Page 1
シ
脚
oca, totaa, ohere&aðeea
 

இன்னாஹற்” ஷரிபுத்தின்
()

Page 2
கருகாத

பசுமை

Page 3
ஆசிரியரின்
வெளிவந்தவை
1.
2.
பாலையில் வசந்த
முத்து நகை
மஹ்ஜமீன் காவிய
புனித பூமியிலே
பனிமலையின் பூ
வெளிவரவிருப்பவை
1.
2.
கருகாத பசுமை
பண்டார வன்னி ஜின்னாஹ்வின்
ஜின்னாஹ்வின்
ஜின்னாஹ்வின்

பிறநூல்கள்
ںلا5
பம்
காவியம்
uT6TLD
(புதினம்)
யன் காவியம்
சிறுகதைகள்
1989
1989
1991
1995
1995
இருகுறுங் காவியங்கள்
கவிதைகள்
II

Page 4
கருகாத
“ஜின்னாஹ்
(மழு
அன்னை லெ ' ம ரு த

L 9Gr (6OO LAD
9
வடிரிபுத்தீன் நதம்)
வளியீட்டகம்
II

Page 5
இந்நூலி தேசிய நூலக, ஆவணவாக்கல் ே வெளியிடப்பட்டுள்ள போதும், இந்நு நூலக, ஆவணவாக்கல் ச்ேவை பிரதிபலிக்கவில்லை.
இலங்கைத் தேசிய நூலகம் -வெ:
ஷரிபுத்தீன் ஜின்னாஹ் கருகாத பசுமை/ ஜின்னா தெஹிவளை ஞ ஆசிரியர்
பக்கங்கள் 114 + XX
ISBN 955 - 9 i. 894.81.13 L.L.g. 21 1. தமிழ் நாவல்
ISBN 955 - 96932 - O - 4
"KARUKATHA PASUMA"
(C) HAMZIA FA 16, School A Dehiwela, S T.P. 73O378
Author Dr.A.
Cover Design by : Rosh
Price : 100
Printed by " : " " AJ P

ானது சவைகள், சபையின் உதவியுடன் நூலின் உள்ளடக்கமானது தேசிய கள் சபையின் கருத்துக்களைப்
ளியீடுகளில் உள்ள பட்டியற் தரவு
ஹ் ஷரிபுத்தீன்
2000
乐。山场。18
5932 - 0.4 விலை 100.00
i. தலைப்பு
FREEDA
Avenue, Off Station Road, ri Lanka
, O78690488
Jinnah Sherifudeen (Marutham)
an Hamid Sherifuldeen
rints, Dehiwela.
V

Page 6
சமர்ப்ப
தந்தை போல் தாய் டே தோள்வலுத் துல் நீதிசேர் வழியில் வாழ் நிமலன்நற் பதமு சூதிலார் அல்ஹாஜ் எ ஷரிபுத்தீன் தமக் ஒதியோன் உடன்பிற
உவந்துமே சமர்
ہا

ட்ணம்
பால் என்றன் ணையாய் எம்மான் ந்தே மஞ் சேர்ந்த
ம். என் க்கிந் நூலை அந்தோன் -ப்பித் தேனே

Page 7


Page 8
தமிழ்ப் பேரறிஞர் திருமிகு
அளித்த அ
கவிஞர் படைத்
"கருகாத பசுமை" என்பது மt கொண்டு எழுதப்பட்டிருக்கு குடும்பக் கதை.
தேவியின் பெற்றோர் வாஸந்தியையும், தம்பி ராஜான படிக்கவைத்து ஆளாக்க இளவயதிலேயே அவள் தோ தீராத நாட்டமுள்ள தேவி கிடைக்காமல் போய்விட்ட
படிப்பித்து, எப்படியும் அவை வேண்டும் என்று பாடுபடுகி முன்னேற்றத்திற்காகத் தன் வாழ்க்கையாக்கித் தியாக எத்தனையோ இடைஞ் உறுதிப்பாட்டுடன் உழைத்து காண்கிறாள். எனினும் இடை வெறிக்கு அவள் கற்பு U65urts ஆனாள்? இதுவே கதையின்

எஸ்.டி.சிவநாயகம் அவர்கள்
றிமுக உரை
த காதல் கதை
லை நாட்டைப் பின்னணியாகக் ம் ஒரு நவீனம். இது ஒரு
இறந்து போக, தன் சகோதரி வையும் பொறுப்பேற்று வளர்த்துப் வேண்டிய பெரும் பொறுப்பு 'ளில் சுமையாகிறது. கல்வியில் , தான் படிப்பதற்கு வசதி போதிலும், தன் தங்கையைப் ள ஒரு பட்டதாரியாக்கி விட றொள். தன் சகோதரர்களின் சொந்த வாழ்க்கையையே தனி ம் செய்கிறாள். இடையில் சல்கள். எனினும் ஒரே த் தன் இலட்சியத்தில் வெற்றி யில் குறுக்கிடும் ஒரு வில்லனின் கிறது. அதன் பின் அவள் என்ன
புனைவு.
VII

Page 9
இந்தக் காலத்தில் நாவல் இந்துமதி போன்றவர்கள் கைய எதிர்பாராத திருப்பங்கள், மய பிளாஷ்பாக் உத்திகள் இதில் இ வருடங்களுக்கு முன்னால் ெ நாரணதுரைக் கண்ணன், போன்றவர்கள் கையாண்டு ெ பாங்கினையே கையாண்டு எழு படிப்பதற்கு எளிதாகவும், தருவதாகவும் இருக்கின்றது.
இதில் விசேஷம் என்ே பட்டிருக்கும் ஆற்றோட்டமான ஓர் இடத்தில் மலை நாட்டி வர்ணிக்கிறார்.
"எழில் கொஞ்சும் மலை செல்வம் நீர் வீழ்ச்சிகள். சி ஒன்றுபட்டு மலை மண்ணைச் பீடபூமிகளையும் சமவெளிகை சீராட்டிக் கடலோடு சங் பொன்னாட்டின் பெரும் பேற
இவருடைய தெளிந்த அவருடைய இந்த வர்ணனை நீர் வீழ்ச்சிக்கும் ஒப்பிடலாம்.

} எழுதும் சுஜாதா, தேவிபாலா, பாளும் நவீன டெக்னிக்குடன், பிர்க்கூச்செறியும் சம்பவங்கள், இல்லை. இருபத்தைந்து முப்பது படுவுர் துரைசாமி ஐயங்கார்,
கோதைநாயகி அம்மாள் வெற்றிகண்ட நரேஷன் என்ற தியிருக்கிறார். இந்தப் பால்நடை சுவையாகவும், சுகானுபவம்
ன வென்றால், இது எழுதப் தமிழ் நடைதான். நாவலாசிரியர்
ன் நீர் அருவிகளை ரசித்து
நாட்டின் அழிவில்லாப் பெருஞ் Iறிது சிறிதாய் ஊற்றெடுத்து
சீராட்டிச் செழிக்கச் செய்து, ளயும் தன் பெருங்கொடையால் கமிக்கும் அழகு இந்தப் ாகும்”.
கண்ணாடித் தமிழ் நடையே, யில் வரும் சிற்றாறுகளுக்கும்,

Page 10
அன்பர் ஜின்னாஹ் ஷரீபு நம்முடன் வாழ்ந்து கொண்டிரு தமிழ்க் கவிஞர் என்பது குறி தாம் ஒரு கவிஞரே தான் என்ட அவர் காட்டியிருக்கிறார். சிதறியிருக்கும் உவமானங்களு பெரிதும் கவர்கின்றன.
“வெண் பிஞ்சுச் சோள
பற்கள் முத்தென ஒளிர்ந்தன."
"தன்னைக் கருக்கித் மணந்தரும் அகிலல்லவா, அவ
“லயத்தின் எல்லாக் காம்! தங்கள் ஒய்வினை முடித்துக் பத்தாம் இலக்கக் காம்பறாவிலு தொடங்கியது"
"நாட்டுக்கே உணவூ முதுகெலும்புகள், நாள் ஒருவே
“வரவரக் கூடும் சூரியன
சுரமும் அதிகரித்துக் கொண்

த்தின் இந்த நாட்டில், இப்போது க்கும் புகழ் பூத்த, தலை சிறந்த ப்பிடத்தக்கது. இந்த நாவலில் 1தைத் தமது வசன நடையிலும்
பற்பல இடங்களில் அவர் ளூம் உபமேயங்களும் நம்மைப்
விதையடுக்கி வைத்தது போல்
தன் உடன்பிறப்புகளுக்கு
6ፐ?”
பறாக்களிலும் குப்பி விளக்குகள்
கொண்டு மெல்லச் சிரித்தன. ம் அதிலொன்று தன் பணியைத்
ட்டும் பொருளாதாரத்தின் ளைக்கு நாதியற்றுக் கிடந்தன”
ரின் உஷ்ணம் போல் அவளின்
டே சென்றது”

Page 11
"நூற்றாண்டுகளாய்த் இரத்தத்தை உறிஞ்சி உடல் வ மறுபிறவிகள் தாமே அட்டை போகாததால் மீண்டும் மீண்டும்
"வெண்மேகப் பொதிகள மார்புகளை மூடிக் கொண்
பெண்களைப் போல மலைகள்
மேலே குறிப்பிட்டது. சொற்றொடர்களும் வாக்கி ஆங்காங்கே விரவிக் கிடக்கிe இந்தக் காதல் கதை கனிரஸ்
மொத்தத்தில் படித்து மு! தருவதாக அமைந்திருக்கிறது.
கொழும்பு 23. 11, 1999

தோட்டத்து ஜனங்களின் |ளர்த்த முதலாளி வர்க்கத்தின் கள்! இரத்த ருசி விட்டுப் பிறந்து குருதி மாந்துகின்றன”
ாலும் பனிமூட்டத்தாலும் தமது ாடு மேலாடை போர்த்திய அழகு காட்டின” -
போன்ற சொற்களும், யங்களும் நூல் முழுவதும் ன்றன. இவற்றின் காரணமாக Lo சொட்டுகின்றது.
டித்ததும் ஒரு ம்ன நிறைவைத்
"கருகாத பசுமை"
எஸ, டி. சிவநாயகம் நூலாசிரியர், பத்திரிகையாள.

Page 12
சிறுகதை, நாவலாசிரியர், தய அவர்கள்
முன்
முப்பதுகளில் தோற்றப் புனைகதைத்துறை மணிவிழ வைர விழாவாண்டை நோச் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறது
நாற்பதுகளில் தோற்றம் விழாவாண்டை நோக்கி நை கவிஞர் ஜின்னாஹ் ஷரிபுத்தீன இந்த மலையக நாவல் புனை நோக்கிய வெற்றி நடைக்கான இணைந்து நிற்கின்றது.
மலையகத்தின் இருபது வரலாற்றில் நூலுருப் பெற்ற பத்திரிகைகளில் மட்டுமே ഠിഖ
நாவல்களைக் கணக்கிடலாம்
இந்த முப்பது நாவல்க நாவல்களும் இருக்கின்றன. அதிகமாகப் பேசப்படாத நாவ

ழ்மணி தெளிவத்தை ஜோசப்
அளித்த
னுரை
கொண்ட மலையகத்தின் ாவாண்டைக் கடந்து தனது கி வேகமாக வெற்றி நடை
கொண்டு (1943) தனது மணி டபோட்டுக் கொண்டிருக்கும் ரின் "கருகாத பசுமை” என்னும் கதைத் துறையின் வைரவிழா எ ஒரு விழித்துணையாக வந்து
வருட கால நாவலிலக்கிய )வை, தொடர் கதைகளாகப் |ளிவந்தவை என்று ஒரு முப்பது
களில் அதிகமாகப் பேசப்பட்ட ஏதோ சில காரணங்களுக்காக Iல்களும் இருக்கின்றன.

Page 13
சுந்தரமீனாள் அல்லது இரட்டைப் பெயர் கொண்ட ஆர தவிர்த்து மலையக மண்ணி: அனைத்து நாவல்களும் குறிப்ப பற்றியே பேசும் தன் மைக் அமைந்துள்ளமை கண்கூடு.
ஒன்று குடியுரிமை மறுக்க அனாதைகளாகிப் பலவிதமான காளாகிப் போகும் நிலைமைகள் !
நடவடிக்கைகள் இதற்குள் அட
மற்றது தோட்டத் தொழி என்னும் அடிப்படையில், தோ! வெள்ளைக் காரர்கள் மற்று கங்காணிகள் போன்றவர்களால் முறைகள், பாலியற் கொடுமை வாழ்க்கைச் சிக்கல்கள் அவலங்க
இந்த இரண்டு பெரும் அடிநாதமாகவும் கொண்டெழுந் - மலையக நாவல்களிலிருந்து
இந்த நாவல் வேறுபட்டதாகத்
பொன்னுமாமி, அவளது (
தங்கை, தம்பி ஆகிய இன்ெ குடும்பங்களின் கதையே இந்த
ΧΙ

காதலின் வெற்றி போன்ற ம்ப நாவல்கள் ஒன்றிரண்டைத் லிருந்து முகிழ்ந்த ஏனைய ாக இரண்டு விஷயங்கைளப் ளைக் கொண்டனவாய்
பட்ட காரணத்தால் அரசியல் அரசியல் கெடுபிடிகளுக் பற்றிப் பேசுவது. இனக்குரோத
க்கமானதே.
லாளர்கள், உழைப்பாளர்கள் ட்டச் சொந்தக்காரர்களான றும் உத்தியோகத்தர்கள், மேற்கொள்ளப்படும் அடக்கு கள், இவைகளால் ஏற்படும் :ள் ஆகியவை பற்றிப் பேசுவது.
பிரிவுகளையே மையமாகவும்
துள்ள இதுகாலவரையிலான டொக்டர் ஜின்னாஹ்வின்
தோற்றம் கொள்கிறது.
தடும்பம்; தேவி, அவளுடைய
னாரு குடும்பம்: இந்த இரு நாவல்.

Page 14
இந்த இரு குடும்பங்களு ஒரு லயத்தில் வாழ்வதாகவே செல்முறை ஒரு மத்தியதரவர் சமுதாய நடவடிக்கைகளையும்
பொன்னுமாமியின் குடுப்
முறைக்கும் தொடர்பு இரு இடத்திலும் காட்டப்படவில்லை
தேவி பெயர் பதிந்து ம கங்காணி முனியன் அவை கெடுத்துவிடும் வரை இரன்
செல்கின்றன.
மலையக நகரமொன்றில் பிறகு கம்பெனி ஒன்றின் பங் வீரபுத்திரன், பல்கலைக்கழகத் வெளிவரும் வாஸந்தி, காவே பெண்கள், பல்கலைக்கழக தம்பி, செல்வா, வாஸந்தி - ெ வளரும் காதல், பெரியவர்களி: திருமணம் என்று குடும்ப 2 வளர்கிறது. ஆகவே தான் ச போன்றவைகளைப் பேசும் பற்றிய நாவலாக, மற்ற மலைய ருந்து விலகி நிற்கும் ஒரு நாவி முடிகிறது.

) ஒரு தேயிலைத் தோட்டத்தில் காட்டப்பட்டாலும் நாவலின்
க்கத்தின் செயல்பாடுகளையும் முன்னிலைப் படுத்துகிறது.
பத்துக்கும் தோட்டத் தொழில் பதாக நாவலில் எந்த ஒரு
).
லையில் கொழுந்தெடுப்பதைக் )ளப் பலாத்காரம் பண்ணிக் எடொரு இடங்கள் காட்டிச்
உத்தியோகம் பார்ப்பவனாகவும் குதாரனாகவும் உயர்வடையும் தில் படித்துப் பட்டதாரிகளாக ரி என்னும் இரண்டு லயத்துப் மாணவனான வீரபுத்திரனின் சல்வா இருவரிடையே அரும்பி ன் குறுக்கீடு, பிறகு சமாதானம், உறவுகளைச் சுற்றியே நாவல் ாதல், உறவு, பாசம், தியாகம் ஒரு மத்தியதரவர்க்க மக்கள் பக நாவல்களின் போக்குகளிலி |லாக என்னால் இதைக் காண

Page 15
ஒன்றரை நூற்றாண்டுகழு ஒரு அடிமைப்பட்ட மக்களாகே மக்கள் மத்தியில் மந்த கதியிலே இப்போது அண்மைக் காலங்க யாவராலும் உணரக் கூடியே பற்றிய உணர்வு மேலோங்கி (
கல்வி கற்றவர்களின் ெ போன்ற பெரும் நகர்ப்புறம் ே அரசியல் பிரதிநிதித்துவம், ,ெ இம்மக்கள் பற்றிய அக்கறை பே தின் வேகங்களுக்கான விசை
மலையகத்தில் ஒரு L உருவாக்கத்தை இவை உண தரப்பிரிவின் வளர்ச்சிப் போக்கி: இந்த நாவல் அமைகிறது.
இலகுவான சின்னச் சின் இல்லாத ஒரு தெளிவான தமிழ்ர கவித்துவத்துடன் நாவல் முழு
"நத்தையாய் ஊர்ந்த நாட் இரவுக்கு முன்னரே தோட்டத்ை வீட்டுக்கதவு திறந்தே இருந்தது (பக்கம் 30)

ருக்கு மேலாக, இந்த நாட்டில் வ இருந்து விட்ட இம்மலையக யே ஏற்பட்டு வ்ந்த மாற்றங்கள் 5ளில் தீவிரமடைந்து வருவது த. தங்களின் அடையாளம் வருகின்றது.
தாகை அதிகரிப்பு, கொழும்பு நாக்கிய நகர்வு, வாக்குரிமை தாடர்புசாதன ஊடகங்களின் ான்ற அனைத்தும் இம்மாற்றத் களாக விளங்குகின்றன.
திய மத்திய தரப்பிரிவின் ார்த்துகின்றன. இந்த மத்திய னை ஊர்ஜிதப்படுத்துவதாகவே
சீன வசனங்கள், சிக்கலேதும் டை ஆகியவை இனிமையான க்கப் பரவி நிற்கின்றன.
கள் வெள்ளியை அடைந்தன. த அடைந்தான். வாஸந்தியின் J: தேவி வெளிப்பட்டாள். y

Page 16
துளையுண்ட குழலில் க கேட்கும் இனிய நாதம் போ
'காலைப் பொழுதின் கலைந்த மலைகள் பசுமை (பக்கம் 70)
கல்லின் மேல் இருவ கொண்டனர். (பக்கம் 96
சின்னச் சின்ன வச6 கவித்துவ நடைபோன்றை உதாரணங்கள்.
பெற்றோரை இழந்து டெ தம்பி தங்கையுடன் அடைக் உடன் பிறப்புக்களின் கல்வி மேன்மைக்காகத் தோட்டத்த உழைக்கின்றாள். உத்தியோ அவளை மனைவியாக்கப் ெ தனக்கென்று ஒரு குடும்பட் தங்கையின் கல்வி பாதிக்கப்ப( வலிய வந்த அந்த அதிர்ஷ்ட
அதே வீரபுத்திரனின் தங்கை வாஸந்தியைக் காதலி "வாஸந்தியின் படிப்புக்கு ஒங்க

ாற்றுப் புகுந்தெழ விட்டு விட்டுக் ல்.’ (பக்கம் 58)
மெல்லிய உஷ்ணத்தில் துயில் கொஞ்ச உடல் சிலிர்த்தன.
Iரும் முகம் காட்டி உட்கார்ந்து
ணங்கள்; இனிமை கொஞ்சும் வகட்கு இவை ஒரு சில
ான்னுமாமியின் அரவணைப்பில் கலம் கொண்ட தேவி தனது க்காக, அவர்களின் எதிர்கால தில் பெயர் பதிந்து மலையேறி கம் பார்க்கும் வீரபுத்திரனுக்கு பான்னுமாமி விழைந்த போது பாரம் வந்து விட்டால் தம்பி ம்ெ என்பதை மனதில் கொண்டு த்தை நிராகரிக்கின்றாள்.
தம்பி செல்வா தன்னுடைய க்கின்றான் என்பது தெரிந்ததும் ஆசைகள் எடைஸ்சல உண்டு

Page 17
பண்ணக்கூடாது. தேயிலைச் வெறும் தோட்டத்துக் கூலிக கூடாது" (பக்கம் 43) என்று வேகத்தைக் கட்டுப்படுத்துகின்
இந்த மக்களின் அை பின்னடைவுக்கு முக்கிய கார6 அக்கறை இல்லாமல் போனது,
கல் விக்காகத் தன்னு தங்கையின் காதலையும் மறு பெண்ணான தேவியின் பாத்; நிலைமைகள் மாறிவருவதைத் காட்டுகின்றன.
கல்வி வெறுமனே வெள்
காக மட்டுமன்றி ஒரு குடும்பக் பாக உருவாக வேண்டும் என்னு
உத்தியோகம் பார்க்கு வீரபுத்திரன் திருமணமாகி மூன் தன்னுடைய உத்தியோகத்தில் விழைகின்றான். வேகமான இவை மிகச் சாதாரணமானை பற்றிக் குடும்ப உறவுகளுடன் செய்கின்றோம். குடும்ப அங் சம்பாஷனை செய்வது: ஒன்ற
XV

செடிக்கு ரத்தம் பாய்ச்சும் ளாக இனியும் நாம வாழக்
அந்த இளவயதுக் காதலின் றாள்.
ண்மைக்காலம் வரையிலான ணமே கல்வியில் இவர்களுக்கு தான்.
லுடைய திருமணத்தையும் தலிக்கும் ஒரு தோட்டத்துப் திரப் படைப்பு இந்தப் பழைய துல்லியமாகப் படம் பிடித்துக்
ளை உடுப்பு உத்தியோகத்துக் கலாசாரமாக, ஒரு சமூகப்பண் லும் தொனி முளைவிடுகின்றது.
ம் பொன்னுமாமியின் மகன் ாறு பிள்ளைகளுக்கும் தகப்பன். ஒரு மாற்றம் செய்து கொள்ள இன்றைய இயந்திர உலகில் வ. நம்மில் எத்தனைப்பேர் இது பேசுகின்றோம். ஆலோசனை வகத்தினர் ஒன்றாக அமர்ந்து றாக அமர்ந்து பிரார்த்திப்பது:
WI

Page 18
ஒன்றாக அமர்ந்து உணவு ஆரோக்கியப் பண்புகள் அருகி பட்சம் தான் உத்தியோகம் பா உத்தியோக மாற்றம் செய்து களை தமது பெற்றோருக்.ே பெருவாரியாகக் காண்கின்ே
முளைத்து மூன்றிலை வி கொள்ளும் ஒரு கால கட்ட தகப்பனான வீரபுத்திரன் தன தோட்டத்து லயத்தில் வசிக் கலந்து பேசுவதும், இளையவ: கேட்பதும், ஒரு நாள் தான் அபிப்பிராயம் அறிய விழைவ செல்லும் வழிமுறையின் சத்த
குடும்ப ஆரோக்கியமுட் விழிப்பிற்கு இன்றியமையாத மேன்மைக்கும் முன்னேற்றத்
பாத்திரப் படைப்புக்கள்
இவையே இந்த நாவலில் மு:
நாவலின் மையக் க( புதுமைப்பித்தன் கூறியது டே என்று புறம் ஒதுக்கிவிடும் மானுடர்க்கு சக்தி உண்டு”

பருந்துவது போன்ற குடும்ப விட்ட நாட்கள் இவை. குறைந்த ர்க்கும் இடம், அல்லது புதிதாக
கொண்ட இடம் போன்றவை க கூறாத இளைஞர்களையே றாம்.
டாத சிறிசுகளே இப்படி நடந்து டத்தில் மூன்று பிள்ளைகளின் து உத்தியோக மாற்றம் பற்றி கும் தாய் பொன்னுமாமியுடன் னான தம்பியிடம் ஆலோசனை
மணக்கவிரும்பிய தேவியின் தும் இந்த நாவலை நடத்திச்
ான பக்கங்கள்.
D கட்டுக்கோப்பும் ஒரு சமூக அம்சங்கள். ஒரு சமுதாய துக்குமான அத்திவாரங்கள்.
மூலம் கருகாத பசுமையாக னைப்புக் கொள்கின்றன.
ரு காதல் தான் ! ஆனால்
ால் "காதலும் கத்தரிக்காயும்" காதல் அல்ல. "காதலினால்
என்று பாரதி கூறிய காதல்.
VIII

Page 19
இருபது தசாப்தங்களாக ( உழைத்துழைத்தே ஒடுங்கிப்டே னரின் மத்தியிலிருந்து "இங்ே மெலெழுகின்ற காதல்.
ஜின்னாஹ் ஷரிபுத்தீனின் நடை, மனிதநேய மனம் இந்த கட்டி எழுப்பி இருக்கிறது.
ஈழத்து இலக்கிய வர6 அதிலும் ஒரு மரபுக் கவிஞராக கவிஞரின் முதல் நாவல் இது.
மலையக நாவல் இலக்கிய வல்லமை இந்த நாவலுக்கு என்றாலும் ஒரு கவிஞராக ஜின்னாஹ் ஷரிபுத்தீனின் படைப்புக்களைச் செழுமைப்
நிறையவே இருக்கிறது. வாழ்த
35, N. H. S. HEKITTA, WATTALA, SRI - LANKA.
XV

இந்த நாட்டின்செழுமைக்காக ான ஒரு மக்கள் கூட்டத்தி கேயும் காதல் வரும்” என்று
ன் எழுத்தாளுகை, கவித்துவ }க் காதலை ஒரு நாவலாகக்
vாற்றில் ஒரு கவிஞராகவே வே சுவடுகள் பதித்துள்ள ஒரு
பத்தினைச் செழுமைப்படுத்தும் க் குறைவாக இருக்கலாம் வே அறியப்பட்ட டொக்டர்
எதிர்கால உரைநடைப் படுத்தும் வல்லமை இதற்கு
ந்துக்கள்.
என்றும் அன்புடன் தெளிவத்தை ஜோசப்
20.11, 1999
TIII

Page 20
நான் ஏன் இ
1942ஆம் ஆண்டு மலைய புறப் பாடசாலையின் தலைமை புலவர்மணி, ஆ.மு. ஷரிபுத்தீன் அ தந்தையாரோடு தாயாரும் என அங்குதான் வாழ்ந்தார்கள்.
1943ஆம் ஆண்டின் இறுதி மலர்வும் மழலைக் காலமும் அந்த - மீண்டும் என் சகோதரிக் கற்பித்த தெல்தோட்டைக் கிராம - சுற்றியும் தேயிலைச் செடி எழில் மிகுந்த மண்லப்பிரதேசத்த வருடங்கள் மகிழ்வாகக் கழிந்த அக்காலை அண்டியுள்ள சென்று வரும், வாய்ப்புக்கள் என களைத் தாண்டித் தாண்டித் நெளியும் சிறுசிறு பாதைகளில் " . . . தோட்டத்து மக்களின் வா பிஞ்சு மனத்தில் அன்றே பதிவா எண்ணி நர்ன் வருந்தியதுண்டு கோண்ச் சாக்கினைத் களாகவும் அணிந்து கொண்டு கொழுந்து பறிக்க அவர்கள் சோர்ந்து போன்நிலைமைகளை இட்டுப் பார்க்கின்றேன்.
'வீட்டைச் சுற்றியுள்ள தேயி தள் பறித்து அவர்கள் தோள் போட்டு மகிழ்ந்த பசுமையா? நெஞ்சத்துள்பதிந்து கிடக்கின்

தை எழுதினேன்
கத்தின் உடத்தலவின்னை கிராமப்
ஆசிரியராக எனது தந்தையார் வர்கள் மாற்றலாகிச் சென்றார்கள். து மூத்த சகோதரியும் சகோதரரும்
ப்ெ பகுதியில் நான் பிறந்தேன். என் மலையக மண்ணில்தான் கழிந்தன.
குத் துணையாக என் மைத்துனர் த்தில் வாழும் பாக்கியம் பெற்றேன். களின் பசுமை கொஞ்சு, இயற்கை தில் என் இளமைக்காலத்தின் சில
60T.
ா மலையகக் கிராமங்களுக்குச் ாக்குக் கிடைத்தன. தோட்ட லயங் தேயிலைச் செடிகளுக்கிடையிலே அடிக்கடி நான் போய்வருவேன்.
ழ்வும் , அவர்தம் துயரங்களும், என் கிப்போயின. அவர்களின் வாழ்வை
தலைக்கவசமாகவும் போர்வை ), பனிக்குளிரில், கூடை சுமந்து சேர்ந்து வருவது கண்டு நான் இன்றும் நான் என் நினைவில்
லைத் தோட்டத்தில் மும்மூன்றாய்த் தொங்கும் கூடைகளில் நானும்  ைநினைவுகள் இன்னும் என் D60T.
KIX

Page 21
மலையின் உச்சியில் இருந்து சுற்றி சுற்றி ஓடி வந்த இளமைக் கவிதைகள் பாடத் துணைநின்றன "மாருதம்” என்ற பெய கவிதைக்ளைக் “காங்கிரஸ்” பத்தி வரித்துக் கொண்ட தமிழறிஞர் S. பணிப்பின் பேரில் எழுதி வந்தேன்
இவ்வாறு எனது "பனிம தொகுதியில் குறிப்பிட்டுள்ளேன். இ. வரிகள் என்பதனால் இங்கும் "நா என்னும் முன்னுரையிலும் சேர்த்து கவிதைத் துறையில், அச் காவியம்”, “புனித பூமியிலே காவிய இன்னுமிரு குறுங்காவியங்களும், " பல்வேறு கவிதைகளுடன் ெ தொகுதிகளுடனும், என் இலக் சிறுகதை எழுதுவதிலும் என் நாட அதன் பலனாய் எனது சில பிரசுரம் கண்டன. அதனால் ஏற்பட எழுதும் விருப்பு அதிகமாயிற்று. அ பசுமை" என்னும் இச் சிறு நாவல
கதைக்கருவாக மலையகத் முதல் முதலில் நினைவுக்கு வந்தத என் மனத்துள் சிருஷ்டித்து, நகர்த்தியிருக்கின்றேன்.
வாசகர்கள் என் புதுத் வேண்டுகின்றேன்.
XX

து கீழ்நோக்கிச் செடிகளிடையே, க்கால அனுபவங்கள் எனக்குக்
பரில் நூற்றுக் கணக்கான ரிகையில் எனது குருவாக நான் T. சிவநாயகம் ஐயா அவர்களின்
ரவன்என்று கருத்தாலும்
லையின் பூபாளம்” கவிதைத் துவே இந்நாவலுக்குப் பொருந்தும் ன் ஏன் இதனை எழுதினேன்” துள்ளேன்.
சில் வந்த எனது “மஹ்ஜபீன் பம்" என்பவற்றோடு வெளிவராத பண்டாரவன்னியன் காவியமும்” வெளிவந்த மூன்று கவிதைத் கியப் பயணம் தொடர்ந்தாலும் ட்டம் பிறந்தது. ) சிறுகதைகள் பத்திரிகைகளில் பட உந்துதலால் எனக்கு நாவல் தன் விளைவே, எனது 'கருகாத சாகும்.
து மக்களின் வாழ்வே எனக்கு தால், ஒரு இலட்சியப் பெண்ணை அவளைச் சுற்றியே கதையை
தமிழ்ப்பணிக்கு ஊக்கந்தர
அன்போடு ஜின்னாஹ்

Page 22
கருகாத அன்று சம்பள நாள் கையில் எண்ணிப் பார்க்காமலேயே கையுள் நடந்தாள் தேவி. தினமும் பழகிப்டே தொடர்ந்து நகர்ந்தன.
தோட்டத்துக்குச் சொந்தமா குறுகிய கல்லுப்பாதையைக் க சிற்றடிப்பாதையுட் புகுந்து லயத்தை
காம்பறா வாசலில் காத்து குளித்துப் பசுமை கொஞ்சத் தளிர்ப
குளித்தபின் காயாதத் கூந்தை ஒளிந்த முழுமதி போல் தோன்றிற்று செம்மை கலந்த பொன்னிற மேன செம்மையாய்ப் பொருந்தியது.
அவள் அக்காளைக் கண் வெண்பிஞ்சுச் சோள விதையடுக்கி ஒளிர்ந்தன, பதிலுக்கு முறுவலித்த தே கொண்டாள். பூரித்துப் போன அவள் போனது.
ፈ அம்மாவை எண்ணினாள். குனிந்து விரல்நுனியால் தட்டிவிட்டாள். அனைத்துக் கொண்டாள் தேவி.
விழிகள் பெருக்கிய சுடுநீர், ! வடிந்தது. அவள் விம்மவில்லை. அடங்கிக் கொண்டது. புத்தம் புது கொள்ளாது என்பதை அவள் அறில்
தன்னைக் கருக்கித் தன் அகிலல்லவா அவள்!

கருகாத பசுமை
L dr 6O LO
) கிடைத்த அந்த மாதத்தின் தேறலை இறுகப் பொத்திக்கொண்டு திரும்பி ான கால்கள் தெரிந்த பாதையில்
ன சிறு சிறு வாகனங்கள் செல்லும் டந்து, செடிகளிடையே ஊரும்
அடைந்தாள்.
நின்றாள் வாஸந்தி. காலைப்பனியில் ரப்பி நிற்குந்தேயிலைச் செடிபோல.
லக் கலைத்துவிட, முகம் மேகத்துள் ப. வாளிப்பான உடல் வாஸந்திக்கு, ரிக்குத் தளிர்வண்ணப் பட்டாடை
ட மகிழ்வினால் புன்னகைத்தாள்.
வைத்தது போல் பற்கள் முத்தென வி தங்கையைக் கண்களுள் வாங்கிக் நெஞ்சம் ஒரு கனத்துள் கனத்துப்
விழியோரம் கசிந்த கண்ணிரைக் நெருங்கிவந்தாள் வாஸந்தி. நெஞ்சோடு
தங்கையின் விரிந்த கூந்தலில் வீழ்ந்து பழக்க தோஷத்தால் அதுவாகவே மலர் சிறிய அதிர்வுகளையும் தாங்கிக் வாள்.
உடன் பிறப்புகளுக்கு மணந்தரும்

Page 23
ஜின்னாஹ்
"அம்மாடி, குளிச்சியா?" என்
"ஆமாக்கா பொன்னுமாமிய பீலியில குளிச்சிட்டு வந்தேங்கா", என்
ராஜா எங்கம்மா?
பள்ளித்திடலில் விளையாடிவிட் அங்கு வந்த ராஜா, தானே பதில் செ
"இந்தாக்கா நான் வாறேங்க கண்ட தேவி, தன்மனக் கவலை ப அடுப்பினுள் படுத்துறங்கும் பூனை வாஸந்தியும், அக்காளோடு கூட்டுச் (
வெட்கிப் போன ராஜாவின் கை வெளிப்படுத்த அவனுக்கு வாஸந்திே கல்லோடு அவன் அவளைத் துரத்த அ தாழிட்டுக் கொண்டாள். சிரிப்பு உள்
ராஜாவின் கோபத்தை அடக்க அணைத்துக் கொண்டாள்.
பகலெல்லாங் காய்ந்து க6ை ஒளிக்கதிர்களைச் சுருட்டிக் கொண்ட போனான். லயத்தின் எல்லாக் காம்பறா ஓய்வினை முடித்துக் கொண்டு ெ காம்பறாவிலும் அதிலொன்று தன் ப
ராஜா வாசலில் இருந்த சுத்தப்படுத்திக் கொண்டு புத்தகமொ அணைப்பு அவன் கோபத்தை நன்ற முகத்தை அவன் பார்க்கவே இல்ை
அடுப்பில் வெந்து காய்ந்த தேவியின் கைக்கு மாறியது. வாள மெல்லென எழுந்த ஆவியினூடே வ

றாள் தேவி.
|ம் காவேரியோட வந்தா. பக்கத்துப் றாள் பதிலுக்கு வாஸந்தி.
ட்டு அழுக்கேறிப்போய் அப்போதுதான் ான்னான்.
ா" அவன் இருந்த தோற்றத்தைக் மறந்து வாய்விட்டுச் சிரிக்கலானாள். போல நின்ற அவனைக் கண்ட சேர்ந்தாள். ண்கள் கோபத்தால் விரிந்தன. அதனை யே கிடைத்தாள். கையில் கிடைத்த அவள் வீட்டுக்குள் புகுந்து கதவைத் ளே இன்னும் ஓயவில்லை. அவனை தேவி ஆதரவாகத்தன்னோடு
ாத்துப்போன துயரம் தாங்காது, தன் கதிரவன், குன்றுகளிடையே காணாது க்களிலும் குப்பி விளக்குகள் தங்கள் மல்லச் சிரித்தன. பத்தாம் இலக்கக் ணியைத் தொடங்கியது.
பானைத் தண்ணிரால் தன்னைச் ன்றோடு சங்கமமானான். அக்காவின் ாகவே தணித்திருந்தது. வாஸந்தியின்
)6u).
நீர், சூடான பானமாக நிறம்மாறி பந்தி பரிமாறினாள். சூடான தேனீரில் ாஸந்தியின் அழகிய முகத்தை தேவி

Page 24
உற்று நோக்கினாள்.
தாயையே உரித்து வைத்த
காணும் உணர்வொன்று அவள் !
தன்னையே வெறித்து நோக்கும்
அதிர்ச்சியைத் தந்தது. பக்கத்தில் கு
"என்னாக்கா?" என்றாள்
வாஸந்தியின் கேள்விக்கு ே அருகணைத்துத் தன்னோடு தான பாசமிகு அணைப்பு, பனியில் நனைந் ஒற்றிக் கொண்டது போன்ற உணர்
சூடான தேனீர் தேவியின் எண்ணங்கள் பின்நோக்கி நகர்ந்தன.
"ஏண்டீ அறிவு கெட்டவ நீ ஓம் பணத்தில தரவேண்டியது நாளைக்கி வாங்கிக்க, செத்தா பே குட்றி நாயிமவளே!"
மாரப்பன் சினவெறி கொ நெருங்குமுன் ராசாத்தியின் கைகt தலைப்பை அவிழ்க்கத் தொடங்கி ஒரு நொடிப் பொழுது தாமதித்தாலு நிலத்தில் வீழ்த்தி அடிப்பான்.
தினமும் நடக்கும் சேதி அன்றன்றைக்கு ஒவ்வேர் புதுப்புது மிருக வெறிக்குத் தனது தாய்படு அந்தப்பிஞ்சு உள்ளம் பதறி நடுங்
தோட்டத்தின் பெரும்பால பழகிப்போன நிகழ்வுகள் தான். என்ன

கருகாத பசுமை
முகம். ஆவியுலகில் அன்னையைக் >னத்திரையில் நிழலாடி மறைந்தது. அக்காவின் பார்வை வாஸந்திக்கு ந்தியவாறே.
தவி பதில் கூறவில்லை. மெளனமாக ாய்ச் சேர்த்துக் கொண்டாள். அந்தப் த தேயிலைத் தளிர்களைக் கண்களில் வினை வாஸந்திக்குத் தந்தது.
சிந்தனைக்குச் சூடேற்ற அவள்
2
ளே, தண்ணிபோட துட்டில்லண்ணா, தானே? புள்ளைக்கிப் பாலில்லண்ணா ாவுது கயுத?. எட்றி அஞ்சுறுவா!
ண்டு கத்தினான். அவன் அவளை ர் அவளை அறியாமலேயே சேலைத் ன. அவளுக்குத் தெரியும், இன்னும் 2ம் அவன் கூந்தலைப் பிடித்திழுத்து
தான். எனினும் தேவிக்கு அவை அனுபவத்தையே தந்தன. தந்தையின் ம் துன்பத்தை எண்ணி அன்றைய நம்.
ன வீடுகளில் இந்தக் கோரக்காட்சிகள் செய்வது. சுயநலமிகளான ஆண்கள்

Page 25
ஜின்னாஹம் -
தங்கள் உடற் சோர்வை மறக்கப் ப வாழ்வோடு போராடி தினமும் அவர்க்
மாரப்பன் கட்டிய மஞ்சட் க சுமக்கத் தொடங்கிவள் ராசாத்தி. ஒரு குடிகாரன் என அறிந்தும் தான் ராச
குடியின் கொடுமையை தெரிந்திருந்தாலும், காலத்தில் கைப்பி பெற்றோரின் கட்டாயத்தால், திருமணத்த ராசாத்திக்கு.
தேவிக்குப்பின் நீண்டன வ அடுக்கடுக்காகப் பெற்றுப் போட இஷ்டமில்லை போலும்.
பத்தே ஆண்டுகள் தான். பள் குடும்பச் சுமைக்குத் தோள் கொடுத் ஐயாவின் வீட்டுச் சேவகம் செய்யச் செலவுக்குச் சிறு தொகை சேர்ந்தது
தாயின் வருமானம் ஒன்றே ே சம்பளம் தந்தையின் குடிப்பழக்கத்திற்கு மீண்டும் கருவுற்றாள். வேண்டாத கா: அவள் வருந்தினாலும், தான் பெற்ற துணையென எண்ணி உடல் தாங்கி
வாஸந்தி பிறந்தாள். தொடர்ந் ராஜாவும் பின் தொடர்ந்தான். குழந்ை வேலையும் ராசாத்தியை உருக்குள் தோட்டத்தின் அழகுச் சிலையே ராசா தன்னை அலங்கரித்தும் கொள்வாள்.
சின்ன வயதுதான் தேவிக்கு, வருவாள், தாய்க்குத் தன்னாலானதை ஒருநாள் இரத்த வாந்தியெடுத்தான்

ருகும் நச்சுத்திராவகம், மாதர்களின் ளைத் துயரத்தில் ஆழ்த்தும். பிற்றைத் தனது பதினாறாம் வயதில் வருடம் த்ாண்டி, தேவி பிறந்தாள். த்தி வாழ்க்கைப் பட்டாள். அந்தச்சின்ன வயதில் அவள் டித்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்ற நிற்கு உடன்பட வேண்டி இருந்தது
ருடங்கள். குடிகாரக் கணவனுக்கு க் கைகொடுக்கக் கடவுளுக்கே
ளிப் படிப்பை முடித்துக் கொண்டு, ந்தாள் தேவி. தோட்டத்து டாக்டர் சென்றதால், மாதாந்தம் குடும்பச்
பாதாதபோது, அவள் பெற்ற சின்னச் ச் செங்கம்பளம் வித்தது! ராசாசத்தி Uத்தில், விரும்பாத வரவை எண்ணி ஒற்றைப் பிள்ளைக்கு உற்றதோர் னாள்.
தது இரண்டே ஆண்டுகள் தான், தகளை வளர்ப்பதோடு தோட்டத்து லயச் செய்தது. ஒரு காலத்தில் திதான். பெயருக்கேற்றவாறு அவள்
எனினும், இராப் பொழுதில் வீட்டுக்கு விடக் கூடவே செய்வாள். திடீரென மாரப்பன். அடிக்கடி நோய்வாய்ப்

Page 26
பட்டாலும், அவனால் குடிப்பதை நீ
பிணம் போல நடமாடிய அ பிணமாய்ப் போனான். அந்தக் நீங்கிவிட்டதாகவே தோட்டத்து மக் ஆனால் ராசாத்தி! தன் வி நொந்தாள். பேருக்கேனும் இருந்த அந்த இழப்பைத் தாங்கிக் கொள்ள தரித்து ஓரிடத்தில் வினாடிய தொடர்ந்தான். இருவர் உழைத்து வறுமை அவர்களைத் தொடர்ந்தே ஒருவேளை உணவையும் மக்களின் வாழ்வு முறைக்கு, அவர்க உணவூட்டும் பொருளாதாரத்தின் மு: நாதியற்று வாழ்ந்தனர்.
வாரமொரு வேளையும் போஷாக்கின்மையால் நோயுற்றாள். வி 'ஷய' ரோகமும் அவளைத் தொற்ற நோய் உக்கிரம் அன பொருட்படுத்தவில்லை. மருத்துவ தோட்டத்து வாழ்வின் சகசமா6 சங்கமமானாள்.
பதினைந்தே வயதுதான் சுமையிரண்டை எப்படிச் சுமப்பா வரும் வறுமை, இருந்தும் இ அனைத்துமே தானாகி, அன்புக்குட் போன அன்னையின் இழப்பு, இர இயலாத சுமைகளை, எப்படி அ6
தோளில் சுமக்கும் வெற்று நிதர்சனமாகக் கொண்ட அந்த மணி

கருகாத பசுமை
றுத்த முடியவில்லை. வன், அன்று பரிகாரம் பெற முன்னமே குடும்பத்தின் பெரியதோர் சுமை கள் எண்ணினர்.
நவைக் கோலத்தை எண்ணி மனம் தந்தையைப் பறிகொடுத்த தேவிக்கு,
முடியவில்லை. ம் தாமதிக்காத கால தேவன், தன்பணி ம், ஒருவரின் உழைப்பே தேறியதால்,
வந்தது.
உண்டு மகிழாத அந்தத் தோட்டத்து ளும் வழக்கப் பட்டிருந்தனர். நாட்டுக்கே துகெலும்புகள், நாளொரு வேளைக்கும்
வயிறாற உண்ணாத ராசாத்தி, பறியவர் வாழ்வின் வரமெனும் நோயான நிக் கொண்டது. - >டயும் வரை அதனை யாரும் வாய்ப்புக்கள் மிகவும் குறைந்த அந்தத் ா இழப்பில் ராசாத்தியும் ஒருநாள்
தேவிக்கு. ஐந்தும், மூன்றுமாய்ச் ள்? பிறந்ததில் இருந்து தொடர்ந்து ல்லாது வாழ்ந்த தந்தையின் பிரிவு,
பொருளாகி, அகாலத்தில் அணைந்து தப் பிஞ்சு வயதில் தன்னால் சுமக்க 1ளால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியும். |க் கூடைகளையே, தங்கள் வாழ்வின் லப்புற மக்களில், அவள் யாரைத்தான்

Page 27
ஜின்னாஹ்
துணைக்குத் தேடுவாள்?
தனிமரமாய்த் தவித்து நின்ற ஒளிக் கீற்றாய் தோன்றினாள் பொன மாமன் மகள். மாரப்பனின் கெடுபிடி விலகியே இருந்தன.
இரத்த பந்தம் தேவியைத் த இல்லாவிட்டாலும், அவர்கள் வா பொன்னுமாமிக்கு ராசாத்தியின் குழந்
தன்கடைசிப்பெண் காவேரி ராஜாவையும் அவள் சேர்த்துக் செ வேலை பெற்றுத் தந்தது மட்டுமல் திரும்பி வரும்வரை குழந்தைக6ை
கணவனும், மூத்த மகனு வேலைக்குப் போவதை நிறுத்திக் ெ தேவி தாய்ப்பாசத்தை அந்தப் பிஞ் விதைக்கலானாள். விபரம் அறியாத ஏற்றுக் கொண்டனர்.
இரத்த உறவால் உண்ட குறைவிருக்கவில்லை. காவேரியோடு வந்தாள். ராஜாவும் காலத்தில் அவர்
வாஸந்தி படிப்பிலேயே பெரு துணை அவளுக்குக் கற்பதிலும் வாஸந்தி முதன்மை பெற்றாள். தே6 வேகக் காற்றில் விசை ெ மறைந்தன. பதினைந்தே வயதில் வா பரீட்சையில் உயர் சித்தி பெற்று, உ தனக்குத் தன் பெற்றோர்கள் உடன் பிறப்புகளுக்குத் தரவேண்டு வெற்றிப் பாதை திறந்து கொள்ள, 6

அந்தச் சூன்யத்துள், ஒரு நிரந்தரமான னுமாமி. பொன்னுமாமி ராசாத்திக்கு பால் குடும்பங்கள் இரண்டும் சற்று
னித்துநிற்க விடவில்லை. வசதியாக ழ்வு, வறுமையற்றுக் கழிந்ததால், தைகள் பாரமாகத் தோன்றவில்லை. க்குத் துணையாக வாஸந்தியையும், ாண்டாள். தேவிக்குத் தோட்டத்தில் லாது, அவள் வேலைக்குப் போய்த் ாயும் அன்போடு பராமரித்தாள்.
றும் உழைப்பதால், பொன்னுமாமி காண்டாள். உடன் பிறந்தாளாயினும், சு மனங்களில் மிக அதிகமாகவே
அவர்களும், அதனை அவ்வாறே
ான பொன்னுமாமியின் பாசத்திற்கும் வாஸந்தியும் கூடவே பள்ளி சென்று களுடன் சேர்ந்து கொண்டான். ம் பொழுதைக்கழிப்பாள். காவேரியின் உதவியது. வகுப்பில் எப்போதுமே பிமனம் பூரித்து மகிழ்ந்தது. காண்ட சருகாய் வருடங்கள் ஓடி ஸ்ந்தி கல்விப் பொதுத் தராதரப்பத்திரப் பர்தரப் பரீட்சைக்கு ஆயத்தமானாள். ால் தரமுடியாத ஒன்றைத், தான் தன் மென்ற தேவியின் வைராக்கியத்தின் ாஸந்தியின் ஆற்றல் வழி கோலியது.

Page 28
கால நெருப்பில் கருகிவிட ஊட்டமும், பாதுகாப்பும் தந்தாள் தே மூலம் பிரவாகிக்கத் தொடங்கியது.
தன் சிந்தனையிலிருந்து ஒ நோக்கிளாள். வாஸந்தி கண்ணயர்ந் பவ்யம் அவள் முகத்தில் அப்பிக்
அவள் தலையை ஆதரவ தன் நினைவுகளைப் பின் நோக்கி சுவர் அவள் கண்ணில் பட்டது. இ சுட்டி அது பரிகசிப்பதுபோல், அ;
அவள் அறிவாள். கூலிக வியர்வையாக்கி, தசையை உரமா இலங்கை என்னும் எழிற்சுனைக்கு வாழ்வும், பெரும்பாலும் புதுப்பிக்கப் பிரதிபலிப்பதை.
திருமண வாழ்வைத் தான தேவி ஒரு கணம் யோசித்தாள். : எத்தனை போட்டிகள். வறுமைன தனிக்கட்டைக் கிழடுகள் வாய்விட் தேவி மெல்லச் சிரித்தாள். அ சட்டென தேவியின் சிந்தனையுள் அது அவள் கண்களையும் பணி "தேவி" என்ற குரல் கே தேவி. வாசலில் வீரபுத்திரன் நின்று
o மச்சான்! வாங்க உள்ளே
ராஜாவின் தலையில் மண் உருவிக் கொண்டிருந்த அவள், ஆ

கருகாத பசுமை
ாது, தன்னோடு பிறந்த மலர்களுக்கு வி. அது அறிவு மணமாக வாஸந்தி
3
ஒரு கணம் விடுபட்ட தேவி, மடியை து கிடந்தாள். பச்சைக் குழந்தையின் கிடந்தது. ாய் மெல்லத் தடவியவாறே, மீண்டும் ஓடவிட்டாள். காம்பறாவின் முன்பக்கச் ருண்டு தோன்றும் தன் எதிர்காலத்தைச் தில் புகைமண்டிக் கிடந்தது. ளாக வந்து, தங்கள் உதிரத்தையே க்கி, மலைமண்ணைப் பண்படுத்தி, 3 ஜீவன்தரும் தோட்டத்து மக்களின் படாத அந்தப் புகைபடிந்து சுவரையே
ண்டி வரும், தன் வாழ்வை எண்ணித் நன் இளமையைச் சொந்தங் கொள்ள யச் சாதகமாக்கி, வாலிபங் கொண்ட டே கேட்ட விந்தை.
புதில் முற்றும் சோகமே படர்ந்திருந்தது. ஒரு நிகழ்வு நினைவுக்கு வந்தது. க்கச் செய்தது. ஒரு நாள். ட்டு, குரல் வந்த திக்கை நோக்கினாள்
கொண்டிருந்தான்.
என அவனை வரவேற்றாள் அவள்,
டிக்கிடந்த பேன்களை ஒவ்வொன்றாக அவனைப் போக விட்டு எழுந்திருந்தாள்.

Page 29
ஜின்னாஹ்
வீரபுத்திரனின் வருகை அவளுக்கு மடியில் கிடந்த ராஜா தன கோதியவாறு அங்கிருந்து நகர, தேவி.
வீரபுத்திரன் அவள் தந்த கொண்டு ராஜாவைப் பக்கத்தில் அ6 தப்பியதே போதுமென்று, அவன் கொள்ளாதவனாக ஒரு நன்றிப் புன்ன அகன்றான் ராஜா. அவன் நிலையை வாய்விட்டுச் சிரித்தனர்.
"கொஞ்சம் இருங்க மச்சா என்றபடி உள்ளே சென்றாள் தேவி. த இருந்தவாறு வெறித்துக் கிடந்த வி நீலவானில் வெண் மே கொண்டிருந்தன. வீர புத்திரனின் மன கலவைகள் புதுப்புது வண்ணக் சே
தீர்க்கமான ஒரு முடிவோ நாடிவந்தான். தடையேதுமில்லாது ( ஒரு நிலையில் இருக்கவில்லை.
தேவி தேனீர் தந்தாள். அலி ஏனோ அவன் கரங்கள் மெல்ல நடு கோப்பையை உறுதியாக அவன் ப உறிஞ்சிக் குடித்துவிட்டு, மீண்டு வீரபுத்திரன், வாசற்படியில் உட்ச பார்க்காமலேயே பேசத் தொடங்கினா
"தேவி அம்மா என்னைக் என்றான். ஒரு புதிரை அவிழ்க்க நெஞ்சுக்குள் அவன் வார்த்தைகள் ஏற்படுத்தியது. சற்றுத் தயங்கி அ6

o 8
மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.
பரட்டைத் தலையை கைகளால் வீரனுக்கு உட்கார வழி செய்தாள்
மரப்பெட்டியில் தன்னை இருத்திக் ழைத்தான். அக்காவின் பிடியிலிருந்து
அழைப்பைக் காதில் வாங்கிக் கையை உதிர்த்தியவாறு அங்கிருந்து பக் கண்டு தேவியும், வீர புத்திரனும்
ன் தேத்தண்ணி கொண்டு வாறேன்" னித்துவிடப்பட்ட வீரன் திண்ணையில் பானத்தை நோக்கினான்.
கங்கள் உருமாறிமாறி நகர்ந்து ாத்திரையிலும் எத்தனையோ எண்ணக் ாலங்களைத் தீட்டிக் கொண்டிருந்தன. டு தான் அன்று அவன் தேவியை பேசும் வாய்ப்புக் கிடைத்தாலும் மனம்
பன் அதனை வாங்கிக் கொண்டான். ங்கின. அதனை தேவி அறியாதவாறு ற்றிக்கொண்டான். மெல்லத் தேனீரை ம் கோப்பையை அவளிடம் தந்த ார்ந்து கொண்டிருந்த தேவியைப்
50.
கல்யாணம் பண்ணச் சொல்றாங்க." த் தொடங்குபவன் போல. தேவியின் சுள்' என்று ஒரு வலியை ஏனோ 1ள் கேட்டாள்.

Page 30
"நல்லது தானே, சந்தோஷt
உடன்பதில் சொல்லவில்லை இருந்து விட்டு.
"இன்னும் பொண்ணு பாக்க வார்த்தைகளை மிக ஒறுத்துப் அவளிடமிருந்து மீண்டும் ஒரு 6
"மச்சான் ஒங்க தகுதிக்கு இ டவுண் புறத்திலதான் யாரையாவது ஒரு ஏக்கம் தொனித்தது.
நீண்ட நேர மெளனம். இ இப்போதும் அவன் பார்வை நிலத்த கண்கள் அவனை அளந்து கொன
அமைதியைக் கலைத்து தொடர்ந்து அவன் வாயில் வெ நிலைகுலையச் செய்தன. அவள் அ
"ஒன்னையே பண்ணிக்கலா என்ற அவன், அவள் வாய்திறக் அடுக்கினான்.
"அம்மா கல்யாணம் பண்ை சொல்லத் தோணல. எம்மனசில நீ மனசு புரிஞ்சிக்காம, நான் அத யா கழிச்சு இன்னைக்குக் காலையில அ அம்மா சம்மதிச்சிட்டா. அதனால என்றான்.
தேவி அதிர்ச்சியடைந்தாள் வர்த்தைகள், ஏனோ அவளைச் சங்க உருப்பெறாமல், சிக்குண்டு தவித்த அவள் தன்னுள் தோன்றி மறைந்த

-கருகாத பசுமை)
ம்! யாரு மச்சான் பொண்ணு"
வீரபுத்திரன். சிறிது நேரம் அமைதியாக
5ல, இனிமே தான் பார்க்கணும்" என
பதில் சொன்னான் வீரபுத்திரன், வினாவை எதிர்பார்த்தவனாக. இப்ப இங்க பொண்ணு இல்ல மச்சான் ''பார்க்கணும்" என்ற அவள் பதிலில்
ருவருமே பேசிக் கொள்ளவில்லை. நிலேயே படிந்து கிடந்தது. தேவியின் ன்டிருந்தன.
மீண்டும் வீரபுத்திரன் பேசினான். பளிப்பட்ட வார்த்தைகள், தேவியை அதிர்ந்து போனாள். மெண்ணு எம்மனசுக்குப் படுது தேவி" குமுன் தொடர்ந்து வார்த்தைகளை
னிக்கச் சொன்னப்ப, எனக்கு எதுவுஞ் எப்பவோ பதிஞ்சிட்ட தேவி. அம்மா யாருக்கும் வெளிப்படுத்தல. ஒருவாரம் ம்மாகிட்ட என் விருப்பத்த சொன்னேன். தான் இப்ப ஒன்னப்பாக்க வந்தேன்"
- சற்றும் அவள் எதிர்பார்க்காத அந்த கடத்துள்ளாக்கின. வார்த்தைகள் பதிலாக நன். அவள் மௌனமானாள். பலவாறு எண்ணமின்னல்களைக் கட்டுப்படுத்த

Page 31
ஜின்னாஹ்
இயலாது தவித்தாள்.
முன்னர் பருவத்தின் எழிற்சிய உண்டான உணர்வுகளின் முன், வீரபு அதனை அவ்வப்போதே மாற்றிக்கெ தனது கடமையென, தான் பாட்டினை, அந்த மனஉணர்வுகளு அவள். தன் உடன் பிறப்புகளுக்கு ஒ( தருவதே, தன் இலட்சியமாக முடிவி பிறந்தது முதல் தான் அ அவர்களும் ஆளாகி விடக்கூடாதே எ இருந்து கொண்டே வந்தது.
அவளுடைய இலட்சிய வெற நியாயமான ஆசைகளும் பொசுங்கி நிச்சயம் தேவி சம்மதிப்பாள் என்ற வீரபுத்திரன் தன் விருப்பத்தை வெளிட் அமைந்தது. சில நிமிடங்கள் ஓடி ம தேவியின் மனப்போராட்டம் தொடங்கி ( பெற்றிருந்தது. இருப்பினும் அவள் உ மறுக்கப்பட்டு, அடங்கி ஒரு முடிவு அவற்றின் பிறவிக் குணத்தைக் கா தான் வந்த காரணத்தைச் செ என எதிர்பார்த்த வீரபுத்திரன், அவ6 கண்டதும் செயலற்றுப் போனான். அறிய அவன் விழிகளே பேசின. அ; முடிவை வார்த்தைகளாக வெளிப்படு "என்ன மன்னிச்சுடுங்க மச்சா கெடைக்காது. கல்யாணம் பண்ண ஆக்கிக்கிட்டா, என்ன நம்பி வாழு ஆகுமோண்ணு நான் பயப்படுறேன். எ

o 1 O
ால், சில சமயங்களில் அவள் மனத்தில் த்திரனே மனத்திரையில் தோன்றினாலும், ாண்டிருந்தாள் தேவி.
வரித்துக்கொண்ட ஒரு உறுதிப் நக்குப் பலியாக்க விரும்பவில்லை ரு உயர்வான வாழ்வினை ஏற்படுத்தித் ாக்கிக் கொண்டிருந்தாள். னுபவித்து வரும் துன்பங்களுக்கு, ன்னும் ஏக்கம், அவளுக்கு எப்போதும்
மிக்கு முன்னால், அவள் இளமனத்தின் ப் போயின. தனது விருப்பத்திற்கு ) திடமான நம்பிக்கையோடு தான், படுத்தினான். ஆனால் முடிவு வேறாக மறைந்தன. அந்த இடைவெளிக்குள், முடிந்து, ஒரு தீர்க்கமான முடிவையும் உள்ளத்தின் உணர்வுகள் அவளாலேயே க்குள் வரும்போது கண்கள் மட்டும் ட்ட மறக்கவில்லை.
ான்னதும், அவள் சந்தோஷமடைவாள் ர் கண்கள் பொழியும் கண்ணிரைக் அவள் கண்ணிருக்குக் காரணத்தை னைப் புரிந்துக்கொண்ட தேவி, தன் த்ெதினாள்.
! அந்தப் பாக்கியம் எனக்கு எப்பவுமே ரி, எனக்குன்னு ஒரு வாழ்வ நான் ற தம்பிக்கும், வாஸந்திக்கும் என்ன ன்ட ஒடன் பொறப்புகளுக்கு துரோகம்

Page 32
11
Tக
பண்ண நான் விரும்பல. அந்தத்து
வாழ்வுதான் என் வாழ்வு. நான் எப் போட்டு மறச்சிட்டேன்".
"உடன் பெறப்புகளுக்காக பொண்ணு எப்படி ஒங்களோட ச ரெண்டுவகையில் துரோகம் பண்ணு
அவள் சொற்கள் மிக உறுதி வார்த்தை அவன் பேச இடமளிக்க மறுப்பைத் தெரிவித்தாள்.
ஒரே கேள்விக்கு ஒரே பதில பெற்றதும், நொந்து போன இதயத் சொல்லிக் கொள்ளாமலேயே வீரபுத்தி
தேவியின் கண்ணீர் தடைப்படம் தன் பொறுப்புக்களை எண்ணி, தான் என அவள் உள்மனம் சொன்னது.
தன் உடன் பிறப்புக்களை உ தன் வைராக்கியத்தை எண்ணி ; அந்த
தன் வாழ்வையே அவர்களு ஒரு படியையுந் தாண்டிய மகிழ்வு அ
அந்த மகிழ்வை அவளுக்குத் தந்தி
அறிவு என்னும் ஒளி, தன் கு அவள் தன்னை நெய்யாக உருமாற்
திறந்து கிடந்த யன்னலும் பார்வை. வீரபுத்திரனின் நினைவு இ தப்பிச் சென்று நிமிடங்கள் பலவாயி
கருங்கம்பளத்தில் வீசிெ இருண்டவானில் விண்மீன்கள் சிதறி . எண்ண அலைகளைப் பிரதிபலிப்பது

கருகாத பசுமை
ணிவும் எனக்கில்ல மச்சான். அவுங்க பவோ என் ஆசைகள் மேலே மண்
தன் வாழ்வை அர்ப்பணிச்ச ஒரு ந்தோஷமா வாழ முடியும். அது ற மாதிரி. நீங்க என்ன மறந்திடுங்க".
யோடு வெளிப்பட்டன. மீண்டுமொரு ாதவாறு மிகத்திடமாக அவள் தன்
ாக அவர்கள் உரையாடல் முற்றுப் தோடும், பெரும் ஏமாற்றத்தோடும் ரன் அங்கிருந்து அகன்றான்.
ட்டிருந்தது. இரத்த பாசத்தால் ஏற்பட்ட கொண்ட முடிவு மிகச் சரியானதே,
யர் நிலைக்கக் கொண்டுவர எண்ணும் த் தோட்டத்துக் கூலி பெருமையுற்றாள்.
க்கு அர்ப்பணிக்கச் சித்தமாகி, அதில் வளுக்கு. வாஸந்தியின் பீட்சைமுடிவு, திருந்தது. நம்பிக்கை ஊட்டியது.
டும்ப விளக்குகளில் ஓங்கிப் பிரகாசிக்க றிக் கொண்டாள்.
டாக இருளைக் கிழித்தது அவள் ப்பொது அவள் நினைவுகளிலிருந்து
60.
யறிந்த வெண் முத்துகள் போல், க்கிடந்தன. அவள் சிந்தனைக் கடலின் தாயும் அது இருந்தது.

Page 33
ஜின்னாஹ்
பொன்னுமாமி எத்தனை நல்ல தியாக நெஞ்சம் கொண்ட தாயவள். போயிருந்தால். எண்ணிப்பார்க்கவே
உடன் பிறப்புகளுக்காகத் தா தரும் ஆதரவே நெஞ்சில் மேலோங்கி, தவறு கண்டு தாய்கூடத் தண்டிதிரு பொன்னுமாமி பொறுத்துக் கொண்ட
நீண்ட நேரம் சிந்தனையில் நினைவு கொண்டபோது ராஜா புத்தக கொண்டிருந்தான்.
பொன்னு மாமிக்கு இரண்( தான் வீரபுத்திரன், தேவியைவிட இ விரும்பியும் அவள் மறுத்ததால் சங் குழந்தைகளும் பிறந்தன. தேவியை ம பொன்னுமாமிக்குப் பெரிதும் ஏமாற்றே தாங்கிக் கொண்டாள்.
வீரபுத்திரன் நகர்ப்புறத்தில், அ வீட்டில் குடியேறினான். இளையவன் தேவிக்கு இளையவள் பெண் காலே
பண்புள்ள தந்தைக்கும், பெ நல்ல மக்கள் அவர்கள்.
"அடியேய் என்னா செஞ்சுக் வேற வந்தே! இப்போன்னா வே6 இருக்கிற"
கங்காணி முனியனின் கடுஞ் தேவி உயிர் பெற்றாள். காலையி சுரங்கண்டிருந்தது.

12
லவள். தாயில்லாக் குறையை நீக்கும் அவள் அரவணைப்பு அன்றில்லாது ப இயலவில்லை தேவிக்கு. என் செய்யும் தியாகத்தைவிட, அவள் நினைவெல்லாம் வியாபித்து நின்றது. நக்கின்றாள். ஆனால் பிழைகண்டும்,
ாள்; ஆதரித்தாள். ல் ஆழ்ந்து கிடந்த அவள். தன் த்தைத் தலையணையாக்கித் தூங்கிக்
டு மகன்கள், ஒரே மகள். மூத்தவன் ரெண்டு வயது மூத்தவன். தேவியை ங்கரியைக் கைப்பிடித்தான். இரண்டு மருமகளாகப் பெறமுடியாமற் போனது, மே. என்றாலும் அவள் பொறுப்பறிந்து
கவன் தொழிலுக்குத் தோதாக வாடகை செல்வா. படித்துக்கொண்டிருந்தான். வரி. வாஸந்தியின் வயதொத்தவள். ாறுப்புள்ள தாய்க்கும் பிறந்து வளர்ந்த
கிட்டு நிக்கிற நீ? இன்னைக்கி லேட்டா ல செய்யாம கல்லுல குந்திக்கிட்டு
ந்சொற்கள் காதில் விழுந்தபோது தான் ல் இருந்தே அவளுக்குச் சற்றுச்

Page 34
13 o
"வேலைக்குப் போகாதேக்கா. ராஜா மட்டும் போவட்டும்" என்று அவளுக்கு தோட்டத்து டாக்டர் ஐய குத்தியது.
"இல்லகண்ணு எனக்கு ஒன அவிச்சுக் குடிச்சா எல்லாஞ் சரியாயிரு போடா!"
என அவர்களைத் துரிதப் வீட்டில் தங்கிவிட்டால், தனக்கு உட கொண்டு வீட்டில் அவளும் தங்கி புறப்படும் போதே அவளும் கூடைை
வரவரக் கூடும் சூரியனின் செல்ல அவளின் சுரமும் அதிகரித் தனக்கு வேலைசெய்ய இயலாது 6 குந்தினாள் தேவி.
பக்கத்து நிரைகளில் நின்ற நிரையையும் கவனித்துக் கொள்6 களைப்பாற எண்ணினாள்.
கங்காணி முனியனுக்கு இருந்தது. தன் உடற்பசிக்கு அவளி இரந்து ஏமாந்து போனவன். அ அசைவிலும் அவன் கண்கள் பதி
இப்போது அவள் தனித்திரு சீண்டினான். "இல்ல கங்காணி வெ கூடிக்கிட்டே போவுது. மேலுக்குத்
என்றபடி எழுந்திருக்க அவளுக்குப் புதுத்தெம்பைத் தந்த
தலைத்துண்டைத் தட்டி கூடையை தலையில் மாட்டினாள்.

கருகாத பசுமை
நான் ஸ்கூலுக்குப் போகாமே நிக்கிறேன். தடுத்த வாஸந்தியின் வார்த்தைகள் ாவின் ஊசிபோல சுள்ளென்று நெஞ்சில்
ண்ணுமில்லடி? கொஞ்சங் கொத்தமல்லி நம்! நீ பொறப்புடு, ராஜா அக்காவோட
படுத்திவிட்டு, கூடவே எங்கே தான் ம்புக்குக் கஷ்டம் என்பதைத் தெரிந்து விடுவாளோ என எண்ணி, அவர்கள் யைத் தலையில் போட்டுக் கொண்டாள்.
உஷ்ணம் போல, நேரம் செல்லச் துக் கொண்டே சென்றது. இனிமேல்
ான்ற நிலையில் மலைக்கல்லொன்றில்
சின்னம்மாவும், கறுப்பாயியும் அவளின் வதாகச் சொன்னதால் அங்கு சிறிது
ஏற்கனவே தேவிமேல் வைராக்கியம் ன் ஏழ்மையை இரையாக்கப் பலமுறை ப்போதிருந்தே தேவியின் ஒவ்வோரு
ந்திருந்தன.
நந்ததைக் கண்டதும் வார்த்தைகளால்
ள்ளனயில் இருந்து காய்ச்சல். வரவரக்
தாங்கல."
முயன்றாள். அவன் சுடுசொற்கள்
60T,
ப்போட்டுக் கொண்டு பாதி நிறைந்த தன்னோடு கொழுந்து பறித்தவர்கள்

Page 35
ஜின்னாஹற்
தன்னைத் தாண்டிச் சென்றிருந்தபோ தேவிக்குத் தெரிந்தது.
இனிமேலும் கொழுந்தெடுக் கங்காணி முனியனிடம் தன் நிலை ஆள்போடக் கூறிவிட்டு, லயத்தை ே
உடலுக்கு இயலாத போ கூடைசுமந்து மலையேறி இருக்கின்
தோட்டத்து ஜனங்களின் அன் அவர்கள் படும் துன்பத்திற்கு, அம்ம தேவி அறிவாள்.
பாதையில் இறங்கி 9 L புகுந்துபோகும் சிறிய சந்தின் ஊடாக, ஊன்றினாள்.
கங்காணியின் தீச்சொற்கள் அ மூன்று திருப்பங்களைத்தாண்டி தே அப்போது அங்கே எண்ணாத வேை தோன்றினான்.
தேயிலைச் செடிகளின் இடை அவன் அங்கு வந்திருக்க வேண்டு
அவன் அவளை நெருங்கின தன்னை அறியாமலேயே தன் உடல் முடிந்தது. மனவலு விஞ்சியதால் ஏ
இனிமேல் நடக்கப்போவது அவள் மனம் எடை போட்டது. அ கொழுந்துக் கூடை அவனை முந் நிதானப்படுத்தி எழுந்திருக்குமுன், நீரி வைக்கப்பட்டிருந்த பருமனான கல் பார்த்தது.

14
து, தான் பின்நோக்கி இருப்பதுவும்
க அவள் உடல் இடந்தரவில்லை. Uயைச் சொல்லி தன் இடத்துக்கு நாக்கி நடக்கத்தொடங்கினாள்.
தும், அம்மா எத்தனை நாட்கள் றாள்.
றாட வயிற்று நெருப்பை அணைக்க, ாவின் வாழ்வே சான்றாக இருந்ததை
ர்ந்த தேயிலைச் செடிகளுக்குள் தேவி தன்கால்களைத் தடுமாற்றமாக
வள் நடைக்கு உயிர்தந்தன. இரண்டு
வி ஒரு குறுக்கு வழியுட்புகுந்தாள். ளயில் திடீரென அவள் முன் முனியன்
யிடையே புகுந்து அவளை அறியாமல் ம்ெ.
ான். இப்போது தேவி நிதானமடைந்தாள். வலுப்பெறுவதை அவளால் உணர ாற்பட்ட உடல் வலுப்போலும்.
என்ன என்பதை ஒரு நொடிக்குள் டுத்த கணம். அவள் சுமந்திருந்த திக் கொண்டது. முனியன் தன்னை ப்பைத் தடுக்கத் தோட்டத்தில் அடுக்கி ஸ்லொன்று, அவன் தலையைப் பதம்

Page 36
அவன் தன்னுணர்வு ெ அங்கிருக்கவில்லை. சிதறிக்கிடந்த வந்த கூடையுமே முனியனைப் பார்
வீட்டுக்கு வந்த தேவி, பொ6 அவளிடம் விபரமாகச் சொன்னாள்.
இப்போது அவளுக்குக் நெருப்பாய்க் கனத்தது. இருந் தடுமாற்றமில்லாமல் இருப்பது அவ
அவனைக் குறுக்கு வழியில் நொடியையும் குழப்பமின்றி நிதானமா துணிவும் மனப்பக்குவமும், தனிமர விட்டதால், அவளுக்கு ஏற்பட்டிரு
பொன்னுமாமி தேவிக்கு ஆறு கை வைத்தியங்களையும் செய்தா6 பொன்னுமாமியைத் தவிர வேறு எவரு எவருக்கும் தெரியப்படுத்த வேண்டா ஊருக்கு வாய்வந்துவிடும், என்ற
காய்ச்சல் தணியும் வரை, டாக்டர் ஐயாவிடம் மருந்தும் வா மீண்டும் கொழுந்து பறிக்க மலை தலைக்கட்டோடு நின்ற அவன் அதி விட்டதாகக் கதையொன்றையும் க தெரிய வந்தது தேவிக்கு.
வாழ்வில் நடந்த ஒரு கt மறக்க முயன்றாள் அவள். இருந்து எடுத்தெறிய அவளால் இயலவில்ை
பொன்னுமாமியின் ஆறுதல் மருந்தாக அமைந்தன.

கருகாத பசுமை
பற்று எழுந்திருக்கையில், தேவி கொழுந்தும் அவற்றைச் சுமந்து
த்து நகைத்தன.
iனுமாமியிடம் சென்றாள். நடந்தவற்றை
களைப்பாக இருந்தது. காய்ச்சலும் தும் தன் மனம் ஒரே நிலையில் பளுக்கு வியப்பையும் தந்தது. ) சந்தித்த கணமே, அவள் ஒவ்வொரு கவே கடத்தி இருந்தாள். இத்தனைத் மாய் நின்று இதுநாள் வரை வாழ்ந்து க்க வேண்டும்.
றுதல் கூறினாள். தனக்குப் பழக்கப்பட்ட ள். நடந்தது எதுவும் தோட்டத்தில் ருக்கும் தெரிந்திருக்கவில்லை. அவளே மென தேவிக்கு அறிவுரை சொன்னாள். பயம் அவளுக்கு.
தேவி மலைக்குச் செல்லவில்லை. ங்கினாள். ஐந்து நாட்கள் கடந்தபின் யேறியபோது முனியனைக் கண்டாள். கமாகக் குடித்ததால் வழியில் விழுந்து ட்டி விட்டிருப்பது, விசாரித்தபோது
ய நிகழ்வாகவே இதனை எண்ணி தும் அவள் நெஞ்சிலிருந்து அதனை
5u .
வார்த்தைகள் அவள் மனச்சுமைக்கு

Page 37
ஜின்னாஹற்
காலைப் பணிகளில் அக் பள்ளிக்கும் புறப்பட்டாள் வாஸந்தி வா காத்து நின்றனர்.
அக்காவிடம் விடைபெற்று, பாட சாலைக்குச் செல்லும் வழியி தொடங்கினர். நல்வரும் சிறிது தெ பார்த்துக் கொண்டிருந்த தேவி பூரித் தொங்கவிட்டாள்.
பசிய மரத்தின் உச்சாரக் தென்னை ஒலையால் வேயப்பட்( பள்ளிக்கூடம்.
பள்ளிக்கூடத்தைச் சுற்றியுள்: வாழும் பிள்ளைகள் வதையை நோக் கொண்டிருந்தனர். மரத்தாலும், ஒலை அடுத்து ஒன்றாக அமைக்கப்பட்டி
தலைமை ஆசிரியருக்குத் த ஒரு நீண்ட இரும்புத்துண்டம் க ஓங்கிச் சிலமுறை அடிப்பது தான் ! தேவைக்கு ஏற்ப தொசை எது எதற்கு என்று மாணவர்கள் ே
பள்ளிக்கூடத்தின் கீழுள்ள ச விவசாயக் கழகத்தினர்" செய்திருந் நோக்கோல், கரட், வற்றாளை பே வளர்ந்து காணப்பட்டன.
உற்பத்திப் பெருக்கத்துக்கு பருவத்திலேயே பாடஞ்சொல்லித் மலையக மக்களின் அன்றாட வா
நாட்டின் உற்பத்திப் பெருக்கத்திற்குத்

16
-காளுக்கு உதவியபின், தம்பியோடு சலில் பொன்னுமாமியின் மக்களிருவரும்
நீண்டு வளைந்த அந்த மலையுச்சிப் எல் ஒருவர்பின் ஒருவராக நடக்கத் -ாலை செல்லும்வரை அவர்களையே த மனத்துடன் கூடையைத் தலையில்
கூடை
கொப்பிலிருக்கும் தேன்வதைபோல நித் தூரத்தில் தெரிந்தது அந்தப்
ள ஒவ்வொரு பாதையிலும் லயங்களில் 5கிச் செல்லும் வண்டுகளாகச் சென்று யாலும், மூன்று கொட்டில்கள் ஒன்றை ருந்தன. கனியறை இல்லை. பள்ளியின் முகப்பில் ட்டப்பட்டிருந்தது. இரும்புக்கழியால் பாடங்களைப் பிரிக்கும் ஒரே அறிகுறி. 5 கூடியும் குறைந்தும் ஒலிப்பதை, தெரிந்து வைத்திருந்தனர்.
மதரை, பண்படுத்தப்பட்டு "இளைஞர் ந்த சிறுச்சிறு மேடைகளில் கோவா, என்ற மரக்கறி வகைகள் செழித்து
ந எவ்வாறு உதவலாம் எனப் பள்ளிப் தந்தார் யாழ்ப்பாணத்துப் பெரியய்யா. ழ்வில் இன்றியமையாத ஒரு நிலை, தங்கள் உதிரத்தையே கொட்டித்தீர்ப்பது

Page 38
170
தானே' என்ற எண்ணம் அவருக்கு காலையில் மேல்வகுப்பு மாணவர்கள் இறைப்பார்கள்.
கூட்டம் கூட்டமாக ஒவ் பொறுப்பேற்றிருந்தனர். வருட மும் பரிசில் சேர வேண்டுமென்ற எல்லை | மேலோங்கி நிற்பதை; அவரவர் | ஒன்றையொன்று அவை செழிப்பால்
செல்வாவும், வாஸந்தியும் ஒ ஒருமித்து நீர்விட்டுக் களைபிடுங் மற்றவர்களுக்குப் போட்டியாகக் கருத் இளைய மனங்கள் போல் செழித் இணைந்தவாறே!.
அழி
நாட்கள் ஒவ்வொன்றாய் கொண்டிருந்தன. செல்வா பர்ட்6 பல்கலைக்கழகம் சென்றான்.
பொன்னுமாமி வீட்டில் மகிழ் மிக்க மகிழ்வடைந்தாள். செல்வாவின் உற்சாகத்தையும், நம்பிக்கையையுப் போகவேண்டும், தன் அக்காளின் ச என்ற விருப்பினால் படிப்பில் கருத்
தேவியும் தன் இலட்சிய உதவினாள். வீட்டுப் பொறுப்பு தந்துவிடாமல், தானே அனைத்தை
வார விடுமுறைக்குச் செல்க தங்கும் நாட்களில், வாஸந்திக்கும் க
g

கருகாத பசுமை
ம் இருந்ததோ என்னவோ. தினமும் ள், மரக்கறித் தோட்டத்திற்கு ஜீவநீர்
வொரு பாத்தியையும் மாணவர்கள் டிவுப் பரிசளிப்பு விழாவில், தமக்கே மீறிய ஆசை, அந்த மாணவர்களிடம் பாத்தியின் பயிர்கள் பறை சாற்றின.
விஞ்சி நிற்கும்.
ரே பாத்தியின் பொறுப்பாளிகள். தினமும் கி, உரமிட்டுத் தங்கள் பாத்தியை தாய்க் கவனித்தனர். அது அவர்களின் து வளர்ந்தன. ஒன்றை ஒன்று
- P? ύ ζΧ.) κ. 2
உதிர்ந்து மாதங்களாய் அழிந்து சையில் சிறப்பான சித்தி பெற்றுப்
ச்சிக்குக் குறைவே இல்லை. தேவியும் பல்கலைக்கழகத் தேர்வு, வாஸந்திக்கு ம் தந்தது. தானும் பல்கலைக் கழகம் ங்கற்பத்தை நிறை வேற்ற வேண்டும் தானாள்.
த்தை வென்றெடுக்கத் தங்கைக்கு க்கள் எதையுமே அவள் கையில் யும் செய்யலானாள்.
வா வீட்டுக்கு வருவான். தோட்டத்தில் ாவேரிக்கும் பாடம் சொல்லித்தருவான்.
ஐஜிஜ்

Page 39
ஜின்னாஹற்
கதிரவனைக் கண்ட காலை
மறைந்தது. வாஸந்தி பீட்சை எழுதி வீண் போகவில்லை. பீட்சை முடிவ
வர்த்தகப் பிரிவுக்கு அவளு முடிவு சிறப்புச் சித்திகளாகவே அன முடிவு அறிந்த தேவியின் நெஞ்சம் பெருமிதத்தில் அவள் திளைத்துப்டே
தன்னுள் இதுகாலவரை நிை சோக மேகங்களும் ஒரே நொடிக்குள் அவள் ஒரு கணத்தினுள் உணர்ந்த
தேர்வுச் செய்தியைச் சுமந்து நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொண்ட கண் ணிர் வெள்ளம், அவள் உணர்த்துவதாயிற்று.
அவள் வாய்விட்டே அழுத வெளிப்பாடாகவன்றி, மகிழ்ச்சிப் பெரு கையில் பிடித்தபடி, பொன்னுமாமியி ஏற்கனவே காவேரியின் பரீட்சை மு வாசல்வரை வந்து அவர்களை வ
"வாஸந்தி மாமி கால்ல விழு அதில் எல்லையில்லா நன்றியுணர்வு வாஸந்தியைக் தூக்கி நெஞ்சோடு அ அவளை உச்சி முகர்ந்தாள். அதில் ெ வாஸந்தி உணர்ந்தாள்.
தேவிக்குப் பேசமுடியவில் தாயாயும், தந்தையாயும் பாசத்தை கையெடுத்து வணங்கினாள். அதில் கிடந்தன.

18
ப் பனித்துளிபோல் காலமும் கரைந்து னாள். அவள் கடுமையான உழைப்பு மிக நன்றாகவே அமைந்திருந்தது. நம் மிகப் பொருந்தினாள். பரீட்சை மந்திருந்தன. தங்கையின் பரீட்சை h , பனியாய்க் குளிர்ந்தது. மகிழ்ச்சிப் பானாள்.
றைந்து கிடந்த பெரும் சுமைகளும், மறைந்தும், கரைந்தும் போனதை நாள்.
து வந்த வாஸந்தியை அவள் வாரி டாள். ஆறாகப் பெருகும் ஆனந்தக் உவகையின் கொந்தளிப்பை
ாள். அது அவளின் சோகவாழ்வின் க்கின் நிதர்சனமாயிற்று. தங்கையைக் ன் வீட்டை நோக்கி ஓடினாள் தேவி. டிவில் மகிழ்ந்திருந்த பொன்னுமாமி ரவேற்றாள்.
ம்மா" என்றாள் தேவி. நாத் தழுதழுக்க. கள் பொங்கிவழிந்தன. காலில் விழுந்த ணைத்துக் கொண்டாள் பொன்னுமாமி பெற்ற தாயின் களங்கமில்லாத பாசத்தை
லை. தாயில்லாக் குறையை நீக்கி, க் காட்டிய அந்தப் பாசப்பிறப்பைக் எத்தனையோ அர்த்தங்கள் பொதிந்து

Page 40
19 O
(
சர்வ கலாசாலை அனுமதி தான் இருந்தாள். அக்கா தோட்டத்துச் விடுவார்கள்.
செல்வா விடுமுறை நாட் சஞ்சிகைகளும், கவிதைப்பிரியனா கவிதைகளும், அவர்கள் பொழுதை
தேவி தொடர்ந்து வேலைச்
ஓரிரு நாட்களில், ஒன்றாகத் திரியும் பொங்கிப்போடுவாள். காவேரியும், வாஸ்
இருண்டு கிடந்தவானத்தில் அந்தக் குடும்பத்தில் மகிழ்வும் தை
அன்று சனிக்கிழமை. செ6 வாஸந்தியைத் தேடி அவர்கள் அங்கிருக்கவில்லை.
பக்கத்துத் தோட்டத்தில் கவ்லி பொறுக்கச் சென்றதாக ராஜா செ தோட்டத்தின் பக்கமாய் கால்களை
அவனைக் கண்டுகொண்ட ஒன்றாகக் கட்டத் தொடங்கினாள். ". தாறேன்" என்ற படி குனிந்து சி அவளருகில் சென்றான் செல்வா.
"எப்ப வந்திங்க செல்வா புன்சிரிப்போடு முகம்பூத்தாள் வாஸந்த் ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சி, அவனையும் ம "இப்பதான் வாஸந்தி லயத் ராஜாத்தம்பி சொன்னான். அக்காவு வந்தேன்" என்றான் பதிலுக்குச் செ

கருகாத பசுமை
5
வரும்வரை, வாஸந்தி காவேரியோடு குச் சென்றதும் இருவரும் ஒன்றாகி
களில் கொண்டுவரும் இந்தியச் ன அவன் எழுதிவரும் சிறுசிறு ப் போக்க உதவின.
குச் செல்வாள். வேலைகிடைக்காத வீட்டின் பெட்டைப் பட்சிகளுக்குப் ந்தியும் ஒன்றாய் உண்டு மகிழ்வர்கள். ல் தோன்றிய பிறைக் கீற்றுப் போல லகாட்டியது. ல்வா தோட்டத்துக்கு வந்திருந்தான். லயத்துக்குச் சென்றான். அவள்
வாத்து வெட்டி இருந்தர்கள். "மிலாறு" ான்னான். செல்வாவும் அவளிருந்த நடக்கவிட்டான்.
வாஸந்தி பொறுக்கிய மிலாறுகளை நில்லு வாஸந்தி, நானும் பொறுக்கித் ல மிலாறுகளைப் பொருக்கியவாறு
"? என்றபடி அவனைப் பார்த்துப் தி. அவனைக் கண்டதும் அவளுக்கு கிழ்வித்தது.
துக்குப்போனேன்; நீ இங்கே வந்ததா ம் ஊட்டில இல்ல; அதுதான் தேடி ல்வா.

Page 41
ஜின்னாஹ்
போகலாமே", என்றாள் அவ
"கொஞ்சம் பொறு வாஸந், மிலாறு சேர்த்திடலாம், நானே தூக்கி
"லயத்துக்குப் போயே பேசிக்
"இல்ல வாஸந்தி, ஒன்னயத் தி வந்தேன்"
"தனியாவா?. எதுக்கு?!!"
அவள் விழிகளில் ஆச்சரியப் மிரண்டு நோக்கின. "பயப்படாத வா6 ஜனிச்சி வளர்ந்த ஒண்ண ஒனக்குச் அத சொல்ல நெனச்சும் சொல் எடஞ்சலாகுமேன்னுதான்."
வாஸந்திக்கு எதுவுமே L சொல்லுகின்றான். என அவளால் ஊக அவனை வெறித்து நோக்கியபடி பார்த்தபடி சிறிது நேரம் பேசாது நி "வாஸந்தி! நான் ஒன்ன வி
திடீரெனத் தோன்றிய மின்லலெ ஒருசிறு பிள்ளையானாள் வாஸந்தி. வர்த்தைகள் வராது நாவரண்டு போன்
என்றுமே நேர்ந்திராத ஒரு யாருமற்ற ஒரு சூன்யத்துள், தான் மனம் தவித்தது. அவள் பனிமூடிய
நீண்டநேர மெளனம் வாய் நோக்கியபடி நின்று கொண்டிருந்: கல்லாய்ச் சமைந்து நின்ற வாஸந்திை அச்சத்தால் அதிர்ந்து போய் நிற்க்குட அவளுக்கு ஏதேனும் நடந்துவிடுடே

o 20
1ள்
தி, பேசிப்பேசி இன்னும் கொஞ்சம் க்கிறேன்".
கலாம்! இன்னைக்கு இதுபோதும்".
தனியா சந்திக்கத் தான் நான் இங்கேயே
ம் பீறிப்பாய்ந்தது. கருவிழிகள் ஏனோ muந்தி! இது நாள்வரை என் மனசில
சொல்லணும். எத்தனையோ முறை லல்ல. ஒண்ட படிப்புக்கு அது
புரியவில்லை. செல்வம் என்னதான் கிக்கத்தானும் முடியவில்லை! அவள் நின்று கொண்டிருந்தாள். பூமியைப் ன்ற செல்வா மீண்டும் பேசலானான்.
ரும்புறேன்"
ாடு கூடிய இடியேறு கேட்டு நடுங்கும் அவள் கரங்கள் நடுங்கத் தொடங்கின. எது வியர்வையால் தேகம் நனைந்தது.
புதியதோர் உணர்வினுள், தனித்து விடப்பட்டுவிட்டது போன்று அவள்
சிலையானாள்.
ப்மொழியற்று இருவரும் நிலத்தை தனர். எதுவுமே பேசாது தன்முன் ய செல்வா தலைநிமிர்ந்து நோக்கினான். ம் அவள் நிலைமை கண்ட செல்வா, மா, என அஞ்சினான்.

Page 42
21 O
வாய்பேச உந்தியும், நா எழ அவன் நெஞ்சும் நடுங்கியது. தன் கொள்ளுவாளோ? என மனம் பதற் தெரிந்தது.
"அக்கா அக்கா!"
அடிப்பாதை வழியாக ராஜ இருவருமே தன்னுணர்வு பெற்றனர். ச செல்வம். வேகமாக முன்னேறினான். தூக்கிக்கொள்ள வாஸந்தி அவன் ட்
இன்னுமவள் பூரண சுயநி: வழியில் தேவி இவர்கள் இருவருக்
"செல்வம் எங்கடா ராஜா" கொண்டிருந்த ராஜாவிடம்,
"முன்னடியே போயிட்டாரே'
அவன் தலைசுமந்த மிலா கொண்டாள் தேவி. அவர்களின் வாழ்வி அவளுக்கு, மிலாறுச்சுமை ஒரு ச முன்நடக்க இளையவர்கள் பின் தெ வீட்டுக்குள் சென்ற வாஸந்தி குளிர்ந்தநீர் பானையில் இருந்தது. முகத்திலும் தடவித் துடைத்துக் ெ
உள்ளத்தின் பதறல் இன்னும் விடாதவாறு அக்காளை நேர்கொள்ள நெஞ்சாக அவள் மனம் பதறியது. தேவி இவற்றையொன்றும் வழமையான தன் வேலைகளில் ஈடு நடுச்சாமத்தை அறிவிக்கச் ே சேவல்கள் தன் பேடைகளை எழுப்

கருகாத பசுமை
வில்லை அவனுக்கு அச்சம் மேலிட னை வாஸந்தி எவ்வாறு அர்த்தம் றமுறுவது முகத்தில் தெளிவாய்த்
ா ஓடிவந்தான். அவன் குரலுக்கு ால்கள் லயங்களை நோக்கி நகரலாயின. ராஜா மிலாறுக் கட்டைக் கட்டித் பின்னால் மெல்ல நடந்தாள்.
னைவை அடையவில்லை. இடை குமாகக் காத்து நின்றாள்.
? என்றாள் தேவி. முன்னர் வந்து
என்றான் அவன் பதிலுக்கு.
றுக்கட்டை தன்தலைக்கு மாற்றிக் பின் சுமைகளை தலைதாங்க நினைந்த மையாகத் தோன்றவில்லை. அவள் ாடர்ந்தனர்.
வேகமாய் அடுக்களைக்குட்சென்றாள். மொண்டு பருகினாள். சிறிது நீரை
காண்டாள்.
இருந்ததால், முகம் காட்டிக்கொடுத்து ப் பயந்து ஒதுங்கினாள். குற்றமுள்ள
அவதானித்து விடவில்லை. அவள் படலானாள்.
சவல்கள் கூவின. விடியும் சாமத்திலும் பக் கூவி ஓய்ந்தன.

Page 43
ஜின்னாஹ்
இன்னும் வாஸந்தியின் கண்கள் உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தன. வி நீர், காதுவரை வடிந்து கறைகட்டி கொதித்தது. இரவு முழுவதும் தை பிளப்பது போல் வாஸந்தி உணர்ந்த
கணி களை மூட விடா கிளப்பிவிட்டிருந்தது நேற்றைய நி உணவாகக் கொள்ளவில்லை. பசிை ஏதோவொன்று தடுத்தது. அக்காளுக் விட்டு பாயில் நெளிந்தாள்.
பொழுது புலர்ந்தது. தேவி எ தன்னைக் கம்பளிக்குள் முற்றாகப் பு
சாயத்தை வடித்து ஒருகை வந்த தேவி, போர்வையை விலக்கி தடவினாள். தடவியதை கண்ட சூ போனது.
"வாஸந்தி என்னம்மா ஒட
வாஸந்தி இறுக்கி மூடிய ச மின்மையால் கண்கள் செவ்வந்தி மலரிடையே வடிந்தொழுகும் பனித்து வருடியது. செம்மலருட் படிந்த இ மெல்லத் துடித்தன.
"ஒண்ணுக்கும் பயப்படாதே கரைச்சிக்கிட்டு வாறன். குடிச்சிட்டு டாக்டர் ஐயாக்கிட்டப் போவம்" எ துரிதமடைந்தாள்.
இரண்டு மூன்று நாட்களி மாற்றம் தேறினாலும், அவளின் உளச்

o 22
ர் மூடிக் கொள்ளாது மேல் முகட்டை விழித்துச் சிவந்த கண்களில் வடிந்த டிக் கிடந்தது. உடல் நெருப்பாய்க் லயைப் பாறாங்கல் கொண்டு யாரோ
T6.
தவாறு நெஞ சில் புயலை க் கழ்வு. இரவு எதையுமே அவள் யை உணரமுடியாதவாறு மனத்தை குப் பொய்க் காரணமொன்றைக் கூறி
ழுந்த ஆரவாரம் கேட்டதும் வாஸந்தி தைத்துக் கொண்டாள்.
பிற் சர்க்கரைப் போத்தலுடன் அருகில் வாஸந்தியை எழுப்பத் தலையைத் ட்டினால் தேவியின் நெஞ்சம் பதறிப்
கண்களை மெல்லத்திறந்தாள். தூக்க மலர்போல் சிவந்துகிடந்தன. விரிந்த விபோல் கண்ணி வடிந்து கன்னத்தை இரு வண்டுகள் போல் கருவிழிகள்
ம்மா, கொஞ்சம் இரு, 'டிஸ்பிறின்' ப் படுத்துக்க நல்லா விடிஞ்சப்புறம் ன்றவாறு தேவி தன் செய்கைகளில்
ல் பயத்தால் ஏற்பட்ட திடீர் உடல் சுமையோ ஒழிந்த பாடில்லாதிருந்தது.

Page 44
செல்வம் அன்று இரவே விட்டானென்று காவேரி சொன்னாள் ச தெரிந்திருக்கவில்லை.
இது நடந்து வாரமொன்று விடை பெற்றுக் கொண்டது. செல் புதியதோர் வடிவம் பெறுவதை வா6
விபரிக்க முடியாத ஒரு அச் எங்கே அவன் வராமல் விட்டு விடுவ அவளைச் சுட்டது! ஒருவித பயத்த
A
பல நாட்கள் கழித்து அ பிள்ளைகளோடும் பொன்னுமாமி வீட் வழமைக்கு மாற்றமாய் தொடர்ந்து வரவில்லை என அம்மா அங்கலாய்
பகல் உணவின்யின் தம்பியை நல்ல சேதியோடு வீடு திரும்பினான்.
பாடச்சுமை அதிகரித்ததால் இவ்வார விடுமுறைக்கு வருவதாகவ செய்தியையும் வாஸந்தி காவேரி மூ மனம் அமைதி கொண்டது தவறா கொண்டது.
வெள்ளியும் வந்தது. மான ராஜா வீட்டினுள் நுழைந்தான்.
"புதுசா, யாரூட்டு?" ராஜாவி
தெரிந்துவிட்டது அவளுக் ராஜாவும் பதிலுக்கு அதைத்தான் செ
மனத்தில் ஏதோவொரு இன வருடுவதை வாஸந்தி உணர்

கருகாத பசுமை
பாடிரவாகக் கெம்பஸ் சென்று காரணம் என்னவென்று அவளுக்குத்
கழிந்து, மற்றுமொன்றும் சொல்லாமல் ரவம் வராமையால் தன் மனச்சுமை ஸந்தி உணர்ந்தாள்.
ச்சம் அவள் மனத்தை வருத்தியது. ானோ? என்றதேர் ஏக்கமும் தோன்றி தால் அவள் பீடிக்கப்பட்டாள்.
7
அன்று வீரபுத்திரன் சங்கரியோடும் டுக்கு வந்திருந்தான். தம்பி செல்வம் இரண்டு வாரங்கள் தோட்டத்துக்கு த்தாள்.
ப் பற்றி விசாரிக்கச் சென்ற வீரபுத்திரன்
வர முடியாமல் போயிற்றென்றும், வும், அவன் கட்டிய கதையும் வரும் நலம் தெரிந்து கொண்டாள். அவள் து அது நாட்களையும் எண்ணிக்
லயில் கையில் ஒரு குமுதத்தோடு
விடம் கேட்டாள் வாஸந்தி.
கு செல்வம் வந்துவிட்டான் என்று. Fான்னான்.
எம் தெரியா இன்ப உணர்வு மெல்ல ந்தாள். தோள் தடவிச் செல்லும்

Page 45
ஜின்னாஹற்
தென்றலைப்போல. உடல் பூரித்துச்சி மூட அதனுள் செல்வாவின் இளன உறைந்தது.
அன்றிரவும் அவள் கண்க வீட்டின் முகடெல்லாம், தன்னைச் உருவம் தன்னைப் பதித்துக் கொண் கொண்டிருந்தன. மனச்சிறகின் துடி கண்கள் சிவந்து போனாலும், கண்ணி மருந்துக்காய்ச் சுடவில்லை. உள்ளட பசிக்கவில்லை. மனம் நிறைந்ததால்
ராஜா படித்துமுடித்த குமுத அதனைக் கையிலெடுத்தாள் பக்கங்க மனதில் தோன்ற, மெல்லிய புன்ன6 முத்திரை பதிக்க, அவள் கண்கள்
ଖୁଁ ଖୁଁ
வார விடுமுறை நாட்களில் அவ்வாறே தூங்கிக்கிடந்தான். தே வாஸந்தி அடுக்களையில் தேனீருச் இருந்தாள்.
வழக்கமாய்ப் பரீட்சைக் எழுந்திருப்பாள். தேவிக்கு அன்று அவள் அறிவாளா இன்றும் அ6 மாகின்றாளென்று.
மூவருக்குமாய் தயாரித்த கொடுத்துவிட்டு, ஒன்றை மூடிவை தானும் அருந்தினாள்.
பகலைத்தேடி அங்கலாய்த்த என்னவோ அன்று பகலவன் துய் மீது வாஸந்தி குழந்தை போல ம6

o 24
லிர்த்தது. கண்களை மெல்ல இமை மை உருவம் பதிந்து நெஞ்சிலும்
5ள் மூட மறுத்தன. சுவரெல்லாம், சுற்றியுள்ள பொருளெல்லாம், அதே டிருப்பதை அவள் கண்கள் பார்த்துக் துடிப்பால் காலைவரை விழித்திருந்த ர் சிந்தவில்லை. உடல் கொதித்தாலும் ம் மகிழ்ந்தது. அன்றும் அவளுக்குப்
வயிறும் மரத்தது.
நம் அவன் தலைமாட்டில் கிடந்தது. ள் புரண்டன. சட்டென ஏதோ ஒன்று கையொன்றும் அவள் அதரங்களில் இறுக மூடிக்கொண்டன.
*တ္တိရှို့ဝှက္ကိုဝှ -
நன்றாகத் தூங்கும் ராஜா அன்றும் வி வழக்கம் போல் எழுந்தபோது, க்குத் தண்ணிர் தயாரிப்பதில் மூழ்கி
காலங்களில்தான் அவள் அப்படி
அது புதுமையாகத் தோன்றியது. வள் ஒரு பரீட்சைக்காக, ஆயத்த
தேனீரில் ஒன்றை அக்காளுக்குக் பத்தாள் ராஜாவுக்காக. மற்றொன்றைத்
து அவள் மனம். அவள் மணமறிந்தோ லெழும்பச் சோம்பிநின்றான். அவன் னத்துள் கோபித்தாள்.

Page 46
25
O
நன்றாக விடிந்தது. சனிக்கி சென்றாள். ராஜா காலை உணவோ வாஸந்திமட்டும் தனித்திருந்தாள்.
இரவில் தான் போட்ட திட்ட சந்தர்ப்பம் சரியாய் வந்தது. பத்திரப் கையில் எடுத்தாள்.
முற்பக்கத்தைப் புரட்டி அ எழுதினாள். மீண்டும் ஐந்தாம் பக்க பார்க்கவும் என எழுதினாள். மீண்டும் தொடர்ந்து மீண்டும், மீண்டும் இ எழுதியபின், ஈற்றில் கடைசிப் பக் கேள்வியைத் தொடுத்தவாறு குமுத தொடங்கின. நெஞ்சும் தன் வேகத்ை
இதனை எப்படிச் சேர்ப்பது சேர்த்துவிடவேண்டும். காவேரி வ செய்வது? என்ற துடிப்போடு வெளி லயத்தின் கோடியில் இருக் வழக்கம் போல அதனடியில் கிடச் புத்தகத்தில் மூழ்கிக்கிடந்தான்.
வாஸந்தியின் கரங்கள் மே பதைபதைப்பு. இதை எப்படிச் சேர்ப் சென்று கொடுத்தால்?. வேண்டாம்!
திடீரெனத் தன்னில் பட்டு: வாஸந்திக்கு புலன் சிதறியது. அது வீட்டு நான்கு வயதுக் கண்ணன்
அவனுக்கு ஓங்கி அறையே அவள் பார்வையே, அவனுக்குக்

கருகாத பசுமை
ழமையானாலும், தேவி மலைக்குச் டு நண்பர்களைத் தேடிச் சென்றான்.
ம் நிறைவேற இப்போது அவளுக்குச் படுத்தி வைத்திருந்த குமுதத்தைக்
தில் ஐந்தாம் பக்கம் பார்க்க என த்தைப் புரட்டி பத்தாம் பக்கத்தைப் பத்தாம் பக்கத்தில் வேறோர் பக்கமும், து போல் பல பக்கங்களும் புரட்டி
o e Oo O O கத்தில். "ஏமாந்தீர்களா?" என்றோர் த்தை மூடினாள். கைகள் நடுங்கத் தக் கூட்டி அடிக்கத்தொடங்கியது.
? அக்காளும் தம்பியும் வருமுன் ந்தால் கதையே மாறிவிடும். என்ன ரியில் வந்தாள்.
கும் "ஜேம்" மரத்தை நோக்கினாள், கும் பாறாங்கல்லில் செல்வம் ஒரு
லும் நடுங்கின. நெஞ்சில் மீண்டும் பது?. சற்று யோசித்தாள். நாமாகவே காவேரிகண்டால் விபரீதமாகிவிடும்.
3 தெறித்த பந்தினைக் கண்டதும் வந்த திக்கைப் பார்த்தாள் பக்கத்து பயந்தபடி நின்று கொண்டிருந்தான்.
வண்டும் போலிருந்தது அவளுக்கு. கண்ணிரை வெளிக் கொணர்ந்தது.

Page 47
ஜின்னாஹ்
நடுங்கிப் போய் நின்றான்.
வாஸந்திக்கு மனம் மாறி அ ஒரு யோசனையும் பளிச்சிட்டது. அt
O கண்ணா! இங்க வா! பய அடிக்க மாட்டேன் வா" என்றாள்.
அவளின் முகத்தில் இருந்: கண்டதும் அவன் பயம் அடங்கி கண்கள் சற்று மிரண்டன.
அருகில் வந்தவனை தலைத
"கண்ணா, நான் ஒன்னய பந்தத்தேடி எடுக்கறதுக்குள்ள, நீ ( அந்த மரத்தடியில் இருக்கிற மாமா என்றாள்.
சின்னவனுக்கு என்ன புரியு வந்துவிடும், என்ற நம்பிக்கையில் பிடித்தபடி சிட்டாய்ப்பறந்தான். காரிய
கையில் கிடைத்த குமுதத் கொடுத்துவிட்டதால், அது தன்னி சிறுவனும் ஓடிவிட்டதால், செல்வம் கல்லில் வைத்துவிட்டு குமுதத்தை
அட்டையைப் புரட்டியதும் பக்கத்தைப் பார்க்கவும் என்றிருந்த அவனுக்கு மிவும் பரிச்சயமானது.
சட்டென மனத்தில் தோன்றி பக்கங்களைப் புரட்டினான். ஐந்து, பத் தொடர்ந்து கடைசிப்பக்கத்துக்கு வந்

26
/வன் மேல் அனுதாபம் பிறந்ததோடு வனையே ஆயுதமாகப் பாவித்தால்?.
பப்படாதே கண்ணா! நான் ஒன்னய
த கோபம் மாறி அவள் சிரிப்பதைக் அவளண்டை வந்தான். இருந்தும்
டவி அவன் பயத்தை தெளிவித்தபின்.
அடிக்க மாட்டேன். நான் ஒன்ட
போய் இந்த பொஸ்த்தகத்த அதோ. கையில கொதுத்துட்டு வரணும்!"
ம். மீண்டும் தன் பந்து தன்கைக்கு அவள் தந்த புத்தகத்தை கையில் ம் கச்சிதமாய் நிறைவேறியது.
தை தான் படியாமலேயே ராஜாவுக்குக் டம் வந்த விபரத்தை அறியுமுன் ம் தான் வைத்திருந்த புத்தகத்தைக் ப் புரட்டினான்.
) முத்தான எழுத்துக்களில் ஐந்தாம் தது. அது வாஸந்தியின் எழுத்து.
நிய அதிர்ச்சியோடு, அவாவும் உந்த,
து, பதினைந்து இருபது. இவ்வாறே தான் செல்வம், அறிந்துவிடும் ஆர்வம்

Page 48
27
மேலிட்டவனாய்.
"ஏமாந்தீர்களா?" என்று அந்த பெற்றன.
செல்வம் வாய்விட்டே சிரித் முடியவில்லை. ஒரு முறை சுற்று மு கவனிக்கவில்லை என்பதை அறிந்தது
அது ஓய்ந்த கடல் போ6 நிர்மலமாகிவிட்டதை அவன் அனுட அறியாமலேயே வாஸந்தியின் காம்பறா கண்கள் எதையோ ஆழமாய்த் தேடி
அங்கே அவன் அறியாதவ நிகழ்வுகளையும், காம்பறாக் கதவிடு பார்த்துக் கொண்டுதான் இருந்தன.
புத்தகத்தைச் செல்வா கண் அதனை புரட்டிப்புரட்டி ஆர்வமாய்த் தங்கள் காம்பற கதவினைத் திரு கூரியவிழிகள் உள்வாங்கிக் கொண்ட
பரீட்சையில் சித்தி பெற்ற மனம் துள்ளிக் குதித்தது. தன் முய பயந்திருந்த அவளுக்குச் செல்வா6 அமைதியடைந்தது.
வாஸந்தியிடம் தன் எண்ண எந்தவித பதிலும் இன்மையால், அ6 என்ற ஐயப்பாட்டில் அன்றிரவே ெ அந்த அச்சத்தினாலேயே அவள் முக வார விடுமுறைகளுக்கும் வராதிருந் அம்மாவின் ஏக்கமும், அ
மீண்டும் தோட்டத்திற்கு மீட்டு வந்த

கருகாத பசுமை
5 முத்தான எழுத்துக்கள் முத்தாய்புப்
தான் அதனை அடக்க அவனால் மற்றும் பார்த்தான் தன்னை எவருமே ம் அவன் சிந்தனை ஒருமுகமாகியது.
U, ஒரு கணத்துள் தன்மனம் வித்தான். அவன் தலை அவனை க் கதவின் பக்கம் தானாகத்திரும்பக்
60.
ாறு இதுவரை நடந்த அனைத்து க்கு வழியாக ஒரு சோடிக்கண்கள்
ணனிடம் வாங்கிக் கொண்டதையும், தேடியதையும், வாய்விட்டுச் சிரித்தபடி ம்பிப் பார்த்ததையம் வாஸந்தியின்
60.
மாணவியின் மனம் போல அவள் ற்சியின் முடிவு என்னவாகுமோ எனப் வின் சிரிப்பே பதிலாக அமைந்ததால்
த்தைச் சொன்னதும், அவளிடமிருந்து வள் தன்னை நிராகரித்து விட்டாளோ, கம்பஸ் புறப்பட்டு விட்ட செல்வம், ம்காண வெட்கப்பட்டவனாய் இரண்டு தான்.
ண்ணனின் வருகையும், அவனை ன. இருந்தும் அவன் மனச் சந்தேகம்

Page 49
ஜின்னாஹற்
மறையாது நிலைத்திருந்தது.
தோட்டத்தின் ஒரு பகுதியில் செல்வம் யோசிக்கலானான். என்ன ( விரும்புகின்றாளா? அன்றி என் ம6 மருந்திடுகின்றாளா? அவன் புரியாது
குமுதத்தோடு வீடு சென் பட்டுவிடாதவாறு தன் தோள்பையு கேள்விக்குக் கிடைத்த பதிலாகவும் எ தங்கி திங்கள் விடியற் காலையில்த கழகம் புறப்பட்டான். இதனிடையில் இல்லை.
ஒஜி
குமுதத்தைப் படித்ததும், ! திரும்பியதும் வாஸந்தி நன்றாகக் க தான் தோன்றிய, தான்வைத்த, கிடைத்ததாகவே அவள் எண்ணின கொள்ள வாஸந்தியின் மனம் துணி
இரண்டு நாட்கள் பொன் போகவில்லை. மறுநாட்காலை காவே அழைத்தாள். இருவரும் துணிக்க
நீண்டதுரம் கற்களிடையே L மீண்டும் ஒன்றி, மலை மண்ணை நீரோடைகளை மறித்துத் தேக்கி உயரத்திலிருந்து கீழ்நோக்கி, வெளி பீலி. இரவுப் பனியில் தன்னைக் கு
குளிர் நீராட்டும் அது.
"குமுதம் படிச்சியா காவேரி
சவர்க்காரம் தேய்த்தபடி வாஸந்தி.

28
இருந்த மலைக்கல்லில் இருந்தவாறு இதன் பொருள். வாஸந்தி என்னை னத்தில் ஏற்பட்ட மனப்புண்ணிற்கு
மீண்டும் குழம்பினான். றவன் அது பிறரின் கண்களில் ள் பத்திரப்படுத்தினான். அது தன் ண்ணினான். ஞாயிறும் தோட்டத்தில் நான் அவன் மீண்டும் பல்கலைக் அவன் வாஸந்தியைக் காணவே
ஜிஜி
Fரித்ததும், தங்கள் காம்பறாப் பக்கம் வனித்தவைகளே. பீட்சையில், தனக்கு ஓரளவு வெற்றி ாள். இருந்தும் செல்வாவை முகம் வற்றுப் போனது. ானுமாமி வீட்டுப்பக்கமே அவள் ரியே தேடிவந்தாள். பீலிக்குக் குளிக்க ட்டோடு புறப்பட்டனர்.
குந்து, உருண்டு, பலவாறாய்பிரிந்து ன நனைத்து வரும் சிறிய சிறிய 'ப் பின்னர் ஒரு குழாய் மூலம் யேற்றும் ஒரு குட்டி நீர்வீழ்ச்சிதான் ளிராக்கிக் கொண்டு, வருவோரைக்
?" என்றாள் அழுக்குத் துணிக்குச்

Page 50
29 O
அவள் மனத்தில் படிந்த சந்ே சவர்க்காரம் போட்டுக் கழுவும் எண் "இல்லியே! செல்வாண்ண வாஸந்தியை ஏறிட்டவளாகக் காவே
வாஸந்தி பார்வையைக் க கொண்டாள். தன் முகம் அவள் கல
அதையடுத்து அவள் வேறெ வெளியாகவில்லை என்ற திருப்தியே
இரவு படுக்கையில் சா பிடிக்கவில்லை. கண்களை இறுக நினைவுகளே அவனுள் நிறைந், மனக்கண்முன் மீண்டும் மீண்டும் (
சிந்தனையில் தோன்றும் பல அவன் தவித்தான்.
நத்தையாய் ஊர்ந்தன நாட்கள் முன்னரே தோட்டத்தை அடைந்தான கிடந்தது. தேவி வெளிப்பட்டாள். ... " "என்ன செல்வா, இன்னைக்
கண்டதும்.
சுள்ளென்று அந்த வார்த்ை எப்போதும் சனிக்கிழமைகளில் தான் என்றுமில்லாதவாறு அன்று வெ புதுமையாக இருந்தது அவளுக்கு
எப்படி உண்மையைச் செ வெளிகாட்டிக்கொள்ளாது. பொருத்த
"ஆமாக்கா இன்னைக்குப் இன்னிக்கே வந்துட்டேன்!" என்று

கருகாத பசுமை
தேக அழுக்கை அவள் பதிலென்னும் ாணத்தினளாய்.
ா கொண்டு வரலியே" என்றாள் 命。
ல்லிலிருந்த துணி மேல் பதித்துக் ண்களில் படாதவாறு.
றன்றும் கேட்கவில்லை. தனது குட்டு ாடு பேச்சை முடித்துக் கொண்டாள்.
ாய்ந்த செல்வாவுக்குத் தூக்கம் மூடிக் கொண்டாலும் வாஸந்தியின் து கிடந்ததால் அவளே அவன் தோன்றினாள்.
வித வினாக்களுக்கு பதில் தோன்றாது
ர். வெள்ளியை அடைந்தன. இரவுக்கு * வாஸந்தியின் வீட்டுக்கதவு திறந்தே
கே வந்துட்டே?" என்றாள் அவனைக்
தைகள் அவன் நெஞ்சுள் இறங்கின. அவன் தோட்டத்துக்கு வருவான். 1ள்ளிக்கிழமையே அவன் வந்தது D.
ால்லுவது? தன் மன உளைச்சலை ந ஒரு பொய்யைச் சொன்னான். பகல் பாடம் ஒண்ணுமில்ல! அதுனால பதிலுக்காகச் சொல்லிவிட்டு மேலும்,

Page 51
ஜின்னாஹ்
அடிகளை முன் வைத்தான்.
"வாயேன், ஏதாச்சும் கு முறைமைக்காகத் தேவி.
"இல்லக்கா, காலையிலே வ
என்றபடி தேவியின் வாயிற்பக்கம் கன அங்கு யாருமே இருப்பதாக தெரியவி உறுத்தியது. வேகமாய் நடவென்று
ஆனால் அவன் கண்ணில் இடுக்கு வழியாக அவனையே தொ
ஒஜி
அம்மா சாதம்பரிமாறினாள் : மாற்றமிருந்தது. அது செல்வாவின்
மறுநாட்காலை காலைத் போட்டு நறும்பியவாறு பீலிக்குப் புற வந்தால் தன் நகள்ப்புற வாழ்வை இப்படித்தான் புதுப்பித்துக் கொள்வா இன்னும் பிடித்திருந்தது.
நகள்ப்புறத்துச் சந்தடிகளும் முறையும். படாடோபங்களும், இன்னு போயின.
கால்விரலிடுக்கை ஏதோலெ அவன் சுட்டுவிரலையும் பெருவிர6 மெல்லப் பிடுங்கி உருட்டி வீசினா6
சந்தர்ப்பம் நேரும்போது மற் உறிஞ்சும் ஈனப் பிறவிகளை நிை படைப்புத்தான் அது.
நூறாண்டுகளாய் தோட்டத்

3 O
O o li நடிச் சுட்டுப் போகலாம்" என்றாள்
ாறேன்"
ண்களைத் துருவவிட்டான் செல்வம். வில்லை அவன் ஏமாற்றமனம் காலை
படாதவாறு இரண்டு விழிகள் கதவு டர்ந்து சென்றன.
ஜ்ஜி
வழக்கமான இரவு உணவில் அன்று
வருகையால்.
தேனின்பின் கரித்துண்டை வாயில் ப்பட்டான் செல்வம். தோட்டத்துக்கு மறந்து தன் கடந்தகால நாட்களை ன் அவன். அந்த வாழ்வே அவனுக்கு
அமைதியற்ற, பொய்யான வாழ்வு Iம் அவனை ஈர்த்துவிடாது தோற்றுப்
வான்று உறுத்த, புரிந்து கொண்ட லையும் கால் விரலிடுக்கிற் சொருகி,
0.
ற்றவர்களின் தோளில் ஏறி அவர்களை >னவு காட்ட இறைவன் படைத்த
து ஜனங்களின் இரத்தத்தை உறிஞ்சி

Page 52
உடல் வளர்த்த முதலாளி வர்க்கத்தி இரத்தருசி விட்டுக் போகாததால் மாந்துகின்றன.
வாயிலிட்ட கரித்துண்டு ப விரலால் பற்களைத் துலக்கியபடி பீ ராஜா தன் நண்பர்களோடு கும்மாளச்
"செல்வாண்ணே, வாயில ே
என்று கத்தினான் ராஜா குளிப்பின் இ பார்த்தான் செல்வம் உமிழ் நீரில் கையில் தெரிந்தது.
அவன் பயந்து விடவில்.ை பொல்லாத அட்டைக் குஞ்சு : பற்றிக்கொண்டு பல்துலக்கும் போது வேண்டும். அதனைப் பிடுங்கி வீ. தந்தான். இரத்தம் கட்டிக்கொண்டது
சூரியனின் உச்சிப் பிரவேச அங்கு குளித்தனர்.
பகலுணவை முடித்துக் ( கொண்டுவந்திருந்த குமுதம், ஆன அவன் பாதங்கள் வாஸந்தியின் வீட் அவன் மனத்தில் ஒரு திட்டமும்
வாசலில் கோப்பி விதைக தேவி அவனைக் கண்டதும்.
"வா செல்வா. வா!" கைளைத்தட்டிச் சேலைத்தலைப்பா
படியெறி, அவள் முன்னே உள்ளே இருந்த கதிரையில் வாச கொண்டான். வாசற்படியில் தேவியும்

கருகாத பசுமை
ர் மறுபிறவிகள் தாமோ அட்டைகள். மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து குருதி
ற்களால் அரைக்கப்பட்டதும், சுட்டு லியை அடைந்தான் அவன். அங்கு
குளியலடித்துக் கொண்டிருந்தான். ரெத்தம்"?
டை நடுவில். வாயில் கை வைத்துப் கலந்த கரியொடு கசிந்த இரத்தம்
பல. காரணம் அவனுக்குத் தெரியும். தன் சுட்டுவிரலைக் கெட்டியாய்ப் | உதட்டில் தொற்றிக் கொண்டிருக்க சிவிட்டு சிறிது நேரம் விரலழுத்தம்
து.
ம் உடலைச் சுடும்வரை அவர்கள்
கொண்ட செல்வம், இம்முறை தான் எந்த விகடனோடு வெளியில் வந்தான் டை நோக்கிச் சொல்லாமலே நடந்தன. தெளிவும் இருந்தன.
ளைக் காயவைத்துக்கொண்டிருந்த
என அன்போடு அழைத்தாள். தன்
ல், துடைத்துக் கொண்டவளாக. நடந்தாள். அவன் பின் தொடர்ந்தான். லைப் பார்த்தபடி தன்னை இருத்திக் ம் உட்கார்ந்தாள். வாஸந்தியை எங்கும்

Page 53
ஜின்னாஹற்
காணவில்லை.
நீண்ட நாட்களின் பின் பேசக் வாழ்வு பற்றி அவனிடம் விசாரித் அறிந்து கொள்ளும் ஆசையும் அ6 அடுத்த சில மாதங்களு பல்கலைக்கழகம் செல்ல விருப்பதால் சிறிது நேரத்தில்.
"கொஞ்சம் இரு செல்வா வாரேன்" என்றபடி தேவி அடுப்பங்க
எல்லாம் ஒன்றுக்குள் ஒன் அதுதானே தோட்டத்து மக்களின் அறை, சமையல் கட்டு, இவைச மறைப்பினால் மட்டுமே தம்மைத் தனி உறிஞ்சவந்த வெள்ளைக் காரனின் அமைக்கப்பட்டன. இன்று உள்ளவனு அவை அப்படியே தொடர்கின்றன.
தேவி உள்ளே சென்ற வே தோன்றினாள். இருவருக்கும் எதிர்ப முதல் நோக்கிலேயே வாஸந் அவன் அங்கிருப்பதை அவள் அறி மோதிக்கொண்டன. வியப்பைத்தவிர, பிரதிபலிக்கவில்லை.
நோக்கிய விழி மாறாது கொண்டிருந்தான். அவள் அவன் பா தலைதாழ்திக் கொண்டாள். தப்புச் செ நிற்பது போல இருந்தது அவள் ே உள்ளே நுழைய முயன்ற கீழே கிடந்த சிறிய பாயில் தடுக்கியது கரம்பற்றித் தாங்கினான்.

-o 32
கிடைத்ததால், அவன் பல்கலைக்கழக நாள் தேவி. உள்ளூர அது பற்றி வளுக்கு இருந்தது.
க்குள் வாஸந்தியும், காவேரியும் பேச்சு சற்று ஆழமாகவே இருந்தது,
குடிக்க ஏதாச்சும் எடுத்துக்கிட்டு ரைப் பக்கம் சென்றாள். றாகிவிட்ட ஒரு சின்னக் காம்பறா. மாளிகை முன் வாசல், படுக்கை ளெல்லாம் கிடைத்த ஏதோ ஒரு ரிமைப் படுத்திக் கொள்ளும். நாட்டை மனம் போல, அவைகள் அன்று வக்கும் மனமில்லாதாதல் பெரும்பாலும்
ளை, சட்டென வாசலில் வாஸந்தி ாராத சந்திப்பு.
தி வாசற்படியில் அதிர்ந்து நின்றாள். நீதிருக்கவில்லை. நான்கு கண்களும் வேறு உணர்வுகளை அவள் முகம்
செல்வா அவளையே பார்த்துக் வையைத் தாங்காது நாணம் மேலிட ய்த குழந்தை தண்டனைக்கு அஞ்சி தாற்றம்.
கால்கள் பலமற்றுப்போனது போல, து. அவள் விழுமுன் செல்வா அவள்

Page 54
33.
ஓரிரு வினாடிகள். தேவியுப் தன் காலை நிலைப்படுத்திக் கொ மீட்டுக் கொண்டான்.
இளைய பருவங்கள் இரா சந்திப்பு அது. வெறும் நான்கு உடலெல்லாம் உணர்வுகள் ஓடிப் ஏதோவொரு திடீர் மின்னல் தாக்கம்
அவள் உள்ளே சென்றாள்.
"வாஸந்தி வந்திட்டியா?" க என்றாள் தங்கையைக் கண்ட தேவி
"வரலேக்கா"
என்று மட்டும் அவளிடமிருந்து நிலையில் ஏதும் பேசிவிட்டால், 6
அச்சம் அவளுக்கு.
தேவி தேனீர் தந்தாள். செல் "என்னவாஸந்தி, பேசாம
TLD
என்னா?"
என்றாள் தேவி அவள் பக்கமும் ஒ
- சந்தித்துக் கொண்டால் எப் அன்று ஒருவரோடொருவர் பேசாமல் வினவினாள். அதன் காரணம் என்ன
தேவி எதையோ சந்தேகிக் நிலைமையைச் சமாளிக்கப் ே கொண்டுவந்திருந்த சஞ்சிகைகளை
மாற்ற முயன்றான்.
"தேவியக்கா, குமுதம்," "குமுதம்" என்ற வார்த்தையில் அழுத்

கருகாத பசுமை
காணாத சிறிய பொழுது. அவள் ண்டதும், அவன் தன் கைகளை
ண்டிற்கிடையில் ஏற்பட்ட ஒரு சரீர கைகளுக்கிடையில் தானெனினும் பிரவாகிக்கச் செய்தது. மனத்தில்
ாவேரி எங்கம்மா"?
.
பதில் வந்தது. இப்போதைய மன பார்த்தைகள் குழம்பிவிடுமோ என்ற
வா பருகினான்.
இருக்கே? செல்வாவோட ஒனக்கு
ரு கோப்பையை நீட்டியவாறே.
பாதும் கலகலப்பாகப் பேசும் அவர்கள், ருெப்பது கண்டே, அவள் அவ்வாறு வென அவளுக்குப் புரியவில்லை.
கின்றாள் என எண்ணிய செல்வா, பச்சில் முந்தினான். தன்னோடு ளக் கையிலெடுத்தவனாகப் பேச்சை
என்றவாறு அவளிடம் நீட்டினான். தம் பதிந்திருந்தது. கடைக்கண்ணில்

Page 55
ஜின்னர்ஹற்
வாஸந்தி தெரிந்தாள் அவள் கையில் இ அவதானித்தான்.
மனக்கடலின் உணர்வை பலிக்காதவாறு, அவள் மறைக்க முய புரிந்தது. முகம் வியர்த்ததும் அவ செலுத்த முயன்றாள். புத்தகத்தில் கல் கொள்ளத் தவறினாள்.
அவன் வார்த்தைகளில் குத்த குற்றமுள்ள நெஞ்சல்லவா! வேண் "குமுதம்" என்றான், என்பதை உண்மையாகவும் இருந்தது. அ வேதனையாகவும் இருந்தது. மகிழ்
அவன் முகத்தை அவளால் மனச்சங்கடத்தை ஒருவாறு ஊகித்து
"வாஸந்தி இப்ப என்ன பன நீயும் வேலவெட்டி இல்லாம சும்ம பண்ணலாமில்ல?" என்றான். அப்போ அவனைப் பர்த்தாள். "பள்ளிக்கூடம் ( ஏதாச்சும் ஒதவலாம்லே?" என்றான் மீன வேண்டும் என்றே அவன் கேள்விக
"பார்க்கலாம்" என்றாள் அ6 தெறித்தாற்போல் துணிந்து ஒருவ அவளுக்குச் சற்றுத் தைரியம் பிறந்த மட்டுமே அவளால் ஓரிரு சொற்களா? கடந்து செல்வா விடை பெற்றா தன்னிலிருந்து ஏதொவொன்று க வாஸந்திக்கு.
மறுநாட்காலை கெம்பஸ் வழக்கத்துக்கு மாறாய் அன்று சொல்

34
இருந்த தேன் நடுங்கியதை அவனும்
லகள் முகக்கண்ணாடியில் பிரதி ல்வதும், செல்வாவின் கண்களுக்குப் ள் வேறு புறம் தன் பார்வையைச் ண் பதித்த தேவி, இதனைக் கண்டு
ல் இருப்பது வாஸந்திக்குப் புரிந்தது. டுமென்றே என்னைத் தீண்டத்தான் அவள் உணர்ந்தாள். அதுவே து அவள் மனத்துக்குச் சற்று வாகவும் இருந்தது.
எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. அவள் துக்கொண்ட செல்வா பேசலானான்.
ன்ணிக்கிட்டு இருக்கிற? காவேரியும் ா இருக்கிறத விட்டுட்டு ஏதேனும் தும் அவள் பேசவில்லை. ஊமையாக போனா மேல் வகுப்புப் பிள்ளைகளுக்கு ண்டும் அவனே. அவளைப் பேசவைக்க ளைத் தொடர்ந்தான்.
வள் ஒற்றை வார்த்தையில், நறுக்குத் பார்த்தையைப் புறப்படுத்திவிட்டதால் து. மீண்டும் அவன் கேள்விகளுக்கு ல் பதில் சொல்ல முடிந்தது. சிறுநேரம் ான். தேவி வாசல்வரை சென்றாள். மூன்று செல்வதுபோல இருந்தது
செல்லப் புறப்பட்டுவந்த செல்வம் bலிவிட்டுச் செல்ல தேவியின் வீட்டுக்கு

Page 56
வந்தான்.
தேவி மலைக்குப் போக ஆ "போயிட்டு வாறேன்கா" என்
அவளும் வாழ்த்தி விடையளித்தாள். திருப்பிக் கொடுத்த வாஸந்தி.
"இதில் குமுதமும் இருக்கி
வார்த்தைகள், மிகச் சன் கேட்காதவாறே.
அவற்றை வாங்கி தன் எ விடைபெற்றான். விழிகள் நன்கும் எப்ே பரிமாறிக்கொண்டன. வேறு கண்கஞ்ச் அதில் பொதிந்திருந்த ஏக்கமும், பிரி தெளிவாய்த் தெரிந்தன.
குறுக்கும் மறுக்குமாய் ஒர் குன்றினைக் கடந்து நெடுஞ்சாலை
தனியார் பஸ் காத்து நின்ற நினைந்தான் வாஸந்தியே கண்முன் வந்ததும் அவசர அவசரமாய்க் ை கிடைத்தது. அதன் பக்கங்களைப்
அதனுள் "இதில் குமுதம் இ தரும்போது நினைவு காட்டியதற்கு "அன்பான செல்வம்." எ6 நீண்ட கடிதம்.
கடிதத்தைப் படித்து மு கேள்விக்கான விடை தெளிவாய்த் இருப்பினும், மன நிறைவோடு அலி

கருகாத பசுமை
யத்தமாகிக் கொண்டிருந்தாள்.
றான்.
படிக்கக் கொடுத்த சஞ்சிகைகளைத்
றது" என்றபடி,
னமாய் வெளிவந்தன. தேவிக்குக்
கைப்பைக்குள் போட்டுக் கொண்டு போதும் இல்லாதவாறு பார்வைகளைப் கு புலப்படாதவாறே. முன்போலல்லாது வுத்துயரும், இரண்டு முகங்களிலும்
ற்றையடிப் பாதைகள் தாண்டி, சிறிய க்கு வந்தான் செல்வம்.
து, ஏறிக்கொண்டான். தோட்டத்தை நிழலாடினாள். சட்டென நினைவு கப்பையைத் துளாவினான். குமுதம் பிரித்தான்.
ருக்கின்றது" என அவள் அவற்றைத் ப் பதிலும் இருந்தது. ன்று ஆரம்பமாகி தொடர்ந்தது ஒரு
டித்த செல்வத்தின் மனத்தில் ஒரு துலங்கியது. அதில் ஒரு சிக்கல் பன் விடுதியை அடைந்தான்.

Page 57
ஜின்னாஹ்
9
காலைக் கதிரவன் தன் மலையெங்கும் வீசி எறிந்தான். பனி அவன் உஷ்ணக் கதிர்களில் குளிர்
இன்னும் சில மணித்துளிகளு அறிந்திருக்கவில்லை. அணையுமுன் அவை துலங்கித் தோன்றின.
மனித வாழ்வின் நிலையில்லா எத்தனை - பொருத்தமான உதாரண
சிறுசிறு ஓடைகளில் சலச இசைக் கருவியின் மெல்லிய நாதம் தூரத்தே மலையுச்சியில் இருந்து இதமான சுகமளிக்கும்.
பஞ்சுப் பொதிகளை இை மலைகளின் மீது வெண்மேகத் துை நெளியும் சிறுசிறு பாதைகளின் அணியணியாய்ச் செல்வர்.
நாளும் நடைபெறும் ஒரே வாழ்நாளெல்லாம் கண்டுகண்டு அ இதுமலையகத்து மக்களுக்கு மட்டு கொடைகள் இத்தனைக்கும் அந்தப் மக்களுக்கோ, வாழ்வு பாலையில் தோ
தினமும் வயிராற உண்ண உ உறைவிடமோ, அமைத்துக் கொடுக்க அவர்கள் தங்களைத் தாங்களே பழக்கி போல் வீட்டு வேலைகளை முடித்து புறப்படலானாள். தம்பி பள்ளிக்கூடம் வாஸந்தி காவேரியைத் தேடி பொன்

36 ܘ
பொன்வண்ணக் கிரணங்களை யில் நனைந்து, குளிர்ந்த தளிர்கள், காய்ந்து மகிழ்ந்தன.
க்குள் தாம் பறிக்கப்படுவதை அவை ள் ஒளிவிடும் விளக்கின் சுடர் போல்
மைக்கு இந்தத் தேயிலைத் தளிர்கள் Οτιδί
லக்கும் நீர், ஒரே சீராய் ஒலிக்கும் போல, செவிகளுக்குத் தேனூட்டும். வீழும் நீர் வீழ்ச்சிகள் கண்களுக்கு
டயிடையே அள்ளி எறிந்தாற்போல் ன்டங்கள் மெல்ல நகரும் மலைமேல் மேலே கூடை சுமந்த பெண்கள்
விதமான நிகழ்வுகள்தாம். எனினும் னுபவிக்கும் அற்புதச் செளந்தரியம். டுமே இறைவன் தந்த இணையிலாக் பொன்கொழிக்கும் பூமியில் வாழும் ன்றும் கானலுக்கு ஒப்பாக இருந்தது. உணவோ, ஒதுங்கித் துயில ஒழுங்கான கப்படாத ஒரு துப்பாக்கிய வாழ்வுக்கு, கிக் கொண்டர்கள். அன்றும் வழக்கம் |க் கொண்ட தேவி தோட்டத்துக்குப் சென்றான் தனித்திருக்க விரும்பாத னுமாமி வீட்டுக்குச் சென்றாள்.

Page 58
37
மாலையானதும் அக்காவி: வாஸந்தி. எப்போதும் போல் காத்திருக்கவில்லை. என்றுமில்லாத அச்சத்தோடு கலந்திருந்தது.
தூரத்தில லயத்தின் மற்றப் ெ கண்டு கொண்டாள். மனதில் மறை பரவியது போல் இருந்தது அவளும் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள முயன்றாள்.
தலையில் தொங்கிய கூடை இடுப்பைச் சுற்றியிருந்த படங்கை அ கொங்காணிச் சீலையை உதறியவா
அவள் உடல் கழுவி ஆ வாஸந்தி தேனீர் தந்தாள். வெல் பருகியவாறு.
"ராஜா எங்கம்மா? " என்றா6
"அவனுக்கு இப்ப கால் நீள போய் இன்னும் வரலேக்கா" என்றா
"ஏண்டி பொய்சொல்லுறே,
என்ற ராஜாவின் குரல் கேட
அக்கா வரும் வேளைபார்த் சப்பித் துப்பி விடுவது போல் கொண்டிருந்தான்.
தன் தாமதத்தை எண்ணி தோற்றத்தில் தெரிந்தது. தேவி ஒன்றும் கண்டு மெல்லப் புன்னகைத்தாள். ர உள்நுழைந்தாள்.
"பொட்டிக் கடையிலே பான

கருகாத பசுமை
ன் வருகைக்காகக் காத்திருந்தாள் அன்றும் அவள் தேவிக்காகக் ஒரு ஆவல் உள்ளூரக் கொண்ட
பெண்களோடு தேவிவருவதை அவள் ந்து கிடந்த அச்சம், உடலெல்லாம் க்கு. முடிந்தவரை அவள் தன்னைக்
யை வெளிச்சுவற்றில் தொங்கவிட்டு, அவிழ்த்துக் கொடியில் உலரவிட்டாள். று காமறாவினுள் நுழைந்தாள் தேவி.
யாசம் தீரும் வரை பொறுத்திருந்த லக்கட்டியுடன் சூடான தேனீரைப்
ர் தேவி.
மக்கா, பகல் சாப்பாட்டுக்கு வந்தவன் ள் வாஸந்தி. இப்பத்தானே போனேன்"
ட்டு இருவரும் வாசலைப் பார்த்தனர்.
து வீட்டுக்கு வந்த ராஜா, வாஸந்தியை பார்த்தபடி வாசலண்டை நின்று
அக்காவுக்கு அஞ்சுவது அவன் பேசவில்லை. இளசுகளின் கோபத்தைக் ாஜா வாஸந்தியைக் கறுவிககொண்டு
ன்வாங்கி வாறியா தம்பி? ராஜாவுக்குக்

Page 59
ஜின்னாஹ்
கொஞ்சம் தேத்தண்ணி குடும்மா", 6
"வாணாக்கா, அவளும் அவ நீட்டிய காசை வாங்கிக் கொண்டு ட
ராஜா சென்றதும் வீடு அ நீங்கிச் சுவற்றில் சாய்ந்தாள். தருண
"அக்கா" என்றாள் குழைவா அச்சம் தெளிவாய்த் தொனித்தது.
"என்னம்மா?" என்றாள் தே ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளும், ஒழுங்கு மூத்தவள் அறியாது எதையும் செய் தொடர்ந்து பேசினாள்.
"அக்கா. செல்வம்." எ வர்த்தைகள் வெளிவராமல் நாக்குத் த கண்டு, தன் முகபாவம் மாறச்சற்று அ தேவி.
மேலும் தொடர்ந்தும் பேச கண்கள் பயத்தால் பனித்தன. தேவி
O என்னாம்மா? செல்வாவுக்கு
அவள் பதில் சொல்லவில்ை தேவியின் கனிவான வார்த்தை அபி வாஸந்தி, சொல்ல நினைந்த அனைத் தேவியின் செவிகளில் புகுத்திவிட்டா
வாஸந்தி கூறிய அனைத்து அதிர்ச்சியடைந்தாள். அவள் பற்றித் மண்ணாகிப்போகுமோ என எண்ணி
இது போன்ற வயதில் வீரபு தெரிவித்ததைச் சட்டென அவள் நிை

o 38
ான்றாள் தேவி. தேத்தண்ணியும்" என்றவாறு அக்கா மீண்டும் வாசலைக் கடந்தான்.
மைதியடைந்தது தேவி களைப்பு ம் பார்த்திருந்த வாஸந்தி.
க, அவளது உதடுகளில் உள்ளத்தின்
வி. அவள் பக்கம் திரும்பியவளாக. முறைக்குள்ளும் வள்க்கப்பட்டதால் பும் மனத்திராணி இல்லாத வாஸந்தி
னத்தொடங்கினாள். மேற்கொண்டு டுமாறியது. அவள் முகபாவங்களைக் திந்தவளாய் வாஸந்தியை நோக்கினாள்
வார்த்தைகள் வராத வாஸந்தியின் மேலும் அதிர்ச்சியடைந்தாள்.
என்ன?
ல. சிறிது நேர அமைதியின் பின்னும் ஷேகத்தின் பின் அமைதி கொண்ட தையும் வார்த்தைகளாய் உருமாற்றி ii.
சேதிகளையும் கேட்ட தேவி முதலில் தான் கொண்டிருந்த எண்ணங்கள்
அவள் நெஞ்சம் பதறியது.
த்திரன் தன்னிடம் தன்விருப்பத்தைத் னைவுகள் மீட்டுப்பார்த்தன.

Page 60


Page 61
ஜின்னாஹற்
பக்கமே, தன்னைத் தான் தயார்படு தனக்கு ஏற்படும் என அவள் எழுதி
தன் காதலைவிட அவள் தன் அபிலாஷைகளின் வெற்றிக்குமே முத சிந்தனையின் பின்னர் செல்வம் ஒ( செயல் படுத்தினால், தோன்றிய சிக்கலுக் என்பதும் அவன் மனத்தில் உறுதி
அன்று சனிக்கிழமை. செ6 அவன் வருகையைத் தேவியும் முடிவொன்று அவள் மனத்தில் இரு அதற்கு ஒத்ததாகவே இருந்தது.
தேவி இம்முறை தன்னைச் தன்னிடம் வாஸந்தி பற்றிப் பேசுவ வந்தவைகளே. வாஸந்தியின் கடிதம், சொல்லி இருந்தது.
தேவியும் அவனைக் கண்டாள். வழக்கமான புன்சிரிப்பைக் கூட அலி அது அவனுக்குச் சற்றுச் சந்தேகத் தேவியோ ஒரு புன் சிரிப்புக்
வீட்டை அடைந்த செல்வம் முடித்துக் கொண்டு ஒரு பத்திரிை இருந்தும் அவன் முயற்சி தோற்று தேவியின் பார்வையில் தோன்றி செய்திருந்தது.
பகலவன் மேற்கை நோக்கிச்
நெஞ்சு சற்று வேகமாக இயங்கிய

40
ந்திக் கொள்ளவேண்டிய நிர்ப்பந்தம்
இருந்தாள்.
சகோதரியின் தியாகத்திற்கும், அவள் லிடம் தந்திருந்தாள். நீண்ட நெடுநெர ரு முடிவுக்கு வந்தான். அதனைச் கும் அதுவே விடையாக அமையும். பாகியது. ஸ்வா தோட்டத்துக்கு வந்திருந்தான். எதிர்ப்பார்த்திருந்தாள். தீர்க்கமான நந்தது. செல்வத்தின் மன நிலையும்
ச் சந்திக்க விரும்புவாள் என்பதும், ாள் என்பதும், அவன் எதிர்பார்த்து முற்கூட்டியே அதனை அவனுக்குச்
ட்டைத் தாண்டியே அவன் வந்தான். இருவரும் பேசிக்கொள்ளவில்லை. பள் முகத்தில் அவன் காணவில்லை. தையும் தோன்றச் செய்தது. ஆனால் கூடத் தன் முழுச் சம்மதத்தை னாள்.
வந்த களைமாறி, பகல் உணவையும் கயில் தன் கவனத்தை ஒடவிட்டான். |ப் போனது.
ய வெறுமை அவனைக் கலக்கமுறச்
சரிந்து கொண்டிருந்தான். மணிக்கூடும் யில் புறப்பட்டான். மன நிலைக்கேற்ப து. இருந்தும் செல்வம் தன்னை

Page 62
41 O
நிதானப் படுத்திக் கொண்டான். அவ உதவின.
"எங்க போறேப்பா" அம்மா "தேவியக்கா வீட்டுக்கம்மா" செல்வம். அவன் பாதங்கள் தேவியி அழைத்துச் சென்றன.
வாசலில் தேவி நின்று ே அவளங்கு காத்திருப்பது போலிருந் அவள் முகத்தில் வழக்கமான சம்பிரதாயத்திற்குப் போல் முறுவ6 விலகினாள். அவள் செய்கை அவ ஆரம்பம் அப்படித்தான் இருக்கும் நிதானித்திருந்தான்.
உள்ளிருந்த நாற்காலியில் அ இருந்த புத்தங்களை மரப்பெட்டி இருவரும் இருப்பதற்கான அறிகுறி திட்டமிட்டு நடப்பது போன்ற உண
தேவி வழக்கம் போல் கொண்டாள். இதுவரை அவர்கள் ஒ முயலவில்லை. அங்கு அமைதியே சிறிது நேரத்தின் பின் ே "செல்வா!". என்றாள் தேவி.
பதிலுக்கு "ம்". என்ற ஒலி மீண்டும் அவளே பேசினா6 தெளிவாயும், சுத்தமாயும் வெளிப்பட்ட செறிந்து உதிர்ந்தன.
"வாஸந்தி எல்லாமே சொன்ன படிப்பு முடிஞ்சதும் நானாவே அ

கருகாத பசுமை
ன் போட்டிருந்த திட்டங்கள் அதற்கு
கேட்டாள்.
என்றபடி படியிறங்கி நடக்கலானான் lன் காம்பறாவை நோக்கி அவனை
கொண்டிருந்தாள். அவனுக்காகவே தது அவர்கள் சந்திப்பு.
புன்னகை இருக்கவில்லை. வெறும் லித்து உள்ளே செல்ல வழிவிட்டு னுக்கு ஆச்சரியத்தைத் தரவில்லை. என்பதை அவன் முன் கூட்டியே
/வன் உட்கார்ந்து கொண்டு கையில் மீது போட்டான். வீட்டினுள் மற்ற கள் தோன்றவில்லை. எல்லாமே ஏதோ ர்வினை அவனுக்கு ஏற்படுத்தின. வாயில்படியில் தன்னை இருத்திக் ருவரை ஒருவர் பார்க்கவோ, பேசவோ நிலை கொண்டிருந்தது.
தவியே மெளனத்தைக் கலைத்தாள்.
யோடு நிறுத்திக் கொண்டான் அவன்.
1. படித்தவள் என்பதால் வார்த்தைகள் ன. அதில் நிதானமும், பொறுப்புணர்வும்
ா. நான் இத எதிர்பர்க்கல வாஸந்தியின் புவளுக்கு ஒரு நல்ல புருஷனைத்

Page 63
ஜின்னாஹ்
தேடிக் குடுத்து சந்தோஷமா வாழுறத முன்னாடி நீ முந்திக்கிட்ட".
எங்க என் ஆசையில மண் 6 என்றவாறு அவள் பேச்சைச் சிறிது செல்வம் பேசா மெளனியாகவே இரு
"பொறக்கும் போதே வறு யாருமில்லாம நின்னோம். ஒங்கம்ம எங்க மூணு பேரையும் பொதச்ச எட
"செல்வா! ஒன்னளவில பொ உண்டுங்கிறது ஒனக்குத் தெரியும அவ அடஞ்சிருக்கிற பூரிப்பும், மனச் குடும்பத்தில் சேர்ந்திட்டா அழிஞ்சி ே "செல்வா! நல்லா யோசிச்சி வாழ்கையவிட பொன்னுமாமியின் சந்
"நான் என் ஒடன் பொறப்புகளு செய்யுறேன். ஆனா ஒங்கம்மா, எங்களு நான் ஒரு நாளும் என்ட பொன்னுமா இது சத்தியம் செல்வா."
"வாஸந்தியின் படிப்புக்கு, και பண்ணக்கூடாது. இதை நான் என் நெனைக்கிலாம். அதுக்காக நான் கலி உண்டு. வாஸந்திய எதிர் காலத்தில ஒ மாத்தத்தான் நான் ஆசைப்படுறேன்
"தேயிலச் செடிக்கு ரத்தம் கூலிகளா, இனியும் நாம வாழக்கூட இத ஒணந்திட்டேன்"
"என்னால ஆகாத ஒண்ணு
லைமொறப் பொண்ணுங்களால ஆகணு
தோணிச்சு",

o 42
ப் பாக்கலாம் என்றிருந்தேன். அதுக்கு
விழுந்திருமோன்னு நான் பயப்படுறேன்" இடை நிறுத்தினாள். அப்போதும் நந்தான். −
பம, அம்மா செத்தத்துக்கப்புறம் வின் கைத்தாங்கல் இல்லண்ணா, மே இப்ப புல்லு மொளச்சிருக்கும்! ன்னுமாமிக்கு எவ்வளவு ஆசைங்க ா? வீரபுத்திரன்ட வாழ்வக் கண்டு சந்தோஷமும் இப்படியொரு அனாதக் பாகாதா?"
ப்பாரு. எம்மட்டில, என் தங்கச்சி தோஷந்தான் பெரிசாத்தெரியுது"
}க்குக்காக என் கடமையைமட்டுந்தான் நக்காகச் செய்யுற தியாகம் எவ்வளவு! மிக்குத் துரோகம் பண்ணமாட்டேன்
ஓங்க ஆசைகள் எடஞ்சல உண்டு
சொய நலத்துக்காகச் செய்யிறதா நீ வலப்படல. அதில கொஞ்சம் நெசமும் ரு திறமையான மலைப் பொண்ணாக
பாய்ச்சும் வெறும் தோட்டத்துக் ாது. நான் பள்ளியில படிக்கிறப்பவே
, வாஸந்தி, காவேரி மாதிரி இளைய றுங்கிற பிடிவாதம் அப்போதே எனக்குத்

Page 64
"செல்வா! இதுமட்டும் ஏம்பு வாஸந்தியின் வாழ்வு ஒன்னால ஒளி மொதல் ஜீவன் நான்தான். நல்லா யோ என்ன மீறி எந்த முடிவுக்கும் வரம்
தேவியின் நீண்ட நேரப் பிர கொண்ட செல்வம், வெளியேறத் தயார பதில்களையும் அவன் தானே தனக்கு வந்திருந்தான். ஆனால் ஒன்றுமே கட்டுண்டு வெறுமனே வீடு திரும்பு
தேவி சொன்ன ஒவ்வொரு தட்டிக் கொண்டே இருந்தன. "வாஸர் அதில சந்தோஷப்படுற முதல் ஜீ சொன்ன இந்த வார்த்தைகள். அவ அப்படின்னா தேவி என் விருப்பத்து இப்போது அவன் மனச்சுமையைச்
என் தாயின் என்னைப்பற்றிய இப்போது பிரச்சனைகளாக எஞ்சி ற
நான் வாஸந்தியின் கல் உறுதுணையாகவிருந்தால் அந்த ஆம்... தேவி கூறியது போல அம்மா
தன் குழந்தை போல வள தேர்ந்து கொள்வதை, அம்மா விரு விரும்பவுங்கூடும். மாறாக அண்ண துணையைத் தேடிக்கொண்டு வாழ
அம்மா அண்ணனைப் | அவன் செளகரியமான வாழ்வை மற் இந்நிலையில் என்னைப் பற்றி எப்ப இருப்பாளோ? செல்வம் சிந்திக்கலா
செல்வம் அங்கிருந்து சென்

கருகாத பசுமை
க்க நியாயங்கள நான் சொல்லிட்டேன். பெறும்னா அதில சந்தோஷப்படுற சிச்சுப் பாரு. அவசரப்படாத, வாஸந்தி ாட்டா"
சங்கத்தை, ஒன்று விடாமல் செவி ானான். எத்தனையோ கேள்விகளையும், ள் கேட்டும், பதில்களைத் தயாரித்தும்
பேசாதவனாய் அவள் பேச்சுக்குள் பினான்.
சொல்லும் அவன் செவிப்பறைகளை தியின் வாழ்வு ஒன்னால ஒளிபெறும்னா பன் நான்தான்" சட்டென்று அவள் ன் நினைவில் தோன்றி நிலைத்தது. துக்கு மறுப்பில்லை. அந்த நினைவு
சற்றுக் குறைத்தது. கனவுகளும், வாஸந்தியின் படிப்புமே நிற்கின்றன.
விக்கு இடையூறாக இல்லாது, ச் சிக்கலுக்குப் பரிகாரந் தோன்றும். வின் ஆசைகள் எப்படி இருக்குமோ!.
ர்த்த பொண்ணை, தன் மகனுக்குத் ம்பாமலும் இருக்கக் கூடுமே. அன்றி ன் போல் நகர்ப்புறத்தில் சீருஞ்சிறப்புமாய் ம்வதை விரும்பவுங்கூடும். பற்றிப் பேசிப் பெருமைப் படுவாள். றவர்களுக்கும் சொல்லி மனம் பூரிப்பாள். டியெல்லாம் மனக்கோட்டைகள் கட்டி னான்.
றதும் தேவி தனித்திருந்து சிந்தித்தாள்.

Page 65
ஜின்னாஹம்
அவள் மனக்கண்முன் வீரபுத்திரன் தோன தொழிலில் தோட்டத்துக் கூலியான எ பந்தம் ஒரு காரணமாக இருப்பினும் அன்பும், அனுதாபமும் அவரை வாய்
தன் பொறுப்புகளை உணர்ந் கழிக்க வேண்டி இருந்ததால், பொ அவளால் ஏற்க முடியாது போனது.
இன்றும் அது போன்றதே விரும்புகின்றான். வாஸந்தியும் அதற்கு இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் பொ( தவிர்ந்த பிற எல்லாவற்றிலுமே!.
ஆனால் பொன்னுமாமியின் எவ்விதத்திலும் ஒப்புதல் தரக்கூடாது கொள்ளாதவரை, வாஸந்தியின் படிப்ை சேரவிடாது தவிர்க்க வேண்டும்.
இவ்வாறு அவள் எண்ணிக்ெ நுழைந்தாள். தேவி எதையும் வெளிச் போல் தன்னை உருமாற்றிக் கொண்
வாரங்கள் சில நாட்களாக உ எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. செ காரணங்காட்டி ஞாயிறு நாட்களில் வ
அக்காவின் மெளனம், செல்ல மனச்சுமையைத் தந்தன. அதனா: மாற்றங்களை தேவி அவதானித்தாள் எதுவுமே கேட்கவில்லை.
வழக்கம் போல் காவேரி வ பொன்னுமாமி வீட்டுக்குச் செல்வை மாற்றத்தை காவேரியும் அவதானி வாஸந்தியடம் அதுபற்றி ஒரு நாள்

o 44
*றினான். பத்துவரை படித்திருந்தாலும், ன்னை அவர் விரும்பினார். குடும்ப ம், என் மீது அவர் கொண்டிருந்த ப்விட்டே கேட்கவைத்தன.
து, தன் இளமையைத் தனிமையில் ன்னுமாமியின் விருப்பத்தைக் கூட
ர் நிலை. செல்வம் வாஸந்தியை ஒப்புதல் போலவே தோன்றுகின்றாள். ருத்தமானவர்கள். பொருளாதார வசதி
மனநிலை தெரியாமல், இதற்கு து. அந்தத் தாயுள்ளத்தைப் புரிந்து பைக் காரணங்காட்டியே இவர்களைச்
காண்டிருக்கையில், வாஸந்தி உள்ளே க்காட்டிக் கொள்ளவில்லை. வழக்கம் டாள்.
திர்ந்து மறைந்தன. யாரும் இதுபற்றி ல்வமும் தன் பாடப் பொறுப்புகளைக் பந்து, அன்றே திரும்பியும் விடுவான்.
பாவின் நடைமுறைகள், வாஸந்திக்கு ல் ஏற்பட்ட அவள் நடைமுறை 1. இருந்தும் அவள் வாஸந்தியிடம்
ருவாள். முன்போலல்லாது. வாஸந்தி தக் குறைத்துக்கொண்டாள். இந்த த்தாள். பொறுமை இழந்த அவள்
கேட்டாள்.

Page 66
45
"என்னா வாஸந்தி, நீ இப் வாஸந்தி அந்தக் கேள்விக் கனை மறைக்க முயன்ற அவள் கலகலத் பொய்மை மறைந்து கிடப்பதை க
அது ஏன் என்பதை வலி அவள் இறங்க மனது ஒப்பலி வினாப்பிறக்காது ஒளிந்து கொண்ட
வாஸந்தி அடுத்த நாள் கா வந்தாள், காவேரியின் எண்ணத்தை
வாஸந்தியைக் கனநாட்களி மகிழ்ச்சி பொங்க வரவேற்றாள்.
"என்னம்மா வாஸந்தி, வரமாட்டிங்கிறியே? ஏ.ன்? காவேரி பொன்னுமாமி.
"இல்ல. மாமி". என்று ஏ காவேரி இடை புகுந்தாள்.
"அம்மா! அவளுக்கு மாப் கிண்டலாக, ஏற்கனவே இவள் அவள் வார்தைகளில் கலந்து வெ
பொன்னுமாமி வாய்விட்டுச் அவளுக்கு எதையும் சொல்லவில் அவள் மனத்தைக் குடைவது ே முகமும் வியர்த்தது.
மலைகளிடையே ஒளிர் தலையுயர்த்தினான். முதலில் பனித்து:
இரவின் குளிருக்கு ஈடுெ உஷ்ணக் கிரணங்களால் தம்மைச்

கருகாத பசுமை
முந்தி மாதிரி இல்லியே?." என்று. எயால் அதிர்ந்து போனாள். அதனை துச் சிரிக்க முயன்றாள். அதில் ஒரு ாவேரி கண்டாள்.
ந்து தெரிந்து கொள்ளும் முயற்சியில் பில்லை. அதனால் மீண்டுமொரு 一连列· லையிலேயே பொன்னுமாமி வீட்டுக்கு ப் பொய்யாக்கும் நோக்கில்.
ன் பின்கண்ட பொன்னுமாமி அவளை
இப்ப எங்க ஊட்டுப் பக்கமே ஏதாச்சும் சொல்லிட்டாளா?" என்றாள்
தோ சொல்ல வாயெடுத்தாள் வாஸந்தி.
புள்ள பாக்கிறாங்க, அதான்!" என்றாள் நடைமுறையில் கண்ட வெறுப்பும், ளிவந்தது.
சிரித்தாள். ஆனால் வாஸந்தி மறுத்து லை. பேசாது நின்றாள். ஏதோ ஒன்று பாலிருந்தது. சற்று முகம் வெளிறி
11
து காய்ந்த கதிரவன் மெல்லத் ரிகள் மின்னிப் பின் காய்ந்து மறைந்தன. காடுத்த தேயிலைச் செடிகள் அவன்
சூடாக்கிக் கொண்டன.

Page 67
ஜின்னாஹ்
வழக்கம் போல் கண் விழி மலைக்குப் புறப்பட்டாள். நிரையில் வேகமாய் இயங்கின. மற்றப் பெ கண்ணாயினர்.
காலை நிறுவைக்கு நிறை6 முயன்றனர். இடையில்லாமல் செழி லாவகமாக தங்களைச் சொருகிக் ெ கொண்டனர்.
அன்று அந்த மலைக்கு வந்திருந்தான். தேவி கொழுந்தெடுக்கு செடிகளை ஒருமுறை நோட்டமிட்ட சாயலை மற்றிக்கொண்டு பெருங்கு
"அடியேய் என்னா பண்ணு எடுக்கிற? ஒசந்த வாது ஒடிக்கல! ! வெரட்டிப்புடுவேன்."
அவள் அருகில் நெருங்கி சுற்றி நோட்டமிட்டான்.
"ஏண்டி காது முடிச்சு எடு ஒங்கப்பனுக்கு யார்டி வதிலு சொ எங்கடி போவேன் தெண்டங்கட் கொண்டவனாக.
தேவிக்குப் புரிந்தது இவன் ( குற்றம் சுமத்துகின்றான் என்பது.
கொழுந்து பறிக்கத் தொட தன் தொழிலில் கருத்தாய் இருந் பெண்களைப் போலல்லாது, செய்
அவள். அதில் நேர்மையும், தூய்ை
தாயின் அனுபவமே அவ

46
த்த தேவி காலைக் கடன்களின் பின் சேர்ந்து கொண்ட அவள் விரல்கள் ண்களும் கூடையை நிரப்புவதில்
யைக் கூட்டிக்கொள்ள, அனைவரும் த்துக் கிடந்த செடிகளுக்கிடையில் கொண்டு விரல்களை இயந்திரமாக்கி
கங்காணி முனியனே கடமைக்கு ம் புறத்தில் அவன் பார்வை படர்ந்தது.
அவன், வேண்டு மென்றே தன்முகச் ரலில் கத்தினான்.
ணுற நீ? பணிஞ்ச கொழுந்த ஏன் மட்டஞ் சரியில்ல ! வேல சரியில்லாட்டி
வந்தான். அவள் ஆயும் செடியைச்
க்கறே? மூதேவி தொரவந்து கேட்டா, ல்லுவா? நான் புள்ளகுட்டிக்காறன்! ட..?" என்றான் மீண்டும் வெறி
வேண்டுமென்றே குற்றம் ஏதுமில்லாமல்
டங்கிய காலத்தில் இருந்தே, அவள் தாள். படிப்பு வாசனையற்ற மற்றப் பும் தொழிலை மதித்து வருபவள் மெயும் இருந்தது.
ள் கொண்ட பாடமாக இருந்தது.

Page 68
47o
கண் கண்டால் கை செய்யும்' ( அனுபவ முதிர்ச்சியைக் கண்ணால் பழக்கிக் கொண்டாள்.
முனியனின் கூப்பாட்டிற்கு அ மற்ற நிரைப் பெண்களுக்கும் இவன் குற்றச் சாட்டுக்கள் தேவிக்குப் பொரு அவர்கள் அறிவார்கள். இருந்தும் மறுத்துப் பேசினால் மறுநாள் வேை
தேவியின் பொறுமையைச் தொடர்ந்து பேசிய சுடு சொற்கள். வேண்டுமென்றே தன்னைச் சீண்டு இருத்தல் கூடாது. என எ6 எதிர்விளைவுகளையும் பொருட்படு மலையிறங்கி லயத்தை நோக்கி வே
தான் எதிர்பார்த்ததே நடப் மகிழ்ந்தான். இருந்தும் தன் திட்டப் அவனுக்கு ஏற்பட்ட சந்தேகத்தோடு செல்லவிட்டான்.
செடிகளுக்குள் நெளிந்து தேவி நடையைத் துரிதப்படுத்தினா கால்கள் நிலத்தில் ஊன்றிப்பதிந்தன. ம காணதவர்களாக தமது இயலாமைன பணியைத் தொடர்ந்தனர்.
தேவி செல்லும் வழியை ஊ சிறிது நேரமே அங்கு நின்றான் கண்காணிக்கவில்லை என்பதை உ சென்ற திக்கை நோக்கி அவன் கா
மலையின் ஒவ்வொரு மூ6ை கொழுந்து பறிக்கும் பெண்களை வி அத்துப்படி.

கருகாத பசுமை
தேவி படித்தவள் அதனால் பிறரின் b கண்டு தன்னையும் அதுபோல்
வள் செவிசாய்கவில்லை. சுற்றி நின்ற கத்தல் கேட்டது. அவன் சாட்டும் ந்தாதவை, நியாய மற்றவை என்பதை என்ன செய்ய முடியும் அவர்களால். ல கிடைக்காதே.
சோதிப்பதாக இருந்தன அவன் தேவி நிதானமடைந்தாள். இவன் கின்றான். இனிமேலும் இங்கு தங்கி ண் ணிய அவள் வரப் போகும் த்தாது. வேலையை நிறுத்திவிட்டு
கமாக நடக்கலானாள்.
பதைக் கண்ட முனியன் உள்ளூர படி அனைத்தும் நடக்குமா என்பதில் அவன் பார்வைய்ை அவள் பின்னால்
செல்லும் குறுக்குப்பாதை ஊடாக ள். கோபத்தால் நெஞ்சு படபடக்கக் ற்றப் பெண்கள் இவற்றைக் கண்டும் ய எண்ணி வருந்தியவாறு தத்தமது
ாகித்து அறிந்து கொண்ட முனியன் தனது செய்கையை எவருமே றுதி செய்து கொண்ட பின், அவள் ல்கள் நகர்ந்தன.
ல முடுக்குகளையும் அவன் அறிவான். விட, அவனுக்கு எல்லா மலைகளுமே

Page 69
ஜின்னாஹ்
தொலைதூரம் வேகமாய் நட பதிந்த பாதங்கள் வலித்தன தேவிக் விடவேண்டும் என்ற வேகம் மனத்து மென்மைக்குள் அவளும் அடங்கின
முன்னர் கிடைத்த அனுபவ என்பது தேவியின் திடமான முடிவு. இருந்த சூடு அவளைச் சற்றுக் க அடிக்கடி பின்னால் பார்த்தபடி கண்டு கொள்ளவில்லை. அவன் மனத்தில் உறுதியாகியதும் நடையின் அவள் பாதங்கள் வலித்தன.
ஒரு சிறிய திருப்பத்தில் அ இரும்புக்கரம், குரல் வெளியில் வரா அடுத்த வினாடியே மற்றொரு கரம் இறுக அணைத்தபோது, தன் பல விடுவித்துக்கொள்ள முயன்றாள் தே6 மிக முன்னெச்சரிக்கையாகட் போல் பிடிதவறாமல் அவளை நிலத்தி திருப்பு முன்னரே, அவள் நெற்றின தாக்கியது. தாக்குண்ட வேதனை த
1
நீண்ட பொழுதாகியும் அ கண்ட வாஸந்தி, முற்றத்துக்கு வழியை தன் பார்வையால் துழாவி:
தோட்டத்துப் பெண்கள் தங் அம்மலை வழிப்பாதையில் மீண்டு பட்டது.
வாஸந்தி கலவரமடைந்த

48
ந்ததால் பருக்கைக் கற்களில் ஊன்றிப் ந. விரைவாக லயத்தை அடைந்து க்குத் திடமளித்தாலும், பெண்மையின் ாள்.
ம் முனியனைப் பின் தொடர விடாது இருந்தும் அவன் வார்த்தைகளில் லங்கவே செய்தது.
நடந்தாள். அவனை அவள் கண்கள் தன்னைத் தொடரவில்லை என்பது வேகத்தைக் குறைத்துக் கொண்டாள்.
வள் திரும்பியபோது, திடீரென ஒரு தவாறு வாயை இறுகப் பொத்தியது. அவளை முற்றாகச் சுற்றி உடலோடு ங்கொண்ட மட்டும் திமிறி தன்னை 5.
பிடித்தவன் இதனை எதிர்பார்த்தது ல் சாய்த்தான். அவள் தன் முகத்தைத் யை அவன் முன் நெற்றி பலமாகத் ாங்காது அவள் மூர்ச்சையானாள்.
2
க்காள் பகல் உணவுக்கு வராதது வந்து அவள் சென்ற மலைப்பக்க ாாள். \ .
5ள் பகலுணவை முடித்துக்கொண்டு செல்வதே அவள் கண்களுக்குப்
π6ή. வழக்கம்போல் வருவாள்

Page 70
490
என்றிருந்ததால் யாரிடமும் தேவிப பள்ளியிலிருந்து வந்திருந்தான். அ கேட்டவில்லை. வழக்கம்போல் பகலு என அவன் நினைத்தான்.
சாப்பிட அவன் உட்கார்ந்த வாஸந்தி அவனிடம் சொன்னாள். வந்து அவள் சென்ற மலையை ஒரு நொடிப் பொழுதும் நிலத்தில்
நீண்ட வழிகளைத் தாண் வழியொன்றுட் புகுந்து ஓடினான். நகர்ந்தன. திடீரென அவை பலமிழ முன்னே கண்ட காட்சியால் சோர்ந்து
மேற்சட்டை கிழிந்து போன உடலைப் போர்த்தி நிலத்தில் கிடந்த முயன்று கொண்டிருந்தாள். ஊன் அவளால் எழுந்திருக்க முடியவில்லை கொண்டிருந்தது.
நெற்றிப் பொட்டு வீங்கி இ பாகங்களில் உராய்வுகளால் இரத்தப்
ராஜாவுக்கு எதுவுந் தோன் அவளைத் தாங்கிக் கொண்டான். அ நீ அணைத்திருந்த அவன் நெஞ்.ை முயன்றாள், முடியவில்லை. நாக்குழ மெளனமானாள்.
ராஜா அவள் நிலைகண்டு "அக்கா! என்னக்கா ஒனக்கு என்ன சொல்லுக்கா",
அவன் பதறினான். அவன் கண்ணிரைப் பெருக்கின. வாய்விட்

கருகாத பசுமை
ற்றி அவள் கேட்வில்லை. தம்பியும் வன் தேவியைப் பற்றி எதுவுமே ணவின்பின் மலைக்குப் போயிருப்பாள்
போதுதான், அக்கா வராத செய்தியை அவன் பதறிப்போனான். வெளியில் நோக்கி ஓடினான். அவன் கால்கள் தரிக்கவில்லை.
டி வந்த அவன் தெரிந்த குறுக்கு சிறிது தூரம் தான் அவன் கால்கள் ந்து நிற்கவும் திராணியற்று, அவன் து விறைத்தது.
ாதால் சேலையின் மேற்புறத்தால் தன் 5 தேவி, எழுவதற்கு கையை ஊன்றி றிய கையில் பலமற்றுப் போனதால் 0. வேதனை தாங்காது வாய் முனங்கிக்
இரத்தம் கட்டி இருந்தது. உடலின் ம் கசிந்து காய்ந்திருந்தது.
றவில்லை அவளண்டை ஓடினான். வள் கண்களிலிருந்து பொங்கி வடிந்த சச் சுட்டது. அவள் வாய் பேசவில்லை. நியது வார்த்தைகள் வெளிவரவில்லை
வெறிகொண்டான். நடந்ததை அறிய, ஆச்சி, யாருக்கா ஒன்னை அடிச்சாங்க.
னை அறியாமலேயே அவன் கண்கள் டே அழுது விட்டான் இளையவன்.

Page 71
ஜின்னாஹம்
அவளாள் பேசமுடியவில்லை, கூறினால் ஏற்படும் விளைவுகளை உணர்ந்தாள். 'என்னை லயத்துக் சைகையால் அவனுக்கு உணர்த்தில்
கைத்தாங்கலாக. அவளை அவளைச் சுமந்தவனாக லயத்தை
தம்பியின் கைத்தாங்கலில் அச் அதிர்ந்து போனாள். நொடிக்குள் அவளைத்தாங்கிக் கொண்டாள். இரு வந்து பாயில்கிடத்தினர். தேவி மூர்ச்ை
ஒஜி
நாட்கள் இரண்டாகியும் தே6 முற்றாக நீங்காதிருந்தாள்.
தோட்டத்து டாக்டர் ஐயாவிட வாங்கித்தந்தாள். அத்தோடு அவள்
சுயநினைவு காணும்போது, ே ஒவ்வொன்றாகச் சொன்னாள். இரு தவிர வேறு எவரிடமும் இது பற்ற மற்றவர்கள் தங்கள் ஊகங் அனைத்துக்கும் பரவவிட்டனர். அ காதிலும் சேதியாய்ப் பற்றியது.
தோட்டத்துப் பெண்கள் வெளியில் சொல்ல அஞ்சினர். அ அவர்கள் அறிந்துவைத்திருந்தனர்.
ஒவ்வொரு பெண்ணும் அ அவ்வப்போது பலியான அனுபவம் தத்தம் குடும்பத் தலைவர்களிடமும் நேர்ந்து விடலாம் என எண்ணி

to 50
பேச முயலவுமில்லை. நடந்தவற்றைக் அந்த இயலாத நிலையிலும் அவள் குக் கொண்டு போ என அவள் எாள்.
த்தன்னோடு அணைத்தபடி ராஜா அடைந்தான்.
காவின் கோலத்தைக் கண்ட வாஸந்தி தன்னிலையடைந்து மறுபுறத்தில் வருமாய் தேவியை உள்ளே கொண்டு சயானாள். வாஸந்தி ஊரதிரக் கத்தினாள்.
ஜிஜி
வி தன் அதிர்ச்சியில் இருந்து இன்னும்
ம் பொன்னுமாமி அவளுக்கு மருந்து தேவியை விட்டுப்பிரியவே இல்லை. தவி பொன்னுமாமியிடம் நடந்தவற்றை ந்தும் அவள் டாக்டர் ஐயாவைத் S மூச்சுவிடவில்லை.
களை வதந்திகளாக்கி, தோட்டங்கள் து பஞ்சிலிட்ட தீபோல் ஒவ்வொருவர்
சிலர் முனியனைச் சந்தேகித்தாலும் ந்த வெறியனின் மிருகக்குணத்தை
வன் பேசும் துஷ்டவார்த்தைகளுக்கு பெற்றிருந்தனர். அதுபற்றி அவர்கள் சொல்லியதில்லை. ஏதேனும் விபரீதங்கள்
தங்கள் மனத்துள் சீரணமாக்கிக்

Page 72
51
கொண்டனர். அவனைப் பகைத்ததன் என அவர்கள் பூரணமாய் நம்பினர்.
இரண்டொரு நாட்களாக மு நாட்டுக்குப் போயிருப்பதாக சொல்லி
ஜிஜ்
ஊணுறக்கமின்றி சதா அழுத பொன்னு மாமியின் ஆறுதல் வார்த்ை
எல்லாமே இழந்து, பட்ட மர எதையும் கேட்டு அறிந்து கொள் நடந்தது எதுவாக இருக்குமென அ வெளியில் செல்லாமல் ஒவ்விெ ஊர் பேச்சுக்கூட அவள் செவிகளு அவள் மனம் தாங்க மாட்டாளென செவிகளில் போடவில்லை.
எப்படியோ ராஜா நடந்தவற் ஊகங்கள் தான் என்றிருந்தாலும் அ அவன் மனம் நம்பியது.
அடிக்கடி வீட்டை விட்டு கழித்தே வீடுவந்து சேர்வான். அவ மாற்றம் இருந்தது.
எதையோ சாதிக்கத் திட்டமி அமைதியாகவும் இருந்தது அவன் வெறி நிரந்தரமாகவே குடிகொண்டி
இந்தச்சில நாட்களில் சுற்றி அவன் சுவடுபடியாத இடமே இல்ல
தேடுவது கண்ணில் காண மனவெறி விஞ்சி நெஞ்சம் கனத்து அ தான் ஓர் ஆண்பிள்ளை" என்பதை, ம
96) 1607.

கருகாத JJ,6Q)ls)
விளைவே, தேவிக்கு இக்கதி நேர்ந்தது
மணியன் தோட்டத்துக்கு வரவில்லை. க் கொண்டார்கள்.
'ဇ္ဈိဖ္ရင့၊
படியே நாட்களைக் கடத்திய தேவிக்கு, தைகள் மன அமைதியைத் தந்தன.
ம்போல் தேவி கிடந்தாள். வாஸந்திக்கு ளும் மனத்துணிவு பிறக்கவில்லை. வளால் ஊகிக்க மட்டுமே முடிந்தது. பாரு நிமிடமும் தேவியுடன் கழிந்ததால் நக்கு எட்டவில்லை. காவேரி கூட அறிந்த சேதியைக் கூட வாஸந்தி
றை அறிந்து கொண்டான். வெறும் அதில் உண்மை மறைந்திருப்பதை
வெளியேறிச் சென்று, நீண்ட நேரம் ான் நடைமுறையில் முற்றிலும் ஒரு
ட்டவன் போன்று, மிக நிதானமாகவும் நடவடிக்கை. கண்களில் ஒரு ருந்தது.
யுள்ள தோட்டங்கள் அனைத்திலும் ாததிருந்தது. ாததால் ஏற்பட்ட ஏமாற்றத்தால், அவன் அலைந்தான். "சாண்பிள்ளையென்றாலும் னத்தில் திடப்படுத்திக் கொண்டிருந்தான்

Page 73
ஜின்னாஹ்
1.
பத்து நாட்கள் பகலிரவா உணர்வால் தோட்டத்துள் தலைகாட் அவன் குடியிருந்த தோட்டத்துக்கு
தாழிட்ட கதவைத் தட்டித் தி மனைவியும் மக்களும் அவனைப்ட அவர்கள் அவனால் பட்ட அவமான மனைவியைப் பத்திரகாளியாக்கியது. அ அவள் அவன் செய்கையைச் சொல்
தோட்ட மக்கள் அவனை நடந்தே தீரவேண்டுமென்றும் சாபட் மழையின் சலசப்பால் அவள்
அடங்கியொலித்தது.
மனத்தில் தோன்றிய தெய்வங்: போவதையும் எண்ண்ாது அவனைக் தாங்கொணாக் கோபத்தால் ஏற்பட்ட கதவை மூடவைத்தது.
வரும்போதே மூக்கு முட் மழையும், கூதல் காற்றும் அவன்
ஆனால் மனைவியின் கோப வரங்களும் அவனைச் சற்று அதிக மனைவி அவனை வெளியி அவமானத்தை, அவனால் தாங்கிக் கெ இருந்த இடம் தெரியாது அடங்கிப்ே தூஷிக்கத் தொடங்கினான்.
அவன் குரலுக்கு லயத்து ந காம்பறாக் கதவுகள் கூட ஒரு அங்
சேவல் கூவி மூன்றாம் சாம

o 52
3
ய்த் தொடர்ந்து கழிந்தன. குற்ற டாதிருந்த முனியன் இரவோடிரவாக ஓரிரவு நடுச்சாமத்தில் வந்தான். றந்தான். நடுநிசியில் அவனைக்கண்ட, ார்க்கக் கூசினர். பத்து நாட்களும் ம், கேட்ட வசை மொழிகள், அவன் புவனை வாய்க்கு வந்தபடி திட்டினாள். /லிக் காறி உமிழ்ந்தாள்.
க் கொல்ல இருப்பதாகவும், அது மிட்டாள். பெய்து கொண்டிருந்த கூக் குரல் அந்த லயத்தோடே
களிடமெல்லாம், தான்வாழாவெட்டியாய் காவுகொள்ள கைகூப்பி வேண்டினாள். வெறி, அவனை வெளியில் தள்ளிக்
ட்டக் குடித்திருந்ததால், கொட்டிய உடலை ஒன்றும் செய்யவில்லை.
மும் அவள் பாடிய வசையும், கேட்ட மாகவே அதிரச் செய்தன.
ல் தள்ளி கதவைச் சாத்திக் கொண்ட ாள்ள முடியவில்லை. அவன் போதையே பாக, வாசலில் நின்றவாறே அவளைத்
ய்களே பதிலைச் சொல்லின. பக்கத்துக் குலமேனும் திறக்கப்படவில்லை.
த்திற்கு முகமன் கூறியது. கொட்டும்

Page 74
53 O
மழையில் நனைந்து, குடிபோதையில் 6 வெறி சற்றடங்க எழுந்திருக்க முய மெல்ல எழுந்து உட்கார்ந்து கொன தன்னைச் சுற்றியுள்ள நிலத் எதையோ வேகமாகத் தேடின. சுவர் ஒ கிடந்தது. அவன் குடித்துவிட்டு 6
கையில் கிடைத்த அதனை வாயைப் பொருத்தி தலையை உயர்த்தி அது தன்வயிறை நிரப்பாதது கண்டு வீசி அடித்தான். அது நொறுங்கிச்
பாதிநினைவில் ஏமாற்ற கோரதாண்டவமும் மனக்கண்முன் கொண்டவனானான். அவள் சி துப்பாக்கியிலிருந்து புறப்படும் நெஞ்சத்தைப் பிளந்தன.
அந்தப் பொல்லாக்குளிலு கொதித்தது. சூடான அவன் மூச்சு
சிறு பொழுதில் மழையும் தணிந்தது. அவன் சிறிது நிதானமை ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அவன் நினை தேவி கண்முன் தோன்றில் உயர்ந்த பண்புகளைச் சொல்லிச் சொற்சரங்கள், அவளை அந்த உ(
அவன் எழுந்திருக்க மு மீண்டும் தன் உடற்பலத்தை ஒன்ற போன அவன் கால்கள், நிலை ெ உடலை நேராக்கி நிமிர்த்தி நிற்க பின் நோக்கித் தடுமாறி தடாலென வி மரண ஒலம், அந்த மலையையே

கருகாத பசுமை
Uயத்து முற்றத்தில் புரண்டு கிடந்தவன் பன்றான். விறைத்துப் போன உடல் 5ண்டது.
தை அவன் கைகள் தடவித்தடவி ரத்தில் அவனைப்போல அனாதரவாய்க் பீசிய வெற்றுப் போத்தல்.
ா பரக்கப்பரக்க தன்வாயோடு அதன் னொன். ஏற்கனவே வெறுமையாகிவிட்ட , கடுங்கோபத்தால் அதனை நிலத்தில் சிதறியது.
த்தோடு, அவன் மனைவியின் தோன்ற, அவன் மீண்டும் வெறி ந்திய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் வெடி உருண்டைகளாக அவன்
றும் அவன் உடல் ஆத்திரத்தால்
மழைநீரைக் கருக்கியது.
அடங்கியது. அவன் போதையும் டந்தான். கடந்த நாட்களின் நிகழ்வுகள், வுக்கு வந்தன. னாள், ஒரு தேவதையாக, அவளின் சொல்லி, ஏசிய அவன்மனைவியின் ருவத்தில் பிரதிபிம்பம் செய்தன.
யன்றான். அவனால் முடியவில்லை. ாக்கி எழுந்தான். சேர்ந்தும் மரத்தும் கொள்ள மறுத்துத் தள்ளாடின. தன் முயன்ற அவன் முயற்சி தோல்வியுற, ழுந்தான். தொடர்ந்து அவன் எழும்பிய
அதிரச் செய்தது.

Page 75
ஜின்னாஹ்
அந்தப் பயங்கர ஒலி, எவன போதையின் உச்சகட்டம் என்றே, மனைவியும் பிள்ளைகளும் கண்க படுக்கையில் புரண்டனர்.
ஜிஜி
சங்கு ஊதியும் , அந் அசைவதாயில்லை. இரத்தம் உட உறைந்து சுற்றியும் கிடந்தது. கசாப்பு மடுவம் போல் அந்தப் பிரதேசமே கு செயலற்ற மரக்கட்டையா அந்தப்பிணத்தையே பார்த்தபடி அை
உடைந்து போன மதுப்பு வீழ்ந்த உடல் ஒரு புறமாய்ப் புரண்டு தடை செய்யப்படாததால் குத்துண்ட வெளிப்பட்டதால் உடல் வெளிறிப் (
மனைவியும் மக்களும், இர6 சுற்றி நின்று அழுது புலம்பினர். : ஒன்று சேர்ந்தாலும், தோட்டத்தில் எண்ணிக் கவலைகொள்ளவில்லை பீடை ஒழிந்ததாகவே எண்ணினர்.
கூடிநின்ற கூட்டத்தில் சேர்ந் தானாக நடந்து விட்டது கண்டு. சாயல் அவன் முகத்தில் தெரிவதை
வாய்க்கு வந்தபடி பலருட காரணம் தேடிக் கொண்டனர். ஆ ஏற்பட்ட இரத்தப் பெருக்கினால் சுவாசத்தடைப்பாடும் மரணத்திற்கு
நாட்கள் மலை மேகங்கள் முனியனின் மரணம், மறந்து போன

-e S4
ரயும் எழுந்திருக்கச் செய்யவில்லை. அனைவரும் எண்ணினர். அவன் ளை இறுகவே மூடிக் கொண்டு
ஜிஜி
த இடத்தை விட்டு எவருமே லிலிருந்து பீறிப் பாய்ந்து, பனியால் க் கடைக்காரனின் இறைச்சி வெட்டும் ருதியால் நனைந்துபோய்க் கிடந்தது. ய், கண்கள் விழித்தபடி கிடந்த >னவரும் நின்றனர். ட்டியின் கூரிய அடிப்பாகத்தின் மேல் டுருண்டு ஒருக்கணித்துக் கிடந்தது. காயத்திலிருந்து இரத்தம் தடையின்றி போயிருந்தது. வு நடந்தவற்றை மறந்து, பிணத்தைச் உறவினர்கள் சிலரும் அவர்களோடு மற்றொருவரும் அந்த மரணத்தை பல தோட்டத்துப் பெண்கள் ஒரு
து நின்ற ராஜா, தன்னாலாகாத ஒன்று மனம் வருந்தினான். ஏமாற்றத்தின் எவரும் கண்டுகொள்ளவில்லை.
b பலவாறு அந்த மரணத்துக்குக்
னால் சட்ட வைத்தியமோ விபத்தால் உண்டான அதிர்ச்சியும், இருதய
காரணம் எனத் தீர்ப்புக் கூறியது.
ாய் ஓடி மறைந்தன. தோட்டத்தில் கதையாயிற்று. ஆயினும் தேவியின்

Page 76
55 o
மனத்தில் மட்டும் அவனால் ஏற்பட்ட அ அடிக்கடி நினைவுபடுத்திக் கொண்
செத்தாலும் முனியன் அந்த வாழ்ந்தான். பசுமை கொண்ட வயலிலு அவள் தூய்மை கொண்ட வாழ்வில் நிலைத்தான்.
1
ஒரு மாலைப்பொழுது ( நாளொன்றில் தோட்டத்திற்கு வந்தி மண்டிக்கிடந்தது. வந்த காரணத் வார்த்தைகளில் வியப்பு மேலிட்டிருந்
"அம்மா! அண்ணிக்கி சொ பண்ணி இருக்கிறதா அண்ணன் "ே பொன்னுமாமிக்குக் காரணம் புரிந்தது பேறு காலத்திற்கு இன்னும் மூன்று கலவரமடைந்தாலும், மற்றவர்களுக்கு ஊகங்களுக்கும் இடம் தந்து மனத் மனம் இடந்தரவில்லை.
அவள் வேகமாக இயங்கி மூடி காவேரியிடம் சாவியைத் தந்து தேவிக்கிட்ட இரு" என்றபடி செல்வ நடந்தாள் "
வீதிக்கு வந்தும், தாம பார்வையாளர்களை அனுமதிக்கும் அவர்கள் எண்ணம் ஈடேறவில்6ை சென்று நிலைமையை அறிந்து சென்றனர்.
வானம் கறுத்து, இருள்

- கருகாத பசுமை
ஆறாத்தழும்பு, அவனை மறக்கவிடாமல்
டே இருந்தது. மென்மையான உள்ளத்தில் சாகாது னுள் புரண்டெழுந்த கடாவினைப்போல் > பாவம் புரிந்த பாதகனாகவே அவன்
என்றுமில்லாதவாறு செல்வம் வார ருந்தான். அவன் முகத்தில் கவலை
தை அம்மா வினவினாள். அவள் ந்தது.
கமில்லயாம். ஆசுபத்திரியில அட்மிட் பான்" பண்ணிச்சி, என்றான் செல்வம். 1. சங்கரி கர்ப்பமுற்றிருந்தாள். ஆனால்
வாரங்கள் இருக்கின்றனவே! அவள் தக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. வெறும் தைக் குழப்பிக் கொள்ளவும் அவள்
னாள். வீட்டுக்கதவை இறுக்கமாய் 1. "காவேரி, நாங்க வர்ர வரைக்கும் பாவுடன் "டவுணை நோக்கி வேகமாய்
தமாகவே வாகனம் கிடைத்தது. நேரத்துக்குள் சென்றுவிடலாம் என்ற 3. எப்படியும் வைத்திய சாலைக்குச் கொள்ளும் எண்ணத்தோடு அங்கு
மெல்லக் கவிந்து கொண்டிருந்தது.

Page 77
ஜின்னாஹ்
வெளிவாயில் வழியாக, வாயில் க இருவரும் உள்ளே நுழைந்தனர். செல்வம் அதனைச் செய்தான்.. வசதியாகவும் அமைந்தது. பிரவச | வைத்திய சாலையின் ஒரு புறம் இரு வாய்ப்பும் இருந்தது.
அடிக்கடி மனித ஓலம் கே குழந்தைகள் தொடர்ந்தும் அலறுகி தான் என்னவோ, அதனைத் தனித்து
புதுப்புது வரவுகளைத் தர் தாய்மைக்குச் சான்றிதழ் வழங்கும் தொலைவில் ஒரு பெரும் ஆலம் நின்று கொண்டிருந்தனர். அன்றை காத்திருக்கும் அப்பாக்களும், பாட்டி
அந்தக் கூட்டத்துள் தன் பா வீரபுத்திரன் அங்கிருக்கவில்லை. சி நிழலில் தங்களையும் சேர்த்துக் ெ கண்கள் சுற்றியும் தேடின. அ பொறுமையிழந்தாள். நெஞ்சுக் வேண்டிக்கொண்டாள். சங்கரிக்கு சுகமாக அனைத்தும் நடக்க வேல வைத்திய சாலையின் ஒரு புறம் இ வாய்ப்பும் இருந்தது.
அடிக்கடி மனித ஓலம் சே குழந்தைகள் தொடர்ந்தும் அலறுகி தான் என்னவோ, அதனைத் தனித்த
புதுப்புது வரவுகளைத் த தாய்மைக்குச் சான்றிதழ் வழங்கும் தொலைவில் ஒரு பெரும் ஆலம்

மும்
ரவல்காரனின் கையை நிரப்பி பிட்டு, "ஆபத்திற்குப் பாவமில்லை என்று பழமையும் அதுவாக விருந்ததால் வார்ட்டுப் பக்கம் சென்றார்கள். அது ந்ததால், வெளியில் நின்று கவனிக்கும்
ட்கும் ஒரு பகுதி, தாய் முதலிலும், ன்ற அமைதியற்ற பிரதேசம். அதனால் - வைத்திருந்தனர். நது கொண்டிருக்கும் புனிதஸ்தலம். பொன்மேடை. 'வாட்டுக்குச் சற்றுத் -ரம் நின்றது. அதன் நிழலில் பலர் ஜய வரவுகளை மிக்க ஆவலோடு -களும் தாம் அவர்கள். ர்வையை ஓடவிட்டாள் பொன்னுமாமி. ரிது நேரம் தாயும் மகனும் அந்த மர காண்டனர். வீரபுத்திரனை அவர்கள் அவனைக் காணவில்லை. அம்மா குள் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை எந்தவித தங்கடங்களும் இல்லாது, ன்டுமென அவள் மனம் ஏங்கியது. நந்தால், வெளியில் நின்று கவனிக்கும்
ட்கும் ஒரு பகுதி, தாய் முதலிலும், ன்ற அமைதியற்ற பிரதேசம். அதனால்
வைத்திருந்தனர். இது கொண்டிருக்கும் புனிதஸ்தலம். பொன்மேடை. வாட்டு'க்குச் சற்றுத் ரம் நின்றது. அதன் நிழலில் பலர்

Page 78
57 -O-
நின்று கொண்டிருந்தனர். அன்ை காத்திருக்கும் அப்பாக்களும், பாட்டி
அந்தக் கூட்டத்துள் தன் பா வீரபுத்திரன் அங்கிருக்கவில்லை. சி மர நிழலில் தங்களையும் சேர்த்துக் கண் கள் சுற்றியும் தேடின. அ பொறுமையிழந்தாள். நெஞ்சுக் வேண்டிக்கொண்டாள். சங்கரிக்கு சுகமாக அனைத்தும் நடக்க வேை
குழந்தையொன்று வீறிட்டு < ஒலிவந்த பக்கம் திரும் பச் பேரப்பிள்ளையாயிருக்குமோ என்று அ வீரபுத்திரன் வேகமாக ஓடிவந்தான். கண்டிருக்க வேண்டும்.
அவன் ஓடிவருவதும், அ திகில் கொள்ள வைத்தன. ஏதோெ அவர்கள் கண்களுக்கு அவன் முன்வைக்குமுன்னே, அவன் அவர்க அவன் சொன்ன வார்த்தைககள் நிழலுக்காய் நின்ற ஆலமரமே புரண
'அம்மா! சங்கரி என்னத் தவி தாயின் தோளில் முகத்தைப் புதைத்து
அம்மாவிற்க்கும் அந்த முடியவில்லை. அருகில் இருக்கும் அவள் வாய்விட்டே அலறினாள். முயன்றும், அன்பான அண்ணியின் வென்றது.
சங்கரியின் மேல் பொ கொண்டிருந்தாள். தோட்டத்து வாழ்ை பின், தன்னை அதற்கும் தயார் படுத்

கருகாத பசுமை
றய வரவுகளை மிக்க ஆவலோடு களும்தாம் அவர்கள். ர்வையை ஒடவிட்டாள் பொன்னுமாமி, றிது நேரம் தாயும் மகனும் அந்த கொண்டனர். வீரபுத்திரனை அவர்கள் அவனைக் காணவில்லை. அம்மா குள் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை எந்தவித தங்கடங்களும் இல்லாது, ண்டுமென அவள் மனம் ஏங்கியது. அலறும் ஒலி, பொன்னுமாமியை அந்த செய்தது. அது தனது வள் எண்ணும் வேளை அங்கிருந்து அப்போதுதான் அவன் அவர்களைக்
வனிருந்த நிலையும், அவர்களைத் வாரு விபரீதம் நடந்தது போன்று தோற்றம் தெரிந்தது. இரண்டடி களை அடைந்துவிட்டான். அடுத்து பொன்னுமாமியின் தலையில் தான் *டு விழுந்த அதிர்ச்சியைத் தந்தன.
க்கவிட்டுப் போயிட்டாம்மா என்றவாறு அவன் குமுறியழத் தொடங்கினான். இழப்பைத் தாங்கிக் கொள்ள மனிதர்களையும் பொருட்படுத்தாமல், செல்வம் தன்னைத் கட்டுப்படுத்த பாசம், அவனைத் தோல்வி கண்டு
ன்னுமாமி அளவுமீறிய அன்பு வை அறிந்திராத சங்கரி, திருமணத்தின் திக் கொண்டிருந்தாள். குடும்பத்தின்

Page 79
ஜின்னாஹ்
பூரணமான அன்புக்கும், மதிப்புக் சங்கரி யென்றால் பொருந்தும்.
பொன்னுமாமியால் நிற்கரு மகனைச் சற்று விலக்கி, நிலத்தில்
"மகளே!" என்று மட்டும் வெளிவர, அவள் மூர்ச்சையானாள். அவள் விட்ட அழுகையின் குறைய தொடர்ந்தான்.
ஜிஜி
அதுளையுண்ட குழலில் கேட்கும் இனிய நாதம் போல், மெ அங்கிருந்த எவருக்கும் அதிக நா கன்றாகவே அதனை அனைவரும்
ஓரிரு நிமிடங்கள் தான் அர் முடிந்தது. தான் முந்திக் கொள்ள ( அவள் பொறுத்திருந்தாள். பின் அந்த நெஞ்சோடு சேர்த்துக் கொண்டாள். சுகத்தை அது அனுபவித்திருக்க அழுகையை அடக்கிக் கொண்டது
மீண்டும் மெல்லக் குழந்ை அழுகிறது என்பதை, தங்கையைய புரிந்து கொள்ள வைத்ததும், தே புகட்டினாள். பசிநீக்கி அவள் நெ ஆழத் துாங்கியது.
தினமும் காலைப் பொழுத தேயிலைத் கொழுந்தின் மென்மைன் உணர்ந்தாள். மரத்தைப் பிரிந்து தளிர்களின் நிலை இந்தத் தளிருக் ஆதங்கம் அவள் நெஞ்சில் மேலே

O 58
நம் ஒரு மொத்தமான சொந்தக்காரி
மடியாதவாறு கால்கள் தளர்ந்தன. குந்திக் கொண்டாள்.
அவள் வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் செல்வம் தாயைத் தாங்கிக் கொண்டு அண்ணனோடு சேர்ந்து மெளனமாக்க
ဝှင့က္ကိုဝှ
காற்றுப் புகுந்தெழ விட்டுவிட்டுக்
ல்ல அழும் அந்தப் பிஞ்சுக் குரலில்
ாட்டம் எழவில்லை. தாயைப் பறித்த
எண்ணினார்கள் போலும்.
ந்தக் குரலைத் தொடரவிட தேவியால் முடியாமையால் அந்தச் சில நிமிடங்கள் ப் பச்சைப் பூச்செண்டை கையிலள்ளி
அந்த அணைப்பில் ஏதோவொரு வேண்டும். சிறிது நேரம் அது தன் J.
தையின் குரல் ஓங்கியது. பசியால் ம், தம்பியையும் வளர்த்த அனுபவம் வி குழந்தைக்கு பால் கரைத்துப் ந்சோடு அணைத்துக்கொள்ள அது
ல் கொய்தெடுக்கும் பனினிர் படிந்த ய அந்தப் பச்சை மண்ணில் தேவி சிலநிமிடங்களில் வாடிவிடும் அந்தத் நம் ஏற்பட்டு விடக் கூடாதே, என்ற
ங்கி நின்றது.

Page 80
59 -O-
மடியில் கிடத்தி அதை ே அடைந்திருக்க வேண்டிய வய மனத்தில், ஒரு அதிர்வு தோன் பெற்றுவிட்டது போன்ற, ஒரு உ ஏக்கத்தின் கோடுகள் அவள் முகத்
சங்கரிக்கு மூன்றாம் பிரவ சிறிது சிறிதாய் அவள் பாதங்கள் இருக்கும் ஒரு தனியார் மருத்து பெற்றும் போதுமான மாற்றங்கள் அழுத்தம் அதிகரிக்கவே, சங்சரி உடனடியாக அனுமதிக்கும்படி டா
வீரபுத்திரன் அவ்வாறே பரிசோதனைகளும் செய்யப்பட்டன. ஏற்படும், என எண்ணிய மருத்துவ சத்திர சிகிச்சைக்கு முடிவு செய்தனர் பிரிக்கப்பட்டன. தீங்கில்லாமல் கு நிலைமை ஆபத்தான நிலையில் இ
மருத்துவர்களின் தீவிர இறைவிதியை வெல்ல முடியாது நச்சுத்தன்மையால் அவள் உயிர் உ
குழந்தைகளோடு வீரபுத்திர தனிவீட்டில் அவன் எப்படிக் குழர் நினைவு அவனை அங்கு தங்க மகனைத் தன்னோடு இருக்கும்படி மனநிலையில் அதுவே சரியென அ
வேலைக்கும் போகாது எத் பிள்ளைகள் தாயின் பாதுகாப்பி வேலைக்குச் செல்லலானான்.

கருகாத பசுமை
ாக்கினாள் தேவி. தாய்மைப் பேற்றை ல், அந்தப் பேறு கிட்டாத அவள் I மறைந்தது. தானே தாய்மை னர்வால் அவள் உடலும் சிலிர்த்தது. தில் தோன்றி மறைந்தன.
4
சத்திற்குச் சில வாரங்களே இருந்தன. 'புடைத்துப் பருத்தன. பக்கத்தில் வமனையில் ஒரு முறை சிகிச்சை தென்படவில்லை. வரவர இரத்த யை பொது மருத்துவமனைக்யில் க்டர் வற்புறுத்தினார். செய்தான். வேண்டிய அனைத்துப் குழந்தையின் உயிருக்கு ஆபத்து ர்கள் வீரபுத்திரனிடம் விளக்கி அவசர தாயும் குழந்தையும் வெவ்வேறாகப் ழந்தை வேறுபட்டாலும் சங்கரியின் ருந்து மீளாதிருந்தது.
கண்காணிப்பும், மருத்துவத்திறனும் போயிற்று. இரத்தத்தில் ஏற்பட்ட டலை மறந்து பிரிந்தது.
தாய்வீட்டில் தங்கினான். நகர்புறத் தைகளோடு தங்குவான். சங்கரியின் பிடாது, என்பதை அறிந்த அம்மா கேட்டுக் கொண்டாள். அன்றைய வனுக்கும் பட்டது. னை நாள் காலத்தைக் கடத்துவது. இருப்பதால், மீண்டும் அவன்

Page 81
ஜின்னாஹ்
வாரமொருமுறை மட்டுமே முடிந்தது. குழந்தைகளைக் கி எண்ணம் மேலோங்கும். தனித்து அகப்பட்டவன் போல அவன் நிலை
பொன்னுமாமிக்குக் கடைச் வயதைப் பொறுத்தமட்டில் பெருஞ குழந்தைகளைப் பொறுப்போடு க தேவியின் அனுசரணை அவளுக்குக்
தன் தாயை இழந்து, இரண
விடப் பட்டபோது, தோள்தந்தவள் அவளும் அன்று என்னைப் போல் உதவுவது, தனக்கும் பிராயச்சித்தம் தேவி கருதினாள்.
தினமும் காலையிலும், மா சுத்தம் செய்து, பாலுாட்டிவிட்டுச் ெ
சங்கரியின் பிரிவு பொன்னு முடியாத ஒரு பேரிழப்பாகவே வாழ்ந்திருந்தாலும், குடும்பத்தின் தலைமை ஏற்பாள். படித்தவ பொன்னுமாமிக்கு, மனம் ஒப்பும் ம
வீரபுத்திரனின் வாழ்வில், ! பந்தமாய் அமைந்தது. குடும்ப அவள் பங்கு முதன்மை பெற்றது துணையை எண்ணி பொன்னுமாமி பிறரிடம் கூறிப் பூரிப்படைவாள்.
காலா காலத்தில் கிடைத்த வாழ்வில் மகிழ்வை இரட்டிப்பாக்கி பெண்ணின் இலக்கணமாகவே சங்

O 60
அவனால் தோட்டத்துக்கு வர ாணும் போதெல்லாம், சங்கரியின் விடப்பட்ட ஒரு சூன்யத்துள் குலைந்து நின்றான்.
க்குட்டியைப் பராமரிப்பது, அவள் ந்சிரமமாகவே இருந்தது. மூத்த ாவேரி கவனித்துக் கொண்டாள்.
சுமையைக் குறைத்தது.
ண்டு குழந்தைகளோடு தான் தனித்து இந்தத் தாயல்லவா? இப்போது, நிற்கதியாய் நிற்கையில், அவளுக்கு செய்யக் கிடைத்த பாக்கியமாகவே
லையிலும் குழந்தையைக் கழுவிச் சல்வதும் தேவிக்கு வழக்கமாறிற்று. மாமியின் குடும்பத்திற்கு ஈடுசெய்ய அமைந்தது. வெவ்வோறாக ஒவ்வொரு நிகழ்விலும், அவளே 1ளானாலும், படிப்புவாசனையற்ற ருமகளாகவே வாழ்ந்தாள்.
சங்கரியின் இணைப்பு இணையற்ற வாழ்வின் ஒவ்வொரு அசைவிலும் து. தன் பிள்ளைக்குக் கிடைத்த , எப்போதும் பெருமை கொள்வாள்,
குழந்தைச் செல்வங்கள், அவர்கள் னெ. பொறுப்புள்ள ஒரு குடும்பப் கரி விளங்கினாள்.

Page 82
61 -O-
தாயை இழந்த குழந்தைச அரவணைப்புக்குள்ளாகி, தாயின் மறக்கலாயின.
பிஞ்சு மனங்களுக்குத் கிடை அந்த வயதில் கிடைக்கும் பொது, சூழலுக்கு ஏற்றபடி அவை தம்மை
பொன்னுமாமியிலும் காவேரி நட்புரீதியான உறவை ஏற்படுத்தியத கொண்டனர்.
சிலபோது அவர்களை அறி கிடந்த தாய்ப்பாசம் கிளர்த்தெழும் கொள்ளும் காவேரி தோற்றுப் பே துணைநிற்பாள்.
வீரபுத்திரன் வாரத்துக்கொ கொண்டதால், அவன் அன்புக்காய் தொழில் ரீதியான அவன்பிரிவு, தவி
தாயை இழந்த நிலை குழந்தைகளைப் பாதித்துவிடக் கூ வேளையும் உணர்ந்தான். நிலைய முயற்சிகள் அனைத்தும் தோல்வியி
தாயோடும், குழந்தைகளோ சூழ்நிலையில் அவன் விரும்பினான் அவன் முயற்சியில் தளர்ச்சியடைய
இந்த முயற்சிகளுக்கிடையி தோழன் ஒருவனைச் சடுதியாய்ச் சந் வாழ்வில் பெரும் மாற்றத்தை இருவருமே அன்று அறிந்திருக்க
முத்து நகர்ப்புற வியா முயற்சியுள்ள இளம் வியாபாரி.

கருகாத பசுமை
ள், குடும்பத்தவரின், அபரிமிதமான பிரிவுத்துாயரைச் சிறிது சிறிதாய்
க்க வேண்டிய துாய்மையான பாசம், அவை மனநிறைவு கொள்கின்றன. த் தாமாகவே மாற்றிக் கொள்கின்றன.
பின், பரிவும், பாசமும், அவர்களுக்கு ால் அவர்கள் திருப்பதியும் மகிழ்வும்
யாமலேயே, அடிமனத்தில் புதைந்து போது, அதனைச் சமாளிக்க எதிர் ாவாள். அவ்வேளைகளில் தேவியே
ருமுறை வருவதை வழக்கமாக்கிக் க் குழந்தைகள் ஏங்கும், இருந்தும் ர்க்க முடியாததாகவே இருந்தது. யில் தந்தையில் தொலைவும், டாதே என்பதை அவன் ஒவ்வொரு ாக அங்கேயே தங்கி விடச் செய்யும் லேயே முடிந்தன. டும் வாழும் வாழ்வையே, இப்போதய . அதனால் தோல்விகளின் பின்னும் வில்லை.
ல் ஒருநாள் தன்னோடு படித்த பள்ளித் தித்தான் வீரபுத்திரன். அது அவர்கள் ஏற்படுத்தும் என்பதை அவர்கள் வில்லை.
5
பார தலமொன்றின் சொந்தக்காரன். வளர்ந்து வரும் தன் தொழிலை

Page 83
ஜின்னாஹ்
விஸ்த்தரிக்கப் பணமிருந்தும், தனக்கு நம்பிக்கையான ஒரு பக்கபலத்தை ெ முத்து ராமலிங்கத்தேவர் (பி பெயருள்ள, விசாலமான கட்டிடத் நிலையமாகத் திகழந்தது முத்துவி தேவைகள் பலவற்றை, மொத்தமாக தனித்து நின்று அத்தனை பொறுப் உலகில் தன்னை நிலைப்படுத்திக் ெ இப்பொழுது இன்னுமொரு என்ற நிலைவந்த போதுதான், ! நண்பர்கள். சிறிது நேரம் மனம்விட் இன்றைய நிலையை இருவரு கொண்டனர்.
சங்கரியின் இழப்பும், அத நிலையும், அறிந்துகொண்டு வரு வீரபுத்திரனுக்கு ஏதேனும் ஒரு வ: விருப்பம் உண்டாகியது.
பாடசாலையில் வெவ்வே இருவரும் மிக நெருங்கியே பழ தோட்டத்தின் முன்னேற்றத்துக்காவும் முன்னேற்றத்துக்காகவும் ஒன்றிப் ப படிப்பைப் பல்கலைக்க கொண்டு, தந்தையாரின் சிறிய வியா வளப்படுத்தினான் முத்து. வியாபார தந்தையின் அனுபவத்திலிருந்து கொண்டான்.
பட்டதாரியான வீரபுத்தி மணவாழ்வும். ஒருங்கே அமைந்தன தானும் பங்கு கொண்டதால், தாய் தங்கும் வாய்ப்பும் ஏற்பட்டது.

O 62
ப் பொருந்தும் நிருவாகத் திறனுள்ள நடுநாளாகத் தேடிக் கொண்டிருந்தான். ரைவேட்) லிமிட்டெட் என்ற நீளமான துள் பலதுபட்ட ஒரு வியாபார பின் ஸ்தாபனம். அந்த நகரத்தின் வே நிறைவு செய்து வந்தது அது. புக்களையும் தானே சுமந்து வியாபார காண்டான் முத்து.
நம்பிக்கையான துணை தேவை Fடுதியாச் சந்தித்துக் கொண்டனர் டுப் பேசிக் கொண்டபோது, பரஸ்பரம் b ஒருவரை ஒருவர் தெரிந்து
ன் பின் வீரபுத்திரனின் இன்றைய ருந்திய முத்துவுக்குத், தன் நண்பன் கையில் உதவ வேண்டும் என்னும்
று வகுப்புகளில் கல்விகற்றாலும், கினார்கள். இளமைப் பருவத்தில் , இந்திய வம்சாவழி மக்களின் கல்வி ாடுபட்டவர்கள்.
ழகம் செல்லாமலேயே முடித்துக் பாரத்துக்குத் துணையாகி அதனை த்திலுள்ள நெளிவு சுளிவுகளை, தன் இளம்வயதிலேயே அவன் தெரிந்து
ானுக்கு, வாய்ப்பான தொழிலும், பெற்றோரின் வாழ்க்கைச் சுமையில் வேலைக்குப் போகாது வீட்டோடு

Page 84
தந்தைக்கு ஏற்பட்ட திடீர் முற்றாகச் சுமக்கும் நிலை எற்பட்ட அது அவனுக்குச் சுமையாகவில்ை
அமைதியாக நடந்த அ இடையுறாய் அமைந்தது. அவன் துயரில் இருந்து விடுபட முடியாத
ஒன்றி இருந்தது.
ဖွံ့ဖ္ရစ္ကို
6Ꮱ)ᏧᏠᏏtᏲᏍ இருந்த சூடான ப மூளைக்கு இட்டுச் சென்று, மனது ஊட்ட முத்துவே பேசலானான்.
"வீரா இப்ப நீ பாக்குற ே சேந்திடேன்.
சட்டென்று தங்கள் பேச்ச நண்பன் கேட்ட கேள்வியும் வீரபுத்
வீரனின் முகமாற்றத்தைக் கt துணை தேடுகின்றேன், என அவ உணர்ந்தவனாய், அவன் வாய்தி தொடர்ந்தான்.
"வீரா இப்ப என் வியா எடத்தில இருந்து சுத்தாம, கால கொஞ்ச நாளா எம்மனசுக்குத் தே நம்பிக்கையான ஒரு தொண ெ கண்டதுக்கப்புறம் எனக்கொரு யே
ஒன்னோட அனுபவமும், வேண்டிய அளவு மொதலப் தொடங்கலாம். லாபத்த நாம ரெண் நீ என்ன சொல்றே.

கருகாத பசுமை
மரணத்தால் குடும்ப பொறுப்பை, லும், போதிய வருவாய் இருந்ததால்
)6u.
ந்த வாழ்வில, விதியின் முடிவு வாழ்வை இருளாக்கியது. அந்தத் வாறு சங்கரியின் உறவு அவனோடு
)င့ဝှင့၊
ானத்தின் சுவையை, நாக்கு நரம்புகள் துக்கும் உடலுக்கும் உற்சாகத்தை
தொழில விட்டுட்டு ஏங்கூட வந்து
வேறுதிசையில் திரும்புவதையும் திரனை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.
ண்ட முத்து, தான் தன் தொழிலுக்குத் ன் எண்ணி விடக் கூடாதென்பதை கிறக்குமுன் முத்துவே பேச்சைத்
பாரம் நல்லாவே நடக்குது. ஒரே கொஞ்சம் அகலமா நீட்டலாமேன்னு ானுது. ஆனா செய்ய முடியல!. கடைக்க மாட்டேங்குது. ஒன்ன ாசன தோணிச்சி!.
முயற்சியும் எனக்கு ஒதவுமுன்னா, போட்டு புதுசா ஒரு தொழில டு பேருமே சமமாப் பங்கிட்டுக்கலாம்.

Page 85
ஜின்னாஹம் --
வீரா! நீயேன் யோசிக்கிற? தோடதான் நான் எதையும் செய்வேன் எந்த மனஸ்தாபங்களும் வந்திடாம, அதுனாலதான் அவரால பிரச்சினை
முத்து இடையில் பேச்6 பானத்தை ஒரு முறை உறிஞ்சிக் அவன் தன் கையில் இருந்த தேன் துளாவிக் கொண்டிருந்தான்.
"வீரா இப்பவே நீ எனச் நல்லா யோசிச்சி ஒரு பதில செ "விசிட்டிங்காட் ஒன்றை அவன் 6 பின்னர் அதுபற்றி அவர்கள் சிறிது நேரம் தங்கள் பள்ளி வாழ் விடைபெற்றச் சென்றனர்.
င့ဂွါ။ வீட்டில் அன்று அனை6 வந்திருந்தாள். வார இறுதியானத சந்தர்ப்பம் பார்த்து அம்மா பேசலா 'ஏய்யா வீரா, முத்து சொன் புள்ளைங்களப் பாத்துக்கலாம். L அக்கறையா தொழில் பண்ணினா இ கூடச் சம்பாதிக்கலாம். எல்லாத் வாய்பேசவில்லை. முழங்கால்கள் கைகோத்துக் கட்டிக் கொண்டு, வ பதிலும் சொல்லாமல் இருக்கக் கt
இப்படி இருந்தா எப்படி? முத்துக்குச் சொல்லணும் இல்லியா. தோணுது!"

O 64
ஒழுங்கான, எழுத்து மூல ஒப்பந்தத் எங்கப்பா அப்படித்தான். பின்னால ரொம்ப ஜாக்கிரதயாய் பண்ணுவாரு. இல்லாம ஒசர முடிஞ்சுது!. சை முறித்து மேசையில் இருந்த கொண்டு, வீரபுத்திரன் நோக்கினான். ர்குவளைக்குள் பார்வையை விட்டுத்
கு எதுவுமே சொல்ல வேணாம்! ான்னாப் போதும் என்றவாறு தன் கையில் திணித்தான்.
ர் இருவருமே பேசிக் கொள்வில்லை. bவை நினைவு படுத்திக் கொண்டு
ဝှင့ဝှင့ဝှ
வரும் கூடி இருந்தனர். தேவியும் ால் செல்வாவும் வீட்டில் இருந்தான். னாள்.
ன மாதிரி செஞ்சா என்ன? அடிக்கடி பக்கத்து டவுண் தானே! கொஞ்சம் ப்ய கெடைக்கிற சப்பளத்தக் காட்டியும் துக்கும் நல்லதில்ல?" வீரபுத்திரன் இரண்டையும் ஒன்றாகக் கூட்டி சற்படியில் உட்காந்திந்தான். எந்தவித ண்ட அம்மா மீண்டும் பேசினாள்.
ஏதாச்சும் ஒருமுடிவ காலங்காத்தால எனக்கொன்னவோ அது நல்லதான்
محمد بر مرمر

Page 86
65 -O-
ஏற்கனவே முத்துவைக் : வீரபுத்திரன் அம்மாவுக்குச் சொல் செல்வத்திடம் சொல்ல, அவனும் தன் துரிதப்படுத்தத் துாண்டினான்.
காவேரியை ஒரு நல்ல வருவாயைக் கூட்டிக் கொள்ளவே விருப்பமாகவும் இருந்ததால், விருப்பத்தை அவன் தெரிவிக்க வே
முத்துவைப் பற்றியும், அவ6 அம்மா தெரிந்து வைத்திருந்ததால் தாங்கல்கள் ஏற்படாதவாறு நல்லப இருப்பதாக அம்மா நம்பினாள்.
சேதிகள் அனைத்தையும் கொண்டாள். ஆனால் அவள் ஒ விவகாரத்தில் அவர்களாகக் கேட்ச சொல்லிவிடக் கூடாதென அவள் அவளில் அபிப்பிராயத்தைக் கேட்ட
"ஏம்மா தேவி ஒனக்குந்தா அவுங்க நல்ல குடும்பத்து மனிசரு
வாய் பேசாதிருக்கும் 6] அம்மாவின் எண்ணம் பிடித் அச்சமாயிருந்தது. அவள் வீரபுத் அவள் விருப்பம் எதுவாக இருக்கு அவனும் அவளைப் பார்த்தான். சொல்கிறாய்? என்ற ஒரு கேள்வியி: த்ேவிக்குப் புரிந்தது. அவள் துன
மச்சான்! அம்மா சொல்லுற மட்டுமில்ல மச் சான், புள்ளை பாத்துக்கலாம்மில்ல?" என்றாள் சற்

கருகாத பசுமை
சந்தித்த விபரங்கள் அனைத்தையும் )லியிருந்தான். அதனை அம்மா விருப்பத்தைக் கூறி அண்ணனைத்
இடத்தில் சேர்ப்பிக்கக் குடும்ப 1ண்டும் என்பதும் எல்லோருடைய முத்துவைச் சந்தித்துத் தனது ண்டுமெனவும் அவர்கள் விரும்பினர்.
ன் குடும்பத்தைப் பற்றியும், நன்றாகவே
அவர்களின் கூட்டு முயற்சி, மனத் டி நடக்கவே அதிக வாய்ப்புக்கள்
பேச்சு வாக்கில் தேவியும் அறிந்து ன்றும் பேசவில்லை. ஒரு குடும்ப காத வரையில் நாமாகவே எதையும் பேசாதிருக்க பொன்னுமாமி வலிந்து
LT6.
ன் தெரியுமே, முத்து நல்ல பையன் நங்க. சம்மதிச்சா நல்ல தில்லியா?"
புத்திரனின் மெளனத்தால், தேவிக்கு திருந்தாலும், ஒப்புதல் சொல்ல திரனைப் பார்த்தாள். அதேவேளை கும் என்ற பதிலை அறிந்து கொள்ள
அந்தப் பார்வையில் நீ என்ன ன் உட்பொருளும் கலந்திருப்பதுபோல் விவோடு வாய்திறந்தாள்.
தில ஞாயம் இருக்கில்ல. வருவாய் ாங்களையும் அடிக் கடி வந்து று வினயமாக.

Page 87
ஜின்னாஹ்
சந்தர்ப்பம் பார்த்துச் செல்லி ஆமாண்ணா, அது நல்ல எந்த நாளும் இருக்கிறதக் காட்டி சேந்துக்கிறதில நெறைய முன்னேற ஒத்துக்கிறதான் நல்லதா எனக்கும்
காவேரி ஒன்றும் பேசவில்ை அனைத்தையும் கேட்டபடி இருந்த எல்லோருடைய அபிப்பிராய தானும் ஒரு முடிவுக்கு வரவேண்ட கால ஓட்டத்தின் வேகத்ை கொண்டிருக்கும் இன்றைய நாளில், இருப்பதில் அவனுக்கும் நம்பிக்கை நியாயமான ஒரு சம்பளத்தில் வாழ்ந் எப்படி அமையுமோ என அவன் விருப்பத்திற்கு ஒத்துப் போவதுத தோன்ற, அந்த முடிவை அவனு வீரபுத்திரன் உடன்பட்டான்.
1 சங்கரி உலகை விட்டுப் ஓடிமறைந்தன. படைத்தவன் ட பலவீனத்தைத் தராது போயிருந்தால், ! பெருக்கம் ஏற்பட்டிருக்க ே உயிருக்குயிரானவர்களின் பிரிவா உலகத்தில் பாதி அழிந்து போயிரு சங்கரியின் பிரிவும் அவ்வாறே நினைவுகள் ஜீரணமாகி, அவளொரு
அவளின் பிரிவை குடும் கடைசிப் பெண்குட்டி அசைப்பில் அ படைத்திருந்தான். இரண்டு வயதில் தாயின் அச்சாகத் தோன்றினாள்.

பாவும் பேசினான்.
தா எனக்கும் படுது சம்பளகாரனா பும், ஒரு தொழில்ல பங்கு தாரனா ) வாய்பு உண்டில்ல. அதனால தோணுது என்றான். ல. தன்னை ஒரு சிறுபிள்ளையாக்கி 6T.
ங்களும் ஒன்றாகவே இருப்பதானால் டியிருந்தது வீரபுத்திரனுக்கு. )த விஞ்சி, விலைவாசி உயர்ந்து மாதவருவாய் ஒன்றைமட்டும் நம்பி குன்றியிருந்தது. இதுநாள் வரை து கொண்டிருந்தாலும், எதிர்காலம் சிந்தித்தான். முடிவு, முத்துவின் ான் உவந்தது என்னும் எண்ணம் க்குத் தெரிவிப்பதாக அம்மாவுக்கு
6
பிரிந்து வருடங்கள் இரண்டு மனிதனுக்கு, மறந்து விடும் ஒரு இன்று மனித சமுதாயத்தில் இத்தனை வ மாட்டாது. தத் தமது ற்றாமையை எண்ணியெண்ணியே க்கும்.
தான். ஒவ்வொருவர் மனத்துள்ளும்
நினைவுருப் பெற்றாள். Iம் மறந்து விடக் கூடாதென்றோ, அன்னையின் அவதாரமாய், இறைவன் கூடக் கண்டவர்கள் வியக்கும்வாறு

Page 88
பூவிழி என்ற பெயர் அ அமைந்தது. தேவி இட்ட பெயர். மிதக்கும் புத்தம் புது மலர் ே
பதிக்கப்பட்டிருந்தன.
தேவியின் அரவணைப்பிலே அவள்மேல் ஆழமான மனப் பதிவு மற்றவர்களைவிட அது தேவி பொன்னுமாமியும் தேவியின் அ வேண்டுமென உள்ளுர விரும்பினா6 ஒரு காரணமும் பொதித்து கிடந்த
பல்கலைக்கழகப் பிரவேச காவேரியும் அதற்கான தவணை 6 வீட்டில் அம்மாவும் குழந்தைகளுே முயற்சியால் வீரபுத்திரன் அடிக்கடி
வாரமொருமுறை அனை6 அந்த நாள் வீட்டில் மிக்க கலக: வீட்டில் வாஸந்தியும், ராஜாவும் அ கழிப்பார்கள். மற்றைய நாட் தனித்துணையாவாள்.
நாட்கள் நகரப் பூவிழி தே6 வயதான காலத்தில் மற்றிரு குழந்ை சுமையாகத் தோன்றினர். இரவுப் பொன்னுமாமி வீட்டிலேயே கழிக்க
குழந்தையைப் பராமரிக்கு குறைய, தேவியின் வருவாயில் தொப் படிப்புக்கான செலவீனங்களைெ கொள்வாள். வீரபுத்திரனின் வருவ செய்ய அவளுக்கு உதவியது.

கருகாத பசுமை
ஆவளுக்கு மிகப் பொருத்தமாகவே குறுகுறுப்பான கண்கள். பனியில் பால் அந்தப் பிஞ்சு முகத்தில்
யே அவள் எப்போதும் இருந்ததால், பும், பாசமும் இருந்தது பூவிழிக்கு, பியையே அதிகம் விரும்பியது. ரவணைப்பிலேயே பூவிழி ബ്ബ്.j ள். அவள் நெஞ்சுள் அதற்கு வேறு 35J•
፲ር)
வாய்ப்புக்கிடைத்த, வாஸந்தியும், வந்ததும், அங்கு சென்று விட்டனர். மே எஞ்சி நின்றனர். புதிய தொழில்
வீட்டுக்கு வந்து போனான்.
வரும் ஒன்று கூடிக் கலைவார்கள். லப்பான நாளாக அமையும். . தேவி அங்குதான் அன்றையப் பொழுதைக் களில் தேவி பொன்னுமாமிக்குத்
வியின் முழுப் பொறுப்புக்குள்ளானாள்.
தகளுமே பொன்னுமாமிக்குப் பெருஞ் பொழுதையும், தேவியும் ராஜாவும்
வேண்டியாயிற்று.
ம் பொறுப்பினால் வேலை நாட்கள் பவு ஏற்படும். அப்போது வாஸந்தியின் பல்லாம் பொன்னுமாமியே ஏற்றுக் ாயில் ஏற்பட்ட ஏற்றம். அதனைச்சீர்

Page 89
ஜின்னாஹ்
அந்தக் குடும் பத்தின் பங்களிப்புகளையும் ஒதுக்கித் தள் இருக்கவில்லை. அதனைப் பெறு எண்ணவில்லை. ஏனெனில் பெற்ே அந்தக் குடும்பத்தின் பக்கபலத்தே என்பதால் விரும்பியே ஏற்றுக் கொன வார முடிவில் காவேரியு இணைந்தே தோட்டத்துக்கு வருவா இதனால் வளரத் தொடங்கியது. கா தெரிந்து கொண்டாள். அவளும் < கொள்வதையே அவர்களும் எதிர்பார் ஒவ்வொரு பொழுதும் தே எல்லைக்குள் வைத்தே நெருங்க வை இருவருக்கிடையிலும் எந்தவித இருக்கவில்லை. மனதளவில் ஒ: துாரத்தில் நின்றே நோக்கியது.
அடிக்கடி சந்தித்துக் கொள் பரிமாற்றத்துக்கு இடமிருக்கவில்லை. அவர்களின் ஆழமான உறவுக்கு வாஸந்தியின் பார்வைக்கு ஒரு செல்வாவே எழுதி இருந்தான்.
பூவுக்குள் ஒளிந்துள்ள தே பூமிக்குள் மறைந்து பாவுக்குட் பொதிந்தநற் ெ பதியுள்ளே அரசோச் வாவென்றன் விழிமடல் ே வந்தென்னில் படர்ந் போவென்று போக்கிடு வா
புகலென்றன் மாசில்

- • 68
ஆதரவையும், பொருளாதாரப் சளும் நிலையில் தேவி என்றும் றுவதை அவள் இழிவாகக் கூட றாரை இழந்த காலத்தில் இருந்தே, கடுதானே அவர்கள் வாழ்கின்றனர்
ன்டாள்.
ம் வாஸந்தியும், செல்வாவுடன் ரகள். செல்வா வாஸந்தியின் நட்பும் சலப்போக்கில் காவேரியும் அதனைத் அவர்கள் நெருக்கத்தைத் தெரிந்து த்தனர். வியின் நினைவு அவர்களை ஒரு பத்தது. பண்பாக வளர்க்கப்பட்டதால்,
வரம்பு மீறல்களுக்கும் இடம் ன்றிப் போன உறவு, உடலளவில்
Tளும் வாய்ப்பு இருந்ததால், கடிதப்
இடையிடையே சிறு கவிதைகள் உரமிட்டு வளர்த்தன. ஒருபோது கவிதை கிடைத்தது. அதனை
னாய
னாய் - ஆழப் பள்ள பழுதறு மணியாய் பாருளாய் - நெஞ்சப் சும் பேரன்புச் சுனையே பச - நீயும் துள்ளத் தாகத்தை என்றோ யோ - இன்றே லாப் பொன்னெழிற் சிலையே.

Page 90
69 ச
என்றோர் துண்டுக் கவின் புதைத்து வாஸந்தியின் கையுட் தி இருப்பதையும் கண்ணால் உணர்த்
ஆவலோடு பக்கம் பார்த்து அங்கே முத்துமுத்தாய் அந்தப் புத்த
" தனித்தோர் மரநிழலில் பா சற்றுநேரம் அவள் தன் கண்களை எண்ணிச் சுவைத்தாள். நாணம் மே
- எத்தனை அழகான கவிை ஆர்வம் உள்ளவன் என வாஸந்தி கவிதைகளைப் பள்ளிக் காலத்தில்
ஆனால் மனத்தைத் தொட்டுச் சுகான் கவிதையை எனக்கு மட்டுமே செல் வாஸந்தி மனம் பூரித்தாள்.
மறுநாள் செல்வாவைக் கா நேர்கொள்ள அவளால் முடியவில்ல பார்வையை நிலத்தில் பதியவிட்டா புதுமை ஆச்சரியத்தைத் தந்தது. ! கொள்ளாதவள் போல் வேறுபுறம் சிறுபொழுதில் நான்கு கண்கள் பார் அவள் உண்மையாகவே கண்டு கெ போனாள்.
காலைப் பொழுதின் மெல் மலைகள் பசுமை கொஞ்ச உடல் அணியணியாச் செல்லும் தோட்டத் செய்ய தங்களையே அழித்துக் கொ
மெல்லென ஓடும் மலையரு நீர்வீழ்ச்சிகளாலும், தம்மைத் தாமே தமதுடலில் பசுமை போத்தி அழ

கருகாத பசுமை
தெயை எழுதி ஒரு புத்தகத்துட் ணித்தான் செல்வா. உள்ளே அது தினான். ப் புத்தகத்தை விரித்தாள் வாஸந்தி, நம் புதுக்கவிதை மலர்ந்தது. டிப்பது போல் பாசாங்கு காட்டிச் மூடிக் கவிதையின் ஊட்பொருளை மலிட அவள் மனமே பேசியது.
த! செல்வம் கவிதை எழுதுவதில் 1 அறிவாள். அவன் எழுதிய பல அவள் படித்துச் சுவைத்துள்ளாள். னுபவத்தைச் சேர்க்கும் இப்படியொரு வாவால் எழுதமுடியும் என எண்ணி
ண்டபோது, வழமைபோல் அவனை ஒல. நாணத்தால் கன்னஞ் சிவக்க, ள். கூடவிருந்த காவேரிக்கு. இந்தப் இருந்தும் அவள் எதையுமே கண்டு திரும்பிக் கொண்டாள். அந்தச் ரவைகளால் பேசிக் கொண்டதையும் காள்ளவில்லை என்பதையும் அறியாது
லிய உஷ்ணத்தில் துயில் கலைந்த சிலிர்த்து மிளிர்ந்தன. தமதுடலில் ந்து ஜனங்கள், தம்மைச் செழிக்கச் ள்வதை எண்ணி மனம் நெகிழ்ந்தன. விகளாலும், பீறிட்டுப் புரண்டு விழும் அலங்கரித்துக் கொண்ட அவை, த செய்யும் அவர்களை நன்றியோடு

Page 91
ஜின்னாஹ் -
சுமந்தன.
வெண்மேகப் பொதிகளா மார்புகளை மூடிக்கொண்டு, மேலா6 அவை அழகு காட்டின.
உடலைச் சுற்றிப் படா கம்பளிகளைத் தலையோடு உடல்மூ பவனிவரும் மலையகப் பெண்க6ை கண்ணிர் சிந்தும்.
அன்றாடம் நிகழும் கோரப்பிடியிலிருந்து தப்பித்துக்கொ இவற்றில் உழலும் அந்த மலைநாட அழியாத அழகில், தம்மை மறந்து மற்ற எந்தவொரு நிலத்திற்கும் ( நிலத்தின்மேல் அள்ளிச் சொரிந்துள்ள
பிரஷ்"-ல் பற்பசையை இட வீரபுத்திரன். சுற்றிச்சுற்றித் தன்பார்ை சிந்தனையில் ஏதேதோ தோன்றி மை இந்தமலைமண்ணில் வாழு எத்தனை எத்தனை சோக வரலாறுச முதலே, மலைக்காடுகளை அழித்து இதனையோர் புண்ணிய நிலமாக தியாகங்களைக் கண்ணில் காணும் அவன் கண்ணாரக் கண்டான். அ பூரித்தது. பூஜித்தது.
இருந்துமென்ன இத்தனை நாட்டின் பொருளாதாரத்தைத் தாங்கு வம்சாவழியினரை, நாட்டின் பெரு எண்ணி, அவன் மனம் வருந்தியது

pம் பனி மூட்டத்தாலும் தமது டைபோட்ட ஆளான பெண்கள்போல
ப்குகள் அணைக்கு, முரட்டுக் டும் போர்வைகளாக்கிக் கடுங்குளிரில் ா எண்ணி, வானமும் இடையியை
இயந்திரவாழ்வு, வறுமையின் ாள்ள இயலாத துர்பாக்கிய நிலை. ட்டு மக்கள், இயற்கை அன்னையின் அனுபவிக்கட்டும் என்றோ, இறைவன் இல்லாத எழிலை, அந்த நெய்தல்
T60.
ட்டுக் கொண்டு, வெளியில் வந்தான் வையைச் செலுத்தினான். அவன் றந்தன.
ழம் ஒவ்வொரு குடும்பத்துள்ளும், ள் புதைந்து கிடக்கின்றன. ஆரம்ப தமது உதிரத்தை வியர்வையாக்கி ஆக்கித் தந்த, தம் மூதாதையரின் ஒவ்வொரு மலையும் சொல்லுவதை வன் நெஞ்சம் அவர்களை எண்ணிப்
தியாகங்களைச் செய்தும், இந்த ம் துாண்களாக இருந்தும், இந்திய ங்குடியினர், எண்ணும் விதத்தினை
J.

Page 92
71. --
நாட்டின் பொருளாதாரத்தை உதவிக்காய்க் கொண்டுவந்த ஒ எண்ணுகின்றது.
சுதந்திரம் பெற்ற நாட்டில், ! தொடர்ந்தும் போராடும் ஒரு துர்ப வந்தது? இது என்று முடிவடைய பெற்று வாழும்நாள் வருமோ என
இவ்வாறான சிந்தனையில் வீரபுத்திரன், காலைக்கடன்களை புறப்பட்டான். அம்மா வழியனுப் இருந்த பூவிழி தந்தைக்குக் கைய6
அப்பா வராத நாட்களில் பூ அங்குதான் அவளுக்குத் தாயின. பூவிழியைப் பிரிந்திருக்கும் வாரத்தி போவதில்லை. தந்தையின் ஒன்றுத6 அந்தநாள் அவள் வீரபுத்திரனுடன் கழ குறையும் பூவிழியால் உணரப்படாம
கையில் தாங்கிய குழந்ை காம்பறாவை நோக்கி நடந்தாள். ே விழவில்லை. வீட்டிலேயே தங்கி மக்களின் தலையெழுத்து. சில நாட் தந்து விடுவார்கள்.
நாளந்தம் தொழில் கிடைத் ஒரு நாட்பொழுதை, அரைவயிற்ே மக்களுக்கு, இப்படியும் என்றால் அ
எத்தனை வேலை நிறுத் நன்மைகள் விளைந்தாலும், அவர்க வயிற்றுக்கும் உறைவிடத்திற்கும் கிடைக்கவே இல்லை.

- கருகாத பசுமை
உறிஞ்ச வந்த வெள்ளையன், தனக்கு
ரு கூலிப்பட்டாளம்" என்றல்லவா
சுதந்திரம் அற்று வாழும் நிலையால், எக்கியம் மலையக மக்களுக்கு ஏன் ம், இங்குள்ள பிறர்போல் சமஉரிமை அவன் மனம் ஏங்கியது. தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட முடித்துக்கொண்டு, நகரத்துக்குப் "ய வழிவரை வந்தாள். கையில்
சைத்து விடைதந்தாள். பூவிழி தேவியுடன் தான் இருப்பாள். து அரவணைப்புக் கிடைக்கும். பின் ஒருநாள், தேவிக்குப் பொழுதே ல் இல்லாது போகக் கூடாதே என்று, சிப்பதையே விரும்பினாள். தாயில்லாக் மலேயே நாட்கள் நகர்ந்தன. . தையோடு பொன்னுமாமி, தேவியின் தவிக்கு அன்று தோட்டத்தில் பெயர் இருந்தாள். அது அந்த மலையக களுக்குக் கேட்காமலேயே விடுமுறை
ந்தாலும் அதில் வரும் ஊதியத்தில் றாடு கடத்த வேண்டியுள்ள அந்த அவர்கள் என்னதான் செய்வார்கள்.
தங்கள், எத்தனை போராட்டங்கள். ளின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளான, ), இன்னும் பூரண உத்தரவாதம்

Page 93
ஜின்னாஹ்
தேவியைக் கண்ட பூவிழி பா பெற்றாலும் சிலரக்குக் கிட்டாது பிள் பெறாமலே அனுபவித்தாள். பூவி உளரீதியான வெறுமையைத் தோற்று
காலாகாலத்தில் நடப்பவை
சில குழந்தைகளுக்குத் தாயாகித்தா இதுபோல் எத்தனை மலையகப் டெ தங்கள் இளமையைக் காட்டுப் பூப்போ ஏதோ ஒரு மன உளைச்சல் மேலி விடைபெற்று நகர்ந்தாள். அந்த நாட்களாக இருந்து கொண்டிருப்ப உணர்த்தியது. அதற்கான விடைை கொண்டிருந்தது.
ஜிஜ்
செல்வத்துக்கு வாஸந்தி முதலில் சந்தேகித்த காவேரி, காலப்டே செய்து கொண்டாள். இதுபற்றி அ பேசவில்லை. தெளிவாக அறிந்து யாரிடமும் சொல்லவும் இல்லை.
ஆரம்பத்தை தேவி அறிந்திரு அவர்களைத் துாரவே வைத்திருக்( வாஸந்தியும் தங்கள் விவகாரம், தேவி அறிந்தே இருந்தனர். வீட்டுக்கு ஒ( திருப்தியைத் தந்தது.
செல்வத்தின் இறுதியாண்டுப் பாடங்களில் அதிக கவனம் செலுத்தி வெகுவாகக் குறைத்துக் கொண்டா: காவேரியின் உதவியோடு அவளும் ப
பரீட்சைகள் முடிந்து, சில இருந்தன. தேவி மகிழ்ச்சியில் மூ

O 72
ய்ந்து அவளோடு ஒட்டிக்கொண்டாள். ளைப் பாசம். தேவியோ அதனைப் மியைப் பிரிந்திருப்பது அவளுக்கு |வித்தது.
நடந்திருந்தால், இன்று அவளும் னே இருப்பாள். அவள் மட்டுமா |ண்கள் வெவ்வேறு காரணங்களால் ல் கருகிக் கொண்டு இருகின்றார்கள். ட, பொன்னுமாமி தேவியிடமிருந்து
மன உளைவு இப்போது சில, தை அவள் உள்மனம் அவளுக்கு பயும் அறிய அவள் மனம் துடித்துக்
ஜிஜ்
க்கும் இடையிலான தொடர்பினை பாக்கில் தன் எண்ணத்தை ஊர்ஜிதம் வள் வாஸந்தியிடங் கூட எதுவுமே கொண்ட பின்னரும், அதை வேறு
நந்தாலும், தனது கண்டிப்பான தடை மென அவள் நம்பினாள் செல்வமும், க்கும் காவேரிக்கும் தெரிந்திருப்பதை ருவர் அறிந்திருப்பது அவர்களுக்குத்
பரீட்சை நெருங்க நெருங்க, அவன் ான். வாஸந்தியும் தனது சந்திப்பை ர். அவளுக்கும் பரீட்சை இருந்ததால் டங்களில் புலனை அதிகப்படுத்தினாள். மாதங்களில் முடிவுகளும் வெளியாகி ம்கிப் போனாள். வாஸந்தியின் எதிர்

Page 94
73 -O-
காலம், பொன்போல அவள் கண்மு
அவள் பரீட்சையில் உயர் வாஸந்தியின் முடிவை ஒக்கவே இறுதியாண்டுப் பரீட்சை முடிவு தொழிலைத் தேடிக்கொள்ளுமளவு அ
செல்வத்தின் தேர்வு, தேவிக்கு வாஸந்தி பற்றிய விவாகரம் அவளா வாஸந்தியின் படிப்பு முடியும்வரை, பேசவில்லை.
அவர்கள் இருவரும் எ; விரும்பினாள். வரண்டுபோன தன் சோகம், முற்றுப் பெறவேண்டுமென
1
வாஸந்தியும், காவேரியும், ெ பல்கலைக் கழகப் படிப்பைத் தொட
காலமும் கரைய, காதலும் காட்டினாள். இறுதியாண்டுப் பரீட் காவேரியும் அவளோடு இணைந்தே
பொன்னுமாமி பூரித்துப் போ கல்விக்குப் பஞ்சமான தோட்டத்தில் விட்ட போது எந்தத் தாய்குத்தான்
தேவி தன் இலட்சியத்தி வாஸந்தியின் பரீட்சையின் தேற6ை பெருமை சேர்க்கும் தோட்டத்துப் ட தோட்டமே பெருமை கொண்டது. - பல்கலைக் கழக வாழ்வு ( விட்டதால், பொன்னுமாமியின் பொறு வாஸந்தியும் வீட்டில் இருந்தத சென்றுவந்தாள். பூவிழி தேவி வரு

கருகாத பசுமை
ன் பிரகாசித்தது.
சித்தி பெற்றிருந்தாள். காவேரியும் தேறி இருந்தாள். செல்வத்தின் அவனுக்குப் பொருத்தமான ஒரு அதி உயர்வாக அமைந்தது. ந மனத் தெம்பைத் தந்தது. செல்வா ல் அங்கீகரிக்கப் பட்டதொன்றானாலும் தேவி அது பற்றி யாரிடம் எதுவம்
திர்காலத்தில் ஒன்றாவதை, அவள் வாழ்வோடு, தங்களின் குடும்பத்தின்
அவள் ஆசைப்பட்டாள்.
8
தாடர்ந்து மேலும் இரண்டு வருடம் டர்தனர்.
வளரக் கல்வியிலும் வாஸந்தி திறமை ட்சையிலும் சிறப்புச் சித்தி பெற்றாள்.
சென்றாள். னாள். தனது பிள்ளைகள் மூவரும் பிறந்து தமது முயற்சியால் முன்னேறி
மனம் பூரிக்காது. ன் கண்ட பெரு வெற்றியாகவே, 0 எண்ணினாள். தோட்டத்துக்குப் பட்டதாரிப் பெண்கள் என்பதில் அந்தத்
முடிந்ததும், காவேரி வீட்டோடு தங்கி றுப்புக்கள், வெகுவாகக் குறைந்தன. ல், தேவி தினமும் வேலைக்குச் ம்வரை, வாஸந்திக்கும் காவேரிக்கும்

Page 95
శ
ஜின்னாஹ்
பொழுது போக்கத் துணையானாள். அவர்கள் மகிழ்ந்திருந்தனர்.
யார் எப்படி அன்பு செலுத்தி அத்தனையும் அவளுக்கு மறந்தே ஒட்டிக் கொள்வாள்.
தொழிலுக்காகச் செல்வம் அ தேர்வு அடிப்படையில் பல்கலை வாய்ப்பிருந்தும், அவன் வாய்ப்பாய்க் விரும்பி ஏற்றான்.
தலைநகரிலேயே பயிற்சிக்கும் தங்கும் கட்டாயமும் பிறந்தது. மேற் இருந்ததால் அதனையே அவனும் ! வாரத்தின் இறுதி இரண்டு ஏங்கும். தோட்டத்திலும் அதுபே அவன் மனம் அவனுக்கு நினை எண்ணிக் காத்துக் கிடப்பாள்.
ஒருவார இறுதியில் தே6 வீடுசென்றான். வாஸந்தியும், ராஜாவி காவேரியோடு பீலிக்குச் சென்றதை காணும் எண்ணம் அவனுக்குத் தே
'வா செல்வா வா எப்ப வர் நாற்காலியைக் காட்டி தேவி.
"நேத்து ராவுதான் என்றான்
நீண்ட நாட்களாய் செல்6
காலத்தை எதிர்பார்த்திருந்தாள் தே வலியவே வந்ததால் அவள் முதலில் கொண்டாள்.
அக்கா" என்றான் செல்வப்

O 74
அவள் பேசும் மழலை மொழியில்
யெபோதும், தேவியைக் கண்டதும் போகும் பாய்ந்துபோய் அவளோடு
அதிக நாட்கள் காத்திருக்கவில்லை. க் கழகத்தில் சிலகாலம் தங்க கிடைத்த இந்திய வங்கித் தொழிலை
சந்தர்ப்பம் கிடைத்ததால் அங்கேயே படிப்புக்கான சூழ்நிலைகளும் அதிகம் விரும்பினான்.
நாட்களுக்காக செல்வத்தின் மனம் ால ஒரு பெண்மனம் தவிப்பதை "வுபடுத்தும். வாஸந்தி நாட்களை
வியைத் காண செல்வா அவள் பும் அங்கிருக்கவில்லை. வாஸந்தி, க் கண்ட பின்னர்தான், தேவியைக் ான்றியது.
ந்தே உக்கார் என்றாள். அங்கிருந்த
செல்வா பதிலுக்கு.
வாவுடன் ஒரு நீண்ட சந்திப்புக் வி. இப்போது ஒரு சந்தர்ப்பம் ) தன்னை மனத்தால் தயார் படுத்திக்

Page 96
மி. என்று மட்டுமே தேவி செல்வாவின் முகத்தை நோ எதையோ விரலால் கீறிக் கொண்டிரு
"அக்கா வாஸந்தி படிப்பு (
"ஆமா.
இப்ப நானொன்ணு கேக்கல தேவிதிடுக்கிட்டாள். இல வருகிறான் என்பது அவளுக்கு வி
என்னா. கேளேன்" என்றா
"அக்கா ஒன் ஆசப்படி வ நிறுத்தினான். முகத்தை ஏறிட்டு நே
"அவ மேலே எனக்குள்ள ஆரம்பத்தில நீ எங்களக் கண்டிச் வாஸந்திய எனக்கு நீ தரணும்.
நறுக்குத் தெறித்தாற்போல் வ அவன் தொடுத்த கேள்வி அவளை
"முந்தியொருநாள் நீ வ ஒளிபெறும்னா, அதில மகிழ்ச்சி அ சொன்ன! இப்ப சொல்லுக்கா, நீ எ சந்தோஷமா வைக்க எனக்கு முடிய பழைய நிகழ்வொன்ற நினைவு படு:
தேவிக்கு நா எழவில்லை. பார்த்தவளாக சிந்தனையில் ஆழ் கண்ணயர்ந்து துாங்கிக் கொண்டி நுழைந்த ராஜாவால் அவர்கள் பேச்

கருகாத பசுமை
பி பதிலாக ஒலி செய்தாள்.
ாக்கினாள் தேவி. அவன் நிலத்தில் ருந்தான். அவனே பேசினான்.
முடிஞ்சி போச்சிலே?
ாமில்லே?"
வன் நேரடியாகவே விஷயத்துக்கு ளங்கியது.
ள் தேவி. செல்வா தொடர்ந்தான். ாஸந்தி படிச்சு முடிச்சிட்டா" சற்று ாக்கி, மீண்டும் பேசலானான்.
விருப்பம் ஒனக்குத் தெரியும். சு வெச்சே. இப்ப சொல்லுக்கா,
ார்த்தைகளை அடுக்கி, நேரடியாகவே
ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.
ாஸந்தியோட வாழ்வு ஒன்னால டையிற முதல் ஜீவன் நான்தான்னு ானக்கு வாஸந்திய தரணும் அவள பும். நீ இத நம்பணும்" என்றான். த்தியவனாக.
பேசாது அவனையே வெறிக்கப் ந்தாள். பூவிழி அவள் மடியில் டிருந்தாள். அவ்வேளை உள்ளே சுத் தடைப் பட்டது.
ሶ`›› ... ( X
ge?

Page 97
ஜின்னாஹ்
இரவு முழுவதும் தே6 செல்வாவின் ஒவ்வொரு வார்த்தை மீண்டும் தோன்ற, எண்ணங்கள் எங்
செல்வம் தன் விருப்பத்தை அவளுக்குப் பேசுவதற்கு வாய்ப்பிரு சொல்லத்தக்க ஒரே பதிலாகவிருந்த சொல்லும் தைரியம் அவளுக்கு இப்போதும் தோன்றவில்லை.
தேவியின் சிந்தனையில் பொ தோன்றியது. அதன்முன் தான் ஒரு அவள் எழுந்து கொண்டாள். அரு விலகினாள். தேவி மீண்டும் பாயி சேலைத் தலைப்பால் போர்த்தி தன்ே
மீண்டும் தேவியின் சிந்தை தன் எண்ணங்களைத் தொடர்ந்தாள். எப்படிக் கூறுவது? என்னைத் தீ ஒருபோது அவள் விரும்பினாள். படித்த அவள் குடும்பம், பாவி ஒரு பெண் கொள்ள விரும்புவார்களா?
செல்வாவின் விருப்பம் அ குறைவான பொன்னுமாமியின் கோட்டைகளாக உருப்பெற்று இரு
நாமாக இல்லாமல் செல் முடிவுக்கு வரட்டும். அவள் வி சம்மதம் தெரிவிக்கக் கூடாது. |
அசைவிலும் துணையாக நின்று உள்ளம் ஏமாற்றத்தால் நொந்துவிட
தீர்க்கமாக ஒரு முடிவு ம மெல்ல மூடிக்கொண்டன.

o 76
விக்குத் துாக்கம் வரவில்லை. தயும் அவள் நினைவில் மீண்டும் கெங்கோ அலையத் தொடங்கின.
நேரடியாகவே வெளிப்படுத்திய போது, க்கவில்லை. தருகிறேன் என்பதே து அவளுக்கு. ஆனால் அதைச் அப்போதும் இருக்கவில்லை.
ன்னுமாமியின் தோற்றம், பூதாகரமாகத் குற்றவாளியாகத் தோன்றச் சட்டென நகில் கிடந்த பூவிழி புரண்டு மெல்ல ல் சாய்ந்து குழந்தையைத் தனது னாடு அணைத்துக் கொண்டாள். னக்குத் தீனி கிடைத்தது. அவள் பொன்னுமாமியிடம் இந்த விஷயத்தை தன் மருமகளாக ஏற்றுக் கொள்ள ஆனால் இன்று நிலைமை வேறு. நவனால் சீரழிக்கப்பட்ட குடும்பத்தில்
துவாக இருப்பினும், கல்வியறிவில் மனத்துள் எத்தனை ஆசைகள் க்குமோ?
வாவே அம்மாவிடம் பேசி ஒரு ரும்பாது போனால் இதற்கு நாமும் இதுநாள் வரை எமது ஒவ்வோர் , கைதுாக்கி விட்ட அந்த நல்ல க் கூடாது.
னத்தில் தோன்ற தேவியின் கண்களும்

Page 98
77 -O-H
1 மறுநாள் காலை பொழு
வாஸந்தியையும் எழுப்பி விட்டு, ;ே பூவிழி மெல்ல எழுந்து பாயில் உ கொண்டிருக்க, வீட்டில் வளரும் கு அவளோடு முட்டி மோதியது.
பழக்கப்பட்ட சிற்றுயிர். 与护 தடவி விட்டாள். அது பாய்ந்து கொண்டது. பூவிழியின் முகத்தி பாசம் புன்னகையாய் மிளிர்ந்தது. த அந்த வாயில்லா ஜீவனுக்கும் வழங்
தேவி குழந்தையைத் துாச் இளஞ்சூட்டில் கதகதப்பாக, வாஸந்தி கழுவிச் சுத்தம் செய்து, குளிருக்கு
வாஸந்தி தயாரித்த தேனீை குழந்தையோடு பொன்னுமாமி வீட்ை
இவளுக்காகவே காத்திருட் பொன்னுமாமி தேவியை வர வேற்ற தந்தாலும் முகத்தில் அதை அவள்
என்ன எல்லாவற்றையும் விட்டானா வர வேற்பு மற்ற நாட் என அவள் குளம்பினாள்.
கதவைத் தாண்டி உள் அவளுக்கு ஒரு பலகைக் கட்டை சென்றிருக்க வேண்டும். அவனை இரண்டும் இன்னும் நன்றாகத் து ஒருநாள் கிடைக்கும் சந்தர்ப்பம். ஆ துாங்கின குழந்தைகள். எல்லா இ காணும் சுகானுவபம்.

கருகாத பசுமை
து விடிந்ததும், ராஜாவையும் வி முகம் அலம்பிக் கொண்டாள். ட்கார்ந்தபடி, கண்களைக் கசக்கிக் ட்டிப் பூனை அவளருகில் சென்று
விழி ஆதரவாக அதன் தலையைத்
அவள் மடியில் ஏறிப் படுத்துக் ல் அதன் மேல் அவள் கொண்ட னக்குக் கிட்ைத்த ஆதரவை அவள் கினாள்.
க்கிக் கொண்டு வெளியில் வந்தாள். எடுத்து வைத்த சுடுநீரில் அதனைக் ப் பொருந்த ஆடை மாற்றினாள். ர அனைவரும் உண்டபின், தேவி ட நோக்கி நடந்தாள்.
பவள் போல் வாசலில் நின்றவாறு ாள். தேவிக்கு அது அதிர்ச்சியைத்
காட்டிக் கொள்வில்லை.
செல்வம் அம்மாவிடம் சொல்லி 5ளிலும் வேறுபட்டு இருக்கின்றதே?
ளே சென்றதுமி, காவேரி இருக்க யைத் தந்தாள். செல்வம் வெளியில் அங்கு காணவில்லை. குழந்தைகள் ாங்கிக் கொண்டிருந்தன. ஞாயிறு நழமான துாக்கத்தில் தம்மை மறந்து டங்களிலும், எல்லாக் குழந்தைகளும்

Page 99
ஜின்னாஹற்
காவேரி, பூவிழியைக் கையி "தேத்தண்ணி குடிக்கிறியா இல்ல மாமி, இப்பதான் கு
"காவேரி, பூவிழியக் கொஞ்ச என்றபடி தேவியைப் பார்த்தாள் பொ
"தேவி ஒன்னோட நான் ே
தேவிக்குப் புரிந்தது. செல்6 முகத்தில் கேள்விக் குறியோடு பொன "செல்வம் நேத்திக்கி ஒன்னே தேவியின் மெளனம் கலைய கண்கள் பெருக்கிய உஷ்ணமான நீர் சேலைத்தலைப்பால் துடைத்துவிட மற்றுமொரு கண்ணிர் வெள்ளத்தின் தேவி. அது மேலும் பெருகி மார்
மெளனமாக விசும்பும் தேவி செலுத்தினாள். அவளின் நெஞ்சச் கழுவும் கண்ணிரில் கண்டாள்.
"ஏம்மா அழுகிறே, நான் ஒ தேவி விம்மினாள். அந்த விட பிறந்தன.
மாமி என்ன மன்னிச்சிடுங்க ஆனா அவ இப்படிப் பண்ணிட்ட மாமி என்று கூறியவாறு பீறிட்டு வ தேம்பித் தேம்பி அழத் தொடங்கினா பொன்னுமாமியின் கண்களு போய் அமர்ந்து கொண்டாள். கோதிவிட்டாள்.

ல் எடுத்துக் கொண்டாள். தேவி?" மாமி கேட்டாள். டிச்சேன்" என்றாள் தேவி. ம் வெளியே துாக்கிட்டுப் போம்மா, ன்னும்ாமி.
காஞ்சம் பேசணும் என்றாள்.
வம் அம்மாவுடன் பேசியிருக்கின்றான். ர்னுமாமியைப் பார்த்தாள் தேவி.
ாடே என்னமாச்சும் கதச்சானா?”
வில்லை அவளை அறியாது அவள்
வழிந்தோடிக் கன்னத்தைச் சுட்டது. முயன்றாள். துடைத்துவிடும்முன் படையெடுப்பு. தோற்றுப் போனாள்
புச் சேலையை நனைத்தது.
பி மீது பொன்னுமாமி பார்வையைச் க் குழப்பத்தை அவள் முகத்தைக்
ண்ணுமே சொல்லலியே மலுக்கிடையே வார்த்தைகள் ஒடிந்து
5 மாமி ஒழுங்காத்தான் வளத்தேன். 1. நான் மொதல்ல சொல்லிட்டேன் ரும் அழுகையை அடக்க முடியாது ள் தேவி.
ம் குளமாயின. அவள் தேவியருகில் அவள் தலையை ஆதரவாகக்

Page 100
79
79 - 5
6
'அழாதேம்மா! நீ ஒண்ணும் பண்ணல. எல்லாத்துக்கும் செல்க நான் தெரிஞ்சுதான் பேசுறேன். எனக் சிறுது அமைதியானாள்.
தேவிக்கு சற்று அமை வாஸந்தியையோ அவள் தப்பாக என இந்த உறவைத் தொடங்கினான் எ என்பதை அவள் வார்த்தைகள் புலப்
அடைந்தாள்.
இருப்பினும் இந்தப் பிரச்சி என்ன என்பதில்தான் தன் தங்கையின் போது மீண்டும் அவள் நெஞ்சத்தில்
இடையில் எவரின் இடை அமைதி அங்கு குடிகொண்டது. பேசினாள்.
"தேவி! பாரும்மா!. வாள நீ ஒன்னையே அழிச்சுக்கிட்டவ. இருந்திச்சோ, ஆருக்குத் தெரியும் சேக்கிறதுக்கு நீ ஆசப்பட்டிருப்ப! காசு பணம் ஏங்கிட்ட இல்ல! பொத்திக்கிட்டு கூட்டிகிட்டு போற -
"ஒண்ட ஆசையில் மண் செல்வாக்கிட்ட சொல்லி அவன்ட கவலப்படாதேம்மா. ஏதோ, நானும் ஆரம்பத்தில நீ அழுதப்போ இது புரிஞ்சு போச்சு! அதுக்கப்புறம், ந நீ அழுகாதம்மா, எனக் கூறியபடி த
தேவிக்கு ஒன்றுமே புரிய பேசுகின்றாள் என்பதை அந்த நிம்

கருகாத பசுமை
தப்புப் பண்ணல!. வாஸந்தியும் வந்தானே பொறுப்பு? எல்லாத்தையும் கூறியவாறு பேச்சை இடை நிறுத்தச்
தி கிடைத்தது. தன்னையோ ன்ணவில்லை. என்பதும் செல்வாவே என்பதும் பொன்னுமாமி அறிந்தவை படுத்தியதால், அவள் சற்று நிதானமும்
கனைக்கு பொன்னுமாமியின் முடிவு, வாழ்வே தங்கியுள்ளது என எண்ணும் வேதனை வேரூன்றத் தலைப்பட்டது. டயூறும் நிகழாததால், நீண்ட நேர சிறிது நேரத்தில் பொன்னுமாமியே
பந்தி படிச்சவ. அவ படிப்புக்காக
ஒனக்கு என்னென்ன ஆசைங்க -? அவள ஒரு பெரிய எடத்தில ஏம்புள்ள படிச்சவன் தான். ஆனா
எந்தப் பணக்காரனும் கண்ணப் அழகிம்மா வாஸந்தி".
ணப்போட மனசு கேக்கல! நான் மனச மாத்திடுறேன். நீ ஒண்ணும் கேட்டுப்பாக்கலாமேனுதான் பேசினேன்.
ஒனக்குப் புடிக்கலன்னு எனக்குப் பான் என்னா ஒங்கிட்ட கேக்கிறது..?
ன் பேச்சை நிறுத்தினான் பொன்னுமாமி. வில்லை. பொன்னுமாமி என்னதான் லையில் அவளால் சரியாக ஊகிக்க

Page 101
ஜின்னாஹ்
முடியவில்லை. சற்று நேரம் அபை ஒவ்வொரு வார்த்தையும், தன்மனத்தி தெளிவு பிறந்தது.
"அப்படியானால் நான் என யோசிக்கின்றாள்.
எட்டமுடியாத கொப்புத்தேன் எண்ணினாள். ஆனால் பொன்னுமாமி இரப்பது போலல்லவா இருக்கின்றது
என் எண்ணத்துக்கு மாறாக கொண்டு, என் ஆசைகளுக்கு நா தந்து பேசுவது, அவளுக்கு வியப்6
கணிணிர் காய்ந்து ே பொன்னுமாமியை நோக்கினாள். ஆட்படுத்தி மெளனமாகத் தேவியை
தன்னை அடக்கிக் கொ பேசினாள்.
மாமி வாஸந்திய ஒங்கவூட் சம்மதமா மாமி?" என்றாள் மாமியை
"வாண்டாம்மா ஒன்ட செல்வாவை நான் சமாளிச்சுக்கிறேன அவளைத் தன்னோடு அணைத்து அழத் தொடங்கினாள்.
தனது பதில் தேவிக்குத் தி தப்பாக அவளைப் புரிந்து கொன ஒரு நிதானம் பெறும் வரை அவன கொண்டாள்.
அழுகையில் கரைந்தது சி
மாமி வாஸந்திய நீங்க

O 8 O
மதியாக இருந்தாள். அவள் சொன்ன ல்ெ மீட்டுப் பார்த்த அவளுக்கு ஒரு
ண்ணுவது போலல்லவா அவளும்
ர் என்றல்லவா செல்வாவை அவள் யின் பேச்சிலிருந்து மரமே வளைந்து
jol •
பொன்னுமாமியே, தன்னைத் தாழ்த்திக் ன் எண்ணாத ஒரு புது வடிவம் பைத் தந்தது.
பான கன்னங்களோடு, அவள் அவள் தன்னை ஏமாற்றத்துக்கு யே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ள்ள முடியாத தேவி, வேகமாய்ப்
டு மருமகளா ஏத்துக்க ஓங்களுக்குச் பப் பார்த்து.
ஆசப்படி நீ பண்ணிக்கலாம். ன் எனப் பதில் கூறி முடிப்பதற்குள், க் கொண்டு தேவி தேம்பித் தேம்பி
ருப்பதி அளித்திருக்க வேண்டுமென ண்ட பொன்னுமாமி, அவள் அழுது )ள தன்னோடு சேர்த்து அணைத்துக்
ல நிமிடங்களே.
மருமகளா ஏத்துக்கிறதுக்கு நாங்க

Page 102
-O-
81
தவம் பண்ணி இருக்கணும். அன வளத்த ஒங்களுக்கு, நாங்க அடிடை நான் வானாண்ணு சொல்லுவேன் கடனக் கழிக்கிறதுன்னு நான் ரா நீங்க நெனைக்கிறாய்ல நான் வாஸந் இல்ல மாமி. ஆருக்குக் குடுக் நீங்க, நாங்க பட்டிருக்கிற கடனோட வாஸந்திய மருமகளா கேக்கிறீங் ஏத்துக்கிட்டா, எனக்குத்தானே ம நீங்க மாட்டேண்ணு சொல்விடுவீங் ஆனா நீங்களே விரும்பினா நான் 6
படபடவென்று சொல்லி மு பொன்னுமாமிக்குத் தான் இதுே என்பதையுமு அவள் எண்ணத்ை வருந்தச் செய்து விட்டதையும் நி
தேவி வாஸந்தியை என் எண்ண, நான் செல்வத்தை வா அஞ்சியிருப்பதையும் பொன்னுமாமி
இருவரும் ஒருவரை ஒ
வாசலில் செல்வம் "அம்மா" எனக்
தேவியைத் தனித்துப் பேச் பேசினான். ஆரம்பத்தில் அவன் அம்மா சற்றுத் தயங்கினாள். தே6 என்பதை, அவள் அறிந்து கொ6 வருவது. வாய்விட்டுக் கேட்டுவி என்பது அவள் எண்ணம்.
தங்கள் இருவருக்கும் இ தாயிடம் சொல்லவில்லை. ஆனா வாங்கிக் கொண்ட காவேரி, செல்

கருகாத பசுமை
ாதைகளாப் போகாம எங்களக் காத்து மங்கமாமி. எப்படி ஒங்க ஆசைக்கு ? எப்படி ஒபகாரம் பண்ணி, எங்க ப்பகலா யோசிச்சிக் கவலப்படுவேன். திய வேறு ஆருக்குங் கொடுக்கறதா கிறதுண்ணுதான் ஏங்கிட்டிருந்தேன். , இன்னுங் கடன்காறவுங்களாப் போக க மாமி. செல்வம் வாஸந்திய ாமி சந்தோஷம்? எங்கே கேட்டா கன்னுதான் நான் பயந்திட்டிருந்தேனி. வானாண்ணு சொல்லுவேனா மாமி?
முடித்த தேவியின் பேச்சைக் கேட்ட வரை நினைத்ததெல்லாம் தவறு, தப் புரியாது பேசி அவளை மனம் னைத்து வருந்தினாள்.
புள்ளைக்குத் தராள் என்று நான் ஸந்திக்கு தருவேனா என அவள்
புரிந்து கொண்டாள்.
ஒருவர் புரிந்து கொண்டநிலையில்
குரல் கொடுத்தான்.
19
சிய அன்றே செல்வம் அம்மாவிடமும்
தன் விருப்பத்தைச் சொன்னபோது வியின் விருப்பம் எப்படி இருக்குமோ ர்ளாமல் எவ்வாறு ஒரு முடிவுக்கு பிட்டால், மறுப்பு இருக்கக் கூடாதே
இடையிலுள்ள நெருக்கத்தை அவன் ல் அன்றிரவே சேதிகளைச் செவியில் வதிற்குத் தெரியாதவாறு அம்மாவின்

Page 103
ஜின்னாஹ்
காதில் அனைத்தையும் ஊதினாள்.
அவர்களின் நீண்டநாட் கொண்டதும், தலைக்குமேல் வெள்ளி கொண்டாள்.
இந்நிலையில் காலத்தை வீக முடிவுக்கு வருவது நல்லதென அ
சந்தர்ப்பமும் பொருந்திவ பேசினர்.
*?
தேவியின் ஒப்புதல் பெற்ற வந்தபோது அவனிடம் நடந்தவற்ை கருத்துக்கு உடன்படவே, எ6 தீர்மானமர்கிற்று.
இதற்குள் மற்றுமோர் பிரச் அவசியம் அவர்களுக்குள் உண்ட எடுத்துக் கூறினான்.
அது காவேரியைப் பற்றியத திருமண ஏற்பாடுகள் தொடங்குமு இடத்தைத் தேர்ந்துகொள்ள வேண்
அதனை அவனிடம் அ எண்ணினாள். ஆனால் ஒரே நேரத் சுமக்க முடியாது என்பதனால் ெ தானாக முன்வரும்போது, அவளுக்
ஏன் வீரா! நீயா யாரையாச்சு அவளுக்குப் பொருத்தமா யாரிரு ஒருத்தனாப் பாத்தா தேவலப்பா" எ
"அம்மா! முத்துவுக்குத் படிச்சபய. எனக்கு ஒதவியா வேல

தொடர்பை அம்மா தெரிந்து ம் பரவுகின்றது என்பதை ஊகித்துக்
ணாகக் கடத்துவதிலும், கேட்டு ஒரு
ம்மா எண்ணினாள்.
ந்ததால் இருவரும் மனம்விட்டுப்
ஒ
ஒ
பொன்னுமாமி, வீரபுத்திரன் வீட்டுக்கு றக் கூறினாள். அவனும் அம்மாவின் ல்லாமே எதிர்ப்பின்றி ஒருமனத்
சினைக்கும் தீர்வு காண வேண்டிய ானது. வீரபுத்திரனே அம்மாவிடம்
ாகும். ஒத்தவயதுள்ள வாஸந்தியின் ன் காவேரிகும் ஒரு பொருத்தமான டுமென்றான்.
ம்மாவே சொல்ல வேண்டுமென தில் இரண்டு சுமைகளை அவனால் சால்ல அஞ்சினான். வீரபுத்திரனே ந ஒருபாரம் நீங்கியது போலிருந்தது. ம் பாத்து வைக்கிலியா? இங்கண்ண க்காப்பா? படிச்சவள்ள? படிச்ச *றாள் அம்மா.
தம்பி ஒருத்தன் இருக்காம்மா. செய்றான். கெட்டிக்காறன். எந்தக்

Page 104
கெட்ட பழக்கமும் இல்ல. வயசுப் நீங்க சம்மதம்ன்னா நானே முத்துக்
பதிலுக்கு இவ்வாறு வி சந்தோஷப்பட்டாள். இருந்தாலும் கா பதில் சொல்லுவதாகக் கூறினாள்.
காலையில் தேவி பூவிழியோ மகிழ்ச்சியாகவே இருந்தாள்.
'வாம்மா தேவி, ஒக்காரு ஒ நேத்து ராவு, மூத்தவங்கிட்ட வாஸ் என்றாள்.
தேவிக்கு நெஞ்சுக்குள் "தி துடிப்பது அவள் செவிகளுக்கே என்னவென்று தெரிந்து கொள்ள ஆ
மச்சான் என்ன சொன்னா வார்த்தைகளுக்கு வேகங்கூட்டி.
"ஏம்மா அவசரப்படுறே அ காவேரியைப் பத்தியும் ஏங்கிட்ே வார்த்தைகளைக் கட்டுப்படுத்தி, தே சோபையற்றுக் கிடந்தது.
தேவி! அவுங்க வெசயத்தி ஆனா அதோடே காவேரிக்கும் பொறுப்பெல்லாம் முடிஞ்ச மாதிரின்
தேவிக்கு நெஞ்சுக்குள் வீரபுத்திரன் தம்பியின் திருமணத்தே தேடி முடித்துவிட எண்ணுவது மகிழ்சிய்ோடு அவள் பொன்னுமாமி
அவர் சொல்லுறது சரிதாே காவேரியும் குடும்பமாயிட்டா எங்க

கருகாத பசுமை
பொருத்தமும் சரியாத்தான் இருக்கும். கிட்ட கேட்டுப் பாக்கலாம்.
3ரபுத்திரன் கூறியதும், அம்மா வேரியிடமும் ஒருவார்த்தை கேட்டுப்
டு மாமி வீட்டுக்கு வந்தாள். மிக்க
ங்கிட்ட ஒரு நல்ல சேதி சொல்லணும் ந்தி, செல்வம் வெசயமாப் பேசினேன்,
க்" என்றிருந்தது. அவள் இதயம் கேட்டது. அவசரமாய்ப் பதில் ஆசைப்பட்டவளாய்,
ர் மாமி, சம்மதிக்கலியா?" என்றாள்
வன் அப்பிடியொண்ணுஞ் சொல்லலே. ட சொன்னான்!” என்று மீண்டும் வியின் முகத்தைப் பார்த்தாள். அது
ல அவனுக்கும் பூரண சம்மதம்னான். கல்யாணத்த முடிச்சிட்டம்னா னுஞ் சொல்றான் என்றாள் மாமி.
பனிகொட்டியது போலிருந்தது. நாடு, தங்கைக்கும் ஒரு நல்ல வரன் அவளுக்குச் சரியாகவே தோன்றியது. புடன் பேசினாள்.
ன மாமி வாஸந்தி செல்வாவோடே பொறுப்பும் முடிஞ்சிடுமில்லே?"

Page 105
ஜின்னாஹ்
அவள் வார்த்தைகளை ( கண்களில் இரு கண்ணிர் முத்து கண்ட தேவி அதிர்ச்சியுற்றாள்.
ஏன் மாமி அழுறே எல்லாபே சொல்லுமாமி சொல்லு என்றாள் தே
மாமி ஒன்றும் பேசவில்லை. தேவிக்குப் புரிந்தது. அவள் வருந்துகின்றாள் என்று என்னிடL நெஞ்சுள் கனத்திருக்க வேண்டுப் இருப்பாள் என எண்ணி தேவியும்
வடித்தெடுத்த தேனிரோடு இப்போது அவள் அமைதியடைந்திரு தேனீரை நீட்டினாள். அவளும் வ கொண்டிருந்த பூவிழிக்கும் பாட தனக்கெனக் கொண்டுவந்த தேனீரை
"தேவி கொழப்பத்தில சொ
குழப்பத்துக்குக் காரணம் ெ அறிவாள்.
"வீரபுத்திரன் காவேரிக்கு சொன்னான். எனக்குன்னா புடிச் நமக்குப் புடிச்சிட்டா அப்புறம் காே வாறே என்று அவள் வீரபுத்திர தேவிக்குச் சொன்னாள் பொன்னுமா
ஏற்கனவே அந்தக் குடும்ட முத்துவையும் அவளுக்குத் தெ படித்தவன். அவனுக்கோர் தம்பி நினைவு வந்தது. நகர்ப்புற வ தேடிக்கொண்டதால், அவர்கள் தே போனார்கள்.

O 84
முடிக்குமுன்னே பொன்னுமாமியின் க்கள் பிறந்து வழிந்தன. இதைக்
D நல்ல வெசயங்கள்தானே பேசினோம் வி மாமியின் புயங்களைப் பற்றி.
அடுக்களையை நோக்கி நடந்தாள்.
எதையோ ஒன்றை எண்ணி ம் சொல்லமுடியாத ஒன்று அவள் ம். சொல்ல முடிந்தால் சொல்லி
மெளனமானாள்.
தேவியிடம் வந்தாள் பொன்னுமாமி. நந்தாள். புன்னகையோடு தேவியிடம் ாங்கிக் கொண்டாள். விளையாடிக் ட்டி கிண்ணத்தில் பால் தந்தாள். ஒருபுறம் உட்கார்ந்து பருகியவாறு. ல்ல வந்ததையே மறந்திட்டேன்"
தேவியும் தான் என்பதை தேவி எப்படி
ஒரு நல்ல இடத்தில ஒரு சேதி சிப் போச்சி. நீ என்னா சொல்ற? வரி காதுல போடலாம் எனக் கூறிய னிடம் கொண்ட சம்பாஷனையை S.
த்தைப் பற்றி அறிந்திருந்தாள் தேவி. ரியும். பள்ளிக் கூடத்தில் கூடப் இருப்பதும், இப்போது அவளுக்கு ாழ்வை வியாபார நிமிர்த்தம் தந்தை ாட்டத்தில் மறக்கப் பட்டவர்களாய்ப்

Page 106
85 -O-
மாமி, முத்து குடும்பத்த: பையனும் படிச்சிருக்கிறதாலே, அ எனக்கும் தேர்ணுது. என்னா இருந் எதிலையும் முந்திக்கிட வேணாம்மா பொன்னுமாமியின் எண்ணமு நீயே சேதிய காவேரி காதுல இஷ்டமில்லாட்டியும், அம்மா மனசு சரியாப்படல்ல. நீயே பேசிப்பாத்து சொல்லச் சொல்லு" எனத் தேவியிட 2 மறுநாள் தோட்டத்தில் ே காவேரியைக் காணலாமென தேவி
செல்வா வாஸந்தி திரு சேதியாயிற்று. இப்போதெல்லாம் குறைத்துக் கொண்டாள்.
பார்க்கும் ஒவ்வொருவரும் புதைத்துக் கொண்டிருப்பதுபோல் அவளது மனப் பிரமையாகக் கூட வீட்டிலிருந்த வாஸந்தியிட பொன்னுமாமி வீட்டுக்குப் போனாள் தன் கவனத்தைப் பதித்தபடி இருந்
"காவேரி"
தேவியின் அழைப்பைக் சே தேவியக்கா வா! பூவிழி இல்லேம்மா, வாஸந்தி சை இல்லியா?" என்று கேட்டவாறு வீ அங்குகிடந்த பலகைக் கட் தன்னை அவள் அமர்த்திக் கொண

கருகாத பசுமை
வுங்க நல்லவுங்க வசதியானவுங்க! வன் காவேரிக்கு நல்லதுண்ணே தாலும் காவேரியோட மனசு தெரியாம மி, என்றாள் தேவி.
ம் அதுவாகவே இருந்ததால், தேவி! போடும்மா. நான் கேட்டா நோகுமேன்னு சம்மதிப்பா. அது
எனக்குச் சொல்லு! நல்லா யோசிச்சு
ம் கேட்டுக் கொண்டாள்.
O
வலை இல்லை. காலையிலேயே
நினைத்தாள்.
மண முடிவு காற்றோடு கலந்த வாஸந்தி வெளியே வருவதைக்
b தங்கள் கண்களுக்குள் எதையோ அவளுக்குத் தோன்றியது. . அது இருந்திருக்கலாம்.
ம் பூவிழியைத் தந்துவிட்டு, தேவி
அங்கு காவேரி ஒரு புத்தகத்தில் தாள்.
ட்ட காவேரி சட்டென எழுந்தவளாய்,
வரல்லியா?"
யில குடுத்துட்டு வந்தேன். அம்மா ட்டினுள் நுழைந்தாள் தேவி.
டையை ஒரு காலால் ஒதுக்கி அதில் ாடாள். காவேரி பதில் சொன்னாள்.

Page 107
ஜின்னாஹ்
"அம்மா பீலிக்குப் போய தொவைக்கணும், வரக் கொஞ்ச நே
இது நல்லதொரு சந்தர்ப் இருக்கின்றாள். கல்யாண விஷயம் வாய்ப்யு: என எண்ணிய தேவி திடீெ எப்படிப் பேச்சைத் தொடங்குவது 6
முன்பின் பழக்கமில்லாத வேண்டும். கொஞ்சம் பிசகின படித்தவளல்லவா காவேரி, தேவி ச
சிறுபொழுதில் அவளுக்கோர் கையில் இருக்ககும் நாவலைக் கார
படிச்சு முடிச்சதுக்கப்புறம் பொளப்பாப் போச்சுல்லே' என்றா கொண்டவளாக.
காவேரி புத்தகத்தை மூடிக் தேவியின் கண்களில் பட்டது.
மனைவி
நல்ல தலைப்பா இருக்கே! இல்லேக்கா, நாவல். ஒரு ெ இருக்கு. நான் படிச்சப்புறம் தே படிக்கணுமக்கா என்றாள் காவேரி
எனக்கெங்கம்மா நேரம் பத் எனக் கொன்னும் அதனால பெரயே
"ஏன் அடிக்கடி குமுதம் இருவரும் ஒன்றிப் பலமாய்ச் சிரித்
ஆமா. கதையென்னா? தேவி கேட்க வாஸந்தி சொன்னாள்.

O 86
பிட்டாங்க. நெறையத் துணி ரமாகும்!"
பம். வீட்டில் காவேரி தனித்தே பற்றி காவேரியிடம் பேச நல்லதோர் ரனக் கிடைத்த சந்தர்ப்பம் என்பதால், என அறியாது யோசித்தாள்.
ஒரு புதிய முயற்சியில் இறங்க ாலும் தடம் மாறிப் போகலாம். ற்றுத் தயங்கினாள்.
யோசனை தோன்றியது. அவளது ணமாக்கிப் பேச்சைத் தொடங்கினாள்.
ஒனக்கும் வாஸந்திக்கும் இதே ள் புன்சிரிப்பொன்றை வரித்துக்
கொண்டாள் அதன் முன் அட்டை
என்ன கவிதையா?"
பாண்ணு வாழ்க்கைய வெச்சி எழுதி நவியக்கா ஒனக்கும் தாரேன், நீயும் சற்று உறுத்தலாக,
ந்து வருஷம் பள்ளிக்குப் போனாலும் ாசனம் கெடைக்கலியே"
படிப்பியேக்கா" என்றாள் காவேரி, தனர்.
நீயே கொஞ்சம் சொல்வேன்!" என்று

Page 108
87
"ஒரு படிச்ச பொண்ணு திருப்தியோட ஏத்துக்கிட்டு அவனோட தான் கதையோட கரு அக்கா நல்ல
தேவிக்குச் சந்தர்ப்பம் ஒரு புலப்பட்டது. அவள் அதிசயித்தாள். - செய்தாள்."
"காவேரி, நல்ல "கரு ம்மா. ஓங்கிட்ட கேக்க வந்தேன். என்றால்
காவேரி ஆச்சரியத்தால் புரு விழுங்கினாள்.
"காவேரி! நீ படிச்ச பொண் நல்லா கேக்கணும்." என்ற புதிரோடு :
அவள் பேச்சைக் கேட்ட கா அதனை அவள் வெளிக்காட்டிக் 6 நாவலை மடியில் வைத்துக் கொண்
அமர்ந்தாள். தேவிதொடர்ந்தாள்.
"காவேரி! செல்வாவுக்கு பண்ணிட்டோம். இப்ப அதோடே ே முடிச்சுடனும்ன்னு அம்மா ஆசப்படு எனப் பேச்சைத் தொடங்கினாள் தேன்
நாணத்தால் முகம் அந்திவா குனிந்து கொண்டாள்.
ஒரு பெண்ணின் வாழ்நாளி இதுவுமொன்று என்பதால், தேவி மி
கையாண்டாள்.
"காவேரி, ஒரு நல்ல எடத் பார்த்திருக்கார். நீ சம்மதிச்சா மட்டு என்று சொல்ல ஆரம்பித்து, முத்

கருகாத பசுமை
தனக்குத் கெடச்ச கணவன, எப்படி சந்தோஷமா வாழுறாங்கிறது வே போகுது.
நாவல் உருவில் வந்திருப்பது அதனையே பயன்படுத்திக் கொள்ளவும்
அதுபோல ஒரு செய்திதான் நான் ர் தேவி. வங்கள் உயர், தேவியை விழிகளால்
னு. நான் சொல்லுறத நீ கொஞ்சம் வார்த்தைகளை நிறுத்தினாள். வேரிக்கு மேலும் வியப்பு மிகுந்தாலும், கொள்ளவில்லை. கையில் இருந்த டு, தேவியின் முன்னால் கால்மடித்து
ம் வாஸந்திக்கும் ஒரு முடிவு சர்ந்தாப்ல ஒன்ட கல்யாணத்தையும், றொங்க. நீ என்னம்மா சொல்லுறே"
வி. னமாய்ச் சிவக்கக் காவேரி தலையைக்
ல் கேட்கப்படும் முக்கிய கேள்விகளில் "க நிதானமாகவே வார்த்தைகளைக்
கில ஒனக்கொரு பையன அண்ணா ந்தான் அத மேற்கொண்டு பேசுவார்" துவின் குடும்பம் பற்றியும் அவன்

Page 109
ஜின்னாஹம் -
தம்பி பற்றியும் கூறி, பொன்னுமாமி ( மனத்தில் பதியுமாறு நிதனாமாய் ஒப் வாய்திறந்து எதுவுமே ே இருந்தாள் காவேரி, மடியில் கிடந்த இருந்தது.
இப்ப நீ ஒண்ணுமே கெ ஒரு முடிவுக்குவா, ரெண்டுநாள் தன் பேச்சுக்கு முத்தாய்ப்பு வைக் துணிமூட்டையுடன் பொன்னுமாமி கண்கள் தேவியின் முகத்தில் பதிலெ
எழில் கொஞ்சம் மலைநாட் நீர் வீழ்ச்சிகள். சிறிது சிறிதாய் ஊ மலைமண்ணைச் சீராட்டிச் செழ சமவெளிகளையும் தன் பெருங்ெ சங்கமிக்கும் அழகு இந்தப் பொன்னா புரண்டுவரும் ஒரு ஆற்றங்கரை வீரபுத்திரனும், எதிர் எதிராக அமர்ந்த நீரில் தவழ்ந்துவரும் மாை உடலைச் சற்றுச் சிலிர்க்க வைக்க உறுஞ்ச்சி நாவுக்குச் சுவையும், உ கொண்டிருந்தனர் நண்பர்கள்.
வாழ்வு எவ்வளவு இன்பக தோன்றுகின்ற இன்பகரமான நிகழ்வுச அவ்வப்போது மனித மனங்களுக்கு இன்பத்தை மனிதன் மனதில் சோகங்களை நிலைபெறச் செய்வ துன்பத்தின் தீராதவடுக்கள், சிலரி பெரும்பான்மையான துன்பங்கள்

O 88
சான்ன பிற அனைத்தையும், அவள் |டைத்தாள்.
சாது தலைதாழ்த்தி மெளனமாய் நாவல் அவள் கைக்கு இடம்மாறி
ால்லவேணாம். நல்லா யோசிச்சு பொறுத்துக்கலாம் எனக்கூறியபடி க முனையும் போது, வாசலில் வந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் ான்றைத் தேடிக் கொண்டிருந்தன.
டின் அழிவில்லாப் பெருஞ்செல்வம், ற்றெடுத்து, ஒன்றுபட்டு நதிகளாகி, மிக்கச் செய்து, பீடபூமிகளையும் காடையால் நீராட்டிக் கடலோடு ட்டின் பெரும் பேறாகும். அவ்வாறு உல்லாச விடுதியில், முத்துவும் திருந்தனர். ஸ்த் தென்றலின், மெல்லிய நெருடல், சூடான தேனீரைச் சிறிது சிறிதாக டலுக்குக் கதகதப்பையும், ஊட்டிக்
ாமானது! சோகங்களுக்கிடையிலும், ள் அந்தச் சோகங்களை மறக்கடிக்க ஒத்தடம் தருகின்றன. தக்க வைத்துக் கொள்வது போல், ல்லை. சிலபோது ஏற்படுகின்ற வாழ்வை அழித்தொழித்தாலும், மறக்கப்பட்டனவாய், நிழலற்றும்

Page 110
போகின்றன.
முன்னொருபோது அதே 6 நீண்டகால நட்பினைப் புதுப்பித்து
சங்கரியின் துயரப்பிரிவும் இடறல்களும்தான், அவர்கள் பேச்சி இன்றோ அதற்கு மாறான ஒரு சர் நிலையில், மன நிறைவோடு, குளி அருந்திக் கொண்டிருந்தனர்.
ra
g
Կ0
Հ)
தேவியின் கேள்விக்குப் உதவியை நாடினாள். இருவரும் ! அதற்காகவே செலவிட்டனர்.
வாஸந்தியின் வாழ்வோடு ஒன்று இணைவது போன்றதே. துணையாக வரப் போகிறவன், சற்ே மறக்கப்பட்டுப் போனவன். இடை போக்கினைக் காவேரியோ அ தெரிந்திருக்கவில்லை.
புதிதாகத் தோன்றும் மனித அமையுமோ என்ற வினாக்குறியோ முடிவுக்குக் காவேரி வர வேண்டி
ஈற்றில், ஒன்றுமே அறியாத மேன்மைக்கோ நம்பிக் கைப்பிடிப் உடன் பிறந்தவன் அறிந்து, தெரிந்த தப்பில்லை என முடிவு செய்து தெரிவித்தாள் காவேரி.
தனது தங்கையின் ஒப்புத ஒரு வாய்பான சந்தர்ப்பத்தை முத்து

கருகாத பசுமை
விடுதியில், அதே சூழலில், தங்களின் க் கொண்டனர் நண்பர்கள்.
அதனால் ஏற்பட்ட வாழ்வின் ல் மிகைத்துக் கிடந்தன. ஆனால்
5தோஷ நிகழ்வுக்கு அத்திவாரமிட்ட
ர்காற்றின் சுகானுபவத்தோடு, தேனீர்
Mr. ) GdC }
பதில் தேட காவேரி வாஸந்தியின் இரண்டு நாட்களின் பெரும் பகுதியை
செல்வம் ஒன்றுவது, ஒன்றுக்குள் ஆனால் காவேரியின் வாழ்வுக்குத் ற நினைவிருந்தாலும் கால ஓட்டத்தில் ப்பட்ட காலத்தில் அவன் வாழ்வின் புன்றி காவேரி பற்றி அவனோ
ܓܐ
ஒன்றுதலின் பெறுபேறுகள், எவ்வாறு டு நம்பிக் கரம்பற்றும் ஒரு துணிகர
இருந்தது.
ஒருவனை படிப்புக்கோ, பொருளாதார பதை விட, தானறியாவிடினும், தன் வனைத் துணையாக்கிக் கொள்வதில் தனது சம்மதத்தை தேவியிடம்
லைத் தெரிந்த பின்னர், வீரபுத்திரன் துவிடம் அறிந்து கொண்டு அவனைத்

Page 111
ཨོཾ་
ஜின்னாஹற்
தனித்துச் சந்தித்தான். முத்துவும் த நெருக்கத்தால், நட்பின் இறுக்கத் தம்பியைக் கேட்டு முடிவு கூறுவத நீண்ட நேரம் அந்த இரு தந்தவர்கள், "வெய்ட்டருக்கு நிை எழுந்தனர்.
2 விரபுத்திரன் சொன்ன சேதிக கூறினான் முத்து. படித்த பொன்வண்ணனுக்குப் பிடித்துப் டே வீரபுத்திரனின் நாணயமும், நல்ல ட சிபாரிம் அவனை ஒப்புதல் தரச் செ
நல்லதொருநாளில் எல்லாே நாளையும் தீர்மானித்துக் கொண்ட ஒரேநாளில் செய்ய முகூர்த்தமும் ெ வேகமாய் நடைபெற்றன.
படித்த பெண் களைக் பொன்வண்ணனும் அழியாச் செல் பெறுவதென ஒத்துப் பாடினர்.
வீரபுத்திரன் தரமுயன்றாலு மறுத்துவிட்டான, தேவியின் நி6 வெறுங்கையோடு, அனுப்ப வே வெதும்பினாள். எனினும் இது அனுசரணையுடன் வாழ்ந்து விட் வெட்கப்படவில்லை.
இரண்டு பெண்களுக்குரிய வீரபுத்திரனின் செலவிலேயே வாங்கி தனக்கான அனைத்தையும் தன் ( அம்மாவுக்கும், தேவிக்கும் குழந்தைக பொறுப்பேற்றுக் கொண்டான்.

- O 9 O
து தொழிலோடு கொண்ட உறவின் ால், தனக்குச் சம்மதம் என்றும், பும் வாக்களித்தான்.
க்கைகளுக்குத் தம் உடற்கமைத் றயவே "டிப்ஸ்" கொடுத்துவிட்டு
ளை தருணம் பார்த்துத் தம்பியிடம் பெண் எண் பதனால் தம்பி ாயிற்று. பெண்ணின் அண்ணன் |ண்புகளும், முத்து அண்ணனின் ய்தன.
ம சுமுகமாகப் பேசி, திருமண னர். இரண்டு திருமணங்களும் பாருந்திவர, திருமண ஏற்பாடுகள்,
கரம் பிடிப்பதால், செல்வமும், வமான கல்வியையே, சீதனமாகப்
Iம் பொன் வண்ணன் முற்றுாக லைமையில் வாஸந்தியை அவள் ண் டியாயிற்றே என மனத்துள் ாள்வரை அந்தக் குடும்பத்தின், டதால் அதை எண்ணி அவள்
நகை நட்டுகள், துணிமணிகளை,
கொண்டாள் அம்மா. செல்வம் சலவில் வாங்கிக் கொண்டதோடு ருக்கும் உடுதுணிகளுக்கு அவனே

Page 112
திருமண நாளும் வந்தது மண்டபத்தில் இரட்டைத் திருமண பூர்த்தியாகின.
மண்டப அலங்காரங்களே அருகருகே போடப்பட்டிருந்தன. நெடுக, மாவிலையும், தென்னங்கு எங்கும் தொங்க விடப்பட்ட மல்லிகை ஊதியம் பெறாமலையே மணத்தை செய்தது.
அலங்கார விளக்குகளின் அ ஒடி ஒளிந்தான்.
முத்துவின் சார்பில் பணக் பந்தியில் அவனைச் சார்ந்தவர்களே சார்பில் ஒருசிலரும், பொன்னுமா திருமணத்திற்கு வந்திருந்தனர்.
திருமணச் செலவீனங்கள் நடைபெற வேண்டுமென முத்து பேர்களை அழைக்கும் எண்ணம் இதனைப் புரிந்து கொண்ட முத்து முத்து இது பற்றி வீரபுத்திரனிடம்
"ஏன் வீரா! ஓங்க பக்க அழைக்கலியா?"
வீரபுத்திரன் பதில் சொல்லவி
"வீரா! நீ என்னய வேத்து ஒண்ணுங்கிற எண்ணம் இன்னும் நொந்தவனாக.
வீரபுத்திரன் ஒருவாறு நிை அவனை மணமேடைப்பக்கம் அன

கருகாத பசுமை
நகர்ப்புறக் கோயில் திருமண னங்களுக்கான சகல ஏற்பாடுகளும்
ாடு இரண்டு மண மேடைகள்
வாசலில் வாழை மரங்களும் வழி ருத்தும் கொண்ட சோடனைகள். ச் சரங்களிலிருந்து மலைத் தென்றல் த வாரி மண்டபமெங்கும் பரவச்
|ணிவகுப்பால், இருளரக்கன் எங்கோ
கார வீட்டுத் திருமணம் என்பதால், அதிகம் காணப்பட்டனர். தேவியின் மி வீரபுத்திரன் சார்பில் சிலரும்
அனைத்தும் தனது செலவிலேயே கேட்டுக் கொண்டதால், அனேக b அவர்களுக்கு இருக்கவில்லை. ]வுக்கு மிக்க மனச் சங்கடமாயிற்று. வெளிப்படையாகவே வினாவினான்.
ம் சனங்களையே காணமே. நீ
பில்லை. முத்துவே பேசினான்.
து மனுஷனா நெனச்சிட்டே! நாம ஒனக்கு வரலியே" என்றான் மனம்
லமையைச் சமாளித்துக் கொண்டு, ழத்துச் சென்றான்.

Page 113
ஜின்னாஹற்
முகூர்த்த வேளை நெருங்க > சுற்றமும், சூழ்ந்திருக்க, வந்திருந்தே நோக்க கெட்டி மேளம் கொட்டியது s எல்லோரும் மகிழ்ச்சியில்
ஆனந்தப் பெருக்கைத் துடைக்கள் வாழ்வின் மிகப் பெரியதொரு பொறு ம்னநிறைவோடு, அவள் கண்கள் ம
င့ဇ္ဈိဝှ
வாஸந்தியின் பட்டப்படிப்ட சிறப்பாக நிறைவு பெற்றபோது, தோன்றினாள். தாயைப்போல் பிள்ளை குடும்பத்திற்கு உதவி செய்து, அந் கடமைப்பாடுடையவர்களாக ஆக்கில் பொன்வண்ணன் காவேரின கொண்டதால், அவளிடத்துக்கு வா
ராஜாவைப்பற்றி தேவி அதிக
விளையாட்டைப்போல, படிப்பிலும் ஆண்பிள்ளை. வாழ்வைச் சற்று நெ வாழ்ந்து கொள்வான் என்னும் ர அத்தோடு, செல்வா வாஸந்தி இரு அவனை ஒரு உன்னத நிலை உறுதிப்பாடும் அவளுக்கு இருந்த
*
திருமணமாகி வாஸந்தி வீட வெறுமையை தேவி ஓரிரு நாட்கள் இருந்த ஒரு பெருஞ்செல்வே போலிருந்தது அவளுக்கு. பூவிழி இருண்டமனத்திற்கு ஒளிகாட்ட, அ

O 92
க் கொண்டிருந்தது. சொந்தமும், ர் கண்களெல்லாம் ஒன்றினைந்து .
திளைத்தனர். கண்ணில் வழிந்த பும் மறந்து தேவி நின்றாள். தனது றுப்புத் தன்னை விட்டு நீங்கிவிட்ட கிழ்வால் பொழிந்தன.
ח")
ဂွါဝှင့ဝှ
அவள் திருமணம், இரண்டுமே அவள் கண்முன் பொன்னுமாமியே ாகளும் ஒவ்வொரு வகையில் தன் தக்குடும்பத்திற்கு வாழ்நாளெல்லாம் விட்டனர்.
யத் தன்னோடு வாழ அழைத்துக் ஸந்தி வீட்டின் புதுவரவானாள். ம் அலட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவன் சமர்த்தாகவே இருந்தான். அவன் றிப்படுத்திவிட்டாலே போதும், அவன் ம்பிக்கை அவளுக்கு இருந்தது. நவரதும் வழி நடத்தல் கல்வியில் க்கு கொண்டுவந்துவிடும் என்ற bJ.
C
C
ஒ
டை மாற்றிக் கொண்டதால் ஏற்பட்ட லேயே உணர்ந்தாள். தன் கைப்பட ம, தன் கைகடந்துப் போனது என்றோர் பாசத்தின் பிம்பம் அவள் வள் அமைதியடைந்தாள்.

Page 114
93 93 8
தனித்திருந்து தேவி சிந்தி ஏற்பட்ட ஒவ்வொரு நிகழ்வும் அ
தீடீரென ஒருநாள் அவள் அவளைத் தன்னைப் பற்றி இதுகாலவரை சிந்திக்காத, சிற பெற்றோரை இழந்து இரண்டு ? நின்றபோது, கொண்ட வைராக்கியம் நின்று விட்டதால், கொழுகொம்பற்ற வரை பயிரிடப்படாத பசுந்தரைய சிந்தனைக்குப் பொருளானது.
இளமையின் எழிலெல்லா காலத்தில் தன்னை வீரபுத்திரன் விரு கூறி தன் விருப்பத்தைக் கேட்டது
பொன்னுமாமியியும் அவன் விரும்பினாள். அவ்வாறிருந்தும் . செய்த தவறோ! என அவள் மல் வாழ்திருந்தாலும், தனது இலட்சிய இருப்பான் என்றும் மனம் சொல்லி
முனியன் என்ற கா கொள்ளப்பட்டபோது, அவள் இய அவள்மீது அபாண்டத்தைச் சுமத்
அவள் நல்ல உள்ளமும் மத்தியில் முதன்மை பெற்றதால், அனைவரும் எண்ணினர். ஆம் தழும்பையே தோற்றிவித்திருந்தது.
தான் களங்கப் பட்டவள் ஆண்களிடமிருந்து, பிரித்தே வெறியனுக்காக, அந்த இனத்தின் 1 எண்ணமோ கொள்ளவில்லை.

கருகாத பசுமை
ப்பாள். தன் கடந்த கால வாழ்வில் பள் மனத்திரையில் தோன்றி மறையும். - சிந்தனையில் பட்டஒரு நினைவு எண்ணத் துாண்டியது. தேவி ந்திக்கத் தோன்றாத ஒன்று அது. உடன் பிறப்புகளுடன், நிர்க்கதியாய் தனது உடன் பிறப்புகளைச் சுற்றியே கொடியாக, தனது இளமை இதுநாள் பாய் வீணாகி போனதும், அவள்
ம் தனதாக்கிக் கொண்டு வாழ்ந்த பியதும் அதனை அவன் தன்னிடம் ம், அவள் நினைவுக்குள் வந்தன. ளெ மருமகளாக ஏற்றுக் கொள்ள அதனை மறுத்தது, இப்போது தான் எம் எண்ணியது. வீரபுத்திரனுடன் பங்களுக்கு நிச்சயம் அவன் உதவி யெது.
மகனால், தனது கற்பு காவு பலாமையை எண்ணி , சுற்றம் கூட தவில்லை. அனுதாபமே காட்டியது. துாய்மையான வாழ்வும், அயலவர் அந்த நிகழ்வை ஒரு விபத்தாகவே பினும் தேவிமனத்தில் அது ஆறாத்
என்ற அடிமன உணர்வு அவளை வைத்தது. இருப்பினும் ஒரு பால் அவள் வெறுப்போ, பழிவாங்கும்

Page 115
意
ஜின்னாஹ்
இன்று அவள் மனத்தின் கொள்ள பூவிழியொருத்தியே துணை 2
நாட்களுக்குத்தான் எத்தனை இலக்கத்தையும் மிகவேகமாகச் சம் பூவிழிக்கு வயது நான்கு முன்போல குடும்பச் சுமையைத் த6 மட்டுமே கவனித்துக் கொள்ளும் உ
இப்போது அவளுக்கு குழ ஒரு துணை வேண்டி இருந்தது வாஸந்தியும், துணையாக இருந் பங்கிட்டுக் கொண்டனர்.
இப்போது அவள் பங் இயலாதபோது, முழுச் சுமையையுழு மனம் ஒப்பவில்லை.
ஒரு நாள் நிலாப் பொழுது பாறைக்கு வீரபுத்திரனை அழைத்து எப்போதும் குடும்பச் சுமைகளை மேடையாக அப்பாறை அவர்களுக்
குடும்ப பிரச்சினைகளைப் பிறரின் செவிகளுக்குத் தம்குடும்ப ஒதுக்குப்புறமாக இருந்த அந்தப் போவாள்.
அம்மாவின் செய்கை வீ இப்போது தனித்துப்பேசும் அளவு ( இருப்பதாக அவனுக்குத் தோன்றவி
கல்லின் மேல் இருவரும் (
அம்மாவின் முகத்தைத் தன்பார்ன்

O 94
துயரச் சுமையைக் குறைத்துக் ாயாக நின்றாள்.
2
அவசரம் நாள்காட்டியின் ஒவ்வொரு ஹாரம் செய்து கொண்டிருந்தன.
கடந்தது. பொன்னுமாமிக்கும் லைதாங்கும் திராணியற்றுத் தன்னை டல் வலுக் குறைவுக்குள்ளானாள்.
ந்தைகள் இரண்டையும் பராமரிக்க முன்னர் காவேரியும், தொடர்ந்து து அவள் சுமையின் பாதியைப்
கினை நிறைவேற்ற அவளால் ம், வாஸந்தியின் மேல் சுமத்த அவள்
1. லயத்துக்குச் சற்றுத் தள்ளியுள்ள க் கொண்டு பொன்னுமாமி சென்றாள். ாத் தீர்த்துவைக்கும் ஒரு தீர்வு கு இருந்து வந்தது.
பற்றிப் பேசும்போது, லயத்திலுள்ள விவகாரங்கள் தீனியாகிவிடாமல், ஒரு பாறைக்கே அம்மா அழைத்துப்
ரபுத்திரனுக்கு வியப்பைத் தந்தது. குடும்பத்தில் எந்த ஒரு பிரச்சினையும் ல்லை.
முகம்காட்டி உட்காந்து கொண்டனர். வையால் ஆராய்ந்தான் வீரபுத்திரன்.

Page 116
95 )
பால்போல் நிலவிலும் அவன் அல்ல கொள்ளவில்லை. அம்மா சிறிது 6
"வீரா, இத்தன நாளும் கு முடிஞ்சுச்சி. ஒடம்புல இப்ப பெ மேலே எல்லாச் சொமையையும் ே ஏதாச்சும் ஒரு வழி பண்ணணு நிறுத்தினாள்.
வீரபுத்திரன் தாயின் நிலை இத்தனை நாளும் தன் இயலாமைய் செய்து வந்தவள், எள்ளத்தனையும் மறைத்திருக்கின்றாள் என்பதை உல
வயதான காலத் தில் . சுமந்திருக்கின்றாள் என்பதை நான் கொள்ளாமல் இருந்திருக்கின்றேன் அவனைச் சபித்தது.
"அம்மா! கைத் தொணை வேலைக்கே நீங்க யாரையாச்சும் எ இத்தன நாளுஞ் சொல்லல்லே? நா இன்னிக்கே. பணந்தந்துர்றேன்!" உந்தப்பட்ட வீரபுத்திரன்.
"வேலைக்கின்னு யாரு 6 வேணாம்பா. அவுங்க கொழந்தை அப்பிடின்னா நானே பாத்துக்கலாமே
வீரபுத்திரனுக்கு எதுவுமே பார்க்கின்றாள்?வீட்டு வேை எடுப்பதைவிட, இந்தப் பிரச்சினைக்
"அப்பிடின்னா நீ என்ன புரியாதவனாக.
"வீரா! சங்கரி நம்ம உ

கருகாத 60) sy
பள் முகத்தில் எதையும் தெரிந்து நர மெளனத்தின் பின் பேசினாள்.
டும்பச் சொமைய, என்னால தாங்க லம் கொறஞ்சு போச்சு. வாஸந்தி பாட நான் விரும்பல்ல. இதுக்கு ம்பா", எனக்கூறி சற்று பேச்சை
ல எண்ணி மனம் வருந்தினான். பிலும், தன்பங்கினுக்கு அதிகமாகவே
தன் சோர்வினை வெளிக்காட்டாது ணர்ததும், அவன் மனம் கலங்கியது.
சுமக் கவியலாத சுமைகளைச்
ஏன் இது காலவரை தெரிந்து என எண்ண அவன் உள்மனம்
க்கு. , இல்லேம்மா, வீட்டு பச்சுக்கலாமே. இத ஏம்மா எனக்கு ளைக்கே யாரையாவது தேடிக்கம்மா, என்றான் தன் குற்ற உணர்வால்
வரப் போறாப்பா? அப்பிடி யாரும் ங்கள நல்லா பாத்துக்க மாட்டாங்க. !" என மறுத்தாள் அம்மா.
புரியவில்லை. அம்மா எதனை எதிர் ல செய்ய ஒருவரை உதவிக்கு கு வேறு வழியே கிடையாதே.
செய்யனும்கிறம்மா?” என்றான்
ட்டுட்டுப் போயி நாலு வருஷம்

Page 117
ஜின்னாஹம்
போயிரிச்சில்ல? இன்னமும் ஏய்ய ஒரு பொண்ணப்பாத்து கல்யாணம்
நீ. என்னம்மா சொல்றே ரெ. எண்ணமே எனக்கில்ல! சங்கரி போகல்லம்மா! அவ போகவும்ம வரைக்கும் நான் எப்பிடிம்மா ரெண்ட கண்கள் கலங்க வேதனை கலந்த (
பொன்னுமாமிக்கு அவன் வயதில் அவன் தனித்து வாழ்வ:ை முடியவில்லை. வாழ வேண்டிய வ ஒட்டுவது எத்தனைப் பாவம். பெண்ணைத் துணையாக்கிக் கெ தோன்றவில்லை. அது அவசியமா?
எப்படியேனும் அவனைத் இருண்டுபோன அவன் வாழ்க்கையி: தனது கடமை என எண்ணியவளா
"வீரா ஒனக்கு ஒரு பொன ஆனா வளர்ர புள்ளைங்கள 69(U[) வேணும்" என்றாள் குரலில் சற்று
'அம்மா! இப்ப ஒனக்குப் ட தெரியுதும்மா! நீ ஒத்துக்கிட்ட புள்ளைங்கள் சங்கரியோட, அம்மாக்
வேணாம்பா அதால எனக் என்ட புள்ள நெலமாறுமா? நீ பொறகு யாருப்பா ஒன்னய பாத்து ஒனக்கொரு தொண வேணுங்கிறன்
தன் பிள்ளைக்காக, தன் பில்

O 96
நீ தனியா இருக்கணும்? நல்ல
பண்ணிக்கிட்டா என்ன?
அலறியே விட்டான்.
ண்டாந்தாரமா? வேண்டாம்மா! அந்த இன்னும் ஏம் மனசில இருந்து ாட்டா. அவமனசில இருக்கிற ாந்தாரம் பண்ணிக்கிடுறது?’ என்றான் வார்த்தைகளோடு.
மனநிலை புரிந்திருந்தாலும், இந்த த அந்தத் தாயுள்ளத்தால் பொறுக்க யதில் ஒருவன் தனித்துக் காலத்தை இந்த வயதில் அவன் வேறொரு ாள்வது அவளுக்குக் குற்றமாகத் வும் தோன்றியது.
தன் வழிக்குக் கொண்டுவந்து, ல் மீண்டும் ஒளியேற்றுவது தாயாகிய ாய் அவள் மீண்டும் பேசினாள்.
ண்ணு தேவயில்லாம இருக்கலாம்பா, ங்கா கவனிச்சிக்கிட ஒரு அம்மா வன்மை கலந்தே.
புள்ளைங்களால கஷ்டம்னு எனக்குத் ா, நாம ஒண்ணு பண்ணலாம். கிட்ட குடுத்திடலாம்.
குக் கஷ்டம் கொறையலாம். ஆனா தனியா வாழப்புடாதுப்பா எனக்குப் ]க்குவா? அதுக்குத் தான் நான்
ளையிடமே இரந்து கேட்பது போல்

Page 118
இருந்தது அவள் வார்த்தைகள்.
அம்மாவின் விருப்பம் தாே தான் தன்னளவில் சங்கரிக்குத் துே என்னைக் குற்றம் சொல்லாதா? அவ எப்படி வாழ்வது, என்ற எண்ணங்க கொடுத்து எந்த வொரு குறையுமில் இருந்தவளல்லவா என் சங்கரி. மனிதனாக அல்லவா மாற்றிவிட இன்னுமொரு பெண்ணினால் எப்ப மனம் எண்ணியது.
அம்மாவின் வேண்டுகோளுக் குழம்பிப்போன வீரபுத்திரன் பதில் மெளனமாக உட்காந்திருந்தான்.
காற்றுச் சற்றுப் பலமாக வி
சேலையால் உடலை இறுக மூடிச்
வீரபுத்திரன்.
"அம்மா குளிருதில்ல?
பேசிக்கலாம், என்றான்.
இல்லேப்பா, இன்னிக்கே பே நம்மவயசு போயிகிட்டுத்தானே இருக் புள்ளைங்க அனாதைங்க ஆயிடும்!
இந்த வார்த்தைகள் வீரட எதிர்காலம் பற்றிய சிந்தனையைக் கி உறைந்து கிடந்த வைராக்கியம் தி சற்றுத் தளர்வதை அவன் உணர்ந்
அம்மாவின் ஒவ்வொரு 6 வெளிப்பாடாக அவனுக்குத் தோன்றி எதிர்காலம் பற்றிய தொலை நோக்கி

கருகாத பசுமை
யென்ற நிலையில் பொருந்தினாலும், ராகம் பண்ணுவதா, அவள் ஆத்மா பள் இருந்த இடத்தில் இன்னொருத்தி களின் ஒவ்வொரு தேவைக்கும் ஈடு மலாமல் என்னோடு ஒன்றறக் கலந்து
அவள் பிரிவு என்னையோர் அரை ட்டது. அந்த வெறுமையை, டி ஈடுசெய்ய முடியும் என அவன்
க்கு எவ்வாறு பதில் கூறுவது எனக் தோன்றாது தரையைப் பார்த்தபடி
3சியது குளிர் தாங்காத அம்மா தன் 5 கொண்டாள். அதனைக் கண்ட
வாம்மா போகலாம். பொறகு
-சிமுடிச்சிடலாம். ஒவ்வொரு நாளும் கு? வாஸந்தி புள்ளத்தாச்சி ஆகிட்டா,
யோசிச்சி சொல்லுப்பா". புத்திரனுக்குத் தன் குழந்தைகளின் கிளறி விட்டன. அவனது நெஞ்சில் தன் குழந்தைகளை நினைத்தபோது கதான்.
வார்த்தையும், உலக அனுபவத்தின் இன. அம்மா என் குடும்ப வாழ்வின் கின் காரணமாகவே மறுமணத்திற்கு

Page 119
ஜின்னாஹ்
என்னை வற்புறுத்துகின்றாள் என்பன
தங்களுக்குப் பற்றுமிக்க ஒரு பிறரின் வாழ்விலும் முடிந்த வரை தியாக உள்ளத்தின் சொந்தக் காரிய ஒரு உன்னத பிறப்பாக அவன் மன
தே அவளது ஒவ்வொரு வார்த் புரியலாயின. இவ்வாறு நீண்ட சிந்த அம்மா பொறுமையோடு அவன் பதி
வீரபுத்திரனுக்கு ஓரளவு தெ விட்டாலும், தனது குழந்தைகளின் ஒருதுணையை ஏற்றுக் கொள்ள 6ே அவன் அறிந்து கொண்டான்.
"அம்மா! ரெண்டாந்தாரம் க கவனிச்சுக்குவான்னு நீ எப்பிடி நம்பு! அவனிடமிருந்து ஒரு கேள்வி பிற, புதிதான ஒரு நம்பிக்கை புலர்ந்தது
அவன் கேள்வியில் பதிலும் ! பொருத்தமான ஒரு பெண் கின ஒத்துவருவான் என்னும் நம்பிக்கை
"வீரா! அப்பிடி ஒரு பொண் அவக்கிட்டே நானே கேட்டுக்றேன்! போனான்.
"யாரும்மா அவ?" எனத்து ஆச்சரியத்தால் கண்ணிமைகள் மே
"தேவிதாம்பா என்றாள் அம்
வீரபுத்திரனின் உடல் சில் சீதளத்தை இத்தனை நேரமும் பொ பதிலால், உள்ளம் சிலிர்த்து, உடல்

6 98
மத அவனால் தீர்மானிக்க முடிந்தது. 5 தாயாக, வாழ்ந்தது மட்டுமல்லாமல்
தோள் கொடுத்து மலரச் செய்த என தனது தாயை மனுக்குலத்தின்
ம் எடைபோட்டது. தையின் அர்த்தங்களும் அவனுக்குப் கனையில் அவன் நேரத்தைக் கழிக்க
லுக்காய்க் காத்திருந்தாள். தளிவு பிறந்ததும், தனக்கென்றில்லா எதிர்காலத்தைக் கருத்தில் கொண்டு வண்டிய நிர்பந்தத்துள் தானிருப்பதை
சட்டிக்கிட்டா அவ ஏம்புள்ளைங்கள் ற?" என அவனையறியாது திடீரென ந்ததும், பொன்னுமாமியின் மனத்தில்
பொதிந்து கிடந்ததை அறிந்த அம்மா, டத்தால், அவன் எண்ணத்திற்கு,
பிறந்ததும். ணு இருக்கிறாப்பா. நீ ஒத்துக்கிட்டா, "என்றதும் வீரபுத்திரன் அதிர்ந்தே
டத்தன அவன் அதரங்கள் வேகமாக, லெழுந்தன.
மா.
பிட்டுப் போனது. பனிக் காற்றின் நட்படுத்தாத அவனுடல், அம்மாவின்
உறைந்து போனது.

Page 120
நிச்சயமாய் இந்த வார்த்தைச அம்மா அறிவாள்.
சங்சரி தன்னைத் தனிக்கவிட் விடுபடாமல் இந்த நான்கு வருட பிள்ளைகள் வளர்ந்ததால் தனித்து வ அவன் தன் தனிமையைப் பற்றிச் சி
குடும்பத்தில் ஒவ்வொருவர தேடிக் கொண்டபோது தனது த ஒரு துணையின்றி இனிமேல் கு பராமரிப்பையும் அவளால் சுமக்க உணர்ந்தான்.
தனித்துப் போன தாய்க்குத் முடியாதபோது, தன் மூலமாக ஒரு வாழ்வளிக்க அம்மா எண்ணுகின்றா
வயதான தாயின் மறை குழந்தைகளையும் பொறுப்போடு கவ உள்ள அவசியத்தை, அந்தத்தாயின் பெற்றான்.
எதிர்காலத்தில் தன்னால் த செல்ல இயலாது போகும். தொ தேவைகள், அனைத்தையும் நிலைமையையும் வீரபுத்திரன் எண்
இழந்து விட்ட ஒன்றை சூன்யமாக்குவதைவிட தன் குழந்தை தன் தனிமைக்கு ஒரு முடிவு கட்ட தெளிவானது.
நீண்ட நாட்களாக பொன்னு போல் மெல்ல மெல்லச் செழித்துவ6 அவள் வாயால் வெளிப்பட்டது. த

கருகாத பசுமை
களால் அவன் அதிர்ச்சியுறுவான் என
டுச் சென்ற பிரிவுத் துயரில் இருந்து ங்களும் மற்றவர்களின் உதவியோடு ழ்ந்த வீரபுத்திரனின் இன்றைய நிலை, சிந்திக்க வைத்தது.
ாகத் தத்தமக்கென்றொரு வாழ்வைத் ாய் தனித்து நிற்பதும், உறுதியான டும்பச்சுமையையும், குழந்ண்தகளின் முடியாமல் இருப்பதையும் அவன்
தக்க பலமாகத் தன்னால் இருக்க ந துணையைத் தேடி, மகனுக்கும் 'ள் என அவனுக்குப் புரிந்தது.
வுக்குப் பின், என்னையும் என் னிக்க ஒருத்தியைத் தேடிக்கொள்வதில் வார்த்தைகளிலிருந்தே அவன் தெளிவு
னித்து தன் குடும்பத்தை கொண்டு ழிலோடு, பிள்ளைகளின் கல்வி, பிற தன்னால் நிறைவேற்ற முடியாத ணினான்.
எண்ணியெண்ணி, எதிர்காலத்தை களின் எதிர்காலத்தை எண்ணியாவது ட வேண்டிய அவசியம் அவனுக்குத்
மாமியின் மனத்தில் தேயிலைப் பதியம் ார்ந்த தேவிபற்றிய எண்ணம், இன்று னித்து வாழும் இரண்டு ஜீவன்களை

Page 121
ஜின்னாஹ்
ஒன்றாக்கி அனைத்துப் பிரச்சினைக விரும்பினாள்.
பூவிழிமீது தேவி கொண்டு அவள் மனத்தில் விதைத்தது. தாயி மாறியதால் அந்தப் பிஞ்சுமனம் ; தேவியைத்தான். எந்தச் சக்தியாலு பாசப்பிணைப்பினை நிரந்தரமாக்குவதே எண்ணினாள். தவிரவும் முன்னெ கொள்ள, வீரபுத்திரன் விரும்பியதும்
சங்கரி இல்லாத வெறுமை தகுதியானவள் என்னும் தீர்க்கம் பொன்னுமாமி, அவனிடம் தன் எண்
அம்மா தனக்குப் பார்த்திரு வீரபுத்திரன்,
"அம்மா! மொதலயே என் இருக்கிறப்ப இன்னும் ரெண்ட வாஸந்திக்கும் ராஜாவுக்குமாகத் த இன்னுஞ் சொமயைத் தரணும்? அ தரமாட்டா என்றான்.
நான் சொல்லிட்டா அவ ச பாக்கிறேன்.
அம்மாவின் வார்த்தைகளு அம்மாவுக்காக எந்தத் திய வைராக்கியங்களையும் கூட வி புத்திரனுக்குத் தெரியும். இருப்பி அல்லாது இதற்கு நாம் உடன்பட "வேண்டாம்மா! இப்ப அதப்பத்தி ெ என்றான்.
கேட்காதே என்ற தன் பிள்

100
ளுக்கும் ஒரு முடிவுகாண அவள்
இள்ள - பாசம், அந்த எண்ணத்தை இல்லாக் குழந்தைக்கு அவள் தாயாக தாயென்று வரித்துக் கொண்டது லும் பிரித்துவிட முடியாத அந்தப் 5 சாலப் பொருத்தமென பொன்னுமாமி ாரு பொழுதில், தேவியை மணந்து
அவளுக்கு நினைவு வந்தது. மயைப் போக்க தேவியொருத்தியே பான முடிவு கொண்ட பின்னரே,
ணத்தை வெளிப்படுத்தினாள். டக்கும் பெண் தேவி என்று அறிந்த
ஒரு புள்ளைக்கு அவ தாயாக அவ தலமேலே சொமத்தலாமா? னிச்சு வாழ்ந்த அவளுக்கு ஏம்மா வ ஒரு நாளும் இதுக்குச் சம்மதமே
ம்மதிச்சுக்குவா வீரா! நானே கேட்டுப்
க்குத் தேவி பெட்டிப் பாம்பாவாள், ரகமும் பண்ணுவாள். தன் ட்டுக் கொடுப்பாள் என்பது வீர பினும் அவள் சொந்த விருப்பினில் டக் கூடாது என எண்ணி அவன் பாண்ணும் நீங்க கேக்க வேணாம்"
ளையின் வார்த்தைகளுக்குத் தப்பான

Page 122
101"
வேறு பொருள் கொண்ட அம்மா.
"வீரா! நான் சொல்லுறத நீ ( விரும்பலங்கிற காரணம் எனக்குப் பு சோரம் போனவ. அதத்தவிர அவ சொல்ல ஏலாதுப்பா. அந்தப் பழி
அந்த நாடுமாறிப்பய அவள் அ கெடுத்துப்புட்டான். அந்த பாவி செ பத்து நாள்ல பலியும் எடுத்துட்டான்
மனுஷன் நடக்கிறப்ப, தடுக் அதுவும் விழுந்து படுற காயம்
"அந்தப்பாவி அவள கெடுத்த பழிபோடல்ல, குத்தம் சொல்லல்ல, தப்புப் பண்ணிட்டாண்ணு அ பொறுத்தமட்டில அவ துப்புரவான அவளைக்கட்டிக்கண்ணு நான் கேக்
மகனை வாய் திறக்க 6 நிறுத்தினாள்.
தேவியைப் பற்றி வீரபுத்திர முனியனால் ஏற்பட்ட பழியை அவனா அவள் மீது களங்கம் கற்பிப்பது அறிவான். எப்போதுமே அவளைத் தாய் அந்த ஒரேயொரு காரணத் பேசியதைத் தவறென தன் தாய்க்குச்
"அம்மா! நீங்க நெனைக்ற கேட்டா அவ நிச்சயமா சம்மதிப்ப செஞ்சிருக்கிற, ஒவ்வொன்னையும், 6
"பெத்த தாயாயவும், அப்பன நீங்க தானேம்மா ! நீங்க சொன்னா விருப்பம் என்னான்னு தெரியாம

கருகாத பசுமை
கொஞ்சம் கேளுப்பா! நீ ஏன் தேவிய ரியுது. முன்னால அவ முனியனால மேல எந்தக் களங்கமும் யாராலயும் கூட சேராது. அவ பிரியமில்லாம் டிச்சுப் போட்டுட்டு மயக்கத்தில சஞ்ச பாவத்துக்கு, கடவுளாப் பாத்து
க்கி விழுவானில்ல? அப்பிடித்தாம்பா பால். அவளுக்கும் நடந்திரிச்சு!".
ததுக்கப்புறம் தேவி மேலே ஆருமே அவமேலே வெறுப்புக் காட்டல அவ
ருமே நெனெக்கல! என்னயப் - பொண்ணுதாம்பா. அதனாலதான் க்குறேன். விடாமல் அவளே தொடர்ந்து பேசி
ன் நன்கு புரிந்தே வைத்திருந்தான். வம் ஒரு விபத்தாகவே எண்ணினான். பெரும்பாவம் என்பதையும் அவன் தப்பாக எண்ணாத போதும். தனது கதிற்காய் வெறுப்பதாய் எண்ணிப்
சொல்ல, மாப்பல நான் நெனைக்கல்ல. நீங்க T! அந்தக்குடும்பத்துக்கு அம்மா தேவி மறக்காம மனசில வெச்சிருப்பா. பவும் இப்ப அவளுக்கு இருக்கிறது
அவ எதையுமே செய்வா! அவ கேட்டா, அது பாவம்ன்னு நான்

Page 123
ஜின்னாஹம்
நெனைக்கிறேன். அதுனாலே நா விருப்பம் என்னான்னு தெரிஞ்சதும் எனறான.
தாய்க்கு இப்போது ஏற்பட்ட மகனை அழைத்துக் கொண்டு அவ அவளது மனச்சுமை பாதிக்குறைந்து
2
வேலைப்பழுக் ᏧᏏ fᎢ Ꭰ] 6ᏡᏡI , தோட்டப்பக்கம்வரவில்லை. அம்ம புதிதாய் ஏற்பட்டுள்ள பிரச்சினையும், விலகி இருப்பதையே விரும்பச் செய் வராது இது பற்றி முத்துவின் அ அவன் விரும்பினான். நண்பனாக, இப்போது குடும்பத்தில் ஒருவனாகவு
உபயோகரமான ஆலோசனை கிடை
தினமும் போல் தேவி ெ ஆனால் வீரபுத்திரன் விடயமாக அவள் வீரபுத்திரன் வேண்டாமென்று செ விபரீதங்களை ஏற்படுத்திக் கொள்ள அவள் என்றுமில்லாதவாறு மகிழ்வாக விருந்தது. அவள் தினமும் வீரபு எதிர்பார்த்திருப்பதும் தேவிக்கு விய
ஒருநாள் வீரபுத்திரன் தே அவனுடன் என்றும் போலவே ந அவன் என்ன சொல்லப் போகிறா அவள் மனம் துடித்தது. இ( அஞ்சினாள்.
இரவுச் சாப்பாட்டை ( பிள்ளைகளோடு சிறிது நேரம் இரு குழந்தைகள் இரண்டும் அவன் ப

0102
னே அவகிட்ட கேக்கிறேன். அவ நான் ஒங்கக்கிட்டே சொல்லுறம்மா"
- மன நிறைவுக்கு அளவேயில்லை. பள் வீட்டை நோக்கி முன் நடந்தாள். து போன மனநிறைவோடு.
2. மாக வீரபுத்திரன் சிலநாட்கள், மாவிடம் சொல்லிவிட்டே சென்றான். அவனை அம்மாவிடமிருந்து சற்று தது. தன் பாட்டில் ஒரு முடிவுக்கு பிப்பிராயத்தையும் தெரிந்து கொள்ள தொழில் பங்குதாரனாக இருந்தவன் பம் மாறிவிட்டதால், அவனிடமிருந்து,
க்குமென அவன் நம்பினான். பான்னுமாமி வீட்டுக்கு வருவாள். ர் எதுவும் தேவியிடம் கேட்கவில்லை. ால்லிவிட்டதால், பேசி வேண்டாத அவள் விரும்பவில்லை. இருந்தும் 5 இருப்பது தேவிக்குப் புதுமையாக த்திரனின் வருகையை ஆவலோடு ப்பைத் தந்தது. காட்டத்துக்கு வந்தான். அம்மா உந்து கொண்டாள். தேவி பற்றி ன். என்பதை அறிந்து கொள்ள நந்தும் அவனிடம் அவள் பேச
முடித்துக் கொண்ட வீரபுத்திரன் ந்துவிட்டு படுக்கைக்குப் போனான். க்கங்களில் அணைந்து கொண்டன.

Page 124
103
இந்தக் காட்சி, பொன்னு மாமியில அதன் பொருளை அவள் மட்டுமே
။
மெல்லெனப் புலர்ந்தது கால் பழக்க தோஷத்தால் வழக்கம் போல் எழுந்தாள் அம்மா. " கூடவே வி அவனுக்குத் தேனீர் தந்தாள். சிறிது கொண்டன. பள்ளிக்குச் செல்ல த செல்வம் வீட்டில் இருக்கவில்லை.
காலைக் கடன்களை முடி காலையில் செய்த உணவை உ6 வழக்கமாகப் பூவிழியோடு அந்த வே அதனையே காரணமாக்கி மக ை படியிறங்கினான். அம்மாவின் இது கூட்டிக் கொண்டது.
பூவிழி!....
வாசலில் நின்றபடி குரல் கெ ராஜா வெளியில் வந்தான்.
வாங்க பெரியமச்சான்" என ராஜா. அப்பாவின் பேச்சொலி கேட்ட தொங்கியபடி அவளுடன் வெளியி வீரபுத்திரனின் மனம் பதட்டத்தால் த
சில்
உத்துக்கு வராமல் முத்துவைச் சந்தித்தான். நடந்த விடாமல் அவனிடம் எடுத்துச் சொல் தன்னால் எந்த முடிவுக்கும் வரமுடிய
"வீரா! அம்மா சொல்லுறத

கருகாத பசுமை
எ கண்களைப் பனிக்கச் செய்தன.
அறிவாள்.
லைப்பொழுது. வயதான காலத்திலும்
அனைவரையும் முந்திக் கொண்டு பிரபுத்திரனும் எழும்பினான். அம்மா
நேரத்தில் குழந்தைகளும் விழித்துக் ஆயத்தமாகின. வாஸந்தி உதவினாள்
மா
த்துக் கொண்ட வீரபுத்திரன், அம்மா ண்டுவிட்டு வெளியில் புறப்பட்டான். பளை வரும் தேவி வராதது கண்டு ளப் பார்த்து வருவதாகக் கூறிப் தயம் இயல்பையும் மீறி வேகத்தை
காடுத்தான் வீரபுத்திரன். குரல் கேட்டு
ர்று மகிழச்சி பொங்க வரவேற்றான் பூவிழி தேவியின் சேலைத் தலைப்பில் ல் வந்தாள். தேவியைக் கண்ட வித்தது.
இஇ
இருந்த நாட்களில், வீரபுத்திரன் அத்தனை விசயங்களையும் ஒன்று ன்னான். இப்போதுள்ள நிலைமையில் வில்லையென முத்துவிடம் கூறினான். நான் ஏத்துக்கறேன். தேவியைப்

Page 125
ஜின்னாஹ்
பொறுத்த மட்டில், அவள் தோ இருந்தாலும், படிச்சவ. தன் குடு தொழிலைத் தவிர வேறு எதைத்தான்
'உடன் பிறப்புகளுக்காக தன் முனியனால் ஏற்பட்டகளங்கத்த, குற்றமாவோ , களங்கமாவோ ஏ , கட்டிக்கிறதாலே ஒரு நல்ல பெண் வாழ்வளிக்கிறது மட்டுமில்ல, உன் (. தாயையும் தேடித் தர்ற!.
"அம் மாவோட முடிவுக் மனச்சுமையும் நீங்கும் அதோடே அ. என்றான் முத்து.
முத்துவின் யோசனைகளை முடி வுக் குள் தன்னை ஆள் நிரபந்தத்துக்குள்ளானாள். தேவி விரு முடிவோடு தான் அவன் தோட்டத்து
ஒ "உள்ள வாங்க மச்சான்' 6
பூவிழி அப்பாகிட்ட போம் பக்கம் செல்லத் துாண்டிவிட்டு கதிரையையும் தந்தாள். ராஜா பூவிழியோடு தேவியும் வீரபுத்திரனும்
குழந்தை தந்தையோடு சேர். தேவி அடுக்களைக்குச் சென்றார் நீண்டநாள் வராத காரணங்காட்டி -
தேவி வரும் வரை தந்தை பூவிழியின் மழலைப் பேச்சில் வீ தந்தையும் மகளும், மகிழ்ந்திருப்பு தேனீர் தயாரிப்பதை நீட்டிக் கொ

O 1 O4.
ட்டத்தில் வேலை செய்யிறவளா ம்பத்தின் கஷ்ட நிலையில் அந்தத் ள், தோட்டத்தில் தேடிக்கிட முடியும்.
னையே, அர்ப்பணித்த உத்தமி அவ. மனித மனங்கொண்ட எவருமே த்துக்க மாட்டாங்க. அவளக் னின் வாழ்வு கருகிப் போகாம நீ கொழந்தைங்களுக்கு ஒரு பாசமுள்ள
கு நீ சம்மதிக்கிறதாலே அவ வ நிம்மதியா கண்ணையும் மூடுவா
ாக் கேட்ட வீரன், ஒரு தீர்க்கமான படுத் திக் கொள்ள வேணி டிய ம்பினால் அவளை ஏற்றுக் கொள்ளும் துக்கும் வந்திருந்தான்.
'ဇွစ္ထိဝှတ္တိရှို့ဝှ
ான்றாள் தேவி உபசரணையாக.
மா, என பூவிழியைத் தந்தையின் வீரபுத்திரனுக்கு உட்கார ஒரு பள்ளிக்குப் புறப்பட்டுப் போனான்.
மட்டுமே வீட்டில் இருந்தனர்.
ாந்து கொண்டதால் தேனீர் ஊற்றிவர ர். வேண்டாமென்று மறுத்தும், அவள் உள்ளே சென்றாள்.
தயும் மகளும் பேசிக் குதுகலித்தனர். ரபுத்திரனின் நெஞ்சம் நிறைந்தது. பதைக் கெடுக்க விரும்பாத தேவி ண்டாள். ஒரக் கண்ணால் அந்தப்

Page 126
105 -o-
பாச உணர்வுகளின் பரிமாற்றத்தைக்
சிறிது நேரம் தந்தையும் ம! அப்பாவை நோக்கி.
"அப்பா! நீங்க அம்மாவோட
எதிர்பாராத அந்தக் கேள்வி. பூவிழி ஏணிப்படிக் கேட்டாள் எ முடியவில்லை. செவியில் விழு திகைத்துப் போனாள்.
மேலும் வாய்திறந்து அவள் கையில் தாங்கிய தேனீர் கோப்பை வீரபுத்திரனிடம் நீட்டினாள். அவ6 இருந்த தேன்ரே காட்டிக் கொடுத்தது வீரபுத்திரன் தனது உணர்வுகளை
தான் பேசவந்த விடயத்திற்கு அமைந்து போனதால், தன்னை நிதா முகத்தை நோக்கினான் அவன். அ நிரம்பிக்கிடந்தது.
"தேவி பாத்தியா இவ சரிய உன்னோட நான் கோபமான்னு கேக்
தேவி மெல்லப் புன்னகை; வியர்வை அரும்புகள் மண்டிக் கி அம்மா என்றுதான் அழைப்பாள். ஒன்று சேர்த்துப் பேசுவாள் என அ அதுவே அவர்கள் இருவரது
காரணமானது.
"வீரபுத்திரன் தேனீரை மகளு வெறுக் கோப்பையை தேவி வாங்
"தேவி!"

கருகாத LJoh60)s)
கண்டு அவளும் பூரிப்படைந்தாள்.
களும் மகிழ்ந்திருக்கும்போது, பூவிழி
கோபமாப்பா என்றாள்.
வீரபுத்திரனை வியப்பில் ஆழ்த்தியது. ன அவனால் எண்ணிப் பார்க்க ந்த அந்தக் கேள்வியால் தேவியும்
ஏதேனும் விபரீதமாகக் கேட்குமுன், யுடன் வெளிவந்த தேவி அதனை ள் கரம் நடுங்குவதை கோப்பையில் து. கோப்பையை வாங்கிக் கொண்ட வெளிக் காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
பூவிழியின் கேள்வியே துாண்டுதலாக னப்படுத்திக் கொண்டவனாய் தேவியின் து ஏனோ வியர்வை முத்துக்களால்
ான குறும்புக்காரியா இருக்கிறாளே. குறா.
த்தாள். இன்னும் அவள் முகத்தில் டந்தன பூவிழி எப்போதும் தேவியை இப்படி அவள் இரண்டு பேரையும் வர்கள் இருவருமே எண்ணவில்லை. ம் வியப்புக் குந் திகைப்புக்கும்
ஞக்குந் தந்து தானும் அருந்தினான். கிக் கொண்டாள்.

Page 127
ஜின்னாஹ்
.என்றான் வீரபுத்திரன் மெ6 பூவிழியின் கேசத்தைத் தடவியவனா
"ஒன்னோட கொஞ்சம் பேச அதுவும் தனியா" எனத் தொடங்கி
தேவிக்கு எதுவும் புரியல் சொல்லப் போகின்றாரோ! என அவ மெளனமாக நின்றாள்.
"தேவி நீ படிச்சவ! ஓங்கி நீ தப்பா புரிஞ்சுக்கக் கூடாது. நான் ஓங்கிட்டப் பேசறேன். என இப்ப எதுவுங் கெடயாது. பெ அம்மா விருப்பத்துக்கு நான் பணிய பேசி முடிவுக்குவர நெனச்சிச்சி, நானே ஒன்னோடே பேசினா தேவல6
எதைப்பத்தி பேச இவர் இ தேவிக்கு இன்னும் புரியாமலே இரு இன்னும் நீங்க ஒண்ணு பேசப்போறிங்கண்ணு நான் தெரிஞ்சு முகத்தைப் பார்த்தபடி மெல்லப் புன் பூவிழி ஒன்னய அம்மாவ பொய்யில்லெ?" என அவன் நிறுத் புகுந்து நடுங்கியது போலிருந்தது "ஏன், பூவிழிய ஏங்கிட் போறிங்களா?" என்றாள் பூவிழியை கொண்டவளாக. அவள் கண்களில் வடிந்தது. பயத்தால் விரிந்த முழுமையாக அடக்கிக் கொண்டன
இல்ல தேவி! அத மெய்யா

O 1 O6
ன்மைத் தொனியில் மடியில் இருந்த 95.
ணும்னு தான் நான் இங்க வந்தேன். இடைநிறுத்தினான்.
வில்லை. வாஸந்தி பற்றி ஏதேனும் ள் உள்மனம் எண்ணியது. தேவி
ட்ட நான் கேக்கப் புோற கேள்விய அம்மா சொன்னதுனால இதப்பத்தி க்கு சொந்த விருப்பு வெறுப்புன்னு த்தமனசு தாங்காம சொன்னதுனால வேண்டியதா இருக்கு. அம்மாவே நான் தடுத்துட்டேன். நேரடியா ள்னு தான் நானே வந்தேன்.
த்தனை பீடிகை போடுகிறார் என்பது நந்தது. மே கேக்கலியே! எதப்பத்தி நீங்க க்க வேணாமா? என்றவாறு அவன் iனகைத்தாள் தேவி.
T நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கா. அது தியதும். மின்னலொன்று தன்னுள்
அவளுக்கு.
ட இருந்து பிரிச்சுட்டுப் போகப் அவன் கையிலிருந்து பிடுங்கிக் லிருந்து பொல பொலத்துக் கண்ணிர்
கண்கள், வீரபுத்திரனை தன்னுள்
S.
க்கிட வேணும்னு அம்மா விரும்புது.

Page 128
இன்னும் தேவிக்கு அவன் நெற்றி சுருங்க அவனை உற்றுட் புரிந்து கொண்ட வீரபுத்திரன்.
அம்மா ஒன்ன என் வா ஆசப்படுறாங்க.
அவன் வார்த்தைகள் ( செவிப்பறைகள் வெடித்து விட்டது திராணியற்று, நிற்க இயலாதவளாக
பூவிழி மெல்ல விலக்கி பொருளறியாத கண்ணிர் வெள்ளத் கிடந்தன.
அருகில் இருந்த மரப் கொண்டவளாகக் கண்களை மூடி மதகொடித்து வெள்ளமாய் இமைக
வீரபுத்திரன் தன் கேள்வியோடு அப்போதைய அவள் நிலையை அ நேரம் நிலத்தை விறைத்த அவன் க அளந்தன. அவள் இருந்த நிலை வன்மையாகத் தாக்கி விட்டதாக 2 எதாச்சும் பேசி இருந்தா தயவு ெ ஒன்ட விருப்பத்துக்கு மாறா எை Ibls)LJSUITLs).
அம்மா ஓங்கிட்ட கேட்டா அதனால தான் நானா வந்தேன். நீ நான் ஒன்னத் தெண்டிக்க மாட்( வேகங்கூட்டியவனாய்.
நீண்ட பொழுது மெல்லக் பேசிக் கொள்ளவில்லை. தேவியி வற்றவில்லை. அதைத் தாங்கிக்

கருகாத பசுமை
கூறுவது புரியவில்லை. அவள் பார்த்தாள். அதன் பொருளைப்
ழ்வுக்குத் தொணையா சேத்துக்க
முடிவுற்றபோது தேவிக்குத் தன் போல் அதிர்ந்தன. அவள் கால்கள் நிலத்தில் குந்தினாள்.
க் கொண்டாள். பொங்கிவரும் தில் அவள் கன்னங்கள் கழுவுண்டு
பெட்டியில் தன்னைச் சாத்திக் னாள். இன்னும் அவள் கண்ணிர் ளை விலக்கிப் பீறி வடிந்தது.
டு தலையைத் தாழ்த்திக் கொண்டதால் புவன் அவதானிக்கவில்லை. சிறிது ண்கள், பேச்சு வராமையால் தேவியை கண்டதும் தன் சொற்கள் அவளை உணர்ந்தவனாய் "தேவி! நான் தப்பா சய்து என்ன மன்னிச்சிடும்மா. நான் தயுமே செய்யமாட்டென். நீ என்ன
நீ விரும்பலைன்னாலும் ஒத்துக்குவே விரும்பலைன்னா ஏங்கிட்ட சொல்லிடு டேன்" என்றான் வார்த்தைகளுக்கு
கரைந்தது. இருவரும் எதையுமே ன் விழிகளில் இன்னும் கண்ணிர் கொள்ளாத பூவிழியின் பிஞ்சுவிரல்கள்

Page 129
ஜின்னாஹ்
அவள் முகத்தைத் தடவித் துடை அணைத்துக் கொண்டாள்.
"அம்மா! நீ அழுவாதேம் அழுகைக்கு அப்பாவே காரணம் வெறுப்போடு நோக்கினாள். சுட்டெ கொப்பளித்தது.
நீ. போ, நீ. போ எ கோபத்தோடே. கண்கள் நீரைப் ெ
குழந்தையின் மனத்தில் தோன் மெளனமானாள். நீண்ட இடைெ தேவியின் நிதானமான சொற்கள் அந்
அம்மாவோட ஆசை நியாய பாக்க அம்மா மனம் பொறுக்கல இனிமே ஒங்களத் கவனிச்சுக்க ஒ நெனக்கிறதுல தப்பிலிங்க. ஆனா நான் சோரம் போனவ!"
இப்போது அவள் கண் மனதுக்குள் ஒரு தீரக்கமான முடி5 தொடங்கினாள். அதனை மிகவும் நி: அவள் எண்ணினாள்.
'உன்னய சோரம் போனவள ஒனக்கு உண்டான ஒரு விபத்து இந்தத் தோட்டமே எண்ணுது.
ஆனா நான் எண்ணல்லிடே கறுப்பால்லே இருக்கு"
"ஒடல்ல உண்டான ச மறந்திடுறோம்மில்லியா தேவி? அது அத மறந்திடணும்.

O 108
த்தன. தேவி அவளை நெஞ்சோடு
மா” என்ற அவள் அம்மாவின் எனப் புரிந்து கொண்டு அவனை ரிக்கும் கோபத்தீ அவள் கண்களில்
“ன்றன, அதன் பிஞ்சு அதரங்கள் பருக்கின. iறிய மாற்றத்தைக் கண்டு, வீரபுத்திரன் வளியின்பின் சற்றே நிதானமடைந்த த அமைதியைக் கலைத்தன.
பமானதுதான். நீங்க தனிச்சிருக்கிறதப் அம்மாவுக்கு வயசாயிடிச்சில்ல. }ரு தொண வேணும்ன்னு அம்மா அதுக்கு ஏன் என்னத் தேடனும்?
களிலிருந்து நீர் சிந்தவில்லை. வுக்குள் அவள் வந்த பின்னரே பேசத் தானமாகவே சொல்ல வேண்டுமெனவும்
ா நான் நெனெக்கல்ல தேவி. அது ன்னுதான் நான் எண்ணுறேன். ஏன்,
பl அது என் நெஞ்சு முழுக்கப்பூசின
ாயம் மாறிப் போனா, அத நாம எங்கபட்டாலும் வெறும் காயந்தான்.

Page 130
அது அழியாத தழும்பா ப
தழும்பா இருந்தாலும் பாக்கிறதில்ல தேவி
கண்ணுக்குப் பொலப்படுற எப்பிடி வந்துச்சின்னு நெனப்பு வ எப்பிடி மறக்கிறது?"
'கல்யாணம் பண்ணிகிட்ட ஆயிட்டா திரும்பவும் கல்யாணம் ப6 நெனச்சு, நெனச்சு தான் வாழுறாளா இருந்தா அவளால ரெண்டாம்ெ வாழமுடியும்?
ஏன் மச்சான் நான் முந்தி க என்னக் கெடுத்திட்டான் மச்சான், எ
திடமான மனத்துடன் பேசிய விம்மினாள். பின் தன் சோகத் வீரபுத்திரன் தொடர்ந்தான்.
நான் ஒன்ன கட்டிக்கிட 6 அம்மா பிரியப்படுறாங்க. இதுவ எண்ணல தேவி!
நீங்க மறக்கலாம், ஏத்து ஏத்துக்கலாம். ஆனா உலகம் ஏத்துக்காது மச்சான்.
'ஒத்துக்கும் தேவி, ஏத்துக் ஒம்மேலே பழி சொல்லல!"
"இதுவரைக்கும் சொல் கெடந்ததுனால. என் தலையிலே இத சனங்க ஏத்துக்குவாங்க. என் கெட்ட குடியப்பாத்து சனங்க பா6

கருகாத பசுமை
மாறிப்போனாலுமா மச்சான்?"
நாம தெனந்தெனம் அத தடவிப்
மாதிரி இருந்தா, தெனமும் அது ருந்தானே? மனசில ஒறஞ்சிட்டா
பொண்ணுங்க, புருஷனுக்கு ஏதாச்சும் ண்ணிக்கலயா? அவ முந்தின காலத்த ? இல்லியே! அப்பிடி நெனஞ்சிட்டு மாற எப்பிடி தேவி சந்தோஷமா
ல்யாணமா கட்டிக்கிட்டேன்? முனியன் ன்ன கெடுத்திட்டான்.
அவள் இப்போது கண்கள் கலங்க தைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டாள்.
விரும்புறேன். மருமகளா ஒத்துக்க ரைக்கும் ஆருமே ஒன்னத் தவறா
க்கலாம். அம்மாவும் மறக்கலாம், இப்ப ஏத்துக்கறாப்போல பொறகு
கும். ஏன்னா இதுவரைக்கும் யாரும்
) லல்ல நான் தனிக் கட்டையா
பூவில்ல. நெத்தியில பொட்டில்ல னெப் பாவமென்னு நெனெக்கறாதாலே. வன்னு நெனப்பாங்க. ஆனா நல்லா

Page 131
ஜின்னாஹ்
வாழுறவங்களபாத்து, எல்லாருமே புழுங்குவாங்க. இல்லாதத கூட வாழ்க்கையில நடந்தே இருக்கே ம
அதப்பத்தி நானே கவலப்பட
நான் கவலப் படுறேன் ம ஒங்களுக்காக, ஒங்க புள்ளைங்களு பொண்ணால கெடச்ச மூணு புள்ள போறாங்க. சின்னம்மா முந்தியே சோர வளந்ததுக்கப்புறம், அவுங்க ஓங்க கட்டாயம் கத சொல்லும் மச்சான்.
வாழப் போறதா நீ சொல்லு தானே தேவி அவுங்களுக் காசுத்த சொல்றேன். ஒன்னத்தவிர வேறு ஆர பூவிழிய ஓங்கிட்டஇருந்து என்னால பூவிழியின் பேச்சுவந்தது வேறொருத்தி சித்தியானால் பூவிழி எ
பொறியுள் சிக்கிய நிலைக்கு உடன் பதில் ஒன்றும் பிறக்கவில் சுடுநீரை அவளால் கட்டுப் படுத்த
பூவிழியை நெஞ்சொடு அழலானாள் தேவி. பொங்கிப் பீறி வார்த்தைகள் வெடித்துப் சிதறின.
என்பூவிழி எனக்குத்தான் ெ மாட்டேன் அவள எங்கிட்டருந்து
தேவியால் தன்னை அடக்க வென்று அழத் தொடங்கி விட்டாள். அணைந்து கிடந்த பூவிழியும் அழ
அம்மாவின் அழுகைக்கு அ

O 11 O
சந்தோஷப் படுறதில்ல. மனம் நெனச்சி சொல்லுவாங்க. என்ட ச்சான் சொல்லாம உடுவாங்களா?"
லியே தேவி
ச்சான். அது எனக்காக இல்லே. க்காக. முன்னால ஒரு பத்தினிப் ளைங்களும் இனிமே தான் வாழப் ம் போனவன்னு, மத்தவுங்க சொன்ன ளையே வெறுப்பாங்க. உலகம்
ற புள்ளைங்கள வளக்கப்போறது நீ ான் நான் ஒன்ன ஏத்துக்கிடுறதா ாலயுமே அவங்கள வளக்கமுடியாதே.
பிரிச்சிட முடியாதே தேவி.
ம், தேவியின் மனம் பதறியது. ான்ன உட்டுப் போயிடுவா.
ள்ளானாள் தேவி. அவளிடமிருந்து லை. அவள் விழிகள் பொழியும் முடியவில்லை.
அணைத்தவாறு தேம்பித் தேம்பி Sடும் அழுகைக்கிடையே மீண்டும்
சாந்தம் நான் ஆருக்கும் குடுத்திட பிரிச்சிடாதீங்க. நான் செத்துடுவேன்.
கிக் கொள்ள முடியவில்லை. 'கோ'
அவள் மடியில் இருந்து நெஞ்சோடு த் தொடங்கினாள்.
அப்பாவே காரணம் என்பதை அந்தப்

Page 132
பிஞ்சு நெஞ்சு தாங்கிக் கொள்ளவி தன் அழுகைக்கிடையே.
நீ போ. நீபோ!. என தொடங்கியது.
எதிர்பாராத இந்தச் சூழ்நி ஆழ்த்தியது. இருந்தும் அவன் ஒரு முடிவை எண்ணிக் காத்துக்
என்ன மன்னிச்சுடுங்க! என் முடியல. ஒங்க நல்ல மனசுக்கு ஒரு மட்டுந்தான் என்னோட என்புள்ளைய எவவந்தாலும் சேந்துகிடுவாங்க.
'அம் மா விருப்பத்து கல்யாணங்கட்டுங்க. சாகிறப்பே
ஒங்களோடு சேந்துவாழ எனக்கு வி
பூவிழிய வளத்துத்தாற பெ எனக்கு ஓடலால சொந்தமில்லாட்டி எனத்தாங்கிக் கொள்ள முடியாத சோ மீண்டும் பேசினாள்.
"சொந்தமா பெத்துக்கற கெடய்க்கமாட்டாது. இருந்தாலும் பெத்துக்கிட்ட சந்தோஷத்த அவ 6
மச்சான் இது என்ட சொய நான் பூவிழிக்கு தாயா இருந்துக்கிடு ஒலகத்தில இருக்கவே புடிக்காது. எண்ணுறப்போ, எல்லாமே கெடய்ச்ச
நான் செத்துப் போற பொறந்தான்னு நெனச்சு, நெறஞ்ச ம பூவிழி ஏங்கிட்டயே இருக்கணும்

கருகாத பசுமை
ல்லை. அப்பாவை வெறுப்போடு
வார்த்தைகளால் மீண்டும் சபிக்கத்
லை வீரபுத்திரனைக் குழப்பத்தில் ஆண்மனம் தாங்கிக் கொண்டு, கிடந்தது.
னால, ஒங்க விருப்பத்துக்கு எணங்க ந நல்ல பொண்ணுகெடப்பா. பூவிழி ா இருப்பா மத்த ரெண்டு பேரும்
க்கு ஒரு பொணி ண நீங்க ா அவுங்க நிம்மதியாச் சாகணும்" விதியில்ல!"
ாறுப்ப நான் ஏத்துக்கிடுறேன். அவ ப் போனாலும், அவ ஏம்புள்ளைங்க" கத்தால் சிறிது நேரம் அழுத அவள்
பாக்கியம் கெடய்க்கல! இனியும் நானே என்ட வயித்தில சொமந்து எனக்குத் தர்றா!'
நலம்னு நீங்க நெனச்சாலும் தப்பில்ல. றேன். அவ எனக்கு இல்லேண்ணா எதுவுமே எனக்குக் கெடைக்கலன்னு மாதிரி அவ எனக்கு இருக்கிறா.
ப்போ எனக்கு ஒரு பொண்ணு >னசோட நான் செத்துப் போகனும்னா ம். இல்லேண்னா நான் இப்பவே

Page 133
ஜின்னாஹ்
செத்துப்போறேன். செத்துப்போறேன்.
எத்தனை எடுத்துச் சொன்ன திருப்ப முடியாதென்ற தன் தோல்வி
தனக்கு வாழ்வளிக்க இள தன் உடன் பிறப்புகளுக்காக அதை சந்தர்ப்ப வசத்தால் அவனே அலி களங்கமுற்ற கடந்த கால சம்பவத் பூசப்படும் என்ற அச்சம், அவ ஏற்படப்போகும் இழிசொல், இவைச தன்னைத் தனிமைப்படுத்திக் கொள்ள மனத்திலிட்டுச் சிந்தித்தான் வீரபத்திர6
அவள் கூறும் ஒவ்வொரு பக்கமே கனத்து நின்றன. கிடைக்கு நிற்கும் ஒரு தியாக பிளம்பாய் அவ
தனக்கே தான் தண்டனை அவள் தன்னைத் தனித்து வைத்து என்றே வீரபுத்திரன் எண்ணினான்.
இறுதியாய் அவன் தேவிை
தேவி ஒன்ட முடிவுக்கு
நியாயமாய் படல.
இத நான் நல்லாவே ஒணர்
போல மனிச மிருகங்களால பழிவாங்
போலதான் ஆகணும்கிற பொய்மை
"தோட்டங்கள்ள வாழு மத்தவங்களபோல ஒசந்து வரணும்6 அவளுக்கு நல்ல வாழ்கையையும் பழங்காலக் கொள்கையப் புடிச்சிட நம்பமுடியல தேவி .

O 112
நீங்க போயிருங்க. போயிருங்க.
ாலும் தேவியின் மனத்தைத் தன்பால். யை வீரபுத்திரன் உணர்ந்தான்.
மையில் ஒருவன் முன்வந்தபோது, ன ஒதுக்கிவிட்ட அவள், மீண்டும் வளுக்கு வாழ்வளிக்க இருந்தும், தால், அவன் வாழ்விலும் களங்கம் ன் குழந்தைகளுக்கு அவளால் 5ளுக்கு அஞ்சி, சுயநலமற்ற அவள் வே விரும்புவதை, நிதானமாக தன்
O.
வார்த்தையும் நியாயத் தராசில் அவள் கும் வாழ்வைப் பிறருக்காக இழந்து ன் கண்முன் அவள் தோன்றினாள்.
விதித்துக்கொள்ளும் பொருட்டே, க்கொள்ளச் சங்கற்பம் கொண்டுள்ளால்
ய நோக்கி.
குறுக்காக நான் நிற்கறது எனக்கு
ரறேன். ஆனாலும், இப்பிடி ஒன்னயப் கப்படுற பொண்ணுங்க வாழ்வு ஒன்ன மய என்னால ஒத்துக்க முடியல.
ற இளம் புள்ளைங்க, இனிமே ன்னு நெனச்சி, வாஸந்தியப் படிப்பிச்சி, ம், தேடிக்குடுத்த நீ, இப்பிடி ஒரு ட்டு நடக்க நெனக்கிறத என்னால

Page 134
புருஷன் செத்துட்டா ஒ ஏத்தப்படுற ஒரு பழைய வழக்கத்து ஒரு வித்யாசமும் இல்லை. ரென பொம்பளைங்க அழிக்கப்படுறாங்க, த
நீ ஒன்னத் தனிமைப் படுத் செஞ்சுக்கறப் போலதான். பூவிழிக்கு கிட்டாலும் அவளுக்கு அப்பாவா இல்லாத புள்ளையா நீ பூவிழிய ெ எனக் கூறி நிறுத்தினான்.
இவ்வளவும் பேசும்வரை த6 தன் புலனை மட்டும் அவன்பால் அவன் கடைசி வார்த்தைகளால் திடு பார்வை அவள் கண்களோடு மோதின. மீண்டும் தலைகுனிந்து கொ6 வெளிவரும் வார்த்தைகளுக்காகக் மெளனமானான்.
நீண்ட மெளனத்தின் பின் ஒங்ககிட்டே தோத்துப் போயிட்டேன் என்னோட பூவிழிக்கா மாத்திக்கிறேன். தப்பான போக்குல கொண்டு போகு எனக்காக இல்லாட்டிலும், என்னால 6 வரும்ன்னா, அதுக்காக நான் என் பூவிழி அப்பா தெரியாத பொண கண்முன்னாலேயே அவளும் வளர போல அவ ஒங்கபத்திலேயே இருக்
அதுமட்டுமில்ல தேவி, ஊரு நாம நம்ம வாழ்க்கைய அழிச்சுக்கிட சொல்றேன், ஒன்னொட வாழப் போற நீ ஒன்னோட வாழ்க்கைய மாத்திக்க: நீ ஒரு உதாரணமாத்தான் வாழ்திரு வாழப்போறே.

கருகாத பசுமை
டன் கட்டை ஏறுற, இல்லாட்டி துக்கும், ஒன்ட புடிவாத்தத்துக்கும் 0ண்டு வழின்னாலும், ரெண்டிலயுமே ங்கள தாங்களே அழிச்சுக்கிடுறாங்க.
த்துறது ஒரு வகையில தற்கொல கு அம்மாவா நீ ஒன்னய நெனச்சுக் நீ யார வய்க்கப் போற? தகப்பன் வளக்க விரும்பினா வளத்துக்கோ
ன் பார்வையை நிலத்திலலே பதித்துத் செலுத்திக் கொண்டிருந்த தேவி, நிக்குற்று நிமிர்ந்தான். வீரபுத்திரனின் 1. அதரங்கள் பேசமறுத்தன. அவள் ண்டாள். அவள் வாயிலிருந்து காத்திருப்பவனாக வீரபுத்திரனும்
தேவி பேசினாள். மச்சான்! நான் ! என்னோட வாழ்க்கைய இனிநான்
என்னோட முடிவு பொண்ணுங்கள ம்ன்னா அத நான் செய்ய விரும்பல. ரதாச்சும் பிரயோசனம் மத்தவங்களுக்கு ட மனச மாத்திக்கிறேன்!. என்னால ர்ணா வாழ வேணாம். ஒங்க ணும். மத்தரெண்டு புள்ளைங்களப் கணும் என்றாள்.
ருசனம் குத்தம், கொற சொல்லும்ன்னா - வேண்டாம். இன்னுமொருவாட்டி து நான்தான். அந்தத் துணிவோட ணும். ஒலகத்துக்கு இதுவரைக்கும் க்கே. இதுக்கப்புறமும் அப்பிடித்தான்

Page 135
ஜின்னாஹ்
வீரபுத்திரனின் வார்த்தைகள் அவள் தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டது இப்போது அவளுக்கு
w அவள் அழுகை மாறி, அ பேச்சுக்களைக் கண்ட பூவிழியின் பி சென்று தந்தையின் கைகளில் தொற். தேவியின் மனத்தை நெகிழச் செய் கண்ணிர் முத்துகள் பிதுங்கிக் கொட் சோகத்தின் சூடான கண்ணீரல்ல, மகி பனியின் மெல்லிய பொழிவு.
- நிை

O 114
அவளுக்கு மனத்தெம்பைத்தந்தன. கொண்டாள். முடிவை மாற்றிக் ஒரு தெளிவையும் தந்தது. வர்களிடையே ஏற்பட்ட சுமுகமான சூசு மனத்தில் மகிழ்ச்சிபொங்க ஓடிச் றிக் கொண்டாள். அந்தச் செய்கை ய அவள் கண்களிலிருந்து இரு டின. அது இதுவரை வெளிவந்த ழ்வினால் ஏற்பட்ட குளிரான காலைப்

Page 136
எனது நன்றி
தமிழறிஞர் 6
தமிழ்மணி (c
கவிஞர் ک
கவிஞர் L
கலைஞர் C.
என்பெறாமகள்
6T60TLDg,60T C
 

க்ெகுரியவர்கள்
ரஸ். டி. சிவ நாயகம் தெளிவத்தை ஜோசப்
அல்- அஸ்மத்
டாக்டர் தாஸிம் அகமது பேராதனை ஜுனைதீன் வனேஸ்வரி (இந்தியா) 'றாஷன் ஹமீத் ஆகியோர்

Page 137
தலை ஒருவராக கொண்டி (கவிப்பரி, ஷரிபுத்தி முன்னே துறையில் முன் வை
'பாலையில் வசந்தம்', 'முத் ஆகியன அவரது கவிதைத் தெ
'மஹ்ஜபீன் காவியம்', '! காவியங்களை அளித்திருக்கும் ச அவர்களின் மேலுமிரு குறுங் கால் என்னுமொரு காவியமும் சிறுக இருக்கின்றன.
தம் உலக வாழ்வை மலை அவர்கள், தம் கல்வியை கிழ மேற்கிலிருந்து வளர்த்து வருகிற
'பனிமலையில் பூபாளம்' மலையக இலக்கியத்திற்கு வைத் செய்யும் பங்களிப்பு இந்தக் 'கரு
மலையகம் என்றால் அது என்ற பழைய இலக்கியக் ( கோட்பாட்டோடு புனையப்பட்ட நாவலிலக்கியத் துறையில் ஒரு கருத்தாகும்.

இவரைப் பற்றி - சிறந்த யாப்புக் கவிஞர்களுள் கத் தீவிலும் தமிழகத்திலும் ஒளிர்ந்து உருக்கும் 'ஷம்ஸஸ் ஸுஆரா' தி), 'தமிழ் மாமணி' ஜின்னாஹ் ன் அவர்கள், சிறுகதைத் துறையில் றிவரும் இதே வேளையில், நாவல் றும் தன் இலக்கியப் பங்களிப்பை வக்கிறார்.
து நகை', 'பனிமலையில் பூபாளம்' எகுதிகளாகும். புனித பூமியிலே' ஆகிய இரு காவிய மாமணியாகிய ஜின்னாஹ் வியங்களும் “பண்டாரவன்னியன்" தைத் தொகுதி ஒன்றும் அச்சில்
யகத்தில் தொடங்கிய ஜின்னாஹ் க்கில் வளர்த்து இலக்கியத்தை பார்.
கவிதைத் தொகுதியை அடுத்து, திய கலாநிதி ஜின்னாஹ் அவர்கள்
காத பசுமை' நவீனமாகும்.
| விரக்தியின் இருப்பிடம் தான் கோட்பாட்டுக்கு மாறான ஒரு டிருக்கும் இந்நாவல், மலையக 5 திருப்புமுனை என்பது எமது
- அல் அஸுமத் -