Page 2
Jaffna Hindu College tenary Celebration-1989-1990 te nary Collections. le cate -
By ^^,%aơmớợaroớa &/% | y M. Y. Y. Aval " " / "ove principal )ا؟ www -്
圃丽 關
THE YON OG H
Vol. VIII. APRIL 1943.
The Haves and Have-nots
S. K. MAHESWARAN, Matric A.
Society as a whole is splitting up into two great hostile camps. On one side we have the bourgeoisie the exploiters of labour, who own the means of production, distribution, and exchange. On the other side we have the proletariats-the toilers, who man these means but derive no benefit from them.
Darwin said that living creatures are always engaged in a struggle for existence. History proves this. The serf, unable to tolerate any longer the oppression of his minsters, struggled to break his bonds. The steps by which the serfs managed to free themselves were small. It was not like a staircase with one step on top of another leading steadily in a definite direction. It was a rough road with many back slidings. It did not take days or weeks but it took months-but finally it came with the help of trade, the introduction of money economy and the rise of cities. From the traders and business men came the need for fresh markets and colonial exploitations. Out of the economic chaos of the Middle Ages rose the elements of capitalism which today regns Supremes
Marx declared in 1848 that the history of all hitherto existing Society is the history of class struggles. He proved that the economic principles of capitalism were wrong. But, yet for all, people are two stubborn to believe it.
For example, companies always lower prices in order to capture the market. But then there comes a stage when it is not possible to do so without losing part of their profit. So they lower the wages of the workers. By this the worker starves and the Owner benefits.
Marx brought out the theory of Surplus value. He said that labour creates value. If an employee converts new materials
Page 3
2
worth ten pCunds, with one pound worth of power and produces an article worth fifteen pounds, he has created four pounds by his labour. But then he is paid two pounds as wages The balance goes to the landlord, merchant, and all the rest of them. The balance is called the surplus value. The owner is exploiting the labour power of the worker. On the surplus live all the non-workers, the four million as opposed to the forty three million.
This is the Root cause of poverty. There is a possibility of all means of production, distribution, and exchange being social lised-for the benefit of all. Root out capitalism and none shall want and none shall hoard. Not without cause did the wise old German cry out in 1848, "You have a world to win and chains to lose-working men of all countries unite.'
One must not be under the impression that there is poverty only in Ceylon and India. Even in a rich country as America there is this disease of poverty and injustice as John Steinbeck tells us in one of his books, "Grapes of wrath,'
"And the smell of rot fills the country. Coffee is burnt in ships as fuel. Corn is burnt to keep people warm. It makes a hot fire. They Dump potatoes in the river and place guard to keep the hungry from fishing them out. Pigs are killed and buried in time.
"There is a crime here that goes beyond denunciationThere is a sorrow here that weeping cannot symbolise. There is a failure here that topples all our success.” In the eyes of the people there is failure. In the eyes of the hungry there is a growing wrath. In the Souls of the people the grapes of wrath are filling and growing heavy for the vintage.'
Jaffna Rural Scenery Τ. SRI RAMAN ATHAN, S. S. C., E.
As no one has yet taken the trouble to write about Jaffna rural scenery the writer ventures to makes a description of the Jaffna landscape, and he is by no means unqualified for the task he has taken be cause he has travelled considerably throughout the length and breadth of the Jaffna Peninsula.
As a whole, the Jaffna rural scenery lacks in nothing as compared with any other part of Ceylon. Its grandeur and command
3.
ing appearance coupled with open expanses are the characteristics of the rural scenery in Jaffna. Scenery is varied to avoid monotony. If one travels from the North to the South he will note this. The sceneries in the different villages are different, the cultivations like paddy, tobacco and manioc, the style of the houses, all affording a variety. Apart from this there is the charm and beauty in the rural scene. Anyone who feels tired of the sophisticated civilisation of the town will be amply rewarded by a short sojourn in any rural area in Jaffna. There are large tracts of green fields with growing grains which seem to stretch out and meet the Sky in the distant horizon. It is a vast ocean of green that attracts the attention of the beholder. Large tracts of lands, waving paddy fields make up a typical rural scene. The Jaffna rural scenery to the unobservant is like a vast scene of waste dry land. Such critics do not really know that the rural beauty-lies as much in waste lands as in the varied scenery it affords. The tulip trees on the village paths, the groves of palmyrah palms alongside the fields, all lend enchantment to the Wille WS.
From morning till twilight ceaselessly flows the activity and twitter of the village farmer. Later in the evening one could see the farmer plodding his weary way,
The humble palmyrah-thatched houses, as well as the tiled roofs of stone built houses all combine to give the artifical touch of beauty to the rural scene,
The Jafina rural scene represents the "ideal' scene of which the poet sings so much,
==
“Our Food Problem'
I
V. C. PARAMANATHAN. S. S. C.
Today, the whole world has been plunged into the greatest war of atrocity, Ceylon has been forced to realise the importance of food production. In ancient times, Ceylon exported rice to other countries. But, today, she is depending on other countries for food. Even though the Countries at War had stored up enough food before the war, they have now begun to feel the
Page 4
4.
shortage of food. It was only after the declaration of war by Japan, Ceylon came to realise her food situation. The horrors of starvation threaten us even after the Government enforcing the food rationing.
It has now become necessary for us tu change our staple food. "Eat wheat More wheat' is the slogan pronounced by the food controller, in the advertisement appearing in the newspapers. We should thank the food controller for introducing the rationing scheme, as we have to prefer wheat to rice, which cannot be easily produeed in Ceylon, A Department called, "The Department of Ceylon Government Ford supplies', with a commissioner at its head has been established in India. The responsibility to send food supplies to Ceylon, falls on Sir D. B. Jayatilake, the Ceylon Government's representative in India. The money obtained from the revenue of Ceylon is spent on these newly-created posts, as Ceylon has entirely to depend on India for her food supplies. Therefore wheat fs to be our staple food instead of rice.
For Ceylon to be self sufficient, the question of food production arises. Several factors do not permit us to produce our own food. The Government should give free lands to the poor, who suffer from the effects of food rationing. The Minister of Agriculture has requested the people to make use of every inch of uncultivated land available. Large tracts of uucultivated land should be converted into farms and gardens,
It is high time for us to take up the mammotie to dig the ground. Again, the Government should give loans to those who are unable to cultivate paddy owing to pecuniary difficulties.
The Government should help by giving paddy seeds, to encourage our food production,
Ceylon can strengthen her food production by clearing the jungles lying in the Wanni district and then by converting these jungles into large fields. People succumb to malaria when they come into these districts. The Government should take necessary steps to eradicate malaria in these districts. Anti-malarial campaigns should be organised by appointing more sanitary Inspectors. It is only after getting rid of malaria, in these places, that people can cultivate paddy in these districts.
Manioc, which was despised by all as worthless stuff, is being planted in Several areas, Manioc, kurakkan, yams are sone of the substitutes for rice, European firms own large tea
5
and rubber estates, We, who are natives of Ceylon, should see that we also have estates, which are planted with yams, vegetables, fruits and paddy. We can very well produce paddy if the question of irrigation is considered. Many water tanks should be built, in dry areas, to irrigate paddy fields,
Further, the commodities like chillies, green peas, which are very scarce these days can be planted in our own compounds, We cannot entirely depend on foreign countries for these commodities. Again, the question of unemployment affects food production The Department of Education is encouraging schools to help the food production. If we School children join with those who are unemployed and do agriculture, there will be no other country to excel ours in food production. Social service, and the work of corporate bodies are some of the factos that help food production.
Some of the food commodities, the prices of which are controlled, continue to be sold in the black market. The term, "Black Market,' is one that has come to our lips after the introduction of food control into Ceylon. The food and price control regulations were enforced only a year ago. A new department to execute affairs relating to food was soon established. Price control inspectors are sent round every town to detect the sales of commodities in the black market.
All these difficulties would not arise if Ceylon were selfsufficient.
II
K. SUBRAMANIAM, Matric A.
Rice is the staple food of the Ceylonese. Ceylon was selfsupporting with regard to her food aspect in the reighn of the Sinhalese kings. They built tanks and rivers and made them suitablic for cultivation. Thus agriculture prospered. History reveals that Ceylon was not only self-supporting but also exported its surplus food to other countries. Thus it has been aptly described as the "Granary of the East." It is a truth that adversity succeeds prosperity and Ceylon is no exception to this rule. It is a sad state of our affairs that not merely the Granary of the East has ceased to attract anyone outside, her own house. hold but also the grand mansion has become dilapidated
Page 5
6
When Ceylon fell into the hands of the Portuguese, they destroyed the tanks and rivers and when the English came to the throne, Ceylon as so much absorbed in the political side that it almost neglected agriculture. And as civilisation went ahead, people deluded themselves into the false belief that it was below their dignity to take to agriculture. Thus when agriculture was neglected came the time when she had to import her food stuffs from other countries Such as India, Burma, Rangoon, Siam.
With the entry of Japan into the present war--a war between the law of liberty and servitude-Ceylon began to feel her food problem very acutely and this was made still worse by the fall of Rangoon, Burma and Siam into Japanese hands. Then it was felt that only India could support us. But considering the tension of the Indian crisis today it was feared that she may not be able to support herself. So she began to lessen her food supply, the result being that Ceylon had to develop her agri
culture,
It would not be out of place to touch in brief on Food Control. Though much has been Said and written against the Control yet it is justifiable. If not for this Centrol the well-to-do people would have hoarded bags and bags of rice while the poor people who live Cn their daily wages wou'd have found it difficult to procure Food, Secondly if the people are allowed to hoard then the whole stock would have been exhausted in a short period and it would not have been possible to feed the large number of His Majesty's Forces who have come over here from their native places such as Africa, Australia, America, to defend Ceylon at the risk of their lives. And we would be doing a great sin if we do not feed them properly. On these two grounds at least, the Centrol System is justifiable.
The Minister of Agriculture and Lands recently said that Ceylon spends annually about Seven million rupees on the purchase of Rice and three and a half million on food-stuffs. If a small country like Ceylon spends so much on her food then it is quite clear that its output is very small. In the light of these statements it is but quite natural to ask the question "Have we been producing enough of Rice'? and I am sure an honest reply would be a definite "No". The extent to which Ceylon is
7
dependent on other countries is brought to light by the present Rice Crisis.
More than two-thirds of the Island is still uncultivated. Most of this area can be well watered by a system of rivers and tanks and can thus be cultivated to the fullest extent. The peasant is the backbone of our economic structure. The agriculturist should be given encouragement so that at least with regard to the production of our food stuffs we may be independent. Whenever we can remain self-supporting we should miss no opportunity of raising ourselves to that state of self-sufficiency. Here are the uncultivated lands and here are the rivers and streams! Why not make use of these resources? If these resources are tapped then it is quite possible to support ourselves."
"Sow, and ye shall reab'. Though the phrase has grown somewhat stale yet let us 'go back to the land' and let us back to the land with the aid of modern Science. The services of the many unemployed Seniors and Matriculates may be uti. lised for the noble purpose of restoring the economic state of Ceylon and thereby unemployment can be solved. It is a happy sigh n of our times that some educationalists have concentrated their attention on agricultural training. A move in this direction by the Agricultural Department in Co-operation with the Education Department will be greatly welcomed and gladly appreciated
-so-o-oo
Prosperity brings friends, Adversity Tries Them
T. PATHMANATHAN, S. S. C. 'A'
It is natural that prosperity should attract friendship or at least the semblance of friendship. The friends of a prosperous man derive many obvious advantages from their connection with him. If their rich friend is hospitable, he invites all who have the privilege of knowing him to pleasant entertainments in his fine house and beautiful grounds. At these social gatherings a large number of agreeable and clever persons assemble, determined to do what they can to repay their host's hospitality and secure
Page 6
8
for themselves future invitations by promoting the general cheerfulness. The rich man has also many opportunities of conferring more material benefits on his friends. When they are poor he can relieve their sufferings by supplying them with money or helping them to obtain lucrative appointments. Also from a feeling of vanity most men take a great deal of pleasure in being seen frequently in company of the rich and powerful. Thus there are many motives by which men are urged to cultivate the friendship of the prosperous,
But when the rich man loses his wealth or the powerful man is deprived of his power, all the friends, who were attracted only by the considerations of self interest, fall away. They did not love the man himself, but his riches, his hospitality and the favours he could confer on those who pleased him. Therefore when, owing to a change of fortune, he loses his power of conferring benefits and is himself in sore straits, they leave him and seek more profitable friendships. By this conduct they show that they were not real friends but only pretenders.
The true friend is constant in evil as in good fortune and remains faithful until death. Thus it is that friendship is tried by adversity as gold is tried by fire; and it is one of the consolations of adversity that it gives us the satisfaction of knowing that thicse who cultivate our friendship are not self-seekers, acting with one eye to their own advantage, but true friends who love us for ourselver,
History and fiction give us many instances of friends tried by adversity. In Shakespeare's, 'King Lear", the Duke of Kent and the 'Fool' are remarkable examples of faithful friendship, and in the former character the poet shows how a true friend can, in adversity, return good for the evil unjustly inflicted upon him by his powerful friend, before the hour of misfortune came upon him
We have the exact opposite of such a character as that of Shakespeare's Kent in the famous Bacon This great philosopher requited the kindness he had received from the Earl of Sussex by attacking him when he was in adversity, and even went so far as to blacken his memory after his death. It is on account of this base desertion of his friend that he has been deservedly ealled the, "meanest of mankind'.
TIE YOUNG HINDU
APRIL, 1943.
Impeachment of Gandhi.
WHAT HAS BEEN TERMED A LAMENTABLE DOCUMENT appears to contain nothing in its fifty thousand words but a clear indictment on the only existing nationalist aspiration. We are not here to question the legitimacy of the Government's action nor are we to condemn it, but we do not like the moment chosen to reveal the changes to level charges, that are in themselves grievous, which need a scarching and an impartial inquiry and which are only refutable by the only nationalist leader Gandhi against whom this attack is made. To say the least, the impeached is unable to defend himself, but the bar of world opinion will have to hear his version of this tale when he is released. 'The harping back to past mistakes', as a certain member of parliament expressed it, cannot in the least ameliorate the present situation but can only deepen the gulf between Nationalist India and Britain which, as time wears away, cannot be bridged. The only discernible thing in this 'sensational paper is that there had been going on for a long time underground activities to which the Government had failed to take precautionary measures which if they had resorted to would have prevented these calamities from occurring.
Regarding the authenticity of these reports of underground activities the Government has not cared to verify it because they are bound, as Gandhi puts it, prima facie to accept whatever piece of news that is placed before them by their departmental heads. Gandhi's defence can only be summed-up in his words 'I could not express any opinion on events which I cannot influence or control.' The paper runs thus "The only explanation that fits......... the arrest of August 9” These riots were the sequence of the arrests of August 9 which would have been largely prevented had the leaders been outside. Gandhi himself disclaims all responsibility for the occurrence of these riots by saying "Wasn't the drastic and unwarranted action of Government responsible for the reported violence?" The round-up of Congress leaders culuminated in the ignorant masses, who fined up with an enthusiasm for the release of the leaders, trying to
2
Page 7
10
point out to the Government the mistake they had committed The Government by endeavouring to show that these riots are by persons who are believed to be Congressites thereby meaning to show that Congress is incapable of non violence had only undervalued the spirit of the real Congressites.
"Clique already shown to be defeatist in outlook......... with Japan' thus runs another charge on the Congress. That Congress-which is as anti facist as any other organization and whose leaders had expressed the opinion that they should prepare for armed resistance against the Japanese oppression-tried to paralyse the allied cause is no reason for voicing such opinions. Moreover the sense of frustration of every goodwill effort that pervades the atmosphere lucidly points out the intransigent attitude of the Government, Judged by the British standards of justice Gandhi is an impeached person whose defence we have yet to hear,
Brain Teasers
E. SIVALINGAM, IInd Form A. (Answers will be found on Page 15)
1. How many are there in a team in (a) Lacrosse, (b) Water
polo, (c) Polo, (d) Ice-hockey? 2. How many stars and stripes are these in the American
Flag? And why were these numbers chosen? What have John Bungan, Sir Walter Releigh and Adolph
Hitler in common? Which is the greater:-Two feet Square or two square feet? What language is, "jinrickisha', and what is its literal
meaning? What are the seven wonders of the ancient World? Which of these is spelt incorrectly:-Esoterically, Escutchon,
Escritoire, Escatology, Fahreneit, Farinacious? Wl at is the meaning of: (a) Flotsam, (b) Jetsam (c) Ligam? Bill bought a dozen pair of socks; six were red and six were blue. He chucked them up in a drawer all muddled up. That evening just as he was about to pick out a pair to put on, the electric light failed. How many socks would Bill have to pick out of the drawer? 10. Which of these statements is correct:-Momus is an Indian
rat, a Thra ricun Island, a Greek God, a Roman actor?
Holiday Trips in East Ceylon
P. MUTTUKUMARASWAMY, IInd Form A.
Now I can bet anyone that holidays spent in the Eastern Province-and that too South of Batticaloa-are the most
exciting ones possible in Ceylon. Though the trip Northward
will be pleasant enough, if not for the ferries and the time we take to cross each of them, the trip South of Batticaloa is quite pleasant because of the good scenery and the long bridges-The Kallady bridge being one of the longest bridges in Ceylon.
Now I will tell you about one of the pleasant trips I had to Arugam Bay-a place south of Batticaloa. We started early in the morning-on a day in April-in two cars to Arugam Bay.
We passed the Kallady bridge and the causeways and came to
Kalmunai. Then we went to the famous temple at Thirukovil. We had our morning meals there and again started off on our journey. At about noon we arrived at Arugam Bay after the long journey. We were very happy that we did not meet any elephant because the sight of an elephant would have put us into great fright. We stayed at the Circuit Bungalow, in front of which was the stormy sea and on the right a stream. South of the stream was a thick forest where the rogue elephants were numerous. During the evenings we went paddling on the stream or walked along the shore for a long distance. Once we went for a bath to a stream a few miles away from the bungalow. After a cool dip we went for a stroll into the jungle. Before it grew dark we took our journey back So that we might not risk our lives by meeting a rogue elephant.
After a week we started on our way back to Batticaloa, This time we went past Bibile where there was a big agricultural station. Then after a long journey we came to Batticaloa quite tired after the day's travelling. Now it would be pleasant for anyone to go on a trip tike this, but mind you; there is the petrol
rationing. "യു.
Page 8
Fashion
K. PATHIMANATHAN, IInd Form A.
"Fashion' is the name given to the prevailing style of living among the upper classes and the rich. Among the members of the 'smart set' of any country, certain styles of houses, furniture, foods and drinks, amusements, polite customs, and especially dress, are "fashionable'. No one in society would dare to take his meals at unfashionable times, or furnish his house with oldfashioned furniture, or, above all, wear ciothes that were out of fashion; for to do such things would be considered odd and eccentric, or as people of that class would say, "quite impossible'. And as fashions in dress are constantly changing, "the fashion' in dress always means the latest fashion; and, as it is impossible for any but rich people to bear the expense of discarding perfectly good clothes, simply because the style has gone out of fashion, and buying new and up-to-date dresses, only well-to-do people can always be fashionable. Fashions in all things change from time to time. One year the dresses will be short and the hats small; the next they may be long and the hats large. Now the prevailing colour may be blue; in a few months, it may be pink; and some time after, everyone will be wearing black. A fashionable lady will call a beautiful dress, that she has worn only once, "that old thing", and give it away to her maid, because it has gone out of fashion.
-4-H
Brain Teasers
V. A., S, GNANASUNDRAM, IInd Form A.
What is the difference between:
1. A hungry man and a glutton? One longs to eat, while the
other eat too long.
2. A chatter-box and a looking glass? One speaks without
reflecting while the other reflects without speaking.
3. A hen and an idle musician? One lays at pleasure, while the
other plays at leisure,
4. A good soldier and a fashionable lady? One faces the
powder, while the other powders the face.
13
5. A successful lover and an unsuccessful lover? One kisses the
miss, while the other misses the kiss,
6. A mouse and a young lady? One harms the cheese, while
the other charms the he's.
7. A schoolmaster and a stationimaster? One trains the
mind, while the other minds the train.
8. A priest and a shoe-maker? One heals the Souls, while the
other soles the heels.
9. The death of a sculptor and a barber? One makes faces and
busts; while the other curls up and dyes.
“.வியுமுயிர் மீளும் மருந்து.'
சி. கணபதிப்பிள்ளை, S.S.C. A.
அசோக வனத்தின் நடுவில் தனக்கென வமைக்கப்பட்ட இடத்தில் படைதாங்கிய பல்லரக்கியர் நின்று காவல் செய்ய ஏங் கியவண்ணம் இருக்கின்ருள் சீதை. அவள் அங்ஙனம் ஏங்கத்தான் காரண மென்ன? தன்னுயிரனைய கொழுநனப் பிரிந்தனள், தன் பதியை அகன்றனள்; அவன் எப்போது வந்து தன்னைக் கTணு வானே என்பதுதான் ஏக்கம். ஒருகால் பின்வருமாறு எண்ணு வாளாயினள். 'பொன் மானின் பின் சென்ற என் நாயகனை இலக் குமணன் காணுகொழிந்தனனே? கண்டதுண்டேல் என்னை g) JT Jr வணன் கவாந்து சென்றதை அவரறியா தொழிந்தனரோ? என்னையவர்கள் தேடி பக்கால் நல்லாரை பொறுக்குஞ் சடாயு வென்பான் எனது நிலையைப் புலப்படுத்தவில்லையோ? அங்ஙனஞ் சடாயு கூறியிருந்தால் இலங்கை யாண்டுளதென அவர்கள் அறியாது போயினரோ? அறிந்தனராயின் நான் உயிருடன் இருக்கமாட்டேன் என நினைந்து ஈங்கு வாராதொழிவரோ? அருமைத் தம்பியாம் பரதன் காட்டினைவிட்டு காட்டுக் கவர்களை இட்டுச்சென்றனனுே
பின்னும் இல்லை என்னருட் காதலர் காலவெல்லை (1Քւգ-Ալ முன் நாட்டினை கண்ணுர், ஆகவே அவர்க்கு யாதேனு மிடையூ றுற்றது போலும்' எனப் பலவா றுன்னிப் பின் விபீடணன் பெற்ற திரிசடை தேற்றத் தேறுகின்ருள். மற்றைய அரக்கியர் துயில் கொள்ளும் நள்ளிரவில் சீதாபிராட்டி திரிசடையை நோக் கித் தன் இடக்கண் துடிக்கலையும் அதனுல் விளையக்கூடிய பெறு பேறுகள் இன்னவையாயிருக்கக் கூடுமென்பதையும் கூறுகின்
Page 9
14
முள், கிரிசடை அவை கேட்டு “இஃது ஒரு மங்களக் குறிகாண்! இகளுல் கிகழ்வதொரு நற்பயனுண்டுகாண்! உனது அருமைக் காதலன் உன்னைக் காண வருவான்காண்” எனக் கூறினள்.
இரவு கழிந்தது; மறு நாள் வந்தது. திரிசடை தான் கண்ட கனவைக் கூறி, அவள் நாயகன் கிண்ணமாகவே அவ்விடம் வரு வான் என்று கூறுகின்ருள். அரக்கியரின் நடுவில் கவலை தங்கிய முகக் துடனும் கண்ணிர் சிந்திய கன்னங்களுடனும், விரித்த கூந்த லுடனும் சீதை இருக்கின்ருள். ஆனல் அவளாவது அவ்வரக்கிய ராவது பக்கலிலுள்ள மாத்தின் கொம்பரிலிருக்கும் அனுமனை அவதானிக்கவில்லை. அனுமனும் என்னதான் நடக்கின்றது பார்ப்போம் என்ற எண்ணத்துடன் சிறிதும் சத்கஞ்செய்யாது அவர்களைப் பார்த்தவண்ணமே இருக்கின்றன். அங்ஙனமிருக்கை யில் 'ஆண்டுள்ளவள் உண்மையிற் சீதைதானே? யான் இவளை முன்பு கண்டிலனே' என ஐயுற்றுப் பின்னும் 'இவள் சாயல் இராமபிரான் கூறியவற்றையே ஒத்திருக்கின்றது' என நினைந்து மனந் தேற்றமடைகின்றன்.
அதுபோழ்து பிறர்மனை விழையும் இராவணன் அவ்விடக்திக் தோன்றுகிருன், சீதை முன் சென்று பலப்பல நயமொழிகளைக் கூறுகின்றன். இராமபிரான் இறந்துபட்டானென்றும் இனிக் தானே சீதையின் கொழுநன் என்றும் கூறுகின்றன். இது கேட்ட சீதை கடுமொழிகளால் அவனை வைகின்ருள்; வெகுள் கின்ருள்; வேதனை யடைகின்ருள்; பின்னும் கன் சீற்றமடங்கக் கடுமொழி கூறுகின்ருள். இது கேட்டு இராவணன் அவள் பக்கலினின்று விலகுகின்றன். இவை கண்டு கடுஞ் சீற்றம் பொங்கி யெழத் தன் கைகளைப் பிசைந்த அனுமன், இராவணன் அவ்விடம் விட்டு நீங்கு வதைக் கண்டு மகிழ்கின்றன்.
அரக்கியர் பலர் தேற்றத் தேறிய சீதை, 'யான் வைத கடு மொழிகள் எம் இராமபிரான அச்சுறுத்து கொல் ஒகோ! நன்ரு பிருந்ததென் வைவு ‘மான மிழந்தபின் வாழாமை முன் னினிதே' தன் நாயகனைப் பிரிந்து இவ்விடம் வாழும் கொடியளா மிவள் எனப் பலர் கூறி இகழ யான் சகிப்பேனே? ஆகவே யானுயிர் விடுதல் தக்கது' என நினைத்துக் தன்னுயிர் துறக்கத் துணிகின்ருள், இவள் செயல் கண்டு தாழாத அவ்வான ரவீரன், 'இவள் இறந்து விடின், கைக்கெட்டியது வாய்க்கெட்டாமற் போய்விடுமன்ருே? இனிச் சிறிது தாமதிப்பேஞயின் இவளுயிர்விடுதல் கிண்ணம் ? என்று கூறி, மற்றைய அரக்கியரைத் துயிலச்செய்து, வெளி வந்த, அவள் முன்னின்முன். 'இராமன் று தன்; இதோ அவர் கொடுத்த அடையாளம் ' எனப் பகன்று கணமுந் தாமதியாமல்
15
கணையாழியை ஈந்தனன். அக்கால் சீதை பட்ட பாட்டைத் தண் டமிழ்க் கம்பர்,
*இறந்தனர் பிறந்தபய னெய்கினர்கொ லென்கோ மறந்தனர் அறிந்துணர்வு வந்தனர்கொ லென்கோ துறந்தவுயிர் வந்திடை தொடர்ந்ததுகொ லென்கோ திறந்தெரிவ தென்ன கொலிங் நன்னுதலி செய்கை." 'இழந்தமணி புற்றர வெதிர்ந்ததென லானுள்
பழந்தன மிழந்தன படைத்தவரை யொத்தாள் குழந்தையை யுயிர்க்கமல டிக்குவமை கொண்டாள் உழக் துவிழி பெற்றகொ ருயிர்ப்பொறையு மொத்தாள்.' என அழகாக அளந்து கூறுகின்ருர், கணையாழி பெற்ற சீதை அதை முத்தமிடுகின்ருள்; கண்களி லொற்றிக் கூக்காடுகின்ருள்; விம்முகின்ருள்; பின் அதனை மார்போடணத்துக் கொள்ளுகின் முள், ! ஏன்? இழக்க இருக்த உயிரை கிலைக்கச் செய்த தல்லவா அது
* இருந்துபசி யாலிட ரூழந்தவர்க ளெய்தும் அருந்துமமு தாகிய தறத்தவரை யண் மும் விருந்துமென லாகியது வியுமுயிர் மீளும் மருந்துமென லாகியது வாழிமணி யாழி'
محم%ولا<>»چ8۔ م>ے
Answers to Questions (on Page 10)
1. (a) Twelve (b) Seven (c) Four (d) Six. 2. 48 stars, one for each State in the union, 13 Stripes, represent
ing the original seceding states, 3. All three wrote their famous book whilst they were in prison Pilgrim’s Progress, History of the World, Mein Kampf. 4. Two feet square. 5. Chinese language: Jin means (man) rik (power) -sha (vehicle) 6. The pyramids of Egypt; the tomb of Mouroties; The temple of Diana at Ephesus; The walls and hanging garden of Babylon; The Colossus at Rhodes; The Ivory and Gold statue of Jupiter; Mt. Olympus; The Pharos or watch tower, Escutcheon, Eschatology, Fahrenheit, Farinaceous. Flostam is wreckage found floating, jetsam is cargo thrown overboard to lighten a ship and washed ashore. Lingam is cargo put overboard and moored to a buoy to be recovered latter. 9. Three Socks. 10. The Greek God of Ridicule.
颈
Page 10
புகழேந்தியின் புலமை. ( An Appreciation) V. K. SUBRAMANIAM (Matric A.)
விதர்ப்ப5ாட் டரசன் வீமன், அவனுக்குத் தமயந்தி யென் ருெரு மக ளிருந்தாள். அவள் பருவகால மெய்திவிட்டாள். ஆகவே விவாசஞ் செய்து வைக்கவேண்டுமென்று விமராசன் விரும்பினன். சுயம்வரத்திற்கு நாளும் நிச்சயித்தாகிவிட்டது. இதை மற்றைய அரசர்களுக்கு மறிவித்தான். புகழேந்தியாருக்கு மிந்தப் புதினம் எட்டிவிட்டது. சுயம்வரத்திற்கு அவரும் போனர். அவர் அக்காலக்கி லிருந்தாரோ வென்பது ஐயத்துக் கிடமாகும். (இருந்தாலும் அவர் காம் போனதாகவே கூறுகிருர், தாம் கண் டதைப் படம் பிடித்துக் காட்டியிருக்கின்ருர், ஆம், அவர் சொல் வது உண்மையே! அவர் முகக்கண்ணுற் கண்டிருக்க (P49. LTš. ஆனல் அகக்கண்ணுல் கண்டிருக்க முடியும்.) ஆயிரம் வரியில் கூறக்கூடிய அன்றைய விடயத்தை நாலு வரியில் கூறிவிட்டார். இதுவே அவரது பெருமையைக் குறிக்கிறது. மங்களமான காரிய மாதலால் மங்களமான வசனம் வழங்குதலே உலக இயல்பு. இதிற் கூடப் புகழேந்தியார் பிழை விடவில்லை. மன்னர் - தாமரை - அன் னம் - வெள்ளை என்ற சொற்களே அவரது பாட்டிற் ருெனிக்கின் றன. அன்று சபாமண்டபம் கனிசிறப்புடையதாய் இருந்திருக்கு மென்பதில் ஐயமில்லை. சபாமண்டபத்தைப்பற்றி விபரிக்கும் போது அதையொத்த இன்னெரு பொருளை யோசித்தார். فلیش [[لیے[ தான் தாமரைத் தடாகம், ஒரு கண்ணுற் றமரைக் கடாகக்கை யும் மறு கண்ணுல் சுயம்வர மண்டபத்தையும் நோக்கினர். காம ரைத் தடாகத்தில் தாமரைகளைக் கண்டார். அதைப்போல சுயம் வர மண்டபத்தில் மன்னர்களைக் கண்டார். தடாகத்தை நோக்கி அன்னம் வருவகைப்போ ன்று சுயம்வர மண்டபத்தை நோக்கி தமயந்தி வந்தாள். சூரியன் எப்போது வருவான் என்று எதிர் பார்த்த தாமரை மலர்கள்போல் தமயந்தி எப்போ வருவாள் என்று மன்னர்கள் எதிர்பார்க்கார்கள். தாமரை மலர்கள் விரிந்திருப் பது போன்று மன்னர்களது விழிகளும் விழித்திருந்தன.
இப்படியான ஒரு மண்டபத்தில் ஒருக்தி தோன்றினுள். இதைப் புகழேந்தியார்,
மேன்னர் விழித் தாமரை பூத்த மண்டபத்தே
பொன்னின் மடப்பாவை போய்ப் புக்காள்'-என்கிருர், பொன்னின் மடப்பாவை’ என்பதால் மிக விலை யுயர்ந்ததும், இளமையும் அழகும் மிகுந்ததுமாகிய பாவை என்பது பெறப்படு
17
கிறது. தமயந்திதான் அப்பாவை. சாதாரணமான அரசர்கள் இப்பாவையை வாங்கி வைத்து விளையாட முடியாது. ஆகவே களன்தான் அதற்கு அருகன் என்பதும் பெறப்படுகிறது. 'புக் காள்' என்பதால் அஃது ஒரு உயிருள்ள பொருள் என்பது புலப் படுகிறது. என்ருலும் அது ஒரு 'பாவை’ என்று கூறுகிருர், பாவை தானே இயங்குக் தன்மை யுடையதல்ல. அதை இயக்க வேறு யாராவது உதவி செய்திருத்தல்வேண்டும். ஆகவே தமயந்தி யை வேறு யாரோதான் கொண்டு சென்றிருக்கவேண்டும். இதனல் தமயந்தி நாற்குணங்கள் பொருந்தியவள் என்பது வெளிப்படை.
-'மின்னிறத்து செய்யதாள் வெள்ளைச் சிறையன்னம் செங்கமலப் பொப்கை வாய்ப் போவதே போன்று'. மின்னல் தோன்றி மறையும் தன்மை யுடைத்து, அதனை நெடு நேரம் பார்க்க முடியாது. தோன்று முன்பும் தோன்றிய பின் பும் இருள் சூழ்ந்திருக்கும் ஆபரணங்கள் அதிக மணிக்கவளாத லால் தமயந்தியை நெடு நேரம் பார்க்க முடியாதிருந்தது, சொற்ப நேரத்துக்குள்ளேயே அவளைப் பார்த்த பின்னும் முன்னும் நள னைக் காம இருள் சூழ்ந்தது.
தமயந்தியை அன்னத்திற்கு ஒப்பிட்டதால் போக்க பலன்கள் பல. 1. அன்னம் தாமரையை அடையக் தமயந்தி நளனை அடைந்தாள். 2 அன்னம் பாலிலிருந்து நீரைப் பிரிப்பது போலத் தமயந்தி மற்றைய அரசர்களிடமிருந்து 5ளனப் பிரித்தாள். 3. தாமரை யினல் அன்னமும் அன்னத்தினல் தாமரையும் பொலிவடைகின் றன. அதுபோல் நளனல் தமயந்தியும் தமயந்தியால் நளனும் பொலிவடைந்தார்கள், 4, அன்னத்தின் நடை அழகு போலக் தமயந்தியின் நடையழகு இருந்தது. 5. செய்ய காள்' என்று கூறப்பட்டதனுல் தமயந்தியின் பாதங்கள் செங்கிறமுடையன என் பது புலனுகிறது. 6. "வெள்னைக் கில்லை கள்ளச் சிந்தை' என் பதற் கொப்ப அந்த வெள்ளைச் சிறை யன்னம் போன்ற தமயந்தி களங்கமற்ற அகத்தாள் என்பதும் புலப்படுகின்றது.
இன்னுேரன்ன பல சொன்னயங்கள், பொருணயங்களை நாம் புகழேந்தியின் வெண்பாக்களிலிருந்து அறியலாம். ஆணுல் விரி வஞ்சி விடுத்தாம். -nc-99 do
வாய்மை
S. RAJANAYAGAM, Ist Form A.
*வாய்மை யெனப்படுவ தியாதெனின் யாதொன்றும்
தீமையிலாத சொலல்’ என்னும் திருவள்ளுவர் வாக்கான
திருக்குறளை ஞாபகத்திற்கு எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். வாய்மை
3
Page 11
18
என்ருல் பிறருக்குத் தீங்கு பயவாத சொல்லைச் சொல்லுதல் என்று பெறப்படுகின்றது. இதற்கு எதிரிடையான பொய்மை பிறருக்குத் தீங்குபயக்கும். ஆனல் அஃதும் நன்மையைப் பயக்கு மாயின் வாய்மையின் பாற்படும். இதையே,
'பொய்மையும் வாய்மையிடத்த புரை தீர்ந்த நன்மை பயக்கு மெனின்' என்ற திருவள்ளுவர் கூற்று எடுத்துக் கூறுகின்றது.
உதாரணமாக ஒரு கொலைஞன் துரத்தி வக்க மனிதனெரு வன் என்னுடைய வீட்டுக்குள் நுளேகிருன் என்று வைத்துக் கொள்வோம். கொலைஞன் அவனைக் காணுது என்னைக் 'கண்ட துண்டோ' என்று கேட்கிருன் நான் அத்தருணம் உண்மை பேசினுல் அவ்வுண்மையால் ஒருவனுடைய உயிர் போக நேர்ந்து விடும். ஆகவே அவ்விடத்தில் நான் பொய் சொல்லலாம். அவ் விதம் சொன்னுல் அது வாய்மையேயாம். அது பொய்மையாகாது. ஒரு பொய் பேசினல் ஒன்பது பொய் பேச நேரிடும்’ என்று அறிஞர் கூறுவர். கான் கூறிய ஒரு பொய்யை உண்மையென்று நிரூபிக்கும் பொருட்டு மென்மேலும் பொய்பேசவேண்டி நேரிடும். பொய்மையை விட்டு வாய்மையைக் கடைப்பிடித்து ஒழுகி னுல் மற்ற அறங்களெல்லாம் தாமாகவே வந்தடையும், அதனுல் மோசடிமும் கைகூடும்.
அரிச்சந்திரன் உண்மை ஒன்றையே மேலாக எண்ணி அதைக் லகக்கொண்டதாலல்லவா, பிரம விஷ்ணுக்களாலும், தேவர் முனிவர்களாலும், வேதங்களாலும் தேடிக் காணமுடியாத உமாபதியாகிய சிவபெருமான நேரே கண்டு நற்கதியடைந்தான். எத்தனையோ துன்பங்கள் வந்தபோதும் அதைப் பொருட்படுத்தினு னில்லை
பொய் பேசுவோன் உலகத்திலே பொய்யன் என்னும் இழி பெயரை வாங்குவதோடு பெரியோர்களின் கோபத்திற்கும் ஆளா வான். அவனிடம் கெட்ட குணங்கள் அணுகும். அதனுல் அவன் அரசினரின் தண்டனைகளுக்குள்ளாகி மூத்தாளின் உறை விடமாவான், !
$35 மாணவனும் பொய்பேசினுல் அவனுக்குக் கல்வி வளர்ச்சி சிறிதளவும் உண்டாகாது. எந்த நேரத்திலும் பொய் பேசுவதணு லுண்டாகும் பயத்தினுலும், நடுக்கத்தினுலும் தனது உடம்பி லுள்ள இரத்தத்தைக் கெடுத்துக் கொள்வான். ஆதலின் மாண வர்களும் மற்றவர்களும் வாய்மையைக் கைக்கொண்டு நன்மை யடைய முயற்சிக்க வேண்டும்.
'எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்ருேர்க்குப் பொய்யா விளக்கே விளக்கு" (திருக்குறள்)
ᎥᎦ ᎶᎶᎩ ᏧᎦ5
E. A. S. MANIAM, S. S. C. A.
நாகரீக உலகில் மயங்கிக்கிடக்கும் மங்கையர்க்கும் ஏனைய மாங் தர்கட்கும் புதிதாக ஒரு நகை கண்டுபிடித்திருக்கிறேன். புதிதென் முல் வாஸ்தவத்தில் புதிதல்ல. அது மிகப் பழைய-பழைய நகை தான். இக் ககை ஆடவரும் பெண்டிரு மணியக்கூடியது. இன்னும் பால்யர்முதல் வயோதிபரீருக அணியக்கூடிய அணிகலமது.
இந்த நகையை எப்பொழுதும் எல்லோரிடக்கிலுங் காண்ப தரிது. மிடியுற்முேரிடத்தும் மடியுற்முேரிடத்தும் இந் நகையைக் காண்பகரிது, கவ%லயுற்றவரும் துக்கமுற்றவரும் இழவுவிட்டிலு முள்ளோர்கள் அக்க அணிகலத்தை யணியமாட்டார்கள். பின் அது யார் யாரிடத்தில் காணப்படுமென்ருல் குழவிகளிடத்தும் துக்கமற்ற-கவலையற்ற மற்றையெல்லோரிடத்துமே,
- இங்குகை பொன்னினுலும் மணியினுலும் வைரங்களினுலுஞ் செய்யப்பட்டதல்ல. அந்த 5கையினழகும் பிரகாசமும் சொல்லுக் தரமன்று. பொன்னினலும் மணியினலுமான நகைகள் பணப் பெருமையைக் காட்டுமேயொழி, உண்மையில் அழகு கொடுக்க மாட்டாது கவியிற் சிறந்த கம்பன் சீதை ைப வருணிக்கப் புகுங் கால் அணிகளுக்குச் சீதையே அழகு தருவதாகக் கூறுகின்ருர், அந்த நகையை யவ ளணிந்ததனுற்றனே பூரீராம ன வளைக் கண்டு மயங்கினுன்.
அந்த நகையை யணிந்தவுடனே முகத்தில் ஒரு பிரகாசம்ஒளி-ஜோதி ஒன்று ஜொலிக்கும். சின்னஞ் சிறு குழந்தைகள்ட பசுங் குழவிகள் -இங்குகையினல் தங்கள் பெற்றேர் மனம் மகிழச் செய்கிருர்கள். பவளம்போன்ற பற்கள் முளைக்காத அந்தப் பா லொழுகும் வாயில்-செம்பொன்னினு லாக்கப்பட்டதுபோன்ற கொவ்வைச் செவ்வாயில் அந்தக் குமிண்டு கையைக் கண்டு மயங்காத பேர் யாருளர்.
செம்பவள மேனியுடைய இள நங்கையர், கொவ்வைப்பழ மொத்த பொன்னலாக்கப்பட்ட அதரங்களுக்கிடையில் தந்தவரிசை யாகிய கரளங்கள் பதிக்கப்பட்ட வாயிலிருந்து ஒரு குறுருகை யைக் காட்டியன்ருே தங்கள் மனதிற் குகந்த இளங் காதலர் களை மயக்குகின்ருர்கள்.
வயோதிபர்கூட, ஆணென்ன பெண்ணென்ன இங்குகையை பணியலாம். இந்தக் கர்நாடகருகைக் கித்தகைய பெருமையென்ன? கதர்கூடக் கர்நாடக உடைதான். அது காந்திமகானல் பெருமை
Page 12
岛 20
யடையவில்லையா? அதேபோல இங்கு கையும் அவராலேயே நன்கு மகிக்கப்படுவது. அவரிடமே நற்சாக்ஷிப் பத்திரங்கள் பெற்றது. அவரால் அனவரதமும் ஜெயிலிலும் வெளியிலும் எங்கு மணியப் படுவது. புதிதாக ஒரு ஆடையோ ஆபரணமோ அணிந்துகொண்ட இள நங்கைகள் உலகமே தங்க ளழகில் சொக்கிக் கிடப்பதாகப் பாவித்துக்கொண்டு 'அஞ்சொ விளமஞ்ஞையென அன்னமெண்'ச் சிங்கார நடை நடந்து வருவதை யாம் காண்கிருேம், அதுபோல இங்க முற்றுக் துறந்த முனிவரும் யாராவது கம்மைத் தரிசித்தால் உடனே தமது பொக்கைவாயைத் திறந்து உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் தமது சிறு கையைக் காட்டிப் பெருமை யடைகிருரர். முதுமையிலுங்கூடக் காந்திமஹான்-என் எங்கவிட்டுப் பாட்டி கூட-அதை அணிந்திருக்கிருர்,
நம் குகைக்கு நகைகளுக்கில்லாக தனிச்சிறப்பொன் றுண்டு. இந்த நகை யாவர்க்குஞ் செலவின்றி எளிதிற் கிடைக்கும். இந்த யுத்த காலத்தில்-பஞ்சம் மிஞ்சிக் தங்கமெல்லாம் பறந்தோடு மிக் காலத்தில்-இந்த குகை செலவின்றிக் கிடைக்கும்.
இக்குகையில் பல தினிசுண்டு. இளநகை, பெருருகை, கோப நகை, உதாசீனருகையாகப் பலவுண்டு. கோபநகையினல் முகமே இருளடைந்துவிடும். பின்னிரண்டு நகையை யாரும் விரும்பி யணியமாட்டார்கள். அது யாவர்க்கும் அருவருப்பையே கொடுக் கும். பாண்டவர்தம் தேவியின் உதாசீனச் சிரிப்பாலன்ருே பார தப் போரும் நடந்துவிட்டது. பெருநகை குடிகாரர்க்கே ஏற்றது. இளநகையொன்றே இணையிலாக் கோஹினூர், இந்நகையி னழ கைப் பார்க்கவேண்டுமானுல் உடம்பெல்லாம் பொன்னல் போர்த் துக்கொண்டு முகத்தை மட்டும் மூஞ்சூறுபோல் வைத்துக்கொண்டு சற்று கண்ணுடி முன் கின்று பார்த்தால் தெரியும், ஆவிலையிற் பள்ளி கொண்ட கோபாலன்கூட தன் முல்லைச் சிரிப்பாலேயே கோபிகா ஸ்திரிகளைத் தன்வசப்படுத்தினுனன்ருே?
CRICKTE
J. H. C. vs. Central College. Result:-J. H. C. won by 6 wkts. J. H. C. vs. Jaffna College. Result:-Drawn.
J. H. C. (Junior Eleven) vs. Union College. Resulti-Drawn.
Printed by Pt. V, T. S. Printer, Saiva Prakasa Press, Jaffna
DEC602 sce-s CeCEC60E-Ogg
Gl சிவமயம்
OW Sel
Š
THE YOUNG HINDU
N
PUBLISHED BY THE STUDENTS OF
UAFFNA HINDU COLLEGE,
مبيبوميبسسسحم-3 صمسيسيبسس
EDITOR: V. K. SUBRAMANIAM, Sb. S. S. C.
(FOR INTERNAL S. PRIVATE CIRCULATION ONLY.) 靈
Vol. VIII.) DECEMBER, 1943. (No. 2.
O-EC60
呜0-三-喹吋三呜0三-喹蟹*