Page 1


Page 2

சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு நினைவு முத்திரை
வெளியீடு
தமிழ்மொழி அலுவல்கள் கிண்ணக்களம்
பிரதேச அபிவிருத்தி அமைச்சு
244, காலி வீதி,
கொழும்பு-04.

Page 3
குக்ளுகாகUப்ப்ாாைரு வோமா8
Uaee&q) foresa
િિકૃદ્ઘિદ્ર.િ
க்கேக்லீல் ஸ்டீல்டிடி, با ایلام نهای
శిe*మిగణ, శిశ్యుడిల్లా, ఖw',
'िs a r $8९.
له وله 1 و14 سم ( \
 

செந்தமிழ் மொழியே செக மொழிக்குயிரென
விளக்கப் புகுந்த வித்தகச் செம்மல்
சிலுவை அடியான் சீரிய நண்பன். (?
எம்மதத் திற்கும் சம்மத ஆகும்" அன்பு வழியே ஆகும் வழியெனக்"
கண்டு நடந்த கனியிளம் యోవer
பைந்தமிழ் வளர்த்த பன்டிொழிப் புலவன் ஐந்தமிழ் வல்லோன் அறிவுப் பொலிவோன்
மலையுய தேசமே கலையெனக் கொண்ட
ஞானப் பிரகாச நாவலன் எங்கே?
பொய்யுடல் நீத்துப் புகழுடல் கொண்டான்
ஐயன் மெய்யன் அருமை என் சொல்வேன் மறக்கவும் போமோ ? மறக்கவும் போமோ ? 哆
மாண்புறு தமிழக மாணிக் கத்தை ஞானப் பிரகாச சொல்கலைத் தமிழன்
என்றும் வாழும் மன்றமும் வாழ்கவே
பாருள மொழிகளில் வேரென விளங்கும்
செந்தமிழ் வாழ்கவே செந்தமிழ் வாழ்கவே!
- கவியோகி சுத்தானந்த பாரதியார்

Page 4

L L S L L L L L L L S S L L L L L L L L SL L L L L L L L L L L L LLLLLLLLSLSLSST . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
555లై అలరారం
சுவாமி ஞானப
ילWilווו G וidI
B|IÐFII

Page 5

சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு நினைவு முத்திரை
தமிழ்மொழிக்கும், தம் சமயத்திற்கும் ஈடில்லாச் சேவைகள் புரிந்த இரு பெரும் அறிஞர்களான ஆறுமுகநாவலருக்கும், சுவாமி விபுலானந்தருககும் இந்நாடு நினைவு முத்திரைகளை வெளியிட்டு அவர்களையும் பெருமைப்படுத்தித் தன்னையும் உயர்த்திக்கொண்டது. அந்த வரிசையில் கிறிஸ்தவ சமயத்துறவி யான சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு இப்பொழுது நினைவு முத்திரை வெளியிடப் படுவது குறித்து நான் மிகவும் பெருமகிழ்வெய்துகின்றேன்.
இந்த நாட்டில் கிமீத்தவ சமயம் தலைநிமிர்ந்து நிற்க சுவாமியவர்களே காரண மெனில் அதற்கு எதிர்வாதமிராது. அரசாங்க உத்தியோகக்கை தேவனின் கிருத்தொண்டுக்காக உதறித்தள்ளிக் ஆறவு பூண்டவர் அவர். வீரமாமுனிவர் தோன்றிய இருநூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் தமிழ் மண்ணில் தோன்றிய கத்தோவிக்கத் தமிழறிஞர் அவர், பலமொழிகளில் சுவாமியவர்கள் பாண்டிக் தியம் பெற்றிருந்தார்கள். அது பலமொழியாளர்களிடமும் அவரது மதிப்பை உயர்த்திற்று.
கிறிஸ்தவ சமயத்தை அவர் பரப்ப எடுத்த முயற்சிகளில் கிறிஸ்தவத்துடன் தமிழையும் வளர்த்தார். தமிழ் அவரால் வளர்ந்தது, சிறப்புற்றது; புதுப் பொலிவுபெற்றது. செபநூல்கள்; சமய அனுசரா நூல்கள்; பிரசங்க நூல்கள் வரலாற்று ஆராய்ச்சி நூல்கள்; சமய வரலாற்று நூல்கள் : துண்டுப் புத்தகங் கள் ; மொழிபெயர்ப்பு நூல்கள் என்றிவ்வாறு நூற்றுக்கணக்கான நூல்களே எழுதினர் சுவாமி அவர்கள். அத்துடன் பல அரிய நூல்களைப் பதிப்பிக்கரள் ளார். இன்னும், “தருக்க சாஸ்திரச் சுருக்கம்”, “ தமிழ் அமைப்புற்ற வா லாறு”, “சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் அகராதி’ என்னும் அவரது நூல்கள் தமிழுக்குப் புதுவளம் சேர்த்தன.
சுவாமி அவர்கள் ஒரு மாமேதையாக இருந்தார். அவரது அறிவை,
திறமையை தமிழ் உலகுக்கு ஈந்தார்.
மறைநூல் வல்லுநராக, மதபோதகராக, ஆராய்ச்சியாளராக, பன்மொழிப் புலவராக, சிறந்ததோர் ஆசிரியராக அவர் திகழ்ந்தார். பல்வேறு ஸ்தாபனங்
களின் தலைமைப்பீடங்களை அவர் அலங்கரித்தார்.
இத்தகைய அறிஞர் பெருமகனர் சுவாமி ஞானப்பிரசாசர் அவர்களுக்கு இன்று நினைவு முத்திரை வெளியிடப்படுகிறது. எப்போதோ இது நடைபெற்றி ருக்க வேண்டியதொன்று. எனினும் இப்போது நடைபெறுவது குறித்து நாம் மகிழ்வடைவோம், தமிழுலகம் பெருமைப்படட்டும். இந்த நினைவு முத்திரையை வெளியிடவேண்டுமென்று நான் பலமுறை அரசாங்கத்தைக் கோரியிருந்தேன். கடந்த ஆண்டு மாண்புமிகு அமைச்சர் டி. பி. விஜேதுங்க அவர்கள் பாராளு மன்றத்தில், “அமைச்சர் மாண்புமிகு செ. இராசதுரையின் கோரிக்கையின்படி நாம் சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு நினைவு முத்திரை வெளியிடத் தீர்மானித்

Page 6
துள்ளோம். அடுத்த ஆண்டு அதை வெளியிட, நடவடிக்கை எடுத்துக்கொண்டி. ருக்கின்முேம்’ எனக் குறிப்பிட்டார். எனது வேண்டுகோளை ஏற்று அதனைச் செயற்படுத்திய தபால் தந்தித் தொடர்புகள் அமைச்சர் மாண்புமிகு டி. பி. விஜேதுங்க அவர்களுக்கு எனது நன்றிகள். கடமையைச் செம்மையாக நிறை வேற்றிய அதிகாரிகளையும், இம்முயற்சியில் அயாராத ஊக்கத்தையும், தொடர்பு ஈ&ளயும் கொண்டுழைத்த இலங்கை கிறீஸ்தவ தமிழ்ப் பண்பாட்டுப் பேசவை
யையும் நான் மனமாரப் பாராட்டுகின்றேன்.
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் நாமம் வாழ்க !
செல்லையா இராசதுரை, பிரதேச அபிவிருத்தி, தமிழ்மொழி அமுலாக்க, இந்துசமய, இந்துகலாச்சார அமைச்சர்.
2,205.1981.

மாமேதையும் மறைப்பணியாளனும்
போருள் திரு. கலாநிதி எட்மண்ட் பீரிஸ், அ.ம.த.
(இண்ப்பாறிய ஆயர், சிலாபம்)
திருமுழுக்கும் அழைத்தலும்
ஈழத்தின் வடபாகத்திலுள்ள யாழ்ப்பாணக்கிலே, மானிப்பாய் என்னும் ஊரிலே 1875 ஆகஸ்ட் 30 ம் நாளன்று இந்துப் பெற்றேரிடம் அவதரித்தார், சுவாமிநாதபிள்ளை ஞானப்பிரகாசர். இவரது தந்கையார் தெய்வபக்தி நிரம்பிய வர். புகழ்பெற்ற இந்துக் கோவில் ஒன்றின் பரிபாலகராக இருந்த இவர் ஆசிரி யத் தொழில் புரிந்து வந்தார். ஞானப்பிரகாசரின் தாயார் கண்ணியம் மிக்க இந்து மதக் கல்விமான் ஒருவரின் மகளாவர். எனினும் தமது கிருமணத்தின் பின்னர் கிறிஸ்தவ மறையில் அக்கறை காட்டத் தொடங்கினர். ஓய்வு நேரங்க ளில் தினமும் வேதாகமம் படிப்பார்.
தமக்குக் கெளிஷ் தரும்படி இறைவனே மறைவாக இறைஞ்சுவார். ஒருநாள் தமது மைந்தன் காய்ச்சல் காரணமாக உயிர் இழக்கும் நிலையில் இருந்த பொழுது அவர் மீண்டும் குணம்பெற்ருல் தாம் கிறிஸ்தவ மதத்தைத் தழுவுவ தாகவும், தமது மகனை புனித பணிக்கு அர்ப்பணிப்பதாகவும் நேர்ந்து கொண் டார். இறைவன் அவரது பிரார்த்தனைக்குச் செவிமடுத்தார். பையனும் குண மடைந்தான். இக்கால கட்டத்திற்முன் இவரது தந்தையார் இறந்தார். அதனுல் இந்துக்களான உறவினர்களின் பாதுகாப்பில் இவர் வைக்கப்பட்டார். அப் பொழுது இவரது தாயார் மறுமணம் செய்துகொள்ள நினைத்தார். பக்திநிறை கத்தோலிக்கர் ஒருவர் இவரை வாழ்க்கைத் துணைவராகத் தெரிந்து கொண்டார். பொது நிலையினருக்குள் வழிகாட்டியாகவும் இவர் இருந்தார். அறிவூட்டும் சஞ் சிகையொன்றின் பதிப்பாசிரியராகவும் விளங்கினர். கிருமணத்தின் முன்னர் அன்னையும் மைந்தனும் திருமுழுக்குப் பெற வேண்டும் என விரும்பினர். இந் துக்களான அவர்களது உறவினர்கள் இதனை எதிர்த்தார்கள். இந்துசமயத்தைக் கைவிட்டால் மூதாதையரின் சொத்துக்களை மகன் இழந்து விடுவான் எனக் கூறினர்கள். அதற்கு அந்த அன்னை, “யான் பெற்ற செல்வம் எனது மகலுக்கு மறுப்பதா?’ எனக் கூறினர். எனவே ஒரே நாளில் அவர்கள் இருவ ரும் அருட்கிரு சி. எச். லிற்றன் அ. ம. தி. அடிகளாரின் காங்களால் திருமுழுக் குப் பெற்றனர். அடிகளார் தமது மகிழ்ச்சிப் பெருமிதத்தில் “ஏனையோர் ஒரு வயஃப் வாங்கிய பின்னர் விதைத்து அறுவடையைப் பெற்றுக்கொள்வர். நானே அறுவடையோடு வயலைப் பெற்றுக்கொண்டேன் எனக் கூறினர்.
சிறுவன் ஞானப்பிரகாசர் பிறமதப் பாடசாலை ஒன்றில் தமது கல்வி"யை ஆரம்பித்தார். இப்பாடசாலையை நிறுவியவர்களுள் இவரது தந்தையாரும் ஒரு வர். ஞானப்பிரகாசர் தமது தாயாரின் மறுமணத்தின் பின்னர் அமல மரிக் தியாகிகளால் நடாத்தப்பட்ட யாழ் புனித பத்திரீசியார் கல்லூரிக்கு அனுப் பப்பட்டார். இங்கு தமது படிப்பை முடித்தபின்னர் பெருந்தோட்டமொன்றில் கணக்காளராகப் பதவியேற்றர். ஓய்வான நேரங்களில் இலங்கைப் புகையிாதப்
9

Page 7
பகுதி எழுதுவினைஞர் பரீட்சைக்கு ஆயத்தம் செய்தார். அப்பரீட்சையை மிக வும் திறமையாகச் செய்வதென உறுதிபூண்டிருந்தமையால் நன்கு கித்தி யடைந்து தகுதிக்கிாமத்தின் படி முதல் இடத்தைப் பெற்றுக்கொண்டார். இச் சிக்கியானது கொழும்பு புகையிரத திணைக்களத்தின் தலைமைச் செயலகத்தில் ஒரு முக்கியமான இடத்தை அவருக்குப் பெற்றுக்கொடுத்தது.
உண்மையில் உலகியல் தொழில் ஒன்றில் சித்திகரமான எதிர்காலம் அவருக் கென ஒளிவீசிக்கொண்டிருந்தது. எனினும் இவ்விளைஞனின் சிந்தனைகள் படிப் படியாக இறைபணியை நோக்கித் திரும்பிக்கொண்டு இருந்தன. திருச்சபைக் குப் பணிபுரிந்து 'இருளின் நிழலிலும், கசணபாதாளத்திலும் ? இருப்பவர்கட் காச உழைக்கும் பணியில் தன் வாழ்வைக் கையளிக்க விரும்பினர். எனினும் தான் தகுதியற்றவன் என்னும் உணர்வு அவரைத் தயங்க வைத்தது. அதனுள் அருட்திரு சாள்ஸ் கொலின் அ.ம.தி. என்பவரிடம் அறிவுரை கேட்கச் சென்ருர், அவர் நேரடியாகவே கூறினர் : “நீர் இறைபணி புரிய விரும்பினுல், உலகினை மறந்து குருமடத்தில் என் சோக் கூடாது?’. ஞானப்பிரகாசரும் தீர்மானித்து விட்டார். புகையிாதப் பணியகத்தில் தனது வேலையை இராஜினமாச் செய்து விட்டு, வீட்டில் இருந்த தனது தாயாரிடம் இச்செய்தியைத் தெரிவிக்க யாழ்ப் பாணத்துக்குத் திரும்பினர். அவர் எவ்வித எதிர்ப்பும் தெரிவிக்கவில்லை. ஆயி லும் அவரது சிறியதந்தை மிகவும் ஏமாற்றமடைந்தார். ஞானப்பிரகாசர் யாழ்ப்பரினத்திலிருந்து அமலமரித்தியாகிகளின் நவசந்நியாச இல்லத்தில் பிர வேசித்தார். பின்னர் தமது குருத்துவப் படிப்பிற்காக குருமடத்திற்குச் சென் முர். 1991 டிசம்பர் 1ம் நாள் குருவாகதி திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். அஜபவம் வாய்ந்த அமலமரி தியாகிகள் சபை மறைபரப்பாளர் ஒருவரின் பாதுகாப்பின் கீழ் தமது மறைப்பணியைத் தொடங்கினர். அன்று தொடங்கிய பணி அவரது மரணத்திலேதான் முடிவுற்றது.
போதகர்
சுவாமி ஞானப்பிரகாச சதுர குருத்துவப் பணியின் ஆரம்பக் கட்டத்திலேயே, ஏன் அவர் குருவாகத் திருநிஃப்படுத்தப்படுவதற்கு முன்னரே ஒருவகை மறை பரப்புப் பணியினுள் சால் வைத்து விட்டார். இம்மறைப்பணியை ஆயர்களாக வினக்கிய சமேரியா, பொஞ்ஜின் ஆண்டகைகளின் வீரத்துவமான வாஞ்சையி தும், அப்போஸ்தலிக்க உறுதியிலும் பழக்கப்பட்ட முன்னேய அமலமரித்தியாகி கள் பெரிதும் விரும்பினர். இப்பணியானது பங்குகளில் போதிப்பதையும், நேரடியாகக் கத்தோலிக்கருக்கும், அதே வேண்யில் கத்தோலிக்கர் அல்லாதோ ருக்கும் தியான ஒடுக்கங்கள் நிகழ்த்துவதையும் அடக்கியிருந்தது. இத்தியாக ஒடுக்கங்களின் சிறப்புப் பகுதியாக விளங்கியது தர்க்கப்பிரசங்கமாகும். இதில் ஒருவர் மிகப்பணிவாக வினுக்களை வினவுபவராக இருப்பார். மற்றவர் கத்தோ லிக்ககுருவாக இருப்பார், தர்க்கப் பிரசங்கத்தில் எடுத்துக்காட்டப்படும் விட யத்தை விட, அது எடுத்துக்காட்டப்படும் முறையிலேயே இதன் சித்தி அதிகம் தங்கி இருந்தது. இதற்குப் பொதுமக்களின் மொழிபற்றிய முழுமையான அறிவு
0.

போதகர்களுக்கு இருக்கவேண்டும், அத்துடன் அவர்களின் அர்த்தமற்ற சரண் ணங்கள், கற்பனைகள், மூடநம்பிக்கைகள், தப்பெண்ணங்கள், சாதுரியங்கள், நதைசசுவைகள், பேர்போன விளையாட்டுக்கள் விகடத் துலுக்குகள் என்பவத் றையும் பூசணமாக அறிந்திருக்க வேண்டும். ஒரு வார்த்தையில் மறைப்போதகர் ஒருவர் பொதுமக்களின் மனப்பான்மை, நுண்ணறிவு என்பவைபற்றி நெருங்சிய முறையில் அறிந்திருக்க வேண்டும். சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் கிறிஸ்தவக் கொள்கைகளே இவ்வகையாக விளக்கும் கலையில் கைதேர்ந்தவர். இதற்குப் பல் வேறு கிறிஸ்தவக் கோட்பாடுகள் பிரிவினைச் சபையாரின் எதிர்ப்புகள், இந்து மதப் பழக்கவழக்கங்கள் என்பனபற்றி பின்னர் அவர் வெளியிட்ட அநேத துரல் கள் சான்முக உள்ளன. அவற்றுட் சில 'இரண்டு படு பொய்கள்” “ஒரு பெருங் கடமை " " இராசபாதை " " ஆத்துமம் “சற்குரு' 'கிறிஸ்த்துவின் கடவுட் தன்மை” சமய ஆராயச்சியும் நேர்மையும் " " பிள்ளையாரின் சரித்திர ஆராய்ச்சி ’ ‘திர்ப்பு” “மனச்சான்று " " பிரிவினைச் சபையார் " என்பன. இத் தகைய நூல்களின் தொகையோ அதந்தம், அவற்றின் அளவு நான்கிலிருந்து நாற்பது பக்கங்களுக்குள் அடங்குவது. ஆயினும் அவை ஒவ்வொன்றிலும் கத்தேரeரிக்க ஆசானின் எண்ணங்கன் வெளிப்படையாகத் தெரிந்தன. நூல்க ளின் தலைப்புக்கனே அவரது தமிழ் இலக்கிய அறிவின் ஆழத்தையும், அகலத்தை யும், நாட்டுமக்களின் அண்ணறிவைப் பற்றிய அவரது விளக்கத்தையும் பற்றிப் பேசுகின்றன. இந்தசட்டில் இதுவரை இவரது புலமையை மிஞ்சியவர்கள் இல்லை என்று கூறிஞல், அல்லது இப்பிரசங்கக்கலையில் இவருக்குச் சமமானவர் வெகு சிலரே என்று கூறிகுல் அது மிகைபடக்கூறுவதன்று. இப்படைப்புக்கள் பசவும் அறியசலை திசம்பியவர்களுக்கும், தவறிழைத்தவர்களுக்கும் அறிஆட்டு இதற்காகவே செய்யப்பட்டன.
எழுத்தாளன்
விசுவாசிகளின் அறிவுக்காக, தமது சகஞருக்கள் சிலரின் துணையுடன் "குடும்ப வாசகம்’ என்னும் சிறிய மாதசஞ்சிகையொன்றை வெளியிட்டார். சமய சம்பந்தமான சிறிய துண்டுப்பிரசுரங்களுடன் சேர்த்து, பாரிய எழுந்து வேலைகளையும் மேற்கொண்டார். அதாவது, தமிழ் வாசகர்களுக்கு உதவக்கூடிய முறையில் திருச்சபைக் கொள்கைகள், துறவுநிலை, திருச்சபை வரலாறு, திருவழிபாடு என்பவை பற்றி உரைநடையிலும் கவிதையுருவிலும் முதற்த மான திறமைவாய்ந்த விடயங்களையும் எழுதினர். "ஒரேத்தோரியன்’ மறை பரப்பாளர்களால் எழுதப்பட்டு, கத்தோலிக்கரின் பரம்பரைச் சொத்தாகப் பேணப்பட்டுவந்த மதசம்பந்தமான விடயங்கள் பல பதிக்கப்படாமல் இருந் தன. முதலில் அவைகளைப் பதிப்பிக்கத் தொடங்கினர். அருட்தந்தையர்களான யக்கோமே கொன்சரல்வெஸ், கப்ரியேல் பச்சேகோ, கயிற்முனே அந்தோனியோ என்பவர்கள் எழுதியவைகளைக் கவனமாக மீளாய்வு செய்து பதிப்பித்தார். இவற்றுள் அருட்கந்தை யோசவ் வாஸ் அடிகளின் வாழ்க்கை பற்றி அருட் தந்தை செபஸ்தியன்டிறேதோ எழுதிய நூவின் தமிழ் ஆக்கமும் இருந்தது. இதனைத் தமிழில் ஆக்கியவர் “தேவப்பிரசையின் திருக்கதைகள்”, என்னும்

Page 8
நூல் ஐந்து தொகுதியில் எழுதிய தமிழ் மேதையான அருட்தந்தை கப்ரியேல் பச்சே கோ என்பவராவர். சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் எழுதிய சில விடயங்கள் பிரஞ்சு அல்லது ஆங்கிலத்திலிருந்து தமிழில் பெயர்க்கப்பட்டதாகவோ, தழு வியமைக்கப்பட்டதாகவோ இருந்தன. எ+டு ஆண்டவர் சரித்திரம் இது அருட் 2C9 Qa)a pGaï7 676öru6uflait "Notre Seigneur Jesus Christ Dans Son S. Evangle" என்னும் நூலிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது. " கிறிஸ்துநாதர் சரித்திர ஆராய்ச்சி” (தேவத்துவ விளக்கம்) என்னும் நூல் மொன்சிஞ்ஞோர் வ்றெப்பல் என்பவர் கிறிஸ்துநாதரின் தெய்வீகம் பற்றிக் கொடுத்த விரிவுரைகளின் சாரம் பொதிந்ததாயிருந்தது. "கத்தோலிக்கத் திருச்சபையும் அதன் போதங்களும்' என்னும் நூல் அருட்திரு ஹல் (Hull) என்பவர் எழுதிய "The Catholic Church and her teachings' grairgili birà),is aboupa GTQpast lull-gi.
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் இந்துசமயம் பற்றி எழுதும்போதுதான் அவர் திறமையின் உச்சிக்கட்டம் மிளிர்ந்தது. மொழிவன்மையும், சமஸ்கிருத தமிழ் ஆதாரங்களிலிருந்து அவர் பெற்றுக்கொண்ட இந்து மெய்யியல் புராணங்கள் பற்றிய ஆழ்ந்த அறிவும் கூர்மையான அளவையியல் அறிவும் சேர்ந்ததால் அவரை யாரும் இந்துசமயத்தைப் பற்றிய எவ்வித விவாதத்திலும் எதிர்த்து வெல்ல முடியவில்லை. இந்துசமயம் பற்றி அவர் எழுதியவைகளுட் சில :-மெய் யியல் சார்ந்த சைவம் அல்லது சைவ சித்தாந்தம், சைவசமயம் பற்றி ஓர் அமெரிக்க இந்துவின் கருத்து, திரு. பெல்ப்ஸ் அவர்களது கடிதம் பற்றிய விமர்சனம் (இவை யாவும் ஆங்கிலத்தில் எழுதப்பட்டவை). கீழ் வருவன தமிழில் எழுதப்பட்டன :-மறு பிறப்பு, சைவர் ஆட்சேப சமாதானம், புதுச் சைவம், புதுச் சைவமும் புலால் உண்ணுமையும், மிருகபலி ஆராய்ச்சி பிள்ளை யார் சரித்திர ஆராய்ச்சி, சுப்பிரமணியர் சரித்திர ஆராய்ச்சி என்பன சமயம் சம்பந்தமாக அவர் எழுதியவைகள் பல்வகைப்பட்டன. இத்தீவில் எந்தக் தமிழ் எழுத்தாளணுவது இவர் எழுதியவைகளுக்கு மேலாக எழுத முடியுமா
என ஒருவர் வியப்படையலாம்.
மொழிவல்லுநர்
தனது தாய் மொழியாக இறைவன் கொடுத்த மொழியில் அவருக்குள்ள பற்றினல் அதன் இலக்கண இலக்கியங்களை ஆழமாகக் கற்றர். இம்மொழியை மதிக்கவும் இதனைக் கொடுத்த இறைவனைப் புகழவும் வேண்டுமெனத் தனது ஆன் மாவின் முழு ஆர்வத்தோடும், புத்திக் கூர்மையோடும் உழைத்தார். தமிழ் மொழியின் அடிப்படை பற்றியும், ஏனைய மொழிகளுடன் இதன் தொடர்பு பற்றியும் ஆராய்ந்து அவரது காலம் வரை யாரும் எடுத்துரைக்காக, இம் மொழிக்கு முதன்மை அளிக்கும், கோட்பாடு ஒன்றை நிறுவ முயன்ருர், புதிய வைகளைக் கண்டுபிடிப்பவர்கள் கதியே அவரது கதியாயிற்று. பல கண்டனங் களைச் சந்திக்க வேண்டி இருந்தது. உண்மையிலேயே படித்தவர்களிடம் இருந்து சில கண்டனங்கள் வந்தன. சில கண்டனங்கள் தப்பெண்ணங்களிலிருந் தும், நொந்து போன செருக்கிலிருந்தும் உருவெடுத்தன. ஆயினும் திட நம் பிக்கையோடு தனது கோட்பாட்டில் உறுதியாயிருந்தார். இதனை நிரூபிப்பதற்
12

காக, தமிழ் மொழியின் சொற்பிறப்பு ஒப்பியல் அகராதி என்ற பிரமா ண்ட மான நூலை எழுத முயற்சித்தார். இதில் இரண்டு பகுதிகள் அடங்கியிருந்தன. ஒவ்வொன்றும் ஏறக்குறைய நூறு பக்கங்கள் கொண்ட பத்துப் பிரிவுகளே Alaயது. தனது மரணத்திற்குச் சிலமாதங்களுக்கு முன்னர் தனது முதற்பகுதியின் ஆழுவது பிரிவு அச்சிலிருப்பதைக் காணம் மகிழ்ச்சி கிட்டியது. ஏனைய பிரிவு களுக்கான விடயங்கள் யாவும் கையெழுத்துப் பிரதியிலேயே இருந்தன. இது வரை அவரது வேலையைத் தொடர்ந்து செய்ய எவரும் முயற்சியெடுக்கவில்லை.
மொழிகளின் உற்பத்திபற்றிய தமது புதிய கோட்பாடு தமக்கு எவ்வாறு தோன்றியது என “தமிழ் வளர்ந்த வரலாறு' என்னும் தமது நூலில் கூறு கிமுர். “ சேவை சம்பந்தப்பட்ட முயற்சி நிறைந்த வேலைகளை முடிந்த காலம் ஒன்றில் எத்தகைய காத்திரமான பணிகளிலும் ஈடுபட முடியாத நிலையில் ஒரு நாள் களைத்து இருந்தேன். திரு. சி. டபிள்யூ. கதிரவேற்பிள்ளை அவர்களின் புதிய தமிழ் அகராதியைத் கண்டேன். இப்பெரிய மேதை தனது வாழ்க்கைச் சாதனையான இந்நூலில் ஒரு சில தெளிவற்ற செந்தமிழ்ச் சொற்கள் பற்றி என்ன வரைந்திருக்கிறர் என்பதை அறிய விரும்பி அதன் பக்கங்களைப் புரட்டி னேன். விரைவில் ஒரு முக்கியமான உண்மையை நோக்கி எனது கவனம் இழுக் கப்பட்டது. இதற்கு முன்னர் ஒரு பொழுதும் இது என்னே அவ்வளவாகக் கவர்ந்ததில்லை. அதாவது சிறப்பாக அமைந்த ஒத்த தன்மைத்தான மொழியின் சொற்கள் அனைத்தும் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புள்ள சொற் கூட்டத்தாள் இடம் பெறுகின்றன. கால்ட்டுவெல்லும், ஏனையோரும் ஒரு சில சொற்கள் சம் பந்தமான உண்மையைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். ஆணுல் இத்தொடர்பு எல்லாச் சொற்களையும் அடக்கும் என்பதை இப்பொழுது தான் நான் காணக் தொடங்கி யுள்ளேன்.
சுருக்கமாக அவரது புதிய கோட்பாடாவது : பழைய தமிழ் சொற்களைப் பற் றிய (குறிபபிட்ட எடுத்துக்காட்டுகளிலிருந்து பொது விதிக்கு இட்டுச் செல்லும்) ஆராய்ச்சி, ஒரு அடிப்படையான உண்மையைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. தமிழ் மொழியின் ஆகிச் சொற்கள், இடக் குறிப்புப் பற்றி அமைந்த ஒலிகளால் எழு தப்பட்டுள்ளன. அவைகள் அ,இ.உ, எ என்னும் சுட்டுக்களைச் சார்ந்தன. அகரம் அண்மையையும் உகரம் சேய்மையையும் இரகம் முேறும் தன்மையையும், எக ாம் மேலுறும் தன்மையையும் சுட்டுகின்றன. இந்த ஆதித் தமிழ்ச் சொற்களே எல்லா இந்தோ ஐரோப்பிய மொழிகளினதும் நெடுங்காலமாக மறக்கப்பட்ட ஆதிச் சொல்லடிகள். இத்தமிழ் சொல்லடிகள் மிகவும் பண்டைய மனித வரலாற் அறுக் காலத்துக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. அது ஆரிய திராவிட இனத்தவரின் மொழியில், எண்ணிக்கையில் ஆகக்கூட ஒருசில நூற்றுக்கணக்கான வேற்றுமை அறியா ஓரசைச் சொற்கள் மட்டும் இருந்த காலம்.
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் தனது கோட்பாடு பற்றிய தொகுப்பு ஒன்றை தனஅ அகராதியின் முன்னுரையிலும் "தமிழ் வளர்ந்த வரலாது” என்னும் நூலிலும் "தமிழ் சொற்பிறப்பு ஆராய்ச்சி” என்னும் நூலிலும் வழங்கியுள்ளார். மேற் கூறிய இரு நூல்களும் தமிழில் உள்ளன. சிங்கள மொழியில் "திராவிட அம்சங்
13

Page 9
கள்" என்னும் இவரது கட்டுரை Royal Asiatic Society யில் படிக்கப்பட்ட பொழுதே போாசிரியர் டபிள்யூ. கெய்கர் என்பவரால் கடினமான விமர்சனக் கிற்குள்ளாகியது. ஆயினும் அவரது புதியகோட்பாட்டை விளக்கிய அகராதி இந்தியாவிலும் ஐரோப்பாவிலும் உள்ள கல்விமான்களிடமிருந்து ஓரளவு, புச ழையும் பெற்றது. ஐரோப்பிய மேதைகளுள் கீழ் வருவோர் குறிப்பிடத் தச்சுவர் சுள், கலாநிதி ஹென்றி எம் லெயோன், கலாநிதி லுட்விக் ஹால்ட் குட்ஸ், போா சிரியர் எவ். ஒ. ஷ்ரேடர், கலாநிதி எச். பெய்தன் என்பவர்கள். இவர்கள் அவ ரது புதிய கோட்பாட்டை முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்ளாவிடினும் சிறப்பாக அவரது முயற்சியையும், புலமையையும், புகழ்ந்தார்கள். பிரான்சிலும் சிறப்பாக ஜேர்மனியிலும் உள்ள மொழி வல்லுனரோடு கலந்து பேச ஐரோப்பாவுக்கு விஜயம் செய்யும் ஒரு சந்தர்ப்பம் அவருக்குக் கொடுக்கப்பட்டிருந்தால் மொழி, சள் பற்றிய அறிவுத்துறையில் அவர் உயர் நிலையை எய்கியிருப்பார். ஆயினும் இத்தகைய ஆசைகள் அவருக்கு இருக்கவில்லை. இவை அனைத்தும் "மறைபரப்பு வேலைகளின் துன்பங்களின் மத்தியில் அறிவு விருத்திக்காக மாத்திரமே கையேற் கப்பட்டு தொடர்ந்து செய்யப்பட்ட அன்பின் முயற்சியாகும். (அகராதியின் முன்னுசை பக். VI) தமது சொந்த நாட்டில் இவர் ஓர் இறைவாக்கினராக இல்லாவிட்டாலும் தமிழ் நாட்டில் தமிழ்மொழி கைவந்த வல்லாளராக அவர் மதிக்கப்பட்டார். இதனை எழுதுபவர் 1931 ம் ஆண்டில் அவரோடு கோவைக்குப் பயணம் செய்கையில் இதனைக் கண்கூடாகக் காணும் சந்தர்ப்பத்தைப் பெற்றர்.
GMTabTງq@fuor
அவரது மொழி ஆராய்ச்சியுடன் வரலாற்ருராய்ச்சியும் விரைந்து வளர்ந்தது. இயல்பாகவே அவரது கவனத்தை முதல்முதல் ஈர்த்தவை யாழ்ப்பாணத்தின் சமய, சமூக வரலாருகும். இத்துறையில் ஊக்கமுடன் வேலை செய்தார். எந்த அறிவுத்துறையையும் ஆரம்பிக்கும்போது உண்டாகக்கூடிய இடறுகளைத் துணி வோடு எதிர்கொண்டார். ' தமிழரின் பூர்வ சரித்திரமும் சமயமும் " " யாழ்ப் பாணம் பற்றிய வரலாறு நுண்,ஆய்வு, போத்துக்கீச டச்சுக் காலத்தின் لاTنظ பாண வரலாறு என்பனவற்றைத் தமிழில் எழுதினர். "யாழ்ப்பாண அரசர்கள்" "இந்தியாவின் புராதன வரலாறும் கால நிரூபணமும்’ ‘தமிழர் மத்தியில், சாதியின் பிறப்பு” என்பவற்றை ஆங்கிலத்தில் எழுதிஞர். அவரது பெரிய வா லாற்றுப் படைப்புகளில் இவை சில. இன்னும் மூன்று விடயங்கள் இவற்ருேடு சேர்க்கப்பட வேண்டும்.
(1) "இலங்கைக் கத்தோலிக்கத் திருச்சபை வரலாறு' இது பற்றி அருட்கிரு எஸ். ஜி. பெரேரா சே, ச எழுதியதாவது " காலத்திற்குரிய வரலாற் றைக் கற்பதற்குத் தேவையான ஆதாரங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட தெளிவான வரலாற்றை வாசகர் முன்னிலையில் அவர் வைக்கிருச்
4

(2) யாழ்ப்பாணமறை மாவட்டத்தில் இருபத்தைந்து ஆண்டு கத்தோலிக்க வளர்ச்சி. இது உண்மையில் யாழ் மறை மாவட்டத்தைப் பற்றிய விபரங்களைக் கொடுக்கிறது. உண்மைச் சம்பவங்களையும், புள்ளி விபரங்களையும் கொண்டது. வியக்கத்தக்க பொறுமையோடு பாரம்பரியங்களிலிருந்து தகவல் சேகரிக்கப்பட் டுள்ளது. பங்குத் தளங்களினதும், மறை மாவட்டத்தினதும் வரலாற்றுப் பதி வேடுகள் அச்சில் வெளிவந்ததும் வெளிவராததுமான ஆதாரங்கள் என்பன வற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்டன. "
(3) யாழ்ப்பாணத்தில் கத்தோலிக்க சமயம் இது ஆரம்பம் தொடக்கம் 1926 வரை யாழ்ப்பாணக் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் வரலாற்றுச் சுருக்கமாகும்.
மொழி வரலாறு சம்பந்தமான ஆராய்ச்சிகளுக்கு தமது நூல்நிலையத்தையே முக்கியமாக நம்பியிருந்தார். தனது சொந்த முயற்சியினுலும், பொது நிலையின ாான சில நண்பர்களிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்ட சிறிய உதவிகளினுலுமே இந்த நூல்நிலையத்தை அமைத்திருந்தார். இந்நூல் நிலையம் மிகவும் பெறுமதி வாய்ந்ததும், கிடைத்தற்கரியதுமான புத்தகங்களையும், ஏடுகளையும் கொண்டி ருந்தது என்பதற்கு இதனை எழுதுபவர் உறுதி கூற முடியும். ஆயினும் இந்நூற் செல்வங்களைப் பேணிப்பாதுகாப்பதற்கு ஒரு மேதாவியின் ஞாபகச் சின்னம் என்ற முறையிலாவது இதனைப்பாதுகாக்க-எவ்வித முயற்சியும் எடுக்கப்பட வில்லை என்பது வருந்தத்தக்கது. அச்சுப்பதிப்புப் பெற்ற அவரது சில படைப் புக்களுக்கும் இதே கதிதான் நேர்ந்துள்ளது போலத் தோன்றுகின்றது. வருங் கால சந்ததியின் பிரயோகத்திற்காகவும், அறிவுக்காகவும் அவையனைத்தும் ஒன்று சேர்ந்து வைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். y
மறைப்பணியாளர்
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் உண்மையில் ஒரு மொழிவல்லுநர், வரலாற்முசிரியர்; எழுத்தாளர். ஆயினும் இது அவரது வாழ்க்கைப் பணியல்ல. காரணம் அவர் அனைத்துக்கும் மேலாக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு மறைப்பணியாளராக இருந் தார். யோசவ் வாஸ் முனிவரையோ, யக்கோமே கொன்சால்வெஸ் அடிகளையோ மாதிரியாகக் கொண்டவர். அவரது அதிசயிக்கத்தக்க கல்வியறிவானது அவரின் பணிகளுக்கு ஓர் கருவியாக அமைந்திருந்தது. கிறிஸ்துவிடம் மக்களே LDCT is திருப்புவதற்கும், தமது நாட்டு மக்களுக்கு ஒளியூட்டுவதற்கும் உதவியாக இருந் தது. 1904 ல் இவர் நல்லூர்ப் பங்கின் பொறுப்பையேற்றர். இப்பங்கு யாழ்ப்பா ணக் குடாநாட்டிலே கத்தோலிக்கர் அல்லாதோர் வாழுகின்ற வரையறுக்கப் படாத பிரதேசமாகக் கருதப்பட்டது.துறவிகளாகவோ, மறைமாவட்டக் குருக்க ளாகவோ இருந்த பங்கு குருக்களின் பராமரிப்பில் கத்தோலிக்கர் விடப்பட்ட னர். ஆனல் கத்தோலிக்கர் அல்லாதவர்கள்தான் இவரது பங்கு மக்களாக இருந் தனர். நல்லூரில் ஒரு கோவிலும், சிறிய குருமனை ஒன்றும் இருந்தது. அதுதான் பின்னர் அவரது பங்காக மாறியது. இதுவே அவரது கல்விமாடமாகவும் தமதி கல்வியை வளர்த்துக் கொண்ட நண்பர்களை வரவேற்கும் கூடமாகவும் விளங்கி
玩

Page 10
பg). இந்த கிலேயத்தில் இருந்து கொண்டு தமது மறைப் பணியைக் காரத்தி அலுள்ள கிராமங்களுக்கும் பரவச் செய்தார். சொந்த நாட்டு மண்ணிலிருந்து பிறந்து இலட்சக்கணக்கானுேர் இதயங்களில் வேரூன்றி, பரந்த புனிதமான இலக்கிய பக்தினுல் வளம் பெற்று நுணுக்கமான நாளாந்த சடங்குகளால் கடைப் பிடிக்கப்பட்டு, கலயின் ஒவ்வொருவடிவத்திலும் அர்ச்சிக்கப்பட்ட ஒரு சமய முறைமையில் அவர்கள் வைத்திருந்த விசுவாசத்திலிருந்து அவர்களைத் திருப்பி விடுவது என்பது அவ்வளவு இலகுவான பணியில்ல. குறிப்பாக ஒரு சமயம் அந் நிய கலாச்சாரத்தோடு தொடர்புடையது என்னும் எண்ணம் பொது மக்கள் மனதில் இருக்கும் பொழுது அச்சமயத்திக்கு மனத்திருப்புதல் கடினமானதா கின்றது. மறைபரப்பாளரின் முதற்பணி தனக்கு செவிமடுப்போரின் உள்ளங்களி லிருந்து இத்தகைய தப்பான எண்ணங்களைக் தகர்த்தெறிவதாகும். பின்னர் அவர்களுக்கு மிகப்பழக்கப்பட்ட வழிமுறைகளைக் கொண்டு விடயத்தை அணுக வேண்டும். சுவாமி ஞானப்பிரகாசருக்கு இது நன்கு தெரியும். ஒரு பக்கத்தில் பொது மக்கள்சமயமாயும், மறுபக்கம் மெய்யியல் கொள்கைகள் சார்ந்ததுமான இந்து சமயத்தை அவர் நன்கு அறிந்திருந்தார். அதன் கலாச்சாரத்தையும்,
அதில் காணக்கூடிய உண்மைகளையும் அவர் அறிந்திருந்தார். எளிமையும் துற
வும் கலந்த அவரது வாழ்வு பொது மக்கள் “ சுவாமி' அல்லது “குரு" என்று வைத்திருந்த எண்ணங்களுக்குப் பொருத்தமானதாகக் காணப்பட்டது. அவர் கள் மத்தியில் நல்லூர் சுவாமி” என்றே அறியப்பட்டார்.
இம்மறைபரப்பாளருக்கு அடுத்து வந்த இடர்ப்பாடு நிதி சம்பந்தமான தாகும். நிலம் வாங்கவும் கோவில்கள் அல்லது சிற்றலயங்கள் கட்டவும் மறைத் தொண்டர்களுக்கு வேதனம் வழங்கவும், மனம் திரும்பியோருக்கு நூல்கள் விநி யோகம் செய்யவும், சில வேளைகளில் அவர்களுக்கு உணவு, உடை, உறையுள் என்பவற்றை வழங்கவும் நிதி தேவைப்பட்டது. மனம் திரும்பியோர் பொய் யான வழக்குத் தாக்கல்களால் அடிக்கடி துன்புறுத்தப்பட்டனர். கிணறுகளுக் கும் பொது நீர்நிலைகளுக்கும் அவர்கள் செல்வது மறுக்கப்பட்டது. இந்துக் களின் சமூகத்திலிருந்து புறம்பாக்கப்பட்டனர். அவர்களுக்குக் காட்டப்பட்ட விரோதம் மறைப்போதகருக்கு எதிராகவும் அடிக்கடி பாய்ச்சப்பட்டது. அது அவரைக் காயப்படுத்தும் அளவுக்கும் சென்றது. வீரம் பொருந்திய உறுதியோடு சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் ஒவ்வொரு தடையையும் மேற்கொண்டார். கிராமம் கிராமமாகக் கிறீஸ்த்துவின் கொடியைத் தாங்கிச் சென்ருர். அவரால் மனம் கிருப்பப்பட்டோர் தொகை 3000, நிறுவப்பட்ட பங்குத் தளங்கள் 37, இவ்வாறு புனித சின்னப்பாைப் போன்று தனது தெய்வீகத் தலைவருக்காக உழைத்தார். "நான் செய்த பயணங்கள் மிகப்பல. அவற்றில் ஆறுகளாலும், கள்ளர்களாலும் இடர்கள், சொந்த இனத்தாரும் வேற்றினத்தாரும் இழைத்த இடர்கள், காட்டி லும் இடர்கள், கடலிலும் இடர்கள், போலிச் சகோதரர்களால் இடர்கள் இப்படி எத்தனையோ இடர்களுக்கு ஆளானேன். அயராது உழைத்துக் களைத்தேன். பன் முறை கண்விழித்தேன். பசிதாகமுற்றேன். பன்முறை பட்டினி கிடந்தேன். குளி ரில் வாடினேன், போதிய ஆடையின்றி இருந்தேன்".
16
\

சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் சிறந்தோர் செயல் வீரன். சோம்பேறியாகவோ அல் லது வேலையின்றி இருப்பதையோ அவர் சகிக்கமாட்டார். எப்பொழுதும் வேலை செய்துகொண்டே இருந்தார். போதித்தார், கல்வி கற்பித்தார். நூல்களைப் படித்தார். தாமே நூல்களை எழுதினர். அல்லது மற்றவர் எழுத தாம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ஆயினும் அவர் கல்விச் செருக்குடையவராக இருந்தவால் லர். ஒவ்வொருவரையும் மென்மையான புன்முறுவலோடும், அன்பான வார்த்தை யோடும் வரவேற்பார். மனந்திரும்பியவர்களான தனது ஏழை மக்கள் தம்மை 7¶ அணுகக் கூடிய விதத்தில் வாழ்ந்தார். அடிக்கடி அவர் செய்த பய்ணங்களைக் கூட இறை வார்த்தையை விதைப்பதற்குப் பயன்படுத்தினர். ஒரு சிறிய புத்தக அலுமாரியையும் தன்னேடு கொண்டு செல்வார். ஒலைக். குடிசையிலோ அல்லது பனை மரத்தின் கீழோ தனது எழுத்து வேலையில் புனதை ஒரு முகப்படுத்தி நல்லூரில் உள்ள தனது இல்லத்தில் படிப்பதைப்
பான்று இத்தகைய இடங்களிலும் படிப்பில் ஈடுபட்டு விடுவார்.
அனேத்திற்கும் மேலாக அவர் ஒர் எடுத்துக்காட்டான துறவியாக இருந்தார். இறைவனின் பிரசன்னத்தில் வாழ்ந்த ஒரு பரிசுத்தமான குரு இவர். இறை வனுக்காகத் தன்னையே செலவிட்டவர். அவரது வாழ்க்கையின் தூண்டுதல்கள் என்றும் வாழும். வருங்கால சந்ததியினர் எழுந்து இம்மாபெரும் கத்தோலிக்கக் குருவை ஆர்ப்பரித்துக் கொண்டாடுவர்.
தமிழாக்கம் :- அருட்செல்வி பொன வெஞ்சர்.

Page 11

සවාමි ඥාතපුකාශර් සමරු මුද්දරයක්
දෙමළ භ ෂාවටත් තම ආගමටත් අසාමාන්‍ය සේවයක් ඉටුකළ මහා විද්වතුන් දෙදෙනා වන, ආරුමුහ නාවලර්ට හා විපුලානන්ද ස්වාමීන් ටත් සමරු මුද්ද? නිකුත් කිරීමෙන් මේ රට ඔවුන්ට ගෞරව දෑත් වූ අතරම, තම තත්වයද උසස් කර ගත්තේය. ඒ මාර්ගයෙහිම යමින් ක්‍රිස්තියානි ආගමේ පූජකයකු වූ ස්වාමි ඥානප්‍රකාශර් සිහිකිරීමේ සමරු මුද්දරයක් නිකුත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් මම බෙහෙවින් ප්‍රීති වෙමි.
මේ රටේ ක්‍රිස්තියානි ධර්මය නගා සිටුවීමට ස්වාමි ඥානපුකාශර් හේතු වූ බව අවිවාදයෙන් පිළිගත යුතුය. දෙවියන් වෙනුවෙන් සේ චය කිරීම සඳහා, ආණ්ඩුවේ තනතුර පයින් ගසා ඉවත දමා ඔහු පූඡකයෙකු බවට පත් විය. මීරමා මුනිවර් ප්‍රාදුර්භූත වීමෙන් අවුරුදු දෙසියයකට පසු දෙමළ රටේ උපන” කෙතjලික පණඩිතයා මොහු විය. ස්වාමි ඥාන ප්‍රක ශර් භාෂා බොහොමයක් පරතෙරට දැන සිටියේය. භාෂා රාශියක් දැන උගත අය අතරද මොහු පිළිබඳ තක්සේරුව බෙහෙවින් උසස් විය.
cසත් සමගම ද්‍රවිඩ භාෂාවද වර්ධනය විය. ඔහු විසින් දෙමළ භාෂාව වර්ධනය කරනු ලැබීය. අලංකාර කරනු ලැබීය. නව දියුණුවක් හා සමaද්ධියක් ද ඇති කරනු ලැබීය. ය ඥා කිරීම පිළිබඳ පොත්, ආගම ධර්මය පිළිබඳ පොත්, ධර්ම දේශනා අඩංගු පොත්, ඉතිහාස පර්යේෂණ)ත්මක පොත්, ආගමේ ඉතිහාසය දැක්වෙන පොත්, කුඩා පොත්, වෙන භාෂා වලින් පරිවර්තනය කරන ලද පොත් යනාදී වශයෙන් සිය ගණන පොත් මෙතුමා විසින් ලියා ප්‍රසිද්ධ කරනු ලැබීය. ඒ සමගම ඉතා දුර්ලභ ගණයේ පොත් මුද්‍රණය කරවා ප්‍රසිද්ධ කරනු ලැබීය. තවද, තරුක්කු සාස් තිර සුරුක් කම්, තමිල් අමෙප්පුට්ට වරලාරු, සොට් පිරප්පු ඔප්පියල් අකාරාදී ආදී ඔහුගේ සාහිත්‍ය කෘතීන් දෙමළ භාෂාවට අලුත් බලයක් හා ශක්ති යක් ලබා දුන්නේ ය.
කිස්තු ධර්මය පුචාරය කීරීමට ඔහු ගත් උත්සාහය නිසා ඒ ධර්ම
فمة
ස්වාමි ඥාන ප්‍රකාශර් ශෝෂ්ඨ පණඩිතයෙක් විය. ඔහු තමාගේ දැනුම හා හැකිය චන් දෙමළ ලෝකයාට ප්‍රදානය කළේ ය. සමිති සමාගම් රාශි යක මුලසුන් ඔහුගෙන් අලංකාරවත් විය. ආගමික පොත් කතුවරයකු, පූජකවරයකු, පර්යේෂණ කටයුතුවල නියැලි කෙනකු, භාෂා රාශියක පාණඩිතාසය ලැබූ කෙනකු හා විශේෂඥ ගුරුවරයකු ලෙස ඔහු ජීවත් gérida.
මෙවැනි ශ්‍රේ ෂ්ඨ පණඩිත රත්නයක් වූ ස්වාමි ඥානප්‍රකාශර් වෙනු වෙන් සමරු මුද්දරයක් අද නිකුත් කරනු ලැබේ. මෙය මීට බොහෝ ඉහත දිනයක සිදු කළ යුතුව තිබූ යුතුකමකි. ප්‍රමාද වී වුවද දැන් එය ඉටුකිරීම ගැන අපි සෘතුවට පත් වෙමු. දෙමළ ජනතාවද ආඩම්බර වනු ඇත. මේ සමරු මුද්දරය නිකුත් කළ යුතු යයි මම කීපවරක් ආණඩුවෙන් ඉල්ලා
/
1).

Page 12
සිටියෙමි. පසුගිය වර්ෂයේ ගරු ඩී. බී. විජේතුංග ඇමතිතුමා පාර්ලිමේන් තුවේදී “ ෙවල්ලයියා රාජදුරෙයි ගරු ඇමතිතුමාගේ ඉල්ලීමට අනුව අපි ස්වාමි ඥානපුකාශර් සමරු මුද්දරයක් නිකුත් කිරීමට තීරණය කයළමු. ” යයි ප්‍රකාශ කළේය. මගේ ඉල්ලීම පිළිගෙන එය ක්‍රියාත්මක කළ තැපැල් හ විදුලි සංදේශ කටයුතු පිළිබඳ ගරු ඇමති, ඩී. බී. විජේතුංග මහතාට මගේ ස්තුතිය පිරිනමමී. ඒ පිළිබඳ දැඩි උනන්දුවකින් හා ආශා වකින් ක්‍රියාකළ නිලධාරීන්ටත් මේ කටයුත්තෙහි අප්‍රතිහත ජෛධර්යකින් හා සම්බන්ධතාවයකින් ක්‍රියාකළ ශී ලංකා ක්‍රිස්තියානි ද්‍රවිඩ සංස්කෘතික මහා සභාවටද මම ඉත සිතින් ස්තුති කරනු කැමැත්තෙමි.
(ස්වාමි ඥානපුකාශර් නාමය බැබලේවා.)
වෙල්ලයියා රාජදුරෙයි. ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන, ද්‍රවිඩ භාෂා ක්‍රියාත්මක
හින්දු ආගම හා සංස්කෘතික කටයුතු පිළිබඳ අමාත්‍ය.
1984. 05, 22.
20

ගෙඹා. ඥාතපුගාශර් නි. ම. නි. සවාමින් වහන්සේ
(ධර්ම පේරිතයා--ශාස්ත්‍රඥයා)
අතිගරු ආචාර්ය එඩ්මන්ඩ් පීරිස් පියතුමා, ති. ම.නි. (විශුමලත් හලාවත අගරදතමා)
උපත, සිත් හැරිම, දේව කැඳවීම
ස්වාමිනාද පිල්ලෙයි ඥානපුගාශර් තුමා ජන්මලාභය ලැබුවේ 4875 හෝ අගෝස්තු මස 30 වෙනි දින යාපනයේ මානිප්පායි ගම හින්දු දෙගුරුන් ගෙනි. එතුමාගේ පියා ගුරුවරයෙක්ද හින්දු කෝවිලක් භාරකාරයෙක් ද විය. මව සුප්‍රසිද්ධ හින්දු පඬිවරයකුගේ දුවය. එහෙත් ඇගේ විවාහ ජීවිතය පටන් ගත් කාලයේ සිටම කිතු දහම කෙරෙහි සිත ඇදී ගිය නිසා වරින් වර බයිබලය කියවමින් රහසිගතව දෙවියන් ට යාඥා කළාය. එක් දිනක් තම පුත්‍රයා උණ රෝගයෙන් මරණාසන්නව සිටිනවා දැක දෙවියන් වෙත නෙත් සිත් යොමා මෙසේ අයදිණි. “ දෙවියනි, මගේ පුතුට සුවය ලැබුනොත් මම ක්‍රිස්තියානි ආගම වැළඳගෙන ඔහුද දේව මෙහෙයට කැප කරන්නෙමි ”. දෙවියන් වහන්සේ ඇගේ කන්නලව්වට සවන් දුන් සේක. පුතාට සුවය ලැබුණේ ය. මේ යුගයේදීම තම පියා කාලතියා කළහෙයින් කුඩා ඥානපුගාශර් තම හින්දු නැදෑයින්ගේ පරිසරයෙහි ඇති දැඩි විය. එවිට තම මෑණියන් දෙවෙනි කසාදයක් ගැන කල්පනා කරද්දී, තෝරාගත් පුරුෂයා ප්‍රගතිග මී භක්තිමත් කෙතා'ලිකයෙක් ද අධාපන සඟරාවක කතුවරයෙක්ද විය. එහෙත් විවාහයට පෙර තම් පුතණුවන් සමග පුසාද ස්නානය ලබා ගන්නට එතුමි අදහස් කළ ය. ඇගේ හින්දු නෑදෑයෝ ඇයට මෙසේ කීහ. ** ඔබේ කැමැත්තක් වුව හොත් ඔහුට තම පාරම්පරික වස්තුවෙන් කිසිත් නොලැබෙන්නේ ය ”. එයට ශුද්ධාසාර මව දුන් පිළිතුර මෙසේ ය. “ මම මෙ ක් පුර යන ටත් මගේ පුත් රුවන නිරයේ හෙලන්නටත් මට හැකිද ”. මෙලෙස අම්මත් පුතත් එකදිනම ගෙතු, සී. එච්. ලිටන් පියතුමා ගෙන් ප්‍රසාද ස්නානය ලබා ගත්හ. එතුමා ප්‍රීති ප්‍රමෝදිතව මෙලෙස සැල කළේය. “ අනිත් අය කුඹුරක් මිලයට ගෙන ඉන් පසු වපුරයි. මම වනාහි අස්වැන් නත් සමග කොතක් අත් කර ගත්තෙමි ”. කුඩා ඥානපුගාශර් අකුරු ඉගැනීම පටන් ගත්තේ තම පියාගේ මූලිකත්වයෙන් ඈ රැඹන කතෝලික පාස ලකයි. එහෙත් තම මෑණියන් ගේ දෙවැනි කසාදයට පසු යාපනයේ ඔබ්ලේව් පන්තියේ පියවරුන් ගේ සංවිධානය යටෙත් පැවතුන සාන්ත පැට්රික් විදුහලට බැඳුනේය. එහි තම ඉගැනීම නිම කළායින් පසු වත්තක ගණන් තබන්නකුගේ ධරයක් ලබා ගත්තේය. ව" යි කලක් යන්ට පෙර ඔහු දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවේ ලිපිකරු විභාගයට පෙනී සිට උසස් පෙළේ පළමු තැන දිනාගත් හෙයින් කොළඹ මහ කන්තෝරුවේ වැදගත් ක ර්ය යකට පත් විය. දැන් ඉතින් ලෝසිරිය අත උඩයි. ශ්‍රී කාන්තාව ඔහු
21

Page 13
ජෛදස ෂනත් යොමා මෝහන මද සින වක් පහළ කළාය. එහෙත් තරුණ යාගග" සිත වෙන අතකට යොමුවී තිබුණේය. එනම් තම මුළු ජීවිතය දේව සේවයට කැපකරමින් කිතු දහම නොදැන අඳුරේ ගමන් කරන් නන් ට නිසි මග පහදා දීමටයි. එවැනි සේවයකට තමා සුදුසු දැයි අනුමාන සිතින් පෙළුනෙන් ය. සිත් සමාධිය සොයා ඔහු ගියේ ගෙඹා, චාර්ලිස් කොලින් නි. ම. නි. පියතුමා වෙතටයි. එතුමා තරුණයා දෙස බලා ** පෙම්වත් දරුව, ඔබ දේව සේවයට කැපවෙන් නට කැමති නම් ලෝ සැපත් අත් හැර දෙව්සත් හලට නොයන්නේ ඇයිදැ ” යි ඇසුවේය. ඉන්පසු තරුණයා තීරණයකට බැසගෙන තම දුම්රිය කන්තෝරුවේ නිල යෙන් අස්වී යාපනයට ගොස් තම ස්ථිර අදහස මවට දැන්වූයේ ය. මව ඊට විරුද්ධ නොවීය. එහෙත් ඇගේ පුරුෂයා තම සිත් පැතුම් භයංග කොනකු සේ දුක් විය. ඥානපුගාශර් නිර්මල මරිය නිකායේ පැවදි පුහුණුව ලැබ යාපදානශීය' දෙව්සත් හලට ගියේ ය. 4904 කේ දෙසැමිබර් මස 04 වෙනි දින පූජාසත් චරය ලැබ ධර්මසේ වයෙහි නිපුන ඔබ්ලේට් පංතියේ පූජා පුසාදී නමක යටතේ තම පුචාරය ආරම්භ කළේ ය. එතැන් සිට එතුමන්ගේ ශු, මරණය දක්වා නොකඩව ම එය ගෙන ගියේ ය.
ධර්ම දේශකයා
ඔබ්ලේට් පංතියේ පියවරු තම ධර්ම සේවය මෙරට පටන් ගත් කාලයේ දී දහම් දෙසුමටත් සැදැහැවතුන්ගේ සිත් පුබුද වීමටත් අනුගමනය කළේ, ගෙඹ. සෙමෙරියා සහ ගෙඹ. බොන්ජන්' නමැති පියවරුන් විසින් සකස් කළ පිළිවෙලයි. එය සති දෙකක නොහෝ ත් තුනක පමණ දීර්ඝ ඥාන් කාන්තියක් වුවද එහි විශේෂ අංගයක් නම් ආගම පිළිබඳ සංවාද පැවැත් වීමයි. මේ විධියේ දෙසුම් ජන හිතට වදින්නේ පේක්ෂකයන්ගේ සිරිත් විරිත් කථා බහ ජනකථා යනාදිය දැන ගෙන දේශකයා තම කථාව ඒවා යින් රසවත් කළොත් ය. ඥානපුගාශර් පියතුමා ගැමියන් අතරේ හැදුනු වැඩුනු දෙමළ බසත් හින්දු ආගමත් මනා දෙස දත් කථිකයකු හෙයින් ආගම් වාදයට සූරයෙක් වී. එතුමන්ගේ වාදදේශනා මාතෘකා ස්වල්ප යකි. මේ :-
මහ බොරු දෙකට්ටුව, රාජකීය මාවත, අංත්මය දේව ගුරුතුමා, මිනිස් බව ගත් ක්‍රිස්තු දෙවියෝ, ආගම පිළිබඳ අවංකභාවය, පිල්ලය ඊගේ උපත, රෙප්‍රමාදුව යනාදිය. පොදු ජනයාගේ උපදේශනය පතා ලියන ලද ගත් පෙළත් එතුමාගේ ගඹුරු භාෂා ඥානයත් ගැමි සිරිත් විරිත් පිළිබඳ හසල දැනුමත් ප්‍රකාශ වෙයි.
ගුත්ථ කර්තෘ
සැදැහැ වතුන්ගේ දහම් උදාව සඳහා ඥානප්‍රගාශර් පියතුමා තවත් පිය වරුන්ගේ සහයෝගය ඇතිව * කඩුම්බ වාසගම් ” හෙවත් (පවුල් සඟරාව) නමැති මාසික සඟරාව ආරම්භ කළේය. මෙවැනි කුඩා පොත් හැර
22

කතෝලික උගතුන්ගේ මන දොල සැනසීමට ඉතිහාසය, සාහිත්‍යය, දේව ධර්ම ශාස්ත්‍රය පිළිබඳ පෙර පඬිවරුන් විසින් ලියන ලද පොත් පත් සොයා ඒවා නිසි පිළිවෙලට ශුද්ධ කොට අච්චුගස්වා ප්‍රසිද්ධ කළේ ය. මෙලෙස, අත් අකුරින් තිබුන ගොන් සාල් වෙස් පියතුමාගේ පොත් කිපයක්ද ගැබ්‍රියෙල් පවේෂකණ්, කියිතානෙ අන්තෝනියෝ යනාදී ඔරකෝරියානු පිය වරුන් ගේ පොත් ද මහජනයා ලබා ගත්හ. ෙගණ. පච්චෙච්කොj පීය ණන් විසින් දෙමළ බසට පෙරළන ලද ගෞ. සෙබස්තියන් ද රේගේ පියතුමන් පෘර්තුග්‍රීසියෙන් ලියූ ජුසේ වාස චරිතය ඉතා වැදගත් ය. කවීවේනේ පිය තුමා දෙමළ බස මනා ෙකාට් උගත්-පඬිරුවනකි. ** තෙ'ව පිරසයින් තිරුක් කළේයි ” හෙවත් දේව ජනයාගේ පූජා කථාව කාණඩ පහකින් යුත් යුත් වීශාල ප්‍රබන්ධයකි.
ඉංග්‍රීසියෙන් සහ පුකාංශ භාෂාවෙන් දේව ධර්මය ගැනත් ක්‍රිස්තු චරිතය ගැනත් සුප්‍රසිද්ධ ශුන්ථ කීපයක් ඥානපුගාශර් පියතුමා දෙමළ බසට නැගු වේය. එතුමා සංස්කෘත සහ ද්‍රවිඩ ගදාය පදාර් සාහීත්‍ය රචනා තියුණු ලෙස දැනසිටි, හින්දු දර්ශන ශාස්ත්‍රයද දේවකථා ද මනා කොට දත් උග තෙකි. එබැසීන් එතුමාගේ ශාස්ත්‍රඥානය බැබලෙන්නේ හින්දු ආගම ගැන ලියූ විවරණයන්හීය. මේවා ස්වල්පයක මාතෘකා මෙසේය.
මෙසේව දර්ශන ශාස්ත්‍රය, පුනර් ජන්මය (සංසාරය) නූතන ජෛසව වාදය, හින්දුවරුන්ගේ නිර්මාසංශාහාරය පිළිබඳ ඉතිහාසය, හින්දු ආගම හා බිලි පූජා යනාදීය. ආගම ධර්මය මුල් කොට ගෙන එතුමන් විසින් රචිත උපදේශ, වාද, විවරණ, ග්‍රන්ථ මාලාව, අද දක්වාම අප රට ෙදමළ උගතුන් අතර ශෛශු ඡාඨයි. -
වාග් විද්‍යාව
ඥානපුගාශර් පියතුමා තම මව් බස. දේවඥනයක් මෙන් සලකා ඊට පේ ම කළේ ය. එම භාෂාවත් එහි වායාකරණය භා-සාහිත්‍යයත් තම තියුණු නැණින් මනා ලෙස ඉගෙන ගෙන දෙවියන් වහන්සේට් පුශoසා කළේ ය. අසල්වැසියන්ට සේවය කළේ ය. තවද මෙතෙකින් නොන වත්වා දෙමළ බස අගමුල සොයා පර්යේෂණ පැවැත්වූයේ ය. අමුතු දෙයක් අනාවරණය කිරීමෙන් කොයි උගත ටත් අනියම් දොස් අසන්නට ද නියම ගුණ වර්ණනා ලබන්නටද සිදු වන්නේ ය. එතුමා තමාට එල්ල කරන ලද දෝෂාරෝපණ වලට භය නොවී තමා සොයාගත් මතයෙහි නිරතව එය අනුව අකාරායක් ද පිළියෙල කළේ ය. එතුමන්ගේ සැලැස්ම සැටියට මෙම ග්‍රන්ථය පිටු සියයකින් යුත් කොටස් දහයකින් බැඳී කාණ ඬ දෙකකින් සමන්විත විශාල ශාස්ත්‍රීය කෘතියකි. එතුමන් ගේ @ర@పcరివి පෙර එළි දුටුවේ පළමුවන කාණ ඩයේ කොටස් හයක් හා ලිපි ලේඛන සූදානම් කොට තිබුණි. එහෙත් සුදුසු අනුගාමිකයෙක් ඉදිරිපත් නොවීය.
ثبت لتك بسبت 8
23

Page 14
-භාෂා හැදුන වැඩුන විධිය පිළිබඳ තම මතය හිතට පහළවූ ආකාරය (How Tamil was built up) නමැති පොතේ එතුමා මෙසේ විස්තර කරයි.
می
* දවසක් මම ඉතා වෙහෙස මහන් සිව ලැගුම් ගෙට පැමිණ සී. ඩබ්ලිව්. කදිරවේල් පිල්ලෙයි මහතාගේ අලුත් දෙමළ අකාරාදිය අතට ගෙන කිය වන්නට පටන් ගත්තෙමි. මා එහි කොළ පෙරල පෙරලා සෙව්වේ සාහිතන්‍ය පොත්වල පෙනෙන ගුස් වචන සහ ඒවාට මේ උගතා දී තිබෙන අර්ථයි. මෙයට පෙර කවදාවත් නොසිතූ දෙයක් මගේ හිතට පහළ විය. එනම් : තුළනතාවයක් ඇති අපේ මේ භ ඡාවේ මුළු ශබ්ද මාළාවම පාහේ පරස් පර සබඳකම් ඇති ශබ්ද කැටි ස්වල්පයකින් සංයුක්ත බවයි. මේ රීතියට නොගැළපෙන වචන අතලොස්සක් ඇත. එහෙත් ඒවා අනියම් ශබ්දය. කොල්ඩ්වෙල් තුමා සහ තවත් ස්වල්ප දෙනකු මගේ මතයට සමාන මතයක් වචන ස්වල්පයක් ගැන ප්‍රකාශකර තිබෙන නමුත් දැන් මට පැහැදුන මතය මුළු ශබ්ද මාළාව ගැනයි. ” භාෂා උත්පාදනය පිළිබඳ ඥාන , පුගාශර් පියතුමාගේ මතය එතුමාගේ මහා අකාරාදියේ ප්‍රාරම්භයෙහිද තවත් දෙමළ පොත් දෙකකද විස්තර කර තිබේ. ** සිංහල භාෂාවේ ද්‍රවිඩ මූලධාතු පිළිබඳ එතුමාගේ රචනාවක් රාජකීය ආසියාතික සංගමයේ දී කිය වන්නට යෙදුන විට ශාස්'තූ විශාරද ගයිගර් මහතා ඊට විරුද්ධව තදින් zsidèo dese c6. (R. A. S. (CB) No. 89 pp 233-253; No. 90 PP 46-43) එහෙත් අප පියතුමාගේ අකාරාදිය ප්‍රංශයේ සහ ජර්මනියේ බොහෝ උගතුන්ගේ ප්‍රශoසාවට ලක් විය. ඔව්හු එතුමන්ගේ මත පිළිගත් බව නොකිව්වත් එතුමන්ගේ විශාරද භාෂාඥානයත් උතුම් උත්සාහයත් වර්ණනා කළහ. තම මතය ගැන යුරෝපයේ උගතුන් සමග සාකච්ඡා කරන්නට අප පියතුමාට එකල ඉඩ ලැබුනේ වී නම් බටහිර ශාස්ත්‍රඥයන් අතරේද ගරුතර තැනක් දිනාගන්නට ඉඩ තිබුණි. එහෙත් උන් වහන්සේ ශාස්ත්‍රීය කටයුතු වලට අත තැබුවේ “ ශුනාභිවෘද්ධිය සඳහා දයාන්විත සේවයක් ඉටු කිරීමටයි. කටයුතු රාශියකින් බරවූ පූජක සේවය මධ්‍යයෙහි ශාස්ත්‍රිය වනාපාරත් කරට ගත්තේ ඒ නිසාමයි. එතුමා තම රටේ දිවැසි වරයකුගේ ගෞරවය නොලැබුවත් දකුණු ඉන්දියවේ එතමාට පුදන ලද ගරු නම්බූ 4930 දී මම දිටිමි.
ඉතිහාසඥයා
භාෂාව පිළිබඳ පර්යේෂණ මධ්‍යයෙහි එතුමා ඉතිහාසය ගැනත් පරීක් ෂණ පැවැත් වූයේ ය. එතුමාගේ අවධානය පළමු කොට යොමු වුනේ යාපනයේ පුරා වෘතය වෙතටයි. කොයි ශාස්ත්‍රීය කටයුතු ගැනත් පුරෝ ගාමිව ක්‍රියා කරන්නට නොයෙක් බාධා පැමිණෙන්නේ ය. අප පියතුමා ඒවා සියල්ලට සිත් දිරියෙන් මූණ පාගෙන ඉදිරියට ගමන් කළේය. දෙමළ බසින් ලියූ ඉතිහාස පොත් මේවාය. එනම්: ද්‍රවිඩයන්ගේ ඉතිහාසය සහ ආගම, යාපනය පිළිබඳ පර්යේෂණාත්මක ඉතිහාසය, පෘතුගිසි සහ ඕලන්ද
24

සමයන්හි යාපනයේ ඉතිහාසය යනාදියයි. ඉංග්‍රීසියෙන් ද ලියු පොත් කීප යකි. එනම් : යාපනයේ රජවරු, ඉන්දියාවේ පුරාණ ඉතිහාසය සහ කාල මානය ද්‍රවිඩයන්ගේ කුල භේද ආරම්භය. ලංකා කතෝලික සභාවේ ඉති භාසය (4505 හේ සිට 4602 දක්වා) මේ පොත ගැන ෙගණ. එස්. ජී. පෙරේරා ජේ. නි. පියතුමා මෙසේ ලීවේය. “ එතුමා මෙම යුගය පිළිබඳ ඉතිහාස : පොත් සියල්ල පාහේ ඇසුරු කොට සොයා ගත් කරුණු මෙහි සරල ලෙස
ඔපයක් නැතුව පාඨකයන් ඉදිරියේ තබයි.”-XXV අවුරුද්දක් තුළ
යාපනය පදවියේ කතෝලික ප්‍රගතිය : මෙය යාපනය රාජ ගුරු පදවියේ
ප්‍රධාන ගුරු පදවි හා ආයතන පිළිබඳ පෙර විරිත් අප්‍රසිද්ධ ලිපිලේඛන
ආදියෙන්ද මුළු පාඨයන්ගෙන්ද රැස්කොට සකස් කළ සටහනකි. යාපනය
කතෝලික සභාව : මෙහි සභා ඉතිහාසය පටන් ගත් තැන සිට 4926 දක්වා ! ලුහුඩින් විස්තර කෙරේ. භාෂා ශාස්තූ, ඉතිහාසය, සාහිත්‍යය, පිළිබඳ
අප පියතුමා පැවැත්වූ පර්යේෂණයන්ට ආධාරවුයේ එතුමන්ගේම උත්
සාහයෙන් රැස් කරගත් පුස්තකාලයය. ඇතැම් ගිහි මිතුරන්ගෙන්ද එතු
·ම ට උපකාර ලැබුණි. එහි තිබුනේ පුරාණ අච්චු පොත්, අත් අකුරු පොත්
යනාදී කෙශතුක වස්තුය. දෙතුන් වරක්ම මම එතුමා සමග ඔය මහර්ඝ
ස්ථානය අතපත ගා බැලුවෙමි. දැනට එයින' කොටසක්වත් යම් තැනක
සුරක් පිතව පවතීදැයි නොදනිමි. එතුමන් ලියු පොත් රාශියේ පිටපත්
යම් තැනක රැස් කර නොතැබීමෙන් ශුද්ධා සංහතියට විශාල පාඩුවක් සිදුවී
&L2.
ධමී පේරිතයා
ඥානප්‍රගාශර් පියතුමා භාෂාව, ඉතිහාසය, සාහිතන්‍ය පිළිබඳ සුප්‍රසිද්ධ පඩි රුවනක් බව සත්‍යයකි. එහෙත් එතුමාගේ ජීවිතයේ පරම අරමුණ වූයේ පූජක සේවයයි. ගෙගු. ජුසේවාස් සහ ගොනු. ජාකොමේ ගොන්සාල්වෙස් නමැති ධර්මධර පේරිතයන්ගේ පියහසරේ සැරි සරමින් එතුමා කිතු දහම් එළිය දසත පතළ කළේය. අකතෝලිකයෝ එතුමාගේ නිවාසය නල්ලු රුවේ පිහිට තිබුන හෙයින් එතුමාගේ ගුරු පදවියද එම නාමයෙන් හඳුන් වන ලදි. එතුමාගේ පුස්තකාලයත් දර්ශන ශාලාවත් තිබුනේ නල්ලු රුවේ ලැගුම් ගෙහිය. එහෙත් එතුමා එතැන් සිට වරින් වර අවට ගම් කරා ගොස් එහි රැඳී සිට කිතු දහම ප්‍රකාශ කළේ ය. රටේ ඉපිද ජන මතයෙහි මුල් බැස ගෙන ජාතික සිරිත් විරිත් හා කා වැදී විශාරද සාහිත්‍යයකින් හා කලා සාගරයෙන් ඔප වැටුනු කෝටි ගණන් ජනයාගේ සිත් ගත් ආගමක් වැළඳගෙන සිටින්නේ වෙන අංගමකට හරවීම දුෂ්කර වාද්‍යාපාරයකි. විශේෂ කොට ඒ අලුත් ආගම විදේශීය සංස්කෘතියක් හා බැඳී තිබෙන්නේ යයි පොදු ජන කල්පනාවක් ඇත්නම්ය. කිතු දහම දෙසන්නාගේ පළමුවන කටයුත්ත මෙවැනි අවිචාර මත පේකෂකයන්ගේ සිතින් පහ කිරීමයි. හින්දු ආගමත් දෙමළ සාහිත්‍යයත් හා සිරිත් විරිත් හොඳටම දැන සිටිය
25

Page 15
අප පියතුමාට මෙය අසීරු වැඩක් නොවීය. තවද උන් වහන්සේගේ දිළිඳු තදා ('' දිවීය දුටු ඇත්තෝ උන් වහන'සේ ට ගරු කරමින් “ ස්වාමී නල්ලූර් ’ ස්’ ට මී ' යන නම් තැබූහ.
කම් දෝ රිතයාට මුණ ගැසුන අනිත් පුග්නය මුදල් සම්බන්ධවයි. ඉඩම් ගැනීමටත් පල්ලි සැදීමටත් උපදේශ උගන්වන කනිසාරු වරුන්ට් පඩි ගෙවීමටත් නව කිතුණුවන්’ ට පොත් ද ඇතැම් වීට කෑම රෙදිපිළී ඉඳුම් හිටුම් සැපයීමටත් මුදල් වුවමනා විය. අලුත් බැතිමතුන්ට අනන්‍යාගම් කාර යින් ගෙන් හිරිහැර පැමුණුන කළ ඔවුන්ට සහනය ගෙන දෙන් ට දූජා ප්‍රසාදී තුමා ඉදිරිපත් විය යුතුය. වරක් එවැනි අවසථාවකදී ගල් පහරකීන් තුවාළ ලබන්නටද එතුමාට සිදුවීය. එහෙත් අප පියතුමා සීත් දිරියෙන් ක්‍රිස්තු රජාණන්ගේ ජයකොස් තුව ඉදිරියටම ගෙන ගියේ ය. එතුමා කීතු දහමට දිනාගත් ජන පිරිස 3000 ක්ද පටන් ගත් දෙව් මැදුරු 22 ක් ද බව සැළයි.
ශුද්ධවූ පාවුලුතුමා ධර්ම සේවයෙහි වින්ද දුක මෙසේ වීස්තර කරයි. මාගේ අනේක ගමන් වලදී ගංකා උවදුරු චලටද සොර සතුරු උවදුරු වලට ද සච ජාතික ජුදෙව්වන්ගෙන් පැමිණී උවදුරුවලටද චනයෙහි උවදුරු වලටද වායාජ සොහොයුරන්ගෙන් පැමිණෙන උවදුරුවලටද භාජනය වුනෙමි. මහත් දුෂ්කරතා මැද මම වෙහෙස මහන් සි වී වැඩ කෙළෙමි. නොයෙක් විට නිදි නොලැබ සිටියෙමි. සාගින්නෙන් ද පිපාසායෙන්ද
GetdòGS2SDSB. (2 Cor II 26 PP.)
ඤනපුගාශර් පියතුමා කාර්යක්ෂම උත්තම පුරු ෂයකු නිසා, මොහො තක් වත් අලසව ගත කරන්නට අකමැති විය. දේශනා කිරීම, ඉගැන් වීම, කියවීම, ලිවීම, ලියයුතුදේ ලිපිකරුවන් ට කීම යනාදී මෙවැනි වැඩ කටයුතු වල නිතර යෙදී සිටියේය. උන් වහන්සේ ගම් මැද සැරිසරන විටත් කුඩා පොත් රාක්කයක් රැගෙන ගොස් ඇතැම් වීට තරම් පොල් අතු නිවාසය සාදන තුරු තල් ගඟක් යට වාඩි ලාගෙන පොත් පත් ලීවේය. නොහෙත් කියෙවිවේය. එහෙත් එතුමා පණශීතමාණීව භා, සංර ෙන් නැත. මුන ගැසුණු සැම දෙනාටම කරුණාවෙන් කථා කළේ ය. ඔව්න්ට හැකී පමණ ආධාර කළේය. එතුමා දේව දර්ශනයෙහි පතිතවූ ධර්ම සේවකයෙකි. ආදර්ශවත් පැවිදිවරයෙකි. දේව ජනතාව උදෙසා තම මුළු ජීවිතය කැප කළ පූජකයෙකි. මෙවැනි උතුම් ජීවන චරිතයක දහම් සුවඳ ම ල නොවී පවතින්නෙන් ම ය. මතු සන්ගතිය උදාවී එතුමා ශ්‍රේෂ්ඨ කතෝලික ගුරු වීරයා යයි එකහෙලා ජය හඩින් වණත් වා. یر^
දෙවියන් වහන්සේටත් මනුෂ්‍යයන්ටත් ප්‍රිය ප්‍රසන්න වූ ඔබ සිතී කිරීම අපට ආශිර්වාදයකි. දේශනා 45. 4

COMMEMORATIVE STAMP FOR
SWAMI GNANAPRAGASAR
Our country has already risen in popular estimation by issuing commemorative stamps to cherish the memory of two of our greatest scholars-Arumuga Navalar and Swami Vipulanandawho had rendered invaluable service or the cause of their language and religion. I am very happy now, and do feel elated to see another commemorative stamp being issued to honour the memory of another eminent scholar-Swami Gnanapragasar-a Christian Missionary-who from the same band of scholars had whole-heartedly dedicated himself to the service of the Tamil language and Lexicography, while being essentially a dedicated missionary.
It is an undisputed fact that the banner of Christ flies in this realm because of his exposition of Christian doctrine. He sacrificed government service he secured during his early youthhood for the service of God. He was born in this island of ours nearly after two hundred years after the advent of Fr. Beschi and became a Catholic Tamil scholar. He was a multi-linguist and was respected and honoured the world over for his linguistic knowledge by international language experts. In his mission to propagate Christianity, he fostered also the
Tamil language which God had given for his mother tongue. The Tamil language grew because of his labour and rose to
etherial heights in the field of linguistics reaching new dimensions. He has written hundreds of books in various fields-historical research, linguistic studies, religious writings and the like. He has edited unpublished religious works written by the Oratorian missionaries too. His books-“How Tamil was built up' and “Studies in Tamil Etymology”-both in Tami), opened a new vista for the study of the Tamil language amongst the researchers.
Swami Gnanapragasar was really a prodigy. He bestowed all his inductive studies for the benefit of the Tamil World. His monumental work-' the Etymological and Comparative Lexicon of the Tamil Language' is the product of real scholarship.

Page 16
He was shining as a scriptural luminary, a devout monk, a world-famous linguist, a historian, a researcher and as a good teacher. He was serving as the head of very many institutions both literary and religious. His service was availed of for various educational committees appointed by Government.
A commemorative stamp which should have been issued very many years ago, is being issued today to honour the memory of Rev. Father Gnanapragasar. Any way let us be happy that it is being done today. Let the Tamil World be proud. I had been constantly requesting Government to issue a commemorative stamp to honour his memory. Last year, the Hon. Mr. D. B. Wijetunge, Minister of Posts and Telecommunications, said in Parliament, “We have decided to issue a commemorative stamp to honour Swami Gnanapragasar as requested by Minister Hon. Chelliah Rajadurai. We are taking action to issue it next year. My sincere thanks are due to Hon. Wijetunge. I do whole heartedly thank also the various officers for their deligence, and these of the Sri Lanka Christian Tamil Cultural Fraternity for their service rendered.
Long live the memory of Swami Gnanapragasar !
Chelliah Rajadurai
Minister of Regional Development,
Tamil Language Affairs,
and Hindu Culture.
22.05.1981.
28

MISSIONARY AND SCHOLAR
Rt. Rev. Dr. Edmund Pieris, O.M.I.
(Retired Bishop of Chilaw)
CONVERSON AND VOCATION
Swamynathapillai Gnanapragasar was born of Hindu parents at Manipay, Jaffna, in North Ceylon, on the 30th August, 1875. His father was a devout Hindu, the guardian of a well known Hindu temple, and a teacher by profession. His mother was the daughter of a Hindu scholar of repute. FBut she began to show eanings towards Christianity very soon after her marriage. She read the Bible daily during her leisure hours and prayed in secret to God for enlightenment. One day when her son was dying of fever she vowed to God to embrace Christianity and dedicate him to the Sacred Ministry, if he would recover. God heard her prayer and the boy got well. It was about this time that his father died, and he went under the care of his Hindu relatives. His mother then contemplated a second marriage, and the partner chosen was a devout Catholic, a lay leader among Catholics and the editor of an educationall periodical. But before her marriage she wished to be baptised and her son with her. The Hindu relatives objected and pointed out that the boy would lose his ancestral property if he left Hinduism. Her reply was: “Am I to go to heaven and send my child to hell ? So they both received baptism on the same day at the hands of Father C. H. Lytton, O.M.I. who in the exuberance of his joy said “Others buy a field and sow the harvest afterwards, but I have acquired a field with the harvest.'
Young Gnanapragasar, began his education in a non-Catholic school, of which his father was a co-founder ; but after his mother's second marriage, he was sent to St. Patrick's College, Jaffna, conducted by the Oblate Fathers. After finishing his studies here, he secured a post in an estate as an accountant. During his spare hours he prepared for the Ceylon Railway Clerical Examination. He was determined to do his best and ine succeeded so well, that he was placed first in the order of merit. This secured for him an important place in the Head Office of the Railway Department in Colombo. The prospects of success in a worldly career were indeed bright, but the young man's thoughts were gradually turning towards the service of God. He longed to serve the Church and dedicate his life to work for those who sat “in the shadow of darkness and in the
29

Page 17
valley of death.' But a sense of his unworthiness made him hositate. He want for advice to Rev. Fr. Charles Collin, O.M.I. who straightaway asked him: “Well, my boy, if you like to scrve God why don't you leave the world and join the Seminary ?' He decided; resigned his place in the Railway and returned home to Jaffna to tell the news to his mother. She made no objection but his step-father was very disappointed. He entered the Oblate Novitiate in Jaffna and later the Seminary for his ecclesiastical studies. On the 1st of December 1901, he was ordaired Priest and under the care of an experienced
Oblate missionary, began his Apostolate, which was to end with his death only.
PREACHER
Very early in Fr. Gnanapragasar's ecclesiastical career, in fact, even before his ordination to the Priesthood, he was initiated into a form of missionary work most dear to those early Oblate missionaries, who had been schooled in the intrepid zeal and apostolic courage of a Semeria or a Bonjean. This work was the preaching of “missions” or great retreats to Catholics directly and to non-Catholics indirectly. A special feature of these retreats was the Tarkapirasangam or dialogue sermons, where one did the role of a docile questioner and the other of a Catholic guru. The success depended not so much on the matter presented, as in the manner of presenting it. The preachers required, besides a thorough knowledge of the language of the common people, a perfect acquaintance with their fads and fancies, their superstitions and prejudices, their wit and humour, their popular skits and epigrams: in a word, the missionary had to be well equipped with an intimate understanding of the mentality and genius of the masses. That Fr. Gnanapragasar was a past master in this form of exposition of Christian doctrine, is evident from the numerous booklets he published later on a variety of Christian tenets, on Protestant objections and Hindu practices. Here are a few titles in English: "Two Capital Lies,” “An Important Duty”, “The Royal Road,” “The Soul", “The Divine Teacher”, “ Christ the God Man", “Honesty in Religions”, “Inquiry”, “Origins of Pillaiyar", “Judgment", “Conscience'. “Protestants', etc. Their number is legion, and their size varied from four pages to forty. But in every one of them the touch of the Catholic guru is prominent. Even the titles, as they run in Tamil, speak of one whose knowledge of Tamil literature is deep and extensive and whose understanding of his countrymen's genius thorough. It is not an exaggeration to say that in this country none has excelled him and few, if any, equalled him in this art of popular teaching. All this was for the instruction of the ignorant and the erring.
80

WRITER
For the edification of the faithful, he edited, with the help of some of his fellow priests, a small monthly tract known as Kudumbavasagam or readings for Catholic family. Together
with these minor religious writings, mostly tracts, he carried on with great industry a campaign for supplying the Tamil reader with first rate literary works on doctrines of the Church, asceticism, Church history and Liturgy, both in prose and poetry. He began by editing unpublished religious works, written by the Oratorian missionaries and preserved among Catholics as heirlooms. The works of Fr. Jacome Gonsalvez, Fr. Gabriel Pacheco and Fr. Caetano Antonio were carefully revised and edited by him. Among these works was a Tamil translation of Fr. Sebastian do Rego's life of Fr. Joseph Waz by Fr... Gabriel Pacheco, the Tamil scholar who wrote Thevapirasain Tirukkadai (the Sacred history of the people of God), in five volumes. Some of Fr. Gnana Prakasar's literary works were translations or adaptations from French and English works: e.g.: Andavar Sarithiram (life of Our Lord) from Fr. Lesetre's "Notre Seigneur Jesus Chirst dans son S. Evangile " Christhu Nathar Sarithira Arayicci, a critical life of Our Lord, containing material gathered from the famous lectures of Mgr. Freppel on Divinity of Christ; Cattoliccu Tiruccapaium athan Podakangkalum, an adaptation of Fr. Hull's book, the Catholic Church and her teachings.
Fr. Gnanapragasar was at his best in his writings on Hinduism. His mastery over the language and his intimate knowledge of Hindu Philosophy and mythology, from Sanskrit and Tamil sources, as well as his forceful logic, made him irresistible in any controversy on the subject. Here are some of his works on Hinduism: Philosophical Saivaism, An American Hindu on Hinduism, A Critique of Mr. Phelp's letter (all in English), Metempsychosis, Answers to Saivites, Neo-Saivaism, History of Hindu Vegetarianism, Hinduism and Animal Sacrifice, Origin of Pillaiyar, Origin of Subramaniya (All in Tamil). His literary output on all religious matters is so vast and varied, that one wonders whether it will ever be surprised by any Tamil writer in this island.
PHILOLOGIST
He loved the language which GOD had given him for his mother tongue, and laboured with all the ardour of his soul and the keeness of his intellect to honour it and praise GOD for it,
by making a deep study of its literature and grammar. Not
31

Page 18
satisfied with all this, he delved into the very foundation of the Tamil language, its connections with other languages and sought to establish a theory, which would give it a priority, hitherto unclaimed. He had to face the ordeal, which is the lot of all discoverers; he had to meet with criticism, some the product of real scholarship, others the outcome of prejudices or injured pride. But he held fast to his theory, with the courage of conviction and even attempted to demonstrate it by undertaking a monumental work-the Etymological and Comparative Lexicon of the Tamil language. It was to have been in two Volumes, of ten parts each, each part running into about 100 pages. He had the happiness of seeing the sixth part of the first volume in print a few months before his death. The entire matter for the other parts was in manuscript, but no one has, so far, attempted to continue his work.
In his book “How Tamil was built up', he tells us how he stumbled on his new theory of the origin of languages. "After a particulary strenuous season of official work I sat, one day, jaded and fit for no serious undertaking. Finding the new Tamil Dictionary of Mr. C. W. Katiravel Pillai handy, I began turning the pages at random, for the mere curiousity of seeing what treatment certain obscure words of classical Tamil had received in the magnum opus of a great scholar. Soon my attention was drawn to an important fact which had never struck me so forcibly before: namely that the entire vocabulary of our peculiarly symmetric language (with the exception of a handful of imitative words) falls into a number of interrelated groups. Caldwell and others, indeed, had pointed out the fact with regard to a few scores of words; but I now began to see that this was the case with the whole vocabulary' (P.V.). Briefly, his new theory was this:
Inductive studies in the ancient vocabulary of Tamil have brought out a fundamental fact-that the first words of that language are built upon certain sounds denoting the relation of things in space, that is, built upon the deictics A. U. I. and E., and conveying four distinct ideas in relation to Extention or Space, viz. near by, far away, beneath and above. These first words of Tamil are also the long-forgotten Roots of most words in all the Indo-European languages. Tamil first words or roots take us back, thus, to the remotest period of human history when only a few scores, or perhaps a few hundreds, of monosyllabic words without inflexion, formed the sole language of
what are known as the Aryan and Dravidian races.
32

Fr. Gnanapragasar gives a fairly comprehensive account of
his theory in the introduction to his Lexicon, and in the two books, “How Tamil was built up” and “Studies in Tamil Etymology”-both in Tamil. His paper on “the Dravidian ellement in Sinhalese', read at the Royal Asiatic Society (C.B.), was severely criticised by Prof. W. Geiger, (rf. Jurnal of R.A.S., C.B., No. 89, pp. 233-253; No. 90, pp. 16-43). But his lexicon, which illustrated his new theory received from scholars of India and Europe a certain measure of praise. Among the European scholars, the following are noteworthy: Dr. Henri M. Leon, Dr. Ludwig Harald Schutz, Prof. F. O. Shrader and Dr. H. Beythan. They praised him especially for his industry and erudition, without committing themsélves entirely to his new theory. Had he been given an opportunity of a visit to Europe for consultation with philogists in France and, especially, in Germany, he would have ranked high in the science of languages. Such ambitions were not his, for it was all “a labour of love undertaken solely for the advancement of knowledge, and prosecuted amid the hardships of a busy missionary life” (Introduction to Lexicon p. viii). Although he may not have been a prophet in his own country, in the Tamil Nad he was respected and honoured as an authority in that language, as the present writer had occasion to observe, when he travelled with him to Goa in 1931.
HISTORIAN
Historical research went apace with his linguistic studies. The religious and civil history of Jaffna, naturally engaged his attention first, and he worked at it diligently, braving the difficulties which pioneering in any branch of knowledge entails. “The Tamils, their early history and Religion”, “A Critical History of Jaffna ”, “Jaffna History in Portugese and Dutch Times ”— all in Tamil; and in English, “The Kings of Jaffna ”, “ India's Ancient History and Chronology' "Origin of Caste among the Tamils' are some of his major historical works. To the same category belong three other works: (1) “A History of the Catholic Church in Ceylon’, about which Fr. S. G. Perera s.j. wrote: “He places before his readers a plain unvarnished history drawn from all the sources available for a study of history of the period”. (2) “XXV Years' Catholic Progress in the Diocese of Jaffna,” which is really a Gazetter of the Diocese, containing facts and figures, gathered with admirable patience from tradition, from parochial and Diocesan records, and from published an unpublished sources. (3) "Catholicism in Jaffna' which is a summary of the history of the Catholic Church in Jaffna, from earliest times to 1926.
33

Page 19
For his linguistic and historical work he had to depend mainly (in his library which he had built up by personal endeavour and the snail contributions he received occasionally from his lay friends. The present writer can testify to the fact that it contained very valuable and rare books and documents. But the pity of it is that no effort was made to preserve this precious collection, at least as a monument to the memory of a great scholar. A similar fate seems to have overtaken his printed works. They should have been gathered together for the use and edification of posterity.
MISSIONARY
Fr. Gimanapragasar was indeed a linguist, a historian and a literateur. But this was not his life's work, for he was essentially a dedicated missionary, cast on the model of a Joseph Waz or Jacome Gonsalvez. His prodigious learning was but a handmaid to his work for the enlightenment of his countrymen, for their conversion to Christ. In 1904, he was placed over the Nallur mission, which meant an undefined territory in the Northern peninsula, where non-Catholics may be found. Catholics were left to the care of the parochial Clergy, religious or diocesan, but non-Catholics were his parishioners. At Nallur he had a church and a small presbytery, and that became his parish. Here he built up his study and received his friends. From this centre he extended his apostolate to the remotest villages.
It is no easy task to wean a people from their allegiance to a religious system, sprung from the soil and deeply rooted in the hearts of millions, enriched with a literature, venerable and vast, observed in a minute daily ritual and hallowed by every form of art. In such cases, conversion becomes particularly difficult, when it is to a religion which in the popular mind, is associated with a foreign culture. The missonary's first task is to break down all such prejudices in the minds of his hearers; then he has to approach the subject through the very channels, which have been familiar to them. Fr. Gnanapragasar was well aware of this. He know Hinduism, popular as well as philosophical; he knew its culture and literature, and to what extent they may be admired. His simple and ascetical life fitted well into the popular image of a “Suvami’ or “Guru'. He was actually known among them as Nallur Suvami.
The missonary's next difficulty was to find the funds to buy land, build churches or chapels, pay catechists, provide the converts with books, and, at times, with food, clothing and lodging. The converts were often harassed with false law-suits;
34

they were denied access to wells and common pools of water and ostracised from the society of Hindus. The animosity shown them was often directed against the missionary even to the extent of personal injury. With heroic courage Fr. Gnana Prakasar surmounted every obstacle and bore the banner of Christ from village to village. It is estimated that the number of his converts is well over 3,000, and the mission stations built by him about 37. Thus he laboured for his Divine Master, like St. Paul, “in journeying often, in perils of waters, in perils of robbers, in perils from my own nation, in perils from the Gené tiles in perils in the city and in the wilderness, in perils from false brothern, in labour and painfulness, in much watchings, in hunger and thirst, in fastings often, in cold and nakedness' (2 Cor. 11, 25, ff).
Fr. Gnanapragasar was pre-eminently a man of action, who could never bear to be idle or unoccupied. He was constantly at work, preaching, teaching, reading, writing or dictating to clerks, But he was not a pedant; he greeted every one with a gentle Smile, a kind word, and was always accessible to his poor converts, Even his frequent journeys to and fro he turned to good account to Sow the word of GOD. He carried with him a small book shelf, and whether in a cadjan hut or under a palmyrah tree, he could concentrate on his literary work, as if he were in his study at Nallur.
Above all he was an exemplary religious and a holy priest who lived in GOP's presence, and spent himself for Him. The inspiratierief his-life wil-live on and pesteisky will risetup;and acclairahe...Great&atholicGURUcrâAv.cs áGeeee
SkB iiS SA eeAeqTTeTT S 0SAAAAAA qTq qi LtG eOTeSiOiiL GGLLLLSSS
%හයිෂි පියුබිදෙp cඤයංව් බ්‍රි. కడి పిలిట్విఖ వీణుcrుర్తిగల తొr3టి ‘හදහම”ශෂිඳී වෙද්ශී. ‘හැකෆික් භු';'මු Sෙස සංසහp - FORGET TO Rм смркесет сеоšGoез оa, pseg
* r్వసిది ది జిల్ల 3సిది టుర్తిe “In order to remember some things, you müst learn to forgét
a lot of other thi Hence a go eraggy is basically, aquestion -of 醬 {ိုဂ္ဂိန္ဓိုရိုးရှီ وق $iệ#
to 9uaai ərdt titiw saoi3O9LIMIoD Mai 3 řár1qofó vəGI IsmoigəFE ,
to remnisvo) 9di wo aqnist 2 9áSwami Gmanapragasar
Isæsgs"1qssissio) imsv3 to 1UO (Iod sii Szas I i to
$జ్ఞా శిశీలిడార్వేధ ఫిర్తిళ్లి టఖtsది 23

Page 20
இலங்கை அரசாங்கம் சுவாமி ஞானப்பிரகாசரைக் கெளரவிக் 575
9 ஞ (35GP வெளியிடும் நினைவுமுத்திசையையொட்டி பிரதேச அபிவிருத்தி அமைச்சினல் பிரசுரிக்கப்பட்டு வெளியிடப்படுறது.
ශ්‍රී ලංකා ආණඩුව විසින් සවාමි ඥානපුගාශර් අනුස්මරණ කිරීම අරභයා සමරු මුද්දර නිකුත් කිරීම නිමිත්තෙන් ප්‍රාදේශිය සංවර්ධන අමාත්යාeශය මගින් මුද්‍රණය කරවා පුසිද්ධ කරන ලදී
Printed and Published by the Ministry of Regional Development in Connection with the issue of Commemorative Stamps by the Government of
Sri Lanka in honour of Swami Gnanapragasar
ශ්‍රී ලංකා රජයේ මුද්‍රණ දෙපාර්තමේන්තුව

Page 21