Page 1
ふロ・?33(。
O9
\
சிந்த
(மறுபிர r f
தொகுதி இதழ் II
(பக்கம் 93 - 12
இலக்கணக் கொள்கைக்
கணேசையரின் அ
ஆ. வேலுப்பிள்?
 

S DSDS N
| | | | li li
பதிவு و لا يت III அறக்கட்ட" ք եւ այլն:
بيرا ( ) - الاقع 512 ق م GOI ----------------ܡܚ====¬¬
ஒம்புத் தமிழ் அக lir. ஆம் மு
நிகழும்பு 4
கார்த்திகை 1984 8)
கட்டுரைகளிலே
1றிமுகழ்அதிமுறை

Page 2


Page 3
இலக்கணக் கொள்ை
கணேசையரின்
ஆ. வேலு
இருபதாம் நூற்ருண்டு முற்பாதியி ருந்து, ஆறுமுகநாவலர் மரபிலே, தமி ஃலருள், சுன்னுகம் குமாரசுவாமிப் புலவ ஈடிணையற்றவர்கள். ஆறுமுகநாவலரின் பொன்னம்பலபிள்ளையின் மாணவராக g பொன்னம்பலபிள்ளையின் மறைவின் பு புலவரின் மாணவராஞர். உரையாசிரி வாசி செந்திநாதையர் முதலியோரும் இ இராகவையங்கார் என்ற பெயர் தாங் டிக்கொண்டபடி, "செந்தமிழ்’ என்னும் டுக்கு கணேசையர் நீண்டகாலமாக ஆ Strif.
கணேசையரின் அறிவுவளர்ச்சியில், பாடசாலையிலே, தலைமைத் தமிழாசி சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கது. மதுை இலங்சையிலும் ஓர் அமைப்பு வேன் ஆண்டில் யாழ்ப்பாணத்தில் ஆரிய ஒ என்ற அமைப்பு வித்தியா தரிசி யா,
●T高叔 ாேலாயிற்று. அச்சங்கம் நட வேசபண்டிதத் தேர்வுகளுக்கு மாணவ n66 பாடசாலையொன்று அதே பாடசாலையிலே கணேசையர் தலைமைத் காலம் எட்டாண்டுகளா, பதினேராண் பாடு காணப்படுகிறது. கணேசையர் முறையிலே, திண்ணைப் பள்ளிக்கூட தொடர்ந்து பாடஞ்சொல்லி வத்தார 38) Lüul-6îdüan. 19rr?ar uru-Pr*u வேதவிசாரதர் சிதம்பரசாஸ்திரியுங் க சங்கதமொழி அறிவையும் விருத்திசெய்
கணேசையரின் தமிழ்ப்பணிகள் பர வரலாற்ருசிரியர், இலக்கிய உரையாசி என்று பலவாறு வருணிக்கப்படத்தக்க மு தன. இலக்கண ஆராய்ச்சியாளர் என் சிறப்புப் பெறுகிருரெனலாம். பிரா? காலத்திலே அவர் தாம் முன்னர் கற்ற விசேடமாக இலக்கணத் துறையில் ஆர்

கக் கட்டுரைகளிலே அணுகுமுறை
லே, இலங்கை யாழ்ப்பாணத்திலி ழ்க் கல்விமான்களாகப் பிரகாசித்த ரும், மகாவித்துவான் கணேசையரும் மருகரான வித்துவசிரோன்மணி இருந்த கணேசையர் (1878 - 1958) பின் சுன் இன கம் குமாரசுவாமிப் unit tel' (Sai s. Garfi tahr, sits
வரி ஆசிரியராக விளங்கியவர்கள். கிய அறிஞர்கள் இருவரும் வேண்
மதுரைத் தமிழ்ச் சங்க வெளியீட் பூராய்ச்சிக் கட்டுரைகள் எழுதிவந்
அவருக்குச் சுன்னகம் பிராசீன யராகக் கிடைத்த பதவிக்காலம் ரக் கமிழ்ச் சங்கத்தை ஒத்ததாக எடுமென்ற அபிலாசை 1921ஆம் ராவிட பாஷாபிவிருத்திச் சங்கம்" தி. சதாசிவ ஐயர் முயற்சியில் உரு த்திய பண்டித, பாலபண்டித, பிர Tritis mir iš g, aurrrif Gyr i'r Gosið smr%'; ஆண்டு ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அப் தமிழாசிரியராகக் கடமையாற்றிய ாகேளா என்பதிலே கருத்து வேறு பதவி விலகிய பின்பும் தனிப்பட்ட அமைப்பிலே மாணவர்களுக்கத் 'r as sa sir, sysuri adiba? ay antida யிலே, பாலக்காட்டிலிருந்து வந்த டமையாற்றியதால், கணேசையர் துகொண்டார்.
“ந்துபட்டன. புலவர், வாழ்க்கை ரியர், இலக்கண ஆராய்ச்சியாளர் மறையிலே, அவர் பணிகள் அமைந் ற முறையிலேயே, அவர் பெருஞ் ன பாடசாலையிற் கற்பித்துவந்த னவற்றைப் பீடிகையாகக்கொண்டு, வத்துடன் ஆராய்ச்சி செய்துவத்

Page 4
94
தார். தொல்காப்பியம், நன்னூல் எ6 கண்ட உரைகளையெல்லாம் நன்கு எத்தனையோ புதிய விளக்கங்கள், கொள்ளக்கூடியவராயினர். அவர் றிய காலத்திலும் அக்காலத்திற்கு இலக்கண ஆராய்ச்சி முடிபுகள் கட்
கணேசையர் இலக்கண ஆராய் தொல்காப்பியம் முழுவதையும் தம் வெளியிடும் சந்தர்ப்பத்தை, அவருக் பத்திராதிபர் பொன்னேயாவின் எழுத்ததிகாரம், நச்சிஞர்க்கினியம் சையரின் உரைவிளக்கக் குறிப்புகளே வெளிவந்தது. கணேசையர் பதிப்பு ததிகாரத்துக்கு இருந்த வரவேற்பு , சொல்லதிகாரம் சேனவரையத்தைக் கக் குறிப்புகளோடு வெளியிட வ வெளிவரமுன்பு கணேசையரின் இல் கள் வெளியான சஞ்சிகைகளை வ மீட்டும் பிரபலமெய்தியிருந்தது. தமிழ்நாட்டறிஞர் ஐயரின் அறிவின் றுணர்ந்து மதிக்கலாயினர். ஈழகே தாண்டுதலில், அண்மையில் மறைந்த சி. கணபதிப்பிள்ளையின் உதவியுடன் குறிப்புகள் எழுதத் தொடங்கிய க யம் கடைசி நான்கு இயல்களை ஐந்து இயல்களை 1948 இலும் ெ திரிகையில் ஐயரின் தொல்காப்பிய பிரமணிய சாஸ்திரி எழுதிய கட் ஆராய்ச்சித் திறமை, நுண்ணிய வி பகருந் தன்மையின.
தொல்காப்பியம் முழுவதற்கு குறிப்புகளை ஒரு சிறுகட்டுரையிலே இயலாது. கணேசையரின் இலக்க சிலவற்றை அவரின் உரைவிளக்கச் காப்பியப் பதிப்புகளிலே அனுபந்த காரப் பதிப்பின் இறுதியிலே ே இரு கட்டுரைகளையும் சொல்லதிகா பியச் சூத்திரப் பொருளாராய்ச் பிறிதேற்றல்’, ‘இருபெயரொட்டா தொகைநிலை" என்னும் ஐந்து கட்டு: கினியப் பதிப்பின் இறுதியிலே " கட்டுரையையும் தொகுத்துள்ளனர் என்ற சஞ்சிகையிலே வெளியாகிய

சிந்தனை
ன்பனவற்றுக்குப் பல்வேறு ஆசிரியர்கள் ஒப்புநோக்கி ஆராய்ந்ததன் பயகை, திருத்தங்கள் என்பனவற்றைக் கண்டு
பிராசீன பாடசாலையிற் கடமையாற் வெகு அண்மையிலுமே, அவருடைய
ட்டுரை உருவத்திலே வெளிவந்தன.
ச்சிக் கட்டுரைகளிலே காட்டிய கிறமை, முடைய உரைவிளக்கக் குறிப்புகளோடு குப் பெற்றுக்கொடுத்தது. ஈழகேசரிப் வேண்டுகோட்படி, தொல்காப்பியம் தாமோதரம்பிள்ளை பதிப்பு, கணே ாாடு கணேசையர் பதிப்பாக 1937 இல் என்ற பெயருடன் வெளியான எழுத் அடுத்த ஆண்டிலேயே தொல்காப்பியம் கணேசையர் தம்முடைய உரைவிளக் 1ழிவகுத்தது. இவ்விரு பதிப்புகளும் 0க்கண நுண்ணறிவு, அவர் கட்டுரை ாசித்த தமிழ் அறிஞர்களுக்கிடையே இப்பதிப்புகள் வெளியான பின்னர், பெருமையையும், ஆற்றலையும் உள்ளவா சரிப் பத்திராதிபர் பொன்னையாவின் 5 முதுபெரும் தமிழறிஞர் பண்டிதமணி பொருளதிகாரத்துக்கு உரைவிளக்கக் ணேசையர் பொருளதிகாரம் பேராசிரி 1943இலும், நச்சினர்க்கினியம் முதல் வளியிட்டனர். சென்னை “இந்தப் பத் ப் பிரசுரங்களை விமர்சனஞ்செய்த சுப் ட்டுரைகள் ஐயரின் ஆழ்ந்த அறிவு, ளக்கம் என்பனவற்றிற்கு மிக்க சான்று
மான கணேசையரின் உரைவிளக்கக் ஆய்வுபூர்வமான மதிப்பீடுசெய்ய ;ணக் கட்டுரைகளிலே தெரிந்தெடுத்த * குறிப்புகளோடு வெளிவந்த தொல் ங்களாகச் சேர்த்துள்ளனர். எழுத்ததி பாலி எழுத்து", "அளபெடை' என்னும் rரப் பதிப்பின் இறுதியிலே தொல்காப் சி, பிறிது பிறிதேற்றல்", "ஆறனுருபு "குபெயரும் அன்மொழித்தொகையும்", ரைகளையும், பொருளதிகாரம் நச்சினர்க் சிறு பொழுதாராய்ச்சி" என்னும் ஒரு
இக்கட்டுரைகள் யாவும் "செந்தமிழ்" வை: கணேசையருடைய மாணவரான

Page 5
இலக்கணக் கொள் .
பண்டித வித்துவான் க. கி. நடராஜன் மாறு கூறியுள்ளார்:-
"இவ்வாராய்ச்சிகளிற் சிவஞான
களை மறுத்து வேறு கொள்கை
இதனை இவர்கள் தமது கூர்த்த நுண்ணறிவைக் காட்டும்."
சிவஞான முனிவரும் sisust sig
சிவஞான முனிவருடைய திறன கொண்டால்மட்டுமே, அந்தப் பின் மதிப்பீடு செய்யலாம். பதினெட்ட ஞான முனிவர் வடநூற்கடலும் ெ இலக்கியம், இலக்கணம், தத்துவம், பாரும் மிக்காருமில்லாமல் விளங்கிச் ( களும் பலவாக இயற்றியவர். சிவஞ சித் திறன்பற்றிப் பேராசிரியர் கா. , Gwir jössff, GBFrunør fög5or umru 60aunrif மலைப் பல்கலைக் கழகத்திலே தமிழ்ப் ஞான முனிவர் வரலாறும் நூலாராய் மேல்வரும் பகுதிகள் நோக்கத்தக்கன
"வடமொழியிலே மாபாடியம் எ பாணினியின் இலக்கண நூற்சி ளது. ஆசிரியர் சிவஞான சுை தொல்காப்பியப் பாயிரத்துக்கும் உரைத்தனர். பிற சூத்திரங்க தவம் தமிழ்நாட்டினர்க்கு வாய்
“மொழித்திறத்தின் முட்டறுத்தற் இலக்கண நூலிற்கு விருத்தியுரை கும் முதற் சூத்திரத்திற்குமே றிற்கு எழுதுவதன்முன் முதல்து விரிப்பக் கருதி, அதனையே முற்றி விளைத்தனர். வீட்டு நூலாகிய கருவி நூலின்கண் அது செல் முழுப்பேருரை எழுதும் பேறு ய்
சிவஞான முனிவரைப்பற்றி மேலு வற்றைப் பார்க்கலாம். தமிழ் உரை பேராசிரியர் வி. செல்வநாயகம் கூறிய
"உரையாசிரியர்களுட் சேஞவரை அமையும் உரைநடையைப் பின்

95
இக்கட்டுரைகளைப்பற்றிப் பின்வரு
முனிவரின் இலக்கணக் கொள்கை களை இவர்கள் நிறுவியிருக்கிருர்கள். மதிகொண்டு செய்தமை இவர்தம்
றுகுமுறையும்
மயையும் பெருமையையும் அறிந்து னரிையிலே கணேசையரின் பணியை ாம் நூற்றண்டு பிற்பாதியிலே, சிவ தென்னுரற்கடலும் நிலைகண்டுணர்ந்து தர்க்கம் முதலிய துறைகளிலே ஒப் செய்யுள் நூல்களும் உரைநடை நூல் ான முனிவரின் இலக்கண ஆராய்ச் சுப்பிரமணியபிள்ளை (சுவாமி விபுலா ஆகியோரைத் தொடர்ந்து அண்ணு பேராசிரியராக விளங்கியவர்) "சிவ ச்சியும்" என்ற நூலிலே கூறியுள்ள
ன்ற பெயர் ஆசிரியர் பதஞ்சலியார் கியற்றிய பேருரைக்கே அமைந்துள் வாமிகள் தமிழ்ப் பேரிலக்கணமாய முதற் சூத்திரத்திற்கும் ப்ாடியம் ளுக்கு அவர் உரைகாண்டற்குரிய த்திலது."
பொருட்டுத் தொல்காப்பியமாகிய எழுதுவான் புகுந்து பாயிரத்திற் அகலம் எழுதி முடித்தனர். பிறவற் ாலாகிய சிவஞானபோதப் பொருள் லும் எழுதி முடித்துப் பெரும்பயன் இதன் கண் கருத்தூன்றப்பெற்ற பின் லாமையின், தொல்காப்பியத்துக்கு 1ாம் பெற்றிலம்."
தும் சில பேராசிரியர்கள் கூறியுள்ள நடை வரலாறு" என்னும் நூலிலே புள்ளமை வருமாறு :-
Kufř 68)surrer- 5řášs (pampurs பற்றிக் கம்பீரமாகச் செல்லும் ஒரு

Page 6
96
உயர்ந்த நடைவகையினைக் கை இலக்கணவிளக்கச் சூழுவளி ெ லிய சிறந்த உரைநடை நூல்க
"பிறரைக் கண்டிப்பதற்குத் தப அக்காலத்தில் விளங்கிற்று என் வளி ஒர் எடுத்துக்காட்டாகும் யாசிரியர்கள் மிகச் சிலர் என்ே பிற கண்டன நூல்களிலும் அவ உரையாசிரியர்கள் கையாண்ட ( பிறரைத் தாக்கிக் கூறும் வை நடையாகவும் ஒரு புதுச் சோை
பேராசிரியர் மு. வரதராசன் தம்மு என்னும் நூலிலே கூறியிருப்பதாவது
"வடமொழியிலும் தருக்கத்திலு றிருந்த புலமையை அவருடைய கள் அஞ்சத்தக்க வகையில் மறு
பேராசிரியர் சி. பாலசுப்பிரமணியன் லாறு" என்னும் நூலிலே, “சோழவந் சண்முகம்பிள்ளை, சோமசுந்தரம்பிள்ளை சாமிப்பிள்ளை ஆகியோர் பல இலக்க ான்று கூறும்போது, கணேசையரைக் கலாம். சிவஞான முனிவர் பாரது மையை எடுத்துக்காட்டவும் விரும்பா குக் காரணமாக இருக்கவேண்டுமென்
சிவஞான முனிவரின் இலக்கணப் சூத்திர விருத்தி, இலக்கண விளக் என்பனவற்றைக் கூறலாம். நன்னூல் யர் பற்றிய கண்டனம் குறைவு. யுரையைத் திருத்தியும் புதுக்கியும் ஆ கச் சூருவளி வைத்தியநாத நாவலர் கண்டனஞ்செய்து ஒதுக்குவது நோக் ஐந்திலக்கணமாயபோதும், முனிவர் மட்டுமே காணப்படுகிறது. இலக்கண முனிவர் கண்ட குறைகள் சிலவற்றுச் தொல்காப்பியச் சூத்திர விருத்தியை ளார். "புலவர்கள் அஞ்சத்தக்க வகை காணப்படுகின்றன.
தொல்காப்பியச் சூத்திர விருத்தி வாறு கண்டிக்கப்பட்டுள்ளனர் என்ப
"இஃதறியாதார் . இடர்ப்படும்

சிந்தனை
யாண்டு சிவஞானபோதமாபாடியம், தால்காப்பியச் சூத்திர விருத்தி முத ளே இயற்றினர்."
இழுரைநடை ஒரு சிறந்த கருவியாக பதற்கு அவ்விலக்கண விளக்கச் சூரு . அச்சூருவளியிற் பறவாத உரை ற கூறலாம். இக்கண்டன நூலிலும் பர் கையாண்ட உரைநடை பழைய செந்தமிழ் நடையாக இருந்தபோதும், கையிலே ஒர் உணர்ச்சிக் கலப்புள்ள பயுள்ள தடையாகவும் விளங்குகிறது.”
டையூதமிழ் இலக்கிய வரலாறு
ம் இலக்கணத்திலும் அவர் பெற் உரைநூல்கள் காட்டும் . புலவர் ப்பு. நூல்கள் எழுதியவர் அவர்."
தம்முடைய 'தமிழ் இலக்கிய வர தான் அரசஞ்சண்முகஞர், திருமயிலை ா, மறைமலையடிகள், சுன்னுகம் குமார ணக் கட்டுரைகள் வரைந்துள்ளனர்" குறிப்பிடவில்லையென்பதைக் கவனிக் ாரமான கண்டனத்துக்கு ஆளாகிய rமையே, கணேசையர் விடுபட்டதற்
று ஊகிக்கலாம்.
பங்களிப்புகளாக, தொல்காப்பிய்ச் கச் சூழுவளி, நன்னூல் விருத்தியுரை விருத்தியுரையிலே பிற உரையாசிரி சங்கரநமச்சிவாயர் எழுதிய விருத்தி ஆக்கப்பட்டது அது. இலக்கணவிளக் இயற்றிய இலக்கண விளக்கத்தைக் கமாக இயற்றப்பட்டது. அந்த நூல் மறுப்பு எழுத்துக்கும் சொல்லுக்கும் விளக்கச் சூருவளியிலே, சிவஞான கான விளக்கங்களுக்குத் தம்முடைய ப் பார்க்கும்படி, முனிவரே கூறியுள் யிலான மறுப்புகள் அந்த நூலிலேயே
யிலே உரையாசிரியர் பிறர் எவ்வெவ் தற்கு மாதிரிக்குச் சில:-
g

Page 7
இலக்கணக் கொள்.
"இக்கருத்தறியாத நச்சிஞர்க்கினி நச்சினர்க்கினியர் . இடர்ப்ப தமக்கு வேண்டியவாறே கூறின "இக்கருத்தறியாத உரையாசிரியன ‘இனி உரையாசிரியரும் நச்சின
யறிந்திலர்போலு மென்க." "இப்பெற்றியறியாத உரையாசிரிய "இனி உரையாசிரியரும் நச்சினுர்க்
w & 8 ed அவருரை போலியுரை யென "தமிழ்நூலொன்றே வல்லவுரைய ஆசிரியர் கருத்தாகக்கொண்டு ரென்பது." "அங்ங்ன முரைப்பனவெல்லாம் ே இங்ங்னங் கூறிய வாசிரியர் கரு சாதிப்போ மென்னுங் கருத்தா கேற்பவே பொருளுரைத்தார் ம யாசிரியரை உள்ளிட்டோரெனவு "இஃதறியாதார் தத்தமக்கு வேன் *இதஞனே உரையாசிரியர் நச்சினும் இங்ங்ணஞ் செம்பொருள் கொள் லென்னுங் குற்றப்பட விடர்பட் யாண்டு முரைசெய்த லவரியல் ( "பிறிது பிறிதேற்றலும்" என்பத ருரைத்தவை போலியுரை என்ப சிவஞான முனிவர் வடமொழி இ டிப் புலவர்களை அஞ்சுவித்தமைக்கும் ரணங்கள் வருமாறு:-
“இங்ங்ணம் வருவனவற்றை al-DT "இக்கருத்தேபற்றி வடநூலாரும் வதே பாயிரமெனக் கொள்ப."
*வடநூலார் யாப்பை ஆனந்தரிய மென்றும், கேட்போரை அதிகா மென்றுங் கூறுப." "இப்பாயிரத்தை வடநூலார் உே வழிமொழிதற்கு முன்னர்ப் ப்ெ வடநூலார்." இன்னுமிக் கடாவிடைகளெல்லா இரண்டாமானிகத்திற் கண்டுெ போலென் றுவமையுங் கூறினர்.”

97
qurd", *
நித்தி நலிந்து பொருள்கொண்டு . f
மர யுள்ளிட்டோ ரெல்லாரும்." ர்க்கினியரும் . ஆகுபெயர்பற்றி
urf oyp56ô03aumtrif.° கினியரும் . . உரைத்தாராலெனின், ாவறிக."
பாசிரியரை யுள்ளிட்டோரூரையை, பின்னுள்ளோரு மயங்குவாராயின
பாலியென்ருெழிக." 碧 த்து நோக்காது, யாம் பிடித்ததே fib •.. ~, . காங்கண்மாட் டெறிந்ததற்
ாட்டேற்று முறைமையுணராத உரை னர்க,
ண்டியவாறே யுரைப்ப."
க்கினியருரைகளு மறுக்கப்பட்டன." ஸ்ளமாட்டாதார் . கூறியது கூற
டுப் பொருளுரைத்தார். இவ்வாறே பென்க."
ற் குரையாசிரியரை யுள்ளிட்டோ
து மேற்கூறினுேம்."
லக்கணப் புலமையை எடுத்துக்காட் சூத்திர விருத்தியிலிருந்தே உதா
லார் அத்தர்ப்பாவிதணிச் சென்பர்." யாப்பு முதலிய நான்கும் உணர்த்து
மென்றும், நூதவிய பொருளை விடய ரிகளென்றும், பயனைப் பிரயோசன
பாற்காத மென்ப"
றப்பட்டதனைப் புரோவாதமென்பர்
rம் மாபாடியத்துங் கையடத்தும் 5пт6іта. கையடஞர் நரமடங்கல்

Page 8
98
*shu L_15/T லுணர்ந்தார்க்கன்றித்
முனர்ந்து கோடற்கன்றே பாயி காப்பியன்” என்றதுரவடமென்க."
"வடநூலாரும் இலகச்சாரண ெ "இதனை வடநூலார் ஆற்பனே ப
*வடநூலார் தன்னைப் பற்றுதலெ
மென்றுங் கூறுப.”
"வடமொழி மதம்பற்றிக் கூறினா சிவஞான முனிவருடைய மதிப்
சேஞவரையர் ஒருவரே. சூத்திரவிரு துள்ள முனிவர் கூற்றுகள் இவ்வுண்ை
"வடநூற் கடலை நிலைகண்டறிந்த குரைசெய்தாராயின், இன்ஞேரன் யர் கருத்துணர்ந்துரைப்பர்."
"அது வடநூல் விதியோடு முர கொள்ளாமற் கூறலே ஆசிரியர் என்னுஞ் சூத்திரத்துத் தாமுங் லானும், அவர்க்கது (= சேஞவ
"இன்னுமொரோவிடங்களிலே யில் கூறுவர். அங்ங்னமொரோவழி நச்சிஞர்க்கினியர் முதலியோர்ே மென்னுஞ் செருக்கால் யாண்( மாறிமாறி வருதலின், அதுபற் மொரோவழி மயங்குத லியல்.ெ
இவ்வாறு ஒரோவழி மயங்குபவர்களி: பதஞ்சலி முதலியவர்கள் தவத்தால் கடந்து இறைவனருள் பெற்றுடை விதி விலக் கு வழங்கப்பட்டுள்ளா பெற்றவர்களுள்ளே தமக்கும் ତୃ f முனிவர் விரும்பியிருக்கலாமென்று ஊ றயினும், கணேசையருக்குச் சேஞவ கிருந்ததிலும் கூடிய மதிப்பு இருந்திரு வரையரிலிருந்து வேறுபடுமிடங்கள்
பொருத்தமானதெனக் கணேசையர்
தொல்காப்பியப் பதிப்புகளிலே கணேசையரின் எட்டுக் கட்டுரைகளு "செந்தமிழ்" என்ற சஞ்சிகையின் ( காணப்படுவதால், அக்கட்டுரைகளைச் வகுக்கக்கூடியதாயுள்ளது.

சிந்தனை
தமிழியல்பு விளங்காதென்பது ரத்துள் 'ஐந்திரம் நிறைந்த தொல்
asirur."
தமென்ப."
ன்னுங் குற்றத்தை இதரேதராச்சிரய
.'
பிற்குப் பாத்திரரான உரையாளர் த்தியிலே, இரண்டிடங்களில் அமைத் மையைத் தெளிவாக்குகின்றன:-
சேவைரையர் எழுத்ததிகாரத்திற் ான பொருளனைத்துத் தோன்ற ஆசிரி
ணுதலானும், வடநூலோடு மாறு * மேற்கோளென 'அதனினியறல்” (= சேஞவரையரும்) கூறிஞராக ரையர்க்கது) கருத்தன்றென்க.
வ்வாறே (- சேனவரையர்) மயங்கிக்
மயங்குதல்பற்றி அவரையிகழற்க, பால யாம் பிடித்ததே சாதிப்போ டு மயங்காமையின் முக்குணங்களு றி யெனத்துணை துண்ணறிவாளரு
நன்க."
லிருந்து அகத்தியர், தொல்காப்பியர், மணந்துயராய், முக்குணங்களையுங் யராகலின்" சிவஞான முனிவரால் ர்கள். இத் த கைய விலக்குப் டம் கிடைக்கவேண்டு மென்று ாகிக்க இடமிருக்கிறது. அது எவ்வா வரையர்மேல் சிவஞான முனிவருக் நக்கிறது. சிவஞான முனிவர் சேஞ பலவற்றிலே, சேணுவரையருரையே நிறுவ முயன்றுள்ளார். -
அனுபந்தங்களாக வெளியிடப்பட்ட க்கும் அவை முதலில் வெளியான தொகுதி, பகுதி என்ற விபரங்கள் k காலமுறையிலே மேல்வருமாறு

Page 9
இலக்கணக் கொள்.
போலி எழுத்து ஆறனுருபு பிறிதேற்றல் தொகைநிலை
அளபெடை பிறிது பிறிதேற்றல் தொல்காப்பியச் சூத்திர இருபெயரொட்டாகுபெ
:
:
8. சிறுபொழுதாராய்ச்சி
இக்கட்டுரைகள் யாவும் 1923ஆம் மிடையில் வெளிவந்தவை. இக்கட்டு
முறையின் போக்கின ஆராய்வதே இ
sGJIT syn Fuussör அணுகுமுறை
முதலிலே வெளியான நான்கு கட் tē starami. கட்டுரைகளைத் நேரடியாகத் தொல்காப்பிய ஆராய்ச் ாப்பியக் கடலுள் இறங்க, அவருக்கு டும். போலி, ஆறனுருபு பிறிதேற் நன்னூலார் கருத்துகளை ஆராய்வத அமைந்துள்ளன, அகத்தியம் முதனு நூலெனவும், நன்னுரல் புடைநுாலெ ஐயர் நன்னுரலை வழிநூலெனக் கொள் லூலெனக் கொண்டிருக்கவேண்டும். அது வழிநூலா அல்லது கொல்காப் எழுந்திருக்கிறது. இளம்பூரணர் உரை யும் இராசபவித்திரப் பல்லவதரையரி: யும் நன்கு பயன்படுத்தியே, பவணந்தி
தொல்காப்பியம் ஓர் ஆசிரியரால் நூல்தான என்பது இன்று பிரச்சினைய தற்கு இரண்டு காரணிகளுள. தெ படும் சங்க நூல்களின் காலத்துக்கு மு வான மரபு உண்டு. அது இடைச்ச ளுரை கூறியுள்ளமையை மறுத்து, வரையிலேயே தோன்றியிருக்க வேண் பேராசிரியர் வையாபுரிப்பிள்ளை அக தொல்காப்பியருக்கு முற்பட்டவரென! தொல்காப்பியத்திலோ, சங்க இலக்கி: அகத்தியர் மாணவர் பன்னிருவருள்ளே பாரனர் முதலியோர் அடங்குவரெனல பாடினரெனவும் அப்பன்னிரு படலத்

99
(22一岛) (25 - 9) (1 سس۔ 36) (26 - 7)
(27 - 1) w ப் பொருளாராய்ச்சி (27 - 7, 9 பரும் அன்மொழித்
தொகையும் (28 - 12) (29 - 10)
ஆண்டுக்கும் 1931ஆம் ஆண்டுக்கு ரைகளிலே கணேசையரின் அணுகு }க்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.
டுரைகளிலும் ஒரு பொதுத் தன்மை தொடங்கும்போது, கணேசையர் *சியாகத் தொடங்கவில்லை. தொல் குத் தயக்கமாக இருந்திருக்கவேண் றல், அளபெடை என்ற மூன்றும் 1ற்காக எழுந்த கட்டுரைகள்போல வாலெனவும், தொல்காப்பியம் வழி பனவும் முனிவர் கொண்டுள்ளார். ாவதால், தொல்காட்பியத்தை முத நன்னூல் எழுந்த காலத்திலிருந்தே பியத்துக்கு எதிர்நூலா என்ற விஞ ாயோடு கூடிய தொல்காப்பியத்தை ன் உரையோடு கூடிய அவிநயத்தை தி நன்னூலை எழுதியுள்ளார்.
ல் ஒரு காலத்திலே செய்யப்பட்ட ாகியுள்ளது. இந்த நிலை ஏற்பட்ட ால்காப்பியர் காலம் இன்று காணப் முற்பட்டதென்று நம்பப்படும் வலு ங்க நூலென இறையனரகப்பொரு அது கி. பி. நான்காம் நூற்ருண்டு எடுமென்ற முடிபுக்கு ஆதரவாகப் safrait spiseir ua int Ligust 6irrri. க் கூறப்படும் அகத்தியரைப்பற்றித் பங்களிலோ எவ்வித குறிப்புமில்லை.
தொல்காப்பியர், அவிநயர், பனம் பும், அவரே பன்னிரு படலத்தைப் நின் வழிநூலாகவே புறப்பொருள்

Page 10
úGŪ
வெண்பாமாலை தோன்றியதெனவும் கூறப்பட்டு இடைக்காலத்திலிருந்து உண்டு. தொல்காப்பியர் என்ற ெ சங்க இலக்கியங்களுக்கு முற்பட்டவ ரசீகச் சுமார் கி. பி. ஆரும் நூற் 4சணர் தொல்காப்பியத்துக்கு உள பியர் இருவர் கதைகளும் கலந்து, ெ கலந்துவிட்டனவெனப் பேராசிரியர் கட்டியுள்ளார்.
பவணந்தி அவிநயத்தைப் பயன்! காப்பியத்தின் "அழிநுர்ல்" அல்ல, வ, பைக் கணேசையர் ஏற்றுள்ளார். நீ தில் நன்னூலைத் தூற்றியும் போற்றி ளும் "செந்தமிழ்" என்ற சஞ்சிகையி இலங்கை இராமநாதன், 'தொல்காட் தலப்பிலே தொல்காப்பியரைப் புக தொடர் கட்டுரை எழுதிவந்தனர். * வைத்தியலிங்கம்பிள்ளை கட்டுரை பாழ்ப்பாணம் ஆர். ஆர். குணரத்தின் பெயர்ச்சொற்ருெடர் ம. பட்டது. கணேசையர் நன்னூலை ம
1. போலி எழுத்து
Gum 6ó) எழுத்து என்னும் முதற் தரப்பட்டு, உரையாளர் 52Qgwnrig mrif
"அம்முனிகரம் யகர .ெ எய்தினையொத் திசைக் டுவ்வும் வவ்வு மெளே
பவணந்தியார் போலி எழுத்து உண 4ணர்க்கினரெனவும் உரையாளர் சி பொருத்தத்தை ஆராயத் தொடங்கு பாளர்களின் பெயர்களைச் சுட்டிக் சு *றப்படுகிறதென்ற கருத்தைச் சங்க டார். அக்கருத்தை விளக்கி போலி சிவஞான முனிவர் கண்டித்துள்ளார் யிலும் முனிவரின் கருத்து இடம்பெ
பவணந்தியார் கறியது சந்தியக் கூறும் நியாயங்களாவன:-
1 சந்தியக்கரம் உணர்த்தியிருந் விளங்கத்தக்க முறையிலே, அ வவ்வும் உவ்வுமென்றும், ஒத் இறும் சூத்திரித்திருப்பர்.

đồ95&or
புறப்பொருள் வெண்பாமாலையிலே
வலுவுடன் காணப்படும் மரபு ஒன்று பயரிலே இருவர் இருந்தனர். ஒருவர் ர், மற்றவர் அகத்தியரின் மாணவ முண்டுவரையில் வாழ்ந்தவர். இளம் ரையெழுதுவதற்கு முன்பு தெர்ல்காப் தால்காப்பியம் இரண்டன் மரபுகளும் தெ. பொ. மீனுட்ஃசுந்தரஞர் முடிவு
படுக்கியுள்ளபோதும், நன்னூல் தொல் Nநூலே என்ற மயிலேநாதரின் முடி இருபதாம் நூற்ா?ண்டுத் தொடக்கத் யும் கண்டனங்களும் கண்டன மறுப்பு லே வெளிவந்தமை கவனிக்கத்தக்கது. பிரும் பிற்காலத்தாரும்” என்னும் ழ்ந்தும், பவணந்தியாரை இகழ்ந்தும் இதற்கு மறுப்பாக, யாழ்ப்பாணத்து எழுதினர். இம்மறுப்புக்கும் மறுப்பு னம் என்பவரால், நன்னூல் என்னும் றுப்பு" என்ற தலைப்பில் வெளியிடப் தித்தவரென்பது தெளிவு.
கட்டுரையிலே, நன்னூற் சூத்திரம் கருத்து ஆராயப்பட்டுள்ளது. மன்றிவை கு மவ்வொ வா ரன்ன?" - தன். 125
ர்த்தினரல்ல ரெனவும், சந்தியக்கரமே லர் கூறினரென மொழிந்து, உரைப் ம் கணேசையர், குறிப்பிட்ட உரை பறவும் விரும்பவில்லை. சந்தியக்கரமே நரநமச்சிவாயர் முதலிலே வெளியிட் எழுத்து என்று உரை கூறியோரைச்
தொல்காப்பியச் சூத்திரவிருத்தி ற்றுள்ளது.
கரமன்று என்பதற்குக் கணேசையர்
நால், தாம் குறித்த பொருள் இனிது
ம்முன்யகரமிகரமென்றும் அவ்வொடு து எய்தினென்றும் ஐயிசைக்குமென்

Page 11
இலக்கணக் கொள் .
.ே மாற்றிப் பொருள் கொள் லாலும் சந்தியக்கரங் கூறு னுந் தொகைச் சொல்லாே பன்றி இரண்டுங்கூடி யென்
சி. ஆரியமொழியிற் கூறிய ச இணும் புகுத்தவேண்டி, நன் தைச் சந்தியக்கரமுணர்த்தி கோடல் உண்மைப் பொரு
4. நன்னூற் சூத்திரத்தின் நேர் பவணந்தியார் சத்தியக்கரங் வாறு ஏகரஒகரங்களையுங் தால் வரும் பயன் செய்ய கொள்ள நிற்றலாம்.
நன்னூற் சூத்திர விருத்தியிலே, மேல்வரும் விளக்கத்தைப் பார்த்தா புரியும் -
“. அகரக்கூறும் இகரக்கூறுந் அகரக்கூறும் உகரக்கூறுந் தம்மு கொள்க. . . இச்சூத்திரத்திற் தமிழ்தாற் பயிற்சியொன்றுமே திற்றென்று பொருள்கொண்டு பொருள் கொண்டு உதாரண பானும் வடநூலொடு மாறுட
தொல்காப்பியருடைய கருத்தை முரி, "அகரவிகர மைகாரமாகு" ெ மென்றும் இகர உகரங்களை மு யகரப்புள்ளி யுமையெனெடுஞ்சினை ( வேறுவைத்துக் கூறியது போலியெ( வதற்கே, அகரவிகரங்களுக்கிடையே அவர் கருத்தாயின், அது தெளிவாக னெடுஞ்சினை" என்ற தொல்காப்பியத் பாட்டுக்கு எதிரானதெனக் கணேசை பென்னும் பொருளையுணர்த்தி, ஆகு தொல்காப்பியம் எழுத்ததிகாரச் சூத் சொல் அதே பொருளிற் பயன்படு, காட்டியுள்ளார்.
கணேசையர் தர்க்கமுறையிலே தற்குச் சில தடைகளைத் தோற்றுவி தந்துள்ளார். சினையென்பதற்கு, ஐயி தடை, அவ்வாருயின் சூத்திரத்திலே,ஐ

101.
ாவதாலும் கூட்டிப் பொருளுரைத்த 1வதாகக் கொள்வாருக்கு, இவையென் ல இரண்டும் வருமென்பது பொருளே fபது பொருளாகாது.
ந்தியக்கரத்தை, தமிழ்மொழிக் கண் னுாலார் போலியுணர்த்திய சூத்திரத் யதெனக் கொண்டு வலிந்து பொருள் ளும் பொருத்தமுமன்று.
பொருளை எடுத்துக்கூறும் கணேசையர், கூறியிருந்தால், வடமொழியில் உள்ள கூறியிருப்பாரென்பர். போலியெழுத் புளில் வரும் எதுகைக்கண் இவ்வாறு
சிவஞான முனிவர் கொடுத்துள்ள ால், கணேசையர் அளித்துள்ள பதில்
தம்முளொத்து எகரமொலிக்கும், முளொத்து ஒகரமொலிக்கு மெனவுங் கு இவ்வாறு பொருள்கொள்ளாது, யுடையார், எழுத்துப் போலியுணர்த்
. உதாரணங்காட்டுவர். அவ்வாறு க்காட்டுமாற்ருற் பெறும் பயனின்மை படுதலாலும், அதுபொருந்தாதென்க.”
க் கணேசையர் ஆராய முற்படுகின் மன்றும் அகரவுகர மெளகாரமாகு" மன்னர்க்கூறிப்பின்னர் அகரத்திம்பர் மெப்பெறத்தோன்றுமென யகரத்தை ழத்தாமாற்றை நன்கு புலப்படுத்து
யகரங்*லந்து ஐகாரமாகுமென்பதே
அமையுமாறு சூத்திரிப்பார். "ஐயெ தொடர் சந்தியக்கரம் என்ற கோட் யர் வாதிப்பர். சிண்யென்பது உறுப் தபெயராய் எழுத்தை யுணர்த்தும் |திரங்கள் நான்கில், சினை என்னுஞ் த்தப்பட்டுள்ளமையைக் கணேசையர்
தம்முடைய கொள்கையை நிறுவுவ த்து, அவற்றுக்கேற்ற விடைகளையுந் ன் சினையென்ருல் என்னனன்பது ஒரு யெனெடிலின்சினை என்றிருக்க வேண்டு

Page 12
102
மென்பதுவிடை. மொழிக்கு உறுப் கூறினரென்முல் என்ன என்பது ஒ தொல்காப்பியர் ஆளுவர் என்பது புள்ளி என்ற சூத்திரத்திலுள்ள இ பின்ன என்பது தடை. எழுத்ததிச வருமிடங்கள் அனைத்திலும் இம்ப என்பது விடை,
போலியெழுத்து வழக்குப்பற்றி யோர்நிலைபற்றிக் கணேசையர் தொ மாதிலுக்கும் அகரவுகரமெளகார கொள்ளற்க" எனவும் பிரயோகவிவே! நின்றனவெனினுமமையும்" எனவும் குறிப்பர். போலியெழுத்து எதுை பயன்படுவதாகக் கொண்டால், இ என்ற நெட்டெழுத்துக்கு அதன் இ நெட்டெழுத்துக்கு அதன் இனக்குறி இவை போலியெழுத்துக்களாகக் ே பட்டிருக்கிறது. கணேசையர் இத்த யோர் ஐயன் என்பதை அய்யன் எனவும் எழுதிவந்ததை எடுத்துக் க யமைப்புப் பற்றிய சிக்கல்கள் வழக்கு கப்படத்தக்கன என்பது இன்றையபெ அமுல் நடத்தப்பட்ட எழுத்துச் சீர்திரு களும் தமிழ்நெடுங்கணக்கிலிருந்து காரர் இந்தப்பிரச்சினையை இனி ஒது
2. ஆறனுருபு பிறிதேற்றல்
*றனுருபுமேற்குமஷ்வுருபே" என் தாடங்கும் கணேசையர், மயிலைந ஞானமுனிவரின் மறுப்பைக்கூறி, அம் காட்டுகின் ருர், சிவஞானமுனிவரை கணேசையர் துணிந்துவிட்டமையை,
ஆரும்வேற்றுமையுருபு மற்றைய ஞரைத்த மயிலைநாதர் சாத்தனது, பனவாக எடுத்துக்காட்டுகள் தந்துள்ள சாத்தனதன என்னும்போது சாத்த ாரியையும் பெற்று நின்ற பெயரா பென்றல் பொருந்தாது என்பது மு யுள்ளவாறே பிரிக்கப்படினும், உை ஆறனுருபென வழங்கப்பட்டுள்ளதென
மயிலைநாதருரை சேஞவரையர், இ போகுமாற்றையும் ஐயர் குறிப்பிட்(

சிந்தனை
பாதல் பற்றிச் சினையென எழுத்தைக் ருதடை. எங்கும் எழுத் தென் றே
அதற்குவிடை. அகரத்திம்பர் யகரப் }ம்பர் என்பது காலப்பின்ணு, இடப் காரச் சூத்திரங்களில் இம்பர் என் று ர் என்பது காலப்பின்னுக வருகிறது
இலக்கணகாரர், உரையாளர், முதி ாடர்ந்து கூறுகிருர், அகரவிகரமைகார மாதலுக்கும் நச்சிஞர்க்கினியர் "அது கத்தார் "இக்காலத்துப் பயன்படாமலே கூறியுள்ளமையைக் கணேசையர் கக்குமட்டுமல்லாது அளபெடைக்கும் த்தச் சிக்கல் தீர இடமிருக்கிறது. ஐ னக்குறிலாக இகரமும் ஒள என்ற லாக உகரமும் வழங்குவதாலேதான் கொள்ளப்படவேண்டிய தேவையேற் கைய விளக்கத்தராதபோதும், முதி எனவும் ஒளவை என்பதை அவ்வை ாட்டியது பாராட்டத்தக்கது. மொழி தமொழியை ஆராய்வதாலேயே தீர்க் மாழியியலார் கருத்து. தமிழ்நாட்டிலே த்தத்திலே ஐ,ஒள என்னும் ஈரெழுத்துக் விலக்கப்பட்டுவிட்டதால், இலக்கண துக்கிவிடலாம்.
ற நன்னூல்-293 உடன் கட்டுரையைத் ாதருரையைத்தந்து, அதற்குச் சிவ மறுப்புப் பொருத்தமுடையதன் றெனக் ப் பெயர்சொல்லிக் கண்டிப்பதற்குக்
இக்கட்டுரையிலே காலைாம்.
Iருபுகளை ஏற்றுவருமெனப் பொரு சாத்தனதண், சாத்தனதனுல் முதலி ார் உருபு இடைச்சொல்லாதலாலும், னது என்பது துவ்விகுதியும் அகரச் தலினல், அதுவென்பதை ஆறனுரு முனிவரின் மறுப்பு. முனிவர் காட்டி டமைப் பொருளிலேயே வருதலால், ன ஐயர் கூறுகிருர்,
இளம்பூரணர் கருத்துகளோடு ஒத்துப் டுள்ளார். மயிலைநாதர், "சாத்தனது

Page 13
இலக்கணக் கொள் .
. எழுவாயுருபும் ஏற்குமென்றும் . முடியு"மென்றும் உரைத்த மையை உ றுமையுருபு ஏற்றுநின்ற சொல் லே துருபு ஏற்குமென்பதும், ஏற்குங்காg படுதலால் ஆறனுருபென்றே வழங்கி "பிறிது பிறிதேற்றலும் என்னுந் தெ வரையரும் இளம்பூரணரும் இக்கருத்
சிவஞானமுனிவர் இவ்வுரையை திற்கு, உருபு இடையிலும் இறுதியிலு தாலார் மதமென்றும் பொருள் கூ தொல்காப்பியர் வடமொழி யிலக்கண மில்லையென்றும், கூறினும் "அளபிற்ே பதுபோலச் சூத்திரித்திரிப்பாரென்றும் துக் காட்டும் வழக்கு தொல்காப்பிய எனத் தொல்காப்பியத்தில் வருமிடங் தமிழ் நூலாசிரியர் என்பவன்றி வடநு வ-துர்லார் மதம் இதுவென வேறுபட் போந்த பயன் எதுவுமில்லையென்றும்
இவ்வுரை மறுப்பை நிறுவுவதற்கு மாக மேலும்கில ஆதாரங்கள் தரு வயின்’ என்ற தொல்காப்பியச் ெ "தொகாவிறுதியான" என்னும் எதிர்ம தலில், அத்தொடரிலேயே உடன்பாட் என்பது தடை. அவ்வாறு வருதல் மு அவருரை பொருந்தா தென்பது விடை சூத்திரத்தில், இனமல்லவற்றை உட திரவிருத்கி கூறியுள்ளதே என்பது வழுவமைதியென்று கூறுதலினல், வழு உடனெண்ணுதல் பொருந்துமாதலினு என்பது விடை. உருபு பிறிதேற்ற *பிறிது பிறிதேற்றலும்’ எனச் சூத்தி அதனலும் ஒரு நயம் தோன்றுதற்கு இடைச்சொல்லா தலாற் பிறிதுருபை யேற்ற சொல்லோடுகூடிப் பெயர்த்த றுமை நயமென மேலும் அதனை விள
தாம் நிறுவ எடுத்துக்கொண்ட கணேசையர் மேலும் சில சான்றுகள் வேற்றுமைப் பொருள்பற்றிக் குறிப்ட பது "அதுச்சொல்வேற்றுமையுடைமை சொல்லதிகாரச் சூத்திரத்தாலே தெ உடையது முன்னும் உடைமைப்பொரு முற்ருகிச் சாத்தனுடையதாயிற்று என

O 3
. வினையும் வினைக்குறிப்புங்கொண்டு ற்று நோக்கும்போது, ஆரும் வேற் வினைக்குறிப்புப் பெயராய்நின்று பிறி லும் உடைமைப்பொருளும் காணப் வந்தனரென்பதும் தெளிவாகின்றன. ால்காப்பியச் சூத்திரத்துக்குச் சேன த மையவே பொருள்கூறினர்.
மறுத்து, இதற்கு முதற் சூத்திரத் ம் விரிந்து வருமென்றும் அது வட நினர். தமிழ் இலக்கணங் கூறவந்த ஈங்கூற வந்தாரென்றல் பொருத்த காடல் அந்தணர் மறைத்தே" என் வடநூலார் மதம் இதுவென எடுத் த்தில் இல்லையென்றும், வரை யார்? பகள்தோறும் வரையாரென்பதற்குத் ாலார் என்பது பொருந்தாதென்றும் ாடறிதற்குக் கூறினுரெனில், அதஞற்
கணேசையர் வாதிப்பர்.
க் கணேசையர் தடைவிடைகள் மூல வர். "ஐயுங்கண்ணுமல்லாப்பொருள் சால்லதிகாரச் சூத்திரத்தில் வரும் றை, வேற்றுமைத் தொடரில் வரு டுப் பொருளும் வரவேண்டுமல்லவா pணிவர் உரைக்கு இல்லாமையால்
"பிறிது பிறிதேற்றலும்" என்னுஞ் னெண்ணுதல் மரபன்று என்று குத் தடை சேஞவரையர் இச்சூத்திரம் அமைத்தற்கண் வழுவாவனவற்றை ல் முனிவர் கூற்று மறுக்கப்படுகிறது லும் என விளங்கச் சூத்திரியாது, fத்தது ஏன் என்பது அடுத்த தடை. என்று கூறும் கணேசையர் உருபு ஏற்காதாதலால், உருபு தன்னை iன்மையெய்தி நின்ற என்ற வேற் க்குவர்.
மயிலைநாதருரைக்குச் சார்பாகக் தருவர். சாத்தனது என்பதுபோல புவினைமுற்றுப் பிறத்தல் உண்டென் பானும்" என்னுந் தொல்காப்பியச் ரியவருதலால் சாத் தனது என்பது |ள் பின்னுமாக வந்த குறிப்பு வினை ாப் பொருள்தந்து உருபேற்ற சாத்

Page 14
104
தனதுபோல நிற்குமென்பதும் பின் மென்பதும் அக்காலத் துரையாசிரிய குல் கருத்தாதல் துணியப்படும். பி தினரே. சாத்தனது, சாத்தன ள பன்மையிருக அமைவதுபோல உருே ஒருமை பன்மையிருக அமைவது. இ யுறுத்துவதாகக் கணேசையர் காட்டு
கட்டுரையின் ஈற்றிலே சிவஞான கூறிய உரையைத் தந்து அதன் ெ வாயாய் நின்ற அவ்வுருபே ஐ முதலி முனிவருரை. அவ்வுருபு என்பது எழு எழுவாயுருபு பிற உருபேற்குமென் வடிவம் உருபேற்றலே கூறப்பட்டதெ ஐயர் வாதிக்கிருர் ஆறனுருபு பென்பது பொருளேதவிர, ஆறுருபு ஐயர் தொல்காப்பியரதும் நன்னூல காட்டுவர். மயிலைதாதருரையே டெ முடிவுபெறுகின்றது.
கணேசையர் தம்முடைய கருத் ரென்பது தெளிவு. தொல்காப்பியரு அதே பிழையை ஏற்றுவிட்டாரென்று இலக்கணக் கொள்கை பொருந்தாெ
3. தொகை நிலை
கணேசையர் இக்கட்டுரையைச் தொடங்கவில்லை. கட்டுரையின் தொ குறிப்புக் காணப்படுகிறது. தொன நோக்கி எழுந்ததன்று எனவும் மாண தெனவும் ஐயர் கூறியுள்ளார். இ சேனவரையருக்கும் தொகைவிளக்க எடுத்துக்காட்டி, அவர்களுள் எவர் ச படுகிறது. தொகைநிலையாவது இரண்டும் பலவுமாகிய சொற்கள் இயைந்து நிற்றலென்றும், தொகுங் வினையும் தொகுமென்றும் சேஞவன யோர் பெயரும் பெயருமே தொ பெயரும் வினையுந் தொகாவென்று கருத்து, "பெயருந் தொழிலும் பிரி காப்பிய எழுத்ததிகாரச் சூத்திரத்து சொல்லும் பெயரும் வினையுமாய்ட் கூடியு மிசைப்ப வேற்றுமையுருபு ெ தோற்றுதல் வேண்டாத தொகுதிக்

சிந்தனை
அது பெயராய் நின்று உருபேற்கு ர்களுக்கு மட்டுமன்றி, நூலாசிரியர்க் ரயோக விவேக நூலாரும் இக்கருத் ன வினைக்குறிப்பு முற்றுகள் ஒருமை பற்ற ஆரும் வேற்றுமைப் பெயர்கள் இரண்டுக்குமுள்ள ஒற்றுமையை வலி
முனிவர் நன்னூற் சூத்திரத்துக்குக் பாருந்தாமையைக் காட்டுவர். எழு ய ஆறுருபுகளையும் ஏற்றுவருமென்பது வாயுருபைமட்டும் சுட்டாதென்பதும், பது பொருந்தாதென்பதும், பெயர் னில், அது கூறியது கூறலாமென்றும் என்பதற்கு ஆரும் வேற்றுமையுரு என்பது பொருளல்ல என்பதை நிறுவ ாரதும் சொல்லாட்சிகளைச் சான்முகச் ாருத்தமாதல் தெளிக எனக் கட்டுரை
தை நிறுவுவதிலே வெற்றிபெற்றுள்ளா ம் பிழை விட்டுவிட்டார் நன்னூலார் கொண்டால் மட்டுமே, கணேசையர் தனக் கூறலாம்,
சூத்திரப் பொருளாராய்ச்சியாகத் டக்கத்திலே, அவையடக்கம்" போன்ற கைநிலை என்ற கட்டுரை அறிஞர்களை ாவர்களுக்கு விளக்கம் கருதியே எழுந்த இக்கட்டுரையிலே உரையாசிரியருக்கும் ம்பற்றிக் காணப்படும் வேறுபாடுகளை கூற்றுப் பொருத்தமானதென ஆராயப் வேற்றுமை முதலிய பொருள் மேல்
பிளவுபடாது ஒன்று படத் தம்முள் காற் பெயரும் பெயரும், பெயரும் ரயர் கூறுவர். உரையாசிரியர் முதலி குமென்றும் பிளவுபட்டிசைத்தலாலே கூறுவார்கள். உரையாசிரியருடைய ந்தொருங் கிசைப்ப" என்னுந் தொல் க்கு அவர் பெயர்ச்சொல்லும் வினைச் பிரிந்தும் பெயரும் பெயருமாய்க் தாகாது நிலைபெற்றவிடத்தும் அவை கேண்ணுமென உரைத்தவுரையானும்

Page 15
இலக்கணக் கொள் .
விளவினைக் குறைத்தான், விளவினைக் கொண்டான், நிலாத்துக்கொண்டவ தாலும் அறியப்படும். பெயரும் ( விதியை மேற்கொண்டவரென உண சையர், தமிழ் வழக்கறிந்து பெயரும் ரெனச் சேனவரையரைப் பாராட்டு உரையாசிரியரெனவும் வடநூற்கட ரெனவும் முனிவர் கூறுவன இங்கே
தொல்காப்பியரது கருத்து எதுெ சிாட்டப்பட்ட சூத்திரத்துக்குச் சரிய பெயரும் தொழிலும் பிரிந்திசைப்ப அவை ஒருங்கிசைப்ப அவ்வுருபுகள் சொற்கண்ணும்" என்பர். தொல்க பிரித்தொருங் கிசைத்தலைப் பெயருக்! மையாலும் பின்விரிதலையும் தொகுத விளங்க வைத்தமையினலும் அறிய கருத்து உடன்பாடெனக் கொள்ளும் குறித்துவருகிளவியும்" என்னும் எழுத் ஒழிந்த வேற்றுமைத் தொகையும் உ வென்பதஞல், ரண்டு ஒருசொல்லென கிருர், "பெயரிஞகிய தொகையுமா சூத்திரத்தால், தொல்காப்பியர் கரு முனிவர் இச்சூத்திரத்துக்கு வினையி யுள்ள உரை, உம்மைக்கு அவ்வாறு லால் ஐயரால் மறுக்கப்படுகிறது. நள் ஆதரவாக உள்ளது.
சிவஞான முனிவருரையைச் சேன ஒருபுடை ஒப்புமையும் ஒருபுடை 6ே அமைந்துள்ள பகுதி பொருந்தாதெ நாய்கோட்பட்டான் என்பவற்றுள் உ! முடிதலில், "எல்லாத் தொகையுமொரு யிலக்கணம்பெருத பக்கிசைத்தலால், வர். இதஞல், இருசொற் பிளவுப கருத்தளவில், முனிவர் சேனவரையரே இயைவதுந் தொகையெனக் கொள்ளு றனரென்பது தெரியவருகிறது. நிலத் கிறதே தவிர, நிலங்கடந்தான் என் ஐயர் விளக்கமாகும். வடநூலாரின் வினையோடு முடிதலைத் தொகையாகக் மொழியிலே தொகை அவ்வாறு வினை வருரையின் பொருந்தாமையினை எ சில உதாரணங்களை ஆராய்வர். கு குன்றத்தின்கண் கூகை பறத்து என்

105
குறைத்தவன் எனவும், நிலாத்துக் ன் எனவுங் காட்டிய உதாரனத் பெயருமே தொகுமென்னும் வடநூல் ரயாசிரியரைக் குறைகூறும் கனே வினையுந் தொகுமெனக் கொண்டவ திகிருர். தமிழ்நூல் ஒன்றே வல்ல ல நிலைகண்டுணர்ந்த சேஞவரைய ஒப்புநோக்கத்தக்கன.
வனத் துணியமுயலும் ஐயர், மேற் ான பொருள், 'பெயரும் பெயரும்
வேற்றுமையுருபு நிலைபெறுவழியும் நிலைபெறுதல் வேண்டாத தொகைச் ாப்பியருக்கும் இதுவே கருத்தாதல், நம் வினைக்கும் பொதுவாகக் கூறின லையும் முறைநிரனிறை வகையாலே பப்படும். உரையாசிரியருக்கும் இக் ஐயர், அவர் நிறுத்த சொல்லுங் ந்ததிகாரச் சூத்திரவுரையிலே, இனி வமைத் தொகையும் தன்னினமுடித்த ப்படும்" எனக் கூறியதைக் காட்டு ருளவே" என்னும் சொல்லதிகாரச் த்து மேலும் தெளிவுபெறுகின்றது கிைய பெயரும் உள' என்று கூறி பொருள்கொள்ள இடமில்லையாத ன்னூல் தொல்காப்பியர் கருத்துக்கே
றவரையருரையோடு ஒப்பிடும் ஐயர். வற்றுமையுங்கண்டு, வேற்றுமையாக iன நிறுவுகிருர், நிலங்கடந்தான், ருபு தொக்கனவாயினும் வினையோடு சொன்னடைய" என்னுந் தொகை
இவை தொகாநிலையென்பர் முனி டாது நிற்றல் தொகையென்னுங் ாாடு ஒப்பினும், பெயரும் வினையும் ம் சேனவரையரோடு மாறுபடுகின் தைக் கடந்தான் என்பது பிளத்திசைக் ாபது பிளந்திசைக்கவில்லை என்பது
கருத்தும் இதுவே. வட நூலார்
கொள்ளாததற்குக் காரணம், வட யோடு ஒட்டி அமைவதில்லை. முனி டுத்துக்காட்டுவதற்குக் கணேசையர் ன்றக்கூகை பறந்தது என்பதையும் பதையும் ஒப்பிடும்போது, குன்றக்

Page 16
O6
கூகை என்பது ஒரு சொல்லாய் எழு கண்கூகையென்பது ஒருசொல்லாய்ப் நில்லாது. குன்றத்தின்கண் என்பது பொருள் மயக்கம் படுவதால், குன், தால், அங்கே உட்டொடர் பலவ இவற்றைக்கொண்டு, உருபுதொகப் இயைவதே தொகையென ஐயர்
முடைய சருத்துக்கு ஆதரவாளார்ே கண்டிக்கப்பட்டுள்ளது. சேஞவரைய மாடத்து என்பவற்றைத் தொகாநிலை மாக மாறிப்பிளவுபட்டு நிற்றலால என்பதை நன்கு அறிந்தும், தாம் வரையர்க்கு அதுவே கருத்தப் ே கண்டிப்பர். முனிவர் நச்சிஞர்க்கினி தொடர் முனிவரைக் கண்டிப்பத
சேஞவரையரையும் நச்சிஞர்க்கி கினியர் வேறுபடுமிடங்களின் பொரு செய்தான்பொருள், இருந்தான் ய தலால் இருசொற்ருெ குதல் தெ கருத்து நிரம்பாதெனக்கொள்ளும் தொகையென்முர். தொகைச்சொ வேண்டுமென்பதே தொல்காப்பியர் இருந்தான் மாடத்து என்பன ஒட்டி ஒருசொல்லாய் வாராமையின் என்ருர், தொகைமாறி நின்றதென் சூத்திரத்திற்குச் சங்கரநமசிவாயர் வதாம். "எல்லாத்தொகையும் ஒரு கூறியதை நுணுகிநோக்காத நச்சிஞ திசைத்த வழியும் வேற்றுமையுருபு கொண்ட பொருளைச் சாதிக்குமாறு கூறிஞர் சொற்பிளவுபடினும் உ( சிஞர்க்கினியர் கருத்தின் பொருந்த பெயரும்" என்னும் நன்னூற் பொ, பாலும் புலப்படுவதை ஐயர் காட் கினியர் சேணுவரையரிலிருந்து வேறு மறுப்பர், "அதுவென் வேற்றுமையு சொல்லதிகாரச் சூத்திரத்திற்கு தச் ளாது, சொற்களை இயைபின்றி மா தொல்காப்பியர் கருத்தோடு முரண நின்மகள் என்பது பயனிலை கொ விரியுமாதலாலும் நம்பிமகன் என்ப மகன் வந்தான் என முடியாமையின் பிறந்த மகன் என்ருதல் விரித்தல்

சிந்தனை
ழவாயாய் நிற்பது போல, குன்றத்தின் பறந்து என்னும் பயனிலை கொண்டு குன்றத்தின் கண்பறந்த தெனவும் றத்தின் கண்ணுள்ள எனவிரித்து முடித் ாயவிரியாகுமன்றித் தொகையாகாது. பெயரும்பெயரும், பெயரும் வினையும் நிறுவுகிருர், சேணுவரையரையும் தம் பால முனிவர் கூறிச் செல்வது, ஐயராற் ர் செய்தான் பொருள், இருந்தான் யென்றது வினைமுன்னும் பெயர் பின்னு ன்றி, வினையோடுமுடிதல் பற்றியன்று
பிடித்ததையே சாதிக்குமாறு, சேஞ பாலுமென்று கூறியுள்ளாரென ஐயர் பரைக் கண்டிப்பதற்குப் பயன்படுத்திய }கு ஐயராற் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
னியரையும் ஒப்பிடும் ஐயர், நச்சிஞர்க் நத்தமின்மையை எடுத்துக்காட்டுகிருர், மாடத்தது என்பன பிளவுபட்டிசைத் ாகையெனக்கொண்ட சேஞவரையர் நச்சிஞர்க்கினியர் உருபுதொகுதலே ல்லாவது ஒட்டி ஒருசொல்லாய் வர கருத்தாதலில் செய்தான் பொருள், தொகை யே மாறிப்பிளவுபட்டு, ா, சேஞவரையர் அவை தொகை பன்று பதே நன்னூற் பொதுவியல் 12-ஆம் கூறிய உரையிலிருந்தும் தெரியவரு சொன்னடைய" எனத்தொல்காப்பியர் றர்க்கினியர் பெயரும்வினையும் பிரிந் தொகுதலின்தொகையெனத் தாங் அச்சூத்திரத்திற்கப் பொருந்தாவுரை நபு தொகுதலே தொகையென்ற நச் ாமை, சங்கரதமசிவாயர் "பெயரொடு து வியற் சூத்த ரத்துக்குக் கூறிய உரை டுவர். தொகைநிலை பற்றி, நச்சிஞர்க் படுமிடங்களை ஐயர் தொடர் ந் து யர்தினைத் தொகைவயின்’ என்னு ஞ *சினர்க்கினியர் நேரே பொருள் கொள் 'ற்றியும் இல்லாதபொருளை வருவித்தும் எப்பொருள்கொண்டு பலவாறு கூறுவர். ள்ளாது நின்ற வழிநினக்கு மகள் என து பயனிலை கொள்ளுங்கால் நம்பிக்கு நம்பியுடையமகன் அல்லது நம்பிக்குப் வேண்டுமாதலாலும் நினக்கு மகனு

Page 17
இலக்கணக் கொள் .
கள்ளவன் என்பது ஆக்கமெனில், இ இலக்கனையெனலாம், ஆதலாலும் தக்கன என்பர் ஐயர்,
சேனவரையர் கருத்து பெயெ எனத் தொடங்கும் இலக்கண விளக்கச் உறுதிப்படுவதையும் பிரயோக விே தொகைநிலை, தொகாநிலையென்பன 4ம் எடுத்துக்காட்டிக் கணேசையர் சேஞவரையர் இலக்கணக் கொள்ை படுத்திய தடைகளை ஐயர் தக்க முன
4. அளபெடை,
அளபெடை என்ற பெயர்ச்செ சுற்று கட்டுரையின் தொடக்கத்திே போது, தெட்டெழுத்தேழும் அளெ மாத்திரை நீண்டனவென அவ்வவற் காட்டி அவற்றின் பின்னே நிற்குமெ காப்பிய எழுத்ததிகார உரையாசிரிய கினியரென்னு மிருவரும் நெடிலுங் கு மென்னும் பொருள்பட, நீட்டம் ே சூத்திரத்திற்கு முறையே, நீண்ட யெழுத்துப் பெறவேண்டின், மேற்க குறிலையும் நெடிலையும் பிளவுபடாம ஆசிரியர்” என்றும், “வழக்கிடத்துஞ் ே பெறுதல் காரணமாக இரண்டுமாத்தி யின் மிக்கொலித்தலை விரும்புவாரா திருதற்குரிய எழுத்துக்களைக் கட்டி, கூறுவாராசிரியர்” என்றுங் கூறுவர். ந கூற்று ஆகியவற்றுள் எது பொருத ஆய்வுக்கு எடுத்துக்கொண்ட விடயம்.
உரையாளர் இருவருரையும் பொரு தொடங்குகிருர், அளபெடையென்பது தையே உணர்த்தும். ஆதலால், ஒ இரண்டெழுத்துக்கூடி ஒலிப்பதாயின் எ மூன்று மாக்திரை ஒலிக்குமா எனப் ப வேண்டி ஒரெழுத்தை நீட்டுங்கால், பு மாதலால், மற்ருேரெழுத்துக் கூட்டி யளபெடையில், குற்றெழுத்தொன்றே கண்கூடு. எழுத்துக்களே சேர்ந்து ஒலி சிருத்தாயின், நெடிலுங் குறிலும் வருே

107
யற்கையைச் செயற்கையாகக் கூறிய நச்சிஞர்க்கினியர் கூறியன நிராகரிக்கத்
ராடுபெயரும் வினையும் வேற்றுமை’ * சூத்திரத்தாலும் அதன் உரையாலும் வகம் சமாசம் - 2இன் உ  ைரயிலே விளக்கப்படுமாற்ருல் வலுப்படுவதை கட்டுரையை நிறைவு செய்துள்ளார். கயின் சில கூறுகளுக்குச் சிலர் ஏற் றையிலே விடுவித்துள்ளார்.
ால் விளக்கப்பட்டு, நன்னூலாரின் ல தரப்பட்டுள்ளது. அளபெடுக்கும் படுக்குமென்றும், அவை இவ்வளவு றுக்கு இனமாகிய குற்றெழுத்துகள் ன்றும் நன்னூலார் கூறுவர். தொல் ர்களாகிய இளம்பூரணர், நச்சிஞர்க் தறிலுஞ் சேர்ந்துநின்று அளபெடுக்கு ண்டின் அவ்வளபடையி’ என்னுஞ்
மாத்திரையையுடைய அளபெடை kறிய ஒரளயும் இரண்டளபுமுடைய b கூட்டியெழுஉக என்று கூறு வர் செய்யுளிடத்தும் ஒசையும் பொருளும் ரை பெற்ற எழுத்து அம்மாத்திரை பின், தாங்கருதிய மாத்திரையைத்
அம்மாத்திரையை எழுப்புக என்று ன்னுரலார் கூற்று, உ  ைர யா ளர் த்தமுடையதென்பதே கணேசையர்
ந்தாதெனக் கணேசையர் காட்டத் அளபெடுத்தலையுடைய ஒரெழுத் ரெழுத்தே மிக்கு ஒலிக்கவேண்டும். வ்வளவொலிக்கும், எவ்வாருெலிக்கும் ல பிரச்சினைகள் தோன்றும். நீட்டம் அதனையே வேண்டிய அளவு நீட்டலா நீட்டவேண்டியதில்லை. இன்னிசை நெடிலாகநீண்டு பின்னளபெடுத்தல் க்குமென்பது தொல்காப்பியருக்குக் மெனச் சூத்திரித்திருப்பர்.

Page 18
08
தொடர்ந்து, தொல்காப்பியச் சூத் விளக்கமுங் கூறுவர். மாத்திரை மி மாத்திரையையுடைய எழுத்துக்களை அ னிசையை எழுப்புக என்று சொல்: நேர்பொருள். தொல்காப்பியச் சூ ஐயர் அவற்றை நோக்கும்போது ஒெ டெழுத்துக்கூடி நீளுமென்பது ஆசிரிய பொருட்டு அவ்வளவுடைய கூட்டப்ப யாய் வரும். “குன்றிசை மொழிவயின் காப்பியச் சூத்திரத்தினுலும், குற்,ெ டெழுத்தோடு கூடிஅளபெடுக்குமென்ட குறியாய்வரும். வரும்போது, அவ்வந்ே குறியாகக் கொள்ளும், நெட்டெழுத் மிக்கே நீளுமாதலினல், இரண்டு ம றெழுத்துகளேயன்றி, ஒருநெட்டெழுத் மிகூஉமிகரவிறுபெயர்’ என்னுந் தொல் துக்குச் சேணுவரையர் கூறிய உரை ஒன்று கூடியே இரண்டாவதன்றி இ என்னும் நச்சிஞர்க்கினியர் கூற்றையு umaá sGesarsins urf afrt' Gðist. G) நிறைக்குமென்றதஞல், அக்குற்றெழு தென்பது தெளிவு.
கணேசையருடைய காட்டுக் கட் மறுப்புக்கு உள்ளாகாதது இந்தக் கருத்துக்கு ஆதரவாகச் சிவஞானமு5 கணேசையர் இக்கட்டுரையிலே காட் இலக்கணக் கொள்கைகளிலே குறைக களையே கண்டிக்கிருரே தவிர, முனி பது இக்கட்டுரையிலிருந்து புலகிைறது "இசைகெடின்" என்னுஞ் சூத்திரத்து வில் அறிகுறியாம் என்றும், "குற்றுயி வின் ஈரும் என்றும் பொருந்தக் கூ தன்று என்ற ஐயரின் கருத்துக்கு ஆதர தோடு குற்றெழுத்தொத்து நின்று நீ காரணமாய் வேறுபொருடாராது இை நிற்றலின் வேறெழுத்தென வைத்ெ தொல்காப்பியச் சூத்திரவிருத்திப் ! ஒரே ஒரிடத்திலே முனிவருரையை யாளரின் உரைக்கு இயைது அவர் கருத்து அதுவல்ல வெனக் கூறியுள்ள
அளபெடைபற்றிச் சங்கரநமசிவா பாணினியார் ஆகியோருடைய க தொடர்த்து காட்டுகிருர், அளபெடை மாத்திரையாயிற்றெனக் கொள்ளில்,

சிந்தனை
ந்திரத்துக்குக் கணேசையர் பொருளும் க்கொலித்தலை விரும்பின், விரும்பிய வ்வெழுத்தோடு கூட்டி அவ்வெழுத்தி லுவர் புலவர் என்பதே ஐயர்தரும் ந்திரங்கள் ஏழை எடுத்தக்காட்டும் ரழுத்தே நீளுமென்பதன்றி, இரண் ர் கருத்தன்மையாகிறது. அளவின் டும் எழுத்துகள் வரிவடிவில் அறிகுறி ரின்றிசை நிறைக்கும்’ என்ற தொல் றழுத்து இசைநிறைப்பதன்றி, நெட் பது பெறப்படாது. குற்றெழுத்துகள் நெடில் அவற்றுக்கினமான குறிலையே து நீளுங்கால், ஒவ்வொரு மாத்திரை ாத்திரை நீட்சிக்கு, இரண்டு குற் தைக் குறியாக எழுதார். அளபெடை காப்பியச் சொல்லதிகாரச் சூத்திரத் யையும், ஒன்று நின்று பின் னரும் இரண்டென்பது ஒன்று இன்முகலின் ம் தம்கருத்துக்குச் சார்பானவை தால்காப்பியர் குற்றெழுத்து இ சை pத்து எழுத்தாகக் கொள்ளப்படா
ட்டுரைகளுள்ளும், சிவஞானமுனிவர் கட்டுரையுள் மட்டுமே. தம்முடைய னிவருடைய கருத்துகள் சிலவற்றைக் டியுள்ளார். ஐயர் சிவஞானமுனிவரின் ளிருப்பனவாகத் தாம் கருதிய இட ங் வர்மேல் வெறுப்புடையவரல்லர் என் து. முனிவர் நன்னூல் விருத்தியுரையுள், வரும் குறியே என்பதற்கு வரிவடி ர் அளபினிரும்" என்பதற்கு ஒலிவடி றியுள்ளார். அளபெடை தனிஎழுத் rவாக, அளபெடை அந்நெட்டெழுத் iண்டிசைப்பதொன்ருயினும், மொழிக் சநிறைத்தல் மாத்திரைப் பயத்ததாய் தண்ணப்படாதாயிற்று” எ ன் னும் பகுதி எடுத்துக் காட்டப்பட்டுள்ளது. உடன்படமுடியாதவிடத்திலே, உரை
அவ்வாறு கூறினரேயன்றி, அவர். rri”, -
"யர், நச்சினர்க்கினியர் சேனைைரயர், ருத்துகள் சிலவற்றைக் கணேசையர் -யை இரண்டெழுத்துங்கூடி மூன்று இரண்டெழுத்தொலி அங்ங்ணமின்மை

Page 19
இலக்கணக் கொள்.
யாலும், அளபெடையென்னும் பெ *"து.அறிகுறியே என்று இசை வுரையிலே சங்கரநமச்சிவாயர் க சேர்ந்து பிளவுபட்டொலிக்குமேய என்பர் ஐயர், நச்சினுர்க்கினியர் கூ 2ற்றுக்கொள்கிருர், நீட்டம்வேண் பெற்ற எழுத்து அம்மாத்திரையின் என்றும், "அந்நெட்டெழுத்துக்களே என்றும் நச்சிஞர்க்கினியர் கூறுவை கூற்றுகளை ஏற்றுக்கொள்ள (p - ULI போலும், "இக்கருத்து நோக்கிப்ே டெழுத்தொன்றே நீண்டு அளபெடு: மாம் என்று காட்டுவதற்கு அவர் செ/ கூறிய உரையை ஐயர் எடுத்துக்கா llunir 60aflegraffurfi ஓரெழுத்தே நீண்டொ ாட்டுகிருர். நன்னூலாரின் இலக்க இலக்கணக் கொள்கையாகிக் கனே வும் ஆவதை இக்கட்டுரையிலே கான
5. பிறிதுபிறிதேற்றல்
இறுதி நான்கு கட்டுரைகளிலும் றது: கணேசையர் Gaspruq. Lurras (Bau Q விடுகிருர். இவற்றுள் (LP5évelp sörgy a லதிகார ஆராய்ச்சியாக அமைகின்றன ஞான முனிவருக்குமட்டு மல்லாது, கல என்ற தம்முடைய சமகால அறிஞரு டியவராகிருர். அண்ணுமலைப் பல்கலை யரக விளங்கிய கலாநிதி சுப்பிரட தொடர்புபடுத்தித் தமிழ் இலக்கண ஆராய்ந்தவர். "செந்தமிழ்" என்ற ச லதிகாரக் குறிப்பு என்ற தலைப்பி? வடமொழி, தமிழ், ஆங்கிலம் என் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியரோடும் ே கவனிக்கத்தக்கது. வடமொழியாளரா இலக்கணக் கொள்கைகளிலே ஈடுபாடு
'பிறிது பிறிதேற்றல்" என்ற த%ல பொருளடக்கத்தில் இரண்டாவது க றல்" என்பதனேடு தொடர்புடையது. கொள்கையைக் கண்டித்து, அந்தக் கட்( சாஸ்திரி எழுதிவந்த சொல்லதிகாரக் டில்லாத விடயங்களும் காணப்பட்டத இக்கட்டுரை அமைகிறது.

109
யர் எலாமையாலும், அவ்வாறு கொள் கெடின்" என்னும் நன்னூற் சூத்திர kறியுள்ளமையால், நெடிலுங்குறிலுஞ் ன்றிப் பிளவுபடாதொலிக்கமாட்டா ற்றுகளிலே சிலவற்றைக் கணேசையர் டின்' என்பதற்கு இரண்டுமாத்திரை மிக்கு ஒலித்தலை விரும்புவாராயின்’ யளபெடுத்தலிற் சொல்லாதலெய்தின" த ஏற்றுக்கொள்ளும் ஐயர் இரண்டு ா த விட த் து, அவ்வாறு கூறினர் பாலும்", எனச் சமாளிப்பர். நெட் க்குமென்பது சேனவரையரது துணிவு ால்லதிகாரம் 634ஆம் சூத்திரத்துக்குக் ட்டுவர். வடமொழி இலக்கணகாரர் ாலிக்குமென்ற கருத்துடையராதலையுங் னக் கொள்கை சிவஞான முனிவரின் சையரின் இலக்கணக் கொள்கையாக ክማrGüሽr ፤k.
ஒரு பொதுத்தன்மை காணப்படுகி தொல்காப்பிய ஆராய்ச்சியில் இறங்கி ட்டுரைகளும் தொல்காப்பியச் சொல் ஈ. இம் மூன்று கட்டுரைகளிலும் சிவ ாநிதி பி. எஸ். சுப்பிரமணிய சாஸ்திரி க்கும் கணேசையர் பதிலிறுக்கவேண் க்கழகத்திலே வடமொழிப் பேராசிரி மணிய சாஸ்திரி வடமொழியோடு க் கொள்கைகளின் வரலாற்றை ஞ்சிகையிலே தொல்காப்பியச் சொல் தொடர்கட்டுரை எழுதிவந்தவர். பனவற்றிலே புலமை பெற்றிருந்த ணசையர் மோதியிருக்கிருரென்பது ன சாஸ்திரி சிவஞான முனிவர் sel-uarsrasá straliariuG6gpít.
ப்பிலான கணேசையரின் கட்டுரை ட்டுரையான ஆறனுருபு பிறிதேற் கணேசையர் சிவஞான முனிவரின் டுரையை எழுதியபின், சுப்பிரமணிய குறிப்புகளிலே, ஐயருக்கு உடன்பா ால் அவற்றுக்கு விடையளிப்பதாக

Page 20
O
'பிறிது பிறிதேற்றலு முருபுே நெறிபட வழங்கிய வழிமருங் இளம்பூரணர், சேஞவரையர், நச்சினு வேற்றுமையுருபு மற்றைய உருபுகளை சாத்தனதனை, சாத்தனதனுல் சாத்த6 ஞர்கள். அப்பொருள்பற்றிச் சொல் யுள்ள இருதடைகளை ஐயர் சுட்டுகி சொல்லிக் கண்டிப்பது நாகரிகமன்று பட்ட இடங்களிலெல்லாம், ஐயர், சா பாசிரியர் என்றே கூறியுள்ளார்). ச ஆடை எனப் பொருள்படுதல்போல னது என்பது சாத்தனுடைய என பொருள் எனப் பொருள்படுதலிற் ( பேற்றதன்று என்பது ஒன்று. மற்ெ ராயின் பெயர் உருபேற்றலின்கண் கூறல்வேண்டியதின்று என்பது.
ஆரும் வேற்றுமை அது உருபிற் "இதனதிது" என்பதனலே குறிப்பித்து ரும் 'அது' ஒருமையுருபென்று கூறின நன்னூற் சூத்திரமும் ஆரும் கிே பொருளை உணர்த்துவதைத் துணிய கிருர், சாத்தனது என்பது சாத்தனு சாத்தனுடைய எனப் பொருள்படாது அது உருபு பெயராய் நின்றே ஆடை னதனே என்னும்போதும் அது உருபு தொடரும். கணேசையர் இதனைக்கெ கரிக்கிருர், ஏனைப் பெயர்வோலாது றலால், இரண்டாவது தடைக்குந் என்பது சாத்தனுடைய எனப் பெ உயர்திணை, அஃறிணை என்ற நியதியின் பட்டு நூலாசிரியர்கள் கருத்துகளோ பொருளில் வரும் ஆரும் வேற்றுள் விரிக்கப்படாதெனத் தொல்காப்பியர் யெனவும் உடைய என்பது ஆ பொருள் இது என்பதைக் காட்டற் 'அது'வின் பொருளன்று எனவும்
அதுச்சொல் வேற்றுமையுடை.ை சூத்திரத்துக்கு நச்சினர்க்கினியர் சு) வாகக் கணேசையர் எடுத்துக் காட்டுகி பொருளாவது ஒன்றற்கு ஒன்றை : பொருளினுடையது இப்பொருளேன். னுடையதாயிருந்தது என்றும் இப்ெ ளென்றும் மூவகைப்படும். அவை மு

சிந்தனை
தொக வருதலு
Gesar . . . . . . தொல், சொல். 588 ர்க்கினியர் என்னும் மூவரும், ஆரும் ஏற்றலும் எனப் பொருளுரைத்துச் எதன்கண் என உதாரணங் காட்டி லதிகாரக் குறிப்பாசிரியர் நிகழ்த்தி ருர், (சமகால அறிஞரைப் பெயர் என்று கருதிப்போலும், சம்பந்தப் ஸ்திரி என்று குறிப்பிடாமல், குறிப் ாத்தனதாடை என்பது சாத்தனது * சாத்தனதனை என்பதிலே சாத்த ப் பொருள்படாது, சாத்தனுடைய பெயர் உருபேற்றதன்றி, உருபு உரு ருன்று, சாத்தனது என்பது பெய மாறுபாடொன்றுமின்மையின. அது
கு அஃறிணையொருமைப் பொருளை துள்ளமையினல் உரையாளர்கள் மூவ ர்களென்றும், அகத்தியச் சூத்திரமும் பற்றுமையுருபு அஃறிணையொருமைப் உதவுகின்றனவென்றும் ஐயர் கருது புடையது எனப் பொருள்படுமன்றிச் து. சாத்தனதாடை என்னும்போது, .யொடு தொடர்ந்தாற்போலச் சாத்த பெயராய் நின்றே "ஐ உருபோடு ாண்டு முதலாவது தடையை நிரா உருபே பெயராய் நின்று உருபேற் ; தடையுண்டாயிற்று. சாத்தனது ாருள்படுமாயின் ஒருமை, பன்மை ாறி எங்கும் அது உருபு வரலாமெனப் டு மாறுபடுமெனவும் உயர்திணைப் மைத் தொகையில் 'அது' உரு பு கூறிய சூத்திரமும் வேண்டியதில்லை மும் வேற்றுமைக்குரிய உடைமைப் கு விரிக்கப்படும் சொல்லுருபேயன்றி கணேசையர் வாதிக்கிருர்,
மயானும்" என்னும் சொல்லதிகாரச் றிய உரையைத் தம் கருத்துக்கு ஆதர றர். நச்சினர்க்கினியர், 'உடைமைப் உரிமை செய்துநிற்:து. அஃது இப் றும், இப் பொருள் இப்பொருளி பாருளுடைத்தாயிருந்தது இப்பொரு 1றையே, "சாத்தனதாடை என ஆற

Page 21
இலக்கணக் கொள்.
னுருபாயும், ஆடைசாத் தனது" என6 வினைக்குறிப்பாயும் நிற்கும்’ என்று 5 ளார். "இறுதியுமிடையும்" என்னும் யிலே, சாத்தனதாடை என்னும்போ, மென நச்சினர்க்கினியர் கூறியதை வுரையிற் சேனவரையர் ஆறனுருபே ராயும் வினைக் குறிப்பாயும் நிற்றலு சாத்தனது என இறுதிக்கண் நிற்குே எடுத்துத்தந்தார். முற்று "அது உரு ளுணர்த்தி வருதலிஞலேதான் சாத் னது என நிற்குமென்று இளம்பூரண
தொடர்ந்து ஆரும்வேற்றுமைய கணேசையர் புலப்படுத்தியுள்ளார். வரும் "அது தொக்கு சாத்தனுடை பொருளாகிய ஆடை என்று விரிதற் ஆடை என்பதை விரியென்றும் சாத் தும் வழங்குகின்றனர். வடநூலார் வஸ்திரம்) இராமனுடைய ஆடைெ ஆடையென்றுங் கொள்ளுதலில் அது கொண்டால், குழப்பம் ஒன்றும் வர ஒருமை பன்மை கூறியுள்ளமையில், றுமைக்கும் தமிழில்வரும் ஆரும் வே சுப்பிரமணிய சாஸ்திரி சிவஞான மு தடைகளையுங் கூறியிருக்கவேண்டுமெ உரையில்யாதுத் தடையில்லையெனக் சு
6. தொல்காப்பியச் சூத்திரப் ெ
இது செந்தமிழின் இரண்டு ட டுரையாகும். கட்டுரையின் முற்பகுதி சுப்பிரமணிய சாஸ்திரியையும் கண்டி சிக்கு எடுத்துக்கொண்ட சூத்திரமாவு
வேற்றுமைப் பொருளை விரிக்கு ஈற்றுநின் றியலுந் தொகைவ பல்லா ருகப் பொருள்புணர்ந் மெல்லாச் சொல்லு முரிய ெ
இச்சூத்திரத்துக்குத் தொல்உரையான வகுத்துள்ளனர். மூவர் உரையுள்ளே மாக அமைந்துள்ளதஞல், கணேை உரையாளரின் பொருளை மறுத்து விருத்தியுள் வேறு உரை கூறியுள்ள துள்ளார். இருதரப்பட்ட உரைகளுள்

111
வும், "குழையன்' 'கச்சினன்' எனவும் கூறியதைக் கணேசையர் காட்டியுள் வேற்றுமை மயங்கியற் சூத்திரவுரை து 'அது'வென்பது பெயராய் நிற்கு நினைவுறுத்திய ஐயர் அதே சூத்திர ற்ற பெயர் உருபோடு கூடிப் பெய டைமையால், அந்நிலைக்கண் ஆடை மன்று கூறியதையும் உடன்பாடாக ரபிற்குக் கூறிய உடைமைப் பொரு நனதாடை என்பது ஆடை சாத்த ரும் விளக்கிஞர்.
பின் சிறப்பியல்வுகள் சிலவற்றைக் சாத்தனது ஆடை என்னும்போது என நின்றவழியும், சாத்தனுடைய கேற்புடைமை கண்டே, சாத்தனது ந்தனடை என்பதைத் தொகையென் ஆழும்வேற்றுமை விரியை (gruboń). யன்றும், தமிழ்நூலார் இராமனது என்பதற்கு உடைய எனப் பொருள் ாதேயெனில், தமிழ்நூலார் உருபிற்கு வடமொழியில் வரும் ஆரும் வேற் ற்றுமைக்கும் சிறிது வேறுபாடுண்டு. முனிவரை பின்பற்றியே இரண்டு னக் கொள்ளும் ஐயர் உரையாளர் கூறிக் கட்டுரையை நிறைவு செய்கிருர்,
பாருளாராய்ச்சி
பகுதிகளிலே வெளிவந்த நீண்ட கட்
சிவஞான முனிவரையும் பிற்பகுதி ப்பனவாக அமைந்துள்ளன ஆராய்ச்
து:-
தங் காலை பிற் பிரிந்து திசைக்கு 21 six lu ... • • • தொல். சொல். 567
ார் மூவரும் ஒரே கருத்தினராக உரை சேஞவரையர் உரை மிகவும் விளக்க சயர் அவ்வுரையைத் தந்துள்ளார்;
முனிவர் தொல்காப்பியச் சூத்திர ாதனல், ஐயர் அவ்வுரையினையுந் தந் hளும் எது பொருத்தமானது என்பதே

Page 22
i2
கட்டுரை முற்பகுதியிலே ஆராயப்படு பொருத்தமானதோ என்று கருதக் தந்துள்ளார். அக்குறிப்புகளை நிராக அமைகிறது.
சேஞவரையரும் முனிவரும் கூறி சேணுவரையர், "வேற்றுமைத் தெ! யுருபேயன்றி, அன்மொழித்தொகை அன்மொழிப் பொருளோடு புணர்ந் குரிய" என்னுங் கருத்தமையப் பெ குடம் என்பன பொற்ருெடியை அணி கு. ம் எனவும் வருவதை உதாரணங் கட்புறனடை, காப்பினுெப்பின் கூறிய பொருளேயன்றி, இன்னும் ( கால், அக்காப்பினுெப்பின் என்றற் வேறுபட்டுப் பொருளொடு புணர்ந்தி கோடற் குரியவென்பர் என்றவாறு கிருர். . காப்பினெப்பின். (Մ9:5 யாய் நிற்றலின் அவற்றைத் தொை ஈற்றுச் சொற்களே ஈற்றினின்றிய GT6ör Luff. ン
முனிவருரையை மறுத்துச் சேஞ காப்பியர் கருத்தை ஆராய்தல், ( யிலக்கணங் கூறியது கூறலன்மை கிறது. "காப்பினெப்பின்" என்பது காவல் முதலிய பொருள்பற்றி வரு லின் அதற்கென வேருெரு சூத்திரம் அதுவானுல் அக்கருத்துத் தெளிவ முனிவர் தம் முரையுள் "வேற்றுை தற்கு ‘இன்னும் வேற்றுமைப் பெr ளுரைத்து, ஈண்டுப் பொருளென் முன்னெடு பின் முரணுகிறது. தொ கருத்தானுல், அதை விளங்கச் சொ
முனிவர் சேஞவரையருரையின் கொண்டுள்ளது. வேற்றுமைத் தொ லும், வேற்றுமைத்தொகை விரியும இன்மையாலும், வேற்றுமையியலுள் மட்டுமே கூறிடொழித்தாரன்றி, ே மைத்தொகை விரியுமாறு, ‘வேற்று வேறு கூற வேண்டாமையாலும், ே மாறுங்கூறவேண்டுமாதலாலும், அ4 என்பது முனிவரின் வாதமாகும். நான்கு சூத்திரங்களிலும் தொல்கா

சிந்தனை
கிறது. குறிப்பாசிரியர் முனிவருரையே கூடிய முறையிலே சில குறிப்புகள் கரிப்பனவாகக் கட்டுரையின் பிற்பகுதி
யுள்ளவற்றை முதலிலே நோக்கலாம். ாகையை விரிக்குமிடத்து, வேற்றுமை விரிப்புழி, வேறுபட்டுப் பல்லாருக துவரும் எல்லாச் சொல்லும் விரித்தற் ாருள் கூறிப் பொற்ருெடியரிவை, மட் ரிந்த அரிவையெனவும் மண்ணுனியன்ற காட்டினர். முனிவர், "(ஒத்தினிறுதிக்
என்றற்ருெடக்கத்தனவாக ஆண்டுக் வேற்றுமைப் பொருளை விரித்துக் கூறுங் கிருடக்கத்துச் தொகைச் சொற்களின் சைக்கும் எல்லாச் சொற்களும் ஈண்டு முடிக்குஞ் சொல்லைப் பொருள் என் லிய சொற்கள். . தொகுத்த மொழி கயென்றும் . தொடர் மொழிகளின் லுந் தொகை" என்றும். கூறினர்"
ரவரையருரையை நிறுவும் பகுதி தொல் முனிவர் கூறிய தடைக்குத்தடை விரி என மூன்ருக வகுப்பதற்கு இடந்தரு
பொருள்பற்றிக் கூறப்பட்டதாகலின் ம் சொல்லெல்லாங் கொள்ளப்படுமாக வேண்டாம், தொல்காப்பியர் கருத்து ாக அமையும்படி சூத்திரித்திருப்பார். மப் பொருளை விரிக்குங்காலை" என்ப ாருளை விரிக்குமிடத்து' என்று பொரு றது வருமொழியை என்ருர், அவ்வுரை கைமொழியென்பதே தொல்காப்பியர் ஸ்லியிருப்பர்,
மேல் நிகழ்த்திய தடை இரு கூறுகள் கையை விரிக்குங்காலை என்ஞமையா ாறு வேற்றுமையியலுட்கூற ஓரியைபு r உருபும்பொருளும் உருபுநிற்குமிடமும் வருென்றுங் கூருகையாலும், வேற்று மையியல’ என்பதனுற் பெறப்படுதலில் வண்டுமெனில் உவமைத்தொகை விரியு சூத்திரத்திற்கு அது பொருள் அன்று
தொகையைப் பொருளென, வேறு ப்பியர் கூறியுள்ளமை ஐயராற். காட்

Page 23
இலக்கணக் கொள்.
டப்படுகிறது. தொகை விரிப்புழி ம றுமை மயங்கலியலிற் கூறப்படுவதஞ விரிக்குமாறு கூறினரெனச் சேஞவ றுமையியலுட் கூறியது விரியிலக்க தொகைவிரியிலக்கணம் கூறுவதும் ெ ஞல் வேற்றுமைத்தொகையிலக்கண தொகையை விரிக்கும்போது, வேறு அன்மொழித்தொகை பல்லாற்ருனும் லன்றி விரியாமையில், அதனை முதல் கொள்ளவைத்தார், விதி அநுவாத காப்பியருக்கு வழக்கு என்பதை காட்டியுள்ளார்.
முனிவர், வேற்றுமைத்தொகை திரத்துக்குக் கூறிய உரையைத் த வேற்றுமைத் தொகை விரியும்போது விரியும் எனவே அங்ங்ணம் விரி தொகை என்றதாயிற்று என்பர் மு முறையே அவற்றின் இலக்கணங் கூ வது வேற்றுமைத் தொகையென அ மாறு கூறி, அவ்வழி வேற்றுமைத் மலைவுகூற்று என்பர் ஐயரி. "அளபெை 634) என்பதற்குப்போல, "வேற். என்பதற்கும் பொருள் கொள்ள சேஞவரையருரையே பொருத்தமென் as GScott.
கட்டுரையின் பிற்பகுதியிலே, க( ரம்பற்றிக் கூறிய சில விடயங்களை சேஞவரையர் “இதனை "வேற்றுமை என்னுஞ் சூத்திரத்தின் பின் வைக் இனி வருஞ் சூத்திரங்களானவை வே முனர்த்தலான் ஆண்டுப்படுமுறையுை தென்க’ என்று கூறியுள்ளார். இது அ மயங்கியலில் தொகை, தொக, தொ கள் ஐந்தே; அவைகளுள் "ஓம்பன தொகை என்னுஞ் சொல்லைத் து தொகை, தொக, தொகா என்ற ,ெ அல்லவா என்பதை அவ்வச் குத்திர இவ்வைந்து குத்திரங்களுள் ஒன்றிலா குமிடத்து வேற்றுமையேயன்றி அன்! எல்லாச் சொல்லும் உணர்த்தப்பட கூறிய பொருளே பொருத்தமானதா குறிப்பாசிரியரின் கூற்றினைத் தந்த ச சொற்கள் தொகைப்பொருளை உண ஆராய்கிருர்,

13
யங்கும் மயக்கம் அடுத்துவரும் வேற் }ல், அதற்கு இயைய இங்கே தொகை ரையர் இயைபு கூறியுள்ளார். வேற் ணமேயாதலினுல், அதனுேடியையத் பாருந்தும். வேற்றுமையியல" என்பத மே உணர்த்தப்பட்டது. உவமைத் றுசொற்பெய்து விரித்தல் வேண்டா, பொருள் புணர்ந்திசைக்குஞ் சொல்லா லிலே சொல்லி, அவ்விதியை இதற்குங் முகத்தாற் கொள்ளவைத்தல் தொல் நிறுவ, ஐயர் நான்கு சூத்திரங்களைக்
யே வேற்றுமையியல" என்னுஞ் சூத் ந்து, ஐயர் அதனை மறுத்துள்ளார். தொகாநிலை வேற்றுமையியல்பாய் புமியல்பை உடையது வேற்றுகிைத் னிவர். தொகை இவையெனக் கூறி. றப்புகுந்த ஆசிரியர் இவ்வாறு தொகு தனியல்பு உணர்த்தாது. அது விரியு தொகையிலக்கணங் கூறினரென்றல் டப்பெயரே அளபெடையியல’ (தொல். றுமைத்தொகையே வேற்றுமையியல' வேண்டும். அவ்வாறு கொள்ளச் *பது தெளிவாகுமென ஐயர் முடிவு
ணேசையர் குறிப்பாசிரியர் இச்சூத்தி
ஆராய்ச்சிக்கு எடுத்துக்கொள்கிருரி த் தொகையேயுவமைத் தொகையே" |கவெனின் அதுவுமுறையேயாயினும் பற்றுமைத் தொகைவிரிபற்றிய மயக்க ார்த்துதல் ஈ எண் டு மி யை புடை த் ஆராயத்தக்கது என்றும், "வேற்றுமை ா என்ற சொற்கொண்ட சூத்திரங் டைக்கிளவி என்னும் குத்திரத்துள்ள விர, மற்றைச் சூத்திரங்களிலுள்ள சாற்கள் சமாசனைக் குறிக்கின்றனவா ங்களுட் கூறுவோம். எவ்வாருயினும், ாவது, வேற்றுமைத்தொகையை விரிக் மொழிப்பொருளோடு புணர்ந்துவரும் வில்லை. ஆதலால் சிவஞான முனிவரி தத் தோன்றுகின்றது' என்றுங் கூறுவர் ணேசையர், சூத்திரங்களிலுள்ள அச் ார்த்துகின்றனவா அல்லவா என்பதை

Page 24
ll 4
சாஸ்திரியின் குறிப்புகளைப்பற்றிய திரம் குத்திரமாகவும் அமைந்துள்ள தைத் தொகையிலும் தொடரிலுட உணர்த்தியுள்ளார். இதுபற்றியே ே னேழு சூத்திரங்களும் தொகைவி லிருந்து பத்துச் சூத்திரங்கள் தொ கின்றன. இதனதுஇதுவிற்றென்னுங்கி சேணுவரையரும், 'ஓம்படைக்கிளவிக் பூரணரும் குத்திரப்பொருள்வைப்பு ( கும்போது, தொகை, தொக, தொக என்பது தெளிவு என்பர் கணேசைய
சூத்திரரீதியான ஆராய்ச்சியிலே, றுமை உயர்திணைத்தொகைவயின்' சம்பந்தப்படுதல் என்னும் பொருளி யுள்ளார். ஆரும் வேற்றுமைக்குரிய யர் கூறியது கருத்துரையேயன்றிப் வாறு சம்பந்தப்படுதல் என்னும் பெr அது விரியும்போது, உயர்திணையொ வேண்டும். அவ்வாறு நில்லாமையி வரூஉங் கொடையெதிர்கிளவி என் பதை மாற்றுதற்காக, நாகரது பலி பதை இச்சூத்திரம் விதிக்கின்றது 6 சூத்திரத்தின் முதலடிக்கு குவ்வுருபு ெ பொருண்மையை உணர்த்துந் தொ படும். கொடையெதிர்கிளவி என்றது குறித்ததன்று. கொடையெதிர்தல் சேஞவரையர் பொருள் கூறுவர். த யோருக்கும் சேனவரையரின் பெ உரையாற் புலஞகும். பிரயோக வி வாளரே, ஆதலின் இதனுள்ளும் ( வத்துள்ளது. இனி "உருபு தொக என்பதும், மெய்யுருபு தொகா வி என்பதும் சமாசனையே உணர்த்தி யாகிய "தொகைநிலை" யிலே காட்ட வண ஒன்றுமின்றெனச் சாஸ்திரி சிலவற்றைக் காட்டுவதோடு, குறிட் ஐயர் கட்டுரையை நிறைவு செய்கி
7. இருபெயரொட்டாகுபெயரும்
தமிழ் இலக்கணகாரருள் இன்னு பிரச்சினைகளுள் ஒன்று ஐயரால் போர்க்கு உணர்ச்சி பெருகும்படி’ எ( யின் தொடக்கத்திலே கூறிவிடுகின்

சிந்தனை
ப மறுப்பு பொதுவகையாகவும் குத் து. தொல்காப்பியர் பொருள்மயக்கத் ம் உருபுமயக்கத்தைத் தொடரிலும் வேற்றுமை மயங்கியலிலே முதற் பதி ரிமயக்கமாகவும் பத்தொன்பதாவதி டர்மொழிமயக்கமாகவும் காணப்படு. கிளவியும்" என்னுஞ் சூத்திரவுரையிற் த" என்னுஞ் சூத்திரவுரையில் இளம் முறைபற்றிக் கூறிய கருத்துகளை நோக் ா என்பன சமாசனையே உணர்த்தின jrf.
முதலிலே வருவது, 'அதுவெள் வேற் என்பது. உரையாசிரியர் மதப்படி, ல் வருவதாகக் குறிப்பாசிரியர் கூறி முறைப்பொருள் என்று உரையாசிரி பதவுரையல்ல. குறிப்பாசிரியர் கூறிய ாருளிற் ருெகையென்பது வந்ததாயின் "டு தொகைவயின் என விரிந்துநிற்றல் ல், அது பொருந்தாது. "குத்தொக னுஞ் சூத்திரம் தொகைவிரியன்றென் கொடுத்தான் என்றும் வரலாமென் ான்று குறிப்பாசிரியர் கூறினர். இச் தொகும்படி வருகின்ற கொடையெதிர் கைச்சொல் என்றுபொருள் கொள்ளப் து கொடுத்தலென்னும் வருமொழியைக் என்பதிலே, எதிர்தல் நேர்தல் எனச் ச்சிஞர்க்கினியர், உரையாசிரியர் முதலி ாருள் உடன்பாடென்பது, அவரவர் வேகநூலாரும் இக்கருத்துக்கு ஆதர தொக என்பது சமாசனைக் குறித்தே வருதலும் என்பதில்வரும் "தொக" பிறுதியான" என்பதில்வரும் தொசா" னவென்பது இரண்டாவது கட்டுரை ப்பட்டுள்ளது. உருபும் பொருளும் விரி கூறியதற்கு எதிரான உதாரணங்கள் பாசிரியர் கூறியது பொருந்தாதென för (grř.
அன்மொழித்தொகையும்
றும் சர்ச்சைக்குரியதும் தீராததுமான ஆராய்ச்சிக்கு எடுக்கப்படுகிறது. "கற் ழதப்பட்டதாகக் கணேசையர் கட்டுரை முர். இருபெயரொட்டாகு பெயரும்

Page 25
இலக்கணக் கொள். . .
அன்மொழித்தொகையும் ன்ேரு வேரு சேனவரையரும் மேலன இரண்டும் துள்ளனர். பொற்ருெடி என்பது இ டாளை விளக்குமென உரைத்தனர். ரொட்டு, அன்மொழிப்பொருள் மே பெயர் இயற்பெயர் ஆகுபெயர் என பெயரைப் பெயரியலிற்கூறி, அன்ே எச்சவியலுள்ளும் இடையியலுள்ளு தக்கதென்றுங்கூறினர்.
நச்சினர்க்கினியர், தெய்வச்சிலை இருபெயரொட்டாகு பெயரும் அன் தினர். மக்கட்சுட்டென இரண்டுமி இரு பெயரொட்டு மக்களை உண பொற்ருெடி ஆகுபெயராகாது அன் தொக்கு ஒரு சொன்னீர்மைப்பட்டு, பெயரொட்டாகு பெயரெனக் கொ இடையினையுடையாளைத் துடியிடை அன்மொழித் தொகையை விளக்கும் மூவகைத் தொகையிலும் முன்னும் பி படும் பொருண்மையுடையதெனக் கடுமையுங்கோலும் அரசன்மேல் நீ பிறந்த அன்மொழிஎன்பர். சிவஞா6 நச்சினர்க்கினியரையும் தெய்வச்சிலைய இருபெயரொட்டாகுபெயரென்று திெ தொகையென்றும் அன்மொழித்தொ வதை இருபெயரொட்டாகு பெயரெ வேறுபாடு இரண்டுக்குமிடையே க நோக்கத்தை முன்வைத்து இவ்விரு மென்றும், இருவரும் தாங்காட்டிய உ ஆகுபெயர் பொருளோடு இயைபு இங்ங்ணமின்றியும் வருமென்றும் கூறி கணேசையர் தெய்வச்சிலையாரி தகரஞாழல் என்பதிலே தகரமும் மேல் நிற்றலால்,அன்மொழித்தொ தகரமும் ஞாழலுங் கூடியதே சாந்த கருங்குழல் முதலிய பண்புத்தொகை பெண்ணுக்கும் இயைபு காணப்படுகி யாகக் கொள்ளாமல் விடுவதாயின் அன்மொழித் தொகைக்குத் தொல் கிறது. பொன்தொடியையே அன்றி. முடையாளென்பதைக் காட்டி நி தொகையென்று கொள்ளும் தெய்வ முதலியவற்றை நிராகரிப்பது பொரு காட்டிய வேறுபாடு பொருந்தாதெ

115
ர என்பதே பிரச்சினை. இளம்பூரணரும் ஒன்றே என்ற கருத்தைத் தெரிவித் ருபெயரொட்டிப் பொற்ருெடி தொட் பொற்ருெடி வந்தாள் என இருபெய லும் வந்ததெனக்கூறும் சேஞவரையர் இரண்டாய் அடங்குதலில், இயற் மொழித்தொகை தொகையாதலினல் நம் கூறப்பட்டுள்ளமை கவனிக்கத்
பார், சிவஞானமுனிவர் ஆகிய மூவரும் மொழித்தொகையும் வேறு என்று கருத் ல்லாததோர் பொருளையுணர்த்தாது, ர்த்திற்றெனக்கூறும் நச்சினர்க்கினியர் ாமொழியாகும் என்றனர். இருபெயர் மற்ருெரு பொருள் தருபெயரே இரு ள்ளும் தெய்வச்சிலையார் துடிபோன்ற யென்பது ஆகுபெயரென்பர். அவர் போது, அல்லாதமொழி தொக்கு பின்னும் என்னும் இரண்டிலும் உணரப் கூறிஞர். கடுங்கோல் என்னும்போது |ற்றலால், பண்புத்தொகைப் புறத்துப் எமுனிவர் இரண்டும் ஒன்றென் பதிலே பாரையும் ஆதரித்து நிற்கும்போதிலும்? தய்வச்சிலையார் கூறுவதை அன்மொழித் கையென்று தெய்வச்சிலையார் விளக்கு ன்றும் மாற்றிக் கூறியுள்ளார். ஏதாவது ண்டு பிடித்துக் கூற வேண்டுமென்ற வரும் உரை கூறியிருக்க வேண்டு உதாரணங்களையும் நுனித்து நோக்காது, டையதாய் வருமென்றும் அன்மொழி றினரெனக் கணேசையர் கண்டிப்பர். ன் உரையை முதலிலே ஆய் கிரு ரி. ஞாழலுமாகிய இரண்டும் சாந்தின் கையென்ற தெய்வச்சிலையார் கருத்து ாதலாலே பொருந்தாதென்பர் ஐயர். பில் வரும் அன்மொழியிலே குழலுக்கும் றெது, இதனை அன்மொழித் தொகை r, பண்புத்தொகைப்புறத்துப் பிறந்த ல்காப்பியர் கூறிய இல்க்கணம் தவறு உடைய"ளையும் விசேடித்துச் செல்வ ன்றதனல், பொற்ருெடி அன்மொழித் பச்சிலையார் துடியி.ை தாழ் குழல் நத்தமில்லை. அதஞலே, தெய்வச்சிலைப்ார் ன்பர் ஐயர்.

Page 26
ll ó
இயைபு வேண்டாது பிறிது பெ தொகையென்ற முனிவர் கூற்றின் மூ முயல்கிருர், வடமொழியில் அன்மெr பெறவேண்டுமென்று பிரயோகவிவேக கிருர், நுணுகி நோக்குவார்க்குத் ெ மொழிப்பொளுரும் சம்பந்தம் பெற்று ஆகுபெயரைத் தற்குணசம்விஞ்ஞான வெகுவிரிகி எனக்கூறுவரெனப் பிரயே யின் சூத்திரஉரையை Gipsrrássib(un புடையதோர் மொழிபற்றியே பெறப் 8யர் ஆகுபெயர் விட்டஆகுபெயர், யவாறுபோல, அன்மொழித் தொகை (அதற்குண சம்விஞ்ஞான வெகுவி (தற்குணசம்விஞ்ஞான வெகுவிரிகி) எ அங்கு உண்டு என்பது பெறப்படும் சம்பந்தம் மட்டும் நோக்கிக் கூறினும்
கணேசையர் சொல்லதிகாரக் 色拉 ஒரிடத்தில் உடன்பட்டும் செல்வதை இ ாப்பியர் ஆகுபெயர்பற்றிக் கூறிய கு தொழிலியைபை நோக்காது, ஆகுபெ கூறியதாகத் தெரியவருவதாகக் கூ உரையை எடுத்துக்காட்டுவர். ‘செந்த 24இல் குறிப்பாசிரியர் சேஞவரையரு எதே ஐயர் நிராகரிக்கிருர், சேணுவ ஐயர் பதிலிறுக்கிருர், முனிவர் வடமெ கூறியதற்குக் காரணம் சக்கிய சம்ப லாற் பெறப்படுமென்பது நோக்கியே. முடைய மொழிகளிடத்தேயே தோன்
தி கூறல், வடமொழிக்கும் தமிழ் பொருந்தும். வடமொழியில் வரும் அ அன்மொழித்தொகை போலன்றி, தா றதோ அந்த அந்த லிங்க விகுதியைப் ெ அன்மொழித்தொகையோடு வேறுபாடு ஐயர் விளக்குகிருர், இரண்டிடத்தும் சிறிது வேறுபாடுடையனவென்ற குறி படுகிரும். *
தொல்காப்பியர் இருபெயரெனக் கூறியதனல், கணேசையர் தோகையு மொழித்தொகை பிரிந்துநின்று ஆகு ாது. ஐயரின் இக்கட்டுரை ஒன்றிலே கிறது. வடமொழிநோக்கிப் பிரயோக எடுத்துக்காட்டுகளெனப் பாயினமேகலை படுகின்றன. ஐயருடைய கொள்கை, பொன்றிலே நிராகரிக்கப்பட்டுச் சிவஞா

சிந்தனை
ாருளுணர்த்தி வருவது அன்மொழித் Pலாதாரத்தைக் கணேசையர் அறிய ஈழித் தொகைகள் சக்கிய சம்பந்தம் ம் முன்பே கூறிள்ளதை ஐயர் காட்டு தாகையாற்றலாற் பெறப்படும் அன் வருகிறதென்பது புலப்படும். பாணினி வெகுவிரிகி, அதற்குணசம்விஞ்ஞான ாகவிவேகங் கூறியுள்ளது. பாணினி து, அன்மொழிப் பொருள் இயை படுமெனத் தெரிய வருவதாகக்கூறும் விடாத ஆகுபெயரென 2)76ön Lm யும் விட்ட அன்மொழித் தொகை ரீகி) விடாத அன்மொழித்தொகை ன இரு வகைப்படுமென்றும் இயைபு என்றுங் கூறுவர். முனிவர் தொழிற்
போலும்.
ரிப்பாசிரியரை ஓரிடத்தில் மறுத்தும் க்கட்டுரையிலே காணலாம். தொல் சூத்திரத்தை நோக்கும்போது, அவர் யர்க்கும் பொருளுக்குமே சம்பந்தங் றும் ஐயரி சேஞவரையர் கூறிய மிழ் தொகுதி 26, பகுதி 9, பக்கம் ரை பொருத்தமற்றதெனக் கூறியுள் ரையரை முனிவர் கண்டித்தமைக்கு ாழியோடும் மாறுபடுதலாலும் எனக் ந்தம் வேண்டாது தொகையாற்ற அன்மொழிப்பொருளும் சம்பந்த றும். வடமொழியோடும் மாறுபடா மொழிக்கும் ஒத்த வழிமட்டுமே அன்மொழித்தொகை தமிழில் வரும் ாம் எந்தப் பொருள்மேல் வருகின் பற்று வருதலிஞலே, தமிழில்வரும் டையதென உதாரணங்கள் தந்து வரும் அன்மொழித்தொகைகளும் ப்பாசிரியர் கருத்தை ஐயர் உடன்
கூருது இருபெயரொட்டு எனக் ம் ஒட்டும் ஒன்றென்கிருர், அன் பெயர்ப்பொருளை உணர்த்த முடி யே பிரயோகவிவேகம் மறுக்கப்படு விவேக நூலார் தந்த அன்மொழி முதலியன ஐயரால் நிராகரிக்கப் அண்மையில் வெளிவந்த கட்டுரை ான முனிவர் கொள்கை போற்றப்

Page 27
இலக்கணக் கொள் .
பட்டுள்ளமையை இவ்விடத்திலே எடு ரியல் இலக்கண முறையிலே, ஆகு பவற்றை ஆராய்ந்த கலாநிதி பொன் தாள் அன்மொழித் தொகையெனவு பெயரொட்டாகு பெயரெனவும் "இ என்ற நூலிலே விளக்கியுள்ளார்.
8. சிறுபொழுதாராய்ச்சி
இக்கட்டுரை மட்டுமே பொருளில கண்டன கண்டன வகையைச் சேர் பகுதி 2 இல், கணேசையர் Q-T சிக் கட்டுரை எழுதினர். சிறுபொழுது வரின் கருத்தை மறுத்துச் சிறுபொழு யாசிரியர்களின் கருத்தை நிலை5ாட்( ஐயரின் கட்டுரைக்கு மறுப்பாக, "செ சி. வீரபாகுப்பிள்ளையவர்கள் "சிறுபெ யிட்டார். மறுப்புக்கு மறுப்பாக, தம் வதற்காக, ஐயர் எழுதிய ஆராய்ச்சிக் படுத்திய அதே தலைப்பிலே வெளிவந் கருத்துக்களைச் சான்றுகள் காட்டி ம அச்சில் 32 பக்கங்களுக்குப் போய்விட்
பிள்ளையின் ஆராய்ச்சி முனிவரின் இக்கட்டுரை நேரல் வழியிலே முனிவ கணேசையர் தம்முடைய கட்டுரை நீ யின் ஆராய்ச்சியுள் வேண்டியவற்ை நிலைநாட்டுவதாகக் கூறுகிறர். கணே பகுதிகளும், அவையொவ்வொன்றை சுவை பயப்பனவாயுள்ளன. பிள்ளை, ! ரையும் நச்சிஞர்க்கினியரையும் மறுத் விடவே சிறுபொழுதாறென்பது பழ முனிவரிலுள்ள உவப்போடு நோக்குவ கதையாவதன்றி, ஏனைய அறிஞர்க்கு வினைக் கணேசையர் எழுப்புகிறர்.
வாதங்களும் பதில்களும்
1. நச்சினர்க்கினியர் கொண்ட பாட அதுவே என்கிருர் பிள்ளை. இள காட்டுகிருர், அகப்பொருள் வி பாடம். தாமோதரம்பிள்ளையும் ே பாடத்தைக் கொடுத்துள்ளார். பி. கொண்டால், அதை வினைத்தொ தகத் திரிக்கலாமென நம்பியிருக்
2. இரவு நேரம் நான்கு யாமங்களை யாமத்துக்கும் நான்காவது யாம

1 7
த்துக்காட்டலாம். இக்காலத் தொட பெயர் - அன்மொழித்தொகை என் கோதண்டராமன் பொற்ருெடிவற் ம் கொள்ளைக்கூட்டம் வந்தது இரு லக்கன உலகில் புதிய பார்வை'
க்கணம் சம்பந்தமானது. இக்கட்டுரை ந்தது. செந்தமிழ்" தொகுதி 26 pது என்ற தலைப்பிலே ஓர் ஆராய்ச் புகள் ஐந்தே என்ற சிவஞானமுனி துகள் ஆறு என்ற பழைய உரை நிவதாக அக்கட்டுரை அமைந்தது. த்தமிழ்" தொகுதி 29, பகுதி 5 இல், ாழுதாராய்ச்சி’ என்ற கட்டுரை வெளி முடைய முந்திய கொள்கையை நிறுவு கட்டுரையும் வீரபாகுப்பிள்ளை பயன் தது. ஐயரின் கட்டுரை றுக்கவேண்டியிருந்த தல்ை மிகநீண்டு
• لیا۔
* கருத்தைத் தாபிக்க வந்ததனல் ரைக் கண்டிப்பதாகவும் அமைகிறது. ண்டுசெல்லாமலிருப்பதற்காக Geirant D மாத்திரம் மறுத்து உண்மையை சையர் மறுப்புக்குரியனவாகக் காட்டும் யும் நிராகரிக்கும் அணுகுமுறையும் "இவ்விதம் பூரீ சுவாமிகள் இளம்பூரண துச் சிறுபொழுது ஐந்து என்று கூறி ங்கதையாய்விட்டது" என்கிறர்கள். ார்க்குச் சிறுபொழுதாறென்பது பழங் அது பழங்கதையாகுமா என்ற விஞ
டம் "வைகுறுவிடியல்". பழையபாடம் ம்பூரணர் வைகறைவிடியல்’ மட்டுமே atrás lengu உரையிலும் அதே பொருளதிகார முதற் பதிப்பிலே அதே ள்ளை நச்சினர்க்கினியரின் பாடத்தைக் கையாக்கி தம்முடைய கருத்துக்குத் 6qዋ# .
க் கொண்டதெனவும் இரண்டாவது த்துக்கும் இடைப்பட்ட நடுய்ாமமே

Page 28
8
மதுரைக் காஞ்சியிலே பாடப்பட்டு ரெனவும் பிள்ளை கூறுவர். இரவை நூல் வழக்கு மூன்று கூருகக் ெ கூருகக் கொள்ளும் கனநூல் வழ பாமம், வைகறை" என்று அகப் வழக்கு. சங்ககால அகத்திணை நு வழக்குப்படி, பகல் மூன்று பிரிவு பாலையில் வரும் கடைக்கங்குல் வ பதிகாரத்தில் அரையிருள் யாமம்
யிலே நச்சிஞர்க்கினியர் வலிந்தும்
கோவிற் பூசாகாலங்கள் ஆறிலே தான்கு காலங்கள் முடிவதாகவும் பெறுவதாகவும் இவை சிறுபொழு, எவ்வாறு வலியுறுத்துமெனப் பிள் களிலே ஆறு சிறுபொழுதுகளுக்குட பகலை ஐந்தாக வகுக்கும் வழக்குமு வழக்கு என்பர். மாலைப்பொழுது ஆறு மணிக்கும் ப மென்ற ஐயர் கருத்தினை மறுக்கு இரவுக்கு மிடைப்பட்ட காலமே ! யும் சிறிதுநேரமாதலும் அதன் இ மறைவுக்கும்”சூரியோதயத்துக்கும் முற்பகுதியே மாலை, வருணிக்குங்க அந்திமாலையை எடுத்து வருணிப்ப தென்றலும் இரவின் வேறு என்ற பிள்ளை, 'இருள்வரமால வாள்கொ "மயங்கிருட லைவரவெல் லைக்கு வ என்று மாலையின் பின்னந்தியே ப ஆசிரியர் பகற்கு வரம்பு மாலைெ முன் சூரியாஸ்தமனத்தின் பின்மா முன்னுக்குப் பின் முரணுகிருரி. ப மாலை. அந்தி மாலையிலேயே இரு வர'ச் செவ்வானந் தோன்றும் அ நடுவிருக்கும் குமரனுக்கும் உவமை வேறன்று. மாலையிற்றேன்று மதிய தாகிவிடாது. பூரணை காலத்திலே தோன்றுகிறது. நளவெண்பாவிலே யாமத்திலே ஊதை உருவிப்புக்கெ துக்குச் சான்ருக்கப்படுகிறது. பிள் மாலை. ஒரு மணி கூட்டினுல் பொரு வைகறையும் விடியலும் ஒன்றென டுவர். வைகறைக்கு விடியல் என் வேறு. குறிஞ்சிக்கலியுள் "விடியல் னர்த்தாகிய வெங்கதிர்" என முை

சிந்தனை
ள்ளதாக, நச்சிஞர்க்கினியர் கூறுவ நான்கு கூருகக் கொள்வது வட காள்வது தமிழ் வழக்கு நான்கு pக்கு வடநூல் வழக்கே. "மாலை பொருள்விளக்கம் கூறுவதே தமிழ் நூல்களில், யாமம் ஒன்றே. தமிழ் பு இரவு மூன்று பிரிவு, பட்டினப் நணனை பின்னிரவு வருணனை, சிலப் இடையாமமாகும். மதுரைக் காஞ்சி நலிந்தும் நான்கு யாமமாக்கிஞர்.
பகற் பன்னிரண்டு மணியோடு மாலை ஒன்று, இரவு ஒன்று இடம் துகள் ஆறு சம பிரிவுகள் என்பதை ளை விஞவுவர். இலங்கைக் கோவில் ம் ஆறு பூசா காலங்கள் உண்டு. ண்டு என்ற ஐயர் அது வடநூல்
த்து மணிக்கும் இடைப்பட்ட நேர ம் பிள்ளை சூரியாஸ்தமனத்திற்கும் மாலையெனவும் செவ்வானமுடைமை |யல்புகளெனவுங் கூறுவர். சூரியன் இண்டப்பட்ட காலம் இரவு. இரவின் ாற் பெரும்பாலும் சிறப்பு நோக்கி து ஆசிரியர் வழக்கு. மாலை சிறுபோ லும் பொருந்தாது. ள” என வருணிக்கப்பட்டதென்றும் ரம்பாய இடும்பை கூர்மருள்மாலை" கலுக்கு வரவு என்றும் கூறியுள்ளார். யன, இவர் பின்னந்தியென்கிருர், ல என்பதை ஒப்புக்கொண்ட பிள்ளை மருள்மாலை - மயக்கத்தைத் தரும் ள் வரத்தொடங்கிவிடும். "இருடலை வ்வளவு, சிவனுக்கும் உமைக்கும் D கூறியது. அந்திமாலை இரவின் ம் என்பதனுல் மாலே சிறுபொழு ச ந் தி ர ன் பின் மாலையிலேயே மாலை உண்டுபோட்டவுயிரை, நடு தனவரும் வருணனை ஐயரது கருத் ளையின் கருத்துப்படி 9 மணிவரை ந்தாதென்பது நகைப்புக்கிடமானது ப் பிள்ளை பல உதாரணங்கள் காட் று பெயருண்டு; ஆல்ை, இரண்டும் வெங்கதிர் காயும்", "விடியற் பின் வர் புரட்டிப் பொருள் கூறுகிருர்

Page 29
இலக்கணக் கொள் . .
7.
"வெங்கதிர் தோன்றி விடிந்ததைய புரட்டாகப் புரட்டி, "இருள் தோ பிள்ளை முரணுறுதல் நன்கு விளங்கி திலும் வீரமாமுனிவர் விடியலை, தாரத்து யுத்த காண்டத்திலே அநும சூரியனைக்கண்டு, "உதயமாயிற்று: *சூரியன் மேற்றிசையில் இருக்கின்( என்று கூறியதால் சூரியோதயமே வி தயமெனக் கூறியது காக்கையை ெ தோன்றியது வியக்கத்தக்கது. வை மென்ற வழக்கு இல்லை.
விடியல் நான்வெயிற் காலைக்குப் பூரணரும் நச்சினர்க்கினியரும் வைக் கூறிஞர்கள். நச்சினர்க்கினியர் 6 செவியறிவுறுரடீ என்பதனேடு ஒப் மட்டுமல்ல, விடியலோடும் சம்பந்த உழிஞைக்கும் விடியலே உரியது, ! அதுவே பொருளாயின் தொல்கா கிறது. ஏனைய பொழுதுகளும் அ6 திரமல்லாது, செய்யுளாயின், அை
அகப்பொருள் விளக்க நூலாரை மறுப்பை மனத்துள் வைத்துக்கொ6 பிள்ளை மெய்யென்று தாபிக்கப் ஐயர். ஊடல் விடியற்காலத்தும் நி காட்டிய, "காலை எழுந்து கடுந்தே என்பதுபற்றி, நச்சிஞர்க்கினியர் ஐயர் அப்படிக் கூருதபோதும், பிள் யுள்ளார். அப்பாட்டுள்வரும் *எல்ல நச்சினர்க்கினியர் அவ்வாறு கூறு பெரிதும்" எனப் புதுப்பொருள் ட துத் தாபிக்க வந்துள்ளாரென்கிரு தீராத வழி, பாணன் விறலிவாய் விட்டால், விருந்தோடு புக்கு ஊ ளிலக்கண நூலார் கூறலின், மரு எவ்வாறு கூறலாம்? நக்கீரர் வைகறையுள் விடியலை எற்பாட்டை மாலையுள்ளடக்கியுப் தவறென் கிருர் பிள்ளை. சங்கப் புலி முடிநாகராயர் மண்டினிந்த நிை எண்ணலால் அது அறியப்படும்பொருள்கள். காலம் ஒரு தனிப் றனுள்ஒன்று அடக்கலாம். நக்கீரனு கூறிவிட்டு, விடியலுமடங்க, வைக ரென்றல் பொருந்தாது - பிள்ளை

19
ன்றே" என்பதைப் பிள்ளை பெரும் ன்றும்படி விடிந்தது" என்கிருர், விட்டது. தொன்னூல் விளக்கத் எற்றேற்றம்" என்பர். இராமவ ான் மேருவுக்கப்பாற் சென்றபோது விடிந்தது’ என மயங்கிப் air முன்" ஆதலால் விடிந்தது இன்று பிடியலாம். ஐயர் விடியல் சூரியோ வள்ளைபோலுமென்று பிள்ளைக்குத் கறையாமம்; ஆனல் விடியல்யாம
பெயராதலை தோக்கியே இளம் கறையும் விடியலும் எனப் பொருள் வைகுறு என்ற சொல்வடிவத்தை SGSaqrt. 26Il-6) வைகறையோடு ப்பட்டது. மருதத்தின் புறமாகிய முனிவர் கூறியதே புதுப்பொருள். பியரின் புலமையை இழிவுபடுத்து டையின்றிக் கூறப்பட்டுள்ளன. சூத் - வரலாம்.
இலக்கண விளக்க நூலார் மறுத்த ண்டு, சுவாமிகள் எழுதிய மறுப்பைப் புகுந்தது பெருந்துக்கமே என்பர் கழும் என்பதற்கு நச்சினர்க்கினியர் ர் பண்ணி’ என்பதில் வரும் காலை காலை வந்ததெனக் கூறினரல்லர். கள வேண்டாத விரிவுரை நிகழ்த்தி வினன் பெரிது’ என்றமைகொண்டே . குறிப்பாற் சிறுமையுடையன் படைத்த பிள்ளை, ஐயர் புதுக்கருத் >ர். வைகறை, விடியலும் ஊடல் பில்களாக அனுப்புவதும், முடியா ாடல் உணர்த்துவானெனப் பொரு நதத்துக்குக் காலை இல்லை என்று
அடக்கியும் குறுந்தொகை நூலார் b கூறினரென ஐயர் எழுதியது லவர் வழக்கு அதுவல்ல முரஞ்சியூர் மும்.நீரும்’ எனப் பஞ்சபூதங்களே - பிள்ளை. இவ்வைந்தும் தனித்தனி பொருள். அதன் பகுப்புகளை, ஒன் ரி வைகறையாமம் சிறுபொழுதெனக் றைவிடியலென உதாரணங்காட்டின ; அவருரைக்கண் அச்சூத்திரங்கள்

Page 30
20
0.
l2.
பிற்காலத்தாராற் சேர்க்கப்பட்ட எனச் சாமிநாதையர் சங்கத் தமி லும் பூரீநிவாசப்பிள்ளை தமிழ்வரல சிலப்பதிகார உரையாசிரியரி ( வையமோ கண் புதைப்ப வத்தாய் காட்டவுமில்லை. பிள்ளையின் இக் கொள்ளாமையே. sy19. auntířág: அமையச் சிறுபொழுது ஆறு எ6 வருவித்துக்கொண்டார். பின் சின் களைக் கூறுமிடத்தே, அவர் மாச் வந்த கிரகநிலை ஆவணி மாதத் நேரங்கூறியதாதலால் சூரியன் நி என்ருர், ஆவணியிலே, சூரியன் பொருத்தமே. ~്.
"ஏற்பாடு என்பதற்கு முனிவர் சு sib - Lairahrt. CysGaunto stadis தற்கு சிறுபொழுது கூறும்போது யன்றிக் காலேயென ஒருவரும் கு நூலார் "எற்படுகால" "வெய்யோ யுள்ளார். காலை என்பதைக் காலை படு என்பதை அடைமொழியாகச் காலம் என்று பொருள் - ஐயர். ட கிறபொழுது" என்ருர், அகப்பெ ருே ற்ற மெனக்கூழுமல், வெய்ே பொழுதுபடுதலையே கூறினரென் சூரியோதயத்துக்குச் செய்யுளில் அ நெய்தற்கும் முல்லைக்கும் மாலை படுதலை எற்பாடு என்ற சொல் காலையை அன்றி மாலையை உை எவ்வாறு பொருந்தும்? எற்பாடே தற்கு வருவது மயக்கமாகும். ந அதனுல் நிகழும் இரங்கல் வரு காமமிக்கு இரக்கும் காலமே எற். ஐயரின்படி, பிற்பகல் இரண்டும6 பிற்பகலே எற்பாடு என்று வரு பின்னுமில்லை. அகநானூற்றுச் எற்பட வருதிமிலெண்ணும்" என வருதிமில் என்கிறது. எற்பாடும் இதனை, "மாலை வந்தன்று" என்ற அதனுரையாசிரியர் எற்பாடு என் - இதுவரை பிள்ளையின் கருத்துக களாக வகுத்தாலும், அவ்வக்க யையே புலவர்கள் எடுத்துப் பெ உதாரணமாக, வைகறைக்குக் ே

சிந்தனை
ன. களவியலுரை நக்கீரருரையன்று ழும் பிற்காலத்தமிழும் என்ற நூலி ாறு என்ற நூலிலும் கூறியுள்ளனர். நெய்தற்கு எற்பாடு கூறவுமில்லை; மருண்மாலை என்பதை உதாரணங் கூற்று ஐயர் எழுதியதை விளங்கிக் நல்லார் பதிகவுரையில் எற்பாடும் ன்று கூறியமையால், ஐயர் அதை உப்பதிகாரத்துள் வந்த சிறுபொழுது லயைக் கூறியுள்ளார். பரிபாடலில் ந்துப் பூரணையிலன்று வந்த கிரகண bக என்றதஞல், இது எற்றேற்றம் சிங்கராசியில் உதயமாவதால், இது
கூறியவாறு, காலை என்பதே பொருத் கணம் சொன்ன ஆசிரியர்கள் நெய் , எற்பாடு என்று கூறுகின்றனரே றிக்கவில்லை. அகப்பொருள் விளக்க ன்விாடு", என்ற தொடர்களை வழங்கி நேரம் என்று கொள்ளும் பிள்ளை எற் கொள்கிருர். காலை என்பதற்குக் பழைய உரைகாரரும் "ஆதித்தன் படு ாருள் விளக்கநூலார் "வெய்யோன் பான்பாடு" என்றே கூறியிருத்தலால், று துணியலாம். எற்பாடு என்பது ரிய வழக்கு. சங்க இலக்கியங்களிலே கூறுங்கால், அதற்குமுன் பொழுது லாலே கூறக்காணலாம். எற்பாடு ார்த்துமா என்று பிள்ளை விஞவல் . அன்றி மாலை முதலியனவும் நெய் டுப்பகலில் வரும் பிரிவின் பின்னர், லே முறை. காமந்தணிவது காலை; шт05). ணிமுதல் ஆறுமணிவரை எற்பாடு. னித்த ஆசிரியர்கள் முன்னுமில்லை செய்யுளில், "உப்பின் குப்பையேறி மாலையில் வந்த திமிலையே எற்பட மாலையும் ஒருபொருட் சொற்களே. ஐங்குறுநூற்றுச் செய்யுட்பகுதிக்கு பொருள் கூறுவதால் அறியலாம்ள். காலத்தை ஆறுசமகாலப் பிரிவு 'லப்பிரிவுக்குச் சிறந்த காலப்பகுதி ரும்பாலும் வருணிப்பது வழக்கம். ாழி கூ வும் நேர ம் விடியலுக்குச்

Page 31
இலக்கணக் கொள் . .
சூரியோதயம் நடுப்பகலுக்கு உச் படும் நேரம்; மாலைக்கு அந்திம பற்றியே, புலவர்கள் சூரியாவி மாலையை வருணிப்பது. மாலே மிடைப்பட்ட பொழுதே என்ற ஒன்றெனல் பொருந்துமா? ஏற்ட படவருந்திமில்" என்பதே பொரு எற்பாடு கூறி வருணித்த புலவர் தலைவி இரங்கல் கூறுவதன்றி, ம திருக்கோவை, நாலடியார், உதய வருணனையும் இரங்கலும் உள. ச மரபு காணப்படுவதை நன்குனர், ஏதுவாகிய எற்பாடு கண்டு காட் படுநேரம் என்பது தெளிவு.
அகத்திணைக்குரிய காலவரப் பாட நடுயாமமும் வரப் பாடியிருக்கிருர் பாடிஞரெல்லாம் ஞாயிறு படுங்க ஞலும்" என ஐயர் கூறியது முழுப்பூ - இதுவரை பிள்ளை கூறியது. என்றது பெரும்பாலும் எற்பாே காப்பியர் காலத்தின்பின், மாலையுட நெய்தற்குரியதாகக் கொள்ளப்பட பற்றியே ஐயரும் இரங்கல் பற்றி என்ருர். பிற்பொழுது பாட்டிபழ டிஞலும் கழி யு மென் பர் ட திருப்போருக்கு, விளையாட்டில் ம காலை வந்ததாகக் காட்டிய செய் கிண்ண மயக்கமாகவுமே வந்தன; இ
4. "நெடுங்கயிறு வலந்த. . . ே
என்னுஞ் செய்யுள், காலேயிற் செ - பிள்ளை. இதில் இளையரும் முதி வலைபோட்டு இழுக்குந் தொழிலை பதம் நோக்கிக் காலையிற் போடுவ முண்டு, ‘மணற்றுஞ்சுந்துறைவ" போடப்பட்டதாம். இளம்பூரண நெய்தற்கு உரித் தாமாறு கூறும் போர்த்தொழிற்கு முடிவாதலா. வேட்டையால் வருதலாலும் எர் முடிவுகட்டுகிருர், கணேசையரின் தொல் இலக்கிய சான்ருக விளங்குகிறது இக்கட்டுரை. ெ உரை வகுத்த அண்ணுமலைப் பல்க சோமசுந்தர பாரதியார் சிறுபொழுது ளார். சிறுபொழுதுகள் ஐந்தே என்று

121
Fசிக்காலம்; எற்பாட்டுக்குப் பொழுது ாலை; யாமத்துக்குப் பானுள். அது ஸ்தமனம் வருணித்துப் பின் அந்தி குரிய அஸ்தமனத்துக்கும் இரவுக்கு
பிள்ளை, எற்பாடு மாலை யு டன் டவருதிமில்" என்பதற்கு "பொழுது ள். 2 மணிதொடங்கி 6 மணிவரை இல்லையென்பர் பிள்ளை. அக்காலத்துத் ணித்தியாலம் கூறி வருணிப்பதில்லை. ணன் கதை என்பனவற்றில் எற்பாட்டு சங்ககாலத் தொகை நூல்களுள் இந்த ந்த இளம்பூரணர் மாலை வருவதற்கு டினர். அதனுலும் எற்பாடு பொழுது
டினமையோடு நண்பகலும் மாலையும் கள். அப்படியிருக்கவும் "நெய்தற்றிணை ாலமாகவே வைத்துப்பாடியிருத்தவி பூசணிக்காயைச் சோற்றுட் புதைத்தது 'நெய்தற்றிணை பாடிஞரெல்லாம்" டே பாடினமையாலாகும். தொல் ம் இரங்கல்பற்றியும் இயைபுபற்றியும் ட்டதென்று கருதுவாருமுளர். அது , ‘எற்பாட்டை மாலையுளடக்கினர். 1ங்கதை படித்தலினுலும் விளையாட் பிள்ளே. தலைவனைப் பிரிந்து தனித் னஞ்செல்லாது. பிள்ளை நெய்தற்குக் புட்கள் பலவும், நிலத்துக்கடையாயும் ரங்கலோடு சம்பந்தப்பட்டு வரவில்லை, நாடுயர் திணிமணற்றுஞ்சுந்துறைவ" ன்று மீன் பிடித்ததைக் குறித்தது பருங் கூடியென்றதனுல், இது கரை க் குறித்ததேயாம். கரைவலை கடற் துண்டு; 2 மணிக்குமேற் போடுவது என்றதஞலே இது எற்பாட்டிலே ார் புறத்தினையிலும் தும்பைத்திணை போது, நெய்தற்கு ஒதிய ஏற்பாடு லும் என்று கூறுவதாலும் மீன் பாடு நெய்தற்குரித்தாவதாக ஐயர்
ப் புலமைக்கும் தர்க்சவன்கமக்கும் தொல்காப்பியம் அகத்திணையியலுக்கு லைக்கழகத்துத் தமிழ்ப்பேராசிரியர் கள் ஆறே என்ற கருத்தை ஏற்றுள் வாதிப்பதற்கு, இனி இடமில்ல.

Page 32
சில முடி
கணேசையரும் பிற இலக்கணகார
எட்டுக் கட்டுரைகளிலும், கணே
இலக்கண நூல்களும் பயன்படுத்தாத
al Lorr: W
பயன்படுத்தியவை தொல்காப்பியம்-இளம்பூரணம் {10/1
-சேஞவரையம் (13 -நச்சிஞர்க்கினியம் (1
-தெய்வச்சிலையார் (1
தன்னுரல் (13 நூற்.)
-மயிலைநாதருரை (14 விருத்தியுரை:
சங்கரநமச்சிவாயர் சிவஞான முனிவர் தொல்காப்பிய முதற்குத்திரவிருத்தி ( இலக்கணவிளக்கச் சூருவனி (18 நூற் இலக்கணவிளக்கம் (17 நூற்.) பிரயோகவிவேகம் (17 நூற்.) தொன்னூல்விளக்கம் (18 நூற்.) அகப்பொருள்விளக்கம் (13நூற்.) அகத்தியம் (6 நூற். ?) திருக்குறள் - பரிமேலழகருரை சிலப்பதிகாரம் - அடியார்க்குநல்லாருை
கணேசையர் கட்டுரை ஒவ்வொ பெறும் முக்கியமான இலக்கணகாரை
போலியெழுத்து: நன்னூலார் கருத்து சங்கரநமச்சிவாயரும் as(BeoweMSaud entifum', நச்சிஞர்க்கினியர், பி டுள்ளனர்.
ஆறனுருபு பிறிதேற் சேஞவரையர், இளம்
விவேகம் ஆதரவு படுகிறது.

டிபுகள்
r(5ửb சையர் பயன்படுத்திய முக்கியமான முக்கியமான இலக்கண நூல்களும்
பயன்படுத்தாதவை நூற்.) வீரசோழியம் (11 நூற்.
நூற்.) நேமிநாதம் (13 நூற்.) 4நூற். இலக்கணக்கொத்து
பின்பு) (17 நூற்.)
தூற்.) முத்துவீரியம் (19 நூற்.)
நூற்.)
(17.18 நூற்.) (18 நூற்.)
18 நூற்.)
..)
ான்றிலும் உடன்பாடும் எதிர்ப்பும் ர இனி நோக்கலாம்.
நிறுவல் பெயர் குறிப்பிடாமல், சிவஞான முனிவரும் கண்டிப்பு: கத் தொல்காப்பியர், இளம்பூரணர் ரயோகவிவேகநூலார் காட்டப்பட்
றல்: மயிலைநாதர் கருத்து நிறுவல் பூரணர் அதே கருத்தினர் பிரயோக சிவஞான முனிவர் உரை மறுக்கப்

Page 33
இலக்கணக் கொள் . .
தொகைநிலை: சேனவரையர் கருதி
ரவு; இளம்பூரணர் 4 சிவஞான முனிவர் ஒ ւյմ -
yet Gual நன்னூலார் கருத்து
கினியர் கண்டனம் சேனவரையர், நச்சி கருத்துக்களோடு உட
பிறிதுபிறிதேற்றல் சுப்பிரமணிய சா6 வரைப் பின்பற்றுவி கருத்தே இளம்பூரணி யர் கருத்துமென ஆ
தொல்காப்பியச் சூத்திரப் பொருளார வல்; இளம்பூரணர், தினர் சிவஞான as TL-607th.
இருபெயரொட்டாகுபெயரும் அன்ெ
சேஞவரையர் கருத் வச்சிலையார், சிவஞா விவேகத்தின் கருத்து உடன்பாடும் மறுப்பு
சிறுபொழுதாராய்ச்சி: இளம்பூரணர், அகப்பொருள் விளக் வும் அதே கருத்தி முனிவரும் கண்டன
கணேசையருடைய ஆய்வு இளம் கினியர், சிவஞான முனிவர் என் ே பற்றிய ஆய்வு என்று பொதுநே கொள்கைகளிலே எது பொருத்தமான தம்புதிய கொள்கையாக, கணேசை தொகைநிலை, அளபெடை என்ற இர6 ஆறு கட்டுரைகளிலும், ஐயர் இளம்பூ வரையருரை சொல்லதிகாரத்துக்கு ! யெழுத்து, சிறுபொழுது என்பன சம் வரவில்லை. ஏனைய ஆறு கட்டுரை ரோடு பூரண கருத்து உடன்பாடு பிறிது பிறிதேற்றல், தொல்காப்பியச் பொழுதாராய்ச்சி என்னும் கட்டுரை. படும் கணேசையர் தொகைநிலை, அள ரும் அன்மொழித்தொகையும் என்னு

123
து நிறுவல் பிரயோக விவேகம் ஆத ாருத்து மறுப்பு: நச்சினர்க்கினியர், ரளவு உடன்பாடும் ஓரளவு எதிர்ப்
நிறுவல் இளம்பூரணரி, நச்சினர்க் சிவஞான முனிவர் கருத்து எற்றல்; சிஞர்க்கினியர், சங்கரநமச்சிவாயர்
67 LunTC).
ஸ்திரி கண்டனம்; சிவஞான முனி பரெனக் கண்டனம்: மயிலைநாதர் ார், சேருவரையர், நச்சிஞர்க்கினி
தரவு.
ாய்ச்சி: சேருவரையர் கருத்து நிறு நச்சினர்க்கினியரும் அதே கருத் முனிவர், சுப்பிரமணிய சாஸ்திரி
மாழித்தொகையும் இளம்பூரணர் து நிறுவல்; நச்சினர்க்கினியர், தெய் ான முனிவர் கண்டனம். பிரயோக நிராகரிப்பு: சுப்பிரமணிய சாஸ்திரி 7LD ,
நச்சிஞர்க்கினியர் கருத்துநிறுவல்: கம், தொன்னூல் விளக்கம் என்பன ன; வீரபாகுப்பிள்ளையும் சிவஞான r tbi.
பூரணர், சேஞவரையர், நச்சினர்க் பாரின் இலக்கணக் கொள்கைகளைப் ாக்கிலே கூறலாம். மற்றவர்களின் ாது என்று நிறுவுகிருரே தவிர, புத் உயர் எதையும் முன்வைக்கவில்லை. ண்டு கட்டுரைகளிலும் தவிர, ஏனைய ரணரோடு உடன்படுகிருர், சேன மட்டுமே காணப்படுவதால், போலி பந்தமாக, அவர் கருத்துகள் தெரிய களிலும், ஐயருக்குச் சேஞவரைய காணப்படுகிறது. போலியெழுத்து, குத்திரப் பொருளாராய்ச்சி, சிறு சளிலே நச்சினர்க்கினியரோடு இ.டன் TGus), இருபெயரொட்டாகுபெய லும் கட்டுரைகளிலே அவரைக் கண்

Page 34
丑24
டித்துள்ளார். ஆறனுருபு பிறிதேற். கினியரோடு ஒரளவு உடன்படுகிருர், கட்டுரைகளிலும், சிவஞான முனிவர் மணிய சாஸ்திரியும், வீரபாகுப்பிள்? வாளர்கள் சாஸ்திரி சம்பந்தப்பட்ட முழுவதாகக் கண்டிக்கப்படுகிருர் ஒன் கருத்து மறுக்கப்படுகிறது.
கணேசையர் சிவஞான முனிவை தலால், சிவஞான முனிவர் தமிழ் குறிப்பிட்டுக் கூறக்கூடிய சில பங் மறந்துவிடலாகாது. வடநூலறிவிலே பற்றிய பெருமிதம் முனிவர், இல இலக்கணம் வடமொழி இலக்கணத்தி மயக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை. ஐந்தி வழிவந்ததென்று தொல்காப்பியத்தை வாதிக்கும்போது, தமிழ் இலக்கண அவரால் நன்கு உணரப்பட்டமை ெ தான் என்றவிடத்து முதற்சொல் ஆ என்ற விடத்தே முதற்சொல் ஆகுெ சிறிதுமின்றி நின்றவாறே பொருள்த முனிவரே முதன்முதலில் விளக்கினர் கனத்தை ஒருவாற்ருற் ருெகுத்து யர்கள் பொருள்கொண்டனர். எழுத் இடப்பட்ட பெயர்களாகிய குறில், .ெ நூன்மரபு உணர்த்துவதால், நூன்மி பெயர் கூறுதலாமென்ற முனிவர் காப்பிய முதற்குத்திரம், அகரமுத உள்ள பொதுப்பெயர் எழுத்தென்று! தென்று சிறப்பிக்கப்படாவென்றும் ( அகரமுதலியவற்றிற்குப் பொதுப்பெ வரின் கருத்து, பிறஉரையாசிரியர்க யினும் சிறப்பானது. அகரமுதல் ன படுத்தப்பட்டமைக்கு நுட்பமான ஏ வேறெவரும் காட்டவில்லைs
சிவஞான முனிவரை அரசஞ்ச6 பெருமைகள் சிலவற்றைச் சுப்பிரம இருபதாம் நூற்ருண்டுத் தொடக்ச ளுக்குமட்டும் விருத்தியுரை எழுதிச் அரசஞ்சண்முகஞர் வெளியிட்டார். என்பது முனிவர் சுருத்து. அரசஞ்ச தமிழிற்கு முதனூலாக முப்பத்துமூ அவை நான்கு குத்திரமாகப் பகுக்க முத்தமிழ் இலக்கணமும் முப்பொரு

சிந்தனை
றல் என்ற கட்டுரையிலே நச்சிஞர்க் அளபெடை தவிர்ந்த ஏனைய ஏழு கண்டனத்துக்குள்ளாகிருர். சுப்பிர ளயும் சிவஞான முனிவரின் ஆதர மூன்று கட்டுரைகளிலே, இரண்டில் ஏறிலே ஒரு கருத்து உடன்பட்டு, ஒரு
ர இப்படிப் பல இடங்களிலே மறுத் இலக்கணக்கொள்கை வளர்ச்சியிலே நளிப்புகளைச் செய்துள்ளாரென்பதை தாம் பெற்றிருந்த பாண்டித்தியம் க்கணக்கொத்தாசிரியர்போல, தமிழ் ன் வழிவந்ததென்று கூறுமளவுக்கு ரமென்பது வடநூலாதலின், அதன் |க் கொள்வது தவறு என்று முனிவர் க்கூறுகள் சிலவற்றின் தனித்துவம் தளிவாகிறது. தொல்காப்பியம் படித் குபெயரன்று திருவள்ளுவர் படித்தான் பயர். ஆகுபெயர்கள் சொல்மாற்றஞ் ருவது. இந்தக் கருத்தைத் தெளிவாக , நூன்மரபு என்பதற்கு எழுத்திலக் உணர்த்துவதென்று பிற உரையாசிரி துகளுக்கு இலக்கண நூலுள் மரபாக நடில், உயிர், மெய் முதலியவற்றையே ரபென்பது நூலினது மரபு பற்றிய உரையே பொருத்தமானது. தொல் ல் னகரமுடிவாயுள்ள முப்பதிற்கும் ம், இயங்காது சார்ந்து நிற்பன எழுத் குறிப்பால் உணர்த்தினமையால் அது பர் கூறுதல் நுதலிற்று என்ற முனி ள் அச்சூத்திரத்துக்குக் கூறிய உரை கர இறுவாயாக எழுத்துகள் முறைப் துக்களை முனிவர் காட்டியதுபோல
ண்முகனுரோடு ஒப்பிட்டு முனிவரின் னியபிள்ளை எடுத்துக்காட்டியுள்ளார். த்திலே, தொல் காப்பியப் பாயிரங்க * சண்முகவிருத்தியென்ற Quaufes “முந்துநூல்" என்பது அகத்தியமே சமுகனுர் இறைவன் திருவாயினின்று ன்று சொற்கள் தோன்றினவெனவும் ப்பட்டனவெனவும், அவை நுட்பமாக :ளும் தெரிக்கும் இயல்பினவாகலின்,

Page 35
இலக்கணக் கொள்.
அச்சூத்திரங்கட்கு இசை நுணுக்க8ெ வர். அரசஞ்சண்முகஞரின் இத்தகைய துக்குரியவாயின. அரசஞ்சண்முகனுரை கட்டுரைகள், தொல்காப்பியப் பதிப்பு தற்குச் சண்முகளுரின் தகுதியிலே ஐய மெனலாம், சிவஞான முனிவர்
கொள்கைகளை விமர்சனஞ் செய்தி பதிப்புகளிற் சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்ட ஏற்பட்ட ஏமாற்றமே அந்நூலுக்கு பியச் சூத்திர விருத்தியையும் முனிவரு விமர்சனக் கண்கொண்டு பார்க்க ஐ!
கணேசையர் வாதங்களில் வடமெ
தற்காலத்திலே மொழியின் அ8 வைத்து நோக்கப்படுவதுபோல, தட மொழி இலக்கணப் பின்னணியிலே மைக்காலம் வரையிலே வேரூன்றிக் வடமொழி இலக்கணத்துக்கு எந்த பது பற்றிப் பலத்த கருத்து வேறுப பெருமன்னர் காலத்திலிருந்து தமிழ் வடமொழி இலக்கணத்தைக் தழுவிய வருகிறது. தொல்காப்பியம் சொல் யாளராகிய சேனவரையர் வடமொழி படுத்தியுள்ளாரென்பது யாவரும் ஒப்பு கள் ஆட்சி ஏற்பட்டதனல், அங்கிரு மொழி நூல்களோடு தென்னிந்தியா ஆதீனங்கள் சமயப்பணி செய்ய மு வடமொழியை ஆழமாகவும் அகலப பெருமையைக் காட்டுவதற்காக ஞானத்தைப் பறைசாற்றினர். சிவ விதிவிலக்கில்லர்.
தமிழ்நாட்டிலே காணப்பட்ட புக்கு வழிகோலியது. ஈழத்திலே வ தால், குறிப்பிடத்தக்க வடமொழி மொழி இலக்கணக் கொள்கைகளை ஆ களையும் எழுதியுள்ளார். சிவஞான வேறுபாடு வடமொழி இலக்கணக் ே ஏற்குமா என்பதை ஐயர் நுணுக்கப கூறப்பட்ட சந்தியக்கரம் தொல்கா என்று ஐயர் வாதிப்பது சிறப்பாகக் வேற்றுமையும் வடமொழியிலுள்ள பாடுடையனவெனவும் தமிழிலுள்ள தொகைநிலையும் ஓரளவு வேறெனவு

སོ། 25
னப் ப்ெபரி வழங்கியதென்றுங் கூறு கருத்துகள் கணேசையரின் ஏளனத் "க் கேலிசெய்து, கணேசையர் எழுதிய புகளிலே சேர்த்துக் கொள்ளப்படாத பருக்கு நம்பிக்கையின்மையே காரண தகுதியுடையவராதலினலே, அவர் ஐயர் கட்டுரைகள், தொல்காப்பியப் ன. சண்முகவிருத்தியைக் கண்டதஞல் வழிகாட்டியாக இருந்த தொல்காப் நடைய பிற இலக்கண ஆக்கங்களையும் பரைத் தூண்டியிருக்கலாம்.
ாழி இலக்கணமரபு பெறும் இடம்
மைப்பு மொழியியற் பின்னணியிலே மிழ் இலக்கணக் கொள்கைளை வட வைத்து நோக்கும் போக்கு அண் காணப்பட்டது. தொல்காப்பியர் அளவுக்குக் கடமைப்பட்டுள்ளாரென் ாடுகள் காணப்படுகின்றன. சோழப் இலக்கணகாரர் வெவ்வேறு அளவிலே புள்ளனரென்பது தெளிவாகத் தெரிய லதிகாரத்துக்கு இரண்டாவது உரை இலக்கணக்கருத்துகளை நன்கு பயன் முடிந்தது. வடஇந்தியாவில், முஸ்லிம் ந்த வடமொழி அறிஞர் பலர் வட வுக்கு ஓடிவந்தனர். தமிழ்நாட்டிலே பட்டபோது, ஆங்கிருந்த துறவிகள் ாகவுங் கற்று, தம்முடைய அறிவுப் வடமொழியிலிருந்து தாம் பெற்ற ஞான முனிவரும் இந்தப் போக்குக்கு
மேற்படிபோக்கு வடமொழி வெறுப் டமொழியின் ஆதிக்கம் இடம்பெருத Gaugu (Rev&n. SsGaoravsparuri Gauாய்ந்தே தம்முடைய எட்டுக்கட்டுரை முனிவரிலிருந்து கணேசையருக்குள்ள காள்கைகள் தமிழ் இலக்கணமரபுக்கு ாக ஆராய்ந்துள்ளார். வடமொழியிற் பியரோ, நன்னூலாரோ கூறவில்லை றிப்பிடத்தக்கது. தமிழிலுள்ள ஆரும் ஆரும் வேற்றுமையும் ஓரளவு வேறு
தொகைநிலையும் வடமொழியிலுள்ள
தமிழிலுள்ள ஆகுபெயரன்மொழித்

Page 36
126
தொகைகளும் சிறிது வேறுபாடுடை எடுத்துக்காட்டியுள்ளார். சிறுபொழு வும் வேறு பல பகுப்புகள் வடமொ தமிழ்மரபை நிறுவுகிருர்.
சிவஞானமுனிவர் இலக்கணவிளக் டனத்துக்காகக் கண்டனம் செய்வது, பற்றிய கட்டுரையிலே, பாணினியுட படுகிருர், தொல்காப்பியச் சூத்திரப் ெ வடமொழிச் சமாசனுக்குத் தமிழ்( காட்டியுள்ளார்.
கணேசையர் - ஈழத்துக்கல்விப்
கணேசையரின் இலக்கணக் ெ ஈழத்துக் கல்விப்பாரம்பரியம் பற்றிய கிறது. கி. பி. பதினன்காம் நூற்ரு கள் தொடர்ச்சியாகத் தோன்றுகில் நெருங்கிய தொடர்பு நிலைபெற்று வந் மாற்றங்கள், ஈழநாட்டை நேரடிய நூற்ருண்டுக்குப் பின்பு ஐரோப்பியர் தமிழ்நாட்டுவரலாறு ஒரு வீழ்ச்சிக்கா தக்க நூல்கள் பல, அக்காலத்திலே கணேசையரின் இலக்கணக் கொள்கை பதிஞன்காம் நூற்ருண்டு அல்லது என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும். பி. தொன்னூல் விளக்கம் என்பன கூறும் அவர் எடுத்துக்காட்டியுள்ளபோதும், நூற்ருண்டுக்கு முன்பு தமிழ் இல கருத்துகளே என்பது அவதானிக்கத்த அளவுக்கு மீறிப் பின்பற்றுவது தமி கடித்துவிடுகிறதென்பதே கணேசைய
使背

சிந்தனை
பன வெனவும் கணேசையர் நன்கு துகள் ஆறு என்பதே தமிழ்வழக்கென ழிவழக்கெனவுங் கூறிக் கணேசையர்
க்கச் சூழுவளி எழுதியதுபோல, கண்
கணேசையர் மரபல்ல. அளபெடை -னும் முனிவருடனும் ஐயர் உடன் பொருளாராய்ச்சி என்ற கட்டுரையிலே மொழித்தொகை இணையானதென்று
பாரம்பரியத்தின் விளைபொருள்
காள்கைகளை விளங்கிக்கொள்வதற்கு, உணர்வு உதவும் போலத் தோன்று முண்டிலிருந்து ஈழத்திலே தமிழ்நூல் எறன. தமிழ்நாட்டோடு ஈழத்துக்கு தாலும், தமிழ்நாட்டிலேற்பட்டுவந்த பாகப் பாதிக்கவில்லை. பதினன்காம் காலம் வரையிலே, ஒருவகையிலே லம். தமிழ்மொழி பெருமைகொள்ளத் தோன்றின என்று கூறமுடியாது. களைப் பார்க்கும்போது, அவையாவும் அதற்குமுன்பே தோன்றிவிட்டன ரயோகவிவேகம், இலக்கணவிளக்கம், கருத்துகளைத் தாம் உடன்படுவதாக, அக்கருத்துகள் யாவும் பதினுள்காம் க்கணகாரர்களால் வெளியிடப்பட்ட $க்கது. வடமொழி இலக்கணமரபை ழ்மொழி இலக்கண மரபை மழுங்
கருத்தெனலாம்.
《女

Page 37
இலக்கணக் கொள்.
2。
உசாவியவற்றுள்ளே G
அரசஞ்சண்முகஞர், சோழவந்தா விருத்தியின் முற்பகுதியாகிய பா
அறவாணன், க.ப. (1974) ை QFaiyar.
கணேசையர், சி.(குறிப்பாசிரியர்,
ததிகார மூலமும் நச்சிஞர்க்கினிய
பதிப்பு, சுன்ஞாம்.
- (958) G5mrdio astru Gaub ( ருரையும், சுன்னகம், -
- (1948) Q5rrdism laub QL கினியம், சுன்னகம்.
4. கோதண்டராமன், டாக்டர் பொ
5.
utvrł69anu, Garsis &T.
சங்கரநமச்சிவாயப் புலவர்; சிவ விருத்தியுரை, கழக வெளியீடு, ெ
சுப்பிரமணிய சாஸ்திரி, டாக்டர் சொல்லதிகாரக் குறிப்பு, திருச்சி.
சுப்பிரமணியபிள்ளை, கா. (1955 நூலாராய்ச்சியும், சென்னை,
சுப்பிரமணியன், டாக்டர், ச. சொல், திருவனந்தபுரம்,
செந்தமிழ் :- தொகுதி 22, பகுதி 3:
பகுதி 1 தொகுதி 26, பகுதி 7: ெ பகுதிகள் 7, 9 தொகுதி 28, பகு
10. செல்வநாயகம், வி. (1957) தமிழ்
1. தவரத்தினம், சு, (பதிப்பாசிரியர்)
யாழ்ப்பாணம்,
12. பாலசுந்தரம்பிள்ளை, தி. சு. (குறிட்
கழக வெளியீடு, சென்னை,
13. பாலசுப்பிரமணியன், டாக்டர் சி.
12ஆம் பதிப்பு, சென்னை.

127
தெரிந்தெடுக்கப்பட்டவை
ன் (1905) தொல்காப்பியச் சண்முக rயிரவிருத்தி, தஞ்சாவூர்.
சனரின் தமிழிலக்கண நன்கொடை,
} (1952) தொல்காப்பியம் எழுத் ருரையும், கணேசையர்பதிப்பு, 2ஆம்
சொல்லதிகாரமூலமும் சேனவரைய
ாருளதிகாரம் (முற்பாகம்) நச்சினர்க்
ன். (1978) இலக்கண உலகில் புதிய
ஞான முனிவர் (1964) நன்னூல் சன்னை,
பி. எஸ். (1930) தொல்காப்பியச்
1) சிவஞான முனிவர் வரலாறும்
வே. (1971) இலக்கணத்தொகை -
தொகுதி 25, பகுதி 9 தொகுதி 26, தொகுதி 27, பகுதி 1: தொகுதி 27, நதி 12: தொகுதி 29, பகுதி 10,
உரைநடை வரலாறு பேராதனே,
(1960) *Gssorsosuri făurs laevr,
பாசிரியர்) தொல்காப்பியம்மூலம்,
(1976) தமிழ் இலக்கிய வரலாறு,

Page 38
23
14. பொன்னம்பலபிள்ளை (பதிப்பு)
(1912) இலக்கணக்கொத்து மூல திரவிருத்தி, இலக்கணவிளக்கச் (
15. வரதராசன், டாக்டர் மு. (198
பதிப்பு, புதுதில்லி.
16. வேலுப்பிள்ளை, டாக்டர் ஆ.
Gardvar.
J 7. Meenakshisundaran, T. P. (19?
mmar, D. L. A., Trivandrum.
18. Vijayavenugopal, G. (1968) A
tatikaram) Anmamalainagar.
19. Veluppillai, A. (1966) Adjectiv
First I. A. T., R. Conference a
★>

சிந்தனே
(ஆறுமுகநாவலர் பரிசோதித்தது) மும் உரையும், தொல்காப்பியச் சூத் சூருவளி, 3ஆம் பதிப்பு, சென்னை,
10) தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, 4ஆம்
(1966) தமிழ் வரலாற்றிலக்கணம்,
4) Foreign Models in Tamil Gra
nodern evaluation of Nannul (elut
'es in Tamil. Proceedings of the Seminar, Kuala Lumpur.
※如

Page 39


Page 40
கொழும்;
"METUT
"பக்க"
- இ.
கரெ
E. gill,
TT-L
மஹாத்மா அ

-
தமிழ்ச் சங்கம்
- ,
7.
" 5 )
”エ'cm。
『- , ... f. I
-
அச்சகம், ஏழாலே.
If
"" اللہ = IE+
Hrquit ܒ