Page 1

DEMOT
B75-1975
郭 匯 日而 门隅

Page 2
WE SALUTE OUR
REV. FR. GNANA
9tundreth
THE OBLATES (ஈழத்து அமல
Clo. Very Rev.
MAZENO
40, FAR
COLOM
Phone: 380
LSLSLMLMLMLLLLLSLSLLSL SiLSL qLLLLLSLLLSLLLLLSLLLMSLS SAAAASiLMLLL SSLMS

-
OBLATE BROTHER
PRAKASAR, O. M. I.
(ßirthday
OF SRI LANKA மரி தியாகிகள்)
Fr. PROVINCIAL,
D HOUSE
M ROAD,
BO —— 15.
: لسسسسسسسسسسسسسس

Page 3
தொகுப்
அருள்திரு. சா. ம. செ6
Gasuarhu (
ஞானப்பிரகாசர் நூற்
கொழு

னப்பிரகாசர்
untgiftuti
ல்வரட்ணம், அ. ம. தி.
டுவோர் ருண்டு விழாக்குழு
ஒம்பு.

Page 4
母
D
*யாதும் ஊரே ய
தமிழ் ஈழத் தலே அனைத்துலக நான்காவது
தமிழ் கேட்க வந்து தமிழ்த்தாய் பெற்றெடுத்த தி எம் அன்புக்காணிக்ை மானிப்பாய் தந்த ட
நல்லைநகர் ஞானப்பிரகாசரின்
পশুগু

—ത്തm iSiSiSLTLLiiSiiiLiSiSiSiSiSiiiiLSSY
LJ 600I l
பாவரும் கேளிர்"
நகராம் யாழ்நகரில்
தமிழாராய்சி மாநாட்டில் து உயிர் கொடுத்த
நவப்புதல்வர் அனைவருக்கும் கை இச்சிறப்பு மலர் :
பன்மொழிப் புலவன்
நூற்ருண்டு நினைவு மலர்.
কুশল্প

Page 5


Page 6
உள்ளே.
* Ian ds Es
எமது இலட்சியம் - தொகுப்பாசிரியரின் (
யாழ் ஆயரின் அருளுரை 3 KM தவத்திரு தனிநாயக அடிகளின் ஆசியுை திரு. கா. பொ, இரத்தினத்தின் வாழ்த்துை " மனக்கமலம் மலர வாராய் " - நெடுநக குருவே! நான் வணங்குகின்றேன் - பண் Missionary & Scholar - Rt. Rev. Dr. Edm பண்பாடு - திரு. க.ப அறவாணன் The Velaikkara Inscription at Padaviy முற்றிப் பழுத்த மொழி நிபுணர் - பேராசிர் பூனே புலம்பல் - அமுது My Saintly Guru – Rev. Fr. H. S. Davic
The Tamil Diglossia Situation in Sri Lank - Dr. S. Thananjayaraja
Swamy Gnana Prakasar's Historical Rese - Bertram Bastiampillai
Missionary *Ad Paganos" – Rev. Fr. F. சுவாமிகள் கண்ட தெய்வக் கொள்கைகள்
- அருட்திரு அன்ரனி ே என் அனுபவம் - அருள்திரு ரி, ஏ. ஜே. ம * தமிழச்சியின் கத்தி " - கரவையூர்ச் ெ
ஈழத்தின் ஆதிக்குடிகள் திராவிடர்களே
- அருட்செல்வன் எஸ்
வாமி ஞானப்பிரகாசரின் தமிழ்த்தொண்
- செல்வி ஜுலியெற்
சுவாமி ஞானப்பிரகாசரின் சமயத்தொண்டு
- செல்வி புஷ்பலதா
மறைமலையடிகளின் மடல் கவிதை - திரு. A. நவரத்தினம் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் எழுதிய நூல்கள் விழாக்களும் குழுக்களும் Centenary Celebrations - Committees நன்றி மறப்பது நன்றன்று **

முன்னுர்ை
r 影 赣
DT a 。營 參
f ஞானி டித ஞானி
und Pieris, o. m, i. . .
a - Prof. Pathmanathan யர் மஸ்துரேனஸ் , ,
. 够 象 а
singham .. . arch
J. Stanislaus, O. m. i.
ஜாண் அழகரசன் . . துரநாயகம் . சல்வம் . .
இ. a. மத்தியூ S. S. J.
புஷ்பம் மரியாம்பிள்ளை
வாசுதேவன்
r. 8 is
12
14
20
25
32
34
35
39
46
67
7.
76
80
84
87
92
94
96
97
100
03
05

Page 7
OS);ll, (ßes
4
2 90ell
ΚΟΤΑ
COLOMI

(ompliments
912,
2Wisfier
HENA,
BO — 1 3.

Page 8
SELLA 8 (
QUALITY AND
ENGINEERI
VEE BELTS, GI
PACKING
ALL ENGLISH
STEAM 8
MARIN E R
38, QUAR] COLOMI
Phone: 32875

COMPANY
FOR PRECISION
NG TOOLS
BOLTS S NUTS
MAKES FOR
k WATER
EQUISITES
RY ROAD,
BO as y,

Page 9
(8.st
SWAMI'S HUND
REGAL HARD
3, ABDUL JAB
COLOM
Phone: 35561

O9;shes
RETH BIRTHDAY
S F71,
NARE STORES
AR MAWATHA,
BO — 1 2.

Page 10
(Šest (9.
Alr.
HANDSREE HA
359, OLD MC
COLOM
Phone: 3556O

impliments
9/11,
RDWARE STORES
DOR STREET,
BO — 12

Page 11
பன்மொழி நல்லூர் சுவாமி
சிறப்புற வா
யூனட்டட் ஹாட் 346, பழைய ே
கொழும்
தொலைபேசி: 32445

ப் புலவன்
ஞானப்பிரகாசர்
டு விழா
ழ்த்துகிருேம்.
வெயர் ஸ்டோர்ஸ்
சானகத் தெரு, L - 12.

Page 12
நூற்றண் சுவாமி ஞான
தமிழ்த் தொண்டை
V
American Engine
311, OLD MC
COLOM
Phone: 34430

தி காணும்
rzŽд 7/roz/rafficir
வாழ்த்துகிருேம்.
ering Corporation
OOR STREET,
BO — 12.

Page 13
தமிழ சுவாமி ஞான
சொற்பிறப்பு ஒ
வளரவேண்டுமென
EASTERN TRA
GENERAL HARDV
273, OLD M
COLOM
Phone: 3544

ாப்பிரகாசரின் ப்பியல் ஆய்வு
ன வாழ்த்துகிருேம்.
V
DING COMPANY
OOR street,
MEBOD - 1 2

Page 14
JVISHING SWAM
ALL S
M. BASTIAMPI
( MANUFACTURERS
MAN S
JAF
SX Phone : { NNE
FV

II’S CENTENARY
UCCESS
LLAI 8, SONS
OF EXERCISE BOOKS)
STREET,
FNA.

Page 15
O9th (Šest
| JE$I TRAI
303, OLD M.
COLOM
Telegrams: "JEF"

Compliments
9/11,
DING CO,
OOR STREET,
BO — 12.
Telephone: 3705

Page 16
சுவாமி ஞான்
நூற்ருரண்
பெருவிழாவாக வேண்டு
SARAWANA HAR
o, 15, ABDUL. J.
COLOM
Phone : 35051
2

னப்பிரகாசரின்
ாடு விழா
மென வாழ்த்துகிருேம்.
DWARE STORES
ABBAR MAWATTA,
Bo — 12.

Page 17
Ն0;!ի Ae 93.
Colonial Har
427, Old
COLOMI
Phone : 31950

st (&mpf micrt ts
111
dware Stores
Moor Street,
BO s l2.

Page 18
WITH CO
FR
RAMANN IN
ENGINEER
Sor
GRILLS
GATES
COLLAPSI) SWINGS STAIRCAS
BALCONY
A
ALL, KIND OF
OFFICE:
filliya 20а 467, OLD M
COLOM
Phone: 33.454

MPLIMENTS
OM.
DUSTRIES &z NG WORKS
BLE GATES
E RAILINGS
RAl LINGS
ND
WELDING WORK
duvare cSlores
OOR STREET,
BO) —— 12.

Page 19
WITH BEST
FR
FERNANDO)
131, second (
COLOM
Phone: 27443

COMPLIMENTS
OM
COMPANY
CROSS STREET,
|EBO - 11.
Grams: 'HELENLUC'

Page 20
(02A ن اکبرکs;
PEARL A

Z Ćmp/(me/2/6
クの2
ELD ROAD,
N \ M
BO – 13.

Page 21
VIT BEST
R(
ZA AZAZY JÁÁ
U E VV E
80, SEA
COL (
Phone: 23850
 

COMPLIMENTS
D
LLERS
STREET,
OMBO,

Page 22
ALL THE BEST
ANKAN
(லங்கா
IMPORTERS 8
35, BUTCHE
COLOMA
Phone: 23585

}reth Birthoay
TRADERS டிரேடர்ஸ்)
EXPOPRTERS
ER STREET,
во — II
Grams : " UNIOUE

Page 23
WE SALUTE TE Õle (real Scholar
(
ASIAN TRAE
STOCKI{
O 9enuine voLK. مح PEUGEOT ه
O MR RPR
ASAN RAI
No. 102 — 1/3, PANC
COLOMA
DIAL : 33544

HE MEMORY OF
Sr. 9nanapragasar
O
D AGENCES
STS OF
fWAGEN
CMG2S3
ETENTATIVT
DE AGENICS
HIKAWATTE ROAD,
BO — 1 O,
CABLE: “VOLKSPERJO ".

Page 24
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் நூற்ரு இனப்புக்குழுப் பொதுச் செ இம்மலரின் தொகுப்பாசிரிய
அருட்திரு. சா. ம. செல்வரட்னம், B. A., Dip. Com., 96 Itaff
முன்னுரை
நூற்ருண்டுகள் ஊடாக தமிழ்வள மேல்நாட்டவரும் உளர் கீழ்நாட்டவரும் ரோடு தமிழ் வளர்த்த சைவர் Lu Gorf V. இஸ்லாமியரோடு தமிழ்வளர்த்த கிறிஸ்த உயர் தனிச்சிறப்பிதுவுன்ருே
இவர்களுள் பலர் தமிழ் இலக்கிய வளர்த்தனர். அவற்றிற்குப் பதவுரையெ யென்றும், விரிவுரையென்றும், தொகு மலேபோல் வளர்த்தனர் வேறு பலர். 呜《 புதிய நாடுகளிலும் செந்தமிழை உலவவி தொண்டர்களையே சாரும்: மதத்தை வ வளர்த்தவர் அல்லர் இவர் என்பது எமது *ண்டு அம்மொழியின் சிறப்புகள் அறிந்து கள் செய்தனர் - ஆக்கவேலைகளை ஆக்கி
மேல்நாட்டு முறையில் அகராதிை தமிழ்த் தொண்டர்களே. அழகு தமிழை சாரும் உரைநடையில் தமிழன்னையை உ வக் குருக்களே. ஒப்பியல் இலக்கணத்தை வரும் அத்தொண்டர்களே எவருமே ெ யொன்றைத் தமிழுக்குக் கொடுத்துச் செ ஞானப்பிரகாசர் /பல்கலைக் கழகங்களின் பல்கலைக் கழகங்கள் கூட்டாகச் செய்யவே ஞகத் தன் சொந்த முயற்சி கொண்டு ெ வில்லை அவர்: ஆனல், அந்நிய மொழிகள் சொல்லொலிகள் கேட்டு சொற்பிறப்பு ஒ

ரியம்
rண்டுவிழா
யலரும்,
ருமான
அ. ம.தி.
ார்த்த பெரியோர் பலப்பலர். அவர்களுள் உளர் நம்நாட்டவரும் உளர் வைணவ மணரோடு தமிழ்வளர்த்த பொத்தர் சிலர் வர் பலர்; வேறெந்த மொழிக்கும் இல்லாத
இலக்கணத்தை பல்வேறு கோணங்களில் ன்றும், பொழிப்புரையென்றும், விளக்கவுரை ப்புரையென்றும் இலக்கிய இலக்கணங்களை னுல் புதிய துறைகளில், புதிய கோலங்களில் ட்ட தனிப்பெருமை கிறீஸ்தவத் தமிழ்த் ளர்க்க மட்டுமே மொழிபடித்துத் தமிழ் து துணிபு. தமிழ் மொழியின் தொன்மை து. அம்மொழிபாற் காதல்கொண்டு ஆய்வு அளித்தனர்;
யத் தமிழில் தோற்றுவித்தவர் கிறித்தவத்
அச்சேற்றிய பெருமையும் அன்னுரையே லவவிட்டு அழகுபார்த்தவர்களும் கிறித்த தத் தமிழுக்கு அறிமுகம் செய்து வளர்த்த சய்யத் துணியாத தன்னிகரற்ற தனிச்சேவை பன்ருர் பன்மொழிப்புலவர் நல்லூர் சுவாமி படிக்கட்டுகள் அவர் ஏறவில்லை. ஆணுல் ண்டிய ஆக்கவேலையை அவர் தனி மனித சய்ய முனைந்தார், அயல்நாடுகள் செல்ல ாபல அறிந்து, அவற்றின் அடிச்சொல் கண்டு ப்பியல் அகராதி படைத்தார் சுவாமிகள்

Page 25
இது ஒரு தனிப்படைப்பு காலத்தால் அ விஞ்ஞான வழிநின்று திக்கெட்டும் முரசுெ இந்தப் வன்மொழிப்புலவன் - ஞானப்பிர
அன்னரை இந்தாடு ஏள் மறந்த டுப் பாடநூல்களிலிருந்து அன்ஞரின் வா கத்தில் சிறப்புத் தமிழில் ஒப்பியல் கற்கு ஏன் அறிமுகம் செய்யவில்லை ?
"இறைவன் என்னை ந6 தன்னை நன்முகத் தமிழ் தக்கேற்ப வாழ்ந்த இத்தமிழ் மகனை உல விட்டனவே!
* திறமான புலமையெணி அதை வணக்கஞ் செய
நல்லூர் ஞானப்பிரகாசரின் திற கழகங்கள், வணக்கஞ் செய்தன: வரவேற்ற
கல்வியிலும் கயமையா? அறிவிலு வெறியும் மாநிலப் பாகுபாடுமா ?
* மறைவாக நமக்குள்ளே
சொல்வதிலோர் மகியை மானத்தோடு பாடினர். அந்தத் தமிழ் ப பேசியிராது வெளிநாடுகள் சென்றவர் தப கியச் செறிவு கலையழகு, பண்பாட்டுச் சி டித் தமிழ்த் தூது சொன்னவர் சிதறுண் யில் ஒன்றுகூட்டி தமிழாய்வு நடத்த வழி கள்தான்,
இவ்விரு பெரியார்களையும் தமிழர் சக் கூடாது தமிழ் நாட்டுப் பல்கலைக் அவர்களின் பெரும் பணியைத் தொடர்ந்து கும் ஞானப்பிரகாசரின் சொற்பிறப்பு ஒப்பிய இலக்கிய வரலாறுகளில் அவர்கள் தொண் நூல்களில் அவர்களது வாழ்க்கை வரலாறு சிறப்பாக நமது இனத்துக்கும் பெருமை ே எமது இன்றையத் தலைவர்களும் கெளரவி
நம்மிடையே சாதி, மத, மாநிலம் தாய் மக்கள் என்ற உயர் எண்ணம் இளப்
தமிழுணர்வு கொண்டு, எமது பண்பாட்டி
있

ழியாது. தமிழே உலகத்தாய் மொழியென்று காட்ட முன்வந்த முனிவன் - தமிழறிஞன்-- 画r于ág
து? தமிழ்நாடு என் மறைத்தது? இந்நாட் ாழ்க்கை வரலாறு ஏன் எடுபட்டது? தமிழ ம் மாணவ மாணவிகளுக்குக்கூட அன்னுரை
ண்முகப் படைத்தனன் ழ் செய்யுமாறே " என்ற திருமூலரின் வாக் கத் தமிழாராய்ச்சி மாநாடுகள் கூட மறந்து
ல் வெளிநாட்டோர் ப்தல் வேண்டும் !!
மான புலமையை வெளிநாட்டுப் பல்கலைக் ன. உள்நாட்டில் மட்டுந்தான் புறக்கணிப்பா?
தும் சாக்கடை அரசியலா? ஆய்விலும் மத
பழங்கதைகள்
D இல்லை " என்று பாரதியார் அன்று மானம் உந்த, நம்மிடையே பழம்பெருமை மிழ்த்தூது தனிநாயக அடிகள், எமது இலக் றப்புகளை அயல்நாடுகளுடன் ஒப்பிட்டுக் காட் ‘டுகிடந்த தமிழறிஞர்களை அனைத்துலக ரீதி வகுத்த தனி நாயகம் எமது தனிநாயக அடி
கள் மறக்கக் கூடாது, தமிழ் வரலாறு மறக் கழகங்களும், எமது நாட்டு வளாகங்களும் வளர்க்கவேண்டும் அரைகுறையாக இருக் ல் அகராதியை நிறைவு செய்யவேண்டும் டு ஜயந்திரிபறக் கூறப்படல் வேண்டும். பாட வரையப்பட வேண்டும். நமது நாட்டுக்கும், தடித்தந்த இப்பெரியோர்களை எமது நாடும், க்க முன்வர வேண்டும்;
ப் பாகுபாடுகள் நீங்கி, நாமனைவரும் தமிழ்த் ம் நெஞ்சங்களில் அழியாது பதிய வேண்டும். * தொன்மையையும் சிறப்பையும் உணர்ந்து,

Page 26
தம்மிடையே வளர்ந்து வரும் தாழ்வு மன எமது மொழி வாழ எமது இனம் வாழ ே வாழவேண்டும்.
இவற்றை யெல்லாம் இலட்சியமா நூற்ருண்டு விழாவை அனைத்து ஈழ ரீதியில் வைத்தோம் பட்டிதொட்டியெல்லாம் : வளர்த்த இற்நினைவு மலரையும் உங்கள்
நல்லூர் சுவாமி ஞானப்பிரகாசரின் நூற் அவர் புகழ் பாரெல்லாம் பரவட்டும்! அவர் பெயர் வரலாற்றில் வதியட்டும் தமிழ் வளர்த்த பெரியோர் பட்டியலில் தமிழ் மக்கள் மனங்களில் "மூத்திரை அவரது இந்நினைவு மலர் திக்கெட்டும் Jsař s Talg-u u Taun sufiáo Lu Roi Qarri
தமிழ் வளரட்டும்!
ஆண்ட இனம் மீ
சங்கே முழங்கு!

ப்பான்மையைத் தகர்த் தெறிய வேண்டும்: வண்டும் எமது இனம் வாழ எமது மொழி
கக் கொண்டே சுவாமி ஞானப்பிரகாசரின் கொண்டாடத் துணிந்தோம், போட்டிகள் விழாவெடுக்க விழைந்தோம். இதழ் கூட்டி கரங்களில் தந்தோம்:
ருண்டு விழா பெருவிழாவாகச் சிறக்கட்டும்!
பதியட்டும்! யாக " ஒட்டட்டும்!
செல்லட்டும்! ட்டும்!
தமிழினம் வாழட்டும்!
ண்டும் ஆளட்டும்!
முரசே கொட்டு:
நன்றி ===ه سl600T ؤ چی یخی
சா. ம. செல்வரட்னம்,

Page 27
பன்மொழி
நூற்ருண்டு விழா எ
0 அன்னுர் துவக்கிய
ச வரலாற்று ஆ
0 மறைத் ெ
வாழ்த்த
திருகே ஞானப்பிரகாசர் நூ
(5((

ப் புலவன்
ஞானப்பிரகாசரின்
டுக்கும் இவ்வேளயில்
தமிழாய்வு தொடர
ய்வு வளர
தாண்டு படர
கிருேம்!
500 do) நூற்ருண்டு விழாக் வினர்

Page 28
யாழ். மறைமாவட்ட ஆ
பேரருள்திரு. வ. தியோகு
B. A, Dip, in Ed. (6a)5rL div), D. D (
ஆண்டகை அவர்களி
அருளுரை
LLLLSLLLLSSSiiiLTLTLSTMMLTMTSiTiTSTiSLSLYzSLT ziMMiSiiiLiTSMiMMiSiiSiTiMMiMiiiLii
LITழ், மறை மாவட்டத்தின் <器
மறை மாவட்டத்தில் திரும அரும்பெரும் தொண்டுகள் பல பு ஞானப்பிரகாசருடைய பிறப் பின் விழாவை யொட்டி வெளியிடப்படுப எமது அருளுரையை வழங்குவதில் கின்ருேம்.
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் கத்தே நம் அன்னையாம் தமிழ்மொழிக்கும், ! அளப்பரிய தொண்டுகள் ஆற்றியுள்ள அறிந்ததே.
அவர் ஆற்றிய அரும்பெரும் ப நினைவில் வைத்திருப்பது நமது கடன் அவருடைய சிறந்த மாதிரிகையைப் பேசும் கத்தோலிக்க மக்களுள் பலர் ந அன்னைக்கும் நற்பண் புரிய முன்வரே மலர் வாயிலாக இவ்விலட்சியங்கள் அருள் புரிவாராக !
ஆயர் இல்லம், 十 யாழ்ப்பாணம், 18-8-75,

u li ப்பிள்ளை
a Gorntsouo)
யரென்ற மட்டில் இம் றையின் வளர்ச்சிக்காக ரிந்த நல்லூர் சுவாமி நூற்ருண்டு நிறைவு b இந்நினைவு மலருக்கு பெரு மகிழ்ச்சியடை
ாலிக்க திருமறைக்கும் , வரலாற்று ஆய்வுக்கும் ாார் என்பது யாவரும்
னிகளை நாம் என்றும் மையாகும். அத்துடன், ப் பின்பற்றித் தமிழ்ப் ம் திருமறைக்கும் தமிழ் வண்டும். இந்த நினைவு நிறைவேற இறைவன்
வ தியோருப்பின்னே,
பாழ் மறைமாவட்ட ஆயர்

Page 29
பன்மொழி தமிழே உலகத் த அறைந்திட்ட
நல்லூர் ஞானப்பி நாறருண பெருவிழா
அவசர நினைவு மலர் சி
மட்டக் ஞானப்பிரகாசியார்
(5(G

ப் புலவன் ாய் மொழியென்று
தமிழறிஞன்
றப்பு மலராக மலரட்டும்!
களப்பு
நூற்ருண்டு விழாக் ý60T.

Page 30
நில்லூர் சுவாமி ஞான GosTaTT GB sin o தமிழ் இயலுக்கும் ஆற் புரிந்துகொள்ளவேண்( துறைகளில் எழுதிய நூ எங்ங்ணம்தான் இத்து வியப்படைகின்ருேம்.
அவர் மாபெரும்
தமிழ் இயலிலும் ஒப்பற் பல துறைகளில் தம்
அவர் திருமறை ஆசிரியராகவும், ஒப்பி தொன்மையையும் ஒப் டும் வல்லுகராகவும் வி போன்ற புலமையைக் பிறப்பு ஒப்பியல் தமிழ்
இத்தகைய ஒரு டில் பெற்று எடுத்தாே ருேம். அவருடைய ெ றுவது இளம் தமிழ் அ
வளலாய், 8-6-75
 

அனைத்துலகத் தமிழாராய்ச்சித் தந்தை வத்திரு. சே. தனிநாயகம்
M. A., M. Litt. (Jey SwSpuDðbau), Ph. D. (GR)6iov sir) D. D. (e Grrr Gao Lo),
yவர்கள் அன்புடன் அளித்த
sممه
ாப்பிரகாசரின் நூற்றண்டு விழாவைக் அன்னர் கத்தோலிக்கு திருமறைக்கும் றிய அரும்பெருங் தொண்டினை கன்கு டும். சுவாமி அவர்கள் பல்வேறு நூல்களைப் பார்க்கும் பொழுது அவர் ண நூல்களை யாத்துள்ளாரென்று
திருமறை ஆசிரியராக இருப்பதுடன், ற அறிஞராக விளங்குகின்றர். அவர் ஆற்றலைச் செலுத்தியிருக்கின்றர்.
ஆசிரியராக இருப்பதுடன் வரலாற்று யல்மொழி வல்லுநராகவும் தமிழின் பற்ற தன்மையையும் எடுத்துக் காட் விளங்குகின்ருர், அவருடைய கடல் காட்டுவதற்கு அவர் யாத்த 'சொற்
அகராதி” யே போதிய சான்று.
பேரறிஞனைத் தமிழ்த் தாய் ஈழகாட் ள என்று காம் பெருமை கொள்கின் தாண்டைத் தொடர்ந்து செயலாற் அறிஞருடைய கடமை.
சே. தனிநாயகம்

Page 31
ஈழத்துக் கத்தோலிக்க சத்தியவேத
தின் நுடுவது
இவ்வா
தன் முன்னைய எழுத்தாளர் நல்லூர்
O ஞானப்பி நூற்ருண்டு எண்ணி ம
எழுத்தாளனுன சுவாமிகளின் நி3 அன்னரின் அடிச்சுவட்டில் பல இ தோன்றவேண்டுமென வாழ்த்துகி இதற்கு வழிவகுத்துக்கொடுக்க உங்கள் கத்தோலிக்கத்தைக் காக்
வளருங்கள் 1 .
* காவலன் * உங்களைக்
(35s புனிதவ
தொலை பேசி : 300 T

ஒரே தமிழ் வார ஏடான
பாதுகாவலன்
வயதைக் கண்ட ண்டில்
1ல் சிறப்புடைய ஒருவரான
சுவாமி ரகாசரின்
விழாவை கிழ்கின்றது.
னவுமலரை வரவேற்கின்றது. }ளம் கத்தோலிக்க எழுத்தாளர்கள் ன்றது.
காவலன்' காத்திருக்கின் ருன். கக் * காவலனை ? க் காத்து
காத்து வாழ்விப்பான் !
வலன் அலுவலகம், ளன் கத்தோலிக்க அச்சகம்,
360, பிரதான வீதி,
யாழ்ப்பாணம்,
GRAMs: "CATHOLICPRESS"

Page 32
செந்தமிழ்க் கல்மணி, வித்துவான்
ஊர்காவற்றுறைப் பாராளுமன்ற உ
திரு. கா. பொ. இரத்த
B, A. Hons. (NorL. air), M. A., B. O. L. (G
அவர்கள் வழங்கிய வாழ்த்துரை
தமிழ்மொழிக்கு ஆக்கப்பணியாற் கள் தனிச் சிறப்புடையனவாகப் பொலிக் களையும், ஆராய்ச்சி நூல்களையும், Gora மொழியினை வளம்பெறச் செய்துளர்,
ஈடிணையற்ற முத்தமிழ்க் காப்பிய கோவடிகள் எனும் துறவியார், சமணச துறவிகள் பலரும் இந்துசமயத்துறவிகள் ட பல திருநாவுக்கரசு தாயஞரும் முதலில் ச துறவியாருமாகித் தேவாரங்களைப் பாடித்
கிறித்தவத் துறவியாராகிய வீரம டாற்றினர். திருக்குறளை இலத்தீன் மெ பெயரிப்பே ஐரோப்பிய மொழிபெயர்ப்பில் எனும் தீந்தமிழ்க் காப்பியத்தை இயற்றிய திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணத்தை ஒப்பீட்டில் முதனூலாகும்
சுவாமி விபுலானந்தர் தமிழ்ப்பே யாளராகவும், பத்திரிகையாசிரியராகவும், ( ராகவும் இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் யாழ்நூல் எனும் இசைத்தமிழ் ஆராய்ச்சி ஒரு நூற்ருண்டுக்கு முன்தோன்றித் தமிழ் பிரகாசரும் இந்தத் துறவிகள் வழியில் வத் முனிவராகச் சமயப்பணி செய்தாரெனினு
கத்தோலிக்க நூல்கள் பலவற்றி3 கத்தோலிக்க சமய அறிவை மக்கள் இலகு
2-س-G

பண்டிதர்,
உறுப்பினர்,
57607th,
சென்ன)
றிய பெரும் புலவர்களில் துறவிகளின் பணி ன்றன. காப்பியங்களையும், பக்திப்பாடல் பெயர்ப்புக்களையும் அவர்கள் ஆக்கித் தமிம்
மாகிய சிலப்பதிகாரத்தைத் தந்தவர் இளம் மயத் துறவிகள் பலரும் கிறீத்தவ சமயத் பலரும் செய்த தமிழ்த் தொண்டுகள் பலப் Fமணத் துறவியாராகவும் பின்னர் வைணவத் தந்துள்ளார்
ாமுனிவர் தமிழுக்குப் பலதுறைகளில் தொண் ாழியில் மொழிபெயர்த்தார். இம்மொழி முதல் மொழிபெயர்ப்பாகும், தேம்பாவணி வரும் இவரேயாவார். கோல்ட்வெல் ஐயர்
எழுதினர், இந்த நூலே திராவிடமொழி
ராசிரியராகவும், கவிஞராகவும், கட்டுரை மொழிபெயர்ப்பாளராகவும், ஆராய்ச்சியாள அளப்பருந்தொண்டாற்றினர். இவர் தந்த நூலின் அருமை அளந்துரைத்தற்கரியது. த்தாய்க்குத் தொண்டாற்றிய சுவாமி ஞானப் தி பேரறிஞராவார். இவர் முற்றும் தறந்த ம் தமிழ் மொழிப்பற்றினத் துறக்கவில்லை.
னயும், கட்டுரைகளினையும் அவர் எழுதிக் ரவாகப் பெறுதற்கு வழிவகுத்தார்,

Page 33
எனினும், அவருடைய பெருமைய லாற்று ஆராய்ச்சி நூல்களாலும், மொழி கின்றன; அவர் ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலு
தமிழ்மொழியின் பெரும் பழமை பையும் நுணித்துணர்ந்த அவர் இவற்றை பிறர் இலகுவில் செய்யமுடியாத இத்தெ உழைத்தார்.
தமிழ் அமைப்பு வண்ணத்தையும் திறம்பட விளக்குதற்கு அவர் பல மொழி யையோ இரண்டு மொழிகளையோ நன்கு மொழிகளைக் கற்றர். அவருடைய காலத் வேறெவரும் வாழவில்லை என்பது உயர்வு
அவருடைய பன்மொழிப் புலமை அறிந்த ஜேர்மன் நாட்டவர் மட்டுமன்றி. சைவ மடங்கள் அவருடைய தமிழ்ப் பை
அவருடைய சொற்பிறப்பு ஒப்பிய கருவூலம், வடமொழியிலும் மேனுட்டு மெ சொற்களை எடுத்துக்காட்டிய திறப்பாடு ட
போது ' எனுஞ் சொல்லின் ே பட்டுப் போராடியதும் இப்பொழுது நினை sy fflau பலதுறைகளில் தமிழன்னை சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு நூற்ருண்டு
* அரியவற்றுள் எல்லாம்
பேணித்தமராக் கொளல் என்ருர் வள்ளுவர் பெருமான் பெருமக்களின் அருஞ்செயல் சிறந்து நிை
வேலணை 10-7-75
10

பும் தொண்டும் புகழும் அவர் எழுதிய வர் ஆராய்ச்சி நூல்களாலுமே நிலைத்து நிற் லும் நூல்களை எழுதினர்
யையும் தனிச்சிறப்பையும், நுட்ப அமைப் உலகத்துக்கு எடுத்துக்காட்ட முனேற்தார் ாண்டைச்செய்தற்கு இரவுபகலாக அயராது
சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் வண்ணத்தையும்
கெளை அரும்பாடுபட்டுக் கற்ருர் ஒருமொழி கற்பதே இயலாத அக்காலத்தில் அவர் பல
ந்தில் அவரைப்போன்ற பன்மொழி அறிஞர்
நவிரிச்சியாகாது
யையும், மொழிநூல் ஆய்வுத்திறனையும் நல்கு தமிழ் நாட்டவரும் அவரைப் போற்றினர். ரிக்குப் பொருளுதவி செய்தன
ல் அகராதி ஒப்புயர்வற்ற ஓர் ஆராய்ச்சிக் ாழிகளிலும் சென்று பயின்று நிலைத்த தமிழ்ச் பாராட்டுக்குரியது
தாற்றம் குறித்து சுவாமிகளுடன் நான் மாறு வுக்கு வருகிறது: r க்கு நிலைத்த பெரும் பணிகளைச் செய்த விழாக் கொண்டாடுவது மகிழ்ச்சிக்குரியது;
அரிதே பெரியாரைப்
p
இப்பெரியாரைப் பேணி விழாக்கள் எடுக்கும் றந்து பொலிக
க. பொ. இரத்தினம்.

Page 34
ಥೂಣೂಟ;
மனக்கமலம்
விரு
(S சரித்திரத்தின் தலைநகராம் 器 தாமரைப்பொன் முகே
தரித்தகுறு முனிவரர்போ 器 சமுத்திரத்தின் அமு திரித்துவத்தின் அருள்வி (S தேமதுர ஞானப்பிர
குருத்துவமா தவத்துநெ( 器 குலமலரே மணக்கம
பெருவானில் எழுமேகந்
பெய்மழையாற் பொன் வருஞானத் தமிழ்கூறும்
வடித்தளிக்குங் கலைவி குருஞானப் பிரகாசக் கே
器 குறித்துவரு நூற்ருை
திருவான ஞானப்பாற் க
திசையெட்டும் இசை
(ن ઉો 器

SUfitN1 hÁsi
金&@@@@@@@@
மலர வாராய்
s 6.
(s த்தம் S) யாழ்ப்பா ணத்தின் @ର୍ଷ மென்னும் நல்லூர் தன்னிற் 器 ல் வாழ்ந்து ஞானச் தெடுத்துச் சால ஈந்து 器 ளக்குந் தீப மான காச ரென்னுங் ତ୍ରୈ) டு முனிவர் தம்மின் (S லம் குளிர வாராய். KS) 器 赛
திரண்டு கூடிப் * வயல்கள் வளம் பூரிக்கும்,
நல்லுல கோர் பிருந்தால் உளம்பூ ரிக்கும் ாவின் பேராற் ண்டு மடலே! நீதான்
S (S
டலே யாகத் பரப்ப வருக ! மாதோ. 器
4 நெடுநகர் ஞானி" 器 泌G巡羟g@@@@@°
y
1.

Page 35
12
குருவே! நான் வ
அந்தத்தின் கீழும் அந்த ஆதி பந்தத்தை மீக்கி யாளும் பராட இந்தப்பூ தலத்தி லந்த ஏழையி முந்துஞ்சீர்க் குருவாய் கின்ருரன்
நாவலர் பாவல் லோர்கள் தன் காவலர் நீயே யென்று கடல்கு சேவைகள் செய்து வந்த தெய் பூவகம் போற்றும் ஞானப் புதி
1-10(1Ք-մ0 மண்ணும் பொன்னும் திறமுறத் தேர்ந்து தெய்வத் தி பிறவிநோய்க் கடலைத் தாண்ட துறவினைத் தெரிந்த ஞானச் சு
ஈன்றநற் தாயார் தூக்கி எடுத்து சான்றவர் ஆக்கு தந்தை சார்ச் ஆன்றபே ரறிஞர் நண்பர் அர தோன்றிய குருவே 1 காலம் மூ
நோவிலும் பிறந்தாய் 1 வாட்டும் காவிலுந் தவழ்ந்தாய் ஞானம்
பாவிலும் கடந்தாய் விரித்த ட சாவிலும் அருகில் மின்முய் ச
வானத்தின் அகலம் மீதான் 1 ப ஞானத்தின் முதிர்ச்சி மீதான் ! காணத்தின் நாதம் மீதான் I கற் மோனத்தின் வடிவம் மீதான் !
ஞானகல் இரத மேறி காற்பெரு தேனமு தெரத்த ஏழு திரவியம் வானவெண் ணிலவு போலே வ கோனவர் தொண்டுவாழ்க 1 கு

வணங்குகின்றேன்
யின் மேலும் கின்று
Isrsár afssva frrgr
துருவாய் வந்தும்
முதல் அவன் பாதம் போற்றி,
குறை கல்லூர் ஞானக் டி முனிவர் போலே வமே ! பிரகா சம்மே ர் உனை வணங்கு கின்றேன்.
போகமும் போலி வென்றே ரித்துவப் பாதை சோக்கிப் ப் பெருந்தெப்ப மாகப் பூண்ட டரினை வணங்கு கின்றேன்.
ஒத்தா லாட்டுஞ் சேயார் தசன் மனைவி கற்றம் சர்வான் துரதர் மேலாய்த் ன்றுமே வணங்கு கின்றேன்.
தோன்பிலும் வளர்ந்தாய் கற்றேர் கல்குறுக் தேம்பா வணியின் ாயொடு நோயு மான ற்குரு வணங்கு கின்றேன்.
லரினின் மென்மை தோன்!
ஞாலத்தின் பொறுதி மீதான் ! பனேக் கெட்டா வேத முனிவரே வணங்கு கின்றேன்.
தச் திசைக டோறும்
அளித்த வள்ளல்; ான்புகழ் விரித்தான்; ஞானக் நவே நான் வணங்கு கின்றேன்.

Page 36
திருப்பலிப் பீட மோர்பால் 1 திக அருங்கலைக் கூட மோர்பால் 1 ஆ வருங்கடல் ஏழுங் கொள்ளா வா பெருங்கடல் எட்டு தோன் பே
பற்பல மொழிகள் தோய்ந்து பசு அற்புதத் தமிழே ஆதி மொழிெ விற்பன அழைத்தே கின்னைக்
சொற்கஜலப் புலவர் " ஏறே !
கங்கையுன் கருண் கூட்டும் 1 க. துங்ககற் ருெண்டே புள்ளக் கே திங்களுன் ஒளியைத் தீட்டும் 1 .ெ சங்கைகூர் குரு?வ1 கின்னைச்
புலமிக் கவரைப் பு புலமிக்க வர்க்கே பு

ழ்கன்னி மாட மோர்பால் பூக்குநூல் விசேடம் ஓர்பால் 1 ன்பயிர் வளர்த்தாய் 1 வற்ருரப் தையேன் வணங்கு கின்றேன்.
ருசொற் பொருள்கள் ஆய்ந்து பன அறுதி யிட்ட கம்பனும் விருந்திட் டானே ஈவாமியே! வணங்கு கின்றேன்.
-லும்,நுண் கலையை நாட்டும் ாயிலிற் தூபங்காட்டும் தய்வமும் முடியைச் சூட்டும் சாந்துணை வணங்கு கின்றேன்.
' பண்டித ஞானி'
லமை தெரிதல்
லனும்."
-பழமொழிகள்.
13

Page 37
MISSIONA
AND
RT, REV, or, Ed M.
(RETIRED BISH (
convVERsioN “WP VOCA Tow P., was
born of Hindu parents at Manipay, Jaffna, in North Ceylon, on the 30th August 1875. His father was a devout Hindu, the guardian of a well known Hindu temple, and a teacher by profession. His mother was the daughter of a Hindu scholar of repute. But she began to show leanings towards Christianity very soon after her marriage. She read the Bible daily during her leisure hours and prayed in secret to God for enlightenment. One day when her son was dying of fever she vowed to God to embrace Christianity and dedicate him to the Sacred Ministry, if he would recover. God heard her prayer and the boy got well. It was about this time that his father died, and he went under the care of his Hindu relatives. His mother then contemplated a second marriage, and the partner chosen was a devout Catholic, a lay leader among Catholics and the editor of an educational periodical. But before her marriage she wished to be baptised and her son with her. The Hindu relatives objected and pointed out that the boy would lose his ancestral property if he left
14

RY
SCHOLAR
JIND PIERIS, o. M. I. OP OF CHILAW)
Hinduism. Her reply was: “Am I to go to heaven and send my child to hell ? So they both received baptism on the same day at the hands of Father C. H. Lytton o M. I, who in the exuberance of his joy said " Others buy a field and sow the harvest afterwards, but I have acquired a field with the har vest ”.
Young Gnana Prakasar, began his education in a non-Catholic school, of which his father was a co-founder; but after his mother's second marriage, he was sent to St. Patrick's College, Jaffna, conducted by the Oblate Fathers. After finishing his studies here, he secured a post in an estate as an accountant, During his spare hours he prepared for the Ceylon Railway Clerical Examination. He was determined to do his best and he succeeded so well, ... that he was placed first in the order of merit. This secured for him an important place in the Head Office of the Railway Department in Colombo. The prospects of success in a worldly career were indeed bright, but the young man's thoughts were gradually turning towards the service of God. He longed to serve the Church and dedicate his life to work for those who sat "in the shadow of darkness and in the valley of

Page 38
death". But a sense of his unworthiness made him hesitate. He went for advice to Rev. Fr. Charles Collino. M. I, who straightaway asked him: "Well, my boy, if you like to serve God why don't you leave the world and join the Seminary?" He decided; resigned his place in the Railway and returned home to Jaffna to tell the news to his mother. She made no objection but his step-father was very disappointed. He entered the Oblate novitiate in Jaffna and later the Seminary for his ecclesiastical studies. On the 1st of December 1901, he was ordained Pries and under the care of an experienced Oblate missionary, began his apostolate, which was to end with his death only.
Very early in Fr. Gnana Praksar's ecclesiastical career, in fact, even before his ordination to the Priesthood, he was initiated into a form of missionary work most dear to those early Oblate missionaries, who had been schooled in the intrepid zeal and apostolic courage of a Semeria or a Bonjean. This work was the preaching of 'missions' or great retreats to Catholics directly and to non-Catholics indirectly. A special feature of these retreats was the Tarkapirasangam or dialogue sermons, where one did the role of a docile questioner and the other of a Catholic guru. The success depended not so much on the matter presented, as in the manner of presenting it. The preachers required, besides a thorough knowledge of the language of the common people, a perfect acquaintance with their fads and fancies, their superstitions and prejudices, their wit and humour, their popular skits and epigrams: in a word, the missionary had to be well equipped with an intimate understanding of the mentality and genius of the masses. That Fr. - Gnana Prakasar was a past master in this form of exposition of Christian
PREA CHIER

doctrine, is evident from the numerous booklets he published later on a variety of Christian tenets, on Protestant objections and Hindu practices. Here are a few titles in English: "Two Capital Lies,', "An Important Duty', 'The Royal Road,' “The Soul', 'The Divine Teacher', “ Chris the God Man ” “ Honesty in Religions', 'Inquiry', 'Origins of Pillaiyar', 'Judgement", "Conscence", 'Protestants' etc. Their number is legion, and their size varied from four pages to forty. But in every one of them the touch of the Catholic guru is prominent. Even the titles, as they run in Tamil, speak of one whose knowledge of Tamil literature is deep and extensive and whose understanding of his countrymen's genius thorough. It is not an exaggeration to say that in this country none has excelled him and few, if any, equalled him in this art of popular teaching. All this was for the instruction of the ignorant and the erring.
LSSLSLSSLSLSSSSSGS For the edification WRTFF of the faithful, he edited, with the help of some of his fellow priests, a small monthly tract known as Kudumbavasagam or readings for Catholic family. Together with these minor religious writings, mostly tracts, he carried on with great industry a campaign for supplying the Tamil reader with first rate literary works on doctrines of the Church, asceticism, Church history and Liturgy, both in prose and poetry. He began by editing unpublished religious works, written by the Oratorian misssionaries and preserved among Catholics as heirlooms. The works of Fr. Jacome Gonsalvez, Fr, Gabriel Pacheco and Fr. Caetano Antonio were carefully revised and edited by him, Among these works was a Tamil translation of Fr. Sebastian do Rego's life of Fr... Joseph Vaz by Fr. Gabriel Pacheco, the Tamil scholar
15

Page 39
who wrote Thevapirasain Tirukkadai (the Sacred histroy of the people of GOD), in five volumes. Some of Fr. Gnana Prakasar's literary works were translations or adaptations from French and English works : e. g. Andavar Sarithirama (life of Our Lord) from Fr. Lesetre's "Notre Seigneur Jesus Christ dans son S, Evangile"; Christhu Nathar Sarithira Arayicci, a critical life of Our Lord, containing material gathered from the famous lectures of Mgr. Freppel on the Divinity of Christ; Cattoliccu Tiruccapaium athan Podakangkalum, an adaptation of Fr. Hull's book, the Catholic Church and her teachings,
Fr, Gnana Prakasar was at his best in his writings on Hinduism. His mastery over the language and his intimate knowledge of Hindu Philosophy and mythology, from Sanskrit and Tamil sources, ss well as his forceful logic, made him irresistible in any controversy on the subject. Here are some of his works on Hinduism: Philosophical Saivaism, An American Hindu on Hinduism, A Critique of Mr. Phelp's letter ( all in English), Metempsychosis, Answers to Saivites, Neo-Saivaism, History of Hindu Vegetarianism, Hinduism and Animal Sacrifice, Origin of Pillaiyar, Origin of Subramaniya (All in Tamil). His literary output on all religious matters is so vast and varied, that one wonders whether it will ever be surpassed by any Tamil writer in this island.
He loved the PHILOLOGIST la nguage which GOD had given him for his mother tongue, and laboured with all the ardour of his soul and the keeness of his intellect to honour it and praise GOD for it, by making a deep study of its literature and grammar. Not satisfied with all this, he delved into the very foundation of the Tamil
16

language, its connections with other languages and sought to establish a theory, which would give it a priority, hitherto unclaimed. He had to face the ordeal, which is the lot of all discoverers; he had to meet with criticism, some the product of real scholarship, others the outcome of prejudices or injured pride. But he held fast to his theory, with the courage of conviction and even attempted to demonstrate it by undertaking a monumental work-the Etymological and Comparative Lexicon of the Tamil language. It was to have been in two volumes, of ten parts each, each part running into about 100 pages. He had the happiness of seeing the sixth part of the first volume in print a few months before his death. The entire matter for the other parts was in manuscript, but no one has, so far, attempted to continue his work.
In his book “How Tamil was built up", he tells us how he stumbled on his new theory of the origin of languages. "After a particulary strenuous season of official work I sat, one day, jaded and fit for no serious undertaking. Finding the new Tamil Dictionary of Mr. C. W. Katiravel Pillai handy, I began turning the pages at random, for the mere curiosity of seeing what treatment certain obscure words of classical Tamil had received in the magnum opus of a great scholar. Soon my attention was drawn to an important fact which had never struck me so forcibly before: namely that the entire vocabulary of our peculiarly symmetric language (with the exception of a handful of imitative words) falls into a number of interrelated groupg.: : Caldwell and others, indeed, had pointed out the fact with regard to a few scores of words; but I now began to see that this was the case with the whole vocabulary" (p. v.). Briefly, his new theory was this:

Page 40
inductive studies in the ancient vocabulary of Tamil have brought out a fundamental fact-that the first Words of that language are built upon certain sounds denoting the relation of things in space, that is, built upon the deictics A. U. I. and E, and conveying four distinct ideas in relation to Extention or Space, viz., near by, far away, beneath and above, These first words of Tamil are also the long-forgotten Roots of most words in all the IndoEuropean languages, Tamil first words or roots take us back, thus, to the remotest period of human history when only a few scores, or perhaps a few hundreds, of monosyllabic words without inflexion, formed the sole language of what are known as the Aryan and Dravidian races.
Fr. Gnana Prakasar gives a fairly comprehensive account of his theory in the introduction to his Lexicon, and in the two books, 'How Tamil was built up' and "Studies in Tamil Etymology'- both in Tamil, His paper on " the Dravidian element in Sinhalese ', read at the Royal Asiatic Society (C. B.), was severely criticised by Prof. W. Geiger, (rf. Journal of R. A. S., C. B., No. 89, pp. 233-253; No. 90, pp. 16-43). But his Lexicon, which illustrated his new theory received from scholars of India and Europe a certain measure of praise. Among the European scholars, the following are noteworthy: Dr. Henri M. Leon, Dr. Ludwig Harald Schutz, Prof. F. O. Shrader and Dr. H. Beythan, They praised him especially for his industry and erudition, without committing theme selves entirely to his new theory, Had he been given an opportunity of a visit to Europe for consultation with philologists in France and, especially, in Germany, he would have ranked high in the science of languages. Such ambitions were not his, for it was all 'a labour of love undertaken solely for the advancement
G - 3

of knowledge, and prosecuted amid the hardships of a busy missionary life." (Introduction to Lexicon p. viii). Although he may not have been a prophet in his own country, in the Tamil Nad he was respected and honoured as an authority in that language, as the present writer had occasion to observe, when he travelled with him to Goa in 1931,
Historical research went apace with his linguistic studies. The religious and civil history of Jaffna, naturally engaged his attention first, and he worked at it diligently, braving the difficulties which pioneering in any branch of knowledge entails. "The Tamils, their early history and Religion', 'A Critical History of Jaffna”, “Jaffna History in Portugese and Dutch Times'-all in Tamil; and in English, ' The Kings of Jaffna ', India's Ancient History and Chronology' Origin of Caste among the Tamils', are some of his major historical works. To the same category belong three other works: (1) "A Histroy of the Catholic Church in Ceylon', about which Fr. S. G. Perera s. J. wrote: “He places before his readers a plain unvarnished history drawn from all the sources available for a study of history of the period'. (2) “ XXV Yearso Catholic Progress in the Diocese of Jaffna,' which is really a Gazeteer of the Diocese, containing facts and figures, gathered with admirable patience from tradition, from parochial and Diocesan records, and from published. and uupublished sources. (3) 'Catholicism in Jaffna,” which is a summary of the history of the Catholic Church in Jaffna, from earliest times to 1926.
HISTORIAM
For his linguistic and historical work he had to depend mainly on his library which he had built up by personal endeavour
17

Page 41
and the small contributions he received occasionally from his lay friends, The present writer can testify to the fact that it contained very valuable and rare books and documents. But the pity of it is that no effort was made to preserve this precious collection, at least as a monument to the memory of a great scholar. A similar fate seems to have overtaken his printed works. They should have been gathered together for the use and edification of posterity.
Fr. G na n a Prakasar was indeed a linguist, a historian and a litterateur. But this was not his life's work, for he was essentially a dedicated missionary, cast on the model of a Joseph Vaz or a Jacome Gonsalvez. His prodigious learning was but a handmaid to his work for the enlightenment of his couns trymen, for their conversion to Christ. In 1904, he was placed over the Nallur mission, which meant an undefined territory in the Nothern peninsula, where non-Catholics may be found. Catholics were left to the care of the parochial Clergy, religious or diocesan, but non-Catholics were his parishioners. At Nallur he had a church and a small presbytery, and that became his parish. Here he built up his study and received his friends. From this centre he extended his apostolate to the remotest villages,
AMISSIONARY
It is no easy task to wean a people from their allegiance to a religious system, sprung from the soil and deeply rooted in the hearts of millions, enriched with a literature, venerable and vast, observed in a minute daily ritual and hallowed by every form of art. In such cases, conversion becomes particularly difficult, when it is to a religion which, in the popular mind, is associated with a foreign culture. The missionary's first
18

task is to break down all such prejudices in the minds of his hearers; then he has to approach the subject through the very channels, which have been familiar to them. Fr. Gnana Prakasar was well aware of this. He knew Hinduism, popular as well as philosophical; he knew its culture and literature, and to what extent they may be admired. His simple and ascetical life fitted well into the popular image of a “o Suvami” or “Guru”. He was actually known among them as Nallur Suvami,
The missionary’s next dificulty was to find the funds to buy land, build churches or chapels, pay catechists, provide the converts with books, and, at times, with food, clothing and lodging. The converts were often harassed with false law-suits; they were denied access to wells and common pools of water and ostracised from the society of Hindus. The animosity shown them was often directed against the missionary even to the extent of personal injury. With heroic courage Fr. Gnana Prakasar surmounted every obstacle and bore the banner of Christ from village to village. It is estimated that the number of his converts is well over 3000, and the mission stations built by him about 37. Thus he laboured for his Divine Master, like St. Paul, '' in journeying often, in perils of waters, in perils of robbers, in perils from my own nation, in perils from the Gentiles, in perils in the city and in the wilderness, in perils from false brethren, in labour and painfulness, in much watchings, in hunger and thirst, in fastings often, in cold and nakedness ” (2 Cor. 11, 25, ff.).
Fr. Gnana Prakasar wns pre-eminently a man of action, who could never bear to be idle or unoccupied. He was constantly at work, preaching, teaching, reading, writing or dictating to clerks,

Page 42
But he was not a pedant; he greeted every one with a gentle smile, a kind word, and was always accessible to his poor converts. Even his frequent journeys, to and fro he turned to good account to sow the word of GOD. He carried with him a small book shelf, and whether in a cadjan hul or under a palmyrah tree, he could concentrate on his literary
FORGET TO REMEM
"In order to remember some a lot of other things. Henc a question of what success

work, as if he were in his study at Nallur.
Above all he was an exemplary religious, and a holy priest who lived in GOD's presence, and spent himself for Him. The inspiration of his life will live on and posterity will rise up and acclaim the Great Catholic GURIl.
۔۔۔۔۔
BER
things, you must learn to forget :e a good memory is basically one can achieve in forgetting".
— Swаті Gnanapragasаг
19

Page 43
மாந்
Gustrálauř ॐ மிம்ப் பே شكLک) i ܘ܀ ܢ
பண்பு, பண்(பு), பண்படு, uair LinTGB) ஆகிய சொற்கள் உறவுடைய சொற்களாக வழங்குகின்றன. இவற்றுள் பண்பாடு என்ற சொல் பழந்தமிழ் வழக்கன்று பிற்கால மொழி வழக்கு, பேராசிரியர் எஸ். வையாபுரிப் பிள்ளை பண்பாடு என்ற சொல்லை 1937-ல் டி கே சி; தமிழுக்குக் கொண்டுவந்த புதுச்சொல் என்கிருர், பல் கலைக்கழக தமிழ் - ஆங்கில பேரகராதி (Tamil Lexicon) uGður Luar tu sãw LUB என்ற சொற்களுக்கு மட்டும் விளக்கம் தரு கிறது. பண்பாடு என்றசொல்லை அகராதி விளக்கவில்லை 20-ம் நூற்ருண்டில் படைக் கப்பட்ட சொல் என்பதனல் இச்சொல்லை விட்டிருக்கக் கூடும்:
பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில் (எட்டுத் தொகை, பத்துப்பாட்டு) பண்பாடு என்ற சொல்வழக்கு காணப்படவில்லை; காவிய கால, பக்திக்கால இலக்கியத்துள்ளும் காண வில்லை. நாகரிகம் என்பதைப் பற்றிய குறிப்பு நற்றிணை 355 வரி ("முந்தை இருந்து நட்டோரி கொடுப்பிள் நஞ்சும் உண்பர் நனிநாகரிகர்") கலித் தொகை மருதக்கலி 9 (நஞ்சு உயிர் செகுத்தலும் அறிந்து உண்டாங்கு) திருக்குறள் 550 (* பெயக்கண்டும் நஞ்சுண்டமைவர் நயத் தக்க நாகரிகம் வேண்டுபவர்") ஆகிய இடத்தில் வழங்கப்படுகிறது: ஈ தன்றி பண்பு என்பது திருவள்ளுவர் கூறிய பண்
20
 

பண்பாடு
தப் பருவ த்தின் W
தெய்வக்குணம்"
dis. L. Jsopa T60Yr sö. M. A., B o., L., M. LIT. ராசிரியர், பச்சையப்பன் கல்லூரி, சென்னை.)
புடைமை என்ற அதிகாரத்திலும்,”நெப் தற் கலியிலும் 16 வழக்குகள் காணப்படு கின்றன; இவை எல்லாம் ? Culture" என் பதன் பொருளை முழுமையாகத் தாங்கி இருக்கும் சொற்கள் என்று கூறுவதற்கில்லை
பண்படு பண்பாடானது
பண்பாடு என்ற சொல் வரலாறு பற் றியோ பொருள் திட்பம் பற்றி யோ தெளிந்த முடிந்த சருத்துகளில்லை
பண்பு + படு = பண்பாடு பண் + படு = பண்பாடு என்றும் தமிழ் வாணர்கள் விளக்கம் தந்திருக்கிருர்கள் பண்பு என்ற சொல்லிற்கு குணம், தகுதி, விதம், சுபாவம், முறை என்ற பொருள் கள் உண்டு பண் என்பதற்கு அகராதி யில் 21 பொருள்கள் காட்டப்படுகின்றன. இவ்விரண்டு சொற்களுக்கு உரிய பொரு ளுக்கும், பண்பாடு என்ற சொல்லுக்கு உரிய பொருளுக்கும் இணக்கமான ஒற்றுமை இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
* tưshừLi + tưQ56ò = tư sẩy tu n’ Q ” ஆயிற்று என்பதில் பகர உகரம் கெட்ட தற்குத் தக்க காரணம் காட்ட இயலவில்லை. ஆகையால் இவ்விரு சொற்களை மூலச் சொற்களாகக் கொண்டு பண்பாடு என்ற சொல் உரு வா யி ற் று என்ற கருத்து பொருத்தமாயில்லை;

Page 44
பண்படு என்ற சொல் தமிழில் அள் மைக்காலமாக வழங்கிவரும் வினைச்சொல் இச்சொல்லை ஆங்கிலப்படுத்தும் தமிழ்giisa Gupraprits to become refined, or to reform" என்று பொருளுரைக்கிறது. * பண்பட்ட செந்தமிழ்" என்பது தனிப் பாடல் இச்சொல்லின் மற்பொருள் செம் மைப்படுதல் அல்லது சீர்திருந்தல் என்ப தாகும்
பண்பாடு (Culture) மனித சமுதாயத் திள் வளர்ந்தநிலை; செம்மைப்பட்ட நிலையே ஆம் ஆகையால் சீர்திருந்துதல் என்ற பொருளுடைய பண்படுஎன்ற சொல் லடியாக பண்பாடு என்ற சொல் வந்த தென்பது பொருத்தமாகும் மொழியியல் படி, உடன்படு-உடன்பாடு, செயல்படுசெயற்பாடு என்ற வழக்குகளைப் போல பண்படு-பண்பாடு என்ருகியிருக்கலாம் என்று கொள்ளுதலே பொருத்த மாம் (வழிபடு-வழிபாடு) - பண்பாடு சொற்பொருள் விளக்கம்
பண்பாடு (Culture) மாந்தனின் வளர்ந்த நிலையை மட்டுமன்றி சமுதாயத்தின் படித்த நிலையையும் எடுத்துக் காட்டுகின்றது வளர்ந்தநிலை என்பது பின்னர் வந்த சொத்து படிந்த நிலை என்பது சொந்தச் சொத்து இந்த இருநிலைகளையும் தாங் கிய ஒருசொல் பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில் வழங்கவில்லை
Culture என்பது ஆங்கிலத்தில் இரு பொருள்களில் கையாளப்படுகின்றது: மாந்த இயலிலும் (Anthropology), தத்துவ இயலிலும் (Philosophy) இச்சொல் வழங்கு கிறது: ஒவ்வொரு காலத்திலும் மாந்தர் கள் இயற்றிக்கொண்ட கருவிகள், அவர் கள் வாழ்ந்த சமுதாயத்தின் பழக்க வழக் கங்கள் நம்பிக்கைகள் அவர்களது சமயம் பற்றிய கொள்கைகள் முதலியன இச் சொல்லில் அடங்கும் தத்துவ இயலில் மக்களது அறிவு நலம் கருத்துநலம், குண நலம், கொள்கை நலம், ஒழுக்க நலம், வாழ்க்கைநலம் முதலியன மேலும் மேலும் வளர்ந்து திரிந்து வரும் நிலையைக் குறிக் கும். இப்பொருள் தத்துவ அடிப்படை யில் தரப்படும் விளக்கம், முன்னே கூறி

யது மாந்தஇயல் அடிப்படையில் தரப் Eull- 667 dish Mathew Arnold cups su இலக்கியப் பேராசிரியர்கள் இரண்டாம் பொருளுக்கு விளக்கம் தந்துள்ளனர் தமிழ் அறிஞர்கள். தமிழ் வரலாற்ருசிரி யர்கள் இப்பொருளிலேயே இச்சொல்லைக் கையாளுகின்றனர். இதனைத் தமிழ் மக் கள் அடைந்துள்ள திருந்திய அறிவுநிலை (Intellectual development) 6Tai to acts லாம்
இந்தப் பொருளில் (மாத்யூ அர்னெல்ட் கூறும் பொருளில்) Culture என்பதனை உள்ளடக்கிய நேர்ச்சொல் (Direct word) பழைய தமிழில் இல்லை. என்ருலும் பண்பு, நாகரிகம், பண்புடைமை ஆகிய சொற்களை ஒரளவு இதே பொருளில் பழந்தமிழர் கை யாண்டிருக்கின்றனர். " பண்பு எனப்படு வது பாடு அறிந்து ஒழுகல்", (நெய்தல் கலி 16) எனவரும் கலித்தொகை அடியும், திருக்குறள் பொருட்பாலில் உள்ள பண் புடைமை என்ற அதிகாரத்திற்கு (100 அதி.) பரிமேலழகர் தரும், " பெருமை சான்ருண்மைகளில் தாம் வழுவாது நின்று எல்லா இயல்புகளும் அறிந்து ஒத்து ஒழு குதல்" எனவரும் உரைவிளக்கம் பண்பு, பண்புடைமை என்ற சொற்களின் ஆட்சிக் குச் சாட்சிகளாகும்
நாகரிகம்என்ற சொல் திருந்திய அறிவு pay (Intellectual development) 67 si p பொருளில் சங்க இலக்கியத்திலும் திருக் குறளிலும் வழங்கியிருக்கிறது, சான்று "முந்தை இருந்து நட்டோர் கொடுப்பின் நஞ்சும் உண்பர்நளி நாகரிகர்,” (நற்றினை 355)
' பெயக்கண்டு நஞ்சுண்டு அமைவர்
நயத்தக்க நாகரிகம் வேண்டுபவர்," (திருக்குறள் 580) என வருபவை இதற்குச் சான்றுகளாகும் எது பண்பாடு?
"கடவுள் முதலில் ஒவ்வொரு மக்கட் கூட்டத்திற்கும் களி மண்ணுலான ஒரு
கோப்பையை அளித்தார்; அவர்கள் அத னின்று தங்கள் வாழ்வைப் பருகினர்."
21

Page 45
நிக்ஸ் இந்தியப் பழங்குடி உண்ணுவதி லும் உறங்குவதிலும் விலங்கும், மாந்தரும் ஒரு போக்கினர். எண்ணுவதிலும், எடுத் துரைப்பதிலும் மாந்தன் விலங்கிடமிருந்து வேறுபட்டிருக்கிருன். மாந்தன் ஒருவனே கற்கும் ஆற்றலும், கற்பிக்கும் ஆற்றலும் உடையவனக விளங்குகிறன் கற்று, கற் பிக்கும் ஆற்றல் பெற்ற மாந்தன் துய்ப் பதிலும் சிலவிதக் கட்டுப்பாடுகளை எடுத் துக் கொள்கிருன் இயல்பான படிந்த பண்புகளல்லாமல் அவளுகப் படித்த பண்பு களும் அவன் வாழ்வோடு கலக்கின்றன; ஆகவே, பண்பாடு என்பது மனிதன் சமு தாயத்தில் ஓர் உறுப்பினன் என்ற வகை யில் அறிவு, நம்பிக்கை, அறவாழ்க்கை, சட்டம் வழக்கங்கள் பற்றிய ஒரு வித வாழ்க்கை முறையே ஆகும்; ஒவ்வொரு சமுதாய மக்கள் வாழ்க்கையை நடத்தும் முறையே பண்பாடு எனப்படும், நடத்தை இருவழியாக அவனைச் சாருகிறது. ஒன்று, மரபு (பாரம்பரியம்-Race) வழியாக ப் பெற்றது. மற்றது கல்வி வழியாகப் பெற் றது: பரம்பரையாக ஒரு தலைமுறையின ரிடமிருந்து அடுத்த தலைமுறையினர்க்கு மரபு வழியே வரும் நடத்தைக் கோவையே என் கிருர் மார்க்கரெட் மீட்5
A configuration of learned behaviour and results of behaviour and whose compound elements are shared and transmitted by the members of a particular society.' என்கிருர் அறிஞர் ரால்ப் வின் டன்; (Ralph Linton) - Rays and Culture.'
ஒரு சந்ததியிடமிருந்து பிறிதொரு சந் ததியாரிடம் பண்பாடுகள் இடமாற்றம் பெறும்பொழுது புதிய சமுதாயத்தினர் பழைய பழக்க வழக்கங்களை ஏற்றுக் கொள் ளலாம்; புதியவற்றைச் சேர்த்துக் கொள்ள லாம். பழையவற்றை விட்டும் விடலாம்;
பழந்தமிழகத்தில் புலால் உண்ணலும், கள் உண்ணலும், பரத்தை உறவு கொள் ளலும் போற்றப்பட்டன; அவை வேண் டாதன என்று திருவள்ளுவர்ச் சமுதாயம் விலக்கி வைக்கிறது: பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை உள்ள மணச் சடங்குகளும், பிணச் சடங்குகளும் மற்றைய வழக்கங்களும், பழக்கங்களும் அப்படியே இன்றும் உள்
22

ளன என்று கூறுவதற்கில்லை காலப்போக் கில் சமுதாயத்தின் வளர்ச்சி தளர்ச்சிக் கேற்ப மாறும், புதியன சேரும்
Lusia LurrG) Gaffluo Gafskar (individual) மட்டிலும் அல்லது ஒரு குழுவை (group or class) மட்டிலுமோ அல்லது ஒரு சமு தாயத்திடம் (society) மட்டுமோ ஒடுங்கி விடுவதில்லை: தனிமனிதர் பலர்சேர்ந்தது தான் இனம்; இனம் பல சேர்ந்ததுதான் சமுதாயம் ஆதலால் தனிமனிதனின் வளர்ச்சி, தளர்ச்சியை மட்டும் பண்பாடு என்ற சொல் குறிக்கவில்லை. அதன் வழி யாக இன வழிச் சமுதாயத்தின் வாழ்வை அது தாங்கி இருக்கிறது
மனிதன் சமுதாயத்தின் பிரிக்கமுடி யாத உறுப்பு. ஆகையால் தனது தேவை யையோ, விருப்பத்தையோ செய்து கொள்ள நேரிடையாகவோ மறைமுக மாகவோ தொடர்பு கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது. பொருளாதார தேவை மட்டு மன்றி கலை, எழிலுணர்வு ஆன் மீகம் போன்ற துறைகளில் தேவைகளை அவன் செய்து கொள்கிருன் மனிதன் தன் பண் பாட்டிற்கு உருவாக்கிய பண்டங்களையும் தவிர, வழக்கு, வழக்காறு, மரபு வழக்கு கொள்கைகள், நிறுவனங்கள், வழிநுட்பங் கள் போன்றனவும் சமூகத்தில் காணக் கிடைக்கின்றன. பின்னவை எல்லாம் மனி தன் சூழ்நிலையுடன் கொண்ட தொடர்பால் தோன்றியன எனினும் அத்தொடர்பையே பின்னவை மாற்றவும், தடுக்கவும், ஊக்க வும், திறமை பெற்றிருக்கின்றன; இவ்வா முன் பொருள்கள், வழிமுறைகள், பொருள் சார்ந்த சாராத விருப்பங்கள், நிறைவு கள் (satistaction) ஆகிய எல்லாவற்றையும் பண்பாடு என்ற சொல்லில் மானிட இய GvIT iř (Anthropologist) på 6áâyparíř
' பண்பாடு மனிதனின் கைவண்ணத் தைப் புலப்படுத்துகிறது" என்கிருர் மலி நோஸ்கி தன்னுடைய தேவைகளை நிறைவு செய்துகொள்ள மனிதன் உருவாக்கிக் கொண்ட துணைக் கருவிதான் பண்பாடு என் கிழுர் C. C. நாத் பொருள்சார் பண்டங்க ளும் திறமைகளும், குறியீட்டுச் செய்கை களும், நம்பிக்கைகளும் அறிவும், அதை விவரிக்கும் முறைகளும், சமூக மதிப்பின்

Page 46
மூலக் கூறுகளும் சமூக மதிப்பீடுகளும் தான் பண்பாட்டில் அடங்கிய உள் துணைக் கருவிகள் என்கிழுர் பால்சன் (Falson)s
சிலர் எண்ணுவதுபோன்றே, பண்பாடு மனிதனின் செய்கையான கலைத்திறன் மட்டுமன்று மாருகப் பல்வேறு வழிகளில் கால நேரங்களுக்கு ஏற்ப மனிதனுடைய தன்மையை இயல்பாக வெளிப்படுத்தி அவனுடைய தேவைகளையும் விருப்பங்களை யும் நிறைவேற்ற உதவுகிறது. இயற்கைக் கும் பண்பாட்டிற்கும் எவ்வித முரண்பாடும் இல்லை பண்பாடு இயல்பானது. ஆனல் அதன் வகைகளோ வெளித் தோற்றங் களோ சூழ்நிலை, சமூகம், உள்ளம் ஆகிய வற்றைச் சார்ந்துள்ளது; (ஆதாரம் - Fundamentals of Sociology by Pascara Gisbert), V−
பண்பாடு தத்துவ இயல்பாதையில்.
1870-ம் ஆண்டை அடுத்து இந்தியா வில் Culture" என்ற சொல் பற்றி சொற் போர்கள் நடந்தன Mathew Arnold * Culture and Anarchy” 676örgyub 5ävl' பில் விரிவான ஆராய்ச்சி செய்தார். இதில் * Culture" என்ற சொல்லுக்கு முடிவான விளக்கம் ஒன்றைத் தந்தார். "ஒருவன் தன் குணநலன்களை நிரப்புவதிலும், தன் னைச் சூழ்ந்திருக்கும் சமுதாயத்தின் நலன் களைப் பேணுவதிலும், பேரவா கொண் டிருக்கும் பக்குவ நிலை (Perfection) என்று அவர் விளக்கினுர்,
மக்கள் அறிந்தவற்றுள்ளே சிறந்தவற் ருலும், சிந்தித்தவற்றுள்ளே சிறந்தவற்ற லும் பண்பாட்டின் தன்மை அறியப் படு கிறது என்கிருர் அர்னல்ட் அர்னல்ட் குறிப்பிடும் இம் மனப்பண்பு மேலும்மேலும் வளர்வது, திருந்துவது, செம்மைப்படுவது ஆகும் அறிவு, குணம் முதலியவற்றைத் தொடர்ந்து பேணுகின்ற மனநிலை. இது பக்குவமாகி முதிரிந்துகொண்டே செல்லு கின்ற மனநிலை, இந்நிலையைப் படிப்படி யாகத்தான் ஒருவர் அடையமுடியும்; இனி மேல் அடையவேண்டிய ஒரு உச்சநிலை இல்லைஎன்ற முடிவு இதற்குக் கிடையாது; கணக்கற்ற படிகள் உடைய உயரப்பயணத் தில் இது ஒருபடி மேல் மேலும் உயரச் செய்வதே இதன் இயற்கை தொடரும் பயிற்சியினுல் பண்பட்ட திருந்திய நிலையே

- Culture" стал сиOih? " Culture" ord b ஆங்கிலச் சொல்லுக்கு மூலச்சொல் * Cultura (kyrmfa - ரஷ்ய மொழி) குல்தூர என்ற லத்தீன் சொல்ல்ாகும். இச்சொல் லுக்குப் பொருள் பண்படுதல் என்பதாகும் இதைக்கருதி Oxford பேரகராதி TiliageImprovement by training, intellectual development, cultivate 6r så Lisær Qunt Geir &6ITm கக் காட்டப்பட்டுள்ள ன. Agriculture என்ற சொற்ருெடர் Ager - cultura" என்ற லத்தீன் சொல்லின் திரிந்த வடிவமாகும். ஈண்டுள்ள Ager என்பதற்கு வயல் என்று பொருள் நிலத்தைப் பண்படுத்தும் தொழி லுக்காகி, பண்படுத்தல் Agriculture என வழங்கி வருகின்றது.
நிலத்தின் பண்பட்ட நிலை யை யு ம் தொழில் முறையையும் Agriculture என்ற சொல்லால் குறிப்பிட்டது போல, மனத் தின் பண்பட்ட நிலையை culture என்ற சொல்லால் ஆங்கிலத்தில் குறித்திருத்தல் வேண்டும். சுருக்கமாக Agriculture என்பது நிலப்பண்பாடு: Culture என்பது உளப் பண்பாடு தமிழிலும் பண்படுதல் என்ற சொல்லுக்கு அமைதல், உதவல் சீர்திருந் தல், செப்பமா த ல் என்று பல பொரு ளுண்டு (மதுரைத் தமிழ்ச் சங்கப் பேரக ராதி பக். 119) செப்பமாதல் என்னும்" பொருளுடைய பண்படுதல் என்னும் சொல் நீண்டு பண்பாடு என ஆகியிருத்தல் வேண் டும்
முடிவாக பண்பாடு என்பது தனி மாந் தனின் உயர் குணச் சீர்மையைக் காட்டும் மனத்து இயல்பே பிறருக்காகத் தன்னை அளித்தலும், அழித்தலுமே பண்பாட்டில் செயல்வடிவங்கள். மிகச் சிறந்த சமுதாயத் தின் மிகச் சிறந்த பண்பாடு இது மணி தப் பருவத்தின் குழந்தைக் குணமன்று, மாந்தப் பருவத்தின் தெய்வக் குணமாகும் பண்பாடு-சமய இயல் பாதையில்.
மாத்யூ அர்னல்ட் உடைய கருத்து தனிமனிதனையே பெரிதும் சார்ந்திருக் கிறது. ஆனல் பண்பாடு என்பது தனிமனி தனை மட்டுமே சார்ந்திருக்கவில்லை. தனி மனிதன், இனம் சமுதாயம் என்ற மூன் றிலும் ஒன்றித்து உருவாகிறது. மாத்யூ அர்னல்ட் இந்த மூன்று பகுதி யையும் சார்ந்து பண்பாட்டை விளக்கவில்லை (Three senses of culture),
28

Page 47
பண்பாடு தனிமனிதனேடு ஒடுங்கிப் போய்விடவில்லை. இனத்தோடு சமுதாயத் தோடு அது சார்ந்து இருக்கின்றது இன மும் சமுதாயமும்கூட பண்பாட்டை வளர்க் கின்றன, வாழ்விக்கின்றன
"They only mean the culture of the individual cannot be isolated from that of the group, and that the culture of the group cannot be abstracted from that of the old society, and that our notion of perfection must take all three senses of culture into account once.'
பாடப்படும்பாட்டிலும், வரையப்படும் ஒவியத்திலும், அவற்றை அனுபவிக்கும் உணர்விலும் பண்பாட்டின் கூறுகள் அடங் கிக் கிடக்கின்றன; இசை அனுபவங்களும் ஓவியக்கலை அனுபவங்களும் ஒரு சமுதா யத்தின் பண்பாட்டின் களங்களாக விளங்க முடியும் எகிப்திய நாட்டில் இருக்கின்ற ஸ்பிங்ஸ் உருவங்களும், பிரமிடுகளும் அவர் களது பழமை மிக்க கலைப் பண்பாட்டை எடுத்துக் காட்டுகின்றன; திராவிடப் பழங் குடி மக்களிடத்து சிற்பக்கலை இருந்த செய்தியை சிந்துவெளி நாகரிகம் எடுந்துக் காட்டுகின்றது; இவை எல்லாம் பண்பாட் டின் கூறுகள் என்பதில் ஐயமில்லை
தனி மனித மனப்பண்பை வற்புறுத்து வதிலேயே அர்னெல்ட் அதிகம் கவனம் செலுத்தியதால் சமுதாயம் பற்றி விரிவா கப் பேசவில்லை ஆனல் அரசியல் அமைப் பில் ஏற்படும் திருப்பங்கள், கல்வி விரிவுக் கான வாய்ப்புக்கள், சமூகப்பணிகள் பெருகு வதற்குத் தகுந்தவாறு மாறுவதற்கு த் தகுந்தவாறு ஒரு குறிப்பிட்ட சமுதாயத் தின் பண்பாடுகள் மாறுதல் பெறுகின்றன பல பெண்டிரை மணக்க லா ம் என்ற வாய்ப்பு அமைந்தபோது பல பெண்டிரை மணக்கும் பழக்கமும் இருந்ததைப் பார்க் கிருேம்; பல பெண் டிரை மணத்தல் சட் டப்படி குற்றம் என்று அரசியலார் வற் புறுத்தும் போது பழைய நீதி மாறுவதைப் பார்க்கிருேம், கள் அருந்துதல் உண்பதில் ஒருகூறு என்று கருதிய பழந்தமிழர் பண்
24

turr G FLD6oor பெளத்தரின் செல்வாக்கிற்குப்
பிறகு கள்ளருந்தல் குற்றம் என்ற புதிய பண்பாட்டை உருவாக்கியிருக்கிறது
பண்பாடும் சமயமும்
பண்பாடு சமுதாயத்தைச் சார்ந்திருக் கிறது சமயங்கள் சமுதாயத்தைச் சார்ந் திருக்கின்றன நிகழ்காலச் சமுதாயத்தில், எதிர்காலத்தின் பழக்க வழக்கங்களை க் கொண்டுவர வேண்டுமானுல் சமய ஆதிக் கத்தின் மூலமாகவோ அல்லது அரசியல் ஆதிக்கத்தின் மூலமாகத்தான் கொண்டு வர முடியும் கிறிஸ்துவ சமயத்தை சி சார்ந்த சமயங்களிள் ஆதிக்க காலத்தில் வாழ்ந்த T. S. Elio சமயத்தைச் சார்ந்து தான் பண்பாடு தோன்ற முடியும், வளர முடியும் என்று நம்பினர்
'The first important assertion is that no culture has appeared or developed except together with the religion; according to the point of view of the observer, the culture will appear to be the product of religion, or the religion the product of eulture." (P, 157 T. S. Elliot - Notes to wards the definition of Culture), பண்பாடு முடிந்த வரையறை
ஓர் இனத்தின் குணங்கள் அனைத்தும் பழக்க வழக்கங்கள் அனைத்தும் பிறப்பி லேயே தோள்நின என்று கூறுவதற்கில்லை. பிறந்தபின், பிறந்தகுழல், வளரும் சூழல் வாழும் சூழல், இவற்றிற்குத் தகவே அந்த இனத்தின் குணநலன்கள் அமைகின்றன. இவ்வாறு தொடக்கத்தில் தோன் றிய குணங்கள் பரிணும வளர்ச்சிக்கேற்ப மாந் தனின் அறிவு வளர்ச்சிக்குத் தக விரிவடை கின்றன அல்லது சரிவடைகின்றன. இவ் வாறு வீழ்ந்த குணங்களும், வீழாமல் வாழ்ந்த குணங்களும் அந்த இனத்தின் பிரிக்கமுடியா அடையாளச் சின்னங்களாக அமைந்து விடுகின்றன; இனங்கள் தனித்து நிற்கும் நிலைமாறி, அன்புச் சூழலாகவும், வன்புச் சூழலாகவும் ஒன்றுடன் ஒன்று கலக்கின்றன. இவ்வாறு கலக்கும்போது ஒருசில குணங்கள் வருகின்றன. ஒருசில குணங்கள் போகின்றன:

Page 48
THE WELAIKKA AT PA
By PROF. S. Dept. of History,
N undated Sanskrit inscription from Padaviya, engraved in grantha characters, records the construction of a vihara on the orders of a general called Lokanatha. The institution was named as the Velikkara viharam and was placed under the protection of the Velaikkara regiment.
Paranavitana's reading of the text together with his translation and comments was published in the Journal of the Ceylon Branch of the Royal Asiatic Society. His decipherment of the epigraph as in the case of several other inscriptions which he edited is excellent but his interpretation of its contents can be questioned. In the first place the last expression, 'Sripater-iha', in line 7 is translated by Paranavitana as here for the illustrious lord, But here at Sripati appears to be the more appropriate translation as the Sanskrit inscription on the seal from Padaviya testifies that Padaviya was called Sripati-grama in medieval times.
As the inscription commences with a brief eulogy of the Setukula it may be assumed that Lokanatha either belonged to the Setukula or that he was an agent or Samanta of a ruler of the Setukula. Paranavitana argues that the Setukula mentioned in the inscription cannot be
1. S. Paranavitana, ' A Sanskrit inscriptio Society (JCBRAS), New Series, Vol. V
2. The circular seal with the figure of a Saivite temple at Padaviya refers to S
to as Sripati in the Sanskrit inscription 1970, pe 2.
3, JCBEAS, Vol. VIII, pt, 2, pp. 261-264,
G-4

RA INSCRIPTION DAWIYA
PATHMANATHIAN
Peradeniya Campus
a reference to the Aryacakkravartti dynasty of Jaffna and contends, that it refers to a Javaka family from the Malay Peninsula and adduces the following arguments in support of his contention. Firstly, the Aryacakravarttis were ardent Saivites. Secondly, it is not known that Padaviya was ever under their effective control. Thirdly, the date of the record as indicated by its palaeography is somer what too early for the time in which the Aryacakkaravarttis rose to power in Ceylon.
Further he asserts:
We have, therefore, to look for the derivation of this Setukula to a quarter outside Ceylon as well as South India ..... Setu meaning causeway, is no doubt the name of a place, and not far from Jaiya, where the only inscription of Candrabhanu has been discovered, and from Ligor with Tambralinga has been identified, there was an ancient kingdom referred to as Ch'ih-t'u in Chinese writings... It could very well be that a scion of the ancient royal family of this region was a companion of Candrabhanu in the latter's attempt to wrest for him the sovereignty over this Island. It is also not impossible that of the Javaka's son who was
n from Pada viya ' Journal of the Royal Asiatic
Ill, pt. 2, pp. 261-264.
Nandi, discovered recently (1970) from an ancient cipatigrama The same locality seems to be referred from Padaviya, See Ceylon Observer, Nov. 28,
25

Page 49
installed as the ruler of the kingdom in North Ceylon by Jatavarman Virapandya o *
Paranavitana's identification of the Setukula on the basis of the Chinese evidence relating to Ch'ih-t'u is wrong because his assumption that ch'ih-t'u is a Chinese transcription of Setu is erroneous. Ch'ih-t'u is not phonetic transcription of a Malay or Sanskrit name. Ch'ih-t'u means the red-earth land" and the Chinese texts give the following description of it :
The kingdom of Ch'ih-t'u, another part of Fa-Nan is situated in the south seas. By sea one reaches it in more than a hundred days. The colour of the soil of the capital is mostly red, whence is derived the name (of the country)..."
It is thus quite evident, that the equation of Setu with Ch’ih-t’u is unacceptable. Therefore, there is no justification for seeking the origins of the Setukula in the Malay Peninsula where a locality called Setu is not known to have existed. Moreover, it may be added that
4, ibid.
5. Paul Wheatley, The Golden Khersonese
6. A Liyanagame, The Decline of Polonn
1968), pp. 133-134 Recuil des Inscriptions du Siam, II, 26.
7. Monier Williams. A Sanskrit English l
Tamil Lexicon, Madras, 1929,
8. According to tradition embodied in the as the Cekaracacekaramalai, the Tevai between Lanka and the southernmost Rama’s armies,
9. Tevai ula edited by U. V. Caminataiyar 10. Archaeological Survey of Southern In 11. South Indian Inscriptions (SSI) - Vol. 12. Tevai ula. v. 95, ASSI, IV : No. 2. p
26

neither Candrabhanu nor his son could have belonged the Setukula because they were of the Padmavamsa,
The expression Setu has several meanings; it may denote a dam or dyke, a lake or reservoir, a causeway, a passage or a boundary. It could even signify the sacred syllable Om (which is mantranam Setub). There were several localities called Setu in South India. The southern extremity of South India was referred to as Setu, The Island of Ramesvaram and the reef of sunken rocks connecting the island of Mannar with Ramesvaram were also called Setu,o Besides, there were several localities called Setu in and around Ramesvaram.
The Tamil work called Tevai ula, mentions a town called Setu. The existence of such a town is suggested by the title Setu nakarkavalam, “ the guardian of the town of Cetu ', which belonged to the Setupati rulers of Ramnad. A medieval Pandya inscription testifies that Setumulam was on the sea-coast of Sevvirukkai natu.** The bathing ghats at Ramesvaram were also known as Setusnanam. Moreover, inscriptions refer
(Kuala lumpur, 1966) pp. 26-27.
aruwa and the riee.of Dambadeniya (Colombo
, tr. 27.
Dictionary, Oxford, 1892,
Ramayana of Kampan and repeated in such works ula and the Cetupuranam the bridge or Cetu point of India was constructed as a passage for
(Madurai, 1907) v. 95 lia (ASSI) IV, no. 2. p. 65. VIII : No. 403, 117, of 1903,

Page 50
to another such locality, Setu Tanukkoti otherwise called Sri rama Setu Tanukkoti.**
The expression Setukula may denote either a dynasty or a family which had either come from a locality called Setu or had intimate connexions with such a site. Three lines of rulers, namely the Aryacakravartti chiefs of Cevvirukkainatu in the Pandya kingdom, the Aryacakravartti rulers of Jaffna and the Setupatis of Ramnad had connexions with Setu. Among them the first two were related. The rulers of Jaffna and the Setupatis of Ramnad had the title Setukavalan, “the guardian of Setu ”, 1*
The Setupati rulers acquired authority over Ramnad in the early seventeenth century. As they had never exercised authority over any part of Ceylon and because there is a wide gap of several centuries between the date of the Padaviya inscription as suggested by its palaeography and the period of the Setupatis the Setupatis could be conveniently left ou of our investigation about Setukula,
The Aryacakravarttis of Sevvirukkainatu held positions cf high rank in the Pandya kingdom, Their influence probably
13. ASSI, IV : Nos. 4 and 16, pp. 68, 98.
14. S. Pathmanathan, The Kingdom of Jaffn Ph. D. Thesis (unpublished) University a
15, ibid., pp. 17-178 16. Madras Epigraphic Reports (MER) No,
17. Culavamsa (Cv.) XC vv. 43-47. 18. The Kingdom of Jaffna, p. 182-183. 19, ibid, Cekaracacekaramalai edited by I.
20. Cekaracacekaramalai, Cirappuppayiram,
by P. P. Vaittilinga Tecikar (Point Pedro
21. The Kingdom of Jaffna, pp. 403-407, S,
Kings of Jaffna, Ceylon Antiquary, V Currency (Colombo, 1924) p. 75,

extended to all the localities called Setu in the days of Maravarman Kulasekhara (A. D. 1268-1310). As noticed earlier Setumulam was on the sea-coast of Sevvirukkainatu which was probably the seat of their chieftaincy. Moreover the expression Setu tirumukam (command or order or from Setu) found in one of their epigraphs suggests that Setu was of some significance to them. A member of this family, the general Aryacakravartti invaded Ceylon around A. D. 1284, entered the town of Yapahuwa and seized the the Tooth and Alms bowl relics." "
The kings of Jaffna, who were called Aryackravarttis were related to the
Aryacakravarttis of the Pandya kingdom. Traditions recorded in contemporary Tamil texts claim that the kings of Jaffna were in the lineage of two Brahmins of Rameswaram who had attained the rank of Samantas in the distant pasi. ? The kings of Jaffna had the epithet Setukavalan, which they probably inherited from their ancestors-the Aryackravarttis of Sevvirukkai natu. They used Setu as a benedictory expression in their inscriptions and coins. The Koiagama inscription of the Aryacakravartti commences with
la, circa, A. D, 1250-1450 f London. 1969, pp. 403-405.
, 11 of 1903, SII, Vol. VIII, No. 396.
C. rakunataiyar, Kokku vil, 1942, Cirappuppayiram
v. 2, vv. 76, 86, Taksinakailasapuranam, edited 1916), Cirappuppayiram.
Gnanapragasar, 'The Forgotten Coinage of the (IV), p. 179; H. W. Codrington, Ceylon Coins and
27

Page 51
the expression Setu.** Moreover, the legend Setu was inscribed on all the coins issued by the rulers of Jaffna. The use of Setu by the rulers of Jaffna may indicate that they had a sentimental attachment to the localities called Setu. in the place of their origin South India.
Among the rulers of Ceylon only the kings of Jaffna are known to have had connexions with Setu. It may therefore be suggested that the Setukula mentioned in the inscription from Padaviya may refer to the Aryacakravartti dynasty of Jaffna. Paranavitana's arguments against the identification of the Setukula with the ruling house of Jaffna may now be examined one by one in order to ascertain whether they are by any means valid. The fact that the rulers of Jaffna were ardent saivites cannot be a valid argument against such an identification because a saivite ruler need not necessarily be antagonistic to Buddhism as Paranavitana is inclined to suggest, The establishment of a Buddhist monastery could have been the result of the efforts made by an Aryacakravartti to pacify the Buddhists in his attempt to consolidate his authority around Padaviya. Indeed the Yalppanavaipavamalai asserts that some of the early rulers of Jaffna treated Saivites and Buddhists alike with impartiality. “
Palaeography is not a serious obstacle in identifying the Setukula with the royal
22. H. W. Codrington, ' The problem of th
No. 85, 1934, pp. 214-225.
23. A sixteenth century Tamil inscription f: a Hindu shrine refers to Cankapotivarmar Canikarikal. However, the use of such was a Saivite. Similarly the description in a record that relates to a Buddhist Setukula was a family of Buddhist ruler pt. II (Peradeniya 1971), pp. 5—6
24. Yalppana Vaipavamalai, edited by Kula
25, culavamsa, LXXXIII : 15-18
28

family of Jaffna. Paranavitana assigns this inscription to the thirteenth century on palaeographic considerations and as the Aryacakravarttis exerted influence in North Ceylon from at least A. D. 1284 onwards it could be assumed that this inscription was set up at a time when an Aryacakravartti conquered the northern parts of Ceylon and was stabilising his power there.
Another argument raised by Paranavitana is that Padaviya is not known to have ever been under the effectlve control of the kings of Jaffna. This could be a forceful argument against identifying the Setukula with Aryacakravartti dynasty only if it could be shown that Padaviya was included within the dominions of another Ceylonese dynasty. After Magha's conquest of Rajarata around 215 none. of the Sinhalese kings is known to have ever exercised any control over Padaviya. Throughout the period of Magha's rule in North Ceylon Padaviya was under his effective control. Indeed in the thirteenth century Padaviya was an integral part of the northern kingdom. The Javakas led by Candrabhanu who superceded Magha in the northern parts of Ceylon had brought Padaviya under their sway as testified by the Culavamsa which asserts:
At that time the lord of men Candrabhanu formerly beaten after
e Kotogama linscription “, JCBAR, Vol. XXXII,
rom Tirukkovil which records some donations to Vicayapakutevar - a Buddhist king as sivagnana an epithet does not imply that Vicayapakutevar of Setukula as one that is devoted to Buddhism foundation need not necessarily imply that the 's. See K. Velupillai, Ceylon Tamil Inscriptions
Sabanathan (Colombo, 1953) pp. 35-46.

Page 52
hard fighting, having collected from the countries of the Pandus and Colas and elsewhere many Damila soldiers, representing a great force, landed with his Javaka army in Mahatitha. After the king had brought over to his side the Sinhalas dwelling in Padi, Kurundi and other districts he marched to Subhagiri.
As the Javaka kingdom in North Ceylon which was ruled over by the Javakas was subsequently conquered by the Aryacakravartis it could be inferred that Padaviya was under their sway during the early days of their career in North Ceylon. Moreover, there is evidence to suggest that the kingdom of Jaffna was larger in extent in the earlier centuries han what it was during the sixteenth century." The Taksi na kaila sa pura na m and a Sinhalese text, the Nampota, indicate that the region of Trincomalee was included in the Tamil Kingdom. Thus it has
26. Culavamsa, LXXXVlII : 64
27. In the sixteenth and seventeenth centu that roughly correspond to the present Jaffnapatnam Gueyroz says:
"This modest kingdom is not confir to it is added the neighbouring lar the name of the lordship which th separated from the preceding by a of Pachilapala, within which were -(Tenmaracci), Badamarache and Pacl there stretch the lands of the Vanni Paraguil, which lands in the Vanni male.'
In another context he mentions that t kingdom of Jaffnapatao, began from the Conquest of Ceylon by Queyroz., trans.
28. In the earlier centuries the authority C over the Trincomalee region, A Sinha attests that Trincomalee (Gonagama) w pattanam) The Taksinakailasapuranam town of Tirukonamalai Nampota, pp. 5

been seen that none of the arguments adduced by Paranavitana against identify. ing the Setukula with The Aryacakravarttis is cogent and convincing.
The contents of the inscription do not show the precise relationship between the Setukula eulogised in the beginning of the record and the general Lokanatha who caused the vihara to be constructed. Therefore there are several possibilities. If we assume that the Setukula is a reference to the Aryacakravarttis Lokanatha could have been either a king of Jaffna or he himself could have been a scion of the Aryacakravartti family. Another possibility is that the Setukula was different from the ruling house of Jaffna and that it was a family of local chieftains that held sway over Padaviya and if it was so Lokanatha could have been a general of a local chieftain or he himself could have been such a chieftain. Setu formed the initial element of the names of some Tamil chiefs. Some chieftains of South
ries the kingdom of Jaffna included the territories Northern province. As regards the extent of
hed to the little district of Jafanapatao because, nds and those of the Vanni which is said to be ey held before we obtained possession of them, salty river, and connected only to the isthmus the lands of Belligama (Valikamam), Temarache hilapala forming that Peninsula, and outside it crosswise, from the side of Mannar, by the river and of others which stretch as far as Triquile
he lands of the Vanni which belonged to the western coast. See The Temporal and Spiritual Fr, G. Perera, (Colombo 1930) pp. 47, 151
f the kings of Jaffna seems to have extended lese text, the Naumpota of the 14th century as included within the Tamil kingdom (Demalasuggests that Cekaracacekaran was ruling over the -6 Taksinakailasapuranam, p. 78.
29

Page 53
India and Ceylon had the name Seturao yan.o° lin its account of the Vanniyar who came from the Tamil country and occupied certain localities in North Ceylon the Waiya refers to a chief called Setuvanta Maluvarayan..ooo Setarayan, a Velaikkara general of the reign of Jayabahu was the chief of the division called Mahamandala in the twelfth century,
The Velaikkarar are mentioned in five of the inscriptions hither to discovered in Ceylon, and among these the one
from Padaviya is the lates. Its historical significance lies partly in the fact that it establishes that the Velaikkara regiment was a force in the politics and society of the Island even in the thirteenth century. Moreover, it adds to our knowledge of the history of this regiment in Ceylon.
The Velaikkara troops came to the Island during the period of Cola rule and subsequently after the fall of Cola power they served in the armies of the Sinhalese kings. Vijayababu (1055-1170) Jayabahu (1 1 10-1 1), Gajabahu II ( 1132 -1135) and Parakramabahu (153-86) had contingents of Velaikkara troops in their armies. The Velaikkarar were employed also by private individuals and religious dignitaries to protect religious institutions and their endowments. An inscription engraved in the 42nd year of Vijayabahu I testifies that a Velaikkara
29. Seturayan, a chief of the Vanniyar is si in Tontainantalam. See William Tay (Madras, 1838,) section 3.
30, vaiya ed. S. Gnanapragasar, (Accuveli,
31. Ceylon Tamil Inscriptions, pt. I, pp. 24
32. Epigraphia Zeylanica (EZ), III: no. 33; S
Ceylon Tamil Inscriptions, pt. I, p. 26,
33. EZ III: No. 33.
80

was entrusted with the task of protecting and maintaining the endowments made by a Brahmin lady to the Hindu temple of Tenkailasum. The Polonnaruva slab inscription of the Velaikkaras attests that the grand thera Mugalan summoned the Velaikkara regiment and entrusted them with the protection and maintenance of the Temple of the Tooth Relic at Polonnaruwa.
There are many similarities in the form and contents of the Polonnaruwa slab inscription of the Welaikkarar and the Sanskrit inscription from Padaviya. The initial portion of the former is in Sanskrit while the latter is entirely in that language. The Sanskrit portion of the inscription form Polonnaruwa is engraved in Grantha characters while the epigraph from Padaviya is entirely of Grantha script. It may be suggested that some of the Velaikkarar were literate and that some of them were fairly well versed in Tamil and Sanskrit as to be able to draft texts of records grammatically and even poetically.
Both inscriptions relate to Buddhist foundations. The inscription from Polonnaruwa asserts that the Temple of the Tooth Relic was caused to be constructed by the general Deva. The Padaviya inscription testifies that the Viharam was constructed by the general Lokanatha, The Temple of the Tooth Relic was named as the Velaikkara Daladaypperum
aid to have controlled the fort of Tiruvitaiccuram lor, An Analysis of the Mackenzie Manuscripts,
1921.) p. 28.
6.
II , IV: 1396, 1398;

Page 54
palli while the monastery at Padaviya was called the Velaikkara Viharam, Both institutions were placed under the Velaikkara regiment for protection,
Transliteration of Text
e Svasti Sri (*) Buddha-dharmmakhandar Wa
largunottunga-Ratna trayikat sthiti(h) Setu-kulah (*) kanti-lak(s) m(yu)
j(ywa)lam ratna rajita karandam srimat-Sri-Lokanathahva(yarda)- mdan(a)yaka • karitam Sripateh-ibpa
34. The reading of the text is entirely that
by the author.
LOVE THRo" s TUDY
*He (Fr. Gnanapragasar) loved had given him for his mother the ardour of his soul and honour it and praise God for its literature and grammar. delved into the very foundation with other Languages, and so would give it a priority, hithe
- Rt. Re

Sri-velaikkara-namankitam-ida
m Viharam rakshium sthapitam(*) Srih * 3 4
Translation
The Setu family is established in the Buddha dharma which is unblemished, exalted with many virtues and is adorned. with the triple gems (Buddha, Dhamma and the Sangha). This vihara, glorious with beauty and splendour, with its spire adorned with gems and caused to be built here at Sripati (grama) by the general named Lokanatha, has been named after the (regiment of) Welaikkarar and placed under their protection. Prosperity.
of Paranavitana but the translation is revised
the language (Tamil) which God
tongue, and laboured with all the keeness of his intellect to it, by making a deep study of Not satisfied with all this, he of Tamil Language, its connections light to establish a theory which rto unclaimed."
MY. AOr“, Edmund Pieris, o, n. l.
31

Page 55
முற்றிப் ப மொ
பேராசிரியர் மாஸ்கரேனஸ்
ஞானப்பிரகாசர் தம் பள்ளிப் பரு வத்தில் நடைபெற்ற ஒரு சம்பவம்பற்றி எழுதுகிருர் " எடுத்தவுடனே பாட்டு இயற்றுகிற வழக்கம் தீங்குள்ளது என்பதை ஒருநாள் பள்ளிக்கூடத்தில் உபாத்தியாய ரும் நன்ருய்க் கையிலும் மனதிலும் பதிய எனக்குப் படிப்பித்தார்; தற்காலம் வட் டுக்கோட்டையில் கல்லூரியில் உபதலைவரா யிருக்கின்றவர் மாணிப்பாயில் என்னேடு கூட ஒரு வகுப்பில் படித்தவர் இவரும் நானும் சிலநாள் சிநேகிதராய் இருந்தோம் பின் " கடுஞ் சிநேகம் பகைகாட்ட " அவர் என்னைப் பேசிப்போட்டார்; நான் வகுப் பிலிருந்து கொண்டு தானே அவரது செய லைக் கண்டித்து, ஒரு பாட்டெழுதி நீட்டி னேன். அவர் கோபித்துக்கொண்டு எங் களைப் படிப்பித்துக்கொண்டிருந்த மாரி முத்து உபாத்தியாயரிடம் அதைக்கொடுக்க அவர் "வகுப்பு நேரம் செய்கிற வேலை இதுதான " என்று மிகச்சினந்து கையை நீட்டச்சொல்லிப் பிரம்பினல் ஒரு அடி தந்தார்; அவ்வடி எனது விசித்திர வேலைப் பாடுள்ள மோதிரம் தெறித்துப் போகச் செய்துவிட்டது:"
இந்த அடிக்குப்பிறகு சுவாமிகள் கவிதை எழுதுவதை அடியோடு விட்டிருக்க வேண்டும்; அது ஒருவகையில் நன்மையா கவே முடிந்தது; கவிதைக் கனவுலகில் உயரப்பறப்பதை விட்டு ஆராய்ச்சித்துறை யில் அடித்தளஞ்சென்று ஆக்கவேலை செய்ய அன்று ஆசிரியர் அடித்த அடியல்லவா அடி எடுத்துக் கொடுத்திருக்கிறது ?
சுவாமிகள் தம் இளமைப் பருவத்தின் ஒருசில சம்பவங்களையே குறிப்பிடுகிருர்: ருசிகரமான சம்பவங்கள், நகைச்சுவை
32

ழுத்த ழி நிபுணர்
0, M. A. திருச்சிராப்பள்ளி,
கலந்து வர்ணிக்கிருர் அவற்றைப் படிக் கும்போது ஒரு ஏக்கம் தோன்றும், அவர் தம் சரிதையை ஏனே விரிவாக எழுத வில்லை என்ற ஏக்கம், தமிழ்த்தாத்தா சுவாமிநாத ஐயரைப்போல சொற் கலைப் புலவர் ஒரு சுயசரிதை வழங்கவில்லையே என்ற வருத்தம்;
48 ஆண்டுகளாக, யாழ்ப்பாணத்து நல்லூரிலே குருத்துவத் திருத்தொண்டு செய்தனர் அதனல் நல்லூர் ஞானப்பிர காசர் என்று அறியப்பட்டார்; ஏழை எளியவரிடையே வாழ்ந்தாரி முக்கியமாக 96a (UGDL-unu ypačr Lor flavo suurso 5000 மேற்பட்டவர்களைத் திருமறையில் சேர்த் தனர் கோவில்களைக் கட்டினர் தம் ஞானப் பிள்ளைகளுக்கு உடையுணவு த் தேவைகளை அளித்தார். கல்வி அறிவூட்டி ஞர். அவர்களை வேதநெறியில் வளர்த்தார். திறமையான வேதபோதகர் என மதிக்கப் பெற்ருசி.
தேவ ஊழியர் ஞானப்பிரகாசர் மா பெரும் எழுத்தாளர், சரித்திராசிரியர், பன்மொழிப் புலவர், முற்றிப் பழுத்த மொழி நிபுணர், சமஸ்கிருதம், தெலுங்கு, மலை யாளம், கன்னடம், இத்தாலி, பிரஞ்சு முதலிய 18 மொழிகளை எழுதவும் பேசவும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தார்; சமஸ்கிருத மூலம் பிற ஆரியமொழிகளை அறிமுகமாக் கிக் கொண்டார். சிங்களத்தின் வழி பாலிய மொழியையும், திபெத், பர்மிய, கூர்க்க மொழிகளையும் தெரிந்தனர்; அவர் அறிந்த பிறமொழிகள் இலத்தீன், கிரேக் கம், போர்த்துக்கீஸ், டச்சு, ஜெர்மன், மொத் தத்தில் 70 மொழிகளை அறிந்திருந்தார் Gr6âờ Luff

Page 56
ஜெர்மன் அரசாங்கத்தார் அவரது ஞாப கார்த்தமாக அவரது படிவம் தாங்கிய தபால் முத்திரை வெளியிட்டுப் பெருமைப் படுத்தினர்கள் இலங்கை அரசியலாரும் அவரை நன்கு கெளரவித்தார்கள்; சரித் திரக் கையெழுத்துப் பிரதிகள் குழுவில் அவரை அங்கத்தினராக இலங்கை அரசாங் கம் நியமித்தது.
மொழி ஆக்கத் துறையில் அவரது தனிப்பெரும் சாதனை அவர் அமைத்துத் தந்த சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் தமிழ் அக ராதி. சுவாமிகளுக்கு முன்பு அத்துறையில் நாட்ட ஞ் செலுத்தியவர் மிகச்சிலர் தமிழ் லெக்ஸிகன் சென்னை, பல்கலைக் கிழக அதி காரத்துடன் வெளியிடப்பட்டது. அதிலுங் கூட சொற்பிறப்பு காட்டப் படவில் லை அதனைத் தொகுத்த அறிஞர்கள் " மொழிப் பொருள் காரணம் விழிப்புத் தோன்மு ? என்ற தொல்காப்பிய குத் தி ரத் தைத் தமக்கு ஆதாரமாகக் காட்டியும் தமிழ் மொழி நூல் குழந்தைப் பருவத்திலேயே இருக்கிறதென்பதாகக் காட்டியும் சொற்க ளுக்குக் காரணம் காட்டினரில்லை பேச்சு வழக்கில் உள்ள சொற்களை எல்லாம் சேர்த் ததில் குறைவில்லை; அதற்காகப் பொருந் தாத பொருள் உரைக்க வேண்டுமா ? தமி ழர் என்ற சொல்லுக்குப் பொருள் தரும் முறையைப் பாருங்கள் "த Lá p tỉ n 

Page 57
84
2.
பூனை
9Wی -س--
பாலுஞ் சோறும் அள்ளி பக்கத்தில் வைத்து மூலைக்குள்ளே நின்று
முத்தமிழ் மன்னே தங்கத் திருமேனி காண்
தாடியும் மீசையும் சங்கப் புலமையைக் கே தங்க மணிக்குரல் முனிவரைப் போல முக முல்லையைப் போல
கனியினைப் போல மொ கண்ணிலே காண்ப
கம்பன் இருந்திங்கே க
காளி தாசன் கண்
நம்பெரும் வள்ளுவன்
நங்கையிருந்து புல
ஆதி மொழிக்கதை பே அமைப்பு முறைக
சித மதியிலே தீங்கரும்
தெய்வத் தமிழில்
நன்னெறி நூல்களை ஆ
நஞ்சுப் பதர்களைப்
தொன்மொழி ஏடுகள்
துட்டர் செயல்களை
ஒப்பியல் என்ருெரு அ உடலைக் கெடுத்தது
இப்புவிமீதில் இருக்க
ஈசன் அழைத்தாே

6 b ܦܶܚ ܦܩܚ ܐ புலமயல
முது - ரித் தந்தவரே - என்னைப்
வளர்த்தவரே
கத்துகிறேன் - எந்தன் r எங்கு சென்றீர்?
ாப தென்ருே? - பஞ்சுத் பார்ப்பதென்ருே? ட்பதென்ருே ? - உங்கள் ) கேட்பதென்ருே ?
5முடையீர்! - வாச ச் சிரிப்புடையீர்! ழியுடையீர்! - உம்மைக்
து எப்பொழுதோ?
த்துகிருன் - கவி ணைப் பொத்துகிருன் கண்ணிர்விடத் - தமிழ் )ம்புகிருள்.
சுவதார் ? - இனி ளேக் கூறுவதார்? பாற் தொட்டுத் எழுதுவதார்? ஆக்குவதார்? -இனி
போக்குவதார்? தூக்குவதார் ? - சில rத் தாக்குவதார்?
|ற்புதத்தைச் - செய்து
போதுமென்று விடாமலே
ணு பேசுவாயே


Page 58
9May Saint
9uru
By REV. FR. H. DAVID, M. A.,
HIS year we are celebrating the centenary of his birth : probably his eminence as an apostolic preacher, an assiduous missionary, a profound scholar and a world famous linguist will be fully acknowledged only about the time the next but one generation from us celebrates the centenary of his demise on January 22, 2047. For, not merely is a prophe or great scholar without honour in his own country ; he gets his full need of praise and renown not in his own generation but in future ones. The great “ Nabiyyun ” or “Nabi”, Muhammad, was chased out of the Arabic capital of that time, Mecca, and took refuge in 622 A. D. with his disciples at Medina. This event the Muslims have inscribed in their history as the Flight or “Hejira ' the base of their counting, as Christians have Christ's birth, The greatest . mediaeval scholar and crucial theologian, St. Thomas of Aquino, was derided as a 'bull' by his class-mates in the theological faculty of Paris about 1245 A.D. owing to his protruding forehead and his excessive corpulence, especially in the region of his abdomen, till another renowned theologian, St. Albertus Magnus (Albert The Great ),

Ph. D.
shut their mouths with this remark 'You laugh at him now as a "bull'; but I tell you that the whole world of Catholic theologians, from now till the end of time, will hear the reverberating echoes of the bellowing of this 'bull'. Only the great can fully recognise the greatness of other eminent personages. A stanza, the seventh of the Tamil Book of Proverbs, told us this truth 1,500 years ago; it is high time that this is rendered in Sinhala too.
* புலமிக்கவரைப் புலமை தெளிதல்
புலமிக்கவர்க்கே புகுைம்."-நலமிக்க பூம்புனல் வார பொதுமக்கட்கு ஆகாதே."
ʻʻ turuk u ayA?ayub u.uarlabu5?air asr aöb.ʼ°
Likewise was the case of the Nallur Swami. Between 1985 and 1947, when he was editing his “Opus Magnum” (Chief work) "the Etymological and Comparative Lexicon', there was a - tremendous controversy between him on one side and W. Geiger and Julius de Narolle, named from a famous French Hugueno family, on the other. Those who read the articles written by the latter "twosome' were aghast at their blatant vituperativeness, whereby they queried the linguistic Scholarship of this
35


Page 59
Swami and asked him to go to some recognised university class and start his philology from its ABC. And this they said about a world famous scholar, to honour, whom Germany had issued a postage stamp. Then again in 19456, when the same Swami published his controversial article, with the very modest title of “Some Dravidian Elements in Sinhala", and sent it on to the Royal Asiatic Society, Ceylon Branch, this august body rejected it as well as him, somewbat like the Jewish Sanhedrin rejecting the Christ. The Swami was not the person to lie low, Immediately he translated this article into German, one of the dozen languages he was fluent in, and go both the English original and the German version published at Vienna in the most famous philological journal in the world, “Anthropos' (the Greek word for "Man'). What this Swami claimed was very modest : he merely showed that there were a few Dravidian words, phrases and grammatical constructions in Sinhala : he did not even query its predominantly “ Arya ’” or Indo-European nature, as was then believed by most Ceylonese. Still, there was indignation that even a smal pero centage of Sinhala was shown to be Dravidian. Luckily most of these diehard 'Aryanists' are now dead. Otherwise they would die of the shock that would come upon them when it is shown with manifold arguments and a vast multitude of instances that roughly half of Sinhala (and that the most ancient stratum of this marvellous tongue) is undoubtedly Dravidian, thereby securely seating her among the 18 other Dravidian tongues, stretching from Sri Lanka to Seistan in Iran. Of course, all these 20 have been 'Aryanized', each in its own degree. But why this difference? There is a great disadvantage in being
36

born and living at a time unripe for any individual. Had this Swami lived one generation later, his outstanding qualities of mind and heart, his deep piety and his mighty achievements on - behalf of the Catholic faith and its spread among non-Christians would undoubtedly have made him a bishop like his friend and colleague, Edmund Peiris o. m. i. But in 1924 such a contingency was unthinkable. While the British ruled the state, the French, with some Bretons thrown in, ruled the church in the O.M.I. regions. Similarly, in the world of scholarship, the Dravidian languages had not yet come into their own present secure position of honour. None had compared the various Dravidian tongues and thereby reconstructed that "protoDravidian 'tongue of 3,600 B.C., which Swami Daavid calls “ gì tr tổ to tồ ” (Thamillam)- as from it alone could the Sanskrit term for it 'Draaviidha' have been derived. At that time none knew that roughly one third of Sanskrit, Paali or the Praakrits and 40% of the North Indian so-called “Arya” tongues were of this “sit Lip' ('Thamilla") origin. Had this been known then and appreciated Fr. Gnana Prakasar would have been welcomed by the 'Aryanists' for showing that only one tenth of Sinhala was Dravidian, when actually half of it is such. For, what Sir Francis Bacon stated in his “ Novum Organum ” I, 39 about '' idol worship' is true even among the literate (I wouldn't call them " really learned'). There that philosopher, who was dismissed for bribery from the Chancellorship by James I of England (also VI of Scotland) in the first quarter of the 17th Century, classified these idols as those of the tribe, cave, market and theatre. In May 1958, just before the first of our recent Emergencies was declared, we witnessed the idols of the


Page 60
tribe and cave worshipped by the whippedup masses on an extensive scale. What is true of these “ ho polloi” or plebeians of low birth or rough breeding is very often applicable to the lofty intellectuals who opposed our Swami in 1936-1947 for, culture is merely skin deep. From their infancy they had been told that they were “Aryas', a tribe far superior to, and quite distinct from, the Demala fellows of the North, East and the upcountry tea and rubber estates. To tell such proud men and women that even one fraction of their Sinhala had its source in Demala was enough to infuriate them. It was like holding a red flag in front of a rushing French bull, Hence Fr. Gnanam was mercilessly gored by these bulls. But no Spanish matador in the bull. rings of Madrid or Barcelona was as skilful as was this Swami. Hence these bulls were more injured than he. But this fight took away much of his time and deprived the good Father of that peace of mind which he sorely needed. Consequently bis Lexicon was only one third finished. But there was another etymological dictionary taking shape at this time, that of Sinhala. It was undertaken by the same Royal Asiatic Society, Ceylon Branch aforementioned, with the financial backing of the Ceylon Governs ment, under i the editorship of Sir (then Mr.) Baron Jayatilaka, in 1927. In 1935, when Fr. Gnanam nearly died of a serious illness, recovered and prepared to edit he first part of his own Lexicon the first booklet appeared in Sinhala: it ended with "Akrama'. In 1942, when Fr. Gnanam had issued 3 of his 6 parts, the Sinhala-English Dictionary had come to only six fasciculi ( booklets) ending with “anu-prajnapti ”. Ven. Pandit W. Sorata Nayaka Thera is very sad about this poor achievement and tells us this in his Preface to his own Sinh-Sinh Dictionary. Even now the former is

miles distant from completion. And the reason is not far to seek. Its authors have thought erroneously that Sinhala is eompletely “ Arya ”. English is more than half Anglo-Saxon (i. e. German) with Latin, Norman-French and other tongues thrown in. Can any etymological English dictionary be edited, leaving out Anglo-Saxons?. Likewise, can any etymological Sinh, dictionary be edited, while ignoring Dravidian? The person who was best equipped and qualified to help the Sinhala Lexicographers in that generation in this respeci was undoubtedly Rev. Fr. S. Gnana Prakasar O.M.I. of Nallur. There was a talk once of his being appointed to the Board of Sinhala-Lexicographers. Had he lived one generation later, he would certainly have been enrolled therein. But violent prejudices and that idol worship aforementioned prevented this from happening then. 'Oh what a fall was there, my countrymen?. Then you and I and all of us fell down' and there with the Etymological portion of the Sinhala Dictionary too, at least to half of its extent. For, one can ignore the 'Arya' tongues, like Sanskrit, Paalli and the Praakrits, as readily as the Dravidian languages, like Tamil, Malayalam, Kannada, Telugu, Gadba, Parji, a your own risk, when you wish to discover the etymologies of such Sinhala words like "billa, lanka, lamaya.' Since Sinhala is intimately bound up with both groups at one and the same time, it required the services of an erudite scholar in both groups to tell us these etymologies. Such a scholar at that time was Fr. Gnanam, and he alone. But to our eternal regret the Royal Asistic Society, Ceylon Branch scholars, then on this Board, effectively shut him out and closed his mouth. . “Well, Fr. Gnanam”, they seemed to have told him, 'we are sick of your telling us repeatedly that Sinhala has Dravidian elements. We admit that
87


Page 61
to the flow of 25 centuries of close association with Tamil in this resplendent island, Sinhala took over a few Tami, words as loans. That will not surprise us, But to imagine that this pure "Arya' tongue, our beloved Sinhala, is, to even one percent, of this low Dravidian ancestry is impossible for us : we have been wors shipping the 'Arya' idol too long for us to worship the truth as you seem to point it out to us. Perish the Sinhala Etymological Dictionary, if need be perish the truth, but not our idol worship nor the pure "Arya' nature of our beloved mother tongue'. Hence flowed the poor achievements of our Sinhala Etymological Lexi. cographers from 1924 for more than half a century. For, if one were to eliminate from Sinhala all the words flowing from her Dravidian ancestry, you would have wiped out at least half her wealth in her rich vocabulary. Some of our young men have asked us what precise disease caused the decease of this illustrious scholar. Man is, unlike brutes, more soul and spirit than body. likewise his soul parts from his body more i often from spiritual infirmities than from material ones. A scholar wishes to be recognised as such not merely by the comm on people but by other scholars, especially of his own native land. Above all, he desired to see the fruits of his labours for decades in the field of learning benefit his own people as well as the outside world. A lexicographer wishes to have his lexicon completed and edited fully in his own life time, instead of leaving his manuscripts to be stolen or misused after his death, a fate that actually befell Fr. Gnanam's
38.

unedited papers. As he was a devout
Catholic priest, there was peace in the
centre of his mind as the humanity of Jesus Christ enjoyed the Beatific Vision amidst the excruciating tortures and ineffable ignominy of the cross on the
small mound of Calvary or Golgotha.
But all around this isle of peace there were the turbulent waters of bitter disappointment. This it was that deprived
him of the strong will and full deter
mination to fight his physical illness,
which was by no - means fatai to
his stalwart bodily frame at the age of 72. He was a religious, with no financial resources of his own with one of the
poorest missions in the whole Jaffna diocese to administer. His Tamil etymolo.
gical dictionary got very little financial support, except for a paltry Rs. 1,000 from the Government secured by his friend, Mr. Nadesan. He foresaw the sinhala etymological dictionary labouring through clouds of mistrust and the fog of prejudice on an uneven keel, when like a ship before a favourable wind, it could have, with his help, swept into the secure harbour, its voyage fully accomplished. All these disappointments, with many others, combined with physical illnesses at the Manipay
Hospital to bring about his departure from our midst on 22nd January 1947. Otherwise he might have lived for one or two decades more, seen his Etymological Lexicon completely edited and greeted his spiritual
sons, Catholic priests like him from the
soil, of the Jaffna Peninsula, Fathers Thani Nayagam and Daavid, as the continuators of his work for the glory of Tamil and Sinhala, the tongues of Ciriya lankai or Sri Lanka.


Page 62
5he Jamil Digl
3m Sri
By DR. S. THANANJ Head of the Dept. of Tan
A, THE VARTOVS TAMEL
SPEAKTWG COMMUNITIES
The Sinhalese and the Tamils form the two major linguistic groups in Sri Lanka. The Tamil-speaking population consists of the Sri Lanka Tamils, the Indian Tamils, the Sri Lanka moors,
The census of 1971 gives 3,464,632 as the combined strength of the Tamil
speaking groups in Sri Lanka. They thus constitute more than a quarter of the total population of the republic.
The Sri Lanka Tamils, though found all over the island in scattered settlements, predominate in the northern and eastern provinces which are counted as their raditional homelands and also in the Colombo and Badulla Districts. Outside the northern and eastern provinces, their distribution tends to be markedly urban. The Sri Lanka Tamils constitute 11.1 per cent of the total population of the country.
The Indian Tamils are mostly employed in the plantations in and around the hilly districts in the centre of the island, They who have emerged as a significant element in the island's population during the last few decades form a separate community which is slightly larger than the Sri Lanka Tamil community. The Indian Tamils have for the most part ended to maintain their ties with their original places of origin in south India
and are often regarded as people without

ossia Situation
Stanla
AYARAJASINGHAM il, Vidyalankara Campus.
permanent interests in Sri Lanka. Though the Tamil language and the Hindu religion are common to them and the Sri Lanka Tamils other factors such as differences of historical background, economic levels, occupation and caste have helped to keep the two communities apart (See Kearney 1967: 103),
Of the Sri Lanka Moors about a third live in the eastern province interming led with the Tamils while another third live on the west coast from Mannar to Kalutara. The rest are found scattered throughout the island. The Indian Moors are recent immigrants to the island and have never lost their ties with India. They are mostly engaged in trade. Apart from other factors, even in their use of the Tamil language, the Indian and Sri Lanka Moors as well as Indian Tamils show marked differences from the Sri Lanka Tamil community.
2, CENTAMIL VERSUS κοτυΝΤΑΜΙΕ.
About eighty per cent of the Tamils can read and write Tamil. These educated speakers use two varieties.' Each of the two varieties has a definite role to play and the skill of a native speaker rests on using the right variety in the right situation. Following Ferguson (1959: 430) the superimposed variety will be called L. In Tamil H is referred to as centamil and L as kotuntamil or koccais tamil
39


Page 63
з. тнE sРЕстALIzЕр Fuмстомs
OF H AND .
Centamil or H is only appropriate for one se of situations and kotuntamil or L is only appropriate for another set of situations and in a few situations they overlap. In terms of phonology, grammar and stylistics H is more close to classical written Tamil than L. A Tamil child is first exposed to L and it later acquires H at school and in other formal situations. Following Ferguson (1959: 43) a few possible situations to illustrate the funct tional distribution of the H and L varieties of Sri Lanka Tamil are listed below.
H. L.
Service in temple or church. Χ Instructions to domestic servants,
wrokmen and subordinates. X Personal letter, X Conversation within family circle,
friends and colleagues. Χ Speech in parliament, political
speech. X University and school classes. X
Public reception, condolencemeeting, literary and religious
festivals and other formal functions.
News broadcast.
Radio programme.
Newspaper editorial, news story, caption on picture and literary article. X
Yokes and caption on political cartoons in newspapers and
periodicals. Χ Ficiono Χ Poetry, X
Folk literature, X
40

4. rHE suPERoRITY or H ovER .
Literary production in H has continued from classical times, H is, to a great degree, free from foreign words and is sometimes referred to by purists as kanni-t-tamil 'virgin Tamil'. Any work, if it is to be judged as a mark of great literary capability must be based on the rules prescribed in Tolkaappiyam which is supposed to have been written in the 4th or 5th century A. D. To say that a writer or speaker uses the language of Tolkaappiyam is the highest compliment that can be paid to him. The majority of Tamils consider H as more elegant, more logical and better suited and equipped to convey new thoughts. If a non-speaker of Tamil asks an educated Tamil to teach him Tamil, the educated speaker will be naturally tempted to teach the H forms although he may be a very fluent speaker of L.
On the other hand, L is looked upon as the language of the uncouth and uneducated, Many people will not hesitate to describe L as 'corrupted' and "debased'. There are no restrictions regarding the use of foreign words in L. Sri Lanka was ruled in succession by three European powers, namely,Portuguese, Dutch and British and so the cultural contacts made with these foreign nations had a direct impact on the languages as well,
H, being more akin to classical written Tamil, contains many archaic usages that are absent in L. In phonology, grammar and colligational possibilities of grammatical categories, there are striking differences between H and L. For instance, there are certain verbs which occur only in L in the following contexts.
e, g, naan curuttu kuticcan
"I smoked a cigar' nii veentu “you buyo


Page 64
For these the corresponding structures in H are :
e. g. maan curuttu-p-pukaitteen
"I smoked a cigar nii vaanku you buy'
Semantically also the use of the verb veentu in L differs from that in H. In H the verb veentu will always take a noun as object and mean "request'.
e. g. nii katavulai veentu
you request god'
In L the verbs veenu and vaanku are interchangeable and not mutually exclusive as in H. In L, concord is seldom found between nominals and verbs. The neuter singular and plural pronouns (e. g. atu “that thing” and atukal ‘those things”) can be used to refer to human beings, H does not allow for such recategorization of neuter pronouns, Palatalization is a typical feature of L. The denial plosives after front vowels get palatalized. Compare L forms like aticcan "I beat' and paticcatu that which was studied with H forms like atitteen 'I beat' and patittatu "that which was studied',
The verb iru “to be” is not inflected for person, gender and number in L. Both a nominal with the feature human as well as a nominal with the feature -human) are capable of taking the verb iru withous person, gender and number terminations in the L variety.
e. g. oru aal irukku “there is a person”
oru na ay irukku there is a dog'
But in the nominal aal will take the verb iru with human gender termination and the nominal naay will take the same verb with -human gender termination.
۴۹ہے G

e. g. oru all irukkirarf
there is a person, oru naay inukkiratu there is a dog
In phonology, H is characterized by special syllabic sturctures, certain vowel and consonant phonemes and heterogeneous consonant clusters not obtained in L. The L on the other hand has less restrictions on the occurrence of long vowels in word final position on account of its ability to accommodate loan words,
In graphology, the H variety is transcribed by a number of symbols which are not used in depicting the equivalent of the L variety.
5, 7TFWE FRISE OF WAT VISTIC MOVEMENTS
The use of H for official correspondence, religion, education and other aspects of higher culture and the use of L for everyday pursuits such as those connected with family circle, friends and subordinates has to be viewed in the proper historical perspective. Certain politico-ecnos omic factors paved the way for the rise of two nativistic movements in Sri Lanka Tamil society. Kroeber (1948: 437) defines nativism as "After two societies have come into sufficiently close contact for one to feel the other as definitely more populous, stronger, or better equipped, so that its own culture is in process of being supplanted by the other a conscious preservation effort or defence is often produced. Such reactions have been called nativistic endeavours or rivals. They envelop with a sort of halo the culture that is passing away, and attempt to reaffirm or re-estabilsh it or parts of it."
In the Tamil society during the las twenty-six years there has been intense revivalist activities concentrated in certain
41


Page 65
periods which are characterized by a conservation and preservation in branches of Tamil culture, aimed against an expected threat from Sinhalese culture. It could be discerned that the puristic ideologies which affected the choice and nature of H for most purposes of communication are viewed as offshoots of these nativistic movements,
Although political independence was achieved in 1948 the Tamils felt that they were still in the same underprivileged position as they were during the British colonial times. Eight years after the winning of independence, the Mahajana Eksath Permamuna was returned to power in parliamen with an overwhelming majority in 1956. The new government immediately implemented a bill declaring Sinhalese as the 'only' official language of the country.
The Tamiis feared that this overriding wave of ultra Sinhalese nationalism was detrimental to their progress and survival. When English was the official language, they were well represented in all the avenues of profitable employment. Now they viewed with grave concern their future under the pan-sinhala government. Just as the Sri Lanka Tamils feared political domination by the majority Sinhalese, the Sinhalese believed themselves to be a besieged minority in linguistic, religious and cultural matters. While the Tamils feared the numerical superiority of the Sinhalese, the Sinhalese feared cultural submergence by the thirty million Tamil-speaking people across the narrow Palk Strait in India, The Sinbalese-only proponents argued that six million Sinhalese in Sri Lanka were the world's only speakers of the Sinhalese language and representatives of Sinhalese culture. On the other hand, the Tamil language would exist regardless of its fate in Sri Lanka. They further argued that Sinhalese
42

was the mother tongue of the overwhelming majority of the people in Sri Lanka. and that the size of the Tamil minority does not warrant equal treatment for the Tamil language (See Kearney 1967 :72-73).
The first nativistic movement called the lankai-t-tamil aracu-k-katci was established in 1949. The advocates of this movement demanded a federal consti tution on a linguistic basis for Sri Lanka of which the Tamil-speaking areas will be autonomous states in a federal constitution. Some of the leaders of this movement were elected as members of parliament and they until recently represented most of the electorates of the northern and eastern provinces. They appealed for parity of status for the Tamil language and appealed to all sections of the Tamil community to sink their petty differences and unite to protest vehemently against the discriminatory “Sinhalese only' policy of the government. In order to solicit support from both the elite and non-elite of the Tamil population, they through eloquent and well-thought-out speeches often extolled the virtues of the H variety of Tamil which was looked upon as the living index to the past high state of civilization of the Tamils. These speakers contrasted its virtues with those of Sinhalese. In their evaluation, the Sinhalese cannot boast of such an ancient and rich literary heritage and prestine purity as the Tamils. The superiority of the Tamil language was a favourite theme of these national propagandists. The evolution underwent by the Tamil language during foreign rule is regarded as 'corruption' and 'debasement'. It is a favourite theme of these national propagandists that the "corrupted and "debased' L reveals the servitude the Tamils suffered under foreign yoke. Thus the H variety became a symbol and a cause to be upheld, and


Page 66
it is expected of every Tamil patriot to resist any attempt to replace it by L. To the literate and illiterate alike H is symbolic of the greatness of their race and its glorious past. Thus one can understand why a situation where there is an elite-whose class membership is determined by the ability to wield Tor lkaappiyam, the classical grammar-above an illiterate section, does not produce a class cleavage. Moreover this literary elite comprising politicians and Tamil pundits provide leadership to the masses in all walks of life. Thus the illiterate Tamils do tot feel themselves alienated.
In these and in many other ways a deep awareness of the cultural heritage of the Tamils was being permeated. The offensive mentality of ethnolinguistic superiority complex was nursed in the minds of the Tamils. Appeals to baser sentiments like these had the desired results and the Tamils were led to belief that they could convince better the Sinhalese who are in a majority in Sri Lanka of the superiority of the Tamil language through the H variety and thereby demand official recognition. for the Tamil language.
The second nativistic movement was initiated by Tamil pundits most of whom were schoolmasters. It was urged by the leaders of this movement that the greatness of the Tamil language should be maintained by preserving the classical forms (i.e. the preservation of the H variety) without any adulteration. The prototype of this movement can be traced to the Tanit-tamil iyakkam sponsored by Maraimalai Adikal of south India during the first quarter of the present century. In India, the aims and objectives of the “pure Tamil' movement coincided with the activities of the anti Brahmin campaign launched by members of the Progressive L) ravidian Society. In Sri Laaka, the Tamil aracuskokatci and Tani--

tamil iyakkam worked hand in hand. In a state of linguistic fanaticism the proponents of this movement argued in favour of changing Sanskritic proper names like Palacuppiramaniyam, Navaniitakirisnapaarati and Vittiyaanant an into Ilain urukan, Maavennaikkannan and Kalaimakilnan respectively. Some of the Tamils got influenced by this movement and named their children with what they considered as "pure Dravidian words”.
The Tamil schoolmasters, om account of their having received a conservative education were naturally averse to any forward-looking change. In all spheres of cultural activity there was an attempt to seek and resuscitate a lost and bygone tradition. Even newspapers which evinced a liberal attitude towards L forms were boycotted and were accused of using Indian Tamil' or Moor Tamil'. The morbid concern over grammaticality on the part of the purists may be explained by the predicament of the Tamil educated elite. Prior to 1956 the best profession available for a person educated in Tamil was usually that of a schoolmaster. There was a painful realization of the inequalities of a system where the English educated class was better placed socially and economically. The champions of the puristic movement could but find solace in excelling in the knowledge of Tamil classics and archaic forms.' It is the pride of the Tamil literati to display how well versed they are in Tolkaappiyam and the numerous commentaries written for it. Archaization was becoming the order of the day. Thus one can account for the introversion of the energies of a class of
Tanail pundits who found their academic horizons closed within the narrow limits
of classical texts, grammar and commentaries.
The motivation to preserve the H variety at the expense of the L variety
43


Page 67
has both a defensive as well as an offensive aspect. The defensive mechanism arises from the imagined threat of Sinhalese and English. It is felt that a conserved
and purified language can better with stand this threat. The offensive mentality arises from the ethnolinguistic superiority complex built up by the Tamil aracu-k- katci. The purist school went a step further. They drew a sharp distinction between Sri Lanka Tamils and Indian Tamils on the basis of language, economic status, occupation, caste, etc. The Indian Tamils are mostly uneducated and employed as labourers in the plantation areas. Their language was described as "cooly Tamil'. It was maintained that, in aspects of pure Tamil vocabulary and archaic usages, even the south Indian dialects of Tamil cannot vie with Sri Lanka Tamil. This extremist ideology of ethnolinguistic superiority complex is telescoped to purify and guard the H variety from debasements and vulgarizations.
Any attempt to discredit the H variety was met with disapproval from the advocates of the puristic movement. The leaders of this movement took refuge in the prescriptive rules of Tolkaappiyam and declared that the criterion for standard usage was to be decided only by the learned. Debates and polemic writings arose on account of the strong opposition between the protagonists of "caanroor valakku' 'the usgae of the educated' and the protagonists of 'ilicanar valakku' 'the language of the uneducated”. As the uneducated masses acquiesced in the decision of the anatagonists of ilicanar valakku “the language of the uneducated' the opponents of caanroor valakku "the usage of the educated always suffered a defeat. Needless to say that the entire socio
cultural outlook of the puristic movement is deplorable,
44

3. ZAWGUVAGE PLAWNWING
For the H form of the language, there are numerous grammars, dictionaries, learned treatises and commentaries to facilitate its study. The orthography is well established and does not raise any problem. On the other hand, descriptive and prescriptive studies of the L for an are just in the offing. There is widespread discrepancy in orthography, pronunciation, grammar and vocabulary in the L variety, A standard L. has yet to be recognized and accepted. Myths about the superiority of Jaffna Tamil or Batticaloa Tamil continue to exist. As the moment H supersedes L as it is capable of being used as a unifying factor. The proponents of L who are few in number urge that some acceptable variety of 1 must be adopted because it is not only close to the real thinking and feeling of the Tamils but also is acquired from childhood. The opponents of L argue that L with its sub-varieties will only support regionalism rather than promoting solidarity of the different sections of the Tamil population.
In 1957 it was decided to teach in all the three languages (Sinhalese, Tamil and English) at the University of Sri Lanka from 1960 onwards. In the following year, the Tamil language (Special Provisions) bill was passed by the House of Representatives. Ths Tamils were assured that they could continue to educate their children in Tamil and they could use their language in corresponding with the government and in local government affairs in the northern and eastern provinces. They could compete for government service examinations, although they would have to acquire proficiency in Sinhalese if they were to continue in the service and be promoted (See Kearney 1957 : 147-48).
The Department of National Languages and the Sahitya (Acadamy of Literature)


Page 68
are two institutions se up by the government to plan and develop Sinhalese and Tamil. These institutions, however, have not been free from criticism from various quarters of Tamil population. The Tamil officials of the Department of National Languages have been well trained in puristic ideals and they insist on "pure' Tamil words or fully Tamilised words, They reject forms like tatli staamp for the proper name Dudley Stamp. In accordance with the rules of Tolkaappiyam the proper name Dudley Stamp has been Tamilised as ittalittaampu. They have thus been increasingly active in coining technical and administrative terms. Interdialectal studies have not been ventured and there is none trained in linguistics and serving in this vestigial body to handle such an undertakiag. A major and futile past time of the Department has been in translating books written in English. The question of keeping the Tamil child in contact with the outer world in matters of science and technology is a serious one. There will always be a time gap between an original publication and its translated version. In fact nothing commendable has been done by the officials of this department and tbose experts who were periodically invited to assist them in the matter of language planning.
The Sahitya Mandalaya exists only to award cash prizes annually to authors who are skillfull exponents of the H variety. Sometimes the literary and academic elite who are chosen to fuuction in this body share the prizes among themselves for their literary enterprises. The opposition between caanroor valakku and ilicanar valakku continues to exist at the panel-meetings of this academy. So far no trained linguist has served in it.
Thus it may be noted how the overall policy of these two government

sponsored institutions tends more to widen than bridge the gap between H and L.
The Tamil diglossia situation in Sri Lanka is stable and so far no satisfactory solution has been formulated either to bridge the gap between L and H or recognize a standard L. It is a matter of interest to note that educated Tamils are mainly responsible for this state of affairs, A seperate language-planning department has to be set up. Scholars trained in the various branches of modern linguistics and equipped with modern linguistic aids should man it. A survey of all varieties of Tamil has to be conducted. A dialect atlas has to be prepared. . The dialects have to b2 distinguished from the regional sub-varieties. A choice has to be made from the dialects and a common standard fixed. The lack of official recognition for Tamil in Sri Lanka makes the problem of achieving these ends a vexed one.
NOTES
1. The term 'variety' is used here without precise linguistic definition. In its place the term 'register' may also be used.
2. The Hindus say their prayers in the form of devotional hymns which belong to the H variety. The officiating Brahmin Priest conducts the religious service in Sanskrit. The devotees, when making personal appeals to god, may use H or L.
3. Most of the short stories and novels written by Sri Lanka Tamils represent the H variety. A few characters are made to converse in L forms. The narration and descriptive passages are all in H forms. S. Ponnuthurai is one who has fully, exploited the spoken register in his writings. His vii'sear' and catanku ceremony' are two masterpieces in which the L. form of the language dominates.
4. A somewhat similar attitude borne by Sinhalese schoolmasters is described in Dharmadasa (1967).
45


Page 69
Swamy Gnanal
Historical Resi
By Mr. Bertram Bastiampillai E
Senior Lecturer in History,
EV. GNANA PRAKASAR interested himself in a variety of research studies as a versatile scholar. His findings and his writings, although they encom passed an enviable range of learning, were largely of enduring value. Even today, after much serious study in the fields of scholarship in which he had immersed himself, it is necessary and useful to scrutinise his contributions towards the advancement of knowledge.
The division of history into periods a neient, medieval and modern-has been controversial among scholars, while some have recognized the need for such demarcations; others have ventured to create further subdivisions. Of course, the opposition to the division has been advocated equally strongly, However, generally, it has been accepted that the history of Sri Lanka falls into divisions, and, usually, the beginning of modern history has been dated from the time Sri Lanka came into contact with the Portuguese in 505.
Gnana Prakasar made a special study of certain aspects and periods of Portuguese rule. His publication, " A history of the Catholic Church in Ceylon-I. Period of Beginnings-1505-1602 ”o, is a veritable
46

brakasar's
earch
B. A. (Ceyl.), M. A. (Lond.)
Colombo Campus.
mine of information to the student of the early period of modern history. It deals with the advent of the Portuguese and the introduction of Christianityboth significant in the modern period of Sri Lanka. His work was based upon a number of original sources, which had then been used rarely or not at all. Gnana Prakasar consulted records from the archives of the Roman Catholic church, which were not available freely. He also had used the results of researches by scholars such as Donald Ferguson and Paul E. Pieris o.
Yet, what is admirable was his admission that the material he utilised was barely sufficient to paint an accurate picture of the subject, he had to depicto. This indicated true scholarshlp for he was candid enough to say that he was not producing a final study and room existed for improvement and change, when new material was discovered. He pointed out the need to work at the archives at Lisbon and Rio de Janeiro, the necessity to wade through annual reports and the correspondence of various religious orders, in addition to the voluminous Dutch records in Sri Lanka and Netherlands. Today, the particular years with which Gnana Prakasar had dealt


Page 70
with in his book, remains still to be studied extensively, intensively and critically by historians“. Gnana Prakasar had attempted to link together the material, which was readily accesible, but was scattered pi cemeal in old books on Sri Lanka, and among historical records of other lands, while adding whatever was unpublished which he garnered from well authenticated sources. He provided an account of the authorities, he had referred to, and supplied a comprehensive and invaluable bibliography-this is of much use to students. The work was embellished with pertinent illustrations and thę maps of the period are illuminating historical records.
Gnana Prakasar displayed a sense of historical judgement when he disposed of the legendary accounts of the introduction of Christianity, into the island, with analytical arguments and, correctly, dated the introduction from the early decades of the sixteenth century with the coming of the Portugueseo.
However, when he discusses the triumphs of the Portuguese in reaching the East and establishing themselves in the maritime areas of Sri Lanka, signs of fervour are perceptible. But, he advanced the truth-commercial interest and rivalry with the Moors-as the motivating factors of their movement, Moreover, a frank admission is made of the "wanton cruelty of the Portuguese explorers in the Eastern waters.' Of course, a plausible justification for their reprehensible conduct is provided when a reference to this type of behaviour is explained away as a feature of the military combat between the Portuguese and Moors then. A third reason for their involvement in the East is given correctly - interest in spreading Christianity, an officially sanctioned enterprise.

The early contact with Sinhalese rulers and the arrival of the foreigner are presented in the form of a detailed study, largely, eliminating error and pursuing the truth. The predominant interest in commerce, especially in receiving the tribute of cinnamon, surfaced early among the Portuguese, Inevitably, a conflict with the Moors, the earlier traders and longtime rivals, ensued and Portuguese sough for, the right of commerce wherever they could get hold of it and of plunder and confiscation whenever this was possible'". This quotation evidences the writer's desire to depict the situation as it then had been and subsequent studies testify to its veracity*
Although, the book was meant, ostene sibly, to be a record of the Catholic Church, in Sri Lanka, politics was so much mixed up with religion in the years of Portuguese rule, that a study of the political situation was essential to illustrate the progress of Christianity. The necessary insight into contemporary, complex and complicated politics is presented lucidly. The internal political conditions, the relationships with the Portuguese, and, meanwhile, the endeavours to proselytize are described vividly. It is obvious that interral rivalries among local powers favoured the Portuguese to spread their tentacles wider, slowly but surely, -another fact accepted by later historians',
Chapter Four provides a retrospective view of the political situation in the major kingdom in divided Sri Lanka and the relationship of the local ruler with the Zamorin of Calicut and the newly arrived Portuguese. Since it was inextricably intertwined with politics Christianity could not be proscribed if the Portuguese were to be accepted but the religion did not progress easily as Gnana Prakasar, frankly, reveals. Political expediency made the
47


Page 71
Sinhalese kings to permit conversion of the indigenous folk, The Fransiscan friars made their converts, "from among the lower orders..." admits the author, which, again is an accepted fact.
The intricate episode about the Christians of Mannar and Segarajasegeran or Sankily, as he is better known, the ruler of Jaffna, is disentangled. Emphasis is laid on the fervour of the converts and persecution of them is overscored but this interpretation would not be questioned seriously. Early Christian attemps at spreading their faith in Jaffna are recounted. By the end of 1543 Christianity was being propagated through missionaries, who were disguised as merchants-a ruse which they adopted for overcoming the opposition from Sankily. But it was true, too, that merchants themselves prepared the way for the entry of missionaries. Valuable political information is furnished, for, an account is given of the various personalities, who were vying for the throne. Generally, such aspirants were interested, actually, in temporal ambitions. Yet, they were willing to accept Christianity in return for the proe vision of Portuguese aid and protection, Gnana Prakasar's analysis also assists the scholars in identifying the different important personalities from the details provided in various accounts, Here, again, it has been accepted by scholars that ambitious local personnel often chose to be nominal Christians for the purpose of securing Portuguese assistance and that commerce was followed by Christianity."
The writer discusses the visit of St. Francis Xavier and its impact on Christianity in Jaffna. Through an analysis of the various versions the authentic account is delineated.
Also it is revealed that the Portuguese secular authorities often were more inter
48

ested in procuring Commercial cargo than in conversion, which no doubt was characteristic of Portuguese oficials.
In Chapter Eight the writer traces the disastrous mix up of the Portuguese in Kandyan politics vis a-vis Sitawaka and Kotte subdivisions in the Sinhalese area. The local authorities desired military help and not Christianity. The Portuguese, apparently, having not understood their true intentions often suffered reverses in ventures. Gnana Prakasar bases his study on foreign and local sources like the Rajavaliya and the researches of Pieris.
An account of the fortunes of Christia nity in Kotte is provided. The ruler, Bhuvenaka Bahu, Sought foreign help against formidable Mayadunne and for success against Kandy and Jaffna. Nevertheless, he was averse to accept the Christian faith. Most political leaders feigned to follow Christianity, Interestingly, the Portuguese too, in the factory, at Colombo, connived frequently with the king of Kotte and hardly helped missionaries-a 'scandalous antipathy of the local Portuguese authoities”.1 4
The missionaries countered a demonstration of such behaviour by exposing the wrongs, vexations and extortions of the officials. They complained to their king, at Portugal, that the converts were troubled by the local ruler as well as the officials, who, instead, should have protected them, Local conflicts between Portuguese temporal and spiritual authorities were acknowledged by later scholars."
The reasons for conversion or favours extended by local rulers to the new religion were mainly and truly political. The young heir to the rulership of Trincomalee, obviously a petty chieftain or vanniyar, through a fear of rivals, solicited for the


Page 72
aid of the Portuguese in India and accepted Christianity. Gnana Prakasar provides here an informative discussion about the origin of the royal family of Jaffna and the vanniyars of Trincomalee-an obscure. difficult, and controversial subject.
Again, an accepted truth, which later studies have borne out, is revealed. In the middle of the sixteenth century the Portuguese colony in Colombo resembled more a heretical settlement than a Catholic area." Adventurers and outlaws from southern Euope had flocked in seeking for fortune. The morals of the civil officials were condeanned by missionaries, who lacked authosity to improve conditions. The indigenous inhabitants were harassed and treated un justly. Gnana Prakasar quotes, in proof, from a description by a visiting missionary, who ventured to introduce some improvement 18.
Chapter Eleven is significant. It deals with the wisit to Kotte of viceroy, Afonso de Noronha, the subsequent death of Bhuvenaka Bahu, the succession of Vidiye Bandara, and the uprising of the local populace against the Portuguese. Noronha had conducted himself rapaciously like the soldiers and was dishonest. It was no surprise that after his departure Widiye Bandara turned recalcitrant and gave the Portuguese difficulties. Since the Portuguese were encountering opposition from the Turks, at Ormuz now, they were compeiled to temporise. Gnana Prakasar discusses the involved political conditions with Vidiye Bandara, Mayadunne, the Portuguese and other prit, ces and finally, with the death of Vidiye Bandara, at Jaffna, when he met Sankily. Political squabbles and misdeeds of leaders endangered the spread of . Christianity and even invited persecution-a plausible analysis.
7 سس- G

By 1556 the tide turned favourable to the missionaries. There was much conversion along the seaboard, between Colombo and Negombo, with the Pattengatty, or fisher headmen, accepting Catholicism. It was a common practice. to convert the leader, or an influential personality, within the populace, for such an initial step, usually, ensured a spread of he new religion among the lesser folk -this was a politic tactical strategy. Gnana Prakasar quotes the figure of seventy thousand as the number of enduring conversions. This,of course, is debatable. The ecclesiastical authorities exaggerated figures and no convincing proof eould be adduced to maintain that conversions were permanent or genuine. However, most Christians certainly came to be coastal ir habitants.
An interesting point which emanates is the question whether it was because of their caste that these maritime people took to Catholicism. The classic passage from Tennent is quctd and a refutation of the thesis that it was because if their depressed social position that the folk of the seaboard became Christians is advanced. More likely reasons for the success of missionary enterprise might be seen in the baptism of the regal figure, Dharmapala, in 1557; the favours he bestowed on the Christians, thereby granting a chance to convert Buddhist temples into churches and the donation of property to the Fransiscans. It meant a withdrawal of the privileges and patronage traditionally disbursed to the indigenous faith, Nonetheless, with his death, internecine dis-1 putes, common among Portuguese secular leaders, occurred and created a set back to missionary advance.
Thence, follows an enlightening discussion of the missionary organisation. With the establishment of an archbishopric
49


Page 73
at Goa, Sri Lanka came within the purview of the new diocese of Cochin, The sketch of the format of the church and of the missionary methods adopted in Asia, and in Sri Lanka, are illuminating. Initially, single enterprises had been undertaken with the blessings of the pontiffs. Ecclesiastical emissaries had been despatched to the courts of Asian potentates before the Portuguese embarked on their religious mission. They were intermittent initiatives and bore no permanent or extensive results. After the Portuguese entered India and their arrival in Sri Lanka, the first fortress was constructed in 158, refortified in 1554.
By 1560 they moved towards Mannar and in 1567 with the demise of Dharmapala the western seaboard from Galle to Chilaw came under their influence. The missionaries followed in the wake of the political adventurers. First in the field were the Fransiscans, later the more enterprising Jesuits, then the Augustinians and the Dominicans, few of whom had come early. The majority of the regular clergy were comprised of Portuguese or Europeans while a few Indians formed a component of the secular clergy. Along with the pursuit of missionary efforts the organization of the church began to be formulated better. During the earlier years dioceses received the patronage of Portuguese royalty. Later, with the decline of the power and wealth of Portugal, the Holy See independently encouraged clerical efforts. Consequently, conflicts arose among the different missionary orders as to whether those who had received the patronage of Portuguese royalty or those who received papal patronage had the right of managing missionary work, which were settled only long afterwards.
Gnana Prakasar discusses the of debated subject of the ways and means,
50

which were employed in converting. The writer maintains that a change in religion was effected, more often, through preaching and not compulsion, which he sustains with a quotation from Tennent. The conditions in Sri Lanka did not favour the use of force since there was much and often political opposition to the Portuguese, who never secured a stronghold long enough. It is demonstrated also that the Portuguese and converts were per secuted instead.
However, the Portuguese Crown had ordered that official help should be extended to the missionaries, for evangelization. It was a policy to convert the areas settled by the Portuguese, obviously, for political advantages, But most officials were unhelpful and their behaviour hampered conversions, Thus the secular author rity could not be used to convert com pulsorily, and from the time of Francis Xavier there were complaints about the lack of assistance and obstructions from officials, 8
Although individual cases of abusive actions, in the spread of religion, are admitted, Gnana Prakasar concludes that there was no evidence of them in Sri Lanka.' Officially, the first provincial council of Goa in 1567 ordained that it was unlawful to entice anyone into the faith through baptism by force,threats, or intimidation. It was prescribed, instead, that converts should be lured by an example of a good life, preaching the doctrinal truth and demonstrating errors in indigenous beliefs. Mildness and benignity towards the populace were enjoined.
The converts could be favoured with benefits on the instructions of missionaries. In 1546 the King of Portugal ordered the governor of India to bestow temporal favours – liberties, immunities, and privileges, which were denied to non Christ


Page 74
ians. A provision of clothing, an exemption from payment of tythes, and, more importantly, promotion to offices through the mediation cf the priest in charge of the converts, were made available. The recommendation of the priest obtained to the convert a precedence over others and potential converts could be inveigled through rewards and honours while those unwilling to be won over were refused similar benefits. But local officials often failed to accede to the requests of missionaries and had to be reminded repeatedly officially. The grant of favours on new converts was meant to attract others.
Adults in Portuguese territory, who were not Catholics, were compelled to listen to sermons. However, the people were free to choose a religion according to their conscience. Yet, it was the duty of a missionary to make people recognise the claims of the true religion, which was Catholicism. Worse still, the public practice of religions, other than Christianity, was suppressed rigorously while individuals were free to practise their religions but without prejudice to the spread of Catholicism. If any opposed conversions they were despatched to labour in the galleys and their goods were confiscated,
Gnana Prakasar referring to these rules, formulated at the first Provincial Council of Goa, which were applied to Sri Lanka and other Portuguese areas in the East, states, "It cannot be denied that the action of the Portuguese against other religions was tantamount to persecution.' " Still, he maintains quoting documents that they completely abstained from using physical force for purposes of conversion. However, he candidly concludes, yet the drastic intolerance with which they treated every form of religion which was other than theirs was extremely harsh ard inhuman,' ' But then reli

gious intolerance was the rule and no exception in the proverbially tolerant East. He supports this contention, which is true, with examples of intolerance from the West and the East. Therefore, the Portuguese destroyed temples and banished other religious priests but there is no proof of anyone being forced to turn Christian. his significant aspect of Portuguese rule is summarised concisely, lucidly, and, above all, fairly.
Then he turns to the campaign against the king of Jaffnapatam. Although the persecution of Christians had ceased since 1548, Sankily offered other provocationsacts of piracy, plunder of commerce, and political animosity. But the immediate cause for Portuguese intervention arose from the atrocities to which Christians in the "Fishery Coas' in India were subjected to by the rulers of Vijayanagar. The Portuguese wanted to plant these faithful followers in a safer place. Since Jaffnapatam was hostile to them they decided to colonize the area with favourably disposed Catholics from Comorin. ' A graphic description is furnished of the strategy and mode of operations pursued in executing this plan. Even though there early success followed it eventually failed. The Portuguese were beaten, demoralized, and the campaign of the viceroy, Braganza, ended in shameful retreat.
But, after the massacre of the first Christians at Mannar, Francis Xavier converted others and by 1546 the church was flourishing. This favourable opportunity was utilised to grant to the church a protection which lasted till the withdrawal of the Portuguese. Braganza wanted to take over Mannar and settle there the Christians of the 'Fishery Coast.' 80 But there was opposition for Mannar, Maniota, and Musali had been for long dependencies of Jaffna, administered by tributary chief
5.


Page 75
tains. In this venture Braganza succeeded and planned to erect a fortress using the building material from Thiruketiswaram which lay in ruins. People were to be settled in this comparatively fertile area, which was favourable also for conducting the pearl fishery, on which they depended for their livelihood largely. They could be secured from Nayakkar's attacks too.
On the orders of the viceroy, the Paravars and Karaiyars came to this district. Reference is made to the labour of the Fransiscans, who reformed the Portuguese soldiers, who were scandalous. Details of the political and military incidents are given; and also of the developments in South India. Significantly, a conflict arose between the Captain of Mannar and the missionaries over the pearl fisheries. The priests had to protect the fishers which led to a dispute with the civil authorities. Gnana Prakasar refutes the view of Danvers in "Portuguese in India' about the ill-conduct of the priests. By 1601, the Jesuits had arrived and Mannar was converted almost entirely.
The note on the Inquisition is interesting. Gnana Prakasar indicates that the inquisition in the East, officially established in 1560, was not set up in the manner in which Francis Xavier wanted. Exaggerated accounts of it arose based on versions presented by foreigners, who were treated more as spies than as heretics, when political rivalry in Europe and overseas was at its peak. However, it is granted that, even in Spain and Portugal, the tribunal degenerated and measures were vicious and cruel, which were not uncommon then in most civil tribunals, Governors and secular officials perverted the instrument to meet their ends. Gnana Prakasar quotes defending the tribunal, while admitting its faulty nature,
52

The writer deals, thereafter, with the last days of Kotte. The problems from the opposition of Rajasinha became so overwhelming that even some Portuguese wanted to desert their ranks. Their success, from quotations, is attributed to miraculous episodes and valiant efforts of priests' the latter was possibly true. The Portuguese, recognising the impossibility to maintain Kotte shifted to Colombo in July 1565.
Dharmapala, although he favoured the Portuguese, suffered from the extorions of officials, which was disputed by some contemporary writers. Gnana Prakasar points out that even though higher authorities in Portugal exhibited a generous attitude men on the spot had behaved contrarily. Not only had they exacted much from Dharmapala but even attempted to harm him fatally, which is evident from the quoted correspondence. The greed and apathy of the locally based officials gave little relief to the victim inspite of the endeavours of the authorities at home to do him justice. But, the Fransiscans were helpful, till he died, bequeathing his possessions to Portugal in August 1580.
Between 1540-1594 the fortunes of Christianity in the hill country commenced favourably. But with various political changes in Kandy, Kotte, and Mannar, and the loss of the Portuguese against Vimala Dharmasuriya, in Kandy, both the Portuguese and Christianity were reduced to a low ebb. o " The author unravels the complicated complex, relationships and events clearly,
Then the progress of Catholicism in the North is reviewed. Between 15651570 Periya Pillai (Sekarasasekeran) was at the helm and Christianity spread in Jaffna. Under Puvi Raja Pandaram, by 1582, however, because of opposition to


Page 76
Portuguese influence in the land, conversion was discountenanced, yet the local Christians remained safe. He was defeated at Jaffna, after having been overcome at Mannar too.
The palace was plundered. Furtado, proclaimed protection to the people, recalling them to their usual occupations and abodes. With a promise of safeguarding their liberties and good customs mudaliyars and leaders were waxed to swear allegiance to the Portuguese. The latter did not exercise direct rule but Edirmanasingha Kumara was proclaimed king as Pararasa sekera Pandaram.
The actions of the foreigners were resented by the principal leaders and mudaliyars who conspired with forces in South India, Moors and others. Consequently, Pararasasekera was moved into Parankiteru from regal Nallur for greater protection by Portuguese, and the conspiracy was foiled. Although the king remained a Hindu, under the foreigner's overlordship, and, therefore acceptable to the mudaliyars, Christianity flourished, parti" cularly, in the offshore islands.
Gnana Prakasar recounts, now, the struggles in the South between 1565-1596. Owing to constant conflicts with Mayadunne and Rajasinha the disturbed condir tions made missionary efforts a poor and transient success. Only if Portuguese power prevailed was there some result or else their endeavour failed, since Christianity was identified with Portuguese authority. Hence, missionary effort had to be repeated regularly in Sitawaka and Kotte, especially. But from Negombo to Galle, along the coast, Portuguese influence and religion generally existed.
When they could not counter Mayadunne in Kotte, Sitawaka, Rajgama, and Denawaka the Portuguese desperately des

troyed villages and temples, which enhanced the embitterment of the Sinhalese. The period deteriorated into one of raids and reprisals. The age old sacrosanct temple of Munneeswaram was plundered and razed; the temple of Raigama was sacked and destroyed. As Queroz testified the Portuguese looted lustily;' but the Sinhalese replied similarly. The Portuguese plundered and ravaged Galle, Welligama and Matara. At Devundara the Vishnu temple and other-religious edifices were pillaged and burnt. Since the local inhabitants had fled there was hardly resistance. This sordid time is aptly descri bed when Gnana Prakasar refers to, “their intemperate greed and religious zeal -a strange combination often met with among the Portuguese of those days '.'
Rajasingha, though valiant, unfortunately failed because of internal dissensions while the Portuguese were harried by opportunistic converts, who were a 'bitter enemy of the Portuguese, as it often happens when one receives baptism through human respect, force or interest.' This is a true revelation. Domingoes Correa, "burnt down churches, profaned the sacred vestments, hacked the holy images, put the vessels of the altar to the vilest uses, and cudgelled the priests, holding them up to ridicule and mockery".,* 7 The end of Domingoes Correa came brutally. Gnana Prakasar describes i graphically, and in Chapter twenty two he evidently adheres sincerely to fact.
Thereafter he indicates that the image of Azevedo had been conjured from the writings of the Spanish writer Faria Y. Sousa, who had no knowledge of local conditions nor had the relevant documents at Madrid. Therefore, he portrayed Azevedo inaccurately and English writers, who relied on Sousa, were unfair. But this view is questionable, as recent research
58


Page 77
had shown. Around April, 1598 the Portuguese, to repulse an attack invaded the seven Korales ( Kurunegala) which they burnt down with its wealth. Unpaid, or poorly paid, Portuguese soldiers mutinied and ransacked hamlets in marauding bands. The Sinhalese soldiers, who had mutinied, too, destroyed churches, some of which had been erected on the sites of ancient temples. Whenever Portuguese possessions were burnt they retaliated by setting fire to hamlets with temples. About 1600 the churches at Kanmala and Pallanchena were burnt down by the offended Sinhalese, while the Portuguese demolished the gfeat temple of Munneswaram, which had been rebuit, o
This was a period of squabbles faithfully depicted generally. A final attempt to overcome Vimala Dharma Suriya failed ending in a truce.
Till April 1602, when the Jesuits arrived, there had been "gruesome scenes of war and devastation.' The Fransiscans alone had conducted the missions. A brief account of the missionary organisation and the factors that brought in the Jesuits are given. The arrival of the Jesuits, into an area monopolised by the Pransiscans, led to a conflict between the two orders - the latter enjoyed royal patronage. This rivalry was settled somewhat when the king of Portugal authorized the presence of the Jesuits. Then the Bishop of Cochin and the General adjusted a final settlement allocating the North and South of the areas respectively to the two orders. Further subdivisions followed with the arrival of Augustinians and Dominicans but the Fransiscans retained churches even on areas alloted to others, as a privilege, The Jesuits were mainly in Tamil areas. Their knowledge of Tamil, acquired at Mannar and the "Fishery Coast", gave them an advantage in evangelization
54

especially, since, as Gnana Prakasar states, Tamil was known in a large part of the Sinhalese maritime areas too."
The writer devotes attention to the 'spiritual conquest'- the history of which he had attempted mainly to recount. Finally, references are made to the early contacts of the Dutch, in 1602, with the king of Kandy which as Gnana Prakasar points out began the end of Portuguese activity. ' -
This work of Gnana Prakasar on the History of the Catholic Church could be construed to be a magnum opus in the modern history of Sri Lanka. It deals with almost the first century of the modern period and though a work on church history it illuminates the vicissitudes of politics, for the spiritual and temporal conquests were inextricably interwined. Religious history an integral part of social history when mixed with the ebb aid flow of political history, assumes even greater importance. Generally, his account compares favourably with the researches of later scholars of the Portuguese period creditably. The greater preoccupation with religion and missionary work was natural as the title of the work itself anticipates it. Furthermore, the introduction of Catholicism was a significant episode and a detailed study of it was an invaluable contribution to the learning of modern history. As a later research scholar concluded a thriving Catholic community and an active church remain monuments to Portuguese rule, though connection with Portugal ended in 1658. He adds whatever may have been the motives of the first converts the devotion of their descendants, to the faith is fervent ard this he rightly believes proves that C. R. Boxer was correct in forecasting that the Portuguese who were the first Europeans in Asia are likely to be the last too."


Page 78
Along with this major study of Gnana Prakasar may be discussed his, "Catholicism in Jaffna - A Brief sketch of its history from the Earliest times to the Present Day' published in 1926." As a survey, essentially meant for a lay Catholic audience, it is useful. But to any other student of modern history it provides a concise account of an aspect of the social history of modern Jaffna, Although it has been reprinted from a newspaper the Jaffna Catholic Guardian the writer has demonstrated in it his sense of scholarship. Vital data such as relevant dates, particulars of names, add places are provided. A fairly good explanation of the connection between politics and religion is furnished and particularly in relation to the Portuguese, Dutch and the early British periods the internal politics of Sri Lanka is adequately explored. With its sub-headings and in lucid slyle it's a work easy on the eye.
The relationship in the Portuguese period between the rulers of Jaffna and those in South India is particularly informative for the reader of political history. Progressively, the figures of the estimated number of converts, churches, and clergyare provided as useful statistical material. The different orders of the clergy such as the Oratorians, Jesuits and later, the Oblates are referred to, with their services and fortunes, which would interest ecclesiastical historians. Valuable to any reader who is curious about customs and rituals are the accounts of the places of pilgrimage.
With the advent of the British the roles of Sir Alexander Johnston and Governor, R. W. Horton in obtaining the right to a free exercise of the differen religions and the acquisition of an equality of privileges for Roman Catholics with Protestant fellow subjects in 1806 are delineated, This is important. Similarly

useful to any student is the accouat of the contribution of missionaries to the extension of education, especially vernar cular learning, and the roles which the press and publications played, under the Church. The significant position of Bonjean important in history, and his eno deavour in obtaining grants-in-aid for denominational schools, which was salient in the history of modern education, is well portrayed. His interest in social questions like the marriage laws and the passage of the labourers from India to Sri Lanka, a topical qustion of the time, is little known and Gnanas Prakasar highlights it. *
At a p2riod, when the state had no proper machinery for rendering necessary social services, the activ ty of the church during the cholera epidemic of 1875 and the great famine, is depicted. In modern social history the role of the church in instituting charitable and industrial educa. tional establishments is invaluable.
Even in this work, addressed to a limited audience, the writer, creditably, rarely allows his religious background to obtrude. He refers dispassinonately to the “Reformado heresy” -a term used then, the part played by Jossph Vaz, the schisms within the orders of the clergy, His study turns out to be more than mere ecclesiastical history. There is material useful to student and teacher alike of general history, especially social and political history of modern times, and not necessarily of Jaffna but even of Sri Lanka. Gnana Prakasar had also written in 1925, “XXV years of Catholic Progress -The Diocese of Jaffna under the Episco. pate of Henry Joulain', another notable figure of the Catholic Church, Admittedly, cartain leading figures ofthe Christian Church payed an important role in developments
55


Page 79
in the Island and towards an understanding, both critically and comprehend sively, of the history of the British period their contributions have to be learned. Moreover, the role of the Catholic Church in modern times is an essential part of the story of Sri Lanka and in describing and analysing this function the writer contributed to understanding modern history. Of course, today, his writings could be assessed in the light of subsequent studied publications, which alas ! are but a few, and even then his subcription to learning cannot be underscored, although one might be able to gain a more critical, sometimes a less adulatory, and perhaps a fuller knowledge.
"The Kings of Jaffna during the Protuguese period of Ceylon History', also proves to be a valuable contribution to modern history. It is asserted that the Yalpana Waipavamalai is not a reliable record - a statement which he elaborates in an article. Whatever could be gleaned from the Waipavamalai is tested with evidence from more authentic sources before accepting them. The rulers of Jaffna in Portuguese time are verified with the records of European writers, some of them contemporary, and references in letters and narratives. These latter sources. prove more useful.
An acknowledgment is made of his indebtedness to the original sources for compiling a tentative history of the kings and special mention is made of Codrington, for the information gained regarding the alternative throne names which the Jaffna kings assumed in a manner akin to figures from many dynasties in India, and Ceylon, notably the Cholas. The names of Jaffna kings such as Pararasarsekeram and Sekarasasekeram had been used directly imitating the Cholas from
56

whom Gnana Prakasar assumes that even the coinage was adopted. He explains Sekaram and kesari as Sanskritic meaning the 'best'
The first section deals with Sapumal Kumaraya and others from 1450-1519. Interesting queries are raised regarding the name by which Jaffna was known and the meaning of the name is explained. Refer ence is also made to the imperial appellad tion of Arya Chakrawarti, Gnana Prakasar, with recourse to Portuguese and Dutch records, concludes that the independent Sovereignty of Jaffna was lost by 156l, Three kings held sway from 1450 to 1467, 1467 to 1478, and from 1478 to 1519. Sankily or Sekarasasekeran ruled from 1519 to 1561.
Inter alia evidence from foreign writers is examined critically and the greed of the Portuguese officials is contrasted with the fearless attitude of the Jaffna king. ' The relations of Sankily, with Mayadunne and the Kandyan king, against Bhuvenakabahu of Kotte and the intercourse with South India, especially, with the Nayaks of Tanjore are interpreted. The intractable Vanniyars, or chieftains, and their connection with the ruler of Jaffna is analysed. The audacious piratical acts of the Jaffna King against the Portuguese and Sankily's shrewdness and tactics in war are revealed. The Portuguese planned to colonize Jaffna with perseculed Christians from South India, assailed by Vijayanagara, but, since the battle ended indecisively in a truce, the colonisation scheme failed." Owing to the strategy of Sankily the expedition was disastrously defeated; after numerous reverses the Portuguese withdrew.
Puvi Raja Pandaram, or Pararasasekaram, reigned between 1561-1565 but was displaced by Sankily. The former was nominally king and Sankily, unsuccessfully, attacked Mannar. After Sankily and


Page 80
Puvi Raja Pandaram, Kasi Nayinar became king - evidently from royal lineage but with no right to the throne. Hence, there followed turmoil and the Portuguese intervened invited by the inhabitants. Although Kasi Nayinar was imprisoned and someone else was enthroned instead, the former regained power.
Later, at Mannar, with the peoples' approval the Portuguese elevated Periya Pulle to the throne in 1570 and up to 1582, when Puvi Rajan was tuling. Although Periya Pulle received the support of the Nayak of Tanjore against the Portuguese at Mannar he could not dislodge them.
Puvi Raja Pandaram (Pararasasekeram) 1582-1591, was opposed to Christianity and, Queroz states, was, like Sankily, a foe to the Portuguese. But, inspite of onslaughts on the Portuguese at Mannar, assisted by the corsairs of Malabar, he succumbed to an expedition under Andre Furtado. Furtado recalled the citizens, induced the Mufaliyars to swear allegiance to the king of Portugal promising to safeguard their liberties and customs. Later Pararasasekeram Pandaram, originally Edirmana Sinha Kumaran, who was saved from slaughter by Simao Pinhao, was proclaimed king (1591-1615).
Naturally, grateful to the Portuguese he favoured them. The Portuguese had their way but to the dislike of the Mudaliyars and leaders, who plotted to replace Pararasasekeran by a prince at Rameswaram, fostered by a select militia of Moors, Badagars and Maravars, under the protection of the Nayak of Tanjore and Wimaladharama of Kandy, Aware of this conspiracy the king sought the aid of the Portuguese in Mannar. Inspite of his unpopularity with the Mudaliyars and the people the Portuguese protected him.
G-8

But he was a double dealing figure. Sympathetic towards the Sinhalese king he permitted South Indian soldiers to wend their way to Kandy, disguised as mendicants, through his territory. The viceroy was acquainted of the duplicity of the king but since the Portuguese were engaged in more serious matters they ignored his treachery. However, the king was plagued by the exactions of unscrupulous officials and soldiers at Mannar. He appealed to the viceroy for relief but even the viceroy could not deter the avaricious Christian local officials. Generally, Pararasasekeran was well disposed towards the Fransiscans and Christians; Church construction and other religious propagational activities were permitted.
He was succeeded by Dom Constantino a three year old ruler; but real power lay with Sankily Kumara, a nephew of Pararasasekeran. During 1615-1619, although, Arasakesari Pandaram, an elder brother of the late king was nominated governor, Sankily Kumara, conniving with another relation from regal lineage, had the governor murdered. Arasakesari, the famous poet, wrote the Iraku Vamisam. In August, 1616, the Portuguese arrived to confirm the regency of Arasa Kesari at Mannar and in the disturbed conditions they would have seized the throne but other affairs attracted them. Later, when they asked for the last testament of the late ruler, Sankily Kumara said that there was none, but he assisted them against a ruler in South Ceylon, who was an ally of the Nayak of Tanjore, Therefore, the Portuguese confirmed ankily as governor. He had to aid in the spread of Christianity and assure that enemies of the Portuguese would not be entertained.
The people and the Mudaliyars, however, could not be won over by Sans kily, They were suspicious and awaited
57


Page 81
the adulthood of Pararasasekeran’s son. The Mudaliyars rebelled but were overcome by Sankily, helped by the Portuguese and the Nayak of Tanjore. The receipt of assistance from Tanjore, aroused the suspicion of the Portuguese, who had more than one reason to doubt the fidelity of Sankily-his assistance to the Kandyan king, non-payment of tribute properly and his earlier actions.
Finally, to collect the tribute came Philipe de Oliveira determined to attack Sankily, who fied. But he and his retinue were arrested and he was deported to Goa. Thus was Jaffna reduced to subjection, 70
The final fate of the royal house of Jaffna was sealed between 1620-1624. Oliveira's occupation was resisted first by the Karaiyars unsuccessfully, though helped by Tanjore. These troubles in Jaffna alarmed the Captain General at Colombo who despatched Luis Teixeira de Macedo of the Seven Korales. Teixeira acted with barbarous cruelty but even then opposition was not easily or rapidly overcome. Skirmishes continued; the Tanjore Nayak assisted in them. Inspite of waxing and waning fortunes finally the Portuguese successfully established their headequaters at the royal seat of Nallur, where despite the pleas of the people, the great temple was razed."
Tanjore, which invariably assisted Jaffna, assumed it to be a vassal kingdom. Yet another skirmish occurred near Puttur but the Portuguese, employing guile and force, routed the opponents and beheaded the 'would be' ruler of Jaffna. The captives were auctioned, a commonly prevalent practice, Wars waged for restoring the local dynasty failed; the country was devastated and depopulated. Eventually the inhabitants had to reconcile themselves
58

to live under a foreign power-thus ended the rulers of Jaffna.
Gnana Prakasar, thereafter, deals with the fate of the rest of the royalty and nobility. Conversions followed and in 1620 Sankily Kumara was executed, after being baptised, in Goa. The royal descendants were educated in Portuguese institutions. The successors to the throne had to bequeath their right to rule Jaffna to the king of Portugal. While some of the royalty were sent to Portugal, a large number of the nobility remained. Those foreign brahmins, who did not wish to become Christians, were expelled from Jaffna. Mudaliyars, arachchies temple brahmins, vanniyars, adigars and princes were Christianized. Pattengatties, Karaiyars, and even children, under eleven years of age, were baptized. Thus were the influential leading figures converted. Accordingly, as in European politics the religion of the ruler became the religon of the ruled
A difficult undertaking in tracing the history of the kiogs was accomplished methodically and, at times, Gnana Prakasar differed from lear ned scholars like Paul E. Pieris adducing sufficient grounds for doing so. To a study of the modern history of Jaffna, reference to this publication proves essential.
Some of the articles written by Gnana Prakasar, which refer to the Portuguese period, could be dealt with, briefly. In “The Three Christian Princes of Ceylon,' ' Gnana Prakasar attempts to solve a problem about which another scholar, Fr. S. G. Perera, had concluded the identification of the kingdom in Sri Lanka from which three princes had been converted to Christianity in 1544 as Kotte. Gnana Prakasar scrutinises this problem, referring to several sources, but could not resolve certain


Page 82
doubts, owing to different difficulties, which he outlined. However, he disputed the correctness of the earlier conclusion of Perera, that the princes hailed from Kotte and supports his contention reasonably, Gnana Prakasar asserts that these figures were from Jaffna, quoting arguments in favour of it, basing them on sources, and disputes the validity of the theories, hither to advanced. A knowledge of the period and the historical reasoning of the writer are clearly demonstrated.
The article, on, “Portuguese in Tamii', '' is of a limited interest to the student of modern history, although it deals with an important influence of Portuguese rule in local society. Tennent, he says, had mentioned that the Portuguese language remained in a corrupted form in the vernacular tongue of the middle classes in towns of importance, long after the Dutch rule disappeared. "o Gnana Prakasar affirms that this was true even during his time. Indigenous spoken language was more indebted to Portuguese than to any other foreign language. This is illustrated by quoting a collection of Portuguese terms, which were in vogue, or were used in Tamil. It is known that Gnana Prakasar's point of view is correct, The Portuguese influenced the language and culture of the Tamil people, and, in modern social history, this is important.
The article, 'Sources of the Yalpana Waipavamalai' has an interest in some respects, to the student of modern history, especially, the third section of it, which contains the lists of kings down to Pararasasekeram. According to Gnana Prakasar the author of the work had depended on oral information and tradition for the construction of his section. Consequently, there were glaring inaccuracies in the information on the kings of the Portuguese period of Ceylon history,

The critical and corrective analysis of the work exhibits a modern and scientific approach to an examination of source material. '
The articles on “An old Tamil poem on a Christian Shrine'80 and on “The Church of the Palavelis' 8 are also valuable for gaining an insight into Christi. anity, in modern times, in Jaffna. The poem sheds light on early Jesuit activity in Jaffna and even in other places like Colombo. It is a panegyric on St. Jame’s of Kilali, a little village on the Jaffna lagoon, about seven miles east of Chavakachcheri. Kilali was a place of pligrimage around 1640 and remained to be so. From 1647 the Paravars appear to have been connected with the church and the hamlet till the early days of British rule. This church possessed a car or chariot; a singular instance of the connection of such a chariot with a Catholic church in Sri Lanka. Gnana Prakasar differs with the opinion of J. P. Lewis with regard to certain significant details about the church and although the article is more a history of the shrine, the influence of the Portuguese, the persecution of Catholicism by the Dutch, and the revival of the populartiy of the pilgrimage under the British, which are discussed help in understanding the modern period.
“The Church of the Palavelis', is strictly composed of comments on the Foral of Jaffnapatam, presented by Paul El Pieris.ooo Using a source of information in Lisbon, he adds to the information furnished by Pieris and from this material and other sources Gnana Prakasar identifies this church with one at Navanthurai in Jaffna. It reveals the work of the Dominicans in Jaffna too.
Two other articles have a slight on the modern history of Jaffna. The essay entitled, “Some Ruins in Jaffna"
59


Page 83
provides information about Portuguese buildings with other useful data. At Chavakachcheri market, there had been a Portuguese church and vicarage, to which Baldeus had referred. Later, the Protestants used the same place for worship and according to tradition a temple had been at the site. He gives interesting details about the temple, and it shows the characteristic of a modern scholar, who inquires, sifts oral evidence, seeks and finds, and then presents his research clearly convincingly. That the Portuguese built churches on the sites of Hindu temples and later the Dutch used those places of worship is a well proven
truth.
In Varany on the Kodikamam-Point Pedro road a low mound, called Sankis' liya tidal or Sankily's mound, is surmised by Gnana Prakasar to have had connec. tions with the famous Sankily of the Jaffna kingdom. As the writer could gather little about it from folk memory he posits the view that it may have been a hiding place of Sankily, when he was dislodged by Constantino de Braganza from bis stronghold at Kopay; in 1560, where he sought refuge after abandoning the palace of Nallur.
In the other note on, "Sankily's Fortress at Kopay', written earlier, Gnana Prakasar gives an account of San kily's flight from his palace at Nallur in 560, when the Portuguese under Braganza invaded Jaffna. The king burnt his palace, according to the official Portuguese historian, Diego de Couto,o" and a description of it then given-valuable to the historians of modern Jaffna.
In the prolific writings, by Gnana Prakasar, dealing with various aspecis, folklore, customs, etymology, language, lexicography and other subjects there are references and material helpful to the
60

historian of the modern period, In writing in an eclectic manner he was following a practice that was current among scholars drawn from various groups; administrators, ecclesiastics and others, who were indulging in research studies then. For example, in an article, "More Customs and Ceremonies in the Jaffna Distric', he states that three crosses were drawn over the heap of grain when winnowing, which he plausibly suggests could date only from the time of the Portuguese period.
Finally, an analysis may be made of another important interesting article on the modern period-"Nallamappana Wanniyan and the grant of a Mudaliyarship', during Dutch rule. Gnana Prakasar had studied a Tamil ola (palm leaf manuscrip) of 1781, conferring the title and privileges of a Mudaliyar (chief) on Alwayinar Kanta Udaiyan of Wilankulam. The text in Tamil, is reproduced and translated.
A Wellala (member of the higher farms ing caste) is granted the title of “Ticaivilanka Nayaka Mutaly' and, because of his request, the office of Mudaliyar of Kilakkumulai division. It is ordained that the udaiyar (or headman of the second grade) Kankany, Ajutante, Moitakar, Panikkar, respectable farmers and lands owners, Talaiyar, Paddankaddis, and others should acknowledge him as Mudaliyar, respect and call him so.
His functions are defined - adjudication oflawsults presented from that division, levying and receiving from delinquents a fine not exceeding five pon and in the case of low caste men, who could not pay they could be tied to a tree and lashed twentyfive times under the waist.
Those in the 'Elephant island,' and the rest, in government service, should obey him. As a special favour the official is exempted from paying the land tax on


Page 84
one Kamam of his rice cultivation, and on one pulo of kurakkan (a short of dry grain) cultivation and he was entitled as well to the uliya (free) service of five coolies.
The mudaliyar enjoyed certain privileges on auspicious and jojous occasions. His house could be furnished with a ceiling of white cloth, the roof could be covered, twentyfour poles of the pandal (shed) could be decked in while and white celling used. White cloth could be spread where he sat for Kalam, palakai and over his chair; Torches during the day, a canopy, a flag, the firing of guns, music and the use of drums were to be furnished. When he sits and eats, when attending at temple festivals and marriage feasts, white cloth could be utilised.
On the occasions of Adi, Kartikei, New Year, and Thaipongal (occasions important to Hindus) washermen were required to attend to tying a while cloth, a paraiyan (a lesser caste person) should beat the drums while the five serfs, the blacksmith, the carpenter, barber, washer. man and paraiyan, were to discharge various services, when required, but receiving fixed gratuities.
The document was written according to the orders issued by Paranirupasinka Mutaly. Gnana Prakasar ventures to ine terpret some of these several interesting but intriguing data and contributes towards a general understanding of the history of the Wanniyars and particularly of Pana kama pattu. In the earliest days of the Dutch the Vanni, a vast district, was divided into six pattus. The pattus are named and the area is denoted,
Ryklof Van Gocus °° in his Instruction to the Governor of Sri Lanka (16561663) mentioned that the Wanni was cone quered by the klings of Jaffna and Sud

jected to be a tributary, a position true of Portuguese times, The Dutch made it a part of the district of Jaffnapatam, under the government's sway, yet not with entire sovereignty. The Wanni rulers were as described by Thomas Van Rhee o 1 in a Memoir to Gerrit de Heere, 9 standing with one foot on the Co'sland and other on king's territory" - the Kandyan king's and were constantly a menace to the Dutch as they had been to the Portuguese. They often refused tribute, land rents, and some Would not answer the Summons of the Commandeurs, especially, "Cayla Mannia,' the chief of Panankas man, the wealthiest. He had not presented himself before the Dutch authorities in Jaffna for about twelve years when Van Goens wrote in 1658. After his death in 1678 affairs in Jaffna, respecting the Wanniyars, improves; the obstinate "Cayla Mannia" was succeeded by his grand nephew Cayalanear who swore allegiance to the Dutch Company. With the submission of this predominant Wanniyar the rest followed suit, even the "old scoundrel' Puonipillai tendered, in security, two tuskers,
The Wanniyars had meted out capital punishment; the Chief of Panaakamam executed a lascoreen and the Dutch dared to do nothing,
The fear that the Wanniyars might revolt and align themselves with the Kandyan king compelled the Dutch to declare that one of them should remain a hostage at Jaffna, each taking turns to do so. Even in the cidade of Jaffna the Vanniyars conducted themselves with regal dignity. A guard of honour was assigned but apparently more to watch them, by the Dutch. The Principal Secretary of State in 1765 referred to them as "princes' under the Dutch. The comme andeurs summoned them and "tom-tom
61


Page 85
beaters' (drummers) greeted and accompanied them with music. The Vanniyars insisted on the honours and on an occasion refused to attend a durbar since the tom-tom beaters' had not been despatched to welcome them.
The Wanniyars acted autonomously and in dignified manner but the Dutch thought differently. In 1697 in the Memoir of Hendrick Zwaardecroon they are referred to as subjects of the Company and ordinary Wellalas, who had become conceited imagining that the title of Vanniyar invested them with importance and honour and although they received it from the Company that they need not respect the Company or the authorities in Jaffna. They doubted whether it was necessary that they should signify their obedience by appearing before Dutch officers. Evidently, the Vanniyars were able to assert independence, while the Dutch did not want to reconcile themselves to this de facto position.
By 1697 the Vanniyar of Panankamam was pre-eminent among those of the six pattus. These chiefs bore the title of Don and some had Christian names. Panankamam, was the largest division and DJn Philip Nallam appanan the most formidable. In 1675 he started collecting the profits from the rice in Karachchy or Parrendanwelly, paying only two young elephants as annual gratuity. Since the Dutch did not receive all the elephants subsequently, an adigar was appointed to urge the Vanniyars to execute their obligations which the Dutch desired of them.
The family of Nallamappanan was nominally Christian. His son was admitted to the seminary to please the Dutch but as the Governor left he withdrew the child on some pretext. The young boy, in disgiuse, had made offerings at temples
62

even when he was learning Christianity ostensibly. Gnana Prakasar correctly states that the Christianity of the Vanniyars was feigned. The title "Don' is traced to the Portuguese “Dominus” meaning Lord. The Portuguese had sold the title to gain money explaining that someone enobled and appointed as head over others should possess a mark of distinction. Later, the Dutch continued to sell the title for fifty, twentyfive and even ten dollars thus cheapening its value, while the Portuguese had collected much money through this device. It is suggested that the title of Mudaliyar too was sold and hence to have obtained it the recipent would have paid."
When Gnana Prakasar wrote the descendants of the Vanniyars of Panamkamam were dispersed at Wannarponnai and Navandil. In the true fashion of the curious historian he had collected information on the geneology of these Vanniyars but critically suspects the traditional geneology, which had been supplied.
Succession among the Wanni rulers seems to have been in the line of the females. The year in which this particular title of Mudaliyar had been granted, 1781 the Vanniyars were in open revolt, Hence a Vanniyar himself gifted the title to another. Only in 1782 were the continuous conflicts brought to an apparent settlement by the combined vigorous efforts of the Dutch, who routed the Wanniyars and reduced the district at least to an outward semblance of submission- so recalcitrant were the Vanniyars, which is confirmed in later studies.
The independent spirit of the people of the vanni is evident, for, nowhere did the Dutch meet with such determined resistance; a Vannicci, or princess had to be subdued through guile and taken prisoner to Colombo. Gnana Prakasar


Page 86
quotes the interesting tradition regarding her capture and subsequent release, but he admits that it is difficult to verify the authenticity of the account without the publication of more Dutch records. However, this episode exemplifies the indomitable nature of the Vanniyars,
Gnana Prakasar points out from a study of the ola that the chief is appointed not merely a Mudaliyar but also a president of the village tribunal in Kilakkumulai in Panankamam pattu. The different categories of persons subject to his authority are enumerated but it is unable to identify all of them. The Mottakar were masters of the hunt, the Panikkamar were elephant trappers, the potia kamakkarar were landlords, the Talaiyar were assistants and labourers, acquiring the art of capturing elephants carrying with them spare ropes or talai and the paddankaddimar were chief of the fisher folk (which is correct) surmises Gnana Prakasar. Pon was equal to ten fanams while five workers in the chief’s kamam and pulo were exempted from paying poll tax and rendering state service.
He proceeds to explain similarly the distinctive marks of honour and privileges conferred on the Mudaliyar, and endeavours to explain the terminology used. The Mudaliyar, was entitled to the use of torches, a canopy, a flag, trumpets, drums (nakasuram) and a fan and other honours. Gnana Prakasar renders a great service to the student of modern history in interpreting these terms.
Finally, he refers to the services due from the feudatories and the chief of the eighteen types of services usually enumerated are given. Importantly, he indicates that no one serves as a slave, even the paraiyan, but as a serf providing services to his chief in return for portion of the

latter's produce and for perquisites of occasions and noi gratuitously. He concludes, therefore, that even the despised paraiyan is not of a lower order than those of certain other castes in this respect.
Gnana Prakasar's study of this document evidently is valuable for an understanding of the Vanniyars, whose history is still a fertile field of research to scholars of modern history. Their relationship to the Dutch, their connection with the Kanadyan kings, which is hinted at, their autonomous resistance to subservience which later studies confirm and the other details discussed are indubitably contributions to a comprehension of the modern period of the history of Sri Lanka.
It is evident that Gnana Prakasar ranks among the pioneers of the modern history of Jaffna. Not only have his studies enlightened us about the period, since contact with the West was established, they also possess the characteristics of a modern his - torian's approach. His researches laid bare difficult to know historical facts in a perspective of historical judgment. He could not reveal all historical truth regarding the modern period but, with historical truthfulness and discernment, he wrote what he found out. Gnana Prakasar's studies revealed little known or unknown facts. “The historian without his facts is rootless and futile; the facts without their historian are dead and meaningless”.1 oo Judged accordingly Gnana Prakasar was a scholar of history and in his publications on the modern period of Jaffna and Sri Lanka, "there is a continuous process of interaction between the . historian and - his facts, an unending dialogue between the present and the past", which is history. The analysis of his writings on the Por. tuguese and the Dutch eras establishes his claim to be reckoned as a research student of the modern history of Jaffna and the Island too.
63


Page 87
"studies do not have to be right to be enormously useful. Even error has its uses. The map of the world drawn by medieval Cartographers were so hopelessly inaccurate, to filled with factual error, that they elicit condescending smiles today when almost the entire surface of the earth has been charted. Yet the great explorer could never have discovered the New World without them. Nor could the better, more accurate maps of today have been drawn until men, working with the limited evidence available to them, set down on paper their bold conceptions of worlds they had never seen." Likewise, the early gropings of Gnana Prakasar contributed
NO
. S. Gnana Prakasar: A History of the C. 1505-1602, (Colo 2. Donald Ferguson and Paul E. Pieris are
widely, . 3. S. Gnana Prakasar : op. eit. Chapter I. 4. Recently scholars like Professor T. B. published research studies. Yet there is period'. 5. So Gnana Prakasar : op. cit. p. 12; 8. Tikiri Abeysinghe - Portuguese Rule in
C. R. De Silva : The Portuguese in 9 bid, 10. S. Gnana Prakasar 11. This is evident in the numerous stu Portuguese history: also see S. Gnana P 12. S. Gnana Prakasar: op. cit pp, 61-69. 13. Ibid. pp. 70-80, 14 Ibid, p. 82 16. Even today the history of the vanniyars
made are many, 17. S. Gnana Prakasar : op. cit. p. 94, 19• Tikiri Abeyasinghe : op, cit, p. 206. 21. Ibid. p. 130; C. R. De Silva; op. cit. 22. S. Gnana Prakasar : op, cit, pp. 116-117
pp, 205-206, 23. S. Gnana Prakasar : op. cit pp. 61-69
24. Ibid. pp. 130, 133, 25. Ibi 27. Ibid., p. 137. 28. lbi 30, libid., pp. 140.153 3 bic 33. libid., pp. 168-170 34 bit 36, bid, p. 182 37, Ibie 39. Ibid., p. 219 40, bide 42. Ibid, p. 225 43 bit 45. Ibid. p. 23. 46. Ibid. p. 231 pp. 49. See Tikiri Abeyasinghe: ep. cit. for a bal 50
64
S. Gnana Prakasar: op, cit, p. 225.

towards belier studies later in the history of the modern period of Jaffna.
Moreover, Gnana Prakasar was an individual human being. Like other individuals he was also a social phenomenon, both the product and the conscious or unconscious spokesman of the society to which he belonged ; it was in that capacity that he approached the facts of the historical past, Gnana Prakasar's works mirrored the society in which he worked; yet their value today remain, as early research on the modern period of Jaffna and Sri Lanka.
TES
tholic Church in Ceylon I. Period of Beginnings mbo, 1924.)
two well known Scholars and have published
pp. 1-12 H. Abeyasinghe and Dr. C. R. De Silva have enough work to be done on the "Portuguese
6. Ibid. p. 15, 7. Ibid. p. 23 Ceylon, 1594-1612, (Colombo 1966) Ceylon, 1617-1638, (Colombo. 1972)
: ор, cit. p. 37. dies of Professor C. R. Boxer, an authority on rakasar : op. cit, p. 48.
15. See publications by C. R., Boxer. fascinates the historians and the research studies
18. libid., p. 96. 20. S. Gnana Prakasar : op. cit, p. 127 243。
; for a discussion, see Tikiri Abeyasinghe: op. cit,
l, pp. 133134 26, Ibid. p. 137.
d. p. 138. 29, Ibid., pp. 140-152
... p. 154 32. Ibid, p. 155
. pp. 168-170 35. Ibid. p. 178
l., pp. 190-196 38. Ibid., p. 216
l, p. 219 41. Ibid, 225
l, p, 231 44. Ibid. p. 231
47, Ibid, p. 237 48. Ibid. p. 250
anced view.


Page 88
5.
52.
53.
:54,
55,
56.,
57。
58.
59.
60,
61.
62,
63,
64.
65.
66. 67.
68.
69,
70.
71.
72.
73,
75,
76,
77.
78,
79.
8).
Ibid. D. 26
Ibid, p. 264; Tikiri Abeyasinghe: op. cit,
S. Gnana Prakasar: op cit. p. 267 p. 12. Iыid. р. 268
See Tikiri Abeyasinghe: op, cit•; C. R. De
Tikiri Abeyasinghe: op, cit. p. 226.
Ibid.
Iыid. quotea trom C. R. Boxer.
S. Gnana Prakasar: Catholicism in Jaffna Times to the Presen Guardian') (Colombo Ibid. pp. 12-13
See St. Patrick's College, Jaffna. 125 yea brief account of Rev. Dr. Christopher E. cational sphere.
Ibid, p 27, for a similar account of Rev. Dr. educational field; S. Gnana Prakasar: XXV Y under the Episcopate of Henry Joulain. (Ce
S. Gnana Prakasar: The Kings of Jaffna du
See S. Gnana Prakasar 'Sources of the Literary Register, (CALR), Vol. V Part ,
H. W. Codrington was a pioneer historian o belonged to the public service. S. Gnana Prakasar: op, cit.
bid.
Oueroz-famed chronicler of "The Spiritual vides valuable information about Portugues
S. Gnana Prakasar: op. cit.: Simao Pinhao. Portuguese.
S. Gnana Prakasar: op, cit.
Ibid Before the Peace of Westphalia in 1648 the (
S. Gnana Prakasar: "The Three Christian 1918 (Colombo) pp 59-61.
Fr. S. G. Perera.
S. Gnana Prakasar: “Portuguese in TamiloPP. 70-77,
Ibid., m Ibid.
S. Gnana Prakasar: "Sources of the Yalpana V (Colombo) pp 135 - 141.
bid
S. Gnana Prakasar : " An Old Tamil PC Part III, Jan, 1918 (Colombo) pp. 187
G-9

2p. 197-198
. Silva; op. cit. and the studies - of C. R. Boxer
-A brief sketch of its history from the Earliest t Day. (Reprinted from the 'Jaffna Catholic , 1926. )
ir Celebration volume, (Jaffna, 1975) p. 26, for a Bonjean (1868-1883) and his efforts in the edu
Henry Joulain (1893-1918) and his activities in the fears of Catholic Progress-The Diocese of Jaffna yllon. 1925) . .
ring the Portuguese period; of Ceylon History,
Yalpana Vaipavamalai" Ceylon Antiquary and Jan. 1921 (Colombo) pp. 135-141.
f Sri Lanka and has published many studies. He
and Temporal Conquest of Ceylon', which proe activities.
a celebrated soldier who fought on behalf of the
condition in Europe was like this. Princes of Ceylon'-CALR, Vol. IV. Part I July,
CALR vol. v. Part II. Oct 1919-1920. (Colombo):
aipavamalai”-CALR Vol, VI. Part III, Jan 1921
em on a Christian Shrine' - CALR Wol, Ill - 192.
65


Page 89
66
81.
82.
83.
84.
85,
86,
87.
88.
89.
90.
و 91 92.
93.
94.
95.
96.
97,
98.
100.
10.
102.
103.
S. Gnana Prakasar: "The Church of the ( Colombo ) p. 115.
), P. Lewis - a civil servant who devote Ceylon.
Paul E. Pieris - distinguished judge and sc S. Gnana Prakasat: “ Some Ruins in Jaf
1922 (Colombo pp. 118—120
Baldeus - His account, which was publi Ceylon during the Dutch period. He w; S. Gnana Prakasar : “ Sankily's Fortress
1917 (Colombo) pp 194-195
Diego de Couto - wrote about the Portu later scholars.
S. Gnana Prakasar “ More Customs at Vol. III 197-1918, Part I: July 1917
S. Gnana Prakasar : “Nallamappana Van Journal of the Ceylon Branch of the
Vol. XXXIII No. 89, Psrt Ll, III and VI
Ryklof Van Goens - a Dutch administrat Thomas Van Rhee- a Dutch administrat Gerrit de Heere - a Dutch official.
S. Gnana Prakasar : op. cit.
bid.
bid.
Hendrick Zwaardecroon-a Dutch official. S. Gnana Prakasar : op. cit.
See later studies published in recent tim leading research scholars.
S. Gnana Prakasar : , op cit, even later
pattengatties.
E. H. Carr: What is History? 1965. (E
bid. p. 30 Alvin Toffler : Future Shock 1971 (US E. H. Carr: op, cit. P. 35
** I meuilion that we (Tan all One people, ethneic

Palavelis ” — ČALR vol. IX, Part i, oet. 1óż3
much attention to study and publication on
holar of repute.
na ”-CALR Vol. VI, Part II, Oct. 1921 -
shed is of great value to study conditions in is a Christian minister.
at Kopay ” - CALR, Vol. II, Part III, Jan •
guese in Ceylon, and thereby provided data for
ld Ceremonies in the Jaffna District'. CALR
(Colombo) pp, 41-43
niyan and the grant of a Mudaliyarship ' - Royal Asiatic) Society, 1936, (Colombo) 1937 pp. 217—231
Of
ΟΥ
es on the Vanni and the Vanniyars by some
on, the "fisher headmen" were referred to as
ngland) p. 30
A) p. 6
nils and Sinhalese) are lly.”
--Swami Gnanapragasar


Page 90
THE MISSIO "AD PAGANG
-ASSESSMENT OF HIS
SPECIAL APOSTOLATE
Rev. Fr. F. J. Stanislaus, o. B. A (Hons.), M. A. (Lond.). Dip.-in-Ed.
(a) CONVERSON AND
EMANCIPATION
T is usual to extol and idolize figures of eminence in connection with Birth Centenary review. A correct historical, sociological and evaluative analysis may enhance perspective than sheer adulation of personages. It is in this context that one has to assess the apostolate of Gnanaprakasar the Missionary 'ad paganos'. To attribute apostolic zeal is to over emphasise only one aspect. One might pose the question as to why his conversion work centred round predominantly the schedule castes. A brief historical survey of the Legislative Enactments for the abolition of slavery in Ceylon in the 19th century forms a relevant background. Slavery was abolished in the British Empire in the 18th and 19th cen. turies urged on by the Evangelical movement. A leading figure was Wilberforce. The points salient in connection with Slave Emancipation in Ceylon was the initial proclamation of the 15th January 1799. Since then, piecemeal regulations were enacied in 1818, 1820, 1821, 1837, 1842 for the abolition of slavery comprising the three castes Kovia, Nalluwa and Palla of the Jaffna and Trincomalee districts, The legislation of 1842 extended this emanci.

NARY )S"
έ. (Ceyl.)
pation to the entire then maritime provinces. In Dec. 1844 law was passed for the total abolition of slavery. On 7th August 1845 it was tabled in the Legislative Council, "The Queen regards with pleasure the entire abolition of slavery throughout the colony' and thus received her sanction, The feudal lords of Jaffna somehow or other evaded these laws in spite of police arrests and court convictions (Co. 57 Vol. 10 & 12, Meeting of the Legislative Council of 15th Aug. 1842, of Dec. 2nd & 9th of 1844 and 7th Aug. 1845). Although from 1844 the law was in force, it was observed more in the breach than in the letter. When Gnanaprakasar started his missionary actis vities he concentrated more on the Nalluvar and Palla communities as the statistics of the 37 churches he founded show.
Nalluva 12 Thurumpar 4 Parayar 2 - Palla 10 Common 3 Vellala 1
Mixed 4 Kurukular 1
Of the 37 churches 26 consisting of these two slave castes form 70.3%. The Thurumpars were born Catholics. The Parayars were outcastes not slave castes and had two centres. Even the other 3 common churches contain a fair sprinkling of these two communities and a marginal number
67


Page 91
of them attended the Thurumbar Churches as well. If these were to be calculated as mixed then the percentage increases from 70.3 - 89.2. In terms of schedule castes the percentage is 94.6. The solitary church for the Kurukula community was at Madduvil South with hardly five families converted. The rest were residing at Chavakachcheri at Kudakarai along the coast for occupational purpose and they were not converts,
Because these slave caste communities were harassed by others the missionary perhaps capitalised this situation. That they came 'en masse' to embrace christianity for the ideal it presented or to attribute exclusive zeal to the missionary, is to over simplify matters. Gnanaprakasar found the ground fertile for emancipating them socially, economically and educationally, provided they embraced Catholicism. Figures of such converts estimated over 3000 are quoted bui statistics of those who had lapsed are conveniently absent and some actually did, But Gnanaprakasar was a firm believer in the theory of Missiology and of the axiom of Francis de Sales that one soul is good enough for a diocese. Instances of this type are many.
One has only to single out the case of Anjananthalvu (Vannarponnai) to prove another point. Two were convicted of murder one Senathiraja and another his companion - the Murder was of Pane darakulathady Muthan in 1925, Gnanaprakasar appealed to the Governor for reprieval of the convicts with the proviso that if granted the local community would all become converts and this they did, This created a furore in the dailies. The Church erected there was called "GOsm hu is is Loirs n' Our Lady of Ransom from the Gallows. Hence reasons and motivation for conversion were complex. In the
68

analysis of this complex issue it is not one's intention to minimise other contributary factors namely, the efforts he had to make to raise the necessary funds for various purposes, the protection of the law he had to seek in times of crises and when the law was very much in his favour; above all the resourcefulness of extraordinary courage, self-reliance and arduous enterprise the man himself had to brave in spite of countless difficulties, At that time opposition mounted so high that even his superiors began to entertain doubts as to the final outcome.
b) CATECHISTS
His Catechists were of mature personality about whom much could be said pro and con. They were normally briefed by the head about the various aspects of missionary activities and received on the job training under his supervision, Almost all to a man were devoted and loyal to him. But when in outstations, some followed the maxim, 'When you are in Rome do as the Romans do". They may not have been paragons of virtue but the permissive abid relaxed moral norms in some outstations postulated their presence as a leveller with due exception to their weakness too. They did rally round some converts. As to what motivation they offered them depended on circumstances. There was an intrepid catechist Who stood through thick and thin of Gnanas prakasar's earlier encounter with the upper strata of society. He was instrumental in many embracing the faith and was shrewsd in leading them to the missioner who termed him a "hunting dog" Gail '60L p5mti. That part of the job he did excellently, for if the booty had not been snatched in time, it would have been devoured. Instructing and edifying the converts were alien to him. The sacra ments and Sunday obligations were outside


Page 92
his observance. God in his mercy is sure to reward such a faithful servant who had risked his life many times in perilous apostolic errands. In shining contrast to him stands out at other, one Mathias, an exemplary Catechist, a Francis Xavier. But the genius of Gnanaprakasar was to spot them out for specific roles according to the character and outlook of the individuals.
c) TEACHERS
It was a common sight on the 1st Saturdays of the month to see all the
teachers gather at Tinnevely to receive their pay packets. Although the salary was drawn from the General Manager's Office the distribution was from the headquarters. From the teachers he would gather detailed information of all that transpires in the outstations. There were some dedicated ones who shared in his apostolic ideal and sacrificed their working days in their respective schools and when necessary even their week ends. The boss perhaps exacted too much from them and others, without understanding their share of responsibility to their own families. Public criticism of the indifferent was not expected to bring out the best results. Exceptional stars there were and these enhanced the work of the missionary.
d) LAY APPOSTLES AND BENEFACTORS
Other Lay Apostles and benefactors were from the traditional Catholic parishes. Many devotees came to his aid in gathering people and organising Novenas in pilgrim centres and for feasts at Tinnevely and other outstations. Chevalier P. Moses is highly spoken of in these circles. They organised charities too among the locals, predominantly along the maritime belt and other flourishing parishes in the iaterior. With their collections and the response to his appeal from abroad, he was able to erect stone built churches at

Navaikully, Pandianthalvu, Tinnevely and in a few other places. There were many philanthropists. To instance one of their calibre was Dr. and Professor Karunaratne who financed the construction and completion of the church at Madduvil North, a medium and compact edifice. Numerous were the annonymous benefactors whose names are written in the Book of Life. The generous benefactions of the Bishops who took deep interest in the pagan mission were on official level with Bishop Joulain in the lead,
e) DOM ESTIC PROBLEMS
As opposition from outside died down, chiefly during the last lap of his life, domestic problems became more intricate; feuds amb internecine strifa became i acute and rampant within the same community and this needed more difficult handling on the part of the missionary and more tact and diplomacy. Though he solved many a case, yet, he relied on Fabian tactics for passions to cool and tempers to allay. But when it came close on heels of festive rounds, it was problematic. His old morale was weakening and he negotiated through the abler of his assistants and the catechis whom he considered suitable. A case was a Urumpiray, the place of his predilection, in 1946, The whole village had gone berserk destroying each others crops, mutilating individuals and creating havoc and panic. The assistant was placed in a quandry. It was no easy task to conduct novenas in such a belligerent atmosphere. An occasion of this type was a good training ground to the assistant to commandeer all his wits, intellectual, moral and diplomatic resources. Well, the Novena was gone through, though a major alteration oecurred the 2nd daya The chief pastor was always ready to shower credit on a successful enterprise of that nature, About this period, he was receding more and more into the background with declining age and the enor
69


Page 93
mity of his literary work chiefly the Lexicon, providing more scope to his auxiliaries.
(f) PERSONALITY
It was enigmatic that he should have succeeded where many a charismatic one has failed. The personality of the man was typical of his stature and forthrightness. He was exacting in many respects, perhaps the outcome of his scholarly research. But when applied in the context of his apostolate he might have appeared arrogant and haughty. Because of his class complex in dealing with the lower strata of society in the ministry there was bound to be a transfer of the same attitude in his contacts with the educated and with the members of the other classes, He had certain fads which he imposed on others when it came to paying the usual obeisance to a priest, recognised as Ordinary in his earlier days but was paying diminishing returns in the last years of his life, when there was social awareness and self con. sciousness at large. His stance was perhaps misrepresented as overbearing. All the faithful belonging to any church in the diccese had to conform to his ritual introduction. This struck a stidant note in his apostolate. Of course with intellectuals seeking advice and consultation on literary matters he was homely and accommodating.
(g) CONVERSION & CONTROVERSY
His approach to the high class was a dismal failure. One may be excused for viewing events of the 1st quarter of the 20th century with the ecumenical outlook of the same. He was born in the century, an age of religious controversy when apologetics was forte. In England this was marked in Newman and the Oxford Movement that brough in a landslide of intellectuals to Catholicism, In Ceylon, Anagarika-Dharmapala and Arumuga Navalar spearheaded the Buddhist and Hindu Religious Revival. At this juncture the Roman attitude of the Punic wars “Sivis pacem para bellum,” (if you seek pcace, prepure for war) was not the climate to be cultivated in the 20th century context. In his over-emphasis on tracts of controversy there was perhaps

a generation gap to win intellectuals and converts. His knowledge of Sanskrit and Tamil Classics certainly fitted him for the grasp of Hindu systems of philosophy. He did make a mark as champion of the Catholic cause not only in Ceylon but in South India as well when he produced a number of tracts aad pamphlets to meet the pretentious attack from . Hindus and Buddhists. But the humiliation and silencing
of assailants like Mr. Myron Phelps the
- American Hindu, Sadhu Sunder Singh of India, a bona fide Christian, and leading literarists in Jaffna, might not have been the correct approach to the educated steeped in Hindu tradition. For that matter the best defence is to attack' was not the policy to be followed in an age of revival of the traditional religions. To defend one's position when attacked was incompatible with humiliating the vanquished. This might have alienated and embittered the high class who evidently became defensive and more entrenched in their position and in transigent in their attitude to conversion. This affords an explanation for the paucity of converts of the upper classes.
THE AFTERMATH OF THE (PAGAN MISSION
One might be tempted to ask whether we are having monuments or ruins. Of his successors, the one who was trained for this specific purpose, unfortunately succumbed to heart trouble. The other had the fire and the burning zeal in him to continue the trails blazed by Gnanae prakasar. But Providence had willed him to be a nervous wreck and is now awaiting the call of the Master. The void has not been filled. The fragmentation of that vast field and incorporation into neighbouring parishes have gone apace Allocation and reallocation, division and subdivision have dissipated the spirit of the Missionary 'ad paganos'-Are we to await a resurrection or better times to restart it or modify it to the changed conditions of society and the spirit of the present age? Only the future can tell. “Collegite fragmenta ne pereant’o "Gather the fragments les they perish'.


Page 94
சுவாமிகள் கண் தெய்வக் கொள்ை
அருள்திகு. அன்ரனிஜோன் அழகர
" தொண்டன் " ஆசிரியர் மட்டு
பன்மொழிப்புலவர் ஞானப்பிரகாசர் தமிழ்மொழிக்கும் கிறிஸ்தவ மறைக்கும் செய்த தொண்டு பெரிதாகும். இது எல் லோரும் ஒப்புக்கொள்ளும் உண்மையாகும். இவர் கிறிஸ்தவ சமயத்தைமட்டும் ஆராய வில்லை. "எப்பொருள் யார் யார் வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு” என்னும் சீரிய நோக் கத்துடன், பல்வேறு சமயங்களைத் துருவி sgƯm tùẳ9j6i 6Irtrii o “Philosophical Saivism or Saiva Siddhanta, Historical aspect of Christianity and Buddhism, History of Hindu Vegetarianism, a Controversy on Transmigration, an American Hindu on Hinduism, Where Christianity and other Religions meet, சுப்பிரமணிய ஆராய்ச்சி, பிள்ளை யார் ஆராய்ச்சி" போன்ற அரிய நூல்கள் இவரின் நுண்மாண் புலமையையும். ஒப்பு நோக்கும் திறமையையும் காட்டுகின்றன:
ஞானப்பிரகாசர் செந்தமிழ் சஞ்சி கைக்கு எழுதிய - குறிப்பாகத் தெய்வ வழிபாடுகள் என்றகட்டுரையை ஆதாரமாக வைத்தே அவரின் பண்டைய மக்களின் கடவுட் கொள்கையை ஆராய முற்பட் டுள்ளேன்,
பொதுமையும் கட்வுட் கொள்கையும்
எல்லாக் காலத்திலும் எல்லா இடத் திலும் வாழ்ந்துவரும் எல்லா மக்களும் பரம்

பொருளாகிய கடவுள் ஒருவர் உண்டு -என்ற கொள்கையில் அசையாத ஆழ்ந்த நம்பிக்கை வைத்து வந்திருக்கிருர்கள். பண்டைய நாட்களில் நாகரிகத்தின் நிறை குடங்களாக விளங்கிய கமேரியர், எகிப் தியர், பபிலோனியர், இந்தியர், சீனர், அமெரிக்கர், கிரேக்கர், உரோமர் போன் ருேர் குன்ருத கடவுட் கொள்கை கொண்ட வர்கள் திரிபுபடாத மனதுள்ள எவனதல் எக்காலத்திலாதல் பரம்பொருளின் உண் மையை நெஞ்சார மறுத்தது உண்டோ என்பது சந்தேகம், வாயினுல் நிரீச்சுரவா தம் பேசுவோரும் உள்ளத்திலே கடவுள் உண்மையை மறுக்கமாட்டாதோரேயாம் என்பது உய்த்துணரத் தக்கது, என்கிருர் அடிகள்
தனிமுதற் கொள்கை
சடத்திலிருந்து சித்து ஒருபோதும் வர இயலாது; மனித ஆன்மா படிப்படியாக எழுந்தது என்ற கொள்கையை முற்ருக மறுக்கிருர் மாணிப்பாய் தந்த மாமுனி யோன்3 மனிதன் என்றும் சித்து ரூபமான ஆன்மா உள்ளவனுகவே இருந்துள்ளான் என்பது ஐயந்திரிபற்ற உண்மை. அவன் என்றும் மனச்சான்றும், கடவுட் கொள்கை யும் உள்ளவனகவே விளங்கினுனென்பது வெள்ளிடைமலை, அன்டுறு லாங் என்னும் மானிட இயல் நிபுணர் நீண்ட நெடுங்கால
7 !


Page 95
ஆராய்ச்சிக்குப்பின் இவ்வுண்மைக்கு வந் துள்ளார் காட்டு மிராண்டிகள்கூட கட வுட்கொள்கையில் நம்பிக்கை வைத்துள் ளார்கள், எச். ஜி. வெல்ஸ் போன்ற உலக வரலாற்ருசிரியர்கள் அச்சத்தின் காரண மாக இயற்கையின் சீற்றத்தைக் கண்டு இடி முழக்கம், மின்னல் சமயம் உலகில் தோன்றியது என்று கூறுகிருர்கள்; இவ் வறிஞர்களின் கூற்றில் உண்மையிருந்தா லும் முழு உண்மையில்லை. ஆபத்துக் காலங்களில் மட்டுமின்றி, சாமானிய உலக வாழ்க்கையில் தாங்கள் ஒவ்வோர் நியா யம் பற்றி ஏற்படுத்திக் கொண்ட சிறு சிறு தெய்வங்களையே வழிபடத் தொடங்குவோ ராயினர். ஆபத்துக் காலங்களில் மட்டும் அல்லாமல் மகிழ்ச்சியான மண நாளில் நடந்த சடங்கு முறைகளும், இறந்தவரை அடக்கம் செய்யும் முறைகளும் மக்களின் கடவுள் நம்பிக்கையை நமக்குப் படம்பிடித் துக் காட்டுகின்றன என ஆணித்தரமாகக் கூறுகின்ருர் - சொற்பிறப்பாசான்;
ஒருமையும் - பன்மையும்
தனிமுதற் கடவுட் கொள் கையே (Monotheism) நாகரிகமற்றுக் கிடக்கின்ற பழங்குலங்களுக்கெல்லாம் காலத்தளவில் முந்தியது. ஒன்று என்ற எண்ணை அடிப் படையாக வைத்துக்கொண்டே இரண்டு முதலிய எண்கள் வரமுடியும் ஒன்றி லிருந்து பல வருவதுபோல, ஒருமையி லிருந்து பன்மை பலவாகின: கிரேத யுகம், பொன் யுகம் என்று பெயரிடப்பட்ட ஆதிகாலத்தில் மனிதன் ஒரே கடவுட் கொள்கை உள்ளவனாய்ச் சீராய் வாழ்ந் திருந்தான் என்பது எல்லாப் பூர்வ சாதி யிடத்தும் நிலவிய உண்மை; ஏகதெய்வ வழிபாட்டில் நிலைகொண்ட பண்டைக்குலம் ஒன்றே வரலாற்றில் வெளிப்படுகின்றது. அது எபிரேயகுலம்; இதற்கு அக்குலத் தாருடைய விவிலிய நூலில் அடங்கிய மோசேசின் பஞ்சாகமம் தெளிந்த சான் ருகும் பெரிய கடவுளுடைய சர்வ ஏகாதி பத்தியத்தை ஒருவாறு பிரித்து ஒவ்வோர் தெய்வத்துக்கும் உரிமையாக்கிக் கொண்ட மையே பலதெய்வ வழிபாட்டிற்கு உற்பத்தி
Tib.
72

நிலமடந்தையும் அவள் இளம் புதல்
வனும்
தொல்பொருள் ஆராய்ச்சித் துறையில் தலைவரான சேர் ஜோன் மார்சல் சிந்து வெளி நாகரிகத்தின் சின் ன ங் களை யும், ஹரப்பா, மொகம்சதாரோ போன்ற பட் டணங்களில் அகழ்ந்து எடுக்கப்பட்ட விக் கிரகங்கள், முத்திரைகள் மட்பாண்டங் கள், கல்லாயுதங்கள், வளையல்கள், நகை நட்டுக்கள் மூலம் அங்கு பல பெண்தெய்வ உருவங்கள் இருந்தன எனக் கூறுகின்ருர் எகிப்து, இலாம், மெசொப்பொத்தேமியா, சின்ன ஆசியா, சீரியா, சிப்புறு தீவு கிரேத்தாதீவு, பால்கன், திருன்ஸ், கஸ்பி யன், பலுதிஸ்தான் எனுமிடங்களில் கண் டெடுத்த பெண் விக்கிரகங்களாலும், இந் தியா தொடக்கம் கிரேசியா வரைக்கும் இடையீடில்லாதே ஒரு காலம் பெண்தெய்வ வழிபாடு நடந்தமை வெளிப்படும் இவ் வழிபாடு அக்காலத்துப் பிற குலங்களுள் இல்லாதது; மத்தியதரைக் குலங்களுக்கே சிறப்புரிமையானது. பெண்தெய்வ வழி பாடு ஆதிகாலந் தொட்டு மனுக்குலத்தால் ஆசரிக்கப்பட்டதும் அன்று. அது ஏகதேவ வழிபாட்டில் நின்றுதான் இடையிற் பரிண மித்து வந்தது, என்றமை நோக்கத்தக்கது என்கிருர் ஞானப்பிரகாசர் என்னும் செஞ் சொற் செல்வர்.
எப்படி நில ம ப ந் தை வழிபாடு
தொடங்கியது?
தங்களுக்கு ஊனும் உடையும் பலமும் சுகமும் உண்டாகக் காரணமானவர் அனைத் தையும் ஆக்கி அளித்து அழிக்கும் தனி முதலே என்ற உண்மையை உணர்ந்தவர் களுள் ஒரு சாரார் காணப்படாத அவரைத் தூரத்தில்வைத்து விட்டு, இவற்றைக் கண் கூடாகத் தந்த நிலமே வழிபாட்டிற்கு உரியது என்று கொள்வோரானர்கள் நிலத்தைப் பெண்ணுகக் கருதியதற்கு வேறு ஒரு நியாயத்தை அறிஞர்கள் எடுத்துச் சொல்லுவர் மத்திய தேசங்களில் பெண் களே நிலத்தைப் பயிர் செய்து நிலத்தரசி களாக வந்தமையினுல் நிலமும் பெண்ணு கக் கருதப்பட்டதுஎன்பர் நிலமடநிதை ஆராதனமும் இயற்கை வழிபாடும் ஒன்றே


Page 96
என்பதற்கு, ஹறப்பாவில் கண்டெடுத்த ஒரு நீள்சதுர முத்திரையில் ஒருபெண் காலிடந்தபடி தலைகீழாய் நிற்க, அவள் உதரத்தில் நின்று ஒரு பூண்டு வெளிப்படு வது தற்சான்று. பீனிசியாவே நிலமடந்தை வழிபாட்டிற்குத் தாயகம் என்று கூறுவா ரும் உளர்; எகிப்தியரின் செக்கேத் செக் கீத் அல்லது ஹற்ஹோர் ஹோழுஸ் தெய் வத்தின் தாய் ஒரு உக்கிர தேவதை என்று சொல்லப்படுகின்றது இவள் சிங்க மு கம் உள்ளவளாதலால் செக்கேத் எனப் பட்டாள் என்பர். ஆதியில் இவள் பசு ரூபமாய்த் தொழுது கொள்ளப்பட்டவள்; மனுக்குலம் செய்த தீவினையின் நிமித்தம் இப்பெண் அணங்கு உலக முழுவதையும் இரத்தத்தில் தோயச் செய்தாள் என்றும், மனித இரத்தமும் வாற்கோதுமைக் கள் ளும் கலந்த ஏழாயிரம் குடம் மதுவை இவ ளுக்கு ஊட்டிய பின்பே வெறி மயக்கத் தால் தன் அழிக்கும் தொழிலை நிறுத்தினுள் என்றும் பண்டைய எகிப்தியர் நம்பினர் எகிப்தில் வழங்கிய பெரிய தெய்வம் கெயித்து என்று சொல்லப்பட்டது. அசீரி யர் பபிலோனியருடைய இஸ்டர் என்னும் மகா தேவியும் நிலமடந்தையின் குணங் குறிகள் உள்ளவளே என்பர்,
திராவிடரும் நிலமடந்தையும்
நீண்ட நெடுங்காலமாக நிலமடந்தை வழிபாட்டைத் திராவிடர்கள் வழிபட்டு வந்தனர்; அவளே பூலோக மாதா, மகா தேவி, என்றழைக்கப்பட்டாள். காளி வழி பாட்டையும், இரத்தப் பலிகளையும் எடுத் துச் சொல்ல வேண்டியதில்லை, இவ்வாரா தனத்தில் நின்று பிற்காலம் எழுந்த தத் துவக் கொள்கை முன்பு பிரகிருதியாகவும் பின்பு சக்தியாகவும் வந்தது நிலமடந்தை கற்பிதமான ஒரு தெய்வமே ஆயினும் கட வுட் பக்தியை இயல்பாகக் கொண்ட நம் மவர்கள் அவளைத் தற்காலம் எண்ணிக்கை இல்லாக் கிராம தேவதைகளாக்கித் தொழு வார்கள்: இத்தேவதைகளெல்லாம் மெய்ப் பொருளின்படி சக்தியின் பல தேக்கங்க ளாகக் கொள்ளப்படும். திராவிடருடைய வழிபாட்டிற்போல ஆரியருடையதில் பெண் தெய்வம் எப்போதாவது தலை இடத்தை
G-10

வகித்ததில்லை; பிருதிவீ எனும் அவர்கள் து நிலத் தெய்வத்துக்கும் திராவிடருடைய அம்மன் தெய்வத்துக்கும் இடையில் வெகு வேற்றுமை உண்டு இருக்கு வேதத்தில் மகாதேவிக்கு ஒப்பான ஒரு பெண்தெய் வம் சிலதடவை தனித்தும், சிலதடவை வானத்தோடு ஒட்டியும் குறிக் கப்பட் டிருத்தல் ஆரியருடைய ஆதிக்கொள்கைக்கு ஒரு சான்று ஆகாது; பிற்காலம் அன்னுேர் காளி கரியவள் என உருவம் மாறிய திரா விட தெய்வத்தை ஏற்று க் கொண்ட து போல, ஆதிகாலத்திலும் திராவிடரிடம் இருந்தே தங்கள் பெண்தெய்வக் கையைக் கிரகித்தனர் என நம்ப இடமுண்டு. நில மடந்தையினின்று உண்டான சக்திக் கொள்கை சின்ன ஆசியாவிலும் பிற மத்தியதரைக் கடற் பிரதேசங்களிலும் முன்னளில் இருந்தமைக்குப் G u n 3 u சான்றுகள் உள. இன்று இந்தியாவில் சக்தியான து உலக மா தா என்ற அளவில் எல்லா உயிர்களுக்கும் தெய்வங் களுக்கும் மேற்பட்ட ஒரு பொருளாய் வைக்கப்பட்டது. அப் பெண்பாற் பொரு ளோடு ஒற்றுமை பூண்டதும் அதிணின்று எழுந்ததுமான ஓர் ஆண்பாற் பொருளும் உண்டு. அது இளமை பொருந்தியதாய்ப் பெண் தெய்வத்தின் மகவாய் விளங்கியது: கொற்றவையும் முருகனும் எனப் பிற்கா லத்துத் தமிழ் இலக்கியங்கள் குறிப்பிடு
கின்ற இவை இரு தெய்வங்களையும் திரா
விடருக்கு ஒரு கால் தாயகமாயிருந்தது என நாம் ஊகிக்கத்தக்க பிறவிடங்களிலும் காண்கிருேம். பியூனிக் ஆபிரிக் காவில் தனித்துவும் அவள் மகனும், எகிப்தில் ஈசிசும் ஹேற சும், பினிசியாவில் அஷ்ட ரோத்தும் தம்முசும் அடோனிஸ் சின்ன ஆசியாவில் கிபேலெயும் அத்திசும், கிரேக் கில் றேயாவும் சேயுசும் என எங்கும் ஒரு பெண் தெய்வத்தோடு கூட இளம் ஆண் தெய்வமும் ஒன்று சொல்லப்படுகின்றதுS இவற்ருேடு இந்தியாவில் இற்றை க்கும் நடக்கின்ற சச்தி வழிபாட்டை ஒரு புறத் திலும், காளி முருக வழிபாடுகளே ஒரு புறத்திலுமாக வைத்து நோக்குவோமா யின் அடிப்படையில் ஒரே கொள்கைதாள் பிரகாசிப்பதாகும்:
78


Page 97
ஆண் என்னும் பழந் தெய்வம்
பண்டை இந்தியாவில் வழிபாடடைந்த ஆண் தெய்வமும் மத்தியதரைக் குலங்க ளது ஆண் தெய்வத்தோடு உறவு பூண்டதே எனத்தோன்றும், மொஹெஞ்சோதரோ வில் அகப்பட்ட ஒரு சித்திரத் த்கட்டில் ஆண் தெய்வம் ஒன்று விளங்குகின்றது; அது மூன்று முகம் உள்ளது, அது, நமது நாட்டில் இன்றைக்கும் வழங்கும் வடிவ முள்ள ஒரு தவிசின் மேல் அட்டனக்கால் கூட்டியும், கைகளை நீட்டி முழங்கால் மேல் வைத்தபடியும் உட் கார் ந் திருக்கிறது; மணிக்கை தொடக்கம் தோள்வரையும் கைவளைகள் விளங்குகின்றன. அரையிற் சுற்றிய ஞாணின் தொங்கலோ அன்றி ஊர்த்துவமான ஆண்குறியோ கீழே காணப் படுகின்றது. தலையில் அமைந்த பாகையின் இருமருங்கும் வளைந்த கொம்புகள் முளைத் திருக்கின்றன; உருவத்தின் வலப்பக்கத் தில் யானையும், புலியும் இடப்பக்கத்தில் காண்டா மிருகமும் எருமையும் நிற்கின் றன. மொஹெஞ்சோதரோவின் ஆண் எனும் தெய்வம் குறிக்கப்பட்டுள்ளதாக ஹீராஸ் சுவாமியார் எனும் ஆராய்ச்சி நிபு ணர் கூறுவர்;
சுமேரியருள் வழிபாடடைந்த es99 (Anuஅைணு) எனப் பெயர்கொண்ட தெய் வமும் இதுவும் பெயரளவில் ஒன்றே என லாம். கிரேத்தாதீவின் ஆண் பெண் தெய் வங்கள் சிங்கங்கள் அல்லது சிவிங்கிகளின் மத்தியில் விளங்குகின்றன. அனத்தோலி யாவின் கிபெலே தெய்வமும் சிங்கங்களின் நடுவே அமைக்கப்பட்டது. பிற்காலச் சிவ னுக்குப் பசுபதி என்னும் நாமம் வந்தமை மொஹெஞ்சோதரோத் தெய்வம் மிருகங் வின் நடுவில் இருந்ததை அனுசரித்தே போலும். இத் தெய்வத்தின் கொம்புகளும் நோக்கத் தக்கன சுமேரியாவிலும் பபி லோனியாவிலும் மனுஷத் தலையிற் கொம்பு வைத்தல் தெய்வத்துக்குக் குறிப்பாயிருந் தது; தெய்வத்தன்மை உள்ளவர்களாய்க் கருதப்பட்ட அரசர்கள் சமய ƏgarFm" fiquirri களுக்கு அவ்வாறே கொம்பு கொடுக்கப் பட்டது உண்டு, இம்முறையை ஒட்டி
74

மொஹொஞ்சோதரோவில் வேறு ஆளுரு வங்களும் கொம்போடு விளங்கக் காண லாம் ஆண் தெய்வத்தின் கொம்புகளும் தலையணியும் சேர்ந்து பிற்காலத்துத் திரி சூலமாய்ப் பிறந்தது என்பது சிலர்கருத்து5 இது பிற்காலம் சிவபிரானுக்குச் சிறந்த அறிகுறியாயிருந்து அப்பால் வெவ்வேறு ரெளத்திகர், சங்கமர் ஆகிய கிளைச் சமயி கிளால் மட்டுமன்று. பெளத்தராலும் தங் கள் புத்ததர்ம சங்கம், எனும் திரிரத்தி னங்களுக்கும் இலாஞ்சனையாக்கப்பட்டது என்ப
ஆண் தெய்வவுருவம் மூன்று முகம் உள்ளதெனில், அதுவே பிற்கால மும்மூர்த் திகளின் உருவத்துக்கு அடிப்படையாயிற்று எனலாம் அல்லது மும்முகவுருவம் முற் பட்ட காலத்து மூன்று வெவ்வேறு தெய் வங்களை ஒன்று கூட்டிய வடிவமும் ஆக லாம். மூவர் ஒன்ருன தெய்வ உணர்ச்சி மெசொப்பொத்தாமியாவில் சின், சமஷ், இஷ்டர் என்றும், அனு, என்னில், ஏய என்றும் சொல்லப்பட்ட தெய்வத் தொகு தியிலும் விளங்குகின்றது. இந்தியாவிலே பின்வந்த ஆரியருள்ளும் இது அக்கினி, இந்திரன், சூரியன், பூ, புவர், சுவர் ஆதிய மும்மைகளிற் காணப்படும் இன்னும் பிற் u - smrRoš São ruor, விட்டுணு, உருத் திரன் எனும் மும்மையும் கவனிக்கத்தக் கது; ஆண்தெய்வம் பார்சிகருடைய செர் வன் (Zrvan) எனும் சொல் சென் மொழி யில் காலம் எனும் பொருள் உள்ளது. ஒருவேளை அது கிழவன் என்ற தமிழ்ச் சொல்லோடு ஒப்புமை கொண்டதாகலாம்; அத் தெய்வத்தின் நான்கு முகங்களும் காலம், ஒளி, வன்மை, அறிவு எனும் நான் குக்கும் குறிப்பாமென்பர். பிற்காலத்துச் சிவனுக்குக் காலன் எனும் பெயரோடு நான்கு முகங்களும் சொல்லப்பட்டதை மகா பாரதத்திலே திலோத்தமை கதை யால் அறியலாம் சிவலிங்கங்களும் பல முற்ை நான்கு முகங்களோடு ஆக்கப்படு கின்றன. இவை தற்காலம் நாற்றிசையும் பார்த்தறியும் தெய்வத்திற்குக் குறிப்பு என்பர். மொஹேஞ்சோதரோ ஆண் தெய் வம் நான்கு முகம் உள்ளதாயின் இரு மருங்கிலுமுள்ள நான்கு மிருகங்களும்


Page 98
அவ்வத் திசையைக் குறிப்பனவாக
லாம் சாரநாத்திலிருக்கும் அசோக தம்
பத்தின் மேல் நாற்புறமுமுள்ள யானை, சிங்கம், எருது, குதிரை எனும் மிருகங்கள்
நாற்றிசையையும் குறிக்கின்ற மையும்
நோக்கத்தக்கது:
முடிவுரை
ஞானப்பிரகாசர் இற்றைக்கு ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதிய பண்டை மக்களின் கடவுட்கொள்கையில் பொதிந்து கிடக்கும் அரிய பல கருத்துக்கள் இன்றும்
மணக்கோலத்தில்
அருட்திரு ஞானப்பிரகா மீசாம் பணியைப் புரிவதற்கா கொண்டிருந்தார். அச்சமய கொட்டியபடியால் அவர் மு தாம் சேரவேண்டிய பங்கைய றிக்கொள்ள வேண்டிய கட்ட மக்களிடம் தமக்கு ஏதாவது தந்தையின் மட்டில் உயர்ந்த டிருந்த அம்மக்கள் வகைதொ அவருக்குக் கொண்டுவந்து கெ அவர் அதைப்பெற்று அணிந்

அறிஞர் பெருமக்களாலும், சமயச் சான் ருேர்களாலும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடிய வைகளாக விளங்குகின்றன. ஞானப்பிர காசரின் இந்து சமய வரலாற்று விமர் சனத்தை சைவ உலகம் முற்ருக வெறுத் தது எனக் கொள்ளமுடியாது. தமிழகத்தி லுள்ள பிரபல சைவ மட்ங்களில் ஒன்ருன திருப்பனந்தாள் மடம் சுவாமிகளின் தமிழ்த் தொண்டினைப் பாராட்டிக் கெளரவித்தது: நன்கொடை வழங்கியது, என்கின்ருர்" சுவாமி ஞானப்பிரகாசரும் வரலாற்ரு ராய்ச்சியும்" என்ற நூலில் திருவி, சிவ
sFm Ló),
சுவாமிகள்
"சர் அடிகளார் தனது வழி ாக மாட்டுவண்டியிற் போய்க் ம் மழை சோனுவாரியாகக் > ழு வது ம் நனைந்துவிட்டார். படைந்ததும் உடைகளை மாற் -ம் ஏற்பட்டது. தம் பங்கு கொடுக்கும்படி கேட்டார். } மதிப்பும் அன்பும் கொண் ரியாது கூறைச்சீலை யொன்றை ாடுத்தனர். வேறு வழியின்றி து கொண்டார்.
75


Page 99
என் அனுபவ
அருள்திரு. ரி. ஏ. ஜே. மதுரநாயக் B.A., Dip. in. Ed. (Lond)
(முதல்வர், புனித பத்திரிசியார் கல்லூரி, யாழ்ப்ப
நான் விரும்பாதது
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் பெரிய படிப் பாளி, ஆனல் "மிகப் பயங்கரமானவ ரென " அந்நாட்களில் கருதப்பட்டார்: குருப்பட்டம் பெற்ற புதுக்குரவர்களை சில வருடங்களுக்கு சுவாமி ஞானப்பிரகாசரின் ழ்ே தொண்டாற்ற அனுப்புவது யாழ்ப் பாண ம்ேற்றிராசனத்தின் அந்தக் கால வழக்கம். ஆனல் புதிய குரவர்கள் அவ ரின் இழ் வேலைசெய்வதை விரும்புவதில்லை 1940-ம் ஆண்டு புரட்டாசி மாத த் தி ல் அவரின்கீழ் வேலைசெய்வதற்கு என க்கு முறைவந்தது. மற்றவர்களைப் போலவே நானும் அதை விரும்பாவிட்டாலும் கட் டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்து உடன்பட்டேன்: அவருடைய மேற்பார் வையின் கீழ் யாழ்ப்பாணக் குடாநாடு முழுவதிலும் பல ஆலயங்கள் இருப்பினும் தலைமை ஸ்தான மாக நல்லூரையே தெரிந்துகொண்டார்3 நல்லூர் ஒரு வழிமீசாம் ஒருநாள் பிற் பகல் இரண்டரை மணியளவில் நல்லூரி லுள்ள குருமனையில் அவரைச் சந்தித்தேன். டனே என்னை வரவேற்று ** இது ஒரு பட்டாளம் பட்டாளத் தலைவனின் கட் ட2ளப்படி போர்வீரரி நடக்கவேண்டும்: அப்படி நடக்காதவர்கள் தலைவனல் சுட்
76

டுக் கொல்லப்படுவார்கள் என்பது தெரி யுந்தானே" என்ருர் மேலும் உரும்பி ராய், நீர்வேலி, யூலனூர், மட்டுவில், மந்து வில், வடகோப்பாய், தென்கோப்பாய், ஆகிய இடங்களிலுள்ள மக்களின் ஞானக் கடமைகளை நான் கவனிக்க வேண்டும் என்று கூறினர்; அன்றுதொடக்கம் ஐந்து வருடங்கள் அவரின்கீழ் தொண்டாற்றி னேன்
உரும்பிராயில் அறை வீட்டின் பக்கத் தில் நாலு ஐந்து குடும்பங்கள் இருந்தன அவர்கள் ஓயாமற் சண்டைபிடிப்பதும் தூஷணவார்த்தைகள் பேசுவதுமாய் இருந் தாரிகள்; அது எனக்குப் பெரும் தலையிடி பாய் இருந்தது. அவர்களுக்குப் பலமுறை புத்திசொல்விப் பார்த்தேன். ஒரு பலனு மில்லை; கடைசியில் ஒருநாள் சுவாமியிடஞ் சென்று முறையிட்டு அவர்களைக் கோவிற் காணியா லெழுப்பி வேறிடத்தில் வைக்க வேண்டும் எனக்கூறினேன்; உடனே, அவர் என்னை உற்றுப்பார்த்து, "பிள்ளைப்பெற்ற வருத்தம் பெற்றவளுக்கல்லவா தெரியும் உனக்கெப்படித் தெரியும் " என்று பரிகாச மாகவும் கண்டிப்பாகவும் கூறிஞர் அத் துடன் அந்த அத்தியாயத்தை முடித்துக் கொண்டேன்


Page 100
சுவாமியாரிடம் பல அலுவல்களின் நிமித்தம் அடிக்கடி போகநேரிடும் அத் நேரங்களில் அவர் எவ்வளவு அவசியமான கருமத்தைச் செய்துகொண்டிருந்தாலும் மீசாம் அலுவலாய்ச் செல்லும் உதவிக் குருமாரைக் கண்டவுடன், தமது கரு மத்தை நிறுத்திவிட்டு எங்களின் அலுவல் களை மிகக் கருத்தாய்க் கவனிப்பார். மணிக் கணக்காய்த்தானும் எங்களுடன் சம்பா ஷித்து குறைநிறைகளை விசாரித்து மிக வும் அருமையான புத்திமதிகளைக் கூறு வாரி3 இந்த சம்பாஷணை நேரத்தை உத விக் குருமாராகிய நாங்கள் மிகவும் விரும்பு வோம்; சுவாமியவர்கள் சில தருணங்க ளில் தமக்கு ஏற்பட்ட கஷ்டங்களையும் அனுபவங்களையும் எங்களுக்குக் கூறுவார்3 அவற்றிலிருந்து புறசாதியாரை மனந் திருப்புவதில் புனித சின்னப்பருக்கிருந்த தணியாத வாஞ்சை, சுவாமியாரவர்களுக் கும் இருந்ததென்பதைக் கண்டுகொண் டோம். அவர் மனந்திருப்பல் முயற்சியை மேற்கொண்ட இடங்களிலெல்லாம் எவ் வளவு பெரிய எதிர்ப்புகளைச் சமாளித்து வெற்றிபெற்ருர் என்பதை அறிந்து ஆச் சரியப்படுவோம் எதிர்ப்பின்றி நிறைவில்லை
அவரால் நிறுவப்பட்ட ஒவ்வொரு கோவிலுக்கும் தனிப்பட்ட சரித்திரமுண்டு. உரும்பிராயில் எப்படி ஒரு கோவிலைக் கட்டி ஞர், அங்கே எப்படி வேதம் பரவியது என் பதை அறிந்து அதிசயித்தேன் ஒரு பெரிய மரத்தடியில் ஒரு மரப்பெட்டகம் வைக்கப் பட்டது; அதனுள் சுவாமியுடைய புத்த கங்களும் பிற பொருள்களும் இருந்தன. அதன்மேல் சுவாமியார் உட்கார்ந்து ஏழை மக்களுக்கு சுவிசேஷத்தைப் போதித்தார். அவர்களின் வறுமையைக் கண்டு இரங்கி ஞர்? உடுப்பில்லாதவர்களுக்கு உடுப்பு, வீடில்லாதவர்களுக்கு வீடு, உழைப்பில்லாத வர்களுக்கு உழைப்பு என்றிப்படி பல உதவி கள்புரிந்து அவர்களின் வாழ்க்கைத்தரத்தை உயர்த்த முயற்சி எடுத்தார். பிறரில் தங் காமல் தங்கள் காலில் நிற்க வழிவகுத்தார்; இதைக்கண்ட சில உயர்வகுப்பார் மக்க ளுக்கும் கவாமியாருக்கும் பலவகையான தீமைகளைச் செய்தார்கள், கிணற்றுக்குள்

நஞ்சைப் போட்டார்கள், கிறீஸ்தவர்களை சுன்னுகச் சந்தைக்குக்கூடப் போகவிடாம லும், கடைகளில் பொருள்கள் வாங்க விடாமலும் தடுத்தார்கள். உடனே சுவா மியார் தாமே நேரில் சென்று அரசாங்க மேலிடங்களுக்கு அறிவித்து, உரும்பிரா யில் ஒரு பொலிஸ் நிலையத்தையும் ஏற் படுத்தி அமைதியை நிலைநாட்டினர். இத ஞல் சுவாமியார்பால் மக்களின் அன்பும் பக்தியும் முன் னிலும் பன்மடங்கு அதிகரித் தது. ஆரியக்கூத்தாடினலும் காரியத்தில் கண்ணுயிருந்த சுவாமியார், தமது சுவி சேஷத்தொண்டை மேலும் மேலும் புதிய ஊக்கத்துடன் செய்யத் தொடங்கினர் மரத்தின்கீழ் ஆரம்பிக்கப்பட்ட போ தக வகுப்பு, சிறு குடிசைக் கோவிலாக மாறி யது நாளடைவில் தற்போ திரு க்கும் பெரிய கட்டிடக்கோவிலாக உருவெடுத் தது; கத்தோலிக்கரின் தொகையும் கூடி யது; இப்போது உரும்பிராய் ஒரு தனிப் பங்காக விளங்குகிறது:
ஒருமுறை தவக்கிரியில் ஒரு கோவில் கட்டவேண்டும் என்று சுவாமியார் விரும் பினர் அந்நாட்களில் அங்கே ஒரு கத் தோலிக்க குடும்பந்தானும் இல்லை. நிலமோ ஒரே கலடு அப்படியிருக்க அங்கே ஒரு காணியை வாங்கினர் கோவில் கட்டப் போவதாகக் கூறினர்; கத்தோலிக்க குடும் பம் ஒன்றுகூட இல்லாத இடத்தில் ஒரு கோவிலைக் கட்டுவது வீண்தானே யென்று நான் கூறினேன். அதற்கு அவர், "வரசை விதைத்து விடுவார்கள். அது முளைத்து காய்ந்து கருகிப் போயிருக்கும். மழை பெய்தவுடன் செழித்து வளர்ந்து பலன் கொடுப்பதைக் காணவில்லையோ ? இப் போது நாங்கள் செய்யும் வேலைகள் காலம் வரும்போது நல்ல பலனைக் கொடுப்பதைக் காணலாம் " என்ருர் இப்பொழுது நவக் கிரியில் பல கத்தோலிக்க குடும்பங்கள் கள் உண்டு கலட்டு நிலமும் நல்ல பயிர்ச் செய்கை நிலமாக மாறி பயனளிக்கிறது. இவற்றைக் கவனிக்கும்போது சுவாமியா ரின் தூரநோக்கை எண்ணி வியப்படைகி றேன்; இவ்வாறே ஞானப்பிரகாச சுவாமி யார், யாழ்ப்பாண மேற்றிராசனத்தில் வேறெந்தக்குருவானவரும் இதுவரை செய்
ל7


Page 101
திராத அளவுக்கு, முப்பதுக்கு மேற்பட்ட கோவில்களையும், பாடசாலைகளையும் கட் டிப் பல எதிர்ப்புகளிடையே சமயத்தொண் டையும் தமிழ்த்தொண்டையும் ஆற்றினுர்,
பணத்தால் பாதிப்பு
சுவாமியார் தம்மிடம் வரும் உதவிக் குருமாருக்கு ஆரம்பத்திலேயே சில கட்டளை களையும் புத்திமதிகளையும் sa p Gia T fiħ ஞாயிறு பூசையின்போது கட்டாயம் பிர சங்கம் சொல்லவேண்டும்; அப்பிரசங்கம் களை அதற்குமுந்திய வெள்ளிக்கிழமையில் தமக்குக் காட்டவேண்டும் : கலியாணம், வளர்ந்தோர் ஞானஸ்நானம் என்பவற்றை நிறைவேற்றுமுன் தமது உத்தரவு பெற வேண்டும் என்று இப்படிப் பல
சுவாமியாருக்கும் அவரது உதவிக் குரு மாருக்கு மிடையில், சிலசமயம் சிறுமணஸ் தாயங்கள் ஏற்படுவதுண்டு அவற்றுக்குப் பிரதான காரணம் அவரது பணக்கஷ்டமே என்பதைப் பின்னர் உணர்ந்து கொண் டேன். அவர்பெரிய தர்மவான். ஏழைகளைக் கண்டால் அவர்மனம் பாகாய் உருகும் என்ன இருந்தாலும் கொடுத்துவிடுவார். அதனுல் உதவிக் குருமாருக்குக் கொடுப்ப தற்கு அவரிடம் பணமிருக்காது அந்நாட் களில் மேற்றிராசனமும் அவரது தேவை களைச் சரிவர உணர்ந்து தகுந்த அளவில் பணவுதவி செய்யவில்லை. உதவிக் குருமா ருக்கு மாதம் ஐம்பது ரூபாவும் மூன்று பூசைக்காசுமே கொடுப்பார் குருமார் இதைக்கொண்டு தங்கள் உணவு-உடைவேலைக்காரர் சாப்பாடு - சம்பளம் - பிரயா ணச் செலவுகள் ஆகிய எல்லாவற்றையும் சமாளிக்க வேண்டும். எனவே மனக்கசப்பு ஏற்படுவது அதிசயமல்ல; குருமார் தங் களே ஒறுத்தும், இனசனரிடம் உ த வி பெற்றுந்தான் சிவிக்கவேண்டி இருந்தது. தியான வாழ்வே அத்திவாரம்
வருடாவருடம் ஒவ்வொரு கோவில் திருநாட்களின்போதும் பாஸ்குக்காலங்களி அலும் எங்களிடம்வந்து எங்கள் அறையி லேயே தங்கியிருப்பார் ஒவ்வொரு முறை யும் ஞானெடுக்கம் போதிப்பார் 7ங் ளுக்கும் போதிக்கப் பயிற்றுவார்; அவர்
78

எங்களுடன் தங்கும் நாட்களில் yai ருடைய ஆழ்ந்த பக்தியை நேரில் அறியக் கூடியதாய் இருந்தது: ஒவ்வொருநாளும் அதிகாலை மூன்றுமணிக்கு நித்திரையால் எழுந்து விடுவார். உடனே தியானத்தில் அமர்வார்; புறக்காரியங்கள் எவையும் அவருடைய தியானத்தைக் குழப்ப முடி யாது மூன்று மணித்தியால தியானத்தின் பின் பூசைப்பலி செலுத்துவார் அவரு டைய நீடிய தியான வாழ்க்கையே அவரது சமயத் தொண்டுக்கும் தமிழ்த்தொண்டுக் கும் சிறந்த அஸ்திவாரம் என்று கூறலாம்
அட்டாவதானிகள், தசாவதானிகள் என்று சிலரைப்பற்றி வாசித்தும் கேள்விப் பட்டும் இருக்கிருேம், சுவாமியார் ஒரே நேரத்தில் எத்தனை காரியங்களை அவதா னிக்கும் சக்தியுள்ளவர் என்பதை நானறிய மாட்டேன்; ஆனல், நான் பலமுறைகளில் அவரிடஞ் சென்றபோது ஒரேநேரத்தில் மூன்று எழுத்தாளர்களுக்கு வெவ்வேழுன மூன்று விஷயங்களைப்பற்றி தொடர்பாகச் சொல்லிக்கொண்டிருப்பார் அவர்களும் ஓயாது எழுதிக்கொண்டிருப்பர் என்ஜனக் கண்டவுடன், அவ்வேலைகளை நிறுத்திவிட்டு என்னுடன் சம்பா ஷிப்பார் மறுபடியும் விட்டஇடத்திலிருந்து தொடர்ந்து சொல் விக்கொண்டிருப்பார். இவற்றையெல்லாம் செய்வதற்கு, அவரது தியானமே உதவி "ாப் இருந்ததென்று துணிந்து கூறலாம். அன்றியும் தியானசக்தியாற்றன் Ljapur606y களைப் படிக்கவும் பலநூல்களை எழுதவும்: தமிழ் ஆராய்ச்சி செய்யவும், அறிவுமிக்க உபந்நியாசங்களை ஆற்றவும் அவரால் முடிந்தது;
அந்நாட்களில், துவிச்சக்கர வண்டியிற் முன் வியர்வை சிந்தச் சிந்த பிரயாணஞ் செய்வார். " சுவாமி நீங்கள் பல கோவில் களுக்கும் அடிக்கடி போகவேண்டியவர்கள் பலவகையான அலுவல்களையும் குறித்த நேரத்தில் செய்யவேண்டியவர்கள் (5 மோட்டார் வண்டியை சொந்தமாக வைத் துக்கொண்டால் வசதி யாயி ரு க்கு மே? என்று கேட்டேன்; அதற்கு அவர், "எனது வேலை சுவிசேஷம் போதிப்பது அதற்கு பலரைச் சந்திக்க வேண்டும் பலருடன்


Page 102
க்ரையாடவேண்டும்; மோட்டார் வாக னத்திற் போனல் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத் தில் ஏறி மறுபடி குறிப்பிட்ட இடத்தில் இறங்கவேண்டியதுதான். சைக் கிளில் சென்ருல் வழியில் பலரைச் சந்திக்கலாம்: தரித்துநின்று உரையாடலாம் உரையின் போது இறைவாக்கியங்களையும் இலகுவாக விதைத்துவிடலாம்" என்று கூறினர்; இதற்காகவே ஜேர்மனியிலுள்ள கத்தோ லிக்க சங்கமொன்று தமக்கு Revonsorů உபகரிக்க விரும்பிய மோட்டார்வண்டியை தாம் வாங்க மறுத்துவிட்டதாயுங் கூறினர், இதன்மூலம் நாங்களும் கஷ்டப்பட்டே சுவிசேஷத்தைப் போதிக்க வேண்டுமென் பதை செயல்மூலம் உணர்த்திஞர்; அன்றி 4ம் பலதருணங்களில் எங்களைக் கஷ்டப் பட விடுவதெல்லாம் அவற்றிலிருந்து அனுபவங்களைப் பெறவேண்டும் என்பதற் காகவே யென்பதை பிற்காலத்தில் உணர்ந் துகொண்டேன்.
கொடுத்துயர்ந்தார்
ஞாயிறு பூசைமுடிந்தவுடன் ஏழைகள் அவருடைய வருகைக்காக காத்து நிற்பார் கள். அவர்கள் எதைக்கேட்டாலும் கொடுக் கப் பின்னிடார்.பெட்டியிலுள்ளது, சட் டைப் பை யி லு ள்ள து, 2. Grisa g... uu fib பெட்டியிலிருப்பது ஆகிய எல்லாப் பண மும் ஏழைகள் கைக்கு மாறிவிடும். சிலவேளை களில் உபதேசிமாரை அனுப்பி அடுத்த கோவில்களிலுள்ள உண்டிய ற் பெட் டியிலிருக்கும் காசைக்கூட எடுப்பித்துக் கொடுப்பார் இப்படியாக வறியவர்களின் வாழ்க்கையை உயர்த்தி தம்மை வறுமை நிலைக்கு ஆக்கிக்கொண்டார் நெடுங்கா லப் பழக்கத்திலிருந்த சுருட்டுக் குடியைக் கூட பணக்கஷ்டத்தினுல் முற்ருக நிறுத்தி விட்டாரி என்ருலும் வரும் விருந்தினரை

நன்முக உபசரிப்பார்: நான் போகும் நேர் மெல்லாம் ஒரு சுருட்டுக்கட்டும் நெருப்புப் பெட்டியும் எனக்காகக் காத்திருக்கும்:
இன்னும், சுவாமியாரைப்பற்றி பொது வாகக் கூறினல் அவர் பேர்பெற்ற பிர
சங்கியார், யாழ்ப்பாணம் பெரிய கோவி
விலும், மடுத்தலத்திலும் நடைபெறும் பெரிய விழாநாட்களில் அவரே பிரசங்கத் திற்கும் தர்க்கப்பிரசங்கங்களுக்கும் அழைக் கப்படுவார். எவ்வளவோ கீர்த்திபெற்ற பிரசங்கியாய் இருந்தபோதும், ஒருநாளா வது தமது பிரசங்கத்தை எழுதாமல் நிகழ்த்துவதில்லை யென்று அவரே கூறி யிருக்கிருர் அது மாத்திரமல்ல, பெரிய கோவிலுக்குப் பிரசங்கத்துக்குப் போகும் போது தனக்குப் பயமாயிருக்கிறது என்றும் கூறுவார். இவற்றிலிருந்து ஒவ்வொரு விஷயத்திலும் எவ்வளவு கரிசனை எடுத்தா ரென்பதை நாம் அறியமுடியும்.
அவர் தமது அதிகாரத்தையும், பிடி வாதத்தையும். வி டா முயற்சி யையும் கடைசிவரையும் கொண்டு செலுத்திய தாற்ருள் மற்றவர்கள் வியக்கத்தக்க பல காரியங்களை நிறைவேற்றினர். சுவாமி யார் பெரிய படிப்பாளியென்றும், பயங் கரமான மனிதன் என்று கருதப்பட்டா ரென்றும் ஆரம்பத்தில் குறிப்பிட்டிருந் தேன். ஆனல், அவரோடு நெருங்கிப் பழகியதிலிருந்து, பெரிய கல்விமான் என் பது மெய்தான், பயங்கரமானவ ரென்பது பொய்யென அறிந்துகொண்டேன்; எல் ரு லும் அவருடைய எடுப்பான தோற்ற மும், ஆழ்ந்த பக்தியும், ஓயாது ஒழியாது திருச்சபைக்கும் தமிழுக்கும் ஆற்றிய கடின உழைப்பும், ஏழைகளை உயர்த்துவதற்காக மேல் வகுப்பார் சிலருக்குக் கொடுத்த துணிச்சல்மிக்க எதிர்ப்புகளும் அதிபயல் கரமானவை என்பது உண்மையே
79


Page 103
உள்ளத்து உணர்ச்சிகளை, எண்ணங் களின் எழுச்சிகளை, சிந்தனைச் சிதறல்களை வார்த்தைகளில் வடித்து எழுத்துகளில் கோர்த்து விடுகிருன் கவிஞன் தனது உணர்ச்சிகளையும் எழுச்சிகளையும் தான் படைக்கும் பாத்திரங்க்ளின் வழியாக அவன் வாழவைக்கின்ருடின் பாட்டுடைத் தலைவ னைத் தன்னிகரற்ற தலைவனுகப் படைத்து, நாட்டுவளம், நிலவளம், மல் வளம் சொல்லி ஆறு, கடல், காடு வருணனைகள் கூட்டி, நாற்பொருள் நல்கி யாக்கும் கவி தைகளை நாம் காப்பியமென்று கொள்ள ளாகுமன்றே? தண்டியாசிரியர் கூறிய இலக் கண விதிப்படியும் அப்படைப்பு காப்பிய மெனப்படுவதில் தவறுண்டோ ?
இவ்வழி நின்றுதான் பாரதிதாசன் படைத்த "தமிழச்சியின் கத்தி" எனும் நூலை நான் காப்பியமென்று கூறுகிறேன்: அக்காப்பியம் என் உள்ளத்து உணர்ச்சி களைத் தட்டி எழுப்பியது. என் சிந்தனை அலைகளைப் பொங்கவைத்தது. தமிழன் என்ற உணர்வை எனக்கு ஊட்டி தமிழ் வீரம் ஒரு தனிவீரம் என்ற எண்ணத்தை எனக்கு அளித்து ஓர் இலட்சியத் தமிழ ணுக வாழ எனக்கு ஊன்றுகோலாய் உதவி
Ugi
பாரதிதாசன் ஒரு மதத்தைப் பரப்ப இதை எழுதவில்லை நாடாள்வோனைப் புகழ்ந்து பாடிப் பொருள் பெற அவவி
8)
 

ழச்சியின் கத்தி”
சுவைத்த காப்பியம் -
தரவையூர்ச் செல்வம்
இதைப் படைக்கவில்லை3 தன் புகழுக்காக வும் அவன் இதை யாக்கவில்லை. இத்தனைக் கும் மேற்சென்று, பாரதியார் வழிநின்று ஒர் இலட்சிய நோக்குடன் அவன் இதைப் படைத்தான் என்ற எண்ணம் அந்நூலைப் படிக்கும் பொழுதே புரிகின்றது தமிழச்சியின் வீரம்
இது ஒரு கற்பனைக்கதை; பாட்டுடைத் தலைவியாக வரும் சுப்பம்மா ஒரு குடிசை வாழ் தமிழ்ப்பெண். அவள் அன்புக்கண வன் திம்மன் ஒரு விவசாயி திராவிட மக்களை அடக்கிஆள ஆணவம் கொண்டு எழுந்த ஆரியரை அடக்குவதற்காக இதை எழுதினுள் தெற்கை வடக்கு அடக்காது என்று அடித்துக் கூறினன் இதை யே பாரதிதாசன் தன் கவிதையில்,
“.a. ar-rf stfgpf தம்ம்ை
வாழவிடாமற் செய்யத் திட்டமிட்டார். uppib 6.fg b syph awrgab TaruCAS ar Egyptif
SrbayÁbpylů (Lurasasabaw Sudparábano 7 ibi தமிழகத்தைப் பிறர்துரக்கிச் செல்லவில்,ை arbarp asraeou Guairakar urbopp
வடநாட்டான் எடுத்துப்போய் விட ஒண்ணுது ”
என்று எடுத்துரைத்தான்; கதை ஒட் டத்தில் இக்கவிதையைப் படிக்கும்பொழுது எமது உணர்ச்சிகள் உயிர்பெற்று எழுகின் றன அநீதியை அகற்றி நீதியை நிநோட்ட எமது இதயம், இல்லை தமிழ் நெஞ்சம் பொங்கித் துடிக்கிறது


Page 104
*தத்த்தாம் எம் தங்கச்சி வெல்க! வெல்க !
தமிழச்சி உன் கத்தி வெல்க "
என்றுரைத்து சுப்பம்மாள் கையில், அவள் வேண்டு கோளுக்கிணங்கி திரு வண்ணுமலைத் தமிழர் குத்துக் கத்தியொன் றைக்கொடுத்துச் செல்கின்ருர்கள். இதைப் படிக்கும் பொழுது எமது உள்ளத்தில் பல் வேறு சிந்தனைகள் தட்டி எழுப்பப்படுகின் றன. எமது தமிழ் இரத்தப் பிணைப்பில் உடன் பிறந்தாள் போருக்குப் போவதாக எண்ணுகிருேம் அவள் கையில் அவள் அண்ணன்மார் கத்தி கொடுத்தனுப்புவ தாக நினைக்கின்ருேம் எமது தமிழ் இரத் தம் துடிக்கிறது அவளோடு சேர்ந்து நாமும் அவளுக்குத் துணையாக வாள் கொண்டு போகவேண்டுமென்று எண்ணங் கள் துடிக்கின்றன.
அன்று வீரத் தமிழ்த்தாய் வீட்டுக் கொரு ஆண்மகனைப் போருக்கு அனுப்பி னள். இன்று, அந்த ஆண்மக்கள் தங்கள் ஆண்மையை இழந்து, வீரத்தை இழந்து கோழைகளாக நிற்கையில் அந்தத் தமிழ்த் தாயே போருக்குச் செல்கின்ருளா என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றது; அந்த எண் ணமே இந்தக் கோழைக் கண்களில் நீர்த் துளிகளைக் காண்கின்றது: ஆனல் அந்தத் தமிழ்த்தாய் தன் வீரத்தை நிலைநாட்டுகின் ருள் பாரதி தாசனும் தன் கவிதையின் அழகை நிலைநிறுத்தி விடுகிருன். "மங்கையின் மேல் ஒருகை வந்துபட்டது
வான் பட்டதால் விட்டது - அட இங்குச் செல்லாதென்று மங்கை சொன்னும் .
எதிரிகள் கோழைகள் நேருக்கு நேர் நின்று அறவழிநின்று போர்புரியத் தெரி யாத பேடிகள் தமிழச்சியின் ஒல வேய்ந்த குடிசையைக் கொளுத்தினர்.
"கூரை எரிந்தது கொள்ளி எரிந்தது சிப்பாய்களின் தலைவன் சுதரிசன் காத்தி ருந்த வேளையும் வந்தது; அவன் атио (урић எரிந்தது, கொடியிடையாளைக் கொள்ளத் துடித்தான் தன் கைகளை நீட்டினன் அப்பொழுது தமிழச்சி என்ன செய்தாள்? பாரதி தாசனே தன் அழகு நடையில் சொல்லட்டும்,
G-11

'கத்தியை நீட்டினன்: தீ என் இன வாட்டிலும்
aos Grouš CAST L-Arslu Lr - išs முத்தமிழ் காட்டுக்கு மானம் பெரிதன்றி மூச்சுப் பெரிதில்கம் காண் !"
என்று " குத்தும் குறிப்பும் கொதித் திடும் பார்வையும்" கொண்ட கோவை யிதழாள் கொட்டிநின்ருள் வீர வார்த்தை களை
வருணனை அழகு
இவ்வாறு பாரதிதாசனின் காப்பியம் ஒரு குறிக்கோளோடு வீறுநடை போட்டுச் செல்கின்றது. சொற்களே உயிர் பெற்றுத் துடிப்பது போன்ற உணர்ச்சி ஏற்படுகின் றது. ஒவ்வொரு இயலிலும் உள்ள சொற் களை வைத்தே அவ்வியல் வெறும் இயற்கை வருணனையா அன்றேல் வீரச் சொற்களா அன்றேல் வெறியோடு பேசும் போதைச் சொற்களா, அன்றேல் அன்பு தோய்ந்த மென்மையான காதற் சொற்களா, அன் றேல் துன்பம் கலந்த சோசச் சொற்களா என்று பார்த்த பார்வையிலே, சொற் கோர்வையினல் எழும் ஓசை நயத்திலே சொல்லி விடலாம். இது காப்பியத்தின் தனிச் சிறப்புகளில் ஒன்றன்ருே?
** fron- u rufio
தாமசை பூத்தது போலே - நல்ல நீலத் திரைகடல் மேலே - பெருங் காரிருள் நீக்கக் கதிர் வந்து பூத்த திருைே”
பாரதி தாசனின் இயற்கை வருண னைக்கு இது ஓர் எடுத்துக்காட்டு “ Gyp Abtypisyah Sud A57 Long. Går (prasteras
முழங்குகின்ற திரைகடலேப் பகைவர் வந்து கைப்புரத் தேந்திப்போக முடிவதுண்டே P. asair ROTA9si «Fr Apv u uʻ2069d GJaFo uuu*69 முப்பழத்தின் சுண்பட்டு முன்குள் தொட்டு முன் செந்நெல் விளைநிலத்தை இழந்தோமின்ஜ ாப்புறத்தும் வளங் கொழிக்கும் மல்கள் alair பறித்துவிட எவராலும் ஆவதில்லை.
எவ்வளவு அழகாக ஆணுல் எளிமை யான தடையில் நர்ட்டுவளம், மலைவளம், கடல் நிலை பற்றிப் பாரதிதாசன் ւմn tցயுள்ளான்.
பண்போடு பாட்டியற்றும் கவிஞன் பாரதிதாசன், சுப்பம்மா உணர்வற்ற நிலை யில் வடக்கிலிருந்து வந்த மனித மிருகத்
8.


Page 105
திஞல் அவள் பெண்மை அழிக்கப்பட்டது. இதை வெகு அழகோடும், பண்போடும் கவிதை நயத்தோடும் பாரதிதாசன் பாடு கின்ருன்
" கொட்டிக் கிடந்திட்ட பூப்போல் - அந்தக்
கோதை கிடந்திட்ட போது தொட்டனன் தொட்டனன் மீளாப் - பழி சூழ்ந்தனன் சூழ்ந்தனன் .”
இந்தக் கொடுமையை, வடக்கனின் மிருக வெறியைப் பார்த்து இயற்கை பொங்கி எழுந்தது.
* பொங்கிற்று வாணில் முழக்கம் - மின்னல்
பொல்லாங்கு 6 flagsby Asso மங்கைக் கிரங்கி இருட்டும் - அழும் avararab (aurušs ted."
கற்பனைக்கு அப்பால்.
இலட்சியத்தோடு கவிதைபாட வந்த கவிஞனுக்கு தமிழச்சியின் பெண்மை மட் டும் கறைபடிந்ததாகத் தோன்றவில்லை; தமிழினத்தின் தூய்மையே கெட்டதாக வேகுகின்றனன், தமிழினத்தின் மானமே மடிந்தது என்று மார்தட்டினன் பொறுத் திருந்த பெருமக்கள்கூட இக்கேடுகெட்ட நிலை கேட்டுப் பொங்கி எழுவரன்ருே ? தமிழச்சி பொங்கினுள். கவிஞன் வார்த்தை களில் வீரத்தை வடித்தான்
.அறமறியான் சுபேதார் என்னைக் நீண்டிருள் தேசிங்கு தமிழர் தங்கள் மெய்யுரிமை தீண்டினன். மாய்ந்தான் மாய்வான் விதி இழிந்து போயிற்று மீள்வதில்ல' இழ்த்தரமாகச் சென்ற ஓர் ஆட்சி நிலக் குமா? அறம் காக்க வேண்டிய காவலர் சட்டுப்பாடின்றி காமவெறிகொண்டு நாய் கள் போல் அலைந்தால்
நாயும் பிழைக்கா தம்மா - இவர் ஆட்சியில் நல்லவர் ஒப்பாரம்மா A2au ab புயற் காற்றுமே - இவர் நெஞ்சிலே
இங்கோல் செலுத்து மம்மா ஓயாது மக்கட்கெல்லாம் - இடையூறுதான்
ண்டாயிற் றம்மா'
காப்பியத்தின் முடிவு ஓர் உச்சக் கட் டத்தை அடைகிறது. காப்பியத்தை நுகர் பவரின் உணர்ச்சிகளும் எழுச்சிகளும் உச்ச நிலைமை அடைகின்றன; செஞ்சிக் கோட் டையில் கொலு இருக்கிருன் செங்கோல் ஒச்சும் வடக்கன் தேசிங்கு
82

* .அலேயுங் கூந்தல்
இருட்காட்டில் நிலவு முகம் மறைந்து தோன்ற்க்
கொதிக்கின்ற நெஞ்சத்தால் கொல்லு வான்போல்
கொலு முன்னே வந்து நின்முன் அவ்வடக்கன்
உதிர்க்கின்ற கனல் விழியால் அவனேம் uritä
srair !” பார்வையில் மட்டுமல்ல அங்கு போரி
நடந்தது. சொற்போரும் அங்கு இடம்
பெற்றது.
* குற்றம் புரிந்தார் யார் ? - உனது
கோல் இகழ்ந்தவர் யார் ? கற்பை இகழ்ந்தவர் யார் ? - உனசி கருத்தை மேற்கொண்டவன் "
இதைப் படிக்கும் பொழுது, இளங்கோ அடிகள் உருவாக்கிய கற்புக்கரசி கண்ணகி, " என் கணவன் கள்வனே ?" என்று மதுரை மன்னனை எதிர்த்து வாதாடி, மது ரையை எரித்த வீரக் காட்சி எமது கண் களில் தோன்றி மறைகின்றது. இங்கும் சுப்பம்மாவின் வீரச் சொற்கள் கடுசொற் கள், தீச் சொற்கள் செஞ்சிக் கோட்டை பில் செங்கோலோச்சிய கல் நெஞ்சினைக் கரையவைத்து, கணிய வைத்து அவன் இறப்பில் அறத்தை அடையவைத்தன
சமுறை தெரியா முட்டானே திருத்தச் சொன்னேன்
முன் இழைத்த குற்றத்தை இனிச்செய்யாதே aanopaurus ? Glasrãovou 7-7 எனக்குத் தண்டம் செப்படா என்றுரைத்து தீப்போல் சின்குள்
மூளுதடா என்தெஞ்சில் தீ தீ! உன்றன் முடிவேக மூளுதடா அக்கொடுத் தீ நீளுதடா என் நெஞ்சில் avrdrl aursir la-dir par நெடுவாழ்வை வெட்டுதடா அந்தக் கூர்வாள் sraab atdvarů odesslr Fray 1 a jšsu sgwâ gwanw i ÂDdysgol Dali-F Jsjösäf «FrG 8v ! ar al-b ģšss- srar ar l rar år ay sirų, o akw au resir davrsir aldr åker / allaðir er il...” என்றதிர்ந்த ?? சுப்பம்மாள் * நிலத்தில் சாய்ந்தாள்." ஆனல் * நெடுவாழ்வின் பெரும்புகழைச் சாவில் நட்டாள்" என்று பாரதிதாசன் தமிழச்சியின் புகழ்பாடினன்,
தோன்றின் புகழொடு Gásrair gras - s ő í2avrát தோன்றலின் தோன்ருமை நன்று"
என்ற உலகப் பொது மறை தந்த வள்ளுவனின் வழுவா வாக்கின்படி வாழ்ந்து புகழ் விட்டுச்சென்ற சுப்பம்மா வீட்டின் பத்தை நுகராது போவாளா ?
, , os ao s s e o 8 m a * * * * * ** ***********


Page 106
drcupg5 ( al-ROTia
இவ்வாறு பாரதிதாசன் ஒரு சமுதா யத்தின் நிலை உணர்ந்து, அந்த இனத்தின் உணர்ச்சிகளை அறிந்து, அந்த மக்கள் வாழ்ந்த காலத்தைப் புரிந்து அவற்றிற் கேற்பத் தன் காப்பியத்தைப் படைத்துள் 6tmair. Literature lives by virtue of the life whieh it embodies sтi p 5 reir Gová கியத்தை வருணிக்கின்றன் ஆங்கில இலக் Sui Gurir Sihui William Henry Hudson (In Introduction to the study of Literature P. 10)2 இதைப்போன்றே பாரதிதாசனின் "தமிழச்சியின் கத்தி ' காலத்தின் கொடு மைகளை, தமிழினத்தின் தாழ்வுமனப்பான் மையையும், அடிமை வாழ்வையும் பார்த் துக் கொதித்து, இலட்சம் இலட்சமாக வாழும் தமிழ்மக்களுக்கு வீரத்தையும் மா னத்தையும் ஊட்ட எழுந்தது எல்லோரா லும் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய எளிய தமிழ் நடையில் தவழ்ந்தது. இச்சிறப்பு இக்காப் பியத்தின் தனிச்சிறப்பு.
மொழியும் நடையும் ஒவ்வொரு கவி ஞனின் தனிப் பண்பாகும்; அவை ஆங்கில இலக்கிய ஆசிரியர் Pope அவர்கள் கூறி ug Gura “The dress of thought” gyi Gav. எண்ணங்களுக்கும் உணர்ச் சிக ஞ க்கு ம்
* அறம் எனுமோர் அடிப்ப அவ்வீரம் தமிழரிடம் அை பிறவழியால் வெற்றியொ பிழைபட்ட ஒழுக்கத்தைத்

எழுத்தாளன் போட்டு விடும் சட்டை அல்ல ஆனல் Carlyle கூறுவது போல '' is not the coat of a writer, but his skin' ஆசிரியனின் உடலின் தோல் போன்றது இந்த மொழியாலும் நடையாலும் பாரதி தாசனின் காப்பியம் சங்ககாலத்துக் காப் பியங்களாகிய - கம்பராமாயணம், சிலப் பதிகாரம், மணிமேகலை, குண்டலகேசி, வளையாபதி, சிந்தாமணி போன்ற பெருங் காப்பியங்களிலிருந்து வேறுபட்டது. இப் பெருங்காப்பியங்கள் பெருஞ் சிறப்புப் பெற்றிருந்தும் இன்று வாழ் தமிழ் மக்கள் எல்லோராலும் எளிதில் படித்துப் புரிந்து கொள்ளக்கூடியனவாக இல்லை படித்து முடித்துவிடும் மனநிலையும் எல்லோருக்கும் ஏற்படுவதில்லை; ஆணுல் பாரதிதாசனின் * தமிழச்சியின் கத்தி அவ்வாறன்று காப் பியம் சிறிதாக இருப்பதாலும், விறுவிறுப் பாக ஒடுவதினலும் காப்பியத்தைப்படித்து முடித்த பிற்பாடே மூடிவைக்க மனம் இசைகின்றது தமிழச்சியின் இலட்சிய ஈடேற்றத்தைப் பார்த்த பின்னரே எமது தமிழ் மனத்திற்கும். கொதித்த தமிழ் இரத்தத்திற்கும் அமைதியும் சாந்தியும் ஏற்படுகின்றது;
வெல்க தமிழ்த்தாயின் வீரம் ! வாழ்க பாரதிதாசனின் காப்பியம் !
டை கொண்டதுதான் வீரம்: மந்ததாகும். ன்றே கருத்தாய்க் கொண்ட * தமிழர் ஒப்பார்!”
- Ur J F Går
88,


Page 107
ஈழத்தின் ஆதிக்கு திராவிடர்கே
அருட்செல்வன். எஸ் ஏ, ஐ, மத்தியூ
கடல்கோள் எம்மைப் பிரித்தது
ஒரு காலத்திலே இலங்கை தென்னிந்தி யாவோடு ஒரே நிலப்பரப்பாய் இருந்த தென்றும் அது பிற்காலத்தில் கடல்கோ ளால் அழிவுற்று இந்தியாவினின்று பிரிந்த தென்றும் ஆராய்ச்சியாளர் கூறுவர். இந் நிலப்பரப்பை லெமூரியாக் கண்டம் என் பர். இப்போதுள்ள குமரி முனை க் குத் தெற்கே குமரி ஆறு என்று ஒன்று ஓடிய தாகவும் அதற்கும் தெற்கே பஃறுளி எனும் மற்றுமோரி ஆறு ஓடியதாகவும் வி. கலி யாணசுந்தர முதலியார் மேற்கோள் காட்டு கின்ருர். இவ்வாறுகளின் இருப்பை, “நெடி யோன் நன்னீர் பஃறுளி ஆற்று மணலினும் பலவே" எனவும், "தென அ உறுகெழு குமரியின் தெற்கும்," எனவும் வருகின்ற புறநானூற்று அடிகளாலும் இவ்வாறுக ளின் அழிவை " பஃறுளி ஆற்றுடன் பன் மலை அடுக்கத்துக் குமரிக்கோடும் கொடுங் கடல் கொள்ள " என வருகின்ற சிலப்பதி கார அடிகளாலும் தெளியலாம்; எனவே இவ்வாறுகளின் அழிவு கடல் கோளால் ஏற்பட்டது. இலங்கையும் இந்தியா வி லிருந்து நீரால் பிரிக்கப்பட்டது. எனவே ஒருகாலத்தில் இலங்கை இந்தியாவோடு இணைந்திருந்தபோது இந்நிலப்பிரதேசத் தில் வாழ்ந்த மக்கள் யாவர் என்ற விஞ எழுகின்றது. அவர்கள் எங்கிருந்து வந்த னர் ? எத்தகைய நாகரிகத்தை உடைய வர்கள் என்பதை ஆராய வேண்டும்.
84

டிகள
೧||
S. S. J. B. A
ஆரியருக்குமுன் திராவிடர்
பல அறிஞர்களின் அபிப்பிராயப்படி? இப்பிரதேசங்களில் வாழ்ந்த ஆதிக் குடி கள் திராவிடர்களே என்றும் அவர்கள் நாகரிகம் படைத்தவர்களாய் இருந்தார்க ளென்றும், அவர்களே நாகரிகத்தின் பல அமிசங்களையும், பிற்காலத்தில் வந்த ஆரி பர்களுக்குப் புகட்டினர்கள் என்றும் கூறு கின்ருர் திருநெல்வேலி ஜில்லாவிலுள்ள அடிச்சநல்லூர் என்ற இடத் தி லும், ஹரப்பா, மொகஞ்சதாரோ எள்ற இடங் களிலும், மொசபெத்தே மியா விலுள்ள " ஊர்” என்ற இடத்திலும், ஈழத்தின் மேற்குக் கரையோரங்களில் உள்ள பல இடங்களிலும் அகழ்ந்தெடுக் கப்பட்ட புதைபொருட்கள் இப்பகுதிகளிலே திரா விடர்கள் குடியேற்றம் அமைத்து வாழ்ந் தார்கள் என்பதற்கு சான்றுகள் தருகின் றன; இப்பிரதேசங்களிலே குறிப்பாக மொசபெத்தேமியாவில் வழங்குகின்ற சில திராவிடச் சொற்கள், " ஊர் " என்ற பெயர் முதலான இக்கருத்தை மேலும் வலி யுறுத்துகின்றன. திராவிடர்களின் தாய கத்தை ஆராய்ந்த அறிஞர்கள் தமக்குள்ளே அபிப்பிராயபேதம் கொண்டுள்ளார்கள்: சிலர், அவர்கள் இந்தியாவிலிருந்து மொச பெத்தேமியாவிற்குச் சென்றிருக்கலாமென வும், மற்றும் சிலர், மொசபெத்தேமியாவி லிருந்தே அவர்கள் இந்தியாவிற்கும் சிறப் பாகத் தக்கணத்திற்கும் ஈற்றில் இலங்கைக் கும் வந்திருக்கலாமெனவும் கூறுவர் சுவாமி ஞானப்பிரகாசரும் பின்னைய கருத்தையே


Page 108
கொண்டுள்ளார். ஆராய்ச்சியாளரின் முடி வுகள் எப்படி இருப்பினும் ஆரியர் வரு கைக்குமுன் இப்பிரதேசங்களில் திராவிடர் சள் குடியேறி வாழ்த்தார்கள் என்பதைத் திட்டவட்டமாகக் கூறுகின்றனர்
எனவே ஈழத்தில் கி, மு. 6-ம் நூற் ருண்டில் ஆரியர் வருவதற்கு முன்னர் இங்கு வாழ்ந்த மக்கள் யார்? அவர்கள் திராவிடர்களே என சுவாமி ஞானப்பிரகா, சர் பல சான்றுகள் தந்து விளக்குகின்றர்.* கி. பி. 8-ம் நூற்ருண்டில் மகாநாமதேரரால் எழுதப்பட்ட ஈழத்து வரலாற்று மரபைக் கூறும் மகாவம்சம் வங்க நாட்டிலிருந்து விஜயனும் அவனது சகாக்களும் இலங் கைக்கு வந்தபோது இங்கு வாழ்ந்த மக்கள் இயக்கர், நாகர் எனக் கூறப்படுகிறது; மகாநாமதேரர் வெளிப்படையாகக் கூறு வது போல இவர்கள் அநாகரிகமானவர் களா ? இவர்கள் இருவேறு சமய கலாச் சாரக் குழுக்களைச் சார்ந்தவர்களன்றி இனத் தால் ஒன்றுபட்ட திராவிடர்கள் என்று சான்றுகள் தருகின்ருர், நாகர் க ள் நாகத்தை வழிபட்டதால் அப்பெயரையும், இயக்கர்கள் யக்காவைப்போல் அல்லது பசாசைப் போல் யுத்தம் புரிந்த காரணத் தினல் அல்லது பசாசை வழிபட்ட கார த்தினுல் அப்பெயரையும் பெற்றிருக்கலாம் மகாநாமதேரரே இவர்களைப்பற்றி வே ருெரு இடத்தில் குறிப்பிடும் போது, அவர் களின் போர் முறைகளைப் பற்றி வர்ணிக் கும்போது அவர்கள் நாகரிகமானவர்கள் என்பதைத் தம்மை அறியாமலே வெளிப் படுத்துகின்ருர், மகாவம்சத்தை ஊன்றிப் படிப்பவர்களுக்கு இது தெளிவாகும். பெள த்த மதத்தைச் சாராதவர்களையும் சிறப் பாக மகாவிகாரைக்கு எதிரானவர்களையும் அநாகரிகமானவர்கள் அல்லது பெரும் பாவத்தைத் தேடிக்கொண்டவர்கள் என்று சாடுவதையும் நாம் அவதானிக்கும் பொ ழுது இயக்கர், நாகர் எனப்படுகின்ற திரா விடர்களையும் அவர் இக்கண்ணுேட்டத்தி லேயே பாரித்திருக்க வேண்டும். எனவே இயக்கர், நாகர் அக்காலச் சூழ்நிலையில் நாகரிகம் படைத்தவர்களே என்றும் அவர் களது நாக வழிபாடும் யக்கா வழிபாடும் இன்றளவும் நாம் சிங்கள மக்களிடையே காணக்கூடியதாக இருக்கின்றது. 8

விஜயனுக்கு முற்பட்ட காலத்தில் திரா விடர்கள் இந்நாட்டிலே பல குடியேற்றங் களைத் தாபித்து வாழ்ந்தார்களென்பது, பிற்காலத்தில் சிங்கள மயப்படுத்தப்பட்ட தமிழ் இடப்பெயர்களிலிருந்தும் அறியலா மென சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் கூறுகின் ლფffა *
சிங்கள மன்னர்களால் கட்டப்பட்டவாவிகளைப்பற்றி மகாவம்சமும் ஏனைய பாளிச் சிங்கள நூல்களும் விதந்து கூறுகின் றன. ஆனல், மன்னர் ப் பிரதேசத்திலே இருக்கின்ற இராட்சத ஏரி அல்லது மகா வாவி யாரால் கட்டப்பட்டது என்பதை இந்நூல்கள் கூருமல் விட்டதன் காரணம் யாதோ? இதனல் மொசபெத்தேமியாவில் நீர்ப்பாசன முறைகளைக் கற்றிருந்த Err விடர்களே இக்குளத்தை நிரு மாணித் திருக்க வேண்டுமென ஊகிக்கலாம். கி. பி. 12-ம் நூற்றண்டிலே ஆட்சிபுரிந்த பராக் கிரமபாகு போன்ருேர் இக்குளத்தைச் சீர் திருத்தி இருக்கலாம் என ஊகிக்கலாம்: எனவே ஈழத்து ஆரியர்கள் திராவிடர்க ளிடமிருந்தே நீர்ப்பாசனக் கலையைக் கற் றிருக்கலாம்
பாண்டியத் தொடர்பு
மேலும் ஆரியர் வருகைக்குப் பின்ன ரும் ஈழத்திலே திராவிடரின் செல்வாக்கு அதிகமாக இருந்தபடியினுல் ஈழத்துத் திரா விட அரசகுடும்பத்தின் செல்வாக்கைக் குறைத்துத் தனது மேலாதிக் கத்தைச் செலுத்துவதற்காக விஜயன் பாண்டிய இளவரசியை மணந்ததோடு தனது சகாக் களுக்கும் பாண்டிய நாட்டி விருந்தே மணப் பெண்களை வரவழைத்ததும் ராஜதந்திர முறையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஒரு திருமண உடன்படிக்கை எனலாம். மேலும் இந்தத் திருமண உறவு ராஜதந்திர ரீதியில் வலுப் பெற்றிருந்த காரணத்தினலே விஜயன் சந்ததியின்றி இறந்தபொழுது பாண்டுவாச தேவ என்னும் மதுரை இளவரசியின் புதல் வன் இந் நாட் டு க்கு அரசனுகின்றன் மேலும் பண்டுகாபயன் காலத்தில் நாக வமிசத்தைச்சார்ந்த ஒரு இளவரசன் இணை யரசனுக்குரிய அந்தஸ்தோடு ஆட்சி புரிந்த தாக மகாவம்சமே கூறுகின்றது. கி. பி.
85


Page 109
2-ம், கேம் நூற்ருண்டுகளில் சழத்தில் ஆட்சி புரிந்த அரசர்கள் மகாலக்க நாக, சோர நாக சூளநாக, மகாநாக எனக் குறிப்பிடப் படுவதிலிருந்து நாகர்களின் செல்வாக்கு ஆரியர்களின் வருகைக்கு சுமார் 800 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரும் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்ததை நாம் அவதானிக்கலாம். அல்லது இன்னும் பெருந்தொகையாக செல் வாக்குடன் இருந்த நாகர்களின் நன்மதிப் பைப் பெறும் நோக்கத்துடன் சிங்கள அர சர்கள் இந்தப் பெயரைப் பூண்டிருக்கலாம்: கி. பி. 9-ம் நூற்முண்டிற்கும் 14-ம் நூற் முண்டுக்குமிடையில் ஆட்சிபுரிந்த சோழ அரசரிகள் தமது பண்டைய பெயர்களான கிள்ளி, வளவன், சென்னி ஆகியவற்றுக் குப் பதிலாகத், தன் காலத்து வடநாட்டுச் செல்வாக்குக் காரணமாக ராஜ ராஜ சோழன், வீரராஜேந்திரன் ஆகிய வடநாட் டுப் பெயர்களையே பூணுகின்றர்கள். இத னையே சிங்கள அரசர்களும் செய்திருக்க Gunth, .
மருவிய சொற்கள்
இன்னும் சிங்கள மொழியில் பண்டைக் காலத்துத் தமிழ்ச் சொற்கள் பல மருவி ஒலிப்பதையும் நாம் அவதானிக்கலாம். நற்றிணையில் வரும் நண்பனைக் குறிக்கும் யாழ என்பது சிங்களத்தில் யாலுவா என வழங்குகின்றது இடப்பெயர்களில் திண்ணை என்பது தென எனவும் கோடு என்பது கொட எனவும் மருவி ஒலிக்கின் றது; இங்கு கோடு மலையைக் குறிக்கும்;
1. ஹேனஸ்ட் ஹெக்கல்: ஹிஸ்டரி ஒல்
லெமூறியா
2. வி. க. கட்டுரை: பண்டைத் தமிழ
3. Gs. 6th. Lu60afiášsnrtř i A Survey c
Culture, Page 320 of 1957. Hall: A Our orientel Heritage. R. B. Dix
4. sraumról (G5 frGOT' Tsimtartř i The Ki 5. மகாவம்சம் 37-ம் அதி, வசனம் 5
6. Sir. J. Emerson Tennents: Ceylor
7. Swami Gnanapragasar: Tamil Cul 8. bid
9. அடிச்சநல்லூர் புதைபொருள்

மதுவைக் குறிக்கும் பண்டைய இருல் என்
பது மு என்று மருவி ஒலிக்கின்றது இவ் வாறே பல இடப்பெயர்களும் மருவி ஒலிக்
கின்றன, 8
எனவே ஈழத்துக்கு ஆரியர் வருவதற்கு முன்னர் நாகரிகம் படைத்த திராவிடர் களே குடியேற்றங்களை அமைத்து வாழ்ந் தார்கள் எனவும் பின்னர் தெற்கிலே வாழ்ந்தவர்கள் ஆரியர்களோடு இனக்கலப் புச்செய்து சிங்களவர்களாக மாறினர்க ளெனவும் ஊகிக்கலாம் இதனை வரலாற்று ஆசிரியர்கள் ஏற்றுக் கொள்கின்றனர். ஈழ த்தின் தென்பாகத்திலே அகழ்ந்தெடுக்கப் பட்ட பல கல்சான்றுகள் சான்று பகருகின் றன கி மு. 1200 - ம் ஆண்டளவிலேயே இந்தியாவில் முருக வணக்கம் இருந்ததாக அடிச்சநல்லூர்ப் புதை பொருள்கள் கூறு கின்றன. ஈழத்தின் தென்பாகத்திலே இருக் கின்ற கதிர்காமத்தில் இந்த முருக வழி பாடு பண்டைக்காலம் தொட்டு இருந்து வருவதைச் சிந்திக்கும் பொழுது இப்பகு திகளிலே மிகப் பண்டைக்காலற் தொட்டே திராவிடர்கள் வாழ்ந்துவந்திருக்கின்ருர்கள் என்பதை அறியலாம் ?
தமிழருடைய நாகரிகம் மிகமுற்பட்ட காலத்தில் ஈழத்தில் மட்டுமல்ல கிரேக்கம், சீனம், ஆகிய நாடுகளிலும் பரவி இருந்த தென்பதற்குச் சீன கிரேக்க இலக்கியங்கள், புதை பொருட்கள் சான்று தந்து நிற் கின்றன;
tibi
ப் கிரியேஷன் ஸ்கொட் எலியட் லோஸ்ட்
ர் பண்பாடு, பக்கம் 1, 2 of Indian History. Sir. John Marshall: Tamil
incient History of the Near Fast. Will Durant: on : Tamil Culture, Page 323 of 1957,
ngs of Jaffna. Ch. l.
O
lure, Page 31 of 1952.


Page 110
J6)
செல்வி
(ஞானப்பிரச் பெற்ற கட்(
நல்லையிலே பூத்த தமிழ் முல்லே
நாட்டிற்கு வீட்டிற்கு நல்லன கூறிப் பாரினிலே'ஏட்டிற்கு ஒரு வள்ளுவன் என்றே வான்புசழ் கொண்டான் திருவள் ளுவன். பாட்டதனைப் பாமரன் சொத் தாக்கி பைந்தமிழைத் திண்ணையிலே ଈର୍ଷ୍ଯ ଅଗit பாட வைத்து-பாட்டிற்கு ஒரு பாரதி என்றே புகழ் கொண்டான் பாரதியும். சிந்தை குளிர்ந்திடச் சிலம்பிசைத்து கன் னித் தமிழைக் காப்பியத் தமிழாக்கி, பார் புகழ் படைத்தான் அற்றைத் துறவி இளங்கோவும் அன்னவரின் வரிசையிலே நல்லையிலே பூத்த தமிழ் முல்லே ஞானப்பிர காச அடிகள், கிள்ளைத் தமிழினுக்கு இல்லை எல்லை என்று, எல்லையெட்டும் எடுத் தியம்பி, சொற்பிறப்பின் தன்மை செப்பி, காலத்தால் மூத்தமகள் கன்னித்தமிழ் என்று பாருக்குப் பறைசாற்றி இறவாப் புகழ் சமைத்தார், ஆம் மண்தோன்றுமுன் தோன்றிய மூத்த மொழி எம் இன்பத் தமிழ் என்று இதயத்தன்பாலே நாம் கூறி மகிழ்ந்த வார்த்தையதை - நனவுக்காட்சி யாக்கி நல்லுலா வரவைத்த பெருமை நல்லைத்துறவி ஞானப்பிரகாசனேயே சாரும், தேவபாஷையென வடமொழியை வண் ணத் தமிழ்க் காப்பியமாம் கம்பராமா யணத்து காப்புக் கவியில் வணங்கிய கம் பனும், நாணி வெட்கிட நானிலத்தில் மொழிக் குடும்பம் நான்கினிலும் நனி சிறந்த நற்கூட்டம் நற்றமிழ் தலைமை தாங் கும் திராவிடப் பெருங் கூட்டமென திசை
 

மி ஞானப்பிரகாசரின் மிழ்த்தொண்டு
ஜூலியற் புஷ்பம் மரியாம்பிள்ளை.
காசர் நூற்ருண்டு விழாவையொட்டி நடை டுரைப்போட்டியில் முதல் இடம் பெற்றது.)
யெட்டும் எடுத்துரைத்தவர் ‘சு வா மி ஞானப்பிரகாசர், சமஸ்கிருதமே தமிழின் தாயெனப் பிதற்றிய பித்தர்க்கு பிறப்பு முறைமை சொல்லி தாரணியின் முதல் மொழி தமிழே, அவளுக்கில்லை அவனியிலே தாய் என்று முதன்முதல் விளம்பிய வித்த கன் பன்மொழிப் பண்டிதன் ஞானப்பிர காசன்
புத்தகத் தமிழ்
செந்தமிழைத் தித்திக்கும் முத்தமி ழாய்ப் பகுத்தார் முன்னுேர், இயல் இசை நாடகம் எனச் சொன்னன் தொல் காப்பியன் அன்று, அதே அமுதத் தமிழி னைக் காலச் சுழட்சிக்கேற்ப மூவகையாய் வகுத்தார் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர், வழக் கிற் பேசப்படும் கொடுந்தமிழ், ஏட்டிற்கு எழிலூட்டும் செந்தமிழ் இரண்டிற்கும் நடு வாகப் புத்தகத் தமிழ் என்ற ஒன்று. ஆம் நூலினை ஆக்கப் புகுந்த ஆசிரியன் நூலின் பொருளதனைப் பாமர மக்களுக்கு விளக் கிடுப பணியதனில் கொடுந்தமிழில் கொஞ் சமும் செந்தமிழில் சொற்பமும் கலந்து எழுதுதலைக் காணலாம். இதையே புத்த சத்தமிழ் என்று சுவாமியவர்கள் சிறப் பித்து இனங் காட்டுகின்முர் இம் முத் தமிழையும் ஆராய்ந்த அடிகள் அவனி புகழ் அற்புதப் படைப்பாம் சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் அகராதியை ஆக்கித்தந்தார்; அன்னை தமிழினை ஒப்பில்லா அழகுமொழி யென அகிலத்திற்குக் காட்டிய முதல்நூல் இந்த ஒப்பியல் அகராதி என்ருல் எள்ளள
87


Page 111
வும் மிகையாகாது; தமிழ் மொழியின் தனிச்சிறப்பினுக்குக் காரணம் தமிழில் வழக்கிலிருக்கும் பன்னூறு தொகைப்பட்ட சொற்களில் பெரும்பாலானவை தம்முள் இனங் கொண்ட கூட்டங் கூட்டமாக இயல்தலே என்று கண்ட ஞானப்பிரகாச சுவாமிகள் அவற்றினை நுணு க்கமாக ஆராய்தல்மூலம் தமிழின் அமைப்பினை - சொற்பிறப்பினை நிர்ணயிக்கும் மெத்தவும் கடினமான பணியில் இறங்கினர். அவரது ஆராய்ச்சிக் கண்களிலே ஆதிமனிதன் எல் வாறு தமிழைப் பிறப்பித்திருப்பான் என்ற காட்சி விரிந்தது; இதோ சுவாமியவர் களே தனது ' தமிழ் அமைப்புற்றதெவ் alsTap ' (How Tamil was built up) 6Teirs) நூலிலே அதனை அழகாக விபரிக்கின்ருர்
"" ஆன்மாவின் எண்ணங்களுக்கு அடிப் படையாக உள்ள உணர்வு யாதெனில் சிந்திக்கின்ற வினை முதலாகிய தான் என்ற உணர்வேயாகும். தானென்பது உள்ளுணர் வால் உதிப்பது தானல்லாதது யாவும் புறத்தேயுள்ளன; அப் புறத்தேயுள்ள பொருட்கள் தன்மேல் உறுத்தும் முறையை நோக்க அதுவே அடுத்தது; மேல் - கீழ் என வேறுபட்டது; இவ்விடம் சம்பந்த மாக எழுந்ததுவே சுட்டுப்பெயர்." இவ் வாறு சுட்டெழுத்தின் பிறப்பினைச் சுட்டிக் காட்டும் சுவாமியவர்கள் மூன்று எழுத் துக்களே சுட் டெ முத்துக்கள் என்ற இலக்கண வரம்பை மீறிச் சுட்டினை நான் கென எடுத்தாண்டார்; இவ்விலக்கண விருத்தியே மொழியின் பிறப்பை உணர் வதற்கு வித்தாக அமைந்தது எவ்விதம் பாவேந்தன் பாரதி பண்டிதர்க்கே உரிதி தான யாப்பு முறைகளைக் கைவிட்டு பாமரனுக்குச் சுவையளிக்கும் சிந்து - நொண்டிச் சிந்து, காவடிச் சிந்து போன்ற எளிய யாப்புக்களைக் கைக்கொண்டானே அதேபோல சுவாமியவர்களும் " எ " வை சுட்டென எடுத்தாண்டு - சுட்டினை நான் கெனக் கொண்டு ஆராய்ச்சி உலகிற்குத் தேவையான முதல் இலக்கண மரபை ஏற் படுத்தினர் பாரதியின் யாப்பு முறை கவிதை உலகை எவ்விதம் பண்டிதர்கள் கையிலிருந்து - பாமரர் கைக்கு மாற்றி புரட்சி - புதுமைப் படைப்புகள் பல்லா
88

யிரம் பிறந்திட வழியமைத்ததோ அதே போல் ஞானப்பிரகாசரின் இலக்கணப் புரட்சி தமிழை ஆராய்ச்சி மொழியாக மாற்றி மொழியுலகின் முடி சூடாத் தலைவி யாக முடி சூட்டியது
மூத்தமொழி தமிழ்
சுவாமியவர்கள் சுட்டினை நான் கெனக் கொண்டு அதன்மேல் தம் ஆய்வென்னும் பெருங் கோட்டையை தம் ஆழ்ந்த அறி வின் துணைகொண்டு மிக நுணுக்கமாகக் கட்டி எழுப்பினர் ஒவ்வொரு தமிழ்ச் சொல்லையும் முதலடி - வழியடி எனப் பிரிப்பதன் மூலம் அவை சார்ந்திருக்கும் கூட்டத்தை இனங்காட்டி அவற்றின் பிறப்பை வெளிப்படுத்திஞர் இடுகுறி யாக்கப் பெயர் கொண்டுள்ள சில மிருகங் கள் தாவரங்கள் நீங்கலாக ஏனைய தமிழ்ச் சொற்கள் அனைத்திற்கும் சொற்பிறப்பைக் கண்டு அதையே சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் அகராதி என்ற அரிய நூலாக ஆறுபாகங் களில் வெளியிட்டார், இவ்வகராதியை வெளியிடுவதற்குத் துணையாக சுவாமியவர் கள் எழுதிய " திராவிட சொல்லிலக்கணத் Spg Gau agaseir ” (Some laws of Dravidian Eymology) srsár sp Sugs)am L'.tg förð மொழியியல் ஆராய்ச்சியாளருக்கு மிகச் சிறந்த வழிகாட்டியாக மிளிரிகிறது. இதில் காட்டப்பட்டுள்ள வழியடிச் சொல்லாதிக் கத்திற்கான எட்டுக் கட்டளைகள் மொழி யாராய்ச்சியில் ஈடுபடுவோர் சொற்களைப் பிரித்தற்கு பேருதவி புரிகின்றன; சுவாமி யவர்களின் பன்மொழி அறிவின் விரிவை ஒப்பியல் அகராதி மிகத்தெளிவாக எடுத் துக் காட்டுகிறது; தமிழ்ச் சொற்கள் எவ் வாறு பிறமொழிச் சொற்களுக்கு அடியா கின்றன என அடிகள் அவர்கள் எடுத் துரைத்ததின்மூலம் அவனியின் மூத்த மொழி தமிழ் என்ற கருத்துக்கு இற்றை ஆய்வாளரை அழைத்துச் சென்ருர் சுருங் கக் கூறின் மொழிக்கு வரம்பாக மட்டுமே இருந்த இலக்கண உலகை ஆராய்ச்சி உல காக மாற்றியமையே சுவாமியவர்கள் இலக் கணத்திற்கு ஆற்றிய பெரும்பணி எனலாம்; கற்றறிந்த அறிஞர் பலர் கன்னித்தமிழின் கட்டழகில் மயங்கி அவளின் காதலர்க


Page 112
ள்ாய் இன்று வாழ்கிருர்களென்ருல் அக் காதலுணர்வைப் பிறநாட்டு நல்லறிஞர் கள் மத்தியில் தட்டி எழுப்பிய பெருமை முற்றிலும் ஞானப்பிரகாச அடிகளையே சாரும் சுவாமியவர்கள் யாழ்ப்பாண வர லாற்றுக் கழகத்தலைவராகவும், வேத்திய ஆசியகழக இலங்கைக் கிளை உறுப்பின ராகவும் விளங்கிய காலத்தில் "தேமது ரத் தமிழோசை உலகமெலாம் பரவும் வகை செய்தல் வேண்டும். திறமான புலமை யெனில் வெளிநாட்டார் அதை வணக்கம் செய்தல் வேண்டும்,' என்ற உயர் இலட் சியத்துடன் உழைத்தார் இவ்வுணர்வே சங்கம் அமைத்து தமிழ் வளர்த்த மரபி னில் இன்று தமிழாராய்ச்சி ம ன் றம் அமைத்திட அடியிட்டது, இரத்தினமாகச் சுருங்கக் கூறின் சுவாமியவர்கள் தமிழ் இலக்கணத்திற்காற்றிய தொண் டி ன் நினைவுச் சின்னமே உலகத் தமிழாராய்ச்சி மன்றம் எனலாம்; மேலும் மண்ணுேடு மண்ணுகப் புதையுண்டு கிடந்த திராவிட நாகரிகம், பண்பாடு, கலாச்சாரம் அத்தனை யும் ஆய்வு நூல்கள்மூலம் அகிலத்துக்கு வெளிப்படுத்தியவர் சுவாமி ஞானப்பிரகா சர். இந்தியாவில் சமயப்பணியாற் றிக் கொண்டிருந்த ஸ்பானியத் துறவி ஹெரஸ் அடிகளாருடள் சுவாமியவர்கள் இணைந்து " சிந்து சமவெளி நாகரிகம்" பற்றிப் பல ஆய்வுகளை மேற்கொண்டு இந்நாகரிகம் திராவிடருக்கே முற்றிலும் சொந்தம், திராவிடரின் தனிப்பெரும் சொத்து என உலகிற்கு உணர்த்தித் திராவிடரின் பழம் பெருமையினை பாரினிலே கொடிகட்டிப் பறக்க விட்டார். திராவிடரின் நாகரிக மேன்மையையும் சரித்திரப் பெருமையை யும் செகத்திற்குச் செப்பிடப் பல நூல் களைப் படைத்தார்; அவைகளுள் "பண் டைய இந்திய நாகரிகம்," "ஆண்டு வரிசை," " சிந்துநதித் தீரத்து அகழ்வு களின் வாழ்க்கை," "தமிழரின் ஆதி இருப் பிடம்," " பழஞ்சீர்திருத்தம் " என்பன முன்னணியில் நிற்கும் சில நூ ல் கள் இவற்றின் மூலமே இன்றைய உலகு திரா விட மக்களின் பண்டைய வாழ்வை பழந் தமிழ்ப்பண்பாட்டை இனங்கண்டு கொள்ளு கின்றது. இந்நூல்களால் இதயம் கவரப்
G-12

பட்ட கற்றறிந்த அறிஞர் பலர் அகிலத் தின் பல பாகங்களிலும் திராவிட நாகரி கம் பற்றிய ஆய்வினில் அல்லும் பகலும் அயராது ஈடுபட்டு திராவிடரின் சிறப்பினைச் சித்தரிக்கும் பல நூல்களைப் படைத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். ஞானப் பிரகாச அடிகள் ஏற்றிவைத்த வரலாற்று ஆராய்ச்சி யென்னும் ஒளிவிளக்கின் பிரபையினல் இருள் மண்டிக் கிடந்த பண்டைத் திரா விடர் வரலாறு ஞாலத்தின் கண்களுக்குப் புலப்படத் தொடங்கிவிட்டது.
யாழ் மண்ணின் பெருமை
மேலும் முத்தமிழ் கொஞ்சு யாழ், மண்ணின் பெருமைமிகு வரலாற்றை உலகு காண வழியமைத்தவரும் ஞானப்பிரகாச அடிகளேயாவர். ஈழத்தே தமிழரின் இதய ஒலியாக இலங்கும் யாழ்ப்பாணத்தின் சரித் திரத்தை சான்றுகளுடன் ஏட்டிலே வடித் தவர் ஞானப்பிரகாசர் " போர்த்துக்கீச ரின் ஆளுகையில் யாழ்ப்பாண அரசர்கள்." " போர்த்துக்கீச, ஒல்லாந்த ஆட்சியில் யாழ்ப்பாண வரலாறு,' " யாழ்ப்பாண வைபவமாலை " என்பன அன்னர் யாழ்ப் பாண மண்ணைப்பற்றி வரைந்த வரலாற்று நூல்களில் ஈண்டு குறிப்பிடத்தக்கவை; சுவாமியவர்களின் இலக்கிய ரசனையின் பிரதிபலிப்பாக எழுந்ததுதான் " செகராச சேகரன் " என்ற சரித்திர நாவல். பழகு தமிழில் அழகு நடையில் எழுந்த நாவல் சுவாமியவர்களின் இலக்கிய ரசனைக்கு நல்ல தோர் எடுத்துக்காட்டு ஆயினும் இந்நூல் கையெழுத்துப் பிரதியாக மட்டுமே தங்கி விட்ட காரணத்தால் மக்களில் பலருக்கு இதைப் படித்துச் சுவைத்திட வாய்ப்புக் கிட்டவில்லை என்பது வேதனை பயக்கும்
Deio 600
இலக்கிய மழை பெய்தது
ஞானப்பிரகாச அடிகள் இலக்கிய உல கைக் கற்பனைக் கண்கொண்டு நோக்காது ஆய்வுக் கண் கொண்டு நோக்கியவர். அடுக்கு மொழிகளுக்கும் எதுகை மோனை களுக்கும் முன்னிடம் கொடாது, உண் மைக்கும் ஆராய்ச்சிக்குமே அவர் கைகள் முன்னிடம் கொடுத்தன எப்படி வள்ளு
89


Page 113
வ்ன் அறத்திற்கும் பொருளுக்கும் இன்பத் திற்கும் முதலிட மளித்து அதன் மூலம் இலக்கியச் சுவையையும் அளித்தானே அதேபோல் ஆய்வுக்கும் உண்மைக்கும் முதலிடமளித்து அத்துடன் கூடவே இலக் கியச் சுவையையும் சேர்த்தார் சுவாமி யவர்கள். ஆகையால் அவரின் படைப்புக் களில் கற்பனைச்சுவை குன்றிக் காணப்படு கின்ற போதிலும் அவர் கையாண்ட தமிழ் நடைகளும் - இயல்பாகவே அவர் எழுத் தில் இழையோடும் தமிழ்ச்சுவையையும் - அவரின் நூல்களில் இலக்கியச்சுவை குன் றிடாது அரண் செய்தன. பண்டைத் தமிழகத்தில் சைவ, வைணவ மோதல் நாயன்மார்களையும் ஆழ்வார்களையும் பிறப் பித்து, வளமான பக்தி இலக்கியஆறு பெருகிப் பாய்ந்திட எவ்வாறு வழியமைத் ததோ, அதேபோல் சுவாமியவர்களின் காலத்தே எழுந்த சைவ - கிறிஸ்தவ சித் தாந்த மோதல் சிந்தைக்கு விருந்தளிக்கும் பன்னூறு பக்திச் சுவை ததும்பும் துடிப் பான வசனநடைகளை வாரி வழங்கி இலக் கியஉலகில் வசனநடைக்குத் தனி இடத்தை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தது. தமிழில் தன் னிகரற்று விளங்கிய இரு பெரும் தமிழ் மேகங்களான நாவலரும் - ஞானப்பிரகா சரும் எழுத்திலே மோதிட அதுவே பெரும் இலக்கிய மழையாக ஏடுகளில் வழிந்தோ டின இலக்கியம் என்பது கவிதைகளால் மட்டும் உருப்பெறத் தேவையில்லை. கருத் தாழமும், தர்க்க விளக்கமும் கொண்ட துடிப்பான வசனநடைகளாலும் படைக் கல மெனப் பாருக்குக் காட்டியவர்கள் நாவல ரும் - ஞானப்பிரகாசரும் என்ருல் எள் ளளவும் மிகையாகாது. புத்தகத் தமி ழென்று இன்று அழைக்கப்படும் வசன நடைத் தமிழுக்கு தாயும் - தந்தையுமாக இலங்குபவர்கள் இவ்விருவருமே, இவர்க ளது பேணுமுனையில் நின்று புதுமை ப் படைப்புக்கள் தமிழகத்து ஆக்கங்களையெல் லாம் விஞ்சி ஈழத்தமிழினுக்கு இணையில் லாப் பெரும் புகழைப் - பெருமையைத் தேடித் தந்தது. மேலும் பத்திரிகைகள் ஈழத் தமிழ்மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்குப் பெறக் காரணமாகத் தக்கவர்களும் இவ் விருவருமே; நாவலருக்கு "இந்து சாதன மும் " ஞானப்பிரகாசருக்கு ' சத்தியவேத பாதுகாவலனும்" என இருபத்திரிகைகள் இவர்களது ஆக்கங்களை - உள்ளத்து எண் ணங்களைக் காவிவந்தன. இவையிரண்டை
90

யும் விடப் பல்வேறு பத்திரிகைகள் ஈழத் திலும் தமிழகத்திலும் இவர்களின் படைப் புக்களைப் போட் டி போட்டுக்கொண்டு பிரசுரித்தன;
குறைவற்ற குருத்துவத் தொண்டு
இத்தனை தூரம் தமிழுடன் இரண்ட றக் கலந்து நின்ற சுவாமியவர்கள் தனி மதத் தொண்டை சற்றேனும் மறக்க வில்லை. அவரது மத அபிமானத்தின் எடுத் துக்காட்டாகப் பன்னூறு கிறிஸ்தவ வசன நடை இலக்கியங்கள் எம் கண்முன்னே குவிந்து கிடக்கின்றன, சுவாமியவர்களின் ஆய்வுத் திறமையைக் கண்ட பல வெளி நாட்டுக் கழகங்கள் சுவாமியவர்களை ஆய் வுப் பணியாற்ற தம் நாடுகளுக்கு வரும்படி வருந்தி அழைத்தபோதிலும் ஆண்டவன் பணியாற்றப் புறப்பட்ட அடிகள் அவன் பணியே தன் பணியென திருநெல்வேலி சவேரியார் கோவிலிலே தன் வாழ்வை அடக்கிக் கொண்டார் அவர் தனது சொற் பிறப்பு ஒப்பியல் அகராதியின் முன்னுரை யில் கூறுகின்ற அழுத்தமான வரிகள் அவ ரது மனேநிலையை - மனத்துடிப்பை தெற் றெனப் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன. " அன்பினுல் தூண்டப்பட்டு இடையூறுகள் துன்பங்கள் நிறைந்த குருத்துவத் தொண் டுடன் கல்வி விருத்திக்காக அயராது உழைத் தேன்" என்று தன்னைப் பற்றி எழுதுகின் முர் சுவாமியவர்கள் இதன்மூலம் ஞானப் பிரகாசர் என்ருல் யார் ? என்பதை ச் சுருக்கமாக அதேவேளையில் மிகத் தெனி வாக உலகிற்கு இனங் காட்டுகின் ருர், பிறப்பால் இந்துவாக இவ்வுலகில் உதித்து கிறிஸ்துவின் அன்பினுல் தூண்டப்பட்டு அதே அன்பு மார்க்கத்தை அவனிக்கு அறி முகம் செய்து வைக்கும் உன்னத பணியில் எத்தனையோ இன்னல்களை இடையூறுகளை சோதனைகளை வேதனைகளை இதயத் தே. தாங்கிக் குருத்துவத் தொண்டினைக் குற்ற மின்றி நிறைவேற்றி மறுபுறத்தில் தமிழின் பெருமையை தமிழர்களின் பண்டைய மேன்மையை மேதினியில் துலங்க வைக் கும் அரும்பணியில் அயராது உழைத்து அதன்மூலம் கல்வி விருத்திக்கு வித்திட்ட வர் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர்; அவரது அயராத உழைப்பின் சின்னங்களாக இன்று நம்முன் இரண்டு சாதனங்கள் இலங்குகின் றன: ஒன்று ஒப்பியல் அகராதி என்ற


Page 114
ஒப்பில்லாப் பெருநூல் மற்ருென்று திரு நெல்வேலி சவேரியார் கோயில் முன்னை யது அன்னைத் தமிழினுக்கு அவர் படைத்த அன்புக் காணிக்கை. பின்னையது அவரின் அன்பின் உருவாம் ஆண்டவனுக்கு அவர் படைத்த பாத காணிக்கை
என் பணி என் தலைவன் பணி
1875-ம் ஆண்டில் மானிப்பாயில் மலர்ந்த சுவாமி நாதபிள்ளை வைத்திலிங் . கம் என்ற அன்பு மலர் 1895-ல் அன்பு மார்க்கமாம் கிறிஸ்தவத்தை நாடிச் சென் றது. 1901 இலே அன்பின் பேருருவாம் ஆண்டவன் கிறிஸ்துவினை அகிலத்திற்கு அறிமுகம் செய்யும் அறப்பணியில் - அன் பன் கிறிஸ்துவின் சீடனுக - குருவாக உரு மாறியது. அன்றுதான் ஞானப்பிரகாச சுவாமிகள் என்ற அறிவொளி அணையா விளக்காக அவனியிலே ஏற்றப்பட்டது. அன்று முதல் தன் பணி தன் தலைவன் கிறிஸ் துவின் டணி செய்தலே என்ற பெரு நெருப்பு பற்றிக் கொண்டது; பள்ளியிலே படித்த பைந்தமிழும் ஆங்கிலமும் எழுது வினைஞராக இருக்கையிலே கற்ற சிங்கள மும் - குருமுனையில் படித்த லத்தீனும் பிரான்சியமும் ஞானப்பிரகாசரைப் பன் மொழியும் படித்திடத் தூண்டியது. பன் மொழியும் பயிலுகையிலே மொழிகளிடை ஏதோ ஒருவகை ஒற்றுமைத் தொடர்பு இருப்பதை அவர் உணர்ந்தார். அத்தொ டர்பை விளங்கிக் கொள்ளும் நோக்குடன் தனதாய்வைத் தொடங்கிய அடிகளின் சிந்தனையில் சீரிளமைத் தமிழ் மங்கை நடனமிட்டாள். தான் கற்ற எழுபத்தி ரண்டு மொழிகளிலும் தாய்த் தமிழே தன்னி கரில்லா மொழியென உணர்ந்த அடிகள் அன்னைத் தமிழின் தோற்றத்தை - சொற் பிறப்பினைக் கண்டறியும் கடும் பணியிலே இறங்கினர். இந்த இலட்சியத்தில் இறுதி வரை தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணி துக் கொண்டார். அவர் கைகள் ஆராய்ச்சி ஏடுகளை அடுக்கடுக்காய் எழுதித் தள்ளின. அதே வேளையில் அவர் கால்கள் கிறிஸ்த வப் பாதையில் நடந்து சென்றன. அறிவுத் தாகமும் ஆன்மீக வேகமும் ஒன்ருே டொன்று போட்டியிட்டு நல்லைத் துறவி ஞானப்பிரகாசனை நானிலம் போற்றும் அறிஞன் ஞானப்பிரகாசராக உருமாற்றி யது. அறிவொளியாய் ஞானப்பிரகாசர் ஞாலமதில் ஒளிவீசத் தொடங்கியதும் தமி
smegyerem

ழும் தளைத்தது கிறிஸ்தவமும் நிலைத்தது: இவ்வாறு தமிழ்ப்பணியும் தவப்பணியும் தவருது ஆற்றி வந்த அறிஞன் ஞானப் பிரகாசன் 1947-ல் தான் கண்டு போற் றிய அன்பன் கிறிஸ்துவை நாடிச் சென் முன் நானிலம் நல்லதோர் ஆராய்ச்சியா ளனை இழந்து தவித்தது.
ஞானப்பிரகாசர் ஞாலமதைத் துறந்து ஆண்டவன் பாதமதைத் தேடிச் சென்றர். கற்றறிந்த கல்விமான்கள் களிப்புடனே சுவாமியவர்களின் நூல்களை ஆராய ஆராய அதிலிருந்து வற்றது புறப்பட்ட வளமான ஆய்வுநதி - அறிவுநதி பாரெங்கும் பெரு கிப் பாய்ந்து ஞானப்பிரகாசன ஞாலம் புகழ் அறிஞணுக மாற்றியது; இவனைப் போல் பன்மொழிப் பண் டி த ன் - பத் திரிகை ஆசிரியன் - பலம்படைத்த எழுத் தாளன் - பக்திநூல் படைப்ப3 வான் - பாரினில் இனித்தோன்ருர் என்றே அறி ஞர் அதிசயித்துப் போற்றுகின்ருர், உண் மைக்கு உயர்வளிப்பதிலே வள்ளுவனய்எழுத்திலே புரட்சி புரிவதிலே பாரதியாய்தங்கத் தமிழினைத் தரணி புகழ் தமிழாய் மாற்றுவதில் இளங்கோவாய் - இற்றைத் துறவி ஞானப்பிரகாசனைக் கண்டு பூரித்து நிற்கிறது தமிழ் இலக்கிய உலகு. நண்ப ஞய் - மதியூகியாய் - நல்லாசிரியனுமாய் - பண்பிலே தெய்வமாய் - பார்வையிலே சேவகளுய் - நல்லையிலே வாழ்ந்த அன் பனை யாம் பெறவே, யாம் என்ன தவம் செய்தோம் என்று மகிழ்கின் முரி ஈழத்தமிழ் மக்கள். இத்தனைக்கும் மேலாக என் அன்பு மகன் - அவனிக்கு என இனங்காட்டிய இளையமகன் - ஞானப் பிரகாச னு க் கு ஞாலமதில் இல்லை ஓர் அழிவு - நான் வாழும் வரை அவனும் எ ன் கூட வே வாழ்ந்திருப்பான் - என்று eau mr u nt pr வாழ்த்தி பொங்கு பெரு மகிழ் வா ல் தாலாட்டுப் பாடுகிருள் பார்புகழ் எழி லரசி - எம் உயிர்த் தமிழ் அரசி. ஆம் ! ஞானப்பிரகாச அடிகள் தமிழிலக்கிய இலக் கணத்திற்கு ஆற்றிய அளப்பரிய அரும் பணியில் இருந்து எழும் நறுமணம் அவரை வாடா மலராக்கி - நல்லையிலே பூத்த தமிழ் முல்லை " என நானிலத்திற்கு என் றுமே இனங்காட்டிக் கொண்டிருக்கும்:
91


Page 115
சுவாமி ஞான öfOMUö56
செல்வி புஷ்பலத ருேகே தக வித்தியாலயம், ெ
(ஞானப்பிரகாசர் நூற்ருண்டு விழாவையெ கட்டுரைப்போட்டியில் முதலிடம் பெ
அறநெறி தவருத அருட்திரு அடிகள் அறியாமை இருள்நீத்த ஆதித்தன், ஈழத் தின் யாழகம் ஈன்றெடுத்த செந்தமிழன் மானிலம் போற்றிய மறைமகன் தம் நினைவால், சொல்லால், செயலால் உல கின் நல்வாழ்வினை நினைந்து வாழ்ந்தவர். அவர்தான் நல்லூர் ஞானப்பிரகாசர்,
தழுவினர் கத்தோலிக்கத்தை
இவர் மானிப்பாயில், சைவ வேளாண் மரபில் இராசசிங்கம் சாமிநாதபிள்ளை - தங்கமுத்து எனும் த்ம்பதிகளுக்கு ஒரு மக ணுய்த், திருமகனுய்ப், பெருமகனய் 1875-ம் ஆண்டு ஆவணி த் திங்கள் 30-ம் நாள் தோன்றினுர், தங்கமுத்து அம்மையார் இளவயதிலேயே பதியிழந்ததால் சுற்றத் தவரின் விருப்பிற்கிணங்கிக் கத்தோலிக்க ரான பூரீ தம்பிமுத்துவை மறுமணம் செய் தார்; தந்தைவழி தாயும் தனையனும் கத் தோலிக்க மதத்தைத் தழுவினர் சிறிய தந்தையின் சீரிய வளர்ப்பால் குழந்தை ஞானப்பிரகாசரிடம் அறப்பற்றும், மறைப் பற்றும் பின்னிப் பிணேந்து, வளர்ந்தன சின்னஞ்சிறு வயதிலேயே சிறிய தந்தை யைப் பின்பற்றிக் கவிபாடும் திறனையும் பெற்றுக்கொண்டார் " விளையும் பயிரை முளையிற்றெரியும் " என்பதுபோல் பிற் காலத்திலே இறைபணியில் ஈடுபாடு கொள்வார் என்ற தகைமையும், திறமை யும் இவரிடத்தில் இளமைக் காலத்திலேயே சுடர்விட்டு ஒளிர்ந்தன
92

ாப்பிரகாசரின் தாண்டு
ா வாசுதேவன்
லாறிஸ் பிளேஸ், கொழும்பு 4.
ாட்டி கடைபெற்ற மாணவ - மாணவியர் ற்றது.)
பூண்டார் துறவறம்
பதினெட்டாம் வயதிலே புகையிரதப் பகுதி எழுதுவினைஞர் பரீட்சையில் முத லாவதாகத் தேறி அப்பதவியினை ஏற்ற போதும் உத்தியோக மோகம் இவரைப் பிடித்து நிற்கவில்லை குடும்பப் பொறுப் பும், சிறியதந்தையின் அன்பும் பாசமும் இவரைப் பிணித்து நின்றபோதும், இறை பழைத்தலுக்கு முள் அவையாவும் இற்றுப் போயின; பாசத் தளைகளைக் களைந்தார்
குருவாக விழைந்தார் 1895-ம் ஆண்டு இறைபணிக்கெனத் தம்மை அர்ப்பணித் தார் 1901-ம் ஆண்டு மார்கழித் திங்கள் முதலாம் நாள் அருள் நிலைப்படுத்தப்பட் டார்; அவர் மறைப்பணியும் அன்றே உதயமாயிற்று
தன் முதற்பங்கான ஊர்காவற்றுறை யில் கத்தோலிக்க நூல்நிலையம் ஒன்றை முதன் முதலாக நிறுவிய பெருமை சுவாமி அவர்களையே சாரும்; அப்பங்கு மக்களுக்கு மறையறிவை ஊட்ட வேதநூல்களை இரவ லாக வழங்கி வாங்கும் முறையைக் கை யாண்டு அந்நூல் நிலையத்தினை நடத்தினர் ஏழையின் சிரிப்பில் இறைவன்
பங்குகளில் சேவை செய்தல் மட்டு மன்றிப், பல்வேறு இடங்களுக்குச் சென்று போதித்து, மக்களுடன் மக்களாய்க் கலந்து தேவை நோக்கிச் சேவை செய்வதில் தனி இன்பம் கண்டார் ஏழைகளின் மகிழ்ச்சி யில் இறைவனைக் கண்டார் பணம் படைத்


Page 116
தவர்களை எப்போதாவது இவர் தேடிச் சென்றதுண்டாஞல் அஃது ஏழைகளின் துன்பம் துடைக்க நடந்த நடையேயாம் சொல்லின் செல்வரான நம் ஞானப்பிர காச சுவாமிகள் செல்வர்களிடமிருந் து உதவிபெற்று, எல்லோருக்கும் கல்வி, உணவு, உடை அமைதியான வாழ்வு என்பன நல்கிய சமதர்மக் கொள்கையை உருவாக்கிய ஒரு புத்துலகச் சிற்பி. சம தர்மக் கொள்கையுடைய தாரகைகள் நம் ஈழவாணில் தோன்ற முதலே சமயத் தொண்டின் மூலம் குடியேற்றத் திட் டத்தை வகுத்து ஏழை எளியவர்களின் வாழ்வுக்கு வளம் அளித்தார்.
இவர் மறைத்தொண்டர் மட்டுமல்லரி தலைசிறந்த எழுத்தாளருமாவரி மாணவர் கள் பயில்வதற்குப் போதிய மறைநூல்கள் தமிழில் இல்லாத குறையைப் போக்க ஐம்பதிற்குமேற்பட்ட நூல்களைத் தாமே இயற்றியதோடு, முப்பதிற்கு மேற்பட்ட வைகளை அச்சுவாசனமேற்றினர் " அம லோற்பவ இராக்கினித் தூதன்' என்ற இதழை வெளியிட்டு அனைவருக்கும் நற் செய்தி பரப்பும் தூதனகப் பணிபுரிந்தார். "சத்தியவேத பாதுகாவலன் " என்ற வாரஏட்டின் வாயிலாக மக்களைச் சத்திய வேத பாதையிலே வழிநடத்தி வந்தார்: ஆண்டவர் சரித்திரம், பாப்புமார் சரித் திரம், கத்தோலிக்க வேத வரலாறு முத லாம் கத்தோலிக்க நூல்களை ஆக்கினர்; பல ஆங்கில நூல்களையும் மொழிபெயர்த் தார். இதனல் கத்தோலிக்க நல்லுலகின் பேரன்புக் குரியவரானர்
* ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன்" என்ருல் அங்கேது உயர்வு தாழ்வு? யாழ கத்தில் அன்றுதொட்டு இன்றுவரை ஓட்டி உறவாடித் தாண்டவமாடும் சாதிக் கொடு மைக்குச் சாவுமனி அடிக்க முனைந்த முதல் மகன் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் என்பதே சாலச் சிறந்ததாம்: தீண்டாதோர் என்று ஒதுக்கப்பட்டோரின் மத்தியில் பல்லாண்டு கள் பணியாற்றி, அனைவருக்கும் ஆலயங் களைத் திறந்து விட்டார்: "தாழ்த்தப் பட்டவர்களின் திருச் சேவையாளன்" என்று அன்புடன் அழைக்கப்பட்டார்

மறை பரப்பும் பணியில் பாரத நாட்டிற் குப் புனித சவேரியார்போல ஈழநாட்டிற்கு நம் தந்தை ஞானப்பிரகாசர் விளங்கினர்
முப்பற்றில் ஒருபற்று
தேசப்பற்றும் மொழிப்பற்றும் நம் தந்தையிடம் ஒன்ருய்த் திகழ்ந்ததோடு இறையன்பும் இணைந்தே இருந்தது எத னையும் எந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும் சீர்தூக்கி ஆய்ந்து உள்ளதை உள்ளவாறு அழுத் தந் திருத்தமாகக் கூறி வரலாற்ருசிரியரின் நல்லிணக்கத்துக்கு அமைப்பாய் விளங்கி ஞர். ' யாழ்ப்பாண வைபவமாலை"யில் இவர் கண்ட சரித்திர முரண்பாடுகளை எடுத்துக் காட்டிஞர் " ஞான உணர்ச்சி" என்னும் நூல் வீரமாமுனிவர் அல்ல, சாங்கோபாங்க சுவாமிகளே எழுதினுர் என இடித்துரைத்தார்
நல்லூரிலே சவேரியார் ஆலயத்தைக் கட்டியெழுப்பி அங்கு பல் லாண்டுகள் சேவை புரிந்தார் அதனுல் நல்லூரி ஞானப்பிரகாசர் எனவும் அழைக்கப்பட்
லார்ந்த தோற்றமும், வெல்லும் சொல் லும், வியத்தகு சுறுசுறுப்பும் பல்லோரைக் கவர்ந்தன; நல்லோர் பலரை நாட்டம் கொள்ளச் செய்தன. இவர் தம் பன் மொழிப் பாண்டித்தியம் மேனடுகளுக்கும் எட்டியது. தத்தம் கலைக் கழகங்களில் ஆராய்ச்சியுரைகள் நடத்த வருமாறு அவ ரைக் கேட்டன அந்நாடுகள் " பெற்ற தாயும் பிறந்த பொன்னுடும் நற்றவ வாணி லும் நனிசிறந்ததென உணர்ந்த தந்தை ஞானப்பிரகாசர், தம் நாட்டுத் தொண் டினை, சேவையினை நினைந்து பிறநாடுகளுக் குச் செல்ல மறுத்தார்; இஃதொன்றே இவரின் சமயத் தொண்டிற்கு ஆணித்தர மான சாட்சியாகும் இட்ட அடியெலாம் இறைபுகழ் இசைத்து மதத் தொண்டாற் றிய ஞானப்பிரகாசர் 1947-ம் ஆண்டு வானப்பிரகாசராய் இவ்வையம் விட்டுச் சென்றுவிட்டார் இனி அவர் ஆற்றிய u 60afas sit GA95T L-Ifħbig b Quorur LGB)b LunTtftdi கும் தீங்கு நினையா அவர்தம் மனத்தூய்மை மக்கட்கெல்லாம் பிறக்கட்டும்
93


Page 117
! O60) DIfềuu lạ.
i SWAM I VEDACHALAM,
Master of Sacred Love, Editor of Jnansagaram
அருந்தமிழ்ப் புலமையுடன் ஒருங்கு நிரம்பி, அன்பினை வளர்க்கு சிறந்து திகழுங் கிறித்துமத குருவாய் ஞானப்பிரகாசருக்கு அன்புடன் வை
அன்புருவாகும் அண்ணுல்,
நம் அன்பருந் தமிழ்ப் புலை யனர் தங்கள் புலமைத் திறங்களைய துரைத்து, தங்கட்கு யான் இயற்றிய ரும்', "தமிழர் நாகரிகம் ' என்னும் அனுப்புமாறு தெரிவித்து ஒரு திருமு வாறே பிற்குறிப்பிட்டிருக்கும் விளக்க பி. யில் அனுப்பியிருக்கின்றேன். அ கூர்ந்து பெற்றுக்கொள்ளுமாறு வேண் கள் ஒருகால்முற்றும் உற்றுநோக்கி தெரிவிப்பீர்களாயின், தங்கட்கு ப் ஆரியர் இந்நாவலந்தீவிற் புகுந்து ெ கலந்து அவ்ர் தமக்கிருந்த பழைய ந கவர்ந்துகொண்டு தாங்கொணர்ந்த ட குப் புகட்டி அவரைத் தமக்கு அடிமைய வினல் இழிவு எய்துதற்குமுன் தமிழ வகைகளையெல்லாம் என்னுலியன்றமட் களாக அவை தம்மைத் தமிழ் மக்கட்( சிறு முயற்சியால், தமிழரின் தனிச்சி காங்குப் பரவிவருகின்றன. என்ருலு பரவவில்லை. என்ருலும், எல்ல முயற்சி நாளடைவில் வேரூன்றிப் ெ யுடையேன். நோவா என்னும் முனி கினல் பெருந் தமிழ்நாடாகிய " குமரி சாலடியரும், எகுபதியரும், ஆரியரும், ராகவே ஒரு பெருநிலப்பகுதியில் உை
94

களின் மடல்
T. M. PRESS Printing Book - Selling,
Publishing Dept., PALLAVARAM,
10-12-1926,
ஏனைப்பல நன்மொழிப் புலமையும்
ம் ஒரு தெய்வ வழிபாட்டிற்றிலைச்
விளங்கும் மாட்சிமைமிக்க அப்பன் T61 67 3
மயிற் சிறந்தாருமான திரு. இராசை பும் அன்பின் மாட்சிகளையும் எடுத் * சாதி வேற்றுமையும் போலிச் சைவ இரண்டு நூல்களையும் வி. பி. பி. யில் pகம் போக்கினர். அவர் தெரிவித்த கப்படி அந்நூல்களைத் தங்கட்கு வி. பி. ப்புத்தகக் கட்டைத் தாங்கள் அன்பு எடுகின்றேன். அவை தம்மைத் தாங் ஆராய்ந்து தங்கள் அரிய கருத்தைத் பெரிதுங் கடமைப்பட்டவனவேன். மல்ல மெல்லத் தமிழரோடு உறவு ாகரிகச் சிறப்புக்களையெல்லாந் தாங் புல்லிய முறைகளை யெல்லாம் அவர்க் பாக்கிவிட்டனர். ஆரியரினது கூட்டுற ர் அடைந்திருந்த நாகரிக வாழ்வின் டும் ஆராய்ந்து, சென்ற முப்பதாண்டு த அறிவுறுத்தி வருகின்றேன். எனது றப்பும் தனித்தமிழ் மாட்சியும் ஆங் றும், முயற்சிக்குத்தக்க அளவு அவை ாம் வல்ல இறைவனருளால் எனது பரும் பயனைத் தருமெனும், நம்பிக்கை வர் காலத்தெழுந்த வெள்ளப்பெருக் நாடு' கடல் கொளுமுன் தமிழரும், பிநீசியரும், ஈபுருக்களும் ஓரினத்தவ றந்து முழுமுதற் கடவுளையே வணங்கி


Page 118
வந்தனர். நாகரிக வாழ்க்கை பிற்ப பினர் அனைவரும் நடுக்கோட்டின் அ உறைந்தவர் ஆவர்.
அந்நோக்கம் ஈடேறும்பொ யார்களும் எனக்குதவி செய்தால் வேதக்கொள்கைகளும் எனது சைவ என்பதை என்னுடைய பெரு நூல்க: யிலும், "மாணிக்கவாசகர் வரலாறுங் விளக்கியிருக்கின்றேன். இந்நூல்கள் தங்கள் பார்வைக்கும் அனுப்பிவைப்
இம்மடல்த் தந்துதவியவர் :
புலவர் A. W. அரியநாயகம், ஆசிரியர், இந்துக்கல்லூரி, திருகோணமலை,
இதுதான் உயர்குல
ஞானப்பிரகாசர் அடிகை வாஞ்சையால் உடுப்பிட்டிக்கு ஆரம்பித்தார். அங்கு ஓர் ெ குல மக்கள் அவருக்குச் சொ தனர். அவர் தண்ணிர் எடு கொட்டினர். அவரது தூர : பெண்பாடசாலை அதிபர் க முன் வந்தார். இதையறிந்த அழு க்கை க் கொட்டினர். விடத்தை விட்டுக் கண்ணீரு

எடுதொட்டுச் சிறந்த இம்மக்கட் பகுப் ருகில் சூடுங்குளிரும் ஒத்த நாடுகளில்
நட்டுத் தங்களேயொத்த சமயப் பெரி எனது முயற்சி பயன்தரும். தங்கள் சித்தாந்தக் கொள்கைகளும் ஒன்றே ாாகிய " சிவஞானபோத ஆராய்ச்சி " காலமும்" என்னும் நூலிலும் விரித்து அச்சிலிருக்கின்றன, வெளிவந்தவுகூன் பேன், நலம்.
தங்கள் அன்பிற்குரிய,
சுவாமி வேதாசலம்
0
ாார் இறையரசைப் பரப்பும் த அருகாமையில் ஒரு பங்கை காட்டில் அமைத்தார். உயர் ல்ல் முடியாத துன்பம் செய் க்கும் கிணற்றுள் அழுக்கைக் உறவினரான உடுப்பிட்டி உயர் வாமிகளுக்கு உதவி செய்ய அம்மக்கள் அக் கிணற்றுள்ளும் இதனுல் சுவாமி யார் அவ் டன் அகன்ருர்,


Page 119
96
1.
8,
“கவி
ஆக்கியவர்: திரு (அதிபரி, யா/ஏழாலை சாந்த
கல்லூரிந்த ஞானப்பிரகாச சொல்லும் புகழ்சேரச்சுடர் சல்லுங் கவிபாடும் காசினி வல்லவனவர் பாதம் வாழ்த
ஒடும் உதிரமதில் ஒரு சிறி வீடும் வாசலுமே விரும்பிய பாடும் பாவினிலே பார்த்தி காடும் நமதாகும் நாமெல்ல
மலையினில் வீழருவி மறுகி கிலையது மதங்களெல்லா கி தலையாய மந்திரத்தை தரன் விலைபேசல் வீண்வம்பு வா,
உலகினில் மதங்களெல்லா விலகினில் வழிதவறி வீண் தொலைவினில் தீபம்போல மலேந்திடா வழியைக் கூறு
சம்சாட்டின் வளமுடனே ? தன்னுட்டினின்றேகி தழை இன்னுட்டிலெவ்விடமும் எ6 என்னுடும் இன்னுடே ஏணி
பன்மொழிப் புலவன் பாரி இன்னிலையினபேதம் எள்ள தன்னிலைகண்டு மற்றத் த கொள்கிலை மாறிக் குடும்ப
சாதியும் ஏது தமிழா சமயரு வாதிடும் வழக்கமின்றி வா ஒதிடும் ஞானவள்ளல் உை ஈதிடுமீழ5ாட்டில் வாழ்ந்திடு அன்புடனிப் புவியிலனைவரு இன்புடனிருக்க வெம்மாலி இன்முகங்காட்டி யெம்மைே பன்மொழிப்புலவனிந்த ப7

தை
3. A. நவரத்தினம் இசிதோர் ருே. க தக பா8)
நல்லோன்
நூற்ருரண்டு விழா பும் புகழ் கூறும். தியே யேற்றுவமே,
தும் தெரிவதில்லை மே வெறுப்பதில்லை டினும் புரிவதில்லை மோரினமே.
க்கடலினில் சேர் மலன்பதஞ் சேர்க்கும் னியிலேற்கவேண்டும் தத்திற்கிடமேது.
முய்விக்கும் வழிகூறும் நிலையடையநேரும்
தோற்றிடுமீசன்பாதம்
மாண்புறு சமயமொன்றே,
விண்ணுட்டின் வளங்கண்டு த்திடு வழிகண்டு வர்க்கு முரியதுவாம் ந்த வேற்றுமைகள்.
ல் பரிவுடன் தெறித்தமுத்து ாளவு மெமக்கெதற்கு ாணியில் வாழுமாந்தர் ம் என்றிடு கிலேயும்வேண்டும்.
மும் ஒன்றுதானே ழ்ந்திடவேண்டு என்று ரத்திடு கருத்துப்பேணி
மக்களொன்றே.
நம் வாழவேண்டும் யன்றதை யீயவேண்டும் யேகமாய் ஏற்கவேண்டும்
ரிசினிற் ருேரயவேண்டும்.


Page 120
சுவாமி ஞானப்பிரகா
VYMVYMrMYYYYMM
வரலாற்று நூல்கள் :
9.
O. 11. 12. 13, 14. 15. 16.
17.
Kings of Jaffna during the Portu வையா வசனம் யாழ்ப்பாண வைபவ விமரிசனம் (1 செகராசசேகரன் History of Jaffna under the Port யாழ்ப்பாணத்து தொல் குடிகள் Ancient Kings of Jaffna (Incomp தமிழரின் ஆதி இருப்பிடமும், பழஞ் -Early history of the Tamils a தமிழரில் சாதி உற்பத்தி Origin of Caste among the Tam Indian ancient chronology and c
Life from the Excavations of th
History of the Catholic Church Early History of the Ancient Po Catholicism in Jaffna (1926)
25 years of Catholic progress in ஊர்காவற்றுறை அர்ச். அந்தோன
Origin and history of the shrine
பிற மதங்கள் பற்றியவை:
18. 19. 20. 21. 22.
Philosophical Saivaism or Saiva சுப்பிரமணிய ஆராய்ச்சி (1916) பிள்ளையார் ஆராய்ச்சி (6-9-21) Historical aspect of Christianity மிருக பலி ஆராய்ச்சி (24-2-17)
வாழ்க்கை வரலாறுகள் :
23. 24. 25. 26. 27.
அற்புத வரத்தி - Life of Cecilia Rasamma (26-12 உபதேசியார் சந்தியாப்பிள்ளே கற்க பூரீமான் என். ஆர். முத்துக்குமாரு Chrysanthus Daria
G- 18

சர் எழுதிய நூல்கள்
MMMMMMMMMMMMMMM
guese period (1916)
L928)
uguese, and Dutch Rule-aat (p.5.
lete) த சீர்திருத்தமும் nd their religion (1932) s
ils (1920) ivilization (1921) 2 Indus Valley in Ceylon (1505-1602) opes (18-4-22)
the Diocese of Jaffna (1925) ரியார் கோவில் வரலாறு
(19th June 1932)
of Madhu
Siddhanta (-2-17)
and Buddhism
- 1900) Fரிதை
97


Page 121
சிமய சம்பந்தமான நூல்கள் :
துண்டுப் பிரசுரங்கள்
28. 29. 30,
31, 32, 33, 34. 35. 36. 37. 38. 39, 40. 41. 42, 43. 44. 45.
46. .
47. 48. 49, 50. 51.
இரண்டு படுபொய்கள் ஒரு பெருங் கடமை இராச பாதை ஆத்துமம்
சற்குரு கடவுளின் லட்சணம்
விக்கிரக ஆராதனையும், சுரூப வன
மறு பிறப்பு ஆட்சேபம் 1 மறு பிறப்பு ஆட்சேபம் 11 (29சைவர் ஆட்சேப சமாதானம் (1907 பரிபூரண வஸ்து
உலக உற்பத்தி கிறிஸ்துவின் கடவுட்தன்மை (11ஈடேற்ற வழி (28-2-1927) புதுச் சைவம் (3-8-13) சைவரும், மச்ச மாமிசமும் (1-1-11 சமய ஆராய்ச்சியும், நேர்மையும் ( An American Hindu on Hinduis A Critique of Mr. Phelp’s Lette Protestant sects and the Bible Universal Religion 2nd Epistle to the Padre Gabrie Tactics of the Tamilian Where Christianity and other R
தர்க்கப் பிரசங்க பிரசுரங்கள் :
52. 53. 54, 55. 56. 57. 58. 59, 60. 61. 62,
98
குருவில்லாத வித்தை (23-6-28) மெய்பாதி பொய்பாதி (10-6-29) கணக்குண்டு வழக்குண்டு (18-6-2 பாவத்தைத் தீராத் தீர்த்தம் (16-( மாதாவோ-அம்மனே (21-6-32) எல்லார்க்கும் பொது வழி (15-6- இடுக்கமான வாசல்-நெருக்கமான சமதர்மத்தின் தப்பறை (21-6-32 உலகத்தின் ஞானச் சூரியன் (3-6. இரட்சணிய பலி (10-6-39) செபமாலை மாதா (10-6-40)

னக்கமும்
10.1916) ')
6-10)
5) 3-12-15)
f
il Jovan
eligions meet (1923)
29) 5-30)
33) ா வழி (18-6-29) )
.1938)


Page 122
63.
64. 65.
66.
67. 68. 69. 70, 7. 72. 73.
74, 75. 76. 77.
ஈடேறுவோரின் திருக்கூட்டம் (12 Life of Christ critically examin தெய்வீக விருந்து (1904) திவ்விய பூசை மகத்துவம் (1948) லூர்த்தில் நடக்கும் அதிசயங்கள் தபசுகாலப் பிரசங்கம் ஆண்டவர் சரித்திரம் 1 ஆண்டவர் சரித்திரம் 11 ஞான ஒடுக்கப் பிரசங்கம் கத்தோலிக்க திருச்சபையும் அதன் எனது பூசைப் புத்தகம் (தமிழாக் மெய்க்குருமாரும் பொய்ப் போதக உரும்பிராயில் வேதந்தொடங்கிய ஆதிச் சமயம் எது? (23-12-19 எம்மதமும் சம்மதமா ? (Sept. 1
தமிழ் மொழி:
78
79.
80. 81, 82.
83. 84. 85. 86. 87.
88.
தமிழ் மொழி ஒப்பியல் அகராதி ( How Tamil was built up (1927 தமிழ் சொற்பிறப்பாராய்ச்சி (18t தமிழ் மொழி ஆராய்ச்சிக் கட்டுரை An English-Tamil Dictionary Some Laws of Dravidian Etym The Dravidian Element in Sinh Root words of the Dravidian gr The Proposed Comparative Ta: The law of Infilial Consonants
sitdish (Logic) 5th June 1932
குறிப்பு: இப்பட்டியலைத் தந்துதவிய
(6.

2-6-41) ed (29-5-31)
போதகங்களும் (1237) கம்-1939) ங்களும் (6-2-34)
வெள்ளி யூபிலி (14th Sept. 1933) )4) 934)
5-ம் பாகம் 1938)
)
h April, 1932) 'த் தொகுப்பு-1 (1973)
(Manuscript)
ology
lalese oup of Languages mil Lexicon (1929)
வர்கள் :
நூலகத்தார், ானப்பிரகாசர் ஆச்சிரமம்.
திருநெல்வேலி, யாழ்ப்பாணம், 1975,
99


Page 123
விழாக்களும்
நாடெங்கும் நடந்த ஞா
1.
2.
100
புங்குடுதீவு :
சித்திரைத்திங்கள் 17ஆம் நாள் afpr así ab i G0 FALU TAGš Gassrarlar - பரிபாலன சபையினரின் முயற்சிய நடைபெற்றது5
கொட்டாஞ்சேனை
வைகாசித்திங்கள் 3ஆம் நாள் செல்வரட்னம் அடிகளாரின் முய இளைஞர் கழகத்தினர் சட்டத்தரணி டாடினர்.
வவுனியா :
செட்டிகுளம் வவுனியா மாவட குளம் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் மண் கிலும் வவுனியா பாராளுமன்ற உபூ மையில் சிறப்பாகக் கொண்டாடினர்
அக்கரைப்பற்று;
அக்கரைப்பற்று பாத்திமாகிரி
நாள் திரு. க. வே. சோமசுந்தரம் டப்பட்டது. அக்கரைப்பற்றுக் குழு
கல்முனை :
கல்முனை கார்மேல் மகளிர் மக முனை விழாக் குழுவினரால் வெகு
உடுவில் :
உடுவில் ஞானப்பிரகாசர் சன, 19ஆம் நாள் ஞானப்பிரகாசரின்
மானிப்பாய் :
ஞானப்பிரகாச சுவாமிகளின் 21, 22ஆம் நாட்களில் நூற்ருண் விழா மானிப்பாய் புனித அந்தே லிங்கம் தலைமையில் நடைபெற்றது

குழுக்களும்
னப்பிரகாசர் விழாக்கள்
புங்குடுதீவில் ஞானப்பிரகாசர் நூற்ருண்டு ப்பட்டது; புனித அந்தோனியார் ஆலய ால் டாக்டர் J. P. C, பிலிப் தலைமையில்
கொட்டாஞ்சேனையில் அருள்திரு. சா ம ற்சியால் கொட்டாஞ்சேனை கிறித்த தமிழ் A F. பெர்ணுண்டோ தலைமையில் கொண்
ட்டங்கள் கடந்த 1-6-75 இல் இறம்பைக்
ாடபத்திலும், நகரசபைத் திறந்தவெளியாங்
றுப்பினர் திரு. சோமா செல்லத்தம்பு தலை வவுனியா விழாக்குழுவினரின் முயற்சி
மைதானத்தில் கடந்த ஆணித்திங்கள் 7ஆம் தலைமையில் கோலாகலமாகக் கொண்டா }வினரின் முயற்சி.
ாவித்தியாலய முன்றிலில் 14-8-75இல் கல்
சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது.
சமூக நிலையத்தினர் கடந்த ஆணித்திங்கள் விழாவைச் சிறப்பாகக் கொண்டாடினர்.
பிறந்தகமான மானிப்பாயில் ஆனித்திங்கள் டுவிழாச் சிறப்பாக நடைபெற்றது; இவ் ானியார் வளாகத்தில் கலையரசு சொர்ண
le


Page 124
கொட்டா ஞ்
முத்தமிழ்
"முத்தமிழ் 6 தமிழன்பர்களே திரு வென்சஸ்லஸ் குழுவின்
தனிநாயகம் 山的g函gT罗 影 o a 岛 ல்லவா? உதிக்கெட்டும்
のrp
தமிழோசை இனிக் கேட்கும்
 
 

சேனையில்
விழாவிற்கு
வருக! வருக!” சார்பில் வரவேற்கின்ருர்,
ు Լյ6vaսGaց յ நீவாழ்க r" சலவம் வாழ்த்திய வ4ழ்த்து!


Page 125
திருமலை வட்டாரக் கல்வி அதிகாரி திரு. பாலசுப்பிரமணி யம் அவர்கள் குத்துவிளக்கேற்றி விழாவைத் தொடக்கி வைக்கி ருர்கள்.
ருகோண நாற்ரு
 
 

புலவர் ஏ. டபிள்யூ அரியநாய கம் அவர்கள் வரவேற்புரை நிகழ்த்துகிருர்கள்.


Page 126
8.
10,
11.
12,
15.
14,
15
16.
பம்பலப்பிட்டி :
பம்பலப்பிட்டி திருக்குடும்பக் கன் நாள் ஞானப்பிரகாசர் நூற்ருண்டு செல்வரத்தினம் தலைமையில் நடை களின் அயரா முயற்சியாலும் மே, ளின் ஒத்துழைப்புடனும் சிறப்புற
சொறிக்கல்முனை :
இங்கு ஞானப்பிரகாசர் நூற்கு சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது,
கொட்டாஞ்சேனை :
ஆடித்திங்கள் 12ஆம் நாள் ெ லூரி மண்டபத்தில் தமிழ்த் தூது தி தலைநகரே போற்றும் விதத்தில் கெ சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது.
மத்தியவங்கி-கொழும்பு :
கொழும்பு மத்திய வங்கியின் ( வங்கி ஊழியரின் தமிழ்ச்சங்கச் ச அடிகள் தலைமையில் நடைபெற்றது
திருகோணமலை :
திருகோணமலை நூற்ருண்டு வ மகி ைமேற்றிராசன ' வம்பேக்" . சந்திரா பெர்ணுண்டோ தலைமையில்
மட்டக்களப்பு :
மட்டக்களப்பு நூற்ருண்டு வி 23-7-75இல் மாநகரசபை மண்டபத் தலைமையில் சிறப்பாக நடைபெற்ற
அனுராதபுரம் :
அனுராதபுரம் விவேகானந்த ணித் திங்கள் 3-ம் நாள் மேற்படி தலைமையில் கோலாகலமாகக் கொ
மன்னுர் :
மன்றர் தமிழ்ச் சங்கத்தினர் ச களில் மன்னர் புனித சவேரியார் எஸ். எச், ஜெபநேசன் தலைமையில்
lyp r ?
இங்கும் புலவர் அரியநாயகத் lfilliulla's

ானியர் கல்லூரியில் ஆனித்திங்கள் 27ஆம் விழாப் பொதுச்செயலர் அருட்திரு. சா, ம பெற்றது; சங் சகோதரி றெஜீஸ் அவர் ற்படி கல்லூரியின் தமிழ்ச்சங்க நிர்வாகிக நடைபெற்றது என்பது குறிப்பிடத்தக் கது
நீண்டு விழா ஆடித்திங்கள் 7ஆம் நாள்
காட்டாஞ்சேன புனித ஆசீர்வாதப்பர் கல் $வத்திரு தனிநாயக அடிகள் தலைமையில் ாழும்பு விழாக்குழுவினர் முயற்சியால் வெகு
மேல்மாடியில் ஆடித்திங்கள் 18ஆம் நாள் rர்பில் தமிழ்த் துரது தவத்திரு தனிநாயக
5l.
விழாக் குழுவினர் முயற்சியால் திருகோண மரங்கில் கடந்த 19-7-75 இல் அருட்திரு. 0 சிறப்புற நடைபெற்றது.
ழாக் குழு வி ன ரின் முயற்சியால் கடந்த தில் மாவட்ட நீதிபதி திரு எம். சண்முகம்
lo
தமிழ் வித்தியாலயத்து முன்திடலில் ஆவ url Larrako uAnguito &q5 &Rawashudru9620 fotauth ண்டாடப்பட்டது.
நடந்த ஆவணித்திங்கள் 11-ம், 12-ம் நாட் ஆண்கள் கல்லூரி மண்டபத்தில் அருள்திரு.
நடைபெற்றது.
கின் முயற்சியால் நூற்றண்டுவிழா கொண்
10.


Page 127
1.
2.
நடைபெறவிருக்கும்
வெள்ளவத்தை :
வெள்ளவத்தை இராமகிருஷ் 6 விழாக் குழுவினர் மாபெரும் விழா
யாழ்ப்பாணம் : -
இறுதியாக இத்திங்கள் 30ஆ ஒரு பெருவிழா கோலாகலமாகக் ஆசனக்கோவிலில் காலை 8.45 மண ஆரம்பமாகி மாலை 8 மணிக்கு ய ம. ஆரோக்கியசாமி ஆண் டகையி விழாவுடன் முடிவுறும். அத்துடன் விரசிங்க மண்டபத்தில் அறிஞர்கள்
துன்பம் தந்த விசுவா
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் பாகப் பழகி அவர்களை முன்ே இதனுல் வேளாளர் அவரை ெ புன்னலைக் கட்டு வனுக்குத் சக்கர வண்டியிற் சென்று கொ ரின் காணிகளைத் தாண்டியே அவரில் ஆத்திரங்கொண்ட அ போன்றவற்ருல் வழிகளை அடை கள் எவ்வித பயமும் இன்றி அ6 செல்வார். உயர் குலத்தோரா இன்றும் விசுவாசத்தில் உறுதி அவரை அண்டிவந்தோர் திருச்
102

இரு பெருவிழாக்கள்
ண மண்டபத்தில் கொழும்பு நூற்ருண்டு வை 18-8-75-ல் கொண்டாடுகின்றனர்.
ம் நாள் அனைத்து ஈழரீதியில் யாழ்நகரின் கொண்டாடப்படும்; இப்பெருவிழா யாழ், ரிக்கு நடைபெறும் கூட்டுத் திருப்பவியுடன் ாழ். திறந்தவெளியரங்கில் போருள்திரு. ன் தலைமையில் நடைபெறும் முத்தமிழ் ா அன்றுகால யாழ், ஆயரின் தலைமையில் ரின் ஆய்வுரைகளும் இடம்பெறும்,
ச உறுதி
தாழ்ந்த குலத்தவருடன் அன் னேற்றவும் அரும்பாடுபட்டார். வறுப்புடன் நோக்கினர். அவர் தமது பணியை ஆற்ற துவிச் ‘ண்டிருந்தார். உயர் குலத்தோ அவர் செல்லவேண்டியிருந்தது. ம்மக்கள் கற்கள், நாகதாளி -த்து விட்டனர். சுவாமியவர் வற்றையெல்லாம் எடுத்தெறிந்து ற் துன்புறுத்தப்பட்ட மக்கள் பாயுள்ளனர். சுயநலத்திற்காக சபையில் நின்றும் விலகினர்.


Page 128
SWAMY GNAN C ENTENARY C
COLOMEBO C
President:
Rev. Fr., S. M., Selvaratnam, St. Lu
Vice-President:
Mr, M. A. Christopher, 441 0 Low
Secretary:
Mr. S. Rajaratnam, 88, Wasala Ro Mr, Christi Fernando, 20, Upper St
Committee:
Mr. C. M. Wenceslaus, 19A, Alfred Bro, Alfred, 29, Norris Avenue, Co Mr. Stanislaus Fernando, 92, Colle Mr. Bosco Fernando, 119, Dam Stil Mr. Louis Rayen, 29, 7th Lane, Wa Mr. Leslie Bastiampillai, Mayfield Mr. Mariaratnam, l 13, Church Sir
Souvenir Committee:
Rev. Fr. S. M. Selvaratnam (Presid Mr. Wenceslaus Mr. S. Rajaratnam Mr. Arulanandam, 23, Belmont Str Hon, Members i Rev. Fr. X, S, T
Rev, Fr... Mary Jc Rev. Fr. G, A. F Rev, Sr., Pushpar
Reception, Magazine Sales, Guests C Mrs. Bastiampillai (President), May Mrs. Gabrielpillai Miss Juliet Joseph Rev. Sr. Regis, H. F. C. Bambalap
Sound and Light Committee:
Mr. Sara Emmanuel Mr, Stanislaus Fernando Mr. S. Ramachandran

A PRAKASAR'S : E L E BRAT ONS
COMMITTEE
cia's Cathedral, Colombo 13.
er Andrew’s Place, Col, 15.
ad, Col. 13. . Andrew’s Place, Col. 15.
’s Place, Col. 3. ol. 8. ge Street, Col. 13. 'eet, Col. 11. all Street, Col. 13, Lane, Col. 13. eet, Col. 2
lent)
eet, Col. 12.
maninayagam seph, St. Joseph's Catholic Press, Jaffna . Joseph, St. Patrick's College, Jaffna n, St. Raphael's Convent, Passaiyoor, Jafna
ommittee: field Lane, Col. 13.
bitiya,
03


Page 129
Decoration and Stage Committee :
Christian Youth Groups of Petah
Publicity:
Rev, Fr. S. M. Selvaratnam Mr. Wenceslaus Mr. Arulanandam Mr. S. Rajaratnam Mr. E. Bernard Christian Youth Group of Kolah
Crowd Control & Liasion with the
Mr. J. A. D. Mathias
JAFFNA
President :
Rev. Fr. M. E. Pius, St. James” (
Secretary : ܫ
Rev. Fr. T. E. Devarajan, St. Pa
Committee:
Rev. Fr. G. E., M. Joseph, Cathc Rev. Fr. L. Rasiah, (Rep, for V Rev. Fr. A. W. Thevathasan, (R Rev. Fr. Louis Ponniah, O. M, I,
Rev. Fr, A. Ganapragasam, O. M Rev. Fr. R. Joseph, ( Rep. for I Rev. Fr. R. Jayaseelan, St. Xavie Rev. Fr. J.P.E. Selvarajah, Cat
Cultural Activities:
Mr. M. Joseph Mr, M, Jesuthasan Miss Jeyakumari Marianayagam Mr. S. Adaikalamutthu
Funds :
Mr. M. V. Asirvatham, J. P. Mrs. Anthonia Swaminather Rev. Sr. Concepta, H. F. C. Rev. Sr. Constantine, A. C.
Miss Leela Subramanian
104.

and Kotahena
ena and Pettah
Police:
COMMITTEE
church, Jaffna.
trick's College, Jaffna,
lic Press, Jaffna.
Vavuniya Dt., ) ep, for Mannar Dt.) St. Annes” Church, Pandianthalvu. I, I. (Rep. for Anuradhapura D. ) lavalai Dt.) }r's Church, Thirunelvely. hedral, Jaffna.


Page 130
*நன்றி மறப்ப அது எமது தமி
சுவாமி ஞானப்பிரகாசரின் நூற்றண் ரின் துவக்கத்திற் கூறிய எமது இலட்சியத் ளுேம், " இது முடியுமா?"-என்று திசை யளித்தவர்கள் -புலவர் ஏ. டபிள்யு, அரிய திரு மேரியோசவ், திரு மத்தையாஸ், அ இவர்களே இவ்விழாவின் "கருக்குழு"வா நினைத்துக் கொள்ளுகிறேன்;
கொழும்பில் தனித்தியங்க முடியாெ அவர்களின் தலேமையில் இயங்கிய தலைநக கழைத்தோம். கரம் நீட்டினர்கள்: ஆனல் அக்கரம் நீளவில்லை; ஆயினும் நீண்ட கர
தளர்ந்த நிலையில், திரு எம். ஜி ெ திருமதி கபிரியேல்பிள்ளை, திரு. அருளானந், டை-கொட்டாஞ்சேனை கிறீஸ்தவத் தமிழ் கள்-இன்று மட்டாக ஒன்று சேர்ந்து செய நெஞ்சில் நிலைத்திருப்பார்கள்.
யாழ் நகரில் புதிய தோள்கள் எழு ஜெயசீலன், அருள் திரு செல்வராசா போல் திட்டங்களை உருவாக்கின. மட்டுநகரில் எ விழா எடுக்க முன்வந்தார். நெஞ்சம் இவ
அனைத்து ஈழரீதியில் போட்டிகள் எ ளிக்க ஆசிரியப் பெருமக்களும், வாலித் தோ வந்தனர், மாணவ மாணவியரை ஊக்குவி களில் பங்கு கொண்ட சிறியோர், பெரியே புக்கூறிய பெருமக்களுக்கும் கூப்பிட்ட குர இதயம் நன்றிப் பெருக்கால் வணக்கம் சு போட்டிகளில் பலர் பங்கு கொள்ளாதது
நாமிருக்குமிடமே எமது "செயலக இடமளித்து, கேட்டபொழுதெல்லாம் உத குக்குரவர் அருள்திரு றேமண்ட் பீரிஸ் அவ
பல்வேறு இடங்களில் நடைபெற்ற காற்றிய அறிஞர் பெருமக்களையும் கவிதை செல்விகளையும் செல்வரிகளையும் பெருமைே
பட்டி தொட்டியெல்லாம் விழா எடுக் கேற்ப பல்வேறு இடங்களில் விழாக்கள் மு களாக-பெரு விழாக்களாக மலர்ந்தன ( மூச்சாக உழைத்து விழாக் கோலம் கண்ே பெருமக்களே, எமது ஆசையை நிறைவே
G-14.

து நன்றன்று” ழ்ப் பண்புமன்று
ாடுவிழாவை அனைத்து ஈழரீதியில் இம்மல தை முன்வைத்து, கொண்டாட எண்ணி த்த பொழுது உறுதுணை நின்று நம்பிக்கை நாயகம், அருட்செல்வன் மத்தியு, அருட் ருட்திரு பயஸ் இம்மானுவேல் அவர்கள்: அமைந்தார்கள். அவர்களை நன்றியோடு
தன்று எண்ணி அருள்திரு யோசவ் வாஸ் ர்த் தமிழ்க் கிறிஸ்தவ கழகத்தைத் துணைக் ஸ் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளினல் மேற்கொண்டு "த்தை மறக்கவில்லை
வென்சஸ்ளாஸ், திரு சபாபதி ராஜரட்ணம், தம், திருமதி பஸ்ரியாம்பிள்ளை, புறக்கோட் இளைஞர் கழகங்கள் புத் துயிரூட்டினர் பற்பட்டு வருகிறர்கள் அவர்கள் என்றுமே
ர்தன அருள்திரு தேவராஜன் அருள்திரு ருேசின் துடிப்பான இளமை மேற்கொண்டு மது நண்பர் அருள்திரு அழகரசன் பெரு ர்களை மறப்பதற்கில்லை.
வைத்தோம், சவாலாக அமைந்தது. சமா ாழர்களும். அருட்செல்விகளும் முன்னணிக்கு த்த ஆசிரியப் பெருமக்களுக்கும். போட்டி ார் அனைவருக்கும், நடுவராக நின்று தீர்ப் லுக்கு ஓடிவந்த அறிவகத்தாருக்கும் எமது கூறுகின்றது; ஆயினும் எதிர்பார்த்தளவு இன்னும் மனவருத்தமாகவே உள்ளது.
"மாக மாறியது எமது கூட்டங்களுக்கு விய புனித லூசியாஸ்ப் பேராலயத்துப் பங்
isãT Lopis (pq ung.
விழாக்களில் கலந்துகொண்டு சொற்பெருக் நபாடிய கவிஞர்களையும், கலைதந்த கலைச் யோடு நினைத்துக் கொள்ளுகின்ருேம்,
கப்பட வேண்டுமென்று ஆசித்தோம். அதற் முத்தமிழ் விழாக்களாக-நூற்ருண்டு விழாக் இவற்றிற்கு மூலகாரணமாக இருந்து, முழு டார் அவ்வப் பகுதியைச் சார்ந்த தமிழ்ப் ற்றிய தமிழன்பர்களை எப்படி மறப்போம் !
105


Page 131
பணம் பெரிதல்ல; பண்புதான் டெ எப்படி அழைப்பது எமது குறிக்கோளை அள்ளித் தந்தார்கள் வேறு சிலர்:
. சிறப்பு மலரொன்று வெளியிடுவது
துப்போய் நின் ருேம் வில்லில் இருந்து வி மக்களும்-தமிழன்பர்களும் விளம்பரங்கள் தொகுத்தனர்.
கத்தோலிக்க கலாச்சாரக் குழுவின( கலாச்சார விழாவொன்றிற்குப் பொருளு முதன் முறையாகக் கைநீட்டி வாங்கி, இ உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு தமிழ்த்துறை அ கட்டுரைகளையும் வேண்டி நின்ருேம் ஆய தந்தனர் வேறு சிலர் யாத்துத் தந்தனர் தனர் ஒரு சிலர் (அவரவர் கருத்துகளு! படித்துப் பயன்பெறுவோமென உறுதி ச ஆய்வுக் கட்டுரைகள் எம்மை வந்துசேர து நாயக அடிகள் அவர் முன்னிலையில் என்
மலருக்கு "அருள்" தந்த ஆயருக்கும் திய பண்டிதருக்கும் எமது அன்பு நிறை
இரு வாரங்களில் இம்மலரை இவ்வுரு கத்தோலிக்க அச்சகத்தாரையும், அச்சக அ அர்ச்சனை போட்டுத்தான் வாழ்த்த வேண் தந்த அருள்திரு மைக்கல் யோசவ் அவர்க
சுவாமிகள் பிறந்த நாளாகிய இத் சிங்கம் மண்டபத்தில் நடைபெற இருக்கு சார்பில் நடாத்த முன்வரும் யாழ்வளாக வி வரவேற்கின்ருேம் அன்று பிற்பகல் எ இவ்விழாவை முத்தமிழ் விழாவாக, பெ வரும் யாழ்ப்பாண நூற்ருண்டு விழாக் கு( கின் ருேம்
இப்படிப்பட்ட ஒரு பெருவிழா, பொழுது எவ்வளவோ மக்கள் எத்தனைே அவர்கள் அனைவரினதும் பெயர்களைக் குறி தட்டுப்பாடு!). ஆயினும் அவர்கள் ஒவ்ெ ஹறப்பதற்கில்லை
கைகொடுத்து உதவிய அனைவருக்கு கொடுத்துச் சுமை குறைத்த ஒவ்வொருவ
ஈற்றில் தமிழின நல்வாழ்விற்காக கள் சொல்லி விடைபெறுவது
106

பரிது ஆனல் பண்புடன் பணம் தந்தோர்ை விளக்கியதும் எண்ணித்தற்தார்கள் சிலர் :
இன்று மலையான பிரச்சனையென்று மலைத் வந்த அம்புகள் போல் எமது வணிகப்பெரு விடுத்தனர்-எமது மலரில் அவற்றைத்
ரும் முதன் முறையாக கத்தோலிக்க தமிழ்க் தவி செய்தனர். இவர்களெல்லோரிடமும் }ன்று நன்றியோடு கரங்கூப்பி நிற்கின்ருேம்3 ஆசிரியப் பெருமக்களிடம் ஆய்வுரைகளையும் ப்வு செய்து தந்தனர் சிலர். தொகுத்துத் இன்னும் சிலர் நினைவுகளை மீட்டுத்தந் க்கு அவரவர்களே பொறுப்புடையவர்கள்) கூறுவோம் எமது எழுத்தாளர்களுக்கு. பல வழியாக நின்றவர் எமது தமிழ்த் தூது தனி ாறுமே நன்றியோடு நிற்போம்,
ஆசிஅளித்த தமிழ்த் தூதிற்கும் வாழ்த் நன்றிகள்.
தவில் அச்சேற்றிய யாழ்நகரப் புனித வளஞர் திபர் அருள் திரு மேரி போசவ் அவர்களையும் டும் அச்சேறும் வேளை குறைநீக்கி, நிறை 1ளின் சேவைக்கு நன்றிக்கரம் நீட்டுகின்ருேம்,
திங்கள் 30-ம் நாள் கால யாழ்நகரில் வீர ம் தென்னுசியவியல் கருத்தரங்கை எமது பிரிவுரையாளர்-பேராசிரியரிகளை நன்றியோடு "மது நூற்ருண்டு விழாவின் உச்சக் கட்டம்3 ருவிழாவாக எடுக்கப் பெருமுயற்சி செய்து ழவினரை நன்றியோடு நினைத்துக் கொள்ளு
அதுவும் அனைத்தீழ ரீதியில் எடுக்கப்படும் பா வழிவகையில் உதவுகிருர்கள். ஆனல் ப்ெபிட்டு நன்றி சொல்ல முடிவதில்லை (தாள் வாருவரையும் எமது நன்றியுள்ள நெஞ்சம்
ம் எமது இதயங்கனிந்த நன்றிகள், தோள் ருக்கும் எமது அன்பு நிறை நன்றிகள்
உழைக்க உறுதி கூறி நன்றிகலந்த வணக்கங்
அன்புச் சகோதரம், சா. ம. செல்வரட்ணம் அ. ம. தி. (பொதுச்செயலர்).


Page 132
O9;ll (O
METYN HARD
No. 7, QUA
CONM

ompliments
9ит,
WARE STORES
RRY ROAD,
BO — 12
CABLE: “MERRYLYN'


Page 133
(224 മി:4 c/ر
M. J. Chell
| IMPORTERS AND DE
379, OLD MC
COLON1
samaananpassar"
ΤΕ
T
BRANCH
189 & 191, Messenger Street, COLOMBO.

Corp/inents
iah & Sons
ALERS IN HARDWARE
DOR STREET,
EBO -- 1 2
LEPHONE : 32806
3 RAMS: ** HOSEXPERT '”


Page 134
பன்மொழி நல்லூர் சுவாமி
நரறருண
சிறப்புற வா
RELIA EBLE NAME
F
HGH OUALTY
EMMO
MOMSAC
s T A NL E
JAFI
PHONE: 374 & 7570

'ப் புலவர்
ஞானப்பிரகாசரின்
டு விழா
ழ்த்துகிருேம்.
TO REMEMBER
OR.
LECTRICAL GOOD
SONS
BUILDING,
Y R O AD,
FINA.


Page 135
ஞானப்பிரகாசர்
வாழ்த்
கட்டிட தேவைக்கான ஆ
எம்மிடம்
சிங்கப்பூர்க்
THE MALAYAN
JAF
Phone: 547

நூற்றண்டு விழா
துகள்
அனைத்துப் பொருள்களும் கிடைக்கும்.
கொம்பனி
TRADING CO.
... K. S. PrOAD,
FINA.


Page 136
WIT TI BIS
RC
Industrial Exp
81 86 83. MA
COLOM
P. O. BOX 817

T COMPLIMENTS
DM
orts Eompany
AIN STREET,
ESBO - T T .
PHONE: 284.67


Page 137
THINK OF A HOLIDA
SEE JAFFNA STEI
LEGEND, RITUAL
FOR A HOLIDAY
STAY
PALM
THE FRIENDLEST
сомт
HOLDAY TOURS
FOR HOTEL RESERVATIONS, T.
FOR INDIWIDUAL
PAM.
202, MAIN
J A F

Y........
THINK OF JAFFNA
EPED IN HISTORY
AND CEREMONY
TO REMEMBER
Ο OU RT
-OTEL N UAFFNA
ACT
& TRAVELS LTD.
OUR 8: TRAVEL ARRANGEMENTS
S AND GROUPS.
COURT
| STREET,
FNA,


Page 138
WITH BEST
FR
KINGSLEY T
E. P. C. M.
PAPER MI
171, SEA COLOM
Phone: 3TO52 & 361

COMPLIMENTS
OM
RADING C0.
APPROVED
ERCHANTS
STREET, Bo — 1 I.
76


Page 139
Qill the (ße
KAVITHA
DEALE
MOTOR 8 TRA
354, SRI SANGA
COLOMA
Phone: 3 1187)

l 0ampliments
MOTORT
RS INV :
CTOR SPARES
RAJA MAWATHA,


Page 140
Q);l. the (8es
(taրigan аца.9
INDUлтRI.
FPALLE
KAN

l 0am pliments
т
1/11, ('ndustry
ALETTATE
KELLE,
Dy,


Page 141
cpace O
B. J. ALC
GENERAL
No. 32, 34, C JAF
O)ill the (ße
Leyden Inc
MANU FACTURERS OF
BANANT ,
7, HosPITAL ROAI
yiti

Donated ly
DYSIOUS
MERCHANTS
Grand Bazaar,
FINA.
T
s 0ampliments
(A11
lustries Ltd.
SUPERIOR QUALITY
AND focks Þ. — JAFFNA.


Page 142
WISHING GNAl
CENTENARY (
ALL S
ROHINI TRAD
117, MESSENC
COLOM ||

WA PRAKASARS
TELEBRATIONS UCCESS
ING CO., LTD.
GER STREET,
BO — 12.


Page 143
| ALL THE BEST
C
ftun
Central hard
KURUN

DR )eth 6ithday
ware Stores


Page 144
WE WISH THE CENT
ALL SU
MAJEED
AMA
5O - 52. PEPARAK
KURUN
 

NARY CELEBRATIONS ||
|CCESS
IICO
JUMBA VEEDIYA,
EGALA,


Page 145
LET THIS CENTE
ACHIEVE
N. M. S. Moh
61 - 66 - 68, BA
KURUN
DEALERS IN: PAN
TLE
'''LON
HAR
Phone: 4O7.

NARY SOUVENIR
TS AN/
ideen & Sons
7AAR STREET,
EGALA.
|TT
P. V. C. ANTON DWARS TEAMAf


Page 146
apg
WITH THE BE
F
ROMILDA
GENERAL
19O, 5TH CR
COLON
வாழ்ந்த தமிழினம் நீங்கி உயர்ந்திட யாழ்நகர் தந்தநம் ஞானப்பி புகழோங்க வி
புறக்கோட்டை கிறிஸ் கொழும்

ST COMPLIMENTS
OM
STORES
VERCHANTS
OSS STREET,
MEBO - T T .
b தாழ்ந்து வருநிக்ல வழிகள் தந்தவன்
நற்றமிழ் அறிஞன் ரகாசரின் பாழ்த்துகிருேம்.
O
பதவ இளைஞர் கழகம் L - 1.


Page 147
LET SWAMI'S TH Rouc H TH
188, GAS WC
COLOM
 

IDEALs LIVE E C E N T URI Es
RKS STREET,
EBO -- 1 1 .


Page 148
PHONE:
d
NIRMAL TRAD
PAPER M 12 ĉeo 14, PRI
PETTAH ar CC
28346 22026

) ompliments
9/71
ING COMPANY
(ERCHANTS :
NCE STREET,
цомво — 11


Page 149
BEST WI
Swami's m.
FR
AJANTHA HARDV
IDEALE
HARDWAR
BUILDING
ATTATE TU
COMAMATO
265, OLD MC
COLOM
Phone: 32O25

SEHS ON
dreth girthday
OM
VARE SUPPLERS
RS IN :
MATERAL,
PPLR 8
ON AGENTT,
)OR STREET, EBO -- 1 2


Page 150
உன்னத தயாரிப்பு!
கூட்டுறவு முறைய அனுபவி
மங்கையரின் மேனியை நவீன நைலெக்ஸ் வர்ண வர்ண பிறில்
ஆடவர் தம்மைப் பொ புகழ் பொங்கும் சூ பளபளக்கும் சேட் சிருரர்தம் அழகுக்கணியெ
கண்ணக் கவரும்
மாண்புறு மனைகள் எழ உறுதி பெற்ற கை
வேட்டி சால்ை உணவின் சுவையை
மணம் குணம்
களைப்பை நீக்கிப்
காரம் குணம் (
சிறந்த வெள்ளையா
யூனியன் நீல
இவைகள் எல்லாம் செய்து வழங்கி
பண்டத்தரி பல நோக்குக் சு பண்டத்
தொலைபேசி

நியாய விலை 11
பின் ஆக்கப்யனை பியுங்கள்
அழகுறச் செய்யும் சேலைவகைகள் ன்ரட் நைலெக்ஸ் சேலைகள்
லிவுறக் காட்டும் நட்டிங் துணிகள் டிங் துணிகள்
பன விளங்கும் வர்ண உடைகள்
மிலுடன் விளங்க த்தறிச் சேலைகள் வகள் படுக்கை விளிப்புகள் ப மிளிரச் செய்யும் -
நிறைந்த யூனியன்
நல்லெண்ணெய் புத்துணர்வூட்டும் கொள் யூனியன் பீடிகள் ல் பிரகாசம் தரும் சவர்க்கார வகைகள்
மக்களுக்காக ச் சேவை புரிவது
ப்புப் பரிஷ் கூட்டுறவுச் சங்கம் ந்தரிப்பு.
பண்டத்தரிப்பு: 8O8 -36
s


Page 151
ALL THE BEST F.
V Cywami S (enler
FR
Asoka Hard
OLD MOO
C. O L. O. M.

DR
arц (elebrations
ΟM
ware Stores
R STREET,
E3 O - 1 2.


Page 152
WT BEST
RC
C
D. M. D. Will
PITAWALA

COMPLIMINTS
DM
iam Kippuhamy
— KRIELLA,


Page 153
(02A محمد و بازیک
/rc
AMBALA
DEALE
ALL KNDf Ol
 

Čerzámeré
TÍLÁKÁ
NGODA,
RS IN:
F CNNAMAONT


Page 154
O();l. (Sest
D. LIYAN NW CNT
INGIF
DEAL.E.,
RUEBEBER 8 ALL C

(ompliments
s
A RACCHI
RAL STORES.
Y7A
RS INV
EYLON FRODUCE


Page 155
MŪMINĀS
GENERAL M
WHOLESALE AND R
TEXT
FOR THE FINITT TIL
6 MADE (
152, MAIN
COLOM
Dial: 2O759

Õextile 1D eoples
AERCHANTS,
RETAL DEALERS IN
TILES,
ECTION OF TEXT LE
GARAMANTIT,
STREET,
BO ~- 1 1


Page 156
VVHEN Y(
NEW
ORIENTAL
MUSICAL
INSTRU
Ο
F YOU WISH TO REPAIR YO
PLEASE
THE BOMBAY F
MUSIC
122, SEA STREET,
DIAL: 25817
LEA DING MANU FACTU
I WESAK DECORATION MATER
PCALITY IN M ALL VART
GREETIN
FOR ALL FESTI
T KALAMA
124, SEA
COLOM
CABLE : “ KALAMAGAL ”
G-15

DU NEED
JMENTS
R
UR MUSICAL INSTRUMENT
CONTACT
HARMONUM C0.
PEOPLE
COLOMBO.
RERS AND DEA LERS
N
IALS AND GREETING CARDS
AANUFACTURE OF
OF CALENDERs, G CARDT
VE OCCASIONS.
AL COMPANY STREET,
во — 11.
T'PHONE: 25950
13


Page 157
For Our Speciality in
BRIDAL MAN
OHIO
V
VI,
M, WTHAN
49, SEA
COLON
132

PUR TAREET 6
TIEr
у
SIT
AYAGAM
STREET,
MEBO — 1 1.
Dial: 264


Page 158
M. M. Abdul
No. 14, STA
UAF
QQ
For Your Req
ALL BUILDING N
BRAAF WARST,
LON PIPE 6
HEAD OFFICE
97, K. K. S. ROAD, JAFFNA.
TelePHONE: 443

Cader & Bros.
NLEY ROAD,
FINA.
isit
uirements in :
AATRAL
FANITARY WAREr
RAN GUTR TC,
TELEGRAMS : “ RUMBU ”
188


Page 159
WITH BEST
FR
SRI KIF
CORPORA
G PAR ROT “COVVIT
éxporters : Coconut Oil, C Coconut Shell C
Arecanuts, Oilse Papain and othe products of SRI
cSeeretaries of: CEYLON FI
LTD.
9)ealers in Precious Stones
AGENS AND PRE
Telephone : 24203/4/5 Telex : | 17,125 Telegrams: “SRIKRISHNA'
184 St. Joseph's Cathol

COMPLIMENTS 義 OM
RISHNA
TION LTD.
' brand Vegetable Oils. A ” brand Copra Cakes.
opra, Desiccated Coconut, harcoal, Rubber, Spices,
eds, Handicrafts, Mica, r produce and
LANKA
NANCE 8? SECURITIES
and Gems.
E PRESENTATIVES
P. O. BOX 1286 282, Grandpass Road, COLOMBO,
ic Press, Jaffna 5o4/75


Page 160
2009
mந்த கட்ைகளில் விற்ப2ணயாகிறது
PRE INSTANf
Coffee
k8 ? wť (ť ti 1 a d2S
M
R
SOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
 
 
 
 
 
 

Sé
விற்பனை விசாரணைகளுக்கு: பிரவுண்சன் இண்டஸ்ரீஸ் 80.4/1 பிறைஸ் பிளேஸ்,
கொழும்பு-12
தொலைபேசி 27 197
SOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO 5
M


Page 161
இல்லங்கள் தோறும் ஒளிருப்பும் சுடர் இந்திய தீபமெது?-என்றும் நல்லவர் 2ள்ளத்தைக் கொள்இர கொளும் குறள் மெய்கண்டான் கலன்டாது ஒரு
ஞானப் பரிதியது
நாளுக்கு நாள்வரும் போலிகளுக்கெலாம் நாநாசம் போன்றதெது? என்றும் ஈழமும்,செந்தமிழ்நாடும்புகழும்,மெய் நண்பன் கலன்டாது-த்ங்கள் இல்லத்தின் தீபமதி:
 
 
 

செந்தமிழ்நாட்டினில் முந்திழுந்தி வந்த சித்திறக் கலன்டநெது?-என்றும் மந்திருத் தீங்குறள் ஏந்திவரும், உயர் மெய்கண்டான் தலன்டாது-மனித வாழ்வின் விளக்கமது
| Ö' , )
()