Page 1
ஞ் சுப்பிரமணிய புத்த
 
 
 

,° கசாலே யாழ்ப்பான
ހރިހި

Page 2


Page 3
பாரத ச்
I si55ui si si
அங்கீகாரம்
வை, ஏரம்
- பதி பூனி grity = $0; i dତ யாழ்ப்

婚。7farrallsれ、
கர சபையாரின்
D பெற்றது )
மூர்த்தி B, A,
bf 口亞*
蠱舒言謹

Page 4
ஆரும் பதிப்பு: 1984
gejëarút. யூனி சுப்பிரம 63, B. A.
யாழ்ப்
ஜீ சுப்பிரமணி 235 காங்கேச UIT!jti.

பதிப்பு :- Eரிய அச்சகம், தம்பி வீதி,
பாணம்,
- . ܝ ܢܝ
;.¬ ¬ ̧
யீடு :
ய புத்தகசாலை, :ன் துறை வீதி,
To
விலை ரூபா 12:0

Page 5
(LP56).
3ق<حمجھوتےجچحخسےے
பாரத நாட்டின் பண்பா பாரத இராமாயணங்கள். இ அறிஞர்களாலும் எழுதப்பட்டு களாக மக்களுக்கு அறிவூட்டி ே கதாப்பிரசங்கிகளும் உபந்நிய பொருள்களையும் சிறப்புக்களை வந்தனர். எந்த நாட்டில் ந றனவோ அந்த நாடே பண்பா கவிச்சக்கரவர்த்தி கம்பனுடைய
வீமசேனனுடைய பால்ய göOF @õO E ULI வில்வித்தை, ஏ) திரெளபதி மாலைசூட்டியமை நல்ல நிலாமுற்றத்திலே இருந்: குஞ்சு களுக்குக் கதைகதைய வளர்த்து உள்ளத்தில் ஊறச் விட்டகாலம் மறைந்து வருகின் அருகிவிட்டனர். ஆனல் கல ஆவலாகவே இருக்கின்றனர்.
பச்சை உள்ளங்களில் நல்ல வேண்டுமானுல் அந்தப் பழை வரல்வேண்டும். அது என்று ெ
"மலைவாயில் மஞ்சள் வெ கதிரவனின் கண்கள் பனித்தன இருள் விழுங்கப்போகிறதே... எ ஏக்கம். அப்பொழுது மின் குெ துடித்த அகல் விளக்கொன்று, நான் உன் வேலையைப் பார்க் கூறிற்று'. இது கவி தாகூ பாரதச்செல்வ த்துக்கும் அந்த மதிப்பை அறிஞர் உலகம் தரு
குளத்தை வெட்டியது என் சமைத்தவர் என் ஆப்த நண்ட உசாத்துணையாய் நின்றும் இந்நூ
 
 
 

ഞU
seas
ட்டுக்கு ஜீவாதாரமானவை வை பல மொழிகளிலும் பல ம் பேசப்பட்டும் பல்லாண்டு வருகின்றன. முன்பெல்லாம் ரசர்களும் இவற்றின் நுண் பும் எடுத்துப்பேசி விளக்கி 1ல்ல கதைகள் வழங்குகின் "ட்டில் சிறந்த நாடென்பது ப கருத்துமாகும். விளையாட்டுக்கள், அருச்சுன கலைவனுடைய குருபக்தி, என்றிவ்வாறு பாட்டிமார் து மடியில் கிடந்து கொஞ்சும் ாகச் சொல்லிப் பாலூட்டி செய்து - உதிரத்தில் பரவ எறது. கதை சொல்வோர் தை கேட்போர் இன்னும்
நீதியும் பண்பும் புகட்ட மய முறைதான் மீண்டும் பருமோ ? பில் பரப்பி மறையப்போகும் இனி இந்த உலகத்தை rன்பதுதான் ஆதவனுடைய ஒளி பரப்பிச் சுடர்விட்டுத் "என்னுல் ஆனவரைக்கும் கிறேன்" என்று தேறுதல் ருடைய கற்பனை. இந்தப் அகல் விளக்கினுக்குள்ள மென்றே நம்புகின்றேன்.
பணி அதற்குக் கோடு பூர் சு. ரா. அவ்வப்போது ாலிற்கு மதிப்புரை நல்கியும்

Page 6
உதவி புரிந்தவர் ஆறுமுகந யாசாலை முன்னுள் தலைமை வான் ந. சுப்பையபிள்ளையவ மளித்ததோடு அணிந்துரைே யாளர் பண்டிதமணி கலாநி இவர்களனைவர்க்கும் நான் 6).JმiტGჭვეტ6ზI2 -
எண்ணெயும் திரியும் இ விளக்குச் சுடர் ஓங்கி ஒளி லொன்றும் இன்றியமையாத பாற்றும் கடன் பூண்டவர் அதிபர் அன்னுர்க்கு என் விக்கும் கடப்பாடுடையேன்.
பெற்றேர்க்கும் ஆசிரியர்க
நான் எழுதிய இந்நூை நானே மீண்டும் படிக்க ஒரு இது. அநீதி அது தர்மம் நனம் கையாலே பிடித்து தி ர ங் கள் மூலம் தர்ம தொட்டுக்காட்டி நடக்கின்ற நிதி பண்டிதமணி சி. கண கிய அணிந்துரையில் கூறிய
இந்த ஆரும் பதிப்பில் தான். இந்நூலின் 60-ம் படும் நீதியை இக்காலத்து காட்டி உள்ளத்தில் பதிய ஆசிரியர்களையும் கேட்டுக்.ெ
நன்
 
 

7ŵy,
ாவலர் சைவப்பிரகாச வித்தி பண்டிதமணி வித்து ர்கள். இன்னும் எனக்கு ஊக்க யான்றும் நல்கிய பெருந்தகை தி சி. கணபதிப்பிள்ளையவர்கள். என்ன கைம்மாறு செய்ய
ருந்தால் மாத்திரம் போதுமா
செய்வதற்கு ? தூண்டுகோ தன்ருே! அதுபோலப் பணி பரீ சுப்பிரமணிய புத்தகசாலை உளங்கனிந்த நன்றியைத் தெரி
606:1, 6յgմ Լյeւpi55) 拳
ளுக்கும் ஒரு வேண்டுகோள்
ஸ்ப் பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு
வாய்ப்புக் கிடைத்தது. நீதி
இது அதர்மம் அது என்றிங்
க் காட்டுவது போலப் பாத்
தர்மங்களையும் அநீதிகளையும் பாரதக் கதை' என்று, கலா
பதிப்பிள்ளையவர்கள் தாம் வழங்
பிருக்கிருர்கள்.
நான் கூறவந்ததும் இதையே க்கத்தில் 3-ம் பந்தியில் கானப் இளஞ்சிருர்க்குத் தொட்டுக் வைக்குமாறு பெற்றுேரையும் ாள்கிறேன்.
rறி வை ஏரம்பமூர்த்தி

Page 7
திருநெல்வேலிச் 35)* : தமிழ்ப் ே = مجمع
'பாரதம் படித்தாற் பழ மொழி. *புதியவினை ஏறது கொள்ளத்தக்கது. அது புதுடு சின்னஞ்சிறு கதைகள் - புரட்சிக் கவிகள் - தொன் துக்கள் - என்றின்னுேரன்னன வருகின்ற இந்தக் காலத்தி கற்பகதரு புன்முறுவல் பூத் மாறில்லாத புதுமையுமாகிய தன்மணங் குன்ருதே, அன்று கின்றது. அது அவ்வாறே
களின் சிருஷ்டிக்கு மிருத்து
அமரத்துவ சிருஷ்டி அது ே
சீதாபிராட்டிக்கு அணி என்கின்ருர் கம்பர். அணிக்
அவ்வாறே மகாபாரதக் க
மூளையை உலரச் செய்வதா வேண்டுவதில்லை. அங்கே இ மகாபாரதக் கதைக்கு இல்லை தன்னை அணுகுவார்க்குச் சிந் வத்தை வழங்கி, அதனுலே செய்வது மக"பாரதக்கதை,
"நீதி இது அநீதி அது
அது என்றிங்ஙனம் கைய

வாசிரிய கலாசாலைத்
Lynឱfluff
ரி - கலாநிதி
ஈபதிப்பிள்ளை
நல்கிய
55l 6ᏈᏈfᎫ
வினை திரும்" என்பது பழ என்பதும் அதனுலேதானே மாழியாகாது. பென்னம்பெரிய நாவல்கள்1மையைப் பாராத எழுத் வ புற்றிசல்போல எழுந்து திலேயும், மகாபாரதமாகிய துத் தொன்மையும் அதற்கு பொன் மலர்களைத் தந்து போலவே இன்றும் கமழு என்றுங் கமழும் முனிவர் பயம் ஏது? மகாபாரதம் வதம் !
அலங்காரம் வேண்டுவதில்லை கு அணி செய்பவள் அவள். தைக்கு எழுத்தாளர்களின் கிய கைச்சரக்கு எதுவும் ங்கே கடன் என்ற கதை தன்னியற்கையால் விளங்கி தையின் நிறைவாகிய செல் ஒப்புயர்வு இல்லாத அழகைக்
; தர்மம் இது அதர்மம் ஈலே பிடித்துக் காட்டுவது

Page 8
போலப் பாத்திரங்கள் மூ அநீதிகளையும் தொட்டுக்க கதைக்கு ஆடை ஏன்? ஆ. குக்கள் தாம் எதன்பொருட
பாரத பாத்திரங்கள் கனிந்து பாரததேய உதிரத் கின்றன. இனி ஒரு நவீ தருமர் அதற்கு எதிரான6 விரித்து எப்படியும் புரட்சி செவிடன் காதில் ஊதிய மையை விரிப்பதாயே முடி அபகாரமும் உபகாரமாய்
'ஆற்றல் அழியுமென் ஏட்டின்புறத்து எழுத என்று ஒரு புலவர் பாடுகின் எதிராக, எவர் தாம் எதி தன்னுற்றல் பிறழாது மிக் கின்றது. அது முன்னமே பாரதமக்களின் உயிர்நாடி நிலையை எய்திவிட்டது.
இத்துணைச் சிறந்த பார் மொழியிலும், பின் பாரதே களிலும், வழங்கி வருகின்ற லும் வசனத்திலும் சுருக்கி வங்களில் வழங்கப்பட்டு களாய்ப் பிரிந்து, நாடகங்கள் கதைகளாய்க் கணக்கின்றிக் எத்தனை வடிவங்கள் எத்தனை யக்காலும் அத்தனையும் பய
 

vyi
லம் தர்மாதர்மங்களையும் நீதி 5ாட்டி நடக்கின்ற பாரதக் பரணம் ஏன்? வேறு கைச்சரக்
Լ6)?
ஆண்மையும் பெண்மையும் தோடு உதிரமாய் ஊறி ஒடு னர், துரியோதனன் நல்லவன்; வர் என்று தமது கைச்சரக்கை செய்யலாம். ஆனல், அது சங்காய் மேலும் பாரதப்பெரு பும் பாரதத்துக்குச் செய்யும்
மாறும் பாரதப்பண்பு அது.
று அந்தணர்கள் நான்மறையை TTj? ? ன்ருர், ஆணுல் பாரதம் அதற்கு ந்தனை பிரகாரம் எழுதினுலுந் குச் சுரந்து கொண்டேயிருக் முடிந்ததொரு காரியமாய்ப் யாய் அசைக்கமுடியாததொரு
தக்கதை முதன்முதலில் வட நய மொழிகளிலும், பிறமொழி து; தமிழ்மொழியிலே பாட்டி யும் பெருக்கியும் பலவேறு வடி வருகின்றது. அன்றிக் G21 ாய்க் சாவியங்களாய்க் குட்டிக் காட்சியளித்தும் வருகின்றது. கிளேகள் பாரதத்தில் தோற்றி ணுடையனவேயாம்.

Page 9
w་
அதுநிற்க:
'பாரதச் செல்வம்' முதிய மாணவர்கள் இடையீ கத்தக்க வகையில் அமைக்க தொரு நேரத்தில் பலவகையா இளம் மாணவர்களின் மனத் வழிசெய்கின்றது இந்த வசனறு
s
என்இன்
இந்தக் காலம் ஒரு அவ: கையில் எடுத்ததொரு புத்தக வாசித்து முடிக்கக்கூடிய வை காரியம். அக்காரியத்தில் "ட வெற்றி எய்தும். அதன் நன வாய்ந்தது. பாத்திரங்கள் துெ பவர்களைக் கடைபோக ஈர்த்து
இந்நூல் மகாபாரதத்தின் இதுமேல் வகுப்பு மாணவர்களு
வைத்தற்குப் பெரிதுந் தகுதி ெ
திருநெல்வேலி
5- 12-57

எற இந்த வசனநூல், இளைய டு படாமல் படித்து முடிக் ப்பட்டிருக்கின்றது. சிறிய ன தருமங்களும் நீதிகளும் திரையிலும் எழுந்து நடக்க நூல்.
சர காலம். இக்காலத்திலே த்தைக் கீழே வையாமல் கயில் எழுதுவது பெரிய பாரதச் செல்வம் பெரிய ட தெளிவும் இனிமையும் நாடர்ச்சி அருமல் வாசிப் துச் செல்லுபவை.
ன் நல்லதொரு சுருக்கம். க்குப் பாடப் புத்தகமாக பாய்ந்தது.
சி. கணபதிப்பிள்ளை

Page 10
ஆறுமுகநாவலர் ை முன்னுள் தலைமையாசிரி
திரு. ந. சுப்ை
மதி
பகுத்தறியுஞ் சிந்தன
செய்வதுந் தவிர்வது ம பங்களை எய்துதற்குக் க வேதாகமங்களும், அவற். புராணங்கள் போன்றன6 கட்டளைபோன்ற முறையி துவன. இதிகாச புரான தேசம் போன்ற முறையில் உதாரண வரலாறுகளோ மக்களை நல்வழிப்படுத்துவ கும் பான்மையன. அத்த டொப்ப ஐந்தாம் வேத பட்ட பாரதம், வரலாற்று குவதொன்ருகும். அப்பா இளைஞர்க்கு ஏற்பச் சுவை கூறும் பான்மை வாய்ந் புத்தகம்.
தருமசாஸ்திரங்களாலு தரும சூக்குமங்கள் தரும கொள்ளத்தக்க முறைகள் குதற்குச் சாதகமாக, பா களின் வாழ்க்கை வரலா காட்டி உதவுவனவாகும். கற்றுணர வேண்டுமென்னு வகையிலும் அறிவொழுக் இப்படிப்பட்ட சுருக்க நின்றுதவும்.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

வப்பிரகாச வித்தியாசாலை யர், பண்டிதமணி, வித்துவான்
பழங்கிய
நிப்புரை
|சத்திக்குப் பாத்திரராகிய மக்கள் றிந்து இம்மை மறுமை வீட்டின் நவியாகிய பிரமான நூல்கள் றின் வழிநூல்களாகிய இதிகாச புமாகும். வேதாகமங்கள் அரசி ல் விதிவிலக்குகளை அறிவுறுத் னங்கள் நண்பனுடைய இதோட விதிவிலக்குகளை ஏதுக்களோடும் டும் விளங்க எடுத்துக் கூறி ன மந்த மதியினர்க்கும் விளக் ன்மையினுல், நாம் வேதங்களோ மென ஒருங்கெண்ணி மதிக்கப் நூல்களுள் தலைசிறந்து விளங் ரத சரிதத்தை இக்காலத்து பயக்கத்தக்க முறையிற் சுருக்கிக் தது பாரதச்செல்வம் என்ற இப்
|ம் இலகுவில் நிச்சயித்தற்கரிய சங்கடமான நிலைமைகளிற் கைக் போன்றவற்றை அறிந்தொழு ரதத்துட் கூறப்படும் சான்றேர் ற்று நிகழ்ச்சி முறைகள் வழி இத்தகைய பாரத முதனுரலைக் ம் அவாவை உதிப்பித்து ஊக்கும் ங்களைப் பெருக்கும் வகையிலும் மாணவர்க்குச் சாதனமாய்

Page 11
பாரதச் செல்வம் மாணவர் தாமாகப் படித்து தக்க முறையில் இயற்றப்படும் யில் ழதிக்கப்படுதற்கு ஏற்புை திரிசொற்கள் பயிலாமல், இக்க இயற்சொற்களே பயின்றமைய
வினைப் பெரிதுங் கொண்டு, மாண கற்று முடித்தற்கண், அவருக்கு
யும் உதிப்பித்தற்கேற்ற இரீதி ஆங்காங்கு விறுவிறுப்பான ச நெறியினையுந் தன்கட் பொதிந்து புத்தகம் உயர்தர வகுப்பு மான படத்தத்கது எனலாம்.
A
நாவலர் சைவப்பிரகாச வித்தியா
விண்ணுர்பண்ணை, ` யாழ்ப்பாணம்.
22-12-1957.
= १ אר.

பெயரிய இச்சுருக்கநூல், விஷயங்களைக் கிரகிக்கத் உபபாடப்புத்தக வரிசை டயதாக அமைந்துள்ளது. ாலப் பேச்சு வழக்கிலுள்ள ப்பெற்ற உரைநடை வடி ாவர் கதையைத் தொடர்ந்து அவாவையும் ஊக்கத்தை யைப் பொருந்தியுள்ளது Fம்பாஷணை நடைபோன்ற ள்ளது. இவ்வாற்ருல், இப் னவர்க்குப் பெரிதும் பயன்
ந சுப்பைப்பிள்ளை
சாலை, A

Page 12
●@参e
Gurg
ఆకాష్ట్రా
தேவ விரதன் குருகுலம்
பாண்டவ கெளர
அரக்கு மாளிகை பாஞ்சாலி சுயம் குதும்வாதும்
அஞ்ஞாதவாசம் உலூகன் தூது பார்த்தசாரதி போரா? சமாது பஞ்சவர்க்குத் து கீதோபதேசம் ஆனது வெஞ்சம வீடுமர் வீழ்ச்சி துரோணரும் மா கன்னன் முடிவு அறம் வென்றது

ருளடக்கம்
பக்கம்
I
7
இர்குள் 8
30
வரம் 45
75
99
17
12.
TGIFT L Df7 ? 巫24
துசென்ற பரந்தாமன்134
*五52
| 57
7.62
r6INTri 170
779
184

Page 13
பாரதச் ே
1. தேவ
சந்தனு என்பவன் களுள் ஒருவன். இவன் ஒ உள்ள காட்டிலே வே நதிக் கரையோரமாக வர் டுச் செடிகளும் கொடி தென்றற்காற்று மரஞ்.ெ யும் பூக்களையும் உளர்ந்து வெனப் பாயும் கங்கைற பெருக்கு உள்ளத்தைக் கெ இயற்கையின் பொலிவிலே நின்றன். அப்படி நிற்கு கெல்லாம் ஒருருக் கெ பொருத்தி தோன்றினுள். என்று மன்னன் பிரமித்து கும் அவனுடைய நா எழ
மன்னனுடைய இந்: மங்கையும் புன்முறுவல் ே உள்ளத்திலே சிறிது துை ழகியே, நீ யாரோ? உ6 தைக் கொள்ளைகொண்டு றுக்கொள்வாயாக ' என்
அவள் மீண்டும் ந4 சிறந்த சந்தனுவா இப் அழகுக்கு அடிமையாகி வி குள்ளே எண்ணிக்கொண்
யோசியாமல் நீ இப்படிக்

விரதன்
சந்திரவம்சத்து அரசர் ஒருநாள் கங்கைக்கரையில் ட்டையாடிக் கொண்டு து சேர்ந்தான், காட் களும் பூத்துக் குலுங்க, சடிகளிலுள்ள இலைகளே கொண்டு வீச, சலசல தியின் தெளிந்த நீர்ப் ாள்ளே கொள்ள, சந்தனு தன்னைப் பறிகொடுத்து கும்போது அங்கே அழ 5ாண் டாலன்ன நங்கை மாயமோ மந்திரமோ துப்போனன். பேசுவதற் ழவில்லை. த நிலையைக்கண்ட அம் செய்தாள். அரசனுக்கு ரிவு ஏற்பட்டது. பேர ன் அழகு என்னுள்ளத் விட்டது. என்னை ஏற் றிரந்தான். கைத்தாள். வீரர்களில் படி ஒருகணத்தில் என் பிட்டான் என்று தனக் டு, ' வீரனே, பின்முன் கூறலாமா ? ' என்ருள்
- యా

Page 14
罗 Լմո Մ54
* எது எப்படியானலும் பொருளாகிவிட்டாய்; சந்தனு மீண்டும் இரந்
" அப்படியானுல் கேள். "யார் நீ எப்பட ஒருபோதும் கேட்கக்கூ தாலும் நீ தடுக்கலாகா நீ மீறினுல் நான் எப்ப போய்விடுவேன். இது இப்பொழுதே உன்வே6
வளாவேன் ' என்ருள்
சந்தனுவினுடைய வின் வேகம் அவனைச் வில்லை. எப்படிக் கொ அவளை அடைந்துவி வினுல் அவன், அந்த நீ அவளேயும் உடனழைத் மான அத்தினபுரிக்கு வ
அந்தப் பெண்ணினு சரணையினுலும் சந்தணு மல் இன்பத்தில் திளைத் அந்த மங்கையுந் தவி இருப்பதாக அவன் கரு
ஆண்டுகள் கழிந்தன. விய ஒளியோடு கூடிய அம்மங்கை பெற்ருள். பிறக்க அவற்றைத் கங்கைநதிப் பெருக்கி படியே மன்னனிடம் தி கத்தை மேற்கொண்டா

* செல்வம்
நீயே எனக்கு வேண்டிய தாமதியாதே' என்று தான்.
ஒன்று சொல்லுகிறேன் டி வந்தாய்? என்று என்னை டாது; நான் எது செய் து; இந்த நிபந்தனைகளே டி வந்தேனுே அப்படியே
உனக்குச் சம்மதமானுல் ண்டுகோளுக்கு இணங்கிய அந்த மாயப்பெண்.
மனத்திலுண்டான காத சிந்தித்துப் பார்க்க விட டிய கட்டுப்பாடிானுலும் வேண்டுமென்ற அவா பந்தனைகளுக்கு இணங்கி துக்கொண்டு தன் நகர பத்து சேர்ந்தான். 1டைய அன்பினுலும் அநு காலம்போவது தெரியா து வாழ்த்தான். தானும் ர உலகில் வேறெதுவும் தவில்லை. இவ்வாறு ஏழு ஒவ்வோராண்டிலும் திவ் ஒவ்வொரு குழந்தையை குழந்தைகள் பிறக்கப் தூக்கிக்கொண்டு போய்க் லெறிந்துவிட்டுச் சிரித்த கிரும்பி வந்துவிடும் வழக்

Page 15
தேவவி
அவளுடைய அழகும் சந்தனுவின் கண்ணே மை தப் பாபகரமான செ வியப்பும் துக்கமும் மேலிட னும் தான் கொடுத்த வ ஒன்றுஞ் சொல்ல முடியா டாவது குழந்தையும் பிறந், களைப்பார்க்கிலும் இது அழ சிறந்து விளங்கியது. இதன் கவ்காநதியை நோக்கிப் புற 'நில் கொடிய பாவ நீ ஏன் செய்கிருய், பிச1 கும் செயலைத் திவ்விய கு Għajfuiżu u Gonar Lonr ? Luiġi ODFL ġ L. படி அரக்கி போலக் லெறிந்து விடுகிறயே, ய ருன் சந்தனு.
குழந்தையைத் தூக்கி அந்நங்கை அவனைத் திரும் தாள். "மன்னு செய்த தாயா ? இனி நான் அரக்கியோ பிசாசோ என் கத்துக்கெல்லாம் தாயாகி தேவதை தானேதான். க மனிதரிலே சிறந்தவஞன 2 தப் பிள்ளைகளைப் பெற்ற கேள் :
"தேவலோகத்திலே அஷ்டவசுக்கள் முன்னுெரு

ாதன்
அன்பும் உபசரணைகளும் றத்தன. எனினும் இந் ப்கையினுல் அவனுக்கு ட்டுப் பொங்கும். ஆயி
பாக்குறுதியை நினைந்து
மல் தவித்தான். எட் தது. முந்திய குழந்தை மகினலும் ஒளியிஞலும் னயும் தூக்கிக்கொண்டு ரப்பட்டாள் அப்பெண் பமான இச்செய்கையை ரசுகள் கூட அருவருக் நணநலங்கள் பெற்ற நீ பசுங் குழந்தைகளை இப் கங்கை வெ ள் ளத்தி
ார் நீ ? சொல்' என்
க்கொண்டு புறப்பட்ட ஃபிப் பார்த்துச் சிரித் பிரதிஞ்ஞையை மறந் உனக்குரியவளல்லேன்.
றும் நீ ஐயுருதே. உல
ய கங்காநதியின் அதி ங்கா தேவியான நான் உன்னேச் சேர்ந்து இந் வரலாறு சொல்வேன்
வசிக்கின் றவர்களான நாள் தம் மனைவிய
“

Page 16
4 பாரதச்
ரோடும் பூவுலகில் வ களிலும் உள்ள அழெ விளையாடித் திரிந்தார்கள் மகரிஷியினுடைய ஆசிர ருடைய த வத் து க் கு நந்தினி என்னும் பசு ஒரு வசுவினுடைய மன் ஆசைப்பட்டு அதைப் வேண்டுமென்று தன்
பூவுலகத்துப் பொரு உனக்கேன் ஆசையுண்ட என்ற அந்த வக தன் அவளோ ஒரே பிடிவா ஞல் என்ன நேருமென் வசுக்களும் சேர்ந்து கொண்டு போய்விட்டா * வசிட்டர் நந்தினி ஞானதிருஷ்டியினுல் ந | கொண்டார். "பூவுலக கொண்ட அந்த எண்ம பிறக்கட்டும் என்று சபித்தார். சாபம் பசு வசுக்களே எட்டியது. விரைந்தோடி வந்து ரிவு தார்கள் சுவாமி, டெ டும் என்று இரந்தார்க மும் தணிந்தது. ஆல்ை எனினும் அச்சாபத்திற் தார். களவுக்கு உதவி
பூமியிற் பிறந்தவுடனே

டுசல்வம்
ந்து மலைகளிலும் சோலே கல்லாம் கண்டு களித்து i. அப்பொழுது வசிஷ்ட ரமத்தின் பக்கத்தில் அவ இன்றியமையாததாகிய நிற்பதைக் கண்டார்கள். னவி அப்பசுவைக் கண்டு பிடித்துக்கொண்டு போக கணவனிடம் கூறினுள். ளிலே தேவப்பிறவியான டாயிற்று?" எனப் பிரபாசன் மனைவியைக் கேட்டான். ாதமாக நின் ருள். பின் பதை எண்ணுமல் மற்ற நந்தினியைப் பிடித்துக் ர்கள்.
யைக் காணுமல் த ம து ட ந் த வ ற் றை அறிந்து த்துப் பொருளில் ஆசை ரும் பூமியிலேயே போய்ப் அவர் அந்த வசுக்களைச் வைக் கவர்ந்தவர்களான அவர்கள் மனங்கலங்கி தியின் கால்களிலே விழுந் பாறுத்துக்கொள்ள வேண் ள். முனிவருடைய கோப சபித்தது சபித்ததுதான். கு ஒரு விமோசனம் தந் விசெய்தவர்கள் எழுவரும் விடுதலை யடைய, கள

Page 17
தேவவிர,
வுக்கு முழுப் பொறுப்பாளிய பூமியிலே பன்னெடுங்காலம்
மற்றெல்லாப் புகழோடும்
பழைய நிலையை எய்துவ
'இவ்வளவாவது பெற்
என்னிடம் வந்தார்கள்.
போய்த் தகுந்த கணவே பெற்று உடனே விடுதலை வேண்டிக்கொண்டனர். உடலைப் பெற்று உத்தமனு இதோ இந்த எட்டாவது பிரபாசன். இவனே நான்ே களுக்கு வைத்து வளர்த் சேர்த்து விடுவேன். பு கொண்ட அரசனே, நான் மாட்டேன்' எனறு இவ் றைச் சொல்லிவிட்டுக் கங்க மறைந்து போனுள்.
நடந்ததெல்லாம் கன சந்தனு மனங் கலங்கி உண்மையில் மறைந்தே வி இன்ப வாழ்வு இப்படித் போனதே" என்று அவன் லும் பற்றில்லாதவனு கங்கைக் கரையில் உலா நிகழ்ச்சிகளை எண்ணி உள்: காலத்தைக் கடத்தி பன்னிராண்டுகள் கழிந்தன

தன் - 葛
17607 || GU LITBFGöt LDL "L/8 b
b இல்லற இன்பமின்றி வாழ்ந்து ஈற்றில் தன்
ான்' என்ருர்,
ருேமேயென்று வசுக்கள் * தாயே பூமியிலே னயடைந்து எங்களைப் தரவேண்டும் என்று இதற்காக மானுட ன உன்னிடம் வந்தேன். குழந்தைதான் அந்தப் பன்னிரண்டு வருஷங் துப் பின்பு உன்னிடம் த்திரன் மேல் ஆசை இனி இங்குத் தரிக்க வாறு தன் வரலாற் ாதேவி குழந்தையுடன்
வோ நனவோ என்று ஞன். 'என் மனைவி ட்டாள். எட்டு வருஷ திடீரென இடிந்து உள்ளமுடைந்து ஒன்றி னுன். எப்பொழுதும் வுவதும் கடந்துபோன ளம் பொருமுவதுமாகக் வந்தான். இவ்வாறே T

Page 18
β. ԼIITՄ5
ஒரு நாள் வழக்க நதியோரமாக உலாவும் ஒளியுள்ள இளைஞன் அவன் பொங்கி வரும் பிரயோகம் செய்து த0 நின்றன். அவனுடைய அதிசயித்து மலைத்துப்ே காமல் அந்த இளைஞனை தின்முன் சந்தனு. பல அக்கங்கைக் கரையிலே திகைப்பு மாறுவதன் சன்னமாஞள்.
'அரசனே, உன் பயிற்சியைக் கண்டிாட! விளேயாட்டுக் காட்டிக் கற்காத கலை உலகில் சகல வேத சாஸ்திரங் பரசுராமரிடம் அன் திர கிருன் இவனைப்போ எந்த உலகத்திலும் க சாஸ்திரங்களை அறிந்த நீயே இனி அழைத்துச் விரதன்' என்று சொல் வினுடைய கையில் ஒ தேவி மறைந்தனள்,
இந்தத் தேவவிரதே முதல்வனுவன்.

ச் செல்வம்
ம் போலச் சந்தனு கங்கை bபோது இந்திரனைப்போல ஒருவன் காணப்பட்டான். கங்கா நதியைப் பானப் நித்து விளையாடிக்கொண்டு
வில்வித்தையைக் கண்டு பாய் வைத்த கண் வாங் ாயே பார்த்துக் கொண்டு ஒழய சிரிப்பொலி மீண்டும்
கேட்டது சந்தனுவின் முன் கங்காதேவியும் பிர
புத்திரனுடைய அஸ்திரப் ? அவனுக்கு நான்தான் கொண்டிருந்தேன். இவன் இல்லை; வேதவியாசரிடம் களையும் கற்றிருக்கிருன்; ங்களெல்லாம் பயின்றிருக் ன்ற பராக்கிரமசாலியை T6ճծT(Մ)ւգ-Ա-յIT 5l. வீரனும் வனுமான உன் புத்திரனை செல். இவன் பெயர் தேவ tலிப் புத்திரனைச் சந்தனு ப்படைத்துவிட்டுக் கங்கா
னே நமது பாரதக்கதைக்கு

Page 19
2. குரு தேவவிரதனேயும் அத்தினபுரம் வந்த சந்த மூழ்கினன். தேவவிரதனு: முஞ் சூட்டிச் சிறப்பாக
ஒருநாள் சந்தனு மன்ன வருகையில் எங்கிருந்தோ
உண்டாயிற்று. அவன் அ. நோக்கிச் சென்றன். ஆ மங்கை யொருத்தியைக் பரதவர் குலத்துப் பெண் அளவிலேயே தெரிந்துகெ அந்த அபூர்வமான வாக பரவுவதை அறிந்ததும் , ஆச்சரியத்துக்கு ஒரளவி உடலழகு சந்தனுவின் 3 நின்ற இல்லற இன்பத்தை அவளைத் தன் மனவியாக் மென்று எண்ணி மிகுந்த கருத்தைத் தெரிவித்தான்.
" நான் சந்தனு எ பாதிய உன்ன என் பட்ட ஆசைப்படுகிறேன்' என்.
" நானுே பரதவர் என் பெயர் சத்தியவதி. வளாணுல் என் தகப்பஞ கேட்டுப் பெற்றுக் கொள் விட்டு அவள் நாணத்தே கன்ருள்.

குலம்
அழைத்துக் கொண்டு னு மகிழ்ச்சிக் கடலில் க்கு இளவரசுப் பட்டி வாழ்ந்துவரும்போது ன் காட்டில் உலாவி ஒரு திவ்விய வாசன ந்த வாசனை வந்த திசை ற்றங்கரையில் அழகிய கண்டான், அவள் ா என்பதைப் பார்த்த ாண்டான். ஆயினும் Fன அவளிடமிருந்தே அவனுக்கு உண்டான S97 AJONU560? - ULI உள்ளத்தில் மறைந்து த் தளிர்க்கச் செய்தது. கிக் கொள்ள வேண்டு தயக்கத்துடன் தன்
ன்னுமரசன் பேரழகி மகிஷி பாக்கிக்கொள்ள று சொன்னன்.
குல்த்திற் பிறந்தவள். நான் உமக்குத் தகுந்த }ன பரதவராஜனிடம் வீர் ' என்று சொல்லி ாடு அவ்விடம் விட்ட

Page 20
8 LITU.g
அரசன் பரதவை வலேஞர் குலத்துப் சாமர்த்தியமாகப் டே என் மகள் சத்தியவதி கேற்றவளே. 

Page 21
குருகுலி
மரணம் சம்பவிக்கலாம். சாஸ்திரங்களும், ஒரு இல்லாதிருப்பதும் ஒன்றுத் றன. நீயோ வியாசருக் களனத்தும் தெரிந்தவனு னுக்குத் தெரிந்த அஸ்: பெற்றிருக்கிருய். உனக் தெரியவேண்டியதில்லை. ஆசைப்படுகிறேன்' என்று தேவவிரதனுக்கு வி விட்டது. ஆற்றங்கரை முதலாகத் தன் தந்தைய றத்தை ஆராய்ந்தறிய
6ð) til தேரோட்டியை நடந்தவற்றை யெல்லா கொண்டான், தந்தைய
போக்குவது மட்டுமல்லா சந்ததியின் வளர்ச்சிக்கு மென்று தன் மனத்தி ெ மறியாமல் காட்டுக்குச் G. உலகெல்லாம் புகழு விரதன், கங்காதேவியின் நாடி வருகிருன் என்ற அவனை முறைப்படி வண தந்தையாரும் சந்திரகுல. வருமான சந்தனு மன் கவர்ந்த மங்கையை மகள் நீர் என்ன வணங்கக்கூ மகிழுமாறு உமது மகே
2

) LÊ
இதனை உணர்ந்தல்லவா புதல்வன் இருப்பதும் நான்" என்று கூறுகின் குத் தெரிந்த சாஸ்திரங் யிருக்கிருய், பரசுராம திரப்பயிற்சி யெல்லாம் கு நான் சொல்லித் சந்ததி கெடாமல் இருக்க
சந்தனு கூறினன். ஷயம் ஒரளவு விளங்கி க்குச் சென்றுவந்த நாள் பாரிடத்துக் கண்ட மாற் வேண்டு மென்று அரசரு 药 தனிமையிலழைத்து ம் கேட்டுத் தெரிந்து மனக்கவலையைப் மல் சாஸ்திரவிதிப்படி உதவி செய்வதுமாகு லண்ணிக்கொண்டு யாரு சென்ருன். 2ம் உத்தமஞன தேவ தவப்புதல்வன், தன்னை றிந்த பரதவர்தலைவன், ங்கி வரவேற்ருன், 18 என் த்து அரசர்களில் சிறந்த T691 39 60-Ll மனத்தைக் ாகப் பெற்ற உத்தமரே, டாது. அரசரின் மனம் ன் சத்தியவதியை என்


Page 22



Page 23
色@@
என்னுல் சந்ததி உண்டா வருவேன்' என்று கூறினு முடியாத இந்தச் சபதத் பூமாரி பொழிந்தார்கள் என்று அசரீரி மொழிந்தது சபதத்தைச் சற்றும் எ மெய்ந்நடுங்கக் கண்ணிரரு. தொழுதான்.
'நீரே எம்தலைவன், ! ணுக்கும் இனி நீரே தந் போய் அரசனுக்குக் கொ சத்தியவதியை அழைத்து முன்னிலையில் விட்டான், சத்தியவதியைத் 'தாயே துப்போய், சந்தனு மன்ன செய்வித்தான் பீஷ்மன்.
பாரதக் கதையிலே 1 சாக விளங்குகிருன் தே மறைந்து அன்றுமுதல் அ பீஷ்மன் என்ருல் செய தவன்' என்று பொருள் பெயரை 'வீட்டுமன்' என் தமிழிலே வழங்குவர்.
முற்காலத்திலே தன் மையைக் கொடுத்துத் த யைத் தான் பெற்றுத் த கியவன் 'பூரு’ என்ற ஒரு இந்த விடுமன் வென்றுவி எண்ணி, அவனை மார்ட்

691 h
காமல் நான் வாழ்ந்து ன். யாராலும் செய்ய தைக்கேட்ட தேவர்கள்
'பீஷ்மன் பீஷ்மன்' து. இப்படியான கொடிய திர்பாராத பரதவன், ம்ப நாக்குழற பீஷ்மனைத்
நீர்தேவர்; இந்தப்பெண் தை; இவளை அழைத்துப் டும்" என்று பரதவன் வந்து பீஷ்மனுடைய
தன்னைத் தொழுத வருக" என அழைத் னிடம் கொடுத்து மணம்
பீஷ்மன்தான் நடு அச் வவிரதன் என்ற பெயர் வன் பீஷ்மன் ஆனன். பற்கரிய செயலைச் செய்
இந்த வடமொழிப் றும், "வீடுமன்' என்றும்
தந்தைக்குத் தன் இள கப்பணுருடைய முதுமை தந்தைக்கு இன்பம் நல் ந மன்னன். அவனே யுமே ட்டான் என்று சந்தனு |ற அணைத்துத் தழுவி


Page 24
  


Page 25
色@@@
வற்றைக் கேள்விப்பட்டுப் சுயம்வரத்துக்குச் சென்றன யாகிய விசித்திரவீரியனே தேரேறிக் காசிநகரம் போ (560-u வருகையால் பல அ னர். "செய்த சபதத்தை ம சுயம்வரத்துக்கு வந்துவி பரிகசித்தனர்.
விடுமரோ ஒன்றையும் மூவரையும் கவர்ந்து கெ ரோடு தேரேறி அத்தினபு டார். தோல்வியும் வெட் பலர் ஒன்று கூடி வீடுமை யுத்தம் மூண்டது. அத்த ஒருவராகவே நின்று வீடு ருடைய வில்லாண்மைக் ச லாம் தோற்றேடிப்போயில் ஒரரசன் மாத்திரம் அ தொடர்ந்து தாக்கினுன், பாணங்களை விலக்கமுடிய புறங்காட்ட வேண்டியதா அரசர் கூட்டம் பி வீடுமர் அவர்களை விட்டு போய்க் கன்னியர் மூவை திரவீரியனுக்கே மணமுடி செய்யத் தொடங்கினூர்,
அக்காலத்தில் வீரத் செய்யும் முறையும் ஒன் நிலவி வந்தது.

a) Le 3
பல தேசத்தரசரும் ர், வீடுமரும் தன்தம்பி அழைத்துக்கொண்டு "ய்ச் சேர்ந்தார் அவ ரசர்கள் பயங்கொண்ட றந்துவிட்டு பீஷ்மருமா ட்டார்' என்று சிலர்
கவனியாது பெண்கள் ாண்டு தன் தம்பியா ரி நோக்கிப் புறப்பட் கமுமடைந்த அரசர்கள் ர எதிர்த்தனர். கடும் னை அரசர்களயும் தனி
மர் எதிர்த்தார். அவ .
காற்ருது அரசர்களெல் னர். சால்வன் என்னும் வரை விடாது பின் ஆயினும் வீடுமருடைய ாமல் அவனும் ஈற்றில் rயிற்று. பின்வாங்கிய மை கண்டு விட்டு அத்தினபுரம் ரயும் தம்பி பாகிய விசித் த்து வைக்க ஒழுங்குகள்
தால் கவர்ந்து மனம் று அரசர்களுக்கிடையே


Page 26
14 LUITUġ5
விவாக ஏற்பா அம்பை என்பவள் வீடு இந்த விவாகத்துக்கு சொன்னுள், ஏற்கனே மன்னனைக் காதலித்திரு வேறு யாரையும் f மறுத்துவிட்டாள். உ விவாகத்துக்குத் தாமு சொல்லி, உடனே அவளைத் தேரிலேற்றி வீடுமர் அனுப்பினுர், னிடம் போனுள்
மற்றும் அம்பிகை, கன்னியரையும் வீடுமர் வீரியனுக்குத் திருமண
சாலுவ மன்னனிட விவரங்களையும் எடுத் அவளை ஏற்க மறுத்துவ டும் வீடுமரிடமே வ குலைத்தமைக்குப் பிரா விசித்திரவீரியனுக்கே வேண்டினுள். மனத்தி திருந்த அவளை விசித்தி விட்டான். எனவே, 6 வேண்டுமென்று அம்ை சபதத்துக்கு மாருகத் யாதென்று அவர் மறுத் துயரம்கொண்டு தன் து ரைப் பழிக்குப் பழிவ துக்கொண்டாள்.

ச் செல்லும்
நிகள் நடைபெறும்போது மரைத் தொழுது, தான் உடன்பட முடியாதென்று வே தான் சாலுவ தேச நப்பதாகவும் அவனையன்றி மணக்க முடியாதென்றும் ள்ளம் விரும்பாத அந்த ம் உடன்பாடில்லை என்று சகல மரியாதைகளுடனும் ச் சாலுவ மன்னனிடம் அம்பை சாலுவ மன்ன
அம்பாலிகை என்ற இரு வேதவிதிப்படி விசித்திர ம் செய்துவைத்தார்.
உம் சென்ற அம்பை சகல துச் சொல்லியும் அவன் பிட்டான். அம்பை மீண் ந்தாள். தன் வாழ்வைக் பச்சித்தமாகத் தன்னையும் மணமுடித்து வைக்கும்படி 3ର) வேருெருவனை வரித் ரவீரியன் ஏற்க மறுத்து வீடுமரே தன்னை மனக்கு ப வேண்டினுள். தனது தாம் ஒன்றுஞ் செய்யமுடி துவிடவே, அம்பை ஆருத் தந்தையிடமே போய் வீடும ாங்கவேண்டுமென்று பிடித்


Page 27
குருகுெ
காசிமன்னஞே வீராதி யைச் சம்பாதித்துக் கொள் விட்டான். இப்படிப் பலர அம்பை அடக்க முடியாத ருடைய ஆசிரியரும் கூத்தி பரசுராமரிடம் போய் முை தன் சொல்லைக் கடக்க தைரியத்தினுல் பரசுராமர் கொண்டு வீடுமரிடம் வ கொள்ளும்படி கேட்டார் தமது சபதத்தைச் சொல் தன்னை மன்னிக்கும்படி வே மாணவன் மறுத்துவிட்டா( ருக்கு அடங்காக் கோபம் தேரேறி வீடுமரோடு யுத்த:
சபதத்தைக் கடப்பதிலு யுத்தம் செய்து இறந்து விடுமரும் யுத்தத்துக்கு ஆ களும் கண்டு வியக்கும்படி மூண்டது. குருவும் சில சளேக்காமல் பத்து நாட்க வீடுமருடைய பானங்களின் கரித்துக்கொண்டே வந்த கைகள் கணையைத் தொடு பாணங்கள் ஒன்று பத்து ராமரைத் துன்புறுத்த ஆ ராமர் முடிவிலே தம் தோல் போரை நிறுத்தவேண்டிய

Dufo 5
வீரஞன வீடுமரின் பகை rளப் பயந்து மறுத்து ாலும் கைவிடப்பட்ட துயரத்தோடு வீடும ரியகுல சத்துருவுமான றயிட்டாள். சிஷ்யன் மாட் டான் என்ற அம்பையைக் கூட்டிக் ந்து அவளை மணந்து ஆஞல் வீடுமரோ லித் தன் குருவினிடம் ண்டினுர், தம் சொல்லை னே என்று பரசுராம உண்டாயிற்று. உடனே த்துக்கு ஆயத்தமானர்.
லும் பார்க்க, குருவுடன் படுதல் நல்லதென்று யத்தமானுர், தேவர் டயாகக் கொடியபோர் ஷ்யனும் களைக்காமல் 1ள் போர் செய்தனர். வேகம் வரவர அதி து. பரசுராமருடைய முன்பே விடுமருடைய நூருகப் பெருகிப் பரசு ரம்பித்துவிட்டன. பரசு வியை ஒப்புக்கொண்டு தாயிற்று.


Page 28
6 LIFTU 5.
ஒரு வழியும் வெறுப்புக் கொண்டு அதிக கோபம் கொ6 னைக் குறித்துக் கடுந்த தவப்பயஞல் அவள் ய குப் புத்திரியாகப் பிற ஆணுருப்பெற்று வீ6 காலத்தைக் காத்திருந்
இஃதிவ்வாருக வி திர வீரியனுடைய மை யினிடம் திருதராஷ்டிர பாண்டுவும், அம்பிகை னும் உண்டாஞர்கள் னில்லாதவனுகவே பி தைகள் மூவருக்கும் .ெ வேண்டிய வித்தைகளை அவர்களை ஆளாக்கின பிறகு திருதராஷ்டிர3 வைப் படைத் தலைவனு கவும் வீடுமர் ஏற்படுத் பார்வையில் அரசியல்
சந்திர வம்சத்து முற்பட்டவனுன "குரு தான். அவன் மிகப் படியால் இவர்களுடை வழங்கப்பட்டு வந்தது மக்கள் மிகப் பராக் auñagairi sor607 ''G Lu Lurio Ga
திருதராஷ்டிரன் வழி

கைகூடாமையால் அம்பை
வீடுமர் மீது முன்பிலும் ண்டவளாய்க் கார்த்திகேய தவம் செய்தாள். அந்தத் ாகசேனன் என்னுமரசனுக் ந்து பின் சிகண்டி என்ற மரைக் கொல்லவென்றே தாள்.
யாசபகவானருளால் விசித் னவியர் இருவருள் அம்பிகை ானும், அம்பாலிகையினிடம் யின் தோழியிடத்து விதுர
திருதராஷ்டிரன் கண் றந்துவிட்டான். இக்குழந் பரியதகப்பஞரான வீடுமரே ரச் சொல்லிக் கொடுத்து ர், விசித்திரவீரியனு க்குப் ன அரசனுகவும் பாண்டு கவும் விதுரன அமைச்சணு $தினர். அவருடைய மேற் ஒழுங்காக நடந்து வந்தது.
அரசர்களிலே சந்தனுவுக்கு
என்னும் ஒருவன் இருந்'
பராக்கிரமசாலியாயிருந்த உய குலம் குருகுலம் என இனிமேல் பாண்டுவின் கிரமசாலிக சாகிப் பாண்ட பறப்போகிருர்கள். எனவே வந்தோர் குருகுலத்தில் வந்த


Page 29
கெளரவர்கள், என்று பாண்டவர்கள் என்று தான் நமக்குப் பார:
சந்தனு
4မ္ဘာ့ #န္တီး၂၉၅) 42; தி
பீஷ்மர் |
சித்திராங்கதன்
அம்பிகை
திருதராஷ்டிர6
 

குருகுலம் 17 ம் பாண்டுவின் வழிவந்தோர் ம் பிரிந்துபோகும் வரலாறு தக் கதையாக வரப்போகிறது.
tuaj 3)
விசித்திரவீரியன்
SKJSASASASASASAS TTTT SMeTTTTS L TTssssTs L qTTe ee YS
தோழி
ភ្នំ ព្រោ} விதுரன்


Page 30
3。彗sāLá
திருதராஷ்டிரனு:
மன்னன் மதுரைான க மணமுடித்து வைத்த கண்ணில்லாதவனென் தன் கண்களைத் துை தன் வாழ்நாளேக் கழிக்க
குத்திபோஜர்களிலே பவனின் மகள் பிரதை
பெண்ணுனதால் அவளு வழங்குவதாயிற்று பா மகளான மாத்திரியையு
மனேவியரிருவரோடு வரும்போது ஒருநாள் சென்றன். $(tLiq_G):
விளையாடிக்கொண்டு நி அம்பெய்து கொன்ருன் தவரோ ஒரு முனிவரா பார்த்து, "நீயும் இந் மனைவியரைத் திண்டின படுவாய்' என்று சபி தினுல் மனம் நொந்துே வசிக்க மனமில்லாமல் அழைத்துக்கொண்டு க செய்யலான்ை. உலகத் துறந்து அவன் காட் மேற்கொண்டிருந்தாலும்

கெளரவர்கள்
க்குக் காந்தார நாட்டு ாந்தாரியை வேத விதிப்படி தன் கணவன் 2றிந்த காந்தாரி, தானும் ரியினுற் கட்டிக் கொண்டே 5 உறுதி பூண்டாள்.
சிறந்தவஞன குரனென்
6) 1 ந்திபோஜ அரசவம்சத்துப் க்குக் குந்தியென்ற பெயரே ண்டு பின்பு மத்திரராசன் ம் மணமுடித்தான். ம் இன்பமாக வாழ்ந்து
6 C) ஆனும் பெண்ணுமாக ன்ற மான்களில் ஒன்றை மானுருவம் கொண்டிருந் வர், அவர் பாண்டுவைப் து மானைப்போலவே உன் யானுல் உடனே இறந்து த்திறந்தார். இச் சாபத் பான பாண்டு நாட்டிலே மனேவியரையும் ஈட்டுக்குப்போய்த் தவஞ் து இன்பங்களேயெல்லாம் டிலே 56մ հյուիժե667360Այ
தன் குலம் விளங்க ஒரு


Page 31
பாண்டவ கெ
மைந்தணுவது இல்லேயே கும் வழியில்லேயே என்று எண்ணி வருந்தினுன் ம மாவது நன்மக்கட் பேறல்
வாழ்வும் ஒரு வாழ்வாகும
'கல்லா மழலைக் கணியூறல் சொல்லால் உருக்கி அழுதே மல்லார் புயத்தில் விளையா இல்லா தவர்க்கு மனேவாழ்
என்றிப்படியெல்லாம் எ முடைந்தான் குலம் விள இல்லேயே’ என்று தன் கன் னேயைக் குந்திதேவி அறி பெண்ணுயிருந்தபோது து சமயம் எங்களரண்மனே க்கு கணமேனும் அவருக்குக் பணிபுரிதல் யார்க்கும் அரி, தும் சிறுமியாயிருந்த நான் வும் உண்டாகாது ஒராண் தேன். அதனுல் மனங்கனி தேவர்களே அழைக்கும் ம தந்து ஆசீர்வதித்தேகினு போகும் விளைவுகளே அறி தகுந்த வரங்களே முன்ன போலும், தங்கள் கரு தேவர்களை அழைத்து அ மக்களைப் பெறலாம்' என் மொழிந்தாள்.
 

TJ Giff 56r g
இனி மக்கட் பேற்றுக்
நாடோறும் எண்ணி
னே வாழ்விலே நன்கல வா? குழந்தையில்லா
கலந்து கொஞ்சம் ாடித் தொடர்ந்து பற்றி டும் மகிழ்ச்சி மைந்தர் வில் இனிமை என்னும்'
ண்ணியெண்ணி # քigծք ங்க ஒரு மைந்தகுவது எவன் படும் மனவேத |ந்தாள். "நான் சிறு ருவாச மகரிஷி ஒரு வந்திருந்தார். ஒரு
கோபமுண்டாகாமல் தாகும் அப்படியிருந் அவருக்கு ஒரு குறை டுக்காலம் பணி செய்
ந்த முனிவர் எனக்குத்
திரத்தைச் சொல்லித்
பின்னுல் நேரப்
து முனிசிரேஷ்டர்கள் மே நல்கிவிடுகிருர்கள் த்துமிதுவானுல் நான் வர்களருளால் சிறந்த று அவள் நாணத்துடன்


Page 32
20 பாரதச் ெ
இச்செய்தியைக் கேட்ட அகமகிழ்ந்தான். அவ்வாறே மக்களைப் பெறும்படி அவன் நின்ருன் அவனுடைய உட குந்தி தருமதேவனே அழை உதிட்டிரன் என்றும் தரும6 போற்றும் உத்தமனே ப் பயந்:
காட்டிலிருந்த குந்திதே பெற்றெடுத்தாளென்பதை காந்தார் அறிந்தாள் ஏற்க னருளால் நூறு புதல்வரைப் கருவைத் தன்னுதரத்தில் ை முதலில் மகப்பேறு 9) GODL. பொருமையினுல் அவள் ஒ தன் வயிற்றிலே மோதிக்கெ சிதைவுற்ற கருவை மீண்டுப் தவவலிமையால் நூறு புதல் தார். இவர்களில் முத்தவ மகாபராக்கிரமமுடையவனுகவு ஞகவும் வளர்ந்து வரலாஞன்.
குந்திதேவி மீண்டும் ஆஞ்சனேயணுக கொப்பான னருளால் சகல ல் சஷ்ணங்க வனும் வில் வீரனுமான அரு குள் பின்பு பாண்டுவின் இ யான மாத்திரிக்கும் அந்த சித்து இரட்டைத் தேவர்களா களினருளால் அவளும் ந( என்னும் இரு குழந்தைகள்

EFG) : Li
Lö ) ក្រៅ தேவர்களருளால் குந்தியைத் துரண்டி ன்பாட்டினப் பெற்று pട്ടു gјәнбӧтсѣатптd) என்றும் உலகம் E TaiT.
േട്ട ഔ11 அத்தினுடரியிலிருந்த
OYJT M S Ot t S
ി 1955) || (T வத்திருந்தும், தான் டயவில்லேயே என்ற ரு கல்லேயெடுத்துத் ாண்டாள். அதனுல் வியாசரே தமது வர்களாகும்படி செய் ஒன துரியோதனன் ம் மிகுந்த மூர்க்க
வாயுதேவனருளால்
விமனேயும், இந்திர
ளும் ஒருங்கமைந்த
Lbi ரண்டாவது மனைவி மந்திரத்தை உபதே GoT @g@@if (gQ/* குலன், சகதேவன் ாப் பெற்றெடுக்கச்


Page 33
பாண்டவ கெளரவர்
தனள் இப்படியாகத் தி மக்களும், காட்டிலே தவி |ண்டிருந்த பாண்டுவுக்கு ம் பிறந்தனர். நூற்றுவர் நீண்டு புத்திரர் பாண்டவே
A.
நுவாராயினர்.
பாண்டவர் சிங்கக் குட்டிக வாழ்ந்து வருகையில் ஒ
யாளான மாத்திரியுடன்
வரிட்ட சாபத்தின் வின் த் திண்டிய அக்கணத்திே
ற்று கணவனின் பிரிவைட் ம் அவனுடைய ஈமத் தழ
பாண்டுவுக்கு நேர்ந்த
டன் ஒன்ருகவே வளர்த்துவந் டைய தோற்றப் பொலிவிே குதியர் அவர்கள்மீது பொ(
கொள்வாராயினர். றயவர்களோ எல்லோரை துவந்தனர். விடுமர், ப. ாரவர்களுக்கும் கிருபாச்சாரி சர்க்குரிய பல வித்தைகளே எல்லோரும் ஆடல் பரி பயிற்சியிலும் ஒன்ருகவே 55Giff - ಹಾಗಿಲೂರ್ಣಿ மற்றையே வானுக விளங்கினுன் அரு தயில் தனக்கு நிகர் தாே
 
 
 
 
 
 

கள் 2.
ருதராட்டிரனுக்கு வாழ்வை மேற் ஐந்து புதல்வர் கெளரவரென்றும் ரன்றும் பெயர்
ஒரப் போலக் காட் ருநாள் t IT 3ä () த் தன்வயமிழந்து மகிழ்ந்திருந்தான். வரல் மாத்திரி லயே அவனுயிர் பொருத மாத் ിബ് ബ്ലോ!) கதியைக் கேள்வி பாண்டவர்களையும் சென்று நூற்றுவ தார். பாண்டவர் க்கண்ட துரியோ முமையும் வெறுப் னுல் ai GLOGJIT யும் ஒன்ருகவே ாண்டவர்களுக்கும் பாரைக் கொண்டு யும் கற்பித்துவந் Fடல்களிலும் அஸ் தேர்ச்சி பெற்று ாரிலும் மிகுந்த ச்சுனதுே வில்வித் TLT នោះត្រូវរីងៀ


Page 34
星2 பாரத
வந்தான். இதனை க் அவன் தம்பியர்க்கும் : வளர்ந்தது. வீமனுடை யும் நூற்றுவரின் குே கச் செய்தன. துரிே மரங்களிலேறிப் பழம் போது விமன் கீழேயி உதைப்பான். மரத்தி போலப் பொத்துப் ெ பட்டுக்கொள்வரர்கள். ரைப் பிடித்துக்கொன ரிலே நெடுநேரம் மூழ் 66ծծrլոյthւսւգ- செய்து வருவான். இப்படியே யாட்டுக்களால் அவர்கள் திருந்தது.
இவ்வாறு இருபக்க நாளுக்கு நாள் வளர்ந் தனணுதியர் வீமனை எட் வேண்டுமென்று சூழ்ச்சி யோதனனும் அவன் : டுக்கு ஆயத்தம் செய்த தொரு மடுவிலே எல்ே விளையாடிவிட்டு உணவு முன்னேற்பாட்டின்படி பரிமாறப்பட்டது. வஞ்ச் உண்டதனுல் ஒரு புறத் தான். விளையாட்டயர்ந் முதலியோர் தனித் து
g
திரும்பினர். மயங்கிக்கி

கண்ட துரியோதனனுக்கும் தாங்கொணுப் பொருமையே
டய விளையாட்டும் வேடிக்கை ராதத்தை மேலும் அதிகரிக்
யோதனனுடைய தம்பிமார் பறித்துக்கொண்டிருக்கும் நந்து அடிமரத்தைக் காலால் லிருந்தவர்கள் பழங்களைப் பாத்தென்று விழுந்து காயப் இன்னும் அவர்களிலே சில ண்டு போய்த் து எண் ணி கியிருந்து அவர்களே மூச்சுத் துவிட்டு மேலே கொண்டு வீமனுடைய பால்ய விளை ள் துன்புருத நாளே இல்லா
த்தார்க்குமிடையே பகைமை து முற்றிவந்தது, துரியோ படியாவது தொலைத்துவிட
செய்தனர். ஒருநாள் துரி நம்பியரும் புனல்விளையாட் னர். ஆழமான அழகிய
லாருமாக நீந்தித் திளைத்து ருந்தினுர்கள். வீமனுக்கு
நஞ்சு கலந்த உணவு Fனேயறியாத வீமன் அதனை திலே மயக்கமுற்றுக் கிடந் த இளைப்பினுல் தருமன் தனியே அரண்மனைக்குத் டந்த விமனைக் காட்டுக்


Page 35
Tண்டல கெடு
கொடிகளாற் கட்டி மடுவி றுவரும் வீடு திரும்பினர்.
கூரான சூலங்களே அவர்க் வீமன் விழுந்த இடம் அதி
மற்றதாகவே இருந்தது.
நீரிலே தள்ளப்பட்ட 6 விஷப்பாம்புகள் கடித்தன கொண்ட நஞ்சும் பாம்புக கொன்று பரிகாரமாகி அ தெளிவடைந்தது. விஷத்ை கொடுத்தல் வை 6. L16LD தணிந்த விஷம் உடலுக்கு கொடுக்கும். இதனுல் விட பலங்கொண்டவனுகி நீருக் தனக்கிழைக்கப்பட்ட தீங்
னித் தனிமையிலிருந்து ம
விமனே க் காணவில்லேே பிலே மிகுந்த பரபரப்பு ஏ தனணுதியோரும் கவலையுற் Q3stତot l_ତotiff. தருமனும் களும் குந்திதேவியும் நூ) பட்டார்கள் தாங்கொணுத் பலவிடத்தும் தேடுவாராயி கப்பட்ட இன்னல்களை விட அவனுடைய கோபம் கிளர் கோபத்தோடு தான் அர ஏதாவது அநர்த்தங்கள் ெ தன்னேத் தானே அடக்கி மாறிய பின் போவதே
 

ாரவர்கள் 23
லே தள்ளிவிட்டு நூற் தண்ணீருக்கு அடியிலே @r நாட்டிவைத்தும் ர்ெ ஷ்டவசமாக அபாய
வீமனை அங்கு வாழும் ா உணவோடு உட் வின் நஞ்சும் ஒன்றுக் வனுடைய மயக்கம்
பத்தி சாஸ்திரத்தில் அதுவுமன்றி வேகந் மேலும் உறுதியைக் மன் முன்னிலும் அதிக து வெளியே வந்தான் தகளை யெல்லாமெண் னம் வெதும்பினன்.
ய யென்று அரண்மனை
அவன் சகோதரர் ற்றுவர்மீதே சந்தேகப்
னர். தனக்கு இழைக் fesör GT GỞOT GOOT GJT Gjør 600 ந்தெழுத்தது. அந்தக் ண்மனைக்குப் போனுல் செய்துவிடக்கூடுமென்று க் கொண்டு GAGTITI I நல்லதென்று காட்டி


Page 36
2 4
லேயே சில துல் மனேயை வந்தை
'ஒழிந்தான் மகிழ்ந்திருந்த து வீமனை மீண்டு பயம் ஒருபுறம் செய்வதென்று குந்தியும் தரு தழுவிக் கண்ணி தாங்கள் விழி துரியோதனதிைே செய்யும் சூழ்ச்சி திருக்கவேண் ெ டனர்.
இஃதிவ்வாரு குப் படைக்கலங் வே ண் டு பெற இத் ஆசானத் தேடு டார். இருபாச் சாஸ்திரங்களைக் உம் ஆஸ்திரப் துரோணரை அ அவர் ஏற்பாடு ரனே வரும் துரே தொடங்கினர். அ அற்புத ஆற்றல்
ஒரு குடிப்பிறந்த வருக என்னுது செல்லும் என்ரு னனிடத்திலேயே

பாரதச் செல்வம்
அலேந்து திரிந்துவிட்டு அ டந்தான்.
வீமன்’ என்றெண்ணி மனத் ரியோதனனும் அவன் தம்பிய அரண்மனையினிலே கண் ஆச்சரியம் ஒருபுறமுமாக எ தெரியாது திகைத்து நின்ற மனும் தம்பிமாரும் அவ * சொரித்தனர் இனி ப்புடனிருக்க
களில் அகப்பட்டுக் கொள் மன்றும் ஐவரும் உறுதி
களில் விசேஷ பயிற்சி அ றெ ண் ணி அதற்குத் தகு ம் முயற்சியில் வீடுமர் ஈடு சாரியாரின் மைத்துனரும்
கற்றுணர்ந்தவரும் பரசுரா பயிற்சி பெற்ற மகானுமா ழைத்து வில்வித்தை கற்
செய்தார். அரசிளங்கு
ாணரிடம் அருங்கலே பயி அருச்சுனனே மற்றெல்லோரி) படிைத்தவகைத் திகழ்ந்தா பல்லோருள்ளும் மூத்தோ அறிவுடையோணுறு அரசு போல, ஆசிரியருக்கும் அரு மிகுந்த அன்புண்டாயிற்


Page 37
பாண்டவ கெ
அவனும் குருவுக்குச் செய் யெல்லாம் குறைவறச் செய பயின்று வந்தான். இவர் பயிற்சி நிறைவெய்திய ஆம்
விழா நடந்தது. அரசகும
திறமைகளைச் சபையோருக்
தனர். அருச்சுனனுடைய சபை மிகுந்த ஆரவாரஞ் வர்க்கு இது சொல்லொ உண்டாக்கிற்று. துரியோத வெதும்பினன். அப்பொழு குத் தலைவஞன சூதநாய எழுந்தான். இவன் பரசு
பயின்றவன். அருச்சுனனு கண்டு, கொதித்தெழுந்து முன்வந்தான். அவன்
யில் ஒரு பரபரப்பு எழுந்: னுடைய வில்லாண்மையை பார்க்கலாம். ஒரே பாண தைத் துணித்து விடுகிறேன் சித்தான். அருச்சுனன்
அவனைப் பார்த்துச் சிரித் அரசகுலத்தவர் தம்மிலு டன் சம யுத்தம் புரிய தெரியாதா? நீ எப்படி அ டியின் மகன்தானே!" எ தான். கிருபாச்சாரியாருப் இகழ்ந்து ஒதுக்கினர். இ
4
 
 

Traff86r 25
|யவேண்டிய பணிகளை ப்து வித்தைகளே நன்கு 5(G568) LCL அஸ்திரப் ஒருநாள் அரங்கேற்று ாரர் அனைவரும் தத்தம் குக் காட்டி மகிழ்வித் திறமையைக் கண்ட ந செய்தது. நூற்று ணுத மனவேதனையை னன் பொருமையினுல் pது தேர்ப்பாகர்களுக் கன் மகன் கன்னன் ராமரிடம் வில்வித்தை லுடைய திறமையைக் தன் ஆற்றலைக் காட்டி எழுந்தவுடனே சபை து அடங்கிற்று. 'உன் ப என்னிடம் காட்டு னத்தால் உன் சிரத் ன் பார்' என்று கர்ச் கலக்க மடையவில்லை. ந்து, "ஓ! கன்னனே! ம் கீழ்ப்பட்டவர்களு ாரென்பது உனக்குத் றிவாய்; நீ தேரோட் ன்று கூறிப் பரிகசித் b அவ்வாறே அவனே தனக்கண்ட துரியோ


Page 38
26 UITU 3
தனன் கடுஞ் சிற்ற பொழுதே கன்னனை அபிஷேகம் செய்கிறே போலவே ஒரரசனுகிவி தனது சிம்மாசனம்பே அவனுக்களித்து நட்பு களே எதிர்க்கத் தனக் வும் எண்ணி இறுமார் வந்திருந்த சபையும் கலைந்தது. - இந்த ஆரவார துரோணர் ஒருநாள் த பழைய சம்பவமொன்ை "பாஞ்சால தேச னும் நானும் சிறுவ பயின்று வந்தோம். ஒ கொண்ட நட்பின் ே டுக்கு அரசஞனதும் ஆ தருவதாகக் கூறினுன் அரசுரிமையெதற்கு? உ போதும் என்று அப்ெ கல்விப் பயிற்சி முடிந்த விட்டோம். நான் கிரு இல்லறத்தை மேற்ெ பெற்றேன். யாகசேை கதிபதியானுன் எனது குடிகொண்டது. அத பாஞ்சாலனிடம் போே கன் நான் வறுமையிஞ

5 (6)
ங்கொண்டு, 'நான் இப் அங்கதேசத்து அரசனுக }ன். அவனும் எங்களைப்
6 என்று கூறித் ான்ற ஒரு சிம்மாசனத்தை பூண்டான்; பாண்டவர் கு ஒரு பலம் கிடைத்ததாக தான் அரங்கேற்றத்துக்கு
இருகட்சிகளாகப் பிரிந்து
அடங்கியபின் ம்மாணவர்களை அழைத்துப் றச் சொல்லு வாராயினர்:
த்து அரசஞன யாகசேன யதிலே ஒன்றுக வித்தை ருநாள் யாகசேனன் என் மீது மேம்பாட்டினுல்தான் நாட் பூட்சியில் பாதியை எனக்குத் 矿。 அழலோம்புமெனக்கு னது சினேகம் இருந்தாலே பொழுது சொல்லிவிட்டேன் தும் நாமிருவேமும் பிரிந்து பரின் தங்கையை மணந்து காண்டு அசுவத்தாமனைப் எனுே பாஞ்சால நாட்டுக் வாழ்க்கையிலே வறுமை னைப் போக்க எண்ணிப் னன். 'உன் பால்ய சிநே ல் வாடுகிறேன்; எனக்கு


Page 39
166 ()
உதவிசெய்' என்று என் நி அரச போகத்திலே மதிமய என்னை அவ மதித்தான். டிக்கும் என்ன சிநேகம்? டாகச் சொன்னதை ஒரு ெ
தனையே, உனக்கென்ன ம
என்று தகாதன பேசி நானும் உடனே திரும்பி என்னை அவன் அவமான அவனையும் ஒருமுறை அவ மென என்னுள்ளத்திலே டேன். இந்த எண்ணத்தை வைக்கவேண்டும். அதனை ( தக்ஷணையாக உங்களிடம் ே துரோணர் கூறினுர்,
குருவுக்கு நேர்ந்த இ
கேட்டதும், துரியோதனன்
கொண்டு யாகசேனனே தேசம் நோக்கிப் புறப்பட் போர்க்கோலம் பூண்டு எ சென்றன். குருகுலப்படை யறிந்த யாகசேனன் சிறிது னும் தன் க ல க் கத்  ை தன்னைத் தேடிவந்த பை திலே எதிர்த்தான். அதி
எதிர்ப்பைத் தாங்கலாற் சென்ற துரியோதனனும்
புறங்கொடுத்தோட ஆரம் தமை கண்ட அருச்சுனன் :

27
லையை உணர்த்தினேன்" ங்கியிருந்த யாகசேனன் 'அரசனுக்கும் ஆண் இளமையில் விளையாட் பாருளாக மதித்து வந் தியினம் போ
என்னை இகழ்ந்தான்
ஆணுல் ரப்படுத்தியது போல மானப் படுத்தவேண்டு உறுதி செய்துகொண் த நீங்கள் நிறைவேற்றி யே நான் சிறந்த குரு வண்டுகிறேன்' என்று
|ந்த அவமானத்தைக் படைகளைத் திரட்டிக் எதிர்க்கப் பாஞ்சால டான் அருச்சுனனும் ல்லோருக்கும் பின்னே கள் போருக்கு வருதலை கலக்கமுற்ருன், ஆயி த வெளிக்காட்டாமல் டகளைப் போர்க்களத் வீரஞன அவனுடைய CCP gill முன்னணியிற் அவன் படைகளும் பித்தனர். படையழித் துரியோதனனே அவன்


Page 40
星& LITU5
போக்கிலே போகவிட்டு மூட்டித் திருப்பிக்கொ எதிர்த்தான். புயற்கா கள் போலப் பாஞ்சா லாயின, பாகசேனன் வற்றையுமிழத்து தனித் அவனைப் பிடித்துத் தன் போய்த் துரோணர் வணங்கி நின்றன்.
எதனைச் சிறந்த
கேட்டாரோ அதனைச் னனைத் துரோணர் க தார். பாகசேனனை தவறை உணர்த்தினுர், நாவடக்கிப் பேசும் வ போது எல்லாம் அட தலை குனிகின்ருய் மு போ போ' என்றிகழ் உனது நட்பினையே வே பொழுது உன் அரசுரி, தாகி விட்டதல்லவா? பூண்டிருக்க உனக்கும் ஆகையினுல் நானே உ6 தையும் உன் உயிரையு கொள்' என்று கூறி படுத்தாமல் அவன் மன்னர்க்குரிய மரியாை
தன் நாடு திரு. கவலைக் கடலில் மூழ்கி

ச் செல்வம்
ப்ெ படைகளுக்குத் தைரிய ண்டு போய் யாகசேனனை ற்றினு லலைக்கப்பட்ட சருகு லப் படைகள் சிதறியோட
யுத்தகளத்திலே எல்லா து நின்றன். அருச்சுனன் ன் தேரிலே கட்டிக்கொண்டு முன் விட்டுப் பணிவுடன்
குரு தக்ஷணயாகக் கருதிக் செய்து முடித்த அருச்சு பட்டித் தழுவி ஆசீர்வதித் பார்த்து அவனுடைய 'அரசனே, அப்போது கையறியாதிருந்த நீ, இப் ங்கி யொடுங்கி நாணித் ன்பு என்ன அவமதித்துப் }ந்தாய். நான் இன்னும் 1ண்டுகிறேன். ஆனுல் இப் மை முழுதும் என்னுடைய
எ ன் னே டு நண்பு
அரசுரிமை வேண்டும் னக்கு இராச்சியம் முழுவ ம் தருகிறேன். பெற்றுக் அவனே மேலும் அவமானப் கட்டுக்களே அவிழ்த்து தகள் செய்து அனுப்பினுர், ம்பிய பாஞ்சாலமன்னன் னன். தன்ன வென்ற


Page 41
பாண்டவ கெவி
வில்வீரனின் உருவமும், துரோணரின் உருவமும் அ மாறித் தோன்றின. மையை நினைக்குந்தோறும் னுக்க வேண்டுமென்ற
அதனுல் அருச்சுனனுக்கு
மங்கையொருத்தியையும் லக்கூடிய புதல்வன் ஒருவ மென்று ஆவலுற்றன். அ. களையும் வேதியரையும் தோர் யாகஞ்செய்தான். அந்த யாகாக்கினியிலிருந்து யும் திரெளபதியையும் பெ குணநலமும் ஒன்ருகச் சே இசை பெருகத் திரெளபதி

ாரவர்கள் - 29
தன்னை அவமதித்த வன் மனத்திலே மாறி விஜயனின் வில்லாண் அவனத் தன் உறவின ஆசை வளரலாயிற்று. மாலை சூட்டக் கூடிய துரோணரைக் கொல் பனையும் பெறவேண்டு தற்காகப் பல பண்டிதர் அழைத்துச் சிறந்த அவன் விரும்பியவாறே திருஷ்டத்துய்ம்மனன ற்ருண். பெண்ணழகும் ர்ந்து திசையனத்தும் தி வளர்ந்து வந்தாள்,


Page 42
4. அர
அத்தினு புரியிலே களாயும் ஒழுக்கத்திற் லாயினர். குடிகளும் புக் கொண்டிருந்தனர் நலத்தாலும் சிறந்து அ டால் ஆட்சியை தொன்மை மரபு அ டிரன், வீடுமர், விதுரர் (l துக் கல்விகேள்விகளில் சூட எண்ணினன். தோரனைவரும் அதுவே வரும் சம்மதித்தார்கள் தருமன் இளவரசனுக மு @jab முந்தையோர் அரசியலே அணிபெற ந யினும் தகவுடையோன் ரும் புகழ்ந்தனர்;
தருமனுடைய பெரு வளர்தலையும் அவன் மேலும் பெருகுதலையும் மனம் பொறுக்கவில்லை உண்டான பொருமை அதிகமாயிற்று. அவன் தன்மனக்குறையைப் பல "தந்தையே, உனது ப பும் தருமனுக்கே கொடு அவன் தம்பியரும் இ உனக்குப் பிள்ளைகளாக

க்குமாளிகை
பராக்கிரமசாலி சிறந்தவர்களாயும் வளர அவர்களிடத்தில் நன்மதிப் மைந்தர் பலத்தாலும் ஆளுந்தகைமை பெற்றுவிட் அவர்களிட மொப்புவித்தல் தற்கிணங்கத் திருதராஷ் முதலியோருடன் ஆலோசித் சிறந்த தருமனுக்கே முடி அவனுடைய சபையிலிருந் தக்கதென்றனர். நூற்று நன்னுளொன்றிலே மடிசூட்டப்பெற்றன். அவ முறையின் இழுவது டாத்திவந்தான் "தந்தை தருமன் என்று உலகோ
நமை நாளுக்குநாள் ஓங்கி தம்பியர் புகழ் மேன் கண்ட துரியோதனனுக்கு பிள்ளைப் பருவத்திலே இப்பொழுது இன்னும் தன் தந்தையை அணுகித் வாறு எடுத்தியம்பினுன் தவியையும் பெருமையை த்தாய். அதனுல் அவனும் றுமாந்து திரிகின்றனர். பிறந்த நானும் என்


Page 43
அரக்குமான
உடன்பிறந்தவரும் ஏதிலா வாழ்தல் உனக்கு வெட்கப பார்த்துக் கொண்டு நான் யாது. தருமனுக்கு முடிகு சம்மதித்தேனுயினும் இ. சிந்திக்க அது நீதியன்றெ எமக்குரிய பாகத்தை வேண்டும். உன் மனக்கரு பிரலாபித்தான்.
' குழந்தாய் சுயோதஞ என் தம்பி பாண்டுவுக்கே வன் என்ற காரணத்திஞ ஞர்களேயன்றி நாட்டை லவா ஆண்டு வந்தான். அரசுரிமை எங்கேனுமுண்ட அதுவன்ருே ? அதனுல் ட யைப் பாண்டவரே G தருமனே உங்களெல்லே ரி குலத்து இளவரசர்களுள் அன்பும் அறிவும் பொறு வீணுக ஏன் பொருமை. தம்பியரும் ஐவருடன் ஒத் அதிகாரத்தையும் இழந்து திருதராஷ்டிரன் தன் எ 5ᎱᎢ6ᏡᎢ .
தந்தையின் வாயிலிரு களைக்கேட்ட சுயோதனன் " தந்தையே எனக்குக் கன் துச்சாதனன் முதலிய யாவருமிருக்க நான் மன

ரிகை - 3.
போலப் பதவியிழந்து ாயில்லையா ? இதனைப் ன் சும்மா இருக்கமுடி தட்டச் சபையோரறியச் ப்பொழுது ஆழ் ந் து னவே தோன்றுகிறது. நாங்கள் பெற முயல த்தைச் சொல் ' என்று
), இந்த அரசும் நாடும் உரியன. ஏதோ மூத்த நூல் எனக்கு முடிசூட்டி ப் பாண்டு மன்னனல்
கண்ணில்லாதவனுக்கு ா ? அரசியல் முறையும் ாண்டுவின் அரசுரிமை பற்றனர். அன்றியும் லும் மூத்தவன்; குரு
அழகும் ஆற்றலும் மையும் நிறைந்தவன். ப்படுகிருய்? நீயும் உன் து வாழ்ந்து உனக்குரிய விடாமல் இரு ' என்று மைந்தனுக்குப் போதித்
நந்து இந்த வார்த்தை
வெகுண்டெழுந்தான். ானன், சகுனி, மற்றும் என்னுடன் பிறந்தோர் ம் பொருந்தாத இந்தப்


Page 44
32 பாரதச்
பாண்டவர்களோடு ஒ ( உடன்படேன், நாங்கள் அதற்குரிய வழிவகையை வளரச்செய்து வேடிக்ை என்று கூறித் துரியோத கடிதிலகன்ருன்.
தன் மைந்தன் இப் காணத் திருதராஷ்டிரணு இருந்தது. 6մ (hւDri, 6 கலந்தாலோசித்து அவ6 தான். " சிறுவயதிலிரு. கொண்டு வளர்ந்துவிட்ட பி ரிந்து போ ப் த் பகைமை நீங்கிச் சகே கூடும் ' என்று திருதர பவர்களுக்குக் கூறிப் வதம் என்னும் ஊரிலே ஏற்பாடுகளைச் செய்த வாரணுவதத்தில் வைத் தந்தையும் மகனும் சே என்பதை மகா ஞானிய தார். ஆணுல் அவர் யாருக்கும் வெளியிடவில்
பாண்டவர்களுக்கு அ என்பவனைத் திருதராஷ்டி எல்லோருக்கும் முன்னமே உவர் வசிப்பதற்காக அழ கட்டுவித்தான். துன் களுக்குச் சிறிதும் அ புரோசனனுடைய மேற்.

ந போது ம் ஒத்துவாழ பிரிந்தே வாழ வேண்டும்; த் தேடுங்கள். பகையை க பார்க்க வேண்டr ?? னன் அவ்விடம் விட்டுக்
படி மனம் வருந்துவ தைக் னுக்குப் பெருங்கவலையாக விதுரர் முதலியவர்களைக் ன் ஒரு முடிவுக்கு வந் ந்தே இவர்கள் பகைமை னர் ஆதலால் இவர்கள் தூரத்திலே வாழ்ந்தால் 5ாதர பாசம் வளரவும் ாஷ்டிரன் விதுரர் முதலி பாண்டவர்கள் வாரணு போய் வசித்தற்குரிய fr 6i.T. பாண்டவர்களே ந்துத் தொலைத்துவிடத் ர்ந்து திட்டமிடுகிருர்கள் ான விதுரர் ஊகித்தறிந் தம்முடைய ஊகத்தை βου.
மைச்சனுகப் புரோசனன் ரன் நியமித் தான். அவன் D அங்குச் சென்று பாண் கிய மாளிகையொன்றைக் மார்க்கனும் பழிபாவங் ஞ்சாதவனுமான அந்தப் பார்வையிலே மாளிதுை


Page 45
அரக்கு ம
கட்டப்பட்டது. இவர்களி விதுரர் சில ஒற்றர்கன் அனுப்பினுர், அவர்கள் வேலேயாட்களாகச் சேர் அமைப்பினே நன்கு போய் விதுரரிடம் இரகசி
அரக்கு, மெழுகு, குங் களைக் கலந்து அந்த மா விரைவிலே தீப்பிடிக்கக்கூ றவர்களுக்குச் சந்தேகம் ரித்து வைக்கப்பட்டன ( பலாகி அமங்கலமாக மு. அந்த மாளிகைக்கு மங்கள 'சிவம் என்ற பெயரைச் பாண்டவரையும் குந்திதே அனுப்பினர். இவர்கள் பு தருமனே அழைத்துத் துரி சியைக் குறிப்பாலுணர்த் தனுப்பினுர், புரோசனனு சந்தேகமும் தோன்ருதவ வசிக்கச் சென்ருன்
பாண்டவர்கள் தம்நக றிந்த வாரணுவதத்து ம வோடு அவர்களை வரவே பாண்டவர்களும் சுபதின கையிற் பிரவேசித்தனர். டன் கூடவேயிருந்து ( தான். அத்தினபுரியிலிரு
5
 

ன் சூழ்ச்சியை அறிந்த ள வாரணுவதத்திற்கு வேலையாட்களோடு ந்து அம்மாளிகையின் அவதானித்துக்கொண்டு யமாகச் சொன்னுர்கள், கிலியம் முதலிய பொருள் விரிகை கட்டப்பட்டது, டிய பொருள்களும் மற் தோன்ருதவாறு சேக முற்றிலும் օրիլի 9;] &rrւb டிவதற்கென்று கட்டிய ம் என்று பொருள்படும்
சூட்டி அதிலே பஞ்ச வியையும் வசிக்குமாறு றப்படும்போது விதுரர் யோதனனுதியரின் சூழ்ச் தி எச்சரிக்கை செய் ம் அவர்களுக்கு ஒருவித ாறு அவர்களுடனேயே
நக்கு வருகிருர்கள் என்ற க்கள் மிகுந்த மகிழ்ச்சி ற்றனர். குந்திதேவியும் மொன்றிலே புதியமாளி புரோசனனும் அவர்களு வேண்டியன செய்துவந் தந்து புறப்படும்போது


Page 46
4 Afif fi B
விதுரன் செய்த எச்ச தர் அந்த மாளிகையின் பார்வையிட்டனர். எரி அது கட்டப்பட்டிருத்த ஐவரும் விரைவிலறி நமக்கு ஆலயம் வகுத் னுடைய ஒழுகலாறும் றது. படைகளும் வே: படியே நடக்கின்றனர். g、flas L@L-リみa)tb மிகப்பெரிதாகவே தோ டவர் கவன்றனர். களோடிருந்து இடர்ப் லாமென்று வாரணுவது தரும் என்ன ஆபத்து என்று ஏங்கியபடியே ஆயினும் சூழ்ச்சியைத் காட்டிக்கொள்ளாமல் டையாடப் போவது.ே முள்ள காடுகளையும் க பழகிக்கொண்டனர்.
இப்படியிருக்குநாள் சிற்பியொருவன் வீமசே தான். 'திருதராஷ்டிர
வான விதுரர் புரோ சந்தேகங்கொண்டு எ லொருவனுக இங்கே அறியாவண்ணம் நான் வெளியே செல்லக்கூடி

தச் செல் ம்
ரிக்கையினுல் பாண்டு மைந் பல பாகங்களையும் சுற்றிப் ந்து சாம்பலாவதற்கென்றே தலைக் கூரிய மதிபடைத்த ந்தனர். 'மெ ழு கிஞ ல் ததும் விரகே. புரோசன வஞ்சனேயாகவேயிருக்கின் லயாட்களும் அவன் சொற் தொழுத கையினுள்ளும் இருக்கலாமன்ருே? சூழ்ச்சி “ன்றுகிறது' எனப் பாண் அத்தினுடரியிலே கெளரவர் டாமல் நிம்மதியாக வாழ நம் சென்ற குந்தியும் மைந் து எப்பொழுது வருமோ காலம் கழிக்கலாயினர். தாமறிந்துகொண்டதாகக் நடந்துவந்தார்கள் வேட் பாலப் போய்ச் சுற்றிலு ாட்டு வழிகளேயும் நன்ருகப்
ரிலே விதுரரிடமிருந்து வந்த னனைத் தனிமைபிற் சந்தித் ன் கம்மியரை அனுப்பி ன்னபொழுது அறமே வடி சனனுடைய நடத்தையில் ன்னையும் வேலையாட்களி அனுப்பினுர், மற்றவர்கள் இந்த மாளிகையிலிருந்து ய ஒரு சுரங்கம் அமைத்


Page 47
அரக்குமான
யும் நாட்டியுள்ளேன். பல இலகுவில், பெயர்த்துவிடு வழியாக நீங்கள் ஆபத்து சென்றுவிடுங்கள்' என்று சிறந்த கம்மியன் மொழ உய்யும் நெறி கூறிய சிற் மேலாக மதித்து வீமன்
சன்மானங்களைச் செய்து
காலத்தைக் காத்திரு நாள் பதறுவதைக்கண்டு,
மாளிகையோடு தற்செயலாக நடந்ததுபோ பார்க்கிருன். இவனுடைய தால் மிக விரைவிலே தன் விடுவான் போலத் தோன்று டவர்கள் எண்ணினர்கள் அழைத்து இரவில் நெடுே விஷயங்களைப் பற்றி ப் விட்டுச் சந்தேகந் தோன் தம் முட னே படுத்து சொல்லிப் பஞ்சணையும் ெ னர். அரசியல் விஷயங்க கொண்டிருந்தனர் என்ப கருத்தையறியாத புரோச கோளுக்கிசைந்து அங்கே பு சனனும் அவனுடைய தூங்கும் σειρμμLρΓτσι ί மாளிகையின் பலபாகங்

2ல மூடி ஒரு கற்றானே வாஞன நீர் அத்துணை ஓர் அந்தச் சுரங்க க் காலத்திலே தப்பிக் அந்தக் கைவினேயிற் மிந்தான். இவ் வா று பியைத் தன்னுயிரினும் அவனுக்கு வேண்டிய அனுப்பினுன் ந்த புரோசனன் ଜୁଏ୬ * f jirga நம்மையெல் தீக்கிரையாக்கிவிட்டுத் ல உலகத்துக்கு நடிக்கப் பரபரப்பைப் LITij கருமத்தை முடித்து றுகிறது ' என்று பாண் ஒரு நாள், அவனே நரம் வரையில் அரசியல் பேசிக்கொண்டிருந்து எருதவாறு அவனையும் 6 துயில்கொள்ளும்படி காடுத்துப் பரிவுகாட்டி ளேயே தன்னே தி பேசிக் தனுல் அவர்கள் p6ģ ரைன், அவர்கள் வேண்டு படுத்துறங்கி அன் புரோ ஆட்களும் அயர் ந் து பார்த்து வீமன் அந்த களிலும் தீ மூட்டினுன்


Page 48
TD
பாவிகளனைவரும் மாளி டும் என்று எண்ணித் في يوكا ttl th Ea-روقهTurnr) وهي சென்று நள்ளிரவில் அ அடைந்தான்.
மாளிகை தீப்பற்ற ஊரெங்கும் பரவிற்று
கப் புலம்பினுர்கள்.
த ன ன் இப்படிக் ( வதைத்தானே' என்று
தனணுதியோரும் வருத்
காட்டிக்கொண்டனர்.
மான மடுவின் நீர்மேே குளிர்ந்தும் இருப்பதுே டைய அப்போதைய மையறிந்தவரான விது
யின்றி, "எது எந்தக்
டுமோ அது அந்தக்க
நாம் கவலைப்படுவதில் பு முதலியோரைத் தேற்றி
இஃதிவ்வாருகக் க தடைந்த குந்தியும் ை தென்ன என்று ஆலோ காட்டுவழியிலும் நடந்த வராக அந்தக் காட்டு துரங்கிவிட்டனர் பல உறங்காமல் மற்றவர்க திருந்தான். தமக்கே மறந்து துரங்கும் உடன் யும் பார்த்து நெட்டுயி

கையோடு வெந்து சாகட்
தன் சகோதரர்களையும் கொண்டு சுரங்கவழியே டர்ந்த காட்டின் மத்தியை
யெரிந்துபோன செய்தி நாட்டு மக்கள் LUGN)6NJTOO? கொடியவனுன துரியோ குரூரமாகப் பாண்டவரை அலறினர்கள். துரியோ | Եthւյ3)ւյhurig, hir Gւյtrol)3 հ: கோடைகாலத்திலே ஆழ லே வெப்பமாகவும் அடியில் போலத் திருதராஷ்டிரணு மனநிலையுமிருந்தது. உண் ரர் மட்டும் மனக் கவலை
காலத்தில் நடக்க வேண் ாலத்தில் நடந்தே திரும், யனில்லை' என்று வீடுமர் னுர்,
ாட்டிலே நள்ளிரவில் வந் மந்தரும் இனிச் செய்வ Pத்தனர். சுரங்கத்திலும் இளைப்பினுல் ஒவ்வொரு த்ெ தரையில் படுத்துத் வானுன வீமன் மட்டும் ளுக்குக் காவலாக விழித் ற்பட்ட கஷ்டங்களையும் எபிறந்தோரையும் தாயை ர்த்தான். காட்டுக்கொடி


Page 49
அரக்குமா6
களும் செடிகளுமே ஒன் பிணைந்து ஒன்றுக்கொன்று போது பாவியான இந்தத் நம்மை ஏன் பகைத்துக் எண்ணி எண்ணி மனம் ை
காட்டிலே திடீரென்று வதையறிந்த இடிம்பி என் மிசம் தின்னும் ஆசையோ தாள். வீமனைக் கண்டது ணத்தை மறந்து அவனுை விலும், கவர்ச்சியிலும் : அடங்காக் காதல்கொண்டு ளூம்படி மன்ருடினுள்.
நரமாமிசத்தைத் தேடி மாகியும் திரும்பவில்லையே சகோதரனுன இடிம்பன் துத் துகள் செய்துகொ அங்கு வந்து சேர்ந்தான் கண்ட அரக்கனின் கண்கள் தது. "அற்பனை ஒரு கொண்டாளே என்று சின் லாம் காரணமான இந் வேண்டுமென்று அவன்மேல் சிறிதும் பயமின்றி இடிம்ப பும் மலேயும் மோதுவது மல்யுத்தம் புரிந்தனர். வி களைத் தாங்கமாட்டாமல் கொண்டு வீழ்ந்து உயிர்நீதி
 
 

flওটািড় 37
றையொன்று பின்னிப் ஆதாரமாக வாழும் துரியோதனன் மட்டும் கொள்கிருன் என்று நந்தான்.
மனிதவாடை வீசு ானுமோரக்கி நரமா டு அங்கு வந்து சேர்ந் ம் தான் வந்த எண் டய தோற்றப்பொலி ஈடுபட்டு அவன்மேல் தன்னே ஏற்றுக்கொள்
ப்போனவள் நெடுநேர யென்று அவளுடைய நாட்டுமரங்களை முறித் ண்டு மதயானைபோல தன் தங்கையின் நிலை ரிலே தீப்பொறி பறந் மானிடன்மேல் இச்சை எந்தான். இதற்கெல் த வீமனை நசுக்கிவிட பாய்ந்தான். வீமனும் னைத் தாக்கினன். மலே போலக் கட்டிப்புரண்டு மசேனனுடைய குத்துக் அரக்கன் அலறிக் ந்தான்.


Page 50
38 ԼմITU:
இந்த ஆரவாரத்தி யும் மைந்தரும் அங்கு கண்டு பிரமித்துப் பே னிடமிருந்து தம்மைக் கட்டித் தழுவி ஆனந்த சகோதரன் இறந்தபை நீங்காமல் நின்ற இடி அவளே ஏற்றுக் G),g;jrr၉မှီ $(TରT.
மற்றவர்களுடைய யையும் அழைத்துக்கெ மார்க்கமாகச் சென்று வான் வந்து தோற்றி பணிந்து போற்றி அவ னர். அவருடைய ஆே முனிவருடைய காட் கும் தெரியாமல் த பிராமணர்கள் போல் என்னும் ஊருக்குப் பே சென்றனர்.
சாலிகோத்திர மு யிருக்கும்போது இடிப் கசன் என்பவன் பிற இடிம்ப வனத்தில் க திருப்பதனுல் தான் அ இடிம்பி எண்ணித் தி களிடம் தெரிவித்தா என எண்ணி அவர்க வேண்டும்பொழுது வ

தச் செல்வம்
நில்ை துயிலெழுந்த குந்தி நடந்த மல்யுத்தத்தைக் ாயினர். கொடிய அரக்க காத்த வீமனை எல்லோரும் நக் கண்ணிர் சொரிந்தனர். கண்டும் அவ்விடம் விட்டு ம்பியின் குறிப்பறிந்த குந்தி ாளும்படி வீமனைப் பணித்
உடன்பாட்டோடு இடிம்பி ாண்டு அவர்கள் காட்டு ர்கள், அங்கே வியாச பக னுர், எல்லோரும் அவரைப் பருடைய ஆசியைப் பெற்ற லோசனப்படி சாலிகோத்திர டிலே சில காலம் யாருக் ங்கியிருந்து விட்டுப் பிறகு
உருமாறி வேத்திரகீயம் ாகத் திட்டமிட்டுக் கொண்டு
னிவருடைய காட்டில் தங்கி பியின் வயிற்றில் கடோற். ந்தான். த ன் னு  ைடய ாவலுக்கு யாரும் இல்லா ங்குச் செல்ல வேண்டுமென 5ன் கருத்தைப் பாண்டவர் ள். இதுவும் நன்மைக்கே ரும் விடை கொடுத்தனர். ந்து அவர்களிட்ட ஏவலைச்


Page 51
geriż 65 E DIFT
செய்வதாகச் சொல்லிக் கே துக்கொண்டு இடிம்பி பிரிந்:
பாண்டவர்களும் பிரா வேத்திரகீயமென்னும் ஊ
ஒரு வேதியர் வீட்டில் தங்கி
பிராமணப் பிரமச்சாரிகள் திரத்தை ஏந்தி வீடுகளில் னத்தை ஏற்று உண்டு கா பாண்டவர்களும் அந்த தமது காலத்தைக் கழித்த கிடைக்கும் அன்னத்தைத் பர். அதனை அவள் இரு வீமனிடம் கொடுத்துவிட்டு சகோதரர்களுக்குங் கொ( பாள் வீமன் எப்பொழு பி கிம் வழக்கமுடையவன். மதிகம்; பசியும் அதிகம் கிடைத்த அன்னம் அவ. யினும் திருப்தியாயில்லை. இளைத்துக்கொண்டு வந்த சகோதரர்களுக்கும் குந்தி மாக இருந்தது. இப்படி நாள் இவர்கள் தங்கியிரு ரும் மனைவியும் கண்ணிர் குந்தி கண்டாள். தம்மை வந்த அம்மறையவர் து குந்திக்குப் பொறுக்கவில் காரணமென்னவென்று 85fᎢᎶiᎢ .

39
உாற்கசனையும் அழைத் து சென்ருள்.
மண வேஷம் பூண்டு ரையடைந்து அங்கே |னர்கள். அக்காலத்தில் ஸ் கையில் பிக்ஷாபாத் கிடைக்கும் உபதா லம்கழிப்பது வழக்கம். முறையை அநுசரித்துத் னர். ஐவரும் தமக்குக் தாயாரிடம் கொடுப் சமபங்காக்கி ஒன்றை மற்றப்பங்கை நான்கு நித்துத் தானும் உண் தும் அதிகமாகச் சாப் அவனுக்குப் பலமு s வேத்திரகீயத்தில் னுக்கு எவ்விதத்திலா வரவர நிறம் மாறி ான். இதனைக் கண்ட க்கும் பெரும் பரிதாப இருக்கும்போது ஒரு ந்த வீட்டுப் பிராமண விட்டுக் கலங்குவதைக் அன்புடன் ஆதரித்து |ன்புறுவதைக் காணக் ஆல. தண்ணிர் விடக் அவர்களிடம் விசாரித்


Page 52
玺0 LIFTDA
பகாசுரன் என்னு எல்லையிலுள்ள காட்டி அங்குள்ளவர்களைக் கன் வது வழக்கமாயிருந்த னுக்குப் பயந்து எங்ே எனவே ஊராரெல்லா ஒரு நிபந்தனையை ஏற் படி கொல்லாதே, ! அன்னமும் கறிவகைக கக் கறுப்புக் காளைகள் யில் ஏற்றி, வீட்டுச் ஒருமுறை அனுப்புகி முதலியனவற்றையும் தனையும் தின்றுவிட்டு இருக்க வேண்டும்' கொண்டனர். பகனும் பட்டான். அன்று மு. வந்தது. நல்ல அரச படித்தான் துன்பப்பட டவர்கள் தங்கியிருந் யிருந்தது.
இந்தச் செய்திை னுேடு கலந்துபேசிவிட் ரிடம் கூறினுள் "எ அவர்களில் ஒருவனே கொ டு க் கி றே ன். நீங்கள் ஒழுங்கு செய் கேட்ட அந்த வேதி "ஐயோ! அதிதியா பலிகொடுப்பேன் ?

ச் செல்வம்
ம் ஒர் அசுரன் அந்த ஊர் ல் வசித்து வந்தான். அவன் ண்டபடி பிடித்துத் தின்னு து. அவ்வூரரசனும் அ3 கேயோ மறைந்திருந்தான் ம் சேர்ந்து அவனிடம் சென்று படுத்தினுர்கள். ' நினைத்த நாங்கள் உனக்கு வேண்டிய 5ளும் மதுவும் மாமிசமுமா இரண்டு பூட்டிய வண்டி *கு ஒரு மனிதனுக வாரம் ருேம். நீ அன்னம், கறி காளைகளையும் அந்த மணி மற்றவர்களே வதைக்காமல் என்று கெஞ்சிக் கேட்டுக் இந்த நிபந்தனேக்கு உடன் தல அந்த வழிக்கிம நடந்து னேப் பெருத மக்கள் - வேண்டும். அன்று பாண் த வீட்டாருடைய முறையா
ப அறிந்த குந்திதேவி வீம படுத் திரும்பி வந்து வேதிய னக்கு ஐந்து புதல்வர் உளர். அந்த அரக்கனுக்கு நான் மற்றும் வேண்டியவற்றை புங்கள்' என்ருள். இதனேக் தியர் பயந்து நடுங்கினர் இ வந்த உங்களையா நான் ஒருபோதும் இசையேன்."


Page 53
அரக்குமாளிை
என்று மறுத்துவிட்டார். மகன் மந்திரசக்தி படைத் பினுமென்ன அவனிலும் வேறெவனுயினுமென்ன, ஒ கொன்ருெழித்து விடுவான் வேறு யாருக்கும் நீர் .ெ டைய சக்தி பலிக்காமற் ே தான் உமக்கும் நான் முத ລ. இப்பொழுது : நான் சொல்வது போலச் அன்னம், கறிவகை முதல் தாமதமில்லாமல் ஏற்பாடு குந்திதேவி கூறினுள் அை
LT fi .
Of
அன்னமும் கறிவகை தைக் கண்டதும் வீமனுக் ট্রক্ট பட்டது. அவனுக்குண் ஒரளவில்லை. ஊர் சுற்றில் தருமன் வீமனுடைய மகி ரிடம் விசாரித்தான் 象 கடலில் மூழ்கியிருக்கிருனே செய்ய எண்ணியிருக்கிருகுே குந்திதேவி நடந்ததைச் ஏக்கமடைந்தான். 'என் அனுபவித்ததல்ை உன் டதா? வீமனுடைய ட கொண் டல்லவா நாம் ருேம் இழந்துபோன அர லாமல் நாங்கள் மீண்டு என்று கேட்டான்.
6
狮
 
 

శ్రీ 4夏
வேதியரே, என் தவன். அந்தப் பகளு) பன்மடங்கு பலமுள்ள ரு நொடிப் பொழுதில் இந்த விஷயத்தை சான்னிராஞல் அவனு it in tijske i ti, அத ைல் வில் அதனைச் சொல்ல ஒன்றுக்கும் அஞ்சாமல்
செய்யும். வேண்டிய பிய எல்லாவற்றையும் செய்யும்' என்று
பரும் ஒப்புக் கொண்
களும் சமைக்கப்படுவ கு ஒரே குதூகலம் ஏற் டான ஆனந்தத்துக்கு விட்டு வீட்டுக்கு வந்த ழ்ச்சியைக் கண்டு தாயா வீமன் ஒரே மகிழ்ச்சிக் ஏதாவது சாகசம் ஜ ?' என்று கேட்டான். சொன்னதும் தருமன் ானம்மா! கஷ்டங்களை அறிவும் மழுங்கிவிட் லத்தை ஆதாரமாகக் பயமில்லாமல் இருக்கி சுரிமையையும் அவனில் հ Gւյ0 (ԼpւգեւյԼՈrr? :


Page 54
萎 L_Jצ, ע ח
'தருமனே! நீ ட பலத்தை நானறிவேன் னேக்கொன்று வெற்றிே அதுவுமன்றி நமக்கு
வீட்டில் தங்கச்செய்து
தவர்களுக்கு நாம் இ வேண்டும்' என்று த் கடமையையும் எடுத்
கறுப்புக் காளைகள் னுக்காக ஆக்கிய உ வீமன் காட்டை நோ சென்றவர்கள் கிராம விட்டார்கள். அப்பா காடு எங்கும் எலும் றமும் சகிக்க முடிய தின்னும் பறவைகள் டன. சிறிது தூரம் தில் வண்டியை நிறுத் கட்டினுன்.
'அசுரன் வந்துவி செய்து கொன்றுவிடல பின்பு பிணத்தைத் விடும். அதன் பின் இ உண்ண முடியாது. அ செய்யும்போது இந்த வீணுகிப்போகும் ஆ6 இவற்றை உண்ணுதலே வீமன் அவற்றை அ3 ஆரம்பித்தான். இடை விட்டான் செக்கர்வா

யப்படாதே. வீமனுடைய அவன் அக்கொடிய அசுர
அன்னமிட்டு அதிதியாக இத்துணைக் காலமாக உபசரித் ந்தக் கைமாறு செய்யவே நன்மைந்தனின் வீரத்தையும் துப் பேசினுள் குந்திதேவி, பூட்டிய வண்டியில் அசுர னவை ஏற்றிக் கொண்டு க்கிச் சென்றன். அவனுடன் த்தின் எல்லேயில் நின்று லுள்ளது பகாசுரனுடைய பும் நிணமும் இரத்த நாற்
ாமல் இருந்தன.
அங்குமிங்கும் வட்டமிட் சென்றதும் வீமன் ஓரிடத் திக் காளைகளை அவிழ்த்துக்
ட்டால் அவனுடன் யுத்தம் ாம். ஆணுல் அவன் இறந்த தீண்டிய தீட்டு உண்டாகி ந்த அருமையான உணவை ன்றியும் அவனே டு யுத்தம் உணவுகள் சிந்திச் சிதைந்து கையினுல் அவன் வருமுன் உசிதம்' என்று நினைத்து
வசர அவசரமாக உண்ண டயிலே அந்த அசுரன் வந்து
னம் போலச் சிவந்த மேனி


Page 55
அரக்குமாளி
பும் ஆகாயமளாவிய தோ போன்றிலங்கும் கோரப்ப பயங்கரஇரைச்சலோடு காட் வந்த உணவைத் தானுண்ண உண்கிறதே என்று அடங் பெரிய மரமொன்றை வே( மேல் விட்டெறிந்தான். வி கையினுல் தட்டிவிட்டு வ தங்களை ஒன்றும் விடாமல் அவனுடைய அலட்சியம் திரத்தை மேலும் அதிகரிக் அவன் ஓடிவந்து வீமனுை குத்தினுன் அவசரமாக அ னுள் தங்கி விக்கலெடுத் அந்தக் குத்தினுல் தங்கு 26.130), 60-till வயிற்றினுள் உணவருந்தி முடித்து எழு தாக்கப் பகன் ஓடிவந்தா காலால் எட்டி உ:ை ரென்று நிலத்தில் வீழ்ந்தா சம் களைப்பாறு' என்று (
களோடு தயிரையும் குடி
துடைத்துக்கொண்டு 6Ծ35 தட்டி ஆர்ப்பரித்தான். ' என்று அவனை இழுத்து அவனுடன் மல்யுத்தம் ெ ஒவ்வொரு குத்தினுலும்
னுடைய உயிர் ஊசலாட விமன் அவனைக் கீழே த தாளை ஊன்றிக்கொண்டு

கை
Fற்றமும் இளம்பிறை 憧D壺@雪s@L山 L安@T சியளித்தான். தனக்கு விருக்கும் மனிதப்பதர் தரக் கோபங்கொண்டு ரோடு பிடுங்கி வீமன தன அவன் இடக் ண்டியிலுள்ள பதார்த் உண்டு முடித்தான். பகாசுரனுக்கு ஆத் கச் செய்தது. உடனே டய முதுகில் ஒங்கிக் ருந்திய உணவு நெஞ்சி து இடர்ப்படுத்தாமல் தடையின்றி ஒழுங்காக போய்ச் சேர்ந்தது. ழந்த வீமனை மீண்டும் வீமன் அவனே க் தக்கவே அசுரன் தடா ன், 'அசுரனே! கொஞ் சொல்லி வீமன் குடங் த்து விட்டு வாயைத் களைத் தொடையிலே அசுரனே எழுந்துவா' வந்து சிறிது நேரம் Fய்தான். வீமனுடைய இடியிலுைம் பகாசுர ஆரம்பித்தது. முடிவில் ள்ளி முதுகிலே முழந் அ வ னு  ைடய முது


Page 56
பாரதச்
கெலும்பை முறித்தான் அதிரும்படியான கோ
னுல் இரத்தம் பெருக
பிணத்தை வண்டியி ஊர் எல்லேயிற் போ! ரிடம் போய் நடந்தவ மகிழ்வித்தான். பின்பு நிம்மதியாகப் படுத்து டைய மலை போன்ற ஊரெல்லேயிற் கிடக்கக் மகிழ்ச்சிப் பரவசமாயின ணுரென்றறியாமல் ப6
புகழ்ந்தனர் .

செல்வம்
. அந்தக் காடெல்லாம் ரசப்தமிட்டவனுய் வாயி ப் பகாசுரன் மாண்டான்.
ல் ஏற்றிக் கொண்டுவந்து ட்டுவிட்டு வீமன் தாயா ற்றைச் சொல்லி அவளை
நீராடிச் சந்தனம் பூசி றங்கினுன், ப கா சு ர னு உடல் உருக்குலைந்து கண்ட ஊராரெல்லாம் ர், அவர்கள் வீமனை இன் வாருகப் போற் றி ப்


Page 57
5. பாஞ்சாலி
வேத்திரகீயத்திலே வடிவத்துடன் பிராமண அநுசரித்துக்கொண்டு வா பாஞ்சால தேசத்து அரக் மகள் திரெளபதிக்குச் சு யிருப்பதைக் கேள்விப்பட் வத்தைக் காணவும் அங்கு கைகளைப் பார்க்கவும் த விரும்பி வேத்திரகீயத்திலி மனர் புறப்பட்டனர். ரைப்போல வாழ் ந் த தோள்கள் வீரத்தால் தி: கொண்டிருந்தன. அரசர் கிடையில் இப்படியான சு காக வீரம் நிறைந்த பே வது அக்கால வழக்கம். செய்தி கேட்டுப் பாஞ்சா தர்களும் ஆவலுறக்கூடு எண்ணினுள்.
"நாங்கள் நெடுநாள தங்கிவிட்டோம். Lo அங்குள்ள சிறப்புக்களைப் ஒரே இடத்தில் பல நா உபசாரங்களும் குறைந்: டைய நாடு பல வளங்கள் நாடெனக் கேள்விப்படுகி செல்வோம்' என்று கு கூறினுள். இவ்வாறு

gun to 6 to
irrat ari Sgt LD6007 வாழ்க்கை முறையை ழ்ந்து வரும் நாளிலே ஈன் யாகசேனனுடைய யம்வரம் ஏற்பாடாகி டனர். அந்த வைப நடக்கவிருக்கும் வேடிக் ானங்களைப் பெறவும் ருந்தும் அநேக பிரா பாண்டவர் பிராமண ா லு ம் அவர்களுடைய னவெடுத்துத் துடித்துக் குலத்துப் பிறந்தவர்க் யம்வரமுறையும் அதற் ாட்டிகளும் நடைபெறு இந் த ச் சுயம்வரச் லம் போகத் தன் மைந் ம் என்று குந்திதேவி
ாக இந்தக் கிராமத்தில் ஊர்களுக்கும் சென்று பார்ப்பது ந ல் ல து 1ளிருந்தால் கிடைக்கும் துவிடும்; பாஞ்சாலணு ாாலும் சிறந்த அழகிய றேன். நாமும் அங்கே ந்தி தன் புதல்வருக்குக் குந்திதேவி குறிப்பிற்ை


Page 58
玺6 பாரதக்
சொன்னதைக் கேட்ட யோடு புறப்பட்டுப் டே தலைநகரை அடைந்தனர்
பற்பல தேசத்து அ கொடி, படைகளுடன் பவனி வந்தது கண் இருந்தது. எங்கும் ம செய்ய, பொன்னும் ந மங்கலமான பல்வகை பாஞ்சாலை நகரம் தேவ வுற்று விளங்கியது.
சுயம்வர மண்டபே அத்தாணி மண்டபம் ே களேப்பறித்தது. பொது னர் மற்ருெருபுறம், புறமாகச் சபையில் நிை லொப்புயர்வுற்ற பாண் பிராமண பிரமசாரிகளை
கூட்டமாக ஒருபுறத்தில் விதியின் கொடுமையன்ே
பாஞ்சாலி மஞ்சன ணங்கள் பூண்டு தமைய வழிசெய்து முன் செல்ல சேடியர் சூழ்ந்துவர, நடந்து சபாமத்தியில் வ பதியின் அழகைச் சொ ருந்தும் அவளை நேரிற் ச கண்ணையும் மனதையும் பதுமைகள் போலிருந்தன

பாண்டவர் மகிழ்ச்சி ாய்ப் பாஞ்சால நாட்டின் *。
ரசர்களும் அவரவர் தேர்,
அந்நகரத்து வீதிகளிலே கொள்ளாக் காட்சியாய் கரதோரணங்கள் அழகு வரத்தினங்களும் மின்ன, வாத்தியங்கள் முழங்கப் லோகம் போலப் பொலி
மா தேவேந்திரனுடைய LifT6)Li LIITrft jGLIrrfi g6öðr மக்கள் ஒருபுறம், பிராம அரசகுமாரர் இன்னுெரு றந்திருந்தனர். வீரத்தா டு மைந்தர் மாத்திரம் ப்போலக் கூட்டத்தோடு
ஒதுங்கியிருக்க நேர்ந்தது டு.
நீராடி அழகிய ஆபர னுன திருஷ்டத்துய்ம்னன் அன்னங்கள் போன்ற அரசவன்னம் எனும்படி ந்து சேர்ந்தாள். திரெள ல்லளவில் கேள்விப்பட்டி 5ண்ட மன்னர்கள் தமது பறி கொ டு த் துப்


Page 59
பாஞ்சாலி சு
அங்கு வீற்றிருந்த அர யும் மகிமையையும் சேடி துரைத்தனர். அந்தணர் ஆ யைக் கையிலேந்திய தன் நடுவில் நிறுத்தி எல்லோரு டத்துய்ம்னன் சொன்னுன் அம்புகள் மேலே சுழ தூவாரத்தின் வழியாக இ அதில் கட்டித் தொங்கும் கினை அடித்து வீழ்த்தும் அவனுக்கே என் தங்கை :
சிலையிது சிலீமுகங்க ளிை இலேமுகத் துழலுகின்ற எந் நிலையிலா இலக்கு மஃதே கலேவலீர் அவற்கேயிந்தக்
அதனைக் கேட்டதும்
குமாரர் ஒவ்வொருவராக வில்லே அசைக்கவும் முடிய தனையோ அரசர்கள் அ மாத்திரத்திலேயே நெ ஞர்கள். சல்லியன் என்னு வில்லை இருகைகளாலும் ஆனல் நாணேற்ற முடிய வீழ்ந்து காயமடைந்து மீ சராசந்தன், துரியோதன் நாணேற்ற முடியாமற் எழுந்தான். இவன் என்று சபையில் ஆரவார,

Այւbaնg th - 47
சர்களின் பெருமையை உயர் அவளுக்கு எடுத் சி கூறினர். மனமாலை சகோதரியைச் சபை ம் கேட்கும்படி திருஷ் "இதோவில் இவை லும் எந்திரத்திலுள்ள ஐந்து சரங்களை எய்து பொன்மயமான இலக் அரசகுமாரன் எவனுே
வகடுந் திரிகைவேகத்(து) திரத் திகிரிநாப்பண் நெஞ்சுற யாவனெய்தான் கன்னியும் உரியள்
என்றன்' ஆரவாரம் அடங்கிய மைதி நிலவியது. அரச எழுந்து சபைமுன்வந்து பாது மீண்டனர். எத் ந்த வில்லைப் பார்த்த நிமூச்செறிந்து திரும்பி ம் பெரிய வீரன் அந்த எடுத்து நிறுத்தினுன் ாமல் வில்லோடு கீழே
T_rer. பகதத்தன். என் என்ற வீரர்களும் போயினர். தன்னன்
வெற்றிபெறவுங் கூடும் ம் எழுந்தது, அவனும்


Page 60
48
பாரதக்
ஆண்மையுடன் வில்லை ரிழைதான் இன்னும்
லும்படி நாணையும் இழு லானது மறுகணம் ப னுடைய முடியைத் தா வீரனான கன்னனும் தே களுக்கிடையே மெளனம் ஏமாற்றத்தோடு வீற்றி கூட்டத்திலிருந்து அழகிய சபைக்கு முன் வந்தான்
அவன் எழுந்ததும் மாறுபட்ட அ பி ப் பி ர * 'பாவம், அற்ப ஆசை . எழுந்து வருகிறானே''
ணர்கள் பேசிக் கொண்ட முயன்று பார்த்தாலென் கட்சி பேசியது. மார்பி சிங்கம்போல நடந்து வந்த வில்லைப் பிராமணர்களு லாமா?'' என்று கேட்டா
*'பிராமணர்கள் சுய னால் ஒரு தாழ்வுமில்லை துய்ம்னன் மொழிந்தான். வீரச்செயலை ஓர் அந்தண பெறட்டும் என்று அவன்
'' அரசர்களைப் போல் டாலும் அந்தணர்களுக் யுண்டு. இந்த இளைஞன் விரச் செயலைச் செய்தா.

ச் செல்வம்
5ார்
நிறுத்தினான். ஒரு மயி போ இருந்தது என்று சொல் பேசி உத்தான். ஆனால் வில் சேர் உரென்று நிமிர்ந்து அவ -க்கி வீழ்த்தியது. மகா
வில் மாற்றான் என்றதும் அரசர்
அன ம் நிலவியது. எல்லோரும் ருக்கும்போது அந்தணர்
பில் ப ஒரு வாலிபன் எழுந்து
அந
உழி
1 " ஏ (1(h 1 2
பிராமணர்களுக்கிடையே T ய ங் க ள் ஏற்பட்டன.
தை தூண்ட இந்த இளைஞன் - என்று முதிய பிராம
தி டார்கள் * 'ஏன் இவனும்
கலி ன?'' என்று மற்றொரு ல் பூணூல் விளங்க ஆண் 5 அந்த வாலிபன் 'இந்த ம் வளைத்து நாணேற்ற
அன்
டிய
கம்
ன்.
அ.
எள்
மை
பே ச?
பம்வரத்தில் பங்கு பற்றி யே'' என்று திருஷ்டத் - அரசர்களால் முடியாத னாயினும் செய்து வெற்றி எண்ணினான் போலும்! ல உடல்வலி இல்லாவிட் கு உறுதியான தவவலி - யாரும் செய்யமுடியாத லும் செய்து விடுவான்
ட.
அர
கெ
செ


Page 61
பாஞ்சாலி சுய
போலத் தோன்றுகிறது" 6 பேசிக்கொண்டனர் முடிவி சேர்ந்து அவனுக்கு ஆசிகூ நாராயணனே மனதிலே
வில்லையெடுத்தான். பெரிய
அசைக்க முடியாத வில்லை. அநாயாசமாகத் தூக்கியன யில் ஒர் அமைதி நிலவிய நேரத்தில் ஐந்து சரங்களைச் வழியாகச் செலுத்தி இலக் தினன். அது கண்ட அர தலே குனிந்தனர். ஆணுல் அ யற்ற மகிழ்வெய்தினர். திரெளபதியைப் பெற்றுவி கலித்தனர். தங்கள் உத்த அவர்கள் செய்த ஆரவார் ԼԳ-Ա5].
வில்வளைத்த வீரனேப் SL0606; 565or 956r TG) if அவனேதான்; அந்தணன என்று துணிந்து அவன்
யைச் சூட்டினுள், சந்திர போல அவர்கள் நின்ற
சபை மகிழ்ந்தது.
அரசர்கள் மனத்திலே
டது. 'பார்ப்பனன் ஒருe
அரசவையை அவமதித்து
கொண்டுபோக நீங்களெல்
கொண்டு சும்மா இருக்கிறீ
7

ம் வரம் 49
என்று சில அந்தணர் ல் எல்லோரும் ஒன்று நினர் வந்த இளைஞன் தியானித்துக்கொண்டு வீரர்கள் முயன்றும் த் தன் இடக்கையினுல் தக் கண்டதும் சபை து கண்ணிமைக்கும் சுழலும் எந்திரத்தின் க்இன அடித்து வீழ்த் சரெல்லாம் வெட்கித் அந்தணர்களோ எல்லே அனவரும் தாங்களே ட்டது போலக் குது சியங்களை மேலே வீசி ரம் வானுலகை எட்
பாஞ்சாலி தன் செங் ர் த் தா ள். இவன் ல்லன். அருச்சுனனே! கழுத்திலே மணமாலை
திருக்கோலம் கண்டு
பொருமைத் தீ மூண் வன் இந்தப் G)L jrf?8Li விட்டுப் பெண்னைக் baonrib Luj TT fi iš 5 #5 இளே போர் செய்து


Page 62
50 LITET
வெற்றிகொள்வோம் வ தனன் தூண்டிநின்ற சுயம்வரத்திலே வெற்றி கினுல் தலைகால் தெரிய அரசர் கூட்டத்தை எதி தங்கள் உடைகளை வரி தத்துக்குப் LjDULTL_Lܠܬசுனன் நகைத்தான். " டாம். யமன் வந்தாலு வெற்றி கரண்பேன். கொண்டிருங்கள்' என் ஞன் க்ஷத்திரியர் 5, வது எதிர்ப்பு வரக்கூடு எழுந்து வெளியே போ வேரோடு பிடுங்கி இலை ஒரு சாதாரண தடிடே வைத்துக்கொண்டு அ( வந்து நின்றன். மற்ற கூடினர். சண்டை பொ வந்த அரசர்களெல்லா ரென்றறிந்து ஒவ்வொ துரியோதனனும் அவ6 னும் பெருந் தோல்வி சுமந்து கொண்டு அது வேண்டியதாயிற்று.
மறையவருருவில்
வர்கள் திரெளபதியை தங்கள் தாயார் தங்கி வேத்திரகீயத்திலே பிர எடுத்துவந்து தாயாரிட

தச் செல்வம்
ாருங்கள்' என்று துரியோ ன் தங்களுள் ஒருவன் கண்டான் என்ற தருக் ாமல் நின்ற அந்தணர்கள் நிர்க்கப் புறப்பட்டார்கள். ந்து கட்டிக்கொண்டு யுத்
அவர்களைக் கண்டு அருச் நீங்கள் பயப்பட வேண் ம் நான் போர் செய்து நீங்கள் சும்மா பார்த்துக் று அவர்களைக் கையமர்த்தி பத்திலிருந்து தம்பிக்கு ஏதா ம் என்று எண்ணி வீமன் ய் ஒரு பெரிய மரத்தை களே உதறிவிட்டு அதனை
ாலத் தூக்கித் தோளில்
நச்சுனனுக்குப் பக்கத்தில் ப் பாண்டவர்களும் வந்து சிதாக மூண்டது. எதிர்த்து ம் அவர்கள் பாண்டவ ருவராக விலகிச் செல்லத் ன் கூட்டத்தாரும் கன்ன
படைந்து அவமானத்தைச்
ந்தி னுபரம் போய்ச் சேர
மறைந்து வந்த பாண்ட பும் அழைத்துக் கொண்டு பிருந்த இடம் சென்றனர். ாமண வழக்கப்படி பிகை; உம் கொடுத்து எல்லோரும்


Page 63
பாஞ்சாலி சு
ா சேர்ந்து உண்டு வந்தனர். ன் அம்மா ஒரு பிசைவி ஏற் க் கூறினர். குந்திதேவியும் உ ள் தம் போல, "மக்காள்,
உண்ணுங்கள்' என்று செ த் யில் வந்தவள், திரெளபதி ச் பதறிப்போனுள். 'ஆ' எ தீண் சொன்னேன்,' என்று து து கொண்டாள். 'அம்மா, க் வாக்காகும். நாங்களும் தி தாக எண்ணியிருக்கிருேம் நா லாத் தருமனே கூறினன். 场 அங்கு நடந்தவற்றை
ತಿಲಿÅà ೫೮-೫॰ ೨॰ “ ஒப்பற்ற வில் வீரஞன ல் அறிந்து அடங்கா மகிழ்ச்சி டவர்களையும் தாயான கு து தன்னுடைய அரண்மனே து வந்திருக்கும்படி வேண்டிக்
களும் அந்த வேண்டுகோ த் னுடைய அரண்மனையை ଗଙ୍ଗା அங்கே விவாகத்துக்கு சி லாம் நடைபெற்றன.
FU தாங்கள் ஐவருமே பா
மணக்கப் போவதாகத்
கேட்டுத் துருபதன் அரு ாடு இழிந்தவர்களும் வாயில் ர். இச்சொற்களை மக்களுட் க்ஷ கேட்ட துருபதனுக்கு எ நம் தெரியவில்லை.

யம்வரம் 5
அப்படியே அன்றும் று வந்தோம்' என்று ன்னிருந்தபடியே வழக் விர் ஜவிரும் சேர்ந்து ால்லிக்கொண்டு வெளி நியும் நிற்கக் கண்டு ான்ன நினைந்து என்ன ன்னத்தானே நொந்து
நின் சொல் வேத அப்படித்தான் செய்வ என்று தன்னிகரில்
யெல்லாம் ஒற்றர் மூலம் மகளைக் கைப்பிடித்தவன் விஜயனே என்பதை B கொண்டான். பாண் ந்தியையும் பாஞ்சாலன் விருந்தினராக கொண்டான். அவர் ரூக் கிசைந்து பாஞ்சால தி சென்றடைந்தனர்.
ாஞ்சாலியை முறைப்படி தருமன் சொன்னதைக் வருப்புக் கொண்டான் , ல் சொல்லக் கூசும் சிறந்த தருமனே கூறக் ான்ன செய்வதென்றே


Page 64
52 பாரதக்
"மகா ஆபத்துக்க களையும் நாங்கள் கடக் படியால் இப்படியான கொண்டுள்ளோம். எ நாங்கள் ஒன்ருகவே பண்ணித் தொண்டோம் விருப்பமும் இதுவே' எ பின்பு பெரியோர்களை பாஞ் சாலியின் பழம் , வான் மூலமறிந்து துரு உடன்பட்டான் பாஞ் மூலம் நிகழ்ந்தவற்றை முதலியவர்களும் மகிழ் ஐவரும் விதிப்படி பாஞ் முற்றிருந்தனர்.
சுயம்வரத்தில் தோ லாமல் அதன் பயனுக புறங்கொடுத்தோடினுன் தைத் திருதராஷ்டிரன் வதத்து மாளிகையோடு யாக்கிக் கொல்லச் சதிே பெயர் இதனுேடு அழி எண்ணித் திருதராஷ்டி திரெளபதியையும் அத்தி * - ଓଁ ଔ& !u145 tବର୍ତୀ நியாயமிருக்கிறது; பல வர்கள் நெறிதவறு தவர் கமும் போற்றுகிறது 6
திருதராஷ்டிரன் விரு.

ளையும் கொடிய சூழ்ச்சி
க வேண்டியவர்களாயிருந்து
ஒரு விரதத்தை மேற் து கிடைத்தாலும் அதனை அநுபவிப்பதாக வாக்கும் எங்கள் தாயாருடைய ன்று தருமன் சொன்னுன் Ավ մ) கலந்தாலோசித்து, பிறப்பின யும், வியாசபக பதனும் அப்படியே செய்ய சாலனனுப்பிய தூதுவர் அறிந்த வீடுமர், விதுரர் ச்சி அ டை ந் தா ர் க ள். சாலியை மணந்து இன்ப
ால்வியடைந்தது மட்டுமல் உண்டான போரிலும் துரியோதனன் என்ப அறிந்தான் "வாரணு
பஞ்சவரைத் தீக்கிரை
செய்தான் என்ற அவப் ந்து போகட்டும் என்று ரன், பாண்டவர்களையும் ணுபுரிக்கு அழைத்துச் சிறப் ண்டவருடைய பக்கத்தில் மும் வீரமும் பொருந்திய
ான்று எண்ணிப் பாண்டு களுக்கே கொடுத்து விடத் ம்பி அத்தினபுரியிலிருந்து


Page 65
பாஞ்சாலி சு!
பெரியவர்களையும் கலந்து நாளொன்றிலே தருமனுக் மனே பேரரசன் என்று எ னேப்பணிந்தனர். அவனுை நாள் ஓங்கி வளரலாயிற்று திையரின் இயல்பு முன்பு ே இருப்பதைக் 56cioT L LI LI JIT இனி அத்தினபுரியில் தங்கி றெனத் தீர்மானித்தார்க என்ற பழைய நகரத்தை போய்த் தமது அரசாட்சி னினுர்கள். பஞ்ச பாண் யாதவகுலத்தில் திருமாலி தவருமான கண்ணபிரானு ருர்,
இந்திரப்பிரஸ்தம் ! முடையதாகப் புதுப்பிக் வர்கள் அங்கே தமது கொண்டு அரசாட்சியைத் தஈர்கள். துருபதராஜனு பிரானுடைய பலமும் இ பலமும் பாண்டவர்களுக் இருந்தன. எல்லா அரச பட்டவனுக விளங்க வே6 களும் அவனேச் சார்ந்தவ காக 'இராஜசூயம்' எ விரும்பினுர்கள் 'அரசர்க் பெற்று விளங்க வேண்டு 'இராஜசூயம் செய்வது சர்களை வென்று அவர்க பொருள் கொண்டு செய்

பம்வரம் 53
ஆலோசித்து நல்ல கு முடிசூட்டினன் தரு ல்லா அரசர்களும் அவ டய பெருமை நாளுக்கு , ஆணுல் துரியோத பாலவே இப்பொழுதும் ண்டவர்கள், தாங்கள் இருத்தல் உசிதமன் *ள். இந்திரப்பிரஸ்தம் ப் புதுப்பித்து அங்கே யை நடாத்துவதற்கெண் டவரின் மைத்துனரும் ன் அவதாரமாக வளர்ந் ம் அதுவே தக்கதென்
பலவகைச் சிறப்புக்களு கப்பட்டது. _ref_ தலைநகரை அமைத்துக் திறம்பட நடத்தி வந் டைய பலமும் கண்ண ன்னும்பல அரசர்களின் குப் பெருந் துணையாய் ர்களிலும் தருமன் மேம் ண்டுமென்று சகோதரர் ர்களும் எண்ணி அதற் ன்னும் யாகம் செய்ய கரசன்" என்ற பெயர் மொஞல், அக்காலத்தில் வழக்கம். பகை அர ளிடம் பெறும் திறைப் வதே இந்த யாகம்,


Page 66
54 Էմո Մ5
பாண்டவரை எ காலத்தில் ஜராசந்தன் வன்தான் இருந்தான். மனித வேள்வியொன்ன அரசர்களைச் சிறைப்பி ஆகையால் அவனே வ குயத்துக்கு ஆயத்தம் கண்ணனும் அருச்சுன பட்டார்கள், வீமன் செய்து அவனை விண் இராஜகுயத்துக்கு வே6 பெற்றன.
பல சிற்றரசர்கள் ே தினங்களுமாக இந்திர வந்து குவித்தனர். யா, செய்யப்பட்டது. திரு னன், கன்னன் முதலிய கூடியிருந்தார்கள். தரு திருந்தவர்களை யெல்லாப் பகவானுடைய கட்டளை பதியுமாக யாக காரியங் தில் அவி சொரிந்து ஆ செய்தவர்கள் அங்கு வர் வழிபட்டு ஆசி பெறுவ முதல் வழிபாடு யாரு தருமன் வீடு மருடைய R-Tair. "முதல் வழி உரியது' என்ருர் வீடும்
அதன்படியே தருமன் பாடியற்ற முற்பட்டான்

திர்க்கக் கூடியவனுக அக் என்னும் பேரரசன் ஒரு அவன் மிகக்கொடியவன். றச் செய்வதற்காகப் பல பிடித்து வைத்திருந்தான். தம் செய்த பின்பே இராஜ செய்யவேண்டு மென்று னும் வீமனுமாகப் புறப் ஜராசந்தனேடு மற்போர் "ணுலகேற்றினன். பின்பு ண்டிய ஒழுங்குகள் நடை
பொன்னும் மணியும் நவரத் ப்பிரஸ்தத்தில் கொண்டு கசாலை அழகாக ஒழுங்கு தராஷ்டிரன், துரியோத பவர்களும் அங்கே வந்து மனுடைய தம்பிமார் வந் b உபசரித்தனர். வியாச ப்படி தருமனும் திரெள களைச் செய்தனர். வாகத் குதி செய்த பிறகு யாகம் ந்திருக்கும் பெரியோர்களை பது வழக்கம். அதிலே நக்குச் செய்வது என்று ஆலோசனையைக் கேட் பாடு கண்ணபிரானுக்கே 3.Π .
ன் கண்ணபிரானுக்கு வழி அப்பொழுது சிசு


Page 67
புக்
(15
T.
g it.
பாஞ்சாலி சு
பாலன் என்னும் பேரர கண்ணபிரான ப் பலவாறு கண்ணபிரானுடைய பிறவி பேசிய இழிச் சொற்கள் க பிரான மட்டுமன்றி அவ
படி சொன்ன வீடு-மரையு
அதனைப் பொறுக்க முடி ஆேடு போர்புரிய வேண் சொல்லித் தூற்றிய சிசுட னுடைய சக்கராயுதத்துக் ண ன எல்லோரும் போற் மும் இனிது நிறைவெய்தி கரசன் என்னும் பட்டமு படுத்தப்பட்டான் அெ எல்லோரும் புகழ்ந்து த: έξιος τff .

Այլbal Urւb 55
சன் ஒருவன் எழுந்து நிந்தித்தான். இவன் பிப் பகைவன். இவன் னக்கிலடங்கா, கண்ண ணுக்கு வழிபாடாற்றும் இழித்துரைத்தான். பாமல் கண்ணன் அவ டியதாயிற்று. பழிபல ாலன் ஈற்றில் கண்ண குப் பலியானுன், கண் றிப் புகழ்ந்தனர். யாக பது தருமன் அரசர்க் ம் பெற்றுப் பெருமைப் பன் செய்த யாகத்தை த்தம் இருப்பிடம் எய்


Page 68
6.5
இராஜசூயம் என்னு திரும்பிய துரியோதனன் ச ைப ையக் கூட்டிஞன். சகுனி முதலிய தீயவர் யில் இருந்தனர். QL விதுரர், துரோணர் தனர். தருமன் இ பெருமைகளையும் அவனு கும் பேரரசர்களின் வ கொண்டுவந்து குவித்த கண்டதனுல் உண்டால் அரவக் கொடியோன் ெ
"இந்திரன் முதலிய லகத்தரசர் பணிசெய்ய, முனிவர்கள் முறைப்படி எல்லோரிலும் மேம்பாடு காலம் சென்ருல் எங்கள் வை யுமே அவர்கள் கவ டவர்களே அவர்கள் பே நமக்குப் பேராபத்தாய் ளுள்ள மரத்தை அது போதே கிள்ளி எறிந்து மேறி முதிர்ந்து பின் மழுங்கச் செய்யும், ए: அவர்களோடு பொருது மனே த்தையும் கவர்ந்து துரியோதனன் தன் சன் படியாகக் கூறினுன் து அதுவே செய்யத்தக்க ே

தும்வாதும்
றும் வேள்விக்குப் போய்த் ா, அத்தினபுரியிலே தன் கன்னன், துச்சாதனன், கள் அவனுக்கு அண்மை Afflu u Gauriřá56MITT GÖT விடுமர், என்பவர்களும் வீற்றிருந் ந்திரப்பிரஸ்தத்திலடைந்த க்குப் பக்க பலமாக நிற் லிமைகளையும், சிற்றரசர் த நிதிக் குவியல்களையும் ன பொருமை பொங்க விஷமாகக் கக்கிஞன்.
தேவர்கள் புகழ, நிலவு வேதங்களே ஒதியுணர்ந்த வேள்வி செய்யத் தருமன் ற்ருன். இன்னும் சில ஸ் செல்வத்தையும் வாழ் ர்ந்து விடுவார்கள் பாண் ாக்கிலே விட்டுவிட்டரல் முடியும், கூரிய முள் சிறு செடியாயிருக்கும் விடவேண்டும். 6006Uתע அது கோடரியையும் ஆகையால் மிகுவிரைவில் அவர்களுடைய செல்வ விடவேண்டும்' என்று பையிலுள்ளோர் கேட்கும் துச்சாதனனும் கன்னனும் தென்றனர்.


Page 69
குதும் வ
அப்பொழுது சகுனி எ தாரியின் சகோதரன், வி தனக்கு நிகர் தானேயா தன்னைக் குறித்துக் கூறு தனக்கு இசைமொழியாகக் தனணுதியோரின் வலிமை வீரத்தையும் சகுனி சீர்து அங்கு நடந்த ஆலோசனை திருப்பியது.
* தருமன் வீமன் மு போரில் புறங்காண எண் உலகத்தில் புகழ் பெற்ற பகன், ச ரா ச ந் த ன் வென்ற மகாவீரனுன வீ. நீங்கள் எப்படி எண்ணல சுயம்வர மண்டபத்திலே ெ கலங்கி நிற்க, பிராமன விஜயன் வில்லிறுத்தபோது கிருக்கும் வீரர்களனைவரும் ரல்லவா? துரியோதனு! மன்று இன்னும் ஏழேழு பொய்யில் வாழ்க்கைத் தரு பரையும் நாம் போரில் 1 ஆதலினுல் போரில் 6ெ இப்போதே மறந்துவிடு. மனத்தையும் வஞ்சனேயி டும். அதுதான் நமக்கு
சகுனி கூறினுன்
 

தும் 57
ழுந்தான். இவன் காந் ஞ்சனே சூழ்ச்சிகளிலே ଶ୍ ତୋ ଗୋt. மற்றவர்கள் b வசை மொழிகளைத் கொள்பவன், துரியோ யையும் பாண்டவரின் Tക്ലി) പേടി! : (; யை வேறு பக்கமாகத்
தலியவர்களே நீங்கள் ணுவது புத்தியாகாது
வீரரான இடிம்பன், என்பவர்களையெல்லாம் மனே வெல்லலாமென்று エh? திரெளபதியின் பரிய அரசர்களெல்லாம் வேடம் பூண்டு வந்து ம், இப்பொழுது இங் அங்கும் இருந்தன இந்தப் பிறப்பில் மட்டு பிறப்பெடுத்தாலும் மனையும் அவன் தம்பி புறங்காண முடியாது. பல்லும் எண்ணத்தை அவர்களுடைய செல்வ ேைலயே கவரவேண் ஏற்ற வழி என்று


Page 70
58 - LJfTUS
இவற்றைக் கேட்ட து சகுனியைத் தன்பக்க கண்ணே இருத்தி இன் யால் கவருதற்குரிய தொடங்கினுன்
'தேவருலகிலும் மணிமண்டப மொன்ை வும் விருந்துண்டு செ வரை அழைக்கலாம் அ இங்கு வந்து இளைப் 'சூதாடலாம் வருக எ அவன் மறுக்கமாட்டா6 மயங்கி ஆடும்போது வங்களையும் 650TLDI கேட்டுக் கவர்ந்து கொ தன் சூழ்ச்சியை விரித்
இந்த ஆலோசனை 6 அருவருப்புக் கொண் துரியோதனனை நல்வழி அவர் புத்திமதி கூறத்
'இந்தப் பூமி வேண்டும். அவர்களுை அநுபவிக்கவேண்டும் 6 ஞல், உன் தந்தைய கொண்டு இப்பொழுதே யினுடைய வேண்டுே பூமியை உங்கள் ை அவர்கள் கானகம் செ விடுத்து இழிவான குது

ச் செல்வம்
ரியோதனன் அகமகிழ்ந்து த்திலுள்ள பொற்றவிசின் சொற் சொல்லி வஞ்சனை வழி வகை க ளே ஆராயத்
இல்லையெனும்படி அழகிய றக் கட்டி, அதனேக் காண ல்லவும் வருமாறு பாண்ட புழைப்புக் கிணங்கி அவர்கள் பாறியிருக்கும் நேரத்தில், ன்று தருமனைக் கேட்டால் 前。 அவன் சூதில் மதி அவனுடைய சகல செல் T55 வைத்து ஆடும்படி rள்ளலாம்' என்று சகுனி துரைத்தான்.
யைக் கேட்ட விதுரர் மிக "LITT Ifj. எப்படியாயினும் ப்ெபடுத்த வேண்டுமென்று
தொடங்கினர்.
முழுவதும் உனக்கேயாக டய செல்வமெல்லாம் நீயே என்பது உன் எண்ணமா பாகிய திருதராஷ்டிரனைக் ஒலேயனுப்பிவிடு தந்தை காளுக்கிசைந்து இந்தப் கயில் ஒப்படைத்துவிட்டு *ன்றுவிடுவார்கள் அதனை ாட்டத்தினுற் கவரக்கருது


Page 71
சூதும் வ
蠶 ಮಂತ್ರಿ! வீரமாகுமோ ? பாவ சேரும். உலகுள்ளளவும் இ த் என்ருர், விதுரர் கூறிய
துரியோதனனுக்குப் பிடிக்க சுற்றத்தார்க்கும் உண்டியும் ஆணுல் உன் பாசமெல்லா திலே ஆகையிலைன்ருே அவர்களுடைய புகழையே துரியோதனன் நிந்தனை ெ விதுரன் வெகுண்டு அவ்வி சகுனியின் ஆலோசனையே
tly
பின்பு துரியோதனன் மொன்று கட்டுவித்தான். காண வருமாறு பாண்டவர் தன் தந்தையைக் கேட்ட உபாயத்தினுலே பாண்டவ னிர்கள். நீங்கள் போர் ( தரணியைப் பெறுவதற்குச் செய்தான் ' என்று திரு.
6.
மைந்தன்மேலுள்ள ப அனும் குருடாயினுன் திருதர பழைத்துத் தூதுபோகும்ப அரசரின் கட்டளையைச் சி. அம் இந்திரப்பிரஸ்தம் ெ ளும் குந்திதேவியும் விது சரித்தனர். எல்லோருை சாரிக்கப்பட்டு முடிந்ததும் ரியத்தை எடுத்துச் ச்ெ
 
 
 
 
 
 
 
 

ாதும் 59
மும் பழியுமே வந்து ந்த வசை தீராதே' இந்த வார்த்தைகள் வில்லை. ' உனக்கும் உன் ம் உறையுளும் இங்கே, Fம் பாண்டவர்களிடத் நீ எப்பொழுதும் பேசுகிருய்' என்று மாழிகளைக் கூறினன் பிடம் விட்டகன் முன், அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
அழகிய LDឆ្នាof__ அந்த மண்டபத்தைக் *க்குத் தூதனுப்பும்படி ான் "த கு தி யா ன ர் த8ள வெல்லக் கருதி செய்து கவரமுடியாத சகுனி நல்ல உபாயம் தராஷ்டிரனும் புகழ்ந்
ரசத்தினுல் அகக்கண் ாஷ்டிரன், விதுரனையே டி கட்டளையிட்டான். ரமேற்கொண்டு விதுர சன்றன். Liri Gjo' L. Guri ரன நல்வரவு கூறி டய சுக நலங்களும் விதுரன் தான் வந்த Fால்லி அங்கு நடந்த


Page 72
60 ԱITՄ:
வற்றையெல்லாம் விட ராஷ்டிரன் தானே ே தைக் குந்தியும் பாண் ஒருபுறம் துக்கம் மற்ெ
'அழைப்புக்கினர்
யின் சூழ்ச்சிக்குட்பட்
GLITT garraí) *LLET GG) IT மதிப்பதாகும்; இதற்ே தருமன் இருதலைக் ெ 'இது இன்னும் ஏதே கோள்' என்று குந் "விதுரனே! என் மக்க அரசனுடைய அழைப் வதும் கூடாது நீ செய்யலாம் சொல்' எ
* உன் மக்கள் } எவ்வளவுதான் மேே தோன்றிலுைம் முடிவி யும். மேலும் நாம் எ வெல்ல முடியாது ஆலோசியாமல் உன்ம னுப்பு. அரசனுடைய பண்ணக் கூடாதுதான்
சூதாட இணங்குெ
துடன் பாண்டவர்களும்
புரம் வந்து சேர்ந்தார் நகர மக்கள் பாண்டவ றனர். பெரிய தந்ை

(6)
ரமாகக் கூறின்ை. 'திருத நரில் அழைத்தான்' என்ப டவர்களும் கேட்டு வியப்பு முரு புறமாகக் கலங்கினர்.
ங்கி அங்கே சென்ருல் சகுனி இத் துன்பப்படவேண்டும், பெரியதந்தையாரை அவ கென்ன செய்வது' என்று காள்ளியாய்த் தவித்தான். ா வஞ்சனைக்குத்தான் கால் தியும் சந்தேகப்பட்டாள். ள் பாவம் அறியாதவர்கள். பை அலகவியம் பண்ணு எல்லாமறிந்தவன் என்ன ன்று அவள் கேட்டாள்.
மிவில்லாதவர்கள். அதர்மம் லாங்கி நிற்பது போலத் ல் தருமமே வெற்றியடை "ப்படி முயன்ருலும் விதியை ஆகையால் நீ ஒன்றுக்கும் க்களுக்கு விடை கொடுத்த அழைப்பை அலகவியம் என்று விதுரன் கூறினன்.
பதில்லை என்ற தீர்மானத் ம் பாஞ்சாலியும் அத்தினு கள். உண்மை அறியாத ர்களே அன்புடன் வரவேற் தயாராகிய திருதராஷடிர


Page 73
சூதும் வ
னையும் குல முதல்வராகிய ணர் முதலிய ஆசாரியர்க பும் தனித்தனியே கண்டு ஆசீர்வாதம் பெற்றுக் கெ EDITGIifa235U al Gi) GT GG3a) Fr GT5 Lb அடுத்த நாட்காலையில் தேரோட்டியாகிய பிராதிக மாளிகைக்கனுப்பிப் பாண் தாகக் கட்டிய சபாமண்ட படி அ ழை த் தா ன். த காந்தாரியிடம் அனுப்பிவி ரோடு துரியோதனனுடை சென்றுன்.
தேவருலகத்தில் உள்ள அந்தச் சிறந்த மண்டப அழகைக் காணமுடியாதுெ அழகுடன் அமைந்த அந்: பார்த்து வியந்த தருமன், அது கட்டுவித்த துரியோதன் யும் பலவாறு புகழ்ந்தான். தைச் சுற்றிப்பார்த்து இரு னன் தன் நயவஞ்சகச்செ "தந்தையார் இல்லத் சுவையுள்ள உணவு ஆக்கட் லாம் சேர்ந்து விருந்துண்டு முடியும் வரையும் இந் எங்கள் மாமன் சகுனியும் னுல் நல்ல பொழுது துரியோதனன் கூறினுன்
 

ாதும் 6
விடுமரையும் துரோ ளேயும் காந்தாரியை
அவர்களே வணங்கி
ாண்டு விதுரனுடைய தங்கி இளப்பாறினர்.
துரியோதனன் தன் ாமியை விதுரனுடைய டவர்களேத் தான் புதி டபத்தைக் காணவரும் ருமன் பாஞ்சாலியைக் ட்டுத் தன் தம்பிய உய மண்டபத்துக்குச்
சுதன்மை யென்ற
த்திலும் இப்படியான
நன்று சொல்லத்தக்க தச் சபாமண்டபத்தைப் அதன் சிறப்புக்களையும் எனுடைய பெருமையை
இப்படியே மண்டபத் 5க்கும்போது துரியோத
பலுக்கு அடிகோலினுன்
தில் அமிழ்தினும் மிக்க படுகின்றது. நாமெல் ண வேண்டும். சமையல் த மண்டபத்திலிருந்து
நீயும் சிறிது சூதாடி காக இருக்கும்' என்று


Page 74
62 t_j9, עזח
'சூதாட்டம் வஞ் களுக்கெல்லாம் ତନ୍ମ தீதென்று சாஸ்திரங்கள் னையோ நல்லவர்கள் ! போனுர்கள். வஞ்சனை ஆகாது. உனக்கு எது தந்து விடுகிறேன். கு நம் குலத்துக்கே அ தருமன் மறுத்துரைத்த அதன்மேல் சகுனி 'சூதாட விரும்பாவிடி வஞ்சனையுண்டு, பாவமு லாம் வீண் சமாதான யன்று தாயக் க ட் எ அக்கட்டைகள் ஒரு விழுவதுண்டா ? காய்க தான் நம்முடைய சr இதில் வஞ்சனைக்கிடம் உன் பொருளைக் கவர பந்தயம் வைக்கப் பொ போல நீ சூதாட்டத் தவறு. இன்னும் கே போதெல்லாம் நீ வை போல் இருமடங்கு தந்து கும்போது வைத்த பொ விடு, இதில் ஏதாவது வி துப் பார்.'
சகுனி அளவறிந்து னுடைய மனதிலே ஆ பேச்சுக்கள் அவனை நி3

| G
சனை நிறைந்தது; பாவங் ளை நில மா ன து. இது சொல்லுகின்றன. எத்த இதனுல் கெட்டொழிந்து மிகுந்த இச்சூது நமக்கு வேண்டுமானுலும் கேள்: தினுல் பொருள் பெறுதல் வமானமாகும்' என்று ான் ,
பேசத் தொடங்கினுன் ல் விட்டுவிடு. சூதிலே ண்டு, பழியுண்டு என்றெல் எங்கள் கூறுவது முறை டை க ள் எறியும் போது தலைச்சார்பாய் உருண்டு ளே அடைக்கும் போது துரியம் வெல்லுகிறது. எங்கே? வஞ்சனையால் எண்ணியவர் பா + 2 ாருளில்லாத உலோபியைப் தை இழிவாகப் பேசுதல் T நான் தோற்கும் க்கும் பந்தயப் பொருளைப் துவிடுகிறேன். நீ தோற் ாருளை மட்டுமே இழந்து பஞ்சனே உண்டா? சிந்தித்
சிறிது சிறிதாகத் தரும த்திர மேறும் படி பேசிய லகுலைய வைத்தன,


Page 75
குதும் வா
எரிகிற நெருப்பில் எ போலக் கன்னனும் த "சும்மா பொழுது பே என்று கேட்டால் அதற்கு நீயா உயிரையும் பொருள போரில், உன் கூடித்திரிய போகிருய்? உனக்கேற்ற கூட்டிக்கொண்டு விரைந்து னன் கூறினுன் இந்த வ னுக்குக் கோபமூட்டின. - நோக்கத்தோடுதான் நீங் லாம் செய்திருக்கிறீர்கள். சூதாட்டம் குலத்துக்கே காக மறுத்தான் அண்ண மத்துக்குத் தகாத பேச்சுக் னுடைய வீரத்துக்கு இ நாவைத் துண்டித்துவிடுகிே அருச்சுனன் தன் கையில் ஆணுல் தருமனே அவ அமர்த்திவிட்டுச் சகுனின மாயச் சூதையும் ஆடலாம் இயைந்தான்.
'துரியோதனனுதியர் மறுப்பதில்லை; மறுப்பதணு பகையும் வளரும். எவ் மனம் கோணுமல் நடிச் தீர்மானத்துடனேயே தரு தத்திலிருந்து வந்தான். இப்பொழுது அவனைச் சதிே

тgilt b 63
ண்ணெய் வார்த்தது ருமனைப் பழித்தான். ரக்காகச் சூதாடலாம் அஞ்சி நடுங்குகிருயே! ாக மதியாமற் புரிகிற வீரத்தைக் காட்டப் உன் தம்பிமாரையும் செல்' என்று கன் ார்த்தைகள் அருச்சுன "எங்களை ஏமாற்றும் கள் இந்த ஏற்பாடெல்
வஞ்சனை நிறைந்த ஈனம் தரும் என்பதற் க்ஷத்திரிய தர் களைப் பேசி அண்ன ழுக்குக் கூறிய உன் றேன்' என்று சொல்லி வில்லையெடுத்தான். னேச் சாந்தப்படுத்தி ய விளித்து, "உன் வருக' என்று சூதாட
ஏதாவது கேட்டால் ல் மனவேற்றுமையும் " விதத்திலும் அவர்கள் *க வேண்டும்' என்ற மன் இந்திரப் பிரஸ் அந்தத் தீர்மானமே செய்துவிட்டது.


Page 76
6 4. JETU.
ஆட்டம் T வர்கள் பலர் கடாெ இருபக்ஷத்தாரும் கு: னர். சகுனி வெற் தருமன் தன் செல்வ ஒன்ருென்ருய் இழந்த கிஞல் அது கண்ணே தள்ளி விடுகிறது.
தான் செய்வதின் மன் சகல செல்வங்க யில் மயங்கி இருக் "தங்களையும் பந்தயப் மாறு கேள்' என்று படிக் கேட்பது ஆட்ட சபையிலுள்ளவர்கள் ஜனக் கவனிக்கவில்லை. தம்பிமாரையும் தரு ஆடி இழந்து நின்றன்.
அப்பொழுது சகு பார்த்து, "எல்லாவற்ே முறையாகவே நாங்கள் யெல்லாம் கவர்ந்துவி
எங்களுக்கு அடிமை"
னனும் துடித்தார்கள்,
ിഖ്,ബീരഥ பட்டிருப்பான், இந்த தருமன் தங்களைத் தே தான்.
 

ம்பித்ததும் சபையிலுள்ள தனத் தடுத்தும் கேட்காமல் தாட்டத்தில் மூழ்கிப்போயி றிமேல் வெற்றியீட்டினுன் ம், நாடு, நகரம் எல்லாம் தீயவழியில் இறங் மறைத்து ஒரே படுகுழியில்
ானதென்று தெரியாமல் தரு களையுமிழந்து ஆட்டவெறி கும்போது துரியோதனன் பொருளாக வைத்து ஆடு சகுனியிடம் கூறினன். அப் விதிக்கே மாருனது என்று சொல்லியும் யாரும் ୧୬୬ வீரத்தால் ஒப்பில்லாத Dன் பணயமாக வைத்து
னி ஏளனமாகத் தருமனப் றையும் தோற்றுவிட்டாய். உங்கள் செல்வத்தை ட்டோம் இனி நீங்கள் என்ருன் வீமனும் அருச்சு க்ஷத்திரியர்களுக்கு உரிய முல் வீமன் சந்தோஷப் இழிவான சூதாட்டத்தில் ாற்றனேயென்று கொதித்


Page 77
சூதும் வாது
" அண்ணு, காரியம் பொழுது நாம் நம்முள் ே பகைவர்களுக்கு இடமாகிவி உள்ள ஒற்றுமையைக் கெடுக் இந்த ஏற்பாட்டைச் செய் டொழிந்து போனுலும் அந்: இடம் கொடுக்கக்கூடாது. நடப்பதைப் பார்ப்போம் வீமசேனனை அடக்கினுன்
பதறிக்கொண்டு நின்ற வி சகுனி மேலும் தருமனத் தூ தோற்கப்படாத ஒரு பெ அந்தப் பாஞ்சாலன் பயத் ஐவரின் காதல் மனேவி, வைக்கலாமே ' என்று கேட்
* மூஉனே, பந்தயப் வைக்கச் சொல்லுதல் எந்த மு என்று விதுரன் ஆத்திரப்பட டிரனைப் பார்த்து, "உன இத்தகைய தீச்செயல்கள் 6 இன்றன குருகுலத்துக்கே தேடிவைத்துவிட்டாய். நீயு மீளா நரகத்திற்கு வழிகோலி இகழ்ந்தான்.
குதாட்டீ ஆவேசத்திலி சாலியையும் பந்தயமாக அந்தோ! அப்பொழுதும் ச
வன்றன.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

չյւb 65
மிஞ்சிவிட்டது. இப் வற்றுமை காட்டினுல் டும். எங்களிடையே க்கவே துரியோதனன் தான். நரம் கெட் த எ ன் ண த் து க் கு
சாந்தமாக இரு என்று அருச்சுனன்
பீமனும் அடங்கினுன் ண்டினுன்; ' உன்னுல் ா ரு ள் இருக்கிறது. த கன்னி, உங்கள் அவளைப் பந்தயமாக ի -IT hծT o
பொருளைக் கேட்டு மறையில் சேர்ந்தது' ட்டான். திருதராஷ் து அறிவினத்தினுல் எல்லாம் நடைபெறு
அழியாத இழிவைத் ம் உன் புதல்வரும் விட்டீர்கள்' என்று
ருந்த தருமன் பாஞ் வைத்து ஆடினுன் தணியின் கட்உைகளே


Page 78
66 LIFT
துரியோதனனுடை விட்டது; ' எல்லாப் ெ பாண்டவரும் பாஞ்சா எல்லாவற்றையும் கவ விதுரரைப் பார்த்துக் யில் எழுந்தார். அவர் ே எல்லோரும் மெளனம
'துரியோதனு! வ விடாமல் செய்து விட் பாஞ்சாலியை இகழாே தேடுகிருய், முற்காலத் திருமாலினுல் அழிக்கப் ராகப் பிறந்து தீவின மேற்றிக்கொண்டு வரு முடியாத பூமிதேவி திரு பூமிதேவியின் வேண்டு குத் திருமாலே தீய பிறந்திருப்பதாக அறிச் இழந்த அரசர் கூட்ட இந்தத் தீய செயல்கள் என்ருர்,
துரியோதனன் வி செய்துவிட்டுத் தேரோ பார்த்து, "இப்பொழு பொதுவான அந்தப் பா வா. இந்த வீரர்கள் எ போம்' என்ருன்,
பிரதிகாமி போய்த் தருமர் தன்னைத் தோ லியைத் தோற்ருரா? து

ரதச் செல்வம்
-ய குதூகலம் எல்லைகடந் பாருளும் நம்முடையனவே லியும் நமக்கு அடிமைகள் ர்ந்து வாருங்கள் ' என்று
கூறினன். விதுரர் சபை சொல்லப்போவதைக் கேட்க ாயிருந்தனர்.
ஞ்சகச் செயல்களை ஒன்றும் டாய், கற்புடையவளான த. உன் அழிவுக்கே வழி தில் அரக்கராய்ப் பிறந்து பட்டவர்கள், பிறகு மானிட கள் செய்து பூமிக்குப் பார கிருர்கள். இதனச் சகிக்க நமாலிடம் முறையிட்டாள். கோளை நிறைவேற்றுவதற் வர்களை அழித்தொழிக்கப் கிறேன். மனுஷத் தன்மை ம் முழுவதும் உன்னுடைய ாால் அழிவது நிச்சயம் ?
துரர் பேச்சை அலட்சியம் ட்டியான பிரதி காமியைப் ழதே போய் ஐவருக்கும் ஞ்சாலியைப் பிடித்திழுத்து
ன்ன சேய்கிறர்கள் பார்ப்
திரும்பிவந்து, ' முதலில் bருரா? அல்லது பாஞ்சா 5ரு மிரே முதலில் தம்மைத்


Page 79
சூதும் வா
தோற்றுவிட்டாரானல் பிற படிப் பந்தயம் வைக்க உரி பாஞ்சாலி கேட்டதாகக் தேரோட்டி பெரும் மூடன், பயப்படுகிருன், நீ போய்
இழுத்து வா' என்று தன்
குக் கட்டளையிட்டான். து குதித்துக்கொண்டு அந்தப்பு தாயான காந்தாரியுடன் கையைப்பற்றி இழுக்கப் ே பயந்து காந்தாரியிடம் அ6 'நியாயமாக வெல்லப்பட் கத்தை நீயே வந்து ச.ை அழகியே, பொதுமகளே,
வா' என்று கொடு மொழி (
அரக்ககுணம் படைத்தி வளும் அச்சமயம் பாஞ்சா லாமல் அரக்கியாகவே வில் தன் செய்யும் கொடுவி% அவள் தன் மருமகளான பார்த்து, "உன் அயலா உன் மைத்துனர்கள். இன் அங்கே இருக்கிருர்கள். உ இருக்கிருர்கள் போய் என்று சொல்லி அகற்றி துச்சாதனனும் அவளுடை. துக்கொண்டு போய்ச் சை
'எவரும் செய்யக் செயல்களிலே துரியோத போலப் பழிக்கு அஞ்சாம
 

தும் 67
கு பாஞ்சாலியை 6t மை உண்டு!" என்று கூறினன். 'இந்தத் வி ம ன க் கண்டு
அவளைப் பிடித்து தம்பி துச்சாதனனுக் ச்சாதனனும் துள்ளிக் போஞன். அங்கே מL קן இருந்த பாஞ்சாலியின் போஞன். பாஞ்சாலி டைக்கலம் புகுந்தாள். LT pů, உன் சந்தே பயில் கேட்டுக்கொள் தாமதம் செய்யாதே, பேசிஞன் துச்சாதனன்.
5 நூறு பேரைப் பெற்ற லிக்கு ஆதரவு சொல் ாங்கினுள். தன் மைந்  ையைக் கண்டிக்காமல் பாஞ் சா லி யை ப் ரல்லரே. எல்லோரும் ன்னும் பெரியவர்களும் ன் பதிகளும் சபையில் நியாயத்தைக் கேள்" ள், கொடியவஞன கூந்தலைப்பற்றி இழுத் ப முன் நிறுத்தினன்.
gi, gi lø Ln LISD LDn Gor னஞ தியோர் அரக்கர் ல் இறங்கிவிட்டார்கள்.


Page 80
68 Լմո Մ5
அநர்த் றது' என்று சபையிலி துரியோதனன் மு. ணன் ஒருவன். அவ அவன் நல்லியல்புகள் உணர்ந்தவன். அவன் செய்கைகளேக் கண்டித்த ஆட்டமுறைக்கு விரோ GLITCI, aanta' LIGONOTULJILIDIT, பெரிய தவறு என்று தன்னை முதலிற் தோற் பணயமாக வைத்தான் மாகத் தோற்கப்பட்ட துரைத்தான்.
சபையிலிருந்தோர் யான சொற்களைக் கேட் "இவன் தக்கோன்' எ
ஆணுல் அங்கிருந்த 3 நிந்தித்தான். இரல்லே விகர்ணன் ஆலோசியாம கூடாதென்று வாதித்த தையே தோற்ற தருமன் பாஞ்சாலியையும் ஏற்க னென்று அதர்மம் பே வாயிலிருந்தே அதர்மம் சுற்றமும் சூழலும் ஒரு விடுமென்பதை நாம் 9A. தன்றே!
கன்னனுடைய மொழ அடங்கா மகிழ்ச்சி கொண்

தமாகவே நடக்கப்போகி ருந்த பெரியோர் அஞ்சின.
5லிய நூற்றுவருள் விக ர் களு டன் பிறந்தாலும் நிரம்பியவன்; நீதிநெறி து ரியோ தனனுடைய தோடு நில்லாமல், சகுனி "தமாக எதிரியிடம் இன்ன @9ৈ06) / 6 / 60F"ট্র கேட்டதும் வாதாடினன். தருமன் ற பின்பே பாஞ்சாவியைப் பாஞ்சாலி நியாய என்று எடுத்
விகர்ணன் பேசிய թիլլյրա டுச் சந்தோஷப்பட்டனர். ன்று புகழ்ந்தனர். நன்னன் எழுந்து, அவனை r(15535ւb இளையவனுன ல் அப்படிப் பேசியிருக்கக் ரன், தினது இல்லத் வீட்டிலுள்ளவளாகிய இனவே தோற்றுவிட்ட சிஞன், கன்னனுடைய வெளிப்பட்டதென்றல் வனை எவ்வளவு மாற்றி $lլլյց: கூடியதாயிருக்கின்ற
டு பாண்டவர்களுடைய


Page 81
குதும் வா
ஆடைகளைக் கவரும்படி து தான் அவன் தம்மைத் தொட செய்யுமுன் பாண்டவர் களைக் கழற்றி வீசினர். ப பாஞ்சாலியின் ஆடையை போஒன். அதனேக்கண்ட 6 பெருஞ்சினம் கொண்டனர் அவர்கள் எப்படி இந்த மான பார்கள்? ஆயினும் தரு பொறுமையே நல்லதென்று டிக்கொண்டான். தருமத்தி: வரையில் பார்க்க எண்ணிவி
துச்சாதனன் தன்ன கண்ட பாஞ்சாலி திடுக்குற்று களான நாயகர்கள் இருந்து பாயிற்றே வீடுமர், விதுர லிய பெரியோர்கள் சபையிலி விட்டனரே' என்று ஆரு கூந்தல் சோர, துச்சாதன துகில் சோர, கை சோர, ெ சொல்லமாட்டாதவளாய்க் கோவிந்தா' என்று է 150մITջ: கூறியபடியே தன்னை மறந்த 'ஆருகி இருதடங்கண் அஞ்சன வேரூன துயில்தகைந்த கைசோ
கூருமற் கோவிந்தா கோவிந்தா
ஊருத அமிழ்தூற உடல்புளசித்

தும் 69
எச்சாதனணேப் பணித் ட்டிழுத்து மானபங்கம் ாமாகவே உத்தரியங் வியான துச்சாதனன் யும் பிடித்திழுக்கப் வீமனும் அருச்சுனனும் வீரம் நிறைந்த க்கேட்உைப் பொறுப் மன் அப்பொழுதும் தம்பிமாரை வேண் ன் சோதனையை இறுதி ட்டான் போலும்,
நெருங்கி வருவதைக் ள். ' அந்தோ வீரர் ம் என் விதி இப்படி ர், துரோனர் (p.35 ருந்தும் ஊமையராகி தக் கண்ணிர் சோர, னுல் இழுக்கப்பட்ட மய் சோர, ஒன்றும் 'கோ விந் தா லுடைய நாமத்தைக் τοτε வெம் புனல்சோர
(அளகம்சோர ர மெய்சோர
(வேறேர்சொல்லும் என்றரற்றிக்
(குளிர்ந்துநாவில் துள்ளமெல்லாம்
(உருகினுளே’


Page 82
70 பாரதச்
அறிவுகெட்ட துச் ஆடையை உரிய உரிய புதுப்புதுப் புடைவைகள வண்ணப் பட்டுக்களாக லடங்காத ஆடைகளாக குவிந்து போயிற்று. கையும் மெய்யும் சோர்ந் அறிவிழந்து தரையில் 6
வீடுமனே எழுந்து ஞன், கற்பின் தெய்வ யோர்களனைவரும் அ6 தேவர்களும் பூமழை ெ 'அண்ணு! இனிப் என்று வீமன் தண்ட "பொறுமை பொறுமை" தல்ை அடங்கி நின் ருே நூற்றுவரும் ஒன்ருகத் ஆண்மையிருந்தால் ஆ! லாம்' என்று பொங்கி
சூதாட்டத்தில் 6ெ யற்றுப்போன துரியோத பதியின் கற்பையும், அ யாத துகிலின் உண்மை பேசுகின்ற வீமனுடைய போம். கொண்டு வr தொடைமீது இருத்துங்க வார்த்தைகளைப் பேசினு
இதனைக் கேட்ட நாகம்போல நடுங்கினுள்.

செல்வம்
சாதன்ை பாஞ்சாலியின் இறைவன் அருளால் ாகத் தோன்றின; பலபல வளர்ந்தன; எண்ணி * சபாமண்டபம் முழுதும் பாவி துச்சாதனனுடைய தன. உள்ளம் தடுமாறி வீழ்ந்தான்.
பாஞ்சாலியைப் போற்றி வமாக அங்கிருந்த பெரி வளைக் கொண்டாடினர். பாழிந்து வாழ்த்தினர்.
பொறுக்க முடியாது' ாயுதத்தைத் தூக்கினுன், என்று தருமன் அடக்கிய ஓம். பேடிகளே! நீங்கள் திரண்டு வாருங்கள். புதம் எடுங்கள் பார்க்க யெழுந்தான். வன்ற கர்வத்தினுல் மதி நனன், 'இந்தத் திரெள விழ்க்க அவிழ்க்கக் குறை யையும், மானமில்லாமல் ஆண்மையையும் பார்ப் ாருங்கள் அவளே. என் ள்' என்று பேசத்தகாத ᎧᎧᏛ .
பாஞ்சாலி இடியேறுண்ட 'பாவி எந்தத்தொடை


Page 83
சூதும் வி
யிலே என்னைக்கொணர்ந்து ேையா அந்தத் தொ.ை கழுகும் கொத்த நீ படுகள போவாய். அஞ்சாமல் என் துத் துகிலுரிந்த உங்கள் துணித்து வெற்றி முரச விரித்த குழல் இனி எடுத் கேட்டவர்கள் அஞ்சும்படி செய்தாள். அப்பொழுது மேகங்களில்லாத நிர்மலப யொலி கேட்டது. கொடிய தோன்றின.
'இந்தச் சபையில் எ தீங்கிழைத்த துரியோதன யரையும் நானுெருவணு கே வேன். திரெளபதியைத் தனனுடைய கைகளைப் பு ணுடைய உதிரத்தை வார் ஆகம் குளிர்ந்தல்லாமல் ை ளிப் பருகேன்" என்று சபதம் செய்தான்.
இப்படியே அருச்சுன: லன் சகுனி புத்திரனுன உ சகுனியையும் போரில் ெ செய்தனர்.
இவற்றையும் அங்கு பாதங்களையும் விதுரனும் கேட்ட திருதராட்டிரன் களான பாண்டவர் இன ங்
*
 

பாதும் 7
இருத்தும்படி சொன் பிளந்து காக்கையும் ாத்தில் கிடந்து அழிந்து எ கூந்தலப் பற்றியிழுத்
g;23)3%TL'I GustifGal) றையும் போதல்லாமல் து முடியேன்' என்று யான கொடிய சபதம்
பூமியே அதிர்ந்தது. ான வானத்தில் இடி ப உற்பாதங்கள் பலவும்
"ங்கள் பாஞ்சாலிக்குத் %னயும் அவன் தம்பி வ அடித்துக் கொல் தொட்டிழுத்த துச்சா பிய்த்து எறிந்து அவ அள்ளி உண்டு என் கைபினுலே தண்ணிரள் வீமனும் பயங்கரமான
ன் கன்னனேயும், நகு லூகனயும், சகதேவன் கால்வதாகச் சபதங்கள்
நிகழ்ந்த கொடிய உற் காந்தாரியும் கூறக்
நடுங்கினன். வீரர் கொண்டு போர் செய்


Page 84
72 LJתע חg
வரேல் தன் மக்கள் அ அவன் நன்கறிந்தவ அழைத்து அவளுக்கு அவர்கள் செய்த
கொள்ளுமாறு வேண் போனபின் புத்தி வந்து வளர்வதல்லாமல் FLDI
திரெளபதியிடம் டிரன் தன் தம்பியி வரையும் தனித்தனி செய்த பிழைகளைப் தோற்ற செல்வமனை, அநுமதியோடு பெற்ே மன்ருடிஞன். ஆணுல் அநுமதியளிப்பதைக் தனனத் தூண்டினன். நேர்ந்த அவமானத்தை டார்கள். உன்னுடைய மீண்டும் எல்லா உரிமை தாயிருந்தால் அது உங் முடியும்' என்ருன், துச்சாதனனிடம் கூறி தடுத்தான்.
"பலரும் காணச்ச யெல்லாம் மீண்டும் 6 நீதி ? நீ சத்தியசந்தன அடிமை செய்தல்வேண்டு நகரங்களை எங்களிடம் லுங்கள்' என்று துச்ச துக் கூறிஞன்,

தச் செல்வம்
ழிவது திண்ணம் என்பதை ணுதலால், திரெளபதியை ஆறுதல் மொழிபல கூறி குற்றங்களைப் பொறுத்துக் டி னு ன். காலம் கடந்து ஏதுபயன்? இனிமேல் பகை தானத்துக்கு வழியேது ?
மட்டுமன்றித் திருதராஷ் ன் மைந்தரான பாண்ட பழைத்துத் தன் மக்கள் பொறுக்குமாறும் சூதிலே த்தையும் மீண்டும் தன் றகுமாறும் பல சொல்லி திருதராஷ்டிரன் இவ்வாறு கண்ட சகுனி துரியோ
பாண்டவர்கள் தமக்கு ஒரு நாளும் மறக்கமாட் தந்தையார் அவர்களுக்கு மகளையும் கள் உயிருக்கே ஆபத்தாக உடனே துரியோதனன் அவர்களைப் போகவிடாது
பையில் தோற்ற பொருளை வெற்றுப் போதல் என்ன இல் எமக்கு முறைப்படி }ւի, அல்லாவிடில் நாடு விட்டுக் காட்டுக்குச் செல் தனன் தருமனைப் பார்த்


Page 85
குதும் வ
தன் மகன் கூறிய திருதராஷ்டிரன் தடுமாறி பார்த்துச் செய்வதென்ன ' குருநாட்டின் தலை படியான விளைவுகள் நேரு மல் உன் புதல்வர்கள் செ நாம் என்ன சொன்னுலு போவதில்லை ஆகையால் பெருமைக்கும் ஏற்ப, எ! கிருயோ அதனை நீயே ெ வான துரோணுச்சாரியார்
துரோணரிவ்வாறு கூ ரன் தருமனே ப் பார்த்து, ! மிகுந்தவன் என்மக்கள் மனம் பொருந்திக் கொடு: மதிக்கின்றிலர். ஆகைய மொழிப்படி நடந்துகொள் பொருளாகப் பேசினுன் பதைத் துரோனர் தரும! மாகக் கூறிஞர்; அயோ னின் அவதாரமாகத் துே போல் நீங்களும் பன்னிரண் சஞ்சரித்துப் பின் ஒரு அறியப்படாமல் அஞ்ஞாத றில் வந்து உங்கள் அரசா இதுவே உங்கள் பெரிய ணமாகும் ' என்று துரோ
" திருதராஷ்டிரன் செ கொடுக்கமனமிசையாத து
10

தும் 73
மாற்றத்தைக் கேட்ட ஒன். துரோணரைப்
என்று கேட்டான்.
வனே! இனிமேல் எப் ம் என்பதை உணரT பலாற்றி வருகிருர்கள். ம் அவர்கள் கேட்கப் உன் குலத்துக்கும் து தக்கதென்றெண்ணு சால் எனக் குலகுரு
கூறினுர், றுதலும் திருதராஷ்டி நீயோ உண்மையறிவு துன்மார்க்கர் நான் த்தாலும் அவர்கள் சம் ால் நீ வாயாக ' என்று மறை திருதராஷ்டிரன் பேசி ஒனுக்கு எடுத்து விளக்க த்தியாபுரியில் முகுந்த தான்றிய பூரீ ராமனைப் எடு வருஷம் காட்டிலே வருஷம் யாராலும் வாசமும் செய்து ஈற் ட்சியைப் பெறுங்கள். தந்தையாருடைய எண் னர் கூறினர்.
ாற்படி அரசாட்சியைக் யோதனனுதியர், நாம்


Page 86
74 t_3ש,ע חנ
அடிமைத் தன்மையினின் படுவர் ? ஆதலால் கான திரர் ஆகவேண்டும். முறை சூதாடுதலே தக்க கூறினுள் சூதாட்டபெ மகிழ்ந்தான். பந்தயம்
கொண்டே அரங்கை நிய உத்தில் நான் தோற்ருல் மனத்தையும் துரியோத ணுகில்நம் அடிமைத்தளை நீ சகுனி ஆடப்புகுந்தான்.
நின்று மக்களைக் காக்கும் மனதிலெண்ணிக்கொண்டு உருட்டின்ை. அவன் உரு சாதகமாயுருண்டது. துர் அகமகிழ்ச்சியெல்லாம் ப படலம்போலக் கரைந்.ெ தம் அடிமைத்தன்மை
திருதராஷ்டிரன் முதலிய றுக்கொண்டு வனஞ் செல்

றும் நீங்க எப்படி ஒருப் கம் புகுமுன் நாம் சுதந் அதற்காக மீண்டும் ஒரு து ' என்று பாஞ்சாலி மன்றதும் துரியோதனன் என்னவென்று கேட்டுக் பமித்தான். 'இவ்வாட் நான் செய்த புண்ணிய னன் பெறுக வென்றே ங்குக' என்ருன் தருமன், மறைக்கும் மறையாய் மாயன் திருப்பாதங்களை தருமன் girlsar நட்டிய கவறு அவனுக்கே யோதன்னுதியோருடைய தலவனைக் கண்ட பணிப் தாழிந்தன. பாண்டவர் நீங்கிச் சுதந்திரராகித் பவர்களிடம் விடைபெற் லப் புறப்பட்டனர்.


Page 87
பஞ்சபாண்டவர்க்கு நகரமாந்தர் பலவாறு சென்றனர். அவர்களுக்கு அனுப்பிவிட்டுப் பாண்டவ காட்டுக்குச் சென்ருர்கள்.
பார்ப்பதற்கென்று உறவின
சேர்ந்தனர். துரியோத தீமைகளைக் கேட்டுச் சினம் புரிந்து அக்கொடியவர்களை கிருேம் என்று சிலர் பொ யெல்லாவற்றுக்குங் கார தொலைக்கிருேம் என்றெழு னுக்கு உறுதுணையாயுள்ள ருேமென்று இன்னும் சி இப்படிச் சினங்கொண்டெழு கண்ணபிரான் பார்த்து, ! கொண்ட கோபத்தைத் த வாசம் இனிது முடிவுறும் போர் நிகழும். அப்பொ துணையாக நின்று அந்த அ வர்களான கெளரவர்களைக் வஞ்சனை புரிந்த அவர்க திண்ணம்' என்று அவர்களே
பின்பு கண்ணபிரானுன் தங்கள் தாயான குந்திதே அந்தப்புரத்துக்கும், புதல் மும் அனுப்பிவிட்டுப் பாண் புகுந்தனர். வந்த அரச தத்தம் இருப்பிடமேகினர்.

PGA TJED
நேர்ந்த கதியை எண்ணி
புலம்பிக்கொண்டு பின்
விடை கொடுத்து ர் காம்யகவனம் என்ற
அங்கே அவர்களைப் ரும் அரசர்களும் வந்து னகுதியோர் செய்த
இப்பொழுதே அழிக் ங்கினர். சிலர் இவை ணமான சகுனியைத்
ந்தனர். துரியோதன
கன்னனே ச் சாய்க்கி லர் ஆர்ப்பரித்தனர். ழந்த முடிமன்னர்களைக் நீங்கள் இப்பொழுது
குலத்தோடழியுங்கள். ள் மாண்டொழிவது ாச் சாந்தப்படுத்தி குன்,
டைய ஆலோசனைப்படி வியைக் காந்தாரியின் ਪu6 டவர்கள் வனத்தினுட களும் அரிதிற்பிரிந்து


Page 88
76 LffTTS
பன்னிரண்டு வருஷ புதச் செய்திகள் அட தொடங்கிய வனவாசம்
Days இருந்தது. LD577 (LP) ர்களைச் சந்தி யைப் பாண்டவர்கள் ெ களான இவர்களுடைய 35 GITATGŪT ĝ L1f7g56257 (15 LID
தனர். அவர்கள் இவர் மகிழ்ச்சி கொள்ள, இவர் ஆசியும் உபதேசமும் டெ வனவாசம் நல்ல வாய்ப்
குரோத மனப்பான் றவர்களைத் துன்பப்படுத் திருப்தியடையாது. அந்: அநுபவிப்பதைப் பார்த்து மென்ற இழிவான இயற்கை துரியோதன கானவனல்லன், பாண்ட வஞ்சகச் சூதாடி அவ லாம் கவர்ந்தும் அவனு இடையவில்லை. அவர்கள் திரிவதைப் பார்க்கவேலி டான். இதற்காக அ தன் சகாக்களையும் கூ லுள்ள தங்கள் ஆநிரை கிட்டு வரப்போவதாகக் துரியோதனனுடைய என் டிரன் அறிந்துகொண்டா பாண்டவர்களை ஏதாவது

வனவாசத்தில் பல அற் ங்கியுள்ளன. துன்பமாகத்
போகப் போக ஆனந்த களிலிருந்து தவம் செய்யும் |த்து அவர்களுடைய ஆசி பற்றர்கள். தரும சீலர் வருகையால் ஆசிரம வாசி ரிஷிகளும் உளம் மகிழ்ந் களைக் கண்டு உபசரித்து கள் அவர்களைத் தரிசித்து
1ற்றுக் கடைத்தேற இந்த
பளித்தது.
மையுள்ளவர்களுக்கு மற் துவதோடு மட்டும் மனம் தத் துன்பத்தை அவர்கள் துச் சந்தோஷிக்க வேண்டு
ஆசையும் உண்டாதல்
ன் இந்த விதிக்கு விலக்
டவரைச் சூழ்ச்சி செய்து,
ர்களுடைய பொருளெல் டைய மனம் திருப்திய காட்டில் துன்பமடைந்து ண்டுமென்று ஆசைப்பட் வன் கன்னன் முதலான ட்டிக்கொண்டு வனத்தி இளைப் பார்த்துக் கனக் கூறிப் புறப்பட்டான். ண்ணத்தைத் திருதராஷ்
ன். காட்டிலே போய்ப்
இகழ்ந்தால் அவர்கள்


Page 89
○ リffrリ
இப்பொழுது இருக்கும் மன கற்பித்து அனுப்பிவிடுவார் அதனுல் அவன் சம்மதிக்கவி யோதனன் போகவேண்டுெ நின்றமையால் திருதராஷ்டி சம்மதம் கொடுக்க வேண்டிய
பாண்டவர்கள் வனத் டப்படுவார்கள். அவர்களை பார்த்து ஏளனம் செய்ய வே விதமான மனக் கோட்டை சென்ற துரியோதனன், ஏ வது போலவும் ஆநிரைக3 போலவும் காட்டிவிட்டுப் வந்த ஆசிரமத்தின் பக்கத்தி கொண்டு தங்கினுன் அவ அழகான ஒர் ஏரிக்கரையாகு அதனைச் சூழ்ந்த இடமும் தன் பரிவாரங்களோடு வந் இடமாயிருந்தது. அவனுை தனனுடைய கூட்டித்தாரை படுத்தாமல் அவர்கள் த கட்டிக் கொண்டார்கள்.
ஏவலர் மூலம் செ ய் தி தன் ப  ைட யு டன் வர் யோரை எதிர்த்தான். கடு துணைக்கு வந்த கன்னன் மு. ஓடினர். கந்தருவன் துரிே தேர்க்காலோடு கட்டிக்கொ6 பொழுது அவன் அலறிய

7 7
நிலையில் நல்லபாடம் ளென்று பயந்தான். ல்லை. ஆயினும் துரி மன்று பிடிவாதமாய் ரன் பயந்துபயந்து தாயிற்று. தில் எவ்வளவோ கஷ் ால்லாம் நாம் போய்ப் ண்டும்' என்று பல கள் கட்டிக்கொண்டு தோ வேட்டையாடு ௗக் கணக்கெடுப்பது பாண்டவர் வசித்து ல் பாடிவீடமைத்துக் ன் தங்கிய இடம் தம். அந்த ஏரியும் கந்தருவணுெருவன் து தங்கிப் போகும் டய ஏவலர் துரியோ த் தடுத்தும் பொருட் ங்கள் பாடிவீடுகளைக்
ய றிந்த கந்தருவன் து துரியோதனனுதி ம் போர் மூண்டிது, தலியோர் புறங்காட்டி பாதன&னப் பிடித்துத் ண்டு போனுன், அப் Fம்தம் பர்னசாலையில்


Page 90
7& ԼIITU,
இருந்த தருமனுடைய அவன் வீமனையும் 'ஒடிப்போய்த் துரிே என்ருன், -
"வேண்டும் நல் ளுக்கு இத்தனே தீங்கி நாம் கஷ்டப்படுவதை பாவி நன்முக உதை என்று வீமன் மறுத்து
՞aունւյւգաn (896)յմ: கந்தருவன் ஒருவன் பார்த்திருக்கக் கூடா இது சமயமன்று துர் தரன்.அவனே அந்நியன் |5frւն ՅուհԼOn 9)(5ւնւյց LD
"இன்னு செய்தார்க்கு
என்ன பயத்ததோ என்ற வள்ளுவர் வ: வாழ்ந்த தருமனின் ச கூரற்பாலது.
பல வழியாலும் வீமனுக்கு இந்தத் தருே அவன் போக மறுத்த தாமே போய் அந்த செய்து துரியோதனனை அவரைப் போகவிடTE சிார் இருவரும் ஆயு,

தச்செல்வம்
காதில் விழுந்தது. உடே அருச்சுனனையும் பார்த்து
யோதனன விடுவியுங்கள்
) frág; படவேண்டும். ●T広sェ ைெழத்தது போதாதென்று
ப் பார்த்துச் சிரிக்க வந்த
படட்டும்; நமக்கென்ன?
LL
அவன் நம்மவன், அவனைக் கட்டிக்கொண்டுபோக நாம் து பகைமை பாராட்டி யோதனன் எங்கள் சகோ ஒருவன் துன்புறுத்தும்போது அழகன்று' என்ருன் தரு
5ம் இனியவே செய்யாத்தால் சால்பு
ப்மொழிக்கு இலக்கியமாக
என்ருண்மை இங்கு நினைவு
ஆத்திரம் கொண்டிருந்த
மாபதேசம் பிடிக்கவில்லை. ான் தருமர் உடனே க் கந்தருவனுேடு போர் மீட்கப் புறப்பட்டார். ல் தடுத்துவிட்டுத் தம்பி து மே ந் தித் துரியோதன


Page 91
魏筱了蠱f了零』
னுடைய அவலக்குரல் வந்த ஒடிஞர்கள்.
விமார்ச்சுனர்களைக் குண் னின்றும் இறங்கி, 'இந்தப் பத்தைத் தன் கண்ணுரக்கன் அதற்குத் தகுந்த பாடத்ே விட்டேன். உங்கள் விருப்பு கேட்டான்.
துரியோதனன் சிரிக்க ே னும் அருச்சுனனும் சிரிக்க 'பாவம், அவனை விட்டுவிடு சேர்ந்தவன் பிழைத்துப் ே அவனுடைய கட்டை அவிழ் இவ்வாறு அவமானப் படு: தனன் வடுப்பட்ட நாகப் கொண்டு அத்திகுபுரம் போய்
பஞ்சபாண்டவர்கள் காம் ரும்போது ஒருநாள் வியா சன்ருர் பாண்டவர்கள் ள் செய்து வழிபட்டார்க சய்த கொடுமைகளை யெல்ல ரிவாக எ டு த் து  ைர த் றுதல் மொழிகளை வியாச ல் நாடுநகரிழந்து அல்லற் லர் உளர். உன்போல முன் குண ந ள ம க ரா ஜ னு
க்குத் தோற்று நாடுநகரிழ னுன் போரிலே புறங்கான ப்படிக் கீழ்த்தரமான முன்
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

79
திசையை நோக்கி
கந்தருவன் தேரி பாவி உங்கள் து
எடு களிக்க வந்தான். தை நான் கற்பித்து ம் என்ன?" என்று
1ண்டிய சிரிப்பை விம வேண்டியதாயிற்று. அவன் நம்மைச் }ւյrr::ԼՊւհ”:” என்று த்து விடுவித்தார்கள். த்தப்பட்ட துரியோ லேப் பொருமிக் ச் சேர்ந்தான். பகவனத்தில் வசித்து பகவான் அங்குச் அவருக்கு மரியாதை ள் துரியோதனன் Fம் தருமன் அவருக்கு தான் வேண்டிய ர் கூறிஞர் 'சூதி படுபவர் இவ்வுலகில் ன்னே திடதநாட்டதி ம் குதினுல் புஷ்கர ந்து சிலகாலம் வருந் முடியாத கயவர்கள் மறகளையே கையாளு


Page 92
80 LUTUT
வர். நீ இதனை என உங்கள் வனவாசந் தி நிகழப்போகிறது. பூ இனங்கிக் கெட்டவர் களைக் காக்கவுமென் அவதரித்துள்ளான். பாலனத்துக்காக அவ உறுதுணையாய் அமை வேண்டியதொன்றுமில் திலேயே இருக்கிறது. பெறுவீர்கள்' என்று தேற்றி ஆசீர்வதித்து
Gununrageri (@) Ffrait 6 தம்பிமாரும் தேறுதல யோதனனுடன் யுத்து கூறுகின்றமையால் அ இந்த வனவாச காலத் டும் என்று அருச்சுன தவஞ் செய்து பாசு. திருக்கைலாயத்துக்குப் தருமன் வீமன் முதலா வழியனுப்பினர்.
தவஞ் செய்யப் பு சுனன் காட்டில் ஆ ருந்த முனிவர்களைக் டைய ஆசிபெற்று வட திருக்கைலாய கிரியின் நிஷ்டையில் அமர்ந்தா
உடல் முழுவதும் தி கைகளைச் சிரசின்மேற்

தச் செல்வம்
ண்ணிக் கவலை கொள்ளாதே நீர்ந்தபின், கொடிய போர் மிதேவியின் வேண்டுகோளுக் களை அழிக்கவும் நல்லவர் று திருமால் கண்ணனுய் துஷ்ட நிக்கிர சிஷ்ட பரி தரித்த கண்ணன், உங்களுக்கு ந்துவிட்டான். நீங்கள் அஞ்ச லே, தர்மம் உங்கள் பக்கத் முடிவில் நீங்கள் ஜயம் வியாசர் பாண்டவர்களேத் விட்டுச் சென்ருர், ாதைக் கேட்டுத் தருமனும் டைந்தனர். முடிவில் துரி 5ம் நிகழும் என்று யாவரும் தற்கு வேண்டிய பலத்தை திலேயே பெற்றுவிட வேண் ன் சிவபிரான க் குறித்துத் தாஸ்திரம் பெறுதற்காகத் பாகப் புறப்பட்டான். னுேர் அவனுக்கு ஆசிகூறி
ப்ெபட்டுச் சென்ற அருச் ங்காங்கு தவத்திலீடுபட்டி கண்டு போற்றி அவர்களு திசை நோக்கிச் சென்று புறத்தை அடைந்து யோக 冢雷。
ருநீறுபூசி ஒருகாலில் நின்று குவித்து மனத்தை ஒரு


Page 93
●」@T@lfré
வழிப்படுத்தி நின்ற திருக்ே திருக்கோலத்தையே ஒத்திரு
தன்னை மறந்த நிலையில் மல் புறஉணர்வு தோன்ருமல் அன்னகாரமின்றி நெடுங்கா தவத்தைக் கண்டு தேவர்களு யானைகள் அசைவற நின்ற அ எண்ணித் தம் தினவு தீரத் ே கறையான் புற்றென எண்ணி
தன. பூங்கொடிகள் தாம் .
மென்று அவனைச் சுற்றிக்கெ கருத்துறுகல் எனக் கருதிப் பி களிற்றினமும் உடனுரிஞ்ச பொருந்துமுழைப் புற்றதெனப் பூங்கொடிகள் மரனென்று பரிந்துவெயில் நாள் மழைநாள்
பாராமல் நெடுங்காலம் பt அருந்தவமுன் புரிந்தோரில் இ
ஆர்புரிந்தார் சிவசிவனன் அருச்சுனன் சிவபிரான ச் செய்யப் போயிருக்கிருன் தனன் அறிந்து அவனைக் ே என்னும் ஒர் அசுரனை ஏ6 பன்றியுருக்கொண்டு அருச்சு
காட்டை நோக்கி விரைந்து
பக்தனுக்கு ஏற்படப்போ பரமகருணுநிதியான கைலயங்
11

ri 81
காலம் சிவனுடைய ந்தது.
ஆடாமல் அசையா சிவத்தியானமாகவே ஐம் அவன் செய்த 5ம் நடுங்கினர். காட்டு ருச்சுனனைக் கல்லென தய்த்துக் கொண்டன. ரிப் பாம்புகள் ஊர்ந் டர்வதற்கேற்ற மர fTGöÖTLGöT.
டியுங் கன்றும் க் கறையானேறிப்
புயங்கமூரப்
பாங்கே சுற்றப் பணி நாளென்று பின்றன் மண்ணில் வனைப்போன்மற் (று) றளியவாறே.
குறித்துத் தவம் என்பதைத் துரியோ கொல்லும்படி மூகன் விவிட்டான். மூகன் னன் தவம் புரியும் சென்ருன். தம் ஆபத்தையறிந்த கிரிநாதன் அவனைக்


Page 94
82 L9 תחנ
காக்கத் திருவுளங்கொ தானும் வேடுவத் தி சுனன் தவம்புரியும்
எந்த இறைவனை நே செய்தானுே அக்கடவ வருவதை உள்ளுணர்வு னும் கண்விழித்தான்.
பன்றி தன்னக் கெர முதலிற் கண்டான். சிவவேடனும் கணை துெ தன்னைக் கொல்லவந்த தொடுத்தான். ஆண்ட யைப் பின்புறமாகத் து கணை அதனை முன்புறம சுரப்பன்றி அண்டம் இ நிலத்திலே வீழ்ந்திறந்த வேஉணுக வந்த இ திருவிளையாடல் புரியத் "நான் முதலில் எய்த ப அடிப்பது போல நீ ஏன் அ தால் தவம் செய்பவன்( ஆனல் பன்றியைக் ெ போர்த்த புலிபோலல்லடு நீ" என்று எள்ளிநகையா
"நான்தான் பன்றின கொன்றேன். என்ஆனது நான் கொன்றேன். வேண்டும்; தூக்கிக்கொன் ரனமான ஒரு வேடனுக் அருச்சுனன் சொன்னன்.

ண்டார். உலகமாதாவுடன் ருக்கோலங்கொண்டு அருச் காட்டை அடைந்தார். ாக்கி அருச்சுனன் தவஞ் புளே தன் முன்னிலையில் பு காட்டக்கண்டு அருச்சு ஆஞல் எதிரே காட்டுப் ல்ல வருவதையே அவன் பன்றியைத் துரத்திவந்த ாடுத்தான் அருச்சுனனும் பன்றியை நோக்கிச் சரந் வன் விட்ட சரம் பன்றி 2ளத்தது. அன்பன் விட்ட ாகத் துளைத்தது. மூகா டுகிடுக்க அலறிக்கொண்டு து .
|றைவன் அருச்சுனனேடு
திருவுளங் கொண்டார் ன்றியைச் செத்தபாம்பை ம்பிஞலடித்தாய், பார்த் போலக் காணப்படுகிருய். ால்கிருயே! பசுத்தோல் வா இருக்கிருய்; IL TTAF" "டினுன் சிவவேடன்
2ய முன்புறமாக எய்து கொல்லவந்த பன்றியை னக்கு இறைச்சிதானே *ண்டுபோ' என்று சாதா குச் சொல்வது போல


Page 95
(J6Jaffé
'அடேயப்பா, பெரிய கணக்கு இலக்காகி இறந்து தான் நீயும் எய்தாய், வீ உண்மை வீரனுனல் வா ே தெரியும் உன் வீரம்' என்
அருச்சுனனுக்குக் Gs சாதாரணமான வேடன் : படாத வீரத்துக்கு இழிவு ஆத்திரத்தில் தன் வில்லை முகூர்த்தநேரம் வானம் பூ சரமாரியாக இருந்தது. னுடைய வில் நாண் அறுந்த கண்டு ஏளனமாக நகை: சினம் மிகக்கொண்டு அறு. சிவ வேடனுடைய திருமு உடனே இருவருக்குமிடையே கியது. இறைவனுடைய னுடைய உடல் மோதிப் கலந்த பேரழகோடு விளங்கி வேடின் அருச்சுனனைத் து தான். ஆகாயத்தின் எல் பூமியில் விழுந்த அருச்சுன6 ஊறும் ஏற்படாமல் இருந்த சுற்றிலும் பார்த்தான். ே பார்வதி சமேதராகப் Ll கொடுத்தான்.
'ஆ கெட்டேனே! இறை ஏசினேன்! பழித்தேன்! காலால் உதைத்தேனே'

83
வீரனே நீ? என் வீழ்ந்த பன்றியைத் ண்பேச்சுக்களை விட்டு போருக்கு அப்போது முன் வேடன். 5ÍTL J Lih பொங்கியது ஒருவன் தனது மாசு கற்பிக்கிருனே என்ற வளைத்தான். ஒரு பூமி தெரியாமல் ஒரே கடைசியில் அருச்சுன து. வேடன் இதனைக் த்தான். அருச்சுனன் ந்த வில்லால் ஓங்கிச் மடியில் அடித்தான்
மல்யுத்தம் தொடங் உடலோடு அருச்சுன படிந்ததிஞல் சிவலுளி ஞன். மல்யுத்தத்தில் க்கி வானத்தில் எறிந் லக்குப்போய் வந்து ன் தனக்கு எத்தகைய தைக் கண்டு வியந்து வ இனக் காணவில்லே. ரமேஸ்வரன் காட்சி
pauðsær Curr. இகழ்ந்தேன்! வில்லாலடித்தேனே! என்று அடியற்றமரம்


Page 96
84 t_l/T3. ע
போல விழுந்து சாஷ்ட 'அன்பனே, நீ செய்து மாயிரம் புஷ்பங்களா ருந்தன' என்று சொ னைத்தழுவி 'உனக்கு என்ருர்,
'கொடியவரூன கொடுமையால் நானும் வாசம் செய்கின்ருேம் செய்யவேண்டும் என்று கருணுநிதியே, எனக்கு தருளல் வேண்டும்" டான் அருச்சுனன்,
அவன் வேண்டிய கனயைக் கொடுத்து அருச்சுனனுடைய வனத்திலே இருந்த அருச்சுனன் பிரிவினுற் எப்படித் துன்பப்படுகி ருணுே என்றெல்லாம் கலங்கினர். ஒருநாள் வி காற்றேடு சேர்ந்து ஒர் யின் முன்பு வந்து 6 அழகும் மணமும் அவே அவள் அதனே வீமனுக் போன்ற புஷ்பங்கள் விே பாஞ்சாலியின் லுேண் கருதி வீமன் வடதிை அவன் வாயுவின் மைந்:

டாங்கமாக நமஸ்கரித்தான் நனவெல்லாம் எனக்கு ஆயிர லர்ச்சனே செய்ததுபோலி
ல்லி இறைவன் அருச்சுன
என்ன வேண்டும் கேள்?"
துரிசோதனன் செய்த என் சகோதரர்களும் வன முடிவில் அவனுடன் போர் பலரும் சொல்கிருர்கள். ப்டாசுபதாஸ்திரம் கொடுத் என்று வேண்டிக் கொண்
படியே இறைவன் பாசுபதக் மறைந்தருளினர். நிலை இவ்வாருகக் காம்யக மற்றப் பாண்டவர்களும் ଅଣଉଥିବା) கொண்டனர், ருனுே, எக்கதிக்குள்ளாகி எண்ணிபெண்ணி மனம் படதிசையில் இருந்து வீசிய அழகிய மலர் பாஞ்சாலி
விழுந்தது. அதனுடைய
ௗ ஆட்கொண்டு விட்டன. குக் காட்டினுள். அதனைப் பண்டுமென்று கேட்டாள். டுகோளை நிறைவேற்றக் சையாகப் புறப்பட்டான். தன் என்பதை நாம் இங்கு


Page 97
54 Gðf SAMT
நினைவிற் கொள்ளல்வேண்டு வேகமான செலவும் காற்றி குணங்கள் வீமனிடத்திலு மலே, மரங்கள், எதிரேவரு யும் லக்ஷயம் செய்யாமல் வடக்கே அந்த மலரின் திவ் கொண்டு சென்ருன், ஈற்றி வந்தவன் போல எதிரே மலேத்து நின்றன்.
ஆகா! அது மலேயன்று மலேபோலப் படுத்திருந்தது குரங்குக்கு இந்தப் பெரி மென்று வீமன் ஒருபோதும் என்ருலும் வாயுபுத்திரனுை குரங்கு வழிமறிப்பது ? ( செய்தான் வீமன். இவனு தைக் கேட்டு அஞ்சி நடுங்க எதுவுமே இவ்வுலகில் இல் ஆச்சரியம்! அந்தக் குரங்கு திறந்து பார்த்து, " யார தூக்கத்தைக் கலைத்தாய்? எ தேவலோகம் செல்லும் வ மேற் செல்ல முடியாதே' வீமன் கடகடவெனச் சிரித் என்னத் தடுக்க நீ யார் ? காமல் வழியை விடு. என் அ அந்தக்காலத்தில் கsலைத் தா யும் தாண்டிச் சென்றுவிடுவே களைத் தாண்டக் கூடாதே என்ருன் வீமன்,

88
ம்ெ முகரும் சக்தியும் பின் குணங்கள். அந்தக் ம் இருந்தன. காடு, ம் மிருகங்கள் ஒன்றை
வீமன் அதிவேகமாக யவாசனையை முகர்ந்து ல் உலகின் முடிவுக்கே ஒரு மலையைக் கண்டு
ப; மலைக்குப் பக்கத்தே
ஒரு கிழக்குரங்கு ய உருவம் இருக்கு கேள்விப்பட்டதில்லை. ஈ, வீமனையா இந்தக் பெருத்த சிம்மநாதம் டைய இந்தச் சப்தத் ாத உயிர்ப் பிராணி லே. ஆனல் என்ன இலேசாகக் கண்ணத் ப்பா நீ ஏன் என் rங்கே வந்தாய்? இது ழி மானிடர் இதற்கு என்று சொல்லிற்று, தான், ' ஏ குரங்கே, என் கோபத்துக்காளா ண்ணன் ஆஞ்சநேயன் ண்டியதுபோல உன்னே ன். ஆயினும் பிராணி என்று பார்க்கிறேன்'


Page 98
86 பாரத
"ஓ! அப்படியா, யாவது தூக்கி நகர்த்தி யால் அசையக்கூடி மு என்றது வானரம்.
வீமனுக்குக் கடுங் இந்தக் குரங்கைப் பிடி சுழற்றி வானத்தில் 6 கொண்டு வீமன் அதன் என்ன ஆச்சரியம் ஆய வீமனுல் அந்த வாலேே அவனுடைய விழிகள் ஆரம்பித்துவிட்டது : கண்டதும் வீமனுக்குப்
' வாயுதேவனருளா றிற் பிறந்த வீமன் கேட் அடியேனே வழிமறித்த வீமன் பணிந்தான். .ெ தான் இன்னுர் என்று கொள்வது பழைய மர " சற்று முன்பு எர் கூறினுயோ அதே ரா நானேதான்; தம்பி வீப ரணுக நான் முந்தின நீ இந்த யுகத்தில் தோ வேண்டும் என்று நா தேன்' என்று ஆஞ்சே மாருதியால் ஆலி வீமனுடைய உடல் மு தேஜசும் அமைந்து

ச் செல்வம்
சரி இதோ என் வாலே நிவிட்டுப் போ. முதுமை மடியாமல் இருக்கிறேன்'
கோபம் மூண்டுவிட்டது. த்திழுத்துக் கரகரவென்று வீசவேண்டுமென்றெண்ணிக் வாலைப்பற்றி இழுத்தான். பிரம் யானை பலம் கொண்டி யே அசைக்க முடியவில்லை ! பிதுங்கி மேல்மூச்சு வாங்க தன்னை மிஞ்சிய பலவானைக் பக்தி உண்டாகிவிட்டது. ல் குந்திதேவியின் வயிற் கின்றேன். தாங்கள் யார்? காரணம் என்ன ?' என்று பரியவர்கள் முன்னிலையிலே முதலில் அறிமுகம் செய்து - .
த ஆஞ்சநேயனைப்பற்றிக் மபக்தனுன ஆஞ்சநேயன் Dா வாயுதேவனின் புத்தி யுகத்தில் அவதரித்தேன். ன்றினுய். உன்னேக் காண னே ஆவல் கொண்டிருந் நயன் வீமனத் தழுவினுன் GEFUůULULA ULL. ன்னிலும் அதிக பலமும் விளங்கிற்று, வீமனுக்கு


Page 99
5,1 gote.VITë
அடக்கமுடியாத ஆனந்த 'அண்ணு! தங்களுடைய பார்க்க ஆசைப்படுகிறேன்' டதும் ஆஞ்சநேயன் தன தோற்றத்தைக் கொண்டான் காசத்தோடு இரண்டாவது காட்சியளித்த அநுமனக்க கண்கள் கசின. கண்க3 அஞ்சலி செய்தான்.
'தம்பி வீமா பகை உைய தோற்றம் இன்னும் இப்போது உனக்குக் காட்ட உனக்கு வேண்டும் வரம் 67 றேன்' என்று சொல்லி அபூ வடிவத்தைக் கொண்டான்.
'சிரஞ்சீவியான ஆஞ்ச உன்னைக் கண்டதே எனக்குப் போரில் என் தம்பி அருச்கன நீ நின்று நர்த்தனம் புரியவே கேட்டுக்கொண்டான்.
'அப்படியே ஆகட்டும் மத்தியில் நீ சிம்மநாதம் ெ Fர்ஜனையும் சேர்ந்து அவர்க
னக்குச் சர்வமங்களங்களு தோ அந்த ஒடையில் நீ ே சடியும் இருக்கிறது. விே றித்துக்கொண்டுபேர்" என் காடுத்தனுப்பினுன்
வனவாச காலத்திலேே
ாண்டவர்களைக் கொன்ருெபூ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

87
உண்டாயிற்று. விஸ்வரூபத்தைப் என்று வீமன் கேட் து ஆகாயமளாவிய ா, கோடி சூரியப்பிர மலேயென வளர்ந்து 5ண்டு வீமனுடைய ள மூடிக்கொண்டே
வர்முன்னே என்னு பெரிதாக வளரும். அது சாத்தியமில்லை. துவோ கேள். தருகி நுமன் தனது சிறிய
நேயனே, அண்ணு, போதும். பாரதப் னுடைய கொடியிலே ண்டும்" என்று வீமன்
அதோடு பகைவர் சய்யும்போது எனது ளே நடுங்கச் செய்யும். ம் உண்டாகட்டும். தடிவந்த செளகந்திச் பண்டிய மலர்களைப் று அநுமன் விடை
யே எப்படியாவது
த்ெதுவிட வேண்டும்


Page 100
岛& List Us
என்று துரியோதனன்
அவன் செய்த சூழ்ச் போன அருச்சுனனைக்
ஏவியது போலத் துரு கோபங்கொண்ட முனி பஞ்சபாண்டவர்களிடம் உைய மாளிகையில் 620
உய சீடர்களும் பேசிாரங்களெல்ல, ! களிக்கச்செய்தான் ஏற்றுக்கொண்டு ஏதாவ றுக்கொள்ளும்படி முனி
தமக்கு நன்மை ( தமது எதிரிகளுக்குத் தீ களுடைய இயல்பு. துரி வது நல்வரங்களைப் பாண்டவர்களுக்குத் தீங்
"சுவாமி, அடியேனி யாயிருந்ததுபோலவே கா களான பாண்டவரிடமு ைேளப் பெறவேண்டும் உணவருந்திவிட்டிருக்கும் செல்லவேண்டும் என்று மக்களைப் பரீகூைடி ெ அம்முனியும் அதற்கு 2 பஞ்சபாண்டவருடைய ப
வனவாசகால ஆரம் பாஞ்சாலிக்குப் பிரத்திய பாத்திரத்தைக் கொடு

விரும்பினுன். இதற்காக சிகள் பல தவஞ்செய்யப் கொல்லும்படி மூகாசுரனை நவாசர் என்ற ஒரு மகா வரையும் துரியோதனன் அனுப்பினன். தன்னு த நாள் துருவாசரும் அவரு வந்தபொழுது வேண்டிய செய்து அவருடைய மனம் வனுடைய உபசாரங்களே து வரம் வேண்டில் பெற் வரும் கூறினர். வேண்டுவதிலும் பார்க்கத் மை வேண்டுவதே தீயவர் யோதனனும் தான் ஏதா பெற்றுய்ய எண்ணுமல் கிழைக்கவே எண்ணினுள்.
டத்துக்கு வந்து அதிதி "ட்டில் எனது சகோதரர் ம்போய் அதிதி உபசாரங்
அதுவும் பாஞ்சாலி போது தாங்கள் அங்குச் வேண்டிக்கொண்டான். *ய்வதில் ஆசை கொண்ட உடன்பட்டுக் காட்டிலே ர்ணசாலைக்குச் சென்ருர், பத்திலே சூரியபகவான்
பகஷ் மாகி ஒரு அக்ஷய நித்தான். எவ்வளவு


Page 101
鑫「@」了證言』
பேருக்கு அன்னம் வேண்டு மாத்திரத்தில் அவ்வசஷ்ய ட அந்த அன்னத்தைக்கொண் பேராலுைம் வந்த அதிதிகளு விரித்துவிட்டுப் பாண் ட வ | கொடுத்தபின் கடைசியாகத் பாள். அவளுடைய உணவு பாத்திரத்தின் மகிமை தீர்த் அடுத்தநாளைக்குத் தான் அ
பாஞ்சாலியும் உண்டு போது துருவாச முனிவரை படி வேண்டிக் கொண்டதன் துருவாசருக்கும் சீடருக்கும் முடியாமல் பாண்டவர் கே கோபங்கொண்டு சபித்துவிட் பாண்டவர்கள் அத்தோடு ெ என்பதே அந்தப் பாவியின்
துருவாசரும் சீடர்களும் வந்தார்கள். தருமரும் த! வரவேற்று உபசரித்தனர்.
'பசித்து வந்திருக்கிருே அன்னம் தயாரா கட்டும். Gagoub *** என்று சொல்லிக் போஞர்கள்.
பாண்டவர்கள் ஒருவரை விழித்தனர். 'இப்படியும் என்று அவர்கள் கலங்கிவிட் அன்றைய சக்தி ஒய்ந்து போ திரத்தை முன்னுல் வைத்து பெருக்கினுள். மாயவனே, காத்த மணிவண்ணு' என்று
12

ü 89
மானுலும் நினைத்த ாத்திரம் கொடுக்கும் ாடு எத்தனையாயிரம் ருக்கெல்லாம் உணவ ர் க ஞ க் கும் உணவு தான் அவள் உண் முடிந்ததும் அக்ஷய துபோகும். மீண்டும் து பயன்படும்.
இளைப்பாறியிருக்கும்
1 அங்குச் செல்லும்
சூழ்ச்சி இதுதான்.
உணவு கொடுக்க ஷ்டப்பட, முனிவர் டுப் போய்விடுவார். தொலைந்து போகட்டும் எண்னம்
பாண்டவர்களிடம்
ம்பிமாரும் תע (2466 97י
Lђ. சீ க் கி ர மர து
நீராடிவிட்டு வருகி கொண்டு நீராடப்
rயொருவர் பார்த்து ஒரு சூழ்ச்சியா?" டார்கள். பாஞ்சாலி யிருந்த அக்ஷய பாத் க்கொண்டு கண்ணிர் கண்ணு, என்மானம்
அழுதாள்.


Page 102
90 Al Jfr
எங்கிருந்தோ ம
ஏறெடுத்தும் பாராம
குந்திக்கொண்டான்.
'பசி தாங்கமுடிய லும் கொண்டுவா ! மறியாதவன் போல.
"இஃதென்ன வி% ரிஷியின் சாபத்துக்கு உன்னை அழைத்தால் கிருயே? நானும் சாப்ட் சக்தி இன்றைக்கு ஒய்ர் செய்வேன்? என்ருள்
"எங்கே பாத்தி பார்க்கலாம்?? என்ருன் போயிருந்த பாஞ்சாலி அவனுக்கு முன்னுல் ர
பாத்திரத்தின் வி டிருந்த ஒரு சோற்றுட் யும் தன் விரலால் எ போட்டுக் கொண்டு, விஸ்வரூபணுகிய ஹரி என்று சொல்லிக்கொ பாத்திரத்தைச் சரியா தன் தவறை தினத்து டாள். ஆஞல் அதனைக்

ரதச் செல்வம்
Tu ଛାଟର୍ସ୍]] தோன்றிஞன். வெ மூழ்கியிருந்த பாண்டர்கள் ல் நேரே சமையற்கட்டி ஞ்சாலியின் முன்பு போப்
என்ன இருந்த சீக்கிரம் என்ருன் ஒன்ற
ளயாட்டு, கண்ணு! $1୯୭ ରJIT =
ஆளாகாமல் காப்பாற்ற நீ வேறு சோதனை பண்ணு சிட்தி அக்ஷய பாத்திரத்தின் *து விட்டதே நான் என்ன
ւմrr35&n 68).
ரத்தை இப்படிக்கொடு கண்ணன், கலங்கிச்சோர்ந்து மனச்சலிப்போடு அது கர்த்தினுள்,
விளிம்பிலே ஒட்டிக்கொண் பருக்கையையும் கீரையை டுத்து மாயன் தன்வாயில் 'அப்பா பசி தீர்ந்தது. க்கும் பிரிதியுண்டாயிற்று' ண்டு வெளியே வந்தான். கக் கழுவிச்சுத்தப்படுத்தாத ப் பாஞ்சாலி வெட்கப்பட * கண்ணன் கவனியாதவன்


Page 103
வனவாச
போலப் பாண்டவர் இருந்தட போ! ஓடிப்போய்க் குளத் டிருக்கும் முனிவரையும் சி அழைத்துவா' என்று கட்ட குளத்தில் நீராடிக்கொ கும் சீடர்களுக்கும் அறுசுவை உண்ட திருப்தியுண்டாகியிரு யாகும்' என்று முனிவர்
பார்த்தார். 'கண்ணபிராணு அவனே மாதவன்; அவனே அவனே நாம்' என்ற உன்
வெட்கிஞர். அங்கிருந்தே கிக்கொண்டு வீமனிடம் வி சென்றுவிட்டார்.
துஷ்டர்கள் தாங்கள் எல்லாம் எப்பொழுதும் ெ எண்ணி ஏமாந்து போவது டைய சக்திக்கு மேலாக ஒ செய்துகொண்டே இருப்பை பார்க்கத் தவறிவிடுகிருர்கள் வனவாசதால எல்லே இன்னும் சில பகல் கழிந்தால் துறையும் அஞ்ஞாத வாச வி வார்கள். பிறகு தேடி ஆகையால் கடைசி முயற்! வேண்டும்' என்று துரியோ, மாமுனியென்னும் கொடிய தான். அதர்வவேதத்தில் .ெ மான ஒரு வேள்விசெய்து அ
 

ဒို့9 #
க்கம் வந்து வீமசேணு, தில் குளித்துக்கொண் டேர்களையும் சாப்பிட
ண்டிருந்த முனிவருக் யுண்டியை ஆர அமர ந்தது. "இஃதெப்படி
ஞானதிருஷ்டியினுல் னுடைய லீலை இது. சர்வ உலகங்களும்; ண்மையை உணர்ந்து கண்ணனையும் வனங் டைபெற்றுக்கொண்டு
செய்யும் காரியம் வற்றியாகும் என்று வழக்கம், மனிதனு ரு மகாசக்தி வேலை த அவர்கள் எண்ணிப்
முடியப்போகிறது. பாண்டவர் கரந் த்துக்காக மறைந்து ப்பிடிப்பது கஷ்டம். சியையும் செய்துவிட தனன் எண்ணிக் காள
முனிவனை அழைத் சால்லியபடி பயங்கர
திலே கொடியதொரு


Page 104
92 LIצ, ע ח
பூதத்தைத் தோற்றுவி ஏவிவிடவேண்டுமென்று சித்தான்.
பாண்டவர்களைக் வேள்வி செய்யவேண்டு யோதனன், சகுனி, களோடு கன்னனும் ே மாநிலத்து இன்னிசை பாவியும்' என்று கன் கவனிக்கவேண்டும். இ6 வனுயினும் உள்ளத்தி முதலிய மாசுகள் நி கொடையிற் சிறந்த பாவியானுன் கன்னணு கேட்ட முனிவர் பயந் கடைசியில் துரியோ ளுக்கு இணங்கினர். " தோன்றும் பூதம் ட விடக்கூடும். ஆனல் அருள் பெற்றவர்கள்; பூதத்தின் வேலை அங்ே என்னையே கொல்லும். நான் இந்த வேலையின் சொல்லிவிட்டு முறைப் பித்தார்.
பாண்டவர்களுக்கு கொடிய சூழ்ச்சியைத் பாண்டவர்களுக்கு எ வேண்டுமென்று முடிவு மானுக வடிவுகொண்டு

தச் செல்வம்
த்துப் பாண்டவர்கள் மேல்
அம்முனிவனேடு ஆலோ
கொல்வதற்கு ஒரு பெரிய மென்று முனிவரைத் துரி துச்சாதனன் ஆகியவர் வண்டினன். 'கொடுத்து வளர்க்கும் அக்கொடிய னனைக் கவி கூறுதலை நாம் ன்னன் கொடையிற் சிறந்த ல் பொருமை, வஞ்சனை றைந்தவன். அதனுல்தான் வனென்ற பெயரிருந்தும் Iம் இப்படிச் சொன்னதைக் து நடுங்கினர். ஆணுலும் தனனுடைய வேண்டுகோ நான் செய்யும் வேள்வியில் ாண்டவர்களைக் கொன்று அவர்கள் மாயவனுடைய தருமசீலர்கள். ஆகையால் |க செல்லாவிட்டால் அது உன் வேண்டுகோளுக்காக ல் ஈடுபடுகிறேன்' என்று படி வேள்வி செய்ய ஆரம்
எதிராக நடக்கும் இந்தக் தருமதேவதை அறிந்தது. ப்படியாவது துணைசெய்ய செய்துகொண்டு ஒரு மாய பாண்டவர்கள் சஞ்சரிக்


Page 105
6Al6ծT 3) HTT& !
கின்ற காட்டில் உள்ள அ வருடைய மான்தோலைத் த கொண்டு ஓடிற்று
தனக்குத் தினந்தோறு தோலை இந்த மான் கொள் அத் தவமறையவன் பான் டான். பாண்டவர்கள் அ பிடித்துத் தோலைப் பெற்று களித்துவிட்டு ஆயுதபாணி திச் சென்றனர்.
அந்தமான் அங்குமிங்கு கழித்துக்கொண்டே திக் அடர்ந்த காட்டின் மத்தி சேர்த்தது. 1 இதோ அகட் எண்ணி அவர்கள் குறிவை விடும்; பின்பு தோன்றும். இவர்களேயே அந்த மான் சென்றது ஆகையினுல் அது போலுமென எண்ணி ! வெறுப்புற்றனர்; நெடுந். தாகம் மேலிட்டுத் தவித்த ரும் எண்ணத்தைக் கைவி தீர்க்க நீர் தேடலாயினர், ணிர் கொண்டு வருவதாக மிகஉயர்ந்த ஒரு குன்றில் பார்த்தான். தூரத்தில் யொன்று தோன்றியது; ே சுனையின் நீரைப் பருகினுன் துக்கொண்டு பிறகு தமை போகலாமென்று எண்ணிப் பிணமாக வீழ்ந்தான்.

93
ருந்தவ முனிவரொரு தன் கொம்பில் மாட்டிக்
ம் தே ை ப்படும் மான் ண்டோடுவதைக் கண்ட ண்டவரிடம் முறையிட் ம் மானே எப்படியாவது க் கொடுப்பதாக வாக் களாக மானைத் துரத்
தமாக அவர்களை அலேக் குத்திசை தெரியாத யில் கொண்டுபோய்ச் பட்டுவிட்டது ' என்று க்குமுன் அது மறைந்து இவ்வாறு வீரர்களான ஏமாற்றிக்கொண்டு ஏதோ மாயச்செய்கை மானைத் தொடர்தலில் தூரம் சென்றதல்ை னர்; மானத் தொட் ட்டுத் தம் தாகத்தைத்
எப்படியாவது தண் சொல்லிச் சகதேவன் ஏறி நின்று நாற்புறமும் நீர் நிறைந்த சுனை வகமாகச் சென்று அச் தன் தாகத்தைத் தீர்த் பன்மாருக்குக் கொண்டு பருகினவன், பூமியிலே


Page 106
94. Լմո Մ5d
நெடுநேரமாகியும் நகுலன் அவனேத் தேடி 5%Tլն பின்பற்றிச் சென் பருகி மயங்கி வீழ்ந்த அருச்சுனனும் சென்ரு இடக்கும் கொடுமையை பினன். அவர்களைப்பே வாரி அருந்தி மயங்கி தருமனும் வீமனும் என யாமல் திகைத்தார்கள். கொள்ளமுடியாத தம்பி காணவில்லையே; இது சொல்லி வின் தன் தோளில் வைத்துக்கொ
தெளிந்த நீர்ச்சுஜன கிடந்த தம்பியரைக் கன கொணுத் துயரம் மேலி இசை பெருக்கிய அருச் கொடிய சூழ்ச்சிகளுக்ெ வர்களை வஞ்சந்தீர்க்க களுக்கா இந்தக் கதி? : பொய்கை இதன் நீரை தம்பியர் மாண்டனர். வந்து மாண்டுபோவான். திருந்து யாது செய்வேன் என்று எதற்கும் கலங்க் போனன். "இது நச்சுநி என்று மணலில் எழுதி 6 தம்பியர் செய்ததுபோல ! -[Tୋt .. ''

Fகதேவனேக் காணுமையாய் ச் சென்ருன் அடிச்சுவடு ாற அவனும் நச்சு நீரைப் ான். அவர்களேத் தேடி ன். தம்பியர் மிாய்ந்து க் கண்டு உள்ளம் வெதும் ாலவே தானும் தண்ணிரை வீழ்ந்தான். எஞ்சி நின்ற ன்ன செய்வதென்று அறி 'எவராலும் வெற்றி யரை நெடுநேரமாகியும் என்ன சூதோ!" என்று கதாயுதத்தைத் தூக்கித் ண்டு புறப்பட்டான், யின் பக்கத்தே மாண்டு வீடதும் வீமனுக்குத் தாங் ட்டது. 'திசையனத்தும் சுனனுமா மாண்டான்? கல்லாம் தப்பி, கெளர ஆசைகொண்டிருந்து எந் இந்தப் பொய்கை நச்சுப் அருந்தியல்லவோ என் இனித் தருமனும் இங்கு நான் மட்டும் தனித் ? யாரோடு பேசுவேன்? காத வீமனே இலங்ஓ ர், இதனைப் பருகாதே? வைத்துவிட்டுத் தானும் நீரை அருந்தி மாண்


Page 107
66f 6ff
தருமன் தன் தம்பியர் நேரமாகியும் കTത്ര5 தாகம் ஒரு புறமுமாக வா பிணம் போலத் தான் நின் சோர்ந்து வீழ்ந்தான்.
பாண்டவ வீரர் ஐவ கிடக்கும்போது காளமா தீயினின்றும் எழுந்த பூதம் திரண்டெழுந்த தோற்றம்ே இருள்செய்துகொண்டு மின் பற்கள் இலங்க, எங்கும் றடிப்பதுபோல மரங்களை வீசிக்கொண்டு பாண்டவர்க வந்தடைந்தது. பாண்டவர் இறந்துவிட்டார்கள் என் அண்டம் பிளவுறும்படி சிரி டும் காளமாமுனிவனிடமே
'காளமாமுனியே கன் சொன்னுனென்று நீயுமா இழந்தாய்? நச்சுப்பொய்ை அந்தப் பாண்டவர் ஆவி மாண்டவர் பின்னும் மாள் என் சூலத்துக்கு நீயே கண்களில் கோபாக்கினி சி. படையால் முனிவனுடைய விட்டு ஒமகுண்டத்தில் புகு
இஃதிவ்வாருக மயங்கி வீசிய குளிர்ந்ததென்றற் கா பெற்று எழுந்தான்.

FLb 95
நால்வரையும் நெடு கலக்கம் ஒருபுறமும், ட்ட மயங்கிச் சோர்ந்து ற இடத்திலேயே மெய்
ரும் இங்ஙனம் வீழ்ந்து முனிவனுடைய ஒமத் கார்மேகங்கள் ஒருங்கு பால வான் முழுவதும் எனல் போன்ற கூரிய சூறைக்காற்று சுழன் முறித்து கள் வசித்த காட்டை களனைவரும் ஏற்கனவே று எண்ணிய பூதம் த்துக் கொண்டு மீண்
சென்றது. ண்ணில்லாதவன் மகன் உன் அறிவுக் கண்ணை க யொன்றில் நீரருந்தி நீங்கினர். ஒருகால் வ தெங்ங்ணம்? இதோ இலக்காவாய்' என்று ந்த அது தன் குலப் தலையைத் துணித்து தந்து மறைந்தது.
வீழ்ந்த தருமன் அங்கு ற்றல் சிறிது உணர்வு தாகமும் தம்பியரைப்


Page 108
磐6 LITTリー
பிரிந்த துயரமும் அவனு தடுமாறித் தள்ளாடி யண்டை சென்றன்.
திருவிழா முடிந்தபி அழகிய தம்பங்களைப்ே தம்பியரைப் பார்த்துப் எப்படி மாண்டார்கள் முன்னமே வீமன் எழுதி டது. 'கடைசியில் துர் பலித்ததே. ஆ இ உயிர் வாழவேண்டும்? பின்னே போய்விடுகிே எண்ணிக்கொண்டு ஒ தன் இரு கைகளாலும் "தொடாதே! உ6 3;U5 Gesarfi Lodi, LDITSö1 வினுக்களுக்கு விடை ெ ணுல் நீரைப் பருகு' எ எழுந்தது. ஏதோ தெய் எண்ணிக்கொண்டு, 'ய களைக் கேள்' என்று
நீரைக் கொட்டிவிட்டு
அசரீரி உலகத்தில் சி தருமன் பிறநூல்களில் மெய்ப்பொரு அச இல்லறத்துக்கு இ தரு குணநலம் நிறை அச பெரிய தவம் எ

ச் செல்வம்
டைய மனத்தை அலைப்பத் அந்த நச்சுப்பொய்கை
ன் தள்ளி வீழ்த்தப்பட்ட பால மண்மீது கிடக்கும் பதைத்துப் போனன். என்று அவன் சிந்திக்கு நிய வாசகம் கண்ணிற் பட் யோதனனுடைய சூழ்ச்சி னி நான் மட்டும் எதற்கு நானும் என் தம்பியர் றன்' என்று மனதில் டிப்போய்த் தண்ணிரைத்
அள்ளினுன் * தம்பியரும் என் சொல் டனர். நான் கேட்கும் சால். பிறகு வேண்டுமா ன்று ஒரு குரல் வானத்தில் வத்தின் சோதனை என்று ார் நீ! எங்கே உன் கேள்வி கூறிக் கையில் அள்ளிய நிமிர்ந்தான் தருமன். றந்த நூல் எது?
கிடைப்பதற்கு அரிதான ளைக் கூறும் வேதம். |ன்றியமையாதது எது? ந்த இல்லாள். து?


Page 109
3}} 6ծ 5MTr &=
குரு குல ஒழுக்கம் தவழு
தவமாகும். அச பெரிய தனவந்தர்களு
குக் காவலாயுள்ளது தரு தக்கோர்க்கு அவர்கள் அச செவிக்கு இன்பந்தரு தரு குழந்தையின் மழலை. அச உலகில் அழியாத ெ தரு : புகழ் அச மனிதனுக்கு என்றும் தரு மன உறுதி அச எந்த சாஸ்திரத்தை
புத்திமான் ஆகிருன் தரு சாஸ்திரங்களைப் படிட மான் ஆகிவிடமுடிய அடுத்தே மனிதன் பு அச தேசாந்தரம் போ !
தோழன் ? தரு அவன் கற்ற கல்வி. அச எல்லோராலும் விரும் தரு உள்ளத்தால் QL
உத்தமன். இவ்வாறு கேள்விகளு தக்க விடைகளைக் கூறியதும் வீசும் தோற்றத்துடன் தரும உதிட்டிரன் முன்பு தோன்றி தழுவி ஆசீர்வதித்தான். த வாழ்வை முற்ருகக் காண வி மீண்டும் ஒருசோதனையை நி இறந்து கிடக்கும் உன் தம் வும் பிரியமானவன் எவே
13

g7
ஓத வாழ்வே பெரிய
ரூடைய செல்வத்துக்
எது?
செய்யும் தானம். வது எது?
பாருள் எது ?
துணையாயுள்ளது எது?
ப் படித்து மனிதன் P
ப்பதனுல் மட்டும் புத்தி பாது, பெரியோர்களே த்திமான் ஆகிருன்
கிற வ னு க்கு prio
ம்பப்படுபவன் எவன் ? பாய் யா தொ முழு கு ம்
க்கெல்லாம் தருமன் அங்கே பொன்னுெளி தேவன் தன் மகனுன
அவனே அன்புடன் :ன் மகனுடைய தரும விரும்பிய தருமதேவன் கழ்த்தினுன் "இதோ பியரில் உனக்கு மிக  ைஅவன் பெயரைச்


Page 110
9 8 a FIDS
சொல்லியழைத்தாயாளு எழுவான் யார் மீது திருக்கிருய்?' என்று உடனே தருமன் சகதேவனேயே வேண்டி சரியப்பட்டு, 'நிகரில்ல) உனக்குப் பிரியமானவ தோள்வலிமைகொண்ட மைத் தம்பி. இவர்கை பெற எண்ணிய காரண
'நாங்கள் மூவரு எங்களில் நான் ஒருவன் யின் புதல்வரிலும் ஒரு அவனை விரும்பினேன்'
'பட்சபாதமறியா பாக்கியங்களேயும் பெ நான்கு சகோதரரையு கூறித் தருமதேவன் உயிர் பெற்றெழுந்தனர்
மகாபாரதத்தில் கதை நமக்குப் பெரும் தருமன் கூறிய அரு ஆவி கலங்கி நிற்கும் நீதியையும் கைவிடாத யையும் படிப்பவர்களின் என்பதில் ஐயமில்லை.
இவ்வாருக வனத் கழித்துப் பலவிதமான டனும், பதின்மூன்று வாழ்வதற்காக விரா பட்டனர் பஞ்சபாண்ட

ரல் அவன் உயிர்பெற்று
நீ மிகுந்த அன்பு வைத் தருமதேவன் கேட்டான்.
ஏனைய தம்பிமாரைவிட்டுச் ஞன். தருமதேவன் ஆச் வீரஞன அருச்சுனனன்ருே ன்! மலையைப் போன்ற வீமனல்லவா உன் அரு ாவிட்டு நீ சகதேவன் உயிர் னம் யாது?' என்ருன்,
ம் குந்தியின் புதல்வர். ன் மிஞ்சியுள்ளேன். மாத்ரி வன் வாழவேண்டும் என்று
என்ருன் தருமன்.
த என் மகனே! நீ சகல றுவாயாக. இதோ உன் மே பெற்றுக்கொள்' எனக் மறைந்தான். நால்வரும்
இந்த நச்சுப் பொய்கைக் உபதேசமாக அமைகிறது. நமையான விடைகளையும், சமயத்திலும் அறத்தையும் அவனுடைய மன உறுதி ன் உள்ளம் புனிதமடையும்
திலே பன்னிராண்டுகளைக் ா தவங்களுடனும் ஆசிகளு வது ஆண்டில் மறைந்து டதேசம் நோக்கிப் புறப்
Siri. -


Page 111
8. அஞ்ஞா: நீர்வள் நில வளங்கள் நாடு மச்சநாடு. அந்நா. விராடன் என்பவன் ெ வந்தான். ஒருநாள் அவ பத்துக்கு நீண்ட சடைமுடி கும் முப்புரி நூலுமாக சென்ருர், கவர்ச்சியான அந்தத் துறவியைக்கண்டு ெ வணங்கி உபசரித்து, 'த: காரணம் என்ன?' என்று LFrast. ** argët G) juri காலமும் தருமபுத்திரருடன் தேன். அவர்களுடைய வி! யிற்றே, அவர்கள் சபதப் (o) se Luu (8. Tu69). "TFř956 சென்றனரோ அறியேன். படும்வரை உன் ஆதரை என்று அந்தச் சந்நியாசி ச
தருமபுத்திரனின் அன்பு றிந்ததும் விராடமன்னன் அவரைத் தன்னுடனேயே ஞன் சிலநாட் செல்ல ஒருவன் வந்தான். அவன் தனக்கு அரண்மனையில் ஏதா கேட்டான். 'யார் நீ! மல்யுத்தவீரன் போலக் க
கேட்டான்,

356nu Tigrifio
ாற் சிறந்து விளங்கிய ட்டில் அக்காலத்தில் சங்கோல் செலுத்தி றுடைய அரச மண்ட பும் மார்பில் விளங் தவவேதியரொருவர் தோற்றத்தையுடைய பிராடன் எதிர் சென்று ாங்கள் யார் ? வந்த அன்போடு கேட் இங்கன் , இவ்வளவு காடுகளில் சஞ்சரித் திதான் உலகறிந்ததா படி அஞ்ஞாதவாசம் அவர்கள் எங்குச் அவர்கள் வ நாடி வந்தேன்" கூறினுர், புக்குரிய துறவியென்ற முன்னிலும் மகிழ்ந்து இருக்கும்படி வேண்டி மிகுந்த பலவாஞன அரசனை அணுகித் ாவது வேலை தரும்படி பார்த்தால் (6)լյրիա, ாணப்படுகிருய் நீ ப்?' என்று விராடன்


Page 112
1 0 0 LIIID
'அரசனே! என் மல்யுத்தத்திலும் வல் வீரன் யாருமில்லை அ யற்ருெழிலிலும் சமர் உணவைப் போலச் சு உலகிலும் காணமுடிய பலாயனனைத் தன் 1 கும்படி செய்தான்.
இப்படியிருக்கும்ே என்னும் பெயரையுஎ தாள். தான் பஞ்சம்
டிருந்ததாகவும், அவ தும் அலைந்து அல்லற் ரின்மையால் அங்கு தன்னுடைய அரசசபை முடியும் என்று விர ஆடல் பாடலில் தான் ருப்பதாகப் பிருகந்நளை அவளைத் தன் மகள் யிருந்து இசைப்பயிற் பணித்தான்.
சிலநாள் கழித்து பாலன் என்ற இரண்டு தான் குதிரைகளைப் குணுகுணங்களை அறிவ மற்றவன் பசுலக்ஷண: கூட்டங்களை அமைத்து றன். நகுலசகதேவர் சாத்திரங்களைக் கற்று

தச் செல்வம்
பெயர் பலாயனன் நான் லவன். எனக்கு நிகரான துமட்டுமன்று, நான் சமை த்தன். நான் சமைக்கும் வைமிக்க உணவைத் தேவ ாது' என்ருன் விராடன் பாகசாலையில் தலைவனுயிருக்
பாது ஒருநாள் பிருகந்நளை டைய பேடியொருத்தி வந் பாண்டவருள் சிறந்தவனுன தற்றே வல் செய்துகொண் ர்கள் காடேகப் பல விடத் பட்டுத் தன்ன ஆதரிப்பா வந்ததாகவும் கூறினுள் பயில் அவள் என்ன செய்ய Tாடமன்னன் வினவினன். மிகுந்த தேர்ச்சி பெற்றி கூறவே அரசன் மகிழ்ந்து உத்தரைக்குப் பாங்கியா சி செய்து வைக்கும்படி
த் தாமக்கிரந்தி, தந்திரி பேர் வந்தனர். ஒருவன் பழக்குவதிலும் அவற்றின் திலும் வல்லவனென்றன். ங்களையறிந்து நல்ல பசுக் வளர்ப்பதில் வல்லவ னென் களிடம் தாங்கள் இந்தச் ப் பலபல தேசங்களுக்கும்


Page 113
அஞ்ஞாதவா
சென்று கடைசியில் மச்சநா வளத்தையும் பலரும் பு மன்னனை நாடி வந்ததாகக்
பாண்டவர்களைச் சேர்ந் தன்னிடம் வந்து சேர்ந்த வற்ற மகிழ்ச்சியெய்தி அள் அரண்மனையில் சேர்த்துக்கெ
விராட மன்னனுடைய டினையென்பவள் ஒருநாள் லிருக்கும்போது விரதசாரி கொண்ட வண்ண மகள் ஒரு
* பஞ்சபாண்டவரின் பக்கத்தில் அவர்களுக்கு கொண்டு வாழ்ந்துவந்தேன். கொடுமையால் காடேகினர் பாரின்றி உன்னிடம் வந்தே அழகுறக் கோலம் புனைவதில் திறமையைக் காண்பாய்' கூறினுள், சுதேஷ்டினே அ புரத்தில் வண்ணமகளாய் g5ᎱᎢᎶᎥᎢ .
இந்தப் புதியவர்கள் அவைக்கு வந்து சேர்ந்தபின் முன் னிலும் பன்மடங்கு கியது. மக்களும் மிக்க ம தனர்.
இஃதிவ்வாருக விரதசா வண்ணமகளைக் இமுகன் கான் வனத்தில் கண்டான். சுே

பட்டின் சீர்மையையும்
கழக்கேட்டு விராட
கூறினர். தவர்கள் இப்படியே தால் விராடன் அள விருவர்களையும் தன் ;Fr6ööf LT6öf.
பட்டத்தரசி சுதேஷ் தன் அந்தப்புரத்தி ணிையென்னும் பெயர் த்தி அங்கு வந்தாள்.
தேவி மார் களுடைய வேண்டியன செய்து அவர்கள் விதியின்
நானும் ஆதரிப் gör. LDIé16ögu frgðarr என்னுடைய கைத்
என்று விரதசாரிணி
வளைத் தன் அந்தப் இருக்கும்படி பணித்
விராடமன்னனுடைய அவனுடைய நாடு றப்புற்ருேங்கி விளங்
கிழ்ச்சியோடு வாழ்ந்
ரிணியென்னும் அவ் பவன் ஒருநாள் நந்த தஷ்டிணைக்கு உடன்


Page 114
102 AFTU
பிறந்தோர் நூற்றுநா களுள் மூத்தவனே கீச யிலும் சிறந்தவனுன படைக்குத் தலைவனுக களே வென்முன், விர கெல்லாம் இந்தக் கீசக அக்காலத்தில் துரியே என்னும் மூவரும் சம கப்பட்டு வந்தனர். அ. கொண்டிருந்தான். இ சாரிணியைக் கண்டது. டான். அவனை எப்படி மென எண்ணி, அவ: கருத்தைப் பலவாறு எ 'இந்திர சபையிே மகளோ, தாமரையில் மலைமகளோ, நீரரமக6ே யார் நீ? என்னுயிரை பேரழகியே! என் காத இரந்தான்.
'நீ எத்துணைப் ெ எனக்குக் கிட்ட வரா யிருக்கும் கந்தருவர்கள் தால் உன்னைக் கொன் வண்ணமகள் தானே, G)Fujuja)"? என்று 6 ஆபத்தாகவே முடியும்" தோடு தன்னை நெருங் சாரிணி எச்சரித்தாள்.

தச் செல்வம்
ால்வர் இருந்தனர். அவர் கன், அழகிலும் ஆண்மை கீசகன், விராடனுடைய இருந்து பல பகையரசர் ாடனுடைய பெருமைகளுக் னே காரணமாயிருந்தான். ாதனன், கீசகன், வீமன் பலமுடையவர்களாக மதிக் தல்ை கீசகன் அகம்பாவம் இப்படியான கீசகன் விரத ம் அவள் அழகில் ஈடுபட் யாவது அடைய வேண்டு ளை அணுகித் தன் மனக் டுத்தியம்பினுன். ல நடனமாடும் சுந்தர வீற்றிருக்கும் திருமகளோ, ாா, மோகினித் தெய்வமோ க் கொள்ளை கொள்ளும் லை ஏற்றுக்கொள்' என்று
பரிய வீரனுயினுமென்ன? தே, எனக்குக் காவலா
நின் செய்கையை அறிந் று விடுவார்கள். வெறும் என்ன வேண்டுமானலும் எண்ணினுயாளுல் உனக்கு
என்று தகாத நோக்கத் கி வந்த கீசகன விரத


Page 115
அஞ்ஞாதவா
அதிகார பலத்தினுல் இந்த மறுப்பைச் சிறிதும் தன்வீரத்தையும் பலத்தை அஞ்சும்போது, இந்த அ எதிர்த்துப் பேசுகிருளே கோபமும் கொண்டு அவே போனன். விரதசாரிணி sg|LIL Lb என்று கூக்கு சுதேஷ்டிணையின் அந்தப்பு அவளைப் பின் தொடர்ந்து வண்ணமகளின் நிலையையும் நடந்தவற்றை அறிந்து க( தன் சகோதரனைப் பலவாறு கைக்கு இனி அவன் வரக்க அனுப்பி விட்டாள். 島 நிறைவேருமையால் மனம் கைக்குத் திரும்பினுன்.
வண்ணமகளிடத்துக் மிகுந்து வ ரு த் த, அவன் சயனத்தில் கிடந்து வெதும் கண்ட பணிப் பெண்கள் சென்று கீசகசேனுபதியின் ஞர்கள். வண்ணமகள்மேற் கீசகன் வாடிப் போயினன் தும் சுதேஷ்டிணை கலங்கின யும் அரசாட்சியையும் பா ஞன் கீசகன் ஒருபுறம், அ ଶT [[Tଜ୪T விரதசாரிணி மறு பேசுவதென்று தெரியாமல் தளர்ந்தான். பிறகு ஒருவாறு

TFž - 10.5
இறுமாந்திருந்த கீசகன்
எதிர்பார்க்கவில்லை. பும் கண்டு அரசனே புடிமை வண்ணமகள் என்று ஆச்சரியமும் ாப் பற்றி இழுக்கப் பயந்து, 'அபயம் லிட்டுக் கொண்டே ரத்துக்குள் ஒடினுள். சென்ற கீசகனையும் கண்ட சுதேஷ்டிண இங்கோபங் கொண்டு, கடிந்து, தன் மாளி டாதென்று சொல்லி சகன் தன்னெண்ணம் நொந்து தன் மாளி
கொண்ட காமநோய் ன் செயலிழந்து தன் பலாயினன். இதனைக் சுதேஷ்டிணையிடம் நிலையை விளக்கி
கொண்ட காதலால் என்பதைக் கேட்ட |ள். தங்கள் நாட்டை ாதுகாக்கும் சகோதர ருந்ததியிலும் மிக்கா புறம், யாருக்காகப் சுதேஷ்டினை நிலை மனந்தேறி வண்ண


Page 116
104 LUFTUTS
மகளை நோக்கி, அவளு கூறி அவனுயிரைக் றுண்டிகள் சிலவற்றை முறை கீசகனுடைய மா படி கூறினுள் விரதச துச் சொல்லியும் சுதே மேல் கொண்ட பாசத் தினுள் " இதனுல் பல போகின்றன. நான் உ இருப்பதனுல் நீ சொல் வேண்டியவளாயிருக்கிே றேன்' என்று செ கொண்டு, நடுக்கத்தே கையை அணுகினுள்.
காமத்தினுல் கருத் வண்ணமகளைக் கண் நீங்கித் துள்ளியெழுந்த மாறித் தன் ஆவலைத்
தன் இருகரங்களையும் 6 போனன். உடனே அவ6 என்று அலறியபடியே
உலகில் நடப்பன ய சூரியன் ஆகாயத்தில் பு தான். "கதிரோனே! காணுயோ!' என்று
னுடைய சபைக்கு ஓடி யில் விழுந்து முறையிட்ட காரத்துக்குப் பயந்த முறையீட்டைக் கேட்டு தான், அதிகார வெறி

தச் செல்வம்
நக்குப் பல அன்புமொழி காப்பதற்காகவேனும் சிற் எடுத்துக்கொண்டு ஒரு ாளிகைக்குச் சென்று வரும் ாரிணி எவ்வளவோ எடுத் ஷ்டிணை தன் சகோதரன் தினுல் அவளை வற்புறுத் வித அநர்த்தங்கள் நேரப் னக்குப் பணிப்பெண்ணுய் 0வதைத் தட்டாமல் செய்ய றன். அதல்ை போகி ால்லிச் சிற்றுண்டிகளையும் நாடு கீசகனுடைய மாளி
தழிந்துபோயிருந்த கீசகன் உதும் வருத்தமெல்லாம் ான் விரதசாரிணி மனம் தீர்க்கவே வந்தாளென்று விரித்து அவளை அணைக்கப் நடுநடுங்கி "ஐயோ!' அண்ணுந்து பார்த்தாள். ாவற்றுக்கும் சாட்சியான பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்
இக் கொடுமையைக் அரற்றிக்கொண்டு விராs ப்போய் அவன் முன்னிலை டாள். கீசகனுடைய அதி விராடன், அவளுடைய ம் கேளாதவன் போலிருந் மிஞ்சிய கீசகன் அவளை


Page 117
அஞ்ஞாதவ
அந்தச் சபையிலேயே ெ தான். ஆனல் சூரியதேவ சாரிணியை அவன் தீண்ட ணுக்குப் புலப்படாத ஒரு
எறிந்துவிட்டது. அவ்வளவி விட்டகன்ருன். சபையில் இ யணன் முதலியவர்களும் மிகு
டனர். பலாயனன் அரு மொன்றை வேரோடு அதனைக் கண்ட கங்கன். 'ட்
எரியாதே, சமையல்செய்ய என்று குறி ப்ே பாகத் மன்னனே வாளாவிருக்கும் என்ன செய்வார்கள் ? அ, மனங் கொதித்து வெய் சாரிணி துயரக் கடலில் மூ அபயமளிக்க யாருமில்லாம பொருமியழுதாள். சுதேஷ் யும் அவளைச் சிறிதும் ஆற்.
அன்றிரவு பலாயனன் முடித்து விட்டுத் துயில் ே மன்னனுடைய சபையில் மனத்திரையில் தோன்றித் வாட்ட அவன் தூக்கமி புரண்டுகொண்டிருந்தான். ளில் ஒசைபடாமல் தன் ே கொண்டு விரதசாரிணி துே நேர்ந்த அவமானத்தைச் அவள் கண்ணிருகுத்தாள்.
14

105
தொட்டிழுக்க முனைந் னின் அருளால் விரத முடியாதவாறு கண் சக்தி அவனைத் தூக்கி பில் அவன் அவ்விடம் ருந்த கங்கள், பலா தந்த கோபங் கொண் கில் நின்ற மராமர பிடுங்கச் சென்றன்.
லாயஞ! பச்சைமரம் அது பயன்படுமா?" நடுத்தான். விராட போது இ வர் க ள் நியாயத்தைக் கண்டு துயிர்த்தனர். விரது ழ்கியவளாய்த் தனக்கு ற் போயினரேயென்று டிணை என்ன சொல்லி றமுடியவில்லை.
தன் வேலைகளை கொள்ளச் சென்றன். அன்று நடந்தவை தோன்றி உள்ளத்தை ன்றிப் படுக்கையிற் அப்பொழுது இரு பார்வையை விலக்கிக் ான்றினுள். தனக்கு சொல்லிச் சொல்வி LI JGI) nFuLJ GOT Går அப்


Page 118
06 S t_j3, עזח
பொழுதே புறப்பட்டுப் விட்டாலோ என்று ெ விரதசாரிணி அவனுக அமர்த்தி விட்டு வேே கொண்டு அவ்விடத்தை
அடுத்தநாட் காலே தரியை அடைந்து எப் ரிணியை அடைந்தே ன்ை. சுதேஷ்டிண சு செவியில் ஏறவில்லை.
அவன் போனபின் னியை அழைத்து, ' துக்கு அவன் அல்லவே கிறன். அவனுடைய திக்கக் கூடாது. நீதான் பாற்ற வேண்டும்' என்
விரதசாரிணியும் து திக் கொண்டு கீசகனு: இணங்கியவள் போல சாரிணி மலர் கொய் சென்றுள், விதி பின் ப அங்கு வந்தான். அவ மீதூர அருகிற் சென்ரு துடன் ஒதுங்கி நின்ருள்.
"உனக்குக் கந்தரு கள், என்று பொய்தா அந்தக் காமுகன் அவளே

போய்க் கீசகன வதைத்து பாங்கியெழுந்தான். ஆணுல் டைய கைகளைப் பிடித்து றதோ ஏற்பாடு செய்து விட்டகன்றுள் .
பில் கீசகன் தன் சகோ படியாவது தான் விரதசா தீரவேண்டுமென்று கூறி றிய புத்திமதிகள் அவன்
சுதேஷ் டின விர தசாரி எங்களுடைய அரசாங்கத் ா பாதுகாவலாக இருக் விரோதத்துை நான் சம்பா என்னை எப்படியாவது காப் று வேண்டினுள்.
ன் மனத்தைத் திடப்படுத் டைய எண் ண த் துக் கு நடித்தாள். பின்பு விரத து வர நந்த வனத்துக்குச் யனுே எனும்படி கீசகனும் ளேக் கண்டதும் ஆவல் ன். விரதசாரிணி நாணத்
வர்கள் காவலாயிருக்கிறர் னே சொன்னுப்?' என்று
அணையவந்தான்.


Page 119
அஞ்ஞாதவ
"ஐயோ! நான் பழிக்கு மாதிரி நடந்து கொண்டாய விட்டு விடுவேன். நான் செ யோடு கேட்க வேண்டும்" மொழிந்தாள்.
கீசகனுக்கு உச்சி குளிர்ந் வேண்டுமோ சொல்லு ஒளி
இந்த நாட்டையே வேண்டு. யில் வைக்கிறேன்' என்ருன்
"அதெல்லாம் ஒன்றும் பகிரங்கமாக நடக்கப் பயந் நீ யாருக்கும் வெளியிடக் பூஞ்சோலேயிலுள்ள கொடி இரவில் அங்கே யாரும் இரு சாமத்துக்குமேல் உனக்காக என்ருள். விரதசாரிணியினு தேன்மாரிபோல் இருந்தது வெறியிலே தன்னை மறந்து ( ணிையும் மலர்ச் செடிகளுள் ெ
அன்றிரவு கீசகன் ஆன தன்னே அலங்கரித்துக் கொள் பூசியவளுய்ப் பூஞ்சோலையை மண்டபத்தில் தன்வரவை விரதசாரிணியின் பக்கத்தே ஒடுங்கிய அவளை வாரியணைத் ஆச்சரியம்! அணைத்தது விர, னுடைய இரும்புக் கரங்களல் தளபதியை அனைத்துக் கொ வீரகுண கீசகதளபதி பலாய

JITJElb 107
தப் பயந்தவள். இந்த ானுல் என் உயிரையே Fால்வதைப் பொறுமை
என்று விநயமாக
து விட்டது. "என்ன சறுக்கும் அஞ்சாதே. அாளுலும் உன் காலடி
நான் தவள்; எங்களுறவை 5. LT3 . இன்றிர ଉ| மண்டபத்துக்கு வா. க்க மாட்டார்கள். ஒரு அங்கே போவேன்' டைய இந்தவார்த்தை கீசகனுக்கு, இன்ப குதித்தான். விரதசாரி சென்று மறைந்தாள்.
டை ஆபரணங்களாலே நீண்டு, வாசனைச்சாந்து அடைந்து, கொடி எதிர்பார்த்திருந்த போய், நாணத்தினுல் ந்தான் ஆ! என்ன தசாரிணியா? பலாயன ஸ்லவா மச்ச நாட்டுத் rண்டன. புகழ்பெற்ற னனுடைய இரும்புப்


Page 120
108 Lin54 עז
பிடியைத் திமிறிப் ப இறுகியதேயன்றி இல் கூவவும் முடியவில்லை. விழி பிதுங்கி அறிவு சே கசக்கி உருட்டி ஒரு உருத்தெரியாமற் செ அவ்விடம் விட்டு அகன் பூசிக்கொண்டு படுத்து அடுத்த நாள் ஊே தது. "உண்மையிலே லாகக் கந்தருவர்கள் கீசகன இப்படிக் கொன் விட்டால் யாராலும் இப்படி முடிவு ஏற்ப பேசிக்கொண்டார்கள்.
இந்தச் செய்தி ே மனைவியும் நிலைகலங் மைக்கும் பாதுகாப்புக்கு கொலையுண்டதனுல் பு சாரிணி யாரோ ஒரு செய்தனர். அல்லாவி லுதற்கரிய மகாவீரனுை தெரியாமற் கொலை ே யாவது அந்த விரதச விட்டு அப்புறப்படுத்தி செய்தார்கள்.
"தாயே! நீ யார இம்சிக்காமல் விலகிவிடு காப்பாக இருந்த கீச

ார்த்தான். பிடி மேலும் வாயெடுத்துக் கீசகனுக்கு மூச்சுத்திணறி ார்ந்தது. அவனை அப்படியே மாமிச உருண்டையாக்கி ய்து விட்டுப் பாலயணன் rறு போய் நீராடிச் சந்தனம் றங்கச் சென்றன். ரெங்கும் பரபரப்பாக இருந் விரதசாரிணிக்குக் காவ இருக்கிருர்கள்; அவர்களே ாறிருக்க வேண்டும். இல்லா வெல்லமுடியாத கீசகனுக்கு டுமா?' என்று பலவாறு
கட்டி விராடனும் அவன் கினர். தமது படைவலி நம் இன்றியமையாத கீசகன் மிகவும் துயருற்று விரத
சூரரமகளென்றே முடிவு பிட்டால் யாராலும் வெல் ா கீசகன் இவ்வாறு உருத் செய்யப்படுவானு? எப்படி ாரிணியை அரண் மனயை
விடவேண்டுமென்று முடிவு
ானுலும் என்ன, எங்க%ள . எமக்கு மிகுந்த பாது *கன் உன் காரணமாகக்


Page 121
அஞ்ஞாதவ
கொல்லப்பட்டான். இன் அநர்த்தங்கள் நேருமோ அறி டினை பயந்து பயந்து வேண்
"நான் முன்னமே சொ காவலாயுள்ள கந்தருவர்கள் களல்லர் எனக்கு அற்ப அவர்கள் சும்மா விடமாட்ட அவர்கள் சில சித்திகை பூலோகத்தில் தவம் செய்து கண்காணித்து வருகின்ருர்க காலம் பொறுத்தீர்களாஞர் ளுக்கும் பல நன்மை களு என்ன வெளியேற்றி விஉா! சாரிணி சொன்குறள். வி அவளே அகற்றவும் முடியா முடியாமல் இடர்ப்பட்டுக் ெ
கீசகனுடைய வதம் நா அதிர்ச்சியை உண்டாக்கி புரிக்கும் இந்தச் செய்தி கொல்லக்கூடிய வீரன் யா கவே இருக்கலாம் என்று ஆலோசித்தனர். "ஒற்றர் 4 களும் பஞ்சபாண்டவர் விர திருக்கக் கூடும் என்பதை ஆதலால் நாம் போய் விரா யிட்டு அங்குள்ள பசுக் வோம். உண்மையில் ப மறைந்திருந்தால் விராடனு

frage:Lib 09
ணும் எ ன் னெ ன் ன
யோம்' என்று சுதேஷ் டிக்கொண்டாள்.
Fன்னேனே. எனக்குக் ir JEFr LDPT6ofieu Lorraar auff தீங்கு ஏற்பட்டாலும் ார்கள். இப்பொழுது ளப் பெறுவதற்காகப் கொண்டு என்னேயும் ள். இன்னும் சிறிது ல் அவர்களால் உங்க 1ண்உாஒம். ஆதலால் நீர்கள்' என்று விரத ராடனும் மனைவியும் மல் வைத்திருக்கவும் காண்டிருந்தனர். ாடெங்கும் ஒரு பெரிய விட்டது. அத்தினு எட்டியது. "கீசகனக் h? ஒரு வேளை வீம 9 துரியோதனனுதியோர் ள் மூலம் வந்த செய்தி ாட தேசத்தில் மறைத் வலியுறுத்துகின்றன. டதேசத்தை முற்றுகை கூட்டங்களைக் கவரு ாண்டவர்கள் அங்கே க்காகப் போர் செய்ய


Page 122
110 Լո Մ:Ց
அவர்கள் வருவார்கள் கெனக் குறிக்கப்பட்ட அவர்கள் வெளி ப் ப ராண்டுகள் வனவாசம் இல்லாவிட்டால் இது தவிக்கும் விராடனே நாட்டையும் அடிமைட் ஒளிப் போருக்குப் பு வீடுமர் முதலியோர் ட மதிகளைக்கூட அவர்கள்
முதலில் விராடதே ஆநிரைகளைக் கவரும்ப அனுப்பிஞர்கள். அவர் நாட்டின் தென்பக்கத் களேக் கவர்ந்தான். இ அ ர சனி ட ம் முறை சமயத்தில் கீசகனில்லை இதனை அறிந்து கங்கர் மடிைப்பள்ளித்தலைவனு பாலன், தாமக்ரெந்திெ துக்கொண்டு நாமும் தாகப் புறப்பட்டார். ஆதரவில் இருந்தவர்க GFüWO)NLDějayarr?“ * 6. தைரியப்படுத்தி அழைத் போனுர், -
துரியோதனனுடைய
தலைவனுக வந்த திரிக யணன் ஒருவனே கலக்

ச் செல்வம்
அஞ்ஞாத வாசத்துக் காலவெல்லை முடிவதற்குள் ட் டா ல் மீண்டும் பன்னி புகவேண்டும். அங்கே கனுடைய உதவியின்றித் ாம் வென்று அவனுடைய படுத்தலாம்' என்றெண் றப்பட்டார்கள். விதுரன் லவிதமாகக் கூறிய புத்தி கேட்கவில்லை.
சத்தின் தென்புறத்துள்ள டி திரிகர்த்தன் என்பவன ன் பெரும்படையுடன் மச்ச துக்குச் சென்று ஆநிரை டையர்கள் அச்செய்தியை பிட்டார்கள். அரசன் ଘଠିଁ யே என்று வருந்திஞன். அவனைத் தேற்றி, அந்த ன பலாயனனையும் தந்திரி யன்பவர்களையும் அழைத் கூட யுத்தக்களம் வருவ 'இத்தனை நாள் உமது ள்ே உமக்காக எதுவும் என்று ககர் விராடஇனத் துக்கொண்டு போர்க்களம்
ப படைகளையும் அதற்குத் ர்த்தனையும் அந்தப் பலா கியடித்துச் சிதறியோடச்


Page 123
அஞ்ஞாதவ.
செய்ததை விராடமன்னன் போளுன். அவன் திரிகா கட்டிக்கொண்டு வந்து வி விட்டபோது விராடனுல் முடியவில்லை. பிறகு கங்கு படி திரிகர்த்தனை விடுதலே சூடி நகரத்துக்குத் திரும்பி
இங்கே இப்படியிருக்க, தனன் பெரும் படிையுட ஆநிரைகளைக் கவர்ந்தான். அலறிப் புடைத்துக் கொண் ணுகிய உத்தரனிடம்முறையி படைகளையும் திரட்டிக்ெ தெற்கே திரிகர்த்தைேடு டாரே. எனக்கு ஒரு தேரே எந்தப் பெரிய படையா வனுகவே அவர்களைப் பு என்று வீரம் பேசினுன் ,
இதனக் கேட்டுக் கொ விரைந்து சென்று பிருகத் அழைத்துவந்து, "இந்தப் சாரத்தியம் செய்ததை ந இளவரசன் இவளே அழை தனனுடைய படைகளை எ இவள் ஒட்டிய தேர் ஒரு யாது' என்று மொழிந்த
ஒன்றும் அறியாதவ5
நடித்ததும், பிறகு கவச கீழாக அணி பப்போனது.

கண்டு அதிசயித்துப் ர்த்தனையே பிடித்துக் பிராடன் முன்விலையில் தன் கண்களையே நம்ப
செய்துவிட்டு வாகை குர்கள். வடபகுதியிலே துரியோ ன் வத்து அங்குள்ள அங்குள்ள இஉையர் ாடு ஓடிவந்து இளவரச | * TT ffair o "GTANGyrri காண்டு தந்தையார் எதிர்க்கப் போய்விட் ராட்டி மட்டுமிருந்தால் பிருந்தாலும் நானுெரு றங்கண்டு வருவேன்"
"ண்டிருந்த விர தசாரிணி ந%ள என்ற பேடியை பேடி அருச்சுனனுக்குச் ான் கண்டிருக்கிறேன். த்துக்கொண்டு துரியோ இர்க்கப் போகட்டும். போதும் தோல்வியடை Tள்.
წr(3L_{mrვს) அந்தப்பேடி
ந்தை எடுத்துத் த%ல ம் கண்டு அங்குள்ள


Page 124
பெண்களெல்லாம் இf கைவளையல்களைக் கழ களை மாட்டிக்கொண்டு தைப் பார்த்ததும் தேர்ந்த ஒரு போர் முடியாத உற்சாகத்தோ பிடித்து இழுத்துக் குதி சென்ருள்.
துரியோதனன், னர் முதலிய மகாவிர களைத் தூரத்தே அண் னுக்கு நடுக்கமெடுத்த தேரைத் திருப்பு: இந் நான் எப்படி வெல்லுே போகட்டும். நாம் ஊ களும் இல்லை; வந்திரு வீரர்கள். நமக்கு ஏன் திருப்பு தேரை" என் இளவரசனே! முன் வைத்தலாகாது. இது அக்ேகாது. நான் இ போர் செய்' என்று செலுத்தின்ை பிருகந்ந தேரைவிட்டுக் குதித்து தலைப்பட்டான். தெ கட்டியிருந்த புடைை பிருகந்நளை உத்தரனைத் வந்து தேரிலேற்றிக் கோயிலுக்குப் பக்கமா போய் மறைத்து வைக் டைய ஆயுதங்களை எடு

ச் செல்வம்
த்தனர். ஆளுல் அவள் ற்றியெறிந்துவிட்டு உறை குதிரைகளைப் பூட்டிய எல்லோரும் வியந்தனர். ரனிடத்திலே கூடக்கான ாடு அவள் கடிவாளத்தைப் ரைகளை நடத்திக்கொண்டு
ன்னன், விகிமர், துரோ ர்களுடைய தேர்க் கொடி ட இளவரசஞன உத்தர து. "ஐயோ, பேடியே! த மகாரதர்களேயெல்லாம் வேன். ஆநிரைகள் போளுல் ார் திரும்புவோம். ப.ை க்கும் எதிரிகளே மகா இந்த வேண்டாத பகை; "று உத்தரன் பதறிஞன். ன் வைத்த காலைப் பின் ஓர் அரசகுமாரனுக்கு ருக்கிறேன்; தைரியமாகப் கூறித் தேரை வேகமாகச் ளே உத்தரன் பயத்தினுல் நகரத்தைநோக்கி ஓடத் ாம்கும் தலைப்பின்னலாட, காற்றிலே பறக்கப் துரத்திப்பிடித்துக்கொண்டு குதிரைகளை ஒரு காளி "க நிறுத்திவிட்டு இறங்கிப் கப்பட்ட பாண்டவர்களு த்ெது வந்தாள்.


Page 125
அஞ்ஞாதவா
அந்த ஆயுதங்களின் உத்தரனுக்குக் கண்கள் கூ மெல்லாம் யாருடையவை' விஞன்.
"இவையெல்லாம் அருச் பயப்படாமல் தேரைச் செலு செய்து உனக்கு வெற்றியி என்ருள் அந்தப்பேடி!
அருச்சுனனுடைய பெய ஆயுதங்களின் காட்சியும் தைரியம் ஊட்டின. 'அந்த எங்கே இருக்கிருன்?' என்று பிருகந்நளை, 'இன்னும் நா அவனைக்காண்பாய்' என் கிழக்கு முகமாகத் திரும் அஞ்சலி செய்துவிட்டு யுத்து எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய் அருச்சுனனுடைய காண்டீ தேரிலேறினுள். உத்தரனு தேரைச் செலுத்தினன். பே அருச்சுனனேதான் என்பன அறிந்து மனத்தைரியத்தோ
'அஞ்சியோடியவன் எதி என்று கண்டீவர்கள் வியக்கு றியடிக்கப்பட்டன. ஆநிரை போன துரியோதனனே எதிரி செயலற்று நிற்க அவன்
15

3
ஒளியைக் கண்ட
சின. 'இந்த ஆயுத என்று அவன் வின
சுனனுடையவை. நீ ரத்து. நானே போர்
"ட்டித் தருகிறேன்"
ரும் அந்தத் திவ்விய உத்தரனுக்குச் சிறிது மகாவீரன் இப்போது உத்தரன் கேட்கவும் ன்கு நாழிகையிலே நீ று சொல்லிவிட்டுக் பி அஸ்திரங்களுக்கு த்துக்கு ஆயத்தமாக து கொண்டு கையிலே பத்தையும் ஏந்தித் |ւb தைரியமாகவே டியுருவில் இருப்பது த விராடகுமாரன் தி முன்சென்றன்.
நிர்த்து வருகிருனே" முன்பே சேனைகள் சித களை ஒட்டிக்கொண்டு fப்பதற்கு ஆற்ருமல் கண்ணெதிரே ஆநி


Page 126
ரைகள் மீட்கப்பட்ட மிகுதியினுல் ஆரவா நகரம் மீண்டனர்.
இப்பொழுது தன் காண்டீபத்தை நாதம்செய்தான். பூ என்று துரியோதனனு
குறிக்கப்பட்ட து பார்த்தன் வெளிப்பட்
என்று 'காலவெல்லை கடந்து தவருக வைத்துக் எண்ணுதே. இதோ அ வெறும் தாயக் கட்ை பானங்துரைத் கக்கும் சண்டையர சமாதான என்ருர் வீடுமர்.
இதனைக் கேட்டுக் னுக்குக் கோபம் பொ என்ற பேச்சுக்கே இட இப்பொழுதே கொன் டும்' என்று கத்தின6 சேர்ந்துகொண்டு வீடு எல்லோரும் ஒருங்கு ே தார்கள்,
ஆச்சாரியர், பிதா களுக்குப் பானங்களா( விட்டு அருச்சுனன் துரியோதனனுடைய ே

தச் செல்வம்
ன. இடையர்கள் சந்தோஷ ரம் செய்துகொண்டு தம்
அருச்சுனன் யாவருமறியத் வளைத்து நானேற்றி டங்கார அருச்சுனன் வந்துவிட்டான்' துடைய படைகள் நடுங்கின.
ால எல்லே கழிவதன் முன் டுவிட்டான்; இனி நமக்குக் துரியோதனன் கூறினுன். போய்விட்டது. கணக்கைத் கொண்டு வீண் எண் ை அருச்சுனனுடைய காண்டீபம் டகளை உருட்டாது; கொடிய
உனக்கு எது வேண்டும்; மா? முடிவாகச் செல் :
கொண்டிருந்த துரியோதன ங்கிவழிந்தது. "சமாதானம் மில்லை; இந்தப் பார்த்தன று தொலைத்து விடவேண் ன் உதவிக்குக் கன்னனும் ைெரப் பழித்தான். பிறகு சர்ந்து பல்குனனை எதிர்த்
மகர் முதலிய பெரியோர் லே வணக்கம் தெரிவித்து மற்றவர்களையெதிர்த்தான். தர் கொடி, படைக்கலங்க


Page 127
அஞ்ஞாதவா
ளெல்லாம் தவிடு பொடியா யிலே பாதசாரியாக நின் கண்டு அருச்சுனன் பெயர் ெ அவன் வேருெரு தேர் மீதே மற்ற வீரர்கள் பலரும் அவே அருச்சுனனை எதிர்த்தனர். பாணப்பிரயோகம் அளவு கட டது. எதிரிகளெல்லாம் சித மூர்ச்சித்தனர்; துரியோதன வெற்றிக்கு அறிகுறியாக ளுடைய மேலாடைகளை கொண்டான்.
துரியோதனன் மூர்ச்சை தான். அருச்சுனன் அவனப் மாயச்சூதிலே எங்கள் ஆ யல்லவா ? இதோ ஒரு கனே வீழ்த்த வீரனணுல் தடுத் லாம்' என்ருன் அடுத்த னுடைய முடி மண்ணிலே ட தலையையாவது பத்திரமாக என்று எள்ளி நகையாடினுன் வளவில் எல்லோரும் மீண்ட
நகரத்துக்கு வந்ததும் றைத் தன் தந்தையாருக்கு பாண்டவர்கள் நம்மோடுத இதோ கங்கர், பலாயனன், பாலன், தாமக்கிரந்தி, வி அவர்களேயாவர். தருமர், நகுலன், சகதேவன், புகழ்ெ பவர்களே நமக்கு இந்த ெ

5
யின. வெறுந்தரை ாற துரியோதனனைக் சால்லி நகைத்தான். றி ஒடப் பார்த்தான். னச் சூழ்ந்துகொண்டு
அருச்சுனனுடைய டந்த வேகம் கொண் றியோடினர் பலர் னும் மூர்ச்சித்தான். அங்கு வீழ்ந்தவர்க உத்தரன் எடுத்துக்
F தெளிந்து எழுந்
பார்த்து, "மூடனே!
டைகளைக் கவர்ந்தா ா வருகிறது-முடியை ந்துக்கொள் பார்க்க கணம் துரியோதன ரண்டது. 'பாவம் க் கொண்டு போ' அருச்சுனன். இவ் இரர்.
உத்தரன் நடந்தவற் ச் சொல்லி, பஞ்ச ான் இருந்தார்கள். பிருகந்நளை, தந்திரி ரதசாரிணியெல்லாம் வீமன், அருச்சுனன் பற்ற பாஞ்சாலி என் வெற்றியைத் தேடித்


Page 128
16 பாரதச்
தந்தவர்கள்: என் வெளிப்படுத்திஞன்.
விராடனும் மனைவி பறிதலோடு அவர்களை கொண்டனர். இன் களைச் சாதாரண மக்க வருந்திஞர்கள். தவச் எனக்குப் பணிப்பெண் சுதேஷ்டினை அவளை ம டான் எல்லாரும் ஒருவே மகிழ்ந்தார்கள்.
இந்த வெற்றியெ மான அருச்சுனனுக்குத் விவாகம் செய்துகொடு ஆணுல் அருச்சுனணுே அ நடனம், சங்கீதம் பயிற விக்குச் சமானமாகுமா அபிமன்யுவுக்கு விவாக தான்.
இவ்வாருகப் பஞ்ச தையும் அஞ்ஞாத வாக முறையாக முடித்துக்கெ பட்டிருத்தலே எங்கும் ( ளெல்லாம் பாண்டவர் வந்தனர்.

D] மறைந்திருந்தவர்களே
யும் அளவுகடந்த நன்றி மன்னிப்புக் கேட்டுக் ெைரன அறியாது அவர் 1ள் போல நடத்தியமைக்கு செல்வியான பாஞ்சாலியா ணுக இருந்தாள்' என்று னமுருகித் தழுவிக்கொண் ரோடொருவர் அளவளாவி
ல்லாவற்றிற்கும் காரண தன் மகள் உத்தரையை க்க விராடன் விரும்பினன். புதனை ப9றுத்து, தன்னுல் bறப்பட்டவள் தன் புதல் தலால் அவளைத் தன்மகன் ம் செய்துவைக்க இசைந்
பாண்டவர் வன வாசத் ஈத்தையும் நிபந்தனைப்படி ாண்டு தாங்கள் வெளிப் தெரிவித்தனர். மன்னர்க களைக் காண விராடதேசம்


Page 129
9. உலுகன்
பாண்டீவர்கள் நேறி அநுபவிக்காத கொடிய துன் பெயரால் அநுபவித்துவிட் இந்த வீரர்களுடைய நாட் தனன் ஒருகணமேனும் இதுவே நீதியும் தருமமுமா வரைப் பார்க்க வந்த அரச வனவாசத்தில் பாண்உவர் துன்பங்களைப்பற்றி நெடு கடைசியில் துரியோதனன் விடில் தங்களுக்குத் தெரி விடைபெற்றுக்கொண்டு அ சென்றனர்.
பஞ்சபாண்டவர்களையும் பார்க்கப் பாரரசர் பலர் செ நிகழ்ந்த பேச்சுக்களையும் செ யோன் சீற்றம் கொண்டா அவர்களைத் தொலைத்துவி சூழ்ச்சிகள் யாவும் பயனற்று ஆறுத் துயரடைந்தான் இ மனங் கவன்றிருக்கையில் பட்ட தூதுவனுகிய உலூக அரச சபையை வந்தெய்தி உலூக முனிவனத் தொழு வந்து செய்தியை வினவினு 'unrairi-ari gait ari வனவாசமும் அஞ்ஞாது முடித்து மீண்டு வந்துள்ள

ன் தூது
தவருதவர்கள். யாரும் ாபங்களைத் தருமத்தின் டு வந்திருக்கின்றனர். ட்டை இனித் துரியோ வைத்திருக்கக்கூடாது. கும்' என்று பாண்ட ர் பலரும் பேசினர்கள். அடைத்த இன்பத் தே ர ம் பேசிவிட்டுக் நாட்டினைக் கொடா யப்படுத்துமாறு கூறி வர்கள் தத்தம் நாடு
b பாஞ்சாலியையும் *ன்றமையையும் அங்கு Fவியுற்ற அரவக்கொடி ான், கானகத்திலேயே உத் தான் செய்த ப் போயினவே என்று இவ்வாறு சுயோதனன் தருமனுல் அனுப்பப் ன் என்னும் அந்தணன் னன். துரியோதனன்
ழது வணங்கி, அவன்
கள் நிபந்தனப்படி வாசமும் குறைவற னர். இனி நீ அவர்


Page 130
18 LITU,
களுடைய நாட்டைக் அதற்குச் சூதுபோரே! இதுவேண்டுமென நீ ச செய்யச் சித்தமாயிரு திலே படைகள் மோ வேண்டுமென்று நீ வி லல் உன்னுல் (LDL LTgil சினங்கொண்டு பே; ளளைவரும் மாண்டெ வர்களின் சாபங்களும் யிருக்கின்றன. நீ நன் தோடு கூடிய முடிவை சொல்' என்று உலூக
உலுரகன் பேசப் ( கோபம் அதிகரித்தது; நெரித்தான். "யாரு கொடுப்பது? என் f இல்லாமையால் அவரு சிற்றப்பஞன பாண்டு நாடு எ ங் க ரூ டைய மீண்டும் எம்மிடமே பாண்டவர்க்கு என்ன குறித்த தவணை கழி விட்டான் அந்த அருச் களுக்கு இனி நாடு கிடை களுக்ரு இடம்' என்று மாகப் பேசினுன்,
விதுரர், துரோன நீதியை எடுத்தியம்பின தவறிப் படைவலியை தகாது. சத்தியந் தவ

தச் செல்வம்
கொடுப்பதுவே தக்கது. அன்றி மோதுபோரோ வறினுல் அதனையும் அவர்கள் க்கின்றனர். யுத்தக்களத் திச் செய்யும் போர்தான் ரும்பில்ை அவர்களை வெல்
வீமனும் அருச்சுனனும் க்களம் புகுவரேல் நீங்க ாழிவது திண்ணம், முனி உங்கள் முடிவுக்கு இதுவா மையை விரும்பினுல் அறத் நன்முக ஆலோசித்துச் முனிவன் எடுத்தியம்பினன்.
பேசத் துரியோதனனுக்குக் கண்கள் சிவந்தன; கைகளை 1டைய நாட்டை யார் தந்தைக்குக் கண்ணுெளி 5க்குரிய நாட்டை
அரசாட்சி செய்தான். து. ஏதோ வகையால்
வந்துவிட்டது. இதில்
உரிமை? அதுவுமன்றிக் புமுன்னமே வெளிப்பட்டு சுனன்! ஆகையினுல் அவர் யாது! காடுதான் அவர் துரியோதனன் ஆவேச
ர், கிருபர் முதலியோர் ர், 'உறுதிமொழியைத் நம்பி அநீதி பேசுதல் றிஞர்க்குத் தரணியில்


Page 131
உலூக்கன்
பெருமை ஏது? தருமத்தா படைவலி அன்று' என அவ தைகளுள் ஒன்றேனும் துரி ஏறவில்லை.
குலத்தலைவரான வீடு னேப் பார்த்துப் பேசினர். சொன்ன காலமோ கழிந்து யோகம், கரணம், நக்ஷத்திர உறுப்புக்களால் கணித்த ஆநிரை கவரவந்து, எப்ெ பத்தை வளைத்து 'உங்கார அப்பொழுதே குறிப்பிட் விட்டது. அறியாமையினுல் கணக்கை நீட்டி வைத்து ஒப்பற்ற வீரரான அருச்சு லெடுக்க இங்கு யார் இரு சொன்னுர்,
வீடுமர் அருச்சுனனைப் கன்னன் எழுந்தான். போன்ற பரசுராமனை நீ அ கற்ற வித்தையைக் கொண் என்ன ஆற்றல் உன்னிடம் களை எவ்வாறு இழிவாகப் அவன் வீடுமரை இகழ்ந்த வீடுமர் கடுஞ்கினம் ெ பாஞ்சாலி மாலை சூட்டியே போர் செய்தாயே, அப்ெ துரியோதனனைக் கந்தருவ கொண்டு போகும்பொழுது என்ன ஆயிற்று? நேற்று சிறுவனன உத்தரனை த்

ஆTது 19
ல் நம்மைக் காப்பது: பர்கள் கூறிய நல்வார்த் யோதனன் செவியில்
மரும் திருதராஷ்டிர "உன் புதல்வர்க்குச் விட்டது. திதி, வாரம், ம் என்னும் பஞ்சாங்க றிந்தபடி, அருச்சுனன் பாழுது தன் காண்டீ நாதம் செய்தாகுே ட காலம் முடிந்து துரியோதனன் காலக் க்கொண்டான். அந்த னனுக்கு எதிராக வில் நக்கிறர்கள்?' என்று
புகழ்ந்ததைக் கேட்ட "நகமிழந்த கிழப்புலி க்காலத்தில் அவனிடம் ாடே வென்ருய்; வேறு
உண்டு? நீ மற்றவர் பேசலாம்' என்று rঞ্জক্ট -
காண்டார். 'ஏ கன்னு, போது அருச்சுனஞேடு பாழுது வென்ருயா ? ர் பிடித்துக் கட்டிக் உன் வில்லாண்மை ஆநிரை கவர, அறியாச்
தே ரோட் டியா க் க


Page 132
120 ԼIn U:
கொண்டு அந்து அ போர்க்களத்தில் தாே தெல்லாம் உன் ஆண் இனில் கண்ணபிரான் காண்டீபம் ஏந்தப் பா கியபின் குருக்ஷேத்திர வெளிப்பதுமோ? நன் ஆண்மையைச் சகுனி சூதாடச் சூழ்ச்சி செய றிந்த உங்கள் வீரத்ை என் எண்ணிக் கெர றெல்லாம் வீ மெர் பே யாகி வாளாவிருந்தான்
இவற்றைத் துரியே ருந்தும் கடைசியில் கன் மதித்தான். மூர்க்கணு விடா" துரியோதனன் காக முடியுமா ? அவ தூது வந்த உலூகே "நாடு எங்களுடையது பாண்டவர்க்குரியது. இதனைத் தெரிவித்துவி மீண்டு தருமனிடம் pLuJ JEGOLju76) 座 விளம்பினுன்
உலூகன் சென்றபி யும் வீடுமரையும் கோ செய்வது நிச்சயம் எ எண்ணிக்கொண்டு மேே ஆலோசித்துப் 60) கண்ணபிரானிடம் சென்

தச் செல்வம்
நச்சுனன் வந்தபோது நீ ன இருந்தாய்? அப்போழு மை எங்கே ஒடி ஒழிந்தது ? நேரோட்ட அருச்சுனன் ரதப் பெரும்போர் தொடல் த்தில்தான் உன் Ճց լb று உன்வீரம் ! உங் ஆள் அறிந்தல்லவோ மாயச் ப்தான். அவன் அளவிட்ட த நான் அறியமாட்டேன் "GðõTruloj ? ? ? என்றிவ்வா சப் பேசக் கன்னன் ஊமை 厦。
பாதனன் கேட்டுக் கொண்டி ன்னனுடைய மொழிகளையே தும் முதலையும் கொண்டது மட்டும் இதற்கு விலக் பன் பாண்டவரிடமிருந்து எ எள்ளி நகையாடிஞன். 1; காடுதான் அ ந் த ப் போ! போய் அவர்களிடம் தி!' என்ருன். உலூகனும் போய்த் துரியோதனனு நிகழ்ந்தவற்றை விவரமாக
ன் துரியோதனன் கன்னனே பமாறச் செய்தான் போர் விறு அவன் இன்னுள் லே செய்யவேண்டியவற்றை பத்துணை கேட்பதற்காகக் ாருன்.


Page 133
10. பார்த்த:
துரியோதனன் தன்னிடம் வருவதை அறிந்த கண்ணன் அழைத்து, " அரவக்கொடி வந்தவுடன் என்னைத் துயிே உள்ளே வர விடுங்கள் " எ புறக்கம் பூண்டான். துவ துரியோதனனும் மாளிகைக்கு னின் தலைப்பக்கமாக இருந்த னத்தில் செருக்குடனிருந்தா செல்ல அருச்சுனனும் அங் அவன் மாதவனின் முன்ன்ே களைச் சேவித்து நிற்க, யுணர்ந்த பரந்தாமன் உற போலக் கண்விழித்து எழுந் முன் நிற்பதைக் கண்டான் யோதனனும் வந்திருப்பதை
உடனே அண்ணன் ஒன் போலத் துரியோதனனைக் கட் கூறிப் பின்பு இருவரும் அங்கு ணத்தை வினவினுன் , அவ துணை கேட்க வந்திருப்பதாக ணன் அவர்களை நோக்கி, லாம் ஒரு பக்கம் சேரட்டும்: பக்கம் நிற்கிறேன். சுயோத துச் சொல். உனக்கு என் வேண்டுமா? இல்லாவிடில் எ வேண்டுமா ?' என்ருன் ,
16

சாரதி
படைத்துணை கேட்க F, வாயில் காவலரை யோன் வருவான்; லெழுப்பாது அவனை ன்று கூறிப் பொய் ாரகையை அடைந்த தட் சென்று கண்ண 5 ஒரு சிறந்த ஆச ன். சிறிது நேரஞ் து வந்தடைந்தான். ன சென்று திருவடி விஜயனின் வரவை க்கம் நீங்கியவனைப் து அருச்சுனன் தன் அருச்சுனன் துரி க் கூறினுன்,
றும் அறியாதவனைப் ட்டியனத்து முகமன் து வந்தடைந்த கார ர்கள் தாம் படைத் க் கூறினர். கிருஷ் ** என் சேனை ஏரல் நான் தனியே ஒரு ணு, நன்முக யோசித் சேனை முழுதும் ன்னைத் தனியாளாக


Page 134
122 LPFTD.
கண்ணபிரான் இ ஒருவன் இந்தக் க என்ன ஆகப் போகி யென்ருல் எனக்குப் யிகுக்கும் என்று து னுடைய யாதவசேே கேட்டுப் பெற்றுக்கெ திருப்தியடையாமல், ஆயுதம் எதித்துப் ே வேண்டிக்கொண்டான் கோளுக்கும் இசைய அளவு கடந்த மகி பெற்றுக்கொண்டு இ அரசர்களிடமும் படை
" இந்த நிலையில்
பல்குனனைப் பார்த்து நீ போர் செய்ய வே6 லெடுக்கவும் வேண்ட முன்னே இருந்து எ போதும் என்று டைய பாதங்களில் . ஆன்மா இறைவன் அதனை உணர்ந்து ஞானியர் கூறுவர். கண்டு பரிகசிக்கவும் சாதாரண மனிதன்; . எடுக்கவும் மாட்டான் உதவியாகத் தேரை

தச் செல்வம்
|ப்படிச் சொன்னதும் தனி ண்ணன், இவனுல் நமக்கு றது ? இவனுடைய சேனை போரிலே மிகுந்த பலமா ரியோதனன் எண்ணி அவ ன முழுவதையும் தரும்படி ாண்டான். அவ்வளவோடு போரில் கண்ணபிரான் பார்செய்யக் கூடாதென்றும் கண்ணன் அந்த வேண்டு வே, அரவக் கொடியோன் ழ்ச்சியடைந்தவனுய் விடை ன்னும் பலராமன் முதலிய த்துணை கேட்கப் போயினன்.
நான் உனக்கு என்ன உத கிறேன்' என்று மாதவன் க் கேட்டான். " மாதவா ண்டா. ஆயுதத்தைக் கையி ா. எப்பொழுதும் எனக்கு ன் தேரைச் செலுத்தினுற் அருச்சுனன் கண்ணபிரானு பணிந்தான். பக்குவமுள்ள எந்த வடிவில் வந்தாலும் அதன் வழி நடக்குமென மற்றையோர் இச்செயலைக் கூடும். கண்ணன் ஒரு அல்லாமலும் அவன் ஆயுதம் அப்படியானவன் தனக்கு மட்டும் ஒட்டினுல் போது


Page 135
பார்த்தசாரதி
மென்று அருச்சுனன் வேண் கத்தோன்றும். ஆணுல் அருச் இறைவன் செயலாக எண் நிக்கிர சிஷ்ட பரிபாலனத் கொண்டுள்ள அவதாரமே மாத்மா என்பதை அறிவாள அறிந்துகொண்டான். ஆதலி தன்னைவிட்டு நீங்காது தன்மு காட்டும்படி பரந்தாமனை ே
தறிகெட்டு ஒடும் பஞ்சப் களின் கடிவாளத்தை இறை ஒப்படைத்துவிட்டால் நமக்கு திருமாலே பார்த்தனுக்குச் 4 கருத்தும் இதுவேயாகும்.

厦23
rடுவது மூடித்தனமா சுனன் தன் செயலே ாணுபவன், துஷ்ட துக்காகப் பகவான் இந்தக் கண்ணபர ரியான அருச்சுனன் ஞெலன்ருே என்றும் முன்னே நின்று வழி வண்டிஞன்.
புலன்களாகிய குதிரை வனுடைய கையிலே க் கவலையென்பதேது? Fாரதியான தத்துவக்


Page 136
11. போர
இந்த ஆரவார டிரன் கேள்விப்பட்டு தொடங்கி வீமன் தன் திண்னம் என்பதனை தான். ஆகையால் விடாமல் தடுக்க .ே அதற்காகக் குலகுருவ பாண்டவரிடம் ஆTது "நாட்டை ஆள்வதரு டாகப்போகிறது? ජීර් கொடுக்கும், பாண்ட ளும் ஆசையிருந்தால் கூறித் தவத்தின்மேல் டாக்குவாயாக" என் னிடம் கூறின்ை பாண்டவர் இருக்குமி
பாண்டவர் சஞ்ச அவனை வணங்கி உப காரணம் வினவினர்.
"நாடாளுதலில் லும் வல்லீரானீர்கள் காணும் மகிழ்ச்சிதா ே களுக்குரிய பங்கைத் யோதனன் ஒருப்படா ஆசையிருந்தால் அவனு ராஜ்யத்தைப் பெற ே இந்த உலகப் பற்றை செய்து வீடுபேறடைய

s? *LDT35F60TLDIT?
"ங்களையெல்லாம் திருதராஷ் மனம் கலங்கிஞன். போர் f Lošasorj; கொன்ருெழிப்பது அவன் நன்கு அறிந்திருந் எப்படியாவது (3 urtarri நிகழ வண்டுமென்று எண்ணினன். ான சஞ்சயன அழைத்துப் போகும்படி வேண்டினுன் ஒல் என்ன நன்மை உண் வந்தான் சிறந்த பலஜக் வர்களுக்கு இன்னும் நாடா அவர்களுக்கு அறிவுரை உறுதியான பற்றினை உண் று திருதராஷ்டிரன் சஞ்சய ஞ்சயனும் அதற்கிணங்கிப் டம் சென்றன். *ய முனிவனைக் கண்டதும் ரித்துத் தம்மை நாடிவந்த
மட்டுமன்றிக் காடாளுதலி உலகை ஆண்டு நீர்
னென்ன? குருநாட்டில் உங்
தருவதற்கு அந்தத் துரி ன். உங்களுக்கு நாடாள tleit Gunti செய்தே உங்கள் வே ண் டு ம். ஆகையினுல் 0 நீக்கி மேலான தவம்
முயலுங்கள். அதுவே


Page 137
போரா சமாதா
நன்மை தரும்' என்று சஞ் பெருமைகளை எடுத்தியம்பிரு சஞ்சயனுடைய வார் தருமன், அவன் திருதரா படட தூதுவன் என்பதை நீர் சொல்வது முற்றிலும் ச முனிவர்களுக்குச் செய்யு எங்களுக்கும் கூறினீர். அ வர்கள் தமக்குரிய கூடித்திரி துறவறத்தை மேற் கொள் தனன் செய்த அநீதிக மனத்தை வாட்டுகின்றன. தருமத்தில் நின்று பை குவித்து அவர்களை எமே அதன் பின் நீர் சொல் எங்களுக்கு மனம் செல்லக்சு பேசினுன்.
“நின்னறத்தினி னிர்டை
மன்னறத்தினை விட்டுநர்
என்னறத்தினி னின்று ெ
பின்னறத்தினி னினைவுகூ
கோபித்தறியாத தரும தில் சினந்து பேசிஞன். உல. வேண்டும்; ஒவ்வொருவரும் அறத்தில் நிற்கவேண்டும்; படிப்படியாக நீங்கவேண்டு

F6STE DIT 25
நசயன் துறவறத்தின் ୭6ୋt.
த்தைகளைக் கேட்ட ாஷ்டிரனுல் அனுப்பப் அறிந்து, "முனிவரே! ரி. நும்மைப்போன்ற ம் உபதேசத்தையே ரச குலத்திற் பிறந்த ய தருமத்தை விட்டுத் வார்களா? துரியோ Qareja)rtih 656. எமக்குரிய கூடித்திரிய கவர்களைக் கொன்று லோகம் அனுப்பினுல் லிய துறவறத்திலும் டும்' என்று கனன்று
மதன்னை விளங்குமாறு நிகழ்த்தினும் ஸ்லற மன்னரானவர்
முயல்வரோ தவ்வரையிருவிசும்பினி லேற்றினுல் ரும்'எனக்கனன்றிவை
பேசினுன் புத்திரன் இந்த இடத் கில் நீதி தவருது வாழ தத்தம் நிலைக்குரிய உலகப்பற்றுக்கள் ம்; ஆசைகளை அடக்


Page 138
26 LIITU:
குதல் கூடாது; அடக்க டங்கியிருந்து பின்பு வ வையே தரும். ஆதல களே அறவழியில் நில் அடங்கப் பெறுதலே சி இனுடைய கோபம் இந் உலகினுக்கு அருளுகிறது
தருமன் கூறியது எழுந் தான். 'நேற்றுப் னுப்பியவன் இன்று தவி கிருன், மன்னர்கள் ே திருதராஷ்டிர மன்ன தாருக்கும் சித்தம் தடுப யற்ற பேச்சுக்களைப் ே தாடும் போர்க்களத்தில் லிருந்து சொரியும் உதி செய்த கொடிய வினைக3 உயர்ந்த தவம். சாலையில் உலகச்சுமைய கொன்று இந்தத் தரு களவேள்வி செய்விப்பே தில் என் கதாயுதம் செ உன் செவியிலும் விழும் திருந்த ஆத்திரம் குமுற
கேட்டுக்கொண்டிருந்த மேலும் பேசவிடாது இவர்கள் தவம்; வி
தவம். இவற்றை நாம் என்று சொல்லிச் சஞ்சய

தச் செல்வம்
ப்பட்ட ஆசைகள் உள்ள சீறுகொண்டெழுந்து அழி ால் உலக இன்பத் துன்பங் ாறு அனுபவித்து ஆசை றந்த தவமாகும். தரும தத் தத்துவ ஞானத்தை il.
போதாதென்று வீமன் போர் என்று சொல்லிய பம், தருமம் என்று பேசு Lugi i b Guj g; இதுதான? றுக்கும் அவன் பக்கத் ாறிவிட்டதோ? பெருமை சுகிருனே. பேய்கள் கூத் பகைவருடைய உடலி வெள்ளத்தில் அவர்கள் ளக் கழுவுதலே எங்களுக்கு rர்க்களமாகிய வேள்விச் ான அந்த நுாறுபசுக்களைக் to 66t கையினலே நான் ன். கொடிய போர்க்களத் ய்யப்போகும் இடியொலி ' என்று அடக்கிவைத் ப் பேசினன். இதனக் கண்ணபிரான் அவனே தடுத்து, "மண்ணுளுதல் ண்ணுளுதல் அவர்கள் பேசிப் பயனென்ன? ? னே அனுப்பினன்.


Page 139
Gunirrt & LorrS
இருபக்கத்திலும் பகை வந்தும் தருமன் இன்னு விஷயத்தை ஆராயவிரும் போனபின்பு தம்பியரையும் துக்கொண்டு ஆலோசிக்க போருக்கு s2.its left It உண்டாக்கி அதனுல் பேர மாகுதல் தகுமோ? போரி பெரிய அழிவன்ருே ஏற்பட லாமல் இரு திறத்தாரும் ே யில்லையா?" என்று தரு கேட்டான்,
*" துரியோதனனுடன் சூதாடி அவன் சொன்ன தானம் போப் மீண்டீர். னுங்கள் குரு நிலத்தில் ப கொடிய போரில் அவனைக் கைப்பற்றுவதே தக்கது ' கூறினுன்.
"ஐயோ! ஆசிரியர்கை களையும் உற்ரு ருறவினன உலகை ஆளவேண்டுமா ? இ பார்க்க வஞ்சமனத்துப் ( னிடம் கூறியனுப்பியவாறு மூலபலாதிகளே உண்டு க நல்லது ' என்று தருமன் கலங்கிஞன்.
கடமைக்கும் தருமத் கலங்கும் தருமனுடைய

TGŪST DIT" 27
மை இவ்வளவு முற்றி ம் பொறுமையாகவே பினுன் எல்லோரும் b கண்ணனையும் வைத் லாஞன். ' அவர்கள் லும் பெரும்போரை ழிவுக்கு நாம் காரண ல் இருபக்கத்தார்க்கும் Lப்போகிறது? பகையில் பொருந்தி வாழ வகை மன் கண்ணபிரானைக்
இரண்டாம் முறை சொல் தவருமல் வெங் இனி அந்த வெய்யோ ாதி கொடாதிருந்தால் கொன்று நாட்டைக் என்று கண்ணபிரான்
ாயும் உடன் பிறந்தவர் ரயும் கொன்று இந்த இந்தக் கொடுமையிலும் பெரிய தந்தை சஞ்சய
காட்டில் திரிந்து கந்த ாலத்தைக் கழிப்பதுவே ஒருநிலையின்றி மனம்
துக்கும் நடுவில் நின்று உள்ளத்தைத் தெளிவ


Page 140
டையச் செய்ய வேண்டி யென்பதை அந்தக் .ே * தருமனே குலதருமத்ை பாவிகளுக்கு நாட்டை காடாளப்போவதென்ரு வாகும்? உலகிலுள்ள L. Dr L L. LarriesGTnr ? நீங்க எல்லாம் பொய்யாகலா அறம்?' என்று ன்.
தருமன் ஒருவாறு " கோபாலா! நீயே தூதாகச் சென்று எங்க அதைத் தரமறுத்தால் களேக்கேள்; அதனையும் களாவது கேள். இல்லா அடுபோர்வேண்டு ? ? என் மைக்கு ஒர் எல்லை காட் அடைத்து வைத்த சிங் மூன்று வருஷங்களும் வீமன் தருமனுடைய பொங்கி எழுந்தான். ' தனன் திரெளபதியின் சு துகிலுரிந்தபொழுது ெ நமக்கும் நங்குலத்துக்குந் தந்தாய்! அந்த வஞ்சக துணைக்காலமும் காடுகெ அல்லற்பட்டு மீண்ட பின் கின்ரு ய் ! அண்ணு துரி யிலும் உன் கருணைக்கல்வி

தச் செல்வம்
யது தம்முடைய கடமை காவிந்தன் உணர்ந்தான்; தயே மறந்துவிட்டாயா ? க் கொடுத்துவிட்டு fÈ ல் உன்குலாசாரம் என்ன மற்ற அரசர்கள் இகழ ள் செய்த சபதங்கள் மா? இதுதான்ே நீ கண்ட
மனத்தெளிவடைந்தான் அந்தக் கொடியோனிடம் ள் பங்கைக் கேள். அவன் ஐவருக்கும் ஐந்து கிராமங் மறுத்தால் ஐந்து இல்லங் ங்களும் இல்லையென்றல் ாறு தருமன் தன் பொறு படிப் பேசினன். கூட்டில் கம்போல் இந்தப் பதின்
குமுறிக் கொண்டிருந்த
பொறுமையைக் கண்டு அந்தக் கசடன் துச்சா உந்தலைப் பிடித்திழுத்துத் பொறு பொறு’ என்று
தீராத இழிவைத் தேடித் ர்கள் சொன்னபடி இத் ால்லாம் அலைந்து திரிந்து பும் பொறுமையே பேசு யோதனனின் கொடுமை வோ நாம் அஞ்சவேண்


Page 141
போரா சமாத
டியவர்களாய் இருக்கின்றே பார்த்துக் கூறிஞன்.
எழுந்த கோபம் அட பார்த்து, 'இந்தத் தரும6 விட்டான்; தம்பியரின் சபத விட்டான் பெரிய கீர்த்தி கொண்டான் ஆ! இத்தை பிறந்தேனே நெருங்கி வரு தனனை யும் அவன் தம் நொருக்கி அமருலகேற்றி ளலாம் என்று எண்ணியிரு தூதனுப்பி யாசிக்கச் ெ தருமன்' என்று கதறிஞன்
தருமன் வீமனைச் சாந்த 'தம்பி! பொறு; குற்றம் ஒரு குலத்திற் பிறந்தோ வாழ்தல் சிறப்பில்லையா? அ சில சூளுரைகளைச் சொல்லி மறந்து நாம் ஒற்றுமையாக் என்றன். இதைக்கேட்ட மேலும் அதிகரித்தது. அ தூதனுப்பாதே என்னை மலரடி சிவக்கக் குருநாடு ே சாலியின் சபதமும் என் நானே போய் எல்லாம் என்ருன்,
17

fféros 4A)17 129
ம்' என்று தருமனேப்
ங்காமல் தண்ணனைப் ன் போரை முடித்து ங்களையும் நிறைவேற்றி யையும் சம்பாதித்துக் கயோனுடன் நானும் நம் போரிலே துரியோ பியரையும் அடித்து உரிமையோடு அரசா நந்தேனே! இன்னும் சால்கிருனே இந்தத்
வீமன்,
தப்படுத்த முயன்றன். பார்க்கிற் சுற்றமில்லை; ர்கள் ஒற்றுமையாக அறியாமையால் அன்று விவிட்டோம். அவற்றை க வாழ்தலே 'நன்று' வீமனுக்குக் கோபம் ஆண்ணு! கேசவனைத் அனுப்பு; அவன் தன் செல்லவேண்டா பாஞ் சபதமும் வீணுகாமல் முடித்துவருகிறேன்"


Page 142
30 ԼIITU:
சூடுகின்ற துழாய்
முனிவர்களுஞ் தேடுகின்ற பதஞ்சிவ
தூது செல்ல வாடுகின்ற மடப்பா
மென்வரமும் கோடுகின்ற மொழி விடுகஇனிக் ெ
இப்படி வெகுண்ட பரிந்து நோக்கி வி அரசரீதியை எ நித்து.ை படுத்தாது மறுத்துவ கோபந்தணிக' என்று
அப்பொழுது لیجیے 'அண்ணு பதின்மூன் தோம் அது போதா தால் பாஞ்சாலியின் சு தேவர்களாயினும் அசுர உயிரைப்போக்க என்ன கிறது. நாம் ஏன் அ போய் இரக்கவேண்டும் ரிந்தபொழுது அவள் ய கோவிந்தா கோவிந்த சோர்ந்தாளே! அதனைட் பாபம் நம்மைவிட்டுத் தனன் எங்களுக்குரிய இசையான். பாம்புக்குட தாலும் அது நஞ்சை நீதியை எதிர்பார்த்தல் விநயமாகக் கூறி அமர்

தச் செல்வம்
முடியோன் சுரருடனே
சுருதி நான்கும் பப்பத் திருநாடுபெறத்
வேண்டா
*Դ6ն: தன்வரமு
வழுவா வண்ணம்
வன்பால் எனத்தூது
காற்ற வேந்தே.
விமசேனனைக் கண்ணன் ரனே! முன்பிறந்தோர்
ரத்தால் அதனைப் பொருட் ரைப்பது முறையாகுமா? சொல்லிச் சாந்தப்படுத்
ருச்சுனன் எழுந்தான். று வருஷமாகப் பொறுத் தா? இனியும் பொறுத் உந்தலே என்று முடிப்பது? rர்களாயினும் எதிர்த்தவர் கையில் காண்டீபம் இருக் ஆந்தத் துரியோதனனிடம் 2 திரெளபதியைத் துகிலு பாருமற்ற அனுதைபோலக் T' என்று வாய்குழறிச் ப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த தீரவேண்டாமா? துரியோ பங்கைத் தர ஒருபோதும் ப் பாலை ஊட்டி வளர்த் யே கக்கும். அவனிடம் புத்தியாகாது' என்று ந்தான்.


Page 143
போரா சமாதா
இவற்றைக் கேட்டுக்கெ எழுந்தான். 'கண்ணன் ஒன்றும் ஆகப்போவதில்லை. எங்கள் பங்கை இரந்தோம் லுக்கே நாம் ஆளாவோம். வனவாசமும் ஒராண்டு முடித்து வந்தவுடனே ம பாகத்தைத் தர அவன் தானே உணர்ந்து செய்ய இனி நாம் கேட்டுத் தரப் ஒருவனே சென்று வெற்றி ெ உரிமையோடு வீரத்தாற் வணுயிருக்க ஏன் இந்த என்றன்.
இவ்வாறு மற்றவர்கள் துக்களை எடுத்துச் சொல்லவு யாதும் கண்ணபிரான் அவனை நே பிறந்தோர் கூறியவற்றைக் மனக்கருத்தென்ன' என்ரு தால் இளையவனுயினும் அறி மகாஞானி, கண்ணன் தி மென்பதை நன்கு அறிந்தவ எல்லோரையும் வணங்கி ந் 'பூதன என்ற இராக்ஷசியின் வதுபோல அவளுயிரை மரத்தினிடையே ஒருரலையுரு ரன் மக்களுக்குச் சாபவிே இப்படி எத்தனையோ திரு லாம் புரிந்து இடைச்சேரியில்

67 LDST 3
ாண்டிருந்த நகுலன் தூது போவதனுலும் துரியோதனனிடம் என்ற பழிச்சொல் ப ன் னி ரா எண் டு அஞ்ஞாத வாசமும் றுபேச்சின்றி நமது st 60 LDL'il it a 6.65 ாத அந்த மூர்க்க ை போகிருன். நான் காண்டு நமது பங்கை கவர்ந்து வரக்கூடிய ண்ட ஆலோசனை'
தத்தம் மனக்கருத் ம் சகதேவன் மட்டும் மெளனமாயிருந்தான். ாக்கி, "உன் உடன்
கேட்டோம்; உன் ர், சகதேவன் வய விஞல் முதிர்ந்தவன்; ருமாலின் அவதார ன். அவன் எழுந்து ன்று மொழிந்தான். முலைப்பாலே அருந்து g2 6jOT - LT č. ԼD(1545 ட்டிச் சென்று குபே மாசனம் நல்கிஞய்! நவிளையாடல்களையெல் வளர்ந்த மாயவனே!


Page 144
32 LLİFİTET
உன் மாபையை உ6 உன் திருவுளக் கருத் கருத்தும்' என்ருன்.
முருகவிழ்க்கும் பசு அன்றலகை மு மருதிடைச்சென் று
பொதுவர்மனை ஒருவருக்குந் தெரிய யானறிவே னு திருவுளத்துக் கருத் கருத்தென்றன் இப்படி நால்வரும் கூறி
'தருமனே போர் கிருன், நாம் ஒற்றுை தென்று நானும் கருது பிரான் தன் முடி சொல்வதுபோல எல் மொழிந்தான். இதனை அடியற்ற மரம்போல களிலே விழுந்து வணங் 'கற்றைக் குழல்பிடி
பற்றித் துகிலுரியப் கொற்றத் தனித்திகி அற்றைக்கு மென்மா "அந்தச் சபையில் என்னை இழுத்துக்கொன் போதும் இந்த வீராதி

தச் செல்வம்
னரவல்லார் யாரிங்குளர்? து எதுவோ அதுவே என்
ந்துளய முடியோனே! லேப்பா லுண்டு யர்சகடம் விழ உதைத்துப்
வளர்ந்த மாலே பாதிங் குன்மாயை ண்மை யாகத் தெதுவோ அதுஎனக்குங்
தெய்வமன்னுன். வியபின்,
வேண்டாம் என்று சொல் மயாக வாழ்தலே நல்ல கிறேன்' என்று கண்ண வான அபிப்பிராயத்தைச் லோர்க்கும் பொதுவில் எக் கேட்ட திரெளபதி அவனுடைய மலர்ப்பாதங்
கிக் கூறினுள், டித்துக் கண்ணிலான் பெற்
றெடுத்தோன் , பாண்டவரும் பார்த்திருந்தார் ரிக் கோவிந்தா நீயன்றி ன மார்வேறு காத்தாரே'.
அனைவரும் காணும்படி சுடு போய்த் துகிலுரிந்து வீார்கள் கண் விழித்த


Page 145
போரா சமாத
படியே இருந்தார்கள். இ வர்களிடம் சென்று ஐந்து பெற்று வாழ்தல் முறை இந்தக் கூந்தலைப் பாவியே முடியப்போகிறேன்?" கதறினுள்.
-9|6ն(ol56փլ-Ամ -9](ԼՔ605 ளங்களையும் தொட்டது. தளர்ந்துவிட்டார். "பா ன போய் மீண்டதன்பின் உன் முடிகிறேனம்மா நீ சிறி இந்தப் பாண்டவர்கள் உ6 விடினும் அபிமன்யு ஒருவ அழித்து உன் கூந்தலை முட போது நீ ஏன் கவலைப்படுகி அந்தப் பெண்ணிர்மை கு கண்ணிர் துடைத்து அவ கூறி அத்தினபுரம் புறப்ப

inr60 i DT 133
ன்னும் அந்தக்கொடிய
ஊர்களை யாசகமாகப் யோ? அன்று விரித்த ன் இனி என்றுதான் ான்று ஏங்கி ஏங்கிக்
எல்லோருடைய உள்
கண்ணபிரானே நிலை ண் ட வர் க் கு த் தூது பைங்கூந்தலை நானே தும் கவலைப்படாதே! ன் கவலையைத் தீர்க்கா னே பகைவர் குலத்தை டிக்க வல்லவனுயிருக்கும் ருய்?' என்று சொல்லி நன்ருப் பெருந் திருவின் |ளுக்கு ஆறுதல்மொழி
'Lifriff.


Page 146
12. பஞ்சவர்க்குத்
கண்ணன் மணித் அTதுவனுய் அத்தினபுர என்பதனை அறிந்த ம மகிழ்ந்தனர். அரவக்.ெ யும் சுற்றுப்புறங்களைய பிரான வரவேற்க ஒ(L யிட்டான். ஆணுல் குடி விரும்பவில்லை. அவன் 'அரசர்க்கரசனுகிய д வாழ்ந்தவனை எதிர்செக் பெருமைக்கும் தகுதிக்
திாது இச்செயலை வி புகட்டினன். துரியோ
வண்டா, ஆடம்பர மாயவனை என் சபையி எதிர்கொள்ளவும் கூட டான். அவனுடைய சிற்றரசர்களும் பயந்து கண்ணபிரான் தம என்பதன அறிந்த வீடு அசுவத்தாமன் என்பவ சென்று அவனை எதிர் வாழ்த்தினர். பரந்தாம சொற்பேசி அவர்களுட மற்ற எல்லோர்க்கும் விட்டு விதுரன் ம&ன

தூதுசென்ற பரந்தாமன் தேரேறிப் பாண்டவர்க்குத் ம் நோக்கிச் செல்கின்றன் ன்னரும் மக்களும் மனம் காடியோனும் தன் நகரை |ம் அலங்கரித்துக் கண்ண pங்குகள் செய்யக் கட்டளை கேடனுகிய சகுனி இதனை துரியோதனனை அழைத்து எப்படி இடைக்குலத்தில் ன்று உபசரிக்கலாம்? நின் *கும் இது ஏற்றதன்று; காள்வது சிறிதும் பொருந் டொழிக' எனப் புத்தி நனனும் அவ்வாறே தன் கொண்டு, அலங்காரமும் மும் வேண்டா, அந்த லுள்ள யாருமே சென்று Tது' என்று கட்டளையிட் அதிகாரத்துக்குப் பயந்த
ஒடுங்கி இருந்தனர்.
து நகருக்கு வருகின்ருர் மன், விதுரன், துரோணர், பர்கள் நகர எல்லைக்கே கொண்டு நல்வரவு கூறி னும் உளம்கனிந்து இன் -ன் நகருட் பிரவேசித்து, விடைகொடுத்து அனுப்பி யிற் சென்று தங்கினன்


Page 147
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசென்
அங்குச் சென்றதும், ' என ளாகக் கருதி நீ எய்துதற் செய்தது இச்சிறுகுடில் இ6 பயனே எய்தியவனுவேன்' முருகி வாழ்த்தி, கண்ணனுக் பரிசனர்க்கும் நல்விருந்தளி உண்டியும் உபசாரங்களும் பிரானும் விதுரனும் தனி விஷயங்களையும் அத்தினபுரி யும், துரியோதனனுடைய ணுடைய தீய கூட்டத்தான் ஞர்கள்.
அறநெறி தெரியாத து முறையாகப் பாண்டவர்க் டான். அவனுக்கு உபதே துன்மார்க்கர்கள் போர்க்கள கினுல்தான் அவனுக்கும் அ அறிவு தெளியும் ' என்று துரியோதனன் நாடு கெ யென்பதைத் தான் நன்க சமாதானத்துக்கு வேண்டிய யும் செய்துவிடவேண்டும் எ அங்குச் செல்வதாகக் அன்றைய பொழுதை வி கழித்துவிட்டு அடுத்தநாள் சபைக்குக் கண்ணன் சென்
சுயோதனனுக்குப் பய ரும் கண்ணபிரான உபசர் மரியாதை செய்யவுமில்லை எழாமலே கண்ணனுக்குரிய

si) பரந்தாமன் 35
ன்னையும் ஒரு பொரு கு என்ன மாதவம் ன்றே நான் பிறவிப் என்று விதுரன் மன கும் அவனுடன் வந்த த்து உபசரித்தான்.
முடிந்தபின் கண்ண |த்திருந்து அரசியல் யின் எதிர்காலத்தை கெடுமதியையும் அவ ரையும் பற்றிப் பேசி
ரியோதனன் நாட்டை குக் கொடுக்கமாட் மும் செய்பவர்களோ த்தில் நன்ருகக் கலக் வன் கூட்டத்தார்க்கும்
விதுரன் கூறினன் ஈடுக்கப் போவதில்லை றிந்திருந்த போதிலும் எல்லா முயற்சிகளை ான்பதற்காகவே நான் கண்ணன் கூறிஞன். துரன் மாளிகையிலே
துரியோதனனுடைய றன்.
ந்த சிற்றரசரும் பிற ரிக்கவுமில்லை; எழுந்து ). துரியோதனனும் ஆசனத்தைக் காட்டி


Page 148
36 பாரத
இருக்கச் செய்தான். அறியாமையைக் கண்ட கினர். கண்ணனும்
கொண்டு தனக்கிடப்ப நேற்றைக்கே இந்நக டம் ஏன் வராதொழிந் சென்று தங்கிய காரண முறையற்ற செய்கைக் போலத் துரியோதனன்
" துரியோதனு! என் பார்ப்பதில்லையே; நீ ( உணர்ச்சிதானும் எனச் லையிலேயே வந்து வர அவன் மாளிகைக்குச் .ெ மாறுபாடாகக் கருதினு இப்பொழுது தூதுவஞய டவர்கூறிய செய்திகள் பாகவும் இருக்கலாம்,
திருக்கிறேனே அவர்க மறைவில்லாமல் எடுத்து என் கடமையாகும். அ உணவும் உபசாரமும் ெ கத்தக்கனவற்றைப் C அரசனுக்கு ஆக்கம் : லாது அவனுக்குக் கெடு அமைச்சரும், பெரியே சொல்லை அவமதிப்போரு ருேரும், ஒருவருடைய பின் அவருடன் போர் ஆகிய இவர்கள் சூரிய

ச்செல்வம்
அரவக்கொடியோனின் பெரியோர் மனம் இலங் தனக்குன்ளே நகைத்துக் ட்ட ஆசனத்திலிருந்தான். ர்க்கு நீ வந்தும் என்னி தன ? விதுரன் மனையிற் ாம் என்ன ?' என்று தன் குக் காரணம் கூறுவது
கேட்டான்,
எவீடு உன் வீடு என்று நான் வேறு நான் வேறு என்ற கில்லே, விதுரன் நகரெல் வேற்ருன். அவனுடனே சன்றேன். இதனை நீ ஏன் ய் ! அதுவுமன்றி நானுே வந்திருக்கிறேன். பாண் உனக்கு ஒருவேளை வெறுப் யார்க்குத் தூதாக வந் ள் கூறியவற்றை ஒழிவு துச் சொல்ல வேண்டியது ப்படியிருக்க உன் வீட்டில் பற்றுப் பின் நீ வெறுக் பேசுதல் நியாயமாகாது. தருவனவற்றைச் GFraj தி கூறி அரசை அழிக்கும் பார், தாய் தந்தையர் நம், செய்ந்நன்றி கொன் வீட்டில் உணவுண்டு செய்யக் கருதுவோரும் சந்திரருள்ளவளவும் மீளா


Page 149
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசென்
நரகில் வீழ்வரென்று அ வதை நீ அறியாயா ? நான் தங்கவில்லை யென்பதற்கா
வேண்டா " என்று கண்டு
* இந்த மொழிகளைக் நகைத்து, " அப்படியாயின்
வந்த தூதுதான் என்ன ! கேட்க அதனையும் சொல் ' " உன் சகோதரர்களான சூதினுல் இழந்த அரசை கின்றனர்; நின் சொற்படி சொல்லொணுத் துன்பங்க வித்துவிட்டு வந்திருக்கிரு. தவருமல் இனி அவர்களுக் நல்மணத்துடன் கொடுத்து உ அன்பாக வாழ்வதே அற களும் உன்னைப் போற்றுவ தால் உன் ஆண்மைக்கும் பு நன்ருக யோசித்து உன் என்று கண்ணன் நீதியை இ தந்தைக்கோ இருண்ட அகமும் புறமும் இருள் மறைக்கத் துரியோதனன் ( முன், " சூதாடித் தம்உரிமை போன பாண்டவர்க்கு நா நீதி என்று சூழ்ச்சியாகப் ஏமாற்ற எண்ணுகிருயா ?
18

ன்ற பரந்தாமன் 137
றநூல்வல்லோர் கூறு * உன் வீட்டில் வந்து க நீ மனம் வருந்த ணபிரான் சமாதானம்
கேட்டதுரியோதனன் நன்று. நீ கொண்டு இந்தச் சபையோர் என்ருன். எ பாண்டவர்கள் தாம் மீண்டும் பெற விழை காட்டிற்குச் சென்று ளையெல்லாம் அநுப ர்கள். உன் சொல் குரிய அரசும் வாழ்வும் சகோதரர்களோடு மாகும். பிற அரசர் ர். நீ கொடுக்கமறுத் கழுக்கும் இழுக்காகும். முடிவைச் சொல் ? இயம்பினன்.
விழி; தனயனுக்கோ அகம்பாவம் அறிவை கொடுமொழி பேசலுற் மயெல்லாம் தோற்றுப் டென்ன நாடு? அறம், பல சொல்லி என்னை மற்ற அரசர்கள்


Page 150
38 È di TT
என்னைப்பற்றி எதுே மறைவாகச் சிரிக்கலா இகழலாம். ஆறல், தானும் பாண்டவர் அவர்கள் இனிமேலும் டும்; இது உறுதி ' வாகக் கூறிவிட்டான். நன்மை செய்தலும் இவ்விரு குணங்களும் உள. சிலர் நன்மை இருப்பார்கள். சிலர் நன்மை குறைந்துமிரு டினைக் கொண்டே ம என்று பெரியோர் ப இந்தத் துரியோதனே முடியாது.
மாயவன் எதனே 6 அரவக்கொடியோன் ஆச்சரியப்படவில்லை. டைய உள்ளக்கிடக்கை துக்காட்ட விரும்பி டே தணு அரசகுலத்துக்ே லாதே; அவர்களுக்கு வதையும் நீ கொடுக்க பாதியாவது கொடு. மில்லையானுல் அவர்க கொடு ' என்ருன். இறங்கி வருதலைக் விலாப்புடைக்கச் சிரி அலைந்து களைத்தவர்க

தச் செல்வம்
வண்டுமாயினும் பேசலாம். ம்; என் செவியில் விழாமல் நான் ஓர் ஈ இருக்கும் இடந் க்குக் கொடுக்கமாட்டேன். காட்டிலேயே வசிக்கவேண் என்று துரியோதனன் முடி மக்களாய்ப் பிறந்தோர் தீமை செய்தலும் உண்டு. ஒவ்வொருவர் கண்ணேயும் மிகுந்தும் தீமை குறைந்தும் ரிடத்தில் தீமை மிகுந்தும் க்கும். இந்த மிகுதிப் பாட் க்களை நல்ல வர் கெட்டவர் ாகுபாடு செய்வர். ஆனல் ன எந்தவகையிலுமே சேர்க்க
ாதிர்பார்த்தானே அதனையே கூறினன். அதனுல் அவன் ஆயினும் துரியோதனனு யை மற்றவர்களுக்கும் எ கித் மலும் பேசினுன் " துரியோ க அடாத சொற் சொல் உரிமையான நாடு (ԼD(էք: மனமிசையாவிடில் அதில் அதுவும் உனக்கு விருப்ப ளுக்கு ஐந்து ஊர்களாவது கண்ணன் இப்படி இறங்கி கண்டதும் துரியோதனன் த்து, ' கண்ணு காட்டில் ரூக்கு ஐந்து ஊர் எதற்கு ?


Page 151
பஞ்சவர்க்குத் தூது சென்
ஐந்து வீடு கொடுத்தாலு மறுப்பார்களா? என்னிடமி லா மன்ற எண்ணத்தை கிருய் ?' என்று ஏளனமா
அக்காலத்தில் தூது நெஞ்சம் படைத்தோராயி துன்பம் நேர்ந்தாலும் கல: யுரைக்கும் வலிமை வா யிருக்கும்போது கண்ணன் துரியோதனன் சொன்ன பொறுத்துக்கொண்டு மீண் தான். * அரவக்கொடிே பெருமை வாய்ந்த குலம்! லுக்காகத் தன் சிற்றன்னே! தம்பிக்கு அரசும் வாழ்வு களையும் துறந்த உத்தம மத்தியில்-இந்தச் சபையி ரூன். இப்படிச் சிறந்த கு உன் குலப்பெருமையைக் க முழுவதற்கும் உரிமையுடை ஐந்து ஊர்களையேனும் ெ நிலநிறுத்திக்கொள்' என் பினன். கண்ணன் உரைத் கேட்ட துரியோதனன் க தியெழுந்தது. இந்த நில யோர்க்கே உரியது. இ! பேசி ஆவதென்ன?' என்று இனிமேல் துரியோத6
கடைப்பிடிக்கமாட்டான்

*ற பரந்தாமன் 139
லும் வேண்டாமென்று ருந்து எதனையும் பெற இன்னுமா வைத்திருக் கக் கூறினன்.
செல்பவர்கள் அஞ்சா ருப்பர். எத்தகைய ங்காமல் நின்று உறுதி ய்ந்தவர்கள். அப்படி விட்டுக்கொடுப்பாளு ? г. இழிமொழிகளைப் டும் உறுதியே உரைத் யானே ! உன் குலம் தன் தந்தையின் காத பின் வயிற்றிற் பிறந்த ம் நல்கி, சகல சுகங் ன் இன்னும் உங்கள் லேயே வீற்றிருக்கின் லத்தில் தோன்றிய நீ ாப்பதற்காயினும் நாடு டய அப்பாண்டவர்க்கு காடுத்து உன் புகழை ாறு நீதியை எடுத்தியம் த இந்த மாற்றத்தைக் னன் ரூன். ஆண்களில் வுலகம் ஆண்மையுவை தற்காக வீண் பேச்சுப் வெகுண்டுரைத்தான். not gör அறநெறியைக் என்பதனை உணர்ந்த


Page 152
40 UNTUT
கண்ணபிரான், "த வையும் தெரிவித்துவி வழியொன்றுக்கும் நீ பாண்டவர் உன்னேடு யைப்பெற விரும்புகி போருக்கு நீ உடன்ப சத்தியம் செய்துதா' சொற்கள் காதில் வி கையெனச் சீறினுன் து சஞன என்னை இடை கையில் சத்தியம் செ மேய்ப்பவனுன நீ, எ பாராமல் அரசர்க்குச் தனையா? பாண்டவர் சும்மா இருந்துவிடுவே துகிலுரிந்தபோது பார் பேடிகள் போர் செய்ய குத் தூது வந்தாளும் கூறி இன்னும் பேசத் உவரையும் பாண்டவ தாமனையும் பழித்துரை படியான வார்த்தைகை வர்கள் எண்ணம் பல சபதங்களும் நிறைவேறு திலெண்ணி மகிழ்ந்து சபையைவிட்டு நீங்கி சென்றன்.
கேசவன் சபையின 560TG) 60LL G55nir y
திரும்பியது. அத்திஞ

தச் செல்வம்
ருமனுடைய கடைசி முடி பிடுகிறேன்." நேர்மையான இசையாவிடில் அந்தப் போர்செய்து தம் உரிமை றர்கள், முடிவாகச்சொல். ட்டால் இதோ என்கையில் என்று கேட்டான். இந்தச் விழுந்ததும் அடிபட்டி வேங் ரியோதனன். ' அரசர்க்கர டக்குலத்துப் பிறந்த நீயா ய்யும்படி கேட்டாய்! மாடு ன் குலப் பெருமையையும் சமமாக இருந்து பேசவந் போருக்கு வந்தால் நான் ணு ? சொந்த மனைவியைத் த்துக்கொண்டிருந்த அந்தப் பப் போகிருர்களாம்! அதற் இந்த இடையன் ' என்று தகாதன பல பேசிப் பாண் ர்க்குத் தூதுசென்ற பரந் ரத்துச் சபையோர் நடுங்கும் ளப் பேசிஞன். " பாண்ட பித்தது. அவர்கள் செய்த கின்றனர்' என்று தம் மனத் கொண்டே கண்ணபிரான் விதுரன் மாளிகைக்குச்
ன்றும் நீங்கியதும் துரியோ மெல்லாம் விதுரன்பால் புரியில் அவனே வரவேற்று


Page 153
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசெ6
உபசரித்தது விதுரன் ஒரு னேயே இகழ்ந்த வாய் விது அறவழி ஒழுகுபவன், மகா மான், தன் சிற்றப்பன் என்ப மல், தன் செல்வச் செருச் வாருக நிந்திக்கத் தொடங் ரன் என் ஆதரவில் நான் அநுபவித்துக் கொண்டிருந் அவர்க்குத் தூது வந்த காட்டுகிருனே. என் தந் தும் எனது அரசைப் ப கொடுக்கப் பார்க்கிருன். உறையுளும் இங்கே மனக்க எனது உணவை உண்டும் வனுக நடக்கிருன். திரி குணத்தை வெளியாகக் கா விதுரன் பணிப்பெண் வயி பதைத் திரித்துக் கூறி இழ வில்லாண்மையில் நிகர டெழுந்தான். தன் வில்லை தெறிந்துவிட்டு ஆவேசமாக மகனென்று ஏசிய உன் ெ யையும் துணித்து விடுவேன் வந்தோனுெருவன் தன் !ை என்று தேவரும் பழிப்பர் உயிரோடு விடுகிறேன். ந சென்று பாண்டவர்க்காக என்னைத் தடுப்பவர் யார் தையும் எடுத்துச் சொன்கு யிருக்கிறது, மதிப்பில்லா

ன்ற பரந்தாமன் 14
வனேயன்ருே கண்ண ரனைச் சும்மா விடுமா? ஞானி, சிறந்த கல்வி வற்றையெல்லாம்பாரா கிேனுல் விதுரனப் பல கிஞன். " இந்த விது கொடுத்த செல்வத்தை தும் என் பகைவர்க்கும் இடையனுக்கும் பரிவு தையோடு கூடப்பிறந் றித்து அவர்களுக்குக் இவனுக்கு உண்டியும் ருத்தெல்லாம் அங்கே
எனக்கு நன்றியற்ற சிவயிற்றில் பிறந்த "ட்டுகின்றன்' என்று |ற்றிற் பிறந்தவனென் மிவாகப் பேசிஞன். ற்ற விதுரன் வெகுண் ப் படீரென்று முறித் ப் பேசினன். " தாசி பாயைக்கிழித்துத் தலே ன். ஆணுல் குருகுலத்தில் மந்தனைக் கொன்ருனே ". இதற்காக உன்னே ான் என் படைகளோடு ப் போர் செய்தாலும் ? நீதியையும் தருமத் ல்ை உனக்குக் கசப்பா மல் இப்படியெல்லாம்


Page 154
42 LITU,
நிந்திக்கும் உன்னுேடி டேன். நீ எப்படியா என்று ஏசித் தன் கைய தனன் முன்னே வீசி கன்ருன்.
விதுரன் வில் முறி நடுங்கினர். நாசம் பகைவராவர். வீடுமர் விதுரனே யாரென்று வீரன். அறத்தின் ெ தேடிக்கொண்ட நீ எங் இப்பூமி முழுவதும் ஐ டாய் உன் புகழும் அ ளத்தில் தோன்றியதை * இந்த விதுரன் முடியும் ? கன்னன், ! எல்லாம் என்பக்கத்தில் லாண்மைதான் பெரிே திட்ட விதுரன் வெறு: பக்கம் சேர்ந்தாலுே எதிர்க்க வல்லார்?" இறுமாப்போடு பேசின. யையே பேசிஞன்
வெற்றியீட்டித்தர நாடு தேரோட்டினுலென்ன
வந்தாலென்ன, ஒரே ட அழித்து ஒழிப்பேன்" மகிழப்பேசிஞன் கன் கண்ட வீடு நகைத் இந்திரனுக்குத் தேவரு

தச் செல்வம்
ருந்து போர் செய்யமா. ಡಿ!g கெட்டொழிந்துபோ : பிலிருந்த வில்லையும் துரியோ விட்டுச் சபையை விட்ட
த்ெததைக் கண்ட சபையோர் வந்துற்றபோது நண்பரும் எழுந்து, 'துரியோதஞ ! எண்ணினுய்? வில்லுக்கு தய்வம். அவன் பகையைத் நுனம் உய்யப் போகின்றுப். வரே ஆள வழிசெய்துவிட் ழிந்தது' என்று தன் உள்
மறையாது பேசினுர்,
என்ன என்ன செய்ய துரோணர், அசுவத்தாமன் பிருக்க விதுரனுடைய வில் தா? இடையனுக்கு விருந் த்தாலென்ன ? பாண்டவர் மென்ன ? நம்மை யார் என்று துரியோதனன் ன். கன்னனும் தற்புகழ்ச்சி "கருச்சுனனைக் கொன்று ன் இருக்கிறேன் கண்ணன் தவர்களே எதிர்த்து ாணத்தினுல் நான் அவனே என்று துரியோதனன் ன அடைய ஆணவத்தைக் து, அசுரர்க க் கொன் லக ஆட்சியை நிலைநிறுத்தி


Page 155
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசென்
விட்டுவந்த அருச்சுனனுேதி போது நீ வில்வித்தை கற். முடியுமா ?' என்ருர்,
"இந்தத் துரியோதன உண்டு வாழும் நீயா இப்ப வருடைய சிறப்பையே Gug: களை என்னென்பது?" என் இகழ்ந்தான். இவைேடு வதிற் G_Isrfi போம் இவன் பேச்சை" என் கொண்டு சபையை விட் சபையும் பலவாருகப் பேசி
வில்லை முறித்துவிட்டு வ கண்ணபிரான் அதற்குக் க
**கண்ணு! அரசனுக வேண்டியவற்றைத் தானுக திறமையுள்ளவனுக இரு க் லமைச்சர் கூறும் யோசனன் தனக்கும் தன் பக்கத்த போகும் அழிவுகளை எண்ண பின் வரும் விளைவுகளைத் னுடையவனுயிருக்க வேண் கும் மேலாக அவன் நாவட வேண் டும். இத் தன்மைத னென்றுகொண்டு அவனு மடிந்துபோவது வீண் என் கூறுகின்றனர். ஒருவருக்குச் தால் அதனைக் கொடுத்த ே நாஸ்திகம் ($u Fଗy lib
ை

rற பரந்தாமன் 143
உன்னை ஒப்பிடும் றவனென்ருவது கூற
ஈனுடைய சோற்றை டிப் பேசுவது ? பகை ம் உன் போன்றவர் று கன்னன் வீடுமரை வீண்வார்த்தை பேசு நிகழும்போது பார்ப் று வீடுமரும் எண்ணிக் டு வெளியேறிஞர். க்கொண்டு கலைந்தது. ந்த விதுரனக் கண்டி ாரணம் கேட்டார்.
இருப்பவன் செய்ய வே ஆலோசித்தறியும் க வே ண் டு ம் நல் யைக் கேட்கவேண்டும்; ார்க்கும் உண்டாகப் Eப்பார்க்க வேண்டும். நீர ஆலோசிக்கும் திற Ծr(5)ւb. எல்லாவற்றிற் க்கம் உள்ளவனுயிருக்க
ள் அற்றவனே அரச
க்காகப் போர் செய்து றல்லவோ பெரியோர் செல்வம் வந்து சேர்ந் தெய்வத்தையே மறந்து தலைப்பட்டுவிடுகிருர்கள்.


Page 156
14 Α L JITLU.
அவர்களுடைய பேச்சி இவர் நம் சுற்றத்தார், கண்ணுேட்டமே அற்று பொழுதும் தாம் வெறி எண்ணுகிருர்களேயன்ற யையும் பொருட்படு செய்யும் நல்வினை தீவி அநுபவிக்கவேண்டுமென் நினைத்தபடி நடக்கிரு
செல்வம் வந்துற்றகாலை தெ சொல்வன அறிந்து சொல்ல வெல்வதே நினைவதல்லால் வல்வினை விளைவு மோரார் ம விதுரன் இப்படிக் 9 யில் நடந்தவற்றை அற யச் செய்தான். விதுர னுக்குப் பயன்படவில் குரிய பாண்டவர்களுக்கு கும். உனது நேர்மை6 ராத அந்த மூர்க்கன் அழிவைத் தேடிக்கொன் பேசியவற்றை மனத்திற் என்று கூறிக் குந்தி தே பதின்மூன்று வரு காணுமல் இருந்த குந் பிரானைக் கண்டதும் தன் போல அகமகிழ்ந்தாள். உைக் கேட்பதற்காகே வணுய் வந்தமையைக் க தனனுடைய சபையில்

தச் செல்வம்
ல் பணிவு இருப்பதில்லை.
இவர் நம் நண்பர்” என்ற வப் போய்விடுகிறது. எப் றியடைய வேண்டுமென்று றித் தம் பகைவரின் வலிமை த்துகிருர்களில்லை. தாம் னைகளின் பயனைத் தாமே 1ற சிந்தனையே இல்லாமல் களே!' என்று விதுரன்
ய்வமும் சிறிதுபேணுர் ார் சுற்றமுந்துணையு நோக்கார் வெம்பகை வலிதென் றெண்ணுர் ண்ணின்மேல் வாழுமாந்தர். கூறக்கேட்ட கண்ணன் சபை றிந்து விதுரனை ஆறுதலடை னே! நின்வில் துரியோதன லயானுல் உனது அன்புக் த நிச்சயம் வெற்றி கிடைக் யையும் சக்தியையும் உண தன் வாயாலேயே தனக்கு ண்டான்; அந்த அறிவிலி கொள்ளாது மறந்துவிடு' நவியிடம் சென்றன். ஷமாகத் தன் மக்களைக் இப்பொழுது கண்ண புதல்வர்களையே கண்டாற் குதினுல் இழந்த நாட் வ தான் அங்குத் தூது ண்ணன் சொல்லிச், சுயோ
நிகழ்ந்தனவற்றையும் -9|6ն


Page 157
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசெ
ளுக்கு விபரமாகக் கூறினுள் வெல்வார்களோ யார் தோ குந்திதேவி வருந்தினுள். பிரான் அவளைத் தேற்றத் பேசலாஞர்
"வீரத்தாயானவள் எத பெறுகிருளோ அதற்குரிய ச உயிர் கொடுத்தேனும் நீதின் கடன். உன் மக்களும் மகா பாத உத்தமர்கள். அவர் யைச் செய்வதில் நீ பெருை மேயொழியத் துக்கப்படலா நீ செய்யவேண்டியதும் ஒன் ளத்தைத் திடப்படுத்திக்கொ பின் ஆகவேண்டியதைச் ெ குப் பக்கபலமாக நிற்கும் கன் அவன் தேரோட்டியின் மகன லாம் கண்கண்ட தெய்வமாக னின்புத்திரன். உன் வயிற் யிருக்கும்போது தோன்றிப் யில் வைத்து ஆற்றில் விட தான்'. கண்ணபிரான் இ குந்தியை வியப்பு ஒரு புறப ருெரு புறமாகவும் அலைத்தன என்ன விபரீதம்? சகோதரர் டையை மூட்டிவிட்டாயே! இப்படிச் செய்யலாமா?' எ "நான் சண்டையை மூ ஊழ்வலி தாயே! என்னை எ கிருய்? இப்பொழுது செய்
I9

ன்ற பரந்தாமன் 145
"போரில் யார் ற்பார்களோ' என்று அப்பொழுது கண்ண
திருவுளம் கொண்டு
ற்காகப் பிள்ளைகளைப் காலம் வந்துவிட்டது. யைக் காப்பது அரசர் வீரர்கள். நீதி திறம் கள் தங்கள் கடமை மை கொள்ள வேண்டு காது. இப்பொழுது ாறுண்டு. உன் உள் ாண்டு கேள்; கேட்ட Fய். துரியோதனனுக் னன் யார் தெரியுமா? ல்லன். உலகத்துக்கெல் விளங்கும் சூரியதேவ றில் நீ கன்னிகையா பின் உன்னுல் பேழை Lப்பட்டவன் அவனே |வ்வாறு கூறக்கேட்ட ாகவும் வெட்கம் மற் 1. 'மாயவனே! இது களுக்குள்ளேயே சண் எல்லாம் அறிந்த நீ ன்று தவித்தாள்.
மட்டிவிட்டேனு? இது
தற்குக் குற்றம் கூறு யக்கூடியது ஒன்றே


Page 158
46 ITU
ஒன்றுதான் உளது. போவதை விரும்புகி மட்டும் இறப்பதை ஒருவர் இறந்தாலும் ஆகையினுல் உடனே நீதான் அவனைப் ெ பித்துப் பாண்டவர்க மறுத்தானகில் அருச் போது நாகாஸ்திரத் செலுத்துவதில்லை
பற்றுவா' என்று னுடைய மாளிகைக்கு இஃதிவ்வாறிருக்க சபையிலே கண்ணபிர விடவேண்டுமென்று ண்ணில்லாதவனன 岳 பிரான இரவிலே ெ மென்று யோசனை எவ்வளவு முற்றிவிட் தன்ருே? இந்தத் தீே மாத்திரம் நீதி பேசிஞ னுக்குத் தம்பியாய்ப் பாத பண்பு வாய்ந்: றவர் யார்? இந்த எ உண்டாயிற்று? நோய் வாய்ப்பட்டே தகுந்தவர், மாதர், கொல்லச் சூழ்ச்சி சுெ சத்தியம் தவருத (519 இந்த எண்ணம் உ கூறினன். ஆஞல் அ6

தச் செல்வம்
நீ ஐந்து பிள்ளைகளும் இறந்து ருயா? அல்லது ஒருவன் விரும்புகிருயா? ஐவருள் ஐவருமே மாண்டொழிவர் நீ கன்னனிடம் சென் பற்ற தாய் என்பதனை நிரூ ளோடு சேருமாறு கேள் சுனஞேடு போர் செய்யும் $தை ஒருமுறைக்கு மேல் யென்ற உறுதியையேனும் கூறிக் கண்ணபிரான் விதுர
மீண்டார்.
த் துரியோதனனுடைய ான எப்படியாவது ஒழித்து சூழ்ச்சி செய்தனர். தன் ருதராஷ்டிரனே கண்னை சன்று கொன்றுவிடவேண்டு கூறினுனென்ருல் அதர்மம் டதென்பது தெளிவாகின்ற பார் சபையிலும் விகர்ணன் ஒன். இவன் துரியோதன பிறந்தாலும் அறந் திறம் தவன். 'தூதரைக் கொன் ண்ணம் உங்களுக்கு எப்படி ப்புடையவர், இளையவர், ார், வணங்கிப் போற்றத் தூதர் என்றின்னுேரைக் Fய்வது அரச நீதியாகுமா? பயிற் பிறந்த உங்களுக்குமா நித்தது?" என்று அவன் வனுடைய பேச்சை யாரும்


Page 159
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசென்
பொருட்படுத்தவில்லை. துக் முதலியவர்களும் அந்த வளைத்துப் போர்செய்து ஆலோசித்தனர். ஆனல் கு வல்ல சகுனியின் ஆலோசனை முடிவில் ஒப்புக் கொண் ஆலோசனைப்படி பொழுது ட தோண்டி அதற்குள் பல மல் மேல் அழகிய ஒரு ஆசனமிட அடுத்த நாள் கண்ணபிர ஆட்களை அனுப்பினர். கண் ஏற்றுக்கொண்டு சுயோதனனு குச் சென்றன். முன்னே ணனை மட்டும் உள்ளே செல் சென்ருேரை உள்ளே செல்ல இதனை உணர்ந்த மாயவணு உண்டென்பதை அறிந்துகொ திருதராஷ்டிரர், வீடுமர் தேவேந்திரன் போலக் கொ தனன் கண்ணனைக் கண் ஆசனத்தில மரும்படி வேண்
கண்ணன் ஆசனத்தில் அம அவ்விடமும் ஆசனமும் இடி சூழ்ச்சியின் தன்மையையுண மெல்லாம் கவர்ந்தெழுந்த துருவாசர் பசிதீர்த்த மாத மாளாத் துகிலளித்த தூயவ களைத் தன்னுதரத்தில் அட இந்த அறிவிலியான அர

ாற பரந்தாமன் 147
சாதனன், கன்னன் மாயவனை இரவிலே கொல்லவேண்டுமென கிலும் சூழ்ச்சியிலும் ாயையே எல்லோரும் சகுனியின் |லருமுன்பே ஒரு குழி லர்களை இருத்தி அதன் ட்டு வைத்துக்கொண்டு ானே அழைத்துவர ாணனும் அழைப்பை னுடைய அரண்மனைக் ாற்பாட்டின்படி கண் லவிட்டு அவனுடன் ஸ்விடாது தடுத்தனர். னும் ஏதோ வஞ்சனை rண்டும் உட்சென்றன். முதலியவர் சூழத் லுவிற்றிருந்த சுயோ டதும் வர வே ற் று டிஞ ண்,
ர்ந்ததுதான் தாமதம், ந்து முறிந்து சரிந்தன. ர்ந்த கண்ணன் அகில பேருருக்கொண்டான். வன, திரெளபதிக்கு பனை, அண்டசராசரங் க்கிவைத்த திருமாலை வக் கொடியோனின்


Page 160
巫48 L374, עזחו சூழ்ச்சி என்ன செய்யும் தோற்றத்தைக் கண்டு கண்ணில்லாத திருதர களந்த தோற்றத்தைச் பகவான் கூறுகிருர்,
“மாதவனே முனி
யாதவனே முனியே
ஆதவனே முனியே
நீதவனே முனியே
உலகமுற்றும் இவ் கண்ட மாதவன் தன் கொண்டான். யாவரு பேருருவைக் கண்டு அ தனனின் மனநிலை மா உன்னையும் உன்குலத் மென நான் நினைத் வாய், ஆளுல் உன்ே என்று உனக்கு உறு அதஞலும், பாண்டவர் கக்கூடாது என்பதற்கா விட்டிருக்கிறேன். உன உள்ளது' என்று சபையைவிட்டு வெளி அவனுடன் பின்சென் சென்றன். மற்றவர்க3

* செல் இம்
ம்? கண்ணபிரானின் நெடிய
எல்லோருமே நடுங்கினர். ாஷ்டிரன் கூட அந்த உல * கண்டான் என்று வியாச
யேல் எமையாளுடை
வானவனே முனியேல் ல் இதயத்
திலிருப்பவனே முனியேல் ல் மதிவெங்கனல்
ஆனவனே முனியேல் ல் முனியேல்என
நின்று பணிந்தனரே'
வாறு அஞ்சி நடுங்குதலைக் பெருவடிவத்தைச் சுருக்கிக் ம் கண்ணபிரான் எடுத்த அஞ்சிப் போற்றியும் துரியோ றவில்லை. "துரியோதனு! தையும் அழிக்க வேண்டு தாலே நீ நிர்மூலமாகிவிடு னடு போர் செய்வதில்லை திமொழி தந்திருக்கிறேன். கூறிய வஞ்சினம் பொய்க் கவும் இப்பொழுது உன்னை க்கு முடிவு மிகவிரைவில் கூறிவிட்டுக் கண்ணபிரான் யேறினுன், பல மன்னர்கள் றனர். கன்னனும் கூடச் ள அனுப்பிவிட்டுக் கன்னன


Page 161
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசெ
மட்டும் சிறிது தூரம் அன் டைய பிறப்பின் இரகசி அவனைப் பாண்டவர் பக்க உண்மையை உணர்ந்த அதிர்ந்துபோனன்; மாய ஆனல் பாண்டவர் பக்கம் துரியோதனனுல் நாடும் பெற்றுப் பின்னே அவனுக் விடடு விலகுதல் முறையன் உத்தம குணத்தைப் பார வத்தாமனுடன் பேசிக்கெ ஏதோ பேச்சில் கவனத்தி கணையாழியைக் கண்ணன் அசுவத்தாமன் அதனே னிடம் கொடுக்கும்போது சூரியனைப் பரிவட்டம் கு என்ருன், அசுவத்தாமன் போது கண்ணன் தன் கன் கொண்டான். அசுவத்தாம செய்கையிலும் எள்ளளவு ஆனல் தூரத்திலிருந்து துரியோதனனுக்கும் அவ செய்கை விபரீதமாகப்பட்ட மன் கண்ணனுக்கு ஏதோ இருன். பூமியையும் சூரியன் துக்கையடித்துச் சத்தியம் மேல் ஒன்றுக்கும் நம்பக்க கள் தமக்குள்ளே தீர்! இப்படியாகக் கண்ணன்
Lupšas&ordž; GÖDELLITT GÖSTERIT பினது இரகசியத்தை உ தாமனிடம் நம்பிக்கையிழ்

ன்ற பரந்தாமன் 149
ழைத்துச் சென்று அவனு பத்தை எடுத்துரைத்து ம் சேரும்படி கூறினன். நன்னன் ஆச்சரியத்தால் வனைப் போற்றிஞன். சேர மறுத்துவிட்டான். சீரும் பேரும் புகழும் கு ஒன்றுற்றகாலத்தில் று என்ருன் கன்னனின் ாட்டி அனுப்பிவிட்டு அசு ாண்டு வழிநடந்தான். லிருப்பவன் போலத் தன் கீழே நெகிழவிட்டான். எ நித்துக் கண்ணபிரா கண்ணன் 'ஆகாயத்தில் ழ்ந்திருக்கிறது பார்' அண்ணுந்து பார்க்கும் ணயாழியைப் பெற்றுக் னுக்கு இந்தப்பேச்சிலும் ம் ஐயம் தோன்றவில்லை. பாாத்துக்கொண்டிருந்த ன் சகாக்களுக்கும் இச் டது. "ஓகோ அசுவத்தா சத்தியம் செய்து கொடுக் னயும் சாட்சியாக வைத் செய்கிருன். இவனே இனி கூடாது ' என்று அவர் மானித்துக்கொண்டனர். ஆத்தினபுரியில் பல உபா ன் கன்னனின் பிறப் ணர்த்தினுன் அசுவத் 2க்கச் செய்தான். இனி,


Page 162
Z 50
கன்னனிடமுள்ள கவச எண்ணினுன், இன்னே இந்த அற்புதமான கவி இருக்கும்வரை அவனை கன்னனும் உயிரோடிரு தனதியரை வெல்வதும் நெல்லை வளரச் செய்வ
புல்லேக் களைவார்கள். நெற்பயிரும் அழிவது பாரதப்போரில் தர்மவ வீரர்களும் ஒரு சிலர் அ மனிதருடைய செயலாக தாரமான கண்ணபிரா6 திச் செல்வதை நாம் கன்னனிடமிருந்து கவ வேண்டுமென்று L_IDTש கூறிஞன். இந்திரனும் கன்னனிடம் சென்று அசரீரியாக நின்று தடு. த ைகவசகுண்டலங்களை வந்த இந்திரனுக்கு மனமகிழ்ந்து வெளிப்பட கக்கூடிய வேற்படையொ தான்.
முன்னே பரந்தாட தேவியும் கன்னனைக் கா இன்னுரென்பதை உண வர் பக்கம் சேருமாறு "பெற்றெடுத்தும் ஆற்றில் விட்டாய் புக! வயிற்றில் தெய்விகமாக யின் மகனுகவே நான்

தச் செல்வம்
குண்டலங்களையும் அகற்ற டுை கூடத் தோன்றிய சகுண்டலங்கள் அவனுேடு யாரும் அழிக்கமுடியாது. ந்தால் போரில் துரியோ (Մ)ւգ-Ամո 5]. கழனிகளில் தற்கு அங்கு முளைக்கும் இந்தக் களையோடு சில இயற்கை. அதுபோலவே ான்களும் நல்லவர்களும் ழிய நேரிடுகிறது. இதை க் கூருமல் பகவானின் அவ ன் மேல் ஆசிரியர் சுமத் அவதானித்தல் வேண்டும். சகுண்டலங்களை வாங்க ந்தாமன் இந்திரனிடம் மறையவனுருக்கொண்டு யாசித்தான கதிரவனே த்தும் கேளாமல் கன்னன் அந்த மறையவனுருவில் அளித்தான். இந்திரனும் ட்டுக் கடோற்கசன அழிக் ான்றைக் கொடுத்து மறைந்
மனுல் ஏவப்பட்டி குந்தி "ணச் சென்ருள். அவன் ார்த்தி அவனைப் பாண்ட வேண்டினுள்.
என்னை வள ர் க் கா ம ல் ழ்பெற்ற குந்திதேவியின் ப் பிறந்தும் தேரோட்டி வளர்ந்தேன். அந்தத்


Page 163
பஞ்சவர்க்குத் தூதுசெ6
துரியோதனனல்லவா என் தினுன்; அங்கதேசத்து அர புகழும் பெறச்செய்தான். வைத்துள்ள கருணைக்கும் கைக்கும் அவனைக் கடைசி விட்டு வருதல் முறையா? செஞ்சோற்றுக்கடன் கழி புகழும் கருமமும் தருமமு இதனே மட்டும் கேளாதே. கேள்' என்று கன்னன் கூ உதித்த கன்னன் நன்றிப் மொழிகளைக் கேட்டுக் ( ஆணுல் போரை எண்ணு அடக்கமுடியாத துக்கமே யாக அவள், நாகாஸ்திரத்ை ஒருமுறைக்குமேல் பிரயோகி யை அவனிடம் பெற்ருள் கன்னனும் குந்திதேவியை " நான் அருச்சுனன் கணைய நீ வந்து என்னை உன் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும் கொண்டான். எத்துணைப் போதிலும் தான் உயர்கு பதை உலகறியச் செய்ய தாபம் தான் பெற்ற கண்டு குந்தியின் உதிரம் கட்டித் தழுவிக் கண்ணிர் வி றிலேதான் நீ பிறந்தாய் எ6 வேன் மகனே' என்று அ இசைந்து பிரியமுடியாமற்
கண்ணபிரானும் அத்தின் பாண்டவர் தங்கியிருந்த இ

ன்ற பரந்தாமன் 151
னைப் பெருமைப்படுத் ாசையும் தந்து பேரும் என்மேல் அவன் உறுதியான நம்பிக் நேரத்தில் நான் கை செருமுனைச் சென்று ப்பதுவே எனக்கினிப் ம் ஆகும். தாயே! வேறெது வேண்டுமோ றிஞன். தன் வயிற்றில் பெருக்கால் சொன்ன தந்தி நெக்குருகினுள். றும்போது அவளுக்கு மேலிட்டது. கடைசி தை அருச்சுனன் மீது கிப்பதில்லையென்ற உறு
. இதற்குப் பதிலாகக்
ஒன்று வேண்டிஞன். ால் வீழ்ந்திறந்தவுடன் மகனென்று உலகறிய ' என்று வேண்டிக் பெருமை பெற்றிருந்த டியிற் பிறந்தவனென் முடியவில்லையே என்ற செல்வனுக்கிருப்பதைக் சிலிர்த்தது. அவனைக் பிட்டாள். ' என் வயிற் ன்பதை உறுதிப்படுத்து வன் வேண்டுகோளுக்கு பிரிந்து சென்ருள்.
புைரியை விட்டு நீங்கிப்
டம் சேர்ந்தார்.


Page 164
13. கீ
அத்தினபுரியில் நடர் மைக்குத் தெய்வமாக சீற்றங்கொண்டான். கின்றேனென்று கூறி. கூடிய அரசர்களெல்ல செய்தியைத் தெரிவி: கேட்ட பலதேயத்து அ களைத் திரட்டிக்கொன யாகசேனன், திருஷ்டத் சாலன், விராடன், இ நாட்டரசன், கேகயர், கசன், அபிமந்யு முதல படைகளோடு வந்து கூட தில் வந்து சேர்ந்த ப6 யாகும். படைத்துணை யெல்லாம் பாண்டவரும் உபசரித்தனர். துரியே மையையும் அங்கு நிகழ் னர்க்கு எடுத்துரைத்து, இப்போரில் ஈடுபடுகிருே யாயிருந்து வெற்றியீட் ஞகும்' என்று தரும அதிகாரத்தினுல் நீதி த அவனைச் சார்ந்தோரைய வெற்றியீட்டித் தருவே ரெல்லாம் ஒருமுகமாகக் தர்கள் காட்டிய ஆத லும் பாண்டவர்கள் அ. களுக்கெல்லாம் தலைவ துப் போருக்கு வேண்டி தலைப்பட்டனர்.

தோபதேசம்
தவற்றைக் கேட்டுப்பொறு விளங்கிய தருமபுத்திரனே நானே இப்பகையை முடிக் த் தமக்குத் துணைபுரியக் ாம் போர் நிகழ்ந்துள்ள த்தான். அச்செய்தியைக் ரசர்களும் தத்தம் படை ண்டு அங்கு வந்தார்கள். துய்ம்மன், சிகண்டி, பாஞ் வேதன், உத்தரன், மச்ச குந்திபோசர், கடோற் ான பலரும் பலவிதமான டினர், பாண்டவர் பக்கத் டைகள் ஏழு அக்குரோணி புரிய வந்த வேந்தர்களே ம் கண்ணனும் வரவேற்று ாதனனிடம் தூதனுப்பிய bந்தவற்றையும் அம் மன் உங்கள் துணையை நம்பியே *ம்; எங்களுக்கு உறுதுணை டித் தருவது உங்கள் கட ன் பணிவுடன் கூறினன். வறிய துரியோதனனையும் பும் கொன்று தருமனுக்கே ாமென்று வந்த பேரரச கூறினர்கள். துணைவேந் ரவினுலும் வீரப்பேச்சின கமகிழ்ந்தனர். தமதுபடை கைச் சிவேதனை நியமித் ஆயத்தங்களைச் செய்யத்


Page 165
கீதோபதே
துரியோதனனும் தல கூடியவர்களுக்கெல்லாம் ஓர் மாப்புமிக்க வணங்காமுடிே மின்றி மன்னரெல்லாம் ெ யில் செய்தி அனுப்பினான். போர் செய்வதற்காக ஒவ் படைகளோடு வந்து சேரே குத் தான் வாழ்வு நிலைக்குப் என்று அவன் வரைந்த ஓ வந்தோர் அநேகர். பாண் வந்தசேனை ஏழு அக்குரோன தனற்குப் பயந்து வந்த சே ணியாயிற்று. துரியோதனன் தலை வராக நியமித்தான்.
இவ்வாறு போருக்கு ே செய்துகொண்டு பண்டுள்ள முகூர்த்தத்திலே களப்பலியூப் அணி வகுத்து நிறுத்தினார்க
கண்ணபிரான் சிவேதன பார்த்துப் 'படைகளைத் தக் துக' எனக்கூறினார். சிங் தரமறிந்து அதிரதர், மகார தரதர் என வகைசெய்து அ யும் கூறினான். வெற்றிக்கொ றக்குடைகளும் அழகிய முகட பிளிற்றும் யானைப்படைகளு களைத் தாங்கிவரும் குதிை வாள், சூலம் முதலிய பல
20

சேம்
153
எக்கு உதவிசெய்யக் ல போக்கினான். இறு யான் பணிவு சிறிது வறுக்கத்தக்க முறை ''பாண்டவர்களோடு வொருவரும் தத்தம் வண்டும். அவர்களுக் ம் என்பதனை அறிக'' லைகண்டு பயத்தினால் டவர்க்குப் பரிவில்ை னியாயிருக்க, துரியோ =னை பதினோரக்குரோ ன் வீடுமரையே படைத்
வண்டிய ஆயத்தங்கள் - முறைப்படி நல்ல ட்டித் தத்தம்படைகளை
கள்.
கிய படைத்தலை வனைப் க்கவாறு வரிசைப்படுத் வேதனும் வீரர்களின்
தர், சமரதர், அர்த் ன்னார்க்குரிய பணிகளை Tடிகளும் வெண்கொற் பkாம் போர்த்து மதம் ம், வாட்படை எரர் ரப்படைகளும், வில், டைக் கலங்களை ஏந்தி


Page 166
54 LTT
வரும் காலாட்படைக வந்த ஏழு அக்குரோ சேர்ந்து ஒலிசெய்து
ரத்துடன் போர்க்கள்
இவ்வாறே துரியே சேனைகளை அணிவகுத் தாமன், பூரிசிரவசு நியமித்த வீடுமர், கன் சேர்த்து விட்டார். கொண்டு வீடுமரைக் படைவகுப்பதிலேயே விடுமோ என்ப் பயந் ஒருவாறு சாந்தப்படுத் சீற்றம் அடங்கவில்லை. இருக்கும்வரை தான் தில்லை எனக்கூறி வ னுேரக்குரோணி சே3 புறப்பட்டது. இருப கேஷத்திரம் என்னும் டாத தூரம்வரை ப பயங்கரமான படை கண்டிராத மக்கள் ட அஞ்சினர்; என்ன ஆ
இரு பெரும் ப வதற்குத் தத்தம் எதிர்நோக்கி நின்ற பிரான் தேரோட்ட

தச் செல்வம்
5ளுமாகப் பாண்டவர் பக்கம் ாணி சேனையும் ஏழ் கடலும் வந்தாற்போலப் பேராரவா ாம் போய்ச் சேர்ந்தது.
ாதனன் பக்கத்திலும் வீடுமர் ந்தார். துரோணர், அசுவத் ஆகியவர்களை அதிரதர்களாக எனனே அர்த்தரதர் வகுப்பில் இதனுல் கன்னன் கடுஞ்சினம்
கொன்றுவிட எண்ணினுன், தன்பக்கத்தில் கலகமுண்டாகி த துரியோதனன், கன்னனே திஞன். எனினும் கன்னனின் வீடுமர் படைத்தலைவராக வில்லெடுத்துப் போர் செய்வ விலகிவிட்டான். பின்பு பதி னயும் போர்க்களம் நோக்கிப் க்கத்துப் படைகளும் குரு இடத்தில் கண்ணுக்கெட் ரந்து நின்றன. இப்படி அதி
அணிவகுப்பை ஒருபோதும் யந்து நடுங்கினர்; தேவரும் குமோ ? என்று ஏங்கினர்.
டைகளும் போர் தொடங்கு தலைவர்களின் கட்டளைகளை ன. அப்பொழுது கண்ண
மணித்தேரேறி விஜயன்


Page 167
கீதோபதேச
படைமுகத்துக்கு வந்தான். ராகிய வீடுமர், குலகுருவான துரியோதனன், அவனுடைய போர்க்கோலம் பூண்டு ப6 களாக நிற்கக் கண்டான். வீர உள்ளத்திலே 'உற்ரு களையா என் படைக்கலங் போகிறேன். காண்டீபத்ை கெதிராகவா ஏந்திப் G Triஎன்ற எண்ணம் ஒரு கணம் அவன் மிக்க தளர்ச்சியுற் கொன்று இந்தப் பூமிை வேண்டாம் இந்தப் போர், மாட்டேன் " என்று கண்ண அருச்சுனனுக்கு உண்டான பிரான் அவதானித்தான். யும் கண்ணன் நன்கு அறிவ யைப் போக்க எண்ணி யறிவு பிரகாசிக்கும்படியான கண்ணன் உபதேசித்துத் த காட்டினன். இந்த உப:ே தரிசனத்தாலும் அருச்சு தலைப்பட்டவணுய்த் தளர்ச் ஆயத்தமாகக் காண்டீபத் எடுத்தான்.
பாரதப் பெரும்போரின் பெருஞ் சேனைகளுக்கும் . அருச்சுனனுக்குச் செய்த உ

盈5缀
எதிரில் பாட்டனு எ துரோணர், கிருபர், தம்பியர் எல்லோரும் டைக்கலமேந்தி எதிரி கண்டதும் அவனுடைய ர் உறவினர் நண்பர் களுக்கு இலக்காக்கப் த என் தாயாதியர்க் செய்யப் போகிறேன்" உதித்தது. அதனுல் முன், ' இவர்களைக் ப ஆள வேண்டுமா ? நான் போர் செய்ய னுக்குக் கூறிவிட்டான். தளர்ச்சியைக் கண்ண அதன் காரணத்தை ான். அந்தத் தளர்ச்சி அருச்சுனனுக்கு மெய் தத்துவ ஞானத்தைக் ன் விசுவரூபத்தையும் தசத்தாலும் விசுவரூப For மெய்ஞ்ஞானம் *சி நீங்கிப் போருக்கு தைத் தன் கையில்
தொடக்கத்தில் இரு மத்தியிலே கிருஷ்ணன் பதேசம் பகவத்கீதை'


Page 168
56 | urg.
என்ற பெயருடன் த6 இன்று விளங்குகிறது.
உலகத்திலுள்ளவ ராயினும் செயலற்றிரு ருவனும் தன் தன் க டும். அந்தக் கடமை றின் பலாபலன்களை எந்தக் கர்மாவைச் ே செயலற்றுத் தானது டால் அந்தக் கர்மாவி வினை செய்பவனைச் ச தியவனே ஜீவன்முக் பதுவே அந்த ஞான உட்பொருளாகும்.

தச் செல்வம்
னியாக ஒரு ஞான நூலாய்
ர்கள் எத்துணைச் சான்ருே நத்தல் இயலாது. ஒவ்வொ டமைகளைச் செய்தல் வேண் களைச் செய்யும்போது அவற் ப் பொருட்படுத்தலாகாது. செய்தாலும் தனக்கென ஓர் பாய் நிற்கும் நிலை ஏற்பட் னுல் உண்டாகும் ஆகாமிய ாராது. இந் நிலையை எய் தன் எனப்படுகிருன்' என் நூலாகிய பகவத்கீதையின்


Page 169
14. ஆனது
கிருஷ்ணனின் உப அறிவு தெளிந்து கையில் தொடங்கும் சமயத்தில் கவசத்தைக் கழற்றிவிட் தேரினின்றும் இறங்கிக் தலைமைதாங்கி Bigh a முன், "திடீரென மனம் உள்ள கருணை தூண்ட நிராயுதபாணியாக எதிரி. என்று ஏங்கிய தனஞ்சயன் தருமனைப் பின்தொடர்ந் சகோதரர்களும் தொடர் யும் உடன் சென்ருர்,
'பயந்தவன், கே. இழிவைத் தேடுபவன்' துரியோதனனுதியர் தரும வெற்றி எய்தியதென்று தருமன் செய்ததென்ன ? முன்; அவருடைய பாதங் லும் வெல்லுதற்கரிய மச வரே! உம்முடன் டோர்ெ யேனே ஆசீர்வதித்து அ என்று கூறிக் கண்ணிர் ( குன்றகிய தருமனின் ஆனந்தத்திகுல் கண்பனி ருேர் முறைப்படி என்ன பெரியோர்களின் ஆசியின் தம் வெற்றியெய்தல் அ

வெஞ்சமர்
தேசத்தால் அருச்சுனன் காண்டீபமேந்திப்போர் தருமன் தன் போர்க் டு நிராயுதபாணியாகத் கெளரவ சேனைக்குத் வீடுமரை நோக்கிச் சென் மாறுபட்டு இயல்பாக த் தருமன் இவ்வாறு பக்கம் செல்கின்ருணுே ?" தேரினின்றுங்குதித்துத் து ஒடிஞன். மற்றச் ந்தனர்; பார்த்தசாரதி
ாழை, அரசகுலத்துக்கே என்று ஒரு கண நேரம் னே இகழ்ந்தனர்; தமக்கு மகிழ்ந்தனர். ஆணுல் நேரே வீடுமரிடம் சென் களை வணங்கி, "எவரா ாவீரரே! எம்குல முதல் சய்ய நிகழ்ந்ததே! அடி நுமதிதரல் வேண்டும்' சொரிய நின்றன். குணக் செயலேக்கண்ட வீடுமர் த்து, 'குழந்தாய் சான் ரிடம் ஆசிபெறவந்தாய், 1றித் தொடங்கிய யுத் சாத்தியம்; அது உலக


Page 170
158 பாரதச்
நிந்தைக்கும் இலக்காகு நான்மட்டுமல்ல இன்னு கூடிநின்ருலும் முடிவில் 'அறம் வெல்லும், பா மறைமொழி பொய்யா சாதே! உனக்கு மங்களம் அனுப்பினர். அவ்வாறே துரோணரிடமும் கிருபர் யும் பெற்று மீண்டும் ே முரசங்கள் முழங்கின அக்காலத்தில் யுத்த டிருந்தது. மாலேக்காலப் விட்டு இருபக்கத்தாரும் மில்லாதவன், புறங்கெ கிக்கிடப்பவன், 5GUŞ| திறத்தினர்மீது பாண ஒருவனேடு யுத்தம் அதில் சம்பந்தப்படாத தாக்குவதில்லை. பணிய போர் என்றின்னுேரைக் களுக்கு இணங்கவே ஆணுல் உக்கிரமான பே மிகுதியான அழிவு ஏற். புறக்கணிக்கப்பட்டன.
பாரத யுத்தம் ப வீடுமர் தலைமையில் ெ யுத்தம் செய்தது. பத்த ததும் துரோனர் பன னர் இறந்தபின் கன்ன

臀
ம், கெளரவர் பகஷ்த்தில் ம் எத்தனை மகாரதர்கள் நீயே வெற்றிபெறுவாய். வந் தோற்கும்' என்னும் குமா? ஒன்றுக்கும் அஞ் !' என்று ஆசீர்வதித்து ற தன் ஆசாரியர்களான ரிடமும் ஆசியும் அநுமதி போய்த்தேரில் ஏறினன். ா; போர் தொடங்கியது. தருமம் வரையறுக்கப்பட் ானதும் போரை நிறுத்தி கலந்துகொள்வர். ஆயுத ாடுத்தோடுபவன், மயங் ம் இழந்தவன் என்றித் ப்பிரயோகம் செய்யார், செய்துகொண்டிருப்பவனை வேருெருவன் சென்று шгт6лтrf, பேரிகை அடிப் கொல்லார், இந்த விதி யுத்தம் ஆரம்பமாயிற்று பார் மூண்டு சேஆகளில் பட்டதும் யுத்ததருமங்கள்
தினெட்டுநாள் நடந்தது. களரவப்படை பத்துநாள் நாம் நாள் வீடுமர் வீழ்ந் டைத்தலைவரானுர், துரோ ன் சேணுதிபதியானுன்


Page 171
ஆனது ெ
பதினேழாம் நாள் அவனு லியன் தலைமை வகித்தா
முதல்நாட் போரில் அருச்சுனனும் வீடுமரும் . யர் என்று தெரியாமல் மாரியாகும்படி யுத்தம் ெ வில்லாண்மையைக் கண் கிற்று. துரியோதனன் த னியையும் சல்லியன யும் பாக அனுப்பினுன் அ குப் பலர் ஒருங்குகூடுவி வீமனையும் அபிமன்யுவை யாக அனுப்பித் தானு வீமன் வீடுமருடைய .ே அவர் அணிந்திருந்த பாணங்களைச் செலுத்தி தான். சல்லியன் முத @ীদ্রোিrri",
அருச்சுனனின் வில்ல ரவசேனை நடுங்கிற்று. தேர்க்குதிரைகள் நான் பானங்களைச் செலுத்தி உருத்தெழுந்த சல்லியே கினன். சல்லியனுடைய டன; தேர்ப்பாகன் இற யாக நின்ற வீரரும் மான் வில்லையும் முறித்தான். அஞ்ஞாதவாச காலத்தில் தரன் அற்புதமான ே பாராதவிதமாக வந்த ே

வஞ்சமர் 159
ம் மாண்டுபோகச் சல் ன்.
பல வீரர் மாண்டனர். ார் பெரியவர் யார் சிறி ஆகாயமும் பூமியும் சர சய்தனர். அருச்சுனனின் டு கெளரவசேனை நடுங் நம்பியர் சிலரையும் சகு ம் வீடுமருக்குத் துணை அருச்சுனன எதிர்ப்பதற் பதைக் கண்ட தருமன் யும் அவனுக்குத் துணை ம் உடன் சென்றன். தர்க்கொடியை அறுத்து கவசத்திலும் ஒன்பது அவரை நடுங்கச் செய் லானுேரும் பின் வாங்
ாண்மையைக் கண்டு கெள
அபிமன்யு வீடுமருடைய ாகும் விழுந்துருளுமாறு குன். உத்தரகுமாரனும் டுை கடும்போர் தொடங்
தேர்க்குதிரைகள் மாண் ந்து வீழ்ந்தான் துணை ண்டனர்; சல்லியனுடைய
இவ்வாறு அருச்சுனனுல் வீரனுக்கப்பட்ட உத் பார் செய்தான். எதிர் வலாயுதத்துக்கு உத்தர


Page 172
160 பாரதச்
குமாரன் பலியாகி வீரக திரதேசாதிபதியான சல் ஏற்படும் என்று எண் நின்ற வீரனை வேலா! இதனைக் கண்ட வீமன் துக்கொண்டு சல்லியனு துரியோதனனுடைய சே யானைகளேப் பிளந்து, ( குதிரைகளைக் கண்டது போலக் கலக்கினன். ச மறைந்தான். எதிர்த்து நிலையும் மிகுந்த ஆப சேனன் அவனுடைய ே தில் வீசி எறிந்துவிட்டு அவனுக்குத் துணையாக 6 மைத்துனர்களின் தலைக யுதத்துக்கு இரையாயின உத்தரகுமாரன் இற சிவேதன் சிவதனுசை ஏ தான். சல்லியனுக்குத் வந்தனர். சிவேதன் ஒரு கணநேரத்தில் தொன் பலமாகத் தாக்கினன். ( யோதனன் அவனுக்குத் வீடுமரை ஏவிஞன். ವಾ? சிவேதன் அவரைத் து ஆற்றலைக்கண்ட வீடுமர் தேர்க்கொடி அறுந்தது; இம் ஒரு வில்லை எடுத்து செய்ய முயலுகையில்

செல்வம்
வர்க்கமெய்தின்ை. மத் லியன் தனக்கே ஆபத்து ாணியதனுல் வில்லேந்தி ல் எறிந்து கொன்ருன். தன் கதாயுதத்தை எடுத் க்குக் காப்பாக நின்ற னையை அடித்துநொருக்கி தேர்களைப் பொடியாக்கிக் |ண்டமாக்கிக் காலனே ப் ல்லியனும் பயந்து ஓடி வந்த துரியோதனன் த்தாக முடிந்தது. வீம தரையும் தூக்கி வானத் ஆர்ப்பரித்து நின்றன். வந்த துரியோதனனுடைய ளும் வீமனுடைய தண்டா
翰
ந்தான் என்பதை அறிந்த ந்திச் சல்லியனே எதிர்த் துணையாகப் பல வீரர்கள் அவர்களெல்லோரையும் pத்து விட்டுச் சல்லியனைப் இதனைக் கண்ணுற்ற துரி துணையாகப் போகும்படி டுமர் வருதலைக் கண்ட ாக்கினன். அவனுடைய திகைத்தார். விடுமரின் வில் ஒடிந்தது. மீண் க்கொண்டு அவர் போர் அவன் அந்த வில்லும்


Page 173
ஆனது வெஞ்
முறியும்படி அம்பெய்தான். போரையன்றி வேறு தெரிய மர் கேட்டார். சிவேதன் எடுத்துக்கொண்டு விடுமரை ஆணுல் வீடு மரோ தாமும் மல் அவனுடைய வாள் அம்பால் வெட்டி எறிந்தா ஞல் வாளைத் தாங்கிக்
ഒ്@ഥഞT# കെTബ് ഖ
 நெருங்கிவந்த சிவேதனை பு கொன்று வீழ்த்திஞர் தரு முதல்நாட் போரிலே யுத்த லேயே புறக்கணிக்கப்பட்ட பேராரவாரம் செய்தது பா மிகுந்த வருத்தமடைந்தது. முடிவெய்தியது.

* உனக்கு விற் in 5 tr??? ଗtୋfg[' வீடு உடனே ஒரு வாளே நோக்கி வந்தான். ଦ୍ରୁ (୭ ஒரளே எடுக்கா பிடித்த கரத்தை ஓர் էր : மற்றக் 65.յան கொண்டு சிவேதன் ான். ஆனுல் விடுமர் மீண்டும் அம்பாலேயே மம் தலே சாய்ந்தது; தருமம் வீடுமரா கெளரவசேன 666
முதனட் போரும்


Page 174
15. ရှု
சிவேதன் உத்தி (uyp,g56i) 15rrL ° GLurTrf7G பாண்டவர் தேற்றின வீரர்க்குத் தேறுதலே பொருது மாள்வதே விராடன் திடங்கொன இரண்டாம் நான களும் கொடூரமாகப் துரியோதனனின் பக் தேஜனயைக் கொன் ெ போடிபடும்படி அடி அதிர்ச்சியால் அவரு லோகம் போனுன் கொண்டு பின்னுமொ தார்; அப்பொழுது சேர்ந்தான். காற்றும் சேர்ந்து கெளரவசேனை போரில் வீமனுடைய மாண்டோர் கணக்க சிதறியோடவாரம்பித் நிறுத்த முடியாமல் துரியோதனன் தன் யும் மிகுதியானதைக் ரும் தத்தம் ப"சை மூன்றுவது நாடு வீடுமர், துரோணர் யும் அபிமன்யுவையும் துரியோதனனும் அவ வீமனை எதிர்த்தனர்.

பீடுமர் வீழ்ச்சி ான் என்னும் இருவரையும் லயே இழந்த விராடனைப் ர், யுத்தத்தில் பிரவேசித்த லது? உயிர் போகும்வரை
உறுதி என்று எண்ணி ষ্ট্রr"p-tfp"ক্টে -
ரிலே இருபக்கத்துப் படை பொருதன. விமசேனன் *கபலமாக நின்ற கலிங்க (rழித்து வீதிமரின் தோம் த்தான். அந்த அடியின் டைய தேர்ச்சாரதியும் யம வீடுமர் மிகுந்த சோபங் ரு தேரிலேறி வீமனை எதிர்த் அபிமன்யு அங்கு வந்து நெருப்பும் போல இருவரும் ாயைக் கலக்கினர் அன்றைய ககாயுதத்துக்குப் பலியாகி ருே ராவர். எஞ்சியவர்கள் தனர். சேனேகளைத் தடுத்து வீடுமரும் பின்வாங்கினர் பக்கத்தில் அழிவும் தோல்வி கண்டு பதறின்ை. எல்லோ ற சேர்ந்தனர்.
போர் தொடங்கிற்று முதலியவர்கள் அருச்சுனனை ம் வளைத்துக் கொண்டனர். ன் தம்பியரும் சகுனியுமாக வீமனுக்குத் துணையாக


Page 175
வீடுமர் வீழ்
அவனுடைய அரக்கமகன் ச சேர்ந்தான். போர் கடு கடோற்கசன் பாதிப்பிறை வ துரியோதனன் மீது செலுத்தி கொடி, குதிரை, ஆகியவ கடோற்கசன் எய்த அம்புக பாம்புகள் போன்று துரியோ, தாக்கி அவனை மூர்ச்சித்து அபிமன்யுவின் பாணத்தின டைய சாரதியும் மாண்டான் வீடுமர் அருச்சுனனுடன் போ விட்டுத் துரியோதனனைத் கொண்டு தனியாக ஒரி மூர்ச்சை தெளிவதற்கேற்ற தும் பாதுகாப்பான இடத் பாண்டவ சேனையைப் பல அருச்சுனனும் மிக உக்கிரமா வீடுமர் ஒருவரே எஞ்ச மற்ை வரும் கைபோனவரும் குற் லோகம் சென்றவருமாகக் ெ பின்னப்பட்டது.
நான்காம் நாள் பெரிய ய வீமன எதிர்த்து வந்தது. உாலே வீமனுக்கு உற்சா எதிர்த்துவந்த யானைகளைக் ெ அவற்றின்மீது வந்த வீரரும் பெரிய பஈனைப்படையே கண்ட சுயோதனன் இந்த தீர்த்து விடுகிறேனென்று எ அவனையும் அவன்படைகளையு

ச்இ) 63
டோற்கசனும் வந்து மையாக மூண்டது. டிவமான கணைகளைத் அவனுடைய கவசம் பற்றை அழித்தான், ள் செட்டை உரித்த தனனுடைய மார்பில் விழச் செய்தன. ல் துரியோதனனு
இவற்றைக் கண்டி ார்செய்வதை நிறுத்தி தன் தேரிலேற்றிக் கூத்துக்குப் Gurf மருந்துகளைக் கொடுத் *திற் சேர்த்துவிட்டு மாகத் தாக்கலானுர், ன போர் செய்தான். றையோர் கால்போன றுயிரானவரும் யம களரவசேனை சின்னு
ானைப்படையொன்று பானைகளைக் கண் ாகம் பிறந்துவிடும் . கான்று குவித்தான்; மாண்டனர். மிகப் கொல்லப்பட்டதைக் வீமனை இன்றைக்கே திர்த்தான். வீமன் ம் சிதறடித்துவிட்டுக்


Page 176
64 LITע
கைகொட்டி நகைத்த நின்ற விமனேஜனச் ஞேர் தாக்கினர். அந்தப் படையைக் கையில் துரியோதன சிக்கினுக்கள். ஞாபகமும் வந்தது. அந்த ஐந்து பேரை பு கொன்ருன், எல்ே னர் தன் மைந்தரில் கேட்டுக் காந்தாரி மி இவ்வாறே ஐந்த களிலும் தெளரவசே கலக்கமுற்றது எட் யோதனனுடைய த கையினுல் மாண்டனர் அழிவதையும் தம்பிய பதையும் கண்டு அறத்தை மறந்து அ மேலும் சிந்தை கல யிருந்த பாட்டனுரை gగాణా 'GL టైరు திரில் என் தம்பியர் என் உற்ற நண்பனும் உன்ஞலல்லவோ வில எங்கே? என்னே இ கழகாகுமா?' என்று தான் 'துரியோதனு கும் அழிவு நேருதல் இ நீ போரில் உண்ட

தச் செல்வம்
ான். எமனே ப்போல உருத்து சகுனி, சல்லியன் முதலா கடோற்கசனும் வீமனுமாக கலக்கினர். வீமனுடைய னுடைய தம்பியர் ஐவர் பயில் செ ய் த சபதத்தின் பூச்சிகளைக் கசக்குவதுபோல ம் வீமன் கசக்கிப் பிழிந்து லாரும் பாசறை அடைந்த ஐந்துபேர் மாண்ட செய்தி கவும் கலங்கினுள்
ாம் ஆரும் ஏழாம் நாட் னே மிகுந்த அழிவெய்திக் டாம்நாட் போரிலும் துரி
நாளுக்கு நாள் தன்படை ர் வீமன் கையால் இறப் துரியோதனன் வருந்தினுன் கம்பாவம் கொண்டவனுக்கு ங்கியது, படைத்தலைவரா அணுகிப் பலவாறுநிந்தித் வஞயிருக்க உன் கண்ணெ மாண்டு டோகின்றனரே. மகா விரனுமான கன்னன் கி நிற்கிருன் உன் வீரம் |ப்படிக் கைவிடுதல் உனக் தகாத மொழி பல பகர்ந் போரில் இருபக்கத்தார்க் பற்கையே. அரசனுகஇருக்கும் ாகும் அழிவுகளைக் கண்டு


Page 177
விடுமர் இ
கலங்கலாமா? இன்னும் குடியிற் பிறந்தவன். நம் அறநெறி திறம்பியதுண்ட் கூடிய சபையிலே கற்பின் யைத் துகிலுரிந்தாய், ! உன் செல்வத்தையும் படைக் கலமாக இன் சூழ்ச்சிக்காரனுன சகுனி தனனும் கூறிய புத்திமதி அறிந்தாயா? 'விதுரன் மன் ஒழிந்தாலென்ன
லென்ன நான் ஒருவனே இகழும் ஈட்டிததருவேன் பேசிய கன்னனை நம்பிஞ ராகி இண்று இந்தக் கு நிற்பவர் யார்? அறக்கட போன்ற தருமன் படை காற்றும் நெருப்பும் போ மும் ஏந்திய விமார்ச்சு
கிருய்? போ' என்று வி விட்டுப் போர்முனைக்குச்
பாஞ்சாலருக்கும் து களுக்குமிடையே கடும்டே மன்யு பல பாணங்களே
கொன்று வீழ்த்தினுன் வி அவன் தம்பியரும் எ கண்டதும் "மனுக்கு அ டாயிற்று அன்று மு: கொன்றவன் இப்பொழு, னிலையிலேயே இன்னும்

வீழ்ச்சி 165
ஒன்று நீ உயர் முன்னுேரில் யாரேனும் ா? அன்று அரசர் பலர் தய்வமான பாஞ்சாலி அவள் அழுத கண்ணிர் வாழ்வையும் தேய்க்கும் று மாறியிருக்கின்றது. பும் மூர்க்கனுண் துச்சா யின் பலனை இப்போது அழிந்தாலென்ன, வீடு துரோனர் மாண்டா உனக்கு வெற்றியும் என்று இறுமாந்து り。 万*@l-' - ●5cm நருக்ஷேத்திரத்தில் வந்து டவுளே உருவெடுத்தாற் க்கலமேந்தி நிற்கிருன் , லக் கதையும் காண்டீப னர்களை நாம் எப்படி பார்த்தைகளைப் பிதற்று நிமர் அவனே அனுப்பி சென்ருர்,
ரோன அசுவத்தாமர் பார் நிகழ்ந்தது. அபி ப் பொழிந்து பலரைக் மனத் துரியோதனனும் திர்த்தனர், அவர்களைக் உங்காத மகிழ்ச்சி உண் பகலில் ஐந்துபேரைக் து துரியோதனன் முன் 1ழுபேரை வதைத்தான்.


Page 178
166 பாரதச்
'துரியோதனு! இவர்கே செல்ல விரும்புகிருயா? நாள் இருந்து போரை மு கிருயா? போரைப் பார் உன் பாசறைக்கு ஒடிப்ே டமும் குலுங்கச் சிரி நாணித் தலைகுனிந்தபடி கொடுத்த துக்கத்தோடு மூன். பத்தாம்நாள் பெ முன்னிலும் மிக உக்கிரம பல வீரர்கள் தோற்ருே காண்டீபத்தை வளைத்து யோகம் செய்து முன் கடும்போர் புரிந்தான். பார்க்கத் தேவர்களும் கிருபர், துரோணர், அசு சகுனி, சல்லியன், பகத் வீடுமருக்குத் துணைபுரிந்து விடுமரைத் தவிர ஏனே அவன் செய்த போரை மகிழ்ந்து 'பார்த்தனுக்கு என்று தன்னுள் எண்ணி களுக்கும் பெரும் அழிவு மெங்கும் அறுந்த தலைக குவியல்களும் கொழுப்பு மாகிச் சகிக்கமுடியாதவா யளித்தது.
ஆயினும் அருச்சுனன்
போராகவே கண்ணனு 'அருச்சுளு விளையாட

. ܓܠ ܐ
iளாடு நீயும் விண்ணுலகு அன்றேல் இன்னும் சில மற்ருகப் பார்க்க விரும்பு க்க விரும்பினுல் உடனே போ' என்று கூறி அண் சித்தான். சுயோதனன் டயே தம்பியரைப் பலி பாசறைக்குத் திரும்பி ாழுது புலர்ந்தது. வீடுமர் மாகப் போர் புரிந்தார். டினர். அருச்சுனன் தன் து அவர் மீது பாணப்பிர ஒருபோதும் செய்திராத அவன் செய்த போரைப் ஆகாயத்தில் கூடினர். வத்தாமன், சுபத்திரதன், தன் ஆகிய மகாவீரர்கன் ம் பயனற்றுப் போயிற்று. யோர் விலகி ஓடினர். க்கண்ட வீடுமர் மனம் நநிகர் பார்த்தனேதான்' ஞர் இருபக்கப் படை ஏற்பட்டது. போர்க்கள ளும் கைகளும் தசைக் * எலும்பும் உதிரமு ாறு கோரமான காட்சி
செய்தது விளையாட்டுப் க்குத் தோன்றியது. இதுசமயமன்று. இதே


Page 179
வீடுமர்
சிகண்டி வருகிருண். அவ கொண்டு பிதாமகரைத் சிகண்டி தனக்கெதிராக வீடுமர் பானத்தைத் விட்டார். பெண்ணுகப் மாறிய அந்தச் சிகண்டியி தருமமாகாது என்று வ கனஞல் அவருடைய வி டது. அந்த நிலையில் அல் தாமல் அருச்சுனன் சுட் ருடைய உடல் முழுவதும் காய் போலாகி விட்ட 'பார்த்தனே! பிதாமக அம்பை எவு' என்ருன் தமான இச்செய்கையை தாமல் தாமே ஏற்றுக்கெ டளே பிறப்பித்தான். பத்தை நன்முக இழுத்தும் தினன். பூமியில் உள்ள லாம் இன்பமும் உணவும் கும் கங்காதேவியின் புத யின் இன்பத்துக்காக இல் டாம், சந்ததியும் வேண் செய்த பெரியோன், வீரன், தன்னைச் சந்தே களுக்குத் தன் சத்தியத்ை முழுவதும் அம்புகள் ப போரின் பத்தாம் நாள் ே தான்கு

வீழ்ச்சி 167
னே முன்னுக வைத்துக்
தாக்கு' என்ருன், ஆயுதமெடுத்தலைக்கண்ட தொடாமலே இருந்து பிறந்து பின் ஆளுகை |ன்மேல் ஆயுதம் எறிவது ாளாவிருந்தார். அருச் ல்நானும் அறுக்கப்பட் பரை மேலும் துன்புறுத் ம்மா நின்ருன், வீடும கனைகள் பாய்ந்து கழற் து. அந்த நேரத்தில் ரைக் கொல்லக்கூடிய கண்ணன் தருமவிரோ அருச்சுனன்மேல் சுமத் ாள்வது போலக் கட் அருச்சுனனும் காண்டீ பாணத்தைச் செலுத் ா ஆன்மாக்களுக்கெல் தந்து தாயாக விளங் ல்வன், தன் தந்தை லற இன்பமும் வேண் டாம் என்று தியாகம் பரசுராமனை வென்ற கித்த துரியோதனுதியர் த நிறைவேற்ற உடல் ாயப்பெற்றுப் பாரதப்
தேரிலிருந்து கீழே விழுந்


Page 180
168 பாரதச்
வீடுமர் வீழ்ந்தார் களம் முழுவதும் பரவிய நிறுத்திவிட்டு வீடுமர் : துக்கு ஒடினர். உடலெ றிருந்ததஞல் உடல் நி 'தலே தொங்குகிறது. வது வையுங்கள்' என் திையர் பஞ்சுத்தலேயக் அவற்றை மறுத்துவிட்டு தோடும்பக்தியோடும் பன பார்த்தார். "அருச்சுணு தலையணையாகப் பார்த் அம்பருத்துரணியிலிருந்து எடுத்துக் குத்தித் தலைை உடனே வீடுமர் அங்குக் பார்த்தார்; துரியோத 'அருச்சுனன் அமைத்தி பார்த்தீர்களா? இதுவே எ என் உயிர் உடலைவிட்டு மன்று. உத்தராயண க லேயே என் உயிர் தர நான் இந்த அம்புப்படுக் என்ருர் விமேருக்குக் 'அருச்சுனு தாகமாயிரு அருச்சுனன் உடனே ஒரு பில்லிற்கோத்து நன்ருக ! யும்படி செலுத்தின்ை. சென்று மறைந்தது. அந் லிருந்து அமுதம்போன் எழுந்தது. அந்த நீன

என்ற செய்தி போர்க் து. எல்லோரும் போரை விழுந்து கிடக்கும் இடத் ங்கும் அம்பு தைக்கப் பெற் லத்தில் பொருந்தவில்லை. அதைத்தாங்கும்படி ஏதா ரர் வீடுவர். துரியோத ண எடுத்து வந்தனர். அங்கே வந்து விநயத் ரிந்து நின்ற அருச்சுனனைப் என் தலைக்குச் சரியான து வை' என்ருர், தன் மூன்று Lurrassary išilgičar யத் தாங்கச் செய்தான். கூடியிருந்த அரசர்களைப் நனன்ே யும் பார்த்தார். ருக்கும் தலையணையைப் ானக்கு உகந்த தலையனே, பிரிய இது ஏற்றகால ாலம்வரை இந்த உடலி ங்கி நிற்கும்; அதுவரை
களைப்பு உண்டாயிற்று. க்கிறதப்பா' என்ருர், ந பாணத்தைத் தன் இழுத்துப் பூமியிற் புதை
அது பாதாளத்திற் த அம்பு சென்ற இடத்தி ற நீரூற்றுப் பொங்கி ரக் குடித்துத் தாகம்


Page 181
வீடுமர் வீழ்
தீர்ந்த வீடுமர் பின்னும் .ே தணு அருச்சுனன் எனக்கு போல் வேறு யார் தரவல் என்ணுேடு முடியட்டும். இ பாண்டவரோடு சமாதான கூறினர். துரியோதனன்
எல்லோரும் பாசறை G). கன்னன் தனிமையில் வந்து தான் முன் பேசிய இழிெ வரவே அவன் பயந்து ஒடு மகர் கருணையோடு அவனப் தார். கன்னனும் தான் ே பொறுத்துக் கொள்ளும்படி பலவாறு புகழ்ந்தான். வேண்டிய புத்திமதிகளைச் ே ரோடு சமாதானமாகப் ே கன்னன் தான் துரியோதன டிருப்பதையும், அவனுக்கு நன்றிக் கடனையும் எடுத்துரை உளமகிழ்ந்து 'உன்னேயே நம் தனனைக் காப்பாற்றுவாயாக |யனுப்பினுர், வீடுமருடைய
திருதராஷ்டிரன் கவலேக் கட்
22

ச்சி 169
பசலானுர், 'துரியோ த் தண்ணீர் தந்தது லார் ? இந்த யுத்தம் னித் தாமதிக்காமல் மாக இரு' என்று மனம் மாறவில்லை. சன்று சேர்ந்தபின் Bl விடுமரைப் பணிந் மாழிகள் நினைவுக்கு ங்கி நின்றன். பிதா பார்த்து ஆசீர்வதித் செய்த குற்றங்களைப் வேண்டி அவரைப் அவரும் அவனுக்கு
பாகும்படி கூறினுர், ானுக்குக் கட்டுப்பட் ச் செய்யவேண்டிய த்தான் . வீடுமரும் பியிருக்கும் துரியோ ' என்று சொல்லி முடிவைக் கேட்ட லில் மூழ்கிஞன்.


Page 182
6. துரோன
பதினுேராம் நாள் யானுர், அன்றைய போர்த்திறனை முற்று யோதனனின் மைந்த தலைமயிரிற் பிடித்துத் புறப்பட்டான் அது கதாயுதத்தை எடுத்து கவே அபிமன்யுவை அ குறுக்கிட்டுத் தன் க. தாக்கின்ை. அவனும் ருமல் மயங்கி வீழ்ந்த வீமன் குறுக்கிட்டது மனத்தளர்ச்சியைத் தி இலக்கணகுமாரன் த போரும் முடிவெய்திய
தன் மகன் உயி டான் என்பதை அறிந் பதிலாக அடுத்தநாள் சிறைப்படுத்த வேண்டு இந்தச் செய்தி ஒற்றர் கும் எட்டியது. -
பன்னிரண்டாம் யிற்று. பாண்டவர்கள் தம் படையை அணிவு சூழ்ச்சிக்கிணங்கத் தி போருக்கு அழைத்தன

ாரும் மாண்டார்
துரோணர் சேனதிபதி போரில் அபிமன்யு தன் ம் வெளிப்படுத்தித் துரி இன இலக்கணகுமாரனத் தன் தேரிற் கட்டிக்கொண்டு குண்ட சல்லியன் கையில் துக்கொண்டு பாதசாரியா ணுகினன். வீமன் உடனே தாயுதத்தால் சல்லியனைத் வீமனின் அடிக்கு ஆற் ான். தான் செய்த போரில் அபிமன் யுவுக்குச் சிறி து ந்தது. அந்தச் சமயத்தில் ப்பி ஒடிஞன் அன்றைய
தி ரோடு சிறைப்பிடிக்கப்பட் த சுயோதனன் அதற்குப் எப்படியேனும் தருமனே ச் மெனச் சூழ்ச்சி செய்தான். வாயிலாகப் பாண்டவர்க்
5 nr 4. G3 LITT (Itui) – g2, Tihi uLDT முன்னேச்சரிக்கையாகவே குத்தனர். கெளரவரின் ரிகர்த்தர்கள் அருச்சுனனைப்


Page 183
துரோணரும் f
விஜயனும் தருமனுக்கு புக்களைச் செய்துவிட்டு அது திரிகர்த்தர்களை எதிர்க்கப் நிகழ்ந்தது. சமயம் பார்த் மன நோக்கி வந்தார். தி சேனையோடு துரோணரை 6 ருடைய படை திருஷ்டத் மைக்கு ஆற்ருது அழிந்த மிகுந்து மிக உக்கிரமாக துருபதனும் பாஞ்சாலர்க களும் துரோணரின் தாசி நீங்கியதும் நேரே தரும6 யடைந்து தருமனே டு பொ ஆசிரியரை மனத்தில் வை கடுமையாகத் துரோணர் தான். தன் சிஷ்யன் ே போரைக்கண்டு ஆசாரியரு துரோணருடைய கொடிை களைக் கண்டதுண்டமாக்கி, வீழ்த்திகுறன். சிறைப்பிடிக் தருமனின் போருக்கு ஆ திரும்பியவர் மீண்டும் ஒரு ஏறி யுத்தத்துக்கு வந்தார் கசனும் துரோணர் ப.ை தலைக் கண்டு சீறிப் பாய் லகப்பட்டி பஞ்சுபோலத் இருந்த இடம் தெரியாமல் உவர் போக எஞ்சியவ போய் நடந்த வரலாற்றை பித்தனர்டு இவ்வாறு தரும

frásöör in fij 17
வேண்டிய பாதுகாப் மதி பெற்றுக்கொண்டு போனன். கடும்போர் துத் துரோணரும் தரு ருஷ்டத்துய்ம்னன் தன் எதிர்த்தான் துரோன துய்ம்னனின் வில்லாண் து. துரோணர் சினம் ப் போர் செய்தார். ஒளும் நகுல சகதேவர் குதலுக்கு ஆற்ருராய் ன் இருந்த இடத்தை ருதார். தருமன் தனது ாங்கிக்கொண்டு தானும் மீது அம்புமாரி பெய் செய்யும் அற்புதமான ம் வியந்தார். தருமன் யை அறுத்துக் குதிரை த் தேர்ச்சாரதியையும் க வந்த துரோணர் ஆற்ருமல் திரும்பினுர், முறை வேருெரு தேரில்
வீமனும் கடோற் உயுடன் திரும்பி வரு ந்தனர். குருவளியி துரோணருடைய படை மறைந்தது. மாண் ர் துரியோதனனிடம் ச் சொல்லிப் பிரலா ரை உயிருடன் பிடிக்கக்


Page 184
172 Lj2. ק ח
கெளரவர்கள் செ ய் போயிற்று.
தோல்வியும் அவ. யோதனன் முன்னி களைக் கையாளத் து நாள் மிகக் கவனமாக மாகப் படைகளே நி கிஞர் யாராலும் இன்றைக்குப் போர்க்களம் விட்டு ஒ எண்ணித் துரோணர் வகுப்பை அபிமன்யு துப் பலரைக் கொன்று சேஆனயின் மத்தியை சேணே அவனேச் சூழ்ந் வீமன் அங்குக் கூடியல் கொண்டு அபிமன்யுை அசுவத்தாமன்,
அபிமன் யுவைச் சூழ்ந்: கூட்டத்தை எதிர்த்து: வீரர்களேயெல்லாம் ஆ புறுத்திஞன். இதனே! துரியோதனனுக்குத் யது. வீமனையும் அபி விடாது எப்படியேனு ଉldé {0} அவன் சூழ் சயத்திரதனே அழைத் கொன்றை மலர் மா
கொன்றை மலர் மா

ச் செல்வம்
த முயற்சி பயனற்றுப்
மானமும் அதிகரிக்கத் துரி லும் கீழ்த்தரமான முறை 1ணிந்தான் பதின் மூன்ரும் த் துரோணர் சக்கரவியூக றுத்திப் போர் தொடிக் இதை உடைக்கமுடியாது rլ հարի தோல்வியடைந்து டவேண்டியதுதான் என்று வகுத்த சக்கரவியூக அணி கணப்பொழுதில் உடைத் வீழ்த்திவிட்டுக் கெளரவ அடைந்தான், கெளரவ துகொண்டது. அது கண்ட பர்களைக் குத்தி நொருக்கிக் வப் பின் தொடர்ந்தான். ன் முதலிய பலர் வந்து தனர். சிங்கக்குட்டி யானேக் த் துரத்துவதுபோல அந்த அபிமன்யு துரத்தித் துன் ப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த தாங்கொணுத் துயரெய்தி மன் யுவையும் ஒன்றுசேர ம் பிரித்து விட வேண்டு ச்சி செய்தான். உடனே
து, 'நீ எப்படியாவது ஒரு லேயை வீமன் வரும் வழி அவன் சிறந்த சிவபக்தன்.
யைக் கடக்க மாட்டான்;


Page 185
துரோணரும்
பின்பு தனித்து நின்று அட அபிமன்யுவைத் தொலைத்து சயத்திரதனனும் அவ்வாே கொன்றைமாலை குறுக் வீமன் அபிமன்யுவோடு ( ஞன் "இறைவன் முடிய கடவேன். இங்கு நின்றே , என்று வஞ்சினங் கூறிக் இதனேக் கண்டு மனம்ெ சிறந்த ஒரு பவையுடன் தி குமாரனே அனுப்பினுன், தெரியாமல் எல்லோரையு எங்கும் பிணக்காடாக்கின கணகுமாரனும் மாண்டன் தனன், "இந்தப் பாதகே லேயா ? ? என்று கதறிஞ தாமன், துரோணர், க விரர்கள் ஒருங்குசேர்ந்து வும் பின்வாங்கவில்லை; தன் களை எதிர்த்தான். புறங்கா தேரிழந்தோர் பலர் தலே வாருகக் கெளரவசேன "ஐயோ ! அருச்சுனனும் விட்டால் பேராபத்தாக எப்படியாவது இவன துரியோதனன் கன்னனுக்கு முறை அபிமன்யுவிடம் துே எதிர்த்தான் தனித்து பாலவீரன் களைத்திருக்கு கன்னன் பாணந்தொடுத்

17.
ட்டகாசம் புரியும் இந்த துவிடலாம்' என்ருன், ற செய்தான். கே கிடப்பதைக் கண்ட சேரமுடியாமல் தயங்கி பிற் குடும் மாலையைக் பகைவரை அழிப்பேன்' கடும்போர் புரிந்தான். பாருத துரியோதனன் ன் மைந்தன் இலக்கண படைவந்த சுவடே ம் கொன்று குவித்து ன் அபிமன்யு இலக் தக் கண்ட துரியோ க் கொல்ல யாருமில் ன் உடனே அசுவத் ன்னன் முதலிய மகா எதிர்த்தனர். அபிமன்யு ரியொருவணுகவே அவர் ட்டியோடினுேர் பலர்; பிழந்தோர் பலர். இவ் கலங்கிச் சிதறிற்று. பந்து இவனுேடு சேர்ந்து முடியுமே கன்னு ! முடித்துவிடு' என்று தச் சொன்ஞன். பல ாற்ற கன்னன் மீண்டும் நின்று போர் செய்த ம் நேரம் பார்த்துக் $(T କ୍ଳିଙ୍ଗ, அபிமன்யுவின்


Page 186
1 74 ۔۔۔۔ L4 שחו
தேர்க்குதிரைகள் அழிந்: உடனே இனங்கொண்ட வாளேந்தியவனுய்க் கீ டைய நிலைமையைக் கன் மீண்டும் வந்து திரண் தகாத முறையில் அ வாளொன்றையே ப6 வீரன் பலரை வெட் செய்தான். தோல்விக் தஞல் துரோணருமே அபிமன்யுவின் வாளே, தினுல் துணித்தார். ஆ வில்லை, மற்றக்கையி ஏந்தியவனுய்த் தன்னை கொன்று குவித்தான். தனன் நடுநடுங்கி சயத் பலத்தால் நீ பெற்ற க பிரயோகிப்பாயாக' ை குப் பேரிடர் வரும்போ கொடுக்கப்பட்ட அந்த இழிவான முறையில் அபிமன்யுமீது ஏவினன்
அபிமன்யு இறந்த டவர் கவலைக்கடலில் அணிவகுப்பை உடிைக் ஏவினேன். அவனுடைய மானேனே!' என்று
வெதும்பினன்.

தச் செல்வம்
து வில்லும் துண்டமாயது. அருச்சுனகுமாரன் கையில் ழே இறங்கினுன், அவனு ண்டு தோற்ருேடிய பலரும் டு நரிகளைப்போலச் சூழ்ந்து வ னே டு பொருதனர். டைக்கலமாகக் கொண்ட டி வீழ்த்தி வீரகோஷம் குமேல் தோல்வி கண்ட யுத்த தருமங்களை மறந்து ந்திய கையைப் பாணத் ஆயினும் அபிமன்யு சோர ல் சக்கரப்படையொன்றை எதிர்த்தவர்களையெல்லாம் இதனேக்கண்ட துரியோ திரதனை அழைத்து, 'வர நாயுதத்தை அபிமன்யுமீது ான் முன். அவனும் தனக் து உபயோகிப்பதற்கெனக் ப் படிைக்கலத்தை இந்த பயன்படுத்த உடன்பட்டு
செய்தி கேட்டுப் பாண் மூழ்கினர். "சக்கரவியூக தம்படி நானன்ருே அவனை மறைவுக்கு நான் காரண தினேந்து நினைந்து தருமன்


Page 187
துரோணரும்
'பிறந்ததினம் முதலாகப் ெ விடலையினும் பீடும் தே சிறந்தனையென் றுனைக்கொன றுல காளச் சிந்தித் தேே மறந்தனைவோ எங்களையும் ம வாேப்புண்டு மருவார் ே இறந்தனையோ என்கண்ணே அபிமா இன்றென் செய்
ஒன்றுக்கும் கலங்காத கியதைக் கண்டால் கல்லும் சுனனைத் தேற்ற எவராலுடே ଜold is is %s' % । ପ୍ରଶunt uld(T& $ । நாளையே கொல்வேன்; அது எரியில் வீழ்வேன்' என்று இச்செய்தி கடோற்கசனுல் விக்கப்பட்டது. அவர்களும் செய்து சயத்திரதனப் பா வைத்தனர்.
பகிஞன்காம் நாளும் அருச்சுனன் கெளரவ சே விட்டுச் சயத்திரதனைத்தேடி காண்டீபத்தின் ஒலியால் அதிர்ந்தன. கண்ணனின் னும் சங்கும் அருச்சுனனின் னும் சங்கும் விண்ணதிர அருச்சுனனின் தேர் கெள அணிவகுப்பையும் அடைந்து சயத்திரதன்?" என்பதைய பார்த்தனின் மனம் எண்
அஸ்தமிக்க இன்னும் இர

tronrør i fyrriř*
பற்றெடுத்த
ண்டே தெவ்வரைவென்
ট্য ாலையினுல்
fi)
என்னுயிரே
வீமன் அப்போது கலங் கனிந்துருகும். அருச் A) முடியவில்லை. sy கொன்ற சயத்திரதனே பிழைத்தால் உடனே வஞ்சினம் கூறினன். கெளரவர்க்கும் அறி மிகுந்த ஆயத்தங்கள் துகாப்பாக மறைத்து
போர் தொடங்கிற்று. இரையை நிர்மூலமாக்கி விரைந்து சென்றன். பூமியும் அண்டமும் பாஞ்சசந்நியம் என் ன் தேவதத்தம் என்
முழங்கிக்கொண் ($1_. ரவசேனையின் கடைசி துவிட்டது. arri G35
ன்றி வேறென்றையும் எணவில்லை. சூரியன் ண்டு விற்கிஉைதான்


Page 188
76 Linggid
இருக்கிறது எனும்படி ஒ சயத்திரதனை எங்கும் க பொய்த்தது; இனி எர் என்று தன்னுள் எண் போது வானம் திடீரென சூரியனும் மறைந்தான்.
'நீ அக்கினிப்பிரவே மகிழ்வதற்கு அதோ சய வருகிருன் காலதாமதம் விரைவாக விடு. அவன் கூடாது வீழ்ந்தால் "யா வெட்டுண்டதோ அவன் உருண்டு போகும்’ எனும் றவன். ஆகையினுல் பா எய்து தலையை ஆகாய கொண்டே போப் மர% கார்ந்திருக்கும் இவனுடை விழச்செய்' என்ருன் கி தான்; சந்தோஷ ஆரவா அழைத்துக் கொண்டுவந்: பார்த்துக்கொண்டிருக்கை டைய தலை ஆகாய மார் தது. ஆதவனும் கிரகண பட்டது போலப்பிரகாசத் மிக்க இன்னும் ஐந்து நா கிறது என்று சொல்லக்கூ யளித்ததைக் கண்டி ெ நின்றது. கண்ணபிரான் இப்படிச் சூரியனே மறைத் சூளுரையைக் காப்பாற்றிரு

செல் இந்
ளி மழுங்கியது. ஆனல்
ணுேம் "என் குளுரை ரிபுக வேண்டியதுதான்' ளிைக்கொண்டான். அப் ச் சிவந்து இருளடைந்து
சம் செய்வதைப் பார்த்து த்திரதன் பேராவலோடு செய்யாதே. பாணத்தை தலே நிலத்தில் விழக் ர் கையிஞல் இவன் தலை தலையும் உடனே அறுந்து படி இவன் வரம் பெற் ாணங்களே அடுத்தடுத்து மார்க்கமாகத் தள்ளிக் லக் கடனுக்காக உட் டய தந்தையின் கையில் ருஷ்ணன்! அவ்வளவு ரத்தோடு சயத்திரதனை த துரியோதனனுதியர் பிலேயே சயத்திரதனு க்கமாக மிதந்து பறந் ாத்தினின்றும் வெளிப் துடன்தோன்றி, அஸ்த விரிகைப் பொழுது இருக் டிய உயரத்தில் காட்சி களரவசேனை ஏமாந்து தன் சக்கராயுதத்தினுல் துத் தன் அன்பனின் ன்ை,


Page 189
துரோணரும் ம
இதனை அறிந்த துரியோதன மூண்டது. கண்ணனைப் பல டுத் தன் படையோடு பா ஞன். "ஐவரையும் கொல் இன்றே மாண்டுபோகிறேன் பகர்ந்து பொருதான். வீ. மிகுந்தது. ஆயுதத்தை வை கையோடு இறங்கினன். எ வகைப் படைகளையும் வாரி யெறிந்து ஆர்ப்பாட்டம் செ தில் வீமசேனனுடைய சிம் அநேகர் உயிர் துறந்தனரென் தின் பயங்கரத் தன்மையை
துரியோதனன் அன்று இர போர் செய்தான். தான் ே னும் பகைவரை அழித்துத் தி உறுதி பூண்டான். கடோற்க மிகுதியாக அழிவதைக் கண்ட திரன் கொடுத்த வேற்ப செலுத்தும்படி கன்னனுக்குச் னும் அவ்வாறே கடோற்கச் விராடனும் பாஞ்சாலனும் கொல்லப்பட்டனர். இவ்வாறு பதிஞன்காம் நாளிரவு பெருகு யிற்று. -
பதினைந்தாம் நாள் போ கண்ணன் திருஷ்டத்துய்ம்னனை

rajor rri 177
னுக்குக் கடுங்கோபம் வாறு நிந்தித்துவிட் ண்டவரைத் தாக்கி வேன் அல்லது நான் என்று வீர மொழி மனுக்கும் உற்சாகம் பத்துவிட்டு வெறுங் திர்த்து வந்த நால்
வானத்தில் வீசி ய்தான் யுத்தகளத் மநாதம் கேட்டே ாருல் அந்த யுத்தத் பார்தான் கீற
ாவிலும் தொடர்ந்து வெற்றி எய்தாவிடி நானும் மாள்வதாக சனுல் தன் படை சுயோதனன் இந் டையை அவன் மீது கூறினன். அவ Fனைக் கொன்ருன்
து ரேடா ணரால் று இருபக்கத்திலும் ந சேதம் உண்டா
ர் ஆரம்பமானதும் அழைத்துத் துரோ


Page 190
78 LITUTE
னரை எதிர்க்கும்படி
அரசனின் அசுவத்தா யானையை வீமன் அடி செய்தி துரோணர் கா வேண்டும்' என்று தரும் தருமன் முதலில் தய
செய்தான். போரின் ஆ தது என்பதை அறிய தாமனே கொல்லப்பட்ட துரோணர், தேர்த்த ஆழ்ந்துவிட்டார். திரு நேரமும் துரோணர் 6 மும் ஒன்ருய் இருந்த உயிர் பிரிந்து சென்ற காற்ருது அசுவத்தாம வஞ்சினம் கூறிக்கொண் அப்பொழுது வியாசப தாமனுக்கு அறிவுரை னின் பிறப்பை உணர், சீற்றம் தணிந்தான்.

ச் செல்வம்
ஏவிஞன். மாளவ தேசத்து மா என்னும் பட்டித்து பத்துக் கொன்ருன் 'இச் தில் விழும்படி நீ சொல்ல மனுக்குக் கண்ணன் கூறினன். ங்கினன். ஆணுல் பரந்தாம ற முடியாமல் அப்படியே ஆரவாரத்தினுல் யானை இறந் ாமல் தன் மகன் அசுவத் டான் என்று மாறி உணர்ந்த ட்டிலேயே தியானத்தில் ஷ்டத்துய்ம்னன் அம்பு எய்த வில்லைக் கீழேபோட்ட சமய படியால் துரோணருடைய து தந்தையின் பிரிவு க் ன் புலம்பினுன், பிறகு ாடு போருக்கு எழுந்தான். கவான் தோன்றி அசுவத்
கூறித் திருஷ்டத்துய்ம்ன த்தி மறைந்தார். அவனும்


Page 191
17. BisgåT 6T 6
பதிஞரும் நாள் கன்னன் சேனை திரண்டது, தருப னுக்குமிடையே உக்கிரமா கியது. இருவரும் நெடு எங்கும் நிணச்சேருகிப் ே மாகிக் காட்சியளித்தது. தேரையும் சாரதியையும் நின்றன். 'மன்னவர் கூடிய வஞ்சனையைக் கேட்டு ஆடி ஆற்றலுடையவர்க்கன்ருே இதோ என் கணைகள் உ விடும்; அன்று வீமன் செய்த உன்னை விட்டு விடுகிறேன் விட்டு ஓடிப்போ' என்ரு தனனும் கணைகளின் துன் யாமல் ஒடி ஒளித்தான்.
பதினேழாம் நாளும தனக்கு நேர்ந்த அழிவாலு எல்லையற்ற கவலையில் மூழ் கலக்கத்தைக் கன்னன் கன் கண்ணன் தேரோட்டுகிரு5 ரான சாரதி நம்பக்கத்தில் தான். அவனே எனக்குத் வாயானுல் இன்றைக்கே கொன்று உன் கவலையை ஒழ தெரியாதிருந்த என்னை உங் ஒருவனுக்கி அங்கதேசத்து வகைச் சிறப்புக்களுடீனு

if (Լpւգ5ւլ
தலைமையில் கெளரவ மனுக்கும் துரியோதன ன போர் தொsங் நேரம் பொருதனர்.
துரியோதனன் தனது இழந்து தனியணுய் ப சபையிலே சகுனியின் ய சூதா இது? உண்மை போர்க்களம் உரியது. டன் உயிரைக் குடித்து சபதத்தின் பொருட்டு ா; உடனே இவ்விடம் ன் தருமன், துரியோ புறுத்தலைத் தாங்கமுடி
ாயது. துரியோதனன் தும் அவமானத்தாலும் கினுன், அவனுடைய ண்டு "அருச்சுனனுக்குக் ன். கண்ணனுக்கு நிக சல்லியன் ஒருவனே தேரோட்டும்படி செய் பகைவரையெல்லாம் இப்பேன், ஊர் பேர் கள் குலத்துள்ளோரில் அரசனுமாக்கிப் பல ம் விளங்கவைத்தாய்


Page 192
80 ԱՈ Մ
உனக்கன்றி வேறு நான் தியாகம் செய்ய அஞ்சாதே" என்று
"ஒருரும் ஒருகுலமும் உங்கள் குலத்துள் தேரூரும் அவர்மன: செம்பொன்மணி ( நீரூரும் புவிபாலர் ட நின்னினுஞ்சீர் ெ ஏரூரும் கதிர்முடியா
Lur fräs SRAGÖNGT Gör gou கன்னனின் வார்த்தை அகமகிழ்ந்தான். ஆ யனைத் தேரோட்டும் கன்னன் மகாவீரனும் தேரோட்டியின் மகே மையால் சல்லியன் அ முதலில் மறுத்துவிட் தனன் மிகவும் பரிந்து பின்பு ஒருவாறு இை போர் தொடங்கி யர் பலர் வீமஞல் வின் தனன் தனித்து நின் துச்சாதனு இத்தனை உன்னேப் போர்க்கள டிருந்தேனே' என்! அவனே அணுகிஞன். பொருதனர். பிறகு 4 அவனைக் குத்திக் ை பிதுங்க உடற் கூறுக!

தச் ਫ6ub
யாருக்காக இந்த உயிரை பப் போகிறேன். ஒன்றுக்கும் அவன் தேற்றினன்.
இல்லா என்ன ளோரில் ஒருவனுக்கித் க்கே வளர்ந்த என் முடிசூட்டி அம்புராசி பலரும் போற்ற பறவைத்தாய் நினக்கேயன்றி
உற்றபோரில் ரளிப்ப தியம்புவாயே'.
களால் அரவக்கொடியோன் னல் மகாவீரனுன சல்லி படி செய்வது எங்ங்னம் ? பிருந்த போதிலும் அவன் னென்று கருதப்பட்டு வந்த வனுக்குச் சாரதியாவதற்கு டான். எனினும் துரியோ வேண்டிக் கொண்டதனுல் சந்தான், பது, சுயோதனனின் தம்பி எணுலகமடைந்தனர். துச்சா ாருன் , ' ஆகா சிக்கினய் நாளும் மறைந்திருந்தாய், த்தில் காண ஆசை கொண் று கூறிக்கொண்டு வீமன் இருவரும் சிறிது நேரம் வீமன் தன் கைகளினுலேயே ககளை முறித்தான் விழிகள் OttG t0L S Y Bu B BB T uu L La


Page 193
கன்னன் மு
பட்டன, அதனேக் கண் கியது. வீமன் அவனுை "இந்தக் கைகளல்லவோ பிடித்திழுத்தன. இந்த துகிலை உரித்தன' என்று அவனுடைய கைகளையும் எறிந்தான். 'இனிமேல் கைகளினுலேயே தண்ண என்று கர்ச்சித்துக்கொண் துச்சாதனனுடைய உறிஞ்சினுன் வீமன் வேற்றிவிட்டான் என்ற டவர் அங்குச் சென்றனர் செயலைக் கண்டு மயங்கித் பின்பு அறிவு தெளிந்ததும் போர் தொடங்கினன், சரமாரியினுல் மறைந்து கன்னன் சினம் மிகுந்து தைக் குறிபார்த்து நாக சிறிக்கொண்டு வந்த ந கிருஷ்ணன் நிலத்தில் . ஆழ்ந்து செல்லும்படி அந்த நாகாஸ்திரம் அ தட்டிக்கொண்டு போன கணைகளையெல்லாம் விஜ ஒடித்தெறிந்து அவனுை கால்கள்தோறும் அம்புகள் ழியச் செய்தான். நேரமு இன்னும் இரண்டு விற்கி ஆனது
* கன்னனும் மயங்கி விட்டான் இனிப் பே

முடிவு 18
ாட கெளரவசேன நடுங் டய கழுத்தைத் திருகி பாஞ்சாலியின் கூந்தலைப் விரல்களல்லவோ அவள் OJ சொல்லிக்கொண்டு
விரல்களே யும் பிடுங்கி
நான் தாகம் தீர என் பருகலாம்' நீ குற்றுயிராய்க்கிடந்த க் கடித்து இரத்தத்தை தன் சபதத்தை நிறை செய்தி கேட்டுப் பாண் கன்னன் வீமனுடைய த் தேரிலே சாய்ந்தான். அருச்சுனனுடன் கடும்
ஆகாயமும் பூமியும் எங்கும் இருள் மூடியது. அருச்சுனனுடைய கழுத் ாஸ்திரத்தை எய்தான். ாகாஸ்திரத்தைக் கண்ட பன்னிரண்டு விரற்கிடை தேரைச் செலுத்தினுன் ருச்சுனனின் முடியைத் து. பின்பு கன்னன் எய்த யன் தன் கணைகளினுல்
ளயேற்றி அவனை வலிய மும் சூரியன் மறைவதற்கு டைதானுண்டு எனும்படி
த் தேர்த்தட்டில் வீழ்ந்து ாரை நிறுத்து ' என்று


Page 194
182 பாரதச்
விஜயனுக்குக் கிருஷ்ணன் தான் ஒரு வேதியருரு சென்று, "வள்ளலே, தோர்க்கெல்லாம் அவர் டியாங்குக் கொடுத்தரு இதுவரையில் மேரும8 யான், என் வறுமைப் னிடம் வந்தேன்' எ உயிரிழக்கும் தருணத்தில் எனும் சொல்லேக்கூற யரே ! உமக்கு யான் பொருளேக் கேட்டருளும் "வள்ளலே, நீ செய்த தருக' என்றன். கன்ன உயிர் இப்போது உ வெளியே சென்றதோ நீயோ, பிரமதேவனும் படியான முனிசிரேஷ் வேண்டுவோர் வேண்டு நான் விரும்பிக் கொடு யில்லை. ஆயினும், இப் பொருளையே நீ கேட்ட காலமும் செய்த பு உனக்கு மனமுவந்து என்று கூறித் தன் மா பொன்றைப் பிடுங்கி தைத் தண்ணிராகப் ப துக் கொடுத்தான்.
ஆவியோ நிலையிற்
அகத்ததோ புற பாவியேன் வேண்டு
பக்குவந் தன்ை

ஜ் சொல்லிவிட்டு, உடனே க் கொண்டு கன்னனிடம் உன்னை இரந்து வந் ரவர் வேண்டியன வேண் |ளினுய் என்பது கேட்டு, லக்கருகில் தவம் செய்த பிணியை நீக்க எண்ணி உன் ன்ருன் கன்னன் தான் வந்தானுயினும், இல்லை அஞ்சியவனுய், "வேதி இப்போது தரத்தகும் ம்' என்ருன், வேதியர், புண்ணியம் அனைத்தையும் என் முகமலர்ந்து, "எனது உள்ளே இருக்கின்றதோ, என்பதையே அறியேன். உனக்குநிகராகான் எனும் உணுய்க் காணப்படுகிருய். ம் பொருள்களையெல்லாம், த்த சமயத்தில் நீ வந்தா பொழுது என்னிடமுள்ள டாய், நான் இத்துணைக் ீண்ணியம் அனைத்தையும் தந்தேன்; பெறுவாயாக' ார்பில் தைத்திருந்த அம் அதன்வழி வந்த உதிரத் ாவித்துத் தாரை வார்த்
கலங்கியது யாக்கை த்ததோ அறியேன் b பொருளெல்லாம் நயக்கும் ரில்வந் திலையால்


Page 195
கன்னன் மு
ஒவிலாது யான்செய்
உதவினேன் கொள் பூவில்வாழ் அயனும் 直 புண்ணியம் இதனி கண்ணபிரான் மனங்கனிந் வைக்காட்டி 'உனக்கு ய கேள்' என்ருர், கன்னன் 'நாராயணனேயே (BBៅឆ្នាំ தைப் பெற்றேன்! எனக் வேண்டும்? ஆயினும் ந காரணமாக இன்னும் பிற அந்தப் பிறவிகளிலும் வறு இரப்போர்க்கு இல்லையென் மனதை எனக்கு நல்குவா
'அல்லல் வெவ்வினையால் உண்டாயினும் மேலெழு இல்லையென் றிரப்போர்க்கு இதயம் நீ அளித்தருள் கண்ணபிரானும் அவ்வரத் கன்னனும் உயிர் நீங்கினு:
குந்திதேவி கன்னன் அலறிக்கொண்டு போர்க்க விஜயனின் பாணங்களுக்கு கிடக்கும் தன் மைந்தனை அழுது புலம்பிக் கண்ணீர் கண்ட பாண்டவர் ஒன்றும் நின்றனர். அப்பொழுது களுக்குக் கன்னனின் பி அவர்களும், "ஐயோ! எம் கொல் ருேமே என்று அழு துயரடைந்தனர்.

DLಣ್ಣ-Go! 183
புண்ணியம் அனைத்தும் ாக நீ உனக்குப் கரலன் என்றல் லும் பெரிதோ!' து தன் உண்மை வடி ாது வரம் வேண்டும்? மகிழ்ச்சிப் பரவசனுகி காணும் பாக்கியத் கு இனி வேறென்ன ா ன் செய்த தீ வினை வியெடுக்க நேர்ந்தால் மையால் வந்து என்ன ன்று சொல்லாத நல்ல
என வேண்டினுன் இன்னம் உற்பவம்
பிறப்பும் த இல்லையென் றுரையா
** GTចំប្រចាំ தை நல்கி அகன்ருர், 缸。 இறந்த செய்தி கேட்டு நீளம் நோக்கி ஓடினுள், து இரையாகி இறந்து எடுத்து மடிமீது கிலத்தி சொரிந்தாள். இதனைக் அறியாதவராய் ஏங்கி கிருஷ்ணன் அவர் றப்பை உணர்த்தினூர், உடன் பிறந்தவனக்
ழதுபுலம்பி ஆற்ருெணுத்


Page 196
18. அறம் கன்னன் இறந்தது யான்ை. பதினெட்டாம் இருபக்கத்தாரும் தத்த வகுத்துக்கொண்டு இன் என்னும் உறுதி பூண் யினர். வீமன் பேருற்காக எஞ்சியிருந்த துரியோத கொன்றுவிட்டுத் தன் கொண்டு காலனைப்போ கால்நடையாகவே சுற்றி, சல்லியன் தருமனுை யும் அழித்து அவனத் தருமனும் கோபத்தினுல் தேரிலேறி ஒப்பற்ற வே!
குண்டு இறந்தான்.
மற்ருெரு புறத்தில் நெடுநேரம் பொருதனர். தான் முன் சபையிற் மனதில் எண்ணிக்கொண் யுதத்தைச் சகுனிமீது பாரதப் போருக்கே கா அந்த வேலால் துண்டிக்க
இவற்றையெல்லாம் துரியோதனன், 'ஆ1 குல ஆருயிர் நண்பனை இழந்ே தேன் பதினுேரக்குரோன

ம் வென்றது ம் சல்லியன் சேனுதிபதி நாள் அதிகாலேயிலேயே ம் படைகளே நன்ருக அணி றே முடிவு காண்போம்" டவராய் போர் புரியலா த்தோடு பொங்கி எழுந்து தம்பியரையும் கதாயுதத்தைச் சுழற்றிக் லப் போர்க்களமெங்கும் த்திரிந்தான். டய படிைகளையும் தேரை துன்புறுத்திஞன் உடனே உருத்தெழுந்து வேருெரு ற்படையொன்றைச் சல்லி னும் அவ்வேலினுல் தாக்
சகுனியும் சகதேவனும் கடைசியில் சகதேவன் கூறிய வஞ்சினத்தை ாடு ஒரு கூரிய வேலா எறிந்தான். இந்தப் ரணமாயிருந்த தலையும் ப்பட்டு வீழ்ந்தது. தன் கண்ணெதிரே கண்ட முதல்வரை இழந்தேன், தேன்; தம்பியரை இழந் aசேனையை இழந்தேன்;


Page 197
அறம் வென்ற
மைந்தனே இழந்தேன்; மாய மாத்திரம் இங்கே இருந்து யாது செய்வேன்?' என்று கவலைக் கடலில் மூழ்கித்
னுடைய உள்ளத்தில் மின்ன
உதித்தது. இறந்தோரையெ றெழச்செய்யும் சஞ்சீவிநி ம ஒரு முனிவன் முன்பு உப துக்கு வந்தது. "அந்த மர்
ஜெபித்து மாண்டோர் அ தெழச் செய்து, மீ ன் டு
பொருது வெற்றிபெறுவேன் தன் மனத்தைத் திடப்படுத் அறியாவண்ணம் மறைந்து ெ தடாகத்தில் மூழ்கி நின்று யோகம் செய்து பழகியவ தன் மனத்தை ஒரு வழிப் ரத்தை ஜபிக்கலானுன்
கெளரவ சேனையில் எஞ்சி கிருபாசாரியார், கிருதவன் துரியோதனனைக் காணுமல் தார்கள் பின்பு சஞ்சயன் இருக்குமிடம் அறிந்து, அங் நிஷ்டையில் ஒன்றியிருக்கு கண்டு, பலசொல்லி அழைத் கும் செவிகொடாஞய் நில பட்டு நின்றன் அதனுல் அ
罗4

மனை இழந்தேன்; நான் என்ன பயன்? இனி று எண்ணி எண்ணிக் தவிக்கும்போது அவ ல்போல ஒர் எண்ணம் ல்லாம் உயிர் பெற் ந்திரத்தைத் தனக்கு தேசித்தது ஞாபகத் ந்திரத்தை விதிப்படி ஜனவரையும் உயிர்த் ம் பாண்டவருடன் என்று எண்ணித் திக்கொண்டு, யாரும் சன்று, ஒரு புண்ணிய பல்லாண்டுகளாக ர்களிலும் மேலாகத் படுத்தி அந்த மந்தி
நின்ற அசுவத்தாமன், மன் ஆகிய மூவரும் எங்கும் தேடி அலேந்
வாயிலாக அவன் குச் சென்று யோக ம் துரியோதனனைக் தனர். அவன் எதற் டிடையிலேயே ஒருப் அவர்களும் மீண்டினர்


Page 198
186
பாண்டவர்கள் களத்திலும் படை மும் தேடிச்சென்ற வதைக்கண்ட சில "தேவர்களும் மு. குரிய தடாகத்தில் துடன் பிரவேசித்தன உடனே பாண்டவர் துரியோதனன் மெய கண்டிார்கள். அவ6 பைக் கிருஷ்ணன் பாண்டர்வர்க்கு உை கடுஞ்சினங்கொண்டு, போர்க்கெழும்படியா ஞன். வீமன் கூறி கோபங்கொண்டு து நீங்கி எழுந்து, 'பல வகைச் சேனைகளுட8 உனும் பலராய்த் தி வாகனமின்றித் து றையே தாங்கி நிற்கு சய்யலாம்?' என் 'நானே உன்னைக் செய்த வீமனே உன் தன் சபதத்தை நீ விடையளித்தான்.
அதற்குத் துரியே பஞ்சகம் என்னும் இடி றனர்.

துரியோதனனேப் போர்த் வீட்டிலும் காணுது பல இட னர். அவர்கள் தேடிச் செல் வேடர்கள் வீமனை அணுகி, னிவர்களும் தவஞ் செய்தற் துரியோதனன் தன் கிதாயுதத் ஒதக் கண்டோம்' என்ருர்கள். கள் அங்கே விரைந்து சென்று மறந்து தவஞ் செய்வதைக் ன் செய்யும் தவத்தின் இயல் ஊகித்துணர்ந்து அதஜப் ரத்தான். அது கேட்ட வீமன்
துரியோதனன் வெகுண்டு ன வார்த்தைகளைக் கூறி ப சொற்கேட்ட சுயோதனன், ன் யோக நிலையை விட்டு வாகனங்களுடனும் | f() ஒனும் பலவகை ஆயுதங்களு ரண்டு நிற்கும் உங்களோடு ணயின்றில் கதாயுதமொன் தம் நான் எப்படிப் போர் முன், அதற்குக் கண்ணன், கொல்வேன் என்று (FL 15 (6.5 னுடன் தனித்துப் பொருது நிறைவேற்றுவரன்" στέν μοι
ாதனன் இனங்கவே சமந்த த்திற்கு எல்லோரும் சென்


Page 199
அறம் வென்ற
நான்கு தம்பியரும் பக்கத் புடைசூழ வாத்தியங்கள் மு
புடன் விளங்கிய தரு மனேக்
னனுக்குப் பொருமை மேலிட தருமன் அவன் மீது கருணை தணு என் தம்பியர் நால்வ
குற்றேவல் புரிய, நீயே அ
தானமாய் அரசாள விரும்பு
இப்பொழுதாயினும் இசை
அதுபோல மகிழ்ச்சி தரத்தக்க உன் எண்ணத்தைச் சொல்
'என்துணைவ ருடன்யானும் 6
வன்துணையாய்ச் சேவிப்பு மடங் இன்துணைவர் குருகுலத்தார் 6
நன்துணைவா ஆளுதியோ ஞால
என்ருன், அதற்கும் துரியோ "என் உற்ருர் உறவினரெ டாய் இறந்துபோக, நான்
தயவால் இங்கிருந்து அர: ளுடன் பொருது, கழுகுகளும் உடலைக் கொத்தி உண்ணும்
எனக்குப் புகழ் தரத்தக்க செ
“என்கிளேஞ ரென்றுணவ ரென் உங்களருள் பெற்றிருக்கும் உய
அங்கமெலாம் வேறுபட ஆறுபு கங்கமுங் காகமுங்கொத்தக் களி

து 37
தில் நிற்க, சேனைகள் ழங்க மிகவும் சிறப் காணத் துரியோத ட்டது. அது கண்கூ கொண்டு, 'துரியோ நம் நானும் உனக்குக் ரியணை ஏறிச் சமா கிருயா? அதற்கு வாயானுல் எனக்கு இது வேருென்றில்லை.
ரவியநின் தொழில்
புரிந்து கலா சனமேறி எனுமிசை போய்த்திசை யேற மெலாநின்குடைக்கீழ்' ாதனன் இணங்காது, ல்லாம் என்பொருட் மாத்திரம் உங்கள் சாளுவதிலும் உங்க ம் காகங்களும் என் படியாக இறப்பதுவே யலாகும்' என்றன். பொருட்டா லிறந்தேக பிர்வாழ்வின் இனி
தன்றே டு குருதியின் வாய்க் ாத்துவிந்தா னெனும் த்தவிந்த 醬


Page 200
188
என்று வீர வார்த்ை வீமனும் துரியோத எடுத்துக்கொண்டு ே மலேயும் மலையும்
நெடுநேரம் பொருத டொன்றுமோதிப் .ே சராசரங்கள் கிடுகி தனனின் தொsை தன் கதாயுதத்தால் தனனும் அதற்கு ஆ நிலத்தில் வீழ்ந்தா என்ன வந்திருக்கும் தொsையே பிளந்: கழுகும் கொத்த பதின்மூன்று ஆண்டு பிலே விரித்த கூந் இட்ட சாபமும் பலி விடம் விட்டகன்றன
குற்றுயிராய்க் சி வத்தாமனும் கிருப பார்த்து அவன் நி3 அசுவத்தாமன் உரு வதற்கு முன் அந்த களையும் உனக்குக் க சினம் கூறிப் பாண் சென்ருன்.
இப்படியான அச மாயவன் ஐவரையும்

பாரதச் செல்வம்
த பேசினுன், அதன்பின் னனும் தங்கள் கதாயுதங்களை போர்செய்யத் தலைப்பட்டனர். மோதுவதுபோல இருவரும் தனர். கதா யுதங்கள் ஒன்ருே பரொலி கிளம்பியது. அண்ட டுத்தன. முடிவில் துரியோ பிளவுபடும்படியாக வீமன் ஓங்கி அடித்தான். துரியோ ற்ருதவனுய்க் கதறிக்கொண்டு ங், "எந்தத் தொடையில் படி சொன்னயோ, அந்தத் து உன் உடலைக் காகமும், நீ உயிர் நீப்பாய்' என்று களுக்கு முன் மன்னர் சபை தலோடு நின்று பாஞ்சாலி வித்தது. பாண்டவரும் அவ் “序。
கிடந்த துரியோதனனை அசு ரும் கிருதவன்மனும் வந்து லயைக்கண்டு இரங்கினூர்கள். த்தெழுந்து 'உன் உயிர் பிரி தப் பாண்டவர்களின் தலை ாண்பிப்பேன்' என்று வஞ் உவரின் பாசறை நோக்கிச்
ŽLifra?தங்களை முன்னுணர்ந்த அழைத்துக் கொண்டுபோய்


Page 201
அறம் வெ
யாருமே அறியா வண்ண அன்றிரவைக் கழித்தான்
வஞ்சினம் கூறிச் கிருபர் தடுக்கவும் கே6 பாண்டவரின் பாசறையு துறங்கிய உபபஞ்சபான் அவர்களுடைய தலைகளு துரியோதனன் விழுந்து அடைந்தான். g flGu! களைக் கண்டதும் சொ * அடி படுபாவி அறிவ தாய் ? குருகுலக் 8ெ டாயே அந்தணர்க்கு எனக்குப் பாண்டவர்மீது இந்த இளைஞர்களிடம் குலத்தை வளர்க்கவந்த களை இப்படிப் படுகொ நினக்கும் தீராத பழியை பாவத்துக்கு ஆளாளுமே செயலுக்கும் a)Gorre அதற்குரிய தவத்தைச் இண்னெதிரில் நில்லாதே அனுப்பி விட்டுச் சஞ்ச தந்தையிடம் சென்று அ பாண்டவருக்கே (Ա9ւգ, கலந்து வாழ்ந்து வா சொல்லியருளல் வேண்டு ணுலகெய்தினன்,

ன்றது is 9
ம் ஒரு கானகத்திடையே
சென்ற அசுவத்தாமன், ாாமல் நள்ளிரவிலேயே ட் புகுந்து, அங்கே படுத் ஈடவர்களைக் கொன்று, டன் விரைந்து சென்று, கிடக்கும் இ டத்  ைத ாதனன் அந்தத் தலை ஸ்லொணுத் துயரெய்தி, ற்றவனே என் செய் ாழுந்துகளை அழித்திட் இப்படுகொலை தகுமோ? து பொருமையே தவிர, வெறுப்பில்லேயே குரு இந்த இளஞ் சிங்கங் லே புரிந்து, எனக்கும் புத் தேடித்தந்து, பெரும் Ա ! இந்தக் கொடுஞ் னமுண்டிாயின் G3u jnrir`u செய், ஒடிப்போ, என் ' என்று சினந்து அவனை யனை அழைத்து, ' என் வருக்கு ஆறுதல் கூறி. Θ51-14 και அவர்களுடன் ழ்நாளைக் கழிக்கும்படி ம் " எனக் கூறி விண்


Page 202
190 Litri
அசுவத்தாமன் இ கொலேயை மறுநாட்காே அறிந்து கொதித்தெழுந்: வற்றைக் கண்ணபிரான் 6 ஆறுதலடையச் செய்தார் இறந்தவர்க்குச் செய்யே யெல்லாம் வேதவிதிப்படி அத்தினபுரம் சென்றனர்
கண் இல்லாத தி போல இருந்து எல்லா வந்தவன் சஞ்சயன். ர் வேண்டுகோளையும் அவ கூறிஞன். அறமே ஈற்றி மையைத் திருதராஷ்டிரன் யானுலும் புத்திரசோகம் "நூறு புதல்வரில் ஒரு ே கொன்ருெழித்தானே இது திரம் மன்னனுடைய கொண்டே இருந்தது. என் பஞ்சபாண்டவரை அவன் பாண்டிவரும் தமது பெரி ராஷ்டிரனேயும் காந்தாரி
பாண்டவரை ஒவ் அணைத்து ஆசி கூறிய தி தழுவப்போனபோது அ உய்த்துணர்ந்த மாயவன், சிலேயொன்றை வீமனுக்குப் நகர்த்திவிட்டான், விமே

செல்வம்
ரவில் நிகழ்த்திய படு ல வீமனும் அருச்சுனனும் தனர். ஆணுல் நிகழ்ந்த விவரமாகக் கூறி அவர்களே பின்பு பாண்டவர்கள் வேண்டிய நீர்க்கடன்களே செய்து முடித்துவிட்டு
ருதராஷ்டிரனுக்குக் கண் நிகழ்ச்சிகளேயும் சொல்லி யோதனனுடைய கடைசி ன் திருதராஷ்டிரனுக்குக் ல் வெல்லும் என்ற உண் ன் நன்முக உணர்ந்தவனே யாரைத்தான் விட்டது? னயாவது மிஞ்சவிடாமல் ந்த வீமன்’ என்ற ஆத் உள்ளத்திலே புகைந்து ரினும் அத்தினபுரம் வந்த முறைப்படிவரவேற்றன். ய தந்தையாரான திருத யையும் வணங்கினுர்கள்.
வொருவராகத் தழுவி ருதராஷ்டிரன், வீமனைத் வனுடைய மனநிலையை அங்கிருந்த இரும்புச் பதிலாக அரசன்முன்னே னே தன் அருகில் நிற்


Page 203
அறம் ெ
கிருன் என்ற எண்ணம் வி அந்தச் சிலேயைத் தன் பு இறுக்கி நெரித்தான். சி போயிற்று தன்னுடைய வெளிப்பட்டு விட்டதே மடைந்தான்.
முன்பு தூதாக வந்த அண்டசராசரங்களையும் த டெழுந்த பேருருவைக் கன ராஷ்டிரனே கண்டான் கூறியிருக்கிருரல்லவா? அது நேரத்திலும் துஷ்டநிக்கிர வதற்காக வந்த திருமான பிரான் என்பதை உணர்ந் பிழையைப் பொறுத்தருளு
'பகை ஒழிந்தது; பா இனிமேல் பாரததேசத்தில் வேண்டும். அதற்குரிய மங்க
ராகிய நீரே செய்து ை
கண்ண பிரானும் ஆறுதல் ணும் சாந்தமடைந்து தரு ஒப்படைத்துவிட்டுத் தானு மத்தை மேற்கொள்ளச்
சுபதினமொன்றிலே சாத்தகி ஆகிய மூவரும் படி முடிசூட்டிவைத்தனர் அரியாசன மேறிக் கொலு

வன்றது 91
பந்ததும் திருதராஷ்டிரன் லம் கொண்ட மட்டும் லே நசுங்கி உருக்குலேந்து வஞ்சக எண்ணம் இப்படி என்று மன்னன் வெட்க
தபோது தண்ணபிரான் ன்னுள் அடக்கிக் கொண் ண்ேணில்லாதவனுன திருத
என்று போலவே இந்தக்கடைசி சிஷ்டபரிபாலனஞ் செய் பின் அவதாரமே கண்ண த திருதராஷ்டிரன், தன் நமாறு பணிந்தான்
"ரதப்போரும் முடிந்தது; தருமத்தினுட்சிதழைக்க ;G) arrift itsar LDLD air Gor வக்க வேண்டும்" என்று கூறினுர், திருதராஷ்டிர மனிடமே அரசாட்சியை லும் வானப்பிரஸ்தாசிர சித்தமாஞன்.
பலராமன், கண்ணன், தருமனுக்கு வேத விதிப் தரும தேவதையே வீற்றிருந்து அரசோச்


Page 204
92 Lurrurgië
சுவதுபோலத் தருமனு சான்றேர் முறைப்படி டரன்,
单
இந்நூலுக்கு அணி பண்டிதமணி தி, கன வாழ்த்துரையோடு இச்சி பொருத்தமாகும்.
'பாரதம் படித்தார் பழமொழி, புதிய வினை தானே கொள்ளத் தக்

ம் தம்பியர் துணைபுரியச் நெடுங்காலம் அரசாண்
ந்துரை வழங்கிய கலாநிதி பதிப்பிள்ளையவர்களுடைய று நூல் முற்றுப் பெறுவது
பழவினை தீரும்' என்பது
ஏருது' என்பதும் அதனுலே
*து 釁 象
7 ܘܢ̈ܫܐ.


Page 205



Page 206