Page 1
கல்வி, பண்பாட்டலுவல்கள், ! வடக்கு = கிமு
 

விளையாட்டுத்துறை அமைச்சு க்கு மாகாணம்

Page 2
மறுமலர்ச்சி
ஈழத்து இ புனைகதைத் மறுமலர்ச்சிக் கி சிறுகன இருபத்தி
11946 v—
தொகுப் செங்கை ஆழியா
Glou கல்வி, பண்பாட்டு அலுவல்கள் திருகோ

க்கதைகள்
லக்கியப்
துறையின் ர்ாலகட்டத்துச் தகள் யைந்து
1948 ܢ
umriffiur : 1ள் க. குனராசா
fug (, விளையாட்டுத்துறை அமைச்சு
60IL10 GU)00

Page 3
MARUMALARCHCHIKK
A Collection of short stories
Compiled By : Dr. K. Kunare
Published By : Ministry of E North -East II Trincomalee.
First Edition : 1997-Decem
Cover Design : A. Markku
Printed At : Printing Dep North - East Love Lane Uppuveli Trincomale

ATHLAKAL
Sa
lucation, Cultural Affairs and Sports rovince
ler
ritment Province

Page 4
6TшpgЫ கல்வி, பண்பா அமைச்சினால் பண்பாட்டலுவல்களுக் திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டது யாவரும் திட்டங்களில் கல்வி,பண்பாட்டுத்துறைகள் எமது பண்பாட்டுக் கருவூலங்களை ஆ கல்வி, கலை, இலக்கியம், பண்ப ஏற்கனவே வெளியிட்டுள்ளோம். அவ்வரின் 'மறுமலர்ச்சிச் சிறுகதைகள்' நூலும் ஒ

ட்டுரை
ட்டலுவல்கள், விளையாட்டுத்துறை க்கான மூன்றாண்டுக்கால செயல் ம் அறிந்த விடயம். அச் செயல் ள் சார்ந்த நூல்களை வெளியிடுதலும், வணப்படுத்தலும் உள்ளட்ங்கியிருந்தன. ாடுசார்ந்த பல்வேறுநூல்களை நாம் சையிலே இப்போது நாம் வெளியிடுகின்ற ஒன்றாகும். எனனும் இதிலுள்ள சிறப்பு

Page 5
என்னவெனில் இது சிறந்த சிறுகள் தருணம் எமது ஈழத்தமிழிலக்கிய வர ஆவணமாகவும் அமைந்திருப்பதுதான்.
முற்போக்கு, நற்போக்கு எனப் முன்னரே இலக்கிய நோக்கோடு 'மறுமலர்ச்சி' இதழும் அக்கால தொடங்கியதேதான். பழந்தமிழ் இ6 பாராட்டிநின்ற சூழலில் நவீன இலக் கவிதைகள் என்பவையும் இலக்கியங் பணிபுரியத் தொடங்கியவர்களின் 'மறுமலர்ச்சி' என்பதாகும். ஈழத்தின் இ மையமாகக் கொண்ட இதழ்களுக்கு கைக்கான முழுஅம்சங்களையும் த முன்னிற்பதாகும். "ஈழகேசரி’ நாட்டின் பத்திரிகைகள் போலல்லாமல் தான் சிந்தனையாளர் மட்டத்தில் செல்வாகி காங்கிரஸ் என்ற அரசியல் அமைt மட்டுமன்றி தான்சார்ந்த சூழலினை அறிமுகம் செய்தது. எனவே பின்னால் இதழ்களுக்கும் ஒரு முன்னோடி யாழ்ப்பாணத்தில் வெளிவந்த பத்திரிை பெயர் கொண்டு அமைவது ஏதோ கொள்ளலாமா?) எனவே அக்கால க அதிலே வெளிவந்த இலக்கியப் கோரிநிற்கின்றன.
இதன் பின்னால் வெளிவந் தமிழகத்தின் பல்வேறுபடைப்பாளிகளில் மணிக்கொடி, கிராமஊழியன், ஊக்கிகளாகத் தொழிற்பட்டிருக்கலாம். முறைச் சாத்தியம். இலக்கிய வெளிய சூழலை ஈழகேசரிதான் ஏற்படுத்திய ஆயினும் ஈழகேசரி யிலும் வேறுப கலை இலக்கியப் போக்கின் புதிய கலைச்செல்வி' போன்ற யாழ்ப்பான வரவுகளுக்கான முன்தொடக்கமாகவு 3) LIT 9. எனவே இம் DOLD ஆவணப்படுத்தலுக்கும் உரியது ஆகிற இதழும் அவ்வாறே தான். 'மறுமலர்ச் பின்னால் திருகோணமலையில் தா ஆசிரியராகவிருந்து வெளிக்கொண்டு ஆய்விற்கும் ஆவணப்படுத்தலுக்கும் 2
'மறுமலர்ச்சிக்கு எவ்வளவு திற்கு எவ்வளவு வயதாகிறதோ அ.ை வயது. (மறுமலர்ச்சி இதழ் பிறந்தது இங்கு வெறுமனே பெருமைபாராட்டு "மறுமலர்ச்சிக் காலகட்டத்தின் சிறுக எமது சிறுகதைகளின் காலத்தை ஒட் ஒரு காலகட்டமாகக் கருதுவதே த நாம் 'மறுமலர்ச்சிக் காலகட்டத்தை காலகட்டங்களையும் அவதானிக்கின் புடமிடுவதற்கான சந்தர்ப்பங்களை ந

தகளின் தொகுப்பாயிருக்கும் அதே )ாற்றின் முக்கியமான காலகட்டத்தின்
பலவிதமான போக்குகளின் வரவிற்கு ல இளைஞர்களால் தொடக்கப்பட்ட ட்டத்தின் ஒரு புதிய போக்காகத் க்கியப்படைப்புகளே இலக்கியமெனப் lய வடிவங்களான, சிறுகதை, நவீன கள்தானெனப் பலரும் ஏற்றுக்கொண்டு ஒருமுன்மலர்விற்குப் பெயர்தான் தழியல் வளர்ச்சியில் யாழ்ப்பாணத்தை ம் முக்கியமான பங்குண்டு. பத்திரி ாங்கிவெளிவந்த ‘ஈழகேசரி’ அதிலே ஏனைய பாகங்களில் வெளிவந்த சார்ந்த பிரதேசத்தின், அப்போதைய கு செலுத்திய யாழ்ப்பாண வாலிபர் பின் சிந்தனைகளைப் பிரதிபலித்தது. பிரதிபலிக்கும் படைப்புக்களையும் ரில் யாழ்ப்பாணத்தில் வெளிவந்த பல யாகவும் அமைந்தது. (பின்னால் ககள் பலவும் ஈழநாடு, ஈழமுரசு எனப் ஒரு தொடர்ச்சியாகவே என விளங்கி ட்டத்தின் ஈழகேசரியின் சிந்தனைகளும், படைப்புகளும் ஆவணப்படுத்தலை
ந்த 'மறுமலர்ச்சியின் தோற்றத்திற்கு ன் ஆக்கங்களும், அங்கு வெளிவந்த லைமகள் போன்ற சஞ்சிகைகளும் எனினும் அதற்கான சிந்தனை, நடை iட்டின் தேவை ஆகியவற்றிற்கான முன் து என்பதை நாம் மறுக்கக்கூடாது. ட்ட "மறுமலர்ச்சி' ஈழத்துக்கேயுரித்தான உந்துதலின் வெளிக்காட்டலாகவும், ாத்து இலக்கிய இதழ்களின் தொடர் ம் இருந்தது என்பதையும் மறக்கக் லர்ச்சிக் 35/76)öLLub ஆய்விற்கும் து (கலைச்செல்வி எனப்படும் இலக்கிய சி'யின் ஆசிரியராக இருந்த அ.செ.மு. ழையடி சாபாரெத்தினத்துடன் இணை வந்த 'எரிமலை’ இதழும் அவ்வாறே உள்ளாக்கப்பட வேண்டும்)
வயதாகிறது? இலங்கையின் சுதந்திரத் தவிட இரண்டு வயது அதிகமாகிறது. 52 - 1946 பங்குனி மாதம்) வயது என்பது ம் ஒன்றாகக் கணிக்கப்படுதற் கல்ல. தைகளை மையமாகவைத்து இன்றைய பீடு செய்து கணித்துக் கொள்வதற்கான கது. இன்றைய காலகட்டத்தில் நின்று நாக்கும்போது இரண்டிற்கும் இடைநின்ற றோம். இந்த அவதானங்கள் எம்மைப் ]குகின்றன. சில வேளைகளில் வளர்ச்சி

Page 6
என்ற பெயரில் நாம் கட்டிவைத்தி தகர்க்கவும் செய்யலாம். போதாமைக: தனங்களை உதறவும் செய்யலாம். ஆவணப்படுத்தி மீளாய்வு செய்லி இட்டுச்செல்லும் என்பதை நாம் மறந்து
இந்தத் தொகுதியில் முதல இரண்டு சிறுகதைகளையும் மாதிரிக்கு புலப்படும். இரண்டு சிறுகதைகளுமே காலகட்டத்தோடும் பொருந்திப் ே யானதல்ல. ஒரு கலைஞனின் தீட் நிகழ்வுகளினூடு பாய்ச்சப்பட்டால் பு ஊடுருவி நிலைக்கும் என்பதற்கு ஓர் என்ற அவரது கதையில் மாட்டுவண் வந்த காலத்தில் மாட்டுவண்டில்கள் பின்னர் இரண்டாவது உலக யுத்தம் குறைந்துவிட மோட்டார்வண்டிகள் மீண்டும் முன்னணிக்கு வந்துவிடுகி சூழலில் யாழ்ப்பாணத்தில், வன்னியில் நம் நினைவிற்கு கொண்டுவருகிறது.
அதே 'பழையதும் புதியது (கார்த்திகேசுவா கார்த்திகேசுவினுடாக கீழ்மேலாகப் புரண்டு கொண்டு வரு கவலையில்லை. மரம் வளருகிறதுக் வரும் குருத்தோலைகளுக்கு இடம் ஆனால் ஒன்று, காவோலைகள் அடையாளமாக மரத்தில் வரைகள் காலம் எப்படி எப்படியோ மாறிவிட்ட ( தளும்புகள் இலேசில் அவன் மனத்தை புதியநூற்றாண்டை நெருங்கி நிற்கு 20களின் தளும்புகள் எம்மில் இ இருந்தும், உணர்த்தல்களிலிருந்தும் அவற்றை ஞாபகங்கொள்கிறோம். ஞாபகங்களும், ஆவணங்களும் புதி செல்வனவாகுக.
இந்த ஆவணப்பணிகளில் சிறுகதைகளை தொகுத்துத்தந்த அணிந்துரை வழங்கிய மறுமலர்ச்சி வரதர்க்கும் எனது நன்றிகளைத் தெர பல்வேறு ஆக்கங்களில் இவர்கள் ஆர்வலர்களையும் ஆய்வாளர்களைய வெளியிட நாம் எப்போதும் தயாராயி
சுந்தரம் டிவகலாலா
செயலாளர் கல்வி, பண்பாட்டலுவல்கள், விளை வடக்கு - கிழக்கு மாகாணம், திருகோணமலை.

க்கும் போலியான கட்டுமானங்களை ள உணர்த்தவும் செய்யலாம். போலித் எவ்வாறெனினும் எமது பழையவற்றை தென்பது எம்மைப் புடமிடுதலுக்கு விடக்கூடாது.
வதாக அமைந்துள்ள அ.செ.மு வின் உரைத்துப் பார்த்தால் ஓர் உண்மை இன்றைய எமது வாழ்நிலையோடும், ாகிறது. இது ஒன்றும் யதேச்சை ண்யமான பார்வை தனது காலகட்ட புது காலநீட்சி கொண்டு காலத்தை உதாரணமாகும். 'பழையதும் புதியதும் டில்யுகம் போய் மோட்டார் வண்டியுகம் ஒரம் கட்டப்படுவது குறிக்கப்படுகிறது. ஆரம்பமாகி, எரிபொருட்களின் வரத்துக் ஒரம் கட்டப்பட்டு மாட்டுவண்டில்கள் ன்றன. இது இன்றையப் போர்காலச் மாட்டு வண்டியுகம் மீளத்திரும்பியதை
'மில் கார்த்திகேசு எனும் பாத்திரம் 5 அ.செ.மு வா) பேசுகிறது. "உலகம் கிறது தம்பி. அதில் எல்லாம் எனக்குக் குக் காவோலைகள் விழுந்து புதிதாக விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியதுதான். விழுந்த பிற்பாடும் அவை இருந்த இருக்கோ இல்லையோ அது போல . போதிலும் மனிதன் வாழ்ந்த வாழ்க்கைத் தவிட்டு மறைந்து போகிறதில்லை". நாம் ம் இத்தருணத்தில் கழிந்து செல்லும் ல்லையா? அவற்றின் உறுத்தல்களில் நாம் விடுபடமுடியுமா? முடியாது. எனவே
ஆவணம் செய்கிறோம். அந்த ப வளர்ச்சிப் படிகளில் எம்மை இட்டுச்
தன்னை ஈடுபடுத்தி இம் மறுமலர்ச்சிச் செங்கைஆழியான் க.குணராசாவிற்கும், யின் இணையாசிரியர்களில் ஒருவரான விப்பதோடு மேற்கொண்டும் இவ்வாறான
போன்றோரையும், மற்றும் இலக்கிய ம்,ஈடுபடுமாறு அழைக்கிறேன். அவற்றை நக்கிறோம்.
பாட்டுத்துறை அமைச்சு,

Page 7
முன்
1943 ஆம் ஆண்டு யாழ்ப்பா6 எழுத்தாளர்கள் சிலர் ஒன்றிணைந்து என்ற பெயரில் எழுத்தாளர் சங் இலங்கையில் உருவாக்கப்பட்ட முதல இந்தச் சங்கத்தை உருவாக்கவேண்டுெ கல்லூரி ஆசிரியராகவிருந்த அமரர் வி அமரர் இரசிகமணி கனகசெந்திநாத அசெமு (அ. செ. முருகானந்தன்), (க.கா.மதியாபரணம்), கநெச (க. ெ அநக (அ.ந.கந்தசாமி) முதலானோரு சங்கம் கோலாகலமாக ஆரம்பிக்க சஞ்சிகையொன்றை வெளியிடுவதென6

றுரை
னத்தில் இலக்கிய ஆர்வம் மிக்க இளம்
தமிழிலக்கிய மறுமலர்ச்சிச் சங்கம் கம் ஒன்றினை நிறுவிக்கொண்டனர். வது எழுத்தாளர் சங்கம் இதுவெனலாம். மன்ற எண்ணத்தை யாழ்ப்பாண இந்துக் வ. ஏரம்பமூர்த்தியும் (ஈழத்துறைவன்), னும் முன்னெடுத்தனர். இவர்களோடு
திசவ (தி. ச. வரதராசன்), ககாம .நடராஜன்), சபச (ச.பஞ்சாட்சரசர்மா)
இணைந்து கொண்டனர். மறுமலர்ச்சிச் பட்டு "மறுமலர்ச்சி" என்ற பெயரில் ம் தீர்மானித்தது.

Page 8
ஆரம்பத்தில் மறுமலர்ச்சி நடாத்தப்பட்டது. 1946 ஆம் ஆண்டு அச்சகத்தில் அச்சேற்றப்பட்டு மாத ச மறுமலர்ச்சி வெளியீட்டாளராக அமர அ.செ.முருகானந்தனும், தி. ச. வரதரா ஆண்டு தைமாதத்தில் வெளிவந்த ப நான்காவது இதழ்வரை அ.செ.மு பஞ்சாட்சர சர்மா, வரதரோடு ஆசிரி பக்கங்களைக் கொண்டதாக 1946 பங்கு வரை மொத்தமாக 24 இதழ்கள் வெளி
மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகையின் உறுப்பினர்களிடையே ஏற்பட்ட அபிப் சென்ற சம்பவம் ஒன்று நிகழ்ந்துள்ளது. தாபிப்பதில் முன்நின்றுழைத்தவரான ( "மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகை ஆசிரியர் "யாருக்கு மறுமலர்ச்சி சொந்தம்” இப்பிரச்சினை நீதிமன்றம்வரை சென்ற அச்சகம் நீதிமன்றக்கட்டளைப்படி வைக்கப்பட்டது. எனினும், வழக்கில் ஏ அவர்கள் மறுமலர்ச்சிச் சங்கத்திலிருந்து
எவ்வாறாயினும் மறுமலர்ச்சி இலக்கியப்பரப்பில் சாதித்தவை மிகமிக உருவாகினர். மறுமலர்ச்சி ஏட்டில் அ.செ.முருகானந்தன்.நாவற்குழியூர்நடர கண்ணன், துருத்திரமூர்த்தி (மஹாக சொக்கன், இ.சுப்பிரமணியம், 3F.L]| க.சி.குலரத்தினம், சு.இராஜநாயகன் மு. பா.கதிராயித்தேவி, பத்மாதுரைாஜ் (தி.நடனசபாபதிசர்மா), பண்டிதர் சி. கார்த்திகேயன், பண்டிதர் பொ.கிரு சு.வித்தியானந்தன், பண்டித தர்மரத் சோ.தியாகராஜன் முதலானோர் எழுதிய
தமிழகத்தில் சிறுகதைத்துறை அளித்ததோ அதேபோல ஈழத்தில் புதியதொரு உத்வேகத்தை அளித் மறுமலர்ச்சிச் சிறுகதைகள் 960) காலகட்டத்தில் சிறுகதையின் வடிவ கொண்டு படைக்கப்பட்ட இலக்கிய ஆ சிறுகதை வளர்ச்சிக்கு மறுமலர்ச்சிக் வெளிவந்த 24 இதழ்களில் 52 சிறு கதைகளில் 25 கதைகள் தரமும் தெரிந்தெடுத்துச் சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்ற
ஈழத்துச் சிறுகதை இலக்கி இருவரான சம்பந்தன், இலங்கைய இத்தொகுதியிலிடம் பிடித்துள்ளன. அ இருபதுக்கு மேற்பட்ட சிறுகதைகள் ஊழியன், மறுமலர்ச்சி, ஈழகேசரி வெளிவந்துள்ளன. அவரது சிறுக வெளிவந்துள்ளது. 'சாகுந்தலகாவியம்' வீதி, மனிதன் என்பன சம்பந்தரின் சிற

ஒரு கையெழுத்துப் பத்திரிகையாக
பங்குனி மாதம் தொடக்கம் பார்வதி ந்சிகையாக வெளிவரத் தொடங்கியது. ர் க. செ. நடராஜனும், ஆசிரியர்களாக சனும் பொறுப்பேற்றிருந்தனர். 1948ஆம் தினெட்டாவது இதழிலிருந்து இருபத்தி ருகானந்தனுக்குப் பதிலாக திரு.ச. யராக விளங்கியுள்ளார். சராசரி 32 நனி மாதத்திலிருந்து 1948 ஐப்பசிமாதம் வந்துள்ளன.
வரலாற்றில் மறுமலர்ச்சிச் சங்க பிராய முரண்பாடு, நீதிமன்றம் வரை தமிழிலக்கிய மறுமலர்ச்சிச் சங்கத்தை வை.ஏரம்பமூர்த்தி சார்பானவர்களுக்கும் 5ள் சார்பானவர்களுக்கும் இடையே
என்ற பிரச்சினை தோன்றியது. து. மறுமலர்ச்சியை அச்சிட்ட பார்வதி சிலகாலம் இயங்காது தடுத்து ரம்பமூர்த்தி பக்கம் தோல்வி கண்டது. து விலகிக்கொண்டனர்.
ஏடு தனது குறுகியகாலத்தில் ஈழத்து அதிமாகும். புதிய பல எழுத்தாளர்கள் இலங்கையர் கோன், சோ.நடராஜன், ாஜன்,சம்பந்தன்,பொ.கிருஷ்ணன்,வல்லிக் வி), சு.வேலுப்பிள்ளை, யாழ்ப்பாணன், ஞ்சாட்சரசர்மா, அ.வி.மயில்வாகனன், தலியார் குலசபாநாதன், கு.பெரியதம்பி, 3T, மா.பீதாம்பரன், நடனம் கணபதிப்பிள்ளை, கா.பொ.இரத்தினம், வஷ்ணபிள்ளை, சுயா, புரட்சிதாசன், தினதேரோ, வித்துவான் வேந்தனார், புள்ளனர்.
க்கு மணிக்கொடி எப்படி புத்துக்கம் சிறுகதைத் துறைக்கு மறுமலர்ச்சி துள்ளது. உலகளாவிய தரத்திற்கு யாவிட்டாலும் அவை வெளிவந்த வத்தையும் செழுமையையும் புரிந்து க்கங்களாக உள்ளன. ஈழத்துத் தமிழ்ச் கதைகள் அடித்தளமாக அமைந்தன. றுகதைகள் வெளிவந்துள்ளன. இச்சிறு தகுதியும் கருதி இத்தொகுதியில் 5.
பத்தின் முன்னோடி எழுத்தாளர்களில் ர்கோன் ஆகியோரின் சிறுகதைகள் மரர் க.திருஞானசம்பந்தன் (சம்பந்தன்) எழுதியுள்ளார். கலைமகள், கிராம முதலான சஞ்சிகைகளில் அவை தைத்தொகுதி ஒன்று அண்மையில் சம்பந்தரின் கவித்துவத்திற்குச் சான்று. பான சிறுகதைகளாம்.

Page 9
இலங்கையர்கோன் சரித்திர, ! படைத்துள்ளார். வெள்ளிப்பாதசரம் இ வஞ்சம், தந்தைமணம், கடற்கரைக் கி சிறந்த கதைகளாகக் கணிக்கப்பட்டு தொகுப்பு 'வெள்ளிப்பாதசரம்' என்ற த
மறுமலர்ச்சி எழுத்தாளர்கள் சு.இராஜநாயகன், கு. பெரியதம்பி ஆ லுள்ளன. அ.செ.முருகானந்தனின் சிறு வெளிவந்துள்ளன. இவரது சிறுகதைக சிறப்பானவை. புகையில்தெரிந்தமுகம் பெரும் பாராட்டைப் பெற்றது குறிப்பிட நாவலாகும்.
மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகையைத் படைப்புக்களைத் தந்தவர் வரதராவா மூன்று குறுநாவல்களையும் இவர் எழு இவரது சிறந்த சிறுகதைகளாகும். இவரது சிறுகதைகள் தொகுதியாக "வரதர் கதைகள்' என்ற பெயரில் எழுதி அண்மையில் வெளிவந்த ப புனைகதை சாராத்துறையில் சிறப்பான
ஈழத்தின் முன்னோடிச் சிறு குருவாக மதித்து எழுத்துலகில் பு மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகை நடாத்திய பெற்றுக் கொண்டதன் மூலம் தன்ன காட்டிக் கொண்டவர். இவர் எழுதிய சிற்பி தொகுத்த ஈழத்துச்சிறுகதைகள் இடம் பெற்றுள்ளது.
மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகை நடாத் பரிசினைப் பெற்றதன் மூலம் எழுத் அதனைத் தொடர்ந்து மறுமலர் எப்படிப்பிறக்கிறது?, காதலோ காதல், ஆகிய ஆறு சிறுகதைகளை எழுதி மலர்ச்சியில் அதிக சிறுகதைகள் விமர்சகர் கணிப்பில் இவர் அகப்படவி:
தாழையடிசபாரெத்தினத்தின் ! இடம் பிடித்துள்ளன. இவரது குருவின் சிறுகதைப் போட்டியில் பரிசில் பெற ஆரம்பகாலக் கதையொன்று மறுமலர்ச்சிக் காலத்திலிருந்து இன்று விலக்கிய கர்த்தா சொக்கனாவார். சிறுகதைகள் வெளிவந்துள்ளன. சு உருவகக்கதைகள் இத்தொகுப்பிலி வெறுங்கோயில், பாற்காவடி, மணி படைப்புக்கள். இவரது சிறுகதைகள் தொகுதியாக வெளிவந்துள்ளன.
ஈழத்தின் தலைசிறந்த க கொண்ட இருவரின் சிறுகதைகள்
நடராஜன் எழுதிய ஒரேயொரு

புராண,சமூகச் சிறுகதைகள் பலவற்றைப் வருக்குப் புகழ்சேர்த்த சிறுகதையாகும். ளிஞ்சல், சக்கரவாகம் என்பன இவரது வருகின்றன. இவரது சிறுகதைகளின் லைப்பில் வெளிவந்துள்ளது.
ான அ.செ.முருகானந்தன், வரதர், கியோரின் சிறுகதைகள் இத் தொகுதியி கதைகள் 'மனிதமாடு'என்ற தொகுப்பாக ளில் வண்டிச்சவாரி, மனிதமாடு என்பன என்ற குறுநாவலும் நூலாக வெளிவந்து த்தக்கது. யாத்திரை இவர் எழுதிய ஒரு
5 தக்கவாறு பயன்படுத்தித் தனது ார். இச்சஞ்சிகையில் சிறுகதைகளோடு தியுள்ளார். கற்பு, வீரம், வெறி என்பன 'கயமை மயக்கம்' என்ற தலைப்பில் வெளிவந்துள்ளன. இத்தொகுதி பின்னர் தமிழ்நாட்டில் வெளியிடப்பட்டது. இவர் )லரும் நினைவுகள் (தீ வாத்தியார்)
ஓர் ஆக்கமாகும்.
கதை எழுத்தாளரான சம்பந்தனைக் குந்தவர் சு. இராஜநாயகன் ஆவார். சிறுகதைப் போட்டியில் முதற்பரிசில் ன ஆக்கவிலக்கியகர்த்தாவாக இனங் பிரயாணி சிறந்த ஒரு நாவலாகும். என்ற தொகுப்பில் இவரது "அவன்"
ந்திய சிறுகதைப் போட்டியில் இரண்டாம் துலகிற்கு அறிமுகமான கு.பெரியதம்பி ச்சியில் அம்மான்மகள், குழந்தை எட்டாப்பழம், மனமாற்றம், வீண்வதந்தி புள்ளார். அவை கனதியானவை. மறு எழுதிய பெருமை இவருக்கேயுரியது. ல்லையென்பது விசனத்திற்குரியது.
இரண்டு சிறுகதைகள் இத் தொகுதியில் சதி என்ற சிறுகதை 'கல்கி நடாத்திய ]றது. மூத்த (ாழுத்தாளர் சொக்கனின் இத்தொகுதியிலிடம் கொண்டுள்ளது. வரை தொடர்ந்து எழுதிவரும் ஆக்க கடல்' என்ற தொகுதியாகச் சொக்கன் வேலுப்பிள்ளை அவர்களின் இரண்டு டம் பெற்றுள்ளன. மணற்கோயில், வாசனை என்பன இவரின் சிறந்த ர் "மண்வாசனை’ என்ற தலைப்பில்
விஞர்களாகத் தம்மை இனங்காட்டிக் இத்தொகுதியிலுள்ளன. நாவற்குழியூர் சிறுகதையான "சாயை", மஹாகவி
vi

Page 10
து.ரூத்திரமூர்த்தி எழுதிய ஒரேயொரு கூடு” என்பன அவையாம்.
மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகையில் நட இ.பொன்னுத்துரை, வல்லிக்கண்ணன் எழுதியுள்ளனர். இவர்களில் வல்லிக் தமிழ் எழுத்தாளர். ஏனையோர் மறு தொடர்ந்து எழுதினார்களா என்பது தெ
இத்தொகுதியிலிடம் கொண்டு பாதையைத் திரும்பிப்பார்க்க உதவுகி மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகை ஏற்படுத்திய பு அதன் பின்னரும் மிக முக்கிய ப6 எழுதிய புனைகதை ஆசிரியர்களான இராஜநாயகன். தாழையடி சபாரத்த ஈழத்துச் சிறுகதைத் துறையில் தமது
மறுமலர்ச்சிக் காலகட்டத்துச் நான் கருதியவை இச்சிறுகதைத் ெ எழுதிய காலகட்டம் 1946/1948 என்ட வயதில் இவற்றை ஆக்கியுள்ளனர் 6 படிப்பவர்கள் நினைவிற் கொள்ளல் 6ே
வடக்கு - கிழக்கு மாகா6 விளையாட்டுத்துறை அமைச்சு இந்த மறுமலர்ச்சிச் சிறுகதைகள் தொகுதியா விரும்பிய கல்வியமைச்சின் செயலாள வெளியிடுவதன் மூலம் இலக்கியப்பன அவரதும் எங்களதும் குருவும் த தாபகருமான அமரர் வை.ஏரம்பமூர்த்தி
மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகைகளின் களில் ஒருவராக விளங்கிய ச. பஞ் வலிகாமம் இடப்பெயர்விற்கு முன்னர் வாய்ப்பு அவரின் மகன் கோப்பாய் சிவ பின்னர் ச.பஞ்சாட்சரசர்மாவின் அரிய சேதமடைந்த நூல்களினுள் மறுமல பாதுகாத்து இச்சிறுகதைகளைத் கிருஸ்ணாநந்தசர்மா ஆவார். ஆக இந்
காலத்தின் தேவையொன்று வேறுகின்றதெனில் அதன் பெருமை சுர
செங்கை ஆழியான் க. குணராசா பதிவாளர்,
шпф பல்கலைக்கழகம்.
30 - 10 - 1997

சிறுகதையான "தூக்கணாங்குருவிக்
னம்.வே.சுப்பிரமணியம், எஸ்.ரீநிவாசன், ஆகியோர் ஒவ்வொரு சிறுகதை கண்ணன் தமிழுலகம் நன்கு அறிந்த மலர்ச்சிச் சிறுகதைகளுக்குப் பின்னர் ரியவில்லை.
ள்ள 25 சிறுகதைகளும் நாம் வந்த ன்றன. சிறுகதை இலக்கியத் துறைக்கு ந்துக்கம் 1946 - 1948 காலகட்டத்திலும் Eயாகும். மறுமலர்ச்சிச் சஞ்சிகையில் வரதர், அ. செ. மு. சொக்கன், சு.வே. தினம் ஆகியோர் தொடர்ந்து எழுதி பதிவுகளைச் செய்துள்ளனர்.
சிறுகதைகளில் சிறப்பானவையென தாகுதியிலிடம் பெற்றுள்ளன. இவற்றை தையும், எழுதியவர்கள் தமது இளம் ன்பதையும் இச்சிறுகதைத்தொகுதியைப் பண்டும்.
ண கல்வி, பண்பாட்டு அலுவல்கள், தத் தொகுதியினை வெளியிடுகின்றது. ாக வெளிவர வேண்டுமென ஆவலோடு ர் சுந்தரம் டிவகலாலா இத்தொகுதியை ரியொன்றினைச் செய்தவராகிறார். இது மிழிலக்கிய மறுமலர்ச்சிச் சங்கத்தின் க்கு செலுத்தும் அர்ப்பணமுமாகும்.
தொகுப்பொன்றினை அதன் ஆசிரியர் சாட்சரசர்மா வைத்திருக்கின்றார். 1995 ! அதனைப் படித்துப்பார்க்கும் அரிய பம் மூலம் கிடைத்தது. இடப்பெயர்வின் நூல்கள் பலவும் அழிந்து போயின. ர்ச்சித்தொகுதியை எடுத்துப் பேணிப் தொகுப்பதற்கு உதவியவர் திரு. த மூவரும் நன்றிக்குரியவர்கள்.
இச்சிறுகதைத்தொகுதி மூலம் நிறை ந்தரம் டிவகலாலாவிற்குரியதே.

Page 11
Goof
மறுமலர்ச்சிக்காலம் -
அதை நினைத்தாலே இனிக்கிறது பொங்குகிறது
ஆயிரத்துத் தொளாயிரத்து நாற்பது மணிக்கொடியின் மணம் வீசியகாலம்.
தமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்த கலைம இலக்கிய வாசகர்களின் ரசனைக்குப்
பண்டிதமணி. சி.கணபதிப்பிள்ளை புதுமணம் பரப்பிய காலம், நவாலியூர்.
"ஆடிப் பிறப்புக்கு ஆனந்தம் ஆன &nlqu U60TPhléibl.g. கொழுக்கட்டை தின்
என்று யாழ்ப்பாண மண்ணி சந்தங்களில் பாடிய காலம்.
சம்பந்தன், சி.வைத்தியலிங்க யாழ்ப்பாணத்து இளைஞர்கள் கலைம யிருந்த காலம்.

ந்துரை
நெஞ்சுக்குளளே ஒரு உற்சாகம்
துகளின் முற்பகுதி - தமிழ் நாட்டில்
களும் ஆனந்தவிகடனும் யாழ்ப்பாண புதிய தீனி போட்ட காலம்.
அவர்களின் இலக்கியச் சிந்தனைகள்
சோமசுந்தரப் புலவர்,
த நாளைவிடுதலை
ந்தம் தோழர்களே
க் கூழும்குடிக்கலாம் ர்னலாம் தோழர்களே”
ன்மணங் கமழும் கவிதைகளை புதிய
கம் 'இலங்கையர்கோன்' என்ற மூன்று }களில் சிறுகதைகள் எழுதத் தொடங்கி
viii

Page 12
ஈழகேசரிப் பத்திரிகையின் அ என்ற புதுமை நிறைந்த இளைஞ இளைஞர்களை புதிய இலக்கியப்பாதை
இளைஞர்களின் பயிற்சிக்காக வெளியிட்டு, 'ஈழகேசரி இளைஞர் சங்க
ஈழகேசரி இளைஞர் சங்கத்தில் சில இலக்கிய நண்பர்களும் சேர்ந்: மறுமலர்ச்சிச் சங்கம்.”
13-06-1943ல் இந்தச் சங்கத்
கன்னாதிட்டியிலிருந்த திரு. ரேவதி ( வீட்டு விறாந்தையிலே நடைபெற்றது.
இப்படி ஒரு இலக்கியசங்கத் ஈழகேசரி இளைஞர் சங்கத்தின் மூலம் அ.ந.கந்தசாமி, து.உருத்திரமூர்த்தி, க நாவற்குழியூர் நடராஜன் முதலியவர்க மூலமாக இன்னும் சில இலக்கிய சங்கத்துக்குப் பிள்ளையார் சுழி போட்ட புறத்து இளைஞன்- இது நடந்து ஐம்பத் எழுபத்துமூன்று வயதில் 'அந்தக்காலத் இதை எழுதுகிறான் - எழுதுகிறேன்.
ஒரு கதைபோல நினைவிலி சுமார் (15-20 பேர்) கூடியிருந்தோம்.
எல்லாரும் இளைஞர்கள். சுயசிந்தனை உண்டு. தாம் கருதியதே
608T(6.
சங்கத்துக்குப் பெயர் சூட்டுவதிலேயே
ஏதோ, நான் பெற்ற பிள்ை சங்கத்துக்கான பெயரையும் நான் ஏற்க
"புதுமைப் பித்தர்கள் சங்கம்"
புதுமை விரும்பிகளான என்னு பெயர் மிகப்பிடித்திருந்தது.
ஆனால் சபையில் கூடியிரு பெயர் பிடிக்கவில்லை. முக்கியமாக "ட
திருவாளர்கள் ஏரம்பமூர்த்தி, இளைஞர்களை எதிர்ப்பாளர் பக்கத்தில் ஏரம்பமூர்த்தி என்றவர் பிற்க யாழ்/ இந்துக்கல்லூரியின் சிறந்த ஆசி
இலக்கிய வழியில் நடத்தியவர். கலைஞரும் கூட.
ஏரம்பமூர்த்தி மாஸ்டரும் அவ கண்ணியமான பெயர் இருக்க வேண்

ஆசிரியபீடத்தில் சோ. சிவபாதசுந்தரம் நர் அமர்ந்திருந்து ஈழத்துத் தமிழ் யில் வழி காட்டிய காலம்.
கல்வி அனுபந்தம் என்ற இதழை ம் என்ற அமைப்பையும் நடத்திற்று.
ல் உறுப்பினராக இருந்த சிலரும், வேறு து நடத்தியதுதான் "தமிழ் இலக்கிய
த்தின் ஆரம்பககூட்டம், யாழ்ப்பாணம் குப்புச்சாமி என்ற சிற்பக் கலைஞனின்
தை நிறுவ வேண்டுமென்று சிந்தித்து, அறிமுகமான அ.செ. முருகானந்தன், னக.செந்திநாதன், ச. பஞ்சாட்சர சர்மா, 5ளுக்கும் கடிதங்கள் எழுதி அவர்கள்
நண்பர்களையும் சேர்த்து அந்தச் உவன் பதினெட்டு வயதான ஒரு கிராமப் ந்தைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இதை தின் நெஞ்சு நிறைந்த நினைவுகளுடன்
விருக்கிறது. அன்றைய் கூட்டத்துக்குச்
இலட்சியவாதிகள் ஒவ்வொருவருக்கும் சரியென்று வாதாடும் மூர்க்கத்தனமும்
'சண்டை' வந்துவிட்டது
ளை' என்ற மாதிரியான எண்ணத்தில் கனவே தீர்மானித்து வைத்திருந்தேன்.
றுடைய சில நண்பர்களுக்கும் இந்தப்
ந்த பெரும்பான்மையினருக்கு இந்தப் பித்தர்கள்”என்ற சொல் பிடிக்கவில்லை.
ஒட்டுமடம் பொன்னுத்துரை என்ற இரு
நினைவிருக்கிறது.
காலத்தில் ஏரம்பமூர்த்திமாஸ்டர் என்று ரியராக இருந்தவர். பல இளைஞர்களை நல்ல எழுத்தாளர். சிறந்த ஓவியக்
ரைச் சேர்ந்த பலரும் சங்கத்துக்கு ஒரு டுமென்றும் புதுமைப் பித்தர்கள் என்ற

Page 13
பெயர் பெரியவர்களால் மதிக்கப்பட பண்ணக்கூடியதென்றும் எடுத்துக் கூறில்
கடைசியில் "தமிழ் இலக் கண்ணியமான பெயரே சங்கத்துக்குச்
சங்க உத்தியோகத்தர்கள் ெ ஆகத் தெரிவு செய்யப்பட்டேன்.
பத்திரிகை என்றால் 65) "மறுமலர்ச்சி' என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது
நண்பர்களிடம் விஷயதானங்க
வடிவில் திரும்ப எழுதி ஒவியங்களும் மாற்றி வாசித்தோம்.
கையெழுத்துச் சஞ்சிகையிலி எழுந்தது.
எப்படியோ -
எப்படியோ அந்தக் கனவு நனவாகிற்று
1946 ஆம் ஆண்டு பங்குனி ப அச்சுவாகனமேறி வெளிவந்தது
நான், நாவற்குழியூர் நடராச இ. சரவணமுத்து (சாரதா) - நாங்கள் பட்ட குதூகலமும் அதிகம், அதிகம்
பழைய மரபுவழி காவியங்கள் நம்பிக்கொண்டிருந்த படித்தவர்களுக்கு நவீன கவிதைகளும்கூட இலக்கியம்த நின்றது 'மறுமலர்ச்சி.
பல புதிய இளைஞர்களை எழு செய்து வளர்த்து வைத்தது.
ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு மு எவ்வாறு சிறந்திருந்தது என்பதை இர காட்டும்.
ஈழத்து இலக்கிய வரலாற்றின் நல்லதே
இந்நூலின் வெளியீட்டில் பங் உலகம் பாராட்டும்.
նաJüir 84/3, மானிப்பாய் வீதி, யாழ்ப்பாணம்.
w11 - 97.

மாட்டாதென்றும் மற்றவர்கள் பகிடி ாார்கள்.
கிய மறுமலர்ச்சிச் சங்கம்” என்ற ஆட்டப்பட்டது.
தரிவு நடந்தபோது நான் பத்திராதிபர்
யெழுத்துப் பத்திரிகையின் பெயர்
ளைப் பெற்று அவைகளைச் சஞ்சிகை வரைந்து நண்பர்களிடையே மாற்றி
ருந்து என்னுடைய கனவு மேலே
)ாதத்து 'மறுமலர்ச்சி" யின் முதல் பிரதி
*ன். பண்டிதர் ச. பஞ்சாட்சர சர்மா, கொஞ்சக்காலம் பட்டபாடும் அதிகம்;
ர், கவிதைகள்தான் இலக்கியம் என்று மத்தியிலே, புதிய சிறுகதைகளும் ான் என்று எடுத்துக் காட்டி எழுந்து
ழத்தாளர்களாக 'மறுமலர்ச்சி அறிமுகம்
ன்னரே ஈழத்தில் புதிய இலக்கியம் ந்த 'மறுமலர்ச்சிக் கதைகள்’ எடுத்துக்
ார் ஆவணம் இது.
கு கொண்ட அனைவரையும் இலக்கிய

Page 14
அ. செ. முருகானந்த
9ே பழையதும் புதியதும்
0 மாடு சிரித்தது

Page 15
பழையது
“ஏய்! ஏய் !" என்று இர தட்டிவிட்டான் கார்த்திகேசு. ஒரு நிை உற்சாகத்தோடு முதலில் கொஞ்சத் து என்பக்கம் திரும்பி, பெருமை பொ அதற்கு ஒன்றும் சொல்லாம லிருந்தா6
"அவசரமில்லை, அண்ணே! மெள்ளப் போகட்டும். ஏது, சோடி வ என்று சும்மா சொன்னேன். கால்ை எனக்குத் தெரியாதா? ஆனால், மெய்யென்றே நம்பிவிட்டான். முகளில் மனம் தன்னை மறந்து போய்விடுகிறது
ஆசனப் பலகையில் நேரா கோணமாக இருந்து கொண்டு “ஹம் முன்னே முன்னே எப்படி எப்படி ம உனக்குத் தெரியாது.-உனது பெரியப்

b புதியதும்
ண்டு அதட்டல் போட்டு மாடுகளைத் லயில் நின்று அலுத்துப்போன மாடுகள் ாரம் ஓடின. இந்தச் சமயம் கார்த்திகேசு ங்க ஒரு கம்பீரப்பார்வை பார்த்தான். ) நல்லாயிருக்காதல்லவா?
ரயிலுக்கு நேரமிருக்கு; மாடுகள் ாய்த்துவிட்டது போலிருக்கே உனக்கு ” மல் தாண்டியதும் நடக்கும் சங்கதி மனுஷன் பாவம், நான் கூறியதை தியிலே பழைய காலத்து வெள்ளை
க இருந்த மனுஷன் திரும்பி ஒரு
! இதெல்லாம் என்ன மாடுகள் தம்பி டுகள் என்னிடம் நின்றன தெரியுமே? ாவுக்குத் தெரியும். வேறொன்றுமில்லை.

Page 16
எதற்கும் கைராசி வேண்டும். எல்லாம் எப்பேர்ப்பட்ட சண்டி மாடுகளும் கா சவாரி சுட்டியன்களாகிவிடும்" என்று இப்படி ஆரம்பித்துப் பேசிக்கொண்டு ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டுவிட்டு மறு
“.ம். அந்த நடப்பு எல்6 காலம்தான் மலையேறி விட்டதே. இப் வீட்டு வாசலிலேயே கார். அதிலே கொண்டு ஒடித் திரிந்தால் நாகரிகமாம்
கார்த்திகேசன் மாடுகள் கா என்று இப்பொழுது தெரிந்தது. காரி பேய்ச்சிலே அட்டகாசம் பாடுவதுபோல.
கடகடவென்ற முழக்கத்தோடு ஊர்ந்தது. கொழும்பு ரயிலுக்கு அ அவற்றின் போக்கில் போகவிட்டு, நா கிளற ஆரம்பித்தேன். ஆனால்.அ விளையாட்டுக் குணத்தினால் கடை இதயத்தையே அல்லவா கிளறிவிட்டே6
கார்த்திகேசு தொடர்ந்து பேச கீழ்மேலாகப் புரண்டு கொண்டு வருகி கவலையில்லை. மரம் வளருகிறதுக் வரும் குருத்தோலைகளுக்கு இடம் ஆனால் ஒன்று, காவோலைகள் அடையாளமாக மரத்தில் வரைகள் காலம் எப்படி எப்படி மாறிவிட்ட பே தளும்புகள் இலேசில் அவன் மனத் உன்னுடைய வீட்டுக்காரர்கள் என்ன புறக்கணித்து விட்ட சமயத்திலும் அ பதினைந்து வருஷ காலத்தைச் சாகுப் தாய்பிள்ளையைப் போல உங்கள் கு( எனக்கு என்ன வினை வந்தது கடை யார் என்று தெரியுமோ? உனது டெ சொல்லுவா. இருபது வருஷங்களுக்கு ‘காத்தி அண்ணை காத்தி அண்ை உங்கள் வீட்டில் என்ன நடந்தாலும் நடக்காது. இந்த வண்டிக்காரனுக்கு : தந்த சோற்று உருண்டை இதோ வ இருக்கிறது. தம்பி 1. w
இவ்விதம் உணர்ச்சிவசப்பட்டு எதிரே ஒரு கார் வருவதைக் கண் ஒதுக்கினான். கார் சமீபமாக வந்து வ அப்பொழுது தான் கார் இன்னாருை போலிருக்கிறது. கார் வண்டியைத் எரித்துவிடுவான் போல முழித்துப் பார் பிற்பாடு நெடும்மூச்சு ஒன்று எழுந்தது
-- இவ்வளவுக்கும் நான் s கொண்டிருந்ததை அவன் கவனித்தாலே திரும்பி, "இப்போ போச்சுதே பசாசு ஒ

மாடுகளைப் பழக்குகிறவிதத்திலிருக்கு. ர்த்திகேசனின் கைக்கு வந்துவிட்டால் முன்னெல்லாம் பேசிக் கொள்வார்கள். போனவன் இடையில் ஒருதரம் நிறுத்தி
படியும் சொன்னான்.
லாம் முன்னொரு காலத்திலே. அந்தக் ப தம்பிமார்களுக்கு எடுத்ததற்கெல்லாம் அவசர அவசரமாகப் பறந்தடித்துக்
ற்கட்டை தூரம் நடந்து வந்துவிட்டன யத்தில் கட்டையான மனிதன் வாய்ப்
குலுக்கி அடித்துக் கொண்டு வண்டி திகம் நேரமிருந்தபடியால் மாடுகளை ன் கார்த்திகேசுவின் வாயை மெள்ளக் டடா என்ன செய்துவிட்டேன்! இந்த சியில் மனுஷனுடைய நொந்துபோன
.
சிக் கொண்டே போனான். - "உலகம் கிறது தம்பி. அதில் எல்லாம் எனக்குக் குக் காவோலைகள் விழுந்து புதிதாக விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியதுதான். விழுந்த பிற்பாடும் அவை இருந்த இருக்கோ இல்லையோ அது போல ாதிலும் மனிதன் வாழ்ந்த வாழ்க்கைத் நீதைவிடடு மறைந்து போகிறதில்லை. னை மறந்துவிட்ட போதிலும் எப்படிப் அவர்களுக்கு வண்டில் விட்ட அந்தப் b வரை என்னால் மறக்கவே முடியாது. டும்பத்தில் ஒருவனாகவே இருந்து வந்த டசியில் உனக்குப் பெயர் வைத்தது ரியம்மாவை கேட்டுப்பார், யார் என்று முன்பு உங்கள் வீட்டில் எந்த நேரமும் )ண’ என்ற சத்தமாகவேதானிருக்கும். அது காத்தி அண்ணையை அறியாமல் உனது பெரியம்மா கையிலே பிசைந்து யிற்றில் ஒரு பக்கத்தில் இன்றைக்கும்
ப் பேசிக்கொண்டு போன கார்த்திகேசு டதும் சட்டென்று வண்டியை ஒரமாக ண்டியை விலத்திக் கொண்டு போயிற்று. டயது என்று அவனுக்குத் தெரிந்தது தாண்டும்போது அதன் டிரைவரை ாத்தான். கார் அப்பால் போய் மறைந்த அவனது நெஞ்சைப் பிளந்துகொண்டு.
இவனையே கவனமாகப் பார்த்துக் னா என்னவோ, “சட் டென்று என்பக்கம் ன்று, இதுதான் என்வாழ்விலே மண்ணை

Page 17
அள்ளிப்போட்டது. ஒண்டவந்தபிடாரி ஊ முந்தி வந்த செவியைப் பிந்தி வந்த ( வந்த மலையாளத்தானும் அவனுடைய ஒழித்துவிடப் பார்த்தார்கள். ஆனால் .
கார்த்திகேசு இப்படித் தொட் முழுக்க அறியும்படி என்னைத் தூண்டிற்
“என்ன நடந்தது அண்ணே விபரமாகச் சொல்லு” என்று கேட்டேன்.
வெறும் வாயை மெல்லுகிறவனு பேசவேண்டுமா? கார்த்திகேசு சற்று “நடந்தது என்ன தம்பி, எல்லாம் கா வந்தது, வண்டி போயிற்று. பு கைவிட்டார்கள். புதுப்பெண்டாட்டியைக் சாகக்கொன்று விடுகிறதா? ஊர் ஊ நாட்களில் என்னைப் போலக் கூலி எத்தனைபேர் பெரும் கஷ்டத்துக்கு 4 மினுக்கித் திரியும் இந்த மோட்டார் உடம்பெல்லாம் பற்றி எரிகிறது. அ குடையை அபகரித்து வரும்படி வி நாட்டியப் பெண்கள் - அவர்களுடை அந்நியப் பசாசுகளைப் பார்க்கும் ே மாட்டு வண்டிலோ அந்நிய முதலுமல் கொடுக்கும் பணத்தில் ஒரு செம்புச் இதையெல்லாம் யார் சிந்தித்துப் பா இருந்தால் உலகத்தில் தாசிகள் ஏன் காட்சி கொண்டதே கோலம் ! இந்த கொண்டு வந்த இந்த அந்நிய மோக பிடித்து விட்டது.
அந்தச் சமயம் இந்தியாவிலிரு கூப்பிட்டிருந்தார் அவர். ஒருநாள் 'கார்த்திகேசு இப்போ எனக்கு வந்தி ஏறிப் பழக்கமில்லையாம், என்ன ெ அடுத்த வருஷம் பார்த்துக் கொள்ளலா
எனக்கு என்ன மாதிரி இருந் உனது பெரியப்பா வெளிப்படையாகக் உள்ளப் போக்கைத் தெரிந்துகொண்டு எதிர் பார்த்திருந்தவன்தான் நான். வருஷத்துத் தொடர்பு அல்லவா?இங்கி இன்னுமதற்கப்பாலுமோ பெரியப்பா ே சாமம் சாமமாக, இரவு இரவாக, இரு பனியோ,காற்றோ ஒன்றையுமே சட்டை உற்சவங்களிலே நடைபெறும் மேள மேளத்துக்குக் கிடைக்கும் புகழிலும் கி நானும் அவர்களில் ஒருவனாக நின்று
எனது வண்டி எற்றிச் சென்ற இருந்து வந்த மலையாளத்தானும் என்பதை எண்ணவே எனக்கு வயிறு : கோபமும் உண்டாயின. வயிற்றெரிச்சு விசர் வேலைகளை இப்பொழுது

ார்ப்பிடாரியைக் கலைக்கப் பார்த்ததாம்.
கொம்பு மறைக்கப் பார்த்ததாம். நேற்று
காரும் இந்த ஏழை வண்டிக்காரனை
’ என்றான்.
டுத் தொட்டுப் பேசியது விஷயத்தை DM.
? தயவு செய்து எல்லாவற்றையும்
னுக்கு அவல் வேறு கிடைத்து விட்டால் விபரமாகக் கதையைச் சொன்னான். ல வித்தியாசம், அவ்வளவுதான். கார் தியதைக் கண்டதும் பழையதைக் கண்டதும் வயசான தாய்க் கிழவியைச் ராகக் கார்கள் வந்து நின்ற அந்த வண்டி வைத்துப் பிழைத்தவர்கள் உள்ளானார்கள், தெரியுமோ? தளுக்கி கார்களைக் காணும்போது எனக்கு அரிச்சந்திர மகாராசாவின் பூச்சக்கரக் விசுவாமித்திர முனிவர் அனுப்பினாரே ய ஞாபகம் வருகிறது தம்பி, இந்த பாதெல்லாம்! ஆனால் எங்களுடைய ல; அந்நியர் செய்ததுமல்ல. அதற்குக் சதமும் வெளியே போவதுமில்லை. ர்க்கிறார்கள்? மனிதனுக்குச் சிந்தனை இருக்கிறார்கள் தம்பி? ஏதோ கண்டதே மனப்பான்மை - ஊரெங்கும் பரவிக் ம்- உனது பெரியப்பாவையும் போய்ப்
ந்து ஒரு பெரிய தவில் வித்துவானைக்
என்னைக் கூப்பிட்டுச் சொன்னார் ருக்கும் தவில்காரர் மாட்டுவண்டியில் சய்வது? இந்த, வருஷம் போகட்டும்,
D .
திருக்கும் என்று நினைக்கிறாய் தம்பி? சொல்லாவிட்டாலும் நான் அவரது விட்டேன். இருந்தும், இதை ஓரளவுக்கு எப்படியான போதிலும் பதினைந்து ருந்து காரைதீவுக்கோ, மட்டுவிலுக்கோ சேஷம் போகும் வனாந்திரங்களுக்குச் ட்டோ நிலவோ வெயிலோ மழையோ பண்ணாமல் வண்டி ஒட்டியவனல்லவா, க் கச்சேரிகளில் உனது பெரியப்பா ர்த்தியிலும், நன்மையிலும் தீமையிலும் பங்கு பெற்றவன் அல்லவா?
வடிவேலு நாயனக்காரரை எங்கேயோ அவனது காரும் ஏற்றிச் செல்கிறது எரிந்தது. அடக்க முடியாத ஆத்திரமும் Fலிலும் ஆத்திரத்திலும் நான் செய்த நினைத்தால் சிரிப்புத்தான் வருகிறது.

Page 18
ஆனால் அப்பொழுது அவை எனது வைத்தன.
ஒரு நாள் காரோடு என் வ மாடுகள்மேல் தொட்டு அறியாதநா6 அடிகளை நினைத்தால் இன்னமும் தே
இன்னொரு நாள் வேறொரு வீட்டுக்குப் பக்கத்தே ஓரிடத்தில் ஒ போகும் சமயத்தில் இரண்டு கல்லை நல்ல காலமோ இரண்டு எறியும் கல்லெறிவதற்கும் அனுபவம் வேண் கொண்டேன்.
கடைசியில் இந்த அற்பகாரிய ஊர் முழுவதையும் மலையாளத்தா அவனுக்கிருந்த ஓய்வு ஒழிச்சல் இல கார்கள் ஊரிலே வந்து குவிந்தன.
நிலைமையைப் பார்த்துவிட்டு நான் ம6
எது எப்படியானபோதிலும் நீதி இருக்கவே இருக்கிறது தம்பி
பதினைந்து பதினாறு வருவ தொடங்கி பெட்ரோல் இறக்குமதி கு இல்லையோ வண்டிக்காரர்களும், மறு நல்ல காலம் பிறந்தது. வயலுக்கு சலங்கைச் சத்தத்தோடே பெரிய ே நாயனக்காரரே வலியக் கூப்பிட்டு என சும்மா இருக்கப்போகிறேன்? இருபது வ அந்த இனிய நாட்கள் திரும்பவும் 6 கிட்டுமா என்று ஏங்கியிருந்த எனக் கொடுத்திருக்கும் என்பது நான் 'கார்த்திகேசு, இந்த வருஷம் எனது என்று வடிவேலு நாயனக்காரர் சொல்லி இனித்தன. பால் போன்ற வெண்ணி தெருவழியே எனது வண்டி மறுபடியு எனக்கு ஆனந்தம் பொங்கியது. ஆ6 சட்டென்று பேச்சை மழுப்பினான்.
"அது என்ன காத்தி அண்ணே? ’ என்
“ஒன்றுமில்லை, ஒரு சின்ன இருக்குதோ இல்லையோ, இது முடி எல்லாம்வந்து கார்கள் பழையபடி ஒ கறுப்பன் கதைதானாம். மெய்தானோ?.
இதைக் கேட்கும் போது அவனுடைய
“பயப்படாதே அண்ணே! அணு என்றேன் நான். வேறு எதைச் சொல்ல

உள்ளக் குமுறலை ஓரளவு ஆற்றி
|ண்டியைச் சவாரி விட்டுப் பார்த்தேன். * அன்றைக்கு அவற்றிற்கு அடித்த கம் நடுங்குகிறது தம்பி 1.
காரியம் செப்தேன். தெருவில் என் ரு நாள் ஒளித்திருந்து அந்தக் கார் அதன் மீது விட்டெறிந்தேன். யாருடைய கார்மீது படவில்லை. ஒடுகிற கார்மீது டும் என்று அப்பொழுதுதான் அறிந்து
ங்களினால் ஒருபலனும் ஏற்படவில்லை. ன் தனது வசமாக்கிக் கொண்டான். )லாத "சவாரி'யைப் பார்த்து மேலும்
ண்வெட்டியைக் கையில் தூக்கினேன்.
க்கு ஒரு இடம் உலகில் என்றைக்கும்
ஓங்களுக்குப் பிறகு இப்போ சண்டை நறைந்து அது கட்டுப்பாடு ஆய்ச்சோ மலர்ச்சி அடைந்தார்கள். அவர்களுக்கு எரு இழுத்த மாடுகளும் வண்டிகளும் றாட்டில் ஓட ஆரம்பித்தன. வடிவேலு ன்னிடம் கேட்டிருக்கும்போது நான் ஏன் பருஷங்களுக்கு முன்னே வண்டி ஒட்டிய ஒரு முறை என் சீவியத்தில் மீண்டும் கு இது எவ்வளவு சந்தோஷத்தைக் சொல்லிக் கொள்ளக் கூடியதல்ல. மேளத்துக்கு நீதான் வண்டிக்காரன்’- மிய வார்த்தைகள் எனக்குத் தேன்போல் லவில் வெள்ளைவெளேரென்றிருக்கும் ம் மேளம் ஏற்றிச் செல்வதை எண்ண னபோதிலும். ’ என்று கார்த்திகேசு
று கேட்டேன்.
ச் சந்தேகம். தம்பி இந்தச் சண்டை
டிந்த பிற்பாடு "பெட்ரோல் கிட்ரோல்" ஒட வண்டிக்காரர்கள் பாடு பழையபடி
குரல் சோர்வடைந்து காணப்பட்டது.
லுக்குண்டு கண்டுபிடித்திருக்கிறார்களாம்"
O

Page 19
Lor ifi
பல நாட்களுக்குப் பிறகு வன சந்தித்தேன். ரயிலடிக்கு யாரையோ வண்டியோடு வீடு திரும்பிக் கொண்டிரு வண்டியை நிறுத்தி என்னை ஏறிக் தூரத்துக்கும் கால்-கோச்சில் போக வசதியைத் தப்ப விடுவேனா? ஏறிக் கெ
கார்த்திகேசுவின் வண்டியில் முடிவதில்லை. வண்டியில் உட்கூடா எலக்ஷன் நோட்டீஸ் ஒன்று கண்ணில்ப
“ஒஹோ! கெளன்சிலுக்கு அ நடக்கிறது போலிருக்கிறதே! நீ யா குறிச்சியில் இந்த அமளிகள் எப்படி கேள்விகளோடு பேச்சை ஆரம்பித்து ை
மடியிலிருந்த புகையிலையில் வாய்க்குள் குதப்பிக் கொண்டு ஓர் அ பரிசாவது தம்பி, எங்களுக்கு இை பரியாரியார் என்ன சொல்லுகிறாரோ இந்த நோட்டீஸைக் கொண்டு போய் நெற்றியிலே ஒட்டச் சொன்னாலும் கனகாலம் இருக்க வேண்டும்!” - எ6 பார்த்துக் கும்பிட்டான்.

ரீத்தது !
ண்டிக்காரக் கார்த்திகேசுவை மறுபடியும்
கொண்டுடோப் விட்டுவிட்டு வெறும் நந்தான். வழியில் என்னைக் கண்டதும் கொள்ளச் சொன்னான். 4/4 மைல்
நடந்து கொண்டிருந்த நான் இந்த ாண்டேன்.
ஏறினால் என்னால் பேசாமலிருக்க ரத்திலே ஒரு ஒரமாக ஒட்டியிருந்த ட்டதும் பேச்சைத் தொடங்கினேன்.
ஆள்பிடி வேலை வெகு மும்முரமாக ர் பக்கம் அண்ணே? உன்னுடைய பிருக்கிறது?’ என்று இரண்டு மூன்று வத்தேன்.
ஒரு துண்டைக் கிள்ளி உருட்டி லட்சியமான சிரிப்போடு, “பக்கமாவது, தப்பற்றியெல்லாம் என்ன தெரியும்? அந்தப்படி செய்கிறதுதான். அவர்தான் ட்டச் சொல்லித் தந்தார். அவர் எனது ஒட்டிக்கொள்ளுவேன். புண்ணியவான் ாறு இரண்டு கையும் எடுத்து மேலே

Page 20
அவன் பராக்காயிருப்பது தெரிந்து விட்டது. அவை சற்றே கார்த்திகேசு எனக்குப் பதில் சொல்லி சத்தம் காட்டி மறுபடியும் முறுக்கி சென்றது.
“யார் அது, கந்தையப் பரி அதிகம் கடமை உண்டு போலே”என்று கடமை, தம்பி நீங்கள் எல்லாரும் சி மனுஷரைத் தெரியாது. பூலோகத்தி இரண்டுபேர் இருக்கிறபடியால் தான் கொள். கார்த்திகேசு இன்றைக்கு உய இல்லாவிட்டால் இவ்வளவுக்குச் செதி போயிருக்கும்’
“ஒகோ, அப்படியோ? அவ்வளவு பெரி
“எனக்கு ஒன்றுமில்லை, த ஒருமுறை ஒரு வருத்தம் வந்தது வருஷத்துக்கு முன்னம் என் பெண் உலகத்திலே யாருக்கும் வந்து எல்லோருமே கைவிட்டுவிட்டார்கள். ம போகச் சொல்லி விட்டார்கள். வீட்டிே பிள்ளை குட்டிகள் எல்லாம் ஏங்கிப்பே இருந்தவள். அவளுக்கு இப்படி ஒன்று போய்விட்டது போலிருந்தது. என்ன போயிருந்த சமயத்தில்தான் இந்தப் பு ஒரு நாளை மருந்து. ஒரே ஒருநாை நினைவில்லாமல் கிடந்த என் பெண் பிறகு கண்முளித்துப் பார்த்து என்ை மறக்கமுடியாது. தெய்வம்தான் வந்து ஆனந்தத்தில் மற்றநாள் பரியாரியார் கும்பிட்டேன், தம்பி. என்ன இருந்தா தெய்வப் பிறவிகள்தான் செத்துப் போ இருப்பார்கள்.”
அவனது நா தழதழத்தது. க ஆழ்ந்து போய் விட்டான். பாவம்!
எனக்கு அவனைப் பார்க்க அவனைப் பார்க்காமல் முகத்தை பொங்கிக் கொண்டு வந்தது.
கொஞ்சத்தூரம் வண்டி பே தொடங்கினேன். w
“அப்போ இந்தக் கெள6 பக்கமுமில்லை, பெரியண்ணர் பக்கமு சொல்லு' என்று தூண்டினேன்.
“ஏன், பரியாரியார் பெரியண் தெரியாதோ?’ என்று திருப்பிக் கேட்ட

அவனுடைய மாடுகளுக்கு எப்படியோ
உல்லாச நடைபோடத் தொடங்கின. விட்டு முன்னே குனிந்து அவைகளுக்குச் விட்டான். வண்டி கடகடத்துக்கொண்டு
யாரியார்தானே? உனக்கும் அவருக்கும் று மெல்லக் கிளறினேன். "கடமையாவது ன்னப் பிள்ளைகள் உங்களுக்கு அந்த லே பரியாரியாரைப் போல ஒருத்தர்
மழை பெய்கிறது, என்று நினைத்துக் பிரோடிருக்கிறது அந்தப் பிரபுவாலேதான். த்த இடத்தில் புல்லுக்கூட முளைத்துப்
ய காரியமா அதென்ன?”
ம்பி, என்னுடைய பெண்சாதிக்குத்தான் . வருத்தமாவது வருத்தம். இரண்டு சாதிக்கு வந்த வருத்தத்தைப் போல நான் பார்க்கவில்லை. வைத்தியர்மார் )ானிப்பாயிலே கூட வீட்டுக்குக் கொண்டு ல ஏழு நாளாய் அடுப்பு மூட்டவில்லை. பாய்க் கிடந்தன. வீட்டுக்கு லட்சுமிபோல று என்றால் எனக்குப் பாதிப் பிராணனே
செய்வதென்று தெரியாமல் திகைத்துப் ண்ணியவாளன் வந்து சேர்ந்தார், அப்பா ள மருந்து தம்பி. ஒரு கிழமை அறிவு ாசாதி அந்த முன்று நேர மருந்துக்குப் னக் கூப்பிட்டாள், தம்பி ஆகா! அதை |விட்டது போலிருந்தது எனக்கு. இருந்த
வீட்டுக்கு வந்தபோது அவரை விழுந்து லும் அந்தக் காலத்துப் பரியாரிமார்கள் னாலும் அவர்கள் பூங்காவனத்தில் தான்
ண்கள் கலங்கின. பழமை உணர்ச்சியில்
5 ஒரு பக்கம் வருத்தமாயுமிருந்தது. த் திருப்பிக் கொண்டாலோ சிரிப்புப்
ான பிற்பாடு பேச்சைச் சாவகாசமாகத்
ன்சில் அடிபிடியிலே நீ பேரம்பலம் )மில்லை, பரியாரியாரியின் பக்கம் என்று
ணர் பக்கம்தானே வேலை செய்கிறார்.! ான் அவன்.

Page 21
“அந்த நோட்டீஸைப் படித்துப் தெரியும்” என்றேன்.
அதை நான் படித்துப் பார்க் எப்படியும் பரியாரியார் பெரியண்ணர் ப8 “அதெப்படி?” என்று வெகு ஆவலோடு
“நீ என்ன தம்பி எடுத் கொண்டிருக்கிறாய்? உலகத்திலே நட போலிருக்கு. கொஞ்ச நாளைக்கு மு பெண் கொலை வழக்கில்- பெரியண்ண சட்டவித்தை பேசி வெல்லாவிட்டால் கழுத்தில் கயிறு அல்லவா மாட்டியிருப்
“ஒகோ, அதற்காகவா? அப் பெரியண்ணர் செய்த உதவிக்கு இதுவ என்று அவனோடு சேர்ந்து பாடிவிட்டேன
இப்படி நான் சொன்னபோது கொண்டானோ தெரியாது தன்னுடைய காட்டத் தொடங்கி விட்டான்!
“ஏன் தம்பி, பெரியண்ணர் t சொல்லுகிறார்களே. நீ அறியவில்லைய அநேகம் உதவிகள் செய்திருக்கிறா மாடுகளுக்குச் சீமையிலேயிருந்து ப எடுப்பித்துக் கொடுத்தாராம். ,ாங்கள் பட்டிருக்கிறோம். பரியாரியாருடைய விட்டது யார் என்று நினைக்கிறீர்? படிப்பிக்கச் சொல்லியிருக்கிறார் பரியாரி
“அடடே உனக்கும் இதெல் எங்கே அந்த நோட்டீஸை இங்கே எ வாங்கிப் பார்த்தேன். எனக்குப் பெரும்
அது பெரியண்ணருக்கு மாறா வசைபுராணம் பாடி வெளியிட்ட நோட்டி
“என்ன அப்பா இது? யார் திரிகிறாய்?" என்று கேட்டதும் கார் விஷயத்தைச் சொன்னேன்.
"g|LLIT LDT foll' (SL65 (3UT கொண்டு வந்து விட்டு விட்டுப் போய விடு தம்பி! என்று பரபரப்பாக கிழித்தெறிந்தான்.
“கார்த்தி அண்ணே! நீ பள்ளி என்று அவனை நான் கேட்கவில்லை. கலகலத்தன. அது 'மாடு சிரித்தது டே

பார்த்தால் அவர் யார் பக்கமென்று
கவில்லை தம்பி, எனக்குத் தெரியும், க்கம்தான் வேலை செய்வார் என்று?
கேட்டேன்.
ந்ததுக்கெல்லாம் கேள்வி கேட்டுக் க்கிறது ஒன்றுமே உனக்குத் தெரியாது ந்தி நடைபெற்ற அந்த வேலைக்காரப் ார் அப்புக்காத்து, அவ்வளவு பாடுபட்டு பரியாரியார் செய்த வேலைக்கு அவர் பார்கள் கோட்டில?”
படியானால் அவர் நிற்பது சரிதான். ம் செய்யலாம்,இன்னமும் செய்யலாம்” i.
என்னுடைய முகத்தில் எதைக் கண்டு பிரசாரத்தை என்னிடமுங் கொஞ்சம்
மகாகெட்டிக்காரரும் நல்லவரும் என்று ா? யுத்தகாலத்திலே ஏழை மக்களுக்கு ராம். தீனி இல்லாமல் சாகக்கிடந்த ருத்திக் கொட்டையும் பிண்ணாக்கும் ர் அவருக்கு எவ்வளவோ கடமைப் மகனுக்கு கொழும்பில் வேலையாக்கி என்னுடைய பொடியனையும் நெடுகப் யார்” என்று மேலும் பேச இழுத்தான்.
லாம் தெரிந்துவிட்டது போலிருக்கே. டு பார்ப்போம். என்று அதைக் கேட்டு வியப்பாயிருந்தது, ஏன்?
க அவரது எதிர்க்கட்சியினர் அவர் மீது
ஸ்!
பக்கத்து நோட்டிஸ் நீ கொண்டு த்திகேசு திடுக்கிட்டு விட்டான். நான்
லிருக்கிறது. வண்டியில் இதையாரோ பிருக்கிறார்கள். அதைக் கிழித்தெறிந்து என்னிடம் வாங்கி தூள்துளாகக்
க்கூடம் போனதில்லையா சிறுவயசில்?” மாட்டின் கழுத்திலிருந்த சலங்கைகள் பாலிருந்தது எனக்கு ஏன் சிரித்தது?
O

Page 22
சம்பர் தனி
e இரண்டு ஊர்வலங்கள்
O 9GuGir

Page 23
இரண்டு இள
LDரணத்தோடு போராடிக்கொன படுக்கையை அந்த அரசமரத்தடியிலிரு யென்றே சொல்லவேண்டும். அவளு உட்கார்ந்திருந்தான். சற்றுத் தொலை6 மற்றவர்களை அங்கே காணவில்லை. கூப்பிட்டுப் பார்த்தான். ஒருவேளை பிர திடீரென்று எழுந்திருந்து பேசுவாள் என்
இப்படி ஆகிவிடுமென்று அவ சாயந்தரமெல்லாம் படுத்தபடியே கிடந்த வெகுநேரமாக அவளோடு பேசிக்கெ கொஞ்சம் கஞ்சி வைத்துக் கொடுக் எங்கோ ஓடிப்போய், கொஞ்சம் அரிசிய அயர்ந்து கிடப்பது போலவே அவள் வைத்துக் கொண்டுவந்து எழுப்பிப் பார்
வழக்கம் போல அங்கே பிச்சைக்காரர்கள் எல்லோரும் அன்று பெண்ணின் கல்யாண வைபவத்தைப் ஜனங்களுக்குமே அது ஒரு ஆனந்த சாதாரணமான அந்த ஏழைகளுடைய ஆயிரக்கணக்காக ரூபாய்களைச் செ அலங்காரங்கள் செய்து இருந்த வித்துவான்களும் 6) தேசங்களி நண்பர்களென்றும் பந்துக்களென்றும் அதிசயமாக இருந்தது. இந்தக் காட்சி அந்தமரத்தடியிலே விழுந்து கிடக்க ய அவள் சுகமாகக் கிடந்ததை நேராகப் அங்கே ஒடிச்சென்றார்கள். ஆனால், ஸ் விட்டுப்போக விரும்பவில்லை.
ஸ்வாமி கொஞ்சநாட்களுக்கு
வந்து சேர்ந்தான். அதற்கு முன்டெ செல்லும் பறவைகள்போல எங்கெங்கே அப்பொழுது நிரந்தரமாகச் சில மாத நிலைத்து இருந்ததில்லை. இங்கு வந் மாறியது. உயர்ந்த அந்தஸ்துக்கள் மனிதர்களை விட இந்தக் கூட்டத்தவ இயல்புகளே அப்படி அவனை ஒடல் சொல்லவேண்டும்.

ார்வலங்கள்
ன்டிருந்தசமயத்திலும் விதி அவளுடைய ருந்து மாற்றி வைக்க விரும்பவில்லை நக்குப் பக்கத்தில் ஸ்வாமி மட்டும் வில் ஒரு கிழவன் விழுந்து கிடந்தான். ஸ்வாமி அடிக்கொருதரம் அவளைக் க்ஞையற்றுக் கிடக்கும் அந்தப் பெண் று எண்ணினான் போலும்!
ன் கனவிலும் எண்ணியிருக்கவில்லை. நாளேனும் நன்றாகப் பேசினாள். அப்படி ாண்டு இருந்துவிட்டு “இன்றைக்குக் கட்டுமா” என்று கேட்டுக் கொண்டே பும் கொண்டு வந்தான். அப்பொழுதும்
காணப்பட்டாள். ஆனால் கஞ்சியை த்த பொழுதோ...!
வந்து விழுந்து கிடக்கும் மற்றப் அந்த நகரத்துப் பிரபு ஒருவருடைய பார்க்கப் போய்விட்டார்கள். எல்லா தமான சம்பவமாக இருக்கும் போது, நிலையைச் சொல்லவேண்டியதில்லை. லவு செய்து கொட்டகைகள் போட்டு ார்கள். வாத்தியக்காரரும் மற்றும் லிருந்து வரவழைக்கப்பட்டிருந்தனர். வந்து குவிந்த கும்பலே பார்ப்பதற்கு களைப் பார்ப்பதைவிட்டு, இருள்சூழ்ந்த ார்தான் விரும்புவார்கள்? அல்லாமலும, பார்த்துவிட்டே அவர்கள் மாலையில் ல்வாமியும் அந்தக் கிழவனும் அவளை
முன்புதான் இந்தக் கூட்டத்தார்களோடு 1ல்லாம் உணவுக்காகத் தேசாந்தரஞ் 5ா சுற்றி அலைந்து கொண்டிருந்தான். ங்களுக்கேனும் அவன் ஒரு இடத்தில் தபிறகே அவனது இயல்பான பழக்கம் ரில் இருந்து கொண்டு வாழுகிற பர்களிடம் அமைந்திருந்த அற்புதமான விடாமல் தடுத்து வைத்திருந்ததென்று

Page 24
காலையிலே அவர்கள் அ ஒவ்வொரு திசையால் போவார்கள், கூடுவார்கள். எல்லோரும் வந்து வயிற்றுக்குக் கிடைக்காமல் வைத்திருக்கிறவர்கள் மற்றவர்களுக்கு எல்லோருமே சேர்ந்துகொண்டு த குழந்தைகள்போல விளையாடுவார்க களிலெல்லாம் அவள் எல்லோருை அவளுடைய ஒவ்வொரு செய்கை புதுமையின் சுகத்தில் ஆழ்த்திவிடும் பாராட்டி நடக்கவுந் தெரியாது, எ லட்சியதீபம் போலவும் பரந்த அமிர்தமயமான தடாகம் போலவும் அவள் ஒரு தன்னம்பிக்கையை உண் வாழ்விலே சிரித்துப் பழக்கமில்லா ஒவ்வொரு செய்கையும் தங்களை உற்சாகமூட்டிக் கொண்டிருந்தது.
சில சமயங்களிலே அவள் முதன்முதல் அங்கே வந்த அன்ன அவளைச் சுற்றி உட்கார்ந்தார்கள். ஒருமுறை சுற்றிவந்தன. புதிதாக அ கண்டதும் “ஓகோ ! நமது கூட்டத்து புதியவன் வந்து நுழைந்துவிட்டதாகத் பிடித்துவந்து என்முன்னால் நிறுத்துங்க சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு “நானே அவளுக்கு முன்னால் வந்து நின்றான்
“வேண்டுமானால் உத்தரவி மன்னிக்கிறோம். ஆனால், மன்னிக்க (
“புதியவனானாலும் கட்டளைப்படி நடக்
“நமது கூட்டத்துள் நுழைகி இரண்டு மூன்று கிழிசலில்லாத உை மாறாக நடந்துவிட்டாய் அல்லவ தண்டிக்காமல் விடலாமா?”
“விட முடியாது, விட முடியா எழுந்து கேட்டன. அவ்வளவில் அவ இந்த அபராதத்தைச் செய்துவிட்டேன். என்று சொல்லியபடி கிழிப்பதற்கு “மன்னித்துக் கொண்டோம். இனிடே பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும்” என்று த
அதோடு அன்றைய நியாய நேரம்வரை பேசிக் கொண்டிருந்துவிட்( தூங்கிவிட்டார்கள். ஸ்வாமி மட்டும் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய உள் இன்ப வெள்ளம் கரைபுரண்டோடிக் ெ நேரத்தின் பிறகே அவனுக்கு நித்தின வாழ்வு இப்படியே இருந்ததால், ர இருந்ததில்லை. உணவு கிடைத்தாலு

ந்த இடத்தைவிட்டுத் தனித்தனியாக மாலைக்காலமானதும் திரும்பிவந்து சேர்ந்ததும், இன்றைக்கு யாராவது வந்தீர்களா? என்று விசாரித்து நக் கொடுத்து உதவுவார்கள். பிறகு ங்கள் துன்பங்களை மறந்து சிறு ள், பாடுவார்கள். இந்தச் சமயங் டய கண்களின் முன்பும் நிற்பாள். பும் மற்றவர்களை வசீகரித்து ஒரு அவளுக்கு யாரிடமும் வித்தியாசம் ல்லையற்ற இருட்கடலிலே தோன்றிய பாலைவனத்தின் நடுவிலே கிடந்த அவர்களது ஆழ்ந்த துயர்நிலையில் டுபண்ணிக் கொண்டிருந்தாள். அதாவது, த அந்த ஏழைகளை அவளுடைய ா மறந்து ஆரவாரஞ் செய்யும்படி
ஒரு “தர்பார்” நடத்துவதுண்டு. ஸ்வாமி றக்கும் அது நடந்தது. எல்லோரும்
அவளுடைய கண்கள் நாலாபக்கமும் }ன்றைக்கு வந்துசேர்ந்த ஸ்வாமியைக் க்குள் உத்தரவில்லாமலே யாரோ ஒரு தெரிகிறதே! உடனே அந்த மனிதனைப் 5ள்’ என்ற க.டளை பிறந்தது. ஸ்வாமி வந்து விடுகிறேன்” என்று சொல்லியபடி
ல்லாமல் வந்து புகுந்த குற்றத்தை முடியாத வேறொரு குற்றமுண்டு!”
க உத்தரவை எதிர்பார்க்கிறேன்”
கிற எந்த ஆசாமியும் குறைந்தபட்சம் -யை உடுத்திருக்கலாகாது. நீ அதற்கு ா? ஏன் நீங்களே சொல்லுங்கள்
து” என்று ஏக காலத்தில் பல குரல்கள் ன், “உங்களுடைய சட்டந் தெரியாமல்
இதோ நானாகவே கிழித்துவிடுகிறேன்’ த் துணியைப் பிடித்தான். உடனே மல் இவ்விதமான பிழைகள் வராமற் நீர்ப்புக் கூறப்பட்டது.
சபை கலைந்துவிட்டது. பிறகும் வெகு டு, ஒவ்வொருவராக அங்கங்கே விழுந்து
ஒரு புறத்திலே கிடந்து யோசித்துக் 1ளத்தில் என்றைக்குமே கண்டிராத ஒரு கொண்டிருந்தது. அதனால் அன்று வெகு ரயும் வந்தது. தினமும் அவர்களுடைய நாளைக்கு என்ற விசாரம் யாரிடமும் ம் கிடைக்காவிட்டாலும் ஒரே மாதிரியே

Page 25
சலனமற்ற நிலையில் காணப்பட்டார் தேற்றிக் கொள்ளக்கூடிய வீரம், அவ சொல்லலாம். எல்லோராலும் ஒதுக்கி தன்னம்பிக்கையிருந்தது. மானமற்ற ஈ6 அவர்களே அந்த மானத்தின் உய வாழ்க்கையின் சுகங்களை கனவிலு அடியுண்டும், நிமிர்ந்து நிற்கும் அவர் புது யுகத்தின் உயிர் தோன்றப் போகி
இந்த இடத்தில் ஏற்பட்ட கூ ஒரு பாக்கியமாகவே கருதினான். மற் அந்தஸ்தும் கிடைத்தது. அதுவும் கிடைத்ததென்று சொல்ல வேண்டும். பாதையிலே காலமெல்லாம் நடந்ததில் மருந்தாகவே விளங்கினாள். ஒரு நா6 பிச்சையெடுக்கிற தொழிலைப் பற்றிய மனதில் வெகுகாலமாக வேரூன்ற சொன்னாள்.
“வெட்கமின்றி எல்லோரிடமு யினாலேயே கேட்கிறார்கள் என்று வந்தபடி திட்டுகிறார்கள். கடவுள் தந்த செய்து இந்த வயிற்றை நிரப்பக் கூட
சிறிது நேரம்வரை சும்மா இருந்துவிட்(
“நீ சொன்னதைப் பற்றித் உண்மையில் அது நல்லதுதான் கிடைப்பது, பிறகு வேலைக்குக் கூலி பெரிய பிரச்சினைகளாகவே தோன்றுகி
அவள் இதைக் கேட்டதும் "நீங்களும் ஒரு பெரிய கோழை என பார்க்கும்போது அப்படிச் சொல்ல முடி
“அனுபவமில்லாத ஒரு பெண் சொல்லுகிறாய்”
“என்ன? உலகத்தில்
பிரச்சினையா? நன்றாகச் செய்கிற தயாராக இருக்கிறார்கள்.”
“சரி நான் இன்றையிலிருந்து அப்படிே
“நானும் அப்படித்தான் செய்வேன்.”
“அதற்கு நான் சம்மதிக்கமாட்டேன். ”
“அப்படியானால் நான் நெடுகிலுமே பி
“ எனக்குக் கிடைப்பதில் ஒரு பகுதிை
அவனைப் பற்றி நன்றாகத் கொஞ்சம் யோசித்துவிட்டே, “என்ன?

ர்கள். எந்ந நிலையிலும் தங்களைத் ர்களது பிறப்புரிமையானது என்று கூடச் த்ெ தள்ளப்பட்டபோதிலும், அவர்களிடம் னப் பிச்சைத் தொழிலையே செய்தாலும், பிர்நிலையாக இருந்தார்கள் எனலாம். லும் காணாமல் துன்பச் சுழல்களில் களைப்போன்ற மனிதரது மூச்சிலிருந்தே றதல்லவா?
ட்டுறவை ஸ்வாமி தனக்குக் கிடைத்த றவர்களைவிட அவனுக்கு உயர்ந்த ஒரு அவளுடைய கடாட்சத்தினாலேயே வாழ்க்கை என்னும் முள் நிறைந்த ல் சலிப்படைந்த அவனுக்கு அவள் ஒரு ள் அவர்களது சம்பாஷணைக்குள் இந்த பேச்சும் வந்தது. அப்போது அவள் தன் நியிருந்த இந்த அபிப்பிராயத்தையும்
ம் யாசிக்கிறோம். வயிற்றுக் கொடுமை எண்ணாமல் ஜனங்களும் வாய்க்கு த உடம்பு இருக்கும் போதாவது வேலை தா என்று அடிக்கடி தோன்றுகிறது.”
டே அவன் பதில் சொன்னான்.
தான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால்.எல்லோருக்கும் வேலை கிடைப்பது- இவையெல்லாம் எனக்குப் lன்றன. ’
ஒரு மாதிரிச் சிரித்துக் கொண்டு றே சொல்வேன். ஆனால் உங்களைப் வில்லை ” என்றாள்.
சொல்லக் கூடியதைத்தான் நீயும்
வேலை கிடைப்பதென்பது பெரிய ]வர்களை எல்லோருமே வரவேற்கத்
ய செய்கிறேன். ஆனால் நீ .”
ச்சைதான் எடுக்க வேண்டுமாக்கும்? ”
யக் கொடுக்கிறேனே!”
தெரிந்திருந்தும் இதைக் கேட்டவுடன் என்று கேட்டாள்.
10

Page 26
“நான் வெகு காலமாகக் என்பதை நீ ஞாபகப்படுத்திக் கெ இருக்கிறவர்கள் ஒயாமல் வேலை சம்பளத்தைக் கொடுப்பார்களா? ப மனமிருந்தால் ஒருவனும் கோடிஸ்வரன் செலவு செய்ய வேண்டிய ஒரு வே: ஒருவனையே ஒவ்வொரு மனிதனும் அறிவாயா? அந்தக் காலத்தில் வேை நிலைக்கு வந்துவிட்டேன். பிறகு, வே: இந்தப் பிச்சையெடுக்கிற தொழிலி அனுபவத்தைக் கொண்டே “நீ செ உன்னாலும் அப்படிப் பாடுபட முடியாது
“எப்படியிருந்தாலும், ஒவ்வொருவரும் பாடுபட்டுத் தீர வேண்டும்?”
“உண்மைதான்; ஆனால், ! சம்பாதித்தேயாக வேண்டுமென்று அ விரும்புவாளா?”
அவளுக்கு இந்த வார்த் மயக்கத்தையே உண்டுபண்ணின. ஆய
“தானே பாடுபட்டுக் கெ வாழ்க்கையிலே அடிபட்டுச் சோர்ந்து எந்தப் பிள்ளைக்கும் ஏற்றதல்ல. சம்பாதிக்கத் தக்க பருவம் வந்த பி தாயும் தன் குழந்தைக்கே பெரிய தீை
“நியாயம் வேறு; தாயி சட்டங்களுக்குள் கட்டுப்படக்கூடியதுமல்
மேலே அவளால் ஒன்றுமே ே கனிந்த அவனது முகத்தைப் பார்த்து அவள் ஆனந்தம் அடைந்தாள். இதுவ அவளுடைய உள்ளம் உள்ளே குமுற தன் தாயின் அன்புகூட இப்படித்தான் தான் புதிதாகக் கிடைத்த இந்த இ6 தெரிந்தது. அவனும் உள்ளபடி ஒரு தன் உள்ளத்தைத் காட்டினான். ஆயி வருகிறதென்று அவளால் நிதானிக்க (
இயற்கையிலே துள்ளி அவளுடைய சுபாவம், நாளடைவில் நிலை தானாகவே தோன்றி நிலைத்து மாறுதல் மற்றவர்களுக்குக் கூட அ அந்தக் கிழவன் மட்டும் “அம்மா, பார்த்துவிட்டுத்தான் நான் சாக வே திறந்து சொல்லுவான். முதலில் பிடித்துவிட்டதா?’ என்று கேட்டவள் நியாயமின்றி மற்றவர்கள் இப்ப தெரிந்திருந்தும் அதை வரவேற்பதற்கு திருந்தி விட்டது. ஆனால்..? காலக்க

கூலிவேலை செய்து சீவித்த ஒருவன் ாள்ளவேண்டும். முதலாளிகள் என்று
வாங்கிக் கொண்டும், அதற்குரிய மனிதனிடம் நியாயப்படி கொடுக்கிற எாய் வந்திருக்க முடியாது. பத்து ரூபா லையை பத்துப் பணத்தோடு செய்கிற தேடிக் கொணடிருக்கிறானென்பதை நீ ல செய்து செய்து எலும்பாகிச் சாகிற லை செய்யவும் முடியாது போய்விடவே மிலிறங்கினேன். 616tgj60)Lu இந்த சய்ய வேண்டாம்” என்று தடுத்தேன். l.
தங்கள் வயிற்றுக்குத் தாங்கள்தானே
ஒரு குழந்தை தன் சாப்பாட்டுக்குச் தன் தாய் எவ்வளவு ஏழையானாலும்
தைகள் ஒருவித இன்பங் கலந்த வினும் சாதுரியமாகப் பதில் சொன்னாள்.
ாடுக்கும் பருவம் வந்த பிறகும், போன ஒரு தாயிடம் எதிர்பார்ப்பது அல்லாமலும் தன் குழந்தைக்கு
றகும், அடைத்து வைக்கிற ஒவ்வொரு
ம செய்தவளாகிறாள்.'
360Lu ஜ.ஸ்ளம் வேறு. ک(dg
D6)
பசமுடியவில்லை. உண்மையான அன்பு துக்கொண்டு சும்மா இருப்பதிலே கூட ரை காணாத ஒன்றைக் கண்டது போல நிக்கொண்டிருந்தது. பாவம் அவளுக்குத்
இருக்குமென்று தெரியாது. அதனாலே னிமை அவளுக்கு அமிர்த மயமாகவே
தாயின் ஸ்தானத்திலிருந்து கொண்டே னும் அது இன்ன பாதையிலேதான் ஓடி முடியவில்லை.
விளையாடுஞ் சிறுவர்கள் போன்ற
அடங்கிவிட, ஒருவித அமைதியான விட்டது. அவளிடத்து தோன்றிய இந்த அபூச்சரியத்தையே உண்டு பண்ணியது. நீ அவனோடு சுகமாக வாழ்வதைப் ண்டும்” என்று அடிக்கடி வெளியாகத்
“தாத்தா! உனக்குப் பைத்தியம் வரவரச் சிரித்து மெளனமானாள். டியே நினைக்கின்றார்கள் என்பது
தத் தயாராகவே அவளுடைய நெஞ்சு ாற்று திடீரென்று வேறு திசை நோக்கிச்

Page 27
சுழன்றடிக்கத் தொடங்கிவிட்டது. ஒரு சொல்ல முடியாதபடி வந்துவிட்டது. மழையென்றும் பாராமல் அலைந்தபே பக்குவஞ் செய்ய வந்த பிறகே எங்க ஏன் சாயந்தரம் அவன் அரிசிக்காக ே இருந்தாள் படுத்தபடி கிடந்த டே சிரித்தாள் ‘கஞ்சி வைத்துத் தரட்டுமா எங்கே அரிசி கிடைக்கப்போகிறது”என் கூடத் தெரிவித்தாளே! இப்போதோ.
பிரக்ஞையற்றுக் கிடக்கும்
மடிமீது வைத்தபடியே அவனும் கார்ந்திருந்தான். அப்பொழுது கூட்டத்தவர்கள் எல்லோரும் வந்து ே இருளின் எதிரொலிபோல எல்லோ இருண்டு கிடந்தன. ஆனால் அந்த தூரத்திலே வந்து கொண்டிருந்த பிரகாசித்தன. வாத்தியங்களின் ஒசைu விதி தூரத்தில் நின்று கொண்டு த போலவே கேட்டது.
மூச்சு நின்றபிறகும் அவளுை வைக்க விரும்பாதவன் போலவே அவனுடைய கண்களிலிருந்து ஆற முகத்தின் வழியாக ஓடிக்கொண்டிருந்த
கல்யாண ஊர்வலம் அந்த வந்ததும் திடீரென்று ஒரு பரபரப்பு ஒருவரோடொருவர் ஏதோ பேசிக் கொ மட்டும் அந்த இடத்தை நோக்கி ஆத்திரத்தினால் ஆடிக்கொண்டிருந்தது தெரிந்தது. வார்த்தைகளும் துடித்துக் நின்று பேசினான்.
"யாரெடா அங்கே! ஊர்வலம் தெரியும் ! எந்த நாயின் பிணத்தை 6 மாதிரி நிற்கிறீர்கள். எல்லோருக்கும் அ ஓடிப் போகிறீர்களா அல்லது.?”
ஸ்வாமி அப்படி இரைந்து பக்கமாக ஒருமுறை திரும்பிப் பார்த்து உடலைத் தூக்கித் தோள்மீது திசையைநோக்கி நடந்தான். அவ6ை ஒருவராக அவனைத் தொடர்ந்து நடந்
அந்த உயர்வான மனிதஜாதி நகரத் தொடங்கிய போது, அவர்களா மனிதர்களின் அபசகுனமான மரண மறைந்து விட்டது.
ஒரு வேளை நவயுகத்தைச் ஊர்வலங்களாகவும் இவை இருக்கலா

காரணமுமின்றி அவளுக்கு ஏதோ ஒன்று
இத்தனை நாளும் வெயிலென்றும் து கூட வராத அந்த வரத்து, ஒருவன் ருெந்தோ ஓடிவந்து பிடித்துக்கொண்டது. பாகும்வரைக்கும் செளக்கியமாகத்தானே ாதிலும் வேடிக்கையாகப் பேசினாள்; ?’ என்று கேட்டபோது “இந்த நேரத்தில் று அவனுக்காகத் தன் அனுதாபத்தைக்
அந்தப் பேதையின் தலையைத் தன் உணர்ச்சியற்ற நிலையிலே உட் ான் ஒவ்வொருவராக அவர்களது சேர்ந்தார்கள். வெளியில் நிறைந்திருந்த ருடைய இதயங்களும் பயங்கரமாக இருளின் கோரமான சிரிப்புப் போலவே கல்யாண ஊர்வலத்தில் தீபங்கள் பும் சனங்களின் ஆரவாரமும் ஒன்றாகி, தன் வாயைத் திறந்து ஊளையிடுவது
டய உடலைத் தன்மடியிலிருந்து இறக்கி
ஸ்வாமி விறைத்துப் போயிருந்தான். ாக ஒழுகிய நீர் உயிரற்ற அவள் து.
மரத்தடிக்குச் சற்றுத் தொலைவில் உண்டாகிவிட்டது. எல்லோரும் நின்று ாண்டார்கள். பிறகு ஒரேயொரு மனிதன் கி வந்தான். அவனுடைய உடம்பு I, அந்த மங்கிய மர நிழலிலே கூடத் கொண்டே வெளிவந்தன. ஆனால் எட்டி
வருவது தெரியவில்லையா? எப்படித் வைத்துக்கொண்டு வழியிலே அபசகுனம் >ந்தக் கதி வரமுன் இழுத்துக் கொண்டு
கொண்டு நின்ற அந்த மிருகத்தின் துவிட்டுத் தன் உயிரினுமினிய அவளது வைத்துக்கொண்டு ஏதோ 69(5 ாச் சேர்ந்த மற்றவர்களும் ஒருவர்பின் தார்கள்.
பின் ஆடம்பரமான கல்யாண ஊர்வலம் ல் ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்ட அந்த ஏழை ஊர்வலமும் இருளோடு ஐக்கியப்பட்டு
சிருஷ்டிக்க எண்ணிய விதியின் ஆரம்ப மல்லவா?
O

Page 28
"எப்பொழுது ஆஸ்பத்திரியை
நானா?
'இல்லை; எப்போது உன்6ை
"நேற்று

99
“அவள்
விட்டு வெளியேறினாய்?
ா வெளியே தள்ளி விட்டார்கள்?
3

Page 29
'இதுதான் உனக்கு முதல் பிரசவமா?
"ஆமாம், இதுவே முதலும் கடைசியுபெ
பெரியவள் சிரித்தாள்
ஏன் சிரிக்கிறாய்?
'இதுவே முதலும் கடைசியுமா உன்னால் சொல்லிவிடமுடியும்?
"ஏன் முடியாது?
அவ்வளவோடு நிறுத்திவிட்டு மற்றவள் சிறிது நேரம் மெளனமாக இ
"உனக்கு இப்பொழுது என்ன வயது?
"பதினெட்டு'
புருஷன் உன்னை விட்டுவிட்டானா?
'இல்லை'
"செத்துப்போனானா?
'இல்லை
அவளுடைய தொண்டை கரகரத்தது.
"அப்படியானால்?
அவள் ஒன்றுமே பேசாமல் மெளனம நிறுத்திவிட விரும்பவில்லை. தொடர்ந்து
“ஏன் பேசுகிறாயில்லை? ஒருவேளை அ
“என்னை அப்படிப் பிசகாக நீ எண்ணக்
அவளுடைய வார்த்தைகளில் ஒருள் காணப்பட்டது.
மற்றவள்தான் இப்பொழுது ( பேசினாள். ‘அவரை எனக்கு நன்ற தெரியும். வருஷக்கணக்காக அந்த வீட்
"அப்படியா?
அவள் பிறகு மெளனமாகி இரண்டொரு
"உனது வாழ்வைக் கெடுத்த என்று சொல்ல உனக்கு வெட்கமாயில்

Dன்று எண்ணுகிறேன்
க இருக்கலாமென்றாயே அதை எப்படி
அவள் ஒரு நீண்ட மூச்சு விட்டாள். ருந்துவிட்டு மறுபடியும் ஆரம்பித்தாள்.
ாக இருந்தாள். மற்றவள் அவ்வளவில் து பேசிக் கொண்டேயிருந்தாள்.
அவனை உனக்குத் தெரியாதாக்கும் !”
$கூடாது”
பித ரோசமும் ஆத்திரமும் கலந்து
பேச்சற்றிருந்தாள். அவளே தொடர்ந்து ாகத் தெரியும். பல வருஷங்களாகத் ட்டிலேயே சீவித்திருக்கிறேன்.
த பெருமூச்சு மட்டும் விட்டாள்.
வன் எவனானாலும், அவனை “அவர்’
லை?

Page 30
பழக்கத்தினாலே சொல்லிவிட வேண்டும் என்று நான் கனவிலும் என
'அவன் இப்போது எங்கே இருக்கிறான்
"ஆமாம் நன்றாகத் தெரியும். ஆனால்
"ஏன் அதை மறைக்க வேண்டுமென்று
'அதனால் யாருக்குமே பிரயோசனம்
'நீ உனக்கு எப்படிப் பிரே எனக்கும் பிரயோசனப் படமாட்டாய் எ6
" எனக்கு ஒன்றுமே விளங்க புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை'
'நீ புத்திசாலியானால் இதற்கு விட்டாலும் என்னை நன்றாகக் கவனித்
அப்பொழுது அவள் மடியில் அதைப் பார்த்துக்கொண்டே பெரியவள்
"இதையாவது ஆஸ்பத்திரியில் படவில்லையே!”
‘என்னுடையது என்று இது இழந்துவிட்ட பிறகு நான் எதற்காக வ
‘நான் அல்லது என்னை எண்ணுவதில்லை
அவள் இந்தப் புதுமாதிரிய கொண்டிருந்தாள். அதற்குள் வெயில் சுடத் தொடங்கியது. இரண்டுபேரும உட்கார்ந்தார்கள். குழந்தை அந்த 6
குடித்தபடி அயர்ந்து கிடந்தது. அவ சென்றது. பெரியவளே பிறகும் ஆரம்பி
'உனக்கு வேறு யாரும் உத்தேசித்திருக்கிறாய்.
‘எங்கேயாவது வேலை செய்துதானே
‘இந்தக்குழந்தையையும் வைத்துக்கொ
பெரியவள் மிகுந்தபரிவுடனேே அங்கே மெளனமே நிலைத்திருந்தது.
‘உனக்குக் குழந்தைகள் இல்லையா?
இதற்கு ஒருமாதிரியான ( சொன்னாள். பதிலும் மிகவும் சுருக்கம

டேன். உண்மையில் மரியாதை செய்ய ணுவதேயில்லை."
என்று நீ அறிவாயா? அதைக் கேட்காதே!
விரும்புகிறாய்?
கிடைக்காது.'
யாசனம் அற்றவளோ, அப்படியேதான் ன்பதை நான் தெரிந்து கொண்டேன்.'
வில்லை. நீ யார் என்பதையும் என்னால்
நள்ளாகத் தெரிந்திருக்கமுடியும் இல்லா துப்பார்!’
) கிடந்த அந்தச் சிசு வீரிட்டழுதது.
மீண்டும் சொன்னாள்.
விட்டு வரவேண்டும் என்று உனக்குப்
ஒன்றுதானே இருக்கிறது. இதையும் ாழவேண்டும்?
ப் போன்ற எவளும் - உன்மாதிரி
ானவளுடைய முகத்தையே பார்த்துக் மரக்கிளைகளைக் கடந்து அவர்களைச் ாகவே எழுந்து மரத்தடியிலே போய் ழைத் தாயின் அணைப்பிலே பாலைக் களுடைய பேச்சு மேலும் தொடர்ந்து த்தாள்.
இல்லையா? இனி என்ன செய்ய
வயிற்றை வளர்க்கவேண்டும்? '
ண்டு அப்படிச்செய்யமுடியுமா?’
ய இதைக்கேட்டாள். சிறிது நேரம்வரை
தொனியிலே அந்தப்பெரியவள் பதில் ாகவேயிருந்தது.
5

Page 31
"இருக்கலாம்’
இந்தப்பதில் அவளுக்குத் அதனால் மறுபடியும் அவளே, " ‘இ விளங்கவில்லையே’ என்று நிறுத்தினா
"ஆமாம்; அவைகள் ‘எங்கே தானோ என்றும் என்னால் நிச்சயமாக
“பிள்ளைகளைப் பெற்ற எந்: முடியாதென்றே எனக்குப்படுகிறது. என் என்னால் முடியாது.”
"நீ சொல்லுவது வேறு உலக ஆனால்? நம்முடைய இந்த உலக பொருந்தாது. நானும் முதலில் உன் காலத்தின் பிறகே கேவலமான இந்த முடிவு செய்து கொண்டு எல்லாவற்றை உண்மையில் நிறைவேறிவிட்டது. பண மனிதப் பிசாசுகள் தங்கள் இச் பலியெடுக்கிறார்கள். பிறகு பாவப் தள்ளிவிடுகிறார்கள். அந்தநிலையில் அலைவதைத் தவிர வழியுண்டா? இருக்காமல் தாசி என்ற பெயர் கே இறங்கக்கூடாது?. உண்மையில் உன் யோசித்துப்பார். நான் சொல்வதில் உணர்வாய் !
அவள் மெளனமாகவே கே தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டே போனாள்.
மனுஷ உள்ளமே இல்லாத ! உள்ளத்தை வைத்துக் கொண்டு அழே
குழந்தை திடீரென்று வீரிட்டு அனைத்துக் கொண்டு மறுபடியும் அப்பொழுது எதைத்தான் கண்டாளோ, ஒருவேளை தன் குழந்தைகளினுடைய அலறியிருக்கக் கூடும். சிறிது நேரம் ( காய்ந்துகொண்டே இருந்தது. முகத்தில் கொண்டு, ‘சாப்பிட்டாயா?’ என்று அந்த கேட்டாள்.
‘நேற்று இரவுக்குப் பிறகு இல்லை’
“காலையிலிருந்து ஒன்றும் அகப்படவில்
ஒருபதிலுமே கிடைக்கவில்லை.
"நான் இன்று உனக்கு ஒ மறுபடியும் அவள் தொடங்கினாள்.

திகைப்பைபே உண்டுபண்ணியது. ருக்கலாம்’ என்றால் எனக்கு ஒன்றுமே ள்.
இருக்கின்றன. ஒருவேளை இல்லை சொல்ல முடியாது’
தத் தாயும் உன்னைப்போல இருக்க னளவில் நிச்சயமாகச் சொல்லமுடியும்.
ங்களுக்குப் பொருத்தமாக இருக்கலாம். ம் இருக்கிறதே, இதற்கு முற்றிலும் மாதிரியே தயங்கினேன். கொஞ்சக் உலகத்தைப் பழிவாங்க வேண்டுமென்று யும் உதறித் தள்ளினேன். என் ஆசை ம், படைத்த, மிருக இச்சை கொண்ட சைக்கு ஏழைகளாகிய எங்களைப்
பெயரையும் )وانائق உதைத்து
தாசீ என்ற அவப்பெயரோடு நீயே யோசித்துப்பார்! தாசியாகவே ட்ட ஒருத்தி ஏன் அந்தத் தொழிலில் னுடைய கதையோடு சேர்த்து இதை எவ்வளவு சரியிருக்கும் என்பதை
ட்டுக் கொண்டிருந்தாள். பெரியவள்
உலகத்தில் நீ மட்டும் எதற்காக அந்த வண்டும்?
அழுதது. அதை எடுத்து மார்போடு பாலை ஊட்டினாள் அந்தத் தாய். மற்றவளுடைய கண்ணும் கலங்கியது. நினைப்புக்கள் தோன்ற அவளுள்ளமும் வரை ஒருவரும் பேசவில்லை. வெயில்
அரும்பிய வியர்வையைத் துடைத்துக் தப் பெரியவளே மற்றவளைப் பார்த்துக்
506)um?
ருவிருந்து போடப்போகிறேன்’ என்று

Page 32
உடனே “எதற்காக அப்படி 6 புதிய தாய்.
‘உன்னைப்போலவே ஒரு அலைந்திருக்கிறேன், இதைத்தான் கr என்னோடு வந்து என்னைப் போலவே நான் விரும்பவில்லை. நீ மட்டும் என்னால் இயன்ற உதவிகளைச் செய்
பேச்சு முடிந்ததும் அவள் மெ இருந்தாள்.
பேசினவளேமறுபடியும் தொடங்கினாள்.
‘நேற்று வழக்கத்துக்கு மாற அவனும் எங்கோ சூதில் அடித்துக் இங்கேதான் இருக்கிறது. அதை உனக்
அவள் பணத்தை எடுத்தாள். கொடுத்தால் போதும்’ என்றாள் மற்றள
* எப்படி உனக்கு அது போதுமென்று :
‘ஒருதடவை நிறையச்சாப்பிட இனி எனக்குத் தேவை என்று முடிவுெ
* நல்லது உன்னுடைய எந் விரும்பவில்லை என்று சொல்லிக் கெ கொடுத்துவிட்டு, ‘நான்போய்வரட்டுமா?
குழந்தையை மடியிலே அ விட்டு, “கடவுளுடைய கணக்குப் புல நன்றாகவே எழுதப்படும்’ என்றாள் அற
‘அந்தக் கடவுள் செத்துப் கேட்டதில்லையாக்கும்!’ என்று ஒரு ம அவள் நடந்து மறைந்தாள்.
எங்கோ சாப்பாட்டைமுடித்துக் வந்து அவள் உட்கார்ந்தாள். அவளுை செல்லும் சூரியனையே பார்த்து குழந்தையையும் ஏந்திக் கொண்டு வலுவற்ற அந்தநிலையிலும் அவ6 நடுச்சாமமாவதற்குள் தான் போகே இடத்துக்குப் போய்விட்டாள். ஒரு நா நேரத்தில் வெளியேறினாளோ, அதே நுழைந்தாள். வீட்டிலிருந்த எல்லோருட படுத்துக்கிடந்த அவள் வளர்த்த ந அடையாளங் கண்டுகொண்டு ஓடிவந் கொடுத்துவிட்டு நடந்தாள். நாயும் பின்
அந்தப் பக்கத்தில் உள்ளே சில சமயங்களில் அதையும் பூட்டி

விரும்பினாய்?’ என்று கேட்டாள் அந்தப்
காலத்தில் நானும் தெருத்தெருவாக ாரணமாகச் சொல்ல முடியும். ஆனால் வாழ்க்கையை நடத்து என்று சொல்ல விரும்பினால் தாராளமாக வரலாம். து வழிகாட்டுவேன்’
ளனமாக இருந்தாள். மற்றவளும் சும்மா
ாக ஒருவன் நிறையப் பணந்தந்தான். கொண்டு வந்ததுதானே! அவ்வளவும் sகே கொடுத்துவிடப் போகிறேன்.’
அதற்குள் 'எனக்கு ஒரு ரூபா மட்டும் வள்.
எண்ணினாய்? '
ஒருரூபாபோதுமல்லவா? அவ்வளவுதான் சய்து விட்டேன்
த முடிவுக்கும் குறுக்கே நிற்க நான் ாண்டே ஒரு ரூபாவை மட்டும் எடுத்துக் ’ என்று எழுந்தாள் அந்தப் பரோபகாரி.
1ணைத்து வைத்தபடியே நமஸ்கரித்து rஸ்தகத்தில் உன்னைப்பற்றி நிச்சயமாக ந்த அபலை.
போனான் என்ற கதை நீ இதுவரை ாதிரிச் சிரித்துக்கொண்டே சொல்லிவிட்டு
கொண்டு மறுபடியும் அந்த மரத்தடிக்கே டைய கண்கள் அடிக்கடி மேற்கே சரிந்து க் கொண்டிருந்தன. அஸ்மித்ததும் நடக்கத் தொடங்கினாள். இளைத்து ளால் வேகமாக நடக்க முடிந்தது. வண்டிய வெகுகாலம் பழகின அந்த ாள் எந்தத் தோட்டப் பக்கத்தால் எந்த பாதையால் அதே நேரத்தில் உள்ளே ம் நன்றாகத் தூங்கிவிட்டார்கள். அங்கே ாய் மட்டும் ஒரு முறை உறுமிவிட்டு து வாலையாட்டிற்று. அதைத் தடவிக் ானாலே நடந்தது.
நுழைய ஒரு கதவு மட்டும் இருந்தது. விடுவார்கள். அந்த நினைவு வந்ததும்

Page 33
மெல்ல அதில் கையை வைத்தாள். நேராக உள்ளே சென்றாள். அவ6 நடந்தன.
அங்கேதான் அவளை இந்த பிரமச்சாரி தூங்குவது வழக்கம்.
ஒரு முறை அறையின் வாயிலு எல்லாம் கலங்கி நிலைக்கு வ அணைப்பிலிருந்து எடுத்து முத்தமிட்ட கண்களிலிருந்து தாய்மையின் உதிரம் ஆயினும் அவள் தைரியத்தை வைத்திருந்த பாதிப் புடவையை வி வைத்துவிட்டு நிமிர்ந்தாள்.
திடீரென்று கதவு திறக்க வாயெடுத்தவன், அவளைக் கண்ட்தும்
அதற்குள் அவள் திரும் பேசவிரும்பாதவன் போலவே வாய6 பேசினாள்.
"உனது மானத்தைக் காப்பா உன்னுடையது அதோ இருக்கிறது. பெற்றதானாலும் அது உனது சொத்து
அவன் அப்பொழுதும் மரமl ஒருமுறை தூக்கி அவனைப் பார்த்துவ பார்த்தாள். அந்தப் பார்வையில் அவ சக்தியிருந்தது.
அவள் திரும்பி இரண்டு பட முடிந்தது. வந்த இரண்டொரு வா கேட்பது போலவே ஒலித்தன.
"நீயும் இங்கேயே இருக்கலாம்.”
நான் அதற்காக இந்த நேரத்தில் வரல
நிதானமாகவும் உறுதியாகவ நடந்தாள். அவளுடைய நடையிலும் ஒ
தோட்டத்தின் எல்லையைக் நாயும் அவளுடன் சென்று திரும்பியது.
தெருவில் நின்று அந்த வீட்ை மிருதுவான கீச்சுக் குரல் மட்டும் கேட் அடைத்துக் கொண்டு நடக்கத் தெ தெரியாத ஏதோ ஒரு உலகத்தை காட்டிற்று.

அது தானாகவே திறந்து வழிவிட்டது. ர் கால்கள் மாடியறையை நோக்கி
நிலைக்குக் கொண்டு வந்த உத்தம
லுக்கு வந்ததும் அவள் உள்ளம், உயிர் ந்தன. பிறகு குழந்தையை தன் ாள். அது மெல்ல முனகியது. அவள் போல் கண்ணிர் பீறிக்கொண்டு வந்தது. இழந்துவிடவில்லை. தான் கிழித்து பிரித்து குழந்தையைக் கீழே படுக்க
ப்பட்டது. ‘யாரது?’ என்று கேட்க திகைப்படைந்து நிறுத்திக்கொண்டான்.
பினாள். அவனோ அப்பொழுதும் டைத்து நின்றான். ஆனால் அவள்
ாற்றவே ஒரு நாள் வெளியேறினேன்.
உன் வீட்டிலிருந்த அடிமை ஒருத்தி ஏன்? மறுக்கிறாயா? ”
ாகவே நின்றான். அவள் தலையை
விட்டுக் கீழே கிடந்த குழந்தையையும் பனை நடுங்கச் செய்யும் ஏதோ ஒரு
டி இறங்கிய பிறகே அவனால் பேச ர்த்தைகளும் கிணற்றினுள்ளேயிருந்து
பில்லையே!”
ம் அவள் இதைச் சொல்லிவிட்டு ரு கெம்பீரம் இருந்தது.
கடந்து தெருவுக்கு வரும்வரை அந்த
ட ஒருமுறை பார்த்தாள். குழந்தையின் டது. உடனே கைகளினால், காதுகளை ாடங்கினாள். அந்த நடை 'தனக்கே
நோக்கி நடக்கிறாள்’ என்பதையே
O

Page 34
இலங்கையர்கோ
O சக்கரவாகம்
O Bung.JIGJi

Page 35
சக்கர
“வேலுப்பிள்ளை, நாடி ந பின்னிட்ட வயது; இன்னும் இரண்டு ம போய்விடும். மனதைத் தேற்றிக்கொள்.”
இந்தக் கொடிய தீர்ப்பைத் த யின்மையோடு அநியாயமாக வீசிவி விரும்பாதவன் போல் வைத்தியன் போட்டுக்கொண்டு வீட்டு வாசலைக் கட
வேலுப்பிள்ளை அசந்துபோ மனத்தின் உந்துதல் இல்லாமலே அவ சத்தகத்தை எடுத்து யந்திரம் போல ஆரம்பித்தது. உள்ளே அவள்கட்டிலின்மேல், உடலின் பலம் எல் கண்கள் பஞ்சாடிக்கிடந்தாள். எந் பின்வாங்காமல், நாற்பது ஆண்டுகளு கொடுத்த அவளுடைய வரிச்சுத் தே அவளுடைய பிராணன் கொஞ்சம் ெ அதை அறிந்து கொள்வதற்கு வேலுப்பிள்ளையின் வீட்டில், அவனு மனைவியினுடைய உயிரை யமன் கொண்டிருந்தான். யமனுடைய சோர நிறுத்த முடியவில்லை.
அவளுடைய மக்களும் அ வளைத்துக் கொண்டு செயலற்று நி அன்னைக்கு- சாவதற்கு உதவி செய்ய

miin
606)Tu விழுந்துபோச்சு 6jugGLDfT ணித்தியாலத்திற்குள் எல்லாம் முடிந்து
ன் இளம் வயதிற்கு உரிய யோசனை
|ட்டு, அதன் விளைவைப் பார்க்க சால்வையை உதறித் தோளிற்
ந்து வேகமாக நடந்தான்.
ய்த் திண்ணையிற் சாய்ந்தான். னுடைய கை அருகில் கிடந்த காம்புச் ப் பனை ஓலைச் சட்டங்களை வார அவனுடைய LD606016 வாங்குக் லாம் குன்றி, முகம் களையிழந்து, தக் கஷடமான வேலையாயினும் க்கு மேல் பம்பரம் போலச் சுழன்று தகம் இன்று அசந்துபோய்க் கிடந்தது. காஞ்சமாகப் போய்க் கொண்டிருந்தது.
வைத்தியன் தேவையில்லை. 1டைய பாதுகாவலின் கீழ் அவன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழுத்துக் த்தை அறிந்தும் அவனைத் தடுத்து
றுவர் வாங்குக் கட்டிலைச் சுற்றி ன்றனர். அவளுக்கு- ஈன்று வளர்த்த த்தான் அவர்களால் முடிந்தது. ஒருத்தி

Page 36
நெஞ்சைத் தடவி விட்டாள், இன்னொ இருந்து என்ன?
அடுத்த வீட்டு அன்னமுத்து சேலை உடுத்து, கழுத்தில் புதித காப்புகளும், எண்ணைய் தேய்த்து வ அசைந்து அசைந்து வந்தாள். ே ஆத்திரமாக வந்தது. சாகமுன்னுக்கே தேவடியாள்! "
“அம்மான், மாமிக்கு எப்படி?”
"அப்பிடித்தான் போய்ப்பார்” தன் புடலங்காய் போன்ற கால்கை கொண்டு மறுபடி தன்னுள் ஆழ்ந்தான்.
திடீரென்று நாற்பது வருடங் பெண்ணாய் முதல் முதல் "தாறு கருவிழிகளால்அவனையும் நிலத்தைய நாணிக் கோணி நின்ற காட்சி அவனு இன்று வரை அவன் அவளாய், அவ நிறைந்த ஒரு கஷ்ட ஜீவனத்தின் ஒவ் கொண்டு வாழ்ந்த வாழ்வு !
காதல் என்ற வார்த்தை அ கர்ப்பத்தடை முதலியனவற்றைப் பற்றி ஆனால் வாழ்க்கை, கொடிய வறுமை அடிச்சண்டைகளுக்கிடையிலும் ஆழ்ந்த பூவுலக மோட்சமாய்ப் பரிமளித்தது. ந
"அப்பு, ஆச்சிக்கு ஒருமாதிரி அவனுடைய இளையமகள் பர்வதம் வ
"ஐயோ! வந்திட்டுது, முடியப் வேலுப்பிள்ளை எழுந்து உள்ளே நேராக நீட்டப்பட்டு, கைகள் மார்பின் ஆயத்தமாய். "அன்னமுத்தியின் வே செயலற்றுக் கிடக்கும் மனைவியின் வேகமாக வந்து கொண்டிருந்தது. க "ஐயோ ஐயோ’ என்று அவன் உள் ‘தெய்வீ தெய்வீ” என்று கெஞ்சியது.
தெய்வானையின் கண்கள் பா அந்தகாரமான இருட்கடலின் மத் அவளுடைய தாயின் முகம் சொல்ெ புன்னகை புரிந்தது. அந்த இருட்க பிடித்துவிட வேண்டுமென்று தெய்வான சிந்தையில் ஏதோ அர்த்தமற்ற வி கொண்டிருந்தன. "ஆச்சி பூச்சி அ பூச்சி”
மூவுலகும் கொள்ளாத ஒரு முகம் தன்னுடன் ஒரு ஒளி வட்டத்தை

ருத்தி வாயில் பால் வார்த்தாள். யார்
வண்ணான் கொண்டு வந்தபடி ஒரு ாக மினுக்கிய அட்டியலும் கையில் ாரி முடித்த கொண்டை முதுகில் புரள வலுப்பிள்ளைக்கு அவளைக் காண செத்தவீடு கொண்டாட வாறாள் இந்தத்
என்று அலுத்து விட்டு, வேலுப்பிள்ளை ள மடக்கி நாடியின் கீழ் வைத்துக்
பகளுக்கு முன் தெய்வானை மணப் பாய்ச்சிச் சேலை உடுத்து மருளும் ம் மாறி மாறிப் பார்த்துக் கொண்டு, லுக்கு ஞாபகம் வந்தது. அன்று முதல் பள் அவனாய் ஒன்று பட்டு, உழைப்பு வொரு அலுவலிலும் சமபங்கு எடுத்துக்
|வர்களுக்குத் தெரியாது. விவாகரத்து, அவர்கள் கேள்விப்பட்டதே இல்லை. யிலும் செம்மையாய், பிணக்குகள் தடி 3 அனுதாபமும் அன்பும் கொண்டதாய், ாற்பது வருஷம்- நாற்பது நாள் !
ரிக்கிடக்கு, வத்து பாரெணை’ என்று ாசலில் வந்து சொன்னாள்.
போகுது” என்று நினைத்துக் கொண்டு போனான். தெய்வானையின் கால்கள் மேல் பொருத்தப் பட்டிருந்தன, சாவுக்கு பலை" என்று அவன் நினைத்தான். உடலை உற்றுப் பார்த்தான். மூச்சு ழுத்துக் குழியிலே ஏதோ படபடத்தது. ளம் செயலற்று அலறியது. மறுகணம்
தி மூடியபடி கூரையில் பதிந்திருந்தன. தியில் எப்பொழுதோ இறந்துபோன லாணா இளமையும் அழகும் கொண்டு டலைத் தாண்டி அந்த முகத்தைப் ன தவித்தாள். அவளுடைய ஒடுங்கும் பார்த்தைகள் இடைவிடாது ஒலித்துக் ம்பட்ட வளவில் முள்ளுச்சூப்பி.ஆச்சி
கருணை தேங்கி நின்ற அன்னயிைன் யும் கொண்டு இருட்கடலைத் தாண்டித்

Page 37
தெய்வானையை நோக்கி வந்துகொண்
வளவு.
வேலுப்பிள்ளை தனக்குத் ே ஆரம்பித்தான். மனிதர் சாகும்தறுவாயி என்பது அவனுக்கு ஞாபகம் வந்தது.
“அம்மையே அப்பா”. அவ கண்ணிர்க் கடல் தேங்கி நின்றது.
தெய்வானைக்குத் தன்னை ம இதோ அன்னை மிக அருகில் முழுவதும் ஒளிக்கடலாயது.
"ஆச்சி ஆச்சி . என்ன தெய்வானையை அகன்று மருட்டி அை
"ஆச்சி."
"என்ரை ராசாத்தி போட்டியோ "ஆச்சி ஆச்சி" என்று மக்கள் கதறி செய்து வைத்திருந்த ஒப்பாரி வரிசைக எடுத்துவிட்டாள்.
தெய்வானைக்கு அறிவு தெள தெறித்து, சிறைச்சாலைக் கதவுக விட்டதுபோல் தெரிந்தது. ஆ! என்ன மனோ வேகமாக எங்கும் போக காற்றாகிவிட்டதோ? அல்லது உடலே தெரியவில்லை. அவளுக்குக் குன்றா எதையும் கிரகித்து அறிந்து கொள்ளு போலத் தெரிந்தது. தன்னுள்ளே 6 உணர்ச்சி ததும்பி வழிந்து கொண்டிருந்
எண்ணரிய யோசனை தூரத்தி தீனமான குரல் அவளுடைய இன்பத்தி நிம்மதியை குலைத்தது. " தெய்வீ தெ நிறைந்திருந்த நம்பிக்கை இழந்த ஏக் ஊட்டி பிரிவுத்தாக்கத்தைத் தோற் துணையிழந்து நாதியற்றுக் கலங்குகிற என்பது அவளுடைய பரந்த மனதில் ( அணைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என் அவளால் அவனை அணுக முடியவில் கட்டுண்டு கிடந்தான்.
கனவுகளில் மட்டும் அவன் த முடிந்தது. ஆனால் அவைகளினால் வைக்கோல் அடைத்த உயிரற்ற ச பசுப்போல் ஒரு ஊமைத்துயரம் அவை வருவான் என்பதே அவளுக்குச் சதா இன்பமும் நில்லாது என்று அவள் கண்
தெய்வானை இறந்த தினத்தி பிடிப்பை இழந்து விட்டான். “தெய்வீ

டிருந்தது. “. ஆச்சி பூச்சி அம்பட்ட
தெரிந்த ஒரு திருவாசகத்தைப் UTL ல் தேவாரம் திருவாசகம் பாடவேண்டும்
னுடைய குரலிலே சிந்தமுடியாத ஒரு
றந்த ஒரு ஆனந்தம், “ஆச்சி” பூச்சி.! வந்துவிட்டாள். இருட்கடல் மறைந்து
ரை ஆச்சி” அன்னையின் கண்கள் ழத்தன. இதோ .
"என்று வேலுப்பிள்ளை புரண்டழுதான். பினர். அன்னமுத்து தான் மனப்பாடம் ளைக் கண்ணிர் இல்லாமல் ராகத்துடன்
ரிந்த பொழுது திடீரென்று விலங்குகள் ள் தகர்ந்து விடுதலை கிடைத்து விடுதலை! அவள். தான் நினைத்தபடி முடிந்தது. அவளுடைய உடல்
இல்லையா? அவளுக்கு இரவு பகல் த இளமையும், வற்றாத ஊக்கமும், ம் அகன்ற மனமும் வாய்த்து விட்டது ஒரு எல்லையற்ற ஆனந்த சுதந்தர bobol....
ற்கு அப்பால், பூவுலகில் இருந்து ஒரு lனிடையில் வந்து புகுந்து அவளுடைய ய்வீ ” என்று அலறும் அந்தக் குரலில் கம் அவளுக்கு பூலோக வாசனையை ]றுவித்தது. 356T6)60)Lu கணவன் ான். தன்னை நினைத்து ஏங்குகின்றான் தெளிவாகப்பட்டது. ஒடிப்போய் அவனை று அவள் உள்ளம் துடித்தது. ஆனால் லை. அவன் மனித உடற் பிணிப்பிலே
3ன்னை அறிந்து கொள்ளும்படி செய்ய அவளுடைய தாகம் அடங்கவில்லை. கன்றின் உடலைக் கண்டு இரங்கும் ள வாட்டியது. அவன் என்று தன்னுடன் ஆவல். அவரது துணை இன்றி எந்த டுகொண்டாள1.
ல் இருந்து வேலுப்பிள்ளை வாழ்விலே தெய்வீ ” என்று உள்ளுர எந்நேரமும்

Page 38
அலறிக் கொண்டிருந்தான். அவளுடன் இருந்து நினைத்து, நினைத்து ஏங்கு விட்டது. “ தெய்வி தெய்வி.’ இ படிப்படியாக அவன் ஏக்கம் அதிகரித்
"அப்பு என்னோடை வந்து துணையாய் இருக்கும். உனக்குப் பி இரண்டாவது மகள் வள்ளியம்மை அ அவனுடைய ஏககம குறையலாம என
“வேண்டாம் மேளே, நான் இ அவன் மறுத்துவிட்டான். நாளடைவி நடைப்பிணம் ஆகிவிட்டான். மூன் அறுபது வயது தொண்ணுாறு வயதாக
“கிழவன் படுக்கையாய் போகுதுபோலை” என்று அன்னமுத் கொண்டே சொன்னாள்.
"ஒமாக்கும் என்ன இருந் ஒற்றுமையாய் இருந்தவை.” என்று
வேலுப்பிள்ளை பிரக்ஞை கிடந்தான். அவனுடைய மக்கள் அ ஜன்னி - தள்ளாத வயது இன்றோ விரித்துவிட்டான். அன்னமுத்து கழற் அணிந்துகொண்டு வந்து சேர்ந்தாள்.
கனவோ உண்மையோ என் உருவம் அவ்வளவு தெளிவாக வே கொண்டிருந்தது. தன் உடலை பொழுது அவள் முகத்திலும் உட மகிழ்ச்சி இப்பொழுது காணப்பட்டது அணைத்துக் கொள்ள வேண்டும் ( அவனுடைய இடக்கைச் சுட்டுவிரல் அசைந்து கொண்டிருந்தது. உடலில்
அவனுடைய இளைய மக வள்ளியம்மை திருநீற்றை அள்ளி 6ே
சட்டென்று வேலுப்பிள்ளை சூழ்ந்தது. தெய்வானையைக் காணவி
“தெய்வீ.!” என்று ஒரே பாய்ச்சலில்
அவனுடைய பெண் மக்கள் அன்னமுத்து சாவதானமாகப் பிணத் சேர்த்துக் கட்டிவிட்டு, " கண்டியிலே ஒ ஓ ஒ !’ என்று ஆரம்பித்தாள்.

தான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை முதலில்
வதே அவனுக்குத் தொழிலாய்ப் போய் டையிடையே அவளைக் கனவிற்கண்டு 3.
கொஞ்ச நாளைக்கு இரென். எனக்கும் ராக்காய் இருக்கும்” என்று அவனுடைய ழைத்தாள். இடம் மாறினால் ஒருவேளை று அவள் நினைத்தாள்.
;ங்கினைதான் கிடக்கப் போறேன்” என்று ல் அவன் எதிலும் பற்று அற்று ஒரு று மாத காலத்திற்குள் அவனுடைய யது.
விழுந்திட்டுது அதுகும் போகப் து தன் கணவனுக்குச் சோறு பரிமாறிக்
தாலும் கிழவனும் கிழவியும் நல்ல பொன்னம்பலம் இழுத்தான்.
இல்லாமல் அதே வாங்குக்கட்டிலிற் றுவரும் மீண்டும் வந்து கூடினர். “வாத நாளையோ’ என்று வைத்தியன் கையை ]றி வைத்திருந்த அட்டியலை மினுக்கி
று சொல்ல முடியாதபடி தெய்வானையின் லுப்பிள்ளையின் கண்ணெதிரில் மின்னிக் அவனுக்கு முதல் அர்ப்பணம் செய்த லிலும் காணப்பட்ட சோக - நாண - கைகளை நீட்டி அவளை அப்படியே போல் வேலுப்பிள்ளைக்குத் தோன்றியது. மட்டும் மெதுவாக ஒரு லயத்திற்கு வேறெவ்வித அசைவும் இல்லை.
ன் ராமலிங்கம் திருவாசகம் பாடினான். பலுப்பிள்ளையின் நெற்றியில் பூசினாள்.
பின் கண்ணெதிரில் கோரமான இருள் ல்லை.அவன் வாய்விட்டு அலறினான்.
இருட் கடலைத் தாண்டிவிட்டான்!
"அப்பூ ஊ! அப்பூ ஊ! என்று அலறினர்.
தின் கால்களை நீட்டிப் பெருவிரல்களைச் காத்தடிக்க, கைவிளக்கு நூந்தல்லோ
O
22

Page 39
Bung
பொலிப வயதின் கனவுகள் விஸ்வாமித்திரர் மனிதர்களின் மத்தி கானகத்தை நாடி வந்திருக்க வேை மத்தியிலேயே கனவு கண்டபடி காலத் அவர் வாலிபப் பருவத்தைக் கடந்: வருத்தியது இளமையின் மனக்க மனக்கலப்பற்ற கொடிய உடல் வேட்ை
சகலத்தையும் துறந்த சர்வே அவரால் பெண்ணாசை ஒன்றைமட்டு இருதயத்திற்குள் கிடந்து குடையும் பு கலங்காத அவருடைய திடசித் கொண்டிருந்தது. நியம நிஷ்டைகள், பிரயாணம் முதலியன சிறிதும் அவ்வளவுக்கெவ்வளவு மனத்தில் "இன்
2

T61):
ர் நிறைந்த 'மனக்காதல் ஆயின் யில் வாழ்வதை விடுத்து கொடிய ர்டியதில்லை. ஆயிரம் மோகினிகளின் தைக் கடத்தி விட்டிருக்கலாம். ஆனால் து பல்லாண்டுகளாய்விட்டன. அவரை ாதல் அன்று. நடுத்தர வயதின் க. தசையின் பிடுங்கல்.
வேத விற்பன்னரும் மகாமேதையுமான $ம் துறக்க முடியவில்லை. மலரின் ழுப்போல் அந்த ஒரே தாபம் எதற்கும் தத்தை நிலைகுலையச் செய்து காடு நாடுகளில் நீண்ட கால்நடைப் பிரயோசனப் படவில்லை. உடலில்
நினைவு அதிகரித்தது.

Page 40
வேட்கையைத் திருப்தி ெ கொள்ளலாம் என்றால், அது பகைவனு தோன்றியது. மன்னர் மன்னவனாகிய போவதென்பது சாத்தியமாகவில்லை. தீர்மானமே அவரை அரும் கானகக காமத்திற்கு நிலைக்களனாகிய தசையு
விஸ்வாமித்திரரின் தவததை போய்விட்டான். ஒரு சமயம் காமதேனு மானிடன், காமதேனு வாசம் செய்யும் செய்யும் பிரயத்தனம்தானோ இத்தவ கொடுத்த கொடிய தண்டனையின் பச்சையாகவே இருந்ததனால், முனிவ பீதி. ஆதலால் பொறி மூண்டு அவித்துவிட வேண்டும் என்று அவன்
தவத்தை அழிப்பதற்கு வேறொன்றில்லை என்ற உண்மைtை லட்சியமாக் கொண்டு சுவைத்த காழு அமைச்சர் வேண்டியிருக்கவில்லை.
வெளிக்கு ரிஷி பத்தினியே வடவைத் தீ போன்ற காமத்ை மேனகையாலேதான் இந்த நுட்பமான நினைத்தான்.
மேனகை, வெளிக்குச் சிறிது இந்திரனுடைய கட்டளையை ஏற்றுக் அவள் மனம், பரபரப்படைந்தது. வீழ்த்துவது போல் மானிடர்களை ஆ வீழ்த்த முடியாதென்பதை அவள் முசுகுந்தச் சக்கரவர்த்தி என்ற மா ஊர்வசியே சொல்ல அவள் கேட்டி கிடந்த அவனுடைய ஆசையப் பூரண தன் பெண்சக்தி முழுவதையுமே பிர ஈற்றில் அவனிடத்தில் அவள் கண் அவனைப் பிரிந்து பல காலத்திற்கு அகன்றதில்லை. அது ஒரு தனி அனுட
அது ஊர்வசியின் அனுபவL அறிந்ததில்லை. இந்த விஸ்வாமித்தி அதிசயித்தாள். அச்சமும் வினோத ப அவள் மனத்தில் குடிகொண்டது. அ அவளுக்குப் புது மணப்பெண்ணின் நாணம்கூட ஏற்பட்டது.
இரவு முழுவதும் தாரகைகள் தோய்ந்திருந்த வான் அரங்கைத் அருணத்தோட்டி கீழ்த்திசையில் எ கரைக்குப்போன விஸ்வாமித்திரர் நீரா ஆச்சிரமத்தை நோக்கி கம்பீரமாக உள்ளம்போல் சலனமற்று ஆழமாகப் மனத்திற்குச் சிறிது அமைதியைக் ெ நோக்கிச் சதா தாவிக் குதிக்கும் ம பிணைப்பைக் கொஞ்சம் தளர்த்திவிட மாதுர்ய வசனங்கள் அவர் கண்டத்தில்

சய்து மனத்திற்கு அமைதி தேடிக் லுக்கு அடிபணிந்து இறைஞ்சுவது போல் அவருக்கு எதற்கும் அடிபணிந்து வெற்றி அல்லது மரணம்! இந்தத் த்திற்கு இழுத்துச் சென்றது. அங்கு, டன் வருந்தத் தவம் இயற்றலானார்.
அறிந்த தேவேந்திரன் அயர்ந்து றுவைத் தனதாக்கிக் கொள்ள முயன்ற தேவுலகையே கவர்ந்து கொள்வதற்குச் b என்று அங்கலாய்த்தான். கெளதமர் நினைவு அவன் மனத்தில் இன்றும் பர்கள் என்றாலே அவனுக்குப் பெரும் ஜ"வாலை ஆவதற்கு முன் அதை Fங்கல்பம் செய்து கொண்டான்.
நாரீமோகத்தைவிடச் சிறந்த 68) ப, காமத்தையே தன் வாழ்வின் ஒரு ழகனாகிய தேவராஜனுக்கு அறிவுறுத்த
போன்ற தண்மையான சுபாவத்திற்குள் தை மறைத்து வைத்திருப்பவளான பணி நிறைவேற வேண்டும் என்று
து அலட்சியமும் அலுப்பும் காட்டியே கொண்டாளாயினும், அந்தரங்கமாக போகப் பித்தர்களான தேவர்களை அவ்வளவு இலகுவில் மோகவலையில் அறிந்திருந்தாள். மேனாள், ஊர்வசி னிடனிடம் பட்ட அவஸ்தையெல்லாம் ருந்தாள். நீறு பூத்த நெருப்புப்போல் ாமாக சுடர்விடச் செய்வதற்கு ஊர்வசி, யோகிக்க வேண்டியிருந்தது. ஆனால், ட கொள்ளை இன்பத்தின் நினைவு ப் பிறகும் அவள் மனத்தை விட்டு |வம். ஒரு பூரனை வாழ்வு.
). மேனகை இன்னும் மானிடர்களை ரன் எப்படிப்பட்டவனோ என்று அவள் ாவமும் கலந்த ஒரு இன்ப உணர்ச்சி ஆயிரம் அமரர்களின் பொது மகளான
மனத்தில் தோற்றுவதுபோல் சிறிது
நடமாடியதனால் செம்பஞ்சுக் குழம்பு துடைத்துச் சுத்தம் செய்வான்போல் ழுந்தான். வைகறையோடு ஆற்றங் டியபிறகு வழியோரம் மலர் பறித்தபடி நடந்து கொண்டிருந்தார். சான்றோர். பாய்ந்து கொண்டிருந்த மகாநதி அவர் காடுத்திருந்தது. விலக்கப்பட்ட கனியை னக் குரங்கைத் தடுத்து வைத்திருந்த வும் முடிந்தது. வேத மந்திரங்களின்
எழுந்தன.

Page 41
தீடீரென்று அவருக்குப் பின் எழுப்பியது. விஸ்வாமித்திரர் அதைக் க மீண்டும் உச்சதொனியில் அவசரம அழைப்பது போல் அவர் மனதில் ஒ பின்புறமாகத் திரும்பி நோக்கினார். வெண்பட்டணிந்து, கருங்கூந்தல் ே நிறுத்திவிட்ட தந்தப் பாவைபோல் கடையில் ஓர் இள முறுவல், கண்க விஸ்வாமித்திரருடைய மனம் கல்லா நின்றிருந்த திக்கை நோக்கி அடி எ( மறைந்து போய்விட்டாள்.
முதல் உன்னிப்பில், அவளை தொண்டையிலேயே அடங்கிப் போய்வி இழுத்துக் கொண்டார்.
யார் இவள்?
அவரை இரவுபகல் வருத்தும் தோற்றமோ இது அவர் மனத்தில் தே கணப்பொழுதில் மறைந்து போயின. பிரளய ருத்திரன் போல் ஆசிரமத்தை (
பறித்த மலர்கள் அன்று பாத்திரத்திலேே
விஸ்வாமித்திரர், தன் மன
விடுவதற்கு எவ்வளவோ பிரயத்தனம் ( வாய்விட்டுப் பாடினார். வாழ்வின் ர பிரபஞ்சத்தில் கண்கண்ட விந்துருபத்ை மனத்தில் இருத்த முயன்றார். ‘நானே எண்ணத் தொடர்களும் ஈற்றில் “பெ போட்டு நின்றன. ஆ! சதையும் நிண உரு! ’ என்று மனதில் அருவருப்பை இல்லை.
அவர் உடல் அனல்போற் கொதித்தது.
அந்தி மயங்கும் வேளை வி அமர்ந்து ஒரு ஸ்லோகத்தை முணு ஊதிக்கொண்டிருந்தார். காற்றில் மாை பரவியது. உதிர்ந்த சருகுகள் கல பெருமூச்சுடன் தலை நிமிர்ந்தார். எதிரி ஒன்றைப் பற்றியபடி மேனகை முறு கருங்கூந்தல் ஸ்நானம் செய்து உ
6D6) மலர்மாலைகளால் -96 விஸ்வாமித்திரருக்கு முதலில் ரெளத் கியது. அவரை வருத்திய மன்மத முடியாதால் அவர் உள்ளத்தில் தோ தவலட்சியம் தவறிப் போனதனால் ஏற்ட கணத்தில் தாங்க முடியாத கோபமா எழுந்துநின்றார். “யாரடி நீ? கிராதகி ” எழுந்தது.
மேனகை அயர்ந்து போய் உதடுகள் நடுங்க ஆரம்பித்தன. நெ

புறத்தே குயில் ஒன்று நீளக்குரல் 5வனிக்காமல் மேலும் நடந்தார். குயில் ாகக் கூவியது. அது தன்னையே ரு சபலம் தட்டவே தன்னை மறந்து
பூத்துக் குலுங்கும் ஒரு மகிழின்கீழ் தாளிற்புரள, தெய்வமயன் கடைந்து மேனகை நின்றாள். அவள் இதழ்க் ளிலே ஒரு தாபம், ஒரு அழைப்பு. ய்ச் சமைந்துபோக, உடல் அவள் டுத்து வைத்தது. அதற்குள் மேனகை
அழைப்பதற்கு எடுத்த குரல் அவர் ட்டது. முன்வைத்த காலைப் பின்னுக்கு
கொடிய வேதனையின் உருவெளித் தான்றியிருந்த உற்சாகமும் அமைதியும்
நெஞ்சை வக்கிரமாக்கிக் கொண்டு நோக்கிநடந்தார்.
யே கிடந்தன.
ஓட்டத்தை வேறு வழியில் திருப்பி செய்து பார்த்தார். வேத மந்திரங்களை நிலையாமையை நினைவு கூர்ந்தார். தையும் கண்காணா நாத ரூபத்தையும் ா கடவுள் நானே பிரம்மம்’. எல்லா ண்” என்ற நினைப்பில் முற்றுப்புள்ளி மும் என்பும் மயிரும் கொண்ட பெண்
ஏற்படுத்த முயன்றார். ஏதும் பயன்
விஸ்வாமித்திரர் பர்னசாலை வாசலில் முணுத்துக் கொண்டிருந்தார். லேசாக பல மலர்களின் வாசனை ‘கம்’ என்று 0கலத்தன. விஸ்வாமித்திரர் ஆழ்ந்த லே முற்றத்தில் வளைந்த பூங்கொம்பர் வல் பூத்து நின்றாள். அவளுடைய உலரவிட்டதுபோல் காற்றில் பறந்தது. Dங்கரித்திருந்தாள். இந்தக் காட்சி திரகாரமான கோபத்தையே உண்டாக் தாபம் அதை எதிர்த்துப் போராட ன்றியிருந்த சுயவெறுப்பு, தன்னுடைய பட்ட ஏமாற்றம் ஆகிய எல்லாம் அந்தக் ாக உருவெடுத்தன. உடல் படபடக்க என்று வனம் அதிரும்படி அவர் குரல்
விட்டாள். முறுவல் செய்த அவள் ருப்புச் சிதறும் விஸ்வாமித்திரருடைய

Page 42
எதிர்நோக்கின் முன் அவள் நயனங் ருத்ரரூபமும் பரந்த தோள்களும் ஆ கடைசியாக ஆண்மைசிந்தும் ஒரு கொண்டாள்.
சபித்தாலும் சபிக்கட்டும் என மறுபடி இதழ்களில் புன்னகையுைம் “சுவாமி நான் மேனகை ’ என்றாள்.
“மேனகையா? - தேவதாசி! உனக்கு
அவருடைய குரலில் முன்னி தோன்றிய அச்சக் குறிகள் அவர் மன அதை உணர்ந்துகொண்ட மேனகை, வைத்தாள். நாட்டிய மேதையான அவ தோன்றிய நிகரில்லா அழகு அவர் ம6
“தங்களுடைய தவமேன்மைை செய்யலாமென வந்தேன்’
"கிட்டவராதே, கிட்டவராதே!’ அவருடைய குரலிலே கோபம் இல்லை தான் சிறிது புலப்பட்டது.
வெற்றி தனதென்பதை மேை “தாங்கள் என்னை நிராகரித்தால்.” அதே சிருங்கார ரஸம்செறிந்த அங்க கொண்டாள். "ஆகா, தூண்டில் மீன்!”
அதன்பிறகு அவளுக்கு ெ கடைசியில், விஸ்வாமித்திரரே அவளை
கன்னிப்பெண், தன் காதற்கன வரைந்துவிட்டது போல், பால்நிலவு முன்றில் எங்கணும் சிதறிக்கிடந்தது. சாய்த்து மேனகை படுத்திருந்தாள்.
“ஸ்வாமி, உண்மையான தே இது என்றும் நிலைத்திருக்க வேண்டுே
“மேனகா, சுவர்க்கம் என்று உடலை வருத்தினேன். இன்று 6 சமைத்தது போன்ற எழிலுடன் நீ ( சுமந்துகொண்டு! இனிநான் வேறு சுவர் அன்றிரவு அப்படிக் கழிந்தது.
வசந்தகாலம் புரண்டு அரு புற்கள் கருகி, மரங்களின் பசிய கலகலத்தன. முதலில் விஸ்வாமித்திர தோன்றிய வேட்கையும் அதன் உறங்குவதும்போல் சாதாரண மிருக ஆயிரம் அணங்குகளின் குண கொண்டவளாய், நாளொரு தோற்றமு

கள் தாழ்ந்தன. ஆனால் அவருடைய |வளை மிகவும் வசீகரித்தன. “இதோ ஆடவன்!’ என்று அவள் நினைத்துக்
று மனதைத் திடப்படுத்திக் கொண்டு முகத்தில் மந்தகாசத்தையும் வருவித்து
இங்கே என்னவேலை?”
ருந்த கோபம் இல்லை. அவளிடத்தில் த்தைக் கொஞ்சம் இளக்கிவிட்டிருந்தன.
அவரை நோக்கி ஒரு அடி எடுத்து |ள் இடைஅசைவிலும், கழுத்தசைவிலும் னதை வருத்தியது.
யை அறிந்து தங்களுக்குப் பாதசேவை
s
என்று பதறினார் விஸ்வாமித்திரர். 0. அதற்குப் பதிலாக கொஞ்சும் பாவம்
ாகை நிச்சயமாக அறிந்துகொண்டாள். என்று சொல்லி முன் வைத்த காலை
அசைவுகளுடன் பின்னுக்கு எடுத்துக் என்று நினைத்தாள்.
|வகுசுலபமாகவே வெற்றி கிட்டியது. ாக் குறை இரக்கும்படியாய் விட்டது.
வுகளை மெழுகிய தரையில் கோலமாக மரஇலைகளினுாடே செறிந்து ஆச்சிரம விஸ்வாமித்திரருடைய மடியில் தலை
வபோகம் இன்றே எனக்குக் கிட்டியது. p...'
எங்கெல்லாமோ தேடியலைந்தேன். ான் கனவுகளின் சாற்றைப் பிழிந்து ாங்கிருந்தோ வந்தாய், சுவர்க்கத்தைச் க்கம் வேண்டேன்.”
ங்கோடையாக மாறியது. கானகத்தில் இலைகள் உதிர்ந்து சருகுகளாய்க் ருக்கு சுவர்க்கத்திலும் உயர்ந்ததாகத் திருப்தியும் நாளடைவில், உண்பதும் அனுபவமாய் மாறியது. மேனகை பேதங்களை ஒருங்கே தன்னுள் ம் பொழுதொரு வினோதமும் காட்டும்

Page 43
ஜகன்மோகன ஸரஸ்காம வல்லியாக மனத்தில் கொஞ்சம் அலுப்புப்படர
கூத்தும்கூட அவருக்குப் பயனற்ற 6ெ அவளுடைய வாழ்க்கை முழுவதுே வட்டமிடுவதுபோல் அவருக்குத் தோ6 மேம்பட்ட, அப்பாற்பட்ட வேறு ஒரு தி
உணர்ந்து கொள்ளவே முடியவில்லை.
உதறித் தள்ளிவிட்டு வந் பிணிப்பதை அறிந்து விஸ்வாமித்திரர்
இதன் மத்தியில் ஒருநாள், ே அவருக்கு அறிவித்தாள். அவர் அடைவாரென்பதே அவள் எண்ணம். த செல்லும் அவரை இச்செய்தி மறுபடி கருதினாள்.
விஸ்வாமித்திரர் வாய் திறந்: தோளை அணைத்திருந்த அவள்கை கரையை நோக்கி நடந்தார்.’பெண் பரிதவிக்கும் துறவியின் மனத்திற்குப் தாழ்ப்பாள் ஐயோ வல்வினையே ஒலமிட்டது. ஆண்மை குலைந்தது.
மாரிகாலம் ஆனபடியால் ஆ கொண்டிருந்தது. அதன் உன்மத்த க மண்ணவரையும் விண்ணவரையும் ந இப்பொழுது எங்கே? வேத வாக்கியா கல்வியும் மனப் பண்பும் எங்கே?. ஆ இரவையும் குளிரையும் பொருட்படு விட்டார்.
வைகறை யாமம் கழித்து மேனகை அவர் விட்டு வந்த இட தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் கல் வளி செய்திருந்தது.
திடீரென்று அவர் மனத்தில் இரக்கமும் ஏற்பட்டன.
அவள் தலையை அன்பாக என்றார். அவள் விழித்து அத்தியந்த கொண்டு சிறு குழந்தைபோல் தேம்பித்
இரு தினங்கள் கழிந்ததும், அ தன் இளகிய நெஞ்சத்திற்காகத் த துறவியின் லட்சியத்துக்குக் குறுக் மருட்டுவதற்கு இவள் யார்? மேனகை ஆற்றங்கரையிலே அதிகமான கா
EscULLT.
ஒரு நாள் உதயகாலத்தில் என் உடலில் வேதனை காணுகிறது -னமிரங்கி ஆச்சிரமத்தில் தங்கக்கூடா

த் திகழ்ந்தாலும் விஸ்வாமித்திரருடைய
ஆரம்பித்தது. அவளுடைய பாட்டும் வறும் பொம்மலாட்டமாகவே தோன்றின. ம காம இன்பம் ஒன்றையே சுற்றி *றியது. மனத்திற்கு, காம நுகர்ச்சிக்கு தனிவாழ்வு உண்டு என்பதை அவளால்
த பந்தங்கள் மீண்டும் தன்னைப் கவலையில் ஆழ்ந்தார்.
மனகை, தாள் கர்ப்பம் உற்றிருப்பதாக
அதைக் கேட்டுப் பெரு மகிழ்ச்சி தன்பிடியிலிருந்து சிறிது சிறிதாக நழுவிச் தன்பால் இழுத்துவிடுமென்று அவள்
து ஒரு பதிலும் சொல்லவில்லை. தன் யை மெல்ல நகர்த்திவிட்டு, ஆற்றங் மோகம் என்ற சிறையில் அடைபட்டுப்
புத்திர பாக்கியம் என்ற இரட்டைத் 1.என்று அவர்மனம் செயலறியாது
று கரைபுரண்டு நுரை சிதறிப் பாய்ந்து தி அவர் மனத்தை மேலும் கலக்கியது. டுங்கவைத்த அவருடைய தபோபலம் ங்களைப் பிறப்பித்த அவருடைய பரந்த ற்றங்கரையிலேயே மனம் இடிந்து போய் }த்தாது விஸ்வாமித்திரர் உட்கார்ந்து
ஆச்சிரமத்தை அடைந்த பொழுது த்திலேயே பாயலும் இன்றி அயர்ந்து ன்னங்களில் கண்ணிர் வடிந்து உறைந்து
அவள்பால் சொல்லொண்ணாத அன்பும்
வருடி "மேனகா, என் குழந்தாய்” ஆவலுடன் அவர் மார்பை அணைத்துக் 5 தேம்பி அழுதாள்.
அவர் மனத்தில் மறுபடி வைரம் ஏறியது. ன்னையே கடிந்துகொண்டார். ராஜத் கே வந்து மென்மையைக் காட்டி யை அணுகாமல் ஏகாக்ர சிந்தையுடன் லத்தைத் தனிமையில் கழித்துவரத்
மேனகை சொன்னாள் "ஸ்வாமி இன்று
இன்று ஒரு பொழுதிற்காவது தாங்கள் தா?”

Page 44
விஸ்வாமித்திரர் பதில் கூறாய கொண்டு ஆற்றங்கரையை நோக் அங்கேயே போக்கினார். பொழுது மர செவ்வரி படர்ந்தது.
திடீரென்று ஆச்சிரமம் இருந்த கோலமாய் அலங்கோலமான ஆடை ஏந்திக் கொண்டு அவரை நோக்கி பொங்கும் முகத்துடன் “இதோ உங்க அமர்ந்திருந்த கல்லின்முன் மண்டிய கைகளாலும் நீட்டினாள்.
பகைவனைக் கண்டு படம்வி சீறி எழுந்தார்.” எட்டநில்! பாவி ! து கண்ணினால்கூடப் பார்க்க மாட்டேன்.'
இந்த வரவேற்பை அவள் ஒ எனினும், அவள் தாயுள்ளம் விஸ்வாமித்திரருடைய உள்ளத்தைக் வேண்டும்போல் அவளுக்குத் தோன்ற புனைந்த காமுகனே!’தேனே, மானே விழைந்தபொழுது இந்த நைஷ்டிகம் மானிடர்கள் எல்லோருமே இப்படி இரு தான்.”
விஸ்வாமித்திரருக்குக் கோபம் ஏற்பட்டது. கையில் ஏந்திய சிசுவுடன் மனத்தை உருக்கியது. அ பர் ெ லட்சியங்களை நீ அறியமாட்டாய். வேண்டாமென்று ஒதுக்கித் தள்ளிய6 அடைந்த சமயம் இக்கதிக்கு ஆளா மிகமிக வருந்துகிறேன். இனிமேல் நா உனக்கும் இடையில் ஏழ்கடலும் நிற்கின்றன."
மேனகை இவ்வார்த்தைகை குழந்தையை விஸ்வாமித்திரரின் க வந்தது. உங்கள் குழந்தையைத் த என்று? நான் மானிடப் பெண் அ கலையுமே என் வாழ்வின் லட்சியங்கள் தங்கள் அன்பை அது சொற்ப ! தாங்கள் என்னை எப்பொழுதாகிலும் வந்து தங்களுக்கு இன்பமூட்டுவது ( விட்டாள்.
விஸ்வாமித்திரர் நிலத்தில் கவனித்தார். தேஜோமயமான பெ6 ஆசீர்வதித்துவிட்டுத் தன்தண்டு கமண் வடதிசை நோக்கிப் புறப்பட்டார்.
பசும்புற்றரையில் கிடந்த கு உதைத்து வீறிட்டு அலறியது.

>ல் தன்இளகும் மனத்தை இரும்பாக்கிக் கிப் புறப்பட்டார். பகல் முழுவதும் ங்களின் புறத்தே சாய்ந்தது. வானத்தில்
ந திக்கில் இருந்து மேனகை தலைவிரி களுடன் கையில் ஒரு குழந்தையை ஓடி வந்தாள். தாய்மையும் நாணமும் ள் - எங்கள் புத்ரி!” என்று கூறி அவர் பிட்டு, குழந்தையை அவர்பால் இரு
பிரிக்கும் சர்ப்பம்போல் விஸ்வாமித்திரர் துரோகி ! இந்தப் பாவசின்னத்தை என்
ரு அளவிற்கு எதிர்பார்த்தே இருந்தாள்.
மிக வேதனைப்பட்டு நின்றது. கொஞ்சம் குத்திச் சித்திரவதை செய்ய நியது. அவள் சொன்னாள் “தவவேடம் காமினி என்று நச்சி என் உடலை எங்கே போயிற்று? ஆண்மகன். பேடி! ந்துவிட்டால் பூவுலகம் கடைத்தேறியபடி
) வரவில்லை! மேனகைபால் இரக்கமே நிராதரவாய் அவள் நின்ற நிலை அவர் சான்னார். “மேனகா என் வாழ்வின் நான் துறவி. ராஜ போகங்களையே
வன், விதிவசத்தால் மனம் பலவீனம் னேன். ஆனால் உன் நிலைமைக்காக ன் வாழமுடியாது. பெண்ணே எனக்கும் ஈரேழு லோகங்களும் அல்லவா
ளைக் கேட்டுத் துடித்தெழுந்தாள். ாலடியில் கிடத்திவிட்டு “எனக்கு என்ன ாலாட்டி பாலூட்டி வளர்க்க வேண்டும் ல்லவே, நான் தேவமகள். இன்பமும் ர். நான் போகிறேன். ஆனால், ஸவாமி காலத்தியதாயினும் என்றும் மறவேன்.
நினைத்துக் கொண்டால் அப்பொழுது என் பாக்கியம்” என்று கூறி மறைந்து
கிடந்த குழந்தையைக் கூர்ந்து ண குழந்தை. அதை மெளனமாக உலங்களைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு
நழந்தை கைகளையும் கால்களையும்
O
28

Page 45
62J1817
O இன்பத்திற்கு ஓர் எல்லை O Boug GüUgú

Page 46
இன்பத்திற்கு
இரண்டு மாதங்களின் முன் தினங்கள் தங்கியிருந்தேன்.
அப்போது.
Lumri 6ugu6i 6C6 DFTLDT 6 அடிக்கடி அங்கேவருவாள். மாமாவின் என்னை முதல் முதல் கண்டபோது சரி. அந்தப் பார்வையிலே என்ன அர்த் பிறகு அநேக தடவைகள் என்னுை சந்தித்தது. ஆனால் அடுத்த நிமிஷ அவை பிரிந்து விடும்.
பிறகு மெல்லிசாக ஒரு கலந்துவந்தது. நானும் பதிலுக்கு உள்ளத்திலே இருந்தது எனக்கென் உள்ளம் பட்டபாட்டைக் கடவுளே இளமுறுவலும் என்மனக் கண்முன்னே வாழ்வுப்பாதையிலே அவளோடு ை

ஓர் எல்லை
பு ஒரு முறை மாமா வீட்டில் சில
பீட்டுக்கு அடுத்த வீடுதான். பார்வதி * குழந்தைகளோடு விளையாடுவாள். ஒருபார்வை பார்த்தாள், அவ்வளவோடு ந்தம் இருந்ததென்று சொல்ல முடியாது. டய பார்வையோடு அவள் பார்வை ம் என்ன செய்வதென்று தெரியாமலே
இளமுறுவல் அந்தப் பார்வையோடு முறுவல் காட்டினேன். அவளுடைய ன தெரியும்? ஆனால் என்னுடைய அறிவார். சதா அந்தப்பார்வையும் அபிநயம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தன. ககோர்த்து நடக்க நான் பேராவல்
29

Page 47
கொண்டேன். ஆனால் ஐயோ அது எனக்குச் சர்வ நிச்சயமாகத் தெரியும்!
எனக்கும் என் தங்கைக்கும் மாப்பிள்ளையும் எடுக்க ஏற்பாடுக பார்வதிக்காக நான் அந்த இடத்தை துரோகம் செய்தவனாவேன். என் தங் தேடித்திரிவதென்றால் அத்தகைய ஒ என்னுடைய காதல்லீலைக்கு முன்னா கொடுப்பேன்?
என் நிலைமை இவ்வளவு நிச்
"பார்ப்பதிலும் சிரிப்பதிலும் தீராத தாகப் ஏதாவது சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதா என்று
நானும் அவளும் ஒருவரோடெ உண்மைதான். ஆனால் எங்களுக்குள் நடந்தன. கண்பார்வையிலும், வாய் லீலைகள்!
அவள் என்னைக் காதலி எனக்குத் தெரிந்துவிட்டது. என் ம ஆனால். ஐயோ. இது ஈடேறாத காத
இந்தவிளையாட்டை நிறுத்திச் கேட்கிறதா? எனது நிலைமையை அ எப்படிச் சொல்வது? அழகான ரோஜா ரோஜாவுக்கும் ஜீவன் இருந்தால்?. ஜீவ
அவளுடைய உள்ளத்தில் கா என்னையும் அறியாமல் இந்த இ முடியவில்லை. ஊருக்குப்போகும் ந வந்தேன். மலையிலிருந்து ՑBITé கொண்டிருப்பவன் இடையிலே நின்றுவி விளையாட்டும் இருந்தது. ஆரம்பமாகிலி
என்மனதில் பல்வேறுபட்டஉண இந்தநிலைமையில்தான், இதற்கு முற மாமா பேசினார். “இங்கே வருவாளே
பார்த்தாயா?”என்றார்.
"பார்த்தேன்’
“அவளைக் கல்யாணம் செய்து கொள்
ا
நான் சிரித்துக் கொண்டே, நிலைமை?” என்றேன்.
மாமாவும் அசட்டுச்சிரிப்புடன் பெண்ணுடைய தகப்பனார் உன்னை
உடனேயே அவருக்குப் பதில் சொல்ல
“என்ன சொன்னீர்கள்?”

இந்த ஜன்மத்தில் நடக்காதென்பது
சேர்த்து ஒரே வீட்டில் பெண்ணும் ள் நடந்துகொண்டிருந்தன. இந்தப் உதறித்தள்ளினால், என் தங்கைக்குத் கைக்குத் தனியாக ஒரு மாப்பிள்ளை ரு வாலிபன் அகப்படவே மாட்டான்! ல் என் தங்கையின் வாழ்வையா பலி
Fசயமாக இருந்தும்.ஏனோ பார்வதியைப் ) கொண்டேன். அவளோடு பேசுவதற்கு று ஏங்கினேன்.
ாருவர் நன்றாகப் பேசவில்லையென்பது எத்தனையோ ஆசைவிளையாட்டுகள் ச்சிரிப்பிலுமே எத்தனையோ விதமான
க்கிறாள் என்பது சந்தேகமில்லாமல் னமுந்தான் கொள்ளை போய்விட்டது. லல்லவா?
5 கொள்ளலாமென்றாலோ, பேய்மனம் வளுக்குச் சொல்லிவிடலாமென்றாலோ, ப் புஷ்பத்தைத் தூரவீசிவிட முடியுமா? பன் உள்ள ரோஜாதான் பார்வதி.
தல் தீயை ஏற்றிக்கொண்டேயிருந்தேன். இன்ப விளையாட்டை நிறுத்தவுமோ ாட்களையும் பிற்போட்டுக் கொண்டே ல்தவறிப் பாதாளத்தில் விழுந்து டமுடியுமா? அதே மாதிரித்தான் எங்கள் பிட்டது; நிறுத்த முடியவில்லை.
ார்ச்சிகள் கொந்தளித்துக் கொண்டிருந்த
]றுப்புள்ளி வைத்ததுபோல் ஒரு நாள் 1, பக்கத்து வீட்டுப் பெண், அவளைப்
ளேன்!”
உங்களுக்குத் தெரியாததா மாமா என்
"ஆமாம், சும்மாதான் கேட்டேன்.
ாப்பற்றி விசாரித்துக் கேட்டார். நான் விெட்டேன்’

Page 48
"சொல்வதென்ன' அவன் விவ நீங்கள் அதில் தலையிடுவதால் பிரயோ
மாமாவின் இந்தவார்த்தைகளை மிகவும் கண்டித்துக் கொண்டேன். இ வைத்துக்கொள்ளக் கூடாது. உடனே போய்விட வேண்டும் என்று தீர்மானித்தே
அடுத்தநாள் காலையில் பா என்னைப் பற்றி மாமாவிடம் கேட்டவ இல்லையோ தெரியாது.
என்னைக் கண்டாள்.
அதே பார்வை,
அதே சிரிப்பு.
என்மனம் கூசிற்று. என்முகத் நினைக்கிறேன்.
அன்று மாலையில் உண்மை போது என்பக்கத்தில் மாமியும், கு கொஞ்சத் தூரத்துக்கப்பால் என்னையே வேறு எங்கேயோ கவனமாகயிருந் போய்வரட்டுமா? என்கிற மாதிரியி தலையசைத்து விடை கொடுத்தாள். ஒரு ஏக்கம்! மலர்ந்த இதழ்களிலே அவைகளின் அர்த்தம் எனக்கு நன்றா என்நெஞ்சைக் கல்லாக்கிக்கொனன்டு புற
இரண்டு மாதங்களின்பின் இ அவளைத் தேடிக்கொண்டு. அவளுக்கு ஒரு புதையலைத் தவறவிட்டதுபோல் தோன்றிய போதிலும், ஒரு நல்லஅன ஆசை ஒன்று மனதைக் கிளறிக்கொ6 கைப்பிடித்த பார்வதியின் முகம் எப்படி எனக்குரிய அந்தஸ்து குறைந்து போய மனோகரமான பார்வையைக் காட்டுவா6 என்னைக் கண்டதும் அழகாக மலரும எல்லாம் அறிந்துவிட வேண்டுமென்ற பு
ஒரொரு சமயம் மனச்சாட்சி ‘இன்னொரு வாலிபனுக்கு உரியவளாகி விளையாட்டு? உன்னுடைய விளையா விடும். அவளைத் துன்புறுத்தாதே! கொள்ளாதே!. என்று மனச்சாட்சி எச்ச ஆவலின் முன்னே அவை பிரயோசனம
என்உள்ளத்தில் இன்னும் குவிந்தன. பழைய இன்பகரமான நீ மனத்திரையில் காட்சியளித்தன. என் உ கொண்டிருந்தது.
3

டியம் இன்ன இன்ன மாதிரியிருக்கிறது. சனமில்லை"என்று சொல்லி விட்டேன்'
ாக் கேட்டபிள். நான் என் உள்ளத்தை இனிமேல் பார் வதியுடன் விளையாட்டு இந்த இடத்தை விட்டு வீட்டுக்குப் 5607.
ர்வதி வந்தாள். அவள் தகப்பனார் விஷயம் அவளும் அறிந்திருந்தாளோ
திலும் அது தெரிந்திருக்கும் என்றே
யாகவே புறப்பட்டுவிட்டேன். புறப்படும் ழந்தைகளும் நின்றார்கள். பார்வதி பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள். மாமி ந்தசமயத்தில், பார்வதியைப்பார்த்துப் ல் தலையசைத்தேன். அவளும் ஐயோ. அந்தப் பார்வையிலே ஏதோ விவரிக்க முடியாத ஒரு சோகம். கத் தெரிந்துதானிருக்கிறது. எனினும், ப்பட்டுவிட்டேன்.
ப்போது மறுபடியும் வந்திருக்கிறேன். விவாகம் நடந்துவிட்டது. கையிலிருந்த ஒரு ஏக்கஉணர்ச்சி என்உள்ளத்தில் மதியும் ஏற்பட்டது. ஆயினும் தீராத ண்டிருந்தது. இன்னொரு வாலிபனைக் யிருக்கும்? அவளுடைய உள்ளத்தில் பிருக்குமா? என்னைக் கண்டால் அந்த ாா? இன்பம் சொரியும் அந்த இதழ்கள் ா? - என்பன போன்ற விஷயங்களை திய ஆவல் உள்ளத்தில் குமுறியது.
என்னைப் பலமாகக் கண்டிக்கும். கி விட்டவளோடு இனி உனக்கு என்ன ட்டு அவள் ஹிருதயத்தில் புண்ணிட்டு உன் கெளரவத்தையும் குறைத்துக் ரிக்கும். ஆனால் தடுக்கமுடியாத மன ற்றவையாகிவிட்டன.
எத்தனையோ சிந்தனைகள் வந்து னைவுகளெல்லாம் சினிமாவைப்போல உள்ளம் கட்டுக்குமீறி அவஸ்தைப்பட்டுக்

Page 49
திடீரென்று யாரோ வரும் கைவளைகளின் ஒலியும் கேட்டன. சற நெஞ்சு படபடவென்று அடித்தது. * அறையின் பக்கம் பார்க்க நேரிடும். நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. அதை எ மனம் பதறிற்று.
“அக்கா! அக்கா!” என்ற தொடர்ந்து, "அக்கா, அத்தான் வந்த பையன்) பாலுவின் குரல்.
காலோசை நெருங்கிவிட்டது. பதட்டத்தைக் காட்டாமல், முகத்தில் தயாராகி விட்டேன்.
இதோ.
வந்துவிட்டாள்!
என்னைப் பார்த்தாள், ஆஹ கொஞ்சமேனும் மாறுதலில்லை, சிறிது படர்ந்திருந்தது போல் தெரிந்தது. ஒ தெரிந்ததோ என்னவோ!
அவள் அப்பாற் போய்விட்டாள்.
“அத்தானைக் கண்டாயா அக்கா?” என
“கண்டேன்; கண்டேன்” 6 வார்த்தையில் தொனித்தது. ஏளனமா,
நானிருந்தஅறைக்குப் பக்கத்
களும் போயிருந்தார்கள். அங்கே ே கேட்டன.
“அக்கா, நேற்று ஒரு சாத் பார்த்துச் சொன்னான்’
"என்ன சொன்னான்"
“என்னவோ சொன்னான். அவன் பேசிய
“எங்கே, உன் கையைக் காட்டு”
“உனக்கு 'சாத்திரம்’ தெரியுமோ அக்
“தெரியும். எங்கே.பாலு! உ ரேகை சொல்லுகிறது. அம்மா கூட வயது. நான் சொல்வதெல்லாம் சரித
இந்தக் குறும்புக்காரியின் வி
தைரியம் உண்டாயிற்று. அந்தத் தை எழுந்து ‘விறு விறு' என்று அடுத்த

) சப்தமும், அதைத் தொடர்ந்து ந்தேகமில்லை. அது பார்வதிதான்! என் அவள் போகும் போது நான் இருந்த அப்போது.? நான் எதிர்பார்த்தசமயம் வ்விதம் சமாளிப்பதென்று தெரியாமல்
குழந்தைகளின் ஆரவாரம், அதைத் திருக்கிறார்!’ என்ற (மாமாவின் மூத்த
நான் சமாளித்துக்கொண்டு உள்ளப் புன்முறுவலை வரவழைத்துக்கொண்டு
றா, அதே பார்வை அதே சிரிப்பு! நாணத்தின் சாயல் மாத்திரம் லேசாகப் ஒருசமயம் என் கண்களுக்கு அப்படித்
ண்ற பாலுவின் குரல்.
ான்ற அவளுடைய பதில். அந்த சந்தோஷமா?.
துஅறையில்தான் அவளும் குழந்தை
பசுவதெல்லாம் ஸ்பஸ்டமாக எனக்குக்
திரக்காரன்’ 6 பந்தான் என் கையைப்
பது எனக்கு விளங்கவில்லை”
EIT?”
உனக்கு அப்பா ஒருவர் இருக்கிறாரென்று ஒன்றுதான். உனக்கு இப்போது எட்டு π(36υπ2....."
ளையாட்டைக் கேட்டதும் எனக்கு ஒரு நரிய உணர்ச்சி மாறிப் போகுமுன்னரே ந அறையில் நுழைந்தேன். என்னைக்

Page 50
கண்டதும் சாஸ்திரம் சொல்லுவது விழுந்து சிரித்தார்கள். நானும் சிரி “என்னுடைய கைகளையும் பார்த்துச்
முன்போல அவ்வளவு கூச்சம் என்றாள் அவள்.
நான் கொஞ்சம் திகைத்து கொண்டு. “சாஸ்திரம்” என்றேன்.
“அது சரி எதைக் குறித்துச் சொல்ல
அவளுடைய உள்ளத்தை வேண்டுமென்ற என் ஆவல் இப்போ கென்று சொன்னேன்.
“இன்னும்எத்தனைபேர் என்னை ஏமாற்
அவள் முகத்தில் திடீரென்று ஒரு அதி
“நீங்கள் சொல்வதைப் பார்த்தால்.”
“என்ன தோன்றுகிறது?”
“இதற்குமுன்.”
"ஆமாம், நம்பி ஏமாந்து போனேன்.”
“யார்? நீதானே ஏமாற்றிவிட் சொன்னேன். முழுப் பொய்தான். ஏப துணிவான பொய்யைச் சொல்லி, ஒரு கிளறிவிட எனக்கு எங்கிருந்துதான் ை
அவள் ஒரு நிமிஷம் ஒன்றும் நம்பிவிட்டாள் என்று நான் மிகவும் 6 குரலில் ஏக்கத்துடன் அவள் சொன்ன
* நீங்கள் பரிகாசம் செய்கிறீர்கள்.”
“Uffha5rT8FLDIT? D 6ö6ñLtib urf இருக்கிறது?”
அடிபட்ட மான்போல அவள் ( குதுாகலம் எங்கோ ஓடி மறைந்துவி இதெல்லாம் வேடிக்கையாகவே இருந்
அவள் மறுபடியும், “நீங்கள் என்றாள்.

நின்றுபோயிற்று. எல்லோரும் விழுந்து த்துக்கொண்டே பார்வதியைப் பார்த்து, சொல்கிறாயா?” என்றேன்.
) கூட இல்லாமல்,"என்ன சொல்கிறது?”
துப்போனேன். என்றாலும் சமாளித்துக்
வேண்டும்?”
க் குத்திக்கிளறி வேடிக்கைபார்க்க து வெறிமாதிரியாகிவிட்டது. நான் டக்
றுவார்கள் என்று சொல்லேன்'
நிர்ச்சி ஏற்பட்டது.
டாய்!” என்று நான் துடுக்காகப் பதில் Dாற்றியது அவளா, நானா? இத்தகைய விவாகமான பெண்ணின் உள்ளத்தைக் தரியம் வந்ததோ!
) பேசவில்லை. என் சொல்லை மிகவும்
தைரியம் அடைந்தேன். உற்சாகமில்லாத Tள்.
காசம்பண்ண எனக்கு என்ன உரிமை
சோர்ந்துவிட்டாள். அவள் முகத்திலிருந்து பிட்டது. என்னுடைய இரும்பு மனதுக்கு 纽gj...
நம்பக்கூடியவிதமாகவா நடந்தீர்கள்?”

Page 51
நான் ஆத்திரம் கொண்டவ6 நடந்தேன்? உன்னைப்பற்றி அக்கை பார்த்திருப்பேனா?. பழைய விஷய போய்விட்டாய்?" என்றேன்.
நெருப்பிலே காட்டிய ரே
விஷத்தையும் நம்பலாம; ஆற்றையும் எதை எதையெல்லாமோ நம்பலாம்: நம்பினால் தெருவில் நின்று தய சொன்னார்கள்? " என்றேன்.
அவள் நடுங்கிய குரலில் உங்களை நம்பியிருந்தேன். நீங்கள் த
இதைக் கேட்டதும், வெறிமு உணர்ச்சி தோன்றிற்று.
"பொய் சொல்லாதே" என்றேன்.
"ஏன் சொல்கிறேன்?"
சீ. இதற்குமேல் நான்செய்த இருக்கிறது. ஒரு மிருகத்தைப் போல வைத்து, "பார்வதி நீ சொல்வது கொண்டு நெருங்கினேன்.
என்கண்களிலே உணர்ச்சியி: வேண்டும். 'ஆ' என்று அவள் பின் திகைத்துநிற்கும்போதே, மின்னலைப்ே
கண்ணியம் வாய்ந்த நிரபரா செல்வதுபோல, நானும் என் அறை நிரபராதியின் மனவேதனையைவிட, மடங்கு பெரிதாகவே இருந்தது. அரிந்தது, வேல் கொண்டு குத்தியது போல் துடித்தேன்.
”ஆகா, மிருகவெறியின் காரியத்தைச் செய்யத் துணிந்தேன் பெண்ணின் இதய சிம்மாசனத்தில விட்டேன்! மீண்டும் எழுந்திருக்கமுடிய இனி.
மன்னிப்பு
சீ. மன்னிப்பா? எனக்கா? ஆ விட்டேன். பார்வதியைப் பார்க்கக்கூட
ஐயோ, அந்தத் தகுதி எனக்கு மீண்(

போல, "ஆகா, வேறு எவ்விதமாக ]யில்லாவிட்டால் உன்னைத் திரும்பிப் மெல்லாம் அதற்குள்ளாகவா மறந்து
ஜாவைப்போல அவள் வாடிப்போய் மலும்மேலும் அதிகரித்தது. "ஆலகால பெரும் காற்றையும் நம்பலாம்; இன்னும்
ஆனால், சேலை கட்டிய மாதரை ங்கித் தவிப்பரே. என்று சும்மாவா
மெதுவாக, "நானும்தான் அப்போது திடீரென்று போய்விட்டதும்." என்றாள்.
Dண்ட என் உள்ளத்தில் ஒரு விபரீத
காரித்தைச் சொல்லவும் வெட்கமாய் நான் அவளை நோக்கி எட்டி ஒரு அடி உண்மையானால்.” என்று சொல்லிக்
ன் விபரீதப்போக்கை அவள் கண்டிருக்க வாங்கினாள். அந்த அதிர்ச்சியில் நான் பால மறைந்துவிட்டாள்
தி ஒருவன், பொய் வழக்கினால் சிறை யில் நுழைந்தேன். உண்மையில் அந்த என் மனவேதனை ஆயிரம் ஆயிரம் மனச்சாட்சி என்னை வாள் கொண்டு நான் துடித்தேன் -துாண்டிற் புழுவினைப்
போதையிலே எத்தகைய கொடிய ா? மதிப்புடன் கொலுவீற்றிருந்த ஒரு ருந்து சாக்கடையிலல்லவா குதித்து ாதபடியல்லவா ஆழப் புதைந்துவிட்டேன்
அதற்குக்கூட நான் அருகதையற்றவனாகி ந் தகுதியற்றவனாகி விட்டேன்.
ம் வருமா?

Page 52
வேள்வி
பன்னிரண்டு வருடங்களுக்குப் என்னுடைய ஊருக்கு வந்திருக்கிறே யெல்லாம் மாறிப் போய்விட்டது! வி உருமாறிவிட்டன. மனிதர்களையும் யா வேண்டியிருக்கிறது. முன்னே நான் இ ஆனா எழுதத் தெரியும் என்று செ ஏறிய அடுத்தவீட்டுப் பெண் என்ை ஒக்கலையில் தனது குழந்தையையும் !
முன்னெல்லாம் என்னோடு இ என் வரவறிந்து ஸ்டேஷனுக்கே ஓடி இங்கே வந்ததும் ஒரு பகல் க! முகத்தைக் காணவில்லை. பழைய வேண்டுமென்ற ஆவலைத் தூண்டின வீட்டுக்குப் போனேன். "ஒ வாருங்கள் தெரியாதா, என்பாடு. என்றார்.
"குடும்பத் தொந்தரவுகளோ வைத்திருக்கிறீர்கள்?"
"மூன்று சாதாரணம், இரண்டு இரண்டு மாதத்தால் இன்னும் ஒரு குழ
இப்படியே பேச்சு வளர்ந்து கதைக்குத் தேவையற்றவை. முக்கிய ஏதோ பேசிக்கொண்டிருக்கையில், "பெ இருக்கிறது?’ என்றார் முத்தையா.
"பங்குனி மாதப் பெளர்ண வேள்வியும் அதோடு வரவேண்டும்?' எ
திடீரென்று அவர் முகத்தில் ட தோன்றிற்று. ஏதோ ஒரு மயிர்க்கூச்(
துடித்தது போன்றிருந்தது.

ÎỦ UGử
பிறகு மலேயாவிலிருந்து மறுபடியும் ன். இந்த உஊர்தான் எப்படி எப்படி பீடு, வாசல், மரம், தடி எல்லாமே ர் யாரென்று விசாரித்துத்தான் அறிய |ங்கே இருந்தபோது, ‘மாமா! எனக்கு ால்லிக்கொண்டு என்மடியில் ஓடிவந்து னப் பார்க்க வந்தாள். வரும்போது சுமந்து கொண்டு வந்தாள்!
ணைபிரியாத என் நண்பர் முத்தையா, வருவாரென நினைத்திருந்தேன். நான் ழியப்போகிறது; இன்னும்தான் அவர் ஞாபகங்கள் முத்தையாவைப் பார்க்க ா. பொழுதுபடும் சமயத்தில் அவர் ஸ்! நானே வரலாமென்று இருந்தேன்.
? எல்லாமாக எத்தனை கூப்பன்
பிள்ளை, ஒரு குழந்தை இன்னும் ந்தைக் கூப்பன் கிடைக்கும்."
சென்றது. அவையெல்லாம் இந்தக்
பமான பகுதிக்கு வந்து சேருகிறேன். ளர்ணமிக்கு இன்னும் மூன்றுநாள்தானே
ாமியல்லவா? பத்திரகாளி கோயில் ன்றேன்.
|யல் அடித்து ஓய்ந்தது போன்ற பாவம் செறியும் சம்பவம் அவர் ஞாபகத்தில்
5

Page 53
நான் அப்படி என்ன சொ வேள்வி எப்போது என்றுதானே கே. என்றேன்.
"அந்த ஞாபகம் என் நெஞ்சை உடை
"நீங்கள் சொல்வது ......”
முத்தையா சால்வைத் த6ை கொண்டு. "இப்படி வாருங்கள்" என்று அழைத்துச் சென்றார். ” இந்தப் படங்க
அமரராகிவிட்ட மகாத்மாஜியின் ஆணும் பெண்ணுமாகி இருவர் இரு பார்த்தமாதிரி இருந்தது. ஞாபகம் வரவி என்றேன்.
“இதோ இந்த மகாத்மாஜி செ படத்திலிருப்பவர் இரண்டு வருடங்களு மகாத்மாஜியின் சிஷ்யர் என்றே சொ ଗ6ity) சொல்வேன்’
"அந்தப் பெண்.”
"அவருடைய தர்மபத்தினி. ஆ சரியான பாதையில் திருப்பிவிட்ட சுக்க
"அந்த மனிதரை எங்கேயோ பார்த்தம
“மாதிரியென்ன. உங்களு இராமலிங்கம் உபாத்தியாயரின் DeB6i
". சுந்தரமூர்த்தியா? அவர் ... ای"
"அவர் தான்! "
“என்ன நடந்தது? விபரமாகச் சொல் "தங்கப்பவுணாயிற்றேlநல்லெ
உபாத்தியாயர் வளர்த்த வளர்ப்பல்ல
"ஆனாலும், ugubu60)J u91 அவருக்குத் துணிவில்லை. வரு முதல்தரமான ஆட்டுக்கடா பலி கெ
"அதிலே"
"தவறு இல்லை" செய்ய எண்ணிக்கொண்டிருந்தார். அவருச் வழக்கத்தை நிறுத்திவிட்டவள் தங்கப்பவுன் என்று சொன்னீர்கே சொல்வதென்று எனக்குத் t

ல்லிவிட்டேன்? 'பத்திரகாளி கோயில் ட்டேன் 'ஏன் பேசாமலிருக்கிறீர்கள்?
க்கிறது"
லப்பினால் கண்களைத் துடைத்துக் என்னை உள்ளே ஒரு அறையினுள் ளைப் பாருங்கள்" என்றார்.
ன் படம் ஒன்று. மற்றப் படத்தில் ந்தனர். அந்த ம வில்லை. "யார் இது?
ன்ற 30-1-48ல் தெய்வமானவர்; மற்றப் ருக்கு முன்னால் தெய்வமாகிவிட்டவர். 666 stub- (5(D66 மிஞ்சிய சிஷ்யர்
26 (560Lui மனமென்னும் தோணியைச்
ான்!”
ாதிரி.”
நக்கு நன்றாகத் தெரிந்தவர்தான்,
லுங்கள்!" 0ாழுக்கமும்,தெய்வபக்தியும் இராமலிங்க 6.T2"
வழக்கத்தை விட்டுவிட
ம்பரையாக வந்த
ல் பத்திரகாளிக்கு ஒரு
டந் தவறாமல ாடுத்து வந்தார்."
ս (36160մլգա காரியமென்றுதான் அவரும் கு உண்மையை எடுத்துக்காட்டி அந்த மனைவிதான். அவரைத்
அவருடைய ளே, அந்த மங்கையர்க்கரசியை 61üLዟ9ö தரியவில்லை. அவளைத் Giguó LDTab
36

Page 54
வணங்கலாம். ஒவ்வொரு பெண்ணு வாழலாம். 'மங்கையர்க்கரசி' என்ற ெ
"பிரமாதமாகப் புகழ்கிறீர்கே அவனுடைய விருப்பப்படி நடப்பவளல்ல
"மங்கையர்க்கரசி அப்படிய சுந்தரத்தின் இஷ்டத்துக்குமாறாக அவ6 இனிய பேச்சுகளும், சீரிய நட விட்டதென்றால், அவளுடைய பெருமை
"சுந்தரம் தமது பலியை நிறுத்தினார்.
"அவர் அவ்வளவோடு விறுவிறென்று முன்னேறிச் சென்றார் தூய்மையான, ஒழுங்கான வாழ்க்கை வாழ்வின் தூய்மை அவர் முகத்தில் 'ப அவரைக் கண்டால் பணிந்து செல்வது "பிறகு?."
“காந்தியத் தொண்டர்சபை' வருடங்களுக்கு முன்னால் ஆரம்பித்த இளைஞர்களும் அதில் சேர்ந்திருந்த நாலைந்து இளைஞர்கள் உண்ை வளர்ச்சிக்காகச் சுந்தரத்தோடு ஒத்துழை முதலில் சேர்ந்தவர்கள் கூட நாளன ஆரம்பித்து ஒரு வருடமாவதற்குள் செய்வதற்கு இளைஞர்கள் தீர்மானித்தா
"வேள்வியை நிறுத்தவா?”
"இல்லை. எங்கள் முருகமூர் திறந்துவிட வேண்டுமென்று துடித்தா தடுத்துப் பார்த்தார். "சபையின் வளர்ச் பண்பாடும் வளரட்டும். அடுத்த வருட அதற்குப் பொது ஜனங்களின் மனை செய்யலாம், என்றார். குறுகுறுத்த இ அப்போதே அந்த முயற்சியில் நிச்சயமr
"ஆலயப் பிரவேசம் நடந்ததா? "
"இல்லை நடக்க முயற்சி நட சுந்தரமும் சம்மதித்து விட்டார். தேதி கூட்டங்கள் நடத்தினார்கள். 'பழையவர் நாள் ஊரெங்கும் இதே பேச்சாக இரு ஒரே கும்பல். ‘ஹரிஜனங்கள் ஆலயப் இருந்தார்கள். திடீரென்று அட்டகாசமான தெரியுமல்லவா? அவன் குடித்து விட்டு முன்னால் போய்த் தாறுமாறாகப் துடித்தார்கள். சுந்தரம் அவர்களை -அ6 எச்சரித்துவிட்டு பொன்னனுக்கு சாந்த சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே உயர்ந்தது. மறுகணம் 'பளிர்' என்று சுற

அவளை லஷ்யமாகக் கொண்டு பர் அவளுக்கே பொருந்தும்"
ா, புருஷன் மனம் கோணாமல் 86 IIT- "
ல்லையென்று uTsi சொன்னது?
என்றும் நடந்ததில்லை. அவளுடைய தையுமே ஒருவரைத் தெய்வமாக்கி
அதனால் - ?
நிற்கவில்லை. காந்தீய வாழ்வில் வெகு சீக்கிரத்தில் அவர் ஒரு யை அமைத்துக் கொண்டார். அந்த ளிச்சென்று தெரிந்தது. எந்த முரடனும் வழக்கமாகிவிட்டது” -
ான்பதாக ஓர் சபையை அவர் நாலு ார். அநேகமாக ஊரிலுள்ள எல்லா ார்கள். அறிவும், பண்பாடும் உள்ள )t)L 60 ஆர்வத்துடன் சபையின் 2த்தார்கள். சுந்தரத்தின் ‘முகத்துக்காக >டவில் பண்பட்டு வந்தார்கள். சபை
ஒரு முக்கியமான காரியத்தைச் ர்கள்.”
த்தி கோயிலை ஹரிஜனங்களுக்குத் ாகள். சுந்தரம் முதலில் கொஞ்சம் சி இன்னும் அதிகமாகட்டும். உங்கள் ம் இந்த வேலையைச் செய்வோம். தயும் பக்குவப்படுத்தப் பிரசாரங்கள் ளைஞர்களின் மனம் கேட்கவில்லை. க வெற்றியடையலாம் என்றார்கள்!"
தது. இளைஞர்களின் எண்ணத்துக்குச் குறிப்பிட்டு விளம்பரம் ஒட்டினார்கள். 'களின் எதிர்ப்பும் இருந்தது. கொஞ்ச தது. குறிப்பிட்ட தேதியில் கோயிலில் பிரவேசத்துக்குத் திகிலுடன் தயாராக ஒரு குரல் கேட்டது. பொன்னனைத் யமன்மாதிரி வந்தான். சுந்தரத்துக்கு பேசினான். இளைஞர்கள் சிலர் 1ளுடைய கொள்கையை ஞாபகபடுத்தி மாக ஏதோ பதில் சொன்னார். அவர் திடீரென்று பொன்னன் கைத்தடி தரத்தின் தலையில் அது வீழ்ந்தது'

Page 55
"selLLIT!"
"முருகா" என்ற சத்தத்துடன் என்று தரையெல்லாம் இரத்தம் பெருகி விட்டது. பொன்னன் ஓடிவிட்டான். இளைஞர்களைத் தங்கள் அஹி செய்திருப்பான்."
"சுந்தரம் அதோடு -"
"இல்லையில்லை. ஆஸ்பத்தி வந்தார். பொன்னனுக்குக் கோர்ட்டி
"கிடைத்தது"
"ஆலயப் பிரவேசம்?"
"அன்று நடக்கவில்லை. ஆ போதே, இளைஞர்கள் ஜனங்களை அந்தச் சம்பவம் நடந்தபிறகு யாரும் வருகைக்காகக் காத்திருந்தார்கள். சுந் தினத்தில் ஒரு வித எதிர்ப்புமில்லாமல் விழா நடந்தது"
"மகாத்மாஜியின் ஆயுதம் சரியாயறிந்தேன். இல்லாவிட்டால் இந்
"அஹிம்சையும், தியாகமும் யாரைத்த
"சொல்லுங்கள், சொல்லு முக்கியமான பாகத்தை இன்னும் சொ
"அதைத்தானே சொல்ல வ அதே வருடத்தில் காந்தியத் தெ காரியத்தைச் செய்யத் துணிந்தது. நிறுத்திவிடுவதென்று தீர்மானித்தார்கள்
"ஆலயப் பிரவேசத்தைப் பே முரடர்களுடைய கடுமையான எதிர்ப் வேண்டுமே”
- "எல்லாம் சுந்தரத்துக்கு நன் முழுப் பொறுப்பையும் தாமே தாங்கி போது இளைஞர்களுடைய துடிப்பை அவர்களுடைய கொள்கையை லட் தென்பதை மாத்திரம் படித்துப் படித்து பிரசாரம் செய்வது மட்டும்தான் இை கெல்லாம் சுந்தரம் தாம் ஒருவராகவே
"அப்படியென்றால்?"
"வேள்விக்குப் பதினைந்து த
விரதம்' அனுஷ்டிக்கத் தொடங்கிவி

சுந்தரம் நிலத்தில் சரிந்தார். 'கிசுகிசு’ கிற்று. ஒரே அல்லோல கல்லோலமாகி நல்லவேளை நின்றிருந்தால் அந்த lubaFT தர்மத்தை விட்டு விலகச்
ரியில் மூன்று மாசம் கிடந்து எழும்பி லே எட்டுமாதச் சிறைத்தண்டனை
னால், சுந்தரம் ஆஸ்பத்திரியிலிருக்கும் ப் பக்குவப்படுத்தி வைத்திருந்தார்கள்.
எதிர்க்கத் துணியவில்லை. சுந்தரத்தின் தரம் ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து வந்த அதே ) மிகக் கோலகலமாக ஆலயப் பிரவேச
லேசானதல்லவென்பதை இன்றுதான் த ஜனங்கள் .”
ான் வசமாக்காது?"
ங்கள் சுந்தரத்தின் வாழ்க்கையில் ல்லவில்லைப் போலிருக்கிறதே?”
ந்தேன். ஆலயப்பிரவேச விழா நடந்த ாண்டர்சபை இன்னொரு முக்கியமான
பத்திரகாளி கோயில் வேள்வியை ".
ால இது லேசான காரியமல்லவே? பல புக்களை மீறி கொண்டு வெற்றிகாண
றாகத் தெரிந்திருந்தது. ஆனால், இதில் க்ெ கொண்டார். ஆலயப் பிரவேசத்தின் க் கண்டவராதலால், எது நேர்ந்தாலும் ட்வழியப்பாதையை விட்டு விலகக்கூடா ச் சொல்லி வைத்தார். ஜனங்களிடையே 1ளஞர்களுடைய வேலை. எதிர்ப்புகளுக்
"ஜவாப்' சொல்லத் துணிந்துவிட்டார்?"
தினங்களுக்கு முன்னதாகவே உண்ணா ட்டார். ஒரு உயிர் கூட வேள்வியில்
38

Page 56
பலியாகக் கூடாது. அப்படிப் பலியிடப் என்றார்"
“ஜயையோ-”
“காந்தியத் தொண்டர் சபை அவர் கேட்கவில்லை. எல்லோருக்கு நிச்சயமில்லை. சுந்தரமும் சொன்ன மங்கையர்க்கரசியே பதறிவிட்டாள். இ நீங்கள் கருணையை எவ்விதம் எதி விரதமிருக்க பிரசாரம் செய்ததன் பின் என்றாள். சுந்தரம் சிரித்தார். மங்கை காந்தி மஹானின் அஹிம்சா தர்மத்தி: நிச்சயம் வெற்றியடைவேன். ஒரு சம தோல்வியே என் கடமையைச் செய்து இல்லாதபோது, அந்த வெற்றி, என துயரத்தினால் அறிவையும் இழந்துவி காகவா, நாம் போராடுகிறோம். நம்மு வேண்டியது. பலனை அனுபவிக்க உன்னைப்பற்றி நான் மிகவும் பெ இப்படியாகிவிட்டாய்? வீரத் தமிழ்ப் பெ8 கணவரை எப்படி விடைகொடுத்து அணு மாத்திரம் போதுமா?" என்று மனை விம்மிக்கொண்டே, 'உண்மைதான். என நீங்கள் நிச்சயம் வெற்றி பெறுவீர்கள் ஒரு வரமளித்துச் செல்லுங்கள். உா விட்டீர்களோ, அதே இடத்திலிருந் அனுமதியுங்கள் என்றாள். 'மிகவும் அவளைத் தட்டிக் கொடுத்தார் சுந்தரம்
"உண்ணாவிரதம் நடந்ததா?”
"குறிப்பிட்ட தேதியில் ஆரம்ப இருந்து விரதத்தை ஆரம்பித்தார். இருந்து வந்தாள். ஏதோ கடமைக் இரவும்.பகலும் தொண்டர்கள் சூழ்ந்திரு நம்பிக்கையில்லை. பதினைந்து நாள் ஏழெட்டு நாளிலேயே விட்டுவிடுவார் நாளும் போயிற்று. சுந்தரம் படுத்த பலவீனம் அதிகரித்து வந்தது.”
"அடடா, ஊரிலே நீங்களெல்லாம்."
"நாங்களெல்லாம் சும்மாயி விடுவதற்காக இயன்றளவு பாடுபட்டோ வில்லை. 'ஊரார் குறை சொல்வர் வரும்படி போய்விடுமே என்ற ஏக்கந்த கோயிலதிகாரி ஒருவிதமாகச் சம்ம முக்கியமான சில பிரமுகர்களையும் இரண்டு நாட்கள் கழிந்துவிட்டன. சுந்த எல்லோரும் அவரிடம் போய்ப் பலின அவர் இரண்டு கைகளையும் கூப்பி "தெய்வசித்தம் வேள்வியன்று விரதத்ை

பட்டால் சாகும்வரை உண்ணாவிரதம்"
பார் எவ்வளவோ தடுத்துப் பார்த்தனர். நம் பெரிய ஏக்கந்தான். வெற்றியே வார்த்தையை மீறப்போவதில்லை. இந்த முரட்டுச் சனங்களின் மத்தியில் ர்பார்க்கலாம்? வேண்டாம். உண்ணா ர்னர் போராட்டத்தை ஆரம்பிக்கலாம்!” கயர்க்கரசி நீயே தடுமாறி விட்டாயே? ன் பலத்தை நீகூடவா உணரவில்லை? >யம் தோற்றுவிட்டாலும் கூட அந்தத் முடிக்கும்' என்றார். . "ஐயோ நீங்கள் *று விம்மினாள் மனைவி. "அடடா, பிட்டாயே? வெற்றியை அனுபவிப்பதற் முடைய வேலை கடமையைச் செய்ய வேண்டியது நமது சமூகமல்லவா! ருமையாக நினைத்திருந்தேனே, ஏன் ண்மணிகள் போர்க்களம் செல்லும் தம் றுப்பினார்கள் என்பதைப் படித்துவிட்டால் வியைத் தேற்றினார் சுந்தரம். அவள் ன்னை மன்னியுங்கள். இறைவனருளால் 1. ஒருவேளை தவறிவிட்டால்- எனக்கு வ்கள் போராட்டத்தை எந்த இடத்தில் 3l தொடர்ந்து நடத்த என்னை சந்தோஷம். அதுதான் சரி என்று
பமாயிற்று. பத்திரகாளி கோயிலிலேயே
மங்கையர்: கரசியும் பக்கத்திலேயே காக அவள் உணவருந்தி வந்தாள். நந்தார்கள். ஜ6ாங்களுக்குப் பொதுவாக ாவது ஒன்றுமில்லாமல் கிடப்பதாவது என்று பலர் நினைத்தார்கள். ஏழெட்டு
படுக்கையாக ஆகிவிட்டார். வரவரப்
பிருக்கவில்லை. பலியை நிறுத்தி ாம். கோயிலதிகாரி லேசில் சம்மதிக்க என்று அவர் சாட்டுச் சொன்னாலும், ான் அவருக்கு. நாளும் கழிந்துவிட்டது. தித்தார். அதற்குப் பிறகு ஊரிலே சம்மதிக்கப் பண்ணுவதற்குள் மேலும் ரத்தின் நிலை மகா மோசமாகிவிட்டது. ய நிறுத்திவிடுவதாகச் சொன்னார்கள். வணங்கினார். பிறகு ஈனஸ்வரத்தில் தை முடித்துக் கொள்கிறேன்' என்றார்.

Page 57
அதற்கு மேல் அவரை நெருங்க எல்லோர் மனத்திலும் ஒரு ஆறுதல் சுந்தர மூர்த்திக்கு ஜே என்ற கோஷ
"நல்லவேளை பிறகு '
"பிறகுதான் அந்தக் கொடுடை திரண்டபோது தாழி உடைந்துவிட்டது
"சொல்லுங்கள், சொல்லுங்கள் என்ன
"வேள்விக்கு முதல்நாள் { சபையைச் சேர்ந்த நாலைந்து பேர் அவர்களுக்கும் நல்ல தூக்கம். மங் கொண்டிருந்தாள். 'ஹிம் என்ற ப மங்கையர்கரசி திடுக்கிட்டு விழித்தெழு
"என்னது?"
'பொன்னன் அவனுடைய வந்திருந்தான். சுந்தரத்தின் மீது தீர நாசமாக்கிவிடும் மதுபானமும் சேர்ந்திரு ஒரு பெரிய கொடுவாட் கத்தியை 'ஐயோ!'
"கண்ணிமைக்கும் நேரத்துக்கு தெரிந்து கொண்டாள். "ஐயோ’ என்று அணைத்துக் கொண்டாள். அந்தப் படு கையின் வேகம் சற்றும் குறையாமற் கி தெய்வத்தன்மை பொருந்திய இந்த விட்டது. மங்கையர்க்கரசி நடந்த வி சேர்ந்தாள். சுந்தரம் ஒரே ஒரு 6 மன்னித்துவிடுங்கள் என்றார்."
'முருகா முருகா! அவனை .
நமது அரசாங்கம் அத்தகைய தண்டனை கிடைத்தது. தூக்குத்தண்டன
'பத்திரகாளி -
"சுந்தரமூர்த்தி தம்பதிகளின் பத்திரகாளியின் இதயத்தைக் கூடத்தால் பிறகு, எந்த மனிதன் தான் பத்திரகா ஒரு கோயிலில் மாத்திரமல்ல இ கோயில்களிலுமே உயிர்ப்பலி செய்வை
நண்பர் முத்தையாவின் குரல் விட்டது. என் உள்ளத்தில் கூட - ஏ( சூன்யநிலை ஏற்பட்டுவிட்டது போலிரு வணக்கஞ் செலுத்தினேன்.

முடியவில்லை. என்றாலும் ஓரளவுக்கு பிறந்தது. 'மகாத்மா காந்திக்கு ஜே கள் அடிக்கடி கேட்டன!”
யான சம்பவம் நடந்தது. வெண்ணைய்
தான் நடந்தது?"
Nரவு. நடுச்சாமமிருக்கும். தொண்டர் கள்தான் சுந்தரத்தோடு இருந்தார்கள். கையர்க்கரசி கூட அயர்ந்து போய்க் யங்கரமான ஒரு சப்தம் கேட்டது. 3தாள்.”
சிறை முடிந்து அன்றுதான் வெளி ாத ஆத்திரம், மனித ஹிருதயத்தை ந்தது. மங்கையர்க்கரசி பார்த்த போது
அவன் ஓங்கிக்கொண்டிருந்தான்.?
நள் மங்கையர்க்கரசி நிலைமையைத்
கதறிக்கொண்டே சுந்தரத்தைத் தாவி }பாதகனின் கை கூசவில்லை. ஓங்கிய ழே விழுந்தது. ஒரே வெட்டுத்தான்.
இரு உயிர்களையும் பலியெடுத்து ஷயத்தைச் சொல்லிவிட்டு இறைவனடி பார்த்தைதான் சொன்னார். அவனை
நிலைக்கு இன்னும் வரவில்லையே ன!
தியாகக்கனல், கல்லினாற் செய்த சுட்டிருக்கும் இந்தச் சம்பவத்துக்குப் ரிக்குப் பலியிடத் துணிவான்?. இந்த ந்தச் சுற்றுப்புறத்திலுள்ள எல்லாக் த நிறுத்திவிட்டார்கள் .
உணர்ச்சிப் பெருக்கினால் தழதழத்து
தா எல்லாம் விறைத்துப் போய் ஒரு தது. கைகூப்பி அந்தப் படங்களுக்கு
O

Page 58
gy, GáéT(pí#á
O தூக்கனாங்குருவிக்கடடு

Page 59
தூக்கனாங்
குரியன் உதித்துச் சுமார் கண்விழித்து, மறுபக்கம் திரும்பிப் ட "குட்டிமேசையில் வைக்கப்பட்டிருந்த கண்டு, முகம் தாமரையாக, எழுந்து உஷார் ஏறியபடியால் வெளியில் 6 பாம்புக்கோலம் போட்டிருந்ததுநேற்றெல்லாம் கார்த்திகையாயிருந்தே போயிருக்கிறார்கள் "பெரியவர்கள் - இ
வெளிமுற்றத்தில் வந்து பார்த் மழைத்துளிகள் வந்து நின்றுகொண்டிரு வீட்டு வாசல்களில் வந்து நின்று போலிருந்தது காட்சி. -இரவு நல்ல முற்றத்தில் விளங்க வேண்டிய கோ தாக்கும். என்னவோ படுக்கையன பற்றித் தெரியாது.

குருவிக்கடடு
ஐந்து நாழிகைப் பொழுதாகவும். படுத்தேன். ஆனால், அருகில் அந்தக் காப்பியையும், அதில் பகலவனையும் உட்கார்ந்து, சாவகாசமாகக் குடித்தேன். வந்தேன். தலைவாசலில் புள்ளியிட்டுப் ஒஹோ- இன்று uDTffæSuDTguDT? த. ஆமாம் சும்மாவா சொல்லிவிட்டுப் இன்றைக்கிருந்ததை நாளைக்கு .
த்தால், இலைகளின் நுனிகளிலெல்லாம் நந்தன. அவற்றில் சூரியன் பளிச்சிட்டது. கொண்டு சிரிக்கும் வேசிகளைப்
மழைபோல் இருக்கிறது. அதுதான் லமும் தலைவாசலுக்குப் பின்வாங்கிய றயிற் கிடந்தால் மழை பெய்கிறதைப்
41

Page 60
யாழ்ப்பாணத்து மரபையொ முற்றத்தில் இறங்கினேன். தெருவுக்கு அந்தச் சுகத்திலே தெருவோடு சற்றுத்
தெருவோடு அருகில் சென்று அதில் வெள்ளத்தைக் காணவில்லை தெரியவில்லை. - இரவு மழை சும்மா
நூறு யார் வந்தேன். வ இக்கரையிலே ஒரு குடிசை. அதில் சொன்னால் அதற்கு முன்னாலிருந்த புகை.
குடிசையின் வாசலிலே ஒரு மேல் எழுந்திருந்த இரண்டு வேர் மூலையில் மூன்று கற்கள் - அடுப்பு எரிந்து கொண்டிருந்த சுள்ளிகளிலிரு என்னவோ? - வெறும் தண்ணிர் அல்ல
பனையோலையால் வேய்ந்த பக்கத்துக்குச் சுவர் இல்லை. எட் இல்லையே. கூரையின் சரிவே அடைத்துக் கொள்கிறது அந்தக் கூல் வெள்ளம் உட்புகாமல் வரம்பு கட்டியி
ஆமாம், இரவு மழை சும் அல்லாவிடில் இப்படி நிற்குமா இந்தச்
குடிசைக்குள்ளே இருட்டிருந்த கொண்டிருந்தது. நிலத்தில் ஒரு சாக் தடுக்கு, அதற்குமேலே குழந்தை.
வெளியிலே சற்றுத்தள்ளி, ஒ வெள்ளத்தில் இந்தக் குழந்தையின் கொண்டிருந்தன. ஒன்றுக்கொன்று ம கொண்டிருந்தன.
தாய் நாற்று நடப்போய்விட் கொத்தப் போய்விட்டான்.
டேய்ட் என்று ஒரு அதட்டல் சிறுவன் குடிசைக்கு வந்தான். அ பிடுங்கிய பச்சைமிளகாய்களும் கடை கைகளில் கிடந்தன. அவர்களின் ச போன காசுக்குப் 'பாண்ட் வாங்கி. அவ டேய்' என்று அதட்டினான். மறுபடியும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தன. இப்பே மாறிமாறிக் கிள்ளியும் கொண்டன.
இரண்டுக்கும் நாலு குத்து பாணையும் பச்சைமிளகாயையும் ச

ட்டிக் கால் கட்டைகளில் இவர்ந்து. வந்தேன். சுத்தமான காற்று அடித்தது. தூரம் நடந்தேன்.
கொண்டிருந்தது வெள்ள வாய்க்கால். ). அது அவ்வழி பாய்ந்த மாதிரியும்
சிணுக்கம்போல்தான் இருக்கிறது.
பல் வெளியும் வந்துவிட்டது. அதன் புகை போயக்கொண்டிருந்தது. சரியாகச் அடுப்பில்தான் போய்க்கொண்டிருந்தது
புளியமரம். மரத்தடியில் நிலத்துக்கு கள். அவைகள் இரண்டும் ஆக்கிய அந்த அடுப்பிலே ஒரு முட்டி உள்ளே நந்துதான் புகை வந்தது. முட்டிக்குள் து வென்னிராய்த்தானிருக்க வேண்டும்.
குடிசை அது. முகடு ஆறடி உயரம். படியிருக்கும்? ஆனால் 'தட்டி கூட
நிலத்தை அடைந்து பக்கத்தையும் ரை மூடிய பத்துச்சதுர முழத்தைச் சுற்றி ருந்தது.
மா சிணுக்கம் போற்றான் இருக்கிறது. க் குடிசை?
து. அதற்குள்ளே ஒரு குழந்தை அழுது கு, அதற்கு மேல் ஒரு பனையோலைத்
ரு பள்ளத்தில் தேங்கி நின்ற கொஞ்ச ‘சகோதரங்கள் இரண்டு விளையாடிக் ாறிமாறிச் சேற்றைக் காலால் எற்றிக்
டாள். தந்தை மண்வெட்டி கொண்டு
போட்டுக்கொண்டு ஒரு பத்து வயதுச் வர்களின் தமையன் அவன். வயலிற் யில் வாங்கிய ஒரு 'பாணும் அவன் ாப்பாட்டிற்காகத் தாய் கொடுத்துவிட்டுப் 1ள் கட்டளையை நிறைவேற்ற வந்தான்.
அதுகள் பள்ளத்தில் வெள்ளம் ஏற்றி ாது அது இதுக்கும். இது அதுக்குமாக
ப் போட்டு இழுத்துக்கொண்டு வந்து ாட்டிவிட்டு அவன் சிட்டாய்ப் பறந்தான்.

Page 61
வழியில் பனையில் தொங்க கூடு ஒன்று அவன் பார்வையில் பக்கத்தில் ஒரு கல்லுக் குவியலு கல்லாயெடுத்து அதற்கு வீசத் தெ திரும்பி ஒரு வயற்காணிக்குள் வந்து
தூக்கணாங்குருவி ஒன்று பற உள்ளே சுகமாயிருந்த மூன்று குஞ்சு அவைகளுக்கென்ன தெரியும். இவ ஒன்றின் இறகை ஒன்று கோதிக்கொண்
அவன் சிறிதுநேரம் எறிந்து விழுகிறதேயென்று. அவ்வழி சென்ற ‘ஆளைக் காணவில்லை! எங்கேயோ
இரவு தாயும், தகப்பனும், அல்லவா? மொத்தம் ஆறு பேர்கள் -
மழையில்லாவிட்டால் புளியம படுத்துக் கொள்ளலாம். மழையென்றா கொள்ள வேண்டியதுதான். பின் கட்டிவிட்டிருக்கும் கோயில்களிலா இட தனிமையும், நிசப்தமும் நிலவும். வாய்க்கால் தோண்டிவிடும் மாதிரியில்
குளிர்காற்று வீசிக் கொண் யொன்றின் இரண்டு இதழ்கள் அடித் மேல் வானத்தைப் பார்த்ததில், கார்மு:
"ராவைக்கு நல்ல மழைபோ கொண்டு கையில் இரண்டு மாடுகளில் மாடுகளைத் தட்டிவிட்டுக்கொண்டே செ
"சும்மாவோ கொடும்பாவி மொழியிஞருத்துக்கொண்டு ஏர் கொண்டு
ஆமாம், மழை வரத்தான மழையாயிருக்காது: மழையுடன் ெ போடும்போலிருக்கிறது.
மரங்களும் முறிந்து விழும்; கொட்டில்
அந்தக் குடிசையும் ஒருவேளை விழல
ஒருவேளையென்ன. கட்டாயம்
அப்படியானால், அவர்கள் என்ன செய்
தெரியாது
ஆனால் தூக்கணாங்குருவிக ஒன்று சொண்டினால் கோதிக்கொண்டி(

க் கொண்டிருந்த தூக்கணாங்குருவிக் விழுந்தது. தெருத் திருத்துவதற்காகப் தும் போட்டிருந்தபடியால், ஒவ்வொரு ாடங்கினான். கற்கள் தோல்வியுற்றுத் விழந்தன.
து வந்தது .16ரிச்சென்று உட்புகுந்தது. 5ளும் கலகலத்தன. சந்தோஷத்தினால், ன் கல்லால் எறிந்துகொண்டிருப்பது? (9(5b5g).
கொண்டிருந்தான். வயலுக்குள் கல் ஒரு உழவன் அதட்டினான். பிறகு போய்விட்டான்.
எல்லோரும் வீடு திரும்பிவிடுவார்கள் எங்கே படுத்துக் கொள்வார்களோ?
வேரில் தலையை வைத்து நிலத்தில் ல்..? குடிசைக்குள் ஒருமாதிரி அடைந்து பெரிதாய் மண்டபம் மண்டபமாய்க் ம் கொடுக்கப் போகிறார்கள்? அங்கே அதாவது, பக்தி பெருக்கெடுப்பதற்கு இருக்கும்
டேயிருந்தது. அதில் பனையோலை துக் கொண்டேயிருந்தன. அண்ணாந்து கில்கள் சிந்துண்டு கிடப்பது தெரிந்தது.
ால இருக்கு" என்று தோளில் நுகங் ன் கயிறு பிடித்துக்கொண்டு போனவன். ால்லிக் கொண்டு போனான்.
கட்டினது?" என்று கேள்வியில் மறு
போனவன் டோனான்.
போகிறது. ஆனால் சாதாரண பரும் காற்றும் சேரும் வெள்ளம்
கள் குடில்களும் சரியலாம்.
Publ
வார்கள்? எங்கே போவார்கள்?
ர் மட்டும், சுகமாக ஒன்றின் இறகை நக்கும்.
O

Page 62
வே
O UBJTUESITJh
O sifingu Böd

Page 63
UBJTU
ரெண்ட பாலைவனம் போ பனைமரங்கள் நின்றன. ஒரு மரம் காட்சியளித்தது, இளமை கழிந்து கன்னி
கங்குகள் உதிர்ந்தும், அவற் வாலிப முறுக்கிலும் இளமை நிலை கங்குச்சிதர்களொன்றிலே ஒரு பனங் க
அதன் நடுவிலே இளங் குரு வாளின் முனையைப்போல. ஒரே ஒரு அது மலடல்ல. பெற்றுப் பெருகிப் அந்தப்பெரிய குடும்பம் இருந்து இல்ல 'அவன்' - எல்லாம் வல்லவன் என்று பாவம் அது என்ன செய்யும்? இந்தப் நாட்டின் ஏழைச் சகோதரர்களைப்போல்
ஒட்டுக் குடித்தனம்தான், ஆன போல கிள்ளல், சுரண்டல் பழங்கங்க விந்தை நிலத்திலும் அதன் வேர் சுரண்டவில்லை. பின் அதற்கு ஊண் எ
ஒரு நாள் மாலை நான் அழ சிரிப்புடன் பேச்சுக்குரல் கேட்டது. கேட்
"அக்கா " என்றது கற்றாளை, கொஞ்
"என்னடி?” என்றது பனை, பாசக்குழை
" நான் உன்னுடன் ஒட்டுக்கு வருஷம் ஆகிறது தெரியுமா?" என்றது
"ஆமாம்; அதெல்லாவற்றையு விரோதிகளின் நினைவுபோல்'

காரம்
ன்ற மணல் வெளி. அங்கே சில சமீபத்திலேதான் கங்குகள் உதிர்ந்து ரிப்பருவமடைந்ததற்கு அறிகுறியாக. றின் சின்னங்கள் தெறித்திருக்கின்றன, னவுகள் தோன்றுவது போல் அந்தக்
றறாளை.
த்துகள், சுற்றிவர முதிர்ந்த இலைகள், பனங் கற்றாளை தான், ஆனால். பெருவாழ்வு பூண்டது. என்றாலும் றம் செய்ய ஒரு குழி மண்ணையாவது சொல்கிறார்களே, கொடுக்கவில்லை. பனைமரத்தை ஒட்டிக் கொண்டது, நம் }.
ாலும் கண்ணியமானது. நம்மவர்களைப்
களைப் பிறப்பிலும் அறியாதது. என்ன இறங்கவில்லை, பனைமரத்தையும்
ங்கே? அகதிக்கு ஆகாயமே துணை.
ந்தப்பக்கமாகப் போனேன். கல கலத்த
0. კმნL_-60 H.
சும் குரலில்.
6)յւ6ծi.
டித்தனம் செய்ய ஆரம்பித்து எத்தனை
கற்றாளை.
ம் தான் நான் யோசிக்க வேண்டும்,

Page 64
‘ என்னக்கா, இவ்விதமான பாந்தவ்ய
"இந்த உலகிலா!' என்று பனை "கல.
"ஆகவே நாங்கள் மனிதர்களிலும் சிற
"எப்படி?”
"எப்படியா அக்கா? அவர்க சுகித்திருப்பார்கள். அதேசமயத்தில் அ ஜனங்கள் பட்டினியால் சாவார்கள் இ தீனிக்காரர்கள் அருவருப்பார்கள்; எச் மனித ஜாதியிடம் ஈவிரக்கம் மறந்ே 'காற்றுப்பிடித்த கற்பூரக்கட்டிபோல்’ என்
"அப்படியானால் அவர்கள் வாழ்வில் இ
"இன்பமா? தூய்மையே நி சுயநலமென்ற கள்வன் கோட்டை அன்பரசன் ஆட்சி புரியவேண்டும். ஓரினம், எல்லோரும் உண்ண வேை நடத்த வேண்டும். பரோபகார சிந்ை ஏற்படும் போதுதான் மனிதன்மீது இன்ட
நான் விறைத்துப்போய் நின்றேன்.
அந்தப் பனங்கற்றாை கண்டுவிட்டன.
மனோரம்யமான சிறுதென்றலொன்று ஆ
அவ்வளவுதான். பனங்கற்ற
பனைமரத்தை மெல்லச் சுரண்டியது.
'கல கல' வென்று சிரித்தது.
அறநனைந்தவனுக்குக் கூதலென்ன? (
"ஆகா, இந்த வரண்ட பு பரோபகாரம்' என்றேன். ஏதோ ஒரு கு
"ஆமாம்' என்று சொல்வனே என்று ஒலமிட்டுக்கொண்டு வந்தன.
வந்த காக்கைகள் தம் கூட்டையடை
அதோ, அந்தப்பனைமர வட்டிலேதான்
காக்கைகளைப் பனைமரம் அணைத்தது. பாந்தவ்ய வாழ்வின்
பனைமரத்தின் மேனி எங்கும் செறிந் அடுத்த சிரிப்பும் சிரித்தது.

வாழ்க்கை இவ்வுலகில்.
கலத்தது"
ந்தவர்கள்”
ரில் ஒரு சிலர் உண்டும் உடுத்தும் வர்களைப் போன்ற எத்தனையோகோடி ந்த ஏழைகளைப் பார்க்கக்கூட பெருந் சிற்கையால் அவர்களை விரட்டார்கள்; தபோயிற்று. 'அன்பு' என்ற உணர்ச்சி றோ குடிபோய்விட்டது"
இன்பம்."
றையவேண்டிய அவர்கள் உள்ளத்தில், கட்டி ஆளுகிறான். இதயபீடத்திலே எல்லோரும் ஓர் குலம் எல்லோரும் ன்டும்; உடுக்க வேண்டும், சீரியவாழ்வு த இருக்க வேண்டும். இந்த நினைவு பக்காற்று வீசும்’
ளயின் திருட்டுக்கண்கள் என்னைக்
அசைந்து சென்றது.
ாளை தன் தளிர்க்கரங்ளை அசைத்து
பனைமரமும் என்னைப் பார்த்துவிட்டுக்
தளிரென்ன?
பூபாகத்திலே, அதுவும் இவைகளிடமா. சூன்யப் பிரதேசத்தை நோக்கிக்கொண்டு.
போல இரண்டு காக்கைகள் ‘கா. கா’
தன. அவைகளின் கூடெங்கே?
தன் தளிர்க்கரங்களால் ஆதரித்து எல்லையில்லா இன்ப உணர்ச்சி ததோ என்னவோ! 'கல கல' வென்று
O

Page 65
51லை - 'குளுகுளு' எ காலையின் செளந்தர்ய சிகரம்தான் ஆழ்ந்த தபஸ்வியின் ஞான விளக்கம்ே
அதில் ஒரு மலர் - தாமரை மலர்ச் சிரிப்பு அதன் ஹிருதயத்திலே ஏன்?

கேடு
ன்று சீதந்ததும்பும் காலை. அந்தக் அதோ விளங்கும் தாமரைத் தடாகம். போல் தெளிந்திருந்தது அதன் ஐலம்.
மலர் - மொக்கவிழும் போது இன்று ஊறியிருக்கிறது. ஆனால் மலரவில்லை.

Page 66
அதோ ஒய்வின் முழுப்பொ எழுச்சிதான் உலகின் எழுச்சி. ஏன். தூண்டுகிறது. அவன் கதிர்க் கரங் மலராக விரிகிறது. தந்தையின் அனை
அந்த மலருக்கு அவன், தந்தை - டெ
米 米
அதோ மலர்.
நீரின் மேற்பரப்பிலே அழகு பெண்ணின் எழின் முறுக்கையொத்து.
நீண்டு வளர்ந்த தண்டொன விருந்தது. தென்றலின் அசைப்பிலே நடனத்தைப் போல.
அந்தத் தண்ணிய நீர் எழிலுறுத்துகிறது; தாயின் அணைப்பிே
நீர் அதன் தாய் - உயிர் மூச்சளிக்கும்
米 米
ஐயோ! அதைச் சொல்லவா?
அழகு கொளிக்கும் அந்த ட UsT6 Jub
தண்ணிர் சலசலக்கிறது. ஒரு மலரை நோக்கி.
அடுத்தகணம் . பூ கொய்யப்பட்டது
ஜலத்தில் தண்டு துடிதுடிக்கிறது. த6ை
பூ கரையிலே கிடக்கிறது, சாவின் சேr
அது தன் ஏக்கம் நிறைந்த கண்களை
"ஆம், இனி என் வாழ்நா சூரியனே இனி என்னைத் தகிப்பான் உடலை - தண்டை அழுகச் செய்6
தாழ்வடைவதுடன் பல இன்னல்களைய நியதி. இதற்கு நானே சாட்சி." அடுத்த
மலரைக் காணவில்லை

லிவுடனே ஆதவன் வருகிறான். அவன் அதுதான் அந்த மலரிதய அரிப்பையுந் களின் அணைப்பிலே அந்தப் போது ாப்பிலே மகனறிவு விரிவதுபோல.
பாலிவுதரும் தந்தை.
米 米
த் தெய்வமாகப் பொலிகிறது. கன்னிப்
றின் நுனியிலே கம்பீரமாகக் கொலு அசைந்தாடுகிறது தாள வொழுங்கற்ற
அதைத் தாங்குகிறது; வளர்க்கிறது; ல வாழும் இளங் குழவி போல.
) தாய்.
மலருக்கும் இன்றுதான் முடிவு நாளோ?
சிறுவன் நீந்திச் செல்கிறான், அந்த
Sl.
லபோன உடலைப் போல.
ார்வுடனே.
வீசி வாய்விட்டுச் சொல்கிறது.
ள் முடிந்தது. எனக்குத் தந்தையான 1. எனக்குத் தாயான தண்ணிரே என் வாள். அவரவர் நிலை கெட்டுவிட்டால் பும் அனுபவிக்க நேரிடும். இது இயற்கை நகணம் ஒரு வேதனைத் தீண்டல்.
47

Page 67
நாவற்குழியூர் நட
O FIGOLU

T(Tgaof

Page 68
FT6
-முதற் கோணம்
"அதோ பார்த்தாயா சோ( படபடக்க, கம்பீரமாக நடந்து போகிறா
"அந்தப் 'புலிவரிக் கோட்டுப் புடவைக்
“அவள் யாராயிருந்தாலென்ன ஞாபகம் வருகிறது. ”
"ஒ இத்தகைய ஞாபகங்கள் சொல்லுங்கள்! "
"குமரைக் கரைசேர்த்தால் ே சொல்லிக் கொள்ளுகிறார்களோ :ெ கட்டிக்கொண்டு வருஷம் வருஷம் ப மெல்லாவற்றையும் அவளுக்கு உண் பார்க்கப் பிரமச்சாரிகளே உண்ை உழைக்கிறார்கள் என்று எனக்கு பிரமச்சாரியாகவே இருந்துவிடுவதென்று
பெண்களுக்காக ஏதோ விடவேண்டும் என்பதல்ல. ஒரு பெண் போது, பாரதூரமான ஒரு காரியத்ை ஒரு இன்ப உணர்ச்சி - மனோ திரு இதல்ல நான் இப்பொழுது சொல்ல (

மு, காற்றிலே புடவைத் தலைப்புப் ளே."
காரியா?. அவள் யார்? ”
புடவையைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஒரு
கேட்பதற்கு மிகவும் சுவையாயிருக்கும்
காடி புண்ணியமுண்டு என்று எதற்காகச்
ரியாது. ஆனால், ஒரு பெண்ணைக்
து மாதங்களுக்கு. இல்லாத உபத்திர
பண்ணச் செய்யும் கிரகஸ்தர்களிலும்
Dயாகப் டென்களின் நன்மைக்காக
ஒரு நம்பிக்கை, அதனால் நானும்
தீர்மானித்தேன.
பிரமாதமாக உழைத்துக் கொட்டி பிள்ளைக்கு ஒரு உதவியைச் செய்யும் தச் சாதித்து முடித்துவிட்டாற் போன்ற தி - ஏற்படத்தான் செய்கிறது. அடடா! வண்டியது; அது வேறு விஷயம்.
18

Page 69
எவ்வளவோ சோதனைகளுக் வைக்க வேண்டிய கஷ்டம் தினந்தி திரிவதற்கென்று பிறந்த ஒன்றைக் க படுத்துவதும் கட்டுப்படுத்தப்படுவதும் அ
ஊர்வசியோ, மேனகையோ எல்லாம் பண்ணிக் கொண்டு கண்கை அங்குமிங்குமாக இடித்தெறிந்து கொன பெண்ணாயிருந்தாலென்ன யார்தான் என்னென்னவெல்லாமோ ஏன் நினை8 பார்க்க வேண்டும் என்பது தானே திரியும் சிங்காரிகளின் எண்ணமெ முன்னேற்றத்திற்கும் இந்தத் தழுக்கு மி
தீபாவளித் தினமென்றுதான் நி முதல் நாள்தான். தையற்காரனிடம் பெற்றுக் கொள்வதற்காகப் பெரியகை சமருக்கு ஆற்றாது தோற்று விழும் மங்கி விழுந்து மண்ணைக் கவ்விற்று. நின்று மின்சார விளக்குகள் பல்லைக் ஒரு புலிவரிக் கோட்டுப் புடவைக்குள் பல்லைக் காட்டிக் கொண்டு. நான் சேர்ந்தது.
"நேரத்துக்குத் தைத்துத்தர இருந்தால் நான் வேறெங்காவது ெ இருப்பேனே; இதென்ன இது. நாளைக் அவனோடு சற்று உறைப்பாகப் பேசிக்(
'தைத்து முடிந்ததா?’ என்ற ஒ கொண்டு தையற் காரனிடம் போt அந்தப்பக்கம் திரும்பிப் பார்த்திருக்க பிழையானது என்று எனக்குத் தெரியும் படலைத் தையற்காரன் தன் முகத்தை காட்சியைப் பார்த்துச் சகித்துக் கொ அதை அவதானிக்காதது போலக் ஒருபுறமாகக் கண்களைத் திருப்ப ே மணிக் குரலைத் தொடர்ந்து, அதை அ சென்ற பாதையை வெட்டிக்கொண்டு 6
புலிவரிக் கோட்டுப் புடவையெ என்று நான் அதைக் கவனியாமலே விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. மேலு எப்படியாவது அந்தத் தையற் பிரமாவி படைப்பித்துக் கொள்ள வேண்டிய பெ நான் அலட்சியம் செய்தால், அடு அலட்சியம் செய்ய வேண்டியதுதான்.
"இன்னும் ஒரு மணித்தியா6 அதற்கிடையில் எப்படியாவது என் சட் என்று கண்டிப்பாகச் சொன்னேன் ை வேறு பேச்சை ஆரம்பிப்பதற்கு முன்.
என் வார்த்தைகள் சற் அதையெல்லாம் அவன் காதிற் ே

கூடாக என் மனத்தைக் கட்டுப்படுத்தி னம் வந்துகொண்டேயிருந்தது. பறந்து ட்டுப்படுத்தி வைப்பதென்றால், கட்டுப் பூகிய இரண்டிற்குமே வேதனைதான்.
என்று சந்தேகப்படும்படியாக "மேக்கப் )ள ஒரு சுழற்றுச் சுழற்றி, விதிவழியே ன்டு திரியும் முன்னேற்றக்காரிகள் எவன் பார்க்க மாட்டார்கள்? பார்த்து 5கமாட்டார்கள்? தங்களை மற்றவர்கள் இந்த ஜோடினை போட்டுக் கொண்டு ல்லாம் இல்லாவிட்டால், பெண்கள் னுெக்குக்கும் என்ன சம்பந்தம்?
னைக்கிறேன்; . ஆமாம், தீபாவளிக்கு கொடுத்த துணியைச் சட்டையாகப் - வீதியாற் போய்க் கொண்டிருந்தேன். சண்டைக்காரனைப் போலப் பொழுது அரம்பையர்களைப் போல அந்தரத்தில் காட்டத் தொடங்கின. நடமாடித் திரிந்த மறைந்திருந்த ஒயில் உருவமும் தன் சென்ற அதே தையற்காரனிடம் வந்து
முடியாதென்று வேளையோடு சொல்லி கொடுத்துத் தைக்க ஒழுங்கு செய்து குத் தீபாவளியும் தினமாக . என்று கொண்டிருந்தேன்.
ரு மணிக் குரல் என்னையும் விலத்திக் ய்ச் சேர்ந்தது. சாதாரணமாக நான் மாட்டேன்; அது என் கொள்கைக்குப் . ஆனால், "இல்லையே' என்ற குறிப்புப் ஏழ்மை தோன்றச் சுழித்துக் கொண்ட ாள்ள முடியாமற் போய்விட்டது. நான்
காட்டிக் கொள்வதற்காக ஏதாவது வண்டியிருந்தது. அதற்கிடையில் அந்த அனுப்பிய உருவமும் என் கண் பார்வை பந்தது.
Iான்று நடமாடித் திரிகிறது. நமக்கென்ன
இருந்திருக்கலாம்; சந்தர்ப்பம் அதற்கு ம் ஒரு மணித்தியாலத்துக்கிடையில் டமிருந்து என துணியைச் சட்டையாகப் ாறுப்பு என்மேற் கவிந்திருந்தது. அதை த்தநாள் வரவிருந்த தீபாவளியையே
oம் இருக்கிறது கடைசி பஸ்ஸுக்கு; டையைத் தைத்துத்தான் தரவேண்டும், தயற்காரனிடம், அந்தப் பெண்ணுருவம்
றுக் கடினமானதாக இருந்தாலும், பாட்டுச் சகித்துக் கொள்ளக் கற்றுக்

Page 70
கொண்டவன் என்பதை அவன் செய் அவன் தைத்துக் கொண்டிருந்த பக்கமாகத் தள்ளிவிட்டு, என் கத கொண்டே ஐந்து நிமிஷத்தில் தந்து எனககு.
அவன் கையில் கிடந்து வி துணியின் எத்தனையோ கோடி நூ பொழுதிலேயே துணியைத் துண்டு து பிரித்து வைக்கும் அந்நிய அதிகாரிகள்
அவள் முகத்தில் ஒரு அதி தொங்கிக் கொண்டிருந்த HOh அதையெல்லாம் சிறிதும் கவனியாத எடுத்துக் காட்டிற்று.
‘என் சட்டை.?" என்று தொனியிற் கேட்டாள் அத் தையற்க அங்கே இல்லாவிட்டால், "இதோ ஐ என்று அவளுக்கு ஏதாவது ஆறுத சந்தர்ப்பத்தில் அவன் சாமர்த்தியம் மறுத்துவிட்டது.
இதென்ன மழை தூறுகிற( வீட்டுக்கு.”
"கதை...?"
"பிறகு”
. இரண்டாம் கோணம் -
“இவ்வளவு அந்தரங்கமான சொல்லாமல் வைத்திருக்கவே முடிய என்னையும் ஏமாற்றிக் கொள்ள எனக் உனக்குச் சொல்வதனால் எனக்கே ஒ
"நல்ல கதைதானடி; சொல்லு சொல்லு
"நான் சொல்லுவான் ஏன்' தொங்கிக் கொண்டிருந்த கண்ணா வேண்டும். 'என் சட்டை.? என் கோபித்துக் கேட்ட பொழுது, அந்த கண்களுக்கு எங்கிருந்துதான் அந்த இ
கண்ணாடி சொல்லிற்று, 'அலி அதை அந்தத் தையற் காரன் தெரியாது. முன்னரே வெட்டி வைத் ஒருதையல் தைத்தான்; மேலும் ஒன்று
அவர் கண்களில் ஆசை பார்த்துக் கொண்டே இருந்தார். கண்க

கை பிரதிபலித்தது. அவசர அவசரமாக பாதி உருப்பெற்ற சட்டையை ஒரு rத் துணியை எடுத்துக் கத்தரித்துக் விடுகிறேனே' என்று ஆறுதல் கூறினான்
ளையாடிய கத்தரிக்கோல், அக் கதர்த் ல்களைக் கறித்துக் கறித்துக் கணப் ண்டாக்கி வைத்தது, சுதேச மக்களைப் ரின் செயலைப்போல.
நப்திக் குறிப்பு அலைபாய்ந்தது. எதிரே வெள்ளை நெஞ்சக் கண்ணாடி, து போலிருந்த எனக்கு இரசியமாக
ஒரு வெறுப்பும் அதிகாரமும் கலந்த காரனைப் பார்த்து. அப்பொழுது நான் ந்து நிமிஷத்தில் தந்து விடுகிறேனே ல் செய்திருப்ான். ஆனால் அந்தச்
எதுவும் அவளின் உதவிக்கு வர
தே! . சோமு ஓடிவா. ஒடிவா.
விஷயங்களையெல்லாம் உனக்குச் வில்லை என்று சொல்லி உன்னையும் கு இஷ்டமில்லைப் பார் சுசீலா, அதை ரு திருப்தி - ஒரு சந்தோஷம்.”
லு, என் கதையும்."
அந்தத் தையற்காரன் கடையிலே டியை நீ அப்பொழுது பார்த்திருக்க று நான் அந்தத் தையற்காரனைக் க் கண்ணாடிக்குள் ஆடிக்கொண்டிருந்த ரக்கப் பார்வை வந்ததோ!
பர் பிரேமையில் ஆழ்ந்துவிட்டார்’ என்று
எப்படித்தான் (தெரிந்து கொண்டானோ
திருந்த என்சட்டைத் துணியை எடுத்து
பின்னும். பின்னும்.
வழிந்தது. தையற்காரனின் செயலைப் ணாடியிற் கண்கள் மெளனமாக."

Page 71
"என்ன வெட்கப்படுகிறாய் சிநேகிதி தன் கதையைச் சொல்வ உள்ளதுதானே. ம்.பிறகு?"
"பிறகென்ன, அவ்வளவுதான் கொண்டிருந்தான்; எங்கள் கசின்களு உதவியை நாடாமலே செய்யத் உதடுகளும் கண்களைப் பின்பற்ற நானமெல்லாம் எறும்பூர்ந்து கற்கு அந்தத் தையற்கார யமன், அதற்கு என் சட்டையைத் தைத்து முடித்து உரிமை உண்டு?”
"நான் வெகுதூரம் (8. கொண்டேயிருந்தார், அந்தக் கடை வேறு எதையோ பார்ப்பது ே கொண்டே."
"ஸ் ஸ் . அம்மா வாறா" இந்த வெய்யிலுக்கும் ஒட்டு வெக்கை
" வேர்க்கிற வேர்வை "
- ஹிருதய பாகம் -
'மழை விட்டும் தூவானம் இவ்வளவு அவசரப்பட்டு வந்துவிட்டா
"அப்போது சொன்னீர்களே அந்தத் 6
"கதைதான் கதை . பள் போய் நேரே வர வேண்டாமா வ மட்டு.மரியாதை ஒன்றுமே கிடையாது கொண்டே இருப்பதென்றால்..? சிச்சி
"என்ன என்ன நடந்தது?"
"நாலு பேர் அறிந்தால் தெரியுமா? ம்? . கழுதைப்பயல். வந்தபடியாலல்லவோ கண்டேன்’
"யார்? உங்கள் தம்பியா?
"தம்பி ; தம்பி ; அவனை பெரிய அவமானமாக இருக்கிறது. வழியில் நின்று உந்தச் சுப்பையரி: நிற்கிறானே! இவனை என்னதான் மடைப்பயலை? ம்.டேய்.டேய்.

போலிருக்கிறதே ஒரு சிநேகிதிக்குச் iல் என்ன வெட்கம்.? எல்லோருக்கும்
தையற்காரன் தன் தொழிலைச் செய்து ) தங்கள் தொழிலை, கண்ணாடியின் தாடங்கின. நேரம் செல்லச் செல்ல தொடங்கும் போலிருந்தது. எங்கள் ந்த கதையாகிக் கொண்டே வந்தது. ஒரு முற்றுப் புள்ளி வைப்பது போல, நீட்டினான். பிறகு அங்கே நிற்க என்ன
ாகும் வரை திரும்பிப் பார்த்துக் பிலிருந்து, நானும் பிடி கொடுக்காமல், ாலக் கடைக்கண்ணாற் கவனித்துக்
"இதிலே இந்த மாமரம் இல்லாவிட்டால், க்கும் இங்கே இருக்கவே முடியாதப்பா!"
விடவில்லையே! அதற்குள்ளாக ஏன் (33 st(yp? "
தையற்கடைக் கதை, அதை.
ளிக் கூடத்துக்குப் போவதென்றால் நேரே பது வந்த பிள்ளைகள்? ஒரு ஒழுக்கம், ; இதுகளுக்கெல்லாம் இன்னும் அடித்துக் 翔学..."
இவனைப்பற்றி என்ன சொல்லுவார்கள் மழைக்காக அந்தக் குறுக்கு வழியால்
ன் தம்பியென்று சொல்லக் கூட எனக்குப்
பாருங்காணும். அந்தச் சனப்புளக்கமான மகளை எட்டி எட்டிப் பார்த்து கொண்டு செய்யக் கூடாது. இந்த இந்த
வாடா இங்காலே "

Page 72
(5. ೧uf யதம்பி
O bri" Lпtiupiti
O 9thLong no56
O வீணர்வதந்தி

Page 73
எட்டா
"உன்னைப் போல் நல்ல கொடுத்து வைக்க வேண்டும். அ வார்த்தை அவன் நினைவிலே அப்பட யாரும் கூறியிருந்தால் அதை அவன் LDITILT6. ஓர் உயர்ந்த குடும்பத் வாயிலிருந்துதான் இந்த வார்த்தைகை
இதைச் சிந்தித்தபடியே அவன் இன்று ஒரு ஐந்து ரூபா நோட்டு வாங்குவதற்காகவே கடைக்குச் சென் தினங்களாகவே படுத்த படுக்கையாக பீடித்திருந்தது. பழங்கள் வாங்கிக் ெ கூறியிருந்தார். சில பழங்கள் வாங்கின
தாய் தந்தையை இழந்து பாவைப்பிள்ளை வாங்கித் தரும் கொண்டிருந்தார்கள். கையிலே கா பொம்மையை வாங்கி விடலாம் என் குழந்தைகள் வேறு யாரிடம் கேட்பார்க
பழக்கூடையை ஒரு கையி கையிற் பிடித்துக்கொண்டு தெரு6ே வேளையில் தெருவோரத்திலிருக்கும் L
தெருவோரமாக இருந்த மர பொழுதில் தங்களுக்குரிய கம்பீ தளிர்களை அசைத்துக் கொண்டு ெ மேலே வானமும் பொன்மயமாகத் திக பார்த்தான். மேற்குப்புறமாக அந்த பார்த்தான். அவன் உந்தியிலிருந்து ஒ எத்தனை மாலைக்காலம் என் வாழ்க் அவன் எண்ணியிருப்பான்
காலை தொடங்கி மாலை வ ஒட்டவேண்டும். ஒய்வே கிடையாது. ச கொண்டு போக வேண்டும்; கமலா பெண்கள் கலாசாலைக்குக் கொண்டு முடிந்தால் எஜமானியின் தொல் செல்வதென்றாலும் வண்டி எடுத்தாக திருப்பி அழைத்துவர வேண்டும். சென்றால் அங்கே அன்னையின் ரே இடையில் குழந்தைகளின் சண்டை தெருவில் நடந்து செல்லும் போதுதா? ஒரு சிந்தனை அவன் மனத்தில் இன்று
கமலாசனியைக் BS)6) வரும்போதுதான் அது நடைபெற்ற 946hig)60)Lulu சுகதுக்கங்களைக் அவனுடைய தாய் நோயாக இருப்ப இவன் கஷடப்படுவதும் அவளுக்குத் ே

U Ulgih
குணமுடையவனை அடைய அவள் தனால்தான் சொல்லுகிறேன்" என்ற டியே ஊடாடிக் கொண்டிருந்தது. வேறு அவ்வளவு பிரமாதமாகக் கொண்டிருக்க திலே பிறந்த ஒரு இளம் பெண்ணின் ள அவன் கேட்டான்.
பழக்கடைக்குச் சென்றான். அவனுக்கு க் கிடைத்திருந்தது. அதற்குப் பழம் றான. அவனுடைய வயதான தாய பல s இருக்கிறாள். அவளை இருமலும் காடுத்தால் நல்லது என்று வைத்தியர்
6.
விட்ட மருமக்கள் - குழந்தைகள் படி பல தினங்களாகக் கேட்டுக் சிருக்கும்போது அவர்களுக்கும் ஒரு ாறு யோசித்தான். பாவம், தாயில்லாக் கள்? ஒரு பொம்மையும் வாங்கினான்.
ற் பிடித்தான். பொம்மையை மற்றக் வாரமாக நடந்தான். அந்த மாலை புல் காலிற்பட "ஜில்' என்றிருந்தது.
ங்களைப் பார்த்தான். அவை மாலைப் ரத்தோடு காணப்பட்டன. அவற்றின் மெல்லிய காற்று வீசியது. அவற்றிற்கு ழ்ந்தது. மரங்களின்பசுமையை நிமிர்ந்து அழகான வானத்தின் காட்சியையும் ஒரு மூச்சு வெளியேறி வந்தது. ஐயோ, கையில் வீணாகத் கழிகிறது ” என்று
பரை எஜமானரின் மோட்டார் வண்டியை ாலையில் எஜமானரைக் கந்தோருக்குக் சினி - எஜமானர் மகள்; அவளைப் போய்ச் சேர்க்க வேண்டும். அதுவும் 2006u) . அவள் அடுத்த வீட்டிற்குச் வேண்டும். சாயந்தரம் எல்லோரையும் எல்லாம் முடிந்தது என்று வீட்டிற்குச் நாய்க்குப் பரிகாரம் செய்ய வேண்டும். க்கு வகை சொல்லியாக வேண்டும். ன் சிறிது ஒய்வு. அதையும் தடைசெய்ய
இடம் பெற்றுவிட்டது.
லயிலிருந்து அழைத்துக் கொண்டு து. சில தினங்களாகக் கமலாசனி கரிசனையாக விசாரித்து வந்தாள். தும் அவளைப் பராமரிக்கப் பணமின்றி தெரியும்.
52

Page 74
மோட்டார் வீட்டை நோக்கி அம்மா கஷ்டப்படுவதாகச் சொல்லுகி அவளுக்கு ஏதாவது வேண்டியதை வr பணம் கொடுத்தாள்.
சிறிது தயக்கத்தின்பின் மிகள் கொண்டான்.
'உன் அம்மா. இப்படியெ சொல்லுகிறாயே, நீ விவாகஞ் செ கவனித்துக் கொள்ளுவாள். உன் கஷ் பின் கமலாசனி சொன்னாள்.
அவள் அப்படிக் கூறியது இருந்தது. என்றாலும் அவள் : "எல்லாவற்றிக்கும் பணமல்லவோ வே:
"அது வேண்டுந்தான். ஆனா அதிர்ஷ்டமுடையவளாகவே இருப்பாள் 'உன்னைப் போல நல்ல குணமுள்ள வைக்க வேண்டும்."
'உடனே திரும்பி அவள் மு முகத்திலே என்ன பாஷை இருக்கிற ஆசை அவன் உள்ளத்தில் எழுந்த மனம் அப்படிச் செய்ய விடவில்லை. கமலாசனி இறங்கி உள்ளே போய்விட்
அதன் பின்புதான் அவனும் போனான். பழங்களைத் தாயிடம் கொ இருவரும் சண்டையிட்டுக் கொண்( பழங்களை எதற்காக வாங்கினாய்? வீணாக்கிறாய். இன்னுஞ் சில நாட்க என்று நினைக்கிறேன். குழந்தைகளு சம்பளத்தில் அரைவாசி நாட்களைக் பணத்தைச் செலவு செய்து விட்டு என்
"எஜமானரின் மகள் கொடுத்த அப்படிக் கூறினால் தன்னைப் ப கொள்ளுவாளோ என்று அவன் குற்றழு
"அம்மா, என்ன கஷடப்பட்ட செய்தே கொடுக்க வேண்டியவன். இ கொடுக்க முடியாது" என்றான்.
அப்போது "மாமா, அண்ணா எனக்குத் தருகிறானில்லை" என்று இளையவன்.
"நடராசா தம்பிக்கும் கொடு என்று உரக்கக் கூறி அவனை அனுப்பு

வந்துகொண்டிருந்தது. "பாவம் உன் றாய். இந்தா, இதைக் கொண்டுபோய் ாங்கிக் கொடு" என்று கூறி ஐந்து ரூபா
பும் நன்றியறிதலுடன் அதை வாங்கிக்
ல்லாம் நோயால் கஷடப்படுவதாகச் ய்து கொண்டால், அவள் அவவைக் டம் குறையும்' என்று சிறிது நேரத்தின்
அவனுக்கு ‘என்னமோ ஒரு மாதிரி கூறியதற்குப் பதில் கூறவேண்டுமே ண்டும்? " என்றான்.
ல் உன்னை மணப்பவள் தன்னளவிலே ', 'ஏன் அப்படிச் சொல்லுகிறீர்கள்? ஒருவனை அடைய அவள் கொடுத்து
முகத்தைப் பார்க்க வேண்டும். அவள் தென்பதைக் கவனிக்கவேண்டும்' என்ற து. ஆனாலும் யோக்கியமான அவன் வண்டி வீட்டு வாயிலுக்கு வந்துவிட்டது. L6.
பழம் வாங்கிக்கொண்டு வீட்டுக்குப் ாடுத்தான். பொம்மையைக் குழந்தைகள் டுவந்து பறித்தெடுத்தார்கள். "இந்தப்
எனக்காக ஏன் இப்படிப் பணத்தை 5ள்தான் நான் உயிருடன் இருப்பேன். நம் நீயும் இன்னும் போன மாதச் கூட கழிக்கவில்லை. இப்படியாகப் ன செய்வாய்?" என்று தாய் கூறினாள்.
து' என்று கூற அவனுக்கு மனமில்லை. ற்றித் தாய் ஏதாவது நினைத்துக் முள்ள நெஞ்சு குறுகுறுத்தது.
ாவது உனக்கு வேண்டியவற்றை நான் }ல்லாவிட்டால் கடவுளுக்குக் கணக்குக்
ா நெடுக வைத்து விளையாடுகிறான்; முறைப்பாடு கொண்டு வந்தான்
; அவனும் வைத்து விளையாடட்டும்"
60Isr6öl. "uoffuDT'
53

Page 75
"இந்தக் குழந்தைகளின் தொ முழுவதுமே சண்டை யிட்டுக் கொ அந்தத் தொல்லை ஒருபுறம்" என்றாள்
பிறகு, தொடர்ந்து அவளே சொன்னாள்
"அவர்களைக் கவனிக்கவாவ என்று எத்தனைதரம் கூறிவிட்டேன். கலியாணம் செய்து விட்டால். சந்தோஷமாகச் சாவேன். நான் இந் ஒருத்தியிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு நிம்மதி
இதை அவள் கூறி முடிப் சுற்றுப்பிரயாணம் ஒன்றை முடித்தது.
"அம்மா, உன்னையும் இ என்னால் முடியவில்லை. அப்பாலே கொண்டால் வேடிக்கையாகத்தான் இரு
"நல்லவளாய், கஷடமறிந்த மணந்துகொள். அவளும் ஏதோ கா சேர்ந்து இந்தக் குடும்பத்தைக் கொ: உனக்கு மணம் பேசி வந்தார்கள். சொல்லவில்லை. முத்தையா தங்கமானவள்.”
அவனுடைய மூளை குழம்பிக் இவ்விஷயங்களைக் கேட்க அவன் ம பிறகு யோசித்துச் செய்யலாம். இப்டே சமைக்கப் போய்விட்டான்.
எல்லாவற்றையும் முடித்துத் கொடுத்துத் தானும் ஏதோ சாப்பிட்டு செய்து கொண்டிருக்கும் போதும் சாப் மனம் பெரும் போராட்டத்திலேயே இரு
படுத்திருந்தான். நித்திரை சாயந்தரம் வண்டியிலே நிகழ்ந்த புகழ்ந்தாள். எனக்கு வர இருக்கும் என்றாள். எதற்காக இப்படியாக அ இப்படியாகப் பேசாதவள் ஏன் இன்று அம்மாமீதும் எவ்வளவு இரக்கம் ஐந் இருக்கலாம். ஆனாலும் வீணாக. அப்படியிருக்க முடியாது. என்ன பயித்த
GUITLb60)LD60)uu uusT(560)Lulu UT விஷயத்திலே சிறுவர்களுக்கிடையே முறையிட்டார்கள். நடுவிலே பொம்மை இரு பக்கத்திலும் படுக்கும்படி சமாதா6
பழையபடியும் அதே சிந்த6ை அவளுக்கு .இல்லை. அப்படி இருக்க

ல்லை. பொறுக்க முடியவில்லை. பகல் ண்டிருந்ததுகள். இந்த வருத்தத்தோடு
தாய்.
.
து நீ ஒரு கலியாணம் செய்துகொள் நான் உயிரோடு இருக்கும் போது நீ அதைப் பார்த்துக் கொண்டு நான் தப் பொறுப்புக்களையும் உன்னையும் யாகச் செத்துப்போவேன்".
தற்கிடையில் அவன் மனம் பெருஞ்
ந்தக் குழந்தைகளையும் காப்பாற்ற
இன்னுமொரு சீவனையும் சேர்த்துக் க்கும்" என்றான்.
குடும்பத்திற் பிறந்தவளாய்ப் பார்த்து ல்வயிற்றுக்காவது உண்டு, உன்னுடன்
ண்டிழுப்பாள். எத்தனைபேர் இங்கே எல்லாரும் நல்லவர்களென்று நான் நல்லவன்; அவனுடைய LD5(GbLid
க் கொண்டிருந்தது. நிம்மதியாக நின்று னநிலை ஏற்றதாக இல்லை. "எல்லாம் பாது பசிக்கிறது” என்று கூறிக்கொண்டு
தாய்க்கும் சிறுவர்களுக்கும் உணவு (விட்டுப் படுக்கப் போனான். சமையல் பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதும் அவன் ந்தது.
வர மறுத்துவிட்டது. எப்படி வரும்? அந்த நிகழ்ச்சி."என் குணத்தைப் மனைவி தன்னளவிலே அதிஷ்டக்காரி, |வள் புகழவேண்டும்?. ஒரு நாளும் இப்படிக் கூறினாள். என்னிடத்திலும் து ரூபா. அவளுக்கு அது அற்பமாக ஒருசமயம் என்னிடத்திலே. இல்லை, தியக்காரத்தனமான யோசனை! "
யில் கிடத்தி நித்திரையாக்குவது என்ற சண்டை வந்துவிட்டது. வந்து
யை வைத்துக் கொண்டு இருவரையும்
ன ஆலோசனை கூறி அனுப்பினான்.
ன ‘என்ன நினைத்தேன். ஒரு சமயம்
முடியாது.

Page 76
சிறிது நேரஞ் சென்று 'ஏன் பு பெரிய இடத்துப் பெண்கள் டிரைவர்மா இடங்களிலே அது கலியாணத்திலும் 6 ஒருவேளை என்னிடம் காதல் இருக்கல
இப்பொழுது தாய் அவனை அ "எஜமானர் உன்னிடத்திலே எப்டி” என்
"பிழையில்லை" "எப்பொழுது கொள். விசுவாசமாகவும் இருந்துகெr
நடந்தால் உன் கல்யாணத்திற்கு ஏதாலி
"சரி அம்மா! பேசாமல் நல்லமாதிரி நடந்து கொள்கிறேன்" வநதான.
་་་་་་་་་་་་ தாயின் உபதேசம் மனத்திலே வைத்தாலும், நான் அதிலிருந்து விலகி என்னிடத்தில் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கை
என்றாலும் அந்த விஷயத்ை மறக்க முயன்றான்; மனக் கண் விசுவாசத்தைப்பற்றி யோசித்த போதி இழுத்துக் கொண்டிருந்தது.
எஞ்சினியர் துரையின் மகள் மரியாதைக்குப் பயந்த எஞ்சினியர் 'பே கெட்டாலும் காரியமில்லை' என்று மெ போது அவனுக்குச் சிறிது சந்தோவு நியாயவாதி சோமநாதருடைய மகள் ஓடியதும்; பின்பு அந்த நியாயவாதி "ே பலாத்காரஞ் செய்ததாக வழக்கு விை மாறாகச் சாட்சி சொல்லி அவனை ஞாபகத்தில் வந்த போது ஒருவித அச்சு
எப்படித்தான் இருந்த போதிலு அவள் அன்று கூறிய வார்த்தைகளும். இவை எல்லாவற்றையும் மறந்து ஒத்துழைக்கவில்லை.
அதிக நேரம் சிந்தித்தபடி அவனுக்கு நித்திரை வந்தபோது இர6 வழக்கமாக எழ வேண்டிய நேரத்திற்கு செய்ய வேண்டிய கருமங்களை முடி ஏதோ உணவு கொடுத்துத் தானும் உ6
வழமைக்கு மாறாக இன்று சிற ஏனோ மனம் அப்படித் தான் துான கந்தோருக்குச் சென்று எஜமானர் கடிதங்களையும் வாங்கிக் கொண்டு செ
நேரமானதும் மோட்டாரை வெ கமலாசனி காரில் ஏறும் போது வழ

அப்படி இருக்க முடியாது. எத்தனையோ ரைக் காதலித்து இருக்கிறார்கள். சில பந்து முடிந்திருக்கிறதே. அவளுக்கு ாம்' என்று கற்பனை புரண்டது.
ழைத்தாள். அவன் எழுந்து சென்றான். று கேட்டாள்.
ம் அவர் மனங்கோணாதபடி நடந்து ள். அப்படி அவருக்குப் பிடித்தமாக து ஒத்தாசை செய்வார்".
படுத்துக்கொள். அதெல்லாம் நான் என்று கூறிவிட்டு மறுபடியும் படுக்க
சுழன்றது. ஆம் அவள்தான் காதல் நடந்துகொள்ள வேண்டும். எஜமானர் கக்குப் பாதகம் செய்யக் கூடாது
த அவனால் மறக்க முடியவில்லை. முன் வந்துகொண்டே இருந்தது. லும், பேதை மனம் குறுக்கேதான்
டிரைவரோடு ஓடிப் போனதையும் ான கழுதை போகட்டும். அது எக்கேடு 1ளமாக இருந்துவிட்டதையும் எண்ணும் மாக இருந்தது. தொடர்ந்து பிரபல
டிரைவரைக் காதலித்து அவனோடு பொலிஸ்’ உதவியுடன் அவளை மீட்டு பத்ததும்; அந்தப் பெண் காதலனுக்கு ச் சிறைக்கு அனுப்பியதும் அவன் Fம கலநதது.
Iம் அவளுடைய உருவமும், அழகும் பணம் கொடுத்தாளே, அந்த அன்பும். விட அவன் மனம் அவனுடன்
நித்திரை இன்றியிருந்துவிட்டான். ண்டு மணி இருக்கும். ஆனால் விடிய எழுந்துவிட்டான். காலையிலே தான் த்துக் குழந்தைகளுக்கும் தாய்க்கும் ணவருந்திக்கொண்டு புறப்பட்டான்.
நிது அலங்காரஞ் செய்து கொண்டான். *டியது. செல்லும் வழியிலே தபாற்
வீட்டு விலாசத்திற்கு வருங் ன்றான்.
|ளியில் கொண்டு வந்து நிறுத்தினான், க்கத்திற்கு Inறாக ஒரு மின்வெட்டுப்
5

Page 77
பார்வையையும் கூடவே ஒரு இ வீசிவிட்டாள். மோட்டாரும் வழக்கத்திற்
வழியிலே தற்செயலாக ஒரு அவள் முகத்தில் இன்னம் அதே முற என்று ஆவலோடு கேட்டாள்.
"அம்மாவுக்குப் பழம் வாங்கி அவவுக்கு இருமல் தணிந்திருக்கிறது. கொடுக்க வேண்டும். என்று வாழ் அவசியமில்லாமற் பொய் கூறுவதில்ை சந்தர்ப்பத்தில் இதுவுமொன்று.
அவன் தாய் கூறிய வாழ் நகைத்தபடி 'உனக்கு ஏதாவது இட என்னிடம் கேள்; நான் பணம் தருகிறே நல்லதல்ல" என்றாள்.
அவள் தன்னிடம் காட்டும் அ முகம் மலர்ந்தது. முறுவல் பூத்தது.
இன்னுஞ் சிறிது தூரஞ் சென்ற வேண்டும்" என்ற கமலாசனி தாழ்ந்த (
"உங்களுக்குச் செய்யாத உ போகிறேன்" என்றான் மிக ஆனந்தமாக
"உன்னுடைய நல்ல குணத்தி அதனாலேதான் உன்னிடம் கேட்கிறேன நான் கேட்க மாட்டேன்."
அவள் பார்த்த அந்தப் பார்வை அவை
அவள் கேட்கப்போகும் உ தவித்துக்கொண்டிருந்தது.
"தினமும் காலையில் வரும் இனிமேல்.என் பெயருக்கு ஏதாவது கொடுத்து விடாதே. என்னிடம் கொ6 என்றாள் கமலாசனி
ஆவலுடன் அவளைப் பா தெருவைப் பார்க்க முகத்தைத் திருப் செய்கிறேன்" என்றான். சிறிது தூர நாட்களிலே ஏதாவது கடிதம் வந்தா6 சொல்லு பின்பு, நீ வரும் நாட்க அவனுக்கும். ஏதாவது . உதவி செ
ஏமாற்றத்துக்கு அப்பாலே, உண்டாயிற்று. "ஆம்" என்பதற்கு அன ஆனால், மனம் அசைந்ததோ

இளமுறுவலையும் அவனை நோக்கி கு மாறாகக் கடுவேகமாகப் பறந்தது.
முறை பின்னே திரும்பிப் பார்த்தான். றுவல். "அம்மாவுக்கு எப்படியிருக்கிறது?
க் கொடுத்தேன். இன்று காலையிலே
உங்களுக்குக் கடவுள் நல்ல வாழ்வு த்தினா" என்று சொன்னான். அவன் ல. பொய் கூற வேண்டி வந்த அவசிய
த்திற்கு மகிழ்பவள் போன்று மெல்ல படி அவசியமான தருணம் வந்தால் ன். உன் தாயை நீ கஷ்டப்பட விடுவது
அன்பிலே அவன் உள்ளம் குளிர்ந்தது.
ற பின்பு "நீ எனக்கொரு உதவி செய்ய குரலிலே அவனைக் கேட்டாள்.
உதவியை வேறு யாருக்குச் செய்யப்
Б.
திலே எனக்கு ஒரு நம்பிக்கை உண்டு. *. வேறு யாரிடமும் இந்த உதவியை
ன என்னவோ செய்தது
தவியை அறிவதற்கு அவன் மனம்
போது தபால் வாங்கி வருவாயல்லவா? தபால் வந்தால் அதை ஒருவரிடமும் ண்டு வந்து இரகசியமாகத் தந்துவிடு”
ார்த்துக் கேட்டவன், ஏமாற்றத்துடன் பிக் கொண்டு. 'அதற்கென்ன, அப்படிச் ாம் வண்டி ஓடியபின் "நீ வராத ஸ் தபாற்காரனையே வைத்திருக்கும்படி ளில் வாங்கி வா. வேண்டுமானால் ய். நான் பணம் தருகிறேன்” என்றாள்.
ஒரு மெல்லிய அருவருப்பும் டயாளமாக அவன் தலை அசைந்தது;
O

Page 78
Bhoir
நான் தோட்டத்தில் வே மோட்டார் வண்டி தோட்டத்தின் மத்தி முதலாளி வந்திருப்பார் என எண்ணி முதலாளி வரவில்லை. அவர் மகன் த போலவே அவனும் மிக நல்லவன்.
வண்டியில் ஒரு பெண்ணும் மட்டிட முடியவில்லை. தலைவிரி முகத்தில் நீர்த்திவலை நிரம்பியி( பிறந்தவள் போலவே காணப்பட்டாள். செய்யும் படி கூறிவிட்டுத் தானும் வந்: ஒழுங்காக அடுக்கி வைத்தான். மெத் கூறினான். எல்லாம் எனக்குப் புதுமைu
வெளியே வந்தபோது அவளு ஒரு சங்கிலி மாத்திரம் அணிந்தி நிகழ்ந்தது? ஒன்று மெனக்குப் புலன இறங்கி வரும்படி தியாகராசன் தயல் அழுதுகொண்டிருந்தாள். அவள் செய கோபம் கொண்டிருக்கிறாள் என்பது போனான். நானும் பின்னேபோய். இறந்துவிட்டார்களா?" என்று கேட்டதற் உன் காரியங்களைக் கவனி" என்றான்
சிறிது நேரத்தின்பின் அவள் இறங்கிவந்து, மெத்தையிற் குப்புற மோட்டாரிலிருந்து இறங்கி, அந்தக் து நடந்து சென்றாள்! நான் அவளிடம் கேட்டேன். நான் அப்படி அவளிடம் ே பின்புதானுணர்ந்தேன். அவள் எனக்குப்
தியாகராசன் கடைத்தெருவுக் வாங்கி வந்தான். சிறிது கோப்பின கொடுக்கும்படி சொன்னான். ஆனால்
அவனும் பக்கத்திலே வந்து குடி” என்று சொன்னான். அவள் மறு அவன் பேச்சு இன்னமும் அவளுக்கு அவளைப் போலச் சாந்தமும் சாது கண்டதில்லை! அவனுக்குச் சுடச்சுடப் அவள் கெளரவமாகவே நடந்து கொன
மாலையிலே நான் 9|6 விளக்கொளியில் அவள் சோர்ந்த முக அழுதுகொண்டே இருந்தாள். மங்கி முத்துப்போல என் கண்ணுக்குத் தோன
நான் படுக்கைக்குப் போவத அவர்களுக்கு ஏதாவது உதவி வேன போவது நல்லதல்லவா? அப்பொழு படுத்துக்கொண்டிருந்தாள். பாவம். சு படுத்திருந்தாள். அவன் ஓர் சாய்வு

ள் மகள்
லை செய்துகொண்டிருந்தேன். ஒரு பிலிருந்த வீட்டினெதிரே வந்து நின்றது. விரைவாக அங்கே போனேன். ஆனால் யாகராசன் வந்திருந்தான். தந்தையைப்
இருந்தாள். அவள் யாரென்று என்னால் கோலமாய் அழுது கொண்டிருந்தாள். நந்தது. கெளரவமான குடும்பத்திற் தியாகராசன், வீட்டைத் திறந்து சுத்தம் து ஒத்தாசை செய்தான். நாற்காலிகளை தையைத் தட்டிப் போடும்படி என்னிடம் பாயிருந்தது.
டைய கழுத்தை உற்றுக் கவனித்தேன். ருந்தாள். ஏன் அழுகிறாள்? என்ன ாகவில்லை. அவளை வண்டியிலிருந்து பாகக் கேட்டான். அவள் வரவில்லை. ப்கையிலிருந்து அவன் மீது நிரம்பிய
தெரிந்தது. அவன் அறையினுள்ளே ஏன் அழுகிறா? இனமுறையில் யாரும் கு. "அப்படியொன்றுமில்லை; நீ போய்
தானாகவே போட்டாரை விட்டுக் கீழே விழுந்து விம்மி விம்மி அழுதாள். க்கத்தினிடையேயும் எவ்வளவு அழகாக போய் "ஏனம்மா அழுகிறீர்கள்” என்று கட்டிருக்கக் கூடாது. அது தவறு என்று
பதில் சொல்லவில்லை.
குப் போய், கோப்பியும் பலகாரமும் யைக் கிளாசிலே ஊற்றி அவளிடம் அவள் அதை வாங்கிக் குடிக்கவில்லை.
"கமலா, இந்தக் கோப்பியை வாங்கிக் பக்கம் திரும்பிப் படுத்துக் கொண்டாள். நாராசமாகவே இருந்தது. ஒன்று ரியமும் நிறைந்த பெண்ணை நான்
பதில் சொல்லியிருக்கலாம்; ஆனால்
T6.
றையில் விளக்கேற்றி வைத்தேன். ம் நன்கு பிரகாசித்தது. இன்னும் அவள் ய விளக் கொளியில் நீர்த்துளிகள் றின.
குமுன் ஒருமுறை அங்கே போனேன். ாடியிருந்தால் செய்து கொடுத்துவிட்டுப் தும் அவள் அந்த மெத்தையிலே னிக் குறுகிக் கொண்டு மடங்கியபடி
நாற்காலியிற் சாய்ந்தபடி சிகரெட்

Page 79
புகைத்துக்கொண்டிருந்தான். சிந்தனை ஏதோ ஆறுதலளிக்கிறதாம். அவனுை போலக் காணப்படவில்லை. இவளை என்று எண்ணியிருப்பான் அவளை போதெல்லாம் அதிக நாட் பழக்கமு கலந்த தொனியிற் பேசினான்.
எனக்குப் பூரண உறக்கமில இருந்தேன். இப்படியான சந்தர்ப்பங்க சாமம் இருக்குமென எண்ணுகிறேன். வருந்தாதே நான் ஒரு முரடன் விற்றுவிடவில்லை. நீ சிறுபருவத்தில் துர்ப்போதனையால் உன் மனம் மாறி என்று நான் எண்ணவில்லை. சரி. 6 விட்டுவிடுகிறேன். அந்த உத்தியோகப் இரு” என்று அவன் சொன்னான்.
விஷயம் இன்னதென்பது இப்ெ நான் விசாரித்தளவில் என் உத்தேசம் ஒருநாள் அவள் பாடசாலையிலிருந்து போது, இவன் மோட்டாரிற் தூக்கி அவ்வளவு துணிச்சலுள்ளவனல்ல; ெ பருவத்திலிருந்தே அன்பாக இருந்த ஒரு போவதென்றால் யாருக்குத்தான் ரோசம்
மறுநாள் விடிந்தது. 9ګ|) கொண்டிருந்தாள்; முகம் வெளிறிப் அழவில்லை. ஏதோ ஒரு தீர்மானத்திற் தியாகராசன் அவளைச் சாப்பிடும்படி ே "மீண்டும் ஒருமுறை கமலா சாப்பி கேட்டான். பதில் இல்லை. கொதிக்கு வெளியே வந்தான். மனத்திடமற் ஆற்றலற்றவன். மோட்டாரை எடுத்துக் இறங்கி வந்து "கமலா வா, வண்டியி உன் வீட்டில் விட்டுவிடுகிறேன். எனக் சொன்னான். அவள் ஒன்றும் பேசவி வந்து ஏறு. என்னாற் சகிக்க முடியாது” இழுத்தான்.
"வேண்டாம்; இனிமேல் அங்ே இருந்து அழுதழுது தொலைந்து போகி
தியாகராசன் என்ன செய்வதெ உட்கார்ந்தான்.
"வண்டியில் வெயில்படுகிறது’ வண்டியை உள்ளே விட்டான்.
மத்தியானமாகிவிட்டது. காலை மொய்த்துக் கொண்டிருந்தது. எடுத்துக்
சாயந்தரம் அவன் தோட்டத் அவள் என்னைக் கூப்பிட்டாள். "இது ய
"இவர்களுடைய தோட்டந்தான் எங்கேயாவது கூட்டிக் கொண்டு போ

நிறைந்தநேரத்திலே 'சிகரெட் புகை டய முகபாவத்தில் தவறு செய்தவன் எப்படி வழிக்குக் கொண்டுவரலாம் அழைத்து அவன் ஏதாவது கூறும் pள்ளவன்போல் உரிமையும் அன்பும்
லை. உறங்குவதும் கலைவதுமாக வில் மாடுபோல உறங்க முடியுமா? அவன் பேசுவது கேட்டது. 'கமலா, தான் ஆன ல் மனச்சாட்சியையும் அன்பாக இருந்தாய்; இப்பொழுது விட்டது. இப்படிப் பிடிவாதஞ் செய்வாய் விடிந்ததும் உன்னைக் கொண்டுபோய் பிரபுவை மணந்துகொண்டு சிறப்பாக
பாழுது எனக்குப் புரிந்து விட்டது. பின்
பெரும்பாலும் சரியாகவே இருந்தது. வீட்டுக்குத் திரும்பிக கொண்டிருக்கும் ப்போட்டுக்கொண்டு வந்து விட்டான். சாந்த மைத்துனியை அதுவுஞ் சிறு தத்தியை அந்நியன் மணந்து கொள்ளப்
வராது?
வள் படுக்கையிலேயே படுத்துக் போயிருந்தது. இப்பொழுது அவள் கு வந்தவள்போல் சலனமற்றிருந்தாள். கேட்டான். அவள் மெளனமாயிருந்தாள் டமாட்டாயா?" என்று விறுவிறுப்பாய் ம் உள்ளத்துடன் விரைவாய் அவன் D66 சிக்கல்களை சமாளிக்கும் கொண்டுவந்து வாசலில் விட்டான். லே ஏறு உன்னைக் கொண்டு போய் குப் இந்தப் பழி வேண்டாம்” என்று ல்லை. 'வந்து ஏறவில்லையா?.வா.
என்று கூறி அவள் கையைப் பிடித்து
க எதற்கு? நாயுந்தேடாது இங்கேயே றேன்." என்றாள்.
ன்று தோன்றாமல் நாற்காலியிற் போய்
என்று நான் கூறியபின், வந்து
யிலே வாங்கிவந்த உணவிலே எறும்பு
காகத்திற்கு வீசி விட்டேன்.
த்திலே உலாவிக் கொண்டிருந்தான். ாருடைய தோட்டம்?" என்று கேட்டாள்
?" என்றேன். "அப்படியானால் வேறே ாகும்படி சொல்லு, இங்கே இருப்பது

Page 80
நல்லதல்ல" என்று சொன்னாள். அ6 ஐந்து மைல்களுக்கப்பாலிருந்த இன்ே கொண்டுபோனான். என்னையும் வரு போனேன். அது வேறோர் முதலா போனபோது நன்றாக இருண்டுவிட்ட காரனுமாகச் சமையல் செய்தோம். யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். அவன் உற்சாகப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான். எல்லாம் தயாராகிவிட்டது” என்றேன்.
தியாகராசனும் கால்முகம் உட்கார்ந்தான். அவள் பரிமாறினாள் அவளும் அற்பமாக உண்டாள். எ நாங்களும் போசனத்தை முடித்துக் தியாகராசன் மறுநாட் காலையிலே க குடும்பஸ்தர்களுக்கு வேண்டிய பொரு வந்தான். இரண்டு அழகான சேலைக வந்தான். மாலையிலே அவள் குளி என்று அவனும் போனான். "நானே அவனைத்தடுத்து விட்டாள் அவள். அ கொண்டு விறாந்தையிலே அவள் அவளுக்கு அது மிகவும் பொருத்தமாக
"கமலா, உன் அப்பா வரு என்று தியாகராசன் பரிவோடு கேட் விட்டாள் அவள்.
"பாவம்: "அந்த மாப்பிள்ளை வருத்துவார்களே!'
"என்தலை சுற்றுகிறது; அந் கமலா சீறிவிழவே, தியாகராசன் அ கொண்டான்.
அவளுக்கு விவாகம் நிச்ச இப்பொழுது அங்கேபோனால்..? மறு வண்டி அங்கே வந்து நுழைந்தது. இர உடைதரித்த வேறோர் மனிதனும் ! வந்தவன், தியாகராசனைக் காட்டி தியாகராசன் அப்படியே அசையாம பிடிப்பதற்காக நெருங்கினர்.
"நில்லுங்கள் எதற்காக?" எல்லோரையும் ஸ்தம்பிக்க வைத்தது பொலிஸ் இன்ஸ்பெக்டர் கமலாவைப் பலாத்காரமாக..” “யார் சொன்னது நான் வாழ்க்கைப்பட விரும்பவில்6ை வந்துவிட்டேன்!”
தியாகராசன் தன்னை மறந்த பொருமி வெடித்துவிடும் போலிருந்த உரிமையும் சுயமதிப்பு உணர்ச்சியும் ர கண்களுக்கு இப்போது ஒரு தனி அழ

பன் வந்தபின் அவனிடம் சொன்னேன். னார் தோட்டத்திற்கு அவளைக் கூட்டிக் ம்படி அவள் அழைத்ததால் நானும் ளியின் தோட்டம், நாங்கள் அங்கே து. நானும் இந்தத் தோட்டக் காவற் அவள் ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்து
இடையிடையே வந்து எங்களை உணவை மேசைமீது வைத்து "அம்மா
கழுவிக்கொண்டு விரைவாக வந்து ; அவன் அருந்தினான். கடைசியில் னக்கு மிக ஆச்சரியமாக இருந்தது. கொண்டு படுக்கைக்குப் போனோம். டைத்தெருவுக்குப் போய் சாதாரணமாக நட்களை யோசித்து வாங்கிக்கொண்டு ளும் சட்டைகளும் வாங்கிக் கொண்டு க்கப்போனாள். அவள் கஷ்டப்படுவாள் இறைத்துக் கொள்ளுகிறேன்" என்று வன் வாங்கி வந்த சேலையைக் கட்டிக் உட்கார்ந்திருந்தாள். அந்த சேலை
இருந்தது.
ந்துவார். அங்கே போய்விடுவோமோ?" டான். "வேண்டாம்" என்று மறுத்து
வீட்டார் உன் தந்தையை மிகவும்
தப் பேச்சை எடுக்க வேண்டாம்" என்று அப்படியே அந்தப் பேச்சை நிறுத்திக்
யமாகி நாளும் குறித்திருந்தார்கள். நாள் சாயந்தரம் வேறோர் மோட்டார் ண்டு பொலிஸ் சேவகர்களும் சாதாரண இறங்கினார்கள். சாதாரண உடையில்
"அதோ அவன் தான்" என்றான். ல் நின்றான். சேவகர்கள் அவனை
என்ற கமலாவின் கம்பீரமான குரல் து. யாவருக்கும் பெரிய ஆச்சரியம். பார்த்துச் சொன்னார் "உங்களை இவர் அப்படி? இவரையன்றி வேறு யாருக்கும் ). அதனால் நான் தான் இவரிடம்
ான். அவன் உள்ளம் ஆனந்தத்தினால் து. ‘அம்மான் மகள் என்ற உறவு நிரம்ப கம்பீரமாக நின்ற கமலா, அவன் குடன் பிரகாசித்தாள்.
O

Page 81
Gífur
ன்ெ அன்பு நிறைந்த காதலருக்கு:
"காதலர்’ என்று தங்களை விளிப்பதா? ஒன்றும் எனக்குப் வார்த்தையைக் கண்டதும் உங்களு சிரித்தாலும் சிரியுங்கள். நான் அ மனர்பூர்வமாகத்தான் எழுதுகிறேன்.
இராமநாதனுக்கு என்னிடத்தி ஆனால் நான் அவரைக் காதலிக்கவி நீங்கள் மறந்திருக்க மாட்டீர்கள். அ சம்பாஷித்து ஒரு வாரந்தானே ஆகிறது
அவரை நான் காதலிக்கவில் விரும்பவில்லை என்பது அல்ல. ந கண்டதற்குப் பின்பு சந்தித்தது கிடை காதலித்திருக்கலாம். அவர் என்னை தெரியாது. 'அவன்' என்று கூறாமல் ' அப்படிக் கூறுவதுதான் இந்த எண்ணுகிறேன். அவர், தான் என் அறிவித்திருந்தால் நான் ஒரு சமயம் காதலித்திருப்பேன்; ஒரு சமயம் ! ஆனால், பின் நிகழ்ந்த விஷயங்கை எனக்கு வெளியிட்டு நான் அதை ஏற தற்கொலை செய்ததை அறிந்து அ இருந்திருப்பேன்.

வதந்தி
விளிப்பதா? வேறெந்தவிதமாகவாவது புலனாகவில்லை. காதலர் என்ற க்கு ஒருசமயம் சிரிப்பு வரவுங்கூடும். ப்படித்தான் எழுதுவேன். அதை என்
லே காதல் இருந்தது உண்மையே. iல்லை என்று உங்களுக்குக் கூறியதை வ் விஷயத்தைப் பற்றி நாம் இருவரும் து அதற்கிடையில் மறந்து விடுவீர்களா!
லை என்பதன் அர்த்தம் நான் அவரை ான் அவரை மிகச் சிறு பருவத்திலே பாது. அவர் என்னைக் கண்டிருக்கலாம்; க் காதலிக்கிறார் என்பதும் எனக்குத் அவர் என்று கூறுவதற்கு மன்னியுங்கள். இடத்தில் சரியாக இருக்கும் என னைக் காதலிப்பதை முன்பே எனக்கு அவர் காதலை ஏற்று நானும் அவரைக் காதலியாமல் இருந்திருக்கவுங் கூடும். ாப் பார்க்கும்போது, அவர் தன்காதலை ]றுக்கொள்ளாbல் மறுத்திருப்பின், அவர் தேகணம் நானும் தற்கொலை செய்து

Page 82
நான் தங்களுக்கு எழுதும் இருக்கும் காதற்பெருக்கையும், கலி இன்பத்தையும், அதை நினைத்து எழுதாமல், இடையிலே நானும் அறி பூத்த மலரைப்போல அவருடைய வாடிக்கருகிப் பூண்டோடே அழிந்துவி நேர்ந்தமைக்காக வருந்தி இருக்கிறேன்
அவ்விஷயத்தைப்பற்றி நீங்கள் அறிவதால் என்னிடத்திலே தங்களு எண்ணினேன். கொழும்புக்குச் செ{ பிரஸ்தாபித்தீர்கள். நீங்கள் அவ்விவ என்பது எனக்குத் தெரியும். ஆனால் எண்ணவில்லை. அன்று அவ்விஷயத்ை ஈட்டி கொண்டு தாக்கியதுபோல இ ஓரளவிற்கு நல்லது என்றே எண்ணு கருதியே நீங்கள் என்னை மண உண்மைதான். என்றாலும் சிறு சந்ே என்பது தங்கள் சம்பாஷணையிலிருந் முற்றாகநீக்கி, நான் நிரபாரதி என் கேள்வி அரிய சந்தர்ப்பமளித்தது. தலைடைந்தேன்.
அவர் என்னை மணப்பதற்க தாராம். பல நண்பர்கள் மூலமும் பேசுவித்தாராம். இவையெல்லாம் விஷயந்தான். ஆனால் இன்னும் ஆகையால் இரண்டாம் முறை இக்க எழுதி என் சுமையைக் குறைத்துக் நான் அதிர்ச்சியடைந்திருந்தமையால் போய்விட்டது.
அவர் மணம் பேசுவித்தபோதி மணம் பேசப்படவில்லை. என் பெற் அளித்தார்கள். ஆனால் அவருடைய மணப்பேச்சுக் குழம்பியது. ஆனா கொண்டிருந்தவர்.பெற்றாரின் தடையை மாட்டார். அவருடைய பெற்றார், எங்க சுமத்தியே அப்பேச்சைக் குழப்பினார்கள் முதலில் சம்மதம் தெரிவித்தவர்கள். பெற்றாரின் தடையை மீறிவந்து விரும்பவில்லை.
'அவன் தன் காதலை உன் மணந்திருப்பாயா? என்ற கேள்வியை இன்னும் எனக்கு நினைவிருக்கிறது. இறந்தபின்புதான் அவருடைய காதல் என்று எண்ணினேன். அதற்குமுன் வெளியிட்டிருந்தாலும் அது உண்மை வகையில் சேர்ந்ததா என்று எப்படி எ நான் அவர் காதலுக்காக இரங்கி மாட்டேன் என்றுதான் எண்ணுகிறேன். தன் காதலை வெளியிடாதது நல்லது
இன்னுமொன்று : அவர் தற் அவரை எனக்கு மணம் பேசிய விஷu

முதற்கடிதத்தில் எனக்குத் தங்களிம் பாண நாட்களில் நான் அனுபவித்த நான்படும் அவஸ்தைகளையும் பற்றி யாது நீங்களும் அறியாது காட்டிலே
உள்ளத்திலே மலர்ந்து அங்கேயே ட்ட ஒருவர் காதலைப் பற்றி எழுத
அறியாமலிருப்பது நல்லது. அதை நக்கு அன்பு குறையலாம் என்று ல்வதற்கு முதல்நாள் அதைப்பற்றிப் டியங்களை ஒரளவு அறிந்திருப்பீர்கள் நேருக்குநேர் கேட்பீர்கள் என நான் தை நீங்கள் கேட்டபோது என்நெஞ்சில் ருந்தது. ஆனால் அதைக் கேட்டது கிறேன். நான் குற்றவாளியல்ல என்று ந்ததாகக் கூறினீர்களல்லவா? அது தகங்கள் தங்கள் உள்ளத்திலிருந்தது து புலனாகிறது. அச் சந்தேகங்களை பதை நிலைநிறுத்துவதற்கு உங்கள் அதனால் நான் பெரிதும் ஆறு
ாகப் பலவித முயற்சிகள் செய்திருந் என் பெற்றாரிடம் எனக்கு மணம் நான் முன்பு உங்களுக்குத் கூறிய என் மனச்சுமை நீங்கியபாடில்லை. டிதத்திலே ஆறுதலாகவும் விரிவாகவும் கொள்கிறேன். அன்று உங்கள் எதிரில் பல விஷயங்களைக் கூறமுடியாமற்
நிலும் அவர் பெற்றாரின் சம்மதத்தோடு றார் அப்பேச்சிற்கு முதலில் சம்மதம் பெற்றார் சம்மதிக்காமையினாலேயே ல், என்மீது இத்துணைக் காதல்
மீறிவந்து மணக்க முடியாதிருந்திருக்க ள் குடும்பத்தின் மீது சில இழிவுகளைச் ர். அது என் பெற்றாருக்கு எட்டிவிட்டது. பின்பு இதை அறிந்ததும் அவர் தமது
என்னை மணந்து கொள்வதையும்
னிடம் வெளியிட்டிருந்தால் அவனை நீ நீங்கள் மிகவும் அழுத்தமாகக் கேட்டது அவர் தற்கொலை செய்துகொண்டு , மனிதத் தன்மைக்கு அப்பாற்பட்டது அவர் என்னிடம் தன் காதலை பான காதல்தானா, அல்லது ஏமாற்றும் ன்னால் தீர்மானிக்க முடியும்? அதிகமாக னாலும், மணஞ்செய்ய உடன்பட்டிருக்க ஆனால் அவர் நேரிற்கண்டு என்னிடம் என்றும் எண்ணுகிறேன்.
கொலை செய்து இறந்ததன் பின்புதான் பமும் அது முறிந்த வரலாறும் எனக்குத்
6

Page 83
தெரிய வந்தது. பெற்றார் விவாகப் பே என் சம்மதம் கேட்பதற்கிடையிலேயே ( அதை அறிய எனக்குச் சந்தர்ப்பம் வா
இதற்காக ஒருவன் தற்கொன நீங்கள் கேட்டீர்கள். இது என்னைய நீங்கள் "இதில் ஏதாவது மர்மம் இரு மிடையில் ஏதாவது நேசம் இருந்திரு விரைவிலே இப்படித் தற்கொலை தொனிக்கத்தான் அப்படிக் கேட்டீர்களே நீங்கள் அப்படி நினைத்திருக்கமாட்டீர் கேப்டபோதிலும் அது என்னை அவம ULL95.
ஒரு சமயம் அவர் தற்ெ உங்களுக்குப் பகிடியாக இருக்க தொடர்பிருக்க வேண்டும். அல்லாவிட் காதல் கொண்டிருக்க நியாயமில்ை காதலுக்காக நான் இரங்குகின்றேன். தோன்றப் பேசுவதை என்னால் சகிக்க கேட்ட போது உங்கள் பேச்சில் எனக் நீங்கள் என்மீது வைத்திருக்கும் காத நான் எண்ண வேண்டியும் வந்தது. ஆ என்னை அதற்காக மன்னித்து விடு கடிதத்தையும் அதில் எழுதப்பட்டிருந்த பொருட்படுத்தாமல் என்மீது இத்து6ை முதலில் அப்படி எண்ணியதற்காக என்
என்னை மணந்தால் மணப் முடித்துக்கொள்வது, இரண்டில் ஒன்று இப்படியான காதல் அருமையாகவே கூறியபோது 'அப்படியான ஒருகாதை வைக்கவில்லை என்று நீங்கள் ச கூறினீர்களோ, உணர்ச்சியுடன் கூறினி முடியவில்லை. ஆனால், காதல் என மனிதர்களுக்கு இது அதிசயமாகவே கேவலமான கதையைக் கட்டிவிட்டி பரிசுத்தமான காதலையும், அதற்காக ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் போது என் தலை
அவர்கள் கட்டிய கட்டுக் இல்லாதிருந்தபோதிலும் நெருப்பின்றிப் நீங்கள் எண்ணிவிட்டீர்கள். நெருப்பின் ஆனால் ஆதாரமின்றி வதந்திகள் பர பரவும். இதற்கென்றே உலகில் எத்தை
நெருப்பின்றிப் புகைய நியாய "நீ எப்பொழுதாவது அவனைச் உங்களுடைய அந்தக் கேள்வி என் வற்புறுத்தி மறுத்தபோதிலும் அதை ந வேதனையை இன்னும் கூட்டியது. ஏதே வெளியிடவே அங்ங்ணம் பீடிகை எண்ணவில்லை.

ச்சை ஒரு ஒழுங்கிற்குக் கொண்டுவந்து பேச்சு முறிந்துவிட்டது. அதனாலே தான் ய்க்கவில்லை.
ல செய்வானா? என்ற கேள்வியையும் ம் அவமானப்படுத்துவதாக இருந்தது. ருக்க வேண்டும், எனக்கும் அவருக்கு க்க வேண்டும், அல்லாவிட்டால் அவர் செய்திருக்கமாட்டார்’ என்ற பொருள் ா என்று நான் எண்ணினேன். ஆனால் கள். எதை நினைத்துத்தான் நீங்கள் ானப்படுத்தும் கேள்வியாகவே எனக்குப்
காலை செய்துகொண்டதைக் கேட்க லாம். இதில் ஏதோ முற்பிறவித் ட்டால் அவர் என் மீது இத்துணைக் ல. அவர் என் மீது வைத்திருந்த நீங்கள் அவரைப்பற்றி இப்படி ஏளனம் முடியவில்லை. அன்று நீங்கள் இதைக் குச் சிறிது வெறுப்புக்கூட உண்டாயிற்று. 5ல் மட்டமானதோ என்று ஒரு சமயம் னால் நான் அப்படி எண்ணியது தவறு. }ங்கள். இறுதியில் நீங்கள் காட்டிய அபாண்டமான பழியினையும் நீங்கள் ண அன்பு செலுத்தியதிலிருந்து நான் னையே நொந்து கொண்டேன்.
பது, அன்றேல் இந்த வாழ்க்கையை என்று அவர் தீர்மானித்திருந்திருக்கிறார். தான் நிகழுகிறது. இதைப்பற்றி நான் ல அனுபவிக்க உனக்குக் கொடுத்து வறினிர்கள். அதை நீங்கள்பகிடியாகக் ர்களோ, ஒன்றும் என்னால் தீர்மானிக்க *பதையே உணரச் சக்தியற்ற உலக இருக்கும். அல்லா விட்டால் இப்படிக் டிருக்க மாட்டார்கள். அவருக்கிருந்த இந்த மனிதர் கட்டிய கதைகளையும் சுற்றுகிறது.
கதையிலே உங்களுக்கு நம்பிக்கை புகை எழும்ப இடமில்லை என்று றிப் புகையாது என்பது உண்மைதான். வும். ஆம், அது அளவுபிரமாணமின்றிப் னயோ பிரகிருதிகள் உயிர்வாழ்கின்றன.
பமில்லை என்ற முடிவுகொண்டு தான்.
சந்தித்தாயா?" என்று கேட்டீர்கள். ானை மிக வருத்தியது. மீட்டும்மீட்டும் ம்பாது நீங்கள் அப்படிக் கேட்டது என் தா அதோடு வரும் இரகசிய வதந்தியை போட்டு ஆரம்பித்தீர்கள் என நான்
62

Page 84
"நான் இதுவரையும் கூறியதை சத்தியமாகக் கூறுகிறேன். வீட்டோ ஒருநாளாவது கண்டதுசுவட இல்லை" கூறியபோதுதான் நீங்கள், வருத்தப் படவில்லை. ஆனால் உலகத்தில் என் என்று கேட்டீர்கள். யாரும் வித்திய எனக்குத் தெரியாது. என்னைத் தவிர்த் நீங்கள் கூறிய விஷயத்தை - அப்பழின காதில் மட்டும் எட்ட லிடாது காப் இப்பொழுது அறிகிறேன்.
"தெரியாது; சொல்லுங்கள்" "தெரியாவிட்டால் அதை நான் ெ இருப்பதுதான் நல்லது” என்றீர்கள். என்பதை நான் உணர்ந்து கொண்ே மனம் துடித்தது.
"இல்லை. சொல்லுங்கள்” "இல்லை. நான் சொல்ல விரும்பவில் அருக்க அருக்க, அதை அறிந்து பொதிந்து கிடக்கும் துன்பத்தின் வேகமு
எப்படித்தான் கேட்டபோதிலும் இறுதியில் என் மீது ஆணையிட்டுக் துணிவு கொள்ளவில்லை. "கேட்டாலி "இல்லை. வருந்தமாட்டேன்; கூறுங்கள் பெரும்பீடிகையுடனே ஆரம்பித்தீர்கள். ந கூடாது என்ற எண்ணத்தால் அதை வருந்தச் சகியாத தங்கள் அன்பு, ! வருத்துகிறது.
"நீ வருந்தாதே. இவை வற்புறுத்திக் கேட்பதாற் கூறுகிறேன். என்முன் அதைக் கூற உங்களுக்கு வாயால் எனக்கு முன்நின்று கூறமுடி கொடுவினையே உங்கள் பெட்டியில் தந்துவிட்டு என்முன்னே நில்லாது விட்டீர்களல்லவா?
سمیع அக்கடிதத்தில் 'விஜயலட்சுமி என்தலை சுற்றியது. அப்பாலே இராம மூளை கலங்கியது. வாசிக்க முடி அப்படியே வைத்திருந்துவிட்டு என் 8 வாசித்தேன் :
"விஜயலட்சுமிக்கும் இராமனு இராமநாதனை மணப்பதாக அவள்உறு விருப்பத்திற்கு மாறாக அவளுடைய ெ
இப்படியாகப் போய்க்கொண்டி இதை வாசித்திருப்பீர்கள். ஆனால். இ நான் உங்களுடன் விபரமாகப் பேசக் அந்நேரம் சொல்ல முடிந்ததைச் சொல் நேர்ந்துவிட்டது.

க் கேட்டபின்பும் இப்படிக் கேட்டீர்களே! டு தங்கிய பின் நான் அவரை
என்று நான் சிறிது உணர்ச்சியுடன் படாதே. நான் உன்மீது சந்தேகப் ன பேசிக் கொள்கிறார்கள். தெரியுமா?" பாசமாக எதுவும் பேசிக்கொள்வதாக து. என்னைச் சூழவுள்ள எல்லோருமே ய - அறிந்திருந்தார்கள். ஆனால் என் பாற்றிக்கொண்டார்கள். என்று நான்
என்று நா ைகேட்டேன். அதற்கு சால்ல விரும்பவில்லை; தெரியாமல் உடனே ஏதோ ஆபத்தான பழிதான் டன். அதைக் கேட்டுவிடுவதற்கு என்
என்று நான் வேண்டிக்கேட்டேன். லை” என்றீர்கள். நீங்கள், இப்படியாக விடவேண்டுமென்ற ஆவலும், அதில் மும் பெருகத் தொடங்கின.
நீங்கள் கூறமாட்டீர்கள் என்று கருதியே கேட்டேன். அப்போதும் நீங்கள் கூறத் ல் உன்மனம் வருந்தும்” என்றீர்கள். ’ என்று கேட்டபோது வேறுவழியின்றிப் நீங்கள் இப்படியாக என் மனம் வருந்தக் மறைக்க எண்ணினிர்கள். என்மனம் என்றும் இங்கே தனிமையில் என்னை
ஒன்றையும் நான் நம்பவில்லை. நீ ’ என்று பீடிகை போட்டீர்கள். அப்பால் குத் தைரியம் வரவில்லை. உங்கள் யாத கொடிய பழிகாரி நான் ஐயோ. கடிதத்தை எடுத்து வந்து என் கையில் bli அப்பாலே சென்று LD60) D.5g
என்ற என் நாமத்தைக் கண்டதுமே )நாதனின் பெயரையும் கண்டேன். என் டியவில்லை. சாதத்தைச் சிறிதுநேரம் கண்களைக் கசக்கிக்கொண்டு மீண்டும்
க்கும் பல தினங்களாகவே காதல் திகூறியிருந்தாள். ஆனால் அவளுடைய பற்றார் உனக்கு மணம் பேசினர்.”
ருந்தது. நீங்கள் எத்தனையோ முறை க்கடிதத்தை வாசித்த பின் இதைப்பற்றி F சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லை. ஏதோ ன்னேன். மறுநாள் கொழும்புக்குப் போக

Page 85
இராமநாதனுக்கு ஏதோ என்ப ஆனால், எனக்கும் தங்களுக்கும் ம தற்கொலை செய்து கொள்ள விரும் இழுக்கை உண்டாக்கிவிட்டது. ஏனெனி விட்டார். பாவம் இந்தப் பொல்லாத உ கண்டாரா? அத்தருணத்தில் தங்களை ஒரு உத்தமனுக்கு மணம் பேசாது மணம் பேசியிருந்தால், அன்றுடன் : எனக்கு அபயமளித்து என் வாழ்விற் மாற்றிவிட முயன்றார்கள். அப்பாலே,
R ". இராமநாதனுக்கு அவள்
அவன் ஒருநாள் இரவு அங்கே முயன்றபோது தற்செயலாக அவளு அடித்தார்கள். அடி, உயிர்நிலையத் இறந்துவிட்டான்.?
கடிதத்தில் இந்த வரிகளுக் இவ்வரிகளை வாசித்துக்கொண்டிருக்கு பின்பு தண்ணீர் தெளித்து உணர்ச்சியுை
இவைகளெல்லாம் முழப் ெ எல்லாம் அறிவீர்கள் உங்களு இதற்கெல்லாம் நான் இந்த உலகத்த எப்படித்தான் இருந்தபோதிலும் 62(Ib L வருததும எனபதை எணண என விஷயத்தை நீங்கள் அறியாதிருந்த நேசிப்பீர்கள் ஐயோ நான் கொடுத்து
நான் ஒரு கொலைப் பழிகாரி என்னை வந்து சூழ்ந்து கொள்ளு அவஸ்தைப்படுத்துகிறது. நான் அ6 முடிவதில்லை.
மாலையும் மதியமும் தென்ற அப்போதெல்லாம் தாங்கள் என் வருந்துகிறேன். இந்தக் தனிமையுண நினைவு தொடர்ந்து வந்துவிடுகிறது. இருக்க முடியும்?
தங்கள் அன்புப் பெருக் வார்த்தைகளிலேதான் நான் இந்தக் து பாவியின் அயலிலிருந்து, உலக வீண் நோக்கும் போது, நான் இத் துன்பத் மறந்துவிடுவேன். இத்துன்பத்தை பு மறந்துவிடுவேன். நேற்று நீங்கள் வேண்டியவற்றிற்கு எழுது" என்று எ இது ஒன்றேதான் என் தனிமையை கொள்கிறேன்.

து காதல் இருந்தது உண்மை தான். ணம் முடிவாகி இருக்கும் சமயத்தில் பியது. அவருடைய காதலுக்குச் சிறிது ல் அதனால் என்னைப் பழிகாரியாக்கி உலகம் இப்படிப் பழிகூறும் என்று அவர் போன்ற வீண்பழிக்குச் செவிசாய்க்காத யாராவது ஒரு சந்தேகப் பிராணிக்கு ானது வாழ்நாள் முடிவடைந்திருக்கும். க்கு மலர்ச்சி தந்த உங்கள் மனதை
இரகசியமாகக் கடிதம் எழுதினாள். வந்து அவளை அழைத்துச் செல்ல நடைய பெற்றார் கண்டு அவனை திற் பட்டிருக்க வேண்டும். அவன்
கு அப்பால் நான் வாசிக்கவில்லை. ம்போது நான்மயங்கி வீழ்ந்துவிட்டேன். ன்டாக்கியதாக நீங்கள் கூறினீர்களே!
பாய், கட்டுக் கதை, நீங்கள் பின் க்கு நான் கூறவ்ேணடியதில்லை. நிற்கு என்ன குறைதான் செய்தேனோ? ழிகாரியை மணந்த துன்பம் தங்களை னுள்ளம் வேதனையடைகிறது. இந்த ால் எத்துணை இன்பமாக என்னை வையாத பாளி
என்று எண்ணும் போது கொடிய பயம் கிறது. தனிமையிலே அது என்னை தை மறந்துவிடமுயல்வேன்; ஆனால்
}லும் தினந்தினம் வந்து போகின்றன. அயலில் இல்லாமையைப் பற்றி ர்ச்சியிலேதான் இராமநாதனின் மரண அதை எப்படி என்னால் நினையாமல்
கிலே, அரவணைப்பிலே, ஆறுதல் ன்பத்தை ஆற்ற முடியும். தாங்கள் இப் பழியைப் பொருட்படுத்தாது அன்புடன் தை மறந்துவிடுவேன். இத் துன்பத்தை Dாத்திரமல்ல. இந்த உலகத்தையே
எழுதிய கடிதத்தில் "உனக்கு ழுதியிருந்தீர்கள். எனக்கு வேண்டியது நீக்க வேண்டுமென்று தான் வேண்டிக்
இங்ங்ணம் உங்களுக்கே உரிமையான
விஜயலட்சுமி.
O

Page 86
O GurņGaq

Page 87
Gaur
பொழுது புலரும் சமயம். தெருவிலே
"ஆரோ ஒரு கிழவன், கோய ஊரிலே இருக்கிறவர்கள்தான் அன பண்ணவேணும்.”
நான் திடுக்கிட்டேன். 'கோயில் மடத்தில
நேற்றுப் பின்னேரம் நடந்ததெல்லாம் எ

յնպ
பாரோ பேசிக் கொண்டு போனார்கள்:
ல் மடத்திலே செத்துக் கிடக்கிறான்; தப் போய் ஏதும் 'ஒரு வழி'
ா?. கிழவனா?.
நினைவுக்கு ஓடி வந்தன.

Page 88
முதல்நாள் பின்னேரம், நாங் வீடுநோக்கி வந்துகொண்டிருந்தோம். தடியில் வழக்கம் போல் சிறிதுநேரம் ஒரு பயங்கரமான இருமல்சப்தம் ஒ அந்தச்சப்தம் மடத்துத் திண்ணை திண்ணையின் ஒருபக்கத்தில் ஒருஉரு ஓர்கிழவன். அது யாரென்றறிய ஆவ திண்ணையை அடைந்தோம்.
அவன் இருமியபொழுது போலிருந்தது. இருமும் பொழுதெல்ல எழுவதும் விழுவதுமாக இருந்தது. மு கண்டதில்லை!
அவன் வெறுந்தரையில் சு திரும்பிக் கிடந்தபடியால் அவன் எங் அவனைத் துன்புறுத்தியது. கொசுக்க இலைகுழைகளைக் கையில் வைத்து
ஒருவாறு இருமலின் திரும்பினான். அப்பொழுது நண்பன் ஊர் ? நீங்கள் இவ்வித வருத்தத்துட6
நண்பனுடைய கேள்விக்குப் பதிலேயில்
சிறிது பொறுத்து "பள்ளிக் பதிற் கேள்வி அவனிடமிருந்து வந்தது
"ஆமாம்” என்றோம் ஒரேதருணத்தில்.
திரும்பவும் நண்பன் தன்னுடைய கேலி
கிழவன் ஒருமுறை செருமி பார்த்து விட்டுச் சொல்லத்தொடங்கின
"நான் இருப்பது தீவுப்பக்கம் கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். அவன் எ6 எனது தாயை இழந்துவிட்டேன். என்6 என்னை விட்டு.” என்று முடிக்குமு உலுப்பிவிட்டுப் போனது. நன்றாக கதையைத் தொடர்ந்தான்.
"அவளும், என்னையும் என் போய்விட்டாள். சுப்பையாதான் இை சுப்பையாவுக்கு இரண்டு வயதாக போனாள். ஆகையால் நான் படாத என் மகன் சுப்பையாவைப் போதியள
படிக்கும் பொழுதே அவ6 என்றாலும் படிப்பை மட்டும் கைவிட முகாந்தரம் என்ற பட்டத்தோடு." பெரும் புயல்போல் அடித்துவிட்டுச் ெ
"ஏதோ மேல்வகுப்புச் சே இருந்தான். அந்தநாட்களில் அவன்(

ள் நாலைந்துபேர் பாடசாலையிலிருந்து
மடத்தின் அருகிலுள்ள அரச மரத் பேசிக்கொண்டு நின்றோம். அப்பொழுது ாறு கேட்டது : திரும்பிப் பார்த்தோம். யிலிருந்து வந்து கொண்டிருந்தது. வம் சுருண்டு கிடந்தது. அந்த உருவம் b உண்டாயிற்று. எல்லோரும் மடத்துத்
அவனுடையமூச்சே அடங்கிவிடும் ம் அவனது உடல், கடல் அலைபோல் ன் ஒருநாளும் அவ்விதக்காட்சியை நான்
ருண்டு படுத்திருந்தான். மறுபக்கமாகத் களைக் காணவில்லை. கொசு ஒருபுறம் ளைத் துரத்துவதற்காக அவன் ஏதோ அசைத்துக் கொண்டிருந்தான்.
கொடுமைதீர்ந்ததும் இந்தப்பக்கமாகத் சோமு கேட்டான் : "உங்களுக்கு எந்த * எங்கு வந்தீர்கள்?"
ல்லை.
கூடத்திலிருந்தோ வருகிறீர்கள்?" என்ற l.
ர்வியைப் போட்டான்.
எங்களெல்லோரையும் ஒரு பார்வை ான்.
முகாந்திரம் - சுப்பையாபிள்ளை என்று ாது மகன்தான். சிறு வயதிலேயே நான் னெத்தவிர மற்றைய உடன் பிறந்தோரும் ன் ஒருபாட்டம் இருமல் வந்து அவனை இருமிக் காறித்துப்பிவிட்டு அவன் தனது
இரு பிள்ளைகளையும் பரிதவிக்கவிட்டுப் ாயவன். மூத்தது ஒரு பெண் குழந்தை. இருக்கும் போது என் மனைவி இறந்து பாடுபட்டுக் குழந்தைகளை வளர்த்தேன். வு இங்கிலீசு படிக்க வைத்தேன்.
பெரிய காலாலி யாகி விட்டான். பில்லை. அதன் பலன் தான் இப்பொழுது
திரும்பவும் ஒருமுறை இருமல் வந்து சன்றது.
ாதனை 'பாஸ்' பண்ணிவிட்டுச் சும்மா சய்த காவாலித்தனத்திற்கு அளவில்லை.
66

Page 89
என்ன சொன்னாலும் எதிர்த்து ஏதா: சுபாவத்தலில்லை. சிறிதும் என் புத்திம மனமிரங்கியது. இந்த நிலையில் என் வயது வந்தது. அப்புவும் கட்டாய அவளுடைய கல்யாணத்தைப் பார்த்து அலைந்து மகளுக்கும் ஒரு மாப்பி வைத்தேன். கல்யாணம் முடிந்து சில ஊருக்குப் புறப்பட்டுவிட்டான் அவன். எனக்கு வயது அறுபதுக்கு மேலாகிவி விட்டார். நீங்கள் இப்படி அந்தரத்தில் தடுத்தும் கேளாமல் அவன் ஒரேபி சென்றுவிட்டான். சிலநாளின்பின் அப்புவ
என்மகனை நினைக்கு அவனுக்குப் பெருந்தொகைச்சீதனத்ே கல்யாணம் செய்து வைத்தேன்.
அவனுடைய காவாலித்தனங் அவனும் பெருந்தொகைச் சீதனத்தால் பெட்டிப் பாம்பாய் அடங்கினான். அவள்
அவளுடைய இஷடம் இவனுை நேரந்தவிர ஏதாவது படித்தவண்ணமே தீவிரமாகஇருந்தது. இதைப்பார்க்க நான நாளாந்தத்தில் திரும்பவும் துக்கம் என்
அப்பொழுதெல்லாம் நான் ஒ இயலுவதுமில்லை. வீட்டுக்குப் பாரமாக பிடித்துக் கொண்டது. பின்பு கசமாக ம
என் மருமகள் பொல்லாத போடுவதென்றால் எரிந்து விழுவாலி பொல்லாததெல்லாம் மகனிடம் சொல் அவன் கேட்பதில்லை. அவன் தான் ட மேல் உத்தியோகத்திற்குப் Ug: முறைப்பாட்டினால் தனதுபடிப்புக்கு ஆத்திரத்துக்காக என்மேல் சீறுவான். நன்மை.
ஒருநாள் ஏதோ அற்பவி இராமனுக்கு உத்தரவு இட்டது போ! விட்டு வெளியேறும்படி கட்டளையிட்டா
நான் வெளிக்கிளம்பி மகளு போகக்கூடிய இடம் அதுஒன்றுதான் பட்டினத்திலே குடியிருந்தார்கள்.அவர்க மருமகனுக்கு கச்சேரியில் உத்தியே மகள்தான் ஏதோ வீட்டுக் காரியங்க போனவுடன் எனக்குப் பெரியஉப
நிலைமையை அறிந்து மிக வருத்தமு நற்குணமுள்ளவள்.
இனி எனது பிற்காலத்தை இ ஆனந்தப்பட்டுக் கொண்டு அங்கே படு

வது சொல்லாமல் விடுவது அவனது தி கேட்பதில்லை. இதைக் கண்டு என் மகளுக்குக் கல்யாணம் செய்யக்கூடிய ப்படுத்தினார். தான் கண் மூடுமுன் துவிட வேண்டும் என்று எங்கெங்கோ ள்ளை தேடிக் கல்யாணம் செய்து நாட்களில் மகளையும் கூட்டிக்கொண்டு நான் தடுத்துச் சொன்னேன். 'தம்பீ ட்டது. அப்புவும் படுத்த படுக்கையாய் > விட்டுச் செல்வது சரியல்ல' என்று டிவாதமாகநின்று மகளையும் கூட்டிச் பும் இறந்துவிட்டார்.
ம்போது என்மனம் கலக்கமுற்றது. தோடு ஒருபெண்ணையும் பார்த்துக்
கள் முற்றாய் அடங்கின. அதேபோல் அகங்காரம் பிடித்த மனைவிக்குக் கீழ்
இட்டதே சட்டம்.
டைய சொர்க்கம், வேலைக்குப் போகும் இருப்பான் அவனது விருப்பம் படிப்பிலே ள் மிகச்சந்தோஷ மடைந்தேன். ஆனால் னைப் பீடிக்கத் தொடங்கியது.
ஒருவேலையும் செய்வதில்லை. செய்ய 5 மட்டும் இருந்தேன். என்னை இருமல் ாறியது.
த அகங்காரி. எனக்குச் சாப்பாடு ர், ஏசுவாள்; திட்டுவாள்; இல்லாத லுவாள். அவளுடைய அக்கிரமங்களை பார்க்கிற வேலை போதாதென்று ஏதோ த்துக்கொண்டிருந்தான். அவளுடைய
ஏதாவது தடைவந்தால் அந்த
இதுதான் அவன் எனக்குச் செய்த
ஷயம் பெரிதாகிவிட்டது. கைகேசி ல் எனது மருமகள் என்னை வீட்டை ள்.
நடைய வீட்டிற்குப் போனேன். நான் இருந்தது. மகளும், மருமகனும் ளுக்குக் குழந்தை குட்டி ஒன்றுமில்லை. பாகம். நான் அங்கே போனபோது ள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் சாரங்கள் செய்தாள். என்னுடைய ற்றாள். அவள் தமையனைப் போலல்ல.
Nங்கே கழித்துவிடலாம் என நினைத்து த்திருந்தேன்.

Page 90
பின்னேரம் என்னுடைய என்னைக் கண்டதும் அவனுடைய மு போவதை அறிந்தபோது அவளோடு {
மறுநாள் என் மகள் என் புருஷனுடைய ஆணைக்கும். தகப்ப இடையில் அவள் பரிதபிப்பது நன்றாக
"அப்பு நான் என்ன செய்ய இன்றைக்கு இங்கே ’டின்னர் கொடு கொஞ்ச நாளைக்கு இங்கேதான் தா இருக்கப் போகிறாய்?" என்று கேட் விம்மினாள்.
“எனக்குத்தான் இடமில்லைய
நாளைக்குப் பிறகு ஆறுதலாக வரு சொன்னேன்.
"இந்தா அப்பு இதைச் செ ரூபா காசை நீட்டினாள். எனக்கு ஏன் இந்த வயதுபோன காலத்தில் அன்பு எதிர்பார்க்கிறேன்! பாடுபட்டு வளர்த் அன்பை - ஆதரவை அடையாத இ எதற்கு?
"எல்லாம் இருக்கட்டும் பிள்ை சொல்லிவிட்டுப் புறப்பட்டு விட்டேன் நாளைக்கு செல்வச்சந்நிதி முரு வருத்தக்காரன். மற்றவர்களால் விரு நடுச் சமூத்திரத்தில் விடப்பட்ட ஒ என்னை என் அப்பன் - முருகன்த தான் போகப் போகிறேன். அப்பா மு
அவனுக்கு இருமல் தொடங் அந்தக் கோரத்தைத் தடுக்க முடியு விட்டோம்.
சிந்தனை கலைந்து, மடத்த
அப்பொழுது பத்திரிகைக்க எறிந்துவிட்டுப் போனான். பத்திரி.ை பிறந்ததினப்பரிசாக"முதலியார்’பட்டம் பகிரங்க வரவேற்பு நடத்தப்படும்” எ திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்தேன். இரு என்ற பெயரையும் இழந்து "பிணம் மகன் முகாந்தரப் பட்டத்திலிருந்து அங்கே அவனை வரவேற்க மங்க இங்கோ ஒரு சாவீட்டுப் பறைதானுமி
என்ன உலகம் இது?

ருமகன் கச்சேரியிலிருந்து வந்தான். கம் மாறிவிட்டது. நான் அங்கே தங்கப் ரகசியமாக ஏதோ வாதாடினான்.
ரிடம் வந்தாள். ஏதோ கதைப்பதற்கு. றுக்கு செய்ய வேண்டிய கடமைக்கும் த் தெரிந்தது.
அவர் தன்னுடைய சிநேகிதர்மாருக்கு க்கப் போகிறாராம். அவர்களிலே சிலர் பகப் போகிறார்களாம். நீ எங்கே அப்பு டுவிட்டு அடக்க முடியாத துக்கத்தால்
ா? எங்கேயாவது இருந்துவிட்டு கொஞ்ச கிறேன்' என்று அவளுக்குச் சமாதானம்
லவுக்கு வைத்துக்கொள்” என்று ஐந்து காசு? நான் ஃாசையா எதிர்பார்த்தேன்? ஆதரவான ஒரு துணையை அல்லவா த பிள்ளைகளில்) ஒன்றினுடைய பூரண
ந்தப் பாவிக்கு இந்த ஐந்து ரூபா காசு
ளை பிறகு பார்த்துக்கொள்ளுவம்” என்று |..... இன்றைக்கு இங்கு கிடக்கிறேன். கனிடம் போகப் போகிறேன். நான் நம்பக்கூடிய எவ்விதத்திலும் நானில்லை. ற்றைக் காகம் போல் அலைகிறேன். ான் ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும் அவனிடம் ருகா!...”
கி விட்டது மிகக் கடுமையாக. நம்மால் மா? அதைப் பார்க்கச் சகியாமல் வந்து
டிக்குப் போய்ப் பார்ப்பதற்காக எழுந்தேன்.
ாரப் பையன் தினசரியைச் சுழற்றி 5யை பிரித்தபோது அதிலிருந்த அரசர் பெற்ற முகாந்தரம் சுப்பையாபிள்ளைக்குப் ன்ற செய்தி என் கவனத்தை இழுத்தது. கே தகப்பன் படத்தில் கிடந்து 'மனிதன்' என்னும் பெயர் பெறுகிறான்; அங்கோமுதலியார்ப் பட்டத்திற்கு ஏறுகிறான். ா வாத்தியங்கள் முழங்கப் போகின்றன. ல்லை
68

Page 91
வே. கிப்பிரமணிய
O [HöáGs

Page 92
நகக்
நாகம்மாவீட்டு வேலியோரமா குமாரசாமி.
இனிமேல் தைத்து உடுத் இருபத்திரண்டு வயசாகியும் நாவிதன் சகோதரி, தமயன், மைத்துனர்- இவர்க அதிர்ச்சியால் ஏற்பட்ட சஞ்சலத் தோ நுழைத்த மரவள்ளிக் கிழங்கை நா. நகங்கீறிக் காயப்பட்டஉதடுகள் உ இயற்கையாய் அமைந்த வசீகரத்தோற பட்டியிலிருந்து பிரித்து வீட்டில் அன்பு வேலியால் உள்ளே எட்டிப் பார்த்தான்.

குறி
ாக நின்று உள்ளே எட்டிப் பார்த்தான்
தும் தொழிலை இழந்த வேட்டி, கத்தியைக் காணாத முகம்; தன் மூத்த களால் வஞ்சித்து ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்ட ற்றம், சிறுவயதில் தானே. வாய்க்குள் கம்மா விரல்விட்டுப் பறிக்கும் போது டடம்பெல்லாம் அழுக்கேறியிருப்பினும் ற்றம், - இவன்தான் குமாரசாமி. இவன் டன் வளர்த்த ஆட்டுக்குட்டியைத் தேடி

Page 93
நாகம்மாவின் தந்தை நா பிட்டுத் தின்னார். எங்கோ இருட்டுச் ஒரு பறை நெல் வாங்கிப் போட்டிரு பகுதியை மாவாக்கி, அதை வறுப்பு முறிக்கப்போனாள் நாகம்மா. வேலிே சாய்ந்து கொண்டு தலையை உள் கறையான்மண் விழுகிற சத்தம் கேட் நாகம்மா நிமிர்ந்து பார்ப்பதும் சரியா தாயாரிருக்கும்போது ஒருநாளுக்குப் ஓடிவருபவள் அல்லவா நாகம்ம குமாரசாமியின் புத்தகங்களை எடுத் சாக்குக்கட்டிலின்மீது மண்ணை அள்ள அவன் கஞ்சிகுடிக்கும் சிரட்டையை அதில் மண்ணை அள்ளிக் கொ பார்த்துவிட்டானோ, தாய்க்கு மறைவி வந்தவுடன் அவள்கன்னத்தில் இரணி இரண்டு சொட்டுக் கண்ணிரையாவது
அவன் என்ன செய்தாலும், ! மாமியிடம் வராமல் விடவும் மாட் குமாரசாமி சாப்பிடுகிற தட்டுவத்தைய
காலம் சுழலும் வேகத்தை குமாரசாமியின் தாய், கள்ளங் கட பிள்ளைகள் நால்வருக்கும் ஒடியற்கூ பெரிய சட்டியில் கூழை வார்த்து 6ை பலாவிலை கூழைக் குடித்தாள். பாவ தொண்டையில் மாட்டிக் கொண்டது பார்த்தாள். கையையும்தான் உள் முடியவில்லை. தேகம் முழுவதும் வி விஷயம் விளங்கிவிட்டது போலும்குப அக்காள் காமாட்சியையும் அருகி: குமாரசாமியின் குறைப்படிப்பை விட சரசு.
கூக்குரல்.
சர்வஅதிகாரமும் காமாட் தொழிலாளி அவள். வசதியாகச் பொறுப்பற்ற நட்பில் புகுந்து விட் வீட்டிற்கு வர வேண்டியதுதான், குழ போக வேண்டும் இச் செய்ை நெஞ்சைப் பிளந்தது. எது சொல்லிய
கைலாசபிள்ளை தூரத்தில் சொட்டிக் குமாரசாமி முற்றத்தில் ெ கைலாசபிள்ளை சமீபித்துவிட்டான். வெட்டுகிறான் என்று கத்தி விட்டா கிடந்து திமிறினான் குமாரசாமி.
தப்பிக் கொண்டு திரும்பி( யாருக்கப்பால் நின்று கத்தியைப் ப

-ாண்மைக்காரன். அவர் கூப்பன்மாப் சந்தையில் முப்பத்திரண்டு ரூபாவிற்கு தார். அந்த நெல்லரிசியின் ஒரு சிறு தற்கு உக்கிப்போன வேலியில் ஒலை ாடு வேலியாய்க் குமாரசாமி வேலியிற் ருக்கு நீட்டியதும், வேலியில் உள்ள } இரண்டு முழத்துக்கு அப்பால் நின்ற ருந்தது. முன்பெல்லாம் குமாரசாமியின் த்துமுறை மாமி என்று கூவிக்கொண்டு வந்தால் dilbud.T இருப்பாளா! ஒழிப்பாள். அவன் தினம் படுக்கும் மூன்று நாலு குவியலாகக் குவிப்பாள். தேடியெடுத்து, மாமி எச்சில் துப்ப டுப்பாள். இதையெல்லாம் குமாரசாமி ல் அவள் வரும்வரை பார்த்திருப்பான். டு கிள்ளுக்கிள்ளி, அவள் கண்ணால் கறந்து விட்டுத்தான் ஆறுதலைடைவான்
ாகம்மா ஒரு நாளைக்கு நாலுதரமாவது ாள். ஒன்றும் அகப்படாமல் விட்டால் ாவது ஒழிக்காமல் போகவும் மாட்டாள்.
யார் உணருகிறார்கள்? அன்னமுத்துIடமற்றவள். புதன்கிழமை மத்தியானம், ழ் கொடுத்துவிட்டுத் தகப்பனுக்கும் ஒரு வத்து, மீதியாயிருந்ததில் இரண்டு மூன்று Iம், கூழுக்குப் போட்ட கெழுத்துமீன்முள், நு. அன்னமுத்து தன்னாலான மட்டும் ளுக்குள் விட்டுப் பார்த்தாள். எடுக்க யர்வை ஆறாகப் பெருகியது. மனுவிக்கு )ாரசாமியின் அண்ணன் கந்தவனத்தையும் Uழைத்தாள்: "நான் செத்துப்போவேன். மற் படிப்பித்துப் போடுங்கோ. குழந்தை
கையில் 6 பந்தது. பெயருக்கேற்ற காமரூபனாகிய கைலாசபிள்ளையும் டான். கேட்பானேன்? கைலாசப்பிள்ளை ந்தை சரசு படலைப் பக்கம் விளையாடப் யெல்லாம் புத்தியுள்ள குமாரசாமிக்கு ம் யார் கேட்கப் போகிறார்கள்?.
火》
வருவதைக் கண்டு கண்ணிர் சொட்டிச் பட்டுக்கத்தியைத் தீட்டிக்கொண்டிருந்தான். கத்தி உயர்ந்தது "ஐயோ சண்டாளன் ர் காமாட்சி கந்தவனத்தின் கைப்பிடியிற்
பாடிச் சென்ற கைலாசபிள்ளை, இருபது த்துக் கொண்டு நின்றான்.
70

Page 94
"பின்னைத்தான் இதென்ன 6ே உலகம் எத்தனை கதைக்குது” என் அடுத்த விட்டு ஐயாத்தைக் கிழவி. தெ சத்தம் கேட்டு அங்கே வந்தார். "தம் வா! நீ என்ன இந்தப் பெட்டைை உண்மையைச் சொல்லு" என்று கேட்
"சரி; நான் கட்டுகிறேன். உவன் இந்த
"ஒ நான் போகிறேன். நீ வ்ெளியே போய்விட்டான் குமாரசாமி. எட்டாம் மாசம் குழந்தை ஒன்று.
பக்கத்திலே பள்ளிக்கூடம் : கொடுத்தது குமாரசாமிக்கு. எஞ்சிய மேய்ச்சல்நில நிழல் மரங்களில் புத்தக காலத்தில் நாகம்மாவின் தந்தை அவ ஒழுங்குபண்ணி இருக்கிறார்” என்று நெடுமூச்சுடன் "அது நல்லதுதானே' என
வேலியிற்சாய்ந்த குமாரசாமி நோக்கியவிடம் இன்னொன்று. இங்கே போய்விட்டது.
‘என் நகக்கீறல்பட்ட உதடு, ! கிள்ளிய கிள்ளுக்கெல்லாம் கொடுத்த வந்தது அடங்காச் சிரிப்பு. சிரிப்பு மின் 'இதென்ன தலை இதென்ன உடை எண்ணம் உந்த, "சின்னத்தான் என் குமாரசாமி நிமிர்ந்து பார்த்தான் அவள் தாழ்ந்தது, ஒருமுறை அல்ல பன்முறை
'சின்னண்ணா! என்று கூவிக் ஓடிவந்தாள் சரசு. கதாநாயகர் இருவர இருதயம். கடிதம் ஆசிரிய கலாசாை உணர்த்தும் அழைப்புப்பத்திரம். நாகம்மாவின் உண்ணாவிரதம் தந்ை குமாரசாமிக்கு அடிமையாக்கி அவன் குமாரசாமியின் உதட்டிலிருந்த “உங்களுக்கு இது போதாது சின்னத்த
தெரியுமா? இனிமேல் உந் வேணும் "
“பின்னை”
" இஞ்சாருங்கோ - என்று கூப்பிடவே
'களுக் கென்று நாகம்மா சி அதோடு கலந்தொலித்தது.

வசைவிடோ? உவன் வாறதும் போறதும் ாறு முணுமுணுத்துக்கொண்டு வந்தாள் $ருவாலே போன விதானை சண்முகமும் பி. கைலாயபிள்ளை ஓடாதே, இங்கே )யக் கட்டப்போறியோ, இல்லையோ?
LT
வீட்டில் இருக்கக்கூடாது"
இருக்கிற முறையாய் இரு" என்று பின் கலியாணப் பதிவு: கலியாண வீடு;
ஒன்று. படுக்க இருக்க அது இடம்
நேரமெல்லாம் ஆடுகள் மேயும்
மும் கையுமாயிருப்பான் இவன். இந்தக்
பளுக்கு ஒரு கால்சட்டை மாப்பிள்ளை கூட்டு ஆட்டுக்காரர்கள் சொல்ல
ன்பான் குமாரசாமி.
芦
நோக்கிய இடமொன்று நாகம்மா 5 கண்சந்திப்பு ஏற்பட இடமில்லாமற்
கிழங்கால் நேர்ந்த கீறல்; சின்னத்தான் த நன்கொடை முதலில் அவளுக்கு ன்னல்போல் மறைந்தது, பிறகு துக்கம்
ஐயோ, இதென்ன கோலம்" என்ற ன பேசாமல் நிற்கிறீர்கள்?' என்றாள். ர் முகத்தை. அவன் நெஞ்சு உயர்ந்து .
கொண்டு கையிலோர் கடிதத்துடன் து கண்களும் ஓய்வு பெற்றன. ஆனால் லயில் ஆசிரியர் பயிற்சி பெற உரிமை காலம் மினுபுறமாகச் சுழலுகிறது; தயின் கடின சித்தத்தை உடைத்து, உண்மை மாமனுமாக்கி விட்டது. நகக்குறியைத் தடவிக் கொடுத்து. ான் ! " என்றாள் நாகம்மா.
த சின்னத்தான் பாஷையை விட்டுவிட
பணம் ”
ரித்தாள். குமாரசாமியின் சிரிப்பொலியும்
O
71

Page 95
8/760g)Ug fU/TAT
O GULOJh O தெருக்கீதம்

Page 96
ՑtյնÙ
அவளுடைய மூதாதைகள் அ அந்த ஆலமரமொன்றைத்தான். அந்த அடுப்பாக உபயோகிக்கும் மூன்றுகற்க தேடிக்கொண்டவை. அவள் அறிந் யாருமிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. 6 ஆக்கப்பட்டது போன்ற ஒரு நாய்தான் காவலாளியுங்கூட.
காலையில் எழுந்தவுடன் தென நன்றாகச் சுத்தஞ் செய்வாள். அருே பானையில் நீர் கொண்டுவந்து தான் பழைய சோறு ஏதாவது இருந்தால் தா பொழுது நன்றாகப் புலர்ந்ததும் அந்த கொண்டு பிச்சைக்குப் புறப்படுவாள். தோடு தடவிவிட்டுச் செல்வாள். அது பூர்மான நன்றியை கண்கள் மூலந் தெ
தெருத்தெருவாக அலைவா6 யாராவது இரங்கி ஏதாவது உணவு உண்ணாமல் வைத்துக் கொள்வாள். " என்று யாராவது கேட்டால்” நடக்க போகிறேன்" என்று கூறுவாள். அவ6 கொண்டு ஏங்கியிருக்கும் அந்த நாயின் ஆலமரத்தடியில் மறைத்து வைக்கட் பொருட்களையும் பாதுகாத்துக்கொண்டி
சுமார் இரண்டு. மூன்று மணிக் செல்வாள்.அவளுக்குமுன்னால் அவளு தூரத்தில் வரும்பொழுதே கரிய முக் கூட்டம் காட்சியளிக்கும். அவளுடைய கண்டவுடன் துள்ளிக் குதித்தோடு ஒடிச்சென்று அவளைச் சுற்றிச்சுற்றி வா அதைத் தடவிக்கொடுப்பாள்.
ஆலமரத்தின் கீழே உடக்கார் மாயமாய் மறைந்துவிடும். கொண்டுவ சிறிது நேரஞ்சென்றபின் பக்கத்திலுள்: சுமார் ஆறு. ஏழுமணியளவில் அரி கிடையில் அவளுடைய நண்பர்கள் -க என்று ஆரவாரித்துத் தாங்கள் வந்தி எல்லோருமுறங்கிய பின் அவளும் அந் அந்த ஆலம் வேர்தான் அவளு குருட்டுத்தாத்தா உறங்கியதும் அதேே மெழுகப்பட்ட சுவரைப்போல அந்த வே
அன்றும் அவள் அதேவே நிம்மதியாகத் தூங்கினாள். அந்த கொண்டிருந்தது. திடீரென்று ஒருபயங்க வாய் என்னவோகூறி உளறியது. மரத்
அப்பொழுதும் அவளுக்குத் ஒருமுறை அண்ணாந்து பார்த்தாள். ம

LOJh
அவளுக்கென்று வைத்துவிட்டுப் போனது உடைந்தசட்டி, விளிம்பில்லாதபானை, ள், தென்னம்பாளை, யாவும் அவளாகத் தமட்டில் அவளுக்கு இனபந்துக்கள் ாலும்பினாலுந்தோலினாலும் மாத்திரமே அவளுடைய பந்து, உயிருக்குயிரான
ண்னம்பாளையினால் அம்மரத்தைச் சுற்றி கே இருக்கும் நீரோடைக்குச் சென்று கூட்டிய இடங்கட்குத் தெளிப்பாள். பின் ணுமுண்டு தன் நாய்க்குங் கொடுப்பாள்.
உடைந்த சட்டியைக் கையிலெடுத்துக் போகும்போது தன்நாயை வாத்சல்யத் ]வுந் தன் வாலைக்குழைத்து இருதய
ர். மூலைமுடுக்கெல்லாம் போவாள் பு கொடுத்தால், அதைப் பத்திரமாக ஏன் சாப்பிடாமல் கொண்டு போகிறாய்” முடியாத ஒரு கிழவனுக்குக் கொண்டு ள் வரவை ஆவலோடு எதிர்பார்த்துக் ா அருமை அவளுக்கல்லவோ தெரியும். பட்டிருக்கும் கந்தல்களையும் மற்றப் ருக்கும் காவலாளி அல்லவா அது
குத் தன் இருப்பிடம் நோக்கி விரைந்து நடையஉள்ளம் பறந்துகொண்டிருக்கும். கில்கூட்டத்தைப்போல ஆலமிலைகளின் உருவங் கண்ணிற் பட்டதும் தாயைக் Sub பசுக்கன்றைப்போல் அந்தநாய் லைக் குழைக்கும் அவளும் அன்போடு
ாந்ததும் அவளுடைய களைப்பெல்லாம் ந்ததை நாயோடு பகிர்ந்து உண்பாள். ள நீரோடைக்குச் சென்று குளிப்பாள். சி இருந்தாற் சோறாக்குவாள். இதற் ாகங்கள், குயில்கள் முதலியன- கா.கூ. ருப்பதை அவளுக்குத் தெரிவிப்பார்கள். த வேரில் தன் தலையைச் சாய்ப்பாள். நடைய தலையணை. அவளுடைய வரில் தலை வைத்துத்தான். சீமேந்தால் பர் அழுத்தமாக இருந்தது.
ரிலேதான் தலை வைத்துக்கொண்டு நாயும் அவளின் காலடியில் தூங்கிக் ரமான கனவுசண்டு துடித்து எழுந்தாள். தைச்சுற்றி ஒருமுறை வந்தாள்.
திருப்தி உண்டாகவில்லை. நன்றாக ரம், மரமாய்த்தானிருந்தது. அதுமுறிந்து
72

Page 97
வீழ்ந்து விடவில்லை. கண்டதும் வெ உள்ளத்தில் சகிக்கமுடியாத வேத கண்ணிரை அடக்கினாள். ஆனால்
தேங்கிய முகத்தோடு நின்ற ர கொண்டாள். அதுவுந் தன்னுடைய ந இரவு முழுதுந் தூங்காமல் விழித்துக்ெ
பொழுது புலர்ந்ததும் வழக்க கொண்டு புறப்பட்டாள். அவளுடைய பயங்கரமான கனவை ஒருமுறை உண்மையில் அப்படி நடந்தால். கால்கள் செல்ல மறுத்தன. எத்தனை ஒருநாள் பிச்சைக்குச் செல்லாவிட்டால் நம்பிக்கொண்டிருக்கும் நாயின் புறப்பட்டாள். மரத்திலிருந்து இரண்( வீழ்ந்தன. பரிதாபத்தோடு அண்ணாந்து வீழ்ந்தன. அவள் அதைக் கேவலt "நிராதரவாக என்னை விட்டுப் போசி பெருக்குங் கண்ணிர்தான் அத்துளிகள் நீரைச் சொரிந்தன.
அவள் பிச்சைக்குச் சென்று மதியாயில்லை. வழக்கத்திற்கு வி இருப்பிடத்தை நோக்கி நடந்தாள். 6 எதையோ பற்றி ஆனந்தத்தோடு என்னவென்றறிய அவளுக்குமாசைதr அறியக்கூடிய தகுதி அவளுக்கில்லை விசாரித்த பொழுது "எங்கள்கிர போகிறார்களாம். இன்னுமிரண்டு மா என்று அப்பா சொன்னார்' என்றாள். சி
றெயில் வந்தாலென்ன பிச்சைக்காரியாகிய அவளுக்கு இரண் அவள் விரைவாக நடந்தாள்.
"இதென்னடா சனியன் ே என்றானொருவன். ஆங்கில உடையி டுமீல்' என்ற சத்தத்தோடு வெடித்தது சுற்றித் தன்எஜமானியின் பொருட்களு சாய்ந்தது.
சுமார் கால்மைல் தூரத்தில் இன்று வெகுசமீபத்தில்வந்தும் அவள்க இருந்த இடம் ஒரேவெளியாக இரு ஞாபத்துக்கு வந்தது. கையிலிருந்த மரத்தடியை நோக்கி ஓடினாள். அவ எறியப்பட்டுக் கிடந்தன. இன்னொரு ப கிடந்தது. மறுபக்கம் திரும்பினாள். ப தாங்க மாட்டாமல் தவிக்கும் மரத்திலி அதிலிருந்து வடிந்த பால். ‘ஐே வீழ்ந்தாள். தீடீரென்று ஒரு கோட வீழ்ந்தது. எல்லோருந் திகைத்துப்ே செவ்விரத்தமுங் கலந்து அடிமரத்தைக்

றுங்கனவாக இருந்தாலும் அவளுடைய னை குடிகொண்டது. பொங்கிவருங் அடக்கமுடியவில்லை. அருகே கவலை ாயை அருகிலிமுத்து அணைத்துக் வால் அவளுடைய கரத்தை நக்கியது. காண்டிருந்தாள்.
ம்போல் சட்டியைக் கையிலே எடுத்துக் மனம் சஞ்சலப்பட்டது. தான் கண்ட நினைத்துப் பார்த்தாள். ஒரு வேளை நினைக்கவே அவளுடல் நடுங்கியது. நாட்களுக்குப் போகாமலிருக்க முடியும்? அவளுடைய கதியென்ன? அவளையே கதிதானென்ன? மனக்கலக்கத்தோடு நி மூன்று பனித்துளிகள் அவள்மேல் நு பார்த்தாள். மறுபடியும் பனித்துளிகள் ம் பனித்துளிகளாக நினைக்கவில்லை. றொயா? என்று அந்த ஆலமரங்கதறிப் என்று நினைத்தாள். அவள் கண்களும்
விட்டாள். ஆனால் மனம்மட்டும் நிம் ரோதமாகப் பன்னிரண்டு மணிக்கே ால்லோருங் கூட்டங் கூட்டமாக நின்று பேசிக்கொணடு நின்றார்கள் அதை ான். ஆனால் அவர்களிடம் சென்று ). அவ்வழியால்வந்த ஒரு சிறுமியிடம் ாமத்திற்கு ரெயில்பாதை போடப் சத்துள் ரெயில் ஒட ஆரம்பித்துவிடும் றுமி.
ஆகாயக்கப்பல் வந்தால் என்ன? டுஞ் சரிதானே? இருப்பிடத்தை நோக்கி
வலைசெய்ய விடமாட்டேனென்கிறதே!” ல் நின்ற எஞ்சினியரின் கைத்துப்பாக்கி 1. இவ்வளவு நேரமும் மரத்தை சுற்றிச் க்காகப்போராடிய அந்தநாய் மண்ணிற்
வரும்பொழுது தென்படும் ஆலமரம் ண்ணுக்குப் புலப்படவில்லை. ஆலமரம் ந்தது. இரவு கண்ட கனவு அவள் சட்டி தடா லென்று வீழ்ந்தது. பளுடைய சாமான்கள் ஒரு பக்கத்தில் க்கத்தில் அவளுடைய நாய் உயிரற்றுக் )ாறிமாறி விழும் கோடரிக் கொத்தைத் ருந்து உதிரம் பெருகுவதுபோலிருந்தது. யா’ என்றலறிக்கொண்டு ஓடிப்போய் ரிக்கொத்து அவளுடைய தலையில் பாய் நின்றார்கள். வெண்ணிரத்தமும்
கழுவிக்கொண்டு பாய்ந்தன!
O

Page 98
bliždýř
அப்பொழுது நான் ஒரு பாடச பார்த்துக் கொண்டிருந்த அண்ணன் வி தினமும் போய் வந்தேன்.
"கிறிஸ்மஸ் விடுமுறைக்காகப் சொந்தஊருக்குச் சென்றுகொண்டிருந்ே கொண்டு நெளிந்து நெளிந்து ெ கண்களை மூடுவதும் விழிப்பதுமாக இ
அச்சம்பவம் இன்று நடந்தது அப்படியே இருக்கிறது. கையில் தம்பு உடையணிந்து கொண்டு பாட்டுப்பாட ஆடைக்குள்ளிருந்து யெளவனத்தின் பூ பதினெழு வயசிருக்கும். உற்று நோக்கி தேவியாக மாறிவிட்டாள். ஒவ்வொரு மகானாவது முற்படவில்லை. ஆம், அளித்தார்கள். அந்த ஒருசதப்பரிசை : அங்கீகரித்தது.
எனக்கு அருகில் உட்கார் நீட்டினாள். ஒரு சதத்தை கையில் த ஒரு இராகமாலிகை பாடு, தருகிறேன்
"இராகமாலிகையா? அது எ6 பேதைப் பெண்
"இவ்வளவு நன்றாகப் பாடுகிற ஒரு விருத்தம் பாடு”
அவள் வாயைத் திறந்தாள், ! கூந்தல், நெற்றியில் புரண்டு விளைய யிலிருந்து உருண்டு உருண்டு வ விளையாடியது. ஆனால், தான்பாடுவது தெரியாமல் இருந்திருக்கலாம். எ6 கொண்டது.
அவள் அடுத்தபெட்டிக்குப் விதம்விதமான இராகங்களில் பாட் கொண்டிருந்தன. ஆனால் என்னுள்ளத் வேண்டும்” என்று அவள் பாடிய பாட்டு

க்கீதம்
ாலை மாணவன். பட்டினத்தில் வேலை ட்டிலிருந்து கொண்டு பாடசாலைக்குத்
பாடசாலைகளெல்லாம் மூடப்பட்டன. , தன். புகைவண்டி புகையைக் கக்கிக் சன்று கொண்டிருந்தது. எல்லோரும் ருந்தார்கள்.
துபோல் இன்னும் என் உள்ளத்தில் ராவுடன், கிழிந்த - அழுக்குப் படிந்த ஆரம்பித்தாள் அவள். அழுக்குப் படிந்த பூரிப்புக் குமுறிக்கொண்டிருந்தது. சுமார் கிய என் கண்களுக்கு அவள் சரஸ்வதி சதத்திற்குமேல் பரிசு அளிக்க ஒரு ஒவ்வொருவரும் பரிசு என்றுதான் ஏழையின் துடித்த குடல் திருப்தியோடு
ந்திருந்த ஒருவரிடம் தன்கரங்களை தயாராக எடுத்து வைத்திருந்த அவர்,
என்றார்.
னக்குத் தெரியாதே' என்றாள் அந்தப்
ாயே இராகமாலிகை தெரியாதா? சரி,
சுருண்டு சுருண்டு இருந்த அவளுடைய ாடுவதுபோல. அவளுடைய தொண்டை பரும் தேவகானம் நாக்கில் துள்ளி து என்ன இராகம் என்பது அவளுக்கே ல்லோரிடமும் ஒருவிதஅமைதி குடி
போய்விட்டாள். சற்றுநேரம் கழித்து டுக்கள் காற்றில் மிதந்து வந்து ந்தில் “எளியவர்கள் வயிறார உண்ண த்தான் திரும்பத் திரும்ப ஒலித்தது.

Page 99
கிறிஸ்மஸ் விடுமுறை கழி சேர்ந்தேன். படிப்பிலோ, விளையாட்டு அந்த ரெயில் சம்பவம் சதா என் உள்
பஸ் ஸ்ரான்டில் பஸ்சுக்காக தூரத்திற்கப்பால் ஒரே கூட்டமாக { சனங்கள் ஓடிக்கொண்டு இருந்தார்க விரைந்து சென்றேன் இரண்டு பெ கொண்டு நின்றார்கள். மெதுவாக உ இரத்த வெள்ளத்தில் புரண்டு கெ பெண்ணைப் பார்க்கப் பெரிய பரிதாப போது ஓர் ராணுவ 'லொறி அந்தப் தெரிய வந்தது.
தயாராக வந்து நின்ற ஓர் ஏற்றினார்கள். ‘அம்மா’ என்று அல பெண் ஓடிவந்தாள். 96).J(656)Luu புறப்படுத்தினான் ஒரு பொலீஸ், அம்பு
"ஐயோ. அம்மா! அம்மா கொண்டே நிலத்தில் விழந்தாள் அந்த தம்பூரா தரையினொரு மூலையிலிருந் அன்று அவளுடைய இனிய சாரீரத்தே அது?
என்னுள்ளம் துடிதுடித்தது. த6 தூக்கி நிமிர்த்தினேன். அவளுடைய இருந்த யாவரும் போய்விட்டார்கள். சிறுவர்கள் மட்டும் நின்றுகொண்டிருந்த கொடுத்த காசைப்பெற்றுக்கொண்டு ஒ கொடுத்தான். சிறிது நேரத்தில் மூர்ச்ை "அம்மா, அம்மா'என்று அலற ஆரம்பி
பிச்சைக்காரியாயிருந்தலென்ன தாய்தானே. "அம்மாவை எங்கே தழுதழுத்த குரலில் கேட்டாள்.
"பயப்படாதே, ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண
"ஐயா. உங்களுக்குப் பெரிய அந்த ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண்டுபே பக்கத்திலிருந்து."
"சரி, வா!' என்று அவளை போனேன். ஆனால்.
அவள் 'அம்மா'வைப் பார்க் உலகத்துக்கு அந்த 'அம்மா’ போய்வி
பாவம், இந்த ஏழைப்பெண்ணு விட்டது இது என்ன விந்தை இந்த பொழுதை வீணாக்குகிறேன்? ஜீவகாரு அல்லது அழகு ததும்பும் யெளவனமா

ந்துபோக மறுபடியும் பட்டினம் வந்து க்களிலோ என் மனம் செல்லவில்லை. ளத்தைவிட்டு நீங்காமலே இருந்தது.
க் காத்துக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது இருந்தது. கூட்டத்தை நாடி இன்னும் 5ள். நானும் அவ்விடத்தை நோக்கி ாலீஸ்காரர்கள் கூட்டத்தை விலக்கிக் ள்ளே எட்டி நோக்கினேன். குற்றுயிராக ாண்டிருந்த ஓர் நடுத்தர வயதுள்ள கரமாயிருந்தது. விஷயத்தை ஆராய்ந்த பிச்சைக்காரியை அடித்துவிட்டது என்று
அம்புலன்ஸில் அந்தப் பிச்சைக்காரியை
றிக்கொண்டு கூட்டத்திற்குள்ளால் ஒரு கரங்களைப்பற்றி இழுத்து அப்
Uன்ஸ் புறப்பட்டு விட்டது.
என்று தொண்டை கிழியக் கத்திக் தப் பேதை, அவளுடைய கையிலிருந்த து என்னைப் பரிதாபத்தோடு பார்த்தது. ாடு ரீங்காரம் செய்த தம்பூரா அல்லவா
ரையில் அறிவின்றிக்கிடந்த பெண்ணைத் கண்கள் மூடியிருந்தன. கூட்டத்தில் ஆனால் வேடிக்கை பார்க்கச் சில ார்கள். அவர்களுள் ஒரு சிறுவன் நான் ஒரு பேணியில் கோப்பி கொண்டுவந்து சை தெளிந்த அந்தப் பெண் மறுபடியும் த்தாள்.
சீமாட்டியாயிருந்தாலென்ன? பெற்றவள் கொண்டு போய்விட்டார்கள்?" என்று
ாடு போயிருக்கிறார்கள்"
ப புண்ணியமாகவிருக்கும்; என்னையும் ாய் விடுகிறீர்களா? அம்மாவோடு நான்
அழைத்துக்கோண்டு ஆஸ்பத்திரிக்குப்
க முடியவில்லை பார்க்க முடியாத
LT6irl
க்குத் தேறுதல் கூறுவது பெரும்பாடாய் ப் பிச்சைக்காரியோடு ஏன் என்னுடைய ண்யமா? இவளுடைய கோகிலகானமா? 2 ... (8g (33

Page 100
"பெண்ணே, வீணே அழுது இந்தா, இந்த ஐந்து ரூபாவை வைத்து
"ஐயோ, நான் எங்கே பே தனியாக இந்தத் தெருக்களில் அை இருந்தால்.”
அவள் மறுபடியும் விம்ம ஆரம்பித்தாள்.
அவளைப் பார்க்கப் பரிதாப தொல்லையை விலைக்கு வாங்கி விட்( அவளுக்கு உதவி செய்வதில், அவ இன்பம்.
"அழாதே தெருக்களில் இத் இப்போது என்ன பயம்?." அர்த்த அவளுடைய முகபாவத்தைக் கண்டு பயப்படத்தான் வேண்டும் அவள் வ வேண்டும். ஆனால் நான் இவளுக்கு எ
"இவளைக் கல்யாணம் செய்து கொண்
இந்த எண்ணத்தில் ஒரு சி லேசாக.கேலியாக மலர்ந்து இந்த எண்
நிலைமையை தெரிவித்தன. அதோடு விட்டது.
திடீரென்று ஒரு யோசனை
"எனது தமையனார் விட்டில் நீ வேலை
அவள் நிமிர்ந்து என்னைப் பா
நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொண்டாள்.
மாசங்கள் நான்கு மறைந்த இருந்தேன். அன்று ஆசிரியர் கொ செலுத்திக் கொண்டிருந்த எனக்கு நே இருந்த கடிகாரத்தில் மணி ஒன்று வந்தேன். சாப்பாட்டு மேசைக்கருகில் -
"நீ இன்னுந் தூங்கவில்லையா?”
"நீங்களின்னும் சாப்பிடவில்லையே?”
"என்னுடைய சாப்பாடு இங்ே நீயுமின்னும் சாப்பிடவில்லையா?”
பதில் சொல்லாமலே அவள் அவளுடைய மார்பு ஒருமுறை விம்மித் அன்பை வைத்திருக்கிறாள்!

கொண்டிருப்பதில் பிரயோசனமில்லை. க் கொள்; நான் போகிறேன்"
rவேன்? என்ன செய்வேன்? தன்னந் 6 ou JŮu Lju JLDT&b (bäsẾTOGg5! SÐLibLDT
மாக இருந்தது. "இதேதடா, வீண் டோமே!’ என்று ஒரு நினைப்பு. ஆனால் ளோடு பேசிக் கொண்டிருப்பதில் ஒரு
தனை நாளாய் அலைந்தவள்தானே.
மில்லாமல் பேசிக்கொண்டு வந்தவன், நிறுத்திக் கொண்டேன். ஆம் அவள்
யது அழகு. அவள் பயப்படத்தான்
ான்ன உதவி செய்ய முடியும்?
டால்.’
று இனிப்பு. ஆனால் என் உதடுகள்
ணத்தின் நிலைமையை- நிறைவேறாத அந்த எண்ணமும் காற்றில் கரைந்து
செய்வாயா?"
ர்த்தாள். அந்தப் பார்வை மூலம் தனது
ன. பரீட்சைக்காகப் படித்துக்கொண்டு டுத்த குறிப்பில் முழுக்கவனத்தையும் நரம் போனதே தெரியவில்லை. எதிரே அடித்தது. அறையினின்றும் வெளியே
- அவள் நின்று கொண்டிருந்தாள்.
கதானே மேசைமேல் இருக்கிறதேட
முகத்தைக் கவிழ்த்துக் கொண்டான். தாழ்ந்தது. பாவம், என்மீது எவ்வளவு

Page 101
இன்பத்தில் இருப்பவர்கட்கு துன்பத்தையும் மூட்டும் சந்திரன், அ அவசர அவசரமாகச் சாப்பாட்டை மு கொண்ட என் உள்ளத்தில் ஜன்னலூ செலுத்த ஆரம்பித்தான். சிறிது ரே முற்றாக மாறிவிட்டேன். வெறி பிடித் கால்கள் தானாகவே அவள் தாங்கி போய் நின்றன. ஆனால் என் உள்ள
"மூடனே நீதானா சத்தியவ வெறிகொண்ட மனித மிருகங்களிட உன்னைச் சரண்புகுந்தாளே, அவளு என்று இடித்து இடித்துக் கூறியது.
என் இருதயம் அமைதியை வீட்டின் பின்புறமுள்ள அடர்ந்த மாமர என்று குளிர்காற்று வீசிக்கொண்டிருந்த கொண்டிருந்தான். 'சந்திரனைப் பற்றிய கற்பனாசக்தி' என்று எண்ணியிரு விளையாடல்கள் எல்லாம் எந்தமட் புலனாயிற்று. எனக்கும் என் உள்ளத் நடந்து கொண்டிருந்தது.
கிண்ணற்றுக்கட்டில் ஓர் உருவம் உ அது யாரென்றறிய அவ்விடம் நோக்கி
"என்ன, நீயா?”
கொலைக் குற்றவாளியைப் போல அள
"இங்கே என்ன செய்துகொண்டிருக்கிற
தண்ணிர் எடுத்துக் கொண்டு போக வர
"இந்த நடுச் சாமத்திலா? அதுவும் குட
அவள் பதிலொன்றும் பேச துளிர்த்த வியர்வை நிலவில் மினுங்கிய
"பெண்ணே, நீ . ' இட் ஓசையில் கீறல்விழுந்தது. என்னுை உணர்ந்து கொண்டுதான் இருக்க வே அவள் கண்களில் நிரம்பியிருந்த கொண்டிருந்தது.
இந்த நிலமையைச் சமாளிக்க முடியவி
"சரி; நான் போகிறேன்" என்று கூறிவி
"சுவாமி" என்று கத்தினாள் அவள்.
திடுக்கிட்டுத் திரும்பி நின்றேன்.

ன்பத்தையும், துன்பத்திலிருப்பவர்கட்குத் று எனக்கு என்னத்தை ஊட்டினானோ? த்துக் கொண்டு படுக்கையில் படுத்துக் ாக வந்த சந்திரன் இறுமாப்புடன் ஆட்சி ரத்தில் உள்ளத்திலும், உருவத்திலும் நாயைப் போல் வெளிக்கிளம்பி என் கொண்டிருந்த அறையின் கதவருகில்
)
தி? உன் லட்சியம்தான் என்ன? காம ருந்து என்னைக் காப்பாற்று' என்று $கு நீ செய்யும் உதவி இதுதானா?”
நாடியது. தனிமையில்தானே அமைதி? ந்தின் கீழ் உட்கார்ந்தேன். "ஜிலு ஜிலு' து. சந்திரன் தன் கடமையைச் செய்து
செயல்களெல்லாம் கவிகளின் வெறும் த என்னுள்ளத்தில் அவன் திரு டில் உண்மை என்பது அன்றுதான் துக்குமிடையில். நீண்டநேரம் விவாதம்
ட்கார்ந்து கொண்டிருந்ததைக் கண்டு, F சென்றேன்.
பள் நடுநடுங்கினாள்.
ய்?" என்றேன் மறுபடியும்.
தேன்"
மில்லாமலா?”
ாமல் நின்றாள். அவள் நெற்றியில் g).
பொழுது பேசும்பொழுது என்குரலில் ய நிலைமையை அவள் நன்றாக ண்டும். நிமிர்ந்து என்னைப் பார்த்தாள். கண்ணிர் கன்னங்களில் வழிந்து
ങ്ങബ.
டுத் திரும்பி நடந்தேன்.

Page 102
அவள் ஓடிவந்து என் "கா இன்னமும் என் மனதைத் தெரிந்து கொண்டே, தனது கண்ணிரால் எனது
நான் அவள் தோள்கை மலர்க்கொடிபோல என்முன் துவண்டு ஒன்றையொன்று நோக்கின. வாய்ப்பே ஒன்று கலந்தது போல்.
அவளை என்னோடு அணைத்துக் கொ
மறுநாள் 6)gu விழிக்கு படுக்கையைவிட்டு வெளியே செல்ல அவளின் முகத்தில் விழிக்க மடியும் கடலில் ஆழ்ந்தேன்.
"என்ன, உனக்கின்னுந் தூக்க 'இன்னும் வரவில்லையே' என்று அ நீயின்னும் கொட்டாவி விட்டுக் செ அண்ணனின் மகள் கூறியதைக் கேட அப்படியே சமைந்துவிட்டேன். நான் அப்பொழுதுதான் நினைவிற்கு வந்தது.
கால்கள் தள்ளாட வெளியில் என் கண்களுக்குத் தெரிந்தது. மிருகங்களிடமிருந்து அவளைக் கா ஏளனமாகக் கூறி நகைப்பது போல எ
"இவள் ஏன் சொல்லாமல் G3a5 Tf.
"எனக்கு எப்படித் தெரியும்" கூறினேன். ஆனால் என் உள்ளம்.? ஒரு குற்றம் என் உள்ளத்தை அழுத்தி அறிய முடியும்?
காலச் சக்கரத்தின் வேகத்தில் பெண் சிறிது சிறிதாக அழிந்து கலாசாலையில் படிக்கும்போது எனக் உற்பத்தியானபின் முற்றாக அப்பென வேண்டும். சில சமயங்களில் சந்தர் வந்தாலும் அது வெகுநேரம் நிலைத்தி
"இந்த விடுமுறைக்கு ஊருக்( வீட்டுக்கு வந்துவிட்டுத்தான் போகவேன
"வசந்தா என் வார்த்தையி அண்ணனும், மனைவியும் கூடவரும் முடியும்? எனக்கு மட்டும் உன்னோடு இஷ்டமில்லையா?”
"எங்களுடைய வழியில் இந்த முளைக்கிறார்களோ?" என்று கூறி

ல்களைப் பிடித்துக்கொண்டு" "ஸ்வாமி கொள்ளவில்லையா? என்று கூறிக் பாதங்களைக் கழுவினாள்.
ளப்பிடித்துத் தூக்கினேன். 6)ITլգա துவண்டு நின்றாள். இருவர் முகங்களும் ச்சில் என்ன பயன்? எங்கள் உள்ளம்
ண்டேன்.
தம்போது ஒன்பது மணியிருக்கும். என்மனம் ஒப்பவில்லை. நான் எவ்விதம் ? படுக்கையிலிருந்தபடியே சிந்தனைக்
கமா? அவளைத் தேடிச் சென்ற அப்பா ம்மா கலங்கிக்கொண்டு இருக்கிறாள். 5ாண்டு இருக்கிறாயோ!" என்று என் ட்டவுடன், இடியேறுகேட்ட சர்ப்பம்போல் ன்செய்தது துரோகம்என்பது எனக்கு
'அவள் எங்கே போயிருப்பாள்?
) வந்தேன். எங்கும் ஒரே சூன்யமாய் "காமக்கண்களால் நோக்கும் மனித ப்பாற்றி விட்டாயா?" என்று யாரோ ன் உள்ளத்தில் பட்டது.
டவேண்டும்?” என் என் அண்ணர் 9 l
என்று கூறி6ே:ான். வாயால் மட்டுந்தான் சகிக்க முடியா த - மன்னிக்க முடியாத நிக்கொண்டிருப்பதை அவர்களால் எப்படி
), என் உள்ளத்திலிருந்த அந்த ஏழைப் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் ஆசிரிய கும். வசந்தாவுக்கும் இடையில் காதல் ன் அழிந்துவிட்டாள் என்றுதான் கூற ப்பத்தையொட்டி அவளுடைய நினைவு ருப்பதில்லை.
குப் போகமுன் கட்டாயம் எங்களுடைய ண்டும்" என்றாள் வசந்தா.
ல் உனக்கு நம்பிக்கை இல்லையா? போது நான் எப்படி உன்னிடம் வர ஒரு நாளை ஆனந்தமாய்க் கழிப்பது
3 அண்ணனும்,தம்பியும் எங்கிருந்துதான் அவள் அலுத்துக் கொண்டாள். பிறகு,

Page 103
"அடுத்த மாசம் இருபத்தோராந் திகதி கவ்விக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த வி
நன்றாக இருக்கும்” என்றாள்.
"அப்படிக் கூறமுடியுமா வசந்த ஆனந்தமாய் கழிக்க ஆவலோடு நாளை பொழுது புலர்ந்தால் அவர் பார்க்க வேகமாக ஒடிக்கொண்டிருக்குே படுவதை பார்த்தாயா?" "அதோ, வண்
"ஏன் நீ இன்றைக்கே புறப்படுகிறாயா?"
"ஆம், நான் இன்றைக்கே ( போது வரவேற்க வசதியாகயிருக்கு இன்றைக்கே போகவேண்டுமென்று நினைத்தபடி எதுவும் நடக்கிறதா?”
உண்மையில் வசந்தாவைப் ட் இருந்தது.அவள் கண்கள் கலங்குவதை குமுறிக் கொண்டுவரும் கண்ணிரை "வாரத்திற்கு இரண்டு கடிதங்களாவ அடக்கிக் கொண்டு கூறினேன்.
“சரி” என்று தலையசைத்தாள் கம்மிவிட்டது. பிரிவுபசாரம் கூறி அவ மெல்லிய ரேகை அவள் நெற்றியில் ப நாணத்தால் சிவந்தன. அவளுடைய என்னிடமிருந்து எதையோ பெறத் துடித்
பின்பு, கலகலவென்ற சத்த குள்ளிருந்து கண்ணிர் நிறைந்த கொண்டிருந்தன.
TF 60)6) தொடங்க இ ஊரிலிருந்து புறப்பட்டேன். வசந்தாவி சுமார் நாலுமணியிருக்கும். "முன்அறிவு என்று அன்பு ததும்பக் கூறிக்கொண்டு
"நான் வருவதை முன்கூட்டிே செய்வாய்?"
"செய்வதென்ன? நீங்கள் வ என்று கூறி ஒரு காவற்காரனை வாசலி
"நல்லவேளையாக உனக்கு அது போதும்"
“எந்தச் சிரமம்”
"காவற்காரனை நியமிக்கும் சிரமந்தான்
'கலகலவென்று சிரித்துக்கொ நிமிஷத்திற்கு ஒருதரம் உள்ளே

இந்தச் சனியன் எத்தனை நாட்களைக் டுமுறையே இல்லாவிட்டால் எவ்வளவு
நா? எத்தனைபேர் இந்த விடுமுறையை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ர்கள் உள்ளங்கள் புகையிரதத்திலும் மே! இன்று எங்கள் விடுதி அமர்க்களப் டியும் வந்து விட்டது"
போய்விட்டால் நீங்கள் நாளை வரும் மென்று நினைத்து அதிபரிடம் நான் கேட்டுக்கொண்டேன். ஆனால் நாம்
பிரிவதென்றால் என்னவோ போலத்தான் தப்பார்க்கும்போது என் கண்களிலிருந்து
எப்படி எனைால் அடக்க முடியும். து போடு' என்ற என் துக்கத்தை
அவள். பேசமுடியாமல் அவள் குரல் ள் கையைப் பற்றினேன். நாணத்தின் டர்ந்தது. ஸ்படிகம் போன்ற கன்னங்கள்
றோஜா இதழ் போன்ற உதடுகள் தன.
த்தோடு ஓடிக்கொண்டிருந்த வண்டிக் இரு கண்கள் என்னை நோக்கிக்
ரண்டு நாட்களுக்கு முன்னதாகவே iன் வீட்டை அடையும்போது மாலை பித்தல் இல்லாமலே வந்துவிட்டீர்களே!" என்னை வரவேற்றாள் வசந்தா.
ய உனக்குத் தெரிவித்தால் நீ என்ன
பந்தால் உள்ளேயே வரவிடக்கூடாது'
லேயே நிற்கவிட்டிருப்பேன்"
அந்தச்சிரமங் கொடுக்காமல் விட்டேனே
ாண்டு உள்ளே ஓடிய அவள், பிறகு போவதும், வெளியே வருவதுமாக

Page 104
இருந்தாள். நான் வெளியே போடப்பட கொண்டிருந்தேன்.
"என்னை மன்னிக்கவேண்டும். இருக்க விட்டுவிட்டேன்'
"பரவாயில்லை; இப்பொழுத வந்தாயே!”
"என் வேலைகள் இன்னும் உங்கள் உடைகளை மாற்ற வேண்ட ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட ஓர் அறைக்கு என
சுமார் அரைமணிநேரம் கழித் கேட்டு நித்திரைபோற் பாசாங்கு செய்( கண்ணை விழித்த போது பரக்கப்பர ‘வெடவெட' என நடுங்க 'அவள் நி துண்டுகளாக வெடித்துப்போய்க் கிடந் ஓர் உதாரணமாகக் கிடந்தது. துக்க மாறிக் காட்சியளித்தன. என்னையே ச நின்ற அவள் அவசர அவசரமாக ஆரம்பித்தாள். சத்தத்தைக் கேட்டு போட்டு உடைத்து விட்டு அழுகிறாய வசைமாரி பொழிய ஆரம்பித்தாள்; குழந்தையொன்று தட்டுத்தடுமாறி கரங்களால் அவளின் சேலையைப் பி கொஞ்சும் பாவனையில் கேட்டது. வாஞ்சையோடு குழந்தையைக்கட்டி அவள்.
என் வாழ்க்கையின் இன்பம் , போல் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தேன்.
"எழுந்திருங்கள் சாப்பாடெ
கூறிக்கொண்டு மறுபடியும் உள்ளே நு
நான் தலையை நிமிர்த்தினே இரு கண்கள் கண்ணிரில் மிதப்பதை ஏக்கம் நிறைந்த தொனியிற் கேட்டாள்
"வசந்தா, இந்தப் பாவியை காமத்திற்கடிமைப்பட்ட பதிதன், மற்ற கசடன், பெண்மையின் தெய்வீகத்தன் என்னை மன்னித்துவிடு வசந்தா”
“எனக்கு ஒன்றும் விளங்கவில் நடந்துவிட்டது”
"வசந்தா நீ என்னை உண்மையாய் க
“இது என்ன கேள்வி"

ட்டிருந்த ஓர் நாற்காலியில் உட்கார்ந்து
உங்களை வெகுநேரம் தனிமையில்
ாவது நீ உன் வேலைகள் முடித்து
) முடியவில்லையே எழுந்திருங்கள்; ாமா?” என்று கூறிக்கொண்டு எனக்காக
னை அழைத்துச் சென்றாள்.
து வசந்தா வரும் காலடிச் சத்தத்தைக் தேன். 'கலின்'என்ற சப்தத்தைக் கேட்டுக் க்க விழித்துக் கொண்டு கைகால்கள் ன்று கொண்டிருந்தாள். நிலத்தில் நூறு த தேநீர் கோப்பை என் உள்ளத்திற்கு மும் பயமும் அவள் முகத்தில் மாறி ற்று நேரம் உற்று நோக்கிய வண்ணம் உடைந்த துண்டுகளைப் பொறுக்க உள்ளே நுழைந்த வசந்தா, "கீழே ா? கழுதை முகத்தைப் பார்" என்று அப்பொழுது சுமார் மூன்று வயசுக் உள்ளே நுழைந்து தன் குஞ்சுக் டித்துக்கொண்டு. ‘ஏம்மா அழுறா என்று விக்கிவிக்கிப் பலத்து அழுதுகொண்டு மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள்
அஸ்தமித்து விட்டது. கொலைகாரனைப்
ல்லாம் தயாராய் விட்டது" என்று ழைந்தாள் வசந்தா.
ன். வெளிறிப்போயிருந்த என் முகத்தில் தக் கண்டவுடன் "என்ன அது' என்று
வசந்தா.
மறந்து விடு. நான் கொலைகாரன் வர்கள் துன்பத்தில் இன்பமனுபவிக்கும் ாமை அறியாத மூர்க்கன் - துரோகி,
லையே அதற்குள் உங்களுக்கு என்ன
ாதலிக்கிறாயா?

Page 105
"நீ என்னைக் காதலிப்பது இன்பத்தை நாடிச்செல்லும் உன்காதல D6 35L60LDu6)6)6JT.
"இது என்ன விளையாட்டு. ஐ அதில் சுமக்க முடியாத பாரத்தைச் ச என் நெஞ்சைத் தொட்டுப் பாருங் கொதிப்பது உங்களுக்கு விளங்கு உங்களுக்கு என்ன பிடித்து விட்டதென் விழுகிறேன்; நடந்தது என்னவென்று கூ
"வசந்தா, நான் உன்னிடம் கூ நான் மகாபாவியென்பதை ஒப்புக்கொள் வந்த - என் அன்பிற்கு அடிமைப்பட்ட, ஏழைப் பெண்ணை என் காமக் கரு குணம் பெண்களுக்கே உரியது' என்பே
கூறி முடிப்பதற்குள் "ஐயோ யாரோ அவலக் குரலில் அலறுவதைக்
‘என்ன நடந்தது' என்று படபடப்புடன் ே
"மேல் மாடியிலிருந்து தவறி.”
என்முன் தெரியும் பொருட்க "ஐயோ’ என்றலறிக்கொண்டு இற தலையைத் தூக்கி என் மடிமீது வைத் தாரையாகப் பெருகியது. ‘என் கண்ணே வாழ்க்கையைக் கெடுத்து அதற்கு பாடங் கற்பித்துவிட்டாயே அழிய பொன்னான உயிரை ஏன் மாய்த்துக் அருமைக்குழந்தையை யார் கையில்
"சுவாமி, என்வாழ்வில் நா இன்றுதான் அடைகிறேன். என் உயிர் உயிர்விட நான் எத்தனை ஜென்மங் உயிர் சாந்தி அடைவதற்கு உங்கள் என்ற அந்த ஒரு சொல்லே போதுே கவலை எனக்கு எதற்கு.? உங்கள் உங்களிடம் கேட்க வேண்டுமா?” என விளங்காமல் மிரள மிரள விழித் கரங்களைப் பிடித்து என்னிடம் ஒப்பை
"என் செல்வமே, இனி இ அம்மாவை மறந்துவிடு” என்று கூ வருடினாள்.
"எங்கேம்மா போறாய்" என் நின்ற குழந்தையின் மெல்லிய ன அழுத்தினாள் அவள். பிறகு.
S946JG560DLu u SjöLDT, É சென்றுகொண்டிருந்தது.

உண்மையானால் உண்மையான ஓர் ன் உள்ளத்திற்கு ஒருவழி காட்டுவது
யா! இந்த இருதயம் மென்மையானது. மத்தி என்னைக் கொல்ல வேண்டாம். கள். இந்தப் பேதையின் உள்ளங் b. அரை மணித்தியாலத்திற்குள் று தெரியவில்லையே! உங்கள் காலில் றமாட்டீர்களா?”
றாமல் ஒழிப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது? ளுகிறேன். என்னையே கதியென நம்பி பரிசுத்தமான மகாலட்சுமி போன்ற ஒரு வியாகப் பாவித்தேன். அவள் தியாக தை நிரூபித்து விட்டாள். ஆனால் .
ஐயொ! அம்மா , அம்மா" என்று கேட்டு இருவரும் வெளியே ஒடினோம்.
கட்டாள் வசந்தா.
ளெல்லாம் சுழல்வதுபோல இருந்தது. க்குந் தறுவாயிலிருக்கும் அவளின் தேன். என் கண்களிலிருந்து நீர் தாரை ன, உன் பெருமையை உணராது உன் முற்றுப்புள்ளியிட்ட இந்தப் பாவிக்குப் வேண்டியவன் நான் இருக்க, உன் கொண்டாய். என் செல்வமே? உன் ஒப்படைத்து விட்டுச் செல்கிறாய்?"
ன் என்றும் அடையாத இன்பத்தை க்குயிரான அன்புக் காதலரின் மடியில் களில் புண்ணியஞ் செய்தேனோ? என் வாயிலிருந்து வந்த 'என் கண்ணே ம! என் பிரபு, குழந்தையைப் பற்றிய குழந்தையைப் பாதுகாக்கும்படி நான் று அலறிக்கொண்டு. அருகில் ஒன்றும் துக் கொண்டு நின்ற குழந்தையின் .த்தாள்.
துதான் உனது அம்மா. இந்த எழை வசந்தாவின் கரங்களை அன்போடு
கேட்டுக்கொண்டு வரண்ட முகத்தோடு ககளைப் பிடித்துத் தனது மார்போடு
ம்மதியான ஓர் உலகத்தை நாடிச்
O
8

Page 106
947 (72/7tJ36.
O 9Guar O உலகக்கனர்கள்

f

Page 107
அவன் பெயர் -
என்னவோ! பெயரிலே என்ன பெயர்கள் காற்றிலே மிதக்கின்றன.
அவன் உருவம் மறக்க முடி சொல்லவில்லை; இளமையிலே பழகி உருவத்தை மனத்திலே நிலைக்கச் ெ
அந்தக் குற்றம் - நிச்சயமாக என்னுை
நான் ஒருபொழுதுமே அவன அவன்தான் மெதுவாக இனிமையாக அவன் அப்படி அழைக்கிற ஒசைன மென்றே பல சந்தர்ப்பங்களை ஏற்படு செய்ததுகூட, என்னுடைய குற்றமல்ல.
சீ ! உண்மையைச் சொல்வதிலே என்
உண்மையை அப்படியே கொட்டி விடு
இரண்டுபேரும் ஒன்றாகத்த பள்ளிக்கூடத்திலே, குழந்தைப் பருவ காலமாகிய அந்தச் சில வருஷங்கள்
சரியாக எட்டு
அரிச்சுவடி தொடங்கித் தமிழ் ஒரு வகுப்பிலாவது அவன் தனது மு சமயங்களில் எனக்கோ அவன்மேல் தடவையாவது அவனை முந்திவிட்டே எண்ணியிருக்கிறேன்.
அது எண்ணக்கூடிய ஒருவி கூடிய ஒரு விஷயமாகக் காணப்படவில்
ஒரு நாள் -
நான் அழுதுவிட்டேன்.
"எப்பொழுதாவது என்னை மு மூளையும், திறமையும் அடுப்பு எரிக்க
இப்படி அவன் விளையாட்ட பற்றி எரிந்தது : என்னால் பதில் கூற கொண்டது. முன்னால் நின்ற அவனது நீர்ப்படலம் ஒன்று மூடித் திரையிட்டிருர

lugar
இருக்கிறது? எத்தனையோ அழகான
யாதது. அத்தனை 'அழகு என்று நான் ய தோஷம் அவ்வளவு தூரம் அவனது சய்து விட்டது.
டயதல்ல.
னப் பெயர் சொல்லி அழைத்ததில்லை. என்னைப் பெயர் சொல்லி அழைப்பான். யக் கேட்கிறதற்காக, நான் வேண்டு }த்திக்கொண்டிருக்கிறேன். அப்படி நான்
ன வெட்கமிருக்கிறது?
கிறேன்.
ான் படித்தோம். அந்தத் தமிழ்ப் வத்துக் கனவுகள் முளைகொள்ளுகிற
எட்டுவரை ஒன்றாகத்தான் படித்தோம். )தல் ஸ்தானததை கைவிட்டானா? சில ல் பொறாமை ஏற்பட்டதுண்டு. 'ஒரு ன் என்றால்’ என்று பல தடவைகளில்
ஷயமாக இருந்ததே தவிர, செய்யக் bலை.
ந்தியிருக்கிறாயா? பாவம்; உன்னுடைய த்தான் உதவும்"
ாகச் சொன்னதுமே எனக்கு ஆத்திரம் முடியவில்லை; தொண்டை அடைத்துக் உருவம் மறைந்துவிட்டது, கண்களை ந்தது.
82

Page 108
அவனது பேச்சு மறுபடியும் பக்கத்திலே ஒருவருமே இல்லை.
"அதை நீ பார்க்க வேண்டாம்"
என்ற வார்த்தைகள் உடைந் ஆத்திரத்தோடு வெளிவந்தன.
அவனுக்கு முகத்தைக்காட்டிக் மேல், கைகளினிடையே முகத்தைப் அழவேண்டும் போல் இருந்தது. ஆத்தி
நீண்ட நேர மெளனத்துக்குப் பிறகு - "
நான் ஒன்றும் பேசவில்லை. ெ கைகளால் எனது தலையைத் ெ துடைத்துக்கொண்டு நிமிர்ந்தேன் க வாயிலிருந்து பீரங்கி ஒன்று வெடித்தது
வெற்றி கொண்ட வெறியே அவனது கண்களிலிருந்து நீர் ஓடிக்கெ வெடித்தது. அவனது மனதும் வெடித்து
இருவருக்கும் மத்தியில் நி மாதிரியில் அவன் அடிமேல் அடி வை கூரியமுனை எனது இருதயத்திலே குத் இரக்கமில்லாமல் அவன் போய்க் கெ சமாதானம் பண்ணு ஒடு ' என்று உடலையே நடுங்கச் செய்தது. சமாதானம் பண்ணவுமில்லை. நான் அழைப்பதில்லையே!
மறுநாள் -
நான் மயக்கமடைந்து விழுந்து விட்டே
வகுப்பிலே, ஆசிரியர் ஏதோ சொன்னேன்; பதில் பிழையாகப் போ எல்லோருமே பிழையாகத்தான் ெ சொல்லாமல் சரியாகச் சொல்லிவி உட்காரும்படி சொன்னார். மற்றவர்க எனக்கு உடலும் வலித்தது. தலை - வலித்தன. மயங்கி விழுந்துவிட்டேன்.
நான் விழித்துப்பார்த்தபோது கொண்டு நின்றார். வாங்கின்மேல் ந மடியின்மேல் எனது தலைகிடந்தது பார்த்தேன்.
அவனை " நீயா? " என்று பாவனையி
மெதுவாக என்தலையை தடவினான்.

கேட்டது "ஐயோ. அழுகிறாயா?
து சிதைந்துபோய் என் வாயிலிருந்து
கொண்டிருக்கவிரும்பாமல் மேசையின் புதைத்துக் கொண்டேன். நன்றாக ம் தீர அழுதேன்.
விஜயா" என்றான் அவன்.
காஞ்சம் செல்ல பயத்தினால் நடுங்கும் தாட்டு நிமிர்த்தினான். கண்களைத் ாளிபோல. "போடா” என்று எனது
ாடு அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தேன். ாண்டிருந்தது என் மனது 'படிர் என்று த்தான் இருக்க வேண்டும்.
லவிய மெளனத்தைக் கெளரவிக்கிற த்து நகர்ந்து சென்றான். மெளனத்தின் ந்திற்று. இரக்கமின்றி அதிலும் துளிகூட ாண்டிருந்தான். "அவனைக் கூப்பிட்டுச்
எங்கிருந்தோ கேட்ட தொனி என் நான் அவனைக் கூப்பிடவுமில்லை; தான் அவனைப் பெயர் சொல்லி
ன்.
கேட்டார். நான் எழுந்து நின்று பதில் ய்விட்டது. மற்றவர்களையும் கேட்டார். சான்னார்கள். அவன் பிழையாகச் ட்டான். ஆசிரியர் அவனை மட்டும் ள் எல்லாம் கால்வலிக்க நின்றோம். மூளை கூட வலித்தன. உணர்ச்சிகளும்
ஆசிரியர் ஒருபுத்தகத்தால் விசிறிக் ான் படுத்திருந்தேன். யாரோ ஒருவரின் மெதுவாக தலையை நிமிர்த்திப்
ல் கேட்டுக்கொண்டேன்

Page 109
மறுபடியும் மயக்கமாக இரு அவனுடைய மடியிலே தலையை வை:
அந்த ஞாபக மாலையிலே அவன்தான் அந்த மாலையைக் கோர் மாலை பூரணமாவதன் முன்னரே, இரு
உருக்குலையாத அந்த ஞாபகமாலைச்
அதே போலவே சென்ற மாத இருந்து வந்து கொண்டிருந்தேன். சந்திக்கின்ற சந்திப்பிலே நான் அவ6ை அதைப்பிடித்துக்கொண்டு தெருவோர கொண்டிருந்தான்.
வண்டி ஒர் ஏற்றத்திலே ஏ படிப்படியாகக் குறைந்துகொண்டு வ கொண்டே வந்தான். அவன் கையிே காண்டேகரின் இரு துருவங்கள்.
இரண்டு துருவங்களும் நெருா உச்சஸ் தாயியிலே, மாட்டை விரட்டி நிமிர்ந்து பார்த்தான். இரண்டு துருவி இரண்டுக்கும் இடையே தீவிரம் கூடிய
என் உடம்பு விறுவிறுத்தது.
வைரமணியொன்று தெறித்து அவனிடம் கொடுத்தேன்.
அவனே அந்த ஞாபகமாை கட்டும்.
ஒரு மாதப் பத்திரிகையின் ஆ விலாசமும் எழுதியிருந்தேன். அதற்கு எழுதுகிறீர்களா? என்று எழுதினேன். அவன் பக்கமாக அறிந்தேன்.
egy una) 1155)ó)sodab g)25yb அவன் நன்றாக அறிவான். அதைச் விடவில்லை. அப்படித்தான் எண்ண ே நடுங்கிற்று. அந்த இதழ் வேறுமனிதரது
எனது பெயர் அம்பலத்திலே கிட்ட இல்லை.
அவனை நோக்கி மீண்டும் பார்த்தான். பத்திரிகை இருக்கும் இடத்
நல்லவேளை அவன் திரும்பி எடுத்ததும் நிமிர்ந்து பார்த்தான்; நானு பின்னால் இரண்டு சைக்கிள்கள் வந்து வீடு போகிற திருப்பத்திலே அவன் திரும்பிற்று ஒரு மூலையிலே. அவ போனான்.

ந்தது. கண்களை மூடிக்கொண்டேன். த்து படுத்திருக்கலாம் அல்லவா?
古
t) இவைகள் ஒன்றிரண்டு மணிகள். க்க ஆரம்பித்தான்; நானும் கோர்த்தேன். வரும் பிரிந்துவிட்டோம்.
க்கு, இன்னுமொரு மணி.
தம், மாட்டுவண்டியிலே, கலாசாலையில் தெருவிலே ஒழுங்கை ஒன்று வந்து னக் கண்டேன். கையிலே ஒரு புத்தகம். மாக வண்டிக்குப் பின்னால் வந்து
றிக்கொண்டிருந்தது. அதனால் வேகம் ந்தது. அவன் வண்டியை நெருங்கிக் லே இருந்த புத்தகத்தைப் பார்த்தேன்.
ங்கிக் கொண்டே வந்தன. வண்டிக்காரன் பவாறே பாடிக்கொண்டிருந்தான். அவன் பங்களும் ஒன்றையொன்று கவர்ந்தன.
காந்தப் புலமொன்று
உருண்டு ஒடிற்று. நான் அதை எடுத்து
லயை மறுபடியும் கோர்க்க ஆரம்பிக்
பூண்டுப் பேரிதழ். அதிலே என் பெயரும் ப் பக்கத்திலே பெஞ்சிலினால் கடிதம் கைநடுங்க உயிர்துடிக்க அந்த இதழை
ஒன்று தனக்கு முன்னால் விழுந்ததை க்குனிந்து எடுக்க அவனுக்கு கர்வம் வேண்டியிருந்தது. என் உடம்பு மிகவும்
பார்வையிலே அகப்பட்டுவிட்டால்?
விடப்படும். பார்த்தேன். வேறு எவருமே
) பத்திரிகையை வீசினேன். அவன் தை சுட்டிக் காட்டினேன்.
பிப்போய் அதை எடுத்துக் கொண்டான். Iம் பார்த்தேன். எதிரே ஒரு மோட்டார் - கொண்டிருந்தன. வண்டியும் திரும்பிற்று.
நின்று பார்த்தான். வண்டி பிறகும் |ன் என் பார்வையிலிருந்து மறைந்து
84

Page 110
நெடுக நின்று பார்த்திருப்பான் ' என்
மறுபடியும் ஒரு மணி. அவ: நான் தான் கோர்க்க வேண்டும். அந்த லஜ்ஜையுடன், ஆவலாகப் பார்த்தேன். எழுதவே முடியாது. வேண்டும் என்ற பார். உன்னைப்பற்றி என்ன எழுதியிரு
"கடிதம் எழுத என்று பல முடிகிறதா? பேனாவைத் திறந்து 6 நிறைந்த, மனித உணர்ச்சிகளைப் தோன்றிப் புன்னகை பூக்கிறது. கண் சக்திகள் எல்லாம் சிதறுண்டு பே சேர்த்து, எழுத என்று ஆரம்பித்து விட்
பேனாவின் கூரிய முனையி உனது உருவம் நர்த்தனமாடுகிறது. கூரிய முனையினால் கீற என்னால் எப்
"என் உயிரே போய்விடு வேண்டுமானால், இதோ- உன்னால் மு பார். இயற்கையின் பாஷையிலே, ! படித்துப்பார். உன்னால் படிக்க { வேறெவராலுமே முடியாது.”
"விஜயா. இனியும் உன் முக
எழுதுகிறாயா?" இவ்வளவோடு அ அவன் பெயர் - தெரியும், சொல்லமாட்
புதிதாக அந்த மாலைக்கு இரண்டு ! அவருடையது.
இனி -? நான்தானே ஒரு மன பதிலுக்கு அவர் ஒரு மணிதர எத்தலை
அத்தனை நாட்களும் சகித்துக் கொ6
ஆனால் -
ஒரு ரகஸ்யம்,
அவரும் நானும், நட்சத்தி
எத்தனையோ மணிகளை உடனுக்கு
மாலை பூர்த்தியாகிவிடும். அதை அணி
அவரைவிட்டு நான் மட்டும் , அணியக்கூடாது.
"பொறுத்துப் பார்க்கிறதுதானே " என்

று எனது கர்வம் சொல்லிற்று.
ன் அதை அனுப்பி இருந்தான். அதை 5 மணி -"விஜயா" என்று ஆரம்பித்தது.
- என்ன."கடிதமா வேண்டும்? என்னால் ால் என் இருதய ஏட்டினைத் திறந்து க்கிறது என்று”
முறை ஆரம்பித்தேன். ஆனால் அது ாழுத ஆரம்பித்ததும், உனது மாயம் ய்த்து விடுகிறமுகம் கடதாசியின் மேல் கள் நடனமாடுகிற வேகத்திலே எனது ாகின்றன. ஒருவிதமாகச் சக்திகளைச் Lstgjib dinil
ன் கீழே போகனப் புன்னகையோடு உனது உருவத்தின்மேலே பேனாவின்
படி முடியும்?"
ம். வேண்டாம்; எழுத முடியாது.
pடியும். என் இருதய ஏட்டினைத் திறந்து பக்கம் பக்கமாக எழுதப்பட்டிருப்பதைப் முடியும். உன்னால் தான் முடியும்.
த்தில் பேனாவால் கீற முடியாது. "பதில் வன் கையெழுத்துப் போட்டிருந்தான். டேன்.
மணிகள். ஒன்று என்னுடையது; மற்றது
னி கொடுக்க வேண்டும்? கொடுத்தாலும் Iயோ நாட்கள் செல்லும்.
கண்டிருக்க முடியாது.
ரங்களைப் போல, எண்ணிக்கையற்ற குடன் பரிமாறிக்கொள்ளுவோம். பிறகு வதற்கு
அணியக்கூடாது. என்னைவிட்டு அவரும்
று ஒருகுரல் கேட்கிறது.

Page 111
இடலகக்
ஆசிரியர் ஜகதீசனால் ப வருஷங்கள்கூட தரித்திருக்க முடியாது அதே வாழ்க்கையில் பத்து வருஷங்க

கண்கள்
ஸ்ளிக்கூட வாழ்க்கையில் இரண்டு போல் தோன்றிற்று. ஆனால் அவன் ள் தோய்ந்திருக்க வேண்டும் என்பது

Page 112
போல விதி ருக்மிணியின் முகத்தி சாயலை எழுதியிருந்தது. எட்டு வயது முகம், உருவம் எல்லாம் ஜகதீசனு காட்டி அவனைத் திணற வைத்துவிட மாணவருள்ளும் அவள்தான் மனிதரீதி மனத்திலே தோன்றினாள். அந்தத் வெறுப்படைந்து புறப்பட எண்ணியபே வந்து சேர்ந்தாள். அவளைக் கண்ட வேண்டும், என்ற அவனது எண்ணம் உ
ருக்மிணியின் கண்கள், நெற் எல்லாம் ஜகதீசனுக்குப் புதுமையாக6ே கொண்டிருக்கும் அவளது கண்களுக்கு நெற்றி - புதுமையுடன் கூடி, மழலைக் அந்த வாய் - மயக்கத்தைக் கொடுத் மோகனச் சிரிப்பு - எல்லாம் ஜகதீசg யற்ற ஜடங்களின் நடுவிலே கிடைத்த
வெறுப்புத் தட்டியிருந்த வாழ்க் ஜகதீசனது மனத்திலே நிரம்பிக்கிடந்த படிப்படியாக அவள் மறையச் செய்து, தோன்றும்படி செய்தாள். அத்தனை துடையவளானதைக் கண்டபோது இருந்தது. விதியின் விசித்திரமான ஆச்சரியம் உண்டாகாது?
அன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை. ம என்று ஜகதீசன் புறப்பட்டான். வழியிலே ஓடிவந்தாள். அவளைக் கண்டதுமே ருக்மிணி ஓடாதே, விழுந்துவிடப் போக ருக்மிணி ஒடுவதை நிறுத்தவில்லை. அணைத்துக் கொண்டாள்.
"வாத்தியார், உங்களை அம்மா கூட்டிக
களைப்பினால் அவளது வார்த் தலையைத் தடவிக்கொண்டே "அம்மா ஏன்?" என்று கேட்டான்.
ஜகதீசனுக்கு ருக்மிணியைத் தெரியாது. வீடும் தெரியாது. ஆனால் மட்டும் தெரியும்.
ருக்மிணி அவனை நிமிர்ர தெரியாது. வாருங்கோ’ என்று அவ “உங்கள் வீடு எங்கே அம்மா?" எ6 அவனால் கேட்க முடியவில்லை. "அ வீடு" என்று சொல்லிக்கொண்டே ருக்ப அசைவுக்கேற்பத் தானும்அசைந்து ஜகதீசன் அவள் பின்னால் நடந்தான். சூழ்நிலையிலே அவனது உள்ளம் அ மடைந்ததோ என்று சொல்ல முடியவில்

ல மீறமுடியாத ஒரு கட்டளையின்
நிரம்பாத அந்தச் சிறுமி ருக்மிணியின் கு அந்தக் கட்டளையின் சாயலைக் டன. பள்ளிக்கூடத்திலிருந்த அத்தனை பிலே உள்ள ஒருத்தியாக ஜகதீசனின் தொழிலே வேண்டாம் என்று அவன் துதான் ருக்மிணி பள்ளிக் கூடத்தில் பிறகு, எங்கேயாவது தொலைந்துவிட ருக்குலைந்து சிதைந்துபோய் விட்டது.
7. வாய், உருவம், அசைவு, நெளிவு தோன்றின. மோகனத்தைப் பொழிந்து மெருகிடுவது போல அமைந்திருந்த குவியலை அள்ளி அள்ளிக் கொட்டும் துக் கூத்தாடும்படி செய்துவிடும் அந்த றுக்கு எவ்விதம் தோற்றும்? உணர்ச்சி தெய்வக் குழந்தையல்லவா அவள்?
கைக்கு அவள் புத்துயிர் கொடுத்தாள். வெறுப்புணர்ச்சிகள் எல்லாவற்றையும் இன்ப அலைகளை அவனது மனத்தில் பெருமைக்கும் அந்தச் சிறுமி உரித் ஜகதீசனுக்குமே ஆச்சரியமாகத்தான் போக்கைக்கண்டு யாருக்குத்தான்
ாலை வேளையில் உலாவி வரலாம் - வீதியில் ருக்மிணி அவனை நோக்கி ஜகதீசன் நின்று கொண்டு, "அம்மா, கிறாய் ” என்று எச்சரித்தான். ஆனால் நெருங்கி வந்து அவனைக் கட்டி
கொண்டு வரச்சொன்னா'
தைகள் நடுங்கின. ஜகதீசன் அவளது கூட்டிக்கொண்டு வரச் சொன்னாளா?
தெரியுமேதவிர அவளது தாயைத் அவளுக்கு அப்பா இல்லை என்பது
து பார்த்துக்கொண்டே "எனக்குத் னது கையைப் பிடித்து இழுத்தாள். ாறு கேட்பதைவிட வேறொன்றையுமே தா, அந்த ஆலமரத்துக்குப் பக்கத்து னி முன்னால் நடந்தாள். காந்தத்தின் கொடுக்கும் இரும்புத்துண்டு போல இன்னதென்று சொல்லமுடியாத ஒரு கப்பட்டுத் தத்தளித்ததோ - ஆனந்த O6).

Page 113
அவனது மனம் வலையிட்டுத் பழகிய முகமல்லவா அது? ஆனால் ஞாபகத்துக்கு வரவில்லை. அந்த மு: திறந்து காட்டியது. தூசு படிந்திருந்த முடியவில்லை, பிறகு தூசிகளைத் துை
அடடா அவள் - லஷ்மி -அை திரிந்தபோது அழைத்துச் சென்று ஆத சேர்த்துவிட்ட புண்ணிய புருஷனின் உதவியினால் படிப்பை முடித்துக்கொ தேடிச் சென்றபோது அவர்கள் எங்கே தனது வாழ்க்கைக்கு அத்திவாரமிட்ட ஏற்பட்ட துயரம் அவரது மகளைக் கி க்ண்டு ஜகதீசனின் கண்களில் நீர் து கண்களும் கலங்கின. ருக்மிணிக்கு கண்களைக் கசக்கினாள். குழந்தையல்
"ருக்கு உங்களைப் பற்றிச் சொன்னாள்
இதைச் சொல்லும் போது லலி இடப்படாத அவளது நெற்றியின் பிரக துளிகளை முத்துக்கள்போல மிளிரச் கழுத்தைத் தடவிக்கொண்டே, "அப்பா பெருத்த ஆறுதலாக இருக்கிறது. தனிட் எனது நன்றியை நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்
ஜகதீசனது சிந்தனை வெகு வார்த்தைகளில், தன்னை மறந்த நிை எந்தக் கோணத்திலிருந்து அவளது கொள்ள முடியும்? அந்தகாரத்தின் தெ ஒரு சிறிய ஒளிக்கதிர் போலவே அ6 என்ற வார்த்தைகள் இருந்தன. அவற் உணர்த்தினாள்?
வெகுநேரமாக நிகழ்ந்த சிந் அவனது வாய் "ஆசிரியன் என்ற மு கிடைத்த ஒரேயொரு பாத்திரம் தகப்பனாரின் உதவிக்காகவும் நான் வேண்டிய நிலைமையில் இருக்கிறே கொட்டிற்று.
தயங்காமல் அவள் பதில் ெ நன்றி செலுத்திக் கொள்ளுவதென்றா தல்லவா?”
ஜகதீசன் திகைத்துப் போன் பார்வைக்கும் தலைகுனிந்து வணr தைரியம் பிறக்கவில்லை. ருக்மிணிை "கால்வலிக்க நின்றுகொண்டிருக்க வே சொன்ன பிறகுதான் அவனுக்கு உண இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்
அவள் தேனீர் கொண்டுவர் கொண்டிருக்கும் போதே ”எனக்கு சுகங்களை எல்லாம் எப்பொழுதோ !

துழாவிப் பார்த்தது. எங்கோ கண்டு எங்கே, எப்பொழுது என்பது மட்டும் கம் சிந்தனையின் பழைய ஏடுகளைத் அந்த ஏடுகளை வாசிக்க முதலில் டத்துவிட்டுக் கூர்ந்து படித்தான்.
ாாதைச் சிறுவனாக ஜகதீசன் வீதியிலே நரித்து, பிறகு அனாதாஸ்ரமம் ஒன்றில் மகளல்லவா? அனாதாஸ்ரமத்தின் ண்டு ஜகதீசன் அவர்களின் வீட்டைத் ா போய்விட்டார்கள் என்று அறிந்தான். - அந்த மனிதனைக் காணாததால் கண்டதே ஆனந்தமாக மாறிவிட்டதைக் துளித்தது. அதைக் கண்டு லஷ்மியின் ஒன்றுமே புரியவில்லை. அவளும் 6u6ᏂlITT
"ן
ஷ்மியின் குரல் தழுதழுத்தது. குங்குமம் ாசம், அதிலே தோன்றிய வியர்வைத் செய்தது. மஞ்சள் நூலற்ற தன் இல்லாத அவளுக்கு உங்கள் அன்பு பட்ட முறையிலே சொல்லப் போனால், ள வேண்டும்” என்று சொன்னாள்.
வேகமாகச் சுழன்றது. லஷ்மியின் லையில் அவள் செய்த செய்கைகளில்
உள்ளக் கருத்தை அவன் அறிந்து ாடர்ச்சியிலே, இடையில் சொருகப்பட்ட வள் சொன்ன 'தனிப்பட்ட முறையிலே றை வைத்துக் கொண்டு அவள் எதை
தனைச் சுழற்சியின் பின்னணி போல றையில் எனது கடமையைச் செய்யக் ருக்குதான். அதற்காகவும் உங்கள் தான் உங்களுக்கு நன்றி செலுத்த ன்' என்ற வார்த்தைகளை உழறிக்
சான்னாள்."ஒருவருக்கொருவர் பரஸ்பரம் ல் அது அன்பின் சின்னம் என்றாகிற
1ான். அந்தப் பதிலுக்கும். அவளது ங்காமலிருக்க அவனது உள்ளத்தில் யைப் பார்த்தபடி பேசாமல் நின்றான். 1ண்டாம். உட்காரலாமே" என்று லஷ்மி ர்ச்சி உண்டாயிற்று. நாற்காலி ஒன்றை நதான.
து கொடுத்தாள். அதைக் குடித்துக்
வேண்டியதெல்லாம் இதுதான். எனது உதறித் தள்ளிவிட்டேன். என் ருக்குவுக்
88

Page 114
காகத்தான் என் உயிர் தரித்திருக்க வேண்டும் என்பதுதான் எனக்கிருக்கும் நிழலிலே அவள் செழித்து வளர்வத அழைக்கமட்டும் அனுமதி தாருங்கள். இருக்க வேண்டாம். அவர் விட்( இருக்கின்றன. அவற்றை உபயோகி இருக்கிறது. என்ன சொல்லுகிறீர்கள்? கூறினாள்.
குடித்த தேநீரைக் கீழே வைத் லஷ்மியின் கண்களிலிருந்து கன்னத்தி அவளது உதடுகள் துடித்தன. அதை முத்தமிட்டுக் கொண்டே அவள் ஜக உள்ளம் எப்படி எல்லாம் செய்யத் தூ
"ஆம்" ஜகதீசனது வாய் அவ உணர்ச்சிக் கோளங்கள் உண்டுதாே அவன் கண்ட இரண்டாவது அமிர்த உ விட்ட அந்த லஷ்மி. இனி அந்த அவன் காணமுடியுமா? ஆனால்..? நிற்கத்தானே செய்கிறது?
அவர்களைப் பிணைத்திருந்த கண்களை உறுத்திற்றோ என்னவோ இருக்கவில்லை. சாக்கடை போன்ற ஊளையிட்டார்கள். தன்னை அறிய சொல்லும் அபிப்பிராயங்கள் எந்த வெறிகொண்ட நாய் குரைப்பதற்கும். வித்தியாசம் இருக்க முடியாது.
ஜகதீசனுக்கு முதலில் இது பிறகு அவனது உணர்ச்சியுள்ள உ தவறி மறுபக்கம் பார்க்க விரும்பவில் இப்படியான விஷயங்களிலிருந்துதான்
ருக்மிணி - அவளது தாய பிணைத்திருந்த பாசக் கயிற்றின் நடு ஜகதீசனைப் பொறுத்தமட்டில் அவனு ஒர் ஸ்தானம் கிடைத்துவிட்டது என்றுத
"ருக்மணி படிக்க வேண்டும். தன் வாழ்க்கைப்பாதையை வகுத்துச் ஒருவழி தானாகவே தோன்றி வழிக ஒவ்வொரு அசைவிலும் பொருத்தப்பட்
'மாமாவைப் போல ஆசிரிய தொண்டு செய்ய வேண்டும்" என்ற பின்னிக் கொண்டே வளர்ந்தது.
லஷமியின் அன்புடன் ஜகதீச ருக்மிணியையும் “பெரியவ”ளாக்கி சொன்னவற்றைக் கேளாது அவன் கூடத்தில் ஆசிரியையானாள். அவள விரும்பவில்லை.

கிறது. அவள் வாழுவதைப் பாார்க்க ) ஆசை எல்லாம். உங்கள் அன்பின் ற்கு உங்களை அவள் மாமா என்று
நீங்கள் அங்கே விடுதிச் சாலையில் டுப்போன இந்த விடும் பொருளும் க்க உங்களுக்கு நிரம்பிய உரிமை " என்று அவள் உணர்ச்சி மேலிட்டுக்
ந்துவிட்டு ஜகதீசன் நிமிர்ந்து பார்த்தான். ன் வழியாக நீர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
மறைப்பதற்காக ருக்மிணியைத் தூக்கி தீசனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். தாய்மை ண்டுகிறது.
னை அறியாமலே கூறிற்று. அவனுக்கும் ன அவனது வாழ்க்கைப் பாதையில் ஊற்று அவள் - அவனது சகோதரியாய் ஊற்றையடுத்துச் செழித்த தரைகளை
செழித்த தரையிலும் காஞ்சிமரம்
ܵ
பாசம் அந்தக் கிராமத்து ஜனங்களின் , அவர்கள் அதைக் கண்டு சும்மா தங்கள் மனம் திருப்தியடையும்வரை ாத ஒருவன் மற்றவர்களைப் பற்றிச் அளவுக்கு உண்மையாக இருக்கும்? அவன் சொல்வதற்கும் அதிகதூரம்
ஆத்திரத்தைக் கொடுத்ததென்றாலும், உள்ளம் தனது லஷிய ரேகையிலிருந்து லை. லஷியவாதியின் நிதான புத்தியை காணமுடிகிறது.
பார் லஷ்மி இருவரையும் சேர்த்துப் விலே ஜகதீசனும் அகப்பட்டு விட்டான். க்கு அந்தப் பாசக்கயிற்றின் நடுவிலே நான் சொல்ல வேண்டும்.
தன் படிப்பின் உதவி கொண்டு அவள் க்கொள்ள வேண்டும். பிறகு எனக்கும் காட்டும்” என்ற தீர்மானம் ஜகதீசனின் டிருந்தது.
த் தொழிலில் இறங்கி, உண்மைக்குத் பேரவா ருக்மிணியின் வளர்ச்சியுடன்
னின் நிதான புத்தியும் கலந்து கொண்டு விட்டன. ஜகதீசன் அனுபவரீதியாகச் ஆசிரியனாக இருந்த அதே பள்ளிக் து ஆசையைக் கட்டுப்படுத்த ஜகதீசன்
89

Page 115
இனி அவளுக்கு விவாகம். ஒரேயொரு குறை. அதையும் தீர்த்து தனது போக்கிலே போய்விடலாமல்ல அபத்தமான வார்த்தைகளைக் கேட்டு கொடிய மிருகங்கள் வாழும் காட்டில் கொண்டிருந்துவிடலாம்.
லஷ்மியுடன் யோசித்து இதை "அது இப்பொழுது அவசரமாக வே பதிலாகச் சொல்லி விட்டாள்.
பத்துவருஷங்கள் அந்தக்கிரா கன்)ளதீர எங்காவது சுற்றிவரலா லஷ்மியையும், ருக்மிணியையும் வி ஆனாலும் போயே ஆகவேண்டும் எ6 தேவையானபோது கடிதம் எழுதும்படி போயே போய்விட்டான்.
ஒரு வருஷமாக எங்கெல்ல திரிந்தான். லஷ்மியும், ருக்குவும் ! அமைதியே அல்ல என்று சொ6 கடைசியில் அவர்களை ஒருமுறை பே எண்ணி அவன் வந்தான்.
அவன் அவர்கள் வீட்டை ஆ தாள். ‘அண்ணா' என்று ஓடிவந்து கூடத்துக்குப் போயிருந்தாள். 'அவை மனத்திலேயிருந்து ஏதோ சொல்லிற்று;
ஜகதீசனைக் கண்டதுமே 'ம ஓடிவந்து அவனை அணைத்துக் கொ6 பார்க்கிறார்களே என்று அவளுக்குத் ே சொரியத் தன் 'மாமா'வின் முகத்தைப்
"ஏன் அம்மா அழுகிறாய்? கண்ணிரைத் துடைத்துவிட்டான். ஆனா
மற்றவர்கள் பார்க்கிறார்கள் தோன்றும். இவர்கள் சஞ்சரித்துக் வேறு எண்ணங்கள் தோற்ற முடியுமா?
அங்கிருந்த மற்ற ஆசிரியர்கள் கொண்டிருந்த சம்பாஷணைகளை சம்பாஷிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
"ஜகதீசனை மயக்க வைத்த இவள்?” என்று அந்த ஆசிரியப் இவர்களுக்குக் கேட்கவே இல்லை.
உலகம் தனது கெட்டுப்போ மூக்குக் கண்ணாடி உபயோகிப்பதை
பரவணிவியாதி யாயிற்றே!

அதுதான் ஜகதீசனின் மனத்திலிருந்த வைத்துவிட்டால் அவன் நிம்மதியாகத் வா? நெடுக அந்த ஊரிலே இருந்து ஃகொண்டிருப்பதிலும் மனிதரே இல்லாத, , அவற்றின் பேரிரைச்சலைக் கேட்டுக்
ருக்மிணிக்கு எட்ட விட்டபோது அவள் பண்டிக் கிடக்கவில்லை" என்று ஒரே
மத்தின் மிருகத்தனத்தின் மத்தியிலிருந்த ம் என்று ஜகதீசன் புறப்பட்டான். ட்டுப் பிரிவது கஷ்டமாக இருந்தது. ன்று மனம் சொல்லிற்று. தனது உதவி கூறிவிட்டு அந்தக் கிராமத்தை விட்டுப்
ாமோ அமைதியை நாடி அலைந்து இல்லாத இடத்தில் கிடைப்பதெல்லாம் ல்வதுபோல மனம் அலைபாய்ந்தது. ாய்ப் பார்த்துவிட்டுத் திரும்பலாம் என்று
அடைந்தபோது லஷ்மிதான் வீட்டிலிருந்
நமஸ்கரித்தாள். ருக்மிணி பள்ளிக்
ள உடனே பார்க்க வேண்டும்' என்று
பள்ளிக்கூடத்துக்குச் சென்றான்.
ாமா' என்று கூவிக்கொண்டே ருக்மிணி
ண்ைடாள். மற்ற ஆசிரியர்கள்.மாணவர்கள்
தாற்ற வேண்டுமே கண்களிலிருந்து நீர்
பார்த்தாள்.
என்று ஜகதீசன் கூறிக்கொண்டே ல் அவனுக்கும் அழுகைதான் வந்தது.
என்ற எண்ணம் இந்த உலகத்தில்தான் கொண்டிருந்தது அன்புலகத்திலல்லவா?
ர் கண்களின்மூலம் தாங்கள் நிகழ்த்திக் நிறுத்திக்கொண்டு, வாய்களினாலேயே
அந்த மோகினியின் பெண்ணல்லவா பூண்டுகள் சொன்ன வார்த்தைகள்
ன குருட்டுக் கண்களுக்கு நிறமூட்டிய த் தடுக்க யாராலும் முடியாது. அது
O

Page 116
எஸ். முற்றிவாசனி
O pairBalingth

Page 117
முன்னேற்
அவன் ஒரு சிறு வீட்டில் அறைகள்; பின்புறத்தில் ஒர் முற்றம்,
கப்பால் ஒலையால் வேயப்பட்ட -அவ சீலனுாரில் அவன் நூற்கும் நூலும், சிறந்தவை. முன்னே மகமதியச்சக்கரள ராஜசபையில் போதிய அளவு ஆடை அவள் தான் 40 முழப்புடவை e மூதாதையர் நெய்த மஸ்லின் து சொல்லுவது வழக்கம். தன் ( தென்னிந்தியா வந்து குடியேறினார்கே அதேதொழில் நடைபெறுகிறது. தன் ெ வர்த்தக முறையில் நாணயமாக ந கிடையாது. ஆடம்பரமாவது வீண் வி துணிகள் வேண்டுமென்றால் அவனிடம் ஆளுக்கு ஏற்றமாதிரி துணி நெய்து ெ துணிகளை ஒருபோதும் நெய்வதில்ை தவணையை ஒருபோதும் தவறியதுமி மனைவி காமாட்சியே அவனுக்கு உத கவனிக்கும் வேலையோடு அவனோடு மாத்திரமன்றி நெசவுக்குக்கூட உதவி ே
நான் வேறு எவரிடத்திலும் மனைவிக்குப் புடவைகள், குழந்தை அவனிடம்தான் வாங்குவேன். என் மை உடனே ‘காமு’காமு’ என்று தன் மன புது தினுசுப்புடவை வேண்டுமாம்" கனகாம்பரம் உடலும், அரக்குக்கரைய இம்முறை மேகவர்ண நூல் இருக்கிறே போடலாமே. உங்கள் நிர்மலாவுக்கு நல்லது. சிவப்புத் தேகத்திற்கு எடுத்துச்

றம்.1
குடியிருந்தான். முன்னால் இரண்டு அதில் சிறிய ஓர் நெசவுதறி. அதற்
ரைப்பந்தல் போன்ற ஓர் சமையலறை. அவன் நெய்யும் துணிகளும் மிகவுஞ் பர்த்தி அவுரங்கசீப்பின் இளையபுதல்வி
கட்டவில்லை என்று கர்ச்சித்தபோது கட்டியிருந்ததாகச் சொன்னது இவன் |ணி என்று அவன் பெருமையோடு முன்னோர்கள் வடஇந்தியாவிலிருந்து ளாம். அன்று தொட்டு பரம்பரையாக தாழிலைக் கெளரவமாக நடத்துவதிலும் டப்பதிலும் அவனைப்போல் ஒருவரும் ளம்பரமாவது அவனுக்குப் பிடிக்காது.
முன்னாடியே சொல்லிவிட வேண்டும். காடுப்பான். அவசரப்பட்டு மட்ட ரகமான லை. தான் கொடுப்பதாகச் சொன்ன ல்லை. நெசவுத் தொழிலில் அவன் தவி. வீட்டில் தன் இருகுழந்தைகளைக் கூட ஒத்தாசையாக நூல் நூற்பது செய்வாள்.
துணி வாங்குவது கிடையாது. என் களுக்குச் சட்டைத்துணிகள் எல்லாம் னவியை கூட்டிப் போகும்போது அவன் னவியைக் கூப்பிடுவான். அம்மாவுக்குப்
என்பான். அவள். போன முறை பும், பங்களுர் தலைப்பும் போட்டோம். த, அதில் உடல் போட்டு மஞ்சட்கரை நல்ல கறுப்பில் பாவாடை தைத்தால்
காட்டும்” என்பாள்.

Page 118
அவன் துணிகள் சீக்கிரம் குறைவு. அதிகலாபம் சம்பாதிப்பது அ முதல்முறை என்னை அவனிடம் அ நெய்த பட்டுக்கரை வேஷடியை இன் முறையாவது நான் அவனிடம் 8ெ போதெல்லாம் அவன் தான் ஒரு பெ பிறந்தவன்போல கெளரவமாக நடந் வறுமையைப் பொறுமையோடு சகித்து
மூன்றுமாதங்களாக அவனிட கிழிந்தால்தானே போகவேண்டும். கர்நாடகப் புடவைகள் பிடிக்கவில்ை பட்டுக்களும் எடுத்துக்காட்டும் மாதிரி ஆனால் நான் மாத்திரம் அவனிட( ஒருமுறை அவனிடம் சென்றபோது மாத்திரம் வந்து வாடிய முகத்துடன் உங்களைக் காணவில்லை. அம்மா வெளியே போயிருக்கிறார். குழந்தை ஜூரம். நானும் கைமருந்து எவ்வளவே டாக்டரை அழைத்துத்தான் ஆகவேண் அழைத்துவரப் போயிருக்கிறார். இர பண்ணியிருந்தால் டாக்டர் வந்து பார்க் அவளின் வாடிய முகத்தையும், வீட் எனக்கு மனதில் சொல்லமுடியாத து தொங்கப்போட்ட முகத்துடன் வீட்டு வந்தான். முகத்தில் ஒருகவலை தழுதழுத்தது.
"அடி, காமாட்சி! 15 ரூபாய் தனக்கு இப்போது வேலை அதிகமாட நாம் ஒன்றும் கொடுக்கவில்லையாம். தானல்ல என்று கடுகடுத்த முகத்தோடு என்று சொல்லிக்கொண்டே என்னை உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்? அ:ே கேட்டான்.
"ஐயா! மில்துணி மலிவாகள் பகட்டு கண்ணைப்பறிக்கும் நிறங்கள் துணியின் உழைப்பையும் அதின் அ கையால் நெய்யும் துணியில் என் பங்கும் அடங்கியிருக்கிறது என்று ந ஆஸ்பத்திரியிலல்லவோ சேர்ப்பார்கள். லென்ன இறந்தாலென்ன மில்துணி ! என் துணியைப்போல சிறப்பில்லாம வியாபாரமுறையுமே போதுமே துண்டு படங்களிலென்ன, பேப்பர்களிலென்ன அந்தத் துணி கட்டாதவன் காட்டுப்பி விளம்பரங்கள் ஐயோ! தவிர நா திண்டிவனம் ஜமீன்தாரருக்கு வேஷடி மில்கள் கவர்னர்களுக்கும் அரசர்களுக் சீலனுரிலேயே மூன்று மில்கள் உ ஏதையா பிழைப்பு? ஏன், ஆதி காலத விரல்களைப் பொறாமையினால் வெ இந்தக் கஷ்டத்திலும் அந்தக் கஷ்ட மனத்துயரத்தை வெளிப்படுத்தினான்.

கிழிவதே இல்லை. விலையோ மிகக் புவன் வழக்கமில்லை. என் மாமாதான் ழைத்துச் சென்றார். அவன் அப்போது னும் நாம் மறக்கவில்லை. மாதம் ஒரு ல்வது வழக்கம். அவனிடம் பேசும் ரிய குடும்பத்தில் அதிக செல்வத்தோடு து கொண்டான். தன் கஷ்டங்களை
வந்தவன்போலத் தோன்றியது.
ம் நான் போகவில்லை. துணிகள் என் மனைவிக்கோ வரவர அவன் ல. ஜெர்மன் சாயங்களும் ஜப்பான் ஏழை நெசவுகாரன் துணி காட்டுமா? மே துணிகள் வாங்கிவந்தேன். நான் அவன் வீட்டிலில்லை. அவன் மனைவி "உட்காருங்கள். அனேக நாட்களாக சவுக்கியமாக இருக்கிறார்களா? அவர் கிருஷ்ணனுக்கு ஐந்துநாளாய் ரொம்ப பா செய்து பார்த்தேன். கேட்கவில்லை. டுமென்று தோன்றியது. அவர் டாக்டரை ண்டு நாளைக்கு முன்பே யோசனை கும் சார்ஜ் மிஞ்சி இருக்கும்" என்றாள். டின் மங்கலான விளக்கையும் பார்க்க துயரம் ஏற்பட்டது. அப்பொழுது அவன் க்கு வரப் பிரியப்படாதவன் போல சூழ்ந்துகொண்டிருந்தது. அவன் குரல்
இல்லாமல் டாக்டர் வரமாட்டாராம். ம். விசாலத்துக்கு வந்து பார்த்ததிற்கே
இலவச வயித்தியம் செய்யும் டாக்டர் } சொன்னார். நான் என்ன செய்வேன்' ாப் பார்த்தான். "வாருங்கள் ஐயா, னக நாட்களாகக் காணோமே?" என்று
பும் நயமாகவும் கிடைக்கின்றதே என்ன கையில் தொட்டால் என்ன வழவழப்பு ழகையும் யார் கவனிக்கிறார்கள் என் இருதயத்திலிருக்கும் ஆன்மாவின் ஓர் ான் சொன்னால், என்னைப் பயித்திய ஏழை நெசவுத்தொழிலாளி இருந்தா சீக்கிரம் கிழிந்தபோதிலும், கட்டுவதற்கு லிருந்தாலும் அவர்கள் விளம்பரமும் ப்பத்திர விளம்பரங்களிலென்ன சினிமாப் எங்கே பார்த்தாலும் விளம்பரங்கள் ராணி என்ற எண்ணம் வரும்படியான ன் அந்த முதலாளிகளைப் போல, 'சப்ளை' செய்கிறேனா? ஏன் சில குங்கூட துணிகள் கொடுக்கின்றனவாம். ண்டாகிவிட்டனவே! எங்களுக்கு இனி ந்தில் எங்கள் முன்னோர்களின் கட்டை Iட்டிவிட்டதாகச் சரித்திரம் கூறுகிறதே! ம் பரவாயில்லை ஐயா!' என்று தன்

Page 119
கிருஷ்ணன் ஜுரவேகத்தில் திடுக்கிட்டுக் கூப்பிட அவன் உள்ளே அவனிடம் கொடுத்து "இரண்டு ஜே மனைவிக்கு இரண்டு பதினாறு முழப் கஜமும் வேண்டும். பாக்கிப்பணம் அணு சேர்ந்தேன்.
அந்த இரண்டு மாதத்திற்கு சட்டென்று உட்காருகையில் நடுவில வீட்டிற்கு நான் போனவுடன் அவன் அடையாளமே கண்டுபிடிக்க முடியவி நன்ரப்பாக இருந்தது. வாட்டமே கு இருந்தவன் போன்ற தோற்றம்.
"ஜயா துணி ஏதாவது 6ே குறைந்திருக்கிறது. சீக்கிரம் ஏறிவிடும வைத்திருக்கிறேன். அம்மாவுக்கும் குழ என்றான்.
"நீ போனமுறை தந்த வேஷ்டி கிழிந்துவிட்டது." என்று சொன்னவு அதற்கு மேல் சொல்ல நாவெழவில்ை என்று மனவருத்தம் மேலிட்டது.
"காமு, காமு இங்கே 6 ஐயாவுக்குக் கொடுத்த நூறாம் நம்ப எப்படி நூற்றாய்? உனக்கு இப்போது ஆ உன்மேல் தப்பில்லை; சிருஷ்ண ரூபாய் கொடுத்தாரே, அப்பொழுது கிழிந்தது?.” என்று சொல்லி மனத் அவன் மனைவி "அந்த நூல் நாம் வந்தோமல்லவா? தவிரவும் கிருஷ்ணன் வேஷடியில் பாதி நெசவு செய்யச் வருத்தத்தோடு சொன்னாள். இந்தம குடும்பத்தில் ஏன் வீணாக அவ மனவருத்தத்தைக் கூட்டினேன் என்று உட்கார்ந்தபொழுது ஆணிமாட்டிக் கிழி அது பயன்படாமல் போயிற்று.
"அதைக் கட்டாயம் அனுப்பு கொடுக்கிறேன். என்மேல் முழத் தப்பு. ஆள்களை நம்பினதும் தப்பு. அ அழைத்துக் கொண்டார்போலும்."என்ற அவன் மனைவி ஒன்றும் பேசாமல் நிை மில்வேஷ்டிகள் கிழிவதில்லையா? சொல்லிக்கொள்ள முடியும்? எனக்கு அ நாலு ஜோடி, பாவாடைகளுக்குத் து அவன்கையில் வைத்துவிட்டு வீடு வஸ்திரங்களும் பெட்டி நிறைய இ அவனிடம் நெய்யச் சொன்னேனென்று
"அந்த மில் வேஷடி என்ன ஒய்யாரம் என்ன வழவழப்பு ஆ

ஏதோ உளறுகிறான்" என்று மனைவி போக எத்தனித்தான். நான் 50ரூபாயை ாடி நூறாம் நம்பர் வேஷடியும், என்
புடவைகளும், பாவாடைத்துணி பத்து றுப்புகிறேன்” என்று கூறிவிட்டு என் வீடு
முன் அவன் கொடுத்த வேஷ்டி கிழிந்தது எனக்கு ஆச்சரியம். அவன் வெளியே வந்தபோது நான் அவனை Iல்லை. தலைமயிர் முழுவதும் ஒரே டிகொண்ட முகம். ஒருவாரம் பட்டினி
வண்டுமா? பருத்தி விலை இப்போது ாம். நல்ல பட்டுநூல்கள் சாயம்போட்டு }ந்தைகளுக்கும் ஏதாவது வேண்டுமா?"
களில் ஒன்று உட்காரும்போது நடுவில் டன். அவன் முகத்தைப் பார்த்தேன். ல. ஏன் அவனிடம் இதைச் சொன்னேன்
வா” என்றான். அவள் வந்தவுடன் வேஷடி எப்போது நெய்தோம் நூல் வேலை சரியாக ஒடுவதில்லையோ?. ான் சாகக்கிடக்கும் போது அவர் 50 நான் நெய்த வேஷடிதானே, ஏன் தில் ஏதோ ஆலோசனை செய்தான். நூற்கவில்லையே. யாரிடமோ வாங்கி * சாகும்நாள் யாரோ ஒருவரை அந்த சொன்னீர்களே' என்று மெதுவாக ாதிரி 'உண்மையே கடவுள்' என்ற ர்கள்படும் வருத்தத்தோடு இன்னும் எண்ணினேன். "ஒருவேளை பலகையில் த்ெதிருக்கும்"என்று சொல்லிப்பார்த்தேன்.
புங்கள் ஐயா, வேறு வேஷடி நான் வேறு நூல் வாங்கியதும் தப்பு. வேறு தனால்தான் கிருஷ்ணனைக் கடவுள் ான். அவன் கண்களில் நீர் ததும்பிற்று. றாள். அதற்கு அவசரமில்லை அப்பா
uTfullib போய் அதை நான் }ங்கவஸ்திரம் நாலு வேண்டும். வேஷடி ணி. இந்தா ஐம்பது ரூபாய்" என்று திரும்பினேன். வேஷடிகளும் அங்க ருந்தும் ஏன் அவ்வளவு ஏராளமாக அப்போது நான் நினைக்கவில்லை.
புது தினிசாக இருக்கிறது கரை என்ன னால். அது ரொம்ப நாளைக்கு

Page 120
உழைக்காது. கட்டுக்கடை நூல். சீக் பின்னால் ஒரு குரல் கேட்கத் திரும்பிப் அவனை அடையாளம் கண்டுபிடிக்க ( அவன் முன்னால் இந்த வேஷ்டி கட்டில் "உன்னிடம் வர அவகாசம் இல்லை அ போவதற்கு வேஷடிஇல்லை. இதை போகலாமா? எனக்குத் துணி அதிக வந்திருக்கிறார். அவரும் என்னைப் பே கட்டுகிறார்” என்றேன்.
ஏன் நான் மில் வேஷடி வா இவனிடம் சொல்ல வேண்டும்? ே வேஷ்டியைக் கட்டினால் அவனுடன் 2 மானேஜரிடம் சுகதுக்கம் ஏன் நான் வி
"வீடு இல்லை ஐயா, எனக்கு அதெல்ல
"என் மனைவிக்குத் துணி.
"இப்போ நான் புடவைகள் காமாட்சியும் போய்விட்டாள். எனக்குட் கண்ணும் மங்கலாய் விட்டது. விசாலL என் தறியைக்கூட விற்றுவிட்டேன். வருவதில்லை. இப்போது தறி வாடகை இனி நிலைக்காது. பரம்பரையாக அற்றுப்போகும். கிருஷ்ணன் புண்ணிய நெசவுத் தொழிலை எப்படிச் செய்வ ஆடைகள் அழகாக நெய்யட்டும்! கடைசியாக நிலைபெறும். அது கிடச் ஐயா!'
"வேஷடி நாலு ஜோடியும் என்று சொல்லி என் வீடு திரும்பினேன்
முப்பது நாளாய் நான் ஊரில் சென்றிருந்தேன். திரும்பி வீடு வந்தது நாட்களுக்கு முன்பு 4 ஜோடி வேஷ் பாக்கி பணம் 25ரூபாய் கொடுத்ததாக கேட்டாள். அவள் முகம் வாட்டமாகவ இருந்தபடியால் உங்களை கேட்காமே எனக்கு அளவிலா ஆச்சரியமாயிருந் கேட்டது கிடையாது. நான்தான் கொடுப்பேனோ அப்போது வாங்கிக் பணமுடைதானோ? எனறு எண்ணி அe
அவன் வீட்டில் வேறு யாரோ மூடப்பட்டு இருந்தது. வீட்டில் இருந் சாப்பாடில்லாமல் தன் பெண்ணை நாட்களுக்கு முன்பு இறந்து விட்ட கலங்கிய கண்களைத் துடைத்துக் உறவினரா?"என்று பக்கத்திலுள்ளவர்க நெருங்கிய சொந்தம். என்னை மf அவன்' என்றேன். அவர்கள் ஆச்சரிய

கிரம் பட் பட்டென்று கிழியும்" என்று பார்த்தேன். அவன் குரல்தான். உடனே முடியவில்லை. எலும்புந் தோலுந்தான். வந்ததே எனக்கு வெட்கமாக இருந்தது. |ப்பா என் நண்பன் கல்யாணவீட்டிற்குப்
வாங்கவேண்டி வந்தது. வீட்டிற்குப் ம் வேண்டும். என் தங்கை புருஷன் ால கையால் நூற்று நெய்த துணிதான்
ங்கியதும், தங்கை புருஷன் வந்ததும் வஷ்டி நெய்பவன் தானே அவன் உறவாடவேண்டுமா? ஹக்கிங்காம் மில் சாரிப்பதில்லை?
vாம் விற்றாய்விட்டது”
நெய்வதில்லை ஐயா. கிருஷ்ணனோடு புடவை மாதிரிகள் என்ன தெரியும். ம் மாத்திரந்தான் குடிசையிலிருக்கிறாள்.
துணிகளுக்கு ஆட்கள் அவ்வளவு க்கு வாங்கித்தான் வேலை. நம்வேலை
நெய்துவந்த தொழில் என்னோடு பம் செய்தவன் எனக்குப்பிறகு அவன் வான்? அவன் அங்கே ஈஸ்வரனுக்கு இங்கே விளம்பரமும் யந்திரமும்தான் கட்டும். உங்களுக்கு என்ன வேணும்
துண்டுகள் எட்டும் போட்டுக் கொடு”
} இல்லை. ஏதோ காரியமாக அயலூர் தும் என் மனைவி, ஒரு பெண் பத்து டிகளும், துண்டுகளும் கொடுத்துவிட்டு ச் சொல்லி, பாக்கி 25 ரூபாய் தரும்படி பும் கண்ணின் பார்வை யதார்த்தமாயும் ல கொடுத்துவிட்டேன்” என்றாள். இது தது. அதுவரையில் அவன் பணமே கொடுப்பது வழக்கம். எப்போது கொள்வான். 'ஏன் இப்படிச் செய்தான் வன் வீடு சென்றேன்.
இருந்தார்கள். சமையலறைக் குடிசை தவர்களைக் கேட்டேன். விசாரித்ததில்
எப்படியோ போஷித்துவிட்டு ஐந்து தாகச் சொன்னார்கள். திடுக்கிட்டேன்;
கொண்டேன். "நீங்கள் அவனுக்கு ள் கேட்டதற்கு, "ஆம், உறவினரைவிட யாதையாகத் துணிகட்டச் செய்தவன் த்துடன் என்னைப் பார்த்தார்கள்
O
94

Page 121
இ. பொனினுத்துை
O வர்ைடிக்காரச் சுப்பள்

Page 122
வண்டிக்கா
பங்குனிமாதம். பொறுக்க இ மழையில்லாக் காலமது. வெயிலின் வெதும்பியிருக்கின்றன. மத்தியானவேன மணிக்கு விட்டாயிற்று. நாங்கள் கற் கொண்டு வீடு திரும்பினோம். சுடும ம ஒரு மரவேரில் இருந்தோம். ஆனா உள்ளமும் புழுங்குகையில் ஒருவர் அவருக்கு இந்த பங்குனிமாத வெயி வயிற்றுள் இருபோத்தல் 'கள்' தம்ப மாகத்தானே இருக்கும். யாருமில்லை. சுப்பையாதான். கையில் ஒரு பூவச புகையிலைச் சுருட்டு. வரிந்து கட்டிய மாட்டையும் தானே இழுத்து வருகிறா6 அவனுக்குப் பிள்ளைகுட்டி இல்லை. ஒருவருமேயில்லை. மாடும் வண்டியு ஒருசாண் வயிற்றை நிரப்புவதற்கு இத் வேண்டி இருக்கிறது.
மாட்டுவண்டி கனகசபை 6 புகையிலை மூட்டைகளை ஒவ்வொன எமக்கிருந்த குதூகலம் சொல்லி மு இறக்கியதும் வீடு திரும்பும், நாம் மல்லவா? வண்டியும் வந்தது. நாங்க ஏறினோம். 'எனக்கு ஒரு வண்டி கு முரசைக் காட்டிச் சிரித்தான் சுப்பன். சேர்ந்து சிரித்தோம். ஆனால் சுப்புவி திலிறங்கி விட்டது. ஒருவிதமாய் விகட எங்கள் சுப்பன் மாட்டையும் நடத்திே வேகம் என்று நடந்தது. அதன்பின் போருக்கு அடிகோலிற்று. ஆனால் சுப் அம்மியும் நெகிழும் என்பது மனப்பா பரீட்சித்துப் பார்த்தான்.

ரச் சுப்பன்
யலாத சூர்ய வெப்பம். மருந்துக்கும் தீட்சண்யத்தால் மரங்கள் வாடி ளை. பள்ளிக்கூடம் பகல் பன்னிரண்டு பலகையைத் தலைக்குமேல் பிடித்துக் }ணலில் புழுவாகத் துடித்து ஓடி வந்து ல் மத்தியான வேளையில் எல்லார் மட்டும் மிகவும் குசாலாக வருகிறார். ல் பால்நிலப்பு போலிருக்கிறது. ஏன்? ாடுகையில் எல்லாம் ஒரு குதுாகல எங்களுக்குப் பழக்கமான வண்டிக்காரச் ரசங் கிழை. வாயில் ஒரு நாட்டுப் வேஷ்டி இவை சகிதம் வண்டியையும் ன். சுப்பன். பாவம், அவன் ஒரு ஏழை. அவனுக்கு பராமரிக்க இவ்வுலகில் ந்தான் அவனுக்குக் கதி மோட்சம். தள்ளாத வயதிலும் அவன் கஷ்டப்பட
வீட்டுவாசலில் நின்றது. அதிலிருந்த *றாக எடுத்து வீசினான். அப்போது டியாது. ஏன்? வண்டி புகையிலையை அதில் ஏறிப் பிரயாணஞ் செய்யலா கள் கேட்டும் கேளாமலும் வண்டியில் குழந்தைகள்” என்று பொக்கைவாயின் நாமும் அதை ஆமோதிப்பவர் போல் ன் மாடோ ஒத்துழையாமை இயக்கத் ராமன் குதிரையை நடப்பித்தது போல் னாம். அது நத்தை வேகம், ஆமை
சத்தியாக்கிரகம் என்னும் சாத்வீகப் பனுக்கோ அடிக்குமேல் அடி அடித்தால் டம். அந்தப் படிப்பைச் செய்கையில்

Page 123
மாடும் பிடிவாதத்தால் பிரே அசையத் தொடங்கியது. "எப்படிச் சுப் சில்லைக் கறையான் தின்றுவிடுமே” வாலிப இரத்தம் இப்போது நரம்பினு தனது இராமாயணத்தைப் பாரதம்போற்
'தம்பி ஏன் அங்த வயிற இவையெல்லாம் நேற்று நடந்த ப வாலிபன். நேற்று என்னையும் என் வாங்காது யாவரும் பார்த்துப் பிரமித்த இகழ்ச்சிக் குறிப்போடு பார்க்கிறது உ சிரிப்பதுதானே வழக்கம். தம்பிமாரே மாட்டீர்கள். ஏன் உன் தகப்பனே பையனாக இருந்தார். நான் அந்த திருந்தேன். அதைப் பார்ப்பதற்கு சக்கிடுத்தாரே என் வீட்டுக்கு வந்துவ அப்போதுதான் நடக்கிறது. நான் 6ை அழகை இப் பொக்கைவாயால் மேனியில் ஈ இருந்தாலே வழுக்கி வி தேகம். நான் பிராமணப் பிள்ளைபோ6 கூடன்மாடும், முழுகிவிட்டு முடித்துவி கிணிர் கிணிர் என நாதஞ்செய்யும் ம எத்தனைபேர் வேலிக்கரைக்கு வருவ வந்தாலும் நான் ஏன் அவர்களைப் L என்னிடம் அன்றுமில்லை;இன்றுமில்லை பெண்கள் எங்குபோகிலும் என்னுடைய
எங்கள் பிள்ளையார்கோயில் போகவேண்டியிருந்தது. நான் ஒழுக் ஐயருடன் அவர் மனைவியும் வரு ஏற்றிக்கொண்டு வண்டி புறப்பட்டது. மணிக்கு அடைந்தோம். நல்ல இருட்டு என்னை அங்கு தங்கி அடுத்தநாள் பிடிக்கவில்லை. இந்தநிமிடமே வீடுபோ மாட்டை வண்டியிற் பூட்டினேன். ஐயா வேளையில் போகாதே. இங்கு வெளி வாலிபன். தீட்சைபெறாதனிர்” என்று த வேலைகளுக்கு நான் பயப்படுவதில் பிடிக்காது. அவையை விரட்டிவிட ஒ மாட்டைத் தட்டிவிட்டேன். அவை வா வண்டி போகும் சத்தத்தைவிட கேட்கவில்லை. வீடுகளில் இருந்த வி தெருவீதியில் சனசஞ்சாரமேயில்லை. இருந்தது. வலைப்பாலத்தை நெருங்கு ஆறி ஆறிச்சென்று கொண்டிருந்தது. முனியும், காளியும் ஒன்று மாறி ஒன்று பயம் வந்துவிட்டது. இவ்வேளையில் தோன்றியது. "உனக்கிது காணாது உ கத்திக் கொண்டு வண்டி முன்சென்றது சென்றன. ஆனால் அந்த உருவமோ பஞ்சு போல் பறந்தது. உண்மையில் வந்தன. மாடுகள் ஈற்றில் ஒரு தாவுத் ஆனால் அவ்வுருவமோ என் வண்டில் ஏறிவிட்டது. அதன் பிற்பகுதி பாரமான

யாசனமில்லையென அறிந்ததுபோலும்
பப்பா, மாடு நடக்கிறமாதிரியில் வண்டிச்
என்றோம். சுபபணுக்கு எப்படியோ இது
டே ஓடுவதுபோல் தோன்றிற்று. சுப்பன்
சொன்னான்.
)றெரிச்சலைக் கிளப்புவான்? எனக்கு ாதிரியிருக்கிறது. நேற்று நான் ஒரு மாட்டு வண்டியையும் வைத்தகண் னர். இன்று என்னையும், வண்டியையும் ஸ்கம். காவோலை விழக் குருத்தோலை நீங்கள் அப்போது பிறந்திருக்கவும் மீசை கூட முளைக்காத ஒரு சிறு நாளில் ஒரு மாட்டுவண்டி வைத் 5. அப்போதிருந்த பெரியகோட்டுச் பிட்டார். எனக்கு இருபத்திரண்டு வயது பத்திருந்த ஒரு ஜோடி கிளிக்கூடனின் சொன்னாலே எச்சியாகிவிடும். அதன் iழ்ந்துவிடும். அவ்வளவு வழுவழுப்பான ஸ் இருந்தேன். அசை வண்டியும் கிளிக் ட்டிருக்கும் எனது நீண்ட கூந்தலும், ாடுகளின் சலங்கையும் - காணுவதற்கு துண்டு. எல்லோரும் என்னைப் பார்க்க ார்க்கப் போகிறேன்?. அந்த வழக்கமே . இந்த நல்ல குணத்துக்கு அவ்வூர்ப்
மாட்டுவண்டியையே பிடிப்பார்கள்.
ஐயர் ஒருநாள் பருத்தித்துறைக்குப் கமான பைனல்லவா? ஆனபடியால் ருவதற்கு புறப்பட்டனர். இருவரையும் பருத்தித்துறையை இரவு பன்னிரண்டு }. நிலவு இல்லை. ஆனபடியால் ஐயர் புறப்படச் சொன்னார். எனக்கு அது ய்ச் சேரவேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டு குறுக்கிட்டு, 'தம்பி வேளையில்லாத யே பிசாசுகள் நிறைந்த இடம். நீயோ டுத்தார். நான் ஐயரைப் பார்த்து "இந்த )லை. முனியும் கினியும் என்னைப் டிவிடும்” என மார்புதட்டிப் பேசிவிட்டு யுவேகமாய் பாய்ந்து சென்றன. மாட்டு வேறோர் சத்தமும் அவ்விடத்தில் பிளக்குகளையும் தணித்து விட்டார்கள். எங்கும் மையிருட்டும் குளிர் காற்றுமாக கையில் மணி 2 இருக்கும். மாடுகளும் ஆனால் ஐயர் சொன்ன பிசாசும், என் கண்முன் வந்து தோன்றியபடியே. ஒரு உருவம் தனிவெள்ளையாகத் உனக்கிது காணாது” என்று வேகமாக நான் மாடுகளை விரட்டினேன். அவை பாய்ந்து வண்டிக்கு முன்னே சென்றது. பஞ்சுகள் அவ்வுருவத்தினின்று பறந்து தாவி அவ் உருவத்தை முந்திவிட்டன. யைத் தொடர்ந்து ஓடிவந்து வண்டியில் படியால் மாடுகளால் ஓடமுடியவில்லை.

Page 124
உண்மையில் எனது வாழ்க்கைக்கு ஏங்கினேன். பின் அவ்வுருவம் பின்னிரு குத்திக்கொண்டேயிருந்தது. இப்படித்த எதுவிதப்பட்டும் இந்த முனிக்கு என படிப்பிக்க வேண்டுமென்று தோன்றிற்று. இருந்த நான் இப்போது துணிவுகொள் அடிபோட்டேன் அவ்வுருவத்திற்கு. அ காணாது ” என்று கத்திக்கொண்டு சென்றது. ஒரு மணித்தியாலத்தினுள் வந்தேன். அங்கு ஒரு ஆலமரத்தடியில் அவர்களை எழுப்பி நடந்ததைச் சொன்
அவ்விருவரும் பதைபதைப்புட நிற்கிறானா? என்றனர்.
‘என்ன, என்ன? யாரைக் கேட்கிறீர்கள்?
'உன்னிடம் அடிபட்டானே அவனைத்தா
அது முனியல்லவா!'
'இல்லையில்லை. அவன் எங் நிற்பதாகக் கேள்விப்பட்டு அவனைத் விட்டதால் இங்கே படுத்தோம்’ என்றன அவிழ்த்தெடுத்துக்கொண்டு. வல்லை6ெ
என்ன அநியாயம் நாம் கல் ஒரு மெலிந்த வாலிபன் திகேம் முழு அடியின் நோ பொறுக்கமுடியாது ? இரத்தம் குமுறிப்பாய்கிறது. ஆனாலி உனக்கிது காணாது" என்று ஜெபம் செல்கின்றான். அவனைத் தெண்டித்து அவனுக்கு மூளை வடிவாக வேலை விளங்கிற்று.
அவனுக்கு விசர்வந்த வி வைத்தனர். இவன் சகோதரியொருத் ளென்றும், அதைப் பெறுவதற்கு அ அவளிறந்த செய்தியை அறிந்த ம உருட்டி அடித்ததையும், அன்று தொட காணாது' என்று சொல்லிக்கொண் முழுவதற்கும் பஞ்சை ஒட்டித்திரிகிறாெ
இவ்விதம் கதையை முடித்த எங்கள் வீட்டின்முன் வந்து நின்றது பதறும் மனத்தோடு நாங்கள் இறங்கிே
சுப்பன் உடம்பை நெளித்துக் கொட்டாவி விட்டான். கூடவே ஒரு ெ என்னவோ!
வண்டியும் ‘கடக்குப் படக்கு' என்று அ

ச் சாவுமனி அடித்தாயிற்று என்று ந்து ஒரு ஆணியால் எனது தலையில் ானாக்கும் முனி இரத்தம் குடிப்பது; து துவரங் கட்டையால் ஒரு பாடம் இதுவரை பின்னாலேயே பார்க்காமல் ண்டு பின்பக்கம் திரும்பி ஊன்றியொரு து "உனக்கிது காணாது "உனக்கிது கீழே விழுந்தது. வண்டியும் விரைந்து அருகிலிருக்கும் ஒரு சிறு கிராமத்துக்கு ல் இருவர் உறங்கிக் கொண்டிருந்தனர். னேன்.
னே,"ஐயோ,பாவம் அவன் அங்கேதான்
" என்றேன்.
ன்'
வ்கள் தம்பி அவன் இந்தப் பக்கத்தில் தேடிக்கொண்டு வந்தோம். இருண்டு
ர். பிறகு வண்டியிலிருந்த விளக்கையும்
வளியை நோக்கிப் போனோம்.
ண்ட காட்சி பரிதாபகரமானது. அங்கே ழவதும் பஞ்சொட்டப்பட்டு அங்குமிங்கும் ஓடித்திரிந்தான். அவன் முதுகிலிருந்து b அவனோ, "உனக்கிது காணாது
சொல்லுவதுபோல் சொல்லிக்கொண்டு க் கூட்டிக்கொண்டு வந்து சேர்த்தோம். செய்யவில்லை என்பது மட்டும் எனக்கு
தத்தை அவன் சகோதரர் விளங்க தி கூடுதலாகப் பணம் வைத்திருந்தா வளுக்கு இவன் நஞ்சூட்டினானென்றும் ற்றச் சகோதரர்கள் இவனை உருட்டி க்கம் பைத்தியம் வந்து, 'இது உனக்கு டு காயப்பட்ட புண்ணுக்கும் மேனி னன்பதையும் அவர்கள் சொன்னார்கள்.
ான் வண்டிக்காரச் சுப்பன். வண்டியும் 1. பேய்க்கதை கேட்டதனால் பயந்து. னாம்.
கண்ணைமூடி, வாயருகில் வைத்து 93 பருமூச்சு. வாலிபத்தை நினைத்தாளே.
சைய ஆரம்பித்தது.
97

Page 125
64 (7.556f
O Glu Tairyta

Page 126
նlՍIraji
நீண்ட காலத்தின் பின் நாணு சந்தித்துக் கொண்டோம். அவனுை ஆச்சரியத்தால் ஸ்தம்பித்துப் போனேன்.
ஒரு சிறு குடிசை. அதனுள் நாற்காலியும். மேசையின் மேல் மதுக்கிண்ணம் கவனிப்பாரற்றுக் கிட கம்பீரமாயிருந்த விசுவநாதன்தானா இ (Ա)&(լp602ւա எலும்புக்கூடொன்றல்ல ஆச்சரியத்தை மீறித் துக்கந்தான் முத கண்களுடன். முகத்தில் புன்னகை த ஆனால் அந்தச் சிரிப்புக்கூட தானென்பதை எனக்கு ஊகிக்க அதிகே
"தேவதையை நான் தரிசிக பிசாசால் மறைக்கப்படுமென நான் காத்

பூச்சு
லும் விசுவநாதனும் ஒருவரையொருவர் டய மாறுதலைக் கண்டு நான்
ஒரு மேசையும், உடைந்துபோன அப்போதுதான் வெறுமையாக்கப்பட்ட ந்தது. யெளவனத்தின் பொலிவுடன் வன்? தாடி மீசையுடன், ஒட்டியுலர்ந்த
என்முன் காட்சியளிக்கிறது லில் வந்தது. வெறியால் சிவப்பேறிய நவழ அவன் என்னை வரவேற்றான். பலாத்காரமாய் வரவழைக்கப்பட்டது நரம் செல்லவில்லை.
க்க விரும்பினேன். அந்தத்தேவதை. 3திருக்கவில்லை"என்றேன். விசுவநாதன்

Page 127
"கலகல' வென்று சிரித்தான். அவனு "துக்கம்' அளவு மீறிப் போகும்டெ விடுகின்றன. இதில் ஆச்சரியப்படுவதற்
"இருக்கலாம். ஆனால் உ காரணம் இல்லையே?”
'சற்குணன் பெருந்தன்மையுள் காலத்தில் நான் புகழப்பட்டேன். என பெண்ணின் வாழ்க்கை பலியாக்க நன்மைக்காகவா? இல்லை; எனது சுயநல வெறியில் மணந்தந்த மலரொ செய்த குற்றத்தை இன்று உணர் நிம்மதியற்றவனாகச் செய்கிறது. எனது துக்காக்கினியை அவிக்கும் அருவி புட்டியிலிருந்த மதுவைக் கிண்ணத்தில்
"மதியை மயக்கும் சக்தி அதற்கில்லையே" என்றேன்.
"மதி மயங்கியிருப்பதால் போகிறது; நிம்மதியாயிருக்கிறேன். குடிக்கிறேன் என்பது எனக்கே ெ நேரத்தில், நடந்தவைகளைச் சிந்திக் பிரயோசனமாகிறது" என்று அவன் செ
"உனது துக்கத்தைக் கிளறு என்று கேட்டேன்.
"நீ விரும்பினால் சொல்லுகிறேன்" என்
அவ்வருடம் வைத்திய
கிராமத்துக்குப் போயிருந்தேன். எ6 சந்தோஷம். பட்டின வாழ்க்கை என முழுவதும் பச்சைப் பசிய வயல் ஆரம்பத்தில் குளத்தில் குளிப்பது நாட்செல்லச்செல்ல ஸ்படிகம் போன்ற வேறு ஒன்றும் இல்லையென்று தோ சத்தத்தைக் கேட்டுப் புளித்துப் போயி ம்ாடுகளின் சலங்கைச் சப்தம் கேட்டு எவ்வளவோ இன்பமாயிருந்தது.
"ஒரு நாள் எங்கள் வீட்டு அவளுக்கு மெருகு பூசியிருந்தது. கட் மறைத்திருந்தாள். அதற்குமேல் மை ஏனென்றால் அவள் தீண்டாச் சாதியை
"நெல் குத்துவதும், 6 அவளுக்கிடப்பட்ட வேலைகள். அவ ஒருநிலையிலில்லை. அவள் அழகொ நிற்பேன். நாட் செல்லச் செல்ல வேண்டுமா? இருவரும் அன்பால் பிை முகம் சிவக்கச் சிவக்க இரக்கமின்றி

டைய சிரிப்பு அசுரச் சிரிப்பாயிருந்தது. ாழுது மனிதன் தன்மைகளும் மாறி கு ஒன்றுமில்லையே? " என்றான்.
னக்கு அப்படியாகத் துக்கம் வரக்
ளவன், செல்வந்தன் என்றெல்லாம் ஒரு து அந்தஸ்தென்னும் பலிபீடத்தில் ஒரு ப்பட்டது எதற்காக? அப்பெண்ணின் கெளரவம் காப்பாற்றப்படுவதற்கு என் ன்றைக் கசக்கித் தூர எறிந்தேன். நான் கிறேன். அந்த உணர்ச்சி என்னை இருதயத்தில் கொழுந்து விட்டெரியும்
இந்த மதுதான்' என்று சொல்லிப்
ஊற்றினான்.
மதுவுக்குண்டு தெளிவாக்கும் சக்தி
எனது சிந்தனைக்கு வேலையற்றுப் ஒரு நாளைக்கு எத்தனை தரம் தெரியாது. நான் நிம்மதியற்றிருக்கும் க நேரிடும் சமயத்தில் மது எனக்குப் ான்னான்.
ம் சம்பவத்தை நானும் அறியலாமா?
று சொல்லத் தொடங்கினான்.
பரீட்சைக்கு எழுதிவிட்டு, எனது னது பெற்றோருக்கு அளவு கடந்த ாக்குச் சலித்துப் போயிருந்தது. நாள் களின் வரப்புக்களில் உலாவுவேன். எனக்குப் புதுமையாக இருந்தது. அந்த நீரில் குளிப்பதைவிட ஆனந்தம் ற்றியது. காலம் முழுவதும் மோட்டார் ருந்த என் காதுகள், வண்டியில் பூட்டிய இன்புற்றன. கிராம வாழ்க்கை எனக்கு
க்கு ஒரு பெண் வந்தாள். இளமை டான தேகம். நெஞ்சுவரை சேலையால் றப்பதற்கு அவளுக்குத் தகுதியில்லை. ச் சேர்ந்தவள்.”
பலிலிருந்து புல்லுச் சுமப்பதுந்தான். 1ள் வந்த நாள்தொடக்கம் என்மனம் ழுகும் முகத்தைப் பார்த்து மெய்மறந்து அவளும் கடைக்கணித்தாள். சொல்ல ணப்புண்டோம். எத்தனை நாள் அவள்
பின்னும் பின்னும் முத்தமிட்டிருப்பேன்

Page 128
நிலாமலர்ந்த எத்தனையோ இரவுகள் சிந்தித்திருப்போம். அவையெல்லாம் சொல்லி கிண்ணத்திலிருந்த மதுவை கூறினான்.”
"அவள் கர்ப்பவதியானாள். க எவ்வாறு? - என்று வீட்டிலுள்ளவர்கள் விஷயத்தை வெளியிட்டேன். அப்ப வேண்டுமே என்னையும் அவளையுட விட்டாரா? அவளை எங்கேயோ விட்டேன். என்னுடைய அந்தஸ்தைக் பட்டதையிட்டுச் சந்தோஷமுற்றேன். மாட்டேன்' என்று எந்தச் சந்திரை பண்ணிக்கொடுத்தேனோ, அதே சந்திர ஏளனம் பண்ணிக்கொண்டிருந்தான்."
இதைச் சொல்லியதும் சூனிய அவன் பார்த்தான்; மீதியிருந்த தொடர்ந்தது.
"இரண்டு வருடங்கட்குப் வைத்தியசாலையில் வைத்தியராக இ பார்த்துக் கொண்டுவரும் பொழு போலிருந்தது, என் நிலைமை மயக்க பாழாக்கப்பட்ட அதே பெண்தான் எனு அந்த மலர் முகம், இன்று காய்ந்து சகிக்கவில்லை. கிட்டப் போனேன். எ திரும்பிவிட்டாள். ஏன் பார்க்கிறாள்? காலமெல்லாம் உழன்று திரியச் செ சமயத்தில் பாவமூட்டையைச் சுமப்பதா
"வீடு வந்தேன். எதைக் கண் அன்று தொடக்கம் நிம்மதி என்ப நோயாளரைப் பார்க்கப்போன G வெறுமையாயிருந்தது. விசாரித்ததில் விட்டாளென்றும், பிரேதத்தை அப்புற வைத்தியசாலையே இடிந்து என்மேல் பாதகத்தன்மை கூரிய அம்புபோல் 6 சேர்ந்து மணம் பிறக்கிறது; மலர் க அற்று விடுகிறது. ஆனால் வண்டு வரையில்தானே?
வைத்தியப் பதவியை அன்ை வந்துவிட்டேன். உலகம் என்னை நினைத்தது. ஆனால் 'மின்னுவதெல்ல பித்தளையுந்தான் மின்னுகிறது' என்பன
போத்தலிலிருந்த மதுவை விசுவநாதன். நான் மெளனியானேன்.
நான் வெளியே வந்தபொழு மடமடவென்று குடிக்கும் சத்தம் கேட்ட

ல் எங்கள் வருங்காலத்தைப் பற்றிச் இன்று கனவுகளாகிவிட்டன" என்று ஒரு முறை சுவைத்தான். பின்னும்
ன்னியாயிருந்த அவள் கர்ப்பவதியானது முணுமுணுத்தார்கள். நான் மெதுவாய் வுக்கு வந்த கோபத்தைப் பார்க்க ) தாறுமாறாகப் பேசினார். அத்துடன் துரத்திவிட்டார் நான் பெலவீனனாய் கருதியபோது அவள் நாடு கடத்தப் 'கடைசிவரை உன்னைக் கைவிட னப் பார்த்து அவளுக்குச் சத்தியம் ன் தன் பூரணப் பொலிவுடன் என்னை
பதிருஷ்டியுடன் ஆகாயத்தை ஒருமுறை மதுவை உட்செலுத்தினான். கதை
பின். நான் யாழ்ப்பாணம் அரசினர் ருந்தேன். ஒரு நாள் நோயாளிகளைப் திகைப்பூண்டை மிதித்தவன் ۔ ۔ ۔ ۔ لق ம் வரும்போலிருந்தது. அவள்- என்னால் லும்பாய்க்கிடந்தாள். மதியை மயக்கும் கருகிக் குழிவிழுந்திருந்தது. பார்க்கச் ன்னைக் கண்டதும் அவள் மறுபக்கம் தன் வாழ்க்கையைப் பாழாக்கிக் ய்த துரோகியைப் பார்த்துக் கடைசிச் ? நான். வந்துவிட்டேன்.
டாலும் அவள்தான்” என்று பயந்தேன். க்கம் தலைகாட்டவில்லை. மறுநாள் பாழுது அவள் இருந்த இடம் அவள் அன்றிரவே இறந்து ப்படுத்தியாயிற்றென்றும் சொன்னார்கள். விழுந்தது போலிருந்தது. என்னுடைய ன் உள்ளத்தில் தைத்தது. மலருடன் ாய்ந்து கருகி உதிரும்போது மணமும்
மலரில் இருப்பது தேன் பெறும்
றக்கே துறந்தேன். இப்படி ஏகாந்தத்தில்
மாற்றுயர்ந்த பசும்பொன்னென்று ாம் பசும் பொன்னல்ல, பொன் பூச்சிட்ட த உணரவில்லை”
கிண்ணத்தில் பின்னும் ஊற்றினான்
து அவன் கிண்ணத்திலுள்ள மதுவை
bl.
O

Page 129
6)Jяйябäі56тfвіття
O uqñI BHJðf

f

Page 130
վճւն
வானவில்லின் பகட்டு மின்னி இடம் வசந்தகாலத்துப் பூங்காபோல் தி பகலோனின் பொற்கதிரால் தகதகக் கவர்ச்சியும் நிறைந்த அந்த அழகின் வீற்றிருந்தாள் புகழ் அரசி.
சரத்காலப் பூர்ணிமையிலே வ ஏதோ ஒரு வெறியுடன் மின்னுகிற - அடிக்கும் காந்தம் நெளிகிற - கரு சிரிப்பிலே கவிதை குலுங்கியது. அவ தவழ்ந்தது. அவள் முகம் ஆசை எற் ஒவ்வொன்றும், அவளது அங்க அசை பிறவிகளை கிறங்கடிக்கும் மோகலாகி குருத்துப்போன்ற வெள்ளிய தேககாந்தி

BiJäf
ய விதானங்கள் அழகு செய்யும் அந்த கழ்ந்தது. மின்னலின் அற்புத வனப்பும், கும் நீரலைகள் வெட்டி மினுக்குகிற நிலையத்திலே ஒய்யாரமாகக் கொலு
டித்தெடுத்த பிம்பம் போன்றவள் அவள்.
எத்தனையோ பேர்களை வெறியராய் மணிக் கண்ணினாள் அவள். அவள் ள் தலையசைப்பில் பித்தேற்றும் பண்பு றும் அலைகடல். அவளது அங்கங்கள் வுகள் ஒவ்வொன்றும், மண்ணுலகத்துப் ரியில் ஆடும் தனி இசை, தென்னங்
என்னும்படி அவள் தனித்திறமையுடன்

Page 131
அழகு செய்து கொண்ட, அற்புத சக்தி வாசிகளைச் சொக்கச் செய்வது.
அவள் புகழின் செல்வி. புகழு வைத்துப் பாதுகாப்பவள். புகழின் அரசி
அவளது ஆலயத்தின் ஆலி கொண்டேயிருக்கிறது. அவள் மாளிகை வர்களின் காதற்கீதங்களைச் சுமந்துவரு ஏங்கிக்கிடப்போர் எவ்வளவோபேர். அ கிடந்தாள், காற்றைப் பருகி தனி மோன
புகழுக்காக இறந்தவர்கள். கிறவர்கள். புகழ்பெற்றுவிட்டவர்கள் தலைவர்கள்.
எவ்வளவுபேர் எத்தனை போகிறார்கள் காத்துக் கிடக்கிறார்கள்
அவள் புகழின் தலைவி. பார்ப்பதில்லை. சிலருக்கு அவளது உகுக்கும் கள்ளநோக்கு சிலரை L மொட்டுப்போன்ற உதட்டிலே வெடிக் வைக்கிறது. அவளது அன்புப்பார்வை புகழரசி, புகழ் பரிமாறுபவள். புகழப்படு
அவன்.
மண்ணுலகிலே மண்ணையேந ஒரு பிராணி.
என்றாலும்.மற்ற மனிதர்களை சொல்லவில்லை. அவன் உயிர்மூ உழைப்புதான். 'கலை அவன் பொழு அதுதான். அவன் வாழ்வது, உழைப்பது
அவன் உழைத்தான், புகழு கவலைப்படவில்லை. உழைப்பிலே ஆ பெரும்பாலோர் உழைக்காமலிருக்க மு வாழ்வை - கலையாக மாற்றிக் கொன
அவனைப் பித்தன் என்றனர் காமம் கொண்டவன் என்றார்கள் சிலர்.
அவன் மறுக்கவுமில்லை, ஒப் பேச்சைக் கேட்கவேயில்லையோ அவ பெற்ற இன்பமுமே. அவனைக்கண்டு ந காதலிப்பவன். 'புகழ்.மேலும் புகழ். மேலேமேலே புகழ்.’ என ஆசைக்ே பாட ஆரம்பித்தவன். பணத்தின் கல மகள எனக கனவு கணடவன.
புகழ் அரசி சபலபுத்திக்காரி. அவள் இன்று இங்கிருப்பாள். நாளை அவளிடம் ஏன் காதல் கொள்ள வேண

யுடன் நெய்யப்பட்ட பூந்துகில் பூவுலக
க்கு இருப்பிடப)ானவள். புகழைப் பூட்டி
ாட்சி மணி அடங்காது ஒலித்துக் யைச் சுற்றிநெளிகிறகாற்று எண்ணற்ற நகிறது. அவளது அன்புப் பிச்சைக்காக வளோ தன் போதையிலே கிறங்கிக்
இன்பம் பெறும் சர்ப்பம் போல.
புகழ்வேண்டி செத்துக்கொண்டிருக் வீரர்கள் கலைஞர்கள், அரசர்கள்.
எத்தனை ரகம் வருகிறார்கள், 1. விழுந்து கும்பிடுகிறார்கள்
சபலபுத்திக்காரி. கண்ணெடுத்தும் கண்வீச்சு கிடைக்கிறது. கடைக்கண் |ண்ணியவான்களாக்குகிறது. மாதுளை கும் புன்னகை சிலரை தலைகனக்க சிலரை அடிமை கொள்ளுகிறது. அவள் பவள்.
ம்பி உயிர்வாழ்ந்து மண்ணாகப் போகிற
ாவிட அவன் சிறந்தவன். அப்படிச் ச்சு சிந்தனை. அவனது வாழ்வு து போக்கல்ல. அவனது இதயஒலியே து எல்லாம் அதற்காகத்தான்.
க்காக அல்ல. அதைப்பற்றி அவன் அவன் இன்பம் கண்டான். மனிதரிலே டியாதே ஆனால் அவன் உழைப்பை - TLT6.
பலர். பேதை என்றனர் பலர். புகழிடம்
புக்கொள்ளவுமில்லை. அவன் அவர்கள் னுக்குத் தெரிந்தது உழைப்பும் அதில் கையாடியவர்களிலே ஒருவன் புகழைக்
மேலும் மேலும் புகழ் . இன்னும் காட்டைகட்டி புகழரசிக்குக் காதற்கவி 5ல நாதத்துக்கு மயங்கிவிடுவாள் புகழ்
அவள் ஒரு வேசி. பகட்டிக் குலுக்கும் அங்கிருப்பாள்.மறுநாள் எங்கிருப்பாளோ! டும்? என்றான் உழைப்பாளி.
02

Page 132
"போடா பிழைக்கத் தெரியா புகழ்தான். அதை அடைவதே என் ல நாணயங்களின் 'கிலு கிலு' ஒசை, LDuddo GSLDIT?
அவள் பைத்தியம்போல் தி சமாதியை நோக்கித் தன் மாலையை உழைக்கும் மேதைகளைக் கவனியா தழுவும் என ஏங்கிக்கொணடிருப்பாள்.
புகழை எண்ணி ஏங்கிய செ6 "புகழ் கடல் அலைமாதிரி நிலையாக ஆசைப்படுவானேன்? புகழ் வருவதாயிரு
அவன் உழைத்தான், சுயபல நம்பிக்கை வைத்து உழைத்தான்.
பணக்காரன் பணத்தால் புகழுக்கு ஏலட
வானவில் ஜாலம் காட்டும் ஒ இருந்த புகழரசியின் காதிலே, கா பித்தர்களின் புலம்பல்களுடன் இவர்கள்
எத்தனையோபேரை மயக்கி பிடித்துப் புலம்புகிற, பாசிமணிக் எத்தனையோபேர் முத்தம் பதிக்கவேண் விதைத்த, ரோஜாமுகை போன்ற உ நடனராணிபோல அவள் ஒயிலாக நெ அவள் பார்வையில், சிரிப்பில், செயலி
அருகில் கிடந்த பூமாலையை மிதக்கும் பட்டம்போல, நீரில் கவர்ச்சிய சுழலும் மின்னல்போல வந்த மாலை :
அவன் திறமையில் நம்பிக்ை யாகக் கொண்டு உழைப்பிலே இன்பம் 866)6).
புகழரசியின் மாலை தானாக மேலும் உழைத்தான்.
அப்பொழுதும். பணத்தை ை 'கிண்.கினார் ஒசையால் புகழரசிை நம்பியவன் புகழ். மேலும் புகழ். கொண்டுதானிருந்தான்.
கொலுப்பொம்மைபோல் திகபூ சோம்பல் முறித்துக் கொண்டாள். அ அவளை யாரும் வசியம்செய்துவிட மு வசியம் செய்யவல்ல மாமாயக்காரி.

பெரும்பித்தே வாழ்வின் லட்சியமே ட்சியம்' என்றான் பணக்காரன். வெள்ளி கிண்ணாரக்கரி புகழின் செல்வியை
ரிபவள். எத்தனையோ மேதைகளின் ச் சுழற்றி வீசுவாள். செத்துக்கொண்டே மல் அவர்களை மரணம் எப்பொழு அவள் சபலபுத்திக்காரி.
ல்வனிடம் சிந்தனையாளன் சொன்னான். வே இராது. ஏறும்; விழும். அதற்காக ருந்தால் தானாக வரட்டுமே
}த்துடன், திறமையிலும், உழைப்பிலும்
ம் கூறிக்கொண்டிருந்தான்.
}ய்யார மாளிகையிலே எழிற்கொலுவில் ற்று ரகசியம் பேசியது. எவ்வளவோ பேச்சும் ஒலித்தது. அவள் சிரித்தாள்.
ப, எவ்வளவோபேர் கண்டு பித்துப்
கண்களில் தனியொளி தெறித்தது. ாடும் எனத் துடிக்கிற, சிலருக்கு முத்தம் தடுகளில் மி0"மினிச் சிரிப்புப் பூத்தது. 5ளிந்து நிமிர்ந்தாள். குறும்பு சுடரிட்டது
).
எடுத்து, சுழற்றி வீசினாள். அழகாக பாய் நீந்தும் பாம்புபோல ஒளி கிறுக்கிச் உழைப்பவன் கழுத்திலே விழுந்தது.
கவைத்து தன்னம்பிக்கையைத் துணை காண்பவன். அவன் வாழ்க்கையே ஒரு
அவன்மீது வந்து விழுந்தது. அவன்
வைத்துக் குலுக்கிக் கொண்டு. அதன் )ய வசியம் செய்து விடலாம் என மேலும் மேலும்.' என ஜபம் செய்து
)ந்த புகழ்ராணி சிரித்தாள். ஒயிலாகச் வள் சபல புத்திக்காரி. அவள் வேசி. டியாது. ஆனால் அவள் எல்லோரையும்
O

Page 133
மறுமலர்ச்சிக்கு இலங்கையின் வயதாகிறதோ அதிகமாகிறது.
இதழ் பிறந்தது வயது என்பது இ பாராட்டும் ஒன்றா மறுமலர்ச் சிறுகதைகை இன்றைய காலத்தை ஒப் கொள்வதற்கா
கருதுவதே காலகட்டத்தில்
காலகட்டத்
புடமிடுவதற்க நல்குகின்றன. சி என்ற பெயரில் ந போலியான கட்டும்
g|III உணர்த்த போலித்தனங்கை எவ்வாறெனினு ஆவணப்படுத்தி எம்மைப் புடமிடுத
என்பதை நாம்
 

எவ்வளவு வயதாகிறது? தந்திரத்திற்கு எவ்வளவு அதைவிட இரண்டு வயது 2 வயது (மறுமலர்ச்சி 1946 பங்குனி மாதம்) ங்கு வெறுமனே பெருமை கக் கணிக்கப்படுதற்கல்ல.
க் காலகட்டத்தின்
மையமாக வைத்து மது சிறுகதைகளின் பிடு செய்து கணித்துக்
55 EETG) GEBLYLLIDITHE தக்கது. இன்றைய ன்று நாம் மறுமலர்ச்சிக் த நோக்கும்போது கும் இடைநின்ற
ம் அவதானிக்கின்றோம். T50TIETEEGI GTJ GVIDID ான சந்தர்ப்பங்களை
வேளைகளில் ஒர்தி ாம் கட்டி வைத்திருக்கும் ானங்களைத் தகர்க்கவும்
போதாமைகளை வம் செய்யலாம்.
250GL, GEFLİLGİTLİb. எமது பழையவற்றை ளாய்வு செய்வதென்பது லுக்கு இட்டுச் செல்லும்
மறந்துவிடக் கூடாது
GGGGDIGDIT