Page 1


Page 2


Page 3
நாவே
பதிப்பாசிரி அசலகே
|Unique
Media Integrators
No.8, 6th Cross, Vaishnavi Nagar, Chennai-600 109,
7ം G
 

ந்தன்
uu
Bf
S
8th Main Road, Thirumullaivoyal,
umi.infobookSG)gmail.Com

Page 4
|Unique
Media integrators
No.8, 6th Cross, 8th Vaishnavi Nagar, Thi Chennai-600 109. um
NAVENDAN KATHAIGAL This edition published and distril (C) : V. T. Elangovan
All rights reserved except for the i part of this publication may be transmitted in any form or b photocopying, recording, or othel publisher.
First Published March, 2014
ISBN: 978-93-83051-24-3
Price: 140/-
Text DTP, Layout & Cover Design by: Unique Media
Chennai.
Printing and Binding: Mani Offset, Chennai - 77.
Unique Media Integrators and it
the consequences of any actions t this book.
 

Main Road, rumullaivoyal, hi.infobooksOgmail.com
puted by UMI
inclusion of brief quotations in a review, no eproduced, stored in retrieval system, or y any mean, electronic, mechanical, wise without the written permission of the
Integrators
s office bearers can't be held responsible for aken as a result of information provided in

Page 5
பதிப்பாசிரியர் உரை
நற்றமிழுக்கு ஒரு நாவேந்தன்’ இலக்கியப் பரப்பில் ஐந்து தசாப் பிரகாசித்தவர் நாவேந்தன்.
சிறுகதை, கவிதை, நாடகம், ந எனப் பல்துறைகளிலும் அவர் எழுதி
தமிழகத்திலும், ஈழத்திலும் ெ பத்திரிகைகள், சஞ்சிகைகள் பலவ வெளியாகியுள்ளன. அவற்றில் சிலவே
கவியரசு கண்ணதாசனின் அன் 1961-ம் ஆண்டு (08-04-1961) க பத்திரிகையின் முன்பக்கத்தில், வழன் பதிலாக "இலங்கையில் நடப்பது என் கட்டுரையைப் பிரசுரித்துக் கெளரவி
அரசியல், இலக்கிய மேடைகள் குரலோன் எனப் புகழ் பெற்றவர் நாே
இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சியில் பீரங்கி, நட்சத்திரப் பேச்சாளர், கட் ‘சுதந்திரன்’ பத்திரிகையின் ஆஸ்தா விமர்சகர்களால் குறிப்பிடப்பட்டவர்.
தமிழ்க்குரல், சங்கப்பலகை, நாவே பத்திரிகை -சஞ்சிகைகளையும், பல
1964-ம் ஆண்டு இலங்கை சாகி சிறுகதைத் தொகுதி’க்கான பரிசிை
‘தமிழரசுக் கட்சியின் சார்பில் பா வாய்ப்புக்குரியவராகவிருந்தும் கட்சிப்பணியாற்றிய மனிதன், அரசி
 

எனப் புகழ்பெற்றவர், ஈழத்து த காலமாகச் சுடர்விட்டுப்
நாவல், கட்டுரை, விமர்சனம் க்குவித்தவை ஏராளம்.
வளியான, வெளியாகின்ற ற்றிலும் அவரது அடைப்புகள் வ நூலுருப்பெற்றன.
புக்குப் பாத்திரமான நண்பர். வியரசர் தனது ‘தென்றல்” மையான தமது கட்டுரைக்குப் என..? என்ற நாவேந்தனின் த்தார்.
ரில் முழங்கிய வெண்கலக் வேந்தன்.
ன் இளந்தலைவர், பிரச்சாரப் சியின் இலக்கியப் பிரதிநிதி, ன எழுத்தாளர் என்றெல்லாம்
ந்தன், நம்நாடு (தினசரி) ஆகிய நூல்களையும் வெளியிட்டவர்.
த்ெதிய மண்டலத்தின் ‘சிறந்த லப் பெற்றவர்.
Tராளுமன்றத்திற்குச் செல்லும் அதனை விரும்பாது சியலில் யான் உயர உதவிய
3

Page 6
தலைசிறந்த பேச்சாளன் நண் உடுவில் தொகுதிப் பாராளும அவர்களின் உள்ளம் நிறைந்த கட்சியின் அன்றைய இளந் த செ. இராசதுரை போன்றோரின் விளங்கியவர்.
ஆசிரியராகவும், முதலாம்தர பெற்றபின் சிறிது காலம் யாழ் முதல்வராகவும் 55 L 60) LO LLI அச்சுறுத்தலால் அப்பதவியை (
2000-ம் ஆண்டு 67வது
நாவேந்தன், இறுதிக் கா கொண்டதற்கிணங்க அவரது ட தொடர்ந்து வெளியிடத் தீர்மான
அந்தவகையில் அவரது ‘வ தொகுதிகள் இரண்டும் சேர்ந் வெளிவருகிறது.
UTrfort)
14-02-2014 vtelangovanayahoo.fr

பன் நாவேந்தன்’ என அன்றைய ன்ற உறுப்பினர் வி. தர்மலிங்கம் பாராட்டுப் பெற்றவர். தமிழரசுக் லைவர்களான அ. அமிர்தலிங்கம், அன்புக்குரிய சமகால நண்பராக
அதிபராகவும் கடமையாற்றி ஓய்வு ]ப்பான மாநகர சபையின் பதில் ாற்றியவர். ஆயுததாரிகளின் இராஜினாமாச் செய்தவர்.
வயதில் சிந்திப்பதை நிறுத்திய லத்தில் எம்மிடம் கேட்டுக் டைப்புகளைத் தேடிச் சேகரித்துத் ரித்துள்ளோம்.
ாழ்வு’, ‘தெய்வமகன்’ சிறுகதைத் ததாக 'நாவேந்தன் கதைகள்’
- அசலகேசரி
(பதிப்பாசிரியர்)

Page 7


Page 8


Page 9
யாழ்ப்பாணம், மத்தியகல்லூரித் பண்டிதர். க. சச்சிதானந்த அவர்கள் அ
அணிந்து
பல்லவர் காலம் அருட்பாடல்கள் காலம் காவிய காலம் என்றால், இ காலம் என்று கூறுவது, மிகவும் அமைதியாகவிருந்து இயற்கையன் சுவைப்பதற்கோ, காவியங்களின் இன் இறைவனின் அகண்ட அன்பில் மி நெகிழ்ந்து, உருகிக் கரையவோ பொறுமையுமில்லை. சிறு கதை மனிதனின் உள்ளம் பொருத்தம் போ
உதிர்ந்த சருகுகளை, உரமாகக் செடி பூப்பதுபோல, கணந்தோறும் குவியல்களை உரமாக்கிக்கொண் பிறக்கின்றன. அவைகளுக்குப் பரிசு வருங்காலக் கன்னிப் பெண்கள் வே6 போது சரசாவை ஒருதரம் எண்ணி ( வலித்து ஓய்ந்தபோது இடையிை வலைஞன் ஒருவன் கண்முன்னே ஆ மறைவாரானால், மூட்டை தூக்கி உள்ளத்திலே, நல்லான் ஒருதரம் நட கொத்துக்கு வேறு பரிசுகள் வேண்ட பத்து ஆண்டுகள் காத்திருப்போம்.
நாவேந்தன் அவர்கள் எழுத்துலக அவர் கிராமப் புறங்களிலும், பட்டின பாக்கங்களிலும், நம்மை சுற்றி உலவும்

த் தமிழ்விரிவுரையாளர், |ன், பீ. ஏ., இலண்டன்) ளித்த,
ΘΟΠ
ரின் காலமென்றால், சோழர் இன்றைய காலம் சிறுகதைக்
பொருந்தும். மனிதனுக்கு னையின் அழியா அழகைச் ன்ப உலகத்தில் மிதப்பதற்கோ தந்து, அருட்பாடலில் உளம் T நேரமுமில்லை. உள்ளப் களுக்குத்தான் இன்றைய லும்!
கொண்டு அழகான முல்லைச் அரும்பி உதிரும் சிறுகதைக் டு அழியாத சிறுகதைகள் கொடுப்பது மக்கள் உள்ளமே. லை முடிந்து, துயிலச் செல்லும் நெகிழ்வார்களாயின், துடுப்பை டயே பண்ணைக் கடலின் றுமுக உபாத்தியாயர் தோன்றி ச்செல்லும் உழைப்பாளியின் டமாடுவானானால் இக்கதைக் ா. இப்பரிசைப் பெற இன்னும்
கிலே மிளிரும் ஒரு வைரமணி. "ங்களிலும், பண்ணைகளிலும், மக்களின் இன்பதுன்பங்களில்

Page 10
நம்மை தோயவைக்கிறார். அவ உவகைச் சிரிப்பிலும் நம்மை ஈடு முன் வெளியிட்ட நூல்கள் அவ இத்தொகுதியும் அவருக்குப் நம்புகிறோம்.
இரண்டொரு வார்த்தை பாத்திரங்களின் குணாதி கொண்டுவரும் வன்மை வி இவருடைய “சொந்த அனு பிய்த்துக்கொண்டு வருகின் காட்சிகள், ஆசிரியைகள், பத்தி உண்மை அனுபவங்களுக்குக் சோபிக்கின்றன.
ஈழத்துச் சிறுகதை எழுத்த சிறந்தவர் என்பதற்கு இக்கதை சொன்னால் இதுவே இம்முன்னு
மாவிட்டபுரம்
தெல்லிப்பழை
10-09-1962
 

ர்களின் கண்ணிலும், ஏக்கத்திலும், படச் செய்கின்றார். இத்தொகுதிக்கு ரைப் புகழேணியில் இட்டு வைத்தன. பெரும் புகழ் கொடுக்கும் என்றே
களிலே, அரிய காட்சிகளையும், சயங்களையும் மனத்துக்குக் யக்கத்தக்கது. பல கதைகளிலே பவங்கள்’ அவரை அறியாமலே றன. இவர் படைக்கும் பள்ளிக் ரிகை நிருபர்கள், காதற் சம்பவங்கள் கற்பனை வர்ணந் தீட்டியவைபோல்
ாளர்களின் வரிசையில் நாவேந்தன் க்கொத்து சான்று பகரும். சுருங்கச் னுரையின் சாரம்.
க. சச்சிதானந்தன்

Page 11
( மதிப்புண்
நாவேந்தன்” முயற்சியுள்ள இளை நோக்குபவர். வாழ்க்கைப் பாதையில்
பிறந்தநாடு - தாய்மொழி எ பற்றுள்ளவர். இந்த நிலையில் எழு செய்ததில் ஆச்சரியமில்லை.
அரசியல் - கவிதை - சிறுகை அவர் கால் வைத்திருக்கிறார்.
இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் இந்த அமிசங்களே சிறுகதைகள்.
ஆசிரியர் இதை நன்கு உணர்ந் நிற்கின்றன.
அவர் எழுதிய பல கதைகளில், இ இவை முன்னரே வாசகர்களால் இதயங்களைப் பண்படுத்தும் ஆற்றல்
‘வாழ்வு’, அருமையான கதை. வாழப்போகிறோம் என்ற உண்மையை நிச்சயம் மனிதனை வளப்படுத்தும்.
அகலிகை, பழங்கதைதான் - தேவை இருக்கவே செய்கிறது. உழை முதலியனவும் ஒவ்வொரு துறையி வல்லவைகளே.

ரை)
ாஞர். சலியாது எதிர்காலத்தை கரடு, முரடுகளைக் கண்டவர்.
‘ன்பவற்றில் அளவு கடந்த துவது அவருக்கு ஆறுதல்
தை முதலிய பல துறைகளில்
உலகத்தின் துளி துளியான
தவர். கதைகளே சாட்சியாக
ங்கே இடம்பெற்றவை சிலவே. மதிக்கப்பட்டவை. மனித உடையவை.
நாம் சூக்கும சரீரத்திலும் ப அது உணர்த்துகிறது. இது
ஆயினும் வாசிக்க வேண்டிய ப்பு - சுடலையாண்டி - விழிப்பு ல் வாசகனை வழிப்படுத்த:

Page 12
சமுதாயத்தின் அவசியத் எப்பொழுதும் கதைகளைத் தரப் சொல்ல நான் விரும்பவில்லை.
ஆனால், ஆசிரியர் வளர்
தொடர்ந்துவரும் கதைத் ெ வளர்ச்சியைக் காண்போமாக.
திருநெல்வேலி தெற்கு. யாழ்ப்பாணம். 14-09-62
10
 

தேவைகளை நோக்கி, வாசகனே படுத்த வல்லவன். எனவே, மேலுஞ்
ந்து கொண்டிருப்பவர். இனியுந் தாகுதிகளில் அவரது பூரண

Page 13
இலக்கியம் அனைத்தும் வாழ்வை படைக்கப்படுகின்றன. இலக்கியத்திற்கு எ நல்லதைச் சொன்னாலும், அல்லதைச் ( வாழ்வையே சொல்லுகின்றது. இலக்கியக் சமுதாயநிலை என்பவற்றுக்கியையவேத இவற்றைக் கண்டு இலக்கியக்காரர்கள் யா இலக்கியம் கடவுளைப் போன்றது. அதற்கு
எந்தக் கோட்பாட்டுக்கும், விதிகளுக் படைத்தலியலாது. தமிழின் தொன்மை இன்றைய இலக்கியங்கள்வரை இந்த உண் இலக்கியம் படைக்க மொழி மூலப்பொ வரையறையுண்டு. இலக்கணம் உண்டு. மூ அதனாலாய படைப்பு வலிவற்றதாகும். தமி இரக்கண வரம்பும், தூய மரபுமே. இவ்வுண் மறுத்திட எண்ணார். மொழி மரபினையும், ஓராதார், அவை இன்று வேண்டப்படுவ அறியாமையே தெற்றெனத் தோன்றுகின்
மொழிப்பண்பு, இலக்கியம் என்பவற் அவையிரண்டும் ஒன்றென மயங்கிப் காண்கிறோம். கவல்கிறோம்! இந்நிலைய பேரிடர் எழுந்துள்ளது. "செக்குஞ்சரி சிவ6 பழுத்துவிளங்குபவர்களிடமும், அத்தகைய விளங்குபவர்களிடமும் இருந்துவரும் விணு மிகக்கொடுமையும், கடுமையுமாகவுளது.
இந்நிலையில் உண்மையான இல மனத்துணிவுள்ளவனாகவும் பெரிய போர வாழவேண்டியேற்படுகிறது.
 

அடிப்படையாகக் கொண்டே ாவ்வித எல்லைக்கோடும் இல்லை. சொன்னாலும் இலக்கியம் மனித காரனின் மனநிலை, வாழுங்காலம், ாம் பேதங்கள் கிளைக்கின்றன. ருமே அவலப்படவேண்டியதில்லை. த முடிவில்லை.
கும் பணிந்து, குனிந்து இலக்கியம் யான இலக்கியங்கள் தொட்டு, னமைகளையே யாம் காண்கிறோம். ருளாகும். அம்மூலப்பொருளுக்கு லப்பொருளின் வலிவு குன்றினால், விழின் வலிவுக்குக் காரணம் அதன் மையினைப் பகுத்தறிவாளர் எவரும் இலக்கணத்தினையும் சிறிதேனும் னவல்ல என்பதில், அன்னார்தம் றது.
றின் வேறுபாடுகளை உணராதார்,
பிதற்றுதலைக் கண்கூடாகக் பில் இலக்கியம் படைப்பவனுக்குப் மிங்கமுஞ்சரி"யென அறியாமையிற் வர்களுக்காகவே எழுத்தாளர்களாக ரைகளைத் தவிர்த்துக்கொள்ளுதல்
க்கியப் படைப்பாளன் திண்ணிய ாட்டக்காரனாகவும், தியாகியாகவும்
11

Page 14
அவன் தனது இலக்கியப் பணி அறிமுகப்படுத்துவதுடன், தான் ே இலக்கியச் சிறப்பையும் பாதுகாக்க ஈழத்தில் இன்றுள்ள இலக்கியப்பை நோக்குகின்றது, அவர்களிற் பலருக் சிலருக்கு இவ்வுண்மைகள் புலனாயி மனப்பண்பும், வலிவும், வகையும் இய இவ்வுயரிய குறிக்கோளுக்காக இன்
அத்தகைய எழுத்துலகப் போரா தொகுப்பை வாசகர்களாகிய உங் கிளர்கிறது. இஃது எவ்வித முற் இலக்கியமோ அல்ல. அனைத்துல துறையின் ஒரு கூறான, சிறுகதை இ
ஈழத்திலும், தமிழகத்திலும் வீரகேசரி, சுதந்திரன், கலைமன்றம், 2 விவேகி ஆகிய எட்டுப் பத்திரிகை சிறுகதைகள் இத்தொகுப்பில் இடம்ெ அடிப்படையான வாழ்வு இக்கதைகள் தொகுப்பு ‘வாழ்வு’ எனப் பெயர்பெ தனித்தன்மையுடையவை என்பதி வாழ்க்கையில் மிக இழிந்த பொருை நடுத்தர வகுப்பினருக்கேயுரிய 'அன போராடிக் கொண்டு வாழ்பவர்கள், உலாவுபவர்கள் பலரையும், கதைக முடியும். எவ்விதச் சார்புமின்றி, ! இப்பாத்திரங்கள் இன்றைய சமூகத் படைப்புக்கள் என்பதில் ஐயமே எழா
வாழ்க்கையில் நாம் காணுகின் எதுவோ ஒரு “கொள்கையின் கட் புதிய மனநிலையும், செயல்களும் உரி படைத்துவிடுவதில், எனக்கு எள்ளள பாத்திரங்கள் உண்மையானவர்கள் காதலிக்க விழையலாம். அஃது தவற ‘மத்தியதர வகுப்பு மக்களின் - குறி இயல்புகள் அதுவாக அமையவில்6ை நகரசுத்தித் தொழில் புரியும் நல்லானு உண்மையானவர்களாக நடமாடுகிற
12

டைப்பை மக்களுக்கு நல்ல முறையில் மற்கொண்டுள்ள மொழி இயல்பையும், வேண்டிய கடமையுள்ளவனாகிறான். டப்பாளர்களை இப்பாரியபொறுப்பு எதிர் க்கு இதன் பொருள் தெரிவதேயில்லை. பினும் அவற்றை நிலை நாட்டுவதற்கான லுவதாயில்லை. மிக மிகச்சிலர் மட்டுமே ாறு எழுத்துலகிற் போராடுகிறார்கள்.
ட்டக்காரனாகிய எனக்கு, இச்சிறுகதைத் கள் முன் வைப்பதில் பெருமகிழ்ச்சி போக்கு இலக்கியமோ, அஃதல்லாத கும் ஒப்புக் கொண்டுள்ள இலக்கியத் லக்கியத்தின் பாற்பட்ட ஒரு படைப்பாகும்.
சிறப்புற்று விளங்கிய, விளங்குகின்ற உமா, ஆனந்தன், கலைச்செல்வி, உதயம், களில் வெளியாகிய, எனது பதினைந்து பற்றுள்ளன. இலக்கியத்தின் பொதுவான முழுமையும் இழையோடி இலங்குவதால் றுவதாயிற்று. கதைகள் ஒவ்வொன்றும் தனைப் படிப்பவரனைவருமுணர்வர். ாதாரநிலையிலுள்ளவர்கள் சிலரையும், ரகுறையான” வாழ்க்கை வசதிகளுடன்
பல்வேறு உணர்ச்சிச் சிக்கல்களுடன் ளின் பாத்திரங்களாக நீங்கள் பார்க்க நடுநிலைநின்று நோக்குபவர்களுக்கு, தின் உண்மையான, உயிரோட்டமுள்ள து!
ன்ற உண்மையான உலகினை விட்டு, டுப்பாட்டிற்குத் தலைபணிந்து, வலிந்து, ய பாத்திரங்களை அளவுக்கு அதிகமாகப் ாவும் ஒருப்பாடில்லை. எனது கதைகளின் அவர்கள் அதிமாகக் காதலிக்கலாம், ன்று. இன்றைய சமுதாயச் சூழ்நிலையில் ப்பாக, இளம்பெண்கள், இளைஞர்களின் Uயா? அது போன்றே சுடலையாண்டியும், ம், இழுவைவண்டிக்காரனான நாகப்பனும்
TT56T.

Page 15
இவர்களுக்கு மட்டும் தனியான பூ களையும், மரும நாவல்களையும் பார்த்து, L களையும், உணவுக்கு வேண்டியதை, உண துடிக்கின்ற ஆடம்பரப் பிரியர்களான அ வழிபாட்டிலேயே தம்மைக் கரைத்துக்கொள் மறந்துவிட்டு இலக்கியம் படைக்க என்ன சுதந்திரத்தையும், எழுத்துச் சுதந்திரத்ை நானிருப்பதாலும், அத்தகைய கருத்துக் காலத்தில் வாழ்பவனாக இருப்பதாலுமேய மயங்கக்கூடாது. சிறுகதைத்துறை மட்டுப்
மனித சமுதாயம் தோன்றிய நாள்தெ தியாகமுமாகிய உணர்ச்சிகள் சிரஞ்சீவியா பூசல்களையும், வர்க்கப் போராட்டங்கை ஏனையவை யாவும் நலிந்துவிட்டன என்பதி நிரந்தரமானவை, உலகப் பொதுவுணர்ச்சி தியாகம் ஆகியவையே. கொள்ை கண்ணோட்டத்துடன் இன, மத, சாதி, வ எழுதப்படும் இலக்கியங்கள் விரைவில் இற நிரந்தர உணர்ச்சிகள் அதிகமாக இடம்ெ தியாகமாகவும், பத்தியாகவும், பயம நிரந்தரமானவையே. இதன் காரணமாக முதலாளித்துவத்திற்கு அடிபணியும் இ கருதுபவர்களுக்காக உண்மையில் அனுத இலக்கிய வளர்ச்சிக்குக் குந்தகம் விளைப் நாளும் பொழுதும் எனது பாதையில் நம்பி வருபவர்களுக்கு நல்ல எதிர்காலம் உண் படுகிறேன்.
முப்பது வயதினானகிய யான் எழுத் பதினைந்து ஆண்டுகளாகும். பதினை கதைகள் இத்தொகுப்பில் இடம்பெறுகின்ற தோற்றப்படுதற்கு இக்கால எல்லையின் அ கதைகளைப் பத்திரிகைகளுக்கு எழுதுவது வேறு. எனினும் இயன்றவரை இருவகை தூய்மையினையும் பேணுதற்கு ஒல் அம்முயற்சியில் நிறைவான வெற்றி டெ வேண்டும். பெறத் தொடர்ந்து முயல்ே பெருமையளிப்பதாகும்.

அழுத்தங்கொடுத்து, திரைப்படங் படித்துக் காதல் செய்யத் துடிப்பவர் டைக்காகவே செலவழித்து வாழத் ஆடவர், பெண்டிரையும், ஆன்மீக ள விரும்புகின்ற சிதம்பரர்களையும் ாலியலாது. ஏனெனிற் சிந்தனைச் தயும் உயிராக எண்ணுபவனாக கு, உயர்வு கொடுக்கப்படுகின்ற ாம். உண்மை எவ்வித நிலையிலும் அதற்குப் பிறிதாக முடியுமா?
நாட்டு பயமும், பக்தியும், காதலும், ாக வாழுகின்றன. சாதி, இன, மதப் ளையுமே பெரிதாகச் சித்தரித்து, நிற் பொருளில்லை, காலப்போக்கில் களான பயம், பத்தி, அன்பு, காதல், க வழிபாட்டிற்காக பத்திக் ர்க்கப் பூசல்களைப் பெரிதுபடுத்தி ந்துபடும். என் கதைகளில் உலகின் பறுகின்றன. அவை காதலாகவும், ாகவும் எதுவாக இருப்பினும்
நிலப்பிரபுத்துவத்திற்கு, அல்லது லக்கியக்காரன் என என்னைக் ாபப்படுகிறேன். ஈழத்தின் தரமான பவர்களின் குரலிதுவாயிருப்பினும், க்கையுடன் எழுத்துலகிற் போராடி ாடு என்று கூறுதற்குப் பெருமைப்
துத்துறையில் செலவழித்த காலம் ந்து ஆண்டுக்கால எல்லையுள்ள ன. இக்கதைகள் பல்வேறு தரத்துத் னுபவங்கள் பெரிதும் காரணமாகும். வேறு நூலாகத் தொகுத்தளிப்பது முயற்சிகளிலும் மொழி மரபையும், லும்வகை முயன்றிருக்கிறேன். ற்றுள்ளேனா என்பதினும் பெறல் வன் என்ற உறுதியே எனக்குப்
13

Page 16
இலங்கை சுதந்திரமடைந்த பின் பீடும், பெருமையும் பெற்று விளங் உழைத்து வருபவர்கள் தமிழாசிரிய இலக்கிய விழிப்புணர்ச்சி பெற்றுவிட் தமிழ்ப் பண்பறியாதார், தமிழாசிரிய இழித்துப் பழித்துப் பொய்யுரை L வேற்றுமொழிப் புலமை காரணமன்று சுபாவம் மனக்கிடைக்கையாகக் கொ நற்புத்தி புகட்டுமென்பதில் ஐயமில் முறையில், என் முன்னோடிகள என்னுளமார்ந்த அஞ்சலியை இந்நூ
இச்சிறுகதைத் தொகுப்புக்கான சொல்லவேண்டிய சில கருத்துக்கை மெனும் உந்துதலாற் சொல்ல அமைதற்குக்காலாக இருந்தவர்களு இரசனை உணர்விற்றோய்ந்து காவிய பன்மொழிப்பண்டிதரும், கவிஞ அவர்களுக்கும், மதிப்புரை அளித் எழுத்தாளரான திரு. க. தி. சம்பந்த தெரிவிக்கின்றேன்.
கதைகளனைத்தையும் தொகு த. துரைசிங்கம் அவர்களுக்கும் கு அச்சிட்டு வெளிக்கொணர்ந்த க என்பவற்றின் உரிமையாளரான, சமாத அவர்களுக்கும் என்னுளமார்ந்த நன் பெருமக்கள் திருமுன்னிலையில் பேராதரவினை வழங்கக்கேட்டு நிற்
66 ஏழாலை வடக்கு,
சுன்னாகம் (இலங்கை) 2 - 10 - 62
 

னரும், அதற்கு முன்னருமே தமிழ் மொழி கத் தன்மானத்துடன் உழைத்தவர்கள், ர்களும், தமிழ்ப் பண்டிதர்களுமே ஆவர். டதாக விதந்து கூறப்படும் இக்காலத்துத் பர்களையும், தமிழ்ப் பண்டிதர்களையும் கல்வது கண்டு மனம் கவல்கிறேன். அடிமைத் தனத்தின் எஞ்சிய சிறுகூறான ாண்டவர்களுக்கு, எதிர்காலம் நிச்சயமாக லை. யானும் ஒரு தமிழாசிரியன் என்ற ான தமிழ்ப் புலமையாளர் களுக்கு ல் வாயிலாக உரிமையாக்கு கின்றேன்.
என்னுரை சிறிது நீண்டுவிட்டதெனினும், ள, அவசியம் சொல்லியே ஆகவேண்டு முயன்றேன். இந்நூல் சிறப்புற ருக்கு, என் நன்றியுரியது. கதைகளின் நயம்மிளிர, அணிந்துரை எழுதிவழங்கிய ருமான, க. சச்சிதானந்தன் பீ. ஏ. துள்ள ஈழத்தின் முதுபெருஞ்சிறுகதை தன் அவர்களுக்கும் என் நன்றியைத்
த்து அளித்த எனது அன்புச் சகோதரர் றுகிய காலத்தில் மிகச் சிறப்புற நூலை லைவாணி அச்சகம், புத்தகநிலையம் ான நீதிபதி உயர்திரு. கு. வி. தம்பித்துரை றியுரியது. தமிழ்கூறு நல்லுலகின் வாசகப்
‘வாழ்வினைப் படைத்து, அவர்கள் கின்றேன்.
ாணக்கம்.
- நாவேந்தன்’

Page 17
சிந்தையி லென்றும் நினைத்துய சீர்த்தியினமைந்தநல் லிருவர் எந்தையின்றாயும், தந்தையுமாக இலங்கியே எனக்கறிவளித்தே அந்தமில்லமர ராருல கெய்தி யழிவிலா வின்பமே நுகர்வார் கந்தநன் மலர்த்தா ளிக்கதை நு
காணிக்கையாக யான் படைப்ே
 

ான் வணங்கச்

Page 18
உள்ள
வாழ்வு
1.
15.
சகோதரி
அகலிகை
நம்பிக்கை துறவியின் காதலி
உழைப்பு
Ꮽ6Ꭰ60Iub
விழிப்பு
வாழ்வு
ஒரு சொட்டுக் கண்ணிர்
960)3 LDU dis85lb
போட்டி ஒழிந்தது
பெண்
காதல் வென்றது
தவறு
சுடலையாண்டி
தெய்வ மகன்
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
16
திரை
உணர்ச்சி
பிரசவம்
இடைவெளி
கடவுள் சாட்சி
அழியாதது
காதல் ஒரு பொய்
ஆண்மை
தெய்வ மகன்
உலகப்பன்

ாடக்கம்
பக்கம்
25
29
35
39
44
48
53
58
61
66
71
76
81
86
96
101
105
109
115
120
124
130
134
139
143

Page 19
இரவு எட்டு மணிக்குக் புறப்பட்ட புகைவண்டி ‘கட, கட பறந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு வண்டியுள் ஏறியிருந்த நான், எ6 செய்து ஒழுங்காக அமை படுத்துக்கொண்டே, புகைவண்டி ஒரு மாத சஞ்சிகையை எடுத்து
நான் ஏறியிருந்த பெட்டியு5 அமர்ந்திருந்தார். அவரும் வண்டி தூங்கத் தொடங்கிவிட்டார்.
கொழும்பிலே ஒரு தினப்பத்தி பார்த்தேன். இருந்தாற்போலிருந்து விசேட நிரூபராகப் போகும்படி ஆ வழியின்றிப் புறப்பட்டுவிட்டேன். எ அத்தனை சுலபமான தல்லவென்
ஏதோ ஒரு தங்குநிலையத்தி நாலோ ஐந்து பேரோதான் அங்ே
நான் உட்கார்ந்திருந்த கண்ணோட்டத்தைச் செலுத் தோற்றமுடைய அந்த இளைஞன் பட்டான்.
கையிலேயுள்ள தலையணை சாத்தி வைத்து விட்டு இலாவகம ஏதோ எண்ணமிட்டுக் கொண்டி என்பக்கம் திருப்பு வதற்காக வருகிறீர்கள்?” என்று ஒரு கேள்
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

சகோதரி
கொழும்பிலிருந்து யாழ்ப்பாணம் வென்ற சப்தத்துடன் ‘அடித்துப் 3 மூன்றாம் வகுப்புப் பிரயாண னது பெட்டி, படுக்கைகளைச் சரி த்த பிறகு காலை நீட்டிப் டிக்கு வரும்பொழுது வாங்கிவந்த ப் படிக்க ஆரம்பித்தேன்.
ர் ஒரே ஒரு பெரியவர் மாத்திரம் நகர ஆரம்பித்ததுமே மெதுவாகத்
திரிகையின் நிருபராக நான் வேலை து என்னை யாழ்ப்பாணப் பகுதிக்கு சிரியர் உத்தரவிட்டுவிட்டார். வேறு ழுதிப் பிழைப்பவர்களின் வாழ்க்கை றுதான் உலகத்துக்குத் தெரியுமே!
ல் வண்டி நின்றது. ஆக மொத்தம் க பிரயாணமாகியிருப்பார்கள்.
பெட்டியின் உட்பக்கமாக என் தினேன். வாட்ட சாட்டமான முதல் முறையாக என் கண்ணில்
யை இருக்கைமேல், ஒர் அந்தத்தில் ாக அதன்மேல் சாய்ந்து கொண்டு ருந்தான். வாலிபனின் கவனத்தை “ஏன் ஐயா, யாழ்ப்பாணந்தானே ாவியைப் போட்டுவைத்தேன்!
|7ן"

Page 20
“ஐயா, அகிலம் முழுதுமே எ போகிறேனென்று எனக்கே இப்பொ
தான் கூறிய பதிலில் ஏதோ விட்டவன்போல் அவன் உரத்துச் போயும் போயும் ஒரு ‘பைத்தியத் அவ்வளவு சுலபமான விடயமா அது
“என்ன ஐயா, சிந்தனை செய் பைத்தியக்காரத்தனமாய்ப் படுகிறதே அதே பயங்கரச் சிரிப்புச் சிரித்தான்
“இந்த உலகத்திலேயே நேர்ன பழகுகிற எவனும் இன்றைய நாகரி காரனாகத்தான் தோன்றமுடியும்!”
நான் வாய்விட்டு இந்த வார்த்தி
"ஆமாம் ஐயா, நீங்கள் சொல்வ
இப்படி நடந்து கொண்டதாலேயே பை உள்ளம் அவளை-என் சகோதரி சரசு
அவனுடைய துன்பமயமான வா துடித்தது. “சரசா அவள் உங்கள் உட உள்ளத்தினால் அவள் எப்படி அநிய என் வாய் தானாகவே கேள்விகளை
“சரசா, அவள் என் உடன் பி அவளை என் உடன் பிறந்த சகோதரி அன்புடன் நேசிக்கிறேன்.”
"அப்பொழுது எனக்கு வயது இ லிருந்து ஏறக்குறைய இருபத்தொரு கிராமம். அந்தக் கிராமத்தில் ெ பெற்றோருக்கு நான் ஏக புத்திரன். ஆ பகடைக்காய்களாக உபயோகித்து வறியராகவும், வறியர் செல்வராக தகப்பனார் தமது வியாபாரத்தில் ரே தெரியுமுன்னரே, மரணதேவனை நன அவர் இறந்த சோகத்திலேயே என் பயணமாகிவிட்டாள். என் இளம் உள் துளிர்விட ஆரம்பித்தது. கிடந்த நில பட்டு வைத்திருந்த கடனை அை
18

னக்குச் சொந்தந்தான். நான் எங்கே ழுது தெரியாது”. ஒரு பெரிய உண்மையை வெளியிட்டு சிரித்தான்! எனக்குத் தலை சுழன்றது. துடனே ஒரு இரவைக்கழிப்பதென்றால்
கிறீர்கள்? என் பேச்சு உங்களுக்குப் ா? என்று கேட்டுவிட்டு அவன் மீண்டும்
மையாகவும், குழந்தை உள்ளத்தோடும் க மனிதர்களின் கண்ணில் பைத்தியக்
தைகளைக் கூறினேன்.
து நூற்றுக்கு நூறு உண்மை! நான் கூட த்தியக்காரனாகி விட்டேன். என் குழந்தை Fாவை அநியாயமாகச் சாகடித்துவிட்டது”.
ாழ்வுச்சரித்திரத்தையறிய என் மனந் துடி ன் பிறந்த சகோதரியா? உங்கள் குழந்தை ாயமாகச் சாக முடிந்தது ஐயா?” என்று ாக் கேட்க ஆரம்பித்து விட்டது.
றந்த சகோதரியில்லை. ஆனால், நான் பிலும் பார்க்க ஆயிரம் மடங்கு அதிகமான
இருபத்திரண்டு. யாழ்ப்பாணப் பட்டினத்தி மைல் தொலைவிலிருக்கிறது நான் பிறந்த சல்வச் சிறப்புடன் விளங்கிய எனது பூனால் காலதேவன் இன்ப துன்பங்களைப் பச் சூதாட்ட வரும்பொழுது செல்வர் பும் மாறிவிடாமல் என் செய்வர்? என் நர்ந்த ஒரு பெரும் மாற்றத்தின் விளைவு ண்பனாக்கிக் கொண்டு மறைந்து விட்டார். நாயும் ஒரு நாள் அந்தக் காலனுலகுக்குப் ளத்திலே அன்றுதான் சோகத்தின் சாயல் |லம் எல்லாவற்றையும் விற்றுத் தகப்பனார் உத்துவிட்டு யாருமற்ற அநாதையாகவே

Page 21
பட்டினத்திற்கு வந்துவிட்டேன். அதிலிருந்து காட்சி ஆரம்பமானது.
பட்டினத்தில் என் வாழ்வு ‘சப்‘பென் வருடங்கள் உருண்டோடின. ஆங்கிலம் அதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்டு ஒரு அது சுலபமாகக் கைகூடிவிட்டது. ஆசிரிய ஒரு கல்லூரியில் தமிழ் உபாத்தியாயராக உ
அப்பொழுதுதான் சரசா என் வாழ்வில் பார்த்த கல்லூரியில் ஆண்களும் பெண்க வகுப்புப் பிரதம தமிழ் ஆசிரியை சரசா. அ என் இளம் உள்ளத்தில் ஏதோ ஒரு இனந் விட்டன. பாடஞ் சொல்லிக் கொடுப்பது உரையாடும் பொழுதெல்லாம் நான் விவரிக் நாளடைவில் நாங்களிருவரும் மனம்விட்டு எங்களிடையே ஒரு “பாசம்” எதைக் குறி தோன்றி நாளொரு வண்ணமும் பொழுதெ கலாசாலையிலே நாங்களிருவரும் தான் டொருவர் உரையாடுகின்ற மனிதப் பிறவி
மற்ற ஆசிரியர்களெல்லாம் நவநாகரி ஆகாயத்திலிருந்திறங்கியவர்கள் போ படாததுமாய்க் கதைத்துக்கொள்வார்கள். நட்பு எனக்கு இதமானதாக இருந்தது எ
நாளடைவில் நான் சரசாவைப்பற்றி அவள் மூலமாகவே நன்கு அறிந்து கொ6
எங்கோ ஒரு கிராமத்திலே ஏழைப் பிறந்தவள்தானாம் அவளும். உள்ளதையெ உத்தியோகமாக்கிய அவளின் தகப்பனார் ஒ மரணமடைந்து விட்டாராம். தாபரிக்க தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டுவந்து கூறினாள்!
ஏறக்குறைய அவள் கதையும் எ ஒற்றுமையாகத்தானிருந்தன. ஏன் எதிர்கா ஒற்றுமையாக, உடன் இருக்கக் கூடாது என் என் கதையும்தான் அவளுக்கும் தெரியு நீங்களிருவரும்தான் ஏற்ற சோடிகள் என் ஆரம்பித்தது.

என் வாழ்வுநாடகத்தில் இரண்டாம்
ற நிலையிலேயே நகர்ந்தது. நான்கு எஸ். எஸ். ஸி. சித்தியெய்தியதுடன்
தமிழ் ஆசிரியராக முயற்சித்தேன். கலாசாலையினின்று வெளிவந்ததும் டத்தியோகம் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.
குறுக்கிட்டாள். நான் உத்தியோகம் ளும் சேர்ந்தே படித்தனர். பெண்கள் புவள் தோற்றமும் இனிய சுபாவமும் தெரியாத உணர்ச்சியைக் கிளப்பி து சம்பந்தமாக அவள் என்னுடன் ந்கவொண்ணா மகிழ்ச்சியடைவேன். க் கதைக்கப் பழகிக் கொண்டோம். க்கோளாகக் கொண்டோ தெரியாது ாரு புதுமையுமாக வளர்ந்தது. அந்தக் ா உண்மை அன்புடன் ஒருவரோ விகள்.
ரிகத்தின் “அவதாரங்களாக ஏதோ ல ஒருவரோடொருவர் பட்டதும் அந்தச் சூழ்நிலையிலே சரசாவின் ன்று கூறத்தேவையே இல்லை.
யும் அவள் குடும்பத்தைப் பற்றியும் ண்டேன்.
பெற்றோருக்கு ஏக புத்திரியாகப் பல்லாம் விற்றுத் தமது ஒரே மகளை ஒருநாள் இருந்தாற்போலிருந்துவிட்டு ஒருவருமற்ற நிலையில் தாயையும் பட்டின வாசஞ் செய்வதாகச் சரசா
ான்கதையும் எல்லா விதத்திலும் ால வாழ்விலும்கூட அவளும் நானும் ாறு நான் எண்ணமிட ஆரம்பித்தேன். மே. அவள் இதை மறுக்கமாட்டாள், று என்மனம் என்னுள்ளே குதிபோட
19

Page 22
என் எண்ணத்தை ஒருவிதமான வெளியிட்டுவிட்டேன். அவளுக்குண்ட இன்றுதான் என் அன்பைப் புரிந்துகெ
காலம் வேகமாக ஓடிக்கொன இடைவெளியின்றிக் சமீபித்துக் கொ “இத்தனை நாளாக நாம் அன்னியோன் என் வீட்டுக்கு வரக்கூடாதா?” என்று விட்டேன்.
அன்று வெள்ளிக்கிழமை. மாலை வீட்டுக்குப் போனேன். வாசலில் என் வரவேற்றாள். அவள் தாயாருக்கு என தன் "வருங்கால மாப்பிள்ளையாகிய அவர்களுக்குத் தெரியுமா காலச் சூழ் பாதிக்கப்படுகிறதென்று? உபசாரத்தி சிறப்பாகவிருந்தது. அற்ப மனிதப்பிற சிறிது ஊறியவுடன்தான் எத்தனை விடுகிறார்கள்?
எங்கள் பேச்சு எங்கெல்லாமோ நேரம் இரவு பத்துமணி விடுதிக்குப் தாயும் கெஞ்சி மன்றாடி என்னைத் த அங்கேயே முடித்துக் கொண்டு படு
சரசாதான் உணவு பரிமாறினா சோறு சாப்பிட ஏழைத் தமிழாசிரியர் அரிசிமாவாலான இட்லி’யைச் சரச போது என்மனம் குளிர்த்துவிட்டதெல் எடுத்துச் சாப்பிட ஆரம்பித்தேன். அநாதையாக உணவுவிடுதியில் தி: அந்த இட்லி’கள் தேவாமிர்தமாக எண்ணங்கள் புற்றீசல்கள் போலக் கி
நான்கு வருடங்களுக்குமுன் இே நிறைந்த கோப்பையை என் முன்னே பாசம் பரவப் பணித்த காட்சி ( என்னையறியாமலே என் கண்கள் நீ நிலைமை. இதயம் வேகமாக அ அவதானித்துவிட்டாள்.
“ஏன் சாப்பிடும்போது அழுகி நெளிந்து குழைந்தன, “ஒன்றுமில்ை
20

துணிச்சலுடன் அவளிடமே ஒரு நாள் ான மகிழ்ச்சிக்கோ அளவில்லை. "நீங்கள் ாண்டீர்கள், என்று சொல்லிச் சிரித்தாள்!
ாடிருந்தது. எங்கள் நட்பும் நன்றாக ண்டுவந்தது. ஒருநாள் அவள் கேட்டாள், ானியமாகப் பழகுகிறோமே, ஒருநாளவது 1. நான் தடை சொல்வேனா? சம்மதித்து
ஐந்து மணியிருக்கும். நான் சரசாவின் னைக் கண்டதும் சரசா புன்னகையுடன் ானை அறிமுகப்படுத்தினாள். அவளும் ” என்னை உவகையுடன் வரவேற்றாள். நிலைக்கேற்ப மனிதவாழ்வு பயங்கரமாகப் ற்குக் குறைவேயில்லை. எல்லாம் மிகச் விகள் வாழ்க்கை நிலத்தில் மகிழ்ச்சி நீர்
மனக்கோட்டைகள் கட்ட ஆரம்பித்து
சுற்றிச் சுழன்று கடைசியாக முற்றிற்று. புறப்பட நான் ஆயத்தமானேன். சரசாவும் 5டுத்துவிட்டனர். இரவுச் சாப்பாட்டையும் த்துக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று.
ள்! அது யுத்த காலம்! மூன்று நேரமும் களுக்கு ஏது வசதி? என்றாலும் நல்ல r என் இலையில் வரிசையாக அடுக்கிய ாறே சொல்ல வேண்டும். ஒவ்வொன்றாக நான்கு வருடங்களாக ஆருமில்லாத ன்று குமைந்து கொண்டிருந்த எனக்கு இனித்தன. என் மனதில் கடந்தகால lளம்பின.
த வெள்ளிக்கிழமை என்தாய் இட்லிகள் நகர்த்திவிட்டு “சாப்பிடடா தம்பி” என்று ான் மனக்கண்முன் வந்து நின்றது. ரைச் சிந்தின. வாய்விட்டு அழமுடியாத டித்துக் கொண்டது. சரசா இதனை
ரீர்கள்? அவள் குரலில் அன்பு-பாசம் ல!” வேண்டுமென்றே ஒரு பொய்யைச்

Page 23
சிருட்டித்துவிட்டேன். ஆனால், சரசாவின் ெ ஓடோடியும் வந்து தன் முந்தானைச் சேலைய அவள் செயல் படித்துப் பட்டம்பெற்று உத் யுவதியின் செயலாக எனக்குப் படவில் சக்தியைக்கூட நாஇழந்துவிட்டது. அடித்து மலிருந்தேன். ஆனால், மனம் மாத்தி கொண்டிருந்தது. சரசா “கோப்பி’ போட்டு வாங்கிக் குடித்தேன். கடைசியாகப் படுக்ை சரசா சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் இப்பெ கொண்டிருக்கின்றன. அவற்றை ஏழேழு யு செவிகள் ஒலித்துக் கொண்டு தானிருக்கு
“இந்த ஏழையை மறந்துவிடாதீர்கள் துணைவராக வேண்டும். என் வாழ்வு உங் விட்டது”
“இப்படியும் ஒரு படித்த பெண் தன்ை “அடிமை” யாக்குவாளோ? என்று என் ம பழந்தமிழ்ப் பெண்களின் வழிவந்த பண்புபேசாமல் தூங்கச் சென்றுவிட்டேன்.
அடுத்த நாள் கல்லூரியில் ஒரு காத்திருந்தது. கல்லூரி அதிபர் சிறிது வெளியிட்டார். ஆம். அதுதான் சரசாவுக்கு ஒரு பெண்கள் பள்ளிக்கூடத்திற்கு. கலங்கி விடாதீர்கள் உங்களுக்காக எவ்வளவு க இரண்டே இரண்டு வார்த்தைகளுடன் கொண்டாள். அதற்குமேல் அவளால் பேசழு
நாட்கள் வாரங்களாகி, வாரங் கொண்டிருந்தன. என் வாழ்வில் ஒரே அன அன்றுவந்தது. கண்ணிரால் நனைத்து எழுத மாதங்களுக்குள் அந்த அபலைப் பெண் நிகழ்ச்சிகளை விவரித்தது.
இராசன் சரசாவின் தாயாருக்கு தூரத் உள்ள ஒரு ஆங்கிலப் பாடசாலைக்குத் தை சரசாவின் தாயாரை மாற்றி விட்டது! எங்ே காட்டிலும் அவனை மணந்து கொள்வது மி பிடித்திருக்கிறாள். சரசாவின் மறுப்பு உண்டாக்கிவிட்டது. இராசனை மணந் "பிணமாகத்தான் காண்பாய்”. சரசாவின் இக்கட்டான நிலைமை. ஒரு புறம் காதல்

சய்கை எனக்குப் புதிராகவிருந்தது, ால் என் கண்ணிரைத் துடைத்தாள். தியோகம் பார்க்கும் ஒரு நவீனக் லை. எண்ணத்தை வெளியிடும் வைத்த கற்சிலைபோல அசையா ரம் ஏதோவெல்லாம் எண்ணிக் க்கொணர்ந்து தந்தாள். பேசாமல் கைக்குப் போகும் போது மாத்திரம் ாழுதும் என்செவிகளில் ஒலித்துக் க யுகாந்தரங்கள் மாறினாலும் என் தம்!
! நீங்கள் தான் என் துணைவர்பகள் கையில் இன்றைக்கே வந்து
ன ஒரு ஆடவனுக்குப் பூரணமாக னம் அங்கலாய்த்தது. “அதுதான் காதல்” என்று முழங்கியது அறிவு.
பெரிய அதிர்ச்சி எங்களைக் | முகாவட்டத்துடனேயே அதை மாற்றம்! நாட்டுப் புறத்திலேயுள்ள கிய கண்களுடன் “என்னை மறந்து ால மென்றாலும் காத்திருப்பேன் சரசா என்னிடம் விடைபெற்றுக் ழடியவில்லை, அந்த நிலைமையில்!
கள். மாதங்களாகி உருண்டு மைதி சரசாவின் கடைசிக் கடிதம் ப்பட்ட கடிதம் அது சென்ற நான்கு "ணின் வாழ்வில் நடந்த முக்கிய
ந்து உறவு. அந்த நாட்டுப்புறத்திலே லமை ஆசிரியன். அவன் குறுக்கீடு கா ஊர், பேர் தெரியாத என்னைக் கவும் நல்லது என்று அவள் அடம் அவள் தாயாருக்கு “வெறி”யை துகொள், இன்றேல் என்னைப் தாய் பயங்கரமாக உறுமினாள். 1 மறுபுறம் கடமை!! காதலுக்கும்
21

Page 24
கடமைக்கும் போட்டாபோட்டி இறுதி மணந்து கொண்டான். சரசா இராக
கடிதத்தைப் புரிந்து கொண் விட்டேன், கவலைகளையெல்லாம் என் வாழ்வில் அமைதி-கோர அை அமைதி!
கோடைக்குப் பின்னே மாரி. வருவது இயல்புதானே. எனக்கு உ மகிழ்ச்சியடைந்தேன். ஒரே இடத்தி எடுப்பதுபோல எனக்கும் அந்தக்
ஒரு சிங்களக் கிராமம்! அங் நான் போனபோதுதான், நான் எை விட்டேன் என்று தெரியவந்தது பாடசாலைக்குத் தலைமை ஆ கல்லூரியிலிருந்து பாடசாலைக்குப் சஞ்சலத்தை நோக்கி என் வாழ்வு
இராசன் ஒரு ஆடம்பரப் பேர்வ குள்ளேயே நான் அறிந்துவிட்டேன். அவன் மிதமிஞ்சிய குடிவெறி”யில் போதையில் அவன் அறிவு ஒளி வ யோமுறை என்னைத்தன் வீட்டுக்க மனிதசுபாவத்தை மாற்றி நெடுங்க
ஒருமுறை அவன் வீடு சென் மதுவின் போதையில் எங்கோ பே நிலைமையில் சரசா என்னைக் கன் அழுது தீர்த்தாள். மதுபோதையிலே கூறி மனம் வெதும்பினாள். "நீ எ வாழுதல் உன் கடமை” என்று புத்
"அண்ணா என் மனதில் ஒரு வழி தவறி நடக்கமாட்டேன். கா துன்பச் சுமையினால் என்றோ எ என்னை மறவாதீர்கள் அண்ணா!
அவள் வேண்டுகோளை என் ஏற்கனவே சபலசித்தத்திற்குச் சா சகோதர பாசத்தோடு அவளுடன்
22

யில் கடமை வென்றது! இராசன் சரசாவை னை மணக்க நேரிட்டது!
டதும் நான் நீண்ட பெருமூச்சொன்று வெளியே தள்ளுகிற நினைவில். மீண்டும் மதி. மயானத்தில் நிலவுகிற மகா பயங்கர
மாரிக்குப் பின்னே கோடை, மாறி, மாறி த்தியோக மாற்றம் என்றதும் நான் மிகவும் ல் நெடுக அமர்ந்திருப்பவனுக்குத் தினவு கல்லூரி புளித்து விட்டது!
கு என்னை மாற்றிவிட்டார்கள். அங்கே த விரும்பவில்லையோ அதை நான் கிட்டி ! எனக்கு உத்தியோகமான அந்தப் சிரியனாக இராசன் வந்திருந்தான்! போவதைப் போலத்தான் அமைதியிலிருந்து நகர்ந்தது. ழி என்பதைப் பழகிய ஒரு சில தினங்களுக் பாடசாலை ஒய்வான நேரங்களிலெல்லாம் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தான். மதுவின் ரவர மங்கிக் கொண்டிருந்தது. எத்தனை ழைத்தான். பலமுறை மறுத்தேன். ஆனால் ாலம் மறுக்கமுடியுமா?
றேன். என்னை அழைத்துவிட்டு அவன் னவன், வரமறந்துவிட்டான். ஏகாந்தமான ாடாள். என் கால்களைக் கட்டிக் கொண்டு இராசன் தன்னைப்படுத்தும் பாடுகளைக் ன் சகோதரி, அவனைத் திருத்தி நன்றாக திமதி சொல்லிவிட்டு வீடு திரும்பினேன், ,
வருக்குத்தான் இடம் உண்டு. ஆனால் . பத்திற்கு வெம்பி விழும் கனியைப்போல ன் உயிர் பிரிந்து விடும். அது வரையும் அடிக்கடி இங்கு வந்து போங்கள்.”
னால் மறக்கமுடியவில்லை. என்மனம்தான் வுமனி அடித்து விட்டதே. உண்மையான பழகினேன். ஒத்தாசை செய்துவந்தேன்.

Page 25
ஆனால் .
குருட்டுச் சமூகம்- அதன் கோ உள்ளமுடைய ஒரு பெண்ணை எப்படி அணு முடியுமோ அதற்கு இலக்காக முடிந்தது ச
பாடசாலையிலும் வீட்டிலும், அவளும் சந்தேகக் கண்களுடன் பார்க்க ஆரம்பித்த இழந்த இராசன். சரசாவைப் படாதபாடு உரிமையினால், அதன் விளைவு . p
ஒருநாள் முரட்டுக் கணவனையும் சகோதரனாகிய என்னையும் பிரிந்து சரச
எங்கே . ? தெரியாது! ஆனால் என்பது பலர் அபிப்பிராயம், உண்மையும்
எனக்கு உலகமே வெறுத்து விட்டது. எங்கெல்லாமோ சுற்றினேன்; எங்கெல்ல இப்பொழுது மீண்டும் நாடோடியாக கதை சொல்வதை நிறுத்தினான் வாலிபன்
புகைவண்டி ஒரு நீண்ட பெருமூச்ெ நின்றது. தலையை வெளியே நீட்டிப் பார்த் கொண்டு ஏறுவதும், இறங்குவதுமாக "நான் இங்கே இறங்கப் போகிறேன் கைப்பெட்டியையும். தலையணையையும் காத்திராமல் நெருங்கிநின்ற சனத்திரளினு கதையும், தோற்றமும், சுபாவமும் எனக் நெடுநேரம் விழித்திருந்து கதைகேட் இருக்கையில் படுத்துத்தூங்க ஆரம்பி தூங்கினேனோ எனக்குத்தெரியாது. நான் தூங்கிக் கொண்டிருந்த பெரியவர் என் வேண்டிய இடம் வந்துவிட்டதென்று, சோ என்னை யாழ்ப்பாண நிலையம் வரவேற்ற
பெட்டி படுக்கைகளைத் தூக்கிக் பத்திரிகைக்காரப் பையனின் குரல் பின் குத்தியை விட்டெறிந்து விட்டுப் பத்திரின் கொண்டே நடந்தேன். முதற்பக்கத்தில் ச ஒரு குலுக்குக் குலுக்கியது யாருடைய 8 கொண்டிருந்தேனோ அவருடைய புகைப் எழுத்துக்களில் பின்வரும் செய்தி பிரசுரப

ர எண்ணங்கள், நேர்மையான
ணு, அணுவாய் அரித்துச் சாக்காட்ட ரசாவின் வாழ்வு!!
நானும் பழகிய விதத்தைச் சமூகம் தது. மதுவின் போதையிலே மதியை படுத்தினான். கணவன் என்ற
அன்புத் தாயினையும், உயிர்ச் ா எங்கோ ஓடிவிட்டாள்!
b திரும்பிவர முடியாத உலகிற்கு
அதுதானோ .
உத்தியோகத்தையும் விட்டுவிட்டு Uாமோ அடைபட்டுக் கிடந்தேன். வாழ்நாளைக் கழிக்கின்றேன்? iT.
சான்றைக் குரலாக ஒலித்துவிட்டு தேன். சனங்கள் நெருக்கியடித்துக் 5 இயங்கிக் கொண்டிருந்தனர். ஐயா” என்று சொல்லிவிட்டு,
தூக்கிக் கொண்டு பதிலுக்குக் ாடே மறைந்தான் வாலிபன். அவன் கு ஒரே ஆச்சரியமாக இருந்தது. ட்ட அலுப்பு கண்ணைமூடியது. த்துவிட்டேன். எவ்வளவு நேரம் கதைகேட்டுக் கொண்டிருந்தபோது னைத் தட்டி எழுப்பினார், இறங்க ம்பல் முறித்துக்கொண்டு எழும்பிய து.
க்கொண்டு இறங்கி நடந்தேன். ண்ணுக்கிழுத்தது. ஒரு பத்து சதக் கையை வாங்கிப் புரட்டிப் பார்த்துக் காட்சியளித்த புகைப்படம் என்னை கதையை இரவு முழுவதும் கேட்டுக் படம்தான் அது. அதன் கீழே பெரிய மாகியிருந்தது.
23

Page 26
சித்தப்பிரமையினால்
எழுத்தாள
மருத்துவமனையினி
இலங்கையின் பிரபல தமிழ் எழு வருடங்களாக அங்கொடை மனநோ வந்தவருமான திரு. “கனிமொழியா மனநோய் மருத்துவமனையினின்றும் பட்டார். அவரை நமது நிரூபர் ே சுயேச்சையாகத் தமிழ்த்தொண்டு ஆசிரியத் தொழிலில் ஈடுபட விரு வெளிப்பாடு தமிழ் இலக்கியத்தி நிரூபிக்கிறது.
செய்தியை வாசித்து முடித்தது மகாமேதையா இரவு முழுவதும் எ6 மனம் மகிழ்ந்தது. உடனே “பிரபல செய்தியை எழுதி எனது பத்திரிகை
24.

பீழக்கப்பட்டிருந்த பிரபல ர் சுகமுற்றார்.
ன்றும் வெளியேறினார்!
- கொழும்பு, ஐப்பசி, 20
ழத்தாளர்களில் ஒருவரும் கடந்த மூன்று ாய் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று ார்” நேற்றுப் பிற்பகல் நான்கு மணிக்கு பூரண சுகமடைந்தவராய் வெளியேற்றப் பேட்டி கண்டபோது “தாம் இனிமேல் செய்துவரவிரும்புவதாகவும், பழையபடி ம்பவில்லை”யென்றும் கூறினார். அவர் ற்குள்ள மகத்தான அதிட்டத்தையே
ம் என் தலைசுழன்றது. இத்தகைய ஒரு ன்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தார் என்று எழுத்தாளருடன் ஒரு இரவு” என்ற க்கனுப்ப விரைந்து நடந்தேன்.
‘赤黄责责责

Page 27
மெல்லெனத் தவழ்ந்த ே பட்டதும் அவன் துடியாய்த் து ஒன்றுசேர்ந்து தன் உடலைத் த உருண்டு, புரண்டு படுத்தான். அ தூவியினாலுமாய மெல் அமளியில் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக அவன் உள்ளத்தை அரித்துக்கொண் மலர்களும் சுகந்தம் மணக்கும் மனதின் ஆசையைத் தீர்க்க மு அரண்மனையின் அந்தப்புரத்தி இன்னும் வரவில்லை?” என்று எ ஆனால், இந்திரன் சபா மண்டபத் ஏகாந்தமாக இங்ங்ணம் கிடந்து காரணம் என்ன? “கிடைத்தற்க அமர உலகம் இத்தனைக்கும் இன துயருற்றான்? அவன் மனவேதை மனம் இவ்வாறெல்லாம் கற்பை சிலந்தி நூல்போல இழுத்துக் ெ
மகிழ்ச்சி, துன்பம்! இ மனிதருக்கல்லவா? தேவர்க ஒருநாள் அவை பற்றிக் கொண்
அன்று நடந்த நாட்டிய விழ தோன்றியது. தேவ சபையின் ந அவன் வீற்றிருந்த காட்சி, அ பிரகஸ்பதி, இசை முனிவ இனிதமர்ந்திருந்த காட்சி, உ தோற்றத்துடன் உடல் நெளித்து 2
 

அகலிகை
தென்றற்காற்று அவன் மேனியிற் டித்தான். ஆயிரம் தீப்பந்தங்கள் கிப்பதைப்போல அவன் நெளிந்து, அனிச்சமலரினாலும் அன்னத்தின் ல் அவன் உடல் புரண்டு வருந்தியது. ண் கண்டறியாத மன வேதனை டிருந்தது. நறுமணம் வீசும் புது தெய்வ சந்தனக் குழம்பும் அவன் டியாது தேடுவாரற்றுக் கிடந்தன. ல் இந்திராணி “என் நாதன் ஏன் ாண்ணியவளாய் ஏங்கிக்கிடந்தாள். த்தையடுத்த பளிங்கு மண்டபத்தில் து துயருற்றான். இவ்வளவுக்கும் கரிய பதவி, அழிவில்லாத வாழ்வு, றைவனான இந்திரன் ஏன் இங்ங்ணம் னயை வளர்த்தவர் யார்? இந்திரன் ன செய்து எண்ணத் தொடரைச் காண்டிருந்தது.
ரண்டும் மாறிமாறி வருவது ளுக்கரசனாகிய இந்திரனையே "LITấò ............ ? சிந்தனை சிதறியது.
ாக் காட்சி அவன் மனத்திரையில் டுவே அரியாசனத்தில் கம்பீரமாக புவன் பக்கத்தில் தேவகுருவான ன் நாரதன் முதல் யாவரும் ள்ளத்தை அள்ளும் செளந்தரிய ஊர்வசி நடனமாடிய காட்சி எல்லாம்
25

Page 28
தோன்றி மறைந்தது. அவன் மனம் க நடந்த நாட்டியவிழா நினைவுகளை என்ன வாழ்வு? என்ன சுகம்? எல்லா மனம் புழுங்கியது.
"ஆ, அந்த ஊர்வசி ஏனிந்த வாங்கினாள்? சொர்க்க போகமும், மனதிற்கு மகிழ்ச்சி தரவில்லையே! ஐ நான் பரிசு கொடுத்தேன். ஆம்! உடலையும் ஒருங்கே மகிழ்ச்சிக் பரவசப்படுத்தி, நடனமாடிய அந்த ஊர்வசிக்கு நான் பரிசு கொடுத்து தந்த பரிசு என் உள்ளத்தையல்லவ
“தேவர் தேவே, நீங்கள் என் அ கேவலம்! ஒரு மானிடப் பென் முனிவரொருவருடன் காட்டில் ஆயிரத்திலொரு மடங்குகூட எனக்கி என்னழகையல்லவா, ஏளனஞ் செய்கி கூறிய வார்த்தைகள் என்னை உ6 உருகச் செய்துவிட்டது என் மனம் அகலிகை-என் உயிர் பறித்த அ உயர்ந்த அகலிகை, அவளைக் கா சேராது என் உயிர் பதைபதைக்கி அகலிகை!!!
தேவேந்திரன் வாய் திறந்து புல அகலிகையின் அழகு உருவங்கள் எண்ணினான். இந்திராணி-அகலி போலக் காட்சியளித்தனர். அவன் ம போகுமாறு பல வந்தமாகப் பிடித்து அவன் இதயபீடத்தில் ஏகாதிபத்திய தேகம் ஒருமுறை சிலிர்த்தது. அக பிரித்து இரசிப்பதாகக் கற்பனை ெ
முல்லை மொட்டுகளையொத் உதடுகள், கடல்போன்ற கண்கள் தனங்கள், அதற்குமேல் அவனால் கி மீது வியர்வை வெள்ளமாக ஓடியது அடுத்த கணம் .
நள்ளிரவில் வைகறை மலர்ந்த
மலரும் மலர்கள் அப்பொழுதே முன்
26

ற்பனை செய்வதை நிறுத்திவிட்டு அன்று த் தொடர்ந்து எண்ணத் தொடங்கியது. மே துன்பம்! தேவர்க்கரசனாகிய இந்திரன்
வார்த்தைகளைக் கூறி என் உயிரை காமதேனுவின் வளந்தரு வாழ்வும் என் யோ, இது என்ன உலகமடா? அவளுக்கு நான் செய்தது தவறா? உள்ளத்தையும் கடலில் மிதக்கச் செய்து என்னைப் ப் பச்சைப் பசுங்கிளிக்கு, நடனராணி ப் பாராட்டினேன். அதன் பலன் அவள் ா கருக்கி வருத்துகின்றது. புழகினை மிகைபடப் பாராட்டிவிட்டீர்கள். ன, அதுவும் பழமும் காயும் தின்று வதியும் அகலிகை. அவள் அழகில் கில்லையே. உங்கள் பாராட்டுரையும் பரிசும் ன்ெறன?” உணர்ச்சி மிகுதியினால் அவள் லைக்களத்திட்ட இரும்பைப்போலல்லவா இனி எங்ங்ணம் ஆறுதலடையும்? அந்த கலிகை-அகில சிருஷ்டியிலும் அழகில் ணாது, அவளுடன் பேசாது, அவளுடன் றதே! ஐயோ, அகலிகை அகலிகை!
ம்பினான். பளிங்கு மண்டபம் முழுவதிலும் பரிணமித்துக் கொண்டிருப்பதாக அவன் கை, முருக்க மலரும் முள்ளு ரோசாவும் னம் இந்திராணியை வெளியுலகத்துக்குப் த் தள்ளியது. அகலிகையின் அழகுருவம் பஞ் செலுத்திக் கொண்டிருந்தது. அவன் மிகையின் அழகினை அணு அணுவாகப் சய்து கொண்டிருந்தான் இந்திரன். ந பற்கள், உரோசாவைப் போன்ற சிவந்த பிறைபோன்ற நெற்றி, கலசம் போன்ற ற்பனை செய்ய முடியவில்லை. பஞ்சணை அவன் மனம் பூவுலகத்தை நாடிப் பறந்தது.
து. புட்கள் சிறகடித்துப் பறந்தன. காலை க விரித்து மலர்ந்தன. வண்ணச் சேவல்

Page 29
“கொக்கரக்கோ’ என்று கீதமிசைத்தது. கெல் சுருட்டி வாரிக்கொண்டெழுந்தார். காலைக் ச செபிக்க விரைந்து நடந்தார், அகலிகை நீ கட்டுண்டு கிடந்தாள். நிச்சலனமா ஒளிவிட்டுக்கொண்டிருந்தது. சாந்தமும், அ அவள் ஒரு அழகின் சிருட்டியாகத் துயின்
கெளதமமுனிவர் விரைந்துவந்தார். சாந்தியின் கோரச்சிதைவு அவர் மு அவலட்சணமாகச் சுடர்விட்டது. ஆனா செய்பவராகவில்லை. அவர் உடல் தகித்துச் இன்பக் கத, கதப்பை நீக்க அவர் அகலின் கதவை இறுக்கிச் சாத்திவிட்டு அகலின் அகலிகை திடுக்கிட்டு விழித்தெழுந்தாள் திகைக்கச் செய்தது. ‘சுவாமி’ என்ற அ வெளிவருமுன்னர் கெளதமரின் கரங்கள் அ பருவத்தின் இனிப்பில் சூழ்நிலையின் மய அப்புறம். இன்பம், இன்பம். ஊற்றெ
அகலிகை இன்ப வேதனையில் முனகி குரலில் கலந்திருந்தது. இந்த இன்பம் ெ ஆண்டுகளில் அவள் சுவைத்திராத இன்பம் உருவாகிய முனிவர் காட்டும் இன்பத்திற்கு கடலில் மூழ்கியெழும் அவன் காட்டும் இ6 மட்டிட முடியாத பேதையா அவள்? ஆனால் முடியவில்லை! இன்ப மயக்கத்தில் கிடந்: ஒன்று பயங்கர சப்தத்தில் குழறியது. அக
'அகலிகை’ என்று ஆவேசமான பர்ணசாலைக் கதவை இடித்துத் திறந்தார், அவர் தேகம் துடித்துக் கொண்டிருந்தது ஸ்நானஞ் செய்ததால் அவர் அணிந்திருந் கொண்டிருந்தது. இந்திரன் செய்த துே கண்கள் அனலாய் எரிந்தன. ஞான தி( அறிந்து ஓடோடியும் வந்ததால் அவர் ந வெளிவந்து கொண்டிருந்தது.
ஆபத்தான நிலைமையில் அகப் செய்வதென்னவெனத் தெரியாது திகைத்த ஒரு வெள்ளைப் பூனையாகப் பர்ணசாலைக் முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான். "அடே உறுமினார் முனிவர். ஜம்புலனும் நடுநடு

ாதம முனிவர் படுக்கையினின்றும் 5டன் கழித்து வேத மந்திரங்களைச் நித்திராதேவயின் அரவணைப்பில் ன அவள் முகத்தில் அழகு புமைதியும் நிறைந்த சூழ்நிலையில் று கொண்டிருந்தாள்.
அவர் நடையில் வேகமிருந்தது. கத்தில் கறையாகப் படிந்து, ல் அவர் எதையும் இலட்சியஞ் 5 கொண்டிருந்தது. தாங்கமுடியாத கையை நாடினார். பர்ணசாலையின் கையின் பக்கலில் வந்தமர்ந்தார். . முனிவரிருந்த நிலை அவளைத் வள்குரல் தொண்டையை விட்டு புவள் கழுத்தைச் சுற்றி வளைந்தன. க்கத்தில் அவள் நினைவிழந்தாள், ]டுத்துப் பாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
னொள் கலக்கத்தின் சாயல் அவள் களதமரோடு காதல் புரிந்த பத்து 1. காயும், கனியும், கிழங்கும் தின்று கும், அமிர்தத்தையே புசித்து மதுக் ன்பத்திற்குமுள்ள வித்தியாசத்தை ஸ் அவளால் அதை மறுக்க-தடுக்க து ஏதோ உழறினாள். கோட்டான் லிகையின் உள்ளம் நடுங்கியது.
குரலில் அழைத்துக்கொண்டே கெளதம முனிவர். கோபத்தினால் கொடுங்குளிரில் நீரில் இறங்கி த ஆடையினின்றும் நீர் துளித்துக் ாகத்தை எண்ணியபோது அவர் நஷ்டியால் அவன் அநியாயத்தை ாசியினின்றும் காற்று வேகமாக
பட்டுக் கொண்ட அகலிகை ாள். கள்ளக்காதல் புரிந்த இந்திரன் கதவிடுக்கின் வழியாக வெளியேற துரோகி இங்கே நில்லடா’ என்று ங்க ஐராவதம் ஊர்ந்த இந்திரன்
27

Page 30
அடங்கியொடுங்கி நின்றான். ஆன இழுக்குண்டாக்கினாய். அதற்குப் ப முனிவரைக் கண்ணெடுத்தும் பா முனிவர் வாய் ஏதோ முணுமுணு இந்திரனது மேனியில் ஆயிரம் கண் இந்திரன் ஓடினான் - ஓடிக்கொண்ே பார்த்துச் சிரித்தார். அவரது பயங்க நெருங்கி வளர்ந்திருந்த தேவதாரு கொண்டன.
அகலிகை இந்தக் காட்சியை காலடியிலே விழுந்து கிடந்து அழு உதைத்தார் முனிவர். அழகேயுருவ கொடிபோல முனிவரின் முன்னே து
“மன்னியுங்கள் மதிமோசம் ே என்று அரற்றிய அவளை முனிவர் சிறிது ஆறியிருந்தது.
“தவறுக்கேற்ற தண்டனைை மன்னிப்பிற்கும் ஒரு அளவிருக்கி முணுமுணுத்தது. அடுத்த நிமிடம் கல்லாகிக் கிடந்தாள். பாவம்! முனி கல்லுருவில் கிடந்து தானேயாக ே
பர்ணசாலை களையிழந்து கா கண் முன்னேயே அந்தப் பர்ணசாை அந்தச் சிரிப்பிலே அறிவின் ஆழம் ஒரு பார்வையை ஒடவிட்ட முனி திரும்பிப் பாராமல் வேகமாக நடந்த

சக்கு இடம் கொடுத்து தேவர்களுக்கே ரிசு, இதோ, “பிடி சாபம்” என்று கர்ச்சித்த ாது இந்திரன் தலைகுனிந்து நின்றான். த்தது. அடுத்த கணம் அழகேயுருவான கள் - ஒட்டைகள், பித்துப் பிடித்தவன்போல டயிருந்தான். கௌதம முனிவர் அவனைப் ாச்சிரிப்பை எதிரொலிப்பனபோல அடர்ந்து ந மரங்கள் ஒருமுறை “சிலு சிலுத்துக்
க் கண்டு நடுநடுங்கினாள். கெளதமரின் ழதாள், “தூர நில் பேயே” என்று எட்டி ான அகலிகை படர் கொம்பற்ற முல்லைக் துவண்டு விழுந்தாள்.
பாய்விட்டேன், என்னை மன்னியுங்கள்!” வெறுப்போடு பார்த்தார். அவர் கோபம்
யை அனுபவித்துத்தானாக வேண்டும். றது. இதோ தண்டனை. முனிவர் வாய் அழகேயுருவான அகலிகை ஒரு பெரிய வர் குறிப்பிட்ட காலம் வரைக்கும் அவள் வண்டும்.!
ணப்பட்டது. ஒரு சூறைக் காற்று முனிவர் லயைப் பெயர்த்தெறிந்தது. அவர் சிரித்தார். புகைபோலத் தென்பட்டது. சுற்றுமுற்றும் வர் தண்டுகமண்டலத்தை ஏந்தியபடியே
Tf!.
******

Page 31
கிந்தன் ஒரு பெரிய பிரதிநிதியுமல்லன். கடவுளையும் வைதீகக் குருக்களாக, மதகுரவ அவனிலே அளவுக்கு மீறிய மதிப்
அவன் வெள்ளை உள்ளம் சலவைத் தொழிலாளி. அவனு துய்மையாகப் பிரகாசிக்கின்றதே நான் அவனிலே கண்டிருக் பொலிவான தொந்தியுடனும் ே அழைக்கும்போது என் மன சால்வையைத் தோளிற் போட்( முகத்தைத் திருப்பி “எசமான் ெ சொல்லிவிட்டுப் போவானானால் அவன் வரவு தவறாது என்று நி
அத்தகைய கடமையுணர்ச் கந்தனுக்கு ஒருநாள் இருந்த பிடித்துக் கொண்டது! அ நம்பிக்கையினாலேற்பட்ட பைத்தி விசித்திரமான நம்பிக்கைச் சிை ஆருயிரையும் பலிகொடுத்தான் நினைக்க எனக்கே பைத்தியம்
எடுத்தவுடன் எல்லாரையும் பலருக்கில்லாமலிருக்கலாம். ஆ எழுத்தாளர்கள் அப்படி யிருக்கம ஏனென்றால் இந்த "நம்பிக்ை எனக்கு நாசத்தைத்தான் தரும்
 

நம்பிக்கை
மனிதனல்லன். பாராளுமன்றப் மனிதனையும் இணைத்துக்காட்டும் ராகக் கூட இல்லை! ஆனால் நான்
புவைத்திருந்தேன். ஏன் தெரியுமா?
படைத்தவன். சாதாரணமான ஒரு டைய கரம்பட்ட துணி எவ்வளவு ா அந்த அளவு உள்ளத் தூய்மையை கிறேன். சிரித்த முகத்துடனும் தான்றி “எசமான்” என்று அவன் ாது குளிர்ந்துவிடும். துண்டுச் டுக் கொண்டு சற்று உப்பிப்போன வள்ளிக்கிழமை வருகிறேன்” என்று வெள்ளிக்கிழமை வரத்தவறினாலும் ச்சயமாக நாம் நம்பியிருக்கலாம்.
சிமிக்க தூய்மை உள்ளம் படைத்த ாற்போலிருந்துவிட்டுப் பைத்தியம் துவும் “விசித்திரமான” ஒரு நியம் அந்தப்பைத்தியத்திற்கு அந்த தவுககுததான ஒருநாள அவன தன ா. இந்தச் சம்பவத்தை நினைக்க பிடித்துவிடும் போலிருக்கிறது.
ம் நம்பிவிடுகின்ற அபாயம் நம்மிற் பூனால் என்னைப் போன்ற “பிஞ்சு” ாட்டார்களென்று சொல்ல முடியாது. கச் சுபாபம்” என்றோரு ஒருநாள் என்று கந்தன் என்னைப் பலமுறை
ア]

Page 32
எச்சரித்திருக்கிறான். ஆனால் இ
சுபாபத்தை” எதிர்த்தானோ அதே சுட பரிதாபகரமான வரலாறு.
கந்தன் எந்த விடயத்தையும் எ விட்டானோ பரம்பொருளான பர உன்னுடைய நம்பிக்கை தப்பானது எ விட்டுவிட மாட்டான். அவ்வளவு பிட
கந்தனுக்கோ, இந்த உலகத்திே மாத்திரம்தான் அதிக நம்பிக்கை. நான் மனித உருவத்தில், நடமாடுங் அவர் தான் சுப்பையாச் சோதிடர்.
எனக்கு இந்தச் “சோதிடம்
நம்பிக்கையில்லை. சோம்பேறிகள் சுயநல ஏடுகள்தான் “சோதிடக் கள கந்தனுக்கு அவற்றின் மேலே அ சொன்னாச் சொன்னதுதான். ஒரு “வெறும் பொய், புரட்டு. ஏமாற்றுவே6 கந்தனுக்கு வரும் கோபத்தை வேண்டுமானாலுஞ் சொல்லுங்கள்,ப புனிதத் தன்மையை மட்டும் குறைத் கடவுள் சுப்பையாச் சோதிடர்தான். இறந்தாள். மகளுக்குப் பிள்ளை 1 அவர் என் குலதெய்வம்” என்று சுப்பையாச் சோதிடர்தான் கந்தனின் என்பது என் விவாதம்!
“இரண்டு ரூபாயைக் கொடுத்து கொள்ளுங்கள். அதிட்டம் உங்கை அலட்சியப்படுத்தி இலட்சக் கணக் என்று சந்துபொந்துகளெல்லாம் பூ கொழுப்புத் திட்டக்காலம் அது கந் களைக் கொடுத்து இரண்டு இ யாருக்குத்தான் ஆசை பிறக்காது! இரண்டு ரூபாய்க் காசுதானே. பேச சீட்டு வாங்கி விடலாமா” என்று ே
ஆனால் சட்டென்று பிறந்த சிதறடித்து விட்டது. “அதிட்டம் இ போய் ஏன் காசைக் கொடுக்க வே எளிதிற் கிடைத்து விடுகிறதா?”சு 图可

றுதியாகக் கந்தன் எந்த “நம்பிக்கைச் ாபத்திற்கு அவன் பலியாக நேர்ந்ததுதான்
டுத்தவுடன் நம்பமாட்டான். ஆனால் நம்பி சிவனே முன்னாலே குதித்து நின்று ன்றாலும்கூட அவன் தனது நம்பிக்கையை
வாதக்காரனவன்.
ல ஆகக் கூடி இரண்டே இரண்ட பேரில் அந்த இரண்டு பேர்வழிகளில் ஒருவரை கோலத்தில் கண்டு களித்திருக்கிறேன்,
கீதிடம்” என்பதிலெல்லாம் அவ்வளவு வயிற்றுப் பிழைப்புக்காகக் கட்டி வைத்த ஞ்சியங்கள்” என்பது என்வாதம். ஆனால் பார நம்பிக்கை. “சுப்பையாச் சோதிடர் வார்த்தை பிழையாது” என்பான் கந்தன். லை” என்பேன் நான். பார்க்க வேண்டுமே ! “எசமான் என்னைப்பற்றி என்ன வாயில்லை! ஆனால் சோதிடத்தை, அதன் துப் பேசாதீர்கள்! நான் கண்ணாற் கண்ட அவர் சொன்ன நாளிற்றான் என் மனைவி பிறந்தது. மகனுக்கு வருத்தம் மாறியது.
கூத்தாடுவான் கந்தன். அப்படிப்பட்ட அகால மரணத்திற்குக் காரண கருத்தர்
இரண்டு இலட்சம் ரூபாய்களைத் தட்டிக் ள அழைக்கிறது. அதன் அரவணைப்பை கான ரூபாய்களை இழந்துவிடாதீர்கள்”, ரசாங்கச் செலவில் விளம்பரம் செய்த நனுக்கும் ஒரு நப்பாசை இரண்டு ரூபாய் பட்சம் ரூபாய்களைப் பெறுவதென்றால் கேவலம் இதற்கா யோசிக்க வேண்டும்? ாமல் விட்டெறிந்துவிட்டு ஒரு “அதிட்டச், பாசித்தான் கந்தன்.
ஒரு எண்ணம் அவன் யோசனையைச் ருக்க வேண்டாமா அதிட்டம். வீணாகப் ண்டும்? இரண்டு ரூபாயென்றால் ஏதோ பையாச் சோதிடர் வீட்டை நோக்கி அவன்

Page 33
கால்கள் வேகமாக நடந்தன. வீட்டு முற்றத் விழுங்கிக் கொண்டே ஒரு கயிற்றுக் க சுப்பையாச் சோதிடர் கந்தனைக கண்டது விட்டார்.
“ஏனப்பா, நீ இந்த ஊரிலேதானே, இரு வீட்டுப் பக்கம் வரவேண்டும்மென்ற யோசன கலிகாலமல்லவா, அதிலே நீ என்னை மறந் நீட்டி முழக்கினார் சுப்பையாச் சோதிடர், “இ எனக்கும் உடம்பு சரியில்லை. சும்மா வண் உழைத்துக் கொண்டிருப்பதென்றால்.”
“சரி, சரி உன்பாடும் கஷ்டம்தான். வாயைத் திறந்தார் சுப்பையாச் சோதிடர்
“உங்களை ஒரு சங்கதி கேட்டுச் செ திட்டமென்று ஒரு திட்டம் நடத்துகிறார்ச கொடுத்து ஒரு சீட்டு’ எடுத்தால் அதிட்ட ரூபாய்கள் அடித்து விடுமாமே. அதுதா? உங்களைக் கேட்டுச் செய்யலாம் என்று” “ கொண்டுவா பார்க்கலாம்”, “அப்பா, பெரி பத்தாம் தேதிக்குள் நிச்சயமாக ஒரு இலட் கையிலே தனரேகை தேர்ச் சக்கரம் மாதிரி கிடக்கிறது. எங்கே அதிட்டம் அடித்தது என்னவோ?
“மறந்து விடுவதா எசமான்! நானா 2 நாளும் மறக்க மாட்டேன்” கந்தனின் கண் அப்படியானால் இப்பொழுதே இரண்டு ரூ சீட்டு எடுத்திடட்டுமா?”
“என்னடா, நான் சொன்ன பிறகுமா சோதிடர் சொன்னாச் சொன்னதுதான். பே கொள்!”
சமீபத்திலிருந்த அஞ்சல் நிலையத்தை கந்தன். அவசரம் அவசரமாக வேட்டித் தன இரண்டு ரூபாயையும் அவிழ்த் தெடுத்து கொண்டான். இப்பொழுது அவன் மனதிலே ரூபாய்களின் சொந்தக்காரனாகிவிட்ட ே வீட்டை நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தான்

த்தில் வெற்றிலை பாக்கை மென்று கட்டிலில் குந்திக் கொண்டிருந்த ம் குசலம் விசாரிக்க ஆரம்பித்து
க்கின்றாய்? எங்கே ஒரு நாளாவது னை உனக்கில்லாமற் போய்விட்டது! து போவதும் ஒரு பெரிய தவறா?” இல்லை எசமான். கொஞ்ச நாளாக ஓமாடு மாதிரி வயது அறுபதாகியும்
இங்கு வந்த விசேடம்?” என்று கந்தனின் குலதெய்வம்!
ய்யலாமென்று, இந்தக் கொழும்புத் 5ளாமே, அதிலே இரண்டு ரூபாய் மும் இருந்தால் இரண்டு இலட்சம் ன் என் அதிட்டம் எப்படி என்று சரி சரி எங்கே உன்கையை இங்கே யாள் நீ இந்தக் சித்திரை மாதம் சாதிபதியாகிவிடுவாய். அப்படியே ரி அடையாளம் போட்டுக்கொண்டு தும் என்னை மறந்துவிடுவாயோ,
டங்களை மறப்பேன். இல்லை! ஒரு களில் கண்ணிர் சுரந்தது. “எசமான், பாயைக் கொடுத்து ஒரு அதிட்டச்
, சந்தேகப்படுகிறாய்? சுப்பையாச் ா, உடனேயே ஒரு சீட்டு’ எடுத்துச்
நோக்கிக் குடல் தெறிக்க ஓடினான் லைப்பில் முடித்து வைத்திருந்த காசு ஒரு "அதிட்டச் சீட்டு வாங்கிக் யே ஒரு அமைதி இரண்டு இலட்சம் பரமைதி நிம்மதியான மனதுடன்
T.

Page 34
வாசிககாலை முழுவதும் எள் சனக்கூட்டம். ஏன் தெரியுமா? அன்று எவனோ ஒரு மனிதனுக்கு இரண்டு கந்தனும் கால் கடுக்க வெளியே நி: பரிசு மட்டும் தனக்குத்தான் என்ற ந “சுப்பையாச் சோதிடர் சொன்னாற் முணு முணுத்தது. அவனுக்கெங்ே சீட்டில் இருபது வாங்கி அடுக்கி வை கொள்ளாது வானொலிப் பெட்டிக்கு
வானொலியின் ‘கர் புர் ரென்ற குடைந்தெடுத்தது. அந்த "அகோ வானொலி, கொழும்புத் திட்ட அ முதற் பரிசு) ஈ. வை. 0587”.
எல்லோரும் அசடு வழியும் எண்களைத் திருப்பித், திருப்பிப் ப கிடைக்கவில்லை. பாவம், கந்தன் ஈ. வை. 0.5.8.1”
“பொய், பொய்! எனக்குத்தான் சோதிடர் சொன்னாற் சொன்னதுத பரிசு. ஆ.ஆ.ஆ. எனக்குத்த கந்தன். எங்கே என் பரிசை என்ன
கூடியிருந்த மக்களைப் பார்: திகைத்துவிட்டனர். "பாவம், திடீெ வீண் நம்பிக்கைச் சிதைவின் விை
கந்தன் எதையுமே இலட்சிய எனக்குத்தான் பரிசு” என்று கத் “நம்பிக்கைதான் வாழ்க்கையின் உ என்று கோரமாகச் சிதைகின்ற மாறிவிடுகிறான்”, “நம்பிக்கைத் த கூட்டத்தில் நின்ற ஒரு படித்த இன
கந்தனைச் சுற்றிப் பல L கொண்டிருந்தனர். அழுக்கடைந்த தோளிற் சுமந்து கொண்டிருந்த கந் சிரித்தான்.
“எனக்குத்தான் பரிசு.”
32

ா போட்டால் எள் விழாத அளவுக்குச று தான் கொழுப்புத்திட்ட அதிட்டச் சீட்டு’ இலட்சம் ரூபாய்களைச் சொந்தமாக்கும். ன்று கொண்டிருந்தான். என்னவோ முதற் ம்பிக்கை அவனுக்குத் திட்டமாக இருந்தது. சொன்னதுதான்” என்று அவன் வாய் க தெரியப் போகிறது. இந்த அதிட்டச் த்துவிட்டுச் சுப்பையாச் சோதிடர் நித்திரை த முன்னால் தவமிருப்பது?
சத்தம் கூடியிருந்தவர்களின் காதுகளைக் ’ உறுமலுக் கிடையில் “இது இலங்கை திட்டச் சீட்டில் வெற்றி பெற்ற இலக்கம்
முகங்களுடன் தத்தம் சீட்டுக்களின் ார்த்தார்கள். ஒருவருக்கும் அந்தப் பரிசு தனது சீட்டின் எண்களைப் பார்த்தான்.
பரிசு, எனக்குத் தான் பரிசு சுப்பையாச் ான். எனக்குத்தான் பரிசு, எனக்குத்தான் ான் பரிசு’ ஆவேசக் குரலில் கத்தினான் ரிடம் கொடுங்கள்’.
த்துக் கந்தன் கர்ச்சித் தான். சனங்கள் ரன்று பைத்தியம் பிடித்துக் கொண்டது. ளவு” என்று பேசிக் கொண்டனர்.
ம் செய்யவில்லை. “எனக்குத்தான் பரிசு, திக் கொண்டே ஓடிக்கொண்டிருந்தான். யிர்நாடி அந்த நம்பிக்கை-ஆசைக் கனவு தோ, அன்றைக்கு மனிதன் பேயாக த்துவத்தைப் பற்றி விரிவுரை செய்தார், ளைஞர்.
|ள்ளிச்சிறுவர்கள் கூட்டமாக நின்று கந்தல் துணிகளை மூட்டை யாக்கித் தன் அவர்களைப் பார்த்துப் பயங்கரமாகச்

Page 35
“பைத்தியம் பரிசு கேட்கிறது” பள்ளிக் சிரித்தார்கள்.
“முட்டாள்கள், இதோ நான் பரி வாங்கிவந்தபிறகு மட்டும் என்னைப் பார்த்
கந்தன் தெளிவான குரலில் அந்தச் சி “எங்கே வாங்கிவா பார்க்கலாம்!” பள்ளிச் சி குரலில் கத்தினார்கள்.
"இதோ வாங்கி வருகிறேன்.” “தெ
“ஐயோ, பைத்தியம் கிணற்றுக்குள் குதித்து ஓடினார்கள், பள்ளிச் சிறுவர்கள், அப்புறடெ
அந்தத் தூய மனம் படைத்த கந்தன் கிணற்றுக்குள் குதித்துச் செத்துப்போனான்
******责

F சிறுவர்கள் “கல, கல” வென்று
சு வாங்கத்தான் போகிறேன். துச் சிரிக்கக்கூடாது! என்ன”.
றுவர்களைப் பார்த்துப் பேசினான். சிறுவர்கள் எல்லோரும் ஏகோபித்த
நாபுக். கென்ற பலத்த சத்தம்! |விட்டது” என்று கத்திக்கொண்டு
மன்ன..!
. பைத்தியக்காரக் கந்தனாகிக் * என்று எழுத வேண்டுமா?.

Page 36
6
துற(
ரெட்சி நிறைந்த பொருள் களையுமே வி அண்டசராசரம் அனைத் தூள், தூள் என்பது போ ஒரே மணல் வெளி. பொ இரக்கமில்லாதவர்களின் நீர்வளமற்று காய்ந்து சி பார்ப்பதற்குக் கொஞ்சமு வாத்தியார் விரித்த கு ‘விறுவிறென்று நடந் எத்தனையோ எண்ணர் தனிக்கட்டையாக வாழ மாங்கலியத்துடன் பில் வைக்காத நிலை வந்தே உலகிலே காதலிக்க நெஞ்சேக்கத்துடன், அ கொண்டிருந்தது. சுடு கொண்டிருந்தது. இத்த முற்றும் துறந்த முனிவே GF 95 T 35 G5 6T 6T 6T 6T என்றழைக்கிறார்கே வாத்தியாருக்கு வாழ் மக்களுடன் மகிழ்ச்சியா மட்டும் அதிகம் என்பது வாழ முடியவில்லை! ே அவரைத் துறவி’ என் மகிழ்ச்சியடையத்தான் வாழ்வோ..? அவர் நட
 
 

வி”யின் காதலி
சுழல் காற்று, தனக்கு எதிர்ப்பட்ட எல்லாப்
பாரி இறைத்து நர்த்தனமாடியது. இந்த தும அதைப் படைதத ஆணடவனுககு முன ால கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் முழுவதும் ட்டால் நிலம், ஈரப் பசுமை அற்ற தோற்றம், இதயத்தைப் போல. மழையே காணாததால் டெக்கும் சிறுச் சிறு குளம், குட்டைகள், மும் இரசனையற்ற காட்சிகள். ஆறுமுகம் டையுடன் வெயிலைப் பொருட்படுத்தாது து கொண்டிருந்தார். அவர் மனதில் வ்கள்! இந்தப் பரந்த உலகிலே தாம் ஒரு வேண்டி வந்த துர்ப்பாக்கிய நிலைபற்றி, ாளை குட்டிகளுடன் வாழக்கொடுத்து த என்று, காதல், காதல் என்று தவிக்கிற ஒருவருமில்லாத கதி நேர்ந்ததே என்ற வர் உள்ளத்தின் உளைச்சல் அதிகரித்துக் மணலில் அவர் நடையும் வேகமாகிக் னைக்கும் ஆறுமுகம் வாத்தியார் என்ன ா என்றால் இல்லவே இல்லை. அவருடைய, நினைவுடன் அவரைத் துறவி ாா தெரியாது. ஆனால் ஆறுமுகம் வைச் சுவைக்க வேண்டும். மனைவி க வாழவேண்டும் என்ற ஆவல் - ஆசை முழு உண்மை. ஆனால் அப்படி அவரால் வண்டாத பட்டமாக அவர் கருதினாலும், றழைப்பதிலே அவரையறிந்தவர்கள் ஏதோ செய்தார்கள்! என்ன செய்வது, இதுதான் ந்து கொண்டே இருந்தார்.1

Page 37
பாடசாலை ஆரம்பமணி அடித்ததும் பு எழுந்து நிற்பார்கள். ஆறுமுகம் வாத்தியார் ே ஆரம்பித்துவைப்பார். பின்னர் பிள்ளைகள் அமர்வார்கள். பாடங்கள் நடைபெறும். பாடசாலையல்ல! மொத்தம் தொண்ணு ஆசிரியர்களும் கொண்ட கல்விக்கூடம் நடைபெறமுடியாது. அதனாற்றான் பெய்வதில்லையோ என்றுகூட ஆறுமுக சந்தேகித்திருக்கிறார். வீசுங்காற்றினால் அள் பாடசாலை ஆசிரியர், மாணவர்களின் சுவா அரசாங்க சுகாதாரப் பகுதிக்கே பெரிய இந்த அழகில் ஆறுமுகம் அந்தப் பாடசான இரண்டு வருடங்களை ஒருவாறு நகர்த்திவி என்று அவர் மனது எண்ணாத எண்ணமெ ஆனால் அவர் ஆசைப்பட்டுக் கொண்டிரு அவரையணுக அஞ்சியது! ஆறுமுகம் வ ஊரே யாவரும் கேளிர்” என்ற பண்டைத் மாற்றத்தைப் பற்றி அவ்வளவாகச் சிந்திப் நகர்ந்து கொண்டிருந்தது. அவர் மன கொண்டுதானிருந்தது. ஆறுமுகம் வாத் ஆசிரியர்கள் அவ்வளவு சிரத்தை காட்டு வாத்தியார் விரும்பியோ விரும்பாமலோ து நன்கு மனம்விட்டுப் பழகுவதுமில்லை! பேச இருந்துகொள்வார். இதைக் காரணமாகக் துறவியாகிவிட்டார், என்பதை அவர்கள் பாவம். மனிதர் அந்த ஓட்டைப் பாடசாலை சாப்பாட்டுக்கு மூன்று வேளையும் நேரத்துக் என்று மாத்திரம் அனுதாபப்படுவார்கள். ஆனால் ஆறுமுகம் வாத்தியாரோ அதை இவர்களைவிட இன்பத்தின் மடியிலே கிடந் மாறிவிட்டது. துறவியாகிவிட்டார்! அவ்வ
திறந்துகிடந்த சாளரத்தின் வழியாக வீ கிடந்து வெதும்பிய ஆறுமுகம் வாத்திய அவர் மனதிலே மீண்டும் “பழைய நிலை பவனிவரும் வெண்ணிலவின் ஒளிக்கதிர் அவர் படுக்கையில் கிடந்தபடியே சிந்தை களுக்கு முன்..!
ஆறுமுகம் வாத்தியார் அப்பொழுது ஆசிரிய கலாசாலையிலிருந்து அப்போதுத

பிள்ளைகள் எல்லோரும் ஒருங்கே தவாரம் பாடச் சொல்லிப் பள்ளியை தத்தம் வகுப்புகளுக்குச் சென்று
இத்தனைக்கும் அது பெரிய ாற்றாறு பிள்ளைகளும் நான்கு அது! மழை பெய்தால் வகுப்பே அந்தப் பகுதியில் மழையே ம் வாத்தியார் சில தடவைகள் ளுப்பட்டு வரும் தூசியும், மணலும் சக் குழல்களைத் தடவி நம் நாட்டு சவால் விடுத்துத்தான் செல்லும்! லைத் தலைமையாசிரியராக வந்து ட்டார். எப்பொழுது மாற்றம் வருமோ ல்லாம் எண்ணிக்கொண்டிருந்தது. நக்கும் அந்த மாற்றம்’ மாத்திரம் ாத்தியாரும் இப்பொழுது ‘யாதும் தமிழன் பண்பாட்டைப் பின்பற்றி பதில்லை. காலம் ஒரு மாதிரியாக ா உளைச்சலும் அதிகரித்துக் தியாரைப் பற்றி அவருடைய சக வெதில்லை. காரணம் ஆறுமுகம் துறவியாகிவிட்டார்! ஒருவரோடும் 1வதுமில்லை. தானுந்தன் பாடுமாக கொண்டு அவர் உண்மையிலேயே நிச்சயப்படுத்தி’க் கொண்டார்கள். க் கட்டிடத்தில் படுத்துக்கொண்டு கு மூன்றுமைல் நடந்துதீர்க்கிறாரே தமக்குள் பேசிக்கொள்வார்கள். யெல்லாம் சட்டை செய்வதில்லை. து கும்மாளமடித்தவர் அவர் காலம் ளவுதான்!!
சிய வரட்சியான காற்று அறைக்குள் ாருக்குச் சிறிது ஆறுதலளித்தது.
களை உற்று நோக்கிய வண்ணம் னயில் மூழ்கினார். பத்து ஆண்டு
இருபத்தைந்து வயது இளைஞன். ான் வெளியேறினவர். இளமையின்
35

Page 38
வாசற்படியில், அழகின் எடுத்துக்கா ஆறுமுகம் வாத்தியாரைச் சுற்றி வட் முடியாது! அப்போது ஒரு தமிழ் செல்வாக்கு. அவற்றுடன் அழகும், விட்டால், கேட்கவா வேண்டும்?
தள்ளினார். மனதின் பாரத்தை விெ அவர் விரும்பியிருந்தால். d பார்த்திருக்கலாம். முடியுமட்டும் மாறியிருக்கலாம். ஒல்லியிடை மெ கொஞ்சும்வதனத்தை வஞ்ச
சுவைத்திருக்கலாம். இன்பக் தவறிவிட்டார். காதல் என்ற வை உயர்விக்கும்’ என்ற நம்பிக்கையில் காணாத துறவி அவர். இத்தனைச் ஆறுமுகம் வாத்தியாரை அந்த காட்டியிராவிட்டால் இன்று அவர். பாக்கியங்களுடனும் வாழ்வார். பு வாத்தியாரை வட்டமிட்ட “வண்ண நல்ல அழகி, ஆனால். ஆறுமு காதலித்தார். அந்த எண்ணத்தி பெண்களை எல்லாம் ‘வேண்டாட் பிடுங்கல் தொல்லையுமற்ற ஆறு உய்விக்கும் தெய்வமாகத் தோன்றி கலாசாலையில் மலர்ந்த அவர் வெளியேறியதும் அம்பலத்திற்கு வ உரோமியோ-யூலியத்து என்றால் அளவுக்கு அவர்கள் காதல் ‘சர் உலகத்திலே எதுவுமே நிச்சயமி வாழ்க்கையில் உண்டாகிவிட்ட காதலிக்கிறவள் என்று யாரைக்
வேறொருவனைக் காதலிக்கிறாள் உலுக்கிவிட்டது.
நெஞ்சம் நிறைந்த வேதனை தமது காதலில் பொறாமை கொ கூடச் சந்தேகித்தார். அப்படியி எண்ணினார். ஆனால் தெரிந்து ெ தியேட்டரில் அவர் கண்ட காட்சி வெடித்துவிடும் போலிருந்தது. ஆ
36"

ட்டாக, இன்ப மயக்கத்துடன் காட்சியளித்த டமிட்ட “வண்ணாத்திப்பூச்சிகளை எண்ண ஆசிரியர் என்றால் அவ்வளவு மதிப்பு ஆட்களை மயக்கும் பேச்சும்கூட இருந்து
என்று ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை வெளியே பளியே தள்ளுவதுபோல! அந்த நேரத்தில் னைத்த மட்டும் இன்பத்தை உருசி அனுபவித்தபின் “அருணகிரிநாதராக’ ல்லியலாரின் கொவ்வைக்கனியிதழ்களை, நெஞ்சத்தை மலர் மெத்தையாக்கிச் கடலாடியிருக்கலாம்! ஆனால் அவர் லயிலே சிக்கிக் கட்டுப்பட்டார். “ஒழுக்கம் சந்தர்ப்பத்தை இழந்தார். இன்று இன்பமே 5கும் காரணம்! சுவர்ணா. அவள் மாத்திரம் க்காலத்தில் காதலிக்கிறவள் போலக் . இன்பத்தின் சிகரத்திலே எல்லாப் போக ஆனால் அந்தச் சுவர்ணா. ஆறுமுகம் ாத்திப் பூச்சிகளில் சுவர்ணாவும் ஒருத்தி. கம் அவளைத் தம் உயிரினும் மேலாகக் லே தம்மையே மறந்தார். அருமையான ம்’ என்று நிராகரித்தார். எவ்வித பித்தல் முகத்திற்கு சுவர்ணாவே உலகம், வாழ்வு, னாள். நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. கள் காதல், ஆசிரியர்களாக அவர்கள் ந்தது. ஆறுமுகம்-சுவர்ணா அப்பொழுதைய கூட ஆச்சரியப்படுதற்கில்லை. அந்த வவியாபியாகி விட்டது. ஆனால் இந்த ல்லை என்ற தத்துவம் ஆறுமுகத்தின் து. உயிருக்கும் மேலாகத் தன்னைக் கருதினாரோ, அந்த அவள் இப்பொழுது என்ற செய்தி ஆறுமுகத்தை ஒரு உலுக்கு,
யில் கிடந்து வெதும்பினார் அவர். யாரோ ண்டவர்கள் கட்டிவிட்ட கதையோ என்று ருந்தால் எவ்வளவு நலமாகும் என்று காண்ட உண்மை. அந்த இரவு 'பிளாசா’ .ஆ.அதை நினைக்கவே அவர் நெஞ்சம் வர் அன்புக்குரியவள் வேறொருவனின்

Page 39
அணைப்பில் இருந்த நிலை, மோசமான அர் காட்சியையே தோற்கடிப்பது போல இரு ஆறுமுகம் தியேட்டரை விட்டு வெளிே சந்தித்துப் பேசினார். ஆனால் அவள் கூ நான் ஒருவரை விரும்புவதும், வெறுப்பது அதில் தலையிட உங்களுக்கு உரிமைகி அப்படிச் சொல்கிறாள்? தம்மை உயிருக் சுவர்ணாவா அப்படிச் சொல்கிறாள்.”
நின்றுவிடும் போலிருந்தது. மெளனமா அன்றிலிருந்து அவர் பெண்குலத்தையே-இ பரம சத்துருவாக எண்ணிக்கொண்டார். அதிகமாகப் பேசமாட்டார். தாங்கமுடிய ஏமாற்றம் அவரின் வாழ்வையே விரக்தி நி
நினைவுத்தீயில் பொசுங்கிக் கொ தபாலில் வந்த இரு கடிதங்கள் ஞாபகத்த புதிதாக நியமிக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு ஆசிரி அவரது பழைய நண்பர் ஒருவர், அவரது ஆனால் அடுத்த நாள் புதிதாக வரப்போ அவரது மனதில் எண்ண அலைகளை அ சுவர்ணாவாக இருந்தால். "சீ இப்ெ நினைவா..? தம்மைத்தாமே நொந்து ெ இந்தப் பட்டிக்காட்டிற்கு வரப் போகி நமக்கென்ன? ஏன் விடிந்தால் தெரியுமே சொருகியது, அவர் தம்மை மறந்து தூங்க
ஆறுமுகத்தின் கண்களை அவரா சுவரணாவேதான் புதிதாக வந்தருந்த 'காலத்தின் கழிவு' கோல மிட்டிருந்தாலும் தெரியவில்லை. ஆறுமுகம் எதையும் வெளி அலுவல்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந் விட்டதை அறிவிக்கும் மணி ஒலித்தது தொடர்ந்து வெளியேறிக் கொண்டிருந் கொண்டிருந்தாள் அவளுடன் பேசுவதா. இரண்டொரு வார்த்தைகள். “எங்கே வேறு திசையில் திருப்பிக்கொண்டு மெது “நான் நேற்றே ஒரு வீடு கிராமத்தில் 6 மெல்லிய புன்னகை, அரும்ப அவள் பத் உங்களுடன் தானே..கொஞ்சம் கட்டமான கடமையைச் செய்யத்தானே வேண்டும்.”
ஆறுமுகம் பேசினார். பத்து வருட இடை

நத ஆங்கிலப் படத்தின் முத்தமிடும் ந்தது. படம் முடிவதற்கு முன்பே யறினார். அடுத்தநாள் அவளைச் றிய வார்த்தைகள். ஆறுமுகம், ம் என்னுடைய சொந்த விடயம். டையாது.” “என்ன! சுவர்ணாவா குயிராகக் காதலிப்பதாகக் கூறிய ஆறுமுகத்திற்கு இதய ஓட்டமே கத் தமது போக்கில் நடந்தார். இல்லை, மனிதவர்க்கத்தையே தமது நெருங்கிய நண்பர்களுடன் கூட ாத வேதனை-காதலில் ஏற்பட்ட
றைந்ததாக மாற்றிவிட்டது!
ண்டிருந்த அவருக்கு அன்றைய நிற்கு வந்தன. ஒரு கடிதம் அங்கு யையின் வருகை பற்றியது, மற்றது சுகநலன் விசாரித்து எழுதியது. கும் 'ஆசிரியையார் என்பதுதான் திகம் மோதவிட்டது. ஒருவேளை பொழுதும் அந்தத் துரோகியின் காண்டார்! “இல்லை, அவள் ஏன் றாள்..? எவளாயிருந்தாற்றான் !” நித்திரை மயக்கம் கண்களைச் கிவிட்டார்!
லேயே நம்பமுடியவில்லை. அழகி ஆசிரியை! அவள் தோற்றத்தில் பழையசுபாபமொன்றும் மாறியதாகத் க்காட்டிக் கொள்ளாதவராகத் தமது தார். பாடசாலை விடும் நேரமாய் ஆசிரியர்களும், மாணவர்களும் தனர். ஆனால் “அவள்’ நின்று . விடுவதா..? ஏதோ கடமைக்கு தங்குவதாக முடிவு.?” முகத்தை வாக முணுமுணுத்தார் ஆறுமுகம். பாடகைக்குப் பார்த்திருக்கிறேன்.” நில் கூறினாள். “நல்லது அவரும் ா சீவியந் தானிங்கே..! என்றாலும் என்ன பேசுவதென்றே தெரியாமல் வெளிக்குப்பின் மனம் விரும்பாத
"कु7]

Page 40
ஒருவருடன் பேசும் பேச்சு அது அ முடிந்து விட்டது! நான் அவரை வில் அது என்ன என்றே தெரியாத ம6 ஆறுமுகத்திற்கு அவளுடைய டே நிலையில் அவர் நின்றார்!
"நீங்கள்.? அவள் கேட்டாள்
"நான் நானாகத் தானிருக்க ஆறுமுகம்.
"அப்படியானால்..?”
“அப்படியானால்.”
"நீங்கள் விரும்பினால்”
அவள் அதற்கு மேல் பேசத் த சொல்ல விரும்பினாள் என்பதைத் ஒரு துறவி!” அவர் வார்த்தைகளில் உறுதி பளிச்சிட்டது. குடையை 6 வேகமாக நடந்தார் ஆறுமுகம் வாத்
பாவம், அந்த விசித்திரமான " “சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தத் ெ வாய்த்தது, இன்றும் வாய்த்தது. ஆ தாமே பைத்தியக்காரத்தனமாக ந அவர் அவர் தான். நான் நான் தான் கொண்டு வெளியுலகை நோக்கி ந தொலைவில் ஆறுமுகம் வாத்தியா கொண்டிருந்தார்!
[丽T

ஆனால் அவளோ “கடமை. அதெல்லாம் வாகரத்துச் செய்து விட்டேன். வாழ்க்கைரிதர்களுடன் வாழ்வதைக் காட்டிலும்.” |ச்செரன்றும் தெரியவில்லை. தெரியாத
T
கிறேன்.” சட்டென்று பதில்சொன்னார்
பங்கினாள். ஆனால் அவர் அவள் என்ன தெரிந்து கொண்டார். “நான் இப்பொழுது இது நாள் வரை இல்லாத வைராக்கியம்ாடுத்துக்கொண்டு திரும்பியும் பாராமல் த்தியார்!
துறவியின் காதலி, என்ன செய்வாள்.? தெரியாத மனிதர். அன்றும் சந்தர்ப்பம் னால் அந்த மனிதர் இருதடவைகளிலும் டந்து கொள்கிறார், என்ன இருந்தாலும் ன்!!! தனதுமனதைச் சமாதானப்படுத்திக் டந்தாள். அவள் கண்ணுக்கெட்டும் வெகு ர் விரித்த குடையுடன் வேகமாக நடந்து
胺表表决决责发

Page 41
விண்டியைத் தள்ளிக்கொ நல்லான் மெல்ல நிமிர்ந்து பார் அமிழ்ந்திக் கிடந்தது. தெரு விள வளர்ந்திருந்த வடலிப்பனைகளும் மின்னற்கீறுகாளக மினுமினுத்தது அவனால் மட்டுப்பிடிக்க முடியவி அதிகமில்லாத திட்டுப்பூமி அ வதிவதற்கென்றே ஒதுக்கப்பட்ட இங்கொன்றுமாகச் சரியாக ஆ அவற்றில் நல்லானுடையதும் நல்லானுக்கு மனம் வரவில்லை பட்டினி, பசியின் கோரம் அணு கொண்டிருந்தது. பகல் முழு வண்டியில் இருந்து கிளம்பும் து கொண்டு தார்மெழுகிய வீதியி வரை வலம்வந்த களைப்பு பூ கெளவிக்கொண்டது. இவ்வளவு அவனுக்குத் தெரியும். பூ எக்கச்சக்கமாகிவட்டது போல அ மனதைக் கட்டுப்படுத்த முடியவி மசாலைவடைகள் இரண்டும் க கனத்தன. இடுப்பில் சுற்றியிரு தலையில் சுற்றியபடி நல்லான் இ தாண்டிப் பிரதான வீ நடந்துகொண்டிருந்தான்.
யாழ்ப்பாணப் பட்டினத்தில் தொலைவிலுள்ளது அவன் ெ கிராமமென்றோ, பட்டினமென்றே
 

உழைப்பு
ண்டு வந்து வளவுக்குள் நிறுத்திய த்தான். அவன் குடிசை இருளில் க்கின் பிரகாசமான ஒளி, அடர்ந்து க்கூடாக அந்தப் பிராந்தியமெங்கும் து. நேரம் எட்டோ, ஒன்பதோ என்று ல்லை. சகதொழிலாளிகள் தொகை து. நகரசுத்தித் தொழிலாளிகள் அந்தப் பகுதியில் அங்கொன்றும், யூறு குடிசைகள் காட்சியளித்தன.
ஒன்று. குடிசைக்குள் நுழைய . அன்று முழுவதும் அவன் ஒரே று, அணுவாக அவனை வாட்டிக் வதும் கொளுத்தும் வெயிலில் ர்நாற்றத்திற்கும் தாக்குப்பிடித்துக் ன் ஒரு கோடியிலிருந்து மறுகோடி அவளை இப்பொழுது முற்றாகக் அசதிக்கும் மருந்து எங்கே என்பது ஆனால், நேரம் என்னவோ வனுக்குத் தோன்றியது. என்றாலும் ல்லை. மத்தியானம் வாங்கிவைத்த ட்டைக்களிசான் பைக்குள் கிடந்து ந்த கிழிந்த துவாயை அவிழ்த்துத் ருள் மண்டிக்கிடந்த ஒழுங்கையைத் தியில் மிதந்து வேகமாக
மிருந்து ஏறக்குறைய ஏழு மைல் தொழில் செய்யுமிடம். அதனைக்
ா கூறிவிட முடியாது. இரண்டிற்கும்
39

Page 42
இடைப்பட்ட ஒரு நிலையில் அது க மதிப்பளிக்கும் இரு பெரிய பெண் ஒரு மைல் தூரத்தில் பிரபலமான ச யார்கள் தொலைவில் பிரசவ மருத் நாகரிகத்தை எட்டிப் பிடித்துக்கொ பிரதேசம் என்ற முத்திரை மட்டும் ஏனோ? நல்லான் பிரதான வீதி குறுக்கொழுங்கையில் நடந்துகெ இலாந்தர் மினுமினுக்கிறது. இரண் மனதின் நினைவூறல்கள் தம்பித்து
கள்ளுக்கொட்டிலில் நிசப்த
இன்றைக்கு இவ்வளவு நேரமானது' வினாவுக்குரியவன் கள்ளுக்கொட்
“என்னண்ணை செய்வது? ே முக்கிமுக்கி இழுத்தேன். இப்போ
“நேரத்துக்குப் பிந்தினா6 இன்றைக்கென்னவோ உனது அதி கொட்டில் மூலையில் இருந்த முட் ஒதுக்குப்புற ஓரத்தில் செருகியிரு நீட்டினான். ‘சளசள வென்ற சப்த கள்ளு, பிளாவில் விழுந்து நுரைத்
மத்தியானம் வாங்கிப் பத்திர கடித்துக்கொண்டே கள் குடிக்க வடையும் தேவாமிர்தமாகச் சுவை
“இன்னுங் கொஞ்சம் ஊற்றன
“மூன்று போத்தல் குடித்துவி மண்டிதான் கிடக்கிறது. நீயும் தா
கறுத்தான் குரலில் அனுதாபப் அரைப் போத்தல் விட்டாற்போது போட்ட இறாலைப்போலச் சுருளத் ெ தொழிலாளியான நல்லான் உசும்பாமலிருக்கிறான். ஆளைப் போலியிருக்கிறது! என்ன தைரியம் என்றாலும் மனதுக்குள் ஒரு பயம்! விழுந்தெழுப்பி மண்டையை உ உணர்ச்சி கறுத்தானைப் பேசவை
AÖ”

ம்பீரமாக மிளிருகிறது. யாழ்ப்பாணத்திற்கே கள் பாடசாலைகளும், வேதக்கோவிலும், ந்தையும், அதற்கு எதிர்ப்புறமாக சில நூறு துவமனையும் படமாளிகையுமாகப் பட்டின ண்டிருக்கிறது. என்றாலும் கிராமச்சங்கப் அந்தப் பகுதியை விட்டகலமறுக்கிறது. தியை விட்டிறங்கிச் செம்மண் செறிந்த ாண்டிருக்கிறான். தூரத்தில் 'அரிக்கன் டெட்டு எட்டிவைத்தால் கள்ளுக்கொட்டில்,
நாவூற ஆரம்பிக்கிறது அவனுக்கு! ம் கொடிகட்டிப் பறக்கிறது. ‘என்னை ? நிசப்தத்தை விரட்டிக்கொண்டு ஒலிக்கும் டிற்காரன், கறுத்தான்!
நரத்துக்கு வரவேண்டுமென்றுதான் நானும் ாதுதான் முடிந்தது!”
ல் வைத்துக்கொண்டிருக்க ஏலாது. திட்டம் கொஞ்சம் கிடக்கிறது” கறுத்தான் டியை எடுத்துக் கொண்டுவர நல்லானும் நந்த பிளவை எடுத்துக் கொண்டுவந்து தத்துடன் சற்று அதிகமாகப் புளித்துவிட்ட தது.
ப்படுத்தி வைத்த மசாலை வடைகளைக் ஆரம்பித்தான் நல்லான். அந்தக் கள்ளும் ந்தன.
ண்ணை!” குரலில் போதை தொனித்தது!
ட்டாய். இனிப்போதும் நல்லான். இங்கேயும் வ்கமாட்டாய். நாளைக்கு வா பார்ப்போம்!”
இழையோடியது. “அந்தப் புளித்த கள்ளில் ம், இந்தக்காலத்து வாலிபர்கள் பிடித்துப் தாடங்கிவிடுவார்கள். ஆனால், நகரசுத்திக் மூன்று முழுப்போத்தல் விட்டும் பார்த்தால் காற்றுக்குப் பறந்துவிடுவான் ?” அவன் தனக்குள் வியந்துகொண்டான். கொஞ்சம் அதிகமானாலும் பாவம், எங்கே டைத்துக்கொள்கிறானோ, என்ற இரக்க த்தது! அவனும் இடக்குப் பண்ணவில்லை.

Page 43
“சரி, நான் நாளைக்கு வருகிறேனண் நடந்தான் நல்லான். அவனிருந்த இட எடுத்துக்கொண்டு இலாந்தரையும் தூக்கிக்ெ படுத்துக்கொண்டான் கறுத்தான். அவன் ஒன் அந்தக் கள்ளுக் கொட்டிலே!
கோடை வெயிலின் அனல் அளை நல்லானுக்கு நிதானம் வழுக்கப்பார்க்கிறது. கால்கள் நிலத்திற் பாவமறுக்கின்றனவா? எப் அவனும் முயற்சிக்கிறான். அந்த இருள் விட்டிறங்கிச் சொறி நாய்களின் கோரக் நடந்துவந்து, சற்று மேற்குப் பக்கமாகத் வந்துவிட்டான் நல்லான். நேரம் சாமமோ, 6 இருளில் அவன் குடிசை கோரமான சடாமுனியைப்போலக் குந்தி இருக்கிற முயற்சிக்கிறான்!
“சின்னி, சின்னி. p
“கொஞ்சம் பொறுங்கள். விளக்கைக்
குப்பிவிளக்கைக் கொளுத்தி வை அவிழ்த்துக்கொண்டு வெளியே வந்தாள் சி போய்த் திரிந்துவிட்டு வருகிறாய்? எவ்வள விழித்துக்கொண்டு இருக்கிறது” அவள் கூட்டிக்கொண்டு போனாள்!
சட்டி நிரம்பிய சாதத்தையும், சுன்னா மிளகாயையும் சேர்த்துச் சுவைக்கத் தொடங் சாப்பிடுகிற நேர்த்தியை இமை வெட்டாமல்
அவளுக்கு வாளிப்பான உடல். எண் போன்ற “மளமளப்பும் உறுதியும் அதி வருடங்களுக்கு முன்புதான் நல்லான் கிராமச்சங்கப் பரிபாலனத்தில் வேலைக்குச் ஒரு கண். வேலையில் சிரத்தையின்றி பொறுப்புள்ளவனாக்கியது அவள் காதல் மு ஒழுங்காகப் போவதேயில்லை. ஊர்சுற்றிய ரே தனது நண்பர்களின் தொழிலுக்கு உதவு5 காலத்தைப் போக்குவான். ஆனால், சின்ன சுயமாகச் சம்பாதிப்பதன் அவசியத்தை உண பரிபாலனத்திற்குட்பட்ட நகரசுத்தித் தொழி கொண்டான். நல்லானுக்குச் சின்னியைத்

ணை” தள்ளாடியபடியே எழுந்து த்தில் கிடந்த “சில்லறையை’ கொண்டு கொட்டிலுக்குள் போய்ப் ண்டிக்கட்டை. சகலமும் அவனுக்கு
ந்த காற்று மெல்ல வீசுகிறது. அந்தரத்தில் நடப்பவனைப்போல, படியோ அடி சறுக்காமல் வரத்தான் ஒழுங்கையில் பிரதான வீதியை குரைப்புக்களுக்கு மசியாமல் திரும்பித் தனது குடிசையடிக்கு ான்னவோ அதையார் கண்டது? அந்தகாரத்தில் குடியிருக்கும் றது. அவன அவளை எழுபப
கொளுத்தி விட்டு வருகிறேன்.”
த்துவிட்டுத் தட்டிப்படலையை ன்னி “இவ்வளவு நேரமாக எங்கே வு நேரமென்று நானும் கண்ணை அவள் கையைப்பற்றி உள்ளே
கச் சந்தையில் வாங்கிய பிஞ்சு வ்கினான் நல்லான். அவள் அவன்
பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
ணெயில் முழுகிய கருங்கல்லுப் தில் திரண்டிருந்தன. இரண்டு அவளைக் கைப்பிடித்தான். சேரமுன்பே நல்லானுக்கு அவளில் ஊர்சுற்றித் திரிந்த அவனைப் பன்பெல்லாம் நல்லான் வேலைக்கு நரம் போக, விருப்பமான சமயத்தில் வான். அவர்கள் தருகிற தயவில் ரியின் காதலுக்கு ஆளான பின்பு ார்ந்து கொண்டான். கிராமச்சங்கப் லாளர் குழுவில் இடம் பிடித்துக் தவிர வேறு ஆளில்லை உறவு
41

Page 44
கொண்டாடுவதற்கு உறவினர் என் சின்னியின் தகப்பன் கிழவனுக்கு உறவினர் ஆருமில்லாத நல்லாை என்ற துக்கம். ஆனால், சின்னிக்( முகம் கறுத்தால் அவள் உயிர் அ குதிர்களை ஒதுக்கிவிட்டு, ‘சாப்பி சாய்ந்தான் நல்லான். அவனருகில் விட்டு அணைந்தாள். நேரம் போய் இன்னும் நெருங்கிப்படுத்தாள். ெ தன்னைத் தயாராக்கிக்கொண்டது இறுக்கமாக அழுத்திப் பின்னிக்ெ விழிகள் நான்கு. இன்பம் அணு மூட்டமிட்டுக் 'கத, கதத்து மோக
சிருட்டியின் இரகசியம் அ6 ஆனால், அது அவர்களுக்கு எ1 ஒளியிற்றான் இன்பம் என்று யார் இருளுக்குள் இன்பம் என்பதை அ சாமக்கோழி உரத்த குரலுெ தூங்கிக்கொண்டிருந்தனர். நெகிழ் என்பதே இதுதானா?
ஏழைகளுக்குப் பகல் துன்பம ஒளிபிறக்கும் உதயகாலத்தைக் க
காலம் ஏன் அவர்களைக் கடையாமத்தைச் சுருக்கிக்கொன தொடங்கியது, பறவைகள் விழித் விழித்துக்கொண்டன. மெல்ல ெ கண்விழித்தாள்!
விடிந்தால் தீபாவளி. அவள் கலியாணத்தின் பின்னர் ஏற்பட்ட ட சீவன்களும் கஞ்சி குடிப்பதற்கா கழுத்துச் சங்கிலியை யாழ்ப்பாண அடகு வைத்திருந்தான். போன தீ குறுத்தாலும் வாயைச் சிரமப்பட்டு அதை மீட்டுத் தருவான்’ எ வைத்ததைத்தான் மீட்கவில்லை, ! எப்படியும் அடுத்த தீபாவளிக்குச் ச வேறு தைரியஞ்சொல்லியிருந்த நேரஞ்செல்ல வந்தவர், பட்டினம் ே கேட்டுக்கொள்ளலாம்!”
42

ற சொல்லுக்கும் அவனுக்கும் வெகுதூரம்! த மகள்மீது மிகவும் ஆத்திரம். உற்றார், னக் கலியாணம் பண்ணிக்கொண்டாளே கு நல்லான் மீது உயிர். கொஞ்சம் அவன் அணுக்கள் எல்லாம் கறுக்கும்! எண்ணக் ட்ட வாயை அலம்பிவிட்டுப் படுக்கையிற் அவள், குப்பிவிளக்கைக் கையாலணைத்து பக்கொண்டேயிருந்தது. அவள் அவனிடம் பண்மை, ஆண்மையின் இணைவுக்குத் து. அவன் கரங்கள் அவள் உடலைப் பற்றி காள்ளச் செய்தன. அங்கே மூடிக்கிடந்த , அணுவாக அவர்கள் உடல்களெங்கும் க்கோட்டமமைத்து வெற்றி கொண்டாடியது. வர்களுக்கு விளங்கியதோ, என்னவோ! ட்டாததாகவில்லை. பகலிற்றான் இன்பம், சொன்னது? இருளுக்குள் இன்பம் மன வர்கள் அனுபவித்தே விட்டார்கள்!
லுடுத்துக் கூவியது. அவர்கள் அயர்ந்து ஆந்த ஆடைகள், தளர்ந்த உடல்கள், வாழ்வு
ா? இரவு துன்பமா? பதில் தருவார் யார்? ாண அவர்கள் ஏன் அஞ்சுகின்றனர்?
கவனிக்கப்போகிறது! நீண்ட இரவு தன் ண்டது, வைகறைப்பொழுது தலைகாட்டத் த்துக்கொண்டன. எல்லாச் சீவராசிகளும் மல்ல விடிந்து கொண்டிருக்கிறது. சின்னி
மனதில் எத்தனையோ எண்ணங்கள்! ணமுடைக்குப் பலியாகாமல் அந்த இரண்டு க நல்லான் அவளது ஒரே பொக்கிசமான, த்துப் பெரியண்ணன் செட்டியார் கடையில் பாவளியின்போதே சின்னிக்கு மனது குறு அடக்கிக்கொண்டாள். ‘எப்படியும் மச்சான் ன்ற நம்பிக்கை அவளுக்கு! “அடகு வட்டிக்காசையாவது கொடுத்திருக்கிறேன். ங்கிலியை மீட்டுத்தருவேன்” என்று நல்லான் ான். “அதுதான் இராத்திரியும் மச்சான் பாய் வந்தவராக்கும் எதற்கும் எழுந்தவுடனே

Page 45
தனக்கு தானே நம்பிக்கையூட்டிக்கொண் ஒளிக்கதிர்கள் கிடுகுத்தட்டியின் நீக்கல் முழுவதும் வியாபித்துக்கொண்டிருந்தன. சி தேநீர் தயாரித்தாள். நல்லான் இன்னும் எழு
"மச்சான், மச்சான்.” அவள் குரலில் வார்ததைகளில் அடங்கி நின்றன.
“நேரம் மத்தியானமாகப் போகிறது. ந புரள்வது.”
நல்லான் எழவேயில்லை. தேநீர்ச் சி வந்தாள். மண்டியிட்டு அவன் பக்கக தேநீர்ச்சிரட்டையை வைத்துக்கொண்டு, மறு பற்றி உசுப்பினாள். அவன் அசையவேயில்லை பார்த்தாள். அவள் நெஞ்சு வெடித்துவிடுவ “மச்சான். !” அவள் அலறி ‘பீளை தள்ளிய கண்களும். ‘ஓ’ வெ6 ஒருபக்கமாக ஒருக்களித்து’க் கிடந்த தழுவிக்கொண்டு, கதறினாள். அவ6 அதற்குள்ளாகவா இந்தக் கோரமான சாவு செத்துக்கிடந்த நல்லான் த் தூ அணைக்கப் போனவள், அவன் தலைமாட்டில் இரகசியத்தை முப்பது பத்து ரூபாய் நோட்டுச் நல்லானுக்குச் சுளையாக முந்நூறுரூபா எப்ட கொள்ளையடிக்கவோ, அவன் அதிமூளைச இரண்ட வருடங்கள் அவன் உயிரின் தெரியாது; அவனியல்புகள்!
“ஐயோ, மச்சான். ! இந்தப்பாவி கிடந்து உயிரை எமனிடம் அடகு வைத்தா எத்தனை நாளிதற்காய்ப் பசி கிடந்தாயே உலகத்துத் துயரமெல்லாம் ஒட்டுமெ அவள் ஒப்பாரியில். ஒப்பாரியா அது? உ பெருக்கும் உதிரக்கண்ணிரன்றோ அது!
பாவம்! உழைத்து, உழைத்து இளைத் அந்த மனிதப் பிராணிகளுக்கு இம்மு முடியவில்லை.
அந்த ஆறுகுடிசைகளும் ஒரு குடிசை அழுதுவடிந்து கொண்டிருந்தன; நல்லான் சாவுக்காக!

னடாள் சின்னி. காலைச்சூரியனின் களுக்கூடாக அந்தக் குடிசை சின்னி எழுந்து அடுப்பை மூட்டித் ந்திருக்கவில்லை.
த் தீராத பாசமும் பரிவும் குழைந்து
ல்ல நாளிலேயா இப்படிக் கிடந்து
சிரட்டையுடன் படுக்ககையடிக்கு த்திலமர்ந்தாள். ஒரு கையில் றுகையால் அவன் தோள்மூட்டைப் ) சற்றுப் பலமாக ஆட்டி அசைத்துப் து போல அடித்துக்கொண்டது. lனாள்.
னத் திறந்த வாயுமாக உணர்வற்று அந்த உருவத்தைக் கட்டித் ாால் நம்பவே முடியவில்லை. , சித்திக்க வேண்டும்! க்கி நிமிர்த்தி, நெஞ்சோடு நெஞ்சாக கண்டுகொண்டாள். அவன் சாவின் க்கள்! நகரசுத்தித் தொழில் செய்கிற டிக் கிடைத்திருக்கும்? திருடவோ, லியல்லவே!
உயிராய் விளங்கிய அவளுக்கா
யின் சங்கிலியை மீட்கப் பட்டினி யே. ! என் இராசாவே. ா. יין
ாத்தமாகப் பிரதிபலித்து நின்றது டம்பின் ஒவ்வோரணுவும் நைந்து
ஏதும் உரிய ஊதியமின்றி உழலும் றை ‘தீபாவளி’ கொண்டாடவும்
பாகி அந்தத் தீபாவளித் திருநாளில் ா என்ற அந்த நல்லமனிதனின்
"43

Page 46
புவனாவுக்குக் கண் மணியாகியும் நித்திரை எத்தனை இரவுகள் நினைப்பால், உலகில் அனுபவித்துக் கொண்டி யெண்ணி மனதைப் புண்
ஒரு காலத்தில் பிரப கணவனாகக் கைப்பிடிக் மிதந்துக்கொண்டிருந்த வேண்டாம், ஒரு வடிவு வேண்டா வெறுப்பாகப் பே ஒட்டப்பந்தயத்தில் எத்த கற்களைத் தாண்டிக் செ
நடராசனுக்கும் புவி புவனாவுக்கு வயது இருட அதுவும் ஒரு சிறந் வரித்துக்கொண்டதிலே ட ஆனால். இன்று அந் நீர்போல் வியர்த்தமாவை சலன மடையத்தான் செ
இத்தனைக்கும் நடர சுபாவம உளளவன. ஆனா தவிப்பைப் புரிந்துகொள் வாழ்ந்த சூழ்நிலையும், அ6 செய்தது. ஆசை மனைவி அணைப்பை - அன்பா6
 

சலனம்
ண்ணோடு கண் மூடவில்லை. இரவு ஒரு அவளை அணுகியபாடில்லை. இப்படி கண்ணோடு கண் மூடாமற் பருவ தன்னைப் போன்ற இளம் பெண்கள் ருக்கும் இன்ப வாழ்வைப்பற்றி எண்ணி ாணாக்கிக் கொண்டாள்!
ல எழுத்தாளர் - பேச்சாளர் நடராசனைக் $கப் போகிறோமேயென்ற குதூகலத்தில் புவனாவா இப்பொழுது வாழ்க்கையும் ம் வேண்டாம் என்று விரக்திக் குரலில், சுகிறவள்? என்ன ஆச்சரியம்! காலதேவன் தனை விதமான இன்ப, துன்ப மைல் காண்டு ஓடுகிறான்!!
பனாவுக்கும் திருமணம் நிகழ்ந்தபோது து. தன்னிலும் அழகனான நடராசனை - த எழுத்தாளனைக் கணவனாக வனாவுக்குச் சொல்ல முடியாத பெருமை. தப் பெருமை யெல்லாம் வெறும் கானல் த எண்ணும்போது அவள் பெண்ணுள்ளம் ய்தது!
ாசன் கூடாத குணமுள்ளவனல்லன். நல்ல ால் அவன் இதயத்தில், பெண்ணுள்ளத்தின் ளக் கூடியசக்தியில்லவேயில்லை. அவன் வனை இயந்திர மனிதனாக வாழவே உதவி வி - அழகும், இளமையும் ததும்ப அவன் ன வார்த்தைகளை எதிர்பார்த்து ஏங்கிக்

Page 47
கொண்டுகிடக்கிறாளே என்று எண்ணித்
அன்பான வார்த்தைகள்தானும் பேசுவதற்கு
சூழ்நிலையில் இடமிருக்கவேயில்லை, இந்த சலனமடைய ஆரம்பித்ததில் யாரும் தவறு இரவு பகல் இருபத்தி நாலுமணித்தியாலமும் பொழுதைப் போக்கிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பெண் தான் இன்பமடைவாள்?
ஒரு பிரபல தினசரிப் பத்திரிகைக்கு ந அவன் கதைகள், கட்டுரைகளுக்காக காரியாலயங்களிலிருந்து கடிதங்கள் வ அத்தனைக்கும் கதைகளும், கட்டுரைகளும் எழுதிப் பிழைப்பவன் அல்லவா அவன்? ச வண்டி நகரமாட்டாதே!
அடிமேலடி வைத்துப் புவனா நட உட்கார்ந்திருக்குமிடம் வந்து சேர்ந்தாள். அடித்துக்கொண்டது. காலடியோசை கேட்டு பார்த்தான். சுண்ணாம்புக் கரண்டகம் போன் கடிகாரம் அவன் கையை அலங்களித்து இ ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. வெறுப்புப் போர் “என்ன வேண்டும் புவனா?” என்று கேட்ட
“ஒன்றும் வேண்டியதில்லை. அலட்டிக்கொள்கிறீர்களே!”
“புவனா ஒரு முறை சொல்லிட்டேன் பார்த்துக்கொள். என்னைக் கஷ்டப்படுத்தா
அதற்கு மேலும் அங்கு நின்று நடராசt புவனா தயாராயில்லை. பெண்மையின் ச திறந்து கேட்கவும் அவள் நாணினாள். அவ பொங்கிவரும் கண்ணிரைப் புடைவைத் தை படுத்துக் கொண்டாள். ஆனால் நித்தில் உள்ளத்தில் எண்ண அலைகள் ஒன்றன் கமலநாதனைப்பற்றிச் சிந்தனைசெய்யக்சு அவளுக்குக் கிடைத்தது. கமலநாதன் நடரா மட்டில்தான் கமலநாதனைப்பற்றி புவனாவி
அவன் பேச்சும், பார்வையும் புவ நடராசனைப் பார்ப்பதென்ற சாட்டில் வீட் தன்னைப் பார்த்துப் பல்லையினிப்பதும் சை6 மனிதன் அவன்!

தன் மனைவியுடன் இரண்டொரு அவன் அறிவில் - அவன் வாழ்ந்த த நிலைமையில் புவனாவின் மனம் | சொல்லுதல் முடியவே முடியாது. ம் பேனாவும் கையுமாக உட்கார்ந்து நவனுக்கு மனைவியாவதில் எந்தப்
டராசன் விசேட நிருபர். அத்துடன் க எத்தனையோ பத்திரிகைக் பந்து குவிந்துகொண்டிருக்கும். எழுத வேண்டியது அவன் கடமை. iம்மா இருந்துவிட்டால் வாழ்க்கை
டராசன் பேனாவும் கையுமாக அவள் நெஞ்சு பட் பட் டென்று நடராசன் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் ன்ற பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டுக் ருந்தது. மணி ஒன்றரை என்பதை வை முகத்தில் திரையிட நடராசன்
T60T.
இப்படியிருந்து உடம்பை
பேசாமல் நீ உன் வேலையைப் தே, போ! போய் பேசாமல் தூங்கு!”
னின் கோபத்திற்குத் தூபம் போடப் சக்தியை விட்டுக்கொடுத்து வாய் வள் ஒரு தமிழ்ப் பெண்ணல்லவா? லப்பிற்குள் புதைத்துவிட்டுப் போய்ப் ரைதான் வந்தபாடில்லை. அவள் மேலொன்றாக வந்து மோதின. உடிய சந்தர்ப்பம் இப்பொழுதுதான் ாசனின் அத்தியந்த நண்பன். அந்த புக்கு அறிமுகம், ஆனால்..!
னாவுக்கு வேதனையளித்தன. டிற்கு வரும்போதெல்லாம் அவன் கை செய்வதும். சீ பண்பாடில்லாத
75菲

Page 48
புவனாவின் மனம் கொந்தளி ஒன்றுக்குமே உதவாது. அழகான L அன்பணைப்பை எதிர்நோக்கியி இவ்வளவு அசட்டை கர்வம் பிடி பார்க்க இந்த விடயத்தில் எவ்வ6 பிரமச்சாரியாக இருக்கும்போே ஒருத்தியைக் கைப்பிடித்துவிட்டால் மாட்டானா? நான் மட்டும் இவரை
சிந்தனை ஒட்டத்தின் வே என்னென்னவோ எண்ணங்களின விகாரமாகக் காட்சி அளித்தது. உள்ளத்தில் வேண்டியோ விே கைப்பற்றிவிட்டான். இனிமேல்.
அன்று நடந்த சம்பவம் புவன தன்சலன உள்ளம் எத்தகைய து பார்த்தது என்பதை எண்ணி, அவ
கணவனின் நண்பன் என்பத இப்படியா தப்பர்த்தம் புரிந்து கெ வாலிபர்களினாலேதான் இன்றை
சிறிது சிரித்துப் பேசிய உட இரசமே” என்று வருணித்துப் பெ6 காமுகர்களை என்னவென்று கூறு
புவனாவின் உள்ளம் நாகப்பா
நடராசன் அப்பொழுது வீட்ட பேட்டி காணப் போயிருந்தான். கமலநாதனைப் புவனா வரே வழக்கத்தைவிட கொஞ்சம் குது
பருவ நினைப்பால் துடிக்கி ஆற்றுப்படையாக அமைகிறது பே
கமலநாதனுக்கு மகிழ்ச்சி வழக்ககமாகப் பேசாத புல பேசுவதென்றால்.
அவனுள்ளம் ஆனந்த நர் செய்கிறோம் என்பதையே மறந்து அணைக்கப் போனான். அவ
46

த்தது. என்னதானிருந்தாலும் இவர் போக்கு மனைவி வீட்டிலிருக்கிறாள். அதுவும் தனது ருக்கிறாளென்று தெரிந்துமா இவருக்கு த்த மனிதர்தான். கமலநாதன் இவரிலும் ாவோ திறம்போல இருக்கிறதே. கட்டைப் த இவ்வளவு ஆட்டம் போடுகிறவன், சதா அவளைச் சுற்றிக்கொண்டிருக்க ===========ا ச் சுற்றிக் கொண்டிருக்க இவர் ஏனோ..?
கத்தைச் சிறிது நிறுத்தினாள் புவனா. ால் அவள் மனம் குழம்பிக்கிடந்ததால் முகம் ஆனால், கமலநாதன் மட்டும் புவனாவின் பண்டாமலோ, ஒரு சிறு பகுதியைக்
Tாவை மயிர்க்கூச்செறியச் செய்துவிட்டது. ரோகச் செயலுக்குத் தன்னை ஆளாக்கப் பள் மனம் பொருமினாள்.
ற்காகக் கொஞ்சம் மனம்விட்டுப் பழகினால் ாள்ளவேண்டும்? இத்தகைய நவநாகரிக ய பெண்ணுலகம் களங்கமடைகிறது.
னேயே “கற்கண்டே, என் தேனே, காதல் ண்களின் கற்பைச் சூறையாட முயற்சிக்கும் றுவது?
ாம்பைப்போலச் சீறியது!
ஒலில்லை. எங்கோ எந்தப் பிரமுகரையோ வழக்கம்போல நடராசன் வீட்டிற்கு வந்த வற்றாள். சேமலாபங்களை விசாரித்து கலமாகவே சிரித்துக் கதைத்தாள்.
றவர்களுக்கு பிறருடன் கதைப்பதுகூட ாலும்!
தாங்கமுடியவில்லை. நாலுவார்த்தைகூட வனா மணிக்கணக்கில் தன்னுடன்
த்தனத்தில் திளைத்தது. தான் என்ன புவனாவைத் தன்ன்ரிருகைகளாலும் வாரி ன் முன்னம் இந்த உலகமே சுழன்று

Page 49
கொண்டிருந்தது. கால்கள் நிலத்தில் பா6 ஆகாயத்தில் எங்கோ பறப்பது பே அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தான்!
“படா” ரென்று சப்தத்துடன் கன்னத்தி நீட்டிய கைகளையெடுத்துக் கன்னத்தை முன்னம் இந்த உலகம் மீண்டும் அசுர வே
“என்னை யாரென்றடா நினைத்தாய்,
புவனா கண்ணகி போலக் கர்ச்சித்த சொட்டுத் தயாராகத் தேங்கிநிற்கும்போது வாயிற் போட்டு மென்றுகொண்டவன் போ வேகமாக வெளியேறினான்! தவறுக்கு ஏற் என்னதான் பேச முடியும்?
நடராசனைக் கண்டதும் புவ கட்டிக்கொண்டழுதாள். தனது சலன உள்ள துணிந்திருந்தது என்பதை நினைக்கும்டே போலவிருந்தது.
விடயம் புரியாத நடராசன் “வெல 6ெ
அழுகையின் மத்தியில் தான் புரியவி கூறினாள் புவனா.
நடராசனுக்கு அறிவு துளிர்விட்டது.
.... ..... ..... ...ܝ05ܠܹܐܢ̈ܐ
புவனா என்றுமே நடராசன்மேற் குறைப் கொண்டான்!
*******

வவில்லை. மின்னல் மின்னியது. ான்ற உணர்ச்சியை அவன்
ஸ் விழுந்த அடியினால் கமலநாதன் த் தடவிக்கொண்டான். அவன் கத்தில் சுழன்றது!
அயோக்கிய நாயே!”
ாள். வாயில் விழுவதற்குத் தேன் வேப்பங்காயை வலியவெடுத்து லக் கமலநாதன் மூச்சும் விடாமல் ]ற தண்டனையை அடைபவர்கள்
னா அவன் கால்களைக் ம் எத்தகைய தப்பிதத்தைப் புரியத் ாது அவளிதயம் வெடித்துவிடும்
வல” த்துப் போய் நின்றான்.
ருந்த தப்பிதத்தை நடராசனிடம்
படாவண்ணம் அவன் கவனித்துக்
47

Page 50
நள்ளிரவில் மரண அந்த வார்த்தைகள் செவிப்பறைகளைத் தா நிலையடைந்தான். கருப்பு ஒளிக்கதிர் உமிழப் பே தேய்ந்த பிரகாசத்தில் ஆ உமை அவன் பரந்த மார் யுகயகாந்தரமான காலப் கணம், அந்த மனித எண்ணுகிறானா? “நிச் அமராவின் தொண்டை
விடிய ஆறு மணிக் சுழலில் என்னென்னவே பிறவிகள், தூங்காமல், இப்பொழுது விழித்துக் போதின் நிசப்தம் கை ஆட்கள் அங்குமிங் ஊர்வலத்திற்கான எல் முகூர்த்தவேளை கிட்டிவி பன்னிரும் சந்தனமும், ( ‘சரசரத்தன! குதூகல உ நகர்ந்து கொண்டிருந்த
மணிகள் ஒலிக்கி
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

விழிப்பு
அமைதியைக் கிழித்துக் கொண்டு ஒலித்த திரிபுர மெரித்த விரிசடைக் கடவுளின் க்கி மடிந்தன. மாதொருபாகன் விழிப்பு க் கிருகத்திதன் இருள் மண்டிய மூலையில் ாராடிக் கொண்டிருக்கும் திருவிளக்கின் திதேவன் சோம்பல் முறித்துக் கொண்டான். பில் இன்னும் அறிதுயில்கொள்ளுகின்றாள். பெருவெளியில் கோடானு கோடியில் ஒரு ப் புழுக்களைப் பற்றிச் சுடலையாண்டி சயமாக மன்னிப்பார்!” அந்த வார்த்தைகள் க் குழிக்குள் நின்று சுழன்றன.
குக் கோயிலில் முகூர்த்தம் அந்த நினைவுச் ா கனவுகள் கண்டு கொண்டிருந்த மனிதப் தூங்கிக்கொண்டிருந்த அந்த இல்லம் கொண்டது. ஒரே ஆரவாரம், வைகறைப் ந்தது. மேளமும், நாதசுரமும் ஒலித்தன. குமாகப் போய்க்கொண்டிருந்தனர். லா ஏற்பாடுகளும் பூர்த்தியாகி விட்டன. பிட்டது. சுகந்த நறுமணம் எங்கும் பரவியது." தங்குமமும் கலவையிட்டன. பட்டாடைகள் உரையாடல்கள் கிளம்பின. ஊர்வலம் மெல்ல து, கோவிலை நோக்கி
ன்றன. குருக்கள் வேத மந்திரங்களை லும், நெய்யும், அறுகும் தர்ப்பையும் சேர்ந்து பரந்து, மண்டலமிட்டு, வளைந்து, வளைந்து ாகச் சடங்குகளின் உச்சக்கட்டம். கொட்டு ாப்பிள்ளை தாலியைக் கையில் வாங்கி

Page 51
மணமகளின் கழுத்தில் சூட்டுகிறான். அவ படர்கிறது. என்ன அது? அவள் முக உணர்ச்சியற்ற பொம்மையாக, அவள் ஏன அவனுள்ளத்தில் ஆயிரமாயிரம் எண்ணா இத்தியாதி உணர்ச்சிச் சேர்க்கைகளின் க
அதற்குள், கலியான ஊர்வலம் ஆரட் மெல்லச் சிரித்தான். ‘ஏணிப்படிச் சிரிக்கிறீர்க் உமை அவன் கழுத்தைச் சுற்றித் தன் கரங் தனத்துடன். ஊர்வலம் மேலே, மேலே செ
வாழ்க்கைத் தோட்டத்தில் காலச் ச அவளும் வாழ்கின்றார்கள்! ஒருவரை ஒருள் எங்கே நிறைவு மலரப்போகிறது? அவனுக் வாய்திறந்து.கேட்க முடியவில்லையோ ட அரசியல், இலக்கியம் சமூச சேவையென்று அவனுக்கு இதையெல்லாம் விசாரித்துக் சில சமயங்களில் தொடர்ந்து இரண்டு மூ வராமலிருந்து விடுவதுண்டு. அந்த வேலை மனச்சாட்சி அவளைத் துளைத்தெடுத்து நல்லவராக இருக்கிறார்! போயும் இவருக் வாய்விட்டுப் புலம்புவாள்!
கணவனின் பாராமுகம் கடவுள் எதிரொலியா? இல்லையே; அவர் வீட்டிலி சரியான முறையில் பழகமுடியவில்லையே. : அரசியல்வாதி என்னும் பெருமைக்குரிய பயன்தான் என்ன? என்னால் அணுவளவு அவர் என்ன துறவியா? தத்துவஞான குடைந்தெடுத்துக்கொன்று கொண்டிருந்
ללן
“அமரா.1
அந்தச் சொல் நாராசமாக ஒலித்தது முன் நின்றான். அதே பழைய வார்த்தைகள் பிரபஞ்சமே வெறுத்துவிட்ட நிலை. மன எத்தனை நாளைக்கு வாழ்வது?
“அமரா உன்னை மறந்து என்னால் வ
'அதற்காக..!” கிரகண காலத்து போலவிருந்தது அவள் பேச்சு.

பன் கரத்தில் கொதிநீரின் வெம்மை த்தைப் பார்க்கிறான். உயிரற்ற, ரிப்படி மிரள மிரள விழிக்கிறாள்? ங்கள் வியப்பு, வேதனை, விரக்தி லவைகளாக உருவெடுக்கின்றன!
ம்பித்து விடுகிறது. சுடலையாண்டி கள்!” என அதட்டிச் கேட்பவள்போல களைப் படரவிடுகிறாள். வெகுளித் ல்கிறது.
Fருகுகள் உதிர்கின்றன. அவனும் வர் ஏமாற்றிக் கொண்ட நினைப்பில், கு அவளைத் தெரிகிறது. ஆனால் பாவம் ; அவன் நேரமில்லாதவன். ஓய்வு ஒழிச்சலில்லாமல் ஒடித்திரிகிற கொண்டிருக்கும் வாய்ப்பெங்கே? மூன்று நாட்கள் அவன் வீட்டுக்கே ாகளிலெல்லாம் அவள் குமுறுவாள். விடும்! "பாவம் ஞானி, எவ்வளவு குத் துரோகஞ்செய்தேனே!” என்று
தன்னை மன்னித்து விடாததன் பிருந்தாற்கூட அவருடன் தன்னாற் உலகம் புகழும் கவிஞர், எழுத்தாளர், அவரை மணந்து கொண்டதன் இன்பம் கூட அவரடைவதில்லையே! ரியா? எண்ணங்கள் அவளைக் தன.
அவள் செவிகளில்! அவன் அவள் ர், பழைய கதைகள். அவளுக்குப் ச்சாட்சியைக் கொன்று கொண்டு
ாழமுடியாது அமரா, வாழமுடியாது”
|ப் பைத்தியம் ஒன்று பேசுவது
49

Page 52
“அமரா மறந்து விட்ட அந்த முதல்யாமத்தில் நீ வளர்த்துக் கொள் உலக இன்பமனைத்தும் சுவைத்து களிக்கவில்லையா? எதற்காக அமர சந்திரனின் குரலில் மோகாவேசம் (
“சந்திரன், என்னை வாழவி இல்லையே! இளமை மயக்கத்தி களங்கத்தை அறுவடை செய்து ே எங்கே? சந்திரன், அந்தச் சில நிமி மாறியிருந்தால், காமத்தால் கண்ண சேர்த்திருக்கலாம். ஆனால்.” அவ
அலறினாள் அவள் உடல் கைகளாற், படார், படார் என அறை
‘அமரா', உனது கழிவிரக்கத் அதனால் நீ வாழ்ந்துவிட முடியு கருகுதற்காகவோ நாம் காதலை வ6 வாழ்வைச் சுவைப்போம்! ஒழுக்கம் இன்பவாழ்வைத் தடுக்கும் தடைக்க காதல் ஒன்றே நித்தியமானது” சந்தி நெஞ்சம் பொருமியது.
“காதல்! அது வெறும் பிரமை வன் கூற்றம். சந்திரன் உங்கள் வழு கொடுத்தேன் ; அறிவிலி, இனி இப்பொழுது விழித்துக்கொண்டது. ச மணமுடிக்க வலியில்லை, துணிவில் மேற் சுமத்திவிட்டு நாம் செய்தபச்ை உலகை நாம் ஏமாற்றிக் கொள்ளல ԱքtջպԼՈT?
ஞானி என் கணவரைப் பாரு பார்க்கிலும் எவ்விதத்திலும் குை அறிவில், ஆற்றலில். ஆனால் உள்ளமும் கொண்ட எனக்கு அவன தகுதில்லையே!” அமரா தேம்பினா
“அமரா, மிகக் கிழவியாகி விட்
கழகத்திலே நாம் படித்த நூல்க தெரியவில்லையே!” அவன் என்
குழறினாள். நாம் படித்த மாப்பச
50

க் காதல் விரகத்தை, உன்மணநாளின் ளவில்லையா? அந்தக் கண் நேர வாழ்வில் விட்ட பெருமிதத்துடன் நாம் கண்மூடிக் ா இப்பொழுது என்னை வெறுக்கிறாய்.?” குமுறியது!
டுங்கள்! வாழ்வா..? எனக்கு இனி ன் உணர்வுப் போதையில் அழியாக் கொண்ட இந்தப்பாவிக்கு இனி வாழ்வு ட நேரங்கள் மட்டும் நீங்கள் மனிதனாக ரிழந்த இக்கபோதியின் வாழ்வில் வளஞ் பளால் மேலே பேசமுடியவில்லை.
நடுநடுங்கியது. தலையிலும் மார்பிலும் ]ந்து கொண்டாள்.
திற்காக நான் இரங்குகிறேன். ஆனால், மா? காலமெல்லாம் கண்ணிர் சிந்திக் ளர்த்தோம்? அமரா, வீணாக வருந்தாதே! உண்மை, கற்பு, கடமை, எல்லாம் நமது ற்கள். அவை வெறும் கானல் நீர்த்தோற்றம் ரன், சந்திரனாகவே விளங்கினான். அவள்
! வாழத்துணிபவரை வாழாமற்றடுக்கும் ஞ்சப் பேச்சில் மயங்கி என் கற்பைப் பலி த்தவறமாட்டேன். என்அறிவு, உள்ளம் காதலிக்கத்தெரிந்த உங்களுக்கு என்னை லை! பழியையும், தவறையும் பழைய சந்ததி சை விபச்சாரத்திற்குப் பரிகாரமுண்டோ? ாம். உண்மையை, மனச்சான்றை ஏமாற்ற
நங்கள்! எவ்வளவு நல்லவர். உங்களைப் றந்தவரல்லர். மிகச்சிறந்தவர். அழகில், ஆண்டவனே, களங்கப்பட்ட உடலும் ரைக் கணவர் என்று கூறுகிற அளவுக்குத்
T.
டாய்! வேதாந்தம் பேசுகிறாய். பல்கலைக் ளிலே இவையுமுண்டென்று எனக்குத் ன பரிகசிக்கிறானா..? அவள் வாய் ானும், எமிலிசோலாவும் எழுதிக் காட்டுகிற

Page 53
பாத்திரங்களைவிட நாம் மிகமோசம் புதுயுகத்தின் நல்வாழ்வுக்குத் தடைக்கல் நேர வாழ்வுக்குக் கொடுத்த மதிப்போடு மிக நல்லவர்களாக்கி விட்டோம்! பெண் மி உண்மைதான். அந்தப் பலவீனத்திற்கு மிகமிகச் சின்ன மனிதராகி விட்டீர்கள். எ புதைத்து விட்டீர்கள்.
சந்திரனாற் பொறுக்க முடியவில்லை. கலியாணமானதும் மெத்தமாறிவிடுகிறார்
“அதெல்லாம் சரிவராது அமரா, என் பிரிக்கமுடியாது” வெறி கொண்டவணை தாவினான். “சந்திரன்” அச்சத்தால் அவ அகப்படாமலிருக்க அறையின் மூலைக்கு, பலாத்காரமாக அணைத்த போது திமிறினா அவன் அறைக்கு வெளியேபோய் விழுர் போனான்.
‘பிசாசு! அவள் தன்னைத்தானே வெ சாத்தான் உவமை கூறுவது போலவா இவ் எவ்வளவு பயங்கரமானவன்? அவன் மட் எத்தனைமுறை தொல்லை தந்துவிட்டான் நாடகத்தை நேரடியாகக் கண்டுவிட்டால்.
அவளிதயம் எரிமலையாய்க் கனன்று,
இப்பொழுது உமை சிரித்தாள்! நீல என்று அவளை அதட்டினான், குறும்புப்பா
ஆன்மா தனக்குத்தானே எதிராகப் ே ஆசாபாசமனைத்தும் அழிந்துவிடு தாக்குதலுக்குட்பட்ட மனிதப்பிறவி யாரும் வருடங்களாக மனச்சாட்சியைக் கொன் அமராவுக்கும் அதே நிலைதான் ஏற்பட்டது வாழ்வில் இன்பமில்லை, யாரையுமே அவளு உந்தித் தள்ளிக்கொண்டிருந்தது. “போ, உனக்கென்ன வாழ்வு? சாவைத்தவிர ே போ, போ..!”
அமராவினால் முடியவில்லை. பதைப வேண்டுமா? சமாதானம் கிடைக்குமென்ற தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டாள். ‘ட

வைதீகம் மிக்க பழைய சந்ததி லென்று கூறிய நாம், அந்தக்கண அந்தப் பழைய சந்ததியினரையே கப் பலவீனமானவள் என்பது முழு நானாளாகி விட்டபோது நீங்கள் ன் நல்வாழ்வையே குழிதோண்டிப்
“தமிழ்ப்பெண்களே இப்படித்தான். கள்!” அவன் முணுமுணுத்தான்.
ாறும் என்னிடமிருந்து உன்னைப் ாப்போல அமராவை அணைக்கத் |ள் அலறினாள். அவன் பிடிக்குள் மூலை ஓடினாள். அவன் தன்னைப் ள், நெட்டித் தள்ளினாள், எப்படியோ ந்தான். எழுந்து உழறிக்கொண்டு
றுத்தாள். வேதப் புத்தகத்திலிருந்து வளவு நாளும் இவன் பேசினான்.? டுமா பயங்கரமானவன்? நான்.?
ண். ஞானி என்றேனும் இந்த நீச
2
புகைந்து, கருகிக்கொண்டிருந்தது!
கண்டன் எதற்காகச் சிரிக்கிறாய் ர்வையுடன்.
பாராடத் தொடங்கிவிட்டால் உலக ம். மனச்சாட்சியின் அதீதத் அமைதியடைய முடியாது. மூன்று ாறு கொண்டு வாழ முயற்சித்த அவளுள்ளத்தில் அமைதியில்லை, க்குக் காணப்பிடிக்கவில்லை, மனம் போ, எங்காவது போய்த்தொலை! வறு எதுவுமே சாந்தியளிக்காது .
தைத்தாள். “சாகவா..? சாகத்தான் ாத் செத்தொழிந்தாற்றான் என்ன?”
ாவத்தின் சம்பளம் மரணம்’ என்று
5

Page 54
கிறித்தவ வேதநூலில் வாசித்த சந்தேகமில்லை; அவள் ஒரு பாவி
இரவு பத்து மணிக்கு மே அசுரவேகத்தில் வீட்டுவாசலில் வந் பேசிவிட்டு வருகிறானோ? வீட்டு பெரிய அதிசயம். வீடு ஒரே இருள் 8 அடையாளமே தெரியவில்லை. ' அலுத்துவிட்ட அவன், கார் முன் திறந்துகொண்டு உள்ளே சென்றான் காரை நிறுத்துமிடத்துக்கு எடுத்துக்
"அவள் எங்கே? என்ற கேள் எத்தனையோமுறை அழைத்து அலு போட்டான் ; காணவில்லை. L கொண்டிருந்தன. யாரிடம் விசாரிப்ட முற்றத்துப் பூஞ்சோலை. பின்வளவு எட்டி உள்ளே பார்த்தான், அங்கே அ விட்டான். அந்தக் கூச்சலுடன் விவரித்தான். கிணற்றுக்கட்டில் எடுத்துக்காட்டினார், நின்றவர்களி விழித்தன.? பிறகென்ன சம்பிரதா அவை நடந்து முடிந்தன.
“ஞானி-அப்பாவி,” என்றான் சிரித்தான் திரிசூலன். அவன் முக் கனன்று மடிந்தது ஒரு கணம்!

பகுதி அவள் நினைவில் மிதந்தது. தானே!
லாகி விட்டிருந்தது. ஞானியின் கார் து நின்றது. எந்தக் கூட்டத்திற்குப் போய்ப் ஞாபகமென்ற ஒன்று அவனுக்கிருப்பதே கப்பிக் கிடந்தது. மின்விளக்குகள் இருந்த அமரா, அமரா!’ அவளை அழைத்து
விளக்குகளை எரியவிட்டுக் கதவைத் மின்விளக்குகளை எரியச்செய்து பின்னர் ச் சென்றான்.
வி அவனிதயத்தில், தானே தோன்றியது. லுத்துவிட்டான். வீடு முழுவதும் சல்லடை பக்கத்து வீடுகள் அமைதியிலாழ்ந்து து? ஒருதடவை மீண்டும் தேடுகை. வீடு, எல்லாம் தேடிக் கிணற்றடிக்கு வந்தான். வள் கிடந்தாள், பிணமாக, ஆ. அலறியே ஆட்கள் வந்தனர். ஞானி உள்ளபடியே கைவைத்த ஒருவர் ‘கடிதம்’ ஒன்றை டம். யாவுமுணர்ந்தவர் தம் உள்ளங்கள் ாயமாக நடக்கவேண்டியவை எவையோ,
T உமை. அப்படியா? என்று கேட்டுச் கத்தில் திரிபுரமெரி செய்த காலாக்கினி
责丧责丧女★

Page 55
னெக்கு ஒரே ஒர் அசை என இந்த உலகத்தில் உலாவும் சித சாகவேண்டியதென்னவோ நிச் பின்புதான் என் ஆசை நிறைவே முகத்தனே இந்த எழையின் மறந்துவிடாதே!”
கோவில் மணியின் புளகாங் பக்தி சிரத்தையுடன் பணிந்தெழு இலேசாகிவிட்ட உணர்ச்சி! 6 விருத்தாப்பியதசை கப்பிக்கெ கடவுளிடம் கணமும் நான் வேன்
அந்த ஒரு வரமும், நான் உ நினைத்துக் கொண்டிருக்கும்ே என்றோ இம்மாய உலகைவிட்டு வேண்டும்.
நினைத்து, நினைத்து வேண் கரிமுகன் சந்நிதியில் மீண்டும் மீ கண்களிலிருந்து நீர் தாரை த நினைவுகள் கொஞ்சங் மறைந்துகொண்டிருந்தன. இப்ப தெரியாது. கோவில் குருக்கள் நிட்டை கலைந்தது.
‘சிதம்பரம். . என்ன அழு
92
“இல்லைச் சுவாமிகள்.
 

வாழ்வு
ண்பது வருடங்கள் தூல சரீரத்துடன் ம்பரம் என்றைக்காவது ஒரு நாள் ச்சயம். அப்படிச் செத்துப்போன வறவேண்டும். "அப்பனே, ஆனை
ஒரே ஆசையை நிறைவேற்ற
கித சப்தத்துடன் ஆனைமுகனைப் ழந்தேன். உடல், உள்ளம் எல்லாம் விருத்தெரிந்த காலந் தொட்டு, ாண்ட இந்நாள்வரை கரிமுகக் ண்டும் வரம் இந்த ஒன்றுதான்.
லகத்தில் வாழ்வதாக மற்றவர்கள் பாது எனக்கு வேண்டியதில்லை. மறைந்த பின்புதான் எனக்கு அது
ாடுதல் செய்து பழகிப் போன மனம் ண்டும் அதையே கூறி ஓலமிட்டது. ாரையாக ஒழுகியது. மண்ணுலக
கொஞ்சமாக மங்கி டி எவ்வளவு நேரம் இருந்தேனோ குரல் கொடுத்தபோது தான் என்
கிறாயா?

Page 56
என் குரல் தழுதழுத்தது. ஏ6ே
அருச்சனைக்குப் பணம் இல்லா பண்ணித் தருகிறேன்!”
கோவில் குருக்களின் அன் நெக்குருகியது; விம்மியது. உதடு இழக்கலானேன். குருக்களின் ஈரெ வறுமை என்றோ பூண்டற்றுப் போய்வி சந்திக்க வழியற்று வருந்திய பே குளிர்வித்தார். இன்றும் அதேபோல
“மன்னிக்கவேண்டும் சுவாமி! பூ இன்றுடன் என்னையே அவனுக்கு
என் உடல் கிடுகிடுவென நடுங் சிக்கிக்கொண்டதா? பேசுவது நாே
குருக்கள் மெளனமாக மெல்ல வெளியே நடந்தார். சிறிது நேரம் மீண் நான் வீடு திரும்பினேன். வயது என இருந்தது? வீடு வந்ததும் விழுந்து மண்ணிலிருந்து விண்ணுக்குத் தா
நான் விழித்துக்கொண்டபோது மையத்தில் கிடந்த கட்டிலைச் சுற் ஒப்பாரி வைத்துக்கொண்டிருந்தன கட்டிலல்லவா? பக்கத்தில் ெ படுத்திருக்கிறேன்.? அழுகைக் உள்ளுக்குளிருக்க எனக்குப் பிடி எண்ணினேன். எண்ணி முடியவில் வயதில் எப்படி என் பார உடம்பு இ உற்றுக் கவனித்தேன்; எனக்கொ தெரியவில்லை! எள்ளுக்குள் எண்ெ மாறிவிட்டேனா ? என்னவோ பெற்றுவிட்டதைப் போன்றதோருணா சுற்றிவர நிகழும் செயல்களைக் கான
நான் இவ்வளவு நேரமாக, விெ என்னைக் கவனிக்கிறார்களில்ை எனக்கென்ன பெரு நட்டமா விை ஒரு நோட்டம் விட்டேன். அடே, அப்ப பெண்கள், பிள்ளைகள் கூடியிருக்
54

OTT. ...?
விட்டால் பரவாயில்லை. நான் அருச்சனை
பு மொழிகளில் என் இதயம் மீண்டும் கெள் உணர்விழந்தன. நான் என்னை நஞ்சத்தின் தண்மையில் என்னிடமிருந்த பிட்டது. ஆனைமுகனை அருச்சனையோடு ாதெல்லாம் குருக்கள் என் நெஞ்சைக்
நினைத்துவிட்டார்.
அருச்சனை இன்றைக்கு வேண்டியதில்லை. அருச்சனையாக்கிக் கொண்டேன்!”
வ்கியது. என்றுமில்லாத பிரேமையில் மனம் னோ, அல்லது வேறொன்றா..?
p எடுத்து வைத்துத் திருவுள்ளைக் கடந்து ாடும் அதே மெளன நிலையில் நின்றுவிட்டு ண்பதல்லவா உடலுக்கு? ஒரே அசதியாக படுக்கத் தோன்றியது. மனம் மாத்திரம் விக்கொண்டிருந்தது !
எல்லாம் புதுமையாக இருந்தது. வீட்டின் றிப் பத்துப் பதினைந்து பேர் பெண்கள், ர். அட, அது நான் படுத்துக் கொண்ட சன்று பார்த்தேன். அங்கு நானே
குரலதிகரித்தது! ஈதென்ன மாயமோ? க்கவில்லை. "சட்’டென்று வெளியே வர லை. வெளியே வந்துவிட்டேன். தள்ளாத தற்கெல்லாம் வளைந்து கொடுக்கிறது? ன்றும் அப்படி ஒரு உடலிருப்பதாகவே ணயாகவிருந்து எண்ணெய்க்குள் எள்ளாக ஒரு கட்டுக்குள்ளிருந்து விடுதலை iச்சி என்னை ஆட்கொண்டது! அத்துடன் ா வேடிக்கையாகவும், ஆவலாகவுமிருந்தது.
பளிப்படையாகத் திரிகிறேனே, ஒருவரும் லயே! கவனிக்காவிட்டாற் போகட்டும்! ளயப்போகிறது.? மீண்டும் சுற்றிவந்து ா! எனக்குத் தெரிந்த எத்தனை மனிதர்கள், கிறார்கள். என்ன விசேடமோ? அதோ,

Page 57
என் மூத்த மகன் அழுதுகொண்டு போகிறா( வருகிறது? அட, எமகாதகப் பயலே! அ எதற்காக அழுது தொலைக்கிறாள்? என்ன வருடங்களுக்கு மேலாக அழுகிறாள், அழுகி சலிப்புத் தட்டவில்லையா இவளுக்கு.?
எங்கிருந்தோ சுகந்த வாசனை மிதழ் நேரே அங்கு பறந்தேன்!
தோல் நீக்கிய உருளைக்கிழங்கைப் ( மனிதர் ஒருவர் ஏதோ மந்திரங்களை மு அவரைச் சுற்றியுள்ளவர்கள்-எல்லோரும் என பக்தி, சிரத்தையுடன் கண்ணிர் மல்க பாடிக்கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஒவ்வொ வகையினர்! என்னவோ திடீரென்று இப்படி
நடுவிலே அனல் ஒளிவிட்டு எரிந்துெ அதில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டு நறிய வாசனைை நோக்கினும் மக்கள் கச, முசவென்று ஏே என் பிள்ளைகள் கூட என்னைக் க முகபாவத்துடன் செல்கிறார்களே! ஏன்.?
அதோ என் வயது நண்பர்கள் மான பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். என்ன பேசு
“அட கடவுளே, இப்பத்தானே இறந்துவிட்டேனாம்.” நன்றாய்ச் சொன்ன இதோ, அவர்கள் முன்பு அவர்கள் பே கிறவனைச் செத்துப்போனான் என்று செத்தாபோனேன். ? சதையுணர் சதைப்பிண்டமற்ற அருவவாழ்வு அ சம்பவங்களையும், கூடி நிற்கும் மனித வேடிக்கையாக இருக்கிறது. எவ்வள செய்யப்போகிறார்கள்? எனது அன்புக்கு ஒவ்வொருவரையும் காணவேண்டுமென்ற ஒவ்வொருவராகக் கவனித்துக்கொண்டு என்னைப் பார்க்கச் சகிக்கவில்லைப் போ
அந்த வீட்டுத்திண்ணையின் தெ தலைவிரிகோலமாகத் தன் கரங்களுக்குள் “தாத்தா, தாத்தா” என்று கரைகிறாளே! மூத்த மகனின் மகள். நல்ல பெண் அவளு

னே! அவனுக்குக் கூடவா அழுகை ங்கே பாருங்கள்! என் மனைவி ரிடம் வந்த காலந்தொட்டு ஐம்பது கிறாள் இன்னும் இந்த அழுகையில்
ந்து வந்து என்னைத் தாக்கியது.
போன்ற மழுங்கச் சிரைத்த தலை ணுமுணுத்துக் கொண்டிருந்தார். ாக்குத் தெரிந்தவர்கள் தான். வெகு த் தேவார திருவாசகங்களைப் ாருவரும் தனிவாழ்வில் ஒவ்வொரு
மாறிவிட்டார்கள்.
காண்டிருந்தது. சுகந்தவர்க்கங்கள் யப் பரப்பிக்கொண்டிருந்தன. எங்கு தாதோ பேசிக்கொண்டிருந்தனர். வனியாமல் துக்கந் தோய்ந்த
ரிக்கமும், அம்பலம் வாத்தியாரும் |கிறார்களோ..?
விடயம் புரிகிறது! “நான் ார்கள்! பைத்தியக்கார மனிதர்கள். சுவதையே கேட்டுக்கொண்டிருக் கதையளக்கிறார்கள்! நான் வில் பிறந்த இவர்களுக்குச் மியாத ஒன்றுதானே! நிகழும் ர்களையும் காண எனக்கு ஒரே வு நேரம் இப்படித் தடபுடல்’ ரிய பிள்ளைகள், பேரப்பிள்ளைகள் ஆசை என்னை அலைக்கழித்தது! சென்றேன். அவர்களுக்குத்தான் லும்.
ன்கோடியில் ஓர் இளம்பெண் ா தலையைப் புதைத்துக்கொண்டு அவள்தான் என் பேர்த்தி பத்மா! நக்குச் சற்றுத் தூரத்தில் சிந்தனை
55

Page 58
தேங்கிய முகத்துடன் காட்சியளிக்கி அவன்.
சமீபகாலமாகப் பெண் வீட்டாரு தான் என்சாவீட்டுக்கு வந்திருக்கி கொண்ட அன்பு மாத்திரமல்ல, ெ பிரிந்திருந்த வேதனையும்கூட ஒரு இனியாவது கணவனுடன் குடித் வாழ்த்துப் பலிக்குமோ?
மேலே கவனித்துக் கொண்( உயிருடன் இருக்கிறவனாகக் க காட்டாதவர்கள் கூட இப்பொழு புலம்புகிறார்கள்! எனக்குப் பசித்த நலமற்றிருந்தபோது திரும்பிப் பா காட்டுகிற அருவருப்பு நிறைந் முடியவில்லை. மனிதனுக்குச் ெ சித்தாந்திகள் இவர்கள்! யார், யா6 செத்து விட்டதாகக் கருதி இங்கே
திடீரென்று அழுகைக் குரல கொட்டிமுழக்கியது. சுகந்த வர்க்க சனங்கள் ஊர்வலமாக நடக்க ஆ அந்தப் பக்கம் சென்றேன்! பாடை6 அந்தப் பாடைக்குள் பழைய மனித "செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து ெ உலகமல்லவா? அவர்களைத் தெ அவர்கள் போய் வரட்டும்! நான் வி
மாலை மயங்கி இருள் கவியத் கூட்டம் குறைந்து விட்டது. பகல் வீட்டாரிற் பலர் சோர்ந்து, துவண்(
மின் விளக்கின் ஒளி ெ கொண்டிருந்தது. அந்த விசித்திர
"பத்மாவும் கணவனும். d
ஒருவேளை அவன் இழவு எதற்குத் தயங்க வேண்டும். போகிறார்கள்?
56

40
றானே ஒரு வாலிபன், பத்மாவின் கணவன்
டன் மனத்தாபமாக இருந்துவிட்டு, இன்று றானாம். பத்மா உரத்து அழுவதற்கு என்மீது பற்றோரின் பிடிவாதத்தால் கணவனைப் நவேளை காரணமாகலாம்! பாவம் பத்மா! தனஞ் செய்ய வழிபிறக்கட்டுமே. என்
டு சென்றேன். என்ன விசித்திரம்! நான் ருதப்பட்டபோது அணுவளவும் ஆதரவு து உயிரை மாய்த்துக் கொண்டல்லவா போது, பணம் தேவைப்பட்டபோது, தேக ர்க்கவும் விரும்பாதவர்கள் இன்றைக்குக் த அன்பைக் காண என்னாற்சகிக்க சத்தபிறகுதானா சிறப்புத்தேவை? நல்ல ரையோ பிரிந்த துக்கத்தையெல்லாம் நான் க அழுது தீர்க்கிறார்கள்.
திகரிக்கிறது. பறைமேளம் வானமேயதிரக் கங்களின் வாசைனப் புகை மூட்டமிட்டது. ரம்பித்துவிட்டனர். அவசரம், அவசரமாக யைத் தூக்கிக்கொண்டு கிளம்பிவிட்டனர்! ன் சிதம்பரம் இறுதி யாத்திரை செல்கிறான். சல்ல ஆரம்பித்து விட்டார்கள். நாடகமே ாடர்ந்து செல்ல எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. ட்டிலேயே தங்கிவிட்டேன்!
தொடங்கிவிட்டது. சத்தம் ஓய்ந்து விட்டது. முழுவதும் அழுது புரண்ட அலுப்புடன் நி, சுருண்டு துயின்று கொண்டிருந்தனர்! வள்ளம் இருளைப் பிளந்து சிரித்துக் ஆசை மீண்டும் என்னுள் தலையெடுத்தது.
ייל
காரியம் முடிந்ததும் போயிருப்பானோ..? என் நடமாட்டத்தை யார் கவனிக்கப்

Page 59
41
ஒவ்வொரு அறையாகப் பார்த்துக் கொ கைவிளக்கு மங்கி எரிந்து கொண்டிரு உள்நுழைந்தேன். ! அதோ பத்மாவும்
எல்லையற்ற மகிழ்ச்சி என்னை ஆ கணவனும் ஒரு போதும் பிரியமாட்டார்கள்
“தாத்தா, தன்னைக் கொடுத்து எங்க
கணவனை அணைத்தபடியே பத்ப முணுத்தன. பிரிந்தவர் கூடினாற் பேசவும்
வெளியே வந்தேன். சாவிலே வாழ் உயிர்க்கிறது. ஏன் சஞ்சலப்பட வேண்டும்'
*****表

ண்டு வந்தேன். கடைசி அறையில் ந்தது. பேச்சுக் குரல் கேட்டது. கணவனும் ஒரே படுக்கையில்..!!
ட்கொண்டது. இனிப் பத்மாவும்
களை இணைத்து விட்டார்!”
மாவின் பவள உதடுகள் முணு வேண்டுமா? வாழ்க அவர்கள்.
வு மலர்கிறது! புதிய சீவகளை p
57

Page 60
பாடசாலை ஆர கந்தசாமி வியர்க்க வி நுழைந்தார். “ஏ, எங்கே காதில் விழவில்லையா?” சிதறுண்டு திரிந்த பைய அவர்களின் கும்மாளம் ஆளாளாய் ஓடிவந்து “சித் உட்கார்ந்து கொண்டார்
“எங்கே, பத்தாம் பாடமாக்கியவர்கள் கை
ஒரு கைகூட எழுப் சொல்லாமல் இன்றைக் போட்டுவிட்டுக் கந்தசா ஒன்று மூன்று மூவிரண் முழக்கி அசைபோட்டுப் தனது உப்புச்சப்பற்ற தன்மைகளை எண்ணிப் சூழ்நிலையை மறந்து ெ
கந்தசாமி இப்பொ பத்து ஆண்டுகளைக் ஆண்டுகளில் அவரடை இன்பதுன்பங்களைெ அனுபவித்துவிட்டார். இ இருந்தது. வேதாந்தி தண்ணீர்போல” வாழ்கி
58
 

ஒரு சொட்டுக் கண்ணிர்
ம்ப மணி அடித்தோய்ந்தது. ஆசிரியர் றுவிறுக்க நடந்துவந்து வகுப்பினுள்ளே சுற்றித்திரிகிறீர்கள்? மணி அடித்தது என்று அவர் போட்ட சத்தம் அங்குமிங்கும் பர்கள் காதில் இடியோசையாக வந்துவிழ,
மெல்ல அடங்கியது. அடுத்த நிமிடம் ந்திரப்பாவையின் அத்தகவடங்கி வகுப்பில் கள்.
வாய்பாடு, பாடமாக்கச் சொன்னேனே, உயர்த்துங்கள்!”
பவில்லை. “பாடமாக்குங்கள். பாடமாக்கிச் கு விடமாட்டேன்” என்ற கட்டளையைப் மி, ஒரு முறை நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தார். மூ டு ஆறு' - மூன்றாம் வாய்பாட்டினை நீட்டி படிக்க ஆரம்பித்தனர் மாணவர். கந்தசாமி வாழ்க்கைப் போக்கின் விசித்திரத் பார்ப்பதில் தன்னை மறந்து, தானிருக்கும் சாக்கிப்போய்க் கிடந்தார்.
ழுது தனது ஆசிரியசேவைக் காலத்தில் கழித்து விட்டார். ஆனால், இந்தப்பத்து ந்த அனுபவங்களோ மிகப்பல. வாழ்வின் யல்லாம் பெருமளவுக்கு அவர் பொழுது வாழ்க்கை அவருக்கு ஒருமாதிரி கள் சொல்கிற “தாமரையிலை மேல் ற தன்மைக்குக் கந்தசாமி இப்பொழுது

Page 61
ஆளாகிவிட்டார். காலை எழுந்ததும் அ முடித்துக்கொள்வார். ஏதோ கிடைத்ததை வ பேருந்து நிலையத்தை நோக்கிஓடுவார். அட் கந்தசாமியின் அவசரத்திற்கேற்கவா அங்கே இரண்டு, மூன்று பேருந்துகளில் அவருக்கு
புத்தகமேட்டினை அணைத்தபடி ஒயி காத்துக்கொண்டிருக்கும் வனிதா மணிகள் இந்தப் பேருந்து அனுப்புபவர்களுக்கு இ ஆனால், கந்தசாமியைப் பொறுத்தவரையில் கெட்டிபட்டுப் போய்விடுகிறதே! ஏ சங்கடங்களுக்கெல்லாம் தவறிக் கந்த விட்டாரென்றால் பின்னர் அவரை எந்தப் பி
“வாத்தியாரே, எனக்கு எல்லாம் பாட
கந்தசாமி கனவு நிலையிலிருந்து தி(
“ஓ! எல்லாரும் பன்னிரண்டாம் வ தொடர்ந்து அவர் எண்ணக்கடலில் மூழ்கி
பத்து வருடங்களுக்கு முன்னே . க பயிற்சிக் கலாசாலையிலிருந்து வெளியேறி கற்பனைக் கோட்டைகளுக்கோ ஒரள தன்மைபெற்று அவை நனவுலகிற் காட்சி எண்ணினார். இரண்டு வருடங்கள் இந் வேகமாகக் கழிந்தன.
மூன்றாவது வருடத்திலே கந்தசாமிக்கு கந்தசாமியின் தரும பத்தினியாக வாய்த் கனவெல்லாம் நனவாகிவிட்டதென இதயட் ஏமாற்றம். மேட்டு நிலத்திலும் ஒரு காலத்தி ஆனால் அங்கே வெள்ளம் நிலை கொண்டிருப்பதில்லை. கந்தசாமியின் வி பிரதிபலித்தது. ஆசையும் நேசமும் நிறைத் சொரிந்த பருவதம் தாலிகட்டிய ஆறாம் தனியனாக விட்டுப் போய்விட்டாள். ஒண்டி உலகத்திலேயே ஒரு வகையான விரச் பெற்றுவளர்த்துப் பெரியவனாக்கிய வி கலியாணமான இரண்டாம் மாதத்திலேயே திடீரென்று எமனுலகுக்குப் பிரசாவுரிமை இப்போது கந்தசாமி ஒரு தனி மனிதர். ஊெ சொல்லிக்கொண்டு அரசியல், சமூகசேவை

வசரமவசரமாகக்காரியாதிகளை ாயில் அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டு பப்பா, என்ன வேதனை அங்கே? 5 பேருந்து விடுகிறார்கள்? ஒன்று, கு இடம் கிடையாது.
லாக நடந்து வந்து பேருந்துக்குக் ளைக் கண்டால் மாத்திரம் ஏனோ தயம் பாகாக உருகிவிடுகிறது! அவர்கள் இதயந்தான் இரும்பாகக் தோ ஒருவகையாக இந்தச் சாமி பேருந்து வண்டியிலேறி பிரம்மாவும் அசைக்கமுடியாது!
மாகிவிட்டது’!
டுக்கிட்டு விழித்தார்.
ாய்ப்பாட்டைப் பாடமாக்குங்கள்!” னார்.
ந்தசாமி அப்பொழுதுதான் ஆசிரிய யிருந்தார். அவர் மனதில் எழுந்த வில்லை. சாகாத சிரஞ்சீவித் சியளிக்க வேண்டுமென்று அவர் ந்தக் கற்பனை இன்பத்திலேயே
நத் திருமணம் நிகழ்ந்தது. பருவதம் தபோது கந்தசாமி தான் கண்ட ப் பூரிப்படைந்தார். ஆனால் என்ன ல் வெள்ளம் வரத்தான் செய்கிறது. பத்து நெடுங்காலம் நின்று வாழ்வும் இந்த நிலையைத்தான் ந்து அவர் வாழ்விலே இன்பமழை மாதத்திலேயே கந்தசாமியைத் க்கட்டையான கந்தசாமிக்கு இந்த ந்தி ஏற்பட்டுவிட்டது. அவரைப் தவைத் தாயும் கந்தசாமிக்குக் எவருக்கும் சொல்லிக்கொள்ளமல் பெற்றுக் கொண்டாள். இதனால் ரெல்லாம் என் உறவினர்கள் என்று த் தத்துவார்த்தம் பேசிக்கொண்டு
丐列

Page 62
لیخا
பிறர் புகழைப் பங்குபோடுவதிலே கந்தசாமிக்கு அவ்வளவு பரிச்சயமி தனக்கென ஒருவருமில்லாத தனிய என்று சீவிக்கத் தொடங்கினார்.
பிரயாணமாக, தீராத ஒரு கவலைய
“வாத்தியாரே, நான் உம வாங்கிக்கொண்டு வந்தீர்களா?”
உம். நாளைக்குக் கேள்!”
உமாவாசகம் கேட்ட சிறுபெண் இரண்டு எனப்பாடங்கள் முடில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது.
நேரம் இரண்டு மணி. பாடச கந்தசாமி கதிரையில் கிடந்த தன. தோளித்போட்டுக்கொண்டார். வேட்டி தேய்ந்து இற்றுப்போய்க் கந்தலான ெ கந்தசாமி இப்பொழுது பாடசா நடந்துகொண்டிருக்கிறார். அவர் இரண்டுநாள இந்தப்பாடு? காலை எ வேண்டும். பேருந்தை விட்டிறங்கியது பின்னேரமும் இதே நிகழ்ச்சிதான். ஒ இந்தப்பாடு!
என்ன அநியாயம்! இந் மூளையில்லையென்றால் அதை ஒட்டு போய்விட்டது? பத்து யார் துராமிருக் சாரதி விட்டுவிட்டுப் போய்விட்டாே கனன்றது. பசி குடலைப் பிடுங்கியது வர இன்னும் முக்கால் மணி நேரம்
பசி அகோரத்திலே உலகே கண்களுக்கு. எதிரே இருந்த தேநீ இலையைப் போட்டுச் சாதம் பரிமாறின “அவுக்” கென்று விழுங்கினார். கண் பிடித்து நெரிப்பது போன்ற வேதனை எடுத்துத் தண்ணிரைத் தொண்டைக் கந்தசாமியின் கண்களிலிருந்து ஒரு இலையில் விழுந்து சங்கமமாகியது. பூ
决赛
60

0ா, பெரிய மனிதனாக நடிப்பதிலோ ல்லை. அதனால் அவர் இந்த உலகிலே ராகிவிட்டார். தானுண்டு, தன்பாடுண்டு வாழ்க்கை அவருக்கு முடியாத ஒரு ாகப்பட்டது.
ாவாசகத்திற்குக் காசு தந்தேனே,
ா பின்னர் ஒன்றும் பேசவில்லை. ஒன்று, வதை அறிவித்துக்கொண்டு மணி
ாலை விடும் மணியும் அடித்துவிட்டது. து அங்கவஸ்திரத்தை எடுத்து உதறித் யை மடித்துக் கட்டிக்கொண்டார். தேய்ந்து, சருப்பைக் காலிற் கொழுவிக்கொண்டார். லையிலிருந்து பேருந்தைப் பிடிக்க
மனம் அலுத்துவிட்டது. ஒருநாளா, ழுந்ததும் அவசரமாக பேருந்தைப் பிடிக்க ம் பின் ஒரு மைல்துரம் நடக்கவேண்டும். ரு தமிழ் ஆசிரியனாக இருப்பதற்காகவா
த பேருந்தை வண்டிக்குத்தான் கிெற சாரதிகளுக்குமா மூளையில்லாமற் காது கந்தசாமி பேருந்தைப்பிடிக்க, பாவி ன! கந்தசாமியின் உள்ளம் உலையாய்க் சுற்றமுற்றும் பார்த்தார். அடுத்த பேருந்து செல்லுமே!
ம இருண்டுவிட்டதாகப்பட்டது அவர் ர்க்கடைக்குள் புகுந்தார். கடைக்காரன் ான். கந்தசாமி ஒருபிடி சோற்றை எடுத்து ாகள் பிதுங்கின. அவர் கழுத்தை யாரோ உணர்ச்சி, பக்கத்திலிருந்த பாத்திரத்தை குழிக்குள் விட்டு நனைத்துக்கொண்டார். சொட்டுக்கண்ணிர் தெறித்துச் சாப்பாட்டு அவரது மதிய போசனமும் ஆரம்பமாகியது.
胺旅决丸安费

Page 63
ඡමA(
"3LTP
மெல்லிய அந்த உருவத் மெல்லப் பின்னுக்குத் திரும்பிட் அவர் கண்கள் அகல விரிந் இதழ்க்கோடியில் நெளிந்து மை
“ஈஸ்வரி. நீயா..!” அலைமோதியது. மெல்லப் புன்னி என்னை மறந்துவிட்டீர்களா..?
"மறந்துவிட்டேனா..? அவரின் சுபாவமே இப்படித்தான் இரண்டொரு சொற்களைத் தா அவரால். ஆனால் மேடையில் வெள்ளத்தில் அனைவரையும் ஆ ந்து வருடங் க்கு முந்திய சட் தொடங்கின இதய ஆழத் நடந்துகொண்டிருந்தோம், பேரு
"ஈஸ்வரி இப்பொழுது எ கேட்டார்.
‘ஊரில்தான்! இரத்தினச் தொடர்ந்து - ‘உங்கள்பாடு எட் எழுப்பினேன்.
"பரவாயில்லை ஈஸ்வரி. பேசுவதற்கு வார்த்தைகளுக்கு நடந்தார், நானும் நடந்துகொண்
 

சைமயக்கம்
தின் வேகமான நடை தளர்ந்தது. பார்த்தார், ஆறுமுகம் ஆசிரியர்! தன. அந்த அசட்டுப்புன்னகை றந்தது.
என்று இழுத்தார். என்னுள்ளம் னகைத்தபடியே என்ன ஆசிரியரே ” என்று கேட்டுவைத்தேன்.
இல்லை, இல்லை. சும்மா !” ! தனியே சந்திக்கிறபொழுது பாவம், னும் முழுதாக வெளியிட முடியாது,
ஏறிவிட்டால் அமுதத் தமிழின்ப ழ்த்திவிடும் வாசாலகமான மனிதர். ம்பவ எண்ணச் சுழல்கள் குமிழ்விடத் தில். இருவரும் அருகருகாக ந்து நிலையத்தை நோக்கி!
ங்கேயிருக்கிறாய்..? ஆசிரியர்
சுருக்கமாக நான் பதிலளித்தேன். படி ஐயா?’ என்ற கேள்வியையும்
.!” அவர் அளித்த விடை இது ம், பஞ்சம் வந்துவிட்டதா? அவர்
டிருந்தேன்!
Től

Page 64
ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு
நான் கல்லூரி மாணவி. எஸ். அப்பொழுதுதான் ஆறுமுகம் ஆ சேர்ந்தார். எடுத்த எடுப்பிலேயே அவ பண்பும் என்னுள்ளத்தில் ஆழப்பதி அவருடைய கவர்ச்சிகரமான பேச்சு மாணவர் அனைவருமே கட்டு பேசுவதென்றால் எங்கள் எல்ே போட்டுக்கொண்டு அவர் பேச்சை எனக்குத் தனியான ஒரு அபிமா6 அவர் ஒரு எழுத்தாளருங்கூட என் என்று நினைக்கும் பழக்கே நினைத்துக்கொண்டாரோ, அவர் மாதிரியாகத்தானிருந்தார். ‘ஒரு ஆசிரியர்களிடம் கல்வி பயில சொல்கிறார்களோ, என்னவோ!
ஒரு நாளைக்கு அவர் தப்பித் படும் பாடு! பெண்களின் உள்ளபே ஒலித்துடிப்பு ஒன்றுக்கு இரண ஒலிக்கின்றதா?
பார்வதி ஒரு நாள் கேட்டாள்
"நீ என்னடி, ஆறுமுகம் ஆகி
எனக்கென்னவோ உள்ளத் கொட்டிவிட வேண்டும் போலிருந்த
எல்லாவற்றையும் உளறித்த பின்புதான்! பார்வதி ஒருவேளை ம அவர்கள் ஆசிரியைகளிடம் கூறிவி ! அப்பப்பா, எவ்வளவு பயங்
'பார்வதி அவளுக்கென்ன. வேடிக்கை பழைய நினைவுத் த வாயைத் திறந்துவிட்டேன்!
“ஒன்றுமில்லை ஐயா! அந்த அந்தச் சம்பவங்கள் நினைவுக்கு
“அந்தக் காலம். மறக்க ( போல் வார்த்தைகளை உதிர்த்த பூ
62

எஸ். ஸியில் படித்துக்கொண்டிருந்தேன். சிரியர் கல்லூரியில் ஆசிரியராக வந்து ருடைய பேச்சும், தோற்றமும், படிப்பிக்கும் ந்துவிட்டன. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக சிலேயுள்ள, காந்தத் தன்மையில் கல்லூரி ண்டனர். அவர் எங்கள் சங்கத்தில் லாருக்கும் ஒரே மகிழ்ச்சி! போட்டி சப் புகழ்வோம். நாளாக, ஆக அவர்மீது னம் ஏற்பட்டது. என்ன காரணத்தாலோ! று தெரிந்தபின்பு அவரை என்னுடையவர் ம எனக்கேற்பட்டுவிட்டது. என்ன என்னைக் கவனிக்கும்பொழுதும் ஒரு போதும் வளர்ந்த பெண்களை ஆண் விடக்கூடாது' என்று இதற்காகத்தான்
தவறி வகுப்புக்க வராவிட்டால் என் மனம் 0 விசித்திரமானதுதான். என்னிதயத்தின் ண்டாகப் பக்கத்து மாணவிகளிலும்
சிரியரை அப்படிப் பார்க்கிறாய்..?” து நினைவுகள் யாவையும் ஒருமித்துக் }து! ள்ளிவிட்டேன்! பயம் பற்றிக்கொண்டது ற்ற மாணவிகளிடம் இதைக் கூறிவிட்டால், ட்டால், அவர்கள் அதிபரிடம் கூறிவிட்டால் நரம் பார்வதி . .? ஆறுமுகம் ஆசிரியர் கேட்டார். என்ன ாக்கங்களினால், நிகழ்காலத்தை மறந்து
க்காலத்தில், கல்லூரி வாழ்க்கையில். வந்தன!”
pடியாத நாட்கள்!” உணர்ச்சிவசப்பட்டவர் பூசிரியர் மீண்டும் மெல்ல மெளனமானார்.

Page 65
ஒரு நாள்!
பட்டினத்தில் நிகழ்ந்த களியாட்ட வ கல்லூரி மாணவர் எல்லோரும் போகே மாணவிகளைக் கூட்டிக்கொண்டு போய்வு ஆசிரியருக்கும், இன்னொரு ஆசிரியைக் எட்டு மணியிருக்கும். களியாட்ட வந்துகொண்டிருந்தோம். காளில் ஆறுமுகம் வேறு மூன்று மாணவிகளுமாக இ இருக்கையிலிருந்தார். குளிரிந்த காற் வாலைக்குமரியரின் மந்தகாசப் புன்சிரிப்ட என்னவோ கிள்ளியெடுத்துக் கொண்டிரு கீழேயிறங்கியபோது “பொல பொல, வெ என்ற அச்சத்தினால் பின்னருக்கையிலிருந் இறுகப் பற்றினோம். என்கை விரல்களுக்கு கிளுத்தது. என்னவோ அது? அப்பாடா, துணிச்சல் இவருக்கு ஆறுமுகம் ஆ முத்துக்கள் மினு மினுத்தன. அவரது ஸ்பரிசத்தைப் பறிகொடுக்க நான் இன்னும் தணிந்தது. கார் அள்ளி அடித்துக் கொண்
இதற்குப் பிறகு -
கல்லூரி என்றால் எனக்குக் கரு சபித்துக்கொண்டிருந்தேன். ஆசிரியரும், விழிகள், உதடுகள் ஒவ்வொன்றும் என்னெ இந்த நிலை நீடிக்கவில்லை. பார்வதி பற்றவைத்துவிட்ட தீ பரவிவிட்டது, க துடிதுடித்தது. அவரை நினைக்க நினைக்க அதிபர், அவரையும் என்னையுந்தனித்த அனுப்பினார். எப்படி நாங்கள் பேசாமலி( யழையாதே என்றால் -, வண்டே மலரை ஒளியைப் பொழியாதே என்றால் - நீரே த6 இந்த நினைப்பு?
கரும்பாக இனித்த கல்லூரி க போதையூட்டும் விழிகள், காவியச் சுவை6 வெள்ளையுள்ளத்தின் பளிங்குக் தன்மைை பிரேமையில் வீழ்த்தும் அந்த மெல்லிய உரு உங்களை ? பேசாதீர்கள் என்றல்லவ செய்கிறார்கள்!

பிழா வைபவம் ஒன்றிற்கு எங்கள் வண்டியிருந்தது. எங்கள் வகுப்பு பர வேண்டிய பொறுப்பு ஆறுமுகம் குமாகக் கிடைத்தது. இரவு நேரம்!
வைபவத்திலிருந்து காரில் ஆசிரியரும், ஆசிரியையும், நானும், இருந்தோம். ஆசிரியர் முன் று வீசியது. தெருவிளக்குகள் திர்த்து நின்றன. என்னுள்ளத்தை ந்தது. கார் கல்லொன்றில் ஏறிக் ன்றதிர்ந்தது. ‘என்னவோ ஏதோ’ த எல்லோரும் 'முன்னிருக்கையை இடையே என்னவோ ஒன்று "கிளு இப்போதுதான் புரிந்தது! என்ன சிரியரின் முகத்தில் வெயர்வை பஞ்சுக்கரத்தின், பவளவிரலின் தயாராயில்லை. நெஞ்சகம் விம்மித் னடு பறந்தது!
ம்பு சனி, ஞாயிறு நாட்களைச் நானும் பேசாவிட்டாலும் எங்கள் ன்னவோ பேசிக்களிக்கும். ஆனால்,
என்ற பொறாமைப் பிண்டம் ல்லூரி முழுவதும். என்னிதயந் உயிரைப் பிரிவது போலவிருந்தது. னி அழைத்துப் புத்திமதி கூறி ருக்கமுடியும்? மலரிடம் வண்டை
அண்டாதே என்றால் - நிலவே ண்மை தாராதே என்றால் நிகழுமா
சக்கத் தொடங்கியது. அந்தப் யைப் பிழிந்து தரும் வார்த்தைகள், யப் பிரதிபலிக்கும் அகன்ற முகம், வம்! ஐயோ, ஐயா, எப்படி மறப்பேன் ா பேசவைத்துப் பிரலாபிக்கச்
63

Page 66
"ஈஸ்வரி, நீ ஏன், எனக்குக் கடி கொண்டாய்?” ஆசிரியர் கேட்டார். 6 தான் கடந்தகாலச் 'சொர்க்க பூமியி
நெஞ்சம் நைந்திடும் அந்த வே என் ஆசிரியக்கு!
ஐயா. அது பெரிய கதை
*சொல்ல விருப்பமில்லையா ?
“சொல்லாமல் .
கல்லூரிக்குச் செல்லாமல் 6 தாறுமாறாகி விட்டது. என் தமைய படிக்க வேண்டும்’ என்றார். மற்றவ ஈடுபடுக” என்றார். வெள்ளையும் இல்லறவாழ்வையே விரும்பினர், ! அந்தரங்கத்தை அறியாது! "படிக் இளைய சகோதரனின், நெருங்கிய படுத்தப்பட்ட ஒருவருக்கு மனைவியாக்கப்பட்டேன். அன்றிலிரு வருடங்கள் அணு, அணுவாக அf தாலியைக் கட்டிய ஒரு பெருங்கை மண்டையைப் போட்டுவிட்டார்! ஆ இன்றுவரை உங்களுக்குக் கடிதெ ஐயா..?
வாழ்வே நரகமாகிய பின்னர் அவனுக்கு ஒரு எச்சில் இலை செ பொருத்தம், எனக்கும், என் கண இல்லறம் நடத்திய மூன்று வருடமு உங்களை மறந்ததன்று ஐயா!
அவர் என்னை விழித்துட் உணர்ச்சியோடு பேசுகிறேனாக்கும்
இப்பொழுது நான் விதவை. இ நீங்களும் மறையாத ஒளியாக. முடியாதென்பது உண்மைதான். ஆசைமயக்கம். நினைவில் இனிக்கு
“ஈஸ்வரி, நீ சொல்வதெ முன்னையைப் போலில்லை.
64"

தம் எழுதுவதைத் திடீரென்று துண்டித்துக் ான்ன..? ஆசிரியரும் என்னைப் போலத்
ல் சுற்றுப்பிரியாணஞ் செய்கிறாரா?
தனைக் கும்பலை எப்படி வெளியிடுவேன்,
9
விட்டபின்னர், என் வாழ்வே முற்றிலும் ன்மார்கள் இருவரில் ஒருவர் "ஈஸ்வரி நீ ர் படித்தது போதும், இனி இல்லறத்தில் ாளம் படைத்த என் பெற்றார் எனது வஞ்சக நெஞ்சுகொண்ட அண்ணனின் க வேண்டும்’ என்றவர் மெளனியானர். நண்பன்’ என்ற தொடர்புடன் அறிமுகப் நான் மனைவியானேன். அல்ல ந்தே என் வாழ்வுநரகமாகிவிட்டது. மூன்று ரிக்கப்பட்ட என் வாழ்வு முடியமுன்னமே, ங்கரியத்தினால் கணவனா அந்த மனிதர் சிரியரே, நான் மணமுடித்த அன்றிலிருந்து மெழுதவேயில்லை. எப்படி எழுத முடியும்
, குடிகாரக் கணவன், நோயாளி, வாழ்வு ாறி நாய்க்கும், எச்சில் இலைக்கும் உள்ள வருக்குமிடையே எப்படி ஏற்படும் ஐயா? ம் நான் மெளனியானேன். அதன் கருத்து
பார்த்தார்! நான் உள்ளம் திறந்து
தயத்தின் ஓர் மூலையில் கல்லூரி வாழ்வும், . உங்களை என்றும் என்னால் மறக்க ஆனால், பயனற்ற உண்மை! வெறும் ம் ஒரு உணர்ச்சி! அவ்வளவுதான் ஐயா..! ன்னவோ உண்மைதான். நான்கூட மணமாகி மூன்று குழந்தைகளுக்குத்

Page 67
தகப்பனாகி விட்டேன். ஆனால், வாழ்வு மனம், பொருள், இலட்சியம் எல்லாம் ஒன் ஆயிரத்தில் ஒருவருக்குத்தான் கிடைக்கிற விட்டவர்கள்!"
ஆசிரியரின் பேச்சு எனக்கு உண்மையைத்தானே பேசுகிறார்!
பேருந்து நிலையம் வந்துவிட்டது. ஆக் எப்படியோ பிரியத்தானே வேண்டும்!
"ஈஸ்வரி, நான் வரட்டுமா.
அதே குரல், ஐந்து ஆண்டு ஒலித்துக்கொண்டிருக்கும் அதே குரல், அ நினைவுச் சுவடுகளை ஆழப்பதித்த மெல்லி ஐயா!”
என்விழிகளின் விளிம்பில் நீர் கட்டி போய்க்கொண்டிருக்கிறார். ஐந்து ஆண்டு ஒரு தடவை சந்தித்துவிட்ட அந்த ஆசை மு கடைசியாக ஆசிரியர் வேறு பாதையிலும் வைத்துவிட்டோம். வெவ்வேறு பே கொண்டிருக்கிறோம். கல்லூரி வாழ்க்கையி - ஆசை இன்னும் அப்படியே கன்னி எண்ணுந்தோறும் இன்பமளித்துக்கொண் அதுவே எனக்கும், ஆசிரியருக்கும் போ, “ஆசை மயக்கம்!”
责丧*****

சுவைக்கவில்லை. காரணம்.? றக் கிடைக்கும் இல்லறம் என்பது து. நீயும் நானும் அதிலே “கோட்டை”
வியப்பளிக்கவில்லை. அவரும்
சிரியரும் நானும் பிரியப்போகிறோம்.
களாகியும், என்னுள்ளத்துள்
தே முகம், அதே பார்வை, அழியாத மிய அந்த உருவம். “வாருங்கள்
மெல்லப் பணித்தது. அவர் அதோ களுக்குப்பின் - அரிதாக - ஒரே முகம் மறைந்து கொண்டிருக்கிறது. ம் நான் வேறு பாதையிலும் கால் ருந்து வண்டிகளில் போய்க் ல் துளிர்த்த எங்கள் ஆசை, அதே
கழியாத இளமையைப் போல, டிருக்கிறது. இன்றுள்ள நிலையில் துமானது போலும். வாழ்க அந்த

Page 68
“ஏ அப்பா, எத்த மண்ணைப் போட்டுக்ெ இளகவில்லை.?”
“சரிதான் உன்வேன்
“வரவர உன் கருவப் வந்த ஒரு சவாரியைக்க
நன்றாக இருப்பாயா.
"நான் நன்றாக கணக்கிலே இல்லை. உ
இழுவைவண்டி நில சந்தோசத்தில் சண்முகப் காற்றாய்ப் பறந்தான். அ6 எரிந்தது. வயது தொங்கி ரூபாயாவது உழைக்காவி அவர்கள் என்பது நா தங்கத்தையுஞ் சேர்த்து உண்டுதான். ஆனால் ஏ போன்ற வேதனை தரு நாகப்பனுக்கு இப்பொழு அவன் வாலிபம் தெ முத்திரையிட்டுள்ள இந்ந ஒன்றுதான். இழுவைவன்
அந்த நாட்களில் எ வழக்கறிஞர்கள், ! போட்டியிட்டுக்கொண்டு
 

ாட்டி ஒழிந்தது
னை நாளாகத்தான் என் பிழைப்பிலே காண்டிருப்பாய், இன்னுமா உன் மனது
லையைப் பார்!”
ம் அதிகமாகிறது. பாவிப்பயலே, காலையிலே கூடத் தட்டிக் கொண்டு ஓடுகிறாயே, நீ
இருப்பதும், கெட்டுக் கிடப்பதும் உன் ன்பாட்டை நீ பார்த்துக் கொள்!”
லையத்திற்கு வந்ததுமே, சவாரி கிடைத்த இழுவைவண்டியை இழுத்துக்கொண்டு தைப் பார்த்த நாகப்பன் உள்ளம் அனலாய் ப்போன காலத்திலே நாளைக்கு இரண்டு பிட்டால் அவர்கள் வாழ்வதுதான் எப்படி? கப்பனும் அவன் ஒரே புதல்வியான த்தான். எந்தத் தொழிலுக்குமே போட்டி ழைகள் மத்தியிலே எழுகிற போட்டியைப் ம் நிகழ்ச்சி வேறொன்றிருக்கமுடியாது. து வயது அறுபத்தைந்தையடுத்துவிட்டது. ாடங்கிய நாட்களிலிருந்து முதுமை ாட்கள் வரை செய்துவந்த தொழில் ஒன்றே ண்டி இழுப்பது!
ல்லாம் நாகப்பன் வண்டியிலே சவாரி செய்ய வர்த்தகர்கள் முதல் சகலருமே வருவார்கள். அவ்வளவு வேகம், ஒட்டம்

Page 69
ஓடுவான் நாகப்பன். இப்போதென்றால் அத் அவனுடலுக்கில்லை. அதனாலே அவனி குறைந்துவிட்டனர். போதாக் குறைக்குத் ஆட்களும் வந்துவிட்டனர். அந்தப்பட்டினம் காலத்திலிருந்து நாகப்பனின் இழுவை எப்படியிருந்துதான் என்ன? இப்பொழுது த என்பவற்றுடன் சவாரிக்காரர்கள் திருப்தி பொலிகாளைகள் போன்ற தடியர்களும் இரு வந்துவிட்டார்கள், நாகப்பனுடன் பே பெறுத்துக்கொண்டா வந்து விழும்?
வேதனைத் தீ பற்றி எரிய ஒரு பற்றவைத்துகொண்ட நாகப்பன் வ எண்ணமிடலானான். அவன் ஆத்திரம் எல்லா என்னதான் ’வசியம்’ வைத்திருக்கிறா அவனிடமல்லவா சவாரி பேசுகிறார் அடித்துக்கொண்டது. மறுபுறம் பிழைப்பே அ மளமள வென்று வளர்ந்து, கதிர் ஈன பயிரைப்போலக் கலியாணத்திற்குக் காத்து தங்கத்தை நினைக்க அவனுள்ளம் நிலைதடு துண்டை எறிந்துவிட்டுக் கண்ணை மூடிக்ெ
அவன் கண்ணை விழித்தபோது கன உள்ளம் ஒரு முறை விரிந்து சுருங்கி அவனையறியாமலே அந்த அழைப்புப் புற நோக்கி அடியெடுத்து நடந்து வந்தாள். சன வண்டியை இழுத்துக்கொண்டுபோய் மரநி உட்கார்ந்து விட்டான்!
“தங்கம், அவனுடன் உனக்கென்ன ே
ஒன்றுமில்லையப்பா, உன் அப்பா தூங் அவருக்குக் காவலிருக்கிறாயா?” என்றார் அவருக்குக் கஞ்சி கொண்டுவந்தேன்” என்ே வீணாக என் மேலே துள்ளிக்குதிக்க வே பிழைப்பைத் தட்டிப் பிடுங்கப்போகிறேன்” 6 கூப்பிட்டீர்கள், வந்துவிட்டேன்.”
“அவன் கிடக்கிறான் தலைக்கணம் ! கஞ்சியைச் சிரட்டையில் வாங்கி “மட தொடங்கினான் நாகப்பன்.

ந்தனை வேகம் அவனுக்கில்லை. டம் சவாரியை நாடுபவர்களும்
தொழிலில் போட்டியிட வேறு காரையும், இரயிலையும் காணாத வண்டியைக் கண்டிருக்கிறது. நான் கார்கள், குதிரைவண்டிகள் யடைகிறார்களே, போதாதற்குப் ழவைவண்டி வைத்துக்கொண்டு ாட்டியிட பிழைப்பு, என்ன
இலைச்சுருட்டினை எடுத்துப் ண்டியில் சாய்ந்துகொண்டு ாம் சண்முகம் மேலேதான். “அவன் னோ! வருகிறவர்களெல்லாம் 'கள்' என்று அவன் மனம் ரிதாய்ப்போன இந்தக் காலத்திலே த் தயாராக நிற்கும் குரக்கன் நிற்கும் தாயில்லாப் பெண்ணான மாறியது. எரிந்து முடிந்த சுருட்டுத் கொண்டாள்.
ண்ட காட்சி. ஆச்சரியத்தால் யது. மறு கணம் “தங்கம்!” ப்பட்டுவிட்டது. தங்கம் அவனை iண்முகம் ஒன்றுமறியாதவன்போல ழலில் நிறுத்துவிட்டு நிம்மதியாக
பேச்சு!”
கிக்கொண்டிருக்கிறாரே, நீ என்ன . “நான் காவல் இருக்கவில்லை. றேன். “அப்படியா, அவரிடம் சொல், ண்டாமென்று! நான் ஏன் அவர் ான்றார். அவ்வளவுதான்! நீங்கள்
பிடித்தவன். நீ கஞ்சியை ஊற்று” க், மடக்” கென்று குடிக்கத்
67

Page 70
“ஏனப்பா, அவரைத் ‘தலைக் அவர் அப்படி ஒன்றும் கெட்டவராகத்
“பின்னே என்ன பிள்ளை, கான கண்டதும் அவனிடமல்லவா சவாரி ( 'காக்கா’ கலைத்தால் வண்டி வாட6
“அதற்காக அவரைத் திட்டி எ
“சரி பிள்ளை, நீ வீட்டுக்குப் அவரைக்காசுகூடக் காணமுடியாது போய்ப் பார்க்கிறேன்.”
தங்கத்தை வீட்டுக்கு அனுப்பி வண்டியை இழுத்துக்கொண்டு நடர்
அடுத்து இரண்டு நாட்கள காணவில்லை. சண்முகம் கூட “ஏது என்று தனக்குள் ஆச்சரியப்பட்டு தலையில் காய்கறிக் கூடையைத் த அவனுக்கு “எங்கே உன் அப்பா’ என் முன்பின் யோசியாமல் அப்படியே ே திறக்கவில்லை. இரண்டாம் முறையு அவள் வாய்திறந்தாள்.
“அவர் காய்ச்சலாகக் கிடக் மழையிலே நன்றாக நனைந்துவிட்டா கண்கள் நீரைச் சிந்தின.
“பாவம், அவர் ஏன் இப்படி: கல்யாணத்தைச் செய்து வைத்துவிட சண்முகத்தின் பேச்சில் இனந்தெரிய
கலியாணப் பேச்சை எடுத்தது “நான் வருகிறேன்” என்று ெ தொடங்கினாள், அவனைச் சட்டை
அவள் வாளிப்பான உடலும், ெ அப்படியே அள்ளிக்கொண்டு போய்
“ஏ, பிள்ளை, உன் அப்பாவுக் சொல்ல மறந்திடாதே. நான் என்னா
தொலையில் நடந்து கொண்டிந் "வேய்ங்குழல்’ பொழி கீதமாகப் 68

கனம் பிடித்தவன்’ என்று ஏசுகிறீர்கள். த் தெரியவில்லையே!
லையிலே எனக்கு வந்த ஆள் அவனைக் போகிறார். இப்படியே எல்லா நாளும் நான் கைக்கே திண்டாடவேண்டுமே.”
ன்ன காண்பது? எல்லாம் தமது காலம்!”
போ. இதிலே நின்றால் இன்றைக்கு 1. நான் புகையிரதநிலையப் பக்கமாகப்
விட்டுப் புகையிரத நிலையப் பக்கமாக ந்தான் நாகப்பன்.
ாக நாகப்பனையே அந்தப் பக்கம் து, அவர் கூட இப்படித் தாமதிக்கிறாரே” க்கொண்டான். அன்று காலை தங்கம் ாங்கிக்கொண்டு நடப்பதைக் கண்டதும் று கேட்டுவிடலாமா என்று தோன்றியது! கட்டும்விட்டான். தங்கம் முதலில் வாயே ம் அவன் அதே கேள்வியைக் கேட்கவே
கிறார், இரண்டு நாளாக! அன்றைக்கு ர்!” அப்படிச் சொல்லும்போதே தங்கத்தின்
க் கட்டப்படவேண்டும்? உனக்கு ஒரு ட்டால் அவர் நிம்மதியாக இருக்கலாமே!” ாத ஒருவகைக் குறும்பு இழையோடியது!
ம் அவள் முகம் நாணத்தால் சிவந்தது. சால்லிவிட்டு ‘விர்’ரென்று நடக்கத் செய்யாதவள் போல.
காள்ளை அழகும் சண்முகத்தின் மனதை விட்டன!
கு ஏதாவது ஆபத்தென்றால் என்னிடம் லானதைச் செய்யப்பார்க்கிறேன்.
த தங்கத்தின் காதுகளில் இவ்வார்தைகள் பட்டது. ஏனென்றால் சண்முகத்தின்

Page 71
ஆண்மைததும்பும் உடலமைப்பில், கவர்ச் மீசையில், கரும்புப்பேச்சில், மின்னலென முதன்முதல் கண்டபொழுதே அவள் உள்
“மங்கைதான் வாராளே, என் பை கொண்டே சண்முகம் இரண்டுநாள்களை வ தங்கத்தை அந்தப்பக்கமே காணவில்லை. ந என்று தெரியவில்லை. 'போயாவது பார்க் ஒருதடவை எண்ணினான். “சே, எப்படி இரு மதிக்காத அந்த மனிதன் வீட்டுக்கு எ பின்னுக்கிழுத்தது. இந்தமனப் போராட்ட மல்லாடிக் கொண்டிருந்தான். இருட்டுப் குளிர்காற்று மயிர்த்துவாரங்களில் ஊக் ஊளையிட்டுக் கொண்டிடு வீசியது. ‘ப பூமித்தாயின் மடியில் “பொல பொலென்று' வரப் போகிறார்கள் என்ற எண்ணத்துடன் கொண்டு புறப்பட ஆயத்தமானான். தூரத் நடையுமாய் வருவது அவன் கண்களிற்பட்
கொஞ்சநேரம் தாமதித்தான் சண்முக
அவன் எண்ணியது பிழைத்துப் போக கொண்டிருந்தாள்!
“என்ன தங்கம், என்ன அவசரம்? இ
அப்பா மிகவும் கட்டப்படுகிறார். பட் போனேன். ஊசிபோட வேண்டும். பத்துரூ போய்விட்டார். நான் என்ன செய்வேன்.
“அவள் கண்கள் நீரை ஆறாய்ப்ெ “தங்கம் பயப்படாதே. நீ வீட்டுக்குப் போ! கொண்டு வருகிறேன்”.
கொட்டும் மழையையும் பொ இழுத்துக்கொண்டு ஓடினான் சண்முகம்!
மருத்துவர் வந்தார். ஊசிபோட்டா குணமடைந்துவிடும்” என ஆறுதல் சொல் அவரை அழைத்துக்கொண்டு சென்றான் சப்தநாடியும் அடங்கிக்கிடந்த நாகப்பணு நடந்தவற்றையெல்லாம் ஒன்றும் மறைக்காம பேசவில்லை. "சண்முகம் இப்பொழுது வரு

சிகரமான முகவெட்டில், அரும்பு ஒளிரும் புன்சிரிப்பில் அவனை ாத்தைப்பறி கொடுத்து விட்டாள்.
யலைத் தீராளோ” என்று பாடிக் ண்டி இழுப்பதில் கழித்து விட்டான். ாகப்பனின் கதியும் என்னவாயிற்று கலாமா? என்று கூடச் சண்முகம் ந்தாலும் நம்மைத் துரும்பாகக்கூட ப்படிப் போவது?” அவன் மனம் நதில் மூன்றாம் நாளுடன் அவன் நேரமாகிவிட்டது. சில்லென்ற சி கொண்டு குத்துவது போல, ட் பட் டென்று மழைத்துளிகள் உதிர்ந்தன. இனியார் சவாரிக்கு
சண்முகம் வண்டியை இழுத்துக் ந்தில் யாரோ ஒருபெண் ஒட்டமும் டது. தங்கந்தான் வருகிறாளோ?
கம்.
வில்லை. தங்கம் அவனிடமே வந்து
இப்படி ஓடிவருகிறேயே.”
டினத்து மருத்துவரை அழைத்துப் ா இல்லாவிட்டால் முடியாதென்று
பருக்கின. தேகம் "படபடத்தது. நான் இதோ அவரை அழைத்துக்
ருட்படுத்தாமல் வண்டியை
ர். “பயப்பட வேண்டியதில்லை, ானார். சண்முகம் வண்டியிலேயே நேரம்போய்க் கொண்டிருந்தது. க்கு உணர்வு வந்தது. தங்கம் )சொன்னான். நாகப்பன் ஒன்றுமே வானா?” என்று கேட்டான்.
69

Page 72
“வருவார்!” என்றாள் அவள். அ இரவு முழுவதும் தங்கத்திற்கு நித்தி
விடிந்ததும் நாகப்பன் தங்கத் வருமாறு கூறினான்.
"அவர் வரமாட்டேன் என்றால்
"நான் அழைத்துக் கொண்டு வருவான்!”
தங்கம் நடந்தாள். ஓடினாள். மணாளன் கிடைக்கப்போகிறான் எ6
சண்முகம் வந்தான்.
“இப்படிவா, சண்முகம்.” நா “தங்கம் இப்படி வா.” நாணம் நின்றாள் தங்கம்.
சண்முகம் - தங்கம் இருவர்
என்று முணுமுணுத்தன.

பூனால் சண்முகம் வரவேயில்லை! அந்த ரையும் வரவேயில்லை.
தை அழைத்து சண்முகத்தைக் கூட்டி
', அவள் கேட்டாள்.
வெரச் சொன்னதாகச் சொல். அவன்
இல்லை; பறந்தாள் மனதில் கொண்ட ன்ற மகிழ்ச்சியில்!
கப்பனின் குரலில் பாசம் இழையோடியது. ம் நடமிட, நாகப்பன் பக்கம் நகர்ந்து
கரங்களையும் முதுமை படர்ந்து நிற்கும் கயில் அவன் உதடுகள் போட்டி ஒழிந்தது'
心*责责责*

Page 73
பிழைத் தூறல்கள் இங்கொ6 பொட்டாக விழுந்து கொன பொழிந்துதள்ளிய பேய் ஞாபகப்படுத்திக்கொண்டிருந்தன அறையில் உட்கார்ந்து "வெண்சு எழுத்தாளர் ஏகாம்பரநாதன் மு போட்டுவிட்டு வெளியே நடந்தா
கடிதங்கள், பத்திரிகை ஆசி
எழுதுவதுதான் அவர் தொ முற்போக்கு, பிற்போக்கு இலக்கி எழுதுவதில்லை. எழுதுவது நின்று எனவே எழுதுகிறார். பத்து ஆண் எழுத்துலகில் அவர் பெயர் நன்கு அதற்கேற்ற மதிப்பு அவ பத்திரிகையாசிரியரையும், பி ‘பாதபூசை பண்ணிப் பிரபலமை அதனால் இன்றைக்குக்கூட அ ஆசிரியர்களால் திருப்பி அனுப்ப குறைந்த கதைகள் அளவுக்கு பத்திரிகைகளில் பிரசுரமாகும்ே திரும்பி வந்தால் மனம் வருந் வாசகர்களுடைய துரதிட்டம்! 6
 
 
 
 
 

பெண்
ன்றும் அங்கொன்றுமாகப் பொட்டுப் *ண்டிருந்தன. இரவு முழுவதும் மழையை அவை இன்னும் ன. தெருவோரமாக உள்ள தமது ருட்டுப் புகைத்துக் கொண்டிருந்த |ன், ஒரு கட்டுக் கடிதங்களைப் ன் தபாற்காரன். உடம்பு முழுவதும் போர்வையை மெல்ல நீவிவிட்டு ார் எழுத்தாளர். பத்திரிகைகள், சில ரியப் “பெரியார்களால் தமது திகழும் எனத் திருப்பிவிடப்பட்ட புக் கடிதக் கும்பலில் சங்கமமாகிக்
ழில் பொழுது போக்கிற்காகவோ, யெம் பண்ணுவதற்காகவோ அவர் விட்டால் அவருக்கு வாழ்வில்லை. னடுகளுக்கு மேலாக எழுதுகிறார். ந அறிமுகமாகிவிட்ட பொழுதிலும் ருகில்லை. பாவம், எந்தப் ரபல எழுத்தாள அதிதியையும் டயத் தெரியவில்லை அவருக்கு. புவர் கதைகளிற் சில பத்திரிகை ப்படத்தான் செய்கின்றன. தரத்தில்
மீறிய விளம்பரத்துடன் முக்கிய பாது தரமுள்ள அவர் கதைகள் தத்தானே செய்யும். அது தமிழ் ரகாம்பர நாதனுக்கு இதெல்லாம்
71

Page 74
பழக்கப்பட்ட சங்கதிதான்! எனவே பிரவேசம் பண்ணிவந்த கதைப்பிர படிக்கத் தொடங்கினார். அந்த ஒரு மாத்திரம், அவர் மனதில் குத்திட் அவருக்கே தெரியவில்லை!
எழுத்தாளர் ஏகாம்பரநாதனுை சிலர் மிதிக்கிறார்கள் என்பது உண் அவர் மனதை ஒருபோதுமே திணற எழுதிய கடிதம் என்னவோ அவர் மன அந்தரத்தில் பறக்க அல்லவா வை படித்தார்!
“அன்பார்ந்த. ஆசிரியருக்கு
உங்கள் படைப்புக்கள் அை “மல்லிகை” மாத இதழில் தாங்க சிறுகதை என்னைக் கவர்ந்து விட்ட தங்களை நேரிற்கண்டு என் பாராட் ஆவலுடனிருக்கிறேன்.
இரசிகர்களுக்கு பதில் எழுது நினைத்துக் காலம் கடத்தும் ஏகாம்ட அவரது அபிமான இரசிகை சுலோ இதயங் கவர்ந்த எழுத்துக்களை ந தரும் உற்சாகமே அதை எழுதுகிறது பேச எண்ணியமைக்கு நன்றி. எப்டெ (விடும் அது தான் என்பதை எழுத தபாலில் கடிதத்தைச் சேர்த்ததும், ! எழுத்து வேலைகளில் ஈடுபட்டார் 6
எழுத்தாளர் ஏகாம்பரநாதன் எ எண்ணினால் அது அவரை நாம் வயது முப்பதிற்கு மேலாகியும் ‘பிர எங்கோ ஒரு ஒதுக்குப்புற ஊரிலே வந்து சேர்ந்தவர். அவர் சுபாவயே 'விநோதப் பிறவி” யாகவே கருதி ஊர்ப்பக்கமே போவது அரிது! L வேலைபார்த்துச் சுளை, சுளையாக எழுதித்தான் பிழைப்பேன் என்றா? எழுதுகிறவர் எல்லாம் இலட்சாதிபதி
72

'அரசினரின் மேற்பார்வையில் பட்டணப் திகளை ஒதுக்கிவிட்டுக் கடிதங்களைப் கடிதம் மாத்திரம் - அதிலுள்ள வசனங்கள் டு நின்றன. ஏன் என்பது அப்பொழுது
டய எழுத்துக்களைச் சிலர் மதிக்கிறார்கள், ாமைதான். இந்தப் புகழ்ச்சி, இகழ்ச்சிகள் றவைத்ததில்லை. ஆனால் அந்தப் பெண் ாதில் 'கிசு, கிசு’ மூட்டி, உற்சாக மதுஉஊற்றி க்கிறது. திரும்பவும் அந்தக் கடிதத்தைப்
5,
னத்தையும் தவறாது படிப்பவள் நான். ள் அண்மையில் எழுதியுள்ள 'மனிதன்” து. இத்தகைய பண்புள்ள எழுத்தாளரான .டுகளைத் தெரிவிக்கவும், பேசவும் மிக்க
- “சுலோ எம். ஏ”
வது என்றால் “எவரெத்துக்கு ஏறுவதாக ரநாதன் கையோடு கையாய் அன்றைக்கே எம். ஏக்கு கடிதம் எழுதினார். “உங்கள் ான் எழுதவில்லை. உங்கள் போன்றோர் ஏழை எழுத்தாளனான என்னைக்கண்டு ாழுதும் எனது அலுவலகத்தில் தங்களை வில்லை) வரவேற்கக் காத்திருக்கிறேன்!” நிம்மதியான பெருமூச்சொன்றுடன் தமது ரகாம்பரநாதன்!
ன்னவோ அனுபவசாலி, முதிர்ந்தவர் என்று
சரியாக அறியவில்லை என்றாகிவிடும். ம்மச்சரிய விரதங்காத்து வருபவர் அவர். பிறந்து வளர்ந்து இன்று, வாழும் ஊருக்கு அலாதியானது ஊரிலே அவரை ஒரு னார்கள். அதனால் அவர் தமது பிறந்த பாவம், நன்றாகப் படித்து ஆசிரியனாக ப் பணம் உழைக்கும் நிலையிலுள்ள அவர் ல் அவரை யார் மதிக்கப் போகிறார்கள்? தியாக வாழவேண்டாம். முடையின்றி வாழ

Page 75
இந்த நாடு என்ன அமெரிக்காவா? இதையெல்லாம் சட்டை செய்யவில்லை புறப்பட்டுவிட்டார். எப்படியோ எழுத்துலகில்
தெருவில் “ஊதுகுழல்’ சத்தம் கேட்ட நிகழ்வதுதானே! ஏகாம்பரநாதன் தொடர் யாரோ அறைக் கதவைத் தட்டுவதுபோல ஒரமாக அறை எடுத்திருந்தால் இப்படித்த ஆடுமாடுகள் எல்லாம் அவர் அறைக்கத6ை
“திருவாளர் ஏகாம்பரநாதன். p
எழுத்தாளர் துள்ளிப் பாய்ந்துசென்று
நீங்கள். ?'
“செல்வி சுலோ எம். ஏ, உங்கள் வெளிக்கிளம்பும் முழுமதியோ என்ற ஐய கவிஞரா? கவிஞராக முடியவில்லையே 6 அப்பொழுதுதான் ஏற்பட்டது. "சுலோ’ என் அழகெல்லாம் அடக்கம். ஆச்சரியம் அவ அவர் மனதை நிறைத்தது. அவள் அவர் இ
“ஏன் இப்படிப் பார்க்கிறீர்கள். ?・
“ஒன்றுமில்லை சுலோ, வா! இப்படி இ
எழுத்தாளரது ஏகாசமான அந்த ந எழுத்தாளர் மேசையோடு நின்றார். அவள் "சொர்க்கானுபவமாக இருந்தது. அவரது வியப்பாக இருந்தது! என்ன மனிதரி அதிசயித்தாள்.
அவர்கள் என்னவெல்லாமோ பேசின பிடித்தது. அவரும் அவளை விரும்பின பேசிக்கொண்டிருந்த அவர்கள் ஒருவாறு (
‘போய் வருகிறேன்” எனச் சுலோ வி கண்கள் கலங்கின. அவள் முகமும் என்ன ஒரு ‘புதுவித உறவு", அவர்கள் மத்தியில் மு சான்றாமோ?

இங்கிலாந்தா? ஏகாம்பரநாதன்
. அவரும் அவர் எழுத்துமாகப் ஸ் அறிமுகமாகியும் விட்டார்.
து. அதில் என்ன புதுமை தினசரி ந்து வாசித்துக் கொண்டிருந்தார். , வெறும் பிரேமையா..? தெரு நானிருக்கும். தெருவால் போகிற வத் தட்டிப் பார்த்துச் செல்கின்றன.
அறைக்கதவைத் திறந்தார்.
இரசிகை” முகிலைக் கிழித்து ம் எழுத்தாளருக்கு அவரென்ன ான்ற துக்கம் ஏகாம்பரநாதனுக்கு ற வார்த்தையில் இந்த அகிலத்து ர் வாயை அடைத்தது. மகிழ்ச்சி இரசிகை அல்லவா?
சுலோ கேட்டாள்.
இருந்து கொண்டே பேசலாம்”.
ாற்காலியில் சுலோ அமர்ந்தாள். ாது அழகும் பேச்சும் அவருக்குச் குழந்தைப் போக்குச் சுலோவுக்கு வர் என்று அவள் தனக்குள்
ார்கள். அவளுக்கு அவரை மிகவும் ார். நேரம் போவதே தெரியாமல் பேச்சை முடித்தார்கள்.
விடைபெற்றபோது ஏகாம்பரநாதன் வோ விகாரப்பட்டுத்தானிருந்தது. மகிழ்த்திருந்தது என்பதற்கு அவை

Page 76
இப்பொழுதெல்லாம் சுலோவும் சகசமாகிவிட்டது. சுலோ பக்கத்து இருந்தாள். படித்த பெண்ணல்லவா" கார் ஒட்டிச் செல்வதற்கும் நினை செல்வதற்கும் கட்டுப்பாடு ஏது. ஏகாம்பரநாதன் தனியிடம் பெற்று வி உண்மையோ, பொய்யோ! எப்படியான கவர்ச்சி நாளடைவில் வலுத்து வந் அவள் படித்திருக்கிறாள் முன்னபே மகத்தான சக்தியை அவளால் உண விழுங்கவும் முடியாமல் திணறின. காதலைக் குறிப்பிடுவது என்று அவ குறிப்பிட்டாலும் அந்த விநோதமனி ஒருபுறம்! நேரிற் கண்டு பேசினாற் என்னவோ ஒரு துணிவு அவள் மன
கடிதத்தை எழுதி அனுப்பிவி செல்லவேண்டுமென்று இருந்தாள். அவர் முன்னமே போலத்தான், எவ்வி சிரித்துப் பேசினார். அவள் மாத்திரம் கண்டிப்பாக இல்லை என்று கள் தொடங்கினாள். பத்திரமாகக் கிடை
“கிண்டல் செய்கிறீர்களா.."
சுலோவின் குரலில் வேதனை
சுலோ அழுதாள்! “குழந்தை மாதிரி அழுகிறாே
அவர் கரங்கள் அவள் கண் கரங்களை இறுகப் பற்றியபடியே சு
என்னை ஏற்றுக்கொள்ள மாட்
ஏகாம்பரநாதன் மீண்டும் பிடித்துவிடும்போல் இருந்தது. “ஏன்
“சுலோ, அவசரப்படாதே. அச உணர்ச்சிகளுக்காளகி அந்த அமர அழகின் தெய்வம். உனது பரிசு கறைப்படுத்திக் கொள்ளாதே. ந உன்னையல்ல, உன் அழகை, அதன்
74

ஏகாம்பரநாதனுஞ் சந்தித்துப் பேசுவது
ஊர்க்கல்லூரிஒன்றில் ஆசிரியையாக ? அதிலும் எம். ஏ. பட்டதாரியான அவள் ாத்தபோது நினைத்த இடங்களுக்குச் ..? அவள் மனத்திலே எழுத்தாளர் ளங்கினார். பெண்மனம் ஒருபுதிர் என்பது ாலும் ஏகாம்பரநாதன்மீது அவளுக்கிருந்த தது என்பதுண்மைதான். காதலைப்பற்றி 0 என்றாலும், இப்பொழுதுதான் அதன் ரமுடிகிறது. சுலோ மெல்லவும் முடியாமல், ாள். ஏகாம்பரநாதனிடம் எப்படித் தன் பளுக்குத் தெரியவில்லை. அப்படி அவள் தர் என்ன சொல்கிறாரோ என்ற அச்சம் றானே பயம். கடிதமாக எழுதினால். தில்.
ட்டு மறுநாள் மாலை அவரைக் காணச் அவள் அவரைக் காணச் சென்றபோது த மாற்றமுமில்லாமல் இருந்தார். சிரித்துச் பயந்து பயந்து பேசினாள். அவர் ஒன்றும் ண்டபின்னர் ‘அந்தக் கடிதம்’ என்று -த்தது என்றார் ஏகாம்பரநாதன்!
ליל
தொனித்தது. ஏகாம்பரநாதன் சிரித்தார்.
99
ப சுலோ வெட்கமில்லையா. p
ாணிரைத் துடைத்தன. அந்த மெல்லிய லோ கேட்டாள்.!
isണ്?
சிரித்தார். சுலோவுக்கு பைத்தியம்
சிரிக்கிறீர்கள்?’ என்று கத்தினாள்.
ாதாரண அழகினைப் பெற்றுள்ள நீ அற்ப அழகை அழித்துவிடாதே. நீ பெண்ணல்ல. ந்தமான அழகை மனிதக் கரங்களால் ான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன். ஆம் ன எனக்கு விளையாட்டுப் பொருளாக்க

Page 77
அல்ல, எனது மனதார்ந்த, பூசனைக்கு தீபமாகக் காதலிக்கிறேன் சுலோ!”
அவர் கண்களிலிருந்து வடிந்த நீ பளபளத்தது. அவர் மெலிந்த உடல் மெல்
சுலோ விம்மினாள் “என்ன சொல்கிறீ இதயமில்லையா, உணர்ச்சிகளில்லையா கற்சிலையா நான்? ஏன் என்னை இப்படி வெறி பிடித்தவள்போலக் கத்தினாள்.
அந்த விநோத மனிதர் மெள வேதனைக்குரல் அவர் இதயத்தைத் தொ என்றுதான் மெளனஞ் சாதிக்கிறாரா?
விம்மல் ஒலி அடங்கியபாடாக ஏகாம்பரநாதன் பேசினார்.
“சுலோ என்னுடைய முடிவு இ உயிருள்ளவரை மீறமாட்டேன். கடவுளின் மனதால், உடலால் கறைப்படுத்துவதைக் முடியாத தூரத்தில் வாழ்வது நன்று!”
காரின் கதவுகள் படாரென்று சா செவிப்பறைகளை மோதி மடிந்தது. நெஞ்சு தார்மெழுகிய வீதியில் கார் ஒன்று பேய பறந்தது. எங்கோ? ஏகாம்பரநாதன் ஏே தன்னறை முழுவதும் நிரம்பி வழிந்த மூழ்கினார்.
★*****刘

ரிய புனிதப்பொருளாக, தெய்வீக
ர் கன்னங்களில் முத்துக்களாகப் ல நடுங்கியது.
ர்கள்? நானும் பெண்தானே, எனக்கு ? உயிரில்லையா? சிற்பி வடித்த டிக் கொல்லாமற் கொல்கிறீர்கள்?”
னமாக இருந்தார். சுலோவின் ாடவில்லையா? அல்லது வேண்டும்
இல்லை. தீர்க்கமான குரலில்
துதான். இந்த முடிவினை நான் அழகுக் கரங்களை என் புன்மை காட்டிலும் நாம் என்றுமே சந்திக்க
த்தப்படும் ஒலி ஏகாம்பரநாதனின் ஈப் பொருமலை எதிரொலிப்பதுபோல் பிரைச்சல் கிளப்பியபடி வேகமாகப் தா ஒரு புத்தகத்தைத் தேடுவதில், அச்சுப்பதித்த கடதாசிக் கும்பலில்
75

Page 78
அந்தப்புரத்து வானள கம்பீரமாகப் பறந்து கொ பெருமையை எட்டுத் தி காலைக்கதிரவனின் பொன் கொண்டிருந்த பனிமூட்டம் படைவீரர்கள் பாயுங் ( கொண்டிருந்தனர். புத்தவிக வணக்கத்திற்காக மக்கள் ப நடந்து கொண்டிருந்தனர். அ ஒரே ஆரவாரம் மக்கள் கூ
எங்கோ, ஒரு புத் படுத்துறங்கிய பிக்கு ஆ காலைக்கடன்களை முடி புறப்பட்டார். அவர் கரங்க அவரது இளமையும், அழகு அங்கி அலங்கரித்தது. அருட்பொலிவு ஒளிவிட்டு நீ சரணம் கச்சாமி” என்று அவ நடந்து கொண்டிருந்தார். அ நிழலாடிக் கொண்டிருந்தன.
எல்லாளமன்னனின் அணிநகர் எல்லாச் சிறப்பும் இந்து மத துறவிகளும் நக இனவேற்றுமையில்லாத நீதி எல்லாத் துறவிகளும் நன்கு மன்னனை வாயார வாழ் கூட்டத்தில் பிக்கு ஆனர்
[无”
 

நல் வென்றது
ாவிய இராசகோபுரத்தில் நந்திக்கொடி ண்டிருந்தது. எல்லாள மன்னனின் க்கும் எடுத்துக்காட்டுவதுபோல! னொளிபட்டு, நகர் முழுமையும் கவிந்து மெதுவாக மறைந்து கொண்டிருந்தது. குதிரைகளில் காற்றாகப் பறந்து ாரைகளிலும், இந்து தேவாலயங்களிலும் மலர்க்கூடைகளை ஏந்தியபடி விரைந்து நுரதபுரி விழித்துக்கொண்டது. எங்கும் ட்டம்!!
தவிகாரையின் பக்கத்துமடத்தில் னந்தர் தூக்கங்கலைந்தெழுந்தார். பத்துக்கொண்டு யாசகத்திற்காகப் ரில் “பிட்சா பாத்திரம்” இலங்கியது. ம் ததும்பும் உடலினை நீண்ட மஞ்சள் முகத்திலே அவருக்கே உரித்தான ன்றது. “புத்தம் சரணம் கச்சாமி சங்கம் ர் வாய் முணுமுணுத்தது. அவர் மெல்ல வர் மனதில் கடந்தகாலச் சம்பவங்கள்
ஆட்சிக்காலத்தில் அநுரதபுரியெனும் பெற்று விளங்கியது. புத்த துறவிகளும், ரில் நிறைந்திருந்தனர். மதவேற்றுமை, மன்னனான, எல்லாளனின் ஆட்சியில்
மதிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் எல்லாள த்தினர்! அத்தகைய துறவிகளின் தர் முதலிடம் வகித்தார். எல்லாள

Page 79
மன்னனின் அரசவையில் பிக்கு ஆனந்தர் அளவுக்குப் பிக்கு ஆனந்தர் ஆண்டிமுதல் பெற்றிருந்தார். இத்தனைக்கும் காரணமாக பிக்கு ஆனந்தர் வாழவழியில்லையே புனிதசேவை’க்குப் போகிறேன்ெறு ம கொண்டவரல்லர் நாட்டின் நலத்திற்காகத்த வீரத் தமிழ்க் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் பிக் பத்து ஆண்டுகள் எல்லாள மன்னனின் ஒ சிறந்த வீரராக விளங்கியவர். ஆனால், கா6 அவர் குடும்பத்தைச் சிதறடித்துவிட்டது. எ வீரர்களாகக் கடமையாற்றிய அவரது த பயங்கரக் கொள்ளைக்கூட்டத்தைச் சே சதிக்கூட்டத்தில் சிக்கியதினால் கோரமாகக் அவரது அன்னை, கணவனையும் தன நினைத்து அழுது, அழுதே இறந் வாங்கவேண்டுமென்ற வெறிகாண்ட அ அட்டகாசம் சொல்ல முடியாது. பயங்கரக் எவனாவது அவர் கையில் அகப்பட்( திரும்பமுடியாது. இப்படி எத்தனையோ த சேர்ந்த பலரைக் கொன்று குவித்தி அந்திப்பொழுது ஒரு புத்தவிகாரையின் பக் வாழ்க்கையின் விசித்திர நிலைமைகளைச்
புத்தனின் அருட்போதனையில் அ கொலையையும், வெறியையும் கிளப்பும் ஒற் வெறுத்தார். அன்றிலிருந்து மஞ்சள் அ மறைத்தது. எல்லாளன் தாங்கொணாத்துய ஆனந்தர், பிக்கு ஆனந்தராக மாறிச்செல் ஆனந்தரே, வாழ்க்கை நிலையற்றதுதான், அ ஆற்றவேண்டிய சேவைகள் பலவுள. பு திளைக்கும் நீங்கள் மறுபடியும் ஒரு போர் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியடையும் தெரியுமா? எ வார்த்தைகள் இப்பொழுதும் பிக்கு ஆனந் கொண்டிருந்தன.
அந்தக் குடிசைக்கு முன்னே வந்த தாமாவே நின்று விட்டன.
குடிசையைக் கூர்ந்து நோக்கினார். அ ஒருவிதமான சலனம் தோன்றி மறைந்து கச்சாமி, சங்கம் சரணம் கச்சாமி” அவர் 6

சொல் பெருமதிப்புப்பெறும். அந்த ஸ் அரசர் வரையில் செல்வாக்குப் விருந்தது அவரது தேசசேவையே! என்பதற்காகப் “புத்தனின் ஞ்சள் அங்கிக்குள் மறைந்து நம்மையே அர்ப்பணித்துக்கொண்ட கு ஆனந்தர். ஒன்று இரண்டல்ல ற்றர் படையில் திறமைமிக்கவராக, Uதேவனின் கோரமான தாக்குதல் ல்லாளனின் போர்ப்படையிலேயே தந்தையும், இரு சகோதரர்களும் ர்ந்த குண்டர்களால், அவர்கள் கொலையுண்டனர். வயது சென்ற து மூத்தமைந்தர் இருவரையும் து போனாள். பழிக்குப்பழி பூனந்தர் அந்நாள்களில் செய்த கொள்ளைக்கூட்டத்தைச் சேர்ந்த டுவிட்டால் உயிரோடு அவன் டவை அவர் குண்டர் படையைச் ருக்கிறார். ஆனால், ஒருநாள் கத்திலேயிருந்து அவர் தம்முடைய F சிந்தித்துப் பார்த்தார்.
வர் மனம் ஆறுதல் கண்டது. ற்றர் வாழ்க்கையை அவர் முற்றாக |ங்கி அவர் மாசற்ற உடலினை ருடன் ஒற்றர் படை உறுப்பினரான வதை ஏற்றுக்கொண்டான். பிக்கு ஆனால் சமூகத்திற்கும், நாட்டிற்கும் த்தனின் அருட்கடலில் மூழ்கித் rவிரராக வரநேரிட்டால் என்மனம் ால்லாளமன்னன் அன்று சொன்ன தரின் காதுகளில் வீரஒலி செய்து
தும், பிக்கு ஆனந்தரின் கால்கள்
புவர் முகத்திலேயே இனந்தெரியாத
கொண்டிருந்தது. “புத்தம் சரணம் வாய் மெதுவாக முணுமுணுத்தது.
77

Page 80
குடிசைக்குள்ளிருந்து அழகே
ஆனந்தர் முன் தோன்றினாள். “இன் அவரைத் திகைக்க வைத்துவிட் திறக்கவில்லை. அவர் கரங்கள் முன் “பிட்சாபாத்திரத்தை” நிறைத்தாள் இழுத்துக்கொண்டாள். ஒரே மின்தாக் அவள் கரங்கள் உரசிக்கொண்ட ஆனந்தரால் தாங்கிக் கொள்ள
கொண்டார். அதுவரை சிலைபோல ஆனந்தரைப் பணிந்து கொண்டாள்.
அவர் மனத்திரையில் அந்த அழகி கொண்டிருந்தாள். அவள் அந்த வ வைத்தகண் வாங்காது பார்த்துக்ெ
இரவின் ஆட்சி சமீபித்துக் அதைப்பற்றி அவ்வளவு கவலை பூரணைத்தினம். கதிரவன் மறைந்த உதயத்தை எண்ணி மக்கள் தங்கள் கொண்டிருந்தனர். பிக்கு ஆனந்த நந்தவனத்தில் உலாவிக் கொண்டிரு எல்லாம் அந்த அழகியைப்பற்றித் அவருடைய துறவு நிலையைத் “அந்தக்குடிசைப் பக்கம் போகாமலி மனம், வெளியே புறப்பட்டதும், "போ ( சோதனை பகவானே.”அவர் ம6 மல்லாடிக் கொண்டிருந்தன. குறுக்கு
“சுவாமி.” சத்தம் வந்த தி கண்களை அவராலேயே நம்ப மு எழிலரசிதான் அங்கே நின்றாள். “( செலுத்த ஆரம்பித்துவிட்டதா?” அ ஒலமிட்டது.
“எங்கே இந்த நேரத்தில்.
“மாலைப் பிரார்த்தனைக்காக தரிசனம் கிடைக்கிறது”. அவள் இப்ப அந்தச் சிரிப்பில் பிக்கு ஆனந்த போலிருந்தது.
“ஏன் சிரிக்கிறாய்..? என்6 முகம் கடுமையாகிக் கொண்டிருந்த
F丽”

உருவான ஓர் இளநங்கை ‘பிட்சையுடன் று ஏன் இவ்வளவு நேரம்? அவள் கேள்வி .டதோ, என்னவோ? அவர் வாயே நீண்டன. அவள் தன் கைகளை நீட்டிப் . சட்டென்று கைகளைப் பின்னுக்கு கமோ! பிக்கு ஆனந்தரின் கரங்களுடன் -ன. அவள் கண்களின் கூர்மையை இயலவில்லை. தலையைக் குனிந்து நின்ற அவள், நினைவுவரவே பிக்கு அவர் மெதுவாக நடந்துகொண்டிருந்தார். அழியாத சித்திரமாக உருவெடுத்துக் ாலிபப் பிக்கு நடந்து மறையும்வரையில் காண்டு நின்றாள்.
கொண்டிருந்தது! ஆனாலும் மக்கள் ப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை. அன்று ாலும் இரவைப் பகலாக்கும் பால்நிலவின் ா கடமைகளைச் சுறுசுறுப்பாகச் செய்து தர் அந்தவிகாரையின் பக்கத்திலுள்ள நந்தார். அவர் மனதில் ஒரே போராட்டம். தான். அவளுடைய ஒரு பார்வையே
தொலைத்துவிடும் போலிருந்தது. ருக்கலாமென்றாலோ, சரியென்றிருக்கும் போ’ என்று உந்தித் தள்ளுகிறதே! என்ன னதில் பாசமும், பத்தியும் ஒன்றையொன்று ம் நெடுக்குமாக நடந்துகொண்டிருந்தார். திசையை நோக்கித் திரும்பினார் அவர் டியவில்லை. அந்தக் குடிசைவாசியான சே, இங்கேகூட ஆசைப்பேய் அரசாட்சி வர் துறவு மனம் உள்ளுக்குள் இப்படி
ייל
விகாரைக்கு வந்தேன். இங்கே தங்கள் டிச் சொல்லிவிட்டு மெதுவாகச் சிரித்தாள். ன் "துறவுக்கட்டிடமே” இடிந்துவிடும்
ரிடத்தில் என்ன அலுவல்.?” அவர் ģil.

Page 81
“மன்னிக்க வேண்டும் சுவாமி. எ தெரியவில்லை. உங்களைப் பார்க்க வே வந்தேன்”
அவள் எழில்வதனத்தில் இப்போது பிக்கு ஆனந்தரின் முகம் அமைதி பெற்ற
“பெண்ணே நான் முற்றுந்துறந்தவ6 மங்கை. அதுவும் கன்னிப்பெண். நமது உள் செய்துகொள்ளக்கூடும். ஏன் வீணாக நப வேண்டும்”.
பிக்கு ஆனந்தர் இப்படிக்கூறிவிட்டு அவள் முகத்தில் பலவித உணர்ச்சிகள் ெ அவள் உடல் நடுங்கியது. கிணற்றுக்குள்ள
“சுவாமி, நான் உங்களைக் காத பேசமுடியவில்லை. மாமன்னர் ( குற்றவாளியைப்போலப் பயந்து கொண்டு
அதே பழைய தாக்குதல். பிக் அவள் பார்வை பேச்சு இப்பொழுதை மனத்திரையின்றோன்றி அவரை, அவர் திட உடனடியாக ஒன்றும் பேசமுடியாதவ ஒவ்வொருவினாடியும் ஒவ்வொரு யுகமாகப் ஒன்றுங் கூறமுடியாதநிலை. சிந்தித்து முடிவு அதற்குள் யாரோ வரும் சத்தம் கேட்டது.
"நீ போ, நாளை சந்திப்போம்!”
“எங்கே?
“இங்கேதான், இதே நேரத்தில்”
இப்பொழுத அவள் வேகமாக நட மனதில் ஒருவித அமைதி என்றாலும் அது அவர் என்ன சொல்லப் போகிறாரோ, எ எண்ணமெல்லாம் எண்ணிக் கொண்டிரு
விகாரையை அடுத்துள்ள மடத்தி பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தது. வெளியே கொண்டிருந்தது. காயும் நிலவைக்கூடக் க எதையோ யோசித்துக்கொண்டிருந்தது ஆனந்தரைத் தவிர வேறுயாருமல்ல!

தைக் கேட்பதென்றே எனக்குத் ண்டும் போலிருந்தது. அதுதான்
பயமும், நிராசையும் நிழலிட்டன. து. குரலும் தாழ்ந்தது. ாானாலும் வாலிபன். நீயோ எழில் ளத்தூய்மையை உலகம் தப்பர்த்தம் து நிலையைக் கலக்கிக் கொள்ள
, அவளைக் கூர்ந்து நோக்கினார். காந்தளித்து. விகாரப்பட்டு நின்றன. fருந்து பேசுவதுபோலப் பேசினாள். லிக்கிறேன்”. அப்பால் அவளால் முன் நின்றுகொண்டிருக்கும்
நின்றாள்.
கு ஆனந்தர் நிலைதடுமாறினார். ப நிலை ஒவ்வொன்றாக அவர் சித்தத்தைக் கரைக்க ஆரம்பித்தன. ராக நின்று கொண்டிருந்தார். பட்டது அவளுக்கு. ஆனந்தருக்கோ செய்வதற்கு வேண்டிய நேரமில்லை.
ந்துகொண்டிருந்தாள் வீடுநோக்கி. தற்காலிகமானதுதானே! நாளைக்கு ன்பதில் அவள் மனம் எண்ணாத 6தது.
Iல் அகல் விளக்கு சுடர்விட்டுப் வெண்ணிலவு பால்போலக் காய்ந்து வனியாது அகல்விளக்கின் ஒளியில் ரு உருவம். அந்த உருவம் பிக்கு நேரம் போய்க்கொண்டிருப்பதே
万円

Page 82
அவருக்குத் தெரியவில்லை. நகரவா கேட்டபின்னர்தான் நேரம் நள்ளிரவ உணர்ந்தார். பேசாமல் விளக்கை அ
விடிந்து இவ்வளவு நேரமாகிவி விழித்துக்கொண்டபோது, அவசரம் அ புறப்பட்டார். “புத்தனின் அருட்கடலில் ஒருபோர் வீரராக வரநேரிட்டால் எ தெரியுமா” எல்லாளன் அன்று சொ6 மனதில் இடைவிடாது ஒலித்துக்கொ
மாலை மலர்ந்தது. பிக்கு ஆ நந்தவனத்தில் உலாவிக் கெ வந்துகொண்டிருந்தாள். சமீபத்தில் 6 ஆச்சரியத்தில் அவள் கண்கள் அகல6 பிக்கு ஆனந்தர் அங்கேயில்லை. உருவமாகப் போர்வீரனுக்கு உரிய கண்டாள். ஏதோ பேச எண்ணி வாெ இருகரங்கள் அவளை இறுக அனை அவர். “சே, அதற்குள் இவ்வளவு சொல்லிவிட்டுச் சிரித்தாள். “இல்லை இரு உதடுகள் அன்பு முத்தின வார்த்தைகளை உதிர்த்தன.

ற்காவற்காரன் எழுப்பிய மணி ஒலியைக் பன்னிரண்ெடுமணியென்பதை அவர் ணைத்துவிட்டுப் படுத்துக்கொண்டார். ட்டதே என்று ஆச்சரியப்பட்டார். அவர் வசரமாக எல்லாளன் அரசவை நோக்கிப் மூழ்கித் திளைக்கும் நீங்கள் மறுபடியும் மனம் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியடையும், லிய வார்த்தைகள் இப்பொழுது அவர் ண்டிருந்தன.
னந்தர் இப்போது புதிய தோற்றத்தில் ாண்டிருந்தார். அவள் வேகமாக பந்துவிட்டாள். அவள் நடை தளர்ந்தது. பிரிந்தன. மஞ்சள் அங்கி போர்த்திருக்கும் இளமையும், வலிமையும் ஒளிவிடும்
உடைதரித்த ஆனந்தனை அங்கே யடுத்தாள். ஆனால் பேசமுடியவில்லை. னத்தன. அந்த அணைப்பில் அவள் - அவசரப்படுகிறீர்களே” அவள் இப்படிச் காதல் வென்றது”. அவள் கன்னங்களில் ரையைப் பதித்துக்கொண்டே இந்த
·安女★表

Page 83
ரிெந்து, புகைந்து கொண்டி
அப்படியே தம்பித்து விடச் செய்த கொண்டிருந்த சரசா மெல்லப் புல் சிலிர்த்தது. சாய்வு நாற்காலியி நெஞ்சில் என்னென்னவோ நினை சரசா, எதிர்வீட்டு ‘மோகினி’! பருவ
ஆசைத்துடிப்புகளும் இருக்கதாே
அப்படியிருந்தும், சரசா எத நடத்துகிறாள்? என்னை நானே ( சரசா விழியகட்டி என் வேதனைத் சாளரத்திற்குப் பின்னால் அவள் கொவ்வையுதடுகள், குங்குமக் கன்னக் கதுப்புக்கள் எல்ல கொல்கின்றன!
எதிர்த்தாற் போலிருந்த அந்த குறுகலான பெரும் பள்ளம். ஒரு நான். இடையேயிருப்பது அதளபா எதார்த்ததையே எனக்குப் புலப்ப( நான் விரும்பினால் என்ன அந்தப்பக்கமாகத் திரும்பினால் மு
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தவறு
ருந்த 'வெண்சுருட்டுத் துண்டை டு. நிமிர்ந்த என்னை ஏறிட்டு பிழிகள். அவற்றின் கவர்ச்சி ன. சாளரத்தின் பின்னாக நின்று ானகைத்தாள். என் சர்வாங்கமும் ல் "தொப்'பென்று விழுந்தேன். வுகள் ஊற்றெடுக்க ஆரம்பித்தன.
மங்கை, இளமை உணர்ச்சிகளின்
னிவனல்லன், எப்போது “உருசி" கித் திரியும் வேடனுமல்லன், பன். எனக்கும் உணர்ச்சிகளும் ன செய்கின்றன!
தற்காக இந்த விபரீதப் பரீட்சை கேட்டுக் கொள்கிறேன்! பதில்.? தீயை வளர்த்துவிடுகிறாள்! அதோ எழில்முகம், சதிராடும் விழிகள், கலவையைப் பழித்து நிற்கும் ாம் என்னைக் கொல்லாமற்
இருமாடி வீடுகளுக்கும் இடையே ஒரத்தில் அவள், மறுகரையில் தாளம் - அது என்ன? வாழ்வின் நித்தவா செய்கிறது? என்னவோ! , விரும்பா விட்டாலென்ன pதலிற் கண்ணிற் படுவது அந்தச்
8

Page 84
சாளரம். அதற்கு அப்பால் என் எனக்குத்தெரிவது, அவள் அவளது கவர்ச்சிச் சிரிப்பு! அப்புறம் பார்க் விடுகிறதா? இது என்ன சோத6ை
இந்த மாடி அறைக்கே வராம கேட்டாற்றானே! நான் வாசிக்கின் இந்த அறையுள் சிதறுண்டு கிடக் தேவையாயிருக்கும். யார் அவ்வள படுத்துவது? எப்படியோ இங்கு வ இப்படியென்றால் இவள் சரசாவுக்கு அந்த மாடியறையில்? சதாசர்வ நேர தகப்பன் கிழவனுக்கு எந்த நே மணிக்குத்தான் வீடுவந்து சேரும். த அளவுக்கு அசல் வைதீகம்! அவள் த காலையில் நன்றாக உடுத்திக் கொ வீடு திரும்புகிறார்களே எனக்குத் இந்த மாடியறையைப் படாதபாடுபடுத் போதாதா? என்னையுமல்லவா வட் தவறிவிட்டால் எலும்புகூட மிஞ்சாது
அவள்-என் மனைவி-ஊருக் இங்கிருக்கும் வரையும் எனக்கு தெரியவில்லை. அவள் போனதிலி உணவுவிடுதிச் சாப்பாடும், அலுவல உணவையோ நன்கு கவனிக்க முடி என்மீது எவ்வளவு அன்பு! பிர புறப்படும்போது அவள் எனக்காகச் அவளா, நானா பிரசவப் பெண் எ அந்த ஐயத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி ை விட்டாள். இங்கே தகிக்கும் தா பொசுக்கலில் நான்.?
அலுவலகம் செல்லவே மனம் எந்தக் கோட்டையை வாங்கிவிடப் போட்டால் என்ன கெட்டுவிடும்! அ கொடுத்து விட்டு வீட்டிலேயே குந்
யாரோ ஒரு பத்திரிகைக்க நாட்களுக்கு முன்பே கேட்டிருந்த எழுதவா முடியும்? இந்த நாலுநாள் விடலாமென்றால். சுலபமாகத் தெ
82

னனென்னவோ இருக்கலாம். ஆனால் நிழலுருவம்-அந்தக் கண்கள்-அவற்றின் க்கின்ற சக்தியே எனக்கு இற்றுப்போய் னயோ?
லிருந்து விடலாமென்றால் பாழும் மனது ற பத்திரிகைகள், புத்தகங்கள் எல்லாம் கின்றன. ஒழுங்கு செய்ய இரண்டு நாள் வு பொறுமையோடிருந்து, இதை ஒழுங்கு ந்து தானாக வேண்டும். எனக்குத்தான் த அப்படியென்ன தலைபோகிற அலுவல், மும் அங்கேயே வந்து கொண்டிருக்கிறாள். ரமும் வியபாரமே கண். இரவு பத்து ாயோ சமையற் கட்டை விட்டு வெளிவராத மையன்மார் என்கிற இரண்டு தடியர்களும் ாண்டு வெளியே போகிறார்கள். எப்போது தெரியாது. இவள், இந்தக் கிறுக்கிமட்டும் ந்துகிறாள். அந்த அளவில் நிறுத்திவிட்டாற் ம்புக்கிழுக்கிறாள். அந்தப் பள்ளம் நிலை து. அவளும் நானும்?
குப் போய் ஒரு வாரமாகிவிட்டது. அவள் இந்தச் சிரமமெல்லாம் அவ்வளவாகத் ருந்து எல்லாம் ஒரே குழப்பமாகிவிட்டது. க வேலையும் கசந்துவிட்டன. உடலையோ, கிறதா? அவளுக்கு - கமலாவுக்குத்தான் சவத்திற்காக யாழ்ப் பாணத்திற்குப் சொன்ன பரிகாரங்களைக் கேட்டபோது ன்ற ஐயம் எனக்கு வரத்தான் செய்தது. வத்துவிட்டு அவள் ஊர்போய்ச் சேர்ந்து பத்தில். வறுத்தெடுக்கும் உணர்ச்சிப்
ஒருப்படவில்லை. உயிரைவிட்டுழைத்து போகிறோம். ஒரு நாலுநாள் “விடுமுறை லுவலகத்திற்கு விடுமுறை கேட்டு எழுதிக் திக் கொண்டேன். மிக்க அலுப்பு, சலிப்பு!
ாரர் கதை அனுப்பிவைக்கும்படி பல ார். இந்தத் தொல்லைக்களோடு கதை
விடுமுறையில் “அதை” எழுதி அனுப்பி ரியவில்லை! கதையெழுத நான் மாடிக்கு

Page 85
வருவதற்கும், சரசா சாளரத்திற்கு வருவதற் கதையெழுத முடியும்? இந்தக் கதையை
விசுவாமித்திர முனிவரின் தவத்ை அவளைப் போலச் சரசாவும் என் தவத்தை மிகப் பிரமாதமான கற்பனை எனக்கு! வி நானெங்கே? கவர்ச்சி நாகரிகத்தின் ெ மாநகரில் அந்த விசுவாமித்திர முனிவரா பிடிக்க முடியாது!
அவ்வளவு மோசம் பேருந்தில், புகைவ கூட இனக்கவர்ச்சி அலைமோதுகிறது. ‘ஸ்ட இன்பத்தில் திளைக்கிறார்கள் ஆடவரும் மட்டுமா, பேரிளம் பெண்தொட்டுதலை நரை வரை இந்த வகையில் இன்பம் காணத் த6
இளமையின் தலைவாசலில் கால் 6ை
“பட்டும் படாமலும்” அனுபவித்திருக்
மதுவும் மட்டுமா மயக்கும் சக்தி இரு பொருள் முன் மது, சூரியன் முன், மின்மி
பெண்ணை அநுபவிப்பது மட்டுமா பார்வையில், இதழ்க்கடையின் புன்னகையி தோற்றத்தில் தோய்வது போன்ற சுகம் ே
எனக்கு நானே போதமும், வேதமுப
புதுமலர், மது நிறைந்த மலர், உன் அழை கொள்ளட்டுமா?
அந்தப் பள்ளம் எலும்பு கூட மிச்சம் (
வாழ்வைச் சுவைக்கத் தெரியாத கோ அப்படியானால் நானும் ஒரு கோழை இல்
மீண்டும் ஒரு “வெண்சுருட்டைப் பற் புகைச் சுருளை நெட்டித்தள்ளும் பெருமூச்( நடைபயில்கிறேன்.
அந்தச் சாளரம், கண்ணில் பட்டுத் தெ அங்கு நின்று கொண்டிருக்கிறாளா? போ என் கண்களை, அவள் கண்கள் விழுங்கு மின்னிசை வயப்பட்ட உணர்ச்சித் தாக்கு

கும் சரியாக இருக்கிறதே! எப்படிக் யார் எழுதுவது?
த மேனகை கொடுத்தாளாம். நக் குலைக்க முயற்சிக்கிறாளா? விசுவாமித்திர முனிவர் எங்கே? தாட்டிலாகத் திகழும், கொழுப்பு ற்கூட, ஒருநாளைக்குத் தாக்குப்
ண்டியில் மட்டுமா, நடைபாதையிற் ரிசசும் காண்பதில் தம்மை மறந்த , பெண்களும், யுவர், யுவதிகள் த்தும் ‘கலை’ நரைக்காத காமிகள் வறுவதில்லையே!
வத்து நிற்கும் கட்டழகி சரசா.1
கிற நான்.?
நக்கிறது. பெண்-என்ற போதைப் னியாகிவிடாதா?
இன்பம்? அவள் கடைவிழிப் Iல், மதுரமொழியில், மனமோகனத் வறென்ன இருக்கிறது?
ாகிவிட்டேனோ? சரசா, நீ ஒரு ப்பைக் - குறிப்பை நான் ஏற்றுக்
வைக்காத அதளபாதாளம்!!
ழைகளின் மனப்பிரமையா இது? லை! இல்லவே இல்லை!!
றவைக்கிறேன். எண்ணத் தீயின் சொன்று வெளிப்படுகிறது. எழுந்து
ாலைகிறது, அட, அவள் இன்னும் தைக்கிறக்கத்தில் கனலேறிவிட்ட கின்றன. ஐயோ. உடலெல்லாம், தல்.1
3.

Page 86
öFIJSFIT...... ! உணர்ச்சிக் கை பிரிக்கின்றன. ஒரே மயக்கநிலை .
உணர்வுக்குள் உணர்வற்று நி பக்கலில் நிற்கிறாள்!
கட்டுமீறிய உணர்ச்சிப் போை
6
சரசா. அவள் என்னை விழு
அந்த ஒரு கணத்திலேயே இளமை சொல்கின்ற வெறிப்பார்வை.
என் மனதில் ஒரு எண்ண இ
கமலா, நீ என் மனை நிலையிலிருக்கிறாயோ. இங்கே
இந்த மாடியறைக்கு நான் வந்: குட்டிபோட்ட பூனையைப்போல என் இதற்காகத் தானே! தனிமையும், உன் பிரிவுக்குப்பின்?
கதையெழுதுகிற ஒவ்வொருவ ஒரு பெரிய கதைத் தொகுப்பே இந்தக் கதையைத் தெரிந்துகொ6 உனக்கு வந்தது!
‘என்ன. பேசமாட்டீர்களே
அவள் கைகளைப் பற்றி, அவ கன்னங்களை, என் பக்கம் சாய்த் சேர்த்துத்தழுவி முத்தமிட முயலுை உடல் எங்கும் பற்றி எரிகையில், ஒ அதைத் தொடர்ந்து தடதட வென் *விழித்த’ எனக்கு உலகமே சுழ அணைப்பிலிருந்து, விடுபட்ட சரச
“ஐயா, ஊரிலிருந்து தந்தி வ
தந்திச் சேவகன் எங்களிருவ எழவில்லை! கையெழுத்தைப் போட்
"ஆண் குழந்தை பிறந்திருக் தந்தியைப் பறித்துப் படிக்கிறாள்.
84

ாலேறிவிட்ட உதடுகள் ஒன்றுகூடிப் una சாய்வு நாற்காலியில் சாய்கிறேன்.
lன்ற, அந்த ஒரு கணத்தில் சரசா என்
ங்கி விடுபவள் போல உற்றுப் பார்க்கிறாள். யின் முழு இன்பத்தையும் அனுபவிக்கச்
ழை.!
வி! இப்பொழுது ஊரில் என்ன 5 நான் . உன் அன்புக் கணவன் ..?
துவிட்டாற் போதும் நீ இங்கிருக்கிறபோது ானை வளைய, வளைய வருவாயே. அது இளமையும் காவலற்ற புலமாகிவிட்டதா
னுக்கும், அவன் வாழக்கைக்குப்பின்னாக இருக்கும் என்று அடிக்கடி கூறுவாயே, ாளும் தீர்க்கதரிசன’ அறிவு எப்படியடி
. ? சரசா என் எண்ண இழையை
ளை என் மடிமீதிருத்தி அவளது அழகுக் து இளமை விம்மும் நெஞ்சோடு, நெஞ்சு கயில், உணர்வுகள் தீப்பிழம்பாக கனன்று, ரு கணம் “டிங் டிங்” என்ற மணி ஒலி! ாறு ஆள் ஏறி வரும் அரவம். திடுக்கிட்டு ல்வது போன்ற பிரமை, தளர்ந்துவிட்ட
எழுந்து சற்று எட்டி நிற்கிறாள்.
திருக்கிறது!”
ரையும் விகாரமாகப் பார்க்கிறான். பேச நா டுவிட்டுத் தந்தியைப் பெற்று வாசிக்கிறேன்.
றெது. தாயும் சேயும் நலம்.” சரசா! அவள்

Page 87
தந்திச் சேவகன்! -அவன் அப்போே
“G's GIT.......!'
அவள் மாடிப்படிகளில் தடதட’ என்
சரசா.1 பதில் இல்லை. என் நகைக்கிறதா?
"தொப்'பென்று அந்தச் சாய்வு நா மயக்கம் தெளிந்த நிலை!
எவ்வளவு நேரம் அப்படிக் கிடந்தே எழுந்து கீழே வர முயல்கையில் அந்தச் ச மேய்கிறது. முகத்திலடித்தாற் போலச் செல்கிறாளே ஒருத்தி, சரசாவா? சரசாவே திறக்காது போலும்! கீழே குனிந்து, அத6 பார்க்கிறேன். வானளாவும் நெடுஞ் சுவரொ தோன்றுவதற்கான அத்திபார வேலையை பல தொழிலாளர்கள்! இனிச் சரசா இருக்கிறதே, எதுவுமே தெரியாதபடி மன சுவர்! எனக்கு. என் மகன். ‘வி விட்டேன். தவறு என்னவோ!
★责*决*火

த போய் விட்டானே!
று இறங்கி ஓடுகிறாள்.
குரலே எதிரொலித்து என்னை
ற்காலியில் மீண்டும் சாய்கிறேன்.
ானோ தெரியாது. புத்துணர்வுடன் ாளரப் பக்கம், பழக்கப்பட்ட பார்வை ‘சடாரென்று சாளரத்தை மூடிச் தான்! இனி அந்தச் சாரளம் என்றுமே ா பாதாளமான அந்தப் பள்ளத்தைப் ன்று இரு மாடி வீடுகளுக்குமிடையே, க் கவனித்து கொண்டிருக்கிறார்கள் சாளரத்தைத் திறந்தாலும், சுவர் றைக்க, சரசா, உனக்கு உன் உறுதி றுவிறென்று கீழிறங்கிச் சென்று
"85

Page 88
இலைகளின் ‘ச மயிர்க்கால்கள் குத்திட் பலமாக அடித்துக் கொ
திட்டுத்திட்டான பிறக்காவிட்டாலும் உ மனோநிலை உயிர்க்கி
செல்வம், அழகு, சிதைந்துபோன எலும் உடலை நடுங்க வைச் அங்கே காட்சியளிக்கி
சமரசம் நிலவும் இ செல்வன், முதலாளி, பேதமெதுவும் அங்கி முடிவெய்தியுள்ள மோ6
 
 

சுடலையாண்டி
ண்ணுக்கும் இடையே எரியும் பெருநெருப்பில் ண்டிருக்கும் வேளை. இதனைத்தான் உச்சி ர்களோ! எல்லாப் புறங்களிலும் அனலின் ா அகத்தும், புறத்தும் ஒரே கொதிப்பு மனதில் கள் முட்டி மோதுகின்றன.
பூமி. பட்டினத்தின் ஒதுக்குப்புறமாக ளாவிய ஆலமரங்கள், அவற்றின் கிளைகள் கள் நீளக் கால்கள் ஊன்றி நிலைத்து நிற்பன ாறன. கொளுத்தும் அந்தக் கொடிய தேசத்துள் நுழையக் கூசுகிறது போலும்!
லசலப்புச் சத்தத்தில் மனித உடலின் டு நிற்கின்றன. ஏறிட்டு நோக்கவே இதயம் ாள்கிறது!
சாம்பர் மேடுகள். சுடலை ஞானம் எனக்குப் லகவாழ்வையே வெறுக்கத் தூண்டுகின்ற ன்றது. ஏன்?
ஆசைகள் அத்தனையும் நிராசைகளாகிச் புகளாக, கரிந்து விட்ட நிணச்சுதைகளாக, கும் "கோறை'போன மண்டை ஓடுகளாக ன்றன.
டம் அதுதானாமே! உண்மை தான். ஏழை, தொழிலாளி, ஆண்டான், அடிமை என்ற ல்லை, எல்லாருமே பிடிசாம்பராகப் போய் ாநிலை

Page 89
'காடுடைய சுடலைப் பொடிபூசி திருநடனமிடும் இடமும் இதுவாமோ எதற்காக இப்பேழ்வாய்ப் பிசாசுகளி சித்தங் கொண்டான்? அவனோர் ஒன்றுதானாமோ!
மனிதப்பிறவி எடுப்பவர்கள் என் அந்தரங்கங்களை அம்பலப்படுத்தும் தனியாகத் தரிசித்துப் பார்க்கவேண் தீய நெறிப்படர, முனையாத் தூண்டு
துவிச்சக்கர வண்டியை, வே6 பின்னர், முட்கம்பிப் போர்வைக்குள் என் பார்வையை மேயவிட்டபொழுது
ஆலகாலமுண்டவன் கோவண என்போன்ற ஈனப்பிறவிகளுக்கு விட்டானா. என்ற ஐயம், ஆச்சரி நிலைகொள்ளவில்லை!
நேற்றைப்பொழுது இதே நேரம், ! கொண்டிருந்தேன். கணக்கைக் கெ நோக்கியபடியிருந்தேன். எப்பொழு விளங்கும் அவனைக் காணவில்ை என்ற கேள்விகள் என்மனதுள் கிள
“சிற்றம்பலம் வரவில்லையா?”
இல்லை ஐயா!' என்று பதிலி நான் கேள்வி தொடுத்தேன்.
அவர்கள் சிரித்தார்கள். என்னி துணிச்சல் வேண்டுமெனினும் சமயா பயந்தெளிந்து பேசுகின்ற பாடம், அ
“சுடலையாண்டி, எங்கே போ எவ்வாறோ நாலோ, ஐந்தோ சதம் எ
நாளைக்கு நமக்கெல்லாம் “பெ சாப்பிடுவான்!”
அவர்கள் தமக்குள் கதைத்துச் அதிகாரத்தோடு கேட்டேன்.

சி உளங்கவர் கள்வனாகிய திரிசூலன் ? தில்லையம்பலத்தாடுங் கூத்தப்பிரான், lன் நிரந்தர உறைவிடத்து நிருத்தமிடச் பித்தனன்றோ! அவனுக்கு எல்லாம்
ாறேனும் ஒரு போது, அநித்தப்பிறவியின் மயானபூமியை, உயிருடன், உணர்வுடன் டும். ஞானநிலை பெற இயலாதாயினும், தெலாவது பிறக்காதா? லி ஓரத்து மரத்துடன் சாய்த்துவைத்த முடங்கிக் கிடக்கும், அந்த மயானத்தில் il.........
உடையுடன் மீண்டும், சுடலையாண்டியாக ம் தரிசனத் தரச் சித்தங்கொண்டு யம் தோன்றி மறைந்தது. மனதில் ஏனோ
பாடசாலையில் என் வகுப்பிற் படிப்பித்துக் ாடுத்துவிட்டு, மாணவர்களைக் கூர்ந்து தும் பாடங்களில் மிகச் சமர்த்தனாக ல. எங்கே அவன்? ஏன் வரவில்லை? ர்ந்தன.
றுத்தனர் மாணவர். ‘ஏன் வரவில்லை?
டத்திற் பேசுதற்கு அவர்களுக்கு அதிக சமயங்களில், என் முகக்குறிப்பைக் கண்டு வர்களுக்குக் கைவந்த கலை!
வான்? அங்கேதானிருப்பான். இன்று டுத்துக்கொண்டு வந்துசேர்வான்.
ருமைகாட்டியபடியே “ஜஸ்பழம் வாங்கிச்
சிரித்தனர். ‘என்ன பேசுகிறீர்கள்? சற்று
87

Page 90
சிற்றம்பலம் சுடலைக்குப் ே கிடைக்கும் பணத்தைக் ெ மலையாளத்தானிடம் “ஜஸ்பழ சிற்றம்பலத்தின் ‘கைச்செலவுக் பள்ளித்தோழன் தொடர்ந்து விவ
எனக்கு ஒரே ஆச்சரியமா சிறுவனையும், அவன் குடும்ப ‘வாழ்ந்துகெட்ட குடும்பம்! வறுை குழந்தை மனதின் அசாதாரணத்
பட்டின நாகரிகத்தின் எல்லி மயானத்தில், சிறுவன் சிற்றம்பல தவறாவிட்டாலும், மாதத்தில் பல அந்தப் பயங்கர பூமியில், பணம்
ஏன் விளையாது? வாய்க்க சுடலையில் பிற கிருத்தியங்களு மூட்டப்பட்ட பின்னர், பிரேதத்து கறுத்துவிடுமே!
ஏன், அன்றைக்கு வாய்பாடு குத்தியும் அப்படித்தானே கறுத்தி அழுத்தித் தேய்த்து ஒளியேற்ற ( அதிலே பதிந்திருக்கவில்லையா.
சிற்றம்பலம். நீ என்ன என்னையறியாமலே ஆழமான பரி என் மனத்திரையிலிருந்து மறை
‘போய்வாழ் கானகத்தே சிற்றம்பலவனைக் காண என் ெ
உடல் முழுவதும் சுடலைச் கையில் ஒரு நெடிய தடியுடன், சா காசுகள் சேர்க்கத் துரித மு கொண்டிருப்பவன் சிற்றம்பலம்!
வாய்பாடு அட்டை, ஜஸ்ப சில்லறை வேண்டும். கொடுப்பவ
ஆனால், ஊர் அவனைப்ே
கொளுத்தும் வெயிலிலும் ஊதித்தள்ளும் வாலிபச்சிங்கங் 8

பாய் பணம் எடுக்கின்றவன் ஐயா. அங்கு கொண்டுதான், வகுப்பு முடிந்ததும் ம் வாங்கிச் சாப்பிடுபவன் ஐயா.” குப் பணம் கிடைக்கும் வகையை அவன் ரித்தான்!
க இருந்தது. சிற்றம்பலம் என்ற அந்தச் த்தினரையும் எனக்கு நன்கு தெரியும். மயின் கோரப்பிடிக்குள், அந்தச் சின்னஞ்சிறு துணிவு பெருவியப்பளிக்கின்றதன்றோ!
லையை, எட்டிப்பிடித்துவிட்ட அந்த ஊரின் ம் பணம் தேடுகின்றானாமே! எப்படி? நாள் பேரைத் தன்னுள் சாம்பர் மேடாக்கி வரும்
விளைகிறதா..?
ரிசியோடு போடப்படும் சில்லறைக்காசுகள், ளுக்காக வீசப்படும் காசுகள் எல்லாம் தீ டன் சேர்ந்து வெந்து, கருகி, உருமாறிக்
அட்டை வாங்கச் சிற்றம்பலம் தந்த ஐந்துசதக் ருந்தது. அதனை எதிலோ வைத்து நன்றாக
நூதனமான பிறவியடா..! அவன்மீது வு பிறந்தது. கணிதபாடமும், மாணவர்களும் யத் தொடங்கினர். நின்றாடும் பிரானையல்ல பணம் தேடும் நஞ்சு துடித்தது! சாம்பர் படிந்த கோலம். கோவணாண்டியாக, ம்பர் மேடுகளைக் கிளறித் தட்டிச் சில்லறைக் முயற்சியில் தன்னை மறந்து இயங்கிக்
ழம், எழுதுகோல் இவற்றுக்கு அவனுக்குச் ர் எவரும் இலர், அவனைப் பொறுத்தவரை..!
பாலச் சுடலையாண்டியாகவா இருக்கிறது?
"வெண்சுருட்டுப் பொதிகளையே புகையாக கள், பொழுது சாய்ந்ததும் கோகுலகானக்

Page 91
கண்ணனைக் காணச் செல்லும், இரா மன்னனைத் தரிசிக்கச் செல்லு விண்ணையும் ஒன்றாக்கி, மாதமும் சொர்க்கலோகமாக்கி விடுவோெ தலைவர்கள். நன்றாக வாழுகிறா
அந்தச் சின்னஞ்சிறு குழந்தை நினைத்து நெஞ்சு நடுங்கும், பொறுக்கப்படாதபாடு படுகிறது!
என்ன உலகம்! இதுவும் ஒரு வ படாமல் மெல்ல எடுத்து, பிரதான தொடக்கினேன்.
அவன்-அந்த முயற்சியில் ஆழ் இல்லை. கண்டிருப்பானாயின் என்ன
பாடசாலைத் தொடக்கமணி ஒ நாலைந்து நாள்களாகச் சிற்றம்பல என்னுள்ளம் அவன் வருகைக்காக 6 என்ன உறவு? ஆசிரியன் நான். அ முப்பது பேரில் ஒருவன்தானே! மற்ை அவனிலே காணத் தவிக்கின்றேன்
“சிற்றம்பலம் ஏனோ பாடசாை அடித்துவிட்டதாம்! ஏதோ காய்ச்சல கடுமையாகிவிட்டதனால் அரசி போயிருக்கிறார்களாம்! கண்களில் இப்படிச் சொன்னான். கூடப்பழகிய குலைந்து உளஞ்சாம்பி, உருகினால்
நான் என்ன மனிதனா? மரக் ஆரம்பித்தன. விம்மி, விம்மி அழவே6 கொண்டேன். மாணவர்களும் 6 எனக்கென்ன, அவன் கதை தெரி அவன் செயலை பாவம்; திரும் போய்விடுவானோ! யாரறிவார்?
பேயோ, பூதமோ இவற்றைப்பற் எனக்கு நேரவில்லை. பேயுமில்லை, அந்தரங்கத்தில் “மாந்திரீகம் செய்ய யான்! ஆனால்..?

தையைப் போலப் படமாளிகையில் ‘காதல் ம் ‘வீராங்கனைகள். மண்ணையும் மாரி மழை பொழியச் செய்து, நாட்டையே மன மேடையில் முழங்கும் அரசியல் ர்கள்.
மட்டும், ஊரே அருவருக்கும், வெறுக்கும், மயான பூமியில் 'சல்லிக்காசுகள்
ாழ்வா? துவிச் சக்கர வண்டியை ஓசைப் வீதியில் நிறுத்தி, எனது பயணத்தைத்
ந்து கிடந்தமையால் என்னைக் காணவே ா எண்ணுவானோ..!
ஒலித்து ஒய்ந்தது. வகுப்பு ஆரம்பித்தது. த்தை அந்தப் பக்கமே காணவில்லை. ரங்கித் துடித்தது. அவனுக்கும் எனக்கும் வன் என் மாணவன், என்னிடம் பயிலும் றயவர் அனைவரிலும் காணாத எதனை p
ல வரவில்லை? 'ஐயா அவனைப் பேய் ாகக் கிடந்து புலம்புகின்றானாம். இன்று னர் மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு ) நீர் ததும்ப அவனது பள்ளித்தோழன்
குற்றமல்லவா? அந்த மாணவன் நிலை
T.
கடடையா? என் கண்கள் ஊற்றெடுக்க ண்டும்போலிருந்தது. சிரமப்பட்டு அடக்கிக் ான்னை வியப்புடன் பார்க்கின்றனர். பாதா? கண்ணாரக் கண்டிருக்கிறேனே பிவருவானோ, அல்லது திரும்பாமலே
றி ஆராயவேண்டிய அவசியம் இதுவரை பூதமுமில்லை என்று அடித்துப்பேசிவிட்டு ஆள் தேடும் பகுத்தறிவு வாதியுமல்லன்
89

Page 92
சிற்றம்பலம் எப்படி நோயுற்ற கொள்வதைத் தவிர வேறொரு ெ அம்பலத்சுடத்தனை வாயார நெரு என மனந் தேறினேன்.
மனம் ஒருநிலைப்பட்ட உ போய்விட்டது என்னுள் நானாக மூழ்கினேன்.
சூலந்தரித்த சிவன், எமட சுடலையாண்டியன்றோ, நெற்றிக் தரித்துள புலித்தோல் விழித்தெ தருகின்றான் அகத்தில்..!
புறம் மறைந்துவிட்ட புது எங்குற்றனரோ.!
காலைநேரம், புதிய மனத்தெ மிதித்து வருகிறேன். அதோ ஒ( விரைந்து வருகிறாள்.
அவள்-சிற்றம்பலத்தின் சொல்வாளோ..! நெஞ்சம் பலம
‘ஐயா, என் மகனை நேற் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்திருக்கிறே இரவு எவ்வளவோ சுகப்பட்டுவிட்
அவள் கன்னங்கள் நனை உவகையால்.
"பலநாள்களாகப் பாடசா6ை
சொல்லிவிட்டு மருத்துவ மனை தாய் சொன்னாள். சொற்களில் (
‘கடவுள் கைவிட மாட்டா மனநிறைவுடன் வேமாக நடந்தா இந்தச் சின்னஞ்சிறு சுடலையாண் காப்பாற்றிய செயலை, என் மா என்ன..?

ான்? அவனுக்காக இறைவனை வேண்டிக் சயலும் எனக்குப் புலப்படவில்லை. அவ்வாறே நசார வழுத்தினேன். அவனருள் செய்வான்
உணர்வில், பாடசாலை என்ற நினைவே விவரிக்கவொண்ணாப் பரவசக் காட்சியில்
ாசந்தவிர்க்கும் அரன், ஒரு சுடலையாடி, கண் மின்ன, விரிந்த செஞ்சடை வீறுற்றாட னை நோக்க, காதார் குழையாடக் காட்சி
நிலை, பாடசாலை, மாணவர் உலகம்
நளிவுடன் துவிச்சக்கர வண்டியை வேகமாக ந தாய். “பரபரப்புடன் என்னை நோக்கி
அன்னையல்லவா? என்ன செய்தி ாக அடித்துக் கொள்கிறது.
றுத்தான் அரசினர் மருத்துவ மனையிற் ]ன். கடுமையான காய்ச்சலில் வருந்தியவன். டான். என் உயிர் மீண்டுவிட்டது ஐயா!
ாந்தன, நீரினால். என்னுளம் குளிர்ந்தது
0க்கு வரவில்லை. அது தான் உங்களிடம் க்குப் போகலாமென்று வந்தேன்!” அந்தத் பெண்மையின் தாய்மை பிரவகிக்கிறது.
ர். போய்வா அம்மா!” அந்த அன்னை ா. நானும் பாடசாலை நோக்கி விரைந்தேன். டியை, அந்தப் பென்னம் பெரிய சுடலையாடி, ணவர்களிடஞ் சொல்லி மகிழவேண்டாமா,
******决

Page 93

91

Page 94


Page 95
மலர்கள்
பதினொரு சிறு கதைகளைம எனது இரண்டாவது சிறுகதைத் மதிப்புரை-முன்னுரை எதுவ எழுத்தாளர்கள் பத்திரிகை ஆசி அவ்வளவு பொருத்தமாக வரும் தொடக்கிவைக்க வேண்டு முதற்றொகுதியில் இடம்
வாசகர்களுக்காகச் சில வா இதிலுள்ள பதினொரு கதைகளு எழுதப்பட்டன. அவை பிரசுர! முறையே குறிக்கப்பட்டுள்ளன. 6 முக்கியமாகக் கொள்ளப்படுவது கொண்டு அவை புனையப்ப புனைவது அதீதமெனக் கருது எழுத்திலும், கதையம்சங்களிலு எழுதலாமென்பது எனது அை என்னவென்று புலப்படாதாருக் புலப்படவே முடியா! இக்கள் எழுந்தவையல்ல. வைதிக, மு கூட்டுகளுக்குள் தர்க்க விவ பட்டனவல்ல. மெய்யான வாழ் இக்கதைகளில் வருபவர்க6ை இனங்கண்டுகொள்ளலாம்.
இன்றியமையாச் சிறப்பெனலாம். வாசகர்களை யானறிவேன். மனிதப்பிறவியின் மறுமையி வருவேனாயின் அப்போதும் அணு

ட்டுங் கொண்ட தெய்வமகன்’ ந் தொகுதி ! இதற்கு மிக நீண்ட பும் எழுதுந் தகுதி சிறுகதை ரியர்கள், விமர்சகர்கள் யாருக்கும் வதில்லை. எனினும் பெரியவர்கள் ம் என்ற சம்பிரதாயம் எனது பெற்றது. ‘தெய்வமகன்’ ார்த்தைகள் சொல்லவேண்டும். ளூம் பல்வேறு கால எல்லைகளில் மாய பத்திரிகைகளும், காலமும் ானது கதைகளைப் பொறுத்தவரை பாலுணர்ச்சிகளை அடித்தளமாகக் டுகின்றன என்பதே. அவ்வாறு துவாருக்காக இரங்கவேண்டும் ! ம் மரபினை மீறாமல் எதனையும் சக்கமுடியாத நம்பிக்கை. "இது’ கு என் கதைகள் எதுவுமாகப் தைகள் பொய்யுலகில் இருந்து முற்போக்கு இலக்கண நரம்புக் காரச் சமர்த்துப்பேசப் படைக்கப் வின் உயிருள்ள பாத்திரங்களாக ாச் சாதாரண வாசகர் எவரும்
அதுவே இக்கதைகளின் என் எழுத்துக்களில் ஈடுபட்டுள்ள அவர்களுக்காக மட்டுமன்று, ன் பின்பும், இம் மாநிலத்தே றுபவித்துச் சுவைக்கவே இவற்றைப்
93

Page 96
படைக்கின்றேன். எனது முத இலங்கைச் சாகித்திய மண் பெற்றது. இத் ‘தெய்வட பரிமளமிக்க மலர்கள் பதி அதனினும் மேலாக நினைந்
ஏழாலை வடக்கு, சுன்னாகம், இலங்கை 19 - 5 - 1965

லாவது சிறுகதைத் தொகுதி “வாழ்வு' டலத்தின் பரிசிலைக் கடந்த ஆண்டிற் மகன்’ வாசகர்கள் இதயங்களில் தினொன்றினை அலர்விப்பதனேயே து, மலரும் என் நெஞ்சம்!
- ‘நாவேந்தன்”

Page 97
பொன்னும் பொருளும் தென்னுளந் தனிலே முன்னைத் தொடர்பெ தன்னுளஞ் சலியாத்த பன்னரும் வகையிற் ! அன்னவை யாவு மளி சொன்னயம் பொருை
என்னருத் தந்தை யி
 

போகமும்வேண்டா இலக்கியவாஞ்சை ன முற்றியகாலையுந் b6drooLOIL/60/ITefilf பணம் பொருள், கல்வி த்தெனைவளர்த்துச் 7யஞ் சுவைநயமுணர்த்திய னையடி நிழற்கே . !

Page 98
பஞ்சுக் குவிய தலை. முதுமையின் குறைந்த முகம். கு! பார்ப்பவர் மனதில் ட உருவமாக அமைந்து இளமை துறந்த நி6ை மறு பதிப்பா?
காங்கேசன்து புகைவண்டி சுன்னா முன்னறிவிப்பை ஒலி நகர்கிறது. பெட்டிெ வாங்காமல் அந்தக் நின்றுகொண்டிருக்கி
அந்தக் கிழவி அவன் என்னைக் க குறையுமில்லாமை என்னிதயத்தில் ے{ போலக்குத்திட்டு நிற் நிற்கும் அந்தக் கிழவி கண்களிலிருந்து கபோதியல்லவே!
கடந்து சுன்னாகம்
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

திரை
லைப் பழிக்கின்ற மயிர்க்கற்றையோடு கூடிய கீறல்கள் தாறுமாறாய் விரவிக் கிடக்கும் ஒளி றி விழுந்த கண்கள். கூனிக் குறுகிய மேனி. பரிதாப உணர்ச்சியை ஊற்றெடுக்க வைக்கும் துவிட்ட அந்தக் கிழவி எலும்புருவம் பெற்று, லயில் காட்சியளிக்கும் காரைக்காலம்மையாரின்
றையிலிருந்து கொழும்பு செல்லும் அந்தப் கம் நிலையத்தைத் தாண்டிச் செல்லுதற்கான த்ெதுவிட்டுப் பயங்கரமாக இரைந்து கொண்டு பான்றின் வாசலில் நின்றபடியே வைத்த கண் கிழவியைப் பார்த்த நிலையிலேயே நான் ேெறன்!
உதிர்த்துவிட்ட வார்த்தைகள் ‘என்ரை ராசா, வனிக்காமல் போனாலும் பரவாயில்லை; ஒரு
நல்ல சுகத்தோடை இருந்தாச் சரி!” பூழமாகப் பாய்ந்துவிட்ட கருக்கரிவாளைப் கின்றன. முதுமையின் தலைவாசலில் தடியூன்றி பி இந்த வார்த்தைகளைச் சிந்தியபோது அவள் சிந்திய நீரைக் காணாமற் போக நான்
ாக ஓடுகின்றது. ஓங்கி மதாளித்து வளர்ந்து ட்டங்களையும், செம்மண்செறிந்த பாதையையும் நிலையமும் அதன் விஸ்தாராதிகளும் மங்கி

Page 99
மறைந்து என் பார் வைக்குப் படாமற் அமர்கிறேன். ஆனால் அந்தக் கிழவி
‘ஒரு போசுக் காட்டுத் தம்பி ஆளாக்கிவிட்ட எனக்கு இவன் எ எப்படியாவது தம்பி நீ அவனுக்குப் பு சொல்லு!”
எல்லா ஆசைகளும் அற்றுவி அலைக்கழிக்க அழுதழுது அவள் ( இரும்பே உருகுமென்றால் என் இரும்பினுங்கடியதா?
*தாய்மையைப் படைத்த தலை முளைவிடத் தீமையின் பாறைப்ப என்னிதயம் இறைவனிடம் இப்படிக் பதில் சொல்லப் போகிறான்! அவ தாய்மையைப் படைத்துத் தத்தளிக்க
பெற்று, வளர்த்துப், பாலூட் வைத்ததற்கெல்லாம் அந்த அ ‘போசுக்காட்டு?? ஐந்தே ஐந்து சதம் ெ அவளுக்குக் கிடைக்கும்போது உயிரடைவார்களாம்! ஆனால் அவன்
மனத்திரையின் மாறுதல்கள், வி
கொழும்புப் பட்டினத்தின் குதூ ஒன்றிவிட்ட ஒன்றாகிவிட்டது. யாழ்ப் இரத்தம் பிழிந்து உழைப்பால் உருவ பிள்ளைகள் பட்டினத்திலே காற்சட் கும்மாளமடிக்கிறார்கள்! உழைப்பு பூ போதுமென்ற அளவுக்குப் போதை மீள்வது அரிது. போதைகளும் பல போதைகள்!
இராசையா உத்தியோகத்துக்கு நல்ல பையன்தான். ஆனால் நாளடை
அவனைச் சரணடைந்துவிட்டது. அவன்

ற் போனபின்னரே நான் உள்ளேசென்று
என் மனத்திரையில் வருகிறாள்!
. எவ்வளவோ பாடுபட்டுப் படிப்பிச்சு, ழுதமாட்டேனென்கிறானே. இந்தமுறை த்திமதி சொல்லியாவது கீறிப்போட்டிடச்
Iட்ட நிலையில் புத்திர பாசம் மட்டும் இந்த வார்த்தைகளைச் சொன்னபோது னிதயம் மட்டும் உருகாமலிருக்க
வனே, தாய்மையின் விளைநிலைத்தில் டையை எதற்காகவோ பயிரிட்டாய்? கதறியது. இறைவன் - அவன் எங்கே பன் தன் பாரத்தைத் தீர்க்கத்தானே
விட்டிருக்கிறான்!
டிச், சீராட்டிப், படிப்பித்து ஆளாக்கி ன்னை எதிர்பார்ப்பது ஒரேயொரு பெறுமதியான - சடப் பொருளான 'அது'
சஞ்சீவியாக அதுவும் அவளும் எழுதுவானா?
விசித்திரமானவை, அவன்..!
கலமான நாகரிக வாழ்க்கை அவனோடு பாணத்து மண்ணிலே வேர்வை சிந்தி, பழிந்து உருவாக்கியவர்களின் வாலிபப் டை போட்டு உத்தியோகம் பார்த்துக் அங்கே - உயிர்வாதை தரும். இங்கே தரும். இந்தப் போதை வசப்பட்டவர்கள்
ரகமானவை. இராசையாவுக்கும் பல
வந்த புதிதில் “பட்டிக்காட்டான்” தான். வில் நகரத்திற்கே உரித்தான ‘நாகரிகம்’ அதனைச் சரணாகக் கொண்டுவிட்டான்.
97

Page 100
போதை ரகங்கள் கவர்ச்சிய கூடியவையுங்கூட இராசையா இவற்ற கலைஞனுக்கே உரித்தான புதிய உத்தி அவனுக்கு நிகர் அவனே தான். அதி நானும் ஒரே அலுவலகத்தில் வேலை வாழ எனக்குத் தெரியவில்லை. பெரும்பான்மையாகச் சுயப்பிரக்ஞை( எப்படி அதற்கு விதிவிலக்காக இரு தாயை மறக்காமலிருக்கச் சுயப்பிரக்ை அந்தச் செம்மண்ணில் புரண்டெழும்
மிஸ் பிரீத்தா அழகிதான். ஆ பேசாமல் பேசும் விழியாள்; ெ நிற்குமிளங்கொங்கையாள்; “அவள்
அழுதால் அவன் அழுவான்’ என்ற அழகிதான்! அவள் இப்போது இராசை ‘புனிதமான பெண்!
அவளுக்கு என்ன வேண்டு வேண்டுமென்பதெல்லாம் அவனுக் பெற்றுவிட்ட அந்தப் பேய்க்கிழவிக்கு தெரியாது! அவனைக் குறைசொல்லி பொருந்திய காதலின் மகத்துவம்!
காதலென்றால் இப்படித் போன்றவர்களுக்குக் காதலிக்கத் "மகத்துவம்’ தெரியாத காலத்துப் சொல்லுகிறார்கள் இவன் காதலித்து
அதெல்லாம் பழைய கதை. ப பக்கமாகவுள்ள சப்த தீவுகளில் ஒன் வடக்கே சென்று செம்மண் களஞ்சி ‘காதல் காவியம்’ என்று கூறி ஏ போகட்டும்! இராசையாவின் காத காதலுக்காக எதைத் தியாகஞ் பெற்றுவளர்த்த பெற்றோரையும் யாழ்ப்பாணத்தானுக்கு லேசில் வராது விளங்கவைத்தவன் இராசையா! தா ஏன் இராசையா சட்டைபண்ணப்
F函”

பானவை மட்டுமல்ல; கழுத்தறுக்கக் ரிலே கைதேர்ந்த கலைஞனாகி விட்டான். நிகளை அனுசரித்து இன்பங்காணுவதிலே கம் வளர்த்துவானேன்? இராசையாவும் பார்க்கிறோம். ஆனால் அவனைப்போல என்னால் முடியாது! கலைஞனுக்குப் யே இருப்பதில்லையல்லவா? இராசையா க்க முடியும்? வீட்டை, வாசலை, பெற்ற ஞ இருக்கவேண்டுமே! இராசையா எப்படி
கிழவிக்குக் கடிதமெழுத முடியும்?
ட்சேபனையில்லை. ரோஜா மேனியாள். காவ்வை உதரத்தாள், குத்திட்டு
சிரித்தால் அவன் சிரிப்பான்; அவள் 0 நிலைக்கு ஆடவனை ஆகர்ஷிக்கும் Fயாவின் காதல் தேவதை பூசனைக்குரிய
ம்ெ? எப்பொழுது வேண்டும்? ஏன் 5குத் தானாகவே தெரியும்! ஆனால் ஒரு “போசுக்காட்டு’ போட அவனுக்குத் யென்ன, எல்லாம் அந்தச் சர்வ வல்லமை
தானிருக்க வேண்டும்; நம்மைப் தெரியாதே! ஏதோ இந்தக் காதல்
பெரியவர்கள் என்னைக்கூடத்தான்
நுக் கல்யாணம் பண்ணியவனென்று!
பாழ்ப்பாணப் பட்டினத்துக்குத் தெற்குப் ாறிலே பிறந்து வளர்ந்து, பட்டினத்துக்கு பமான ஏழாலைக்குப் போய்ச் சேர்ந்ததை மாற்ற எனக்கே பிடிப்பதில்லை. அது லுக்கும் இதற்கும் என்ன தொடர்பு?
செய்தாலும் பிறந்த இடத்தையும், தியாகம்பண்ணி நடுத்தெருவில் விட | என்ற களங்கத்தைப் போக்கிக் காதலை ய்க் கிழவிக்கு என்ன கேடா? அவளை
போகிறான்? குறுக்கீடில்லாத காதல்

Page 101
வாழ்க்கைதானே சொர்க்க இன்பந்தரு சொர்க்கத்தில் இடம்பெற்றுவிட்டான்.
என்னைப்போன்ற குடும் கொழும்பிலிருந்தாலும், கொழும்பில் நிரந்தரம். இதனால் அங்குமிங்குமாக பற்றுதல்கள் கூடவே மனிதன் பேரா பேராசைக்காரன்! அந்தக் கிழவி சுல் நின்ற காட்சியைப் பார்த்துவிட்டு வந்த நினைப்புத்தான். அவளுக்கு நான் ஏன் ஆசைப்படத் தொடங்கிவிட்டேன். என்
இம்முறை யாழ்ப்பாணம் போய் இராசையாவைச் சந்தித்திருக்கிறே6 வயோதிப ஆத்மாவைப் பற்றிப் பேச காட்சியளிக்கவில்லை. அலுவலக நே ஒரு போதும் அனுமதிப்பதில்லை. அதி அவனுக்கில்லாதபோது . மற்றைய நே கோதையுடனிருக்கின்றானே! பே நிலையிலுள்ள ஒருவனிடம் பேசுவதில்
வாயிருந்தும் ஊமையானேன் ந
நாட்கள் உதிர்ந்துவிட்ட சருகுகளாக மா புஷ்பித்துக் கொண்டிருந்தன.
ஒருநாள். அலுவலகத்தில் ந நேரத்தில் வந்த தந்திச் செய்தி ஒன்று செய்தது!
‘மிஸ்டர் இராசையா, மிகவும் தருகிறேன். ஊர்போய் வாருங் கொடுத்துவிட்டுத் துக்கம் தோய்ந்த தொடர்ந்து இராசையாவும் அலுவலக
தந்தியில் வந்த செய்தி என்ன? முத்தாய்ப்பு வைத்து ‘இராசையாவின் த கூறியதாக அலுவலகப் பையன் சொல்வதென்றே தெரியவில்லை; “கட

ம் என்று சொல்லுகிறார்கள். இராசையா
பஸ்தர்களுக்கு உத்தியோகம் ஒரு கால், யாழ்ப்பாணத்தில் ஒருகால் அலசடிப்படுவது வழக்கமாகிவிட்டது. சைக்காரனாகிவிடுகிறான். நான் ஒரு ானாக நிலையத்தில் அழுத நிலையில் நபிறகு எந்தநேரமும் அந்தக் கிழவியின் ா மகனாக இருக்கக்கூடாது என்றுகூட
ஆசை வெறும் ஆசைதான்!
ய்வந்த பிறகும் எத்தனையோ முறை ன். ஆனால் அந்த இரக்கத்திற்குரிய க்கூடிய நிலையில் ஒருபோதும் அவன் ரத்தில் அவனைச் சந்திப்பதை அவன் லுெம் என்னைப்பற்றிய நல்லெண்ணமே ரங்களில் அவன் போதையுடன் அல்லது ாதையும், கோதையும், உறவுமீறிய b பயனேது .?
ான்! காலம் ஏன் உறங்கப்போகிறது? த மலர்கள் ஒன்று இரண்டு, மூன்றெனட்
ாங்கள். அந்த அமைதிகொண்டிருந்த அலுவலகத்தையே “கலகலத்து விடச்
வருத்தப்படுகிறேன். ஒருவாரம் லீவு
கள்! தந்தியை இராசையாவிடம் குரலில் கூறிச்சென்றார் மானேஜர். த்தைவிட்டு வெளியேறினான்!
ஒருவாறாக எங்கள் ஊகத்திற்கெல்லாம் ாய் செத்துவிட்டாளம்” என்று மானேஜர்
தெரிவித்தான். எனக்கு என்ன வுளே என்றுவிட்டு இருந்துவிட்டேன்.
99.

Page 102
முற்றும் துறந்தவர்க்குத்தா கல்நெஞ்சர், கயவர், போக் சித்திக்குமோ? என் கண்களை முடிந்தபின்னர் சில நண்பர் வந்துகொண்டிருந்தபோது. சினி
வளர்ந்து நிற்கும் "கியூ” வ கைகோர்த்தபடி படம்பார்க்க நிற்பதைக் கண்ட பின்னர் - என
அங்கே - “பேதித்து அவை கிடக்கிறாள். இழவோசை உல ஒலியலைகள் எழுகின்றன!
இங்கே - அந்த ஒலியலைக் ஒன்றே இல்லாத நிலையில் இவன்
அந்நிலை - என்றேனும் இன் மனிதனா? தெய்வத நிலைபெற்
என்றோ ஒரு நாள் அந்நி இவன் மனத்திரையும் அகலும். 6

ன் பற்றற்ற நிலை ஏற்படும் என்றில்லை. கிரிகளுக்கும் இந்நிலையில் ஏதேனும் என்னால் நம்பமுடியவில்லை! அலுவலகம் களைக் கண்டுவிட்டு விடுதி நோக்கி மாத் தியேட்டருக்கு முன்பாக -
ரிசையில் இராசையாவும், மிஸ் பிரீத்தாவும் டிக்கட்” பெற முண்டியடித்துக்கொண்டு ாக்கு இந்த உலகமே மறந்து விட்டது!
ன வளர்த்தெடுத்த பெய்வளை” பிணமாகக் கதிர ஒலிக்கின்றது. நைந்துருகும் துயர
களை மறந்துவிட்ட நிலையில் உள்ளம் என்ற இன்பம் அனுபவிக்கத் துடித்து நிற்கின்றான்.
வனுக்குச் சித்திக்குமா? இவன் என்ன அதீத றவனா? இல்லையே!
லை இவனுக்கும் சித்திக்கும். அன்றுதான் விலகும்! திரை அகன்ற அப்பால்!
- (வீரகேசரி 10-5-1964)

Page 103
மங்களகரமான ஆ மெல்ல நழுவிக் கொண்டி கொட்டு மேளங்கள் ஒலி கமழ்ந்தன. ஊதுபத்திகளு புகை மூட்டத்தை எழு மறைந்துகொண்டிருந்தன. குதுகலச் சிரிப்பில் இன்பம் குரல் கொடுக்கிறது. ஊரே பகலாகிவிட்ட கோலம். இல்லங்களில் திருமணங்க குதுகலத்திற்கும் கேட்கவ
கமலாவினாற் கண்ே “வெறிச் சென்று கிடக்கி குப்பிவிளக்குக்கூடக் குை “காவலாக” விடப்பட்ட அடு தூக்கத்தில் மூழ்கிக் கு படுக்கையில் கிடந்து புரளு உணர்ச்சி அவளைக் கி செய்யவொட்டாமற்றடுக்கிற ‘சே, என்ன வாழ்க்கை!" அ படுக்கை அவளுக்கு முள் விடுகிறாள்! அவள் பார்ை எல்லாம் சுடர் விடுகின்றன. ‘இன்னும் அவர்களை முணுக்கிறாள்.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

உணர்ச்சி
வணித் திங்களின் இரவுகளில் ஒன்று உருந்தது. ஊரெங்கும் ஒரே ஆரவாரம், த்தன. புத்தம் புது மலர்கள் நறுமணம் ம், சாம்பிராணிப் பொடியும் வாசனைப் ப்பியபடியே எரிந்து, புகைந்து,
வீட்டுக்கு வீடு குமரிப் பெண்களின் , "இதோ இருக்கிறேன்” என்பது போலக் புதிய சோபையுடன் மிளிருகிறது. இரவு
அன்றைக்கு அந்த ஊரின் பத்து ள் நிகழுகின்றன. கொண்டாட்டத்திற்கும், ா வேண்டும்!
ணாடுகண் மூடவே முடியவில்லை. வீடே றது. மங்கியெரியும் மண்ணென்ணெய்க் றத்தூக்கம் கொள்கிறது. கமலாவுக்குக் த்த வீட்டு ‘அம்பி’ப்பயல் அசாதாரணத் றட்டையொலி கிளப்புகிறான். கமலா கிறாள். இனந்தெரியாத என்னவோ ஒரு ள்ளியெடுக்கிறது. அவளை நித்திரை து. அவள் உள்ளம் கனலாகக் காய்கிறது. வள் வாய்திறந்து பேசுகிறாள். மெத்தைப் ளாகக் குத்துகிறது. எழுந்து உட்கார்ந்து வயில் ஒருவித வெறுப்பு, ஏக்கம், தாபம் நெடியதோர் பெருமூச்சு வெளிவருகிறது. க் காணவில்லையே” என “முணு

Page 104
அவர்கள் - கமலாவின் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்தார்க கேளிக்கைகளிலும் நேரத்தி மறந்துவிட்டார்கள். மனித சுபாவ
கமலாவின் சிந்தனை மறைத்துகொண்டிருந்தன. முப்பு முடியாத நிலையிலிருக்கிறேனே தூண்டுதல்களினால் எத்தனை இ கழித்திருக்கிறாள் என்பதை எ6 வந்தது! பாவம், அவள் பெற்றே ஒரு சம்பந்தமும் கைகூடுவி விதியென்பதா?
“இன்றைக்கு மணமுடிக்கி இளையவள். படித்ததும் என்ன மாப்பிள்ளை குதிர்ந்துவிட்டது பிரபலமான வர்த்தக நிலையமொ பிரகாசமானதாயிருக்கும்! ஆனா ஏழாம் வகுப்புடன் ஏட்டைக் கட் சென்று பயிற்சி பெற்றுத் திரும்பிய என்பது அவளைப் பொறுத்தவரை ஏக்கம் அவளுடலையும் கருக்கி
என்ன ஆனாலும் பார்வதி கமலாவின் இரத்த நரம்புகள் கட்டு மீறிக் கனன்றன. உடல அவளுக்குப் பழக்கப்பட்டதுதான் அனுபவித்திருக்கிறாள். நினை பார்வதிக்கு இது புது அனுபவமா நிகழ்வதானால் அவ்வளவு புது . அது அவளுக்குக் கிடைப்பதாக
எங்கோ ஒரு காதல் நவீனத் படமாக விரிந்தது. பார்வதியும் - நவீனத்தில் வரும் காதலனும் காத மறந்து . ஐயோ பாழ் மனமே! ஏ குரங்கின் தலைகீழ்த் தாவுதல்கள் 'மறக்கமுடியாத சம்பவம் மீண்டு
102

பெற்றோர், பக்கத்திலே நிகழும் திருமண கள். அங்கேயுள்ள ஆரவாரங்களிலும், ற்கு வீடு திரும்பவேண்டும் என்பதை
h
யிலே என்னவெல்லாமோ தோன்றி பது வயது கடந்தபின்பும் இல்லறம் நடத்த என்று ஏங்கினாள். பருவ உணர்ச்சி கிளப்பும் இரவுகளை அவள் தூக்கமில்லாமல் துயருடன் ண்ணவே அவளுக்கு எரிச்சல், எரிச்சலாக ார்தான் என்ன செய்வார்கள். பேசிவருகிற பதாகக் காணவில்லையே! இதுதான்
றாளே பார்வதி, கமலாவிலும் ஐந்து வயது வோ ஆறோ ஏழோ வகுப்புத்தான். நல்ல அவளுக்கு. அதிட்டக்காரி. மாப்பிள்ளை ான்றின் பிரதம ஏஜண்டு. அவள் எதிர்காலம் ல் கமலா என்ன, பார்வதியைப்போல ஆறாம் டிவிட்டவளா? ஆசிரிய கலாசாலை வரை ஆசிரியை நல்ல அழகி. ஆனால் வாழ்க்கை “கண்ணாம்பூச்சி” காட்டுகிறதே. இதயத்தின் யது. நெட்டுயிர்த்தாள்.
அதிட்டக்காளிதான்! இந்த இரவு அவளுக்கு ா விம்மிப்புடைத்தன. உணர்ச்சிக் குழாய்கள் ம் மெல்லென நடுங்குகிறது. இதெல்லாம் ா. எத்தனை இரவுகள் இப்படி ‘வேதனை? வுத் தொடர் முற்றாக நின்றுவிடவில்லை. க இருக்கலாம் ஆனால் கமலாவுக்கு இப்படி? அனுபவமாக இராதுதான். ஆனாலும் “அந்த 3 இல்லையே!
நில் படித்த சம்பவம் கமலாவின் மனத்திரையில் அவள் கணவனும் இந்த இரவிலே அந்த லியும் போல் ஒரே அணைப்பில் இந்த உலகை ன் இப்படி நிலைகெட்டுத் தவிக்கிறாய்? மனக் ால் கமலா அவதிப்படுகிறாள். கூடவே அந்த
ம் அவளுள்ளத்தில் நிழலிடுகிறது.

Page 105
கமலா, அவள் இன்னும் பருவ வி பருவப் பசிகிளப்பும் வேதனை அனுபவித்திருக்க முடியாது. ‘ஏன், ெ பலதடவைகளில் ஏங்கியிருக்கிறாள் பழகியவர்கள் அவளது வேதனை சென்றார்களே தவிர அவளுக்கு வா அவளுக்கு அரைகுறையாக அறி முற்றுப்புள்ளியிட்டுக் கொண்டார்க தானாகவே தடையிட்டுக் கொண்டா
கமலா காதலித்தவர்களிலே சங்கரனும் ஒருவன், அவனோடு ப அவ்வளவு நெருங்கியப் பழகியதே கின வீழ்த்திவிடும் சதிகார உள்ளம் கொன மற்றவர்களுடன் எல்லாம் கமலா பழசி அவள் நினைவிலே தீப்பற்றுமளவுக் மாதிரியான பழக்கம், “சரிவந்தா6 விடலாமல்லவா? ஆனால் அந்தப் பட இணைப்பைப் பெற்றுக் கொடு கன்னியாகத்தான் அன்றும் இருந் பழகியபோது, அவன் பிரேமை தவழும் நெஞ்சத்தில் இன்பவெறியைக் கிள இதயத்தை ஈர்த்தன. மையலில் வாழவேண்டும்” என்ற ஆசையில் ‘க காட்டிக் கவர்ச்சி வலை விசி வந்தவி பாடசாலையின் தனிமையில் . நின்றபோது, நெஞ்சோடு நெஞ்சும், உ அழியாத ஆசைக் கனவுகளை நனவ கமலா தன்னை மறந்திருந்தாள். பழங்கதையாய்க் கானல் நீராய்ப் பே
சங்கரன் இப்படி நடந்து எதிர்பார்க்கவில்லைத்தான். ஏனோ, ெ எழுதிவிட்ட அவளை மறந்து, அந்தப் சென்றான். எவளோ ஒருத்தியை மன அறிந்து கொண்ட உண்மை. அவளு போய்விட்டனர். ஆனால் சங்கரன், அவ அவளிடம் பெற்றிருந்த அவன் ஏமாந்துபோனாள்!

வயதைக் கடக்கவில்லைத்தான். ஆனால் யை அவளைப்போல வேறுயாரும் பண்ணாகப் பிறந்தேனோ” என்று அவள் . அவள் வாழ்வில் குறுக்கிட்டவர்கள், யை வேண்டிய அளவுக்குக் கூட்டிச் ழ்வளிக்கவில்லை. அறியாத இன்பத்தை முகப்படுத்தியதுடன் அவள் நட்புக்கு ள் சிலர். சிலருடைய தொடர்புக்குத் ள் கமலா, விந்தை உலகமல்லவா இது!
- கமலாவைக் காதலித்தவர்களிலே ழகியதைப் போலக் கமலா யாருடனும் டையாது. சற்றுக் கண் மூடினால் ‘குழியில் ண்டவர்களல்லவா இன்றைய வாலிபர்கள். யெது என்னவோ உண்மை யென்றாலும், குப் பழகியது கிடையாது, "சும்மா ஒரு ல் விவாக பந்தத்தில் கட்டுப்படுத்தி ழக்கம் எவருடனும் சிரஞ்சீவித்துவமான க்கவில்லை கமலாவுக்கு. கமலா தாள், ஆனால், சங்கரன் அவளுடன் விழிகளும், கொஞ்சல் வார்த்தைகளும், ப்பும் காதல் கடிதங்களும் கமலாவின்
அவளை வீழச் செய்தன. “ஏதோ ாதலிப்பதைப்போல’ப் பலருக்குச் சாடை வளை ஒரு நாள், ஒரு சந்திப்பின்போது, அந்த அறையில் அவர்கள் இருவரும் தட்டோடு உதடும், விழியோடு விழியும், ாக்கிக் கொண்டபோது, சில நிமிடங்கள்
அஃதெல்லாமிப்போது பொய்யாய்ப் ாய்விட்டதே!
கொள்வானென்று அவள் சிறிதும் நஞ்சில் மறக்கமுடியாத எண்ணங்களை பாடசாலையை மறந்து சங்கரன் எங்கோ 1ணந்துகொண்டான் என்பதுதான் கமலா நக்கு ஆசை காட்டியவர் பலர் அப்படிப் வர்களில் யாரும் பெற்றிராத அனுபவத்தை Gin L — ....... , உண்மையிலே கமலா
103

Page 106
ஆனால் அந்த அனுபவம் அவ தவிர, அதனை வெறுக்கக் கற் இயற்கையின் நியதியா? “வாழ்வி இருக்கிறது. எங்கே அதைப்பற்றிப் அவள் ஆசை வலை வீசுகிறாள் முடியவில்லை. அவள் முயற்சிகள் எ என்ன உலகம்! என்ன வாழ்வு இது உலகிலே தம்பித்து விட்டாலென்ன, இ கஷ்டப்படுகிறார்களே? வஞ்சக உல பிடித்த இளைஞர்கள். அவர்கள் பூர்த்திசெய்ய ஒரு பெண் கிடைத்து அவளுக்கு இதயமும், அதன் ஆ இயல்பான விருப்பும் இல்லாமலா பே இந்த உண்மைகள் புலனாவதில்லை
பெண், அவள் உணர்ச்சிகள் அரிக்கின்றன. ஆண்வண்டின் மென் தாய்மையுறுகிறதல்லவா? மலருக்கு அது வேண்டாமா .? ஆனால் ஆ பொருளல்ல. மனிதவர்க்கத்திலும், கே பெண்ணல்லவா? அவள் விழை இன்பத்திற்கு ஒரு எல்லை, நெறி இ அந்த உணர்வின் துடிப்புக்களைத் இன்ப லீலைகளில் மூழ்கியிருக்கமா
நினைவு அலைகள் நெஞ்சில் காட்டுவது போல மார்பகம் விம்மித் உணர்வால் உடல் உரோமாஞ்சலி உணர்ச்சி. அம்மா, தாள முடியாதே!
மெத்தையின் மேலொரு கட்டுக்குலையாத மேனி கட்டிலில் திருமண ஊர்வலங்களின் ஆரம்பத் எதிரொலி கிளப்பி இரைகின்றன. ஒளிமங்குவனபோல இமைக்கதவு தளர்ந்துவிட்டது. அந்தப் பயங் மறைந்துவிட்டது. கமலா துயிலில் '

ளை "இல்லறத்தில் நுழையத் தூண்டியதே றுக் கொடுக்கவில்லை. இது தான் ’ அவளுக்கு கானல் நீராகவல்லவா பிடித்துவிடலாமோ என்ற “வெறி”யுடன் . கவர்ச்சிச் சாடை காட்டுகின்றாள். ல்லாம் ‘சோடை போய் விடுகின்றனவே. ? பருவம், உணர்ச்சி, வளர்ச்சி, எல்லாமே இவற்றால் இப்படியெத்தனை “கமலா’க்கள் கம். கோழை மனிதர்கள். சுயநலப் பித்துப்
ஆசையெல்லாம் தமது இச்சையைப் விட்டால் போதுமென்பதுதான். பெண் - சைக்கனவுகளும், வாழவேண்டுமென்று ாய்விடும்? ஏனோ இந்த வாலிபர்களுக்கு
ரின் கோவை, உணர்ச்சிகள் அவளை ாமையான ஸ்பரிச சுகத்தால் பெண் மலர் அந்தச் சுகம் வேண்டும். கமலாவுக்கும் லுவள் மலரைப்போல் ஒரு அஃறிணைப் ல்வியறிந்த நாகரிகம் படிந்த உயர்திணைப் யும் சுகத்திற்கு, காதலுக்கு, ஸ்பரிச ருக்கவேண்டுமே! இல்லாவிட்டால் அவள் தணித்துவிட இதுவரை ஆயிரமாயிரம் ட்டாளா?
மோதியடித்தன. ஏக்கத்தின் எல்லையைக் தணிகிறது. இன்பக் "கிளுகிளுப்பின் செய்கிறது. எங்கும் ஒரே தவிப்பு. ஒரே
மெத்தையைப் போலக் கமலாவின் அங்குமிங்குமாகப் புரளுகிறது. தூரத்தில் தைத் தெரிவிப்பதுபோல அதிர்வெடிகள் கமலாவின் கண்கள் கனன்று, கனத்து களை இறுக்கிப் பிடிக்கின்றன. உடல் கர “இராட்சத உணர்ச்சி எங்கோ
துயரை மறந்து தூங்குகிறாள்!
- (விவேகி, ஐப்பசி 1960)

Page 107
காரிருட் போர்வை கண்ணுக்கெட்டா உயரத் விண்மீன்கள் ஒளிசெய்து மின்னலும், பூமியை நடுக்கு செய்துகொண்டிருந்தன. நள் இயற்கை மாறுபாடுக6ை போகிறார்கள். வானத்தை ஏழை விவசாயிகூட அந்த ே நித்திராதேவியின் இன்ப ஆனால் . நாள் முழுதும் சுற்றியலைந்து பிரபுக்க பழிச்சொற்களையேற்று, ெ போட்டிபோட்டு, விழுந்துரு அந்தப் பிச்சைக்காரர்கள் - மதுவின் போதையிலே எதிர்ப்பார்த்து அவர்கள் விழ
வயிறார உண்டு ( வயிற்றுப்பசி கறையாணை அவர்கள் சுகமாக நித்திை
‘பிசு, பிசு” வெ6
இருந்தாற்போலிருந்து பெ வாடைக்காற்றின் அசுரலே
 

பிரசவம்
உலகத்தைக் “கப்பிக்” கொண்டிருந்தது திலே எங்கோ ஒன்றும் இரண்டுமாக கொண்டிருந்தன. கண்ணைப் பறிக்கும் கும் இடிமுழக்கமும் மாறிமாறி எதிரொலி ாளிரவில் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கும் இந்த ள யார் கவனித்துக்கொண்டிருக்கப் அண்ணாந்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் நேரத்திலே துன்பங்களையெல்லாம் மறந்து
அணைப்பில் கட்டுண்டு கிடந்தான். ஒருசாண் வயிற்றை நிரப்ப ஊர்முழுதும் 5ளும், பணக்காரவர்க்கமும் ஈந்த சாறி நாய்களுடன் எச்சில் இலைக்குப் ;ண்டு “மானங்கெட்ட வாழ்வு” வாழும் - அவர்கள் மட்டும் விழித்திருந்தார்கள். மங்கையர்களின் சரச சல்லாபத்தை
மித்தகண் விழித்தபடி வீற்றிருக்கவில்லை.
வாழ்ந்த காலம் மலையேறிவிட்டது. ப் போல அரித்தெடுத்துக்கொண்டிருக்க ர செய்யமுடியுமா?
ன்று தூறிக்கொண்டிருந்த மழை ருமழையாகக் கொட்டத் தொடங்கியது. பகத்தில் அந்தப் பெரிய ஆலமரத்தின்
105

Page 108
இலைகள் ஓயாமல் சப்தித்துச் கொண்டிருந்த, "தரித்திர நா கொண்டிருந்தார்கள். தத்தம் L ஒதுக்கிடந்தேடி ஒடிக்கொண் சகசந்தானே !
அந்தப் பெரிய பிச்சைக்க உறுப்பினள். எல்லாப் பிச்சைக்கார தன் கால்போன திக்கில் ஓடினால் உடலை மறைத்துக்கொண்டிருந்த தேகம் வெட வெடவென்று நடுங் பலவீனமான உடல் தாங்கச் எதிரேயிருந்த ஒட்டுவீட்டு வராந் பார்த்து எண்சானுடம்பை படுத்துக்கொண்டாள். அவள் தொடங்கியது. மனித உள்ளம் கஷ் எண்ணிப்பார்க்கத் தவறுவதில்ை
இந்த உலகில் பெரும்பால் கூட்டத்தில் ஒருவளாக ஒரு ஏழை கருணாநிதியான கடவுளும் கல்நெஞ்சராகிவிட்டார் ! எட்டு வ தகப்பனும் பரலோகத்துக்குப் பயன் பருவத்திலே அவள், எள்ளத்தனை ‘பங்களாக்’களில் பணிப்பெண்ண துன்பம் அவளை வந்தடைந்து ெ போதையும், மதுப் போதையுங் ( பெண்ணாக வாழ அவளால் முடிய ஆருமற்ற அனாதையாக-ஏழை நிகழ்ந்துகொண்டிருந்தாலும் ச செய்யத்தவறுவதில்லை. ஏழு ஆண் விட்டன. ஏழைப்பிச்சைக்காரிய மங்கையாக-பதினைந்துவயதுப் அப்பப்பா! அவள் மனதில் இப் இன்பக்கனவுகள் எழும்பிவிட்ட6 ஏன் சிந்திக்கும் மனதைக் கொ
முத்தம்மா எழிலின்பத்தை ந ஆனால் எவரும் அவளை இே பருவப் பெண்ணான அவளுக்கு
106

கொண்டிருந்தன. அதன் கீழே 'பள்ளி’ ராயணர்கள்’ எல்லோரும் சுருட்டிவாரிக் மனம்போன திக்கில் ஆளுக்கொவ்வொரு டிருந்தார்கள். அவர்கள் வாழ்வில் இது
கார ‘மகாசபை யில் முத்தம்மாவும் ஒரு ரும் விழுந்தடித்துக்கொண்டோடவே அவளும் ர். கொட்டிக்கொண்டிருந்த மழையில் அவள் கந்தல் துணி தெப்பமாக நனைந்துவிட்டது. கிக்கொண்டிருந்தது. கொடிய குளிரை அவள் சக்தியற்றுத் தவித்துக் கொண்டிருந்தது. தாவில் ஒதுக்கமாக மழை படாத இடமாகப் யும் இரண்டு சாணாகக் குறுகிப் மனம் கடந்தகால நினைவுகளில் நீந்தத் டமான நேரத்தில்கூடத் தன் கடந்தகாலத்தை I6).
ண்மையினராக வசிக்கும் ஏழை மக்களின் க் குடும்பத்தில்தான் முத்தம்மாவும் பிறந்தாள். ஏனே அவள் விஷயத்தில் மாத்திரம் யதினை அவள் எட்டமுந்தியே அவள் தாயும் ணமாகிவிட்டனர். பள்ளிக்குப் போகவேண்டிய
ணாக இருந்தாள். துன்பம், துன்பத்தின்மேல் காண்டிருந்தது. மனிதமனம் படையாத பணப் கொண்ட செல்வச் சீமாட்டிகளுடன் பணிப் வில்லை. புறப்பட்டுவிட்டாள்; இந்த உலகத்தில் ப்பிச்சைக்காரியாக! உலகில் என்னதான் ாலம்மட்டும் தன் கடமையைச் சரிவரச் ண்டுகள் என்னமாதிரியாகவோ உருண்டோடி ான முத்தம்மாவைக் காலம் எழில்மிக்க பருவப்பெண்ணாக மாறச் செய்துவிட்டது. பொழுது எவ்வளவு ஆசைக்கோட்டைகள், 1. ஏழை மனித உருவங்களுக்கு இயற்கை டுத்துச் சித்திரவதை செய்கிறது?
ாடி எத்தனையோ வாலிபர்கள் வட்டமிட்டனர். Uசில் வசப்படுத்த முடியாது திண்டாடினர். கும் பிச்சை எடுத்து உண்பதில் கொஞ்சம்,

Page 109
கொஞ்சமாக இலச்சை பிறக்க அ மருதப்பன் தனது கழுகுப் பார்ை அவருக்கு வயது முப்பத்தைந் முடிவடைந்துவிட்டதால் ‘கட்டைப் முத்தம்மாவின் எழில் வதனம் அவர் மடிப்புக் கலையாத வெள்ளைவேட் கடைக்குச் செல்வதும், கற்கண்டு காட்டுவதும் முத்தம்மாவின் மனதை மருதப்பனின் 'கள்ளக் காதலி | நாட்களாக நகர்ந்தன. முத்தம்ப தயாராகிவிட்டாள். ஆனால் மரு கவலையைக் கொடுத்தது. அவ இனிமையாக முகம்கொடுத்துப் பேச முத்தம்மா கர்ப்பவதியானதும், கடைப் போட்டுவிட்டார். அவள் வாழ்க்கைவ முள்ளும் நிறைந்த விதியில் ‘கடபுட கர்ப்பிணியான முத்தம்மா நிராதரவி சாலையொன்றில் ஒர் ஆண்குழந்ை பார்க்கச் சகியாமலோ அல்லது இ நினைத்தோ அந்த ஆண் குழந் மூடிக்கொண்டது. ஒரு மா வைத்தியசாலையினின்றும் வெளிே அவள். ‘விபசாரி” என்ற விருதையு வாழும் இந்தப் பாழும் பூமியில் கால் ஆண்களும் பெண்களும் அவ6ை வீட்டிலிருக்கப் பரபுருஷனுடன் சரசச தங்கங்கள்’ சற்றும் வாய் கூசாது அவளுக்கு வாழ்க்கை கசந்துவிட் எங்கெங்கோ சென்று இறுதியில் இ உறுப்பினளாகிவிட்டாள்.
“ளொள், ளொள்” என்ற உறு செய்தது. ஆனை போன்ற நாயெ அவளைப் பிடுங்கியெடுக்கத் தயாரா அதைக் கூப்பிட்டுக்கொண்டே விளக்குவெளிச்சத்தில் முத்தம்மா அருவருத்தாள். “யாரது அர்த்தராத் என்று கர்ச்சித்தார் அவர். "ஐயா, நா தாழ்வாரத்திலே ஒண்டிக்கிட்டேன்." முத்தம்மா. ‘பிச்சைக்காரிகளெல்லா

ஆரம்பித்தது. 'மதனா கபே முதலாளி வயை முத்தம்மா பக்கம் திருப்பினார். து வரையிருக்கும். முதல் தாரம் பிரம்மச்சாரிபோலக் காலந்தள்ளி வந்தார். இதயத்தைக் கொக்கிபோட்டு ஈர்த்தது. ட்டியும், அங்கவஸ்திரமுமணிந்து அவர் ச் சொல்லின் இனிப்பைக் கதைமூலம் மயக்கிவிட்டது. நாளடைவில் முத்தம்மா பாகிவிட்டாள். எட்டுமாதங்கள் இன்ப ாவும் ஒரு குழந்தைக்குத் தாயாகத் தப்பரின் போக்குத்தான் அவளுக்குக் f முன்போலெல்லாம் முத்தம்மாவுடன் 1வதில்லை. கள்ளக்காதல் கசந்துவிட்டது. பக்கமே வரக்கூடாது என்று தடையுத்தரவு ண்டி தடம்புரண்டு - பாதைமாறிக் கல்லும் - வென்று செல்ல ஆரம்பித்தது. பூரண பான நிலைமையில் அரசினர் வைத்திய தயைப் பிரசவித்தாள். தாய் படுந்துயரைப் ந்த வஞ்சக உலகத்தின் கொடுமையை தை பிறந்த அடுத்தநாளே கண்ணை ாதப் படுக்கையை உதறிவிட்டு ய வந்தாள் முத்தம்மா. சும்மா வரவில்லை ந் தாங்கிக்கொண்டு பஞ்சமாபாதகர்கள் மிதித்தாள். உலகம் அவளைத் தூற்றியது. ா அருவருப்போடு பார்த்தனர். பர்த்தா ல்லாபஞ் செய்த எத்தனையோ ‘பத்தினித்
அவளை ‘விபசாரி என்று தூற்றினர். டது. ஊரையும் உயிரையும் மதிக்காமல் இந்தப் பிச்சைக்கார மகாசபையில் ஒரு
றுமல் சத்தம் அவளைக் குலைநடுங்கச் ான்று பயங்கரமாக உறுமிக் கொண்டு ாக நின்றது. நல்லகாலம் அதன் எஜமானர் அங்கு வந்தார். அவர் கொண்டுவந்த தனது அலங்கோல நிலையைக்கண்டு திரியில் திருட்டுத்தனமாக நுழைந்தது?” ன் பிச்சைக்காரி, மழைக்குப்பயந்து இந்தத் இரக்கம் தோய்ந்த குரலில் முனகினாள் ம் ஒண்டிக்கிடக்க இது தருமசத்திரமல்ல ;
107

Page 110
ஒடிப்போ இப்பொழுதே, உறுமிக்ெ வீட்டுக்கார எஜமானர்.
முத்தாம்மாவின் கண்கலை சோர்ந்த உடலில் ஒரு ஆவேச முதலாளி மருதப்பன் தன் கழுகுக்
என்றார். ஆனால் ..!! என்ன?
முத்தம்மா ஒடிக்கொண்டி சிந்தனை செய்யவில்லை. பட பாறைக்கல்லு அவள் மண்டையை சப்தத்துடன் அவள் கடைசி மூக் பிச்சைக்காரி செத்துவிட்டாள்!

காண்டே முத்தம்மாவை நெருங்கினார் அந்த
ா அவளாலேயே நம்பமுடியவில்லை. அவள் ம்-பயங்கரமான ஆவேசம் பரிணமித்தது. கண்களைச் சிமிட்டிக்கொண்டே ‘முத்தம்மா”
ருந்தாள். திக்குத் திசையைப்பற்றி அவள் ார்’ என்ற சப்தத்துடன் கீழே விழுந்தாள். பப் பதம்பார்த்திருந்தது. துரோகி.’ என்ற சு நின்றது. முத்தம்மா-ஆம், அந்த ஏழைப்
- (சுதந்திரன் 2-11-1952)

Page 111
பூரணை நிலவின் குளிப்பில் மலர்ந்து நிற் அச்சுகுந்தலயிப்பில் என்ன எண்ணப் பெருவெளியில்
எவ்வளவு வேறுபாடு குரல்களுக்கு உருவமான அப்பால் பிரபஞ்சம் மறந்த
இறைவனைத் தரிசி
சிந்தனையுமாய். தத்துவ எனக்குக் கொழும் கிடைத்தபோது பொறாை
 
 
 
 
 
 
 

இடைவெளி
பட்டொளியில் வானமங்கை பனிநீர்க் கின்றாள். மனக்கிறக்கத்தை எழுப்பும் ன மறந்து எல்லையற்ற விண்வெளியில், எங்கோ மிதக்கின்றேன். உயர . உயர
? சாளரத்திற்கு இப்பால் வேதனையின் ா உயிர்கள் துடிக்கும் அவலக்காட்சி. ஒரே இன்ப மோனலயிப்பின் அழைப்பு !
ப்பதற்கு நுண்ணுணர்வு வேண்டும்; அந்த ம் இருப்பவன், இறைவனின் படைப்பு க நினைத்தவுடனேயே அவனைத் என்ன வியப்பு? நினைக்கும் நினைவுக்கும் ல் நான் மிதக்கின்றேனா..?
விளக்குகளின் ஒளிவெள்ளத்தில், பற்கைச் சுபாவங்களை விடுகின்றது, ரின் ஒலி கிளப்பி நடமாடும் மெல்லியராம் ாாக வேகநடை போடும் ஆண் தாதிகள், ர்கள், மருந்துப்புட்டிகள், பிறசாதனங்கள். லிற் பிறக்கும் பேச்சுக்கள் முற்றிலும் கடந்த றுபவித்துக் கசந்து போன காட்சிகள்! மீண்டும் பார்வை, வான்வெளிக்குத் ன் சிந்தனையும் .1 சிந்தனையின்
விசாரமென்பதும் இதுவோ. பிலிருந்து யாழ்ப்பாணத்திற்கு மாற்றம் ம கலந்த மகிழ்ச்சியில் திளைத்தவர்கள்
109

Page 112
என் நண்பர்கள். அதிகம் க நிற்கத்தொடங்குமுன்னமே என் நின்றுவிட்டார்கள் என்பது ப பதினைந்து வருடங்கள் பழக் கொடுமையை அதீதமாக உண என்று சொல்வதற்கு எதுவ பொழுதுபோக்குகளுக்கு என்ன பதினைந்து ஆண்டுகளிலு சுவைத்தவனுக்கு என்ன கஷ்ட போயும் போயும் என்னை அனுப்பி
யாழ்ப்பாணத்தில் ஒருவனு தேவையில்லை. உத்தியோக வாங்கு O குச் ଜୋଗ ଜଗ எந்தக் குக்கிராமத்திலும் 1 விரு எனக்குப் பின்னர் ‘நாகரி சிரமமாகத்தானிருந்தது. இந்த தத்துவத்தில் சிந்தனாயாத்திரை திறனரிது என்பதனை வெல்ல (
மூன்று மாதங்களுக்கு ( பதினைந்து நிமிடங்கள் இருந்த மலைப்பாம்பு போல ஆண்டுதே அடக்கி விசுவரூபமெடுக்கும் முன்றலில் நிற்கின்றேன். எனது சென்று பார்ப்பதற்கு வந்துள்ள
“பார்வையாளர்கள் தேங் கேள்விக்குறிகளின் சந்திப்புகள பேர்வழிகள் அரசியல், இல வெட்கப்படநேரும் சிறிது நேரமா
மணி ஒலித்ததோ இல்ை வார்டுகளுக்குப் பாய்கிறது. நா மேலதிகாரி இங்கே நோயாளி! விசாரிக்க வேண்டாமா? பயங்கர இறப்பிலும் மெளம், இடையிலே
உணர்வற்ற நிலையில் எ பக்கத்தில் குழுமியுள்ள உறவின
110

வலைப்பட்டவன் நான். என்காலில் நான் னுடைய ஜனிப்புக்காளயவர்கள் எமன் காலில் ழையகதை. தனி மனிதனாக வாழ்வதில் $ப்பட்டவன், திடீரென்று தன் தனிமையின் ரத்தொடங்கினால். கொழும்பிலே தனிமை மில்லை. அலுவலக நேரம் போனால் குறைவு? உல்லாசபுரியின் விசித்திரங்களைப் ம் பல்வேறு கோணங்களிலுமிருந்து -ம்? குடும்பஸ்தர்கள் இங்குவரத் துடிக்கப் விட்ட அரசாங்கத்தின் கருணையே கருணை!
க்குச் சொந்தமென்று சொல்ல ஒருவர்கூடத் ம் பார்க்கிற பையனுக்கு, மாதச்சம்பளம் சொல்ல எத்தனையோ பேர்வந்து சேர்வார்கள்; ம்பியோ விரும்பாமலோ யாழ்ப்பாணம் வந்த கமாகப் பொழுதுபோக்குவது சற்றுச் இக்கட்டிற்றான் தனக்குள் தன்னையறியும்’ செய்யப் பழக்கம் வந்தது! சும்மாவிருக்கும் முயற்சித்தேன் என்றும் சொல்லலாம்!
(2)
முன்னர் ஒருநாள் மாலை ஐந்துமணிக்குப் தன. இரையுண்டு உதரம்விரிந்து கிடக்கும் ாறும் பட்டினப்பக்கம் முழுமையும் தன்னுள் யாழ்ப்பாணம் அரசினர் மருத்துவமனை வாழ்நாளிலேயே ஒருவரை மருத்துவமனை தருணத்திற்காக !
கி நிற்கின்றனர். ஒவ்வொருவர் முகமும் ? அன்னவிசாரம் அதுவே விசாரம்’ என்றுள்ள க்கியம் பண்ண வெளிப்படுவதற்காக வது சுயசிந்தனையுடன் இங்கு நிற்கநேரின் !
லயோ, கூட்டம் புரட்சிப் படையைப்போல னும் செல்கிறேன். அலுவலகத்தில் எனது ம்பிரதாயத்துக்காகவேனும் பார்த்துச் சேமம் மெளனம் நிலவுகின்றது, பிறப்பிலும் மெளனம்; தானே ஏகப்பட்ட கூச்சல்கள் !
ன் மேலதிகாரி உயிருக்கு ஊசலாடுகிறார். ர்கள் கண்ணிரால் கதை சொல்கின்றனரா?

Page 113
அவர்கள் மத்தியில் கண்ணிர்க் குளி பெயரில் மலர்ந்து நிற்கிறது. பார்வை அவள் எங்குக் கற்றாளோ !
பார்க்கின்றோம்! பார்வையிலே வ அழியாத சித்திரமா? வன்னெஞ்சிலும்
'வருகின்றேன்’ அந்தச் சோகச் சூ பிறக்காது, எனத்தெரிந்தும் சொல்லே அவள் பார்வைமட்டும் என்னில் படரு தனக்குள் என்னவோ சொல்லிக்கொ
(
இப்பொழுதும் நினைத்துப்பா நோய்நொடி என்பதே இல்லாமலிருந் மருத்துவமனைக்கு வந்து சேர்ந்தேன் வருகிறது. “என்ன மனிதனப்பா நீ ! காட்டுவது தானே! பேசாமல் இருந்து
ஆம், அலுவலகத்தில் மூர்ச்சைே பதறியடித்துக்கொண்டு இங்கே கொ
இந்தப் பதினைந்து நாட்களி: வெளியேறிவிடுவேன். எல்லாமாக இந்
நடக்க இருப்பபவை ..!
குடலில் ஒரு சாதாரண வலி அதனால் சில தடவைகள் உணவை அஃது இவ்வளவுக்கு என்னைப் படுத்
பிரக்ஞை தெளிந்தவினாடியில என்னில் மலர்ந்த புன்சிரிப்புத் தை நடந்தது?
அறுவைச் சிகிச்சைகூடச் ெ பயங்கரம்? உணர்வும், உயிரும் ஆ கிடந்தபோது தேவைப்பட்ட இரத் உதவினார்களா? அவள் தெய்வப் ெ வார்த்தைகள் நெஞ்சில் நந்தாவிளக்

ாத்தில் ஒரு கமல மலர். நர்ஸ் என்ற யிலே அருளைப் பெய்யும் 'பாவத்தை'
ாழ்வைப் படிக்கின்றோம். அவள் பார்வை அன்பை உணர்த்தும் தெய்வ நோக்கா?
சூழ்நிலையில் என் வார்த்தைக்குப் பதிலே வே செய்தேன். மெல்ல நகர்கின்றேன். கின்றதா..? பார்வை, பார்வை இதயம் ாள்கிறது. அந்தப் பார்வை ..!
3)
ர்க்கிறேன் பதினைந்து வருடகாலம் த நான் எப்படிப் படுத்த படுக்கையாக ா? ஆறுமுகம் சொன்னது நினைவுக்கு உடம்பு சுகமில்லாவிட்டால் டாக்டரிடம்
மூர்ச்சைபோட்டு விழுவதா.?”
பாட்டு விழுந்துவிட்டேனாம். நண்பர்கள் ண்டுவந்து சேர்த்துவிட்டிருக்கிறார்கள்.
லும் . அடுத்து ஐந்து நாட்களில் த இருபது நாட்களில் நடந்து முடிந்தவை
இருந்து வந்தது எனக்குத் தெரியும். யே நிறுத்திவிடுவதுமுண்டு. எனினும் த்திவிடுமென்று எண்ணியதில்லை!
அந்தப் பார்வை . தரிசனம் தந்தபோது லசுற்றவா செய்தது! பின்னர் என்ன
சய்தார்களாமே. ஐயோ. எவ்வளவு புற்ற நிலையில் நான் நானாயின்றிக் தத்திற்கு, இரத்தவங்கி நண்பர்கள் பெண்ணப்பா!' ஆறுமுகமுதிர்த்த அந்த காக எரிகின்றது.
111

Page 114
இரத்தம்-அது இல்லாவி துடியாய்த்துடித்தார்கள் நண்ட ஆறுமுகமும் இன்னொருவனும் பழியோ. அவர்கள் இரத்தம் ஏற்றிக் கொல்வதைவிட இரத்த அவர்களிருந்தபோது.
"அந்தப் பார்வை. 9ے பரிசோதனை செய்தபோது அ அவளிரத்தத்தால் நான் வாழக்
அவள் - அந்தப் பார்வை
சத்திரசிகிச்சை முடிந்தபின் கட்டிலிற் கிடந்தபோது அவள் 6
அந்தப் பார்வை . நான் இருப்பாள்? ஒரே இரத்தம் இரு வேண்டுமா?
பகலும், இரவும் அவள் ட பக்கலில் அவள் இருக்க எனக்கு
நளினி - அவள் ஒரு நோயாளிகளில் நானும் ஒருவன்
'உத்தியோக மிடுக்கு’ எ6 ‘பேயிங்வார்டுக்குப் படுக்கை மா எனக்கு.
அங்கும் . . அவள் வந்த
உருவின் நிழலாய் உயிரி பார்வைக்கு என்ன பெயரிடுவே
மெல்ல மெல்ல பேசிப்பழகி பேசிக் கொள்ளலானோம்.
நிலவுமிழும் ஒளியின் வெல் பரந்த வான்வெளியைப் பார்த்துக் ஸ்பரிசிக்கின்றன.
112

டால் ஆள்தப்பாது என்றுவிட்டார் டாக்டர். ர்கள். ஒல்லியான, உரமற்ற இருவர்போக இரத்ததானத்திற்கு முன்வந்தார்கள். என்ன எனக்குச் சரிப்படவேயில்லை. இரத்தத்தை ம இல்லாமற் சாவது நல்லது என்ற நிலையில்
புதற்குரியவள் முன்வந்தாளாம். இரத்தம் வளுக்கும் எனக்கும் என்ன பொருத்தமோ கடவுள் கடைக்கணித்துவிட்டான்.
என் வாழ்வு என்றால் அவள் எனக்கு யாரோ.
னர் ஒருநாள் உணர்வும் உயிருமுள்ளவனாகக் ான்னை நோக்கி வருகின்றாள்.
T புன்னகைக்கின்றேன். அவள் சிரியாமலா வர் உடலில் ஒடும்போது உறவு வேறு சொல்ல
ார்வைக்காக ஏங்க நேரமில்லை. சதா என் த யார்.? மீண்டும் அதே கேள்விக் கொக்கி!
நர்ஸ்! அவள் கவனிக்கும் எத்தனையோ ா. ஆனால். ஆனால்..?
ன்பதற்குப் பகைப்புலம் ஆடம்பரமா? நானும் ற்றிக்கொண்டேன். அதனால் சிலபல வசதிகள்
ாள்!
ன் கருவாய் என்னைச் சுற்றிவரும் அந்தப் தா!
மெல்லவே பேசவேண்டிய விஷயங்களையும்
ளத்தில் திறந்துகிடக்கும் சாளரத்துக்கூடாகப் கொண்டிருந்த என்னை அவள் பட்டுவிரல்கள்

Page 115
‘என்னைப்பாருங்கள்! உயிரி என் கண்களும் அவள் கண்க மலர்முகத்தை என் முகத்துக்கு கண்பார்க்கும் வெறிப்பொழுதில் பெண்மையின் தொய்வு தோன்ற
நுரைபுரள் மதுவில் மூழ்கி எழு களிக்கின்றேனா?
‘நளினி, என் அன்பே .
‘என் ராஜா .”
மானிதம் பேசும் மொழிகளா இ களிப்பில் பிறக்கும் கவிதைகள்.
அந்தப்பார்வை-அமரகாவியம். கவிச்சரங்கள் ..!
அவள் விம்முகின்றாள்! ஆ படைக்கின்றேன். ‘நளினி - ஐந் போய்விடுவேன். உன்னைப் பிரிவை
இல்லை ; பிரியவே வேண்டாம் இசைவு தந்தாயானால் ..!! உணர்ச்
“மன்னித்துவிடுங்கள் ராஜா, இசையேன்” வெகு நிதானமாக அவ
‘என் உடல், உள்ளம் எல்ல தீயாகினால்..?
அவள் விசித்து விசித்து பிரசவிக்கின்றது.
‘நளினி நீ மாற்றுக்குறைந்த த மறையும்வரை மறையாத களங்கத்தி

ன் ஒலி. அவள் குரலா? திரும்புகிறேன்.
ளும்-கதகதப்பில்-அப்படியே அவள் நேராகப் பிடித்துக் கண்ணுக்குள் ஆண்மையின் ஸ்பரிச சுகத்தில்
அவள் முனகும் குரல் தேவகாணமா..?
ந்தேனா. காவியத்தின் மது அருந்திக்
வை? இல்லை, இல்லை. கந்தர்வலோகக்
காலமெலாம் படிக்கவேண்டிய இன்பக்
(4)
னந்தமா? பார்வையில் கேள்வியைப் துநாட்களில் நான் வெளியுலகுக்குப் த எண்ணினால் .?
நளினி. என்னை மணப்பதற்குமட்டும் நீ சி பேசுகிறது!
உங்களை மணப்பதற்கு ஒருபோதுமே ள் பேசுகிறாள்.
ாமே பற்றியெரிகின்றது. தென்றல்
விம்முகின்றாள். அங்கே உண்மை
ங்கமா? புகைபடிந்த ஒவியமா? காலம் sûT j56ôlLLOT ?

Page 116
ஐயோ. அந்தப் பார்ை தெரிந்தவன் அவள் உ கோறையாக்கிவிட்டானே!
‘ராஜா, என்னை மறந் விழுங்கிவிட்டது. உங்களு என்னிரத்தத்திற்கு என்னிரத்த
அந்தப் பார்வை.மெல்ல அணிகளின் ஒலி. அவள் நடந் மிகப் பெரிதாகி, விண்முட்ட போய்விடுகின்றது.
என் கண்களின் நீர்த்தி மறைத்த மேகப் போர்வையில் சாளரத்தை இழுத்துவிட்டுப் அகண்டாகாரப் பரப்பில் மன தொடங்குகிறது!

வ? பாவி, உடலுக்கு வைத்தியஞ்செய்யத் டலையும் உள்ளத்தையும் உதவாத
துவிடுங்கள், சந்தர்ப்பம் என் வாழ்வை க்குத் தெரியாதிருக்கலாம். ஆனால் மே துரோகஞ்செய்ய வேண்டாம்!
விரிந்து கூம்புகின்றது. ‘டக் டக்’ என்ற பாத து செல்கின்றாள். அந்த இடைவெளி. மிக வளர்ந்து அவளை எங்கோ கொண்டு
வலைகளில் உடல் நனைகின்றது. நிலவை லிருந்து சிந்தும் நீர்த்துளிகளைத் தடுக்கச் படுத்துக்கொள்கிறேன். இடைவெளியின் ாச்சிட்டு தாறுமாறாகப் பாய்ந்து பறக்கத்
- (வீரகேசரி 4-10-1964)

Page 117
நினைவுத் திரையின்
அவள்.?
இந்த அகண்ட பிர தன்னுள் தானாய்க் குை இரைச்சல்கள்! சிந்தனைத்
எல்லையே இல்லாத
கொத்தும் இளமை விடவில்லையே, அப்படியிரு
உலகம் சிரிக்கிறதா?
செய்து முடிக்கும் துணிவுப் அவளல்
ஆனால் ஒரு குறை அவளுக்குப் படவில்ை படாமலிருக்கவும் முடிவதி
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ஏ
O
ண் மெல்லிய சலனங்களுக்கு அப்பால்.
பஞ்சத்தை ஊடறுத்துப் பார்க்கின்றாள். மகின்ற தனது எண்ண அலைகளின் துகள்கள்!
மனவெளிப் பரப்பின் மாயாஜாலங்கள். ly 60TLDIT?
ழவியா? பழைய அனுபவங்களின் ண்கிறாளா?
யின் 'குறுகுறுப்பு இன்னுந் தூர்ந்து நந்துமா?
நன்றாகச் சிரிக்கட்டுமேன். அவளுக்கு லகமல்ல!
ருக்கு அந்தச் சிரிப்பின் அர்த்தம்படுமோ! ச்சல், நல்ல சம்பளம். நல்ல வாழ்க்கை டம் பெற்றவள். எண்ணியது எதையும் வலுவுமுள்வள். நிமிர்ந்து நடக்க முடியும்
! - அது என்ன குறையா? குறையாய் லத்தான். ஆனால் குறைபோலப் ல்லையே. அது என்ன?

Page 118
என்னவோ..?
அவள் அப்படி எத்தனைமு தோழிகள், உடன் ஆசிரியைகள் தொழிலே அதுவாகிவிட்டது. அ பெண்குலத்தின் வியாதியே இ பயிர் முளை அரும்பாவிட்டா தொடங்கிவிடும் போலும்! நல்ல
அவளுக்கப்படி என்ன அவ இல்லையா?
இருக்குதோ, இல்லையோ
சிலநேரம் மனம் என்னவே இந்தச் சலிப்பு எதையுமே ச மூடிவிடுகிறதா?
இதுதான் பிரச்சனையா. ஆண்டுகளை அவள் நகர்த்திவி
இன்னுந் தெளிவு பிறந்து தானிருக்கிறதே!
அவர்கள்! - அவர்களுக்ெ பேசித்தீர்ப்பார்கள்! “எப்பவும் இருக்கப்போகிறாயா?
பேசிக்கொண்டேயிருக்கட்(
இந்தப் பூனையும் பாை சாவித்திரியே என்னை ஏமாற்றில் g?'
வகுப்பில் உள்ள பதினைஞ்ச படிப்பில், அழகில், பண்பில்!
அழைத்துவிட்டால், திரும்ப ஒரு ஆசைப்படவேண்டும். என் அபிப
116

றை அலுத்துக்கொண்டாள். ஆனால் அவள் சதா நச்சரித்துக்கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் வர்களைக் குறைசொல்லியென்ன பயன்? து தானாக்கும். காலாகாலத்தில் கழனியில் ல் தாய்மை நிலம் தானாகவே காந்தத் உருவகம்! அவள் மெல்ல நகைத்தாள்.
ஈரம்? உணர்வில் உடலில் எந்தக் காந்துதலும்
...
ா ஆசைப்படத்தான் செய்யுது. ஆனால் . ட்டைசெய்யாமல் உணர்வைப் போர்த்து
..? இந்தப் பிரச்சனையோடு எத்தனை Iட்டாள். ஆனால் .
விடவில்லை. பிரச்சனை பிரச்சனையாகத்
கங்கே இதெல்லாம் புரியப்போகிறது. சும்மா இப்படியே ஒண்டிக்கட்டையாகத்தான்
டும்!
லக்குடிக்குமா?’ என்று எண்ணவைத்த
பிட்டாள். ‘அம்மா எத்தனை கெட்டிக்காரியடி
i ‘பெட்டையளிலும் சாவித்திரி வெகு நேர்த்தி
“டீச்சர்’ என்று ஒரு தடவை அவள் முறை அப்படி அழைக்கமாட்டாளா என்று ான மாணவி.

Page 119
ஆனால் அன்று அவள் துடித்த
இப்பவும் கண்முன் நிழலிடுகிற
“டீச்சர், என்னை தண்டன் கடிதத்தைமட்டும் படியாதீர்கள்!” என்
அப்படியென்ன அந்தக் கடிதத் மாணவிகளுக்கும்தான் ‘கடிதம்’ வ புதுப்படம் வந்துபோக இவர்களுக்குப் பகுதிக்குப் பழுவான வேலைதான்.1 விசாரணை செய்திருக்கின்றேன். எந்த ஆத்திரம், அவசரம், கெஞ்சல்பட்டதி:
சாவித்திரி ஒரு புதிர்!
மனக்குரங்கின் சேஷ்டைகளுக் என்றுமே எனக்கில்லை.
சாவித்திரி விடயத்திலும் அது
“அவன் உள்ளத்து உணர் எழுதியிருந்தான். சாவித்திரி போர்டிங் மாலையிடுவாளாம். அந்த நினை6 அணுவாகக் கரைத்துக் கொண்டி உறைநீக்கிப் படித்தபோது சாவித்தி எமதர்மனுக்கு எதிர்நின்று தாலிப்பிச்6 போலவா காட்சியளித்தாள்.?
“டீச்சர், இதைமட்டும் கேளுங்க போகிறவள் தானே நான். அப்பால் வரு அவருக்கு உரிமையாகிறவள் தானே பெரிதுபண்ணி பிரின்ஸிபலுக்குக் இரக்கமேயில்லையா டீச்சர்.?”
வாய்விட்டழுதுவிட்டாள் என் கிழித்து ஜன்னலுக்கு வெளியே வீசி கட்டிக்கொண்டாள். அவள் விழிகள் என்ன ஆனந்தக்கண்ணிரோ? அவ என் இதயமும் நனைந்தது உண உணர்ச்சியால்..!

துடிப்பு.!
)ğil.
னையாகிலும் தாருங்கள். அந்தக் ானவாகக் கெஞ்சினாள்.
திலிருந்தது? இந்தக்காலத்தில் எல்லா ருகிறது. சினிமாக்கொட்டகைக்கு ஒரு ம் புதுப்புது ரகமான கடிதங்கள். தபால் இப்படி எத்தனையோ குற்றவாளிகளை’ ப் பெண்ணும் இவளைப்போல அத்தனை l)606).
$கு எல்லைக்கோடு கிழிக்கும் தைரியம்
சரியாய்ப் போயிற்று.
ச்சிகளை எழுத்திலே பேசவைத்து 'கை விட்டுப்போனதும் அவனுக்குத்தான் வின் இனிமையில் காலத்தை அணு ருக்கும் இதயம்.” கடிதத்தை நான் ரி, அந்தச் சாவித்திரியைப்போலவா. சை கேட்ட புராணகாலச் சாவித்திரியைப்
ள். மார்கழிப் பரீட்சையோடு வீட்டுக்குப் நகிற வருடத்தோடோ, ஆவணியிலேயோ ா. அதற்குள்ளாக ஏன் டீச்சர் இதைப்
காட்டப்போகிறீர்கள். உங்களுக்கு
சாவித்திரி. கடிதத்தைச் சுக்கநூறாகக் னேன். சாவித்திரி அப்படியே என்னைக் லிருந்து சூடான நீர் பணித்தது. அது ர் இதயம் மட்டுமல்ல அந்தக்கணத்தில் ர்ச்சியால்-விவரிக்கமுடியாத அந்த
117

Page 120
இப்பொழுது மார்கழிபே சாவித்திரி அங்கே தன் அத்த
ஆசையை வளர்த்துவிட் எண்ணத்தின் எண்ணங்களுக்கு தந்துகொண்டிருக்கிறேன்.
விடிவு . சந்திக்காத இ
அன்று அவர் சொன்னார் நான்மட்டுமென்ன துணிச்சல பழகுகிறேன்.
காவிய வார்த்தைகள் புலமையுள்ளவரா.? எவ்வளவு வெட்கமாக இருக்கின்றதே. கிடங்கில் என்னைப் பிரக்ஞைய பருவம், பிரேமையெழுப்பும் உண
முகம்.” இப்படியா சொன்ன
எப்பொழுதுமே நான் உரத் அசைவுகளில் காவியப் பிரமை
அவர்கள் சொல்கிறார் வேண்டுமென்று! ஏனாம். எந் என்ற நிர்ப்பந்தம் எனக்கில்லை
அவர்கள் எதற்காக அவ
அப்படியானால் என் வாழ்ச் எப்பொழுதும் நான் கனவு வர்ணனை-அதனை எண்ணு வாழவேண்டுமென்ற வாஞ்சை போகிறதோ!
கேள்விக்குமேல் கேள்வி
நாள் சருகுகள் உதிர்கி மாணவியர், ஆசிரிய, ஆசிரியை
118

ஏய் அடுத்த மார்கழியும் வரப்போகின்றது. கானுடன்.....! இங்கே...!
டால் அதற்குத் தீனிபோட்டுக் கட்டாதோ! த என்னையே இத்தனை காலமும் இரையாகத்
இலட்சியமா?
... எத்தனை துணிச்சல் அவருக்கு ? ஏன் ற்றவளா? எவ்வளவு 'பிறீயாக ' அவரோடு
! அவர்கூட ஆங்கிலத்தில் இத்தனை | பச்சையாக, நேருக்கு நேர் வர்ணித்தார்.... "நெஞ்சம், அதன் வீக்கம் அழகின் மோகக் பற ஆழ்த்துகிறது. தளிருடல், சுகந்தங் கமழும் ர்வலைகளைச் சிருஷ்டிக்கும் சிரிப்பு, அரவிந்த பர். குறும்புக்காரர்.
துப் பேசுவதில்லை. மெல்லென்ற உதடுகளின் யெழுப்பும் கலை எனக்கும் கைவந்ததா...?
கள், பிடித்த கொம்பு புளியங்கொம்பாக தக் கொம்பையேனும் பிடித்துத் தீர வேண்டும்
யே!
தியுற வேண்டும்?
நகை... அது எனக்கே விளங்காத புதிர்தானா? கண்டுகொண்டேயிருக்கிறேனா? அவரின் கிறபோது ஏற்படுகின்ற 'சுகம்' அவரோடு சயை என்னில் ஏன் எழும்ப வலுவில்லாது
1 இதுதான் என் வாழ்வா? என்றன, அதேநிலை. கல்லூரி, கற்பித்தல். பகள், அவர்களோடு உரையாடல். அவரோடும்

Page 121
அதே உறவு ‘காதும் காதும் வை என்னால் பயனில்லாதுபோகிறதாம்.
நினைவுத் திரையின் விரிப்புச் சு காற்றின் அசைப்பில் பக்கத்து மரத்தி அவள் 'கனவுச்சுகத்தின்’ அனுபவத்தி எழுந்து நடக்கின்றாள். இரவுக்காலத் விளங்கும் அந்தப் பெண்கள் கல்லூரி மெல்ல மறைகின்றது. அவள் தன் அ ஐக்கியமாகிறாள். ஆனால் அவள் நெ இரும்புக் கொக்கியாகக் கேள்விக்கு ஏனோ..?

த்துக் கதை பண்ணுகிறவர்களுக்கே
ருங்குகிறது. எங்கிருந்தோ சுழன்றுவந்த நின் இலைகள் நெட்டி முறிக்கின்றன. ளைப்பிலிருந்து விடுவித்துக்கொண்டு தில் மின்விளக்குகளால் ஒளிமயமாக யும் சூழலும் அவள் பார்வையிலிருந்து றைக்குள் நுழைந்து அதற்குள் மடங்கி ஞ்சத்துப் பிரச்சனை மட்டும் மறையாத தறியிட்டு, உரமுற்று உறுத்துகின்றது.
- (தமிழ்முரசு’ தை இதழ் 1963)

Page 122
பங்குனி எரிந்துகொண்டிருந்த ஆசிரியர் ஆறுமுகத்தி தோற்கடித்து விடுவ கொண்டிருந்தது! வந் தோளில் ஒரு துவா நாற்காலியில் சுருண் உணவு வேண்டுமே தெரியவில்லை. பாவம், கட்டங்களை மிக இ6 அவரைத் திரையிட்டு அவசியமற்ற ஒன்று ே எத்தனையோ முறை உயர்ந்த நிலையை எட் மனக்குதிரையின் கடி பாழும் மனமோ ‘சி பிடிக்கிறதே!
‘சே, நமக்கு அலுத்துக்கொண்ட ஒடிக்கொண்டிருக்கும் பத்திரிகையை எடுத்து “ஒரு கொலைவழக்கு மரணம். புகைவண்டி : செய்திகள்! மனிதை நிகழ்ச்சிகள் அல்லவா பத்திரிகைச் செய்திகள் புரட்டினார். முதலில்
 

கடவுள் சாட்சி
மாதத்து வெய்யில் நெருப்பாக து. வகுப்பு முடிந்து நேரே வீடு வந்துசேர்ந்த ன்ெ உள்ளமோ அந்த நெருப்பு வெய்யிலையே து போலக் கனன்று, சுடர்விட்டுப் புகைந்து த வேகத்திலேயே உடுப்புகளை மாற்றிவிட்டுத் ய்த் துண்டைப் போட்டுக்கொண்டு சாய்வு டு படுத்தார் ஆசிரியர் ஆறுமுகம். மதிய என்ற எண்ணங்கூட அவருக்கிருப்பதாகத் மனிதர்! வாழ்க்கைப் போராட்டத்தின் பல்வேறு ாம்வயதிலேயே அனுபவித்துவிட்ட களைப்பு விட்டது. மனித மனத்திற்கு ஆறுதல் என்பது பாலும்! இல்லாவிட்டால் ஆசிரியர் ஆறுமுகம் தனக்குத்தானே உபதேசித்துக் கொள்ளும் டிப்பிடித்து ‘சிந்தனைசெய்யாதே மனமே" என வாளத்தை இறுக்கிப் பிடித்தபோதும் அந்தப் ந்திப்பதை நிறுத்த முடியாதென அடம்
என்ன வாழ்க்கை வேண்டுகிறது என
அவர் தறிகெட்ட போக்கில் மனக் குதிரையை மடக்க அன்றைய தினசரிப் விரித்தார். கண்கள் பத்திரிகையில் பதிந்தன. , காதல் நிறைவேறாததால் ‘அசிட்’ குடித்து நடம்புரண்டு பத்துப் பேர் மரணம்” சே, என்ன ன நிம்மதியற்றுத் துடிக்கச் செய்யும் கோர செய்திகள் என்ற பெயரில் தரப்படுகின்றன! ரில் வெறுப்புற்ற அவர் விளம்பரப் பக்கத்தைப் ஒரு நன்றி அறிவித்தல். அதையடுத்து ஒரு

Page 123
தியேட்டர் விளம்பரம். அதன் கீழ் தி அந்தச் சொல்லைக் கேட்டாலே அளவு வாழத்தெரியாத ஒரு இளைஞன் பரி தனக்குத் தானே விலங்கு மாட்டிக்
திருமணம்! அதற்கு வேண்டியதெல்ல அவதிக்குள்ளாகப்போகிறவன் என வியப்பினால் திகைத்தார், திணறின.
“கயற் கண்ணி - கமல சோதி படித்தார். மீண்டும் ஒருமுறை விளட் பத்திரிகை அவர் கரங்களிலிருந்து ஐந்துவருட இறந்த காலத்தை முன்னு அவர் மனதிலே எண்ணக் குமிழிகள் கயற்கண்ணி-அவள் “உங்கள் கா பரியந்தம் உங்களைக் காதலிப்பே ஒருவரை இவ்வளவாக நேசித்ததி கொண்டேனோ? என் வாழ்வில் உங்க என்னை-என் காதலைப் பிரிக்க எ6 நான் இப்படிக் கூறுகிறேன்” என்று எ போகிறாள். யாரை நம்புவது இந்த உ ரேகைகள் தேய்ந்து மறைந்துகொண இந்தத் திருமண விளம்பரம் நம்பிக் தேய்த்தெடுப்பதுபோலத் தோன்றிய இறந்த கால நினைப்பில் ஒன்றிச் சுய
ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு அ கேளிக்கைகள், அரும்பி வெடித்த சூழவிருக்கும் மெல்லிதழ்களை மூடி போல அவரைச் சூழவந்த சுந்தரி தோன்றுகிறது?” எவ்வளவுக்கும் காத மலர் மடிகளிலே தூங்கு, பணத்தைப் ட திருமணம் மாத்திரஞ் செய்துகொள்ள எழுத்தாளனின் தீர்க்கதரிசனத்தை ( அவர் மனம். அந்தக் கடந்தகால இ கடைசிவரை அவரைக் காதலித்தவள். செய்துகொள்ளப்போகிறாள்! ஆனால் அவளை மணந்துகொள்ளப் போகி மலர்ந்தது. ஆறுமுகத்தின் ஐந்து வரு இல்வாழ்வும், மூன்றுவருடக்காத அனுபவத்திலே அவர் நல்லவராகி வி விதம்.

ருமண விளம்பரம் ஒன்று திருமணம் - புகடந்த வெறுப்பு அவருக்கு இப்பொழுது தாபகர நிலைக்குப் போகப் புறப்பட்டவன், கொள்கிற மதிகெட்ட செயல் அல்லவா ாம் ஒரு பெண்தானே! பாவம்! யார் இந்த
அறிய விளம்பரத்தைப் படித்த அவர்
TTT.
தி” இந்த வரிகளைத் திரும்பப் திரும்பப் ம்பரம் முழுவதையும் நோட்டம் விட்டார். தானாக நழுவித் தரையில் தோய்ந்தது! றுக்குத் தள்ளிவிட்டு நின்றார் ஆறுமுகம். i உருண்டு விளையாடத் தொடங்கின. தல் சிரஞ்சீவித்துவமானது. என் சீவிய ன்-காதலிக்கிறேன். ஆருயிரே, நான் ல்லை. உங்கள்மேல் எப்படிக் காதல் ளை எப்படி மறப்பேன்? உங்களிடமிருந்து வராலுமே முடியாது! கடவுள் சாட்சியாக ழதிய அவள் திருமணம் செய்துகொள்ளப் உலகத்திலே? முன்னமே நம்பிக்கையின் ண்டிருந்த ஆறுமுகத்தின் உள்ளத்திலே கையின் கறையைத் தூரிகைபோட்டுத் து. நீண்ட பெருமூச்சு வெளியே உதிர, பவுணர்வு குன்றிக் கிடந்தார் ஆறுமுகம்!
வர் வாழ்ந்த வாழ்க்கை, அவரது இன்பக்
மொட்டுக்குள் வண்டினை வைத்துச் இன்பத் தேன் பருகும் எழிற் பூக்களைப் கள் எல்லாமே பகற்கனவாகவல்லவா தலி, இன்பரசத்திலே மூழ்கு, சுந்தரிகளின் பணமென மதியாது செலவு செய். ஆனால் ாதே’ என எழுதிவைத்த ஒருமேல்நாட்டு மெச்சுவதிலே போய் மோதித் திரும்பியது ன்ப உலகத்தில் அவரைக் கவர்ந்தவள், தான் கயற்கண்ணி! அவளும் திருணமஞ் அவளைக் கடிந்துகொள்வதிலும் பார்க்க றவனில்தான் அவருடைய அனுதாபம் நட இல்வாழ்வு-இல்லை, இரண்டு வருட நல் நாடகமும் பெற்றுக் கொடுத்த ட்டார்! ஆனால் அவர் நல்லவராக வந்த
121

Page 124
ரீங்காரப் பண்ணிசைத்து வண்டு அந்த மலர்களின் மழை காத்துக்கிடக்கும் பிராணிகை அதுபோலத்தான் ஆறுமுகமும் ஒருத்தி வந்து வாய்ப்பாள் விளையாட்டிலே முதல் வெற் ஆறுமுகமும் ‘முதல் அனுபவங் காதலையும் சாதாரணமாக்கிக் அது விசுவரூபமெடுத்துத், கொண்டுபோய் மாட்டி வைத் விட்டபின் உலகைக்குப் பயப்படு காரணத்தால் திருமணம் வெகு அருந்ததி காட்டி நிறைவெய்திய முற்றுப்பெற்றது. கலா இப்பொ மனைவி. கடவுள் சாட்சியாக உ பலரறிய உறுதிகொடுத்து வந்த இல்வாழ்க்கையைத் தொ முடிவதற்குள்ளேயே அவர்களுக் ஊரே பழிக்கத் தொடங்கிவிட் எதையும் தாங்குவார். ஆனால் பேசுவதைத் தாங்கமாட்டார்! பூ பழையநினைவுகள்-ஆனந்தம அவரை வாட்டின. ஊருக்கு உள்ளத்தைக் கண்ணிரால் நை ஆனால் குமுறும் எரிமலை வெ
கலியாணமான பிறகு எடுத்ததற்கெல்லாத் சீறிச் சின எனக்குத் தெரியாதவையா?” எ நாளுக்குநாள் மோசமாகிவந்த ஒருநாள் வீட்டைவிட்டுப் புறப்பு
சந்தடிக்குள் ஒராண்டு கழி நீதிமன்றம்வரை நீண்டு, ‘விவா ஆயிரக்கணக்கான ரூபாய்கை
“ஐயா, கோப்பி ஆறுகிற
அரைத்தூக்கம் பயின்றுகொன கொண்டுவந்தது.
122

ப் பல நிறப்பூக்களிலும் தேனை ருசி பார்க்கும் ]விலே இருந்தே தன்னைப் பிடித்து விழுங்கக் |ள அவ்வளவாகச் சட்டை செய்வதில்லை! தனது காதல் அறுவடைக்குக் காலனைப்போல
றிக்குப்பின் ஏற்படும் போதையைப் போல் க’ளினால் ஏற்பட்ட தைரியத்திலே கலாவின் கொண்டார். ஆனால் நாளடைவில் எப்படியோ 'திருமணம்’ என்ற தீராத சங்கடத்தில் துவிட்டது அவரை உரலுக்குள் தலையை கிற குணம் ஆறுமுகத்திற்கு அறிமுகமில்லாத சிறப்பாக-தெய்வசாட்சியாக, அம்மிமிதித்து, து மூன்று வருடக் காதல் நாடகமும் அத்துடன் ழுது அவர் மனைவி. தொட்டுத் தாலிகட்டிய உங்கள் மரணபரியந்தம் உடனிருப்பவள் எனப் மனைவி. எனவே ஆறுமுகம் ஒருமாதிரியாக டங்கிவிட்டார்! ஆனால் ஒருவருடம் ந்குள் ஏற்பட்ட பிணக்குகள், சண்டைகள் .சே, டது! ஆறுமுகம் ஒரு மாதிரியான பேர்வழி. யாராவது அவர்மீது குறைசொல்லி உரத்துப் அவர்பாடு எக்கச்சக்கமாகிவிட்டது. இடையே ாகக் காலங்கழித்த இன்பநினைவு அலைகள் ம், உலகத்துக்கும் பயந்து, எரிமலையான னத்து வெடித்துவிடாமல் வைக்கப் பார்த்தார்! டித்துவிட்டது ஒருநாள்!
கலாவின் போக்கே ஒருமாதிரியாகிவிட்டது. ந்தாள். “உங்கள் காதல் நாடகங்கள் எல்லாம் ன்று ஏளனமாகக் குத்திக்காட்டினாள். நிலைமை து. ‘வருவதுவரட்டும்’ என்ற நினைப்புடன் ட்டுவிட்டார் ஆறுமுகம். அன்று புறப்பட்டவர் வர் என்றுமே வீடு திரும்பவில்லை. இந்தச் ந்துவிட்டது. கடவுள் சாட்சியான காதல் கரத்து’ என்ற முத்திரை பெற்று இருதரப்பிலும் ள ஏப்பமிட்டு ஒழிந்தது!
து!” வேலைக்காரச் சிறுமி வள்ளியின்குரல்

Page 125
‘கடவுள் சாட்சி’ என உறுதி தெய்வங்களில் இல்லாத தியாக உ6 வார்த்தைகளில் உணர்ந்து கொண்ட சமையற்கட்டை நோக்கி நடந்தார். அ மிதந்தது!

புகன்று ஒழிந்துபோன அவர் ‘காதல் ணர்ச்சியை, பாசப்பரவலை வள்ளியின் - ஆறுமுகம் கோப்பி குடிப்பதற்காகச்
- (சுதந்திரன் 31-3-1957)

Page 126
அழியாதது;
அமரத்துவமானது, நி வேதாந்திகளும், ச1 இருக்கலாம், இல்ல வேதாந்தியல்லன், சப மனிதனா..? ஆம் ம6 கலைஞன்? அஃதெப்
கவிஞன், கதைஞ எல்லாம் கவலை கிை
உணர்ச்சிகள், அ வாழ்க்கை. "கனவ பைத்தியக்காரத்தனம்’ கலைஞன் முதிசம் 6 எனக்கென்ன பயம் ?
பயம், நிர்ப்ப எனக்கொன்றுதான். இரைமீட்பதில் எனக்கு இவை முரண்படுவதன இந்த இரைமீட்கும் ட நானல்லன்! இஃது எ உண்டு. நான் ரூபி அ
எண்ணுவதில்லை. என் மொத்தமாகத் தெரிவி
 

அழியாதது
அது என்ன.. ? நிரந்தரமானது, றைவுள்ளது என்றெல்லாம் சித்தாந்திகளும், மயபக்தர்களும் கூறுவதா? அவ்வாறே Tமலும் இருக்கலாம்! நான் சித்தாந்தி, ய ஞானியுமல்லன், அல்லவானால் நான் னிதன். மனிதனிலும் வித்தியாசமுள்ளவனா படியோ! நான் கலைஞன் . ஆமாம் .
நன் என்றுஞ் சொல்வர். எனக்கு அதைப்பற்றி டயாது.!
வைதாம் எனக்கு உணவு கனவுகள் என் Iகளாவது, வாழ்க்கையாவது சுத்தப் என்கிறீர்களா? சரி, ‘பைத்தியக்காரத்தனம்’ ான்றால், வரலாறு அதை மறுக்காதபோது
பம், ஜெயம், அபஜெயம் எல்லாம் அழகுகளை, உணர்ச்சிகளை மென்று அசுரப் பசி. சமுதாய ஒழுக்கவிதிகளுக்கு ால், அதற்காக நான் அஞ்சுவதில்லை. வாழ்வே ழக்கமாகும்போது அச்சப்படவேண்டியவன் னக்கு இயற்கை. உடலும் உளமும் எனக்கு நபியல்ல உடலும் உளமும் பங்கப்படாதவரை லாம் ஆடுவதை நான் தவறாகவே ணுபவர்களுக்காக என் அனுதாபங்களை ஒட்டு த்துக்கொள்கின்றேன்.

Page 127
எனக்குக் காதல், காமம் ஒன்றுத என்றவர்களும் இருக்கிறார்கள்? ஏட்டுச்சுவடிகளை எடுத்துவைத்து அ பண்ணி அவை ஒன்றா, இரண்டா என
‘ஏது; இது தத்துவ விசாரணை தத்துவ விசாரமாவது, மண்ணாங்கட்டி சரியா, பிழையா அந்தச் சிந்தனையே எ சொல்லேன். பறற்ற நிலையில், முதி எனக்கு அது வேண்டுவதில்லை. நான் ‘ன்’-அது என்னைக் குறிக்கும் த என்னைப்போல் எந்தச் சாதாரண ம எனவே நான் எப்படியும் வாழலாம்; இ
என்ன ஒன்றும் புரியவில்லை உறக்கமும்.
‘உன்னை மறக்கச் சொன்ன பி
நீ.?
பெண்.! உன்னில் உள்ள ஒரு பரவெளியில் நான் தேடும் அந்த ‘ன் னும், நீ என்னும் பெண்ணில் உ இயற்கையானவை. அவற்றில் பேதங்க இயலாது. ஆனால் நானும் நீயும்.?
மனிதர்களாக உள்ளவரை தூரப வாழ்வு, சமுதாய நியதிக்குட்பட்ட ஒழு “முலாம்’ பூசப் புறப்படுபவர்களின் தி இட்ட இம்முலாம் புரையோடிக் கிடக்கு திராணியுள்ளதா? நான் யதார்த் விளங்கத்தக்கதாகவே வினவுகின்றே விளங்க என்று தட்டிக்கழிக்கப் பார்ட் அது முடியாத காரியம்! ஏன்?
நீ என் சிஷ்யை! இல்லையா? நீ ஆனால் என்னை அறிந்தவள். என் எதார்த்த நிலையிலில்லாவிடினு பழக்கப்பட்டவள். ஆகவே உனக்கு

ான் இல்லை அவை வெவ்வேறானவை'
இருக்கட்டுமே செல்லரித்துவிட்ட வற்றை மீத மிச்சம் விடாமல் ஆராய்ச்சி நிறுவட்டும், எனக்குக் கவலை இல்லை!
’ என்று மயங்குகிறாயா? நல்ல கதை! டியாவது! இது என் உணர்ச்சிகள். இது ானக்கு இல்லை. பறற்ற நிலை என்றாவது ர்வில் முத்திப்பேறடையலாம் என்பாய். ண்-இரு எழுத்துக்களாய சொல்லின் ஒரு னி முத்திரை. அந்த‘ன்’ ஒருபுறநடை! னிதனும் வாழமுடியாது. வாழக்கூடாது. ல்லையா?
oயா? ஏன் விழிக்கிறாய்? விழிப்பும்
றகு எல்லாம் ஒன்றுதான் எனக்கு!”
‘ண்‘ உன் தனி முத்திரை. பிரபஞ்சத்தின் ன்’ நீயே தான் . நானில் உள்ள ‘ன்’ ள்ள ‘ண்‘னும், இன எழுத்துக்கள். ள் பிறப்பித்தல் இயலாது. தூரவைத்தலும்
மாகத்தான் இருக்கவேண்டுமானால் அது ழக்க நியதி, பண்புடைமை என்றெல்லாம் திருப்திக்கு நல்லவெற்றி! ஆனால் புடம் ம் உள்ளகத்து இரணங்களை மறைக்குந் ந்தமாகக் கேட்கின்றேன்? உனக்கு ]ன். ‘அறிவு போதாது’ என் தத்துவத்தை பாய்! ஆனால் உண்மையில் உன்னால்
என்னிடம் பாடங் கேட்காமலிருக்கலாம், னில் மயங்கியவள். என்னில் என்னாக பம், எண்ணத்தளவாவது இருந்து இது புரியும் உண்மையைச் சொல்!
125

Page 128
'அழியாதது; அது என்ன மனைவி. அவளை நான் வாழ்த் ஆனால் நீ சொல்வது..?
விழிகள் நிறைந்த நீரா.
முடிவற்ற மெளனமா..?
உன்னை என்னால் விளங் அன்புச் சிஷ்யையே, என்னை பண்ணினாலும் எனக்கு உன்னை திறந்து சொல்.
'அழியாதது என்ன .
ஒரு சாதாரண ‘எச்சரிக் எண்ணுகின்றேன். 95ڑl கண் எழுதினால் அது பரிகாசக் கடித
என் சிஷ்யையே நீ ஏமாறிவ
நீ உயர்ந்தவள், உத்தமி எ6 ‘என்னைப் பலிகொடுத்தா உன்
நான் கேட்பது என்ன..? விடயத்தைத் திருப்பிச் சொல்லிட் கலந்துவிட ஆசைப்பட்டதில்லை. அனுபவித்ததில்லை!
ஆனால் -
ஆத்மா எனும் முதிர் பருவ எடுத்துக்காட்டிய போது அதனை
ஒரு வேளை அதற்கு உரு உன் எண்ணமென்றால், நான் ஏ மறந்துவிட்ட இத்தனை இரவுக அல்லது வெஞ்சினக் கனலை உ

’ கற்பு, ஒழுக்கம்-கடவுள் பக்தி என்பவள் துகிறேன். அக்கற்பின் கொழுந்து வாழ்க!
க முடியாது என்று எண்ணுகின்றாயா? என் த் தெரிந்துகொள்ளாதது போலப் பாவனை நன்கு தெரியும் பயப்படாமல் உள்ளத்தைத்
க்கைக் கடிதம்’-அப்படித்தான் அதனை டு நீ மிரண்டுவிட்டாயா? பள்ளித்தோழி ம் மனைவி எழுதினால் அது யம பாசமா..?
பிட்டாய். என்னையும் ஏமாற வைக்கின்றாய்!
ன்று புகழப்படுவதில் எனக்கும் ஆசைதான்,
புகழ்ச் செடி, வேரூன்ற வேண்டும்?
"உனக்குத் தெரியாதது” என்னும் தெரிந்த பார். ‘உடலை நேசித்ததில்லை. உதிரத்தில் தசையும் தழுவும் மெய்க்கலப்பை ஒருபோதும்
க் கனவின் இளமை உள்ளத்தை என்னிடம் ா நான் காதலித்தேன். காதலிக்கின்றேன்!
வம் வேண்டாததாக இருக்கலாம் என்பது * மறுக்கின்றேன்! ஏன் என்றால் நீ என்னை ளிலும் நான் வாழாமலா போய்விட்டேன்? ன்மீது வீசியா விட்டேன்?

Page 129
குளிர் நிலவையும், மெய் சி போலவேதான் இன்றைக்கும் அனு என்று பெருமை பேசவில்லை. உயிர்துறக்கவோ, மடலூர்ந்து எ தேவையில்லை.
‘உலகம் என்னை எதிர்த்தாலு உயிர் இருக்கும் வரை, இறந்த பின் ! எட்டுப் பத்தித் தலைப்பிட்டுப் பி மனத்திரையில் உன்கடித வாசகங்க
ஆமாம்!, போனவற்றை நினை விரும்பவில்லை. ஆனால் என்னன்
'அழியாதது; அது என்ன?’ க இயற்கை வனப்பின் சிகரமான அ கொடுத்துவைத்தவளாக இருந்து ச எனக்கில்லை. ஆனால் நானும் நீயும் நம்மை மறந்து நின்றோமே!
அஃதெல்லாமே பொய்தானோ திண்ணம். காயமே, இது பொய் திண்ணைதுங்கிகளின் வாக்குத் தி
நான் உயர்ந்தவன், ஒழுக்கசீலி எழுத விரும்பவில்லை. அப்படி எழு என்ன பூரீ இராமனா..? அரிச்ச ஆனாலும் சாதாரண மனிதப் பிறவி
எனக்கும் இதயம் இருக்கின் தடாகத்தில் மலரவே செய்கின்றன. என் எண்ண மலருவக்கும் பெண்ண
சிஷ்யையே, நீ என்ன கர்மயே நிர்வாணக் கோலத்தை மறைக்கக் தாலாட்டிய ரிஷிபத்தினியா..?
என்னால் நம்பமுடியாது! குன இல்லாதவரை எனக்கு மகிழ்ச்சி மகளாகக் கருத முடியுமா?

லிர்க்கும் தென்றலையும் என்றைக்கும் பவிக்கின்றேன். நான் பகுத்தறிவு வாதி
ஆனால் உனக்காக வடக்கிருந்து ான் காதலைப் பிரசித்தப்படுத்தவோ
லும், நீங்கள் தான் என்னை மறந்தாலும் பும் உங்களை மறக்கமுடியாது என்னால் ரசுரமான பத்திரிகைச் செய்திபோல என் கள் .
ாவுபடுத்தி உன்னமைதியைச் சூறையாட புச் சிஷ்யையே, உண்மை என்ன..?
ந்த அமரச் சூழ்நிலையில் நீ என்னிலும் கூடுதலாக அனுபவிக்கலாம்! பொறாமை ஆங்கே, ஒன்றோ, இரண்டோ தடவைகள்
? ‘வாழ்வாவது மாயம், அது மண்ணாவது யடா, காற்றடைத்த பையடா’ என்ற நீர்க்கதரிசனமாகிறதா?
பன் என்று எனக்குத்தானே ‘சர்டிபிகேட்” தினால் அது அப்பட்டமான பொய். நான் ந்திரனா? இல்லை-தருமபுத்திரனா..? பியானாலும் .
றது. எண்ணங்கள் எனும் பூக்கள் இதய வண்டுவக்கும் மலராக நீ இருந்தாலும். னாக விரும்பாதது ஏன்?
பாகியா? கண்ணுதற் கடவுளையே, தன்
கைக்குழந்தையாக்கித் தொட்டிலிட்டுத்
றைந்தபட்சம் நீ ஒரு "சினிமா ஸ்டாராக’ தான்! அதற்காக உன்னைத் தெய்வ
127

Page 130
நீ ஒரு அதிசயப் பிறவி சொன்னாய், சரி!
அழகு! உன்னிடம் வியக்
தகுதிப் பத்திரம் கூடியதாக இ பண்புகள், எல்லாமே நான் துரு
ஆனால்
இவற்றின் மொத்தவுருவம ரசனையிற்றோய வைக்கின்றன. வாழும் சாகசப்பட்சிபோல, நி நினைவிழக்கச் செய்கின்றன.
அதனால் நான் உன் அடி பேதம் புகட்ட முடியாது. ஏன்."
எங்கள் உறவுக்கு நிலைக் புரியாதது.
நான் தெருவோரத்து, நை சேர்த்த சிட்டு, அப்படிச் சொல்ல
எப்படியோ கண்டோம். வி மொழியை வீணாகச் சிந்தவில்ை
இன்றும் என்னைத் தவிக் இருக்கலாம், 'வசதிகள்' அர்த்த உன் வாழ்விடம் இன்றும் வனப்பு பெரிதாக இல்லை. . இல்ை
என் சிஷ்யையே, நான் உன் என்பதன் "மயக்கில் அழியாத ஒ
உனக்கு வாழ்க்கை இனிை என்னுள்ளம் எரியும் சுவாை சிலபோதுகள் .1 அதனை உன்
"ஆசிரியரே, காலம் எ ‘மணிமொழி'யை மகா கவிஞ கொண்டாடும் அறிவீனம் என்று
配丽

'உண்மையை நேசிப்பவள்’ என்றுதானே
கும் அளவுக்கில்லையே! கல்வி, என்னிலும் நக்கலாம். அதனை எதனால் அளவிடுவது? விப் பார்த்ததில்லை!
ான நீ ஒரு காவியம்! உன் கடிதங்கள் காவிய உன் நினைவுகள் மழைத்துளிகளை விழுங்கி னைவுகளையே விழுங்கி, விழுங்கி எனை
மையாகின்றேன் எனக்கிது தகாது’ என்று நீ ? நீ என் சிஷ்யை என்பதால்.
களன் எது.? அதுவும் எனக்கும், உனக்கும்
டபாதை மனிதன். நீ நடைபாதைக்கு எழில் லாம்!
பிழிகள் நான்கு, இமைக்க மறக்கவில்லை. லை. இடையே மொட்டவிழ்ந்த உறவுதான்.?
க்க வைக்கின்றது. நீ.? வசதியுள்ளவளாக புஷ்டி மிக்க ஒரு சொல்லாகக் கருதுகிறேன். ள்ளதாக இருக்கலாம். எனவே நான் உனக்குப் 16)LLIMIT?
ாக்காக அனுதாபப்படுகிறேன். அறிந்த ஒன்று ன்றைப் பணயப் பொருளாக வைத்துவிட்டாய்!
மயாகப்படலாம், உன் நினைவுகள் மண்டிவிட்ட Uயாக, எப்பொழுதும் இல்லாவிட்டாலும் ானால் மறுக்கமுடியுமா?
ன் முடிவை உணர்த்தும்’ என்ற உன் ன் ஒருவனின் தீர்க்கதரிசன வாக்காகக் ம் எனக்கில்லை.

Page 131
வசந்தகாலத்தின் மலர்கள் அதிகமானவை. ஆனால் காலாகா உதிர்ந்தால் வேதனையன்றோ! வண்ண கலைஞனைக் “கிறங்க வைத்ததி வெறித்து, அனுபவித்த குடிகாரனின் நிலையிலாவது பெண்மையை ஸ்பரிச ஆனால் என்னருமைச் சிஷ்யையே!
மானிதத்தின் மென்மையை பண்புகளையும் உணரவைத்த வசந்த
"ஆம்" என உன்னாலியலாது!
என்னினிய சிஷ்யையே வழ கடிதமல்ல இது. கலைஞனின் படை
பிரபஞ்சம்-மாயை-அநித்யம் விடுபடல் என்பது எமக்கு இயலுவெ
ஆசைகள் உள்ளவரை மனி பிறப்புகள் உண்டு அவனுக்கு எந்தச் நியதி, உண்மை இது.
மனிதன் ஆசைகள் உள்ளவரை இருக்கவே செய்கின்றது.
விழிகளில் விளிம்பு புரையும் நீ அது அதுதான்!
என்னன்புச் சிஷ்யையே. அபு

சாதாரணமானவை. அவை அளவில் ாலாமாகக் காத்திருந்த, வசந்த மலர் னச் சிட்டுக்களின் பரிச்சயம் இந்த ஏழைக் ல்லை. வேண்டுமளவுக்குக் குடித்து, ன் போதை நிறைந்த விழிகளை ஒத்த சித்த அனுபவம் உனது குருவுக்குண்டு.
Iயும் அன்பையும், ஏனைய இனிய த்தில் அனல் மோதிவிட்டது. அல்லவா?
பாவம். நீ ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி
மையாக உன்னிடம் ‘யாசிக்கும்’ ஒரு ப்பு உணர்ச்சிகளின் ஓட்டம்!
என்பவற்றின் சேர்க்கைகளிலிருந்து தான்றா..?
தன் மனிதன்தான். இறப்பிருந்தாலும் சமயச் சாத்திரமும் புறக்கணிக்க முடியாத
அமரன். ஏன்? 'அழியாதது அவனிடம்
ருடன் விளம்புவதற்கு ஒன்று உளதேல்
ழியாதது; அது என்ன..?
- (சுதந்திரன் 18-10-1964)

Page 132
காத6
நள்ளிரவு! வா வந்துகொண்டிருந்தது. திறர் அறைமுழுவதும் ஒளிபரப்பி நெடிய பெருமூச்சொன் அமைதிபெற முயற்சி கொடிமுல்லையின் நறுமண வந்து அவனுடலின் ஒவ்வே சென்றது. அல்பர்ட் பைத்திய தூங்கலாமென்றாலோ து படுத்திருப்பதுகூட அவனு விழித்துக்கொண்டால் எப் ஆனால் அவன் உள்ளமல்ல எண்ண அலைகள். தண கற்பனைகள் எல்லாம் அந் மல்லாடிக்கொண்டிருந்த சுவர்க்கடிகாரத்தின் ‘டிக் பு ஒலி அந்த நள்ளிரவிற் கட் சாய்வான கதிரையைச் சா ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து சுருள் சுருளாகப் புகை வெள்ளத்தில் அல்பர்ட் மித
அல்பர்ட்! அழகான நெடிய கேசம். அகன்ற அலாதியானது. பொதுநி இயற்கையிலேயே அவன் இருந்தான்! பட்டினத்து ந எங்கோ உள்ள ஒரு குக்கிர
 
 

ல் ஒரு பொய்
னத்தில் வெண்ணிலா பவனி ந்து கிடந்த சாளரத்தினூடாக நிலாக்கதிர் நின்றது. அல்பர்ட் புரண்டு படுத்தான். றை அவனிதயம் வெளியே தள்ளி த்தது. முற்றத்திற் படர்ந்துநின்ற ம் சித்திரைத் தென்றற் காற்றிலே மிதந்து ார் அணுவையும் உராய்ந்து உணர்வூட்டிச் ம் பிடித்தவன் போலானான். நிம்மதியாகத் ாக்கம் வந்தபாடில்லை. விழித்தபடியே பக்குச் சிரமமாய் இருந்தது. கண்கள் பவோ அவை தூங்கத்தானே செய்யும். வா விழித்துக்கொண்டிருக்கிறது. ஓயாத ரியாத தாப நினைவுகள், கலையாத த உள்ளத்து விழிப்பில் ஒன்றையொன்று நன. அல்பர்ட் என்ன செய்வான்! டிக்’ என்ற ஒசையைவிட அவனிதயத்து ம்பீரமாக அவன் காதுகளில் விழுந்தது. ளரத்தோடு ஒட்டிப் போட்டுக்கொண்டே ப் பற்றவைத்துக்கொண்டான், ஆல்பர்ட். மிதந்து சென்றது. இதயத்து நினைவு தந்து கொண்டிருந்தான்!
வாலிபன். ஒல்லியான தேகம். சுருண்ட
கண்கள் - அவற்றின் கவர்ச்சியே றம். நகைச்சுவை குமிழிடும் பேச்சு. கவர்ச்சிப் போதைதரும் வாலிபனாகவே ாகரிகம் எட்டக் கூடாத தொலைவில் ாமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தான். பெற்றோர்

Page 133
அவனில் காட்டிய அக்கறை, அ கொண்டுவந்தது; படிக்கவைத்தது. கண்ணியமானவனாக அல்பர்ட்டை ஒரு ஆசிரியன் சமூகத்திலே மதிக்கப் அவன அநதரங்க வாழககை-உளளக இல்லை! தெரிந்துங்கூடத்தான் ஏ வாழாவிருக்கிறதா?
அல்பர்ட்டுக்குத் தன் சிந் தந்திருக்கவேண்டும்! அந்த நள்ளிர6 எத்தனை எத்தனையோ ‘உயிர்ப்பிரச்சி சாதிக்கும் உலகம் யாரோ ஒரு அல்ட சிந்திக்கப்போகிறது. சிந்தித்துத்தான் பூ பார்க்கப் போனால் வாழ்வே ஒருவி மனிதரும் வீண் வீரம் பேசி இறுதியில் சூன்யமான வெறும் நிலையிலே த விட்டொழிகிறது. அதுவரை. இந்த முடியாதது! ஆம்! தடுக்கமுடியாததுத சதா அவளை நினைத்துக் கொண்டி நெளியும் புழுவாகக் கருகிக்கொண்டி
காதல் நிலையானது. தெய்வ பேசுகிறார்கள். உண்மைக் காதலில் த இதயத்தோடு இதயமும், மூச்சோடு என்கிறார்கள். ஆனால் அந்தக் காத செத்தால் இகழ்கிறார்கள். கோை செய்கிறார்கள், கிண்டல் பேசுகிறார்க பொய்! கண்கட்டி வித்தை. அசகா இல்லாவிட்டால் என் திரேசாகைவிட்டிருப்பாளா..? அல்பர்ட்டின் இ நினைக்க அவனிதயமே வெடித்து விடு அவன் இதயத்து ராணியாய்-இன்ப அன்பப் பெடையாய் இருந்தாள். ஆ எரிமலையாகிக் கனன்று வேதை தள்ளிக்கொண்டிருந்தது.
திரேசா! அவளும் ஒரு ஆசிரிை கடமை செய்ய முதலில் புகுந்தானே திரேசாவை அவன் காதலியாக்கியது. த பெண். அழகின் கடைசிப்படியல்ல.

லுன்பு அவனைப் பட்டினத்திற்குக்
நாலுபேர் மதிக்கக்ககூடிய அளவு உருவாக்கியது. அல்பர்ட்; இப்பொழுது படும் இளைஞர்களில் ஒருவன்! ஆனால் குமுறல்-இந்த உலகுக்குத் தெரியாதா? தோ நடப்பது நடக்கட்டும்’ என்று
தனையின் போக்கே சிரிப்பைத் வில் வாய்விட்டுச் சிரித்தான், அல்பர்ட். சினைகளைப்பற்றியெல்லாம் மெளனஞ் பர்ட்டை - அவன் வாழ்வைப்பற்றி ஏன் அவனுக்கு என்ன வந்துவிடப் போகிறது! த ‘விரக்தி நாடகந்தான்! ஒவ்வொரு ஏமாந்துதான் போகிறார்கள். சூன்யத்தில் நான் மனிதன் கடைசிக் கவலையும்
உள்ளத்து விழிப்பு - தவிப்பு தடுக்க ான். இல்லாவிட்டால் ஏன் என் உள்ளம் ருக்கிறது? அல்பர்ட் சிந்தனைத் தீயில் உருந்தான்!
த்தன்மை வாய்ந்தது என்று புகழ்ந்து தவறுக்கு இடமேயில்லை என்கிறார்கள். மூச்சும் ஒன்றாகி நிற்பதே காதல் ல் அடியோடு பொய்த்துப்போன பிறகு ழ என்கிறார்கள்! வாழ்ந்தால் கேலி ள்! எல்லாமே பொய்தான். காதலும் ஒரு ய சூரத்தனமான ஏமாற்று வித்தை! என் காதலி திரேசா என்னைக் இதயம் விம்மித் தணிந்தது. திரேசாவை நிம்போலிருந்தது. ஒரு காலத்தில் திரேசா க்கேணியாய் அணையாத ஜோதியாய், னால் இன்று.? அல்பர்ட்டின் இதயம் னப் பெருமூச்சுக்களை வெளியே
யதான். அல்பர்ட் ஆசிரியனாகி எங்கே ர, அந்த இடத்தில் முகிழ்த்த உறவு நிரேசா ஒரு அப்ஸரஸ் அல்ல. சாதாரணப்
ஏதோ நடுத்தரம். என்னவோ ஒரு
131

Page 134
இனந்தெரியாத விருப்பம் அவன அவர்களிட்ட பெயர்தான் ‘கா இப்படித்தான் ஆரம்பமாகிறது! இரண்டு ஆண்டுகள் வரை அ இடைவெளிக்குள் திரேசா-அ இப்பொழுது மனம்புழுங்குவதி போதையில், வெண்ணிலவு விளையாட்டுக்கள் . ஒருவரு இச் இச்” முத்தங்கள், அணை போல அவனிலே அவள் படர்ந்து அழியாத சித்திரங்களாகத் தீட்ட சிகிரியாவில் தான் மனித இன உண்டென்றால் அவையெல்லா தெய்வம் தன் இதயத் திரையி அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை. அ ஒளி என்று நம்பினானோ அந்த அளித்தபோதும் அல்பர்ட் அவன அவனுக்கும்-திரேசாவுக்குமிடை மனிதகுலத்தின் உயர்ந்த பண் அல்பர்ட்டில் சிருட்டித்துவிட்டது! பொய்-ஏமாற்று-சதி என அவன் காதல் அவனை அந்த அளவுக்கு வாய்ந்த, தவறுக்கு இடமளியாத க சொரூபத்தைக் கண்டபோது அ ஏன்.?
திரேசா மாற்றான் ஒருவ நிறைந்த வெறுப்புடன், பெற்றோ தானாகவே அந்தப் புதிய தளை அதனை உறுதிப்படுத்தி விட்ட ஒரு டாக்டர். ஏழை அல்பர்ட் “உயர்ந்த பண்புகள் பொருந்திய பொய்யாய்ப் பழங்கதையாய் திரேசாவும்-அல்பர்ட்டும் காதலர வருடங்கள் வாழ்ந்தார்களே உயிர்ப்போடு உயிர்ப்பும் ஒன்றிக் வருடக்க காதலிலும் "ஒழுக்கம் காதலை விரும்பும் பெற்றோர் தி
அல்பர்ட்டின் இதயத்தின்

ளயும்-அவனையும் ஒன்று சேர்த்தது. அதற்கு தல்’ என்னவோ காதலின் பிறப்பெல்லாம் தொடர்ந்து பல நாள்கள் ஒன்று, இரண்டு என வர்கள் காதல் நிலைத்திருந்தது. இந்தக்கால ல்பர்ட் அடைந்த அனுபவங்கள்! அல்பர்ட் ல் தவறலில்லையல்லவா? தனிமைதரும் இரவிலே அவர்களிருவரும் விளையாடிய க்கொருவர் பரிமாறிய அன்பு வார்த்தைகள்ப்புக்கள், கொம்பரில் படரும் கொடிமுல்லை நின்ற காட்சிகள். அவன் உள்ளப்படுதாவில் டப்பட்டுவிட்டன. அஜந்தாவில் எல்லோராவில் த்தில் மகோன்னதமான கலைச்சித்திரங்கள் வற்றிலும் மேலானது திரேசா என்ற காதல் ல் எழுதிய ஓவியங்கள் என்பது அல்பர்ட்டின் தனால் தான் எந்தத் திரேசா தன் வாழ்வின் ஒளி அந்தகாரத்தையே அவனுக்குப் பரிசாக |ள மறக்கமுடியாமல் மனமறுகித் தேய்கிறான். யே நிலவிய ‘காதல் கயிறு அறுந்துபட்டபோது ாபுகளைப்பற்றிய பெருத்த சந்தேகத்தையே காதல்-இலட்சியம்-வாழ்க்கை அத்தனையும் நம்ப எத்தனித்தான். ஏனென்றால் திரேசாவின் }க் கொண்டுவிட்டிருந்தது. தெய்வீகத் தன்மை காதல் என அவன் நம்பியிருந்த தன் உண்மைச் புவன் பேசுஞ் சக்தியையே இழந்துவிட்டான்!
பனின் மனைவியாகப் போகிறாள். இதயம் ரின் பிடிவாதத்திற்காக அல்ல, முழுமனதுடன் யை ஏற்படுத்தியப் பெற்றோரின் ஆதரவுடன் ாள்! காரணம்.? வரப்போகும் மாப்பிள்ளை ஒரு ஆசிரியன்-வெறும் தமிழ் ஆசிரியன். தெய்வீகத் காதல்! அது இப்பொழுது எங்கே? கானல் நீராய் ஒழிந்துவிட்டது. ஆனால் ாய்க் கணவன்-மனைவியைப் போல இரண்டு அது பொய்யா? இதயத்தோடு இதயமும் கிடந்தார்களே அது பொய்யா? அந்த இரண்டு தப்பிப் பிழைத்துவிட்டதா? ஒழுக்கம் தவறாத ரசா-டாக்டர் திருமணத்தை ஆதரிக்கலாமா?
அடித்தளத்திலிருந்து பீறிட்டுப் பாய்ந்த

Page 135
கேள்விக் கணைகள் எல்லாப் பக் இல்லை.! அப்படியானால் காதல் அல்பர்ட்டின் உதடுகள் "இரகசி காரணமாகக் கண்கள் எரிய ஆர “பொத்”தென்று விழுந்தான். சிறிது ( குறட்டைச் சப்தம் சூழ்நிலையின் அ6 புரிய ஆரம்பித்தது. பாவம் ஏழை அ காதல் அணைப்பின் இறுக்கமான த கொண்டிருந்தான்!

க்கங்களிலுஞ் சிதறிச் சென்றன. பதில் ல் எங்கே?-அது எங்கேயும் இல்லை! யம்’ பேசின. நீண்ட நேர விழிப்பின் ம்பித்தன. எழுந்துசென்று படுக்கையில் நேரத்தில் அவன் எழுப்பிய ‘கர், புர்ரென்ற மைதியைக் கிழித்துக்கொண்டு தனியாட்சி ல்பர்ட் நித்திராதேவியின் தன்னலமில்லாக் ழுவலில் இந்த உலகையே மறந்து துயின்று
- (சமூகத்தொண்டன், கார்த்திகை 1959)

Page 136
ஒழுக்கமாகப், பன் எண்ணுகிறபொழுது
ஏற்பட்டுவிடுகிறது. இல வாழ்ந்துவிட்டுப் போவே யோக்கியனாக வாழமுடி இந்த உலகில் மனிதப்
வாழ்க்கை அனுபவத்தில் நான் அலுத்துக் களைத் மட்டும் உள்ளத்தில் விசுவரூபமெடுத்துக் ெ நடந்தபொழுதும், நடக்க ! அதற்குப் பின்னுங்கூ என்னைவிட்டுத் தலைமு அது என்கூடப்பிறந்த கு
ஐந்து வருடங்களு
எங்கள் பள்ளியில் ஒன்றாகப் படித்தோப் உள்ளத்தினள். அழகின் ஒ ஒரு வியப்புக்குறி. அவ ‘தவமிருந்த காளையர் ட அப்பொழுதும் ஒரு விசித் ஏங்கியபோதும் நான் மூலதனத்துக்கு விலைடே இருப்பதில் ஒரு பெ காணும்போது பேசும் பேச
 

ஆண்மை
ாபாக வாழவேண்டுமென்று முழுமூச்சாக எப்படியோ அதற்கொரு சோதனை ட்சியமாவது, ஒழுக்கமாவது, எப்படியோ ாம் என்று எண்ணுகிறபொழுது மிகவும் கிறது. இதுதான் சத்திய சோதனையோ? பூச்சியாக உதிர்ந்துவிட்ட முப்பது வருட இந்தப் பிரச்சினைக்கான முடிவு காண்பதில் துப்போனேன்; ஆனால் அந்தப் பிரச்சனை
நிலைத்துநின்று இடையிடையே காண்டுதாணிருந்தது. அந்தச் சம்பவம் உருவாகிக் கொண்டிருந்த பொழுதும், ஏன் ட இந்த ஆராய்ச்சி மனோபாவம் ழகிப் போய்விடவில்லை. என்ன செய்வது? ற்றமோ!
க்கு முன்னர்
உயர்தர வகுப்பில் இராணியும் நானும் 1. அப்பொழுது இராணி வெள்ளை வியம், பருவ மங்கை மாணவ குழாத்திற்கு ள் அன்புக்கு, கடைக்கண் பார்வைக்கு லர்! ஆனால் நான் இப்பொழுது போலவே திரப் பிறவி எவெரெவர் அவள் அன்புக்கு நானாகவே இருந்தேன். அழகு என்ற ாகாத ஆண்மை அன்றும் இன்றும் எனக்கு நமை. ஆனால் இராணி-என்னைக் ம் போது ‘புதிய ஒரு உலகத்திற்குப் போக

Page 137
அழைப்பு விடுத்தாள். குறும்பும், கூடப்பிறந்த சொத்துக்கள். அவ ஆத்திரம்-எனக்கு வெற்றி ஆன மனக்குமைச்சல் அவர்கள் உள்6 எனக்கு அது புரியவில்லை அப்டே அனுபவமற்ற உள்ளமல்லவா. போ என் அலட்சியத்தினால் உள்ளத்ை அவள்? எனவே எங்கு தனக்கெ கொட்டித்தீர்க்க என்று பொருட தூண்டுதலுக்கு எடுபட்ட நான் ‘காதலிப்போம்’ என்று பதில்வந்த விரும்புவதாக! இராணி என்னை
அதிபர் முன்னே நின்று ெ தப்பித்துக் கொள்ளப்பட்டபாட்டில் , எனக்குள்ள திறமையையும், செ மன்னித்துவிட்டார். ஆனால் . 1 நினைவுகொள்ளக்கூடாது என்று நினைத்து, நினைத்து உருகவே6 கவனியாத எனக்கு அந்தச் பார்க்காமலிருக்கவே முடியவில் அழகிதான். குறுகுறுத்த நீலோற் நெற்றியும், செவ்விளநீர்க்ககு இதழ்க்கடையில் நெளிந்தோடும் கற்பனை விதைகளைத் தூவின. முடியுமா? சூடுகண்ட பூனை அடு மனதிற்குக் கடிவாளம் அறிவுரை கிடைத்துவிடும் பொருள்கள் முத்திரையிட்டிருக்கின்றது. என என்னவோ!
பள்ளி வாழ்க்கை இத்தகைய
நின்று, நகர்ந்து மறைந்ததை இப்ெ தனி இன்பம் தளிர்க்கின்றது என்
காலச் சுழற்சியில்தான் எத் ஐந்து ஆண்டுகள் கழிந்த பின்னர் தெரிந்தவனைத் தானே மனித உழைப்பதற்காக வந்த என்ை வேலைக்குக் காத்திருந்தவன்ே

உதாசீனமும், அலட்சிய சுபாவமும் என் ளை அலட்சியம் செய்தேன். அவளுக்கு ாால் எனது சக மாணவ நண்பர்களுக்கு ாங்களில் உருவாயது ஒரு சூழ்ச்சி. ஏனோ ாது! எனக்கு உற்காக மது ஊற்றினார்கள், தை தலைக்கேறியது. அவ்வளவு நாட்களும் தைப் புண்ணாக்கிக்கொண்டவள் அல்லவா ாரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் ஆத்திரத்தைக் மிக் கொண்டிருந்தபோது, நண்பர்களின்
எழுதினேன், அவளுக்கு ஒரு கடிதம் , து - பள்ளியதிபர் என்னை உடனே பார்க்க ாப் பழிவாங்கிவிட்டாளா. . . ?
கஞ்சிக் கூத்தாடி, மன்னிப்புப் பா பாடித் அரை உயிர் போய்விட்டது எனக்கு வகுப்பில் ல்வாக்கையும் எண்ணி அதிபர் ஒருவாறு மனம் ஒரு மாயக்குரங்கு. எதை எப்பொழுது உறுதி செய்கிறோமோ அதை அப்பொழுது ண்டியிருக்கிறதே. முன்பு எள்ளத்தனையும்
சம்பவத்திற்குப் பின்னர் அவளைப் ஸ்லை. உண்மையில் அவள் கொள்ளை ]பல விழிகளும், மாவின் வடு வகிரன்ன நவையெனத் திமிர்ந்த நெஞ்சகமும், புன்னகையும் என்னுள்ளத்தில் எண்ணற்ற என்றாலும் அவளை ‘அப்படி எண்ணிட ப்பங்கரை நாடாதே, அதுபோலப் பறிபோகும் எல்லாம், 'அதிபரை நினைத்தவுடனேயே ாாகவன்றோ முன்னைய அனுபவம் வே எனக்கு அவள் எட்டாக் கனியோ
உணர்ச்சி மோதல்களின் நிலைக்களனாக பாழுது எண்ணிப்பார்க்கும்போது கூட ஒரு
மனத்தில்!
தனை மாற்றங்கள் மலர்ந்துவிடுகின்றன. இப்பொழுது நான் ஒருமனிதன். உழைக்கத் ன் என்போம். எங்கோ பிறந்து வளர்ந்து ன வேலை காத்திருக்கவில்லை. அந்த பால அச்சகமொன்றில் வர்த்தகப்பகுதி
135

Page 138
மனேஜராகவும் “கன்வச ராகவும் ந இலக்கியத்தோடு ஒன்றிப் பழகிக் கி வருமானத்தைத் தராவிட்டாலும், ஒரள6 மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். இந்தச் சலனமற்ற நியதியோ என்னவோ இராணி மீண்டு குறுக்கிட்டாள் !
ஒரு சனிக்கிழமை மாலை! நக கட்டிப் பறக்கும் நேரம் அது எங்கு ட வெளியே சென்றுவரலாம் என் வேடிக்கைகளையெல்லாம் பார்த்துக் ஒன்றில் சிற்றுண்டியருந்தச் சென்றேன் ரொம்பக் கூட்டமாயிருந்தது! இை எல்லாருமிருந்தனர். எங்கோ ஒரு மூன சிப்பந்தி கொண்டுவந்து வைத்த உண அலையவிட்டிருந்தேன். ஒரே மகிழ் துன்பத்தின் சிறு அணு இளைதானுட வாழ்வைச் சுவைக்கிறார்கள்! பார்வை
"மிஸ்டர் ராஜன் . .”!
ஒரு மோகன மணிக்குரல் இளைய திரும்பிய என்னைப் பார்த்துப் புன்ன? பக்கத்தில் ஒரு சிறுமி மிரள விழித்துப்
“இராணி . . நீயா . .?”
அசட்டுச் சிரிப்புடன் ஏதோ கெ “கலீரென்று சிரித்தாள். எனக்கென்னே முன்பு நான் கண்ட இராணியா இவள் சதைப்பிடிப்பு வைத்திருந்தது. செக்கச் நடனமாடுகிறது. அந்தக் கண்கள், ெ பின்னல்கள் . . . வயது ஏற ஏறப் என்று எந்த மடையன் கூறினான்? குறைந்தவள் போலத் தோன்றுகிற வந்தவளோடு பேசத் தெரியவில்லை.
“பில்லுக்குரிய பணத்தைக் கெ இராணியும் சிறுமியுந்தான் வந்தார் சூனியத்தில் எதனைப் பேசுவது? பெ இராணி’ என்றெனோ இல்லையோ
136

ன் கடமை ஏற்றேன். காலமெல்லாம் டந்த எனக்கு அந்த வேலை அதிக பு மனநிம்மதியை அளித்தது என்பதில்
வாழ்வில் மேற்படவேண்டுமென்
ம் என் வாழ்வில் எதிர்பாராத வகையில்
ரத்தின் செளந்தரியமெல்லாம் கொடி ார்த்தாலும் ஒரே ஜனக்கும்பல்! சற்று ாறு கிளம்பிய நான் நகரத்து களைத்தவனாகப் பிரபல ஹோட்டல் ா. பிரபல ஹோட்டல் அல்லவா அது? ாஞர்கள், யுவதிகள், முதியவர்கள் லயில் போய் அமர்ந்துகொண்ட நான் வுகளைச் சுவைத்தபடியே பார்வையை ச்சிதான் அங்கு சுருதி கூட்டியது. ம் அங்கில்லை. அவர்கள் எல்லாரும் பும் சிந்தனையும் ‘தத்துவம்’ பேசின.
முல்லை முறுவலித்தது. திடுக்கிட்டுத் கைத்தபடி நின்றாள் இராணி. அவள் பார்த்தாள் என்னை.
ால்லி வைத்தேன். அவள் மீண்டும் மா போலிருந்தது. ஐந்து வருடத்திற்கு . .? ஒல்லியான அவள் உடம்பில் சிவந்த மேனியில் துறுதுறுத்த இளமை நற்றிக் குங்குமம், நீண்ட இரட்டைப் பெண்கள் இளமை குலைகிறார்கள் இராணியைப் பார்த்தால் ஐந்துவயது ளே! சே, என்ன மனசு எனக்கு? நற்பனை பண்ணுகிறேனாம்!
ாடுத்து விட்டு வெளியே வந்தேன். கள். பேசுதற்கு எதுவுமேயில்லாத ல்ல நடந்தபடியே நான் வருகிறேன் ாங்கே? என்று கேட்டாள் இராணி!

Page 139
'டிறைவர் காரைப் பக்கத்தில் கொன என்ற 'உத்தரவு பிறந்தது. அந்த வாழ்வின் வரலாறு பரிமாறப்பட்டது இப்பொழுது அவர்களுக்குக் குழ நான் ஒரு அச்சக மனேஜர், கட்ை அடக்கம்.
எனது விடுதியின் வாசலில், ! இராசன். எங்கள் வீட்டுப்பக்கம் ஊர்க்காரர்களல்லவா நாம்!” என்ற குரலுக்குரியவளின் அன்பை எ நுழைந்தேன்!
அந்தச் சந்திப்புக்குப் பின்ன சென்று வந்திருக்கிறேன். அப்பொழு பழகியிருக்கின்றாள். அவள் கண காணப்பட்டார். அவரதிகம் 6 பெருந்தன்மையை எண்ணிப் பி என்பதற்காக இராணியும் நா கண்டிக்காதிருப்பதே பெருந்தன்ை
இளமை தெறிக்கும் அவள் பாசப்பரவலை உதிர்க்கும் உரைய எனக்குத் தோன்றுகின்றனவே! வீன் அடைந்த அவமான நினைவு நெஞ் மனமே நீ மிகப் பொல்லாத குரங்கு படைக்கிறாய்? அவளைச் சந்தித் உள்ளஞ் சலனப்படுகிறதே எதற்க
‘போகப்போகிறீர்களா? சரி ே வழியனுப்பிவைத்தவள் கரம் ஏதோ அது என்ன? நெஞ்சுச் சட்டையல் வீட்டிற்கு வந்து தட்டுத்தடுமாறிய பின்னர் அந்த ஒன்றை-கடிதத்தை
ஐயோ, என்று அலறவேண்டு உன்னுடைய தீராக் காதலுக்கு நா கைபிடிப்பதற்கும் நீ கன்னியல்லவே உன் கணவன் ஆண்மையில்லாத நெறிக்குட்பட்டு ஆண்மையைத் தீர் அவன் மனைவியுடன் பழகக்கூட

ணர்ந்து நிறுத்தினான். “ஏறிக்கொள்ளுங்கள்” கார்ப் பிரயாணத்தின் போது ஐந்துவருட எங்களுக்குள். இராணி மிஸஸ் இராமதாஸ் தையில்லை. அந்தச் சிறுமி வளர்ப்பு மகள்! டப்பிரம்சாரி என்பது இந்த உரையாடலின்
கார் என்னை இறக்கிவிட்டபொழுது "மிஸ்டர் வசதியான போது வந்து போங்கள். ஒரே மணிக்குரல் மீண்டும் இழைந்தது. அந்தக் ண்ணி அகமகிழ்ந்து கொண்டே உள்
* பல தடவைகள் இராணியின் வீட்டுக்குச் தெல்லாம் இராணி மிக மிக இனியவளாகப் வர் இராமதாஸ் இங்கிதமான மனிதராகக் ான்னுடன் பேசாவிட்டாலும் அவரது ரமித்திருக்கிறேன். ஒரே ஊர்க்காரர்கள் ானும் சக சமாகப் பழகுவதை அவர் மயன்றோ. ஆனால் இராணி?
T உடல் அசைவுகள், சுழலும் விழிகள், ாடல்கள், எல்லாம் வரம்பு கடந்தனபோல ண் பிரமையா? முன்னொருபோது அவளால் சிலிருந்து நீங்கமுன்னர் மீண்டும் அவளல். ! என்ன மாதிரியெல்லாம் என்னை ஆட்டிப் துவிட்டுச் செல்லும் ஒவ்வொரு கணமும் ாக. .?
பாய் வாருங்கள்’ என்று வாசல்வரை வந்து ஒன்றை என் சட்டைப்பைக்குள் திணித்தது. ல, நெஞ்சமே கனத்துக்கொண்டிருந்தது. படி இருட்டில் மின்விளக்கைப் பொருத்திய } எடுத்துப் பார்த்தேன்.
ம் போலிருந்தது! அடி பாவிப் பெண்ணே, ன்தானா அகப்பட்டேன்? பாவம் பார்த்துக் 1 அன்னியன் ஒருவனின் மனைவியாச்சே வன் என்றால், இளமை வாழ்வில் கூடா த்துக்கொண்டவன் என்றால், மருத்துவர்கள் ாது என்று கூறியிருக்கிறார்களென்றால்
137

Page 140
அதற்காக நான் உன்னைக் காதலி மனதாரக் காதலிக்கிறாய் என்ற இழந்துவிட வேண்டுமா? பிறன்மன் வேண்டுமா?
உள்ளம் அலறியது. ப விழித்துக்கொண்டது. அதற்குப்பி துணிவு பிறக்கவில்லை. ஆனால்
ஒரு தலைப்பட்ட ஆசையுண வீட்டுக்கு நான் போகாமல் விட்ட அதுவும் நான் என் மனது க வாழப்போகிறேன் என்று மிஸ்டர் இ நட்டநடு இரவில், என்னைவந்து அவள் துணிவுக்கு என்ன பெயரி
அந்தப் பயங்கர இரவில் எ தயாராக இல்லை. எனது வாழ் தயாராயில்லை. எது நீதி, ஒழுக்கம் வந்தேனோ அதற்காக, அவளை முடிவாக எனது கருத்தை அழுத்த கோபத்தல் கொதிக்கும் மோகினி ஏசித் தீர்த்துவிட்டு வெளியே டே தான் !
வாழ்வின் நியதி என்னவோ வாழத்துடிக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் 6 நேரத்தில் சந்து பொந்து தேடிக் அழைக்கிறது! கடவுளும் சாத்தா என்றுமே வேறு வேறுதானோ? த சில பேர் சிரித்தாலும் தூய்மையின் ஆண்மையின் வெற்றி தரும் ப மாற்றுகிறது இல்லையா?

க்க முடியுமா? அன்றும் இன்றும் நீ என்னை ால் அதற்காக நான் மனிதத்தன்மையை ன நோக்காப் பேராண்மையைத் துறந்துவிட
னச்சாட்சி ஒலமிட்டது! ஆண்மை றகு இராணியின் வீடு செல்ல எனக்குத்
ர்வு ஒரு பேய்! இல்லாவிட்டால் இராணியின் தற்காக என் வீடுதேடி வருவாளா அவள்? வர்ந்த அவருடன் எங்கேயோ சென்று ராமதாஸ"க்குக் கடிதம் எழுதி வைத்துவிட்டு ாழுப்பி இந்தக் கதையைக் கூறுவதென்றால், ட்டழைப்பது?
னது தர்மோபதேசத்தைக் கேட்க அவள் வின் இலட்சியத்தைப் பாழடிக்க யானும் , ஆண்மை என்று விடாப்பிடியாக எண்ணி ஏற்றுக்கொள்ள என் மனம் ஒப்பவில்லை. திக் கூறியபொழுது அவள் தோற்றம் தீராக் ப்பேய் போலிருந்தது. என்ன வெல்லாமோ ானவள், எங்கு போனாளோ? போனவள்
எப்பொழுதும் புதுமையாகத்தானிருக்கிறது! ால்லாம் வரத்தெரியாத ‘வாழ்வு நினையாத
குறுக்குப் பாதைவழியாகக் கண்சிமிட்டி னும் மனிதனைத் தேடிவருகிற பாதைகள் த்துவார்த்த மயக்கம் என்று இதைக்கூறிச் புதைகுழிக்கு நுழைவாயிலாக அமையாத னச்சாந்தி மனிதனை அமரனாகத்தான்
- (கலைச்செல்வி, கார்த்திகை 1961)

Page 141
மண்ணுலகின் வே ஒலித்தது. சர்வத்தையும் ப நெட்டுயிர்த்து விழிக்கின்
‘பாவங்களின் அகல
மனித மந்தைகளான
யுத்தங்கள் . .
அக்கிரமச் செயல்க
மனிதனை மனிதன்
இரத்தம், கண்ணிர்,
நரகத்தின் 'பூஞ்ே பரமபிதாவின் ஞான ஒள சுடருகின்றது.
தெய்வ சாயலா வாழுகிறார்கள்?
பணி படர்ந்துள்ள ஆண்டுகளுக்கு முந்திய திரையில் என்றும் தோன் வையத்தில் நிகழவுள்ள
 

தெய்வமகன்
தனைக்குரல் விசும்பின் தாழ்வாரங்களில் டைத்த பரமபிதா மோனவுறக்கத்திலிருந்து றார்.
Uாக் கறைகள் . . s
ா ஈனப் பிறவிகளின் தீனக்குரல்கள் . .
ள்,
விரோதிக்கும் மனோபாவங்கள்,
சுயநலம், பேராசை.
சாலையாகப் பரிணமித்துள்ள பூமி.
ரியில் விவரிக்கவொண்ணாச் “சோகம்’
ன மனிதர்கள் இந்தப் பூமியிலா
கொடுங்குளிரில் யுக யுகாந்தரமான ஒரு இரவு கழிய நகர்கிறது. மேல்வானத் றாத ஒரு புதிய நட்சத்திரம் ஒளிருகிறது. புதுமையை உணர்த்துவதா அது. .?
139

Page 142
வயல்வெளிகளில் இயற்கையின் நிறைகிறது.
மேய்ப்பர்கள் வயல்களின் தத்தம் மந்தைகளைக் காவல் ெ
குளிர் நீக்க அவர்களி மின்னுகிறது.
தத்துவ சாத்திரிகள் பிர நேரத்தைக் கழிக்கின்றனர்.
தெளிந்த ஞானிகள் உண் கொண்டிருக்கின்றனர்.
அஞ்ஞானம் மட்டும் ச குறட்டையில்.
பெருநகரத்ததும், சிற்றுாரது சத்திரங்கள், சாவடிகள் எ *விழிப்பிலி’ருப்பதாய்ப் பாவனை
ஒலிகிளப்பும் மதுக்கிண்ண
உலக இன்பத்தில் திளை ஒன்றையொன்று பிரியத் தெரிய
அந்தப் பெண் உலக பெறப்போகின்றவள் வழி நடக்கி
அவள் நடப்பதில் அழகு, பு
அவள் முன்னே செல்ல அவ
கலிலேயா நாட்டின் ந தொடங்கினர்.
சிற்றாறுகள், அருவிகள், ( நிகழ்கிறது.
140

என்றுமில்லாச் சாந்தம் பொழியும் பேரமைதி
த்தியில், தொலைக்குத்தொலைதூரங்களில் சய்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.
ண்ால் கொளுத்தப்படும் அனலின் சுடர்
பஞ்ச உற்பாதங்களை எதிர் நோக்குவதில்
மைப் பொருளைத் தரிசிக்க அவாவி ஓடிக்
டமாய்த் துயில்கிறது. அதன் பெருங்
தும் உணவு விடுதிகள், தங்கும் இல்லங்கள், ங்கும் கும்மாளம் குதூகலிக்கின்றது.
செய்கின்றன அவை,
ாங்கள்
ாக்கும் ஆடவர், மகளிர், இரவும் பகலும் ாமல் மயங்கும் ‘அற்புதம் நடக்கிறது!
நாயகனையே தன் தலைமகனாகப் ன்றாள். நிறைமாசம். . பூரண கர்ப்பிணி.
அமைதி, பெருமிதம் பொலிகின்றன.
1ள் துணைவன் பின்னே நடந்து வருகின்றான்.
ாசரேத்தூரிலிருந்து அவர்கள் பயணம்
குன்றுகள், வயல் நிலங்கள் கடந்து பயணம்

Page 143
என்னென்ன அனுபவா அடைந்தனரோ. .
யோசேப்பு . .
வேதத்தின் முதல்வனை உ
யூதேயா நாட்டின் எல்லைை
பெத்தலேகேம் திருப்பதி வரு விடுதிகள் எங்கும் சனக்கூட்டப் தங்குதற்கு இடந்தேடும் வேளை.
அந்த இரவு . . மரிய தேடுகின்றனர்.
இடமாவது கிடைப்பதாவது நிலையில், படுக்கை வசதிகள் சி
வேதனையின் ஆரம்பம் .
இயற்கையின் நியதி . .
தெய்வமகனைப் பெறுவெ கிடையாது.
மரியாள் மிகக் கஷ்டப்படு ரேகைகள்.
சத்திரத்தின் ஒரத்தில்-ெ ஆனிரைகள் துயிலுந் தொழு தங்குகிறாள்.
பிரசவம் நிகழ்கிறது.
பிள்ளையின் அழுகை தெய்வகானமா?
ஆங்கு கவனிப்பவர் யாவ

ங்களை, உணர்ச்சிகளை அவர்கள்
லகிற்களிக்கப் புறப்பட்டவர்கள்.
ய அடைந்து, ஊர்ப்புறத்தில் வருகின்றனர்.
கிறது. அதன் ஆரவாரம் மிக்க மாளிகைகள், ம் மிகுத்துள்ளது. பெருந் தனவந்தர்களும்
ாளும், யோசேப்பும் தங்குவதற்கு இடந்
. சத்திரத்தின் உள்ளே பார்க்கவும் முடியாத கிடைக்குமா . .?
தன்றாலும் நியதிக்கு அப்பாலாய சலுகை
கிறாள். யோசேப்பின் முகத்தில் ஆயிரம்
வளிப்புறத்தில், ஒதுக்கமான இடத்தில்
வத்தில் ‘தற்காலிகமாக’ அந்தத் தாய்
ஒலி கேட்கிறது. அது "அழுகையா?”
ரோ. .?

Page 144
மரியாளின் கண்களில் என்று
யோசேப்பு புது மனிதனா வாங்காமல் ஆதுரத்துடன் பார்க்கி
விவரிக்கவொண்ணாத் தெ வேளை.
கர்த்தரின் தூதன் தெய்வ மறைகிறான்.
பரம சேனையின் திரள் கர்த்த காதுகளிலும் ஒலிக்கிறது.
வானில் பவனிவந்த அந்தப் பு
குழந்தையின் பிறப்பிற்காக ஒதுங் நிற்கிறது.
ஊருறங்கும் நள்ளிரவு. ஆனா பிள்ளையைக் காண வருகிறார்கள் பயபக்தி, பிள்ளையைக் கண்டு பி யோசேப்பிற்கும், மரியாளிற்குமே டே
அதிசயம் !
பிரபஞ்சத்தில் உண்மைப் பொழு
பரமபிதா தம் தெய்வமகனை ஏழ்மையின் தலைவாசலில் தோன்ற
அத்தெய்வமகனின் திருவத அமைதி . .
அந்நீளிரவு மெல்லக் கழிகிறது
பூமாதும் புனிதம் பெற்ற நி6
சீவராசிகளும் அப்பேருண்மையை காலாகாலமாகக் காத்திருந்த தெய்

மில்லாத தெய்வீக ஒளி காலுகிறது.
, அந்தக் குழந்தையை வைத்தகண் ன்றான்.
ய்வீக சாந்நியத்துவம்-அமைதி-நிலவும்
மகனின் அவதாரம் பற்றிச் சொல்லி
ரைத் துதிக்கும் ஒலி மங்களகரமாக எல்லார்
நிய நட்சத்திரம், மரியாள்-யோசேப்பு அந்தக் கியிருந்த இடத்திற்கு நேரே தம்பித்து
ல் . மேய்ப்பர்களும், சாத்திரிகளும் அந்தப் ா. அவர்கள் இதயங்களிலே புதுமலர்ச்சி, ரமிக்கிறார்கள். ஏதேதோ பேசுகிறார்கள். பரதிசயமாகத்தானிருக்கிறது!
நளின் அவதாரமல்லவா நிகழ்ந்திருக்கிறது!
மனித குலத்தின் இரட்சகராகவன்றோ, ப் பணித்துவிட்டார்.
னத்தில் அன்றலர்ந்த மலரின் அழகு,
l.
றவில் மலர் நிறைத்துப் பொலிகிறாள். உணர்ந்து கொண்டனவோ, என்னவோ,
வமகனை மண்ணுலகம் பெற்றேவிட்டது!
- (நவம்பர் 1964)

Page 145
பிரம்மாண்டமா கொண்டிருக்கிறது. ெ கோஷங்கள் முழக்கிச் கைமுஷ்டிகளை மடக் உலகப்பனுக்கும் அவர்க ஆனால். இனந்தெரிய அவனைத் தடுக்கிற படிக்கட்டுகளில் நின் கவனிக்கிறான்.
முன்னணியில் ே செல்கின்றனர். அவர் தானைத் தளபதிகள தொழிலாளர் படை கு அவர்கள் முகங்களில் சிந்தனையின் தீவிரத்த கொழுத்த செழுமையா அம்முகத்தினரைக் க கவர்ச்சி-ஈர்ப்பு உண்ட
ஊர்வலம் ஒரு தொழிலாளர்கள் ஆக்
உழைப்பவனுக்ே பாட்டாளியே பார முதலாளித்துவம் ஏகாதிபத்தியம் ஒ புரட்சி ஒங்குக!
 

உலகப்பன்
ான அந்த ஊர்வலம் மெல்ல நகர்ந்து கொடிகளை ஏந்தியபடியே வீராவேசமான செல்லும் தொண்டர்கள் முன்னணியில். 5கிக் குரலெழுப்பும் அவர்களைக் காண ளோடு சேர்ந்து குரலெழுப்பத் தோன்றுகிறது! ாத ஒரு உணர்ச்சி அவ்வாறு செய்யவிடாது து. தெரு ஒரத்தில், கடையொன்றின் றபடியே ஊர்வலத்தைக் கண்கொட்டாது
செல்லுந் தொண்டர்கள் அவனைக் கடந்து களுக்குப் பின்னாக அந்த வீரப்படையின் ம், தொழிலாளர் தலைவர்கள், கவசமனைய சூழவரக் கம்பீரமாக நடந்து வருகின்றனர்.
வீரத்தின் விகசிப்பு, சினத்தாலா, அன்றிச் ாலா அம்முகங்கள் சிவந்து தோன்றுகின்றன. ான, சதைப்பிடிப்பு நிறைந்த, செக்கச் சிவந்த ாணும்போது உலகப்பன் உளத்திலும் ஒரு ாகிறது!
வளைவில் மெல்லத் திரும்புகிறது. ரோஷமாகக் குரலெழுப்புகிறார்கள்.
க உரிமை.
ாள்பவன்.
ஒழிக.
ஒழிக.

Page 146
கடலலைகள் குமுறுவன விண்ணையும் அதிரவைக்கிறது
உலகப்பானல் மேலும் டெ
‘உரிமைக்காக உயிரும் உலகப்பனும் அத்தொழிலாளர்
செந்நிறக் கொடியொன் கொடுக்கப்படுகிறது. கொடியை பார்வையில் ‘புரட்சி பரிமளிக்க
செந்நிறக் கொடிகள், சிவர் முன்னேறுகிறது.
தலைவர்கள் பேசுகிறார்க கனல் கொளுத்தும் வீர வார்த்6
போராட்டம், புரட்சி இப் பெருமிதத்துடன் தன் மனதுள்ே வாழ்வின் மறுமலர்ச்சி, நன மெய்சிலிர்க்கிறது அவனுக்கு!
உலகப்பன் சர்வதேசியவா எதுவும் அவனை, அவனது வர்ச் விடயத்தையும் 'ஆர அமர யோ அவனது முடிவு அகிலந்தழுவி அவன்மட்டுமல்ல அவனைப்பே செய்கிறார்கள். செய்யப்படும் துன்பமாயினும் எதிர்த்துப் போ உலகப்பனுக்கு இந்த இலட்சியத்
‘வாழ்வே அந்த இலட்சியந் நம்புகிறான். ஏனைய தோழர்களு தொழிலாளர் போராட்டங்கள் தொழிலாளர் இயக்கங்களில் நீ
அவர் - தொழிலாளர் தை குறிப்பிடுவதுகூட உலகப்பனு உலகப்பன் அவரது அந்தரங்கச் தத்துவங்களையெல்லாம் அந்தத்
44

போல் தொழிலாளர் குரல் மண்ணையும்
றுக்கவோ, தாமதிக்கவோ முடியவில்லை.
கொடுப்பேன்’ உரத்த குரலெழுப்பியபடியே பெரும்படையில் சேர்ந்து கொண்டான்.
று சகதொண்டன் ஒருவனால் அவனிடம் மேலே உயர்த்திக் குரலெழுப்பும் உலகப்பனின் றது.
த முகங்கள், புரட்சிக் கோஷங்கள், ஊர்வலம்
ள். பேச்சா அது? இரத்தத்தில் சூடேற்றிக் தைகள்.
படித்தான் அமையவேண்டும். உலகப்பன் பசிக்கொள்கிறான். அஃது கனவல்ல, அவன் வில் நடந்ததென்பதை எண்ணும்போது
தி இப்பொழுது இனம், மதம், மொழி, பணம் 5க உணர்விலிருந்து பிரித்திடமுடியாது. எந்த சித்தே அவன் முடிவுக்கு வருவான்; அதுவும் யது. குறுகிய வட்டத்துள் அடங்குவதல்ல. ான்ற பல்லாயிரவர்கள் அப்படித்தான் முடிவு முடிவுகளுக்காக எத்தகைய கொடூரமான ரிட, தியாகஞ்செய்யத் தயங்கமாட்டார்கள். தில் பிரேமை மிகுத்துவிட்டது.
தான், அந்த இலட்சியமே வாழ்வுதான்’ என்று
நக்கும் போதிக்கிறான். தொழிற் சங்கங்கள், யாவிலும் உலகப்பனுக்குப் பங்குண்டு.
கமற நிறைந்து நிற்கிறான்.
வர்களில் முக்கியமானவர். அவர் பெயரைக் குக் கெளரவக் குறைவாகத் தோன்றும். காரியதரிசி. தொழிலாளர் வர்க்கப் புரட்சித் தலைவர் கரைத்துக் குடித்தவர். மகாமேதை

Page 147
தொழிலாளர்களின் இரட்சகர்! அவர இலேசானதா? உலகப்பனுக்குப் பெ தலைவர்களுக்கு இல்லாத என்ன ( கண்டாரோ, அவனையே தமது காரி பதவி’ என்றால் அவர்களுக்குள் அது தலைவருக்கு வேண்டியதனைத்ை கார்ச்சாரதியாக வேலை செய்வது ஆயிரம் வேலைகள். காலை உணவு பட்டினத்தில், இராச்சாப்பாடு பிறிெ ஆகாயவிமானத்தில் தலைவர் பறந்து பின்னாக, நிழலாகச் சுற்றிக் கொண்
அது கடமைமட்டுமல்ல, உயிர் நீ மறந்து இலட்சியத்தோடு ஒன்றிவிட்ட
ஆலைத் தொழிலாளர்களில் ஆரம்பித்தது. ஆலை கதவடைத்துவி கோரி மீண்டும் ஆர்ப்பாட்ட ஊர்வல கக்கும் பேச்சுக்கள், கலவரங்கள். நச நாளா, இருநாளா, ஒரு மாதமாகப் ே விட்டுக்கொடுப்பதாக இல்லை. பரிதாபமாகிக்கொண்டிருந்தது. உண அவர்கள் படிப்படியாகப் பிச்சைக் தலைவரும் தீவரமாகப் போராடு கடமைகளில் எதுவும் குறையவில்லை உலகப்பன் அவரது உன்னத ே நெக்குருகிறான்.
இரவு பத்துமணிக்கு மேலே, த இடத்துக்கு காரில் விரைந்தான் உ6 அடிக்கடி சென்று வருவது சகசம். அ அலுவலகம், தலைவர் எதற்காக அ என்பதுபற்றி உலகப்பனுக்குச் சமீ கொண்டிருந்தது. ஏனெனில் தொழிலா விஜயஞ்செய்யுமிடமோ அரசியலில் சர்வாதிகார ஆட்சிமுறையினை வ சிறந்ததென உபதேசிக்கும் ஒரு தேசத் அலுவலகம்.
தேசபக்தி, தேசியவுணர்ச்சிபற்றி எதற்காக இந்த அலுவலகத்தில் த

து அந்தரங்கக் காரியதரிசி பதவி என்ன மைதான். சேவையில் முதிர்ந்த குட்டித் யாக்யதையை' உலகப்பனிடந் தலைவர் தரிசியாக்கிக்கொண்டார். ‘காரியதரிசி ‘பரமார்த்தமான பொருள் கொண்டது. தயும் தயாராக்கிக் கொடுப்பது முதல் வரை அதற்குளடங்கும். தலைவருக்கு ஒரு நகரில், மதியபோசனம் இன்னொரு தாரு ஊரில். காரில், புகைவண்டியில், கொண்டிருப்பார். காரியதரிசியும் அவர் டிருக்க வேண்டாமா?
கரான உரிமையும், உலகப்பன் தன்னை ான். அந்த வேளையில் -
அந்த உக்கிரமான போராட்டம் ட்டது. தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் ம், கூட்டம், செந்நிறக் கொடிகள், கனல் கரமே அல்லோலகல்லோலப்பட்டது. ஒரு போராட்டம் நீடித்தது. ஆலை நிர்வாகம்
தொழிலாளர் நிலையோ மிகப் வு, உடை, குடியிருப்புப் பிரச்சனைகளில் காரராகிக் கொண்டு வருகின்றனர். கின்ற பாவனை, அவரது நித்தியக் . அங்குமிங்குமாக ஆலாய்ப் பறக்கிறார். சவையை எண்ணி வியக்கிறான்.
லைவரை ஏற்றிக்கொண்டு குறிப்பிட்ட கப்பன். அந்த இடத்துக்குத் தலைவர் து அந்நியநாட்டுத் தானிகர் ஒருவரின் ங்கு அடிக்கடி விஜயஞ் செய்கிறார் நாட்களாகச் சந்தேகம் வலுத்துக் ளர்களின் இரட்சகரான அந்தத் தலைவர் இரும்புத்திரையினைக் கையாள்வதும், லுப்படுத்துதலுமே உலகப்புரட்சிக்குச் துப் பிரதிநிதியின் உத்தியோகபூர்வமான
த் தொண்டை வரளக்கத்தும் தலைவர், ண்டனிடுகிறார் என்பது உலகப்பனின்
145

Page 148
நியாயபூர்வமான ஆய்வுக்குரிய பி பிரச்சனைக்கு முடிவுகாணமுன் g
எண்ணரேகைகளின் வி முகபாவத்துடன் உலகப்பன் கான வேண்டுமென்ற கேள்வி தோன்ற
செக்கச்சிவந்த அவர் முகத் உயர்தரக் குடிவகையினைத் தாரா அவர் நிலை தளரவில்லை. கை புறப்பட்டுவிட்டது.
‘உலகப்பன். .
தலைவரின் குரல். கார் நின்
தலைவர் காரைவிட்டிறங்கி வைத்தபடியே .
"தோழர், பயப்படாமல் வா.
உலகப்பனுக்கு வியப்பால் நடக்கிறான்.
அந்தப் பெரிய மாளிகையின் நின்ற பிரமுகரைக் கண்டதும் உ6
அந்தப் பிரமுகர்-இந்த ஏ ஆயிரமாயிரம் தொழிலாளர்கள் சொந்தக்காரர், முதலாளி
பகலில் அவரது "பயங்கர எதி அத்தியந்த நண்பனைப்போல. .
ஒரே மேசையில். .
ஒரே குடிவகைகளை . . உலகப்பனுக்கும் பங்கு கிடைக் பேசுகின்றனர்.
பேச்சின் முடிவில் கத்தை ே சாக்குகள் கணக்க, பணநோட்டுக
146

ரச்சினையானதில் தவறேயில்லை. அந்தப் தலைவர் வந்துவிட்டார்.
காரமான பிரதிபலிப்பினை விளம்பும் ரை "ஸ்டார்ட் செய்தபடியே எங்கே செல்ல த் தலைவரைப் பார்த்தான்.
தில் இரத்த ரேகைகள் புடைத்து நின்றன.
ளமாகப் பானம் பண்ணிய நெடி ; ஆனாலும் நயினால் ஏதோ சைகை செய்தார். கார்
1றது.
னொர். உலகப்பனின் தோளில் கையை
பேசமுடியவில்லை. தலைவர் பின்னே
முன் வாரந்தாவில் தலைவரை எதிர்பார்த்து பகப்பனுக்குப் பேச நா எழவில்லை!
ழை பங்காளரை இரட்சகராகக் கருதும்
ரின் உரிமைகளை மறுக்கும் ஆலைச்
ரியாக விளங்கும் தலைவர் இரவில் அவரது
தாராளமாகப் பங்கிட்டுக் கொள்கின்றனர். கிறது. தலைவரும் - ஆலை அதிபரும்
நாட்டுகள் கைமாறுகின்றன. காற்சட்டைச் கள் உள்ளிருந்து பல்லையினிக்க, கால்கள்

Page 149
போதையினால் தள்ளாட தலைவி கூறிவந்ததை வருணிக்க வார்த்தை
உலகப்பன் ஊமையனாய், செ6 நடக்கிறான்.
அவர்கள் பயணம் தொடர்கிற
புரட்சி, தொழிலாளர் விடுதை
உலகப்பன் உள்ளம்.?
‘பைத்தியக்காரன் கனவுகள்’
தலைவரின் தத்துவார்த்த விள
தேசிய உணர்வு, தேசபத்தி.?
'அவற்றின் சாரமே தேசத்துரே
பணநோட்டுகள் சில உலகப்பன் தடுக்க முடியவில்லை.
புதிய பொழுது புலர்கிறது. தை தொழிலாளர்கள் வெற்றிகரமாகப் திரும்புஞ் செய்தி பத்திரிகைகளில், ெ
மந்தைகள் பழையபடி மேய்ச்சலி
தொழிலாளர் தலைவரும், உலக தீவிரமாக ஈடுபடுகின்றனர். ஆறுமா தொழிலாளர் கோரிக்கைகளை நிறை கோரிக்கைகளைப் போராட் வென்றெடுப்பார்களாம்!
வெற்றியின் அர்த்தம். .?

Iர் ஆலையதிபருக்கு ‘பிரியாவிடை’ கள் கிடையா. .!
பிடனாப் தலைவர் பின்னே செயலிழந்து
ாக்கம்!
ாகம், நம்பிக்கைத் துரோகம்!”
கைக்குளடக்கப்படுகின்றன. அவனால்
லவரின் ஆணையைச் சிரமேற்றாங்கிய போராட்டத்தை முடித்து வேலைக்குத் கொட்டை எழுத்துக்களில் பிரசுரமாகின.
பில் ஈடுபடுகின்றன.
ப்பனும் மீண்டும் தமது ‘போராட்டத்தில் தகால எல்லைக்குள் ஆலை நிர்வாகம்
வேற்ற இணங்கிவிட்டதாம். இல்லையேல் டமொன்றினாலேயே அவர்கள்
- (டிசம்பர் 1964)
147

Page 150
“நாவேந்தன் தமி எழுத்தாளராகவும், பேச்சாலி இலக்கியத்தில் நல்ல ஈடுபா நாவேந்தன் ஏற்கனவே எழுதியிருக்கிறார். அவை வாசகர்களின் நன் மதிப்பை நாவேந்தனை ஓர் எழுத் அறிந்தவர்கள், ‘தெய்வமக’6 பல மடங்கு சிறப்பு வாய்ந்த திறமையும் படைத்தவர் இவ
கொழும்பு 1965
“நாவேந்தன் ஈழத்து இ கோஷ்டிகளில் சேர்ந்து முது நிற்பவர். சிறுகதை, உருவச இலக்கியத்துறைகளில் ஈடு வளர்ச்சி இவ்வளவுதாே நாவேந்தனின் சிறுகதைத் (
(செ
 

ழ் மக்களுக்குப் புதியவரல்லர். ாராகவும் பெயரும் புகழும் பெற்றவர். ாடும், எழுத்தில் உயிரோட்டமும் உள்ள நல்ல சிறுகதைகள் பலவற்றை தொகுப்பு நூல்களாக வெளிவந்து யும் பாராட்டலையும் பெற்றிருக்கின்றன. தாளனாக உள்ளும் புறமும் நன்கு விரில் இடம் பெற்றுள்ள கதைகளைவிடப் கதைகளைச் சிருஷ்டிக்கும் ஆற்றலும், பர் என்பதை ஒப்புக்கொள்வார்கள்.”
- எஸ். டி. சிவநாயகம் ஆசிரியர், வீரகேசரி
லக்கிய வட்டத்தில் தனிக்காட்டு ராஜா. கு சொறிந்து முன்னேறாமல் தனித்து 5க் கதை, நாடகம், திறனாய்வு ஆகிய பாடு கொண்டவர். ஈழத்து இலக்கிய ன என்று மயங்கும் வேளையில் தொகுதி ஒரு முக்கிய தேவையாகும்.”
- ‘தேவன்” - யாழ்ப்பாணம்
பலாளர், இலங்கைத் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கம்)

Page 151
“தமிழ் இலக்கிய உலகிற்கு வருபவர் திரு.நாவேந்தன் அவர் உயர்ந்த முறையில் பதிக்கட் நுகர்பவர்கள் பாக்கியசாலிகளே
கொழும்பு 1965
“தமிழுக்கு இத்துறையில் சி நாவேந்தனுக்கு உண்டெ மகிழ்வெய்துகிறேன்.”
கே.
“நாவேந்தன் அவர்கள் எழு இத்தொகுதிக்கு முன் வெளியிட் இட்டு வைத்தன. இத்தொகு கொடுக்கும் என்றே நம்புகிறேன்
- கவிஞர்
நாவேந்தன் பன்முகத்தன்மை அற்புதமான எழுத்தாளர், சிறந்த ெ ஆளுமை மிக்க அதிபர்.
நாவேந்தன் படைத்துள்ள சிறு நாடகங்கள், இலக்கிய விமர்சனங்க பலப்பல. அவற்றுள் ஒருசிலவே நூலுரு பண்ணையில் வளர்ந்தவர் அவர்
யாழ்ப்பாணத் தமிழ் எழுத்தாளர் செயலாளராகவும் பணியாற்றிய பெரு ஆசிரியர் தம் உரிமைகளுக்கா பின்னின்றதில்லை.

ச் சிறந்த சிறு கதைகளை அளித்து
கள். அவர் கதைகள் நூல் வடிவில்
|பெற்று வருகின்றனவென்றால்
தான் !”
- சங்கர்
“சுதந்திரன்”
றந்த தொண்டை ஆற்றும் ஆற்றல் ன்பதைக் கண்டு யான்
66řuD. 6956ir bibê, M. sc., (LOND.) முன்னாள் பதில் வித்தியாதிபதி)
த்துலகிலே மிளிரும் ஒரு வைரமணி. ட நூல்கள் அவரைப் புகழேணியில்
தியும் அவருக்குப் பெரும்புகழ்
5. Fiddbraibaba, B. A. (LOND.)
வாய்ந்தவர், நல்லதோர் பேச்சாளர்; தாழிற்சங்கவாதி, நல்லதோர் ஆசிரியர்,
கதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள், ள், நாவல்கள், அரசியற் கண்டனங்கள் ப் பெற்றுள்ளன. “சுதந்திரன்’ பத்திரிகைப்
சங்கத்தின் தாபகராகவும். அதன் முதற்
மையும் இவருக்குண்டு. கக் குரல் கொடுப்பதில் அவர் என்றுமே
149

Page 152
தமிழரசு வாலிப முன்னணியி மத்திய குழு உறுப்பினராகவும் கடை விமர்சனக் கண்ணோட்டத்தைப் பி
ÓláflagFITGMT
56OTLT.
15-07-2000.
நாவேந்தன் சாதாரண தமிழ் . நாடகம், திருச்சபை, அரசியல் என்ப
தமிழரசுக் கட்சியின் மேை நடையிலும் கட்சிக் கொள்கைகள் குமுறும் நடையும்” அவருடைய பிர
1958ஆம் ஆண்டு தந்தை செ6 ஆரம்பித்தபோது அப்போராட்டத்தில் அனுபவித்தார். சிறையில் இருந்து என்றவொரு நூலையும் எழுதி வெளி அனுபவங்களை அழகுபட விவரித்
- GLINJITILL
வட்டுக்கோட்டை
23-07-2000.
ஆக்க எழுத்தாளர்களின் மை நாவேந்தன் மறைவு பன்முகப்பட் இழப்பேயாகும்.
எழுத்தாளன் என்ற நிலையில், நாவேந்தன் விட்டுச் சென்றுள் சமுதாயத்துக்குக் கையளிப்பது கடமையாகும்.
கொழும்பு - 06
28-07-2000.

ன் இணைச் செயலாளராகவும், கட்சியின் மயாற்றிய நாவேந்தன், கட்சியின் இலக்கிய ரதிபலிப்பவராகவும் கருதப்பட்டார்.
- ச. கைலாயபிள்ளை
ஆசிரியராக இருந்து விடவில்லை. எழுத்து, னவற்றிலெல்லாம் முழுமூச்சாக ஈடுபட்டார். டகளில் “கொஞ்ச தமிழிலும் குமுறும் ளை அள்ளி வீசினார், “கொஞ்ச தமிழும் யோகங்களேயாகும்.
ல்வா சிங்கள சிறீ எதிர்ப்புப் போராட்டத்தை ஊக்கமாக ஈடுபட்டு இருவார சிறைவாசம் திரும்பிய பின் “ழரீ அளித்த சிறை” fயிட்டார். இதில் சிறையில் தமக்கு ஏற்பட்ட துள்ளார்.
ர். கலாநிதி எஸ். ஜெபநேசன்.
றவு மொழியின் ஆற்றலைப் பாதிக்கின்றது. ட நமது இலக்கியப் பரப்புக்கு ஏற்பட்ட
பேணப்பட வேண்டிய பல எழுத்துக்களை ாார். அவற்றைப் பேணி வருங்காலச் அவரது அன்புக்குரித்தானவர்கள்
- பேராசிரியர். கா. சிவத்தம்பி

Page 153
சிறந்த தமிழ்ப் பற்றாளராகவும் நிறைந்த அரசியலாளராகவும், உயி விளங்கித் தமிழ்த் தொண்டாற்றிய ஆராத பற்றின் காரணமாகச் செ பாரம்பரியத்தையும் இடையறாது கவித்திறனாலும், பாடற்பொருள் திற இடமுண்டு என்று சிந்தித்தவர்.
பேச்சாற்றலில் தமிழகத்துத் தன பி. சேதுப்பிள்ளை, நாவலர் சோமசுந்த வழியில் இலங்கையில் பழந்தமிழ் இ பாமரரும் புரிந்து கொள்ளும் வகை ஒரு முன்னோடியாக விளங்கியவர். த அதன் இளைஞர் அணி முக்கியத்த தமிழ் உணர்வும், தமிழ்த் தேசியவ தொட்டிகளிலெல்லாம் பரவும் வகை
சுதந்திரன் பத்திரிகையில் புனைபெயர்களில் பொருள் மிகுந்த இவர் நடத்திய “சங்கப்பலகை” என்ற நாவேந்தன் எழுதிக் குவித்தவை, எ வாதங்களையெல்லாம் தவிடு பொடி கொண்டவையாக அமைந்திருந்தன கொண்டிருந்த அச்சமும் நியாயமான
தமிழ்த் தேசிய வாதம் இன்று உ கவனத்தை ஈர்த்ததுடன், தென்ன கொள்ள வேண்டிய சக்தியாக வளர் ஒரு முக்கிய இடமுண்டு.
- பே
கொழும்பு - 3 (க3
28-07-2000.
இலக்கிய விமர்சனத் துறையில் மரபு சார்ந்தவை. அக்கருத்துக்கை திறமையை, எழுத்தாற்றலை பாராட் மொழியாற்றலில் ஒரு “கொ இறுமாப்பும், வீறாப்பும் அவரைவிட்டு

ம், தமிழ் உணர்ச்சியும், தியாக உணர்வும் ர்த் துடிப்புள்ள தமிழ்ப் பேச்சாளராகவும் வர். தமிழ் மொழியின் மீதுள்ள ஆழ்ந்த, ந்தமிழ் நடையையும், மரபுவழித் தமிழ்ப் போற்றியவர். ஆயினும் பாரதியின் னாலும் கவரப்பட்டு, தமிழில் புதுமைக்கும்
லைசிறந்த பேச்சாளர் வரிசையில் வந்த ரா. ர பாரதியார், அண்ணாதுரை போன்றோரின் லக்கியத்தை அழகு தமிழில் எளிமையாகப் பில் ஆற்றொழுக்காகப் பேசும் பாணியில் மிழரசுக் கட்சி ஆரம்பிக்கப்பட்ட காலத்தில் ராகக் கட்சிக் கொள்கைகளைப் பரப்பித் ாதமும் வட கிழக்குப் பகுதிகளில் பட்டி
செய்தார்.
ஆஸ்தான எழுத்தாளராகப் பல * கருத்துக்களை அள்ளித் தெளித்தவர். பத்திரிகையில் "நக்கீரன்’ என்ற பெயரில் திர்த்தரப்பு அரசியல்வாதிகள் முன்வைத்த யாக்கும் தர்க்க முறையான வாதத்திறன் 1. அரசியல் எதிராளிகள் நாவேந்தன் மீது னதே. -ண்மையாக வளர்ச்சியுற்று, அகில உலகக் ாசியாவில் ஒரு உறுதியான, கருத்திற் துள்ளதென்றால், அதில் நாவேந்தனுக்கும்
ராசிரியர் சோ. சந்திரசேகரன்.
ல்விப்பீடம். கொழும்புப் பல்கலைக்கழகம்)
ல் அவரது எழுத்துக்கள் காத்திரமானவை, ள ஏற்றுக்கொள்ளாதோர் கூட அவரது டவே செய்தனர்.
ாம்பனாகவே” என்றுமிருந்தார். அந்த
இறுதிவரை அகன்றதேயில்லை.

Page 154
அவரது பணிகள் பன்முகத் இலக்கியப பணிகளிலன்றிக் பணியாற்றியுள்ளார். 18 ஆண் அதிபராகவும் பணியாற்றியுள்ளார்
கொழும்பு
28-07-2000.
“நிமிர்ந்த நடையோடும் ‘நெஷனல் உடையோடும் மேடை பலவேறி அவன் செய்த தமிழ்முழக்கம் இன்றைக்கும் செவி பறையும்,
“சுதந்திரனில் இவன் எழுத விழுந்தடித்து நாம் படிப்போம் இதம் பெற்று நாமுய்ய இன் ‘வாழ்வு எமக்களித்தான்”.
நாவேந்தன் அந்தக் காலத்திலேே கட்சியில் வளர்ந்து வந்த இளந்த6 அரசியல், இலக்கியம் சம்ப முரண்பட்ட அபிப்பிராயங்கள் இரு மண்ணின் இலக்கிய ஆளுமைை வளர்த்தெடுக்க வேண்டும் என்ற நட்புணர்வையும் ஏற்படுத்தியது.
27-07-2000
152

தன்மை வாய்ந்தவை. அரசியல், கலை, கல்வித் துறையிலும் அவர் சீரிய டுகள் ஆசிரியராகவும், 18 ஆண்டுகள்
- ஆர். சிவகுருநாதன் சட்டத்தரணி. முன்னாள் பிரதம ஆசிரியர் “தினகரன்”.
- கவிஞர். மு. பொ.
யே சிறந்த மேடைப் பேச்சாளன். தமிழரசுக் லைவர்.
ந்தப்பட்ட விவகாரங்களில் எமக்கிடையே நந்ததுண்டு. இருந்தபோதிலும் கூடநமது ய உலகத் தரத்திற்கு உயர்த்த வேண்டும்: பேருணர்வு எம்மிடையே இணக்கத்தையும்
- டொமினிக் ஜீவா. ஆசிரியர் - "மல்லிகை”,

Page 155
அரசியல் மேடைகளில் நா பார்வையாளர்களை வெகுவாகக் கs மக்கள் திரளாகக் காத்திருந்த கவிதைகளையும், லாவகமாக த ஆதாரங்களைக் காட்டுவதில் வல்லி
நாவேந்தனை நினைக்கிறபே உருவம் பளிச்சிடுகிறது. புன்ன6 வெள்ளாடை, பிறரைத் தம் வயப்படுத் பிடிவாதம், அதையே வாதிடும் ஆற்
கடைசிக் காலம் வரை அவரது இரண்டு தலைமுறைகால தமிழ் இலக்கியத்தின் ஒரு தளவெளிப் பாத்திரமாகவும் நாவேந்தன் தன் உண்மை.
28-07-2000.
பள்ளி மாணவனாகப் பத்து ஆ ஆரம்ப காலத்திலேயே அந்த இயக் நாவேந்தனும் ஒருவர். நானும் ஒரு ம மழையில் வேலணையில் கட்சிப் இருவரும் மற்றும் நண்பர்களுடன் விபத்தில் சிக்கி படுகாயமடைந்த ந என்கண்முன் தோற்றுகிறது.
1954ம் ஆண்டு மகாராணி முன் தமிழ்நாட்டில் பவனி வந்தார் சேர். ே மேற்பட்ட மக்கள் திரண்டிருந்த வாலிபர்களைக் கொண்ட ஒர் கூட்ட பொலிசாரின் குண்டாந்தடித் த

வேந்தனின் காரசாரமான பேச்சுகள் வர்ந்தன. அவரது பேச்சைக் கேட்பதற்காக னர். இலக்கிய உதாரணங்களையும், ன் கருத்துக்களை நிறுவ, மேற்கோள் வராக இருந்தார் நாவேந்தன். து இப்போதும் மனவெளியில் அவரது கை துலங்கும் முகம், அரும்பு மீசை, தும் சம்பாஷணைத்திறன், தன் கருத்திலே றல்.
ஆளுமைக் குணம் இப்படியே இருந்தது. ப்பகுதியின் பாராளுமன்ற அரசியல், பாடாகவும், இவற்றினது வரலாற்றுப் னை உறுதிப்படுத்தி மறைந்தாரென்பது
- செ. யோகநாதன்
(எழுத்தாளர்)
ண்டுகளுக்கு முன்பே, தமிழரசுக் கட்சியின் கத்தில் ஈடுபட்ட வாலிபர்களில் தோழர் ாணவனாக இருந்த நேரத்தில் கொட்டும் பிரச்சாரக் கூட்டம் ஒன்றிற்கு நாங்கள் சென்று திரும்பி வந்த போது மோட்டார் வேந்தனின் அன்றைய கோலம் இன்னும்
ானிலையில் தமிழை அவமதித்து விட்டுத் ஜான். கொத்தலாவலை. பத்தாயிரத்துக்கு
வரவேற்பு வைபவத்தில் சுமார் 300 ம் கறுப்புக் கொடி ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியது. ாக்குதலுக்கு ஆளாகிச் செங்குருதி
153

Page 156
சிந்தினார்கள் எத்தனையோ வ செந்தமிழுக்காக இரத்ததான ஆண்டுகளின் பின் தமிழுக்க ஆச்சரியப்பட முடியாது.
அவர் வழிச் செல்ல ஆ பெற்றெடுப்பாளென்றே நம்புகிே
(நாவேந்தனின் பூரீ அளித்த சி

ாலிபர்கள். அச்சிறு கூட்டத்தில் எங்களுடன் ாம் செய்த தோழர் நாவேந்தன் நான்கு ாகச் சிறையும் சென்றார் என்றால் எவரும்
யிரம், ஆயிரம் வீரர்களைத் தமிழன்னை றன்.
- அ. அமிர்தலிங்கம். எம். பி. யாழ்ப்பாணம்.
15.5.1959.
றை’ நூல் அணிந்துரையில்.)

Page 157


Page 158


Page 159


Page 160


Page 161


Page 162


Page 163


Page 164
நாவேந்தன், தமிழ வந்த ரா. பி. சேது அண்ணாதுரை பழந்தமிழ் இலக் பாமரரும் புரிந்து GSL jgib LT600 full தமிழரசுக் கட்சி அ அணி முக்கியத் தமிழ் உணர்வும் பகுதிகளில் பட் செய்தார்.
சுதந்திரன் பல புனைபெயர் அள்ளித் தெளித் பத்திரிகையில், ந குவித்தவை, எதி வாதங்களையெ முறையான வாதத் அரசியல் எதிரா அச்சமும் நியாயம
தமிழ்த் ே வளர்ச்சியுற்று, தென்னாசியாவில் வேண்டிய சக் நாவேந்தனுக்கும்
கொழும்பு - 3 28-07-2000
ஆக்க எழுத்தா6 பாதிக்கின்றது. இலக்கியப் பரப்பு
எழுத்தாளன் எழுத்துக்களை ந பேணி வருங்கா அன்புக்குரித்தான்
கொழும்பு - 06 28-07-2000.
UM Media integrators
No.3, 6th Cross, 8th Main Road, Vaishnavi N Chennai-600109, E-mailumi.infobooks Og
 
 

கத்துத் தலைசிறந்த பேச்சாளர் வரிசையில் துப்பிள்ளை, நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார்
போன்றோரின் வழியில் இலங்கையில் கியத்தை அழகு தமிழில் எளிமையாகப்
கொள்ளும் வகையில் ஆற்றொழுக்காகப் ல் ஒரு முன்னோடியாக விளங்கியவர். ஆரம்பிக்கப்பட்ட காலத்தில் அதன் இளைஞர் தராகக் கட்சிக் கொள்கைகளைப் பரப்பித் தமிழ்த் தேசியவாதமும் வட கிழக்குப் படி தொட்டிகளிலெல்லாம் பரவும்வகை
பத்திரிகையில் ஆஸ்தான எழுத்தாளராகப் களில் பொருள் மிகுந்த கருத்துக்களை தவர். இவர் நடத்திய 'சங்கப்பலகை என்ற க்கீரன்' என்ற பெயரில் நாவேந்தன் எழுதிக் நிர்த்தரப்பு அரசியல்வாதிகள் முன்வைத்த ல்லாம் தவிடுபொடியாக்கும் தர்க்க த்திறன் கொண்டவையாக அமைந்திருந்தன. ளிகள் நாவேந்தன் மீது கொண்டிருந்த ானதே. தேசியவாதம் இன்று உண்மையாக அகில உலகக் கவனத்தை ஈர்த்ததுடன், ஒரு உறுதியான கருத்திற் கொள்ள தியாக வளர்ந்துள்ளதென்றால், அதில் ஒரு முக்கிய இடமுண்டு.
- பேராசிரியர் சோ. சந்திரசேகரன்.
(கல்விப்பீடம் கொழும்புப் பல்கலைக்கழகம்)
ார்களின் மறைவு மொழியின் ஆற்றலைப் நாவேந்தன் மறைவு பன்முகப்பட்ட நமது க்கு ஏற்பட்ட இழப்பேயாகும்.
என்ற நிலையில், பேணப்பட வேண்டிய பல ாவேந்தன் விட்டுச்சென்றுள்ளார். அவற்றைப் ஸ்ச் சமுதாயத்துக்குக் கையளிப்பது அவரது ாவர்கள் கடமையாகும்.
- பேராசிரியர். கா. சிவத்தம்பி
R 140/-
팽||
agar. Thirumulaiyoyal na.com
83 110 5 1 2 4 3