Page 1
DECEMB.
 

| | | |
R 1956

Page 2


Page 3
A Prayer - - - Greeting seEditorial e el
Principal’s Notes Mrs. Arumainayagam-Our C Mrs. Arumainayagam-Our T Ancient Tamil Literature... ... இரத்ணுவளி The Storm over Suez The Refugee from Gal Oya The Imperial Menace I Met a Missing Scientist Oh! Those Neighbours The Ceylon I would like The Woes of a School Girl Moonrise over Adam's Peak Bugs The “Diploma' Class Adventure on an Unknown Isla My First Day in Vembadi A House on Fire The Results of Education Heights of Hypocrisy இலங்கை மாதேவி திருப்பள்ளியெழு க்ானல் நீர் இலங்கைத் தமிழ்நாடு தனித்தமிழ் நிலா வினிலே உல்லாசப் பிரயாணம் மரணகைதியின் சிந்தனைகள் நான் ஒரு ஆசிரியையானல் ஹாஸ்யக் கதம்பம் பண்டைத் தமிழ் மகளிர் ஒரு தேயிலைச்சரையின் சுயசரிதை ஒரு மழைநாள் e - ஒளவையாரின் பொன்மொழிகள் நான் கண்ட ஒரு பயங்கரமான கன ' ஈதற்குச் செய்க பொருளை ' நல்லூர்த் தேர்த்திருவிழா கானகத்தில் கண்டெடுத்த செல்வம் Camoes from a Japan Diary Kiddies Corner: ●
My Holiday at Batticaloa My Grand-mothers’ Pup My Pet s
 
 

INTENTS
olleague eacher
und
ர் இ
●●● நாடானுல்

Page 4
e
Our School Canteen - .. கப்பலின் அழகு - எனது குட்டி நாய் எனது கனவின் பயன் எங்கள் இராட்டினம் நான் பெரியவள் ஆணுல் a go எனது புதிய பள்ளிக்கூடம்
Reports
Students' Council es Lythe House see e o Creedy House .. Hornby House see e Scowcroft House
Games Report
H. S. C., Union Senior Literary Association Junior Literary Association as தமிழ் இலக்கியச் சங்க வரலாறு Junior Y. W. C. A. Guide Report Scowcroft Union
Old Girls’ Association
Old Girls' Association (Colombo
Examination Results
Music Results ... P They've Gone Out from their Alr
"Best be the Tie that Binds'
In Memoriam

羲 63
霹萄 64
Branch) 72
na Mater so a

Page 5
/l Drauger -
G) Serene, S Free,
In thy immeasurat
COipe atoay allòarR
Prom the heart of
Gινε us the pOTOer C SAnd claim for us
Let life come to the Chat are Oead.
Mary's heart in anĝu Pever of unrest.
Countries far anò toi
“C fe blooô reô me
Bring harmory into t Bring rhythm of bea
S Serene, (C) Pree
In thy immeasurat
COipe atoay all Qark
Prom the heart of
 
 

ble mercy and goodness
stains - this earth.
-f renunciation,
our pride.
souls
Fshed with the
de flaunt on their foreheads ark of hatred.
heir life, uty.
sle mercy and goodness, stains
this earth.
by Rabindranath Tagore.

Page 6
How can a great cul patriotic prejudice and The time for petty pulsion to great politi the new race appear at
Adapted
(From “

Lture grow in this air of narrowing provincialism. politics is past : the comics has come. When wiil ld the new leaders ?
from Nietzshe The Tamil' )

Page 7
GREET
Look, my child, and kneel before ti
an Infant in a stable, on a hur God of God, Light of Light, of His own choice, of His own
Before the world began He existed
of the whole scheme of creatic the upholding Personality of e in heaven and earth and under through Him was all created
Life from nothing from Him bega
life from the dead from Him In and above the universe. He the One made manifest to all
made one with your lowliness, by His grace, shall know no d
Look, your Brother, your King-n
but with you to walk this eart delivering you from the power forgiving you your sins throug re-creating you in His boundle just for Himself to own, and y
Look, my child, He is your Peace,
none may pluck it away-In reconciling everything in heav and is now the Head of His B transplanting you into His Ki the inheritance of the Saints o'
“ Jesu, my Lord, I T O make me love T.
 

NG!
his staggering miraclehan mother's breast– tery God of very Godpurpose, made mortal man.
, the first Principle
on seen and un seen —
very single thing
the earth;
in ;
Degan ; stands Lord of all, pre-eminent, flesh,
in a union, ivorce unto the ages of ages.
Ot of this world
h, with care unceasing, untiring love
of darkness
h His Blood
ess love
rou His endless bliss
the Peace. He Himself made His own Person on the Cross en, everything in earth, ody the Church, ngdom—
light
hee I adore hee more and more.”
A PARENT,

Page 8
EDT
The year 1956 has had few or no parallels in the history of modern Ceylon, Unnecessarily and unexpectedly a bitter language controversy broke out and pushed the U. N. P. into resigning and going to the polls. Their last minute somersault to “Sinhalese Only” at Kelaniya did not save the party at the elections. It crashed like a house of cards, for more subtle forces had been at work against it-the Buddhist bhikku, the Swabasha teacher and the Ayurvedic physican. The excessive vituperation against the Tamils had a natural result-a sweeping victory, in the Tamil areas, for the Federal Party.
In the first flush of victory the Prime Minister assured us that minority rights would be safeguarded. We believed it-forgetting that the new government was led by a man who had promised 'Sinhala Only' in twenty-four hours. Though the process took more than twentyfour hours, it was all the more brutal, (to compensate for its lateness), when it assumed its material form in the Official Language Act of June 1956, The little reasonableness that may have existed in it, was also done away with by a comic lime-juice fast by a publicity-crazy University lecturer. The action of the Premier in allowing him, a rank outsider, to address an important meeting of the Government Parliamentary Group, seems to be, in retrospect, a sign of what was to come-the open abuse of parliamentary conventions and the steady deterioration of public morals,
4.

DRAL
Since, then, the Tamils have seen, and sneered at, several subtle attempts by the government to make us reconcile ourselves to the situation. The greatest exponent of the benefits of these velvety booby-traps, is our erstwhile Minister of Education, All we can say, is that he has missed his vocation.
And so at the end of 1956 we find ourselves ruled by a caucus, indulging in the most open and blatant acts of nepotism and corruption. Next to communal hatred, we find the encouragement of religious animosities. Some bhikkus have even gone to the extent of publishing scurrilous pamphlets about beliefs that are sacred to Hindus, Catholics and Christians. We fail to see the effects of the impact of Buddhism on such bhikkus.
There are two recent announcements on which we cannot resist making some comments. One is the decision to make Sinhalese compulsory at the University, and the other is the Minister's plan to award science scholarships in central schools on the basis of a racial quota and not on the basis of merit, About the first, we wish to emphasise the fact that the University belongs to the whole nation and no one has any business to make the study of any language compulsory, against the wishes of the student. About the second, we say only this-that it is a down right insult to the intelligence of the Tamil people.
It is ours and every true citizen's hope that there will come a day

Page 9
when Ceylon will be free of racial and religious bitterness. The age of One race-one nation, is past. The world is redundant with examples of Several races uniting to make one nation, while yet preserving their individual identity and culture. This seems impossible, only to depraved politicians who want to ride to power over the dead bodies of the minorrities.
Coming to school affairs we must mention the fact that we had included Sinhalese in the curriculum a few years back. But, ironically enough, the teaching of Sinhalese was stopped with the passing of the 'Sinhala Only' Act,
In all other spheres the school has progressed steadily, especially in the study of science. We were also able to stage a very successful Tamil play 'Ratnavalli' in October. It is un necessary to discuss these activities here because the Principal will deal with them in her notes. But we must not fail to mention that the
t
 

Staff's extra-curricular activities have increased this year and that all the work they undertook to do was done well.
Our energetic Principal, Miss M. Thambiah left us on Oclober 1st to attend the Y. W. C. A. Conference in Japan. She was one of Ceylon's WO delegates. She returned after a month's stay. During her absence, he administration of the school was in the able hands of Our Vice-Princibal, Miss R. Thomas,
We now leave you to peruse our magazine-this annual pageant of ears and laughter. We also extend our sincere thanks to the Academy of Tamil Culture, Madras, for gra;iously granting us permission to publish an article which appeared in un issue of the “Tamil Culture’, and o Pandit S. Illamurughanar of Uduvil Girl’s School, for readily :omplying with our request for a contribution.
We wish all our readers A Happy 957.

Page 10
PRINCIP,
The year 1956 has been unevent ful in the fact that we have made ni attempts to work on our extensior schemes, although I listed our neces sities in the Torch Bearer of 195 and expressed the hope that 195 would see us make a start on ou long cherished dream of the Hall There is such a sense of unrealit and insecurity that we feel it i better to wait quietly and consoli date our position, since we do no know what is going to happen to ou schools and to education in ou country in general.
Our Science section has beel strengthened and our Science Labo ratories have been fully equipped Science has become very popula and it is now a definite part of ou school life. For the first time w, are presenting five candidates fo the University Entrance Examina tion in Science, this year. Clas room space is also adequate, thoug there is great pressure for Hoste accommodation. We have been urge upon by all that whatever the edu cational policy has in store for us we should go ahead with our Hoste extension, for which we have bough the land adjoining the Hostel
The School has done well both i. work and in extra curricular acti vities. The H. S. C. Science girl went on a study excursion to the Dr. Zone and Hill country and the benefitted a great deal by it. Th film projector, the tape recorder an other audio-visual aids are bein more popular used and it is becom ing a part of the life of the school In October we produced the Tami
6

AL's NOTEf
i
Play 'Ratnavalli' which was a great success and brought in about Rs. 5,000/- for our Building Fund.
There have been a number of changes on the staff during the course of the year. Miss M. Eliezar and Miss P. Kathiresu who had been working in the Lower School left us at the beginning of the year. Both of them are working in schools nearer home. Miss Rita Ayadurai left us in March to be married. Miss P. Nalliah and Miss P. Vallipuram who were trained at Nallur Training College joined us in January to work in the Kindergarten. Miss D, Dharmalingam, an old girl of the school joined us in May. Miss S. Arulanantham from the Government Training College, Maharagama joined us in September. I also wish to express my thanks to Miss T., Perampalam and Miss P. Sathasivam who at various times during the course of the year have helped us in the work of the school. I would also like to take this opportunity of expressing my most sincere thanks to Miss R. Thomas our Vice-Principal and to all members of Staff for their whole hearted loyalty and co-operation at all times and especially during the month I was away from School.
it is with deep regret that I have to record the death of Mrs. Inpam Arumainayagam. She was an old girl of the school and was a teacher here for several years. Her life and work here amongst us will ever be remembered.
In August Miss K. Pathirana left us to find work nearer home, For

Page 11
the last three years we have made Sinhalese a compulsory subject in all classes in the Junior and Senior schools. Miss Pathirana was a resident teacher and identified herself fully with all the activities of the school. I would like and take this opportunity of thanking Miss Pathirana for the excellent co-operation she has so whole heartedly given, We are very sorry that Miss Pathirana had to leave us and that we have decided not to teach Sinhalese as a compulsory or even additional subject. We started teaching Sinhalese in our schools not because we were compelled to by politicians, but because we felt that for the future of our country and for the understanding of the two major communities and for the better appreciation of our cultures, it was essential for us Tamils to know Sinhalese. If only our supposedly far sighted politicians had left us alone, it would have been so much better and this great problem which looms so menacingly over our country would never

have existed.
This report will not be complete without a comment on the change over in the Pre-S. S. C. classes to the Tamil medium. The general standard of English in the PreS. S. C. classes is lower than in the previous years, but we have also found that the girls are doing their
work better in the Tamil medium, since they experience no difficulty in understanding and expression. The staff are able to cope with the change over, but progress is being hindered by the lack of really good text books and by the lack of really good general reading material. The biggest difficulty would be if progressively Tamil is not made the medium of instruction in the University. There again are there enough books and sufficient reading material in the national medium for us to em bark on University education in the vernacular, leave alone the lack of fully qualified and trained staff.
On do
Ia ad
O LOS

Page 12
MRf, ARUMANAYA
August 9th was a day when the who school was hushed in silence because was the day when we heard of the dea of Inpam Arumainayagam better know to us as Inpam Samuel. We knew si had been ill, but the news of her dea shocked us to silence, for we could n get over the thought that Inpam wou not be with us any more.
Inpam has given the best part of h life to Vembadi. Her school life w spent here at Vembadi and after passi the Senior Cambridge Examination s started teaching here. Those who kne Inpam as a school girl will rememb her as one not only interested in scho work but as one who always broug that joy and happiness and zest for li into every activity in which she to part.
I have known Inpam as a colleag who has worked with me for sevel years. She has always been loyal to t School, loyal to her duty, loyal to h fellow teachers and loyal to me. As teacher Inpam was excellent and ind fatigable. She has worked in the Low school as well as in the Senior School a many a girl will always remember t great personal interest she took in eve one of them. There was always fun a enjoyment in her classes and the respe and regard the students had for her, w very great. -
Inpam has worked with the Brown and Guides. She has been a House M. tress, a Staff Secretary and has work on several school committees. If the was anything difficult to be done, it w always to Inpam we went, because knew that she would work untiring and cheerfully to make whatever s undertook a success. As the teacher

GAM-OUR COLLEAGUE
fe
U16
he
e
a le
ver nd he
ry nd
aS
is
charge of Home Science, Inpam has brought many new ideas into the kitchen and the sick room. The new Home Science rooms were planned and furnished by her and as a fitting opening for the new Home Science rooms, she as Secretary of the Jaffna Home Science Association planned very successfully the World Industrial Fair which was held at Vembadi last year.
Inpam's place as a teacher may be filled, but her place as a friend of all will never be filled. She was the confidant and adviser of every one of the staff members as well as the students. Whether the problems be little trivial ones or large imminent ones, she would approach them with the same interest that it was a joy to see her as she tried to help others. Inpam was a friend, faithful and loyal and it is as a friend we shall miss her most.
Inpam identified herself fully with all the christian activities of the church and the School. As a member of the Y. W. C. A., as a choir leader, as a Sunday school teacher, as a Wesely Guilder, as a member of the Methodist Women's Fellowship Inpam contributed a great deal to the school, to the church and to the community.
We cannot understand why God took Inpam in the prime of her life, yet we know and believe that she has done what she wanted to do. We know that she would have heard the welcoming voice of her Lord whom she served so faithfully saying “Well done thou good and faithful servant. Enter Thou into the joy of Thy Lord '.
M. THAMBIAH,
Principal.

Page 13
66 SHE LIVES WITH US NOT JUST TODAY, I
The Late Mrs. Inpan
 

IN MEMORY STILL UT ALWAYS ’ ”
| Arumainayagam

Page 14


Page 15
MRf, ARUMAINAYA
August 9th, 1956, brought with it sad news to Vembadi, some had heard it in the early hours of the morning, but I knew it only after reaching school on that bright-yet mysteriously gloomy morning. Mrs. Arumainayagam-Miss Samuel to all of us-was no more. After her brave struggle with a brief illness, cruel Fate had chosen to remove her from our midst.
I first came to know her as the kind and gentle teacher of Std. III. She was an ideal teacher, excelling in the classroom as well as outside. We always looked forward to her lessons -Tamil, English, Arithmetic, History or Geography, for she made all of them very interesting. What we used to like most was her knack of relating fairy stories and anecdotes. We would listen spell bound while she would lose herself in the world of fairies and elfs. After she joined the Upper School staff as the Home Science teacher, nothing happened at Vembadi-whether it was a play, exhibition, picnic, dinner or luncheon - without Miss Samuel having a hand in it. If there was to be a party in the evening, there would be spread at 2 o'clock numerous varieties of short-eats on the Home Science lab tables, Just one glim pse

GAM-OUR TEACHER
of those eats was enough to make our mouths water,
The keynote of her life was devotion to duty, which she carried out with firmness, tact, hOnesty and impartiality. Her buoyant spirit, readiness to help, and pleasant ways endeared her not only to her pupils but also to everyone of her colleagues. To work with her or under her was always a pleasure, Her ready humour and cheerful smile were-as it were-highly infectious, She was an ardent church worker-a faithful servant of her Master. Outside school hours she occupied herself with social and religious activities. Her unbounded energy and ardent zeal for service made her a busy body, whose help everyone needed and demanded.
Women of her calibre are rare. Vembadi was indeed fortunate to have had her unstinted services for nearly two decades and a half. More than half her lifetime went into the enrichment of the school, where her own education had been shaped. She is no more, but Vembadi will ever remember. She holds a special place in the hearts of all girls who passed under the portals of Vembadi; because-'the memory of a well spent life is Eternal.'
A STUDENT.

Page 16
ANCIENT TAML THE TUDY OF ANCE
Xavier S. T
The contribution that Comparative Education bids fair to make towards the promotion of international understanding and fellowship in this latter half of the twentieth century is similar to the contribution made by Comparative Philology, Compar ative Law, Comparative Religion and Comparative Literature in the last two centuries. There is already the promise of educational Bryces and Montesquieu's classifying and analysing educational institutions o the Western World, but Compar. ative Education opens up yet wide horizons, and these include the evaluation of the ideals, aims and values of educational systems and thought in the ancient world as a whole, and not merely in the secto represented by Graeco-Roman cul ture, It is but natural that the edu cationists of Europe and Americ should be concerned with the well springs of their educational thought but Comparative Education in a era of internationalism has the Op portunity to extend its scope anc purposes both in time and in space Just as research workers in Com parative Education today and Mod ern Year Books of Education woul consider it necessary to includ India, Africa, China, Japan and Indonesia within the range of thei studies and their Surveys, a cultura history of Comparative Education would always remain incomplet without the inclusion of thought it India and China when, for instance
10

LITERATURE AND - NT INDAN EDUCATION
hani Nayagam
: Plato was outlining his Republic 3 and formulating his Laws and Quintilian was instructing students for ; the Roman bar.
European scholarship, particularly that branch of it engaged in hisl torical, cultural and philosophic studies, has been mostly Hellenocentric and Europacentric and has s neglected to a large extent synoptic I and synthesising studies of the World F that belongs to Mankind as a whole. For this restricted world-view the specialist should shoulder much of the blame. Excessive specialisation has resulted in the most restricted meanings applied to "humanism’ and the 'humanities'. The classification of specialists into Egyptologists, Indologists, Sinologists under a general trade-mark "Orientalists' a has not contributed to their acquir- ing respectability on an equal plane with those engaged in classical h scholarship. The narrow outlook - engendered by a certain type of i Hellenocentric scholarship some
times leads to the most startling - and unscientific conclusions, as in
the following passage in which the | author dismisses the consideration of non-Grecian cultures with much the same sweep as Macaulay dismissed the study of Indian liter1 altures,
“We are accustomed' says the author of Paideia, the Ideals of Greek Culture,

Page 17
'' to use the word 'culture not to describe an ideal which only a Hellenocentric world possesses, but in a much more trivial and general sense to denote something inherent in every nation of the world, even the most primitive. We use it for the entire complex of all the ways and expressions of life which characterise any one nation. Thus the word has sunk to mean a simple anthropological concept, not a concept of value, a consciously pursued ideal. In this vague, analogical sense it is permissable to talk of Chinese, Indian, Babylonian, Jewish or Egyptian culture, although none of these nations has a word or an ideal which corresponds to real culture.’ Humanism could hardly be less humanistic, at least not in a world that reads Max Muller and Berridale Keith and Lafcadio Hearne, Ezra Pound and Radhakrishnan. Plato himself would repudiate this branch of humanism, for his liberal education consisted partly in his travels and in his study of institutions of those countries and peoples associated with Hellas. Like the histories of literature and the histories of the world that by-pass the East, even histories of Education forget onehalf the world in spite of their comprehensive titles; and even if they do provide a section or two India and China, they seem to do so to satisfy some qualm of historical conscience or much in the fashion of a sop thrown to an intellectual and cultural Cerberus.
The student of Comparative Education, therefore, has a vast and un

explored field before him, and it is yet possible for him to work as a pioneer in synthesising the world's experience and cultures at given pochs and at given periods of here history. The world is not understood and the achievements of mankind are not understood cxcept "by an appreciation of the intangible, impalpable, spiritual and cultural forces' operating in various parts of the world at given epochs. It comes naturally to persons familiar with Eastern and Western thought to desire that standard works on the History of Secondary Education and the History of Universities and reference books on educational wisdom should include the wisdom of the other half of the world which they tend to neglect. The interplay of international forces and the communication and communion of ideas between peoples of the world may be traced even further than the age of the dolmens, and the deeper we go into history, the more suprising are the common characteristics of a uniform development to be traced among groups divided both in space and in time. The vision of reality, for instance, which dawned upon the thinkers of Greece Snd Asia Minor about the sixth century was not confined to Europe. It was broadly the age of Zarathustra in Persia, of Confucius in China, of the Buddha in India, and of the Hebrew prophets in Palestine. If we go still further, it does not become impossible to trace relationships between the Indus Valley Civilization on the one hand and Sumer, Akad, Egypt and the Aegean Civilization on the other.
Our failure in synthesis arises from the fact that we wish to edu
11

Page 18
cate for international understanding on a curriculum and a literature meant for instruction in nationalism, We have also failed to note that the school is so much dependent on the scholarship of the University, that so long as Scholarship takes a restricted view, education in internationalism and a synthesis of world-knowledge, what should be the twentieth century realisation of the pan-Sophic ideal of an Alexander and a Comenius must remain distant and remote. If the ideal of one world is not to become an empty word, children of different continents should hear not only of Alexander but also of Asoka, not only of Parthenon and the Ara Pacis but also of Anuradhapura and Anghor Wat, Prambanan and Panataran, not only of the Iliad but also of the Ramayana, and the Sillappadikaram.
It is not likely that at some future time it will be possible for the student of Comparative Education to have a synoptic perspective of education thought down the ages. It is stimulating to see how certain ideas and techniques dominate parts of the world, at the same epoch or at different epochs. A comparison of the Indocentric area with the Hellenocentric points to certain dominant factors which show a parallel development across the centuries. There were eras, not necessarily synchronistic, when wondering minstrels and poets were the great educators of the two continents, There were periods when great epics like the Iliad, the Ramayana, the SilappbadiRara in constituted the content of popular education. There were long periods when exegetical works and Commentaries on grammarians,
12

philosophers and poets formed the subject of study and scholarship, University life at Taxila, at Nalanda, post-Christian Athens and at the Mediaeval Universities of Europe offer striking resemblances. Monks and monasteries in India and Ceylon played a similar role to that played by monasticism in the West in spreading learning and preserving the traditional lore. Chantry schools and Cathedral schools find their Eastern counterparts in the educational institutions that were attached to Buddhist and Jain monasteries and Hindu temples. Just as a great missionary movement carried the torch of learning to new peoples and remote places of Europe, a similar movement carried the findian religions and Indian learnings to the many states and peoples of South East Asia. It is instructive to trace how literature, the theatre and the Fine Arts were the media of adult education in both regions. Whole systems of Comparative Education study await the enterprising students that will function as interpreters of one part of the world to another so that men may see human destiny and human thought steady and see them whole. Such vision is an absolute necessity for a world, that needs to understand Asia and her peoples.
Further, these studies become indispensable at this stage of Asian history when countries that have once again achieved independence are searching for the roots of their culture and their beliefs. Few Europeans and Americans are in a position to imagine the extent to which the history, philosophy and culture of these countries as extant before

Page 19
their contact with Europeans is being studied by these nations. There is every indication that educational thought, which in these countries has been mostly European in content during the colonial era, will be modified and altered by the study of the nation's past. It is but proper and natural that while on the one hand they are open to the influences of the outside world, they set up their educational house after their indigenous traditions and in answer to their own social and economic needs. This will secure for them the most natural and organic development. Indian and Ceylonese education during the period of English rule has not been characterised by any great philosophy of education. It has been mainly utilitarian, arising as it did out of administrative needs. If foreign ideas were imported under foreign rule, they were mainly in the domain of methods, not of values, and hence a rethinking of education is observable in all countries which have become independent.
Dr. Nicholas Hans in defining the international scope of Comparative Education says,
** The task is tremendous and can be successfully completed only by team-work of educationists of all countries and international educational agencies. The first step is to study each national system separately in its historical setting and its close connection with the development of national character and culture,’
An attempt should be made to trace in the spirit of team-work that

Doctor Hans has envisaged the eduational thought contained in one of he most ancient literatures of the forld, written by a very ancient eople in a very ancient part of pen1sular India and Ceylon. It is true hat ancient Indian Education has een the subject of a number of tudies by various scholars but like nost studies on India they have been oncerned almost exclusively with Northern India and the ancient sanskrit and Pali literatures. The otion that the Sanskrit and Pali iteratures are fully representative of he entire field of ancient Indian culure is widely prevalent. This view verlooks the fact that an accurate nd complete understanding of Anient India and Ancient Ceylon is Zell nigh impossible without a study f the history and the only remainng literature of the Dravidian lanuage-speaking peoples. On the disinctive and independent culture of he non-Aryan peoples of India and eylon in ancient times and on their importance in the evolution of the omposite culture of India and Ceyon, I prefer to court from nonamil speaking critics, Dr. Suniti Xumar Chatterji in a notable contriution to a new series of volumes on he History of India says:
“When the hypothesis of an Aryan invasion and occupation of India was first proposed some four generatlons ago, it was belie ved that the white-skinned, blue-eyed and golden-haired Aryans, like their kinsmen of Northern Europe, entered India from the plateau of Central Asia, which was then a land of romantic mystery, came to this land of the black-skinned non
13

Page 20
Aryans, made an easy and matter-of-course conquest of them, and imposed upon an inferior race or races their superior religion, culture, and language. It was believed that all the better elements in Hindu religion and culture-its deeper philosophy, its finer literature, its more reasonable organisation, everything in fact which was great and good and noble in it -came from the Aryan as a superior white race; and whatever was dark and lowly and superstitious in Hindu religion and civilization represented only an expression of the suppressed non-Aryan mentality. This view is now being gradually abandoned. It has been generally admitted, particularly after a study of both the bases of Dravidian and Aryan culture through language and through institutions, that the Dravidians contributed a great many ellements of paramount importance in the evolution of Hindu civilization, which is after all (like all other great civilizations) a composite creation, and that in certain matters the Dravidian and A ustric contribution are deeper and more extensive than that of the Aryans. The pre-Aryans of Mohenjodaro and Harappa were certainly in possession of a higher material culture than what the semi-nomadic Aryans could show,
And again:
“By far the most significant elements in the ancient civilization of India as it had evolved
14

by the middle of the first millennium B, C. were contributed by the Dravidians. The Dravidian language groups today are represented by the Telugu (33 m.) the Tamil (28 m. in India, Ceylon and Malaya) the Kannada. (14 m.) the Malayalam (13 m.) and by smaller populations in the Southern part of India and in isolated pockets in Central and North India. These chief Dravidian language groups formed a solid bloc south of the Vindhyas in Ancient India and at least the Tamil area arrested active and intense Aryanisation at the frontiers during the period uuder survey while permitting the inflow of trade and to some extent of religious thought. Their country, their language, their culture and what we have of their literature are different from those of the Rig-Vedic Aryans, Southern India, therefore, especially the Tamil-speaking area, at least up to the period of Pallava ascendancy was not the scene of an ethnic, linguistic, religious, cultural interfusion of Dravidian and Aryan elements, the like of which was vigorous and active in the land roughly north of the Vindhyas. Pa: n : ini whose knowledge of Indian geography is extensive mentions none of these races except the Andhras, and his silence may be taken as an indicatio that his literary contemporaries recognised no linguistic or literary affiliation with the Southern societjes.
The Dravidian speaking peoples of Ancient lindia are best known in history by the kingdom which the Kalingas, the Andras and the Tamils established in the Dekhan and by their overseas trade and colonisation,

Page 21
The Tamil speaking areas being at the southernmost extremity and having other Dravidian Language groups as buffers between Aryavartha and themselves were not open to the non-Dravidian influences that were so active during this period in the Northern and Central parts of India, Ceylon, though in the South and in the pre-Buddhist period for cultural purposes dependant on South India, may have been an exception, since Central Indian inflnences, before the Asokan period could have reached it by sea. This explains how up to the beginnings of the Pallava period (3rd Century A.D.) when strong political forces penetrated the Northern boundaries of Thamilakam (the Tamil land), the Tamil language area enjoyed an autonomy in culture, and how it becomes culturally and historically an independent source and subject of enquiry, I am aware that the term 'cultural autonomy' is misleading and might suggest a complete absence of foreign impact. No culture of civilised people, especially of a sea-faring and commercial people, is ever isolated. But if it be legitimate to speak of Rigvedic culture or Sanskrit culture or Greek culture or Aegean culture as separate autonomous independent cultures, then it is equally ligitimate to speak of the autonomous and independent Tamil culture of the Acedemy or Cankam period.
Our field of enquiry ranges broadly from the third century B.C. to the second century A.D., a period of five centuries to which may be ascribed the corpus of ancient Tamil literature known as literature of the third Academy or Academy literature or

Cankam literature. At the beginning of this epoch itself, during the reign of Chandragupta Maurya and of Asoka, the Tamil states appear independent, well-established governments already possessed of a developed language and a literature and enjoying commercial relations with the Western world and possibly also with the East. The evidence of Megasthenes, it should be remembered, is fragmentary and secondhand, but it is remarkable that of the fragments of his four books preserved for us, those fragments pertaining to the South are valuabe for these witness to Southern political stability and trade. The political stability is confirmed by the second and thirteenth rock edicts of Asoka, from which may be argued that the Tamil kingdoms were independent states with which the Mauryan emperor had established good-will relations.
While Tamil sources of probably a little later date refer to the wealth of the Nandas and the military prowess of the Mauryas, non-Tamil Sources of this period, both Indian and foreign, are evidence of the commercial intercourse between Tamilakam and the Outside World. Endowed as were the Tamil kingdoms with a coastline of more than a thousand miles and with islands in the neighbourhood, the Tamil kingdoms probably developed sea-faring from very early times, a calling in which the Austrics, their predecessors on the Indian peninsula were accom - plished. The pearls of the coasts of Ceylon and the Pandyan kingdom, the soft muslin of Madura, the peacocks, teak, and sandalwood of the western range reached Northern India and the Mediterranean regions,
15

Page 22
and a few Tamil words for export commodities lingered in the Hebre and Greek and Sanskrit tongues indicate the extent of southern tra earlier than Chandragupta Mauri and Megasthenes. The case for independent and developed Tam society at the opening of this epo receives most strength from the i dependent cultured vocabulary a the literary conventions of the ear est Tamil poems extant which arg. a very long period of literary a social culture preceding them. T. absence of direct evidence for t growth of Tamil literature from primitive and earliest stages is 1 indication that these stages did n exist, and it is the function of t critic to attempt reconstructions earlier societies from the availab evidence and from the laws of h man development observable in sin lar societies. When Tamil literatu makes its appearance in history, does so as in a flourishing age letters. But within this literature a flourishing aige are to be found t relics and reminiscences of trib customs and primitive conventio and old forgotten far of things a battles long ago.
In spite of the independent lig thrown by Ancient Tamil literatu on the non-Aryan influences pr valent on the Indian peninsula, 1 non-Tamil speaking scholar appea to have hitherto published any wo which necessitates the study of t entire volume of this literature in original. The reasons for this ne lect are many. The notion point out earlier that Sanskrit literatu along with Pali is representative the totality of Indian thought
16

li
val
itS
widespread both in India and outside of India. Since the Sanskrit language is an important representative of the Indo-European family of languages, it has been a subject of most industrious and laborious scholarship in Europe and America. Its affiliations with Old Iranian, with Greek and Latin, with Baltic and Salvonic, with Hittite and Celtic make it an indispensable study in Western Linguistics. Rig-Vedic literature is the earliest of the literatures of the Indo-European languages and has an importance that can be scarcely attributed to any other literature in the World.
Further, in the field of Indian studies, there is a false assumption that the historic process in India is One of progressive aryanisation of the Indian peninsula, a process, which, according to the same assumption, was complete several centuries before Christ and which did not accept of any exceptions. This assumption is responsible for the ignoring of the Austric and Dravidian constituents of Indian culture and of the process of Dravidisation of the Aryan speaking colonisers and the extent to which Dravidian cultures and languages held the field in Central and Northern India over long periods of time, Scholars like Max Muller and Sylvain Levi did depreciate the 'too exclusive examination of India from the Indo-European stand-point,’” but so far it is only in the field of Linguistics that the non-Aryan elements have received a certain recognition. Pali literature, of course, as the sources for the study of Theravada Buddhism has been consistently examined with Sanskrit in the examina

Page 23
nation of pre-Christian Indian thought, as also the Jaina literature written in the Prakrits.
The study of Sanskrit literature in Europe and even America has been also promoted on the basis of supposititious blood relationship between the Aryans of India and the Aryans of Europe. Max Muller did repudiate in later life the transfer of his linguistic nomenclature to ethnology by saying:
"I have declared again and again that if I say Aryas, I mean neither blood no bones, nor hair, nor skull; I mean simply those who speak an Aryan language o o so e ao To me an ethnologist who speaks of Aryan race, Aryan blood, Aryan eyes and hair, is as great a sinner as a linguist who speaks of a dolichocephalic dictionary or a brachycephalic grammar,'
Nevertheless, among literary men in Germany, and to a lesser extent in other countries, appeals for greater interest in Sanskrit continued to be made on the basis of Aryan racial affinity. These appeals, apart from their false and unscientific basis, ignored the contribution of the nonAryan speakers of India to the development of Sanskrit literature and thought in centuries when the Sanskrit language occupied a position of eminence in the halls of learning all Over India.
The earliest Tamil poetry unlike the earliest Sanskrit poetry is predominently secular and personal poetry. It is not the composition of a sacerdotal caste but of poets of several castes and of different religious and philosophical beliefs. It

is the poetry of a society in which the poet and the artiste played as educative a role as the priest in Rigvedic society. It is a property that is not exclusively, not even predominantly, of kings and princes, but describes the sentiments, emotions and the ordinary life of ordinary people, of the hunters of the hills, the shepherds in the plains, the fisher-folk by the sea and young lovers everywhere. It speaks of valorous kings, of self-sacrificing chieftains. of patriotic mothers, of palaces and cities and of the poor and the lowly. A Even K. A. Nilakanta Sastri, not always a reliable writer on Tamil influence. has had to concede the unique picture of early society portrayed by Ancient Tamil poetry. He says:
“If, as is commonly believed, the colophons embody a tradition, which, apart from the corruptions and losses due to neglect and time, may be accepted as correct, then we must recognise in these poems a quantity of literary evidence of unique value ; because then, no other part of India can be said to provide such sober and realistic pictures of contemporary life and politics as these early Tamil classics furnish."
It is not only as historical sources that these classics are of value. Judgements on various aspects of Ancient India remain incomplete and one-sided because of the ignoring of this ancient literature. The studies of culture and society of Sorokin, of literature by the Chadwicks, of history by Toynbee, of Education by Brubacher and Woody contain in
a 17

Page 24
accurate inferences because they hav been unaware of this literature whic represents literary genres not to b found elsewhere. As a source fo the study of Ancient Indian Educa
o இரத் மறுமலர்ச்சியடைந்து வளர்ந்துவரு நாடகக் கலைக்குத் தன் பங்கை உதவி ஆதரவளிப்பதில் யாழ்ப்பாணம் என்றுே தவறுவதில்லை. அதிலுங் குறிப்பாக இ குள்ள கல்விநிலையங்கள் பல இக்கலையி: மீது கொண்டிருக்கும் ஆர்வமானது பெ மை கொள்ளக்கூடிய தன்மையில் அமை திருக்கிற தெனலாம். சமீபத்தில் வேம்ப மகளிர் கல்லூரி மாண விக ள் நடித் * இரத்னவளி' யென்ற நாடகத்தை பார்த்துப் பெருமையடைந்தவர்கள் இக் அபிப்பிராயத்தை ஆட்சேபிக்கவே மு யாது. நாடகக்கலையின் நற் பண்புகளுக்கு பங்கமேற்படாத வகையிற் சுவைமிக்க ஒ( விருந்தாக அமைந்திருந்த அந்த நாடக இர சிகர் உள்ளங்களிற் குதூகலத்,ை ஊட்டியதில் வி யப் பெது வு மே யில் ை சென்ற 6-10-56 சனிக்கிழமை மா? யாழ்ப்பாண நகர மண்டபத்தில் அதனை கண்டின்புறும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடை திதி
இரத்னவளி நாடகம் இ சி க களுக்குப் புதிய தொன்றல்ல. 97 TIL J. தமிழ்நாடக ஆசிரியர் ராவ்பகதூர் ப. ச பந்த முதலியாரால் எழுதப்பட்ட அங் நாடகத்தை, அர்த்தமற்ற அடுக்குத்தெ டர் வசன நாடகங்கள் பல மலிந்த இக்க லத்திலும், பார்த்து மகிழக்கூடிய ஒ( சந்தர்ப்பத்தைத் தந்த அக்கல்லூரி வாகிகளை நிச்சயம் பாராட்டத்தான் வேை டும். நாடகத்தின் ஒவ்வொரு அம்சமு தனிச் சிறப்புப்பெற்று விளங்கியதெனலா ! ஒவ்வொரு நடிகையும் தத்தம்பாத்திர களை உணர்ந்து அப்பாத்திரங்களோடு ஒன் நடித்தார்கள், வாசவதத்தையாக நடித் லீலா கங்தை யாவும், இரத்னவளியா நடித்த ஞானம்பாளும் குறிப்பிடத்தக் வர்கள். மற்ற யாரை மறந்தாலும் அசட்
18

tion, it offers unplumbed depths and unchartered seas.
[Rebrinted from the “Ta mil Cultureʼ by
the kind courtesy of the Academy of Tamil Culturel, Madras).
னு வளி '
D
அண்ணன் பாப்ாவியனையும் அவன் தம்பி டமா சவ்யனையும் இலகுவில் மறந்துவிட வே முடியாது. வசனங்கள் இயற்கையாகவும் அர்த்த புஷ்டியோடும் அமைந்திருந்தன. இடையிடையே நகைச்சுவைக்கும் குறை வில்லை. ஆனல், சிலர் வசனங்களைப் பேசும் போது பதச்சிதைவைப்பற்றிக் கவனிக்கவே uదుడి).
இந்த நாடகத்துக்கிடையே அற்புத நடன நாட்டிய நிகழ்ச்சிகள் இடம்பெற் றிருந்தபோதிலும் அவை அளவுக்குமிஞ்சி விட்டன போன்ற உணர்ச்சியையும் ஏற்படுத் தின. இந்தவகையில் வசந்தவிழாவைக் குறிப்பிடலாம். இந் நடன நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்தின்புறும் வகையில் அமைந்திருந்த கலைஞர் திரு. ஏ. சுப்பையாவைப் பாராட் டத்தான் வேண்டும், இசைப்பகுதியைச் செல்வி பரம், சுவைகுன்ருத வகையிற் கவனித்திருந்தார். பாடல்கள் அளவாக வும் பொருத்தமான இடங்களிலும் அமைக் கப்பட்டிருந்தமை பெரும் ஆறுதலைத்தக் #go
காட்சி சோடினைகளைப் பொறுத்த வரை நாடக நிர்வாகிகள் முக்கியகவனம் செலுத்தியிருந்தார்கள். இல்லாவிட்டால் இயற்கையான ஒரு நந்தவனத்தையோ, உயிர்ப் புருக்களையோ நாம் எப்படி அங்கு காணமுடியும். ஒவ்வொரு காட்சியும் அமைப்புமுறை பெற்று விளங்கியது.
மொத்தத்தில் இந்தநாடகம் உன்னத மான ஒரு கலாநிகழ்ச்சியாக அமைந்தமை குறித்துச் செல்வி ஆர். சாமுவேல் அவர் களும், அனைவருக்கும் ஒரு குருபோல விளங்கித் தமது ஆலோசனைகளைக் கூறி வங்த கலையரசு கே. சொர்ணலிங்கம் அவர் களும் பெருமைப்படலாம்.
-8 இரசிகன் ?

Page 25
* உன்னுலே
நான். உee see என் குலே
நீ."
காதலும் கல் ... ...... And they live
 
 

Court Jesting - the long and the short of it
யாணமும் 'd happily ever after

Page 26


Page 27
OUR STAGE SUCCE
* ஏலேலோ. Fisherfolk Dance
ன பூை
ன் மன்மது
The King En Rou
 
 

SS - 66 RATNAVALI. '
.ஐலசா. ! "
their cares away
(3 g rrafer ? ”
ஜயைப் போய் பார் te to the Queen

Page 28


Page 29
THE TORM (
In this age of dying imperialism, we yet see certain countries trying to stir up national feeling in an effort to preserve the last remnants of their imperial glory. Britain, under Sir Anthony Eden seems to be one of this collection of imperialist fossils. The Suez Canal dispute has turned out to be the occasion of the worst blunders that Britain has committed in recent times.
The Suez Canal, which meanders through Egyptain soil, was built by a French engineer. It was later sold by a bankrupt Egyptain Khedive, to England. Disraeli, shrewd politician that he was, somehow managed to roll up the money the Khedive demanded. And since then the major shares in the Suez Canal Company have been owned by Britain and thus she has been appropriating a lion's share of the colossal profits. This arrangement is to expire in a few years' time. Meanwhile, Egypt gained her independence, pushed out the careless and frivolous King Farouk and finally made Colonel Nasser her leader-and then started the trouble,
Colonel Nasser has always said that his chief aim was to make Egypt economically invulnerable. And in accordance with this aim he proposed building the Aswan Dam across the Nile. This dam, when it is completed will not only provide water for Egypt's cotton and wheat fields, but will also prevent the Nile's devastating floods. Egypt asked for American aid and Dulles and his foreign office experts agreed to give it. But U. S. A. suddenly became suspicious
( t
t

OVER TUEZ
of Nasser's political leanings. And the cotton magnates of the Mississippi started pulling strings at Washington. For Egyptian cotton would provide strong competition for American cotton. The result of all hese man Oevres was that America suddenly refused to help Nasser to Duild the dam. In retaliation Nasser nationalised the Canal, saying that he would utilise its profits to comolete the Aswan project.
The British government was obriously shaken. The Premier withrew all foreign pilots from the canal zone, but traffic went on all the same. So he summoned a confer2nce of 22 nations at London, but lid not invite Egypt. Britain suggested international control of the canal and this suggestion was accept'd by some countries. But what Sir Anthony Eden did not realise at the beginning itself was that there was no purpose in calling a Conference without hearing the views of the :ountry most involved - namely, Egypt. So the Australian Premier, Mr. Menzies was sent as a mediator O convey the decisions of the conerence to Colonel Nasser. But the :omplainant refused to consider the mediator’s suggestions and the meditor refused to consider the complainant’s suggestions. And negotiaions between Egypt and England ame to a brief halt.
Then Britain started making things lifficult for Egypt. All foreign pilots left Egypt and traffic through he Canal was increased by the vestern countries. Egyptain pilots vere expected to flounder and fall
19

Page 30
before this barrage of traffic. An other provocation was the establish ment of the Users’ Association. AfroAsian nations vehemently protested against this arbitrary gesture, on the part of the British government, Rajaji denounced it by pointing out an example - will Britain tolerate it if we formed a Users' Association, to gain control of the Thames river ? After all the whole world uses it - he said. But the British Premier refused to see reason, while U. S. A. slowly started backing out of the rumpuS.
While the Suez question was be. ing thrashed out at the United Nations, Israel pounced on Egyptian territory. And Anglo-French troops barged into Egypt from the West in support of lisrael. The world was stunned by this unexpected military action. Before the U. N. could rub its eyes and look properly, AngloFrench troops had reached the Canal zone. World opinion hammered hard on the ears of the UN O and it acted promptly. Its call for ceasefire was not ignored by Britain,
THE REFUGEE
It was one of the dark days of June 1956. I was lying in an easy chair in my verandah thinking...... thinking about the fate of the hundreds of Tamils who had been robbed of thei possessions and hounded like dogs from Colombo, Gal Oya and many other places, where some had beer even born and bred. I thought o' the many shops that had been lootec and even razed to the ground by
20

France and Israel, but all three nations refused to withdraw from the territory they had occupied in Egypt. The U N's ultimatum Went unheeded and, at the time of writing UN police forces are marching into Egypt to force the foreigners to leave the country.
Israel's aggression and AngloFrench action were timed so well, that the world suspects previous collusion between the three countries. This storm over Suez has united the Arab world and even Asia against Britain. The British Commonwealth almost came to its breaking point. But it is never too late to mend. And this the world knows -that the British Labour Party and a great section of the British have condemned, in no uncertain terms, their government's military action in Egypt. In their high mindedness and reason lies the hope of the British Commonwealth,
SIVAMBIKAI SATFIASIVAM,
H. S. C. 1st Year (Arts)
FROM GAL OYA
fire; of the families that had lost their bread-winners; of the men who had lost their jobs and saw no means of earning a living, even in their home towns.........
Soft footsteps behind me disturbed the train of my thoughts, I turned... ... and went cold with fright, No... it wasnt a ghost. . . . . . it was a living ghost......the living ghost of a once beautiful girl. She was clad in a

Page 31
Saree that had seen better days. Big black eyes stared from a white bony face. There were no tears in her eyes but I could see that they reflected some immeasurable grief. I don't know why, but I was frightened. I tried to call for my mother but no sound came from my dry lips. I tried to get up but the girl stepped forward and pushed me back into the chair, I thought she was mad and in sheer fright covered my face with a cushion. A thin long arm reached for the cushion and threw it into the garden.
I knew that she had read my thoughts. She began to speak "Don't be frightened' she said, "I am no mad woman, No... . . . perhaps I am mad, but only mad with grief. I came here because I was hungry, If you stop being scared and give me a chair, I shall tell you my story.'
Í nervously pushed a chair towards her and she sat down. "My name is Ranjini. I am the only daughter of a doctor. I graduated in India this year and I was living with my parents in Gall Oya, My father was liked by both the Tamils and the Sinhalese, but we Tamils saw a change in the attitude of the Sinhalese, soon after the general elections. We thought it was temporary. Nos anti-Tamil feelings broke out in all their ferocity soon after June 5th. In Colombo unarmed Satyagrahis were beaten up by cowards in public. But in Gal Oya, what happened in public was nothing compared to what was done in secret.
Murderers, thieves, convicts, rowdies, thugs-these were the type of people who had been encroaching

nto the Tamil area for years. All heir criminal instincts came out in ull force during the anti-Tamil riots hat followed June 5th. Women rere molested. Children were cut p like chickens, Men on duty were bused and stoned, Those who lockil themselves up were starved. hose who ventured out were asaulted. Well, you must have heard verything. Il donto want to say much bout what happened during those aw terrible days, Because... because only pains me beyond belief. But his I must tell you-my parents too ell victims to a kris-knife. I esaped through the kindness of some eighbours. But I lost everything hat I possessed except the clothes n my back. I lost track of my 'iends and wandered away somehere. The wails of women and hildren rent the air, I could not ear it. A feeling of bitterness and atred welled up within me...... I anted to kill myself......but I was o proud to do so. And God came my aid. The Tamil exodus had egun-and someone gave me a lift ll Chavakachcheri. It was all like dream to me. Only after I was ift alone again that I came back to ality with a terrible shock. Only hen I realised that my mother... my ther... had left me forever. Destiute, I thought and opened my
enched fingers...... no...I had no Oney . . . . . and I wanted to go to ly uncle...... to Kayts. And I walk
d all the way to town. Your house boked inviting so I walked in' She opped and looked straight into my yes. "No...,’ she said, “Don’t pity le...... I know of many who walked ll the way to Elephant Pass; of any who fell by the wayside; of
21

Page 32
many who were lost in the forest of Gal Oya; of many who died through starvation and grief.'
She was crying. I hung my head because tears came to my eyes and I could'nt control them. I thought of all those who must have suffered this and more. I thought of the inhuman devils who had caused all this. And I thought of God... God who allowed such miseries to happen.
A silence enveloped us--a silence broken only by the girl's bitter sobs. Suddenly she wiped her eyes and spoke in a steady voice. "'Give me some food' she said “I am hungry, And some money for bus fare. I want to go to Kayts.'
THE MAPER
The world has been shak Of two rival powers that Egypt was startled by Ar While Hungary exploded
These imperial camps are To Independent countries
The lesson to be drawn f Is that Afrasia must be sel What strength it has is it That we know as far as H. And even little Ceylon in
Is re-doubling her efforts
The world will now sigh At the “cease-fire' though i That Anglo-French agressi Unless troops are withdra Let us hope at this seaso We can sing “Glory to C
22

She ate what I gave her, took my money, thanked me and walked out without another word. At the gate she turned abruptly, and said “I may be only a woman but I will take vengeance on the race that persecuted my people. One day my mother tongue shall stand supreme over the Sinhalese language.' Her determination seemed to give her new strength. 'Poor child of the Thamil Nad'? I thought, as she slowly disappeared from my view'
GUNADEVI AIYADURAI,
Prep. S. S. C. 'A'
AILI MAENACE
en with aggressive acts,
broke U. N. Pacts, glo-French invasion, against Russian domination,
a potential menace, and even to us. rom recent events, f-sufficient, s moral force, listory goes, this emergency,
at self-sufficiency, with relief, t’s hard to believe, on is completely checked, wn peace will be wrecked, n of peace and good will, iod' for preventing all ill,
VINODINI CANAGASABAI,
H. S. C.-I (Arts)

Page 33
I MET A MITTI)
However much I tried I could not sleep. I was all alone inside a first class compartment, safely locked away. I rolled from one side of the berth to another... . . . O. . . . e. D I could not sleep. So I stretched back listening to the tired breathing of the Yalpanam Express.
In the stillness of the night I heard the soft click of the door. Hadn't I locked it? Yes I had-but to my amazement a man in a long white coat walked in. I sat up and clutched my pillow... . . . I tried to scream, but I couldn't. Cold with fear I somehow managed to switch on the berth light.
What I saw made me shut my eyes and wish I was dead. Yes, it was a ghost...... an ugly creature, but he was well dressed and under his long white coat I saw a tweed suit. But his face......Oh my God ......his face......I cannot describe it 尊 @ @ • @ @ it was so distorted and inhuman. I looked down at his feet. He wore shoes but his feet did not touch the ground
I shut my eyes. . . . . . ye S. . . . . . I shut them tight and prayed. . . . . . prayed as I had never done before. And then he spoke, 'Look at me!' he said, and I looked, “Don’t be frightened. I am Jason Artuk', 'JASON ARTUK ' I cried, unable to believe my eyes. Yes it was he. I had seen his picture. He was the famous scientist who had invented a rocket and mysteriously disappeared with it some years ago. I had always been crazy over rockets and one of my life's ambitions had been to meet this wonderful man, His death had

NG TCIENTAT
been a blow to me. But here I was -face to face with his Ghost
My fear vanished into thin air, “where did you disappear?' I asked 'sit down and tell me your story'. 'That's exactly why I came here', he said, and sat on the seat opposite me. And this is the incredible story he told me.
“You know all about my rocket, I was testing it one day with the Dxygen mask around my head, when something went wrong with the power switch and the rocket took off with me in it. It shot through space to a planet named “Volga', with three moons'. 'Three moons ' I 2xclaimed incredulous, 'Yes' he continued, it had three moons and a wonderful Crystal Lake I fought valiantly against the planet's gravity pull, but I failed and crashed......... crashed to the ground on the planet “Volga”.
When I opened my eyes I found myself lying on an unbelievably soft bed. A nurse was sitting beside me, and feeling my arms. “Hello 1 she said, when I opened my eyes, “Are you alright P How smooth your flesh is she continued, 'Its like a bird's feather'.
I looked at her well, and then I realised...'... that she was a ROBOT Yes, they were all robots on that planet. They were ugly to look at but very, very clever and industrious, They ate a few tiny pills a daylittle red pills and all their merry making was done around the Crystal Lake, I lived with them and somehow adapted myself to their way of life. I met a girl called Clio. Her
23

Page 34
interests and mine were the sa and so we fell in love. But it is the type of love you see on Eal It is more of an intellectual partir ship. She opened for me a w vista of hitherto unknown knowled I saw many miraculous things. C was the Diamond mountain, with peaks spitting out huge diamon She took me to the Crystal Lake I thought there was water in it : rushed towards it. But what di See . . . . . . not water. . . . . . only gla un breakable glass. As the days w by I longed for the Earth's food : Earth's water. But I had no was leaving the planet.
In desperation I begged Clic help me. So she took me to w seemed the end of the planet ; showed me a big bush growing th At the tip of each leaf was a lov round seed, red in colour. C pointed to it and disappeared. T seeds looked so tempting that I them, one at first, and th by handfulls, Oh my go ness, their taste! What a wondel taste. It was like the very nec of heaven When I had appea my hunger, I felt some change my body. A streak of lightn seemed to pass through my bo
OH, THO
How lonely, how uninterest I and how different life would b we had no neighbours, They make or mar the life of every fam We need them and they need We help them and they help They can be our bankers, our mo lenders, our lovers, our heartbreak and in short they can be everyth
24

not
odrful tar sed 2 in Iing eS
and in the wink of an eyelid I changed into a gelatinous tranparent
a SS, Before I could look at myself properly, a funny-looking rocket whizzed down and settled on the ground in front of me. I instinctively jumped into it-and what do you think I found inside? A suit of clothes, this long coat and a pair of shoes, I wore them as the rocket shot through space. It landed on this train and I jumped in and met you'.
His face bore the marks of a great tribulation. I felt sorry for him and asked him whether he would like to eat something. 'No' he said “I don't feel hungry now. I only want to circle the Earth and go back to Volga, Clio is waiting for me there' with that he left me......he vanished as mysteriously as he had come in.
I couldn't believe it... . . . I couldn't believe what my eyes had seen and what my ears had heard, I pinched myself to see whether I was dreaming. No, I wasn't. It was true...... then......a feeling of fatigue came over me and I lay back on the sheets ......and fell asleep.
RAJESWARY SUBRAMANIAM,
Prep. S. S. C. 'A'
TE NEGEHBOURT
ing e if
Ca ily.
USe
US,
ney
KeS ing
for better for worse, in sickness and in health' till death or transfer could us part.
How we wish our neighbours could be just what we want them to be, but oh no-that very story we wanted only ourselves to know, they must know and they will know iteven at the cost of a laborious cross

Page 35
examination. Our wrongs even though they be exactly like their very own, seem bigger, blacker and bolder and by the time the furthest neighbour gets to know it they do not seem to be ours-yet ours they are-oh those neighbours, they are the gossippiest gossips in the world. 'Good gracious, have you heard of Mr. & Mrs. So and so our neighbour whispers and then after solemnly promising not to let even her husband know of it she goes her way, but the very next person she meets she relates the story to, and very soon the story about Mr. & Mrs. So and so becomes the main topic of discussion at bed time and at coffee time.
If only our neighbours were like the neighbours of old or of whom we read in books who followed the Lord's commandment of 'love thy neighbour as thyself ' to the very letter of the law, what a different place the neighbourhood will be. For they helped their neighbours when help was needed and then went back into their homes and minded their own business.
Our joys, our sorrows, our pains, our pleasures all seem to be theirs as well and they snare us into relating juicy bits of gossip and then they do the Judas to us.
If only our cabinet ministers could make laws to punish bad neighbours there would never be this blight called domestic wars. It is only then that our neighbours would realise that they should not get our servants to run their er rands or do their work and if the servants are busy, that they should not walk out

of our house threatening to “tell that story to everyone', for refusing the help of the servant. Only then they will realise that what is ours is alWay S Our S.
Oh I those neighbours, they can be most annoying at times but they are a necessary evil and so we have to put up with them. Just forget to tell them of the new arrival in the family or the latest marriage proposal and oh, how they behave. It is our life that is the centre of their blinking attention not theirs.
And ugh that bustling matron next door has the knack of sailing into the house when you are at your buisiest-hunting for the husband's buckle, or the daughters ribbon, or the son's socks, or when you are hurriedly trying to see that lunch is cooked and ready-there she plants herself following your every action, with a curling lip and wrinkling nose. Her eyes shifting all over to note every detail- and then she has all she wants, to make her deductions, to weave her stories around and adequately equip herself for the next sensational gossip session.
No suggestive silence or Mono. syllabic replies unnerve or discourage her from inflicting her pressure on you. After putting the most personal impertinent questions, she goes back home with that self-satisfied feeling of having done her duty. Oh I those neighbours.
I hope I have not been too harsh in my opinion of my neighbours, I only hope I am as good a neighbour as my neighbours wish me to be.
VINODINI CANAGASABAI,
H, S. C.-I. (Arts).
25

Page 36
THE CEYLON
The poet sang “Breathes there the man with soul so dead, Who never to himself hath said, This is my own, my native land l'
Everyone should have a passionate attachment for the land of his birth. This is one of the requisites of a good citizen. Progress all along the line should be the aim of every country and of every nation. When Asian countries are taking great strides in political and economic progress, Ceylon cannot simply look on. This process of development should accelerate if Ceylon is to become what I would like it to be.
Ceylon in the first place must be united. But it is now torn asunder with communal hatred, prejudice and misunderstandings. Our own political leaders forget that the strength of the majority lies in the good will of the minority.
The “ Sinhalese Only o bill ha: brought about a cleavage betweer the Tamils and the Sinhalese. The English Language which is the key to the world's best thought and knowledge, the language of Shakes. peare and Milton should occupy a least the position of a second langu age. Tamil must be given its prope: place-Parity of status with the Sin halese Language.
A false and crude sense of Nation alism is discouraging foreign invest ments. A country like Ceylon need such investments to improve he economic standard in industry agriculture and trade. A mutua give and take policy should exist. would wish my country to encour
26

I would LIKE
age foreign investments till economic Independence is achieved.
Greater care should be taken towards the health of the people. Tuberculosis, Hook w Or m and Malaria are taking a great toll, all due to Malnutrition. Milk consumption per head of the Ceylonese is amongst the lowest among the civil
could produce a much sturdier race, men and women of fine physique, capable of defending its shores against foreign aggressors.
An Indian statesman had said seventy years ago that he longed for the day when Indian ships made by Indian hands in Indian shipyards, would steam into New York and London, Ceylon cannot hope for a better ideal in shipping than this.
Religious animosities, the products of poor culture must end. The Buddhist Commission's Report is a pathetic revelation of a poor conception of religious liberty and tolerance, Ceylon for the Buddhists appears to be their war cry. It should be Ceylon for the Ceylonese instead. Else our political Independence would have no meaning.
Education is a lever to raise a nation. Whether it be in English or the mother tongue it must be education in the real sense of the word -not merely a process of passing exams. Education must develop a thirst for knowledge. Only then it could be called by that name.
Then Ceylon would be a land worth living in. It will be a home and-not merely a house, to every

Page 37
man and woman of the soil. Every citizen will have a roof above his head, food to appease his hunger, and clothes to cover his body. Peace and contentment will reign in the land. Ceylon can then proudly
THE WOE OF A
Five Glowing Candles on the birth days cake and it's time to leave home for school, To wake up early and pack off to school is the first woe of every school girl. To find a place in the class-room to find a friend among the many new faces, to obey the teachers commands and to handle those things called books... books instead of toys fo wear those white uniforms instead of pretty coloured frocks is, to say the least, most disheartening, Mid all these, the term finishes and the happy holidays begin.
Time for school to re-open... Oh So soon again. It's time to struggle through the business of collecting books and uniforms and all the other things that go with school life. Weeks, months, terms and years go by and the school girl climbs the ladder of classes. This is one of the most terrible of the woes of a school girl. Promotion exams, the staff meet and then-the painful wait in the classes and the corridors -for the results. The last day of the third term-and some hug pillars and cry their hearts out while some jump for joy.
But Oh No passing exams is'nt enough. Little ladies must learn to sew and so with needle, thread

take her place in the Parliament of man, and in the Federation that is to COme,
PATHIMINI THAMBIRAJAH Prep. S.S.C.-A.
CHOOL GRL
and cloth begins the march to the home science labs. Little messy fingers trying to keep the thread and cloth from turning brown with sweat and dirt. The teacher looks at the specimens and bellows her throat hoarse. The end of the year and the teacher gets excited-needlework inspection, she says. And so begins the long round of evening classes and Saturday classes. Sewing ...sewing ...sewing like our grandmothers at home, Oh! the woes of a school girl.
Further up the ladder and its time to become disorder-mark conscious, The teacher on the one hand and the house-captain on the other What a miserable mess! And yet it seems hard to keep out of these booby traps. The next General Assembly-and the names of the disorder. mark victims are read out and if you are one you wish the earth would open up and swallow y Olu.
Another promotion and then the experience of getting strings of zeros for Arithmetic. The teacher's red pencil travels right through the page and at the end of it a big zero stares you in the face. You may squeeze your brains out but no-you are never rewarded for your efforts.
27

Page 38
Living in the school hostel is a additional woe. Bells... bells... bell
—you have to live by them. Yo wake by them, you wash by the you eat by them, you cram by them you sleep by them. --Oh those bells Your hungry stomach, your home sick heart; Saturday with its bat problems. Sunday with its marcl to church and the never endin
week-days.
“Time and tide wait for no man and soon the time comes when there's just one year of school lif left. The last year in school.. "seniors ! seniors! set an example or "Disgraceful!. What will the younger children think?" Seem to
MOONRISE OV
Deep in Heaven's The lofty peak it It's brow suffused lt draws one high High above the s Or resting still or The careless clou Chasing one anot
In sultry breeze t
While nature in l The breeze in ke And rain drops g
Now through the The flitting breez The fiery chariot In which Diana d

1 echoe all round. No mischief, laden 3 with responsibility, trying to sup1 press many a giggle, spending the
evenings working for the school, for the house, and for associations. No sleep... working hard for the final
exam and then the last day comes 1 with tear filled eyes we say goodi bye to those whom we loved and
to those who shaped our educational
destinies. For, by that time, past
· woes are forgotten and only the
happy memories remain. We walk out through the portals of our Alma Mater wondering what life has to hold for us in the future.
RATNAMALAR DANFORTH,
Prep. S. S. C.-B.
UY
1
)
)
ER ADAM'S PEAK
E cloudy bowl s crown inurns, a in crimson flush - in rain and slush. hiv'ring leaves
climbing cliffs, ds do seem to play her gay.
he pilgrim toils nushed silence waits, ener eddies whirl
listen on grass like peals.
silv'ry fleecy veil es lightly draw all aglow raws her bow.
FOGASAROJINI SUBRAMANIAM,
S, S. C. “C”

Page 39
BU《
Bugs they are a menace, a curse Where they come from one never knows: where they go to-why they never go They squeeze themselves into the finest crevices, they make their circuits when you are anxiously cramming for a test. They feed on you when you roll into bed. Well, in short, once bugs make a stronghold of your class-room or hostel dormitory, they are just as bad or even worse than the rats that once infested Hamelin Town.
Bugs! Oh they are a nuisancel In the study room, when you are furiously cramming for an exam, they bite you and you reach the height of annoyance. Half your time is spent in killing these bugs. Oh there the smell and there's nothing you can do but hold a handkerchief to your nose and wish that you knew the Yoga practice of not breathing for long periods.
The dinner bell rings-and the best dinner for many months is spread out on the Table. You lick your lips and eagerly wait for Grace to be sung. After it's over you sit down to do full justice to the food and yourself But oh while you are eating the food sombody starts dining on your blood. B-u-g-s they are here again. You see a specimen move clum sily down your legsand whiff your appetite vanishes.
B-u-g-s they have disturbed your studies, they have spoilt your dinner, seems that they will not trouble you any in Ore.
You make your bed and even when you are at it your head starts nodding. So you just fall plop into

S T
bed and soon you are dreaming about probable exam questions. But somebody spoils your dream - yes, the bugs-they circuit about on the sheet, the pillow and also on you. Most of the dorm girls will be sleeping. You bristle with anger to find that you are the only person being tortured, but oh no one two, three heads shoot up in the darkness, One by one all get up with the chorus *O-O-O-H bugs ' so in ebody switches the light on and all twelve of us in the dormitory are up and awake killing bugs... bugs... bugs A thud here and a bang there is proof that a large scale massacre of bugs is under way.
The minutes tick by and no one notices the door opening on its silent hinges ... “ A dark face pops in and a commotion breaks out in the room. Yes the matron has come Some dash for their dressing gowns. Some fall over the bed in their panic and some make flying leaps for their beds. The lighter ones make it, the middling ones bounce out of the beds and the heavier ones end up under them The matron does not move, She stands straight and grim in the doorway too sleepy to make a long speech, so the usual lecture is mercifully shortened. The door closes behind her and those who are under the beds scramble out. We make our beds for the second time and fall asleep in a room stinking with dead bugs.
In the class room they are there once again. The teachers scold you when you move restlessly in your seat, You can never convince any
29

Page 40
teacher that the chairs are infest with bugs, till they see it with the
OWn eyes.
One day, two years ag
in walked our class teacher looki harassed and thin. Before we finis ed the 'good' part of our 'god morning' she pounced on us sayir "Girls take out your chairs and fir
30
THE "DP
S. S. C. D'' the Di Is a really naughty s. Our "gurus" may sa Yet I'm sure we are Our teacher is always But I am afraid I've
That all of us have l Each day's disaster C Friends Saro and Siv They've beaten us al Rajes, Gnana, Malat For their complexion Indra, Atpu, Karuna
But they’ve got an av Edna and Savitri are The piano does stand Jeya and Chandra ou Are sure of several B Janaki the James HC Is a member of a loft And the rest of us a
Rarely do show our

:d see what you are breeding ' We ir were puzzled at first but soon it o, came to us in a flash. We heaved our ng chairs out to clean them. And h- the bugs came out in single file
JEYA RICHARDS, St S. S. C., “A'
OMA ' CLAJy
ploma” class you see et of twenty three, y that we are a bother good some way or other. ; nice and gay got to say, earnt to trace on her morning face; a are sprinters rare l in sports by far, hi-stage stars fair
they really do care, are clever little dames version for outdoor games,
always singing their regular banging, ur Tamil Pandits 's and credits, neyman’ of our form y H. S. C. dorm, mischievous lot rue colours out.
INDRA NIE CANAGASINGAM,
S S C “D’

Page 41
ADVENTURE ON AN
It was in the year 1955 that I left fi
my village, and joined Captain Cook is On a sea voyage. The ship was st
bound to the North of West-Indies, b:
I slipped from Captain Cook and cc
went into an unknown island in da search of his treasure.
the water I saw giant crabs, crocs the man-eaters and many others.
tall grasses and walked up to a mountain. After going about fifty
treasure was being buried.
As I proceeded into the jungle I slipped and fell into a river. In S,
So I was very careful. I reached the other side safely. Further up in the jungle I sought the cover of some f.
yards I located Cook and his party. E. I spotted the exact place where the ch
I saw Cook's party at a distance fo with Swaying lanterns, Slowly fol - ic lowing their trail I heard gun-shots, in Cook left the place with the lantern pe and disappeared in the darkness. As of
the light winked its way out of sight, th I began to consider my precarious I position. How should I spend the all night?
Then across my mind flashed a
recollection of Robinson Crusoe's
My FIRT DAY
With mixed thoughts of joy and fe sorrow, fear and anticipation, I en- in tered the gates of Vembadi, wonder- "( ing what this school would mean to w
II) e. of
After being ushered to the office, cl. I had to wait for one painful hour. m When the Principal sent word for
me her smile as I entered drew my w;

UNKNOWN IfLAND
rst night alone on an unknown land. I found a thick tree with out branches, climbed up to the ase of a fork and making myself as
Dmfortable as I could, dozed until
a W.
Next morning I glanced at the ave where Cook buried the treasure, Ome members of his crew lay dead h the ground in various attitudes; varming over and around them in uge brown and yellow masses were andreds of giant crabs. It was a ightful spectacle-impossible to deribe. Ahead of me I Saw water. I as really on the bank of a stream. ar away I heard strange voices. In e darkness there was a shapeless ass coming to life. Suddenly my ot slipped and I plunged into the y-cold water. The black shapes
the water Were Crocodiles. Desrately I was swimming for the pposite bank. In another second e crocodils will be at my feetscreamed, and got up-It was, after l, only a dream.
LAKSHI MI BALASINGHAM,
Form III A.
IN VE AMABAD
ars away quickly. After questiong me she directed me to the J. S. C. C’ Class, I followed the clerk ith my heart beating at the thought a new class. As I entered the ass-room, the teacher welcomed e nicely and showed me my seat.
The girls all stared at me as if I as a negro who had come out of
31.

Page 42
the jungles of Africa. They coul not speak aloud as the teacher wa seated there. But they were whis pering. One said, “Look at he hair-style ' The next said, 'Loc at her uniform-sleeveless and with deep neck.' 'She seems to be stuck up thing not turning eve once' was another remark passe on me. Then the girl who hear my name whispered to her neigh bour, “Oh I hope she is not Sinhalese-if so Miss Pathirana sure to favour her’. The remarl made me think of running back my old school.
The bell rang-It was the inte val. The girls surrounded me ar poured me with questions, “Whi is your name”? “Are you a Sinh lese”? “How old are you” ? I an wered in English. They winked each other and then one asked m “Do you know Tamil? I said, 'Yes ''Then talk in Tamil', was her r ply. I being in a Jaffna school f
asem
A HOU.
After a tiresome day, I relaxe rather early in the night on my be I was fast asleep, when I was su denly a wakened by cries of, ‘‘Fir Fire’
I jumped out of bed and ra to the street, and what did I see Thick clouds of fire on the stree And in the place where the hous stood, long tongues of golden flam A big crowd had already collecte on the street.. All were trying to pt out the fire. Some were throwir
32

the first time did not know what to do,
Then a group of girls appeared in the corridor and made me sing. Then they said that a new girl's duty was to salute a prefect. So I saluted the first prefect I met, You can imagine what a fool I would have looked in her eyes.
I would have been like a fish out of water all day long had I not met an old friend of mine. In the afternoon the Principal called me and told me that I had been put in the J. S. C. 'A' Class. Those girls welcomed me calmly.
Thus the first day ended. I gladly went home in the evening. Now whenever I pass the old C. L. S. block my thoughts race back to the first day when the girls took me there saying that was the Art Room. These are my first experiences in V embadi.
MALINI SABARATNAM,
J. S. C. 'B'.
TE ON FIRE
d d. d
water and some sand. People were running here and there, while a few were merely gazing at the fire.
Meanwhile I ran to telephone the fire-brigade. The fire was spreading rapidly and tiles too began cracking. This put the helpers at a distance. Fortunately the fire-brigade arrived. They rolled out their hose, and the gushing water directed on the house was a pleasant sight. It took the firemen about fifteen minutes to put out the fire, Did we not heave a

Page 43
sigh of relief ? Luckily there was nobody hurt. Only the building and a few things were damaged. The crowd dispersed and I too went back
THE REULT. O.
On a part of a mountain a henparrot brought two chicks into the world. These chicks were caught by a hunter when the mother had left the nest to search for food. One of them-since fate decreed. it contrived to escape, while the other was kept in a cage and taught to speak. Meanwhile, the first chick encountered a wandering holy man, who caught him, took him to his own hermitage, and gave him kindly care.
While time was passing in this manner, a certain king, whose horse ran away and separated him from his guard, came to that part of the forest where the hunters lived. The moment he perceived the king's approach, the parrot straight away began to chuckle from his cage: “Come, come, my masters Here comes somebody riding a horse. Bind him, bind him kill him, kill him!” And when the king heard the parrots' words he quickly spurred his horse in another direction,
f
6

D my bed. But that sight was aunting me in my dream.
l RAJlNI NAVARATNARAJAH
Form II A.
EDUCATION
Now when the king came to anther wood far away, he saw a herlitage of holy men, and in it a arrot who addressed him from a age: ''Enter O king, and find reose. Taste our cool Water and Our weet fruit. Come, hermits l pay him Onour, give him water to wash his eet in the cool shade of this tree.”
When he heard this the king's eyes lossomed wide, and he wondered that it might mean. And he said D the parrot: “In another part of he forest I met another parrot who Doked like you, but who had a cruel is position. 'Bind' him bind him e cried; kill him, kill him ' ' ' And he parrot replied to the king by iving a precise relation of the course f his life and ended up by saying That is the result of education.' -From the Panchatan tra.
(Translated from the Sanskrit
by Arther W. Ryder)
33

Page 44
HEIGHTS O
In Fair Ceylon.........
“EUREKA!" (I have found it!) cri Archimedes when he had found a sol tion to a problem of science, and rush naked through the streets of Athens
Our Mettananda almost did t same...
· Found !" he shrieked, “ Foundthe way to Ceylon's unity!"
* What ? " we asked. "A Sinha Only University !" cried he.
......... The spectacle of Leftists shou ing hoarse against Anglo-French actic in Egypt and observing an almo Yogic silence on the Russian blood-ba in Hungary...... ......... Men who refused a fair deal the minorities in their own count plead for justice and fairplay ov Egypt and Hungary......... ......... Men clad in white take whi flowers to the temples on Full Mo
34

F HYPOCRISY
ed
he
(Poya) days. They tuck up their sarongs
and stab each other on New Moon ed
Nights... ... ... U
......... Malalasekara......... Our Malalasekara......... the doughty champion of Sinhala Only, appeals for tolerance from the heights of Nepal ... Perhaps the Himalayan air has cleared his brain....... And in the Wide World....
Anglo-French troops marched into
Egypt.
it
"How dare you !" said the U. N. on “Police Action !" said Eden.
“Ceasefire !" Shrieked the U. N.- after a week.
“ O. K. ! >> said a slightly subdued Eden.
“ And get out ! " continued the U. N.
Silence at the other end. Eden Stay on Put.
st
th
to
Iy
er
te

Page 45
“கலைகள் மிகுந்த எங்கள் தமி

ழ் வாழ்கவே!"

Page 46
36
இலங்கைமாதேவி
பண்டிதர்.
ஏத்திடுஞ் சுதந்திர மலே எழுந்தன னெழிற் போர்த்திடும் அடிமையின் புத்துணர் வெனும்ே வாய்த்திடு முரிமையின்
வழிவழி மைந்தர்கி ஆர்த்தெழு திரைக்கட
அருளுடை யாய்ப்ப
செந்தமிழ் பேசுகின் ை சிறுமைகள் முறை சுந்தரக் கிழக்கினில் ம6 தொல்பதிக் கோண வந்திடும் வடக்கினில் வ மற்றுள திசைதொ இந்துவிற் பிறங்கிடு மில
ஈன்றவ ளேபள்ளி
எண்ணிய முடித்திடும் இ எழின்மலைப் பெரு திண்ணிய மந்திரத் திரு திகழ்தமிழ்ச் சோை மண்ணில்கின் பழைமை மானத்தை விற்றிட புண்ணியச் செல்விநின் பூங்கொடி யேபள்ளி

திருப்பள்ளியெழுச்சி
சோ. இளமுருகனுர்
முக டதனில் றமி முரசெனுங் கதிரோன் ன் புதையிரு ள கன்ற ; பொலந் தாமரை மலர்ந்த ; சங்கொலி யார்த்த ; ன் வாயிலில் வந்தோம் லிலங்கைமா தேவி
ள்ளி யெழுந்திரு ளாயே! (1)
மந்தர்கள் வந்தோம் பிட வாயிலில் வந்தோம் Eக்கொடி யெடுத்தோம் ாத்தி லாணலே தொடுத்தோம் பிரிய மார்த்தோம் றும் வாழ்த்தொலி கண்டோம் ங்கைமா தேவி
யெழுந்தரு ளாயே! (2)
இளஞர்க ளொருபால் வள மீட்டுரு ரொருபால் வின ரொருபால் ாகத் துணேவர்க ளொருபால் கள் மதிக்குரு ரொருபால் ா வாய்மைய ரொருபால்
புதல்வர்க ளலமோ
ரி யெழுந்தரு ளாயே! (3)

Page 47
விற்கொடி புலிக்கொடி கய விரும்பிகின் மடித்தலம் முற்கொடி நந்தியின் தொன் முடியுடை யெல்லாளன் பொற்கொடி மாவலிப் புன
புதுவளங் தந்தெமைப் முற்குடிப் புதல்வர்க ளுரி.ை முன்னவ ளேபள்ளி ெ
எல்லோர்க்கும் விடுதலை வி
இனித்திடு சொல்லன்றி வல்லவர்க் கோரறம் மற்றவ வாயிழந்திட்டபின் வாக எல்லைகள் குமரியும் இமயமு. யிருந்தர சாண்டவட் கி சொல்லிது நின்செவிப் பட சுடர்த்தொடி யேபள்ளி
வாயுடை மக்களை யூமைக ( மற்றவர் தாய்மொழி ம தாயவள் நெஞ்சகங் தான் ச தரணியர் கைகொட்டி: ஆயநல் விடுதலைக் காம்பொ அடிமைய ராகிகா மழி சேயரெஞ் சிறுமையை முன திருவுடை யாய்பள்ளி (
தன் மொழி யழிந்தபின் சா
தரணியிற் றமிழினக் தொன் மொழி தமிழெனச்
துறைதொறு மாய்ந்த6 வன்மொழி பேசுநர் வாய்ன மானத்தை விட்டுயிர் 6 இன் மொழி யாலுனக் கிை ஈன்றவே ளேபள்ளி (

ற்கொடி மன்னர்
ஆண்டமை பாடி ாமையும் பாடி
முதன்மையும் பாடிப் ற்கொடி யாட்டி புரப்பதும் பாடி மயின் வந்தோம்
யழுந்தரு ளாயே! (4)
நிதலே யென்ற 'ப் பொருளில்8லத் தாயே ; புர்க் இ2லயோ
Fகம் ஏனுே
ங் கொண்டே
ங்கிட மி2லயோ
முறை யிடுவோம்
யெழுந்தரு ளாயே! (5)
ளென்ருரல் >றுமொழி யென் ருரல் லி யாளோ க் தாஞ்சிரி யாரோ ருள் யாதோ வது தானே றயிட வந்தோம்
யெழுந்தரு ளாயே! (6)
தியு முண்டோ தாயின மன்றே சொல்வது சூதோ னர் துணிந்தனர் மேலோர் மக ளறியார் வாழ்ந்திட மாட்டோம் வசொல வந்தோம்
யெழுந்தரு ளாயே! (7)
37

Page 48
38
அடிமையி னிங்கிப்பின் . அன்னைகின் கருணைய குடிமையிற் குலத்தினிற் ( குறைந்தவர் சுதந்திர மடிமையில் நாமினி வாழ் மலர்விழி திறந்தெை கடிமலர்ப் பூம்பொழில் LD { கற்பக மேபள்ளி ெ
எங்களின் தொன்மையை
ஏ துக்கள் சாதுக்க 6 பொங்கிய வொற்றுமை த புறங்கடை யிரந்தவர் துங்கமில் பட்டமும் பதவி துணேவர்செய் சூழ்வி கொங்கலர் பூம்பொழிற் ட G35 TLDs, GBGMTLIGT 6xf7 (
அன்னையெங் குறைகளை
அடிமையில் வாழ்வது முன்னைய பாரதக் கதைய முறைமையு முரிமையு இன்னமும் துயில்வது கரு இமைமலர் திறந்தென
மாதர சேபள்ளி யெ
 

அடிமைய ராதல்
னகம்பொறுத் திடுமோ குண்டக ரோநாம்
மிழந்தவ ராமோ திேட மாட்டோம் மப் பார்த்திடல் வேண்டும் தசம துடையாய்
பழுந்தரு ளாயே! (8)
நீக்கிடப் பொய்ம்மை ரியம்பினர் நின்றர் ான்வழி யென்றே
எங்கடை புகுந்தார்
யுங் கொண்ட னே நஞ்செனக் கண்டோம் 1ள்ளியில் வைகுங்
யெழுந்தரு ளாயே! (9)
பார்க்கெடுத் துரைப்போம்
தாய்பொறுப் பாளோ
1றி யாயோ
ம் வழங்கிட வேண்டும்
ணேயின் திறமோ
மை நோக்கிட வேண்டும்
முடையாய்
ழுந்தரு ளாயே! (10)

Page 49
4. II, ଗ)] ,
ஒன்றும் புரியாது தன்னைச் சுற்றிலும் மிரள மிரள விழித்துப் பார்த்தாள் குழந்தை ஜீவா, அவள் விழிகளில் தேங்கி நின்ற சோகம் பார்ப்பவர் மனதை என்னவோ செய்தது. இந்தப் பொல்லாத அம்மா என்னை விட்டு எங்கே போய் விட்டாள்? எனக்கு அப்பாதான் இல்லை, அம்மாவும் எங்கேதான் போயிருப்பாள் ? . இவ்வாறு அக் குழவி யின் சிந்தனைகள் புரண்டோடின. உலகம் புரியாத வயதில் பெற்ருேரை இழந்து நிற் கும் அந்தக் குழந்தையின் மன எண் ணத்தைப் புரிந்துகொண்ட ஜீவாவின் அத் தையின் தாயுள்ளம் வேதனையால் விம்மி யது. ஜீவாவை ஒரு கையால் அணைத்த படியே உள்ளே செ ன் ரு ள் ஜீவாவின் அத்தை. அவள் வருகையைக் கண்டதும் * அம்மா' என்று கூவியபடி ஓடிவந்த ஒரு சிறுவன், தாயுடன் ஒரு சிறுபெண் நிற்ப தைக் கண்டு ஸ்தம்பித்துப்போனுன், அவன் வியப்பைப் புரிந்து கொண்ட தாயார் அவனை அன்புடன் நோக்கி ' சந்துரு ! இதுதான் உன் அத்தை மகள் ஜீவா, உனக்கு அப்பா இல்லாதது போல், அவளுக்கு அப்பாவும், அம்மாவும் இல்லை. ஆகையால், அவள் மனம் கோணுதபடி கூட்டி விளையாடுவது உன் பொறுப்பு", என்று கூறியவாறே உள்ளே சென்ருள்.
தனியே விடப்பட்ட இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டனர். தன் எதிரே அழகிய பல்வரிசையுடன் தன் சுருண்ட கூந் தல் அலை அலையாக நெற்றியில் படியநின்ற இச் சிறுமிக்கு அப்பா அம்மாவே கிடை யாதா? சந்துருவுக்கு இதைத் தாங்க முடிய வில்லை. அவள்பால் எழுந்த ஒரு இனந் தெரியாத பாசம் அவன் மனதைக் கனிய வைத்தது. ஜீவாவின் கரங்களைப் பற்றிய வாறு விளையாட அழைத்துச்சென்ருன் சந் துரு. இதைப்பார்த்த ஜீவாவின் அத்தை மன நிம்மதி அடைந்தாள்.
மாடிப்படிகளில் சுவர்மீது சாய்ந்தவாறு, வீட்டு முன்றிலை நோக்கிக் கொண்டிருந்த ஜீவாவின் சிந்தனைக்கயிறு பதினைந்து வரு டங்களுக்கு முன்பு சென்றது. பெற்ருேரை இழந்து அணுதையாக நின்ற அவளுக்குப் புகலிடம் அளித்தது அத்தைதான். அன்று தொட்டு எல்லையற்ற ஆஸ்திக்குப் பாத்திர மான தன் அத்தை மகன் சந்திரசேகருடன் கழித்த இன்பமான இளம் பிராயத்தை நினைத்த மாத்திரத்தே ஜீவாவின் அதரங்

t) if
களில் ஒரு புன்னகை அரும்பியது. காஸ் விரைவில் பெரியவனுகிய சந்துரு தன் கல் லூரிப்படிப்பை முடித்துக்கொண்டு கலா சாலையில் மேற்படிப்புக்காக அமர்ந்தான். கால நீரோட்டம் அவன் தோற்றத்திலும் பெரிய மாறுதலை உ ண் டு பண் ணி யது. சுருண்ட கேசமும், சிவந்த மே ணி யும், ஆறடி உயரமும் படைத்த அவன் கம்பீர மான தோற்றத்தில் ஜீவா தன் மனதைப் பறி கொடுத்து விட்டதில் வியப் பொன்று ஏன்? ஜீவாதான் சாமானிய பெண்ணு ? உயிர் பெற்றெழுந்த அஜந்தா ஓவியம் போன்றிருந்த அவள் உன்னத எழி லில் சந்துரு ஈடுபட்டான், கலாசாலை விடு தலைக்கு வீடு திரும்புவான் என்று எதிர் பார்த்த அத்தை சந்துருவை வரவேற்க ஆயத்தங்கள் செய்தாள். தன் சிந்தனையிலி ருந்து விடுபட்ட ஜீவா, அழகு நடை போட் டுக்கொண்டு மாடிப்படி களைக் கடந்த வண் ணம் சென்ருள்.
அன்று காலை வருவதாகச் சந்துரு தந்தி யடித்திருந்தான். அவன் வரவை எண்ணி அன்று தன்னை மிகவும் சிரத்தையாக அலங் கரித்துக்கொண்ட ஜீவா தன் மோகன உரு வத்தைக் கண்ணுடியில் பார்த்தாள். வில் போன்ற புருவங்களிடையே இடப்பட்ட ஒரு திலகம் அந்த முகத்தின் உரிமை போன்று விளங்கியது. விரலால் தடவப்பட்ட மை அவள் கருவிழிகளை மேலும் விசாலமாக்கின. மஞ்சள் பூசிக் குளித்த அவள் மேனி தங்கம் போல் விளங்கியது. தன் அலங்காரத்தில் திருப்தியடைந்த ஜீவா இறங்குவதற்கும், சந்துரு வாசலில் வந்து இறங்குவதற்கும் சரியாக இருந்தது. "வாடாப்பா! வா!' என்று தன்னை வரவேற்ற தாயாரைத் தழு விய வண்ணம் நின்ற சந்துருவின் கண்கள் யாரையோ தேடி அங்கு மிங்கும் அலைந்தன. அத்தைக்குப் பின்புறமாக நின்ற தங்கப் பதுமைபோன்ற ஜீவா மெளனமாக அவனை வரவேற்ருள். இருவர் மு கங் களி லும் மகிழ்ச்சி ததும்பியது. தன் விடுதலை நாட்களை இன்பமாகக் கழித்து, சந்துரு பிரிய மனமின்றிப் பிரிந்தான்.
கோடை காலத்தின் வெம்மையால் ஊ ரெங்கும் பல தொற்று நோய்கள் பரவின. ஊர் முழுவதும் வைசூரி நோய் கண்டது. ஜீவாவை அந்நோய் விட்டு வைக்கவில்லை. அவன் அற்புத எழிலை அணு அணுவாகப் பருகும் காலணுக வந்தது. இதை உணர்ந்த
39

Page 50
ஜீவா துடித்துப்போனாள். சந்துருவை மயக் கியஎழில் இனி தனக்குக்கிடையாது என்று எண்ணிய மாத்திரத்தே ஆறொணாத் துயர் கொண்டாள். ஜீவாவின் அத்தை அவளுக்கு வந்த கஷ்டத்தைப்பற்றிச் சந்துருவுக்கு எழு தினாள். சந்துரு தன் மறுமொழிக் கடிதத் தில் தன் எல்லையற்ற துயரை விவரித்து எழுதினான். அதை வாசித்த ஜீவா விம்மி விம்மி அழுதாள். மறு விடுதலைக்கு வரப் போகும் சந்துருவின் முகத்தில் எப்படி முழிப் பது என்று மனம் வருந்தினாள்........
சந்துருவும் வந்து சேர்ந்தான். அவன் கண்களில் தென்பட மனமின்றித் தன் அறைக் குள்ளேயே நடைப்பிணம் போல் கிடந்தாள். அத்தையின் வற்புறுத்துதலின் பயனாகப்  ேபா ச ன ம் அருந்த உள்ளே நுழைந்த ஜீவாவைக் கண்டு துடிதுடித்துப் போனான் சந்துரு. உலகமே தன் காலடியில் '' கிர்" என்று சுழல்வதைப் போன்ற பிரமை -அவனுக்கு ஏற்பட்டது. அவளின் முந்தின மோகன உருவத்தையும், இப் பொழுது அம்மைத் தழும்புகள் நிறைந்த விகாரமான முகத்துடன் தோற்றமளிக்கும் உருவத்தையும் எண்ணிப் பார்த்த சந்துரு தான் காண்பது கனவோ என்றும் சந்தேகித் தான். பேயறைந்தவாறு தன்னைப்பார்த்து விழிக்கும் சந்துருவின் எ ண் ண ங் க ளை உணர்ந்த ஜீவா தன் கண்களில் அரும்பிய நீரை மறைக்கும் வண்ணம் தலையைத் தாழ்த்திக்கொண்டாள். அவள் உள்ளம் வேதனையில் வெந்து உழன்றது..... -
நாட்கள் செல்லச் செல்லச் சந்துருவின் போக்கே ஜீவாவுக்குப் புரியவில்லை. முன்பு போல அவளுடன் கலகலப்பாகப் பேசாமல் தனிமையிலே ஏதோ சிந்தித்துக் கொண்டி ருந்தான். அவன் தன்பால் கொண்டிருந்த அன்பு நிழல் போல் மங்குவதை ஜீவா நன் றாக உணர்ந்தாள். அவள் என்ன செய்ய முடியும் ? தன் கட்டிலில் உட்கார்ந்தவாறே வானத்தை வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டி ருந்தாள். பரந்த நீலவானி லே தன் உள்ளக் குமுறல் சாந்தியடைய வழிகள் காண முயன்றாள் ஜீவா. பக்கத்து அறையில் பேச்சரவம் கேட்கவே திடுக்குற்று நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தாள். படபடக்கும் இதயத்துடன் கவனித்துக்கேட்டாள். '' அம்மா ! கடைசித் தடவையாகக் கூறுகிறேன். அந்தக் குரூப் ஜீவாவை வாழ்நாள் முழுவதும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க என்னால் முடியாது. ஒரு காலத்தில் அவளை நேசித்தது உண்மைதான் அதற்காக நான் இப்பொழுது என்ன செய்
40

வது? அவள் பேஷாக வேறு யாரையும் மணம் புரியட்டுமே! நான் மறுத்தேனா? நீ இவ்விஷயத்தில் என்னை வற்புறுத்தினால் என் பிணத்தைத்தான் காண்பாய் அம்மா '' என்று ஆத்திரத்துடன் பேசிய சந்துருபடீ ரென்று கதவைச் சாத்தும் சப்தம் கேட்டது. அதைத் தொடர்ந்து அத்தை ஏதோ தாழ்ந்த குரலில் அவனை அழைத்துக் கொண்டே வெளியே சென்றாள்........
ஜீவாவின் தலையில் பேரடி விழுந்தது போலிருந்தது. என்றாலும் தன்னை நிதானப் படுத்திக்கொண்டு உட்கார்ந்தாள். யாரைத் தன் வாழ்விலே அதிகமாக நேசித்தாளோ அவனே தன்னை வேண்டாமென்று கூறிய பின்பு, ஜீவா சிந்தித்தாள். சந்துரு தன் உடலை மட்டும் நேசித்தானே ஒழிய, தன் உ ள் ள த் தைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. பெண்களை அழகுப் பொம்மைகளாக எண் ணும் ஆண்களின் மனப் பான்மையை நினைந்து நினைந்து வருந்தினாள். பெருமூச் செறிந்தாள். தன் இதயத்தைக் காலடியால் மிதித்து உடைத்த சந்துருவை, கிராகதன் என்று கூறினால் தான் என்ன? அவள் உள்ளத்திலேற்பட்ட புண் ணுக்கடையாள மாக அவள் கண்களிலிருந்து நீர் பெருகியது. ....... திடீரென்று ஏதோ தீர்மானத்துக்கு வந்த ஜீவா 'விர்' என்று எழுந்து சென்று கதவைத் தாழ்ப்பாள் போட்டுக்கொண்டாள். அவ்வறையி லிருந்த பராசக்தியின் படத் திற்குமுன் மண்டியிட்டுக் கிடந்தாள். கண் களை மூடி மனமாரப் பிரார்த்தித்தவள் மன தில் சிறிது நேரத்தில் ஒரு நிம்மதி யேற் பட்டது.........
எழுந்து நின்ற ஜீவாவின் உதடுகளில் ஒரு அலட்சியப் புன்னகை அரும்பியது. “ஆம்! என் வாழ்வு கானல் நீர் தான்'' என்று மெதுவாகக் கூறியவள் தன் கா தி லிருந்த வைரத் தோடுகளைக் கழற்றினாள். அவள் கைகள் அவளையுமறியாமலே அவற் றைப் பொடி செய்தன. அப்பொடியை ஒரு பாத்திரத்தில் போட்டுத் தண்ணீரில் கரைத் தாள். அந்த ஜலம் அவளைப் பார்த்துச் சிரிப்பது போலிருந்தது அவளுக்கு. அதன் ஏளனத்தைத் தாங்காதவள் போல அவ் விஷத்தை மட மட வென்று பருகிக் கொடி போல் துவண்டாள். விஷம் அவளை நெடு நேரம் வருத்தவில்லை. அனாதையாகப்பிறந்த ஜீவா அனாதையாகவே இவ்வுலகை நீத் தாள். அவ்வறையிலும் மோ ன த் தி ல் பிறந்த அமைதி குடிகொண்டது.
கோகிலாம்பாள் சிதம்பரப்பிள்ளை
S. S. C. 'D'
ட

Page 51
இலங்கைத் தமிழ்நாடு த
மானம் பெரிது, உயிர் பெரிதல்ல, பெற்ற தாயைப் பிறர் ஆள விடுவோன் தமிழன் அல் லன். வஞ்சக நரிகள் புலிக்காட்டை ஆளு மோ ? அஞ்சும் வழக்கம் தமிழர்க்கிலலை. ஆள்வலி, தோள்வலிக்குப் பஞ்சமில்லை. தமிழ்ப் பெருங்குடியில் வந்தோன்-தமிழ்த் தனி நாடு பெற்ற சேய்தான் இத்தமிழர்க்கு இன்னல்செய்து தன் நன்மை தேடினு னெனில் அவன் நாய்தான். எரிகின்ற எங் கள் நெஞ்சின் மேல் ஆணை, இனி எங்கள் ஆட்சி இந் நாட்டிலே,
நம் நாடு தனித்தமிழ் நாடானுல். ஆ1 நிச்சயம் தமிழன் தாணியில் ஓங்கி வாழ்வான். இதற்குச் சந்தேகமேயில்லை. ஆல்ை, இதற்குத் தமிழன் தன் முயற்சியை யும் உழைப்பையும் காட்டிற்கு நல்க வேண் டும். இத் த  ைக ய விடாமுயற்சியினுல் தமிழ்ச் சமுதாயம் சுபீட்சமடையும். ஆகை யால் நம் இலங்கைத் தமிழ்நாடு தனித் தமிழ் நாடானல் வரும் ந ன்  ைம க ளை எடுத்து நோக்குவோம்.
ஒற்றை ஆட்சித் திட்டத்தில் தமிழன் ஒருபோதும் முன்னே முன் , தமிழ்க்கலாச் சாரம் பழம் பெருமை உடையது. அக் கலாச்சாரத்தை ஒற்றை ஆட்சித் திட்டத் தில் வளர்க்க முடியாது, ஆல்ை, தனித் தமிழ் நாட்டில் கலாச்சாரத்தை வளர்க்கப் போதிய வசதிகள் உண்டு. ஒரு இனத் திற்கு அதன் கலாச்சா ரத் தால் அதிக பெருமை உ ண் டு. அப்பெருமையைத் தனித் தமிழ் நாட்டில் நாம் அனுபவிக்கலாம். நமது மொழி பழம்பெருமை வாய்ந்தது. ஒரு அமெரிக்கப்பசு, ரஷ்யப்பசு, தமிழ் நாட்டுப்பசு , சிங்களப்பசு ஆகிய நான் கை யும் இரண்டு நாட்களுக்குப் பட்டினிபோட் டால் அமெரிக்கப்பசு தன் மொழியில் கத் தாது. அல்லது சிங்களப்பசுவும், ரஷ்யப் பசுவும் தங்கள் மொழிகளைப்பேசா. எல் லாம் ஒன்று சேர்ந்து 5ம் நாட்டுப்பசுவுடன் * அம்மா ' என்றே அழும். மிருகங்கள் கூட அறிந்து பழகிய நம்மொழி பழமை யானது என்பதில் ஐயமில்லை. ஆனல் இப் படிப்பட்ட தேனினுமினிய மொழி ஒன்றை

வித்தமிழ் நாடானுல்.
ஆட்சித் தி ட் டத் தி ல் அழிந்துபோகும். ஆணுல், தனித் தமிழ் நாட்டில் இது ஒங்கி 1ளரும். நிற்க, பாரதியார் கூ றி ஞ ர் : அன்று தமிழ்மொழி மங்கிக்கிடந்தது, இன்று தமிழர் உணர்ச்சியடைந்து விட் டார்கள். அன்று போய்விட்டது. இன்று போவது சத்தியம். ஆனல், நாளை வருவது ச்சயம் என் அன்னை மொழி ஒங்காவிட் டால் என் பெயரை மாற்றலாம்.” அது பால காளை நம் தனித்தமிழ் நாட்டில் மிழ்மொழியை ஓங்கச்செய்வர் செயல் பீரர்கள்-உணர்ச்சி பெற்றுள்ள மான த்
5மிழர்.
தனித்தமிழ் நாட்டின் பொருளாதாரம் மிழனுக்குச் சே ர று போடாதென்று ாரித்தவளை போல் கத்துகின்றனர் சில ான் தோன்றித் தலைவர்கள். இக் கூற்று நூறு விகிதம் தவறு. தமிழ்நாட்டில் பொரு ாாதார நிலைமை விருத்தியடையச் செய்ய ாம். முதலாவதாகத் தனித் தமிழ்நாடு rற்றிவரக் கரைப் பிரதேசத்தையுடையது. இக்கரைப் பிரதேசம் தமிழருக்கு நிறைய பருவாயைக் கொடுக்கும். கடற் செல்வங்க Tாகிய மீன் வகை தமிழர்க்கு உறுதுணை ாக இருக்கும், வாண்ட பிரதேசம் எனப் டும் மற்றைய இடங்களில் பல தானியங் &T. L. L.Ju?lfi_c\, Tử. இயற்கை ரீதியில் இவை வரண்ட, பயனற்ற பிரதேசமாகக் ாட்சியளித்தாலும் விஞ்ஞான பொருளா ாா ரீதியில் இவை அதிக பயனைக் கொடுக் கும். இங்கு நெற்பயிரை அதிக உழைப் ன் மூலம் விளைவிக்கலாம். வன்னிப் பகு பின் கருமண் பருத்திக்குச் சாலச்சிறந்த இடம், ஆகையால், இங்கு பருத்தியை விளைவிக்கலாம். தமிழ் நாட்டில் முன் ணுருகாலம் பருத்தி விளைந்தது என்பதற்கு ருத்தித்துறை என்ற பெயரே எடுத்துக் ாடடாகும.
இதோடுகூட வடபகுதியில் புகையிலைச் 'சய்கையை மேலும் அதிகரிக்கச்செய்ய ாம். இதற்குத் தமிழரிடையே உற்சாகம் வண்டும். புகையிலை உற்பத்தி அதி ரித்தால் சுருட்டு, சிகரெட் முதலியவற்
41

Page 52
றைச் செய்யலாம். இக்கைத்தொழில் அதிக வருவாயைக் கொடுக்கும் என்பதற்கு யாழ்ப்பாணச் சுருட்டிற்குப் பிறதேசங்களில் இருக்கும் மதிப்பே காணும். நிற்க, இக் கைத்தொழில்களை விடத் தமிழ் நாட்டில் ஏற் கனவே இரண்டு, மூன்று கைத்தொழில் களே நடைமுறையில் காண்கிறுேம். காங் கேசன்துறைச் சீமெந்துத் தொழிற்சாலை ஒன்று. ஒற்றையாட்சி இத்தொழிற்சாலை யில் இரண்டாம் சூளைவைக்க மறுத்து விட் டது. அதைப்பற்றிக் கவனிக்க வேண்டியது தனித்தமிழ் நாடுதான். ஆகையால், தனித் தமிழ் நாட்டில் சீமெந்து உற்பத்தி செய்ய வேண்டும். அதற்கு நாம் எமது மனப்பூர்வ மான ஆத ர  ைவ யு ம் கொடுக்கவேண்டும். தமிழ் நாட்டில்-அதாவது கீழ்மாகாணத் திலும் ஒரு கடுதாசித் தொழிற்சாலையுண்டு. அங்கும் காம் பல விதத்தில் முன்னேறலாம். ஒரு உப்புத் தொழிற்சாலையும் தமிழ் நாட் டில் உண்டு. தமிழ் நாட்டின் வடபகுதியில் பல துறைமுகங்களைத் திறக்கலாம். அவை கள் மூலம் நாம் பலவித நன்மைகளை அடை யலாம். இவற்றின் மூலம் நாம் வெளிநாடுக ளுடன் தொடர்பு வைக்கலாம். அத்தோடு கூட நாம் வியாபாரத்துறையிலும் முன் னேறலாம். மகாவலிகங்கையை வடக்கே திருப்பும் யோசனை விவாதத்திற்கு விடப் பட்டிருக்கிறது. அப்படி ஏற்பட்டால் விவ சாயத்திற்கு நீர்ப்பாய்ச்சவேண்டிய நீரை அதனிடமிருந்து பெற்றுக்கொள்ளலாம்.
ஆகையால், இலங்கையின் வடபாகம் மழையற்றதேசமென்று நாம் கவலைப்படத் தேவையில்லை. அமைப்பின் மூலம் மழை யன்றதாகத் தோன்றினலும் செயற்கை வழிகளால் பல உதவிகளைப் பெறலாம். அவுஸ்திரேலியா கூட மழையற்ற தேசம் தான். ஆனல், அது முன்னேறவில்லையா ? அயராத உழைப்பும் வெளிநாட்டுதவியும், அதை முன்னேற்றமடையச் செய்யவில் லையா ? இவ்வாறு பல வழிகளில் முன் னேற இடமிருக்க நாம் கண்ணிருந்தும் குருடர்களாயிருப்பதா? தனித் தமிழ் நாட் டிற்குப் பொருளாதாரம் எங்கே என்று கேட்போருக்குப் பகரும் விடை இதுதான். பொருளாதாரம் சும்மாவிருப்தால் வராது.
42

பொருளாதாரத்தை நாம் நாடிப் போக் வேண்டும்.
பொருளாதாரம் தனித்தமிழ் நாட் டிற்குப் பலவகைகளில் உண்டு என்பதை ஐயம் திரிபற அறிந்தபின் இலங்கையை இரண்டாகப்பிரிப்பது சரியா என்ற கேள்வி மனதில் தோன்றுகின்றது. சுவிற்ஸர்லாந்து இலங்கையிலும் சிறியது. இருந்தும் அது மூன் முகப் பிரிக்கப்படவில்லையா ? ஆகை யால், இலங்கையைத் தமிழ்நாடாகப் பிரிக் கலாம். அப்படிப் பிரித்தால் மலைகளும் பள்ளமும் நிறைந்த சிங்கள நாட்டிலும் பார்க்கத் தனித்தமிழ்நாடு சிறிது என்று சொல்லவே முடியாது.
தாய்மொழி மூலம் கல்விகற்பது மிக வும் நல்லது. அதோடுகூடத் தாய்மொழி மூலம் கற்றல் பாடத்தை இலகுவில் கிர கித்துக்கொள்ளும் தன்மை மாணவனுக்கு உண்டு. அப்பொழுது மாணவனுடைய அறிவு விசாலமாகிறது. தனித் தமிழ் நாட் டில் இவ்விதம் செய்யலாம். தனித்தமிழ் நாடானுல் தமிழ்ச் சர்வகலாசாலை யொன் றையும் தொடக்கித் தமிழ்மொழியையும், தமிழ்மாணவர் அறிவையும் வளர்க்கலாம். தமிழ்நாடு தனித்தமிழ் நாடானுல் தொழிற் கல்வியும் அபிவிருத்தியடையும் என்பது நிச்சயம். படிக்க இயலாத மாணவர்கள் தொழிற் கல்வியினல் முன்னேறலாம்.
சில சிங்க்ளக் கனவான்கள் சிங் க ள ம் இலங்கையில் மட்டும் வளர இடமுண்டு. தமிழிற்கு இந்தியா இருக்கவே இருக்கிற தென்று சொல்லுகிருரர்கள். இந்தியாவில் தமிழ் வளருமென்பது பொருத்தமற்றது. இந்தியாவில் தமிழ் நசுக்கப்படவில்லையா ? உலகிலே எங்குபார்த்தாலும் பிரச்னைகள், இந்தியாவில்கூட மாகாணப் பிரச்னை, தமி ழருக்கு அங்கும் கூடப் பல தொல்லைகள்? நேருவின் பஞ்சசீலக் கொள்கை இமயமலை ஏறத் தொடங்கிவிட்டது. ஆகையால், தனித்தமிழ் நாட்டில் தமிழ் வளர்க்கப்பட வேண்டும். நாளை இந்தியத் தமிழர் கதி யென்னவோ ?
கனவு காணுவது தமிழன் வழக்கம், அக்கனவை நனவாக்குகிறது அவன் பண்பு. இலங்கை தனித்தமிழ் நாடானல் மேற்

Page 53
கூறிய முன்னேற்றங்களிற்கும அபிவிருத் திக்கும் ஆளாகும. ஆனல், இவற்றிற்குப் பணத்திற்கு எங்கே போவது. ଦିଗରjତf நாட்டுதவியும் அவுஸ் தி ரே லிய மக்கள் போன்ற அயரா உழைப்பும், மன உறுதி யும் தமிழனுக்குத்தேவை. அவை அவ னுக்கு உண்டு.
ஒற்றையாட்சித் திட்டத்தில் சிங்களச் சமூகம் வளர இடமுண்டு. அதே சமயத் தில் அது தமிழருக்குப் படுகுழியைத் தோண்டுகிறது. இதைத் தமிழ்ப்புலவர் ஒருவருடைய கூற்று மெய்ப்பிக்கிறது,
<ই
நிலாவினிலே உல்
* பச்சைமாளிகை ' என்று வாசலில் ஒர் பலகை தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. அவ் விடு வீடல்ல, மாளிகை ! நிலவினிலே பிர மாண்டமாக அம்மாளிகை தோன்றிற்று. முற்பக்கத்தில் பெரியதோர் பூஞ்சோலை, பூ ஞ் சோ லை யின் நடுவே ஒர் தடாகம். வேலைக்காசன் கதவருகே படுத்திருந்தான். இரண்டு நாய்கள் அங்கும் இங்கும் 2 - All மியபடியே உலா விக் கொண் டி ருந்தன. ஏது? ஒர் பெரிய செல்வச்சீமான் வசிக் கும் மாளிகைபோல் தோன்றுகின்றதே ! ஆமாம், அது செட்டியார் குப்புருஜ" வசிக் கும் மாளிகை தான்.
செட்டியாரின் அறையில் செட்டி யார் அவசர மவசரமாகச் சிறிது பணத்தைப் பையில் திணிப்பதும் துப்பாக்கியைச் சரிப் படுத்துவதுமாக இருந்தார். நல்ல ஆடை யணிந்திருந்தார். அவர் எங்கோ செல்வ தற்கு ஆயத்தம் செய்கின்ருர் எ ன் பது உடனேயே விளங்கிவிட்டது. அவருக்குச் ச மீ பத் தி ல் அவரது மனைவி கண்கள் கொவ்வைப் பழம்போல் சிவந்திருக்கக் கண்ணிர் அருவியாகப்பாய விக்கி விக்கி அழுதுகொண்டிருந்தாள். அவளது கையில் ஒரு கடிதம் இருந்தது. " செட்டி யாரே, உமக்கு அதிஷ்டம் காத்திருக்கின்றது. நீரும் நானும் இன்று அடுத்த கிராமத்

* சதி மொழி ஆரியம் வருமுன் சக முழுவதும் நின தானுல் முழுமொழி நீ அனுதியென்று மொழிவதும் வியப்பன் ருே ' இம்மொழிப் பிரச்னை அன்ருே தமி ழர்களுக்குத் தனித்தமிழ்நாட்டுக் கோரிக் GöOg göD(LJ எழுப்பிற்று. இப் பிரச்னை மூலம் இலங்கை தனித் தமிழ் நாடானல் தமி ழன்னை என்றும் வாழ்வாள். தமிழர்களும் என்றும் வாழ்வார்கள்.
கருணு ஐயாத்துரை
S. S. C. (D)
参
GDI J Úi Lí Ju|TGDIIĎ
தில் இருக்கும் குளக்கரைக்கு ஒர் உல் லாசப் பிற யாணம் செய்வோம். அங்கே தான் உமது அதிஷ்டம் இருக்கின்றது. மற்ற விஷயங்கள் பின், இப்படிக்கு நண் பன் ஐ. இ.'
அதிஷ்டம் என்றதைக்கேட்ட மா த் திரத்தே கற்கண்டைத் தின்றவர் போலா னர், செட்டியார். பணவாஞ்சை பிடித்தவ நல்வவா செட்டியார் 1 ஏதோ பணம்தான் நண்பன் தனக்கு அளிக்கப்போகின்றன் என்று எண்ண எண்ண காவில் ஜலம் ஊறிற்று, மனைவியை அடிக்கடி பார்த்து உறுமுவதும் ' போடீ, கழுதை என்முன்னே நில்லாதே’ என்று ஏசுவதுமாக இருந்தார். அவர் மனைவியோ, ' போகாதீர்கள், இதில் ஏதோ குது இருக்கின்றது ' என்று மன் முடினுள். கேட்டாரா அவர் ? இறுதியில் அவளை ஓர் அறையில் பூட்டிவிட்டுத் தன் வேலைக்காரனை அழைத்துத் தன் குதிரை யைக் கொண்டுவரும்மடி ஏவினுர் பின் குதிரையில் ஏறிச் சென்றுவிட்டார்.
தனியே விடப்பட்ட மனைவி ஒ என்று ஒலமிட்டாள். ஒருவாறு அழுகை யை நிறுத்தித் தன் கடந்த வாழ்க்கையில் நடந்த சில சம்பவங்களை நினைவுபடுத்தினுள், ஐயோ! பயங்கரமாக இருக்கின்றதே என்று எங்கிள்ை, பணவாஞ்சை பிடித்து ஏழை
43

Page 54
களின் வாழ்க்கையை விழுங்கிப் பசியாறி கணவன், ஏழைகளின் இரத்தத்தைக் குடி, துப் பின்னும் ஏப்பப விட்ட கணவன் , பிற துன்பத்தைக் கண்டு மனம் பதைபதைக்கா, கணவன். பிறருக்குச் சங்கடங் கொடுத்து சலியாத கணவன். ஆ1 கொடுமையான கணவன். அவனுக்கு எத்துன்பம் வந்த லும் வரட்டும் என்று கண்ணயர்ந்துவிட
டாள் மனைவி,
டக். டக். டக் . அந்த நடுச்சா ம தில், அந்த அமைதியான நேரத்தில் செட டியாரின் குதிரை நாலுகாற் பாய்ச்சலி சென்று கொண்டிருந்தது. செட்டி யா கம்பீரமாக வீற்றிருந்தார். அவர் மன * அதிஷ்டம் அதிஷ்டம் ' என்று ப முறை யொலித்தது. தனது நண்பன் ஐ. இ. முன்னுக்குச் சென்று விட்டாருே என்று ஏங்கித் தவித்தவாறு சென் ! கொண்டிருந்தார். அவர்மனம், முன்6ே குளக்கரைக்குச் சென்று அங்கே அதிவி டத்தைப் பெற்று மகிழ்ந்துகொண்டிரு தது. கடைசியில் குளக்கரையை அடை தார்.
ஆகா! என்ன அழகு நிலா பக போல் காய்ந்துகொண்டிருந்தது. குளத் நீர் பளிங்குபோல் மிக்க அழகுடன் கியது. தாமரை மலர்கள் சோர்ந்துபே யிருந்தன. ஆம்பல்மலர் தனது அழை விளங்கச் செய்து மகிழ்ச்சியோடு மலர்க் கொண்டிருந்தது. வெண்ணிலா தனது முகத்தைக் கண்ணுடியில்லாத குறை னுலோ என்னவோ நீரில் பார்த்துப் பார்த், மகிழ்ந்து கொண்டிருந்தது. தென்றல் வீ. மரங்களுக்கு ஒர் இன்ப உணர்ச்சியை கொடுத்தது. குளக்கரைக்குச் சமீபம யுள்ள மாளிகைகளின் அழகு எல்லா ஒன்று சேர்ந்து அவ்விடத் துக்கு ஒர் த சோ பையைக் கொடுத்தன.
44

t
ܧܰ
டக். டக். டக். செட் டி யார் ஐ. இ. வந்துவிட்டான் என்று திரும்பினர். ஆ1 என்ன ஆச்சரியம் ! நீட்டிய துப் பாக்கிமுனையுடன் இரு உருவங்கள். அவ் வுருவங்களைப் பார்த்ததும் செட் டி யா ர் நடுங்கி வீழ்ந்துவிட்டார். ஒருவன் இறங்கி வந்து செட்டியாரின் துப்பாக்கியைப் பறித் துக் குளத்தில் எறிந்தான். துப்பாக்கி யைப் பின் இருவரும் நீட்டியபடி இருக்க, ஒருவன் நான் கேட்கும் கேள்விகளுக்குப்
பதில் சட சட என்று கூறு. ' பணப்பசி பிடித்த பசாசே 1 சனங்களைத்தின்ற சண் டாளா !! காவற்காரரின் உயிர் களை க்
கவர்ந்தவனே கூறுவாயாக, ஏழைகளின் உயிரை உண்டு ஏப்பம்விட்டவன் நீயல்ல வா ? தொழிலாளிகளின் வாழ்  ைவ த் தொலைத்தவன் நீயல்லவா ? பல உயிர்களைப் பதைபதைக்கச் செய்த மனிதப்பதரே, நீ செய்தது மெய்யென் பதற்குச் சான்று எனது மகனே. எனது மகன் உன்னுடைய வேலைக்காரனுக இருந்து இறந்தவன். நீ உன் நலத்திற்காக அவனைக் கொன்ருய் ? உண்மையைச்சொல், நீயல்லவா கொன் முய் ? ஆமாம் என் மகனுயிரை நீயுண்டாய், உன்னுடைய உயிரை இத்துப்பாக்கி உண் ணப் போகின்றது. படார். ர். ர். இத் துடன் புகைமண்டலம் அ வ் விட க்  ைத மறைத்தது. டக். டக். குதிரைகள் மறைந்தன. செட்டியாரின் சடலம் சவ மாகிக் கிடந்தது. அதிஷ்டம்தான் என்ன ! உல்லாசப் பிரயாணம் செட்டி யாரின் உயி ருக்கு உலைவைத்தது சந்திரன் இக் காட்சியைக் கண்டு வெலவெலத்து முகிலுக் குள் மறைந்தான். மறு நாள் செட்டி யார் குப்புரு?ஜ" படுகொலை செய்யப்பட்டார் என்று பத்திரிகையில் செய்தி வந்தால் அதில் என்ன ஆச்சரியம் ?
இந்திராணி ஐயாத்துரை
S. S. C. (D)

Page 55
மரண கை தி யின்
இந்தப் பாழும் சமுதாயத்துக்கு நான் ஒர் குற்றவாளிதான். நான் மாத்திரமா ! என்னைப்போன்ற ஏழைகள் எந்த உன்னத வேலைகள் செய்தாலும் அதில் குற்றம் காண் பதில்தானே இச்சமுதாயத்துக்கு இன்பம், ஏழையானுலும் பணக்காரணுனலும் எல் லோரும் ஒரே மக்கள். எல்லோரும் ஒரே குலம், அதனல், எவர் குற்றம் செய் தாலும் யாவரையும் ஒரேவிதத்தில் தண் டிக்க வேண்டுமென்று ஏன் இந்தக் கேடு கெட்ட சமுதா யம் எண்ணுவதில்லை ? நான் மாபெரும் குற்றம் செய்தவனென்று என் மேல் தீராத நியாயமற்ற பழியைச் சூட்டுகிறதே இவ்வுலகம்,
ஆமாம், நான் மா பெருங் குற்றம் செய்தவன் தான். எனக்கு இத்தண்டனை வேண்டும்தான். ஏனெனில், நான் யாரை என் இதயத்தில் ஆட்சிபுரிய வைத்தேனே யாரை என் உலகமென எண்ணி வாழ்க் தேனே அவளுக்கு-கீதாவுக்குக் குற்றம் புரிந்து விட்டேன். அதுதான் அவளுக்கு -என் இதய ராணிக்குப் பைத்தியம் வரச் செய்துவிட்டேன். அப்படி அவளுக்குப் பைத்தியம் வாச்செய்தது இப்பைத்தியக் கார உலகந்தான். ஆணுல், என்னை அதற் குக் கார ண கர்த்தாவாக்குகிறது இச்சமு தாயம். நான் அதை மனமார ஏற்றுக் கொள்ளுகின்றேன். ஆணுல், என் கீதா விற்குப் பைத்தியம் பிடிக் க ப் பண் ணி அதற்கு நான் கர்த்தாவாகச் செய்தது யார் தெரியுமா? உண்மைக்காதலின் மகத் துவம் தெரியாத இச்சமுதாயந்தான். ஆமாம் உண்மைதான்; நான் கீதாவை என் உள்ளன் போடு காதலித்தேன். ஆணுல், இடையிலிருந்தல்ல, நான் பணக்காரணுக எல்லோரும் புகழும் ஒர் பெயர்பெற்ற வைத்தியனுக இருக்கும்பொழுதே நான் காதலித்தேன். அப்பொழுது என் மேல் குற்றம் சாட் ட இச்சமுதாயத்துக்குத் தைரியம் வரவில்லை. இது எதனுல் ? நான் ஒர் பணக்காரன் என்ற ஒரே காரணத் தால்தான். ஆனல், இன்று. விதியின் விசித்திர விளையாட்டால் ஏழையாகி விட்
(
ତପ୍

சிந்தனை கள்.
டேன், காலத்தின் போக்கில் மாறியது என் அந்தஸ்து. ஆனல், என் மனமும் அத்துடன் மாறிவிடவில்லை. ஆமாம், நான் இப்பொழுதும் கீதாவைக் காதலித்துக் கொண்டேதான் இருக்கிறேன். ஆனல், இச்சமுதாயத்தின் கண்களுக்கு நான் என் மனதைக்காலத்துடனே மாற்றி அமைக்க வேண்டும். இது சாத்தியப்படும் காரி பமா? மனிதன் தன் வாழ்க்கையை இலட் Fய பாதையில் கொண்டுசெல்ல வேண்டு மானுல் உறுதியான மனம்தானே வேண் ம்ெ, மனதில் எப்பொழுதும் உறுதி வேண் டுமென எத்தனையோ பெரியார்கள் கூறி பிருக்கின்றனரே. அப்படியானல், என் மேல் என்ன குற்றம் ? இதை ஏன் உளுத் துப்போன இச்சமுதாயம் சிங் தி க் கிற தில்லை? ஏ சமுதாயமே ! உனக்குச் சிந்தன Fக்தியே அற்றுவிட்டதா? என் கீதாவிற்குப் ஒபத்தியம் வரவொட்டாமல் இன்பமாக வாழச்செய்திருக்கலாம். ஆனல், இக்கேடு கெட்ட மனிதர்கள் என் கீதாவை இன்ப மாக வாழ விட்டார்களா ? என் மனம் புண் பட்டுப்போய் இருக்கிறது. அதனல், என் மனவேதனையையெல்லாம் சொரிந்தேன். ஆனல், என் கடந்தகால வாழ்க்கையைப் பின்னுேக்கிப்பார்த்தால் .
நான் என் அருமை அம்மாவிற்கும் அப்பாவிற்கும் ஒரே மகன். எங்கள் குடும் 1ம் ஒர் செல்வக்குடும்பம். என் அப்பா ஓர் வைர வியாபாரி என் அம்மாவும் அப்பாவும் தங்கள் அன் பையெல்லாம் என் மேல் சொரிந்தனர். அம்மாவின் அ0 பணப்பில், அப்பாவின் அன்பில் நான் ஒர் வைத்திய ரானேன். அப்பொழுது என் பயது இருபத்தைக் துதான். ஏழை, பணக் ாான் என்று வேறுபாடு காட்டும் 9Gu) சில வைத்தியர்போல் நான் இருக்க விரும் வில்லை. இதனுல் நான் என் சொந்தத் நிலேயே வைத் தி யம் நடாத்தினேன். எனக்குப் பெயரும் புகழும் வந்து குவிங் நன. என் எதிர்காலம் ஒர் வளமான பூஞ்சோலையாக இருக்கும் என்று கனவு 1ண்டேன். ஆனல், இப்படிச் குருவளி
45

Page 56
என் வாழ்க்கையில் பங்குகொள்ளும் என் கனவிலும் எண்ணவில்லை. விதி வே விதமாயிற்று.
அம்மா என் தொழில் வளம் பெ வதைக்கண்டு மனச்சாந்தியுடன் இறந்தா ஆணுல், அவருக்கு ஒரு குறைதான். அ நான் விவாகம் செய்வதைத் தான் ம மாரப் பார்த்தே இறக்கவேண்டுமென்ப தான், எனது அன்பான அன்னை இற வுடன் காலமும் என்னைப் பொறுத்தவன் மாறிக்கொண்டே வந்தது.
எனது அப்பாவிற்கு ஒர் அங் த ங் சிநேகிதன் உண்டு. அவர்தான் என் கி. வின் தகப்பனர். அப்பொழுது என் அ பாவும் கீதாவின் அப்பாவும் கீதாவிற்கு எனக்கும் மணம்செய்யத் திட்டம்போ டார்கள். அதை எனக்கும் கீதாவிற்கு தெரிவித்ததுமன்றி எங்களைப்பழகவும் வி டார்கள். நானும் கீதாவும் ஒருவர்மீது ஒ வர் அதிக அன்பு வைத்தோம்.
காலச்சக்கரம் சுழன்றது. என் எதி காலத்தை வளமாக்கும் பூஞ்சோலையாக்க கீதா வருவாளென்று இன் பக்கனவுகளெ லாம் கண்டேன். ஆணுல், என் கனவை தகர்த்துவிட்டனர் இப்பாழும் சமுதாயமு கீதாவின் தகப்பணுரும், ஆமாம், கீதாவி தகப்பனர் எங்களுக்கு ஒர் விஷப்பாம்பா விட்டார். கேவலம் ஒருசிறு தகராறி என் தகப்பணுருடன் கீதாவின் தகப்பன பகைத்துக்கொண்டார். அதனுல், பொ சாருக்கு என் தகப்பனைக் காட்டிக்கொடுத் விட்டார். இதனுல் என் தசப்பனர் சிை கூடத்தில் வாடி, இறுதியில் இவ்வுலக தையே விட்டுச் சென்றுவிட்டார். ତT வலக்கை ஒடிந்துவிட்டது போலிருந்த எனக்குக் கீதாவின் தகப்பனரின் மேே அளவிட முடியாத ஆத்திரமே உண்ட யிற்று. இதனல் நான் இன்னமும் அங் இருந்தால் என் தகப்பனரின் பாசம் கீழ் வின் தகப்பனரைக்கொல்ல ஏவி விடுமே வென அஞ்சி வேறு ஊருக்குச் சென், விட்டேன். அங்கு கிம் ம தி யற்றவன இருந்தேன். என் மனநிலை சரியாக இ லாத காரணத்தால் என் தொழிலையும வி நேர்ந்தது. இதல்ை நான் ஏழையானே
46

2.
s
5) 7
சிறிது காலத்தின் பின் ஆருயிர்க் கீதா வைக்கண்டேன். ஆனல், முன்பு இருந்த கீதாவாகவே எனக்கு அவள் தோன்றவில்லை. எப்பொழுதும் சிரித்த வதனத்துடன் காட்சி யளிக்கும் கீதா அங்கு இல்லை, சோகமே உருவெடுத்தாற்போல் நின் முள், முக்திய
இன்ப நினைவுகள் என் மனதில் இன்னும்
தேங்கி நின்றன, இவ்வளவுநாளும் நடைப் பிணமாக வாழ்ந்த எ ன க் குக் கீதாவின் வாழ்வை மலரச்செய்ய வேண்டுமெனத் தோன்றிற் று. இதனுல் அவள் விடுநோக் கிச் சென்றேன்.
அங்கு. எனக்குப் பேரி டி தா ன் காத்துக்கிடந்தது, கீதாவின் அப்பா, கீதா வை மறந்துவிடும்படி எனக்குக் கூறினர். நான் எவ்வளவோ சொல்லிப்பார்த்தேன், திரும்பவும் என் தொழிலை நன்கு நடத்த முடியும் என்று கூறினேன். ஒன்றும் பயனில்லாமல் போய்விட்டது. நான் சிற கொடிந்த பறவைபோல் வீடுதிரும்பினேன். அவர்கள் வீட்டருகில் வந்ததும் என்னை ஏதோஒரு சக்தி இழுத்தது. கடைசியாக ஒருமுறை அவ்வீட்டை நோக்கினேன். அப்பொழுது என் இதயதாரகையான கீதா ஒளியற்ற சித்திரமாக யன்னலைப்பிடித்துக் கொண்டு ஏங்கிய கண்களுடன காட்சி யளித்தாள். எனக்கு என்னவோ செய் தது. மனத்தை இரும்பாக்கிக்கொண்டு வீடு திரும்பினேன்.
அன்று இரவு என் மனம் ஒரு நிலை யில் இல்லாமல் தவித்தது காதல் ஒரு பக்கமும் விரோதம் ஒருபக்கமும் என்னை ச் சித்திரவதைப்படுத்தின. அன்று கடைசி முறையாகக் கீதாவின் த க ப் பணு ருடன் வாதாடி ஒன்றில் வெல்வது அல்லது அவ ரைக் கொல்வதென்று உறுதிகொண்டு கீதாவின் வீட்டிற்குச் சென்றேன். ஆனல், ..விதி தன் கோர சொரூபத்தைக்காட்டிச் சதி செய்துவிட்டது. நான் சென்றநேரம் வீடு அமைதியாகவே காண ப் பட்டது. உள்ளேசென்றேன். எல்லாம் அலங்கோல மாகவே கிடந்தன. ஒரு பக்கத்தில் கீதா வின் தகப்பனர் அலங்கோலமாக மார்பில் குத்திய கத்தியுடன் காட்சியளித்தார். [5୮ଙt திடுக்கிட்டுக் கீதா என்று கத்தி

Page 57
விட்டேன். கீதாவும் ஓடிவந்தாள். அவள் தன் தகப்பனரின் நிலையைக்கண்டு அலறி ஆட்கள் கூடிவிட்டனர். ତୀର) லோரும் என்னையே குற்றம் சாட்டினர் கள். அதற்குச் சூழ்நிலையும் சந்தர்ப்பமும் உதவிபுரிந்தன. நான் மறுக்க வேறுவழி யில்லை. இதனுல் இக்கொடியதண்டனைக்கு உள்ளானேன். தகப்பனுரின் மரணமும் எனக்கு இடப்பட்ட தண்டனையும் கீதா விற்குப் பைத்தியம்வரச் செய்துவிட்டது என அறிக்தேன். எனக்குச் சொல்லொணு வேதனை உண்டாயிற்று, என் செய்யலாம்! இதற்கெலாம் காரணம் இக்கேடுகெட்ட சமுதாயம்தான். முன்பு நாம் சந்தோஷ மாக இருக்கையில் எங்களைப் புகழ்ந்தது இல்வுலகம், இப்போது நான் ஏழையான வுடன் என்னை வெறுக்கின்றது இவ்வுலகம். இதுதானு நீதி? சதிகார உலகத்தை உணர்ந்துகொள்ள முடியாத நானே சதி
ー参 நான் ஒரு ஆசிரிை
நான் ஓர் ஆசிரியையா யிருந்தால் என் னிடமிருக்கும் பெருங்குணங்களை அகல விட மாட்டேன். நான் ஆசிரியையாக வந்துவிட் டேன் என்று எந்த மாணவியையும் எப்படி யும் நடத்தலாமென்று எண்ண மாட்டேன்.
நான் ஒரு வகுப்புக்குப் பொறுப்புள்ள ஆசி ரியையானுல் அது மிகுந்த பாரமுடைய பொறுப்பென எண்ணிக் கருமங்களிலே கண் ணும் கருத்துமாயிருந்து கடமை யாற்று வேன். வகுப்பிலே பாடம் கற்பித்துக்கொண் டிருக்கும்போது மாணவிகள் தவறு செய்து விட்டால் அதை நான் அன்புடனே கண் டிப்பேன். அவ்வாறு தவறு செய்வதால் அவர்கள் அடையப்பேகும் தீமைகளை எடுத் துக்கூறுவேன். அதை விட்டுவிட்டு அவர் களைக் கோபமுடன் கொடுமையாகத் தண்டிப் பது எவ்வளவு அறியாமை படித்த படிப் பெல்லாம் வீண் அன்ருே காந்தி மகான் கூறியபடி அன்பாலே ஆகாதது ஒன்று மில்லை. கோபத்தினுல், தண்டனையினுல், காரியம் சாதிப்பதிலும் பார்க்க அன்பினுல், அன்பான வார்த்தைகளினுல், அன்பான செய்கைகளினுல் மாணவிகளைத் திருத்தி விடலாம்.

சய்யப்பட்டேன். அன்று இரவு கீதா ன் தகப்பனுரை யாரோ ஒரு சதிகாரன் கான்று விட்டுச் சென்றதாகவும் நான் 1ங்கு செல்லப் புறப்படும்பொழுது இக் காலை நடைபெற்றதாகவும் அறிந்தேன். ப்பொழுது என்ன பிரயோஜனம்.
என் கடைசிப்பிரார்த்தனை எ ன் ன வனில் என் கீதா அமைதியாக வாழக் டவுள் அருள்புரிய வேண்டுமென்பதே. ாய்தந்தையற்ற எனக்குக் கீதாஒருவளே த சவாக இருந்தாள். ஆணுல், இப்பொ து இத்தண்டனைக்கு உட்பட்ட எனக்கு துவேண்டும்? அதுதான் கீதாவின் சுக ாழ்க்கை, கீதா அப்படி வாழ்வாளா ? டவுள் அதற்கு அருள்புரிவா சாக ? என் டைசிப் பிரார்த்தனை நிறைவேறுமா ?
சுசீலா சுப்பிரமணியம்
S. S. C. (A)
யயானுல் .
ஓர் ஆசிரியை மாணவியைத் தண்டித்து ட்டால் முடிந்து விடாது. தன்னைத் தண் த்த ஆசிரியை மேல், எப்படியும் தான் வறு செய்ததை உணர்ந்திருந்தாலும் ஒரு த வெறுப்பு உண்டாகிவிடும். அதன் பய க அவ்வாசிரியை கற்பிக்கும் பாடத்திலே ம் கவனம் குறைகிறது, வெறுப்பு உண் கிறது.
மேலும் பாடசாலையிலே, மாணவர் குழு லே சிலர் நன்ருகப் படித்தும், சிவர் படிப் லே கெட்டித்தனமில்லாமலும் இருக்கலாம். வ்வாறு இருக்கும்போது படிப்பிலே கெட் ந்தனம் உள்ளவர்களை ஆசிரியைகள் ச்ச வேண்டி ஏற்படுகின்றது. இதனுல் ம்மாணவிகள் வீண் பெருமை கொள்ளு ரர்கள். தான் வகுப்பிலே கெட்டிக்காரி ாபதால் எவ்விதமும் நடக்கலாம் என்று ண்ணி விடுவாள். ஆகையால், ஆசிரியை கெட்டிக்கார மாணவிகளை அதிகமாகப் ழுதல் நன்றன்று. புகழ வேண்டாம் irறு கூறவில்லை. இதனுல் இக்கட்டுரை பப் படிக்க நேரிடும் கெட்டிக்கார மாண களுக்குக் கோபம் உண்டாகலாம், கெட் கார மாணவியை அதிகம் பாராட்டப்
47.

Page 58
படர்து என்று நான்குறிப்பிடுதற்கு உதார் 6 மாக இராமாயணத்திலே ஓர் சம்பவத்தை கூறுகிறேன். இராமரையும் இலக்குமணச் யும் காட்டுக்கு அழைத்துச் செல்கிருர் ஐ முனிவர், அவ்வாறு போய்க் கொண்டிரு கையில் இராமன் பல வீர தீர சாகஸங்க புரிகிருன், தாடகையைக்கூடக் கொன்ரு எ அச்சமயத்தில் கூட, விசுவாமித்திரராகி அம்முனிவர் இராமனின் முதுகிலே தட்ட போகும்போது திரும்பவும் கையை இழு துக்கொள்கிருர், இது எதனுலே ? அல அவ்வாறு தட்டிக்கொடுத்தால் இராம திறமையுடையவன் என்னும் எண்ண அவன் மனதிலே உண்டாகினுல் அகங்: ரம் என்னும் எண்ணம் கொண்டு விடுவா என்றுதான். பாராட்டுவதற்கு நாட்க இன்னும் உண்டு என எண்ணி அவ்வா, விசுவாமித்திரர் நடந்துகொண்டார்.
இதிலிருந்தே மாணவரைச் சிறு காரிய துக்கும் பாராட்டுவது சிறந்ததல்ல என்பை நாம் அறிந்து கொள்ளலாமல்லவா?
மேலும் அவ் வகுப்பிலே படிப் பி ே குறைந்த மாணவி இருக்கிருள். ஆசிரிை அவளைத் தண்டிக்கிருர், தண்டிப்பதா மாணவி மேலும் மேலும் படிப்பிலே உ6 டாகும் வெறுப்பினுல் பாடசாலைசெல்லக்கூ மனமின்றிச் செல்கிருள். ஆணுல், அம்மா6 விக்கு ஆசிரியர்கள் ஊக்கம் கொடுத்து கெட்டிக்கார மாணவியைப் புகழு வை விட்டு, படிப்பிலே குறைந்த மாணவிை உற்சாகப்படுத்தினுல் மேலும் மேலும் படி பிலே விருப்பமுற்றுப் படிக்கஆரம்பிக்கிரு 6 இதனுல் அம்மாணவி முன்னேற வழியுண் அம்மாணவியை அவ்வாறு நடத்தவேன் டிய கடமை ஆசிரியைகளைச் சேருகிறது ஆசிரியர்கள் அவ்வாறு க ட  ைம ை யுணர்ந்து நடந்தால் பல மாணவர்கள் மு னேற வழியுண்டு அல்லவா?
48

மேலும் படிப்பிலே குறைந்த ஒரு மாணவி நன்ருகச் சோதனை செய்து விட்டால் ஒரு வேளை "காப்பி அடித்து விட்டாளோ என் அம் ஓர் எண்ணம் ஆசிரியை மனதிலே உண்டாகி விடுகின்றது. ஏன் ! நேரிலேயே அம்மாணவியை மிரட்டி, உருட்டிப் பார்த்து விடுகிருர், பாவம்! அவள் கஷ்டப்பட்டுப் படித்து நன்ருகச் சோதனை செய்தாலும் அவளைப் போற்ற யாருமில்லை. ஆனல், ஓர் கெட்டிக்கார மாணவி சிலசமயம் படிப்ப தற்கு முடியாமல் "காப்பி அடித்தாலும் அது ஆசிரியர் கண்ணில் படமாட்டாது.
மேலும் ஓர் செல்வம் படைத்த மாணவி படிப்பிலே குறைவு என்ருலும் அம்மாண வியைச் சில ஆசிரியைகள் போற்றிவிடுவர். அவள் செய்யும் தவறுகளையும் மன்னித்து விடுவர். ஆணுல், வறுமையே உருவான ஓர் மாணவி படிப்பிலே சூடிகையாக இருந்தாலும், அவளைப் போற்றச் சில ஆசிரி யர்களுக்கு மனம் வருவதில்லை. அவள் ஓர் சிறிய தவறைச் செய்தாலும் அது அவர்கள் கண்ணிலே பட்டுவிடுகிறது.
நான் ஓர் ஆசிரியையானுல் இத்தகைய பெருங் குற்றங்களுக்கு ஒருபோதும் ஆளாக மாட்டேன்.
ஆசிரியைகளா யிருந்தால் அவர்களுக்குப் பல கடமைகள் உண்டு. ஆகையால், அவற்றை நன்கு உணர்ந்து நடக்க வேண் டும். நான் ஓர் ஆசிரியையாயிருந்தால் இத் தகைய கடமைகளே நன்கு உணர்ந்து நடப் பேன்.
இதில் யாரையும் குறிப்பிட்டு எழுதப்படவில்லை. ஆகையால், இதில் யாதும்பிழையிருந்தால் ஆசிரி யர் உலகமும், மாணவர் உலகமும் என்னை மன் னிப்பார்களாக !
மீனலோஜனி ஆனந்தன் Form V C

Page 59
உபாத்தியாயர் : “ பிள்ளைகளே! இன்று பள்ளிக்கூடம் முடிந்தவுடன் எல்லா ருப் நேராக வீட்டுக்குப்போக வேண் டும்.
இராஜன் : 4 சார், சார் 1 என் வீட்டிற் குப்போக எத்தனையோ சந்திகள் திரும்பவேண்டும் சார் 1
பட்டினத்து மனிதன் : அடடா ! என்ன
குளிர், என்ன குளிர் 1
பட்டிக்காட்டு மனிதன் ; டேய், வெங் காயம் ! என்ன யோசிக்கிருய் ? மின் சார லயிற்றைப் போடேன் குளிர் பறக்க !
ஒருவர் 3 ஐயோ! இந்தச் சிகரெட்டைப் பத்தவைக்க நெருப்பு இல்லையே. ஏன் அண்ணே ! உன்னிடம் ஏதாவது இருக்குதா ?
மற்றவர் : அட முட்டாளே கையில் டார்ச்சிலைட்டை வைத்துக்கொண்டு என்னிட்டே தண்டுருயே!
முதல் மூட்டை: அண்ணே ! உன் கதி ரையில் நல்ல கோராசிங் மாதிரி ஒரு ஆள் இருக்கிருனே; இயலுமா ன அளவு இரத்தத்தை உறிஞ்சிவிடு.
2-ம் மூட்டை ? ஐயோ அண்ணே சமா சாரத்தைக் கேளேன்! இந்த ஆசாமி முழு நீர்த்தேகம் கொண்டவன்!
* ஏழை அழுத கண்ணிர்' என்னும் கதை யை மிகவும் ருசிகரமாகச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார் ஒருவர். இடையிலே * அன்பர்களே! அவள் வயிற்றுக் கொடு மையினுல் விட்ட கண்ணிர் காதுகளின் வழியே வந்தது' என்ருர் வாய்தடுமாறி.
ஒரு செவிடனும் குருடனும் மிருகக்காட்சிச் சாலைக்குச் சென்றனர். அங்கே எல்லா வற்றையும் பார்த்தபின் வீடுவந்து சேர்ந்து
 

டிே ,
ހައި
தாங்கள் கண்டவற்றைப்பற்றிப் பேசிக் கொண்டனர். குருடன் : அப்பாடா! அந்த மான்கட்
டம் என்ன அழகாயிருந்தது. செவிடன் : பூ. இது தானு ரீ பார்த் தது? அந்தச் சிங்கம் போட்ட சத்தம் என் காதைத் துளைத்துவிட்டதே !
உடைவாங்கச் சென்றவர் கடையிலிருக் கும் சேலைகளை நன்ருய்ப் பார்த்துவிட்டு, ஒரு சிலையை எடுத்து, கடைக்காரனிடம் :
இதன் விலை என்ன ??? கடைக்காரன் ; இது நல்ல பட்டு 25
ரூபாய், வாங்கவந்தவர்; அடே அப்பா சாச்சா !
இது . ? கடைக்காரன் ! ஐயா, இதற்கு நீங்கள் இரண்டு அடேயப்பாவும் சாச்சாவும் கடப் போடவேண்டும் !
ஆங்கிலத்திலேயே ஊறிய ஒரு தமிழ்ப்
பெண்மணி, முதன்முதல் தமிழிலே ஒரு பாடம் கற்பித்துவிட்டு, ' பிள்ளைகளே, இந்தப்பாடம் ஒருவரும் சரியாகப் படிக்க வில்லை, எல்லாரும் இன்றைக்கு பள்ளிக் கூடத்துக்குப் பின்னுலே நிற்கவேண்டும்? 6708 (gii. (Stay in after school.)
மொழிபெயர்ப்பு எப்படி?
கொன்டக்டராகப் பலகாலமாக இருந்த ஒருவர், ஒருநாள் புகை பிரதத்திற் பிரயாணம் செய்யப்புறப்பட்டார். புகை யிரத ஸ்தானத்தில் தனது நண்பரைக் கண்டவுடன் சுவையான சம்பாஷணையில் ஈடுபட்டிருந்ததனல், புகையிரதம் வந்த தைக் கவனிக்கவில்லை. சடுதியாகத் திரும் பியவர் புகையிரதம் புறப்படுவதைக் கண் டதும், அதிகாரதோரணையில் " ஹோல் டோன் ! ஹோல்டோன் 1’ என்று உரக் கக் கடவினுர்,
49

Page 60
10. சித்திரக்காட்சி பார்ப்பதற்கு ராமு, சோ என்னும் இருநண்பர்கள் சென்றிருந்தன சுவரில் பல சித்திரங்கள் தொங்கின. ஒ திரைச்சீலையில் ஒரு அழகியபெண் மாடி படியிலிருந்து இறங்கி வருவது போ ஒரு சித்திரம் வரையப்பட்டிருந்தது. ரா மெய்மறந்து அதையே நோக்கியவா,
ဇွလှီ%
பண்டைத்
பண்டைக் காலத் தமிழகத்தில் பெண் ளுக்கு உன்னத ஸ்தானம் அளிக்கப்பட் ருந்தது. அவர்கள் ஆண்களோடு சக துறைகளிலும் சரிநிகர் சமானமாக வாழ் தார்கள் என்பதற்குப் பலசான்றுகள் உள. அரசியல் விஷயங்களில் கூட அரசகுடு பத்துப் பெண்மணிகள் தம் அபிப்பிராய களைக் கூறி வந்தனர். அரசர்களும் இ வபிப்பிராயங்களுக்கு பெரு மதிப்பு வழங் வநதாா கள,
தமிழ் மகளிர் யாவற்றிலும் மேலாக தமது கற்பையே பெரிதும் பேணி வந்தன அஃதையே தமது முக்கிய அணிகலமாக கருதினர். திருவள்ளுவரின் மனைவி வாசு தன் கணவனைக் கண் கண்ட தெய்வமாக பேணி வந்தாள். ஒரு முறை இவள் கிண றில் நீர் மொள் ஞ ம் போது, கணவ அழைக்க, கொடியை அப்படியே விட்டு போனுளாம். அவள் கற்பின் சக்தியால், அ கொடியும் அதில் கட்டப்பட்ட பாத்திரமு மேலே செல்லாமல் அவள் விட்டபடிே நின்றனவாம். கற்புக்கரசி கண்ணகியி கோபம் மதுரையை ஏரியூட்டியது. பா சாலியின் சபதம் பாரதப் போரை மூட்டிய இத்தகைய கற்பின் சக்தியைத் திருவள் வர் அழகாக எடுத்துக் கூறியிருக்கின்ருர் " தெய்வம் தொழாஅள் கொழுந தொழுதெழுவா பெய்யெனப் பெய்யும் மழை. ' ப ண்  ைடக் கா லத் தமிழ் மகளிர் வி உணர்ச்சி பொருந்தியவராயு மிருந் த ன தன் மகன் போரிலே புறங்காட்டி ஓடி மா6 டானும் என்ற செய்தியைக் கேள்வியுற் ஒரு தமிழ்த்தாய், அச்செய்தி உண்மைய ல்ை அவனைப் பாலூட்டிய தன் மார்ன அறுத்தெறிவதாகச் சபதம் செய்து, ஆே
50

(Լք -Ո,
(Ծ ப்
F6წ)
(LP
22
ရွှေရှီဇ
நின்றன். இதைக் கண்ட சோமு ' പേ ராமு, வாடா மற்றச் சித் தி ரங் க ளேப் பார்ப்போம்" என்ருன், ՄT(ԼՔ ԼDմ0/ மொழியாக கொஞ்சம் பொற டா, இவள் மாடியிலிருந்து இறங்கி வரட்டும் !"
இராஜேஸ்வரி சரவணமுத்து
S. S. C. (D)
ဓမ္ဘီ။
தமிழ் மகளிர்
厂岳
6Ꮝ
t
I வ் தி
த் 'i. க்
சத்துடன் போர்க்களத்துக்குச் சென்று, தன் மகனின் சடலத்தைக்கண்டு அதைப் புரட் டிப் பார்த்தாளாம். அவன் மார்பிலே அம்பு பாய்ந்திருப்பதைக் கண்டு பெரு மகிழ்ச்சி கொண்டாளாம். அவள் வீரம் சொல்லுதற் கரியதாகும்.
இன்னுமொரு தாய் தன் அண்ணனைப் போருக்கு அனுப்பி, அவன் மடிந்தபின், தன் கணவனே அனுப்பி, அவனும் இறந்தபின்பு, இனி அனுப்புவதற்கு யாரு மில் லே யே என்றுவருந்தி, தன் ஐந்து வயதுப்பாலகனை அலங்கரித்துப் போருக்கு விடுத்தாளாம். அவள் வீரம்தான் என்னே !
பண்டைத் தமிழ் மகளிர் கல்வியிலும் சிறந்து விளங்கினர். ஒளவைப் பிராட்டியை அறியாத தமிழனேயில்லை. அவருடைய பாக்கள் அன்றுபோல இன்றும் சுடர்விட்டுப் பிரகாசிக்கின்றன. காரைக்கால் அம்மை யார் தன் கவிவன்மையாலும், சிவபெருமான் மேற் கொண்ட பெரும் பக்தி யி னு லும் அழியாத புகழைத் தேடிக் கொண்டார். ஆண்டாளும் கிறிஸ்ண பரமாத்தா மேற் கொண்ட பேரன்பினுல் இனிய பாடல்களைப் பாடிஞர்.
பண்டைக் காலத் தமிழ்ப் பெண்கள் எல் லாக்கலைகளிலும் சிறப்பெய்தினர். நடனத் திலும், சங்கீதத்திலும் திறமை காட்டிய பெண்கள் அரச ஆதரவு பெற்றனர், அர சன் போருக்குப் போகும் போதுகூட விறலி யர் தம் பாட்டால் வீரர்களுக்கு உற்சாக மூட்டினுர்கள்.
இப்படியே, பண்டைக்காலத் தமிழ்மகளிர் வாழ்க்கைத் துறை கள் எல்லாவற்றிலும் சிறப்புற்று வாழ்ந்தார்கள்.
செல்வராணி பொன்னையா Form III * C ?

Page 61
ஒரு தேயிலைச் ச  ைர
என்னை ஒரு அழகான அலுமாரியுள் இப் போது வைத்திருக்கிருர்கள். என்னுேடு இங்கு வந்த நூற்றுவருள், நானும் என் சிநேகிதர் ஐவருமே இப்போ இங்கு இருக் கின்ருேம். மீதியானுேரை இக்கடை (Lք Ֆ லாளி நான் அறியாத இ ட ங் களு க்கு அனுப்பி விட்டார். அவர்களைப் பற்றிய செய்திகள் எதுவும் எனக்குத் தெரியவராது. என்னையும் கூடிய சீக்கிரத்தில், நான் முன் பின் அறியாத ஒருவருக்குக் கொடுத்து விடு வார் போலிருக்கிறது. என்ணுேடு கூடப் பிறந்தவர்கள் பலர் இன்று இங்கிலாந்தி அளள லண்டன் பட்டணத்திலே இருப்பார் 562). நானும் அவர்களுடன் போகவே விரும்பினேன். விதி என் ஆன அவர்களிடம் இருந்து பிரித்துவிட்டது.
நாமெல்லாம் ஒருமித்து டிக்கோயாவைச் சேர்ந்த 48 காசல்ரி ?? தோட்டத்திலே பிறந்து வளர்ந்தோம். நான் பிறந்து இரண்டு நாட் கூலிப் பெண்கள் கொழுந்தாகவே பறித்து எடுத்தனர். எங்களைக் கூடைகளில் நிரப்பி நிறுத்து, கம்பிப் பாலம் மூலமாக யந்திர சாலைக்கு அனுப்பினுர்கள்.
யந்திர சாலையிலுள்ள மேலறையில் எங் களேயும் எங்களுக்கு முன்னரே அங்கு வந்து சேர்ந்தோரையும் ஒன்று சேர்த்து உலரவிட் டனர். எவ்வளவு அழகுள்ள பசியநிறமா யிருந்த தேகத்தில் மஞ்சள் நிறம் படரத் தொடங்கியது. ஒன்றை விட்டு மறுநாள் எங்கள் யாவரையும் ஒன்று சேர்த்து, பயங் கரமான இரும்பு ஆலைகளிலிட்டு நசித்தனர். மறுபடியும் எங்களை உஷ்ணமூட்டும் அடுப் பின் மேலாக ஊர்ந்து போகச் செய்தனர். எங்கள் உடல்களி லிருந்த இர த் த மும் காய்ந்து, நாம் நீர ணுவற்ற ஜீவன்களா னுேம். எம்மை அரிதட்டு ஒன்றில் போட்டு அரித்து வெவ்வேருக்கினர்கள். நான் முத லாம் படியிலே சேரலாம் என எண்ணி னேன். அது என்னுல் முடி யா ம ல் போயிற்று. இல்லாவிடில் நான் எத்த னேயோ பெரிய தனவந்தர்களை யெல்லாம் - ஏன் : மகாராணியைக் கூடத் தரிசித்

யின் சுயசரிதை
ருப்பேன்! இப்பொழுது அதைப்பற்றிக் வலைப்பட்டு என்ன ஆகப்போகின்றது ? எங்களை வெள்ளி நிற ஈயப் பைகளில் ரப்பி, அடைத்து, எல்லாரையும் ஒன்று சர்த்து ஒரு பெரிய மோட்டார் வாகனம் மலம் புகையிரத ஸ்தானத்திற்கு அனுப்பி றர்கள். அங்கிருந்து புகைவண்டி ** சுக்குச் -க்கு ' என்று பெரிய ஒலம் போட்டுக் காண்டு, எங்களைக் கொழும்புப் பட்டணத் ற்குக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்தது. கொழும்பு மாநகரில், பிரபலமான வர்த்த ர்கள் எங்களை ஏலத்தில் வாங்கினுர்கள், அவர்களுடன் நான் ஒரு மாதகாலம் மாத் ரமே யிருந்தேன். அவர்கள் என்னையும் ன்னுடன் சேர்ந்த 144 பேரையும் தேநீர் பிற்பனவு வண்டி மூலமாக யாழ்ப்பாணத் ற்கு அனுப்பினர். யாழ்ப்பாணத்தில் தே 'ர் விற்பனவு வண்டியிலேயே திரிந்தேன். ாழ்ப்பாணம் மிகவும் உஷ்ணமான இடம். இத்தகைய இடத்தில் வண்டிக்குள் இருப் து, தோட்டத்து இயந்திரசாலே அடுப்பு ளின் மேல் இருப்பது போலத்தானிருந் து. அப்பப்பா ! எவ்வளவு வெப்பம்!
இப்படியே நான் மோட்டார் வண்டியில் ரியும்போது, எனது சிநேகிதர் பலரை அடிக்கடி வெந்நீரில் போட்டு அவித்து, அவர்கள் உடல்களிலிருந்த சத்தை எடுத் க் கொண்டு, அவர்கள் எல்லோரையும் னிதர் வெளியே வீசுவதைப் பல முறை ார்த்தேன். இக் காட்சியைப் பார்த்ததும் னக்கு உடம்பெல்லாம் நடுங்கியது. எனக் ம் இந்தக் கதிதானே என்று வருந்தினேன். சன்ற ஆவணியில் ஒரு பெரிய கூட்டம், மதானத்தில் நடக்கும்போது நாம் எங்கள் ண்டியிலிருந்தோம். என் உடன்பிறந் தாரின் வாசனையையும் திறத் ைத யும் ண்டு, ஒரு வியாபாரி எங்களில் சிலரை ாங்கி வந்து இந்த அலுமாரியுள் வைத் ார். இங்கிருக்கும் வரை எனக்குச் சந்தோ ந்தான். ஏனெனில், தெருவில் நடக்கும் ம்பவங்களைப் பார்த்து வருகிறேன். ஆணுல், 'வ்வின்பம் நிலைக்குமா?
பிரேமினி செளந்தரராஜா
Form III * A *
51.

Page 62
ஒரு I
* சோ' என்ற இரைச்சற் சத்தத்துட6 மழை அடாது பெய்து கொண்டிருந்தது இடையிடையே காதைப் பிழக்கும் இ முழக்கங்களோடு கூடிய கண்ணைப்பறிக்கு மின் வெட்டுக்கள் கருமேகத்தில் தோன், மறைந்தன. தரையில் வெள்ளம் கரைபுரன டோடியது. வாயுபகவான் தன் புயற்கை ளால் மரக்கிளைகளை ஒடித்துக் கீழேபோட அவருக்கு ஏவல் செய்வதுபோல், வெள் நீர் அக்கொப்புக்களை ஏந்திக்கொண்டு சமு திரத்தை நோக்கி ஓடிச்சென்றது. தாயை பிரிந்த சேய்களைப்போல், மரங்களே விட்டு பிரிந்து எங்கும் பறக்கும் இலைகள், களை புற்றன போல் நீரில் படிந்து கிளைகளுக்கு பின்னுல் மிதந்து சென்றன.
மாரி மழையைக் கண்டு மனிதப் பிற கள் நடு நடுங்கினர். ஆணுல், கானகத் லுறைந்த மிருகங்களும் பறவையினங்களு களிக்கூத்தாடின. வரண்டு கிடந்த ஊற்று களில் நீர் பொங்கி எழுவதைக்கண்டு யாக் கள் தம் துதிக்கைகளைத் தூக்கி முகிற்கூ டங்களுக்கு வணக்கம் செய்தன. அவற்றி முழக்கம் இடியுடன் சேர்ந்து வானவீதியி புரண்டோடியது. மயில்கள் தம்விசாலமாக தோகைகளே விரித்து களிநடம் புரிந்தன மானினங்கள் மலை யருவிகளை நோக்கி துள்ளியோடின.
ஒளவையாரின்
செந்தமிழ் வளங்கொழிக்க அது பண் தொட்டு இன்று வரையும் அல்லாமல், எ6 றும் நின்று நிலவும் வண்ணம் சீரும் சிற பும் பேரும்புகழும் பெற்று உலகமொழிகளி நிமிர்ந்து நிற்கும் வண்ணம் செம்மையுற செய்தவர்களுள் தமிழ்ப் புலவர்களே சிற பிடம் பெறுவர்.
புலவர்களுள்ளும் ஆண்பாற் புலவர்களு பெண்பாற் புலவர்களும் இருப்பினும் தச் சிறந்த ஆண்பாற் புலவர்களுடன் பென பாற் புலவர்களுள் தலை சிறந்து நிற்கின் வர் ஒளவையாராவர்.
புலவர்களுட் பலர் சரித்திரக் கதைகளை தமது சிறந்த கவியினுல் ஆக்கியிருக் ஒளவையாரோ மனித வாழ்க்கைக்கு இன். யமையாத பல தமிழ்ப்பாட்டுக்களே அநே
52

ழை நாள்
s
g
ன்
b,
O
மரஉலகத்துக்கு அரசர்களாக நின்ற பெரு மரங்கள் வேரோடு சாய்ந்தன. ஆணுல், மெல்லிய புற்களும், மூங்கில்களும் புயல் முன் வளேந்தும் முறியாமல் நின்றன. காலையில் கடும் மழையாகத் தோன்றியது மாலையில் கோரப் புயலாக மாறியது. இப் புயல் குடிசைகளை அடித்து வீழ்த்தியது. வீட்டுக் கூரைகளைத் தகர்த் தெறிந்தது. பல குடும்பங்களின் அருமைப் பொக்கிஷங்க ளெல்லாம் குழந்தைகளின் விளையாட்டுக் கப்பல்களைப்போல் நீரில் மிதந்து சென்றன. நாய்கள், பூனேகள் முதலிய சிறிய பிராணி களின் உயிரற்ற சடலங்கள் தெருச் சந்தி களில் தோன்றின. தெருக்க ளெல்லாம் அடையாளம் தெரியாமல் நீரால் மூடப் பட்டன. ஜனங்கள் கூக்குரலிட்டுக்கொண்டு அங்குமிங்குமாக ஓடினர். பொலீஸ் சேவைக் குரியவர்கள் சிறிய வள்ளங்களில் வந்து திக்கற்றவர்களை வெள்ளம் போகாத இடங் களுக்குக் கொண்டு சென்றனர். சிறிது நேரத்தில் புயலின் வேகம் குறைந்தது. பின் சடுதியாக நின்றது. அதற்குப் பின் இருள் பரந்தது. ஒரு பயங்கர அமைதி எங்கும் குடிகொண்டது.
விமலா சனி அம்பிகைபாகன் Form III * A *
பொ ன் மொழிகள்
பொன் மொழிகள் பொதிந்து பாடி வைத் திருக்கின் ருர், அவரின் கருத்தமைந்த செய் யுட்களின் அருமைப் பெருமையை அறிந்த அதிகமான் என்னும் சிற்றரசன் உண் டாரை நெடு நாளைக்கு வாழவைக்கும் நெல் விக்கனியை ஒளவையாருக்குக் கொடுத்து உண்ணச் செய்தான். இதனுல் இவர் நெடு நாளிருந்து தமிழ்த் தொண்டு செய்ததாக வரலாற்று நல்லுநர் கூறுகின்றனர்.
பெற்ற தாயும், தந்தையும் உலகத்தில் மற் றெல்லாரையும் விட மிகவும் போற்றத்தக்க வர் என்றும், சர்வவியாபகராகிய கடவுளின் வடிவங்கள் அவர்களே என்றும் விளங்குவ தற்கு அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்' என்று தாமியற்றிய கொன்றை வேந்தனில் பாடியிருக்கிருர்,

Page 63
மனிதப்பிறப்பை எடுத்த எல்லோரும் சிறு வயதில் கற்க வேண்டியவற்றைக் கற்க வேண்டும் என்றும், இளமையிற் படித்த படிப்புக் கல்லிலே எழுதப்பட்ட எழுத்துக்க ளைப் போல வாழ்க்கையில் நிலைத்து நிற்கும் என்பதையும் அறிவுறுத்த இளமையிற் கல்வி சிலையிலெழுத்து" எனக் கூறியிருக் கிருர், அதுவு மல்லாமல் எப்பொழுதும் படிப்பதைக் கைவிடக் கூடாது என்பதை விளக்க ஒதுவ தொழியேல்' என்று விளம்பியிருக்கிருர்,
ஒருவன் எவ்வளவு நன்ரு கப்படித்தாலும், எவ்வளவு நன்ரு ய் நடந்தாலும் கெட்டவர் களுடன் சேரக்கூடாதென்றும், நல்லவர்க ளுடன் சேரவேண்டும் என்றும் வாக்குண் டாம் என்ற நூலில் முறையே நல்லாரைக் காண்பதும் நன்றே என்றும் தீயாரைக் காண்பதும் தீதே' என்றும் வற்புறுத்தியி ருக்கிருர்,
இன்னும் மனித வாழ்க்கைக்கு முயற்சி மிகவும் இன்றியமையாதது எ ன் ப  ைத விளக்க முயற்சி யுடையார் இகழ்ச்சியடை யார் என்றும், அம்முயற்சியிலும் உழு
ఆక్రై
நான் கண்ட ஒரு பய
அப்பப்பா ! என்னே இந்த இருள் கல் லும் முள்ளும் நிறைந்த கானகம், நரிக ளின் ஊளேச் சத்தம் ஒரு பக்கம் : சிங்கங் களின் உறுமல் இன்னுெரு பக்கம், மின் மினியின் வெளிச்சங்கூட இல்லாத இருண்ட காடு. நான் நடந்து சென்ற காலடிப்பாதை கூட என் கண்களுக்குச் சரியாகத் தென்பட வில்லை. எங்கு போகின்றே ன் ? ஏன் போகின்றேன்? யாரிடம் போ கி ன் றேன்? ஒன்றுமே விளங்கவில்லை. இயந் தி ர ம் போலப்போய்க்கொண்டேயிருந்தேன். குறுக் கிட்டது ஓர் நீரோடை, அதன் ஆழம் அறிய முடியாமல் சுற்று முற்றும் பார்த் தேன். அதே கணத்தில் ஒரு காலடிச்சத்தம் கேட்டதும் திடீரென்று திரும்பினேன். பக் கத்தில் ஒரு பெரியவர் நின் ருர், அவரைக் கண்டதும் அச்சம் என்னைப் பின் நோக்கித் தள்ளியது. அவர் : “ குழந்தாய், கானகத் திலே ஏகாந்தமாய் நடக்கக்கூடிய நீ, என் னேக் கண்டதும் ஏன் பயப்படுகின்ரு ய் ?" என்ருர், வெண்ணிற கேசமும், திருநீற ணிந்த விசாலமான நெற்றியும், வசீகரமான

துண்டு வாழ்தல் மிகச் சிறந்தது என்பதை விளக்க * உழுதுண்டுவாழ்தற் கொப்பில்லை" என்றும், கஷ்டப்பட்டுத் தேடிய பொருளை ரனையோருக்கும் பயன்படுமாறு கொடுக்க வேண்டு மென்றும், அல்லாவிடில் அப் பொருள் அநியாயமாகத் தீ யோ ரா ல் அழிந்துவிடு மென்றும் புத்திபுகட்ட ஈயார் தேட்டைத் தீயார் கொள்வர் ' என்றும், நாம் நல்லனவற்றைச் செய்யின் நன்மை பும் தீயனவற்றைச் செய்யின் தீமையும் நவருது சம்பவிக்கும் என்பதைக் காட்ட முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும்" ான்றும், இவ்வுலகத்தில் பொருள் மிகவும் இன்றி யமையாதது என்பதை விளக்க பொருடனைப் போற்றி வாழ்' என்றும் இப் படியே இன்னும் அநேக பொன்மொழிகளை பும் அவை பொதிந்த வேறு பாட்டுக்களையும் நமது நூலில் எழுதியிருக்கிருர்,
அவர் ஓதிய பொன் மொழிகளை நாமும் படித்து எமது வாழ்க்கையைச் சீர் செய் 36 TIL DIT , !
சீதாலஷ்மி சிற்றம்பலம் Form II 'B'
பங்கரமான கனவு
முகத்தையு முடையவராகக் காட்சியளித் நார் அப்பெரியார். 9 இல்லை ; பயப்பட வில்லை' என்று புழுகினேன், “ இந்த நீ ரோடையை எப்படிக் கடக்கலா மென்றே யோசித்தேன்' என்றேன். உடனே அவர்: * நீ எங்கு போகவேண்டும்? ஏன் போக வேண்டும்? இன்பத் தளையிலே இறுமாப் புக்கொள்ளக் கூடிய நீ துன்பச் சுழலிலே சிக்குண்டு சுக்கு நூ ருய்ப் போவதற்குச் சுடு காட்டை நோக்கி வந்தாயா?" என வினவி ர்ை. " இல்லை, பள்ளிக்கூட வாழ்வு என் மனத்தில் வெறுப்பை யூட்டியது. ஒய்வில் ஸ்ாப் படிப்பு, கடுமையான சட்டம், இவை பாவும் என் மனத்தில் ஒரு கசப்பை உண் டாக்கி, என்னை வெளியே உந்தித் தள்ளி விட்டன. பெற்ருேரை அணுகினேன், பய வில்லை. அடிமை வாழ்விலும் ஏகாந்தமே இனிதென்று இக்கானகத்துக்கு வந்தேன். கால் போன போக்கில் சென்றேன். உங்க 2ளக் கண்டேன்' என்று என் கதையைக் கூறிமுடித்தேன். ' என்ன, பள்ளிக்கூடப்
53

Page 64
படிப்பில் உனக்கு வெறுப்பா ? வா! என் கூட வா!' என்ருர், ஒன்றும் பேசாமல் அவரைப் பின்தொடர்ந்தேன். ஒரு மைல் தூரம் நடந்திருப்பேனுே என்னவோ. என்ன அகோரம் 1 அகன்ற படுகுழியில் கனல் கக்கும் நெருப்பு. தீப்பிளம்புகள் ஒ வென்று அக்கினிச் சுவாலையாகக் கொழுந்து விட்டெரிந்து கொண் டே யி ரு ந் த ன 1 ஐயோ!' என்று அலறிவிட்டேன். பொ யவர் என்னைத் திடப்படுத்தினுர், இத்தீச் குழியில் ஒரு பரிதாபக் காட்சியைக் கண் டேன். ஐந்து வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் தான் அக்குழந்தைகள். ஒவ்வொருவரும் ஒரு ஏட்டுடன் காட்சியளித்தனர். அவ்வேடு களும் தீயைக் கக்குவதுபோல் ஒரு பிரமை . அக்குழந்தைகளின் முகங்களில் வேத னேக் குறிகள், மத்தியிலே ஒரு பெண் கோ லேந்திய கையளாக நின்ருள். அக்கோலின் நுனியிலும் நெருப்பு. அடக்கு முறை களை அதிகாரத் தோரணையில் கூறினுள் அப்பெண். பெண் ணல்ல. பெண் ணுருவ மெடுத்த பிசாசென்றே சொல்ல வேண்டும், ' குழந்தாய் ! பார்த்தாயா?"
○
“ ஈதற்குச்செ
ஈதல், அறம் என்னும் இரு சொற்களிலே ஈகையின் மே ன்  ைம  ைய ஒளவையார் எடுத்து விளக்குகிருர், ஆகவே, உலகில் மனிதனுகப் பிறந்த ஒருவனுக்கு எவ்வகைப் பட்ட அறத்திலும் ஈகையே சிறந்ததென்பது வெளிப்படையாகத் தெரிகிறது. ஒருவன் பொருளைச் சம்பாதித்தால் அதைத் தானும் உண்டு பிறருக்கும் கொடுக்க வேண்டும். அதைக் கொடுக்கும் பொழுது மனம் கோணு மல் அன்புடனே கொடுக்கவேண்டும், ஒள வையார் ஓரிடத்திலே,
* ஒப்புடன் முகம் மலர்ந்தே உபசரித்துண்மை பேசி உப்பில்லாக் கூழிட்டாலும்
உண்பதே அமிர்தமாகும் முப்பழமோடு பாலன்னம்
முகங்கடுத்திடுவாராயின் கப்பிய பசியினேடு
கடும்பசியாகுந் தானே."
என்று கூறினுர், இதிலே மாம்பழம், பலாப் பழம் முதலிய முக்கனிகளையும் அன்பில்லா மல் எல்லோரும் வேண்டா வெறுப்பாகக்
54

என்ருர் பெரியவர். " ஆம்' என்று முணு முணுத்தன என்வரண்ட உதடுகள், ' இது எல்லாம் என்ன?' என்று கேட்டேன். "தத் தம் பருவத்திற்கேற்ப, பெற்ருர், குரு முத லியோருக்கு அடங்காத பிள்ளேகளின் கதி இது தான்' என்ருர் என் மேனி யெல் லாம் புல்லரித்தது. திரும்பினேன். பெரியாரைக் காணவில்லை, அப்பெண்பிசாசு என்னை நோக்கி வந்தாள். "ஐயோ!' என்று வாய்விட்டுக் கதறினேன்.
" என்ன?’ என்று ஓடி வந்தாள் என் அன்னே. கண்ணை விழித்தேன். * அடடா! நான் கண்டதெல்லாம் கனவா ? ' என்று என்னை அறியாமல் கூறினேன். என் உள்ளத்தில் குடிகொண்ட திகிலும் ஏ க் கமும் எங்கோ பறந்தோடியது. ' அம்மா ! இனி ஒரு நாளும் என் கடமையைச் செய்ய மறவேன்' என்று மனப்பூர்வமாகக் கூறி னேன்,
புவனேஸ்வரி இராசையா
Form II “ B o
క్రైఫ్రా ய்க பொருளே’
கொ டு க் கி ரு ர் க ள். ஆகவே, நாமும் கொடுப்போ மென்று புகழை விரும்பி முகம் கடுகடுத்துக் கொடுத்தால் உண் ப வ ரின் பசியை இன்னும் கிளறிக் கடும்பசி ஆக்கி விடுமாம். ஆணுல், உப்பில்லாக் கூழென் ருலும் அன்புடனே கொடுத்தால் உண்ப வனுக்கு அமிர்தம்போல் இருக்குமாம்.
இப்பிறப்பிலே மற்றவருக்குப் பொருளைக் கொடுத்து உதவிஞல், இப்பிறப்பிலே அவ லுக்கு அழியாப் புகழைத் தேடியும், மறு பிறப்பிலே இன்பத்தையும் அனுபவிக்கச் செய்யும். ஒருவனுடைய கடைசிக் காலத் திலே அதாவது அவன் இறக்கும் காலத் திலே மனைவியோ, மக்களோ, பொருளோ, பூமியோ ஒன்றும் பின்தொடர்ந்து செல்ல மாட்டா. ஆணுல், அவன் செய்த புண்ணிய பாவங்களே பின்தொடர்ந்து செல்லும்,
பாவமானது அவனே நரக லோகத்திற்கு அழைத்துச் சென்று கஷ்டங்களை அனுப விக்கச் செய்யும். புண்ணியமோ எல்லாவற் றிற்கும் மேலான வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்று இன்பத்தை அனுபவிக்கச் செய் պւհ. ஆனபடியால், மற்றவர்களுக்குக்

Page 65
கொடுப்பதால் நமக்கு என்ன பயன் என்று மற்றவர்களைக் கேட்கவேண்டாம். 3ք (b வன் உல்லாசமாகப் பல்லக்கிலே ஏறியிருக்க இன்னுெருவன் அவனைத் தூக்கிச் செல்கி முன் இருவரும் மனிதர்கள்தானே. இரு வருக்கும் என்ன வித்தியாசம்? பல்லக்கிலே ஏறி இருப்பவன் முற் பிறப்பிலே தனது பொருளை நல்லவழியிலே சம்பாதித்து அதை மற்றவருக்குத் தானம்செய்திருக்கிருன் முற் பிறப்பிற் செய்த புண்ணியமே இப்பிறப்பில் இன்பத்தை அனுபவிக்கச் செய்கிறது. தூக்கிச் செல்கிறவன் பாவம் செய்திருக்கி ருன். இதைத் திருவள்ளுவர் தமது திருக் குறளில் அழகாகக் கூறுகிருர்,
* அறத்தறியாது எனவேண்டா அஃது பொறுத்தானே உயிர்த்தானிடை' ஒருவன் பொருளை மற்றவர்களுக்குக் கொடுக் கும்போது பெயரையும் புகழையும் விரும் பிக் கொடுக்கக்கூடாது. வலதுகை கொடுப் பதை இடதுகை அறியக்கூடாது என்பது ஓர் பழமொழியாகும். ஆகவே, இரப்போ ருக்கு இல்லையென்று சொல்லாது கொடுத் தல் வேண்டும். காஞ்சிரை மரத்திலே வடி
<>=
நல்லூர்த் தே
நல்லூர், வட மாகாணத்தில் ஒரு பிரபல மான இடம். அங்கு சரித்திரப் பிரசித்தி பெற்ற ஒரு ஆலயமிருக்கின்றது. அது நல் லூர்க் கந்தசுவாமி கோயில் என்று சொல்லப் படும். அங்கே ஒவ்வொருவருடமும் ஆவணி மாதத்தில், இருபத்தைந்து நாட்களுக்கு திருவிழாக்கள் நடக்கும். இருபத்துநாலா வது நாள் தேர்த்திருவிழா நடைபெறும்
திருவிழா வன்று கந்த சுவாமி யாரின் அ ல ங் க ரி க் க ப் பட்ட விக்கிரகம் தேரி லேற்றப்படும். தேரும் மிகவும் அழகாக இருக்கும். கண்ணேப் பறிக்கும் இக்காட்சி யைப் பார்ப்பதற்கு, நாடெங்குமிருந்து இந் துக்கள் வருவார்கள். தேருக்கு முன்னுல் நாகசுரக் கோஷ்டியினரும், மேளக்காரர்க ளும் செல்வார்கள். அவர்கள் சங்கீதம் இனிமையாக இருக்கும். இவர்களுக்குப் பின்னே பஜனைக் கூட்டங்களும் மனத்தை உருக்கும் தேவாரங்களைப் பாடிக் கொண்டு வருவார்கள். சில ஆண்கள் அங்கப்பிர தட்டை செய்வார்கள். அவர்களுக்குப்
β.
C

வான பழங்கள் இருந்தாலும் அவைகளைப் பறவைகளாயினும், மிருகங்களாயினும் ான் மனிதர்களேனும் தீண்டமாட்டார்கள். அதைப்போல் ஈயாதாரிடம் சுற்றத்தார் நான் சரி அல்லது மற்றவர்கள் தானும் அணுகவே மாட்டார்கள்.
நாம் இப்போது சிறு பிள்ளைகளாக இருக் கிருேம். நாம் வயது சென்று முதுமைப் பருவம் அடைந்ததும், அறத்தைச் செய் வாம் என்று நினைத்து இப்போது அறத் தைச் செய்யாமல் விடக்கூடாது. ஏனெ ரில், எல்லோரும் முதுமைப் பருவத்தை "ய்தித்தான் இறப்பார்களென்று எப்படித் தரியும். இளமையில் இறந்தாலும் இறக் லாம். எனவே, ஒவ்வொருவரும் எந்தக் ாலத்திலும் வறியவர்க்கு ஈய வேண்டும். ருவனே மேன் மேலும் உயர்த்தி நல்லவ அக்குவது ஈகையே.
ஆகவே, பொருள்களைச் சம்பாதித்து ஈந்து ாழ்வதே சிறப்புடையதாகும்.
லக்ஷமிதேவி சதாசிவம்
Form II “ A *
த் திருவிழா
'ன்னே பெண்கள் பாற் செம்புகளே க் காண்டு வருவார்கள். பல அடியார்கள் ாவடி எடுப்பார்கள்.
இந்நிகழ்ச்சிகளை யெல்லாம் இலங்கை வா ணுலி அஞ்சல் செய்யும். சுவாமி தேரிலி க்கும்பொழுது சிலர் அர்ச்சனைகளும் செய் ப்ெபார்கள். அடியார் கூட்டங்களிலிருந்து அரோகரா I அரோகரா !' என்ற சத்தம் ழுந்துகொண்டே யிருக்கும். எங்கும் ஒரே ன சமுத்திரமாகவே இருக்கும். சுவாமி இருப்பிடத்திற்குவர மணி ஐந்தாகி டும். கோயிலுக்குள்ளும் பஜனக்கோஷ்டி ள் தேவாரம் திருவாசகம் பாடிக்கொண்டிருப் ார்கள். திருவிழா முடிந்தபின், அடியார் ள் எல்லோரும் நெற்றியிலே திருநீறும் ங்குமமும் அணிந்தவர்களாக வெளி வீதி 1ல் காய் கறிப் பொருட்களை வாங்கிக் காண்டு வீடு திரும்புவார்கள்.
திவ்வியாஞ்சனி பேரம்பலம்
Form I A
55

Page 66
கானகத்தில் கெ
கமலாவின்மனம் நிலையில்லாது தத்தளி தது. தந்தையையும், தமயனையும் நம் மனதை அமைதியாக்க முடிய வி ல் ே அவள் மட்டுமல்ல, வேறெந்தப் பெண்கு யினும் இப்படிப்பட்ட சந்தர்ப்பத்தில் அ வாறுதான் இருப்பார்கள். இரண்டு மணி தியாலங்களாயின. கதவின் ஒரத்தில் சாய் திருந்த கமலா கடந்த காலத்தில் தனது சீ தையைச் செலுத்தினுள்.
அன்ருெருநாள் இதே நேரமிருக்கும். அ ளது தந்தையும், தமயனும் வெளியே செ வதற்கு ஆயத்தம் செய்தார்கள். வீட்டி இருக்கப் பிடிக்காத கமலா தானும் அவர் ளுடன் வருவதாகக் கூறினுள். தந்தை தா கள் வேட்டையாடப் போவதாகவும், அங் பெண்கள் செல்வது நல்லதல்ல என்று கூறினுர், ' பிடித்தால் குரங்குப்பிடி' என் யாவரும் சொல்லும் கமலாவா அதற்கு செவி சாய்த்தாள். இல்லை, தானும் வரு தாகக் கூறி அவர்களுடன் சென்ருள்.
எங்கும் அடர்ந்த காடு. பட்டப் பகலி இருள். இந்தக் கானகத்தின் வழியாக மூ ரும் சென்ருர்கள். உறுமல் சப்தம் ஒன் கேட்டது. சத்தம் வந்த திக்கை நோக்கிஞ கள். அங்கே ஒரு புலி இவர்களைக் கண் உறுமியது. கமலாவின் தகப்பனுரான சாப் சிவம் புலியை நோக்கித் துப்பாக்கிக் கு வைத்தார். கமலா " அப்பா, அந்தப்புலியை கொல்லாதீர்கள். புலி தனது வழக்கத்துக் மாருகப் பயந்து பதுங்கியிருப்பதால் இதி ஏதோ விஷயம் இருக்கவேண்டும். தற்பா காப்புக்காகத் துப்பாக்கியைக் கொண் வாருங்கள் என்று கூறிய கமலா புலி இருந் இடத்தை நோக்கி மெதுவாகச் சென்ரு 6 இது என்னடா சங்கடம் என்று மனதி எண்ணி வெகுண்ட அவர் அவள் இஷ்ட தைச் சிதைக்க விரும்பாது சென்ருர், த யனும் பின்தொடர்ந்தான். புலி இவர்களா தனக்கு இடர்விளையாது என்பதை அறிந் கொண்டது. அவர்கள் தன்னிடம் வருவன விரும்பிய புலி மெதுவாகனழுந்து கமலாை ஒரு பார்வை பார்த்தது. அதைப் புரிந் கொண்ட கமலா புலியைப் பின்தொடர் தாள். வேறுவழியில்லாது தந்தையும் பி. தொடர்ந்தார். புலி ஒரிடத்தில் வந்தது சற்றுப் பின்வாங்கியது. அதைக் கண் தும் கமலா அவ்விடத்திற்கு வந்தாள். அ ளுக்குத் தன் கண்களை நம்ப முடியவில்ை ஆம்! ஒர் அழகிய குழந்தை நினைவு தவ
56

ண்டெடுத்த செல்வம்
i
ர்க
;
யிருந்தது. இன்னும் சிறிது நேரம் தவறி ணுல் அக்குழந்தை அவ்விடத்திலே கேட்பா ரற்று இறந்து கிடக்க நேரிட்டிருக்கும். அக் குழந்தையைக் கையில் எடுத்த கமலா புலி யைப் பார்க்கத் திரும்பினுள். புலியைக்கான வில்லை புலி தன் வேலை முடிந்ததென்பதை அறிந்து அவ் விடத்தை விட்ட கன்றது. கமலா தன் தந்தையின் பக்கம் திரும்பினுள். அவர் முகத்திலே மகிழ்ச்சி கரை புரண்டோ டியது. குழந்தையைக் கையில் வாங்கினர். முதல் காரியமாக அதன் மயக்கத்தைத் தீர்த்தார். பின் அவர்கள் தங்கள் ரதத்தில் ஏறினுர்கள். வரும்போது மூன்று ஜீவன் களேச் சுமந்துவந்த கார் போகும் பொழுது நான்கு ஜீவன்களைச் சுமந்து சென்றது.
அக் குழந்தைக்குச் செல்வம் எனப் பெய ரிட்டார்கள், கமலாவுக்குத் தாய் இல்லை. தந்தையும் தமயனும் வேலைக்குச் சென்று விட்டார்கள். ஆகவே, கமலாவே குழந்தை யைப் பராமரித்து வந்தாள். பாற்காரி யிடம் ஒரு போத்தல் பால் கூடக் கொண்டு வரும்படி கூறினுள், கமலா குழந்தையைப் பராமரிக்கும் விதத்தைக்கண்டு அக்கம் பக் கத்தார்கள் வியந்தார்கள். குழந்தை செல்வம் நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ண முமாக வளர்ந்தான். வயது ஐந்தானதும் பாடசாலைக்கு அனுப்பப் பட்டான். பின் சர்வகலாசாலைக்கு அனுப்பப்பட்டான். சிறு வயதிலே அவன் பல வியாசங்களும் கதை களும் எழுதி வந்தான். வியாசங்களையும் கதைகளையும் கண்டு கமலா வியந்ததுண்டு. செல்வம் தான் மருத்துவருக்குப் படிக்கப் போவதாகக் கூறினுன் தந்தை சாம்பசிவ மும் அதற்கு உடன்பட்டார். அவன் இங் கிலாந்து சென்று டாக்டர் பட்டமும் பெற் ரூன், ஏழை எளியவர்கள் என்று பேதம் பாராட்டாது எ ல் லோரு க் கும் சமமாக உழைத்தான். சிலவேளைகளில் அவன் படுக் கப் போகும்பொழுது இரவு 12 மணியாகும்.
ஒருநாட் காலை செல்வம் கமலாவிடம் வந் தான். ஓர் அழைப்பிதழை நீட்டினுன். தமிழ்-சிங்கள விவாதப் போட்டிக்குச் செல் வனே அழைத்திருந்தனர். அதற்கு அவளின் அனுமதியைக்கேட்டான் "உனக்கு இஷ்ட மானுல் நான் குறுக்கே நிற்கவில்லை' என்று கமலா கூறினுள். அடுத்த நாள் செல்வன் விவாதப் போட்டிக்குச் சென்ருன். தன் எதி ராளியைப் பலகுறுக்குக்கேள்விகள் கேட்டுத்

Page 67
தமிழை, சிங்களவர் மனம் புண்ணுகாமல் நில நிறுத்தினுன். கரகோஷம் வானைப் பிளந்தது.
அடுத்த நாட்காலை, அன்று விடுமுறை னம். கமலாவிடம் வந்து கானகத்தில் ஏதோ வேலையிருப்பதாகவும் அங்கு செல்வ தற்கு அனுமதிகேட்டான் செவ்வன். கமலா மனம் தடுமாறினுள். பலமுறை தடுத்தாள். அவன் கெஞ்சிக் கூத்தாடிச் செல்வதற்கு அனுமதி பெற்றுவிட்டான். அவனுக்குத் தெரியாமல் கமலாவின் தந்தையும், தமய ஆறும் கமலாவின் சொற்படி சென்ருர்கள். ஏன் கமலா அவ்வாறு மனந்தடுமாறினுள் என்ருல் அந்தச் சிசுவைக் கொண்டுவரும் போது அதன் ஒருகை நெடுக மூடியிருந்தது. கமலா இதைக் கவனித்தாள். அதில் ஓர் பொன் தகடு இருந்தது. அதின்மேல் “ இந் தச் சிசுவை எக்காரணம் கொண்டும் காட் டிற்கு அனுப்பவேண்டாம்' என்ற எழுத்து கள் பொறிக்கப் பட்டிருந்தன. இப்போது அதை நினைத்த கமலா மிகவும் பயப்பட் டாள்.
இது நிற்க, செல்வனைப் பின் தொடர்வோம். செல்வன் தான் முன்பு தோன்றியவிடத்தில் வந்து நின்ருன். உடனே என்னவென்று சொல்லமுடியாத பொருள் ஒன்று வந்துநின் றது. அதில் அவன் ஏறியதும் அதுமேலே பறந்தது. பின் தொடர்ந்தவர்கள் திடுக்குற்
(
 

னர். திடீரென்று ஏதோ ஒரு பத்திரம் விழுந்தது. அதைப் பிரித்துப் பார்த்தார்கள். மலா தூரத்திலே தமயனும், தந்தையும் ாருவதைக் கண்டு எழுந்தாள். அவர்கள் அப் பொருளை அவளிடம் கொடுத்தார்கள். அதில் :
* அன்புள்ள சகோதரர்களே ! நான் ஓர் தவ மனிதன். தமிழைக் காப்பதற்காகப் பூமியில் பிறந்தேன். திரும்பவும் தோன்றிய இடத்திற்கு வந்தால் தேவருலகத்திற்குப் பாகவேண்டி நேரிடும். என்விரதம் பூர்த்தி ாவதற்கு முன்னுல் போக விரும்பவில்லை. ஆதலால்தான் அவ்விரதம் பூர்த்தியாவ ற்கு முன் இவ்விடத்திற்கு வருவதைத் டுக்கவே பொன்தகட்டைக் கையில் வைத் ருந்தேன்.'
செல்வம்
கமலாவின் கண்களில் நீர் முட்டியது. சல்வத்தின் படத்திற்கு எதிரே கைகூப்பிய வண்ணம் " கானகத்திலே தோன்றிய செல் பம் கானகத்திலேயே போய் விட்டாயே' ான்று விம்மினுள்.
சிவயோகசுந்தரி, சி.,
Form II “ A *
N/
y Εή فكرة
57

Page 68
CAMAOE" FROM
Haneeda Airport is the chief inte national airport of Tokyo and C the 12th of October I arrived the and stood shivering in the cold b cause it was past midnight when til Pan American plane in which l we from Hongkong reached it, Tok the capital and chief city of Japa is very large and modern, with crowded population of nine millic people. Gone are the days of t bamboo houses with paper walls at roofs for Tokyo was more or le completely levelled to the grour during the war so that most of th big buildings are very modern, bui of ferro-concrete which is suppos to be fire proof and earthquake proc The Imperial Palace which is til residence of the Royal Family is til nucleus round which Tokyo has be designed. The Palace is surround by a wall and a moat and river, ar often there are white swans floatin majestically on it. The outer garde of the Imperial Palace are open the public and both in these garde and in the parks in Tokyo vario types of trees are cultivated at trimmed into different shapes so th with the clever and artistic arrang ment of rocks, stones and greener the gardens and parks are very a tractive. The streets are all deco ated and lit, so that at night Tok looks a veritable fairy land wit all the glittering shop signs at street lights, The side walks of t streets are planted with trees - maples, oaks, weeping willows ar cherry blossoms-which add colo to the streets. Electric trains co nect Tokyo Central Station to eve part of the city and thousands u
58

A. A JAPAN DARY
1
D1)
ΙΘ.
e
le [nt
yO
I
2.
D1). he indi
SS ld
ne lt ed Of.
ne he
ՅՈ ed ld
]g S tO
S
US ld
at
e
y, t
| ao
VO th ld
ne
]d
n
ry
Se
these trains to come into Tokyo for their work. The shops of Tokyo, especially those along the famous Ghiza Avenue entice the tourist with their wares for here one can buy everything conceivable from small things like bamboo trays and vases to the most exotic silks, brocades and pearls.
Japan noted for its cherry blossoms and crysanthemums is also the land of volcanoes and hot springs. Hakone park which is at the foot of Fuji Yama is well preserved and a lovely place to spend a real good holiday. The sulphur springs and the medicinal waters attract many and of course the lake itself and the flowers and colour attract others. Crowning all this natural beauty rises the majestic summit of Fuji Yama bare or snow capped. Fuji Yama is now dormant but its bare cone has a charm and majesty which can never be equalled. The whole area bordering on the Inland sea of Japan is picturesque with the sea, its fishing and its islands on the one side and On the other side the mountains with its tea-gardens and forests. The plain bordering on the Inland sea is important for fruitspersimon, Oranges, grapes, the large and luscious muscat, pears and apricots and every type of fruit one can imagine. Most important of all are the paddy fields, terraced and built up so that not an inch of the precious land is wasted,
Kyoto and Kobe are ancient historical cities with a large number of Buddhist temples and Shinto shrines. Most of these temples are constructed of beautifully carved

Page 69
OUR PRINCIPAL
On a Public P
At a Public II
 
 

N JAPAN
latform

Page 70


Page 71
Wood with statues, shrine rooms and preaching halls attached. Nara is another historical place which attracts a large number of visitors. Both Kobe and Kyoto have become industrial cities specializing in the old arts and crafts of Japan. The best silks, paper articles, lacquer work and bamboo ware come from here. Osaka the second largest city of Japan is a typical manufacturing city with the Smoke and soot associated with any industrial city. A great deal of social welfare work amongst the factory workers is being done and adequate facilities for workers is provided in the factories. I was lucky to have visited the Kanebo cotton factories and the national electric works where I saw how a Television set, which has become part of modern Japanese life, was assembled.
The city of Okayama fascinated me, because here one of the largest schemes in the world has been completed by which a dam has been built across the lagoon and the salt water changed into a fresh water lake to irrigate all the land and make it more productive. Hiroshima on the furthest edge of the Inland sea was the city where the first atom bomb was dropped. There is no trace of the havoc and ruin that was wrought, but the history and the tragedy of the Atom Bomb is preserved in the Atomi Bomb Peace Museum which has been built on the very spot where the bomb fell and the Atom Bomb Casualty Research centre where still casualties of the atom bomb, belonging to every age group are being examined to find out the real effects.
S

Education is being stressed and the schools and universities are overprowded and everywhere new schools and universities are being built. apanese is the medium of instrucion in the universities and schools. English is taught as an optional anguage but very few speak it flu2ntly, Schools are large and well equipped with all modern facilities. The supply of text books and free midday meals by the Municipal Dorporation of Tokyo is found in all chools in the city of Tokyo.
Rice is everywhere the staple food. Rice is served in bowls and various :urries are also served with the rice in separate bowls. Fish is a favourte dish and the Japanese make all ypes of delicacies out of it. Raw ish and fish cake are very popular. Negotiating the grains of rice with he chop sticks is very difficult at irst but with practice one becomes uite clever, picking up a grain of ice from one bowl, a piece of meat rom another and a piece of vegetble from another. There is always in artistic touch in the arrangement ind serving of food and to add to he colour, sweets are made in aried colours and fantastic shapes. Tea is the commonest drink and the ragrant green tea is served with all neals as well as drunk at other imes, Green tea which is drunk rom little round bowls is much more common than black tea, Tea making is an important art and isually the tea making ceremony is resided over by the lady of the OUSe
The days of the kimono, wooden andals and paper umbrellas are no more because the Japanese men
59

Page 72
have more or less completely give up the kimono, while the wome wear it for ceremonial occasions ( in winter because the kimono warmer than the dress.
A Japanese house does not hav very much furniture but flower screens, mats and cushions mal the house warm and beautiful. Th floor of a Japanese house is covere with heavy rush matting and whe one enters a Japanese home, th shoes are taken off and slippers a provided so that the dust of th road is not brought in. In most ( the Japanese homes instead of bed quilts are used to sleep on an cushions are used instead of chair
The Japanese people are ver hospitable, polite, friendly and gel erous. On the road everyone ready to help a stranger and whe you visit their homes or their fa tories, gifts are showered on yol A stranger is always so welcome that you soon consider yourself t be a member of the family. Th Japanese are very hard working an all in the family help with th family chores, Gardening is ver popular and the Japanese excel i the care and cultivation of flower
Science and scientific inventior play a very important part of th ordinary life in the people. Electr city generated from water power cheap, clean and so widely foun that all types of electric gadgets a1 seen to be used by the people. A the modern labour saving device are found in use in Japan and th
60

shops are full of them. The Japanese call themselves camera Crazy and according to statistics there is one camera for every four persons.
Japanese dancing done by women is slow moving and very graceful and is always accompanied by singing to the tilting notes of the Japanese harp. The famous Geisha girls are sometime seen to perform in public and their dances are very colourful and pleasing. The most common dance the fan dance, the umbrella dance, the scarf dance and the sword dance, classical Japanese dancing and modernised Japanese dancing is now taught in a number of high schools, Japanese ballets portraying either the deed of royal heroes or pastoral stories is also very famous.
The main purpose of my short visit to Japan was to attend a study conference arranged by the Young Womens Christian Association of Japan on “The Role of Women in Asia'. The conference was held at Amagisan which is a Baptist Mission Conference centre, built on a very quiet and picturesque site, among the hills,
two hundred and fifty miles away
from Tokyo. The fortnight we women from different countries of Asia spent together discussing our problems and getting to know what our neighbours were doing was of
great benefit to us. A magisan means
Castle of happines and to us the time we spent there was not only a time of happiness but an experience which gives us courage and face our problems of the future.
M, THAMBIAH,

Page 73

ɛsɛXII W ssəəuļu, ĻļAA – Áueduoɔ ɲɛKoss up

Page 74


Page 75
KIDDES COPNEPR
MY HOLIDAY AT
I was very excited when mother told me that we were going to Batticaloa for the holidays. Our trip to Batticaloa was by car. We left before dawn and arrived there at 6 p.m. We had a pleasant and enjoyable journey.
The next day we left for Akkaraipattu to my aunty's place. The house was very close to the beach, and we enjoyed a sea bath. The next day we went to Parsi-kuda. After spending a couple of days there, we went to the town and there we had the opportunity of seeing
MY GRAND-MC
When I went to my grand-mother's place for the last holidays, I saw a very beautiful Puppy and I cuddled the little thing. I asked my grand-mother what its name was and she told me that it was Tim. She also told me that it was a grey hound. In the mornings the pup always sat beside her till it was given its breakfast.
One day my grand-mother was calling the servant boy. But he didn't come for a long time. Tim was listening to this very carefully. He ran out of the house,
MY
I have a little brown dog as my pet. His name is Ray. I love him a lot. He always follows me wherever I go, sometimes he even follows me to School, I feed him well. He likes me very much. When he sees another dog he barks
OUR SCHOOl
We have a canteen in our school, Our teachers run the canteen for us, There are many things to eat such as Sweets, bultoes and ice-cream. Our canteen is opened during the
intervals and in the evenings.

T BATTICALOA
the new Town Hall, and we also visited Vincent Girls' High School.
One day my uncle took us to KalladyPalam to listen to the singing fish. It was a full-moon night and the trip by boat was a very exciting one. We reached the place and waited patiently for it. After a very long time we heard it. How thrilled we were ! The next day we returned to Jaffna after a very enjoyable holiday.
RAY INI CHINNIAH,
Std. V-A.
OTHERS” PUP
searched in the garden and brought the boy, I thought to myself. 'What an intelligent pup ! ” Grand-mother told me that Tim was very useful in the house. He could even search for lost things and would not be at peace till he found them and made grand-mother happy. The time came for me to return home and I was very sorry to leave the
pup.
CHRISANTHI GNANASUNTHARAM,
Std. V.-A.
PET
loudly. He never allows another dog to step into our house. He is a very good guard in our house.
By
RATHI RAMIAH, Std. IV. — A.
L CANTEEN
We go to the canteen every day to
buy sweets. Our canteen ice-cream is very tasty Do you also like ice-cream ? Then come to our canteen
THE vATHAYA SELVARAJAH,
Std. III-A.
61.

Page 76
கப்பலி
நடுக்கடலில் தனியே ஒரு கப்பல் போய்ச் கொண்டிருந்தது. அப்போது மாலை ஐந்து மணியிருக்கும். கதிரவனும் அப்போதுதான் மறைந்து கொண்டிருந்தான். ஜில்லென இலேசான காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது சிறுவர்கள் தங்கள் பொழுதை இன்பமாக கழிக்களண்ணிக் கடற்கரையோரத்தில் விளை யாடிக்கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் யாவு ரும் தங்கள் விளையாட்டைவிட்டு நடுக்கட் லிற் சென்றுகொண்டிருந்த அக்கப்பலையே கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கடலும் கப்பலும் பார்ப்போர் மனதைக் கவர்ந்து கொண்டிருந்தன. இரவு ஏழுமணியாயிற்று மீண்டும் அங்கு தாமதிக்க முடியாமையால் அச்சிறுவர் மனவருத்தத்துடன் தத்தம் வீடு கள் செல்லலாயினர்.
இரவு எட்டுமணியாயிற்று. நிலாவேளே யை இன்பமாகப் போக்க எண்ணிய பொ யோர் சிறியோர் யாவரும் அங்கு வந்திரு தார்கள். ஆஹா! அப்போதுதான் பார்க் வேண்டும். அவர்கள் இன்பம் எவ்வளவாக இருந்தது. யாவரும் சிறுசிறு கூட்டங்கள கப்பிரிந்து பல கதைகள் பேசி மகிழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். திடீரென அக்கப் லைப் பார்ப்பதிலேயே யாவரும் ஈடு பட்டா
○
எனது (
என்னிடத்தில் ஒரு அழகான குட்டிநாய உண்டு. அது கறுப்பு நிறம். நான் அதை அன்பாக வளர்த்து வருகிறேன். அதுவும் என்னில் மிகவும் அன்பாய் இருக்கிறது நான் பாடசாலைக்குப் போக மோட்டோ இரதத்தில் ஏறும்போது அதுவும் என்னுேடு வரப்பார்க்கிறது. நான் வீட்டுக்கு எப்பே
62

ன் அழகு
நி
கள். எவ்வளவு அழகாக இருந்தது அக் கப்பல். பல நிறங்களமைந்த பிரகாசமான வெளிச்சங்கள் அதன் அழகைக் கூட்டின. இரவு ஒன்பது மணியாயிற்று. ஒவ்வொரு கூட்டமும் கலைந்தது. யாவரும் தத்தம் வீடு சென்றனர்.
இரவு பன்னிரண்டு மணியிருக்கும், நடுக் கடலில் அவ்வழகிய கப்பல் இப்போதும் தென்பட்டது. அதோ மறைவதாக இல்லை, அங்கேயே நின்றது. விடியும் வேளை யா னது, கடற்கரை மிக ஆரவாரமாக இருந் தது. பல சிறுவர் தமது வரைதற்புத்தகங் களுடன் அங்கே ஓடிவந்தனர். என்ன சம் பவமென்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் அவர்கள் அக்கப்பலை வரையத் தொடங்கி னர். கப்பலின் அழகு அவர்கள் வரைதற் புத்தகத்திற் பதிந்து விட்டது. சிறுவர்கள் சந்தோஷத்தாற் துள்ளிக்குதித்தனர். கார ணம்? அவர்களின் ஆசிரியர், கடற்கரை சென்று அவ்வழகிய கப்பலைத் திறம்பட வரைபவர்களுக்குப் பரிசு என்று கூறியிருந் gga FTIT
கங்கேஸ்வரி கணேசையர், 5-ம் வகுப்பு B'
素参っ
T
ட்டிநாய்
திரும்பி வருவேன் என்று வாசலில் பார்த்
துக்கொண்டே இருக்கும் என்மேலே ஏறித் துள்ளும், அது இரவில் என்னுேடுதான் நித்திரை செய்யும். என் நாய்க்குட்டி போல் உங்களிடமும் உண்டா?
ஷாளினி தொமஸ் இரண்டாம் வகுப்பு " A

Page 77
எனது கன6
ஒரு முறை என் தந்தை கொழும்பில் சுக யீனமாக இருந்தார். என்னை விரைவாக வரும்படி எனக்குக் கடிதம் எழுதியிருந்தார். நானும் அன்றிரவே புகையிரதத்தில் புறப் பட்டு விட்டேன். புகையிரதம் அசைந்து அசைந்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மிகவும் கடுமையான இருட்டு, அந்த இருட்டில் என்னுல் எழுந்திருக்கவோ மு டிய வி ல் லை. படுத்தேயிருந்தேன். அந்நேரத்தில் குளிர் காற்று ஜில் என்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. இருட்டின் கடுமையிலும், குளிரின் கடுமை யிலும் என்னை அறியாமலே நான் தூங்கி விட்டேன். அப்போது நான் கண்ட கனவு இதுதான்.
நான் கொழும்பு போய்ச் சேர்ந்தேன். அப் போது அங்கு பெரியதோர் பூகம்பம் ஏற் பட்டது. அதன் அதிர்ச்சியால் நாடே நாச மாகிவிட்டது. தேடிவந்த என் தந்தையைக் காணுது தத்தளித்தேன். அங்கும் இங்கும் தேடியும் என் தந்தையைக் காணவில்லை. ஒரு பெரிய இரைச்சல் உண்டாயிற்று. பள்ள மாகப் போய்க் கொண்டிருந்த இட த் தி ல் சமுத்திரத்தின் ஜலம் கொந்தளித்து ஓடிக் கொண்டு, நிரப்பிக் கொண்டு இருந்தது. ஐலத்தில் தத்தளித்து ஐயோ ! என அலறி விட்டேன். ஜனங்கள் எல்லாரும் எழுந்து விட்டார்கள். என் பக்கத்தில் வி ரை ந் து வந்து, " என்ன, என்ன என்று விணுவி
零
எங்கள் இ
எங்கள் பாடசாலையில் ஒரு ராட்டினம் இருக்கிறது, ராட்டினத்தில் எறிச் சுழன்று ஆட எனக்கு அதிக பிரியம். மணி அடித்த உடனே நான் என் சிநேகிதர்களையும் கூட் டிக் கொண்டு ராட்டினத்துக்கு ஒடுவேன். ராட்டினத்தில் ஏறுவது எங்களுக்குக் கொஞ் சம் கஷ்டந்தான். என்ருலும் தெண்டித்து ஏறிவிடுவோம். ஏறினது தான் தாமதம், சுழன்று ஆடத்தொடங்கி விடுவோம். சில

îGöI Ulu GöI
ணுர்கள், என் கண்களை நன்ருகக் கசக்கிக் கொண்டேன். அப்பொழுதுதான் நான் கண் டது கனவு என்று எனக்குத் தெரியும்.
இருந்தாலும் பயம் என்னை விட்டு அகல வில்லை. ஆகையால், நான் என் ஊருக்கே திரும்புவதற்கு எண்ணினேன். இதற்குள் ஏதோ ஒரு ஊர் வந்தது. எந்த ஊர் என் றும் பாராமல் இறங்கி விட்டேன். அங்கி ருந்து அடுத்த வண்டியில் ஏறி என் ஊருக்கே மறுபடியும் திரும்பி விட்டேன். எனக்கு அவ்வளவு பயம் நெஞ்சிற் குடி கொண்டிருந்தது.
அடுத்தநாள் பத்திரிகையில் வந்தசெய்தி என்னைத் திடுக்கிட வைத்தது. அது என்ன தெரியுமா? கொழும்பில் மிகப் பெரிய ஒரு பூ கம்பம் ஏற்பட்டுப் பல சேதங்கள் உண்டா யிற்று என்பதைப் படித்தேன். எனக்கு என் த ந் தை யைப் பற்றிய செய்தி ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை. மிக வருத்தத்துடன் பேணு வை எடுத்து அவருக்கு ஒரு கடிதம் எழுதி னேன். நானும் பூகம்பத்தில் அகப்படாத சந்தோஷம் ஒரு வகையாக என் துக்கத் தைக் கலைத்தது. கடவுள் கனவின் மூலம் என்னைத் தப்புவித்தார். அன்று முதல் கடவுளை மிகப்பக்தியுடன் வழிபடுகிறேன்.
கங்கேஸ்வரி கணேசையர், 5-ம் வகுப்பு B
巽
ராட்டினம்
வேளைகளில் நாங்கள் போகுமுன் பெரிய பிள்ளைகள் ஏறி ஆடத்தொடங்கி விடுவார் கள் அவர்கள் குடைபோலச் சுழன்று ஆடு வதைப் பார்த்து மகிழ்வேன்.
இந்த நல்ல ராட்டினத்தைத் தந்தவர்க ளுக்கு என் உபகாரம்.
சிவபாலன் கனகரெத்தினம், இரண்டாம் வகுப்பு 'A'
参
63

Page 78
நான் பெரி1
1. நான் பெரியவளாணுல் ஓர் உபாத்தி
யாயராக இருப்பேன். 2. நான் எனது வகுப்பிற் படிக்கும் பிள்ை
களுக்கு நன்ருகக் கற்பிப்பேன். 3. எனது வகுப்பிற் படிக்கும் குறைவான பிள்ளைகளைத் தனிமையாக வைத்து அவர்களுக்கும் நன்ருகக் கற்பிப்பேன் 4. நான் அவர்களை அன்புடன் நடத்
வேன்.
எனது புதி
நான் இப்போ வேம்படிப் பாடசாலையி இரண்டாம் வகுப்பில் படிக்கிறேன். இதற் முன் கொழும்பில் இருக்கும் மெதடிஸ்த் க லூரியிற் படித்தேன். ஒரு நாள் என் பெ. ருேர் நாங்கள் இனி யாழ்ப்பாணத்தி போய் இருந்து அங்கேதான் படிக்கவேண் டும் என்று சொன்னுர்கள். என் சிநே தரைவிட்டுப் பிரியவேண்டுமே என்று துக்
 

பவள் ஆனுல்
5. எனது பிள்ளைகள் என்னை நல்ல உபாத்தியாயர் என்று சொல்லத்தக்கதா கக் கற்பிப்பேன்.
6. நான் அவர்கள் கெட்டிக் காரர்களாக
Wr வந்தால் அவர் க ஞ க்கு உபகாரம் து கொடுப்பேன்.
园 சாந்தி தியாகராசா,
மூன்ரும் வகுப்பு " A
雲参
யபள்ளிக்கூடம்
ல் மாய் இருந்தது. புது இடத்திற்கு வந்தேன். கு எனது அம்மா முன்பு படித்த பாடசாலையா ல் கிய வேம்படிப் பாடசாலைக்கு வந்தேன். ற் இப்போ எனக்கு இவ்விடமும் பல சிநேகி ல் தர்கள் இருக்கிருர்கள். மிகவும் சந்தோஷம். 河
g: திருமகள் தாமோதரம்,
இரண்டாம் வகுப்பு " A

Page 79

996 I - TION(\OO LNC IGITALS GIHL

Page 80


Page 81
PREPORTS
Report of the Student Council-1956
Principal:- Miss M. Thambiah Sponsor - Miss R. Samuel Head Girl:- Kamala Shanmugam.
(Jan.-March) Nageswary Ratnasabapathy
(May - Dec.) Games Captain:-Bimales Subramaniam Prefects:- Ponmany Gunaratnam
(Jan.-Feb.) Leela Chelliah (March-Dec.) Bimalaramee Navarajah Rasalakshmy Sivasubramaniam Vimala Nadarajah (Secretary) House Captains:-
Lythe :- Ariaranee Williams Hornby : — Sakuntala Nagarajah Creedy:- Amirthadevy Buell
Scowcroft: --Sarathamany Kanda samy Lower School Prefect:- Rajini Chinniah.
In the fourth year, the students council has turned out to be a successful organisa
tion in the carrying out of student government and it ideals.
The composition of the student council, its functions and duties give an opportunity to students to undertake responsibility and to express their originality in the betterment of the college activities. As usual, the year began with democratic elections to this miniature parliament and I am proud to say that no ballot paper was spoilt, and the best persons were elected.
At the end of the first term we had to lose the able services of Kamala Shanmugam our head girl and Ponmany Gunaretnam one of the prefects, and they were succeeded by Nageswary Ratnasabapathy and Leela Cheliah respectively. Ponmany Gunaretnam left us to get married and on behalf of the student council I wish her a bright and prosperous future.
As in the past years we had the annual school rally during the first term. It is perhaps the only occasion in school where the staff members play an insignificant part and the student council dominates the whole activity. A rally of this type promotes friendship among the students and the staff. The
f
C

ancy dress parade was the most colourful -f the day's events. Shanmugavadivu Vyhilingam dressed as an infant prodigy atracted everyone's attention. Our congratuations to her and other prize winners. The tudent council also contributed much tovards the success of the sports meet held in
uly.
However, our greatest event for the year vas the social organised by the H. S. C. Union and us. Our chief guest was Mr.A.M.K. Kumarasamy. Besides we had a number of other guests and representatives from ten chools. The social was indeed a real uccess.
As in the past, whether it is the task of enforcing discipline, shouldering responsibility or initiating new schemes and reforms,
he members of the council worked with one accord. This perhaps is our greatest achievement.
In conclusion, let me urge the new counsil "to work for higher student government deals, and make it greater and more beautiul than it is handed over to them."
A prosperous new year to one and all.
VIMALA NADARAJAH,
(Secretary.)
Report of the Lythe House
for the Year 1956 Staff Advisor —Miss K. Balasingam
House Captain --Ariarani Williams Vice-Captain --Rasalaxumy Siva
subramaniam Games Captain -Mathivathani Ramiah Vice-Games
Captain-Jayanthi Vivekananda -
rajah Secretary
--Naguladevi Ratnasingam Treasurer
–Malini Vivekanandarajah Dear Lythians !
It is with a sense of pride and satisfaction that I submit the report of the Lythe House for the year 1956, as this has been a very successful period for us.
65

Page 82
In the field of athletics we emerged champions in the face of stiff competition This demonstrates the ability of the Lythi. ans to compete with courage. In this athletic meet we won the Malar Para manathar Evarts inter-house athletic shield and the senior relay shield which was given by Commander Ka dirgaimar. I wish to con gratulate the Creedyites for carrying away the cups for the track events, Jumps Throws, best performance and for the March paSt.
I take this opportunity to congratulate our athletes Jayalaxumy Vinayagamoorthy on becoming the runners-up for the Senio championship. Let me also congratulate P. Subramaniam, P. Thambyrajah, S. Mu rugesu and R. Kanagaratnam on winning the Senior, Intermediate and Junior Cham pionship respectively.
I wish to take this opportunity of thank ing our house mistress Miss Balasingam fo her valuable advice and guidance. My thank are also due to the office-bearers and othe members of the house for their ardent Sup port and keen enthusiasm in the various activities of the house.
We acquitted ourselves very favourabl in all our activities true our motto "Up an On'.
I wish all the Lythians a bright and Suc cessful 1957.
ARIARANEE VVILLIAMS,
House Captain.
Report of the Creedy House for the Year 1956
Staff Advisor — Miss L. Cuma rasamy House Captain -Amirtha Buell Vice-House
Captain -Yogasarojini Subra
manian Games Captain -Pathmini Thambirajah Vice-Games
Captain-Rajadevi Rasiah
Secretary -Sivarajeswary Vyrava
natha Treasurer —Sheamala, Nadarajah
Dear Creedy ites !
As is customary, it is my humble dut: and indeed a great pleasure to submit th
66

annu.
ar an
report for 1956, I am glad to say that we have all tried bard and done our best this year.
We are proud to say that we carried away the cup for the Lower school sports. In the Upper school, Athletic meet we won the cups for Track events, Jumps, Throws, Relay, Best performance and also the March past. My congratulations to the Lythians for carrying away the Senior Relay Cup and the Sports Shield.
My congratulations goes to our athletes P. Thambirajah, R. Kanagaratnam and S. Murugesu on securing the Intermediate and Junior championships respectively. And also P. Subramaniam for becoming the Senior champions. On behalf of my house a special "congratulation" to Miss Shanmugavadivu Vythilingam for carrying away the best performance cup.
I would be failing in my duty if I do not thank Miss L. Cumarasamy who willingly
helped and advised in all matters regarding E our house.
In conclusion, I thank all members of the house for the valuable help they rendered
me during the year.
I wish you all a Bright and successful 1957.
AMIRTHA BUELL,
House Captain.
yrn -
y
Report of the Hornby House
for the Year 1956 Staff Advisor -- Miss A. Tambiah House Captain -- Shakuntala Nagarajah Vice-Captain —Pathmana yaki Subra
manium Games Captain Selvana yaki Subra
manium Vice-Games
Captain-Jegathambika Subra
manium Secretary
—Shakuntala Chelliah Treasurer
S-Jeyamany Richards Dear Hornbians !
On the whole our efforts this year have not met with success yet we are not dis
heartened, for our Juniors by their splendid e performance won the much coveted sports

Page 83
INTER - HOUSE ATH
Patron of the Meet-Com
Something the Government has yet to Ban
 
 

LETIC MEET-1956
mander R. Kadirgamar of the R. Cy. N.
“We swear we will take part....'

Page 84


Page 85
Where those who cheered worked
Mrs. Kadirgamar giving away the Champio
 
 

ship Shield to the Lythe House Captain

Page 86


Page 87
C
cup at the Junior Athletic meet. With such enthusiasm displayed by our youngsters, I am sure Hornby can have bright hopes for the future. Congratulations to Juniors, parti- h cularly S. Pararajasingham and R. Pararajasingham on winning the Junior and Senior r championship respectively.
I must congratulate the Lythians on winning the sports shield and the Creedyites for b carrying a way the March past cup. Special h congratulations to P. Subramanium, a member of our house on winning the Senior championship cup.
There has been a steady decrease of late t comers. But it is very disheartening to s note that we have lost much in studies. It is time Hornbians made an effort to study a hard.
I sincerely thank our staff advisor Miss A. Tambiah for the keen interest she has taken in all our house activities.
I am deeply grateful to the committee and all other members of the house for their ready co-operation and enthusiasm.
Let us hope 1957 will be more encouraging.
SHAKUNTALA NAGARAJAH,
House Captain.
Report of the Scowcroft House for the Year 1956 Staff Advisor - Miss P. Param House Captain – Sarathamany Kanda
samy I Vice-Captain - Jeyaranjitham Elaya
thamby E Games Captain- Pushparanee Seenivasa
gham Vice-Games
Captain - Vijeyaranee Thurayappa Secretary
- Bimalaranee Navarajah Treasurer
- Mangalaranee
Ratnasingham Dear Scowcroftians!
On submitting the report of the Scowcroft s House for the year 1956, I have to say that this has been a very unfortunate year. Though we worked hard, we had not fared well in games.
Our congratulations go to the Lythians who carried off the sports shield and the
S

reedyites for carrying away the March Past up. My congratulations to the athletes '. Subramaniam and P. Thambirajah for aving won the Senior and Intermediate hampionships respectively and R. Kanagaatnam and S. Murugesu for winning the unior Championship.
This year we have lost a number of points y late comers. I hope the members will try ard to rectify this defect.
I would like to thank our Staff Advisor Miss P. Param for her help and advice hroughout the year and all the members of he House for the enthusiasm they have hown in all House activities
I wish all the Scowcroftians a very bright nd successful 1957.
SARATH AMANY KANDASAMY,
(House Captain).
Games Report for the Year 1956
Games Com
mittee–Miss C. Veerakathipillai
, N. Arumugam 9. S. Rasiah Mrs. P. S. Champion Mr. A. A. Benedict Miss I. Thambipillai
, S. Rajah ,. A. Sinnathamby
, L. Duraiappah Games Captain - Bima leswari Subra
maniam ly the House Games Captain
=Mathivathani Ramiah Hornby House Games Captain
-Selvana yaki Subramaniam
—Pathmini Tha mbirajah
cowcroft House Games Captain
- Push paramee SeenivaSagam Games at School has always been given S much emphasis and encouragement as tudies, and right through the year we have ad competitions.
During the first term we had our Lower chool sports meet and Creedy and Hornby ied for the first place.
The annual Inter-House Athletic meet hich was the high light of Vembadi's acti
67

Page 88
vities was held in July on a very grand scal As usual it was a grand success. Very kee enthusiam was shown by the four Houses and even the presence of large number C parents, friends and well-wishers clearl shows their appreciation of our endeavour.
We congratulate the Lythians for carry ing away the Championship Shield and th Relay Shield which was presented by ou patron Commander Kadirgamar. Th Creedyites carried away the March Pas Cup. Our congratulations to the winner of other sports trophies and the champions
We participated in the Inter-Collegiat Physical Training Competition and wear proud for having won the Cup for the Inter mediate group.
This year our Junior team participated in the Inter-Collegiate Netball Matches or ganised by the Education Department bu we were eliminated in the finals played in our circuit. Our congratulations to th Holy Family Convent and the Muthutham by Vidyalayam for becoming the Provincia Senior and Junior champions respectively.
We also participated in the Inter-Collegi ate Meet which was held at St. John's Col lege revived after a lapse of many years Our congratulations to Chundi kuli Girls College for carrying away the coveted shield
The third term is always a crowded on but we hope to have our Inter-House an Class Netball Matches before we close.
Our very grateful thanks to Miss M.N.Ra Sanayagam, our Games Mistress whose keer interest and enthusiasm has been largely responsible for the success at all our activi ties. We also extend our thanks to the members of the Games Committee whost help contributed to the success of the Sports Meet and also to the efficient organisation
of all games in the school.
BIMALESWARI SUBRAMANIAM
Games Captain.
Report of the H. S. C. Union Staff Advisor - Miss N. Nadarajah
President — Pushpavilogini Velupillai
Vice-President - Shanmugavadivu
Vyth ilingan
Secretary - Haleema Sathakathulla
Treasurer - Rukmani Aiyadurai
68

In Jan. 1956 we stepped on the threshold of another year with a firm determination to do better' and the resolve has not been in vain. We have not been able to hold as many meetings as we wished because of the numerous other activities in school towards which we contributed our due share.
The year began with the election of office-bearers. Miss N. Nadarajah was elected staff advisor. We sincerely thank our former staff advisor Miss R. NavaratnaSingham for all her counsel and guidance The elections were followed by the Presidential Address and the Introduction of Freshers.
A noteworth y event was our having participated in a debate organised by the Jaffna College Academy. The subject debated was "The Parliament of man and the Federation of the World is a vain hope rather than a practical possibility.' Misses I. Chinniah, S. Vythilingam and V. Kanagasabai formed our debating team.
We thank The Academy for having successfully organised it. The nice tea and 'social' that followed and their kind send-off at the bus-stop did indeed create fraternal ties between the two Unions.
We are indebted to Widwan K. Natarajan B. O. L. for his interesting and humorous talk on Tiruvalluvar, and also to Mr. M. D Balasubramanyam, M. A., who willingly helped the Sanskrit students with their Vedic Sanskrit,
The highlight of our activities was the Annual Celebrations held on the 27th of October. Instead of our traditional Dinner we had a social followed by a Variety Entertainment. This change was decided on with the view of inviting representatives from a greater number of Schools and cutting down expenditure. Our thanks are due to Mr. A. M. K. Kumarasamy, B. Sc., our Chief Guest. We are also grateful to our other guests who represented the H. S. C. Unions of various institutions and encouraged us by expressing their appreciation. The success of the function was due to the ready and willing co-operation received from both staff and students.
Besides literary meetings, a new feature has been introduced into our activities - Cookery and Fine Arts. We are proud to say that because of this we were able to

Page 89
CHAMPIONS OF
L to R — Sri Rangeswa Padmini Thair Pathma Subri
Rathiranie K:
 

THE MEET-1956
ry Murugesu (Junior) mbirajah (Inter) amaniam (Senior) anagaratnam (Junior)

Page 90


Page 91
cater for the Annual Social ourselves with less expenditure.
Two of our members Indrani Chinniah and Parasakthy Aiyadurai entered the Ceylon University this year. Our congratulations to them. We anxiously look forward to more such entrants next year. Three of i our members Leela Kandiah, Selvadevi Nalamanikkam and Shamugava divu Vythilingam contributed greatly towards the play "Ratnavali.' Shanmugavadivu, our 'infant prodigy' carried away the "best performance cup' at our Annual Sports Meet and also secured the first place in Discus Throw at the Inter-School Athletic Meet.
The H. S. C. Science students along with a few staff members went on a botanical tour of Ceylon during the Buddha Jay anti holidays. It was one of rich experience and our thanks are due to the organiser Miss N. Arumugam. We intend winding up our events for the year with a 'day-out" in some corner of the Peninsula. This we hope will refresh us after the cramming for the public examinations.
We extend our thanks to the H. S. C. Unions of Jaffna Central College, Jaffna, Hindu College, St. Patrick's College, Hartley College, Chundikuli Girls' College, Uduvil Girls' School, Hindu Ladies” College Ramanathan College, Kokuvil Hindu College and Skanthavarodaya College for their kind invitations to their Annual Dinners and Socials.
Finally I extend my thanks to our advisor and all members of the Union for their whole-hearted co-operation. The atmosphere in the Union has been one of harmony because we are all " in the same boat' and fortunately agreed about the direction in which the boat is to go.
HALEEMA SATHAKATHULLA,
Hony. Secretary.
Report of the
Senior Literary Association Staff Advisors:- Miss A. Tambiah
(Jan.-May) Miss K. Moses (Jan.-Dec.) President : Pushparanee Seenivasagam
Vice-President; Yoga wat hy Jeyaratnam Secretary: Shanti Pooranampillai

In submitting the report of the Senior
Literary Association, I regret to say that his year has not been a very satisfactory ne. We were not able to have many meetng owing to various other activities.
The meetings were in the form of quizzes, belling bees, short plays and during the ird term Miss M. Thambiah spoke to us bout her trip to Japan.
In conclusion I thank all the members of le association and the staff advisors for the elp they rendered.
SHANTI POORANAMPILLAI,
(Secretary)
Report of the Junior Literary Association for the Year 1956
taff Advisors - Mrs. E. A. Champion
Miss S. Kanaganayagan (Sept.-Dec.) 'resident --Sarojini Shau muga m secretary — Vimala Paul.
The members of the Junior Literary As ociation meet regularly on Wednesdays.
Most of our meetings are devoted to short lays, debates, spelling bees, talks and spellng competitions. I wish to thank Miss 'adivelu, on behalf of this Association for er interesting talk on "Thiruvalluvar."
In conclusion I would like to thank wholeeartedly the two staff advisors and the hembers of this Association for their goodTill and co-operation, throughout the year.
VIMA LA PAUL, Secretary.
தமிழ் இலக்கியச்சங்க
வரலாறு 1956
உதவி ஆசிரியை 3 செல்வி ரூ, நவரத்தின
இங்கம் லேவி : கோகிலாம்பாள் சிதம்பரப்பிள்ளை உப தலைவி : சந்திரவதனு சீவரத்தினம் ாரியதரிசி : பத்மா நவரத்தினம்
இற்றைக்குப் பல்லாயிரம் வருடங்கட்கு மன் பொதியமலைச் சிகரத்தில் அகத்திய
69

Page 92
முனிவருக்குத் ' தமிழ்' என்னும் நம் தா மொழி அருளப்பட்டது. அன்றுதொடங் இன்றுவரைக்கும் தமிழையே பிரதான மாகக் கையாண்டு அதன் விருத்திக்கேற் வழிவகைகளை நம் தமிழ்மக்களுள் சில செய்து வருகின்றனர். நம் தாய்மொழ யாகிய தமிழ்மொழியை வளர்ப்பதே நம நோக்கமுமாகும்.
நம் பாட சாலை யில் நம் தமிழ் அட மானத்தை மாணவிகளின் உள் ளத் தி ஊட்டும் பொருட்டும், அவர்கள் அறிை விருத்திசெய்யும் பொருட்டும், 88 தமி அபிவிருத்திச் சங்கம்' மாதம் இருமு.ை பற்பல மாதிரி நடாத்தப்பட்டு வருகின்றது இவ்வருடம் நம் சங்கத்தின் கட!ை களைக் கிரமமாய் நடத்துவதற்கியலாத ப6 தடைகள் ஏற்பட்டன. எனினும், கிடைத் நாட்களில் நம்சங்க அங்கத்தவர்கள் பொது அறிவிற்கேற்ற வினுக்களைக் கையாண்டும் சங்கீதக்கலையின் இன்பத்தை நுகர்ந்தும் வானுெலிமூலம் பகுத்தறிவுப்போட்டிகளை கேட்டும் களித்தனர். இவ்வாறு நா சென்ற வருஷத்தை, மாணவிகளின் தமிழ் அறிவு முன்னேற்றத்திற்கு ஒத்துழை: தோம்.
வருங்காலத்தில் இச்சங்கம் நாமகளில் உதவியால் ஓங்கி, எல்லா மாணவிகளுக்கு உதவி புரியும்என்று நான் நம்புகிறேன்.
வாழ்க 15ம் மாணவர்! பல்லாண்( நின்று நம்சங்கம் தொண்டுகள் பல செய்க ! வாழ்க செந்தமிழ் 11
பத்மா நவரத்தினம்
காரியதரிசி,
Report of the Junior Y. W. C. A. for the year 1956
Staff Advisor; Miss C. K. Moses
President : Selvadevi Nallamanickam Vice-Presidenti: Pathmadevi Navaratnam Secretary : At puthamani Aruma inayagar Treasurer: Shanthi Pooranampillai
70

It is with great pleasure, that I pen the report of the Junior Y. W. C. A. for the year 1956. The responsibility of submitting the report is now mine as our secretary has been absent from school for some time.
The association has a membership of 60. The activities of this year, began with the election of office-bearers. There were keen competitions for the different posts, which was a sure sign of interest and enthusiasm.
Meetings are held on Monday evenings and take the form of Bible study, sing songs and talks. We were unable to hold regular meetings during the early part of the third term but we tried to meet when we could. Of the several activities and meetings during the course of this year some are worthy of Special mention.
The Annual Sale of the Women's Centre was held during the first term and we were able to aid them by running a sweet stall. Also during this term, we were the hos - tesses to the J. I. E. C. F. at the terminal meeting.
Distinguished people were invited to address the meetings from time to time. We had Miss Johns, Miss Edwards and Mrs. Julian as our visitors during the second term. At the end of this term, we had the Junior S. C. M. camp which was attended by six of our members.
Rev. C. M. Johnson visited us in August and during the youth week, we had combined services with Jaffna Central College at St. Peter's Church, where he gave very vivid and interesting talks, especially illustrating stories in the Bible. The Senior S. C. M. camp was held in the early part of the third term, to which, 3 of our members Went.
In conclusion, I thank our Staff Advisor and the members who co-operated to make the activities a Success.
SELVADEVI NALLAMANIKAM,
President.
Guide Report for the year 1956
Captain - Miss P. Ampalam
Lieutenants —Miss Ponna mbalam
Miss K. Amirthalingam
Secretary -Vinodi ni Canagasabai
Treasurer -Bimalaranee Navarajah

Page 93
Hello everybody
This is the 3rd Jaffna Guide Company calling-let me draw your attention to the various interesting activities of the Guide Company this year. We, the 48 jolly guides of Vembadi, meet every Wednesday in the Upper School hall for work and play.
The 26th of January saw 16 enthusiastic guides enrolled by Miss Thomas ex-district commissioner. This was followed by a social where ex-guides were also present.
At our weekly meetings this year we were being prepared for the guide competition which we were hoping to enter, and as a result of it most of our guide uniforms are adorned with many badges which we rightly deserved.
Many of our meetings strike a merry note, when we go off into the land of song and sing away lustily as characteristic of a guide.
The need for clothes in the Puttur Children's Hospital aroused the conscience of many of our guides, who contributed generously for the cause.
While welcoming Miss Amirthalingam we thank Miss Coomaraswamy who left us in January, for encouraging and improving our knowledge of guiding. Even though she is not in the movement now, her interests in our activities and in guiding remain fresh as before,
We are hoping to have a sale at the end of the year to raise funds and we fervently hope it will be a success.
On behalf of the company I sincerely thank Miss Thambiah for her ready financial help when need arose, and Miss Thomas for the timely advice in all matters concerning guiding,
Our grateful thanks to our captain and lieutenants without whose untiring efforts we would not have had a successful year of guiding.
Let us all guides "be prepared' for more and greater doings in the new year.
VINODINI CANAGASABAI, Secretary.
T
St

Report of the Scowcroft Union
for the year 1956.
dvisor : Miss R. Samuel President : Selvadevi Nalla ma nickam iecretary Shanmugava divu Vythilingam.
The year under review has been a great uccess. The members of this hostel union ave always evinced a great interest in its ctivities. And the advisor's advice and iplomacy has always retained us on the ight track,
The Union enables the hostellites to neet together for some fun and frolic, and te entertain ourselves by playing indoor 3.Ո16Տ and acting short plays. We often ave "Do you know ' contests, which ften turn out to be of an entertaining haracter, and the winner is always given prize. We have concerts too, on a modest cale. At the end of this year we hope to ave a really good one, to collect money or the Christmas tree and the annual ostel dinner.
Before I conclude my report, I wish to nank our Staff Advisor for her constant uiidance of our activities, and the memers without whose undying enthusiasm, he union could not have been a success nis year.
I wish the union an equally successful 957.
SHANMUGAVADIVU VYTHILINGHAM,
Secretary.
The Annual Report of the Old Girls' Association 1956.
President : — Miss M. Thambiah
ice-Presidents:- Mrs. C. R. Thambiah , C. Somasegaram
recretaries :- , A. Rajaratnam Miss K. Balasingam
reasurer :- Mrs. V. Rajaratnam
ommittee;-- , B. K. Soma Sunderam
A. Richards ,, A. Mathia paranam , Nalliah
S. T. Samuel , K. Jayaseelan , S. P. Rajaratnam ,, Thancharatnam Miss R. Thomas
, P. Ampalam
71.

Page 94
To mark a change in the Annual celebra tions of the O. G. A. this year we went on 2 picnic to Sir Chittampalam Gardiner's bun galow at Vallalai. The 2nd of June, 195t saw old girl's-young and old-energeticall taking part in the organisation and contri buting in no small measure to make the day a success. I hope this is only the beginning of many more such picnics. When we cal all sit back and reminiscence of the past.
The celebrations commenced at 3-30 p. m. with the business meeting and a bouquet t the old girls for their punctuality - a thin not common particularly in Jaffna
After passing a vote of Condolence on th death of the following old girls : - Mrs. Aru nasalan, Mrs. David, Mrs. Winnie Alaga khone and Mrs. Murgatryod. The office bearers for the current year were elected After which the members were entertained a a social. During the short interval betwee tea and entertainment the old girls playe games which were once So popular under th “Tamarind Tree.”
The items contributed by the old girl were appreciated by all-particularly Tele vision at the Broadcasting station and th Russian play by the staff. Since a numbe of old girls had left behind their loved one at home after a hurried dinner we returne home early at about 9.30 p. m.
The association will certainly be once powerful unit and be of great strength to ou Alma Mater if all past students of Vembac will display an interest in the association' activities and its progress. And through th medium of the magazine let me appeal to a our past pupils to send in their names an addresses to the Secretary So that we coul inform them of Vembadi and her activities.
Finally on behalf of the committee le me thank all old girls for their kind cc operation and support and wish the associa tion greater success in the years to come.
SECRETARY.
72

Se
Vembadi Old Girls' Association (Colombo Branch) Once again the old girls of Vembadi met on the 28th July, 1956, at the enchanted lake island of San Michele for their annual Social and Dinner. The old boys of our brother college Jaffna Central joined us in our celebrations. -
After a sumptuous tea, the old Centralites had their business meeting. As planned earlier it was not possible for the Vembadi association to hold its annual general meeting on the same day. The meeting was postponed for a later date. However the members had an enjoyable hour recollecting old memories. The social hour was followed by games, film shows, variety entertainment and dinner.
It was a heartening sight to see SO many old girls both young and Old and we hope the numbers will keep increasing in the years to come. Our Principal and Vice-Principal who readily accepted our invitation, were there, giving us all the encouragement.
On behalf of the Association I thank all those who contributed in their many ways to make the day a SCC eSS
We extend our invitation to all old girls, who have been missed, to send in their names and addresses to the Principal.
Happy New Year to all.
MRS. M. PARAMAN ANTHAN,
Hony. Joint Secy, V.O. G. A.

Page 95
EXAMINATIO
J.S.C. (N.P.T.A.) December 1956
* Kamaladevi Ratnasingam (Hygiene) Pathmathevy Rasiah Mathivathani Ramiah (Hygiene) Pushpam Rajadurai “Subatradevi Aiyadurai (Tamil, Arithmetic) Parameswary Kandiah Kamalambihai Saba pathy "Selvanayaki Subramaniam (Hygiene) Mamalar Chelliah Parameswary Somasundaram Ratna malar Danforth Kamalambihai Thambirajah (English) Maheswary Marimuttu Harriet Joseph Navarasakulam Valarasan (English) Annapoora nam Velayutham Thirunilainayaki Vytilingam Nagarajes war y Rasiah (English) Sivaneswary Ramiah Sarojini Raja kesari Sugunaranjitham Illa yatamby *Gunadevi Aiyadurai (Christianity) Yogeswary Aiyadurai Sivapackiam Kandiah * Sunthares wary Kandiah (General Science II) Sivapakiam Cumarasamy (English) Nagamma Guru nather Sridevi Kethees waranathan Howla Sathakathulla Pushpa many Samuel Lakshmi C binnaiah (English) Bhavani Subramaniam (Arithmetic) Rasalakshmy Segarajasingham (Tamil, Arith.) Mangaleswary Selladurai (Lower Sinhalese) Nivadita Seliah *Pathmini Thambirajah (English) Pavalaranee Thambyah Suhendra many Nadarajah * Sellamma Nalliah (Arithmetic) Lalitha Navarat narajah Hameetha Pareedu (Tamil) * Shanti Pooranampillai (Lower Sinhalese) Gumanayaki Ponnudurai Puvaneswary Ponnu durai Sathiyavathy Mylvaganam Dilkushi Mahalingam *Thavamany Muttu tamby Jeba many Spencer.
*Denotes First Division. Distinctions are given in brackets.
IO
i

N RESULTS
G.C.E. (Ordinary Level) Results December 1955
Ranjitham Bonney Vinodini Canagasabai (Dist. in Christ.) Peace A rulg nan adevi Chinnian (Dist.in Chr.). Subitha Devasagayam Elizabeth Dharmarajah (Dist. in Christ.) Gnanambal Gnana sundaram Amala Hitchcock (Dist. in Christianity) Indranie Aiyadurai
Karuna devi Aiyadurai Selvadevi Nallamanickam (Dist. in Christ.) Swarnajothy Ponniah Pushpavathy Ramanathan Kohilambal Ramasamy Sivambihai Sathasivam (Dist, in History) Chandravathana Seevaratnam Patricia Selvadurai (Dist. in Christianity) Sakuntala Subramaniam Manoranjitham Visuvalinga m Manel Wanniaratchy
| REFERRED
Delicia Alagalajah (Arithmetic) Thirupurasundari Cumarasamy (Arithmetic) Nageswary Jeevaratnam (English) Sarojini Cumarasamy (Arithmetic) Kirupanayaki Niles (Arithmetic) | anaki Ramasamy (English) Rajeswari Sarawana muttu (Arithmetic) Karunadevi Subramaniam (Chemistry) Sumithra Sunderam (Arithmetic) Sarojini Tharmalingam (Chernistry) Amybelle Veerakathipillai (Arithmetic) ayalakshmy Vinayagamoorth y (English)
July 1956
Karuna devi Aiyadurai Selvadevi Nallamanickam (Dist, in Christ.)
handravathana. Seevaratnam Kanageswary Selliah Sakuntala Subramaniam Buvaneswary Subramaniam

Page 96
MUSIC
Trinity College-Practical
1. Higher Local-Pavalam Rajah — Merit
2
, Intermediate-Selvathevi Nallamanicam
-Merit.
Intermediate-Lalli Ewarts-Merit. Junior-Vinodini Mathia paranam -- Hons Junior-Jeyamany Richards-Merit. Junior-Kamala Kathiravelu-Merit. Junior-Swarnajothi Ponniah - Pass.
Junior-Shantini-Chelliah - Pass.
THEY 'VE GONE OUT F.
The following have obtained their degree :-
Thilagawathy Aiyadurai B. Sc. (Madras) Thevamalar Chelliah B. A. (Ceylon) Sushila Navaratnasingam B.Sc. (Ceylon) Thangaratnam Sinnadurai G. C. E.
The following are continuing their studies at :-
Ceylon University:
Indranie Chinnaiah Parasakthy Aiyadurai
74
 

RESULTS
1.
Trinity College -Theoretical
Intermediate - Pavalam. Rajah -- Merit.
2. Junior-Selvatihevi Nallamanicam - Hons. 3. Junior-Rasaluxmy Sivasubramaniami
4.
5. 6.
7. 8. 9. Preparatory -- Kamalam Kathiravelu
Merit. Preparatory-Swarnajothi Pomniah -
Honours. Preparatory - Teyamany Richards - Hons. Preparatory --Vinodini Mathia paranan
Honours. Preparatory-Shanti Chellah-Honours.
Preparatory - Lalli Ewarts - Honours.
Merit.
ROM THEIR ALMA MATER
Indian Universities:
Amala Hitchcock Santha Satcunam Irene Rajaratnam Pushpavathy Ramanathan Atputham Winslow Gokilam Ramasamy Thavamany Winslow
Training College :
Chinthamany Underwood Seevaratnam Sinnadurai

Page 97
OUR CARNATIC
Winners of the Lady Ramal for N. P. T. A. (Se
Winners of the Candiah
for N. P. T. A. (Ju
 
 

C MUSICANS
2nior) Singing
Upathiyayar Prize nior) Singing

Page 98


Page 99
Best be the T
Our Best Wishes to the following
Seevamalar Seevaratnam Mary Eliezer Alagy Sinnathamby Rita Aiyadurai Pushpavathy Ampalam Saras Kanagasooriyam Pusha Spencer Primrose Sherard Thevasironmany Ponnambalam Balambikai Sundarampillai Dr. (Miss) Rathiranie Kathirave Sivagnanapoovathy Somasunder Ponmany Gunaratnam Indiranie Thambirajah Lakshmi Karthigesu Rajini Nathaniels Sakuntala Cumarasamy Pathmavathy Sithamparampilla Rajeswary Ramiah Kamala Elaiyappah Thangaratnam Aiyadurai Kirupamalar Chinnappoo Thiraviamalar Thiravianayagam Gnanasunthari Murugesu Arriyamalar Appadurai Primrose Cooke Rasapoorani Rasiah Kamala Mylvaganam Thilagawathy Seevaratnam Ponmalar Alfred Mahilmalar Chinnapoo Rajeswary Subramaniam Gladys Gunaratnam Dr. (Miss) Juanita Sebastiampill Manonimany Amarasingham Miss Appadurai Mr. Dharmaraj
And our Congratulations to the f married :-
Inparanee Ratnam Theva malar Chelliah Jeyaranee Appiah Pushparanee Velupillai Rasalakshmy Rasiah Padmini Ramalingam

lie that Binds
couples :-
- Mr. E. A. Champion - , V. Ananthanayagam — , , Victor Chelliah m , N. Ponnambalam -- , T. S. Arasaratnam
,, T. Arianayagann --- Dr. J. N. Kanagasooriyam
Mr. Noble Casinader. A. Mutturajah , ܒ -- , S. Gnanapragasam lu — Dr. T. Sunderason an - Mr. R. Rajalingam
-- ,, C. Selvaratnam s Dr, K. Jeganathan = , G. Jeganathan
- Mr. A. Nathaniels
,, Alagaratnam ജ ,, P. S. Selvaratnam , C. K. Rajaratnam -- ,, A. K. Arumugathamby
, K. Sivananthan
A. Arnold », A. Ratnarajah - S. Aruliapillai -- , K. Balachandramoorthy mana , G. L. Pathmanathan ജ്ഞ , S. Selvaratnam
- , Kandasamy
, Velayuthapilai una ,, M. Karthigesu
,, Jeyasingham
, P. Thambirajah
R. Joseph
Rev. D. K. Wilson Mr. Pullenayagam jah Thambiah (Old Boy)
ai
ollowing couples who are engaged to be
- Mr. R. Arasasingham unus , A. R. Thambirajah ബ , S. Ratnarajah
-- , , Rajendra
, Walloopillai
ஜக , M. Jebaratnam
75

Page 100
Shanti Devasagayam Satkunam Rajasooriar Leela Chelliah Maheswary Somasundaram
Mrs.
Mrs.
Mrs.
Mrs.
Mrs.
Mrs. Mrs.
Mrs.
LN MAE
Inpam Arumainayag Raju
J. Nagendram Pearl Duraisamy (ne Winnie Alagacone (r Mabel Atchicuddy S Lucy Sornam Rajad: Alice Nesam Winslav
 

-- Mr. M. Handy
Vijeyanathan
- ,, Selvarajah
ses Dr. V. Vinayagamoorthy,
y
MAORIAMA
al
e Muttiah) hee Olagasegaram) amuel (nee Vallipuram) urai (nee Gnanapragasam) w (nee Eliezer)

Page 101
SMS TTT TT MT TM MM TT TT T T S T S T S TS T S TST TT TTT TT TT TMS TT TTT TT TT TT TT TT TT TT T TT T TSM SS
7ος ftigh Class Statione
Exercise Books, Drawir All kind of Pencils, description and sizes; V
1ος Pinting Papes g (1
All varieties of Pri Binding Clot
子。幼 Phootsiаиs, Confection
čtc.
Consult:
《་
ERS, MA.JERER
150, GRAND BAZ,
T' phone:
THE COLO AMABO
COMPLETE LABORAT
294, UNION PLACE,
Sole Agents in Ceylon For BARD & TAT LOCK
HOPKIN & W.
W, B, NCOLON
W, WATSON &
MAKERS OF SCIENTIFIC INSTR
PHYSICS APPARATUS A
ஆ7
இ7
இ.
இ7
இ
அ
”
இ7
இ7
இ7
இ7
2
a.
இ7
இ
محم۔
محبرہیمبر
அ
இ?
அ
இர
அ
அ
مح۔
இ.
Az
இ?
ஒ
இ7

ng Books, Water Colours ; Pens, Nibs, Papers of all
Vriting Pads, Envelops, etc.
'walhs:
hting Papers, Colour Inks,
hs etc.
βει flouse-hole Οooός
AN/JFF
AAR, JAFFNA,
25.
TRADER, LTD,
ORY FURNISHERS
· COLOMBO 2.
(LONDON) LTD,
LIAAAT LTD,
SCIENTIFIC INÈRÙMENřs) LTD,
3 SONS, LTD,
UMENTS, FINE CHEMICALS, ND MACROSCOPES).
ர  ைஅ அ அ அ அ அ அ அ அ அ அ அ அ அ  ை அ அ அ ஆ இ ஆ இ ஈ இ அ ஆ இ
த7

Page 102
'], // '/, ി
RICE FLOUR . CURR
PATENT MEDICINES . .
WARES WALL CLOCK
ETC.
NORTH (CEY
(Opposit
230, 232, HOSPITAL ROAD
CHARGES
OUR MOTTO S TO
LIET US HANDLE
Spordے
WE SPECI
JUNO
45, MA J

s
ousehold
IN
STUFFS ... FANCY GOODS ..
CUTILERY . . A LUMINIUM
S . . AND SEWING MACHINES
ETC.
Y ON RADERS
2 Power House)
JAFFNA.
S MODERATE
SATISFY OUR CUSTOMERS.
es
ALL YOUR INQUIRIES FOR
(}eeds S
ALIZE IN THIS
8: CO.,
AIN STREET,
AFFNA

Page 103


Page 104
We Specialise in
St. Joseph's Catholi

SCIENCE HOUSE A Dept. of
HEMAS (DRUGS) LTD.
9, Dam Street, PETTAH.
ܥܠ ܒܚ- ܘܝ
• Press, Jaffna. 603-56

Page 105


Page 106

妻