Page 1

இலக்கியப் பேரவை, புண் விதி, யாழ்ப்பாணம்

Page 2


Page 3


Page 4


Page 5
சம்பந்தன் சிறுகதைகள்
সুকু
ஈழத்து மூலவர்
பத்துச் (1930 .
সুন্টু
தொகுப்ப
செங்கை ஆழிய செம்பியன் செல்வன
 

த் தமிழிலக்கியத்தின் சிறுகதை களில் ஒருவரான சம்பந்தனின்
சிறுகதைகளின் தொகுதி ,
1950)
Tdffuusi 56ñ:
ான் க. குணராசா ர் ஆ. இராஜகோபால்
பதிப்பாசிரியர்: கந்தசாமி இராஜேந்திரன்
fluff@:
கை இலக்கியப் பேரவை, ரவுண் வீதி, யாழ்ப்பாணம்.

Page 6
Sampanthan Sirukathaikal By-Sampanthan (Thirugnar
First Edition January Printed By Lanka B. Price RS. 100/-
சம்பந்தண் சிறுகதைகள்
பொருளடக்கம்
மகாலவஷ்மி (கலைமக மதம் (கலைமகள்) சலனம் (கலைமகள்) விதி (கலைமகள்/கை தூமகேது (கலைமகள் இரண்டு ஊர்வலங்கள் அவள் (மறுமலர்ச்சி) துறவு (கலைமகள்) சபலம் (கலைச்செல்வ
10.பிரயாணி (ஈழகேசரி)
குறிப்பு: சம்பந்தனின் ஏன
g5ITJITLJ Tulu (3560)6)LDd5 (கலைமகள்); மனிதவி மனிதன் (கலைமக ஊழியன்); கலாவே கூண்டுக்கிளி (கலை
விற்பனை பூணீலங்கா புத் 234 காங்கேசன்துறை
லங்கா புத் F KL. 1.14
குணசிங்கபுர,
을 34

- Collection of Short Stories iasampanthar) 1998
ook Depot, Colombo.
LIảĩ, d, tf)
2.
37
55
தக்கோவை) 68 τ) 81 (மறுமலர்ச்சி) 92
101
109
f) 120
30
னைய சிறுகதைகள்: ள்); புத்தரின் கண்கள் வாழ்க்கை (கலைமகள்); 1ள்); அவன் (கிராம டித்திரம் (ஈழகேசரி);
ru IITGThr:
5.535&f T63)6),
வீதி, யாழ்ப்பாணம்.
5358FIT606),
கொழும்பு 12.
1942

Page 7
(p60T
* [Ꮭl éᏠ5 60Ꭰ gᏏ Ꭷ , 6Ꮩ) முடியா தள விற்கு வளர் கொண்டிருக்கின்றது" எனக் கூ ஈழத்துச் சிறுகதை மூவர்களி சிறுகதைகளில் உருவமும், ஆழமாகவும் அமைவதற்கு ஆரம்பகாலச் சிறுகதைகள் 6 கதைகளில் எக்காலத்திற்கும் அடிப்படைப் பண்புகள் அழகி இவரின் இலக் கியப் பாை தனித்துவமானதாகவும் அக்க குறிப்பிடத்தக்கது. இதனாற்ற எழுத்தாளர்களான சி. வைத்தி போன்றவர் களிலிருந் து ஆராயவேண்டியுள்ளது. மன அசைவுகளையும் மனோதத்து அவற்றின் சிறப்புக்களைக் இவருக்குண்டு. அத்துடன் எழுத்தாளர்கள் மனவலைக யாத்திரைகளை ஒரு பலமா என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இவ்வளவு தனித்துவ தற்போது சிறுகதையுலை உலகளினின் றும் பிரவேசித்திருந்ததால், தற்ே நன்கறிந்திலர். அத்துடன் கோவையாகவேனும் தொகுக் இவரைப்பற்றிய இலக்கிய எை விமர்சகர்கள் பெரிதும் இட

ஒனுரை
ELs) 6 65 60) 6) G. g. T 65 6) நீ துவிட்டது- வளர்ந்து றும் க.தி. சம்பந்தன் அவர்கள் ல் முக்கியமானவர். ஈழத்துச் உள்ளடக்கமும் அழகாகவும், ச் சம்பந்தன் அவர்களின் வழிகோலின எனலாம். இவரின் பொருந்துவதான மனிதனின் ய உருவில் எழுந்திருப்பதால், த செம்மையானதாகவும் , காலத்திலேயே விளங்கியமை ான், ஆரம்பகாலச் சிறுகதை யலிங்கம், "இலங்கையர்கோன்”
இவரை ப் பிரித் து ரித உணர்வுகளையும், மன வ அறிவியற்றுறையில் அணுகி, 5 கலையாக்கிய பெருமை இவரைப் போல அக்கால 5ளிடையே தமது இலக்கிய கக் கொண்டு செய்யவில்லை
ம் மிக்க சம்பந்தன் அவர்கள், கவிட்டு விலகி-ஏன் கதை - கவிதை 5) - 6) g5 65 பாதைய வாசகர்கள் இவரை இவரின் சிறுகதைகள் ஒரு க்கப்பட்டு வெளிவராமையால், டபோடுதலில் ஈழத்து இலக்கிய ரப்படுகின்றனர். இந்த அவல
3.

Page 8
நிலையை உணர்ந்து, செம்பிய6 ஆகியோர் மிக முனைந்து இ6 தேடிப் பெற்று, 1966-ம் ஆண்டு மலர்” ஒன்றினை வெளியி பூரணமாகச் சம்பந்தரைப் புரிந்து அறிந்து கொள்ள மட்டுமே ப
இக்காலத்தில் இவர் இவரின் எழுத்தையோ, அத நம்மால் அளவிடமுடியாதவாறு கூறுவது வியப்பாகவும், அ வைப்பதாகவும் உளது.
"எழுத்துலகு நானறிந் எல்லையற்ற உயரமும், விசால தன்மைகளைக் கட்டுப்படுத்தி
சம்பந்தன் அவர்களுக் இன்றும் ஒரே கொள்கையே அன்றைய எழுத்துக்களாலும், முயற்சிகளாலும் நன்கு தெரிய பண்பும் பயனும் பற்றி வருகின்றாராதலின் இலக்கியத் தெரியாமல் எழுதுகின்ற கசப்படைகின்றது.
"சமுதாயத்தின் உ வளர்த்த-வளர்க்கின்ற, வளர்க்கு வேண்டும் என்பது சமுதாயத் அவ்வளவிற்கு சமுதாயத்தை அவசியமாகும்" எனக் கருதும் வாய்ந்த இலக்கியத்தைப் பை மனமுடையோராகவும் , சா மிக் கவர்களாகவும் இருக்
4.

ன் செல்வன், செங்கைஆழியான் வரின் சிறுகதைகள் ஐந்தினை விவேகி "சம்பந்தர் சிறுகதை ட்டனராயினும், அம்முயற்சி து கொள்ளப் போதுமானதன்று. பன்பட்டிருக்கும்.
தொடர்ந்து எழுதாமையால், ன் வளர்ச்சிப் போக்கையோ உளது. இதுபற்றிச் "சம்பந்தன்" தே வேளையில் சிந்திக்க
த வரையில் மிக ஆழமானது. முமுடையது. என்னால் அதன் நிதானிக்க முடியவில்லை"
கு இலக்கியம் பற்றி அன்றும், உறுதியாக நிலவி வருவதை இன்றைய கவிதை, கட்டுரை
வருகின்றது. இலக்கியத்தின் மிக உயர் வாகக் கருதி தின் பண்பினைப்பற்றி நன்கு வர் மேல் அவர் மனம்
பிர்நிலையைக் காப்பாற்றி ம் கலையே இலக்கியம். வாழ நிற்கு எவ்வளவு அவசியமோ
வாழ்விக்கும் இலக்கியமும்
இவர், இத்தகைய பொறுப்பு டப்பவர்கள் மிகவும் தெளிந்த ன் றோர்களாவும் , அறிவு க வேண்டும் என்பதனை

Page 9
வலியுறுத்திக் கூறுகிறார். ச சான்றோர்களே இலக்கியஞ் ெ பணி கேவலம் பொழுது போ இவரின் கருத்து- கலை கன அன்றி வாழ்க்கைக்காகவா? எ அமைவதுடன், இவரின் கை அணுக வேண்டும் என்பதற் அமைகின்றது.
இவரின் முதற்படைப் ஆண்டில் "கலைமகள்" பத் இக்கதை பாரதநாட்டின் இந் அடிப்படையாகக் கொண்டு, இ போராட்டத்தைச் சித்தரிப்பது இலக்கியப்பயணம் ஒரு புதிய என்பதனைக் காட்டி நிற்கின்றது வெளியான கதைகளில் காலே சர்வதேசியச் சூழலில், வாழ்வி மானிடப் பண்புகள் அழகிய உ காணலாம். இது இவரின் கதை அம்சமாகும்.
வாழ்க்கைத் தாக்க அன்றி சமூக முன்னேற்ற விை எடுக்கவில்லை. இளமையிே வடமொழி இலக்கியங்களிலும் ஒரு இரசனை மிக்க வாசகனா நிலையே தாமும் வாசித படைப்புக்களை எழுத வேண்டு விட்டனவாயினும், அதனை சு ஈழத்து இலக்கியப் பிரியர்களுக் ஆனந்தவிகடன் பத்திரிகை அ "ஆனந்தமடம்" என்ற நாவலுக்

முதாயத்தின் காப்பாளர்களான சய்தவர்கள். மதிப்பற்ற அவர்கள் க்காக அமைவதில்லை.” என்ற D6Djbab Ta56)JIT (art for arts sake) ன்ற பிரச்சனைக்கு விளக்கமாக தகளை எத்தகைய நோக்கில் கு ஒரு விளக்கவுரையாகவும்
பான "தாராபாய்’ 1938 ஆம் 5திரிகையில் வெளியாகியது. து-முஸ்லிம் இனக்கலவரத்தை இரு இள உள்ளங்களின் மனப் . இந்தக் கதையே இவரின் பாதையில் தொடங்குகிறது, து. இந்த எழுத்தைத் தொடர்ந்து தேசவர்த்தமானங்களைக் கடந்த ற்கு அத்தியாவசியமான பொது உருவங்களாக, வெளிவருதலைக் நகளில் குறிப்பிடப்பட வேண்டிய
ங்களின் தூண்டுதல்களாலோ, ளவு கருதியோ இவர் பேனாவை லயே தமிழிலக்கியங்களிலும்,
இவருக்கிருந்த ஈடுபாடு இவரை க்கியது. அந்த வாசக இரசனை 3தவை போன்ற நயமிக்க ம் என்ற எண்ணத்தைத் துண்டி உள்விட்டெரியச் செய்த சம்பவம் 5கு மிக்க மகிழ்வூட்டுவனவாகும். க்காலத்தில் தன் பத்திரிகையில் கான விமர்சனப் போட்டி ஒன்றை
5

Page 10
நடத்தியது. அப்போட்டியில் பெற்று ஈழத்தின் இலக்கிய கொடிபரப்பினார் பண்டிதர் பொ இவர் பெற்ற இப்பரிசு நேரடிய ஈழத்து எழுத்தாளர்களிடையே கிருஷ்ணபிள்ளை பெற்ற ஆர்வத்தையும் அடைந்த "ச அக்கறைகாட்டலாயினர். அ நண்பர்களாக காலஞ் சென்ற வைத்தியலிங்கம், சோ.சிவப கிருஷ்ணபிள்ளை ஆகியோர் இலக் கி யச் சிறப் புக் கன அடையலாயிற்று.
ஆயினும், இவரால் விதம்பற்றி எதுவும் கூறமுடியவி தூண்டியது எதுவென்று என் ஆனால் கற்பனை வரும் போது இவரது கற்பனையைச் சாதார6 கற்பனையுடன் ஒப்பிட முடி கதைகளைப் படிக்கும் போது பலத்தின் தவமே அது எனக்
ஆயினும் , இவரி உலகப் பொதுமையை உண பெயர்களோ பாரதப்பண்பினை எந்தவித விசேட அர்த்தமும் பெரும்பாலன கலைமகள், தென்னிந்தியப் பத்திரிகை எழுதியதாலிருக்கலாம்.
1938- ஆம் ஆண்டள இன்றுவரை ஏறக்குறைய இ
6

பங்கு பற்றி, முதற் பரிசைப் உணர்வைத் தமிழகத்திற்கும் கிருஷ்ணபிள்ளை அவர்கள். பான இலக்கியத் தாக்கத்தை எழுப்பிவிட்டது. பண்டிதர் பொ. பரிசால் மகிழ்ச்சியையும், ம்பந்தன்” எழுதுவதில் தனி அத்துடன் இவரின் சிறந்த
இலங்கையர்கோன், திரு.சி. ாதசுந்தரம், பண்டிதர் பொ. அமையவே, இவரின் எழுத்து )ளயும் மேன் மை யையும்
தன் எழுத்துப் பிறக்கும் ல்லை. "கதை எழுத என்னைத் ானால் கூறமுடியவில்லை. எழுத ஆசை வரும்” என்கிறார். ண மூன்றாந்தர எழுத்தாளனின் டியாது. ஏனெனில் இவரின் ஈத்த மனத்துடன் கூடிய ஆத்ம
கண்டுகொள்ளளாம்.
ண் கதைகளில் சூழல் ார்த்த கதாபாத்திரங்களின் உணர்த்துகின்றன. இதற்கு கூறமுடியாது. இக்கதைகள் கிராம ஊழியன் என்ற களின் பிரசுரங்களுக்கென
வில் எழுதவாரம்பித்த இவர், இருபது கதைகள் வரையே

Page 11
எழுதியுள்ளார். இவரின் கதை ஈழகேசரி, மறுமலர்ச்சி ஆகிய உள்ளன.
தாராபாய், விதி, ட தூமகேது, மகாலவஷ்மி, மணி சலனம், மதம், துறவு-ஆகிய அவள், இரண்டு ஊர்வலங் இதழ்களிலும், அவன் கிராம ஈழகேசரி ஆண்டு மலரிலும்
அல்லையன்ஸ் கம்பனியர் யில் மறுபிரசுரம் செய்யப்பட்
இவரின் கதைகள் ெ "புத்தரின் கண்கள்" ஒ அடிப்படையாகக் கொண் கண்ணிழந்த கதையைக் கூறு கலவரத்தைப் பின்னணியாக வரலாற்றுக் கதையாகக் ெ இத்தகைய வரலாற்றுக் கை ஆண் டளவுகளில் ஈழத் பெருவழக்காக இருந்தது. அ தனது ஈழ வரலாற்றுச் நிறுத்திக்கொண்டதும் குறிப்
ஏனைய கதைகள் அ சலனங்கள் , g: LU 605 36 ஏக்கச்சுழிப்புகள் என்பன வட் பெருகிப் பெருகி உடைந்து : அநித்தியத்தின், உயிரின், பொருட்கள் குமிழ்த் து உயிர்நாடிகள் நாற்சுவையும் 1

கள் கலைமகள், கிராமஊழியன், ப பத்திரிகைகளில் வெளியாகி
த்தரின் கண்கள்,கூண்டுக்கிளி, தவாழ்க்கை, சபலம், மனிதன், ப கதைகள் "கலைமகளிலும், கள், ஆகியன "மறுமலர்ச்சி" ஊழியனிலும், கலாஷேத்திரம்வெளியாகியுள்ளன.
பளியான-விதி என்ற கதை வெளியிட்ட "கதைக்கோவை" டுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.
பெரும்பாலும் சமூகக்கதைகளே. ன்றுமட்டும் ஈழ வரலாற்றை ட ரீ சங்கபோதி மன்னன் துவது. தாராபாய்-இந்து முஸ்லீம் க் கொண்ட வகையில் அதுவும் காண்டாடப்படவேண்டியதுதான். தைகளை எழுதுவது, 1938-ஆம் து எழுத்தாளர் களிடையே ஆயினும் இவர் ஒரே கதையுடன்
சிறுகதை முயற் சிகளை பிடத்தக்கது.
புனைத்திலும் மனித மனங்களின் ள் எண் ண உணர்வுகள் , டமிடுகின்றன. நீர்க்குமிழிகளாக வழிகின்றன. அவற்றில் அழிவின், உண்மைப் பொருளின் உயிர்ப் எழுகின்றன. உண்மையின் பயப்பக் காவியமாக மலர்கின்றன.
7

Page 12
சிறுகதைகளிலே காவியச் கொண்டுவந்த பெருமை இவரு எனப் பொழுது போக்காகவோ, முடியாத கதைகள்-இவருடைய
இவரின் கதைகள் பலசித்தரிப்பவை. ஆனால் இவ் காணும் முறையே இவை வைத்தெண்ணச் செய்கின்றது. நிறைவேறாத ஆசைகள் யாவும் அங்கலாய்த்தாலும், அவை யாவு வழியில் சென்று அமைதி உணர்ச்சிகளைப் புனிதமாகப் புனிதமான இடத்தைக் கொடுப்பன வாழ்வில் பலவீன உணர்ச்சிகள் பலவீனத்தின் பரிதாப முடிவுகளை இலக்கியத்தின் பண்பு எனக் கரு வேறுபடுகின்றார். என்னதான் அறிவுக்கும், உணர்ச்சிகளுக்கு அறிவே வெற்றி பெறும்- பெறே இவரது கதைகளில் காணமுடிய
மேலும், மனத்தின்
உணர்ச்சிகளை மட்டுமல்லாம உறங்கிக்கிடந்து, அவ்வப்போது உள்ளோட் டமாகத் தொழி பாதிப்புக்களையும் இவரது 8 இவரின் காலகட்ட எழுத்த படைப்புக்களை வெளியிட்டவர் அவதானிக்கத்தக்கது.

வையையும், கனத்தையும் க்குரியது. சிறு கதைதானே படித்துவிட்டு விட்டெறியவோ
չ0)6)].
பல்வகையான ஏக்கங்களைச் ஏக்கங்களுக்கு இவர் தீர்வு ர உயர்ந்த இடத்தில் மனித மனத்தின் ஏக்கங்கள், முதலிலேயே பலவீனப்பட்டு ம் தத்துவ நெறியில், சத்திய காண் கின்றன. மனித போற்றி அவற்றிற்கும் ஒரு வ இவரின் கதைகள். மானிட ா தாமே அதிகம். ஆதலால் ாக் காட்டுதலே உண்மையான நதுபவர்களிலிருந்து பெரிதும் பலவீனமாக இருந்தாலும்ம் ஏற்படும் போராட்டத்தில் வண்டும் என்ற அவாவினை
LD.
மேற்தளத்தில் நிகழும் ல், அடிமனதில் ஆழ்ந்து ஏற்படும் அதிர்ச்சிகளால் ற் படும் மனவலைகளின் தைகள் சித்தரிக்கின்றன. ாளர்களில் இத்தகைய இவர் ஒருவரே என்பதும்

Page 13
இவரின் கதாபாத்தி தத்துவார்த்த உருவகங்கள வாழ்வும், பிரபஞ்ச பூத இயக் தொடர்புகளும், தொடர்பின்ை கதைகளிலே கதாபாத்தி இவ்வலசலில் எழும் மன6ே ஒரு நெறியாக வகுக்கப்பட் தனி மனிதனின் செயலற்ற அவன் ஒரு அங்கமேயொ போலிமயக்க நீக்கவுணர்வும் பொதுவில் எல்லாக் கதைக
பூரணத்துவம் தான் எதுவும் வாழ்க்கையல்ல. பூர போராட்டமே யதார்த்தம். அ வாழ்க்கையல்ல. போராட வாழ்க்கை.
இவரின் சிறுகதை எல்லைக் கோட்டிற்குள் வை அழகாகவும் , ஆழமாக 6 எல்லைப்பண்பு இவரின் கை சிறுகதையின் அளவிற்கும் படிமத்தன்மையை அளிக்கின் வரலாற்றுக் கதைகளிலாயி கையாளத் தவறவில்லை.
UG) fibLi6)ibleB60)6 பல பாத்திரங்களையோ மே இறுக் கமான உருவங் 8 குறிப்பிடக் கூடியதொன் சம்பவத்தையோ சித்தரிக்கு தென்படும் வானம் போன்ற வெளிப்படுத்திவிடுகின்றார்.

ரங்கள் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு ாகவே பிாதிபலிக்கின்றன. மானிட கங்களும், அவற்றிடையே நிகழும் ம போன்ற மயக்கங்களும் இவரின் ரங்கள் மூலம் அலசப்படும். வாட்டங்களிலே தத்துவ விசாரம் டிருக்கும். அந்த நெறியினுாடே தன்மையும், பிரபஞ்ச வாழ்வில் றிய, அவனே பிரபஞ்சம் எனும் அழகுறச் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். 5ளும் கூறும் பொருள் இதுதான்.
வாழ்க்கை. பூரணத்துவம் அற்ற ணத்துவத்தைப் பெற முயலுகின்ற ஆனால், அந்த யதார்த்தம் தான் ட்டத்தின் பயனுள்ள முடிவே
கள் யாவும், ஒரு குறிப்பிட்ட ரையறை செய்யப்பட்டது போன்று, வும் அமைந்துள்ளன. இந்த தகளில் மிகச் சிறப்பாக விளங்கி, உருவிற்கும் ஒரு அர்த்தமான றது. சமூகக் கதைகளிலாயினும், னும் இவர் இந்த முறையைக்
யோ, பல உணர்ச்சிகளையோ, தவிட்டு, சிறுகதையின் செட்டான, ளை இவர் சிதைக் காமை து. ஒரு உணர்ச்சியையோ, நம் முறையில் - பனித்துளியில் 3 கனத்தையும் உருவத்தையும்
சிறுகதையின் உருவம் பற்றிய
9

Page 14
இலக்கணம் இன்னும் வரைய6 (ஒருகாலத்திலும் முடியாதவெ சிறுகதையின் உருவம் இப்படித் மனவுணர் வினை இவரின்
ஏற்படுத்திவிடுகின்றன. ஆயி திட்டமிட்டு எழுதுவதில்லை.
உருவமும் வளர்ந்துவிடுகிறது.
இலக்கியத்தில் சூழலி உரிப்பொருள் முக்கியத்துவே எண்ணத்துடன் இவர் எழுதியிரு சொல்லப்படுகின்ற நற்பண் இலக்கியத்தில் சித்தரிக்கப்பட பண்பாடு வாய்மை முதலிய ந மனதில் ஏற்படுத்த வேண்டும் எ இவரின் எழுத்துக்கள் வெளியி
இவரின் இலக்கிய நண் சி. வைத்தியலிங்கம் போன கதைகளை எழுதியிருக்க இவர் பற்றிய தனது கருத்துக்க கூறியிருக்கிறார். ”யதார்த்தச் தூய்மையடைவதற்குப் பதிலாக யதார்த்தம் என்பது பைத்தி யதார்த்தப் பண்பில் வரும் தேசிய இலக்கியங்கட்கு ஒவ்வாதது கருத்துத் தெரிவித்திருக்கிறார்.
இவர் பண்டைய, குருசீ கற்றதினாலும், பண்டைய, தமிழ்
ஆழ்ந்து படித்து வந்தமையினா எழுதுவதையே விரும்புகிறார். ம நீடித்து மக்கட்குப் பயன் தரும்
O

றை செய்யப்படாத போதிலும், ான்று) படித்து முடித்ததும் தான் இருக்கவேண்டும் என்ற
சிறுகதை உருவங்கள் னும் இவர் உருவத்தைத் எழுதிவரும் போதே அதன்
0 முக்கியத்துவத்தை விட, ம இருக்க வேண்டும் என்ற க்கிறார். உரிப்பொருள் என்று பு, ஒழுக்கம் என்பனவே
வேண்டும். அதன் மூலம், நல்லொழுக்கங்களை வாசகள் ன்ற ஆவலின் துடிப்பினையே Iடுகின்றன.
பர்களான இலங்கையர்கோன், றோர் யதார்த்தரீதியாகக் அப்படி எழுதாததுடன், அது ளை வெளிப்படையாகவும்
சித்தரிப்பால் நமது மனம் , மேலும் மோசமடைகின்றது. யக்காரத்தனம். இத்தகைய இலக்கியங்கள் - சர்வதேசிய தேவையில்லாதது." என்று
ட முறையைப் போன்று கல்வி , வடமொழி இலக்கியங்களை லும், மரபுரீதியாக இலக்கியம் ரபுவழி எழும் இலக்கியங்களே என்ற நம்பிக்கையை இவரின்

Page 15
எழுத்துக்களில் காணமுடி: மரபுக் கொள் கையை, உள்ளடக்கத்திலாயினும் இ ஒவ்வொரு கதைகளும் உை ஒழுக்க நெறி, சான்றோர் வ இலக்கியம் என்பது சாலி முகிழ்க்கும் புத்தம்புதிய போற்றுகிறார் என்பது புலன்
உரைநடையிலும் காணமுடிகிறது. இவரது உ நிறைந்தது. காவியச் 8 வளமிக்கவை. ஒவ்வொரு பொருத்தமான இடங்க செய்யப்பட்டுள்ளன. இவ என்னவென்று புரியாத, எழுப் பி விடுகின்றன. 6 இலக்கணவழுவற்றவை என் இவர் முறையாகத் தமிழ் இருக்கலாம்.
"சிரமமின்றி வசன பெருமானுடைய நூல்களாலு வசனங்களில் பழகி இரு வந்துள்ளது. வசனங்கள் சம்பந்தமாக என்னை நானே எப்போதும் பெரிய பிரச்ச6 எழுதி முடித்ததைப் பிறகு எழுதுவேன்." என்பதிலிருந் சிறப்பின் காரணத்தை நன்

றது. எந்தவொரு கதையிலும் உருவத் தி லாயினும் இவர் மீறவிலைைல என்பதனை ார்த்தி நிற்கின்றன. "மரபு என்பது நத்த பாதை,” என்று கூறும்போது றோர் வகுத்த தோட்டத்தில் பூசனைக்குரிய மலர் எனப் ாகின்றது.
இவரது புனிதக்கொள்கையைக் உரைநடை எளிமையும், அழகும் ஈவை கொண்டது. கற்பனை சொற்களும் தேவை கருதி ளில் அழகாகக் கோவை ரின் உரைநடையே மனதில் ஒருவித மனக் கிளர்ச்சியை 1 ல் லாவற்றுக் கும் மேலாக பது குறிப்பிடத்தக்கது. காரணம் கற்ற தமிழ் ஆசிரியர் என்பதால்
மெழுதுகின்ற ஆற்றல்- நாவலர் ம், பழைய உரையாசிரியர்களின் நந்ததாலும் எனக்கு ஒருவாறு ர், பிரயோகிக்கும் சொற்கள் திருப்திப்படுத்துவது என்னளவில் னையாக இருந்தது- இருக்கிறது. பலதடைவை திருப்பித்திருப்பி து இவரின் உரைநடைக்குரிய கறியலாம்.
1

Page 16
அத்துடன், இவரின் 2 இல் லாவிடினும் , வடமொ காணமுடிகின்றது. இதற்கு இ காரணமாயினும், அக்கால ஏ இவரின் எழுத்துக்களில் வட குறைவாகவே காணப்படுகின்ற கொள்கையைக் கடைப்பிடிக்கு வைத்திருக்கிறார். "வடமொ உணர்ச்சிகளைப் புலப்படுத்தும் ே
சிலர், இவரின் கதைகள் லா.ச. ராமாமிர்தம், மெளனி டே பாதிக்கப்பட்டவர். அதனாற்ற எழுதுகின்றார் என்ற வந்துவிடுகின்றார்கள். இது முற்ற உண்மைக்கும் மாறானது 6 ஆகவேண்டும்.
மணிக் கொடிப் பத்த எழுத்துக்கள் பிரசுரமாவதற்கு ராமாமிர்தம் எழுத ஆரம்பிக்கு மு தமது முறையிலே கதைகளை என்பதுடன், அதிகமான கதைகை என்பதனை நன்கு கவனிக்கவே மெளனி ஆகியோருக்குக் காலத் என்பதிலிருந்து இவரின் தனித்து வெளியாகின்றது. இவர் எழுத உயர்ந்த, சிறந்த இலக்கியப் இருக்கும், இருக்க வேண்டும் என் என்ற்ே கருதவேண்டியுள்ளது.
12

உரைநடையிலே அதிகமாக ழிப் பிரயோகத் தையும் வரின் வடமொழிப் பயிற்சி னைய எழுத்தாளரை விட, மொழிச் சொற்கள் ஓரளவு நன. எழுத்தில் புனிதமான ம் இவர் இதற்குப் பதில் ழியோ, தென்மொழியோ பாது ஒதுங்கி நிற்கக் கூடாது.
சிலவற்றைப் படித்துவிட்டு, ான்றோரின் எழுத்துக்களால் ான், அவர்களைப் போல தவறான கருத்துக் கு நிலும் தவறானது என்பதுடன், ான்பதனைக் குறிப்பிட்டே
திரிகையில் மெளனியின் ந முன்னரே, ஏன் லா.ச. ன்னரே, ஈழநாட்டுச் சம்பந்தன் எழுத ஆரம்பித்துவிட்டார் |ள அப்போதுதான் எழுதினார் ண்டும். அதாவது, லா.ச.ரா, தால் முற்பட்டவர் சம்பந்தன். துவப் பெருமையும், சிறப்பும் ஆரம்பித்த காலத்திலேயேபடைப்புகள் எத்தகையதாக பதனை நன்கு புரிந்திருந்தார்

Page 17
இவர் சிறுகதை உ இவரின் இலக்கியப்பணி நம்பிக்கையூட்டும் - நம்பிக்6 வருகின்றது. மக்கள் மனதி இலக்கியத்தின் பணி எனக் எழும் இலக்கியங்களையும், முயற்சிகளையும் மனமார
"இலக்கியத்திலு சத்தியத்தில் புரட்சி. இலக் சத்தியமாகிய பண்புகள் பி இதில் புரட்சி முடியாது. ( வேறு ஏதோ ஒன்று." - இத6 எழுத்துக்களின் தன்மைை முடிகிறது.
இத்தகைய முக்க அவர்களின் படைப்புக்கள் நூலுருப் பெற பல முய வந்துள்ளன. "கலைமகள் படைப்புக்கள் வந்திருந்தை அதிதியாக வந்து நீர்வேலி ஏற்பட்ட நட்பு இறுக்கத்த தனது அமுத நிலையம் பி திரு. கி. வா. ஜகந்நாதன் அவசரம் அவசரமாக இவ இராஜநாயகம் துணையுடன் வெட் டுப் பிரதிகளை கையளித்திருந்தார். துர்ப்ட ஜ. விடம் இருந்து தவறி கலைமகள் வெளியீடாக ெ கதைகளைக் கேட்டுப்பெற்ற கலைமகள் முயற்சி ஏன் சம்பந்தருக்கே தெளிவாக

உலகிலிருந்து விலகியிருந்தாலும், ஈழத்துச் சிறுகதை உலகிற்கு கையூட்டியதொன்றாகவே இருந்து ல் நல்லெண்ணத்தை வளர்ப்பதே
கூறும் இவர்- பிரசார நோக்கில் இலக்கியத்தில் புரட்சி என்றெழும் வெறுக்கின்றார்.
|ம் புரட்சியாம் . அ.தாவது கியம் சத்திய நெறிப்படுத்துவது, ரதிட்டை செய்யப்பட்ட கோயில். முடிந்தால் அது இலக்கியமல்ல. ன் மூலமே சம்பந்தன் அவர்களின் ய எளிதில் உணர்ந்துகொள்ள
கியத்துவம் வாய்ந்த சம்பந்தர் 1960 ஆம் ஆண்டுகளிலிருந்து பற்சிகள் பலரால் எடுக்கப்பட்டு பத்திரிகையில் இவரது பல மயாலும் இலங்கைக்கு பலமுறை யில் தங்கியிருந்த காலங்களில் ாலும் சம்பந்தர் படைப்புக்களை ரைவேட் நிறுவனத்தால் வெளியிட முயற்சிகள் எடுத்தார். சம்பந்தள் ரது இனிய மாணவன் திரு. சு. தனது கையிலிருந்த பத்திரிகை ஒழுங் காக் கலி அவரிடம் ாக்கியவசமாக அவை கி. வா. விட மற்றொரு முறை கி. வா. ஜ. வளியிட முனைந்து சம்பந்தரிடம் ார். அப்போதும் தவறி விட்டனவா, வெற்றி பெறவில்லை என்பதும்
13

Page 18
பின்னர், 1980, ஆம் 3 இராஜநாயகம் அவர்கள் இம்மு வெற்றியளிக்கவில்லை.
ஆனால், 1966 இல் செ ஆழியான் முயற்சிகளால் "விே முற்றுமுழுதாக சம்பந்தரின் ஐந்து ஒரு ஆய்வுக்கட்டுரையும், (அ யாகின்றது) இணைத்து வெளிய
மீண்டும், இங்கு அதே சிறுகதைகள்” நூலாகியுள்ளது.
அதிபர்
செங்குந்த இந்துக் கல்லூரி யாழ்ப்பாணம்.
1 4

ஆண்டுகளிலிருந்து திரு. ச. யற்சியிலீடுபட்டும் இதுவரை
ம்பியன் செல்வன், செங்கை வகி” ஆகஸ்ட் மாத இதழ்
கதைகளையும் அதற்கேற்ற, புதுவே இங்கு முன்னுரை பிடப்பட்டது.
5 இருவரினால் "சம்பந்தர்
- செம்பியன் செல்வன் -

Page 19
பதி
ஈழத்துச் சிறுகதை சிறுகதைத் துறையின் வளி எனக் கொள்ளும் சி. வைத் சம்பந்தன் என் போரில் போக் கினையும், ஆளுை சம்பந்தனாவார். ஈழம் நவீன தலைநிமிரிந்து நிற்பதற்குச் அப்பெருமைக்கு வித்திட்ட சம்பந் தன் (பிறந்த தி இருபத்தைந்தாவது வயதில் 1939- ஆம் ஆண்டு அவர் எழு கலை மகளில் G 66flu திருநெல்வேலியில் பிறந்து அவர்களிடம் பாடம் கேட்டுப் பணியில் தமிழாசிரியராக அறிஞர்களுடன் நெருங்கிய பாதிப்புகளையும் உள்வாங் உருவாகியவர். அரையில் சால் வை. இவை தான் கூர்மையான விழிகளும் ஆழ் தீர்க்கமான பார்வையும் கொ போல வாழ்ந்து வந்தார்.
அறிஞர் சம்பந்த உண்மையில் உயர்வானது. வரியைக் கூட அவர் எடுத்துச் ஒரு அசைவைக் கூட இ6 சிறுகதையாசிரியர்கள் எட்டவி சங்கதி. அவரது சிறுகதைக தொகுதி வெளிவரின் இந்த

ப்புரை
இலக்கிய வரலாற்றில் ஈழத்துச் ார்ச்சிக்கு வித்திட்ட திருமூலர் ததிலிங்கம், இலங்கையர்கோன், தனக்கெனத் தனித்துவமான மயையும் கொண்டிருந்தவர் இலக்கியத்தில் பெருமையுடன் சிறுகதைத் துறை காரணமாயின் பெரும்பணி சம்பந்தருடையது. கதி 20-10-1913) தனது எழுத்துலகில் பிரவேசித்தார். திய "தாராபாய்” என்ற சிறுகதை பாக யது. யாழ் ப் பாணம் ண்டிதமணி சி. கணபதிப்பிள்ளை புடம் போடப்பட்டவர். ஆசிரியர் ஈடுபட்டு, இந்தியத் தமிழ் தொடர்பும், அதன் விளைவான கியிருந்தவர். காந்தீயவாதியாக வேட்டி, உடம்பை மூடி ஒரு சம்பந்தரின் ஆடையணிகள். ந்த புலமையைப் புலப்படுத்தும் "ண்ட இந்த அறிஞர் ஒரு துறவி
னின் சிறுகதைகளின் தரம்
அவர் எழுதிய எழுத்தின் ஒரு 5கொண்ட சிறுகதைப் பொருளின் ன்றைய ஈழத்தின் புகழ் பூத்த ல்லையென்பது மறக்க முடியாத களை முழுமையாகக் கொண்ட
உண்மைகளை உணரமுடியும்
15

Page 20
என்ற கருத்து இத்தொகுதி மூல அவரின் இச்சிறுகதைகளைப் நிற்கின்ற உணர்வுகள், அற்புதம கருதுகின்றேன்.
இச்சிறுகதைகள் மூல சம்பந்தர் பிற்காலத்தில் "சிறுகை எனக் கருத்துத் தெரிவித்திருக் முப்பது வருடங்களுக்கு முன்ன கைவிட்டு காவியம் எழுதுவதில் என்ற உரைநடை நாவலைப் பு கவிதைநூல் "சாகுந்தல கா எழுத்தாளர் சம்பந்தன் கவி உண்மைச் சொரூபம்.
சம்பந்தரின் சிறுகதைக சிறுகதைகளைத் தொகுத்து மகிழ்ச்சியடைகிறோம். சம்பந் வெளிவரவேண்டுமென்பதில் இல மிகுந்த ஆவல் கொண்டுள்ளது. ஸ் தாபகர் இரசிகமணி இச்சிறுகதைத்தொகுதி வெளிவர பலதடவைகள் வலியுறுத்தியிருந் வெளியிடுவது காலத்தின் தே எடை போடுவதற்கு இத்தொகுத
பதிவாளர், பல்கலைக்கழகம், யாழ்ப்பாணம். 10-11-1997
6

ம் ஓரளவு நிறைவேறுகிறது. படித்து முடித்ததும் எஞ்சி ான அனுபவங்கள் என நான்
ம் தமிழுக்கு அறிமுகமான தகள் அமர இலக்கியமாகா” கிறார்.அதனால் தான் அவர் ரே சிறுகதை எழுதுவதைக் நாட்டம் கொண்டார். “பாசம்" னைந்த இக்கவிஞர் ஆக்கிய வியம்” ஆகும். சிறுகதை ஞராகியது தான் அவரது
ளில் தேடிப் பெற்ற பத்துச் வெளியிடுவதில் மிக்க தரின் சிறுகதைத்தொகுதி மங்கை இலக்கியப் பேரவை யாழ் இலக்கிய வட்டத்தின் கனக செந் தி நாதன் வேண்டியதன் அவசியத்தைப் தார். எனவே இத்தொகுதியை வையாகிறது. நம்மை நாம் தி உதவும்.
- செங்கைஆழியான் -

Page 21
சழ்பந்தரின் ஐந்து சிறுக 1966, ஆகஸ்ட் மாதம் "சம்பந்தர் சிறுகதைமலர் அதில் இரசிகமணி கண்க குறித்து எழுதியவை.
சிறுகதைச்
"பன்றி பல ஈன்றுமென் பயனுண்டாமே"-என்று பழங்கவி உண்மை இருக்கிறது. அ நிரப்புவதற்காக ஆயிரம் சிறுக அழகும் கலையம்சமும் உ6 ஆசிரியனை நிலைக்கச் செய்து உணர்ச்சியைக் கிளறி உள் சம்பவங்களைப் பொருளாகக் ெ சொற்களை அழகுபெறக் ே எழுதியிருப்பவர் தான் சம்பந்த
தாராபாய், புத்தரின்க மகாலஷமி, மனிதவாழ்க்கை, கதைகள் கலைமகள் இதழ்க கிராம ஊழியனிலும் இரண்டு கதைகள் மறுமலர்ச்சியிலும், ஈழகேசரியிலும் வெளியாகின. "கதைக் கோவையில்" இட உயர்த்தியது.
கலைமகள் வாசகருக் ஈழநாட்டு சூழ்நிலையோ, சம்ப நடையையோ அவர் பின்பற்றவி கதை மாத்திரம் இதற்கு வி ஈழநாட்டைச் சூழ்நிலையாகக் ெ அடிப்படையாகக் கொண்டது.

தைகளைத் தொகுத்து
"விவேகி" சஞ்சிகை ஒன்றை வெளியிட்டது. செந்திநாதன் "சம்பந்தர்"
சம்பந்தன்
ான குஞ்சரம் ஒன்றின்றதனால் ஒருவர் பாடியதில் எவ்வளவோ வசரம் அவசரமாக இடம் கதைகளை சிருட்டிப்பதைவிட டைய ஒரு சில கதைகளே விடப் போதுமானவை. அப்படி ளத்திற் பதிந்துவிடக் கூடிய காண்டு தெரிந்தெடுத்த இனிய காத்தமைத்துக் கதைகளை 5ன் அவர்கள்.
ண்கள், கூண்டுக்கிளி, விதி, மதம், மனிதன், துறவி என்ற sளிலும், அவன் என்ற கதை ஊர்வலங்கள், அவள் என்ற கலாஷேத்திரம் என்ற கதை விதி என்ற அவருடைய கதை ம் பெற்று அவர் புகழை
காக அவர் எழுதியிருப்பதால் வங்களோ இந்நாட்டின் மொழி |ல்லை. புத்தரின்கண்கள் என்ற தி விலக்காக மின்னுகிறது. காண்ட இந்தக் கதை காதலை

Page 22
சுதர்சனன்-சந்திரன் எ6 குருதேவரின் புதல்வியையும் 6ை சித்தரிப்பது தான் கலாஷேத்தி வடமொழிப் பிரேமை இந்தக் நிற்கிறது. வர்ணனைகள் காவி
"சுதர் சனா 1 எவளு 6 கொடிகளிடமும், பார்வை சலனி புருவத்தின் விலாசத்தை நதிகளி மயில்களிடமும், வார்த்தைகளின் கண்டு நீ பரமானந்தம் அடை அவ்வளவிற்கு ஆகர்ஷிக்கின்ற
மரத்தடியில் இறந்துே ஒருத்தியின் கதையோடு ட ஊர்வலத்தைக் சம்பந்தப்படுத்தி என்ற கதை கட்டுக்கோப்பிலு விளங்குகின்றது. இந்தியாவில் 6 அடைந்திருந்த போதும்- அதன் பின்னணியாகக் கொண்டு எத்த6 வெளி வந்தன. ஆனால் அந் சிரஞ்சீவிக் கதை எழுத த முயலவில்லை. அந்த மனக்கிலி ஒரு எழுத்தாளர் சம்பந்தன் த "மதம்" என்பதாகும். அவரது சிறந்ததாக எனக்குப் பிடித்தது பெண்ணாகிய சலீமாவைக் கா ஹிந்து இளைஞன் அவளின் டெ இடத்தில் அவனே படுகாயப்படு பிறந்து விட்டேன் நீங்கள் முஸல் ஆயினும் என்ன? நாமெல்லே குழந்தைகள்தாமே" என்று அ நல்ல குறிக்கோளும் இந்தக் 5
18

ற கலாவிற்பன்னர்களையும், பத்து நிறைவேறாத காதலைச் ாம் என்ற கதை. ஆசிரியரின் தை முழுவதிலும் ஊடுருவி ப ரீதியில் செல்கின்றன. டைய வடிவத்தினழகைக் ாத்தை பெண்மான்களிடமும், டமும், கூந்தலின் சாயையை
மாதுர்யத்தை கிளிகளிடமும் கின்றாயோ, அவளை நீயும்
U.
போன பிச்சைக்காரப்பெண் 1ணக் கார விவாக வீட்டு எழுதியிருக்கும் ஊர்வலங்கள் லும் அம்சத்திலும் சிறந்து வகுப்புக்கலவரம் உச்சநிலை பின்பும் அந்நிகழ்ச்சியைப் னையோ அற்புத சிருஷ்டிகள் தச் சம்பவத்தை வைத்துச் மிழ்நாட்டு எழுத்தாளர்கள் ார்ச்சியால் துன்பப்பட்ட ஒரே ான். அவர் எழுதிய கதை எல்லா சிருஷ்டிகளிலும் இந்தக்கதையே. முஸ்லிம் ப்பாற்றிச் சந்திரநாத் என்ற ற்றோர் வசம் சேர்க்கப்போன கிறான். "நான் ஹிந்துவாகப் Dான்களாக பிறந்துவிட்டீர்கள். ாரும் இந்த நாடு பெற்ற மையான சம்பாஷணையும் தையை உயர்த்துகின்றன.

Page 23
இந்த அவசர யுகத் எழுதக் கூடிய பொறுமை எழுத்தாளர்கள் மிகக் குறைவு நாவலில் நாம் முன்னேறவில் சம்பந்தன் முப்பது அத்தியாய நல்ல ஒரு நாவலை ஈழகேசரி
சம்பந்தனின் சிறுக வெளிவராததாலும் நாற்புற சம்பந்தனை சரியான முறைய போய் விடுகின்றது. மேலும் விமர்சனக்காரர்களும் ஒரு காலி சரியான முறையில் எடைபோட இவ்விதழில் சம்பந்தனின் 193 கலைமகளில் வெளியான எழு வெளியிட்டுள்ளோம். இம்முய புதுமுயற்சி. துணிகர முயற்சி சிறுகதைத் தொகுப்பு நாற்பே கிட்டுகின்றது.
- இரசி

திலே ஒரு நல்ல நாவலை பும் - கற்பனையுமுள் ள சிறுகதை வளர்ந்த அளவிற்கு லை என்றே கூறல் வேண்டும். பங்கள் கொண்ட பாசம் என்ற யில் எழுதியுள்ளார்.
தைகள் ஒரு தொகுப்பாக மும் சிதறிக் கிடப்பதாலும் பில் நம்மால் உணரமுடியாது , இளந் தலைமுறைகளும் கட்டத்தில் ஈழத்து எழுத்தைச்
முடியாதவாறுள்ளது. ஆகவே 0 - 1950 க்கும் இடைப்பட்ட த்துக்களை மட்டும் தொகுத்து ற்சி பத்திரிகை உலகிலேயே 1. ஒரு பிரபல எழுத்தாளரின் த சதங்களில் உங்களுக்குக்
கமணி கனக. செந்திநாதன் -

Page 24


Page 25
LD35s
DF(up 9 666 it big முதலில் அது யாரென்று கொள்ள இயலவில்லை. அ அந்த யுவதி எல்லோருக்கும் கவிகளின் லக்ஷயப்பொருள்
எழுதுகோல் வர்ண மெல்லிய ஓசையையும் எடுத் குடிகொண்டிருந்தது. எல்ே களாய்த் தங்கள் தங்கள் சித் ஆனால் அவர்களுடைய க பெண் இருந்த திசையை LITíró06)]56s:66ð Q(b FIDulti என்று இப்படியான அநேக ஆனால் அவள்? நிலத்தை ஆழ்ந்திருந்தாள். அதுவும் பூ இந்தப் பாவ உடலைச் ச ஏற்படுகிறதா? என்று கேட் தன்னுடைய உடம்பை அ மூடியிருந் தாள். மானம் காப்பாற்றினாலே போதும் என் கொண்டுவந்திருக்க வேண்டு

證 லகூழ்மி
ழைந்ததும் ஸ்தம்பித்து நின்றான். கூட அவனால் முடிவு செய்து ப்படி அவனைப் பிரமிக்கச் செய்த மத்தியிலே இருந்த பீடமொன்றில் (&LIPT6TO GILD6T6IOIL DITAÐ g(bibig5 T6ñT.
ங்களைத் தொடுவதால் ஏற்படும் துக்காட்டக்கூடிய நிசப்தம் அங்கே லாரும் புலன்கள் ஒடுங்கினவள் நதிரங்களிலேயே லயித்திருந்தனர். ண்கள் மட்டும் அடிக்கடி அந்தப் நோக்கித் திரும்பின. அந்தப் கலை, ஒரு சமயம் காமவெறி உணர்ச்சிகள் பிரதிபிம்பித்தன. த நோக்கியபடியே சோகத்தில் பூமி தேவியைப் பார்த்து, "தாயே! iமப்பதிலும் உனக்குத் திருப்தி பதுபோலவே இருந்தது. அவள் Iழுக்கடைந்த ஒரு கந்தையால் என்ற ஜீவர கசியத் தைக் iற திருப்தியே அவளை வெளியே BLD.
2

Page 26
LÒ GIFT6AD)
ராமு மெல்ல மெல்ல இடத்திலே இருந்தான். அதை "இன்றைக்கு உன் கைக் கிடைத்திருக்கிறதல்லவா?" எல்லோரும் திரும்பி அவனை தலை குனிந்தபடி சிந்தனையி: உற்சாகமற்ற முகத்தைக் கை ஏதோ தகராறு போலும்" என்று ( எத்தனையோ யூகங்களும் கே: வெகு சீக்கிரத்திலே மறு குடிகொண்டது.
அவள் இப்பொழுதும்
இருந்தாள். ஆனால் அவளுடை உருளுவதுபோல வியர்வை அரு அப்போது ஒருவன் எழுந்து அவனுடைய முகத்தில் காமத் பிரதிபிம்பித்தது. கண்களிலும் அதற்கேற்ற ஒரு பேய்ச்சிரிப்பு இ செய்தது. கிட்ட வந்ததும் அ கொண்டு நின்று விட்டான். L வந்து நிற்பதை உணர்ந்த திரும்பினாள். அவனும் அதையே "அந்த மார்புத் துணியை கெ அலட்சியமாக சொன்னான். குள்ளும் பிரகாசித்துக்கொண் கணத்துள் ஒடுங்கி உயிரற் காணப்பட்டது. அழகான அந்த போல இருண்டிருந்தது. உணர்ச் பொம்மையாகியே அவள் இரு பிரமாதப்படுத்துகிறாயே!” சொல்லிவிட்டு "ஹே ஹே ஹே
22

கூஷ்மி
நடந்து போய் தன்னுடைய நக் கவனித்த ஒரு ரசிகன், கு ஒரு நல்ல விருந்து என்று கேட்டான். உடனே யே பார்த்தார்கள். அவனோ ல் ஆழ்ந்திருந்தான். ராமுவின் ன்ட மற்றொருவன், "வீட்டிலே சொன்னான். இதைத்தொடர்ந்து லிகளும் கிளம்பின. ஆயினும் படியும் அங்கே நிசப்தம்
பொற்பாவைபோல அப்படியே ய நெற்றியில் இருந்து முத்து நம்பி வழிந்து கொண்டிருந்தது. அவளை நோக்கி வந்தான். தின் கோரமான ஒரு வேகம்
ஆபாசமான அதே வெறி. ன்னும் அவனை வெறுக்கும்படி அவளையே உற்றுப்பார்த்துக் பாரோ தனக்குச் சமீபத்தில் அந்தப் பெண் அச்சத்தோடு ப எதிர்பார்த்திருந்தவன் போல, ாஞ்சம் தளர்த்திவிடு” என்று வறுமையின் சோகத்திரைக் டிருந்த அவளுடைய சரீரம் 3றதுபோலக் களையிழந்து முகமும் கார்காலத்து வானம் சியற்று, சலனமற்று, உயிரற்ற நந்தாள். "இதற்கு நீ கூடப் 6| 601 (BI S{6}]6ðI LD (PILIl? U ||D !" என்று சிரித்தான். அதற்குள்

Page 27
FiÒ L.
அவள் எழுந்து நின்று நீர் நிை ஒருமுறை பார்த்தாள்.
"சொல்லுகிறபடி சுப் நாலணாவை வாங்கிக் கொண் என்று ஒருவன் ஊளையிட்ட
“ஐயையோ! இந்த வந்தாளோ!” என்று ஒரு மா
அப்போது, இந்த அகப்பட்டாய்?" என்ற ரா அடங்கும்படி செய்தது. வார்த்தைகளைச் சொன்ன ம6 கொண்டிருந்தன. அதற்குள் காப்பாற்றத் தன் ஜீவனையே அவன் எல்லோரையும் வி முன்பாக வந்து நின்றான். அ6 அவனுடைய பாதத்தில் உஷ் அதைப்பார்க்க பார்க்க அவன் மறுபடியும் ராமுவின் எழுந்தொலித்தது.
"இவர்களுக்குத் தாu கூடப் பிறக்கவில்லை; மனை6 விடுவார்கள். என்னால் என்ன தரித்திரம் இப்படிச் செய்த கண்ணி சிந்துகிறாய். உ வேண்டுமானாலும் நானே ெ
ராமு வெளியே பின்னாலே போய்க்கொண்டி
அவள் வாழ் 6ெ பழகினவளாயினும் அவனே

பந்தண் றந்த கண்களால் எல்லோரையும்
மா உட்கார்ந்துவிட்டு லேசாக ாடுபோக உனக்கு விதியில்லை." ான்.
5 அருந்ததி எதற்காக இங்கே டு பேசியது.
மிருகங்களிடம் நீ எப்படியம்மா முவின் குரல் எல்லோரையும் அவளுடைய கண்களும் அந்த விதனது தரிசனத்துக்காக சுழன்று பெண்மையின் மானத்தைக் பலி கொடுக்க வருபவன்போல லக்கிக்கொண்டு அவளுக்கு வள் தலைசாய்ந்து வணங்கினாள். ணமான ஒரு நீர்த்துளி விழுந்தது. எது உள்ளம் கொதிப்படைந்தது. பேச் சானது கம்பீரத்துடன்
மார் இல்லை; சகோதரிகளோடும் விமார்களையும் தேவைக்கு விற்று செய்ய முடியும்? உன்னுடைய து. நாலணா சம்பாதிக்க வந்து னக்கு ஆயிரம் நாலணாக்கள் காடுக்கிறேன். இதோ புறப்படு”.
கிளம்பி நடந்தான். அவளும் ருந்தாள்.
பல லாம் நடந்து நடந்து ாடு நடந்து செல்ல முடியாமற்
23

Page 28
L) e6
கஷடப்பட்டாள். ஜனங்கள் அவனுக்குப் பின்னால் ஓடி போதுதான் ராமு திரும்பிப் ப உடம்பு முழுவதும் களைப்பின "சீ வேகமாக நடந்து விட்டேே அப்பொழுது கல்யாணியும் அவளைக் கண்ட ராமு "க அழைத்துக் கொண்டு போ" அறைப்பக்கமாகப் போனா6 விளங்கவில்லை. ஆனால் கண கொதிப்படைந்திருக்கிறதென் பதிலொன்றும் பேசாமல் அழைத்துச் சென்றாள். உ பெண்ணிடமே விசாரித்தாள். ந அவள் சொல்லிக்கொண்டு : அழுகை வந்துவிட்டது. தன் உயர்ந்த மனநிலையை கேட்ட மலர்ந்தாள். கண்களை மூடிக அவரை ஆசீர்வதிக்க வே6 பிரார்த்தித்தாள்.
இதைக்கண்ட அந்த பாக்கியத்திற்கு ஒருநாளும் குை இருவரையுமே ஆசீர்வதித்துக்
இதைக் கேட்டதும் க மேலும் சாந்தியும் சந்தோ6 அந்தப்பெண்ணுடைய களங்கம பேச்சும் அவளையும் வசீகரித்து வரைக்கும் அவளையே பார் "உன்னுடைய பெயர் என்ன?”
"துரதிஷ்டக்காரியான என்று பெயரிட்டிருக்கிறார்கள்.
2

0கூழ்மி - - - நிறைந்த தெருக்களிலும் ாைள். வீட்டுக்குள் நுழைகிற ார்த்தான். அந்தப் பெண்ணின் ால் வியர்த்திருப்பது தெரிந்தது. னே என்று பச்சாதாபப்பட்டான். அங்கே வந்து சேர்ந்தாள். ல்யாணி இவளை உள்ளே என்று சொல்லிவிட்டு தனது ன். கல்யாணிக்கு ஒன்றுமே வனுடைய உள்ளம் எதனாலோ பதைத் தெரிந்து கொண்டு அப்பெண்ணைத் தன்னுடன் உள்ளே போனதும் அந்தப் டந்த சம்பவங்களை யெல்லாம் வரும்பொழுது கல்யாணிக்கே புருஷனுடைய செய்கைகளை போது பெருமையினால் பூரித்து 5கொண்டு, “சுவாமி! நீ தான் ண்டும்” என்று பகவானிடம்
ஏழைப்பெண் "அம்மா! உன் றைவு வராது. பகவான் உங்கள் கொண்டிருக்கிறார்" என்றாள்.
ல்யாணியின் உள்ளம் மேலும் டிமும் அடைந்தது. அன்றி, ற்ற கண்களும் முகமும் இனிய விட்டன. அதனால் சிறிதுநேரம் த்துக்கொண்டு இருந்துவிட்டு
என்று கேட்டாள்.
எனக்கு யாரோ மகாலகூழ்மி
4.

Page 29
- - சப் "அப்படிச் சொல்ல
LD 6OI Lô 9> L 6öi 6O) 6OI 6I ulji (8
வைத்திருக்கும்" என்றாள்
மகாலகூழ்மிக்கு இந் இருந்தது. எழுந்து கல்ய நமஸ்கரித்தாள். கல்யா இதைக்கண்டு மேலும் உரு தன் மார்போடு அணைத்து ஒருவரும் இல்லையென்றாே என்று கேட்டாள்.
மகாலகூழ்மியிடமி வரவில்லை. அவள் மெளன கல்யாணி எழுந்து தன் ராமு கண்டதும், “அந்தப் கேட்டான். "இல்லை" என்று
"அப்படியானால் அ என்று அவன் மறுபடியும் என்ற பதிலே வந்தது. கொஞ்சக்காலத்துக்காவது சொல்லிவிட்டு எழுந்து விெ
திடீரென்று தன் ஏற்படும் என்று மகாலக்ஷமி அவளுடைய நைந்துபோ முன்பே நம்பிக்கையை சோர்வடைந்துவிட்டது. தன் உயிரைக்கூட ஒரு துரும் ஒருவரும் இல்லை என்பன

பந்தன் SS தே! உன்னுடைய தூய்மையான பாதும் மகால கூழ் மியாகவே கல்யாணி.
த ஆசீர்வாதம் பெரிய ஆறுதலாக Tணியின் பாதங்களில் விழுந்து னியின் குழந்தை இருதயம் கியது. அவள் மகாலகூழ்மியைத் துக்கொண்டு, "உனக்கு உற்றார் ப, என்னோடு இருந்துவிடுகிறாயா?"
ருந்து எந்தவிதமான பதிலும் மாகவே இருந்தாள். அவ்வளவில் புருஷனிடம் போனாள். அவளை
பெண் போய்விட்டாளா?" என்று சொல்லிவிட்டு நின்றாள் கல்யாணி,
வளை அனுப்பிவிடப்போகிறாயா?" கேட்டான். அதற்கும் "இல்லை" அவளும் உன்னுடைய நிழலில் ஆறி இருக்கட்டும்" என்று அவன் 6if(3u (3UT6OIT63.
2
வாழ்வில் இப்படி ஒரு மாற்றம் கனவிலும் எண்ணியிருந்ததில்லை. ன உள்ளம் வெகுநாட்களுக்கு பும் தைரியத்தையும் இழந்து எனுடைய ஷேமத்தை, கேவலம் பாக மதிக்க இந்த உலகத்தில் தை அவள் எப்பொழுதோ கண்டு
2S

Page 30
SS மகால முடிவு செய்துகொண்டிருந்தாள்.
அவளுக்கு மனமில்லை. அை உள்ளபடியே பயந்தாள். எட் அவளைப் பிடித்துவைத்திருந் தள்ளிவிட்டது. மனித இலட்சியர் அவளை இனிய கண்களா6 பாலையிலே சோர்வடைந்து
மனிதருக்குச் சுனையும் நிழலும் அந்தப் பாக்கியம் கிடைத்தது.
இத்தனை நாளும் ஏ எ ல லோராலும் ஒதுக் கப் கந்தர்வகுமாரியாக விளங்கினா கந்தையும் கிடைக்கப் பெறாத வர்ணப் புடவைகள்! ஆபரணங் அடையாளமே கண்டுகொள் கேட்கிறவர்களிடமும், "அவள் சொல்லிக் கொண்டாள். அப்படிய மறந்து விடவில்லை. கல்யா நேருக்கு நேராகவோ நிற்பதி பணிவோடு நடந்து கொண்டாள்
இதைக்கவனித்து வந்த அழைத்துத் தன் பக்கத்தில் இ இனியும் நீ சம்பந்தம் இல்லாதவ நில்லாதே. ஏதோ பாவ வினை வயிற்றிலே பிறக்கிற உரிமை : ஆயினும் விதி நம்மைச் சேர் என்னுடைய தங்கை. "அன்பின சொன்னாள். அப்போது மகா6 நிறைந்தது. மயிர் சிலிர்த்த அ கைகளைப் பிடித்து கண்களில் ட
26

கூழ்மி
ஆனாலும் மரணத்தை அணுக த நினைக்கும் போதுதான் படியோ விதியின் ஒருகை து இங்கே கொண்டுவந்து பகள் போன்ற அந்த இருவரும் ) பார்த்தார்கள். கொடிய குற்றுயிராகக் கிடக்கின்ற கிடைத்ததுபோல அவளுக்கும்
ழை, பிச்சைக்காரி என்று பட்ட வள் இப் பொழுது ள். மானத்தைக் காப்பாற்ற வளுக்கு எத்தனை எத்தனை கள். உண்மையில் அவளை ள முடியாது. கல்யாணி என்னுடைய தங்கை” என்று பிருந்தும் மகாலகூழ்மி தன்னை னியோடு சமதையாகவோ ல்லை. வேலைக்காரிபோல
கல்யாணி, ஒருநாள் அவளை ருத்திக்கொண்டு "மகாலகூழ்மி ள் போலத் தூரத்தில் ஒதுங்கி பினால் என்னுடைய தாயின் உனக்குக் கிடைக்கவில்லை. த்து வைத்துவிட்டது. நீயே ால் உரிமையானவள்” என்று கூழ்மியின் கண்களில் நீர் வள் தன் புதிய அக்காளின் லதடவை ஒற்றிக்கொண்டாள்.

Page 31
ஒருநாள் ராமு தன்
எழுதுகிற வேலையிலே முழு கல்யாணி அந்தப் பக்கத்த கூப்பிட்டும் பார்த்தான். அ வாங்கக்கூடிய நிலையில் அதனால் பதிலும் கிடைக்க இடையிடையே சிரிப்பின் ( விழுந்து கொண்டிருந்தது. பெ கல்யாணி தன் தோழிை எல்லாவற்றையும் மறந்து ஈடு பெட் டிகளிலே கிடந்து ஆபரணங்களெல்லாம் ம்கால ஏறியிருந்து பிரகாசித்தன. குனிந்தபடி கல்யாணியைக் அவன் மறுபடியும் சப்தம் ெ கதவைத் தாழிட்டுக் கொண்டி காட்டுவதற்கென்றே செய்தவ வரைக்கும் கல்யாணி அவை அழைத்துக்கொண்டு வந்தா கண்டதும், "ஐயையோ அலி ஏங்கிப்போய் நின்றாள். “அ QgFAT6ð6M) TLD (86) (8. u TuŮu6s. சொன்னாள். திடீரென கதவு சிரித்துக் கொண்டு நின்றான். போய்க் கண்களை மூடிக்ெ "திருட்டுப் புத்தியைப் பார் கல்யாணியும் சிரித்தாள்.
பிறகு மகால கூழ் இழுத்துவிட்டு, "ஒரு நிமிஷம் பட்டுவிடப் போகிறது" என்று செய்தாள். புது மணப் பென

பந்தன் அறையிலேயே யார் யாருக்கோ கி இருந்தான். வெகுநேரமாகியும் நிற்கே வரவில்லை. ஒருமுறை அந்தச் சப்தத்தைக் காதிலே உள்ளே ஒருவரும் இல்லை. வில்லை. உற்றுக் கவனித்தான். மெல்லிய இன்பவோசை வந்து 0ல்ல எழுந்து போய்ப் பார்த்தான். ய ஜோடிக்கிற வேலையிலே பட்டிருந்தாள். இத்தனை காலமும் தூங்கிக் கொண்டிருந்த ஸ்கூழ்மியின் அழகான மேனியிலே அவள் நாணத்தால் தலை கூட பார்க்காமல் இருந்தாள். சய்யாமல் தன் அறைக்கு வந்து ருந்தான். தன் கைத்திறமையைக் 1ள் போலப் பிறகும் வெகு நேரம் ள வைத்து கஷ்டப்படுத்தி விட்டு ள். கதவு பூட்டப்பட்டிருப்பதைக் வரைக் காணவில்லையே!” என்று க்கா இன்றைக்கு ஒருவருக்கும் டாரே" என்று மகாலவஷ்மியும் திறக்கப்பட்டது. ராமு உள்ளே மகாலகூழ்மி நாணத்தாற் குன்றிப் காண்டு சுவரோடு ஒதுங்கினாள். த்தாயாடீ" என்று சொல்லிக்
மியைத் தனக்கு முன் பாக தான் பார்க்க வேண்டும். திருஷ்டி தன் புருஷனுக்கு எச்சரிக்கை போல அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
27

Page 32
- - - lDS SA அந்தச் செளந்தரியத்தை ராமு
பார்த்துவிட்டு, "இவளுடைய கேட்டான்.
"ஏன்? ரீமந் நாராய புருஷன்" என்றாள் கல்யாணி
"அப்படியானால், ராம அம்சந்தானே! எனக்கே இவை என்று சிரிப்பை அடக்கிக் கெ
உடனே அவள் மகாலி "இந்தாருங்கள் வேண்டுமான கொள்ளலாம்" என்று சொன்ன தன்னை விடுவித்துக்கொண்டு
கல்யாணி அங்கே 6 இனியும் இந்தக் குழந்தைப் புத் என்று சொல் லித் தன் தொடங்கினாள்.
6) JG J U R (p D35T6 பழகினான். அவளுடைய தெய் தொடங்கிவிட்டது. அதனால் 5 ஒப்பிட்டுப் பார்த்துத் திருப்தி உண்மையில் அந்த இரண் அவ்வளவு வித்தியாசம் இல் உயர்ந்திருந்தாள். வயசிலு வித்தியாசம் இருக்கலாம்.ஆனா சாசுவதமானது. சுனைக் கன பசுங்கொடிபோலப் பூரித்து அவளுடைய அமைதியான கந்தர்வகானம் எழுந்து எல்ே கொண்டுதான் இருந்தது. ஆ6
2.

கூழ்மி
ஆவல் நிறைந்த கண்களால் மணவாளன் யாரோ? என்று
பனன் தானே இவனுடைய
னும் ரீமந் நாராயணனுடைய ளக் கொடுத்து விடுகிறாயா?" ாண்டு கேட்டான்.
கூழ்மியின் கையைப் பிடித்து,
ால் இப்பொழுதே ஏற்றுக்
ாள். மகாலகூழ்மி எப்படியோ
உள்ளே ஓடி விட்டாள்.
வந்ததும், "அக்கா! உனக்கு தி மாற மாட்டேன் என்கிறதே" வேஷத்தைக் கலைக் கத்
கூழ்மியோடு அந்நியமின்றிப் வீக அழகு அவனை இழுக்கத் 5ல்யாணியையும் அவளையும்
அடையத் தொடங்கினான். டு பேருக்கும் தோற்றத்தில் லை. கல்யாணி கொஞ்சம் ம் இரண்டொரு வருஷம் ல் அவளுடைய செளந்தரியம் ரயில் மதர்த்து வளர்ந்த விளங்கினாள். இடையீடின்றி அழகிலேயிருந்து ஒரு லாரையும் களிக்கச் செய்து எால் மகாலகூழ்மியோ நீண்ட

Page 33
flbuj முதுவேனிலின் கொதிப்பிலே கார் தந்த பெருமழையின் இனி சோபை பெற்றுப் பிரகாசிப்பது பருவத்தின் மறுமலர்ச்சி இப்பொ இந்திரஜாலம் பண்ணிக்கொண்
356)u TGoli LDG)ij ibib LD6. шљтеозадибGu III шsој 55 Gla உதயகாலத்துப் புதுமணம் கண்களை மீட்க முடியாது : மற்றவர்களை வலிந்து இழுத்
ராமுவின் இதயத்தில் இந்தக் காமவெறி வளரத்தொட தூரத்தில் இருந்து கொண் தொண்டுகளைச் செய்து வந் பயமாக இருந்தது. ஆனால் { மனிதனால் உணர முடியாத பேசித் திருப்தி அடைந்தன. கல் அவர்களுக்கு இடையில் ம6 தடை செய்து கொண்டிருந்தது. தடவை மகாலக்ஷமியோடு ே விட்டுத் தன்னை அடக்கிக்கொ இதை நன்றாக அறிந்துகொை சில சமயங்களில் அவளுடைய படகு போலத் தடுமாறும் போலத் தன் உள்ளத்தின் அந்த நிலைமையைச் சமாளி

தன் சுருண்டு கிடந்த மலர்க்கொடி மையினால் தளிர்த்துப் புதிய
போல இருந்தாள். அன்றியும் ழுது தான் அவளிடம் நிறைந்து டிருந்தது.
|RD1 (Up6siTGTII Lq6),ŞULD. ƏlupQğ56İTİSTİğ5]; 5ாண்டிருக்கும் போது அதில்
நிறைந்திருந்தது. வைத்த, ஒரு வசீகர சக்தியும் பெற்று துக்கொண்டிருந்தது.
ன் ஒரு மூலையிலேயிருந்து ங்கி விட்டது. மகாலகூழ்மியோ டே அவனுக்கு வேண்டிய தாள், நெருங்க அவளுக்குப் இந்த இரண்டு உள்ளங்களும் ஒரு மெளன பாஷையிலே யாணியின் கபடமற்ற உருவமே லை போல வளர்ந்து நின்று இதற்குள் அவன் எத்தனையோ பசுவதற்கென்று வாயெடுத்து ண்டிருந்து விட்டான். அவளும் ன்டே மெளனமாக இருந்தாள். உள்ளமும் புயலில் அடிபட்ட உடனே தைரியமான மாலுமி வெறியைநோக்கிச் செலுத்தி த்துக்கொள்வாள்.

Page 34
Y 6)
3
அன்றைக்குக் கல்யாணிக் வெளியே வராமற் படுத்திருந்தாள் முடித்துக்கொண்டு வந்து அவளுக் அப்பொழுது ராமு உள்ளே வந் கூடக் கிடைக்காது போலிருக்கி
அதைக்கேட்ட கல்யாணி "நீ போய் பரிமாறிவிட்டு வா. (3UT356)ĺlLITLD6ü LDL (Bub LITig5gbl அனுப்பிவிட்டாள். அவள் எழுந்து போனாள். அவனும் பின்னாலே பரிமாறிக்கொண்டு நிற்கும்போது பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். சாப் செல்லவில்லை. எத்தனையோ விடுவதற்கு அவதிப்பட்டுக்கொ காவலும் நீங்கிவிட்டால் எப்படி அதுபோலவே அவனுடைய உ கொண்டு ஓடின. எல்லாம் பரிமாற பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். மகாலக் வியர்வையினால் நனைந்து விட் மறைக்க, நிலத்தைப் பார்த்தபடி அதைக் கவனித்த ராமு, "சீ எ; படுகிறாய்? என்று சொல்லிக்கெ கையைப்பிடித்தான். இந்தத் த கையிலிருந்த பாத்திரம் நழுவிக் " உருண்டோடியது. அவனும் திை எழுந்து வெளியே போய்விடுவத மகாலகூழ்மி திடீரென்று அவ6 "சாப்பிடாமல் போகக்கூடாது" திரும்பவும் உட்கார்ந்து சாப்பிட வழக்கத்திலும் குறைவாகச் சாப் எழுந்து போய் விட்டான்.
30

த உடம்பு சரியாக இல்லை. 1. மகாலகூழ்மி வேலைகளை குப் பக்கத்திலே இருந்தாள். து, "இன்றைக்குச் சாப்பாடு றதே" என்றான்.
மகாலகூழ்மியைப் பார்த்து, அரைவாசியோடு எழுந்து க்கொள்” என்று சொல்லி சமையல் அறைக்குள்ளே நுழைந்தான். மகாலகூழ்மி ராமு அவளையே உற்றுப் பிடுவதிலும் அவன் மனம் காலமாக வெளியே ஓடி ாண்டிருக்கும் கைதிக்குக் க் காற்றாகப் பறப்பானோ உணர்ச்சிகளும் அறுத்துக் ப்பட்ட பிறகும் அவளையே ஷ்மியின் உடம்பு முழுவதும் டது. வெட்கம் கண்களை யே சிலைபோல நின்றாள். நற்காக அத்தனை கவஷ்டப் ாண்டே எட்டி அவளுடைய மாற்றத்தில் அவளுடைய கணிர்" என்று கீழே விழுந்து கத்துப் போனான். அதனால் ற்குப் பிரயத்தனப்பட்டான்! முன் வந்து நின்று என்று தடுத்தாள். அவன் த்தொடங்கினான். ஆனால் பாட்டை முடித்துக்கொண்டு

Page 35
சம்ப
மகாலகூழ்மி அவனை அன்று இரவைக் கழிக்க படுக்கைக்குப் போயும் வெகு வரவில்லை. அங்கும் இங்கு பார்த்தாள். கடல் போலக் ெ சாந்தி பிறக்கவில்லை. அ6 இடத்திலிருந்து ஏதோ ஒரு 8 அலை அலையாய் பரவிக் பேயுணர்ச்சிகள் அவளை மதய ஓடின. மூலைக்கு மூலை யாை திரும்பிப் பார்த்தாள். எங்கும் ந கொண்டு, “மகால கூழ் மீ!" போலக்கேட்டது. உற்றுக் கவ கோழி அழைத்த குரல். அவளு கேட்டது. உடனே வேறு ே கோழிகள், முறை முறையாகச் மிதந்து வந்து மறைந்து ெ எழுந்து படுக்கையிலேயே இ எரிந்து கொண்டிருந்த விள சிரிப்பதுபோல இருந்தது. அ அவளது நீண்ட பெருமூச்சே அ கூடிணத்துள் எங்கும் அந்தச இருந்தது. அதையும் அவளாற் ஒன்றைத் திறந்து வெளியே கோடியிலே மட்டும் இரண்டொ மந்தை மந்தையாக ஏதே ஒடிக்கொண்டிருந்தன. எல்ை வானவெளியை விட்டுத் தே அவ்வளவில் அவளுடைய உறைந்துவிட்டது போல நின்றாள். "ஜன்னலை அடைத் என்று அவளுடைய அந்தரங்க

ந்தன் நினைத்து ஏங்கும் உள்ளத்தால் வேண்டியவளாக இருந்தாள்.
நேரமாகி விட்டது. நித்திரை ம் புரண்டு புரண்டு படுத்துப் காந்தளிக்கின்ற உள்ளத்தில் ன்று பகல் அவன் கைபட்ட காந்தசக்தி எழுந்து உடம்பில் கொண்டிருந்தது. பருவத்தின் ானை போல இழுத்துக்கொண்டு ரயோ தேடுவது போல அடிக்கடி நிறைந்த நிசப்தத்தை கிழித்துக் என்று யாரோ கூப்பிடுவது னித்தாள். தூரத்திலிருந்து ஒரு ருக்குத் தேவையற்ற குரல்தான் வேறு திசைகளிலிருந்து பல 5 கூவுகிற சப்தங்கள் காற்றிலே காண்டிருந்தன. வேதனையால் ருந்தாள். பக்கத்திலே தணிந்து ாக்கும் அவளைப் பார்த்துச் அதனருகில் போவதற்குள்ளாக அதை அவித்துவிட்டது. ஆனால் 5ாரம் நிறைந்து பயங்கரமாக சகிக்க முடியவில்லை. ஜன்னல்
பார்த்தாள். வானத்தின் ஒரு ரு நஷத்திரம் மின்னின. முகில் ா ஒரு திசையை நோக்கி )லயின்றி நீண்டிருந்த அந்த ாட்டப்பக்கத்தைப் பார்த்தாள். உடம்பு நடுங்கியது. ரத்தம் அடிபெயர்க்கவும் முடியாமல் துவிட்டுப் போய்ப்படு நில்லாதே" த்திலிருந்து ஒரு குரல் எழுந்தது.
1

Page 36
3635
ஆனால் அதற்குச் செவிகொடுக்க தயங்கினாள். அதற்குள் ராமு வந்து நின்றான். உடனே "மக குரல் ஆழத்திலிருந்து கேட் வெளிவந்தது. அவள் பேசவி அவனைப் பார்த்துக்கொண்டே ந தாகம் நிறைந்து குரல் எழுந்தது. தயைசெய்து போய்விடுங்கள்
அவ்வளவில் அவன் குரு ஜன்னலின் கம்பிகளைத் தடவின வார்த்தைகள் வரவில்லை. களைப்படைந்து நின்றாள். "ஐே மகால கூழ் மி! நித் திரையற்ற கைகளினாலே தொட்டு மூடிவிடு. அவன் வெளியே நின்று ய எதிர்பாராமலே அவளுடைய ை ராமு உள்ளே பறந்தான். அவ மெல்ல மூடிக்கொண்டன.
4.
கல்யாணி மெய்மறந்த து திறந்து கிடந்த கதவின் வழியா புகுந்து அவளுடைய நித்திை போர்வையைத் தேடிக்கொண்டு எழு திருப்பதைக் கண்டு அதை ஏற்ற திறந்தபடி கிடந்த கதவையும் பக்க படுக்கையையும் கண்டாள். ஆயி சந்தேகம் ஏற்படவில்லை. அதன வேண்டுமானால் என் நித்திரை வேண்டும் என்பது போலக் கதை சொல்லிவைத்துவிட்டுப் போய்விட
32

tി
முடியாமல் நின்று அவள்
ஜன்னலுக்குப் பக்கத்தில் ாலகூழ்மீ" என்ற அவனது பது போல அடக்கமாக ல்லை. தடுமாற்றத்தோடு நின்றாள். மறுபடியும் அதே "ஐயோ எதற்காக வந்தீர்கள்
டன் போல கைகளை நீட்டி ான். மகாலகூழ்மிக்கு மேலே சுவரைப் பிடித்தபடியே யா நீ எங்கே நிற்கிறாய்?
என் கண்களை உன் நான் ஓடிவிடுகிறேன்" என்று ாசித்தான். உத்தரவை ககள் கதவைத் திறந்தன. னுடைய கண்கள் மெல்ல
ாக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள். ாக குளிர் காற்று உள்ளே ரயைக் கலைத்துவிட்டது. ஐந்தவள் விளக்கும் அணைந் நினாள். அப்பொழுது தான் த்திலே வெறிச்சென இருந்த னும் உடனே அவளுக்குச் ால், "நீங்கள் எழுந்திருக்க யையும் குழப்பியே போக வயும் திறந்து காற்றிடமும் ட்டீர்களே! இது நீதிதானா?”

Page 37
சம்பந்த
என்று கேட்கவேண்டுமென் காத்திருந்தாள். ஆனால் அவன் செல்ல அவளுடைய மனதில் தோன்றியது. அறையை விட்டு அவளை மகாலகூழ்மியின் அ சென்றன. அந்த அறைக்குள்ளு ஆனால் மெல்ல அவர்கள் ே அவளுடைய காதுகளிலே ந திடீரென்று கல்யாணிக்கு வழிதி சுவரோடு சாய்ந்தபடி மெளனமா இழந்து அவளுடைய இருதயம் தன் ஜீவனையே அர்ப்பன மாணிக்கத்தைப் பூட்டிவைத்து, " இதுவரை இறுமாந்திருந்தாள். வருகிற போதும் ராமுவினுடைய சுகத்திலே அதை மறந்துவிடலா கோட்டையில் இடிவிழுந்துவிட் வேண்டும் என்பதும் அவளுக்கு எழுந்து தடவிக்கொண்டே தன் நெஞ்சை அமுக்கிக் கொண்டு ப கண்களிலிருந்து மட்டும் நீர் ஆற அடக்கி அடக்கி எழும்புகி திணறிக்கொண்டு வெளிக்கிளம்
வெகு நேரத்திற்குப் பிற கேட்டது. கல்யாணி மறுபக்கம் பூனை போல் உள்ளே நுழைந்து போகும் பொழுது அணைத்துவி டிருக்கிறதே என்ற எண்ணம் பிறகு பட்டது. உடனே திடுக்கிட்டுப் பே மெல்லக் கல்யாணியைப் பார்த்த கிடக்கிறாள் என்பதைக் கண முடியவில்லை. படுக்கையே நை
33

று எண் ணிக் கொண் டே வரவில்லை. நேரம் செல்லச் ல் ஒருவிதமான சந்தேகம் வெளியே வந்தாள். கால்கள் |றைப்பக்கமாக இழுத்துச் ம் மையிருளே பரந்திருந்தது. பசுகிற சப்தம் ஓடி வந்த ாராசம் போல விழுந்தது. சை ஒன்றும் தெரியவில்லை. க இருந்தாள். நம்பிக்கையை ஊளையிடத் தொடங்கியது. எம் செய்து ஒரேயொரு என்னுடையது" என்று அவள் மரணத் துன்பம் நெருங்கி களங்கமற்ற அன்பின் அமிர்த மென்று அவள் கட்டியிருந்த டது. இனி எங்கே போக விளங்கவில்லை. ஒருவாறு அறைக்கு வந்தாள். உடனே டுக்கையில் விழுந்துவிட்டாள். ாகப் பெருகிக்கொண்டிருந்தது. ற மூச்சுக்கள் அடிக்கடி பின.
}கே வெளியிலே காலோசை திரும்பிக் கிடந்தாள். ராமு படுத்துக்கொண்டான். தான் |ட்ட விளக்கு எரிந்துகொண் நதான் அவனுடைய மனதிலே ானான். பிறகு அவன் கண்கள் தன. அவள் அழுதுகொண்டே டதும் அவனால் அசைய ணந்து விடும்படியாக வியர்வை

Page 38
f)
ஒழுகியது. அசையாமல் அட
ராமு வெளியே வ கதவைத் தாழிடப் போனா கழுத்திலே கிடந்த வைரமா ஒருநாள் கல்யாணி அந்த உனக்குத்தான் பொருத்தமாக சமயங்களிலாவது என்னை என்று சொல்லி அவளுடை ஆபரணந்தான் அது கீழே வி எடுப்பதற்கு மகாலகூழ்மி குனி முகம் முன்னுக்கு வந்து நின் படுக்கையிலே வந்து சரிந்தா மாலையாக வந்து விழுந்தன. வரவேற்று, "எல்லாம் உன்னு என்று ஒரு நாளில் இந்த ே மறுபடியும் என்னை மக அந்தஸ்த்துக்கு ஏற்காத தொ கீழ்மைக் குணத்தை அறிந்தவ போதும், "அம்மா மகாலகூழ் அவளையே நம்பலாம்." எ நம்பிக்கையை உண்டு பண் "நீயே போய் அவருக்குச் என்று நம்பி என்னை அனு செய்கைகளுக்கெல்லாம் யுபகாரத்தை நீ அறிந்த சிந்தனைகள் சுழன்றன. 6ெ மூச்சு வந்தது. சுவாதீனமற் அந்த இரவைக் கழித்தாள்.
பொழுது புலர்வதற்கி போய்விட்டான். ஆனால் கல்ய எழுந்திருக்கவில்லை. ம8 விரும்பாமல் அறையைப் பூட்

ଶ୍ରେଷ୍ଠ $ବଞufଧି
பபடியே கிடந்துவிட்டான்.
ந்தபிறகு மகாலகூழ்மி எழுந்து ள். அப்பொழுது அவளுடைய லை நழுவிக் கீழே விழுந்தது. மாலையை எடுத்து, "இது இருக்கிறது. நீ இதைப் பார்க்கிற நினைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.” ய கழுத்தில் அணிந்துவிட்ட ழுந்து கிடந்த அந்த மாலையை ந்தாள். திடீரென்று கல்யாணியின் றது. அவ்வளவில் சோர்வடைந்து ள். பழைய ஞாபகங்கள் மாலை தேவி இந்தப் பிச்சைக்காரியை டையவை. நீயே என் தங்கை” மேலான வாழ்வினைத் தந்தாய். ழச் செய்வதற்காக உன் "ண்டுகளையும் செய்தாய். எனது 1ள் போல உன் தாய் சந்தேகித்த மி நல்லவள் என்னை விட நீ ான்று அவளுக்கும் என்னிடம் |ணி வைத்தாய். இன்றைக்கும், சாப்பாடு போட்டு விட்டு வா" ப்பினாயே! உனது ஒப்பில்லாச் நான் செய்த இந்தப் பிரதி T6ð? SÐŮLUTT 6ù SÐ6J(6560)Lulu வகு நேரத்திற்குப் பிறகே ஒரு ற நிலையிலேயே மகாலகூழ்மி
டையில் ராமு எழுந்து வெளியே ாணி அன்று படுக்கையை விட்டு 5ாலகூழ்மியும் வெளியே வர டிக்கொண்டு கிடந்து விட்டாள்.
34

Page 39
guib
கதவு, சுவர், ஜன்னல்கள் அவளாற் பார்க்க முடியவில்லி வருகிற ஓசையைக் கேட்டா அவதிப்பட்டாள். நடுப்பகலா கதவைத் தட்டி "அம்மா! எ கேட்ட போது, "இப்பொழுது 6 வேண்டும் போது நானே வ வந்து தொந்தரவு செய்யாதே அனுப்பிவிட்டு உள்ளேயே
பயங்கரமான இ
வேலைக்காரரும் மறைவா! கொண்டிருந்தார்கள்.
மெல்ல மெல்ல அ விட்டது. மகாலகூழ்மி நாழி நள்ளிரவை எதிர்பார்த்திருந் எல்லோரும் நித்திரையில் ஆ விடுகிற குறட்டைச் சப்தம், நிசப்த சித்திரத் தைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது. "இ கேட்கக்கூடியதாக ஒரு நா எண்ணும் போது அவள் கண் தன்னைத் தயார் செய்து கெ வைத்தாள். பிரிவென்னும் ச அவளுடைய இதயத்தில் கண்களைத் துடைத்துக் கெ அறையில் வெளிச்சம் தெர ஜன்னல் வழியாகப் பார்த் ஆழ்ந்து கிடந்தாள். அவளுt தெரிந்தது. அதிலும் பாதியை ஒழுகுகிற அந்த முகத்தி கடைசியாக ஒருமுறையா வேண்டுமென்று அந்த ஏழை அவளை அறியாமல், "அக்கா

பந்தன்
என்ற ஜடப்பொருள்களையே லை. யாராவது வெளியே போகிற லும் கண்களை மூடிக்கொண்டு ன பிறகு சமையற்காரி வந்து ழுந்து சாப்பிடுங்களேன்" என்று ானக்கு உடம்பு சரியாக இல்லை. ந்து சாப்பிடுகிறேன். மறுபடியும் த" என்று சொல்லி அவளையும் கிடந்தாள். ந்த அமைதியைக் கண்ட கத் தங்களுக்குள்ளே பேசிக்
அந்தப் பகற்பொழுதும் கழிந்து கைகளை எண்ணிக்கொண்டே ந்தாள். வீட்டில் உள்ளவர்கள் ழ்ந்தார்கள். சமையற்காரி ஒருத்தி எங்கும் நிறைந்து கிடந்த அந்த
கீறுவது போல அடிக் கடி ந்த சப்தத்தை நான் மறுபடியும் ாள் வரப்போவதில்லை" என்று களில் நீர் நிறைந்தது. எப்படியோ ாண்டு வெளியே காலை எடுத்து கிக்க முடியாத பெரிய துன்பம்
அடித்து நெகிழச் செய்தது. ாண்டு நிமிர்ந்தாள். கல்யாணியின் ரிந்தது. மெல்ல நடந்து போய் தாள். கல்யாணி நித்திரையில் டைய முகத்தின் ஒரு பகுதிதான் ச் சேலை மூடியிருந்தது. கருணை ன் பூரண செளந்தரியத்தைக் வது பார்த்து விட்டுப் போக pயின் இருதயம் அவலப்பட்டது. !" என்று கூப்பிடுவதற்கு இதழ்கள்
35

Page 40
II) J. T.6\) 9
குவிந்து நடுங்கின. மறுபடியும் க அப்பொழுது தான் வேறெரு படு மூழ்கிக் கிடந்த ராமுவின் தோற் சிறிது நேரம் வரையும் அப்படிே இனிக் கிளம்பு" என்று அ ஞாபகப் படுத் தி உயிரினுL பார்ப்பதற்குக்கூட விடாமல் வெளி
உடனே அவள் ஏதோ ஒடிமறைந்து விட்டாள். ஒரு வே விழுங்கி மகிழ்ந்ததோ?
36

ஷ்மி ண்களிலிருந்து நீ ஒழுகியது. க்கையிலே ஆழ்ந்த துயிலில் றமும் மங்கலாகத் தெரிந்தது. ய நின்று விட்டாள். "போதும் புவளுடைய அந் தராத்மா ம் இனிய அவர் களைப் ரியே இழுத்தெறிந்து விட்டது.
ஒரு திசையில் வேகமாக ளை காரிருள் தான் அவளை

Page 41
D
"F6DIT"
அவள் அசையவில் பார்த்தடியே நின்றான். நி கழிந்துகொண்டே இருந்தன. விலகி ஒரு புறத்திலே கிட கூந்தல் கலைந்து பறந்து மேசையோடு சேர்த்தபடி கவி விம்மி விம்மி அழுது கொண்ட சந்திரநாத் மறுபடியும் "ச அப்பொழுது அவனுடைய ( தட்டியது. சில நிமிஷங்கள் அப்படியே தான் இருந்தா கூப்பிட்டுக்கொண்டு அவன அவளுக்கருகில் வந்தான் தலையைத் தூக்கினாள். கை கன்னங்களில் கோடு கிழி அதைப்பார்த்தவுடன் அவனு போலவே நின்றான். சிறிது அவனைப் பார்த்து ஒருவித கலந்த குரலில் இதைக் கே

தம்
லை. சந்திரநாத் அவளைப் மிஷங்கள் ஒவ்வொன்றாகக் அவள் தலையில் முக்காடு ந்தது. முதல் நாள் வாரிவிட்ட கொண்டிருந்தது. முகத்தை ழ்ந்திருந்தாள். ஆயினும் அவள் ஒருப்பது நன்றாகவே தெரிந்தது. லீமா!" என்று கூப்பிட்டான். குரலிலும் ஒரு வித கரகரப்பு கழிந்தன. அவள் அசையாமல் ஸ். மூன்றாம் முறையாகவும் மெல்ல மெல்ல நடந்து அப்பொழுதுதான் அவள் ன்னிர் அவளது பொன் போன்ற த்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது. ம் பேசமுடியாமல் அழுபவன் நேரம் சென்றது. பிறகு அவள் ஏளனம், ஆவேசம் எல்லாம்
7

Page 42
Lng, if
"உங்கள் ஹிந்து சமூ வெற்றிக்குமேல் வெற்றி கிடைக்
சந்திரநாத் ஒன்றுமே ே தொனியில் மறுபடியும் பேசி
வேறொன்றாக இருந்தது.
"என்னை எதற்காக வைத்திருக்கிறீங்கள்?"
இப்படியாக ஒரு கேள் கனவிலும் எதிர்பார்க்கவில்லை யோசித்துக் கொண்டே நின்றுவி
"உன் தந்தையும் இதை கடமையும் இதுதானே?"
அவள் மேலும் பேச மெளனமாக இருந்தாள். சந்திரந அங்குமிங்குமாக நடந்து கொ6 சென்றதும் அவள் மீண்டும் ஆ மறுபடியும் அவளுடைய கண்க
"அந்தப் பக்கத்தில் எல்லோருமே கொல்லப்பட்டு வி
"எனக்கு நிச்சயமாக ஒ நான் இங்கே வருவதற்கு முன்ே உன் தந்தையார் உன் விஷய அதைக்கேட்டதுமே புறப்பட்டு உ
அவள் மறுபடியும் தொடங்கினாள். அதைப்பார்த்தது "சலிமா, எப்படியோ எல்லாம் நடந் அழுது தான் வரப்போவது என் என்று ஆறுதல் சொன்னான்.
38

கத்திற்கு மேலும் மேலும் கிறது. இல்லையா?”
பேசவில்லை. அவள் அதே னாள். ஆனால் விஷயம்
இங்கே கொண்டு வந்து
வி கிளம்பும் என்று அவன் . அதனால் சிறிது நேரம் ட்டு பிறகு சொன்னான்:
தயே விரும்பியிருந்தார். என்
விரும்பாதவள் போலவே ாத் அவளைப் பார்த்தபடியே ண்டிருந்தான். சிறிது நேரம் ரம்பித்தாள். அதற்குள்ளாக ள் கலங்கி விட்டன.
வசித்த நம் ஜனங்கள் LTig56 IT?"
ஒன்றுமே தெரியாது, சலீமா, ப எல்லாம் நடந்து விட்டது. பமாக அறிவித்திருந்தாராம். டன்னிடம் வந்தேன்"
விம் மி விம் மி அழத் தும் அவன் கிட்டச் சென்று, து விட்டது. வீணாக அழாதே. ான? நீ ஒரு குழந்தையா?”

Page 43
*fotb: அவளுடைய கண்களு இருந்தன. அடிக்கடி பெருமூச்சு ஆழ்ந்திருந்தாள்.
அப்போது வேலைக்கா உண்ணுவதற்கும் குடிப்பதற்கு முன்னிலையில் வைத்துவி இடைமறித்து, "இது யாருக்கா அந்த வேலைக்காரி ஒன்றுமே அவளையும் மாறி மாறிப் பார்த்
அப்போது அவன் ப உன்னையே வெறுத்துக் கொ அதிலும் அறிவுள்ளவள். வாழ் துன்பங்கள் எதிர்பாராத நிை விழுகின்றன. அதற்காக எல்லோ
அவள் ஆவேசத்துடன்
"இது தற்செயலாக நி பழிக்குப்பழி வாங்க முடிந் மறக்கக்கூடும். என் ஆசையும்
"பழிக்குப்பழி வாங்க ே இன்று தேசம் முழுவதும் நடக் காரணம் என்பதை நீ உணரவி
“6TëI(335T 616)1086OTIT uJTI ஒரு மூலையிலே வாடும் ஒன்று சூறையாட நான் விரும்பவில் உறவினர்களை, காரணம் நீதி யார் கொன்றார்களோ அவர்கள் என்று உயிர் துடிக்கிறது. இதி சொல்ல யாராலும் முடியாது.”
39

தன்
ம் முகமும் சிவந்து பொங்கி விட்டுக்கொண்டு சிந்தனையில்
ரி ஒருத்தி ஒரு தட்டில் ஏதோ ம் கொண்டு வந்து அவள் ட்டு சென்றாள். அவளை க?" என்று சலிமா கேட்டாள். பேசாது சந்திரநாத்தையும் த்துக் கொண்டு நின்றாள்.
தில் சொன்னான்: "வீணாக ள்ளுகிறாய். நீ படித்தவள். க்கையிலே எல்லோருக்குமே லயில் மலைபோல வந்து ருமே இறந்து விடுகிறார்களா?"
எழுந்து நின்று சொன்னாள்:
கழ்ந்த ஒன்றா, மறந்து விட? தால் ஒரு சமயம் நான்
அதுவே."
வேண்டும் என்னும் எண்ணமே கும் எல்லாக் கொடுமைக்கும் பில்லையா சலீமா?"
ரையோ கொன்றதற்கு வேறு மறியாத மக்களைக் கொன்று லை. என் பெற்றோர்களை, நியாயம் ஒன்றுமே இன்றி ளையே தண்டிக்க வேண்டும் ல் நியாயம் இல்லை என்று

Page 44
"சலிமா, நீ சொல் ஆனால் அதில் ஒரு பிரயோஜ பதிலுக்கு இன்னும் அனேகரு மண் நனைக்கப்படும் என்பது
இந்த வார்த்தைகள் உண்டு பண்ணி விடவில உணர்ச்சிகளுடனேயே காணப் அவளைப் பார்த்தபடியே சந்த சிறிது நேரத்திற்குள் அவள் "இவ்வளவிற்குப் பிறகும் என்ன வைத்துக்கொண்டிருக்கிறீர்க இதைத்தவிர என்னால் இப்ே முடியாது" என்று சொன்னாள்
"எங்கே போக வேை
"எங்கேயா? என்னு முஸ்லிம்கள் என்று பிறந்த ஒ usti ulIs GasT66)ILILLITsTä56 இடத்திற்குத் தான் நான் பே
சந்திரநாத் இதற் விரும்பவில்லை. நிலத்ை சிந்தித்துக்கொண்டு சும்மா {
அவள் தொடர்ந்து ே வார்த்தைகளில், தோற்றத்தி: கலந்து காணப்பட்டன.
"இனி எனக்கு யா என்னுடைய துன் பத்திற் ( விடத்தக்கவர்கள் எல்லோரு விட்டார்கள். இனி எனக்கு மர அதையே விரும்புகிறேன்.”

ഴ്ച வது சரியாகவே இருக்கலாம். னமும் கிடைக்கப்போவதில்லை. டைய கண்ணிரால் நமது நாட்டு
மட்டும் நிச்சயமாகும்.” அவளிடத்தில் ஒருமாறுதலையும் bலை. அவள் முன் போன்ற பட்டாள். பேச்சை நிறுத்தி விட்டு நிரநாத் மெளனமாக இருந்தான். T மறுபடியும் எழுந்து நின்று, ]ன எதற்காக இங்கே பாதுகாத்து ள்? நான் போக வேண்டும். போது வேறு ஒன்றும் சொல்ல
T.
ன்டும் என்கிறாய்?"
றுடைய இடத்திற்குத் தான். ரு குற்றத்திற்காக அநியாயமாக ளா அவர்கள் செத்து கிடக்கும் ாக வேண்டும்”.
கு ஒரு பதிலும் சொல்ல தப் பார்த்தபடி எதையோ இருந்தான்.
பேசினாள். வரவர அவளுடைய ல் ஒருவித வேகமும் வர்மமும்
ருமே உரிமையானவர்களல்ல. கு மரணத்திற்கு கண்ணிர் மே பூண்டோடு அழிக்கப்பட்டு ணம் தான் சுகம் தரும். நானும்

Page 45
மேலே அவளால் மேசை மீது முகத்தை அழத்தொடங்கினாள்.
அதைப் பார்த்த அவளுக்கருகில் போய் நில கூப்பிட்டான். அந்தக் குரலு அவளால முடியவில்லை. பார்த்தாள். அவன் அவள இதைச் சொன்னான்:
"நீ மறுபடியும் குழ நடக்கக்கூடாதது நடந்துவி நிலையிலும் நிதானமா நடக்கக்கூடிய ஆற்றலை ச தன்மை. அதை இழந்துவி அதைக் காப்பாற்றுவது எல் ஒருவேளை நீ என்னிடத்தி
சிறிது நேரம் வை மறுபடியும் தொடங்கினாள்
"இதோ பார், நீ ய அழுகிறாயோ அவர்கை அழாமல் செய்திருப்பே அப்பொழுது இங்கே இருக மட்டுமே காப்பாற்ற முடிந் வைப்பதும் உன் மனத்தி என் கடமை."
அவன் பேச்சை நி
"தயவுசெய்து பெ விட்டு விடுங்கள். இதுதான் ஆறுதல்.”

bLubg565
பேச முடியவில்லை. திரும்பவும் வைத்துக்கொண்டு விம்மி விம்மி
வுடனே சந்திரநாத் எழுந்து ாறு, "சலீமா!" என்று உருக்கமாகக் லுக்குச் செவி கொடுக்காமலிருக்க
அதனால் தலையைத் தூக்கிப் து கையைப் பிடித்துக்கொண்டே
ந்தையைப் போலவே பேசுகிறாய். ட்டது என்பது உண்மைதான். இந்த ன பாதையில் நியாயத்தோடு *ம்பாதித்துக்கொள்வதுதான் மனித விடுவது மிகவும் இலேசு. ஆனால் லோருக்கும் இயலாத காரியமாகும். லே சந்தேகப்படுகிறாயா?"
ரையில் மெளனமாக இருந்துவிட்டு
:
ாருக்காக இவ்வளவு கவலைப்பட்டு ளயும் காப்பாற்றி உன்னையும் ன். துரதிருஷடவசமாக நான் 5கவில்லை. கடைசியில் உன்னை தது. இனி உன்னைப் பாதுகாத்து 3கு ஆறுதலைத் தேடித் தருவதும்
றுத்தினதும் அவள் தொடங்கினாள்.
ரிய மனசு வைத்து என்னைச் சாக நீங்கள் எனக்குச் செய்யும்பெரிய
41

Page 46
LDgblf
சந்திரநாத் அவளைப்ப இருந்தான். அவளுடைய உ சமாதானத்தாலும் ஆறுகிற நிை நன்றாக விளங்கியது. சிறிது நே ஒன்றும் பேசமுடியவில்லை. பிற கொண்டு, “சலீமா, என்னை ஒரு இல்லாதவன் என்று சொல்லும்படி கொஞ்சம் பொறுத்திரு” என்று ே
அவள் மேலே ஒன்றுமே ே அடக்கிக் கொண்டு ஒருவாறு மெள
அப்போது வெளியே கொ கொண்ட ஜனங்களின் குமுறல் கேட்கத் தொடங்கியது. அந்தச் அவன் எழுந்து நின்று, “சலீமா இல் என்றே தோன்றுகிறது. நான் ( மனிதர்கள் தள்மத்தையும் கடன மிருகங்களாக மாறுகிறார்களோ, ெ சீக்கிரமாகத் திரும்பிவிடுகிறேன்,
“வேண்டாம் நீங்கள் அர் கூடாது. ஒருவேளை உங்களையும்
"திடீரென்று இப்படி ஏ அப்போது அவளுக்கே தெர அவளுடைய மிருதுவான பெண் விரும்பியது. சந்திரநாத் இந்த வ ஏனோ மிகுந்த ஆறுதலடைந்த ஒன்றுக்கும் பயப்படாதே. எனக்கு { நான் இந்த சமயத்தில் வீட்டிலு துரோகமாகும்." என்று சொல்லிக்ே போகும் போது வாசலிலே நின்ற "ஜாக்கிரதை' என்று எச்சரித்துல்
42

ார்த்தபடியே சிலைபோல டள்ளம் எந்தவிதமான லையில் இல்லை என்பது ரம் வரையில் அவனாலும் கு ஒருவாறு சமாளித்துக் கெட்டவன், மனிதத்தன்மை செய்துவிடாதே. எனக்காகக் வண்டினான்.
பசவில்லை. வேதனைகளை ானமாக இருக்க முயன்றாள்.
ஞ்ச தூரத்துக்கப்பால் வெறி ) கடலின் அலைபோலக் சத்தம் காதில் விழுந்ததும் ன்றும் தொடங்கி விட்டார்கள் போக வேண்டும். ஐயோ! மையையும் மறந்து எப்படி தரியவில்லை. நான் போய்ச் சலீமா!" என்று சொன்னான்.
ந்த இடத்திற்குப் போகவே நான் இழந்து விடநேரிடும்."
ன் சொன்னேன்?" என்று ரியவில்லை. ஆனாலும் உள்ளம் இதையே தான் ார்த்தைகளைக் கேட்டதும் ான். பிறகு, “சலீமா, நீ ஒரு தீங்குமே வந்து விடாது. னுள்ளே இருப்பது பெரிய கொண்டே வெளியேறினான். வேலையாளைப் பார்த்து, விட்டுச் சென்றான்.

Page 47
gFL bLu
தெருவில் இறங்கினது நோக்கி வேகமாக நடந்தான். ச வெறி கொண்ட பேய்க்கூத்து தெரிந்தது. மேலே அவன் ஒ கோரமான இயல்புடைய அந் கண்டதும் மெல்ல விலகியது. ஒதுங்கினார்கள். இன்னும் சி அவ்வளவாகப் பிடிக்கவில்லை ஒதுங்கி அவ்விடத்தை விட்டு
அதற்கிடையில் பு முஸ்லீம்கள் ஆண்கள் ெ எல்லாருமே அவனைச் சூழ்ந்து அவர்களது முகத்திைப் பார்த்த பிறகு அவர்களுக்கு வேண் ஆட்களின் உண்மையான பாதுகாப்புக்காக நிறுத்தி வை தந்த பிறகே வீட்டை நினை
சலீமா சாளரத்தின் 6 கொண்டே இருந்தாள். ஜ6 அங்குமிங்குமாகப் போய் செ என்று சிந்திக்கவும் அவளா6 சிறிது நேரத்தில் ஒரு கூட்ட வந்தார்கள். அவர்களைப் இருந்து தான் வந்து கொண்ட தெரிந்து கொள்ளக் கூடியத
- அவர்களில் பலர் வயதினர். இரண்டொரு செய்தார்கள். ஒரு வெற்ற

ந்தன் ட ம் கூக்குரல்கள் வருகிற திக்கை Pறிது நேரத்திற்குள் ஜனங்களின் அவன் கண்ணுக்கு நன்றாகத் டியே சென்றான். வேங்கையின் த ஜனக்கூட்டமும் அவனைக் சிலர் உண்மையாகவே பயந்து லருக்கு அவனுடைய இரக்கம் . ஆனாலும் அவர்களும் மெல்ல
அகன்றார்கள்.
அந்தப் பகுதியில் வசித்த் பண்கள் குழந்தைகள் என்ற கொண்டார்கள். பரிதாபகரமான ததும் சந்திரநாத் அழுதுவிட்டான். டிய ஆறுதல் சொல்லித் தன் சிலரை அவர்களுடைய பத்து அவர்களுக்கு நம்பிக்கை த்தான்.
2
வழியாகத் தெருவைப் பார்த்துக் னங்கள் பிரேதக் களையுடன் 5ாண்டிருந்தார்கள். "இது ஏன்?" ல் அப்பொழுது முடியவில்லை. த்தவர்கள் அந்தப் பக்கத்தில் பார்த்ததுமே இன்ன இடத்தில் டிருக்கிறார்கள் என்பதை அவள் ாய் இருந்தது.
இளைஞர்கள். சிலர் நடுத்தர கிழவர்களும் இருக்கத்தான் நிக்குப்பின் ஆடிக்கொண்டும்
43

Page 48
lfg பாடிக்கொண்டும் வருகிற யுத்த உல்லாசமாகவே வந்தார்கள். உடம்பெல்லாம் பற்றிக் கொணி பக்கத்திலே வந்துநின்று ை கூப்பிட்டாள். எல்லோரும் திரு
"நீங்கள் மனித ஜன்மங் 3nLLLDT?”
இந்த வார்த்தைகளை அலாதியான ஒரு கம்பீரம் கா ஒன்றுமே புரியவில்லை. அவ தடுமாறினார்கள். மறுபடியும் அ
“ஒன்றுமே அறியாத ஏ கொள்ளையடித்தீர்கள். எல்ல சேர்த்து அனுபவிக்கும் நாள் அடே! நான் யார் தெரியமா? கொள்ளையிடப்பட்ட அந்த நிர கூட்டத்தில் தவறியிருக்கும் ஒரு தீர்க்கும் வரையில் உயிரோடு இ விடவேண்டாம்."
அவள் துர்க்கை போல அதற்குள் சிலர் நிமிர்ந்து பார் அவர்களின் வீடு" என்றார்கள். பார்த்துவிட்டு யோசித்துக்கொன மட்டும் அவளுடைய வார்த்தைச வாசல்பக்கமாக ஓடினான். அ வேலையாள் அவனை வெளியே விட்டான்.
அப்பொழுதுதான் சந்திர வீட்டின் அருகே நின்ற ஜனங்க
44

L D)
வீரர்களைப் போல அவர்களும் அதைப்பார்த்ததும் அவளுக்கு Iடது. எழுந்து சாளரத்துக்குப் கயைக் காட்டி ஒருவனைக் ம்பிப் பார்த்தார்கள்.
கள் தானா? அல்லது பிசாசுக்
ாப் பேசும்போது அவளிடம் ணப்பட்டது. வந்தவர்களுக்கு வர்கள் அதில் நின்றபடியே வள் பேசத் தொடங்கினாள்:
ழைகளை வதைசெய்தீர்கள். ாம் மறுபடியும் வட்டியோடு
தூரத்தில் இருக்கவில்லை.
உங்களால் கொல்லப்பட்ட, பராதிகளான முஸ்லிம்களின் தத்திதான். பதிலுக்கு வஞ்சம் இருக்கிறேன் என்பதை மறந்து
வே அப்போது விளங்கினாள். ாத்துவிட்டு "இது சந்திரநாத் உடனே எல்லோருமே மேலே ண்டு நின்றார்கள். ஒருவனுக்கு கள் பொறுக்கவில்லை. அவன் தற்குள் வாயிலிலே நின்ற தள்ளிக் கதவைத் தாளிட்டு
நாத் அங்கே வந்து சேர்ந்தான். ளைப் பார்த்ததும், "என்ன?”

Page 49
- சம்ப என்று கேட்டான். அவனைச் நழுவ ஆரம்பித்தார்கள். அ நிறுத்திக்கொண்டு இரண்டொரு
"நீங்கள் தானா உண் நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் உங்க தர்மத்திற்கு அழிவு தேடி வி சகிப்புத்தன்மை எப்படி உங் பதிலுக்கு இராட்சசர்களாகி பாக்கவே என் கண்கள் கூச
கடைசியில் அவ6 அவ்வளவில் பேச்சை நிறுத்தி ஜனங்களை ஒருமுறை பார்த் அந்த இடத்தை விட்டு மறை
சந்திரநாத் மேலும் சிற நின்று விட்டு உள்ளே நுழைந் அப்போது அவளிடம் நிரர் சோகத்தின் திரை முழுவது ரெளத்திரமே காணப்பட்டது. உற்றுப்பார்த்துவிட்டு மெல்ல உள்ளே போ. இது என்ன ஒரு மாதிரியாகச் சொன்னான். கேட்டுக்கொண்டு அங்குமிங்கு
அப்பொழுதுதான் அ அதை வாங்கிப் படித்த செளக்கியமாக டாக்காவிலே தந்தியை நீட்டினான். உடே கூச்சலிட்டுக்கொண்டே அவள் நேரமாக அங்குமிங்குமாகச் குதித்துக் குதித்து ஒடித்திரி

ந்தன்
5 கண்டதும் அந்த ஜனங்கள் வன் எல்லோரையும் மறித்து ந வார்த்தை மட்டும் பேசினான்.
மையான ஹிந்துக்கள்? ஐயோ! ள் மதத்தின் பழம்பெருமைக்கு, ட்டீர்கள். பரம்பரையாக வந்த களிடம் இருந்து மறைந்தது?
விட்டீர்களே? உங்களைப் ர்கின்றன."
ன் தொண்டை குழறியது. விட்டு படிமீது ஏறிநின்று அந்த தான். எல்லோரும் கணத்தில் ந்து விட்டார்கள்.
நிது நேரம் வரையில் அதிலேயே தான். எதிரில் சலீமா நின்றாள். 3தரமாக உறைந்து கிடந்த நும் விலகி இருக்க ஒருவித
அவன் அவளை ஒருமுறை ச் சிரித்துக்கொண்டே, "சலீமா, பைத்தியக்காரத்தனம்?" என்று அவளோ அதை அலட்சியமாகக் மாக நடந்து கொண்டிருந்தாள்.
ந்தத் தந்தி வந்தது. சந்திரநாத் தும், "சலீமா, எல்லோரும் ) இருக்கிறார்களாமே" என்று ன, "உண்மையாகவா?" என்று ஓடி வந்தாள். பிறகு கொஞ்ச சிறு குழந்தையைப் போலவே ந்தாள்.

Page 50
மத
பிறகு அவனுக்கருகில்
"என்னை எப்போது டாக்காவிற் என்று கேட்டாள்.
"நீ எப்போது போக வ “எவ்வளவு சீக்கிரமாக உங்களையே பொறுத்தது".
சந்திரநாத் சிறிது கொண்டிருந்துவிட்டுச் சொன்ன
“சலீமா, எதிர்பாராமல் கலகங்கள் முளைத்துவிடுக யோசிக்கின்றேன். அல்லது.”
அதற்குள் அவள் இை வேண்டாம். என்னை வண்டியி எப்படியாவது நான் போய்விடுக
இதைக்கேட்டதும் அவ சலீமா அவனையே பார்த்து சந்திரநாத் இதையே சொன்னான் சலீமா எப்படியாவது உன்னை விடுகிறேன். நினைத்தவுடனே ( நேரம் இதுவல்ல என்பதை நீே
அவளெல்லாவற்றையும் இருந்தாள். பிறகு எழுந்து பட்சணத்தட்டை எடுத்துக்கொண் வைத்தாள்.
"விருந்தாளி சாப்பிடுமு ஹிந்து சாப்பிடுகிற வழக்கம்
4 (

ம்
வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு }கு அனுப்பப் போகிறீர்கள்?"
விரும்புகிறாய்?" கப் போக முடியுமோ, அது
வரையில் யோசித்துக் T661:
திடீர் திடீரென்று எங்குமே கின்றன. அதனாலே தான்
டமறித்து, "நீங்கள் கஷ்டப்பட ல் ஏற்றிவிட்டாலே போதும். கிறேன் என்றாள்.
னுக்குச் சிரிப்புத்தான் வந்தது. க்கொண்டிருந்தாள். பிறகு T: "ஒன்றுக்கும் அவசரப்படாதே அங்கே கொண்டுபோய் சேர்த்து எதையும் செய்துவிடக் கூடிய யே நன்றாக உணருவாய்"
கேட்டுக்கொண்டு மெளனமாக சென்று அங்கே கிடந்த ாடு வந்து அவனுக்கு முன்பாக
ன் வீட்டுக்குடையவனான ஒரு இல்லையே?

Page 51
* SÐgbi od 60ÖT60OLDuJT சாப்பிடுமுன் நான் எதையும் செய்து விட்டேன் என்று ை
அவள் பேச்சை நீட்டினாள். அவன் அந்தத் த வைத்துவிட்டு அவளுை கொண்டிருந்தான். மறுபடியு முஸ்லிம் பெண் கொடுக்க, பிறந்த நீங்கள் உண்ணக்ச
அவ்வளவில் அவ அப்பால் இரண்டு பேரும செய்தார்கள்.
பிறகு அவள் சந்தி ஒன்று கேட்கிறேன், ஒளிக்க கேட்டாள். அவன் வெறுமே தன் சம்மதத்தைத் தெரிவி
*சிலமணி நேரத் வார்த்தைகளைக் கேட்டு கொள்ளவில்லையா? மறை
அவன் சாந்தமான நான் கோபிக்கிறதில்லைே
"ஆனாலும் என் அழ மறந்து விடவேண்டும்"
"நீ அப்படி எதைய
“என்னுடைய மன
"அதற்கு என்ன ெ

பந்தன் - - 5 இருக்கலாம். ஆனால் நீங்கள் தொடமாட்டேன் என சத்தியஞ் வத்துக்கொண்டால் ."
நிறுத்திவிட்டுத் தட்டை எடுத்து ட்டை வாங்கித் தனக்கு முன்னால் டய முகத்தையே பார்த்துக் ம் அவள் தொடங்கினாள்: "ஒரு உயர்ந்த ஹிந்து குடும்பத்திலே கூடாது என்று இருக்கிறீர்களா?"
|ன் சாப்பிடத் தொடங்கினான். ாகவே பட்சணங்களைக் காலி
ரநாத்தைப் பார்த்து, "உங்களிடம் Tமலே சொல்லுகிறீர்களா?” என்று ன தலையை மட்டும் அசைத்துத் த்தான்.
திற்கு முன் நான் சொன்ன நீங்கள் என்மீது வெறுப்புக் க்காமல் சொல்லுங்கள்"
குரலிலே “சலீமா, எதற்காகவும் ப” என்றான்.
நிவில்லாத வார்த்தைகளை நீங்கள்
ம் சொல்லிவிடவில்லை."
) சாந்தியடைய்வில்லையே"
சய்ய வேண்டும்?”
47

Page 52
மதம்
"உங்களுக்கு எது இஷ் தண்டித்து விடுங்கள்."
"சரி, தண்டிக்கிறேன்: அ ஏனோ, இரண்டு பேருமா
3
மறுநாள் அதிகாலையி:ே ஒரு வண்டி வந்து நின்றது. சர் பார்க்க ஆளை அனுப்பினான். உள்ளே வந்து விட்டார். முதிர்ந் வாயிலிருந்து வந்த வார்த்தைக காட்டின.
"சந்திரநாத்!” என்று கத்தினார். அவன் ஒன்றும் புரியாம தாத்தா” என்று வணங்கினா வணக்கத்தை ஏற்கவில்லை. மேலு "நீ அந்நிய மதத்தைச் சேர்ந்த ஒ வைத்திருக்கிறாயாமே?” என்று :
அவன் ஒன்றுமே பேசவி மேலும் உச்சநிலையைக் கிட்டி
"எதற்காக அவளை வேண்டும்? எங்கள் ஹிந்து அடித்துவிட்டாயே"
அப்பொழுதுதான் அவன் பதில் சொன்னான்:
"தாத்தா, இதனால் நா சாவுமனி அடிக்கவில்லை. உண் சாக விடாமல் காப்பாற்றி விட்ே
48

டமோ அதன்படி என்னைத்
புதற்குரிய நேரம் வரட்டும்" கவே சிரித்தார்கள்.
லயே அந்த வீட்டு வாசலிலே ந்திரநாத் அது யார் என்று அதற்குள் அந்தக் கிழவர் த நிலையிலும் அவருடைய ள் இளமையைத் தொட்டுக்
முதலில் ஆத்திரத்தோடு லே ஓடி வந்து, "நமஸ்காரம் ‘ன். அவர் அவனுடைய ம் ஆத்திரம் கொண்டவராய், ஓர் இளம்பெண்ணை இங்கே உறுமினார்.
ல்லை. அவருடைய கோபம்
Llgbl.
நீ இங்கே வைத்திருக்க தர்மத்துக்குச் சாவுமனி
வாயைத் திறந்து மெல்லப்
ன் ஹிந்து தர்மத்துக்குச் மையில் ஹிந்து தர்மத்தைச்
L60T.

Page 53
சம்
கிழவர் தம் வாயி கொண்டே வெளியே சென்று அவள் பின்னோடு போய் நமஸ் அதுவரைக்கும் உள்ளே நி முன் ஹாலுக்கு வந்து :ே கொஞ்சம் வாடியிருந்தது. மனிதர்களுடைய எந்த வி பொருட்படுத்தக்கூடாது. அ6 "அப்பன் செய்தான்" என்று இது என் வீடு, ஆதலால் உ6 நீ சிந்திக்க நியாயமே இல்ை அவள் சிறிது நேரம் வ இருந்துவிட்டு, "எப்படியானாலு விடுங்கள்" என்று கேட்டுக் (
இதைக்கேட்டதும் ஆ அசைத்தான்.
அன்றைக் கே ட ஆயத்தங்களையும் செய்து மோட்டார்வண்டியைச் சாரதி நிறுத்திவிட்டு வெளியே வந் சந்திரநாத் தன் அ அவள் இருந்த அறையை வருவதைக்கண்டதும் சலீ ஆயத்தமா” என்று கேட்டா6 "ஆம்; இதை உன்
"எதற்காக இதை வேண்டும்?"

ந்தன் ஸ் வந்தபடியெல்லாம் திட்டிக் வண்டியில் ஏறி விட்டார். அவன் கரித்துவிட்டுத் திரும்பி வந்தான். ன்ற சலிமா அப்பொழுதுதான் ர்ந்தாள். அவளுடைய முகம்
அதைப்பார்த்ததும், "இந்த தமான வார்த்தைகளையும் நீ பர்கள் "பாட்டன் சொன்னான்"
தர்மம் பேசுபவர்கள். சலீமா, ாக்கும் உரிமை உண்டு. எனவே ல" என்று ஆறுதல் சொன்னான். ரையில் ஒன்றுமே பேசாமல் லும் என்னைச் சீக்கிரம் அனுப்பி கொண்டாள்.
அவனும் “சரி” என்று தலையை
4
|றப் படுவதற்குரிய எலி லா முடித்தார்கள். அவனுடைய வாயிலிலே கொண்டு வந்து து நின்றான். றையிலிருந்து புறப்பட்டு நேரே நோக்கி நடந்தான். அவன் )ா எழுந்து நின்று, "புறப்பட
T.
கைப்பெட்டியினுள்ளே வை"
நான் வைத்துக் கொள்ள

Page 54
പ്രP്
"அவர்களும் எல் போயிருக்கிறார்கள். இது தேவைப்படும்.
"ஆனாலும் இவ்வளவு
"பரவாயில்லை”
"ஐயோ! இதில் எத்தை
"பாரமாக இருக்கிறதா அவள் பேசாமல் நின்ற கைப்பெட்டியைத் திறந்து அலி
மோட்டார் வண்டி பாதை சந்திரநாத்தே வண்டியை ஒட்டி பின்புறத்து ஆசனத்தில் உட "எதற்காக மோட்டார் ஒட்டியை என்று அவள் கேட்டாள். நான் இ சேர்ந்தவர்கள் வாழுகிற இடத்து இன்று ஜாதி மத வெறியில் இருக்கிறார்கள். அபாயம் வந்த சந்தோஷமாகவும் ஏற்பேன். ' அகப்பட்டுக் கொள்ள வேண்டு என்று இழுத்தான்.
அவள் உடனே "வன கூச்சலிடத் தொடங்கி விட்ட நிறுத்தியே அவளைச் சமாதா அவளும் முன்பக்க ஆசனத் கொண்டாள்.
வண்டி மறுபடியும் இடையில், "சலீமா நீ ஒரு முள பெண் கள் , ஆசாரப் படி ெ நீட்டுவதில்லை. அப்படியிருக்
5 (

லாவற் றையும் இழந் தே அவசியம் உங்களுக்குத்
ம் எதற்கு?"
ன ஆயிரம் தந்திருக்கிறீர்கள்?"
יף
றாள். அதை வாங்கி அவளது பனே வைத்து விட்டான்.
நயிலே போய்க்கொண்டிருந்தது. க் கொண்டு போனான். சலீமா கார்ந்திருந்தாள். இடையில் நிறுத்தி விட்டு வருகிறீர்கள்?" ப்பொழுது உங்கள் மதத்தைச் துக்கு வருகிறேன். அவர்களோ நமக்கும் வழிகாட்டிகளாக நாலும் நான் அமைதியாகவும் 'எனக்காக மற்றவர்கள் ஏன் ம்?" என்று எண்ணியதால்."
டியை நிறுத்துங்கள்" என்று Tள். கடைசியில் வண்டியை னம் செய்ய முடிந்தது. பிறகு 5துக்கு வந்து உட்கார்ந்து
போய்க் கொண்டிருந்தது. \ல்லிம் பெண். உங்கள் ஜாதிப் வெளியே தலையைக் கூட க அந்நிய மதத்தவனாகிய
)

Page 55
_சம்பந் ஒருவனுக்குப் பக்கத்தில் நீ உ அவன் பேசி முடிப்பதற்குள் விட்டாள்.
"எல்லா மதத்திலும் ! கட்டுப்பாடுகள் இருக்கத்த உண்மையில் நியாயமென்றே ன சம்பந்தப்பட்ட மட்டில் என்னை அவன் திரும்பி அவை அப்படி” என்று கேட்டான்.
"அது என் இஷ்டம்" மறுபடியும் சந்திரநாத்
இரண்டு பேருடைய மலர்ச்சி அவர்கள் முகங்களில் மேலே போய்க்கொண்டிருந்தது
"இன்னும் எத்தனை ை இடையில் சலீமா கேட்டாள்.
"பாதி தூரத்துக்கு ே ஹந்துக்களினால் எந்த அபா இருக்கலாம்."
அவள் இதைக் கேட் நான் ஜாக்கிரதையாக இருக்கே போன பிறகே உங்களுக்கு ஏ என்று சொல்லி விட்டு மெல்ல
"சலீமா, நீயோ ஒ பெண்களைக் காப்பாற்ற ஆ6 செய்வதுதான் தர்மம். நீ நிை
"இந்தத் தர்மங்க6ை தெரியாது. ஆனாலும் நான் அ யாரும் தடுக்க முடியாது"

தன்
ட்கார்ந்திருக்கிறாயே." என்று ளாகவே அவள் தொடங்கி
இப்படியான உளுத்துப்போன ான் இருக்கின்றன. அது வத்துக் கொண்டாலும் நீங்கள் யாரும் தடுக்க முடியாது."
ளப் பார்த்துக்கொண்டே "ஏன்
திரும்பி அவளைப் பார்த்தான்.
உள்ளத்திலும் உண்டான வெளியாகி மறைந்தது. வண்டி
.
மல் போக வேண்டும்?" என்று
மலே வந்துவிட்டோம். இனி யமும் வராது. நீ பயமின்றி
டதும், "ஆனால் இனித்தான் வண்டும் அல்லவா? என் உயிர் தேனும் தொந்தரவு வரலாம்" ச் சிரித்தாள்.
ரு பெண். எப்பொழுதும் ண்ைகள் தங்களைத் தியாகம் னப்பது தப்பு"
ாப்பற்றி எனக்கு ஒன்றுமே ப்படித்தான் செய்வேன். அதை

Page 56
LDg
சந்திரநாத் மெளனமாக சென்றான். "போகவேண்டிய து விட்டதல்லவா?" என்று இடையி "ஆம்" என்று தலையை அை
ஒரு சந்திப்பில் திரு ஜனக்கூட்டம் எதிரே காட்ச நிலையைக் கண்டதும் சந்தி நிறுத்தினான். அந்தக் கூட்ட அவர்களது வண்டியை நோக் ஒருவன் தூரத்திலிருந்தே கல் வண்டியின் முன்புறத்திலே பட் உடைத்து விட்டது. ஒரு கண் நெற்றியில் பறந்து ரத்தத்தை
கணத்துள் சலீமா அர் நின்றாள். அவளைப் பார்த்தது முஸ்லிம் பெண்" என்பை கொண்டார்கள். உடனே சிலர் மற்றவர்கள் வெறிகொண்டு ஒருவன் சொன்னான்: "அடே இருக்க வேண்டும்."
எல்லோரும் சந்திரநாத் கூட்டத்தின் ராட்சத எதிர்ப்பை எழுந்து கேட்டது.
"எல்லோரும் விலகு உங்கள் மதத்தைச் - சேர்ந்த பாதுகாத்த இந்த மகான் மதத்தவராக இருந்தாலும் மதத்தாரும் அவர் காலடிய கடமைப்பட்டவர்களாக இருக்

Lify
வே வண்டியை ஒட்டிக்கொண்டு ாரத்தில் பெரும்பகுதி கழிந்து ல் அவள் கேட்டாள். அவனும் சத்தான். ம்பியவுடனே திடீரென்று ஒரு கொடுத்தது. அவர்களது ரநாத் திகைத்து வண்டியை த்திலிருந்த சிலர் வேகமாக கி ஓடி வந்தார்கள். அதற்குள் ஒன்றை வீசி எறிந்தான். அது டுத் தெறித்துக் கண்ணாடியை Iணாடித்துண்டு சந்திரநாத்தின் ப் பெருகச் செய்தது. த ஜனக்கூட்டத்தின் முன்பாக ம், "இவள் ஓர் உயர்ந்த ஜாதி த எல்லோரும் உணர்ந்து பின்வாங்கி ஒதுங்கினார்கள். தான் நின்றார்கள். அதற்குள் இவன் ஒரு ஹிந்துவாகவே
நதையே பார்த்தார்கள். அந்தக் அடக்கிச் சலீமாவின் குரல்
வ்கள். உங்கள் ஜாதியை ஆயிரக்கணக்கான மக்களைப் யாராக இருந்தாலும், எந்த என்ன? நீங்களும் உங்கள் பில் மண்டியிட்டு வணங்கக் கிறீர்கள்.

Page 57
"நான் யார் என்று இல் என்னையும் என்னைப்போன் காப்பாற்றிய உங்கள் ஆ உள்ளத்தைப் புண்படுத்தி 6
பேச்சை நிறுத்திவி நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அத்தனை நின்றார்கள். பிறகு அவள் த6 கிழித்து அவனது நெற்றியில் கட்டுப்போட்டாள்.
சந்திரநாத் அசைய முன்புறத்தில் நின்றவர்களில் கேட்டுக் கொண்டார்கள்.
உள்ளே அவன் வ6 இதையே சொன்னான்: "நான் நீங்கள் முஸல்மான்களாகப் என்ன? நாமெல்லோரும் இந்த
அவ்வளவோடு கூட்டத்தைநோக்கி நமஸ்க கொண்டு நின்ற ஒரு வயே கைகளைப் பிடித்துத் தன்
வண்டி புறப்படும்பொ அமைதியாக நின்று தெரியப்படுத்தினார்கள்.
வண்டி போய்க்கொ6
"சலீமா!" என்றான்
அவள் தன் கையினா கொண்டே, "வலிக்கிறதா?”

பந்தன் ன்னும் நீங்கள் உணரவில்லையா? 1ற உங்கள் மனிதர்களையும் ண்டவனின் அன்பரது புனித jLoirgb(36T."
ட்டு எல்லோரையும் ஒருமுறை ன பேரும் அசையாமல் அப்படியே ன் புடவையின் ஒரு தலைப்பைக் வழிந்த ரத்தத்தைத் துடைத்துக்
ாமல் அப்படியே இருந்தான். சிலர் மண்டியிட்டு மன்னிப்புக்
ண்டியை விட்டு இறங்கி நின்று ஹிந்துவாகப் பிறந்து விட்டேன். பிறந்து விட்டீர்கள். ஆயினும் நாடு பெற்ற குழந்தைகள்தாமே!”
நிறுத் தரி விட் டு அந்தக் 5ரித்தான். அதைப் பார்த்துக் ாதிபர் அருகில் வந்து அவன் கண்களில் ஒத்திக்கொண்டார்.
ழுது கூட்டத்தினர் எல்லோருமே தங்கள் வணக் கத் தைத்
ண்டிருந்தது.
சந்திரநாத்.
ல் அவனது நெற்றியைத் தடவிக்
என்று கேட்டாள்.
53

Page 58
Ly
சந்திரநாத் சொன்னான் விட்டது. அதற்கு மாறாக உட இனிக்கிறது, சலீமா!"
உடனே அவள் அவ கண்களில் ஒத்திக்கொண்டா துளி நீர் ஒட்டிக் கொண்டிருந்

தம்
l: " 西 35
வலி
எப்பொ T D60)
LDL முழுவதும் குளி 92D - 6
y gol
- LD
|60||
து ை
5i
பிடி
து. தன்
ரண்
(6

Page 59
BF6Ն
எனக்கு நான் எப்ட அப்படியே அவளும் தன பொருளாக இருந்தாள்.
அவளை நான் ஒரு அறிந்திருந்ததில்லை. அவளு அவளைத் தெரிந்து கொள் வேறு எதுவோ அப்போது அவளுடைய மனநிலை, "வி காட்டுவது போல இருந்தது. கடந்து நின்ற ஏதோ ஒரு தெ எனக்குள்ளிருந்து அவளை ( செய்து கொண்டிருந்தது. அத் நிதானிக்க எனக்கு எப்போது
அது நகரம் அல் பக்கத்திலிருந்து நகரத்தை தொட்டு வைப்பது போன்ற ஒ புளிய மரங்களும் எனக்குத் மரங்களும் அந்தச்சாலையி தூரத்திற்கு ஒன்றாகச் சி 85sT600TL JULL601.

)6OTLD
டி ஒரு புதிராக இருந்தேனோ க்குத்தானே விளங்காத ஒரு
நாளும் ஒரு சிறு அளவேனும் க்கும் நான் முழுதும் புதியவனே. ள வேண்டுமென்ற தேவையோ ஏற்படவில்லை. சலனமற்ற லகி நட" என்று எனக்கு வழி ஆனால், கால வெள்ளத்தைக் 5ாடர்பு அறுந்து போக விடாமல் முற்றும் மறந்துவிட முடியாதபடி தன் இரகசியம் இதுதான் என்று மே சக்தி உண்டானதில்லை.
ல; நகர் கழிந்த எல்லை.
வேறு ஏதேதோ ஊர்களோடு ரு நீண்ட சாலை. மாமரங்களும் 5 தெரியாத வேறு பல சாதி ல் ஓங்கி வளர்ந்து நின்றன. ல வீடுகள் மட்டும் அதிலே
55

Page 60
SF66
ஒரு வீட்டில் அவள்
அரை மைல் தூரத்திற்கு அட் ஆயினும் நான் அடிக்கடி அவ6 அவளும் அப்படியே சந்த பார்த்திருக்கிறாள். அப்போதெல் அவளைப் பார்த்திருக்கிறேனே என்னைப் பார்த்திருக்கக் கூடும் அவள் என்னிடமும் பேச ஒரு எப்போதாவது அவள் தன்னை வந்ததாக- நின்றதாக- என்னால் வைகறையின் கழிவுக்கும் பு அந்த இன்பப் பொழுதின் அவளிடம் நிரந்தரமாக உறைந் என்னிடம் எதைக் கண்டாளோ அறிந்திருக்கவில்லை.
நாங்கள் எப்படியோ ஒரு நாளைக்கு இல்லாவி எதிரெதியாக ஒருவரை ஒருவர் அப்போதெல்லாம், "எங்கே பே ஆராய விரும்பினதில்லை. அவ இருந்தாலும் எனக்கு அ எண்ணியிருந்தேன்.
அவளுடைய பார்வை நான் உணர்ந்துகொள்ள முடிய வேறு ஏதேதோ கருத்துக்கள் ! ஆனால் அமைதி-? அதை முடியவில்லை.
மொத்தத்தில் அவை ஒருவிதத் திருப்தி, ஆறுதல்
அதிர்ச்சிகள் - சலனங்கள் - நடுவிலும் என்னால் புரிந்து ெ
5

তো Lib
இருந்தாள். அந்த வீட்டுக்கு பால் என்னுடைய சிறியவிடு. ளைச் சந்தித்தேன்; பார்த்தேன். நிக்கும் போது என்னைப் ஸ்லாம் எந்த அர்த்தத்தில் நான் ா அதே கருத்தில் அவளும் ம். ஆனால் நான் அவளிடமும் தேவையும் இருக்கவில்லை. அலங்காரம் செய்து கொண்டு சொல்ல முடியாது. ஆயினும் லருவதற்கு முன்னும் உள்ள அமைதியான பொன்னொளி திருந்தது. அதே சமயம் அவள் , எதைத் தேடினாளோ, நான்
இடையிடையே சந்தித்தோம். ட்டாலும் ஒரு நாளைக்கு பார்த்தபடி நடந்திருக்கிறோம். ாகிறாள்? யார் இவள்?" என்று 1ள் எங்கே போனாலும் யாராக க் கறை இல்லை என்றே
யிலும் எந்தத் தேவையையும் பவில்லை. அவள் கண்களில் இருந்தன. நிதானம் இருந்தது. த் தெளிவாகச் சொல்ல
ளப் பார்ப்பதில் மனத்துக்கு , இருந்தது. எத்தனையோ தாகங்கள் என்ற இவற்றுக்கு கொள்ள முடியாத, என்னைப்
6

Page 61
புரிந்து கொள்ள விரும்பாத ஆறுதல் எனக்கு உண்டான
எனக்கு முன்பு அ அவளுக்கு முன்பு நான் தா6 தெரியாது. ஒருவேளை அவ நான்கு ஐந்து மாதங்களுக்கு விரும்பவில்லை.
அன்று வழக்கம் நடந்து கொண்டிருந்தேன். ( நடந்து கால்கள் ஓய்ந்து வி வீட்டின் எதிரே நின்ற ஒரு மர மேலே குருவிகள் பாடிக் விளையாடின. காற்று விசிறுவ எதையுமே சிந்திக்காத சிந்தி இவை மனத்தைத் தடவிக் உட்கார்ந்து குழந்தைபோல வெகுநேரம் அப்படி ந அந்தச்சமயத்தில் என் பக்கம் “ÉáJa56íT uTir?"
நான் திரும்பிப் பார் நின்றாள். ஒப்பிட முடியா ஊடுருவி ஒளி செய்தது. இப்படிக் கேட்டாள்? எதை ஒன்றையுமே சிந்திக்காமல் நின்றபிறகே இப்படிச் சொ விஷயம்."
அவள் மெல்ல ஒ சிரிப்பில் துளிகூடக் கே6 இருந்தது.
கண்களை அவன சிலைபோல நின்றேன்.

பந்தன் அவளைப் பார்ப்பதில் ஒரு வித தை மறுக்க முடியாது. வள் அங்கே குடி வந்தாளோ, ன் வந்தேனோ அதுவும் எனக்குத் ளுக்கு அது தெரிந்திருக்கலாம். மேலாகியும் நான் அதை அறிய
போலவே சாலையின் ஓரத்தில் தெளிவற்ற நினைவுகளில் சிக்கி ட்டன. கடைசியில் அவளுடைய த்தினடியில் வந்து உட்கார்ந்தேன்.
கொண்டிருந்தன. அணில்கள் பதுபோல ஓய்ந்து ஓய்ந்து வீசியது. க்க முடியாத அந்த நிலையிலும்
கொடுத்து ஆறுதல் செய்தன. மேலே பார்த்தபடி இருந்தேன். ான் இருந் திருக்கக் கூடும் . வாட்டிலிருந்து ஒரு குரல் கேட்டது;
த்ததும் எழுந்தேன். அவள் எதிரே த ஒரு தனிப்பண்பு அவளிடம் அந்தப்போதையில் மயங்கி ஏன் ந அறிய விரும்பினாள்? என்ற
மெளனமாகிக் கொஞ்ச நேரம் ன்னேன்: "அது எனக்கே புரியாத
ரு மாதிரிச் சிரித்தாள். அந்தச் S இல்லை. நிறைய அர்த்தம்
1ள விட்டு எடுக்காமலே நான் அப்பொழுது அவள், "தெரிந்து
57

Page 62
F66
கொள்ளவேண்டும் போல் இ தவறாகவுமிருக்கலாம். அப்படி மன்னித்துவிடவேண்டும்" என்றா
என்னிடம் இருந்து எதிாபார்க்கமலே அவள் தன் நடந்தாள்.
விரும்பினாலும் விரு துன்பமோ மயக்கமோ எதையு என்ற அந்தப்பொருள் மனத்தில் பிடித்துக்கொண்டிருந்தது. தெ இடையில் ஒரு மனநிலையில் நடந்து கொண்டிருந்தேன். கொஞ் வலி இருந்தது. இப்போதோ அது இன்னும் எவ்வளவு தூரமானாலு நடக்கலாம் என்பது போன்ற உண்டாகிவிட்டது. வீட்டை அ நடக்கவேண்டும் என்பது போல அடக்கி உள்ளே தனித்திருக்க ! அதனால் மறுபடியும் வந்த வழிய
அவளுடைய வீட்டுக்கு இருட்டிவிட்டது. அவளை ம இடத்துக்கு வந்ததும் திரும்பிட் அதிக பிரகாசமின்றி எரிந்துகொ அவள் இருந்தாள். சிறிது நேர பார்த்தேன். “உள்ளே போ” எ என்பது உண்மைதான். ஆன பின்னாலிருந்து ஏதோ ஒன்று வேண்டும். கணத்துள் அவளுக்கு என்னைப் பார்த்தபடியே அது எழுந்து நின்று, "என்ன, வந்திருக்
58

rtid
ருந்தது; கேட்டேன். அது யானால் என்னை நீங்கள் ள்.
எந்தவிதமான பதிலையும் னுடைய வீட்டை நோக்கி
ம்பாவிட்டாலும் இன்பமோ மே தராவிட்டாலும் "அவள்”
நிலையான ஒரு இடத்தைப் ளிவுக்கும் மயக்கத்துக்கும் நான் என்னுடைய திசையில் ச நேரத்திற்கு முன்பு காலில் எப்படியோ மறைந்துவிட்டது. றும், எவ்வளவு நேரமானாலும்
ஒரு வலிமை உணர்ச்சி |டைந்த பிறகும் மறுபடியும் ஏதோ தூண்டிவிட்டது. அதை உண்மையில் முடியவில்லை. ாகவே நடக்க ஆரம்பித்தேன்.
அருகில் வரும்போது நன்றாக ாலையில் சந்தித்த அந்த பார்த்தேன். ஒரு விளக்கு ண்டிருந்தது. அதற்கு எதிரில்
ம வரை அவளை உறறுப ன்று மனம் தூண்டவில்லை ாலும் அந்த மனத்துக்குப்
என்னைத் தள்ளியிருக்க ந முன்னால் போய் நின்றேன். வரை உட்கார்ந்திருந்தவள் கிறீர்களே?” என்று கேட்டாள்.

Page 63
96) (615 60) Lu அங்கங்களிலெல்லாம் அதி
அதைக் கவனித் விரும்புகிறேன்" என்று நான்
என்னுடைய குரல் கேட்டது. ஆனால் தெளிவா பேசினாள்: "எது உங்களுக் அறிய ஏன் விரும்புகிறீர்கள்
நான் வெளியேற மு வழியனுப்பிவிட்டு அவள் தி
இப்பொழுது மேலும் பாகத்தை அவள் பிடித்துக் ெ உணர்ந்து கொண்டேன். முடியாவிட்டாலும், அ6 நிலையோடுதான் வீட்டுக்குள் வழக்கத்திற்கு மாறாக ே இரகசியம் என்னால் ஊகிக்
காலையில் 6ெ எழுந்திருந்தேன். ஏதோ க அழுத்துவது போன்ற உண
"அவள் யாராக இ பல தடவை எனக்குள்ளே மறந்துவிடுவது நல்லது என் எழுப்பியும் விலக முயன்ே அழித்து விடத்தக்க ஒரு இல்லை.

பந்தன்
கண் களில் முகத் தில் -
சயம் வழிந்தது.
தபடியே, "உங்களை அறிய
சொன்னேன்.
) எனக்கே தெளிவற்றதாகிக் ன, நிதானமான குரலில் அவள் கு வேண்டியதில்லையோ அதை ၇’’
)யன்றேன். தானும் உடன் வந்து ரும்பிச் சென்றாள்.
அதிகமாக என் மனத்தின் பெரும் கொண்டாள் என்பதைத் தெளிவாக குழப்பம் என்று சொல்ல மைதியற்ற ஒரு வித மன நுழைந்தேன். ஆனால் அன்று நரத்தோடு தூக்கம் வந்ததன் க முடியவில்லை.
2
வகு நேரத்திற்குப் பிறகே னமான பொருள் அடிமனத்தை ார்ச்சி கலைந்து போகவில்லை.
ருந்தால் உனக்கென்ன?" என்று கேட்டுப் பார்த்தேன். அவளை று உள்ளுக்குள்ளே ஒரு குரலை றன். இப்டியெல்லாம் இலேசாக சாதாரண பொருளாக அவள்
59

Page 64
F660
கடைசியாக "இனி அந் எதிர்பாராமல் சந்தித்தாலும் பா செய்தேன்.
நாட்கள் ஓடிக்கொண்டிரு மேகச்சாயை போல மெல்ல ெ இருந்தன. அழிந்து போகாதபடி மேலே பூச்சுப் போட்டு ஒட்டவே கடைசியில் அவளைப் பார்க்க செய்தேன்.
அவளுடைய வீட்டை மனத்துக்குள்ளே ஒரு குரல் எ( இருந்தால், கண்டுகொள்ள முடிய போய் விட்டாளானால், எவ்வள6
தடுமாற்றத்தினிடையிலு வாயிலை அடைந்த போது, அவ6 என்னையே கவனித்துக் கொண் நன்றாகத் தன்னை அலங்கரித் கண்களுக்கு தெரிந்ததோ என் என்னைக் கண்டதும் அவள் எ ஒரு வார்த்தை கூடப் பே பார்த்துக்கொண்டு நிற்பதில் இருப்பதாக உணர்ந்தேன். அ6 மெளனமாகவே நின்றாள். பிறகு "நீங்கள் நிச்சயமாக வரே எண்ணியிருந்தேன்" என்றாள்.
நான் பேசவில்லை. சி அவள் முகத்தையே பார்த்தபடி நேரத்தில் மறுபடியும் அவளே உள்ளே வரலாமே".
60

ம்
தப் பக்கமே போவதில்லை. ர்ப்பதில்லை" என்று முடிவு
ந்தன. என் பிரதிக்கினைகள் மெல்ல அழிந்து கொண்டே
தடுக்கவோ, அழிய அழிய ா என்னால் முடியவில்லை. 5 வேண்டும் என்று முடிவு
நோக்கி நடக்கும் போது ழந்தது; "அவள் இல்லாமல் ாத ஏதாவது ஓர் இடத்திற்குப் வு நன்றாக இருக்கும்;"
ம் நிதானமாக நடந்தேன். ள் படியில் உட்கார்ந்தவளாய் டிருந்தாள். வழக்கத்தைவிட திருந்தாளோ அல்லது என் ானால் சொல்ல முடியாது. ழுந்து நின்றாள். என்னோடு சாவிட்டாலும் அவளைப்
அலாதியான ஒரு சுகம் வளும் வெகு நேரம் வரை
இரண்டடி முன்னால் வந்து வ மாட் டீர்கள் என்றே
ந்திக்கவும் விரும்பவில்லை. சிலையாகி நின்றேன். சிறிது பேசினாள். "நிற்கிறீர்களே!

Page 65
SS Slíð| நேராகவே படிகளில் உட்கார்ந்தேன். அவளும் வ எனக்கோ அவளுக்கோ ஏ சொல்ல முடியவில்லை.
அவள் மெல்லச் சி "ஏன் சிரிக்கிறீர்கள்' "குழந்தை போல வி "நீங்கள் சொல்லுவது
நான.
அவள் பேச விரு இருந்தாள்.
கொஞ்சம் பொறு இருக்கிறீர்களே" என்று நா6 "பேசுவதை விட ெ கொள்ள முடிகிறதல்லவா?"
916) (61560)Lu 6). Tirg56 ஆழ்த்தி அவளைக் கூர்ந்து அப்பொழுது அவ6 சிந்திக்கின்றீர்கள்?"
"இல்லை உங்க6ை "உங்களுக்கு என்ன இல்லையே!”
"நீங்களே அதைச் ( கனல்போல ஏதோ ஒரு தெ மறைக்கமுடியாத சோபை
இருக்கமுடியாத நி பேசினாள். அவளுடைய குர எழுந்த கீதம் போல் இருந்த அதையே சொல்லுவதற்கு

பந்தன்
ஏறிச் சென்று ஓர் ஆசனத்தில்
ந்து எதிரில் அமர்ந்தாள். பேச
நாவது விஷயம் இருந்ததாகச்
ரித்தாள். " என்று கேட்டேன் பந்து விட்டீர்கள்"
எனக்கு புரியவில்லை" என்றேன்
ம்பாதவள் போல மெளனமாக
பத்து, "ஒன்றுமே பேசாமல் ன் ஆரம்பித்தேன். மளனத்தில் நிறையத் தெரிந்து
தைகள் என்னையும் மெளனத்தில் பார்க்கும்படி செய்து விட்டன. ர் கேட்டாள்: "என்ன ஆழ்ந்து
ாப் பார்க்கிறேன்"
ரிடம் பார்க்கத்தக்கதாக ஒன்றும்
சொல்லிவிட முடியாது. தவத்தின் ய்வ ஒளி அல்லது தெய்வத்தின் உங்கள் முகத்தில் தெரிகிறது."
லையில் எழுந்து நின்று அவள் ல் சுருதி கலைந்த யாழினின்றும் து. "எதைச் சொல்லக்கூடாதோ, நீங்கள் விரும்பிவிட்டீர்கள்",
61

Page 66
g66OT
"உங்களிடம் எதைக் சொன்னேன். வேறுவிதமாகப் பேசி பொய் பேசினவனாகியிருப்பேன்.
அவளுடைய முகத்தில் dTuj6) ULTbgbg).
இனிப்போக வேண்டும் எழுந்தேன்.
அதை எப்படித்தான் "வேண்டாம், இருங்கள்” என்று எதிர் பாராதவிதமாக அவளு தீண்டிவிட்டது. திடீரென்று என்
பிறகு நான் எழுந்தி சக்தியற்றவனாக உட்கார்ந்திருந்ே நன்றாக மனத்தை அகல விரி உற்றுப் பார்த்தேன். உண்மையிே ஒரு பெண்ணிடமும் காணாத - ஒளி அவளிடமிருந்து எனக்கு வழி
அவள் உள்ளே சென் பார்த்துக்கொண்டு நான் உட் வரும்பொழுது கையில் எதையே எ6ாமுன்னால் வைத்து விட்டு, கொடுத்தாலும் தெய்வம் அதை அனுபவம் எனக்குச் சமீபத்திலேத
உண்மையில் நான் த நின்று அதை எடுத்து அருந்தி கசந்ததோ எனக்குத் தெரியாது. Lார்த்து "போ என்று இனிச் சொல் அவள் சிரித்தாள். நானோ த பாதங்களையே பார்த்துக்கொண்டி குரல் கேட்டது: "நீங்கள் போகத் தடுக்க விரும்பமாட்டேன்"
62

f
கண்டேனோ அதையே யிருந்தால் நிச்சயமாக நான்
என்றேன் நான்.
இலேசாக வேதனையின்
என்று எண்ணிக்கொண்டு
தெரிந்து கொண்டாளோ, தடுத்தாள். அந்தச் சமயம் நடைய கை என் னைத் உடம்பு நடுங்கியது.
ருக்கவில்லை. அப்படியே தன். எதிரில் அவள் நின்றாள். த்து அதனூடே அவளை ல் இத்தனை காலமும் எந்த கண்டுவிடமுடியாத - தூய காட்டுவதுபோல இருந்தது.
றாள். அந்த வழியையே கார்ந்திருந்தேன். திரும்பி ா எடுத்துக்கொண்டு வந்து
"அன்போடு எதை யார்
நிராகரிப்பதில்லை. இந்த நான் உண்டானது" என்றாள்.
னேன். அது இனித்ததோ சிறிது பொறுத்து அவளைப் லுவீர்களா?" என்று கேட்டேன். லை கவிழ்ந்தபடி அவள் நந்தேன். அப்பொழுது அவள் தான் போகிறீரகள் நானும்

Page 67
- *ubl நான் எழுந்து நின்று சாய்த்து தன் வணக்கத்தைத்
இத்தனை காலமும் நடத்தப்பட்டதோ, அந்தத்திை அதை நிறுத்திப் பழைய விரும்பியிருந்தாலும் அது முடி அன்றி எதுவோ கொண்டு இருந்தேன்.
பிறர் சரியாகவோ தட் நெட்டுருப் பண்ணுவதேயே கல்விக்காக எத்தனையோ செலவழித்து விட்டேன். இந்த பயங்கரமான சாதனைக்கால சோதித்து சோதித்து கழித்த இதை அந்தக் கல்வி எ வேதனைகளைச் சகிப் L இருக்கிறதல்லவா? அப்படி இருந்தது.
எனக்குள் புகுந்து தூரத்தில் இருந்தாள். அவளு எனக்கருகில் வர அவளுக் என்று சொல்ல முடியாது. காணு உபசரித்தாள். அந்த உபசரி பிரகாசித்தது. அப்போதெல்ல என்று கேட்பதே பாவமாக இ
நான் அவள் சிரித்திருக்கின்றேன். அவளு சிரிப்பில் அவள் எதையாவது

பந்தன் வணங்கினேன். அவளும் தலை 5 தெரிவித்து வழியனுப்பினாள்.
3
எந்த திசையில் என் வாழ்வு ச மெல்ல மெல்ல மாறிவிட்டது. பாதையிலே செலுத்த நான் ந்திராது. அப்படி என்னை நானோ செல்ல விட்டு மெளனமாக
பாகவோ எழுதி வைத்தவற்றை இலட்சியமாகக் கொண்ட முழுவருடங்களை முதலில் நிலை கசந்துபோக மற்றொரு ம். அப்பால் என்னை நானே பலவருஷங்கள். பிறகு இது. ன்றோ சொல்ல முடியாது. தில் சிலருக்கு இன் பம் எனக்கும் இதில் ஒரு சுகம்
மறைந்து எப்போதுமே அவள் க்கு அருகில் போக எனக்கோ கோ நினைவு வந்திருக்கலாம் னும் நேரங்களில் அவள் என்னை |ப்பில் தூய்மையே எப்போதும் ாம் ஏன் இப்படிச் செய்கிறாய் ருந்தது.
முன் னிலையில் நின்று ம் சிரித்திருக்கின்றாள். என் கண்டு இருக்கக்கூடும். ஆனால் 53

Page 68
F66
அவளுடைய சிரிப்பிலோ ந கொண்டதில்லை. நீ யார்? என்று நிறுத்தி விட்டேன். எனக்குள்ளும் விட்டது. அவள் அவளாகவும் இருந்துவிட்டோம்.
ஜனங்கள் எங்களை பார்க்கிறார்கள். பேசுகிறார்கள். அ அக்கறை கிடையாது,
ஒருநாள்; அதுவும் மா6ை குடிசையின் முன்புறத்தில் மர மணல் மீது படுத்துக் கண்ண பார்த்தபோது என் பக்கத்தில் இ விசிறிக் கொண்டிருந்தாள்.
படுத்தபடியே கேட்டேன்:
நான் எழுந்து உட்கார்ந் அதில் இருந்தபடியே விடாமல்
"விசிறியை இனி என் 6 நான் கேட்டேன்.
"முடியாது. நீங்கள் மறுL நான் விசிறப் போகிறேன்"
அவள் கொஞ்சமும் எ விசிறியைப் பிடித்தேன். அவ6 அகப்பட்டது. விசிறி கீழே மண
அவள் எழுந்தாள். ஆ கையை விட நினைக்கவில்ை விரும்பாதவள் போலவே சற்றே
64

L)
ான் ஒன்றையுமே புரிந்து து கேட்பதை இப்போது நான் ஆராய்கிற விருப்பம் அழிந்து நான் நானாகவும் எப்படியோ
ாக் சருகுக் கண்களால் 2தில் எனக்கோ அவளுக்கோ
லநேரம் என்று நினைக்கிறேன். த்தின் கீழே பரந்து கிடந்த யர்ந்து விட்டேன். விழித்துப் ருந்து ஒரு விசிறியால் அவள்
"ஏன் இப்படிச் செய்கிறீர்கள்?"
தூங்குங்கள்"
தேன். அவள் விலகவில்லை.
விசிறிக் கொண்டிருந்தாள்.
கையில் கொடுங்கள்." என்று
படியும் படுத்துத் தூங்குங்கள்.
திர்பாராத நிலையில் எட்டி i கையே என் கைக்குள் லில் விழுந்து கிடந்தது.
னால் நான் மட்டும் அவள் ல. அவளும் பறித்தெடுக்க குனிந்தபடி நின்றாள். நான்

Page 69
சம்பர்
உற்றுப்பார்த்தேன். என் கை த பக்தியின் துடிப்போடு "பராசக்
அவள் நன்றாக நிமிர் பார்த்துவிட்டுச் சாலையை நடக்கும்போது இடையில் ஒரு பார்க்காமலே சென்று மறை இருந்தபடியே அங்கேயே உட்க கொண்டிருந்தது. உலகத்தை { உட்கார்ந்திருந்தேன். வீட்டில் அப்பொழுது அவள் எங்கிருந்ே "ஏன் வந்து மெளன நான் கேட்டேன்.
"உங்களை எண் ே வந்திருக்கிறேன்." என்ற பதில்
“எதற்காக?" என்னுடைய கேள் விரும்பாதவள்போலவே அவள்
மறுபடியும் நானே கே எனக்குப் புரியும்படி அறிவிக்க "அதை ஒரு நான எண்ணியிருக்கிறேன். ஆனால்
"நிறுத்திவிட்டீர்களே,
அவள் எனக்குப் பதில் இங்கேயே தங்கப் போகின்றே
நான் மெளனமாகி ந என்னிடமிருந்து எதையுமே எதி சென்றாள். இருட்டில் 660) போட்டுக்கொண்டு படுத்து விட்ட
6

தன்
ானாகவே நெகிழ வாயிலிருந்து தி" என்று குரல் எழுந்தது.
ந்து நின்று என்னை ஒருமுறை நோக்கி நடந்தாள். அப்படி முறையாவது திரும்பிக் கூடப் ந்துவிட்டாள். நான் மட்டும் 5ார்ந்திருந்தேன். நேரம் கழிந்து இருள் மூடியபிறகும் அப்படியே விளக்குக் கூட ஏற்றவில்லை. தோ வந்து என்முன் நின்றாள். மாக நிற்கின்றீர்கள்?" என்று
னாடு அழைத்துப் போக அவளிடமிருந்து கிடைத்தது.
விக்கு ஒன்றும் சொல்ல
மெளனம் சாதித்தாள். ட்டேன்: "உங்களை யாரென்று
LDTÜ LeİT956TT?”
ளக் குச் சொல் லத் தான்
சொல்லுங்களேன்"
ல் தராமல், "இன்றைக்கு நான் ன்" என்றாள்.
ன்று அவளைப் பார்த்தேன். ாபாரதவளாய் அவள் உள்ளே தயோ இழுத்துத் தரையில் ாள். கொஞ்ச நேரத்தில் நானும்
5

Page 70
F66
எழுந்து சென்று விளக்கை 6 நன்றாகத் துங்கிவிட்டாள். சிறி நின்று அவளைப் பார்த்தேன் அதே மரத்தடியில் மணல் மீ:
4
அந்த இடத்திலிருந்து முடிந்தது. அவள் அயர்ந்து து அந்தத் துரத்தில் இருந்து பார் தோற்றம் மயக்கம் தருவதாக
மறுபடியும் எழுந்து அ6 நன்றாகத் தூண்டிவிட்டு உற்று ஊடுருவி எங்கும் நிறைந்து ப கலைகள் காணாத அமிர்த சு
என் உடம்பு சிலிர் வணக்கத்தைச் செலுத்திவிட்டு ( மெல்ல மெல்ல தூக்கம் கண்
அதிகாலையில் எழுந் இருந்த மண்ணை ஒழுங்காக்க கொண்டிருந்தாள் அந்தப்டெ ஒன்றையுமே புரிந்து கொள்ள மு எழுதுகிறீர்கள்?” என்று கேட்ே
உடனே அவள் அத:ை எட்டிய மணலை அழுத்தி அழ காட்டி, "இதிலே என்னை யா என்றாள்.
நான் எழுந்து உட்க இதையே சொன்னேன்: "உங்கள் - செயல்களை உங்களோடு ச
6

எம்ட ரற்றினேன். அதற்குள் அவள் து நேரம் வரையில் அப்படியே பிறகு மெல்ல வெளியேறி து உட்கார்ந்தேன்.
அவளை நன்றாகப் பார்க்க தூங்கினாள். விளக்கொளியில் க்கும்போது கூட அவளுடைய
இருந்தது.
வளுக்கருகில் போய் விளக்கை பப் பார்த்தேன். சராசரங்களை ரிமளிக்கும் ஜீவ சக்தியாகிக் ரமாகி, அவள் விளங்கினாள்.
த்தது. எழுந்துநின்று என் வெளியே வந்து உட்காந்தேன். களை வந்து மருகியது.
து பார்க்கும்போது என் எதிரே கி அதில் எதையோ எழுதிக் பண். உற்றுக் கவனித்தேன். Dடியவில்லை. அதனால் "என்ன டன்.
ன அழித்துவிட்டுத் தன் கைக்கு }கு செய்தாள். பிறகு அதைக் ரென்று கண்டுகொள்ளுங்கள்"
ார்ந்தபடி அவளைப் பார்த்து ளை - உங்கள் வார்த்தைகளை ம்பந்தப்பட்ட மற்ற எதையுமே
r D

Page 71
fliblu புரிந்து கொள்கின்ற சக்தி எ
அவள் என்னை நன்றா ஆரம்பித்தாள். நான் அவ6ை எழுந்து பின்னால் நடந்தேன். நின்று “ஏன் வருகிறீர்கள்?" எ
"எப்படியாவது உங் விரும்புகிறேன்" என்றேன் நா6
"உங்களுக்கு அது (
இப்படிச் சொல்லிவிட் நான் மேலும் நடந்தேன். அை போகிறீர்கள்?" என்று என்னை
உடனே பதில் கொ விடக்கூடிய ஓர் எல்லையை
அவள் ஒரு மாத "சொல்லுகிறேன், வாருங்கள்” 6 திரும்பி அவளுக்குப் பின்னால் என் வீட்டைநோக்கி நடந்து அழுத் தரி அளவு செயப் உட்கார்ந்துகொண்டு, "இதோ எரித்துச் சாம்பராக்க முடிய உங்களுக்குச் சுலபமாக கா திகைப்பினால் மெளனமாகி
அவள் தொடர்ந்து ே என்னை நீங்களும் இனிச் நான் என்ற பேதம் - உறவு உங்களை மறக்கவோ நினைக்
நான் ஸ்தம்பித்துக் எழுந்து கனவேகமாக ஏே மறைந்தாள்.

ந்தன் ன்னிடம் இல்லை."
க உற்றுப் பார்த்துவிட்டு நடக்க ளத் தடுக்கவில்லை. ஆனால் சிறிதுதுரம் சென்றதும் திரும்பி ன்று கேட்டாள்.
களைத் தெரிந்துகொள்ளவே öI.
வேண்டாம்".
டு அவள் அங்கேயே நின்றாள். தப்பார்த்ததும், "நீங்கள் எங்கே ாக் கேட்டாள்.
டுத்தேன். "உங்களை மறந்து அடைவதற்காக"
ரிச் சிரித்துக் கொண்டே என்று கூப்பிட்டாள். அவ்வளவில் b நடந்தேன். அவள் நேராகவே சிறிது நேரத்திற்கு முன் தான் த அந்த மணல மீது பாருங்கள் என்னை நானே |மானால் நான் யாரென்பதை ட்ட முடியும்" என்றாள். நான் நின்றேன்.
பசினாள்: "உங்களை நானும், சந்திக்க வேண்டாம். நீங்கள் அழிந்து மறைந்து போகட்டும். 5கவோ நான் முயல மாட்டேன்."
கல்லாகி நின்றேன். அவளோ தா ஒரு திசையில் நடந்து
7

Page 72
வி
உள்ளே களியாட்டங்க கொண்டிருந்தன. ஆயிரக்கண கலந்து சந்தோஷமாகக் க அங்கிருந்து வரும் ஆரவாரமும் வெகு தூரம் வரைக்கும் கேட் தெருவில்..? ஏழைப் பிச்சைக்கா துரத்தப்பட்டு ஓடுவதும் ஒளிர் அந்தக் கூட்டம் நிலை தடு கூடிக்கொண்டிருந்தது. அதிலே குழந்தைகளும் கலந்திருந்தார் பார்ப்பதற்கு அங்கே ஒருவருமி புறப்படும் போது மட்டும் "ஐயா கொடுங்கள், கோடி புண்ணியம் நிறைந்த ஒலிகளே தெருநெடு
ஜனங்களிற் சிலர் ெ பிச்சைக்காரர்களும் அவர்க6ை "அம்மா! ஏதாவது கொடுங்க குரல் எழுந்தது. "சீ நாயே! தூர கிடைத்தது. மறுபடியும் "அம்ம அதற்கு "ஐயையோ சகிக்க அரசாங்கமாவது இவர்களை
68

தி
ளும் கேளிக்கைகளும் நடந்து க்கான ஜனங்கள் அதிலே ாலத்தைக் கழித்தார்கள். ) சிரிப்பும் தெருவுக்கப்பாலும் டுக்கொண்டிருந்தது. ஆனால் ரர்களின் கூட்டம். பொலிசாரால் ந்துகொண்டு திரும்புவதுமாக மாறி அடிக்கடி கலைந்து 0 பெண்களும் கிழடுகளும் ாகள். அவர்களைக் கூர்ந்து வில்லை. யாராவது வெளியே 1 ஏழைக்கு ஒரு செப்புக்காசு ) கிடைக்கும்" என்ற சோகம் கக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தன.
வெளியே வந்தார்கள். சில ளத் தொடர்ந்து ஒடினார்கள். ள், பசிக்கிறது" என்று ஒரு ப்போ" என்ற பதிலே அதற்குக் ா", "ஐயா" என்ற குரல்கள்.
முடிகிறதில்லையே. இந்த க் கொன்றுவிட்டாலென்ன?

Page 73
9FLib
தெருவிலே கிளம்ப மு போங்களேன்” என்ற இனிமை ஒருவர் பின் ஒருவராகப் ே விட்டார்கள். இப்படியே பல
அவர்களுக்கு ரோஷமும் மா "இல்லை போ” என்றால் நாங் இத்தனை வசவுகள்? ஆமாம் எங்கள் விதி செய்விக்கிறது" கீச்சுக்குரல் மட்டும் தனிை பிச்சைக்காரர்கள் தெருக் டிருந்தார்கள். அவள் அந்த இ இதுவரை எவ்வளவோ நே அலுத்துப்போனாள். அற்பட் அவளைத் தூரத்தள்ளினார்க எங்கே ஒளிந்து நிற்கிறார்கள் கற்றுக்கொண்டாயே, போ பேசினார்கள். இந்தப் டே இருதயத்தைக் கசக்கிவிட்ட எல்லோரையும் பார்க்கப் அழுகையுமாகவே வந்தது.
என்று கேட்கவும் மன கிடைக்காவிட்டாலும் என்ன
"அம்மா வீட்டிலே என்ன
அடிக்கிறதோ?" என்ற எண்ண உள்ளத்தை அழுக்கிக்கொ
பேசாமல் நின்றவள் பார்த்தாள். அவரும் அலி வருவதாகத் தெரிந்தது. து நீட்டினாள். ஆனால் தை ஆச்சரியமாகவே இருந்தது பிடித்துக்கொண்டு, "அம்மா என்று கேட்டார் பெரிய மனி

பந்தன் டிகிறதல் லை. தொலைந்து யான வரவேற்பு மட்டும் கேட்டது. பான அத்தனைபேரும் திரும்பி ஆயிரம் பேரிடம் கேட்டுக்கேட்டு னமும் போய்விட்டன. "கேட்டால் கள் போய்விடுகிறோம். எதற்காக ). ஒருவரிடத்திலும் பிசகில்லை. என்ற ஒரு பெண் குழந்தையின் மயிலே கேட்டது. அதற்குள்ளே கோடியிலே மறைந்துகொண் டத்தைவிட்டு அசையவேயில்ல்ை. நரமாக அங்கே சுற்றிச் சுற்றி புழுவைப் போல ஜனங்கள் ள். சிலர் மட்டும், "உன் ஆட்கள் 1. நோவாமற் சாப்பிட இப்போதே ாடி நாயே!” என்று சுடும்படி பச்சுகள் ஏழைக்குழந்தையின் ன. வருகிறவர்கள் போகிறவர்கள் பார்க்க அவளுக்கு எரிச்சலும் யாரையும் பிச்சை கொடுங்கள் ாம் வரவில் லை. ஒன்றும் செய்வதென்றும் தெரியவில்லை. செய்கிறாளோ? சுரம் எப்படி ாமும் அவளது ஸ்படிகம் போன்ற ண்டிருந்தன.
தனக்கெதிரே வந்த மனிதரைப் ளையே கவனித்துக்கொண்டு |ணிவாக இரண்டு கைகளையும் ல நிமிரவில்லை. அவருக்கு 1. சிறிய அந்தக் கைகளைப் உனக்கு என்ன வேண்டும்?" தர். எவரும் இப்படிப் பேசினதை
69

Page 74
6
அவள் கேட்டதில்லை. ஆவல் பார்த்தாள். ஏனோ குழந்தைய பேச்சு வராமல் துடித்தது. "அ என்னிடம் பயப்படாமல் சொ கேட்டார். அப்போதுதான் அ6
“யாரைக் கெஞ்சினா ஏதாவது பிச்சை கொடுங்கள்
"நீ யாரம்மா? உன்
GK
ஐயா நானொரு தெரியவில்லையா? என் பெu ஆற்றோரக் கிராமம்"
"அப்படியானால் உ6
"அம்மா காயலாகக் என்று கேட்டபோது விடமாட்டே மற்றவர்களோடு ஓடிவந்து போய் விடுவார்கள். ஏதா போகவேண்டும்."
"அம்மா சாந்தி! உ6 வைக்கிறேன். என் வீட்டுக்கு
சிநிது நேரம் வரை பிறகு, "ஐயா! எல்லோரும் விரட்டுகிறார்கள்.நீங்கள் ஏன் ஆ இருக்கிறீர்கள்?’ என்று அவள் அவரும் சிறுகுழந்தையாகி கைகளாலும் அவளை அனை பிறகு, "சாந்தி! நீ குழந்தைய எல்லோருக்கும் பிடிக்குமல்ல6 தன் வீட்டுக்கு அவளை இ எல்லாமே புதுமையாகவேயிரு அழுதுவிட்டாள். "நீ இனிமேல்

நிறைந்த கண்களால் அவளைப் பின் கண்கள் கலங்க வாயிலும் ம்மா! உனக்கு என்ன வேண்டும் ல்லு" என்று அவர் மறுபடியும் வள் பேச்சு வெளியே கேட்டது.
லும் உதைக்க வருகிறார்கள்.
oguuT".
பெயர், ஊர் என்ன?”
பிச்சைக்காரப் பெண் என்று பர் சாந்தி. எங்களுக்கு அந்த
ணக்கு அம்மா இல்லையா?”
கிடக்கிறாள். நான் போகலாமா னென்று தடுத்தாள்.சொல்லாமல் விட்டேன். இனி எல்லோரும் வது கொடுங்கள் நானும்
ன்னைத் துணையோடு அனுப்பி
வருகிறாயா"?
அவள் ஒன்றும் பேசவில்லை. என்னைக் கண்டால் அடித்து அப்படிச் செய்யாமல் நல்லவராக கேட்டாள். இதைக் கேட்டதும் விட்டார். ஆவலோடு இரண்டு ாத்து முத்தமிட்டு பரவசமானார். ாயிற்றே? உன்னைக் கண்டால் வா?” என்று சொல்லிக்கொண்டே ட்டுச் சென்றார். குழந்தைக்கு ந்தது. அவள் சந்தோஷத்தால்
பிச்சைக்குப் போகவே கூடாது.
* 0

Page 75
என்ன வேனுமானாலும் நான் அவர் கேட்டபோது சாந்தி ஆட்டினாள்.கொஞ்ச ரூபாய்கை துணைக்கு ஓர் ஆளையும் ஏற்பட்ட பாசம் அந்தக் குழந் இழுத்தது.
சாந்தி தங்கள் குடிை குதித்துக்கொண்டு கூட வந்: ஓடிவிட்டாள். மனமுடைந்து ே தாயின் முகம் அவளைக் பலமற்ற கைகளைத் தூக்கி, நேரம் எங்கே போனாய்?" என் பேசவில்லை. துணியிலிருந்த ( கொடுத்தாள். "அம்மா! வி என்றாயே? இன்று பார்த்தாயா? சொன்னாள். அந்தப் பிச்சைக் கருணையைப் பற்றிய ே கேட்டுக்கொண்டிருந்தன.
ஒன்பது அல்லது
இருக்கலாம். இன்றைக்கு எல் கருதப்படுகின்ற அவள்
மிதந்துகொண்டிருந்தாள். அ நகரத்தின் மத்தியிலே கம்பீரப அப்போது உடம்பில் ஒரு
டாக்டர்கள் "நான்" "நீ" என் "உடம்பு எப்படியம்மா?" எ கேட்டுப்போவதற்கும் அே இன்றைக்கு?. "இது என் வி கில்லை." என்று அவள் தானே பதினைந்து வயதாக இருக் "பிரபா! என் செல்வமே" (

தன் தருகிறேன். ஏனம்மா?" என்று சந்தோஷத்தோடு தலையை ா அவளது துணியிலே முடிந்து அனுப்பிவைத்தார். திடீரென்று தையைக் கூட பிரிய விடாமல்
யைக் கண்டதும் மான் போலக் 5 மனிதரையும் கவனிக்காமல் நாயோடு கிடந்த அந்த ஏழைத் கண்டதும் மலர்ந்தது. தனது "வா என் செல்வமே! இத்தனை று கேட்டாள். குழந்தை ஒன்றும் முடிப்பை அவிழ்த்து அம்மாவிடம் தி நம்மைக் கொன்றுவிடும் என்று நடந்த எல்லாவற்றையும் கார குடிசையில் ஈசுவரனுடைய பேச் சே அன்று முழுவதும்
பத்து வருஷங்கள் முந்தி லோராலும் பிச்சைக்காரி என்று அளவில்லாத செல்வத்தில் |வளிருந்த வீடு இன்றைக்கும் ாக விளங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. சிறிய கோளாறு ஏற்பட்டாலும், து வந்து குவிந்து விடுவார்கள். ன்று தினமும் நூறு தடவை நகர் இருந்தார்கள். ஆனால் தி. யாரையும் குறை சொல்வதற்
அடிக்கடி சொல்லிக்கொள்வாள். கும்போதும் அவளுடைய தாய் ன்று அவளைத் தன் மடிமீது
7 1

Page 76
வி
எடுத்து அணைத்துக்கொண் "கோமளமே" "குலவிளக்கே" எங்கே? அந்த மாளிகையிலே அ மயங்கிக் கிடந்து தவிக்கி இதனையெல்லாம் நினைக்க நில் சோர்ந்து கண்களில் நீர் நிறைர் "விதி செய்விக்கிறது" என்ற வா அவளது வாய்க்கருகிலே தேய் கேட்டுப் பழகினதாலேதான் குழ ஜனங்கள் பேசித் துரத்திய ே என்று சொல்லிக்கொண்டு நின்
பிரபாவதி சிறு பெண்க அவளைக் கண்போலக் கருதி அவள் உயிர். பெரிய இடத்துச் அவளுக்கு உயிர் போன்ற அந்த ஹரிஹரன் இப்போது எ தெரியாது. ஆனால் தான் இத்தல் மாசற்ற அந்த மனிதனாலேதான் பார்ப்பதே இல்லை. இளமையி விளையாடினார்கள்! பவழிகள் பறந்தார்கள். அப்போது குழந் என்று எல்லோரும் கருதியிருந் அவர்களையும் பருவம் வந்து அவர்களது பாந்தவயத்ை நினைக்கவில்லை. அவள் பெ இப்பொழுதெல்லாம் ஏனோ ஒ: என்று அவன் கேட்டதும், தான் மெளனத்தில் எழுந்த புதிய கைகளைப் பிடித்துக்கொண்டு, உன்னைவிட்டுத் தூரத்தில் இ நேற்று நடந்தவை போலே
எழுதியிருந்தன.
7

டு தாலாட்டியது உண்டு.
என்று கொண்டாடின தாய் }ழியாத் சோகத்திரைக்குள்ளே ன்றாளோ? யார் அறிவார்? னைக்க பிரபாவதியின் உள்ளம் துவிடும். அப்பொழுதெல்லாம் ாத்தை மட்டும் மெல்லப்பிறந்து ந்து சூன்யமாகிவிடும். இதைக் ந்தையும் பிச்சைக்காரர்களை போது "விதி செய்விக்கிறது" றாள்.
ணாக இருந்த போது உலகம் வளர்த்தது. எல்லோருக்கும் 5 குழந்தையல்லவா? ஆனால் வேறு ஆத்மாவும் இருந்தது. ாங்கே என்பதும் அவளுக்குத் னை இழிவு நிலைக்கு வந்ததும் என்பதை அவள் நினைத்துப் பில் எப்படியெல்லாம் கலந்து போலக் கவலையின்றிப் தைகளின் ஸ்நேகம் தானே தார்கள். புஷ்பங்களைப்போல அணைத்துவிட்டது. பிறகும் த வெட் டிவிட ஒருவரும் ரியவளான புதிதில், "பிரபா துக்கத்திலே போய்விட்டாய்?" மெளனமாக நின்றதும், தன் உணர்ச்சிகளும், அவன் தன் "நீ எப்படி மாறினாலும் நான் இருக்க மாட்டேன்" என்றதும் ல அவள் உள்ளத்திலே

Page 77
"ஹரி இப்படி ஏன் "நீங்கள் இப் படிச் செt பேசத்தொடங்கிய காலம் அது செய்கைகளிலுமே பழைய இ மாறின. இம்மாறுதல் அவனு நான் என்ன பெரிய மனு செய்கிறாயே? எனக்கு இது பேசு. விளையாடு. அதையே "போங்கள். நாம் இன்னும் என்ன சொல்லுவார்கள்? பேசமாட்டேன்." என்று அவ6 நாட்களில் அவர்களுடைய சூஷ்யமாக அமைந்திருந்தது உற்சாகம் பிறந்ததேயன்றிச் ச இரண்டு வருடங்கள் கழிந்து
பிரபாவதிக்குப் ப ஹரிஹரனின் தந்தை கல்க செய்தி வந்தது. அங்கே அ வியாஜ்யங்களும் நடந்து கெ ஹரிஹரனே கல்கத்தாவுக்குப் பொருளுக்காக இவளைப் பிரி என்று அவன் முதலில் வரு போ போ, என்று தொந்தரவு வந்து விடுவோம் என்று முடிவு போகும்போது, "பிரபா! நா6 உடனே வந்து விடுகிறறேன் சொல்லு" என்று அவளைக் அசைத்தாள். அந்த அசைப் சொல்லுவது போலவே அ

பந்தன்
செய்கிறாய்?" என்பதைவிட்டு ப்யலாமா?" என்று அவள் 1. அவளுடைய எண்ணங்களிலும் }யல்பு இருந்தது. வார்த்தைகள் க்குப் பிடிக்கவில்லை. " பிரபா! ஷனா? ரொம்பவும் மரியாதை வேண்டாம். முன்பு போலவே நான் விரும்புகிறேன்." என்றான். குழந்தைகளா? பார்த்தவர்கள் அப்படியானால் உங்களோடு ஸ் பிடிவாதம் செய்தாள். இந்த ப வாழ்விலே ஏதோ ஒன்று . ஆனால் எல்லாவற்றிலும் ஒரு லனம் ஏற்படவில்லை. இப்படியே விட்டன.
3
தினாறுவயதுதான் இருக்கும். த்தாவிலே இறந்துவிட்டாரென்ற வருடைய சொத்துக்களின்மேல் ாண்டிருந்தன. எல்லாவற்றிற்கும் போக வேண்டியிருந்தது. "இந்தப் ந்து போக வேண்டியிருக்கிறதே, }த்தப்பட்டான். மற்றவர்களும் செய்தார்கள். எப்படியும் சீக்கரம் செய்து கொண்டு புறப்பட்டான். போக வேண்டியிருக்கிறதே. 1. நீ சந்தோஷமாகப் போகச்
கேட்டான். அவள் தலையை பு "நீ போக வேண்டாம்” என்று வனுக்குப் பட்டது. உயிரைப்
73

Page 78
- வித பறித்துச்செல்லும் யமனது குர கூவிய சத்தம் பிரபாவதியின்
ஹரிஹரன் கல்கத்தாவு கிவிட்டது. அப்பொழுதுதான் பி தெரியவந்தது. தனது சரித்தி போகிறதேயென்று கவலை ஒவ்வொன்றாக மாதங்களும் ஐ கைகொடுத்து எனக்கு முன்பு நி இல்லாவிட்டால் நம் குலமே ம இதை அம்மா அறிந்தால்." என் தான் செத்து விட்டதாகவே என ற்றையும் எழுதி உடனே வரும்ட கொண்டாள். பிறகும் ஒருமாதம் மிருந்து பதில் கூட வரவில் இருந்தால்தானே. விதி அவனை வைத்து விட்டது. "வாழ்வின் ச சொல்லும் வசை என்னும் சுழற்: என்பதை மட்டும் அவள் பிரத்தி மனதிலும் உறுதி பிறந்தது. " நினைக்க முடியவில்லையே. ஆ பெயர் வராதபடி காக்க வேண்டு கொண்டிருந்தாள்.
ஒருநாள்; நடுநிசி. வான
த்தப்பட்டிருந்தது. மரங்களும், வெறும் வெளியும் ஒன்றாக மt இறுக மூடிக்கொண்டு பார்த்தாலு உலகம் ஒருமாதிரியாகவே தெ கோடியில் மட்டும் ஒரு நட்சத் தூரத்திலே சில நாய்கள் ஊ மெளனமான இரவிலே அ நினைவுகளைக் கொண்டு வ கொண்டு அவள் போனபோதிலும் 7.

ல் போலக் கல்கத்தாவண்டி காதிலே வந்து விழுந்தது.
க்குப் போய் ஒரு மாதகாலமா வின் பயங்கரம் அவளுக்குத் ரம் வசையாக எழுதப்படப் யோடு பார்த் திருந்தாள். ந்து கழிந்து விட்டன. "இனிக் ன்று பேச அவர் வரவேண்டும். ானக்கேட்டால் அழிந்துவிடும். ாறெல்லாம் நினைக்கும்போது, ன்னிக் கொண்டாள். எல்லாவ டியும் ஹரிஹரனை வேண்டிக் b கழிந்து விட்டது. அவனிட லை. கல்கத்தாவில் அவன் எங்கோ மறைவிலோ ஒளித்து sடைசிக் கோட்டிலே உலகம் காற்றின் நடுவிலே நிற்கிறோம்" யட்சமாகக் கண்டாள். வரவர அம்மாவை விட்டுப் போவதை னாலும் அவர்களுக்குக் கெட்ட ம்." என்று சங்கல்பம் செய்து
ாம் மழை முகில்களால் போர் கட்டிடங்களும், பாதைகளும், பங்கிக் கிடந்தன. கண்களை ம் மலர விழித்துப் பார்த்தாலும் ரிந்தது. அடி வானத்தின் வட திரம் மங்கலாகத் தெரிந்தது. ளையிட்டுக் கொண்டிருந்தன. ந்தச் சத்தம் பேய்களின் ந்தது. மரணத்தைத் தேடிக் ) ஏங்கிக் கலங்கினாள். "எப்படி

Page 79
SS FibL யானாலும் சாவு வரட்டும். ஆ இந்த உலகம் கண்டுவிடக்கூட இருளோடு ஐக்கியப்பட்டு நட
மனத்தின் வேகம் கொண்டிருந்தன. நதிக்கரைக்கு திடமற்று தடுமாறியது. மறு தண்ணிருக்குள்ளே காலை ஒன்று மங்கலாகத் தெரிந்த ஒரு சிறிய படகு எல்லா நி: தடுமாறின. "தன்னைத் தான் ( இதிலே சிசுஹத்தியும் ஏற்படு கண்டுபிடிக்கப்பட்டால் எல்லி தடுத்துப் புது வழியைக் க படகை எப்படியோ அவிழ்த் படகு தன் இஷடப்படியே காற்றோடு சென்றது. வாழ்க்கைப்படகும் ஏதோ ஒ( கிறது என்பதை பிரபாவதி படகும், நீண்டு சலசலத் மரத்தோப்புகளும் தனிமையிே மனம்நடுங்க உடம்பும் சேர்ந்: இறுக மூடிக்கொண்டாள். ப ஓடும் சத்தம் ஒன்றே அப்போ
மெல்ல மெல்ல வா6 அங்குமிங்குமாகச் சில ந தொடங்கின. அந்த நட்சத்தி அவளுடைய தேகம் பிரகாசி போல நதியின் நடுவிலே அ படகும் தடுமாறிக்கொண்டே ஒ பக்கத்திலே மணல் பரந்த
நெருப்புப் போல ஒரு மூச்

ந்தன் பூனால் எனது தேகத்தைக் கூட ாது" என்று நினைத்துக்கொண்டு டந்தாள்.
போல நாழிகைகளும் கழிந்து 5 வந்துவிட்டாள். மனமோ வரவர படியும் திடப்படுத்திக்கொண்டு வைத்தாள். முன்னால் ஏதோ து. உற்றுப் பார்த்தாள். அது னைவுகளும் ஒருமுறை சுழன்று கொன்று கொல்வது மகா பாபம். கிறது. எப்படியோ என் உடம்பு 0ாம் தெரிந்துவிடும். கடவுளே ாட்டுகிறார்" என்று நினைத்துப் து அதிலே ஏறிக்கொண்டாள். வேகமாகவும் மெதுவாகவும் அப் பொழுதுதான் தனது ரு திசையில் ஓடிக்கொண்டிருக் உணர்ந்தாள். தான் இருக்கும் தோடும், நதியும், இருண்ட ல அவளைக் கலங்கச் செய்தன. து நனைந்துவிட்டது. கண்களை டகு நீரைக்கிழித்துக் கொண்டு து கேட்டுக் கொண்டு இருந்தது.
ணத்தில் முகில்கள் கலைந்தன. ட்சத்திரங்கள் கண்சிமிட்டத் ரெங்களின் மங்கிய ஒளியிலும் த்தது. அப்போது நீரர மங்கை வள் சென்று கொண்டிருந்தாள். ரு கரையை அடைந்து நின்றது. நெடிய கரையைக் கண்டாள். வந்தது. அதைத்தொடர்ந்து
75

Page 80
விதி வந்த கண்ணித்துளிகள் நதியி கலந்து விட்டன. கரையிலே வந் ஒன்றும் தெரியவில்லை. சிற இருந்தாள். "வாழ்வு என்ற குரூர குத்தப்பட்ட புஷபம் போ6 கோரப்பற்களைக் காட்டிக்கொண் "உன் மானம் அழிந்துவிட தனக்கத்தானே சொல்லிக் ெ வைகறையும் வந்துகொண்டிரு மனிதர் நடமாடிய ஒரு சிறிய அதுபோன வழியே தானும் யே
4
பிரபாவதி முழுதும்
இப்போது கண்டாள். ஆழத்தி இரகசியங்களைக் கூடச் சொல்லி அகப்பட்டார்கள். ஆனால் தன் அந்தஸ்து என்பவற்றைப்பற்றி மட் அறிந்தவற்றையும் பூடகமாக அவர்களை வேண்டிக்கொண்டா நிலைமைக்காக எல்லோரும் க: அன்பும், தோழிகளின் உரு கூடியனவாக இருந்தன. அலட்சிய இல்லை. "எல்லோரும் ஒரே னவர்கள்” என்று வாழ்ந்தார் எற்பட்டாலும் அடுத்த நிமிஷம் ஓடுவதைக் காணலாம். ஆ குழந்தைகளும் பிச்சைக்குப் ( நேற்று வாழ்ந்த வீட்டிற் கிடைத்திருக்கின்ற குடிசைக்கு அதைவிட மேலாகவே அந்த வித்தியாசம் இருந்தது.
76

lன் பிரவாகத்திலே விழுந்து து பார்த்தபோது வழி துறை நிதுநேரம் வரை மணலில் மான பாதையிலே முள்ளால் லாகிவிட்டாய். விதியோ டு பயங்கரமாகச் சிரித்தாலும் ப் போவதில்லை” என்று காண்டாள். அப்பொழுது ந்தது. உற்றுப்பார்த்தபோது பாதை மட்டும் தெரிந்தது. பாசிக்காமல் நடந்தாள்.
வேறான ஓர் உலகத்தை ல் மறைத்து வைத்திருந்த 0க் கூடிய மனிதர்கள் அங்கே பதி, தங்களது உயர்ந்த டும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.
வைத்துக் கொள்ளும்படி ii. 96(6560)Lu Usig5TULDIT60T ண்ணி வடித்தார்கள். தாயின் க்கமும் அங்கும் காணக் பமும் அதிகாரமும் யாரிடமும் குலத்தவர்கள், சமதைகளா கள். ஒருகால் சச்சரவுகள் அவர்களிடம் அன்பு பெருகி பூண்களும், பெண்களும், போய்விடுவார்கள். பிரபாவதி கும் அவளுக்கு இன்று ம் எவ்வளவு வித்தியாசமோ தச் சுற்றத்திற்கிடையிலும்

Page 81
&lbL
வரவர அவள் உ ஏற்பட்டன. படிப்பில்லாதவர்கள் தாதியர்கள் உதவிக்கு வ உரிமையே பிரபாவின் வருத் செய்தது. ஒருநாள் தன் துன்ப ஒரு செல்வக் குழந்தையைப் டாக்டர்களின் மத்தியிலே பிற அந்தச் சிசுவிடம் பரிமளித்தது தாயின் மனதில் பெரிய சாந் பெண்ணை, "சாந்தி" என்று
கழிந்து கொண்டிருந்தன. இர புதிய வாழ்வினை அவளது ே தட்டுத்தடுமாறி நடக்கத் தெ
நதியில் ஜலம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மரம் ெ யெளவனம் போலப் பொலி அவற்றிலே பட்டுச் சலசலி தேவமங்கையர்கள் லதாக்கி செய்வதுபோலக் கேட்டது. பிர அவளிடம் இளமையின் ே நரம்புகள் இன்னும் அறுந்து இசைக்கக்கூடிய பொன் யாெ இல்லாமையினால் துருப்பிடித் இருந்தாள். எத்தனையோ யாழிலிருந்து இன்னிசையை உலகத்தின் மறைவிலே த தனிமையிலே அவள் அயர்ந்து மாதுர்யம் அவளை அணை கசக்கியது. எல்லாப் பக்கத் அங்கங்கள் ஒருமுறை "ஒருவருக்கும் தெரியாமலே ெ அவர் தொட்டார். பகவான் மட்

பந்தன் டம்பில் நோவும் இளைப்பும் ானாலும் அன்போடு அணையும் ந்தார்கள். அவர்கள் காட்டிய தத்தை எல்லாம் பறந்து விடச் த்திற்கெல்லாம் எல்லை போன்ற பெற்றெடுத்தாள். பட்டின் மேல் க்காவிட்டாலும் அழகின் ஜீவன் நு. குழந்தையைப் பார்த்தபோது தி பிறந்தது. அதற்காகவே தன் கூப்பிடச்சொன்னாள். நாட்கள் ண்டு வருஷத்திற்கு மேல் இந்த தேகம் பழகிவிட்டது. சாந்தியின் ரிந்த குழந்தையாகி விட்டாள்.
நிறைந்து ஸ்படிகம் போல சடிகள் தளிர்த்துப் பிரகிருதியின் ந்து விளங்கின. இளங்காற்று Oப்பது மாயா ரூபிணிகளான நகத்தின் மறைவிலே நள்த்தனம் பா வரண்டுதான் போய்விட்டாள். மாகன நாதத்தை எழுப்புகிற நுவிடவில்லை. தேவகாலத்தை ழான்று மீட்டுகின்ற வைணிகன் ந்துக் கிடப்பதுபோலவே அவள் வருஷங்களுக்கு முன் அந்த
ஒருவன் எழுப்பினான். அது நான் நடந்தது. பிறகு நீண்ட போனாள். அன்று பிரகிருதியின் ாப்பதுபோல இழுத்து மிதித்து தையும் திரும்பிப் பார்த்தாள். பொங்கி மெலிவடைந்தன. தாடச்சொல்லி யாடை செய்தேன்; ட்டும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
77

Page 82
விதி
என்னுடையது என்று இறும1 திரவியத்திற்கு முன் ஒரு
கூப்பிட்டேன். அழுதேன்; அவரு வாய் விட்டுச் சொல்லிப் புலம்ட எல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக உடம்பு சோர மணலிலே சாய் நதியைக் கழித் துக் ெ போய்க்கொண்டிருந்தது. அதிே ஹரிஹரனும் இருந்தான். கரை தனது ஜீவனைப் பிணைத்து
பிரபா தான் என்பது அவனுக்கு கஷ டங்களுக்குப் பிறகா தெரியலாகாதா? விதி அதற்குச் காரணம் இல்லாமலே அவ தொடங்கினான். கண்கள் கலங் தெரிந்தது. இருந்த இடத்திலே ஆத்ம சம்பந்தமான இந்த நிகழ் கொள்ள முடியவில்லை. படகின் என்றே மற்றவர்கள் கருதினா நீர்த்துளிப்பதன் காரணம் ஒரு இதற்குள் படகும் ஓடி மறைந்து
5
பிறகும் எத்தனையோ ஹரிஹரன் இளமையும் அழிந்து மனம் செயப் து வைத் பிரயத்தனப்பட்டவர்கள், “பா துன்பப்படுகிறது. நாம் ஏன் ( வேண்டும்?” என்று மெளன அவனுக்கோ மங்கிக் கொண்டே கவலை இல்லை. விரைவிலே L
78

ாப்படைந்து கொண்டிருந்த மலை வளர்ந்து விட்டது. க்குக் கேட்கவில்லை" என்று பினாள். பழைய சம்பவங்கள் வந்து வேதனை செய்தன. ந்து விட்டாள். அப்பொழுது காண் டு 6 (b LIL (95 ல அனேகள் இருந்தார்கள். யிலே சோர்ந்து விழுந்தவள் உலகை வெறுக்கச் செய்த எப்படித்தெரியும? இத்தனை வது அது அவனுக் குத் சம்மதிக்கவில்லை. ஆனால் ளைப் பற்றி நினைக் கத் கின. உலகமும் மங்கலாகத் மெல்லச் சரிந்து விட்டாள். ச்சிகளை ஒருவராலும் கண்டு வேகத்தால் ஏற்பட்ட மயக்கம் ர்கள். ஆனால் கண்களில் ருவருக்கும் தெரியவில்லை. து கொண்டிருந்தது.
வருஷங்கள் கழிந்துவிட்டன. கொண்டிருந்தது. அவனக்கு து விட வேண் டுமென் று வம்! அவனுடைய ஜீவன் இந்தக் கதைகளை எடுக்க மாக இருந்துவிட்டர்கள். போகிற இளமையைப்பற்றிய மரணம் வந்துவிடப்போகிறதே

Page 83
FILibl
என்ற பயமும் இல்லை. எல் அவளைக் கண்டு விட கொண்டிருந்தான். கல்கத்த அனுப்பிய கடிதம் இன்னும் இருந்தது. அதைப்பார்க்கு கைப்பட்ட கடிதம் அல் சஞ்சலப்பட்டுக் கொண்டிருந் வளர்த்துக் கொண்டே போவ கடிதத்தை எரித்துவிடவும் அவளைச் சுடுவதுபோலாகும்" முகத்திலே சந்தோஷத்தின் வருஷங்களாக ஒருவரும் கா பார்த்துப் பழகின அவன் க சாந்தி அகப்பட்டாள். அந்த அவனை ஆறுதல் செய்கிற ஒ வாய், கண், முகம், நடை வாடவிட்டு மறைந்துபோன பிர கண் டான். பிறகு குழந் அனுப்பியபோது தற்செயலா இழந்து விட்டதுபோலவே து துணைக்கு அனுப்பிய ம "அவளைப் பக்குவமாகக் கொ என்ன சொன்னாள்?” என்று வேலைக்காரனுக்கு இது பெரி உனக்கு அவள் வீடு தெரி கூட்டிக்கொண்டு வந்துவிடு" எ ஹரிஹரன் போனான். அங்கே LuJLib 616 13 616b6)TLDITETI துடிக்கச் செய்தன. நாழிகை வந்து பிதற்றினான். வேலைக்க வண்டியோடு போ, குழந்தை அவசரமாக அவனை அனுப்

பந்தன் லா அநித்தியமாக இருந்தாலும் லா மென்று கனவு கண் டு வில் இருக்கும்பொழுது பிரபா பத்திரமாகவே அவன் பீரோவில் ம்போதெல்லாம் "இது அவள் \லவா? அப்போது எவ்வளவு தாளோ?” என்று எண்ணங்களை ான். சில சமயங்களில் அந்தக் நினைப்பான். பிறகு, "அது என்று அஞ்சுவான். அவனுடைய குறிகள் தோன்றியதைப் பல ணவில்லை. அர்த்தமில்லாமலே ண்களிலே தான் அன்றைக்குச் நக் குழந்தையின் முகத்திலே ருமாய மந்திரம் எழுதியிருந்தது. எலலாம தன உளளததை பாவின் யாடையாகவே இருக்கக் தையை அவள் வீட்டிற்கு கக் கிடைத்த ஒரு வஸ்துவை படிதுடித்து அயர்ந்து போனான். னிதன் திரும்பி வந்தவுடனே ண்டு போய் விட்டாயா? குழந்தை நெடுகக் கேட்டான். அந்த ய துன்பமாக இருந்தது. "அப்பா! யும் அல்லவா? விடிந்தவுடன் ன்று சொல்லிவிட்டு படுக்கைக்கு காதலின் சோகம் மரணத்தின் படுக்கையிலிருந்து அவனைத் செல்லச்செல்ல மயக்கம் கூட ாரனைக் கூப்பிட்டு "இப்பொழுதே யை அழைத்து வா ஒடு" என்று
பினான்.
79

Page 84
விதி வேலைக்காரன் வண்டியே பொழுது புலரு முன் அந் கிராமத்திற்குள்ளே வண்டி போயி மங்கலான இருள் உலகத் குடிசையின் வாசலில் வண்டிபோ வண்டிக்காரன் கூப்பிட்டான். " கேட்டது. பிறகு சாந்தியும் அவள் "குழந்தையை எஜமான் கூட்டிவ வந்து விடுகிறேன்” என்றான் ஆ "அம்மா! இவளை எஜமானுக்கே வேண்டுமானாலும் தந்து வி சொன்னார். இதைக் கேட்டுப் அதனால், "சாந்தி! நீ போக வே தடுத்துவிட்டாள். அப்பொழுது "அம்மா! எஜமானைப் பார்த்தால் குழந்தையோடுதான் அவர் ராத்திரியெல்லாம் அவருக்குத் எப்படியோ நீ என் பிரபாலை ஞாபகத்திற்காக உன்னையாவது தரமாட்டாளா? அதற்காக என் அவளுக்குக் கொடுக்கிறேன். என்றான். பிரபாவின் த ஸ்தம்பித்து விட்டாள்.
6
உலகம் சூரிய காந் வண்டியும் மேடு பள்ளமான இட ஒரு பாதையிலே போய்க்கொண் பக்கத்திலே சாந்தி இருந்தாள். " விதியின்படி நடக்கிறது" என்று வ
கேட்டுக் கொண்டிருந்தது.
80

பாடு உடனே கிளம்பிவிட்டான்.
த ஏழைகள் வசித் த bறு. கிழக்கு வெளுப்பதற்குள், தை மூடியிருந்தபொழுதே ாய் நின்றது. "அம்மா!" என்று யாரது?" என்று ஒரு குரல்
தாயும் வெளியே வந்தார்கள். ரச்சொன்னார் பிறகு கொண்டு அந்த வண்டிக்காரன். பிறகு, 5 கொடுப்பீர்களா? எவ்வளவு டுவார்” என்று தொடர்ந்து பிரபாவதி ஆத்திரப்பட்டாள். ண்டாம்" என்று ஒரேயடியாகத் வண்டிக்காரன் மன்றாடினான்.
அழுகை வருகிறது. நேற்றுக்
சிரித்ததைக் கண்டேன்.
தூக்கம் இல்லை. "சாந்தி! வப்போலப் பிறந்துவிட்டாய். து உன் அம்மா எனக்கென்றே செல்வம் முழுவதையுமே என்று சொல்லி அழுதார்" லை சுழன்றது. அப்படியே
தியாய் மலர்ந்து விட்டது. ங்களைக் கடந்து ஒழுங்கான டிருந்தது. வண்டிக்காரனுக்குப் அம்மா! அழாதீர்கள்; எல்லாம் ண்டிக்காரனது குரல் அடிக்கடி

Page 85
gTLD
1
சம்பகம் சுகானந்த தூரத்திலேயுள்ள ஒரு கிராமத் பெற்ற செல்வத்தைப் பார்க்கா தெய்வம் கண்ணை மூடிவிட்ட அதே வழியைப் பின்பற்றி அந்தக் குழந்தையை அதன் அ எடுத்து வளர்த்தாள். அது குள்ளேயே, "பாவி! நீ பிற இருந்தவர்களைப் புதைத்து வ இங்கே கொண்டு வந்து சேர்த வீடும் விடிந்தது போலத்த இரண்டைத் தின்றுவிட்டாள். வந்து பிறந்தாயே" என்று அவ6 விட்டாள். எல்லோராலும் வெ அந்தக் குழந்தை வளர்ந்தது இரும்பு மனம் படைத்த இருந்துகொண்டு ஒவ்வொ( வேண்டியதாயிற்று. இப்ெ முன்னைவிடக் கடினமாகவே

கேது
ரது ஆசிரமத்துக்கு வெகு திலே பிறந்தவள். தான் சுமந்து மலே அவள் தாயென்ற அருள் து. சில காலத்துள் தந்தையும் நடந்து விட்டார். நிராதரவான அத்தை முறையான ஒருத்தியே வளர்ந்து ஓர் உருவாவதற் ந்த உடனேயே மலைபோல பிட்டாய். எப்பொழுது உன்னை 5தேனோ அன்று முதல் இந்த ான். என் குழந்தைகளிலும் தூமகேது தோன்றியதுபோல ா அத்தை வாழ்த்தத் தொடங்கி துக்கப்பட்ட ஒரு ஜந்துவாகவே அவள் பெரியவளானபின்பும் மனிதர்களின் நடுவிலேயே நிமிஷத்தையும் கழிக்க பாழுதோ அவள் அத்தை நடந்து கொள்வாள்.

Page 86
5ITLD (
ஒருமுறை ஆதரவு மனத்திலும் தைரியம் பிறந்து வி பிரயாசை எடுத்துப் பார்க்கிறே பயப்படுகிறது!” என்று சொன படைத்த அவள் அத்தைக்கு மேலும் ஆவேசத்தைக் கிளப்பி சாவு வந்துவிட்டால் உலகே நினைக்கிறாயா? அப்படி நிகழ் கிராமமே செய்த பாக்கியம் சொன்னாள். சம்பகம் எதிர் வா ஆனால் அன்று முழுவதும் அ
அன்றைக்குத்தான் சுக வந்தது. அவ்வளவில் மனம் "ஆசிரமத்துக்குச் செல்லு கடக்கமுடியாமல் மரணம் ச அந்த வழியிலே இறப்பதுடே விட்டாள். அன்று இரவே உத கேட்டதும் எழுந்து நட உச்சிக்காலத்துக்கு முன்பே அ விட்டாள். ஆனால் மிருதுவான வழியைக் கடக்கமுடியாமல் இ வாட்டியது. பாதையோ செங் கொண்டிருந்தது. அதனால் பாறையொன்றிலே சாய்ந்து வி
அந்த நிலைமையிலே முதன் முதலாகக் கண்டான உடையிலிருந்து ஒரு சிறுவ6ே என்று அவன் நினைத்தான் துரும்புபோல எடுத்துக்கொ மலைப்பாதையைக் கடந்து வி அவள் முகத்திலே தெளித்த
8

கேது ட அற்ற அந்த அபலையின் விட்டது. "அத்தை எவ்வளவோ ன. சாவு கூட என்னிடம் வரப் *னாள். இராட்சஷ உள்ளம் இந்த வார்த்தைகள் மேலும் விட்டன. "ஓஹோ! உனக்குச் ம அஸ்தமித்துவிடும் என்று ழ்ந்து விட்டால் அது இந்தக் ஆகாதா?” என்று குத்திச் ர்த்தை ஒன்றும் பேசவில்லை. அழுதுகொண்டேயிருந்தாள்.
ானந்தரது ஞாபகம் அவளுக்கு அங்கேயே லயித்து விட்டது. கின்ற நீண்ட வழியைக் ம்பவித்தாலும், பவித்திரமான மல்” என்று உறுதிகொண்டு யக்காலக் கோழியின் சத்தம் க்கத் தொடங்களினாள் . ஆசிரமத்துக்குக் கிட்டப் போய் ா அவள் கால்களால் மிகுதி ருந்தது. வெயிலும் கடுமையாக குத்தாகவே அப்பாற் சென்று அடிபெயர்க்கமுடியாமல் lւ ւT6it.
Uதான் நரேந்திரன் அவளை ர். அவள் அணிந்திருந்த ன களைத்து விழுந்துவிட்டான் 1. உடனே அவளை ஒரு ண்டு செங்குத்தான அந்த ட்டான். குளிர்ந்த சுனை நீரை தும் மெல்லக் கண்களைத்
2

Page 87
சம்பர் திறந்தாள். அரும்புகின்ற ரே காவியுடையும் அணிந்து ஒரு ப நிற்பதைக் கண்டதும் “ஏழைக அடையும்போது பகவான் நே என்ற உண்மை என்னளவில் பரவசமானாள். "சுவாமீ" அடியா பதியே” என்று கண்ணீர் சோர நமஸ்கரிக்கப் போனாள். நே பிடித்துத் தடுத்து விட்டான். அ இவளைத் தீண்டிவிட்டேனே ( உடனே அவளைச் சுவாமி ஒப்படைத்து விட்டான். இரண்
امي 4.
"அம்மா! நீயோ சிறு இந்திரிய ஜயம் பெறுவது சா நானுமே தடுமாறினேன். ஏ உன்னுடைய மனத்திலே உலகத்தோடு கலந்து வாழ்வ தான். ஆனால் வாழ்வை கடினமல்லவா? எத்தனையே முதலியவற்றால் பக்குவமை நினைப்புக்களான சுழல் வந்து அள்ளுண்டு போய் விடுகிறது.
"சுவாமீ! தாங்கள் செ உலக விஷயங்களில் இருந் எனக்குத் தெரிகிறது. இந்த உலகத்தின் கோரமான இ கழித்துவிட்டேன். எத்தனையே ஒடினேன். விதி ஏனோ விட L உலகத்தில் கருணையோடு 1
8

ந்தன்
ாமமும் உச்சியிலே முடியும் ால்ய சந்நியாசி தன் முன்னால் ள் சகிக்கமுடியாத துன்பத்தை ராகவே வந்து காப்பாற்றுவார் மெய்யாகி விட்டது” என்று ள் கிருபை செய்த உலகத்தின் அவன் பாதங்களில் விழுந்து ரேந்திரன் அவள் கைகளைப் ஆனால் பிரமச்சாரியாகிய நான் என்று உள்ளம் கலங்கினான். களிடம் அழைத்துச் சென்று டு ஆண்டுகள் ஆயின.
பெண். ஆசைகளை அடக்கி மான்யமல்ல. சிலசமயங்களில் தோ அசந்தர்ப்பங்களினால் வைராக்கியம் ஏறிவிட்டது. தென்பது கஷ்டமான காரியம் வெறுப்பது அதைவிடக் பா வருஷங்களாக விரதம் டைந்த மனமும் பருவத்தின் மோதும்போது கணத்துக்குள் கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்".
ால்வது வாஸ்தவமேயானாலும் து நீங்கி இருப்பதே லேசாக
அற்ப காலத்துக்குள்ளேயே யல்புகளையெல்லாம் கண்டு ா தடவை மரணத்தையும் தேடி மறுத்துவிட்டது. இந்த அகன்ற பார்க்கின்ற ஒருவரையும் நான்
3.

Page 88
தும் காணவில்லை. ஏதோ ஜீ புண்ணியத்தினால் தங்களை
விட்டு என்னாற் போகமுடியாது
"சம்பகம்! மறுபடியும் உண்மையில் உலகாநுபவ போகலாம் என்று நினைக்கி திடசித்தமும் வைராக்கிய போகலாம் என்று நினைக்கவே விழுகிறவர்கள் அநேகள். பிரம் இடத்திலே உனது வருகை ெ அதனால் உன் னை ெ நினைக்கின்றேனென்று கரு ஆதரவற்ற கோடிக்கணக்கான பாக் கரியம் கிடைக் கவே வேண்டுகின்றேன்."
"சுவாமீ! நான் வலி துன்பங்களுக்கும் சிறுமைகளுக் வந்து சேர்ந்தேன். மறுபடியும் எ இதை விட்டுக் கிளம்பினால் புகலிடம் இல்லை."
"அம்மா! உனக்கு ஏற்பட்டுவிட்டதா? உன் வ வகையில் நான் சந்தே கலக்கப்படாமலே இரு. ஆ6 ஆசிரமத்துக்கு அழிவு வந்து
"சுவாமீ! இந்தப் புை விதத்தில் என்னால் அழிவு 6
வெகு காலத்துக்குப் போலவே இந்தச் சம்பாஷணை
s

கேது ன் மாந்தரங்களிலே செய்த அடைந்துவிட்டேன். தங்களை jl.”
பிடிவாதமாகவே பேசுகிறாய். ம் உனக்குப் போதாது. நீ ன்ற பாதை முள்ளாலானது. புத்தியுமுள்ள சிலரே அதில் முடியும். அவர்களிலும் தவறி மசாரிகளே வாழுகின்ற இந்த பரும் புயலையே கிளப்பிவிடும். வெளியே தள் ளரி விட தாதே. உன்னைப் போன்ற அபலைகளுக்கு உதவிசெய்யும் ண் டுமென்றே ஈசுவரனை
ார்ந்த இடத்தில் அடைந்த 5கும் ஓர் எல்லைதேடியே இங்கு ங்கே போகச் சொல்லுகிறீர்கள்? யமபுரத்தைவிட எனக்கு வேறு
இவ்வளவு வைராக்கியம் ார்த்தைகளைக் கேட்டு ஒரு ாஷப் படுகிறேன். இனி நீ னால் உனது வருகையினால் விடப்படாது."
தமான சேத்திரத்திற்கு எந்த ற்பட்டுவிடக் கூடும்?"
பிறகும் நேற்று நிகழ்ந்தது முழுவதும் அவள் நினைவிலே
4

Page 89
– *til தெரிந்து கொண்டிருந்தன. வாயிலிருந்து, "உனது வருை வந்துவிடக் கூடாது" என்ற வா உணர்ச்சிகள் இன்றும் வந்து மறைந்து கிடந்த மலைச்சார6 வெளியிலே பார்வையைச்
அபரபட்சத்துப் பிரதோஷச கிழக்கே ஒரு கோடுபோலச் நிலைகலங்கிச் சிந்தனைய இத்தனை நேரங் கழிந்: தெரியவில்லை. கிழக்கு
மங்கிக்கொண்டு நின்ற பின் முறை பார்த்துவிட்டு ஒரு பெ( உதய காலத்தைக்கண்டு ம8 தூரத்திலிருந்து வருவதுபே காதிலே வந்து விழுந்தது கொண்டிருந்த உள்ளத்திலும் தொடங்கியது. நித்திரையும் ெ படுக்கையிலே சரிந்து கிடந்
நர் மலமான ஆ அம்ருதப்பிரவாகம் போல நில இருந்தது. விருட்சங்களின் ( மலர்கள் பிரகாசித்தன. உலக மாளிகை போல இயற்கை கொண்டிருந்தாள். அதன் நடு நின்றாள். நரேந்திரன் மெ தொடங்கினான்; "சம்பகம்! வனத்தினிடையிலே டெ லாவண்யம்போலவும், பயங்க

பந்தன் கடைசியாகச் சுவாமிகளுடைய கயினால் ஆசிரமத்துக்கு அழிவு ர்த்தைகள் பிறந்தபோது ஏற்பட்ட மறைந்தன. இருட்டிலே கலந்து ஸ்களைப் பார்ப்பவள்போல ஏதோ செலுத்திக்கொண்டிருந்தாள். ந்திரனும் மரங்களுக்கூடாகக் * கிளம்பிக் கொண்டிருந்தான். பில் ஆழ்ந்திருந்தாளே தவிர ததும் அவள் நினைப்பிலே வானகத்தின் எல்லையில்ே றைக்கோட்டை மறுபடியும் ஒரு ருமூச்சு விட்டாள். அப்போதுதான் கிழ்கிற பட்சிகளின் இனிய கீதம் ாலச் சிறிது சிறிதாக அவள் சமுத்திரம்போலக் குமுறிக் ம் ஓர் அமைதி நிலைகொள்ளத் மெல்ல வந்து கண்களை மருவப்
தாள்.
3
காயம் . சந்திர பிம் பம் )வை எங்கும் சொரிந்து கொண்டு முகடுகளிலே இருந்த வெள்ளை நத்தைக் காமதேவனின் சிருங்கார த் தேவி ஜோடித்துக் காட்டிக் விலே நரேந்திரனோடு சம்பகமும் துவாக வாய் திறந்து பேசத்
கொடிய மிருகங்கள் சூழ்ந்த ாழிகின்ற சந்திரிகையின் 5ரமான சமுத்திரத்தின் நடுவிலே
85

Page 90
- தூமே தனிமையிலே எழும்புகின்ற
உன்னுடைய அழகை அனுபவி கஷடப்பட்டேன். உன்னைப் இருதயத்தின் குழைவை உ6 எழும்புகின்ற என் உணர்ச்சிகள் ஓடவிடாமல் அடக்கி அடக்கி ! காலம் பழங்காலமாகி மறைந்: முன்பு இருக்கும்போது கூட
இரகசியங்களை நான் உ இருந்துவிடுகிறேன்? நீ ஸ்நானத்தி வனவிலங்குகளால் உனக் நேர்ந்துவிடாமல் நான் காத்து வில்லையா? எனது தவ விரத கூடாது என்று நீ பயப்படுகிறா கொள்வது தர்மத்திற்கு விரோ சொல்ல முடியும்? “என்னால் ய காத்துக் கொள்கிறேன்" என்று வார்த்தைகளை நினைத்துத் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கு சம்பந்தம் சத்தியத்திற்குக் பிரகிருத்தியின் உண்மையான பெரிய மகரிஷிகளும் மணம் அன்னையின் கட்டளைக்கு வாழவில்லையா? வேதாகமங்கலி செய்து கொள்வது பாவம் என உண்மையானதும் இயற்கைக் வழியிலே செல்லுவதைச் சத்திய கருதுகிறாய்? சுவாமிகள் கோபிக் குழந்தைக்குச் சமானம். சம்பக உன்னை மறந்துவிட விே விரதங்களையும் அனுஷ்டித்துப் சம்பந்தப்பட்டிருக்கின்ற தொடர்
86

கது நாதசெளந்தர்யம் போலவும் க்க முடியாமல் வெகு காலம் பார்க்கும்போதும், உனது ணரும்போதும் பீறிக்கொண்டு ளை இவஷ்டம்போல உடைந்து உயிரழிந்துபோனேன். அந்தக் து வருகிறது. சுவாமிகளுக்கு உன் கண்கள் சொல்லும் உணர்ந்து கொள்ளாமலா நிற்கு சுனைக்கு வரும்பொழுது கு யாதொரு துன்பமும் வருவதை நீ அறிந்திருக்க த்திற்குப் பங்கம் வந்துவிடக் ய், ஆனாலும் மணம் செய்து ாதமானது என்று யார் தான் ாருக்குமே தீமை ஏற்படாதபடி று சுவாமிகளுக்குச் சொன்ன தானே கதிகலங்குகிறாய்? ம் இடையிலே ஏற்படுகின்ற கட்டுப்பட்டது. அதுவே தத்துவமாகவும் இருக்கிறது. செய்து கொண்டு இயற்கை 5க் கீழ்ப் படிந்துகொண்டு ரிலும் ஸ்மிருதிகளிலும் மணம் ாறு சொல்லப்பட்டிருக்கிறதா? குக் கட்டுப்பட்டதுமான ஒரு பத்திற்கு மாறு என்று எதற்காக கமாட்டார். நீயோ அவருடைய ம்! ஏன் பேசாமல் நிற்கிறாய்? பண்டுமென்று கடினமான பார்த்து விட்டேன். உயிரோடு ாபு, கேவலம் இந்த வெறும்

Page 91
சம்ப
சடலத்தை மட்டும் வாட்டுவதன் முடியவே முடியாது. இதோ
தொட்டுப் பார்” என்று சொல் இருகரங்களாலும் அணைத்து
அவள் இன்னும் மெ உள்ளத்தில் மட்டும் ஆய சுடர்விட்டு எரிந்து கொண்டிருந் வானத்தைக் கூர்ந்து பார்த்தல் சுழல, “அதோ அந்த வானத்தி நின்றாள். நரேந்திரனும் உற்று பூமி தொடுகின்ற மேற்கு ( நட்சத்திரம் தெரிந்தது. அதன் போக மேலே மேலே அது வானத்துக்கு வந்துவிட்டது. அடிவானத்திலே தொட்டுக் ெ
அவள் அப்படியே க “பிராணபதே" என்று சொல்ல ஆழ்ந்த அந்தக் கனவு ! கொண்டாள். நரேந்திரனை அ சூரியன் பொன்வட்டில் போல இருந்து எழுந்து கொண்டு இ( சப்தமயமாக விளங்கியது. ெ கூடக் கலக்கவிடாதபடி உ கனவே அவளது உள்ளத்தில் சொல்லமுடியாத ஓர் இன்ப இருப்பதாக உணர்ந்தாள். ப அந்த இடத்தை விட்டு சிறிதும் "சம்பகம் இத்தனை நேரமாகிய சுனைக்கரையில் வருவாய் 6 நரேந்திரனின் வார்த்தைகள் வந்துவிழுந்தன. மெல்ல எழு
 

ந்தன் - னால் அழிந்து விடுமா? முடியாது: பேசுகின்ற என் இருதயத்தைத் லிக்கொண்டே அவளைத் தன் க் கொண்டான்.
ளனமாகவே நின்றாள். ஆனால் பிரக்கணக்கான எண்ணங்கள் தன. திடீரென்று அவள் கண்கள் 1. உடம்பு நடுங்க எண்ணங்கள் நில்" என்று சுட்டிக்காட்டியபடியே நோக்கினான். அடிவானத்தைப் மூலையிலே ஒரு பிரபையான சோதியும் வளர்ந்து கொண்டே நகர்ந்தது. கணத்துள் உச்சி ஆனால் அதன் வால் இன்னும் கொண்டு நின்றது.
ண்களை இறுக மூடிக்கொண்டு, வாயெடுத்தாள். அவ்வளவோடு நிலையிலிருந்தும் விழித்துக் அங்கே காணவில்லை. காலைச் 0 மலையின் கீழ்க் கோடியில் ருந்தான். உலகம் பழையபடியே வளி ஞாபகங்களின் ஒரு துளி தய காலத்திற்கண்ட அந்தக் நிறைந்திருந்தது. இன்னதென்று மும் பயமும் அதிலே கலந்து டுக்கையை விட்டு எழுந்தவள் நகராமலே உட்கார்ந்திருந்தாள். பும் தூக்கம் கலையவில்லையா? வருவாய் என்றிருந்தேன்” என்ற ர் அவளுடைய காதுகளிலே }ந்து வெளியே வந்தாள். நெடு
87

Page 92
glib நேரம் மட்டும் நித்திரையின்றி கண்களைக் கண்டதும், "உன கேட்டான். அதற்கு, "ஒன்று உள்ளத்தின் அதிர்ச்சிகளை ப கொண்டிருந்தாள். அப்பொழுது சிந்தனையில் ஆழ்ந்தவராய் கொண்டிருந்தார்.
4
அன்றைக்கு நடுப்பு தீப் பொறியை அள்ளி வீக மலைப்பாறைகளும் பொரிந்து பெரிய விருட்சங்களும் வாடி நிலவிலிருந்த நிசப்தத்தின் சலசலத்து ஓடிக்கொண்டிருந்த சுனைக்கருகிலே சரிந்து நின்ற இருந்தார்கள். வார்த்தைகள் ஒன் வாயிலிருந்தும் கிளம்பிக் கொண் கனவைச் சொல்ல வேண்டு துTண் டியது. ஒருமுறை 6 பயந்தவள்போல மெளனமாக அவளது முகத்திலே தோன்றிய தொடர்ந்து பேசிக் கொண்ே அவசரமாகக் கிராமத்துக்குப் என்னிடமும் ஒன்றுமே சொல்லிக் மனத்திலும் வாழ்விலும் ஏற்படு அவர் மனத்தில் வேதனை பிற இருக்கிறது. ஆனாலும் இதில் என் உள்ளத்தில்." என்று ஏே அப்போது அந்த வேங்கை ம ஒரு பட்சி பயங்கரமாக அலறி
88

കഴ്ച_ சிவந்து வீங்கியிருந்த அவள் து உடம்புக்கு என்ன?" என்று மில்லை" என்றாளே தவிர )றைக்க முடியாமலே நடந்து துதான் சுவாமிகளும் ஏதோ
அப்பக்கத்திலே சென்று
பகலாகிவிட்டது. சூரியன் ரிக் கொண்டு நின்றான். துள்ளி எழுந்து பறந்தது. ப் போய் நின்றன. எங்கும் நடுவிலே அருவியொன்று து. நரேந்திரனும் அவளும் ஒரு வேங்கை மரத்தின் கீழ் று இரண்டாகவே ஒவ்வொருவர் டிருந்தன. தான் அன்று கண்ட மென்ற ஆசை அவளைத் வாயெடுத்துவிட் டு ஏதோ இருந்துவிட்டாள். நரேந்திரன் மாறுபாட்டைக் கண்டபிறகும் போனான். "சுவாமிகள் போய் விட்டார். ஆனால் கொள்ளவில்லை. என்னுடைய கின்ற மாறுபாட்டைக் கண்டு ந்துவிட்டதோ என்று பயமாக என்ன பிசகு? இதோ பார்! தா சொல்ல வாயெடுத்தான். ரத்தின் உச்சியிலே இருந்த க்கொண்டு பறந்து சென்றது.

Page 93
巴FL
அவ்வளவில் அவன் வா சிந்தித் தபடியே பலநா மெளனமாகவே இருந்துவிட தன் எண்ணத்தைச் சொல் எல்லாவற்றையும் கேட்டு நோக்கிச் செல்லும் பாை வேகமாக வந்து கொண் தலையை நிமிர்த்தினாள். தொட்டுக் கொண்டு நின்ற பார்த்தபடியே பேசிக் கொ கொண்டிருக்கிறார்” என்று நிறுத்திவிட்டான். “புறப்படு, பதினைந்து நாழிகைக்குச் ச விரைவாக எழுந்து நடந்தா அடிச்சுவடுகளைப் பின்பற்ற
பொழுது மேற்கே ச என்று கூப்பிட்டுவிட்டுச் சுவாமிகளைப் பின் தொ கொண்டிருந்தன. ரவியும் ம சுவாமிகள் ஒன்றுமே ே திறக்காமலே அவரைத் தெ அவனுடைய இருதயத்தின் ஒரு பறையொலி கேட்டுக் ( பெருமூச்சுக்களை அடக்கி நடந்தான். பிறகும் வெகு ே உருவம் மற்றவருக்கு ஒரு உலகம் இருண்டு விட்டது ஆச்சிரமத்தை நோக்கி நடையிலே ஒரு வேகமும்
“நரேன்! எனக்குப்

பந்தன் SS - யும் அடைத்துவிட்டது. ஏதோ ழிகைவரையிலும் அவர்கள் டார்கள். அதன் பிறகே அவன் )லிக்கொண்டிருந்தான். அவளும் 5கொண்டே மலையடிவாரத்தை தயைப் பார்த்தாள். சுவாமிகள் டிருப்பது நன்றாகத் தெரிந்தது. அவனோ தூரத்திலே வானத்தைத் 3 மலையின் கொடுமுடியைப் ண்டிருந்தான். "சுவாமிகள் வந்து
அவள் சொன்னதும் பேச்சை ஆச்சிரமத்துக்குப் போவோம். இரவு ந்திக்கிறேன்." என்று சொல்லிவிட்டு ன். அவளும் அச்சத்தோடு அவன் நிச் சென்றாள்.
Fாய்ந்து கொண்டிருந்தது. "நரேன்!” சுவாமிகள் நடந்தார். அவன் டர்ந்தான். நாழிகைகள் கழிந்து றைந்து விட்டான். இதுவரையிலும் பசவில்லை. அவனோ வாய் ாடர்ந்து கொண்டிருந்தான். ஆனால் அடியிலே என்றைக்கும் கேட்டிராத கொண்டிருந்தது. அடிக்கடி எழுந்த அடக்கி மெல்ல விட்டுக் கொண்டே நரம் சென்றுவிட்டது. ஒருவருடைய நிழல் போலத் தெரிகிற அளவிற்கு சுவாமிகள் திடீரென்று திரும்பி நடந்தார். இப்பொழுது அந்த கடினமும் கலந்திருந்தன.
பிறகு ஆச்சிரமப் பொறுப்புக்களை
89

Page 94
தூமகே உன்னிடமே ஒப்படைக்கலாம் என் என்று சொல்லி விட்டுக் கலகல கணம் அவருடைய சிரிப்பு மறை முகத்திலே படர்ந்திருந்த கோரம தெரியவிடாமல் இருள் மறை கலங்கிப்போய் அவர் பின்னாே அவரோடு பேச வேண்டுமென்ற அவனுக்கு இல்லை. அதற்குள் சென்று விட்டார்.
நரேந்திரன் தனியாகவே வெகு நேரம் அங்குமிங்குமாக அ பிறகு உடம்பிலே சோர்வு பிறந்து நித்திரையே வரவில்லை. சுவா சில வார்த்தைகளே வெளிப்படுத் மறந்து விடவில்லை. கோபத்தில் ரெளத்திராகாரமான சுவாமிகளது கற்பனை செய்து பார்த்தது. உ போவதுபோல் கலங்கினான். இத என்று அவளிடம் சொன்ன வா நினைக்க முடியவில்னுல. உ கொண்டிருந்த புலமையின் ஜீவநா நினைப்பின்றி இருப்பானோ இருந்துவிட்டான்.
5
வெகு நாட்களுக்குப் பிற ஆழ்ந்த ஒரு சுகநித்திரை அ "மற்றவர்களது அழிவுக்குக் காரண படைத்திருக்கறார்" என்று அவள் ப எண்ணமும் அந்த மெளனசுகத் நடுநிசிவரையும் அப்படியே
90

ğ5l
று எண்ணியிருந்து விட்டேன்" வென்று சிரித்தார். அடுத்த நது விட்டது. ஆனால் அவர் ான சாயையை அவனுக்குத் ந்து விட்டது. நரேந்திரன் ல ஒடிக்கொண்டிருந்தான். } எண்ணம் லவலேசமும் அவர் தமது இருக்கைக்குச்
நின்றான். அந்த இருளிலே லைந்து கொண்டிருந்தான். விட்டது. போய்ப்படுத்தான். மிகள் கோபத்தை அந்தச் திவிட்டன என்பதை அவன் ன் வேகத்தாற் பொலிகின்ற ரூபத்தை அவன் மனம் உடனே உலகமே இடிந்து ற்கிடையில் "வருகின்றேன்" Tத்தைகளையும் அவனால் உள்ளத்திலேயே ஏங்கிக் டி அறுந்தபோது கவி எப்படி அப்படியே நரேந்திரனும்
கே அவளுடைய கண்களை ணைத்து மகிழச்செய்தது. Tமாகவே என்னைக் கடவுள் னத்தில் அழியாமல் இருந்த திலே மறைந்து விட்டது. துயில் கொண்டிருப்பாள்.

Page 95
அதற்குள் நரேந்திரன் உலி கால் ஓசையைக் கேட்டு
வந்தாய்?" என்றே கேட்ட நின்றான். "சம்பகம் ஆச்சிர போகிறாய்” என்று சுவாமிகள் கேட்பதுபோல உணர்ந்த கொண்டிருந்த அகல் விளக் நேரத்திற்குள் வேங்கை உறுமிக்கொண்டு ஓடுகிற நிறைந்த அந்தகாரத்துக்குே அவளைத் தேடித் தேடி அ

பந்தன் ளே நுழைந்தான். அவனுடைய எழுந்தவள் "எதற்காக இங்கே ள். அவன் வாய் திறவாமலே மத்தைக் கெடுத்து அழித்துவிடப் பின் கோபக்குரல் வெளியிலிருந்து ாள். உள்ளே மங்கி எரிந்து கும் அணைந்து விட்டது. சிறிது ஒன்று அந்தப் பக்கத்தால் பயங்கர ஓசை கேட்டது. எங்கும் ஸ்ளே நரேந்திரன் குருடன் போல |லைந்துகொண்டிருந்தான்.
91

Page 96
இரண்டு ஊ
மரணத்தோடு போராடி விதி அவளுடைய படுக்கையி இருந்து மாற்றி வைக்க விரு வேண்டும். அவளுக்குப் பக உட்கார்ந்திருந்தான். சற்றுத் விழுந்து கிடந்தான். மற்றவர்க ஸ்வாமி அடிக்கொரு தரம் அவ ஒருவேளை பிரக்ஞையற்றுக் கிட எழுந்திருந்து பேசுவாள் என்று
இப்படியாகிவிடும் எண்ணியிருக்கவில்லை. சாயந் கிடந்தாளேனும் நன்றாகப் பேசி அவளுடன் பேசிக்கொண்டு கொஞ்சம் கஞ்சி வைத்து கேட்டுக்கொண்டே எங்கோ ஓடி கொண்டு வந்தான். அப்பொழுது அவள் காணப்பட்டாள். ஆ6 கொண்டுவந்து எழுப்பிப் பார்த்
வழக்கம்போல அங்கே மற்றப் பிச்சைக்காரர்கள் எல்ே
92

ர்வலங்கள்
க் கொண்டிருந்த சமயத்திலும் ல் அந்த அரச மரத்தடியில் ம்பவில்லை என்றே சொல்ல $கத்தில் ஸ்வாமி மட்டும் தொலைவில் ஒரு கிழவன் ளை அங்கே காணவில்லை. ளைக் கூப்பிட்டுப் பார்த்தான். க்கும் அந்தப்பெண் திடீரென்று
எண்ணினான் போலும்!
என்று அவன் கனவிலும் தரம் எல்லாம் படுத்தபடியே சினாள். அப்படி வெகுநேரமாக இருந்துவிட்டு “இன்றைக்குக் கொடுக் கட்டுமா’ என்று ப்போய், கொஞ்சம் அரிசியும் ம் அயர்ந்து கிடப்பதுபோலவே னால் கஞ்சியை வைத்துக் தபொழுதோ .
5 வந்து விழுந்து கிடக்கும் லாரும் அன்று அந்நகரத்துப்

Page 97
JFLi
பிரபு ஒருவருடைய பெண் பார்க்கப் போய்விட்டார்கள். ஒரு ஆனந்தமான சம் சாதாரணமான அந்த ஏழை வேண்டியதில்லை. ஆயிரக்க செய்து கொட்ட கைகள் செய்திருந்தார்கள். வாத்தியச் பல தேசங்களிலிருந்து
நண்பர்கள் என்றும், பந்துக்க பார்ப்பதற்கு அதிசயமாக { பார்ப்பதை விட்டு, இருள் சூ! கிடக்க யார் தான் விரும்ப சுகமாகக் கிடந்ததை நேர மாலையில் அங்கே ஒடிச் ெ அந்தக் கிழவனும் அவளை
ஸ்வாமி கொஞ்ச ந கூட்டத்தார்களோடு வந்து ே உணவுக்காகத் தேசாந்தர எங்கெங்கோ சுற்றி அலைந்: நிரந்தரமாகச் சில மாதங்களு நிலைத்து இருந்ததில்லை. அவனுடைய பழக்கம் மாறி இருந்து கொண்டு வாழு கூட்டத்தவர்களிடம் அமைந் அப்படி அவனை ஓட விடா சொல்ல வேண்டும்.
காலையிலே அவ தனித்தனியாக ஒவ்வொ மாலைக்காலமானதும் திரும் வந்து சேர்ந்ததும், “இன் கிடைக் காம லி வந் தரீ

பந்தன் Eன் கல்யாண வைபவத்தைப் எல்லா ஜனங்களுக்குமே அது பவமாக இருக்கும் பொழுது, களுடைய நிலையைச் சொல்ல 5ணக்காக ரூபாய்களைச் செலவு போட்டு அலங்காரங்கள் காரரும் மற்றும் வித்துவான்களும் வரவழைக்கப்பட்டிருந்தார்கள். ள் என்றும் வந்து குவிந்த கும்பலே இருந்தது. இந்தக் காட்சிகளைப் pந்த அந்த மரத்தடியிலே விழுந்த புவார்கள்? அல்லாமலும், அவள் ாகப் பார்த்து விட்டே அவர்கள் சன்றார்கள். ஆனால், ஸ்வாமியும் விட்டுப் போக விரும்பவில்லை.
நாட்களுக்கு முன்பு தான் இந்தக் சர்ந்தான். அதற்கு முன்பெல்லாம் இந் செல்லும் பறவைகள் போல து கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது ளூக்கேனும் அவன் ஒரு இடத்தில்
இங்கு வந்த பிறகே இயல்பான யது. உயர்ந்த அந்தஸ்துக்களில் கிற மனிதர்களை விட இந்த திருந்த அற்புதமான இயல்புகளே மல் தடுத்து வைத்திருந்ததென்று
ர்கள் இந்த இடத்தை விட்டுத்
ரு திசையால் போவார்கள்.
பி வந்து கூடுவார்கள். எல்லோரும்
றைக்கு யாராவது வயிற்றுக்கு
களா’ என்று விசாரித்து,
93

Page 98
இரண்டு ஊர் வைத் திருக்கிறவர்கள் மற்ற உதவுவார்கள். பிறகு எல்லோருே துன் பங்களை மறந்து சிறு விளையாடுவார்கள். பாடுவார்கள். அவள் எல்லோருடைய கண் அவளுடைய ஒவ்வொரு செய்கை ஒரு புதுமையின் சுகத்தில் யாரிடமும் வித்தியாசம் பாரா எல்லையற்ற இருட்கடலிலே போலவும், பரந்த பாலைவனத்தி மயமான தடாகம் போலவு துயரநிலையில் அவள் ஒ உண்டுபண்ணிக் கொண்டிருந்த சிரித்துப் பழக்கமில்லாத அந்த ஒவ்வொரு செய்கையும் தங் செய்யும் படி உற்சாகமூட்டிக் சமயங்களிலே அவள் ஒரு "தர்பா முதன்முதல் அங்கே வந்த அ எல்லோரும் அவளைச் சுற்றி உட கண்கள் நாலா பக்கமும் ஒருமு அன்றைக்கே வந்து சேர்ந்த ஸ்வா நமது கூட்டத்துக்குள் உத்தர புதியவன் வந்து நுழைந்து விட்ட அந்த மனிதனைப் பிடித்து நிறுத்துங்கள்." என்ற கட்டளை அடக்கிக் கொண்டு, “நானே சொல்லியபடி அவளுக்கு முன்ன "வேண்டுமானால் உத்த குற்றத்தை மன்னிக்கிறோம். ஆ வேறொரு குற்றம் உண்டு.!"
"புதியவனானாலும் கட்ட எதிர்பார்க்கிறேன்.
94

6) J356
வர்களுக்குக் கொடுத்து ம சேர்ந்து கொண்டு தங்கள் குழந்தைகள் போல இந்தச் சமயங்களிலெல்லாம் களின் முன்பும் நிற்பாள். யும் மற்றவர்களை வசீகரித்து ஆழ்த்திவிடும். அவளுக்கு ட்டி நடக்கவும் தெரியாது, தோன்றிய லட்சிய தீபம் ன் நடுவிலே கிடந்த அமிர்த ம் அவர்களது ஆழ்ந்த ரு தன்னம் பிக் கையை ாள். அதாவது, வாழ்விலே ஏழைகளை அவளுடைய களை மறந்து ஆரவாரம் கொண்டிருந்தது. சில ர்” நடத்துவதுண்டு. ஸ்வாமி ன்றைக்கும் அது நடந்தது. டகாாநதாாகள. அவளுடைய றை சுற்றி வந்தன. புதிதாக ாமியைக் கண்டதும், "ஒகோ! வில்லாமலே யாரோ ஒரு தாக தெரிகிறதே! உடனே வந்து என் முன்னால் பிறந்தது. ஸ்வாமி சிரிப்பை வந்து விடுகிறேன்" என்று ால் வந்து நின்றான். ரவில்லாமல் வந்து புகுந்த னால், மன்னிக்க முடியாத
ளைப்படி நடக்க உத்தரவை

Page 99
- சம்
"நமது கூட்டத்துள் குறைந்த பட்சம் இரண்டு மூt உடுத்திருக்கலாகாது. நீ அ அல்லவா? ஏன், நீங்களே 6L6 orTLDIT?”.
"விடமுடியாது: விட பல குரல்கள் எழுந்து ே “உங்களுடைய சட்டம் ெ செய்து விட்டேன். இதோ ந என்று சொல்லியபடி கிழிப் உடனே, "மன்னித்துக்கொன பிழைகள் வராமல் பார்த்து தீர்ப்புக் கூறப்பட்டது.
அதோடு அன்றைய பிறகும் வெகுநேரம் வை ஒவ்வொருவராக அங்கங்கே ஸ்வாமி மட்டும் ஒரு பு கொண்டிருந்தான். அவனுை கண்டிராத ஒரு இன்ப கொண்டிருந்தது. அதனால் அவனுக்கு நித்திரையும் வ வாழ்வு இப்படியே இருந்தத யாரிடமும் இருந்ததில் கிடைக்காவிட்டாலும் ஒரே காணப்பட்டார்கள். எந்த நி கொள்ளக் கூடிய ஒரு வீரம் என்று கூடச் சொ6 ஒதுக்கித்தள்ளப்பட்டபோதிலு இருந்தது. மானமற்ற ஈனப் பி அவர்களே அந்த மானத்தின் எனலாம். வாழ்க்கையின் சு
 

பந்தன்
நுழைகிற எந்த ஆசாமியும் ன்று கிழிசல் இல்லாத உடையை அதற்கு மாறாக நடந்து விட்டாய் சொல்லுங்கள், தண்டிக்காமல்
முடியாது” என்று ஏக காலத்தில் கேட்டன. அவ்வளவில் அவன், தரியாமல் இந்த அபராதத்தைச் ானாகவே கிழித்து விடுகிறேனே" பதற்குத் துணியைப் பிடித்தான். ன்டோம்; இனிமேல் இவ்விதமான க் கொள்ளல் வேண்டும்” என்ற
நியாய சபை கலைந்து விட்டது. ]ர பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு, 5 விழுந்து தூங்கி விட்டார்கள். றத்தில் கிடந்து யோசித்துக் டய உள்ளத்தில் என்றைக்குமே வெள்ளம் கரைபுரண்டோடிக் அன்று வெகுநேரத்தின் பிறகே ந்தது. தினமும் அவர்களுடைய நால், நாளைக்கு என்ற விசாரம் லை. . உணவு கிடைத்தலும் மாதிரியே சலனமற்ற நிலையில் லையிலும் தங்களைத் தேற்றிக் , அவர்களது பிறப்புரிமையானது ᏙᎼ 6Ꭰ 6Ꭰ fᎢ LᏝᎼ . எல் லோராலும் லும், அவர்களிடம் தன்னம்பிக்கை ச்சைத் தொழிலையே செய்தாலும், ா உயிர் நிலையாக இருந்தார்கள் கங்களைக் கனவிலும் காணாமல்
95

Page 100
இரண்டு ஊர்
துன்பச் சுழல்களில் அடியுை அவர்களைப் போன்று மனிதரது உயிர் தோன்றப்போகிறதல்லவ
இந்த இடத்தில் ஏற் தனக்குக் கிடைத்த ஒரு பா மற்றவர்களை விட அவனுக்கு கிடைத்தது. அதுவும் அவளு கிடைத்தது என்று சொல்ல வே முள் நிறைந்த பாதையிலே சலிப்படைந்த அவனுக்கு விளங்கினாள். ஒரு நாள் அவ இந்த பிச்சை எடுக்கிற தொழிை அப்போது அவள் தன் மனத்தி இருந்த இந்த அபிப்பிராயத்தை
"வெட்கமின்றி எல்லே வயிற்றுக் கொடுமையினாலே எண்ணாமல் ஜனங்களும் வாய்ச் கடவுள் தந்த உடம்பு இருக்குப் இந்த வயிற்றை நிரப்பக் தோன்றுகிறது".
சிறிது நேரம் வரை சு பதில் சொன்னான்:
"நீ சொன்னதைப் ப கொண்டிருந்தேன். உண்மையில் எல்லோருக்கும் வேலை கிடை கூலி கிடைப்பது - இவைெ பிரச்சனைகளாகவே தோன்றுகி
அவள் இதைக் ே சிரித்துக்கொண்டு “நீங்களும் சொல்வேன்; ஆனால், உங்க6ை சொல்ல முடியவில்லை." என்ற 96

வலங்கள்
ன்டும், நிமிர்ந்தும் நிற்கும் மூச்சிலிருந்தே புது யுகத்தின் 厅?
பட்ட கூட்டுறவை ஸ்வாமி ாக்கியமாகவே கருதினான். உயர்ந்த ஒரு அந்தஸ்து டைய கடாட்சத்தினாலேயே வண்டும். வாழ்க்கை என்னும் காலமெல்லாம் நடந்ததில் அவள் ஒரு மருந்தாகவே பர்களது சம்பாஷணைக்குள் லைப்பற்றிய பேச்சும் வந்தது. ல் வெகுகாலமாக வேரூன்றி யும் சொன்னாள்.
ாரிடமும் யாசிக்கின்றோம். யே கேட்கிறார்கள் என்று 5கு வந்தபடி திட்டுகிறார்கள். ம்போதாவது வேலை செய்து கூடாது என்று அடிக்கடி
ம்மா இருந்துவிட்டே அவன்
ற் றித் தான் யோசித்துக் அது நல்லது தான். ஆனால். ப்பது, பிறகு வேலைக்குக் பல்லாம் எனக்குப் பெரிய
99
னறன.
கட்டதும் ஒரு மாதிரி ஒரு பெரிய கோழை என்றே ாப் பார்க்கும்போது அப்படிச் T6i.

Page 101
சம்ப
அநுபவம் இ6 சொல்லக்கூடியதைத்தான் நீய
‘என்ன? உலகத்தில் பெரிய பிரச்சனையா? நன்றாகச் வரவேற்றத் தயாராக இருக்கி ‘சரி; நான் இன் 6 செய்கின்றேன். ஆனால் நீ . நானும் அப்படித்தான் 'அதற்கு நான் சம்மத அப்படியானால் நான் எடுக்கவேண்டுமாக்கும்?
'எனக் குக் கிடை கொடுக்கிறேனே!"
அவனைப்பற்றி நன்ற கேட்டவுடன் கொஞ்சம் யோ கேட்டாள்.
நான் வெகுகாலமாக ஒருவன் என்பதை நீ ஞாபகப் முதலாளிகள் என்று இருக் வாங்கிக்கொண்டும், அதற்குரிய மனிதனிடம் நியாயப்படி ெ ஒருவனும் கோடீஸ்வரனாய் ரூபா செலவு செய்யவேண்டி பணத்தோடு செய்கின்ற ஒருவ தேடிக் கொண்டிருக்கிறான் அந்தக்காலத்தில் வேலை 8ெ நிலைக்கு வந்துவிட்டேன். பிற( போய்விடவே இந்த பிச்ை இறங்கினேன். என்னுடைய இ நீ செய்ய வேண்டாம் என்று த பாடுபட முடியாது.

ந்தன்
ல் லாத 69 (5 பெண் ம் சொல்கிறாய்.
வேலை கிடைப்பது என்பது செய்கிறவர்களை எல்லோருமே றார்கள்.
றையிலிருந்தே அப்படியே
செய்வேன்'
நிக்க மாட்டேன்.
நெடுகிலுமே பிச்சை தான்
ப் பதில் ஒரு பகுதியைக்
ாகத் தெரிந்திருந்தும் இதைக் சித்துவிட்டே, “என்ன? என்று
கூலி வேலை செய்து சீவித்த படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். கிறவர்கள், ஓயாமல் வேலை சம்பளத்தை கொடுப்பார்களா? காடுக்கிற மனம் இருந்தால் வந்திருக்க முடியாது. பத்து ய ஒரு வேலையை, பத்துப் னையே ஒவ்வொரு மனிதனும் என்பதை நீ அறிவாயா? ய்து செய்து எலும்பாகி சாகிற கு, வேலை செய்யவும் முடியாது )ச எடுக்கிற தொழிலிலில் ந்த அநுபவத்தைக் கொண்டே டுத்தேன். உன்னாலும் அப்படிப்
7

Page 102
இரண்டு ஊர் ‘எப்படியிருந்தாலும் வயிற்றுக்கு தாங்கள் தானே ப
'உண்மைதான் ஆன சாப்பாட்டிற்கு சம்பாதித்தேயாகே - எவ்வளவு ஏழையானாலும் -
அவளுக்கு இந்த வார் கலந்த மயக்கத்தையே உன் சாதுரியமாகப் பதில் சொன்னா6
தானே பாடுபட்டு கொடு வாழ்க்கையிலே அடிபட்டு சோ எதிர்பார்ப்பது எந்தப் பிள்ளைக்கு தன் குழந்தைக்கு சம்பாதிக்கத் அடைத்து வைக்கிற ஒவ்வொரு பெரிய தீமை செய்தவளாகிறாள்
நியாயம் வேறு; தாயினு சட்டங்களுக்குள் கட்டுப்படக் சு
மேலே அவளால் ஒன்று உண்மையான அன்பு கனிந்த அ கொண்டு சும்மா இருப்பதிலே கூட இதுவரை காணாத ஒன்றைக் க உள்ளம் உள்ளே குமுறிக் அவளுக்குத் தன் தாயின் அன்பு என்று தெரியாது. அதனாலேதான் இனிமை அவளுக்கு அமிர்தமா உள்ளபடி ஒரு தாயின் ஸ்தானத் உள்ளத்தைக் காட்டினான். ஆயிலு தான் ஓடிவருகிறதென்று அவளா
இயற்கையிலே துள்ளி போன்ற அவளுடைய சுபாவம்
ஒருவித அமைதியான நிை நிலைத்துவிட்டது. அவளிடத்துத்
98

ஒவ்வொருவரும் தங்கள் ாடுபட்டுத் தீர வேண்டும்?
ால், ஒரு குழந்தை தன் வேண்டும் என்று அதன் தாய் விரும்புவாளா? த்தைகள் ஒரு வித இன்பம் ண்டு பண்ணின. ஆயினும் iI:
}க்கும் பருவம் வந்தபிறகும், ர்ந்து போன ஒரு தாயிடம் ம் ஏற்றதல்ல. அல்லாமலும், தக்க பருவம் வந்தபிறகும், தாயும் தன் குழந்தைக்கே 行”
டைய உள்ளம் வேறு. அது கூடியதுமல்ல.
றுமே பேச முடியவில்லை. வனது முகத்தைப் பார்த்துக் அவள் ஆனந்த மடைந்தாள். ண்டது போல அவளுடைய
கொண்டிருந்தது. பாவம் கூட இப்படித்தான் இருக்கும் புதிதாகக் கிடைத்த அந்த ாகவே தெரிந்தது. அவனும் நதில் இருந்துகொண்டே தன் ணும் அது இன்ன பாதையிலே ல் நிதானிக்க முடியவில்லை.
விளையாடும் சிறுவர்கள் நாளடைவில் அடங்கிவிட, ல தானாகவே தோன்றி 5 தோன்றிய இந்த மாறுதல்

Page 103
JLDU :
மற்றவர்க்குக் கூட ஆச்சரிய அந்தக் கிழவன் மட்டும் "அ வாழ்வதைப் பார்த்துவிட்டுத்தா அடிக்கடி வெளியாகத் திற "தாத்தா! உனக்குப் பைத்த கேட்டவள் வரவரச் சிரித்து மற்றவர்கள் இப்படி நினைக்கிற அதை வரவேற்பதற்குத் தயா திருந்திவிட்டது. ஆனால் ..? திசைநோக்கி சுழன்றடிக்கத் காரணமுமின்றி அவளுக்கு ஏே வந்து விட்டது. இத்தனை மழையென்றும் பாராமல் அை வருத்தம் ஒருவன் பக்குவஞ்செ ஓடிவந்து பிடித்துக்கொண்டது அரிசிக்காகப் போகும் வரை இருந்தாள் படுத்தபடி கிடந்த பேசினாள். சிரித்தாள். "கஞ்ச் கேட்ட போது, "இந்த கிடைக் கப் போகிறது" எ( அனுதாபத்தைக்கூடத் தெரிவி
பிரக்ஞையற்றுக் கி தலையைத் தன் மடியில உணர்ச்சியற்ற நிலையிே அப்பொழுதுதான் ஒவ்வொருவர எல்லோரும் வந்து சேர்ந்தார்: இருளின் எதிரொலி போல பயங்கரமாக இருண்டு கிடந்: கோரமான சிரிப்புப் போலவே கல்யாண ஊர்வலத்தில் வாத்தியங்களின் ஒசையும் சனி விதி தூரத்தில் நின்றுகெ ஊளையிடுவது போலவே ே

தன் SS த்தையே உண்டுபண்ணியது. ம்மா நீ அவனோடு சுகமாக ன் நான் சாகவேண்டும்” என்று து சொல்லுவான். முதலில் யம் பிடித்துவிட்தா?" என்று மெளனமானாள். நியாயமின்றி ார்கள் என்பது தெரிந்திருந்தும், ராகவே அவளுடைய நெஞ்சு காலக்காற்று திடீரென்று வேறு தொடங்கி விட்டது. ஒரு தா ஒன்று சொல்ல முடியாதபடி நாளும் வெயிலென்றும் லந்த போது கூட வராத அந்த |ய்ய வந்த பிறகே எங்கிருந்தோ . அன்று, சாயந்திரம் அவன் க்கும் செளக்கியமாகத்தானே 5 போதிலும் வேடிக்கையாகப் வைத்துத் தரட்டுமா" என்று நேரத்தில் எங்கே அரிசி ன்று அவனுக் காகத் தன் த்தாளே! இப்போதோ.
டக்கும் அந்தப் பேதையின் வைத்தபடியே அவனும் லயே உட்கார்ந்திருந்தான். ாக அவர்களது கூட்டத்தவர்கள் 5ள். வெளியில் நிறைந்திருந்த எல்லோருடைய இதயங்களும் நன. ஆனால், அந்த இருளின் தூரத்தில் வந்துகொண்டிருந்த தீபங்கள் பிரகாசித்தன. ங்களின் ஆரவாரமும் ஒன்றாகி, "ண்டு தன் வாயைத்திறந்து ÜLgbl.
9

Page 104
இரண்டு ஊ மூச்சு நின்ற பிறகும் மடியிலிருந்து இறக்கி வை. ஸ்வாமி விறைத் துப் டே கண்களிலிருந்து ஆறாக ஓடிய வழியாக ஒடிக்கொண்டிருந்தது
356,ouT600 s.6116)6) D தொலைவில் வந்ததும், திடீெ விட்டது. எல்லோரும் நின்( கொண்டார்கள். பிறகு ஒரேெ இடத்தை நோக்கி வந்: ஆத்திரத்தினால் ஆடிக்கொன நிழலிலே கூடத் தெரிந்தது கொண்டே வெளிவந்தன. ஆ
"யாரெடா அங் ே தெரியவில்லையா? எப்படித் ெ வைத்துக்கொண்டு வழியிலே எல்லோருக்கும் அந்தக்கதி அல்லது.”
ஸ்வாமி அப்படி இ மிருகத்தின் பக்கமாக ஒருமு தன் உயிரினுமினிய அவள மீது வைத்துக்கொண்டு ஏே நடந்தான். அவனைச் சேர்ந்: ஒருவராக அவனைத் தொடர்
அந்த உயர்வான ப கல்யாண ஊர்வலம் நகரத்ெ ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்ட
அபசகுனமான மரண ஊள்வ6 மறைந்துவிட்டது.
ஒருவேளை நவயுக விதியரின் ஆரம்ப உள இருக்கலாமல்லவா?

ஊர்வலங்கள்
அவளுடைய உடலைத் தன் க்க விரும்பாதவன் போலவே ாயிருந்தான். அவனுடைய நீர் உயிரற்ற அவள் முகத்தின்
b).
அந்த மரத்தடிக்குச் சற்றுத் ரன்று ஒரு பரபரப்பு உண்டாகி று ஒருவரோடொருவர் பேசிக் யொரு மனிதன் மட்டும் அந்த தான். அவனுடை உடம் பு ன்டிருந்தது, அந்த மங்கிய மர 1. வார்த்தைகளும் துடித்துக் னால் எட்டி நின்று பேசினான்:
க! ஊர் வலம் வருவது தரியும் எந்த நாயின் பிணத்தை அபசகுனம் மாதிரி நிற்கிறீர்கள்? வருமுன் ஓடிப் போகிறீர்களா?
ரைந்துகொண்டு நின்ற அந்த )றை திரும்பிப் பார்த்துவிட்டுத் து உடலைத் தூக்கித் தோள் தோ ஒரு திசையை நோக்கி த மற்றவர்களும் ஒருவர் பின் ந்து நடந்தார்கள்.
மனித ஜாதியின் ஆடம்பரமான தாடங்கிய போது, அவர்களால் அந்த ஏழை மனிதர்களின் பமும் இருளோடு ஐக்கியப்பட்டு
த்தை சிருஷ்டிக்க எண்ணிய ர் வலங்களாகவும் இவை
00

Page 105
96
‘எப்பொழுது ஆஸ்பத்
நானா'
'இல்லை; - எப்போது 6' LTirab6ir?
'நேற்று
இது தான் உனக்கு
ஆமாம், இதுவே எண்ணுகிறேன் பெரியவள் சி
'ஏன் சிரிக்கிறாய்?
இதுவே முதலும் மென்றாயே, அதை எப்படி உ
'ஏன் முடியாது? அவ்வளவோடு நிறுத் விட்டாள். மற்றவள் சிறிது ரே மறுபடியும் ஆரம்பித்தாள்.
"உனக்கு இப்பொழு
பதினெட்டு புருஷன் உன்னை (

6
திரியை விட்டு வெளியேறினாய்?
து உன்னை வெளியே தள்ளி
முதல்) பிரசவமா?
முதலும் கடைசியுமென்று ரித்தாள்.
கடைசியுமாக இருக்கலா ன்னால் சொல்லி விடமுடியும்?
தி விட்டு அவள் ஒரு பெருமூச்சு நரம் மெளனமாக இருந்துவிட்டு
து என்ன வயசு?
விட்டுவிட்டானா?
01.

Page 106
'ജൂൺങ്ങേ "செத்துப்போனானா? 'இல்லை’ அவளுடைய தொண் ‘அப்படியானால்? அவள் ஒன்றுமே பே: மற்றவள் அவ்வளவில் நிறுத்தி பேசிக் கொண்டேயிருந்தாள்.
'ஏன் பேசுகிறா ! அவனையுனக்குத் தெரியாதா
‘என்னை அப்படிப் பி
அவளுடைய வார்த் ஆத்திரமும் கலந்து காணப்பு
மற்றவள்தான் இப்பொ தொடர்ந்து பேசினாள்.
‘அவரை எனக்கு வருஷங்களாகத் தெரியும். வீட்டிலேயே சீவித்திருக்கிறே
'S)|ÚL|gu IT?
அவள் பிறகு மெளல் மட்டும் விட்டாள்.
"உனது வாழ்வைக் அவனை 'அவர் என்று சொல்
பழக்கத்தினாலே ெ மரியாதை செய்ய வேண்( எண்ணுவதேயில்லை.
'அவன் இப்பொழுது அறிவாயா?

டை கரகரத்தது.
சாமல் மெளனமாக இருந்தாள். விட விரும்பவில்லை. தொடர்ந்து
பில் லை? ஒரு வேளை க்கும்!
சகாக நீ எண்ணக்கூடாது தைகளில் ஒருவித ரோசமும் JIL-gl.
ழுது பேச்சற்றிருந்தாள். அவளே
நன்றாகத் தெரியும். பல வருஷக்கணக்காக அந்த
y
茄”。
னமாகி இரண்டொரு பெருமூச்சு
கெடுத்தவன் எவனானாலும்,
ல உனக்கு வெட்கமாயில்லை?
சால்லிவிட்டேன். உண்மையில் Gம் என்று நான் கனவிலும்
எங்கே இருக்கிறான் என்று நீ
02

Page 107
ஆமாம்; நன்றாகத் கேட்காதே!
"ஏன் அதை மறைக் 'அதனால் யாருக்கு 'நீ உனக்கு எப்பட அப்படியே தான் எனக்கும் பி நான் தெரிந்து கொண்டேன் 'எனக்கு ஒன்றுமே என்பதையும் என்னால் புரிந் நீ புத்திசாலியானா6 முடியும். இல்லாவிட்டாலும் எ
அப்பொழுது அவள் வீரிட்டழுதது. அதைப் பார்த்து சொன்னாள்:
இதையாவது ஆள என்று உனக்குப்படவில்லை
‘என்னுடையது என்று இதையும் இழந்து விட்ட பிற
‘நான், அல்லது உன்மாதிரி எண்ணுவதில்ை
அவள் இந்தப் புதும பார்த்துக் கொண்டிருந் மரக்கிளைகளைக் கடந்து அ இரண்டு பேருமாகவே எ உட் கார்ந்தார்கள். குழ அணைப்பிலே பாலைக் கு அவர்களுடைய பேச்சு ே பெரியவளே பிறகும் ஆரம்ப
'உனக்கு வேறு ய செய்ய உத்தேசித்திருக்கிற

பந்தன்
தெரியும். ஆனால் நீ அதைக்
கவேண்டுமென்று விரும்புகிறாய்? மே பிரயோசனம் கிடைக்காது.
டிப் பிரயோஜனம் அற்றவளோ, ரயோஜனட்படமாட்டாய் என்பதை
) விளங்கவில்லை. நீ யார் துகொள்ள முடியவில்லை.
ல் இதற்குள்ளாகத் தெரிந்திருக்க ன்னை நன்றாகக் கவனித்துப்பார்!
மடியில் கிடந்த அந்தச் சிசு துக் கொண்டே பெரியவள் மீண்டும்
ல்பத்திரி ) விட்டுவரவேண்டும் )(3u !”
று இது ஒன்று தானே இருக்கிறது. த நான் எதற்காக வாழவேண்டும்? என்னைப் போன்ற எவளும் 6)',
ாதிரியானவளுடைய முகத்தையே தாள். அதற்குள் வெயில் ஆவர்களைச் சுடத் தொடங்கியது. ழுந்து மரத்தடியிலே போய் ந்தை அந்த ஏழைத் தாயின் தடித்தபடி அயர்ந்து கிடந்தது. மேலும் தொடர்ந்து சென்றது. பித்தாள். ாரும் இல்லையா? இனி என்ன
Tu?
103

Page 108
அவ
"எங்கேயாவது வேலை வளர்க்க வேண்டும்.
இந்தக் குழந்தையையு செய்ய முடியுமா?
பெரியவள் மிகுந்த பரில் சிறிது நேரம் வரை அங்கே ெ
"உனக்குக் குழந்தைக
இதற்கு ஒரு மாதிரிய பெரியவள் பதில் சொன்னாள். ப இருந்தது.
இருக்கலாம்.
இந்தப்பதில் அவளுக் பண்ணியது. அதனால் மறுபடி என்றால் எனக்கு ஒன்றுமே நிறுத்தினாள்.
ஆமாம் : அவைகள் ஒருவேளை இல்லைத்தானோ எ சொல்ல முடியாது.
'பிள்ளைகளைப் பெற் போல இருக்க முடியாதென்றே எ நிச்சயமாகச் சொல்ல முடியும்.
"நீ சொல்லுவது ே பொருத்தமாக இருக்கலாம். உலகம் இருக்கிறதே, இதற்கு மு முதலில் உன் மாதிரியே தயங் பிறகே கேவலமான இந்த வேண்டுமென்று முடிவு செய்து உதறித் தள்ளினேன். என நிறைவேறிவிட்டது. பணம் படை மனித பிசாசுகள் தங்கள் இச்சை பலி எடுக்கிறார்கள். பிறகு
104

ள்
செய்து தானே வயிற்றை
ம் வைத்துக்கொண்டு அப்படிச்
வுடனேயே இதைக் கேட்டாள். மளனமே நிலைத்திருந்தது. ள் இல்லையா?
பான தொனியிலே அந்தப் திலும் மிகவும் சுருக்கமாகவே
குத் திகைப்பையே உண்டு யும் அவளே, இருக்கலாம் விளங்கவில்லையே? என்று
எங்கோ இருக்கின்றன. ன்றும் என்னால் நிச்சயமாகச்
ற எந்தத்தாயும் உன்னைப் னக்குப் படுகிறது. என்னளவில்
என்னால் முடியாது. வேறு உலகங்களுக்குப் ஆனால் நம்முடைய இந்த ற்றிலும் பொருந்தாது. நானும் கினேன். கொஞ்ச காலத்தின் உலகத்தைப் பழிவாங்க கொண்டு எல்லாவற்றையும் ர் ஆசை உண்மையில் த்த, மிருக இச்சை கொண்ட bகு ஏழைகளாகிய எங்களைப் பாவப்பெயரையும் சூட்டி

Page 109
Flib |
உதைத்துத் தள்ளி விடுகிற என்ற அவப்பெயரோடு அலை நீயே யோசித்துப்பார்! தாசி பெயர் கேட்ட ஒருத்தி ஏன் கூடாது? உண்மையில் உ6 இதை யோசித்துப்பார். நா இருக்குமென்பதை உணர்வ
அவள் மெளனமாக பெரியவள் தொடர்ந்து பேசி
'மனிச உள்ளமே இ எதற்காக அந்த உள் அழவேண்டும்?
குழந்தை திடீரென்று மார்போடு அணைத்துக்கொண் அந்தத் தாய். அப்பொழுது மற்றவளுடைய கண்ணும் குழந்தைகளினுடைய நில உள்ளமும் அலறியிருக்க ஒருத்தரும் பேசவில்லை. வெ முகத்தில் அரும்பிய வியர் சாப்பிட்டாயா? என்ற அந் பார்த்துக் கேட்டாள்.
'நேற்றிரவுக்குப் பிற 'காலையிலிருந்து { ஒரு பதிலுமே கிை 'நான் இன்று உ போகிறேன்' என்று மறுபடிய உடனே, "எதற்காக கேட்டாள் அந்தப் புதிய த 'உன்னைப் போல தெருத்தெருவாக் அலைந்

பந்தன் ார்கள். அந்த நிலையில் தாசி வதைத் தவிர வேறு வழியுண்டா? பாக இருக்காமலே தாசி என்ற அந்தத் தொழிலில் இறங்கக் எனுடைய கதையோடு சேர்த்து ன் சொல்வதில் எவ்வளவு சரி TԱյ!' வே கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். க் கொண்டே போனாள்: இல்லாத உலகத்தில் நீ மட்டும் ளத் தை வைத்துக் கொண்டு
வீறிட்டு அழுதது. அதை எடுத்து ாடு மறுபடியும் பாலை ஊட்டினாள் து எதைத்தான் கண்டாளோ,
கலங்கியது. ஒருவேளை தன் னைப்புக்கள் தோன்ற அவள் க்கூடும். சிறிது நேரம் வரை யில் காய்ந்து கொண்டேயிருந்தது. வையைத் துடைத்துக் கொண்டு தப் பெரியவளே மற்றவளைப்
கு இல்லை. ஒன்றும் அகப்படவில்லையா? டக்கவில்லை.
னக்கு ஒரு விருந்து போடப் ம் அவள் தொடங்கினாள்.
அப்படி விரும்பினாய்? என்று TuÚ. வே ஒரு காலத்தில் நானும் திருக்கிறேன். இதைத் தான்
105

Page 110
SS SS அவ காரணமாகச் சொல்ல முடியும் என்னைப்போலவே வாழ்க்கைை நான் விரும்பவில்லை. நீ மட்டு வரலாம். என்னால் இயன் வழிகாட்டுவேன்'.
பேச்சு முடிந்ததும் அ மற்றவளும் சும்மா இருந்தாள்.
பேசினவளே மறுபடியுட
'நேற்று வழக்கத்திற்கும தந்தான். அவனும் எங்கோ
வந்ததுதானே. அவ்வளவும் இ உனக்கே கொடுத்துவிடப் போ
அவள் பணத்தை எடு ஒரு ரூபா மட்டும் கொடுத்தாள்
‘எப்படி உனக்கு அது
'ஒரு தடவை நிறைய மல்லவா? அவ்வளவுதான் இ6 முடிவு செய்து விட்டேன்.
நல்லது உன்னுடைய நிற்க நான் விரும்பவில்லை எ ரூபாவை மட்டும் எடுத்துக் ெ வரட்டுமா? என்று எழுந்தாள்
குழந்தையை மடியிலே நமஸ்கரித்து விட்டு, 'கடவுளுன் உன்னைப்பற்றி நிச்சயமாக நன் அந்த அபலை.
அந்த கடவுள் செத்து இதுவரை கேட்டதில்லையாக்கும் கொண்டே சொல்லிவிட்டு அவ
10

ΘΥΤ
, ஆனால் என்னோடு வந்து யை நடத்து என்று சொல்ல ம் விரும்பினால் தாராளமாக ற உதவிகளைச் செய்து
வள் மெளனமாக இருந்தாள்.
ம் தொடங்கினாள்:
ாறாக ஒருவன் நிறையப் பணம்
சூதில் அடித்துக்கொண்டு ங்கேதான் இருக்கிறது. அதை கிறேன்
த்தாள். அதற்குள், 'எனக்கு போதும்' என்றாள் மற்றவள்.
போதுமென்று எண்ணினாய்?
ச் சாப்பிட ஒரு ரூபா போது னி எனக்குத் தேவை என்று
எந்த முடிவுக்கும் குறுக்கே ன்று சொல்லிக்கொண்டே ஒரு கொடுத்துவிட்டு, நான் போய் அந்த பரோபகாரி.
U அணைத்து வைத்தபடியே டைய கணக்குப் புத்தகத்தில் றாகவே எழுதப்படும். என்றாள்
ப் போனான் என்ற கதை நீ ).' என்று ஒரு மாதிரிச்சிரித்துக் ள் நடந்து மறைந்தாள்.
6

Page 111
"எங்கோ சாப்பாட்ை அந்த மரத்தடிக்கே வந்து அ கண்கள் அடிக்கடி மேற்கே பார்த்துக்கொண்டிருந்தன. ஏந்திக்கொண்டு நடக்கத் த்ெ அந்த நடையிலும் அவள நடுச்சாமம் ஆவதற்குள் தா பழகின அந்த இடத்திற்குட் தோட்டப்பக்கத்தால் எந்த ே பாதையால் அதே நேர வீட்டிலிருந்த எல்லோரும் அங்கே படுத்துக்கிடந்த அ முறை உறுமிவிட்டு அடை வாலை ஆட்டிற்று. அதைத் நாயும் பின்னாலே நடந்தது
அந்தப் பக்கத்தில் மட்டும் இருந்தது. சில விடுவார்கள். அந்த நினைவு வைத்தாள். அது தானாக உள்ளே சென்றாள். அவள் நடந்தன. அங்கே தான் அ6 வந்த அந்த உத்தம பிரம
ஒரு முறை அறை உள்ளம் - உயிர் எல்ல பிறகு குழந்தையை தன் முத்தமிட்டாள். அது கண்களிலிருந்து தாய்பை பீறிக்கொண்டு வந்தது. ஆய விடவில்லை. தான் கிழித்து விரித்து குழந்தையைக் கீழே
திடீரென்று கதவு கேட்க வாய் எடுத்த திகைப்படைந்து நிறுத்திக்

ம்பந்தன் டை முடித்துக்கொண்டு மறுபடியும் }வள் உட்கார்ந்தாள். அவளுடைய 5 சரிந்து செல்லும் சூரியனையே அஸ்தமித்ததும் குழந்தையையும் நாடங்கினாள். இளைத்து வலுவற்ற ால் வேகமாக நடக்க முடிந்தது. ான் போகவேண்டிய - வெகுகாலம் போய்விட்டாள். ஒரு நாள் எந்த நரத்தில் வெளியேறினாளோ, அதே த்தில் உள்ளே நுழைந்தாள். நன்றாகத் தூங்கி விட்டார்கள். வள் வளர்த்த நாய் மட்டும் ஒரு பாளம் கண்டு கொண்டு ஓடி வந்து தடவிக் கொடுத்துவிட்டு நடந்தாள்.
bl.
ல் உள்ளே நுழைய ஒரு கதவு சமயங்களில் அதையும் பூட்டி வந்ததும் மெல்ல அதில் கையை வே திறந்து வழிவிட்டது. நேராக கால்கள் மாடி அறையை நோக்கி வளை இந்த நிலைக்குக் கொண்டு ச்சாரி தூங்குவது வழக்கம். பின் வாயிலுக்கு வந்ததும் அவள் ாம் கலங்கி நிலைக்கு வந்தன. அணைப்பில் இருந்து எடுத்து மெல்ல முனைகியது. அவள் )யின் உதிரம் போல் கண்ணிர் பினும் அவள் தைரியத்தை இழந்து வைத்திருந்த பாதிப் புடைவையை ) படுக்க வைத்துவிட்டு நிமிர்ந்தாள். திறக்கப்பட்டது. 'யாரது' என்று வன், அவளைக் கண்டதும்
கொண்டான்.
107

Page 112
966
அதற்குள் அவள் அப்பொழுதும் பேச விரும்பாத6 நின்றான். ஆனால் அவள் பேசி
"உனது மானத்தைக் வெளியேறினேன். உன்னுடைய வீட்டிலிருந்த அடிமை ஒருத்தி ெ சொத்து. ஏன்? மறுக்கிறாயா?
அவன் அப்பொழுதும் L தலையை ஒருமுறை தூக்கி அ கிடந்த குழந்தையையும் பார்த் அவனை நடுங்கச் செய்யும் ஏே
அவள் திரும்பி இரண் அவனால் பேச முடிந்தது. வந்து கிணற்றினுள்ளேயிருந்து கேட்பது நீயும் இங்கேயே இருக் நான் அதற்காக இந்த நிதானமாகவும் உறுதி சொல்லிவிட்டு நடந்தாள். அவ கம்பீரம் இருந்தது.
தோட்டத்தின் எல்லை வரும்வரை அந்த நாயும் அவளு
தெருவில் நின்று அந்த வி குழந்தையின் மிருதுவான கீச் உடனே கைகளினால் காதுக நடக்கத் தொடங்கினாள். அந்த ஏதோ ஒரு உலகத்தை நோக்க காட்டிற்று.
108

r
திரும்பினாள். அவனோ வன் போலவே வாயடைத்து னாள்:
காப்பாற்றவே ஒரு நாள் து அதோ இருக்கிறது. உன் பற்றதானாலும் அது உனது
மரமாகவே நின்றான். அவள் வனைப் பார்த்துவிட்டு கீழே தாள். அந்தப் பார்வையில் தா ஒரு சக்தி இருந்தது.
ாடு படி இறங்கிய பிறகே இரண்டொரு வார்த்தைகளும் து போலவே ஒலித்தன.
கலாம்.
நேரத்தில் வரவில்லையே'. யாகவும் அவள் இதைச் |ளுடைய நடையிலும் ஒரு
யைக் கடந்து தெருவுக்கு நடன் சென்று திரும்பியது.
பீட்டை ஒரு முறை பார்த்தாள். சுக்குரல் மட்டும் கேட்டது. ளை அடைத்துக்கொண்டு
நடை தனக்கே தெரியாத கி நடக்கிறாள்' என்பதையே

Page 113
அவர் நிமிர்ந்திரு சற்று விலகி அந்தப் பா பக்கத்தில் நின்ற ஆலமர எங்கும் பரந்து வளர்ந்து அவர்களுக்கு எதிரில் நெரு துடைத்து உண்டுகொ கொண்டிருந்த நெருப்பின் இருளைத் துரத்தி விரட்டிய விழுதுகளின் நிழலும் அ எதிர்த்திசையில் படுத்துக்
இரண்டொரு நரை முகமும், அடர்ந்து கறு இளையவரின் ஒளி நிறைந்த பெரியவர் கண்களைப் பாதி அகல விழித்தபடி எதைே
எங்கும் நிசப்தம் நி நிசப்தம் அது. அக்கினி சேர்த்துத் துடைப்பதனால் நிலவிய அமைதியை கொண்டிருந்தன.

B6)
ந்தார். அவருக்குப் பின்புறமாகச் ாலசந்நியாசி உட்கார்ந்திருந்தார். ம் வானத்தை மறைப்பது போல கிடந்தது. சற்றுத்தொலைவில், ப்பு ஒரு மனித உடலைக் கழுவித் ண்டிருந்தது. அப்படி எரிந்து ஒளி வெகுதூரம் வரைக்கும் து. பிரமாண்டமான அந்த ஆலின்
டிமரத்தின் நிழலும் பூதாகாரமாக கிடந்தன.
கண்ட பெரியவரின் கம்பீரமான த்த ரோமங்கள் பிரகாசிக்கும் 5 முகமும் தெளிவாகத் தெரிந்தன. நி மூடியபடி இருந்தார். மற்றவரோ யா கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்.
லவியது. மரணத்தின் நிழல் படிந்த அந்த உடலுடன் விறகையும் உண்டான சப்தங்கள், அங்கே இடையிடையே மாசுபடுத்திக்
109

Page 114
3) D6)! வாழுகிற மனிதனா ( வெறுக்கப்படுகிற, கடைசியில் அவ ஆறுதல் செய்கிற, இடம் அது. நிலையில் இன்பதுன்பங்களை மா நரம்பு எலும்பு முதலிய எல்லாமே உருவை ஏற் றுக் கொண் டு ஐக்கியமாகிவிட்டன.
ஒரு காலத்தில் யாரோ படைகள் ஒன்றோடொன்று மோ அதுதானாம். அகால வேளைகள் கனைக்கிற சத்தங்கள், யானைகள் வெட்டு குத்து கொல்லு என்ற இரக் தோய்ந்த மரண தாகத்தில் எ ஒலங்கள் எல்லாம் கலந்து கேட்கு
அது மயானம்; இடுகாடும் தங்கள் விருப்பம்போல் விளையா திரும்பினாலும் நிர்மானுஷ்யத்தின்
பெரியவர் கண்களைத் த எதிரில் அந்த உடல் கருகிச் 8 கொண்டிருந்தது. தீக்கொழுந்து வளைந்து நெளிந்தும் வேறு வே காற்றுடன் சேர்ந்து தானும் வி6ை
திடீரென்று மேலே உறங் அவலக் குரல்கள் எழுந்தன. கூ வந்து கொத்தியும் கிழித்தும் அவற் அபாயத்தை எதிர்பார்த்திராத அ செயலற்று ஒவ்வொன்றாக கீழே கூகை அங்கிருந்து பறந்து சென் வரைக்கும் அந்தப் பறவைகளின் கொண்டே இருந்தன.
110

ல பெரிதும் அஞ சசி னுக்கு அடைக்கலம் தந்து வேறு வகையில்-அளவில்றி மாறி அநுபவித்த தசை துகளாகி அந்த மண்ணின்
தாமும் அதுவாக
இரண்டு பகையரசர்களின் தி நிர்மூலமான இடமும் ளில் குதிரைகள் ஓடுகிற i பிளிறுகிற பேரொலிகள், கமற்ற குரல்கள், வேதனை ழுகின்ற சோக மயமான ம் என்று சொல்லுகிறார்கள்.
சேர்ந்த மயானம். பேய்கள் டி மகிழும் இடம். எங்கே
சுவடுகள் தெரிந்தன.
நிறந்து உற்றுப் பார்த்தார். ஈருண்டு வெடித்து எரிந்து
எழுந்தும் அடங்கியும் று திசைகளில் குதித்தும்
TuJTL) uugl.
கிக் கிடந்த பறவைகளின் கை ஒன்று, எங்கிருந்தோ 1றைக் கொன்று தள்ளியது. அந்த ஏழைப் பறவைகள் விழுந்தன. யமனாகி வந்த ாற பிறகும், வெகு நேரம்
துன்பக்குரல்கள் கேட்டுக்

Page 115
சம்பந்
நடுநிசி ஆகிவிட்டது. அ மெல்ல மெல்ல அடங்கித் த சப்த நாடிகளையும் ஒடுங்கச் சுற்றிலும் இருள் இருளை ஆரம்பித்தது.
பெரியவர் திரும்பிப் இளந்துறவியின் முகத்தைப் ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது. குழந்தை முகம் எதிரில் கிடந்த ஒளியுடன் விளங்கியது.
"குழந்தாய்' என்று அ6
இளையவர் எழுந்து கேட்டார்: "இங்கே எதைக் க
சிறிது தாமதித்தே பதி நீர்த்தனத்தையே காண்கிறேன்
கேட்டவர் சிறிது நேர இனிப் புறப்படுவோம்' என்று
இருவரும் நடக்க ஆ கிடந்த ஏதோ ஒரு பறவையை விழுங்கியபடியே நகர்ந்து வழி
امي 4
கலிழக்கிலிருந்து வந் சென்றார்கள். பெரியவர் மு: வளர்ந்து கிடந்த நாணல்கள் தொட்டுத் தொட்டு மீண்டன. ப போய்க் கொண்டிருந்தது. இை பார்த்துக் கொண்டே நடந்தார்.
1.

தன்
துவாை ஓங்கி எரிந்த நெருப்பு 5ழலுருவாயிற்று. மறுபடியும் செய்யும் அந்தப் பேயமைதி. விழுங்கி அதையே உமிழ
பின்னால் உட்கார்ந்தருந்த பார்த்தார். அவருக்கே அது அந்த வைராக்கிய புருஷனின் தழல் போல என்றும் இல்லாத
வர் தம்மை மறந்து கூப்பிட்டார்.
முன்னால் வந்தார். பெரியவள் ாண்கிறாய். நில் வந்தது: "காலருத்திரனது , சுவாமி.
ம் மெளனமாக இருந்துவிட்டு, சொல்லிக்கொண்டு எழுந்தார்.
ரம்பித்தார்கள். குற்றுயிராய்க் பச் சர்ப்பம் ஒன்று சிரமப்பட்டு
விட்டது.
தவர்கள் வடக்கு நோக்கிச் ன்னாகவே நடந்தார். எங்கும் அவர்களின் பாதங்களைத் ாதையோ வளைந்து வளைந்து ளயவர் அடிக்கடி வானத்தைப் அது நிர்மலமாகி ஞானிகளின்
1

Page 116
_♔!! மனம்போலத் தெளிந்திருந்தது பெரியவர் திரும்பி நின்று, 'அ
வரவில்லையா? என்று கேட்ட
இப்பொழுது இல்லை.
‘山引”?
அதுவுமில்லை.
மறுபடியும் அவர்கள் ந நாழிகைத் தூரத்தில் அந்த ஒ சாலையில் போய் முடிந்தது. அ
பெரிய பெரிய மரங்கள் வளி மாளிகைகள் போன்ற வீடுகளு
அவர்கள் நிற்காமலே எங்கே போகிறது? நாம் எங்கே அவர்களைத் தொடவில்லை. நடந்து சென்றார்கள். திடீரென் இறங்கி ஒரு வீட்டின் முன்புறத் கட்டியிருந்த மேடையை அன மற்றவரும் அவரைத் தொடர்ந்து சரிந்தார்.
புலருவதன்முன் இளை மிகச்சமீபமாக யாரோ ஒரு ( அவர் நன்றாக ஊன்றிப் பார்த் ஒளியிலே அவளது தோற்றம் போல இருந்தது. பிரபஞ்சத்தின் அவரது உள்ளத்தில் அது பெ பண்ணியது. அதனால் அவ உட்கார்ந்திருந்தார். கம்பீரமான வடியும் முகமும் அவளையும் நிற்கச் செய்தன.
11

)6)
கொஞ்சத்துாரம் சென்றதும் |ப்பனே, உனக்குத் தூக்கம் TT。
சுவாமி'.
டக்க ஆரம்பித்தார்கள். இரண்டு ற்றையடிப்பாதை அகன்ற ஒரு அந்தச் சாலையின் ஓரங்களில் ர்ந்திருந்தன. இடையிடையே ம் தெரிந்தன.
தொடர்ந்து நடந்தார்கள். இது s போகிறோம்? என்ற விசாரம் மேலும் சில நாழிகை தூரம் று பெரியவள் வழியை விட்டு திலே மரமொன்றைச் சுற்றிக் டந்து படுத்துக் கொண்டார். து சென்று அவரது காலடியில்
Tயவர் எழுந்து உட்கார்ந்தார். பெண் நிற்பதைக் கண்டதும் நதார். வைகறையின் மங்கிய யாரோ ஒர் அணங்கு நிற்பது எந்த விசாரமுமே அணுகாத ரிய ஆச்சரியத்தையே உண்டு Iர் அவளையே பார்த்தபடி அவரது தோற்றமும் பால்
தன்னை மறந்த நிலையில்

Page 117
சம்பர்
அந்தச் சமயத்திலே திறந்தார். இந்த எதிர்பாராத செய்யாவிட்டாலும் சிந்திக்கத் வரை அவர்கள் இருவரைய கொண்டிருந்தவர், 'அப்பனே, இளையவர் பதில் சொல்லவில் நின்று பேசினாள்: 'சுவாமி, தங் பாக்கியசாலி ஆனவள் இவள்
அவர் மெளனமாக பார்த்தார். அப்போதும் அவளே ஏதோ புண்ணியவசத்தால்தான் புனிதமாக்கி விட்டீர்கள். ெ வருகிறீர்களா?
அவள் நிலத்தில் விழு கையை மேலே தூக்கி உயர்த் சும்மா இருந்தபடியே இருந்தார் இருவரையும் மாறி மாறி மன்
அவள் யாசித்ததை நி உடனே எழுந்து அந்த வீட்ை உள்ளே நுழையும்முன்பே அலி இழுத்துவிட்டு "உட்காருங்கள் இருந்தவர் மற்றவரையும் உட்க எல்லாப் பக்கங்களையும் ஒரு அவரது முகத்தில் சொல்ல நிழல் படிந்தது.
அவள் இதை உணர் ஆரம்பித்தாள்: ‘சுவாமி பாவிக கிடைக்காதா?
இந்த வார்த்தைகள் கருணை நிறைந்த கண்களா
1

ந்தன்
தான் பெரியவர் கண்களைத்
காட்சி அவரை அதிரும்படி 5 தூண்டியது. சிறிது நேரம் பும் மாறி மாறிப் பார்த்துக் இவள் யார்? என்று கேட்டார். bலை. ஆனால் அவள் திரும்பி கள் வரம் பெற்றதனால் பெரிய
y
T.
இருந்தபடி அவளை உற்றுப் தொடர்ந்து பேசினாள்: 'சுவாமி, இங்கே தங்கி இந்த இடத்தைப் கொஞ்சம் எழுந்து உள்ளே
ழந்து வணங்கினாள். பெரியவர் ந்தி ஆசிர்வதித்தார். மற்றவரோ . அப்பொழுது அவள் கண்கள்
றாடின.
ராகரிக்க அவர் விரும்பவில்லை. ட நோக்கி நடந்தார். அவர்கள் பள் ஓடிச்சென்று ஆசனங்களை ' என்று வணங்கி நின்றாள். ாரும்படி சமிக்ஞை செய்துவிட்டு முறை பார்த்தார். திடீரென்று முடியாத ஒருவித வெறுப்பின்
ந்ததும் மிகுந்த பண்புடன் பேச ளுக்கு ஒருநாளும் விமோசனம்
காதில் விழுந்ததும் அவர் ல் அவளைப் பார்த்து நீயும்
13

Page 118
لقي سسسسسسسسسسسسسس உட்கார் என்று ஓர் ஆசன உட்கார விரும்பவில்லை. நின்றாள்.
பெரியவர் பேசினார்: அதை உணர்ந்து பச்சாத பிராயச்சித்தமாகும்.'
‘சுவாமி, என்னைப் ே பொருந்துமா?
இப்பொழுது தெளில் கேட்டது: 'குழந்தாய், உனக்குத் வாழ்க்கை எல்லோருக்கும் எப்ே செல்வதில்லை. மனம் சந்தர்ப் குழியில் தள்ளி விடுகிறது. கு எத்தனை தடவை விழுந்து வி
நீ அறியாயா? Y
'மறுபடியும் 61 (Լք விழுந்துவிட்டால்? பெருமூச்சி (335'LT6it.
அவர் ஒரு மாதிரி சி குழந்தையின் மானிடத்தாய்
அவள் ஓடிவந்து அ கண்களில் ஒற்றிக் கொண்டாள் கவனித்தபடியே பின்னால் உ
பிறகு அவள் பெரியவி பொழுதுக்காவது இங்கே தங் வேண்டிக்கொண்டு உள்ளே ( மற்றவ6 ரப் பார்த்துச் சொன் போகவேண்டும்'
11

P\------ நதைக் காண்பித்தார். அவள் மேலும் ஒருபுறமாக ஒதுங்கி
'தவறு செய்தவர் தாமாகவே Tபப்படுவதே மிகச் சிறந்த
பான்றவர்களுக்கும் இந்த விதி
வான குரலில் அவர் பதில் தான் இது முற்றும் பொருந்தும். பாதுமே நிதானமான பாதையில் பவசத்தால் பல தடவைகளில் ழந்தை நீடக்கப் பழகும்போது ழுந்து எழும்புகிறான் என்பதை
நீ தருக்க முடியாதபடி ன் நடுவே அவள் இப்படிக்
ரித்தபடியே பதில் சொன்னார்: அல்லவே லோகநாயகி.
வர் பாதங்களைத் தொட்டு 1. மற்றவரோ எல்லாவற்றையும் ட்கார்ந்திருந்தார்.
ரையே பார்த்து, 'சுவாமி, ஒரு கிச் செல்லவேண்டும்' என்று பானாள். அப்பொழுது அவர் ானார்: "அப்பனே, எழுந்திரு.

Page 119
ஒருவர் பின் ஒரு சென்றார்கள்.
அவள் ஓடிவந்து பார் கடந்து அவர்கள் மறைந்து
எதிர்பாராத வகையி அவரது மனம் நிலைகொ நிலையிலும் 'ஏன் இது? என்று காரணம் தெரியவில்லை.
"அங்கே நுழைந்தாே
இது அவர் உள்ள எழுந்த குரல்.
'பாவத்தின் பயங்க உலகத்தில் அவள் அப்படி இருந்து மற்றொரு குரல் தொடர்ந்து வரும் மற்றவரை அவர் மறுபடியும் முன்போலே சிக்கலான மனநிலை அவன கலங்கச் செய்ததுண்டு. அ காரணங்களை நன்றாகத் ெ அது முடியவில் லை. வெளிவரமறுத்தது.
அவர் முகத்தில் இ தமக்குள் பேசிக் கொண்டே ர விடுபட்ட வாழ்வில் எத்தனைே நித்திரை, உணவு என்ற கட்டுப்படுத்தி மனத்தை மட சோதனைகளைச் செய்து ட சித்தி இலேசாகக் கிட்டியது.

பந்தன் வராக அவர்கள் வெளியே
ாத்தபோது அந்தத் தெருவையே
விட்டார்கள்.
3
ல் பெரியவர் வேகமாக நடந்தார். ள்ளாமல் தடுமாறியது. அந்த தமக்குள்ளே கேட்டுப் பார்த்தார்.
யே, அதனால்தான்.
ாத்தின் ஒரு கோணத்திலிருந்து
ர அந்தகாரம் சூழ்ந்த இந்த ஓர் ஆகாத பண்டமா? உள்ளே இப்படிக் கேட்டது. பின்னால் ஒருமுறை திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு வ நடக்க ஆரம்பித்தார். இப்படிச் ரை முன்னும் சில சமயங்களில் ப்போதெல்லாம் அதனதற்குரிய தரிந்து கொண்டிருந்தார். இன்று விரும் பி முயன்றும் அது
லேசாக வியர்வை அரும்பியது. டந்தார்: "இந்த உலகத்திலிருந்து யா வருஷங்கள் கழிந்து விட்டன. இன்றியமையாதவற்றையே க்கி வழிநடத்தினார். எத்தனை ார்த்தாயிற்று! எல்லாவற்றிலும் இன்றோ இது பெரிய புதிராகவே
115

Page 120
---획 இருக்கிறது. அடிமனத்தில் - 6 சக்திக்கு எட்டாத ஆழத்தில் ஏே ஒரு பெருமூச்சுடன் திரு முகம் வழக்கம் போலவே பிர
'குழந்தாய்' அந்தக் குரலில் அன்பு வழிந்தது.
சுவாமி' என்று உடனே மற்றவர்.
களைப் படைந் தாே அவ்வளவுதான்'
மறுபடியும் அவர்கள் நடந்தார் கள். அவர் களு நிலைத்திருந்தது. கொஞ்ச ! ஒரத்தில் நின்ற ஒரு மரத்த உட்கார்ந்தார். இளையவரும் ஒரு பக்கத்தில் ஒதுங்கினார்.
Gufu J6)l(|b60)Lu! LO60 நினைவுகள் திடீரென்று முளை: 'குழந்தாய், நீ என்னை அடை ஆகிவிட்டன. இல்லையா?
"ஆம்" என்று தலைய6 இதுவும் ஒருவகையி பந்தம் தானே? இதை நீ உன்
மற்றவர் பதில் இன்றி 'உனக்குப் பக்குவ நில நீ என் இறக்கைகளுக்குள் உ இளையவர் பிறகும் ே பொறுத்து மறுபடியும் பெரியவி
11

》6헥 ங்கோ ஒரு மூலையில் - என் தா ஒன்று அழுகிக் கிடக்கிறது.
நம்பிப் பார்த்தார். இளையவரது காசத்துடன் விளங்கியது.
அமுதாகி கடலாகிப் பொங்கி
பதிலுக்குக் குரல் கொடுத்தார்
யா என்று பார்த்தேன்:
ர் ஒருவர் பின் ஒருவராக க்கு நடுவில் மெளனம் தூரம் சென்றதும் தெருவின் நின் நிழலில் அவர் போய் அவரைத் தொடர்ந்து சென்று
த்தில் மற்றவரைப் பற்றிய ந்தன. உடனே அவர் கேட்டார்: ந்து பன்னிரண்டு ஆண்டுகள்
சைத்தார் இளையவள்.
ல் நம்மைப் பாதிக்கக்கூடிய னரவில்லையா? மெளனத்தில் மூழ்கியிருந்தார். ல கைவந்துவிட்டது. இனியும் றங்க வேண்டியதில்லை.
பச்சின்றியே இருந்தார். சிறிது ரே பேசினார்:
s

Page 121
"அப்பனே, இனி நி வேண்டும்; அல்லது இரண்( அடைவோம்.
இளையவள் எழுந்து பக்கமாகச் சென்று விழுந்து 'குழந்தாய், உன்னை
அவர் கண்களை அவருடைய குரல் கரகரத்தது பாதங்களைத் தொட்டுப் பலமு தெருவில் இறங்கினார்.
தெருவில் இறங்கிய திரும்பிப் பாராமலே நடந்து ெ எது இல் லா விட் டாலு எல்லாவற்றிலிருந்தும் விடுப
அந்த உருவம் கண் நின்றபடியே பார்த்துக்கொண மாறி, "ஐயோ வெயில் க அங்கலாய்த்தார். பிறகு தாமு போல அந்த திசையில் வே சென்றதும் ஏனோ மறுபடியும் கீழ் உட்கார்ந்தார்.
இளையவர் இருந்த ஆனால் மண்ணில் அவர் க பதிந்திருந்தன. அந்த அடை பொக்கிஷங்கள் போல அ வரையில் அவற்றையே பார் ஏதோ ஆறுதல் இருப்பதுே ஒரு போதும் சந்திக்க மாட்ே

பந்தன் யும் நானும் பிரிந்து விடவே டு பேருமே பெரிய நஷ்டத்தை
கூப்பிய கரங்களுடன் அவர் வணங்கினார்.
ஆண்டவன் ஆசீவதிப்பானாக!"
மூடியபடி எழுந்து நின்றார். து. மற்றவர் குனிந்து அவருடைய ழறை கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டு
4
இளையவர் ஒரு முறை கூடத் காண்டிருந்தார். அவரது நடையில் ம் நீ 5ானம் இருந்தது. ட்ட தெளிவு இருந்தது.
களை விட்டு மறையும் வரையும் ாடு நின்ற பெரியவர் தாய் போல் டுமையாக எரிக்கிறதே!’ என்று ம் தொடர்ந்து போக எண்ணியவர் வகமாக நடந்தார். சிறிது தூரம் ) திரும்பி வந்து அந்த மரத்தின்
இடம் சூனியமாகிக் கிடந்தது. ாலடிகள் நன்றாகத் தெரியும்படி யாளங்கள் ஏதோ அருமையான வருக்கு இருந்தன. வெகுநேரம் ாத்துக் கொண்டிருந்தார். அதில் பாலப் பட்டது. நடுவில், ‘இனி டனா? என்ற கேள்வி எழுந்ததும்
117

Page 122
_ഴ്ച് தடுமாறி எழுந்து நின்று அவர் பிறகு அங்கும் இங்குமாக அப்போதெல்லாம் அந்த அடை விலகி விலகியே நடக்க ே தோற்றியது.
இந்த பாசம் இவ் பாதித்துவிட்டதே' என்ற ஏக் உண்டாயிற்று.
'அன்றைக்கே, அவன் மறுபடியும் கட்டுப்படாதே அந்தராத்மாவின் குரலை நான் எனக்கு வழிகாட்டுங்கள் என்று போ என்று தள்ள முடியும்? வ அவன் நிழலாகி வளர்ந்தான். இ பார்த்து மனம் களித்தேன். ஆ
அவர் நீண்ட ஒரு வந்தவழியால் நடந்தார். இப்ே வேகம் இல்லை. நிதானமும் கொண்டிருந்த வெயில் கூட அ6 மெல்ல மெல்ல ஊர்ந்து சென்ற அவரது முகம் எடுத்துக் காட்டி
வழியில் ஜனங்கள் அவர்களுக்குள் அவனும் இரு கண்கள் எல்லோரையும் ஆராய்ர் சில சமயங்களில் கண்களை
வரவர அவருக்கு ந இருந்தது. ஆயினும் நிற்கா சமயத்திலே, காலையிலே தாம் ஓடினாரோ, அந்த வீட்டின் எதிரி
118

6) போன திசையைப் பார்த்தார். 5 நடக்க ஆரம்பித்தார். பாளங்கள் அழிந்து விடாதபடி வேண்டுமென்று அவருக்குத்
வளவு துTரம் என்னைப் கமும் அவருக்கு அடிக்கடி
வந்தபோது இது வேண்டாம் என்று எச்சரித்த என் கெளரவிக்கவில்லை. "சுவாமி, று வந்தவனை எப்படித்தான் ா என்று ஏற்றுக்கொண்டேன். இந்த நிலையிலும் அவனைப் னால் இன்று?
பெருமூச்சுடன் கிளம்பி பொழுது அவரது நடையில்
இருக்கவில்லை. தவித்துக் வரை அவசரப்படுத்தவில்லை. ர். பாரம் ஏறிய மனநிலையை
2 UL ligibl.
போனார்கள்: வந்தார்கள். க்கலாம் என்பதுபோல அவர் தன. இனி வேண்டாம் என்று மூடிக்கொண்டும் நடந்தார்.
டப்பதே பெரிய சிரமமாக மலே சென்றார். அந்தச் எந்த வீட்டில் இருந்து கிளம்பி ல் வந்துவிட்டதைத் தெரிந்து

Page 123
────────────────o fili கொண்டார். நடப்பதை நிறுத்தி இருந்து மேடையைப் பார்த்தார் என்று வேண்டியவாறே அவள் : அசையவில்லை. கண்களை பார்த்துக் கொண்டு நின்றார். பிற சென்றார்.
மற்றவரைப் பிரிந்ததின மெல்ல தணிவதுபோல அவ அவள் பேசினாள்: "சுவாமி, உங்களைச் சந்திப்பேன் என் ஆனால், அது இன்றைக் எண்ணவேயில்லை. நான் பெரி
அவர் உள்ளே புகுந்து ‘சுவாமி, மறுபடியும் ே
916).6îT 2D -60öT60)LDUUT85. 'போ என்று தள்ளில் இப்பொழுது இருக்கிறேன்.
காலில் விழுந்து வன சென்றாள். அவர் அதற்குள் விட்டார். பிறகு அவர் கண்க எதிர்பாராத தோற்றத்தில் அ
'அம்மா, இது என்ன அவர் ஆச்சரியத்தோ அவள் இதற்குப் பதில் சொன்னாள்: 'சுவாமி, இவைெ சேர்ந்தவையே. விருப்பம் எது அவர் அதிர்ந்து போ உயர்த்தி அவளைப் பார்த்தா
அதற்குள் அவள் கொண்டிருந்தாள்.

3தன்
விட்டு அந்த மரத்தின் அடியில்
எதிரில், 'சுவாமி, வாருங்கள் ஓடிவந்தாள். அவர் இப்பொழுது அகல விழித்து அவளையே கு தாமாகவே இறங்கி உள்ளே
ால் உண்டாகிய தாகம் மெல்ல ருக்குப் பட்டது. அப்பொழுது எப்படியும் ஒரு நாளைக்கு ற நம்பிக்கை எனக்கிருந்தது. கே சித் தியாகும் என்று ரிய பாக்கியம் செய்தவள்.
ஓர் ஆசனத்தில் உட்கார்ந்தார்.
பாய் விடமாட்டீர்களே?
த்தான் இப்படிக் கேட்டாள்.
னாலும் முடியாத நிலையில்
ண்ங்கியவள் எழுந்து உள்ளே அதிலேயே அயர்ந்து தூங்கி ளைத் திறந்தபோது முற்றும் |வள் எதிரில் நின்றாள்.
(335|T6) p?
டு இப்படிக் கேட்டார்.
சொல்லாமலே தன் கருத்தைச் யெல்லாம் இனித் தங்களைச் வோ அப்படிச் செய்யுங்கள். ய் சோர்வடைந்த கண்களை
T.
வெளியே இறங்கி நடந்து

Page 124
BFL
நெஞ்சில் இழுத்து அ கக்கியபடியே கடை வாசலில் அந்த மனிதனது கையில் 8 கொடியாகக் கிளம்பி வளை அவன் இவனைப் பார்த் கடைக்காரனுடைய கண்கள் ஆராய்ந்தன.
அப்பொழுது இவன் ‘என்ன, உனக்குச் ச
அவன் பேசவில்லை
கடைக்காரன் முழுக் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
"ஏன் பேசமாட்டேன் உள்ளே குடைகிறது. இல்ை
அப்போதும் அவன் தடிக்கழுதை என்று மனிதன் இரக்கமற்ற காரமான ஏற விட்டுக் கொண்டே ஆரம்பித்தான். அதுவரைக்கு தன் கால்களையும் மெல்ல

I6)|b
அடக்கி வைத்திருந்த புகையைக் நின்றவன் அவனைப் பார்த்தான். கிடந்த சிகரெட்டிலிருந்து புகை ந்து மறைந்து கொண்டிருந்தது. தபடியே சும்மா நின்றான். எதிரில் நின்ற இருவரையும்
அவனைக் கேட்டான்:
சிகறெற்றா வேண்டும்?
கவனத்தையும் திருப்பி விட்டுப்
என்கிறாய்? சிகறெற் பற்றி )6OuJIT?
மெளனம் கலையவில்லை.
எரிச்சலோடு சொல்லிவிட்டு அந்த ன தன் பார்வையை அவன் மீது அவ்விடத்தைவிட்டு நடக்க 5ம் சலனமின்றி நின்ற அவன்
நகர்த்தி நடக்க முயன்றான்.
20

Page 125
அப்பொழுது எதி கடைக்காரன் அவனைப் ப நான் தருகிறேன்' என்றான்.
கடைக்காரன் கை நின்றான். அந்த சிகறெற்றைய ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு அ மன்னிக்க வேண்டும்.
கடைக்காரன் பிற பேசினான்:
"கொஞ்சம் முன்ட மறுக்கிறீர்கள்?
‘எப்படியோ மனம் L அப்படியானால் பீடி அதுகூட வேண் கொள்ளுங்கள்.
அவன் அந்த இடத் கடைக்காரனோ அவனை அ பார்த்துக்கொண்டே உட்கார்
அந்தக் கடைக்குச் மற்றப் பக்கத்தில் ஒரு பெரிய யாரோ மேடை கட்டி விட்டிருந் வெயிலில் கொதிப்பை தாங்க எரிந்து கொண்டிருந்த நெருப் அவன் நேராகவே சென்று மேடையில் ஏறி உட்கார்ந்த பழங்களைத் தின்று விட்டு இட்டிருந்தன. அவன் அதனை இடத்தில் மனத்திருப்தியோடு கைகளை ஊன்றியபடி இரு மற்றத் திசையில் இருந்து ஒரு

பந்தன் ர் பாராத விதமாக அந்தக் ார்த்து, 'ஒரு சிகறெற் தானே?
யில் சிகறெற்றுடன் எழுந்து
பும் அதை வைத்திருந்தவனையும்
yவன் சொன்னான்:
எனக்கு இப்பொழுது வேண்டாம்.
|கு மரியாதை விளங்கும்படி
| தானே கேட்டீர்கள். ஏன்
மாறிவிட்டது.
கொடுக்கிறேன். டியதல் லை. மன்னித்துக்
தைவிட்டுக் கிளம்பி நடந்தான். ஆச்சரியம் நிறைந்த கண்களால் ந்தான்.
சற்றுத் தொலைவில் தெருவுக்கு அரசமரம் நின்றது. அதைச்சுற்றி நதார்கள். வெளியே கொளுத்திய முடியாமலோ, உள்ளே அடங்கி பை அணைக்க விரும்பினதாலோ அந்த மரத்தடியில் இருந்த ான். காக்கை, குருவிகள் அதன் அங்கும் இங்குமாக எச்சம் க் கவனிக்கவில்லை. புனிதமான உட்காாந்திருப்பவன் போலவே ந்தான். அப்பொழுது தெருவின் வன் வந்து பக்கத்தில் அவனைப்
121

Page 126
gugplib
பார்த்தபடி உட்கார்ந்தான். வந்தவ தெரிந்திருந்தது. ஆனால் அவனை முடியவில்லை. அதனால் அவ கொண்டிருந்த அரசமரத்தின் இ6ை பார்த்துப் பார்த்து நேரத்தைக் க
சிறிது நேரம் கழிந்திருக்கு மனிதன் ஒரு மாதிரிக் கனைத்து அ செய்துவிட்டு; நீ இப்பொழுது எ கேட்டான்.
அவனக்கு இந்தக் கே இருந்தது. அதனால் பேச்சை நிறு "இதோ பார் உனக்கு முன்னால் உட்கார்ந்திருக்கிறேன்' என்று மு
மற்றவன் கோபிக்கிறத சிரித்துவிட்டு, 'கடையிலிருந்து விஷயத்தில் இறங்கினான்.
பிறகு அவன் பதில் விலகவில்லை, முதலாளியே 'பே ‘என்ன அப்படி நடந்தது' அவனுக்கு - அவன் தொ!
'அப்படி என்றால்?
வியாபார பாத்திரத்தில் தப்பாகும். எனக்கு அந்த சாஸ்திர பிறகு என்னை அவனுக்கு எப்படி
"சும்மா இருந்து எத்த6ை நானும் அதைத்தான் ே
சிறிது நேரம் வரை இ நிறுத்திவிட்டுச் சும்மா இருந்த
தொடங்கினான்.
122

பனுக்கு அவனை நன்றாகத் மற்றவனாற் புரிந்து கொள்ள ன் காற்றில் சலசலத்துக் லகளையும் கிளைகளையும் டத்தினான்.
கும். அதற்குள் வந்த அந்த }வனைத் திரும்பிப் பார்க்கச் ான்ன செய்கிறாய்? என்று
ள்வி ஏனோ எரிச்சலாக றுத்த விரும்பியவன் போல, இந்த அரசமரத்தின் கீழ்
டிததான,
ற்குப் பதிலாக மெல்லச் விலகி விட்டாயா? என்று
சொன்னான்: 'நானாக ா' என்று தள்ளி விட்டான்.
ץ
ழிலுக்கு நான் உதவாதவன்.
உண்மை பேசுவது பெரிய ம் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை. டி ஒத்துக்கொள்ளும்?
ண நாளைக்கு அலைவது? யாசிக்கிறேன்.
ரண்டு பேருமே பேசுவதை ார்கள். பிறகு மற்றவனே

Page 127
_'bl'உண்மை பேசக்கூட இன்றைக்கு ஒத்துக்கொள்ள
கொஞ்சம் தாமதி: கிடைத்தது.
'ஒத்துக்கொள்ள ( வரவேண்டியிருக்கிறது.
இவ்வளவிலாவது ெ தப்பி விட்டாய்ட்
இரண்டு பேருடைய மு காணப்பட்டது. பிறகும் அ எதைப்பற்றியோ பேசிக்கொ அவன் மெல்ல அந்த மேடை விட்டான்.
XX
அவன் கண்விழித்த விட்டது. எங்கே போகலா நினைவுகளுமின்றி அவ உட்கார்ந்திருந்தான். அப்பொ அதே கடைக்காரன் கையைத் இருந்தபோதும் அந்த மனி எண்ணிக்கொண்டு அவன் எ(
"பசியில்லையா?” கடைக்காரன்.
"சாப்பிடத்தான் வேண் மதிப்புக் கொடுக்க நான் வி
அவன் இப்படிச் ெ மெல்ல விலக ஆரம்பித்தான். (ட்றாயரை) இழுத்து ஒரு நீட்டியபடி, "ஏனோ, கொடு சொல்கிறது" என்றான்.

ந்தன்
ாது என்ற அந்த சாஸ்திரத்தை
முடிகிறதா?
த்து அவனிடமிருந்து பதில்
முடியாது என்ற முடிவுக்கே
தரிந்து கொண்டாயே. இனி நீ
முகங்களிலுமே ஒருவித திருப்தி வர்கள் சிறிது நேரம் வரை ண்டிருந்தார்கள். அப்பொழுது யின் மீது சரிந்து கண்ணயர்ந்து
XX XX
த சமயம் பொழுது சாய்ந்து ம் என்ற எந்தவித நிதான பன் அதிலேயே எழுந்து ழுது எதிர்ப்பக்கத்தில் இருந்த தட்டிக் கூப்பிட்டான். அலுப்பாக தன் கூப்பிடுகிறானே என்று ழுந்து கிட்ட வந்தான்.
என்று கேட்டான் அந்தக்
ாடும். அதற்காகப் பசிக்குத் தனி ரும்பவில்லை".
சால்லிவிட்டு அமைதியாகவே அதற்குள் அந்தக் கடைக்காரன் ரூபாயைக் கையில் எடுத்து டுக்க வேண்டுமென்று மனம்
23

Page 128
3FLU 6AD
"சரி, நானும் வாங்கத் ஒரு நாளைக்குத் திருப்பிக் நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது. வாங்கிக்கொண்டு அவன் புறப்
கடைக்காரன், அவ6 மறையும்வரைக்கும் பார்த்துக்கெ வந்தான்
அவன் நடந்து கெ அவனுடைய மனம் தடுமாறி மயக்கமடைந்தது.
"பொய்யா? என்னால்
வயிற்று வளர்ப்பை உதறித்த சொல்லிக்கொண்டே அன்றொரு இறங்கி கெம்பீரமாக நடந்தே6 வேறொரு வழி பிறக்கலாம் 6 வெளியேறியது வெளியேறியது வழி என்றது கனவாகவே முடி விட் டேன்" என்பதை
வேண்டியிருக்கவில்லை. அ எத்தனையோ வந்து போய் விட்ட நான் அழுதுவிடவில்லை. ஆ எப்படியோ பழகிவிட்டேன், இை அடடா, எதிர்பாராத இடங்களில்
சிந்தனயிைல் நடந்து கண்ணில் பட்ட ஒரு ஹோட்டலு நாளைக்கும் வைத்துக்கொண்ே
இன்னும் ஒரு நாளை திருப்தியோடு ஹோட்டலை மறுபடியும் அவன் நடக்க அ வெளியூரிலிருந்த ஒரு நண்பனு 124

ILY
தான் போகிறேன். ஆனால்
கொண்டு வருவேன் என்ற ’ என்று சொல்லிவிட்டு அதை பட்டான்.
ன் சென்று திருப்பத்தில் 5ாண்டே நின்றுவிட்டு உள்ளே
ாண்டிருந்தான். ஆனால் சிந்தனைகளில் கலங்கி
முடியாது. அதற்காக இந்த நள்ள நான் தயார்” என்று நாள் படியை விட்டு தெருவில் ன். அப்பொழுது நாளைக்கு என்ற நம்பிக்கை இருந்தது. தான். ஆனால் "மற்றொரு ந்தது. சே, பிசகாக நடந்து உணர வெகுநாட்கள் ழக்கூடிய சந்தர்ப்பங்கள் ன. ஆனால் அப்போதெல்லாம் அடக்கிக்கொண்டு இருக்க டயில் வந்த இந்த மனிதன் - ல் எதிர்பாராத மனிதர்கள்!
கொண்டிருந்தவன் எதிரிலே க்குள் புகுந்தான். பணத்தை ட செலவு செய்தான்.
ாப் போக்கிவிடலாம் என்று விட்டு வெளியே வந்தான். ஆரம்பித்தான். அப்பொழுது னுடைய ஞாபகம் அவனை

Page 129
ஆறுதல் செய்தது. உட:ே உறவு? அவனிடம் போய்ப் உண்டானதும் ஸ்ரேசன் கையிலிருந்த பணம் பாதிய நன்றாகத் தெரிந்தபிறகும் கொண்டிருந்தான்.
"தினமும் நூற்று இல்லாமலே பிரயாணம் ெ அப்படிச் செய்யக்கூடாது கண்டாயிற்று. இதையும் ப
ஸ்ரேசனுக்குக் கிட் பார்த்தான். நிறையக் கூட் மனத்தோடு சொல்லிக்கொ நுழைந்து விட்டான். ஏனோ 6 மனிதர்கள் உயிரற்ற ெ கிடந்தார்கள். ஆனாலும் அ தன்னைச் சுருட்டி மடக்கிக்ெ விட்டான். இந்த அவதிக்கு விட்டேனே என்ற நினைவு கூ
வண்டி புறப்படப் ே ஜீவன் - எப்படியோ அடித்து நுழைந்து இருக்க வேண்டும் நின்றார்கள். பக்கத்தில் நி தனது காலைப் பிடுங்கி மறுL இவனுடைய காலில் இருந்த "ஐயா" என்று இழுத்தான். ே அந்தச் செருப்புக்கால் அ கசக்கிப் பிடுங்குவதுபோல நுழைந்து குனிந்து தன் பல செருப்புக் காலைப் பிடு அப்போதுதான் அநேக கா

பந்தன்
ன, "இங்கேதான் நமக்கு என்ன
பார்க்கலாமே" என்ற எண்ணம் பக்கமாகத் திரும்பி நடந்தான். ளவிற்குக் கூடப் போதாது என்பது அவன் நிற்காமலே சென்று
பக் கணக் கானவர்கள் டிக் கற் சய்கிறார்கள். நான் மட்டும் ஏன் து? இதற்குள் எத்தனையோ ார்த்துவிடலாம்." ட வந்ததும் தலையைத் தூக்கிப் டம் இருந்தது. "நல்லது" என்று "ண்டே ஆளோடுஆளாக உள்ளே வண்டிக்குள்ளேயும் பெரிய கூட்டம். |பாருள்கள் போல அடைந்து |வன் வண்டியினுள்ளே நுழைந்து கொண்டு ஒருபுறமாக நின்று மூச்சு நடுவில் டிக்கற் இல்லாமல் ஏறி ட அவனுககு உண்டாகவில்லை.
பாகிற சமயம் யாரோ ஒரு நல்ல து நெருக்கிக் கொண்டு உள்ளே 1. நின்றவர்கள் கசங்கி அசைந்து ன்ற ஒருவன் அந்த உதைப்பில் படியும் ஊன்றினான். செருப்புக்கால் து. இவன் அழுவதற்குப் பதிலாக, தய்ந்து ஆணிகள் தலை தூக்கிய வனுடைய காலை எலும்போடு
அழுத்தியது. உடனே அவன் ம் முழுவதையும் சேர்த்து அந்தச் ங்கி அப்புறப் படுத்தினான். ல்களுக்கு நடுவில் அவனுடைய
125

Page 130
கண்களுக்கு அகப்பட்டுக் கைக் மனத்தின் எல்லா எதிர்ப்புக்க அவன் அதை எடுத்து மடி கொண்டான்.
"செருப்பைக் கையிலே கூடாதா?” என்று யாரோ அ இத்தனை மிதி மிதித்த அந்த அவன் மட்டும் விரும்பவில்ை அவன் மனத்திலிருந்து மறைந்து வேதனை - கலக்கம் அவனைச் கொண்டிருந்தது. நிற்க முடி அதற்குள்ளே - அதிலேயே அவனுடைய மனம் கடைசியில்
"திருடவில்லை, கிடந்த
இவ்வளவில் சமாதா சமாதானத்தை உண்டு ப6 போராடிக்கொண்டே நின்றான். மூன்று ஸ்ரேசன்களைக் கடந்:
"இனி வண்டி நின்றதும் முடிவுக்கு திடீரென்று வந் அகப்படாமல் இருக்க வேண்டுபே அவனை ஆடச் செய்து விட்ட
அடுத்த ஸ்ரேசனில் வ இறங்கி வெளியே வந்து சேர்ந்த வண்டியிலோ இறங்கிவரும்ே சந்தேகிக் கவில்லை. ஆய மறைந்துகிடந்த - அவனுக்குச் அவனை ஏதோ செய்துகொண்டி கூட அவன் இன்னும் பார்க்க ஒட்டி பரம இரகசியமாக அது கையினால் மட்டும் தொட்டுப்
12

blib
குள் அது புகுந்து கொண்டது. ளையும் உதறி எறிந்துவிட்டு யில் புதைத்து வைத்துக்
எடுத்து வைத்துக் கொள்ளக் அவனுக்காகப் பேசினார்கள். மனிதனைக் கடிந்து கொள்ள ல. மிதிபட்ட நினைவு கூட விட்டது. பதிலுக்கு மற்றொரு சோர்ந்து போகும்படி செய்து யாமல் எப்படியோ அவன் நின்று கொண்டிருந்தான். ல் சமாதானம் சொல்லியது;
தை எடுப்பதில் என்ன தவறு?"
னம் உண்டாகின்றபோதும் ண்ண அவன் மனத்தோடு அதற்குள் வண்டி இரண்டு து விட்டது.
இறங்கி விடவேண்டும்" என்று து சேர்ந்தான். அதற்குள் ) என்ற கவலை எதிர்பாராமலே
gol.
1ண்டி நின்றதும் நினைத்தபடி ான். அவன் எதிர்பார்த்ததுபோல பாதோ யாரும் அவனைச் பினும் அவன் மடியிலே சொந்தமில்லாத அந்தப் பணம் ருந்தது. அது எவ்வளவு என்று ந துணியவில்லை. மடியோடு து கிடந்தது. இடையிடையே பார்த்துக்கொண்டான்.
6

Page 131
தெரிந்ததாகவே இருந்த இரண்டொரு தடவை வந்த அனுபவத்தை வைத்துக் நடந்தான். நேரம் அ நடமாடிக்கொண்டிருந்தார்க இருந்தது.
அவன் எந்த நடந்துகொண்டே யிருந்த அவனுக்குக் கிட்ட வந்தது அதில் ஏறி உட்கார்ந்துசெ நேரத்திற்குள் கண்டக்டர் என்று கேட்டான்.
"ரேமினல்" அவ்வளவோடு அவ அந்த பஸ் எங்கே போகி இருக்கின்றன என்ற ஒன்று 96.66 assT LITLD6) gLDITGs: பெற்றுக் கொள்வதற்காகவே மடியிலே இருந்து ஒரு நோ ஒரு பத்து ரூபா நோட்டு கண்டக்டரிடம் நீட்டினான். க எண்ணிப் பாராமலே ம கட்டிக்கொண்டான்.
பஸ் இரண்டு மூன் பிறகும் அதில் உட்கார்ந்துெ இனி எங்கே நின்றாலு எண்ணிக்கொண்டே உட்க ஊரில் நின்றது உடனே அ
அதைப் பார்த்த க

ம்பந்தன்
கு ஏதோ ஓர் அளவுக் கு து. கடை விஷயமாக முன் ஞாபகம் மட்டும் இருந்தது. அந்த கொண்டு தெருவில் வேகமாக திகமாகவில் லை. ஜனங்கள் ள். கடைகளில் நிறையக் ட்டம்
இடத்திலும் நிற்கவில் லை. ான். வழியில் வந்த ஒரு பல
ம் நின்றது. திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு 5ாண்டான். பஸ் புறப்பட்டு சிறிது வந்து "எதுவரைக்கும் டிக்கற்?"
பன் நிறுத்திக்கொண்டான். ஆனால் றது - வழியில் எந்த இடங்கள் றுமே தெரியாத தன் நிலையை ந்து விட்டான். பிறகு டிக்கற்றைப் புற்றினுள் கையை விடுவதுபோல ட்டை இழுத்துப் பார்த்தான். அது
அதை வேதனையோடு தான் 5ண்டக்டர் கொடுத்த சில்லறையை றுபடியும் மடியிலே வைத்துக்
று ஊர்களைத் தாண்டி விட்டது. கொள்ள அவனால் முடியவில்லை. றும் இறங்கி விடுவதே என ார்ந்து இருந்தான். பஸ் அடுத்த அவனும் இறங்கினான்.
கண்டக்டர் கேட்டான்,
127

Page 132
FLUGAD|
"ஏனைய்யா பணத்தை
“இங்கே அவசிய வேை மறந்து விட்டேன்."
அவனுடைய பதில் படுத்தியது. ஆனால் உள்ளுக் கொண்டிருந்த அந்த இரகசிய மறைக்க முடியாத நிலையிலே தெருவில் நடமாட்டம் குறைந்து போகிறேன்" என்ற நினைவு இ6 ஒரு கோயிலைக் கண்டதும் அ போய் உட்கார்ந்தான். அதன் பிற படுக்க வேண்டும் என்ற தேை ஆனாலும் கடைசியில் ஒருமு வேதனையாகத் தான் இருந் உட்கார்ந்தான். அதுவும் முடிய இங்குமாக உலாவினான். மனம்
“எதற்காக இதை எடுத்ே கேட்டபடி நிழலான ஒரு மூலை நெஞ்சுக்குள் ஏதோ செய்தது. திருக்குளத்தில் கால் முகங் மறுபடியும் திரும்பி வந்து படு முடிக் கொள்வதை விட திறந்து தெரிந்தது. ஆனாலும் கண்கை உலகமே இடிந்து தகர்ந்து விடு தோற்றங்கள் மாறி மாறி எழுந் பிறகு நன்றாக 6 உட்கார்ந்துகொண்டு தன்னைே "ஐயோ, இழந்தவனுக்கு பதிலாக நீண்ட ஒரு நெஞ்சின் ஆழத்திலிருந்து வெளி செல்ல வாய் விட்டு அழவேண் தோன்றியது. ஆனால் அவ
128

t
வீணாக்கினாய்?"
ல இருக்கிறதை அப்போது
கண்டக்டரைத் திருப்திப் குள்ளே கருக்கிக்கரைத்துக் ம் முகத்திலே தெரியாதபடி அவன் நடக்க ஆரம்பித்தான். து கொண்டிருந்தது. "எங்கே ல்லாமலே நடந்தவன் எதிரே தன் வெளி மண்டபத்திலே 3கு வெகுநேரம் வரை சரிந்து வ அவனுக்கு வரவில்லை. 1றை படுத்தும் பார்த்தான். 3தது. உடனே எழுந்து வில்லை. எழுந்து அங்கும் ) அடித்துக்கொண்டிருந்தது.
தன்?" என்று தன்னைத்தானே யிலே போய் உட்கார்ந்தான். எழுந்து சென்று எதிரேயுள்ள களைக் கழுவிக்கொண்டு த்துப்பார்த்தான். கண்களை வைத்திருப்பதே ஆறுதலாகத் )ள இறுக முடிப்பார்த்தான். வதுபோல பயங்கரமான பல து மறைந்தன. ரிழித் தபடியே எழுந் து ப கேட்டான்:
த எப்படியிருக்கும்?"
பெருமூச்சே அவனுடைய க் கிளம்பியது. நேரம் செல்லச் ாடும் போலவே அவனுக்குத் ன் அப்படி அழவில்லை.

Page 133
3-Libl
கண்களிலிருந்து கண்ணிர் துடைத்துக்கொண்டு யோசி ஓடலாமா என்று கூட ஆசை
வேதனை உள்ளேயி கோணத்திலிருந்து குத்தி எப்படியாவது திடப்படுத்த மு குழம்பி தடுமாற்றத்தை மயக்க நான் கனவு காண்கிறனோ?” கடைசியில் எழுந்து சென் உட்கார்ந்து கொண்டு "கடவ என்று வேண்டினான். அப்பொ
உட்கார்ந்திருந்தவன் அடி மடியிலே மூடி மறைத்துச் வதை செய்து கொண்டிருந்த ஒருவனுக்குச் சொந்தமான எடுத்துக்கொண்டு ஓடிப்போய் சில்லறையும் நோட்டுமாக { விட்டு அகன்று விட்டன. சற் உதறி உடுத்துக் கொண்டா
"எப்பொழுது நித்திை தெரியாது. காலையில் அவ கண்களைத் திறந்து பார்த்த
"எப்பொழுது இங்கே அவனைத் தட்டி எழுப்பியவ அவன் பதிலுக்கு இ "நீ இங்கேதான் இரு நின்றவன் குனிந்து கொண்டு, "வீட்டுக்குப் போய் எழுந்திரு” என்று அழைத்தா சந்நிதானத்தைக் கட துடைத்துக்கொண்டு நடந்தா

பந்தன் மட்டும் வந்தது. கண்களைத் த்தான். பிறகு எங்கேயாவது ப்பட்டான்.
ருந்து கிழித்தது. பயம் மற்றொரு யது. கடைசியில் மனத்தை முயன்றான். நிகழ்சிகளெல்லாம் கத்தை வருவித்தன. "ஒருவேளை என்று கூடச் சந்திேகப்பட்டான். று சந்நிதானத்திற்கு எதிரில் புளே, என்னைச் சோதிக்காதே" ாழுது மணி இரண்டு அடித்தது.
திடீரென்று எழுந்து நின்றான். 5 கட்டி வைத்திருந்த - அவனை - ஊர் பேர் தெரியாத யாரோ ா அவ்வளவையும் கையில் உண்டியலுக்குள் திணித்தான். இருந்த அவ்வளவும் அவனை 1று விலகி நின்று வேஷடியை
50.
ரயானேன்" என்பது அவனுக்கே னை யாரோ எழுப்பினார்கள். ான்.
வந்தாய்?" என்று கேட்டான்
ன்.
ப்படிக் கேட்டான்:
க்கிறாயா?"
அவன் கையைப் பிடித்துக் எல்லாம் பேசிக்கொள்ளலாம்.
ன்.
க்கும்போது அவன் கண்களைத்
ன்.
29

Page 134
பிரய
மைதிலி வெகு நே அவளை வார்த்தைக்கு வ கொண்டிருந்தார்கள். அவளுை கணிர் என்று ஒலித்துக்கொன
"யார் என்ன சொன்ன கொடுங்கள். மனச்சாட்சியை மனிதன் தருமப் போர்வைக் மகாபாதகங்களைச் செய்கி செய்கைகளுக்கெல்லாம் த கேட்கவில்லையா? இனி, சுய தருமநூலையும் எரித்து விடுங் அற்புத சாஸ்திரங்கள் நமக்கு
ஜனங்கள் கரகோஷஞ அரும்பி வடிந்துகொண்டிருந்த ஒன்றினால் ஒற்றிக்கொண்டே முன்னால் ஏதோ புரியா உட்கார்ந்திருந்த அந்த இளை ஒரு சிரிப்புத் தோன்றி மறை அவள் ஏனோ மருண்டுபோ சமாளித்துக்கொண்டு இப்படி
1.

பாணி
ரம் பேசிவிட்டாள். ஜனங்களோ ார்த்தை உற்சாகப்படுத்திக் டைய குரலும் வெண்கலம்போற் ன்டிருந்தது.
னாலும் மனச்சாட்சிக்கு விலை மறைக்க எண்ணும்போதுதான் குள் நுழையப் பார்க்கிறான். றவன்கூட தன்ஈனத்தனமான 3ருமம் பேசுகிறதை நீங்கள் மாகச் சிந்திக்கவிடாத எந்தத் கள். நியாயத்துக்குப் புறம்பான ந வேண்டாம்."
செய்தார்கள். தன் நெற்றியில் வியர்வையைக் கைக்குட்டை அவள் திரும்பினாள். அவளுக்கு த தத் துவங்களைப் போல் ஞனுடைய முகத்தில் இலேசாக தது. அதை அவதானித்ததும் னாள். ஆயினும் தன்னைச் ஆரம்பித்தாள்:
50

Page 135
"மடமைகள் கட்டுப்பாடுகளுக்குள் ஊறிப்ே நூல்களை நெட்டுருப்பண்ை பட்டங்களைச் சுமந்து ெ அவர்களுடைய வார்த்தைக பிற்போக்கான அந்த மனிதர் வெகுதூரம் ஆழத்தில் தள் நன்றாக உணர்ந்து கொள்:
ஜனங்கள் உணர்ச் பேச்சுத் தொடர்ந்து போய்க்
"நமது வாழ்க்கை அகப்பட்டுக்கிடந்து இழுபடக் அணைப்பிலே எல்லாக் கட்டு சுதந்திரத்துடன் கெம்பீரமாக
சபையோர் கைகெ அவள் முடிவுரையை ஆரம்
"கடைசியாக ஒன்று உலகத்திற்கு இளைஞர்கே யுகத்தின் மறுமலர்ச்சி அ ஊற்றெடுக்க வேண்டும். ை பிற்போக்குச் சக்தி எந்த தகர்த்துக் கொண்டு மு: கடமையாகும். எதிர்கால உ6 இதையேதான்."
கரகோஷம் வானை நமஸ்காரம் சொல்லிவிட்டு உ வெற்றிப் பெருமிதத்தில் மலர் கண்கள் பக்கத்தில் ஒடுங் இளைஞனை ஆராயத்

பந்தன் நிறைந்த பழமை என்ற பானவர்கள் - அவர்கள் எத்தனை வினவர்களானாலும் - எத்தனை கொண்டவர்கள் என்றாலும் ளுக்கு விலை வைக்க முடியாது. களுடைய போதனைகள் நம்மை Iளிவிடக் கூடும். இதை நீங்கள் ள வேண்டும்."
சியோடு கை கொட்டினார்கள். 5கொண்டேயிருந்தது.
5 ஏமாற்றங்களுக்கு நடுவில் கூடாது. அது தன்னம்பிக்கையின் ப்பாடுகளையும் கடந்து கொண்டு 5 நிமிர்ந்து நடக்கவேண்டும்."
ாட்டக் கொஞ்சம் "லிவு" விட்டு பித்தாள்.
று சொல்லுகிறேன். எதிர் கால ள அஸ்திவாரமானவர்கள். புது வர்களது உள்ளங்களிலேதான் நந்து போன பழமை என்னும்
ரூபத்தில் வந்தாலும் அதைத் ன்னேறுவது அவர்களுடைய லகம் இளைஞர்களிடம் கேட்பதும்
முட்டி மெல்ல ஓய்ந்தது. மைதிலி டட்கார்ந்தாள். அவளது உள்ளம் ந்து குமுறியது. ஆயினும் அவள் வ்கி உட்கார்ந்திருக்கும் அந்த
தொடங்கின. அவனோ
131

Page 136
பிரய
சிந்தனையிலாழ்ந்து நிலத்தை எல்லோரும் கைகொட்டி முடிக இரண்டொரு தரம் ஒன்றையொ
அவன் அப்படி அசட்6 அவளுக்குப் பொறுக்கமுடியா அதற்குள் அந்தக் கூட்டத்த ஏதேதோ பேசிவிட்டு மைதிலின் புகழ்ந்து கொட்டினார். அதுகூட இனிக்கவில்லை. ஓரக் கண் கவனித்தபடியே ஒரு புறத்தில்
தலைவர் உட்கார்ந்தது அதற்குள் யாரோ ஒருவர் ஓடின் காதோடு குனிந்து "சிவராமனை சொல்லவில்லையே” என்று வ
"அவர் தன்னைப் பற் என்று கேட்டுக்கொண்டார்.” த மைதிலியின் காதுக்கும் எட்டி ஆச்சரியத்தோடு திரும்பி கூட்டத்துக்குள் கலந்து மறை
2
நாட்கள் கழிந்து கொ6 பற்றிய எண்ணங்கள் உண்டாகு சிவராமனைப் பற்றிய நினைவு ஒரு முறையாவது சந்திக்க மனம் அசைப்பட்டது. ஆயினு ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
13

நயே பார்த்தபடி இருந்தான். கிற சமயம் அவன் கைகளும் ான்று முட்டி விலகின.
டை செய்வதுபோல இருந்தது த வேதனையைத் தந்தது. நிற்குத் தலைமைவகித்தவர் யைப் பற்றி ஒரு அத்தியாயம்
அந்த நிலையில் அவளுக்கு ணால் அந்த இளைஞனைக்
உட்கார்ந்திருந்தாள்.
தும் எல்லோரும் எழுந்தார்கள். வந்து அந்தத் தலைவருடைய ாப் பற்றி ஒரு வார்த்தைகூடச் ருத்தப்பட்டார்.
றி "ஒன்றுமே பேசக்கூடாது" லைவருடைய இந்தப் பதில் பது. உடனே அவள் மிகுந்த னாள். அதற்குள் அவன் ந்துவிட்டான்.
ண்டிருந்தன. பிரசங்கங்களைப் ம்போதெல்லாம் மைதிலிக்குச் வரத்தான் செய்தது. அவனை வேண்டும் என அவளுடைய ம் அது கைகூடாமலே காலம்

Page 137
அன்று, அவள் சமு: வந்தாள். அவளுடைய மன ஒரு விஷயத்தைப்பற்றியே மாலையின் தங்க ஒளி, பரந் நீர்ப்பரப்பையும் முத்தமிட்டு ஸ் போல் இருந்தது. ஜனங்கள் இங்கும் இருந்து ஏதேதோ ே
மைதிலி, அலைகள் நடந்தாள் குளிர்ந்த காற்றும் நட" என்று தூண்டிக்கொ நடமாட்டம் குறைவான எ திரும்பாமல் நடந்துகொண்டே
அந்த ஒதுக்கிலேதா நிலையில் உட்கார்ந்திருந்தான் பொன் வானத்தையுங் கூட விரும்பாதவை போல நிலத்ை
அவனிருந்த அந்த நீ உண்டுபண்ணியது. "வாழ்வி தேடுகிறாரோ" என்று தனக்குள் மெல்ல நடந்துசென்று அவ திடீரென்று ஒரு பெண் தன்மு தடுமாறி எழுந்துவிட்டான்.
மைதிலி மெல்லச் ஞாபகமிருக்கிறதா?" என்று (
அவன் மெளனமாக6ே அசைத்தான். சிறிது நேரம் முடியாதவர்களாகி நின்றார்க ஆரம்பித்தாள்.

ந்தன் ந்திரக் கரைக்குத் தனியாகவே மோ சமீபத்தில் பேசவேண்டிய சிந்தித்துக்கொண்டிருந்தது. து கிடந்த வெள்ளி மணலையும் வர்க்கத்தை ஞாபகப்படுத்துவது கூட்டங் கூட்டமாக அங்கும் பசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
கழுவிவிட்ட புது மணல்மீது ஈரமணலும் அவளை "இன்னும் ணடிருந்தன. அதனால் ஜன ல்லை வந்தபின்னும் அவள் யிருந்தாள்.
ன் சிவராமன் தன்னை மறந்த
. நீலக்கடலையும் பரந்து கிடந்த அவ ைகண்கள் பார்க்க
தையே நோக்கியபடியிருந்தன.
ைெல அவளுக்கு வேதனையை ல் மனமுடைந்து சாந்தியைத் ளே சொல்லிக்கொண்டு மெல்ல பன் எதிரே போய் நின்றாள். >ன்னே வந்து நின்றதும் அவன்
சிரித்துக்கொண்டே, "என்னை 385 LT6i.
நின்று "ஆம்" என்று தலையை வரை இரண்டு பேருமே பேச ள். பிறகு அவள் எப்படியோ

Page 138
பிரயா
"உங்களுடைய ஆழ்ந்த பண்ணிவிட்டேன். என்னை மன்
அவன் ஒரு மாதிரித் த6 "அப்படி ஒன்றையுமே நீங்கள் ெ
அவளுக்கு மேலும் பே ஆனாலும் பேச்சு வரவில்ை செய்வதுபோல இது அவ்வளவு அதனால் கஷ்டப்பட்டுக் கொன
அப்போது அவன் பேசி "தனியாக இங்கே வந்
கேட்டபிறகுதான் எதற்க அவன் தன்னைத்தான் நொந்து ெ "நீங்களுந்தான் தனியாக வந்து ஏன் அப்படிச் செய்யக்கூடாது?
சிவராமன் சிரித்தான். பழைய நினைவுகளைக் கிள வேதனை கலந்த குரலில் "நீ கேலி செய்கிறீர்கள். உங்கை நடந்துகொள்வது உண்மையி விஷயந்தான்." என்று சொல்லி
அவன் சாந்தமாகவும் நி இதுவரை யாரையுமே கேலிெ ஆயினும் என்னையறியாமலே த செய்து மன்னித்துக் கொள்ளு
மைதிலி பேச்சற்று நீ மெல்ல மெல்ல விடுபடுவது ே அவளைப் பரவசப்படுத்திக் கொ "என்னை மன்னிக்க வேண்டும்" எ
134

ଶ୪୪୩
சிந்தனைகளுக்கு இடையூறு னிக்க வேண்டும்."
ன்னைச் சரிப்படுத்திக்கொண்டு சய்துவிடவில்லை" என்றான்.
சவேண்டிய தேவையிருந்தது. ல. சபையிற் பிரசங்கஞ் சுலபமாகவும் தெரியவில்லை. ன்டே சும்மா நின்றாள்.
னான்.
து நிற்கிறீர்களே?"
ாக இப்படிச் செய்தேன் என்று கொண்டான். அதற்குள் அவள் நிற்கிறீர்கள். நான் மட்டும் என்று கேட்டாள்.
அந்தச்சிரிப்பு அவளுக்குப் றிவிட்டது. உடனே அவள் ங்கள் பெண்ணுலகத்தையே |ளப் போன்றவர்கள் இப்படி Iல் வருத்தப்பட வேண்டிய
நிறுத்தினாள்.
தானமாகவும் பேசினான்: "நான் செய்ய எண்ணியதுமில்லை: நவறு நேர்ந்திருக்கலாம்.தயவு
yy
856T.
ன்ெறாள். பந்தங்களினின்றும் பான்ற ஓர் இன்ப உணர்ச்சி ண்டிருந்தது. சிறிது பொறுத்து ன்று தாழ்மையோடு கேட்டாள்.

Page 139
சம்பந்
"நீங்கள் ஏதாவது பிழை நான் உங்கள்மீதுசுமத்திய பழி இல்லையா?”
அவளோடு சேர்ந்து சி "உங்களிடம் ஒன்று கேட்க கேட்கலாமா?" என்று மைதிலி "நன்றாகக் கேளுங்கள்
உபயோகமான உங் அடக்கி வைத்துக்கொண்டு 6 எனக்கு உண்மை சொல்ல 6ே
அவன் மெளனமாகி ர திருப்பி அதையே கேட்டாள்.
"என்னிடம் அப்படி எ6 உண்மையில் நான் எதையும் அ ஒதுங்கி வாழவுமில்லை."
"பெரியமனிதர்களும் கொண்டுதானிருக்கிறார்கள்; இ
ஆச்சரியமான அந்தப் உற்றுக் கவனித்துவிட்டு "நி விளங்கவில்லை" என்றான்.
"பார்த்தீர்களா, மறுபடிய ஆரம்பித்து விட்டீர்களே" என் பேசவிடாமலே பிறகும் ஆரம்பி
"அறிவில்லாதவர்கள் செய்தாலும் பெரியோர்கள் தாம அழிவற்ற இந்த நம்பிக் விடைபெறுகிறேன்."
13

தன்
செய்தீர்களா? அப்படியானால் நியாயமானது என்றாகிவிடும்:
வராமனுமே சிரித்தான். பிறகு
வேண்டும் என இருந்தேன்
நிறுத்தினாள்.
" என்றான் சிவராமன்.
கள் சக்திகளையெல்லாம் ரன் ஒதுங்கி வாழுகிறீர்கள்? வண்டும்."
நின்றான். அவளோ திருப்பித்
ன்ன சக்தியைக் கண்டீர்கள். டக்கி வத்திருக்கவுமில்லை;
பொய் சொல்லத் தெரிந்து 6060)6OuJIT?
பெண்ணை அவன் ஒருமுறை ங்கள் சொல்வது எனக்கு
ம் என்னைப் பரிகாசம் செய்ய ாறு சொன்னவள் அவனைப் த்தாள்.
ர் ஆயிரம் பிழைகளைச் கவே மன்னித்துவிடுகிறார்கள். கையோடு உங்களிடம்

Page 140
பிரயா
அவன் நமஸ்கரித்தான் கொண்டு "தனியாக வந்து நிற் சொன்னீர்கள். இருள் மேலு வருகிறீர்களா?" என்று கேட்டா
ஒருவரோடொருவர் ஒன் நடந்தார்கள். அதற்குள் அவ: என்ன செய்கிறீர்கள்?" என்று
"சும்மா தான் இருக்கி "அப்படியானால் பைத் "படிக்கிறேன்.” "அது என்ன படிப்போ அவன் சிரித்துக் கொ எனக்கு ஒரு புதிய பாடமாகத்
அவளும் "கலகல "பாக்கியவசத்தால் உங்களை சொல்லிப் பிரிந்து சென்றாள்.
3
மற்ற நாள்: அஸ்தம முன்பே மைதிலி சமுத்திரக் அவனைக் காணவேண்டும் என் தூண்டிக் கொண்டிருந்தது. 'அ என எண்ணியவளாய் நேராகே சந்தித்த இடத்துக்குச் சென்றா காணவில்லை. ஆயினும் வருவ தான் ஆறுதல் செய்துகொண்டே
13

ணிை
அவளும் அவ்வாறே செய்து கிறாயே என்று அப்பொழுதே ம் படரவிட்டது. நீங்களும் ள்.
ாறும் பேசாமலே சிறிது நேரம் ஸ் திரும்பி நின்று, "நீங்கள் கேட்டாள்.
றேன்."
தியம் பிடித்து விட்டதா?”
r
ண்டே சொன்னான்: "நீங்களே தான் தோன்றுகிறீர்கள்".
வென்று சிரித்தாள். பிறகு, இன்று சந்தித்தேன்" என்று
னத்துக்கு வெகுநேரத்துக்கு கரைக்குக் கிளம்பிவிட்டாள். ற ஆசை அப்படி அவளைத் வர் அங்கேதான் இருப்பார்’ வே முதல் நாள் அவனைச் ள். ஆனால் அவனை அங்கே ார்' என்று அடிக்கடி தன்னைத் அங்கே உட்கார்ந்திருந்தாள்.

Page 141
பொழுது போய்க்ெ வந்தார்கள்; போனார்கள். கடைசியில் இருள் பரவுகிற வரப் போகிறார்? என்ற 6ே தெருவுக்கு ஏறும்போது எா தொட்ட அந்தக்குரல் காற்றி விழுந்தது. நடப்பதை நிறு சற்றுத் தொலைவில் யா நன்றாகத் தெரிந்தது. ம கேட்டாள். சந்தேகமில்லை.
அவள் மெல்ல நட உட்கார்ந்தாள். அப்பொழுது பையனே பேசினான்:
"ஆறேழு வருவ செத்திட்டாங்களாம்."
"அம்மா இருக்கிறா "ஆமாம், இருக்குது "எங்கே?"
"பட்டணத்திலேதா6 "பட்டணத்திலேதான் "தெரியாது. எங்குந் "அப் படியானா லி காணுகிறதில்லையா?"
“அதிக நாளாச்சு." "உனக்குத் தம்பி "தங்கை இருக்கு இருக்காது."

y Lu 556õi - 5ாண்டிருந்தது. எத்தனையோ பேர் அவன் மட்டும் வரவில்லை. 3 நேரமாகிவிட்டது. ‘இனி எங்கே பதனையோடு எழுந்து நடந்தாள். வ்கிருந்தோ அவள் இதயத்தைத் ல் மிதந்துவந்து அவளது காதிலே த்திவிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தாள். ரோ இருவர் உட்கார்ந்திருப்பது றுபடியும் காதைக் கொடுத்துக் சிவராமனுடைய குரல்தான் அது.
ந்து அவர்களுக்குப் பின்புறமாக சிவராமனுக்குப் பக்கத்திலிருந்த
ஷங்களுக்கு முன் னாடியே
ளா?" இது சிவராமனுடைய குரல்.
y
l.
面”
ண் என்றால் எங்கே?"
திரியும்."
நீ உன் அம் மா வைக்
தங்கை இல்லையா?”
bl. அதுக்கு 69(b. 6).Judi dinL
137

Page 142
பிரயான
சிவராமன் பேச்சை நிறுத்
"சாமி! பசிக்குது. ஏதா சிறுவன்.
சிவராமனுடைய கைக துழாவின. பையனோ அ பார்த்தபடியிருந்தான். பைகளு வெளியே வர மறுப்பவைபோ அப்போதுதான் பின்புறத்திலிருந்து
"இங்கே இருக்கிறது கெ
சிவராமன் திரும்பினால் ஓடினான். அவள் அந்தப் பைய6 கிட்ட வந்தாள். வந்துகொ6 பார்த்துக்கொண்டே "பணம் இங் சிவராமன்.
"அப் படியானால் கொண்டிருந்தீர்கள்?" என்று அவ
"நன்றாக ஆராய்ந்து இருக்கவும் முடியவில்லை. ே ஏற்படுவதில்லை."
"என்ன புதிர் போடுகிறீர்
"இந்த உலகமே அவிழ்க்
சிறிது நேரம்வரை ஒருவன இருந்தார்கள். பிறகு அவ வைத்துக்கொண்டு பேச்சை ஆர
"ஒரு சந்தேகம் உங்களி
"நன்றாகக் கேளுங் சொல்லுகிறேன்."
138

of
திவிட்டுச் சும்மா இருந்தான்.
வது குடுங்கோ" என்றான்
ள் சட்டைப் பைகளைத் அந்தக் கைகளையே க்குள் நுழைந்த கைகள் ல அப்படியே கிடந்தன. மைதிலியின் குரல் கேட்டது. காடுங்கள்
ன். பையனோ அவளிடம் னை அனுப்பிவிட்டு எழுந்து ண்டிருந்த மைதிலியைப் கே இருக்கிறதே" என்றான்
என் ன யோசித் துக் ள் கேட்டாள்.
பார்த்தால் யோசிக்காமல் யாசித்தும் ஒரு பயனும்
களே?”
கமுடியாத ஒரு புதிர்தானே!"
ரை ஒருவர் பார்த்தபடி சும்மா ள் எதையோ ஒன்றை ம்பித்தாள்.
ரிடம் கேட்கப்போகிறேன்."
ங் கள் ; முடியுமானால்

Page 143
சம்
"சிலர் மிகச் ச| உடையவர்களாகவும் வேறு உடையவர்களாகவும் இருக நோக்கங்களும் கைகூடும்ே இன்பமோ அளவில் வித்திய
சிவராமன் நிதானித்
மைதிலி அதையே (
"எனக் குப் பசி முயற் சிக் கலிறேன் . என திருப்தியடைகிறேன். நீங்களே முயலுகிறீர்கள். உங்கள் ே பாடுபட வேண்டியிருக்கிறது சித்தியாகிறது என்று 6ை நீங்களும் திருப்தியடைகிறீ மனமும் திருப்தியடைவதால் வித்தியாசம் இருக்கிறதா?”
இதுவரை மெள ஆரம்பித்தான்.
"சாதாரண இ8 லவியங்களையும் எப்படி இச்சைகள் உடம்பின் பசி. அப்படியே இச்சைகள் கைகூ லவழியங்கள் சித்திக்கும்போ சம்பந்தமே கூறமுடியாது."
அவள் மெளனமாகி அவளோடு பேச்சை நிறு ஆயத்தமானான். பிறகு தொடர்ந்து நடந்தாள். வழிu அவள் வேண்டுமென்றே இ6

பந்தன் - ாதாரணமாக நோக்கங்களை சிலர் அசாதாரண நோக்கங்களை bகிறார்கள். ஒவ்வொருவருடைய பாது உண்டாகிற திருப்தியோ பாசமாக இருக்கிறதா?”
துக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.
வேறொரு விதமாக ஆரம்பித்தாள்.
க் கிறது. நான் அதற்காக ர் பசி ஆறினதும் நான் ாா உலகத்தின் பசியைப் போக்க நாக்கம் நிறைவேற எவ்வளவோ 1. அப்படிப் பாடுபட்டு அதுவும் வத்துக்கொள்வோம். அப்போது ாகள். இந்த இரண்டுபேருடைய உண்டாகிற இன்பத்தின் அளவில்
னமாக இருந்தவன் பேச
சைகளையும் , உயர்நீத ஒன்றாக மதிக்க முடியும்? லவழியங்கள் உயிரின் தாகம். டும்போது ஏற்படுகிற திருப்திக்கும் து கிடைக்கிற ஆனந்தத்துக்கும்
உட்கார்ந்திருந்தாள். அவனோ த்தி விட்டு எழுந்து நடக்க அவளும் எழுந்து அவனைத் பில் வந்துகொண்டிருக்கும்போது தைச் சொன்னாள்.
139

Page 144
பிரயான
"ஆழ்ந்த தத்துவங்களில் பெரிய சிக்கல்களைத் தூக்கிக்ெ செய்யத்தக்க சாதாரணமானவைக மேல் என்றே நான் கருதுகிறேன்
"ஒவ்வொருவரும் த செய்கிறார்கள்; நாமேன் இதிற்
சிவராமனுடைய வார்த்ை நடக்கச் செய்தன. பிறகு அ சென்றார்கள்.
4
இப்பொழுதெல்லாம் பழகினார்கள். மனம் விட்டு பேசுவதற்குரிய 'தெம்பு அவ சில சமயங்களில் 'வாருங் இழுத்துக்கொண்டு வீட்டுக்கே காணாமல் இருப்பதென்பதும் அவ வந்துவிட்டது.
அன்று வீட்டின் முன்பு உட்கார்ந்திருந்தார்கள். எப்படியா6 அகப்படுத்திவிட வேண்டும் என அன்றைய மனநிலையும் தனிே அவளைத் தூண்டின.
"ஒரு விஷயம்" என்று
"என்ன? சொல்லுங்கள்" அவளால் உடனே ஆரம்பிக்க மு
அவனோ அவளது முகத்தைப் எதிர்பார்த்தான்.
1 40

5osf
மூழ்கி அவிழ்க்க முடியாத 5ாண்டு சங்கடப்படுவதைவிட, ளையே தொடங்கி முடிப்பது
y
T.
ங்களால் முடிந்ததைச் சங்கடப்பட வேண்டும்."
தகள் அவளைப் பேச்சின்றி வரவர் வழியாற் பிரிந்து
அவர்கள் நெருங் கிப் எந்த விஷயத்தையும் ளுக்கு உண்டாகிவிட்டது. கள்' என்று அவனை வந்துவிடுவாள். அவனைக் |ளுக்கு முடியாத காரியமாகி
றத்தில் இரண்டு பேருமே வது அவனைத் தோற்கடித்து ா அவள் ஆசைப்பட்டாள். மையும் "தொடங்கு' என்று
மைதிலி ஆரம்பித்தாள்.
என்றான் சிவராமன். ஆனால் டியவில்லை. தயங்கினாள். பார்த்தபடியே விஷயத்தை

Page 145
SS சம் கொஞ்சம் பொறுத்ே "கல்யாணம்" என்பதைப் மொட்டையாக நிறுத்தினால்
"யாருடைய கல்ய கேட்டுவிட்டு அவன் சிரித் சங்கடத்துக்குள்ளாக்கி சமாளித்துக்கொண்டு துணி “பொதுவாகத்தான் ே செய்துகொள்ளத்தான் வே6 "அது அவரவரைப் "நான் அதைக் கே கொள்கிறார்களே, அவர்கள் செய்யாது விடுபவர்கள்தான் அவள் இப்பபொழு
இறங்கினாள்.
"இயற்கையைப் சொல்லமுடியாது. அப்படியா அமைகிறவர்களை எவ்வா அவ்விதமே இயற்கையைப் நியாயமானவர்கள் என்று ெ எடுத்ததற்கெல்லாம் என்று நாம் சொல்லமுடியா இந்தப் பதில் அவ செய்தது. ஆயினும் சம பக்கத்தால் நுழையப் பார்த்
"நல்லது; இன்னுெ போகிறேன். அதற்கும் பதி: அவள் பேசுவதை நீ பார்த்தாள்.
"சரி, சொல்லி விடு

பந்தன் த மிகக் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டு பற்றித்தான் கேட்கிறேன்" என்று T.
ாணத்தைப் பற்றியோ?” என்று தான். அது அவளை மேலும் விட்டது. ஆயினும் ஒருாேறு ந்து பேசத் தொடங்கினாள்.
கட்டேன். ஒவ்வொருவரும் அதைச் ண்டுமா என்பதுதான் பிரச்சினை."
பொறுத்த விஷயம்." ட்கவில்லை. கல்யாணம் செய்து தவறு செய்கிறார்களா? அல்லது
தவறு செய்கிறார்களா?"
ழது ஒரு மாதிரி விஷயத்தில்
பிசகானது என்று யாராலும் னால் இயற்கையின் கட்டளைக்கு று பிழை என்று சொல்லலாம். புறக்கணித்து வாழுபவர்களை சொல்லுவதும் தவறே."
இது இயற்கையின் கட்டளை து. அது பெரிய பிசகாகும்."
1ளைக் கொஞ்சம் தடுமாறும்படி ாளித்துக்கொண்டு வேறொரு 3தாள்.
மான்று உங்களைக் கேட்கப் ஸ் சொல்லி விடுங்கள்." றுத்திவிட்டு அவனது முகத்தைப்
ங்களேன்" என்றான் சிவராமன்.
141

Page 146
Loyu T
"என் னையோ, உ வேறொருவரையோ எடுத்துக் கெ இந்த உலகுக் கு வர ஒ இன்றியமையாதிருந்தனர். அட் தந்தைக்கும் ஒவ்வொரு தாய் தர் இவ்வாறு ஒரு நூறு சந்த எத்தனையோ கோடானு ே சம்பந்தப்பட்டே இந்தத் தொடர் ஒரு தாயோ தந்தையோ இல்ை பிறந்திருக்கமுடியாதல்லவா? இ இந்த அற்புதமான சங்கிலியை ர அதிகாரமில்லையென்றே நான்
மைதிலி பேச்சை முடி: அவன் உடனே பதிலுக்குப் பு ஆரம்பித்தான்.
"இந்த உலகத்திற் கா ஜீவ வர்க்கங்கள் தோன்றின. அ மறைந்து போயின. அதனால் குறை ஏற்பட்டதா? அது போல அழியினும் அழிந்து போகட்டு பயப்படுகிறீர்கள்?"
இந்தப் பேச்சு அவ6 வேதனையை உண்டுபண்ணிய காட்டாமலே மறைக்கப் பிர அவளால் எதைப்பற்றியும் ே இருக்கவும் இயலாத ஒரு கொண்டது. அப்பொழுதுதா வேலைகளை முடித்துவிட்டு அ அம்மாள் வந்து உட்கார்ந்தது "அப்பனே ஒரு தொழிலுபே இருக்கிறாயாமே ஏன்?" என்று
14

னி
ங் களையோ அலி லது நாள்ளுங்கள். ஒவ்வொருவரும் ஒரு தாயுந் தந்தையும் படியே அந்தத் தாய்க்குந் நதையர் இருக்கவே செய்தனர். தியைக் கணக்கிடுங்கள். காடி தாய் தந்தையர்கள் நீண்டிருக்கிறது. இடையில் லையென்றால் நம்மில் யாரும் }ப்படியாகத் தொடர்ந்து வந்த நடுவில் நிறுத்திவிட யாருக்கும்
கருதுகிறேன்."
ந்துவிட்டுச் சும்மா இருந்தாள். |திர் போடுகிறவனைப் போல
லத்துக்குக் காலம் எண்ணற்ற வற்றுற் பல முற்றாக அழிந்து இந்த உலகத்திற்கு ஏதாவது மனித ஜாதியும் பூண்டோடு ம். அதற்காக நீங்கள் ஏன்
ாது உள்ளத்தைத் தாக்கி து. அவள் அதை வெளிக்குக் பத்தனப்பட்டாள். ஆயினும் பச முடியவில்லை. சும்மா நிலை அவளைச் சூழ்ந்து ான் அவளுடைய தாயார் ங்கே வந்து சேர்ந்தாள். அந்த மே சிவராமனைப் பார்த்து ) செய்வதில்லை என்று கேட்டாள்.
2

Page 147
"அம்மா! எத்த6 கேட்டுவிட்டார்கள். 'ஒன் மறுத்துவிட்டார்" என்றாள்
" ஆமாம்; எனக்கு
சிவராமன் சொ6 வேண்டுமென்றே இப்படிக்
"அப்படியானால் உ எதுவோ?”
"மண் சுமப்பது அ எல்லோரும் சேர்ந் அம்மாள், அவனுடைய ‘வாழ்க்கை என்று ஒன்று இ இழுக்கவேண்டுமல்லவா?
சிவராமன் சொன்ன
"அம்மா வாழவே தான்.அதற்காக நம் ைநா கேவலமாக வாழ்வதைவி எவ்வளவோ மேல்."
மைதிலி மெளனத தாயாரும் பேச விரும்பாத6 நேரத்திற்குள் அவனும் எ வெளியே சென்றான்.
கடந்த இரண்டு வரவில்லை. மைதிலி தான
அவனுடைய அறை காத்து நின்ற வாடகைப்பணி கண்டதும் "அம்மா, இந்த வரவேண்டுமென்றார்" எனத்

ம்பந்தன்
)ன நண்பர்கள் வற்புறுத்திக் றுமே செய்யமுடியாது ' என மைதிலி.
፵ን
அந்த வேலைகள் பிடிக்கவில்லை.
ஸ்லி முடிப்பதற்குள் மைதிலி கேட்டாள்.
உங்களுக்குப் பிடித்தமான வேலை
அல்லது அதுபோல வேறொன்று."
து சிரித்தார்கள். பிறகு அந்த முகத்தைப் பார்த்துக்கொண்டே }ருக்கிறதே. அதை எப்படியாவது என்றாள்.
ான்:
பண்டு மென்பதும் அவசியந் மே ஏமாற்றிக் கொள்ளக் கூடாது. விடச் சும்மா இருந்து சாவது
3திலாழ்ந்திருந்தாள்.அவளுடைய பளாகிச் சும்மா இருந்தாள்.சிறிது ழுந்து விடைபெற்றுக் கொண்டு
5
நாட்களாக அவன் அங்கே ாகவே பார்க்கப்போனாள்.
க்கதவு மூடிக்கிடந்தது. கதவோடு ம் வாங்குகிற மனிதன் அவளைக் மாசம் தன்னிடமே பணத்துக்கு தயங்கினான். 143

Page 148
பிரயா
"எத்தனை தடவை 2 இனிமேல் நீ ஒரு போதும் பண என்று அவள் கண்டிப்பாகச் செ யன்னல் வழியாக உள்ளே ப
வெறுந்தரையிலே துை கையே தலையணையாக அவ ஏதோ ஒரு புஸ்தகம் பக்கத்தி அந்தக் காட்சி அவளு கடவுளே, என்று வாய்விட்டுச் விட்டாள். அப்போது பக்கத்து அ வெளியே வந்து, "அம்மா, இரவு கொண்டிருந்தார். பிறகு வாந்தி நித்திரையாகியிருப்பார் என சொல்லிவிட்டுச் சென்றார்.
அவள் மற்றப்பக்கமாக நின்று கண்களைத் துடைத்த நடந்து வீட்டுக்கு வந்தாள். முடியவில்லை. சிறிது நேரத்துவ சென்றாள்.
கதவு முன்போலவே அறையினுள்ளே அவனைக் கா பைத்தியக்காரியைப் போலத் நடந்தாள். எதிர்பாராதவிதத்தில் சந்தித்தாள். அவளுடைய உள்ள குமுறிக் கொண்டிருந்த வேதை "நீங்கள் யாருடைய செ LDIT'LofabóTIT?"
இதைக்கேட்டதும் அ இப்படிக் கோபிக்கிறீர்கள்? " எ "இரவு தூங்கினீர்களா? படிக்கிறீர்கள்? வாந்தியெடுத்தீர்
144

னி
உன்னிடம் சொல்லிவிட்டேன். த்துக்கு இங்கே வரக்கூடாது" ால்லி அவனை அனுப்பிவிட்டு ார்த்தாள்.
வியை விரித்து அதன் மேற் ன் தூங்கிக்கொண்டிருந்தான். லே கிடந்தது.
டைய நெஞ்சை உருக்கியது! சொல்லி அவள் பெருமூச்சு றையில் குடியிருப்பவர் ஒருவர் முழுவதுமே ஏதோ படித்துக் யெடுத்தார். காலையிலேதான் ன எண்ணுகிறேன்" என்று
முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டு ாள். பிறகு மெல்ல மெல்ல ஆயினும் அவளால் இருக்க i மறுபடியும் கிளம்பி அங்கே
தாழிடப்பட்டு இருந்தது. ணவில்லை. ஆனால் மைதிலி
திரும்பி வீட்டை நோக்கி சிவராமனை வழியிலேயே ாத்திலே இத்தனை நேரமாகக் ன கோபமாக மாறிவிட்டது.
ால்லையும் லட்சியம் செய்ய
வன் சிரித்தபடியே, " ஏன் ன்றான். அப்படி எந்தப் பரீட்சைக்குப் களாமே? ”

Page 149
Flið
அவள் ஒன்றன்பின் { கொண்டே போனாள். அவ6ே "எனக்கு இவையெல்லாம் சமாளித்தான். உடனே அ "நல்லது, இப்பொழுது வீட்டு என்று கேட்டாள்.
"அங்கே இப்போது "நீங்கள் வரத்தான் அவன் மறுக்கவில்ை சென்றான். வீட்டுக்குள் நுழை "நித்திரையும் நல்ல சாட் நாளைக்கு இப்படி இருக்க கேளுங்கள்” என்றாள்.
"சிவராமா! நீ இனி அந்த அம்மாள் தாயின் உ கேட்டாள்.
அவன் ஆமென்றோ மெளனமாக இருந்தான். பிறகு வருகிறேன்" என்று எழுந்து
அவன் சென்றதும் என்று அவள் பரவசமானா மலர்ச்சி அந்த வீட்டின் ஒவ்ெ அவள் ஓடியோடி எத்தனை செய்தாள். 'என் தெய்வத பணிவிடை செய்யும் பாக்கி அடிக்கடி சொல்லிக் கொன
பிறகு சிவராமன் அ இப்படியென்று சொல்லமுடிய ஒருவித இன்பப் போதையை
இரவுக்கும் அவன் (

பந்தன்
ஒன்றாகக் கேள்விகளை அடுக்கிக னா எல்லாவற்றிற்கும் பொதுவாக ) பழக்கமாகிவிட்டன” என்று வள் தொடர்ந்து உரிமையோடு }க்கு வருகிறீர்களா இல்லையா?”
எதற்காக?"
வேண்டும்.” )ல. அவளுக்குப் பின்னால் நடந்து ந்ததும் அவள் தாயைக் கூப்பிட்டு, ப்பாடும் இல்லாமல் எத்தனை லாம் என்று நீங்களே இவரைக்
இங்கேயே சாப்பிடேன்” என்று உள்ளத்தோடு அன்புக் குரலால்
இல்லையென்றோ சொல்லாமல் த "அம்மா, ஸ்நானஞ் செய்துவிட்டு
வெளியே சென்றான். நடக்க முடியாதது நடந்துவிட்டது "ள். அவளுடைய உள்ளத்தின் வாரு அணுவிலும் பிரதிபிம்பித்தது. ாயோ ஆயத்தங்களையெல்லாம் ந்துக்கு நேருக்கு நேர் நின்று யத்தைப் பெற்றவள் நான் என்று ÖTLT6i.
அங்கே வந்ததும் - சாப்பிட்டதும் ாததும் - மறக்க முடியாததுமாகிய அவளுக்கு உண்டுபண்ணியது.
வந்து சாப்பிட்டுவிட்டே சென்றான்.
145

Page 150
மறுநாள் நித்திரைவிட் சாப்பிட இப்போது வருவார் எ எழுந்தாள். பிறகு எல்லாவற்றை காத்திருந்தாள்.
நேரம் மெல்ல மெல்லச் தெருவைப் பார்த்துக்கொண்டே அவன் வரவில்லை. ஆனால் மட்டும் வந்து சேர்ந்தது.
பதறிக்கொண்டே அை
மைதிலி,
வழியில் - வண்டியில் சந்தித்தோம். எனக்காக நீ பிரயாணத்தை நிறுத்திவிடலாகா சென்றால் நானே அந்தப் பிழை ஆதலால் உன்னிடம் விடை ெ
அம்மாவின் பாதங்களில் சமர்ப்பித்துவிடு.
சிவராமன்.
மரணஞ் சூழ்ந்தபிறகு உலக இச்சைகள் போல மறுபட ஏதோ ஒன்று அவளைத் தூண்டிய மேலே தூக்கினாள். எங்கும் இ
இருந்தது. கண் களை முடி உட்கார்ந்தாள்.
1 4 (

டெழும்பும் போதே காப்பி ன்ற ஆனந்தத்தோடு அவள் }யும் செய்து முடித்துவிட்டுக்
கழிந்து சென்றது. மைதிலி கதவோடு வந்து நின்றாள். அவனெழுதிய ஒரு கடிதம்
தப் பிரித்துப் படித்தாள்.
சந்திப்பதுபோல நாங்களும் யும், உனக்காக நானும் து. இன்னும் கொஞ்ச நாட்கள் யைச் செய்துவிடவும் கூடும். பற்றுக் கொள்ளுகிறேன்.
என் ஆழ்ந்த வணக்கத்தைச்
ம் பிடித்துக்கொணடிருக்கும் டியும் 'அவனைத் தேடு' என்று பது. கஷ்டப்பட்டுக் கண்களை ருள் கவிந்து வருவது போல க் கொண்டு அப்படியே

Page 151


Page 152


Page 153


Page 154
bi