Page 1


Page 2


Page 3


Page 4


Page 5
நல்லதோர் வீன
மனோ ஜெ
ஜெகன்ப 19, RIPLEY
HASSALL GROVE
AUSTR

ண செய்தே.
கேந்திரன்
திப்பகம்
PLACE,
E, NSW - 2761 ALIA

Page 6
நல்லதோர் வீணை செய் மனோ ஜெகேந்திரன்
நாவல்
(C) ஆசிரியர்
முதற் பதிப்பு: மார்ச், 2000 பக்கம் 2O4
பதிப்பு ஜெகன் பதிப்பகம் 19, RIPLEY PLACE,
HASSALL GROVE, NSW - 276 AUSTRALIA
வடிவமைப்பு
வே. கருணாநிதி
அச்சிட்டோர்.
தி பார்க்கர் 293, அகமது வணிக வளாகம் இராயப்பேட்டை நெடுஞ்சா6

தே.
இரண்டாவது தளம், DGA). (QAF GÖTGANGOT -- 600 014. Ph., 821 5684

Page 7
அணி
நல்லதோர் வீணை செய்தே' எ உலகை - நாம் சந்திக்காத ம ஜெகேந்திரன் அறிமுகம் செய்கி
ஏற்கனவே சிறுகதை, குறுநாவ மூலம் நாவல் படைப்பிலக்கியத்
எழுத்து இலக்கியம் என்பதே அதில் ஒவ்வொரு படைப்பாளி கோணங்கள் இருக்கும்.
இங்கு வித்யா என்ற பெண்6ை நாகரீகம், விஞ்ஞானம் என்று நா ணைச் சுற்றியுள்ள தளைகள் இ பெண்ணடிமை இன்றும் இரு யாசமானது தான். இதனை ஒ பெண்கள் தான் உணர முடியும் டுமே தெரிந்து கடல் நீரிலே இங்கே இந்தச் சமூகத்திலே களுக்கு மட்டுமே தெரிந்து கை
ஒரு காலத்தில் கண்ணிரே த ளுக்கு இன்று பெண்கள் அந்: நிமிர்ந்து நிற்கத் தொடங்கியி பெண்களுக்கு ஒர் தலைவன் இ வரிகள் அற்புதமாய் ஆங்காங் அக்கவிதை வரிகளை அற்ட மனோ ஜெகேந்திரன்.

ந்துரை
ன்ற நாவலின் மூலம் ஓர் புதிய னிதர்களை - திருமதி மனோ றார்.
ல் எழுதிய அவர் இந்த நாவல் ந்திலும் காலடி வைக்கிறார்.
மக்களைப் பற்றிப் பேசுவது. க்கும் வெவ்வேறு பார்வைகள்,
ணச் சுற்றி வருகிறது இந்நாவல். ாம் பேசிக் கொண்டாலும் பெண் இன்றும் அறுபடவில்லை தான். க்கிறது. அதன் உருவம் வித்தி ரு ஆண் உணர்வதை விடப் மீனின் கண்ணீர் மீனுக்கு மட் கலந்து விடுவதைப் போல் பெண்களின் கண்ணீர் பெண் ரந்து விடுகின்றது.
ண்ணிராய் இருந்தது பெண்க தத் தண்ணீரில் இருந்து மீண்டு ருக்கிறார்கள். மகாகவி பாரதி இந்நாவலில் பாரதியின் கவிதை கே கதையோடு வருகின்றன. தமாய்க் கையாண்டிருக்கிறார்

Page 8
D மனோ ஜெகேந்திரன்
இந்நாவலின் கதை என்ன? வித்யாவைச் சந்தித்தால் அது அந்த வித்யா கற்பனைப் வில்லை. இம்மண்ணில் எா இருக்கலாம். மேலைநாட்டு ஜி யாகட்டும். அவர்களுக்குத் து
இதனை இப்போது புலம் பெu மனோ ஜெகேந்திரன் அதிக சந்தித்த அவர் ஜினாவைச் லாம். வித்யாவையும் அப்ட 'வித்யாக்களை திருமதி மே முடியும்.
பெண்ணடிமையை எதிர்த்து வந்து விட்டாலே போதும் ஆ
முதல் முயற்சிக்கு என் வாழ்த்

உங்களுக்குத் தெரியும். பாத்திரமென்று நான் நினைக்க ங்கோ வெவ்வேறு பெயர்களில் இனாவாகட்டும் கீழைத்தேய சீதை |யரங்கள் பொதுதான்.
பர்ந்து சிட்னியில் வாழ்கிற திருமதி மாகவே உணர்வார். சீதையைச் சிட்னி வீதிகளில் சந்தித்திருக்க டித்தான் சந்தித்திருப்பார். இந்த னா ஜெகந்திரனால் தான் உணர
ப் பெண்களே பேசவும் எழுதவும் பூணும் பெண்ணும் நிகராகிவிடும்.
துக்கள்
அன்புடன்
மாத்தளை சோமு

Page 9
முன்னு
அன்புள்ள மனோ, நலம். நலம் தானே தங்களது நாவலைப் படித்து முடித்து கடிதம் எழுதத் தாமதமானத படித்த உடனேயே எழுத என்னை பிடித்து உந்தித் த6 யதுமாய்ப் பலப்பல வேெை
ஆன்ாலும் அவ்வப்போது என்னுள்ளே குளத்தில் விட்ே உண்டு பண்ணாமல் இல்ை நீரோட்டமான கற்பனைத் த யிலேயே கைவந்து இருக்கி அனைத்தும் அருமை. இன் நிற்கிறாள். ஏன். அவளது சித் உருவான பெண்ணுக்கு வாழ களை மிக அழகாகச் சித்தரி
உங்களது கதை ஒட்டத்திற்கு இருக்கும் இலங்கைத் தமிழ் வைத்தது. மற்றபடி கதையில் ஒவியங்களோ மிக அருை என்னை போலவே உங்க( எனக்கு வியப்பையும், மகி இரண்டுமே கற்பனையின் ( ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு சில கள் கைவருகிறது.

னுரை
நல்லதோர் வீணை செய்தே
அது பற்றி உங்களுக்குக் ற்கு முதலில் மன்னிக்கவும். வேண்டும் என்கிற ஆவல் ாளினாலும், சின்னதும் பெரி
) 5 GT.
உங்கள் எழுத்தின் தாக்கம் டெறிந்த கல்போல் சலனத்தை ல. நல்ல அற்புதமான கதை. நிறன் உங்களுக்கு இயற்கை றது. பாத்திரப் படைப்புகள் னமும் வித்யா மனசிலேயே தி கூட அன்பும் அடக்கமும் pக்கையில் ஏற்படும் இன்னல் த்து இருக்கிறீர்கள்.
5 நடுவே ஆங்காங்கே சிதறி மட்டுமே என்னை யோசிக்க அதற்காக நீங்கள் வரைந்த D. எழுத்திலும் ஒவியத்திலும் ளூக்கும் ஆர்வம் இருப்பது ழ்ச்சியையும் கொடுக்கிறது. வடிகால்கள் தாம். கடவுளால் ருக்கே இப்படிப்பட்ட கலை

Page 10
D மனோ ஜெகேந்திரன்
உங்களைப் பற்றி திருப் பேசிக்கொண்டு இருந்( இன்டர்னெட் தமிழ் பத்தி வும் திரு. சுஜாதா உதவி உங்களது கவிதைகள்ை படித்தேன். எளிமையாக
WW.W. Minnamballamr
"
ta 'La il- Fire
:
. .
* : }
 
 
 
 
 
 
 
 

பூர் கிருஷ்ணன் அவர்களிடம் தேன். இங்கே மின்னம்பலம்' ரிெக்கைக்கு அவர் ஆசிரியராக ஆசிரியராகவும் இருக்கிறார்கள். யும் சிறுகதைகளையும் கூடப் வும் நறுக்காகவும் இருக்கின்றன. 1. comக்கு அனுப்பி வைக்கவும்.
அன்புடன்,
அனுராதா ரமணன்

Page 11
r. - - -
என்னுரை என்று இந்திநாவ ஆவல் எனக்கு ஆரம்பத்தி என்னுள் வியாபித்து எழு பதிலை.இந்நாவலாக எழுத் ததுமே அதற்கு ஒரு முற்று அப்பீடிநான் வைத்த முற்று கைக்கு அஸ்தமனமாக گے யைத் தொடங்குவதற்கான டும் என்பது தான் என் அ LJ60) த வாசகர்களான நீங்களு வகுக்க வேண்டும்.அப்டே னதுதான் என்று, எனக்கு நீ என் எழுத்திற்கு என்றும் பச் இந்த நம்பிக்கை நடைமுை னால், என்னுரை என்ற ே தெளிவாக வெளிப்படத்தான் தான் இந்த என்னுரையை எ
i císařit Ře a பண்பாடுக ாச்சாரம் - G தற்கு மிக நல்லது.ஏன் வாழ தான். அதில் ஐயமேற்படுதற் ஆனால் அதே பண்பாடு வாழ்க்கையில் வரும்போது முயலும்போது வாழ்க்கைப் எடுக்கும் ஒவ்வொரு அடிக் களைப் போடும் போது, !
 
 
 

༩ སྤྱིར་
னுரை' "
லைப் பற்றிஅதிகம் எழுதும், ல் ஏற்படவில்லை. காரணம், ந்த கேள்விக்கு, இயைந்த து வடிவில் வெளிக் கொணர்ந் ப்புள்ளி வைத்து விட்டேன். ப்புள்ளி, பெண்களின் வாழ்க் லுமையாமல், அடுத்த அடி ஆரம்பமாக அம்ையவேண் வா. அது சரியா, தவறா என் நம் புரிந்துகொள்ள நான் வழி பாதுதான் என் முடிவு சரியா ங்கள் தரப்போகும் ஆதரவு, நிகபலமாக அமையும். எனது றப்படுத்தப்பட வேண்டுமா பார்வையில் என்நோக்கம் வேண்டுமல்லவா? எனவே ழுத நான் முன்வந்தேன். பசுவதற்கு நல்லது எழுதுவ ழ்க்கைக்கும் மிகமிக நல்லது குஅவசியமே இல்லைதான். ம், கலாச்சாரமும் நாளாந்த அதை நடைமுறைப்படுத்த பாதையில் நடைபயில நாம் கும், நாம் ஒவ்வொரு புள்ளி நாமே நமக்காகத் தொடுத்த

Page 12
D மனோ ஜெகேந்திரன்
O
புள்ளிகளால் அமைந்த
தத்ரூபமாக அமைந்து ெ தான். ஆனால் அத்தகைய பேருக்குத்தான் கிடைக் தானாய் அமைந்துவிடும் லும் திருப்தியாய்க் கிட் அறியாமலே அதைத் த்ெ தவிப்பதும் உண்டு. அப் வாழ்க்கைத் தவிப்பின் மு
இன்றைய சமுதாயச் சூழ எத்தனையோ பெண்கள் . தொடுத்த கோலங்கள், 6ெ போது, அவர்களின் வாழ ஆகி விடுகிறது. அது மட் அவர்களைச் சூழ்ந்துள்ள குரிய ஒரு ஆச்சரியக் குறி
வீணையின் தந்தி அறுந்: புழுதியில் எறிந்து விடுவ தந்தியைச் சரி செய்து அந் வது தான் புத்திசாலித்தன பேச்சளவில் அழகாய் ஆ எவ்விதப் பிரச்சனையும் எப்படி செயலலளவில் மீ தான் சர்ச்சைக்கு உரிய வி யின் தந்தியை அறுத்தவ என்று ஆராய்ச்சி செய்வு அவன் தந்தியை அறுத்த என்று இந்தச் சமூகம் மு கையிலே தான் அந்த வீன டும் என்று நினைப்பதுதா அதை எல்லாம் ஒதுக்கி வீணை, அது தான் யார்

கோலத்திற்குள் நம் வாழ்வு பிட்டால் அதற்கு ஈடு இல்லை ப வாழ்க்கை எம்மில் எத்தனை கிறது? அது ஒரு சிலருக்குத் இன்னும் சிலரிற்குத் தேடினா டாது. வேறு பலரோ தம்மை நாலைத்து விட்டுத் தவியாய்த் படியாயின் அவர்களது அந்த டிவுதான் என்ன?
േ 566ഞL ஆக்கப்படும் அவர்கள் அவர்களுக்காகவே பறும் கோடுகளாய் மாறிவிடும் pக்கையே ஒரு கேள்விக்குறி டுமா? அந்தக் கேள்விக்குறியே T சமூகத்தினருக்கு விடுப்பிற் யுமாய் ஆகியும் விடுகிறது!
து விட்டால், அதைத் தூக்கிப் பது வெறும் மடமை. அறுந்த த வீணையை மீண்டும் மீட்டு ாம். அதை நாமெல்லோருமே மோதித்து விடுவோம். அதில் இல்லை. ஆனால் அதை |ண்டும் சீர் செய்வது என்பது ஷயமாகி விடுகிறது. வீணை 1ன் நல்லவனா, கெட்டவனா தில் என்ன பயன்? அல்லது ாலும், அவன் நல்லவன் தான் டிவு கட்டி விட்டால், அவன் ண மீண்டும் அகப்பட வேண் ன் எந்த வகையில் நியாயம்? விட்டு, ஏதுமறியாத அந்த மடிமீதமர்ந்து சுருதி கூட்டப்

Page 13
படவேண்டும் என்பதைத் த வதில் தான் என்ன தவறு? மு வீணையில் பிறந்த கேள்விதா
உதிர்ந்து விழுந்த மலர், ம முகையாகி மீண்டும் மலர ஒளிதனை இழந்த நிலவு,
நிறைவாகி மீண்டும் ஒளிர மலர் என்றும் நிலவு என்று
அவைதனை உவமை மய மலர்தனிற்கும் நிலவுதணி வழி வகுத்த இயற்கை வ மடந்தைக்கு மட்டும் மெ வாழா இருக்கும் மடமை. சருகாக அவள் வாழ்வுதிர யாருக்குத் தானென்ன இ கருகாது அவள் வாழ்வு ப
எவருக்குத் தானென்ன ந
இந்தக் கேள்விக் குறிக்காக ந ரியக் குறியல்ல. நிச்சயமாக அதன் விளைவாக என் எழுத் நல்லதோர் வீணை செய்தே.
முற்றுப்புள்ளி வைத்ததுதான் னும் அதை ஏன் இலைமறை காட்ட வேண்டும்? ஒளிவு ம6 கொணரும் போது தான் ஒரு முன், கடந்து வந்த பாதையில் காற் தரிப்பு. அதாவது சிக்க வெளிப்படும். அப்போதுதா? கருத்தும் மாறும். மாறும் காலத் கருத்தை ஏற்கும் மனப்பக்( துடிப்போரை பார்க்கும்போ

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
ானே நிர்ணயிக்க முயல் டிவு தேட முயலும் அந்த ன் இது.
ண்ணாகி, மரமாகி, ாவில்லையா?
மறைவாகி, பிறையாகி ாவில்லையா ? றும் மங்கைக்கு மாக்கி விட்டு ற்கும் மறுவாழ்விற்கு LoL - Lib
ளனச் சதிகூட்டி புமேனோ? ச் சந்தி சிரிப்பதில் லாபம் ?
லரக் கதிர் உதிப்பதில் ஷ்டம்?
ான் தேர்ந்த பதில் ஆச்ச அது முற்றுப்புள்ளி தான். ந்தில் பிறந்தது தான் இந்த
வைத்தாகி விட்டதே. இன்
காயாய்க் கண்ணாமூச்சி றைவின்றி அதை வெளிக் முற்றுப் புள்ளியை எய்த சந்தித்த அரைத் தரிப்பு, ல்களும், சங்கடங்களும் ன் அதைப் படிப்போரின் திற்கேற்ப, மாறுதலடையும் குவம் பிறக்கும். வாழத் து. வம்பு பேசாதிருக்கச்

Page 14
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சொல்லும், வாழத் தவி அவர்கள் வழியை அணி இன்னும் விளக்கமாய்ச் வாழ்வோம். அவர்களைய அவர்களிற்கும் என்று ெ கள் கலைந்து, எமது வா வட்டமாகக் கொண்ட வா யும் பண்பை எம் இனத்த அப்போதுதான் நாம் பி விழையும் எழுச்சி. எம் திலும் பரிணமிக்க, எமது வேண்டும் என்ற என் ஆ6
அந்த ஆவலை வெளிக் ( எழுத்திற்கு நாளாந்த எழு மத்தியிலும் நயமுற முன்னு அனுராதா ரமணன் அ அணிந்துரையோடு அளL கொடுத்த எழுத்தாளர் ம கும் எழுத்தையும் ஓவிய கிணைத்து ஏற்றமுற அ கருணாநிதிக்கும், நாவன கொணர்வதற்கு ஆய கொடுத்த அனைவரிற்குப் கிருஷ்ண சர்மா அவர் தரும் ஒத்துழைப்பின் மூ தூண்டும் அன்புத் தமி அனைத்துக் கோடி நன்றி
நன்றிகள்! நன்றிகள்!

ப்போரைக் காணும் போது, டக்காது ஒதுங்கச் செய்யும். சொல்லப் போனால் நாமும் பும் வாழ விடுவோம். நமக்கும், வவ்வேறான வாழ்க்கை வரம்பு ழ்க்கை' என்ற ஒரு வரம்பை ழ்க்கைக்கு வழி பிறக்கச் செய் வரிடையே மலரச் செய்வோம். |றந்த மண்ணில் நாம் காண பண்பாட்டிலும், கலாச்சாரத் மொழி ஊடகமாகப் பயன்பட வலும் பூர்த்தியாகும்.
கொணர்வதற்காய் நான் வடித்த }த்துப் பிரவாகப் பணிகளுக்கு னுரை உவந்தளித்த எழுத்தாளர் வர்களிற்கும், அருமையான ப்பரிய ஆதரவையும் சேர்த்துக் ாத்தளை சோமு அவர்களிற் பத்தையும் எழிலோடு ஒருங் ச்சிட்ட தி பார்க்கர் திரு. வே. ல நல்ல முறையில் வெளிக் பணிகளில் அன்புடன் கை குறிப்பாகச் செல்வி சாந்தினி களிற்கும் ஆக்க பூர்வமாகத் லம் என்னை என்றும் எழுதத் p வாசக நெஞ்சங்களிற்கும்
56T!
அன்புடன்
மனோ ஜெகேந்திரன்

Page 15
எண்ணும் காரியங்களெல் யேறப் புரிந்தருளல் வேண்
பொங்கிக் குதித்து நுங்கும் நு கொண்டிருந்த கங்கை ஆற்றின் இ வரை மூங்கில் மரங்கள் தழையத் த புலர்ந்தும் புலராத பொழுதின் இ6 இலைகளில் படிந்திருந்த பனித்து கொண்டிருந்தன.
கால்களை நீருள் அளைந்த அமர்ந்திருந்த வித்யாவின் நினை கள். சாதாரண நாட்களாயிருந்தால் பனி போலே. என்ற அவளிற்கு வித்து அனுபவித்துப் பாடிக் கொ6 உள்ளத்து உணர்வுகளை அடக்க அதற்காக முயலாதவளாகவோ அ இருந்து பனித்துளிகளைக் கோத்துத் தோடிக் கொண்டிருந்தது. உள்ளத் வைத்திருந்த துன்ப நினைவுகளின் பெருகிக் கொண்டிருந்தது.
இப்படி எத்தனையோ நாட்க ஆற்றின் மருங்கில் மண்டியிட்டம கூடிய குரலில் பாடிக் கொண்டிரு நிலைக்கும். இன்று இருக்கிற நிை ஆமாம்! இன்று அவள் புது வாழ்6

லாம் - வெற்றி டும். - பாரதி
ரையுமாகப் பெருக்கெடுத்து ஓடிக் ரு மருங்கிலும் கண்ணுக் கெட்டிய ழையத் தழைத்து வளர்ந்திருந்தது. னிய விளையாட்டினால், மூங்கில் |ளிகள் மெல்லமெல்ல மறைந்து
வாறு தன்னை மறந்த நிலையில் வுகளில் எத்தனையோ எண்ணங் 'மூங்கில் இலை மேலே, தூங்கு 5ப் பிடித்தமான பாடலை அனுப ண்டிருப்பாள். ஆனால் இன்றோ? முடியாதவளாகவோ, அல்லது அமர்ந்திருந்த அவள் விழிகளில் தொடுத்தாற்போல் கண்ணீர் வழிந் துள்ளே பூட்டிப் பூட்டி, அடக்கி ா தேக்கம் மடைதிறந்தாற் போல்
ள் அவள் தன்னை மறந்து, அந்த
ர்ந்து, தனக்கு மட்டுமே கேட்கக் ப்பாள். ஆனால் அன்று இருந்த லக்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம். பின் முதற்படியில் காலடி எடுத்து
13 D

Page 16
D மனோ ஜெகேந்திரன்
வைக்கத் தயங்கி நின்று விம்முகி பெண்பார்க்க யாராவது வருகிறார் அதுவும் நான் அகப்பட்டி( கத் தக்க சந்தர்ப்பம் வாய்த்திருக்கி சிறகை நானே ஒடித்திட விரும்பி6 வேனே என்னுடைய நிலையை நீ தான் இல்லை. வந்த சித்தியாவ கூடாதோ? குடும்பம் என்றால் கூ பாங்க. என்னுடைய கடந்த கால போகிறதும் அப்படித்தானா அை காலம் வருமென்றால், வரப்போகி போலல்லவா இருக்கு என் நிை தான் வருகிறது. என்று எண்ணமி மறந்து சிரித்துவிட்டாள்.
என்னடி வித்யா, உனக்குச் சி வீட்டுக்குப் போகல்லை? ஏன் சி வாங்கனுமோ? நீட்டி முழக்கியவ காமாட்சி அத்தை
சுய நினைவை அடைந்த வி றும் திரும்பிப் பார்த்தாள். பொழு கிராமத்துப் பெண்கள் குடமும் கை கட்டிக் கொண்டிருந்தனர். அவசர எழும்பிய வித்யா, குடத்தை நிறை விடுவிடு என்று நடந்தாள். ஒட்ட தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த க “என்ன பைத்தியக்காரப் டெ துக்கு வர்றதும். ஏதோ வரையறுது பார்க்க வரப்போறாங்களேயென்று தனக்குள்ளே முணுமுணுத்தவாறு, பிக் கொண்டு தன் மருமகளுடன் தி “என்ன அத்தே உங்களு கொள்ஹீங்க யாராம் அவளைப்
D 4

றாள். எந்தப் பெண்தான் தன்னைப் களென்று அழுவாள்?
நக்கும் கூண்டை விட்டுச் சிறகடிக் றதே. கூண்டு திறக்கப்பட்டும். என் ாாலும் வெளியே தள்ளப்பட்டு விடு னைத்தாலேயே. அம்மா, அப்பா து கொஞ்சம் அன்பாய் இருக்கக் டேயொழியக் கூண்டு இல்லை என் வாழ்வுதான் கூண்டென்றால் வரப் மய வேண்டும். இனியாவது நல்ல 0 காலத்திலும் வந்த காலமே நல்லது லயை நினைத்தாலேயே சிரிப்புத் ட்டவாறே இருந்த வித்யா தன்னை
சிரிப்புக் கூட வருகிறதே. இன்னுமா த்திகிட்டே இன்னும் நாலு குட்டு ாறே உலுக்கினாள் பக்கத்து வீட்டுக்
த்யா, திடுக்கிட்டெழுந்து சுற்று முற் து நல்லாகப் புலர்ந்து விட்டதால், யுமாக ஆற்றை நோக்கி நடையைக் "மாக மணலைத் தட்டிக் கொண்டு த்துக் கொண்டு, தெருப் பக்கமாய் மும் நடையுமாக அவள் போவ ாமாட்சி அத்தை, 1ண்ணோ இது? விடிய முன் ஆத் ம், பாடுவதும், பாவம் பொண்ணு துளிச் சந்தோஷமிருக்கா” என்று தன் இடுப்பிலிருந்த குடத்தை நிரப் ரும்பவும் சேர்ந்து கொண்டாள். 5க்குள்ளேயே முணுமுணுத்துக் பெண் பார்க்க வாறாங்க? மனம்

Page 17
வந்துட்டதாமா அவசித்திக்கு அவரு என்றாள் வசந்தா வியப்புடன்
“ம். என்னவோ பாவம் அ தான் நல்ல காலம் பொறக்கப் போ கைப் பாரேன். பார்த்த மாப்பிள்ளை கானவனாய்ப் பார்க்கத்தானும் மன வதிக்கு அந்தப் பிள்ளையாண்டா யாச்சே ஏன் உனக்குத்தான் தெரியு' கிருஷ்ணனை' என்று நீட்டி முழக் வில்லை வசந்தா,
“அடக்கடவுளே! இந்தப் பெ டாலும் பரவாயில்லை. அவனிடL கொஞ்சமிருந்தால் பத்துமோ? அ வேறு கேடா?” ஆத்திரத்துடன் வெ “பணம் என்ன பணம் அந்தத் கொடுப்பாங்க? அதுவும் உனக்கு ஒண்ணுமில்லையாம். வித்யாவை: ரொக்கமாகப் பதினையாயிரம் உL அந்தக் சொக்குப் பொடியில் மயா இவனைப் பண்ணி வைக்கப் பாக் பக்கம் பார்த்தவாரே,
“சேகர், தான் இதற்கொரு வழி இது குழம்பினால் சரிதான்’ என்று
விறுவிறுவென்று வீட்டை ே யாவை உமாவின் வித்யாக்கா, வித்ய கூட வாறன் என்ற கூப்பாடு நிற்க { யாக வந்து கொண்டிருந்த உமா, வ வியப்பினால் விரிவதைக் கண்டது அவளுடன் சேர்ந்து நடந்தாள்.
"அக்கா” என்று தயங்கியபடி “வித்யாக்கா கிருஷ்ணன் வீட னிக்கப் பிடிக்கல்லையாம் என்று ே

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ரூக்கு ஒரு நல்ல காரியம் பண்ண?
ந்த பெண்ணுக்கு எண்டைக்குத் றதோ? அவ தலைவிதியின் அழ rயை உருப்படியானவனாய், ஒழங் ம் வரல்லையே அந்தப் புண்ணிய ன்தான் உருப்படாத தடிக்கழுதை மே அவனை அவன்தான் அந்தக் கியவளைத் தொடர்ந்து பேசவிட
ண்ணுக்கென்று ஒருத்தன் வராட் மா கழுத்தை நீட்டணும்? பணம் அந்தக் கழுதைக்குக் கல்யாணம் டுவெடுத்தாள் வசந்தா.
தடிப்பயலுக்கு எவன்தான் பெண் ச் சங்கதி தெரியுமா? இவளுக்கு த் தனக்குப் பண்ணி வைத்தால் மாக்குக் கொடுக்கிறனன்டானாம். வ்கித்தான் சிவகாமி, வித்யாவுக்கு கிறாள்' என்ற காமாட்சி, அக்கம்
பண்றன் எண்டான். எப்படியோ கிசுகிசுத்தாள்.
நாக்கி நடந்து கொண்டிருந்த வித் ாக்கா, கொஞ்சம் நில்லேன். நானும் வைத்தது. பின்னால் ஓடாத குறை ாடிக்கிடந்த வித்யாவின் கண்கள் ம், தன் கூப்பாட்டை நிறுத்திவிட்டு
நீட்டியிழுத்தாள் மீண்டும் உமா,
-டவங்கள் வந்து உன்னைப் பண் சொல்லி அனுப்பி விட்டுக் காலை
15 D

Page 18
D மனோ ஜெகேந்திரன்
வண்டியிலே புறப்படப் போகி நேரத்திலே தனக்கு இதிலே சம்
டிட்டதாய் அவர் சொன்னார்’ எ "அவரா? அவரென்றால், "அவரில்லை வித்யாக்கா, தான் சொல்லிட்டுப் போனார் தடுமாறியபடி அவளது தடுமாற் கவனிக்காமல் ஆர்வத்துடன் அ "அடேயப்பா, அந்தச் ே உண்மையைச் சொல்றேனே. அ யிடம் போய் ஏதோ சொன்னா னாரோ தெரியவில்லை. எப்படி பற்றிச் சொல்லவில்லை. கடை டார். ஆனால் அதனாலே அவ சேர்த்துச் சந்தேகப்படுறாங்க ே யாக இதற்குத் தலை முழுகிய பேசிக் கொண்டே வீட்டை அ பக்கத்து வீட்டுத் திண்ணையில் பாவனை செய்து கொண்டிருந் யுடன் இரகசியமாக முறுவலி வைத்தது தான் தாமதம்.
“தரித்திரம் கெட்ட நாயே அர்ச்சனை தொடர்ந்து முழங்கி சாகத்தில் அவற்றைக் காதில் வ சிட்டாகப் பறந்து விட்டாள் அவ எண்ணும் எண்ணங்கள் எங்கும் வெற்றி, எதனி
வித்யாவின் தந்தை சிவரா பத்தில் பிறக்காவிட்டாலும், சே மையிலும் பிறக்கவில்லை. ஏே வசதியுடனே வாழ்ந்து வந்த அ
D 6

றாங்களாம். அவன் அம்மா கடைசி மதமில்லையாம் என்றிட்டுப் புறப்பட் ான்று முடித்தாள் உமா, . LUTJQJi e LDIT?” அதுதான் அந்த அடுத்த வீட்டுச் சேகர் உன்கிட்டே சொல்லும்படி” என்றாள் றத்தையோ சந்தோஷத்தையோ கூடக் அவளைக் கட்டிக் கொண்டாள் வித்யா. சகர் சொன்னது சரியாத்தான் போச்சு அவர்தான் கிருஷ்ணன் அம்மாக்காரி ாம். என்ன சாக்குப் போக்குச் சொன் ச் சொன்னாரோ எனக்கு அவர் அது சியில் அவங்க மனதையே மாத்திட் 1ங்க ஏதோ தன்னையும் உன்னையும் பாலிருக்காம் என்னவோ ஒரு மாதிரி ாச்சுது” என்று விளக்கினாள் உமா, டைந்து விட்ட வித்யாவும் உமாவும் ல் அமர்ந்து பத்திரிகை படிப்பதாகப் த சேகரைப் பார்த்து அர்த்த புஷ்டி த்து விட்டு வீட்டுள் காலடி எடுத்து
ப' என்று ஆரம்பித்த சிவகாமியின் |யது. ஆனால் வித்தியாக்கிருந்த உற் ாங்காமலேயே பின் கட்டை நோக்கிச் JaïT.
ா யாவினும் வெற்றி
னும் வெற்றி - பாரதி
மன் ஓகோன்று பணம் படைத்த குடும் ாற்றுக்கும் துணிக்கும் போராடும் வறு தா ஓரளவு நல்ல நிலையில், ஓரளவு வருக்கு வாழ்க்கையில் குறையிருக்க

Page 19
வில்லை. பட்டணத்தில் தங்கிப் ப இஷ்டமில்லாது, இளமையைக் கழி வாழ்வில் குறுக்கிட்ட காந்திமதியி கவர்ந்தது மட்டுமல்ல, அவரது தி வும் தூண்டியது. காரணம் அவர்க டும், அந்த வேறுபாட்டை ஏற்க ம குணமும் தான். மணமான அடுத்த ( மதி கண்ணை மூடவும் சரியாக இ லையுடன், அதே அழகைக் கொ கொழு என்றிருந்த குழந்தை வித் சேர்ந்த போது தான் சிவராமன் தி யற்றிருந்த அவரது பெற்றோரும், பத் தம்முடன் சேர்த்துக் கொண்ட படி மறுமணம் செய்ய வேண்டிய ர லது அதன் பிறகோ, அவர் வெறும்
சிவகாமி எவ்வளவோ நல்ல தான் அன்பான பார்வையோ, ஆ இயந்திரக் கணவனுடன் சந்தோஷ புகுந்த ஏமாற்றம், அவள் குணத்ை தனக்குக் கிட்டாத அன்பின் முழு தான். விரக்தியடைந்திருந்த அவள் விட்டது. உமாவும் சுந்தரும் பிறந்த தன் ஏமாற்றத்தைப் போக்கிக் கொன கொஞ்ச நஞ்ச காணியும் புணமும் பீடிக்கப்பட்டதுடன் வைத்தியச் செ மான நாலாம் வருஷமே மஞ்சள் கு காமி. இல்லற வாழ்வைப் பற்றிக் சிவகாமிக்கு, ஆரம்பத்திலே ஏற்ப பொறாமையாக வித்யாவின் மேல் |
அதன்பயன், வித்யாவின் ப பாட்டப்பட்டு விட்டது. அவளுக்கு உமா அப்போதுதான் எஸ்.எல்.சி ன

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
டித்துக் கொண்டு, திருமணத்தில் த்துக் கொண்டிருந்தபோது, அவர் ன் அழகும், குணமும் அவரைக் ருமணத்தை இரகசியமாக நடத்த ளிற்கிடையிலிருந்த சாதி வேறுபா றுத்த அவர் தந்தையின் பிடிவாத வருஷம் வித்யா பிறக்கவும், காந்தி ருந்தது. மனைவியை இழந்த கவ ள்ளை கொண்டாற் போல் கொழு தயாவை வளர்க்கும் பொறுப்பும் னறினார். கடிதம், போக்குவரத்தே இந்த நிலையில் மகனைத் திரும் னர். ஆனால் அவர்கள் விருப்பப் நிர்பந்தம் ஏற்பட்ட போதோ, அல்
இயந்திரமாகத்தான் வாழ்ந்தார். வள் தான். ஆனால் எந்தப் பெண் சையான பேச்சோ இல்லாத ஒரு மாக வாழ்வாள்? அவள் வாழ்வில் தயே அடியோடு மாற்றி விட்டது. மை, வித்யாவுக்குக் கிட்டியபோது 1 மனதில் பொறாமையின் தீ, சுடர் 5 பிறகு, தன் குழந்தைகளிலேயே ன்டாள். போதாக்குறைக்கு, இருந்த - சிவராமன் பாரிசவாத நோயால் சலவாகக் கரைந்து விட்டது. மண ங்குமத்தை இழந்து விட்டாள் சிவ கோட்டை கட்டிக் கொண்டிருந்த பட்ட ஏமாற்றம் ஏக்கமாகி, ஏக்கம்
பாய்ந்ததில் வியப்பென்ன? டிப்பு எஸ்.எல்.சி.யுடனேயே நிற் 5 இரண்டு வயது இளையவளான ய முடித்து விட்டுத் தட்டெழுத்து,
17 ப

Page 20
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
சுருக்கெழுத்து வகுப்புகளுக்கு ே தவன் சுந்தர் ஏழாம் பாரத்தில் இ இருந்த ஆர்வத்தைக் காட்டிலும் வாசிப்பதிலும் தான் ஆர்வம் அ திற்கு ஓரளவு உறுதுணையாய் இ அத்தையின் மூத்த மருமகள் வக் லேயே பாட்டுச் சொல்லிக் கொடு யாற்றிக் கொண்டிருந்த வசந்தா, திக்குத் தெரியாமல் பாட்டும் வீன சியின் இரண்டாவது மகன் தான் தீர வித்யாவை அன்பாக நடத்தின நான்கு வருடங்களாக வித்யா 8 படைத்த ஆண்டவனுக்குத் தான் கிருஷ்ணன் பகுதியினர் வித்யா மல்ல, கிருஷ்ணன் தாய்க்குத் தெ பதினையாயிரத்தை உமாவுக்குக் கிருஷ்ணன் திட்டம் தான். சிவக சீதேவியைக் காலால் எட்டி உை பிறகு திடீரென்று சம்மதமில்லை கொட்டியதும், அவளிற்கு வந்த என்று அறியாமலே வசை பாடிக்
வாசலில் மணியடிக்கும் சத்
"எந்தக் கடன்காரன் இந்த ( தறுக்கிறான்" என்று வந்தவனுக்கு முன் பக்கம் போனாள். வாசலில் னைக் கண்டதும்,
"அடக் கடவுளே, 'தந்தியா, ஓடுலையே, அடியே வித்யா அடி என்று படபடத்தாள். உள்ளே பூத் தான் ஓடி வந்து, கையெழுத்து இபு படித்தாள்.
"நாளை மெயிலில் வருகிரே தான் தாமதம்.
0 18

பாய் வந்து கொண்டிருந்தாள். அடுத் ருந்தான். வித்யாவுக்குப் படிப்பதில் பாடுவதிலும், வரைவதிலும் வீணை திகமாயிருந்தது. அவளது ஆர்வத் ருந்தது, பக்கத்து வீட்டுக் காமாட்சி ந்தா தான். உள்ளூர்ப் பாடசாலையி த்து வீணை ஆசிரியையாகப் பணி பிடந்தான் ஒழிந்த நேரங்களில், சித் ணயும் கற்றுக் கொண்டாள். காமாட் சேகர். காமாட்சி மகளில்லாத குறை ாள். பள்ளிப் படிப்பை முடித்துவிட்டு அந்த வீட்டில் பட்டபாடு அவளைப் ன் தெரியும். இந்த நிலையில் தான் வை மணம் செய்ய வந்தது மட்டு ரியாமல் தான் சுருட்டி வைத்திருந்த கொடுக்க முன் வந்ததும் - எல்லாம் ரமிக்கென்ன பயித்தியமா? வருகிற - தக்க? ஓமென்று சம்மதித்து விட்ட யென்று மாப்பிள்ளை வீட்டார் சப்புக் ஆத்திரத்தில் என்ன செய்கிறோம் கொண்டிருந்தாள். தம் கேட்கவே, நேரங்கெட்ட நேரத்தில் வந்து கழுத் குச் சேர்த்து அர்ச்சனை செய்தவாறு நின்று கொண்டிருந்த தந்திச் சேவக
எனக்குக் கையும் ஓடலை, காலும் யே இதை வந்து படிச்சுப் பாரேண்டி" தொடுத்துக் கொண்டிருந்த வித்யா ட்டு விட்டுத் தந்தியின் வாசகத்தைப்
றன் - ஜனார்த்தன் என்று வாசித்தது

Page 21
“அந்த டாக்டர் தம்பி வர் நம்ம ஜனார்த்தனன், தம்பி ஜனன் கூவியவாறு உள்ளே சென்றாள்.
வாசலில் இவ்வளவுக்கும் பெ "ஜனன், ஜனன், ம். இனிமை பாட்டத்தையும், அமர்க்களத்தை யல் தான். நம்ம தலையில்தான் எண்ணமிட்டவாறே, உள்ளே சென் வித்யாவுடன் சேர்ந்து முத உமாவோ, தாயைப் போல் ஜன6 தொடர்ந்து பூவைத்தொடுத்துக் ெ அருகில் மீண்டும் வந்தமர்ந்த வித் “யாரது உமா, அந்த ஜனன்? 6 யின் பிள்ளையோ? தத்துவமோ, ! வம் படித்துக் கொண்டிருந்த டாக்ட வின் கண்களில் எதையோ தேடின "ஆமாம், அவர்தான்” என்று “வித்யாக்கா, உன்னிடம் ஒ6 தயங்கியவள். மீண்டும் “அல்லா தடுமாறினாள்.
“என்ன உமா இது? இரண்ெ ஏதோ தடுமாறுகிறாயே? என்னது" கம்” என்று ஆவலுடன் உமாவைட் வித்யா, உமா தனக்குள்ளேே சொல்ல முடியாமல் தவிப்பதையு மிருந்தது புரியாதது போலிமிருந்த "பரவாயில்லை வித்யாக்கா, சொல்லித்தானே தீரனும் அதனாே வாறாரென்று அடுத்த வீட்டுக்குத் டாளே அதனாலே. சொல்லிடறே மாறினாள் உமா.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
) fT 60TATLDLq- s94 Lq- gD LLD fT, s9)H Lq- g> LL fôfT,
s - வாறானாமடி” என்று உற்சாகமாகக்
)ளனமாக நின்றிருந்த வித்யா, யான பெயர்தான். சித்தியின் ஆர்ப் பும் பார்த்தால் நாளைக்குப் படை எல்லாம் வழக்கம் போல்” என்று ற சித்தியைத் தொடர்ந்தாள். ல் பூத்தொடுத்துக் கொண்டிருந்த னின் வரவில் ஆர்வம் காட்டாது. கொண்டிருந்தாள். மெல்ல அவள்
வந்து சித்தியின் ஒன்று விட்ட தம்பி தந்திரமோ என்னது. மனோதத்து டர் ஜனன் தானே” என்றவள் உமா ாள் தலையை நிமிர்த்தாமலேயே.
சர்வசாதாரணமாகச் சொன்ன உமா,
99
ன்று சொல்ல வேண்டும். என்று ட்டி இப்போ வேண்டாம்” என்று
டாரு நாட்களாகவே பார்க்கிறன். என்னிடம் சொல்ல என்ன தயக் பார்த்தாள்.
ய முறுவலித்துக் கொள்வதையும், ம் பார்க்க, ஏதோ புரிவது போலு @k
இப்போ சொல்லாட்டாலும் பிறகு ல இப்பவே. அம்மாதான் ஜனன் தம்பட்டம் அடிக்கப் போய்விட்
ன். முன்னுக்குப் ឋានានៅ தடு
19 D.

Page 22
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அவளையே குறுகுறு என வின் கண்கள் திடீரென ஆச்சரிய
“அடடே எப்போ தொடக்க சரியான அமர்த்தல் ஆள்தான். (
D 20
 

ப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த வித்யா
த்தால் மலர்ந்தன.
ம் இந்தப் புது நாடகம்? சேகரண்ணா
99
என்கிட்டே கூடச் சொல்லலையே

Page 23
என்று கேலியாகப் பேச்சைத் தொ வாயைப் பக்கென்று மூடிக் கொண் கொண்டே வந்த சிவகாமி,
நாளைக்கு இரவு டாக்டர் தம் தான். இப்பவே சொல்லிவிட்டே யிருக்க வேண்டும். சேகரைச் சொல் தம்பியைக் கூட்டி வரச் சொல்லி ஆதலால் நாங்களெல்லாம் கோயிலு: வந்திடும். நீ எல்லாத்தையும் சரிய வித்யாக்குச் செய்ய வேண்டிய ே போனவள், ஏதோ பாடத்தை உருட் பக்கத்துத் தெருவிலுள்ள வாடை வருமாறு விரட்டினாள்.
“என்ன உமா, சித்தி பண்ற அ ஏதோ இதில் மாட்டப் பாக்கிறாள் குறும்பாகச் சிரித்தாள் வித்யா.
"ஆமாம்! அம்மாக்கென்ன. ப சம் பண்ணத் தொடங்கி விடுவாள் கவும் வேண்டாம். நான் அவருக்கு நான் சேகரைத் தான்.” டக்கென
3D LC) fT. -
“ஏன்? ஏன்?. மிச்சம். மிச்ச குறும்புடன் நிமிண்டிய வித்யாை வேண்டுமானால் ஜனனைப் பாத் வம்பில் மாட்டுகிறாய்?’ என்று மட சரத்தைச் சுவாமி படத்திற்குச் சாத்த நம்பினார்க் கெடுவதில்ை நான்கு மறைத் தீர்ப்பு
மாலை மங்கிற நேரம், உமா6 தற்காகப் பறித்த தாழம்பூக்களைச் ( செல்லும் ஒற்றையடிப் பாதையில்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
டங்கியவள் சித்தியைக் கண்டதும், டாள். வெற்றிலையைக் குதப்பிக்
ஜனன் வந்திடும். நிலாச் சாப்பாடு ன், வித்யா. எல்லாம் பிரமாதமா லிட்டேன் ஸ்ரேசனுக்குப் போய்த் நாளைக்குத் திருவிழா முதல்நாள். $குப் போயிட்டு வர்ற நேரம் றெயில் பாச் செஞ்சுடடி என்னடி’ என்று வலைகளை அடுக்கிக் கொண்டு போட்டுக் கொண்டிருந்த சுந்தரை, க வண்டிக்காரருக்குச் சொல்லி
மர்க்களத்தைப் பாத்தால் உன்னை போலல்லவா இருக்குது” என்று
ணத்தைப் பாத்த உடனேயே பாயா எனக்கு ஜனன் மாப்பிள்ளையா க் கழுத்தை நீட்டவும் வேண்டாம். நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள்
த்தையும் முடிப்பதுதானே” என்று வ “சும்மா இரேன் வித்யாக்கா. நீ துக் கொள்ளேன். என்னை ஏன் டக்கியவாறே, தொடுத்த முல்லைச்
எழுந்தாள் உமா.
6)
– UTU5)
பின் ஜடைக்கு வைத்துப் பின்னுவ சர்த்தபடி, ஆற்றங்கரை அடுத்துச் இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தாள்
2 1 D.

Page 24
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
வித்யா. ஆற்றங்கரையை அடுத்த கள் நிறை மண்டிக் கிடந்ததால், காடென்றே அழைத்து வந்தனர். காகப் பாம்புகள் வருவதாகையா தில்லை. வித்யாவுடன் துணைக்கு பிடித்துக் கொண்டு, திருவிழாப் | வீட்டுப் பாலுடன் பறந்து விட்டா
பறித்த தாழம் பூக்களை ன மேடாயிருந்த அந்த ஒற்றையடிப் ருந்தாள் வித்யா. "பார்ப்பதற்குத் ; மும் இருந்தும் பெண்கள் தலைக்கு பூஜிக்கும் பாக்கியம் இந்த பூவிற் பெண்களின் வாழ்வும் அமைந்து அவர்கள் மணமாயிருந்தென்ன மானவர்களின் ரசனைக்குரியதா காக உரியவர்களால் ஏற்க இயலா றும், சமயமென்றும், சீதனமென்று கணவனை அடைய முடியாத இந்தத் தாழம்பூப் போல் தான் அ உரியவனால் அர்ச்சிக்கப்படாது கிறது" என்று எண்ணமிட்டவாறே தாவணித் தலைப்பு எதிலோ தடக் சிக்கி விட்டதாக்கும் என்று என வளின் கண்களில் கிலி படர்ந்தது.
நவநாகரீக உலகையே கரைத் சிகரட்டும், மறு கையில் தாவணித் கிருஷ்ணனிடம் வசமாக மாட்டுப் வித்யாவுக்கு ஒரு கணம் என்ன ெ கணம்.. தாவணித் தலைப்பை ஒரு தோட முற்பட்டவள், கிருஷ்ணன களை இறுக்கியதும், அதிலிருந்து
- “வித்யா” கரகரத்த குரலில் :
0 21

டுத்தாகச் சிறிது தூரத்தில் தாழை மரங் அவ்விடத்தை எல்லோரும் தாழங் சாதாரணமாகத் தாழம்பூ மணத்திற் மல், அந்தப் பக்கம் யாருமே வருவ வந்த சுந்தரும், நடுவழியில் முரண்டு பார்க்க நேரமாகிறதென்று, பக்கத்து.
ன். ) -
D.
கை நிறைய அணைத்துக் கொண்டு, பாதையில் இறங்கி வந்து கொண்டி தனித்ததோர் அழகும். நிறைய மண | ச் சூடுவதுடன் சரி. இறைவனடியைப் ற்கு இல்லையே. இப்படித்தான் சில வ விடுகிறது. அழகும், குணமுமாய் பயன்? தாழம்பூப் போல் சாதாரண யிருந்தும், அது பூரணமடைவதற் ! மற் போலாகி விடுகிறது. சாதியென் ம் உருவாகும் பிரச்சனைகளால் தக்க பெண்கள் நிலையும், அப்போது, பூகி விடுகிறது. அவர்கள் வாழ்வும், - பூரணமடையாத வாழ்வாகி விடு
இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தவளின் கேவே, ஒருவேளை தாழங்கருக்கில் ன்ணியவாறே மெல்லத் திரும்பிய
மதுக் குடித்த கோலத்தில், ஒரு கையில் தலைப்புமாக நின்று கொண்டிருந்த பட்டு விட்டோம் என்பதை உணர்ந்த செய்வதென்றே தெரியவில்லை. மறு த கையால் இழுத்த வண்ணம் பாய்ந் என் முரட்டுக் கரங்கள் அவள் கை
விடுபடத் திமிறினாள். உறுமினான் கிருஷ்ணன்.

Page 25
“மரியாதையாய்க் கூப்பிடக் போனால் வேறு எப்படி உன்னை நீ தான் அவன்.
"ஏன் என்னைப் பண்ணிக்க எறியலாம் என்றா பார்த்தாய்? பே லீவுக்கு வந்த இடத்தில் கண்ட உ பாத்த என்னையா வேண்டாமென் என் அம்மா கிட்டேயே சொன்னாே என்னிஷ்டத்திற்கு பண்ணிக்கலா( சம்பாத்தியத்தில் ஒரு சதமில்லை சாதிக்காரப் பெண்ணு மகளையா கத்த, உன் சித்தி பேச்சுக்காகப் பதி தேன் பாரு உனக்குப் பிடிக்கல்லை வேனா?” குரோதமாய் உறுமியபடி
“என்னை விட்டிடு, ஐயோ மிரட்சியுடன் வெருண்டவாறு வீரிட்
"உன்னை இப்படியே விடுவ வந்தனான். றெயில் வர்ற நேரமாச் தது உன்னைத் தொடாமல் சும்ம அவளைத் தாவி அணைத்தான் கிரு மதுவின் நெடி அவள் மூக்ே ஆவேசமுமாகத் தன் பலங்கொண்ட டென்று. திடீரெனப் பின்புறமாக ம வனை எழும்ப விடாது மீண்டும் உ எழும்பிய கிருஷ்ணன், கைகால்க லைத் தட்டிக் கொண்டிருந்த சேக லேயே ஓடினான். முழங்கால்களி வாறு விக்கி விக்கி அழுது கொண்டி சேகர். அவள் முகத்தை மூடிக் கொ ரவுடன் எழுப்பினான்.
“சரி சரி. முடிந்தது முடிந்துவிட டானே, அழாதே வித்யா, சொன்ன

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
கூப்பிடக் காதில் விழாதவளாட்டம் |ற்பாட்டுவது?’ விகாரமாய்ச் சிரித்
க் கசக்குது என்று என்னை தூக்கி ான வருஷம் கோயில் திருவிழா ன்னை முறையாய்ப் பண்ணிக்கப் றாய்? உன் கள்ளக் காதலன் சேகர் னே, உங்கள் லீலைகளை, உன்னை மென்றால் என் அப்பன் தன் சுய என்கிறான். அம்மாவோ, தாழ்ந்த கட்டிக்க போகிறாய் என்று கத்தக் னையாயிரம் வேறு கொட்டப் பாத் ன்று திமிராச் சொல்லிட்டா விட்டுடு வித்யாவை இன்னும் இழுத்தான்.
என்னைத் தொடாதே தொடதே'
டாள் வித்யா,
தற்காகவோ இவ்வளவு தூரம் தேடி சு என்றதையும் பார்க்காம ஓடி வந் ா பார்க்கத்தானே?” வெறியுடன் நஷ்ணன்.
கைத் துளைத்தது. அருவருப்பும், மட்டும் உதறினாள் வித்யா விருட் ல்லாந்து நிலை தடுமாறி விழுந்த தைத்தான் சேகர். தட்டுத் தடுமாறி ளில் ஒட்டிக் கொண்டிருந்த மண ரைக் கண்டதும், எழுந்த வேகத்தி ற்கிடையில் முகத்தைப் புதைத்த ருந்தவளை ஆதரவுடன் பார்த்தான் ண்டிருந்த கரங்களைப் பற்றி ஆத
உடதே. அந்த கழுதை தான் போயிட் ல் கேளேன். இதென்னது? அழா
23 D

Page 26
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தெயென்று சொன்னால், அதற்கு ஆமாம் தாழங்காட்டுக்குத் த தைக்கு வேறு ஆள் அகப்பட பிட முடியவில்லையா உனக்கு டுக்குப் போகிறதைச் சொல்லிரு மண்ணில் விழுந்தபோது தாழா தன் கைகளால் மெதுவாகத் தேய் "நான் வேனுமானால் வே நேராக இந்தக் கோலத்துடன் 6 போய் முகத்தை அலம்பிவிட்டு. வழியில் எங்காவது நிற்பான். நீ டாம். நான் உன் கூட வந்திட்டு பூவே உமாக்குத் தாராளமாகப் முன்னால் நடந்தான் சேகர், அது தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந் டதும் களுக்கென்று சிரித்தாள். விக் குறியுடன் முகத்தைத் திருப் 66LLL (ਯ606 கண்களைச் சுழற்றினாள் வித்ய ஆனந்தமும் குழந்தைத்தனமுL கண்டதும் சேகருக்கும் சிரிப்பு ெ “ஏன் வித்யா? உனக்கிப்ே கேள்விக்கு அர்த்தம் புரியாமே பிள்ளை பார்க்கப் போநீங்களா’ “பெண்களிற்கு வயது வ6 கென்னடா என்றா வரவர வாய வயது வந்திட்டுதே என்றாயினு கக் கூடாதோ? அசல் பைத்திய பெரிசா அழுதாய், ஐந்து நிமிஷ வது மறையாமல் சிரிக்கிறியே” 6 “ஏன் உங்க உமாவை வி தொடராதபடி, இடைவெட்டினா
D 24

அர்த்தம் இன்னும் கூட அழுகிறதா? னிய ஏன் வந்தாய்? சிவகாமி அத் வில்லையா? என்னைத் தானும் கூப் ? வழியில் சுந்தர் பயல் நீ தாழங்காட் க்காவிட்டால் என்ன நடந்திருக்கும்?” ங்கருக்கள் கீறியிருந்த இடங்களைத் பத்தவாறே பேசினான் சேகர்.
பறு தாழம்பூப் பறித்து வருகிறேன். நீ வீட்டுக்குப் போகாமல், ஆத்துக்குப் அல்லது வேண்டாம். அந்த மடையன் ஒண்ணும் தனியாகப் போக வேண் ஸ்ரேசனுக்குப் போறேன். இருக்கிற போதும்” என்று பேசிக் கொண்டே துவரை மெளனமாக அவனைப் பின் த வித்யா உமாவின் பெயரைக் கேட் முன்னால் நடந்து கொண்டே கேள் பினான் சேகர். மலையே சேகரண்ணா உமா பற்றி” பா. மறையாத கண்ணீர்க்கிடையில், மாக மின்னும் அவளது கண்களைக் பந்து விட்டது.
பா எத்தனை வயதாகிறது" சேகரின் லயே “பதினெட்டாகிறது. ஏன் மாப் என்றாள் வித்யா விளையாட்டாக,
ார வளர வாய் குறையுமாம். உனக் |ம், உன் ஜடையைப் போல நீளுது. ம் கொஞ்சம் அமரிக்கையாய் இருக் Iம். இப்பதான் கொஞ்சம் முன்னாடி மில்லை. இருக்கிற பல்லில் ஒன்றா என்றான் சேகர் கேலியாக,
டவா?’ என்று சேகரைப் பேச்சைத் ள் வித்யா. அதைக் கவனியாதவன்

Page 27
போல், மேலே தொடர்ந்தான் சேச மற்றவர்களிற்கு, பல்லைக் காட்ட விட்டதே. ஜனனைக் கூப்பிடப் டே "ஜனனா, ஜனன், ஜனன் எ6 வளை இடைமறித்தான் சேகர்.
“அவருமில்லை. சுவருமில் தொணக்காமல் ஒடு வீட்டுக்கு மற மூச்சு விடாதே’ என்றவனின் குர6 தானே.
தாவணியும், பின்னலும் பக்க யோடியவனைப் பார்த்தவறே நடந்
'ம். விசித்திரப்பிறவி ஒரு பாள். பார்க்க ஐயோ பாவம் என்கி ஷமே எல்லாத்தையும் மறந்திட்டு றாலும் உறுதியான மனம் அசல் மிட்டவாறே ஸ்டேசனை நோக்கி - ஓடின வித்யாவின் மனதில் அே போகிறது. சித்தியின் திட்டலிருந்து தைத் தவிர வேறெதுவாக இருக்க (
அசைவறு மதிகேட்டேன், அருள்வதில் உனக்கேதுந்
பட்டணத்திலேயே பிறந்து ஜனார்த்தனிற்குத் தகப்பனில்லை. கீத். அடுத்தவன் ஜனார்த்தன். ஜன டார்கள் அவனது நண்பர்கள். ஜன துடுக்கு வாயும் கண்ணும் ஒரு நி ளுக்கடுத்த ராஜூக்கு பதினான்கு 6

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ர், “உன்னை மாதிரிப் பயித்தியமா வும், கடிக்கவும். அடடே நேரமாகி பாகணுமே”
ன்றால் அவர்தானே அந்த' என்ற
லை சும்மா வழவழன்று தொண ந்துதானும் இங்க நடந்ததைப் பற்றி லைக் கேட்க அவள் அங்கிருந்தால்
கத்திற்கொன்றாகப் பறக்கத் துள்ளி தான் சேகர். நிமிஷம் உம்மனா மூஞ்சியாயிருப் ற மாதிரி அழுவாள். அடுத்த நிமி ச் சிரிப்பாள். குழந்தை உள்ளமென் நவரசக்கலவை” என்று எண்ண நடந்தான் சேகர் வீட்டை நோக்கி வனைப் பற்றியா நினைவு எழப் தப்ப வழிபார்க்க வேண்டுமென்ற
முடியும்?
இவை
தடையுளதோ? - பாரதி
வளர்ந்து படிப்பையும், முடித்த தாய்தான் எல்லாம். மூத்தவன் சங் ான் என்று பெயரைச் சுருக்கி விட் னிற்கு அடுத்தவள் வாணி சரியான மிடம் சும்மா இருக்காது. அவர்க யதாகிறது. நேரே இளையவளான
25 D.

Page 28
D மனோ ஜெகேந்திரன்
மீனா பரமசாது. கடைக்குட்டிகள் விகள் அடிக்கடி சண்டைப்பே ளேயே சமாதானப்பட்டுக் கொள் கொள்ளும் இரட்டை வால்கள். களுக்கு அதிபராக இருந்ததுட பங்குதாரராகவுமிருந்தார். அத லேயே செழித்துக் கொண்டிருந் திடீரென்று பொதுவாக எல்லா மாரடைப்பினால் போய்விட்ட அ விட வைத்து விட்டது சங்கீத்தி
85ର Jର0) ର),
சங்கீத்திற்குத் திருமணமா லேயே தம்பதிகளிற்கிடையில் ஆர்வங் கொண்டவனாக மட்டு பித்தாக இருந்த அவனுக்குக் கல் தான். ஆனால் தாயின் மனங்ே போது, மகிழ்ச்சியுடன் தான் ஏற் பெண்ணென்றாலும், பட்டதாரிய தவளாக, அனுசரித்துப் போகும் தாள். பதவிசாய்க் குடும்பம் நட குமே பிடித்துத்தான் இருந்தது.
ஏன், சங்கீத்திற்கும் பிடித்து கலை உணர்விற்கு நிறைவளிச் வில்லை அவளால் சிறந்த மன முடிந்தது அவளால், இயற்கைய வேண்டிய கலை உணர்வுகள் ப வில்லை. சில தனிப்பட்ட குணா விற்கு மாற்றலாம் மறைக்கலாம்: சில தனித்துவமான மெல்லிய உை உணர்வுகளைத் தானாகவோ அ முடியாது. கலை உணர்விற்கு நில வில்லை சங்கீத்தால், கல்யாணத்
D 26

ாான ரமேசும் லதாவும் இரட்டை பிற ாட்டுக் கொள்வதும் பிறகு தமக்குள் ாளுவதிலுமே பொழுதைப் போக்கிக் ஜனனின் தகப்பன் இரண்டு கம்பனி ன் வேறு பல கம்பனிகளில் பெரும் னால் அவர்களின் வாழ்வு பணத்தி தது. மூன்று வருஷங்களுக்கு முன் ப் பணக்காரருக்குமே வந்து விடும் வரைப் பற்றிய கவலையையே மறந்து ன் நிலையால் ஏற்பட்ட தீராத புதுக்
கி இரண்டொரு மாதங்களுக்கிடையி பிளவேற்பட்டு விட்டது. கலையில் ம் இருக்கவில்லை சங்கீத் கலையே யாணத்திலே நாட்டமிருக்க இல்லை காணாமல் ஜெயாக்கு மாலையிட்ட றான். ஜெயாவும் பணக்கார வீட்டுப் ாயுமிருந்ததென்ன, இங்கிதம் தெரிந் பக்குவம் உடையவளாய்த் தானிருந் த்தத் தெரிந்த அவளை எல்லோருக்
|த்தான் இருந்தது. ஆனால் அவனது கும் கலைமகளாக இருக்க முடிய னவியாய் மட்டுமே இருக்கத்தான் பிலேயே, உள்ளத்தில் ஊற்றெடுக்க >ட்டும் ஜெயாவினுள்ளத்தில் சுரக்க திசயங்களை வேண்டுமானால் ஓரள வளர்க்கலாம்: அழிக்கலாம். ஆனால் ணர்வுகளைத் தானாக மலர வேண்டிய ன்றி மற்றவர்களாலோ மலர வைக்க nறவு காண மனைவியை நாட முடிய திற்கு முன்பே தன் தனித்துவமான

Page 29
போக்கிற்கேற்ற பெண்ணைத் தேட உணர்ந்து, தன் போக்கை மெல்ல ம முடியவில்லை. இசையும், இலக்கிய திருப்தியை ஜெயாவால் தர இயலாத வுகள் நாளாவட்டத்தில் புரையோட தாகத்தை, கலை வெறியைத் தீர்க்கு டம் காண முடியாததை மதுவில் ச கச்சேரி கச்சேரி என்று வெளியே தி கவே முன் கோபமும் முரட்டுத்தல் கொடுத்து வாழ முயன்றாள் ஜெயா கிடையில் ஏற்பட்ட பிணக்கெல்லா தொடங்கியதும் மெல்லக் கரைய, மீ யில் உலாவத் தொடங்கியது. விதிக் எதிர்பாராத விதத்தில் அது விபத்த தொன்றிற்குச் சென்றுவிட்டு நேரம் கொண்டிருந்த வண்டி. எதிரில் வந்து வேண்டி வந்து விட்டது. மழைத்து மாகச் சேர்ந்து, விபத்திற்குச் சாக்காகி இருந்த இடத்தில் கார் அடிப்பட்டு உ வென்னும் குடும்பச் சுடரும் அவை ருக்கு ஒன்றும் நேர்ந்து விடவில்லை பலத்த காயம். ஆனால்... ஆனால்
தையோ, நடக்கப் போவதையோ இழந்து விட்டான். ஜனனோ, மற்ற சங் கீத்தின் நிலை அவர்கள் நெ விட்டது.
- அந்த வருஷம்தான் ஜனன் அரசாங்க வைத்தியசாலையொன்றில் சங்கீத்தின் நிலையை மாற்ற அவன் னேயே பயன் கிடைக்காவிடினும் மு சின் திறமை உதவியது. அகில உல கொள்ளும் மகாநாட்டிற்காக லண்

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
யோசிக்காத தன் தலைவிதியை ாற்ற உத்தேசித்தாலும் அவனால் மும், சித்திரமும், சங்கீதமும் தந்த 5தால் தோன்றிய சில்லறைச் சச்சர த் தொடங்கி விட்டன. தன் கலைத் தம் தன்மையை, தனக்குரிய மாதி காணமுற்பட்டான். அல்லாவிடில் ரியத் தலைப்பட்டான். வழக்கமா எமும் கொண்ட சங்கீத்திற்கு ஈடு
ஆரம்ப காலத்தில் அவர்களிற் ம், ஜெயா தாய்மையில் கனியத் ண்டும் தென்றல் அவர்களிற்கிடை குப் பொறுக்கவில்லை போலும். Tக மாறிவிட்டது. ஆமாம்! விருந் மாகி விடவே. வேகமாக வந்து 1 கொண்டிருந்த லாரியுடன் மோத Tறலோடு மலைப் பள்ளத்தாக்கு | விட்டது. மலையும் பள்ளமுமாக நண்டு விட்டது. அத்துடன் ஜெயா ணந்து விட்டது. சங்கீத்தின் உயி ). தெய்வாதீனமாகக் காலில் தான் அவன் நடந்ததையோ, நடக்கிற உணரும் சக்தியை, சித்தத்தை வர்களோ எதிர்பாராத இடி இது. ஞ்சங்களில் இருளைப் புகுத்தி
இன்ரேண்ஷிப்பிற்காக உள்ளூர் 5 பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தான். பட்ட கஷ்டத்திற்கு முற்றாக உட ன்னேற்றம் காண, டாக்டர் ஜோன் க வைத்திய நிபுணர்கள் கலந்து டனிலிருந்து, அவுஸ்திரேலியா
27 0

Page 30
_-
D மனோ ஜெகேந்திரன்
விற்குப் போய்க் கொண்டிருந்த கல்லூரி மாணவராயிருந்த டாக் கொண்டு, இலங்கையில் இரு வா
அப்போது அவர் செய்த அ முறைகளும்தான், சங்கீத்தை அ வந்தது. ஏறக்குறைய 6 மாதங்க டும் ஒளியை எட்டிப் பார்க்க ை முடிந்த பின் டாக்டர் வேதகிரி ஜ
"ஜனன். நீயும் ஒரு டாக்ட வும் முடியாது, மறைக்கவும் கூட தில் இந்தக் கேசில் நம்பிக்கைே மையைப் பார்த்துத்தான் அவரு மாலையே அவுஸ்திரேலியாக்குட ஒன் ஹிஸ் வே பக். சங்கீத்திற்கு மில்லை. ஆனால் ஒன்று இன்னுL றமோ ஏற்படாமல் ஜாக்கிரதைய பற்றின நினைவுகள் அவன் ம6 தெய்வாதீனமாகக் காலில் காய போய்விட்டாள். அவளுடன் கு உணர்ந்ததால் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சி குக் காரணமென்றாலும், அதை அ வேறேதும் அதிர்ச்சி வராவிட்ட ஏதாவது ஏற்பட்டு விட்டால் திரு ரைட் கூடியவரை பழைய நிை நல்லது” என்றவர்.
“இன்னொரு முக்கியமான டாக்டர் ஜோன்ஸ் உனக்கொரு ளார். தன்னுடைய நேசிங்கோ6 டாக்டர்களுக்கும், நியூரோ ே ஆராய்ச்சிக் கழகம் நடத்தி வரு லிருந்து இவ்விரண்டு டாக்டர்க அங்கு பயிற்சியும், அடுத்த நாலு
ロ 28

வர், தன்னுடன் பழைய வைத்தியக் டர் வேதகிரியின் அழைப்பை மேற் ரம் தங்கினார். ஆபரேஷனும், மனோநிலை வைத்திய அவன் பழைய நிலைக்குக் கொண்டு ளுக்கு பிறகு சங்கீத் வாழ்வில் மீண் வத்தது. ஆனால் ஆறு ஆபரேஷன் னனுக்கு சொன்ன அறிவுரை, ர். ஆகையால் உன்னிடம் மறைக்க ாது. டாக்டர் ஜோன்சிற்கே ஆரம்பத் ய கிடையாது. இப்போதுள்ள நிலை நக்கு ஓரளவு திருப்தி அவர் இன்று புறப்படுகிறார். ஹி வில் பே எ விசிற் குணமாகி விடும் என்பதில் சந்தேக ம் சில காலத்திற்கு அதிர்ச்சியோ, ஏமாற் பாக இருக்க வேண்டும். ஜெயாவைப் னத்தில் எழும்தான். அக்ஸிடென்றில் த்துடன் எழும்பியவனுக்கு, ஜெயா ழந்தையும் போய்விட்டது என்பதை சிதான் அவனது பழைய மன நிலைக் அவன் ஏற்கப் பழகிவிடுவான். புதிதாக ல் தற்போதைக்குப் போதும், அப்படி ம்பவும் ஒரு வேளை ஏதாவது. ஆல் னவுகளைத் தவிர்த்து விடுவதுதான்
நியூஸ், உனக்குத் தெரிந்ததுதானே. வெரி குட் சான்ஸ் தர உத்தேசித்துள் மை விடப் பிறம்பாக, மனோதத்துவ Fஜன்களுக்குமாக லண்டனில் ஒரு கிறார். வருடாவருடம், சில நாடுகளி ளைத் தேர்ந்து இரு ஆண்டுகளிற்கு ஆண்டுகளிற்கு அங்கேயே வேலை

Page 31
யும் கொடுக்கப்படும். இம்முறை இங் பண்ணச் சொன்னார் யு ஆர் வன் மென்று நினைக்கிறேன்’ என்று வி
என்ன பேசுவது என்றே ஜ: பேசாது மெளனியாக இருந்த ஜனவு
CG
ம். உனக்கு இன்ரறஸ்ட் இ சங்கீத்தின் நிலையைப் பற்றி யோசி கவலைப் படாதே. தற்ஸ் மை புறப் ஒரு வாய்ப்புக் கிட்டுமோ, கிட்டாே தான் நம்மால் உருவாக்க முடியும். தேடி வரும் போது, அவற்றைத் தக்க கொள்ள வேண்டும். நான் இதற்கு ( இற் இஸ் லெப்ற் ரு யு ரு டிசைட் அ லேற்றர்” என்றவாறே எழுந்தார் டா
தன் செயலெண்ணித் தவி நன் செயல் செய்து நிறை6
நாட்கள் உருண்டோடி ஒரு பயணத்திற்கு வேண்டிய ஆயத்த பின் தான், லண்டன் பயிற்சிக் கபூ காரணங்களால், இன்னும் சில வார திகதி பிற்போடப்பட்டிருக்கிறதென்று விபரம் கேபில் மூலம் அறிவிக்கப்ப டாக்டர் வேதகிரியின் கண்காணிப் ஏறக்குறையக் குணமாகி விட்டதா யில்லாமல், நண்பர்களிற்கிடையே
இப்போ ஜனனுக்கு வீட்டில் றும் வழக்கம் போல் தாயின் நச்சரி இருக்கவும் பிடிக்காமல், வெளியி செயரில் சாய்ந்த வண்ணம் கிடந்த கண்டதும், என்ன என்ற பாவ6ை
லக்ஷ்மீகரமும், பொலிவும், மகிழ்வு

நல்லதோர் வீனை செய்தே. D
பகு வந்ததால் என்னையே செலக்ட் நான் சொல்வது உனக்குப் புரியு ாக்கினார் டாக்டர் வேதகிரி னனுக்குப் புரியவில்லை. பதிலே னையே பார்த்தார் அவர் இல்லாத மாதிரி இருக்கிறாயே ஒ. சிக்கிறாயா? அதைப் பற்றி மட்டும் 1ளம் ஓ.கே உனக்கு இந்த மாதிரி தா. சந்தர்ப்பங்களை ஒரளவுக்குத் அந்தச் சந்தர்ப்பங்கள் நம்மைத் முறையில் பயன்படுத்தவும் பழகிக் மேல் உனக்கு சொல்வதற்கில்லை. அன்ட் லெற் மீ நோ யுவர் டிசிஷன் க்டர் வேதகிரி.
|ப்பது தீர்ந்திங்கு வு பெறும் வணம் - பாரதி
மாதமாகி விட்டது. வெளிநாட்டுப் ங்களை ஏற்பாடு செய்து முடித்த கத்திலிருந்து தவிர்க்க முடியாத ங்களிற்குப் பயிற்சி ஆரம்பமாகும் றும், திகதி முடிவு செய்யப்பட்டதும், டும் என்றும் அறிவித்திருந்தார்கள். பபிலேயே, சங்கீத்தின் நிலைமை ல், சங்கீத்தைப் பற்றிய பிரச்சினை பொழுதைக் கழித்தான் ஜனன். இருக்கவும் பிடிக்கவில்லை. அன் ப்பைத் தாங்கிக் கொண்டு வீட்டில் ல் செல்லவும் பிடிக்காமல், டெக் வன், பக்கத்தில் தாயின் நிழலைக் எயில் தலையைத் திருப்பினான். மாக வீட்டை மிடுக்கொடு மலர்வதி
29 D

Page 32
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அம்மாள் வளைய வந்து கொ னதும், ஜெயாவினதும் அடுத்த நிலையுடனும் கனவானது போ6 ஆளே மாறிய கோலம்.
"ஏனம்மா, உன்னிலையே போலிருக்கே. அண்ணாவின் வி கெடுக்க வேண்டுமா? உதவிக்க ளக் கூடாதா?’ என்றான். “உட எதைத்தான் குறைவா வைச்சுL புண்ணியத்தில் ஒரு மாதிரி இரு அஸ்திரம் பழையபடி தன்னை ே நண்பர்களிடையே நழுவ எழுந்: “என்னடா ஜனன். மருமக இல்லை போலிருக்கே இன்னி கடிதம் வந்திருக்கு நம்ம சாதி சன கும் உமாவைப் பார்க்கிறதாயும் ( அவன் சிறீதரனையும் பார்க்கிற பெண் பட்டணத்துப் பெண் என் உன் பிடிவாதம் போல் சீர்செனத் லாம். நீ வாறதாய் அவங்களிற்கு தான் லண்டனுக்குப் போகி தேடறதும் போதும் என்று மனது தைக்கு அவன் வெளியேறினாலு பிடிவாதம்தான் வென்றது. அம் பார்க்கப் போகிற சாக்கில் சிறீதர சக் காலத்திற்குக் கிராமச்சூழல் : எண்ணமிட்ட படியாற்தான் சிவ தந்தி அடித்திருந்தான் ஜனன்.
நாளைக் கண்டதோர் L நண்ணித் திகழ முகந்
மாலை மங்கிக் கொண்டிரு தும், தனது தோள் பையுடன் இற
D 30

ண்டிருந்த காலமெல்லாம், தந்தையி
டுத்த இடிகளுடனும், சங்கீத்தினதும் 1ற பிரமை. சில மாதங்களுள்ளேயே
எலும்பைப் பற்றிப் பிடித்து விடலாம் விடயத்தில் அளவிற்கு மீறி உடலைக் ாவது யாரையாவது வைத்துக் கொள் ம்பிற்கென்னடா குறை? உங்கப்பா ட்டுப் போனார், சங்கீத்தும் கடவுள் க்கிறான். நீ தான் இன்னும்”. என்று நோக்கித் திரும்பவே, வழக்கம் போல் தான் ஜனன். 5ள்மாருக்கும் எனக்கும் பிராப்தமே க்குக்கூட சிவகாமிகிட்டேயிருந்து ாம் உறவும் விட்டுப் போகாமல் இருக் போகுது. ஊருக்குப் போகிற சாக்கில், தாயும் போறது. பணக்கார வீட்டுப் று நீ சொட்டையும் சொல்ல முடியாது. தி ஒன்றும் இல்லாமலும் பண்ணிக்க எழுதட்டுமா?’ என்று தொடர்ந்தாள். றதும் போதும், அம்மாக்கு மருமகள் |க்குள் முணுமுணுத்தவாறு அப்போ ம், கடைசியில் மலர்வதி அம்மாளின் மாவின் விருப்பத்திற்காகப் பெண் னுடன் நின்று விட்டு வரலாம். கொஞ் ஒரு மாறுதலாகவும் இருக்கும் என்று நாமி அத்தைக்குத் தான் வருவதாகத்
மலர் போல் - ஒளி தந்து. - பாரதி
ந்த நேரம், ஸ்ரேசனில் வண்டி நின்ற ங்கிச் சுற்றும் முற்றும் நோக்கியவன்.

Page 33
தன்னையே சற்று உற்று நோக்கிக் சரவசரமாக நெருங்குவதைக் கண் திரும்பினான், ஜனனைத் தயக்கத்து "நீங்கள் பட்டணத்திலிருந்துத தனன் என்பது.” என்ற தயக்கத்து “ஆமாம். நான் தான். நீங்க இழுத்தான்.
“நான் சிவகாமி அத்தை வீட வருவதால் உங்களைக் கூட்டி வர அ நிற்கிறது. வாருங்கள். போகலாம் த போகிறேன். என் பெயரை முதலில் டுவார்கள்’ என்று முறுவல் செய்தா இந்தக் காலத்திற்குரியதென்று தான் என்றும் சொல்ல முடியாத பல மர நிழலில் நிற்பாட்டப்பட்டிருந் னால் அமர்ந்ததும்,
"நான் வேளைக்கே வந்திருட் வழியில் வீண்தொல்லை ஒன்று எ( னால் தான்’ என்ற சேகரும், ஜன பட்ட முறையில் பேசிக் கொண்டன ஆம்பித்ததும், ஜனன் யன்னலூடே சிறிது நேரம் என்ன பேசுவ இருந்த ஜனனை நோக்கிச் சேகர் தான். “நீங்கள் இதற்கு முன் இங்கு ( "ஆமாம், ஒரு தடவை வந்தி ஆனால் இப்போ எல்லாமே மா இந்தக் கிராமத்திலிருக்குமென்றே கரையோரமாக எழுப்பப்பட்டிரு போது, மூங்கில் மரங்களின் நடுே ஆறு, மங்கியும் மங்காமலும் தத்தளி பொழுதில் பார்க்க மனோரம்மியம யிலேயே ஆழ்ந்து விட்டான் ஜனன்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
கொண்டு வாலிபனொருவன் அவ உதும், ஜனனும் அவனை நோக்கித் துடன் நெருங்கிய அவன்,
ானே வருகிறீர்கள். டாக்டர் ஜனார்த்
டன் இழுக்கவே, ள். ’ என்று ஜனனும் பதிலுக்கு
ட்டிற்கடுத்த வீட்டுக்காரன். நீங்கள் அனுப்பினார்கள். வெளியில் வண்டி நானே. இவ்வளவு பேசிக்கொண்டு சொல்லாமல் சேகர் என்று கூப்பி ன் அவன்.
ம் சொல்ல முடியாது. அந்தக் காலத் ழைய மாடல் காரொன்று வெளியே தது. இருவரும் வசதியாகப் பின்
பேன். சற்றுத் தாமதமாகி விட்டது. ன்னைத் தேடி வந்து விட்டது. அத ானும் கொஞ்ச நாளிகை பொதுப் ார். ட்ரைவர் வண்டியைச் செலுத்த
பார்வையைச் செலுத்தினான். தென்று தெரியாமல் மெளனமாக தான் மறுபடி பேச்சை ஆரம்பித் வந்திருக்கிறீர்களா?” என்று. ருக்கிறேன். சின்னவனாயிருந்தப்ப, றிவிட்டதே. இவ்வளவு வசதிகள் நான் நினைக்கவில்லை.” ஆற்றங் ந்த வாசகசாலையைத் தாண்டும் வ சலசலத்து ஓடிக் கொண்டிருந்த த்துக் கொண்டிருந்த அந்த மாலைப் ாக இருந்ததால், அந்தப் பின்னணி
页。
31 DI

Page 34
O மனோ ஜெகேந்திரன்
கிறீச்! திடீரென்று வண்டி ஒ கதவைத் திறந்து கொண்டு. ட்ை தான். ஏதோ நடந்து விட்டதென் அவர்களும் அவசரமவசரமாகக்
பதினேழு, பதினெட்டு வ ருத்தி தாவணியைச் சரி செய்து களைப் பொறுக்க முயன்று கெ வில்லை என்று அவன் டாக்டர் வந்து,
“ஏதாவது பலமாக அடிட விட்டது. மன்னித்துக் கொள்ளுங் கூறியதுதான் தாமதம், வெடுக்கெ
எந்த நிமிடமும் விழுந்து கொண்டிருந்த கண்களும், இடுப் டிருந்த நீண்ட கூந்தலும், காற்றி ணியுமாக நின்று கொண்டிருந்த
“அட நீயா? நல்ல வேளை எங்கள் வண்டிதான் அகப்பட்ட
“வடி கட்டின முட்டாள் வித்யா.
“எது? நீயாகக் காரைப் பா சரி சரி, இரண்டாந்தடவையாக இ வேண்டாம், வேண்டாம் வாயை முதலில் திறந்து வழிவிட்டுவிடு கண்களை நோக்கிச் சிரித்தான் ே “வெவ்வெவ்வே” உதட்6 சுழற்றி அழகு காட்டியவள். சே தன் செய்கையைப் பார்த்து ெ அவனை மேலும் கீழுமாக ஒரு மறுகணம் தாழம்பூக்களைத் த தெருவை அடுத்தாற் போலிருந் புள்ளிமானெனப் பறந்து விட்டா
п 32

ஒரு குலுக்கலுடன் கிறீச்சிட்டு நின்றது. ரைவர் இறங்கி ஓடியதைக் கண்டதும் பதைப் புரிந்து கொண்ட மறு விநாடி 5 கீழே இறங்கினார்கள்.
பது மதிக்கத்தக்க இளம் பெண்ணொ கொண்டு, கீழே கொட்டிக் கிடந்த பூக் ாண்டிருந்ததைக் கண்டதும், அடிபட மூளை கணக்கிட மெல்ல அருகில்
பட்டு விட்டதா? தவறுதலாக நடந்து பகள்’ என்று கனிவான குரலில் ஜனன் ன்று தலையை நிமிர்த்தினாள் அவள்.
விடுமோ என மின்னிப் பளபளத்துக்
பிற்கு கீழே அவிழ்ந்து புரண்டு கொண் .
ல் பறந்தடித்துக் கொண்டிருந்த தாவ வித்யாவைக் கண்டதும், அடிகிடி படவில்லை. தற்கொலைக்கு தா?’ என்று சிரித்தான் சேகர்.
தனம்’ படபடவென்று வெடித்தாள்
ர்க்காமல் ஓடிவந்து குதித்ததுதானே? இன்று தலை தப்பி விட்டது. ஆஆ. த் திறக்கப் பார்த்தியோ கண்கள் தான் ம் கங்கை ஒட’ நீர் நிரம்பிய அவள் சேகர்.
டையும் கண்களையும் ஒரு சுழற்றுச் கர் அருகில் இருந்த அந்த வாலிபன் மல்ல முறுவலிப்பதைக் கண்டதும்,
தடவை குறுகுறுவெனப் பார்த்தாள். ாவணியுடன் சேர்த்தனைத்தவாறே, த ஒற்றையடிக் குறுக்குப் பாதையில்
GT.

Page 35
அவள் போனபின்னும், அந்:
டிருந்த ஜனனைச் சேகரின் குறும்ட
தது. சிரித்துக் கொண்டே வண்டியில்
 

நல்லதோர் வீணை செய்தே. 0
தக் திக்கிலேயே பார்த்துக் கொண் |ச் சிரிப்பு திரும்பிப் பார்க்க வைத் ஏறப் போனவன் கண்களைக் கீழே
33

Page 36
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கிடந்த தாழம்பூ கவர்ந்தது. அை வருகில் சிறிய பென்சிலொன்றும், றும் அவன் கண்களில் தட்டுப்பு ஜனனின் கண்கள் இன்னும் அதிவி றங்கரையோரமும், நிலவின் ஒளி மாக வரையப்பட்டிருந்த அந்தக் தையும் அவனையும் மாறிமாறிப்
“ஒடற பரபரப்பில் இதை வி தியம் வித்யாக்கு, அதுதான் அெ தில்லை. அதனால். இப்படித்த கரைக்கு வந்து தன்பாட்டில் பாடு6 அல்லது ஏதாவது படம் இப்படித் சொல்வது போல. அவ்வளவு நேர கொண்டிருந்த ஜனனிற்கு ஏதோ பக்கமாகத் தலையைத் திருப்பின "அடேயப்பா, இதே ஆற்ற ஆறையும் மரங்களையும் எங்கே யைக் குழப்பினேனே. இப்பொழு ஆறென. அதே மாதிரி இருக்கிறதி வண்டியுள் திரும்ப ஏறியவன், வண் மெளனமாகவே இருந்தான்.
ஓங்கி வருமுவகை யூற்றி ஒட்டுமி ரண்டுளத்தின் த
“சேகரண்ணா, சேகரண்ண திட்டுப் போகட்டாம்” என்று கூப் போதடா வண்டி வருமென்று வா வன். வண்டியிலிருந்து சிவகாமி ( வைத்த சேகர், போவதா, விடுவதா "பரவாயில்லை. நீங்கள் பே சந்திக்கலாம் தானே. தாங் யூ சோப வாசற் கதவை இரண்டு தடவை தட்
34

த எடுக்கக் குனிந்த போதுதான், பூ ஏதோ வரையப்பட்டிருந்த தாழொன் Iட்டது. வியப்புடன் அதை எடுத்த வியப்புடன் விரிந்தன. அழகான ஆற் யில் மின்னும் மூங்கிலும், தாழையு காட்சி தத்ரூபமாக இருந்தது. படத் பார்த்த சேகர், ழுத்தி விட்டாளாக்கும். அசல் பைத் பளிற்கு வீட்டில் கீற. வசதியிருப்ப ான் ஒழிந்த நேரங்களில் ஆற்றங் வாள். கதை கவிதைகள் எழுதுவாள். தான் கீறுவாள்' என்றான் விளக்கம் மும் அந்தப் படத்தையே நோக்கிக் உதயமாகவே, சட்டென்று ஆற்றுப்
TGOT.
ங்கரை தானே. இந்தப் படத்திலுள்ள பார்த்திருக்கிறேனே என்று மூளை 2துதான் ஸ்ரைக் பண்ணியது இதே ல்லையா சேகர்?’ பேசிக் கொண்டே ாடி வீட்டை அடையுமட்டும் ஏனோ
லறிந்தேன் நட்டி லறிந்தேன். - பாரதி
அண்ணி உங்களை உடனே வந் பாட்டுடன் ஓடி வந்தான் பாபு எப் சலிலே பழியாக அதுவரை கிடந்த வீட்டு வாசலில் பெட்டியை இறக்கி என்று தயங்குவதைக் கண்டதும்,
ாங்கள் பக்கத்து வீடுதானே. பிறகு >ச்” என்று விடை கொடுத்து விட்டு,
டினான் ஜனன்.

Page 37
மீண்டும் அவன் தட்டியபோது, கொலுசுச் சத்தமும், தாழ்ப்பாள் விெ துக் கேட்டது. கதவு திறந்தது தான் த பெண்ணைக் கண்டதும் திகைப்பால் அவளும் அவனை எதிர்பார்க்கவில் அவனையே நோக்கியவள்,
“நீங்கள். நீங்கள்.” என்று த னைச் சுதாகரித்துக் கொண்ட ஜனன், “சிவகாமி அத்தையில்லையா கிராம் அடித்திருந்தேனே ஜனார்த்த6 “அடடா, அந்த டாக்டர் தம்பி மறந்து சிவகாமியின் அடுத்தடுத்த 'ட கேட்டுக் கேட்டுப் பழகிவிட்ட வித்ய முயன்றபோது,
"இதென்னது கையில் இரத்த ே காட்டிய போதுதான் தன் கையைக் க “ஐயையோ, அரிவாள்முனை வரும் அவசரத்தில் அப்படியே கறி என்றவள் கையை வெடுக்கென உதற அவளது முகத்தையே அது ஜனன், சட்டென்று தன் கைக்குட்டை விரலைப் பற்றி, இறுகச் சுற்றிக் கட்( மாக, சுற்றுமுற்றும் பார்த்த ஜனன், நீரை அதன் அருகிலிருந்த கிண்ணத் அதனுள் அமிழ்த்திய பிறகே அவன் அவன். இரத்த %سات اہم LD நிற்கும் வ6 அவன் மனக்கண் முன் எழவேயில்லி லில் திடுக்கிட்டுக் கையை உதறியவ6 குள் தனதைத் தளர விட்டாள். என்ன உணர்வுகளைப் படபடப்பை அட
களில் சிலிர்த்தோடிய உணர்வுகளில்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
உள்ளேயிருந்து யாரோ ஓடிவரும் 0க்கப்படும் சத்தமும் அடுத்தடுத் ாமதம் திறந்த கதவருகே அதே வாயடைத்து விட்டான் அவன். லை போலும், ஆச்சரியம் மேலிட
டுமாறினாள் ஒரு கணத்தில் தன்
? நான் வருவதாக நேற்று ரெலி னன்’ என்று.
தான் நீங்களா?” என்று தன்னை ாக்டர் தம்பி என்ற அழைப்பைக் 1. தன்வாயைப் பொத்திக் கொள்ள
கொட்டுதே' என்று ஜனன் சுட்டிக் வனித்தாள்.
கீறிவிட்டதாக்கும். கதவு திறக்க காயைப் போட்டுவிடும் போது” 960াগেT.
வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்த -யை உதறிப் பிரித்து, அவள் கை டுப் போட்டான் வெகு சாதாரண கூடத்திலிருந்த கூஜாவிலிருந்த துள் ஊற்றி வந்து, அவள் விரலை சாதாரணமானான். டாக்டராச்சே ரை, அவள் எழிலும், உருவமும் லை. ஆனால் வித்யாக்கோ. முத ள், பிறகு, ஜனனின் இறுகிய பிடிக் தான் முயன்றும் வித்யாவால் தன் க்க முடியவில்லை. நாடி நரம்பு விரல்கள் துடிதுடித்தது. முதலுதவி
35 D

Page 38
D மனோ ஜெகேந்திரன்
முடிந்த பின்னும், கிண்ணத்ை நிமிர்ந்து,
“ரைப்ரைட்டிங் நிறையச் ே இப்படி விரல்கள் தந்தியடிக்கின் அவள் கைகளை விடக் கண்கள் கணம் தன்னை மறந்து தான் விட “வந்து . சித்தி வந்து விடு Q) TLb." ஆசனத்தைச் சுட்டிக் க முறுவலித்தவள், மறுகணம் உள் தனக்குள்ளே மெல்லச் சிரித்தவ தான் ஜனன். அடுத்த சில விந பவத்தில் லயித்திருந்தவனை டச் ஆவி பறக்கும் காப்பி த வைத்துவிட்டு மீண்டும் உள்ளே ஜனன்.
“அடடே டாக்டர் தம்பி ெ வண்டி நேரத்திற்கு அதிசயமாய் பல்லாக புடவைத் தலைப்பைட் காமி. அவள் பின்னால் வந்து ெ
“இது தான் தம்பி உமா” தும், உள்ளே எரிச்சலுடன் நழுெ கினாள். வணக்கம் என்ற பாவை மீண்டும் சிவகாமியுடன் ஏதோ கென உள்ளே நழுவினாள்.
உள்ளே சமையலில் ஈடு காதுகளில்,
“தம்பியைக் கொல்லைப் தைக் காட்டு உமா தம்பி குளிச் கொண்டிருக்கலாம். சோப்பையு சிவகாமியின் தடபுடல் உத்தரவு சமையல் கட்டுக்கு வந்த சிவகாட
D 36

தத் தாங்கிக் கொண்டிருந்த ஜனன்
செய்திருப்பாய் போலிருக்கிறதே. ஏன் 1றன?’ என்று குறும்பாகச் சிரித்தான். ர் படபடப்பதைப் பார்த்தவன். ஒரு ட்டான்.
வா. அதுவரை அப்படி, அப்படி அமர ாட்டியவள், திடீரென்று தயக்கத்துடன் ளே மருண்டோடியதைக் கண்டதும், ாறே அங்கிருந்த சோபாவில் அமர்ந் ாடிகள் இனிமையான அந்த சுகானு க்கென்ற ஓசை எழுப்பியது. நம்ளரை அவனருகே மேஜை மீது நழுவிய வித்யாவையே பார்த்தான்
வகு நேரமாகி விட்டதா? இன்றைக்கு வந்து விட்டதாக்கும்’ வாயெல்லாம் போர்த்தபடி உள்ளே வந்தாள் சிவ காண்டிருந்த உமாவை,
என்று அறிமுகப்படுத்த ஆரம்பித்த ப ஆரம்பித்த உமா, ஒரு கணம் தயங் னயில் கையைக் குவித்தவள், ஜனன் பேசத் தொடங்கவே, இதுதான் சாக்
பட்டுக் கொண்டிருந்த வித்யாவின்
புறத்துக்குக் கூட்டிப் போய் இடத் சிட்டு வந்ததும், ஆறுதலாகப் பேசிக் ம் டவலையும் குடுத்திட்டியா?” என்று விழுந்தது. ஜனனை அனுப்பி விட்டு É).

Page 39
“ஏண்டி, வீட்டுக்கு யாராச்சு வைச்சுட்டு, எனக்கு ஆள் அனுப் இரகசியம் பேச மட்டும் தெரியுடே மறதியாய் வைத்த சோப்பை எடுக் ஜனனைக் கண்டதும், தன் கடுகடுத் டாள் சிவகாமி.
3
கடுமை யுடையதடீ எந்த ே காவலுன் மாளிகையில்.
மாடியில் நிலா நிறையக் காய் மொட்டை மாடியில் நிலாச் சாப்பா மேலுக்கும். கீழுக்குமாக நடை ப மொட்டை மாடியை ஒட்டினாற் போ பந்தரிற்கருகில்தான் சாப்பாட்டிற்கு தாள். பின் கட்டிலிருந்து மாடிக்குச் செல்லும் படிக்கட்டு வழியாகத்த கூடத்திலிருந்த ரேடியோ அருகில் னையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்த தடவை வித்யாவின் உருவம் தட்( ஜனனில் வரவால் வெளியே வரட் அடைந்து கிடந்ததால் வித்யாக்கு ஏறி இறங்குவதிலேயே பொழுது விரும்பினாள் என்றுதான் சொல்ல பாவாடையும் சோளியுமாக, இன தழையத்தழைய ஈரங்காயாததால் கப்பட்டிருந்த மல்லிகையுமாக, மா டிக் கொண்டிருந்த வித்யாவைக் கை ருந்தான் ஜனன். சிவகாமி தன்னிட செழிப்பை, முற்றாக மறைத்து விட யதால்தான், வித்யாவிற்கும் கிடைத் கோலத்தைக் கண்டு ரசிக்க முடிந்த

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ம் வந்தா, வந்தவங்களை உட்கார பத் துப்பில்லையாடி? சேகர் கூட மாடி?” என்று வெடுவெடுத்தவள். க மீண்டும் அங்கு திரும்பி வந்த த முகபாவத்தை மாற்றிக் கொண்
நேரமும்
- பாரதி
பந்து கொண்டிருந்தது. ஜனனிற்கு ட்டிற்கு ஆயத்தம் செய்வதற்காக, பின்று கொண்டிருந்தாள் வித்யா. ல் படர்ந்திருந்த முல்லைக் கொடிப் ஆயத்தம் செய்து கொண்டிருந் செல்வதென்றால், கூடத்திலிருந்து ான் மேலே சொல்ல வேண்டும். லிருந்து பத்திரிகை படிக்கிற பாவ ஜனன் கண்களில் நொடிக்கொரு டுப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. உமா பிடிக்காமல் அறைக்குள்ளேயே கீழேயும், மேலேயுமாக மாறிமாறி போனது. அதை அவள் உள்ளூர
வேண்டும். மெல்லிய இள நீலப் டயில் கருநீலத் தாவணியுமாக, பின்னலிட்டிருந்த முடியில் செரு டிக்கும் பின் கட்டிற்குமாக நடமா டைக் கண்ணால் ரசித்துக் கொண்டி ம் மறைந்து கொண்டிருந்த பணச் தபடி, ஜனனுக்குக் காட்ட விரும்பி த கருணையால்தான், அந்த எழிற் து ஜனனால்,
37 DI

Page 40
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அடுத்தநாள் மாலை தன்னு சென்று அங்கு சில நாட்களைக் தாக ஜனன் கூறுவதும், இன்னு போகும்படி சிவகாமி கேட்பதுவ நெருடுவது போலிருந்தது.
“என்னை விட்டு ஓடிப் போ யோவில் எதோச்சையாக ஒலிட ஜனன் சட்டெனத் திரும்பினான். பார்க்காதது போல் சென்று கொன பார்வையை ஒரு கணம் அவன்( காமியின் நினைவு வந்தும், மை தன்னறை யன்னலருகே எதேச் ளேயே சிரித்துக் கொண்டாள்.
ஜனனை மாடிக்குப் போகச் யுள்ளே சென்றாள் சிவகாமி. எப் இழுத்துவிட வேண்டும் என்ற மு குள் போனதும் தான் ஜனன் மாடிக் வைத்து விட்டு வித்யா திரும்பு விடத் துடித்தான் ஜனன். ஆனால் “ஒரு நிமிஷம் வித்யா ை றான். கேட்டதற்குப் பதில் கிடை வனுக்கு ஆவலும் நாணமும் பள தான் ஆசை ஆசையாகப் பதிலளி "ஏன் வித்யா, ஏதாவது மெள கிடைக்கவில்லை அவனுக்கு பய கம் கூறுவதுபோல் மாடிப்படியில் முணுமுணுப்பும் கேட்டது.
"இவள் எதற்கு இவ்வளவு ப யோசித்தவாறு இலையின் முன் ஆ பிட அமருவாளோ, மாட்டாளோ
வின்,

டைய நண்பனொருவன் வீட்டுக்குச் கழித்து விட்டு ஊர் திரும்பப் போவ ம் இரண்டு நாட்களாவது தங்கிப் |ம். வித்யாவிற்கு நெஞ்சில் ஏதோ
க முடியுமா? இனி முடியுமா?". ரேடி ரப்பப்பட்ட பாடலைக் கேட்டதும் அதுவரை அவனைத் திரும்பியே ண்டிருந்த வித்யாவும், மெல்லத் தன் மேல் திருப்பி விட்டு மறுகணம் சிவ றந்து விட்டாள். இந்த நாடகத்தைத் சையாய்க் கண்ட உமா தனக்குள்
சொல்லி விட்டு, உமாவின் அறை படியாவது அவளையும் வெளியே டிவுடன் அவள் உமாவின் அறைக் கு வந்தான். தண்ணீர்க் குவளையை வதைக் கண்டதும் ஏதாவது பேசி என்ன பேசுவது? சட்டென்று. க எப்படியிருக்கு இப்போ?’ என் க்காததால், தலையைத் திருப்பிய பளக்க மின்னிய அவளது விழிகள் சித்தது. ன விரதமா? ம்?” அதற்கும் விடை ங்கலந்த அவள் பார்வைக்கு விளக் ) சிவகாமியின் குரலும், உமாவின்
யப்படுகிறாள்' என்று தனக்குள்ளே அமர்ந்தான் ஜனன். வித்யாவும் சாப் ன்று எதிர்பார்த்த அவனுக்கு உமா

Page 41
"வித்யாக்கா, எவ்வளவு நேர இன்றைக்கு எல்லோருமாகச் சாப்பி உமாவிற்கு ஜனனின் விருப்பம் பு சிவகாமி மறுத்து வாயைத் திறக்க
வித்யாவைக் கூப்பிட்டாள்.
"வேண்டாம் உமா, நீங்களெ குரலில் மறுத்தாள் வித்யா.
"வேண்டாமடி உமா. எல்லே பரிமாறுவது?அவளிற்கென்ன? கெ டாப் போச்சு” சிவகாமியின் குரல் ; திருப்தியுடன், ஜனனின் நுனி வா. விட்டு, முல்லை மொட்டு மாதிரிச் . மாகக் கூட்டு, வத்தல், குழம்பு என்று
"சமையல் பிரமாதம் அத்ை ஜனனின் பார்வை வித்யாவையே டிய அந்த விழிகளையே பார்த்துக் ஜனனுக்கு.
22 - "எல்லாம் உமா செஞ்சதுதான் தும், பக்கென்று எழுந்த சிரிப்பை .
கேறி விட்டது.
சுந்தரின் தொடர்பான கேள்வ லளித்துக் கொண்டிருந்தான் ஜனன் னைப் பற்றிய விபரங்களைத் தெரி ஜனனின் பார்வை அடிக்கடி பாயு கையால், கலகலப்பாகவே அவள் காமாட்சியின் குரல் கீழே கூடத்தில் தங்களுக்குள் பேசிக் கொள்ளட்டு மாகச் சாப்பாட்டை முடித்துக் கொ
அப்பாடி' என்று வித்யாவின் முக படியே அபிநயம் பிடித்தாள் உமா.
"ஏன் வித்யாக்கா? உனக்குக் ச பல்லைக் காட்டினால் ஜனன் பயந்த

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
ந்தான் உனக்காகக் காத்திருப்பது? டெலாமே” என்ற குரல் தித்தித்தது. ரிந்திருந்ததால் தான் ஜனன் முன் - மாட்டாள் என்ற துணிச்சலுடன்
ல்லாம் உட்காருங்கள்” மெல்லிய
: ..
மாரும் சாப்பிட உட்காந்தால் யார் ாஞ்சம் முன்னே பின்னே சாப்பிட் தடுத்ததும், ஜனனுக்குப் பரிமாறுந் ழை இலையில் நீரைத் தெளித்து சாதத்தை வடித்து விட்டு, மெளன பரிமாறத் தொடங்கினாள் வித்யா. த” சிவகாமிக்குச் சொன்னாலும், நாடியது. ஆனந்தம் துள்ளியோ கொண்டிருக்கலாம் போலிருந்தது
-” அழகாக சிவகாமி கதை விட்ட அடக்க முயன்ற உமாக்குப் பிரக்
பிகளிற்கெல்லாம் சலிக்காமல் பதி - அப்படியே வித்யாவுக்கும் தன் வித்து விடலாமல்லவா? உமாவோ மிடத்தைக் கவனித்து விட்டாளா வடன் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். ல் கேட்கவே, ஜனனும், உமாவும் மே என்ற நப்பாசையுடன், வேக ண்டு கீழே இறங்கினாள் சிவகாமி. த்தில் தோன்றிய பாவத்தை அப்
கூடப் பேசாமலிருக்கத் தெரியுமா?
விடுவாரென்றா? ஜனன் மனோ
39 0

Page 42
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தத்துவ டாக்டரேயொழிய டென் லாத போது கூட அடக்கமான ெ டும் மீண்டும் சீண்டினாள் உமா,
“பொறு, பொறு வரட்டும் ( அடக்கமான பெண்ணாய்ப் டே பமே” என்றவள் அப்போதுதா கொண்டிருந்த சேகரைக் கண்டது
“அட ஆயுசு நூறுதான். அ தற்குத் தக்க சமயத்தில் அபயம் வழக்கமான உற்சாகத்துடன் தன் "அது யாரந்த அடங்காப் தானே அப்படி இருக்கிறாய். அ என்று மாற்றிக் கூப்பிடுகிறாயா? அந்த அதிர்ஷ்டம் கெட்ட அண்ை சேகர் அவளுக்கே சாட்டையைத் “பாரேன் உமா, இவரை.”
"இவரைப் பார்க்க உமாக் ஆமாம்! அதை விட்டுத் தள்ளு. என்று பறந்தாயே? நான் ஸ்ரே எங்கே சுற்றிக் கொண்டிருந்தாய்? சேகர்.
“நானொன்றும் உங்களை அந்தத் தடிப்பயல் கிட்டே இருந் நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள் 6
“உமாக்கிட்டே சொல்வதில் என் வாய்க்குப் பூட்டுப் போடத் நான் சொல்லாட்டால் உமாக்குத் கும். அதுதான் உமா, தாழங்காட் வழியில் அந்த முட்டாள் கிருஷ் தாரே இந்தக் கிருஷ்ணபரமார்த்த பறந்துட்டான். சரி. அதுக்குப் பி
DI 40

ாரிஸ்ற் இல்லை. அம்மா இங்கு இல் பண்ணாயிட்டியே. ஏணாம்?’ மீண்
சேகரண்ணா, வரட்டும், நீ எவ்வளவு ாகப் போகிறாய் என்றுதான் பார்ப் ன் மொட்டைமாடிப் படியில் வந்து தும், டங்காப்பிடாரி யொன்றை அடக்கிற தந்த அசட்டு அண்ணாவே' என்று னை மறந்து ஆரம்பித்தாள் வித்யா. பிடாரி? ஒ.ஒ. இங்கு நீ ஒருத்தி அண்ணலே என்பதை அண்ணாவே உன் வாயை அடக்கி ஆளப்போகும் னல் யாரோ என நானறியலாமோ..?” 5 திருப்பவே,
என்று சிணுங்கினாள் வித்யா. கு நீதான் சொல்லித் தரணுமாக்கும். பின்நேரம் வீட்டுக்குப் போகிறேன் சனுக்குப் போய்த் திரும்பு மட்டும் மேலும் அவளை வம்புக்கிழுத்தான்
மாதிரி ஊர் சுற்றப் போகவில்லை. து தப்பிட்டேனில்லை. அதனால்.” வித்யா.
தப்பில்லை தானே அண்ணா க்கும். தான் உங்களுக்குத் தெரியும். ஏதோ தெரியாமல் போய்விடப் போறதாக் டிற்குப் போயிட்டு வந்தேனே, வர்ற 1ணன் கிட்டே மாட்டிக்கிட்டன். வந் ா விட்டாரே உதை இரண்டு. அவன் றகு ஆத்துக்குப் போயிட்டு, ஏதோ

Page 43
கிறுக்கிக் கொண்டிருந்ததில் நேரம் தடிச்சு ஓடியாறப்போ இவங்க இவங் பேச்சு மீண்டும் தடங்கியது.
"இவங்க, இவங்க... இவங்களிற் சேகரின் குதர்க்கத்திற்கு அழகு காட்
"ஐயையோ, வரைஞ்ச அந்த வந்திட்டேனே. எந்தக் கடன்கார உதட்டைச் சுழித்தாள் வித்யா. இ பெறாமல், அவர்களையே தப்பு, தப் அழகையே, அவள் பேசும் போது ரும் பாவங்களையே கண் கொட்டா அப்போதுதான் வாயைத் திறந்தான்
"அந்த ஆத்தங்கரைப் படம் த நான்தான். என்னிடம் தான் அது இ
"ஐயையோ, நான் உங்களைக் அந்தப் படம் உங்ககிட்டயா மாட்டி டன் பேசிவிட்டதை உணர்ந்ததும் மு
"ஏன், என்னிடம் மாட்டக் கூ தப்பென்றால் உன்னிடமே தந்திடுே
"ஐயையோ, தப்பில்லை, தப் களில் ஏறி வந்து கொண்டிருந்த சுற் கொண்டாள் வித்யா.
வேலைகளை முடித்துக் கொ சென்றாள் வித்யா, உமாவுடன்.)
''உமா என் கை இரண்டும் சரி வாயேன். செம்பில் இருக்கணும்” எ நின்று பேசிக் கொண்டிருந்த உமாவி தையோ, உமா குறும்புச் சிரிப்புடன் கவனிக்கவில்லை தான். அருகில் நீ கழுவிய பின், செம்பைக் கொடுப்பது ஜனனை எதிர்பார்க்கவில்லை என்ப

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
பாயிட்டுது. அதனால்தான் விழுந் க..." அதுவரை தொடர்பாக வந்த
கென்ன? தொடரேன் மிச்சத்தை.. டியவள், ப் படத்தை அங்கே போட்டிட்டு ன் கையில் மாட்டிச்சோ" என்று வ்வளவு நேரமும், இதில் பங்கு பபு, வித்யா பேசுவதையே, பேசும் அவள் முகத்தில் மாறிமாறிப் பட மல் ரசித்துக் கொண்டிருந்த ஜனன்
தானே. அதை எடுத்த கடன்காரன் நக்கிறது.”
கடன்காரன் என்று சொல்லலை.. டட்டுது” தன்னை மறந்து அவனு முகம் சிவந்து விட்டது அவளிற்கு. டாதா? ஏன் நான் வைத்திருந்தது றனே" பபில்லை. வந்து...” மேலே படி தேரைக் கண்டதும் வாயை மூடிக்
Tண்டு மாதுளைச் செடி அருகே
யில்லை, ஜலம் கொஞ்சம் எடுத்து என்றால், அதுவரை தன் பின்னால் டெம். ஜனன் அந்தப் பக்கம் வந்த ன் நழுவி விட்டதையோ வித்யா ண்ட செம்பை வாங்கிக் கையைக் தற்காகத் திரும்பினாள். அங்கே.... தை அவள் பார்வையே காட்டியது.
41 0

Page 44
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
( (0)
''நீங்களா நான் உமா என் முன்னுக்கு ஓரடி எடுத்து வைத்த தெரிந்த ஏமாற்றத்தைக் கண்டது
"ஏன் வித்யா? என்னுடன் "'எனக்கென்ன பயம். அப் "அப்படியென்றால்...."
''எனக்கு என்னவோ மாதி முற்றும் பார்த்தவாறே மிரண்டா
"என்னவோ போலென் தயக்கமா?..... ம்".
"ம்...ம் விருப்பமில்லையெ ஏனோ" என்று முறுவலித்தாள்
"ஏனோ என்றால்...'
"ஏனோ என்றால் ஏனோ ஓடிவிட்டாள் வித்யா.
நினையாத விளைவெல் நினைத்த பயன் காண்
அதிகாலையிலே எழுந்து ஜனன், மறுநாள் எழுந்தபோது
அறிகுறி தென்படாததால், ஓகை தான். வெறுமே சாத்தப்பட்டிரு வெளியே வந்தான். இரவு முழுக். நினைக்க நினைக்க மனம் நிறை
''அடேயப்பா, விழிகளால் டன் மட்டும் ஒரு வார்த்தை பேக் யுமாக ஓடிவந்தவள் திடீரென்று குத்தானா, இந்த உணர்விற்குத் களே கவி பாடுதே. முதன் முதல்
0 42

ரறு நினைச்சிட்டேன்.” போவதற்காக தவள். ஜனனில் விழிகளில் சட்டென்று
ம், சற்றுத் தயங்கினாள். பேச இவ்வளவு பயமா?”
படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லையே” ம்
ரிெத் தோணுது. அதனால்தான்." சுற்று
ள் வித்யா. றால் விருப்பமில்லையா? அல்லது
என்று நான் சொல்லலையே?... ஆனால்.... வித்யா..
: தான்” முறுவலித்தவாறே உள்ளே
ல்லாம் விளைந்து கூடி பதவள் செய்கையன்றே?
- பாரதி
உலாவி விட்டு வரும் பழக்கமுள்ள , ஒருவரும் எழும்பி விட்டதற்கான சப் படாமல் மாடியிலிருந்து கீழே வந் ந்த முன் கதவைத் திறந்து கொண்டு கத் தூங்க விடாமல் செய்த வித்யாவை வதுபோல் ஒரு பிரமை. லயே மொழி பேசுகிறாளோ? என்னு 5 அவள் படும் பாடு. தாழம்பூவும் கை என்னையே மாற்றிவிட்டாளே. இதற் தோனா- பெயர் காதல்? அவள் கண் லாகக் கண்டபோது, மிரட்சியும் அழு

Page 45
கையுமாகப் பார்த்தாளே வெடுக்கெ வீட்டில் வந்திறங்கியபோது. அதி கண்கள். அவள் கைகளுக்குக் கட்( கள் பட்ட பாடு நாணமும், போலி போது. சே. இந்த மனோதத்துவம் ட ரிப் பிறகு இலக்கியம் படித்திருந்த அவள் கண்களைப் பற்றியே. பாவம் பயந்து நடுங்குபவளிடம் எப்படிப் விருப்பத்தைத் தெரிந்து கொண்டு என்று எண்ணமிட்டவாறே கால் பே பித்தான்.
நடந்து கொண்டிருந்தவனைத் தங்கரையோரமாக வீசிய அதிகாை அந்த இனிமையான பாடல். காற்றிே அந்தப் பாடலிலே தன்னை மறந்து நோக்கி நடந்தான். மூங்கில் மரங்களி யொன்றில் அமர்ந்திருந்த அந்த உரு மாக அவளை நெருங்கினான் ஜனன் நின்றதையோ கவனிக்காத வித்ய கொண்டிருந்தாள்.
கண்ணன் மனநிலையைத் கண்டுவர வேண்டுமடி தங்
பாடல் முடியுமட்டும் மெளனமாகத் அருகில் மெல்ல வந்து, எதிராய் இரு றில் முழங்காலைத் தூக்கி வைத்துக் அவனை அந்நேரத்தில் அவளும் அவள் திடுக்கிட்டுவிட்டாள்.
'நீங்களா? நீங்கள் எப்போ வந் நேரமாகக் கவனித்திருப்பானோ, தா கேட்டிருப்பானோ என்ற எண்ணம் (
"ஏன், வரக்கூடாதா வித்யா?”

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
ன்று ஒரு பார்வை. எதிர்பாராமல் ர்ச்சியின் கிண்ணம் தான் அவள் டுப் போட்ட போது, அந்தக் கண் க் கோபமும் கலந்து குழையும் படித்த நேரத்திற்கு அண்ணா மாதி நாலாவது கவி பாடியிருக்கலாம் சிவகாமி அத்தைக்கு இவ்வளவு பேசுவது? எப்படியாவது அவள்
அம்மாவிடம் சொல்லிடனும்” ான போக்கிலேயே நடக்க ஆரம்
திடீரென்று தடைசெய்தது. ஆத் லத் தென்றலோடு மிதந்து வந்த ல கலந்து மென்மையாகக் கேட்ட லயித்தவன், குரல் வந்த திக்கை ற்கிடையில், உயரக்கிடந்த பாறை நவம். ஆச்சரியம் மேலிட வேக 1 ஜனன் பின்னால் வந்ததையோ, ாதான் தன்னை மறந்து பாடிக்
தங்கமே தங்கம் கமே தங்கம்.
தள்ளி நின்றிருந்த ஜனன், அவள் நந்த செங்குத்தான பாறையொன் கொண்டு வசதியாக அமர்ந்தான்.
எதிர்பார்க்க இல்லையாதலால்
தீர்கள்?’ என்றாள். தன்னை நெடு ான் பாடிய பாடலை ஒருவேளை மேலிட,
43

Page 46
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
"இல்லை. இல்லை. அதற் நானும் சேகரண்ணாவுந்தான் . திடுவம். எனக்கு இந்தச் சூழ்நி பிடிக்கும். அதனாலே நான் மெ வர்றதால், கொஞ்சம் கழித்து ( வந்து அந்தப் பக்கம் போய்விடு நான் எங்கு போனாலும் என. னாலேதான் சொன்னேன், உங்க
"அடடே, மூச்சுவிடாமல் மனம் வந்ததாக்கும். நான் அப் மையா, அல்லது அந்தப் பாட என்ற ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்ட குழப்பவில்லை. ஆமாம்! யார் திற்கு அவன் மனநிலையை - விளங்காதது போல் வினாத் ெ கோலம் போட்டுக் கொண்டிரு முடியும்? அவளையே கண்கெ நிதானித்து விட்டு,
0 44

-... ***
காகச் சொல்லவில்லை. சாதாரணமாக அநேகமாக அதிகாலையிலேயே வந் நிலையில் மணிக்கணக்காக இருக்கப் வள்ளனவே வந்திடுவன். நான் தனிய எனக்குத் துணையாகச் சேகரண்ணா வொர். என் கூட வரமாட்டாரேயொழிய க்கு நிழல் மாதிரித்தான் அவர். அத -ளை எதிர்பார்க்கவில்லை யென்று” = என்கூடப் பேச இப்ப தான் உனக்கு பவே வந்திட்டேன். உன் குரல் இனி லில் பொதிந்த அர்த்தம் இனிமையா டிருந்ததால் தான் உடனே உன்னைக் அந்தக் கண்ணன், அவ்வளவு தூரத் அறியத் துடிக்கிறியே? வித்யா... ம்?” தாடுத்தான் ஜனன். மணலில் காலால் ந்த வித்யாவால் என்ன தான் சொல்ல காட்டமல் பார்த்த ஜனன் ஒரு கணம்

Page 47
“நேரிடையாகவே கேட்கிறே வசனம் பேசும் முட்டாள் என்று எ நேரமும் விரைவாக ஊருக்குத் திரு தான் உடனேயே கேட்கிறேன். துடித்தது யாருடைய மனநிலையை பார்ப்பது சரியானால், என்னுடைய தான். அந்தக் கண்ணன் யார் வித் றான். ஆவல் பொங்கும் அவனது காண வித்யா தலையை நிமிர்த்திப் “வித்யா, உமாவைத் தான் ப ஆனால் அதற்கு முன்பே உன்ை கேட்கிறேன். என்னைப் பிடித்திரு ம். மணலில் படம் போடறதுதான் பதில் சொல்லேன். இப்படிப் பேச திற்கு அறிகுறியென்றெடுக்கிறதா? பிடிக்கவில்லையா? . ம் உனக்குட் என்றவாறே விருட்டென்று எழுந்த நாணமே கோலமாயிருந்த அவள முடியவில்லை.
"ஜனன்” உணர்வுகளின் ஒலி ஜனனின் பார்வை அவள் கண்கை சத்துள்ளே ஊடுருவி, உணர்வுகன டென்று பார்வையைத் தாழ்த்திக் ெ “ம். வித்யா என்ன?’ செ6 அமர்ந்தான் ஜனன். அவனை ஒரு தீ மறுதடவை அவள் விரல்கள் மன என்ற வார்த்தையைத் தவிர வே( அவளையும், அதையும் மாறிமாறி மாறிப் பார்த்ததைக் கண்டதும், சL முகத்தை மூடிக் கொண்டாள் வித்ய “வித்யா. வித்யா. ஜனன் எ இன்னொரு சொல். இதற்கே இவ்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ன் வித்யா. கண்ட மறுநாளே காதல் ன்னை நினைச்சுடாதே. நான் எந்த ம்ப வேண்டி வந்திடும். அதனால் அதாவது, அதாவது. நீ அறியத் வித்யா? நான் நினைப்பது, எதிர் ஊகமும் விருப்பமும் கூட அது யா? நானாக இருக்கலாமா? என் விழிகளில் தேங்கிய ஆசையைக் பார்த்தால் தானே?
ார்க்கும் சாட்டில் இங்கு வந்தேன். னப் பார்த்திட்டன் நேரடியாகவே க்கா இல்லையா? சொல்லேன். ம். ா உன் பதிலா? வாயைத் திறந்து ாமலிருந்தால், மெளனம் சம்மதத் அல்லது நான் கேட்டது உனக்குப் பிடிக்காவிட்டால் வேண்டாம்?” ான் ஜனன். இதுவரை மெளனமே, ால் அதற்கு மேலும் பேசாதிருக்க
வாயில் பிறந்தொலித்து விட்டது. )ளயே, கண்களைக் கடந்து நெஞ் ள மீட்டிச் சிலிர்த்து விடவே, சட் காண்டாள் வித்யா. ஸ்லமாகக் கேட்டவாறே மீண்டும் தடவை நிமிர்ந்து பார்த்தாள் வித்யா, ாலில் ஏதோ எழுதியது. சம்மதம் றெதை அவளால் எழுத முடியும். ப் பார்த்தான் ஜனன். அவன் மாறி ட்டென்று, தன் இரு கரங்களாலும்
T.
ன்ற ஒரு வார்த்தை, சம்மதம் என்ற வளவு வெட்கமா? பெண்களிற்கு
45 ロ

Page 48
D மனோ ஜெகேந்திரன்
நான்கு குணங்களில் ஒன்றுதான் கிறேன். ஆனால் நாணமே பெ தான் கணக்கிடைத்திருக்கு'ஆ பிரித்து, அதனுள்ளே தன்னைப் பதுமாகத் துடிதுடித்துக் கொண்டு அவள் விழிகளில் தன் விழிக6ை தன்னை மறந்து அவளையே கொண்டிருந்த ஜனன் திடீரென்று “நேரமாகிவிட்டதில்லையா ஆனால் ஊராட்கள் வரத் தொட தால் உனக்கு வம்பாகிவிடும். மா. இங்கு சந்திக்கலாமல்லவா?. விடாதே. ம். என்ன வித்யா. சொல்கிறேனே. ம்.” தன் விழ தந்து விட்டு, இடுப்பில் குடத்ை கால்கள் புதையத் திரும்பி நடந்: கொண்டிருந்த ஜனனின் மனத்தி தில் தெரிந்தது.
"க்கும். குட் மார்னிங் ஜன. உங்க காதில் விழாதென்று தான் ! உங்க பின்னால் வந்தவனிற்கு மிஸ் பண்ண வேண்டும் பயப்பட நின்றேன்.” குறும்பாகச் சிரித்தா னிற்கு இந்தச் சந்தர்ப்பத்தை விட ரிடமே வித்யாவைப் பற்றிய வி தன்னைப் பற்றியும் சொல்லிக் ெ
உள்ள தெலாமோர் உயி உள்ளங் குலைவதுண்ே

ன் நாணம் என்று கேள்விப்பட்டிருக் ண்ணாக மாறிய விந்தையை இன்று சையுடன் அவள் கைகளை மெல்லப் பார்க்கத் துடிப்பதும், பாராமல் துடிப் நாணம் குழையக் குழையத் தவித்த ாக் கலந்தான் ஜனன். ப விழுங்கி விடுபவன் போல் பார்த்துக்
தன் சுய உணர்வை அடைந்தான். வித்யா எவ்வளவோ பேசணும்தான். டங்கி விட்டதால், இனியும் இங்கிருந் லை போவதற்குள் மீண்டும் உன்னை, இல்லையென்று மட்டும் சொல்லி ? அப்புறமாக எனது பிளான்களைச் Sகளாலேயே அவனுக்குச் சம்மதந் தத் தூக்கி நிறுத்தியவாறு மணலில் தாள் வித்யா. அவளையே பார்த்துக் ல் துளிர்த்த மகிழ்ச்சி அவன் முகத்
ன் முதல்லே குட் மார்னிங் சொன்னா இப்போ சொல்றேன். பல்லுத்துலக்க இப்படி ஒரு ஒசிப் படக்காட்சி. ஏன் டாதேங்கோ கொஞ்சம் தள்ளித் தான் ன் சேகர் அசடு வழியச் சிரித்த ஜன ட்டால் வேறில்லையே. எனவே சேக பரங்களை அறிந்து கொண்டதுடன், காண்டான் ஜனன்.
4.
ரென்று தேர்ந்தபின்
LT மனமே! — LIITITÉ

Page 49
அன்று மத்தியானச் சாப்பாடு கொண்டிருந்தது. சிவகாமிக்குப் பொ டாலும், ஜனன் ஜாடைமாடையாக் ே சேகரையும் சாப்பாட்டிற்கு அழைத் உமா பாடு உல்லாசமாக இருந்தது. தன் நண்பன் ஒருவன் வருவதாகத் ெ
“அதெப்படி தம்பி அப்படியான டுமா, அப்படியானாலும் போயிட்டு தானே” - சிவகாமி அழைப்பு விடுத்த
எப்போதடா இந்த அழைப்பு ( ருந்த ஜனனும் அதை உடனே ஏற்றுக் மனமில்லைதான். ஆனால் தொலை சும்மா திருப்பி அனுப்ப முடியாதே. தான் வருவதாக வாக்குக் கொடுத்திரு டுத் திரும்பிடலாம் என்று எண்ணமிட வது, அதுவரை அவன் போவதைப் ட நின்றிருந்த வித்யா ஏதாவது சொல்வ ம்ம். ஆனால் வித்யாவும் சித்தியைத் ே யேறியதைக் கண்டதும் அவனுக்குக் முடிந்து எவ்வளவோ நேரமாகியுங் கூடத்தில் தலையைச் சரித்த பின் கூட காத வித்யாவையே எதிர்பார்த்து, எ கொண்டிருந்தான் ஜனன். சேகரும் உ சாக்காக வைத்துக் கொண்டு ஆரம்ப கொள்ள ஆரம்பித்தவர்கள், நேரம் ( பதையே மறந்துவிட்டார்கள். தானிரு தைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு உமா கிறதென்பதை விளங்கி விட்டதால், இ வும் வழியில்லாமல், தவித்தவனுக்கு கக் குரல் கொடுத்தாள்.
“வித்யா, பக்கத்துத் தெருவில் டிற்கு வந்திருக்கிறானாம். உமா தன.

நல்லதோர் வீனை செய்தே. D
கேலியும், கிண்டலுமாக நடந்து துவாகச் சேகரைப் பிடிக்காவிட் காடிட்டுக் காட்டியதால், அன்று திருந்தாள். சேகர் வந்திருந்தது ாப்பிடும்போது அன்று மாலை 5ரியப்படுத்தினான் ஜனன். ால், இப்ப போய்த்தான் தீர வேண் இரண்டு நாளில் திரும்பிடலாந் ாள்.
வருமென்று பார்த்துக் கொண்டி கொண்டான். அவனுக்கும் போக யிலிருந்து வரும் சிறீதரனைச் அவன் தகப்பனாருக்கு வேறு ந்ததால், அடுத்த நாளே போயிட் டான். சித்தி நகர்ந்த பின்னாலா பற்றி அக்கறையில்லாதது போல் ாளென் எதிர்பாத்தான் ஜனன். தொடர்ந்து விறுவிறுவென வெளி குழப்பமாகி விட்டது. சாப்பாடு கூட சிவகாமி வழக்கம் போல் டத் தன்னைத் திரும்பியே பார்க் திர்பார்த்து ஏமாற்றம் அடைந்து மாவும் ஜனனுடன் பேசுவதைச் த்தில் ஜாடைமாடையாய் பேசிக் போகப் போக ஜனன் அங்கிருப் க்கும் சாக்கில் தான் சந்தர்ப்பத் வுக்கும் சேகருக்கும் பேச முடி ருக்கவும் விரும்பாமல் எழுப்ப சிவகாமிதான் சமய சஞ்சீவியா
புடவைக்காரன் விசாலாட்சி வீட் நகுக் கோயில் விழாக்குக் கட்ட
47 DI

Page 50
D மனோ ஜெகேந்திரன்
ஒண்ணு வேணுமென்றாள். ந வந்திடுறேன். சேகர் போனது யாகும். சுறுக்கா நாளைக்கு இ டது. ஜனனும் உமாவும் பேசி அவகாசமுண்டு, சேகர் வீட்டு செய்தி எல்லோருக்கும் கிடை தொடர்ந்து இதுதான் சமயம் ஜனன்.
கிணற்றுப் படிக்கட்டில், கொண்டு அமர்ந்திருந்த வித் வதைக் கூடக் கவனியாமல், 6 யாக்கு, ஜனனின் குரல் எட்ட6 தோள்களை ஆதரவுடன் பற்றி எழுந்தவள். மீண்டும் அப்படி இன்பப் போராட்டத்தில் மூழ் திய அவன் கரங்களுள் அவெ மறியாததுதான். ஆனால் நா6 சந்தர்ப்பங்களையும், சூழல்க விளைவுகளை வெளிப்படை பெண்களோ? ஆசை அனை சமய சந்தர்ப்பங்களை உணர் தங்களை வழங்குவார்கள் இ6 என்ன? சுற்றும் முற்றும் மிரட் யென்பதை உணர்ந்ததும், சிவ மாட்டாள் என்ற நினைவுடன் தள்ளி உட்கார்ந்தாள் ஜனன் ஆ ஊடுருவி நோக்கினான்.”
“வித்யா, சாதாரண மனி கிறார்கள் தெரியுமா?’ விடை நோக்கினாள் வித்யா.
“பெண்களின் முகத்தில் தான், கவிகள் மனதில் கவிை
D 48

ல்லதேதும் இருக்காண்ணு பார்த்துட்டு ம் கதவைச் சாத்தி விடு. வர அரை மணி ட்லிக்கு அரைச்சிடு என்ற குரல் கேட் |க் கொள்வதானால் அரைமணி வரை க்கு நட, வித்யா இட்லிக்கு அரை என்ற டத்தது. கதவு சாத்தப்படும் சத்தத்தைத் என்று மெல்லக்கீழே இறங்கி வந்தான்
முழங்கால்களில் முகத்தைப் புதைத்துக் பாவின் முடி அவிழ்ந்து நிலத்தில் தேய் ாங்கோ கனவுலகில் ஆழ்ந்திருந்த வித் வில்லை. மெல்ல அருகில் வந்து, அவள் யெபோதுதான் சுய உணர்வை அடைந்து யே அமர்ந்து கொண்டாள். ஒரு கணம் கித் திளைத்த அவளின் கைகளை ஏந் ா விரல்கள் படபடத்தன. ஆசை வெட்க ணம் அப்படியல்லவே. ஆண்கள்தான் ளையும் மறந்து ஆசையை, ஆசையின் யாகக் காட்டிக் கொள்வார்கள். ஆனால் எத்தையும் நாணத்தால் மூடி மறைத்து, ந்த பின் தானே. தங்களிற்குரியவனிடம் ல்லையா? வித்யா மட்டும் விதிவிலக்கா சியுடன் நோக்கியவள், ஒருவருமில்லை காமியும் இப்போதைக்குத் தலைகாட்ட I, ஜனன் உட்காரச் சற்று இடம்விட்டுத் அமரவில்லை. நின்ற நிலையில் அவளை
தர்கள் எப்போது கவிகளாக மாறி விடு தெரியாத வியப்புடன் அவனை ஏறிட்டு
நாணம் குமிழிட்டு வியாபிக்கையில் த பிறக்குமாம் என்று கேள்விப்பட்டிருந்
`ബ

Page 51
தேன். இதுவரை இது தவறென்றிரு எனக்குப் படுகிறது. இப்போ உன் மு றவங்கட்குப் பொருந்துதோ, இல்லை கிறது வித்யா” கோபத்தை எல்லா வித்யா.
“ஏதேது, எப்போது தொட்டுக் “ஒவ்வொரு பெண்ணும், ஒவ்ெ ஆணும் கவிதான். காதலன் நினை6 இருந்து விட்டால் அங்கு காதல் க யும்? ஆனால் அவனைக் கவிதை பெருமை அந்தக் கவிதைக்குத்தாே யாவதென்றால் சிறப்பு உனக்குத்தாே “அடடா, அழகாகப் பேசிப் பழ பட்டம் பெற்றீர்களா? அல்லது இந்த "நான் எதில் டாக்டர் பட்டம் ெ வத்தில், சாதாரண டாக்டர்களே கெட் யுமா? உடலின் நோய் தீர்த்து உள் அழித்து உடலிற்கு உயிர் ஊட்டுவதி ரண டாக்டர்களின் வெற்றியே இப்ப டாக்டர் என்றால். இன்னும் அதி மில்லையா? தத்துவம் என்றால் உை மனதையும், மனதில் எழும் எண்ண கள். மனோதத்துவத்தில் டாக்டர் எ மையான உணர்வுகளை உணரும் upණ්ඛබum?’”
“இவ்வளவு உங்களைப் பற்றிட் களே. இப்போ என் மனதில் இருக் பார்ப்பமே” جه و
“இப்போதா, என்னென்று சொ னுக்கு இன்று மாலையே சிறீதரனே புத் தெரியாதா? என்று தானே ਮਈ

நல்லதோர் வீணை செய்தே. o
ததுதான் தவறு. என்று இப்போ கத்தைப் பார்க்கையில் அது மற் யோ. எனக்கு ரெம்பப் பொருந்து ம் மறந்து பக்கென்று சிரித்தாள்
நவியாகினீர்கள்?’
வாரு கவிதையானால், ஒவ்வொரு விலோ, நெருக்கத்திலோ, காதலி விதை பிறக்காமல் என்ன செய் வடிக்கச் செய்து கவியாக்கிய ன உரியது. அதாவது நான் கவி 60া.’
2க்கமாக்கும். டாக்டர் தொழிலில்
GUģģa).
பற்றேன் தெரியுமா? மனோதத்து டிக்காரர்களாவது எப்படித் தெரி ளத்திற்கும், உள்ளத்தின் நோய் தினாலும் தான் தெரியுமா? சாதா டியென்றால், மனோதத்துவத்தில் தேர்ச்சியடைந்திருக்க வேண்டு ண்மை. மனோதத்துவம் என்றால் ாங்கள் பற்றியதுமான உண்மை ன்றால், மனதில் ஏற்படும் உண் தத்துவம் பெற்றிருக்க வேண்டு
பெருமை அடித்துக் கொள்கிறீர் கிறதைக் கண்டு பிடியுங்களேன்.
ல்லட்டுமா? ஏன் தான் இந்த ஜன ாடு ஒட வேணுமோ? என் தவிப்
சனை செய்கிறாய். எப்படி நான்
49 DI

Page 52
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சொன்னது சரிதானே கண்கை கினாள் வித்யா.
“அப்படியே சொல்லி விட “இந்தச் சாதாரண விஷய முட்டாளா நான்? உன் கண்கை காட்ட கண்ணாடி வேறு தேவை “சரி சரி பழையபடி வே! தில் ஆரம்பித்து விட்டீர்களா ப "ஆரம்பிப்பதற்குக் காரண லேயே கோபப்படுகிறாயே, இ நாட்களிற்கே இப்படியென்றால் யிருப்பாய்?”
"ஜனன், ஏன் இப்படியெல் மென்ன? எத்தனை வருஷமான "ஆனால் நான் காத்திருச் உடனேயே அம்மாவுடன் திரு ணத்தை முடிச்சிட்டுத்தான் லண் “என்ன, லண்டன் பயண வித்யா.
"ஆமாம். வித்யா. இன்னு படிப்பிற்காக லண்டன் போக நாளன்றைக்கே திரும்பி வந்து, நாளில் அம்மாவுடன் வந்து ெ புறம் உனக்குச் சம்மதமென்றால் வுடன் இருக்கலாம்.”
“இரண்டு வருஷமா' அ புரிந்துதானிருந்தது.
“எனக்கு மட்டும் கஷ்டம இங்கிருந்தாலென்ன, எங்கிருந்த னுள் உன் நினைவில் புள்ளிகெ

ள அகல விரித்து அவனையே நோக்
ட்டீர்களே’
த்தைக் கூடக் கண்டு பிடிக்க முடியாத ள விட உன் நினைவுகளை வெளிக் பில்லையே’
தாளம் ஏறிவிட்டது முருங்கை மரத் ழைய பல்லவி பாட”
னமே நீதானே. ஆனால் ஆரம்பத்தி ரண்டு நாள் போவதற்காக, இரண்டு இரண்டு வருஷம் என்றால் எப்படி
லாம் பேசுகிறீர்கள்? இரண்டு வருஷ ால் என்ன, நான் காத்திருக்கத் தயார்” 5கத் தயாரில்லை. ஊருக்குப் போன ம்பி வருவேன். உடனே நம் கல்யா டன் பயணம்’
Lpomt?ʼ ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தாள்
|ம் ரெண்டு கிழமைகளில் நான் மேல் வேண்டும். சிறீதரன் வீட்டிலிருந்து மறுநாள் ஊருக்குப் போய், இரண்டு ால்லாத்தையும் முடிச்சிடலாம். அப் நான் திரும்பி வரும்வரை நீ அம்மா
வள் குரலின் ஏக்கம் அவனிற்குப்
ாயிராதா? இரண்டு வருஷமும். ம். நாலென்ன? எங்கு சென்றாலும், என் ாாலேயே வட்டம் தொடுக்கப்பட்டு

Page 53
விடும். அந்த வட்டத்துக்குள் என் உன் நினைவுதானே வித்யா, எனக் ஏக்கத்தைத் துடைக்கும் மருந்து லாமே? முடிந்தால் ஞாபகார்த்தம சலனத்தை மாற்றுவதற்காக குறும்ட “அடடே உன் முகத்திலெ ரோஜா நிறம் பரவுதே உனக்கு பொருந்துது. சிவந்த மொட்டுப் ே சிவந்த நீண்ட விரல்கள். இரண்டி சிவந்துவிடும் இளஞ்செம்மை நிற றையும் விட, செம்மையான கதை சீ. காலேஜ் நாட்களில் கிரிக்கெட் ஆ போட்டிகளிலே மணிக்கணக்காகச் யையாவது கவிதை எழுதப் பழ அண்ணா மாதிரி, வக்கீலுக்குப் படி: விட்டு பிறகு பத்திரிக்கை ஆசிரி தொழிலை விட்டிட்டு நானும். என் வெட்டினாள் வித்யா.
"சினிமாக்கு வசனகர்த்தா ஒ பட்டேன். அந்த வேலையைப் பார்
KG
ஒ. தாராளமாய் உன்னை கர்த்தா ஆகிவிடலாம், உன் நி6ை பூட்டி வைக்காமல், வெளியிட அ ga) ILDçoa) GT?”
"நான் கேட்டது சினிமாக்கே “வாழ்க்கையே ஒரு சினிமாத கையில் நடக்கிறதைத்தானே காட்( பாடுவதும், இடையில் அழுவதும் குட்டியுடன் சுபம். இவ்வளவுதாே கையிலேயே காட்டி விட்டால் போ “சே.சே. என்ன கண்றாவி கிறீர்கள் வெட்கமாயில்லை?”

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
றுமே நிறைந்திருக்குப் போவதும் கு அதுவே போதும். ஆமாம் உன் என்னென்ன? சொல்லு பார்க்க ாக ஒன்று தரலாமா நான்? அவள் பாகப் பேச்சை மாற்றினான் ஜனன்.
பன்ன? நினைத்த நேரமெல்லாம் ச் சிவப்பு நிற மென்றால் நிரம்பப் போன்ற ம்..ம் இதழ்கள். மெல்லிய ற்குமே இடைப்பட்ட சுண்டினால் ம் உன், உன் உடலிற்கு எல்லாவற் கள் பேசும் கண்கள் உனக்கு அட அடித்த நேரத்தில் அல்லது பேச்சுப் செலவழித்த நேரத்தில் ஒரு பகுதி ழகியிருக்க வேண்டும். அல்லது, த்துவிட்டு பிறகு இலக்கியம் படித்து யனாக இருப்பது போல், டாக்டர் ாறு” தொடரப் போனவளை இடை
ருத்தர் தேவையென்று கேள்விப் த்து தரவா?”
ப் பார்த்துப் பார்த்தே சிறந்த வசன னவுகளை மனசுக்குள்ளே பூட்டிப் ருமையான சந்தர்ப்பமும் கிடைக்
ஒழிய வாழ்க்கைக்கு அல்ல.” ானே. அங்கும் சுற்றிச் சுற்றி வாழ்க் டுகிறார்கள் ஆடுவதும், ஓடுவதும், இறுதியில் கல்யாணம், குழந்தை ன அந்தச் சினிமாவை நம் வாழ்க்
sigFig.
ப் பேச்செல்லாம் என்னிடம் பேசு
5 D

Page 54
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"உன்னுடன் பேசாமல் ே வெட்கம். பேசுவதற்கே இப்படிே ஜனன்.
“உங்களுடன் பேசி வெல் விடுவாள். இனி நான் போகணு எழுந்தவளின் குறுக்கே, கரத்தை
“அவ்வளவு அவரசமா வி
"ஆசையைப் பார் ஆசை கரங்களை விலத்தியபடி எழுந்த விட்டாள். காரணம். பின்கட்டு 6 நின்ற சிவகாமியின் முகத்தில். ஆ வெலவெலத்து விட்டது வித்யாக்
“வித்யா' ஆங்காரமாகக் க கையிலிருந்த செம்பு ஆத்திர பறந்தது. ஜனனின் முன்னிலையி விளைவுதான் அது.
D 52
 

வறு யாருடனாவது பேசினால்தான் யென்றால்.” குறும்புடன் இழுத்தான்
லவே முடியாது. சரி சரி சித்தி வந்து Iம்” தாவணியைச் சரி செய்தவாறே நீட்டி மறித்தான் ஜனன்.
99
5uJIT யை அழகு காட்டியபடியே அவன் வள், திடீரென அப்படியே திகைத்து பாசல் அருகே அப்போதுதான் வந்து அனல் தெறித்தது. பயத்தினால் உடல்
கு.
த்தினாள் சிவகாமி. மறுகணம், அவள் 5துடன் ஒரு மூலையை நோக்கிப் ல் அடக்க முற்பட்ட ஆத்திரத்தின்

Page 55
சப்த நாடியும் ஒடுங்கிடத் தில இவ்வளவும் ஒரு விநாடியில் நட மெல்ல எழுந்து அவளருகில் வந்த
"ஏன் வித்யா? இப்படி நடுங் டியது கொஞ்சம் முன்னாடி தெரி ஏன் பயம்?” ஆத்திரத்துடன் கூறி களை வைத்ததுதான் தாமதம், வெ
விட்டுப் பாய்ந்தோடினாள் வித்யா
மறுகணம் "அம்மா", என்று ! தாள். சிவகாமி வீசிவிட்டுச் சென்ற ( நிலை தடுமாறி வழுக்கிவிடச் செ பின் கட்டு வாசலில் தலைக்குப் கண்டதும் தான் ஜனனுக்கு நட அவளை நோக்கி ஓடினான் ஜன அவனுடன் சேர்ந்து வித்யாவைத் ;
மறுகணம், கைகள் பரபரக் தலையை நிமிர்த்தி, நெற்றியை அ கக் கட்டிவிட்டு நெற்றில் வழிந்த இ திற்கென்று தன் கிற் பாக்கில் வை எடுத்து வர உமாவை விரட்டிவிட் கைக் குட்டையால் நெற்றியை த சிகார்ட்டின் பவுடர் தூவிக் கட்டி வி சாய்த்துச் சென்று படுக்க வைத்த பி அடைந்தான். கையிலிருந்த இரத் மீண்டும் வெளியே வந்தபோது, தொடர்ந்து வந்தாள். இவ்வளவு அ இல்லை.
''என்ன நடந்தது உமா? சேக
"வந்து... நீங்கள் கீழே இறா பேசிக் கொண்டிருந்த சுவாரசியத் காணவில்லை. திடீரென்று, "வெளி கில்லாதவனே” என்று கத்தியபோத

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
கைத்தபடியே நின்றிருந்தாள் வித்யா. ந்து முடிந்து விட்டது. ஜனன் தான்
5T6ŪT.
குகிறாய். பின்னால் தெரிய வேண் ந்துவிட்டது. நான் இருக்கிறேனே! யெவாறு? அவள் தோள்களில் கை டுக்கென்று அவன் கைகளை உதறி
மறுகணம். வீறிட்டு அலறியவாறே கீழே சாய்ந் செம்புநீரும், வாசற்படியும் அவளை Fய்து விட்டது. அலங்கோலமாகப் புற வீழ்ந்து கிடந்த வித்யாவைக் ந்ததென்னவென்று விளங்கியது. ன் பக்கத்தில் ஓடி வந்த உமாதான், தூக்கி எழுப்ப உதவினாள். க, இரத்தம் பீறிடுவதைத் தடுக்க ழுத்தித் தன் கைக்குட்டையால் இறு ரத்தத்தைத் துடைத்தான். அவசரத் த்திருந்த முதலுதவிப் பெட்டியை டு, நீரில் நனைத்துப் பிழிந்த மற்றக் புழுத்தி மீண்டும் துடைத்துவிட்டு, |ட்டு, அவளைத் தன் தோளிலேயே எனர் தான் அவன் பழைய நிலையை தக் கறையைக் கழுவிக் கொள்ள உமாவும் வெளியே அவனைத் மர்க்களத்திற்கும் சிவகாமி அங்கு
ரைக் காணமே?”
வகிப் போனதும், நானும் சேகரும் தில் அம்மா திரும்பி வந்ததைக் ய நடடா வேலை செய்யக் கூட வக் ான் நாங்கள் திடுக்கிட்டு விட்டோம்.
53 D.

Page 56
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சேகர், பேச்சுக் கொடுத்தால் அ தவிரப் பிரயோசனமிராதென்றத டார். என் மீது பாய்ந்தபோதுதா வந்திருக்கிறது. எங்கே நீங்கள் திறக்கல்லை. அம்மாக்கு ஏதோ கொண்டே அங்கு நேரே வந்துட் யில் செய்ய முடியவில்லை. அ சாக்கில் இரு தடவை பெரிசாக் ச கேட்கல்லையாக்கும். வித்யாக்க மாக்கு உங்களைத் திட்டவும் முடி பார்த்து, சேகரை அடக்கி வைக் லொன்று கேட்கப் போகிறதாக பெத்த பெண்ணை அடக்க முடிய
“உமா’ வித்யாவின் குரல் தது. சற்றுத் தெளிவுடன் அவள் தைக் கண்டதும் உள்ளே விரைந் அவள் கண்ணிலிருந்து கண்ணி Լգ-եւ-lՑl.
“வித்யா ஒண்ணுக்கும் பu பயணத்தை ரத்துச் செய்திட்டா ஆரம்பித்தவன், வசந்தா சுந்தர் யைக் கண்டதும் நிற்பாட்டினான் மாக அடிப்பட்டுவிட்டதெனச் செ வசந்தா மனங்கேளாமல் உள்ளே “என்ன வித்யா ஒடியாரப்ே அவளுக்குப் பலமான காயமெ கேட்டாள் வசந்தா. பொதுவாக தலையாட்டினான் ஜனன்.
“நாலைந்து நாளில் காயம் ஆ நல்லவேளை காயம் இன்னும் ஸ்ரிச்சஸ் போடவேண்டி வந்திரு டரை இட்டு இரண்டு தரம் நா
D 54

ம்மாக்கு ஆத்திரம் அதிகமாகுமே ால் பேசாமல் வெளியே போய் விட் ான் அம்மாவிற்கு உங்கள் நினைவு என்று கேட்ட போது, நான் வாயே பொறி தட்டியிருக்கணும், தேடிக் டதால் என்னால் ஒன்றுமே அதிர்ச்சி |ப்படியும். வித்யாக்காவைத் தேடற கூப்பிட்டான். ஆனால் உங்களிற்குக் ாவோடு உங்களைக் கண்டதும் அம் டியவில்லை. காமாட்சி அத்தையைப் க்கிறதா, இல்லையா என்று இரண்டி க் கத்திக் கொண்டு போயிட்டார். வில்லை. ஆனால்.”
மெல்லியதாக அறையிலிருந்து வந் கட்டிலிலிருந்து எழும்ப முயல்வ தான் ஜனன், ஜனனைப் பார்த்ததும் ர் வடிந்து கன்னத்தில் உருண்டோ
பப்படாதே. நான் சீறிதரன் வீட்டுப் ன். நான் இங்கேயே நின்று’ என்று தொடர விடுவென வந்த சிவகாமி 1. சுந்தர் தாய்க்கு, வித்யாக்குப் பல ால்லிக் கொண்டிருக்கிறதைக் கேட்ட வந்து விட்டாள்.
போ பார்த்து வரவேண்டாமா. தம்பி ாண்ணுமில்லையே” பரபரப்பாகக் எல்லோருக்குமே இல்லையென்று
ஆறிவிடும். காயம் பெரிசென்றில்லை. கொஞ்சம் கூடவாயிருந்திருந்தால் க்கும். உமா அந்த வெள்ளைப் பவு ளிற்குக் கட்டி விடு. மறந்திடாதே.

Page 57
என்ன?’ என்றவாறே ட்ரெற்றோல் பெட்டியில் வைத்தான் ஜனன்.
"ஜனன் மாமா, யாரோ சிறீ மாம்” உள்ளே ஓடிவந்தான் சுந்தர், ! சிறீதரனை வரவேற்கக் கூடத்திற்கு 6 "ஜனன் உட்கார நேரமில்லை போகனும், அப்பாக்கு உடம்பு நல்ே யிருக்குமென்றுதான் ஓடி வந்தன் இ வெயிட் பண்ணுது”
அவசரப்படுத்திய சிறீதரனுக்கு யாவை இந்த நிலையில் விட்டுப் ( அப்பாக்காக உதவி தேவை என்று வென்று திருப்பியனுப்ப முடியும். திட்டுக்களை ஜனன் முன்னாடி ஏன் தவளாய், அவளும் ஜனன் இரண் ஜாடையாய் உமாக்குச் சொல்வதும் நலத்தை விட உதவியென்று வந்து முடியும் என்பது தான் ஜனனுக்கு மும் பொதுவாகச் சொல்லிவிட்டு உ
“உமா நான் நாளை அல்லது யாவை உன் பொறுப்பில் தான் விட் ஊருக்குப் போக முன்னமேயே அ பற்றி பேசிமுடிவெடுக்க வந்துவிடுே என்று இரகசியமாய் சொல்லிவிட்டு வந்தான் ஜனன்.
“வித்யா நான் போயிட்டு வ சுக்கோ நான் வருமட்டும். அப்புற எல்லாத்தையும்” குரலைத் தாழ்த்திக்க நடந்தான் ஜனன். அவன் போவை பயமும், கண்ணிரும் வித்யாவின் க திறந்தால் அழுகை வெளிப்பட்டு வி
கண்களை மூடிக் கொண்ட விட்டாள்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
போத்தலை எடுத்து முதலுதவிப்
ரனாம், உங்களைப் பார்க்கணு தயங்கியவாறே உள்ளே நுழைந்த பந்தான் ஜனன்.
). உடனே உன்னையும் கூட்டிப் 0ாயில்லை. நீ இருந்தால் தெம்பா இப்பவே புறப்படுகிறாயா? டாக்சி
த என்ன பதில் சொல்வது? வித்தி போகவும் மனமில்லை. ஆனால் வந்து நிற்கிற சிறீதரனை என்ன வித்தியாவும், வாங்கப் போகும் வாங்க வேண்டும் என்று நினைத் Tடு நாளால் திரும்பி வரும்படி அவனுக்கு விளங்கியது. தன் சுய நிற்கும் அவனை எப்படி ஏமாற்ற சங்கடமாயிருந்தது. எல்லோரிட மாவிடம் வந்தான் ஜனன். மறுநாள் வந்து விடுவேன். வித்தி டுப் போறேன். வந்தவுடனேயே, த்தையிடம் நம் கல்யாணத்தைப் வன் என்று சொல்லி விடு என்ன?” வித்யா படுத்திருந்த அறைக்கு
ந்திடுவன், காயத்தைக் கவனிச்
நான் வந்து கவனிச்சுக்கிறேன்,
வறிவிட்டுச் சிறீதரனுடன் வெளியே
தத் தானும் பார்க்க முடியாதபடி
ண்களை மறைத்தது. கண்களைத் டுமோ என்னவோ என்று இறுகக்
வித்யா.
55 D

Page 58
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சொல்லு மொழிகள் கு சூதறி யாது சொல்வா
ஜனன் சிறீதரன் வீட்டிற்கு நடந்ததெல்லாம் திடீரென்று ஆ லையை நெருங்கி விட்டாற் பே தரன் வீட்டுக்குள் நுழைந்த அ மில்லை. சாட்சாத் சிறீதரனின் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தான் க்
“எப்படிடா என் ரிக்ஸ்? வில்லை அவர் நல்லாத்தான் இ யதுமே நான் தீர்மானிச்சு விட் கிழமையாவது இங்கு மறிச்சுடனு மாட்டாய். நீ வேற ஏதோ குருட் பேச்சுக் கொடுக்க விரும்பவில் டாக்சியில் அலுப்பினால் தூங் மூடிக் கொண்டிருந்தேன். இப்ட தானே” என்று சிரித்தபோதுஜன யவில்லை. சங்கடத்தை மறைக்க றிரவே எப்படியும் சிறீதரனிடன் மறுநாளே புறப்பட வேண்டுமென ஆனால் விதியை மாற்ற மதியா மழையினால் ஏற்பட்ட மண் சரிவி புரண்டுவிட்டதால் பாதையில் வரத்தே முற்றாகத் தடைப்பட்டு டும் விதிவிலக்கா என்ன? தவித்
-୭{ରJଗ୩) ଗ0t அன்புடன் 2) LJćЕ துக் கொண்டு புறப்பட எத்தனி விட்டது. ஏழு பிள்ளைகளைக் களது. சிறீதரனின் மூத்த இரு அ மணமாகித் தனிக்குடித்தனம் ே காகக் குழந்தை குட்டிகளுடன்
D 56

ழந்தைகள் போலொரு ன். - பாரதி
வந்து இரண்டு நாட்களாகி விட்டது. ஆரம்பித்துத் திடீரென்று அதன் எல் ாலிருந்தது ஜனனுக்கு காரணம். சிறீ வர்களை வரவேற்றது வேறு யாரு அப்பாதான். குழப்பத்துடன் பார்த்த சிறீதரன்.
அப்பாவைப் பார்த்தாலே தெரிய ருக்கிறார். நீ இங்கு வருவதாக எழுதி டேன். உன்னை எப்படியாவது ஒரு றும் என்று. வாடா வாடா என்றால் வர டு யோசனையில் சிக்கி இருந்ததால், லை. அதுதான் இந்தக் குருட்டு வழி, கி வழியிற மாதிரிச் சாக்கில் வாயை குட்டை அவுக்கிறதில் தப்பில்லை ானுக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரி கப் பேச்சை மாற்றினான் ஜனன். அன் தன் நிலையை எடுத்துக் கூறிவிட்டு எறு தீர்மானித்துக் கொண்டான் ஜனன். ல் முடியுமா? அன்றிரவு பெய்த கடும் பினால் முதல் சென்றபஸ் வண்டிதடம் தடங்கலேற்பட்டு விட்டது. போக்கு விட்டபோது ஜனனில் டாக்சி மட் துப் போனான் ஜனன். சரித்த சிறீதரரின் பெற்றோரை முறித் lத்தும் ஜனனால் முடியாமல் போய் கொண்ட நடுத்தரக் குடும்பம் அவர் அக்காமாரும் ஒரு அண்ணனும் திரு பாயிருந்தாலும் பள்ளி விடுமுறைக் வந்திருந்ததால் வீடு எந்நேரம் கல

Page 59
கலப்பாகவே இருந்தது. சிறீதரனின் தைகளும் “ஜனன் மாமா, ஜனன் ! கொட்டமடித்துக் கொண்டிருந்தார்க இரண்டு நாட்களாக அவர்க முயன்றாலும் வித்யாவை மட்டும் அ நினைக்க மறக்கவுமில்லை. பகலிலே இரவிலோ? வித்யாவின் நினைவு கொண்டு விடும். அவளைப் பற்றி யாயிருக்கும். மறுகணம் துன்பம மெல்ல நுகருகையில், தட்டுத்தடும பட்டு விடுவது போல், வித்யாவின் பேச்சு அவன் இதுவரை அனுபவி இன்பலாகிரியின் எதிர்காலக் கனவு ளது சூழலும், அவள் படும் ஏக்கத்தி போல் அவனை ஊடுருவ ஆரம்பி நிறைந்த உணர்வுகள் அவன் தனிை களும் அவளை விட்டுக் காத தூரம் ணங்களுமாக ஆட்டிப் படைத்த களிலே ஆழ்ந்த ஜனனிற்கு மறுந பிறந்ததும் தான் நிம்மதியாக உறங் னையைக் கேட்டோ என்னவோ, மீண்டும் ஓடத் தொடங்கியதுதான் தயார் பண்ணி விட்டான்.
5
நானும் பல தினங்கள் பொ நாளுக்கு நாளதிக மாகி 6
பொலபொலவெனப் பொழுது கொண்டிருந்த பொழுதை வெறி திருந்தாள் வித்யா.
"ஜனன் போய் இன்றுடன் இ
றைக்காவது வருவாரோ? ஏன் வரல

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
மூன்று தம்பிமாரும், மற்றக் குழந் மாமா' என அவனையே சுற்றிக்
ளின் சூழலில் தன்னை மறக்க வன் மறக்க நினைக்கவும் இல்லை. ா பொழுது போய்விடும். ஆனால் அவன் ஏகாந்தத்தை உரிமை நினைப்பது ஒரு கணம் இனிமை ாகிவிடும். ரோஜாவின் இதழை ாறி அதன் முட்களாலும் உறுத்தப் குறுகுறுப்பான அன்பு நிறைந்த பித்திராத இனிமையை ஊட்டும். 5ளில் ஆழ்ந்து விடுகையில், அவ |ன் பிரதிபலிப்புகளும் முள்ளைப் த்துவிடும். இன்பமும், துன்பமும் மயைச் சாடும். அவளது நினைவு பறந்து பிரிந்திடப் போகும் எண் ன ஜனனை. அவளது நினைவு ாள் அங்கு போவதற்கான வழி கினான். ஆமாம் அவன் பிராத்த நடைப்பட்டிருந்த போக்குவரத்து தாமதம் சிறீதரனே டாக்சியைத்
றுத்திருந்தேன் - இது பிட்டதே. - UITUg
விடிந்து கொண்டிருந்தது. விடிந்து நிகப் பார்த்தாற்போல் உட்கார்ந்
"ண்டு நாட்களாகி விட்டதே. இன் வில்லை? ஒரு வேளை அவர் நண்
57 DI

Page 60
€ மனோ ஜெகேந்திரன்
பரின் அப்பாவிற்கு ஏதும் ஆ நடந்திருக்காது. பின் ஏன் வர6 சே சே... இரண்டுமே காரணம் கும் மோசமாகிறது. போதுமே ! என்னென்றுதான் மனம் வந்த நெற்றியில் போட்ட கட்டுக்கு துடைப்பத்தால் வாங்கிய அடி உமாவாலும் ஒன்றும் செய்ய ( அழுகொண்டிருக்கையில் இ பது? சேகரண்ணா பாடுதான் ; பேச்சு பேசிவிட்டாள் இந்தச் சி டிற்குள் காலடி எடுப்பதில்லை
அத்தை கூட இந்தப் பக்கமில் படுக்கையில் மீண்டும் விழுந்து
"வித்யாக்கா வித்யாக்கா” என்னது என்ற பார்வையுடன் கும் படி சைகை செய்தவாறே றாள் உமா.
"வித்யாக்கா இன்று மத்தி வேளை ஆற்றுப்பக்கம் வருவ டன் காத்திருந்தாராம். உன் க போதாக்குறைக்கு அந்த நேர் விழுந்து பாபுப் பயல் காலை ஒ குப் போயிட்டு இங்க வர்றதாக ஆஸ்பிட்டலுக்கு ஓடிட்டார். ஏ விடம் உன்னைப் பற்றி பேசி மு வரை தன் கையில் ஒளித்து கை டம் நீட்டினாள். கனகாம்பரமும் மணத்தது.
"ஜனன் தான் உன்னிடம் த எழும்ப முன்னமே சமையவை கிணற்றுக் கட்டை நோக்கி ஓடி
0 58

கிவிட்டதோ? சீ சீ... அப்படி ஒன்றும் பில்லை? அவருக்கு நேரமில்லையா? பாயிருக்காது. வரவரச் சித்தியின் போக் இந்த இரண்டு நாட்களாகப் பட்டபாடு. தோ? ஏற்கனவே நிலத்தில் வீழ்ந்து த் துணையாக நேற்று இன்னொன்று யால் போட வேண்டி வந்துவிட்டதே. முடியாதபடி அவள் தன்னை நொந்து தை எப்படி அவளிடம் பிரஸ்தாபிப் திண்டாட்டமாகி விட்டது. சே! என்ன சித்தி. வேலையெடுக்காமல் இந்த வீட் என்றிட்டாரே சேகரண்ணா. காமாட்சி லையே” என்று எண்ணமிட்டவாறே புரண்டு கொண்டிருந்தாள் வித்யா.. மெல்லிய குரலில் கிசுகிசுத்தாள் உமா. எழுந்தவளைச் சத்தம் போடாதிருக் கொல்லைப்புறம் அழைத்துச் சென்
மா. -
தியானம் ஜனன் வருகிறாராம். நீ ஒரு எய் என்று அங்கு விடிய வந்து சேகரு ஸ்டகாலம் நீ தான் போகல்லையே, ம் பார்த்து ஆத்துப் படித்துறையில் டிச்சிட்டதால் நேரே ஆஸ்பிட்டலுக் ச் சொல்லிட்டுச் சேகரும் ஜனனோட ன் ஜனன் வர்றார் தெரியுமா? அம்மா டிவெடுக்கத்தான்” என்றவாறே அது பத்திருந்த பூப்பொட்டலத்தை அவளி ம், மல்லிகையும் அவள் கை நிறைய
தரச் சொன்னாராம். சரி சரி வா. அம்மா 1 முடிச்சிடப் பார்ப்பம்” என்றவாறே
ராள் உமா.இ.

Page 61
சேகரைச் சந்தித்துப் பேசிய L பின்னே? கடிகாரம் நான்கு தடவை அ. ஏமாற்றத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிரு சாக்குப் போக்குச் சொல்ல முடியாது புறப்பட ஆயத்தமானாள் புறப்பட வித்யாவின் ஏமாற்றம் புரிந்துதானி தொட்டே இருவரும் ஜனனை எத அவர்களிற்குத் தெரியுமா? பாபுவி இருந்ததால் பக்கத்து ஊரிலிருந்த L போய்விட்ட விடயம். நான்கு தடை காமி நச்சரிக்கத் தொடங்கி விட்டா இனியும் நேரம் கடத்த முடியாதத சென்றாள் வித்யா. தலையை வேண்ட டிட்டுக் கொண்டாள்.
உமாவின் ட்ரெசிங் டேபிளில் ( துப் பிரித்துத் தலையில் சூடப் போன தம் புதிதாய்க் காலையில் விரிந்திரு இருந்தது. கனகாம்பரம் தான் இன்னு கொண்டிருந்தது. "ஆம், அழகும் நிற மணமில்லை. ஆனால் விரைவில் வ நிறைந்த மல்லிகையோ விரைவில் மாதிரித்தான் சோர்ந்து விட்டது அது அல்லது என் வாழ்வும் மல்லிகை மா அசட்டுக் கற்பனை’ என்று தன் எண் போட்டவளாய்த் தழையத் தழைய செருகியடி வெளியே வந்தாள். அவ காட்டினாள் உமா, சித்திக்குச் சொல்ல வித்யா.
“ஏன் உமா, ஏனிப்படி அவசர பேசாமலேயே வருகிறாய். ஆமாம் அல்லவா? அதை விட்டுவிட்டு ஏன் யடி?” என்றவளைக் குறும்புடன் பார்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
மகிழ்ச்சி அவளிற்கு இருக்காதா |டித்து ஓய்ந்து விட்டது. அதையே நந்த வித்யா, இனியும் சித்திக்குச் என்றுணர்ந்தவளாய் உமாவுடன் ஆயத்தமாயிருந்த உமாவிற்கு ருந்தது. காலை பதினொரு மணி திர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ன் கால் முறிவு சற்றுப் பலமாக புது ஆஸ்பிட்டலிற்கு அவர்கள் வ கடிகாரம் அடித்ததுமே சிவ ள். அவள் திட்டம் அவளோடு. ால் சேலையை மாற்ற உள்ளே டா வெறுப்பாகப் பின்னிப் பொட்
இருந்த பூப்பொட்டலத்தை எடுத் வள் ஒரு கணம் தயங்கினாள். புத் நந்த மல்லிகை வாடிச் சோர்ந்து றும் புதுச் சிலிர்ப்புடன் சிரித்துக் றமும் கொண்ட கனகாம்பரத்தில் பாடிப் போகாது. ஆனால் மணம்
வாடிப் போகிறது. என் மனம் துவும். என் மனம் மட்டுந்தானா? திரி வாடி விடுமோ, சீ சீ ஏனிந்த ணங்களின் ஓட்டத்திற்குத் தடை
இறங்கிய பின்னலில் பூவைச் ளைச் சீக்கிரம் வரும்படி ஜாடை லிவிட்டு வெளியே புறப்பட்டாள்
அவசரமாய்க் கூப்பிட்டுவிட்டுப் கோயில் அந்தப் பக்கத்திலே பஸ் ஸ்டாண்ட் பக்கம் போகிறா 'ggT6ÍT 2 LDT.
59 D

Page 62
D மனோ ஜெகேந்திரன்
“எல்லாம் போக வேண் பேசாமல் வாயேன்” என்று அ
D–LOT.
கூட்டம் முழுவதும் கோ அன்றுதான் திருவிழாக் கடை அந்தப் பக்கம் செல்ல, சிவகா விட்டதென்று ஏதோ முணுமு டாள். திருவிழா முடிய இரவு ெ தன் சிநேகிதி, அன்று ஊருக்கு தாகக் கூறி அவள் வீட்டுக்குச் ( காமியிடம் சம்மதம் கேட்டபே தான். ஆனால் அப்புறமோ ே ருந்த கிருஷ்ணனை மீண்டும் விட்டாள் சுந்தரிடம். வித்யாவு போல் கிருஷ்ணனைப் பண்ணி விடலாம். அதற்கு உமா வீட் பிறகு சம்மதம் கொடுத்திருந்த அங்கிருந்து கிளப்பி விடும் ( அவளையும் உமாக்குத் துை விடம் சொல்லிவிட்டாள். உம வில்லை. பிறகு வருவது வரட் சியமாக ஒரு துண்டுக் கடிதம் டாள். இதொன்றும் வித்யாக்கு அவள் மனம் ஒரு நிலையிலிரு என்ன நடக்கிறதென்பதில் அக் “கொஞ்ச நேரம் தொணே வரமாட்டாயாக்கா, எனக்குத் ே பாடத்தையே மீண்டும் மீண்டு பஸ்ஸில் ஏறிய பின் கூட வித் கொண்டிருந்தது.
போதாக்குறைக்கு சிவக குட்டியபோது, அப்போதுதான்
60

ாடிய இடத்திற்குத்தான் போகிறோம். டக்கிவிட்டு விடுவிடுவென நடந்தாள்
யில் பக்கம் சென்று கொண்டிருந்தது. சி நாளானதால் ஜனங்கள் முழுவதும் ாமி மட்டும் கால் உளுக்கிக் கொண்டு ணுத்தவாறு வீட்டிற்குள் முடங்கிவிட் வகுநேரமாகி விடும். உமா முன்னமே த் திருவிழாப் பார்க்கத் திரும்பி வருவ சென்று இரவு தங்கி வருவதற்காகச் சிவ ாது அவள் முதலில் சம்மதிக்கவில்லை காயில் விழாச் சாட்டில், ஊருக்கு வந்தி வீட்டுக்கு வரும்படிச் செய்தி அனுப்பி க்கு மெள்ளக் காதும் காதும் வைத்தாற் விட்டால் உமாக்கு ஜனனைப் பண்ணி டில் இருந்தால் சங்கடம் என்று தான் ாள். போதாக்குறைக்கு வித்யாவையும் நோக்கத்தில் தான் கடைசி நேரத்தில் ணயாகக் கூட்டிப் போகும்படி உமா ாக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரிய டும் என்ற முடிவுடன் சேகருக்கு இரக எழுதிக் கொடுத்து விட்டு வெளிக்கிட் த் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லைதான். நந்தால் தானே அவள் தன்னைச் சுற்றி கறை காண்பிக்க முடியும்.
தொணக்காமல் வாயை மூடிக் கொண்டு தெரியும் எங்கே போவதென்று’ என்ற }ம் படித்துக் கொண்டிருந்தாள் உமா. யாக்கு மனம் ஏமாற்றத்தால் சாம்பிக்
ாமி ஏதோ ஆத்திரத்தில் நறுக்கென்று கட்டவிழ்க்கப்பட்டிருந்த நெற்றி, எதிர்

Page 63
பாராமல் சுவரில் முட்டியதால் இர எரிச்சலை வேறு ஊட்டிக் கொண்டிரு இறங்க முயல்வதைக் கண்டதும் மெ னாள் இடத்தைச் சுற்றும் முற்றும் நே கம் வந்தது. உமாவின் ப்ரண்ட் கல்ய இருந்தவள். ஏதோ கல்யாணி வீட்டிற் ளின் முன் அனுமதி கேட்டதும் தே6 புறத்ததும் ஞாபகம் வந்தது.
“கல்யாணி வீட்டிற்கு வர்றதற் ரம்” என்று வெடித்த வித்யாவைப் உமாக்கு.
“ஐயோ பாவம், நான் கல்யாண நாளை வரப் போற கல்யாணியை இ சந்திக்கப் போறது. தவறு தவறு நீ ச ஒழியக் கல்யாணியை அல்ல’ பேசிக் றைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வ பார்த்துச் சிரித்தாள் உமா.
“என்ன மாமி நீங்க எங்க புறப் கவா’ என்றவாறே வீட்டுக் கதவை வந்த கல்யாணியின் அம்மாவைப் ப "ஆமாண்டி உமாவா அது? நா யிருந்தாள் கல்யாணி, உனக்குத் தெரி யிழுத்தாள் பார்வதி.
“தெரியாது மாமி கல்யாணி என விழா கடைசி நாளென்றபடியால் இ நினைச்சன். அதனால் என்ன? நாளை டுப் போயிடலாம் தானே? எனக்கு 2 இடமா? நீங்க உங்க வசதிப்படி திருe ளிற்கென்ன பயம்? வந்ததும் கதவை என்றவாறே வீட்டினுள்ளே போனா திருவிழாக்குப் போகப் புறப்பட்டதால்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
த்தம் கசிந்திருந்த காயம், புதிய ந்தது. ஏதோ ஒரு இடத்தில் உமா >ளனமாகவே அவளும் இறங்கி ாக்கியபோதுதான் பழைய ஞாப ாணிதான் அந்தத் தெருவில் குடி )குப் போக உமா இரண்டு நாட்க வையில்லை என்று சிவகாமி கற
கு ஏனாம் இவ்வளவு மூடு மந்தி பார்க்கச் சிரிப்பு வந்து விட்டது
ரியைப் பார்க்க வந்தால் தானே. ன்று எப்படிப் பார்க்கலாம்? நாம் ந்திக்கப் போறது, உன் ஜனனை 5 கொண்டே அந்த வீட்டின் கேற் ந்த கல்யாணியின் அம்மாவைப்
படுநீங்க? ஒ. திருவிழாப் பார்க் த் திறந்து கொண்டு வெளியே ார்த்துச் சிரித்தாள் உமா.
ளைக்குத் தானே வர்றதாக எழுதி யாது போலிருக்கு” என்று நீட்டி
ாக்கு எழுதல்லையே, இன்று திரு ன்று வந்திருப்பாள் என்றல்லவா ாக்கு நின்று அவளைப் பார்த்திட் உங்க வீடென்ன பழக்கமில்லாத விழாப் பார்த்திட்டு வாங்க. எங்க பத் தட்டி எழுப்பினால் போச்சு” ள் உமா, பக்கத்து வீட்டுக்காரர்
மாமியும் விடைபெற்று கொண்டு
6 D

Page 64
D மனோ ஜெகேந்திரன்
புறப்பட்டாள். அப்போதுதான் ரைத் தேடிக் கொண்டு நின்ற அ தயங்கினாள் பார்வதி.
“என்ன தம்பி யாரைத் தே டிக்கு வந்தவள். அவன் தேடுெ தெரிந்து கொண்டாள். எண்ை மாதிரி அந்த நேரம் பார்த்துத்த
கல்யாணியின் அம்மா, என்று தெரியும் உமாக்கு எப்ட தான் அங்கு வருவான் என்ற ந விட்டது என்பதை அறியாம6ே பாடா” என்றவாறே அமர்ந்தா6 “ஒரு மாதிரி தொல்லை : கிறாய்? ஆரம்பத்திலிருந்தே உ பயல் ஆத்தடியில் விழுந்து க னும் சேகரும் அடுத்த கிராமத் போய்விட்டார்கள். அங்கிருந்து கள் தானே? கல்யாணி வீட்டிற் தான் முந்தாநாள் பிளான் போட் றிட்டா. அப்புறம்தான் சுந்தர் ப கொண்டிருந்ததை, அதாவது சொல்லிக் கொண்டிருந்ததைக் சுட்டுத்தான், ஜனன் வரத் தாம டிற்கு வந்தாலும் அங்கே நீ பேசி உன்னையும் துணைக்கு அழை னையும் என்னோடு சேர்த்து அ புறம் என்ன? அங்கு வர்ற ஜ6 சேகருக்குக் கடிதம் எழுதி வக இங்கு வந்திட்டன். அநேகமாக ஐ பாடு, உன் பாடு, மாமி விடியத்த டியதையெல்லாம் பாக்கி வைக் மல் பேசியவளை ஆச்சரியமும்
D 62

வாசலில் தயங்கியபடி வீட்டு நம்ப ந்த வாலிபனைக் கண்டதும் ஒரு கணம்
தடுகிறீங்க” என்றபடி வெளியே கேற்ற வது தன் வீட்டு நம்பரைத் தான் என்று >ன திரளும் போது தாழி உடைந்த ானா ஜனனும் அங்கு வரவேண்டும். திருவிழாப் பார்க்கத் தவறமாட்டாள் படியும் ஜனன் அவள் புறப்பட்ட பின் ம்பிக்கையை, அவன் வரவு உடைத்து லயே உள்ளே கூடத்தில் சென்று "அப் fT D Lost.
தீர்ந்து விட்டது. ஏன் அப்படி முறைக் னக்கு விளக்கிச் சொல்கிறேன். பாபுப் ாலை ஒடிச்சானோ இல்லையோ, ஜன திற்கு ஆஸ்பிட்டலுக்கு அழைத்துப் அப்புறம் நம்ம வீட்டிற்குப் போவார் கு இன்று வர்றதிற்கு எதேச்சையாகத் டன். அம்மா முதலில் விடமாட்டென் யலுடன் அம்மா இரகசியமாய் பேசிக் கிருஷ்ணனை வீட்டுக்கு இன்று வரச் கேட்டிட்டன். காலையில் அதை வைச் தமாகினதும் யோசிச்சன், ஜனன் வீட் க்க முடியாது. இதற்கு முன்னே அம்மா ச்சிட்டுப் போகச் சொல்லிட்டா? உன் அப்புறப்படுத்திற நோக்கத்துடன். அப் னனை இந்த விலாசத்திற்கு வரும்படி Fந்தா மன்னியிடம் கொடுத்து விட்டு ஜனன் இந்த நேரம் வரலாம். இனி அவர் ான் வருவாள். அதுவரை பேசவேண் காமல் ப்ேசிடு சரியா?” மூச்சு விடா > திகிலுமாக நோக்கினாள் வித்யா,

Page 65
“உனக்கு இவ்வளவு துணிச்ச தொட்டு மனம் சரியாயில்லை. ஏதே தோணுதடி, பயம் பயமாயிருக்கடி உ
“சோர்வும் பயமுமெல்லாம் ஆ வில்லை காண் என்று பாரதியாரே ே மில்லை உச்சி மீது வானிடிந்து விழு தில்லையே” ராகம் பாடியவாறே உ கொண்டு அறைக்குள் படிக்கச் சென் காரமாக அமைக்கப்பட்டிருந்த அந் அமர்ந்தாள் வித்யா. அவள் உள்ள உணர்வில் சிக்கித் துடித்துக் கொண் கலந்து கனவுகளில் ஆழ்ந்து விட்ட வண்ணக் கலவைகளாகச் சின்னஞ்ச் கொண்டிருந்த அந்தக் காட்சியில் ல
கூடிப் பிரியாமலே ஒரிராெ கொஞ்சிக் குலாவியங்கே.
திடீரென்று தன் கண்களை, இ மூடுவதை உணர்ந்தாள் வித்யா. அ யாரென்று ஒரு பெண்ணின் துல்லிய முடியாது? அவன் விரல்கள் மேல் தனமாடின சில கணங்கள். அவளு தாழ்த்தி அவள் கழுத்தைச் சுற்றி வ களிற்கிடையில் தனது விரல்களை நிமிர்த்தி ஜனனை ஆசையுடன் ஏறிட
“ஏன் வித்யா அப்படிப் பார்க் ளேயே அப்படிப் பார்த்துக் கொண்டி
“ம். நீங்கள் இப்படிக் கேட்க யுமா பாரதியாரின் பாடல் ஒன்றுதா பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், உங் பங்களை ஏற்கனவே தண்ணிருக்கு அதற்குள்ளே உங்கள் கைகளிற்குத்

é.
நல்லதோர் வீணை செய்தே. -
லாடி எனக்கென்னவோ காலை ா விபரீதம் நடக்கப் போறதாய்த் மா’ அன்பில் அழியுமடி, அன்புக்கழி சான்னபின் அச்சமில்லை அச்ச ழகின்ற போதிலும் அச்சமென்ப மா ஏதோ புத்தகத்தை எடுத்துக் ாறுவிட்டாள். அங்கிருந்த அலங் த மீன் தொட்டியருகில் சென்று மும் உடலும் விளக்க முடியாத டிருந்தது. இன்பமும் துன்பமும் ாள் வித்யா. அகன்ற தொட்டியில் சிறு மீன்கள் துள்ளி விளையாடிக் பித்துப் போய் விட்டாள் வித்யா.
வல்லாம்
- பாரதி
ரு வலுவான கரங்கள் அழுத்தி புந்த ஸ்பரிசத்திற்கு உரியவனை உணர்வுகளாலா புரிந்து கொள்ள அவளது விரல்கள் நகர்ந்து நர்த் நடைய கரங்களை அப்படியே ளைத்தான் ஜனன். அவன் விரல் ப் பிணைத்தவாறே, தலையை -டு நோக்கினாள் வித்யா. கிறாய்? என்ன தண்ணீருக்குள் ருக்கிறாய்?’ என்ன ஞாபகம் வருகிறது தெரி ன். நான் தண்ணிருக்குள்ளேயே ளை உங்களின் கைகளின் பிம் ள் பார்த்து விட்டேன். ஆனால் தான் அதிக அவசரம் என் கண்
63 D

Page 66
D மனோ ஜெகேந்திரன்
களைப் பொத்திவிட அதிருக்கட் கவிதையில் காதலன் கடலையு ருக்கையில் காதலி வந்து அவ லும் வானத்திலும் என்ன கண்டி அவன்,
நெரித்த திரைத்த கட6 நீல விசும்பிடை நின் மு சின்னக் குமிழிகளில் பிரித்துப் பிரித்து நிதம் பெற்றதுன் முகமன்றிப் சிரித்த ஒலியிலிலுன் எ திருமித் தழுவியதில் நி
என்கிற பாடல்தான் நினைவு வ பெண்ணின் கண்ணை ஆணின் "ஆண் பெண் வேறுபாடுக எட்டும் வரைதான். உணர்வுகளி பிறகு அங்கு ஆண் என்றும் ெ தொருமித்துக் கட்டுண்ட காத6 முறையில் காதலன் காதலி என் அன்புடன் அவளை மேலும் ே அவனுக்கு. உமாவின் காலடி வித்யா.
"ம். ஆடி அடுத்த கிழடை முடியாதே என்று இப்பவே அெ சிரித்தவாறே காப்பித் தட காப்பியை ஒரே முடக்கில் விழு ’ அப்படித்தான் வைத் யாட்டாக,
“ஊருக்கு போய் வந்து க புதன் கிழமைதான் நல்ல நாள். அப்புறம் ஆடி பிறந்துவிட்டா6
D 64

டும் இப்படித்தான் அந்தப் பாரதியின் ம், விசும்பையும் பார்த்துக் கொண்டி ன் கண்களைப் பொத்திவிட்டு, கடலி ட்டாய்?" என்று கேட்கிறாள். அதற்கு
லில் நின் முகம் கண்டேன்,
கம் கண்டேன், நின் முகம் கண்டேன்,
மேகம் அளந்தே பிறிதொன்றுமில்லை! கை விலக்கியே ன் முகங் கண்டேன்.
ந்தது ஜனன். ஆனால் இங்கோ ஒரு
ளெல்லாம் உணர்வில் ஒரு எல்லையை ன் நிறைவினிலே சங்கமமாகி விட்ட பண் என்றும் பேதமில்லையே. கருத் 0ர்கள் என்பதைத் தவிர தனிப்பட்ட ற பிரிவுதானும் வேண்டாம் வித்யா' மலும் அணைக்கலாம் போலிருந்தது ஒசையால் திடுக்கிட்டு விலகினாள்
D பிறந்தால் அப்புறம் ஒண்ணும் ஆக சரமா?” bளரை ஜனனிடம் நீட்டினாள் உமா. ங்கிய ஜனனும்,
துக் கொள்ளேன்” என்றான் விளை
ல்யாணம் வைப்பதென்றால் அடுத்த அதற்கு முதலோ பிறகோ நாளில்லை. 2. சம்சாரியானாலும், பிரம்மச்சாரியம்

Page 67
தான், லண்டனால் திரும்பும் வரை அம்மாவிடம் இப்பவே கேட்டால் பாதி கேலியாகவும், பாதி உண்மைய
“ம். அதெல்லாம் ஏற்கன6ே ஆக வேண்டியதைப் பண்ணிட்டு உன் கடிதத்திலிருந்த செய்தி கிடைத் பேச்சுவாக்கில் உங்கள் வீட்டுக்கு போவம் என்று வெளிக்கிடும் போ, உங்க வீட்டிலிருந்து வெளியே வர் எடுத்த எடுப்பிலேயே விஷயத்தி தான், அந்தக் கிருஷ்ணனை உனக்கு என்னை உமாவைப் பண்ணிக்கச் என் முடிவைச் சொன்னதுதான் தாட உன் அம்மா, தன் புருஷனை மய பெருமை உன்னையும் தொத்திட்டு கும் குடும்பமாதலால் இந்தக் கல் கூசாமல் பேசவே, அடுத்த கிழமை தாலி கட்டப்போவதாய்ச் சொல்ெ உன்னை உண்டு இல்லை என்று ஆ டான் ஜனன்.
“அதனாலென்ன, இதைப் பற் அம்மாவின் சம்மதம் கிடைக்காவி அம்மா கூட வந்து கோயிலில் தாலி கூட்டிட்டுப் போய் விட்டால் பிரச்ச எனக்கு அலுப்பாயிருக்கிறது. வித்ய கப் போறன். நீங்கள் பேசிக் கொண் நழுவினாள் உமா.
மீண்டும் தனிமையில் விடப் என்ன பேசுவது என்று தெரியவில் புறத் தோட்டத்துப் பக்கம் வரவே ஜ வீட்டை ஒட்டினாற் போல், முல் இணைத்து வளைவாகக் குடிசை Lே

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
சீரியஸாகத்தான் சொல்கிறேன். தான் நேரம் சரியாயிருக்கும்” பாகவும் சொன்னாள் உமா, வ கேட்டிட்டன் உமா, பாபுவிற்கு சேகர் வீட்டிற்குச் சென்றபோது ந்தது. சேகருடன் பேசிக் கொண்டு எதிரே நின்றிட்டோம் உள்ளே துதான், கிருஷ்ணனாமே, அவன் றதைச் சேகர் சுட்டிக் காட்டினான். ற்கு வந்திட்டா அத்தை அவன் முடிவு பண்ணிட்டாளாம் வித்யா. சொல்லி கேட்டா. நான் தெளிவா மதம், நீ என்னை மயக்கிட்டியாம். க்கின மாதிரி அம்மாவின் குலப் தாம் என் அம்மா ஆசாரம் பார்க் பாணம் நடக்காதாம் என்று நாக் அம்மாவுடன் வந்து கோயிலில் மிட்டு வந்திட்டன். நீ போனால் க்கி விடுவாளே பெருமூச்சு விட்
]றி இப்போ பேசி என்ன பயன்? பிட்டாலும் பாதகமில்லை. உங்க யைக் கட்டிட்டு அக்காவை உடன் னை முடிந்து விடும் சுபமாய் சரி பா அக்கா நான் உள்ளே படுத்துக் டிருங்கள்” என்றவாறே உள்ளே
பட்ட அவர்களிற்கு ஒரு கணம் லை. வித்யா எழுந்து கொல்லைப் னனும் அவளைத் தொடர்ந்தான். bலையையும் மல்லிகையையும் பால் பந்தரொன்று அமைக்கப்பட்
65 DI

Page 68
D மனோ ஜெகேந்திரன்
டிருந்ததை வித்யா முன்பே ப ருந்த போது கவனித்திருக்கிறா கத் திண்ணையாக அமைக்கட் னாற்போல, ஒரு மூலையில் கு கத்தில் துளசி மாடமும், முருக மீதமர்ந்திருக்கும் சிலையுமாக அ எப்பவுமே பிடித்த இடம் அத விளக்கும் இருந்தன. அதனுள்ே ஜனன்.
“ஏன் வித்யா நிற்கிறாய்? : ரென்று அழுகிறாய். என்ன வித் என்று ஆச்சரியத்துடன் கேட்ட வந்தமர்ந்து விசும்பிக் கொண்ட பார்த்தான் ஜனன்.
“எனக்கென்னவோ பயம இந்தக் கல்யாணத்திற்குச் சம்ம ஏதோ என்னை அறியாமலேயே வாறே விம்மினாள் வித்யா.
“இதென்ன பயித்தியக்கா வள் தான். ஆனால் பக்குவமாய் திற்கு எதிராக மறுக்கமாட்டார் கூறிப் பார்த்தான் ஜனன். ஆனா ளிற்குப் புதிராக இருந்தது. ஏன் என்று பொருமியவாறே உற்சாக தானப் படுத்துவதென்றே ஜனணு தாலாவது அவளை உற்சாகப்ட இந்தப் படபடப்பினை மாற்ற இறுதியில் ஏதோ நினைவு வந்த “வித்யா வர்றபோது கோயி சுவாரஸ்யத்தில் இதைத் தர மற பிரசாதப் பொட்டலத்தை எடுத் அவர் கையாலேயே குங்குமம்
D 66

ல தடவை உமாவுடன் அங்கு வந்தி ள். கோடை காலத்தில் தங்குவதற்கா பட்டிருந்த அந்தப் பந்தலை ஒட்டி ழலூதும் கண்ணன் சிலையும், மறுபக் ன் வள்ளி தெய்வானையுடன் மயில் அமைக்கப்பட்டிருந்த இடம் அவளிற்கு ன் முன் சந்தனக் கும்பாவும், அகல் ள சென்ற வித்யாவைத் தொடர்ந்தான்
உட்காரேன். அடடே என்ன இது? திடீ யா இது? என்ன நடந்தது இப்போ?” வாறே அவளமர்ந்த இடத்திற்கருகில் டிருந்த வித்யாவை மெல்லத் தேற்றப்
ாயிருக்கிறது ஜனன். உங்கள் அம்மா திப்பாங்களா? சம்மதிக்காவிட்டால், ப எனக்குப் பயமாயிருக்கிறது” என்ற
ரப் பேச்சு, அம்மா ஆசாரம் பார்ப்ப எடுத்துச் சொன்னால் என் விருப்பத் நள்” என்று எவ்வளவோ சமாதானம் ல் வித்யாக்கோ, அவள் மனமே அவ இந்த மனம் இப்படிப் படபடக்கிறது? மிழந்திருந்த அவளை எவ்வாறு சமா றுக்குப் புரியவில்லை. காரணந் தெரிந் டுத்த முடியும். காரணமே தெரியாத அவனால் என்ன செய்ய முடியும்?
SIGOTIT35,
லுக்குப் போயிட்டு வந்தனான். பேச்சு ந்திட்டன்’ என்று? பாக்கட்டிலிருந்த து நீட்டினான். என்றாவதொரு நாள் இட்டுப் பூச்சூட்டுவாரோ என்ற எண்

Page 69
ணத்துடன் கையை நீட்டியவளிற் நீட்டிய கையைப் பின்னிற்கிழுத்த யும் பொட்டையும் இன்றே தன் ன எண்ணம் தோன்றியதால் தான். ஆ பின்னுக்கிழுத்து விடவே, அவள் பிரசாதம் எதிர்பாராமல் கீழே வி வருமே திடுக்கிட்டு விட்டனர்.
ஜனன் என்று மீண்டும் விம்ட “பார்த்தீங்களா ஜனன். இன் குரியவராகாமலே போய் விடுவீர் அச்சமாயிருக்கிறது. உங்க மலை கிடைக்காமலேயே போய்விடுமே யாகப் பூவும் பொட்டும் சேர்த்துத் தர ஜனனுக்கும் முதலில் இது ஏே தானிருந்தது. இதென்ன அபசகுன யறியாமலேயே அவனுள்ளத்தில் : குனிந்து விழுந்திருந்த பிரசாதப் வேளையாகக் குங்குமம் மல்லிசை டிருந்தது. திடீரென்று ஏதோ நினைத் முருகன் சிலையிருந்த இடத்தை பற்றி இழுத்துக் கொண்டு நடந்தான் “ஊரறிய உற்றாரறியக் கெட்டி மட்டுமே தம்பதிகளாகி விட முடி திருமணத்திற்குச் சாட்சியாக இரு நிறைஞ்ச மனசோட என்றுமே நீ இ இருப்பாய் வித்யா' உணர்ச்சி ெ வாறே அவள் முகவாயை உயர்த் குங்குமத்தை இட்டான் ஜனன்.
பின் அவள் பின்னால் வந்து தைப் பின்னலில் செருகினான். அவ டையதில் பிணைத்துக் கொண்டு அ முறை வலம் வந்தான் ஜனன். பின் மு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
குத் திடீரென்று ஏதோ தோன்றவே ாள் வித்யா. அவரே இந்தப் பூவை கயாலேயே வைக்கட்டுமே என்ற ஆனால் அவள் நீட்டிய கையைப்
கைகளில் வைக்கப் படப்போன
ழுந்து விடவே, ஒரு கணம் இரு
மத் தொடங்கி விட்டாள் வித்யா. று காலை தொட்டே நீங்கள் எனக் களென்று என்னையறியாமலேயே ாவி என்கிற ஸ்தானம் எனக்குக் ா? உங்க கையால் முதல் தடவை அதுவும் இப்படி ஆகிவிட்டதே' தோ உள்ளத்தை நெருடுவது போல் ம் போல் என்ற நினைவு அவனை உறுத்தியது. பிறகு கீழே மெதுவாக பொட்டலத்தை எடுத்தான். நல்ல கச் சரத்தின் மேலேயே கொட்டிண் தவனாக அதை எடுத்துக் கொண்டு, நோக்கி வித்யாவின் கைகளைப் ஜனன். மேளம் கொட்டித் தாலி கட்டினால் யாது. இதோ இந்த முருகனே நம் க்கட்டும். நித்திய சுமங்கலியாக, ருக்க வேண்டும் வித்யா. நிச்சயம் பாங்கித் தேங்கிய குரலில் கூறிய தி நெற்றியிலும் உச்சி வகிட்டிலும்
கையிலிருந்த மல்லிகைச் சரத் |ள் கரத்தைக் கெட்டியாகத் தன்னு அங்கிருந்த துளசிச் செடியை மும் ருகன் சிலைக்கு முன்னால் எரிந்து
67 DI

Page 70
D மனோ ஜெகேந்திரன்
M リ Mfb;
(SAN :
呼 N
\
 

Page 71
கொண்டிருந்த விளக்கின் முன் வந் கொஞ்சம் கொஞ்சகமா நிறைந்து ெ திருந்த வித்யாவின் வலது கரம் வி விடச் செய்வதையும், விளக்கினருகி னத்தை எடுத்து அவள் தன் நெற்றியி உணர முடிந்தது. இருவரும் நெஞ்ச தம்மை மறந்து அங்கேயே நின்று ச்ெ இருந்த அவர்களைத் திடீரென்று ச சாரல் தான் இந்த உலகத்திற்கு இழு உணர்வு பெற்றனவாக அவளையுL நோக்கி ஓடினான்.
அவனைத் தொடர்ந்த வித்யாே னில்லை. மிகமிக நெருங்கி விட்டா னுள்ளேயே கலந்து நிறைந்து விட்ட கமித்து விட்டேன் நான் என்று நிலை முமாக, பூரித்த சிரிப்புடன் அவன் வீழ்ந்த அவளை வாரி எடுத்துக் யொருவரை நோக்கிக் கொண்டிரு தோர் சாந்தி, புதியதோர் இன்பம், புத் விட்டுச் சிரித்தது. எல்லாமே புதுமை “வித்யா' ஆசையுடன் எழு வாறே கடைக் கண்ணால் முறுவலித் கொண்டாள் வித்யா. வேறு என்னத கொஞ்சம் கழித்து,
"ஜனன் எனக்கு வேண்டியது வேறென்ன வேண்டும் இப்போ? ப தெரியவில்லையே” என்று மெல் வித்யா.
"ம். உனக்கு வேண்டியதை மரு ஆனால் எனக்குத் தரவேண்டியதை கிறாயா? இன்னும் அதிகமாக என்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
து நின்ற அவன் கண்களில் நீர் கொண்டிருந்தது. வளையலனிந் ளக்குத் திரியைத் தூண்டிச் சுடர் லிருந்த கிண்ணத்திலிருந்த சந்த வில் திலகமிடுவதையும் ஜனனால் ம் நிறைய நினைவுகள் மறையத் 5ாண்டிருந்தனர். அந்த நிலையில் டசடவென்று கொட்டிய மழைச் ந்து வந்தது. ஜனன்தான் முதலில் ம் இழுத்துக் கொண்டு பந்தலை
வா, ஜனன் இனி எனக்கு அந்நிய ர், நெருங்கியது மட்டுமல்ல, என் ார். அவரினுள்ளே நீக்கமறச் சங் னத்தவறே நிறைந்த மனமும் முக காலடியில் பூவாய் வீழ்ந்தாள். கொண்டான் ஜனன். ஒருவரை ந்த அவர்கள் கண்களில் புதிய ந்தம் புதியதோர் உணர்ச்சி துளிர் யாக இருந்தது இருவருக்கும். ந்த அவள் குரலிற்கு 'ம்' என்ற து விட்டுத் தலையைத் தாழ்த்திக்
கிடைத்து விட்டது. இனி எனக்கு பமும் படபடப்பும் போன இடம் ஸ்க் கள்ளமில்லாமல் சிரித்தாள்
எடுத்துக் கொண்டுவிட்டாய் -هالتاژ
மட்டும் தராமல் ஏமாற்றப் பார்க் னிடமிருந்து எடுத்துக் கொள்ள
69. Di

Page 72
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
லாம் என்ற நினைப்பு மட்டுமில்ல தான் ஜனன்.
"என்ன வேண்டுமென்று செ முடியும். எனக்கு வேண்டியதெல்ல தான். அதைத் தந்தப் பிறகு இனிய களிடம் கேட்க” எனச் சீரியசாகப்
"சரி, சரி உனது கனவு நனவ வாக வேண்டுமென்றால் நீ கேட் என்றோ உரிய சொத்துத்தானே. இ வேண்டாமா வித்யா?” அவளை அ பார்க்கச் சங்கடப்பட்ட வித்யா, அ
வானத்தில் பொங்கி வழிந் பார்த்துக் கொண்டு, முல்லைக் ெ நின்று கொண்டிருந்த, வித்யாவின் செய்தது. தலை நிறையப் பூவைச் னல் தழையத் தழையத் தொங்கிக் றலில் சிலும்பிக் கொண்டிருந்த சிறு படத்துக் கொண்டிருந்தன. எடுப்ப லில் நனைந்திருந்ததால் சற்றே
அந்தச் சேலை அவளழகை மறை அவள் பின்னழகை எடுத்துக் காட்
மெதுவாக எழுந்த ஜனனின் ஆவலுடன் தழுவிய அந்த நெரு மலர்களும் கலந்து குலாவி ஒளி முன்னிரவில் அவர்கள் வெகுநேர
ஓய்வு மொழிதலுமில்லாம உறவை நினைத்திருக்கும்
பல் துலக்கி விட்டுக் காபி தய யாணியின் தாயார் பார்வதி. விடி உமாவைத் தட்டி ஏன் எழுப்புவா கத்து வீட்டுக்காரர் வீட்டிலேயே ப
0 70

பாதிருந்தால் சரி” குறும்புடன் சிரித்
சால்லாமல் நான் எப்படி அதைத் தர லாம் உங்கள் முழுமையான அன்பு பும் எனக்கு என்ன இருக்கிறது உங் பதிலளித்தாள் வித்யா. பாகிவிட்டது. எனது கனவுகள் நன ட முழுமையான அன்பு உனக்கு ன்னும் உனக்குரியது ஒன்று உனக்கு புர்த்தபுஷ்டியாகப் பார்த்த ஜனனைப் வனிடமிருந்த எட்டி விலகினாள். து கொண்டிருந்த நிலவினையே கோடியோடு, கொடியாகச் சாய்த்து 1 பின்னழகு அவனை என்னவோ சுமந்து கொண்டிருந்த அவள் பின் கொண்டிருந்தது. மெல்லிய தென் று கேசங்கள் அவள் நெற்றியில் பட ான இடையைச் சுற்றி, மழைத் தூற ஈரமுடன் தழுவிக் கொண்டிருந்த றக்கவில்லை. இன்னும் அதிகமாக டிக் கொண்டிருந்தது.
கைகள் அவள் சந்தன இடையை க்கத்திலேயே... நிலவும் மல்லிகை யே மல்லிகையாய் மணத்த அந்த ம் தம்மை மறந்திருந்தனர்.
ல், அவன் 2 உள்ளம்.
---- பாரதி
பாரிப்பதில் முனைந்திருந்தாள் கல் ய முன்னே வந்திட்டாளானாலும், ரன் என்று எண்ணியவளாய்ப் பக் டுத்துவிட்டுக் காலைதான் பின்புற

Page 73
மாய் வந்து சமையற்கட்டில் காபி ( பெண்கள் இன்னமும் எழும்பக் கா “உமா, உமா’ என்று குரல் ெ போது, தான் உமாவின் உறவுக்கா வந்ததால், உமாவிடம் ஏதோ மறந் சிவகாமி அனுப்பியதால் தான் வர தயார் ஏதும் சந்தேகிக்கவில்லைதா திரும்பும்போது சுந்தரை ஏதேச்ை “ஜனன் தம்பி, உன் அக்காவி போனார்” என்று அம்மாவிடம் ( சொன்னதில் விளைவையும் கூட காப்பியைப் போட்டு வைத்துவிட்டு சென்றுவிட்டாள் பார்வதி.
படுக்கையில் துயில் கலைந்: னலைப் பிடித்தவாறே நின்றுகொண் எழுந்து அருகில் வந்து கூப்பிட் பின்பே திரும்பிய வித்யாவின் மு விசித்திரமாயிருந்தது.
“ராத்திரி புத்தகம் படித்துக் ெ எழும்புறன், ஜனனைக் காணமே. என்ன பேசினீர்கள்” அடுக்கடுக்க
2D-LDs.
“நாங்கள் அப்படி ஒன்றும் ஆ
“பேசாமல் என்ன மெளனவி வையே நோக்கினாள் வித்யா.
“எங்கள் நிலை பேச்சைக் க உமா. உமா. அது இருக்கட்டும். வந்திட்டாளா?” சங்கடத்துடன் தடு பார்வதி மாமியை விட்டுத் என்ன? என்ன?” ஆர்வத்துடன் கு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
போட்டுக் கொண்டிருந்தாள் இந்தப் ணமே என்று எண்ணியவாறு, காடுத்தாள். முதல் நாள் ஜனன் வந்த ரனென்றும் ஏதோ அந்தப் பக்கம் திருந்த செய்தி சொல்லிவிடும்படி, ந்ததாகக் கூறியதால் கல்யாணியின் ன். ஆனால் கோயில் விழா முடிந்து
FUT9595 55600TLG)JGT.
பிடம் வந்து செய்தி கொடுத்திட்டுப் சொல்லிவிடும்படி வஞ்சுகமின்றிச் அவள் எதிர்பார்க்கவில்லை தான். ஒரு குட்டித் தூக்கம் போட உள்ளே
து எழுந்த உமா, தன் கண்முன் யன் Tடிருந்த வித்யாவைக் கண்டு விட்டு, டாள். இரண்டு தடவை கூப்பிட்ட கத்தைக் கண்டதும் உமாக்கு ஏனோ
காண்டே தூங்கிட்டன். இப்பத்தான் போயிட்டாரா? என்ன சொன்னார்? ாகக் கேள்விகளைத் தொடர்ந்தாள்
அதிகநேரம் பேசவில்லையாக்கும்”
ரதமா பிடித்தீர்கள்” பேசாமல் உமா
டந்த நிலையாகி விட்டது. ஆமாம் அப்புறம் பேசுவமே. பார்வதி மாமி மாறினாள் வித்யா. தள்ளு, ஜனன் போய் விட்டாரா? றுக்கிட்டாள் உமா.
71 DI

Page 74
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஆமாம் உமா விடியமுன் லிட்டுப் போயிட்டார். சிறீதரன் ( பெட்டி படுக்கையை எடுத்துட் போயிட்டு, இரண்டு நாளில் வரு ஊரறிய ஒரு வாரத்தில் அவர் ம அதற்கு. முன்னே. சித்தி என்ன ( வித்யாவின் தயக்கம். அதை அ துக் கொள்ளவில்லை. அவளிற் புறம் இறுதியில் தன்னைத் திருப் "அம்மா, என்னமோ சொல் எங்கோ நீ நிறைஞ்ச வாழ்வு வ எனக்கு வேண்டியது. ஆனால் நீ போயிடப் போகிறாயென்று நில தாயின் குரலுடன் சேர்ந்து கல்யா வெளியே வந்தார்கள் என்று மத் பந்தரின் கீழேயே அமர்ந்து பேசி முதலில் அதனுள் நுழைந்: விகசித்தது. உமாவோ மல்லிை வித்யாவின் முகத்தையும் சேர்த்து மூன்று பெண்கள் சேர்ந்துவிட்ட நாளை எதிர்நோக்கி அந்தத் துடிட் பெண்ணொருத்தியும், அவள் து அவளைச் சீண்டுவதிலேயே இ பெண்ணும், அப்போதுதான் புதுப கல்யாணியும் சேர்ந்திருந்தால் ஒ குமா? உமாவும் வித்யாவும் கல் லையே. மத்தியானம் வரை டே கொண்டிருந்தார்கள். இருள் கவி பிடிப்பம் என்ற நினைப்பு வந்த தும் கேளாமல் புறப்படத் தயாரா குப் புறப்படக் கூடாது என்ற விதி மற்ற யாரால் முடியும்?
D. 72

னே, உன்னிடமும் சொல்லச் சொல் வீட்டிற்கு முதல் பஸ்ஸில் போனால், டு அப்படியே திரும்பி ஊருக்குப் வார் அவர் அம்மாவுடன், அதாவது னைவியாகிடுவேன் நான். ஆனால். சொல்வாளோ தடுமாறினாள் வித்யா. புப்போதைக்கு உமா பெரிசாக எடுத் கு மகிழ்ச்சி ஒருபுறம், கவலை மறு திப்படுத்திக் கொண்டவளாக, 0லட்டுமே. ம். ஏதோ, எப்படியோ, ாழ்ந்தால் சரிதான். அவ்வளவுதான் வெகுவிரைவில் என்னை விட்டுப் னைக்.” என்றவள் கல்யாணியின் ணியின் குரலும் கேட்கவே எழுந்து தியானம் வரை மூவரும் முல்லைப் க் கொண்டிருந்தனர். த வித்யாவின் முகம் மந்தகாசமாய் கயின் ரம்மியமான மணத்தையும், ரசித்தாள். சாதாரணமாகவே இரண்டு -ால் மெளனம் நீடிக்காது. புதுமண பினில் திளைத்துக் கொண்டிருக்கும் டிப்பைப் புரிந்துகொண்டு, மேலும் ன்பம் காண விழைந்த இன்னொரு >ணமாகித் தாய் வீடு திரும்பியிருந்த ரு கணத்திற்காவது மெளனம் நீடிக் யாணியும் அதற்கு விதிவிலக்கில் |ச்சிலேயே பொழுதைப் போக்கிக் யமுன்னே மாலை பஸ்சையாவது பின்தான் கல்யாணி எவ்வளவு தடுத் னார்கள். அன்று அவர்கள் நேரத்திற் விளையாட நினைத்திருந்தால் அதை

Page 75
6
எண்ணற்ற நல்லோர் இதய கண்ணற்ற சேய்போற் கலங் காண்கிலையோ?
ஒடும் வண்டியில், யன்னலோர யன்னலில் தலையைச் சாய்த்தவாறு களில் நீர் வழிந்தோடிக் கொண்டிருந் வெளியே பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்தா எழுந்த வித்யாவின் விம்மல் ஒலியி உலைவாயைத் திறந்தாற்போல் பெரு அமர்ந்திருந்த வித்யாவின் விம்மல் ( அவள் பழைய நினைவுகளில் ஆழ்ந் வெறித்த பார்வை காட்டியது.
அன்று கல்யாணி வீட்டிலிரு அடைந்த உமாவும், வித்யாவும், சிவக தோற்றத்தைக் கண்டதுமே திகைத்து புடன் உள்ளே முதலில் நுழைந்துவிட தொடர்ந்து படியேறப்போன வித்ய அறைந்தாள் சிவகாமி அம்மாள்.
“எங்கேடி வைக்கக் கால் எடுக் தாயின் குணம் இரத்தத்தில் ஊறாமல் வடி உடனே' என்று வெடித்தாள் ஊே கூச்சலில் காமாட்சி வீடு, அக்கம் பக்ச விட்டது. ஒவ்வொரு வீட்டு யன்ன தலைகள் எட்டிப் பார்த்தன. வெளி வாங்காமல் உள்ளே சென்று வாங்கு மெளனமாக உள்ளே செல்ல முயன் னாள் சிவகாமி. அதற்கு மேலும் டெ
ஓடி வந்து,

ம் புழுங்கியிரு குவதும்
— UNTITÉ
த்தில் அமர்ந்திருந்தாள் வித்யா. அமர்ந்திருந்த வித்யாவின் கண் தது. அவளெதிரே யன்னலூடே ன் சேகர் நெஞ்சை மீறிக் கொண்டு ல் அவன் நினைவு கலைந்தது. ருமுச்சு விட்டான் சேகர் எதிரே மெதுவாகக் குறைந்திருந்தாலும், து கிடக்கிறாள் என்பதை அவள்
ந்து திரும்பி, வீட்டு வாசலை 5ாமி அம்மாளின் பத்திரக்காளித் விட்டனர். ஏற்கனவே குறுகுறுப் ட்டாள் உமா பேசாமல் அவளை ாவின் கன்னத்தில் பளாரென்று
கிறாய்? வெட்கங்கெட்ட நாயே, போய் விடுமோ? வெளியே நட ர கூடுமளவிற்கு அவள் போட்ட 3த்து வீடுகள் எல்லாமே திரண்டு ல்களிலும், கதவிடுக்குகளிலும் யே நின்று ஊரார்முன் திட்டை வோமே என்று எண்ணியவாறு ாற வித்யாவை நெட்டித் தள்ளி பாறுக்க இயலாத காமாட்சிதான்

Page 76
D மனோ ஜெகேந்திரன்
“ஏன், சிவகாமி வெளியே சியமாய்? உள்ளே போய்ப் பார்த் நடுத்தெருவில் வைத்தா.”என்று “வக்காலத்து வாங்க வந்: பயலுக்கு என் வீட்டில் சம்பந்த இரகசியமாய் என் வீட்டிற்கு அ தென்று, நடுத்தெருவில் வைத்துட் நடுத்தெருவில் நின்றிருக்க வேண் கெட்டஜென்மம் என்ன துணிச் கூடிக் குலாவிறதற்கு இதற்குத்த என்னுட்டு இரவிரவாக அவன் : என்று கூச்சலிட்டதும் காமாட்சி "சனிதான் உன் நாக்கில் த வைப் பற்றி அப்பட்டம்ாகச் ெ சொட்டுத் தண்ணிகூட மிஞ்சாது தானே சிவகாமி.
“சித்தி” என்று மிரட்சியு பளாரென்று ஒரு அறைமறுபடி 'சித்தி என்னடி சித்தி. மா உறவு? சித்தியாம் சித்தி, கல்ய கண்டு சொல்லியிருக்காவிட்ட வந்திருக்குமா? அந்தக் கிழவிச் சொன்னதை அப்படியே நம்பி பிசகிட்டதென்று நினைக்கிறாயா வளிற்கு வக்காலத்திற்கு வர்றிே டும் பார்க்கலாம் நான் சொன்ன மெளனமாக வித்யா ஒரு கண யைக் குனிந்து கொண்டாள். ஜ இந்தளவு கீழ்த்தரமாகப் பார்க் லும், தப்புத் தன்மேல் தான் வரு அவளிற்கு திடீரென்று உமாதா "பரவாயில்லை அம்மா. (Մ)լգ
п 74
 

நின்று கூச்சல் போடுகிறாய் அனாவ துக்கோயேன். வயது வந்த பெண்ணை ஏதோ சமாதானம் கூற முன்வந்தாள். திட்டியா, வேலையில்லாத வெட்டிப் ம் பேசத் துணிவில்லாமல், அவனை அனுப்பி மருட்டிப் பார்த்தது போதா பேசுவதற்காக உனக்குக் கொதிக்குது. ாடியவள்தானே. துப்புக்கெட்டமானங் Fலடி உனக்கு, அந்த ஜனன் பயலோடு ானே கல்யாணி வீட்டுக்குப் போறன் கூடத்திருவிழா நடத்திட்டு வர்றயா?” கொதித்துவிட்டாள். ாண்டவமாடுகிறது. சிவகாமி, வித்யா சான்னியோ, சொன்ன வாய்க்கு ஒரு ”என்று தொடங்கியவளை விட்டால்
டன் ஏதோ தொடங்கினாள்,வித்யா. அவள் கன்னத்தைப் பதம் பார்த்தது. னங்கெட்ட உன்க்குச் சித்தி என்னடி ாணியின் தாய் தெருவில் சுந்தரைக் ால் உன் அமர்த்தல் நாடகம் வெளி 'குத் தான் மதியில்லை. அந்த ஜனன் ட்டாள். அதனாலே எனக்கும் புத்தி ? அவன் கூட கூடிக்குலாவிட்டு வர்ற பகாமாட்சி. எங்கே அவள் சொல்லட் து தப்பென்று" என்று கத்தியவளை b ஏறிட்டுப் பார்த்தவள், பிறகு தலை னனுக்கும் தனக்குமேற்பட்டஉறவை நம் சித்திக்கு என்ன பதில் சொன்னா ம் என்ற எண்ணம் தான் மேலிட்டது ன் மெல்லக் குறுக்கிட்டு வாதாடினாள். தது முடிந்துவிட்டது. இனிக் கத்தி

Page 77

f
நல்லதோர் வீணை செய்தே. 0

Page 78
D மனோ ஜெகேந்திரன்
GT6ö1601 | JuJøöI. G| JSTLDá) 2) GiTGør லென்றால் ஒரு நியாயம், அக் லென்றால் இன்னொரு நியாய கதவைச் சாத்தப் பார்த்தாள் சிவ
“இன்னும் ஏனடி என் கை ஏங்கேயாவது போய்த் தொலை விழுத்தியது தான் தாமதம், வி விடு என்று வந்த வழியிலேயே தாவும் அதிர்ச்சியில் வாயடை சிவகாமி வித்யா என்ன, ஆற்ற படி வருவாள் தானே என்ற நி பொல்லாப்புக் கூடுமே யொழி காமாட்சியை உள்ளே அழைத்து
தூரத்தே சாலை முடிவில் தது. அவளது செவியில், பூட்டிய வித்யாக்கா” என்ற அழுகையும் மெல்ல மெல்லத் தேய்ந்து கொ6 நல்ல வேளையாக அவள் திருக்காவிடில்? எங்கே நடக்கி நடந்த அவள் கால்கள் அவளை நடந்தன. ஆற்றையே வெறிக்க நேரம்தான் அமர்ந்திருந்தாளே உலுப்பியபோது தான் அவள் தி( துக் கொண்டு ஸ்டேசனிற்கு வ மணியாகிவிடவே அவனிற்கு 6 அவளை அங்கே இருத்திவிட்டு மணி நேரம் கழித்து வந்தான். 6 வதா, சிரிப்பதா என்றே அவனுக் விதிக்கும் வித்யாவுடன் விளை ஏதோ அலுவலாக டவுன் அடுத்த ஸ்டாண்டில் வந்து இ சிறீதரனையும் கண்டு விட்டு ஆ
*/
D. 76

விடேன். எனக்கும் சேகருக்கும் காத காக்கும் ஜனன் அத்தானுக்கும் காத மா?’ என்றவளை உள்ளே தள்ளிக் ETLó。
ண் முன்னே நின்று தொலைக்கிறாய்? யேண்டி’ என்று வித்யாவைத் தள்ளி ருட்டென்று எழும்பிய வித்யா, விடு திரும்பி நடந்தாள். காமாட்சியும், வசந் த்து நிற்க, அவர்களுடன் பாய்ந்தாள் |ங்கரைக்குப் போயிருந்து விட்டு மறு னைப்புடன், வெளியே நிற்க நிற்கப் இயக் குறையாதென்ற நினைப்புடன் துப் போனாள் வசந்தா.
வித்யாவின் நிழல் விரைவது தெரிந் கதவிடுக்கூடே கேட்ட “வித்யாக்கா > கதறலுமாக ஒலித்த உமாவின் குரல் ண்டிருந்தது.
சேகரை வழியில் சந்தித்தாள். சந்தித் கிறோம் என்ற யோசனையில்லாமல் Tயறியாமலே ஆற்றங்கரையோரமாக ப் பார்த்துக் கொண்டு எவ்வளவு மணி T அவளிற்கே தெரியாது. சேகர் வந்து டுக்கிட்டாள். அவன் அவளை அழைத் ந்தபோது மெயில் புறப்பட்டு அரை என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை. ப் போனவன். ஏதோ பையுடன் அரை வித்யாவின் விதியை நினனத்து அழு குப் புரியவில்லை. இருக்க்ாதா பின்னே, பாடுவதில் தான் எத்தனை அவசரம்? பக்கம் போன சேகர் அப்போதுதான் றங்கிக் கொண்டிருந்த ஜனனையும் வலுடன் அவர்களை நெருங்கினான்.

Page 79
“சேகர்” என்றவாறே அவன் ை னின் குரல் ஏதோ போலிருந்தது.
“சேகர், இப்போதுதான் எனக்கு யாணி வீட்டிலிருந்து சிறீதரன் வீட்டி யும். டாக்டர் வேதகிரி தந்தியடித்திரு போன கிழமையே காலேஜ் திடீரென்று ஏற்கனவே கடிதம் போட்டிருக்கிறார் பதில் இல்லாததால் மீண்டும் இரண்டா திருக்கிறார்கள். இன்னும் மூன்று நா6 வில்லை என்றால் என் அட்மிஷன் ரத் மறுநாள் இருக்கிற பிளேனில் சீற் புக் புறப்படும் படியும் நேற்றுத் தந்தி வந் அத்தை வீட்டிற்குப் போய், நேற்று ப வந்திருக்கிறான். நேற்று நான்தான் காலையில் தான் சிறீதரன் வீட்டுக்குப் (
சந்திக்க. இப்போ உடனேயே புறப்பட வேன்’ மூச்சுவிடாமல் பேசிய ஜனன் தள்ளி யாருடனோ பேசிக் கொண்டிரு குவதைக் கண்டதும் அவசரவசரமாக, “சேகர், உனக்கு உண்மை தெரி எனக்கு எனக்கு.” என்று தொடங்கி விடவே, பேச்சை முடிக்காமலே மென் “ம். சேகர், சிறீதரன். சேகர் இ நியூஸ் தெரிந்ததும் உடனே போய், வி லில் கட்டி அழைத்துக் கொண்டுபோ புடன் இதை வாங்கிட்டு வர்றன். சிவக போயிட்டுத்தான் வர்றன். வித்யாவும் வீட்டிலிருந்து வரல்லையாம். பஸ் பிடி பிடிக்க இன்னும் பத்து நிமிஷம் தானி
யைப் பிடிக்க முடியாவிட்டால் நா6ை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
ககளைப் பற்றிக் கொண்ட ஜன
ச் செய்தி தெரிந்தது. காலை கல் ற்கு போனப் புறம் தான் தெரி நக்கிறார். என் போதாத காலம் திறக்கப்பட்டுவிட்டதை ஒட்டி கள். அதற்கு என்னிடமிருந்து ம் தடவையாய்க் கேபிள் அடித் ரில் அங்கு ரெஜிஸ்ரர் பண்ண தாகி விடுமென. எனவே நாளை பண்ணிவிட்டதாகவும், உடனே திருக்கிறது. சிறீதரன் சிவகாமி மாலையே செய்தி சொல்லிட்டு அங்கு இல்லையே. அதனால் போனதும் எனக்குத் தெரியவந் இங்கு வந்திட்டன் உன்னைச் ட்டால் மெயிலைப் பிடித்துவிடு ஒரு கணம் தயங்கினான். சிறிது ருந்த சிறீதரன் தன்னை நெருங்
யனும் வந்து. வித்யா, வித்யா, பவன், சிறீதரன் அருகில் வந்து று விழுங்கினான்.
இன்று காலை சிறீதரன் வீட்டில் வித்யாவை முறையாகக் கோயி ப் விடவேண்டுமென்ற நினைப் ாமி அத்தை வீட்டிற்கு இப்போ உமாவும் இன்னும் கல்யாணி த்து இங்கு வர்றன். றெயிலைப் ருக்கு நீ எப்படியும் அவளை பந்திடு. தற்சமயம் இந்த வண்டி T காலை றெயிலில் எப்படியும்
77 D

Page 80
D மனோ ஜெகேந்திரன்
வந்திடு. நாளை மறுநாள் மா6 தான் விலாசம். சேகர் எப்படி சந்திப்பேனென்றாலும் ஏதோ யாலையே அவளிற்கு கட்டg அவளை சந்திக்காவிடினும். காமி அத்தை வீட்டிலிருக்கப் மூலம் ஒரு நல்ல இடத்தில் அ யும் செய்வார். நான் போனதுே ரிடம் சொல்வேன். எதற்கும் இ டாதே. எல்லாத்திற்கும் நன்றி ே டன் ஆல் தீஸ் டேய்ஸ், நாளை கையில் வைத்திருந்த அ திணித்துவிட்டு, சிறீதரன் மறித் மவசரமாக செதுக்கி வைத்த அடைந்தவனாய் வீட்டுப்பக்கப் விட வேகமாக விரைந்தால் ய குப் போய்ச் செய்தி தெரிந்து வி விதிக்கோ, றெயில் வண்டிக்ே நடந்ததைக் கேட்டதும் விக்கித் “என்ன, ஜனன் போய் வி அழக் கூடத் திராணியின்றி மர அவளை ஆசுவாசப்படுத்தி, ந "பரவாயில்லை வித்யா நிற்க முடியாது. மெயில் வண்டி னில் விட்டிட்டு, வீட்டுக்குப் ே கொண்டு வரும் வரை அங்கே அதன்படி செய்தான்.
மாலை மெயில் புறப்பட் குத் தெரிந்துவிட்டதால், இனி என்று எண்ணியவாறே, வீட்டி இரகசியமாகச் சந்தித்து நாை உமா கொடுத்திருந்த அத்திய
ロ 78

லை நான் பயணமாக வேண்டும். இது யும் போகுமுன் அவளைக் கட்டாயம் மனம் தடுமாறுகிறது. இதை என் கை ணுமென்று நினைச்சேன். ஒருவேளை போய் உடன் கடிதம் எழுதுவேன். சிவ பிரச்சனையானால் டாக்டர் வேதகிரி வளைச் சேர்த்திடு. அவர் எல்லா உதவி மே மறக்காமல் எல்லாவற்றையும் அவ இது அவளிடமே இருக்கட்டும். மறந்தி சகர் தாங் யூசோ மச் ப்வோர் வட் யு காவ்
மாலை சந்திப்போம். கட்டாயம்” |ட்டைப் பெட்டியைச் சேகரின் கையில் த டாக்சியில் ஏறினான் ஜனன். அவசர சிலைபோல் நின்ற சேகர், சுயநினவை ம் விரைந்ததெற்கென்ன? விதி அவனை பாரால் என்ன செய்யமுடியும்? வீட்டிற் த்யாவைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கு மட்டும் கா பொறுமை இருக்கவில்லை. வித்யா ந்துப் போய் விட்டாள். பிட்டாரா? ஜனன் போயே விட்டாரா?” த்துப் போய் விட்டாள் அவள் மெல்ல டந்ததை அறிந்தான் சேகர்.
இந்த ஆத்துப்படியிலே நீ தனியே டியும் போய்விட்டது. உன்னை ஸ்டேச போய் ஆக வேண்டியதைப் பார்த்துக் நயே இரு” என்று சமாதானம் சொல்லி
டு விட்டதென்று நிச்சயமாக அவனுக் விடிந்ததற்கப்புறம் தான் மற்ற வண்டி ற்கு நடையைக் கட்டியவன், உமாவை லந்து புடவைகளையும், வேறு ஏதோ ாவசியமான பொருட்களையும், கைச்

Page 81
செலவிற்குப் பணத்தையும் எடுத்து வந்தான். பாவம் அவன். அவ்வள விடிய ஸ்டேசனில் தூங்கி வழிந்துவ தற்கென்ன, இரண்டாவது ஸ்டேசன் விட்டது. ஏற்கனவே ஏற்பட்ட மண் மோசமாகிவிடவே, வண்டி மறுநாள் அறிவித்து விட்டார் ஸ்டேசன் மா சனமில்லையே. பஸ்சைப் பிடித்து - சிரமப்பட்டு, மாலையில் அவர்கள் தான் அந்த ஸ்டேசனை விட்டுப் புற தது. முடிவு.... மறுநாள் காலை வண்டி டணத்தை வண்டி அடையும் போே காலிற்குப் ப்ளேன் புறப்பட்டு விடு தால், உடனே டாக்ஸியை அமர்த்தி
குப் பறந்தான். விடிய விடிய இரண் கப் பட்டபாட்டிற்காவது பலன் கி பலன் கிடைக்காவிட்டாலும் என்று வித்யா கடைசிவரை நம்பினாள். அ
மாதரையும், மக்களையும் 6 காதலிளைஞர் கருத்தழித விமானத்தில் தனக்கென ஒது திருந்தான் ஜனன். அவனருகிலிரு! தில் ஆழ்ந்து போயிருந்தான். ய கொண்டிருந்த ஜனனில் மனம் கனதி அவன் மனத்திற்கு மட்டும்தான் தெ
அன்று கிராமத்திலிருந்து புறப்பு அடைந்த ஜனனுக்கு நெருங்கிய ! வேலைகளைக் கவனிக்கவுமே ெ ஸ்டேசனிற்குப் போய்ப் ப்ளாட்பா மிச்சம். வண்டி தாமதமாகியது. டி விழுந்து விட்டாலும், எப்படியும் ! என்று அங்கும் போய்த் தேடினான்

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
5 கொண்டு ஸ்டேசனிற்கு திரும்பி
வு சிரமப்பட்டதற்கென்று விடிய பிட்டு, காலை வண்டியைப் பிடித்த 1லேயே வண்டி நிற்பாட்டப்பட்டு சரிவு மீண்டும் பெய்த மழையால் [ காலை வரை புறப்படாது என்று ஸ்டர். ரெயிலை நம்பிப் பிரயோ அடுத்த ஸ்டேசனை எவ்வளவோ அடையவும், வண்டி அப்போது றப்பட்டுப் போகவும் சரியாயிருந் ட்யைத்தான் பிடிக்க முடிந்தது. பட் த மணி மூன்றாகிவிட்டது. நாலே மென்று, ஜனன் சொல்லியிருந்த க்கொண்டு விமான நிலையத்திற் Tடு நாள் வழியில் சேகர் தனக்கா டைக்கும்; தன் அதிர்ஷ்டத்திற்கு குருட்டு நம்பிக்கையுடன் தான் ஆனால்... ஆனால்... பன்கண்மையாற் பிரிந்து ல் காணாயோ? - பாரதி
துக்கப்பட்டிருந்த சீற்றில் அமர்ந் ந்த சக மாணவன் ஏதோ புத்தகத் ன்னலினூடாகக் கீழே நோக்கிக் ந்தது. அவன் அடைந்த ஏமாற்றம்
ரியும்.
பட்டு மறுநாட்காலை பட்டணத்தை நண்பர்களைச் சந்திக்கவும், தன் பாழுது சரியாயிருந்தது. மாலை ரத்தை மாறிமாறி அளந்ததுதான் ரெயில் தாமதம் என்றதும் இடி ஸ்ஸிலாவது வந்து விடுவார்கள் -- அது மட்டுமல்ல. அடுத்த நாள்
79 0

Page 82
D மனோ ஜெகேந்திரன்
காலை வந்தும், அவள் வரவில் விட்டது ஜனனிற்கு இனி என் பேசிக்கொண்டிருந்த தாயைத் லிப் பயணத்தைப் பிற்போடட் ளுக்கோ அது சரியாகத் தோன் கிடைத்த ஸ்கொலசிப்பை விடு தில் பிறந்த பெண்ணை ஏன் லாய்ப்பு அவளிற்கு. ஆனால் லவும் முடியவில்லை. இரண்ட வருகையில் ஒருவேளை ஜன ணத்துடன் படிப்பை முடித்தது நிற்பாட்டாதே, படித்துத் தே நிலைக்கும் உதவும் தானே 6 ஜனன் தயங்கினான். டாக்டர் வரை வித்யாவைத் தானே ஊ செய்வன் என்று அடித்துச் ெ தாயின் கண்ணிர் அவனைக் அன்று மாலை வண்டியில் அ சரிவால் முற்றாகத் தடைப்பட் திட்டித் தீர்ப்பதைத் தவிரவும் முடியவில்லை.
ஏற்கனவே சங்கீத்தின் களைத்துவிட்ட தாய் உடனடி செய்யச் சம்மதிக்க மாட்டாள். மனதை மாற்ற வேண்டும். எ பொறுமையைக் கடைப்பிடிக்க தானே சமாதானம் சொல்லிக் ே அடுத்த நாள் காலை வ டாளா என்று தவித்தான். மல புப் புரிந்திருந்தாலும் அவள் ( மாற்றுக் காண ஜனனின் படிப் ணத்தினால் அவளும் மெளன
DI 80

லையென்றதும் சப்த நாடியும் ஒடுங்கி ன செய்யலாம்? டாக்டர் வேதகிரியுடன் தேடி எப்படியோ விஷயத்தைச் சொல்
பார்த்தான். ஆனால் மலர்வதியம்மா ாறவில்லை. எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுக்
தான் விரும்பினானோ என்ற அங்க அவன் விருப்பத்திற்கு மறுப்பு சொல் ாண்டு படிப்பின் பின் மீண்டும் திரும்பி னின் மனம் மாறிவிடாதா? என்ற எண் பம் பார்க்கலாம். இப்போ பயணத்தை ர்ச்சியடைந்தால் படிப்பு சங்கீத்தின் ான்று படித்துப் படித்துச் சொல்லியும்
Iருக்குப் போய்ப் பார்த்துத் தக்க வழி சான்ன பிறகுதான் வயதான அவன் கொஞ்சம் இளக்கியது. அதன் பயன். வளைக் காணாமல் விட்டாலும் மண் டுப் போன போக்குவரத்தை மனதாரத் அவனால் பயணத்தை ரத்து செய்ய
பிரச்சனையால் ஒருபடி இளைத்துக் யாகத் தான் வித்யாவைத் திருமணம் மெல்லமெல்லப் பக்குவமாய் அவள் ப்படியும் காலம் செல்லும். அதுவரை வும் தானே வேண்டும் என்று தனக்குத் காண்டான்.
ண்டியிலாவது வித்யா வந்து விடமாட் fவதி அம்மாளிற்கும் ஜனனின் தவிப் முக்கியமான சங்கீத்தின் மனநோய்க்கு பு உதவும். பிற்காலத்திலும் என்ற எண் மாக இருந்தாள். சங்கீத்திற்கு இது பற்றி

Page 83
தெரியாததால் ஏதோ வெளிநாடு ே வாடியிருக்கிறதென்று நினைத்தா மீண்டும் மீண்டும் வித்யா தன் ெ படுத்தி ஆக வேண்டியவற்றைக் மாகி விடவே கலங்கிய உள்ளமும் பார்க்கக் கவலையாகத்தான் இருந்: வண்டியும் தாமதமாக வருகிறது ( விமான நிலையத்திலாவது வித்யா விடலாமென்று நம்பிக் கொண்டிரு வந்திருந்த சக டாக்டர்களும் நண் ஒரு பொருட்டாகப்படவில்லை அ ரிடமும் பேசிக் கொண்டிருந்தா வித்யாவைத் தேடித் தேடி அலைந் னும் பதினைந்து நிமிடங்களில் ே வரவே மாட்டாளா என்று ஏங்கித் து யும் அதன் தாக்கம். வித்யா வருவா நம்பிக்கை மறைந்து அவள் வரமா ஏங்கி ஏங்கி அழுதது அவன் ம6 கான கடைசி அறிவிப்பும் ஒலிபரட் தனையும் அடியோடு நொறுங்கிவி கூடப் பிறந்தவர்களையும் அன்புட மற்றவர்களிடம் கை குலுக்கிய அ லும் பிரயாணிகளில் ஒருவனாகக் தான். விமானப் படிக்கட்டில் ஏறிய காட்டிய அவன் கண்கள் அப்போது "குட் ஈவினிங்” ஏர் கொஸ்ட வாறே தனக்கென ஒதுக்கப்பட்டிரு தான் ஜனன்.
எவ்வளவு அடக்க முயன்றும் விழுந்து தெறித்த கண்ணீரை அரு
சங்கீத்தும், வித்யாவும் ஆரம்பத்தி

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
பாவதையிட்டுத்தான் ஜனன் முகம் ன். டாக்டர் வேதகிரி ஒருவர்தான் பாறுப்பு என்று ஜனனை உற்சாகப் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். நேர மனமுமாகப் புறப்பட்ட மகனைப் தது மலர்வதி அம்மாளிற்கு காலை என்று அறிந்தும் கூட, எப்படியும் வைச் சந்தித்து ஒரு வார்த்தை பேசி ந்தான் ஜனன். தன்னை வழியனுப்ப பர்களும், உறவினர் பட்டாளமும் வனிற்கு மேலோட்டமாக எல்லோ லும் அவன் கண்ணும் மனமும் தது. விமானம் வந்து விட்டது இன் பாடிங் முடிந்து விடுமே, வித்யா டித்த அவன் மனதிற்குத்தான் தெரி ள் கட்டாயம் வந்துவிடுவாள் என்ற ட்டாளா, வரவே மாட்டாளா என்று னம். பிரயாணிகளின் போடிங்கிற் பாகி விடவே அவன் ஆசை அத் ட்டது. அடுத்த நிமிடம் தாயையும் -ன் அணைத்து முத்தமிட்டு விட்டு வன் விமானத்தை நோக்கிச் செல் கடைசியாக நடந்து கொண்டிருந் தும், திரும்பிப் பார்த்து கையைக் ம் அவளைத் தேடத்தான் செய்தது. டஸ்ஸிற்கு பதில் வணக்கம் கூறிய நந்த ஆசனத்தில் சென்று அமர்ந்
அடக்கமுடியாது மணிக்கூட்டில் கிலிருந்த சக மாணவன் அறியாத டான். அவன் நினைவிலே தாயும் ல் மாறி மாறித் தோன்றினர். இறுதி
8 D

Page 84
D மனோ ஜெகேந்திரன்
யில் வித்யாதான் நிறைந்தாள்.அ பிரயாணமும் ஆரம்பமானது. கணத்தில் வித்யாவின் வாழ்க் ஏற்படத்தான் செய்தது.
ஆமாம். விமான நிலையத் உணர்ந்ததுமே, வித்யா தன்ை பெரிதாய். ஆமாம். சேகர் தொட சென்ற விமானம், ரன்வேயிலி வும் சரியாகிவிருந்தது. ஜனன் ெ அவளிற்கு ஜனனைப் பார்க்கச் பிரிவிலேயே ஆழ்ந்திருந்த ம6 வின் அழுகை எட்டவில்லை. கொண்டிருந்த டாக்டர் வேதகிரி சந்தேகத்தை எழுப்பி விடவே களை அவதானிப்பதைக் கூட சொல்லித் தேற்றுவது என்று சு தான் சேகர்.
"ஜனன் ஜனன்” என்று வி வித்யாவின் விசும்பல் டாக்ட கிடவே, மெல்லப் பக்குவமாக டிற்குப் புறப்பட வைத்து விட்( கித் தம்மை தாமே அறிமுகம் ெ
அதன் பயன் ஜனனுடன் அவன் குடும்பத்தாருடன் இை ஊரிற்குப் போவதற்குப் புறப்ப பொறுப்பில் விட்டுவிட்டு கொ மறக்காமல் அவள் விலாசத்தை “வித்யா சொன்னால் தப்ட வேண்டிய வித்யா நீதான் என்ப யிட்டு விடாதே. மலர்வதியம்மா டியே நீ போய் நின்றால் அவளி
DI 82

ஆந்த நினைவின் நிறைவிலேயே அவன் அவன் பிராயணம் ஆரம்பித்த அதே நகைப் பயணத்திலும் ஒரு திருப்பம்
ந்தையடைந்து, ஜனன் பறந்து விட்டதை 50T மறந்து விம்மி வெடித்து விட்டாள் டர அவள் உள்ளே ஓடி வரவும், ஜனன் ருந்து பேரிரைச்சலுடன் மேலெழும்ப சன்ற விமானத்தைப் பார்க்க கிடைத்த கொடுத்து வைக்கவில்லை. மகனின் லர்வதி அம்மாளின் செவியில் வித்யா தான். ஆனால் சற்றே தள்ளி நின்று ரிக்கு அவள் குரலும் நிலையும் ஏதோ மெல்ல நோட்டமிட்டார். அவர் தங் க் கவனிக்காமல், வித்யாவுக்கு என்ன உடத் தெரியாமல் நின்று கொண்டிருந்
சித்து விசித்து அழுது கொண்டிருந்த ர் வேதகிரியினது ஐயத்தைப் போக் மலர்வதி அம்மாள் கூட்டத்தை வீட் டு வித்யாவையும் சேகரையும் அணு சய்து கொண்டார். நேரடியாக இணைய முடியாத வித்யா ணந்து விட்டாள். சேகர் அன்றிரவே ட்டு விட்டான். டாக்டர் வேதகிரியின் ஞ்ச நிம்மதியுடன் புறப்பட்ட அவன், யும் எழுதிக் கொண்டான். ாகப் புரிந்து கொள்ளாதே. ஜனனிற்கு தை இப்போதைக்கு யாருக்கும் வெளி 1ள் ஆசாரம் பார்ப்பவளாதலால் இப்ப ற்கு மட்டுமல்ல உனக்குமே சங்கடந்

Page 85
தான். கொஞ்சக்காலம் நீ அங்கிரு விடும். அப்புறம் அவள் மனதை சங்கீத்திற்கு ஆகவேண்டியதை ப துக் கொள்ள தன்னந்தனியே மலர் வதால் தனக்கு உதவிக்கு ஆள் தே6 இருந்தாள். எனக்குத் தூரத்து உறெ லிற்கு வந்து வேலை கேட்டதால், அனுப்பி வைப்பதாய்ச் சொல்லப் நல்லதாக நடத்துவார்களென்ற நம் தான் வித்யா என்று மட்டும் சொல் துச் சொல்லி மலர்வதி அம்மாளிட அது சரியாகவே பட்டது.
வித்யா பிறக்க முன்னமே, அ6 குழந்தை பிறந்தால், வித்யா என்று விரும்பினாள். சிவராமனோ கவி கடைசியில் இரண்டு பெயரையும் கொண்டதுதான், தான் தன் மனை: என்று திான் குழந்தையாயிருந்த ே அவளிற்கு ஜாடையாக ஞாபகம் ( தும் அவள் அப்பா மனைவிக்குப் விட்டுக் கவிதா என்ற பெயரை ம டர் வேதகிரி கவிதா என்ற பெயர் மலர்வதி அம்மாளிற்கு அறிமுகட்
துக் கொண்டாள் வித்யா,
புதிய சூழல், புதிய மனிதர்ச திருப்பத்தில் அவள் வாழ்வு அன் அடக்க முடியாத தனிமை உணர்வி சேகரிடம் கொடுத்தனுப்பிய அந் அவளிற்கிருந்த ஒரேயொரு துை தனிமையில் தன் பெட்டியின் அடி டியை எடுத்துத் திறந்தாள். அதனு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ந்தால் உன்னில் பிடிப்பேற்பட்டு மாற்றுவது கஸ்டமாக இருக்காது. ார்த்துக் குழந்தைகளையும் பார்த் வதியம்மாள் கொஞ்சம் கஸ்டப்படு வைப்படுவதாக என்னிடம் சொல்லி பு. ஆனாதையாக என் ஆஸ்பிட்ட உன்னை உதவிக்கு அவர்களிற்கு போகின்றேன். உன்னை அவர்கள் பிக்கையில்தான் சொல்கிறேன். நீ லிவிடாதே’ என்று படித்துப் படித் ம் கூட்டிப் போனார். சேகருக்கும்
வள் தாய் காந்திமதி, தனக்குப் பெண் பெயர் வைக்க வேண்டும் என்று தா என்ற பெயரை விரும்பினார்.
வைத்து விடலாம் என்று பேசிக் வியுடன் பேசிய கடைசிப் பேச்சு’ பாது, தனக்கு அடிக்கடி சொன்னது வந்தது. ஆனால் குழந்தை பிறந்த
பிடித்த பெயரை மட்டும் வைத்து றந்துவிட்டார். அதன் முடிவு, டாக் ரில் அவளை அழைத்துச் சென்று படுத்தினார். கவிதா என்ற பெயர் போகப் பழகிவிடுமென நினைத்
1ள், புதிய வாழ்க்கை என்று புதிய ாறு திசை திரும்பியது. அன்றிரவு பின் தாக்கமோ என்னவோ, ஜனன் த அட்டைப் பெட்டி ஒன்றுதான் ண போல் தோன்றியது. இரவின் யிலிருந்து அந்த அட்டைப் பெட் |ள்ளே மெல்லிய இளஞ்சிவப்புக்
83 D

Page 86
D மனோ ஜெகேந்திரன்
காகிதத்தினால் சுற்றப்பட்டிரு திருமாங்கல்யமொன்று பிணை
ஆமாம், ஜனன் ஆசை யதுதான் அந்தத திருமாங்கல் கொண்டிருந்த அந்தத் தாலிை பிணைத்திருந்தால் நினைவின் நாள், அவள் வாழ்விலேயே L இனிய கனவுகளின் காதல் கீ வெகு நேரம் அதையே நோக்கி பெண்ணிற்கு, ஒரு ஆணின் ன இருவரையும் அன்பின் கட்டும் யின் சின்னமாகும். எந்தப் பெ யம், எனக்கு என் கையாலே கி என்றாவது ஒரு நாள் கிடைக்க மிதித்து, அருந்ததி பார்த்து, கு பூட்டாதிருக்கலாம். ஆனால் புரிய முடியாத நெஞ்ச நிறை மையை எனக்குத் தந்துவிட்டா துலங்க வேண்டிய அன்பின் எனக்குத் தந்துவிட்டார். அந்த என்னுள் நிறைந்திருக்கும். எ6 தில் தாலியைக் கட்டும் வரை 8 என்ற நினைவோடு அந்த மங் யுள் வைத்து சூட்கேசின் அடிய லோரத் திரைச் சீலையை இழு; வையே வெகுநேரம் பார்த்து அறையில் படுத்திருந்த வாணி வருகிறதா என்று உற்றுக்கேட் கிழித்துக் கொண்டு எங்கோ L காதிற்கெட்டியது. அடக்கி 6ை சாக வெளிக்கிட்டது. அதைத் த அவளால்?
DI 84

ந்த அந்த மெல்லிய தங்கக் கொடியில் ாந்து மின்னிக் கொண்டிருந்தது. பாசையாய் வித்யாவிற்கென்று வாங்கி மயம் நிலவினொளியில் பளபளத்துக் ய அவர் கையாலேயே என் கழுத்தில் ன் குரல் மெல்லமெல்ல மீட்டிய அந்த மறக்க முடியாத அந்த மங்கல நாளின் தம் அவளை நிலை மறக்கச் செய்தது. கிக் கொண்டிருந்தாள். தாலி என்பது ஒரு ககளால் மனநிறைவுடன் கட்டப்பட்டு ப்பாட்டுக்குள் வைக்கும் மங்கலச் சக்தி ண்ணிற்கும் கிடைக்கும் அந்தப் பாக்கி டைப்பதை விட, அவர் கையாலேயே கட்டும். ஊரும் உலகும் அறிய அம்மி ங்குமம் தீட்டி மலர் சூடி, மங்கல நாண் ஊருக்கும் உலகத்துக்கும் புரியவே வை, மனைவி என்ற உணர்வை, உரி ர் அவர் என் நினைவினிலே நிறைந்து சக்தியை, அந்த சத்தியமான அன்பை 5 நினைவே எனக்கு நிறைஞ்ச பரிசாக ன்றாவது ஒருநாள் அவரே என் கழுத் காத்திருக்க என்னால் நிச்சயம் முடியும் கல நாணை மறுபடி அட்டைப் பெட்டி பில் ஒளித்து வைத்தாள். மறுபடி யன்ன த்துவிட்டு, எரித்துக் கொண்டிருந்த நில க் கொண்டிருந்தாள் வித்யா. பக்கத்து யின் அறையிலிருந்து ஏதாவது சத்தம் -டாள். ம். ம். இரவின் நிசப்தத்தைக் பறந்த விமானத்தின் ஒலிதான் அவள் வத்திருந்த குமுறலெல்லாம் பெருமூச் தவிர வெறென்னதான் செய்ய முடியும்

Page 87
எண்ணியெண்ணிப் பார் எண்ணமில்லை நின் சுல
காலைப் பனியில் குளித்து சாமந்திச் செடியிலிருந்து இன்னெ கத்தரித்து, கையிலிருந்த பூக்கூன் கிடந்த அந்தப் பூக்களின் கனம் த களில் துவண்டது. தோட்டத்திலி யும் எவ்வளவு நேரம்தான், மாறி | தாளோ, அது அவளுக்கே தெரிய கட்டில், காத்துக் கொண்டு இருந்;
ஆச்சரியம்.
"இதென்னடா, இந்தப் புது கு அத்தனை முல்லைப் பூக்களையு களாகக் கட்டிவிட்டாள். அது ! வந்து அத்தனை மஞ்சள் சாமந்தி பறித்துக் கூடையை நிரப்புகிறாரே தூரியம் என்று வரிசை வரிசைய உயர்ந்த ரகப் பூக்களைப் பறிக்க - பன்னீர், பவளமல்லி என்று சாதா ஆசை இந்த அக்காக்கு? "அது ஏ புரியவில்லை.
பறித்த பூக்களைச் சேர்த்த 6 வித்யா லதாவைப் பார்த்து, மென்
“வந்த சில நாட்களிலேயே னோடு ஒட்டிக் கொண்டாள். அவ செல்லத் தங்கைக்குக் கூட, என்ன என்று நினைத்தவாறே, லதாவின் திறந்து கொண்டு வீட்டினுள்ளே சங்கீத்தின் அறையை நோக்கி ந

1ாராட்டம்
த்திடிலோர்
வக்கே.
- - பாரதி
ச் சிரித்துக் கொண்டிருந்த அந்தச் மரு பூங்கொத்தையும் பக்குவமாகக் டயுள் போட்டாள் வித்யா. குவிந்து ாளாமல் கூடை மெல்ல அவள் கை ருந்த அத்தனை ஜாதிப் பூக்களை மாறிப் பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந் பாது. ஆனால் அவளுக்காகப் படிக் த லதாக் குட்டியின் முகத்தில் ஒரே
அக்கா, அதிகாலையில் வந்து பறித்த ம் மல்லிகைப் பூக்களையும் மாலை போதாதென்று, இதோ திரும்பவும் ப்ெ பூக்களை, ஆசை ஆசையாய்ப் ள" என்று. ரோஜா, ஒக்கிட்ஸ், அன்ந் பாய்ப் பூத்துக்கிடந்த எத்தனையோ ஆசைப்படாமல் மல்லிகை, முல்லை, மரண பூக்கள் மேல் ஏன் இவ்வளவு ன் என்று அந்த சின்னஞ் சிறுசிற்குப்
பண்ணம் படிக்கட்டை நோக்கி வந்த
மையாகச் சிரித்தாள்.
என்னமாய் இந்தக் குழந்தை என் நக்கு என்னைப் பிடிச்ச மாதிரி அவர் ன நிரம்பப் பிடிச்சு விட்டதா என்ன?” - கைகளைப் பற்றியவாறு கதவைத் நுழைந்தாள். மேற்குப் புறமாயிருந்த க்கவே... அவளுக்குத் தயக்கமாகத்
85 0

Page 88
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தான் இருந்தது. ஆனால் என்ன டின் செக் அப்பிற்காக அன்று தின் அறையைச் சற்று ஒழுங்கு அம்மாள்.
“போம்மா, எனக்குப் படி முணுக்கவே தானே அதைச் வித்யா. இனித் தயங்கி என்ன இருந்த அவன் அறையை நெ சாத்தியிருந்த அவன் அறைக் க பதில் இல்லை. மறுபடியும் இரு என்ற பாவத்துடன் லதாவை ப குள் எட்டிப் பார்த்துவிட்டு, அவ லக் கிசுகிசுத்தாள். வித்யா இன்ன குவதைக் கண்டதும், அவள் கை தாள் லதா.
அறையினுள் தயக்கத்துட யின் அலங்கோலம்தான் வர6ே ருந்த ரேடியோகிராமின் அருகிலி வாடிய மலர்கள் காய்ந்து சருகா செல்பின் முதற்தட்டில் இருந்த மீரா சிலைகளிலெல்லாம் தூசி த டிக் கொண்டிருந்தது. சுவரில் காட்சிகள் இன்னும் சில ஆயில் கிக் கொண்டிருந்தன. மூலையில் குத் தூய்மையான உணர்ைேவத் ே ஒட்டினாற் போலிருந்த பாத்றுாழு அலங்கோலமாயிருந்த அறையி றித் துடைத்து ஒழுங்குபடுத்தின "சங்கீத் அண்ணா, பாத்றுமி சயனம் தான் பண்ணப் போவார் பேச்சு ஞாபகத்தில் வரவே, சங் வெளியில் வரமாட்டான் என்ற
DI 86

செய்வது? டாக்டர் வேதகிரி தன் ரூட்
அங்கு வருவதாக இருந்ததால், சங்கீத் படுத்தி விடச் சொன்னாள் மலர்வதி
க்க வேணும்” என்று வாணி முணு செய்து விடுவதாகக் கூறிவிட்டாள் ஆகப் போகிறது? ஒதுக்குப் புறமாக ருங்கியவள், ஒருக்களித்தாற் போல் தவை மெல்லத் தட்டினாள். ம். க்கும். தடவை தட்டினாள் பதிலில்லையே ார்த்தாள் வித்யா, லதா தான் அறைக் 1ன் அறைக்குள் இல்லை என்று மெல் மும் அறைக்குள்ளே நுழையத் தயங் களை பற்றி, உள்ளே வரும்படி இழுத்
ன் நுழைந்த வித்யாவை அந்த அறை வற்றது. யன்னலை ஒட்டினாற் போலி ருந்த வெள்ளைப் பூச்சாடியில், ஏதோ கக் கிடந்தன. அதன் அருகே புத்தக நடராஜர், ராதாகிருஷ்ணன், சிவசக்தி, ன் செல்வாக்கைத் தாராளமாகக் காட் தாஜ்மகால், இயற்கை வண்ணப்பட படங்கள் அங்குமிங்குமாகத் தொங் லிருந்த வீணை ஒன்று தான் அவளுக் தாற்றுவித்தது. சங்கீத் தன் அறையை முள் சென்றிருப்பதை ஊகித்தவளாய் ன் அமைப்பை, அலங்காரமாக மாற் ள் விறுவிறு என்று. ற்கு ஸ்நானம் பண்ணப் போவதில்லை, என்ற வாணியின் நேற்றைய கேலிப் த் இப்போதைக்கு பாத்றுமிலிருந்து ைெனப்புடன், அறையைத் தட்டி துப்

Page 89
புரவாக்கிப் பெருக்கினாள். ராஜூவி டிலருகில் நகர்த்தி அழகாகப் புத்த பாரதியார் பாடல், நவநீதகவி சோதனை, திருக்குறள், பாரதிதாச புத்தங்களையும் அவன் கட்டிலிலி யாக அடுக்கினாள். சாளரத்திற்கு யது. சங்கீத் படுத்திருந்தபடியே யிருக்கும்” என்ற எண்ணம் சரியாக நீரைமாற்றி மஞ்சள், சாமந்திப் பூக்க விட்டு, வெளியே சென்று மீண்டும் காலையில் அவள் கட்டி வைத்தி குத்துவிளக்கும், திரியும், எண்ணெ வித்யா கட்டிலில் கண் மூடியவா ஒரு கணம் தயங்கினாள்.
வேலையாளின் உதவியுடன் யால், அறையினுள் வந்த சங்கீத் அறையின் அமைப்பு பட்டென்று “அட, வாணிகூட அறையி கிறாளே. இவளுக்குக் கூடவா இே வும் என் வசதிக்கேற்ப, அழகாக நா கெட்டிய தூரத்தில் செல்பையும், கிறாளே” என்று எண்ணமிட்டவாே ஒரு பக்கத்திற்கு ஒதுங்கிக் காற்றி நிறத் திரைச் சீலை அழகாக இன படுத்துக் கிடந்தவாறே, தோட்டத் களை மூடிக் கொண்டான்.
உள்ளே தயக்கத்துடன் நுை போடாதிருக்கும்படி கையைக் கா னிய சிலைகளிற்கு முன் குத்துவி றித் திரியைப் பொருத்தினாள். ம திற்குச் சாத்திவிட்டுக் குத்துவிளக் வெளியே போகத் திரும்பியவ6ை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ன் உதவியோடு புக்செல்பைக் கட் 5ங்களை அடுக்கினாள்.
யின் கவிதைத் தொகுப்பு, சத்திய ன் கவிதைகள் என்றிருந்த பலரகப் ருந்தபடியே எடுத்துப் படிக்க வசதி ாதிராகக் கட்டிலைத் தான் நகர்த்தி தோட்டத்தைப் பார்க்கக் கூடியதா த்தான் பட்டது அவளுக்கு சாடிக்கு ளை அலங்காரமாக மாற்றி வைத்து திரும்பியவளின் கைகளில் அன்று ருந்த மல்லிகை மலர் மாலையும், ய்யும் இருந்தன. உள்ளே நுழைந்த றே கிடந்த சங்கீத்தைக் கண்டதும்
எ குளித்துவிட்டு, அலுப்பு மிகுதி தின் கண்களை, மாற்றப்பட்டிருந்த கவர்ந்தது.
ன் தோற்றத்தை மாற்றி வைத்திருக் தெல்லாம் செய்யத் தெரியும்? அது ன் அன்று நினைச்சமாதிரியே, கைக் ரேடியோ கிராமையும் வைத்திருக் ற கட்டிலில் சாய்ந்தான். சாளரத்தின் ல் படபடத்துக் கொண்டிருந்த நீல டயில் முடிச்சிடப் பட்டிருந்ததால், தை ஒரு கணம் ரசித்துவிட்டுக் கண்
ழைந்த வித்யா, லதாவைச் சத்தம் ட்டி விட்டுப் பளபளவென்று மின் ாக்கை வைத்து, எண்ணெயை ஊற் ல்லிகை மாலையைச் சுவாமி படத் கை ஏற்றினாள். சந்தடி செய்யாமல்
.
87 DI

Page 90
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"வாணி அந்த வீணையை டுப் பாடேன்’ என்ற சங்கீத்தின் மூடியவாறு கிடந்த சங்கீத், அ இருந்து வாணிதான் அங்கு வந் டான். தன் வீணையை ஒருவ அண்ணா என்று ஏதோ பேச்சு யிருந்தது வேறு வித்யாவின் ஞ
“ஏன் வாணி, பேசாமல் இ
இருக்கிறதா? பரவாயில்லை. ஒ என் மனதைப் படிச்சமாதிரி ஜெய கரிக்க முடியவில்லை. என் விரு துல்லியமாக ஏனோ நீ இன்று மா ம். அது என்ன ஊதுவத்தி மண சரி. சரி பரவாயில்லை. ஒரேெ கனவில் பேசுபவன் போல், இன் நிலை கலைந்துவிடுமோ என்று யவாறே, பேசிய அவன் குரலே
 

பக் கொஞ்சம் எடுத்து மீட்டி ஒரு பாட் குரல் திடுக்கிட வைத்தது. கண்களை றையில் கேட்ட நடமாட்ட ஒசையில் திருக்கிறாளென்று எண்ணிக் கொண் ருமே தொட விடமாட்டான் சங்கீத் வாக்கில் முதல் நாள் வாணி சொல்லி ாபகத்தில் வந்தது.
ரேயொரு பாட்டுடன் மீட்டிவிடேன். ாவால் கூட இப்படி அறையை அலங் |ப்பத்தைப் படிச்ச மாதிரி, இவ்வளவு ற்றிவிட்டாய். சாம்பிராணி மணம், ம்.
மா? மல்லிகை மணத்தோடு சேர்ந்து. பாரு பாட்டைப் பாடேன்.” ஆழ்ந்த னமும் கண்களைத் திறந்தால் மோன தயங்குபவன் போல், கண்களை மூடி விணையின் நாதம் போல் கெஞ்சி

Page 91
யது. ஒரு விநாடி திகைத்து நின்ற வி தடுமாறினாலும், மறுவிநாடி சட்டெ கூட்டினாள். அடுத்த கணம்.
“நல்லதோர் வீணை செய்தே எறிவதுண்டோ? சொல்லடி சிவசக் படைத்து விட்டாய்” பாரதியின் க வித்யாவின் குரலுமாக இணைந்து, டின் மூலை மூடுக்களிலெல்லாம் த6 திடுக்கிட்டுக் கண்களைத் திற லும், மறுகணம். தன்னை மறந்து ம டான். ஒரு நிமிஷம்கூட அந்த கான வில்லைப் போலும்.
"வல்லமை தாராயோ, இந்த தற்கே சொல்லடி சிவ்சக்தி நிலச் சுபை ஏக்கம் தோய வீணையுடன் சேர்ந்து கண்களிலிருந்து வழிந்த கண்ணின டான் சங்கீத்.
விசையுறு பந்தினைப் போ வேண்டிய படிசெலும் நசையறு மனங்கேட்டேன் நவமெனச் சுடர்தரும்
தசையினைத் தீச் சுடினும் சக்தியைப் பாடும்நல் அசைவறு மதி கேட்டேன் அருள்வதில் உனக்ே
திரும்பத் திரும்பக் கடைசி இ அனுபவித்துப் பாடினாள் வித்யா. மாறிவிட்டது போல் வீணையுடன் குயிலாக எழுந்தது. பாடி முடிந்தது லில் கண்கள் குளமாக மலர்வதி அ
சங்கீத் இன்னும் அதே நிலையிே

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
யா இதை எதிர்பாராது ஒரு கணம் ாறு விணையுடன் அமர்ந்து சுருதி
அதை நலங்கெடப் புழுதியில் தி எனைச் சுடர்மிகு அறிவுடன் விதையும், வீணையின் நாதமும், இனிமையாக எழுந்து, அந்த வீட் 1ழ்ந்தது.
ந்த சங்கீத் ஒரு கணம் குழம்பினா றுபடியும் கண்களை மூடிக் கொண் த்தைக் கேட்காது இழக்க விரும்ப
மாநிலம் பயனுற மேலும் வாழ்வ யென வாழ்ந்திடப் புரிகுவையோ" து அவள் குரல் ஒலித்தபோது, தன் ரக் கூடத் துடைக்க மறந்து விட்
ல் உள்ளம் உயிர் கேட்டேன் நித்தம்
உயிர் கேட்டேன்
சிவ லகங் கேட்டேன்
இவை
கதுந் தடையுள்ளதோ?
ரு அடிகளையும் தன்னை மறந்து Fங்கீதத்தின் நிலையில் வித்யாவே சேர்ந்து அவள் குரலே சோகக் ம் கண்களைத் திறந்த வித்யா வாச ம்மாளும் வாணியும் நிற்பதையும் லயே இருப்பதையும் கண்டவள்
89 DI

Page 92
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தயங்கினாள். மெல்லக் கண் கலைவாணியே அமர்ந்திரு கொட்டாமல் நோக்கினான் அம்மாள் தான்,
"சங்கீத். சங்கீத். இ டாள் என்று நினைத்திட்டிய கொத்தாசையாய்க் கொஞ்ச ரிற்குத் தெரிந்த தூரத்து உ என்று விளக்கினாள்.
“கவிதாவா, கவிதா. ம் தான். ரெம்ப சந்தோசம் ந அரவங் கேட்டதும் வாணி( வீணை வாசிப்பும் பாட்டும். அனுபவித்துப் பாட முடிகி பேசிவிட்டான். அவன் ஒளி தயக்கத்துடன் அமர்ந்திரு 606.ਥਓਲੰਕੁੰਭ 600TਯੰGu லும் கண்ணும் தெளிவாகக் “தயவு செய்து இன்னு வீணையுடன் சேர்ந்து பாடு கெஞ்சியது.
அவனை விட அதிக திரும்பி நோக்கினாள் வித்ய “பாடம்மா நீண்ட நா6 பின், இந்த வீட்டில். சரி. போது ஒரு பாட்டைப் படி சங்கீத்துடன் சேர்ந்து கொ6 பது? ஏற்கனவே சங்கீத்தி விட்டதால், உணர்ச்சி வச அளிக்கக் கூடியதாக என்ன மனதிலுறுதி வேண்டு நினைவு நல்லது வேண்டும்,
D 90

னகளைத் திறந்த சங்கீத் எதிரில் சாட்சாத் நப்பது போலிருந்த வித்யாவையே கண் 1. அவன் நிலையை உணர்ந்த மலர்வதி
வளை நீ வாணி தான் அறைக்குள் வந்திட் பாக்கும். டாக்டர் வேதகிரிதான் எங்களுக் காலம் எங்ககூட இருக்க கேட்டார். அவ றவுக்காரர் பெண்ணாம். பெயர் கவிதா'
அர்த்தமும் பொருத்தமும் நிறைஞ்ச பேர் ான் கண்ணை மூடிக் கொண்டிருந்ததால் யென்று நினைத்திட்டேன். அபாரம் உங்க எப்படி உங்களால் இவ்வளவு தூரத்திற்கு றது?” தன்னை மறந்து அதிகம் அவன் நிறைந்த கண்கள் வித்யாவை ஊடுருவின. ந்த வித்யா மெல்லத் தலையை நிமிர்த்தி சப்பட்டிருக்கிறான் என்பதை அவன் குர காட்டியது.
ம் ஒரு வேண்டுகோள், ஒரேயொரு பாடல் வீர்களா?’ தயக்கத்துடன் சங்கீத்தின் குரல்
க தயக்கத்துடன் மலர்வதி அம்மாளைத்
JsT.
ளைக்கு பின், ஏன் நீண்ட மாதங்களிற்குப் சரி பழைய கதைகளெல்லாம் ஏன் இப் யனம்மா’ என்று மலர்வதி அம்மாளும் ண்டாள். மீண்டும் என்ன பாடலைப் படிப் ன் குறையை முதல் பாடல் நினைவூட்டி ப்பட்டிருந்த அவன் நிலைக்கு அமைதி
பாடல் பாடுவது? அடுத்த கணம். ம்ெ, வாக்கினிலே இனிமை வேண்டும், நெருங்கின பொருள் கைப்பட வேண்டும்,

Page 93
கனவு மெய்ப்பட வேண்டும், கைவ தனமும் இன்பமும் வேண்டும், தரணி அவள் ஆரம்பித்ததுமே தன்னை L மணியின் கீதமாய் அவள் குரலின் மும் இணைந்து அவனை. அவனை
டக் டக். ஷoஸின் ஒலி எதிரொ கிரியைக் கண்டதும் மலர்வதி அப் শ্ৰেণী60πTাঁ,
“ஐயையோ அத்தை அவரைட் வின் பதட்டமான குரலும் மயங்கிக் டர் வேதகிரியை அவன் அறைக்கு வினாடிகளில் கண்களை மெல்லத் தி கொண்டிருந்த டாக்டர்,
“கி ஸ் ஒல் ரைட் சற்று ஓய்வெ வெளியே போனால் சங்கீத்திற்கு வாறே அறைக்கு வெளியே வந்தார். வந்த வித்யாவை ஒரு கணம் பார்த்த
“வித்யா, ஐ மீன் கவிதா, கவித சங்கீத்தின் நிலை சீக்கிரமே நார்மல சுமார் இரண்டரை வருடஷங்களிற்கு பாராது தந்த நிறைவிலே, அவன் அ தால் தான் அவன் மயங்கி விட்டா களிற்கு நிறைவு தர, அவனுடைய க மிக அவசியம் ஒருத்தி. அந்த இடத் உன்னால் முடியும். ஒருவரையும் ே தொட விட்டதே ஆச்சரியமென்ற அவன் உன்னைப் பாராட்டியது தா வின் இசையை மட்டும் பாராட்டத் அப்படிப்பட்டவன் பாராட்டுக் கிடை தரக் கூடியது இந்த உலகில் ஒன்ே அதைத் தர உன்னால் முடியும். அ நிலைக்கு மாற்றுவது உன் பொறுப்பு

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
சமாவது விரைவில் வேண்டும், பிலே இன்பம் வேண்டும்” என்று றந்து விட்டான் சங்கீத் ஆலய இனிமையும், வீணையின் நாத
லிக்க உள்ளே வந்த டாக்டர் வேத
மாளும் வாணியும் வழிவிட்டு
பாருங்களேன்’ என்ற வித்தியா கிடந்த சங்கீத்தின் நிலையும் டாக் ள்ளே இடித்துத் தள்ளியது. சில றந்த சங்கீத்தைச் செக்கப் செய்து
டுத்துக் கொண்டால் சரி. நாங்கள் ஓய்வாயிருக்கும் தானே” என்ற அவரைத் தொடர்ந்து வெளியே அவர், ா நீ இங்கு தொடர்ந்து இருந்தால் ாகிவிடும். வெகு காலத்தின் பின் தப் பிறகு இசை அவனுக்கு எதிர் திகம் உணர்ச்சி வசப்பட்டு விட்ட ன். அவனுடைய கலை உணர்வு லை உணர்வின் வளர்ச்சிக்கு மிக தைப் பூர்த்தி செய்ய நிச்சயமாக தாடவிடாத வீணையை அவன் ால் அதைவிட அதி ஆச்சரியம் ன். இதுவரை அவன் சிட்டிபாபு நான் கேட்டிருக்கிறேன். உனக்கு ததென்றால். அவனிற்கு மகிழ்ச்சி ற ஒன்றுதான். அதுதான் கலை. தைத் தந்து அவனைப் பழைய ’ என்றவர் அக்கம் பக்கம் யாரு

Page 94
so மனோ ஜெகேந்திரன்
மில்லாததைக் கவனித்தவரா யக் கூடிய பேருதவி” என்று நோக்கி வந்த வாணியைப் ப
அவர் பேச்சு. அதுவு காகக் தான் எடுத்துக் கொண் வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஜனனுக்காக உதவி செய்ய ஒ யாராவது கவிதா என்று கூப்பி போகப் போகப் பழகிக்கெ வேதகிரியின் தூரத்து உறவுக் வாணியைப் போலவே பாவி னேற்றத்திற்கும் மகிழ்ச்சிக்குட அவள் இன்னும் அன்பாயிரு தில் வித்யாவைப் பிடித்ததெ என்றும் ஒதுக்க முடியாது. த வீசும் நண்பியர் பட்டியலில் வி நாளடைவில் வித்யாவின் ( கள்ளமில்லாத முகமும் மெல் மீனாவிற்கும் படிப்பிலும் சரி, தாள் வித்யா, லதா பாடுதான் ெ கவிதா அக்கா என்று அவ6ை
சங்கீத் ஒருவனுடன்தா காமலும் இருந்தாள் வித்யா. வீணையைப் பற்றியோ, தான் லது சித்திரங்களைப் பற்றிே முற்றாகச் சங்கீத்திடமிருந்து போக அதுவும் பழகி விட்ட வினால், கால் பூரணமாகக் கு பொழுதத்தனையும் அவனது. முடிந்து இரண்டு மாதங்களா அவனிற்கே எரிச்சலூட்டுவத வெடுத்துக் கொண்டிருந்தவ
D. 92

ய், “அதுதான் உன் ஜனனுக்கும் நீ செய் து விட்டுக் காப்பித் தட்டுடன் தன்னை ார்த்துப் பேச்சை மாற்றினார். ம் அந்தக் கடைசி வரிகளை, வேதவாக் டாள் வித்யா. அதன் படி நடந்து கொள்ள வலுப்பட்டதில் என்ன தவறு? அவள் ஒரு சந்தர்ப்பம் அல்லவா? ஆரம்பத்தில் டும் போதெல்லாம் திடுக்கிட்டவள், பிறகு ாண்டாள். மலர்வதி அம்மாள், டாக்டர் காரப்பெண் என்ற அளவில், வித்யாவை த்து அன்பு காட்டினாள் சங்கீத்தின் முன் ம் காரணமாகக் கூடியவள் என்ற அளவில் நந்தாள். வாணிக்கென்னவோ ஆரம்பத் ன்றும் சொல்லமுடியாது பிடிக்கவில்லை ன்னுடைய பட்டணத்து நாகரீக வாடை த்யாவைச் சேர்க்க முடியவில்லை.ஆனால் குழந்தைத்தனமான பேச்சும், அவளது ஸ்ல அவள் பால் ஈர்த்தது. ரமேஷிற்கும், விளையாட்டிலும் சரி நன்றாக ஈடு கொடுத் கொண்டாட்டமாயிருந்தது. கவிதா அக்கா, ளயே சுற்றிச் சுற்றி வந்தாள். ன் அதிகம் நெருங்காமலும், அதிகம் பழ ஆனால் அவனே வலிய வலிய வந்து படித்த புத்தகங்களைப் பற்றியோ, அல் யா சர்ச்சை செய்யுபோது வித்யாவால் விலகி நிற்க முடியவில்லை. போகப் து. விபத்தின் போது எற்பட்ட சிறு முறி ணமடையாததால் பெரும்பாலும் அவன் அறையுள்ளேயே கழிந்தது. ஆப்ரேஷன் க அவன் போக்கு மற்றவர்களிற்கு, ஏன் 5ாகத்தானிருந்தது. எந்த நேரமும் வெடு ன், வித்யாவின் இனிய பேச்சினாலும்,

Page 95
போக்கினாலும் மெல்ல மெல்ல மாற ரும் தன்னைப் பரிதாபமாய் நோக்கி பாக வித்யா ஏதோ தன்னை உசத்திய நிலைக்கு அவன் கலைச் சிறப்புக6ே னது போக்குகளிற்கு ஈடு கொடுக்கி னிற்கும் ஆரம்பத்தில் ஒரு மதிப்ை தைத்தனமான மனம், குறுகுறுப்பான எல்லவாவற்றையும் விட, அவன் கன காட்டிய ஈடுபாடும், அவளிடத்தே அ
இன்பக் கதைகளெல்லாம் 2
ஏடுகள் சொல்வதுண்டோ?
ஜனன் லண்டன் போய் இரன் மத்தியானம். தபாற்காரன் கொணர் கொண்டு மலர்வதி அம்மாளிடம் ஒபு கவரை மட்டும் பார்த்துவிட்டு,
“அட ஜனனின் கடிதமல்லவா வாறு சங்கீத்தின் அறையை நோக்கி வித்யா ஏமாற்றத்தால் சாம்பிப் போ6 எதுவுமே தோன்றாமல் அப்படி ஒரு சாக்குடன் தயங்கித் தயங்கி சங் அவன் ஜனனின் கடிதத்தை மூடி ை றத்தை வெளியில் காட்டிக் கொள்ள லைக் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள வே லூரியிலிருந்து வாணிவரும் வரை நி வாணியின் வழக்கமான அரட்டைய யது. ஆமாம்! தான் நலமாயுள்ளதா அறையில் தங்கியிருப்பதாயும், மற் யும், இடங்களையும் பற்றிக் குறிப்பிட தான் குறிப்பாக அதிகம் கேட்டு எழு “எனக்கென்று ஒருவரி எழு முணுத்த வித்யா, தன்னை மறந்து

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D.
|க் கொண்டு வந்தான். எல்லோ கொண்டிருந்ததிலிருந்து பிறம் ாகப் பார்த்து, அந்த உசத்தியான காரணம் என்பது போல், அவ றாள் என்று அவள் மேல் அவ ப ஏற்படுத்தின. அவளது குழந் பேச்சு போலித்தனமான கோபம் ல உணர்வுகளில், திறமைகளில் வனை ஈடுபாடுடையச் செய்தன.
Lன்னைப்போல்
- பாரதி
ாடு வாராமாகிவிட்டது. அன்று
ந்திருந்த கடிதங்களை எடுத்துக் டினாள் வித்யா. அதிலொரு நீலக்
’ என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூவிய , மலர்வதி அம்மாள் நடக்கவும் OT Tait.
யே சில கணம் நின்றவள். ஏதோ கீத்தின் அறைக்குள் செல்லவும் வக்கவும் சரியாயிருந்தது. ஏமாற் ாமல், அன்று மாலைவரை ஆவ |ண்டியதாயிற்று. மாலையில் கல் லைகொள்ளாமல் தவித்தவளிற்கு டிக்கும் சுபாவம் தான் வழிகாட்டி பும், சகமாணவனுடன் தான் ஒரு றும் தன் புதிய அனுபவங்களை டு எழுதி, சங்கீத்தின் நிலையைத் தியிருந்தான் ஜனன்.
முடியாதோ' தனக்குள் முணு சிரித்தாள். தான் இங்கே இருக்
93 D

Page 96
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கிறேன் என்று ஜனனிற்குத் வில்லை என்று முணுமுணு எப்படியாவது கேட்டு அட்ர செய்தவள். அன்றிரவு மெள்ள வாணி மூலம் தான் நிலைய துள் கடிதம் எழுதுவதாயும், ஆ வாணி சொன்னபோது வித்ய வில்லை. ஏமாற்றத்தை மறை தலையணையில் முகத்தைப் போதைக்கு அவளால் முடிந் நினைவுகளிலேயே தோய்ந்து மிதந்து வந்த அந்த நாதஸ்வ தன்னை மறந்து லயித்தாள் வி கீழே, அவன் அறையில் நாதஸ்வர இசையை ஆழ்ந்து இசையிலே, ஏன் எதிலுமே விெ நிறைவைத் தேடிக் கண்டு ெ அது இப்போதெல்லாம் விடிந்து விடுவான் சங்கீத் முதல் நாளிர விளக்குக்குத் திரியும், நெய்ய லாம் செய்து விடுவாளாகைய விட்டுத் தரையிலமர்ந்து வீன சங்கீத். வித்யாவும் அதிகாெை றாலும், சாதாரணமாக ஆறு ம தில்லை. ஆகையால், படுக்ை வாசிப்பின் மோகன கீதத்திலே ருப்பாள்.
வாணியும், மற்றவர்களும் பின், மலர்வதி அம்மாளுடன் முடித்து விட்டுப் பக்கத்துத் :ெ திற்குப் பத்து மணி மட்டில் ( திரும்புவாள். பிறகு நாலு மணி
D 94

தெரியாதபோது, தனக்கொரு வரி எழத ந்தால் முடியுமா? டாக்டர் மாமாவிடம் ஸ் வாங்கிவிட வேண்டும் என்று முடிவு க் கதை விட்டபோதுதான் தெரியவந்தது ான இடம் பார்த்துப் போய் ஒரு மாதத் அதன்பின் அவர்களை எழுதும் படியும் பாக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரிய
புதைத்துக் கொள்வது ஒன்றுதான் அப் தது. அன்றிரவு விடியும் வரை பழைய கிடந்தாள் வித்யா. திடீரென்று காற்றில் ர இசையில் ஒரு கணம் திடுக்கிட்டுத் த்யா.
ல், ரேடியோகிராமிலிருந்து வெளிவந்த
பறியைக் கண்டு தாவிய காலம் கரைந்து, காள்ள முயன்று கொண்டிருந்த காலம் தும் விடியாமலிருக்கையிலேயே எழுந்து ாவு படுக்கைக்குப் போகு முன்னமேயே புமிட்டு வித்யா முன்னேற்பாடாக எல் ால், குத்துவிளக்கை ஏற்றிச் சுடர் ஏத்தி ண வாசிப்பிலேயே ஆழ்ந்திருப்பான் யிலேயே கண்விழித்து விடுவாளென் ணிக்கு முன் வீட்டில் யாரும் எழும்புவ கயில் கிடந்தவாறே சங்கீத்தின் வீணை யே ஆழ்ந்து அனுபவித்துக் கொண்டி
காலேஜ்ஜுக்கும், ஸ்கூலுக்கும் போன
சேர்ந்து ஒத்தாசையாய்ச் சமையலை 5ருவிலுள்ள சித்திரப் பயிற்ச்சிக் கழகத் பானால் பகல் சாப்பாட்டுக்குத் தான் வரை ஒய்வுதான். பிறகு குழந்தைகள்

Page 97
ஸ்கூலால் வந்துவிட்டால், அவர்கை திலோ, அல்லது அவர்களுக்குப் ட கொடுப்பதிலோ, பொழுது கழிந்துவி மெல்ல மெல்ல மாதங்களாக உருண் யார் தான் நிறுத்த முடியும்?
8
காலமுற்றுந் தொழுதிடல் ே காதலென்பதோர் கோயிலி
சங்கீத் அன்றும் ரேடியோகிர கொண்டிருந்த போது, தடதடவென்று - “புறப்பட நேரமாச்சு, இன்னுமா இது” செல்லமாகச் சிணுங்கினாள் வ “இதோ ஒரு நிமிஷம் வந்திடு எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தா
போர்ட்டிகோவில் நின்றிருந்த நின்றது. வித்யாவும், ராஜூவும் தான் சரியா என்று கணக்குப் பார்ப்பதும், இருந்தனர். வாணிக்குக் காலேஜ் வி( இரண்டு நாளைக்காவது எங்காவது வேண்டுமென்று துளைத்தாள். சங் முடியாததென்று முதலில் மலர்வதி காரிலே போய் வருவது தானே, சங் ருக்கும் என்று அனுமதி கொடுத்து வி
அவர்களுடன் சேர்ந்தனர். முதல் பின்னிற்கு டாக்டரின் மகள் விஜிதா அடுத்த காரை டாக்டரே ஒட்டினார். அ ராஜூ, மீனா, ரமேஷ் அந்தக் காரில் விஜிதாவும் தம் கல்லூரியைப் பற்றி

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ள வெளியே அழைத்துச் செல்வ ள்ளிப் பாடங்களைச் சொல்லிக் டும். கழிந்து சென்ற பொழுதும், டோடின. காலத்தின் ஓட்டத்தை
வண்டும் ன் கண்ணே. - பாரதி
ாமில் நாதஸ்வர இசை கேட்டுக்
ஓடிவந்தாள் வாணி. ரெடியாகல்லே, என்ன அண்ணா
ானி
றன்” என்றவாறே தன் கமராவை উঠা,
கார் புறப்படுவதற்கு ஆயத்தமாக பிக்னிக் பாஸ்கற்றுகள் எல்லாம் வண்டியில் அதை ஏற்றுவதுமாக டுமுறை ஆரம்பமாகி விட்டதால், து வெளியே பிக்னிக் போய்வர கீத்திற்குச் சிரமமாதலால் போக அம்மாள் தடுத்தாலும், டாக்டரும் கீத்திற்கும் ஒரு இடமாறுதலாயி ட்டதால் பேராதனைக்குப் போய் ாக்டர் வேதகிரியின் குடும்பமும் ாரில் ட்ரைவர் அருகில் சங்கீத், வாணி, லதா, வித்யா இருந்தனர். புவர் மனைவி, மலர்மதி அம்மாள், கார் புறப்பட்டதுமே, வாணியும், அரட்டை அடிக்கத் தொடங்கி
95 D.

Page 98
6 ۔ جبر
L LDCSTT ஜெகேந்திரன்
விட்டார்கள். அவர்கள் பேச்சி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டி “அடி விஜி, இந்தப் பக் அண்ணா பார்த்துக் கொண்டி கல்லையும், மண்ணையும் அ6 கவிதா, அண்ணா அரைப் பt பயித்தியம்தான். பூவையும் இ தான் பார்க்க முடியும்? அண் என்ற பெயரில் ஏதோ கிறுக்கு றான் என்றால், இவள் அவனை அவன் இதுவரை விட்டிருந்த கவிதா போட்ட தூண்டிலில் சி தள்ளறான் அண்ணா. அசல் ே "ஆமாண்டி சரியாய்ச் ெ பாடினாள்.
இவர்கள் பேச்சின் இறுதி யாமலேயே, அவன் மனதில் அது? சரியான ஜோடிகள் என் என்ற ஆத்ம சங்கீதத்திலேயே பேராதனையை அடைந் சுற்றிப்பார்க்கப் புறப்பட்டு விட் வதி அம்மாளும், வேதகிரியி விட்டார்கள். விஜிதாவும் வான களும், சங்கீத்தும் வித்யாவும கொண்டு வந்த வித்யா, கங்.ை லேயே லயித்து விட்டாள். மெல் தங்கிவிட்டாள். தான் பிறந்து அவள் கண்முன் எழுந்தது. அ ருந்த பசும்புல்லில் சாய்ந்த வ எடுத்து ஏதோ வரைய ஆரம்பி பாலமும் அக்கம் பக்கத்து மூங்
ра 96

லேயே கலந்து கொள்ளாமல், வெளியே ருந்த வித்யாவைக் கிண்டினாள் வாணி. கத்துப் புல்லையும், புதரையும் சங்கீத் ருக்கிறானென்றால், அந்தப் பக்கத்துக் ண்ணாக்குப் போட்டியாய்ப் பார்க்கிறாள் பித்தியம் என்றால் கவிதா ஒரு முழுப் இலையையும் எவ்வளவு நேரத்திற்குத் ணாதான் வீணை, பாட்டு, ஏதோ படம் குவதையும் தலைமேல் தூக்கி வைக்கி விடப் படுமோசம் போதாக்குறைக்கு, கவிதை, கதை எழுதுற பைத்தியத்தை க்கி, மறுபடி பத்திரிகைகளுக்கு எழுதித் ஜாடிதான் இரண்டும்” என்றதும்,
சான்னாய்’ என்று விஜிதாவும் சேர்ந்து
வரிகள் மட்டும், ஏனோ சங்கீத்தை அறி நிழலாடிக் கொண்டிருந்தன. அதென்ன ற சொற்களிற்கு அவ்வளவு அர்த்தமா மூழ்கிப்போனான் அவன். ததும் ஒவ்வொருவராய் தோட்டத்தைச் டார்கள். கால் வலிக்கிறது என்று மலர் ன் மனைவியும் ஒருபுறமாக அமர்ந்து ரியும் ஒரு பக்கம், டாக்டரும், குழந்தை கக் கிளம்பினார்கள். சுற்றிப் பார்த்துக் 5 நதிப் பாலம் அருகே வந்ததும், அதி லக் கால் வலிக்கிறதென்று அங்கேயே வளர்ந்த கிராமத்து ஆற்றோரம் தான் |ந்தச் சூழல். நிழல் காய்ந்து கொண்டி ண்ணம் பையில் வைத்திருந்த தாழை த்தாள். ஆற்றின் பின்னணியில், ஆடு கில் மரம் நிறைந்த சூழலும், அழகாக

Page 99
தாளில் மலர்ந்து கொண்டிருந்தது. மறந்து அதில் ஈடுபட்டிருந்தாள் வி “சித்திரம் பேசுதடி என் சிந் மையான பாடலொலி அவள் தோ தலையை நிமிர்த்தினாள் வித்யா.
"ஏன் கவிதா, நானதைப் பார் "ஐயையோ, சும்மா ஏதோ சி சாக்குப் போக்குச் சொல்ல மாட்ட அவன் கூறுவதுபோல் “ஐயையோ சங்கீத்தின் பேச்சில் கட்டுண்டு அ தாளை அவன் பக்கமாக நீட்டினால் "அழகாக அதே மாதிரியாக பக்கத்தில் இன்னும் முடிக்கல்லை( ஓடுவதுதான் எனக்கும் பிடிக்கிறது அமர்ந்து கொண்டான் சங்கீத்.
"நீ எங்க வீட்டிற்கு வந்து எ குறைய ஒரு வருடாமாகி விட்டது. யிலேயே உன் பொழுது கழிந்து சியை இவ்வளவு வேகமாக முடித் என்ன செய்வதாய் உத்தேசம்? அதை ஆரம்பிக்கட்டுமா அம்மாவி நன்றாக வருவதால் வீணையைய கொள்வதுதான் நல்லது ஏற்கனவே பயிற்சி இருப்பதால், இது அதிக ச பாட்டு, இந்த மூன்றிலும் தேர்ச்சிய டும் கவிதா. கவிதைகள் எழுதுல யில்லை. வழக்கம் போல் என் பத் இப்படி எல்லாக் கலைகளும் ஒன் இருக்கிற இடத்தில் திறமை இராது வமோ வசதியோ இராது. அப்படி இந்த மூன்று கலைகளிலும் நீ நிை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
மார் அரை மணி நேரம் தன்னை 5uJIT.
தை மயங்குதடி" சங்கீத்தின் இனி ளருகே எழுந்ததும் திடுக்கிட்டுத்
நகலாமா?” என்றவன் தொடர்ந்து, |றுக்கிக் கொண்டிருந்தேன் என்று -ாய் தானே?’ என்று முடித்தான். என்று சொல்ல வாயெடுத்த வித்யா அவனுடன் சேர்ந்து சிரித்தவாறே
T.
இருக்கிறது கவிதா, இதோ இந்தப் யே, நுங்கும் நுரையுமாக மகாவலி து” பாராட்டியவாறே அவளருகே
வ்வளவு மாதங்கள்? ம். ம். ஏறக் இவ்வளவு நாளும் ஓவியப் பயிற்சி விட்டது. இரண்டு வருஷப் பயிற் து விட்டாய் பலே ஆள்தான். இனி Fங்கீதம் பழக விருப்பமென்றால் விடம் சொல்லி? வீணையும் உனக்கு |ம் பாட்டையும் சேர்த்தே கற்றுக் உனக்கு வீணையிலும் பாட்டிலும் ாலம் பிடிக்காது. சித்திரம், வீணை, டைந்து பூரணியாய் இருக்க வேண் தற்கு உனக்குப் பயிற்சி தேவை திரிகைக்கே எழுதிக் கொள்ளலாம். ாய்ச் சேர்வது அபூர்வம். ஆர்வம் திறமை இருக்கிற இடத்தில் ஆர் இரண்டுமே உனக்கு இருக்கிறதால் றந்தவளாயிருக்க வேண்டும் என்
97 DI

Page 100
0 மனோ ஜெகேந்திரன் - -
பதுதான் என் ஆசை கவிதா' போனவனை இடைமறித்தாள் (
"ஏன், சங்கீத் உங்கள் பு; கிறது? சித்திரங்கள் எல்லாம் < மேசையில் நேற்றே வைச்சே சங்கீத்?” ஆர்வத்துடன் கேட்ட சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாமல் கொண்டிருந்தான் சங்கீத். எதை கிறான் சங்கீத் என்பதை உணர் யாக அவனைத் துளைத்தெடுத்
"ஏன் சங்கீத், நேரடியாக வளைத்து மூக்கைத் தொடப் ப தீங்க? என்னிடம் கேட்கக் கூட " "இல்லை, இல்லை உன் கேட்கத்தானும்.. ம்.. ம்.. ஒன்றுமி பற்றித் தெரியுமா? எதற்குச் சொ னென்றால்...'
"எதற்குச் சொல்கிறேனெ றால்... என்றால்..." குறும்புடன் க
“உனக்கு எப்பவுமே கே ஜனன் ஒருத்தனால் தான் அழகி போதே, பேச்சுப் போட்டி என் முதல் பரிசு. அதுவும் ஆங்கிலத்
தான்.”
"ஆமாம், ஆமாம், நூற்று. முன்னல் இருக்கிற ஒன்றை மட் யாட்டாகச் சிரித்தவளின் உள்ள
நேற்றுத் தான் டாக்டர் ( லேயே, பயிற்சியை முடித்துக் ( யால், சங்கீத்திடம் அவர்கள் கா னைக் கொண்டே மலர்வதி அ
0 98

என்று ஏதேதோ பேசிக் கொண்டே வித்யா. துக்கதை எப்போது முதல் வெளிவரு அதற்கேற்ப வரைஞ்சு முடிச்சு, உங்க னே? அது உங்களுக்குத் திருப்தியா - அவளிற்கு ஏதோ பதிலளித்தாலும், வெகுநேரம் சுற்றி வளைத்துப் பேசிக் கயோ கேட்கத் தயங்கிக் கொண்டிருக் ந்து கொண்ட வித்யா இறுதியில் நேரடி தாள்.
த் தொடுறத்துக்குச் சுற்றி வளைத்து பார்க்கிறீங்க. ஏன்? என்ன சொல்ல வந்
வா இவ்வளவு தயக்கம்? 1 னிடம் கேட்கத் தயக்கமும் இல்லை. ல்லை. ஆமாம், உனக்கு ஜெயாவைப் ல்கிறேனென்றால், எதற்குக் கேட்கிறே
என்றால், எதற்குக் கேட்கிறேனென்ன தமிழ்ச் சிரிப்புச் சிரித்தாள் வித்யா. ) பிதான். உன்னை மாதிரி எங்க வீட்டில் நாகப் பேச முடியும். அவன் படிக்கும் (றால் அவனிற்குத் தான் எப்பவுமே தில் என்றால் அவனிற்கு ஈடு அவனே
க்கு நூறு போடலாம், ஆனால் நூறிற்கு டும் வெட்டிவிடலாம்” என்று விளை ம் சிறகடித்துப் பறந்தது. வதகிரி, இன்னும் ஆறு மாதங்களி கொண்டு ஜனன் வந்து விடுவானாகை தலைப் பற்றிப் பேசினால், பின் அவ ம்மாவிடம் பக்குவமாகப் பேசி சமா

Page 101
தானப் படுத்திவிடலாம் என்று க ஜனன் கடிதம் கண்டு, ஏன் எழுத
அவளை மெல்ல வாட்டியது.
"என்ன கவிதா இது, அடிக்க விடுகிறாய். உன்னையடையப் ே அபாக்கியசாலி யாராம்?”
""நான் ஒருவரைப் பற்றியும் க தான் கனவுப் பைத்தியம். அதுதான் கதைக்குத் தலைப்புக் கொடுத்திருக்
"சரி, சரி பேச்சை மாற்றாதே. உ என்னதான் சித்தி மோசமென்றால் என்ன பெயர் சொன்னாய் அன்று? என்று அவங்களை எல்லாம் பார்க் பார்த்து வரலாம். எந்த ஊர், என்ன ெ நான் கேட்க, நீ சொல்ல விரும்பாதத் வில்லை. கவிதா" ஆதரவான அவ போனாள் வித்யா. ஒரு நிமிஷம், கும் இவனிடம் உண்மையைச் செ கினாள்.
"இல்லை சங்கீத், இப்போ . கூடிய கெதியில் நானே உங்களிற் சொல்லாமல் வேறு யாரிடம் சொல்
"சரி கவிதா, எப்போ வேன வேணுமானாலும் செய்யத் தயார். வேண்டாம். அது சரி, நாளைக்கு ெ உத்தேசம்?” என்று பேச்சை மாற்றி
"கவிதா அக்கா, அக்கா இதே சீங்க? உங்களை மாதிரியே இருக். கள் ராஜுவும், ரமேசும். ராஜு கை எம்பிப் பறிக்க முயன்றான் சங்கீத். வெடுக்கெனப் பறித்து விட்டாள் அ

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
றியிருந்தார். ஒரு மாசமாகிறதே வில்லையோ... ஜனனின் நினைவு
5டி யாருடைய கனவில் ஆழ்ந்து பாகிற, நீ கனவு காணும் அந்த
னவு காணவில்லை. உங்களிற்குத் [ 'கனவில் வந்தவள்' என்று உங்க
கிறீர்களே. னக்கு ஊர் ஞாபகம் வந்திட்டுதோ.. பம், நீ போய்ப் பழகினவங்களை,
ஆ... அத்தை, சேகரண்ணா, உமா கணும் போல் இருந்தால் போய்ப் பெயர் என்று விபரம் போன தடவை தால், நான் மேலும் கேட்க விரும்ப ன் பேச்சில் ஒரு கணம் நெகிழ்ந்து தன்னை உற்ற நண்பியாகப் பார்க் என்னால் தான் என்ன என்று தயங்
அதெல்லாம் தெரிய வேண்டாம். குச் சொல்றேனே... உங்களிற்குச் ல முடியும் சங்கீத்” அமானாலும் நான் என்ன செய்ய அது வரைக்கும் அந்தப் பேச்சே பரதேனியாவில் எங்கு போவதாக னான் சங்கீத். 1 இந்தப் படத்தை எப்போ வரைஞ் கிறதே” என்றவாறே ஓடி வந்தார் பிலிருந்த அந்தக் காகிதச் சுருளை ஆனால் அதற்கிடையில் வித்யா
தை.
99 0

Page 102
D மனோ ஜெகேந்திரன்
“பிரிக்காதே, அதைப் பிரி பிளிஸ் கவிதா, ஏன்டா கழுதை 6 கவிதா, கவிதா” என்று தடுத்த னாள் வித்யா. அவளுடைய மா அவனால் முடியவில்லை.
“ஏன் கவிதா, உன்னை மா நொண்டிப் பயலென்று தானே அ
என்றான் சங்கீத் தோற்றுவிட்டே அவன் சொற்களில் பிரதிபலித்த மல், சங்கீத்தையே இரக்கத்துடன் வந்து அமர்ந்தாள் வித்யா.
SNAA/
i sjaji/ZјИf A\
*ŽŽAVANNSNRIsso
“சத்தியமா சங்கீத். நான் கள் நனையக் கேட்டவளைப் ( றான் சங்கீத்.
"சங்கீத். சங்கீத் ப்ளிஸ் சா படத்தைப் பார்க்கல்லையே? இ
D 100
 

க்காதே கவிதா அதைப் பிரிக்காதே, ான் பாக்கிலிருந்து எடுத்தாய் அதை? வனை விலக்கிவிட்டு துள்ளி விலகி ான்குட்டி வேகத்திற்கு ஈடு கொடுக்க
திரி வேகமாய் ஓடிப் பறிக்க முடியாத புதை எடுத்துக் கொண்டு ஓடுகிறாய்?” டாம் தன் முயற்சியில் என்ற எண்ணம் து. பிரித்து விட்ட படத்தைப் பார்க்கா ண் பார்த்தவாறு, அவனருகே மீண்டும்
அப்படி நினைக்கவேயில்லை” கண்
பொருட்படுத்தாமல் எழும்ப முயன்
ங்கீத் என் மீது கோபமா? நான் தான் ந்தாங்க உங்க படம்” கெஞ்சினாள்

Page 103
வித்யா. ஏதோ போராட்டத்தில் அ தத்தளித்து விட்டு,
“ம். பரவாயில்லை கவிதா நாள் தெரிய, ஐ. மீன் காண வேண்டி சுருளை எடுத்து மெல்ல விரித்த னாள். காரணம் தாளில் அவள்தா படிபடம் வரைந்து கொண்டிருந்த “இது இது, நானல்லவா? நா இதை. இதை. இப்போ. நீங்கள்’ "அப்படியானால் சங்கீத் அ சீங்க?” ஆர்வத்துடன் குறுக்கிட் இருந்து விட்டு ராஜூ வை ஒரு மு தது சங்கீத்திற்கு என்றாலும் பேச்6 "ஆமாண்டா நான்தான் கீறி பிறந்த நாள் வருகிறதல்லா? அத னேன். அதற்கிடையில் நீதான் டாயே’ என்று போலியாகச் சிரித்த “அடடே என் பிறந்த நாள் மாக வைத்திருக்கிறீர்களே. ரெம் முறைதான் என் பிறந்த நாளிற்கு கிடைத்திருக்கிறது. சங்கீத் ரெம்ப படம் ரொம்ப அழகாக இருக்கிற, ருக்கிறது. ஆனால் அப்படிச் செ அழகில்லையே என்று நீங்கள் நி படி நான் அழகில்லாமலும், என் யும்” கலகலவென்று சிரித்தாள் வி எல்லாமே விளைாயட்டுத்த எடுத்தவனை டாக்டர் வேதகிரியில்
“அடடா, நீங்கள் இங்கேயா லாம் தேடுவது. ஆற்றில் குளிக்க மறித்தது.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
அகப்பட்டவன் போல் சிறிது நேரம்
நீயே பார்த்துவிடு. என்றோ ஒரு யதுதானே' கையில் இருந்த காகிதச் வித்யா, ஆச்சரியத்தில் தடுமாறி ன் பென்சிலும், கையுமாகப் படுத்த Tait.
ன் வரைஞ்சு கொண்டிருந்த போதா தடுமாறினாள் வித்யா, அண்ணா, நீங்களா இதை வரைஞ் டான் ராஜூ, அதுவரை பேசாமல் றை ஓங்கி அறையலாம் போலிருந் சை மாற்ற வேண்டுமே,
னேன். அடுத்த வாரம் கவிதாவின் ற்குப் ப்ரசண்ட் பண்ணத்தான் கீறி சப்ரைஸ் பரிசை உடைத்து விட் நான் சங்கீத்.
திகதியை இவ்வளவிற்கு ஞாபக பத் தாங்ஸ், நான் பிறந்ததற்கு இந்த அபூர்வமான, அருமையான பரிசு த் தாங்ஸ். ஆனால் ஒரு சந்தேகம். து என்று சொல்ல வேணும் போலி ான்னால் படத்தில் இருக்கிற நான் ச்சயம் கேலி செய்வீர்கள். அதெப் படம் அழகாக இருக்கவும் முடி த்யா.
ானா இவளிற்கு என்று கேட்க வாய் öI,
இருக்கிறீர்கள். உங்களை எங்கெல் வரவில்லையா” என்ற குரல் இடை
Ol D

Page 104
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கொண்டிருந்தனர். விரித்தபடி வி கண்டதும் அவர் விழிகள் வியப்
“டாக்டர் மாமா, அதைப் வரைஞ்சார் அழகாக இருக்கிறத வித்யாவையும், சங்கீத்தையும் சொல்லத் துடித்த தம் வாயைக் கட் "அப்படியே அச்சாகக் கவி என்றைக்கும் குட் ப்ரண்ட்சாக இ விஜி வந்து விட்டாள். உன்னை என்று அப்போ தொட்டுத் துளைத் வின் கையிலிருந்த தாளை வாங்சி கையுடன் கவனமாக வைத்தார்.
"ஆமாம் கவிதா வாணி ெ வியாம் என்று. சுத்த சங்கீதப் பா பாடல் ஒன்று பாடேன்' என்று தக தயக்கத்துடன் மறுத்த வித்ய "ஏதாவது பாட்டுப் பாடே படம்? சங்கீத் நீங்கள் இப்படிப் யாதே. எப்படி இந்த ஆடு பால அதே மாதிரி நான் கீற எடுத்தே
விடும்’ விஜி ஆச்சரியப்பட்டாள் தைப் பற்றியே மறந்திருந்த சங்கீத்
இது” என்று சிரித்தவாறே அவ6 வேளை டாக்டர் கையிலிருந்ததா என்று ஆறுதல் அடைந்தான் சங் "அப்பா, நீங்க அடிக்கடி பா இந்தச் சித்திரத்தைப் பார்த்ததும் பாட்டு. அதுதான் அந்தச் “சித்தி
D 102

த்தில் வாணியும் விஜிதாவும் வந்து த்யாவின் கையிலிருந்த படத்தைக் ால் விரிந்தது. பார்க்கிறீங்களா? ஒ. சங்கீத் தான் ல்லவா’ விகல்பமில்லாமல் பேசிய மாறிமாறிப் பார்த்த அவர், ஏதோ டுப்படுத்திக் கொண்டார். தா மாதிரியே இருக்கு. இப்படியே ருந்தால் நல்லது தான். சரி. இதோ ஒரு பாட்டுப் பாடிக் காட்டட்டாம், தெடுக்கிறாள்' என்றவாறே வித்யா ச்ெ சுற்றித் தம் கையிலிருந்த பத்திரி
சால்றாள் நீ ரொம்ப நல்லாப் பாடு டல் வேண்டாம். ஏதாவது பழைய ப்பனைத் தொடர்ந்தாள் விஜிதா. ாவை விட்டால் தானே அவள். ன் கவிதா, அடேயப்பா இதென்ன பெரிய ஆர்ட்டிஸ்ற் என்று தெரி மும் ஆற்றோரமும் கீற முடிந்தது. னானால். கழுதை கீறப் போனால் னால் என்னை மாதிரியாய்ப் போய் அதுவரை தன் கையிலிருந்த படத்
விஜி, கவிதாவின் கை வண்ணம் ரிடம் படத்தை நீட்டினாலும், நல்ல ல் நான் வரைஞ்ச படம் தப்பிச்சுது த் டுவீங்களே உங்க கட்டைக்குரலில், தான் நினைவுக்கு வருகிறது அந்தப் ரம் பேசுதடி என் சிந்தை மயங்கு

Page 105
தடி” என்று விஜிதா சொன்னதும் வேண்டுகோளால் திடுக்கிட்ட சங். களில் எதை எதையோ தேடின. 9 காததாலோ என்னவோ, மறுகணம் சிட்டுக்குருவி ஜோடியை அண்ண
"ஆமாம் கவிதா, அது உனக் டரும் ஆமோதித்து விடவே வித்ய
மௌனமான மோகன நிலை சங்கீத்தின் சிந்தையிலே "என் ம மும் நானறிவேன்” என்ற வரிகள் 4 வுகள் சிலிர்த்தன. அந்தச் சிலுசி வித்யா மிகுதியைப் பாடி முடித்த விழந்திருந்தான்.
"சங்கீத், நீங்களும் ஏதாவது ஒ விஜியுடன் சேர்ந்து வாணியும் தொ
"சாரி, விஜி, நான் பாடுவதை விட்டதே” என்ற சங்கீத்தை வித்ய
"அதெப்படி? உங்களிற்குப் ப எனக்குத் தெரியாதே. ஒரே ஒரு ப
ஆரம்பித்து விடவே,
"சரி சரி. சத்தம் போடாதே. எ னால், என் பாட்டுத் தொடரக் கூடி! சகிக்காமல் போய் விடாமலும் இரு சங்கீத்.
“இதேதடா புது வம்பு” என்று யில் இணங்கியவள், அவன் தொடர் ஒருகணம் தயங்கினாள்.
"மலரும் கொடியும் பெண் ணென்பார்” என்று அவன் தொடங் நெருடியது. கால் ஊனமான பெண்

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
தான் தாமதம், எதிர்பாராத இந்த த்ேதின் விழிகள் வித்யாவின் விழி புவன் தேடியதற்குப் பதில் கிடைக் வானத்தில் பறந்து கொண்டிருந்த வந்து பார்த்தான். )
பய க க்குத் தெரியுமல்லவா” என்று டாக் பாவாலும் மறுக்க முடியவில்லை.) யில் பாடலிலேயே ஆழ்ந்திருந்த னம் நீ அறிவாய், உந்தன் எண்ண லந்துறவாடிய போது அவன் உணர் அப்பிலே ஆழ்ந்து விட்ட சங்கீத், ததையே அறியாதவனாய் உணர்
ஒரு பாட்டுப் பாடுங்களேன்” என்ற
ணதொணத்தாள். த நிறுத்தி எவ்வளவோ காலமாகி ாவும் விட்டால் தானே. பட்டு வருமென்று இத்தனை நாளும் எட்டு ம்.. ம்..” என்று வித்யா வேறு
- 7) ன்னுடன் சேர்ந்து கவிதாவும் பாடி பதாக மட்டுமல்ல, நீங்கள் கேட்கச் தக்கும். எப்படி கவிதா?” என்றான்
அவள் தட்டிக் கழித்தாலும், இறுதி ங்கிய பாடலைக் கேட்டதும் வித்யா
என்பார், மதியும் நதியும் பெண் கியது ஏனோ அவளை ஒரு கணம் ஒருத்தியுடன் இணைந்து, அவன்
103 0

Page 106
D மனோ ஜெகேந்திரன்
காதற் கணவன், “எல்லாம் உன என்று அவளிற்குத் தெரியும்.
சங்கீத் பாட்டைத் தொட அவளும் தொடர்ந்து பாடினாள் ரணமாய்ப் பாடுவதை, டாக்டர் மாளும் தான் கவனித்துக் கொண் ணிற்கே கால் ஊனமானதால், ஆ பாடுவது போல் அமைந்திருந்த யில் தடுமாறவே, பாட்டை அை எண்ணமுடன், வித்யா தொட யிற்று. எனவே சங்கீத்தே கால் காட்டுவது போலும், அதை வித் பாடுவது போலும் இருந்தது. அ யைத் தராமல் இருக்க முடியுமா.
“நெஞ்சினில் ஒன்றாய் குறைகள் தெரிவதில்லை” என் காதல் கனவுகள் நிறைந்த மனம் “கண்களில் ஒன்றாய்க் க வேறாய்த் தெரிவதில்லை” என் கம்பீரமும் வித்யாவின் நளினமு நின்றது தான் தாமதம்,
“உங்க இரண்டு பேருக்கு திலும் வீணை வாசிப்பதிலும் மட் நல்லாக் கவிதை எழுத வருதெ கதை எழுத வருது போதாக் குை அப்பா சங்கீதத்தில் பிறந்த சங்கீ யப்பா, கவிதைக்கு இசை கூட்டில் இன்றி உயிரில்லை. பெயர் கூட ஆச்சரியக் குறுகுறுப்பில் விஜித வுக்குத் திடீரென்று அவள் மேல் வதென்றே தெரியவில்லை. டாக்
- O 104

க்காக” படத்தில் வரும் பாட்டு அது
க்கி விடவே, வேறு வழியில்லாமல் அவனுடன் சேர்ந்து அவளும் சாதா வேதகிரி மட்டுமல்ல, மலர்வதி அம் Tடிருந்தாள். பாட்டின் போக்கில் பெண் 7 ஆண் அவள் குறையை நிறைவாக்கப் தது. ஆனால் சங்கீத் ஏதோ ஒரு வரி ரகுறையாய் நிற்பாட்டக் கூடாது என்ற ர்ந்து பாட்டைப் பாட வேண்டியதா ஊனமான தன் குறைகளைச் சுட்டிக் யா பொருட்படுத்தாது நிறைவாக்கிப் |ப்போ பாட்டு சங்கீத்திற்குத் திருப்தி என்ன? இறுதியில், " நிறைந்து விட்டோம், நினைவினில் று வித்யா பாடியபோது, சங்கீத் தன் மகிழ, བས། லந்து விட்டோம். இனிக் காட்சிகள் று தொடர்ந்து பாடினான். சங்கீத்தின் ம் நிறைந்த குரலும் இணைந்து குலாவி
மே பாட்டு நல்லா வருதே. சித்திரத் -டுமல்ல பொருத்தம் கவிதா உனக்கு ன்றால், சங்கீத் உங்களுக்கு நல்லாக் றைக்குப் பெயரையும் பாருங்களேன் த். கவிதையில் பிறந்த கவிதா, அடே னால் சங்கீதம். சங்கீதத்திற்குக் கவிதை
வா இப்படிப் பொருந்தும்?” ா பட்டென்று வெடித்தபோது, வித்யா எழுந்த ஆத்திரத்தை எப்படிக் காட்டு டர் வேதகிரி தான் வழக்கம் போல்,

Page 107
“சரி, சரி போதும் உன் தொணெ பதற்குப் புறப்பட வேண்டாமா?’ என் மனம் ஏனோ சங்கீத்திற்காக வேத6ை ஆனால் வித்யாவோ, தான் மற் எண்ணங்களை உணராதவளாய் அெ சொல்லிட வேண்டும். விஜியின் பை தன்னுடன் தொடர்ந்து பேசத் தயங் எண்ணமிட்டவாறே எழுந்து லதாவுட அவ்வாறு எண்ணமிட்டதற்கென்ன, ! மாகத் தன் மனதிற்குள்ளேயே ஒரு கொண்டாள். அப்படி எடுத்ததில் தான் வயிறு பட்டபாடு அவளுக்குத்தான் பேசி முடிச்ச பெண்ணால் அவனது 6 யாவது அவனுக்கொரு நல்ல வாழ்க் னாவது தானாகவே குடும்பத்திற்கு ஏ தால் போதும் என்று எத்தனை தரம் பாள். அவள் அப்படி தலைதலையாய் ஜனனோ. ஆண்டவன் அவனுக்கா மாற்ற முடியுமா என்ன? அவள் விரு வில்லையென்று அவளுக்கு அப்டே தான். ஆனால் அந்த ஆண்டவன் விளையாட்டோ.
காலமென்றே ஒரு நினைவுப் காட்சியென்றே பல நினைவ
ஜனன் லண்டனுக்குப் போய் ம மறைந்து கொண்டிருந்தது. ஆக ஒரு ருக்கிறது என்று எத்தனை தரம்தான் காலமென்ற சக்கரம் அவளிற்காக இ விடப்போகிறது? ஆரம்பத்தில் ஜன தற்கென்ன, அடிக்கடி அவனிடமிரு ஓரளவிற்காவது அந்தப் புதிய சூழல் கொஞ்சக் காலமாக ஜனனின் கடித

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
தாணப்பு விஜிதா போய்க் குளிப் று பேச்சை மாற்றினாலும் அவர் னப்பட்டது. றவர்கள் மனதில் தோற்றுவித்த பர்கள் கலைந்ததும், சங்கீத்திடம் த்தியக்காரப் பேச்சினால் சங்கீத் கினாலும் தயங்குவான் என்ற -ன் சேர்ந்து கொண்டாள். அவள் மலர்வதி அம்மாளோ வேறுவித தீர்க்கமான முடிவை எடுத்துக் 1 என்ன தவறு? அவளது பெற்ற தெரியும் சங்கீத்திற்காக தான் வாழ்வு இருண்டு விட்டதே. இனி கை அமைய வேண்டாமா? ஜன ற்ற பெண்ணாகக் கொண்டு வந் ) தான் அடித்துக் கொண்டிருப்அடித்துக் கொண்டதற்கென்ன? க எழுதி வைச்சதை அவளால் |ப்பப்படி எதுவுமே நடந்திருக்க ா தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை ஏற்கனவே நடத்தி விட்டிருந்த
D
|ம். - பாரதி
ாதங்கள் மெல்ல மெல்ல ஊர்ந்து வருஷம் மட்டும் தானா போயி சலித்துக் கொண்டால் மட்டும். றக்கை கட்டிக்கொண்டா பறந்து னின் பிரிவு அவளை வாட்டிய ந்து வந்த கடிதங்கள், அவளை லை மறக்கச் செய்தது. ஆனால் ங்கள் வருவதில் ஏனோ கால
105 L

Page 108
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தாமதம் என்னவாக இருக்க தனக்குள்ளே இந்தக் கேள்விை இனிய நினைவுகளையே திருந்தாள். காரணம் ஜனனின் வராததால் அவள் உள்ளம் என கரைந்தது. கடிதம் அவளுக்கு ணம் கூறமுடியாத வண்ணம் அடிக்கடி என்றில்லாவிட்டாலு னிடமிருந்து கடிதம் வந்து கெ திற்கு எழுதியிருந்தாரே? என யில்லை. ஆனால் இரண்டு விட்டது? இன்றாவது கடிதம் ெ சோர்ந்தே போய்விட்டாள் வி போது ஜனன் தனக்கெழுதும் ஏனோ இரண்டு மூன்று மாத அதற்குக் காரணம் கேட்டு அ காதலே ஒரு கனவென்றும், வி யும், தான் வித்யாக்கு ஒரு ந எழுதியிருந்ததைத் தயங்கித்த வடிப்பதைத் தவிர வேறென்ன என்னை அடைய முடி அதற்கு என் பக்கத்தில் காரண தான் ஒருவேளை எனக்குரிை வது உரிமையாகிவிட்டீர்களா வடித்த நான்கைந்து கடிதங்க தவே தயங்கினாள் வித்யா. ( அவளை ஜனனுக்கு எழுதித் ஜனன் கேட்டுத் தனக்குக் கடி பிறகு அவள் எழுதுவதையே அன்றிரவு எல்லோரும் யில் படுத்திருந்த வாணியும் து
யுள் வந்து விடமாட்டாள் என்
D 106

ாம். வித்யாவும் எத்தனை தரம்தான் யக் கேட்டுக் கொள்வது?
இழந்தாற்போல் வித்யா சோர்வடைந் 5டிதம் கடந்த இரண்டு மாதங்களாகியும் ாணாத எண்ணமெல்லாம் ஏங்கி ஏங்கிக் எழுதப் பொழுது இல்லையென்ற கார மலர்வதியம்மாளிற்கும் சங்கீத்திற்கும் ம் மாதத்திற்கு இருதடவையாவது ஜன ாண்டிருந்தது. ஏன் நேற்றுக் கூட சங்கீத் க்குப் பக்கம் பக்கமாக எழுதத் தேவை வரி கூடவா எழுத முடியாமற்போய் பருமா வருமா என்று எண்ணி எண்ணிச் த்யா. டாக்டர் வேதகிரியிடம் கேட்ட கடிதங்களிற் கூட வித்யாவைப் பற்றி ங்களாகக் குறிப்பிட்டு எழுதவில்லை. வர் எழுதியபோது, ஜனன் தன்னுடைய வித்யாவைத் தன்னை மறந்து விடும்படி ாளுமே உரியவனாக முடியாதென்றும் யங்கிக் கூறியதை நினைத்துக் கண்ணீர் தான் செய்ய முடியும் வித்யாவால்? பாத நிரந்தர நிலை ஏற்பட்டதென்றால் மேயில்லை. அப்படியென்றால் நீங்கள் மயாக முடியாதபடிக்கு, வேறு யாரிற்கா ஜனன் என்று கூடக் கண்ணீரால் எழுதி ரிற்கும் பதில் இல்லாததால் கடிதம் எழு பாதாக்குறைக்கு டாக்டர் வேதகிரியும் தொந்தரவு பண்ணவேண்டாமென்று தம் எழுதியிருக்கிறான் என்று சொன்ன நிற்பாட்டிக் கொண்டாள். நூங்கப் போய்விட்டனர் பக்கத்து அறை ங்கிவிட்டாள். எனவே திடீரென்று அறை றுணர்ந்தவளாகத் தன் பெட்டியின் அடி

Page 109
யிலிருந்த சில ஏரோகிராம் கவர்க ஒழுங்காக அவளிற்கு வரையப்பட்ட களின் கடிதங்கள் அவை. முதலாவத வித்யா அது அவளிற்கு அவன் எழு “நெஞ்சம் நிறைந்த வித்யா.” கையிலே ஏக்கம் மேலிட்டோடியது . டனை அடைந்த ஒரு மாதத்தின் | ૧ોહ્નો வித்து எழுதியதற்கு மகிழ்ச்சியுடன், ! வின் துயரையும் கொட்டி வடித்திருந் திலும் ஒவ்வொரு சொல்லிலும் அ போன்ற ஒரு பிரமை அவள் மனதில் “வித்யா உனக்குக் கடிதம் எழுத காவியமாக அல்லவா வடித்திருக்கிற இன்னும் இரண்டு நீண்ட ஆண்டுக துணை என்றெழுதியிருக்கிறாயே, அ பரிசை உன் கழுத்தில் உனக்குரியதா லேயே என்ற அடிகளைப் படித்தபே இரண்டு ஆண்டுகள் காத்திருக்கவே கிறதே வித்யா' என்று எழுதியிருந்த “ஏன் வித்யா நீ எழுதியிருந்த6 காதலை ஒரு காவியம் என்றெழுதிே லின் முடிவு சோகந்தான் என்று குறி பொய்யாகி விடும். நீ வேணுமானால் வெற்றி பெற்ற பிறகு, காதலின் சின்ன நம் தேன்நிலவிற்கு அழைத்துப்டே வெற்றி பெற்று விட்டதே என்று உன விட்டால் பாரேன்” என்றெல்லாம் ஏ( அடுத்த கடிதத்தில் குறிப்பிட்டி துப் பிரித்தாள் வித்யா.
“வித்யா என்னால் இந்தப் பிரி ஓடிவந்து உன்னை அணைத்துக்கெ இந்தப் பிரிவின் தாகத்தை எல்லாட

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
ளை எடுத்தாள். தேதி வாரியாக டிருந்த ஜனனின் ஆசைக் கனவு நாக ஒன்றை எடுத்துப் பிரித்தாள் திய முதல் கடிதம். என்ற ஆரம்ப வரிகளைப் படிக் அவள் நெஞ்சத்தில், ஜனன் லண் ன் டாக்டர் வேதகிரி விபரம் தெரி தன் ஆசைக் கனவுகளையும் பிரி த கடிதம் அது. ஒவ்வொரு எழுத் வன் அன்பே உருக்கொள்வது
அடுத்த கடிதத்தில், திப் பழக்கமில்லை போலும், ஒரே ாய், காதலே ஒரு காவியம் தானே. ளிற்கு என் நினைவே உனக்குத் தன் பின்னர்தான் என் நினைவின் க்க வேண்டும். உங்கள் கைகளா ாது அந்த நன்னாள் வர இன்னும் ண்டுமேயென்று தவிப்பாக இருக் ான். அடுத்த கடிதத்திலோ,
தைப் பார்த்தால் ஏன் நம்முடைய னனோ தெரியாது. காவியக் காத ப்ெபிட்டது நம்முடைய காதலில் b பாரேன். நம்முடைய காதலில் ாமான தாஜ்மகாலிற்கே உன்னை பாய் எப்படி நம்முடைய காதல் ாக்குக் குட்டிக் குட்டிச் சொல்லா தேதோ எழுதியிருந்தான். ருந்ததைக் கண்ணிர் மின்ன எடுத்
வைச் சகிக்கவே முடியவில்லை. ாண்டு அந்த அணைப்பிலேயே ம் துடைச்செறிந்திட வேண்டும்
107 D.

Page 110
0 மனோ ஜெகேந்திரன் மகன்
போல் ஒரே ஏக்கம். தனிமை வாட்டுகிறது. வித்யா இன்னும் இரவும் கலண்டரில் நாளைக் கி மாற்றி அழித்து விடும் சக்தி எ தவிக்கிறேன்” என்றெல்லாம் 8
- "வித்யா நீ கவிதாவாக நினைத்தால் வேடிக்கையாயி மீனா எல்லோர்க்குமே உன் ரொம்பப் பிரியம் என்று அவங் அவங்களையெல்லாம் அழக மருளும் பார்வையுடன் முதல் மருட்டியெடுத்த பழைய ஞாட ஞாபகங்கள் என்றதும், நாம் ஞாபகத்திற்கு வராமல் இருக்க மாதங்கள் கழிந்து விட்டது. ! மாதங்கள் இருக்கின்றதென்ற. என் பிரிவின் தவிப்பின் பலகே விஷேசமாகச் சித்தியடைந்து வி அதாவது இன்னும் எட்டு மாதந் பிறகு என்ன என்னவென்பன் வேண்டும். அன்பு நிறைந்த வி னைப் பற்றி மெச்சி எழுதியிருர் பெருமையாயிருக்கிறது. அன துணையாக இருக்க முடியும் ! லையா? ஆரம்பத்திலேயே எ கோஜமின்றிப் பழகு. அவனி அப்படி அபூர்வமாக மாட்டுப் வின் பிரச்சனைகளின் பின் ஒ8 ஒரு உற்ற நண்பி நீதான். என் அண்ணா கால் ஊனமான குறை கூட அன்பாகப் பழகி, அவல் யின் எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி
0 108

|
பின் கொடுமை என்னை நிரம்பத்தான் எத்தனை நாட்கள் என்று, ஒவ்வொரு பிக்கையில், கலண்டரிலேயே காலத்தை னக்குக் கிடைக்கக் கூடாதா என்றுதான் காதல் மழை பொழிந்திருந்தான் ஜனன். எங்கள் வீட்டில் வளைய வருவதை ருக்கிறது. அம்மா, அண்ணா, வாணி, என நிரம்பப் பிடிச்சிருக்கு. உன்மேல் க எழுதியிருக்கிறதைப் படிக்கிறபோது, ாக மருட்டுகிற உன்னை நினைச்சால், பார்வையின் சுழற்சியிலேயே என்னை பகங்கள்தான் அலை மோதுது. பழைய கண்ட புதுமையான அனுபவங்கள் க முடியுமா என்ன? எப்படியோ எட்டு இன்னும் ஏறக்குறையப் பன்னிரண்டு நினைப்பே கசக்கிறது எனக்கு. வித்யா னா என்னவோ முதல் பரீட்சையிலேயே பிட்டதால் ஆறு மாதப் பயிற்சியுடனேயே பகளில் உன்னிடம் ஓடி வந்த விடுவேன். தை நானெழுதியா நீ புரிந்து கொள்ள வித்யா அடிக்கடி சங்கீத் அண்ணா உன் கததைப் படிக்கையிலே எனக்கு மிகவும் எணாவின் உணர்வுகளிற்கு உன்னால் என்றெழுதியது உனக்குப் பிடிக்கவில் ழுதியிருக்கிறேன், அண்ணாவுடன் சங் ற்கு நண்பர்கள் வாய்ப்பது அபூர்வம். பட்ட ஓரிரண்டு பேர்களையும், ஜெயா ஒக்கி விட்டான். இப்போ அவன் தேடும் னவே தயங்காது தாராளமாகப் பழகு. Dயை மறந்து மகிழ்ச்சியாயிருக்க, அவன் னைப் பழைய நிலைக்கு மாற்றினாயா யாயிருக்கும் வித்யா. இன்றுடன் நான்

Page 111
வந்து ஒரு வருடமும் இரண்டு மாதங்க உன்னைப் பிரிந்து வந்து இன்னும் கண்மணியுடன் கலந்திட, என் அன் ஓடி வந்திடுவேன்.”
ஜனனின் மடல்களிலேயே மன6 வின் கண்களிலே வடிந்திருந்த ஈரம் பிறகும் இரண்டொரு கடிதங்களில் க ஜனன். அதன் பிறகுதான் திடீரெனக் கோடை மழைபோல் துன்பமும் இன்ப முக்காடினாள் அவள் அவளிற்கு ஜன கக் கடிதம் பக்கம் பக்கமாக எழுதியது இருக்கிறது. ஜனனின் முதற் கடிதத்தை தந்தபோது அவளடைந்த தவிப்பு, இ தவித்தது. அன்றிரவு, அந்த ஏகாந்த இ மும் கலந்தோடிய அவன் கடிதத்தை தன் ஆசையெல்லாம் கொட்டிக் கடிதம் விலே நிழலாடின. ஏன் ஜனன், ஏன்? மென்ன? என்று எண்ணிக்கைக்கு அட அதில் ஒரு ஏனிற்காவது விடை கிை காமலேயே அதை எதிர்பார்த்து எதிர் டின. ஏமாற்றத்திலேயே அவள் மன அவள் முகத்தில் மட்டும் போலி முறு பேச்சுகளுமாக நிறைந்து கிடந்தது.
9
களிபடைத்த மொழியினாய் களை சிறக்க வந்தனை வா
சங்கீத் அன்று தன் ரவலிங் காக் கங்களையும் திணித்துக் கொண்டிருந் யர்கள் நடத்தும் கூட்டமொன்றில் பா

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
5ளும் ஏழு நாட்களும் ஆகிறது சில மாதங்களில் என் அன்புக் பு மனைவியுடன் பிணைந்திட
தைத் தோய விட்டிருந்த வித்யா காய்ந்து விட்டிருந்தது. அதன் ாதல் மழை பொழிந்திருந்தான் கடிதங்களின் வருகை நின்றது. மும் கலந்த நினைவுகளில் திக்கு ானுக்குத் தான் முதற் தடவையா இன்னும் நன்றாக ஞாபகத்தில் த டாக்டர் வேதகிரி கொணர்ந்து ரவுவரை நிலை கொள்ளாமல் னிமையிலே ஆனந்தமும் சோக ப் படித்த பின்னர் அவனிற்குத் எழுதித் தீர்த்ததும் அவள் நினை ஏன்? எனக்கெழுதாத காரண ங்காத ஏன்களைத் தொடுத்தாள். டக்கவில்லை. விடை கிடைக் பார்த்து மாதங்கள் உருண்டோ ம் சாம்பிக் கொண்டிருந்தாலும்
வலும் பொங்கிவரும் குறும்புப்
) T 6). IT 6). IT
6) IT 6).T. — LIITUÉ
கில் தன் உடுப்புகளையும், புத்த தான். ஏதோ பத்திரிகை ஆசிரி ங்குபற்றுவதற்காக நான்கு நாட்
109 DI

Page 112
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கள் கொழும்பிற்குச் செல்ல ே களை ஒழுங்காக வைக்காதத6 முடியாது போராடிக் கொண்டி "ஐயோ இந்தக் கிழட்டுப் தெரியவில்லை. இதுக்குத்தா வேலையை நீங்க செய்யப் பார் புத்தகமும் கையுமாக வந்தாள் விடென்று உடுப்புக்களை வெ வித்யா.
“ஏன் இதெல்லாம் பெண் எழுத்தோ' கட்டிலில் வசதியா “பெண்கள் செய்யணுமெ தால் இது மாதிரித்தான் முடிவு
“எனக்கு இதெல்லாம் செ ஒருத்தியும் தான் போடா முடL முடியாதென்றோ என்னவோ அ விட்டது வித்யாவிற்கு
"சங்கீத் என்ன பேச்சு வாயை மூடமாட்டீங்க. ஏன், அ நான் தானும் இல்லையா?” கன “ஏய். ஏய். இதென்ன அ கால் குறைபாட்டைச் சொன்ன பழக்கியவளே. வினையாக எடு கிறாய் தான் எனக்கு. ம். இெ வொருத்தர் காலையும் பிடிக்க யெல்லாம் செய்ய வேறு வி6ை “ஏனாம் உங்களிற்கு அ கால்கட்டை போட்டிட்டால், அ பிடிக்கவோ கெஞ்சவோ தேை குறுகுறு என்று வித்யாை
D 10

வேண்டியிருந்ததால், வைத்த உடுப்புக் னால், ரவலிங் பாக்கின் பூட்டைப் பூட்ட ருந்தான் சங்கீத்.
பாப்பாவிற்குத் துணி அடுக்கக் கூடவா ன் சொல்றன், பெண்கள் செய்யிற க்கக் கூடாது” நொடித்தவாறே உள்ளே வித்யா. அவனை விலக்கிவிட்டு விடு ளியே எடுத்துக் கட்டிலில் பரப்பினாள்
கள்தான் கட்டாயம் செய்யணும் என்ற ய்ச் சாய்ந்தவாறே கேட்டான் சங்கீத்.
ன்ற எழுத்தை ஆண்கள் மாற்றப் பார்த்
ய்ய யார் இருக்கிறாங்க கவிதா, இருந்த ப்பயலே என்னால இதெல்லாம் செய்ய அவளும் பறந்திட்டாளே” சுருக்கென்று
இதெல்லாம். வளவளவெண்ணாமால் அம்மா இல்லை, வாணி இல்லை, ஏன் ண்கள் கலங்கக் கேட்டாள் வித்யா.
புசட்டுத்தனமாய்க் கோவிக்கிறாய். என் ால் விளையாட்டாக எடுக்க எனக்குப் \க்கிறாயே? அது இருக்கட்டும்! நீ இருக் தெல்லாம் செய்ய அதற்காக, ஏன் ஒவ் 5ணும் இந்தச் சின்னச் சின்ன வேலை னயே வேண்டாம்” என்றான் சங்கீத். ந்த வினை. நீங்களே உங்களிற்கொரு அடுத்த பெண்கள் ஒருத்தர் காலையும் வயில்லையே’
வயே நோக்கினான் சங்கீத்.

Page 113
“ஏன் எனக்கு நீயும் அடுத்த தான் விட்டா தேய்ஞ்சா போய்விடுே
"ஆமாம், ஆமாம்! தன்னுடை வளைய பேசுறதற்கு மட்டும் ஒண்ணுப வெடுக்கென்று பதிலளித்தவாறே புத்த வித்யா.
“அடடே இதென்ன டைரி, உ கங்களில் இதுவும் ஒன்றா?. ம். எந்த என்னென்ன கண்றாவியெல்லாம் கிறு வந்து விழுந்த பின்னலைப் பின்னால் “உன் பின்னல் நீளுதோ இல்ை நீளுது. வால் இல்லாத குறைச்சல் த காரங்களிற்குத் தான் எல்லாமே கிறுக் முடிக்க முன்னமேயே அவனை இை “ம், ம், காமாலைக் கண்ணுக்குத் அதாவது கிறுக்குப் புத்தி எனக்கில் தீங்க. எத்தனை கவிதை அதிலே எழு மல், அதாவது காதல், கவிதை, அதாவ எழுதி வைத்திருக்கிறீங்க சங்கீத்” 6 ளின் அங்கலாய்ப்புக்கு ஒரு முடிவு வம்புக்கிழுத்து எப்படியாவது அவன சம்மதிக்க வைக்க வேண்டுமென்ற நி “அதுவா, உன்கிட்ட எப்படிச் இதயத்துக்குள்ளே மலர்ந்திருக்கும் முடியும்?”
“உங்க இதயமும் வேண்டாம். போனா, இந்த மூடு மந்திரப் பேச்சும் தட்டிக் கழிக்கத்தான் தெரியும். இந்த மீண்டும் எப்ப வருவாளோ என்று அ ளைக் குறுக்கே மறித்தான் சங்கீத்.

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
பெண்ணா? நீ இதை அடுக்கித் බ]?’”
ய வேலைக்கென்றால் வளைய ம் குறைச்சலில்லை” என்று வெடுக் 5ங்களை ஒழுங்காக அடுக்கினாள்
ங்களிற்கிருக்கிற கிறுக்குப் பழக் க் கனவுலகக் கன்னியைப் பற்றி |க்கியிருக்கீங்களோ?” முன்னால் பிடித்துத் தள்ளினாள் வித்யா.
லயோ, உன் வாய்மட்டும் நல்லா நான் உனக்கு குறுக்குப் புத்திக் நகலாயிருக்கும்” என்று சொல்லி டவெட்டினாள் வித்யா.
ந்தான் காண்பதெல்லாம் மஞ்சள். லை. சரி, சரி. பேச்சை மாத்தா ழதி, அதாவது எனக்குத் தெரியா து உங்க இதயராணிக்கு எத்தனை Tப்படியாவது மலர்வதி அம்மா கட்டுகிற நோக்கில் அவனை ன மீண்டும் திருமணம் செய்யச் னைப்பு அவளிற்கு
சொல்ல முடியும்? அதை என் இன்ப ராணிக்கல்லவா சொல்ல
ராணியும் வேண்டாம் சொல்லப் வேண்டாம். எப்ப பார்த்தாலும் வீட்டிற்கு விளக்கேத்த மருமகள் அத்தை அலுத்துக்கிறா” என்றவ
Ill O

Page 114
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஏன் - அம்மா அலுத்து அதைத் தீர்த்திடலாமே சொ "நானா, நானா, நான் மா ஜனனின் நினைப்புடன் தொட பற்றித் திரும்புவதை நிறுத்தில் மணத்தைப் பற்றிப் பேச்செடுத் நினைப்பு. ஆனால் சங்கீத்தி மருமகளாக வருவதை மறுக்க என்னை. என்னை.
“சரி, சரி என்னைப் பற் படி? நீங்க என்ன இன்னும் இன் பாடியே காலத்தைக் கடத்துறி சொல்லுங்களேன். அடுத்த முக் “கொஞ்சம் மூச்சு விட்டு என்னுடைய காதலி யாரென்று “ஒ நல்லாத் தெரியுமே. இ மூக்கணாங் கயிறு போட மூக் வர்றபோது நிச்சயமாகத் தெ வித்யா.
“சரி சரி பழையபடி தொ நானும் வழவழவென்று பேச ஆ போடாமல் வேலையைப் பா தைத் தூக்குகிறாய் இப்போ? மூஞ்சியின் கூட்டத்தைப் பார் முறையும் மிருகக் காட்சிச் சாை நினைவில் வைச்சிருக்க. உம். இந்தா இருக்கு டைரி படித்துப் கையிலிருந்த டைரியைப் பறித் “எப்ப பார்த்தாலும் அவச் இருக்கு டைரி படித்துப் பா
D 12

|க்கிறா என்றால், நீயே மனம் வைச்சால் ஸ்லத் தெரியாமல் தயங்கினான் சங்கீத்.
ட்டேன்னு சொன்னேனா எப்பவாவது” ங்கிய வித்யாவிற்குப் பேச்சு தன்னைப் பிட வேண்டும். சங்கீத்தை, அவன் திரு ததால் அவன் தட்டிக்கழிக்கிறான் என்ற ற்கோ, அவள், வித்யா இந்த வீட்டிற்கு வில்லையே. அப்படியானால் அவளும்
றிய பேச்சு எதற்கு? உங்க கதையெப் (ப ராணி, இதய ராணி என்று ஆலோலம் ங்க. ஆள் எனக்கு மட்டும் யாரென்று கூர்த்தத்திலேயே முடித்து விடுவேன்.”
\த்தான் பேசேன். உனக்குத் தெரியாதா 2”
இந்த ஒற்றைப்புத்தி முற்கோபக்காரக்கு, கும் முழியுமாக முழு முட்டாளொருத்தி ரியுமே” படபடவென்று பொரிந்தாள்
"ணதொணக்காதே. உன் கூடச் சேர்ந்து ஆரம்பிச்சிட்டேன். எனவே மூச் சத்தம் ர். இல்லை, வழியை விடு. ஏன் முகத் நான் ஏற்கெனவே இஞ்சி தின்ற உன் த்திருக்கிறேன். வேண்டுமானால் இந்த லக்குப் போய்ப் பார்த்துடறனே. உன்னை ம். உன் ஆசையைக் கெடுப்பானேன். பார்க்க.” என்று முடிக்க முன்பே அவன் ந்தாள் வித்யா.
ரப்புத்தி, அசல் அவசரக்குடுக்கு இந்தா ர்க்க விடமாட்டேன் என்று சொல்லி

Page 115
முடிய முன்னேயே பறித்து விட்ட ளிடமிருந்து டைரியை பறித்து தன்
“ஐயையோ, வாணி வீணை என்ற வித்யாவின் திடுக்கிட்ட குர பினான் சங்கீத். அங்கே வாணி இ இடத்திலே அசையாமல் இருந்தது
“என்ன கவிதா இது? எப்பவு என்றவாறே திரும்பியவன் அருகி லில் டைரியும் கையுமாக நின்றாள்
"வாணியுமில்லை. ஒரு கோ தைப் பார்த்தீங்களல்லவா? நான் ஆ விட்டுத் தர்றன். எப்படி ஏமாற்றி வி மறக்காமல் அந்தக் காட்சிச்சாலைக் அந்த இஞ்சி தின்ற குரங்குச் சாதி குட்பை" என்றவள். மறுகணம் சிட் துரத்த நினைத்தவனாக வெளியே பிறகு பார்க்கலாம் என்ற எண்ணழு திரும்பிப் போனான்.
பேசாப் பொருளைப் பேச கேட்கா வரத்தைக் கேட்
சங்கீத் போய் நான்கு நாட்க மணி கிணுகினுக்கவே ஒடிச் சென் "நான் சங்கீத். அங்கே யாரு போனில் கேட்டதுதான் தாமதம், ! டும் எட்டிப் பார்த்தது.
“உங்க இரட்டை வால் தான் டாக்டர் மாமா வீட்டுக்குப் போயிட்ட அவசியமோ?”
“ஒரு அவசியமுமில்லை. ஆமா அதைப் படிச்சிட்டியா கவி

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
ாயே” என்றவாறே மீண்டும் அவ சூட்கேசினுள் போட்டான் சங்கீத். யைக் காலால் தட்டி விட்டாயே’ லைக் கேட்டதும் வெகுண்டு திரும் ருந்தால் தானே. வீணையும் வைத்த
ம் விளையாட்டுத் தானா உனக்கு?” ல் அவள் இருந்தாள் தானே. வாச வித்யா.
1ணியுமில்லை. என் கையிலிருப்ப ஆறுதலாக ஒருவரி தப்பாது படித்து ட்டேன் பார்த்தீங்களா? இந்தமுறை 5குப் போய் உங்களேயே, அதாவது யைப் பார்த்து விட்டு வர்றீங்களா? டாகப் பறந்து விட்டாள். அவளைத் வந்த சங்கீத், தாயைக் கண்டதும், மடன் பேசாது தன் அறைக்குள்ளே
யான் துணிந்தேன் க யான் துணிந்தேன். - பாரதி
3ளாகி விட்டன. ஹோலில் போன் று எடுத்தாள் வித்யா.
பேசுறது” சங்கீத்தின் குரல் டெலி மறைந்திருந்த வாய்த்துடுக்கு மீண்
பேசுறன். வீட்டில் எல்லோருமே -ாங்க ஏதாவது அவசரமோ இல்லை
சும்மாதான் போன் பண்ணினன்.
??
13

Page 116
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கவியா, அதென்ன புதுந
GC
டியா என்றீங்க? உங்க மூளையை
D 4
 

ாமகர்ணம். ஆமா எதைப் படிச்சிட்
3 பயா சங்கீத்?’

Page 117
“உன் தலையை என் தலை பதை உணர உனக்குத் தலைக்குள் அந்த. டைரியைப் பற்றித் தான் கே “சீ. சீ. அன்று விளையாட்டா ஒழியப் படிக்கிறததுக்கல்ல. அவ்வ டாளா நான் உங்கள் இரகசியங்களை “அதில் இரகசியம் என்று உ ஆழமாக ஒலித்தது சங்கீத்தின் குரல் “எனக்கு ஒன்றுமில்லையா? . வைத்தீங்களாக்கும்”
“கொஞ்சம் அமைதியாய்த்தா லும் ரெடிமேட் ஆன்ஸ்சர் தானா 2 டைரியைப் படிக்கல்லை என்று கா குள்ளேயே நீ மூடுபட்டுக் கிடக்ை சியம் அப்படி என்ன அதில் இருக்க “ஒரே மூடுமந்திரமாக இதென் வித்யாவின் குரல் ஒலித்தது.
“மந்திரமுமில்லை. தந்திரமுமி திரக் கண்ணாலே சந்திர ஒளி வீசு நாடாவா?”
“சங்கீத். இதென்ன பாட்டும் பயித்தியக்காரத்தனமான.”
“அடடா, ஏன் இப்படிப் பட பிரித்துப்படி அப்ப என்பாட்டும் கூத் இல்லையா என்று புரியும் பை டை வைத்து விட்டான் சங்கீத். அவன் ே கமா, எதற்கும் டைரியைப் பார்ப்டே லுள்ள தன் அறைக்குச் சென்று உள் வித்யா. அடுத்த நாழிகை. ஏங்கோ டாள். முதல் பக்கங்களில் எதுமே 6

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
க்குள் மூளையே இல்லையென் மூளை இருந்தால்தானே. அந்த. ட்கிறன்.”
ாய்த்தான் டைரியை எடுத்தேனே ளவுக்கு இங்கிதம் தெரியாத முட் Tப் பற்றி அறிய” னக்கு ஒன்றுமே இல்லை கவி’
).
அதனால் தான் அதை மூடி மூடி
ன் பேச மாட்டியா எதற்கெடுத்தா உனக்கு உன் பேச்சே நீ இன்னும் ட்டுது. அது கிடக்கட்டும். எனக் கயில் உனக்குத் தெரியாத இரக ப் போகிறது.”
- 92 ான பேச்சு சங்கீத் படபடப்புடன்
ல்ெலை. எனக்குள்ளே நீதான் மந் ம், சுந்தர வடிவே, உன் துணை
கூத்தும் ரெலிபோனில், சுத்தப்
படக்கிறாய் கவிதா டைரியைப் ந்தும் பயித்தியக்காரத்தனமானதா ’ என்று சிரித்தவாறே போனை பச்சும், போக்கும். புதிரா. சந்தே ாம் என்ற எண்ணமுடன் மாடியி ாம் படபடக்க அதைப் பிரித்தாள் ஒர் ஏகாந்தச் சூழலில் சிக்கிவிட் ாழுதப்பட்டிருக்கவில்லை. மார்ச்
15 D

Page 118
D மனோ ஜெகேந்திரன்
பதினொன்று. டைரியை அன் அவன். காரணம்.
நினையாத நினைவெ நினைத்த பயன் காண்
"இருண்ட என் வாழ்வி இன்று தான். ஆமாம். என் இ நாள் எவ்வளவோ மாதங்களின் மீண்டு கொண்டிருந்த பின்னும், ஆனால் இன்று. மீண்டும் டை ஒட வைத்த நல்ல நாள். சுய உை களை மீட்டி, எழுதத் தூண்டி விளக்கெதிரில் கலைவாணியா மீட்டவில்லை. அவள் என் இத இழுத்து, அதிலே எவருக்குபே மீட்டி விட்டாள் அவள் நி6ை பொருள் கைப்பட வேண்டும் 6 மங்கள நினைவுகளை வீணையி கண்டபோது, கொள்ளை அழ தரிசனம் தர அமர்ந்துவிட்டாள்
தீஞ்சொற் கவிதையஞ் தனில் தெய்வீக நன் L இன்றுடன் அவள் வந்து
ஏன்தான் இவளுருவம் அடிக்க அறைக்கும் வரும்போது, வுெ ளாக மங்களமாகவே வருவாள். விரல்களில் இன்று மலர்கள் ே ரோஜா, ஒக்கிட்ஸ் என்று பகட் லிகை, சாமந்தி, பவளம், பன்னீர் தரும் மலர்களையே கொண்டு (
யாழும் குழலும் உன் ெ
D 6

றிலிருந்துதான் ஆரம்பித்திருந்தான்
ல்லாம் விளைந்து கூடி Tபதவன் செய்கையன்றோ. - பாரதி
ல் ஒளிச்சுடர் தோன்றிய நன்னாள் தயவானில் மீண்டும் கவிதை பிறந்த பின், என் சுய உணர்வு மெல்ல மெல்ல டைரியைத் தொட்டுப் பார்க்கவில்லை. ரியைப் பிரித்து, மீண்டும் பேனாவை ணர்வுகள் திரும்பியபின் என் உணர்ச்சி விட்டாள் அவள் சுடர் விட்ட குத்து க அமர்ந்து என் வீணையை மட்டும் ய வீணையின் நரம்புகளையும் சுண்டி > கேட்காத மெல்லிய கானமொன்றை னவு நல்லது வேண்டும். நெருங்கின ான்ற இறுதி வரிகளை அவள் பாடியே. வில் மீட்டினாள். அவளை முதன் முதல் குடன் கலைவாணியே என்கண் முன்
போல் பரவசமுற்று விட்டேன்.”
சோலை மணம் வீசும். — LIITUÉ
இரண்டு இனிய நாட்களாகி விட்டன. கடி நினைவில் நிழலாடுகிறதோ? என் பறுமையாக வராள். மங்கலப் பொரு அன்று வீணையுடன் குலாவிய அவள் கொஞ்சியது. அதுவும் ஜெயா மாதிரி டுப் பூக்களை அவள் நாடாமல் மல் என்று மணக்க மணக்க, இதமான சுகம் வந்து அடுக்குவாள்.
மொழிதானா? - பாரதி

Page 119
கவிதா என்னுடன் கலகலப்பு அடேயப்பா, குழந்தை உள்ளமே அழகும், அன்பும் குறுகுறுக்கத் பேசும் கலையே அவளிற்குக் ை ளுக்கு அவ்வளவு அழகாகப் பதில்
ஆடுதல், பாடுதல், சித்தி
ஆதியவைகளில் உள்ளம்
இப்போதெல்லாம் அடிக்கடி களே, அவளது கலை உணர்வுக6ை காட்டின. அழகான இதழையும், வி மையாகப் பாடுவாள். தூரிகை கொ6 வரைவது அஜந்தாவா, அல்லது அ ஒவியமா? வீணையின் நரம்புடன் கவிதையின் அழகே தனிதான். அ அல்லவா! அற்புதமான கலைராணி
பிள்ளைக் கணியமுதே, பேசும் பொற்சித்திரமே.
இன்றுதான் அவள் சம்மதித்து பயிற்சிக் கழகத்திலிருந்து திரும்பி நான் கண்ட நிறைவு. என் நெஞ்சில் திருத்தும் சாக்கில் அவளையே சி எப்படியாவது சித்திரமாய்த் தீட்டி: அவளறியாமலே அவள் வீணை முன் கூடத்திலிருந்த கண்ணாடியி நாளும் என் தாளில் மட்டுமல்ல, எ நீக்கமற நிறைந்து விட்டாள். நெஞ்ச் அந்தச் சித்திரத்திற்கு கொடுத்தது குக் கொடுத்து விட்டேன். அவள் அவள் நினைவே துணை. அவளி

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
பாகப் பேசத் தொடங்கி விட்டாள். அவளுக்குச் சொந்தம்ானதோ? துடிப்புடன் வெடுக்கெடுக்கென்று கவந்ததுதான். எப்படித்தான் அவ
சொல்லத் தெரிகிறதோ?
ரம், கவி, ஈடுபட்டென்றும் நிற்பவள்
- பாரதி வருவாள் கவிதா, அந்த வருகை ா எனக்கு மெல்ல மெல்ல எடுத்துக் ழியையும் விரித்து முகிழ்த்து இனி ண்டு சித்திரம் தீட்டும்போது, அவள் அவள்தான் அந்த அழகு அஜந்தா கலந்துறவாடும் விரல்கள் பேசும் |வளே அழகின் கொள்ளை ரூபம் محصے தான் அந்தக் கவிதா.
- பாரதி
விட்டாள் சித்திரம் பயில. சித்திரப் வரும்போது, அவள் கண்களில் நிறைந்தது. அவள் சித்திரங்களைத் த்திரமாய்க் கண்டேன். அவளை விட விழைந்தேன். அதன் பயன். யை ஆழ்ந்து வாசிக்கும் போது ன் பிரதிபலிப்பினால் ஒவ்வொரு ான் நெஞ்சிலும் பதியத் தொடங்கி சில் நிறைந்தவள் என்று தலைப்பை மட்டுமல்ல, என்னையே அவளிற் அருகில் இல்லாத பொழுதினிலே ன் நினைவின் பிரதிபலிப்புத்தான்
17 D.

Page 120
D மனோ ஜெகேந்திரன்
இந்தப் பேசாத பொற்சித்திரம்.
பேசும் பொற்சித்திரம்.
பொங்கி வரும் பெரு நி போன்றவொரு மதிமுக
வானில் உலாவும் மதிக்கு: ஆனால் என் இதய வானில் கவித அந்த வளர்பிறை என் நெஞ்சிே பூரணியாகி விட்டாள். அவள் மு யினுள்ளே அவள் நுதலோ அழ தான். இதழ்களிலிருந்து பிறக்கு ஒளி கூட்ட வந்த ஒவ்வொரு ச
செய்து விட்டாள்? இவளைத் தவி
முடியாதபடி கவிஞனாக ஆக்கின் அது தான், அவள் பெயரே கவி ஒவ்வோர் சின்னஞ்சிறு நிக அற்புதக் கவிதை மலர்களாய் ம6 அவன் உணர்வும் நினைவும் அ; வொரு நிகழ்ச்சியிலும், அவனது 2 அவன் உயிரில் கலந்து ஒவ்6ே வித்யாவின் நினைவிலேயே நி அவன் கனவில் விஸ்வரூபமெ கள் பேசின. டைரியின் ஒவ்வொ தைகளாக மட்டுமா உருமாறியி களில் சில படங்கள் வரையப்பட அவள் தான் சிரித்தாள். உறைந்ே மெல்ல டைரியின் தாழ்களைப் L
பண்ணுசுதி நீ யெனக் பாட்டினிமை நானுனக்
வரை என் உணர்வுகள் Sl ର{
இருந்தது. இன்றோ பாடல்களா
ளைப் பரிமாறிக் கொண்டோம்.
O 118

கவிதா கவிதா! நீ ஓர் அற்புதமான
6)6) மும். - பாரதி
ந்தான் தேயும் காலம் வந்து போகும். ாவின் நினைவு ஒர் வளர்பிறைக் கனவு ல வளர்ந்து முழுமையாகி ஒளிவீசும் கமே பூரண மதி. அந்தப் பூரண மதி கான பிறை, விழியோ ஒளி வீசும் சுடர் ம் சொல், அவை என் வாழ்க்கைக்கு விதைகள். இவள் என்ன? இப்படிச் விர வேறு எதையுமே பற்றிக் கவிபாட விட்ட கவிதைச் சுரங்கம் தான் அவள். தா தானே!
ழ்ச்சிகளும் அந்த டையிரில் ஒவ்வோர் ணந்தன. ஒன்றரை ஆண்டுகளிற்கான தில் பொங்கித் தழும்பி வழிந்தது. ஒவ் உணர்வுகளுடன் உறவாடினாள் கவிதா. வார் கணமும் குலாவினாள் கவிதா, லைக்காத சின்னஞ்சிறு நிகழ்ச்சிகள், டுத்து ஆயிரமாயிரம் இன்பக் கதை ரு தாளிலும் அவன் உணர்வுகள் கவி ருந்தது? ஆங்காங்கே சிலசில இடங் ட்டிருந்தன. எல்லாச் சித்திரங்களிலும் தே போய் விட்டாள் வித்யா. மறுபடி
புரட்டினாள் தொடர்ந்து.
5· - பாரதி
i எனக்கு மட்டும் தான் சொந்தமாக லேயே நாங்கள் எங்கள் எண்ணங்க கவிதா தன்னை மறந்து, பேராதனை

Page 121
மலர்க் காட்டில், வெற்றுத்தாளில், கா கொண்டிருந்த அதே வேளையில் ருந்தேன். அவள் அறியாமல் அ வடித்த இரண்டாவது சித்திரம். இந்த ளிற்குத் திறந்து காட்ட வழிவகுத்தது அவள் பாடுகையில் 'என் மனம் நீய அறிவேன்' என்ற வரிகளை ஏன் அ6 வேண்டும்? இதுவரை நான் தயங்கி னவே மணமானவன், காலும் ஓரளவு யானவனா நான் என்று. ஆனால் அ மனசால் நிறைவாக்கிக் கொண்டவ நான் 'மலரும் கொடியும் பெண்6ெ ணென்பார் என்ற பாடலைப் படிக்குட அவள் படிக்க வேண்டும் போல ஓரிடத்தில் வேண்டுமென்றே நிற்ட தொடர்ந்து பாடியிருப்பாள். இறுதியா விட்டோம், நினைவினில் குறைகள் படித்தபோது அவள் இணைந்த உள் நான் அடைந்த பரவசம். எழுத்தில் அந்நியோன்யமான உணர்வு அது. கொண்டு பாகப் பிரிவினை படத்தி யிருந்தாலும், தரத்தினில் குறைவதில் கேட்டிருக்கலாமே என்ற நினைவு 6 கொண்டு எனக்கு மட்டுமே, எனக் கேட்டால் மறுக்கவா போகிறாள் எ6
போயின, போயின துன்பா பொன்னெனக் கொண்ட
கவிதா என்னை விரும்புகிற கால வாழ்வை வெறும் கனவாக மா ஸ்தானத்தை அடைய அவள் உளம உணர இவ்வளவு மாதங்களாகி விட் சம்மதமென்று ஒரு சொல் சொல்ல

நல்லதோர் வீணை செய்தே. 'D
பகையின் வெள்ளத்தை வடித்துக் அவளை நான் வரைந்து கொண்டி வளை ஆசை ஆசையாக நான் ச் சித்திரம்தான் என் மனதை அவ சித்திரம் பேசுதடி என்ற பாடலை றிவாய் உந்தன் எண்ணமும் நான் பவளவு அர்த்தமுடன் அவள் பாட க் கொண்டிருந்தேன். நான் ஏற்க ஊனமுற்றவன், அவளிற்குத் தகுதி |ந்தக் குறைகளைத் தன் நிறைஞ்ச ள் தான் அவள் இல்லாவிட்டால், ணன்பார் மதியும் நதியும் பெண் ம்போது, ஆண் படிக்கும் வரிகளை எனக்குத் தோன்றியதால், நான் பாட்டியதைப் புரியாமலா அவள் ாக, 'நெஞ்சினில் ஒன்றாய் நிறைந்து தெரிவதில்லை என்று இணைந்து
ாளத்தைப் புரிந்து கொண்டபோது
வடிக்கவே இயலாத அற்புதமான அடடா. அதே குரலில் அவளைக் ல் வரும் “தங்கத்திலே ஒரு குறை bலை” என்ற பாடலையும் படிக்கக் வந்தது. அதற்கென்ன? அவளைக் காக மட்டுமே படிக்கச் சொல்லிக் ன் கவிதா.
பகள் - நினைப் பொழுதிலே — LIITITÉ
ாளென்ற எண்ணமே என் கடந்த றிவிட்டது. என்னுடைய மனைவி ாரச் சம்மதித்து விட்டாளென்பதை -தே. ஆனால் அவள் வாய் திறந்து வில்லையே. ஆணாக இருந்தும்
19 D.

Page 122
D மனோ ஜெகேந்திரன்
என் கடந்த கால வாழ்வு காரண தஸ்து எங்களிற்கு ஒவ்வாததால் அவள் ஒரு பெண் தயக்கம் ெ அவளால் முடியுமா?.
முல்லைச் சிரிப்பாலே - மூர்க்கந் தவிர்த்திடுவ
கவிதா ஒரு கலை உணர்? ஷம். ஆமாம், அவள் எப்படித்த தைக் கலை நிறைவாக மாற்றி ம6 மறுமலர்ச்சி அடையச் செய்து அவசரமும், பதட்டமுமான நிை செய்து விட்டளே. வாக்கு வன்னி சொந்தம் கொண்டாடும் நான், ( அளவிற்கு ஏன் வாதாடுமளவி மொழியாலும் கதை பேசிப் ே
கனவு மெய்ப்பட வேண் கைவசமாவது விரைவி
கவிதாவைப் பற்றி அம்மா இருக்கிறது. யார் கூட இதுப்பற் கவே எனக்குள்ளேயே சிந்தித் தான் ஜனனின் கடிதம் வந்தது. மற்றபடி ஒரு உற்ற நண்பன் தான் தயங்கிக் கொண்டேயிருந்தேன், டேன். முடிவைச் செயலாற்றியும் ஆழமான அன்பை மடல் முழு அவன் வந்ததும் அவளை என் L யும் ஆழமாய்த் தெரிவித்து விட் மடலை வாசிக்கையில் ஒரே மகிழ்ச்சி வெள்ளத்திலே மூழ்கி கக் கொட்டியிருந்தான் கடிதம் பூ
D 120

Tமாக நான் தயங்குகிறேன். தன் அந் அவள் தயங்குகிறாள். அதுமட்டுமா. பெண்ணின் சொத்து. அதை வெல்ல
- எனது Tuliu. - பாரதி
வுகளின் புதையல் நிறைஞ்ச பொக்கி ான் என் கலை வெறியைக் கலைப்பித் லர்ச்சியடையச் செய்து, என் வாழ்வை விட்டாள். என்னையறியாமலே என் னவுகளைக் கூட பக்குவம் அடையச் மையே இல்லாமல் ஏகாந்தத்திலேயே எப்படி அவளுடன் வார்த்தையாடும் ற்கே மாற்றி விட்டாளே! விழியாலும் பசியே என் போக்கை மாற்றி விட்
ல் வரவேண்டும். - பாரதி
ாவிடம் பேச்சை எடுக்கத் தயக்கமாக றிப் பேசலாம் என்று நீண்ட நாட்களா துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது அவன் எனக்கு வயதால் தான் தம்பி. அவனிடம் சொன்னால் என்ன என்று இறுதியில் எழுத முடிவு செய்து விட் விட்டேன். கவிதாமேல் எனக்குள்ள வதும் மணக்க எழுதிப் பொழிந்தேன். மனைவியாக்கி விட முடிவு செய்ததை -டேன். இன்று வந்த ஜனனின் அன்பு மகிழ்ச்சியாயிருந்தது. தன்னுடைய அன்பான வாழ்த்துக்களை நிறைவா ராக. இறுதியில்,

Page 123
“ஏனண்ணா, உனக்கிருந்த உற் பக்கம் பக்கமாக எழுதியிருக்கிறாய் ஆ கொண்ட என் அண்ணியின் பெயரை எவ்வளவோ கற்பனைப் பெயர்களு மாகப் பார்க்கிறேன். அவவை எப்படி கிறா தற்போது என்ற எந்தவிதமான வி உற்சாகமாகக் கேட்டு எழுதியிருந்தா மடல் முழக்க முழுக்க கவிதா எங்கள் நடந்ததெல்லாம் விளக்கமாக வரைந்து
காலமென்றே ஒரு நினைவுப் பல நினைவும் கோலமும்.
இன்றும் ஒரு கடிதம் ஜனனிட கையில் எனக்கு ஒரே விசித்திரமாக இ
“இது நிலைக்குமா அண்ணா? 5 யாகப் பெற்றுவிட்டாயா? உனக்கு நிச் உன்னை விரும்புகிறாளென்று’ என்று ததைப் படிக்க என்னவோ போலிருந் கடிதத்தின் தாளில் மட்டும், சில சில திட்டுத்திட்டாய் ஏன் அழிந்திருக்கிறே வேகமும் துடிப்பும் அலைமோதக் சொல் சொல்லாவிட்டாலும், அவளு கிறாள். நான் ஏற்கனவே அனுபவப் கலைஞனிற்கு முழு மனைவியாக பெண்ணொருத்தியால் தான் முடியும். படைத்த ஒரு பெண்ணின் நிலையுட எழுதினேன். அத்துடன் ஏன் அவ6 கலங்கியிருக்க வேண்டும். மீண்டும் வ என்று அவன் கலங்கியதுதான் காரண யடா என்றும் எழுதினேன். ஆனால், ஆனந்தக் கண்ணீரே காரணம் என் அடுத்த கடிதத்தில் பதில் எழுதியிரு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
சாகத்தில் அண்ணியைப் பற்றி னால் உன் கருத்தைக் கொள்ளை மட்டும் எழுதவில்லையே. நான் டன் என் அண்ணியை மானசீக எங்கு சந்தித்தாய், என்ன செய் பரமுமே எழுதவில்லை” என்று ன். எனவே உடனே இன்னொரு T வீட்டிற்கு வந்த நாள் தொட்டு, து அனுப்பினேன்.
), காட்சியென்றே
- பாரதி
மிருந்து வந்தது. அதைப் படிக் இருந்தது. அவன், கவிதாவிடம் சம்மதத்தை நேரடி Fசயமாகக் தெரியுமா கவிதாவும் | திருப்பித் திருப்பி எழுதியிருந் தது எனக்கு போதாக்குறைக்கு, இடங்களில் ஈரம் பட்ட மாதிரித் தென்று எனக்குப் புரியவில்லை. கவிதா வெளிப்படையாக ஒரு ம் நிச்சயமாக என்னை விரும்பு பட்டதால் சொல்கிறேன். ஒரு கலை உணர்வுகளால் நிறைந்த அதுபோல்தான் கலை உள்ளம் மிருக்கும் என்று அறுத்துறுத்தி ன் எனக்கெழுதும் போது கண் ாழ்க்கையில் தோற்றுவிடுவேன் ம் என்றால் கவலையே படாதே அவன் அதற்குக் கலக்கமல்ல, பது போல் ஏதோ தெளிவின்றி ந்தான் ஜனன். அதன் பிறகு எத்
12 D.

Page 124
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தனையோ கடிதங்களில் அவ காட்டி எழுதினேன்.
வாயினில் வந்ததெல்ல வளர்த்துப் பேசிடுவீர்.
அம்மா இன்றுதான் என்னி கவிதாவைப் பற்றிக் குறிப்பிட அடுத்த அறையில் வாணியினது பேச்சைக் கூர்ந்து கவனித்தேன். “ஏன் கவிதா நீ போகவேன “அதெப்படி உங்க கூட எ கவிதாவின் குரல்.
“ஏன் எனக்கு அண்ணிய மாக இருக்கலாம். உன்னை எனக் "உனக்குப் பிடித்தால் போ பிடிக்க வேண்டாமோ’ கேலி மி “அதெல்லாம் பிடிக்கும்.உ எந்த அண்ணாவை உனக்குப் பி கேயில்லை. சங்கீத் அண்ணா தா வீணை வாசிக்கவோ, படம் போட டியும், கிரிக்கெட் அடியும் தான் ெ தான் இதிலெல்லாம் ஆர்வம், சங்கீத் அண்ணாதான் உனக்குப்
“ஏய்.ஏய் என்ன வம்பு படிச்சிட்டாய்? எனக்கு அதெல் காதல், கத்தரிக்காயெல்லாம் என முடிக்கும் முன்னே குறுக்கிட்டா6 "காதல் வேண்டாம். அப் என்கிறாயாக்கும்” என்றவாறே டன் அவர்கள் பேச்சு முடிந்து வி
D 22

னுக்கு என் மனதைத் தெளிவாகக்
Th - G é6)Gu
- UTUS
டம் மனம் விட்டுப் பேசினாள். நான் ட்டபோது அவளடைந்த மகிழ்ச்சி. தும் கவிதாவினதும் குரல் கேட்கவே,
iண்டாம் எங்க கூடவே இருந்திடேன்’
ப்பவும் இருக்கலாம் வாணி' - இது
ாகிவிட்டால் எங்க கூடவே நிரந்தர க்கு வரவர பிடித்திருக்கே கவிதா”
ாதுமா? உங்க அண்ணாக்கு என்னை ளிர்ந்தது கவிதாவின் குரலில், னக்குப் பிடித்தால் சரிதான். ஆமாம், டிக்கும். ஜனன் அண்ணா உன் போக் ன் உன் போக்கு, ஜனன் அண்ணாக்கு வோ, பாடவோ வராது. பேச்சுப் போட் பரும். ஆனால் சங்கீத் அண்ணாக்குத் ரசனை, திறமை எல்லாமே உண்டு. பொருத்தம் இல்லையா கவிதா?” இது ஏது. ஏது? சீரியஸாகப் பேசப் ஸ்லாம் ஒன்றும் வேண்டாம். இந்தக் க்குத் தேவையில்லை” என்று பேச்சை iT GJIT 60cf.
போ கல்யாணம் மட்டும் வேணும் வெளியே ஓடினாள் வாணி. அத்து Iட்டது.

Page 125
என்னைப் புறமெனவுங் க இரண்டிலில் ஒன்றையொ
ஏனோ தெரியாது. கவிதாவில் கொண்டிருக்கிறது. தனிமையில் த கலங்க உட்கார்ந்திருப்பாள். ஆனால் உடனே பெரிதாய் வாயடிப்பாள். கலி பேசிக் கொண்டிருக்கும் அவள் ஏ வருவது போலிருக்கும். ஒருவேை பற்றிக் கவலைப்படுகிறாளோ, அ யைத் தீர்க்க முடியவில்லை. அவள் எனக்கே காட்ட மறுத்து, மறைக்குப்
மாயிருக்கிறதே.
ஒரிருமுறை கண்டு பழகிய ஒப்புக்குக் காட்டுவதிந் நா இன்று என்னுடைய அறைக்கு வும் வந்திருந்தார்கள். ஏதோ ஜனவி தோம். ஏதோ பேச்சுவாக்கில், விை என்று கவிதாவை ஜாடையாக வா அடைந்த மாற்றம். குங்குமச் சி Gø) Jøs)Gu | நழுவிட்டாள் கவிதா, அ விட்டால், எதற்காக அப்படி முகம் கக் கோபப்பட்டல்லவா இருக்கவே
நினைவு நல்லது வேண்டு நெருங்கின பொருள் கை
இப்படி எத்தனையோ சின்ன குரியவள் என்பதை உறுதிப்படுத் யும் எழுதினேன். அம்மாவின் சL ஒன்றுமே மறைக்காமல் எழுதி வந் விட்டால் இலக்கியக் காதலர்களாக வாழ்விலேயே என் நினைவுகளில்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
துவதோ - கண்கள் ாறு கண்டு வெள்குமோ.
- பாரதி மனதை ஏதோ ஒன்று அரித்துக் ன்னை மறந்து சில தடவை கண் யாராவது பேச்சுக் கொடுத்தாலோ ங்கிய கண்ணிர் மறைய மறையப் னோ என் விழிகளிற்கு இழைத்து ா தன் சித்தியை, குடும்பத்தாரைப் வளிடம் கேட்டு அவள் கவலை தான் துன்பப்படுகிறாள் என்பதை போது, அவளிடம் பேசத் தயக்க
பின் - வெறும் ான மென்னடீ. - பாரதி
தக் கவிதாவும், வாணியும், விஜிதா னைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்' ளயாட்டாக இல்லையா அண்ணி” "ணி கேட்டபோது, அவள் முகம் மிழாய்க் குனிந்து சிரித்துவிட்டு, வள் நிச்சயமாக என்னை விரும்பா சிவக்கச் சிரிக்க வேண்டும். மாறா ண்டும்.
h
பட வேண்டும். - பாரதி ஞ்சிறிய நிகழ்ச்சிகள் கவிதா எனக் தி விடவே, ஜனனுக்கு அத்தனை மதம் கிடைத்தது முதற்கொண்டு தேன். நானும் அவளும் இணைந்து வே வாழ்வோம். கவிதாவின் இன்ப நீங்காத இன்பம் துலங்கும்.
23 D

Page 126
D மனோ ஜெகேந்திரன்
எண்ணி யெண்ணிப் ப கிறுதியிற் சோர்வோடே
ஜனனிற்கு இன்னும் ஏனே னும் இரண்டு மாதங்களில் வர! மாக்குக் கூடச் சொல்ல மறந்து கவிதாவைப் பற்றிக் கேட்டெ டைய கடந்த வாழ்வு போல் இது சந்தேகப்படுகிறான்? ஜெயா எ தான். ஏன் மேலானவள் கூடத்த தொட நெருங்காத நான் கலை : நேரத்தில், கலை உணர்வென்ப படி இன்பமாய் வாழ இயலும்? அல்லவா?
காதலொருவனைக் ை அவன் காரியம் யாவினு
கவிதாவிற்குத் தான் இப்ட எனக்குத் தகுந்த மாதிரி, எனக் அழகு மிளிர அலங்கரித்து வி களை நிவர்த்தி செய்ய, என்மே செய்கிறாளோ என்று சந்தேகப் ளுடைய சொல்லுக்கும், செயலு திற்கும் கூடக் காரணம் அன்ே புரிய இவ்வளவு காலம் தேவைட்
நானெருவன் மாட்டிலுL பிரிவென்பதோர் நரகத்
கவிதா உன்னை விட்டு எ பிரிந்தாலும், என் உணர்வில் கு ஏன் நீயே துணைதான். ஆனாலு காக இரு வாரம் போக வேண்டு ருக்கிறது. அதனால்தான் நான்கு
D 124

ல நாளுமுயன்றிங்
DIT ? - பாரதி
ா நம்பிக்கை இல்லை போலும், இன் ப் போவதாக எழுதியிருந்ததை அம் விட்டேன். இன்று வந்த கடிதத்திலும் ழுதியிருந்தான். பைத்தியம் என்னு வும் ஆகி விடக் கூடுமோ என்று ஏன் னக்கு எல்லாவிதத்திலும் தகுந்தவள் ான். ஆனால் எதிலுமே எல்லையைத் உணர்ச்சியில் எல்லையைத் தீண்டும் தே ஊற்றெடுக்காத ஜெயாவுடன் எப் ஆனால் கவிதாவின் கதையே வேறு
கப்பிடித்தே, றும் கைகொடுத்து. - UTUS
வே எவ்வளவு அக்கறை என்மேல். குப் பிடித்த மாதிரி, எல்லாவற்றிலும் டுகிறாளே! ஆரம்பத்தில் என் குறை ல் பரிதாப்பட்டுத்தான் இவைகளைச் பட்டேன். ஆனால் அது தவறு. அவ க்கும், ஏன் அவளுடைய மெளனத் ப ஒழியப் பரிதாபம் இல்லையென்று ப்பட்டதே என் மூளைக்கு.
b, -
5 துழலுவதோ? - பாரதி
ான்னால் இருக்க முடியாது. உருவில் டியேறிவிட்ட எனக்கு உன் நினைவு, பும் பத்திரிகை ஆசிரியர் மகாநாட்டிற் மென்பதை நினைத்தாலே கசப்பாயி நாட்களாக அதைக் குறைத்தேன். நீ

Page 127
வந்தபின், என் நெஞ்சில் சுடரே பதை இப்போதுதான் புரிய முடி வாடிவிடக்கூடாதென்றுதான் நா னாலும், அங்கு சென்றபின் தான் புக்கவி, உன்னைப் பிரியவே ம கில் இருந்தால் என் துயரே தெ நான் வாழ முடியாது. நீயின்றி உன்னைப் பிரிந்து, வேண்டவே வேண்டாம்.
சொல்லவும் கூடுவதில் அவை சொல்லுந் திறன தமிழ் மொழிக்கில்லை
கவிதா இன்னும் சில மண பைத்தியம் பிடித்தாற் போலிருக் பைத்தியம் விலகிவிட்டது. ஆ விடுமோ, கவியின் பிரிவு ஒன் நினைவுகளைத் தடம் புரளத் தடு வைத்திராத நிலையில், அதிர்ச்சி வின் விடயத்தில் தோன்றிய ஆ ஆசையில் தோல்வி அடையல மாட்டேன். அந்தப் பேரிடி வரும உணர்வதற்கோ, என் உணர்வுக ஏன் இப்படித்தான் தோல்வி. ே யாது. அவளைப் பிரியப் போ யெல்லாம் எண்ணவும், எழுதவ மில்லை. கவிதா இத்துடன் இத6 கிறேன். கவிதா, கவிதா, நெஞ்சம் கவி. நான் திரும்பி வரும்போது திறந்த உள்ளம் தேடி வரும் கவி
என் நினைவெல்லாம் நிை
கவி கவி!

நல்லதோர் வீனை செய்தே. D
றியபின், பிரிவு என்றால் என்ன என் கிறது. உன் மனமும், என் பிரிவால் ன்கு நாட்கள் பயணம் என்று சொன் எதுவும் நிச்சயமாகத் தெரியும். அன் னம் துணியல்லையே. கவி! நீ அரு ரியவில்லை. கவி! உன்னை விட்டு எனக்குத் தனிவாழ்வே கிடையாது. வேண்டாம், பிரிவென்பதே நமக்குள்
0)60
LO
- பாரதி
ரியுள் நான் புறப்பட்டாக வேண்டும். கிறதே. முன்பு அதிர்ச்சியாலேற்பட்ட னால் இந்த முறை மீண்டும் பிடித்து றைத் தவிர எந்த நிகழ்ச்சியுமே என் மாறச் செய்யாது. முன்பாவது ஆசை சிறிதளவுதான். ஆனால், என் கவிதா சை மறைந்து அன்பு பெருகிவிட்டது. ாம். அன்பில்தோல்வி அடையவே ாயில், அதிர்ச்சிகளைத் தெரிவதற்கோ, ள் தெளிவாயிருக்கவே வேண்டாம். தால்வி என்று எழுதுகிறேனோ தெரி கிறேனென்ற உணர்வுதான் இப்படி ம் தூண்டுகிறதே ஒழிய வேறொன்று னை இப்போதைக்கு முடித்துக் கொள் எல்லாம் கொள்ளைகொண்ட அன்புக் 1. உனக்கு என் அன்புப் பரிசாக என்
றஞ்ச கவி. என் அன்பில் சங்கமித்த
25 D

Page 128
குண முறுதியில்லை - குழப்பம் வந்த தடீ!
“கவிதா அக்கா, கவிதா அ ருக்கிறாங்க” என்றவாறே உள்ே யைக் கண்டதும் திடுக்கிட்டு விட் பிடித்தாற் போல் அமர்ந்திருந்த கண்களில் நீர் வழிந்தோடத் திக் தவள் தன்னை ஒருவாறு சமாளித்
“யாராம் அது நானில்லை 'யாரோ சேகராம், உமாவா வங்களாம்.”
“சேகரும் உமாவுமா? உமா வெளியே விடுவிடுவென ஹோ6 “வித்யாக்கா’ என்று ஆவ: 95 TGT 2 LDT.
“ஸ். ஸ். நானிப்போ கவித திடு. அதெல்லாம் அப்புறம் சொ ளையும் பெண்ணுமாகக் கோல என்று தொடங்கியவளை அடக்கி
“வித்யா. மறந்திட்டன். நீ லாமே. சொல்லிட்டு வாயேன். ஆ தாமதம்,
“இதோ வாணிக்கிட்டே செ றன்’ என்று உள்ளே ஓடியவள், ஐ டாக்ஸி சேகரும், உமாவும் த அவர்கள் ரூமை அடைந்ததுதா கேள்வியாய்க் கேட்டுத் துளைத் திண்டாடினாள். தானிருந்தால் உ
口 126

O
எதிலும்
- பாரதி
க்கா, உங்களைத் தேடி யாரோ வந்தி ா ஓடிவந்த மீனா, வித்யாவின் நிலை டாள். டைரியும் கையுமாகப் பிரமை வித்யாவைப் பிடித்து உலுக்கினாள். கிப் பிரமை அடைந்தாற் போலிருந் துக் கொண்டு, என்று சொல்லி விடு” என்றாள். ம், உங்க வீட்டுக்குக் கிட்டே இருந்த
வும் எப்படி வந்தாள்?’ என்றவாறே பிற்கு வந்தாள் வித்யா. - லுடன் கூவியவாறு அருகே ஓடி வந்
ா வித்யாவை மூட்டை கட்டி வைத் ல்றன். ஆமாம் இதென்ன மாப்பிள் ம், எங்கிட்டே கூடச் சொல்லாமல்” னான் சேகர்.
எங்க கூட வெளியே வந்திட்டு வர ஆறுதலாகப் பேசலாம்” என்றுதான்
ால்லிட்டு, ட்ரெஸ் மாத்திட்டு வந்திடு ந்து நிமிஷத்தில் தயாராக வந்தாள்.
ங்கியிருந்த ஹோட்டலை அடைந்து ன் தாமதம், வித்யா கேள்விமேல் தாள். உமா பதிலே பேச முடியாமல் மாவிற்கு இன்னும் சங்கடமாயிருக்

Page 129
கும் என்று உணர்ந்ததால், காப்பி 6 யேறிய பின்தான், ஆறுதலாக எல்ல
"நீ போனபிறகு எவ்வளே உனக்குப் போட்ட கூச்சலில் அ காதல் விசயம் தெரியாமல் போய்வி அம்மா ஆரம்பத்தில் சம்மதிக்கவில் வீட்டுக்கும் போக்கு வரத்தே இல்ை குப் போறபோது அவவைப் பார்த் துடன் சரி. முதல் ஆறு மாதமும் இட் வேறு இடத்தில் ஊருக்குள் மாப்பிள் குள்ளே யார்தான் வருவாங்க. அப் மூன்று வரன்களையும் எனக்குப் பி சொல்லிட்டன் ஒரு வருஷம் முன் சிட்டுது எனக்காக அவரும் தான் பது. அப்போதுதான் அவரின் கடி கிடைத்ததும் அம்மா கூச்சலிட்டா6 பமே என் பெண்ணை மயக்கிட்டு: வசந்தா மன்னிக்கே கோபம் வந்தி அம்மாவை, “ஏன், உங்க பெண்ணின் தக் கடிதத்தில் சேகர் எழுதியிருக்கி மற்றவங்க கண்ணுக்குமா மறைஞ் கிடைத்த வேலையில் தான் நிரந்: பேச்சுக்கே இடமில்லை என்று வி முந்தித்தான், வேலை நிரந்தரமாச்சு அ பிறகென்ன. கலியாணத்திற்கு அம்பு வீட்டுக்காரங்க எல்லாம் வந்தாங் கூட நான் பக்கத்து வீட்டிலேயே இ தில்லை. இப்ப இரண்டு மூன்று கி ருக்கு அவ பாட்டியாகப் போகிறா வலித்தாள் உமா, அவளைக் கேலி காப்பியும், கையுமாக உள்ளே வந்த

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
பாங்கிவரும் சாக்கில் சேகர் வெளி ாவற்றையும் விளக்கினாள் உமா. வா நடந்திட்டுது. அன்று அம்மா க்கம் பக்கத்துக்கெல்லாம் எங்க டுமா? ஊரெல்லாம் தெரிந்தும் கூட ஸ்லை. காமாட்சி அத்தைக்கும். நம்ப ல. ஆனால் நான் மட்டும் ஆத்துக் து இரண்டொரு வார்த்தை பேசுவ படித்தான் போனது. பிறகு அம்மா ளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள், ஊருக் படியும் இல்லாமல், வந்த இரண்டு பிடிக்கல்லை என்று நேரடியாகவே னாடி அவருக்கும் வேலை கிடைச்
எவ்வளவு காலம் காத்துக் கிடப் தம் ஒன்று அம்மாவில் கையில் ர், “சோத்துக்கு வக்கில்லாத குடும் துகள்’ என்று. அத்தைக்கு என்ன, ட்டுது. திருப்பி கேட்டுவிட்டாங்க. ண் கடிதம் கிடைத்திருக்கு என்று அந் றது உங்க கண்ணுக்கு மறைஞ்சா, சிடும்” என்று, “சேகரோ தனக்குக் தரமாகுமட்டும் கல்யாணம் என்ற ட்டார். கடைசியாய் நாலு மாசம் அதன் பிறகு வழிக்கு வந்தார். அதன் மா வரவேயில்லை. அத்தை அவர் க. கோயில்லே நடந்தது. அத்தை ருந்தும், அம்மா என்கூடப் பேசுற ழமையாத்தான் உறவு முளைச்சி வென்று தெரிந்ததும்.” என்று முறு செய்து கொண்டிருக்கையிலேயே ான் சேகர்.
27 D.

Page 130
D மனோ ஜெகேந்திரன்
22.
— 必 圓 = |L 鬥 wx)
ஏய் உமா, வித்யாவின் (
CG
முடிச்சிட்டியா? போனதடவை உ நீ அவங்ககூட பேரதேனியாக்
D 128
 

கேள்விக்கெல்லாம் விளக்கம் சொல்லி
ன்னைப் பார்க்கணும் என்று வந்தப்போ, தப் போய்விட்டாதாய் அடுத்த வீட்டுக்

Page 131
காரங்க சொன்னாங்க. அன்று மான யிருந்ததால் உன்னைச் சந்திக்க மு னைப் பார்க்கணுமென்று நான் புறப் ஆமாம். எங்க கதையை விட்டுத் த கல்யாணத்திற்கு முன்பு கூட இரண் தேன். வீடு பூட்டிக் கிடந்தது. எனவே இதென்ன கவிதா என்று. பழைய ே நல்லவேளை நான் வித்யா என்று ே சிட்டு கவிதா அக்காவையா என்றுட் காப்பியை வித்யாவிடம் கொடுத்தா6
தான் வந்ததிலிருந்து இப்போ டைரியைப் படித்துக் கொண்டிருந்த
“எனக்கென்னவோ பயமாயிரு தரக்கூடிய விஷயமாதலால் தான் என்று பழகப் போக, அவர் இப்படிக் சங்கீத் விடயத்தில் நான் கள்ளமில் யிட்டுது. எல்லாம் என்னால் வந்த 6 எழுதி, நடந்ததெல்லாம் விளக்கிவிட வது” என்று வெகுநேரம் கலங்கினா6 இறுதியில் டாக்டர் வேதகிரி மூல பக்குவமாய்ச் சொல்லி விடவேணும் டரைச் சந்தித்துப் பேசுவதாய்க் கூறி நேரமாகவே வித்யாவை வீட்டில் ெ கூறிய சேகரைத் தொடர்ந்து எழுந்தா அரைமணி நேரம் கழித்து வீ அதிர்ச்சியடைந்தவளாய் அப்படியே “ஏன் கவி, ஆச்சரியமாக இரு ருந்து பேசினென்று சொன்னேனோ, காலையே ஊருக்கு வந்துவிட்டேன் போக வேண்டியிருந்ததால் வீட்டிற்கு தான் ஒரு சின்ன விளையாட்டு. நா6

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
லயே ஊருக்குப் போகவேண்டி டியவில்லை. இந்த முறை உன் பட்டதும் தானும் கிளம்பிட்டாள். ள்ளு. சொல்ல மறந்திட்டன். நம் டு தடவை உன்னைப் பார்க்க வந் பேசாமல் திரும்பிட்டன். ஆமாம், பரைச் சொல்லிட்டுப் புதுக்கதை. கட்க, அந்த பொண்ணு யோசிச் டு உள்ளே ஓடிட்டு’ பேசியவாறே ன் சேகர்.
வரும் வரை மட்டும், சங்கீத்தின் து மட்டும் விளக்கினாள் வித்யா. க்கண்ணா. சங்கீத்திற்கு அதிர்ச்சி யோசனையாயிருக்கு பாவம் 5 கதையைத் திருப்பி விட்டாரே. லாமல் பழகியது. பெரும் தப்பா வினை, ஜனனுக்கென்றால் நான் லாம். எப்படி சங்கீத்திடம் சொல்
வித்யா. ம் சங்கீத்திடம் மெள்ள மெள்ளப் என்றும், தானே இதுபற்றி டாக் அவளைத் தேற்றினான் சேகர். காண்டுபோய் விட்டு வருவதாய் ள் வித்யா.
ட்டின் படிகளில் ஏறிய வித்யா,
நின்று விட்டாள். க்கிறதா. நான் அப்போது எங்கி அங்கிருந்த பேசவில்லை. இன்று என்றாலும் நேரே ஆபிசிற்குப் நேரே வரமுடியவில்லை. அது )ள வரவேண்டியவன், இப்போ
29 D

Page 132
D மனோ ஜெகேந்திரன்
வந்தால் உன் முகம் எப்படி இரு என்றான் ஆவலுடன்
குறும்பும் குதூகலமும் குலா6 செய்கிறோமென்றே உணராதவள விநாடி உள்ளே விடுவிடு என்று லில் படியடியில் நின்று கொண்டிரு வந்தான் சங்கீத்.
“நீங்கள் யாரைப் பார்க்க வேை வரவும், சேகரின் டாக்ஸியைத் ெ இறங்கிய டாக்டர் வேதகிரி சொ களில் ஏறவும் சரியாயிருந்தது.
“என்னைப் பார்த்தா, யாை அடடா சேகர்தானே. நீ, நீ எப்பே சரியம் மலரக் கேட்டார் டாக்டர் ே “உள்ளே வாருங்களேன், ! விஜிதா வந்திருக்கிறதாய் வாணிச் போலிருக்கிறது. நீங்கள் மேலே ( ரிடம் சொல்வதற்காகப் பின்கட்டு சந்தர்ப்பம் எனச் சேகர் டாக்டரிட முடிக்கவும், மலர்வதி அம்மாளுL யிருந்தது. சேகரைப் பற்றி அறிமு விடயங்களில் திருப்பினார் டாக்ட “கவிதா, ஜனன் வரப் போ இரண்டு கிழமைகளுக்குள் வந்து கிரியின் குரல்.
“கவிதா, குளிர்மையாய் ஏத என்ற மலர்வதி அம்மாளின் குர தாமதம், ஏற்கனவே எடுத்துக் ெ தட்டைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக் வர அடிபோடுகிறார் என்ற அவ வின் தடுமாற்றத்தை உணர்ந்தாலு போல் டாக்டர் வேதகிரி,
D 30

நக்கும் என்று பார்க்கத்தான் 5೧."
பும் அவன் குரலும், கண்ணும். என்ன Tாய்த் திடுக்கிட்டு நின்ற வித்யா, மறு ஓடிவிட்டாள். அப்போதுதான் வாச ருந்த சேகரைக் கண்டதும் வெளியே
ண்டும்?’ என்றவாறே சங்கீத் வெளியே தாடர்ந்து வந்து நின்ற காரில் இருந்து ல்லி வைத்தாற் போல் வீட்டுப் படி
ரப் பார்க்கணுமென்று கேட்கிறாய்? ா வந்தாய்? அதுவும் இங்கே”ஆச் வேதகிரி. உட்கார்ந்து பேசலாமே. கவி, கவி. கிட்டே சொல்லு, மேலே படிக்கிறாள் போங்கள் விஜி” என்றவாறே தாயா }க்குச் சென்றான் சங்கீத். அதுதான் -ம் நடந்ததைச் சுருக்கமாக விளக்கி ம், சங்கீத்தும் திரும்பி வரவும் சரியா கப்படுத்தி விட்டுப் பேச்சைப் பொது டர் வேதகிரி. வது உனக்குத் தெரியுமா? இன்னும் விடுவான்’ என்றது டாக்டர் வேத
ாவது குடிக்கக் கொண்டு வாயேன்” ல், வித்யாவிற்குக் கேட்டதும் தான் கையில் வைத்திருந்த குளிர்பானத் கொண்டாள். டாக்டர் விஷயத்திற்கு 1ள் உள்ளுணர்வு கூறியது. வித்யா லும், அதைக் காட்டிக் கொள்ளாதவர்

Page 133
“இங்கு வந்த இரண்டு வருடங் உமா கூடச் சொல்கிறாள் என்கிறான் சே கையில் எடுத்தார் டாக்டர் அவசரமெ தான் சேகர்
“சரி, சரி. நானும் வருகிறேன். 2 வருகிறேன் மாமி, வருகிறேன் வித்ய நாக்கைத் கடித்துக்கொண்டான், தன் த “வித்யாவா? யாரை என்ன ெ தொடங்கிய சங்கீத்தை இடைமறித்துவ
“சேகர் நாளை மாலை நேர்சிங் என்று குறிப்பாக சேகருக்கு உணர்த் விடைபெற்றான். சங்கீத்தைத் தனியே யத்தை வெளியிடத்தான் நினைத்திரு தடுமாற்றம் விஷயத்தைக் குழப்பி வி "ஏன், கவி, கதவோடு கதவாக இருண்டு கிடக்கு? இங்கே வாயேன். வெட்டினார் டாக்டர் வேதகிரி
“வேண்டாம் சங்கீத், கவிதா நீ கொஞ்சம் பேச வேண்டியிருக்கிறது அறையை நோக்கிப் போக எழுந்தது என்று வித்யா உள்ளே நழுவி விட்டா உள்ளே தன் அறைக்குள் ஓடி கொண்டு கட்டிலில் விழுந்த அவள் ! யிருந்தது. ஒவ்வொரு நிமிஷமும் அ துக் கொண்டே சென்றது. சங்கீத் இதை தெரியாது. என் மடத்தனத்தால் வந்த லையும், செயலையும் விளையாட்ட பிரச்சனையே வந்திருக்காதே. முன்ன யிருக்கலாமே. பெரதேனியாக்குப் டே வில்லையே, என் முட்டாள் மனம் 6 கொண்டாள்.

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
களில் நீ ரொம்ப மாறிட்டதாய் கர்’ என்றவாறே ஆரஞ் ஜூசைக் பசரமாக ஜூசைக் குடித்து முடித்
டமா தனியாகக் காத்திருப்பாள். பா” என்றவாறே எழுந்த சேகர் வறை உணர்ந்தவனாக, ால்கிறீங்கள்?’ என்று கேட்கத் விட்டு, ஹோமில் சந்திப்போமே, பாய்” தவே, சேகரும் மெல்ல எழுந்து அழைத்து சென்று மெல்ல விட ந்தார் டாக்டர். ஆனால் சேகரின் .ازات-ا-ا
நிற்கிறாய். ஏன் இப்படி முகம் சங்கீத்தின் அழைப்பை இடை
போகலாம். நான் சங்கீத்துடன் என்று சங்கீத்துடன் அவன் தான் தாமதம், இதுதான் சமயம் air.
ச் சென்று, கதவைத் தாளிட்டுக் இதயம் படபடத்துக் கொண்டே வள் துடிப்பின் வேகம் அதிகரித் எப்படித் தாங்கிக்கப் போறாரோ பிரச்சினை இது அவர் சொல் ாக எடுத்திராவிட்டால், இந்தப் மே ஜனனைப் பற்றிச் சொல்லி ான அன்று கூடச் சந்தேகப் பட ன்று தன்னைத்தானே நொந்து
13

Page 134
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சங்கீத் ஏற்கனவே மணL படைந்திருந்த அவர் மனம் இ ததுதான் பைத்தியக்காரத்தனம் லாம் என் துர்அதிர்ஷ்டம் துரத் வேண்டும், என்ற எண்ணங்க வொரு விநாடியும், ஒவ்வொரு கொண்டிருந்தது. வெகுநேரம் தவளாக, வெளியே எழுந்து கட்டிலிருந்து எழும்பியவள் த திடுக்கிட்டு விட்டாள். அடுத்த மாற்றத்துடன், வெளியே ஒடி வ கீழே விழுந்து கிடந்த சங்கீத்ை கண்டதும் அவளுக்குச் சப்த தன்னைச் சமாளித்துக் கொண்(
வெறிக்க வெறிக்க வித் பார்த்தவன் மறுகணம் டாக்டன தள்ளியவன், கதவை உள்ளே வித்யாவும் கதவை மாறி மாறி மூடியதுதான். அறை யன்னல் கட்டிலில் குப்புற விழுந்து கிட சங்கீத்தைக் காணத்தான் முடி முடியவில்லை. மலர்வதி அம்பு கீழே இறங்கி வந்த வாணியும் ( “ஒன்றுக்கும் பயப்படே ஒரு இன்ஜெக்சன் கொடுத்துவி வேண்டிய விடயம், சேகரின் ( இனி மறைத்தென்ன? பயப்பட அவனைத் தொந்தரவு பண்ண விடுங்கள்” என்றவாறே விஜி யேறினார் டாக்டர் வேதகிரி,
பெண்ணென்று பூமித பீழையிருக்குதடி தங்க
D 132

ானவர், எனவே இப்போதைக்கு, கசப் ன்னொருத்தியை நாடாதென்று நினைத் ). கடவுளே, கடவுளே போகுமிடமெல் தித் துரத்தியா என்னைக் கவ்விப் பிடிக்க ளில் தவித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒவ் மணித்தியாலமாகக் கடிகாரத்தில் ஊர்ந்து வரை பொறுத்திருந்து பொறுமை இழந் வருவோமா என்று யோசித்தவளாகக் டாலென்ற அந்தச் சத்தத்தைக் கேட்டுத் கணம் கதவைத் திறந்து கொண்டு தடு ந்தவள் சங்கீத்தின் அறையுள், டாக்டர், த தூக்க முயன்று கொண்டிருந்ததைக் நாடியும் ஒடுங்கி விட்டது. மறுகணம், டு எழுந்து கொண்டான் சங்கீத். பாவையும், டாக்டரையும் மாறிமாறிப் விர ஒரு நெட்டில், அறைக்கு வெளியே தாளிட்டுக் கொண்டான். டாக்டரும் த் தட்டியதுதான் மிச்சம். மூடிய கதவு வழியே எட்டிப் பார்த்தாள் வித்யா. ந்து, பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டிருந்த ந்ததே தவிர வேறு ஒன்றுமே செய்ய Dாளும், அப்போதுதான் விஜிதாவுடன் கேட்ட கேள்விகளிற்கு, வண்டாம். சங்கீத் விழுந்தவுடனேயே ட்டேன். பக்குவமாகச் சொல்லியிருக்க பேச்சு சந்தேகத்தை ஏழுப்பி விட்டது. வேண்டாமென்று தான் சொல்றேனே. வேண்டாம். சற்றே தனியாக இருக்க தாவை அழைத்துக் கொண்டு வெளி
னில் பிறந்துவிட்டால் மிகப் மே தங்கம். - பாரதி

Page 135
பொழுது விடிந்து வெகுநேரப கேட்கவேயில்லை. ஏறக்குறையக் காலையில் வீணையின் கானத்திலே! அந்த வீணையொலியைக் கேட்க பொழுதைக் கழித்திருந்த வித்யா, காட்டிக் கொள்ள முயன்றாள். ஆன இருக்க முடியவில்லை. மத்தியானம் 6 தவள் அடக்க முடியாமல் குமுறி வி
"கவிதா, உன் மேலே எனக் விட்டுக் குலம் தாவி, ஜனன் இன்னெ நான் அப்ப விரும்பவில்லை. ஆன ஏன் கலங்கடிப்பானென்று பேசாமல் டாக்டர் அப்புறமாகப் போன் பண்டு னார். நீதான் வித்யா என்று சொல்ல | வயத்தில் நானே நெருப்பை வாரிக் கீத்தை நினைச்சால், பெத்த வயிறு ப
அவனுக்குப் பழையபடி ஒன் தான் வேண்டாத தெய்வத்தையெல் றன். கவிதா, கவிதா ஜனனாவது கா கல்யாணம் செய்து கொள்வான். 4 முடியாதம்மா. தயவுசெய்து சங்கீத் டயாம்மா. உன்னைக் காலில் விழுந் மணத்தில் பிறந்த பெண்ணென்று 8 மனம்தான், இன்று சங்கீத்திற்காக இ மட்டும் சொல்லிவிடாதயம்மா. சங்கீ றால், அவன் பழையபடி ஆகிவிட்
முடியாது, முடியாதம்மா" என்று கு! அம்மாள்.
வித்தியாக்கு என்ன செய்வ;ெ மாகக் தனக்குள்ளே கலங்கிக் கொன டம். இடிக்கு மேல் இடிமாதிரி. மலர் வேறு.

நல்லதோர் வீணை செய்தே... ]
மாகியும் சங்கீத்தின் வீணையொலி கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாகக் யே, துயில் கலையும் வித்யா அன்று மேலே எழுந்தாள். உறங்காமலே சாதாரணமாய் இருப்பது போல் பல் மலர்வதி அம்மாளால் அப்படி வரை பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்
ட்டாள். பெற்ற மனமில்லையா? குக் கோபமில்லையம்மா. குலம் வாரு பெண்ணைக் கைப்பிடிப்பதை எல் போகிறபோது அவன் மனசை " இருந்து விட்டேன். நேற்று இரவு னி எல்லாம் விளக்கமாகச் சொன் முடியாமல், சாதி பார்த்ததால் என் கொட்ட வேண்டி வந்திட்டுதே. சங்
ற்றி எரியுதம்மா. றும் ஆகிவிடக்கூடாதேயென்று லாம் வேண்டி வேண்டிக் குமையு மப்போக்கில் வேறு யாரையாவது ஆனால் நீ... நீ... சங்கீத்தால் அது நிற்காக உன் மனதை மாற்ற மாட் து கெஞ்சிக் கேட்கிறேன். கலப்பு ஜனனுக்காக ஏற்க மறுத்த அதே ப்படிக் கெஞ்சுது. இல்லையென்று த்துக்கு நீ கிடைக்கவில்லையென் பானென்றால் என்னால் தாங்கவே முறிக் குமுறி அழுதாள் மலர்வதி
தன்றே தெரியவில்லை, மெளன Tடிருந்தாள். ஏற்கனவே போராட் வதி அம்மாளின் வேண்டுகோள்
133 0

Page 136
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
“என்னை மன்னிச்சிடுங் மட்டும் செய்ய முடியவே முடி
“முடியாதென்று மட்டும் அவனுக்கு வாழ்க்கையே இல் னால் வாழ முடியவே முடியாத வதி அம்மாள்.
“ஒருத்தனை மனசார நில கைப்பட உனக்கு மனசு வராத படி எல்லாப் பெண்களாலும் இ சம் மாற்றப் பார்த்தால் அது மு மையைக் கொஞ்சம் யோசித்து “ஜனனை மனசால் மட்டு ஒருவேளை சங்கீத்திற்காக ம சந்தர்ப்பங்கள் தூண்டியிருக்கெ அதுவும் முடியாதம்மா’ தடும “கவிதா, ஜனன் உன்னை கிறான். ஆனால் சங்கீத் டாக்ட டாக்டர் முழுவதும் சொல்லி மு ருந்தானாம். பிறகு சொன்னது கவிதா என் மனைவியில்லைய என் மனைவியாக முடியாதா? ே டாக்டரும் மெதுவாக, மெல்ல ( னார். சேகர் வந்ததும், ஜனன் வ மாகத் சேர்ந்து விடயத்தை வில் விட்டது. அதன் பிறகு ஒரு வா அவன். அவனைப் பெத்த வயி கனவே வாழ்க்கையில் ஒரு படியும் யோசித்து.”
"ஐயோ அத்தை, இதுக்கு வில்லை. நான் ஜனனுக்குக் கா: நான். நான் அவர் மனைவியா
D 134

க அத்தை என்னால் அந்த உதவியை
சொல்லிடாதே கவிதா நீ இல்லாமல் லை. அவன் வாழவே மாட்டான். அவ ம்மா' குறுக்கிட்டுக் கெஞ்சினாள் மலர்
னைச்சிட்டு, இன்னெருத்தனுக்கு வாழ்க் ம்மா. ஆனால் இந்தக் காலத்தில் அப் ருக்க முடியாதம்மா. உன்னைக் கொஞ் டியாத விஷயமல்ல. சங்கீத்தின் நிலை |ப் பாரம்மா, கவிதா'
மே நினைச்சிருந்தால், ஒருவேளை. ாற முயற்சித்துப் பார்க்க ஒருவேளை 0ாம். ஆனால் என் நிலையில் அதுவும், ாறித் தத்தளித்தாள் வித்யா. 1 வெறும் காதலியாகத் தான் நினைக் டரிடம் என்ன சொன்னான் தெரியுமா? >டிக்கு மட்டும் வாயை மூடிக்கொண்டி என்ன தெரியுமா? அப்போ, அப்போ பா? மனைவி ஆக முடியாதா? அவள் என்று கதறியபடி விழுந்து விட்டானாம். மெல்லப் பக்குவமாகத் தானாம் சொன் ரப்போகும் நாட்கள் கிட்டியதும் எல்லா ரைவில் போட்டுடைக்க வேண்டி வந்து ார்த்தை கூடப் பேசவில்லை இதுவரை றம்மா. அவனை மறுத்துவிடாதே.ஏற் தடவை விரக்தியடைந்தவன். நீ மறு
குப் பிறகும் என்னால் மறைக்க முடிய தலியாக மட்டுமில்லை அத்தை நான். யிட்டேனத்தை ஊரறியத் தாலி கட்டா

Page 137
விட்டாலும் நான் அவரின் மனை வெடித்த வித்யாவை, வியப்புடன் "ஆமாம் அத்தை முருகன் வைச்சு மட்டும் அவர் என்னை ஏ தால் மட்டும் மனைவியல்ல அத்ெ அவர் மனனவியாகிட்டேனத்தை' மாறாத குரலில் திகைப்புடன்,
"அப்படி என்றால், அப்படி தால்.” சொல்ல வந்ததைச் சொல் யாமல் திக்கு முக்காடினாள் மலர்ெ "அத்தை அத்தை பிரியப் ே னின் வழக்கமான அவசரமான கு களை சேர்த்திட்டுது. அதற்காக வரு இப்போதாவது. இதுக்கு மேல், இ எப்படி அத்தை உங்க சங்கீத்துக் இப்படிப் பழகுவாரென்றே நினை னைப் பேராதனையில் கீறின பே கொண்டிருந்த பாசத்தை நினைச் விகல்பமாக நினைக்கவேயில்லை வாழ்வு கலையோடுதான், இன்ெ னால் தான் நான் கண்மூடித்தனமாக இல்லை. அப்புறம் அப்பாவும் ே பிடியில் இருக்கையில் ஜனனின் வந்த சுவடு மறைய முன்பே உடன் நீங்கள், டாக்டர் எல்லோரும் கா ரென்று வந்தது. ஆனால் சங்கீத்து வீணை என்று சேர்ந்து, ஒரு போ அவர், அவருக்கு வாழ்க்கையில் யபடி ஆக்குவது என் பொறுப்பெ வார் அத்தை எல்லாம் சேர்ந்து இ பார்க்கவே இல்லை அத்தை எதி அவர்கூட நெருங்கிப் பழகியிருப்ே

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
விதான் அத்தை துயரம் பொங்க பார்த்தாள் மலர்வதி அம்மாள்.
சந்நிதியில் அவர் பூவும், பொட்டும் ற்கலையம்மா. நான் அவருக்கு மன தை. எல்லாத்தாலும் எல்லாத்தாலும் விம்மி வெடித்தாள் வித்யா வியப்பு
யானால் நீ சொல்லறதைப் பார்த் லவும் முடியாமல், மெல்லவும் முடி பதி அம்மாள். போகிறோம் என்ற உணர்வோ. ஜன ணமோ, எதுவோ, எப்படியோ எங் }த்தமே படல்லை அத்தை. ஆனால் |வ்வளவு தூரம் நடந்த பிறகு, நான் கு மனைவியாக முடியும்? சங்கீத் க்கவில்லையே. என் படத்தை என் ாது கூட, அவர் ஏதோ என்னுடன் சுப் பெருமைப்பட்டேனே ஒழிய, அவரும் அடிக்கடி சொல்வார் தன் னாருத்தியுடன் அல்ல என்று. அத இருந்திட்டன். பிறந்ததுமே அம்மா பாயிட்டார் ஆதரவற்ற சித்தியின் அன்பு மழையாக வந்தது. வந்து அவர் போக வேண்டிவந்துவிட்டது. ட்டிய அன்பு அளவில்லாமல் திடீ டன் தான் கவிதை, சித்திரம், பாட்டு, க்கில் ஓடியது. ஜனனின் அண்ணா பிடிப்பேற்படுத்தி, அவரைப் பழை ன்று ஜனனும் ஆரம்பத்தில் எழுது இப்படியாக்கி விட்டதே. நான் எதிர் ர்பார்த்திருந்தால் இவ்வளவு தூரம் பனா அத்தை” விசும்பிக்கொண்டே
135 ロ

Page 138
D மனோ ஜெகேந்திரன்
இருந்த வித்யாவையும் தேற்ற மு ளாய் விக்கித்து நின்றாள் மலர்வதி தான் வாயைத் திறந்தாள் மலர்வதி
“கவிதா, எப்படியென்றாலு அது சங்கீத் மூலம கிடைக்காட்டா சங்கீத்தும் நீயும் பழகிறதை நான் டுட்டன் சங்கீத் மாதிரி யாரைத் தா படியோ ஜனனின் மனைவியாகத் டும். சங்கீத்தின் தலை எழுத்தெப் போகிறது. இதற்கு மேலே நடக்கி கணக்குப்படிதான்’ என்று வித்யான டாள் மலர்வதி அம்மாள். தாயின் வித்யாவும்,
"அத்தை, அத்தை நீங்க என அம்மாவேதான்” என்று கண்ணீர் அம்மாளின் அரவணைப்புள் தன்
தங்கள் பேச்சிலேயே ஆழ்ந்: ஓர் உருவம் தயங்கியபடி வந்தை பேசிக் கொண்டிருந்ததை எல்லாம் அறியவில்லை. அந்த உருவம் ( உருவமேதான்
உள்ளதெலாமோர் உயிெ உள்ளங் குலைவதுண்டே
தென்றல் கலந்து, குலாவிய புயல் வீசி இரண்டு கிழமைகளிற் வொருவரும் தத்தம் எண்ணப் புய டனர். இனி நடப்பதெல்லாம் அவ தேற்றிக் கொண்டாள் மலர்வதி அட
D 136

டியாமல், தானும் தேற முடியாதவ தி அம்மாள். வெகுநேரம் கழித்துத் அம்மாள். ம் எனக்கு நீ மருமகள் தானம்மா. லும், ஜனன் மூலம் கிடைச்சிருக்கு கூடத்தப்புக் கணக்குத்தான் போட் ான் இதில் குறை கூற முடியும்? எப் தீர்க்க சுமங்கலியாக இருக்க வேண் படியோ, அப்படியே நடந்திட்டுப் றதெல்லாம், ஆண்டவன் போட்ட வ அன்புடன் அணைத்துக் கொண் அரவணைப்பையே அறிந்திராத
க்கு அத்தையில்லை, அம்மாதான் வழிய விம்மியவாறே, மலர்வதி னை இழந்துவிட்டாள்.
து விட்டிருந்த அவர்கள், வெளியே தயோ, அவர்கள் அறைக்குள்ளே கேட்டுத் தானும் குமுறியதையோ வேறு யாருமில்லை. சங்கீத்தினது
ரன்று தேர்ந்தபின்
T? - பாரதி
அந்தக் குடும்பத்தில் எதிர்பாராத கு மேலாகி விட்டது. ஆமாம்! ஒவ் ல்களுள்ளே தங்களை இழந்துவிட் ன் செயல் என்று தன்னைத் தானே ம்மாள். ஆனால் வித்யாவின் நிலை

Page 139
அப்படியா? ஏறக்குறைய இரண்டு ஆ போகிறான் என்ற இன்பக்கனவில் மித வும், அவன் போக்கும் தடுத்தது. இரண தஞ்சமென்று அடைபட்டுக் கிடந்தா6 அறைப் பக்கமே எட்டிப் பார்க்கவில் பாத்றும் இருந்ததாலும், வேளாவேன னறைக்கே சாப்பாட்டை அனுப்பி வி நேராகச் சந்திக்கும் சங்கடம் வித்யா வேதகளி ஒருவர் தான் அவனோடு தொ ஒரு நாள் வித்யாவைப் பற்றிப் பேச்ே ஆரம்பத்திலேயே கத்தரித்து விட்ட போல் சகஜமாகப் பேசி வருகிறான் எ மலர்வதி அம்மாளிடம் சொல்வது வி கீத்தின் போக்கு புதிராயிருந்தாலும், இ தேற்றிக்கொண்டானே என்று தன்னை முயன்றாள் வித்யா. ஆனால் சங்கீத்தி தான் அவளை உறுத்தியது. சாதாரண விடியும், நேரம் வரை அவனை மது படி குடியின் போதைக்கு அவன் ஆே வில்லை என்று டாக்டர் குறைப்பட்டு
ஜனனின் வருகைக்காக, வீடே ெ தொடங்கி விட்டிருந்தது. அவன் வருவி போல் தான் ஆரம்பத்தில் சங்கீத் இரு சேரும் விமானத்தையும் நேரத்தையு தான் மற்றவர்களின் பரபரப்பில் தானு டான். வாணிக்கும் மீனாக்கும் முழுவ ஓரளவு ஊகித்துக் கொண்டிருந்ததா6 இருந்தனர். திங்கட்கிழமை இரவு ஜன வெள்ளிக்கிழமை மாலை அவன் வர றும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. ( களிற்காகத்தான் அது டாக்டர் வேதக் பாட்டையும் மும்முரமாகக் கவனித்த

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ஆண்டுகள் கழித்து ஜனன் வரப் க்க முடியாமல் சங்கீத்தின் நினை ண்டு வாரங்கள் அவன் அறையே ன் தனிமையிலே வித்யா அவன் லை. சங்கீத் அறையையே ஒட்டி )ளக்கு மலர்வதி அம்மாள் அவ விடுவதாலும் அவனை நேருக்கு வுக்கு இருக்கவில்லை. டாக்டர் ாடர்ந்து பேசிய ஒரேயொரு ஆள். செடுத்த போது, அந்தப் பேச்சை ானாம் சங்கீத் என்றாலும் முன் ன்று ஏதோ பேச்சுவாக்கில் அவர் த்யாவின் காதில் விழுந்தது. சங் ந்த அளவிற்கு ஏதோ தன்னைத் ாயும் திருப்திப்படுத்திக் கொள்ள lன் விடயத்தில் ஒன்றேயொன்று Tமாக மாலை நேரத்தின் பிறகு, ஆட்கொண்டிருக்கிறது. பழைய ளாவதை அவரால் தடுக்க முடிய #, (ol95 IT 600TL_Tাঁ,
மல்ல மெல்ல அமர்க்களப் படத் கை பற்றி அக்கறையே படாதவன் ந்தான். கட்டுநாயாக்காவில் வந்து ம் பற்றி ஜனன் அறிவித்தபோது ம் ஒரு ஆளாகக் கலந்து கொண் தும் புரியாவிடினும், நடந்ததை ), எதையுமே வெளிக்காட்டாது ன் வருவதாக இருந்தது. அடுத்த வையொட்டி சிறு விருந்தொன் முக்கியமாக அவன் சக டாக்டர் ரி தான் முன்னின்று எல்லா ஏற்
T.
37 D.

Page 140
D மனோ ஜெகேந்திரன்
நின்னெழில் விழியரு நெஞ்சகத்து ஆவை
ஒவ்வொருவருமே எதிர் மாலை வந்தே விட்டது. இரண் இரண்டு மூன்று கார்களில் ஜன யத்தைப் பத்து மணிக்கே அ மையைச் சோதிப்பதுபோல், தாமதமாக வருகிறதென்று அ களிற்கு இருந்த பொறுமைெ போலிருந்தது. மலர்வதி அம். யும், உறக்கத்திற்கும் விழிப்ட ருந்தனர். மீனா, ராஜூ, லதா ? காலிகளிலேயே ஆழ்ந்து தூங் வழக்கம் போல் அரட்டை அ கட்டப்பட்டிருந்த பகுதியைச் 8 களிலிருந்து தனிமையை நாட லேயே தன்னை மறந்து வெகு
"ஜனன், ஜனன், ஜனன்’ இதயமும் இணைந்து துடித்து
“எப்பேர்ப்பட்ட சூழலி ருக்குப் பிறகு நடந்தது எல்ெ என்ன செய்வார் என் ஜனன் னால் இனியும் தாளமுடியாது லவுஞ் ஒரமாகக் கண் மூடிய மனம் கற்பனையில் சிறகடி புடவையும், இடுப்பு வரை தெ ஒரு வெள்ளை ரோஜாவுமாக திருந்தவாறு, நினைவுகளின் மெல்ல நெருங்கினான் சங்கீத் தவன் மெல்ல,
99 “கவிதா, கவிதா என அ
D 38

}ள் காண்பதற்கு எங்கள் ல நீயறியாயோ? - பாரதி
பார்த்துக் கொண்டிருந்த அந்தத் திங்கள் ாடு கார்களில் வீட்டாட்களும், இன்னும் னின் சக டாக்டர்களுமாக விமான நிலை டைந்துவிட்டனர். அவர்களின் பொறு விமானம் இன்னும் மூன்று மணி நேரம் றிந்தபோது, இரண்டாண்டுகளாக அவர் பல்லாம் அடியோடு மறைந்து விட்டது மாளும், டாக்டர் வேதகிரியின் மனைவி புக்கும் இடையில் போராடிக் கொண்டி எல்லோரும் சிறிது நேரத்திலேயே நாற் கி விட்டார்கள். வாணியும், விஜிதாவும், புடித்தவாறு ஏரோட்றோமின் புதிதாகக் சுற்றிப் பார்க்கச் சென்று விட்டனர். அவர் டி விலகி விட்டாள் வித்யா. தனிமையி நேரம் ஆழ்ந்திருந்தாள். என்று ஆயிரந் தடவை அவள் இதழும் க் கொண்டிருந்தது. ல் என்னைச் சந்திக்கப் போகிறார். அவ 0ாம் தெரியாதே என்னைக் கண்டதும் ? ஜனன், ஜனன் இந்தப் பிரிவை என் ’ என்று துடித்துக் கொண்டிருந்தாள். படி நாற்காலியில் சாய்ந்திருந்த அவள் த்துப் பறந்தது. கருநீல மைசூர் சில்க் ாங்கிய ஈரங்காயாத கூந்தலில் செருகிய எழில் தேவதைபோல், கண்மூடிச் சாய்ந் தாலாட்டில் அமர்ந்திருந்த அவளருகே அவளையே ஒருகணம் உற்றுப் பார்த்
அழைத்தான்.

Page 141
திடுக்கிட்டுக் கண்களைத் திற இருந்த சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந் வரை புகைந்து கொண்டிருந்த சிக பார்த்து மென்மையாய்ச் சிரித்தான்.
"ஏன் கவிதா என்மேலே உன. எதற்காக எழும்பி நழுவப் பார்க்கிற இரேன். முன்பு, உன்னைத் தனிடை களின் பிரவாகத்தில் மூழ்கி விடுவே உன்கூடப் பேசத் தயங்கினேன். ஆ என் உணர்வுகளெல்லாம் அடங்கிவி டன் பேச முன்வந்திருக்கிறேன். ஏன் மீன் கவிதா. ஏன் இப்போ கண் கல வாழ்வதற்காக எடுத்த முடிவை உங்கி முயன்றாலும், இப்போதுதான் சந்த போது, நீ சிரிச்ச முகத்தோடு அவ: வேண்டும். கவிதா. ஆரம்பம் தொட் உனக்கு விளங்கும். ம். நீயும் அம் ருந்தபோது, தற்செயலாக உங்க பே னின் காதலி மட்டும் அல்ல. மனை:
"சங்கீத்" என்று குறுக்கிட்ட அமர்த்தி விட்டுத் தொடர்ந்தான் சங்க் "நான் பேசவேண்டியது எல்ல சொல்ல வேண்டியது அத்தனையும் உனக்கு என் பழைய கதை தெரியும். என் கலை ஈடுபாட்டையும் அதன விளக்கத்தான். ஜெயா நல்லவள் தா முடியாது. இயற்கையாக ஊற்றெடுக் அவளில் பிணையாததால் தான் என் றவர்களைவிடக் கலைஞர்கள் எதிர்ப் களிற்கு ஏமாற்றமும் அதிகம் தானில் நடத்த ஆரம்பித்த முதல் நாளே எ நிரப்பவே முடியாத பிளவிருப்பதை

நல்லதோர் வீனை செய்தே. L
]ந்தாள் வித்யா. அவள் எதிரில் து கொண்ட சங்கீத் கையில் அது ரெட்டை வீசிவிட்டு, அவளைப்
க்கு நம்பிக்கை இல்லையா? பின் ாய்? தயவுசெய்து கொஞ்ச நேரம் மயில் சந்தித்தால். என் உணர்வு ன் என்றுதான் இவ்வளவு நாளும் னால் இப்போ. இந்த ஏமாற்றம். Iட்டதால் தான், துணிவாக உன்னு அப்படிப் பார்க்கிறாய்? கவி. ஐ ங்குகிறாய்? நீ கண் கலங்காமல் ட்டே சொல்லலாம் என்று முன்னே ர்ப்பம் கிட்டியது. ஜனன் வரும் னை எதிர் நோக்கிக் காத்திருக்க டே விளங்கச் சொன்னால் தானே மாவும் அன்று பேசிக்கொண்டி ச்சைக் கேட்க நேர்ந்தது. நீ ஜன் ... ''
வித்யாவைச் சைகையாலேயே
ਨੂੰ ாவற்றையும் பேசி முடிச்ச பின் நீ தாராளமாகச் சொல்லலாம்.ம். எதுக்குச் சொல்கிறேன் என்றால், ால் விளைந்த வினைகளையும் ன் அவள் குணத்தில் குறை கூற 5 வேண்டிய கவிதை உணர்வுகள் ா ஏமாற்றம் அளவு கடந்தது. மற் பார்ப்பதும் அதிகமாதலால், அவர் லையா? அவளுடன் வாழ்க்கை னக்கும். அவளிற்கும் இடையே உணர்ந்து கொண்டாலும், வேறு
139 ロ

Page 142
வழியில்லாததால் வாழ்க்கை :
சாலியாக உன்னைப் போல் இ அதை கடைசி அனுபவிக்க: மேலோட்டமாக ரசிக்கக் கூடவ
D 40
 

திறமை
ஊர்ந்தது. அவள் கலைகளில் இருக்கத் தேவையில்லை. அற் லீஸ்ற்
த் தான் தெரியாவிடினும், சரி சும்மா
99
பா தெரியாமல் இருக்க வேண்டும்.

Page 143
'ஆக சமையல், துவையல், அ அவள் உலகம் எவ்வளவுதான் மகி இதயத்தின் மூலையில் அந்தத் தீராத அதன் பலன். என் ஏமாற்றம், என் போகப் போக பெரும் புயலாக மாறி அவளை இழந்தேன். அடிபட்டு என் தெளியுமட்டும் எந்த உலகில் இருந் புரியாத கனவுலகில் இருந்திருப்பே என் வாழ்வில் நிம்மதியே இல்லை. மன வேதனையை மறைக்க, எல்ே படுக்கையே கதி என்று கிடந்தேன். புயலில் சிக்கிக் கொண்டிருந்த போ லாகக் கண்டேன்’
“அதன்பிறகு நடந்ததெல்லாம் பத்தில் கலைகளின் நிறைவையெ6 யோடு தான் பழகினேன். அப்புறம் யாக்கக் கூடாது என்ற நினைப்பு என விட்டது. ம். ஆனால் எங்கே நா6 விலகிப் போய் விடுவாயோ என்ற வாழ்வு மறுபுறமாக, என் நினைப்ெ மறைச்சிட்டேன். அதனால் தான் நெஞ்சத்தில் உன்னைக் கொலுவே வெள்ளை உள்ளத்தோடு என்னுட6 விரும்புகிறாய் என்று கோட்டை கட் நீ வீணையுடன் அமர்ந்திருப்பதை அதைப் பிறகு சித்திரமாக வரைந்ே இடிந்த மணல் கோட்டைகள்”
“டாக்டர் முதலில் உன் கதைை போது என்னால் தாளவே முடியவி என்று சொல்வதை விட உன் கலை உ அதிகம் காதலித்தேன். ஏன் பூஜித்தே தமாக இருக்கும். கவிதா ஆனால்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
அவியல், தோயல் இவ்வளவு தான் ழ்வாயிருக்க முயற்சி செய்தாலும், ஏக்கம் உறுத்திக் கொண்டிருந்தது. ஏரிச்சல், என் பொறுமையின்மை. யது எம் வாழ்க்கையும். இறுதியில் சித்தத்தையும் இழந்தேன். நினைவு தேனோ தெரியவில்லை. எனக்கே னென்று நினைக்கிறேன். அப்புறம் காலும் ஊனப்பட்டதால் ஏற்பட்ட லோரிடமும் எரிந்து விழுந்தேன். அப்படிக் கொந்தளிக்கும் உள்ளப் துதான். ம். உன்னை முதன் முத
உனக்குத் தெரியும் தானே ஆரம் ல்லாம் கண்டு பகிரும் நட்புரிமை உன்னையே ஏன் நான் உரிமை ாக்குள்ளே துளிர்விட ஆரம்பித்து ன் அதை வெளிப்படுத்தினால், நீ நினைப்பொருபுறம், என் பழைய பல்லாத்தையும் எனக்குள்ளேயே கவி என் மனைவி என்று என் ற்றி மகிழ்ந்தேன். கள்ளமில்லாமல் ன் நீ பேசிய போது, நீயும் என்னை -டியது என் மனம் முதன்முதலாக தக் கண்டு நிறைஞ்ச மனமுடன், தன். ஆனால் அதெல்லாம் கனவு,
ய ஆதியோடந்தமாய்ச் சொன்ன வில்லை. உன்னைக் காதலித்தேன் உணர்வுகளையும் திறமைகளையும் நன் என்று சொல்வதுதான் பொருத் தெய்வத்தைப் பூஜிக்கும் சக்தி
14 D.

Page 144
D மனோ ஜெகேந்திரன்
இந்தப் பக்தனுக்கு இருக்கவில்ை எட்டாத வெறும் கவிதையாகவே மென்று அடம் பிடிக்கும் குழந்ை ணாடியில் பார்த்துத் திருப்திப்ப நேரடியாக அடைய முடியாவிடி களை, உன் நெஞ்சில் மலரும் ö@ நினைவு தரும் திறமைகளை மட்டு என்னை ஆற்றிக் கொள்ள முயன் பெற்றுவிட்டேன்’
“ம். ம். குளப்ப முயலாமல் ப நான் ஞானியில்லை உடனேயே மு ரண சராசரி மனிதன்தான் நான் எ திருக்கும் என்றும் கூற முடியாது. கலைஞர்கள் தான். அவர்கள் இல அதே போலப் பலவீனங்களும் அ நினைவுகள் காலப்போக்கில் சில யில் என் இதயத்துள்ளேயே நீ இை உணர்வுகளில் கலந்துருகிப் பா( கோலம் போட்டுச் சித்திரங்கள் தீட் நீ என்னைப் பிரியலாம். ஆனால் ஏனென்றால் என் விருப்பங்களே விரக்தியடைந்து விடுவேன் என் தேவைகளுக்காக மனைவியாக உ விட உன்னை என் கலைத் து6ை இதிலாவது நான் ஏமாறக்கூடாது. பழகவோ தயங்கக் கூடாதம்மா. படுத்திவிடுவேன் அவனுக்கு எல் வரையும் கணவன் மனைவியாக்கி கவி, கவிதா, நீ ஜனனோடு ம மும், மலரும் மங்கள நானுடன், ! மாய் வாழவேண்டுமென்பதுதான்
நிச்சயம் நனவாகும் கவிதா”
D 42

லயோ, என்னவே, நீ என் கைக்கு போய்விட்டாய். அம்புலி வேணு த நிலாவின் பிரதிபிம்பத்தை கண் ட்டுக் கொள்வது போல, உன்னை னும், உன் இனிமையான நினைவு ல உணர்வுகளை, உன் சுகந்தமான \மே எனக்குச் சொந்தமாக்கி, அதில் றேன். இப்போ ஓரளவு வெற்றியும்
மிச்சத்தையும் சொல்ல விடு கவிதா மற்றாக மனதை உறுதிப்படுத்த சாதா ப்போதுமே என் மனம் சபலப்படா சபலம் அதிகம் படைத்தவர்களே ட்சியமும் அதிக உயர்வானதுதான். அதிகம் தான் அவர்களிற்கு ஏமாற்ற சமயம் எழுந்தால். அந்த வேளை ச மீட்டுவாய் இல்லையென்றால் என் டுவாய். அல்லது என் நெஞ்சிலே டிடுவாய். இந்த மூன்றுமே போதுமே. நான் உன்னைப் பிரிய முடியாது. நீதானே. உன் கலைதானே. ம். நான் று யோசிக்காதே! நான் என் புறத் ன்னை எதிர்பார்க்கவில்லை. அதை ணவியாகத் தான் எதிர்பார்த்தேன். நீ இனியும் என் கூடப் பேசவோ, ஜனன் வந்ததும் நானே தெளிவு லாத்தையும். அப்புறம் உங்கள் இரு |ட்டுத்தான் மறுவேலை. >னம் நிறைஞ்சு, மஞ்சளும் குங்கும பிள்ளைச் செல்வங்களோடு பூரண என்னுடைய கனவு. அந்தக் கனவு நீண்டதொரு பிரசங்கமே நடத்தி

Page 145
விட்டான் சங்கீத் அவனையே, அவ ருந்த வித்யாவின் விழிகளில் கண்ண
"சங்கீத், சங்கீத் எல்லாம் என்6
“சுத்தப் பைத்தியக்காரத்தனம கூடாது என்று எத்தனை தடவை மு போதும் என்ன சொல்லத் துடிக்கி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்தக் குடி பேன். அந்தப் போதையில் இருக் தறிகெட்டு ஓடுது. அந்த ஓட்டங்களி நான், நான் மிருகமாகி விடுவேன். இந்த மதுவின் பிடியிலிருந்து விலக எதற்கும் வேளை வரவேண்டாமா பழையபடி மாற்றவேண்டும். சரி. ச ஜனன் பிளேன் இன்னும் அரைம6 உன்னிடம் வந்திடுவான். மற்றவர்ச விட்டு வருகிறேன்” என்றவாறே எழு நடந்தான். அவனையே வைத்த வி ருந்த அவள் விழிகளில் என்னதா கண்ணிர் பெருகிக் கொண்டிருந்தது.
விமானம் வரப் போவதற்கான தெம்புடன் நிலை கொள்ளாமல் தவி கைகளினூடே அசையும் தாரகைய வரவரப் பெரிதாகி, ரன்வேயில் ே மெதுவாக ஊர்ந்து நின்றது. அடுத்த ஆவலோடு எதிர்பார்த்துக் கொண் சுங்கப் பரிசோதனை அறையின் படி ஓடி வருவது தெரிந்தது. டக், டக் எ போட்டுக்கொண்டு ஓடி வந்த ஜனன் தையும் ஆர்வத்துடன் தழுவிக்கொ னைத் தொத்திக் கொண்டார்கள். டாக் கியதற்கென்ன அவன் கண்கள் வே கணம், ஒரே கணம் அவளைக் கண்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
பன் பேச்சையே கேட்டுக் கொண்டி mர் வழிந்து கொண்டேயிருந்தது. னால் வந்த வினை’ ாய்ப் பேசாதே. ஏற்கனவே நீ அழக் முன்பு சொல்லியிருக்கிறேன். இப் றாய் என்று எனக்குத் தெரியும். ப் பழக்கத்தையும் விட முயற்சிப் கையில் தான் என் நினைப்புகள் ற்கும் கடிவாளம் போடாவிட்டால் எனவே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக த்தான் யோசிக்கிறேன். ஆனால். ஏதோ கடவுள் தான் என்னைப் ரி, ஏற்கனவே நேரமாகி விட்டது. 0ணியில் வந்து விடும். உன் ஜனன் ளைத் தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பி ழம்பியவன் மற்றவர்களை நோக்கி ழி எடுக்காது பார்த்துக் கொண்டி ன் தடுக்க முயன்றும் முடியாமல்
ஒலிபரப்பைக் கேட்ட வித்யா, புதுத் த்தாள். தூரத்தே, வெள்ளைத் தார ாக வந்து கொண்டிருந்த விமானம் வகமாக ஓடிப் பேரிசைச்சலுடன் பதினைந்து நிமிடங்களில் அவள் டிருந்த, அதே ஜனனின் உருவம் டிக்கட்டுகளில் ஆர்வமாக இறங்கி ன்ற சூஸின் சப்தத்தோடு போட்டி மலர்வதி அம்மாளையும், சங்கீத் ண்டான். வாணி, மீனா, பாலு அவ டர் வேதகிரி ஆவலோடு கைகுலுக் பகமாக யாரையோ தேடியது. ஒரு எடதும் தன்னையே அடக்க முடி
43 O.

Page 146
D மனோ ஜெகேந்திரன்
யாது “வித்யா' என்று அழைத் ஆர்வம், ஆசை. அத்தனையுட செய்துவிட்டது. கண்கள் இரண கொண்டு சிலையாக நின்றாள்
“கண்ணொடு கண்ணிை அவளும் நோக்கினாள் சங்கீ மல்ல, ஜனனையே திடுக்கிட ெ சாம்பிய வித்யாவைத் திரும்பி நோக்கி நடந்தான். அதன் பிற தானும் அவன் திரும்பவேயில்
காரில் வீட்டுக்குத் திரும் டிருந்த ஜனனின் குரலின் த்ொ கீத்தால் மட்டுமே புரிந்துகொ6 திலேயே மூழ்கிக் கிடந்த வித் மில்லைத்தானே. அன்பின் பெ நெஞ்சங்கள் ஒவ்வொன்றும், த. டும், தம்முடைய அன்பு மற்ற6 கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டுெ டும் என்பதைச் செயல்படுத்த விடுவதால், மற்றவர்களும் அ பதை உணரத் தவறி விடுகிற வில்லையே.
நித்தமுனை வேண்டிட பித்தனைப்போல் வா
வெள்ளிக்கிழமை மா6ை நண்பர்களும் உறவினர்களும விமான நிலையத்திலிருந்து தி டையே மறந்து விட்டவன் பே பட்டாளத்திற்கிடையே பொழுை பாக இருக்க முயன்றும் முடிய
D 144

துவிட்டான். அவன் குரலில் பொங்கிய ம் அவள் உடலை ஒரு கணம் சிலிர்க்கச் ண்டும் குளமாக அவனையே பார்த்துக் வித்யா.
னக் கவ்வி, அண்ணலும் நோக்கினான், த்தின் கேலியான குரல் அவளை மட்டு வைத்து விட்டது. மறுகணம், சட்டென்று க்கூடப் பார்க்காமல், சக டாக்டர்களை கு வித்யாவின் பக்கம் மறந்து போய்த்
)ᎶᏈᏱᎶu) .
பியபோது கலகலப்பாகப் பேசிக்கொண் னியில் ஏக்கம் இழையோடுவதை, சங் ள்ள முடிந்தது. காரணம் தன் ஏமாற்றத் யாக்கு, அவனது ஏக்கம் புரிய நியாய லவீனமும் அதுதானே. அன்பு கொண்ட த்தம் அன்பை மற்றவர்கள் புரிய வேண் வரைச் சுற்றிப் படர்ந்திருப்பதை அவர் மென்பதைத் தாம் உணர்த்தி விடவேண் நினைக்கும் துடிப்பிலேயே லயித்து தே நிலையில் தான் இருப்பார்கள் என் ார்கள். அதற்கு வித்யா விதிவிலக்க
மனம் நினைப்பதெல்லாம் நீயாம் ழ்வதிலே பெருமையுண்டோ?
— UNTITÉ
0 ஐந்து மணியிருக்கும். ஜனனின் வீடு ாக நிறைந்து கொண்டிருந்தது. ஜனன் திரும்பிய அடுத்த நாளே, ஏதோ வீட் ால், அவனைச் சுற்றித் திரிந்த டாக்டர் தெக் கழித்தான். எவ்வளவுதான் கலகலப் வில்லை. அவன் படும் வேதனையை

Page 147
ஓரளவு வித்யா உணர்ந்திருந்தும், கிட்டாமல், ஊமைக் கண்ணிர் வடி தடவையும் ஜனனுடன் பேச முய வெளியே போய்விட்டான். இன்று 6 தீருவேன் என்று சங்கீத் சொன்னனி தாள் வித்யா. தேனீர் விருந்து முடி ட்ரிங்ஸ் பார்ட்டிநடத்திக் கொண்டிரு சங்கீத் அன்று அவர்களிடையே, ெ உலாவினான். ஜனன் இதைக் கண் யாய் இராததால், அவன் அதைக் க ளும், பெண்களுமாக குழுமியிருந்: தேடிக் களைத்து விட்டன அவன் ச சகஜமாகவும், அதேசமயம் அடக் களிடையே நடமாடிக் கொண்டிரு டாள். எங்கே, எங்கே என்று எண் பேச்சில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்த ஒன்பது மணி வரை அவளைத் தேடி மனம் பத்து மணிக்கு மேல்தான் வி மெல்ல, மெல்லக் கலைந்தனர். கடை தின் போதையேறிய நிலையைச் சு மாறு கூறிவிட்டு, மகளையும், மனை வெளியேறினார். வெளியேறு முன் ெ டிருந்த விஷயங்களின் பிரமிப்பில்
சற்று முன் பாட்டும், பேச்சும அந்த வீட்டில், இப்போ அமைதி ஆ "வாணி, மேலே போய்க் கவி வாயேன். நேரமாகிறது இல்லைய ஜனனின் காதில் எட்டியது.
“தலையை வலிக்கிறது என் படுத்தவ இன்னுமா கீழே வரல்லை வந்த வாணி சங்கீத்தின் நிலையைக்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
தனிமையாகப் பேசும் சந்தர்ப்பம் த்துக் கொண்டிருந்தாள். தான் இரு ன்றபோது, வெடுவெடுத்து விட்டு Tப்படியாவது அவனுடன் பேசியே தை நம்பிக் கொண்டு வாளாவிருந் ந்து, ஆண்கள் தங்களுக்குள்ளே நந்தார்கள். சாதாரணமாக இருக்கும் காஞ்சம் மது வாசனையுடனேயே டாலும், அவன் மன நிலையே சரி ருத்திற் கொள்ளவில்லை. ஆண்க த இடங்களில் வித்யாவைத் தேடித் 5ண்கள். முதலில் கலகலப்பாகவும், கமும் அழகும் மிளிர விருந்தினர் நந்தவள் திடீரென மறைந்து விட் ணமிட்டவாறே மேலோட்டமான நான் ஜனன். ஏழு மணியிலிருந்து த் தேடிச் சோர்ந்து விட்டது அவன் ருந்தினர்கள் இரவு விருந்து முடிந்து சியாக டாக்டர் வேதகிரியும் சங்கீத் ட்டிக்காட்டி, அவனைக் கவனிக்கு எவியையும் அழைத்துக் கொண்டு நெடுநேரமாக அவர் பேசிக் கொண் ஆழ்ந்திருந்தான் ஜனன்.
ாகக் கோலாகலம் நிறைந்திருந்த ஆட்சி செலுத்திக் கொண்டிருந்தது. விதாவைச் சாப்பிட அழைச்சிட்டு ா?” மலர்வதி அம்மாளின் குரல்
று அப்பவே மாடிக்குப் போய்ப்
அம்மா?’ என்றவாறே வெளியே கண்டதும்.
145 D

Page 148
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஜனன் அண்ணா, ஜனன் பாரேன்” என்று பதறினாள்.
ஜெயா இறந்து, நினைவை ( தொடாத சங்கீத் இப்போ சிலக தைத் தொடங்கியவன் இன்று போ டிருப்பதைக் கண்டதும் திடுக்கிட மாக அவனை அணைத்துச் சென் அவனது சூசையும், ரையையும் க வெளியே வந்தான் ஜனன். மாடி இறங்கி வந்தாள்.
"அம்மா, கவிதாக்குப் பசிக்க மாத்திரை இரண்டு போட்டும் நி பக்கம், தூக்கம் வரல்லை என்று 6 இன்னொரு பக்கம். பேதாக்குறை ருக்கிறது. ஏன் அண்ணா அவளி கவா?’ என்றவாறே உள்ளே வந்த "அந்த செல்பில் இருக்கும் பரவாயில்லை ஒன்றை மட்டும் கூறியவாறே, வெளியே போர்ட்டி “ஏன் ட்ரைவர், சங்கீத் அண் போனார். வர்றபோது ஆறு மணிய ஜனன் கேட்கிறான் என்று நினை குறிப்பிட்டான் ட்ரைவர்
“பெரிய தம்பி போற போே மாறிக் கொண்டிருந்தார். நான் தா அழைச்சிட்டு வந்தேன்’ என்று ப பெயரையும் குறிப்பிட்டான்.
"ஏன் வேறு படம் ஒன்றும் போயும் இந்த மட்டரகமான படத் நினைத்தவாறே உள்ளே வந்தான்
D 146

அண்ணா சங்கீத் அண்ணாவைப்
இழந்து குணமாகியபின் மதுவையே ாலமாக மறுபடியும் அந்த பழக்கத் தையின் எல்லையை எட்டிக் கொண் டாமல் என்ன செய்வாள்? இருவரு று அவனது படுக்கையில் சாய்த்தனர். ழற்றி ஆடைகளைத் தளர்த்திவிட்டு க்குப் போன வாணி மீண்டும் கீழே
ல்லையாம். தலையை வலிக்கிறதாம். ற்கலையாம். வேலை அலுப்பொரு விட்டு, விடியவிடிய முழிச்சிருப்பது க்கு ஏதோ அழுதிருக்கிறாள் போலி ற்கு ஒரு ஸ்லீப்பிங் ரபிலற் கொடுக் }[াগেT.
). கொஞ்சம் ஸ்ராங் ஆனது தான். கொடு” என்று பட்டும் படாதவாறு க்கோ அருகே வந்தான் ஜனன். Tணா இரண்டு மணி போல் எங்கோ ாகி விட்டதே' சாதாரணமாய்த் தான் த்தவாறு ஒரு படத்தின் பெயரைக்
தே கொஞ்சம் எடுத்திருந்ததால் தடு ான் திரும்பப் படம் முடியப் போய் ட்டும் படாதவாறு அந்தப் படத்தின்
இல்லையா பார்ப்பதற்கு போயும் திற்கு ஏன் தான் போனாரோ” என்று ஜனன்.

Page 149
"ஜனன் அண்ணா, நான் உன் ப்பொரின் ட்ரிப்பைப் பற்றி இன்னு என்றவாறே வாணியும் மீனாவும்
இரவு உடையை மாற்றி விட் கள் படுத்துவிட்டார்கள். இர்வு நெ அலுப்பு வேறு, வேலை செய்த 5 தூங்கி விட்டார்கள். மலர்வதி அம் கவிதா மேலே தனியப் படுத்திரு திறந்த போது, ஏதோ பேச்சுக் குறு பிறகு மறந்து விட்டாள்.
இவர்கள் எல்லோரையும் 6 ரையில், ஆழ்ந்த மயக்கத்தில் ஆ வித்யா.
ஆமாம்! வாணி மேலே அ பிங் ரபிலற்ஸ் இரண்டை முன்னட கொடுக்கச் சொல்லிக் கொணர்ந்த அ படுக்கையில் சாய முற்பட்டுக் ெ ஓடிவந்த வாணி, ஜனனின் பரிசுகள் லில் என்னிமாத்திரை என்று குறிட “தலையை வலிக்கிறதென்ற அண்ணா தந்தார்’ என்று மாத்தி விட்டு ஓடிவிட்டாள்.
ஏதோ யோசனையில் ஆழ்ந் யாமல் ஜனன் கொடுத்தது தலைவ துக் கொண்டு அதையும் போட்டது கண் விழிக்காமலே கிடந்தாள். அ கான மாத்திரைகள் உட்கொண்ட6 கப்புறம் நடந்ததையே உணராமல் கூட நடந்ததை அறியவே இயலா கிடக்க நேரிடும், என்பதையே 2 போல் கிடந்தாள் வித்யா.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
கூடவே படுக்கப் போகிறேன். உன் ம் சொல்லவில்லையே அதிகமாக' வந்தார்கள்.
டு அவனது அறையுள்ளேயே அவர் டுநேரம் வரை பேசிக்கொண்டிருந்த ளைப்பு வேறு படுத்த உடனேயே மாள் படுக்கப் போகும் போது கூட க்கிறாளென்பதைக் குறிப்பிட வாய் க்கிடவே, அவளும் அதைப்பற்றிப்
பிடத் தன்னை மறந்து அதிக நித்தி ஆழ்ந்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்
றைக்குப் போன போதுதான், ஸ்லீப் ம் எப்பவோ, டாக்டர், சங்கீத்துக்குக் அந்த மாத்திரையை விழுங்க விட்டுப் காண்டிருந்த போதுதான், உள்ளே ளையும் கதையையும் கேட்கும் ஆவ JLSLTLD6),
ாயே, இதைப் போடட்டாம். ஜனன் ரையை அவள் கையில் திணித்து
திருந்த வித்யாக்கு முன்பின் யோசி லி மாத்திரையாக்கும் என்று நினைத் தான் தெரியும். அப்புறம் காலை வரை அவள் இரண்டு தடவையும் ஸ்ராங் தை மட்டுமா உணரவில்லை? அதற் ), அடுத்த நாள் பொழுது விடிந்தும் த அளவிற்குத் தூக்க மயக்கத்தில் உணராமல் அடித்துப் போட்டவள்
47 D.

Page 150
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கூடத்திலிருந்த கடிகாரம் இரவின் நிசப்தத்தில் எல்லோருே எண்ணங்கள் புரண்டோடப் பு ஜனன். தூங்கத் தெரியாத கண்க யில் ஆழ்ந்திருந்தான். எழுந்து மென்ற எண்ணம் மேலிடக் கட் தான். தோட்டத்தில் உலாவிக் ெ டிருந்தவன். ஏதேச்சையாக, வி னான். அவள் அறையில் விளக் தலைவலியால் இன்னும் அவதி உள்ளே வந்தவன், யாரோ மாடிட் திடுக்கிட்டுத் திரும்பினான். வி தன்னை அறியாமலே கூப்பிட பொருளைச் சுற்றிப் சுற்றிப், பா தள்ளாடி வித்யாவின் அறையி இருந்து இறங்கித் தன் அறைை சங்கீத்தைக் கண்ட அவனிற்கு ஏ வெறுப்பா, கோபமா, துக்கமா ! எவ்வளவு நேரம் வெறித்துப் பார் தெரியாது. திகைப்பிலிருந்து வி நோக்கி நடக்க முயன்றவன், ம வந்து படுக்கையில் குப்புற வீழ்
அடுத்த நாள் விடியும் வ6 கெல்லாமோதாவியது. உள்ளம் ! ஜனன். வித்யாவைத் தன்னருகிே லாம் சொல்லித் தீர்த்துவிட வே6
“வித்யா என்னை வரவேற திருந்தார்கள். ஆனால் அத்த6ை நினைவிலாடிக் கொண்டிருந்தது மைக்குள்ளே, ஒரு கடிதம் டா போட்டேன். டாக்டர் நான் செ இடத்தில் விட்டிருக்கிறாரென ந
D 48

இரண்டு தடவை அடித்து ஓய்ந்தது. மே தூங்கி விட்டனர் ஜனனைத் தவிர ரண்டு புரண்டு படுத்துப் பார்த்தான் ளைச் சபித்துக் கொண்டே சிந்தனை நிலவொளியில் உலாவிவிட்டு வரலா டிலை விட்டு எழுந்து வெளியே வந் காண்டு நிலாவைப் பார்த்துக் கொண் த்யா படுத்திருந்த அறையை நோக்கி கெரிவதைக் கண்டான். ஒருவேளை ப்படுகிறாளோ என்று யோசித்தவாறே படிகளில் இறங்கும் ஓசை கேட்கவே த்யாதானாக்கும் என்று நினைத்துத் வாயெடுத்தவன், கையில் ஏதோ ஒரு க்கெற்றுள் போட்டவாறு தள்ளாடித் லிருந்து வெளியேறி மாடிப்படிகளில் ய நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்த ற்பட்டது. அதிர்ச்சியா, ஆச்சரியமா, என்றே சொல்ல முடியாத வண்ணம் த்துக் கொண்டிருந்தானோ அவனுக்கே டுபட்டவனாய் சங்கீத்தின் அறையை றுகணம் திரும்பித் தன் அறைக்குள் ந்தான். ரை அவன் நிலைகெட்ட மனம் எங் உடையும்படி கேவிக்கேவி அழுதான் லேயே இருத்தித் தன் குமுறலையெல் ண்டும் போலிருந்தது அவனுக்கு. ]க எத்தனை, எத்தனையோ பேர் வந் ன பேருக்குமிடையே உன் முகம்தான் 1. லண்டனிற்குப் போய் இரண்டு கிழ க்டரிற்கும், ஒரு கடிதம் வீட்டிற்கும் ான்னபடி உன்னைப் பாதுகாப்பான ான் எவ்வளவு நிம்மதியாயிருந்தேன்.

Page 151
அதற்குப் பிறகுதான் என் ஆசை முதன் முதலாகக் கடிதம் எழுதினே யும் தேக்கித்தேக்கி நீ எழுதிய கடித டிருந்தேன் கடந்த ஒன்றரை ஆண் வாக வளைய வருகிறாய் என்று எத்த சிரித்திருப்பேன். அண்ணா உன்ை புடன் எத்தனை கனவுகள் கண்டி கானல் நீராகி விட்டதே. வித்யா, வித் இரவுகள் உன் பிரிவால் வாடியிருட் உறக்கமில்லாமல் தவித்திருப்பேன் யும், உணர்ச்சி அத்தனையையும் அனுப்பிய பிறகுதான் என் வேகம், சில சமயங்களில் படிப்பும் வேண்ட டும், உன் தூய அன்பு மட்டுமே வேை பிலே என் கனவுகள் எல்லாம் கலந்த் பேன். ஒவ்வொரு கணமும் என் இ கதை பேசி என்னைத் துடிக்க வை டன், கொள்ளை அழகுடன் உன்னு மறுகணம் விம்மி விம்மி உன் கண்க கண்களைத் திறந்தால் “என்ன ஜ: காத்திருப்பது உங்கள் கனவுகளில் சிணுங்குறாயே! என்று நான் கண்க மறுபடி, “ஏன் ஜனன், நித்திரை வ கலந்து நான் நினைவாகவே மாறிவிட வேறு நான் வரவேண்டுமோ?’ என் கொஞ்சலிலும் கொஞ்ச நேரம் உறங் என்னை எழுப்பிட "இவ்வளவு ே டது காணாதா? எனக்கும் உங்களை என்ன? நீங்கள் என் கனவில் கடு சிணுங்குவாய்.
“வித்யா, வித்யா ஏன் இப்படி “நான் தவிக்கவில்லையே ஜனன். என் நினைவின் தவிப்பும் சேர்த்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ளையெல்லாம் கொட்டி உனக்கு ன் உன் அன்பையும், ஆசையை ங்களிற்கும் பதில் எழுதிக் கொண் ாடுகளாக நீ என் வீட்டில் கவிதா னை தரம் நினைத்து எனக்குள்ளே னப் பற்றி எழுதும் வரை இறுமாப் ருப்பேன். அத்தனையும் வெறும் யா! உனக்குத் தெரியுமா எத்தனை பேனென்று? எத்தனை இரவுகள் 1. தோன்றும் இன்பக் கனவுகளை தேக்கி கடிதத்தில் எழுதி உனக்கு வேதனை ஓரளவாவது குறையும். டாம், பட்டமும் வேண்டாம், நீ மட் ண்டும், உன் அருகில், உன் அணைப் திட வேண்டும் என்று ஏங்கித் துடிப் தயம் துடிக்கும் போது, ஒவ்வொரு ப்பாய். ஒருகணம் குமிழ்ச் சிரிப்பு டைய கண்கள் மலர்ந்து சிரிக்கும். கள் அழும், உறக்கம் வராமல், என் னன், நான் எவ்வளவு நேரந்தான் கலந்துவிட” என்று செல்லமாகச் ளை மூடிக் கொள்வேன். உடனே வில்லையா? உங்கள் நினைவில் ட்டது போதாதோ? உங்கள் கனவில் று குறும்பாகக் கொஞ்சுவாய். உன் கி விட்டாலும், ஒடி வந்து விடுவாய் நரம் நீங்கள் என்னைக் கனவு கண் க் கனவு காண ஆசையிருக்காதா க்க ஓடி வாருங்களேன்” என்று
வாட்டுகிறாய்” என்று தவித்தால், ரன் தெரியுமா? என் நினைவோடு, உங்களுக்கே உரித்தாகி விட்ட
| 49 DI

Page 152
D மனோ ஜெகேந்திரன்
தால், எனது பங்கையும் சேர்த் கள்” என்று குறும்பாக சிரிப்பா ளாய்ச் சொல்லுவாய்? உன்ை உனக்குத் தெரியாதா? இனிமை டிக் கவிதையாய் நீ வடித்து அ கொஞ்சமாவது என் தவிப்பு அ
C
“அதன் பிறகு, அதன் பி வித்யா. ஆமாம் அந்த ஒன்றை வேறு. இப்போ தவிக்கும் தவிட் கடிதங்களைப் படிக்கையில் ந மான மன வேதனையும், அண் தால் திரும்பப் பறிபோய் விடு உலுக்கி எடுத்தது. நான் உன்ன கவிதாவாக உன்னை உருவேற் களைப் படிக்கும் போது உண்ை உனக்கு இதில் சம்மதமில்ை ஆக்கும். அப்படி எழுதியிருந்: வில்லை என்று அந்த ஒரு ஆறு கடிதம் வந்ததும் என் மனநிை விரும்பினாலும், நீ என்னைத் கூடச் சந்தோஷப்பட முடியவி தான். ஏற்கனவே இழப்பை அ யும் அனுபவிக்க நான் காரணம புயல் வீசியது. இறுதி முடிவெடு வழிகோலியது. "நீ இல்லாவிட்ட உருக்கமாக எழுதி, என்னைே தரும்படி எழுதியிருந்த அந்தச் செய்தது. நீ அண்ணாவிற்கே முடிவுடன், உனக்குக் கடிதம் எ கும் நீ என்னை மறந்து விடும் எழுதினேன். அப்புறம் அண்? கிடைத்து விட்டது என்றும், பே யெல்லாவற்றையும் காட்டி எழு
D 150

துத்தான் இப்படித் தவித்துப் போகிறீர் ய், இப்படி எத்தனை எத்தனை கதைக னயே நாடி நாடி உருகியதெல்லாம் பாக, ஆசையெல்லாம் கொட்டிக் கொட் னுப்பும் உன் கடிதங்கள் வந்ததும் தான் |டங்கும்.”
பிறகு. தான் சிறகொடிந்து விட்டேன் ர வருஷங்களாக நான் தவித்த தவிப்பு போ. ஆமாம் சங்கீத் அண்ணாவின் ான் அடைந்த ஆச்சரியமும், அகோர ணாவின் நினைவுகள், உன்னைப் பிரிந் மோ என்ற ஒரு நினைப்பே என்னை னை விரும்புவது தெரியாமல், அவன் ]றிப் பக்கம் பக்கமாக எழுதும் கடிதங் மையை எழுத முடியாமல் தவிப்பேன். லயென்று அவன் நினைக்கவில்லை தாலாவது நீ எனக்குத் துரோகம் செய்ய லுதலாது கிட்டியிருக்கும். ஆனால் உன் லை மாறிவிடும். அண்ணா உன்னை தான் விரும்புகிறாய் என்று தெரிஞ்சும் ல்லை. காரணம் அண்ணாவின் நிலை னுபவித்தவன். இன்னொரு இழப்பை ாக இருக்கலாமா? என் மனதில் பெரிய டுக்க, அண்ணாவின் அடுத்த கடிதமே டால் தனக்கு வாழ்வே இல்லை’ என்று யே அம்மாவிடம் சம்மதம் பெற்றுத் கடிதம் என்னை ஒரு முடிவுக்கு வரச் உரியவளாகி விட வேண்டும் என்ற ழுதுவதை நிற்பாட்டினேன். டாக்டருக் >படி உனக்குத் தெரிவிக்கச் சொல்லி ணா, அம்மாவின் சம்மதம் வழியவே தாக்குறைக்கு அம்மாவும் தன் திருப்தி }திய கடிதத்தைப் படித்துப் பெருமூச்சு

Page 153
விடத்தான் முடிந்ததே ஒழிய வே இடத்தில் தங்கிப் படிக்க வேண் கிடைக்கவில்லை. நானும் நீ உன் கொண்டு விட்டாய் என்று கணக் திருப்பி முகவரியிடப்பட்டு வந்த கிழித்துவிட்டு, உன்னை மறக்கத்
நீண்ட பிரிவின் பின் உன் நான் அடைந்த மகிழ்ச்சி எவ்வள டுமென்ற முடிவுடன் வந்திருந்தா தனையும் சிதறி விட்டது. உன் டெ என்னைக் கட்டுப்படுத்தும் சக்தி ணாவின் நிலை ஒருபுறம், என் மறுபுறம், என்னால் உன்னிடம் ே டர் இன்று பின்னேரம் தான் நட போது ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சி, நீ இன்ன உன் திறமைகளிற்கு, உன் வீலை பாட்டிற்கோ, உன் எழுத்து வன்ை யாவிட்டாலும், தூய்மையான தோற்றுப் போய் விடத்தான் செ தால், அவன் முன்னைய திருமண கலைப்பித்தால், உன் கலைகளின் தப்புக் கணக்குப் போட்டது என் எட்டிப்பார்த்தது என் மனதில், ஆன என் மனதில் இருள் பிறந்து விட் அர்த்தம்.
இரவின் தனிமையில் அண் வந்து, உன்னறையில் இருந்து வெ பிடிக்காத முறையில் அண்ணா மிருந்து வந்த பதில் மெளனமான மதம் என்றுதானே. வித்யா வித்ய மாக்குகிறாய் போதாக்குறைக்கு, இருந்த அதே பூச்சரம் அண்ணா

நல்லதோர் வீணை செய்தே. 0
1று வழி தெரியவில்லை. நான் வேறு ண்டி வந்ததால் உன் கடிதங்களும் எண்ணத்தை அண்ணா மீது மாற்றிக் குப் போட்டு விட்டதால், எனக்குத் அந்தக் கடிதங்களைப் படிக்காமலே துடித்தேன். ஆனால்.
னை ஏரோட்ரோமில் கண்டபோது வோ என்னைக் கட்டுப்படுத்த வேண் லும் உன் கனவுக் கண்கள் முன் அத் பயரைக் கூடக் கூப்பிடாமல் இருக்க என்னைக் கைவிட்டுவிட்டது. அண் ஆசைகள் அத்தனைகளின் ஏக்கம் பச முடியாதே தடுத்துவிட்டது. டாக் ந்ததை விளக்கிச் சொன்னார். அப் மும் என்னைத்தான் விரும்புகிறாய், ன இசைக்கோ உன் இனிமையான மக்கோ என்னால் ஈடுகொடுக்க முடி அன்பிற்கு முன் இவையெல்லாம் ய்யும். அண்ணாவின் ಆ6ಕ್ಕಯ್ಯ பித் Tம் சிதறி விட்டதென்பதற்காக, உன் தேர்ச்சியால் உன்னையும் அப்படித் தவறென்று தோன்றியது. மகிழ்ச்சி ால் மறுபடி, இரவு பிறக்கு முன்னமே -டது. ஆமாம்! அந்த நிகழ்ச்சியின்
ணா உன்னைத் தேடி உன்னறைக்கு ளியேறும் வரை, ஏதாவது உனக்குப் நடக்க முயன்று, அதற்கு உன்னிட ால், அதற்கு அர்த்தம் உனக்கும் சம் பா என்னை ஏன் இப்படிப் பைத்திய இன்று பின்னேரம் உன் தலையில் வின் கையில் கசங்கி இருப்பதைக்
15

Page 154
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கண்டபோது என் மனம் இன்னும் மனம் வந்தது வித்யா? அண்ணாவி கடவுளே ஏன் இப்படி வதைக்கிற தால் எனக்குப் பைத்தியமே பிடி ஜேம்ஸ் அங்கு தந்த வேலையை வேனென்று சொன்னது நல்லத மாதங்களையும் எங்கோ கண்க தொலைந்து விடுவதுதான் சரி”த6 பேப்பரில் தன் ஆத்திரத்தையெ றம் அத்தனை தாழையும் ஒரேயடி விட்டு, தன் சூட்கேசை எடுத்து அ
எங்ங்ணம் சென்றிருந்தீர் தின்னுயிரே! என்றன் இ
ஜனன் வந்து ஒரு வாரமா, எண்ணி, எத்தனையோ தடவை முயற்சித்தும், அவன் நழுவி விட( நாடுவது என்று தீர்மானித்து அதன் சங்கீத்தின் முயற்சிக்குக் கிடைத்த கத்திவிட்டு வெளியேறிவிட்டான் டும் அவனிடம் பேச்சுக் கொடுக் மாய்க் கத்தி விட்டான் ஜனன். எ கட்டவே வேண்டும் என்று வித்ய சொல்ல விரும்பியதால் தானாகே பார்த்து. அதுவும் பயன் தராது ( தான் அவன் கதையை இருந்து எண்ணமுடன், அவரிடம் போய் ரையும் வீட்டிற்குக் கூட்டிக்கொண் செய்தி அறிந்ததும் திகைத்து வி வீட்டுக்குப் போவதாகக் கத்தி வி
D. 152

ஏன் சிதறவில்லை? உனக்கு எப்படி விற்கு எப்படி சம்மதித்தாய்? கடவுளே ாய்? இன்னும் தொடர்ந்து இங்கிருந் த்துவிடும். வரும்போதே டாக்டர் மறுபடி வந்து முழு நேரமாகச் செய் (கிப் போட்டது. மிச்சம் இருக்கிற ாணாத இடத்தில் கழித்து விட்டுத் எக்குத் தானே குமுறிக் குமுறி எழுதி, ல்லாம் கொட்டினான் ஜனன். அப்பு டியாக கிழித்துக் கூடையில் போட்டு டுக்கத் தொடங்கினான்.
2
- 6T6UT
சையமுதே. - பாரதி
கியும் தன் பக்கமே திரும்பாததை வித்யா அவனுடன் தனித்துப் பேச வே, இறுதியில் சங்கீத்தின் உதவியை ாபடி நடந்தும் கொண்டாள். ஆனால் பரிசு. முகத்தில் அடித்தாற்போல் ா ஜனன். அப்படியும் சங்கீத் மீண் 5 முயன்றபோது, என்ன வெறித்தன "ப்படியும் இன்று பேசி ஒரு முடிவு ா தானே தன்னிலைமையை எடுத்து வே பேச்சை ஆரம்பித்தாள் சமயம் போய்விடவே, டாக்டர் சொன்னால் பொறுமையாய்க் கேட்பான் என்ற ஆதியோடந்தமாய் விளக்கி, அவ டு வந்தான் சங்கீத். ஆனால் அவன் ட்டான். ஆமாம், எங்கோ நண்பன் ட்டு, சூட்கேசும் கையுமாக ஜனன்

Page 155
போய் இரண்டு மணிக்கு மேலாக் போது என்ன செய்வதென்றே அ வந்த வினையென்று, தன்னையே ஸ்டாண்டிற்குமாகக் காரில் பாய்ந் என்ற கேள்விக்குறியுடன் தொங்கி பார்க்க வித்யாக்கே சகிக்கல்லை. அவன் வரவிற்காக அத்தனை டே
ஜனன் போய் வாரங்கள் உ இரண்டு மாதங்களாகி விட்டன. ட டிற்கு வருவதும் தேற்றுவதுமாயி இடம் கிடைத்து விட்டதால், அவ6 படிப்பைத் தொடங்கியிருந்தாள் ஆ பேசிக் கொண்டு வந்த மலர்வதி ஆ டன் பேச விரும்பாததாலோ என் நஞ்ச நிம்மதியும் பறிபோய் விட்ட மனம், இன்னும் அதிகமாகத் தொய் உடல் நிலை வேறு நொய்ந்து கெ கத்திலோ கூட ஈடுபாடு காட்டாம சுருண்டு சோர்ந்து படுத்துக் கெ சங்கீத்திற்க்கு தன் மேலேயே ஆத்
“ஏன் வித்யா, வீட்டுக்குள்( போதாக்குறைக்கு மயக்கம், மயக் யாகச் சாப்பிடாமல் இருந்தால் வே திரும்பி வரத்தானே வேண்டும்.இ கொண்டு போனால். எனக்கு. குறுகுறுக்குதே' என்று கூடச் செ மல் விலகியிருந்த சங்கீத்தே மீண் கொடுத்து அவள் நிலையை மாற் டர் வேதகிரி தனது நேசிங் ஹோல் பட்டுக் கொண்டிருந்ததால், அடி வில்லை. அவர் வித்யாவைச் ச
ஆகிவிட்டது.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
கி விட்டது என்று வித்யா விளக்கிய புவனுக்குப் புரியவில்லை. தன்னால் நொந்தவனாய், ஸ்டேசனுக்கும், பஸ் ததுதான் மிச்சம் எங்கே போனான் ய முகத்துடன் திரும்பிய அவனைப் அன்றிலிருந்து, ஒவ்வொரு நாளும் பரும் காத்துக் கிடந்ததுதான் மிச்சம். ஊர்ந்து விட்டன. ஏன் ஏறக்குறைய ாக்டர் வேதகிரிதான், அவர்கள் வீட் விருந்தார். வாணிக்குக் கல்லூரியில் ள் அங்கேயே ஹொஸ்டலில் தங்கிப் ஆரம்பத்தில் சாதாரணமாய்த் தானும் அம்மாள், ஏனோ இப்போ வித்யாவு னவோ, வித்யாக்கு இருந்த கொஞ்ச டது. ஏற்கனவே பாதிக்கப்பட்டிருந்த பந்து விட்டதாலோ என்னவே, அவள் ாண்டு போனது. உணவிலோ, உறக் ல் ஏனோ தானோ என்று சுருண்டு காண்டிருந்த வித்யாவைப் பார்க்க ந்திரம்.
ளேயே அடைபட்டுக் கிடக்கிறாய்? கம் என்று சுருண்டு படுக்கிறாய், சரி று எப்படி இருக்கும்? போன ஜனன் ப்படி உன்னையே உருக்குலைத்துக் எனக்கு குற்றமுள்ள மனமானதால் ால்லிப் பார்த்தான். அடிக்கடி பேசா ாடும் மீண்டும் வலிய வந்து பேச்சுக் ற முயன்று கொண்டிருந்தான். டாக் மைப் பெருப்பித்துக் கட்டுவதில் ஈடு க்கடி அவரால் வந்து போக முடிய ந்தித்து எத்தனையோ கிழமைகள்
|53 ロ

Page 156
D மனோ ஜெகேந்திரன்
ஜனன் போன இரண்டு மா ருந்தான். ஆமாம், ஒருக்கால் சிறீ வதாக ஒரு கடிதம், இன்னொரு த இருந்து புறப்படுவதற்கு முன் ! நாலு வரி எழுதியிருந்தான். ஒரு தானும் குறிப்பிடவில்லை. அவ6 கொண்டிருந்த வித்யாக்குத் தலை தான் தெரியவில்லை. ஆனால் அ கிரி அவளில்லாத சமயம் வந்தடே விடுவதாய்த் தனக்கெழுதியிருந்த போது, அவள் மனதில் மறுபடி தொடங்கிவிட்டது.
“கவிதா அக்கா, கவிதா அச் வந்திட்டுப் போகட்டாம்” என்று பாய்ந்து வந்த ரமேஸ், கவிதாவின் திடுக்கிட்டு விட்டான். மாடிப் வித்யா, தடாலென்று நிலைதடு போய் விட்டான்.
“LDITLDIT, LDITLDIT, LTö, Li LDIT களேன்' வீரிட்டுக் கத்தினான் ரே ஏதோ நடந்திருக்கிறதென்று ஊசி அலங்கோலமாக, மாடிப்படியரு தார். வியப்புடன் மெல்ல அவை கிச் சென்று, படுக்க வைத்தவரு களைப் பார்த்து என்ன சொல்வெ
“ஒன்றும் இல்லை. உடல் சாதாரண மயக்கம் தான் ஜனன் என்று மென்று விழுங்கினார். மீன பானத்தை வித்யா எழுந்ததும் கு தங்கியிருந்தார் இரவு பத்து மன வில்லை. நேரமாகி விடவே, ஜ6 அவசியம் சந்திக்கும்படி கூறிவி
D 154

நங்களில் நான்கு கடிதங்கள் போட்டி தரன் வீட்டிலிருந்து அன்று புறப்படு டவை இன்னொரு நண்பன் வீட்டில் இன்னொரு கடிதமாகச் சுருக்கமாக கடிதத்திலாவது விலாசத்தை மறந்து னெயே நினைத்து நினைத்து உருகிக் யை எங்கே முட்டிக் கொள்வதென்று புன்று காலை வீட்டிற்கு, டாக்டர் வேத ாது, சங்கீத்திடம் அன்று ஜனன் வந்து நதாக தெரிவித்த செய்தியைக் கேட்ட பும் ஆசைக் கனவுகள் துளிர்விடத்
கா, டாக்டர் மாமா உங்களை ஒருக்கா கூவியபடி மாடிப் படிகளில் ஏறிப் ன் மருட்சியான பார்வையைக் கண்டு படியருகில் நின்று கொண்டிருந்த மாறி விழுந்ததும், அவன் பயந்தே
மா, கவிதா அக்காவை வந்து பாருங் மேஷ், அவனின் கூப்பாட்டிலிருந்தே த்ெதுவிட்ட டாக்டர், மேலே ஓடினார். கே கிடந்த வித்யாவைப் பரிசோதித் ள எழுப்பி அவள் அறைக்குத் தாங் க்கு, அவளைச் சுற்றி நின்ற அவர் தன்றே தெரியவில்லை. ரொம்பப் பலவீனமாக இருக்கிறது. வந்ததும் எல்லாம் சரியாகி விடும்” ா கொணர்ந்த குளுக்கோஸ் போட்ட டிக்கக் கொடுத்துவிட்டு, அங்கேயே ரி வரை. ஆனால் ஜனனைக் காண ான் வந்தவுடனேயே தன்னை வந்து ட்டு, விடைபெற்றார்.

Page 157
நிலாவையும் வானத்து மீ நேர்பட வைத்தாங்கே.
வானத்தில் பூரணச்சந்திரன் த பவனி வந்து கொண்டிருந்தான். நின்ற பவளமல்லிகை மரத்தடியி ஜனனின் நினைவுகள் எங்கெல்ல நினைவெல்லாம், வித்யாவின் கடித மாறி மாறித் தடம் புரண்டு கொ6 தொட்டுப் பார்த்தான். அவளுை கைகள் உணர்ந்தன. கடிதத்தின் யோடு மாற்றி விட்டது.
ஆமாம்! வித்யாதான் அவ தர்ப்பம் கிட்டாது போய்விடுமே போகிறானென்று டாக்டர் வேதகி தாளில் கொட்டத் துணிந்து விட்ட வந்திறங்கிய ஆரவாரமெல்லாம் தனியே இருப்பதைக் கவனித்து கொண்டு வந்தாள். மேலே சுற்றி பார்த்தவாறு இருந்த ஜனன், தன் மு தும் தடுமாறினான். மறுகணம், அ போட்டுவிட்டு மறைந்து விட்டாள் சில நிமிஷத் தயக்கம். ஆனால் அ6 ஜனனால், ஜனன் சென்றது தொட யையும் இடைவிடாது கோர்வை சங்கீத் தன்னை விரும்பியது. சங் ஏரோட்ரோமில் சங்கீத் தன் மன6 டாக்டர் வேதகிரி அன்று மாலை விரைவில் ஏற்பாடு செய்ய வேை என்று புதிர் போட்டு விட்டுச் செ யிருந்தாள். ஜனன் மீண்டும் ஒரு கடிதத்தின் கடைசிப் பகுதி அ6 விட்டது.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
னையும் காற்றையும்
- பாரதி
நண்ணொளியைப் பரப்பிக் கொண்டு தூக்கம் பிடிக்காமல் தோட்டத்தில் ல் கிடந்த பெஞ்சில் சாய்ந்து கிடந்த ாமோ சிறகடித்துப் பறந்தது. அவன் தத்தில் இருந்த ஒவ்வொரு வரியிலும் ண்டிருந்தது. ட்ரவுசர் பாக்கட்டைத் டய கடிதம் மடமடப்பதை அவன் சாரம்தான், அவன் நிலையை அடி
னை நேரில் சந்தித்துப் பேசும் சந் என்ற அச்சத்துடன், ஜனன் வரப் ரி சொன்னதுமே, தன் உள்ளத்தைத் ாள். இரவு பன்னிரண்டு மணிபோல், அடங்கிய பின், கூடத்தில் அவன் விட்டு அந்தக் கடிதத்தை எடுத்துக் க் கொண்டிருந்த மின் விசிறியைப் மன்னால் நின்ற வித்யாவைக் கண்ட புவன் மடியில் அந்தக் கடிதத்தைப் T வித்யா வாசிப்பதா விடுவதா ஒரு தை வாசிக்காமல் விடமுடியவில்லை ட்டு, நடந்த நிகழ்ச்சிகள் அத்தனை பாய்த் தொகுத்து எழுதியிருந்தாள். கீத்தின் டைரியைத் தான் படித்தது. தைத் திறந்து காட்டியது. இறுதியாக
தன்னிடம் வந்து திருமணத்திற்கு ண்டிய நிலைமை ஏற்பட்டு விட்டது ன்றது. எல்லாமே தெளிவாக எழுதி முறை அதைப்பிரித்துப் படித்தான். பன் மனதை அடியோடே மாற்றி
155 D

Page 158
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஜனன் நீங்கள் நினைக்க களையும், கனவுகளையும் வளர்த்ே வளர்ந்திருந்த உங்கள் கனவுக அவர் என்னைத் தன் கனவுக யில்லை. ஏன், இன்னும் கூட. பிணைத்து, உங்களை என்னிட வதை நினைக்கையில். வேதகி னைத் திருமணம் செய்யச் சொ தொட்டுச் சொல்லுங்கள் ஜனன். வருடன் வாழ, என்னால் முடியும யில் கலந்த நான், ஊரறிய உங்க மனைவியை, இன்னொருவருக்( தாலும், நான் ஏற்பேன் என்று நிை கடிதத்திலேயே ஆழ்ந்து 6 வளையணிந்த கரங்களால் மூடப் கள். இரண்டு ஆண்டுகளிற்கு மு வித்யாவின் கரங்கள் என்பதை படபடக்கும் தன் கரங்களால் ெ னான் ஜனன்.
"ஜனன் ஜனன். இன்னுமா ? யில் மங்கிப் பளபளத்துக் கொண்டி வட்டமிட்டது. அருகில் அவன் வித்யாவை வெகுநேரம் பார்த்தா “வித்யா. வித்யா, முற்றும் இன்னும் இருக்கிறேன். உன் கடி எனக்கே உரியவள் என்று காட்டி நடந்த அன்று, அண்ணா மாடிப்ப கொண்டிருந்ததைக் கண்டுவிட்டு விட்டேன். அவன் கையிலிருந்த, யும் விழுந்து கிடந்ததைக் கண்டு நீ மட்டும் படுத்திருந்ததால் நா
D 156

லாம், நான்தான் சங்கீத்தின் ஆசை தனென்று என் உள்ளத்திற்குள்ளேயே ளிலே என்னை இழந்திருக்கையில், ளில் வளர்ப்பதை நான் உணரவே நீங்கள் சங்கீத்தையும், என்னையும் ம் இருந்து பிரித்துக் கற்பனை செய் ரி மாமாவிடம் சங்கீத்தையே என் ன்னீர்களாமே. உங்கள் நெஞ்சைத் உங்களைத் தவிர, நான் வேறொரு ா? ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற நியதி 5ளால் ஏற்கப்படாவிடினும், உங்கள் குத் தாரை வார்க்க நீங்கள் முன் வந் னக்கிறீர்களா?”
விட்ட ஜனன் தன் கண்களிரண்டும். படுவதை உணர்ந்தான். அதே கரங் மன்தான் விளையாடி மகிழ்ந்த அதே எப்படி அவனால் மறக்க முடியும். மல்ல, அவள் கரங்களை விலக்கி
என்னைப் புரியவில்லை’ நிலவொளி டருந்த வித்யாவின் கண்கள் அவனை காலடியில் மண்டியிட்டு அமர்ந்த ன் ஜனன்.
விடுபடாத புதிரான நிலையில் தான் தம் உன்னைப் பொறுத்தளவில் நீ விட்டது. ஆனால். அன்று டின்னர் டிகளிலிருந்து தனியே இறங்கி வந்து . உன்னைத் தவறாக எடைபோட்டு அந்தப் பூச்சரம், தற்செயலாக எங்கே எடுத்திருக்கலாம் தானே. மாடியில் ன் தப்புக் கணக்குப் போட்டு விட்

Page 159
டேன். அண்ணா, குடிபோதையின் திருக்கக் கூடும்.”
“ம் என்ன சொல்றீங்க ஜனன் “ம் அதுக்கு இப்ப என்ன? வம். வித்யா, வித்யா, இத்தனை ந
"ஜனன் இப்ப கூட எனக்கு பேருக்கு முன்னால் உங்கட மனை வந்திடற மாதிரி ஒரு கலக்கம். கலங்கிக் கொண்டிருக்குது எவ்வ கொண்டாலும், என்னவோ பக்குப் அதனாலே.” என்று தயங்கியவை தது ஜனனுக்கு.
“அதனாலே. அதனாலே. கிறாய்? என்கிட்ட சொல்லக் கூடவா பற்றினான் ஜனன்.
“இருங்கள், ஒரு நிமிஷத்தி மங்கிய நிலவொளியில் வீட்டை ே ஐந்து நிமிடம் கூட இருக்கா அவனருகே வந்ததும் தயங்கினா டியை ஜனனிடம் நீட்டினாள் வி: மோத அந்தப் பெட்டியைத் திற சிவப்பு ரிஷி பேப்பரிற்கிடையில் பிணைத்திருந்த தங்கத் தாலியைக் அதைக் கையில் எடுத்தான். எதிரே மாக நின்ற வித்யாவை ஊடுருவி ( குங்குமமும், பின்னலில் தழையத் டிய மனோராம்மியமான பழைய தினால் அவன் உணர்வெல்லாம் க் மங்கல நாண் பொருத்தப்பட்டிரு கைகளாலும் சுற்றிப் பிணைத்தான் நிறைந்திட நித்தியத்திற்கும் இை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
வேகத்தால், தடுமாறி மாடிக்கு வந்
எப்ப இது நடந்தது.” பழைய கதையை விட்டுத் தள்ளு ாளா உன்னைப் பிரிந்து.” ஏதோ பயம், பயமாயிருக்கு நாலு ாவி என்று சொல்ல முடியாத நிலை ஏனோ என்னையறியாமல் மனம் 1ளவுதான் என்னை நான் தேற்றிக் பக்கென்று இருக்கிறது. அதனாலே. |ளப் பார்க்கவே பரிதாபமாய் இருந்
ஏன் வித்யா இவ்வளவு தயங்கு ஆதரவுடன் அவள் கரங்களைப்
ல் வந்து விடுகிறேன்” என்றவாறே நாக்கி நடந்தாள் வித்யா.
து. அவசரமாகத் திரும்பி வந்தவள் ள் கையிலிருந்த அட்டைப் பெட் த்யா. பழைய ஞாபகங்கள் அலை ந்தவன் உள்ளே மெல்லிய இளஞ் மின்னிக் கொண்டிருந்த கொடியில் கண்டதும், அவனை அறியாமலே, தலை கவிழ்ந்த வண்ணம் மெளன நோக்கினான் ஜனன். புதிதாக இட்ட தொங்கிய மல்லிகைச் சரமும் மீட் நினைவுகளின் சுகானந்த ராகத் சிலிர்த்தது. வித்யாவின் கழுத்திலே நந்த அந்தக் கொடியை, இரண்டு ஜனன். கண்கள் கலந்திட, நெஞ்சம் ணந்திட்ட நிறைவினிலே, நிறைந்த
| 57 DI

Page 160
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அமைதியிலே கணங்கள் ஓடின கொண்டு எட்டிப் பார்த்த நிலவி மல்லிகைப் பூக்கள், தோட்டத்தி சிலிர்த்துக் கொட்டியது.
“வித்யா' உணர்வு நிறைந்த தானே.
"ஜனன் ஜனன்’ வித்யா மட் “க்கும். ம். ம். ம். என்ன எ பார்த்தீங்களா? நிலவே சாட்சி, ஒருவர் ஒருவரிற்குச் சாட்சி என்று டாலும், கடவுள் என் பக்கம்தான் டன் எழுந்த சங்கீத்தின் குரலைக் திடுக்கிட்டு விலகினாள் வித்யா.
“ஏன் கவிதா, ஜனன்? என்ன டீங்க. உன்னோட எப்படியாவது மென்று உன் அறைக்குப் போன் போயிட்டான் என்று திட்டிக் கெ கொஞ்ச நேரம் உலாவி விட்டு வ பேச்சுக் குரல் கேட்கிறதே என்று வந்திருக்காவிட்டால், இந்தக் கல் குமா எனக்கு?”
"அண்ணா. அண்ணா” ஒ: னான் ஜனன்.
“உஷ் பேசாதே இப்போ திருக்கிறாய். அதை விட்டுத் தள்ளு டைய நிறைவான வாழ்த்துக்கள். மத்தில், கவிதா நீ தீர்க்க சுமங்க சங்கீத்தின் குரல் உணர்ச்சியில் ஊ “சரி, சரி, சிவபூஜையில் க இங்கே நடத்துங்கள். ம். ம் நான்
D 58.

1. வானிலே முகில்களை விலத்திக் ன் கதிர்களால், கட்டவிழ்ந்த பவள ல் புகுந்து விளையாடிய தென்றலில்
தால் உதட்டில் பேச்சு அதிகம் வராது
-டும் அதுக்கு விதிவிலக்கா என்ன?
னக்குக் கூடச் சொல்லாமல் நடத்தப் மலரே சாட்சி, நீங்கள் இருவருமே று விஷயத்தை முடிச்சிட நினைச்சிட் இருக்கிறார் இல்லையா?” குறும்பு கேட்டதும், ஜனனின் பிடியிலிருந்து
டா? அப்படியே திகைத்துப் போயிட்
பேசி ஒரு முடிவுக்கு வரவேண்டு னால், ஆள் இல்லை. எங்க மறுபடி 5ாண்டு வந்தா, நல்லா நிலா காயுது. ரலாமென்று. இந்தப் பக்கம் வந்தால், ] பார்த்தால். இப்ப், இந்தப் பக்கம் யாணத்தைப் பார்க்கக் கிடைச்சிருக்
ன்றும் சொல்ல முடியாமல் தடுமாறி
துதான் புத்திசாலித்தனமாக நடந் ரூ. உங்க இரண்டு பேருக்கும் என்னு நித்தியத்திற்கும், சத்தியமான சங்க கலியாய் இருக்க வேண்டுமம்மா” சலாடியது.
ரடி நுழைந்த மாதிரி நான் எதுக்கு வர்றேன்” என்று குறும்பாகச் சிரித்த

Page 161
வாறு வீட்டுப் பக்கம் நோக்கி நடந்: றார்கள் ஜனனும் அவன் மனைவியு இனம் விளங்கவில்லை. எ என்னகம் தொட்டு விட்டா
"ஜனன் அண்ணா, உங்களிற் டது. பழைய அண்ணாமாதிரி இப்பத சும்மா சிரிக்காமல் நான் கேட்ட அ ளேன்' ஜனன் அருகே நின்ற ரமேஸ் தான். மடியில் அமர்ந்திருந்த லதா எழுந்தான் ஜனன்.
“இருடா, ரமேஸ். வந்து நானே கவி, கவிதா அண்ணாவோட பேசி என்றவாறே மாடிப் படிக்கட்டில் இற விடை கொடுத்த வித்யாவைப் பார்த் “ஏன் கவிதா, அந்தத் தாலியை மறைச்சால், விஷயம் எப்படி வெளி மாயிருந்தால் அம்மாட்ட நானே செ “எதை அம்மா கிட்ட சொல்ல னென்று நானும் அறியலாமா?’கேள் ஏறிவந்து கொண்டிருந்தார் டாக்டர் “அதெது? அம்மாகிட்ட சொல் தான் கொஞ்சம் சொல்லேன்' உல்லா தொடர்ந்து வந்தான் ஜனன்.
“என்ன ஜனன், ஒரேயடியா வருகிறாய். அப்பாடா, எத்தனை மா கலகலப்பையும் சிரிப்பையும் காண லாம் சமரசமாகி விட்டதா?”
“சமரசமோ, சமத்துவமோ? எ டுத் தெரிஞ்சு கொள்ளுங்கோ டா வைச் சீண்டினான் ஜனன்.

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
சங்கீத்தைப் பார்த்தவாறே நின் b.
(360TT
দুটা, - பாரதி
தத் திடீரென்று என்ன வந்துவிட் ான் இருக்கு. எண்டாலும் சும்மா, அந்தப் பிளேனை பூட்டித் தாங்க அவன் சேட்டைப் பிடித்து இழுத் வைத் தூக்கிக் கொஞ்சியவாறே
முழுக்கப் பூட்டித் தர்றன். வித்யா, கொண்டிரு. இதோ வந்திடுறன்” ங்கினான் ஜனன். விழியாலேயே துச் சிரித்தான் சங்கீத்.
சேலையாலேயே போர்த்து, மூடி ரியாக முடியும். உனக்குத் தயக்க ால்லிடட்டுமா?”
ப் போறாய் சங்கீத்? அதை என் வியைத் தொடுத்தவாறே படிகளில் வேதகிரி. ற விஷயம் அண்ணா? எனக்குத் சமாகச் சிரித்தவாறே டாக்டரைத்
பப் பல்லைக் காட்டிக் கொண்டு தங்களிற்குப் பிறகு அதே பழைய முடிகிறது. என்ன இப்போ எல்
0லாத்தையும் அவட்டையே கேட்
99 - க்டர் கடைக்கண்ணால் வித்யா
759 ロ

Page 162
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"அவகிட்டயா? அப்படி இப்போ அவகிட்டயா' என்ற டர் புரிந்த மாதிரிச் சிரித்தார்.
"அப்படியென்றால், அ கிட்ட என்று சொன்னால், கவி சொல்ல வேண்டியது தானே மு யாக, திரு ஜனர்த்தன் அவர்க செல்வி வித்யாவைத் தன்னு அணிவித்து ஏற்றுக் கொண்ட
“அடடே அப்படியா ஐ இல்லையா கவிதா'
தலையையே நிமிர்த்தாது வையும் கூப்பிட்டு வாறான், ட லிட்டால் பிரச்சனை முடிஞ்சது
"பரவாயில்லை. இப்பவ வேலை செய்திருக்கே இந்த ே தெரிவித்து விடுறேன்.”
D 160
 

எண்டால் கவிதாட்டயா என்றது மறந்து, ாகி விட்டதா? அப்படி என்றால். டாக்
|ப்படித்தான். அவன் கவிதாவை அவ தா அவனை இனி அவர்கிட்டே என்று முறை. நேற்றிரவு, வானும் நிலவும் சாட்சி ள் செல்வி கவிதாவை, மன்னிக்கணும், டைய மனைவியாகத் திருமாங்கல்யம்
JAWA NYA SANA
S.
**
R 737N V. A //, eNSRA ANKA, XS33ff" B \\
Aff/, A NYNÄ YY 阿
ஜனன். எனக்குக் கூட இன்விற்ரேஷன்
து சிரித்த வித்யாவைப் பார்த்து, “அம்மா ாக்டர் நீங்கள் இருக்கும் போதே சொல் ’ என்றவாறே எழுந்தான் சங்கீத்.
ாவது புத்திசாலித்தனமாக நடக்க மூளை நரத்தில் இன்னொரு ஹப்பி நியூசையும்

Page 163
“அதென்ன டாக்டர். இன்னொ திரும்பி வந்ததும் டாக்டர் கதையை “அது. அது கவிதாட்டயே ே “என்ன டாக்டர் அது? எதைச் டாள் வித்யா.
“என்னது வித்யா ஒண்ணுமே “எனக்குத் தெரிஞ்சால் தானே. ஜனன்’ குழப்பமுடன் டாக்டரைப் ட "இதென்ன இரண்டு பேருமே வேண்டியவைகள் பின்னுக்கும், பி முன்னுக்குமாய் நடந்தால் முழிக்கத் தான் திடுக்கிட்டிட்டேன். இதென்னட டானே என்று. ஏதோ நடந்தது நடந் திடீரென்று, தாலி கட்டிட்டாயோ எ தடித்தார் டாக்டர்.
“டாக்டர், இதென்ன கதையெல் சற்று விளக்கமாகத் தான் சொல்லு வந்துவிட்டது ஜனனுக்கு.
“எதைப் பற்றி.” வித்யாவும் மாறிப் பார்த்தார். பிறகு சங்கீத் தான் தயங்குவதை உணர்ந்ததும்,
“சரி சரி நீங்கள் ஏதோ அவ நான் அப்புறம் வர்றேன்” என்ற சா தள்ளினான் ஜனன்.
"சும்மா இருங்கண்ணா, அப்ப கள் சொல்லித்தான் விடுங்களேன்” 6 “ஒகே. இதுக்கு மேல மை அடைஞ்சிருக்கா, ஜனன் நீ அப்பாடு வில்லை.
“டாக்டர்’ வீறிட்டுக் கத்தினாள்

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
ரு நியூஸ்”புறப்படப் போன சங்கீத் த் தொடரத் தயங்கினார். கட்டுப் பாரேன்.”
* சொல்றீங்க?’ சீரியஸாகக் கேட்
சொல்லவில்லையே?’
நான் உங்களுக்குச் சொல்றதுக்கு ார்த்தாள் வித்யா.
முழிக்கிறீங்கள்? முன்னுக்கு வர பின்னுக்கு வரவேண்டியவைகள் தான் வேண்டிவரும். நான் கூடத் -ா ஜனன் இப்படி அவசரப்பட்டிட் திட்டுது. விஷயம் அறிஞ்சுதான் “ன்று நான் நினைச்சன்.” இழுத்
லாம் கதைக்கிறீங்க. சொல்றதைச் ங்களேன்’ சற்றே எரிச்சல் கூட
இழுக்கவே, இருவரையும் மாறி எ நிற்பதால் தான் அங்கு டாக்டர்
ர்களிடம் பேச வேண்டுமானால் வ்கீத்தை மீண்டும் இருக்கையில்
டி என்ன இரகசியம் டாக்டர். நீங் என்று ஜனன் அவரப்படவே,
றப்பானேன். கவிதா, தாய்மை பாகப் போறாய்.” டாக்டர் முடிக்க
வித்யா.
16 D.

Page 164
D மனோ ஜெகேந்திரன்
விழிகள் பிதுங்க டாக்டை “என்ன உளர்ஹீங்கள்? பய முமாய்ப் படபடத்தாள் வித்யா, "இதுக்கேன் இப்படிப் ப பின் வர்ற விளைவுகளைச் ெ யோசித்திருக்க வேண்டும். ஜன “தயவு செய்து வாயை மூ நேரமா இது? விவஸ்தை கெட்டுL மாகக் கத்தினாள் வித்யா.
"அப்படியென்றால், அப்ட சங்கீத் அண்ணா. அண்ணா நீ. னான் ஜனன்.
"சங்கீத்துக்கென்ன, அவரு வெறி பிடித்தவள் மாதிரி ஜனன வித்யா மறுகணம், தடதடவெ டுக் கொண்டிருந்த சங்கீத்தைப்
"ஜனன், ஜனன், சங்கீத்தை முதலில் பிரமையிலிருந்து விடு சங்கீத்தின் கால் சற்று ஊ6 பிடித்த வேகத்திற்கு திகைப்பி னால் ஈடுகொடுக்க முடியவில் கால் தடுக்க விழுந்து விட்ட சங்சி வாறு மல்லாந்து கிடந்தான். பத னுக்கு, அத்தனை குழப்பத்திற்சி நினைவிற்கு வரத்தான் செய்தது "ஐயோ ஜனன், உனக்கு ந அலறினான் சங்கீத். விம்மி ( அடக்கியவாறு, முரண்டு பிடித் பலவந்தப்படுத்தி அவன் அை தான் ஜனன். தலையணைக்கடி துப் பக்கங்களைப் படபடவெ6
D 162

ரயே நோக்கினான் ஜனன். பித்தியம் மாதிரி’ ஆத்திரமும் கோப
தட்டப்படுறிங்க ஜனன், செயலுக்குப் சய்கையில் ஈடுபடுறதற்கு முன்னமே ன், நீ அவசரப்பட்டுட்டு.”
pடுங்கள் டாக்டர் விளையாடுறதற்கு ப்போய் அட்வைஸ் வேறயா?"ஆவேச
படியென்றால். நான் அன்று கண்டது. நீ. சங்கீத்தையே வெறித்து நோக்கி
நக்கென்ன? என்ன சொல்றீங்க ஜனன்” ரின் சேட்டைப் பிடித்து உலுக்கினாள் ன்று மாடிப் படிகளில் இறங்க முற்பட் பார்த்துத் திகைத்து விட்டான் ஜனன். நப்பிடி கமோன் ஜனன்” டாக்டர் தான் பட்டுக் கத்தினார். னமாயிருந்ததற்கென்ன, அவன் வெறி லிருந்து முற்றாக விடுபட்டிராத ஜன லை. மறுகணம், தடால். சத்தத்துடன், த் வெறிக்க வெறிக்க ஜனனைப் பார்த்த றியவாறு அவனருகில் ஓடிவந்த ஜன கிடையிலும் தான் ஒரு டாக்டர் என்றது
சங்கீத்தின் நிலையைப் பார்த்து. ான் துரோகஞ் செய்து விட்டேனடா” வெடித்துக் கொண்டிருந்த குமுறலை துக் கதறிக் கொண்டிருந்த சங்கீத்தைப் 0க்கு அழைத்துச் சென்று அமர வைத் யில் இருந்த டைரியை இழுத்தெடுத்
ாறு புரட்டினான் சங்கீத். வாடிப்போன
ܝܵܐܐ

Page 165
அந்த மலர்ச்சரம். அதே மலர்ச்சரப் னின் காலடியில் வந்து விழுந்தது. L அந்த நினைவிலே பொறி தட்டிப்டே "ஐயோ, ஜனன் மோசம் போட உனக்குத் துரோகஞ் செய்து விட்டே கண்ணீர் வழியத் தலையைப் பிடித்து “ஜனன், டேய், ஜனன். நான் ஏமாந்திட்டேனடா, நான் ஏமாறலை திட்டனடா தலையைக் கட்டிலில் ே பார்க்கச் சகிக்கவில்லை.
‘அண்ணா, கொஞ்சம் பொறுை தைக் கொஞ்சம் கேளுங்கள் சங்கீத் முடிந்தது ஜனனால், தான் கட்டியெ டும் தவிடு பொடியாவதை நினைக்க னையே தன் குமுறலையே தடைே யிலே, சங்கீத்தின் துடிப்பையைய (Լքlգեւյմ),
"ஜனன், ஐயோ என்னை அப்ப மென்று செய்யலை, என்னை ஒன்று பாரன், இதென்ன கடவுளே, என்ை விட்டாயே” கண்ணீர் கரகரவென் அந்த டைரியை வீசினான் சங்கீத் ெ லாமே என்ற நினைத்தவாறு அதைப் ஏதோ எழுத்துக்கள் தெரிந்தன வாசிக்க முடியவில்லை. “விடுங்கள் பறித்த வித்யாவின் கோலம் பார்க் படிக்கட்டின் கைப்பிடியில் தலைை வளை, டாக்டர் வேதகிரி முரட்டுத்த இறங்கி ஓடிவந்தாள். ஜனனின் கை கனவே படித்திருந்தால், அவளால் ெ தைக் கண்டு பிடிக்கக் கூடியதாயிரு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ம் அந்த டைரிக்குள் இருந்து ஜன மறுகணம் அந்த நினைவினிலே, ாய் விட்டான் ஜனன். ட்டேனடா, ஜனன் ஜனன். கவிதா னே எல்லாமே புரிஞ்சிட்டுதடா க் கொண்டான் சங்கீத்.
அதைப் பொய்யென்று நம்பி படா, கவிதாவை, உன்னை ஏமாத் மாதிமோதிக் கதறும் சங்கீத்தைப்
மையாய் இருங்கள். நான் சொல்ற ந்தை ஓரளவு தான் தடைப்படுத்த ழுப்பிய காதல் கோட்டை மீண் த் தானும் சக்தியற்றவனாகத் தன் பாட முடியாதவனாய் தவிக்கை இவனால் கட்டுப்படுத்தி விட
டிப் பார்க்காதேயடா. நான் வேணு லும் கேட்காதே. இதைப் படிச்சுப் ன ஏன் இப்படிப் துரோகியாக்கி று வழிந்தோடப், புலம்பியவாறு டைரியைப் படித்துத் தான் பார்க்க
பிரித்தான் ஜனன். ாவே தவிர, அவனால் தொகுத்து அதை” லபக்கென்ற டயரியைப் கப் பயங்கரமாயிருந்தது. மாடிப் ய முட்டி முட்டி மோதிக் கதறிய நனமாகத் தடுத்து விடவே, கீழே யிலிருந்த டைரியை அவள் ஏற் தாடர்பாக வாசிக்கக் கூடிய இடத் ந்தாலும், அவளிருந்த நிலையில்
A.
|63 ロ

Page 166
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அவளால் வாசிக்க முடியவில் வாசிக்க முயன்று கொண்டிரு இடை வெட்டியது.
“கவிதா, கவிதா உனக்கு திட்டேனம்மா கதறி வெடித்த அரற்றிய சங்கீத்தின் கைகளை "சீ என்னைத் தொடாே ஜனன்' என்று கதறியவளை ட தினார். ஓவென்று கண்ணிர் 6 வித்யா சங்கீத்தை ஒருவாறு அ வின் நிலையைக் கண்டதும் ஆ போட்டாற்போல் சுருண்டு கி படுக்கையில் வளர்த்தி விட்டு, யோடு ஜனனைப் பார்த்தார். ம6 மாகக் கணங்கள் ஊர்வது ே வெறித்து நோக்கிக் கொண்டிரு யாக, சங்கீத்தின் கேவலும், தொடர்ந்து ஒலித்துக் கொண்ே
குணமும் உறுதியில்ை குழப்பம் வந்ததடி.
மெல்ல டைரியை எடுத்து ஜனன்.
நேற்று வெள்ளிக்கிழபை கொண்டிருந்தது. என்னதான் உணர்வுகளை அடக்கவோ, ஆ ரோமில் கவிதாவுடன் தெளிவ ஜனனின் வரவால் ஏற்பட்ட மகி என்னையே மறந்து உற்சாகமா
d 64

லை. வாசிக்க முடியாத ஆத்திரத்தில் ந்தபோது, சங்கீத்தின் கேவல் அவளை
த மாற்ற இயலாத கொடுமையைச் செய் வாறு, வித்யாவின் கைகளைப் பிடித்து உதறித் தள்ளினாள் வித்யா த, தொடாதே. ஐயோ அம்மா. ஜனன் ாக்டர் வேதகிரி தான் ஆசவாசப் படுத் வழியக் கதறியவாறு கீழே விழுந்தாள் அடக்கிக் கொண்டிருந்த ஜனன், வித்யா அவள் பக்கம் திரும்பினான். அடித்துப் டந்த வித்யாவைத் தூக்கி, சங்கீத்தின் அவளைப் பரிசோதித்தவர் யோசனை ழையடிச்சு ஓய்ஞ்சு விட்டமாதிரி மெளன பால் பிரமை ஜனனுக்கு, யன்னலூடு ந்த அவன் மனக் குமுறலின் எதிரொலி வித்யாவின் முனகலும் வெகுநேரம் டயிருந்தது.
3
ல - எதிலும்
- பாரதி
து மீண்டும் பக்கங்களைப் புரட்டினான்
), ஜனனின் விருந்து இனிதாக நடந்து முயன்றாலும் என்னால் என் மனதின் ற்றவோ முடியவில்லை. அன்று ஏரோட் ான மனநிலையுடன் தான் பேசினேன். ழ்ச்சியோ, என்னவோ, அன்று முழுதும் கவே இருந்தேன். ஏன், அதற்குப் பிறகு

Page 167
கூட மனம் சஞ்சலப்பட்டுக் கொண் இருப்பதாக உலகுக்குக் காட்டிக் .ெ சிரிப்பும், பேச்சும் கொடி கட்டிப் ப ஆறாத காயமாகக் கவிதாவின் பிரி ருந்தது. சிற்சில சமயங்களில் எதிர்பா தக் காயத்தை விரைவில் ஆற விட கவிதா சந்தோஷமாயிருக்க வேண்( னுள்ளே சுடர் விட்டுக் கொண்டிரு சூட்டிலேயே என் கனவுகள் கருகிக் டின் தாக்கத்திலே வெம்பியே போய்ை
இந்த வேதனையை மறைக்க ஒ கைகொடுத்தது. அன்று வெள்ளிக்கி வின் வாடிய முகத்தைப் பார்த்தபே தானே காரணம் என்று உறுத்திக் கொ6 நாடினேன். எங்காவது வெளியே ே டன், ட்ரைவரைக் காரை எடுக்கச் செ முன் காரை நிறுத்தி விட்டு படம் பார்: படம் கூடவா என் கதையை நினைப் பர்கள் ஒரு பெண்ணை விரும்புவது பெண் தான் விரும்பிய அதே இ6ை ஏமாற்றம் கண்டவன் தேர்ந்த முடிவு கொலை என்பது சுத்தப் பயித்தியக்க
எவ்வளவுதான் மறக்கப் பார்த்த கிறாள் கவிதா? என் உறுதியெல்லாம் முடிந்து அதிக வேதனையுடன் வந்தே விருந்தில் கலந்தேன். மதுவின் போ கென்ன, கவிதாவைத் தேடித்தேடி என அவள் என்ன கண்ணாமூச்சியா விை சில் ஊற்றிக் கொண்டிருந்தபோது, வ ரபிலற்ஸ் கேட்பதும், கவிதா நித்திை குத் தலையிடி என்பதும் அரைகுல நினைவிருக்கிறது. வெகுநேரமாக 6 பட்ட ஏமாற்றம் ஒரு பக்கம், தலை

நல்லதோர் வீனை செய்தே. 0
டிருந்தாலும் கூட, உல்லாசமாக காண்டு இருந்தேன். உதட்டிலே றந்தது. ஆனால் உள்ளத்திலோ வு இரத்தமாகக் கசிந்து கொண்டி ாராது ஏற்பட்ட நிகழ்ச்சிகள், அந் ாமலே கிளறிக் கொண்டிருந்தது. டுமென்ற வேகம் என் உள்ளத்தி க்கையிலேயே, அந்தச் சுடரின் 5 கொண்டிருந்தன. அந்தச் சூட் விடுவேனோ. ரு வழி குடிதான் எனக்கு மறுபடி ழமை. காலையில் கூட கவிதா ாது, அவள் வாட்டத்திற்கு நான் ண்டிருந்த மனதை மாற்ற மதுவை பாய் வரலாமென்ற எண்ணத்து ான்னேன். ஏதோ ஒரு தியேட்டர் க்கச் சென்றேன். பார்க்கப் போன பூட்ட வேண்டும். இரண்டு நண் பம், ஆனால் இறுதியில் அந்தப் ாஞனை மணந்து கொள்வதால், பு: வேண்டவே வேண்டாம். தற் ாரத்தனமல்லவா? ாலும் ஏன் இப்படி நினைப்பூட்டு காற்றாய்ப் பறந்து விடுமா? படம் ன், ஊருக்காகச் சிரித்துக் கொண்டு தை என்னை ஆட்கொண்டதற் ன் கண்கள் அலைந்தன. ஆனால் ளயாடுகிறாள்? விஸ்கியை கிளா ாணி ஜனனிடம் வந்து ஸ்லீப்பிங் ர கொள்ளாததாக்கும், அவளுக் றையாக என் காதில் விழுந்தது எதிர்பார்த்துக் காணாததால் ஏற் யிடி என்று படுத்திருக்கிறாளே
65 D.

Page 168
L மனோ ஜெகேந்திரன்
அவளைப் பார்த்து உதவி ெ புறம். இன்னொரு கிளாஸ் 6 ஒரே தடுமாற்றம் அறைக்குள் வரவில்லை. ஏதோ ஒரு வெ பார்த்த படத்தில் பார்த்த விர அவர்களிடையே கண்ட நெ சற்று நேரம் அவளுடன் பேசி என்று எண்ணியவன் மாடிக்கு கிறது. அப்புறம் என்ன கால்ச இல்லை.
பொழுது விடிந்து வெ திடுக்கிட்டு, படுக்கையில் கூட படுத்துத் தூங்கி விட்டேன் பழையபடி நினைவையே இழ எழுந்து கட்டிலில் அமர்ந்தே கூட எழுதவில்லையே எழுந் நேற்றிரவு விருந்தின் போது டையும் மாற்ற முயன்ற போ அது. நேற்று மாலை கவிதா யும் கனகாம்பரமும் கலந்த ச வந்தது. நான் இவ்வளவு நே வேண்டுமென்று முடிவு கட்டி இங்கு வந்தது. ஒருவேளை திருக்க வேண்டும்.
என்னுடைய இந்த என தான். இல்லையென்றால் .கே வுடன் நடந்திருப்பன் நேற்று தால், இன்று கவிதா எப்படி ெ பழகியிருப்பாள். அவள் வழ நான் கண்டது கனவென்று. யாக நடக்க விடாமல் இறைவு அப்படி நடக்கக் கனவில் கூ
d 66

சய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் மறு விஸ்கியை எட்டி எடுத்த எனக்குள்ளே T சென்று படுக்கப் பார்த்தால், தூக்கமும் றி, ஏதேதோ நினைவுகள், பின்னோரம் சமான காட்சிகள் அந்தக் காட்சிகளில், 5ருக்கம். மதுவும் மனமும் மறுகியது. க் கொண்டாவது இருந்திட்டு வரலாமே தப் போக எழுந்தது ஞாபகத்தில் இருக் 5ள் தடுமாறியதா? எதுவுமே நினைவில்
கு நேரமாகி விட்டது. எழும்பினேன் அல்ல, நிலத்திலே ‘காப்பற்’ மேலேயே போலிருக்கிறது. ஏதேதோ கனவுகள் >ந்த மாதிரிச் சிக்கலான மனநிலையுடன் ன். நேற்று நடந்தவைகள். நேற்று டைரி து ஒருவாறு எழுதினேன். அதன்பிறகு அணிந்திருந்த சேர்ட்டையும், காற்சட் துதான் நிலத்தில் கிடந்த அந்தச் சரம் தன் பின்னலில் சூட்டியிருந்த மல்லிகை ரமல்லவா? இது எப்படி என் அறைக்கு ரமும் கண்டது கனவாய்த் தானிருக்க னது சரியென்றால், இந்தச் சரம் எப்படி கவிதா இங்கு வந்திருந்தபோது விழுந்
ண்ணம் சரிதான். நான் கண்டது கனவு F.சே. அப்படி மட்டரகமாகவா கவிதா அவளோடு முறை தவறி நடந்திருந் பழக்கம் போல் சாதாரணமாய்ப் பேசிப் க்கம்போல் இருப்பதிலேயே தெரிகிறது நல்லவேளை. ஏதும் தவறாக உண்மை 1ன் தான் காப்பாற்றி விட்டான். இனியும் ட நினைக்க மாட்டேன். இதுவரை சில

Page 169
நேரங்களில் கவிதாவைக் கண்டு உணர்த்திவிடத்தானாக்கும் இப்படி கனவின் சூடு ஒன்றே போதும், என் நினைவுகளை அழித்துவிட ஆம என் கலை உணர்வுகளுக்கு நிை யொழியக், காதலி, மனைவி என் பனைக் கதைகள் தான்.
டைரியைப் படித்து முடிக்க கும் நடந்தது முழுதும் விளங்கி டைரியைப் படித்துக் கொண்டிரு எழுந்த வித்யா, தானும் எழுந்து L காந்து விட்டாள்.
அன்று தானே பாவித்த இரு மாத்திரையையும் போட்டது ஞாப பின் வாணி வந்து எழுப்பியதும் ஞ “என்ன கவிதா இது. இவ்வள அதுவும் இதென்ன கோலம் நைற் வாயேன். என்னைக் கேலி செய் னென்று. இப்ப நீ மட்டும் என்னிலு கிறாயாக்கும். சரி சரி பத்து மணிய சரியாய்ப் போயிட்டுது தானே” 6 வந்தது.
அப்படியென்றால். நாட்கண போய்விட்டதா இத்தனை மனக் போல் எல்லாம் நினைவிற்கு வர இடத்திலேயே இருந்து தலையை ( “என்னடா ஜனன் இது கவித பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாயே?’ அம்மாள். வாணி விடுமுறைக்கு ஸ்ரேசனிலிருந்து அழைத்து வ இருந்து ஏதோ அழுகையும் பேச்சு என்னவோ ஏதோ ஓடி வந்தவள் க

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
டு சஞ்சலப்பட்டது தவறு என்று ஒரு கனவு வந்திருக்கிறது. இந்தக் ா காதல் நினைவுகளை வேண்டாத ாம், இனிமேல் நிச்சயமாகக் கவிதா றவளிக்கும் கலைத் தேவதையே பதெல்லாம் பழைய, பழைய கற்
ாமலேயே, வித்யாக்கும் ஜனனுக் விட்டது. ஜனன் தனியே இருந்து க்கையில், சற்றே தெளிவு பெற்று படித்து விட்டு இடிந்து போய் உட்
மாத்திரைகளை விட வாணி தந்த கத்திற்கு வந்தது. மறுநாள் விடிந்த ாபகத்தில் வந்தது.
ாவு மோசமாகப் படுத்திருக்கிறாய். ) கவுணை மாற்றி விட்டு எழும்பி வாயே அறம்புறமாய்ப் படுப்பே ம் வெகு திறமாகத் தான் படுத்திருக் ாகப் போகிறது. இப்போ தலையிடி என்று உலுப்பியதும் நினைவிற்கு
க்குக் கூட என் கவனத்தில் விட்டுப் குழப்பத்தில்.? பொறி தட்டினால் வே, கதிரைப் பிடியிலே, இருந்த மோதியடித்தாள் வித்யா.
தலையைப் போட்டு அடிப்பதைப் பதறியவாறு ஓடிவந்தாள் மலர்வதி வீடு திரும்பியிருந்தாள். அவளை ந்தவள். சங்கீத்தின் அறைக்குள் ம் கலந்து ஒலிப்பதைக் கேட்டதும் விதாவைப் பிடித்துத் தடுத்தாள்.
| 67 DI

Page 170
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
"இதென்ன கவிதா உன் சங்கீத். என்ன ஜனன், என்ன 8 படபடத்தாள் மலர்வதி அம்மா I பிரமை பிடித்தாள் போல் என்ன செய்வதென்றே புரியவி ருந்த டாக்டரையும், அவன் வெறித்த பார்வையுடன் அமர்ந் போல் விம்மிக் கொண்டிருந்த மாளிற்கோ, வாணிக்கோ அடிய வில்லை. என்ன நடந்ததென்ப கூட இருக்கவில்லை. டாக்டர் 6 அனுப்பிவிட்டுத் தயங்கித் த யத்தை வெளியிட்டார். மலர் யாத சிக்கலுக்குள் அகப்பட்டு 6 சொல்வதென்றே புரியவில்லை ணம் விதி விளையாடி விட்டது. திருப்தி அடைவதில்லையே. வ யும் விதைத்த பின்தானே விதி
தூண்டிற் புழுவினைப் வெளியே சுடர் விளக்க நீண்ட பொழுதாக, எ6 துடித்ததடி..
யாருமே எதிர்பாராமல் வீடே சுடுகாடாய் மாறிவிட்டது வொரு நிமிஷமும் ஒவ்வொரு ஆனால் காலமோ தன் கதிரை இருந்தது. எப்படியோ ஒரு மாதி
ஆரம்பத்தில் தலைதலை அம்மாள் போகப் போகத் தள் வித்யாவின் நிலையோ... அழு தவித்துக் கொண்டிருந்தவள், பே
0 168

காலம். நீ வேறு ஏனடா அழுகிறாய் இந்தக் கோலம்.. என்னடா நடந்தது?”
. - -
) நின்று கொண்டிருந்த வாணிக்கும் ல்லை. சங்கீத்தைத் தடுத்துக் கொண்டி புலம்புவதைக் கேட்டுக் கொண்டு, திருந்த ஜனனையும், வெறிபிடித்தவள் வித்யாவையும் கண்ட மலர்வதி அம் ம் விளங்கவில்லை, நுனியும் விளங்க தை விளக்கக்கூடிய நிலையில் ஜனன் வதகிரி, மெல்ல வாணியை வெளியே பங்கி மலர்வதி அம்மாளிடம் விஷ பதி அம்மாளுக்கோ பிரிக்கவே முடி பிட்ட அந்த நிலையைக் கண்டு என்ன யாரையும் பிழை கூற முடியாத வண் விளையாடி விடுவதுடன் மட்டும் விதி விளையாட்டின் பின்வரும் வினையை திருப்தி அடைகிறது...
போல், கினைப் போல்
இ-பேட் னது நெஞ்சந்
- பாரதி
எல்லாமே நடந்து முடிந்து விட்டது. போல் இருள் மண்டிக் கிடந்தது. ஒவ் யுகமாய்க் கழிவது போல் ஒரு பிரமை. ய மாற்றாது இயங்கிக் கொண்டுதான் தம் உருண்டோடித்தான் விட்டது. மயாக- அடித்துக் கொண்ட மலர்வதி எனைத் தானே மாற்றிக் கொண்டாள். கையும் கண்ணீருமாக ஆரம்பத்தில் பாகப் போக எதிலுமே பிடிப்பில்லாமல்

Page 171
முடங்கிக் கொண்டாள். சங்கீத்தின் பட்டு விட்டது. தான் செய்த பிழைெ வதற்காவது வித்யா தன் குமுறலை அ ஆரம்பத்தில் முடிவு செய்ய வழியி தன்னைத் தானே மாற்றிக் கொண்ட கும் மனநிலை இல்லை என்பது தி என்ற உரிமையைத் தான் எடுப்பதா யைத் தமையனுக்கு விட்டுக் கொ( விட்டால் தானே வித்யாவிடம் எவ் டான். அவன் முன்வந்தென்ன, பயன் டர் வேதகிரி கூட எவ்வளவோ சொ “ஜனனே உன்னை ஏற்க மு கிறாய்? வாழ்க்கையிலே வேணுெ நேர்ந்து விட்ட ஒரு தவறிற்காக, இப் விவாகரத்துக் கோருபவர்கள், வித போது நீ ஏன் தேடக்கூடாது' என்று லும் அவள் ஜனனுடன் வாழ முன் 6 யாகக் கருவிலே குழந்தையை இல்ல சுமூகமான வழி கூடுமென்று கோடி கும் மசியவில்லை வித்யா.
“சங்கீத்தையும் ஏற்க மறுக்கி சொல். ஜனன் உடனே சம்மதித்து விடு டாக்டர் கெஞ்சினதெல்லாம் வெறு அக்கம் பக்கத்துச் சனங்களும் ஏதே “ஏதோ இரகசியமாக ஜனனுக் யாணம் முடிஞ்சிட்டுதாமே. அவ ே என்றது மட்டுமல்ல, ஏதோ கலப்பு விழுங்கிக் களைத்துப் போய் விட்ட “எவ்வளவு காலத்திற்குத் தான் ஆட்டம் காட்டுவது நானும் விரை6 நீ ஏன் என்னுடன் வரவில்லை என்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
நிலைதான் அதிகம் பாதிக்கப் |யன்று அவன் துடிப்பதை மாற்று |டக்க வேண்டியதாயிற்று. ஜனனோ வில்லாமல் தவித்தான். இறுதியில் ான். வித்யாக்கோ சங்கீத்தை ஏற் ண்ணமாகத் தெரிந்தும் கணவன் அல்லது தகப்பன் என்ற உரிமை டுப்பதா என்பதற்கு வித்யா வழி வளவோ கெஞ்சிப் பார்த்து விட் 1 என்னவோ கிட்டவில்லை. டாக் ல்லிப் பார்த்தார். ன் வரும்போது நீ ஏன் தயங்கு மன்றா தவறினாய்? தெரியாமல் படி ஒரு முடிவு எடுக்கக் கூடாது. வைகள் கூட மறுவாழ்வு தேடும் எவ்வளவோ வாதாடிப் பார்த்தா வரவில்லை. அவர் ஜாடைமாடை 0ாமல் ஆக்கி விட்டால் கூட ஒரு கட்டிப் பார்த்தார், ம், க்கும். எதற்
றாய். இப்போது ஒரு வார்த்தை வான் என்ன சொல்கிறாள்' என்று ம் கதைகளாய்த் தான் போனது. ா கசமுசத்து அடங்கி விட்டனர். கும், அந்தப் பெண்ணுக்கும் கல் பெரிய இடத்துப் பெண் இல்லை சாதிக்காரியாமே” என்ற மென்று 50াf.
அவர்களுக்குக் கண்ணாமூச்சி’ வில் லண்டன் போக இருப்பதால், று விடுப்புப் பிடுங்குவார்களே?
| 69 DI

Page 172
D மனோ ஜெகேந்திரன்
எங்கள் குடும்பமானத்தையா சொல்ல மாட்டாயா?” என்றெ காட்டினான் ஜனன். ஆனா தானிருந்தது வித்யாவின் வி வித்யாவாவது தன் வா ஆனால் சங்கீத்தோ இன்னெ அழாமல் அழுதான். தனக் விடப்பட்டது என்பதை உன் மாற்றவே முடியாத பிழை ெ சாட்சி குத்திக் கிளறும் போ, தண்டனை, மனச்சாட்சி கெ ஜனனால் கூட சங்கீத்தை அ அறிந்து செய்தாலென் தவறுதானே. கவிதா. அவ6 அப்படிப்பட்ட கலைத் தேவ பூஜிக்கப்பட வேண்டுமே ஒ நினைத்தேனே, அதற்காக இட் வேண்டும்” என்று குமுறின கூடப் பார்க்கத் தைரியமில்6 அறைக்குள்ளேயே சிறைப்ப
பெண்ணென்று பூமி பீழையிருக்குதடி தங்
"ஜனன் அண்ணா, ஜன ருக்கு கையில் கவருடன் ஒ ஒரு பட்டிமன்ற பேச்சொன் அழைப்பு வந்திருந்ததால், அ மென்ற யோசனையுடன் அம
“ஒருவனுக்கு ஒருத்தி நடைமுறைக்கு ஒவ்வுமா ஒவ் களை ரேடியோவில் பேசும்ே அதைக் கேட்க முன்வருவாலி
D 70

வது கர்ப்பாற்றுதற்காகத் தானும் ஒமென்று ரல்லாம் கூடச் சாக்குப் போக்குக் காரணம் ல் முடிவு ஏற்கனவே தீர்மானித்ததாய்த் ஷயத்தில், ழ்வு பறிபோய் விட்டதற்காக அழுதாள். ாருத்தர் வாழ்வைப் பறித்து விட்டதற்காக கு மற்றவர்களால் பிழை செய்யப்பட்டு னர்வதை விடத், தான் மற்றவர்களுக்கு சய்து விட்டதை உணரும் போது மனச் து. தண்டனைகளிலேயே கடுமையான ாடுக்கும் கோரமான தண்டனைதானே, ண்டவோ, தேற்றவோ முடியவில்லை. ன? அறியாமற் செய்தாலென்ன? தவறு ள் ஒரு கலைவாணி, கலையின் பூரணி. தையைச் சாதாரண பக்தனான என்னால் ழிய, கணவனாக உரிமை கொண்டாட படியா அவளை மிதித்துப் புழுதியில் வீச ான் அவன். மற்றவர்களை ஏறெடுத்துக் லாமல், தன் வாழ்வின் நாட்களைத் தன் டுத்திக் கொண்டான்.
தனில் பிறந்து விட்டால் - மிகப் பகமே தங்கம். - பாரதி
ன் அண்ணா உனக்கேதோ கடிதம் வந்தி டி வந்தான் ராஜி அடுத்த கிழமை ஏதோ றில் பங்கு பற்றுவதற்காக, ஏற்கனவே அதை என்ன செய்து தட்டிக் கழிக்கலா ர்ந்திருந்தான் ஜனன். தலைப்பு வேறு.
என்பது கற்பனைக்கு உகந்த தலைப்பு. வாதா?’. நேரில் சொல்ல முடியாதவை பாது. ரேடியோ பேச்சிலாவது வித்யா
ΓΠ 2

Page 173
- - - - - - ம் உற்சாகமின்றி அந்தக் க னிலுள்ள பிரபலமான மருத்துவப் விரும்பினால், சம்மதத்தை அறிவு ஆயத்தம் செய்யும்படி, டாக்டர் ஜே யில் வந்திருந்த கடிதம் அது. பேச தத்தை எதிலுமே உற்காசமிழந்தவ ஜனன். கைக்கெட்டியும் வாய்க் கெட உல்லாசத்தையே மீண்டும் சிறகொடி மென்று ஆரம்பத்தில் கிடந்த சங் காலமாக மாற்றம் ஏற்பட்டுக் கெ முடிந்தது. வித்யாதான் ஏதோ அந்த ஊகிக்க முடிந்தாலும், அவன் அதை சங்கீத் ஓரளவு பழையபடி தன் வாழ இலக்கியத்திலுமே கழித்துக் கொண் காய்ப் போய் வந்தான் பழையபடி அடியோடு மாறாவிட்டாலும், புறம் வந்தது. அவள் விரும்பினாலும், 6 வம் மாறிக் கொண்டு வந்தது போ6 மாற்றிக் கொண்டு வந்தது. தாய்மை தழுவத் தழுவ, அவள் ரணமும் ஆ தாலியோடு அவன் மனைவியாக லது இரவின் தனிமையில் தன்னின ணிர் பெருக்கும் போதோ, அவள் 2 தத்தான் செய்தது. சங்கீத்தின் பழை உணர்வுகளைத் தட்டிப்பார்த்தது. களில் தியாகமும், சேவையும், டெ விடுவது இயற்கை தானே.
"மதுவின் போதைதானே இ தயவுசெய்து நடந்ததை மறக்கப் பா கனவாக எண்ணி விட்டால் நடக்க வரலாம். அத்தையின் கோலம் கூட

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
வரைப் பிரித்தான் ஜனன். லண்ட பயிற்சி நிலையத்தில் பணியாற்ற பித்து விட்டு, விரைவில் புறப்பட ஜம்ஸிடமிருந்து தனிப்பட்ட முறை ாமல் மூடி வைத்தான் அந்தக் கடி னாய் நடமாடிக் கொண்டிருந்தான் ட்டாத வித்யாவின் இழப்பு அவன் க்க வைத்துவிட்டது. குடியே தஞ்ச கீத்தின் போக்கிலே இப்போ சில ாண்டிருப்பதை அவனால் புரிய மாற்றத்திற்குக் காரணம் என்பதை த் துருவி ஆராய விரும்பவில்லை. ழ்வை இசையிலும், சித்திரத்திலும், டிருந்தான் ஆபீசுக்கு வேறு ஒழுங் வித்யாவின் மனம் என்னவோ, எப்படியோ மாறிக் கொண்டு தான் விரும்பாவிட்டாலும், அவள் உரு ஸ்வே காலம் அவளது மனதையும் யின் பொலிவு அவளை மெல்லத் ஆறத்தான் செய்தது, ஜனன் கட்டிய ஊரார் கணிக்கும் போதோ, அல் லயை எண்ணி இரகசியமாக கண் உள்ளம் நெருஞ்சி முள்ளாய் உறுத் ழய கோலம், அவள் தாய்மையின் தாய்மையின் உன்னத உணர்வு ாறுமையும், மன்னிப்பும் மலர்ந்து
ந்த இக்கட்டுக்கெல்லாம் காரணம். ருங்கள். நடந்தவைகளைக் கெட்ட போகும் நாட்களிலாவது நன்மை உங்களை மாற்றாதா? எப்படி மனம்
17 D.

Page 174
உடைந்துவிட்டா. போதாக்குறை
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கப் போகிறீர்களா? என்று கெஞ்சி
列— グ%多ダ 奚
sae...”|-残 『월@
JĘシ%グ %、
D. 72
 
 
 
 

க்கு என்னை வேறு இன்னும் உடைக்
னாள் வித்யா.

Page 175
“மது ஒன்றுதானே என் மன றது கவிதா” என்று கண் கலங்கின கூட இருந்தது அவளுக்கு
“மனப் போராட்டம் என்று செ நேரத்திற்கு மறப்பதற்காக இந்தக் தால் வாழ்நாள் பூராக் குடித்துக் ெ படிக் குடித்துக் குடித்துச் சீரழிவ6 பார்த்து நாங்கள் வேற அழியவேண் இருந்தால், முன்பு செய்த அதே த முற்பட மாட்டீர்களென்று என்ன நி “கவிதா. கத்த எடுத்த சத் கூடவில்லை அவனுக்கு
“இதோ பாருங்கள் எனக்கும் பதால் தான் கெஞ்சுகிறேன். உங்க கருகக் கூடாது. அதை வளரவிட அதை வேற என் தலையில் எதற்கு களைத்துப் போய் விட்டாள் வித்ய “இன்னொரு தடவை, அதே லேயே வெந்து கொண்டிருந்த ச சந்தர்ப்பம் வருமா என்று யோசி மடக்கி விட வேண்டும் என்பதிலே இதோ பார் கவிதா. உன்னுை னிப்பது சுலபமாயிருக்கலாம். ஆ மன்னிக்கப் போவது என்பது ஒரு நிலையைப் பார்க்கும் போது, என் லாம்? உனக்குச் செய்த துரோகத் ஜன்மம் எடுத்தாலும் முடியாது. அ பரிகாரம் தேடவாவது எனக்கொரு நீ . நீ என்னை ஏற்றுக் கொண்டால் சுமக்கும். ஆனால் ஆனால் உ நல்லாத் தெரியும் என்றபடியால் த

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ாப்போராட்டத்தை மறக்க வைக்கி ா சங்கீத்தைப் பார்க்கப் பாவமாகக்
ால்லி என்ன பிரயோசனம்? கொஞ்ச
குடி என்று குடித்துக் கொண்டிருந் காண்டிருக்கத்தான் வேணும். அப் தைப் பார்த்து அத்தை . அதைப் ாடுமா? இப்படிக் குடித்துக் கொண்டே வறை, இன்னொரு தடவை செய்ய ச்சயம்?”
தம் தொண்டைக்கு வெளியே வரக்
இந்தக் கலைப்பித்து ஆர்வம் இருப் 5ள் திறமைகள், கலை உணர்வுகள் ாமல் செய்த இன்னொரு பாவம். விழச் செய்கிறீர்கள்’ பேசிப் பேசி
J.T.
தவறு”. அந்தச் சொல்லின் சூட்டி ங்கீத்திற்கு, இதைவிட்டால் வேற சித்தவன் எப்படியாவது அவளை 0யே அவன் கண்ணாயிருந்தான். டைய நல்ல மனதிற்கு என்னை மன் ஆனால் என் மனச்சாட்சி என்னை ருக்காலுமே இல்லை. உன்னுடைய ானால் எப்படி நிம்மதியாக இருக்க திற்கு ஈடு கட்ட என்னால் எத்தனை ஆனால். உன்னுடைய நிலைக்குப் 5 சந்தர்ப்பம் கொடுக்க மாட்டாயா? கூட நான் தயார் தான், காரணம் நீ ன் மனம் ஜனனுக்குத் தான் என்று நான் கெஞ்சுகிறேன். நீ அவனோடு
173

Page 176
D மனோ ஜெகேந்திரன்
சேரச் சம்மதித்தால் .நானும் உ6 யையே தொடமாட்டேன். எனக் கியதையும் இல்லைதான். என்றா கண்ணிர் வழிய, அவள் கைகளை அவளுக்கு என்ன செய்வதென்ே குடியை மாற்றுவதற்காகப் “பார்க் கூறியே தீரவேண்டியதாயிற்று. அ தின் போக்கு மறுபடி மாறியது.
விட்டால், கதை, கவிதை எழுதுவ மீட்டுவதிலும் பொழுதைக் கழிக் லுமே சோகத்தின் சுருதி இழைே கும், புத்தகத்துக்குமாக மாறிமாறி லும் வித்யாவையும் ஜனனையுL ருந்தான். எந்தக் கதையை எழுதின ஒரு புதுவாழ்வு என்ற ரீதியிலேே கதைகளிலே வரும் பெண் கதாபா என்னவோ, குற்றம் புரிந்த தன் முயன்று கொண்டானோ என்னே
கணமும் உள்ளத்திலே - காணக் கிடைத்ததில்ை
ஜனனின் நிலைதான் திண்ட முயன்றாலும், வித்யாவின் பிடிவ
“இன்னும் ஒரு மாதத்திற்கு கிடையில் ஒமென்று ஒரு வார்த்ை தியாக இருக்க முடியாதென்று, ல எழுதியது முட்டாள்தனமாக அல் வேளை வித்யாவின் மனதை மாற் அங்கு போவதற்குச் சம்மதித்தது பிரிவே, அவள் மனதை மாற்றத்
o 174

ன் விருப்பப்படி நிச்சயம் இந்தக் குடி கு இப்படிக் கேட்க எந்தவித யோக் லும் என்றாலும் . ப்ளீஸ். கவிதா.” Tப் பற்றிக் கொண்டு கெஞ்சியபோது, ற தெரியவில்லை. இறுதியில் அவன் கலாம்” என்று பட்டும் படாததுமாகக் அந்த ஒரு சொல்லினர்லேயே, சங்கீத் வித்யாவின் திருப்திக்காக, ஆபிஸ் திலும், ஒவியந்தீட்டுவதிலும், வீணை க முயன்று கொண்டிருந்தாலும், எதி யோடத் தான் செய்தது. பத்திரிகைக் எழுதிக் குவித்துக் கொண்டிருந்தா ம் நோட்டம் விட்டுக் கொண்டுதானி எாலும் எல்லாத்திலுமே, பெண்ணுக்கு யே அவன் பேனா ஓடியது. எழுதும் ாத்திரங்களுக்கு வாழ்வு கொடுத்தோ,
மனதின் குறுகுறுப்பைக் குறைக்க GJIT?
14
- சுகமே
5). – LITUá
டாட்டமாயிருந்தது. எவ்வளவு தான் ாதத்தை வெல்ல முடியவில்லையே.
ள் திரும்பப் போக வேண்டும், அதற் மித சொல்ல மாட்டாளா, இங்கு நிம்ம ண்டனுக்குப் போகச் சம்மதமென்று லவா இருக்கிறது. இங்கிருந்தால் ஒரு றி விடலாமோ. இல்லை . இல்லை. ம் நல்லதுதான். ஒரு வேளை, என் தூண்டும். அன்பின் தத்துவமே, உற

Page 177
விலும் பார்க்கப் பிரிவில் தானே அதி நினைத்தே களைத்துப் போனான் ஐ வாணியும் விடுமுறை முடிந்: தால், பேச்சுத் துணைக்குக் கூட ஆ தனை தரம் தான் வித்யாவிடம் கே கேட்டுப் பார்போமோ?. கேட்டால் தான், அவளது முடிவாகக் கிட்டும்.அ மடக்கி, நான் திரும்பவும் லண்டனு அந்தக் கண்களில் படர்ந்த ஏக்கம். கவும் முடியாது திண்டாடுகிறாளே” திச்சாப் பிறகும் ஏன் அவள் தயங்க எனக்குக் கிடைக்க மாட்டாளா? அ அவள் விலகி, விலகி ஓடுகிறாள். நா ஒருவேளை என்னை நெருங்கி.? தங்களை அலட்சியப் படுத்துபவர் கிறது.
அந்த மனோதத்துவ டாக்டருக் பிடிபடவில்லை. அதுதான் சரியான கலங்கிப் போனாலும் லண்டனுக்கு களையும் கவனித்துக் கொண்டு தா6 வித்யா - ஜனன் இருக்கிறான் இருக்கிறான் என்ற எண்ணமுடன், ! மைகளில் தவறிவிடவில்லை. ஆன உரிமையில் மட்டும், பங்கு கேட்கவி சுற்றிச் சுற்றி வந்த அவள் ஜனன், இ தில்லையே. அந்தப் பாரமுகம் ே தோற்றத்தை விட அவள் எண்ண தோன்றியது. ஜனன் போகப் போகி நான்கு ஆண்டுகளிற்குத் தாய்நாடு பெரும் சுமையாய்க் கனத்துக் செ தனம் அவளை இன்னும் புழுங்க ை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
கம் அடங்கியிருக்கிறது”நினைத்து ஜனன்.
து கொஸ்டலிற்குத் திரும்பிவிட்ட ளில்லாமல் தவித்தான் ஜனன், எத் ட்டுப் பார்ப்பது. இன்னொரு தரம் என்ன. இன்னொரு தரம் மெளனம் ஆனால். ஆனால். நேற்று, அவளை க்குப் போவதாகச் சொன்னபோது, என்னை ஏற்கவும் முடியாது. மறுக் ? நான் தான் முழு மனசோட சம்ம வேண்டும். என்னுடைய வித்யா வளை நெருங்க நெருங்கத் தானே ான் விலகி விலகி ஓடினால், அவள் தங்களை நாடுபவர்களை விடத், களைத் தானே பெண்மனம் நாடு
குக் கூட அவள் மனதின் கணக்குப் வழியோ. தனக்குள்ளே சோர்ந்த தப் புறப்படுவதற்கான ஆயத்தங் னிருந்தான் ஜனன்.
தனக்குத் தாலி கட்டிய கணவன் ஜனனுக்குச் செய்ய வேண்டிய கட ாால் அவனிடம் காட்ட வேண்டிய ல்லை. முன்பென்றால் அவளையே ப்போ ஏறெடுத்துக் கூடப் பார்ப்ப வறு அவளை வாட்டியது. அவர் த்தில் தான் படிப்படியாக மாறுதல் றான். போனால் இன்னும் மூன்று. திரும்பமாட்டான் என்ற எண்ணம் ாண்டிருக்க, அவன் அசட்டைத் வத்தது.
175 O

Page 178
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஜனன், ஜனன். நீங்கள் வல விலகி ஓடினேன். இப்போ, நான என்னால் முடியவில்லையே. உங் வும் முடியாமல் நான் படும்பாடு, ! உங்களுடன் லண்டன் வரச் சம்ம முன்னேற்றமான மாற்றம் அவர் ே எழுத்தாளர்களுடன் போட்டி பே அவருக்குத் திருமணம் அவரது லேயே அவர் தன்னைப் புடம் பே எனக்கு. ஜனன், ஜனன் எவ்வளவு படுத்தினாலும், உங்கள் மனதில் டிருப்பேன் என்று எனக்குத் தெரி ளால் மறைக்க முடியவில்லை. என்னை வெறுத்து ஒதுக்கி விட் லும், தானாக விலக்கப்பட்டு வி( என்னை ஏற்க முன்வரும்போது, வயிற்றின் சுமை கனக்கிறதே. உ இன்று என்னை ஏற்பீங்க.என்றுமே நிச்சயம்? சரி நீங்கள் தான் ஏற் தைக்கு அப்பா நீங்களில்லை என் நிச்சயம் அப்ப அந்தக் குழந்தைய
சரி அந்தக் குழந்தைக்காக கவே கசப்பும், வேதனையும் தா உடலாலும் உள்ளத்தாலும் வாழே லாம் பகல் கனவு தானா? நான் பாவமும் அறியாத அந்த உயிரை மாமா சொல்றார் என்றதற்காக, அ யில் மறைஞ்சிடும். என் மனதிருந் முடியும். உடலாலும், உள்ளத்தாலு நான் தாயாகியிருந்தால், இந்த நிை இந்த முறை இப்படியா நான் தாயா
D 176

லிய வலிய வரும்போது நான் விலகி ாக வலிய ஓடி வரப் பார்த்தாலும், பகளை ஏற்கவும் முடியாமல் மறுக்க சங்கீத்தின் சந்தோஷத்திற்காக, நான் தித்தது ஏன்? இப்போ அவரடைந்த சொற்ப காலத்திலேயே தலை சிறந்த ாடும் அளவிற்கு வளர்ந்து விட்டார். கலை உணர்ச்சிகளுடன் தான் அதி ாட்டுக் கொள்வார். ஆனால் எனக்கு. புதான் நீங்கள் என்னை அலட்சியப் அடியில் நான் தான் ஒளிந்து கொண் யாமலா போய்விடும்? அதை உங்க ஒருவளை, நீங்கள் உண்மையிலே டாலாவது, நானாக விலகாவிட்டா டுவேனே. ஆனால் மாறாக நீங்கள் உங்களை நெருங்கவிடாமல், என் ங்களை ஏற்கும், தகுதி இல்லையே. ) இதே மாதிரி ஏற்பீங்க என்பது என்ன றாலும், நாளை சங்கீத் என் குழந் ாறு சொல்லமாட்டார் என்பது என்ன பின் மனம் என்ன பாடுபடும்?.
நான் சங்கீத்தை ஏற்றால், நினைக் ன் வருகுது. உங்கள் ஒருவருக்கே வேண்டும் என்று கனவு கண்டதெல் களங்கப்பட்டு விட்டதற்காக ஒரு ரக் கருக்கவும் மனமில்லை. டாக்டர் து கருகினால் என் களங்கம் வெளி து அந்தக் களங்கம் எப்படி மறைய ம் உங்களது மனைவியான அன்றே ல எனக்கு வந்திருக்குமா? அல்லது க வேண்டும்? இறைவா! இந்த நிலை

Page 179
எந்தப் பெண்ணுக்குமே வரவேண் மனமில்லை. என்னை அழிக்கக் மிழந்தவள் தான் வாழும் வாழ்க்கை கையை நானே முடிக்கவும் விருப் கொலை. இது கோழைத்தனம் என் நான் சீரழிய வேண்டும். ம். எதற் யோசிக்க வேண்டும். இதில் என் த தற்கொலையைத் தான் சரியென்றா? செய்திருப்பார்கள்”. என்று மனமே துக் களைத்துப் போவாள் வித்யா.
"ஜனன், ஜனன். உங்களைப் பி யும் எங்காவது கண்காணாத இட யில்லை. ஓடிவிட்டால் உங்கள் குடுL என்னை நீங்கள் தொட்டுத் தாலிக குப் போனபோது என் கழுத்து எதிர் கார மாமியின் கண்ணில் தட்டுப்பட்டு கேட்ட கதைக்கு, நான் விடுகதைய போக, அவள் அந்தத் தாலிக்குரிய தம்பட்டம் அடித்துத் திரிவதால், போனால். உங்கமானம், மரியாதை ( உங்களை விட்டு எவ்வளவு நாளி என்னால் ஓடமுடியும்? எனக்குள் விட்டு. என்னை விட்டு, என்னால் ஒ சியங்களின் புதுமைக்குப் பெண்ணா படியாற் தானோ, என்னவோ, பழன் இரண்டும் துருவங்களிற்கு இடைே குத் தானே புலம்புவதைத் தவிர என் “உறுதியில்லாத மனதை என கச் சாகத்தான் வழியிருக்கிறது. ஆ மில்லை. நீயாகவாவது என்னை ஏற் குள்ளேயே யோசித்துக் கொண்டிரு யில் இருந்து மிதந்து வந்த அந்தப்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
Tடாம். குழந்தையை அழிக்கவும் கூட மனமில்லையே. நான் மான கயில் பயனில்லா விடினும் வாழ்க் பமில்லையே. தற்கொலை. சிசுக் ாறு பின்வாங்கினாலும், இப்படியா காக நான் தற்கொலையைப் பற்றி வறென்ன? இப்படி எல்லோருமே ல், எத்தனை பேர் இன்று அப்படிச் நைந்து போக நினைத்து நினைத்
பிரிந்து எப்படி என்னால் வாழ முடி டத்திற்கு ஓடினாற் கூடப் பரவா ம்ப மானம். அன்று அன்று. ஜனன் ட்டிய மறுநாள் காலை, கோயிலுக் பாராமால், பக்கத்து வீட்டுப் பணக் விெட்டது. விடுத்து விடுத்து அவள் ாய்ப் பதில் சொல்லிச் சமாளிக்கப் வர் நீங்கள் தான் என்று நம்மைத் நீங்கள் மட்டும் லண்டனுக்குப் எல்லாமே போய்விடுமே. ஆனால் ற்கு எவ்வளவு தூரத்திற்குத் தான் ளேயே கலந்துவிட்ட உங்களை ஓடமுடியுமா?. பழமையான இலட் ாக வாழவேண்டுமென்று நினைத்த மைக்கும் புதுமைக்கும் இடையே ய சிக்கி விட்டேனே' என்று தனக் என செய்வாள்.
க்கேன் தந்தாய் கடவுளே? நானா பூனால் அதற்கு எனக்கு விருப்ப கமாட்டாயா சாவே' என்று தனக் நந்தவளின் காதுகளில், வானொலி
பாடல் தானாக வந்து விழுந்தது.
77 D

Page 180
0 மனோ ஜெகேந்திரன்
1)
மன நாட்டிய மேடையில் கலை காட்டிய பாதைய உயிர் காதலிலே, உடல் இந்த வாழ்க்கையின் | இந்த வாழ்கையின் மு வெறும் காவியக் காதல் எந்தன் காதலும் ஆன
காவியக் காதல், காவியக் னீங்களே. காவியத்திலே பினை ஆனால் இன்று அது பொய்யா கவே முடியாமல் முழங்கால்கள் அழுதவளின் அழுகையைக் கூ வில் ஒலிபரப்பான அடுத்த பாட
ஒருவனுக்கு ஒருத்தி ெ உறவு கண்டோம் திருக் உலகமென்னும் தமிழ்சே நெஞ்சிருந்தால் நினை நினைவினில் ஒரு மலரி ஒரு மலரில் மனது வை உறவு கண்டால் நல்ல 4 கங்கையிலே குளிக்கயி காவிரியில் மனது வைத் அந்த சுகம் இதுதருமே!
இந்தக் சுகம் அது தரும் மேலும் கேட்க முடியாதவள வெளியே வந்தாள், ஏற்கனவே த தப் பாடலைக் கேட்கச் சகிக்க ஏதேச்சையாக வெளியே வந்த வள், மீண்டும் தனது அறையை ஒரு கணம் சங்கீத்துக்கு ஜனனுக்கு நிற்பாட்டினான் சங்கீத்.
0 178

- ஆடினேன் பில் வாடுகிறேன் - மேடையிலே, முடிவெங்கே... உவெங்கே.... ல் போலே தனாலே....
காதல். ஜனன் ஜனன் ... நீங்க சொன் எயாத காதலர்களல்ல நாங்கள் என்று ய்ப் போயிட்டுதே. தன்னை அடக் ரிற் கிடையில் முகத்தைப் புதைத்து சட்டத் தானோ என்னவோ ரேடியோ
ல் கூடச் சதி செய்தது. யன்றே -குறளினிலே காவிலினிலே விருக்கும்
ட் ருக்கும்
த்து,
ஈகமிருக்கும்
லே, ந்தால்
தர்
மோ?
ய் வானொலியை நிறுத்த அறைக்கு ங்கள் அறைகளுக்குள் இருந்து அந் து வானொலியை நிறுத்துவதற்காக ஜனனையும், சங்கீத்தையும் கண்ட நோக்கி, மாடிக்கு ஓடினாள். அந்த மெளனமாகச் சென்று ரேடியோவை

Page 181
அவனை ஒரு கணம் பார்த்த டிருந்த வித்யாவை மறுகணம் பார் கால்கள் அவளைத் தொடர, அவ கால்கள் ஜனனைத் தொடர்ந்தது.
“வித்யா, வித்யா ஏனம்மா இ ஜனனின் அன்பான குரலும், ஆத யைக் கூட்டத்தான் செய்ததே ஒழ கிழமைகளாக அடக்கி வைத்திரு வெளிக்கொணரட்டும் என்று அை “வித்யா, இதோ பார் நாை னில் இருக்க வேண்டும். கடைசிய பதை விட்டுக் கெஞ்சுகிறேன் என் போதாவது ஒமென்று ஒரு சொ னென்று சொல்லி விடாதே! ஏன் உனக்கு வாழ்க்கையில்லை. நீயில் இரண்டு பேரின் வாழ்விற்கும் வழி கிறது வித்யா’வித்யாவின் கைகன யாகக் கெஞ்சினான் ஜனன்.
“டாக்டர் வேதகிரி, டாக்டர் ரெஸ்ரிற்கும் போகச் சொல்லியிரு ரிக் டாக்டரிடம் எங்கள் விபரம் எ; எனக்கு இன்றைக்கு பிரிட்டிஷ் எL தால் வேறு வழியில்லை. அண்ணா போதாவது சங்கீத்துடன் பேசி ஒ( நப்பாசை "சரி அதிருக்கட்டும். உ வித்யா?” பழையபடி அந்த முடி தான் ஜனன். பிரியப் போகிறோ பட்டுக் கொண்டு, அந்த உணர்வின் டிருந்த அவன் குரலைக் கேட்கவே “தயவு செய்து என்னைச் ே உறுதியில்லாத மனதுடன், போரா கள் வேறு ஏன் குழப்புகிறீர்கள் ஜன

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ஜனன், மேலே படியில் ஏறிக்கொண் த்தான். அவனை அறியாமல் அவன் னை அறிந்த வண்ணம் சங்கீத்தின்
ப்படி அழுகிறாய்? வித்யா. வித்யா' ரவான கைகளும் அவள் அழுகை மியக் குறைக்கவில்லை. இத்தனை ந்த அழுகையையெல்லாம் அவள் மதியாகக் காத்திருந்தான் ஜனன்.
ள மறுநாள் இந்நேரம் நான் பிளே ாகக் கேட்கிறேன். கேட்கிறேன் என் ாறு நானா சொல்ல வேண்டும். இப் ல் சொல்ல மாட்டியா? மாட்டே ரிந்தப் பிடிவாதம்? நானில்லாமல் லாமல் எனக்கு வாழ்க்கையில்லை. விடுவது உன் கையில் தான் இருக் )ளப் பற்றிக் கொண்டு அழாத குறை
வேதகிரி. உன்னை இன்று ஏதோ க்கிறார். அந்த கைனோகொலஜிஸ் துவுமே சொல்லத் தேவையில்லை. >பஸிக்கும் போக வேண்டியிருப்ப வுடனே போயிட்டு வந்திடு' அப் ரு முடிவிற்கு வரமாட்டாளா என்ற -ன் முடிவை மாத்தவே மாட்டியா பாத கதைக்கு முடிவு தேடத் துடித் ம் என்று உணர்விலேயே, ஆட் ா துடிப்பிலே அகப்பட்டுக் கொண்
சதிக்கவில்லை வித்யாக்கு,
சாதிக்காதீர்கள் ஜனன். ஏற்கனவே டிக் கொண்டிருக்கிற, என்னை நீங் ன் உங்களைப் பிரியவும் வழியில்
79 D.

Page 182
D மனோ ஜெகேந்திரன்
லாமல், உங்களோடு சேரவும் வ கிறேன் நான். உங்களை ஏற்றால் உங்களிற்கு நான் மனைவியாக மையான அன்பு ஒன்று தான் உ என்றோ உங்களிற்குச் சொந்தப தைப் புதிதாக உங்களிற்கு தர இ நிலையை பார்த்தீர்களா? நேற் சொல்லிவிட்டேன் என்னை மன தம் என்றால், அல்லது என் குழ கூடத் தான் எடுத்துக் கொள்வார தென்றால், என்ன பைத்தியக்கார போத்தலை நாட ஆரம்பித்துவி படி அழுகை, இரவு பூரா நெஞ் மலே முனகிக் கொண்டிருந்தா இ
“வித்யா, திரும்பத் திரும் வால் பாதிக்கப்பட வேண்டுமா? ரமா, வலியா எது அவனின் குர யும் மனநிலையில் வித்யா இருந்
"இதொன்றும் மூடக் கொள் களை நாடுற அதே சமயம், உங் என்று அறிவு தடுக்கிறதே அறிவு பம் ஒரு பக்கம், மறுப்பு ஒரு பக் கிற இந்த இரண்டுங் கெட்டான் L சேர்ந்து வாழ முடியும் எவ்வள6 றவே முடியவில்லையே. இப்படி வாக வாழ முடியும் என்ற நம்பி போதும் நடக்க முடியாது. அந்த அணைந்து விட்டதே'
“இப்போதைக்கு உன்னா வித்யா. முடியாதென்கிறவைக கிறவைகளை முடியாதாக்கவும் இருக்குது.”
D. 180

ழியில்லாமல் தவித்துக் கொண்டிருக் என்ன நடக்கும்? பெயரளவில் தான் இருக்க முடியும். என்னுடைய தூய் ங்களிற்குச் சொந்தம். ஆனால் அது >ானதுதானே. இதைத் தவிர வேறெ ருக்கிறது. ம் நினைச்சாலே சங்கீத்தின் று என் முடிவைத் திட்டவட்டமாகச் னவியாக ஏற்பாராம் எனக்குச் சம்ம ந்தையை மட்டும் வேணுமென்றால் ாம், நான் உங்ககூட லண்டன் வருவ த்தனம், நான் மறுத்ததும், மறுநிமிஷம் ட்டார். அத்தை அதைப் பார்த்து மறு செல்லாம் நோகிறது என்று தூங்கா இதெல்லாம் பார்க்கும் போது. பச் சொல்றன் எல்லாரும் உன் முடி உன் மூடக் கொள்கைக்கு” ஆத்தி லில் இருந்ததோ, அதைப் பகுத்தறி தால் தானே. கையில்லை. ஜனன். என் மனம் உங் களை நாடுற தகுதி எனக்கில்லையே ஒரு பக்கம், மனம் மறுபக்கம், விருப் கமாய், அங்கும் இங்குமாய்த் தவிக் மனநிலையுடன் எப்படி உங்களுடன் வு தான் முயன்றாலும் என்னை மாற் ப்பட்ட மன நிலையோடு மன நிறை க்கையே இல்லை ஜனன். அது ஒரு 5 நம்பிக்கையின் சுடர் எப்போதோ
ல் முடியாவிட்டால் பரவாயில்லை. ளை முடியுமாக்கவும், முடியுமென் கூடிய சக்தி காலத்திற்குத் தான்

Page 183
காலம், காலம். இத்தனை சாரம் என்று ஒருவனுக்கு ஒருத்திெ
 

நல்லதோர் வீணை செய்தே. L
காலம் காலமாக, பண்பாடு, கலாச்
யன்று.”

Page 184
€ மனோ ஜெகேந்திரன்
"வித்யா, இப்படிச் சுற்றிச் கொண்டிருப்பதால் என்ன பிரா மைக்கு புதுமைக்கும் இடையே திண்டாடுகிறாய்? ஒருவனிற்கு ஒ யது தான். உள்ளத்தாலும் உடலாலு சிறந்ததுதான். நான் மறுக்கவில்ல.. வாழவேண்டுமென்று, நம்மை ந டுமா? அந்த நியதி நம் வாழ்விற் வில்லையே. அது நம் வாழ்வில் யது. இந்த நியதி, கோட்பாடு, வீட்டு ணுக்கு, அல்லது பாலிய திருமண பொருத்தமாயிருக்கும். இல்லையா
"அப்படித்தான், ஆனால்.. 4
"பிறகென்ன ஆனாவும், ஆ டும், பாலியத் திருமணமுறை பிழை களைக் களைந்து வருகிற காலக னைகளைச் சமாளிக்கிற மனப்ப பெண்ணும் சமமாகப் பேசிப் பழு ஒருவரை ஒருவர் விரும்பிப், பி நிலை வரும்போது, வாழவேண்டும் தொடங்குபவர்கள், பின் அவ்வா கலந்துவிடுவது கூட இயற்கையில் வும், இன்றைய நிலையில் நீ அண் காரணம்? உடலிற்கு நீ வழங்கும் இ இடம் கூட இல்லையா? உன் உட பொட்டு, தாலி என்று நீ போற்று! தான் சொந்தம். ஏன் உன் உடலிற்கு தவன் அப்படி இருக்கும் போது எ
“நீங்கள் சொல்லுறது பிழை அதற்காக அதை என்மீது திணிக்க
, "நான் திணிக்கப் பார்க்கவில் இது இருபத்தேராம் நூற்றாண்டு, ந
0 182

சுற்றிப் பழையதையே கதைத்துக் யோசனம்? நீ ஏன் இப்படிப் பழ பாலம் அமைக்கவேண்டுமென்று நத்தி என்ற நியதி இருக்க வேண்டி பம் ஒருவனுடன் இணைந்த வாழ்வு ஆனால் அந்த நியதிக்குள்ளே தான் பாமே அழித்துக் கொள்ள வேண் காகவேயொழிய, நம் அழிவுக்காக நம்மை அறியாமலே புக வேண்டி திக்குள்ளேயே பூட்டியிருந்த பெண் முறை வலுவுள்ளதாயிருக்கிறவரை
[2',
ஆனால்..''
வன்னாவும் பெண்ணுரிமை வேண் யென்கிறாய். ஆனால் அந்த முறை ட்டங்களில், எதிர்நோக்கிற பிரச்ச க்குவம் இல்லை. இன்று ஆணும் தம் வாய்ப்புள்ள சூழலிருக்கையில், ன் வேறொருவரை ஏற்கவேண்டிய மே என்ற கட்டாய நியதிக்காக வாழத் ழ்க்கையிலே தம்மை அறியாமல் ன் நியதிதான். அதுபோல் தான் இது மணாவை ஏற்க மறுப்பதற்கு என்ன டத்திலும் உள்ளத்திற்கு நீ வழங்கும் -லுக்கு உணர்விற்கு, ஏன் உன் பூ, ம் பண்பாட்டிற்கு எல்லாமே நான் க் கூட நான் முதல் சொந்தம் படைத்
ன்னை ஏன் விலக்குகிறாய்." என்று சொல்லவில்லை. ஆனால் ப் பார்க்க.'
லை. கொஞ்சம் யோசித்து பாரேன். நாகரீகக் கோலத்தில் ஈடுபட்டு, உன்

Page 185
போன்ற நிலையைத் தானாகவே வந்த பிறகு, இன்னொருவனுடன் கள் வாழவில்லையா? அல்லது கண இன்று விதவைகள் மறுமணம் செ கருத்து மாறவில்லையா? உன் க லாம் உலகில் நடக்காமலா இருக்க மானவர்களுக்கு உள்ளம் அவசி முக்கியத்துவம் வகிப்பவர்களுக்கு இடம் தான். எந்த மனிதத் தன்ை தானாக மாசைத் தேடிக் கொள்வை அவளை மடக்கிவிடும்போது அ அவனுக்கு மனிதப் பண்பே கிடை அதை ஏற்கத் தன் மனதை பக்குவப் அதுதான் பெருந்தன்மை. அதேபே வைத் தேடும் மனப்பிக்குவத்தை ஏ கதைக்கும், நாடகத்திலும் சோக ( ஆனால் அதே ஆட்கள் தம் நிஜ விரும்புகிறார்களா? இல்லையே! அப்படித் தான் வித்யா கதைக்க வதை விட்டு, போராடும் பக்குவத் வாழ்ந்து காட்டுவது தான் சரி வித்ய மாற முற்படுவது பைத்தியக்காரத்த என்ன தெரியுமா? புதுவாழ்வு காண வோடு அக்சப்ற் பண்ணாமல் கோ பனை, படம், பாட்டு. இது எல்லாத் ரசிக்காது என்பதை ஏற்க வேண்டும் யாகவே அந்தக் கதை, கற்பனை,ப திலோ, எழுத்திலோ, பேச்சிலோ, லாத்திலேயுமே வெளிப்படையாக காட்டுவதை வெளிப்படையாக ஏ மனப்பக்குவம் உனக்கு வரவேண் தரவேண்டும்.”

நல்லதோர் வீணை செய்தே. 0
தேடிக் கொள்ள வேண்டிய நிலை சந்தோஷமாக இந்தக் காலப் பெண் வனுக்காக தீக்குளித்த காலம் போய், ய்யும் காலம் வரை சமுதாயத்தின் தையைப் பார்த்தால் இப்படியெல் கிறது? உடலால் வாழ்வது முக்கிய பமில்லை. ஆனால் உள்ளத்திற்கு த ஏனையதெல்லாம் இரண்டாவது மயான கணவனும், தன் மனைவி த விரும்பமாட்டான். ஆனால் மாசு |வன் அவளை ஏற்காது விட்டால் யாது. இல்லையா வித்யா? அவன் படுத்திக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். ால் வழிதவறியவர்களும் புதுவாழ் ற்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். ம். முடிவு சுவைக்கத்தான் செய்கிறது. 2 வாழ்வில் அந்த சோக ரசத்தை
அது எப்படியோ உன் முடிவும் ாகவும் கற்பனைக்காகவும் வாழ் தோடு, தீரத்தோடு வாழ்க்கையை பா. அதை விட்டுக், கோழைகளாக நனம். அதை விடக் கோழைத்தனம் வழிகண்ட பிறகும். அதைத் துணி ழையாகி விடுவது தான். கதை, கற் துக்கும் ரசிக்கும் சோகம், நிஜத்தில் அதை ஏற்று. அதை வெளிப்படை டம் பாட்டு இன்றும் என்னென்னத் நடிப்பிலோ, நாட்டியத்திலோ எல் க் காட்டவும் துணிவு வேண்டும். ற்கவும் துணிவு வேண்டும். அந்த டும். காலம் தான் உனக்கு அதைத்
| 83 DI

Page 186
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"நீங்கள் சொல்வது, சொல்வ.
“ம். பிள்ளை பிள்ளை என் தான் வேண்டும் நீ இப்படியே, த6 தக் குழந்தையின் தகப்பன் யாரெ அந்தக் குழந்தையின் வாழ்க்கை றது? தகப்பன் இருந்தும், தகப்ப வதைவிட்டு, தகப்பன் உள்ள பிள்ை சரி, பிள்ளைக்காக அண்ணாை வருக்குமிடையில் பிளவு ஏற்பட்ட பெல்லாத்தையும் இழந்துவிட்டு வெறுப்பான மன நிலையோடு, னால் அண்ணாவோடு ஒத்து வாழ தானும் ஒத்து வாழமுடியாத ஒரு க மாக அல்லவா இருக்கும். அப்ே விட இப்போது கூட என்னுடன், ெ யாக வந்தால், நாளைக்குப் பிள்ை இருந்தாலும் அது அண்ணாவின் பி மேல் நம்பிக்கை வரவேணுமென்ற பிறந்து, இந்தப் பிள்ளையோடு நினைத்தால் அதை மாற்றக் கூட முடியாதது என்ன இருக்கு வசெக்ர நான் இழக்கத் தயார் அப்போதா? ளவு சொன்ன பிறகு கூட தனியத் பிள்ளையின் எதிர்காலம், அது சொல் பிள்ளையென்ற சாட்டுச் கிறதா வித்யா?. ம் . உன் முடிவ டாலும், எங்கள் குடும்ப மானம், உ ணாக்கு எல்லாருக்குமே துயரம் பாரேன்'
'நீங்கள் சொல்வது சரிதான்
- - 99 என்னால் எப்படி..?
D 84

து ஆனால் பிள்ளை. று அதன் வாழ்க்கையயும் பார்க்கத் ரியே இருப்பதால், நாளைக்கு அந் ன்ற கேள்வி வரும்போது மட்டும். பாதிக்கப்படாமலா இருக்கப்போகி ன் இல்லாத பிள்ளையாக வளரு ளையாக வளருவது மேலில்லையா? வக் கட்டி, நாளைக்கு உங்களிரு -ால்? அண்ணாமேல் இருந்த மதிப் உன்னால், விருப்பம் இல்லாமல், எவ்வளவு நாளைக்குத்தான் உன் முடியும்? நாளைக்கு பிள்ளைகாகத் ட்டம் வந்தால், அது இன்னும் மோச பாது பிள்ளையின் நிலை? அதை வறும் பெயரளவிலாவது மனைவி ளையால் பிரச்சனை வராது. என்ன பிள்ளை கூட அல்லவா. உனக்கு என் ால், நாளைக்கு நமக்கொரு குழந்தை பாரபட்சமாக நடப்பேனென்று நீ வழியிருக்கு மருத்துவத்தால் ஆக மி செய்து அப்பாவாகும் தகுதியை வது நீ என்னை நம்புவாயா? இவ்வ தான் இருப்பாயென்றால், அப்போ என்னவாகப் போகிறது. இப்போ சொல்வது உனக்குச் சரியாகப்படு ால், சரியான முடிவு நீ எடுக்கா விட் னக்குத் தனிவாழ்வு எனக்கு, அண் தான். கொஞ்சமாவது யோசித்து
ஜனன். ஆனால் இப்போ உடனே,

Page 187
“சரி இப்போ வேண்டாம், L அது மட்டும் பெயரளவிலாவது ப்ரண்டாக ஆவது வரக்கூடாத? ச றாவது ஒரு நாள் இந்தத் தனிடை னையைத் தந்து, துணையின்றி நீ போதாவது என்னுடன் சேரமாட்ட தொனித்த ஆர்வம். ஆனால் வி தெரியவில்லை.
"அந்த நிலை என்றாவது வ களா? அப்படி ஒருநாள் வருமென் “நீ நம்பினாலும், நம்பாவி உன்னை என்னால் நன்றாகப் புரி காவது ஒரு நாள், பழையவைக மறந்து என்னோடு சேர்வாய் என் இருக்கிறது.”
"நீங்கள் திரும்பத் திரும்பச் யோசனமில்லை. கடைசியாகச் வேண்டாம். உங்களுடைய தூய் மையான குணத்திற்கும் எனக்குத் த போனவளை இடைமறித்தான் ஜன "தகுதி இருக்கிறது. இல்லை யடையாத மனங்களிற்கு மட்டும் த களுடைய அன்பில் தகுதி என்ற என்பது எடுக்கிறவர்களிற்கு அல் உரியதென்று, உன்னுடைய அந் வித்யா'
"ஜனன், உங்களுடன் பேசி ( வேண்டாம். நாளைக்கு அந்தக் கு விக்குப் பதில் சொல்ல என் கழுத் முடியாதுதான். அந்தக் கோணத் யோசிக்கவில்லை தான் என்றாலும்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
பிறகு அந்த மனநிலை வரட்டுமே.
என் மனைவியாக, எனக்கொரு ரி. அப்படியில்லையென்றால் என் வாழ்வின் நிலை, உனக்கு வேத வாழமுடியாது என்பதை உணரும் -ாயா வித்யா?” ஜனனின் குரலில் த்யாவின் குரலில் அதன் சுவடே
ருமென்று நீங்கள் எதிர்பார்க்கிறீர் ாறு நான் நம்பவேயில்லை ஜனன்.” ட்டாலும் நான் நம்புறன் வித்யா. ந்து கொள்ள முடிகிறது. என்றைக் SBM Bu uS SSTuSS S SY LB LL LLL DuS BB BTu BuTT 1ற நம்பிக்கை எனக்கு நிச்சயமாக
சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் பிர சொல்றன் ஜனன். என்னை நம்ப மையான அன்பிற்கும், பெருந்தன் குதியே இல்லை’ பேசிக் கொண்டே
ক্টো, என்கிறதெல்லாம் அன்பு முழுமை ான் சொந்தம். நம்மைப் போன்றவர் சொல்லுக்கே இடமில்லை. தகுதி ல, கொடுக்கிறவர்களிற்கு மட்டுமே த வாதத்திற்கு உணர்த்தி விடேன்
வெல்ல இயலாது. என்னை நம்பவே ழந்தைக்கு அப்பா யார் என்ற கேள் திலிருக்கிற தாலியால் பதில் சொல்ல திலிருந்து ஏனோ இதுவரை நான் . என்றாலும். என்னுடைய இடத்தை
185 D

Page 188
D மனோ ஜெகேந்திரன்
நிரப்ப ஒருத்தி உங்களிற்கு வருமL டிருப்பீர்கள். அப்படி ஒருத்தி வ தடுக்கப் போவதில்லை. எனக்ே திக்கா பஞ்சம். அதுதான் என் வா “வித்யா, வித்யா. இப்படிப் வாழ்க்கைக்கு அல்ல. நான் உன்ன தியமான பதில் சொல்லுவாயா? விரும்புகிறாயா? பரிபூரணமாக சத்தியமாகச் சொல்லு"ஜனனின் தோன்றியது.
"ஜனன், ஜனன். சத்தியமா யாக விரும்புகிறேன். வணங்குகி பில்லை. ஜனன். உங்களுடைய கு "அப்படியென்றால், என்ன மையாக வணங்குகிறாயென்றால் உனக்குத் தெய்வம். அப்படித்த திற்குத் தானே. அப்படியானால் கொண்ட பக்தன், தெய்வத்தின் ெ இல்லையோ, தனக்குப் பிடிக்காத காகத் தன்னை ஒறுத்துச் செயல் னாய் இருந்தால், தெய்வத்தின் வி நிறைவேற்றுவதிலேயே தன் தகுதி காரணமற்ற சாக்குகளைக் காட்ட கிறான். தெய்வம் பக்தன் என்பதெ தான். அன்பின் முழுமையை, அ தெய்வம் பக்தன் என்ற பேதம் L தனே தெய்வமாக மாறிவிடலாம் லாம். அல்லது பக்தனே ஒருநாள் பூட்டி, பக்தன் உள்ளே வரமுடிய வம் பக்தனை அடைய முடியாெ னுடைய இதயத்தைப் பூட்டி 6ை னைப் பிரிந்து போய்விடுவேனெ
D 186

ட்டும் இப்படித்தான் சொல்லிக் கொண் ருவதை, நானோ, இந்தத் தாலியோ கா, குழந்தைக்கோ, அனாதை விடு ழ்விற்கு முடிவாயிருக்க." பட்ட முடிவு கதைக்கு ரசமளிக்கும். னை ஒன்று மட்டும் கேட்கிறேன். சத் என்ன? நீ என்னை முழுமையாக நம்புகிறாயா? சொல்லு வித்யா, பொறுமையே கரை கடந்த மாதிரித்
கச் சொல்றன். உங்களை முழுமை Iறேன் என்று சொன்னால் கூடத் தப் 5ணங்களைப் பார்க்கும்போது”
ன நீ முழுமையாக விரும்பி முழு 0, உன்னைப் பொறுத்தளவில், நான் ானே. வணக்கம் உரியது தெய்வத் தெய்வத்திடம் உண்மையான பக்தி பிருப்பத்தைத் தனக்கு விருப்பமோ, த ஒன்றையும், தெய்வ விருப்பத்திற் பட வேண்டும். உண்மையற்ற பக்த ருப்பத்தைவிடத் தன் விருப்பத்தை நியின்மை அது இது என்று ஏதேதோ டித் தன் இஷ்டப்படி நடக்க முயல் ல்லாம் ஒரு எல்லைக்குட்பட்ட வரை தன் எல்லையைத் தாண்டிவிட்டால், மறைந்து, தெய்வமே பக்தனாக, பக் தெய்வம் ஒருநாள் பக்தனாக மாற தெய்வமாக மாறலாம். கோயிலைப் ாமற் தடுத்து விட்டால் மட்டும், தெய் தன்று நினைக்கிறது மதியினம். உன் வத்து விட்டால் மட்டும், நான் உன் ன்று நினைக்காதே’

Page 189
“இப்போதைக்கு அப்படித்த உங்கள் மனதை மாற்றும் என்ற நம் “லுக் கியர் வித்யா. அந்த நம் தையும் மூட்டை கட்டி வைத்துக் ெ மட்டும் உன்னைத் தேடவில்லை. எல்லாமாகத் தான் தேடினேன். அ அவைகளை நிரப்ப இன்னொருத்தி மட்டும் மறந்திடாதே உனக்கு ஒன்ே “அதைத் தானே நானும் செ உண்மை தான் என்று நீங்கள் கூட உ “இது உண்மையல்ல வேறும் மற்ற தன்மை வித்யா. உண்மை என்ட அதை வெறும் வாய்ப் பேச்சாலே விடமுடியாது. அதைப் புரிஞ்சு கொ சொல்வது எல்லாமே நல்லா விளங் "இதோ பார் வித்யா, திரும்பத் போது, கண்மூடித்தனமாக மாறி வா வாதாடவில்லை நான். ஆனால் புதிய புதிய பிரச்சினைகள் வரும் பக்குவப்படுத்திக் கொள்ளத்தான் வன் கைவிட்டுவிட்டால், சாவு தான் ( அமராவதியின் கட்டத்தை எத்தை தாண்டிவிட்டார்கள் இல்லையா? க னெருவனைக் கல்யாணம் செய்ய லும், அவள் மணமாகி வாழ்வதை எம்மவர்களிடையே இருக்காததா சாவில் தேவதாஸ் படம் அப்படி 6ெ பார்த்தால், இன்று எத்தனை பென வேண்டும். உண்மையில் அப்படிய வாழப் பழகிக் கொண்டு தான் வரு ணப் பரிசு படம் அவ்வளவு அமோ
யுமா? ஒருவனை விரும்பி, இன்ெ

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ான் சொல்வீர்கள். ஆனால் காலம் பிக்கை எனக்கிருக்கு ஜனன்.” >பிக்கை அந்த நப்பாசை எல்லாத் காள். எனக்கு வெறும் காதலியாக காதலியாக, மனைவியாக, தாயாக |தை நீ ஏற்காது விட்டாலோ. ம். வரமாட்டாள் என்ற உண்மையை றே மட்டும் சொல்றன் வித்யா' ால்றன் ஜனன். நான் சொல்வதும் உணர மறுக்கிறீர்.” ) போலித்தனமான மனப்பக்குவ பது உணரப்பட வேண்டியதொன்று. ா, வாதாட்டத்தினாலே உணர்த்தி ண்டாயென்றால், நான் சொன்னது, கும் வித்யா' ந் திரும்ப சொல்றன் காலம் மாறும் ழ்க்கைப் பாதையை மாற்று என்று காலப்போக்கின் மாறுதல்களால், போது, அதையும் எற்க நம்மைப் வேண்டுமென்கிறேன். காதலித்த முடிவு என்று அன்று நாங்கள் கண்ட னயோ பேர் தவறு என்று இன்று தலித்தவன் விட்டுவிட்டால், இன் லாம் என்று திரையில் காட்டினா ஏற்கும் மனப்பக்குவம் அன்று ல் தான் அந்தக் காதலர்களின் வற்றி கண்டது. ஆனால் அப்படிப் ண்கள் செத்துத் தொலைந்திருக்க ா நடக்கிறது? இல்லை. அவர்கள் கிறார்கள். அதனால் தான் கல்யா கமாக வெற்றி கண்டது. ஏன் தெரி னாருவனைக் கல்யாணம் செய்து
| 87 DI

Page 190
D மனோ ஜெகேந்திரன்
கொண்ட எத்தனையோ பெண்க பட்டமான இரகசியமான உண் ளைத் தாங்களே திரையில் கண் செய்தார்கள்.
அந்தக் காலத்திலே, வீட்டு கையில் ஏற்படாத விபரீதங்கள் ளைப் போல் வெளியுலகில் நட களும் பாதிக்கப்படத்தான் செய் ஆண்களைப் போலவே இவர்களு டார்கள். சலனமே படாத ஆண்க படித்தான் சலனமே படாத ெ றைக்கு பெண்கள் இன்னும் பல நேரிடுகிறது. பெண்கள் உள்ளத்த லாலும் பாதிப்படையும் சந்தர்ப் பியோ, விரும்பாமலோ ஏற்படத் “அதை நான் மறுக்கவில்ை “ஒருவனை விரும்பிய ெ பட்டால், விரும்பியவனை மறந் படும் காலக்கட்டம் மாறிக் கெடுத் கல்யாணம் செய்து கொண்டு மீண் களைக் கேட்டதில்லையா வித்ய என்று விரல் விட்டு எண்ணும்போ, தான் கெட்டலைகிறான் என்று அ சேர்க்கும் மனப்பக்குவம் என்றுத தெரியாது. இதோ பார். கெடுக்க ஊருக்குத் தெரியாமல் அழித்து கோழையாகத் தானும் செத்துத் ெ வாழ்ந்து வரவில்லையா எத்தன ஊமைக் காயங்களோடு அந்தப் தான். வாழப்பழகிக் கொண்டு வி அதே போல், தன் கருவிலே உ( கும் ஒரு பெண், இன்னொருவன மாக வாழ்வதை நாம் இந்தக்
D 88

ள், அனுபவ பூர்வமாகக் கண்ட அப் மை அது. அந்தப் பெண்கள், தங்க -போது நிச்சயம் ஆதரவு தரத்தான்
க்குள்ளே பெண் அடைபட்டுக் கிடக் இன்றைக்கு பெண்களும், ஆண்க மாடுகையில், அவர்களின் உணர்வு கிறது. அப்படிப்பட்ட பாதிப்புகளை, ரூம் ஏற்கப் பக்குவப்படுத்திக் கொண் 5ள் எப்படி இருக்க முடியாதோ, அப் பண்களும் இருக்கமுடியாது. இன் விதமான சோதனைகளைச் சந்திக்க நால், உணர்வினால் மட்டுமல்ல, உட ப சூழ்நிலைகள், அவர்கள் விரும் தான் செய்கிறது” லயே. ஆனால்.” பண், இன்னொருவனால் கெடுக்கப் து. அந்த வில்லனுக்கு வாழ்க்கைப் தவனை மறந்து விரும்பியவனையே ாடும் சந்தோஷமாக இருக்கும் கதை ா? பெண் கெடுக்கப்பட்டு விட்டாள் து அவளைக் கெடுத்த அந்த ஆணும் வர்களையும் அந்த எண்ணிகையில் ான் எம்மவர்களுக்கு உதயமாகுமோ ப்பட்டதால் கருவுற்ற குழந்தையை விட்டோ, அழித்து விடாமலோ, தாலையாமல், துணிவோடு தனியே னயோ பெண்கள்? இப்படிப்பட்ட பெண்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள் விடுகிறார்கள் தானே. அதுதான் சரி. ருவான குழந்தையைப் பெற்றெடுக் னக் கல்யாணம் செய்து சந்தோஷ காலத் திரைப்படங்களில் பார்த்து,

Page 191
அதைச் சரியென்று ஏற்றுக் கொள் எப்போது? அந்தக் குழந்தையின் வில்லனாகத் தோன்றினால், அந் மனைவியாகலாம். உனது நிலையி வித்தியாசம் என்னவென்றால், உ கெட்டவனாக, வில்லனாகத் தோன் டனவாக, ஒரு வில்லனாக இருந்தி தில் தப்பில்லை. அவர் நல்லவர் தெ நீ அவருக்கு மனைவியாக வேண் வனா நல்லவனா என்பதற்குத் தா6 றாமே ஒழிய தவறிழைக்கப்பட்டவளி ஒரு வில்லனாக இருந்து, உன்னை விட்டு ஒடிப் போய் விட்டால், நீ யில்லை என்று கணிக்கும் இந்தச் சமு இருந்து, உன்னைக் கெடுத்து, அதாவ வாழ்ந்து கொண்டிருந்த உன்னை விட்டு, வாழ்வு கொடுக்க முன் வந்து வுக்கும் சேர்த்து வழி அமைக்க முன் சரி என்று ஏற்க யோசிக்க வேணு நிமிஷம் தானும் உன் மனதில் விரு இழக்க வைத்து, வெறும் ஈனப்பிற மறுப்பதில் தவறில்லை, எனக்கு ம தான் இந்தச் சமுதாயம் கணிக்கப் கப் போகிறாயோ?”
"நீங்கள் சொல்றது சரி தான் நல்லவனா, கெட்டவனா எனகிறை கிறோமே தவிர, கெடுக்கப்பட்டெ தில்லை தான். அது எனக்கு என்று தக் கண்ணோட்டத்தைப் பார்க்கிறே “நல்லவனான அண்ணாக்கு பிடித்தல், இப்படிப் பிரச்சினைகை ஒரு தப்பிக்கும் வழியில் அவர் முt

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
வதில்லையா? அதை ஏற்கிறோம் தகப்பன் ஒரு கெட்டவனாக, ஒரு தப் பெண் இன்னொருவனுக்கு ல் உள்ள பெண்ணுக்கு ஒரே ஒரு ன் குழந்தைக்குத் தகப்பன் ஒரு றாதுதான். அண்ணா அப்படிப்பட் ருந்தால், நீ எனக்கு மனைவியாவ 5ரியாமல் செய்த தவறொன்றினால் டும் என்றால், தவறியவன் கெட்ட ன் நாம் முக்கியத்துவம் கொடுக்கி ன் மனநிலைக்கு அல்ல. அண்ணா க் கெடுத்து, உன்னைத் தாயாக்கி எனக்கு மனைவியாவதில் பிழை தாயம், அண்ணா ஒரு நல்லவனாக து என்னையே விரும்பி எனக்காக க் கெடுத்து, உன்னைத் தாயாக்கி 1. தான் தனது சந்தோஷமான வாழ் ண் வந்தால், அதை நீ ஏற்க மறுப்பது ம். அப்படிப்பட்ட ஒருவரை, ஒரு ம்பாத ஒருவரை, மதிப்பெல்லாம் வியாக நீ, நினைக்கும் ஒருவரை னைவியாவது தான் சரி எப்போது போகிறதோ? ஏன் நீ கூடக் கணிக்
ஜனன், எப்பவுமே கெடுத்தவன் தத்தான் நாங்கள் கணக்குப் பார்க் 1ளின் மனதை நாங்கள் பார்க்கிற வந்தபிறகுதானே நான் கூட அந் ன்.”
ஒரு சாவு அல்லது பைத்தியம் ள எதிர்நோக்கப் பயந்து, அப்படி டவு தேடினால், அப்போ மட்டும் நீ
| 89 DI

Page 192
D மனோ ஜெகேந்திரன்
எனக்கு மனைவியாவதில் தவ திரைப்படங்களோ இலகுவாகப் அவர் உயிரோடு இருந்தால், ந6 நீ வாழ்க்கைப் படவேண்டும். ளைக்கு அப்பா என்று ஒன்றிற்ச கும் ஒருவரைக் கலியாணம் ெ போன புண்ணால், விவகாரத் வைப் பணயம் வைப்பதிலோ 1 கவா போகிறது? அதைவிட, ஒ மனப்பக்குவம் கொண்ட நாம் தால் எல்லோருக்குமே நல்லது தனியே இருந்து அப்பா பேர் ே யாத பிள்ளை வளர்வது சரியெ வித்யா நடந்துவிட்ட ஒரு சிறு தால் அந்தத் தவறு, நிவர்த்தி செ தத் தண்டனையை நிறைவேற் தவறுகளிற்கு வழிகோலுவது ச கச் சொன்னால், சந்தர்ப்பவசத் டும், தவறிழைப்பட்டவள் இன் டும் என்ற உண்மையை இன் வீணை செய்தே அதை நலங்கெ பாடுவாயே! இந்தப் பாட்டிற்குட் தவறு என்பாய், வீணையைத் தி டுமென்பாய் இல்லையா? அதே நிலையும், தவறிழைக்கப்பட்ட யாது உருவான பிள்ளையின் நீ யப்படத் தேவையில்லை. இல தெரியாது. இது தான் நான் ெ வித்யா' மூச்சு விடாமல் பேசி தாள் வித்யா.
"நீங்கள் சொல்வது நியா என்ன சொல்வார்கள், மற்றவர்க வெட்டினான் ஜனன்.
D 90

றில்லை என்று இந்தச் சமுதாயமோ, பிரச்சனையை முடித்து விடும். ஆனால் bலவனோ, கெட்டவனோ அவனிற்கு நடந்துவிட்ட ஒரு தவறுக்காக பிள் ாக, விரும்பாத ஒருவரை ஏன் வெறுக் சய்து நாளாவட்டத்தில் புரையோடிப் நிற்கு வழி தேடுவதிலோ, தன் வாழ் மட்டும், பிள்ளைக்கு சுபீட்சம் கிடைக் ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிந்து கொண்ட இருவரும், வாழ்க்கையில் இணைந் தானே. அப்படி என்னோடு சேராமல் தெரியாத பிள்ளையாக, ஒரு பாவமறி ன்று உனக்குப் படுகிறதா? இதோ பார் தவறுக்காகத், தண்டனை அடைவ ய்யப்படவா போகிறது. அல்லது அந் றுவதால் அதைவிட இன்னும் பெரிய ரியாகப் படுகிறதா வித்யா? சுருக்கமா தால் தவறிழைத்தவனும் வாழவேண் னும் கட்டாயமாக வாழத்தான் வேண் னுமா உணரவில்லை நீ? நல்லதோர் 5டப் புழுதியில் எறிவதுண்டோ என்று பதில் கேட்டால் வீணையை எறிவது ருத்தி மீண்டும் சுருதி சேர்க்க வேண் மாதிரித்தான், தவறிழைத்த அண்ணா உனது நிலையும் ஒரு தவறுமே செய் ைெலயும் நலங்கெடப் புழுதியில் எறி தவிட எனக்குச் சொல்ல எதுவுமே சால்லக்கூடியது. இனி உன் இஸ்டம் பஜனனேயே பார்த்துக் கொண்டிருந்
யம் தான் ஜனன். ஆனால் அத்தை ள்.” என்று ஆரம்பித்தவளை மறுபடி

Page 193
“மற்றவர்கள், மற்றவர்கள். இ தான் மற்றவர்கள் பேச்சுக்காக எம் வித்யா, நீ மற்றவர்களுடைய வாழ் அதுபோல் தான் அவர்களும் உன் தில்லை. இந்தப் பெண்களே இப்ப வேண்டும் என்று வாய் கிழியப் பேச வந்ததும் மற்றவர்கள், ஊராட்கள் என் விடுகிறார்கள். இதெல்லாம் வெறும் பெண்களுமே பொதுவாக, மறுவா ஆண்களிடம் கேட்பதற்கு முன்னா கத் தான் தயாரா என்று, தம்மைத் டும். ஏனென்றால் ஆண்களின் மன தக் கால கட்டங்களில் கூட, ஊருக் நியாயமான உணர்ச்சிகளுக்கு மதிப் தனக்குத் தானே எதிரியாகிக் கொள் நீயுமா கூடச் சேரப் போகிறாய்? தனக்கு முதல் எதிரி. அவளுக்கு அ சமுதாயம் தான். மாமியார், நாத்தனா தான் ஆண் என்ற வர்க்கம் பெண் வ பண்படாத பெண்ணுக்கு புதுவாழ்ை பது எவ்வளவு மடமையோ, அதே பெண், அதைப் பெறச் சந்தர்ப்பம் இ அது. இது என்ற சாக்குகளால், அந்த பெரிய மடமை. இந்தக் காரணத்ை எடுக்காதேவித்யா'
“அதுக்காக இல்லை. ஜனன். நியாயமாகப்பட்டாலும், பிள்ளை, அந் அது.”
“வித்யா, உரிமை என்ற பேச் பிள்ளையின் பிற்காலத்தைப் பற்றி ( தான் உன் பிரச்சனை என்றால், அந்த பிள்ளையாக வளருவது, அதுதான் தி உன்னைப் பொறுத்தது. இந்த உண்ை

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
ன்னும் எவ்வளவு காலத்திற்குத் சமுதாயம் வாழப் போகிறதோ? க்கையை வாழப்போவதில்லை. வாழ்க்கையை வாழப் போவ டித்தான். சமத்துவம், புதுவாழ்வு பவர்கள் கூட, தமக்கென்று அது ன பேசுவர்களோ என்று முடங்கி பைத்தியக்காரத்தனம். எல்லாப் ழ்வு தா, சமத்துவம் தா என்று ல், அது கிடைத்தால் அதை ஏற் நாமே கேட்டுக் கொள்ள வேண் நிலை பக்குவப்பட்டு வரும் இந் கும் உலகத்திற்கும் பயந்து தன் புக் கொடுக்காத, கோழையாகத் கிற, சாதாரண பெண் வர்க்கத்தில் ஒவ்வொரு பெண்ணும், தானே டுத்த எதிரி யார்? ஏனைய பெண் ர், மருமகள் என்று. கடைசியாகத் Iர்க்கத்திற்கு எதிரியாகிறது. மனம் வயோ மறுவாழ்வையோ திணிப் போல், புதுவாழ்வு நாடும் ஒரு ருந்தும், சமுதாயச் சொட்டைகள் வாழ்வை இழப்பது அதை விடப் த மட்டும் மீண்டும் என் கிட்டே
என்னதான் நீங்கள் சொல்வது த. அந்த சங்கீத்தின் உரிமையை.
சென்ன வேண்டியிருக்கு இங்கு யோசிக்க வேண்டியதுதான். அது பிள்ளை அப்பா பேர் சொல்லாத றம் என்று கருதினால், இனி முடிவு மயை நீ உணர்ந்தால் சரி”
19 D.

Page 194
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஜனன். நீங்கள் சொல்வ படவேண்டியதுதான். அதனால் முடிவுதான். அதாவது இன்றை நிறைவான வாழ்க்கையை ஆர ஆனால். ஆனால் என்னுடைய காண்பேனேயானால், இப்டே வில்லை தான். ஆனால் நம்ப ( நடந்து கொண்டிருக்கின்றன இ நிலை, மனநிலை என்றைக்காவ உங்களிடம். உங்களிடம் நிச்சய
“நிச்சயமாக என்னிடம் வ சூழ்நிலை உருவாகி, உனது ம நமது வாழ்க்கை ஆரம்பிக்கத் களிற்குப் பிரிவு என்பது என்று குமே உனக்காகக் காத்திருப்ே யிலே, என் வாழ்க்கை பூராகக் க யாக ஒன்றே ஒன்றை மட்டும் நி தாலும், எவ்வளவு காலம் கடந்த ஜனன் காத்திருப்பான். உடலால் வாழ்வது, அந்த மானசீக வாழ்வு காகக் காலம் பூராக் காத்திருக்க ஒருவன் என்ற நியதி மாறி, ஒரு பனையில் மட்டுமல்ல, நடைமு நான் காத்திருக்க வேண்டிய கா6 இருக்கிறது. கடைசியாகச் சொ6 நான் மாறாமல் உனக்காகக் கா கணமும் நீ இந்த ஜனனை வே போது, அந்த ஒவ்வொரு கணமு வேண்டும் என்று நினைத்துக் ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்”
ஏதோ பத்து மேடைகளில் வுகள் எல்லாம் முடிந்த மாதிரி ( ளைத் தன் கைகளில் ஏந்திய ஐ
O 92

துபோல், உண்மை என்பது உணரப் என் முடிவு, நான் ஏற்கனவே எடுத்த )ய நிலையில் நிறையாத மனதுடன் ம்பிக்க என்னால் நிச்சயம் முடியாது. இந்த முடிவிலே என்றாவது தோல்வி ாதைக்கு என்னால் நம்ப முடிய முடியாத விஷயங்கள் தானே உலகில் ல்லையா? சரி. அப்படிப்பட்ட சூழ் து. என்றைக்காவது உருவாகினால், ILDIT5.
பருவாய் வித்யா. அப்படிப்பட்ட ஒரு னநிலை மாறி, நிறைஞ்ச மனசோட தான் போகிறது. சங்கமித்த உள்ளங் மே கிடையாது. அதுக்காக என்றைக் பன். நீ வருவாய் என்ற நம்பிக்கை ாத்திருக்கக் கூடத் தயார்தான். கடைசி னைவில் வைத்துக் கொள். எங்கிருந் ாலும், என்றென்றுமே உனக்காக, உன் வாழும் வாழ்வை விட உள்ளத்தால் மேன்மையானது தான். ஆனால் அதற் வைத்து விடமாட்டாயே ஒருத்திக்கு வனுக்கும் ஒருத்தி என்ற கதைகள், கற் றையில் கூட செயற்படலாமல்லவா? 0த்தைக் கணிப்பது உன் கையில் தான் ஸ்றன். நீ மாறுகிறாயோ, இல்லையோ, த்துக் கொண்டிருப்பேன். ஒவ்வொரு ண்டாம், வேண்டாமென்று சொல்லும் Dம், இந்த ஜனன் உன்னை வேண்டும், கொண்டு காத்திருக்கிறான் என்பதை
அடுத்தடுத்து ஆற்றிய சொற்பொழி ஒரு கணம். ஒரு கணம் அவள் கைக }னன். மறுகணம் அறையை விட்டு

Page 195
வெளியே வந்தான். ஜனன் அன என்பதை உணர்ந்ததுமே, அவனு விட்டு அவசரவசரமாக வெளிே செய்யப் போவது என்பதைத் தீர் கொண்டு, டாக்டர் வேதகிரியின் ே செலுத்தினான்.
சொல் ஒன்று வேண்டும். நிலைபெறச் செய்யும் செ
விடுவிடு என்று எப்படியோ 6 எப்படித்தான் அத்தனை மனக் கு சேர்ந்தோமென்று இருந்தது அவ பிரிட்டிஷ் எம்பசிக்கு அவசரமாக பியிருந்த ஜனன், அவளைக் கண் ரக்காளி போல், பறக்கப் பறக்க மா வனுக்கு அவள் கோலத்தைப் பார்த்தி விடுவதா, என்ற தயக்கம். எதற்கு போமே, என்ற கூடத்திலேயே காத் இன்னும் காணவில்லையே என்று வன், வாசலில் காரைப் பார்க் பண் வந்த சங்கீத்தை கண்டதும் என்ன எ
வித்யா அன்று டாக்டர் வே காலையிலேயே போனாள். ஏதோ : ரெஸ்ற் என்று அவளுடன் கூட கென்ன, டாக்டர் ஜேம்ஸ்ஸின் அ போக முடியாது அவனைத் தடுத்து போல் சங்கீத்தைப் பார்த்தான் ஜன
"கவிதா வந்து விட்டாளா ! அவனுக்கு யோசனையோடேயே படிகளில் இறங்கி வருவதைக் க

நல்லதோர் வீணை செய்தே... 0
றக்கு வெளியே வரப் போகிறான் க்கு முன்னமேயே அந்த இடத்தை யறினான் சங்கீத். அடுத்து என்ன மானித்தவனாய்க் காரை எடுத்துக் நசிங்ஹோமை நோக்கி வேகமாகச்
தேவ சக்திதனை நம்முன்பே ால் வேண்டும். - பாரதி
வீடு வந்து சேர்ந்து விட்டாள் வித்யா. ழப்பத்திற்கிடையிலும் வீடு வந்து ளுக்கு. அவளுக்கு சற்று முன்தான் வெளியே போய்விட்டு வீடு திரும் டதும் திடுக்கிட்டு விட்டான். பத்தி டியில் ஏறி ஓடிய அவளைப் பார்த்த ந்ததும் தொடர்ந்து தானும் போவதா, நம் கொஞ்சநேரம் விட்டுப் பார்ப் திருந்தான். வித்யாவின் சாடையை ] எண்ணமிட்டவனாக எழும்பிய ணிவிட்டு வீட்டுள் அவசரமசரமாக ன்பது போல் அவனைப் பார்த்தான். தகிரியின் நேர்ஸிங் ஹோமிற்குக் அம்னியோசென்சிஸ் அல்ராசவுண்ட் வே ஜனன் இருக்க விரும்பியதற் வசரக் ஹோல் வேறு அவளுடன் | விட்டது. என்ன நடந்தது என்பது -
ன். ஜனன்” யோசனையோடு கேட்ட ம்.ம்." கொட்டினான் ஜனன். வித்யா ண்டதும். அதுவும் அவள் முகம்
193 0

Page 196
D மனோ ஜெகேந்திரன்
இருந்த கோலத்தைப் பார்க்க. பட வந்த வித்யா, நேரே சங்கீத் மு யாருமே-எதிர்பாராத வண்ணம் சங் அறையில் சங்கீத் என்ன, ஜனனே
"வித்யா, உனக்கென்ன, இ போன ஜனனை, இடைவெட்டின
"நீ இதில் தலையிடாதே ஜி தொட்டு அறைய எனக்கு ஒரு நி
“என்னை, திருப்பி அறைய என்னை, அந்த ஒருநாள் தொட6 திருப்பித் தரக்கூடிய சுய உணர்ே நிலை எனக்கு வந்திருக்காது. அத தொட்டு அறைய, நீங்கள் எனக் என்ன அதிகாரம்.” ஆத்திரத்துட
“தாலி கட்டியா உன்னை நா6 பிள்ளைக்கு என்னை அப்பாவ தான் சொல்கிறேன். உன் வரட்டு தும், அப்பா இல்லாத பிள்ளைய டும். அதனால் தான், அதனால் த வளருவதை விட, அதை அறிந்து நான் நினைச்சதில் என்ன பிழை?
"வாயை மூடுங்கள் சங்கீத். நான் உங்களுக்குத் தந்தேனா? l வும் இப்படி என்னை மடக்கப் வேதகிரி கூட, சே. வெட்கமி வேற. படபடவென்று பொரிந்த
'வித்யா, இப்ப என்ன நட இரண்டு பேரும்?”
"பதறாமல் என்ன. இந்த சேர்ந்து என் குழந்தையை என விக்கி விக்கி அழுதாள் வித்யா.
D 94

டபடவென்று மாடியிலிருந்து இறங்கி ன்னால் போய் நின்றாள். மறுகணம் கீத்தின் கன்னத்தில் அவள் அறைந்த கூட நில தடுமாறித்தான் போனான். து என்ன” குழப்பத்துடன் தடுக்கப் ான் சங்கீத். ஜனன். கவிதா, உன்னைத் திருப்பித் மிஷம் கூட எடுக்கா.” வா? நல்லாச் சொல்லுவீர்கள். அன்று. வரும்போதே, இந்த அறையை நான் வோடு இருந்திருந்தால், இன்று இந்த நற்குள் இன்னொரு முறை என்னைத் கு என்ன, தாலி கட்டிய புருஷனா. -ன் கத்தினாள் வித்யா. ன் தொட்டேன். தாலி கட்டாமலே உன் ாக்கி விட்டேன். அந்த உரிமையில் |ப் பிடிவாதத்திற்காக அப்பா இருந் ாக, ஏன் என் பிள்ளை வளர வேண் ான் அப்பா இல்லாமல் என் பிள்ளை
அழித்து விடுவது பெற்றர் என்று
அதை அழிக்கச் சொல்ற உரிமையை நீங்களே எடுக்கப் பார்த்தது, சீ அது பார்த்து, போதாக்குறைக்கு டாக்டர் ல்லை. அவருக்கு டாக்டர் பட்டம் வளை இடையில் மறித்தான் ஜனன்.
ந்தது? ஏன் இப்படிப் பதறுகிறீர்கள்
Fங்கீத்தும், டாக்டர் வேதகிரியுமாகச் க்குத். ' மேலே பேச முடியாமல்

Page 197
“இது தான் நடந்தது ஜனன். த பாதிக்கப்படுராள். நான் செய்தது பி இப்படியே இருந்தால். இதற்கு முடிவு அல்ராசவுண்ட் எடுக்கச் சொன்னது றித் தன்னோடு கவிதாவைப் பேசும்ட விட்டார். டாக்டர் சேகர் வெறும் யூ கவிதாவிடம் டாக்டர் வேதகிரியைச் விட்டார். டாக்டர் வேதகிரி அவர் . ந விடவில்லை வித்யா,
“டாக்டராம் டாக்டர். இவரும் நினைத்த நாடகம், ம். அவர் கெஞ் டிவோம்ட் என்று எனக்குச் சொல்ல, படி அல்லாவிட்டால். அதைச் செய் பம் இன்றி என்று சட்டமும் விரோத என் குழந்தையை அழிக்கிற அதிகா அழுதாள் வித்யா.
விடயம் இப்போது ஓரளவு வி தது இதுதான்.
சங்கீத்திற்கு அன்று காலையி மிடையே நடந்த விவாதத்தைக் கே மாதிரி தான் இருந்தது. வேற வழியே ஹோமிற்குப் புறப்படமுன் அவன் சென்று எப்படியாவது குழந்தையை சினான். குழந்தையை அழிக்க ஒ( குழந்தையென்று நம்பினால், அந்த உத்தேசித்துக் கவிதா அந்தக் குழந்ை சங்கீத் கெஞ்சினான். அவனைப் ப பயமாகக் கூட இருந்தது டாக்டர் வே சங்கீத்தின் மனநிலையை நே அதிர்ச்சி கொடுக்க, அதன் விளை6 சம்மதமில்லை. அந்த அதிர்ச்சி அ

நல்லதோர் வீணை செய்தே.
ன்ர பிடிவாதத்தினாலே வித்யா ழைதான், இல்லையென்றில்லை. டாக்டர் மாமா, டாக்டர் சேகரை க்கென்ன, ரெஸ்ற் முடிவைப் பற் படி டாக்டர் சேகருக்குச் சொல்லி னியர் டாக்டர் ரெஸ்ற் முடிந்து, Fந்திக்கச் சொல்லி விட்டுப் போய்
ான் கேட்ட.” சங்கீத்தை முடிக்க
அவருமாகச் சேர்ந்து நடத்த சுகிறர் பிள்ளை, ஸ்கான் ரெஸ்ற் என்னைக் கருச்சிதைவு செய்யும் வது, சட்ட விரோதம், என் விருப் மும். உங்களுக்கெல்லாம் யார் ரம் தந்தது?’அடக்க முடியாமல்
ளங்கி விட்டது ஜனனுக்கு நடந்
பில் வித்யாவிற்கும் ஜனனுக்கு ட்ட பிறகு, மூளையே குழம்பின தெரியவில்லை. வித்யா நேசிங் அங்கு பறந்தடித்துக் கொண்டு அழித்து விடச் சொல்லிக் கெஞ் ந வழி. குழந்தை ஊனமுள்ள க் குழந்தையின் எதிர்காலத்தை தயை அழிக்கச் சம்மதித்தால் . ார்க்கப் பரிதாபமாக மட்டுமல்ல தகிரிக்கு
ாக்க, அவனுக்குப் பழையபடி புகளை எதிர்நோக்க, அவருக்கு வனைப் பாதித்தால், இனி இன்
95 D.

Page 198
D மனோ ஜெகேந்திரன்
னொரு சந்தர்ப்பத்தில் அவன் கீத் வேறு கவிதாக்குப் பிள்ை சனை. பிள்ளை இல்லையெ கதியிலாவது போய்விடுவா6 ளையை இழக்கச் சம்மதிக்க இழக்கும்படிச் செய்து விட்ட குழப்பமாகத் தான் இருந்தது. விட்டார். ரெஸ்ற் முடிவுகளை அதைப்பற்றித் தானே அடுத் அந்தக் கொஞ்ச நேரத்திற்குள் என்ற நப்பாசை அவருக்கு து டிய அறையை நோக்கி நடட் பேச்சைக் கத்தரித்து விட்டு ெ சென்று விட்டார்.
அறைக்குள்ளே காத்தி தயங்க வைத்தது என்னவோ திரும்பும் வழியில் தூரத்தே வ தும். அவர் டாக்டர் மனச்சாட்சி என்னதான் குடும்ப நண்பரா கடமை உணர்ச்சி அவரை, 6 வைத்தது. அங்கவீனமான பி அதை அழிக்கத் தயங்கமாட்ட அவள் ஜனனுடன் சேர்ந்து வ இருக்கத்தான் செய்கிறது. அ வினது தான். ஆனால் அவள் என்பது அவர் கூறும் முடிவி மாறி சல்லடையாய்த் துளைத் ருடைய மனச்சாட்சி, கட்டுப் வந்தது.
அதன் பலனாகத் தான், ஆ
வந்துவிட்டது. சங்கீத்தின் கெ
D 96

ண் குணமடைவானோ என்னவோ. சங் ள இருப்பதால் தானே எப்பவும் பிரச் ன்றால் கவிதா ஜனனுடன் கூடிய காலக் ள் தானே. கவிதா தானாகத் தன் பிள் மாட்டாள். பிள்ளையை நாமாக அவள் ால்’ டாக்டர் வேதகிரிக்கே கூட மனக் எனவே டாக்டர் சேகரிற்குச் சொல்லி ப் பற்றி அன்று ஏதும் பேச வேண்டாம் த நாள் அவளுடன் பேசுவதாக கடைசி T ஒரு தெளிவான முடிவை எடுக்கலாம் தூரத்தில் வித்யா ரெஸ்ற் செய்ய வேண் பதைக் கண்டதும் டாக்டர் சேகருடன் மல்லத் தன் கொன்சல்ற்றிங் அறைக்குச்
ருந்த சங்கீத்தின் மனநிலை, அவரைத் உண்மைதான். ஆனால் அறைக்குத் ந்து கொண்டிருந்த வித்யாவைக் கண்ட சி அவரைக் கிண்டத் தொடங்கிவிட்டது. ய் இருந்தாலும். ஒரு டாக்டருக்குரிய வித்யாவிடம் பொய் சொல்லத் தயங்க |ள்ளை என்றால், வித்யா அனேகமாக டாள் தான். சரி அப்படி அழித்தால் கூட, ாழாமல் இருக்கக் கூடிய சாத்யக் கூறும் தை முடிவு செய்கிற உரிமை வித்யா என்ன முடிவு எடுக்கப் போகின்றாள் ல் அல்லவா இருக்கப் போகிறது. மாறி, த அவர் மனதை இறுதியில் ஒரு டாக்ட பாடு தான் ஒரு நிலைக்குக் கொண்டு
அவரும் சங்கீத்தும் விவாதிக்க வேண்டி ஞ்சலும், அவரது மறுப்பும், அவர்களிற்

Page 199
கிடையே இருந்த சமூகமான பே களை மறந்து அவர்கள் விவாதித் தான், வித்யா அவரைத் தேடிவந்தா காத்துக் கொண்டிருந்தவள். திடீரெ பெயர் அடிபடுவதைக் கேட்டதும் யாகக் கவனித்துக் கேட்டவள். : டாக்டர் வேதகிரி அவளிடம் முடின முடிவைச் சொல்லாமல் கடத்தினா தான் சந்தேகப்பட்டமாதிரி பி றும் இல்லை, குறைபாடுடைய பிள் டாமென்ற தான் சொல்ல நினைத்த டரும். மேலே அங்கே நிற்கப்பு கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்து விட்ட செய்யிறதையும் செய்துவிட் மெல்ல அவளை ஆசுவாசப்படு யோசனையுடன் மறுபடி பேச்சை அ "இதோ பார் கவிதா, உன் பிள் வில்லை நான் என் பிள்ளையும் த பார்த்தேன். அந்தப் பிள்ளைக்கு விட்டால், எனக்கு அந்த உரிமை அப்பா இல்லாத பிள்ளையாக வ அதற்கு ஒரே வழி, அதை, அதை உரிமை. அந்தப் பிள்ளையின் விட்டால் தானே வித்யா.
“உரிமை, உரிமை. அதைப் ப உங்களுக்குக் கிடையாது. எப்ப அ ணம் கட்டினீர்களோ, அந்த நிமிஷ: அழிச்சிட்டீங்க. உங்களை மாதிரி, கூட நினைக்கவில்லை. தன் பிள்ை அதை அழிச்சிட்டு என்னை மட்டு கூட அவர் கேட்கவில்லை. அதுக்கு

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
ச்சு நிலையை மாற்றிவிட்டது. தங் துக் கொண்டிருந்த அந்த நேரத்தில் ள். அவர் அறைக்கு வெளியே வந்து ரன்று அவர்களின் பேச்சில் அவள் திடுக்கிட்டாள். மெல்லக் கூர்மை ஒ. இதற்குத்தானா, டாக்டர் சேகர், வப் பற்றிக் கூறுவார் என்று தனக்கு 计
பிள்ளைக்குக் குறைபாடென்று ஒன் ளையாய் இருந்தால், அதை வேண் து.சே.சே. இந்த சங்கீத்தும், டாக் பிடியாமல், டாக்சியைப் பிடித்துக் டாள் வித்யா.
டு, வந்து வியாக்கியானம் வேறயா? த்தி விளங்கப்படுத்தலாம் என்ற ஆரம்பித்தான் சங்கீத். ாளையை மட்டும் அழிக்கப் பார்க்க ான். அதைத்தான் நான் அழிக்கப் அப்பாவாக நான் இருக்க முடியா இல்லாவிட்டால், அந்தப் பிள்ளை ளருவதை நான் விரும்பவில்லை. அழிப்பதுதான். அதுக்கு. எனக்கு நன்மைக்காக.’ அவனைப் பேச
ற்றிப் பேசுற உரிமையே இனிமேல் தை அழிக்க வேண்டுமெனக் கங்க மே, அந்த உரிமையையும் சேர்த்து ஜனன் ஒரு நிமிஷம், ஒரு நிமிஷம் ள இல்லையென்ற தெரிஞ்சும் கூட ம் தன்னோட வரும்படி ஒருக்கால் மேல அதுக்கு மேல. அவர் தானே
97

Page 200
D மனோ ஜெகேந்திரன்
அப்பா என்ற ஸ்தானத்தை இழ அவர் அந்தப் பிள்ளைக்கு எ6 பிமானம். இத்தனை நாளும் காரணங்களுக்காக மறுத்தேன் டார். அப்பா இல்லாத பிள்ை பாக்கு அப்பாவாக நான் இருக் நான் கொண்டிருந்த அத்தனை அப்ப இருந்தது. அப்ப கூட எ6 இருந்தாலும், உங்கள் உரிமைை இன்னொருத்தருக்கு கொடுப்ப யாது நிம்மதியாக என்ற என்னு மையை ஜனனுக்குக் விட்டுக் ெ "அந்தத் தயக்கத்திற்கு நீர் களுடைய அந்த உரிமையை, அ ஆமாம். அப்படித்தான் என்6 ளையை, ஒரு உயிரை உங்கெ உங்களுக்கு அந்த பிள்ளை, பி னுக்கு. இன்னொருவர் பிள்6ை பிள்ளைக்காகத் தனக்கென்று சொல்ற ஜனனுக்கு. ஜனன் . வராமல் தவித்தாள் வித்யா.
நூலிழை அறுந்து விடாப போடு துடித்துக் கொண்டிருந்: ஓடிவந்து அவன் மார்பில் முகத் விட்டாள் வித்யா அணைபோட தாற் போல் ஓவென்று அழுத6 என்று அவள் அழுது அடங்கு தான் ஜனன். வித்யாவின் அழு மாறிய பின்னர். அவனால் அத
“உண்மையாகவா வித்யா ஆதாரத்துடன் அவள் முகத்ை ஜனன.
198

க்கத் தான். இழக்கத் தான். காரணம் எக்கு அவர் கொடுத்த மதிப்பு, மனிதா அவர் கெஞ்ச கெஞ்ச எத்தனையோ இன்று காலையில் கூட அவர் கேட் ளயாக அது வளரவேண்டாம். அப் கிறேன், என்னோட வந்து விடு என்று. வைராக்கியமும் நொறுங்கின மாதிரி 1 அடிமனத்தில் ஒரு கலக்கம். என்ன ய, உங்களுடைய பிள்ளையை, நான் தா? என்னால் உங்களோடு வாழமுடி றுடைய மனநிலைக்காக உங்கள் உரி கொடுக்கிறதா என்று” ங்களே முடிவு காட்டி விட்டீர்கள். உங் அழித்துக் கொண்டு விட்டீர்கள் சங்கீத். னைக் கெடுத்த உங்களுக்கு என் பிள் பிள்ளையையே அழிக்க நினைச்ச பிள்ளையாக இருப்பதை விட. ஜன ாயை ஏற்க முன்வரும் ஜனனுக்கு இந்த ஒரு பிள்ளையே வேண்டாமென்று ஜனனுக்கே” வார்த்தைகள் மேலே
மல் இருக்க வேண்டுமே என்ற தவிப் தது ஜனனின் இதயம் மறு நிமிஷம். தைப் புதைத்துக் கொண்டு, உடைந்து ட்டுக் கிடந்த வெள்ளம் உடைப்பெடுத் பளை, அழட்டும்! நன்றாக அழட்டும் ம் வரைப் பொறுமையாகக் காத்திருந் கை எல்லாம் நின்றுவெறும் கேவலாக ற்கு மேலும் பொறுக்க முடியவில்லை. 1. உண்மையாகவா வித்யா. வித்யா' தத் தன் இரு கைகளிலும் ஏந்தினான்

Page 201

தரர் வினை செய்தே.
F6ు6ు(డి
199

Page 202
D மனோ ஜெகேந்திரன்
"ஆமாம் உண்மைதான்” எ துடைத்துவிட்டு, மெல்ல, மிக மெல் தச் சிரிப்பிலே, இடியும் முழக்கமு கோடை மழைச் சாரலிடையே எ ணிர்க்கிடையில், அவள் கண்களி சிரிப்பிலே. தன்னையே நம்ப முடி ஜனன் ஒரு கணம்.
காலம் காலமாகக் காத்துக்கிட
அதிலே அவன் தன்னை இழ சூழலை மறந்தான். அவனை அ களும் அவளை இறுக அனைத்தன பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் சங்கீத் மாதிரித், தன் அறைக்குள் மெல்ல தாழிட்டான். எப்படியோ, ஒரு கிடைத்து விட்ட மாதிரி ஒரு பிரை
மேசை மீதிருந்த, அந்தக் கவு வரங்கள் சேகரிக்கும் பத்திரிக்கை கிழக்கிற்குப் போகும்படி அறிக்ை திற்கான ஒரு ஏர்லைன்ஸ் ரிக்கற்று தது. மெளனமாக அதைக் கவருக்கு மாகக் கவரை வைத்தான். நாளைச் புறப்பட்டு விட்டால் அவனுக்குத் வும் தான்.
அந்த அறையில் தூசி படிந்து யாக விடப்பட்ட மாதிரி அவனை ஒரு பிரமை, அவன் அத்தனை வ வைத்த அந்த வீணையை, அவ முடியாதே. அவனைத் தவிர, அந்த வீணையை மட்டுமல்ல அவனை ஏனோ, அந்த வீணையைத் தான் ( ணம் ஊசி முனையாய் வலித்தது.
D 200

ன்பது போல், அழுத கண்ணிரைத் லச் சிரித்தாள் வித்யா வித்யா. அந் மெல்லாம் அடங்கியபின் அடித்த ட்டிப் பார்க்கும் ஆதவனாக கண் ன் ஒளி எட்டிப் பார்த்தது. அந்தச் டியாதவனாக ஸ்தம்பித்து விட்டான்
டந்த அந்தச் சிரிப்பு. ழந்தான், தன் நிலை மறந்தான். தன் றியாமலேயே அவனது இரு கை 1.இமைகொட்டாது அவர்களையே . இனித் தனக்கேது வேலை என்ற நழுவினான், தன் கதவை இறுகத் நல்ல முடிவு. ஒரு மாதிரியாகக்
LD.
1ரை எடுத்துப் பிரித்தான். யுத்த நில நிருபராக அவனை ஏற்று, மத்திய கயிடப்பட்ட கடிதமும், பிரயாணத் ம், மெல்ல அவனை எட்டிப் பார்த் குள் போட்டுவிட்டு மீண்டும் கவன 5 காலை இஸ்ராயேலுக்குப் அவன் துணை வெறும் பேப்பரும், பேனா
து கிடந்த அவன் வீணை அனாதை வா, வா என்ற அழைப்பது போல ருஷங்களாகப் பொத்திப் பொத்தி னுடன் தூக்கிக் கொண்டு போக வீணையைத் தொட்டவளே, அந்த யும் விட்டுப் போகப் போகிறாள். விட்டுப் போகிறோமே என்ற எண் ஏனோ, அப்போதைய மனநிலை

Page 203
யில். அது அபாரமாகக் கனத்தது அ தொடப்போகிறான்? எத்தனையோ டும் அவன் அந்த வீட்டிற்கு வந்து மீட்டப்படும் வரை, அந்த வீணை திருக்கக் போகிறது. அந்த எண்
அழுதது.
யார் காத்திருந்தலென்ன. கா: வீணை அவனுக்காகவே காத்திருக்க
யார் கண்டது? ஒரு வேளை. ஓடியபின் அவனுக்கென்று ஒருத்தி மட்டுமே கேட்கிறதற்காய் மீட்டிட ெ
ஆண்டவன் ஏற்கனவே போட் அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்? அது னுக்குத் தெரிய நியாயமில்லையே!
கடவுளின் எதிர்காலத் திட்ட ஒன்றல்லவே!
அறையின் ஒரு மூலையில் இ அமைதியாகத் தூசி தட்டி, அழகா கவிதா இல்லாவிட்டால் என்ன? கரி கானம் என்பதற்குத் தான் மொழி லையே. எனவே அதற்குக் கவிதை
அடுத்த கணம், அவன் ெ
புதைந்து விட்ட அனர்த்தமான ஆ
உறுத்துகின்ற உண்மைகள். ஊனமா விரல்கள், அந்த வீணையிடம் சொ6
தனக்கு மட்டுமே. மெளனமாக கதையில், கனமாக நனைந்துவிட்ட ஒரு கணம் நலிந்து, நைந்தது.
தந்தியின் நரம்புகள் நடுங்கின

நல்லதோர் வீணை செய்தே. D
டுத்த தடவை. ம். எப்போ அதைத் மாதங்களிற்குப் பிறகோ? மீண் 1. தூசி தட்டி, அவன் கைப்பட்டு ஒன்றுதான் அவனுக்காகக் காத் ணமே அவனுள்ளே சுமையாக
த்திருக்காவிட்டாலென்ன? அந்த கத் தான் போகிறது.
ஒரு வேளை. ஆண்டுகள் பல வந்து, அந்த வீணையை, அவன் பந்து சேருவாளோ என்னவோ.
டுவிட்ட அந்தக் கணக்கு அப்போ து அன்றைய மனநிலையில் அவ
ங்களெல்லாம் நமக்குத் தெரிகிற
ருந்த அந்த வீணையை எடுத்து, கச் சுருதி கூட்டினான். கவிதை. னம் இசைக்க முடியாதா என்ன? என்று ஒன்று தேவை என்றில் பும் தேவையில்லைதான். நஞ்சத்தின் அடித்தளத்திலேயே ஆசைகள், ஆழமான இழப்புகள். ன காயங்கள் அத்தனையும் அவன் லாமல் சொல்லி அழுதது. ச் சொல்லக் கேட்ட அந்த சோகக் அந்த வீணையின் நெஞ்சம் கூட
20 D.

Page 204
D மனோ ஜெகேந்திரன்
ஒரு கணம். ஒரே கணம். வீணை. தன்னை மறந்தது. இயற்கை வகுத்த நியதியைக் க விட்ட அந்த சங்கீதப் பிரியனு றைச் சொல்லத் துடித்துத் துடி விட்டது.
மனமெலாம் கொள்ை மகரந்த வீணை யான் மறுகலாமோ நீ மாதா மதிகலங்கி இன்று ச6 மனமொப்பி நாளை க மாகாணம் தருமிறை ே மறுபடியும் சொந்தம் வி மணமுடிக்க மலரொன் மாதேவி மாதானாள் மணியான கான மென் மனதிலே பொருளும் மடியேத்தி எனை நீயு
அந்த வேணுகானத்தில் செய்தி, அந்த சங்கீத்திற்கு அ நியாயமில்லை. ஆனால் அவ அந்த வீணைக்கும் எந்தவொரு அந்தச் செய்தி அவனுக்கும் புரி காத்திருக்கத்தான் போகிறது. எங்கோ பிறந்து, எங்கேயோ சங்கீதாவும், அவனுக்காக இ போவதில்லை என்பது அந்த போட்ட முடிச்சை எவரால் மா என்ன. விதிவிலக்கா என்ன? மலேயே அவன் விரல்கள் அ யுடன் வருடின.
202

ஒரே ஒரு கணம்தான். மறுகணம் அந்த
தன் நிலையை இழந்தது. தனக்கு கூடத் துறந்தது. தன்னை ஆட்கொண்டு காகத் தனக்குத் தெரிந்த செய்தி ஒன் ந்துத் தன் நரம்புகளை மெல்லத் தளர
ா கொள்வதற்காய்
காத்திருக்க ன கவிதைக்காய் லியாதே ளிப்பாயே சதியிதே பருவதற்காய் ாறு தருதற்காய் சங்கீதாவாய்
மொழியுமிதே தெளியும் வரை ம் மகிழாயோ!
கொஞ்சிக் குலாவி வெளிவந்த அந்தச் புப்போது புரியவில்லை. புரிந்திருக்க னுக்குப் புரியும் வகையில் சொல்லவும் மொழியும் தெரியவுமில்லை. ஆனால் யும் வரை, அந்த வீணை அவனுக்காகக் அது மட்டுமல்ல. அவனுக்காகவே வளர்ந்துவிட்ட அந்தக் கானக் குயில் ன்னும் அதிக காலம் காத்திருக்கப் ஆண்டவன் போட்ட முடிச்சு அவன் ற்ற முடியும்? அதற்குச் சங்கீத் மட்டும் அந்த முடிச்சைப் பற்றி ஏதும் அறியா புந்த வீணையின் நரம்புகளை ஆசை

Page 205
நெஞ்சமெல்லாம் நைந்து ெ மீதிருந்த அந்த வீணையின் நரம் அதிவேகத்துடன் வருட.
அடுத்துப் பிறந்த அந்த அற்
நல்லதோர் வீணை செய் நலங்கெடப் புழுதியில் எ அந்தக் கானத்தில் பிறந்த அ பாரதிக்கு மட்டுமா புரியவில்லை. வில்லை. ஆனால் அதற்கான பதி நடுக் கூடத்திலே, இன்னமும் வித் கொண்டிருந்த அவனின். அந்த விநோதமாய்ப் பிறந்து தவழ்ந்தது
முற்

நல்லதோர் வீணை செய்தே. ப
நக்குருகும் வண்ணம், அவன் மடி புகளை அவன் விரல்கள் இன்னும்
புத கானம்.
தே - அதை
றிவதுண்டோ?
புவன் கேள்விக்கான பதில். அந்த இந்த சங்கீத்திற்கும் தான் தெரிய
ல் அவன் அறையை ஒட்டிய அந்த
யாவை ஆதரவோடு அணைத்துக் ஜனனின் விரல்கள் வேகத்திலே
அனுராகமாய்.
றும்
2O3 O

Page 206


Page 207


Page 208


Page 209


Page 210


Page 211


Page 212
மனோ ஜெகேந்திரன்
அவுஸ்திரேலிய மாநகரான சிட்னியை 6 திருமதி மனோ ஜெகேந்திரன் அவர்க தமிழுக்கு முகவரி தந்த யாழ்ப்பாணம்.இ சுந்தரத் தமிழைச் சுவைத்ததன் பயனாய் ஏனையோருடன் கவிதை, கட்டுரை, பா போன்ற வடிவங்களில் பகிர்ந்து மகிழ்ந்த6
ஆரம்பப் பள்ளி பருவத்து வருடாந்த ச 'மலர்கள் என்ற கன்னிக் கவிதையைத் ே 'கோலத்திற்கு வெளியே போன்ற சிறுக சாய்வதில்லை", "அவள் ஏன் அலரி மலர அவளும் ஒரு மலர்' போன்ற குறுநாவல்க பிலக்கியத்தில் தனக்கென ஒரு பாதையை
பல மேடை நாடகங்களை எழுதிய இவ பாராட்டை மட்டுமல்ல போட்டிகளில் பரி
கவிதை, பாடல் இவருக்கு நன்கு கைவந்: வடிவம் சிறப்பாக எழுத முடிந்து அது மே களிலும் பரிணமித்தது.
கலைகளில் சிறந்த ஒவியக்கலையை ஆத பல ஒவியப் போட்டிகளில் பரிசு பெற்ற ஒவிய ஆசிரியையாகப் பணிபுரிந்தார்.
இலங்கை, மலேசிய பத்திரிகைகளிலும், ! பிரகாசம் போன்ற அவுஸ்திரேலியச் சஞ் ரேலியக் காலாண்டுச் சஞ்சிகையான 'க வெளிவந்தமை குறிப்பிடத்தக்கதாகும். ச வந்த படைப்புகளுக்கு இவரே ஒவியம் வ:
இலங்கையில் சட்டத்தரணியாகவும், விரி யாற்றிய இவர், மேடைப் பேச்சுகளிலு
தற்போது அவுஸ்திரேலியாவில் சிட்னிய அறிமுகம், கருத்துரைகள் போன்றவற்றி பெண் பேச்சாளர்களில் முன்னணியாள புகழுரையல்ல. தற்போதுநாவல்துறையில் காலடி வைக்க இவர் எழுதிய நல்லதோர் வீணை செய்ே இதுவே நூலுருவாகும் இவரின் முதல்நூல
,
Ggözör LğüUSib, 19, Ripley Place, HassallC E Mail-Manojegan (a) One PhoneNumber - 61 296289.925 - FaxN
 

வாழ்விடமாகக் கொண்ட களின் பிறப்பிடம் ஈழத் வர் இளவயது தொட்டே தான்பெற்ற இன்பத்தை டல், வில்லிசை, சிறுகதை
Ii.
ஞ்சிகையில் பிரசுரமான தொடர்ந்து பாத பூஜை', தைகளையும், “சத்தியம் ானாள்", ‘அர்ச்சனைக்கு ளையும் எழுதிப் படைப்
வகுத்துக் கொண்டார்.
ரின் கவிதைகள் பலரின் சும் பெற்றுள்ளன.
ததனால் வில்லுப்பாட்டு டைகளிலும் வானொலி
ர்சித்துக் கொண்ட இவர் தோடு, மத்திய கிழக்கில் இவரின் எழுத்துக்கள் தமிழ்முரசு, தமிழ்ச்சுடர், சிகைகளிலும் அவுஸ்தி லப்பை' இதழ்களிலும் லப்பை இதழில் வெளி ரைந்திருக்கின்றார்.
வுரையாளராகவும் பணி ம் முத்திரை பதித்தவர். ல், கவியரங்கம், நூல் ல் பங்கேற்கும் இவரே என்பது நிஜமானது;
பாதை போட்டதுதான் த. என்ற நாவலாகும். கும்.
ove, NSW-2761, Australia. Net. 94. mber-61296596599