Page 1
— - இலங்ழ்ை சாகித்தில் மண்ட
வெளியிடப்படும்
ஆண்டுக்கு இருமுறை வெளிவரும் ஏடு
. 1 - ܢ .
தமிழ் இலக்கிய மரபுவிழாச் சிறப்பிதழ்
ஆ8

லத்தினுல்
1964
2
புரட்டாதி இதழ்
ք հաi:
தாசிவம்
துரைசிங்கம்
விலே ரூபா 1-00

Page 2
ஆண்டுக்கு இருமுை
1964 -2
ஆசி
ஆ. சத செ. து
ܒ
இலங்கைச் சாகித் கொழு
 

பூங்கா
ற வெளிவரும் ஏடு
புரட்டாதி இதழ்
հարի
ாசிவம்
ரைசிங்கம்
திய மண்டலம் ம்பு.

Page 3
இலங்கைச் சாகித் செந்தமிழ் ஏட
கிடைக்கு
மற்றைய புத்தகசாலேகளி
g
கலைப்பூங்காவின்
யாழ்ப்பாணம், மூன்றங்
6) I sofgs g
விலைக்குக்
á
இவ்வேட்டில் வெளியிடுவ பின்வரும் விலாச
பொதுச்.ெ இலங்கைச் சாகி 135, தர்மபா
கொழு

பூங்கா
திய மண்டலத்தின்
ாகிய கலைப்பூங்கா
குமிடம்:-
எம். டி. குணசேஞ
கொழும்பு.
லும் பெற்றுக்கொள்ளலாம்.
பழைய இதழ்கள் aaaaaaaaaara
குறுக்குத் தெருவிலுள்ள புச்சகத்தில்
கிடைக்கும்.
獵
தற்கான கட்டுரைகளைப் த்துக்கு அனுப்புக
சயலாளர், த்திய மண்டலம், ல மாவத்தை, ழம்பு-7.

Page 4
உ ள் ஞ  ைற
1. ஆசிரியர் கருத்து
2. தமிழ் மரபும் பேராசிரியகு
- பண்டி
3. மரபும் வழக்கும்
- திரு பி
4. மரபும் ஆக்கமும்
- புலவர்
5. மரபு
- பண்டி 6. இலக்கிய மரபு
- புலவர்
7. இலக்கிய அகர்வு
— LI6öföIqg
8. 36O4 LbJ H
- இசைம
9. 5ாடகமரபு
- திரு ஆ
10. மகாகவி இக்பாலின் கக்கு
11. இசுலாமுங் தமிழும்
- சணுப்.
12. உரைகடையிற் சிறுகதை
- திரு ச

பக்கம்
ld 9 தர் க. நாகலிங்கம்
15 . சே. செ. நடராசா
2. மணி ஏ. பெரியதம்பிப்பிள்ளை
25 தர் செ. துரைசிங்கம்
29 பாண்டியனுர்
37 தர் வ. நடராசா
44 ணி பி. சந்திரசேகரம்
5 . த. பொன்னுத்துரை B, A.
துவம் 58 ம். ஏ. ரகுமான்
62 முகம்மது உவைசு
LDTL) 67
பொன்னுத்துரை B. A.
nm

Page 5
தமிழ்த்
தேனே பாகே நறு திரளே கரும்! தெவிட்டா வமுே தெய்வத் தமி மானே மயிலே ம மாடப் புற6ே வன்னக் கிளியே ே மலர்மேற் பா ஆனே றுடையா
கன்பே முருக ஆசைப் பெருக்கே அறிவே தூண் தானே தனைநேர் தாயே வருக சங்கப் புலமைத்
றலைவி வருக
கண்ணே கண்ணு மணியுட் கதி காணு மறிவே ந6 கலந்து விளங் எண்ணே யெழுத்
னின்பே யின்ட ஏழைக் கிரங்கும்
யெம்பி ராட் உண்ணே யத்தோ யோல மிட்டு உஞற்றும் பிழைக துங்கே யிருக் தண்ணேர் தலைை தாயே வருக சங்கப் புலமைத் றலைவி வருக

தாய்
அம்பாலின் பின் செழுஞ்சாறே த யெனச்சுவைக்குந் ழின் தீங்குதலை டப்பிடியே வ மாங்குயிலே பொன்னனமே வாய் மணிப்பூவாய் னிருசெவிகட் ன் அகநிறையும் தவப்பயனே ாடா மணிவிளக்கே
தமிழகத்துத் வருகவே தமிழ்க்கூடற் வருகவே.
ட் கருமணியே ரே கதிரொளியே ல்லறிவிற் குங் காட்சியே தே யேழிசையி பி லெழுபயனே பெருங்கருணை டி யென்றடியேம்
டுனைக்கூவி நின்றழைத்தால் ள் பொறுத்துவரா க வழக்குண்டோ மத் தமிழகத்துத்
வருகவே தமிழ்க்கூடற் வருகவே.

Page 6
ஆசிரியர் கருத்து
பழமையும்
திமிழ்மொழி மிக்க பழமையும் அவற்றேடு புதுமையுமுடையது. க தமிழுக்குப் புதுமையுண்டென்பது தெ
ஒரு பகுதியினர் பழந்தமிழைப் ே றனர். இன்னுெரு பகுதியினர் புதுடை பழமையையும் புதுமையையுந் தனித இரண்டும் இணையவேண்டும்.
உடம்புக்கு அதன் பழைய இரத் கலக்கவேண்டும். அங்கனங் கலக்காட லும், பழைய இரத்தத்தை நீக்கிப் புதி கெடுவதை யாவரும் ஒப்புக்கொள்வர். நிற்பதும் புதுமையிலே தனித்து நிற்பது
தமிழில் இன்று காணப்படும் நு தொல்காப்பியமாகும். அதன் ஆசிரிய பதையே பெருநோக்காகக் கொண்டார்.
புதுமையைத் தழுவுவது வேண்ட கப்படாது. மரபு வகுக்கப்பட்டதை நன் கும். "வருவஉள’ என்றும் 'விருந்ே மேற்றே" என்றுங் கூறிப் புதுமையை தார்.
தத்துவத்தைக் கூறுஞ் சமய நூ யும் வேண்டும் என்கின்றன.
- 5

புதுமையும்
பெருமையும் இனிமையுமுடையது ன்னித்தமிழ் எனக்கூறப்படுகிறதாலே ளியப்படும்.
பாற்றுகிறதிலே காலத்தைக் கழிக்கின் ைெயமாத்திரங் கைக்கொள்ளுகின்றனர். த்தனி நோக்குவது முழுமையாகாது
தத்துடன் நாடோறும் புதிய இரத்தங் மற் பழைய இரத்தமளவிலே நின்ற ய இரத்தமளவிலே நின்றலும் உடம்பு அதைப்போலப் பழமையிலே தனித்து ங் கேட்டையேதரும்.
ால்களிலே காலத்தான் மிக முந்தியது. புதுமையைத் தழுவவேண்டும் என் அதுவே அந்நூலின் உயிர்ப்பாகும்.
ப்படாதவிடத்து மரபென ஒன்று வகுக் (கு சிந்தித்தால் இது தெளிவாக விளங் நதானும் புதுவது கிளந்த யாப்பின் த் தழுவத் தொல்காப்பியர் வழி வகுத்
ல்களும் பழமையும் வேண்டும், புதுமை

Page 7
மக்கட் சமுதாயம் வளர்ந்து கெ மனிதனும் வளர்ந்து கொண்டே வருக் கடப்பதில்லை. பழமை வேண்டாெ வளருகின்றர்கள். ஒரு ஏணியின் கீ குதவியாகின்றன. அமரிக்காவைக் கை முன் வளர்ச்சிகள் பயன்பட்டன. அை வளர்ச்சி இன்றைய உலக ஆக்கத்துச் மின்னலைப்போலத் தோன்றி உடன்
l;65) Lu35).
கல்லாயுத காலம் முதலாகச் சமு மையின் இன்றியமையாமை புலப்படு
பேச்சுவழக்கிலுள்ள ஏனைய மொழி மைக்குக் தரமளவிற் பேதமுண்டு. ஏன் தமிழ்மொழி இற்றைக்கு ஐயாயிரமாண் புதைபொருளாராய்ச்சியாளரும் உலக இறையனூர் அகப்பொருள் உரை கூ பத்தாயிரமாண்டுகட்கப்பாற் பட்டது தமிழ்மொழி உலகிலுள்ள ஏனைய பே பட்டது என்பது முடிந்த முடிபாகும்.
பேச்சு வழக்கிலுள்ள ஏனைய ெ அவை இன்னும் முழுமையடையவில்ை வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறர்கள். இந்த உதவியாகி மேலும் வளரும்போது ப பட்டதாகலாம். அங்ங்ணம் முரண்பட்
தமிழ்மொழியின் வளர்ச்சியோ அ ஞானிகளாலே முழுமையடைந்துவிட்ட படையைப்பெற்று நெடுங்காலம் நிலைத் ஞானிகளால் வகுக்கப்பட்டமையின6ே
மக்கள் வாழ்க்கையைச் சுரங்கத் ஒரு சுரங்கத்திற் பல அபாயங்களுக்கி வெட்டி வெளியே கொண்டுவருகிறர்க பெறுமதியுள்ளன அல்ல. அம்மண்ே

ாண்டே வருகிறது. ஒவ்வொரு தனி றன். இந்த வளர்ச்சிகள் பழமையின்றி ன்கிறவர்களும் பழமையைத்தழுவியே ஆரங்கள் மேலாரங்களை அடைவதற் ாடறிவதற்கு அதனேடு சம்பந்தமுடைய தக் கண்டறிந்தபின் அதனுலுண்டான குதவியாகிறது. வாழ்க்கையின் வளர்ச்சி மறைவதில்லை. அது முன்பின் தொடர்
தாய வளர்ச்சியைக் கவனித்தால் பழ D.
களின் பழமைக்குக் தமிழ்மொழியின் 9 னய மொழிகள் காலத்தாற் பிந்தியவை ாடுகட்காவது முற்பட்டதாகலாம் எனப்
அறிஞரும் ஒப்புக்கொள்ளுகின்றனர். றுகின்ற வரலாற்றின்படி தமிழ்மொழி எனக் கூறவேண்டும். எங்ங்ணமாயினுக் ச்சுவழக்கு மொழிகளுக்கெல்லாம் முற்
மாழிகள் வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. U, அம்மொழிகளைப் பேசும் மக்களும் 5 இரு வளர்ச்சிகளும் ஒன்றற்கொன்று pமையின் ஒருபகுதி புதுமைக்கு முரண் - பழமை விடப்படவேண்டியது.
கத்தியர், தொல்காப்பியர் முதலிய முழு து. அதன் முழுமை பொதுவான அடிப் து மரபாகிவிட்டது. அம்மரபு பேதமற்ற
குற்றமற்றுத் திகழ்கிறது.
நுக்கும் முத்துக்குளிப்புக்கும் ஒப்பிடலாம். டையிலே நிலக்குழிகளிலிருந்து மண்ணை 1. கொண்டுவரப்பட்ட மண்ணெல்லாம் டுை கலந்துள்ள இரத்தினமும் பொன்
6 -

Page 8
னுமே பெறுமதியுடையவை, அவை யளவும் இல்லாதவை.
முத்துக்குளிப்பிலும் ஆயிரக்கண யிருந்து வாரியள்ளி வெளியே எடுக் வற்றிலும் முத்துக்கள் இரா. சிலவற் வற்றில் பழுதுள்ள முத்துக்களும் பல இருக்கும்.
சுரங்கத்தில் எடுக்கப்படும் மண் ஆகா. முத்துக்குளிப்பிலே அகப்படும் அவைபோலச் சமுதாயத்திலே தோன் தக்கனவாகா. கொள்ளப்படும் இரத்தி யானுலும் அவற்றின் பெறுமதி நோக் கொள்ளத்தக்க புதுமைகள் இருப்பத கிறது. எனவே தமிழின் பழமை புட பதும் புதுமை அங்ங்னமாகாதது என் தூய்மை செய்யப்படவேண்டும்.
தனிமனிதனதும் சமுதாயத்தினது தும் அப்போதைய இயல்பிலிருந்தே அ தக்கதாக மாற்றமடைந்து புதுமைப்படு இலக்கியம் வேண்டும். சமுதாய வளர் கோள் பழமையானதே. குறிக்கோள் ப
வளர்கிறது என்றும் புதுமை இலக்கிய
சமுதாயம் மேலும் புதிதாகவே கியம் வேண்டுமென்பதும் தொல்காப்ட லப்பட்டவை. அங்ாவனம் அவர்கள் ே லாகாதென்பதைக் காட்டவே மரபை வற்றற் புதுமை இன்றியமையாதது, பெறப்பட்டன.
புதுமையைப் பொருட்படுத்தாது விலே முயன்றலுங் காலத்துக்குக்கால விருப்பது அப்புதுமையின் உயிர்த்துவ
அதுபோலவே புதுமையாளர் பழ5 மைக்கு முரண்பட்ட புதுமைகள் நிலை
p er 4

5கான சிப்பிகளைக் கடலினடியிலே மூழ்கி ருேர்கள். எடுக்கப்படுஞ் சிப்பி எல்லா றில் விலையுயர்ந்த முத்துக்களுஞ் சில வற்றில் முத்துக்களின்றி வெறுமையும்
னெல்லாம் இரத்தினமும் பொன்னும் சிப்பிகளெல்லாம் முத்துடையன ஆகா. றும் புதுமைகளெல்லாம் தழுவப்படத் னமும் பொன்னும் முத்தும் சிறுபகுதியே கி அத்தொழில்கள் நடைபெறுகின்றன. ாலேயே சமுதாயம் வாழவேண்டியிருக், ம்செய்யப்பட்ட தூய்மையுடைய தென் பதும் பெறப்படும். தமிழின் புதுமை
ம் வளர்ச்சி அவனதும் அச்சமுதாயத்தின ஆரம்பிக்கிறது. அவ்வியல்பு சூழலுக்குத் ம், அப்புதுமை வளர்ச்சியடையப் புதுமை ச்சியெவ்வளவு புதுமையானுலும் குறிக் ழமைக்கு முரண்பட்டவிடத்து சமுதாயம் பம் என்றும் கூறுதல் பயனற்றதாகும்.
வளரவேண்டும் என்பதும் புதுமை இலக். பியர் முதலானுேரால் எடுத்துச் சொல் சால்லும்போது குறிக்கோள் மாறுபட வகுத்தார்கள். இதுவரையிலே கூறிய அதற்குப்பழமை வேண்டும் என்பன
பழமையைப் பேணுபவர்கள் எவ்வள புதுமை தமிழிலே புகுந்தவண்ணமாக த்தைக் காட்டுகிறது.
மயை எவ்வளவில் வெறுத்தாலும் பழ. நில்லாமற் காலகதியில் இறந்து விடு

Page 9
கின்றன. பழமையைப் பேணுத புதுபை உயிர்த்துவம் உண்டென்பதைக் காண புதுமையே வேண்டப்படுவது.
சங்ககாலத்திலே தமிழிலே தனிச்
சமுதாயவளர்ச்சிக்குப் புதுமையாகிப் டெ பர் தமிழிலே தமிழ்மரபு வழுவாமற் கை னுந் தொடர்நிலைக் காவியத்தைத் தந்தா கள் தமிழில் அதிகமாக வரத்தொடங்கி நன்னூலார் வடமொழியாக்கம் என்னும் மையைக் காப்பாற்றினுர், இன்றைய நிலை மொழிக்கு ஆக்கங் கொடுக்க இளைஞர்ச தாகும். இஃஞர்களே எதிர்கால ஆட்ச் படவேண்டும். எழுச்சிகள் சுரங்கத்து ம அவ்வெழுச்சிகளைத் தெளிவாகப் புலட் இல்லையானுலும், அவற்றுள் இரத்தினமும் இளைஞர்கள் பண்டைய மரபு நூல்களைத் அலங்கரிப்பார்களாக
இந்நோக்கங்கருதியே இலங்கைச் 8 டுகளாகச் செயலாற்றிவருகிறது. அம்ம பூங்கா பழமைக்கும் புதுமைக்குக் தொ பதைக்காணலாம். இவ்வாண்டுக்குரிய இ சிறப்பிதழ் என்ற பெயரைப் பெற்றுப் பதை விளக்குகிறது.
சாகித்திய மண்டலத்தாற் கொண் இந்தவகையிலேயே அமைந்தன. விட டிதர் மயில்வாகனனுர் பழமையைத்தழு செய்த பெரியாராவர். அவர் வாழ்ந்த இலக்கிய விழா நடக்கிறது அவரின் பெரிய மதிப்புக்கொடுப்பதாகும். விழ புதுமை மேலோங்கட்டும்.

கள் அழிவதிலிருந்து பழமைக்கும் ஒர் லாம். எனவே பழமையைத் தழுவிய
செய்யுள்களே இருந்தன. காவியமுறை ரும்பயன்அளித்தது. அதை அறிந்த கம் தகளைப்புடஞ் செய்து இராமாயண மென் ர். நன்னூலார் காலத்திலேஆரியச் சொற் கின. அப்புதுமையின் பயனைக் கண்ட வரையறையைச் செய்து தமிழின் பழ யிலே மந்த கிலேயுற்றுக் கிடக்குக் தமிழ் 5ள் விழிப்புற்றிருப்பது வரவேற்கத்தக்க சியாளர். அவர்களின் எழுச்சி போற்றப் ண்ணுங் கடலது சிப்பியும் போன்றவை. படுத்தும் அறிஞர்கள் இக்காலத்திலே ) பொன்னும் முத்தும் போன்றனவற்றை தழுவிப் புடஞ்செய்து தமிழன்னையை
Fாகித்திய மண்டலம் சென்ற சில ஆண் ண்டலத்தாலே வெளியிடப்படுங் கலைப் டர்புடைய கட்டுரைகளைக் கொண்டிருப் இரண்டாவது கலைப்பூங்காவிதழ் 'மரபுச்
புதுமை எப்படி அமையவேண்டும் என்
டாடப்பட்ட இலக்கிய விழாக்களும் புலானந்தர் எனப்போற்றப்படும் பண் ழவிப் புதுமையிலே தமிழ்த்தொண்டு ந மட்டுநகரிலே இவ்வாண்டுக்குரிய கொள்கைக்குக் தமிழ்த் தொண்டுக்கும் ாச் சிறப்புற்றுப் பழமையோடியைந்த

Page 10
தமிழ்மரபும்
ஒரு மொழியினது தனித்தன் கிறது. மரபு சிதையுந்தோறும் லாறு கண்ட உண்மையாகும். இடத்தைப் பெறுந்தமிழ் மொழிக் பைப் புறக்கணித்து எழுதப்படும் அச்சொல் கருவியாக உணரப்படு நரம்பறுந்த யாழுக்குச் சமமாகும் தமிழ் மொழியிலே நிகழ்ந்த ஆக்க கருதியுழைத்த அறிஞரும் பலரா சையர் வரை இவர்களை நாம் கண்( நிகண்டுகள் இலக்கண filig வுரைகள் என்ற பற்பல துறைகளி னஞ் சென்றது. தமிழ் மரபைப் மகிழும்போது தமிழ் மரபைச் சி: காண்கின்ருேம். மரபைக் கெடுக் அக்குற்றங்களை நீக்க முற்பட்ட நல்லறிஞர் வரிசையிலே தொல்கா நான்கு இயல்களுக்கும் நல்லுரை அவர் மெய்ப்பாடு உவமம் செய களுக்கும் உரையெழுதும் வாயிலா வகுத்தலையே தமது பெருநோக்க அவர் உரை தெளிவாக எடுத்துக்
தமிழ் மரபென்பது தொல்கா கூறுமளவிற்குத் தொல்காப்பியந் த தமிழ் மரபு தொல்காப்பியம் முழு லங்கி மிளிர்கிறது. எனினுந் தெ யியல் ஒன்று வகுத்து மரபினை லாக இந்த மரபியல் அமைந்து கி யமையாமையை மக்களின் மனதிற் இறுதியில் வைக்கப்பட்டது.
(3Lugrr6ìẩìu rỉ tng 19u sốì6ằr s_Gopr றுக்கள் இங்கு உற்று நோக்க
- 9

க. நாகலிங்கம்
பேராசிரியரும்
மை அதன் மரபிலேயே தங்கியிருக் மொழியுஞ் சிதையுமென்பது வர உலக மொழிகளிலே மிகச்சிறந்த கு அதன் மரபே உயிராகும், மர எழுத்து, வழங்கப்படுஞ் சொல், ம் பொருள் ஆகியவையெல்லாம்
தமிழ் மரபைப் பேணுதற்காகத் 5வேலைகள் பல வாம். இவ்வாக்கங் வர். தொல்காப்பியர் முதல் கணே டு மகிழ்கிருேம், இலக்கண நூல்கள், ரைகள், அகராதிகள், விளக்க ல் இத் தமிழ்ப்பேரறிஞர்களின் கவ பேணிவரும் இந்நூல்களைப் படித்து தைக்கும் நூல்களையும் ஆங்காங்குக் குங் குற்றங்களை எடுத்துக்காட்டி நற்றமிழாசிரியரும் பலராவர். இந் "ப்பியப் பொருளதிகாரத்தின் பின் கண்ட பேராசிரியர் தலைசிறந்தவர். ப்யுள் மரபு என்னும் நான் கியல் ாகத் தமிழ் மரபைப்பேண வழி காகக் கொண்டிருந்தாரென்பதை
காட்டுகிறது.
ாப்பியர் காட்டிய மரபே என்று மிழ்ப்பெரு நூலாக விளங்குகிறது. வதிலும் இழையோடியது போலி ால்காப்பியர் மரபியலெனத் தனி ஆராய்கிருர், நூலின் இறுதியிய டக்கிறது. மரபு பேணலின் இன்றி பதியச்செய்யும் நோக்கமாக அது
யை ஆரம்பிக்கும்போது கூறிய கூற் த்தக்கன. அவை "மரபென்ற
·

Page 11
பொருண்மை என்னையெனிற் கிள றுத்து ஒதப்பட்டனவுஞ் செய்யுளி ஒதப்பட்டனவுமன்றி இருதிணைப்
ஆண்மையும் பெண்மையும் பற்றி பற்றிவரும் உலகியன் மரபும், நூல் பெனப்படும்" என்பனவாம். ெ ஆண்பாற்பெயர், பெண்பாற் பெய நிகண்டு முதலிய நூல்கள் கூறுவ எடுத்துக்காட்டிச் செல்லுதலின் ஆ காப்பியர் காட்டிய மரபு தமிழ்நு வருதலின் பேராசிரியர் விரிந்த உ டாகவில்லை. உலகியலின் மரபுணர்
'வழக்கெனப் படுவ துயர்ந்தோர்
எனக் கூறுகிருர். இச்சூத்திரத்திற் சிரியர், "இது வழக்கினுள் மரபி3 வென்பதுணர்த்துதல் நுதலிற்று" ( காலந்தொட்டே உலகவழக்கிலே பேராசிரியர் கருத்து. உயர்ந்ே வழங்கிவரினும் உயர்ந்தோர் மொ தோர் வழக்கைக் கைக்கொள்ளலா உயர்ந்தோர் உலக வழக்குத் தமி பிழையாததாக வழங்கி வந்தனெ படுத்துகிறது. இன்று பேச்சுத் சிதைந்து வழங்கிவருவதைத் தமி தமிழ் இவ்வாறு மரபு சிதைந்து வ வேற்று மொழியாகியும் இலக்கியத் னின்றும் மாறுபட்ட பிறிதொரு ெ தமிழ்மொழி காப்போர் உணர்தல் உயர்ந்தோர் மேலதென்பதை எல் தில், அவ்வுயர்ந்தோர் மரபு பிை ராதலின் தமிழ் உலக வழக்கழிந்ெ கொள்ளக் காரணமில்லை. இலக்கி கப்பட்டுவந்த அக்காலத்தில் அவ் வழக்கிலும் இது குணம் இது மக்களுக்கிருந்தது. இன்று இலக்கி பித்ததுபோலத் தமிழ் மரபை போது உலக வழக்கு எக்கதிதான் செய்யுட்கில்லை" என்னுந் தொல்கா இன்று பொருட்படுத்துவதில்லை சிறதென்பது மட்டுங் கவலை ெ டிருக்கிறதென்பதை அறிந்துகொள்
- 1

வியாக்கத்து மரபென்று வரைய பலுள் மரபென்று வரையறுத்து பொருட் குணஞகிய இளமையும் ப வரலாற்று முறைமையும், அவை ன் மரபுமென இவையெல்லாம் மர தால்காப்பியர் இளமைப்பெயர், பர், சாதி என்பனவற்றின் மரபை துபோலப் பெயர் மாத்திரையே ண்டு ஆராய்ச்சிக்கிடனின்று. தொல் ல்களாற் பெரிதும் பேணப்பட்டு ரை எழுதவேண்டிய நிலைமை உண் த்த வந்த தொல்காப்பியர்,
மேற்றே நிகழ்ச்சி யவர்கட்டாக லான"
ற்கு உரைவரையப் புகுந்த பேரா னப் பிழைத்துக் கூறுவனவும் உள எனக் கூறுகிருர், தொல்காப்பியர் தமிழ்மரபு மாறுபடுகின்றதென்பது தாகும் இழிந்தோரும் மொழியை ாழி வழக்கே வழக்காவதன்றி இழிந் காது. தொல்காப்பியர் காலத்தில் ழைத் தூய்மையுடையதாக மரபு ான்பதை அவர் கூற்றுத் தெளிவு தமிழ் தன் நற்பண்பிழந்து மரபு ழறிஞர்கள் நன்கறிவர். பேச்சுத் ழங்கிவருமாயின் காலகதியில் அது தமிழ் எனப்படுஞ் செந்தமிழ் அதி மாழியாகியுஞ் செல்லுமென்பதைத் வேண்டும். வழக்கெனப்படுவது 'லோரும் உடன்பட்டிருந்த காலத் ழயாமலே தமிழை வழங்கி வந்தன தாழிந்து சிதையுமெனக் கவலை யங்கள் மரபு நிலை திரியாது ஆக் விலக்கிய வழக்கையொட்டி உலக குற்றம் என்றறியத்தக்க வாய்ப்பு கியங்கள் வேலி பயிரைமேய ஆரம் அழித்தொழிக்க முற்பட்டிருக்கும் அடையாது ? 'மரபு நிலை திரிதல் "ப்பியராணையைச் செய்யுள் நூல்கள் உலக வழக்குப் பிழைபட்டிருக் காள்ளுதற்குரியதன்று. பிழைபட் ள முடியாத மந்தநிலையிலும் பிழை
.0 -

Page 12
பட்டதனைப் பிழையற்றதென வா! தமிழ் எழுத்தாளர் பலர் இருக்கி தாகும்:
பேச்சு வழக்கில் இழிந்தோர் மர வழக்கிலே மரபுநிலைதிரிதல் ஆரம்
* மரபுநிலை திரியா மாட்சிய உரைபடு நூரு மிருவகை சூத்திரப் பகுதி எடுத்துக்காட்டுகிற இந்தநிலை மாறிப் பேராசிரியர் கr திரிதல் ஆரம்பித்துவிட்டதென்பை பகுதிகளில் ஆங்காங்கு எடுத்துக்க துக்காட்டுவதோடு அவற்றைப் மறுத்துச் செல்வதையும் நாம் கா யப்பட்டதெனக் கருதப்பட்டுவந்த தமிழ்மரபிற்கு மாறுபட்டதெனக் யனராற் செய்யப்பட்டதன்றென டியலங்காரம், யாப்பருங்கலம் மு. குப் புறம்பானவற்றை எடுத்துக் ரூர். நூல், முதனுTலும் வழிநு தொல்காப்பியர் துணிபுாகும். இ ஒன்றுகூட்டி நூல் மூன்றெனக் கரு தவர் பேராசிரியர். திரிபுவேறு நூலென்பதைப் பேராசிரியர் நூ ஏற்றுக்கொள்ளின் தமிழ்மரபு பின வுக்குங் காரணமாகுமென்பது பே ய்ேயன்றியுந் தாந்தாம் அறிந்தவ வெனின்,-அது மரபன்று; அது பிறிதுபிறிதாகும்" என்றவிதி நூலி பது’ என்னும்பகுதியாலே முதனுா மரபுபேணும் நூல்களென்பதைப் இத்தகைய மரபு பிறழாத நூல்க செய்யுள் நூல்களே தமிழ்ச்செய்ய
நூல்களால் ஓ த ப் பட் ட
உரையுஞ் செய்யுளுமாகி வரும் யுரியன, மற்றைய கணிதம் முத யற்றதெனக் கருதுவாருமுளர். ே களுக்குந் தொல்காப்பியம் விதித் கூறுவதிலிருந்து எக்கலைபற்றிய இயற்றப்படுங்கால் அஃது இலக்க வேண்டுமென்றுங் கருத்துடையர்

திக்கும் விபரீத நிலையிலும் இன்றைய ரூர்கள் என்ப்தும் வேதனைக் குரிய
புநிலை திரிந்த காலத்திற் கூட நூல் பிக்கவில்லையென்பதை
வாகி யியல' என்னுந் தொல்காப்பியச் து. தொல்காப்பியர் காலத்திலிருந்த ாலத்திலே நூல்களிலும் மரபுநிலை தப் பேராசிரியர் தமது உரைப் ாட்டிச் செல்கிருர். அங்ஙனம் எடுத் பிழையற்றனவென வாதிப்பதை ண்கிருேம். அகத்தியனராற் செய் * ஆனந்தக்குற்றம் என்னும் நூல் கண்ட பேராசிரியர் அது அகத்தி நிலைநாட்டியும், நன்னூல், தண் தலாய நூல்களிலுந் தமிழ்மரபிற் காட்டி மறுத்துரைத் துஞ் செல்கி ாலுமென இருவகைப்படுமென்பது இவற்றுடன் சார்பு நூலென்பதும் நதப்பட்டவொரு காலத்தில் வாழ்ந் லுடையதாகக் கருதப்பட்ட சார்பு லாகக் கொண்டிலர். சார்புநூலை ழப்பதோடு தமிழ்மொழியின் சிதை ராசிரியர் கருத்து "ஒன்றன் வழி ாற்ருனும் நூல்செய்யப் பெருரோ நோக்கியன்றே, "மரபுநிலை திரியிற் ற்கும் எய்துவித்துப் புகுந்ததென் லொடுமாறுபடாத மரபுடையனவே பேராசிரியர் அறுதியிட்டுக் கூறிஞர்: ளைத் தமக்கு இலக்கணமாக உடைய புள் நூல்களாகுமென்க:
இலக்கணம் உலக வழக்கிற்கும்
இலக்கிய வழக் கி ற் கு மே லாய் நூல்களுக்கு அம்மரபு தேவை பராசிரியர் தருக்கம் முதலாய் நூல் த இலக்கணமே இலக்கணமெனக் நாலாயினும் அது தமிழ்மொழியில் ண வரம்பு கடவாமல் ஆக்கப்படுதல் அவரென்பது நன்கு புலனுகிறது.
11 -

Page 13
முதனுாலொடு மாறுபட்ட நூல் தொழிக்கக் காரணமாகுமெனக் க மாறுபட்டுத் தொல் காப்பியர் தம னைய ஆசிரியர் சிலரின் கருத்தை அகத்தியத்தோடு பிறழ வும் வழிழ் கென்னையெனின் அது வேத வழக் துச் சொல்லிலும் இறந்த காலத வகைச் சங்கத்து நான்கு வருண கூருரென்பது" எனவரும் பேராசிரி புலஞகும். தமிழ்நாட்டு ஆசிரியர் பேராசிரியர் இப்பகுதியால் அறி கத் தக்கது. 'காலந்தோறும் ( வழக்கும் முதலாயவற்றுக்கெல்லா லாம் எல்லைப்படாது இகந்தோடும் இக்கால இலக்கிய எழுத்தாளரு தூயதமிழை-மரபு சிதையாத தமி வர். ஆரியர் கூறுந்தமிழைப் புே, ணங் காட்டலின் ஆரியர் தமிழு ஆதலின் அதுவும் அழிவழக்கு இ தெண்ணப்படத்தக்கதே தமிழ் இழிந்தவர் என்று பேராசிரியர் கு சாராரைத் தாழ்த்தும் நோக்குடன் வேண்டியதில்லையென்க.
இன்னபொருளை அல்லது இல் எனக் கூறிவந்த தொல்காப்பியர், பொருட்பகுதிகளையும் மரபியலுட் நூற் குற்றங்களாகும். தமிழ் மரண பேராசிரியர் நன்கு விரித்து விள என்னவகையிலும் மனங்கோளின் தொல்காப்பியர் கூறுகிருர், இவற் சிரியர் இரு பகு தி யி ன வ |ா க மென்றே ஒதுக்கற்பாலன ஐந்தென் பொருளைத் தருதலிற் குணமுமாய் ஆ பொருள் காண்கிருர், தொல்கா வற்றையே பேராசிரியர் குணமுை தமது காலத்திலே தொல்காப்பிய அமைக்க முற்படுகிருர் எனக்ெ தொல்காப்பியச் சூத்திரங்களையே குப் பேராசிரியர் உதாரணமாகக்
குன்றக்கூறல், கூறியதுகூறல், கூறல், பொருளில மொழிதல், ம கேட்போர்க்கின்னுயாப்பிற்ருதல்
- 1

செய்வது மொழிவழக்கை அழித் iண்ட பேராசிரியர், அகத்தியரோடு து நூலையியற்றினரென்னும் முன் உடன்பட்டிலர். "தொல்காப்பியர் நூல் செய்தாரென்றக்கால் இழுக் கொடு மாறுகொள்வார் இக்காலத் த்துப் பிறபாசாண்டிகளும் மூன்று 'த்தொடுபட்ட சான்ருேரும் அது யர் உரைப்பகுதியால் இதனுண்மை மாணவர் ஒழுகலாற்றின் மரபினைப் யவைத்திருக்கும் பான்மை சிந்திக் வேறுபடவந்த அழிவழக்கும் இழி ம் நூல்செய்யின் இலக்கண மெல் *’ என்ற பேராசிரியர் உரைப்பகுதி க்குச் சமர்ப்பிக்கப்படவேண்டியது. ழைப்பேசாத மக்களே இழிந்தவரா ராசிரியர் நகைச்சுவைக்கு உதார ம் மரபுநிலைதிரிந்த வழக்கேயாம் இழி வழக்கு என்பவற்றுள் மரபினைச் சிதைத்துப் பேசுவோரை குறிப்பிடலின் அவர் மக்களுள் ஒரு ன் அவ்வாறு கூறினரெனக் கொள்ள
என கருத்தை இவ்வாறு வழங்குக இவ்வாறு வழங்கற்க என்று கூறும் காண்கிருேம். இவை மரபுபற்றிய பச் சிதைக்கும் இக் குற்றங்களைப் க்கிஞர். கூறியது கூறல் முதலாக மை யீருகப் பத்துக் குற்றங்களைத் றை ஆராய்ந்த மரபுதெரிந்த பேரா வகுத்துச் செல்கிருர், குற்ற ாவும் குற்றமாயினும் மற்றுமொரு அமைவன ஐந்தெனவும் பேராசிரியர் ப்பியர் குற்றமாமென விலக்கிய டயனவெனக் கொள்வதால் அவர் மரபிற்குப் புறம்பானவற்றையும் காள்வது தவருகும். ஏனெனில் குணமாக அமைக்குங் குற்றங்களுக் காட்டுதலினென்க.
மாறுகொளக் கூறல், மிகைபடக் பங்கக் கூறல் என்பன வெளிப்படை, ான்பதில் இக்கால எழுத்தாளர்
2 rama

Page 14
கவனஞ் செலுத்துதல் வேண்டும். வைத்துந் தமிழ்மொழிப்புணர்ச்சி முதலாகாத எழுத்துக்களே மொழி வெல்லாம் இதில் அடங்குவனவ கறல் என்னுங் குற்றமும் தன்னு னுங் குற்றமும் இக்கால இலக்கிய நூலுள்ளும் அன்ன பிறவற்றுள்ளு றைப் பேராசிரியர் வழியிலே நின்
இன்றைய நூலாசிரியர்கள் ப
வது கண்கூடு. மரபு திரிந்து சிை யாகாத பிராகிருத மொழிச் ெ வேற்றுமொழிச்சொற்களையும் இ6 மொழியின் இனிமை, பண்பு. ப வருதலை நாம் எங்குங் காண்கிே சொல்லென்றுந் திரிசொல்லென், சொல்லென்றும் பாகுபடுத்தியதன் மொழியின் மரபுக்ககப்படாத எல் வரின் தமிழினது தனித்தன்மை தமிழில் வந்து வழங்கும் ஆரிய ( வரிவடிவத்தையும் ஒலிவடிவத்தை வரி, ஒலி வடிவங்களைப் பெறுதலை தொல்காப்பியர் கருதுவர். இவ்வ சிரியர்கள் பெரிதுங் கைநெகிழ்த் தமிழிலே தோன்றியுருப்பெற்ற போனபின்புங் கிரந்த எழுத்துக்க காது. ஆறுமுகநாவலர் முதலாய வெழுத்துக்களைக் கையாண்டிருப்ப கெனச் சிலர் விஞவலாம். சமய நு யர்கள் பொருள் விளக்கத்திற்காக தாண்டிருக்கலாம். ஆஞல் அவை ே கொடுத்தல் ஏத மாம், உரைநடை வெழுத்துக்கள் இன்று செய்யுள் மக்கள் செய்த தவக்குறைவே. பழ யர் முடிவில்லாத சொல் இழிந்த சொல்லதிகாரத்திற் கூறப்பட்ட ெ அனைத்தையும் அடக்குவர்.
2
- 13

மயங்காத எழுத்துக்களை மயங்க க்கு மாறுபடச்செய்தும் மொழிக்கு முெதலாக்கியும் பிறவாறும் வருவன ாம். பழித்த மொழியானிழுக்கங் னெரு பொருள் கருதிக் கூறலென் இலக்கண நூலுள்ளும் வரலாற்று ம் மலிந்து காணப்படுதலின் அவற் *று சிந்திப்பது தக்கது.
ழித்த மொழிகளை எடுத்து வழங்கு வதந்த மொழிகளையும் வடமொழி சாற்களையுந் திசைச்சொல்லாகாத வர்கள் வழங்குவதன்மூலந் தமிழ் மரபு என்பவற்றைப் பாழ் படுத்தி ரும். தொல்லாசிரிய்ர்கள், இயற் றும் வடசொல்லென்றுந் திசைச் உண்மை நிலை உணராது தமிழ் 6) II மொழிச்சொற்களையும் வழங்கி அழிந்துவிடும். வடசொல்லாகித் மொழிச்சொற்கள் வடவெழுத்தின் யும்விட்டு நீங்கித் தமிழெழுத்தின் இன்றியமையாத இலக்கணமாகத் விலக்கணத்தை இன்று தமிழ் நூலா து வருவது விசனிக்கத்தக்கதே. மணிப்பிரவாள நடை உயிரற்றுப் ளைத் தமிழ்நூலில் அனுமதித்தலா தமிழ்மரபுகாத்த ஆசிரியர்கள் இவ் வும் இவற்றை விலக்குவது எற்றுக் ாற்கருத்துக்களைக் கூறவந்த ஆசிரி 5 ஆரம்பத்தில் அவற்றை எடுத் மேலும் வழங்கவும் வளரவும் இடங் - வழக்கிலே மட்டும் புகுந்த இவ் வழக்கிலும் புகுந்துள்ளது தமிழ் Nத்தமொழியென்பதைப் பேராசிரி சொல்லென இருவகைப்படுத்திச் சால்லிலக்கணத்துக்குப் புறம்பான

Page 15
தன்னனெருபொருள் கருதிக் "முன்னுேராற் கூறவும்படாது வழி ஒருபொருள் படைத்துக் கூறல்” காப்பியப் பொருளதிகாரத்துக்குப் தமிழிற் புகுத்தி மரபு சிதைத் த6 பாற் படுத்துகி(ரர். 'ஆனந்தக் வன் ஒரு குத்திரங் காட்டுதலும் படைத்துக் கோடலும் போல்வன றஞ் செய்தாரையும் பதவியல் ப உப இலக்கணமாக அணியிலக்கண ரென்க.
என்ன வகையினும் மனங்கே ருனும் பொருளறிதற்கு அரிதாக விளக்குகிருர், பொருளறிதற்கரிய பேராசிரியர் விளக்கியிருப்பது ஈன்
தொல்காப்பியர் நூன்முழுவதி யதுபோலப் பேராசிரியரும் மெய்ப்பாடு, உவமம், செய்யுள் ஆ மரபுபற்றிய தமது கருத்தை சொல், பொருள் ஆகிய மரபுகை வழக்கும் பேசும் உலக வழக்குந் அறிவுடையோரால் ஏற்றுக்கொள் அதுவே முக்கிய காரணமாகும். பிழையற எழுதுவதற்கும் பேசுவ இத் தமிழ் மரபு காக்கும் நூல்களை படுவது தமிழ்த்தாய்க்குச் செய்யு ழன்னை மரபு திரிந்து பிறிது பிறி, பைந்தேனூற்ருய் என்றும் ஒளிர்

கூறலென்பதற்குப் பேராசிரியர், க்கினுள்ளது மன்றித் தன்னுள்ளே எனப்பொருள் கொள்வர். தொல் புறம்பான பொருட்பகுதிகளைத் லயே பேராசிரியர் இக்குற்றத்தின் குற்றமெனப் பிற்காலத்தானுெரு பதமுடிப்பென்பதோர் இலக்கணம் *’ எனப்பேராசிரியர் ஆனந்தக் குற் டைத்த நன்னூலாரையும் இதுவே 7ம் ஆக்கினுரையும் இகழ்ந்திட்டா
நாளின்மை என்பதை, 'எவ்வாற் ச் செய்தல்’ என்று பேராசிரியர் தாகச் செய்யுங் கடுந் தமிழினையும் ாடு கவனித்தற்பாலது.
லுந் தமிழ் மரபை ஆங்காங்குக் கூறி
மரபியலுரையின் மட்டுமல்லாமல் பூகிய மூன்றியல்களிலும் ஆங்காங்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளார். எழுத்து, ளப் புறக்கணித்து எழுதும் நூல்
தமிழாகா. மரபு திரிந்த தமிழ் ளப்படின் தமிழ் மொழி அழிவதற்கு தமிழ் மரபுணர்த்துவது தமிழைப் தற்குமுள்ள ஒரேயொருவழியாகும்; க் கற்றறியாது நூல் இயற்ற முற் ம் உய்தியில் குற்றமாகும். தமி தாகாது, மரபுத்தமிழாய் இன்பப்
6ts
14 - ཁམས་

Page 16
மரபும்
LDரபு முதியது; வழக்குப் புதி வழக்கு முதிர்ந்து செம்மை அழகு உ "மரபு என்பது தொன்றுதொட்டு சண்முகனர். நிலை நிறுத்திய வழ யுடையது; தொன்னெறிமுறைை
வழக்கிலுள்ளது வழக்கு. வழ ரூர் கல்லாதார் ஆகிய மக்கள் எ6 மாறு எளிய சொற்களால் அமை மக்களிடையே பலமுறையும் பழகி இயலும் இவ்வழக்கியன் மொழியின் JU(69ř.
மரபு, இயல், விதி இலக்கண வழக்கு இவையெல்லாம் ஒரு பெ நூலாசிரியர்கள் வெவ்வேறு பொ யுள்ளார்கள். நன்னூலார் பதம், பொருட்சொற்களைப் பயன்படுத்தி
மரபு என்ற சொல்லினைத் தெ உபயோகித்தனர். அதற்கு ஒருவா
*மாற்றருஞ் சிறப்பின் மரபிய
மரபுநிலை திரியா மாட்சியவா
"மரபுநிலை திரிதல் செய்யுட்6
"மரபுநிலை திரியிற் பிறிதுபிற
மரபினுடைய தன்மையை பியர் செய்யுளியலிலே
"மரபே தானும் நாற்சொல் லியலான் யாப்புவழுப்
1 -سم

பி. சே. செ. நடராசா
5 ழக்கும்
பது; வழக்கின் முதிர்ச்சியே மரபு. .ண்மை பெற்றவிடத்து மரபாகும். வந்த வழக்கு’’ என்ருர் அரசஞ்: முக்கே மரபாகும். அது பழமை மயுடையது.
ங்குமாற்ருன் வழக்கெனப்படும். கற் ஸ்லாராலும் பொருளுணர்ந்து பேசு ந்த சிறந்த மொழிநடையே வழக்கு. ய சொற்களாற் சிறப்பாக விரிந்து னச் சேரிமொழி என்பர் தொல்காப்
னம், நியதி, முறைமை, தன்மை, ாருட்பன்மொழி எனினும் இலக்கண ருளர்ற்றல் புலப்படப் பயன்படுத்தி சொல், மொழி, கிளவி என்ற ஒரு ப் பல இலக்கணங்களை வகுத்தனர்.
ால்காப்பியர் தமது நூலெங்கணும் ற்ருல் வரையறையுங் கூறினர்.
பல்கிளப்பின்’
என்றும் go
என்றும்
என்றும் றிதாகும்"
என்றும
ஒருபுடை விளக்கினர். தொல்காப்
பட்டன்று' 够
என்று கூறினர்.
sease

Page 17
மரபு, இயற் சொல் திரிசெர்ல் நாற் சொல்லின் இயற்கையானே என்பது கருத்தாம்.
தொல் காப்பியர் கூற்றினைத் த பல விதமாக மரபு என்பதனை வி படையிலே மாறிஞரல்லர். இள
'குறித்த பொருளை முடியச்செ இடை, உரி ஆகிய இயற்சொல்லா லானும் எழுவக்ை வழுவும் பட றும் 'அவற்றுள் இயற்சொல்மரட தோடு பொருந்துதல் திரி சொல் பல்வகை நாட்டினுந் தத்த மக்குரி சொல் மரபாவது செந்தமிழ் சூழ் மரபு ; வடசொல் மரபாவது திரிந் றும் வருவனவாம்.
**மரபென்பது காலமும் இடனு காலும் திரிந்தவற்றுக்கு ஏற் செய்வதோர் முறைமை' என் ப்படாமை என்றும் காலம் இடம் ப என்றும் வரையறுத்துள்ள இலக் நூலாசிரியரின் கொள்கையை நன்றே, தொல்காப்பியர் ஒவ்வோ மெடுத்துநிலைநாட்டிய மரபினை அ சிரியரும் இவ்வாறு உரைவகுத்தன. இங்கு எடுத்துக்காட்டி விளக்குவது
எழுத்ததிகாரத்திற்குப் பு “கிளந்த அல்ல செய்யுளு டிரி வழங்கியன் மருங்கின் மருவெ விளங்கிய இயற்கையின் வேறு வழங்கியல் மருங்கின் உணர்ந் நன்மதி நாட்டத் தென்மனுர்
இதன் கருத்து முன் சூத்திரங் யுளிடத்துத் திரிந்து வருவனவும் கூறப்பட்ட விதிகளுக்கு மாறுபட நடத்தலே நல்லறிவுடையார்கள மேலும்,
- 1

, திசைச்சொல், வடசொல் என்னும் பாப்பின் வழிப் பொருந்தியமைவது
iழுவி உரையர் சிரியர்கள் பலர் பற் பரித்துக் கூறிஞரெனினும் அடிப் ம்பூரணர் இதனை விளக்கிக் கூறியன.
ால் தொடுக்குங்கால் பெயர், வினைச "னும் ஏனைத்திரி சொல், வடசொல் ாமற் புணர்ப்பது மரபு’’ என் ாவது சொல்லதிகார இலக்கணத்
மரபாவது தமிழ் நாட்டகத்தும் த்தாக வழங்கும் மரபு ; திசைச் ந்த பன்னிரு நிலத்தினும் வழங்கும் த வகையாகிய சொல் மரபு’’ என்
ம்பற்றி வழக்குத் திரிந்தக் ப வழுப்படாமைச் "ருர் பேராசிரியர். மரபொடு arap ாற்றிவருந் திரிந்த வழக்கிற்கு ஏற்ப கண ஆற்றல் போற்றுதற்குரியது. இனிதுணர்ந்து உரைவகுத்தமை ர் இயலிலும் புறநடை கூறித்தா ரண்படுத்தினுர். அதனுலே பேரா ர். ஆகவே ஆசிரியரின் கூற்றுக்களை
மிகையாகாது.
Dfb60 t.
பாடு திரிநவம் றுபடத் தோன்றின் தனர் ஒழுக்கல்
புலவர்'
களிலே கூறப்படாதனவாய்ச் செய் வழக்கின்கண் மருவி வருவனவுங் த் தோன்றின், வழக்கினை உணர்ந்து து கடமையாகும் என்பதாம்
حس سے 6

Page 18
ஒம்படை யானையிற் கிளந்: பாங்குற உணர்தல் என்மீ "செய்யுண்மருங்கின் மெய்ெ இழைத்த இலக்கணம் பின வருவ உளவெனினும் வந் திரியின்றி முடித்தல் தெள்
என்றும் திறம்படச் சூத்திரித்தார். கருத்தும் ஒன்றே இருவரும் மரபு யும் வழக்கினையும் போற்றுமாறு :
இனி, வழக்குத்தானும் மரபோ கும் உயர்ந்தோர் வழியன்றி வா தெளிவாகக் கூறினர். சான்ருேர் வழக்கினை இழித்துரைத்தும் தமது
'வழக்கெனப்படுவது உயர்ந் நிகழ்ச்சி அவர்கட்டாகலான
இதன் கருத்து வழக்கென்று மேதுை நூலின் நிகழ்ச்சி அவர்கள்
இதுவரை தொல்காப்பியத்தி, புக்களை எடுத்துக் காட்டினுேம், ஆராய்வாம். நன்னூலார் மரபின் வாய்பாடுகளாற் கூறித்தெளிவுபடு
* எப்பொருள் எச்சொலின்
செப்பினர் அப்படிச் செப்பு
எந்தப் பொருளே எந்தச் சொ யோர் சொன்னர்களோ அந்தப் வழியிற் சொல்லுதலே மரபு.
கோழிக்குட்டி என்று சொல் கண் வழங்கப்பட்டுவரினுங் கோழ் மரபினை எந்த வழக்கும் எக்கால
"கடிசொல் இல்லைக் காலத்துப் சூத்திரித்தமை அவரின் வருங்கா வகுப்பதற்கான ஆற்றலையும் பெ காலந்தோறு ந் தோன்றுவதும் ம6 வதும் மொழிவளர்ச்சியில் இயற்ை போக்கில் வளருந்தன்மையன. இலக்கணம் வகுத்த பெருமை ( லேயே மேற்காட்டிய சூத்திரந் தே நன்னூலாரும் “பழையன கழிதலு

தவற்றியலாற் ர்ை புலவர்' என்றும் பற நாடி ழத்தன போல தவற்றியலால் T6ỉ3u Tử g,LCổ65I’’
ஆசிரியர் கருத்தும் பேராசிரியர் பினக்காத்து ஒரோவழி வந்தடை கூறிப் போந்தனர்.
ாடியைந்தன்றி வாரா மரபும் வழக்
"ரா என்பதைத் தொல்காப்பியர் வழக்கினை எடுத்தோதியும் இழி
து நூலினை அழகுறச் செய்தார்.
தோர் மேற்றே
சொல்லப்பட்டது, உயர்ந்தோர் ரிடத்தாகலான் என்பது.
லுள்ள மரபு வழக்குப்பற்றிய குறிப்
இனி நன் னுர லார் கூற்றின் ாயும் வழக்கினையும் வேறு வேறு த்தினர்.
எவ்வாறு உயர்ந்தோர் தன் மரபே'
ல்லால் எந்த வழியில் அறிவுடை ப்ொருளை அந்தச்சொல்லால் அந்த
லும் வழக்கம் ஒருசார் ஒருகுறிச்சிக் மிக்குஞ்சு என்றலே மரபு. இந்த த்துஞ் சிதைக்காது.
படினே" என்று தொல்காப்பியர் "ல உணர்ச்சியையும் இலக்கணம் ரிதுங் காட்டுகின்றது. சொற்கள் றைவதும் வேறு பொருள் கொள்ளு கையே. மொழிகளெல்லாம் காலப்
வளர்வதற்கிசையப் பூரணமான தொல் காப்பியரைச்சாரும். அதன தான்றலாயிற்று. இதனைத் தழுவியே ம் புதியன புகுதலும் வழுவல கால
17.ー

Page 19
வகையினன** என்று சூத்திரித்தும் தலையும் புதியன புகுத்தலேயும் அணு யில் வருகின்றனவற்றை மொழிநு வேண்டுமென்பதே தெளிவு. தை பொருளுடையது. திலம் என்ற தைலம் ஆகும். தி லம் என்பது நெய்க்கே எண்ணெய் என்பர். படுவது தைலம். இன்று தைலம் எள்ளிலிருந்து எடுபடாதவற்றையு
குருதைலம் கறுவாத்தைலம் கருப்பூரத் தைலம்
இவ்வாறு மாறுபடவந்தும் 6 என்று எழுத ஆன்ருேர் அனுமதித்
கடல்க்காற்று பால்க்குடம் எ தமிழ் உலகம் முமுவதுமே இகழ்! புகழ்ந்துரைத் தாரெனினும் அவ்வி தினரல்லர். வழக்கு வழக்கு என்று வில்லை. மரபுக்குமாருகக் கழித்த வேண்டற்பாலன அல்ல.
சாமிநாதையர் அவர்கள் மரபு தமிழ்மொழிக்கு அளப்பருந் தெ தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் கண்டன மொழி மரபைத் தமிழ் மரபென், ஐயர் அவர்கள். இதனைத் தமிழறி தனர்.
இப்பொழுதும் ஒரு சிலர் ஷி, களைத் தமிழ்மொழியிற் புகுத்த வழ றிச் செய்யுளிலும் புகுத்துகின்றன தலே இனிது ஆராய்ந்தே கையாளு எழுத்து மரபின்படி இவ் வட எழுதி எழுத்துக்கள் ஆதிதொட்டு வழங்கு காலதேச வித்தியாசத்தால் உண் சான்றேர் செய்யுளைச் செய்தா கில் இவை இதுவரை சேர்க்கப்ப களைச் சேர்ப்பது மரபுமன்று வழ துக்கள் மரபால் வந்தவையல்ல.
இனி, சொன் மரபுக்கு வருவா பெற வேண்டுமென்று ஆன்ருேர் வ
- 1

மரபுக்குமாருகப் பழையன கழித் னுமதித்தாரல்லர். சான்ருேர் வழி ால் வகுப்பார் ஏற்றுக்கொள்ளுதல் லம் என்றசொல் எண்ணெய் என்ற சங்கதமொழியின் தத்திதாந்தமே எள்ளு, எள்ளிலிருந்து எடுபடும் அதுபோலவே திலத்திலிருந்து எடு எண்ணெய் என்ற இருசொற்களும் ங் குறிக்கின்றன.
தேங்காய் எண்ணெய் இருப்பெண்ணெய் மண்ணெண்ணெய்.
ாண்ணெய் என்பதனை ** எண்ணை
தாரல்லர்.
ன்று எழுதிக்காட்டிய பெரியாரைத் ந்துரைக்க ஒருவர் இருவர் அவரைப் ருவர் கூட அவரைப்பின்பற்றி எழு புகுத்தப்பார்த்தார்கள் வாய்க்க லும் புகுத்தலும் மொழிவளர்ச்சியில்
க்குமாறுபட எழுதிய கட்டுரைக்குத் 3ாண்டினை அவர் செய்தவிடத்துந் "ம் எழுதத் தவறவில்லை. சங்கத று எடுத்துக்காட்டத் துணிந்தனர் ந்ெத யாவரும் எதிர்த்தனர்; வெறுத்
ஸ், ஜ, முதலிய சங்கத எழுத்துக் மிவகுக்கின்றனர். உரைநடையிலன் ர். தனது நாட்டித் தங்கோணிறுத் ருதல் வேண்டும். தமிழில் வழங்கும் த்துக்களுக்கு இடமில்லை. இச்சங்கத குவன அல்ல. இடையில் வந்தவை. டானவை. இவற்றை அனுசரித்துச் ர்களல்லர் தமிழ் நெடுங்கணக் டவில்லை. ஆகவே இவ்வெழுத்துக் க்குமன்று. ஏனெனில் இவ்வெழுத்
வழக்கிலேறியவையுமல்ல என்க3
ம். சொல்லாக்கம் எவ்வாறு நடை பகுத்துள்ளார்கள் சொற்களின் முத
8 -

Page 20
லில், இடையில், கடையில் என் ெ லாமென்று கூறினுர்கள். மரபால் 6 அவை எழுதப்படுமாறுணர்ந்துகொ வுக்கு வந்தனர். உயிரெழுத்துக்கே தாக வரும் என்ற முறைமை பாவ எல்லா உயிர்மெய் எழுத்துக்களு மெய்யெழுத்துத் தனித்து முதலி வேண்டியதில்லை. ங், ட, ண, ர, ல, துக்கள் சொல்லின் முதலில் வார முடிபு. அது மரபு வழக்காற்றில் வதுமுண்டு. இதனை நாம் வழக்கெ அமைக்கவேண்டியதில்லை, ஏனெனி திரிபறக் கற்ருேர் இவ்வாறு எழுது
மேலுஞ் சில சொற்கள் வழக்க தங்களிலும் உருவங்களிலுந் தமிழ் யெல்லாங் கால இடவேறுபாடுகள பட்டு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. சொற்கள் அருத்தத்திலே மாற்றப சொல்லு முதலியவை உருவத்திே நாற்றம் என்ற சொற்கள் ஒரே ( உயர்ந்த கருத்திலும் நாற்றம் தf படுகின்றன. மணம், நாற்றம் எ களில் வேற்றுமை காண்பதற்கில்லை
இனி, சொற்ருெடர் மரபுக்கு நின்று பொருள் பயக்குமாற்றினை றினைத் தொகைநிலைத்தொடர், ெ இலக்கண அமைதி கூறினுர்கள். புதுச் சொற்ருெடர்களை அறியாை கிக்கின்றர்கள். இது புதியன புகு, இவ்வகைக் குற்றந் தப்பான மொ படுகின்றன. இவை தடுக்கப்படுதல்
தமிழ்ப்பேசும் மக்கள். வாக்காளப் பெருமக்கள். ஆசிரியத் தொழில்: பன்றியிரும்பு, மாணவ மன்றம் இது ஒரு மக்கள் பிரசுரா சுருக்கச் சரித்திரம்.
ஒரு பண்பாட்டு வரலாறு தேசீய இலக்கியம். சிருட்டி இலக்கியம். கடன் வாங்கிக் கல்யான
- 1

னன்ன எழுத்துக்கள் அமைந்து வர வழங்கிவருஞ் சொற்களை ஆராய்ந்து ாண்ட பின்னரே இவ்வகை முடி ளெல்லாஞ் சொற்களின் முதலெழுத் ராலும் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டதே. ஞ் சொல்லுக்குமுதலிலே வாரா. ல் வராவென்று எடுத்துரைக்க ள, ற, ன முதலிய உயிர்மெய் எழுத் rா என்பது முந்தைப்ோர் கண்ட ஒருசிலர் இதற்குமாருக எழுது ன்று கூறிக்கொண்டு இலக்கணம் ல் உயர்ந்தோர், படித்தோர், ஐயந் வதில்லை ஆகலான் .
ாற்றின் பயணுக வேறு வேறு அருத் மொழியில் வந்துள்ளன. இவை Rனலாகி மரபுவழியில் அனுசரிக்கப் கற்பு, தொடை, கிழக்கு, முதலிய மடைந்தவை; துண்டம், நாக்கு, லே மாற்றமடைந்தவை. மனம் பொருளுடையன எனினும் மணம்' ாழ்ந்த கருத்திலும் பயன்படுத்தப் ன்பனவற்றிற்குச் சான்றேர் நூல்
e
வருமாம். சொற்கள், தொடர்ந்து
உணர்ந்து சான்றேர்கள், அவற் தாகாநிலைத்தொடர்களாக வகுத்து இவ்வமைதிகளுக்கு மாருகப் புதுப் ம காரணமாக உருவாக்கி உபயோ த்தல் என்ற குற்றத்தின் பாற்படும்: rழிபெயர்ப்பு வகையாற் புகுத்தப் வேண்டும்.
லய வெளியீடு.

Page 21
இவ்வகைச் சொற்பிரயோக ந் பேரிற் புகுத்தப்படுகின்றன. இ தமிழ் மக்களின் கடமையாகும். மரபாக்கிக்கொண்டால்
*மரபுநிலை திரியிற் பிறிதுபிறிதா
என்ற தொல்காப்பியனர் கூற்று
ளம், கன்னடம், தெலுங்கு இவ உண்டாகும். இக்கிளையும் பலவா( பிரயோகங்கள் அரசியல் வாதிக இடதுசாரித் தமிழ், வலதுசாரித் கூடும். அன்றியும் பத்திரிகைத்தட என்றும் வகைப்படுதல் கூடும்.
ஆகவே சிவஞானமுனிவர் கூ தொல்லாசிரியர் வழக்கே வழக்கு படுமாயின் அவ்வழக்கு இலக்கண மரபையும் வழக்கையும் புோற்ற:

தகாத வகையில் அதிகாரத்தின் வற்றிற்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பது இவற்றை வழங்கவிட்டுப் பின்னர்
ாகும்’
றுப்படி இதுவரை தோன்றிய மலையா ற்ருேடு இன்னுமோர் தமிழ்க்கிஆள முகப் பிரியினும் பிரியும். இவ்வகைப் 5ளினல் அதிகம் பயிலப்படுவதனல் தமிழ் என்று பெயரிடப்படுதலுங் மிழ், சினிமாத்தமிழ், அரசியற்றமிழ்
ம்றுப்படி
; பிற்காலத்து வேறுபட வழங்கப் ாத்தோடு பொருந்தாதென விலக்கி ல் வேண்டும்.
3

Page 22
மரபும்
Dரபெனப் படுவது வை வழிவழி வரூஉம் வரவுடை முக்கா லத்தினு மொத்தி அக்கா லத்துக் குறிப்பெ
ლ—’’ ალ-'უჯ.
அதுதான், பழ1ை0 மரபும் புதுமையா
இருபா லாகி யியலு மெ பழமை மரபினைப் பாங்குற பண்டைச் சான்றேர் க நன்கு நிலைபெறீஇ நாட 2-6)Jul:3)}{ l lifLI: 3) (lf பொருள்புலப் படுஉம் பு முன்னுேர் வழிவழித் தே அன்னுேர் மரபினை யாய் தன்னுே ரன்னுேரைச் சா முன்னுேர் கண்ட முறை புதுவது படைக்கும் பெ அரும்பொருள் தேற்றி u புதுமை யாக்கமெனப் பு புலனெறி வழக்கினும் பு நீடுகின் றுலவும் நீர்மைய ஆக்கக் தானே மரபா கு முன்னுே ராக்கம் பின்ஞே பின்னுே ராக்கமவர் பின் இன்னே வழிவழி யியல் "சிதைந்தன வரினு மியை என்ப வாகலி னவையு சார்ந்தொருங் கியையுக் மக்கட் பரப்பின் மரபுே பரம்பரை மரபு மாக்க வரம்பிடை வளரும் மா நற்குடிப் பிறப்பும் கலனு
- 2

ஏ. பெரியதம்பிப்பிள்ளை
ஆக்கமும்
கபெறக்கிளப்பின் டத் தாகி பல் நடைத் தாய் டு படுமே
க் கமுமென
651
]ப் பகரின் ாவினிற் பயின்று றி வழக்காய் 1ணரத் தோன்றிப் ணர்ப்பின தென்க ான்றுமூ தறிவோர் Iந்துகன் கறிந்து ர்ந்தவை தெளிந்துதம் பிற ழாது ரும்பயன் போற்றி பாக்குமச் சொல்லே கல்மர பிற்ருய்ப் குந்து நிலமிசை | தென்க
நம்மே றர்க்கு மரபாம் னுேர்க்கு மரபாம் வது மரபே பக்தன வரையார்' மிவற்ளுெடு தகவின வாமே மா ராங்கு
InJL|(CTLĎ - ண்பின தவற்றுள் லுங் கல்வியும்
مسسس- 1

Page 23
வாய்மையுந் தூய்மைய பொறையுநெஞ் சத்து மேலேர்ர் தம்முளே Lே பரம்பரை மரபெனப் ட குறைவுடை யோரைக் படிமுறை யாகப் பாங் நிறைவுடை மாந்த ரின் உயர்வுடை யுலகுக் கு ஆக்க மரபென வறித இந்நிலை மாறி யிழிகிச் செந்நிலை மக்களொடு சேர்த்தல் மரபன்று ே ஒழுக்கமும் விழுப்பமு பழிக்கிட கிை யமைதி வரம்பழிக் துலகில் மச் தரங்குன்றி விடுமெனச் மொழியுங் காலை மொ இணைய தன்மைய வெ நிறைமொழி குறைமொ வரன்முறை மரபு மாக் தொல்லாசிரியர் பரம்ப கல்லார் மூல பாடமு:ங் அறைபோ முளத்தொ( செருக்குங் கோடிய சி புல்லறி வாண்மையே மாண்பகல் மானம் வ குறைமொழிக் குப்பை அவையல் கிளவியு ம அடுக்கடுக் காக மிடுக் நுவல்வது மன்றி நூ உரைவரம் பழிக்கு மு “மாத்திரை முதலா வட நோக்குதல் தானே ே என்னுதுண் னுரையு பாட்டென்று சிறிதும் டிசையா வொன்றையு வரையா வதனை வை வெள்ளைக் கோட்டியுள் பிள்ளைமைச் செயலும் இதனுல், அம்மசெக் தமிழின்

ம் வளர்சம நோக்கும் நிறையும் பொருந்திய விக் கலத்தல் கரவும் படுமே குறையினி னின்றும் கா யகற்றி >டநிலைப் படுத்தி ]றுப்பெனச் செய்தல் ல் வேண்டும் M) I DTä,35&T ở சமமென வலிந்து சர்ப்பின் செம்மைசால் முயர்குடி யாக்கமும் பாழ் பட்டே கட் கூட்டம்
சாற்றுவர் நல்லோர் ழிமர பாக்கமும் பனவுணர்க் திடுக ழி நிகரென நிகழ்த்தி கமும் வைப்பும் ரைத் தொடர்பும்
கல்லார் டு வரையறை யிகந்தே க்தையுந் துணையாப்
பொருளெனக் கொண்டு ழிகாட் டிடவே பும் வறுமொழிக் கூட்டமும் டாப்பிற மொழியும் கொடு தொடுத்து லிடைப் பெய்தும் ரைநடை யொன்றே உங்லை காறும் நாக்கெனப் படுமே” மிகக்தெழுந் துரைகடைப் பாங்கொத் திசையோ மிசையா திசைத்தே ாந்துகொண் டோடி
விரைந்தரங் கேறும் பீழைபெரி துடைத்தே
ரபு மாக்கமும்
- 22 -

Page 24
செம்மையு மென்மையுஞ் "மரபுநிலை திரியிற் பிறிது முன்னேர் மொழிந்த பெ சொற்பொருள் மாறுபட BULibjöffLJÓ ULJITGD) DUI|| LI அதாஅன்று நாள்பல கழிய நன்னை சிதைந்த மொழியுஞ் சி: சிதைந்த தொடையுஞ் சிதைந்த வடிவுமாய்ச் ே சந்தமுக் திரிந்து தாழ்நி: பாகத பாடையின் பாற் இயல்பலா நிலையை யெ வெனும்பே ரச்ச மெழுத "பழையன கழிதலும் புதி வழுவுல கால வகையிஞ உரைபுற நடையி னுட்ச வரையறை கடக்கும் மர ஆக்கமோ சிறிது கேடெ அன்புசெய் யழகியை u யின்பங் காணு மிளைஞ மரபுகள் தாதையர் வழில் மரபுகம் பின்னுேர் வழில் மரபினை யழிக்கு முரி!ை மரபினை யழிப்போர் வ மரபுகாத் தொழுகல்கம் வாழ்வும் மொழியும் வ6 கண்ணென முன்னுேர் கன்னு கரிகப் பொன்னு மொழியெனு மின்பயிர் அமைமர பதன்சிறப் ப கங்கையர் தமக்கு நான ஆடவர்க் குள்ளே யான் கருமவீ ரர்க்குக் கடைப் பண்டிதர்க் கழகுசெய் L ஆசார்க் கமைந்த வருள் மாணவர் தமக்கு வழிப அரசியற் கறிவுசா லமை சேவைசெய் வோர்க்குத் வளர்மொழி தனக்கு மர இந்துமா கடலி னெல்லை

சிதைவதுமன்றி பிறிதாகு' மென ாழிப்படி கருதிய ந் தோன்றி யப்பொருள் ாக்குமே
ட வழுவிச் தைந்த வொலியும் சிதைந்த நடையும் |சந்தமிழ்ச் செல்வி லப் பட்டே பட் டியங்கும் |ய்தினு மெய்துமோ லுங் கூடும் யன புகுதலும் ) னே' யென ருத் தோரார் tîQUTở C3 uJGADTGù Tப் பரிதால் புறுப்பறைப் படுத்தே ரு முளரோ வழிச் செல்வம் வழி யுரிமை
நமக் கில்லை ழக்கிழக் தோரே வழிவழிக் கடனே ாஞ்செயும் வரம்பாய்க் காத்தசெந் நெறியாய் ரை கல்லாய் வளர்தரு பாத்தியாய் றியுங் காலை ம் போன்றும் ாமை போன்றும் பிடி போன்றும் பண்பினைப் போன்றும் ரினைப் போன்றும் ாடு போன்றும் ச்சரே போன்றும்
தியாகமே போன்றும் புசிறந் துளதால் ]யை யளந்தும்
23

Page 25
இமயம் வரைப்புக ழி சிந்து வெளியினுஞ் செல்வத் திருமொழி மன்னர் வளர்த்திடு 6 பொன்முடி சூடிப் புர பன்மொழியாளர் பாலி உண்ணு முணவினும் கண்ணினுஞ் சிறந்தா கன்ன ரினியகம் மன் காத்தல்ாகம் முரிமையு காப்பெனப் படுவது மரபுகாப் போர்மொழி வரம்புகாப் போர்மொ வளம்படுப் போரே மரபுகாப் போர்குல வரம்புகாப் போர்குலம் வளம்படுப் போரே (ச மொழியெனப் படுவது மரபு மாக்கமும் வளர குலமெனப் படுவதும் மரபு மாக்கமும் வளர மரபுவழி வந்தோர் ம மரபுணர் வாரே மரபு மரபுகாப் பார்தம் மா காத்தல் மரபுடை ய வாழிய மரபும் மரபுக வாழிய நன்மொழி ம வாழிய நற்குடி மரட
வாழி யுலக வரம்புக

Ligu (060)LDuJT}}] சிறப்புடன் திகழ்ந்தகம் தெய்வத் தமிழ்மொழி பண்மொழி மாநிலம் த புகழ்மொழி த்த நன்மொழி
நீரினு முயிரினும் ம் கன்னித் தமிழ்மொழி னை மொழியினைக் கடமையுமாகும் மரபுகாத் தொழுகல் வரம்புகாப் போரே N வளம்படுப் போரே மொழிவளர்ப் போரே 5) JEJū)|_|25|Tifoj (ĉI JT3J
) வளம்ப்டுப் போரே லம்வளர்ப் போரே
முறைபெற நுவன்ற ഖണ്(30 குணநலஞ் சான்ற
வளருமே ரபுணர் வாரே காப் பாரே பெருஞ் சேவையைக் ார்தங் கடனே ாப் போரும் ரபுசிறக் திணிதே தழைத் திணிதே பாக் கருணையால் ன் கினிதே.

Page 26
*லகத்திலே பல்வேறு மொழி வேறு தரமுடையவை.
ஒரு மொழியின் வளர்ச்சியை மொழிவழங்கும் இடத்ததும் டெ அம்மொழியை வழங்கும் மக்களின் வேண்டும்.
மக்கள் வளர்ச்சியானது இலெ என இருவகைப்படும். மக்கள் இ வளவுக்கு மேம்படுகிருர்களோ மொழியும் மேம்பட்டிருக்கும். பெ முள்ளவர்களும் இவ்வுண்மையை 8
ஒருவர் தம் கருத்துக்களைப் களுட் சிறந்தது மொழியாகும். கருத்துவளர்ச்சிக்குத்தக மொழிக
எழுச்சி, கருத்து, ஞானம் என்ற
படும். எழுச்சியிலுங் கருத்துச் சிற சிறந்தது. எழுச்சியுங் கருத்துஞ் சு டிறந்தது. சுட்டியுணர்தலாவது ! னர்தலாவது முழுமையாக உணர்த பொருந்துவதற்குத் தக்கதாக எழு ஞானத்தின் சாயல் கருத்திலே டெ தும் பலதரப்படும். இங்ஙனம் பல றுக்கும் ஒவ்வொரு அடிப்படையுள் வடிப்படைநிலைகள் கண்டறியப்ப மொழிகளுக்கு இலக்கணம் வகுக் கதியிலே மரபாகிறது. எனவே ஒ மரபைப் பெறுகின்றது
ஒரு மொழி ஒரு அடிப்படைக் யமையாதது எழுச்சிவகைப்பட்ட மொழிகளுஞ் சுட்டியுணரப்பட்டுத்
2 مستضد

செ. துரைசிங்கம்
கள் வழங்குகின்றன. அவை வெவ்
அம்மொழிக்குரிய மக்களதும், அம் ருக்கத்தாலே மதிப்பிடலாகாது. வளர்ச்சியாலேயே மதிப்பிடல்
1ள கிக வளர்ச்சி, ஆன்மீக வளர்ச்சி ந்த இருவகை வளர்ச்சியிலும் எவ் அவ்வளவுக்கே அம்மக்களுக்குரிய ாழி ஆராய்ச்சியாளரும் அநுபவ ஒப்புக்கொள்வர்.
பிறருக்குப் புலப்படுத்துங் கருவி எனவே மொழிக்குரியவர்களது ள் பலதரப்படுகின்றன.
மூன்றின் கூட்டமே மொழியெனப் ரந்தது; அவ்விரண்டிலும் ஞானஞ் ட்டியுணரப்படுவன. ஞானஞ் சுட் பாகுபடுத்தியுணர்தல். சுட்டிறந்து 5ல். கருத்தின் சர்யல் எழுச்சியிலே ச்சி பலதரப்படும். அதுபோலவே பாருந்துவதற்குத் தக்கதாகக் கருத் உதரப்படும் மொழிகள் ஒவ்வொன் ண்டு. மொழி வல்லுநரால் அவ் ட்டபின் அவற்றிற்கியைய அம் கப்படும். அவ்விலக்கணம் கால ஒவ்வொரு மொழியும் வெவ்வேறு
க்குரிய மரபைப் பெறுவது இன்றி . மொழிகளுங் கருத்துவகைப்பட்ட தம்முள்ளடங்கிய உட்பிரிவுகளுக்
5 -

Page 27
குப் பொதுவான மரபைக் கா குத் தனித்தனி மரபைப் பெறுகி செய்யுள், இயல் இசை, நாடக எழுச்சி மொழியுங் கருத்து மொ மரபுநிலை இல்லாதிருப்பதுடன் வாயுமிருக்கும் என்க. சுட்டுண மொழிகள் தம்முள்ளடங்கிய உட் பெற்றிருப்பதோடு பொதுமரை யிலே அகப்பொருண் மரபு, புற சிறப் பா ன மரபிருந்தாலும் அகப்பொருளின் பூர்வமாகப் புற இயன்மரபு, இசைமரபு, நாடகம பட்டாலும் அம்மூன்றும் படிமு யைப்பெற்று ஒரு மரபுக்குட்படு னருள் வழிபட்டோரையும் எண்ை முகஞ்செய்யப்பட்ட பொருளோ செய்து இயைந்த பின் ஒன்றுபட்டு ஒருமைப்பாடு தமிழ்மொழிக்குண்டு என்பதேயன்றித் தமிழ் என்ற வது சிந்திக்கத்தக்கது.
எழுச்சியுங் கருத்துங் காமெ றங்களுக்கும் உட்பட்டவை. ஞ பட்டது. அகத்தியருந் தொல்கா நீங்கிய ஞானிகள். அவர்களா( கணங்களையும் அகப்பொருள் பு நாடகங்களையும் பொதுமையாக ே படையைக் காண முடிந்தது. அவ வகுத்தார்கள். அகத்தியர் ஆன் பெறத்தக்கன எல்லாவற்றையும் தொல்காப்பியர் அகத்தியரின் வகுக்கப்பட்ட மரபு அந்தமானது லேயே தொல்காப்பியர்
*மரபுநிலைதிரியிற் பிறிது பிறித தியருந் தொல் காப்பியரும் ஆணை கொண்டால் இயல்வேறு, இசை ஏனையவும் வேறுபட்டுப் பிறிது பிறி பட்டுக் கீழ் நிலையும் அடையும் எ
'ஐயுணர் வெய்தியக் களி
மெய்யுணர் வெய்தாக்
26 ܚܗ݈

ாணவியலாமையிஞலே அவைகளுக் கின்றன. எங்ங்னமெனில் வசனம் ம் எனப்பல உட்பிரிவைக் கொண்ட "ழியும் அவற்றிற்குப் பொதுவான அவற்றிலே முரண்பாடுடையன ர்வற்ற ஞானக்கலப்பு நன்கமைந்த பிரிவுகளுக்குச் சிறப்பான மரபைப் பயும் பெறுகின்றன. தமிழ்மொழி ப்பொருண் மரபு எனத் தனித்தனி ஒன்றுக்கொன்று முரண்பாடற்று ப்பொருள் அமைகின்றது. இன்னும் ரபு என மூன்ரு கப் பிரித்துக் கூறப் றையாக அமைந்து ஒரு அடிப்படை கின்றன. இயல் இறைவனையும் அவ E வியந்து முகஞ்செய்வது. அங்ங்ணம் டியைவிப்பது இசையாகும். முகஞ் இலயமடைவது நாடகமாகும். இந்த டு. தமிழராலே பேசப்படுவது தமிழ் பண்பையும் அச்சொல் உணர்த்து
வகுளி மயக்கம் என்னும் முக்குற் ானம் அக்குற்றங்களுக்கு அப்பாற் ாப்பியருங் காம வெகுளி மயக்கம் லே எழுத்துச் சொற்பொருளிலக் றப்பொருள்களையும் இயல் இசை நோக்கித் தமிழ்ப்பண்புக்குரிய அடிப் ர்கள் அங்ங்னங்கண்டு இலக்கணம் மீகத்துறையிலே பூமியிற் பிறந்து ம் பெற்று முழுமையடைந்தவர். முதன் மாணவர், அவர்களாலே 1; மாற்ற வேண்டாதது. அதஞ
ாகும்" என ஆணை தந்தார். அகத் பிட்ட மரபு நிலையைத் திரித்துக் வேறு, நாடகம்வேறு, இங்ங்ணமே துஆதலோடு ஒன்றற்கொன்று மாறு ன்பது கருத்தாம்.
ண்ணும் பயமின்றே
என்பது திருக்குறள்,
s
L

Page 28
ஜபுணர்வு ஐந்து பொறிகளாலும் ஞானிகள் ஐயுணர்வுக்குட்பட்டே ருர்கள். ஐயுணர்வு சடசம்பந்தம துக்கப்பாற்பட்டது. சித்துச்சம்ப மம் என்ருலும் அது ஞானத்ெ கேட்டை விளைவிக்கும். அதுபோல தொடர்புபடாத விடத்துப் பயன மொழியாராய்ச்சியாளர் இந்த ெ உணரல் வேண்டும். சிலர் அகத்தி புணர்வின் முழுமையை விளங்கிக் ஐயுணர்வினலே தமிழ் மரபைச் சி னஞ் சிதைப்பார்களென்பதை அ தம்மாற் செய்யப்பட்ட பொருளதி "சொல்லப்பட்ட எல்லா மாண்பு கொள்ளின் அந்நூல் சிதைந்த நூ னும் அவர் விஞ்ஞானிகளை எண்ணி நீர்தீவளி விசும்பு என்னும் ஐம்பூ உய்ர்திணைப்பொருள் அஃறிணைப் ( கருதவேண்டாமென்றும்,
“இருதிணை ஐம்பால் இய திரிவில் சொல்லொடு த
கூறியனவற்றை மரபை மீறுவோ காலத்து வாழ்க்கைக்கு வழிவகுக் யில் இல்லையென்று பலர் கருத ல களிலே நீங்கிவிடும். தமிழ் மொ பல்லாயிரமாண்டுசென்ருலும் மற்ெ
தமிழினுடைய தொன்மையை ழிலே கி. பி. 9-ஆம் நூற்ருண்டுக்கு செய்யப்பட்டன என்றும் அதற்கு யங்கள் இல்லையென்றுங் கருதுகின் மைக்கு முழு மாருகும். 9-ஆம் , சிறந்த இலக்கியங்களும் இலக்கண்
ஆங்கிலம் படித்த சிலர் 19-ஆ மக்களிலக்கியம் இல்லை என்கின்ற விலக்கியமென்று கருதுகிருர்கள் திருக்குறள் இராமாயணம் முதலிய பார்களோ !
மாதவச் சிவஞான யோகிகள் களும் நீங்கிய முழுஞானி என்றும் பிழைபடாத மரபின என்றுங்

உணரும் உணர்வு. இன்றைய விஞ் தங்கள் ஆராய்ச்சிகளைச் செய்கின் ானது. மெய்யுணர்வு விஞ்ஞானத் *தமானது. சத்தியஞ் சிறந்த தரு தாடர்புபடாதவிடத்துப் பெருங் 0வே ஐயுணர்வும் மெய்யுணர்வோடு ற்றுப் போகின்றது. இக்காலத்து மய்யுணர்வின் உயிர்த்தத்துவத்தை யர் தொல் காப்பியர்களின் மெய் கொள்ளும் ஆற்றலின்றித் தங்கள் தைக்கின்ருர்கள். இவர்கள் இங்ங் அறிந்து போலும் தொல்காப்பியர் காரத்து 660-ஆம் சூத்திரத்திலே மிருந்தாலும் முதனூலோடு மாறு லெனப்படும்" என்று கூறிஞர். இன் னி, "எல்லாப் பொருள்களும் நிலம் தச் சேர்க்கையாதலால் அவற்றை பொருள் என்று வகுப்பதேன் என்று
னெறி வழாஅமைத் தழா அல் வேண்டும்
" என்றும்
ார் நன்கு சிந்திப்பார்களாக இக் கும் விஞ்ஞானநூல்கள் தமிழ்மொழி ாம். அக்குறைபாடு சில ஆண்டு ழியிலுள்ள ஆன்மீக வளர்ச்சிய்ைப் றைய மொழிகள் பெறமாட்டா,
உணராத மேனுட்டார் பலர் தமி குப்பின்பே சிறந்த இலக்கியங்கள் முன்பு தமிழிலே சிறந்த இலக்கி ாறனர். இங்ங்னங் கருதுவது உண் நூற்ருண்டுக்கு முன்பே தமிழிலே ங்களுந் தோன்றின.
ஆம் நூற்ருண்டுக்கு முன்பு தமிழிலே னர். இவர்கள் எவற்றை மக்க என்பது விளங்கவில்லை. அவர்கள் பனவற்றை என்ன இலக்கியம் என்
ர் தொல்காப்பியரை முக்குற்றங் ) அவர் கூறியவை எக்காலத்தும் கூறியிருக்கவும் சிலர் "சங்க இலக்
27 -

Page 29
கியங்களைப் படித்ததன் பயனகத் செய்தார் என்றும் அவர் கி. ப என்றுந் தம்மனம்போன போக்கிற் கமைந்த கூற்றுக்கள் அல்ல.
எழுச்சி இலக்கியங்கள் ஆரம் பட்டாலும் நீண்டகாலத்துக்கு நி: பெற்ற ஞானக்கலப்புக்குத் தக்கத அதிகரிக்க மரபு தூய்மைப்படும். கற்றபின்பு தாம்முன்புசெய்த நூ என்று கூறப்படும் வரலாறு ஞா கின்றது,
சங்கச் செய்யுள்கள் ஒரளவு ( பியம் பெரிதும் ஞானக் கலப்புள்ள காப்பியத்திலே வைத்துச் சீர்தூக்கி அமாருகத் தொல்காப்பியத்தைச் ச
தூக்கிப் பார்ப்பது மரபன்று.
ஒலி ஆராய்ச்சியாளர் தொல் ஆராய்ச்சிக்கு அப்பாற்பட்டதாக 6 துகின்றனர். தொல்காப்பியத்தின் பதாலே தொல்காப்பியர் காலத்தா உளர். ஒலித் தெளிவுக்கும் இல முதிர்ச்சியாகும். எனவே, தொல் 4 தவருது பேசவும் எழுதவுஞ் சிந்:

தொல்காப்பியர் இலக்கண நூல் . 5-ஆம் நூற்றண்டிலிருந்தார் கூறுகின்றனர். இவை மரபுக்
பகாலத்திலே சிலராற் போற்றப் லக்கா. கருத்திலக்கியங்கள் தாம் ாகப் பலதரப்படும். ஞானக்கலப்பு
நக்கீரர் அகத்தியரிடம் ஞானங் ல்களிலிருந்த வழுக்களை நீக்கினர் னக்கலப்பினது தரத்தைக் காட்டு
நானக் கலப்புள்ளவை. தெர்ல்காப் து. சங்க இலக்கியங்களைத் தொல் 'ப்பார்ப்பதே மரபு. அம்முறைக்கு ங்க இலக்கியங்களிலே வைத்துச் சீர்
காப்பியத்தின் ஒலியமைவு தங்கள் பும் முழுமையடைந்ததாகவுங் கரு ஒலி தெளிவாயும் இலகுவாயுமிருப் ன் மிகப் பிந்தியவர்' என்பவர்களும் குவுக்குங் காரணம் அவரின் ஞான காப்பியத்தைப் பின்பற்றி மரபுவழி திக்கவும் முயல்வோமாக

Page 30
இலக்
இலக்கிய மென்னுமிச்சொற் ஞான்றை வடசொற் சிதைவு; இ சொல்லுளொன்று.
இலக்கணமென்பது உம் வடெ காப்பியத்துள்ளுங் காணப்படுகின் மென்பது காணப்படவில்லை. இல விலக்கியமென்னும் எண்ணுத்தொட அதுவும் இடைக்காலத்துப்புக்க { டும். அது அவ்விடங்கட்குப் பெ அவ்விடங்களில் உள்ள பழந்தமிழ் நூற்பயிற்சி யுடையவராய்த் தமி நியவாறு வலிந்து முடைந்துள்ள வல்லார் எளிதிற் கண்டுகொள்வர். பல தொல்காப்பியத்துள் ஆங்கா ருடையமுப்பால் போலும்வரம்பு.ை பெரிது மரியனவாம். அவையொ கவும் பன்னுரறியாண்டுகளாகவும் வ வருமுன் இடைச்செருகலில்லாதிரு வடமொழியாளருந் தமிழகத்துப் பொழுது அவ்வாறு வடசொற்கை தமிழர் அதுகைக்கொண்டு வழங்கு
இலக்கணமென்பது யாதானு மத னடையாளம், அது அப்பொரு
இலக்கணத்திற்குப் பற்றுக்கோ பது காரியம்; பிரமாணமுடையது அதுமேயம்; உபமானமுடையது 2 மாறுபோலவே இலக்கணமுடையது
வடமொழிப்புலமையுந் தமிழ் வடமொழியாளர் தமிழ்மொழியில் பனிை என்னுமை வகையுமாமாறு கற்றுக்கு வ ழ க் குஞ் செய்யுளு
4
- 29

புலவர் பாண்டியனுர்
கியமரபு
பழந்தமிழ்ச் சொல்லன்று; பிற்றை லக்கணமிலக்கியம் என்னும் இணைச்
Fாற்சிதைவு. இச்சொல்லுத் தொல் றது. ஆயினும் அதனுள் இலக்கிய க்கணமென்பது தானும் இலக்கண .ரில்வரும் பொருண்மேல் வரவில்லை. இடைச்செருகலாகவேயிருக்கவேண் ாருத்தமின்றி வேண்டாதிருப்பவும் }ச் சொற் காணப்படாமையால் வட ழ்நூலாய்ந்தார் தமக்குத் தோன் தென்பதனைத் தமிழ் நூற் பயிற்சி
இதுபோலும் இடைச் செருகல் ங்குக் காணப்படும். திருவள்ளுவ டயமிகச்சிலவே இடைச்செருகற்குப் ழியப் பல்லாயிரம் யாண்டுகளா ழங்கிவருமெந்நூலும் பதிப்புமுறை ந்ததில்லை. வடமொழிக் கல்வியும் புக்குச் சொற்செலவு மிக்கிருந்த ாச் செருகுந் துணிவுண்டாதலு ந்
தலு மியலாதெையல்ல.
மொன்றனைக் குறித்துக்காட்டு |ளின் சிறப்பியலெனப்படும்.
-ாவது இலக்கியம். காரணமுடை பிரமேயம்; அநுமானமுடையது பமேயம் என வடமொழியுள் வரு இலக்கியம் எனவும் வரற்பாலது.
மொழிப்புலமையும் ஒருங்குடைய எழுத்துச்சொற்பொருள் யாப் கூறுமொழி நூல்களாகவும் அக் மெல்லாம் எடுத்துக்காட்டாகவும்

Page 31
இருத்தலைக் கண்டு அவையெல்லா மிலக்கியமென இருகூறுபடுத்துவ
வடமொழி முதலிய ஏனைய பொருளியல் கொள்ளாமையால் இலக்கணம் இலக்கியமென இருசு ஏற்புடைய வல்ல வாயின.
இலக்கணமிலக்கியமென்பன பயிற்சியாற் சிறப்பாக முறையே கபிலக்கியத்தையுங் குறிப்பனவாயி
மொழியிலக்கணமென்பது
வேற்றுமையும் மொழியிலக்கியெ மெனப் புண்புத்தொகையுமாம். யென ஒன்றில்லாமையின் மொழிே அமைப்புணர்த்துவது மொழிநூ6ெ பது ஆகுபெயராய் இலக்கணமுண டைத் தமிழ்ப்புலவர் இலக்கணமுை இலக்கிய மெல்லாவற்றையுஞ் செய் நூலென்பது ஒருவகையாப்பின் ெ பால் உணர்த்திப்போதலே மரப யாப்புக்களின் ருெகுதியும் நூலெ தி ரத்  ைத யு ளு குத் திரமென்ப, வேதாந்த சூத்திரமென்ருற்போலச் ஒரு நூலையும் நூலென்பர். அவற்பு அதுபோலவே ஒருசெய்யுளயுஞ் செ யையுஞ் செய்யுள் என்பர். எனே அதனல் இலக்கியங்களை வகுத்து நிலைச்செய்யுள், இணைநிலைச் செய்யு தொடர்நிலைச்செய்யுள், உரையி யுளெனக் குறியீடு செய்வாராய துக்காட்டாகுங்காற் செய்யுளென பொருள் பற்றி நூலெனச்செ வழங்கப்படும். எப்பொருளையும் வேருகச் செய்துகூறுதல், செய்யுே இலக்கியமாம். நூலுஞ் செய்யுளு செய்யப்பட்டு வழங்கிற்று. இஞ்ஞ" ளெல்லாவற்றையும் வேற்றுமையின் தாயினுஞ் சிறப்புடைய நூலுக்கு யுளையும் நூலென வழங்குதலை மரபு ளலாம். ஆயினும் நூலெல்லாவ யுந் தொகுத்துப் பொதுவிற் பணு வழங்குங்கால் நூலென்பது சிறப் கொளல்வேண்டும்.
- 3

"வற்றையுந் தொகுத்து இலக்கண pங்குவாராயினர்.
மொழிகளிலே மொழிநூல்களிற் இவற்றுப்பணுவலெல்லாம் இங்ங்ணம் றுபடுத்துத் தொகுத்துக் கூறுதற்கு
பொதுச்சொல்லாயினும் வழக்குப் மொழியிலக்கணத்தையும் மொழி
மொழியினதிலக்கணமென ஆரும் மன்பது மொழியாகிய இலக்கிய வழக்குஞ் செய்யுளுமல்லது மொழி யே இலக்கியமெனலாம். மொழியின் லன்னுமிலக்கணம். இலக்கணமென் ார்த்தும் நூலையுமுணர்த்தும். பண் 1ணர்த்துவனவற்றையே நூலெனவும் யுளெனவும் வழங்கிப் போந்தனர் பயர். இலக்கணங்களை நூல் யாப் ாயினமையின் அவைகூறும் நூல் னப்படும். வடநூலாரும் ஒருசூத் ர். சூத்திரங்களின் ருெ குதியையும் சூத்திரமென்பர். தமிழ்நூலாரும் றுத் தொகுதியையும் நூலென்பர் Fய்யுளென்பர். அவற்றுத் தொகுதி வ இலக்கியஞ் செய்யுளெனப்படும். க் குறியீடு செய்யலுற்ருர், தனி 1ள், தொகை நிலைச்செய்யுள், டையிட்ட பாட் டு  ைடச் செய் பினர். நூல் யாப்புந் தான் எடுத் 'ப்படுவதாயினுந் தானுணர்த்தும் ‘ய்யுளின் வேரு கப்பிரித்துவைத்து எச்சொல்லையும் வழங்குமாற்றுக்கு ளெனப்பட்டது. அங்ங்னங்கூறுதலே ருமடக்கப் பணுவலெனக் குறியீடு ான்று சிலப்பதிகார முதலிய செய்யு எறி நூலென வழங்குதல் பொருந்தா இனமாதல்பற்றி ஒவ்வொரு செய் வழுவமைதியெனத் தழீஇக் கொள் ற்றையுஞ் செய்யுளெல்லாவற்றை வலென வழங்காது நூலென்றே பினற்பெற்ற பொதுப்புெயரெனக்
0 -

Page 32
ஏனைமொழிகளிலெல்லாம் எழு துவனவே மொழிநூலெனப்படும். லுணர்த்துவன மொழிநூலெனப்ட
தமிழ்மொழியிலோ அ வ் வா ஒருங்கு தொகுத்தேனும் அவ்வைந் நூலெனப்படும்.
எனவே தமிழ்மொழியில் எழு. யாப்பியல், அணியியலென இலக்கி சொற் பொருள் யாப்பணி என இ
ஆயினும் வழக்கிற் காட்டினும் பொருளும் அணியுமுற்றக் காணுமிட இலக்கியமெனச் சிறப்புடைமைபற
யாப்பு எழுவகைப்படும். அை பிசி, மறைமொழி, முதுமொழி,
அவ்யாப்பேழும் இலக்கியங்கே றது இலக்கணமன்று, ஒருவகைய
இலக்கியமேழனுள்ளும் பாட்டு செய்யுளுமே சிறந்தனவென்பதுப பெரும்பாலும் வழங்குவர். அவை பாது இயல் கூறுதலே மேற்கொள் இலக்கணப்பனுவலாய்விடும். நூல் படுமென்பதுபற்றி அவை நூலென நூலான்வாராது பாட்டான் வந்த நூலெனப்படுவனவாயின. ஆயினும் கொளலாகாவாம். இலக்கணம் பொருட்டு உரைநடை நூலாய்வ வளவிலே நூலெனக்கொள்ளலாம். யானும் இலக்கணம் வாராது நூல
பாட்டுநடையிலக்கியந் தனி
புளுந் தொகைநிலைச்செய்யுளுந் ெ
வறுபட வழங்கும்.
திருவள்ளுவன ரருளிய முப்பா
"இன்சொலா லிரமளேஇப் ப
செம்பொருள் கண்டார்வாய் கூறுகின்றது.
"இனிய வுளவாக இன்னு கணியிருப்பக் காய்கவர்ந் தற்

pத்தியலுஞ் சொல்லியலு முணர்த் பொருளியல், யாப்பியல், அணியிய டுதலில்லை.
ற ன் றித் தனித்தனியாகவேனும் தியலுணர்த்துவனவெல்லாம் மொழி
த்தியல், சொல்லியல், பொருளியல், iனமும் ஐவகைப்படும். எழுத்துச் லக்கியமும் ஐவகைப்படும்.
ம் ஏனைய எழுத் துஞ் சொல் லும் -ம் யாப்புக்களேயாகலின் அவற்றை }றி வழங்குவர்.
வயாவன பாட்டு, உரை, நூல், குறிப்புமொழி என்னுமிவை.
ளயாம். அவற்றுள் இங்கு நூலென் ունւյ.
நடைச்செய்யுளும் உரைநடைச் ற்றி அவையே இலக்கியமெனப் தாமும் பொருளின் செய்தி புனை ளுமாயின் இலக்கியப்பனுவலாகாது போல, அப்பொழுது நூலின்பாற் ாப்படும். வீரசோழிய முதலாயின னவாயினுஞ் செய்யுளெனப்படாது ம் அவை சிறப்பிலவாகலிற் சான்று இந்நாளை மகார்க்கு விளங்குதற் ந்தனவுமுளவாயினும் அவை அவ்
ஏனையோர்க்குப்பாட்டானும் உரை ான் வருதலே மரபு வழாநிலையாம்.
நிலைச்செய்யுளும் இணைநிலைச்செய் தொடர்நிலைச்செய்யுளுமென நால்
லுள்
டிறிலவாஞ்
பச் சொல்”* என்பது இலக்கணங்
த கூறல் று’ என்பது இலக்கியமாகின்றது:
31 -

Page 33
இங்ங்ண முதலிரண்டுபாலும் பத்துப்பான் முழுதுமிலக்கியம்.
எனவே திருக்குறள் இலக்கள் விரண்டுமொருங்குவிராய் இலக்கண படவே பனுவலெல்லாம் இலக்க கியமென மூவகைப்படுமென்பது குக்களுட் கார்நாற்பது, களவழ என்றிவை இலக்கியமே. ஏனைய பயப்பக் கூருது அவற்றையே எடு யான் இலக்கணமுஞ் சொல்லும விலக்கியப்பனுவலாம்.
வீடு பேற்றைப் புயப்பனவற் சித்தியார், சிவப்பிரகாசம், ஞாழு கள். தேவாரந் திருவாசகம், மொழி முதலாயின இலக்கியம்.
இலக்கியமெல்லாம் வரலாற்ற புனைச் செய்தியிலக்கியம் புனைபுக பாட்டுரையிலக்கியம், நாடகவிலக எழுவகைப்பட்டிருத்தல் காணப்ப
சோழன் கரிகாலன் வரலாறு பாண்டியர் வரலாறு, தமிழர் வ வரலாறு முதலாயின வரலாற்றில் கிய மெல்லாம் உரைநடையிலக்கிய டுக்களிலன்றிப் பழைய வரலாற்றி செப்பேடு கல்வெட்டுக்களிற் கா னவை. இற்றைக்கு இரண்டு நூ, சேரி ஆனந்தரங்க முதலியார் எழு யும் நிரம்பாத வரலாற்றிலக்கியே வரலாறு போல்வன பாட்டாற் ெ தின்பாற்படா. அவையுந் தொடர்
கதையிலக்கியம் ஐவகைப்படு லாப் பொயம்மொழியும் பொருெ புள்ளடக்கிய கூத்துக்கதையும் டெ வரலாற்றுக் கதையுமென விவை.
மக்களின் செய்தியைப் பறவை வைத்துக் கூறு த ல் பொருண்ம அவை நட்புப்பேறு முதலிய ஐவன்
மக்களின் செய்தியேயாயினும் யேயாயினும் அப்பொருளோடியை பதுமான செய்திகூறுதல் பொரு6ெ அவை முழுமடப்பணிக்கன் (அவிே

விர விக் காணப்படுகின்றது.இன்
முமன்று; இலக்கியமுமன்று; அவ் விலக்கியமென ஒரு வகையிற்படும். ாம், இலக்கியம், இலக்கண விலக் மாயிற்று. பதினெண் கீழ்க்கணக் நாற்பது, நாலைந்திணைப்பனுவல்கள் பனுவல்கள் அறனும் பொருளும் க்தோதினும் அவை கருத்துவகை ‘ற்ருன் இலக்கியமுமாய் இலக்கண
றுட் சிவஞானபோதம், சிவஞான ரமிருதமுதலாயின இலக்கண நூல் திருக்கோவையார், நாலாயிரத்திரு
லக்கியம், கதையிலக்கியம், புதுப் ழ்ச் செய்தியிலக்கியம் தன்மெய்ப் கியம், நாட்டுப்பாடலிலக்கியமென
டும்.
, சேரன்செங்குட்டுவன் வரலாறு, ரலாறு அரசர் வரலாறு, நாட்டு லக்கியமெனப்படும். வரலாற்றிலக் மாயிருக்கும். செப்பேடு கல்வெட் லக்கியந் தமிழிற் காணப்படவில்லை. ‘ணப்படுவனவும் அரைகுறையாயி bரு ண்டுகட்கு முன் வாழ்ந்த புதுச் திவைத்த கைக்குறிப்புக் கட்டுரை மனலாம். மதுரைத் திருப்பணி சய்யப்படுதலின் வரலாற்றிலக்கியத் 'பில்லாதவை; நிரம்பாதவையுமாம்.
ம். அவையாவன பொருண்மரபில் ாாடு புணரா நகைமொழியுங் குறிப் ாழுதுபோக்குப் புதுமைக்கதையும்
விலங்கு முதலியவற்றின் மேல் ாபில்லாப் பொய்ம்மொழிக்கதை, கச் சூழ்ச்சிக்கதை போல் வன:
விலங்கு முதலிய்வற்றின் செய்தி பில்லாத பொய்யும் நகை விளப் ாடுபுணராத நகைமொழிக்கதை. வகபூரண குரு) கதைபோல்வன.
2 -

Page 34
இவ்விருசாரிக் கதைகளுந் தொ அக்காலத்திலேயே அவை உரை தன. அவையெல்லாம் பண்டைத் ருக்கவில்லை யென்று பிறர் கூறுமளவு
நம்பன் கூற்றுவனையுதைத்தக ணழலாற் காய்ந்து கடிமணஞ் செய் முடி தேடிய கதை என்றிவையே லான், காமமில்லான், வினையில்ல துங் குறிப்புக்களை உள்ளடக்கிப் ! கதைகளாம். பிறவுமன் ன.
ஒரு ரில் ஒரு மன்னனிருந்தான் எ செய்தி என்ன வெனக்கேட்பார் கொண்டுவருங் கதை பொழுது கேட்பார்க்கு ஆர்வமும் வியப்பும்வின் உரைநடையிலக்கியம்.
சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, வரலாற்றுக் கதை. இவற்றுட் சில வேறுசில சிறிது வரலாறும் பெரிதுக முதலியன வரலாறுகல வாக்கதைக
கதையுடையவரலாறு சான்று லாற்றுக்கதை யெல்லாம் பாட்டுத யமாகவும் அவ்விரண்டுங் கலந்த 3 யுளிலக்கியமாகவுமிருக்கும்.
இப்பொழுதைய நிகழ்ச்சியாக தியைக்கூறுதல் புதுப்புனைச் செய்தி லக்கியம்,
புதுப்புனைச் செய்தியிலக்கியங்க கதையிலக்கியங்களும் பொதுமக்கள் லின் அவர்கட்குத் தெரிந்த மொழிய வேண்டாது குறித்தது தோன்றிப்ப யிருத்தல் வேண்டும்.
புதுப்புனைச் செய்தியிலக்கியம் ( தார் காலத்து நிகழ்ச்சியாகலிற் வும்படா. இவை இஞ்ஞான்றைப்புது பின்பற்றித்தமிழின்கட் புனைப்ப்படு காணப்படுவனவாயினும் பெரும்பால படுகின்றன. அதனுல் இவை சேரி (
- 33

ல்காப்பியனர்க்குமுற்ருெட்டுள்ளன. நடையிலக்கியமாகவே அமைந்திருத் தமிழர் உரைநடையிலக்கியமறிந்தி க்கு மறைந்தொழிந்தன.
விதி கண்ணுதல் காமவேளைக்கண் தி கதை, மலரோனுமாலு நம்பனடி ால்வன இ  ைற வன் சாக்காடில் ான் மெய்யுணர்வு முதல்வன் என் பொதுமக்கட்கு விளக்குங் கூத்துக்
ான்ருற் போலத்தொடங்கி எஞ்சிய
ஆர்வங்கொள்ளுமாறு சொல்லிக் போக்குப்புதுமைக்கதை. இக்கதை ாக்கும்; நகை விளைப்பதன்று. இது
இராமாயணம், பாரத முதலாயின பெரிது வரலாறுஞ் சிறிது கதையும் தையுமுடையவை. சீவகசிந்தாமணி ளேயாம்,
கொள்ளத் தக்கனவல்ல. இவ்வர டையிலக்கியமாகவும் உரையிலக்கி உரையிடையிட்டபாட்டுடைச்செய்
ப்படைத்துக்கொண்ட மக்கட்செய் தியிலக்கியம். இவை உரைநடையி
ளும் பொழுதுபோக்குப் புதுமைக் fesör பொருட்டே அமைந்தனவாக பாற் செவ்விதிற் கிளந்து தேர்தல் புலனென்னும் வனப்புடையனவா
நெடுங்காலமாயினும் அவை செப் கதையெனப்படா. வரலாறென துப்படைப்பு. ஆங்கிலமொழியைப் வன. இவை தமிழின் கண் மலிந்து ான புலவரல்லாதாராற் செய்யப் மொழியாகிய தெரிந்தமொழியாற்

Page 35
கிளக்கப்படல்வேண்டுமாயினுஞ்
சிலவே. இவை சேரிமொழியாற் ெ விழுமிய பொருள்பயப்ப எண் சுை மாயிற் புலவர்களானுந் தழீஇக் ெ
உள்ளோ ஞெருவனைப் பாட்( புகழ்புலப்படப்பலவாறு செய்தி பு யிலக்கியம். அவை உலாப்புறம், ! முதலியனவாம். இவை பாட்டு ந( ரியப்பாவானும் உலாப்புற முதல
புனைபுகழ்ச்செய்தியிலக்கியம்டே முண்டாயினும் அருகிக்காணப்படு மென்பதுங் கனகி புராண மென்பது தாயினுமிறந்தது.
பாடும் புலவர் இறைவன் மு அழுகைக்குறிப்பும் உவகைக்குறிப் துப் பாடுவனவுங் கூறுவனவு மெல் மெனப்படும். அவை தேவாரந் லியனவும் புறநானூறு, பதிற்றுப்ட தொகை நிலைச்செய்யுட்களும் பிற
நாடக இலக்கியமாவன திருக்ே அகத்திணைப்பொருளவாகிய அகநா. களும் பரணி, குறவஞ்சி, குறம் கருதப்படுமவரவர் கூற்ருனன்றிப் வாம். இவை பாட்டானும் உரை
நாட்டுப்பாடலிலக்கியமாவன ( வத் தொழில்செய்யுந்தொறும் விை வகைப் பாடல்களுமாம். அவை ஒலாட்டுப்பாட்டும், ஒப்பாரிப்பா யெழுச்சிப்பாட்டுங் கோலாட்டுப் அம்மானைப்பாட்டும் உந்திப்பாட்டு பாட்டுங், குருவிப்பாட்டுங் காக் இவை பெரும்பாலுந் தாளத்தெ தாளத்தொடுபட்டனவுமாய இ பாடலாகவேயிருக்குமாதலிற் பாட புலனென்னும் வனப்புடையனவே
இவ்வெழுவகையிலக்கியங்களு பொதுநிலைமரபின் வழி நிற்றல் வே
அறம் பொருளின்பம் பயப்ப விளைத்தலும் பாட்டு மரபு மொழி
34 ساده

செவ்விதிற் கிளக்கப்படுவனமிகச் சய்யினு மொழிமரபு கெடாதவாறு வயும் நன்கினிது கமழ்ந்து சிறக்கு காளற்பாலனவேயாம்.
டுடைத் தலைவனுகக்கொண்டு அவன் னைந்துபாடுதல் புனை புகழ்ச் செய்தி உலாமடல் காதல், ஆற்றுப்படை டையிலக்கியம். ஆற்றுப்படை ஆசி ாயின வெண்கலிப்பாவானும் வரும்
பாலப் புனைபழிச்செய்தியிலக்கியமு கின்றன. அவை திருமுகவிலாச மாம். கனகிபுராணம் பிற்காலத்த
தலாய வர்பாலெழுந்த தம்மன்பும் பும் முதலாயவற்றை வெளிப்படுத் லாந் தம்மெய்ப்பாட்டுரையிலக்கிய திருவாசகந் திருவாய்மொழி CP35 பத்து, பரிபாடல் என்றிவைபோலுந் | 6ւյւpուն»
கோவையார் முதலிய கோவைகளும் னுாறு முதலாய ஐந்துதொகை நூல் பள்ளுத் தொடக்கத்தனவுமாய்க் பாடும் புலவர் கூற்ருன் வாராதன யானும் பாணியானும் வரும்.
சேரியம் பெண்டிரும் ஆடவரும் அவ் ாயாடுந்தொறும் Uri-GGELb uso. வள்ளைப்பாட்டும், வரிப்பாட்டும், ட்டும், பாவைப்பாட்டும், பள்ளி பாட்டுங் கோத்தும்பிப்பாட்டும், ஞ், சாழற்பாட்டுந் தெள்ளேணப் கைப்பாட்டும் முதலாய பலப்பல. ாடுபடாதனவுஞ் சிறு பா ன் மை சைப் பாடல்களாயிருக்கும். இவை லிலக்கியமெனப்படும். இவையும்
தனித்தனி மரபுடையனவாயினும் ண்டும்,
வருதலும் நகை முதலிய சுவை மரபு தழுவலும் உவமை முதலாய

Page 36
அணிநலங் கெழுமலும் வனப்பும் கவர்தலே இலக்கியப் பொதுநி3 விதிற் கிளக்கப்படுதலே மொழிம
நாட்டுப் பாடலுள்ளும் நாட மக்கள் கூற்றும் பேதைமகளிர் கூ டார் கூற்றுங் களிமகன் கூற்று ரன்னவும் இயல்வழிவாராதிழுக்கிய இழிசொல்லொடும் மரூஉச் சொல் மரபுவழுவமைதியாம்.
இச்சொற்கள் இலக்கியமாக்கி துள்வரும் உயர்ந்தோர் கூற்ருகே திறம்பிற்றென அவ்விலக்கியம் இழி
இலக்கியமுடையானல் ஆளப் பொதுச் சொல்லாதல்வேண்டும், அ சேரிக்கும் பொதுவாகாது 'நேக்கு பார்ப்பனச்சேரிச்சொன் முதலியன லாயின் அவ்விலக்கியம் அவ்வச்சே கிய மெல்லாம் பொதுவிலக்கியம், த பட்டுத் தனிச்சேரியிலக்கியஞ் சால் லாருடைய துணையுமின்றிக்கெடும்.
அதனுல் இலக்கியமாக்கு வாெ ஊர்ச்சொல்லாயினும் பொதுவாகி விச்சொற்களாலுமே இலக்கியம் ட
மகப்பெறுவார் தம்மகவு சாவா தோடு அதற்குவேண்டுவனவற்ை செய்துபோற்றல் வேண்டும். அங்ங் 3 இலக்கியம் படைப்பாருந் தம்மிலக் வேண்டுமென்னுநோக்கத்தோடு அது கூறியமுறையாற் செய்து போற்றல் அவ்விலக்கியங் கடிதிணிறந்துபோம்.
பழமுறையிலாயினும் புதுமுறை கியம் படைக்கினும் மரபுவழிப்பட் மாதலின் 'மரபுநிலைதிரிதல் செய்ய
"மரபுநிலை திரியிற் பிறிதுபிறி ரிலக்கியம் பொதுமக்களிலக்கிய மெ விலக்கியங்களும் பொதுவாகிய மர நடப்பப் புனையப்படுதல் வேண்டும்.
இலக்கியச்சொற்களுள் இறந்த மிருத்தல்வேண்டும்.
- 35

உடையனவாய்க் கேட்போ ருளங் லமரபு. சேரிமொழியாயுஞ் செவ் Մ ւյ.
கவிலக்கியத்துள்ளுங் கல்லாதபொது ற்றுஞ் சிருர்கூற்றும் பேய்கோட்பட் ம் மையல் கொளிகூற்றும் இன்னுே ப சொல்லொடும் இடக்கரொழிந்த லொடும் வருதல் கடியப்படாது;
யோன் கூற்ருகவேனும் இலக்கியத் வனும் வருமாயின் இலக்கியமரபு த்துவிலக்கப்படும்.
படுஞ்சேரிமொழியுந் தமிழகத்துப் வன் ஆளுஞ் சேரிச்சொல் எல்லாச் 5' 'நோக்கு’’ என் முற்போலவரும் ாவாகத் தனித்தனிச் சேரிச் சொல் ரிக்கே உரிய இலக்கியமாகி, இலக் 5ணிச்சேரியிலக்கியமென இருவேறு ாருேரிலக்கியமன்றப்த் தமிழரெல்
ரல்லாஞ் சேரிச்சொல்லாயினும் ய நாட்டுச் சொற்களாலுங்கல் 1டைத்தல்வேண்டும்.
ாது வாழவேண்டுமென்னு நோக்கத் ) மருத்துவர் கூறியமுறையாற் எமின்ரு யின் மகவு சாம். அதுபோல *கியம் அழியாது நின்று நிலவுதல் iற்கு வேண்டுவனவற்றை நூலோர் வேண்டும். அங்ங்ணமின்முயின்
யிலாயினும் எம்முறையில் இலக் - சொல்லாற் செய்தல் வேண்டு ட்கில்லை' யென்பது கட்டளை.
தாகு" மென்பவாகலிற் புலவ
ன்னு மிருவகையினுட்படு மெல்லா புவழாது முக்காலத்தினு மொத்து
து காத்தலும் எதிரது போற்றலு

Page 37
  

Page 38
இலக்கிய
இலக்கியம் SR sew 63 tro 6) u 2 - Go ai (15 si 35 . உண்மை என்றுமுள்ள நிகழ்ச்சிகளையும் உண்மையெனல் திரம் உணர்த்துவன வரலாறுக உண்மையைக், கற்பன்ையோடியைத் ழும் நிகழ்ச்சிகளோடொப்பதொரு டு:ம். எனவே, பிரத்தியட்ச உலக மாகிய இருவகையும் இடம்பெற இங்ங்ணம் பிரத்தியட்ச உலக நி சமூகக் தொடர்பற்றதாகிவிடும். பாத்திரங்கள் உண்டாக்குங் கற்ப வாசஞ்செய்ய இலக்கியம் இடமளி அதனுல் வரும் பயனும் மக்களுக்கு கியத்துக்கு இத்தகைய கற்பனை இருக்கவேண்டுமெனில், மனிதனிட வாக மாற்றச் செய்யும் இயல்பு இ யின் என்க. இது கற்பனையாலும் படுகிறது.
தனக்குத் துன்பஞ்செய்தவனை முறை. அது சில சமயங்களிலே செல்வத்தையும் பெருமையையும் க
'வஞ்சனே கொண்டேயாதல் வ நஞ்சனையவராலாதல் நாளேயே மனக்கருத்தைக் கூறிஞன். இதில் 6 பாண்டவரை அழித்தல் வேண்டுமென
'வஞ்சனே கொண்டு வெல்ல ம அஞ்சினமாயினன்றே", என்று *" தப்பறச் சூதுகொண்டு, தகிப்பதே இவற்றுள், சகுனியின் முடிவு தீயை என்பதை இலக்கியங்கள் உணர்த்த லனவாக மாற்றப்பழக்கும் இயல்பு டும். இதனுலேதான், உலக நிகழ்
5
- 3'

а. БLJпант
நுகாவு
னர்த்துவது; கற்பனையோடியைந்து து. ஆனல், உலகத்து நிகழ்ந்த வழக்கு. இந்த உண்மையை மாத் ளாகும். இலக்கியம் என்றுமுள்ள ந்துக் கூறுவதாயினும் உலகத்து நிக. தன்மையையுமுடையதாதல் வேண்
நினைவுங் கற்பனையுலகக் காட்சியு அமைக்கப்படுவது இலக்கியமாகும், கழ்ச்சிகளோடியையாத இலக்கியம்
இதுபோலவே, இலக்கியக் கதா னை உலகிற் சிறிது நேரம் உவந்து யாவிட்டால் இலக்கிய இன்பமும் க் கிடையாமற்போய்விடும். இலக் பும் அவ்வுலக சஞ்சாரமும் ஏன் .த்துள்ள தீய சுபாவங்களை நல்லன இலக்கியத்துக்கு இன்றியமையாமை
அவ்வுலக சஞ்சாரத்தாலும் ஏற்
ாத் தண்டித்தல் வஞ்சந்தீர்க்கும். நிகழ்வதில்லை. பாண்டவர்களின் ண்டுபொருமையுற்றதுரியோதனன்,
ாரண மணித்தேர் வாசி
அழித்தல்வேண்டும்’ என்று தன்
வஞ்சனையாலாவது போரினலாவது
ன்று கூறப்படுகிறது. இதற்குமாருக,
மதிப்பது வாளால் வெல்ல
கன்னன் கூறுகிறன். சகுனியோ, கருமம்', என்று கூறுகிருன், யானது, வெறுக்கப்படத்தக்கது, ல்வேண்டும். தீய சுபாவங்களை நல் இலக்கியத்துக்கு இருத்தல்வேண் ச்சிகளை அப்படியே கூருது, அதே
7 -

Page 39
நேரத்து உலக நிகழ்ச்சிகளுக்கு ( யுடன் இயைந்த நிலையான உண் இலக்கியத்துக்கு உண்டானது.
நேரடியாக எதிரிக்குத் தீங்கு கோபம், இகழ்ச்சி, அருவருப்பு, பு ளும் நன்மை செய்ய முனையுமிடத் மனக்கிளர்ச்சிகளும் உண்டாகின்ற அமைத்து இலக்கியங்கள் விளக்(
சுவையையூட்டுகின்றன.
இலக்கியம் மனிதனை நல்வழி அவ்வற உபதேசத்தை மக்கள் உ சிகளுக்குப் பெரிதும் மாற்றமில்லா றுடன் சுவைகளையூட்டி அவர்கள கிறது. இதுவே உண்மை இலக்கி
முற்காலத்து இலக்கியம் அ அவ்வுபதேசங்கள் மக்கள் மனத்ை சியூட்டத்தக்கதாக இலக்கியம் அக கற்பனையுஞ் சுவைகளும் புகுத்தப் களும் புறப்பொருள் இலக்கியங்க கியங்களும் உலக நிகழ்ச்சிகளுடனு பின்னர், இலக்கியங்கள் மேலுஞ் நிகழ்ச்சிகளோடு தொடர்புபடுவ பெற்றன. காவிய வடிவத்தின் ஆ யிருக்கலாம்.
இலக்கியங்களை மக்கள் அதுட அணிகள் இடம்பெற்றன. அணி சொல்வதற்கு உதவக்கூடிய அயை இரசித்து மகிழுமாறு கூறும் முறை தாக அமையும். நாம் ஒரு கருத்தை வது ஒர் அணியுடன் தொடர்புடை யுளில் இருப்பதுபேர்லவே உரைந நாம் பாடும்போது நம்மையறியாட அல்லது பல இராகங்களிலோ பா மையாக உணர்வதில்லை. இராக! நேர்வதுபோல, அணியை உணரா 67 air Lugd O-67 a.5). LD.
எனவே, புலவன் இலக்கியப் விளக்கு தற்குதவியாக்கத்தக்க கத ரங்கள் அவற்றைக் கூறவேண்டிய
இலக்கியம் அமைக்கிருன். இம்:
- 3

முற்றும் முரணுகியும் விடாது கற்பனை மையை உணர்த்தவேண்டிய கடமை
செய்யமுடியாதபோது மனத்திலே
றங்கூறுவது முதலிய மனக்கிளர்ச்சிக து அன்பு, பத்தி, உவகை முதலிய ன. இவைகளைக் கதாபாத்திரங்களில் குகின்றன. இவை இலக்கியத்துக்குச்
ப்படுத்த அறங்களை உபதேசிக்கிறது; ள்ளங் கொள்வதற்காக உலக நிகழ்ச் து கற்பனை வளத்தைக் கலந்து அவற் றியாமலே அறவழிப்பட வழிகாட்டுக் uub.
ற உபதேசங்களாகவே இருந்தது. தக் கவராமையால், அதற்குக் கவர்ச் iம்,புறம், பத்தி எனப்பகுக்கப்பட்டுக் பட்டன. அகப்பொருள் இலக்கியங் ளுந் தெய்வ சம்பந்தமான இலக் வம் பொருத்துமாறு ஆக்கப்பட்டன.
சுவை பயப்பதற்காகவும் உலக தற்காகவும் அவை காவியவடிவம் ஆரம்பமாகக் கோவைகள் தோன்றி
விக்க உதவியாகச் செய்யுள்களில் என்ருல் என்ன? ஒருவிடயத்தைச் உப்புமுறை. அஃதாவது கேட்போர் யாகும். அது விடயத்துக்குத்தக்க த வெளிப்படுத்தும்போது அது ஏதா டயதாகவே இருக்கும். அணி, செய் டையிலும் இருக்கும். ஒருசெய்யுளை மலே ஏதாவது ஓர் இராகத்திலோ டுகிருேம் என்பதைப் பலர் உண் ம், உணராதாரும் இராகம் பாட தாரும் அணியுடனேயே பேசுகிருர்
பொருளாகிய அறத்தையும் அதனை ாபாத்திரங்களையும் அக் கதாபாத்தி முறையையும் மனத்துக் கொண்டு மூன்றுந் தக்கமுறைப்படி இயைபு
S -

Page 40
டடின் அது உயர்தர இலக்கியமாகி டனை யுமே இலக்கிய மென்றெண்ணு களும் அவற்றின் வெளியீடுகளும்
சனையையுங் கொடுக்கின் றமையாெ மகிழ்ச்சிக்கே என்பர். அது அவர் ஒருவனின் தீய குணங்களை நீக்க
துள்ள அற உபதேசமாகும். அந்த பயன் தராது. அது பயன் தருதற் அவசியமாகின்றன. ஏனெனில், இ லேயும் தூண்டுதலின் என்க. இரா அது : டனே முறிந்தது, என்று சு இற்றது கேட்டார்', என்று கூறும்போ
இராமனுக்கு இராச்சியம் கி கூனி, அதற்கான முறையிற் கைகே பரதனுக்கு நாட்டாட்சியைப் பெ.
'மூத்த வற்குரித் தரசெணு காத்த மன்னனி லிளையன ஏத்து நீண்முடி புனைவதற் மீத்த ருஞ்செல்வம் பரதனே கிருள். அ ஃ தா வது : 'அரசு (கைகேயி) கூறும் முறைப்படி உலக காத்த தசரதச் சக்கரவர்த்தியிலும் அப்படியிருந்தும் (மூத்தவனுகிய தக அரசாள இராமன் இசைந்திருக்குப் லும் இளையவனுகிய பரதன் அந்த தடுப்பது எவ்வாறு பொருந்தும் ? அணி அமைப்பு-உரைமுறை நமக் துடன் ஒருவித கலக்க நிலையையும் கலங்கி மனம் மாரு திருக்கமுடியும
தருமத்தின் பயன் இதுவென்! தில்லை, சிவிகையை ஊர்ந்தானையு யும் நோக்கிக்காட்சியானே அறிந்து
'அறத்தா றிதுவென ே பொறுத்தானுே ர்ேந்த
என்று வள்ளுவர் கூற, அதனை மறு "அறத்தா றிது வென வேண்டா பொறுத்தானுே டூர்ந்தா னிடைன சம்பந்தப்பெருமான் ஏறிவந்த சிவி தார். அங்ங்னமாகில் அவ்விருவரு
39 سے

றது. பொதுமக்கள் பிந்திய இரண் வர். ஏனெனில், கதாபாத்திரங் அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியையும் இர என்க. இத்தகையோர் இலக்கியம் ளைப்பொறுத்தமட்டிற் சரியாகும். வழிவகுப்பது அதனுட் பொதிந் அறம் மட்டும் கூறப்படின் அது தக் கற்பனையும் அணிச்சேர்க்கையும் வையே மனக்கிளர்ச்சியையும் ஆவ மன் வில்லை எடுத்து வளைத் தான் றுவதைவிட **வில் எடுத்தது கன்டார் து ஒர் இரசனை ஏற்படுகிறது.
டைப்ப்திற் பொருமை கொண்ட யிக்குத் தீயபோதனைகளைப் புகட்டி, ற்றுக்கொடுக்கு மாறு,
முறைமையி னுலகங் ன் றேகடல் வண்ணன் கிசைந்தன னென்றல் ா விலக்குமா றெவனுே’ என்று கூறு மூத்தவ னுக்கேயுரியது என்று .நீ த்தை (அயோத்தியை) இதுகாறும் பார்க்க இராமன் இளையவனன்ருே. Fரதன் இருக்கவும்) தான் முடி சூடி ம்போது, இராமனிருக்க இராமனி 1 அரசச் செல்வத்தை அடையாமல்
என்று கூனிகேட்கும்போது அந்த கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. அத்
நமக்குத் தரும்போது, கைகேயி r ?
ஆகம நூலாற் கூறவேண்டுவ ம் அதனைச் சுமந்து செல்பவரை
கொள்க, என்ற பொருளில்,
வண்டா சிவிகை ா னிடை’’
ப்பார்போல, மற்ருெரு புலவர்;
சிவிகை ய மறுத்தார் சம்பந்தர்,' என்கிறர். கையை அப்பர் சுவாமிகள் சுமதி ஸ் அறம் புரிந்தார் யார் ?. மறம்

Page 41
புரிந்தார் யார் ? எனவினுவி அக்கு விரு நாயன்மார் இயல்புகளையுங் இடம்பெறலின் உயர்வைக் காட்( நாம் அணிகள்மூலம் இரசிக்கின்ருே இரசிப்பதற்கு அவ்விலக்கியங்களி வும் நாம் மாறவேண்டும். அஃதா நாம் நம்மை மறந்து கூனியாக ஆ மன் அரசாளலாமெனில், இராமன் என்று கூனி கைகேயிக்குக் கூறிய இரசிக்காவிட்டால் இலக்கியத்தை
நாம் அவ்விலக்கியத்திற் கூ, இலக்கியத்தை அநுபவிக்கும்போது திரங்களின் தாரதம்மியத்தை 2 பொழுது அவ்விலக்கியத்திற் கூற பேதங்களும் நம்மில் ஊறிவிடும். மிடையே ஏற்பட்டிருப்பதை நாம் கியம் நம்முடன் கலக்கிறது. மற் டுப் பார்க்கும் மனப்பான்மையும்
காவியங்களிற் கதாநாயகன் என தியோ இடம்பெறுகின்றமை எல் திரம் எவ்வாறு இருத்தல் வேண் அஃதாவது அணி நூல்கள் தெரிவிக் கணங் கூறும்போது, அக்காப்பிய றையும் அவற்றின் இயல்பையும் ( லிய இலக்கணநூல்கள் கூறுகின்றன கியத்தை அநுபவிக்கமுடிகிறது.
இலக்கியத்திற் கூறப்படும் டெ னையை ஊட்டுவதற்காகவே இவ்வ அவ்வறம்பற்றிய சிந்தனையும் வாக தோன்றலாம். "அணி செய் காவிய கவியுளங் காண்சிலர்' எனப்பாரதி கையை அறியாவிடின், இலக்கியட்
'தள்ளரிய பெருநீதித் தனி
பள்ளமெனும் தகையான எள்ளரிய குணத்தானும் வள்ளலையே அனையானை' ஞதியரின் வரலாற்றைச் சனகனு பரதனும் இராமனுஞ் சமமானவர் பரதன் ஒர் உத்தம பாத்திரம்; நீ எனவே, நிறத்தான் மட்டுமன்றிக்
- 4

தறட்கருத்தை மறுப்பார்போல அள் காட்டும்போது செய்யுள்களில் அணி டுகிறது. எனவே இலக்கியத்தை ம். அம்மட்டன்று இலக்கியத்தை ம் கூறப்படும் கதாபாத்திரங்களாக ாவது தம்மைமறந்த நிலைவேண்டும், காவிட்டால், "தசரதனிருக்க இரா ரிருக்கப் பரதன் அரசாளலாகாதா? தை இரசிக்க முடியாது. அவ்வாறு ப் படிப்பதஞற் பயனில்லை.
றப்பட்ட கதாபாத்திரமாக மாறி
நம்மையறியாமல்ே நாம் கதாபாத்
-ணர்ந்து கொள்கின் ருேம் . அப்"
ப்பட்ட தருமங்களும் அவற்றின் அத்தகைய ஊற்றமொன்று நம் உணரும்போதுதான், அந்த இலக்
றைய இலக்கியங்களோடு ஒப்பிட்
தோன்றுகிறது.
ன ஒருவனே கதாநாயகி என ஒருத் லாரும் அறிந்ததே. இக் கதாபாத் டும் என்பதை இலக்கண நூல்கள் க்கின்றன. காப்பியங்களுக்கு இலக் ங்களுட் கூறப்படவேண்டியனவற் இன்னும் பலவற்றையுந் தண்டி முத ". இவற்றினுதவியாலே நாம் இலக்
பாருளாகிய அறம் பற்றிய சிந்த ாறு இலக்கியம் பலபட விரிந்தது. Fகர்களுக்கு வேறு வேறு விதமாகத் பம் ஆயிரங் கற்பினுங் ஆழ்ந்திருக்குங் யார் கூறியபடி கவியின் உட்கிடக் ப் படிப்பர்ற் பயனில்லை.
யாறு புகமண்டும்
பரதனெனும் பெயரானே நிறத்தானும் இந்நின்ற
என விசுவாமித்திரர் இராம னுக்குக் கூறுதலை நோக்குமிடத்து, ர்கள் என்ற எண்ணந் தோன்றும். தியின் இருப்பிடம்; தருமத்தம்பி. குணத்தாலும் அவன் இராமனுக்கு
0 -

Page 42
இணையானவன் எனவிசுவாமித்திர
“மும்மையின் நிறை குணத்தவன் எனப்பரதனே முடிசூடுவான் என். போது, கோசலை பதிலாகக்கூறுகிரு இராமனிலும் மும்மடங்கு சிறந்த பரதனைப் புகழ்ந்து கூறுகிருள்.
கைகேயி உத்தரவுப்படி இரா பொருது தாயைத் தூற்றி இராய
துடன் இராமனை அழைத்துவரவ கண்டபோது,
**தாயுரை கொண்டு தாதை தீவினை யென்ன நீத்துச் போயினை யென்ற போது ஆயிரம் இராமர் நின்கேள்
என்பதால் இராமனைக்காட்டி எனக்கூறுகிருன். இவ்வாறு பரதன் லும் வெறுக்கப்படாதிருக்க, இரா
"ஆடவர் நகையுற ஆண்டை தாடகைஎனும் பெயர்த் ை கோடிய வரிசிலை இராமன்
இராமர் வாலியை வதைத்த மன்னற வேலியைப் படுத்தாய் விற இழிவு படுத்தப்பட்டிருப்பதால், கதாபாத்திரம் எனக்கூறநேரிடும். பெண்ணைக் கொன்றமையால் ஆ6 * மறைந்து நின்று கொன்றமையா வாலியும் இராமனை இகழ்தலால் மாகத் தோன்றும். ஆயின் "ஆழ்ந் வது நமது கடமையேயன்றி, க.
உண்மையை உணர்த்தா. எனவே மாதல் வேண்டும்.
இராமன் காட்டுக்குப் பதிஞ நாடாளவுந் தசரதனிடம் வரம் ( நாட்டை ஆளட்டும். இராமன் வேண்டாதே" "மண்ணே கொள்நீ, தன் வேண்டினன். அதற்கு இரா வசிட்டர் முன்னிலையில்,
*சொன்னேன் இன்றே இவ மன்னேயாவான் வரும் அ
றுன்னேன் முனிவா அவ:
- 4

ர் கூறுகிருர், அத்தகைய பரதனே,
நின்னினும் நல்லணுல் குறைவிலன்” று இராமன் கோசலைக்கு அறிவித்த ள். இப்பாடற் பகுதிமூலம் பரதன், வன்; குறைவிலன், எனக்கோசலை
மன் காட்டுக்குச் செல்ல, அதனைப் மனைப்பின் தொடர்ந்து, தவவேடத் ந்த பரதனின் தன்மையைக் குகன்
உதவிய தரணி தன்னை சிந்தனை முகத்திற் றேக்கி புகழினுேய் தன்மை கண்டால்
ஆவரோ’’
லும் பரதன் பலமடங்கு சிறந்தவன் ா பலராலும் புகழப்பட்டு, எவரா மன்,
ம மாசுற தைய லாள்படக்
என, கூனியாலும்; காலத்து “வாலியைப் படுத்தாயலை, ல் வீரனே," என, வாலியாலும் பரதன் இராம ணி லு ஞ் சிறந்த ‘இராமன் தாடகை என்னும் ண்மை மாசுற்றது", எனக்கூணியும், ல், அறவேலியை அழித்தாய்" என, இராமன் இழிந்த கதாபாத்திர திருக்கும் கவியுள்ளங் காணவேண்டு தாபாத்திரங்களின் பேச்சு நமக்கு , கவியின் கூற்றே நமக்கு ஆதார
ன்கு ஆண்டு செல்லவும் பரதன் வேண்டுகிருள் கைகேயி, "பரதன்
காட்டுக்குச் செல்வதை மட்டும் மற்றைய தொன்றும்மற" என்று தசர காளாகிய கைகேயியை நோக்கி,
1ள் தாரமல்லள் துறந்தேன் ப்பரதன் தனையும் மகனென் னும் ஆகானுரிமைக்கு”
L1

Page 43
என்று கூறி உயிர் விட்டான். தச னுக்குக் கடமை செய்வதினின்று தனின் இந்த முடிவு சரியான (f ஏற்குமா ? அரக்கர் பாவமும் அ நல்ல ருளேத் துறந்த கைகேயி இ அறிஞர்க்கு ஆராய்ச்சி தருவதொ
மாமனூர் சென்றிருந்த பரத திரும்புகிமுன். அயோத்தியின் i தாய் மூலம் அறிந்தவுடன் தாை
'5Tu? Jij66'fi', '' (Guus?'
தசரதன் எவ்வாறு கைகேய கூறிஞனே அதுபோலவே, பரதனு எனக் கூறுகிருன். எனவே, tipt செயல்களைச் செய்துள்ளனர் என்
இத்தகையதொரு சந்தர்ப்ப "பின்னவன் பெற்ற செல்வம் 9. வன் பணியன்றகில் நும்பணி மறு * 'பரதன் நாடாளுவான்' எனக்கே தாமரையினை வென்ற" முகத்தினை இராமன் மற்றவர்களைக் காட்டி, த ச ர த னு ம் பரதனும் செய காட்டியுள்ளான்
இராம இராவண யுத்தம் மு முன்தோன்றி (இது கற்பனை உல நாட்ட அவசியமாய் இலக்கியத்தி லையேல் இலக்கியமில்லை) விரும்பிய
"தீயளென்றுநீ துறந்த என்
தாயுந் தம்பியுமாம் வரந் வென்று, தேவர்கலி தீர்த்து நின் கிற்ருேன்றிய உத்தம litrg; 9g Lon ஒரு முறைகேட்டை (கைகேயி, பரத உலகுக்கு உணர்த்துகிருன், மனைவி பதை, மிகவுஞ் சிறந்த முறையிே டிய முறையிற் கேட்டு அக்குற். தாயை அவமதித்து அத்தகைய கலின் அக்குற்றமும் நீக்கப்படவே ளான். குரோதம், வெறுப்பு முத வில் இருப்பினும் அவை நீக்கப்பட உணர்த்திய இராமன், கதா ւմոֆ: கம்பர் இச்சம்பவமூலங் காட்டிய கவியுளங், காணலாகும் எனக்கொ
- 42

ரத்ன் கூறியவாறே பரதன் தசரத ம் நீக்கப்படுகிருன் ஆயினுந் தசர டிபாகுமா? இதற்கு இத்தண்டனை ல்லவர் இயற்றிய அறமுந் துரக் க் த் தண்டனைக்குரியவளா ? என்பது, ான்று.
ன் முனிவன் அறிவித்தலின் படி ஊர் லைமையை உணர்ந்து, விபரங்களைத்
,
என்று வைதான்.
வியைத் தன் மனைவியல்லள், என்று றும் கைகேயியை தன் தாய் அல்லள், நனுந் தசரதனும் ஒரே தன்மையான று கூறலாம்.
த்தில் இராமன் செய்ததென்ன? டியனேன் பெற்றதன்றே', 'மன்ன ப்பனுே’, என்று கூ றிய த ன் றி, ள்வியுற்றபோது 'அன்றலர்ந்த செந் "யும் உடையணுயினன். இவ்வாறு லுந் தான் சிறந்து காட்டுவதோடு, ப்தன, சரியாகா வென்பதையுங்
9டிந்தவுடன், தசரதன் இராமன் க சஞ்சாரம். இது அறத்தை நிலை ற் பிரதான அம்சமாகிறது. இதில் வரங்களைக் கேட்குமாறு கூற,
தெய்வமும் மகனும் தருகென' வேண்டுகின்றன். பகை ற இராமன், அறம் வளர்க்க உல கலின் தசரதனுற் செய்யப்பட்ட 5 ன், என்போரைத் துறந்தமையை) ைேயத் துறந்தது அறமாகா தென் ல - தந்தையை மகன் கேட்கவேண் றத்தை நீக்குகின்றன். UT35Bg) gö குற்றமொன்றைச் செய்துள்ளான வண்டியதென்பதையுங் காட்டியுள் லிய தீய சுபாவங்கள் எந்த அள -வேண்டியன என்பதை உலகுக்கு திரங்களுட் சிறந்தவன் என்பதைக் 1ள்ளார். இதுவே ஆழ்ந்திருக்குங் ளளலாம்.
mas

Page 44
நமது வாழ்விலே பிரச்சினை உத்தம கதா பாத்திரங்களை, அவற். அதன் துணைகொண்டு வாழ இல ஆக்க இலக்கியங்களும் இந்த உட் கும்போதுதான் இலக்கியங்களாகு ளல்வேண்டும். அங்ங்னம் மனத்து மக்களுக்குச் செய்யும் ஒரு துரோ
இலக்கிய கருத்தாக்கள், அற அம்சங்களைக்கூட முறைப்படி அன
தசரதனிடம் வரங்கேட்க மு களைச் சிதைத்து, ‘பூவுதிர்ந்ததே டாள்"; அவள் தன் அலங்காரங்கஃ மறுத்துடைத்துப்பாள் போல் அளகவா தாள், மதிக்கு மறு இயற்கை. தம். எனவே, அதன் பின் இயற்ை தன. ஆயின், இராமன், இரா? சீதையை அடைந்து அவளை வாழ் பொழுது அவள் முகம், 'வருகலை குலம்பூத்தது போன்றனள்' அதஞ6 பெண்ணிடம் ஏற்பட்டது. இதஞ தொடங்கின. இலக்கியங்கள் இவ் பங்கள் எனப்படுவன முன் பின் மு தார் போல வாழுங் காலம் மாறே
நாம் வாழ வழிகூறும் நூல்க லாம். திருக்குறளில், இல்லறவியலி நிலைமை, பிறன் மனை நயவாடை துறவறவியலிற் கூறிய கொல்லாை கம் முதலியனவும் அறிஞர் சிந்தனை ளாரும் அநுட்டிக்கக்கூடிய ஆகககு கூறப்பட்டுள்ளன என்று கூறுதல்
ஆக்க இலக்கியம் படைக்கும் கொண்டு தம் தொண்டை ஆற்று

குரிப் சங்கடங்கள் நேரிடும்போது றின் செயல்களை மனத்துட்கொண்டு க்கியங்கள் உதவவேண்டும். நம் கிடக்கையை உள்ளனவாக இருக் ம் என்பதை நாம் மனத்துட்கொள் ட் கொள்ளவில்லையேல் அது பொது "கமாகும்.
வ்களை மட்டுமன்றி, ஒவ்வோர் சிறிய Lothurf.
னைத்த கைகேயி தன் அலங்காரங் ார் கொம்பெனப் புவிமீசைப் புரண் ாச் சிதைக்கும்போது "மதியினின் ணுதல் அரும்பெறல் திலதமும் அழித் இதை அழிப்பது இயற்கை விரோ கக்கு மாருன நிகழ்ச்சிகள் நிகழ்ந் வணனைக் கொன்றபின், அநுமன் த்தி நிகழ்ந்ததைக் கூறினன். அப் க்கு வரும்மறுமான் உருபொருகலைக் ல் மதியின் மறு, மறுபடியும் மற்ருெரு ஏலே நன்னிகழ்ச்சிகள் ஆரம்பிக்கத் 1வாறிருக்க, இக்காலத்து இலக்கி ழரணிக் கிடப்பதைக் கண்டுங் காணு வேண்டும்.
1ளுட் சிறந்தது திருக்குறள் என ற் கூறிய செய்ந்நன்றியற்தல், நடுவு ம, அழுக்காருமை முதலியனவும் ம, புலாலுண்ணுமை, கூடா ஒழுக் க்குரியவை. ஒவ்வோர் நிலையிலுள் நறைந்த அறங்களே திருக்குறளுட் ஓரளவு பொருந்தும் போலும்
அறிஞர்கள் இதனை மனத் துட் வார்களாக,

Page 45
இசை
இசைமரபை நன்கு விளங்கு முதலிற் சிறிது ஆராய்தல் வேண்டு யைக் கொண்டு, இசைமரபின் வி б) i T LO.
இசைவளர்ச்சியைப் பண்டை வீகஇசை, கருநாடக இசை என { டைய தமிழிசை மரபு சிறிதும் பிற வரை நன்கு பாதுகாக்கப்பட்டது. வரை, அஃதாவது 13-ஆம் நூற்ரு திருந்தது. குறைந்தது இரண்டாயி நாட்டிலே நெடுங்காலம் இசைக்க பதற்கு ஆதாரங்கள்பலவுள. இை பட்ட ஆடல், பாடல், அபிநயம், பற்றிப் பழந்தமிழ் நூல்களிலே வி ரத்து எண்ணுறு ஆண்டுகளுக்கு ( இயல், இசை, நாடகம் என்ற மூ கிறது. சிலப்பதிகாரம் அரங்கேற் பந்தமானது. சங்கீத சம்பந்தமா சொற்கள் இப்போதுந் தமிழ்நாட்
சிலப்பதிகாரத்திலே நாட்டிய வயதிலேயே ஆரம்பிக்கப்பட்டுத் விடாது பயிற்சி அளிக்கப்படவேண் கேற்றம் நடாத்தப்பட வேண்டுே அதன் அரங்கேற்றுகாதை வரிப்ப றடி, முப்பத்திரண்டடிகள் கொ சொல்லப்படுகின்றன. இந்தப்பாட் வேறு தாளங்களிற் பாடப்படும். விதங்கள் மூன்று என்றும், தனி இன்ன பக்கவாத்தியம் என்றும், நடக்கின்றபோது இன்ன பக்கல் படுகிறன; இப்படியாகச் சங்கீத பரந்து கிடந்தன. சிலப்பதிகாரம்
aus 4

பி. சந்திரசேகரம்
வதற்கு இசை வளர்ச்சியைப்பற்றி ம். இசை வளர்ச்சியினது தன்மை ரிவை ஒருவாறு உணர்ந்து கொள்வr
யதமிழிசை, இடைக்காலத் தெய் முன்று பிரிவர் கப்பிரிக்கலாம். பண் )ழாமல் கி. பி. ஏழாம் நூற்ருண்டு அதன்பின்புஞ் சேக்கிழார் காலம் ண்டுவரை தமிழிசைமரபு பிறழா ரம் ஆண்டுகட்குமுன்பாகவே தமிழ் லை அதிஉந்நத நிலையிலிருந்ததென் சயையும் இசையோடு சம்பந்தப் குழல், யாழ் முதலியவைகளையும் ளக்கங் கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஆயி முன்பு எழுதப்பட்ட சிலப்பதிகாரம் ன்று தமிழையும் விரிவாகக் கூறு றுகாதை முற்றிலுஞ் சங்கீத சம் கச் சிலப்பதிகாரகாலத்திருந்த பல டிற் பழக்கத்திலிருக்கிறன.
ஞ் சிறு பெண்களுக்கு ஐந்தாவது தொடர்ந்து ஏழுவருடங்கள் இடை ாடுமெனவும், அதன் பின்பே அரங் மனவுஞ் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ாடலில், நான்கடி எட்டடி, பதினு ண்ட நான்குவகைப் பாட்டுக்கள் டுக்கள் ஆடலுக்குத்தக்கபடி வெவ் பக்கமேளங்களை வாசிக்கவேண்டிய ப்பாட்டுமட்டும் பாடுகின்றபோது
பாடலும் ஆடலுஞ் சேர்ந்து ாத்தியங்கள் என்றுஞ் சொல்லப் விடயங்கள் பல சங்க காலத்திற் கடைச் சங்ககாலத்தைச் சேர்ந்தது.
س- 4

Page 46
கடைச்சங்ககாலத்திற்கு முன்பே, அக்காலத்திருந்தே தமிழிசை டெ தென்பது நன்கு புலஞகும்.
சங்ககாலத்திற் பாண்டிய சே பட்ட சங்கீதம் பின்பு தமிழ்நாட் மேளகாரராற் பாதுகாக்கப்பட்( இசைக்கலையின் பெருமையைப் வேறெவருமே அறிந்திலர். தமிழ் நாடகம் என்ற முத் தமிழையுங் மொழிக்குமே கிடையாது. மு: வளர்ச் சட்ட்டது. பொருநாரை, கிள் அன்றிருந்தன. அகத்தியர் கி. மு. இரண்டாயிரமாண்டுகட்கு தும் இசைநுணுக்கம் என்ற இசைந "நரம்பின்மறை” என்ற இசைநூலை டுள்ளது. கடைச்சங்ககாலத்துச் சி களிருந்தன. கடைச் சங்ககாலத்ே தனஎனக் கடைச்சங்ககால நூலா
யாழுங் குழலுந் தமிழர் கண்ட ழர் அகப்பொருளிலக்கணத்தில் கைப் பண் உரியன என்றனர். துத்தப்பண், உழைப்பண், இளிப்பு இக்காலத்திலே மோகனராகம் என் மத்தியமாவதி என்றும், துத்தப்பs என்றும், உழைப்பண்ணை இக்காலத் பண்ணை இக்காலத்திலே சுத்ததந்நி என்றுங் கூறுவர். மனித வாழ்க் உரிய இசைப்பாடல்கள் அக்காலத்
தமிழிசைக் கலையிலிருந்த பல பிறமொழிக்கலப்பில் வேறு திரிபுப் காலத்தின் பின்பு தமிழ்நாட்டின் க சம் ஸ்தானத்தில் இசைக்கலை சரண் சாவூரை ஆண்ட மகாராட்டிர ம6 றினர். மகாராட்டிரமன்னர்கள் ப களாக இருந்தனர். அவர்கள் த மொழிக்குச் சம்பந்தப்பட்டதாகை அம்மன்னர்கள் ஆதரித்தனர். G விரும்பினலும், இசைக்கருவிகளெல் ருந்தவையே இப்போதும் வழக்கத் வில் இசைக்கருவிகள் எல்லாம் தஞ்
சங்ககாலத்திற் புல்லாங்குழலைே பாடினர்கள். இக்காலத்திலே த
6
ཆ 45

தமிழ் எப்போது உண்டானதோ ருமளவில் வளம்பட்டுத் திகழ்ந்த
ரசோழ மன்னர்களால் வளர்க்கப் க் கோயில்களிலே நாட்டியக்காரர், இன்றுவரை நிலவிவருகிறது. பண்டைத்தமிழர் அறிந்தவாறு என்ற மாத்திரையானே இயலிசை குறிக்கும் பான்மை வேறெந்த 1ற்சங்ககாலத்திருந்தே தமிழிசை பெருங்குருகு என்ற இசைநூல் முத்தமிழிலக்கணம் இயற்றினர். முன்பிருந்த இடைச்சங்க காலத் 7 லிருந்தது. தொல்காப்பியத்திலே ப்பற்றிய செய்தி குறிப்பிடப்பட் bறிசை, பேரிசை என்ற இசைநூல் த பண்டைய இசைநூல்கள் அழிந் ன சிலப்பதிகாரங் கூறுகிறது.
- முதலிசைக் கருவிகளாகும். தமி
வகுத்துள்ள ஐந்திணைக்கும் ஐவ அவைதாம், தாரப்பண் குரற்பண்,
1ண் என்பனவாம். தாரப்பண்ணை
ாறும், குரற்பண்ணை இக்காலத்திலே ண்ணை இக்காலத்திலே இந்தோளம்
திலே சுத்தசாவேரி என்றும், இளிப் யாசி அல்லது உதயரவிச்சந்திரிகா
கையின் எல்லாப் பகுதிகளுக்கும் *திருந்தன.
பெயர்களாயின. சங்க அழிவு, டைசி அரசாங்கமான தஞ்சாவூர் *புகுந்தது. பிற்காலத்திலுந் தஞ் ன்னர்கள் சங்கீதத்தைக் காப்பாற் லர் தாமே சங்கீத வித்துவான் தாய்மொழியான மராத்தி, வட யால் வடமொழிப் பாடல்களை வாய்ப்பாட்டில் வடமொழியை லாந் தமிழ் நாட்டிலே முன்னி திலிருக்கின்றன. தென்னிந்தியா சாவூரிலேயே செய்யப்படுகின்றன.
யே ஆதார சுருதியாக வைத்துப் ம்புராச் சுருதியை ஆதார சுருதி

Page 47
யாக வைத்துப் பாடுகிறர்கள், ய கருவிகளாகும். பல்வேறு இசைக்
வாசிப்பதைப் பண்டைக்காலத்தே
இதையே பழந்தமிழர்
"குழல்வழிநின்றது யாழே,
யாழ்வழித் தண்ணுமை நின்ற தண்ணுமைப் பின்வழி நின்ற முழவொடு கூடிநின்று இசை புருவம் ஏரு மல், கண்கள் ஆட தோன்ரு மல் காந்தருவதத்தை ய
‘கருங்கொடிப் புருவம்ஏற.
அருங்கடி மிடறும் விம்மாது இருங்கடற் பவளச்செவ்வா
நரம்பொடு வீணைநாவால்
எனக்கூறப்படுகிறது. இன்னும் " அசையாமல்" மத்தளம் வாசிக்க ே
இப்படியாகத் தமிழிசைமரபு நூற்ருண்டுவரை, அஃதாவது GF : முறையில் வழங்கிவந்தது. பழைய படுத்தியாராயும்போது தமிழ் எப்ே தமிழிசை வளர்ச்சியுமாரம்பமாயிற் நூற்றண்டிற்கும் ஏழாம் நூற்ருன் சமணக்கலப்பால் இசைக்கலை சிறி முண்டிலே தமிழ்நாட்டைப் பல்ல மொழிக்கலப்பேற்பட்டு இசைபற் பட்டன. ஏழாவது நூற்றண்டி6ே ப, த, நி என்ற ஏழுசுரங்களையும் உயிரெழுத்துக்களுடன் சேர்த்தின லேயே தேவாரப் பண்களாகிய தேவாரகாலத்தில் யாழொடுவீணை பந்தர் பாடிய யாழ்முரிப்பண்ணுக் பதிகத்தால் யாழ் அக்காலத்திருந்: சர் "வருங்கடல் மீள நின் றெம்மிை எட்டாம் நூற்ருண்டு முதல் பத்த! பட்ட திருவாய்மொழிக்கும், எட் பாடப்பட்ட தேவாரங்களுக்குந் : கப்பட்டிருக்கிறது. பத்தாவது நூ இசைப்பாடல்கள் காணப்படுகின் டிலே சிலப்பதிகார உரை எழுதிய் நூல்கள் அக்காலத்து வடமொழி என்கிருர், அந்நூல்கள் தமிழிை
- 4

ாழுங் குழலுந் தமிழ்நாட்டிசைக் கருவிகளையெல்லாம் ஒன்றுசேர்த்து **ஆமந்திரிகை" எ ன் ற ன ர்.
றது தகவே, து குழலே, த்தது ஆமந்தி' டாமல், கழுத் ாழ் வாசித்த
கயல்நெடுங் , அணிமணி ப் திறந்துஇவ நவின்றதோ எ
விரல் அசைந்து ஆட
வேண்டுமென்பர்.
ஆதிகாலந்தொட்டுப் பதின்மூன்ரும் க்கிழார் காலம்வரை பழைய வரன் ப இசைமரபு வரலாற்றை வகைப் போது உண்டாயிற்ருே அன்றிருந்தே ]று என்பது புலப்படும். மூன்ருவது ண்டிற்குமிடையே தமிழ் நாட்டிற் து தளர்வுற்றது. நான்காம் நூற் வ அரசர்கள் ஆண்டபோது வட றி வடமொழிநூல்கள் எழுதப் ல இக்காலம் வழங்கும் ச, ரி, க, ம, ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஐ, ஓ, ஒள என்ற சத்தனர். ஏழாவது நூற்ருண்டி தெய்வீக இசை நிரம்பிவழிந்தது
வாசிக்கும் வழக்கமிருந்தது. சம், குரிய "மாதர் மடப்பிடியும்' என்ற தது என்று தெரிகிறது. நாவுக்கர ற நல்வினை வாசிக்குமே” என்ருர், ாம் நூற்றண்டு வரைக்கும் பாடப் டாம் நூற்ருண்டிற் சுந்தரராலே தமிழ் முறையிலேயே இசை வகுக் bருண்டில் எழுந்த சிந்தாமணியிலும் றன. பன்னிரண்டாம் நூற்றண் அடியார்க்கு நல்லார், தமிழிசை ப் பெயர்கள் பெற்று விளங்கின சநூல்களான இந்திரகாளியம், பரத
حم
=

Page 48
சேஞபதீயம், பஞ்சபாரதீயம், பஞ் நூற்முண்டின் பின்பு தமிழிசைநு இஸ சநூல்கள் எழுந்தன. பதின்மூ தேவர் எழுதிய 'சங்கீத ரத்னக சாலம் வழக்கத்திலிருக்கும் கருந சங்கீத ரத்னகரத்தைத் தொடர் பிலே தமிழ் நாட்டில் எழுந்தன. ( பற்றி வடமொழி கூறுவதே யொ வடமொழியில் ஒரு இசைநூலும்
வான்மீகி இராமாயணத்திற் டிருக்கிறது. இராவணனுடைய பரின் ஆடல்பாடல்களிருந்தன. ரைச்குப் பாடலும் ஆடலும் அரு மாறு வே ட த் தோ டு பாடஞ் சரது பாரதங் கூறுகிறது. இற்,ை வடமொழியிலே பரதமுனிவரால் திரத்திலும்' நாட்டியத்தைப்ப சொல்லப்படவில்லை. "நாரதர் ச இசைநூல் இற்றைக்கு 1100 ஆ இவையெல்லாம் இசை இலக்கண நூல் என்ற வசையில் இற்றைக்கு சோவிந்தம்' என்ற அ ட்ட பதிகள் தப்பட்டது. மேலே சொல்லப்பட்ட 700 ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்ப கீதவித்துவான்கள் இந்நூலை மி நாட்டிலிப்படியாக அதியுன்னத சாங்க மாறுதல்களினுற் பல்வேறு கர்த்தாக்களால் இசையிலக்கண நூ பும் புதிதாகப்பெற்றது.
பழைய இயலுமிசையும் ஒன் லுள்ள நான்குவகைச் செய்யுள்களு இராகங்களிற் பாடப்படவேண்டு யிருந்தது. வெண்பாவைச் சங்க இராகத்திலும், தாலாட்டை நீல மெனப் பழைய இசைமரபு கூறுகி சீர், தளை, அடி, தொடை என்ற ஒசைகளைத் தழுவி எந்தெந்த இர ணயிக்கப்பட்டுள்ளன. இன்றும் கிறது. திருமுறைப் பாடல்கள் ப கும். இசையறிவின் பயனே திருமு மிகையாகாது. இசைச்சாகித்தியா அச்சாகித்தியங்களுக்குண்டான இ6
4 ۔

சமரபு முதலாயின. பன்னிரண்டாம் “ல்கள் வழக்கொழிந்து வடமொழி ன்ரும் நூற்றண்டின் பின் சாரங்க ரம்’ என்ற வடமொழிநூலே இக்
டக சங்கீதத்திற்கு முதனூலாகும். ந்து இசைநூல்கள் பல வடமொழி வேதகாலந்தொட்டுச் சங்கீதத்தைப் ழிய, சங்கீதரத்னகரத்திற்கு முன்
பெரிதாக எழுதப்படவில்லை.
சங்கீதத்தைப்பற்றிச் சொல்லப்பட் இராச்சபையிலே தேவ அரம்பை விராட மன்னனுடைய மகள் உத்த நச்சுனஞல் 'பிருகன்னளை' என்ற சொல்லிவைக்கப்பட்டதாக வியா றக்கு 1200 வருடங்களுக்கு முன்பு எழுதப்பட்ட "பரத நாட்டிய சாத் ற்றியல்லாது, சங்கீதத்தைப்பற்றிச் ங்கீத மகரந்தம்' என்ற வடமொழி ண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பட்டது. நூல்களாகும். இசை இலக்கிய 800 வருடங்களுக்கு முன்பு " கீத அடங்கிய நூல் சயதேவரால் எழு 'சங்கீத ரத்தினகரம்” இற்றைக்கு ட்டது. தமிழ் நாட்டு இக்காலச் சங் கவும் பாராட்டுகின்றனர். தமிழ் நிலையிலிருந்த தமிழ்ச்சங்கீதம் அர மொழிகளிலே பல்வேறு இசைக் ால்களையும் இசை இலக்கியங்களை
1றித்து வளர்ந்துவந்தன. தமிழி ருக்கு அச் செய்யுள் கள் இன்ன மென்ற நிர்ணயம் அக்காலத்தே ராபரணத்திலும், அகவலே ஆரபி ாம்புரி இராகத்திலும் பாடவேண்டு றது. இயற்பாக்களெல்லாம் அசை, அடிப்படையில் அவ்வவற்றிற்குரிய rாகங்களிற் பாடவேண்டுமென நிர் அம்முறை தமிழகத்தே நிலவிவரு ண்டைய தமிழிசைக் கருவூலங்களா றைகளை ஒதுவது எனக் கூறினுலும் ங்களை உடல் என்று கொண்டால், சையை உயிரெனலாம். முறையான
سمت 7

Page 49
இசையமைப்பு இயலிசையிரண்டிலு வாணர்களாற்ருன் செய்யமுடியுப் றேல்' என்றபடி பாடலுக்கியைந்
பழைய இசைமரபுப்படி பண் ஆளத்தி என இசைக்கூறுகளிருந்த பண்ணியம் ஆறு சுரங்களைக்கொ கொண்டது. திறத்திறம் நான்கு பென்பது இராகங்களை ஆலாபித் கீதத்திலிவைகள் சம்பூரணம், சா கூறப்படுகின்றன. பண் என்ருல் இ தமிழர். பண்டைக்காலத்திற் பண் மக்களைப்பானர் என்றும் ஆடுவே இந்த முறையிலே திருநீலகண்ட ரும், திருமுறைகண்ட சோழரும், திருவெருக்கத் தம்புலியூர் அம்மைய ராவர். பழைய தமிழ்ப்பண்கள் வ வழிப்பண்ணை எதுகுலகாம்போதி வர்த்தனி என்றும், புறநீர்மைப்ட தளத்தை மயாமாளவகெளளை என் றும் வடமொழிப்பெயர்களாகப் யாகப் பண்டைய இசைமரபைத் இசை இக்காலத்துக் கருநாடக இ
பண்டைய தமிழிசைக்குப்பின் கத் தமிழ்நாட்டிலே தேவார திருவ தெய்வீக இசை பண்ணுேடு பாட இடைக்கால இசை என்பர். இத களுக்குமுன்பு கருநாடக சங்கீதம்
என்ற அரசனுல் வளம்படுத்தப்பட் தாசர்" கன்னடத்திற் பாட்டுக்களை முறையாக மாணுக்கர்களுக்குச் ெ வரிசை, செண்டைவரிசை, கீதம்
இயற்றினர். இவரது காலம் 16-ஆ ரூண்டிலே கோவிந்ததீட்சகர் 72 உருவாக்கினர், இந்த 72 மேளக 18-ம் நூற்ருண்டிலே சங்கீத மு மிகள், முத்துசுவாமிதீட்சகர், சாம சங்கீதத்திற்கு மெருகுகொடுத்து, ச கள். இம்மூவரும் ஒரே காலத்தவர்க ரூரிற் பிறந்தவர்கள். இப்பொரு கீதவகைகளிலும் இந்தக் கருநாட! தென எ ல் லாரும் ஒப்புக்கொள் னிந்தியாவில் இவ்வளவு உயர்ந்:
48 -ܝܠ

னும் ஒருங்கே புலமைபெற்ற இசை b, "பண் என்னும், பாடற்கியைபின் த இசையமையவேண்டும்.
பண்ணியம், திறம், திறத்திறம், ன. பண் ஏழு சுரங்களையுடையது” ண்டது. திறம் ஐந்து சுரங்களைக் 5 சுரங்களைக் கொண்டது. ஆளத்தி தலாகும். இக்காலக் கருநாடக சங் டவம், ஒளடவம், சுராந்தம் எனக் ராகமெனக்கொண்டனர் tuai 60 lu பாடுதலையே தொழிலாகக்கொண்ட ாரை விறலியர் என்றுங் கூறினர். யாழ்ப்பாணரும், திருப்பாணுழ்வா திருமுறைகளுக்குப் பண் வகுத்த 1ாரும் பானர் மரபைச்சேர்ந்தவ டமொழிப்புெயரிலேமாறின. செவ் என்றும் சாதாரிப்பண்ணைக் காம பண்ணை பூபாளம் என்றும், இந் ாறும் தக்கேசியைக் காம்போதி என் பிற்காலத்தே மாற்றினர். இப்படி தழுவியே இடைக்காலத் தேவார சை எல்லாம் நிற்கின்றன.
சென்ற 700 ஆண்டுகளுக்கு மேலா ாசக, திவ்வியப் பிரபந்தம் (yybğ560nTIL -ப்பட்டு வந்திருக்கிறது. இதை ன்பின்பு இற்றைக்கு 450 வருடம் தஞ்சாவூரில் இரகுநாதநாயக்கர் ட்டது. இவர்காலத்திற் "புரந்தர இயற்றினர். இவர் சங்கீதத்தை சால்லிவைக்கும் முறையிலே சுர ஆதிய சங்கீத பாடவகைகளையும் ம் நூற்ாரண்டாகும். 17-ஆம் நூற் மேளகர்த்தா அமைப்புமுறையை ர்த்தா அமைப்பு முறையின் பின் ம்மூர்த்திகளான தியாகராச சுவா ாசாத்திரிகள் மூவருங் கருநாடக ‘ங்கீதத்திற்குச் சீவசக்தி அளித்தார் ளாய் தஞ்சை மாநிலத்திலே திருவா ழது உலகத்திலுள்ள எல்லாச் சங் க சங்கீதமே மிகவும் உயர்ந்த கிருர்கள், சங்கீதக்கலை தென் த தானத்தை அடைந்ததற்குக்
mydams

Page 50
காரணமானவர்கள் இந்தச் சங்கீத
தெலுங்கு, வடமொழியிரண்டிலு
9 aurrf.
இந்தக் கருநாடக சங்கீதம் ! பானதன்று. மும்மூர்த்திகளும் ம னடத்திலும் வடமொழியிலும் இ கருநாடக இசை மரபு, பழையதப கொண்டது. கருநாடக சங்கீத ந் மூலத்தானமாகக் கொண்டது. அ ஏறக்குறைய 400 வருடங்களாகி திற்கு மூலாதாரமாகவுள்ள தமி முன்பே தமிழ் தோன்றிய காலத் தது. இசையைத் தொழிலாகக்செ பினர், மற்றும் நடனம் முதலிய களிடையே இன்றும் பழைய தமிழி லாம். தேவாரந் திருவாய்மொழி பட்டுவருகின்றன. பண்டைய த இடைக்காலத் தெய்வீக இசைக்குரி ஆதியனவும் இக்காலக் கருநாடக கின்றன.
சென்னையிலே தமிழிசைச் ச நடைபெற்று வருகிறது. இவ்வ தமக்குத் தமிழ்நாட்டிற்கு எடுத்து படும் பண்முறைகள் திருவாய்மொழி மார்களும் ஆழ்வார்களும் இடைக் கள். தஞ்சைப் பெரியகோவிலைக் மகன் இராசேந்திரசோழனுந் தே முறையாகப்பாட நிலதானங்கள் ( காலத்தே கோயில்களிலே தேவார டப்பட்டிருந்ததாகச் சான்றுகள் தமிழ்நாட்டிலே மீண்டும் மறுமலர் தொண்டுகளையுஞ் செய்யவேண்டும் இசைமரபை ஒருவாறு தெளிவு தேவாரம் பாடுவோர், நடனமாடு வாசிப்போருக்கு விளைநிலங்கள், பு டும். நாதசுரம் இன்று முக்கிய தாரத்தை நாதசுர இசையிலே கே கருவி கோவில் விழாக்களிலும் ம மாகவிளங்குகிறது. தமிழ்நாட்டிற் தின் பெருமை சொல்லிமுடியாதது தொட்டு இன்றுவரை இசைமரடை
பழைய இசைமரபு மீண்டுந் த! இசையை மொழியுடனேயே சேர்த்
- 4

மும்மூர்த்திகளேயாவர். இவர்கள் ஞ் சங்கீத சாகித்தியங்களை இயற்
பழைய தமிழிசை மரபிற்குப் புறம் ற்றையோரும், தெலுங்கிலும் கன் சைப்பாடல்களைப் பாடிவந்தாலுங் ழிசை மரபையே அடிப்படையாகக் தமிழ்நாட்டிலுள்ள தஞ்சாவூரையே து தென்னிந்தியாவில் ஆரம்பித்து து. ஆனலிக்கருநாடக சங்கீதத் ழிசை மரபு2000 ஆண்டுகளுக்கு திருந்தே, மிக மிக வளம்பட்டிருந் ாண்ட ஒதுவார்கள், நட்டுவசாதி ன தெரிந்த இசைத் தொழிலாளி சைமரபு பிறழா திருப்பதைக் காண பழைய பண் முறைப்படி பாடப் மிழிசை இலக்கண வரம்பு பிறழாது ய திருமுறைகள், திருவாய்மொழி இசையும் வளர்ந்துகொண்டு வரு
ங்கத்தின்சார்பில் பண்ணுராய்ச்சி ா ராய்ச்சி பழைய பண்முறையை க்காட்டும். தேவாரத்திற் காணப் மியிலுங் காணப்படுகின்றன. நாயன் காலத்தே இசையை வளர்த்தார் கட்டிய இராசராசனும், அவன் வாரப் பண்களேக் கோவில்களிலே செய்திருந்தார்கள். இன்னும் அக் ம் ஓதத் "தேவாரமண்டபமும்" கட் உள. இத்தகைய தெய்வீக இசை ‘ச்சிகொள்ள நம்மாலான எல்லாத் தேவாரப் பண்மூலம் பண்டைய படுத்தலாம். திருக்கோயில்களிலே வோர், மங்கள வாத்திய இசை ான்யங்கள் வழங்கி ஆதரிக்கவேண் இடத்தைப்பெறுகிறது. இராகவித் ட்கமுடியும். இந்த உத்தம இசைக் ணவிழாக்களிலும் பிரதான அம்ச கே உரித்தான இந்த வாத்தியத் இவ்வாத்தியம் பழையகாலந் க் காத்துவருகிறது.
ழ்ெநாட்டிலே மிளிரவேண்டுமாளுல் து வளர்க்கவேண்டும். தமிழ் நாட்
2 --

Page 51
டிலே தமிழிசைக்கே முக்கியத்துவ லால் இயற்றமிழறிவுடையோரு தனித்து வாழ்தல் வருந்தத் தக்கது சங்ககாலத்தே அழிந்தொழியவே கியைய இசைநூல்கள் எழுந்தன. யுற்றது. தமிழிசை அருகியதின் தோற்றமுண்டாயது. இன்றையத பாடல்களை எழுதி வருகிறதேயல் யும் பண் அமைவுப்படியும் தமிழி வில்லை. இந்நிலையில் சுவாமி விட பெரும் பயனுடைத்தாக விளங்குகி
தமிழிசை இலக்கியம் அண்ஞ முன்பு தமிழ்நாட்டிலே தமிழ்ப்ப அரிதாகவே இருந்தது. மேடைக் ருக்கு, அவர்களுக்குத் தெரியாதயெ கன்னட, சங்கத மொழிகளிலேயே உண்டாகியது. அந்தந்த மொழி இசைக்கச்சேரி செய்வோர் தொன யறிவு தேவையில்லை எனத் தமிழ், சமயத்தில் அண்ணுமலைச்செட்டிய மூலம் பழைய தமிழிசைக்கு ஆக்கம போல மொழிவேறு, இசைவேெ தாடகமென மூன்றையுந் தமிழ்பெ ழும் நான்மறையும் ஆணுன் கண்டாய்” என்றும் அருள்வாக்குக்கள் கூறுகி.

ங்கொடுக்கவேண்டும். காலமாறுத 2, இசைபயின்றவர்களும் பிரிந்து 1. தனித்த இசைத் தமிழ்நூல்கள் வேற்றுமொழியில் காலமாறுதலுக் பழைய இசைமரபும் சிறிது தளர்ச்சி
விளைவாகக் கருநாடக சங்கீதத் மிழுலகம் தமிழிற் புதியபல இசைப் லாமற் பண்டைய இசைமரபுப்படி சையை வளர்க்க ஆர்வங்காட்ட லானந்தர் விடுத்த "யாழ்நூல் " கிறது.
றமலைச்செட்டியாரால் ஆரம்பிக்கு ாட்டுக்கள் பாடும் வழக்கமும் மிக கச்சேரிசெய்த வித்துவான்கள் பல மாழியிலேயே-அஃதாவது தெலுங்கு, சங்கீதக்கச்சேரி செய்யும் நிலைமை யறிவில்லாது வேற்றுமொழிகளில் க அதிகரித்தது. இசைக்கு மொழி நாட்டிலே பலர் கருதினர். இச் பார் அண்ணுமலைச் சர்வகலாசாலை ளித்தனர். பிறநாட்டுமொழிகளைப் றன்றில்லாமல் முன்னுேர் இயலிசை மாழியெனவே கருதினர். "முத்தமி என்றும் 'சங்கத்தமிழ் மூன்றுந்தா' ன்றன.

Page 52
நாடக
தொன்று தொட்டே நாட னெனப் போற்றினர்; பேணிக்கா நாடகமென முத்திறப்படுத் தி வள டத்தெளிவாகக் காட்டுகின்றது. கள் அனைத்திலும் பார்க்கத் தன மொழியாக இலங்குவதும் இக்கார முத்தமிழில் ஒன்ருகிய இயலும் இ6 காலத்திலேயே தன்னிகரற்ற சிற கியதெனலாம்.
**நாடக வழக்கினும் உலகியல்
பாடல்சான்ற புலனெறி வி என்ற தொல்காப்பியத்திலுள்ள படுத்தி நிற்கின்றன. அக்காலத்தி( கக் கூடி நாடகங்களை வெண்ணிலவி கருத்தைப் பட்டினப்பாலையில் உள "பாடல் ஒர்த்தும் நாடகம் நய வெண்ணிலவின் பயன் துய்த் கண்அடைஇய கடைக்கங்குல்
என்ற அடிகள் மிக அழகா ண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் வ சில குறள்களில் 'கூத்தாட்டன வம் நிலையாத்தன்மைபற்றிக் கூற குழாத்தற்றே" என்ருர். பழந்த விடயங்களை விளக்குமிடத்து, த விகளையே உவமையாக ஆண்டிருச் நாடகத்தில் ஈடுபட்டதன்மை வண்டியின் முற்புறத்தில், ஊறுக கட்டப்பட்டிருப்பதை வர்ணிக்க வ அரங்கிற்குக்கொண்டு வரப்படும் வ அதற்கு உவமையாகக் கூறுகிருர்
*நாடக மகளிர் ஆடுகளத்து
விசிவீங்கு இன்னியங் கடுப் காடி வைத்த கலனுடை !
கின்றன.
- 5

ஆ. த. பொன்னுத்துரை.
மரபு.
கக் கலையைத் தமிழகத்தார் பொன் ந்தனர். தமிழ்மொழி இயல், இசை 'ர்க்கப்பட்டமையே இதனைத் தெட் நம் செந்தமிழ்மொழி, உலகமொழி சித்துவமும் மகத்துவமும் கொண்ட 7ணத்தால் என்பது கண்கூடு. இம் சையும் விரவிய நாடகத்தமிழ், சங்க ப்புடன் பூரணத்துவம்பெற்று விளங்
வழக்கினும் வழக்கம்.’’ அகத்திணை 53 ா அடிகள் இவ்வுண்மையைப் புலப் லே தமிழ் மக்கள் கூட்டங் கூட்டமா பிலே இன்பமாக நயந்தனர் என்ற ரவா
ந்தும்
த்தும்
கவிவரிக்கின்றன. இற்றைக்கு இர திந்த வள்ளுவப் பெருந்தகையே, வ’பற்றிக் குறிப்பிடுகிருர், செல் வந்தவள்ளுவர் ** கூத்தாட்டவைக் மிழ் நூல்களிற், புலவர்கள் சில ாடகத்துக்குக் கையாளப்பட்ட கரு கிருர்களென்ருல், அக்காலமக்கள் விளங்குகிறதல்லவா? ஒரு உப்பு ாய்ப் பானை ஒன்று கயிற்ருல் வரிந்து ந்த உருத்திரங் கண்ணனர், நாடக ாரிஞலே கட்டப்பட்ட மத்தளத்தை
இதை.
எடுத்த
பங் கயிறுபிணித்துக் முக்கு' என்ற அடிகள் விளக்கு
i1 -

Page 53
அக்காலத்திலே கூத்தாடுவோ6 வள்ளல்களும் மனமுவந்து ஆதரி, கியமூலமும், இதிகாசமூலமும் அற கூத்தாடுவோருக்குத் தனது நாட்ை சிறுபாணுற்றுப்படையில் இருப்ப,ை திற் காணப்படும் பல செய்திக ஆணுன் கண்டாய்" என்ற அப்பரின் இசைத்தமிழ் நாடகத்தமிழென, தோரே என்ற பிங்கலர் கூற்றுந் நரும் நாடக இன்பத்தை மாந்தித் கின்றன.
இவை எல்லாவற்றிற்கும் மே6 கியமையை, அடியார்க்கு நல்லார் பரதம், அகத்தியம் முறுவல், சய நாடகத் தமிழ் நூல், கூத்த நூல் என் கா ல வ ழ க் கி லே மறைந்தன. தொட்டே நாடகஞ் சிறப்புற்று ஓர் யில் அதிக ஈடுபாடுடையவர்கள மறைக்கவோ மறுக்கவோ முடியா தொட்டே, ஒரு நாடகமரபு தமிழ்
ஒருவர் தமது உணர்ச்சிகளையுங் உணரவைக்க விரும்பும்போது, பவை அவிநயமுஞ் சொற்களுமாகு அன்றிச் சேர்த்தோ, மக்கள் உ உபயோகிக்கின்றனர். குழந்தைகள் தாமுஞ் செய்ய விருப்புடையராத நடிக்கும்போது, அவிநயமும் குரலு கருவிகள் ஆகின்றன. இத்தவை தமிழ் நாடகங்களிலும், அவிநயமே காணலாம். கதகளி போன்ற ஒ காலத்திலே தமிழ் நாடகங்கள் இ சைகைகளால் விளக்கமுடியாத சில கப்பட்டன. அப்படிச் சேர்க்கப் செய்யுள்களின் பகுதியாக இருப்ப
தமிழ் நாடகங்கள் சமயவளர்ச் றின என்பதை மறுத்தல் முடியா பாடலும் சேர்க்கப்பட்ட ஒரு நிை யிற்று. பின்னர் கதை நடையான தைத் தொடர்ந்தே பாடலாக அ6 திரித்து வசனமாக மாற்றினர். கி குறையின்றி நாடகம் நல்ல மதிப் பட்ட மரபுமுண்டு.
5 -ٹے

Eர மன்னர்களும், சிற்றரசர்களும், த்தார்கள் என்பதைச் சங்கஇலக் ரிகின்ருேம் ஓரி என்னும் வள்ளல், டயே கொடுத்தான் என்ற குறிப்பு, தக் காண்கின்ருேம். சிலப்பதிகாரத் ளும், “முத்தமிழும் நான்மறையும் தேவார அடிகளும், இயற்றமிழ் வகைபடச் சாற்றினர் மதியுணர்ந் தமிழகத்திற் கற்றுணர்ந்த வல்லு திளைத்தனர் என்பதை வலியுறுத்து
லாக, நாடகம் நனிசிறந்து விளங் காலத்துக்கு முன்னரேயே நிலவிய பந்தம், செயிற்றியம், மதிவாணர் ாபன காட்டுகின்றன. இந்நூல்கள் எனினும், தமிழகத்திற் பண்டு கியதென்பதும், மக்கள் இத்துறை ாய்த் திகழ்ந்தார்கள் என்பதும், த உண்மையாகும். இதனல் ஆதி
மக்களிடம் நிலவியதெனலாம்
கருத்துக்களையும் மற்றவர்களுக்கு அவருக்குக் கை கொடுத்து உதவு ம். இவைகளைத் தனித்தனியோ, ள்ளத்தெழுச்சிகளை வெளிக்காட்ட பலரும் பிறர் செய்வதுபோலத் ல் இயல்பு. எனவே, பிறர் போல மே. மக்கள் அனைவருக்கும் பொதுக் கயிலே ஆராய்ந்தால், அக்காலத்
முக்கியம் பெற்ற SPG51D predt s ருவகை விறலோடு மட்டும், ஒரு ருந்திருத்தல் வேண்டும். பின்ன
இடங்களிலே சொற்கள் சேர்க் பட்டவைகளிற் பெரும்பகுதிகள் தே மரபாய் அமைந்தன.
சியின் அடிப்படையிலேதான் தோன் து. திருவிழாக்காலத்தில் ஆடலும் லயிலிருந்தே நாடகம் eluruh Lu LDmr
மனப்பாடங்கள் புகுத்தப்பட்ட மைந்த சம்பாடணைமரபைச் சிறிது . மு. மூன்ரும் நூற்ருண்டளவில், புக்குரிய தொழிலாகக் கணிக்கப்
2 -

Page 54
கூத்துக்களை நடாத்துவதற்கான பது அக்காலமரபாகும். இப்படி கணித்தாய், தேரோடும் வீதிக மாநகர் பற்றிக்கூறவந்த மாங்குடி விழாக்களிற் கூத்தை ஆடிமுடித்த வைப்பற்றி
'விழவின் ஆடும் வயிரியர் ம
பானுட் கொண்ட கங்குல்' எ விழாக்காலங்களிலே நாடகங்களைத் காண்கின்ருேம், கூத்துக்காக அ!ை அகலமும், எட்டுக்கோல் நீளமும், உ கத்தின் குறட்டுயரம் ஒருகோலென உயரமுடையதெனவும், அரங்கினுள் வும் வேறு வேறு வாயில்கள் இரு
கள் உள.
'ஏழுகோல் அகலத்து எண்கே ஒருகோல் உயரத்து உறுப்பின உத்தரப் பலகையொ டரங்கின் வைத்த இடைநிலம் நாற்கே ஏற்ற வாயில் இரண்டுடன் G தோற்றிய அரங்கில் தொழுத
என்கின்ற சிலப்பதிகார அடிக அரங்கு பற்றிய கருத்துக்களைக் கா கத்திலே விழாதமுறையாக, அரங் களென்ருல், எவ்வளவுதூரம் அர செய்தார்கள் என்பதையும் அக்க தகைய உயர்ந்த நிலையை எய் ஊகிக்கமுடிகின்றது. நாடக அர குறிப்புக்கள், ஒருமுக எழினி, டெ போன்ற விதம் விதமான திரைக கள், ஆடல்கள்பற்றிய விளக்கங்கை பதைக் காண்கின் ருேம். சோவில் மனைகளிலும் ஊரிற் பொது அரங்கு கப்பட்ட மரபும் உண்டு,
அக்காலத்தில் ஆடப்பட்ட அறம் பொருள் இன்பம் வீடு யில் எழுந்தவையே. இந்த மரபு இருந்து வந்திருக்கிறது. அறத்தை களிலே, நல்லொழுக்கத்தை நனிவி மிளிர்பவரை இறுதியிலே நன்மைய நிலைக்களஞய் உள்ள வரை அழிந்
7

ா அரங்குகள், அவைகள் அமைப் யான அரங்குகள் ஆலயங்களுக் ரில் அமைக்கப்பட்டன. மதுரை மருதனர், அக்காலத்திலே திரு. வயிரியர் துயில் கொள்ளும் நல்லிர
qui Lu ான்று கூறுகின்ருர். இதஞலே திரு தமிழ் மக்கள் நடாத்திய மரபைக்
மக்கப்பட்ட அரங்கங்கள் ஏழுகோல் டையனவாய் இருந்தனவாம். அரங் ாவும், கூத்தாடுமிடம் நாலு கோல் ாளே செல்லவும் வெளியே போக ந்தன என வுங் கூறுதற்கு ஆதாரங்
ால் நீளத்து ன தாகி |T LISW360,86
66
பாலியத் னர் ஏத்த’,
5ளிலே பண்டைத் தமிழரது நாடக "ணலாம். தூண்களின் நிழல் அரங் கின் நிலை விளக்குக்களை வைத்தார் ங்க அமைப்புக்களை, நுணுக்கமாகச் ால நாடகமுறைகள் மரபுகள் எத் தி இருந்தன வென்பதையும் நாம் ங்கத்தின் திரைச்சீலைகள் பற்றிய ாருமுக எழினி, கரந்துவரல் எழினி ளினது தோற்றம்பற்றிய குறிப்புக் ள் சிலப்பதிகாரத்திற் பொதிந்திருப் ஸ்களின் மட்டுமன்றி அரசர் அரண் களிலும் நாடக அரங்குகள் அமைக்
கூத்துக்களிற் பெரும்பாலானவை
என்பவற்றின் egy ig. ü u. 60 Lதமிழகத்திற் பல்லாண்டுகாலமாக ப் பொருளாகக் கொண்ட கூத்துக் பிரித்து உரைத்தல், குணக்குன்ருக படையச் செய்தல், தீய ஒழுக்கத்தின் தொழியச் செய்தல் என்பன இடம்
جس سے 53

Page 55
பெறுதல் வழக்கம் அரசனது ெ கத்தின் தன்மையையும் நிலைநாட்டு பற்றிய கூத்துக்களாம். ஒருதலைக்க தாக்காமம் என்னுமிவைபற்றி எழு கக் கொண்ட நாடகங்களாகும். வலியினை எடுத்துக் கூறுவனவும், கட யவையும் அடங்கும். இங்ங்ணம் ட படையிலே எழுத்த நாடகங்சள்,
பையுங் காணலாம். இப்படியாக
பாலும் மூன்று வகையினவாக அை யாக இவ்வுலகிலே நடந்ததாய், அை கூத்து ஒருவகை. உலகத்தே நிகழ் றப்பட்டதாயுள்ள கூத்து இன்னெ சிறிது பொய்யுரையையுஞ் சேர்த்து கும் நாடகம் பிறிதொரு வகை. ந. வற்றிலும் ஒரு மரபு இருந்திருக்கிற
ஆரம்பத்திலே தமிழகத்துக் கூ; சுவையே இடம்பெற்றதெனினும், நிலை என்ற "சாந்த இரசமும் கை சினம், கருணை, இழிப்பு, இன்பம், என்னும் ஒன்பது சுவைகளும் நாட அரங்கிலே தோன்றி ஆடுங் கூத்தர் வித இரசங்களை வெளிப்படுத்திய வியப்புச் சுவையைக் கண்வாய் 6 கொட்டி வாயில் வைத்தல் ஒரே நிச் தல் என்பவற்ருலும், கோப உண உருட்டல் நெற்றி சுருக்குதல் மூக் படபடத்தல் நறநறவெனப் பற்கை தல் முதலிய சைகைகளாலும், 8 இன்சொல் அடக்கம் அன்பு ஆசி எ முகத்தைச் சுளித்தல் எரிந்து விழு சிருங்கார இரசத்தைக் கண்களை ம துதல் நாணப்பார்வை கோணற்பா ருலும், அச்ச உணர்வை உடல் மூச்சு பதற்றல் கண்களை அகலத்தி சுவையை விரித்த கூந்தல் அழுகை யைத் தொங்கப்போடல் முகத்தை தானையான் மூடல் கண்ணீர் துடை முதலியவற்ருலும், நகைச்சுவையை வெறிநகை பைத்தியச்சிரிப்பு செரு உணர்வைச் சபதங் கூறல் உரத்து அகலச்செய்தல் முதலியவற்ருலும், பார்வை முகவிகார மின்மை என்
- 54

ஈங்கோன்முறையையும் இராசாங் ம் வகையாக எழுந்தவை பொருள் ாமம், அன்புடைக்காமம், பொருந் ழந்தவை இன்பத்தைப் பொருளா வீடுபற்றிய கூத்துக்களில், விதியின் -வுளிடத்துக் காட்டும் அன்பு பற்றி னிதமான பொருள்களின் siglo அக்காலத்திலிடம் பெற்ற ஒரு மர ஆக்கப்பட்ட கூத்துக்கள் பெரும் மந்தமை நோக்கத்தக்கது. உண்மை னவருக்குந்தெரிந்தககையை ஒட்டிய Pாததாய், நாடகப்புலவஞல் இயற் நவகை. மெய்யுரைக் கதையுடன் வ, நாடகப்புலவன் அழகுற அமைக் ாடக அமைப்பு, பொருள் என்பன தி
த்துக்களிலே தமிழ் மரபுப்படி எண் பின்னர் வடநூன் tՔՄ ւյւնւսւգ Յւo பாளப்பட்டது. எனவே அற்புதம், அச்சம், சிரிப்பு, வீரம், சாந்தம் -கத்திற் பெரிதும் இடம்பெற்றன. கள், பலவித சைகைமூலம் இவ் மரபுந் தமிழகத்தில் இருந்தது. கைகளை அகலவிரித்தல் கையைக் லயிலே நிற்றல் ஆச்சரியமாகப்பேசு ார்வைக் கண் சிவத்தல் விழியை கு வரிதல் கையை ஓங்குதல் உடல் ளக் கடித்தல் காலை அழுத்தி மிதித் கருணைத்தன்மையை மலர்ந்த முகம் ன்பவற்ருலும் இழிவுச் சுவையை ந்து பேசுதல் முதலியவற்ருலும், லரச்செய்தல் புன்னகையைச் சிந் ர்வை மெல்லியகுரல் என்பனவற் நடுக்கம் மார்புத் துடிப்பு பெரு றத்தல் முதலியவற்ருலும், துன்பச் கண்ணை மேலே பார்த்தல் தலை முழந்தாளில் வைத்தல் முன் -த்துக்கொண்டு விம்மல் புலம்பல் க் கேலிச்சிரிப்பு வஞ்சகப் புன்னகை க்குநகை முதலியவற்ருலும், வீர ப்பேசுதல் தலைநிமிர்ந்து விழியை சாந்த உணர்வைச் சாதாரண பவற்ருலுங் காட்டிய முறைமை
4 -

Page 56
இருத்தது. இங்ங்ணம் பல்வேறு சித்தர்கள் பல்வேறு சைகைகள்
பண்டுதொட்டே இருந்து வந்திரு
பழங்காலத்தில் அவிநயத்துடன் பாட்டுஞ் சேர்க்கப்பட்டது. பின் கம் நடைமுறைக்கு வந்தது. ஆதி பாடக்கூடிய பாடல்கள் இடம்பெற் பாக வழங்குஞ் சொற்களினலாய தன. மிகப்பிந்திய காலத்தே கீ ஆனந்தக்களிப்பு, கும்மி என்பனவு கின. இடைக்காலத்து நாடகங்க அருஞ்சலக்கவிராயர், இராமச்சந்! பாரதி என்போர் முறையே எழுதி சம்’ ‘இயற்புகை நாயனர்" என்ப களாகவும் அமைந்திருப்பதே இத2 குண்டின் பிற்பகுதியில் வெளிவந்த மணியம்’ என்னும் நாடகமும், ெ பிற்காலத்திற்ருன் , நாடகங்கள் : ழகத்தில் உண்டாயிற்று. உரை தள் லும் முக்கியத்துவம்பெற்றமை கார காலத்தில் உரை நடையில் அை கலாவதி” என்ற நாடகங்களை இ சாத்திரியார், செய்யுட்களையும் பr புள்ளார். இதன் பின் வந்த சட் மூக்கியத்துவங் கொடுத்து, அறு ஆக்கினர். அவற்றுள்ளே பெரும்ப யாகும். இவைகாரணமாக, மேஞ நாடக உலகிற் செறிந்ததெனினும் தலாகாது. −
அக்காலத்துக் கூத்துக்களில் ஆ துவம் பெற்றமையால், நீண்டகால மென்ற முடிவுக்கு வரலாம். அரங் டிய அனைத்தையுங் கூத்துக்கு அச்ச நினு ன். அவன் பயிற்றியதை, அப்ட நடித்தனர். இப்படியான பயிற்சிய முடியும். இப்பயிற்சியை, ஒரு சில மாதக்கணக்காக, வருடக்கணக்கா லாம். எனவே, அக்காலத்திலே கூத் சியை, ஒழுங்காகச் சூத்திரதாரணி நீண்டகாலப் பயிற்சிக்குப் பின் கூத் தென்பதையும் உணரமுடிகிறது. ஈடுபட்டிருக்கும் பலர், இம்மரபை மற்கூட நாடக மாட எத்தனிக்கிருர்
5 ܚ

சுவைகளையும் நாடக அரங்கிலே முலங் காட்டியமரபு தமிழ்நாட்டிற் க்கிறது.
* இருந்த கூத்தில் இடைக்காலத்தே னரே உரைநடை சேர்க்கும் வழக் நியில் இராகத்துடன் இசைத் துப் றன. பிற்காலத்தில் இழிந்த இயல் பாடல்களும் நாடகத்திலிடம் பெற் fத்தனம், வரிப்பாடல்கள், சிந்து ம் நாடகத்திலிடம்பெறத் தொடங் ள் பாட்டு வடிவில் எழுதப்பட்டன. திரக்கவிராயர், கோபாலகிருட்டிண ய, "இராம நாடகம்' பாரத விலா ன கீர்த்தனங்களாகவுஞ் செய்யுள் ன வலியுறுத்தும். 19-ஆம் நூற் திரு. சுந்தரம்பிள்ளையின் "மனேன் சய்யுள் நடையில் எழுதப்பட்டது. உரைநடையில் எழுதும்முறை தமி டை இலக்கியம் எல்லாத் துறைகளி rணமாக, நாடக இலக்கியமும் பிற் மயத்தொடங்கின. "உருபாவதி". பற்றிய வி. கோ. சூரியநாராயண ாடல்களையும் இடைக்கிடை புகுத்தி ம்பந்தமுதலியார் உரைநடைக்கே பதுக்கு மேற்பட்ட நாடகங்களை ாலானவை மொழிபெயர்ப்புக்களே
குட்டு மரபு பிற்பகுதியிலே தமிழ் எமது மரபை அலட்சியஞ் செய்
டல்களும் பாடல்களும் முக்கியத் ப் பயிற்சி இருந்திருக்க வேண்டு கிலே கூத்தாடுபவன் செய்யவேண் ாணி போன்ற சூத்திரதாரனே பயிற் படியே அரங்கிற் கூத்தர்கள் காட்டி பில், ஒழுங்கும் புனிதமும் இருக்க நாட்களிற் பயின்றுவிடமுடியாது; கப் பயின்ருலே திறம்பட நடிக்க lது ஆடுபவர்கள் முறையான பயிற் டம் பெற்ருர்கள் என்பதையும், தை மேடையிடும் மரபு இருந்த ஆணுல் இன்று நாடகத் துறையில்
மறந்து, ஒத்திகையே இல்லா கள்; "அன்றைக்கு எல்லாம் வரும்*
5 -

Page 57
என்ற அலட்சிய மனப்பான்மை.ை பான்மை, இத்துறையை மற்றவ. வழிவகுக்கும். எனவே பயிற்சிை நாடக மரபை இக்கால நாடகக்கை யதாம்.
அக்காலக் கூத்துக்கள் திருவி கணக்கான மக்கள் முன்னிலையிலே வசதி மிகவுங்குறைந்த காலத்திலே இருந்து பார்ப்பவர்களுக்குத் .ெ புக்களையும், ஒப்பனைகளையும் இய கச் செய்தார்கள். சாதாரனமா மீசையின் தடிப்பைவிட, பன்மட பவருக்கு மீசை வைத்தார்கள். த கம், காதணி என்பன எவையுே மரபை அன்றைய கூத்தர்கள் கை தவர் இன்றும் இம்முறையைக் கை பற்றுபவர்கள் முதல் வரிசையில் முறையில் ஒப்பனைகளைச் செய்கில் நடிப்பைப் பொறுத்தமட்டிற் சற். றைய கூத்தர்களிடம் இருந்தது. இருப்போரின் உள்ளத்தில் உறுத் இயற்கையாக ஒருவர் செய்வதை சற்று மிகைப்படச் செய்தல்வேலி தமிழ் மரபாகும். இதை இக்கா இருத்திக்கொள்வது அவசியமாம்.
செய்யுள்கள், இராகத்துடன் வரிப்பாடல்கள் ஆதியனவே அன்ை எனவே புனிதமான தமிழ்நாட்டு நாடகங்களிற் புகுத்துவது சிறப்பு கிலம்; இந்திபோன்ற வேற்றுமொ யோகித்துக் குழப்பியடிப்பது, நாட குறையாகும். பொதுசனக்கவர்ச் ஆங்கிலப்பாட்டு மெட்டுகளையும், துகிருர்கள் என்பதற்காக, தமி அவற்றைப்புகுத்துவதா ? எனவே அவை போன்ற பாடல்களையோ மான-தரமான சங்கீதத்தைப் யாகக்கொள்ளவேண்டும்.

ய வளர்க்கிருர்கள். இந்த மனப் ர்கள் குறைவாக மதிப்பீடு செய்ய யப் பொறுத்த மட்டில், பழைய லஞர்கள் கைக்கொள்ளல் பயனுடை
விழாக் காலங்களிலே, பல்லாயிரக் நடிக்கப்பட்டதாலும் வெளிச்ச பாத்திரங்களின் உருவம்; தூரத்தே தரியவேண்டுமென்பதாலும், உடுப் ற்கையாக அமையாது, பெரியனவா *க ஒருவருக்கு இருக்கவேண்டிய ங்கு தடிப்பிலே, அரசனுய் நடிப் ாடி, புருவம், இமை, உதடு, தில ம பெருப்பித்துக் காட்டப்பட்ட க்கொண்டனர். நாடகமரபு அறிந் விடுவதில்லை. சினிமாவைப் பின்
இருப்பவர்களுக்கே தெரியாத rறனர். ஒப்பனைகளைப் போலவே று மிகைப்படச் செய்யும்மரபு அன் எந்தச் சுவையையும் அவையில் துமளவிற்கு நடிக்கவேண்டுமானல் க்காட்டிலும் மேடையில் அழுத்திச் ண்டும். அங்ங்ணஞ் செய்வது பழற் "ல நாடகக் கலைஞர்கள் மனதில்
கூடிய பாடல்கள், கீர்த்தனங்கள், றைய கூத்துக்களில் இடம்பெற்றன், க்குரிய சங்கீதங்களையே இக்கால டைத்தாம். அதைவிடுத்து, ஆங் ாழிப் பாடல்களே நாடகங்களில் உப -கமரபு தெரியாதவர்களின் பெருங் சிக்காக வியாபார தந்திரத்துடன்
நடனங்களையுஞ் சினிமாவிற் புகுத் ழ் நாடகங்களிலும் அநாவசியமாக சினிமாப் பாடல்களையோ அன்றி நாடகங்களிலே தவிர்த்துப் புனித புகுத்துவதைத் தலையாய கடமை
56 -

Page 58
அக்கால நாடகங்களில் இடை பெரும்பாலுஞ் செய்யுள்களின் ப கண்டோம். பின்னர் வசனநடைக் ஆக்கங்கள் நடந்தபோதும் 'கொ டது. எனவே இக்கால நாடக ஆ நடையையே கண்டிப்பாக இலக்கி கையாளவேண்டும். சமூக நாடக தமிழ்’ அற்ற இலகுவான நடைன் யாகும்.
நாடக நங்கை பூரணத்து வட புரிந்து உன்னத தானத்தை அ!ை திரதாரர்களுங் கூத்தர்களுங் ை இன்றைய நாடகக் கலைஞர்கள் ெ பழமையில் இருந்து கலே பற்றிய நு எண்ணத்துடன் நாடக இயக்குநர் துறையில் ஈடுபட்டோரும் கலை முனைய வேண்டும். அதனுலே நாட உலகையும் நலம் பெறச் செய்யலா

க்கிடை பேசப்பட்ட வசனங்கள் குதியாக இருந்த மரபை முன்னர்க் கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து நாடக ச்சைத் தமிழ்' பெரிதும் விலக்கப்பட் ஆசிரியர்கள் உயர்தரமான வசன |ய சமய சரித்திர நாடகங்களிற் ங்களிலும் பெரிதும் "கொச்சைத் ய உபயோகிப்பதே உகந்த முறை
b பெறவேண்டுமானுல் களிநடம் டயவேண்டுமானல் பண்டைய குத் க யா ன் ட நாடக உத்திகளை பரிதும் மனதில் இருத்தல்வேண்டும். ட்பங்களைக் கற்றறியமுடியும் என்ற களும், நடிகர்களும், மற்றும் இத் | ச்சேவைசெய்ய முன் வரவேண்டும், -கமரபைப் பேணுவதுடன் நாடக

Page 59
மகாகவி இக்பா
தித்துவம் என்பது அறிவு வி கும். கீழைத்தேச அறிவு விசாரப்
'கற்றதனு லாய பயனென்:ெ நற்றள் தொழாஅர் எனின்
என்ற அடித்தளத்தின் மீது அ ஆன்ம விசாரத்துடனும் இறை நம் புடையது. கீழைத்தேசத்தாரின் 1 களுஞ் செழிப்பான தத்துவ வரம்ப மிக ஆழமாகப் பரப்பி ஆ சா பண்பாடென்னும் எருவிட்டுச் செழி இன்பத்தேனூறுவதைக் காணலா! செருக்காக அமைந்து விடுவதுமுண் தால் அது பெரிய ஆபத்தாகும். வுங் கரும் பூனையின் வாலைப்பிடிக்குப் விடும். அதன் விளைவாகத் தத்து 6 லாக, பாமர மக்களுக்கு விளங்கா குச் சீரிய கருத்தென்று மருளுவோ முகம்மது இக்பால் அவர்களுடைய
மகாகவி இக்பால் சிறந்த கவி பார்சி, பஞ்சாபி, ஆங்கிலம் ஆகி வெளிப்படுத்திப் புகழ்பெற்றர். கவியாகிய பாரதியார்,
"காதல் செய்யும் மனேவியே
கடவுள்நில அவளாலே எய்
எனப்பாடுகிருர், இசுலாத்தை மத நம்பிக்கையிலே திளைத்துக் க பால்,
"காதலியிடங் குன்ருத பத்திே அதன்மூலமே நீவலையை வி இறைவனைப் பிடிக்க முடியும்
5 صب=

எம். ஏ. ரகுமான்
ாலின் தத்துவம்
சாரத்தின் பெறுபேறும் வரம்பமா
கால் வாலறிவன்
s
மைக்கப்பட்டது. அதனுல் அது பிக்கையுடனும் நெருங்கிய தொடர் மத நம்பிக்கைகளுங் கலையுணர்வு பிட்டு நுண்ணுணர்வாகிய வேர்களை ர மென் னு ம் நீரைப்பாய்ச்சிப் ப்ெபுற்ற சிறப்பினை ஆராயுந்தோறும் ம். தத்துவம் வெறும் வித்துவச் ாடு. அங்ங்னந் தத்துவம் அமைந் அன்றியும், இருட்டறை பில் உலா b வீண் செயலாகவும் அது அமைந்து வம் எவ்வளவுக்குப் பயனற்ற செய ாததாக அமைகிறதோ அவ்வளவுக் rரும் உளர். இந்நிலையில், அல்லாமா
தத்துவத்தை ஆராய்வாம்.
யுந் தத்துவஞானியுமாவர். உருது, ய மொழிகளிலே தமது புலமையை இந் நூற்ருண்டின் சிறந்த தமிழ்க்
சத்தி கண்டிர்
தல் வேண்டும்?*
ப் பூரணமாக ஏற்றுக்கொண்டு அம்
ளிப்புற்ற கவிஞர் திலகமாகிய இக்
கொண்ட அன்பாயிரு g
po”
سسسس- 8

Page 60
எனப்பாடுகிறர். இந்த இருகம்
கீழைத்தேச க்கவிதாதத்துவத்திலுள்  ையயும் விளக்குகிறது.
தத்துவஞானிகளுஞ் செங் நாப்புல (முழுமையான) ஒருவனைக் கற்பனை வும் விளைந்தார்கள். அங்ங்ணம் வி "புண்ணியவான் "அரகத்’ ‘சம்பூரண எனப்பல பதங்களாற் பலரும் அை குறள் சம்பூரணநிலைக்கு மக்களை அ எவரும் ஒப்புக்கொள்வரி. கவியுங் இசுலாம் என்கின்ற மாருத உண்டு கூறுஞ் சம்பூரண நிலைக்குரிய பண்பு னர் வாழ்ந்த இசுலாமியப் பெருங் தத்துவ விசாரம் நடத்திச் சம்பூரண அவர்களுள் மெளலான சவாலுதீ மெளலானரூமி காணவிழைந்த ச பண்புகள் பின் வருமாறு,
“படைக்கப்படாததுந் தெய் ஆன்மாவை அறிந்துள்ளவ
ரூமி கூறும் இந்த இலட்சியமன யும். இந்த அற்புதங்களை நிகழ்த்து சிய மனிதனுக்கும் இருக்கிறது. ெ ஆன்மீக முறையில் அணுகுகிறர். யமைந்த சித்தாந்ததத்துவ ஞானிக கின்றர்கள். சித்தாந்திகள் கொள்ள டறக் கலந்து ஒன்ருகிவிடும் என்க. வில்லை. இசுலாம் மதக் கொள்கைப் றும் அந்த அல்லாவை மிக அண்ை வோடு இரண்டறக் கலக்கவியலாெ கூறுகின்றர். எனவே இறைவனுட லின் சம்பூரண மனிதனுவான்.
செய்கு அப்துல் கறிழ் இப்னு g சம்பூரண நிலையை மூன்ற கப்பிரிக்கி தில் ஒன்றுதல், குணப்பண்புகளில் ஒ ஆதல் என்பனவாம். மூன்ருவது நி
'அம்முழுச்சான்றேனின் கண் அவன் வார்த்தைகள் இறை அவன் சீவன் இறைவனின்
என் கிருர் அல்சீலி. பெளத்த பரிசுத்தமாகும். சித்த பரிசுத்தத்தின்

விகளின் கூற்றுக்களிலுள்ள ஒற்றுமை 1ள இயைபையும் நித்திய உண்மை
வர்களும்முழுச்சான்ருண்மையுள்ள ா செய்யவும் அகக்கண்ணுற் காண ளைந்த முழுப்புருடன "பரமாத்மா” ான் “இலட்சிய மனிதன்" "முமீன்" ழத்தனர்; அழைக்கின்றனர். திருக் அழைத்துச் செல்கின்றது என்பதை தத்துவஞானியுமாகிய இக்பால் மையிலே காலூன்றித் திருக்குறள் களைக் கூறுகிறர். இக்பாலுக்கு முன் கவிகள் பலர் இக்பாலைப்போலவே ா நிலையைக் காண வழி வகுத்தனர். ன் ரூமி அவர்களும் ஒருவராவர். Fம்பூரண மனிதனின் இலட்சியப்
வீகமானதுமான தன் அமரதத்துவ னே இலட்சியமனிதனுவான்'
னிதனல் அற்புதங்களை நிகழ்த்தமுடி தும் பண்பு இக்பால் தரிசித்த இலட் மெளலான ரூபி இலட்சிய மனிதனை
சைவசாத்திரங்களின் சிகரமா 1ள் சீவன் குறுகிச் சிவனுகும் என் கைப்படி சிவனுஞ் சீவனும் இரண்
இதை இக்பால் ஒப்புக்கொள்ள படி அல்லாவே ஏக இறைவனென் மயில் அணுகலாமேயன்றி அல்லா தன்றும் இக்பால் உறுதிப்படுத்திக் ன் நெருங்கிப்பழகுபவனே இக்பா
ப்ருகீம் அல்சீலி அவர்கள் இந்தச் ரர். அப்பிரிவுகள் நாமதியானத்
ன்றுதல், இறைவனின் பண்புகளே லையில்,
கள் இறைவனின் கண்கள்; பனின் வார்த்தைகள்;
சீவனுகிறது?
2த தத்துவத்தின் அடித்தளம் சித்த மூலம் "அரகத்’ நிலை அடையலாம்;
9 -

Page 61
அந்த அரகத்நிலை-புத்தநிலை-இன முழுச்சான்ருேனினுடைய நிலை என்
இந்தத்தத்துவத்தின் ஒருமைப்பாட்
ஆழ்த்துநோக்கினல் மெளலா ( துறையிலே மாத்திரம் ஒருமுழுச்சா புலனுகிறது. இசுலாம் தனி ஆத் காட்டிய இசுலாம், இலௌகிகம், நல்ல முறையில் இணைத்த உயர்லெ தத்துவ ஞானியான கவி இக்பால் இலௌகிகப் பார்வையிலும் உட
கிரேக்க இலக்கியங்களை நாகா இசுலாத்துக்கேயுண்டு. அதனுலே உண்டுபட்டதென்று கருதியவர் இ தத்துவ ஞானிகளின் முழுச்சான்ருே கிருந்தது. கைம்மாறற்றசேவை யாமை, அழுக்காருமை, வெகுளா கூறல், பயனிலசொல்லாமை ஆகிய வான முழுச்சான்ருேனையே கிரேக் றில் தரிசிக்கிருர். அரித்தோற்றிலி சேவை செய்யுமியல்பினன்; ஆளு செய்துவிட்டால் வெட்கித்தலகுணிவான்
** எச்சரிக்கை; கடமைப்படுவதினின் இச்சந்தர்ப்பத்திலே, இரண்டாவது கீழே விழுந்த சவுக்கைத்தானே ஒ சம்பவத்தை நினைவுகூர்ந்து களிே
மகாகவி இக்பால், தன்னை ஒ மட்டுங் கட்டுப்படுத்திய வரல்லர். தத்துவஞானி நீட்சேயின் தத்து நீட்சே நிரீச்சுரவாதி. சகலரும் ரூர்கள்; அத்தகையவர்களும் பாக்கி உள்ளதுதான் ஒரேயோர் உண்ை களைப் பிணைத்துள்ள கிறித்துவ ம ஞற்ருன், நீட்சேயைப்பற்ற "அறி ஞகவும் நீட்சே விளங்குகிறர்' என் பால் இவண் மூமின் என்று குறி சேயின் முழுச்சான்றேன் சம்பூர6 மட்டுங்கொண்ட ஆற்றலுடையவ முடைய முழுச்சான்ருேனுக்கு உ தேவை என்று வலியுறுத்துகிருர், நெறிகளை இங்கு நிலைநாட்டும் ஒ ருேன் விளங்குகின்றன்

றநிலையாகின்றது. அரசுத்நிலையே பது பெளத்த மத நம்பிக்கையாகும், .டினை அல்சீலியிற் காணமுடிகிறது.
னு ரூமியும் அல்சீலியும் ஆத்மீகத் ான்ருேனைத் தரிசிக்க முயலுஞ்சாயல் மீக மார்க்க மன்று. நபிபெருமான் ஆத்மீகம் ஆகியஇரண்டையும் மிக்க பாப்பற்ற மார்க்கமாகும். அதனைத்
நன்குணர்ந்திருந்தார். அவருக்கு bபேணலிலுங் கவனஞ் சென்றது.
fக உலகுக்குக் கொடுத்த பெருமை மார்க்க ஞானத்திற்கு இடையூறு க்பால் என்க. என்ருலுங் கிரேக்க னைப்பற்றிய சிந்தனையும் இக்பாலுக் வ, அன்புடைமை, இன்னுசெய் மை, அடக்கமுடைமை இனியவை ப வள்ளுவப் பண்புகளுக்கு இசை கதத்துவ ஞானியான அரித்தோற் ன் இலட்சியமனிதன் மனிதருக்குச் }ல் பிறர் தனக்குச் சேவை ஏதுஞ் ா. அதையே இக்பால்,
ாறும் எச்சரிக்கை!" எனக் கூறுகிறர். து கலீபாவான உமர் (ரலி) அவர்கள் ஒட்டகத்தினின்றும் இறங்கி எடுத்த
பருவகை கொள்ளலாம்.
ரு குறிப்பிட்ட தத்துவத்தடத்திற்கு இந்நூற்ருண்டின் செர்மானிய வங்களிலும் ஈடுபாடுகொண்டவர். பாவமுள்ளவர்களாகப் பிறக்கின் கியவான்கள் மரணத்திற்கு அப்பால். மயான உலகம் என்கிற நம்பிக்கை தத்தைச் சார்ந்தவர் நீட்சே, இத வால் கபீராகவும், இதயத்தால் மூமி று இக்பால் குறிப்பிடுகின்றர். இக் ப்பிடுவது முழுச்சான்ருேனையே. நீட் ண குணங்களுடன் உடற்பலத்தை பணுகத் திகழ்கின்றன். இக்பால் தம் லோகாயுத ஈடுபாடும், உடலுறுதியுந் அதேசமயம், அல்லா கற்பித்த அற ருவணுகவே இக்பாலின் முழுச்சான்
60 -

Page 62
கவிச்சக்கரவர்த்தி இக்பாலில் முேனின் பண்புகள் பற்றி அவர்
"ஒரு முழுச்சான்றேனின் 9 உண்மையில் அல்லாவின் தலைமையாற்றலும், படை எதையுந் தாங்குந் திறனு மானிடன்தான் ; ஆயினும் பண்பில் இறைதூதன் டே அடிமைதான்; எனினும், ஆண்டானின் பண்புகளைக் அவனது உரிமை உள்ளம் எவ்வுலகைப்பற்றியும் வரு அவன் உறுதிப்பாடுகள் சி அவன் குறிக்கோள்கள் ே அவன் ஒழுக்கம் யாரையும் அவன் கண்கள் அருளான மென்மையான இன்மொழி மறச்செயன் முறையும் உை போரிலுஞ்சரி, நண்பர் குழாத்திலுஞ்சரி அவன் உள்ளந் தூய்மைய அவன் போக்குக் கண்ணிய
இதுவே மகாகவி இக்பால்கா! அச்சம், இரத்தல், அடிமைத்தன களைக் களைந்தெறிந்து, அன்புடை அற்றநிறைவு, மறம், இன்னுசெய் நல், அறவழியில் ஊண்பெறல் தி களிலே முழுச்சான்ருேன் அஃதாவது தன் அகத்தில் நீறுபூத்ததாக மை கொணர்ந்து, அதன் ஒளியில் உண் கின்றன். இத்தகைய தரிசனம் இக்பாலின் தத்துவம் தரிசிக்கின்ற
- 61

ன் தத்துவ தரிசனங்கண்ட முழுச்சான் இவ்வாறு கூறுகிருர்,
கரம்
கரமேயாகும். ப்பாற்றலும், தகுதியும், ம் உடையவன் அவன், D,
ான்றவன்.
கொண்டவன்.
ந்துவதில்லை. றியவை. மன்மையானவை,
ஈர்க்கும்.
5.
}պլք
டயான் அவன்.
ாணதாகவும் முள்ளதாகவும் இருக்கும்.”
ணும் முழுச்சான்ருே னின் பண்புகள். ம், பீடுபேசுதல் ஆகிய பலவீனங் மை, இம்மைமறுமை பற்றிய அவா யாது இன்ன செய்தாரைப் பொறுத் றனை வளர்த்தல் ஆகிய ஆறு வழி இன்சானுல்காமில் என்னும் மூeன் றந்து கிடக்கும் நெருப்பினை வெளிக் எமையையும் இறைவனையுந் தரிசிக் பெற்றவேைய முழுச்சான் ருேணுக g
N
翡

Page 63
இசுலாமுர்
‘யாதும் ஊரே யாவருங் ே கிணங்கப் பல்வேறு நாடுகளில் வ பின்பற்றி ஒழுகும் பல்வேறு இனப வளர்த்து வந்துள்ளனர். உலகத்தி தனையும் பற்றிய இலக்கிய நூல்க தமிழ்மொழியும் ஒன்ருகும். சைவ கிறித்தவ, இசுலாமிய சமயங்களை மொழியாக உரிமை பாராட்டத்த ழுக்கு உண்டெனில் அக்கூற்று மின் சமூகத்தவருந் தத்தமது என உரிை வச் சமூகத்தவரிடையே நிலவும் வெறுப்புக்களுக்கும் இயைய அத தமிழ்மொழியைப் பேசும்மக்களின் ஒழுக்க ஆசாரங்களுக்கு அமைய அமைப்பிலும் மாற்றங்கள் உண்ட றங்கள் உண்டான பொழுதிலும் ழின் இலக்கணமரபு வழுவாத முன்
இனி, இசுலாத்தினுடைய ெ தகைய நிலையை அடைந்துள்ளெ டுக்கு வந்த முசுலிங்களே முதலிே கொண்டனர். அதன் பயணுகத் தட நாட்டில் இசுலாம் பரவத் தலைப் யிற் பல தமிழ் நூல்கள் இயற்றப்பட் பிரபந்தங்களைப் பின்பற்றி இசுல இயற்ற முன்வந்ததோடமையாது ருந்த முனசாத்து, கிச்சா, மச தமிழிலே புகுத்தவுந் தலைப்பட்ட சொற்ருெடரால் வழங்கும் ஒரு புகுத்துவதில் வெற்றி ஈட்டினர். புலவர்கள் அரபு மொழியிலிருந்து ! மரபுக்கியையத் தெள்ளியதமிழிற் முசுலிம் புலவர்களும் இவ்வாறே வந்துள்ளனர். அவ்வாறே இன்று

ud. (Lp. 2-sonsu8r
ந தமிழும்
தளிர்" என்ற சான்றேர் கூற்றுக் ாழ்ந்து வெவ்வேறு சமயங்களைப்
மக்கள் தமிழ் மொழியைப் பேணி லுள்ள பிரதான சமயங்கள் அத்
களுள்ள மொழிகள் சிலவற்றிலே
, வைணவ, பெளத்த, சமண
ப் பின்பற்றும் அனைவரும் தத்தமது க்க தனிப்பெரும் பண்புகள் தமி
கையாகாது. இங்கனம் வெவ்வேறு மை பாராட்டுந் தமிழ்மொழி, அவ்
பழக்க வழக்கங்களுக்கும் விருப்பு தனது நடையில் வேறுபட்டுள்ளது.
ஒன்ருேடொன்று வேறுபட்ட சமய அதன் வளம் ஓங்கியதோடு அதன்
ாயின. ஆனல் எத்தகைய மாற் அவை அனைத்துங் கன்னித் தமி றையில் இடம்பெற்றுள்ளன.
தாடர்பினலே தமிழ்மொழி எத் தன ஆராய்வோம். தமிழ் நாட் ல தமிழ்மொழியோடு தொடர்பு மிழ்மொழி வளம்பெற்றது. தமிழ் பட்டது. இசுலாமிய அடிப்படை டன. முன்பு தமிழில் பயின்றுவந்த ாமிய அடிப்படையிலே நூல்களை து, முசுலிங்கள் அரபு மொழியிலி லா முதலிய பிரபந்த வகைகளைத் னர். படைப்போர் என்ற தமிழ்ச் புதுப் பிரபந்தத்தையுந் தமிழில் தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்த முசுலிம் இசுலாமியக் கோட்பாடுகளைத் தமிழ் பாடியுள்ளனர். இலங்கையில்வாழும் இப்பணியைத் தொடர்ந்து புரிந்து ம் ஈடுபட்டு வருகின்றனர்.
52 - ۰

Page 64
ஈழவளநாட்டிலே முசுலிம் ம அங்கங்கெல்லாந் தமிழையே தமது நளர். சமய மொழியாம் அரபு ெ ப"கக் கணிக்கின்றனர். எனவே கையிற் புனித மொழியாம் அரபு மிகப்பெரும்பான்மையான முசுலிங் தமிழ்மொழி இரண்டாம் இடத்தை சமய ஆசாரங்களின் போது அரபுந் யோகிக்கப்படுகின்றன. இலங்கைல் இதுவரை வேருெரு மொழிக்கும் மொழிகளுக்கும் இலங்கை முசுலி பல்ேலை என்பதே இதன் கருத்தாகு
முசுலிம் மக்கள் தமிழ்மொழி உபயோகிக்கும் பொழுது செந்தமி கூறவியலாது. ஒருவர் தமது கரு வதற்கே மொழி பெரும்பாலும் ! ஒன்றுக்குமேற்பட்ட மொழிகளை அ, சொற்களைக்கொண்டு தத்தம் கருத என்பது மொழியியல் வல்லுனர் முசுலிங்களிடத்திலே மொழியியல் முறைப்படுவதைக் காணலாம்.
மதாசாரங்களுக்காக முசுலிங்க ருெடர்களையுந் தடையின்றியும் மு சொற்களையுஞ் சொற்ருெடர்களைய உபயோகிப்பர். இம்மை, மறுமை துக்கொள்வோம். இவ்விரண்டும் களாகும். எனினும் முசுலிம் மக் உள்ள அரபுச் சொற்களை உபயோ இம்மை, மறுமை என்பவற்றிற்கு ஆகிரு என்ற இரண்டு அரபுச் சொ நபி முதலிய ஆயிரக்கணக்கான அ நாளாந்த வாழ்க்கையில் உபயோகி கொண்ட வேற்று மொழிச்சொற்க றென்றே அவர்கள் கருதுகின்றன
தமிழ்மொழிச் சொற்களைப் பொழுது முசுலிம் மக்களிடையே காணலாம். வணக்கஞ் செய்தல் படுங் கருத்தை முசுலிங்கள் தொ திரமே வெளிப்படுத்துவர். முசுலி பொழுது அல்லாவை வணங்குதலை எந்த வணக்கத்தையும் அச்சொல்? தில்லை. திருக்குர்ஆன் பாராயணம்
63 سے

க்கள் எங்கெங்கு வாழ்கின்றனரோ வீட்டு மொழியாக உபயோகிக்கின் மாழியை முசுலிங்கள் புனித மொழி அவர்களின் சமய, சமூக வாழ்க் க்கு முதலிடம் அளிக்கப்படுகிறது. களால் எழுத, வாசிக்கத் தெரிந்த வகிக்கின்றது. திருமணம் போன்ற தமிழுஞ் சரிநிகர் சமானமாக உப பாழ் முசுலிங்களின் வாழ்க்கையில் இடங் கிடைக்கவில்லை. மற்றைய பிங்களுக்கும் எவ்விதத் தொடர்பு
.
யைத் தமது தின வாழ்க்கையில் ழைப் பயன்படுத்துகின்றனர் என்று நத்தைப் பிறருக்குப் புலப்படுத்து பயன்படுத்தப்படுகிறது. அன்றியும் றிந்தவர்கள் அம்மொழிகளில் உள்ள ந்துக்களை வெளிப்படுத்த முயல்வர்
கொள்கையாகும். இலங்கை வல்லுனரின் இக்கூற்றுச் செயல்
ள் அரபுச் சொற்களையுஞ் சொற் ட்டின்றியும் உபயோகிப்பர். அச் 1ந் தமிழில் உரையாடும் பொழுதும் என்ற இரண்டு சொற்களையும் எடுத் மக்கள் பெருவழக்கிலுள்ள சொற் கள் அச்சொற்களுக்குப் பதிலாக கிப்பதையே பெரிதும் விரும்புவர் ப் பதிலாக முறையே துணி யாச ற்களையும் உபயோகிப்பர். அல்லா, அரபுப் பதங்களை முசுலிங்கள் தமது ப்ெபர். அவற்றின் கருத்துக்களைக் ளை உபயோகிப்பது உசிதம் அன்
பேச்சு வழக்கில் உபயோகிக்கும் சில சிறப்பியல்புகள் இருப்பதைக் என்று சாதாரணமாகப் பயிலப் ழுகை என்ற சொல்லால் மாத் ம் மக்கள் தொழுகை என்று கூறும் யே அது குறிப்பிடுகின்றது. வேறு ால் முசுலிம் மக்கள் குறிப்பிடுவ , சமயநூல்களைப் படித்தல் என்ற
} ewunm

Page 65
கருத்துக்களைப் புலப்படுத்துவதற்கு திரமே முசுலிம் க ள் உபயோகி "ஒதுதல்’ என்றசொல்லாலே முசுலி ஒதுதல் ஆதியாஞ் சொற்கள் முசு மையைப் பெற்றுள்ளன. சமய ஞ்
துள்ளன.
சிங்கள மக்கள் பெரும்பான்ை கும் முசுலிங்கள் தமது தின வாழ் தமிழிலே சிங்களச் சொற்களையும் ளோடு உரையாடும் பொழுது சில டும் உச்சரிக்கப்படும். அச்சொற்க விடும். அத்தகைய சொற்களை மு சிற் பிரயோகிப்பர். பெரும்பாலு கிக் குஞ் சந்தர்ப்பங்களில் அவற்றை தமிழ் விகுதிகளை உபயோகித்தே ! களத்தில் 'உறிங்கன்ஞ" என்பர். கள் "உறிங்கன்ஞ" என்ற சிங்கள விகுதியைச் சேர்த்து "உறிங்கன்ன6 சிங்களத்திலே "மோடயா’ என்பர். *மோடயன்" என்று சிங்களச்சொல் யைச் சேர்த்து உபயோகிப்புர். ட "எலவுளுகாரயா" என்பர். முசுலி பர். தச்சன் சிங்களத்தில் "வடுவ கப்படுவர்ன். முசுலிம் மக்கள் தச் "அவனுக்குப் பைத்தியம்’ என்று ெ தர்ப்பங்களில் “அவனுக்குப் பிச்சு" யுங் கலந்து உபயோகிப்பர். சிங் என்பது கருத்து. வியப்பையும் அ குறிப்பிடும்பொழுது சில பகுதிகளி யோகிப்பதைக் காணலாம். "ஐயே என்று உபயோகிப்பர்.
முசுலிங்களுக்குத் தேவையான வெளியிடுவதற்குத் தமிழ் அரிச்சுவ சில சமயங்களிலே முசுலிங்கள் உப களைத் தமிழ் நெடுங்கணக்கில் எழு வாக இரா. எடுத்துக்காட்டாக லிங்களின் ஐம்பெருங் கடமைகளு எல்லா வசதிகளும்உள்ள ஒருவன் யாவது திருமக்கா நகர் சென்று வேற்றுதல் வேண்டும், இதனைக் கச் சொல்லின் சரியான உச்சரிப்பை எழுத்துக்களை நாடுதல் வேண்டும் கிக்காமல், இவ்வரபுச் சொல்
- 6

5 ஓதுதல் என்ற சொல்லை மாத் ப்பர். வேறு எந்த வாசித்தலையும் ங்கள் வழங்குவதில்லை. தொழுகை, லிம் மக்களிடையே புனிதத் தன் சம்பந்தமான சொற்களாக அமைந்
மயினராக வாழும் பகுதிகளில் வசிக் ம்க்கையில் உபயோகிக்கும் பேச்சுத் b உபயோகிப்பர். சிங்கள மக்க
சிங்களச் சொற்கள் மீண்டும் மீண் நள் கேட்போரின் மனதிலே தங்கி சுலிம் மக்கள் தமது தமிழ்ப் பேச் ம் அத்தகைய சொற்களை உபயோ த் தமிழ் இலக்கண மரபுக்கியையத் உச்சரிப்பர். பிச்சைக்காரனைச் சிங் சில சந்தர்ப்பங்களிலே முசுலிங் ச் சொல்லுக்குத் தமிழ் ஆண்பால் ண்’ என்று வழங்குவர். மடையனைச்
முசுலிங்கள் சில சந்தர்ப்பங்களிலே லை 'அன்' என்ற ஆண்பால் விகுதி மரக்கறி வியாபாரியைச் சிங்களவர் ம் மக்கள் "எலவுளுக்காரன்" என் ா" அல்லது ‘வடுரு ல’ என்று அழைக் *சனை "வடுவன்’ என்று வழங்குவர். சால்லவேண்டிய இடத்தில் சில சந்
என்று தமிழையுஞ் சிங்களத்தை களத்திற் பிச்சு என்றற் பைத்தியன் னுதாபத்தையும் ஆச்சரியத்தையுங் லே சிங்களச் சொற்களையே உப ா" என்பதற்குப் பதிலாக "அனே"
ா ஒலிக்குறிப்புக்கள் அனைத்தையும் டியிலுள்ள எழுத்துக்கள் போதா யோகிக்கும் அரபு, பாரசீகச் சொற் தின் அவற்றின் கருத்துக்கள் தெளி ஒருசொல்லைப் பார்ப்போம். முசு ள் ஒன்று திருமக்கா யாத்திரை. தனது வாழ்க்கையில் ஒருமுறை இப்புனிதமான கடமையை நிறை *சு என்று அழைப்பர். இவ்வரபுச் 'ப் பெறவேண்டுமெனிற் கிரந்த கிரந்த எழுத்துக்களை உபயோ லேத் தனித்தமிழில் எழுதுவதா
4 -

Page 66
பின் அச்சொல் ‘கச்சு" அல்லது கச்சு அல்லது அச்சு என்பது தமி கொடுக்கும். எனவேதான் தமிழ் கும்போது முசுலிங்கள் கிரந்த எழு கிருர்கள். ஆனல் கச்சு என்பதை புலவர்களும் முசுலிங்களிடையே
இபுருகிம் புலவர் இயற்றிய மதீ யோகித்துள்ளார். அவர் கவிை சொற்கள் மிகச் சிலவாகும். அவற்
இனி, முசுலிம் புலவர்களாற் துக்கொள்வோம். தமிழ்மரபு வழு நூல்களையாத்த முசுலிம் புலவர்க கக்ளப் பயன்படுத்தியதோடமையா புகுத்தியுள்ளனர். பல்வேறுபாவின புள்ள முசுலிம் புலவர்கள் 'தொ னத்தைப் பிரதானமாகக் கருதுவ பாக்களை தொங்கல் என்றே அழைப் கங் கூறும் முசுலிம் புலவர்கள் அத தம் என்று கூறுவர். ஆனல் இப் கப்படுவதன் கருத்தையும் அவ்வா கிறது என்பதையும் அறிவது கடி துக்களிலே தமிழ்க் கவிதைகளை என்ற பாவினத்தையே பெருவழக்
பல்வேறு சமயங்களை அடிப்ப இலக்கியப் படைப்புக்களிலே அவ் தொடர்புடைய சொற்கள் இட பெளத்தமத அடிப்படையிலே தே ருேர் செய்யுள்களிலே பாளிமொழி லாம். அதைப்போன்று இசுலாமி கப்பட்ட நூல்களிலே அரபுச் செr பும் முசுலிம் புலவர்கள் சில சமய நூல்களை அரபு எழுத்துக்களிலே 6
முசுலிங்களுக்குஅரபுமொழி புனித எழுதப்பட்ட மொழியாகும். எ களில் எழுதப்பட்ட நூல்களையும் கருதிப் பத்தியோடு அவற்றைப் ட மக்கள் எங்கெங்கு சென்று குடி அரபுமொழியையும், அரபு எழுத் பொதுவாக ஒரு மொழியிலுள்ள எழுத்துக்களில் எழுதுவதாயின் முத தமான எழுத்துக்கள் இல்லாதிரு மொழி பாளியாகும். இலங்கையில்
- 6.

* அச்சு" என்றே உச்சரிக்கப்படும். ம் வழக்கிலே வேறு கருத்தையுங் அல்லாத சொற்களை உபயோகிக் ழத்துக்களைப் பயன்படுத்த முற்படு ந் தனித்தமிழில் வழங்க விரும்பும் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர். பிச்சை  ைஅந்தாதியில் கச்சு என்றே உப தயில் இடம்பெற்றுள்ள அரபுச் றுள் ஒன்று 'கச்சு' என்பதாகும்.
பாடப்பட்ட இலக்கியங்களை எடுத் p வாது தமிழ்ப்பாணியில் இலக்கிய ர் தமிழிலே உள்ள பிரபந்தவகை து புதிய பிரபந்த வகைகளையும் ங்களைத் தமது கவிதைகளிற் புகுத்தி "ங்கல்' என்ற ஒருவகைப் பாவி ர். பெரும்பான்மையானுேர் தமது பர். தொங்கல் என்பதற்கு விளக் னை அறுசீர்க் கழிநெடிலாசிரிய விருத் பாக்கள் தொங்கல் என்று அழைக் ாறு அச்சொல் ஏன் வழங்கப்படு னமாக இருக்கிறது. அரபு எழுத் எழுதும்பொழுதும் இத்தொங்கல்
காகக்கொள்வர்.
டையாக வைத்து எழுந்த தமிழ் வச் சமயங்களோடு மிகநெருங்கிய -ம் பெற்றுள்ளதைக் காணலாம். ான்றிய மணிமேகலை போன்ற சான் ச்ெ சொற்கள் இருப்பதைக் காண ப அடிப்படையிலே தோற்றுவிக் ாற்கள் பரக்கக்காணலாம். அன்றி ங்களிலே தமிழில் எழுதிய தமது ாழுதியுள்ளனர்.
5 மொழியாகும். அரபு திருக்குர்ஆன் னவே அந்த அரபு எழுத்துக் புனிதமானவை எனக் கருதுவர். படித்துப் பயன் பெறுவர். முசுலிம் யேறினர்களோ அங்கங்கெல்லாம் துக்களையும் நிலைநாட்டியுள்ளனர். சொற்களை வேருெரு மொழியின் தற்குறிப்பிட்ட மொழிக்குச் சொந் த்தல்வேண்டும். அத்தகைய ஒரு பாளிமொழி சிங்கள எழுத்துக்
5 -

Page 67
களிலே எழுதப்படுகின்றது. அத துக்களை உபயோகிப்பர். வட இ! எழுத்துக்களில் எழுதப்படுகின்றது மொழியை அறிஞர் உரோமன் அத்தகைய ஒரு மொழியாகும். அப் துக்களில் எழுதப்படுகின்றது. ப யையோ போன்றதன்று தமிழ் பெ ஒரு நெடுங்கணக்குண்டு. எனவே புக்களை அரபு எழுத்துக்களிலே மு காரணங்கள் உள. அக்காரணங்க பாரசீகம், துருக்கி, மலாய், பெர் கள் அவற்றின் பண்டைய எழுத் களிலே எழுதப்படுகின்றன. மலய களுத் தமது நூல்களுள் சிலவற்ை கின்றனர். கிழக்கு ஆபிரிக்க சு தொன் ருகும், w
இந்தியக் குடாநாட்டு முசுலி ஐபீரியன் குடாநாட்டு முசுலிங்க நெருங்கிய தொடர்பு இருக்கக்கா கியப் படைப்புக்கள் பலவற்றில் கப்பட்டிருக்கின்றன. அவை பிர வகைகளைப் பின்பற்றி இயற்றப் அனைத்தும் அரபு எழுத்துக்களிலே கோட்டை முசுலிம்களின் ஆட்சியி ருங் கிறித்தவ பரம்பரையிலே தே நாட்டு முசுலிங்கள் தமது உருே ! பயன்படுத்திய போதிலும் அம்மெ தப்பழகி இருந்தனர். எனவே அ துக்களையும் முசுலிங்களிடமிருந்து ஞலேயே முசுலிம் புலவர்கள் யா மொழியின் செல்வாக்கைப் பெரி களின் தமிழ்மொழியிலுந் தமிழ் பியல்பாக அரபு மொழியின் ஆதி 6).
ஆங்கில இலக்கியத்திலுள்ள நூலில் ருே ச் மக்கோலே என்பவ களில் வாழ்ந்த ஆங்கிலக் கவிஞர் புக்கியைய தமது நூல்களை கியப் படைப்புக்களுக்கு அடிப்ப மொழியிலிருந்த கிறித்த மதஞ்சம்ட கூறியுள்ளார். இக்கூற்றில் உள்ள யும் இலத்தீனுக்குப் பதிலாக அர பதிலாக இசுலாம் என்பதையும் பட்டுள்ள கூற்று முசுலிங்களின் பொருத்தமுடைய தொன்ருகும். இசுலாம்.
6 ــسنحد

ன எழுதப்பர்மியர் பர்மிய எழுத் ந்தியாவிற் பாளிமொழி தேவ நாகர து. ஐரோப்பிய நாடுகளில் பாளி ாழுத்துக்களில் எழுதுவர். துளுவும் )மொழி இப்பொழுது கன்னட எழுத் ாளி மொழியையோ துளு மொழி ாழி. தமிழ் மொழிக்கு அதற்கென
தமது தமிழ் இலக்கியப் படைப் சுலிம் புலவர் எழுதியமைக்குப்பல 53ள ஈண்டு விரிவஞ்சி விடுத்தனம். பெர், சொமாலி முதலிய மொழி துக்களை மாற்றி அரபு எழுத்துக் பாள மொழியை வழங்கும் முசுலிங் நற அரபு எழுத்துக்களிலே எழுது வாஉறிலி மொழியும் அத்தகைய
ங்களின் தமிழ் இலக்கியத்துக்கும் ளின் அந்நாட்டு இலக்கியத்துக்கும் ன லாம். ஐபீரிய முசுலிம் இலக் அந்நாட்டுச் சொற்கள் உபயோகிக் ான்சு மொழியில் வழங்கும் பிரபந்த பட்டிருக்கின்றன. ஆணுல் அவை ) எழுதப்பட்டுள்ளன. கிரண்டாக் லிருந்து விடுவிக்கப்பட்ட பின் ன ான்றி இசுலாத்தைத் தழுவிய ஐபீரிய மன் மொழியைப் பேச்சு வழக்கிற் }ாழியை அரபு எழுத்துக்களிலே எழு அரபு மொழியையும் அரபு எழுத்
பிரிப்பது மிகக்கடினமாகும். இத த்த தமிழ் இலக்கியங்களிலே அரபு துங்காணலாம். எனவே முசுலிங் இலக்கியத்திலும் அவற்றின் சிறப் நிக்கம் அமைந்திருப்பதைக் காண
சில சமய அமிசங்கள் என்ற தமது ர், 'ஏழாம் எட்டாம் நூற்ருண்டு ஆங்கில முறைப்படி ஆங்கில மர பாத்தாலும், அவர்களின் இலக் டையாய் அமைந்தவை இலத்தீன் பந்தமான கருத்துக்களேயாம்’ என்று ஆங்கிலத்துக்குப் பதிலாகத் தமிழை "பையும் கிறித்தவம் என்பதற்குப் மாற்றி அமைத்தால் இங்கு கூறப் தமிழ் இலக்கியத்துக்கு மிக வு ம்
வாழ்க தமிழ் மொழி. வாழ்க
56 -

Page 68
உரைநடையிற்
பட்டிடை வைத்த குறி பாவின் றெழுந்த கிளவி பொருண் மரபில்லாப் ெ பொருளொடு புணர்ந்த
றுரைவகை நடையே நா
எனப்படுந் தொல்காப்பியச் சூத் மரபுநிலையை ஆராயும் நமது கவ தோன்றிய காலத்தை நிருணயிப்பதி அபிப்பிராயம் நிலவிவந்தபோதிலு யாலும் அழிந்தொழிந்துபோகாது
கணநூல்களிலே காலத்தான் மு அபிப்பிராய ஒருமைப்பாடு நிலவு மேலே காட்டப்பட்ட சூத்திரத்தி காலத்திற்கு முன்பும் இலக்கியப் உரைநடை யுஞ் சான்றேரால் ஏற்று "பொய்ம்மொழி" என்னுஞ் சிறுகை றுக்கொள்ளப்பட்டது என்பதையும் னுங் கிளவியின் கருத்துச் சுருங்கிப்
யினைப்பெற்றது. நூற்செய்யுளும் உ சொற்ருெடரிற் க ல ந் த ன. த லென்ன, உரையிலமைந்தாலென்ன மென்னும் பொதுமையை ஏற்றே மாகக்கொண்டுதான் இலக்கியந்தே மரபாகும். இதனை விளக்கும் முக நயத்தை மட்டும் உணர்ச்சி வெளி றுக்கொள்ளுமானல், அஃது இலக்கி டாது. கூத்துடன் மொழி ஊடகத் நாடகத் தமிழ்தோன்றி, முத்தமிழ்
இலக்கியம் மொழியை யெனக் கூறினுேம்.
"ஒருவன் எதையேனும் நே யாகவோ அனுபவிக்கலாட பவித்த தைப் பிறரும் அனு
జరా 67

ச. பொன்னுத்துரை
சிறுகதை மரபு
ப்பினுணும்
யானும் பாய்ம்மொழியானும் நகைமொழியானுமென் ன்கென மொழிப'
திரம், சிறுகதை இலக்கியத்தின் னத்திற்குரியது. தொல்காப்பியந் Gல், அறிஞர் மத்தியில் வேறுபட்ட லும், காலத்தேய்வாலுஞ் செற்பசி
நம்மை வந்தடைந்துள்ள இலக் ந்தியது தொல்காப்பியமென்பதில் கின்றது. அத்தொன்னுரலிலுள்ள னுலே, தொல்காப்பியம் எழுத் த b இயற்றப்படத்தக்க ஊடகமாக றுக்கொள்ளப்பட்டது என்பதையும், த உருவம் இலக்கிய முறையாக ஏற் ம் நாம் அறியலாம். செய்யுள் என் பாச் செய்யுளையே குறிக்குந் தன்மை ரைச்செய்யுளும் உரைநடை என்ற iமிழிலக்கியம், செய்யுளிலமைந்தா ா, மொழியே இலக்கியத்தின் ஊடக )நிற்கின்றது. மொழியை ஊடக ான்றுகின்றதென்பது உலகப்பொது மாக ஒரு குறிப்புத்தருதும். அபி சிப்பாட்டு ஊடகமாக நாடகம் ஏற் யக் கலைக் குடும்பத்தைச் சேரமாட் தையும் இணைக்கும் பொழுதுதான் }க் குடும்பஞ் சீர்மை பெறுகின்றது.
ஊடகமாகக்கொண்ட கலை
ராகவோ அல்லது கற்பனை
ம். ஒருவன் தான் அனு பவிக்கும்படி சொற்களைக்

Page 69
கொண்டு செய்யுங் கலைை கவிதை என்றும் கூறுவர்"
என்று தமிழ்க் கலைக்களஞ்சியம் தைக் காண்க. உணர்ச்சி அனுபல படுத்துதலையே சங்கச் சான்(ேmர் கொண்டசெம்மை, சீரிளமை குன் மைக்குச் சான்ரும், சொற்களின் கற்பனை நயமும், சீர் சந்தம் எது மையும், ஒலிநயமும் இணைந்து மி காலத்தார் பெரிதுவந்து இலக்கி செய்யுளில் இலக்கியம் யாத்தல் யானது, பொருள் யாப்பு அணி களுக்கு இசைந்தொழுக ஒப்புக்கெ களுக்கு இசைந் தொழுகத் தவறி செம்மை பெருத படைப்புக்கள் ட பாயுசாகத் துஞ்சின. சங்ககாலந்ெ யாப்பு அணி மரபுகள் இற்றைவ அறிவர். புதுயுகக் கவிஞரெனப் ே யாருடைய கண்ணன் பாட்டுக்கல் அன்பினைந்திணைக்கு மிக அணித்தா படுத்துகின்றன. செய்யுளே மொ உருவங்களிலே மரபு அதன் உரிய காணலாம். செய்யுளே சீர்மைசா ரும் மறுத்திலர். அச்சு வசதிகளற் களுக்கு உரை நடையானது, உ6 பரிவருத்தனை செய்வதற்கேற்றதாக "உரைநடையிட்ட பாட்டுடைச் ெ யிலெழுந்த சிலப்பதிகாரந் தமிழி சங்கம் மருவிய காலத்திலெழுந்த உணர்ச்சி வெளிப்பாட்டின் ஊட ஆனல் அதற்குப் பின்னர் எழுந்த உபாயமுறை இடம்பெறவில்லை. ( வும், பல்லவர் காலத்திலும் பின் எ களும் இவற்றிற்குக் காரணங்கள ஒப்புக்கொண்டுள்ள மரபுகளை அறி யுமில்லாத சிலர், மேனுட்டு இல பரிசோதனையிலே மயங்கி, உரையி செப்பினர். செய்யுள்வேறு, உன தொட்டுச் சால்புறக்கண்ட மரபா
சித்திரிப்பு உபாயமுறையிற்ருன் கின்றேமென்பதை மனத்திற்கொள் சொல்லும் ஆகிய ஆதார மரபின் விடத்தேவையில்லை. மொழிமரபி
- 6

யயே இலக்கியம் என்றும்,
இலக்கியத்திற் குவிளக்கந் தருவ வத்தை, பிறர் உள்ளத்திலும் ஏற் தமது இலக்கியப் பணியாக மேற் rருத கன்னித் தமிழ் மரபுத்தொன் சுருக்கமுந் தெளிவும், அணி சார்ந்த 1கை மோனை ஆகியவற்றினுற் செம் ளிெர்ந்த பாச்செய்யுளைப் பண்டைக் ய ஊடகமாகக் கையாண்டனர். என்னுஞ் சித் திரிப்பு உபாய முறை ஆகிய இறுக்கமான இலக்கண முறை ாள்ளுகின்றது. இவ்வமைப்பு முறை யவை செம்மை பெறத் தவறின. மக்கள் மத்தியிற் பயிலப்படாது அற் தாட்டுக் கையாளப்பட்ட பொருள் ரை பயிலப்பட்டு வருதலை யாவரும் போற்றப்படும் சுப் பிரமணிய பாரதி ர், சங்ககாலப்புலவர் கையாண்ட ”க அமைந்து நம் கூற்றினை உறுதிப் ழி ஊடகமாக ஏற்றுள்ள இலக்கிய நிலையில் வைத்து ஓம்பப்படுதலைக் ல் இலக்கிய உருவமென்பதை எவ ற அக்காலத் துப் புலவர் பெருமக் ணர்ச்சிகளைச் சுருக்கமான வகையிற் கத் தோன்ரு தது வி ய ப் பன் մ)]. சய்யுள்" என்கிற சித்திரிப்பு முறை ற்ருேன்றிய முதற் காப்பியமாகும்: அக்காப்பியத்தில் உரைநடையும் கமாகக்கையாளப்பட்டிருக்கின்றது. காப்பியங்களில் உரைநடை ஊடக இறுக்கம் சொற்சிக்கனம் ஆகியன னருமெழுந்த செய்யுள் யாப்பு முறை ாம். செய்யுளில் இசை ந்தொழுக ந்து கொள்ளும் அவாவும் பொறுமை க்கியத்திலே முகங்காட்டி மறைந்த னுஞ் செய்யுள் இயற்றலாம் என்று ரவேறு என்பது தமிழன் பண்டு கும்.
இந்த வேறுபாட்டினை வற்புறுத்து ாக இரண்டிற்கும் எழுத் துஞ் ஒருமைப்பாடு இருப்பதை மறந்து ன் மாருத அமிசங்கள் செய்யுளிலும்
8 -

Page 70
உரையிலும் மாறுபாடு அடைவன பிறிதாகிவிடும்". இந்தப் பாரிய உ6 பலர் நம்மத்தியில் வாழ்கின்ருர்க தாது தமிழ் நெஞ்சங்கள் வாளாவி தமிழ்மொழி மரபினை மட்டுமே த கருதும் ஒரிரு பண்டிதர்களும் நப் பதும் உண்மையாகும். சங்க இலக் துச் சுவைத்தின்புற முடிகின்றது. படையான இலக்கிய மரபும் மாரு னு ற் சங்ககால ந் தொட்டு இக்கா கங்களையும் அவற்றின் போக்குக்க கியத்தைக் காலத்திற்குக் காலம் அணு சிற் சில மாற்றங்களேற்பட்டிருப்ப? மாற்றங்கள் ஒரு வரலாற்று நியதி நாம் அறிந்திருத்தல்வேண்டும். சீரிள திலே மாறும் அமிசங்களின் மாற் ஏற்றுக்கொள்ளுகின்றது. இதனைச் கொள்வர். "சங்க இலக்கியத்திற்கு செழுமை பெற்றுள்ளது" எனத் த குச் சான்ரும் என்க.
உரை நடைக்கு அமைப்பு முை படக் கருதும் எழுத்தாளரே நம் களென்பதை முன்பு சுட்டினுேம், வினதும் இலக்கணத்தை ஏற்றுக்கெ லான், உயர்ந்தோர் மேற்றே காணப் தொழுகத்தக்கதென்பதை யாவரு
உரைநடையும் பண்டுதொட்டு மாகக் கொள்ளப்பட்டுவந்தது. இ யர் பலருந் தமது விளக்கக் க( தடையைக் கையாண்டார்கள். தரு உரைநடையிலெழுந்தமைக்கும் இ கருத்தை வெளிப்படுத்தும் ஊடகம மாக மக்களாதர வைப் பெற்றுப் அச்சு வசதியினலேற்பட்ட ஆதர6 பெற்றமை, தமிழுக்குமட்டும் உரி களுக்கும் இது பொருந்தும்.
நூல்கள் இருதிறத்தன. பண்ை டம் சம்பந்தமான நூல்கள் செய் காலப் போக்கிற்குப் புறநடையா பாலும் இக்காலத்திலே நூற்றுக்கு நடையில் ஆக்கப்படுகின்றன. இந் பூகோளம், கலை, நுண்கலை, அரசி
9
-- 6

அல்ல. அவ்வாறுமாறின் "பிறிது ண்மையை அறியாத எழுத்தாளர் ளென்ருல், அதைப்பொருட்படுத் ருத்தலாகாது. அதேசமயம், தனித் மிழிலக்கிய மரபெனப் பிழைபடக் ம்மத்தியிற்ருன் வாழ்கின் ருர்களென் க்கியங்களை இன்றும் நம்மாற்படித்
இதற்கு மொழிமரபும், சில அடிப் மலிருப்பதே காரணமாகும். இன் லம் வரையிலுமுள்ள இலக்கிய ஆக் ளையும் நோக்குவோமாயின், இலக் ணுகிய புலவர்களின் போக்குக் களிற் தையும் அவதானிக்கலாம். இந்த நியோடு நிகழ்ந்தவை என்பதையும் மைகுலையாத தமிழ்மரபு, இலக்கியத் றங்களையும் மரபின் அங்கமாகவே 5 கற்ருேரும் மற்ருேரும் ஏற்றுக் ;ப் பின்னரும் நமது இலக்கிய மரபு மிழறிஞர் ஏற்றுக்கொள்ளுதல் இதற்.
றயும் யாப்பும் இல்லையெனப் பிழை மத்தியில் அதிகமாக வர்ழ்கின்ருர் உரைநடை, எழுத்தினதுஞ் சொல் ாள்வதோடு, நிகழ்ச்சி யவர்கட்டாக படும் வழக்கு முறைகளையும் இசைந் ம் அறிதல் வேண்டும்.
க் கருத்தினை வெளிப்படுத்தும் ஊடக தன் காரணமாகத்தான் உரையாசிரி நத்துக்களைச் சாற்றுவதற்கு உரை நக்கஞ்சார்ந்த சமயக் கண்டனங்கள் இ ஃ தே முக்கிய காரணமாகும்; ான வசன நடை அச்சு வசதி காரண பெருவளர்ச்சி அடையலாயிற்று, வினுல் உரைநடையானது செழுமை யதன்று, பல மேனுட்டு மொழி
டக்காலத்திலே மருத்துவம், சோதி புளிலே தோன்றின என்பது இக் கவே தோன்றுகின்றது. பெரும்
நூறு சதவீதமாக நூல்கள் உரை நூல்கள் விஞ்ஞானம், கணிதம், யல், வரலாறு, தத்துவம், மதக்
-سس- 9

Page 71
கோட்பாடுகள், கட்சிப் பிரசாரங் யனவாக இருக்கின்றன. & G、 அவற்றின் கிளர்ச்சியாகவோ, அ நூல்கள் அமைவதில்லை. இவை ளடக்கியவையாம். அவ்வத்துறை விளக்கங்கள் இந்நூல்களிலே இடம் அவ்வத்துறைகளில் வலியுறுத்த மேன்மையடைகின்றன. உரைநை அத்தகைய நூல்களின் சிறப்பைக் இது ஏன் இவண் அழுத்தமர்க நடையை ஊடகமாகக் கொண்ட கிய மரபின் விசாரணைக்குள் அட
s
புலவளுே எழுத்தாளனே உை ஊடகமாகக் கொண்டு வெளிப்படு: குச் செய்யுளப் பயன்படுத்தும் ଏଇ । கின்றது என்பதை முன்பே கன் உரைநடையைச் சித்திரிப்பு ஊட நடை இலக்கியந் தோன்றுகின்றது
உரைநடை இலக்கியம் பல நாடகங்கள் குறுநாவல்கள், ந ஆகியன உரைநடை இலக்கியத்தி துறையைப்பற்றி இவ்விடத்தில் ஒ டும். எல்லாவகைக் கட்டுரைகளு மாட்டா. கருத்துவெளிப்பாட்டிற்கு கலா உணர்ச்சிகளினதும் அனுபவங்க படுத்தி எழுங்கட்டுரைகளே இலக்கிய
உரைநடை இலக்கியத்திற் கி3 இலக்கியத்துறையுந் தனித் தனி எனவே, அவை தனித்தனி ஆ உரைநடை இலக்கியத்தின் ஒரு கதை இலக்கியத்தின் மரபினை ம ளாத ஒன்றைப்பற்றி ஐயந்திரிப கும் அறிவுத்தவறு, சிறுகதைத் துறையிலும் நடைபெறவில்லை எ இற்றைவரை தமிழிற் சிறுகதை நடாத்தியவர் தேர்மைக்கும் உண் வான செய்திகளை எழுதிப்போன களாம்.
இக்காலத்திற் சிறுகதை எழு எந்தவொரு தனிப்பட்ட இலக்கி வில்லை, ஆஞல், இக்காலத்திற்

கள் ஆகிய பல துறையைப்பற்றி ர்ச்சிகளின் அனுபவங்களாகவோ, வற்றின் வெளிப்பாடாகவோ இந் ப அறிவு விசாரணைகளை 2-5іт களிலே விடயஞானம் பெற்றேரின் பெறுகின்றன. இத்தகைய நூல்கள் ն սGrճ: க ரு த் து ச் சிறப்பிஞலே டயின் சீர்மையினை மட்டும் கொண்டு கர்ண விழைவது தவருனதாகும். க் கூறப்படுகின்றதென்றல், உரை
சகல நூல்களும் உரைநடை இலக் .ங்கமாட்டா என்பதைச் சுட்டவே
னர்ச்சியின் அனுபவத்தை மொழியை த்துகின்ரு ன். அவ்வாருண கிரியைக் பாழுது செய்யுளிலக்கியந் தோன்று ாடோம். அக்காரணம் பற்றியே, கமாகக் கையாளும் பொழுது உரை து என்க.
வகைத்து. கட்டுரைகள், ஒரங்க 1டைச் சித்திரங்கள், சிறுகதைகள் ற் சில உருவங்களாம். கட்டுரைத் ரு குறிப்பினைச் சொல்லுதல் வேண் ம் உரைநடை இலக்கியத்திற் சேர
அப்பாற்பட உரைநடை ஊடகத்தைக் ளினதும் வெளிப்பாட்டிற்கு உபயோகப் வட்டத்தைச் சார்ந்தவை.
ளகளாகப் பிரிந்துள்ள ஒவ்வொரு ப் பண்புகளைக் கொண்டவையாம். ராய்வு நடாத்தப்பெறத்தக்கவை கிளையாக இன்று அமைந்துள்ள சிறு ட்டும் ஆராய்வாம். புரிந்துகொள் றத் தெரிந்துகொண்டதாக அபிநயிக்
துறையைப்போன்று வேறெந்தத் ன்பதும் புதுமைப்பித்தன் முதல் த இலக்கியம் பற்றிக் குணமாய்வு ாமைக்கும் புறம்பான பக்கச் சாய் மையும் ஆராய்தற்குரிய காரணங்
த்தாளர் மலித்த அளவிற்கு வேறு யத் துறை பிலும் எழுத்தாளர் மலிய சிறுகதை இலக்கியத்திற்கு ஏற்பட்
70 -

Page 72
டுள்ள தன்மைகளை முற்ருக அறி வுங் குறுகியது. யானையின் உருவ மானித்த அந்தகர்கள் போலப்பல இடர்ப்பாடு நமது அனுதாபத்தி கிருேம்.
* கடவுள் யார்?’ "அவருடைய ஆதாரமான கேள்விகளுக்கு நமச் கின்றது. ஆனல், நாம் நினைப்பதை ஒன்றுமே விளங்கவில்லை என்கிற தகைய ஒருமயக்க நிலைதான் சிறுகை படுவோரையும் எதிர்ப்பட்டு நிற்கின்றது
சிறுகதை" என்ற சொற்ருெ தருந் தொல்லைகள் அநந்தமென ெ
"சிறுகதை எவ்வளவு சிறி இதனையே இன்னுெருவை கதை எத்தனை சொற்க தாக அமைதல் வேண்டும் சிறு" என்னும் அளவை, சிறுகதை எழுத்தாளனவே நிருணயித்துக் கூறமுடிய6
என்பதுதான் உண்மையாகும். அ மன்று. மேனுட்டுச் சிறுகதை கோவ், யோய்சு, யேம்சு, சரோயல் கு. ப. ரா, புதுமைப்பித்தன், லா. தாளர்கள் படைத்துள்ள அத்தனை ஒர் அளவு எல்லையை நிருணயிப்பது வொரு நீளமான உருவத்திலேயுஞ் சு சிறுகதைக்கு உண்டு. இஃதே சிறு தினைச் சிறுகதையின் பொருளே வங்களுள்ளே பொருண் மரபிலேசி பெறுகின்றது. அது காரணமாகச் தவிர்க்கமுடியாததாகின்றது. இந்த "நான்கு பக்கங்களுக்குள் அல்லது இர கதை அமைதல்வேண்டும்" என்று அந்த எல்லைக்குள்ளே கதை சபை கும் நம் மத்தியிற் பஞ்சமில்லை.
சிறுகதை இலக்கியத்திற்குத் தெ. ஆரம்பகாலத்திற் சிறுகதைகள், உரு கத்தைப் போதிக்குங் கதைகளாக பழமொழிகளும், பாட்டிக்கதைகளு
- 71

ந்துள்ள எழுத்தாளர் தொகை மிக பத்தைத் தொட்டுப் பார்த்து அணு ர் இடர்ப்படுகின்ருர்கள். அவர்தம் நிற்குரியது என்பதை நாம் உணரு
இலக்கணம் என்ன?’ என்னும் மிக $கு விடை தெரிவதாகத் தோன்று எழுத்தில் எழுதும்பொழுது நமக்கு
உண்மை எஞ்சி நிற்கின்றது. இத் தைக்கு வரைவிலக்கணம் வகுக்க முற்
டரிலே "சிறு" என்கிற சொல்லானது утић,
தாக அமைதல் வேண்டும்? கயில் உசாவுவதாஞல், சிறு ளக்கொண்ட நீளமுடைய ? இந்தச் சிறுகதையின்
இதுவரையில் எந்தவொரு பா, குணமாய்வாளஞலோ $მიწაზის)*
1ளவை நிருணயித்தலுஞ் சாத்திய மேதைகளான மாப்பசான், செக் ா, தமிழ்நாட்டுக் கதாசிரியர்களான ச. ராமாமிர்தம் ஆகியபல எழுத் கதைகளுக்கும் பொருந்தக்கூடிய து சாத்தியமானதா? வேறு எந்த வைகுன்றக்கூடியது" என்கிற பண்பு வகதையின் நீளமாகும். இந்த நீளத் நிருணயிக்கின்றது. இலக்கிய உரு றுகதை இலக்கியம் அதிக இடத்தைப் சிறுகதையின் அளவு வேறுபடுதலுந் அடிப்படை உண்மையை அறியாது, ண்டாயிரம் வார்த்தைசளுக்குள் சிறு கேட்கும் பத்திராதிபர்களுக்கும், த்துக்கொடுக்கும் எழுத்தாளர்களுக்
ான்மையான ஒருபாரம்பரியமுண்டு. வகக்கதைகள், நீதிக்கதைகள், ஒழுக் வே அமைந்தன. இப்பட்டியலிற் நம் அடங்குகின்றன. இவற்றின்

Page 73
வளர்ச்சிதான் இக்காலச் சிறுகை கியப் பாரம்பரியமானது தேவா இயற்கை சார்ந்தனவற்றிலிருந்து எதார்த்தமானவற்றிலிருந்தும்,
தும், தற்செயலான சம்பவங்களில் நிகழ்ச்சிகளிலிருந்தும் பல்வேறு : க3ளக் கையாண்டிருக்கின்றது.
எதார்த்த இலக்கியக் கோட் டுக் குணமாய் வாள ரொருவர்,
**ஆம். உண்மையை ஒட் மென மயங்கச்செய்தல் சரியான உருவ வார்ப்புடனு சங்களின் ஒருமை உணரி டால், அதை ஒரு சிறுகள் லாம், கதையின் எல்லைப் என்ற தன்மை மட்டும்
சிறுகதை என்று ஒப்புக்ே
என்று சிறுகதையின் இலட்சணத்ை தன்மைமட்டும் மாரு திருந்தால்" அர்த்தம்? அவர் கற்பித்து வைத் என்ன? மேற்படி விளக்கத்தில், என்ற சொற்ருெடர், கீழைத்தேய அண்மைக் காலத்திலே மேனுட்டி யக் கோட்பாட்டை வேரனுத்து பெறுகின்றது என்றே எமக்குப்
* சிறு" என்னும் அடைமொழிய கியத்தின் நேரிய ஆக்தும தரிசன இருக்கின்றது என்று கொள்ளலாட யில் அமைந்துள்ள, குறிப்பிட்ட பனைக் கதையாகி மற்றைய உ6 குறுநாவல் ஆகியவற்றைப்போல களைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ள குணமாய்வாளர் ஒருவர் சிறுகதை
"ஒரு சிறு என்னும் தன்மை கின்றதோ, அவ்வாறே 'கு சொற்ருெடரும் விளக்க சிறு கதையின் நீளத்தை பிரமாணங் கிடையாது. குறிக்குஞ்சொல்லாக இச் புனைகதையில் இடம்பெறு

ந இலக்கியமாகும். சிறுகதை இலக் மிசஞ் சார்ந்தனவற்றிலிருந்தும் , ம், மனுேரதியமானவற்றிலிருந்தும். உளப்பாட்டுமன. அமிசங்களிலிருந் லிருந்தும், மனத்தைப் பிணைக்கும் சுருதிகளை இசைக்கும் பிரகரணங்
பாட்டிலே இணக்கமுள்ள தமிழ்நாட்
டிப்புளுகுதல், இல்லை நிச இந்த இரண்டு நிலைகளுஞ் றுங் காலங் களம் என்ற அமி ர்ச்சியுடனும் வாய்த்துவிட் தை என்று ஒருவாறு கருத பண்புகளிலும், "ஒரு சிறு மாரு திருந்தால்" அதைச்
sint Gir Grønt b”
த விளக்குகின் ருர், "ஒருசிறு என்ற
என்னுஞ் சொற்ருெடருக்கு என்ன |திருக்குஞ் சிறு" என்பதன் அளவு
*உண்மையை ஒட்டிப் புளுகுதல், பக்கதை மரபின் தன்மை அறியாது ல் எழுந்துள்ள எதார்த்த இலக்கி ஒட்டுவேலை செய்வதினுல் இடம் படுகின்றது.
பின் புணர்ச்சிதான், சிறுகதை இலக் ாத்தைக் காண்பதற்குத் தடையாக ம். "சிறுகதை என்பது, உரைநடை Ểam (up Git GMT (A certain length) 5 fò ரைநடை உருவங்களான நாவல், த் தொடர்புடைய ஆக்கப் பொருள் 'து' என்னும் வகையில் மேனுட்டுக் நயின் இலட்சணங்களை
கருத்தற்றதாக விளங்கு றிப்பிட்ட அளவு" என்னுஞ் மற்றதாகவே படுகின்றது.
நிருணயிக்கத்தக்க கணிதப்
"சிறு" என்பதை அளவைக் சந்தர்ப்பத்திற் கொள்ளாது, றும் நிகழ்ச்சி ஒருமையைக்
72 -

Page 74
குறிக்கின்றது எனக்கொள் பகுதி நீக்கப்பட்டுவிடும்"
சிறுகதை இலக்கியத் துறையை சிலர் சிறுகதை மரபினை எட்கார் த வருகும். இத்தகைய தவருன? ஆலும் இடம்பெறுகின்றது என்பதா வாளர் பிரசாரத்தினுல் 'பொய்ம் எவ்விதம் உயர்த்தி வைக்கப்பட்டிருக்கி நிலையை அறியாது குணமாய்வுத் நாட்டிலும், ஈழத்திலும், உரைந செய்யத் தாமே தத்துவ கார ரென் வரும் உரைநடையின் ஒரங்கமா நியது என்னும் பிழைபட்ட கருத் மருள்ான நிலை முழுவதற்கும் அ6 தான காரணமாகும். இந்த மருள் வான் வேண்டி, ஆங்கிலக் கதை ம த ல் பொருத்தமுடைத்து.
அலன் போவுக்கு முற்பட்டகால (Chaucer) போன்ற மேதைகளுஞ் ஆணுல், அவர்கள் சிறுகதையைச் சி; கையாண்டார்கள். இக்கூற்றினை பே ஒப்புக்கொள்ளுகின்றனர். நாடோ பாடல்களை (Balad) ப்பற்றி மேஞ
'இத்தகைய பாடல்கள் (Ba ரணம், உடனடிச்சித்திரிப் வற்றைப்பற்றி இக் காலச் விளங்கிக் கையாண்ட கோ யாக விளங்குகின்றன’’
எனக் குறிப்பிடுகின்றனர். இத்த.ை முறைகளை ஆழ்ந்து படித்து, தம் ( பிட்டுப் பார்த்த பின்பு தான், அல பற்றிய தன்னுடைய கோட்பாட் தக்கது. இது தற்செயலாக நடந்த இலக்கியப் படைப்புக்கள் என்றுஞ் உருவம் திணறிக்கொண்டிருந்த கா பவர் தமது உருவகக் கதைகளைச்
டார். பார்ணசு, கோல்ட்ரிச், கீட் யுளில் எழுதப்பட்டிருப்பினும் அ கியத்திற்கு ஏற்பட்டுள்ள இலட்ச வாகவே விளங்குகின்றன. ருெபட் zeof Qorrês Gili (Dramatic monol
- 7

னின் இடர்ப்பாட்டின் பெரும்
என்று கூறினுர்,
க் குணமாய்வு செய்யப் புகுந்துள்ள
அலன் போவுடன் ஆரம்பிப்பது சய்தி தமிழ்க் கலைக்களஞ்சியத்தி ல், இந்தப் பட்ச பாதக் குண்மாய் மையானது, வாய்மையின் பீடத்திற்கு ன்றது என்பது பெற்ப்படுகின்றது. மரபு துறையிலீடுபட்டுள்ளவர்கள், தமிழ் டை இலக்கியங்களைக் குணமாய்வு று பீடு பேசுகிருர்கள். இவர்களனை கவே சிறுகதை இலக்கியந் தோன் தினைப்போற்றி வருகின்றனர். இந்த ரைகுறை ஆங்கில அறிவுதான் பிர 1ான நிலைவை முதற் கண் போக்கு ரபின் வரலாற்றைச் சுருக்கிக் கூறு
த்தில் இலக்கியப்பணிப்ாற்றிய சோசர் சிறுகதை எழுதியிருக்கிருர்கள். த்திரிக்கும் ஊடகமாகச் செய்யுளையே மஞட்டு இலக்கியக் குணமாய்வாளர் "டிக் கதைய்ை உள்ளடக்கிய தனிப் 9ட்டினர்
lad) நோக்கு, கருத்து விவ பு, விளைவின் முழுமை ஆகிய
சிறுகதை மே  ைத க ள் ட்பாடுகளுக்கு, முன்ளுேடி
கய கதைப்பாடல்களின் அமைப்பு சொந்தக் கவிதா அமைப்புடன் ஒப் ன் போ சிறுகதை இலக்கியத்தைப் டினை உருவாக்கியமை குறிப்பிடத் கருமமுமன்று, உரைநடை ஊடக சுமையினல், சிறுகதை இலக்கிய லத்தில், எட்மன் இசுபென்சர் என் சித்திரிக்கச் செய்யுளையே கையாண் சு ஆகியோருடைய கதைகள் செய் லன் போவினல் சிறுகதை இலக் ணங்களனைத்தையுங் கொண்டன பிறெளன்றிக் தம்முடைய நாடகத் gues) D. GODT 560. Lurt SfaturisE&šs
3 -

Page 75
முன்னரே, சிறுகதை இலக்கியத்தி யாகக் கையாண்டுள்ளமையும் நம செய்யுளில் எழுந்த சிறுகதை இ தோரிடத்தில் ஆராய்வோம்.)
சிறுகதைக்கு வரைவிலக்கண தோன்றலாம். "அழகு", "கவை' விளக்கங்களைத் தருதல் கடினமான துவத் தன்மைகளையும், மேற்படி அர்த்தங்களையுஞ் சுலபமாக அற வாறே சிறுகதை இலக்கியத்தினது கொள்ளுகின்ருேம். இக்காலத்திே இலக்கியத் துறையாக விளங்குகில் தனித்தன்மை, வினையின் முழுப்பலி புனேகதையில் ஒர் இழையின் ஒருமை யாக ஒழுங்குபடுத்தப்பெற்ற, மற்றைய குகையிற் சிறிய இலக்கிய உருவங் ெ துறையாகும் என்று விளக்கந் தரலா அங்கங்களான நாவல், குறுநாவல் யிற் சிறு உருவந்தாங்குகின்றதென்ட யினுற் பெறப்படுகின்றதென்பதுங் *அளவு , பிரகரணத்தின் தன்மை முன்பு கண்டோம். சிறுகதையென் எழுத்துருவம் என்பதுங் கவனிக்க களைப்போன்றவை, சாதாரண வ எழுத்துக்களாகத் தோன்றலாம். கலையற்றனவாகத் தோன்றுவனவற கீனத்தினுடைய நேர்மையான ஒரு அவ்வாறு எழுதுவது தேர்ந்த கலை
மேஞட்டுச் சிறுகதை வளர்ச்சி நாம் சிறுகதைக்கு விளக்கங்கொ மான ஓர் உபாயமாகும். கீழைத்ே தான் மேலைத்தேயச் சிறுகதை இ நாணயத்தின் பிறிதொரு பக்கமா
கீழைத்தேயத்தின் வற்ருத வ தான் மேனுட்டார் கதைசொல்லு ரென்கிற எமது கூற்று இக்கால மொழிந்த கூற்ருகப் படலாம். த உயிரூட்டிய "சிறுகதை மன்னன்" மைப்பித்தன், தமிழ்ச் சிறுகதைகை "சிறுகதை என்பது இக்காலத்திெ எழுதிப் போந்தார். சிறுகதை இ பவர்களும், கதை மரபு நிலையை
74 حسسه

பின் பொருள் அமிசங்களை தேர்த்தி து கவனத்திற்குரியதாகும். (தமிழ்ச் }லக்கிய ஆக்கங்களைப்பற்றிப் பிறி
கற்பித்தல் இயலாத பணியாகத் ஆகிய பதங்களுக்கு வரையறுத்த து. இருப்பினும், அவற்றின் தனித் சொற்கள் புலப்படுத்தி நி ற்கு ம் பிந்து கொள்ளமுடிகின்றது. இவ் தனித்துவத்தை நாம் அறிந்து ல, சிறுகதை இலக்கியந் தனித்துவ ன்றது. இக்காலச் சிறுகதை என்பது தம் ஆகியவற்றை நோக்கில் வைத்து, யினை வெளிப்படுத்தி, மிக நேர்த்தி புனைகதைத்துறைகளுடன் ஒப்புநோக் காண்டதாக விளங்கும் ஓர் இலக்கியத் ாம், புனே கதைத் துறையின் ஏனைய ஆகியவற்றுடன் ஒப்புநோக்குகை தும், அச்"சிறுமை நிகழ்ச்சி 80%ס6 ש( Lמ கவனிக் கத் தக் கதாம். இந்த க்கியைய வேறுபடலாமென்பதை ாபது நேர்த்தியாக ஒழுங்குபடுத்திய த்தக்கது. சரோயனுடைய கதை ாசவனுக்கு ஒழுங்குட்டுத்தப்படாத ஆஞல், அத்தகைய கதைகளிலே bறின் கலைத்துவத்தையும், ஒழுங் ழங்கையும் நாம் அவதானிக்கலாம்;
உபாயமாகும்.
என்னும் நிலைக்களனிலே நின்று டுக்க விழைதல் ஒருபுத்தி பூர்வ தயக் கதை மரபின் உந்நக வளர்ச்சி லக்கிய வளர்ச்சியாம். இஃது ஒரு ES 1 D.
ளநதியான இலக்கிய மரபினின்று ம் மரபினேக் கற்றுக்கொண்டன எழுத்தாளர் பலருக்குப் பிழைபட iமிழ்ச் சிறுகதை இலக்கியத்திற்கு என்று விதந்தோத்தப்படும் புது ாப்பற்றி எழுதிய கட்டுரை ஒன்றில் லழுந்த மேனுட்டுச் சரக்கு’ என்று லக்கியத்துறையில் ஈடுபட்டுழைப் அறியாத அந்தகர்களாக இருக்

Page 76
கிமுர்களென்பதற்குத் திருட்டா கூற்று அமைந்துள்ளது. a
மேனட்டுக் குணமாய்வாளர்க கருத்து வைத்திருக்கிருர்கள். அ இசைவாக அமைந்துள்ளது. பதிஞ மேதைகளான பொக்காசியோ ( B யோரைப்பற்றிய மேனுட்டுக் குண பிடுகின்ருர்,
"இவ்விருவருடைய எழு லும் மரபாக அமைந்துள் துவப் படைப்புத் திறபை வல்லன என்பதற்குச்சான் தனுடன் ஆரம்பித்து, கீ னியல்பாக ஊற்றெடுத்து சொல்லும் மரபு, முதலில் குள்ளும், பின்னர் இங்கில இந்தச் செழிப்பான நதி வற்றைக் கதாசிரியர்கள்
மாகவும் பெற்றுக்கொண்
என்பதாம் பஞ்சதந்திரக் கதை காமராசன் கதைகள், களஞ்சியம கள் ஆகியவற்றைப் பயின்ற எந்த குணமாய்வாளரின் கூற்றுப் புதுை திய நாகரிகத்தின் ஓர் அமிசமான காமுற்று விட்ட தமிழ்ச் சிறுகதை
"இவை (பஞ்சதந்திர, ச போன்ற கதைகள்) எளிை கத்தைப் போதிக்குங் கதை கொண்ட மனித பாத்திர உணர்ச்சிகளற்ற மரப்பாை கின்றன, அவற்றின் அடை முறையுஞ் செழுமையற்ற செயற்கைக் கலையழகு ெ முறையிலே நேர்த்தியாக சிறுகதைகளுடன் இவற்ை
என்று வித்துவச் செருக்குடன் உசா டைய அஞ்ஞானம் நமது அனுதா ட கள், சாதகக் கதைகள் ஆகியவற் எந்தவொரு இக்காலக் கதையும் :ெ பமுள்ள அறிவு நுகர்ச்சி, கலைவி
. -78

ந்தமாகப் புதுமைப்பித்தனின் இக்
1ள் கதை மரபு பற்றிப் பிறிதொரு சந்தக் கருத்து எமது கருத்துக்கு ன் காம் நூற்ருண்டில் வாழ்ந்த கதை occaccio), G FIT Fri ( Chaucer ) ஆகி சமாய்வாளர் பின்வருமாறு குறிப்
த்துக்களும், கதை சொல் ள உருவங்களுக்குத் தனித் Dகள் எவ்வாறு உயிரூட்ட 7று பகருகின்றன. மனி ழைத்தேயத்திலிருந்து தன் ப் பிரவகித்தோடிய கதை 9 ஐரோப்பியக் கண்டத்திற் ாந்திற்குள்ளும் புகுந்தது. யிலிருந்து பெறவேண்டிய தாராளமாகவும், இலவச -T rifs Gir”'”
தகள், சாதகக் கதைகள், மதன ாகக் கிடைக்கும் நாடோடிக்கதை க்கீழைத்தேயத்தவனுக்கும் மேற்படி மயாகப் படமாட்டாது. மேற்கத்
வெளித் தோற்றத்தின் மட்டுமே எழுத்தாளர்,
ா த க, மதன காமராசன் மப் படுத்தப்பட்ட ஒழுக் தகளாம். என்புத் தசையுங் ‘ங்களைச் சித்திரிக்கவில்லை. வப் பாத்திரங்களாக இருக் மப்பும், சித்திரிப்பு உபாய வை. சிக்கல்கள் நிறைந்து, பொருத்தப்பட்ட, உபாய
அமையும் இக்காலச் ற எவ்வாறு ஒப்பிடலாம்?
"வப் பின்னிற்பதில்லை. அவர்களு பத்திற்குரியது. பஞ்சதந்திரக் கதை றைத் திரும்ப வாசிக்கும்பொழுது, பருமைப்பட முடியாத புத்தி நுட் பணப்பு ஆகிய ைஅக்கதைகளிலே
-

Page 77
பொலிந்து சிந்தும் இன்பத்தை எழுத்தாளர்களுடைய ஆன்மாக் மானப் பார்வை என்னும் நோய நமது செழுமை நிறைந்த பார களாக அவர்கள் வாழ்கின்றன மகிழ முடியாது. சித்திரிப்பு உபா ஒப்பிட்டுப் பார்க்கையில் உள்ளட சீனஞ்செய்து எழுதப்பட்டுள்ள ே மயங்கித் தடுமாறுகின்ருர்கள். இ னின்றுஞ் சித் திரிப்பு உபாய முை குற்றஞ் சாட்டக் கூடியவர்களுழு அதிணின்றும் பிரிக்கமுடியாத யாப்பு பாகும். ஒரு முழுமையான கலைப்ட உபாயமுறையுஞ் சுருதிபேதங் ெ இழைக்கப்பட்டிருக்கின்றது என்ப நேரத்திற் கல்ாமுழுமையை அை திரிப்பு உபாய முறை இணைக்கப்ப விரும்புகின் ருேம். உண்மையாகவே சத்திவாய்ந்த முழுத்துவத்தையும் பு திரிப்பு உபாயத்தின் பயனும். அn வறுமையை மூடிமறைக்கும் வகை உபாயமுறைகள் இந்நாட்களிற் எளிய் சித்திரிப்பு உபாய முறைகை காலச் சிறந்த கதைகள் காலதே தர உண்மைகளை உள்ளடக்கியவை திஞல் அக்கதைகள் எழுந்து பல கால ஆழியிற் சேர்ந்த பின்னரு கின்றன. டால்சுடாயின் "மனிதனு னுங் கதையைத் தவிர்ந்த, வேறு அத்தகைய உயிரையும், ஆழத்தை முடியவில்லை. வித்துவச் செருக்கு களில் ஆக்கப்பட்டுள்ள பல இக் ரின் பாராட்டுதல்களைப் பெற்று சிக்கலானது மிகுந்த ஆடம்பரமான தர்ப்பங்களில் விரும்பத்தக்கனவா இத்தகைய சித்திரிப்பு உபாயமுை கதைகள் வாழ்க்கையைப் பற்றிக் கியதாகவுந் துண்டுபடுத்தப்பட்டுள் திரிப்பு உபாயமுறையின் வண்ண நேர்த்தியும் இக்காலச் சிறுகதைக ஒர் அரை நூற்ருண்டு காலத்தி வாசகனை இக்கதைகள் ஆச்சரியப் தூண்டுமா என்பது சந்தேகத்திற்
7۔ ستاسیس۔

அனுபவிக்க முடிகின்றது. ந ம து ள், மேற்கத்திய போலி மனிதாபி ாற் பீடிக்கப்பட்டுள்ளன. இதனுல், பெரியத்தைப் பற்றி உணர்வற்றவர் இவ்வவல நிலையையிட்டு நாம் யமுறைக்குப் பேரழுத்தங்கொடுத்து, க்கப் பிரகர ண நாதத்தை உதா மற்கத்திய கதைகளின் வெளியழகில் வ்வாறு கூறும்பொழுது, பொருளி 1யைப் பிரித்துக்கூறுகின்ருேம் என்று 2ளர். பொருண்மரபை அநுசரித்து, முறையே தமிழன் சால்புறக்கண்ட மர டைப்பிற் பெரும்பாலுஞ் சித்திரிப்பு ‘க டா த வகையிலே நேர்த்தியாக தை ஒப்புக்கொள்ளுகின் ருேம். அதே டய உதவும் ஒரு கருவியாகவே சித் டுகின்றது என்பதையும் வலியுறுத்த தகுதி வாய்ந்த ஒரு பிரகரணத்தின் லப்படுத்துவதுதான் நேர்த்தியான சித் 'த்தச் செறிவற்ற பிரகரணத்தின் நயில், அதி ஆடம்பரமான சித்திரிப்பு கையாளப்படுதலைக் காண்கின்ருேம், ளக் கையாண்டு எழுதப்பட்ட பழங் ச வருத்தமானங்களை வென்ற நிரந் பயாக மிளிர்கின்றன. இக்காரணத் நூற்றண்டுக் காலநதிகள் இறந்த ம், அவை உயிருள்ளவையாக வாழ் க்கு எவ்வளவு நிலத்தேவை' என் எந்தவொரு நவீன சிறுகதையிலும் நயும், வறுமையையும் நம்மாற் காண மிகுந்த சித்திரிப்பு உபாயமுறை காலச் சிறுகதைகள் குணமாய்வாள புள்ளன என்பது மறுப்பதற்கில்லை. ா சித்தரிப்பு உபாயமுறைகள் சில சந் கவும் அமைகின்றது. இருப்பினும் 1றயில் அமைந்துள்ள பெரும்பாலான கொண்டுள்ள பார்வை மிகவுங் குறு rளவையாகவும் அமைந்துள்ளன. சித் மும், மனே தத்துவ விசாரணையினது ள் பலவற்றில் அமைந்திருப்பினும், }குப் பின்பு தோன்றக்க, டிய ஒரு மண்டிய பணிவுடன் வாசிக்கத் குரியதே.
5 -

Page 78
இச்சந்தர்ப்பத்திலே, சிறுகை தக்க சிறந்த புத்திமதி ஒன்றுண்டு கின் இ லக் கி ய மரபினை நா தற்செயலான விநோதங்களையும், வெளிப்படுத்த இக்கால மேனட்டுக் சித் திரிப்பு உபாயமுறை என்னுந் த தனமாகப் பின்பற்றுதல் கூடாது. பண்புகள் வளர உறுதுணையாக ந பண்புகளே உங்களைச் சீர்மையுடன் கியப் பண்புகளிலே, நமது எழுத் வைத்துக்கொள்ள வேண்டுமென்று நமது கலை-இலக்கிய மரபிலே தி: கின்ருேம். அப்பொழுதுதான் உ பினை உருவாக்குவதற்கு நிலைக்கள கும் ஆழமான பரந்த பார்வை ந இதன்மூலம் வருங்காலத்திலே நி படைப்புக்களை, நேர்த்தியான முன யும் நம்முட் பிறக்கும். மேற்கினை பற்ற முயல்வதாலே நமது உடலி மளிக்கின்ருேம். இஃது அழிவுப் ப துறையிலே நாம் நமது தனித்து நிலைநாட்டுவது நமது தலையாய க
காலதேவதையின் ஓட்டங் கார களிலே சிறுகதை இலக்கியம் வள ருண்டு வரையிலுஞ் சிறுகதை தேய்பிறைகளையும் அங்கு காண் ஆரம்பப் பகுதியிலேதான் சிறுகை உருவமாகும் என்னும் எண்ணம் ருலும், கதை சொல்லும் மரபா என்பதை நாம் மறந்திடலாகாது. கியமாக நமக்குக் கிடைத்தவற்று கப்பட்டுள்ள பல கதைகளை நாம் திலேயே புனைகதை சொல்லும் ம புனைகதைகளைப் படித்து மக்களின் றன. புராதன கிரேக்க இலக்கிய எழுதப்பட்ட பலகதைகளுள ஈட பாட்டின்கண் நாடகப்பாங்குடன
10
- 7

த எழுத்தாளருக்கு நாம் கூறத் .ெ நம்மாலே மறக்கப்பட்ட கிழக் ம் மீண்டுங் கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.
அற்பமான பிரகரணங்களையும் கதாசிரியர்களாற் கையாளப்படுஞ் தந்திரோபாயத்தை நாம் கண்மூடித்
மேஞடுகளின் கலை இலக்கியப் தின்ற கீழைத்தேயக்கலை இலக்கியப் ண் வளர்க்கட்டும். நமது கலை-இலக் தாளர்கள் மேலெழுந்த பரிச்சயம் று நாம் ஆலோசனை கூறவில்லை. ளேக்க வேண்டுமென்று வலியுறுத்து ந்ததமான நமது கலை-இலக்கிய மர ணுக அமைந்த வாழ்க்கையை நோக் மக்கு முதுசொமாகக் கிடைக்கும் ன்றுலவப்போகுஞ் செம்மையான றயில் உருவாக்குவதற்கேற்ற சத்தி அப்படியே பிரதிபண்ணி, பின் வில் அந்நிய ஆன்மா வசிக்க இட ாதையேயாகும். கலை - இலக்கியத் வ ஆட்சியை மரபிற் காலூன்றி
டமையாகும்.
ணமாகத் தொடர்ச்சியாக, மேஞடு ரவில்லை. பத்தொன்பதாம் நூற் இலக்கியத்தின் வளர்பிறைகளையுந் கின்ருேம். சென்ற நூற்ருண்டின் த என்பது தனித்துவ இலக்கிய அங்கு வேரூன்றலாயிற்று. என் னது மிகமிகத் தொன்மையானது பண்டைய எகிப்தின் ஏட்டிலக் ள், இலக்கியத்திறனுடன் சித்திரிக் காணலாம். இவை அந்தக் காலத் ரபு வேரூன்றிவிட்டதென்பதையும், புற்ருர்களென்பதையுங் காட்டுகின் பத்திற் செய்யுளிலும் உரையிலும் 1றுமொழியிலெழுந்த பழைய ஏற் மைந்த பல சிறுகதைகள் இடம்
7

Page 79
பெற்றுள்ளன. மத்திய காலத்தி எழுந்தன. அவற்றுட் செய்யுளி கதைகளும், உரைநடையிலமைந்த ரான்" கதைகளுங் குறிப்பிடத்தக் மறுமலர்ச்சி முழுமையாகத் தே கியத் துறை தனது மதிப்பை இழ டாம் நூற்ருண்டுகளில் அவ்வப்பே ரங்களும் எழுதப்பட்ட போதிலுட வகமாக எழுதப்பட்ட சிறுகதைக' முற்பகுதியிலிருந்துதான் வளர்ச்சி ( காரணமாக, இக்காலப் பகுதியிற் களுந் தோன்றலாயின. இவை த வரவேற்றன. பத்திரிகைகளின் செலுத்திய பத்திரிகை ஆசிரியர்க சிறுகதைகளை விருப்புடன் பிரசுரித் செய்த எழுத்தாளருக்குச் சன்மா யமான வியாபாரத்தில் ஈடுபட எ இதன் விளைவாக எழுத்தாளர்கள் தோடல்லாமல், சிறுகதை இலக்கி அதன் யாப்பைப்பற்றிய குணமாய் பட்டார்கள்
இக்காலத்துச் சிறுகதையின் தையோ, காலத்தையோ, தோற்! டுச் சொல்லுதலியலாது பத்ெ லிரண்டு தசாப்தங்களிலே, நான்கு ளர் குழு ஒன்று இக்காலச் சிறுக வளர்த்தது. சேர்மனியைச் சேர்ந் சகோதரர்கள் (Grimm Brothers) யோரும், அமரிக்காவைச் சேர்ந்த ஆகியோரும், உருசியாவின் புட்கி சின் மெறிமி (Merimee) பல்சாக் இந்தக் குழுவைச்சேர்ந்த எழுத்தா வர். இந்த எழுத்தாளர்களாலும் புகழ் பெற்றுள்ள வேறு சில எழு களில், ஏக காலத்திற் சேதன பூர் லாம். இவர்களிடையே சிறுகதை பற்றியும் அபிப்பிராயபேதம் நில
- 7

லும் பல வகைப்பட்ட கதைகள் லமைந்த சோசரின் கண்டபெறிக்
பெக்கோசியோவின் "டெக்காம வையாம். ஐரோப்பாவிற் கல்வி rன்றியபொழுது, சிறுகதை இலக் ந்தது. பதினேழாம், பதினெட் rது சில கதைகளும், நடைச் சித்தி ), நன்கமைக்கப்பட்ட சேதன பூர் ள் பத்தொன்பதாம் நூற்ருண்டின் பெறலாயிற்று. அழுத்தக வசதிகள்
பல பத்திரிகைகளும், சஞ்சிகை மது பிரசுரத்திற்குச் சிறுகதைகளை விற்பனை ஆதாயத்தில் அக்கறை ள் ஓர் இதழிற் பிரசுரமாகக்கூடிய தார்கள். தம் தேவைகளைப் பூர்த்தி னம் வழங்கினர்கள் இந்த ஆதா ாழுத்தாளர்களும் முன்வந்தார்கள். ர் அதிகமான சிறுகதை எழுதிய யம்பற்றி ஆராய்வுகள் நடத்தவும் ப்வுக் கருத்துக்களைத் தரவும் முற்
பாரம்பரியம் ஆரம்பமாகிய தேசத் றுவித்த ஒருவரையோ, குறிப்பிட் தான்பதாம் நூற்ருண்டின் முத ந நாடுகளிலே வாழ்ந்த எழுத்தா தையாப்பினைச் சேதன பூர்வமாக த கொவ்மன் (Hofman) கிறிம் Guntá56šv fá (Johan Tieck) g6 ஈர்விங், ஏதோன், அலன் போ ன், கோகல் ஆகியோரும், பிரான் குன்ரர் (Gauntier) ஆகியோரும் ளர்களுட் குறிப்பிடத்தக்கவர்களா , இவர்களைக்காட்டிலுங் குறைந்த த்தாளர்களாலும், பலவேறு நாடு வமான வளர்ச்சி தோன்றியதென யின் பொருள்பற்றியும், யாப்புப் வியதுண்டு. ஆனல், அதே சமயம்
8 -

Page 80
ஒர் ஒருமைப்பாடு அவர்களிடை( விடலாகாது. தங்களைப் புத்தி kk துக்கொண்டு, சிறுகதையைத் த எ துறையாக ஏற்றுக்கொண்டார்கள் றிய ஆய்வு வழிச்சுவட்டில் ஒரு( பெருமை அலன் போவைச்சாரும் பட்ட ஒரு விளைவைநோக்கி நக விளைவிற்கு ஆதாரமாக அமையா முழுமையான ஒருமைப்பாட்டிற்கு தக் "குறுமை முற்கூட்டிக் கற்பி யாத அளவிற்குக் குறுமையாக அமைப்புக்களை வகுத்தார்.
சிறுகதை இலக்கியஞ் சம்பந்த டில் ஒரு கருத்துவேறுபாடு மெல் ருண்டின் முற்பகுதியிலே தெளிந்த களின் இசைப்பில் அமைக்கப் பெறு சித் தொடர்களையும் மீறிய சித்தி மிக்கது என்பதுதான் இக்கருத்து அமைந்தது. அலன் போ, மாப்பச வது கருத்தின் பிரதிநிதிகளாகவும் அண்டர்சன் ஆகியோர் மற்றக்கரு
பட்டார்கள்.
நிகழ்ச்சிக்கோவைக்குப் பத்திெ திரிப்பு உபாயமுறைக்கு இருபதா கொடுக்கப்பட்டது. அத்தகைய ஆ கவரவுஞ்செய்தன. ஆளுல் "அல முண்டு, அண்டர்சனுடைய கதைக பெறுகின்றது என்னும் மிகச்சாதா சாய்வான கருத்துக்களை வரித்துள் வாளர் மறந்து விடுகின்ருர்கள். தன்மையுள்ளது வளருந்தன்மைய இவற்றின் காரணம் பற்றியே சிறுக பிற்குள் இசைந்தொழுக மறுக்கின் சிறுகதை இலக்கியத்தைப்பற்றித் , துள்ளமையை விளக்கும் முகமாகவே மரபை இவ்வளவு விரிவாக ஆராய்
-- 7

யே நிலவியமையை நாம் மறந்து ர்வமான கலைஞர்களாகக் கற்பித் ரித்துவங்கொண்ட ஓர் இலக்கியத்
சிறுகதை இலக்கியத்தைப் பற் கோட்பாட்டினை உருவாக்கித் தந்த 9. சிறுகதை, முன்பே கற்பிக்கப் ர்த்தப்படவேண்டுமென்றும் அந்த த புற நிகழ்ச்சிகளை அறவே நீக்கி வழி கோலவேண்டுமென்றும், இந் க்கப்பட்ட வடிவத்தைப்பெற (pl. இருக்கக்கூடாது என்றும் அவர்
iமாகப் பத்தொன்பதாம் நூற்றண் லத் தலைகாட்டி, இருபதாம் நூற் உருவம்பெறலாயிற்று. நிகழ்ச்சி உங்கதை முறையா, அல்லது நிகழ்ச் ரிப்பு உருவ உபாய முறையா வலு வேறுபாட்டின் ஆதாரவினுவாக ான், ஒ என்றி ஆகியோர் முதலா இறச்னர், செக்கோவ், சேர்வூட் த்தின் பிரதிநிதிகளாகவுங் கருதப்
நான்பதாம் நூற்ருண்டிலும், சித் ம் நூற்ருண்டிலும் முக்கியத்துவங் க்கங்களே அவ்வக்கால வாசகரைக் ன் போவின் கதைகளுக்கும் உருவ 1ளிலும் நிகழ்ச்சி இசைப்பு இடம் "ரண உண்மையைத் தீவிர பக்கச் ௗ இக்கால இலக்கியக் குணமாய்
சிறுகதை இலக்கியம் நெகிழுந் புள்ளது; உயிரமிசங் கொண்டது; நதை இலக்கியம் நெகிழா யாப் "றது. நம்மை அறியாமலே நாம் தவருன கருத்துக்களை அங்கீகரித் , மேனடுகளிலே எழுந்துள்ள கதை ந்தோம், கீழைத்தேயக்கதை மர
9 -

Page 81
பிற் காலூன்றித் தனி இலக்கியத் விட்ட சிறுகதை இலக்கியத் துறை தமிழ்ச் சிறுகதை இலக்கிய மரபி
தமிழ் மரபிலும், ஆரம்ப கா மொழி ஊடகமாகச் செய்யுளே மேனடுகளிலுஞ் செய்யுளிற் சிறுக குறிப்பிட்டோம், செய்யுளில் இய எடுத்துக்காட்டுகளை இவண் தரல. தொகையிற் காணப்படும் ஒரு செ
சுடர்த்தொடீஇ கேளாய் மணற்சிற்றில் காலிற் சி கோதை பரிந்து வரிப்பர் நோதக்க செய்யுஞ் சிறு ளன்னையும் யானு மிரு யுண்ணுநீர் வேட்டே ணெ யடர்பொற் சிரகத்தால் யுண்ணுநீ ரூட்டிவா வெ தன்னை யறியாது சென் வளமுன்கை பற்றி நலி டன்ன யிவனுெருவன் வன்னே யலறிப் படர்தர னுண்ணுநீர் விக்கினு ெ தன்னைப் புறம்பழித்து கடைக்கண்ணுற் கொல்வ செய்தாணக் கள்வன் ம!
இச் செய்யுளிலுள்ள சிறுகை
இலங்கைச் சாகித்திய மண்டலத் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு
- 80

துறையாக மேஞடுகளிலே நிலைத்து என்னும் படுதாவின் மருங்கில் னை ஆராய்வோம்.
லத்திலே கதையைச் சித்திரிக்கும் கையாளப்பட்டது. இவ் வாறே தைகள் எழுந்த மையை முன்பே ற்றப்பட்ட சிறுகதைகளுக்குப் பல ாம். செளகரியத்திற்காகக் கலித் ‘ய்யுளை மட்டுமே தருதும்.
தெருவினு மாடு தையா வடைச்சிய 3து கொண்டோடி பட்டி மேலோர்நா ந்தோமா வில்லீரே ானவந்தாற் கன்னை வாக்கிச் சுடரிழா
ன்ற ளெனயானுந் றேன்மற் றென்னை யத் தெருமந்திட் செய்ததுகா ணென்றேனு த் தன்னேயா னன்றேணு வன்னையுந் நீவமற் றென்னை ான்போ ஞேக்கி நகைக்கூட்டஞ்
65ýт
தை மிகவும் நேர்த்தியானது.
(தொடரும்)
தினரால் யாழ்ப்பாணம் வனிதா
வெளியிடப்பட்டது.

Page 82
- **** **************
==
H
இலங்கைச் சாகித்து தமிழ் ே
一ー=お
வெளிவ
U (T LD ʻu
கஃசிறந்த சிங்க மாட்டின் விக்
பிரசித்தி
“Astoш (
ଜୀ ଶବ୍ଦାt சிங்கள நாவலின்
இந்நால் தென்னிலங்ை களக் குடும்பத்தின் பொருள முறைகளைச் செவ்வனே படம்
❖ ❖❖*'❖ Š**ኃ'❖❖❖**❖❖÷÷÷÷÷÷÷÷÷ፉ ዱሩ÷÷÷

*❖ ❖❖❖ኍ Š ❖❖ ❖ ዱ ❖❖ዱኃ(•ዱ፥ ኃ 8-8-8-8-8-8-8-8-8
I 亭
நிய மண்டலத்தின் வெளியீடு
*亨=一
ந்துவிட்டது
பிறழ்வு
”قیقت
ன நாவலாசிரியர்
கிரமசிங்காவின்
பெற்ற
ரெலிய’
லும் 3. == மொழிபெயர்ப்பு, 8.
s
கயிலுள்ள மத்திமாதரச் சிங்
ாதார, பண்பாட்டு வாழ்க்கை
பிடித்துக் காட்டுகிறது.
❖*************÷÷÷÷÷ኃ ****ሩ፡ሩ•ቆዱሩ
_=-—