Page 1

நிதாய்ந்து
க்கையிலே.
தொகுப்பு
கட்டுரைக
ததிகா
வி தி கே.எஸ்.நடராசா

Page 2


Page 3


Page 4
தலைப்பு
ஆசிரியர்
முதலாம் பதிப்பு
பதிப்புரிமை
வெளியீடு
அட்டை வடிவமைப்பு
அச்சுப் பதிப்பு
ஒய்

ய்ந்தாந்து பார்க்கையிலே.
ஆய்வுக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பு
லக்கிய வித்தகர்
செ. !-का
5ஸ்ட் 1996
5T(փւթւ தழிழ்ச்சங்கம.
காழும்பு தமிழ்ச் சங்கம், 5ாழும்பு.
ம். கே. எம். ஷகீப்
ர்த்திகேயன் பிறைவேட் லிமிட்டெட் 1/2 காலி வீதி, கொழும்பு -06. ாலைபேசி:595875

Page 5
இலக்கி
கா. செ
 

一7。
வித்தகர்
நடராஜா

Page 6


Page 7
ஆய்வு
இலக்கிய வித்தகர் கலாநிதி கே. எஸ். நடரா
 

FI

Page 8
01. நூன்முகம்
02. வெளியீட்டுரை
03. அணிந்துரை
04. நூலாசிரியர் உரை
05. உபயம்
இலக்கண ஆய்வுகள்
01. தமிழ்ப் பிர ந்த வரைவிலக்கணங்களிலுள்
02. தொல்காட் பிய நூற்பா முரண்பாடும் உரை
03. குற்றியலுக'மும் குற்றியலுகரமும்
04. சார்பபெழுத்துக்கள்
05. தமிழ் எழுத்துக்கள் சிலவற்றின் இருவகை
இலக்கிய ஆய்வுகள்
06. புறநானூற்றிற் சில அகத்திணைப் பாடல்க
07. அரிச்சுவடி அளம்பில் ஆன்மஞான வைட்
08. வேதாந்தக் குயில்
09. திருக்குறட்பாடபேதங்கள்
வரலாற்று ஆய்வுகள்
10. நூறு ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட வன்னி வர
11. Go6JuuTUTL6ò ?ti660)
12. யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயரின் காரணங்க

ருறை
iாள சில முரண்பாடுகள்
ரயாசிரியர்கள் இடர்ப்பாடும்
ஒலிவடிவங்கள்
லாற்றுக் குறிப்புகள்
ள் பற்றிய கருத்தாய்வு
iii
iv - v
vi - wii
Viii
ix
பக்கம்
01 - 10
11 - 15
16 - 19
2O - 23
24 - 3O
31 - 33
34 - 38
59 — 41
42-44
45 - 47
48 - 64
65 - 70

Page 9
நூண மு இலக்கிய கலாநிதி ெ முன்னாள் இலங்கை அரசு அ தலைவர், கொழும்பு
பேரறிவுக் கொருவரம்பாய்ப் ( பிறங்குதிறன் பிறவிதரு நேரதற்ற கவிதைவளம் நெஞ் தமிழறிஞர் நினைந்து ே சீர்பெறவே இவையாவும் சிற தெளிந்த ஞானச் செஞ்ெ ஊர்ப்பெயரார் நாவற்குழியூர் பெருங்கவிஞன் என்றே
'சிலம்பொலியும் 'கவிக்கற்ப கவிதைகளைத் தன்திறெ நிலம்புகழ வாழ்ந்தமகான் தமி
நேரில்புகழ் ஆராய்ச்சி நலன்பலவே கண்டும் பல்லா6 நல்கிநின்றே புகழ்வழங் தலம்பெயர்ந்து கனடாநாடு உ தமிழ்மறவா சிந்தையின
வித்தகச்சீர் பேரறிவால் நாடுே விறலினால் தமிழ்இலக் புத்தகமாய் நின்றென்றும் வா புதிதுபுதிதாய்க் கருத்து சத்தியமாய் விளங்குபல ஆர சங்கத்தமிழ்க் கவிதை நு எத்திசையும் தொழும் வண்ண இலக்கியத்தை நின்றெ6
தலைநகரில் சான்றோர்கள் தய தமிழ்ப்பண்பாடு அதன் நிலைநிறுத்தி மகிழ்ந்திட்ட செ தமிழ்ச்சங்கம் நெறிகொ அலகில்புகழோ டன்றுஅணிந் சேவைபல ஆக்கம்கண் நிலவெனவே கலைபரப்பி கை நித்தியவாழ்வு உயர்வ
அன்னவனின் தலைமையி6ை கொழும்புபயில் தமிழ்ச் மன்னுமிந்த ஆராய்ச்சிக் கட்டு பன்னிரண்டை ஒன்றாக நன்னூலாய் வெளிவரும் இல் சங்கமது நன்மதிப்பால் இன்னினைவாய் வெளிக்கெ இதயபூர்வமாய் மகிழ்ந்

கம் F. குணரத்தினம்
அமைச்சுச் செயலாளர்.
தமிழ்ச்சங்கம்
பெரும்புலமைப் கோரெல்லை ம் கொடையாமென்ன சார்ந்த பெருஞ்சிறப்பால் பாற்றும் நிறைவு ப்புறவே பெற்றதிரு சாற் கவிதைத் தென்றல் நடராசன் பெருந்தகை
வியந்து உலகு ஏத்தும்
ாசி செப்புபலவாய செஞ்சொற் ால் செய்துநின்றே ழாராய்ச்சி மகாநாடு பலகண்டு நிகழ்த்தியே அறிஞர்போற்று ண்டுஇலங்கை வானொலித் தலைமை கி என்றும்வாழ்வோன் ற்றபோதும் காதல் ாான் தமிழர் வேந்தே
போற்றும் செஞ்சொல் கிய வரலாறு போற்றும் ழவழி வகுத் தோன்மற்றும் க்கள்மலரப் போற்றிச் ாய்வுகள் நிகழ்த்திச் |ண்பொருளின் சால்பை ாம் ஏடுகண்டு ன்றும் இலங்கச் செய்தோன்
ழ்ெதழைத்துநின்று வாழத் வளர்ச்சி தமிழின்மேன்மை ாழும்புபுகழ் பேரமைப்பாம் ள் தலைமைப்பதவி து சங்கம் மேன்மைகொளச் டோன் நிறைவானின்கண் விதையொடு நிலைத்தடிகழ் துவாய் நிகரில்பெற்றோன்
எப் பேரறிவைத் தொண்டைக் சங்கம் அகத்திருத்தி ரைகளாம் இவற்றை மகிழ்வால் 3 தொகுத்து அவைதான் வரிய வேளைதனில் நடராசன் நாமம்போற்றும் ாணர உதவிநிற்க வேயிசைந்து தோம் இந்நூல்வாழி!

Page 10
வெளியி
இலக்கிய வித்தகர் கலாநிதி க.செ. நடராசா அறிஞர்களில் ஒருவர். கவிதையுலகிலே அவ விளங்கியவர். நாவற்குழியூர் நடராசன் என்ற டெ பிரவேசித்த அவர் சுவாமி விபுலானந்தரின் மா வித்துவான் படிப்பை முடித்து இலங்கை வானெ கலாநிதிப்பட்டத்திற்காக அவர் ஆராய்ச்சியி கட்டுரைகள். அவரின் ஆழ்ந்த புலமையும் நடு அரிஞர்களால் போற்றப்பட்டுள்ளன. இருமுறை பணிகளைப் பாராட்டி இலங்கை அரசு இவருக் வழங்கிக் கெளரவித்து உள்ளது குறிப்பிடத்தக்க விளங்கிய நடராசன் அவர்கள் பல ஆண்டுகள செலுத்தியதோடு அத்தாபனத்திற்குப் பல வ வானொலி ஒளிபரப்புக்கூட்டுத்தாபன, திரைப்ப ஆண்டுகள் பொறுப்பு வகித்துள்ளார். வானெ புதுமைகளைச் செய்து காட்டியவர்கள் பல கவி மாத்திரமன்றிப் பல கவிஞர்களை அவர் உருe புரிந்துள்ளார்கள். கவிதை அரங்குகள் பலவற்றுக் மாத்திமன்றிப் புதியவர்களையும் நெறிப்படுத்தி பெருமை கலாநிதி நடராசனையே சாரும் எனலா
அரசாங்கப்பொறுப்புக்களிலிருந்து ஓய்வு பரந்துபட்ட ஆராய்ச்சிகளை நடாத்தி அவற்றின் தமது முத்திரையை நிலைநாட்டியவர். இத் தெ கனடாவில் வெளியாகும் தமிழோசைச் இதழிே வாழ்வின் பிற்பகுதியைக் கனடாவிலேயே போக்
கனடாவில் பத்து மகாணங்கள், இரண்டு மாகாணமாகிய ஒன்ரோறியோவில் அதுவும் அ 80,000இலங்கைத் தமிழர்கள் வரை வாழ்வதால் இ பெறுகின்றன. தமிழ்ப்பத்திரிகைகள், வானொலிநி வரவேற்பு அங்குண்டு. அவரது கட்டுரைகள் பலவகைப்பாராட்டுகளைத் தெரிவித்திருந் தார்க காலமானார்கள். தமிழோசைச் சஞ்சிகையில் ெ அவரது அருமை மனைவி யார் ஒரு சேரத்ெ வெளியிட்டால் சிறப்பாக வரவேற்கப்படுவதோடு வார்கள் எனக்கருதி அதனைச் செய்யும் படி அ காலாநிதி நடராசாவின் மருகரென்ற முறையில ஆட்பட்டவன் என்பதால் இப்பணியைச் பே அனுசரணையுடன் அவற்றைத் தொகுத்து ஒரு நூ

V
ட்டுரை
அவர்கள் இலங்கைத் திருநாட்டின் தலை சிறந்த ர் நாவற்குழியூர் நடராசன் எனப் பிரபலமாக யரிலே 50 ஆண்டுகளுக்கு முன் கவிதையுலகில் ணாக்கனாக இலங்கைப் பல்கலைக்கழகத்திலே ாலியில் சேர்ந்தார். இளைப்பாறும் தறுவாயில் ல் ஈடுபட்டதன் விளைவே இவ் ஆராய்ச்சிக் Nநிலை நின்று ஆயும் ஆய்வுவன்மையும் பல சாகித்தியப் பரிசு பெற்ற கலாநிதியின் ஆய்வுப் கு 'முத்தமிழ் வித்தகர்' என்ற பட்டத்தினை து. பல இலக்கியத்துறைகளில் முன்னோடியாகி ாக வானொலித் துறையில் தனது கவனத்தைச் ருடங்கள் தலைமைதாங்கியதுடன் இலங்கை டக்கூட்டுத்தாபனத்திற்கு வழிகாட்டியாகப் பல ாலியில் அவர் தலைவராயிருந்த காலத்தில் தைக் கலையைப் பொது மக்களிடம் பரப்பியது வாக்கி இத்துறையில் பெரும் சாதனைகளைப் குத் தலைமைதாங்கிப் பெயரும் புகழும் பெற்றது இக்கலையினை இலங்கையில் வளர்த்த தனிப்
f).
பெற்ற நிலையிலும் தமிழ்த்துறை சம்மந்தமான பயனாகத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகில் நிரந்தரமான ாகுதியிலுள்ள அவரது ஆய்வுக் கட்டுரைகள் ல வெளிவந்தவை. நடராசன் அவர்கள் தமது
கினார்கள்.
பிரதேசங்கள் என இருக்கும் அமைப்பில் ஒரு தன் தலைநகராய ரொரொன்றோவில் மட்டும் இங்கு தமிழ்க்கலை கலாசார வைபவங்கள் இடம் கழ்ச்சிகள் சஞ்சிகைகள் ஆகியவற்றிற்கும் அதிக தமிழோசையில் வெளிவந்தபொழுது பலர் ள். நடராசனார் 1994ம் ஆனி கனடாவிலேயே வளிவந்த பன்னிரண்டு அரிய கட்டுரைகளை தொகுத்து அக்கட்டுரைகளை இலங்கையில் \, பரந்துபட்ட தமிழ் மக்கள் படித்துப் பலனடை வரது மருகராகிய எம்மிடம் கையளித்தார்கள். ன்றி அவரது அறிவு ஆளுமைக்குப் பெரிதும் ற் கொண்டு கொழும் புத்தமிழ்ச் சங்கத்தின் லாக வெளியிடுகின்றேன்.

Page 11
Μ
என்னை வளர்த்து ஆளாக்கிய எனது 1 எனக்குச் செய்யச் சந்தர்ப்பம் வழங்கிய எனது பெரிதும் கடமைப்பட்டுள்ளேன். இவ்வரிய ஆ மறந்துவிடப்படாது காலத்தால் நின்று வாழ அவ பெரிதும் கடமைப்பட்டுள்ளது எனப் பெருமிதத்
இக்கட்டுரைகளைப் பார்வையிட்டு அரிய பொ.பூலோகசிங்கம் அவர்களுக்கும் எமது நன் கொண்டு அவர் சேவையைப் பெரிதும் பெற தமிழ்ச்சங்கத்தின் வெளியீடாக ஏற்றுப் போற்றிய
பெரும் புலமையும் பேரறிவும் வாய் தமிழ்த்தொண்டு மேலும் விளங்க இந்நூல் து6ை யாகும். கலாநிதி அவர் நாமம் என்றும் நின்று நில சொ. கணேசநாதன்
னரின் செயலாளார், வடகிழக்கு மாகாணம்.

மாமனாருக்கு நன்றிக்கடனாக இப்பணியினை மாமியார் தங்கராணி நடராசா அவர்களுக்குப் ராய்ச்சிக் கட்டுரைகளைப் பத்திரிகை இதழோடு ர்கள் எடுத்த முயற்சிக்குத் தமிழ்கூறும் நல்லுலகம் துடன் கூறிக்வைக்கக் கடமைப்பட்டுள்ளேன்.
அணித்துரை வழங்கிய பேராசிரியர் கலாநிதி றி உரியது. கலாநிதி நடராசாவைத் தலைவராகக் ற்ற கொழும்புத்தமிழ்ச்சங்கம் இந்நூலினைத் |மைக்கும் எமது நன்றி உரியது.
க்கப் பெற்ற கலாநிதி நடராசா அவர்களின் னபுரியும் என்பது எனது உறுதியான நம்பிக்கை
)வுவதாக.

Page 12
W
இலங்கைப் பேராதனைப் பல்கலைச் கலாகீர்த்தி பொ. பூலோகச் அணிந்
இலக்கிய வித்தகர், கலாநிதி க.செ. நடரா பட்டதாரிகளிலொருவர். சுவாமி விபுலானந்த துறைப் பேராசிரியராக விளங்கிய காலத்தில், அவ தேறியவர்; நாவற்குழியூர் நடராசனாக மறுமலர் 'சிலம்பொலி இன்றும் சிலர் காதுகளிலே ஒலித் கூட்டுத்தாபனத்தின் தமிழ்ப் பகுதியினை நீண்ட மீண்டும் கல்வித்துறையில் ஈடுபட்டு முதுமாணிப் களத்திலே பெற்றவர். கலாநிதிப் பட்டத்துக்கு எம்முடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருந்தா
ஈழத்துத் தமிழ் இலக்கியம் சம்பந்தமாக அ? பல்கலைக் கழகம் அவருக்குக் கலாநிதிப் சிலவாண்டுகளுக்குள்ளே ஓய்வு பெற்றபின், இ6 ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனம் ஆகியவற்றின் இ விட்டு வெளிநாடு சென்றுவிட்டார்.
அவரது ஈழத்துத் தமிழ் இலக்கிய வளர் 'கவிக்கற்பரசி' என்ற கவிதைத் தொகுதி நூல் சாகித்தியப் பரிசுகளைப் பெற்றனவாகும். அன் அமைச்சு 1994ம் ஆண்டு நடத்திய தமிழ் சாகித்தி விருதினையும் அவருக்கு வழங்கிக் கெளரவித் ஆய்வாளரைத் தமிழியல் இழந்து விட்டதே எ அவருடைய ஆய்வுக் கட்டுரைகளைப் பார்வை வேண்டியிருப்பதையிட்டு மகிழ்ச்சி அடைகிறே6
நடராசா அவர்களின் பன்னிரண்டு ஆய்வு றன. அவை அவருக்குள்ள தமிழ் இலக்கணம் நிற்கின்றன. தமிழ்ப் பிரபந்த வரைவிலக்கணங் வெற்றிக்கரந்தை மஞ்சரி என்பது வெட்சிக்க வாழ்த்தும் தனித்தனியாக வேறன்று எனவும், ெ ஒன்றாக்கியது தவறா என்றும், இயன்மொழி 6 அன்னோர் என்றும், முப்பத்திரண்டு வெண்பா என்றும் தசாங்கத்துட் கொடையைச் சேர்த்தது த துள்ளார்.
உ ஊ கார நவொரு நவிலா எனும் தொல் நவ்வொடு நவிலா என்றிருத்தலே சரியென ஆட்சிகளை மையமாகக் கொண்டு செய்யப்பட்டி
தமிழ் மரபிலக்கிணத்திற்கு பல்வேறு ஐயா குற்றியலுகரம் பற்றிய கட்டுரை காட்டுகிறது. அப் என்ற கேள்வியை அவரோடு சேர்ந்து நாமும் கே
அடுத்த கட்டுரையிலே, சார்பெழுத்துக்கள்
எழுத்துக்களா, அன்றி எழுத்து வடிவமும் உள் அப்படியானால் அவற்றின் வரைவிலக்கணம்

i
க் கழகத் தமிழ்த்துறைப் பேராசிரியர் ங்கம் அவர்கள் வழங்கிய
}துரை
ாசா இலங்கைப் பல்கலைக் கழகத்தின் பழைய அடிகள் இலங்கைப் பல்கலைக் கழகத் தமிழ்த் ரிடம் வித்துவான் டிப்ளோமா வகுப்பிற் கற்றுத் iச்சிக் கவிதைகள் பாடிய கவிஞர். அவருடைய ந்துக் கொண்டிருக்கிறது. இலங்கை ஒலிபரப்புக் காலம் வழிநடத்தியவர். அக்காலத்தில் இடையே பட்டத்தைப் பேராசிரியர் வி. செல்வநாயகத்தின் அவர் செய்த ஆய்வை நெறிப்படுத்தியபோது
T.
வர் செய்த ஆய்விற்காக இலங்கைக் கொழும்புப் பட்டம் வழங்கியது. அப்பட்டம் பெற்றுச் Uங்கைத் திரைப்படக் கூட்டுத்தாபனம் இலங்கை யக்குனர் சபை அங்கத்தவராகக் கடமையாற்றி
ச்சி என்ற ஆய்வு நூல் 1990ம் ஆண்டிலும், 1994ம் ஆண்டிலும் இலங்கை அரசின் தமிழ் ாறியும், இலங்கை இந்துக் கலாசார இராஜாங்க நிய விழாவின்போது இலக்கிய வித்தகர் என்ற தது. அவர் வெளிநாடு சென்றதால் நல்லதொரு ன்று கவன்றவர்களின் யானுமொருவன். இன்று யிடும்போது அக்கருத்தினை மாற்றிக் கொள்ள
T.
க் கட்டுரைகள் இத்தொகுப்பிலே இடம்பெறுகின் இலக்கிய, வரலாற்று ஈடுபாடுகளைக் காட்டி கள் பற்றி அவர் செய்த ஆய்வு முதற்கட்டுரை. ரந்தை மஞ்சரி என்றும், புறநிலையும் புறநிலை சவியறிவு நூஉவையும் அவையடக்கியலையும் வாழ்த்து இலக்கணத்தில் முன்னோர் என்பது வாற் கைக்கிளை வருமென்பதற்கு ஆட்சி இல்லை நவறு என்றும் ஆசிரியர் நுணுகி ஆராய்ந்துரைத்
ஸ்காப்பிய எழுத்ததிகாரச் சூத்திரம், உ ஊ கார அவர் செய்த பாடபேத ஆராய்ச்சி பல்வேறு டிருத்தல் பாராட்டுக்குரியதாகும்.
வ்கள் இருக்கின்றன என்பதைக் குற்றியலிகரம், பகுப்புத் தமிழ், இலக்கணத்திற்கு அவசியந்தானா ட்க வைத்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.
என்றால் எவை? ஒலி வடிவம் மட்டுமே உள்ள Fள எழுத்துக்கள் சிலவும் சார்பெழுத்துக்களா? என்ன? தமிழ் எழுத்துக்களின் தொகையிலும்

Page 13
V/
பார்க்கச் சார்பெழுத்துக்களின் தொகை பலமடங் ஏற்கத்தக்கதா? சார்பெழுத்தெனக் கொள்ளப்படு ஒன்றா? அது எழுத்தோரன்ன என்றால், ஆயுத வடிவம் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது? சார்பெழு இன்றியமையாததா? என்பன போன்ற கேள்வி ஆசிரியர். இவர் எழுப்பியுள்ள சந்தேகங்கள் { தக்கனவே.
ஐந்தாவது கட்டுரையிலே தமிழ் எழுத்து அவதானித்து, அவற்றை வகைப்படுத்திக் காட்டி கருத்துக்கள் இவை.
அடுத்து, புறநானூற்றில் இடம் பெறு வைக்கப்பட்டது ஏன் என்று சிந்திக்க வைத்துள்ள
ஏழாவது கட்டுரையில், தமிழ் அரிச்சுவடி வெளிப்படையாகப் புலனாகாத தத்துவம் புதை கிறார்.
அதனைத் தொடர்ந்து, பாரதியாரின் குயிற் அமைகின்றது என்பதை நன்கு விளக்கிக் காட்டி திருக்குறளுக்கு இன்னமும் சிறந்த பதிப்பு ( முன்வைக்கிறார் ஆசிரியர் அடுத்த கட்டுரையில் பத்தாவது கட்டுரையில், ஜே. பி. லூயிஸ் மு வன்னியின் தெற்கெல்லை நூறு ஆண்டுகளுக்கு எடுத்துக்காட்டிருக்கிறார் ஆசிரியர்.
நல்ல பதிப்பெதுவும் வெளிவராமலிருந்த ப்ட்டப் பரீட்சையின் பொருட்டுத் திருத்தமா? அதற்கெழுதிய ஆய்வுரையினை இப்பொழுது மீ தந்திருப்பது வரவேற்கத்தக்கது.
யாழ்ப்பாணத்தின் பெயர்க் காரணங்களை பல்வேறு கோணங்களிலிருந்து பார்த்துத் தங்கள் றார்கள். அவற்றையெல்லாம் தொகுத்து நோக்கி காகத் தள்ளலாம் என்றும் கொள்ளலாம் என்றும் நிறுவியிருக்கிறார் இந்நூலாசிரியர் இத்தொகுப்பி இக்கட்டுரைகள் படிப்போரின் சிந்தனையை உதவுவனவாய் அமைந்திருத்தல் பாராட்டற்பா6
பொ. பூலோகசிங்கம் 37,32வது ஒழுங்கை கொழும்பு 6.

கு அதிகமென இலக்கண ஆசிரியர்கள் காட்டுவது ம் ஆயுதம் எழுத்தா அல்லது எழுத்தைப் போன்ற ம் என்ற முப்பாற் பள்ளி என்று ஏன் அதற்கு எழுத்து த்துக்கள் என்று ஒரு பகுப்பு இலக்கணத்துக்கு களை எழுப்பி விடை காண முயன்றிருக்கிறார் இலக்கண ஆசிரியர்களைச் சந்தேகிக்க வைக்கத்
க்கள் சிலவற்றின் இருவகை ஒலிவடிவங்களை பிருக்கிறார். மொழியியலாளர் சிந்திக்க வேண்டிய
ம் அகத்திணைப் பாடல்கள் மூன்று அங்கு ாார் ஆசிரியர்.
யைப் புதிய கண்ணோட்டத்தில் நோக்கி அங்கு நந்திருப்பதைத் திறமையாக நிறுவ முற்பட்டிருக்
பாட்டு எவ்வாறு வேதாந்தப் பொருளுடையதாக புள்ளார்.
வெளிவரவில்லை என்பதை ஒரு குறட்பா மூலம்
முதலானோர் எழுதிய குறிப்புக்களைத் தொகுத்து 5 முன் எப்படியிருந்தது என்று ஆதாரபூர்வமாக
வையா பாடல் என்ற நூலைத் தமது முதுமாணிப் ன பதிப்பாகத் தயாரித்திருந்தார்.அப்பொழுது iண்டும் புதுக்கிச் சிற்சில திருத்தங்களுடன் இங்கு
ாக் காலத்துக்குக்காலம் பல்வேறு ஆசிரியர்கள் கருத்துகளை அவ்வப்போது வெளியிட்டிருக்கி ஆராய்ந்து, எவற்றை எவ்வெக் காரணங்களுக் காட்டித் தனது வரலாற்றுத்துறை ஆய்வாற்றலை ன் இறுதிக் கட்டுரையில்.
பத்தூண்டிப் புதிய நோக்கிலே கருத்தைச் செலுத்த 0தாகும்.

Page 14
ஓய்ந்தாய்ந்து
நரலாசிரி
அவ்வப்போது நான் எழுதிய ஆய்வுக் மலராக இது மலர்கிறது
கலநிதிப் பட்டத்துக்காக நான் எழுதிய வளர்ச்சி என்ற பெயரில் 1982 ஆம் ஆண் தாமதமாவதால், அதன் சுருக்கத்தைத் தமிழ் முரண்பாடுகள் என்ற தலைப்பில் ஒரு கட்டுரைய
1986 ஆம் ஆண்டு மதுரையில் நடைெ எழுதிப் படித்த கட்டுரையாய தொல்காப்பிய நூற்ட என்ற ஆய்வினை இதன் இரண்டாம் இதழாக இ6
இம்மலரின் மூன்றாவது இதழில் வரும் கு குற்றியலிகர உகரங்களைப் பற்றிய ஒரு பதிய கை
தமிழ் எழுத்துக்கள் பல இருவேறு ஒலி அவதானித்து அவற்றை வகைப்படுத்திப் பார்க்க ஐந்தாம் இதழாக அமைகிறது.
புறநானூறு என்ற தொகை நூலில் அக அவதானித்து, அவற்றை ஆராய்ந்து பார்க்க எடு
மலர்கிறது
ஆசிரியர்

பார்க்கையிலே
பர் உரை
கட்டுரைகள் பத்தினைக் கொண்ட ஒரு தொகை
நூலின் முதற் பகுதி ஈழத்துத் தமிழ் இலக்கிய டு வெளிவந்தது. அதன் இரண்டாம் பகுதி ப் பிரபந்த வரைவிலக்கணங்களிலுள்ள சில ாக்கி தந்துள்ளேன்.
பற்ற உலகத் தமிழாராய்ச்சி மகாநாட்டில் நான் ா முரண்பாடும் உரையாசிரியர்கள் இடர்ப்பாடும்
ணைத்துள்ளேன்
குற்றியலிகரமும் குற்றியலுகரமும் என்ற கட்டுரை
ண்ணோட்டமாகும்
மி வடிவங்களைக் கொண்டியலுந் தன்மையை
எடுத்துக்கொண்ட முயற்சியே இத்தொகுப்பின்
த்திணை சார்ந்த சில பாடல்கள் இருப்பதனை
\த்துக்கொண்ட எத்தனமே இம்மலரின் இதழாக

Page 15
|
சங்கத் தமிழறிவும் சங்க சிங்களமும் ஆங்கிலமும் பொங்கக் கலைபயிற்றி தங்க ராணியென்தாரத்து
 

தமும் இலத்தீனும் ம் சேர்ந்து மனைமாட்சி ப் புகழ்புரிந்தில்லறஞ்செய் துக்குபயமிது

Page 16


Page 17
C
இலக்கண தமிழ்ப் பிரபந்த வரை சில முரண்
தொல்காப்ட் யனார் காலத்தின் பின் தமி பெருகுதலை உணர்ந்த சான்றோர், அவற்றை வ வகுக்கத் தலைப்பட்டனர். தொல்காப்பியனார் 8 மருதம், நெய்தல, பாலை, பெருந்திணை, எ பொருளிலே வெட்சி, வஞ்சி, உழிஞை, தும் திணைகளிலுமே செய்யுள் இலக்கியம் செய்ய திணைப்பகுப்பிலிருந்து தெரிகிறது. இவ் வழக் செய்யுள்கள் பெரும்பாலும் ஆசிரியப் பாங்கில6
சங்ககாலத்தெழுந்த அகத்திணைப், புறத்தில் இசைப்பாடல்கள் திருமால், செவ்வேள் ஆகிய ெ பரிபாட்டென எழுந்தன. அப் பாடல்கள் அ மரபிலிருந்து வேறு பட்டு, வெண்டளையும் ஆ பொருந்திப் பண் ை!ரிசை கூட்டிப் பாடத்தக்கனவா வடிவமென்றே .ொள்ளுதல் வேண்டும். சங்ககா காலத்தே தமிழ் இலக்கியங்கள் பல்வேறு புது உணர்ந்த சான்றே ர் அதனை வகைப்படுத்த முய6 நூல்களாகும்.
பாட்டியல் நூல்களுட் காலத்தால் முந்தியது கி.பி பன்னிரண்டாம், பதின் மூன்றாம் நூற்றாண் கருத்து. தொல்காப்பியனார் காலத்தில் வழக்கிலி சில திரிந்தும் டோய் விட்டமையால், அவற்றி பன்னிரு பாட்டியலிற் பார்க்கிறோம். அதிற் கூறப் பதினெட்டு வடிவங்கள், தொண்ணுற்றாறு குறிக்கப்படுவனவற்றுக்குப் புறம்பானவையாகக்
பிரபந்தங்கள் தொண்ணுற்றாறு என்ற வரை வேண்டும். அக் லப் பகுதியில் வாழ்ந்த படி பல்லவராயன் உபாவில், 'தொண்ணுற்றாறு ே சொல்லியிருப்பதே அதற்கான முதல் இலக்கியச் ஆண்டில் வீரமாமுனிவர் இயற்றி வெளியிட்ட சது வரையறை செய்து, சாதகம் முதலாய்ச் சிறுகாப் மரபியல், பிள்ளைக் கனி முதற் புராண மீறாத குறித்துள்ளது. பிரபந்த தீபிகையின் முதற் செய்யு
"பதினாறையாறிற் பெருக்கு பிரபந்ததி
பலவகை யெடுத்துரைக்கின்' என்று கூறட்

ஆய்வுகள் விலக்கணங்களிலுள்ள SIJI U TO6666J
ழ் இலக்கியங்கள் புது வடிவங்கள் பெற்றுப் கைப்படுத்தி அவ்வடிவங்களுக்கான இலக்கணம் ாலத்தில் அகப் பொருளிலே குறிஞ்சி, முல்லை, கைக் கிளை ஆகிய ஏழு திணைகளிலும், புறப் பை, வாகை, காஞ்சி, பாடாண் ஆகிய ஏழு ப்பட்டதாகத் தொல்காப்பியப் பொருளதிகாரத் கிலமைந்த அகத்திணைப், புறத்திணைத் தனிச் மைந்தன.
ணைப் பாடல்களைத் தொடர்ந்து, தேவர்ப் பரவும் தய்வங்களையும், வையை நதியையும் போற்றிப் துவரை கையாளப்பட்டு வந்த ஆசிரியப்பா சிரியத் தளையும் விரவி வந்து, துள்ளலோசை யமைந்திருந்தன. இதனைப் புதிய ஒரு இலக்கிய லத்திறுதிக்கும் காவிய காலத்திற்குமிடைப்பட்ட வடிவங்கள் பெற்றுப் பெருகலாயின. அதனை ன்றனர். அம்முயற்சியில் எழுந்தனவே பாட்டியல்
பன்னிரு பாட்டியல் என்று கருதப்படுகிறது. அது ாடளவில் தோன்றியிருக்கலாம் என்பது அறிஞர் ருந்த இலக்கிய வடிவங்கள் சில மறைந்தும் வேறு ன் பெயர்கள் சில வேறுபட்டு விளங்குதலைப் பட்டுள்ள அறுபத்தொரு இலக்கிய வடிவங்களுட்
வகைப் பிரபந்தங்களெனப் பொதுவாகக் காணப்படுகின்றன.
யறை பதினேழாம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்டிருத்தல் டிக்காசுப் புலவர், தான் பாடிய சிவந்தெழுந்த காலப் பிரபந்தங்கள் கொண்ட பிரான்’ என்று சான்றாக உள்ளது. அதனையடுத்து, 1732 ஆம் ரகராதியிற் பிர்பந்தங்கள் தொண்ணுற்றாறு என்று பியமீறாய் விளக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பிரபந்த } தொண்ணுற்றாறெனுந் தொகையாம் என்று ளிலே,
படுகின்றது.

Page 18
C2
இவற்றிலிருந்து 17 ஆம் நூற்றாண்டு முத கொள்கை உறுதியடைந்து வந்திருக்கிறதெனத் தெ துப் பிரதியாகச் சென்னை அரச ஒலைச் சுவடி நு பதினேழாந் தொகுதியில் வெளிவந்த இருபத்ை செய்யுளையும் விடப் பிரபந்த தீபிகை முழுை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட தொண்ணுற்றாறு பிரபந்: வரின் கூற்றைத் தவிர வேறு மார்க்கமெதுவும் இப்ே வெண்பாப் பாட்டியல், நவநீதப் பாட்டியல், சிதம் ஆகியனவும் தொண்ணுற்றாறு வகைப் பிரபந்தங்
வச்சணாந்திமாலை என்னும் வெண்பாப் பா ஐம்பத்தைந்து பிரபந்தங்கள் பற்றியே பேசும். அ தங்களெனக் கூறப்படுவனவற்றுக்குப்புறம்பானன ஐம்பத்தைந்து பிரபந்தங்கள் பற்றிக் கூறும். அவ தொண்ணுாற்றாறு பிரபந்தங்களுக்குப் புறம்பா பாட்டியல் அறுபத்து மூன்று பிரபந்தங்கள் பற்றி பிரபந்த வகுப்பிற் சேராதனவாகும். இலக்கண வகைகளின் இலக்கணத்தைக் கூறும். அவற்று பெறாதொழிந்தன. பிரபந்த தீபிகை என்ற ட கிடைத்யிருக்கிறது. 1919 ஆம் ஆண்டு வெளி தொகுதியது 3 ஆம் பகுதியிற் பிரசுரிக்கப்பட் எழுபத்தாறு பிரபந்தங்களின் இலக்கணம் தெரிகி
'தொண்ணுற்றாறு பிரபந்தாது யெடுத்துரை பிரபந்தங்களின் இலக்கணம் மறைந்தொழிந்தன டவை எவையென அறிய இப்போது வீரமாமுனிவ ருக்கிறது.
வீரமாமுனிவர் பிரபந்தங்களைக் கூறிய ஒழு ஒழுங்கு முறையும் பெரிதும் ஒத்திருக்கின்றன. ஒழுங்கு மாறி இடம் பெற்றிருக்கின்றன. அவ பிறவற்றோடு இணைத்திருத்தல் கூடும். உதாரண வருக்கோவை, மும்மணிகோவை, அங்கமா6ை பிரபந்த தீபிகை அமைத்த ஒழுங்கில், அகப்ெ இரண்டினைக் கலம்பகத்தின் பின் வைத்து ஏை சதுரகராதி. இவ்வாறே வருக்கமாலை, எண்செ கைக்கிளை, தசாங்கத்தியல், அரசன் விருத்தம் ஆ பிரபந்ததீபிகைநூலாசிரியரும், வீரமாமுனிவருமே குறிப்பிடுவர். ஏனையோர் அவற்றை முறையே ட
பிரபந்தம் ஒவ்வொன்றுக்கும் இவ்விருவர் சொல்லுக்குச் சொல் ஒற்றுமை காட்டுகின்றன. பிரபந்தத்தின் விளக்கத்தைச் சதுரகராதி

D
ற் பிரபந்த வகைகள் தொண்ணுாற்றாறெனுங் 5ரிகிறது. பிரபந்த மரபியல், சிதைந்த கையெஞத் நூலகத்தே ஒதுங்கிக் கிடப்பதாலும், செந்தமிழ்ப் தைந்து முழுச் செய்யுள்களையும் ஒரு அரைச் மயாக அகப்படாமையாலும், சான்றோரால் தங்கள் எவையெனத் துணிவதற்கு வீரமாமுனி பொழுதில்லை. ஏனைய பாட்டியல் நூல்களாகிய பரப் பாட்டியல், இலக்கணவிளக்கப் பாட்டியல் களை முற்றாகக் கூறாதொழிந்தன.
"ட்டியல் பிள்ளைக்கவி முதலாய்ப் புராணமீறாக வற்றுள் மூன்று தொண்ணுற்றாறு வகைப் பிரபந் வயாகக் காணப்படுகின்றன. நவநீதப்பாட்டியல் ற்றுள் ஐந்து சதுரகராதியிற் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ானவையாகக் காணப்படுகின்றன. சிதம்பரப் க் கூறும். அவற்றுள் இரண்டு வீரமாமுனிவரின் விளக்கப் பாட்டியல் எழுபத்து மூன்று பிரபந்த ள் மூன்று வீரமாமுனிவரின் கணிப்பில் இடம் ாட்டியல் நூலின் ஒரு பகுதியே இப்போது வந்த செந்தமிழ் என்ற சஞ்சிகையின் 17 ஆந் டுள்ள இப் பாட்டியற் செய்யுள்களிலிருந்து
றது.
க்க" வென்றெழுந்த இந்நூலின் இறுதி இருபது எனவே 96 பிரபந்தங்கள் எனக் குறிக்கப்பட் பரின் சதுரகராதியையே நம்பியிருக்க வேண்டியி
ங்கு முறையும், பிரபந்ததீபிகை ஆசிரியர் கூறிய பத்துப் பிரபந்தங்களின் பெயர்கள் மட்டுமே ற்றின் ஒற்றுமை நோக்கி ஒருவர் அவற்றைப் மாக, சாதகம், பிள்ளைக்கவி, பரணி, கலம்பகம், R), அட்ட மங்கலம், அநூராகமாலை. என்ற பாருட்கோவை, ஐந்திணைச் சீெய்யுள் வீன்ற னய ஒழுங்கினை அவ்வாறே கொண்டுள்ளது Fய்யுள், புறநிலை, கடைநிலை, கையறுநிலை, ஆகியனவும் ஒழுங்கு மாறிக் காணப்படுகின்றன. பல சந்தமாலை என்றும் ஒலியலந்தாதி என்றும் பல்சந்தமாலை, ஒலியந்தாதி என்றே கூறுவர்.
கூறும் விளக்கங்களும் எவ்வித பேதமுமின்றி எடுத்துக்காட்டாக வீரவெட்சி மாலை என்ற

Page 19
(3
'சுத்த வீரன் மற்றாரூரிற் சென்று கோடற்கு (
பூமாலை சூடிய வண்ணம் போய்நிரை கவர்
முன்பு தசாங்கம் வைத்துப் போய்வந்த வெ அதற்கான பிரபந்தத் தீபிகைச் செய்யுள்,
'மிகுசுத்த வீரன்மாற் றார்புற வேட்டுநிரை கவருத வெட்சியின் மாலைசூடியவ மீட்டாவினிரைகவர் லிகறுறந்தூர்வரும் தலைவ6 கியைதசாங் கம்பொ( லிசை வெற்றி யைக்கருதியே மெனும் வெட்சி மான
என்பதாகும். ஒன்றிலிருந்து மற்றது பிறந்திரு சேர்த்து வாசிப்போருக்குப் புலப்படாமற் போகாது கொடுத்தவர்கள் இவ்விரு ஆசிரியர்களையும் விட என்ற குறிப்பும் இவ்விரு ஆசிரியர்கள் மட்டுமே விளக்கத்திலும் இருவரும் ஒரே சொல்லா இவற்றிலிருந்து, ஒருவர் மற்றவர் நூலைத் தழு தெட்டத் தெளிவாகிறது. பரம்பரையாக வந்த நூல்களைப் பின்பற்றாது, பிறநாட்டவர் செய்த சது தன் பிரபந்த தீபிகையை முத்து வேங்கட சுப்பை முடியாது. தன் சதுகராதியிற் பிரபந்தங்கள் பற்றி ( ரந் தேவைப்பட்டிருக்கும். எனவே வீரமாமுனிவ பெற்றுள்ளார் என்று கொள்வதே பொருத்தமா நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலோ அன்றி அதற்கு நிரூபித்தாலன்றி இக்கருத்தைத் தள்ளிவிட முடிய
வீரமாமுனிவர் குறுப்பிட்ட தொண்ணுாற் நூல்களில் வேறு பல பிரபந்தங்களும் கூறப்பட்டு பார்க்கையில் வேந்தன் குடைமங்கலம், ஒருபே இன்னிசைத் தொகை, ஐம்படை, விருத்தம், இல்ல செருக்களவழி, மறக்களவஞ்சி, யாண்டுநிலை, பத்துப்பாட்டு, தொடர்நிலைச் செய்யுள், புராெ செய்யுள், இசைச் செய்யுள், பொருள் வஞ்சி, எ எனவே முதற் கூறப்பட்ட தொண்ணுற்றுடன் இ வகைகள் பாட்டியலில் கூறப்பட்டுள்ளன எ மும்மதத்யதானை, அம்மானை, பாவை, கிழங் கின்றன.
தொண்ணுற்றாறு என்ற வரையறைக்குள் மஞ்சரி, புறநிலை வாழ்த்து, போர்க்கெழுவஞ்சி வாழ்த்து, இயன்மொழி வாழ்த்து, பெருமங்கல! தசாங்கத்தியல், வகுக்கக் கோவை, மணிமாை

)
வட்சிப் துவரினவனுக்கு றியைப் பாடுவது' என்று கூறும்.
ஞ் சென்று பசு கு ண்ண மேகிய தே மேற் பாவினுக் நந்த JUTL-605|6šJ லயாமே"
நக்கின்றது என்பது இவ்விரு விளக்கங்களையும் அன்றியும் வெட்சிமாலைக்கு வீர என்ற அடை வேறிலர். மேலும் தசாங்கம் வைத்துப் பாடுவது
கூறியுள்ளனர். இவ்வாறே ஒவ்வொரு பிரபந்த ட்சியினைக் கையாண்டிருக்கக் காணலாம். வித் தன் ஆக்கத்தை அமைத்துள்ளனர் என்பது தமிழறிஞர் செய்த தமிழ் நாட்டுப் பாட்டியல் துரகராதியென்ற புதுமுறை வசன நூலைத்தழுவித் பர் செய்யுள் யாப்பிற் செய்திருப்பாரென்று நம்ப ாழுதுவதற்கு வீரமாமுனிவருக்கு ஏதாவது ஆதா ர் பிரபந்ததீபிகையிலிருந்து தன் குறிப்புக்களைப் பிருக்கும். முத்து வேங்கட சுப்பையர் 18 ஆம் முன்னரோ உயிர் வாழவில்லை என்பதனை If 35.
று வகைப் பிரபந்தங்களை விடப் பாட்டியல் ாளன என்று கண்டோம். அவற்றைத் தொகுத்துப் ாகு, மறம், யானைத் தொழில் (யானைவஞ்சி), ற வெள்ளை, செந்தமிழ் மாலை, சீர்மெய்க்கீர்த்தி, பறைநிலை,கலி அந்தாதி, கடாநிலை, கணக்கு, ாம், தொகை வெண்பா, வஞ்சிமாலை சித்திரச் ன்பன மேலதிகப் பிரபந்தகளாகத் தெரிகின்றன. ந்த இருபத்து நான்குஞ்சேர நூற்றிருபது பிரபந்த னக் காண்கிறோம். அன்றியும் தேவபாணி, , நீராட்டு என்ற பிரபந்த வகைகளும் பேசப்படு
அடங்கிய பிரபந்தங்களுள் வெற்றிக்காந்தை வாதோரண மஞ்சரி, செவியறிவு நூல், வாயுறை முதுகாஞ்சி, பவனிக் காதல், எழுகூற்றிருக்கை, , பெருமகிழ்ச்சி மாலை, மெய்க்கீர்த்தி மாலை,

Page 20
C.
தண்டக மாலை ஆகியவற்றுக்குப் பன்னிரு L பாட்டியல், நவநீதப் பாட்டியல், இலக்கணவிள கூறப்படவில்லை. அவற்றுள் முதன் மூன்றின் தீபிகையில் மட்டுமே காணலாம். முதற் பத்தின் தெரிந்து கொள்ளக்கூடியதாயிருக்கிறது. ( வரையிலக்கணத்தை சதுரகராதியிலிருந்தே இ எனலாம். சதுரகராதிக்குப் பின் வந்த தமிழ் அ பிரபந்தங்களுக்குத் தந்துள்ள வரையிலக்கணங்க அவ்வரைவிலக்கணங்களுட் சிலவற்றை ஈண்டு
வெற்றிக்கரந்தை மஞ்சரி என்ற பிரபந்த "பகைவர் கொண்ட தந்திரை மீட்போர் கரந்ை என்றுரைக்கும் பிரபந்த தீபிகை அதனை.
'மாற்றவர்கள் கொண்டநிரை மீட்ே மாலைசூடிப்போகி மீள்வகையிை வெற்றிக்கரந்தை' என்று கூறும் இ யியலில் வெட்சித் திணையின் துறைகளுளொன்
'ஆரம ரோட்டலு மாபெயர்த்துத் த சீர்சால் வேந்தன் சிறப்பெடுத்துரை தலைத்தா ணெடுமொழி தன்னோடு அனைக்குரி மரபினது கரந்தை'
எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். 'குறுநில மன்னரு வேந்தரைப் பொருது புறங்காண்டலும், வெட்சி யினும், காட்டகத்து வாழும் மறவராயினும் மீட்டு மைகளை ஒருவற்கு உரியவராக அவன்றன் படை போர்த்தொழிலின் முயற்சியாலே வஞ்சினங்க: துறைக்கும் உரிய மரபினையுடைய கரந்தை ெ தொல்காப்பியர் கூறும் வெட்சித் திணையின் இலக்கியமே வெற்றிக்கரந்தை மஞ்சரியாகும் வெற்றியும் பொருந்தியனவாயிருப்ப, இப் பிரப சிறப்பாகப் பெறுவதற்கு காரணம் தெரியுமாறில் பற்ற வருதலால், வெட்சிக் கரந்தைமஞ்சரி என்றிரு புறக்களவின் ஆதந்தோம்பல் மேவற்றாகும் என் என்பாரும் உளர் என்று நச்சினார்க்கினியர் கூறு
புறநிலை, புறநிலை வாழ்த்து என இரு பிரபந் அவர் தந்த விளக்கப்படி 'நீ வணங்குந் தெய்வம் நி கூறுவது புறநிலையாம் இதனைப் பிரபந்த தீபிை
'நீ வணங்குந் தெய்வமே நினைப்பாது காப் வழிவழியு மிகுவதாய் நிகழ்தல் புறநிலைய

பாட்டியல், வெண்பாப் பாட்டியல், சிதம்பரப் ாக்கப் பாட்டியல் ஆகிய நூல்களில் இலக்கணம் இலக்கணத்தைப் பாட்டியல் நூல்களுட் பிரபந்த இலக்கணத்தை தொல்காப்பியத்தை நோக்கியும் தொண்ணுற்றாறு வகைப் பிரபந்தங்களின் ப்பொழுது அனைவரும் பெற்று வருகின்றனர் அகராதிகளும் வீரமாமுனிவர் தொண்ணுற்றாறு ளையே பெற்றுப் பிரசுரித்திருக்கக் காண்கிறோம். நோக்குவோம்.
வகையின் வரைவிலக்கணத்தைச் சதுரகராதி, தப் பூமாலை சூடிப்போய் மீட்பதைக் கூறுவது'
பார் கரந்தைப்பூ
ன விரித்தோதன் க் கருத்தினை தொல்காப்பியனார் புறத்திணை ,85חID
ருதலுஞ் த்தலுந்
புணர்த்தலும்
ம், காட்டகத்து வாழும் மறவரும் போர்த்தொழில் மறவர் கொண்ட நிரையைக் குறுநில மன்னரா த் தருதலும், வேந்தற்கு உரிய புகழமைந்த தலை யாளரும் பிறருங் கூறலும், தன்னிடத்துளதாகிய ளைத் தன்னொரு கூட்டக் கூறலும் ஆகிய 6) (փ யெனவும் வழங்கிற்றெனத் தெரிகிறது. ஆகவே ஒரு துறையாகிய ஆநிரை மீட்டல் பற்றிவரும் கரந்தைத் துறைகள் அனைத்துமே வீரமும் ந்தம் மட்டும் வெற்றியென்ற அடைமொழியைச் லை. அது வெட்சித் திணையின் கரந்தைத் துறை ருந்திருக்கலாம். வேந்துவிடுமுனைஞர் வேற்றுப் ற நூற்பா உரையில், மீட்டலை வெட்சிக் கரந்தை பிருப்பது இதனை வலியுறுத்தும்.
த வகைகளை வீரமாமுனிவர் குறிப்பிட்டுள்ளார். ன்னைப் பாதுகாப்ப நின் வழி மிகுவதாக வெனக்
历
பநின் ாகுமே

Page 21
(s
என்று கூறும். புறநிலை வாழ்த்தாவது 'வழி டொருகாலைக் கொருகாற் சிறந்து பொலிவாயெ வது' என்பது வீரமாமுனிவர் தந்த விளக்கம். இவ் அவ்விரண்டும் ஒரு பொருளினதாகவே தோன்று
'வழிபடு தெய்வ நிற்புறங் காப்பப்
பழிதீர் செல்வமொடு வழிவழி சிற பொலிமினென்றும் புறநிலை வாழ் கவிநிலை வகையும் வஞ்சியும் பெ
என்ற தொல்காப்பியற் செய்யுளியல் நூற்பா ளொன்றாகத் தொல்காப்பியனார் புறநிலை வா புறநிலை வாழ்த்து என்பதனைத் தெய்வவழிய தோன்றும் பாட்டுடைத் தலைவன் முன்னிலையா, என விரித்துரைப்பர் நச்சினார்க்கினயர். புறநிலை க்கி இசைத்த பிரபந்த வகைகளின் விளக்கங்க இவற்றிலிருந்து அவர் கூறும் அவ்விரு வகைகளு அவையிரண்டும் வெவ்வேறாயின், புறநிலை வா வர் புறநிலைக்குரிய செய்யுள் வகை கூறாதொழி முடியுமானால், அது புறநிலை என்ற பிரபந்த வ காணமுடியாமை யென்றே கொள்ள வேண்டும். மிறுதியுமாகப் பாடுவது' என்ற நியதியை வீரமா
'புறநிலை வாயுறை செவியறிவு நூ திறநிலை மூன்றுந் திண்ணிற் றெரியி வெண்பா வியலிது மாசிரிய வியலி பண்புற முடியும் பாவின மென்ப
என்ற தொல்காப்பியச் செய்யுளியற் சூத்திரத் பாட்டியலார்
'புறநிலை வாயுறை செவியறிவுறு திறமையின் மருட்பாச் செய்யுளின்
எனப் புறநிலை வாழ்த்து மருட்பாவாகிய குறிக்கும். இவ்வகை இலக்கியத்துக்கான தொல்காப்பியத்தையே நாட வேண்டியுள்ளது. அ
'கலிவெண் பாட்டே கைக்கிளைச் ெ செவியறி வாயுறை புறநிலை யென் தொகுநிலை யளவினடியில வென்
எனச் சொல்லியிருப்பதால், அவை பெருை தன்மையுடைய அளவால் வரும் அடியையுடைய

படு தெய்வநிற் புறங்காப்பப் பழிதீர் செல்வமோ பன வெண்பா ஒதலுமாசிரிய மிறுதியுமாகப்பாடு விரு பிரபந்த வகைகளின் வரைவிலக்கணப்படி Iம். இக் கருத்தை,
ந்து த்தே றா அ'
விற் காணலாம். பாடாண்டிணையின் துறைகளு ழ்த்தைக் கூறுவர். அங்கு 'ஆவயின் வரு உம் பாக உடைத்தாயினும் மக்கள் கண்ணதேயாகித் கத் தெய்வம் படர்க்கையாக வாழ்த்தும் வாழ்த்து , புறநிலை வாழ்த்தென வீரமாமுனிவர் இருகூறா ள் இக் கருத்தினையொட்டியே கிடக்கின்றன. நம் ஒன்றையே குறிக்குமென்பது தெளிவாகிறது. ாழ்த்துக்குரிய செய்யுள் வகை கூறிய வீரமாமுனி ந்தது வியப்பே. அதற்கேதாவது காரணமிருக்க கைக்கு தனியாக ஒரு இலக்கியச் சான்றினைக் புறநிலை வாழ்த்து 'வெண்பா முதலு மாசிரிய முனிவர் போன்றோர்,
உவென்த் {l6ষ্ঠা னும்
ந்தால் பெற்றிருத்தல் கூடும். அன்றியும், பன்னிரு
உவெனக்
வருமே
செய்யுளில் வருமெனக் கூறியதும் அதனையே அடி வரையறை தெரிந்து கொள்வதற்கும் }தன் செய்யுளில்
செய்யுள் றிவை
L'
மக்கு எல்லை இத்துணையெனத் தொகுத்துக் கூறந்
வல்ல' என்பர் பேராசிரியர்.

Page 22
C
மேற்காட்டியுள்ள மூன்று நூற்பாக்களி தொல்காப்பியர் குறிப்பிட்டதிலிருந்து, புறநிலை பிரபந்த வகையென வீரமாமுனிவர் கொண்டார் புறநிலை வாழ்த்துக்கு வரைவிலக்கணங் கூறி அ கூறாதொழிந்து, புறநிலைக்கு வரைவிலக்கணமி போந்தார் என்று கொள்ள வேண்டியேற்படு QSITGirolTao Tib.
செவியறிவுநூ உ, இயன் மொழி வாழ்த்து அமைந்திருக்கின்றன. பாடாண்டிணைத் துறைக
'கொடுப்போ ரேத்திக் கொடார்ப் ட மதித்தூர்ந்தேத்திய லியன் - மொழ
வாயுறை வாழ்த்தும், செவியறிவுநூ மாவயின் வரு உம் புறநிலை வாழ்
என அவ்விரண்டினையும் தொல்காப்பிய செவியறிவுநூஉ என்பதனைச் செவியுறை என்று
'செவியுறை தானே பொங்குதலின்னிப் புரையோர் நா ணவிதல் கடனெனச் செவியுறுத்த
என்றுரைத்த தொல்காப்பிய வரைவிலக்க யோர் நடுவண் அடங்கி வாழ்தல் கடப்பா செவியறிவுறுஉ என உரை கூறினார். சதுரகரா; லின்றிப் புரையோர் நாப்ப ணவிதல் கடனென மாசிரியமிறுதியுமாகக் கூறுவது, என விளக்கந்தரு மேற்காட்டிய தொல்காப்பிய நூற்பாவிலிருந்தே உபயோகித்த நூற்பாச் சொற்களிலிருந்து நன்கு பு கவும் செவியறிவுறுஉவை வேறாகவும் தொல்க யோர் நாப்பணவிதல் கடனென அவையடக்கி ( என்பதை அவர் விளக்கங்கோடற்குக் கொண்ட
சதுரகராதியின் பின்னெழுந்த தமிழ் அகராதி பிரதிபலித்துள்ளது.
செவியறிவுறுஉ இலக்கியம் வெண்பாவும் மென்பதும், அதற்கு அடிவரையில்லையென்ட காட்டிய நாற்பாக்களால் பெறப்படும்.

5)
லும் புறநிலை வாழ்த் தைப் புறநிலையெனத் யென்பது புறநிலை வாழ்த்துக்குப் புறம்பான ஒரு போலும். அவ்வாறாயின், தொலிகாப்பியனார் அதன் செய்யுள் வகை, அடிவரையறை ஆகியன ன்றிச் செய்யுள் வகையும் அடிவரையுமே கூறிப் ம்ெ. அது முறையாகாது என்பதை உணர்ந்து
என்பன தொல்காப்பியப் பிரயோகங்களாகவே ள் கூறுமிடத்துக்
பனார் இரு வேறு துறைகளாக வகுத்துள்ளார். ம் தொல்காப்பியம் கூறும்.
ப்ப ற்றே"
ணத்துக்கு பேராசிரியர், 'பெருக்கமின்றிப் பெரி டெனச் சொல்லிச் செவிக்கணறியுறுத்துவது தியோ செவியறிவுறுஉ' என்பதற்குப் 'பொங்குத அவையடக்கி அப்பொருளுற வெண்பா முதலு நம். வீரமாமுனிவர் போன்றோர் தம் விளக்கத்தை பெற்றார்களென்பது, அவர்கள் அதை விளக்க லனாகிறது. ஆயினும், அவையடக்கியலை வேறா ாப்பியர் சொல்லியிருக்க, வீரமாமுனிவர் புரை எனச் செவியறிவுறுஉ வேயன்றி அவையட்கன்று நூற்பாவே நிரூபித்து நிற்கும்.
நிகளிளெல்லாம் வீரமாமுனிவர் செய்த இத் தவறு
ஆசிரியமும் கலந்த மருட்பாவாற் செய்யப்படு பதும் முற்கூறிய புறநிலைவாழ்த்துக்கெடுத்துக்

Page 23
C
'அடுத்தூர்ந்தேத்திய இயன் மொழி வாழ்த் உரையாகிய தலைவன் எதிர் சென்று ஏறி அவன் அவன் மேலே ஏற்றிப் புகழ்ந்த இயன் மொழி விளக்கத்தில், 'என்றது இக்குடிப் பிறந்தோர்க்கெ நீயும் இயல்பாக உடையை என்றும், அன்னே உயர்ந்தோர் கூறி அவனை வாழ்த்துதல் இயன் சதுரகராதியில் இயன் மொழி வாழ்த்து என்பத மியல் பென்று மவற்றை நீயுமியல்பாக லீயென்று என்று மேற்காட்டிய பேராசியரின் உரை வரைவிலக்கணமாகத் தந்துள்ளார். ஆயின், 'அா கூற்றில் 'முன்னோர் போல' என்றிருப்பது எழு அத்தவற்றையே பின் வந்த அகராதிகளும் பிரதி வேண்டியிருக்கிறது. இதற்கான பாவும் அளவு காட்டாக பேராசிரியர் காட்டியுள்ள பாடல்கள் நோக்கற்பாலது.
கைக்கிளை என்பது தொல்காப்பியனார் கூறி முன்னர் கண்டோம். (பக்கம்.1), அதனைப் ப அகத்திணையிலுள்ள இருபாற்குங் கூறிய கைக் (பொருள்50) கைக்கிளையும், 'முன்னைய நான் பகுதி" (பொருள்83) என்ற கைக்கிளையும், கள என்ற கைக்கிளையும்,
‘கைக்கிளை வகையோ டுளப்பட்ட (பொ ஆண்பாற் கைக்கிளை பெண்பாற் கைக்கிளைெ கைக்கிளையைத் தொல்காப்பியனார்
'காமஞ்சாலா விளமையோள் வய னேமஞ் சாலா விடும்பை யெய்தி
நன்மையுந் தீமையு மென்றிரு திறத் றன்னொடு மவளொடுந் தருக்கிய சொல்லெதிர் பெறாஅன் சொல்லி புல்லித் தோன்றும் கைக்கிளைக்கு
என்று விளக்கினார். நச்சினார்க்கினியர், 'ை இஃது ஏழாவதன் தொகை. எனவுே, ஒருதை வகையாகக் கூறவந்த பாட்டியல் நூல்களுள் வெ
'ஒருதலைக் காம முரைப்பவை tை வருவிருத்தங் கைக்கிளையா மன்'
என்றிசைத்துக் கைக்கிளை இருபத்தைந்து முன்னெழுந்த பன்னிரு பாட்டியல்,
இயங்க வருவது மயங்கிய ஒருத6 இயைந்த நெறியது கைக்கிளை மா

7)
து' என்ற பாடாண்டுறைக்குப் பேராசிரியர் தரும் T செய்தியையும் அவன் குலத்தோர் செய்தியையும் வாழ்த்து' என்பதனைத் தொடர்ந்து அவர் தரும் ல்லாம் இக்குணங்கள் இயல்பென்றும், அவற்றை ார் போல எமக்கு நீயும் இயல்பாக ஈயென்றும் மொழி வாழ்த்தாயிற்று' என உரைத்துள்ளார். னை, இக்குடிப் பிறந்தோர்க்கெல்லாம் மிக்குண முயர்ந்தோ ரவனை வாழ்த்துவதாகக் கூறுவது
விளக்கத்தையே வீரமாமுனிவரும் அதன் வ்கு அன்னோர் போல’ என்றிருக்க, வீரமாமுனிவர் ழத்து மாற்றத்தாலேற்பட்ட தவறாயிருக்கலாம். பண்ணிப் பரப்புவதைப் பார்த்துத்தான் பிரமிக்க |ம் அறியுமாறில்லை. எனினும் இதற்கெடுத்துக் ானைத்தும் ஆசிரியப் பாக்களாகவேயிருத்தல்
யுள்ள ஏழு அகத்திணைகளுள் ஒன்று என்பதனை லவகையாக தொல்காப்பியம் வகுத்துக் கூறும். கிளையும், 'காமஞ்சாலா இளமையோள் வயிற்! கும்' (பொருள்52) என்ற கைக்கிளையும், ‘காமப் வியலுள் 'முன்னைய மூன்றும்’ (பொருள் 105)
ருள் 90) என்ற கைக்கிளையுமென நிகழ்வதை, யன இருபெரும் பிரிவாகக் கூறலாம். ஆண்பாற்
நதாற் புணர்த்துச் யின்புறல் றிப்பே'
கக்கிளையென்பது ஒரு மருங்குபற்றிய கேண்மை. லக் காமமாயிற்று' என்பர். இதனைப் பிரபந்த ண்பாப் பாட்டியல்
பயைந்தாய்
விருத்தப் பாவாகுமென்று தெரிவிக்கும். அதற்கு

Page 24
C
என, 'ஆடவரும் மகளிரும் வருந்தும் படி ஒருதலைக்காமமாகிய பொருள், தன் கண்ணை யாகும்’ என்ற பொருளில் கூறிக் கைக்கிளை, 6 பிரபந்தத்தையே குறிக்குமென்பதைத் தெளிவுப
நவநீதப் பாட்டியல்,
நண்பா லொருதலைக் காம நவின் பெண்பால் வரினவை கைக்கிளை
திருநெல்வேலித் தென்னிந்திய சைவசித்தா
பாட்டியல்,
"வருங்காம மொருதலைய கைக்கி என்றுங் கூறும். இலக்கணவிளக்க
ஒருதலைக் காம மோரைந்து விரு கருத வுரைத்தல் கைக்கிளையாகுப்
என்று கைக்கிளை ஐந்து விருத்தத்தால் வரு மூலப் பிரதியில் ‘விருத்தம் வந்தால்' என்பதற்குட் கூடும். விருத்தம் வந்தால் என்றிருப்பது குறித்த சீருக்கமையாததாலும், 'வந்தால்', 'வரின் என வருதல் இயையின்மையாலும், அது சாலும்.
பிரபந்த தீபிகை
'ஐவிருத்தம் வெள்ளை நாலெனிற்
கறையொரு தலைக்காமமே'
என்று, அது ஐந்து விருத்தத்தாலும், நாலு ெ தன் சதுரகராதியில், அது ஐந்து விருத்தத்தாலன்ற தினார். இக் கருத்தைப் பெறுவதற்கு மேற்காட்டி வெள்ளை நாலெனில்' என்று கொண்டு பொ( கொண்ட இக் கருத்திற்கு வேறெங்கு மாதாரமில் அகராதிகள் ஆய்வினைப் பிரதி செய்து வந்துள் கருத்துக்களை தெரிவித்துக் கைக்கிளை ஐந்து வி நாலு வெண்பாவாலு மமையுமென்றுங் கூறத் ெ
'கைக்கிளை தானே வெண்பாவாசி ஆசிரிய வியலான் முடியவும் பெறு
என்று அது மருட் பாவால் நடக்குமென்றா
'புறநிலை வாயுறை செவியறிவுறு திறமையின் மருட்பாச் செய்யுளின்

8)
வருவதாகிய அறிவு மயங்குதற்குக் காரணமான
மந்த முறையினை உடையது கைக்கிளை மாலை கைக்கிளை மாலையாகிய இரண்டும் ஒருவகைப்
டுத்திற்று.
ற விருத்தம் வந்தாற் யாமென்று பேசுவரே'
ந்த நூற்பதிப்புக் கழகம், 1963 என்றும் சிதம்பரப்
ளையதாகும்' ப் பாட்டியல்,
த்தங்
மென்றோதும். நவநீதப் பாட்டியலும் அதனையே பதிலாக 'விருத்தம் ஐந்தால்' என்று கூறியிருத்தல் பாடல் செய்யப்பட்டுள்ள கட்டளைக் கலித்துறைச் ஒரு பொருட் சொல் இருமுறை ஒரே செய்யுளில்
கைக்கிளைக்
வெண்பாவாலும் வருமெனும், வீரமாமுனிவரோ நி முப்பத்திரண்டு வெண்பாவாலமையுமென்றோ ய பிரபந்த தீபிகைச் செய்யுளடியை "ஐவிருத்தம் ருள் கண்டாலேயன்றி யாகாது. வீரமாமுனிவர் ஸ்லை. அவர் செய்த இத் தவற்றையும் பின் வந்த ாளன. பாட்டியல் நூல்கள் இவ்வாறு வேறுபட்ட ருத்தத்தால் வரும் என்றும், ஐந்து விருத்தத்தாலும் தால்காப்பியனார்,
s മൃഥ്'
ர். பன்னிரு பாட்டியல் நூற்பாவாய்
உ வெனத் T வருமே

Page 25
(
என்றதனுரையில், மருட்பா இம்மூன்று ெ விளக்கினார். எனவே, தொல்காப்பியனார் கால இலக்கியம், பாட்டியலார் காலத்தில் விருத்தத்த செய்யுளாலோ செய்யப்பட்டதெனத் தெரிகிறது.
'கலவெண் பாட்டே கைக்கிளைச் ே
என்ற நூற்பா உரையிற் பேராசிரியர், "ஈண்( பொருள் மேல் வாராவோவெனின், வருதுமெ (பொருள்53) என்புழிக் கொண்டோம்' என்றே கைக்கிளைச் செய்யுள் பேராசிரியர் காலத்தியன்
விருத்த விலக்கணம் என்ற பிரபந்த வகைெ யானையும், வாளும், குடையும், வேலும், ெ உறுப்புக்களுள் ஒவ்வொன்றையும் பப்பத்து ஆ மாகும்' என்ற பொருளில்,
'பரிசிலை யானை வாள்குடை வே கோலொடு நாடோர் உறுப்பின் அ விருத்தம் பத்தென வேண்டினர் பு என்றுரைக்கும் வெண்பாப் பாட்டியலும் அதே க
'நிலையார் குடை செங்கோ லூர்நா கொலையார் களிறு குதிரை-சிலை இவற்றின்மேன் மன்விருத்த மீரை அவற்றின் பேர் நாட்ட லறிவு' என்று கூறும். நவநீதப் பாட்டியலும் அக்கரு
‘ஆனை குதிரை யெழில்வேல்வில் ஈனமினாடு நகரத் திறமென்பர் டே ஆன திறந்தா சிரிய விருத்திமீரை ஊனமில் வெள்ளைபத்தூர்வெண்
என ஊர் வெண்விலக்கணத்தையும் சேர் பதிலாக நகர் என்பதனைச் சேர்த்தமை, ஊர் ெ மயாற் போலும். சிதம்பரப் பாட்டியலும்,
'எழிற் குடைசெங் கோனாடூர் வில் அந்திதனித் தனியகவல் விருத்தம் லறைவிருத்த விலக்கணமாம்"
என்று மேலோர் கருத்தைத் தழுவிக் கூறும்.
'வில்வாள் வேல்செங் கொன்மத L நாடூர் கொடையை நயந்த பப்பத்து விருத்த மொன்பதும் விளங்குமப் என்று கூறும். முன்னோர் மொழிந்த ஒன் 'கொடை' கூறப்பட்டிருக்கிறது. இப்பிரபந்தத்திே

பாருளும் கைக்கிளையும் பற்றியன்றி வராது என த்தில் மருட்பாவினால் செய்யப்பட்ட கைக்கிளை
ாலோ அன்றி விருத்தமும் வெண்பாவுங் கலந்த
செய்யுள்'
டோதிய கலிவெண்பாட்டு மொழிந்த கைக்கிளைப் ன்பது, நாடக வழக்கினு முலகியல் வழக்கினும் ாதியதனாற் சிறுபான்மை கலிவெண்பாட்டாலும் ாறதெனத் தெரிகிறது.
யைப் பன்னிரு பாட்டியல், 'குதிரையும், வில்லும், செங்கோலும், நாடும், ஊரும் ஆகிய ஒன்பது சிரிய விருத்தங்களாற் பாடுதல் விருத்த விகற்ப
ல்செங்
கவல்
ᏍᎧ ]ff '
ாடு நீள்வேல் வாள் ந்தாய் வந்தால்
நத்தினைத் தழுவி,
வாள்குடை கோலிவற்றின்
மவியல்பால்
ந்துவந்தால்
பாவாக உரைப்பர்களே”
ந்துரைக்கும். இங்கு 'ஊர்' என்ற அங்கத்துக்குப் வண்பாவெனப் பிறிதொன்று கூறுவேண்டியிருந்த
வாள் வேன்மா பத்தா
இலக்கண விளக்கப் பாட்டியல்,
DiTuff
l
பெயரான்' பது அங்கங்களுள் இங்கு குடைக்குப் பதிலாக லே தசாங்கத்திற் கூறப்பட்ட பரி, களிறு, நாடு, ஊர்

Page 26
1.
ஆகியனவும், ஏனைய வில், வாள், வேல், கோல் னும் இலக்கண விளக்கப் பாட்டியல் ஏனையோர் இங்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்ட ஒன்பது அங்கங் ஒரு தொழிற் பெயர்ச் சொல் சேர்த்துக் கொள் இலக்கணவிளக்கப் பாட்டியலிற் குடையையே ெ கூடும். இதற்கான பிரபந்தத் தீபிகைச் செய்யுள் ரையும் பிரபந்த தீபிகையும் ஒன்றையொன்று : ளொன்றையோ இரண்டையுமோ தழுவியெழுதிய றிக் குறித்துள்ளாரென்றே கொள்ள வேண்டும். இ; இப் பிரபந்தத்துக்கு தவறான வரைவிலக்கணத்தை ஏற்பட்ட இத் தவறுகள் திருத்தப்படல் வேண்டும்.

)
குடை ஆகியனவும் இடம் பெறுகின்றன. ஆயி வறும் குடைக்குப் பதிலாக கொடையைக் கூறும். 5ளுள் எட்டுப் பொருட் பெயர்ச் சொற்களுடன் ளப்பட்டதன் பொருத்தமின்மை தெரிகிறது. ாடையெனத் தவறாகப் பதிக்கப்பட்டிருத்தலுங் கிடைத்திலது. இலக்கண விளக்கப் பாட்டியலு ழுவினவாகக் காணப்படுவனவால், அவற்று வீரமாமுனிவரும் 'கொடை யென்று ஆய்வின் னையே பின் வந்த அகராதிகளும் பிரதி செய்து ச் செப்பி நிற்கும். பிரபந்த வரைவிலக்கணத்தில்

Page 27
C
தொல்காப்பிய நர
உரையாசிரியர்8
தொல்காப்பியனார் தன் எழுத்ததிகாரத்தி மொழிக்கு ஈறாமெழுத்து எவையெனவும் வரை
'உஊகார நவவொடு நவிலா எ
செய்து, நு, நூ, வு, வூ ஆகிய எழு மொழிக்கு ஈறாக வராவெனத்'
தெரிவித்துள்ளார். அந்நூற்பாவுக்கு இளம் நின்றும் பிற மெய்களோடு நின்றும் பயில்வதன் என்றதனாற் சிறுபான்மை நொவ்வும், கவ்வும், எ காணப்படுகிறது. அதற்கு நச்சினார்க்கினியர் மெய்களோடு நின்றும் பயில்வதன்றி, நகரவொற் இது சில உயிர் சில உடலோடேறி முடியாதென கூறியிருக்கிறார்.
இளம்பூரணர், நச்சினார்க்கினியர் ஆகிய 2 ஒப்ப முடிந்த கருத்தென்றே கொள்ளப்பட்டு வரு ஏனையுயிர்கள் நகர வகரங்களோடு வருமாயின உதாரணங்களின் இறுதியில்,
'இவ்விதியால் இனி நவிலா என்ற வகரவுகரம் கதவு, துரவு, குவவு, ட நுகர்வு, நொவ்வு, கவ்வு எனப் பயி வருதலுங் கொள்க’
என உரையிற் கோடல் என்ற உத்தியைக் ை மேலதிகமாகக்காட்டி, அவற்றை இவ்விதிக்குப்பு தெரிவித்திருக்கிறார். இவற்றோடு இரவு, கரவு, உறவு, நிறைவு, சுறவு, நறவு, தரவு, வரவு, ெ சொற்களையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம்.
இத்தனை சொற்கள் தொல்காப்பியனார் புறக்கணித்து வகரவுகர சொல்லினிறுதியாகாது மேற்காட்டப்பட்டன போன்ற வகரவுகர ஈற்றுச் ெ யென்று கொள்வதே பொருத்தம் போலத் தெரிகி சில பயின்று வருகின்றனவேயெனநாட்டினால், ெ சமாதானங் கூறுதல் கூடும். பிற்காலத்திலெழுந்த ஒத்து நடவாமை தொல்காப்பியனார் செய்த தவ
செய்த சொல்லதிகாரத்தில்,
1. தொல்காப்பியம் எழுத்ததிகாரம் நாற்பா,74, (:

1)
ற்பா முரண்பாடும் ள் இடர்ப்பாடும்
ல், மொழிக்கு முதலாமெழுத்து எவையெனவும், யறுத்துக் கூறுமிடத்து
ன்று நூற்பா துக்கள்
பூரணர் செய்த உரை, உ, ஊ காரங்கள் தாமே றி நகர வகரங்களோடு பயிலா என்றும், நவிலா ‘ன உகரம் வகரத்தோடு ஈறாதல் கொள்க' என்றும் உரை, 'உகர ஊகாரங்கள் தாமே நின்றும் பிற றோடும், வகரவொற்றோடும் பயிலா என்றவாறு' விலக்கும் பகுதியிலமைந்த நூற்பாவென அவரே
உரையாசிரியர்களுக்கும் ஏனையோருக்கும் இது கிறது. நச்சினார்க்கினியர் தன்னுரையில், எனவே எனக் கூறி அவற்றிற்குச் சான்றாகக் காட்டியுள்ள
தனானே |ணர்வு, lன்று
கயாண்டு, வகரவுகர ஈற்றுச் சொற்கள் சிலவற்றை றநடையாக ஏற்றுக்கொள்ளலாமென்ற கருத்தைத்
கனவு, நனவு, நினைவு, தினவு, நெசவு, புறவு, சலவு, பிரிவு, மதர்வு, கவவு என்பன போன்ற
கால வழக்கில் இருந்தால், அவர் அவற்றைப் என்று நூற்பா செய்திருக்க முடியாது. எனவே ாற்கள் தொல்காப்பியனார் காலத்திருக்கவில்லை றது. பழந்தமிழ் நூல்களில் அத்தகைய சொற்கள் தால்காப்பியர் காலம் அவற்றிற்கு முந்தியதெனச் சொல்வழக்குகள் தொல்காப்பிய நூற்பாவுடன் }ல்ல வென்று சொல்லிவிடலாம். ஆனால், அவர்
ணேசையர் பதிப்பு)

Page 28
(1
செலவினும் வரவினும் தரவினுங் நிலைபெறத் தோன்று மந்நாற் சொ தன்மை முன்னிலை படர்க்கை யெ
மம்மு விடத்து முரிய வென்ப?
என்ற நூற்பாவில் வரும் செலவு, வரவு, தர வாயிருத்தல் நோக்கற் பாலன. இந்நூற்பாவுக்கு தரும், கொடுக்கும் எனநிலைபெற்றுப் புலப்பட்டு படர்க்கை என மூன்றிடத்திற்முரிய என்றவாறு' எ முதலாகிய நான்கு தொழிற்கண்ணும் நிலைபெற! முன்னிலை, படர்க்கை யெனும் அம் மூவிடத்து முதலாகிய நான்கு தொழில்' என்பது செலவு, வ நிற்கும் என்பதைச் சேனாவரையர், 'செலவு மு: தெரிகிறது. எனவே, 'உஊகார நவ வொடு தொல்காப்பியனாரோ, தன் சொல்லதிகாரத்தில் என்ற மூன்று சொற்களை உபயோகித்துள்ளாெ அமைந்திருக்கிறது.
தொல்காப்பியனார் தவறிழைத்திருக்க மாட் டையனவாகக் கருதப்படும் செலவு, வரவு, தரவு எனவகர மெய்யீற்றுச் சொற்களாகக் கொள்ளல் ( இன் என்ற உருபு சேர, செலவின், வரவின், தரவி காட்டினால், அது தொல்காப்பியனார் செய்த
‘வகரக் கிளவி நான்மொழி மீற்றது
எனும் நூற்பாவுடன் மாறுபடுவதாகத் தோ: நூற்பாவுக்கு உரைகண்ட இளம்பூரணர், 'தனி வகரமாகிய எழுத்து நான்கு மொழி ஈற்றதாம் ( உதாரணமாகக் காட்டியுள்ளார். நச்சினார்க்கி கூறுமிடத்து, வகரமாகிய எழுத்து நான்கு மெ உதாரணமாக, அவ்,இவ்,உவ், தெவ் என்ற நான்
எனவே, வகரக் கிளவி நான்கு என்று வை விட மேலதிக வகர மெய்யீற்றுச் சொற்களைக் ை
அவ்வாறு கையாண்டிருந்தால் உரையாசி யெனக் கொள்ள முடியாமலிருக்கும்.
வகர மெய்யீற்றுச் சொற்களுக்கு உரையா உவ், தெவ் என்பவற்றை ஆராய்ந்து பார்க்குமி சேரக்கூடியதாயுள்ளதெனத் தெரிகிறது. ஏனைய
2. தொல்காப்பியர் சொல்லதிகார நூற்பா சேனா 3. தொல்காப்பிய எழுத்ததிகார நூற்பா81 கணே

2)
கொடையினு ல்லுந் ன்னு
வு, என்ற சொற்கள் வகரவுகர ஈற்றையுடையன இளம்பூரணர் செய்த உரை, சொல்லும், வரும், நின்ற இந்நான்கு சொல்லும் தன்மை, முன்னிலை, ன்றிருக்க, சேனாவரையர் செய்த உரை, செலவு புலப்படாநின்ற அந்நான்கு சொல்லும் தன்மை, |க்குமுரியவாய் வரும் என்றமைகிறது. 'செலவு ரவு, தரவு, கொடை என்ற சொற்களைக் குறித்து நலாகிய' என்று கூறுமாற்றால் ஏற்றுள்ளாரெனத்
நவிலா' என்று எழுத்ததிகாரத்திற் கூறிய வகரவுகர ஈற்றையுடைய செலவு, வரவு, தரவு ரன்பது தெளிவாகிறது. இது முன்பின் முரணாக
டாரெனக்கொள்வதானால், வகரவுகர ஈற்றையு பு என்ற மூன்று சொற்களும், செவ், வரவ், தரவ் வேண்டும். அப்பொழுதுதான் அச்சொற்களுடன் பின் என்றாயினவெனக் காட்டிடலாம். அவ்வாறு
ன்றும். 'வகரக் கிளவி நான்மொழி மீற்றது' என்ற மெய்களுள் மொழிக்கு ஈறாவன கூறுமிடத்து, என்று கூறி அவ், இவ், உவ், தெவ் என்பவற்றை னியர், புள்ளிகளுள் ஈறாவன இவை யெனக் ாழியின் ஈற்றதாம் என்றியன்ப, அவற்றிற்கு கினையும் காட்டியுள்ளார்.
ரயறுத்த தொல்காப்பியனார், இந்நான்கினையும் கயாண்டிருக்க முடியாது.
ரியர்கள் காட்டிய உதாரணங்கள் சரியானவை
ரியர்கள் காட்டிய உதாரணங்களாய அவ், இவ்,
டத்துத் தெவ்' ஒன்றே சொல் என்ற வகையிற் அவ்,இவ், உவ், என்பன சொற்களெனக் கொள்ள
வரையர் பதிப்பு சையர் பதிப்பு

Page 29
G
முடியாதனவாயிருக்கின்றன. அ.இ, ஊ என்ற னும், வகரமெய் முதலாஞ் சொற்களுடனும் புல இரட்டத்தம் தோன்றுவனவே அச்சுட்டெழுத்து முன்னைய மூன்று உதாரணங்களும் சரியானன வகர மெய்யீற்றுச் சொற்களுள் "தெவ்' என்ற ஒன் கொள்ள வேண்டும். ஏனைய மூன்றும் ெ உபயோகித்துள்ள செலவ், வரவ், தரவ் என்ற
வகரவுகர ஈற்றுச் சொற்கள் பிற்காலத்தனவென் காண முயன்றாலும், தொல்காப்பியனார் உபே சமாதானஞ் சொல்லிக் கொள்ள முடியாதிருக் தொல்காப்பியனார் காலத்திற் செலவ், வ ஏற்கமுடியாதவிடத்து தொல்காப்பியனார் ‘உஊ
'செலவினும் வரவினும் தரவினுங் கொடை நிலைபெறத் தோன்று மந்நாற் சொல்லுந் தன்மை முன்னிலை படர்க்கை யெனும் மம்மூ விடத்து முரிய வென்ப"
என்றும் ஒன்றற்கொன்று முரண்பட நூற்பா
செலவு, வரவு, தரவு என்பன மூலச்சொற் காப்பியனார் கூறியிருத்தல் கூடும் என்றும், செ செல், வாதா என்பனவேயென்றும், அச்சொற் காட்டித் தொல்காப்பியனார் முரண்படக் கூறவில் மொழிக்கு முதலாமெழுத்து எவையெனவும் ஈர் முனைந்தாரேயன்றி, மூலச் சொற்களுக்கு மட் உரையாசிரியர்கள் உதாரணங் காட்டுமிடத்து மூ நுகர்வு போன்ற சொற்களையும் காட்டி, அவற் உரையாசிரியர்களுக்கோ அன்றித் தொல்லாசிரி
வகரமெய்யீற்றுச் சொற்கள் பழந்தமிழ் இல துச் செலவ், வரவ், தரவ், தெவ் என்ற நான்குமே விடலாம். ஆனால், வேறு வகரமெய்யீற்றுச் சொ காண்பதால், செலவு, வரவு, தரவு என்பன தொ நின்றன என்று கொண்டால், வகரமெய்யீற்றுச் ருக்கும். பதிற்றுப்பத்திற் பரணர் பாடிய ஐந்தாம்
பாட்டில்,
"வெவ்வர் ஒச்சம் பெருகத் தெவ்ல மிளகெறியுலக்கையி னிருந்தலை
என்று வரக்காணலாம். இங்கு "தெவ்வர்'
வெவ் வர் ஒச்சம் என்பதற்குப் பழையவுரையில்
4. ஒளவை சு.துரைசாமிப்பிள்ளை, பதிற்றுப்பத்

3)
ட்டெழுத்துக்கள் உயிர் முதலாகுஞ் சொற்களுட னரும் போது முறையே உடம்படு மெய்யாகவும் க்களின் பின்னுள்ள வகரமெய்யாகும். எனவே, வயெனக் கொள்ளமுடியாதிருக்கிறது. அதனால் றையே உரையாசிரியர்கள் காட்டியுள்ளனர் எனக் ால்காப்பியனார் சொல்லதிகார நூற்பாவில் சொற்களாகக் கருத இடமேற்படுகிறது. ஏனைய று கூறுவர். அவற்றின் உண்மைக்குச் சமாதானங் யாகித்த அம்மூன்று சொற்களும் வேறு வழியிற் கிறன்றது. செலவு, வரவு, தரவு என்ற சொற்கள் ரவ் தரவ் என்றேயிருந்தன என்ற கருத்தை கார நவவொடு நவிலா' என்றும்,
-uélg)
செய்தாரென்றே கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.
களல்ல என்றும், மூலச்சொற்கள் பற்றியே தொல் லவு, வரவு, தரவு ஆகியவற்றின் மூலச் சொற்கள் ]கள் வகரவுகர ஈற்றையுடையனவல்ல என்றுங் ஸ்லையென நாட்டமுயன்றார். தொல்காப்பியனார் )றெழுத்து எவையெனவுமே இப்பகுதியிற் காட்ட டுமே இது பொருந்துமெனக் கூறாமையானும், pலச் சொற்களோடு மட்டும் நிறுத்தாது, 'புணர்வு' றையுங் கொள்க என்று கூறியிருத்தலானும், அது யருக்கோ கருத்தென்றெனக் காட்டலாம்.
க்கியங்களில் வேறெவையும் பயின்று வராவிடத் வகரமெய்யீற்றுச் சொற்களாகுமென முடிவுகட்டி ற்களும் பழந்தமிழ் இலக்கியங்களிற் பயின்று வரக் ஸ்லாசிரியர் காலத்திற் செலவ், வரவ், தரவ் என்றே சொற்கள் நாலுக்கு மேற்பட்டுச் செல்வனவாயி பத்திலே வரும், 'சுடர் வீவேங்கை' என்னும் முதற்
u fi
யிடித்து'
"வெவ்வர்' என்ற சொற்கள் இடம் பெறுகின்றன. வெம்மையின் மிகுதி என்றும், புதிய உரையில்
து உரை

Page 30
(1.
நட்பரசருடைய ஆக்கம் என்றுங் காணப்படுகின் எதிர்ச்சொல்லாய் விளங்குகிறது. தெவ்வின் 6 வெவ்வர் என்றாதல் வேண்டும். எனவே தெவ் பரணர் காலத்தில் விளங்கியிருக்கிறதென தெரிகி வகர மெய்யீற்றுச் சொற்களானால் செலவு, வர சொற்களாகக் கொள்ள முடியாதென்பது புல என்பதனோடு மாறுபடுமாகையால், அவற்றுள் ஒ மற்றையதைக் கொள்ளாது விட முடியாது. சொற்களாகக் கொள்ளாமல் விடவேண்டியிரு நூற்பாவில் உபயோகித்த சொற்கள் செலவு, வரவு அவ்வாறானால் அந்நூற்பா ‘உஊகார நவவொடு வலுவாகிறது. வகரமெய்யீற்றுச் சொற்களுள் இரண்டுமெவையெனக் காணவேண்டியிருக்கிறது நாலு வகரமெய்யீற்றுச் சொற்கள் இருப்பனவா வகர மெய்யீற்றுச் சொற்களாகக் குறித்த நூற்ப முடிவாக நிரூபிக்கப்படும்.
குறுத்தொகையில் 356 ஆம் செய்யுளிலே " சொல்லப்படுகிறது. டாக்டர் உ.வே. சாமிநாதைய டைய கலங்கல் நீரைத் தவ்வென்னும் ஒசைபடக் என்பது ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லாகக் கையாளப்பட் ‘மாலைவெண் குடை தவ்வென் றசைஇ' என்று எடுத்துக்காட்டும். எனவே, 'தவ்' என்பதும் பழந்த சொல்லாகக் கொள்ளலாம். -
நாலாவது வகரமெய்யீற்றுச் சொல்லைப் பரணி இறுதிப் பாடலாகிய 'வெருவரு புனற்றாரிற் காண றுரவுத்திரை பிறழ வவ்வில்பிசிர° என்று ஒரு அ என்பதற்குப் பழைய உரையாசிரியர் 'அழகிய வி பதமே வவ்வில்' என புணர்ச்சி காரணமாக உருப் இடமில்லை. ஏனெனின் அதற்கு முந்திய அ1 வரவில்லை. அப்படி வந்திருந்தாற்றானே 'அவ்வி னால், 'வவ்' என்பது பழந்தமிழ் இலக்கிய வழக்கி போலும். வேறு பதிப்பில்"அது வவ்வில் எனக்
இதுவரை நாம் ஆராய்ந்ததிலிருந்து பழந்: நான்குள என்றும். அவை தெவ், வெவ், தவ், வவ் ‘வகரக் கிளவி நான்மொழியீற்றது' என்ற நூற்பாளி என்ற உதாரணங்கள் பொருந்தாதன என்பது ே கப்படவே செலவு, வரவு,தரவு,என்பன எக்கார6 கொள்ள முடியாதன என்பது புலனாகும். எனவே
5. பதிற்றுப்பத்து உ.வே.சாமிநாதையர் பதிப்பு 6. ஒளவை, சு.துரைசாமிப்பிள்ளையின் உரையுட

றன. இதில் வெவ்வர் என்பது தெவ்வர் என்பதன் பிரிவே தெவ்வர் எனின், வெவ்வின் விரிவே ான்பது போல வெவ் என்பதும் ஒரு சொல்லாக றது. இதிலிருந்து தெவ், வெவ் என்ற இரண்டும் வு, தரவு எனும் மூன்றையும் வகரமெய்யீற்றுச் னாகும். 'வகரக் கிளவி நான் மொழி யீற்றது' }ன்றையோ இரண்டையோ அவ்வாறு கொண்டு எனவே அம் மூன்றையும் வகரமெய்யீற்றுச் ந்கிறது. அதனால் தொல்காப்பியனார் குறித்த தரவு என்றே நிற்பனவாகக் கொள்ள வேண்டும். நவிலா என்பதனோடு மாறுபடுகின்றதென்பது வெவ்' என்பன இரண்டானால், ஏனைய . அவ்வாறு கண்டு பழந்தமிழிலக்கிய வழக்கில் கக் காட்டினால், செலவு, வரவு,தரவு என்பன ாவிலே உபயோகிக்கப்படவில்லையென்பது
வெவ்வெங் கலுழி தவ்வெனக் குடிக்கய' எனச் ர் பதிப்பில் அதன் கருத்து, 'மிக்க வெப்பத்தையு குடிக்க' என்று காணப்படுகிறது. இங்கு 'தவ்' டிருகிறது. பத்துப் பாட்டுள் நெடுநல் வாடையில் வருவதும் அச்சொல்லின் அக்கால ஆட்சியை மிழ் இலக்கிய வழக்கிலேயுள்ள வகரமெய்யீற்றுச்
ர்ை வாயிலாக பதிற்றுப் பத்திலே ஐந்தாம் பத்தின் ாலாம் போலத் தெரிகிறது. ஆங்கு, கொள்களிற் அடி காணப்படுகிறது. அதில் வரும் வவ்வில் பிற்கனெ" உரை கூறியுள்ளார். அவ்வில்' என்ற பெற்றிருக்கலாமென ஐயங்கொள்வதற்கு அங்கு டிகளிலே வில்லைப் பற்றிய குறிப் பெதுவும் ல்' எனச் சுட்டி வருவதற்கு இடமேற்படும். அத லேயுள்ள ஒரு தனிச் சொல்லென்று கொள்ளலாம் காணப்படுகிறது.
தமிழ் வழக்கிலே வகர மெய்யீற்றுச் சொற்கள் என்ற நான்குமே என்றுங் கண்டோம். அதனால் புக்கு உரையாசிரியர்கள் காட்டிய அவ்,இவ்,உவ் மலும் நிரூபிக்கப்படுகிறது. அவ்வாறு நிரூபிக் னங்கொண்டும் வகரமெய்யீற்றுச் சொற்களாகக்
தொல்காப்பியனார் தன் சொல்லதிகாரத்தில்,
ன் சைவசித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகப் பதிப்பு 195

Page 31
(1
செலவினும் வரவினும் தரவினும் நிலைபெறத் தோன்று மந்நாற் சொ தன்மை முன்னிலை படர்க்கை யெ மம்மூவிடத்து முரிய வென்ப
என்று நூற்பா செய்தமை, அவர்தன் எழு என்றியம்பிய நூற்பாவுடன் முரண்படக் கூறியவ
தொல்காப்பியனார் தவறிழைத்திருக்க மா நூற்பாக்களுள் ஒன்றில் ஏதோ தவறேற்பட்டி 'செலவினும் வரவினும்' என்ற நூற்பாவில் வரும் கொள்ள முடியாதென கண்டோம். அன்றியும் தெ சொற்களும்', பொருளதிகார மரபியலில் மகவு ருக்கின்றன. எனவே, 'உஊகார என்ற நூற்பாவி னக் கருதவேண்டியிருக்கிறது. வகரவுகரத்திலே ( தொல்காப்பியனாரும், உரையாசிரியர்களு கையாண்டிருத்தலால், நகரவுகர வூகாரங்களைப் தொல்காப்பியனார் கூறாதொழிந்திருத்தல் கூடுட ஆகிய எழுத்துக்கள் நவவொடு நவிலா' என்று இவ்விடத்திலேதான் தவறேற்பட்டிருக்கிறெ தொல்காப்பியனார் அந்நூற்பாவினை
'உஊகார நவவொடு நவிலா' என்றே ெ அப்பொழுதுதான் இந்த இடர்ப்பாடுகளிலி( நவ்வொடு' என்பதனைப் பிரதி செய்தவர்கள் த ஆனால், உரையாசிரியர்கள் அனைவரும் 'உஊ கொண்டு உரைசெய்திருப்பதால், அவர்கள் அதி சரியான பாடமென்றுங் கருதியிருப்பார்களெ சொற்கள் வழக்கிலிருந்தமை அவர்களைச் சற். அதற்குக் கூறமுனைந்த சமாதானத்திலிருந்து புல தவறிருக்கலாமென அவர்கள் எண்ணத் துணி தவற்றையேற்றாது விடுவதற்கு உரையாசிரியர்ச என்று பாடங்கொண்டு வகரவுகர ஈறுபற்றிய சம்பந்தமாயெழுந்த இடர்ப்பாடுகளுக்குத் தீர் கொள்வதால், நகரவுகர வூகாரங்களிற் சொல் மு! சொல்ல விளைந்தாரென முடியும். அப்பொழுது ரியர்கள் வகரவுகர விறுதிச் சொற்கள் சிலவற்றைக் வரத்தக்க பழியையும் போக்கலாம்.
7. தொல்காப்பியம், பொருளதிகாரம், நூற்பா 52( 8. தொல்காப்பியம், பொருளதிகாரம், மரபியல்

5)
கொடையினு
லலுந ன்னு
த்ததிகாரத்தில் 'உஊகார நவவொடு நவிலா" ாறாகிறதென்பது வெளிப்படையாகிறது.
ட்டார் என்று கொள்ள விரும்பினால், இவ்விரு நக்க வேண்டுமென கருதவேண்டியிருக்கிறது. செலவு, வரவு ஆகிய சொற்களை வேறுவிதமாகக் ால்காப்பிய செய்யுளில் 'புணர்வு', 'பிரிவு' என்ற என்ற சொல்லும் நூற்பாக்களில் கையாளப்பட்டி லேதான் ஏதோ தவறேற்பட்டிருக்க வேண்டுமெ சொல் முடிவுறாதென இந்நூற்பா அமைந்திருக்கத் ம் வகரவுகரத்தில் முடிவுறும் சொற்களைக் பற்றியேயன்றி வகரவுகர வூகாரங்களைப் பற்றித் ம். அவ்வாறு அவர் கூறாது விட்டிருப்பின், உஊ சொல்லியிருக்கமாட்டாரே என்ற ஐயமெழலாம். தன எண்ணத் தோன்றுகிறது. உண்மையிலே
சய்திருப்பாரென்று கருதவேண்டியிருக்கிறது. ருந்து தொல்காப்பியனாரை விடுவிக்கலாம். வறாக நவவொடு' என எழுதியிருத்தல் கூடும். கார நவவொடு நவிலா என்றே அந்நூற்பாவைக் லே தவறேதுங் காணவில்லையென்றும், அதுவே ன்றும் தெரிகிறது. எனினும், வகரவுகர வீற்றுச் று மலைக்க வைத்திருக்கிறதென்பது, அவர்கள் னாகிறது. எனினும், குறித்த நூற்பாவில் ஏதாவது யவில்லை. அவ்வாறு தொல் லாசிரியர் மேல் ள் அந்நூற்பாவை 'உஊகார நவ்வொடு நவிலா" பேச்சுக்கே இடமில்லாமற் செய்தாலன்றி, இது வு காண முடியாமலிருக்கும். இவ்வாறு பாடங் டிவுறும் என்பதனை மட்டுமே தொல்காப்பியனார் தான் குறித்த நூற்பாவுக்கு முரணாக உரையாசி காட்டிப்பட்ட'இடரையும், தொல்லாசிரியர் மேல்
நூற்பா 556

Page 32
G குற்றியலிகரமும்
குற்றியலுகரம் 'நெட்டெழுத்தம்பரும் தொ தொல்காப்பியனார். எனவே கு,சு,டு,து,பு,று எழுத்தைத் தொடர்ந்து சொல்லின் இறுதியாக வ கருதப்படும். இவ்விலக்கணத்தின்படி கதவு, செல அது.இது, உது எனத் தனிக் குற்றெழுத்தைத் ெ ளேயாம். இந்த முற்றயலுகரங்களைத் தொட குற்றியலுகரங்களைப் போலவே உகரங்கெட்டு கதவழகு, செலவு+இனம்= செலவினம், வரவு+உ நீரறவு+அறியா = நீரறவறியா (புறநானூறு 1,271) = இதனை, உது+அன்+ஐ = உதனை எனவும் வரு டாது விட, நன்னூலார்
'உயிர் வரின் னுக்குறள் மெய்விட் யவ்வரினிய்யா முற்றுமற் றோரோ
என்ற நூற்பாவில், முற்றுமற்றோரோ வழி' தனையும் அடக்கியுள்ளார். முற்றியலுகரம் ஒரே கதவு, வரவு, செலவு,என்பன போன்ற வகரவுக! உகரங்கெட்டுப் புணருமென அதன் உரையாசிரி அதவன், அது+இல்லை = அதில்லை, அது+உண் அதொரு, இது+அன்று = இதன்று, இது+இது = { இது+ஒன்று = இதொன்று, உது+அரிது - உதரிது, உது+ஒரு = உதொரு என்று புணர்வனவும் இ வேண்டும்.
மேலும், நுந்தை என்ற சொல்லிலுள்ள உகர யனார் கூற, நன்னூலார் அதனை ஏற்றுக் கொள் களை எவ்விடத்தனவெனப் பொதுவாகக் கூற
போலத் தோன்றுகிறது.
முற்றியலுகரம் உயிர்வர மெய்விட்டோடுவ யில் அகரம் முதலெழுத்தாய் வருமிடத்து மெய் றோம். உதாரணமாகப் புறநானூற்றில்
'வருந்த வேண்டா வாழ்கவன் றாே "புரத்தல் வல்லன் வாழ்கவன்றாலே
என்ற அடிகளில் வாழ்க + அவன்+தாள் = காட்டலாம். வாழ்க+அவன் - வாழ்கவன் எனவரு என்பது தெரிந்ததே. இப்புணர்ச்சி ஏற்புடைத் சிதற + அடி = சிதறடி, சின்ன+ அத்தான் = சின்ன கொள்ள வேண்டும்.அத்து என்ற சாரியை அகர

5)
குற்றியலுகரமும்
டர்மொழியீற்றும் வல்லூர்ந்தே நிற்குமென்றார் என்ற எழுத்துக்கள் தனிக் குற்றெழுத்தல்லாத ரினே அவை முற்றியலுகரங் கொண்டவையாகக் வு, வரவு, மகவு என வரும் வகரவுகர ஈற்றனவும், தாடர்ந்து வரும் தகரவுகரமும் முற்றியலுகரங்க ர்ந்து உயிரெழுத்து வரும்போது, அவையும் ப் புணர்கின்றன. உதாரணமாக, கதவு+அழகு= ண்டு - வரவுண்டு, மகவு+ எங்கே - மகவெங்கே, எனவும், அது+அன்+ஐ= அதனை, இது+அன்+ஐ ம். இதனைத் தொல்காப்பியனார் எடுத்துக் காட்
டோடும்
வழி
என்று கூறித், தொல்காப்பியனார் கூறாதொழிந்த வழிக் குற்றியலுகரம் போலியலும் என்றவற்றால் ரவீற்று முற்றுகரச் சொற்களும் உயிர்வர இறுதி யர் காட்டியுள்ளார். அதன்படி, அது+அவன் = டு = அதுண்டு, அது+எது = அதெது, அது+ஒரு = இதிது, இது+உன் = இதுன், இது+எது = இதெது, உது+இல்லை - உதில்லை, உது+ஏன் - உதேன், லக்கண அமைதி பெற்றனவென்றே கொள்ள
ம் மொழிமுதற் குற்றியலுகரமென தொல்காப்பி ளாது விட்டனர். இவற்றிலிருந்து குற்றியலுகரங் லாமே தவிர அறுதியிட்டுக் கூறிவிட முடியாது
து போல, நிலைமொழியீற்றகரமும், வருமொழி விட்டோடுவதை சில சந்தர்ப்பங்களில் காண்கி
ள'- (101 ஆம் செய்யுள்) r'- (103 ஆம் செய்யுள்)
வாழ்கவன்றாள் எனப் புணர்ந்து வருதலை ம் புணர்ச்சிக்கு தமிழிலக்கணத்தில் விதியில்லை தாயின், மூத்த + அண்ணன் = மூத்தண்ணன், த்தான், எனப்புணர்வனவும் ஏற்றனவாகவே த்திலிறும் சொல்லொடு புணரும்போது அத்தன்

Page 33
(1
அகரம் கெடும் (அத்தி னகரம் அகரமுனையி காட்டியுள்ளன. அதற்கு உதாரணமாக, மர+ அத் என்ற சாரியைக்கு மட்டும் ஏற்புடைய விதியா அத்தகைய புணர்ச்சி ஏனைய இடங்களுக்கு வரும் வழி நிலைமொழியீற்றகரங் கெடும் என ஒருவாற்றாற் கொள்ளல் கூடும். அவ்வாறின் அகரத்தின் முன் கெடுதலுமுண்டு' என இதற்கு ட சில உயிர் வரும்வழிக் கெடும் நிலைமொழியீற் வென ஐயுற நேரும்.
இனி, 'உறங்குகின்றது', 'அள்ளுகின்றது' ( இடைநிலையிலமைந்துள்ள 'னகர ஒற்றுக் குறை வரினும் தவறில்லையெனவே கொள்ளப்படுகி முற்றாகக் கெட்டு, 'உறங்குது’, ‘அள்ளுது' எனவ டும். ஏனெனில் 'கின்ற" என்பது காலங்காட்டும் இ டிய சொற்களிலே விகுதியாக உள்ள தகரவுகரமும் லிலே காலங்காட்டும் அம்சங்கள் இரண்டிருக்க ே ‘அள்ளுது என்பன போன்ற பிரயோகங்கள் இ պԼՌո ?
'மாடக்குச் சித்திரமும் மாநகர்க்குக் ஆடமைத்தோணல்லார்க் கணியும்
எனவரும் செய்யுளில், மாடத்துக்கு என்ப வருவது ஏற்புடைத்தாயின், இவையும் ஏற்புடை 'ஆகின்றது', 'கேட்கின்றது' என்பன 'ஆகிறது', என்றாகும். இவற்றிலுள்ள ககரவிகரம் (கி) குற் அவ்வொலி 'கி' என்ற ஒலிக்கும் 'கு' என்ற ஒ அதனால், 'ஆகிது', 'கேட்கிது' என்ற சொற்கள் வருகின்றன. நாகு என்ற சொல்லிலுள்ள குற்றுக ஆகிது', 'கேட்கிது' என்பனவற்றில் வரும் கக 'கு' என்பது 'கி' யாக மாறி ஒலிக்குமானால், 'கி' அதனால், 'ஆகுது', 'கேட்குது' என்பன போன் வையெனக் கொள்ள முடியா.
முற்றியலிகரம் எதுவெனக் கூறவந் "யாவென் சினைமிசை யுரையசை
காவயின் வரூஉ மகரமூர்ந்தே"
முற்றியலிகரம் நிற்குமென்றார். 'உரையை 'மியா' என்று இளம்பூரணர் உரைகண்டார். நன்னூ
'அசைச்சொன் மியாவினிகரமுங்
என்று கூறி, "மியா’ என்பதே உரையசைக்கி

7)
ல்லை) எனத் தொல்காப்பியமும், நன்னூலும் து = மரத்து என உரைகாரர் காட்டியுள்ளார். அத்து க அது கூறப்பட்டிருக்கிறதே தவிர பொதுவாக ம் ஏற்குமெனக் குறிக்கப்படவில்லை. ‘அத்து' ாக் கூறியிருந்தால், அதனைப் பொதுவிதியாக மையின், 'நிலைமொழி யீற்றகரம் வருமொழி புதுவிதியொன்று ஆக்க வேண்டும். இல்லையேற் றகரம் குற்றியலிகரத் தன்மை கொண்டுள்ளதோ
என்பன போன்ற சொற்களிலுள்ள 'கின்ற' எனும் ]ந்து, அவை, 'உறங்குகிறது', 'அள்ளுகிறது' என றது. உண்மையில் 'கின்ற" என்ற இடைநிலை ரின் அவை தவறாக முடியா எனக் கொள்ள வேண் இடைநிலையாகவே அங்கு அமைகிறது. மேற்காட் ம் (து) காலங்காட்டுவதாகவேயுள்ளது. ஒரு சொல் வண்டிய அவசியமில்லை. அதனால், 'உறங்குது', இலக்கண வழுவானவையெனத் தள்ளிவிட முடி
கோபுரமும் போல்’
து மாடக்கு என அத்து சாரியை முற்றாக இன்றி -யனவென்றே கொள்ள வேண்டும். அவ்வாறே, 'கேட்கிறது' எனவாகிப் பின் ஆகிது','கேட்கிது றியலிகரம் போல ஒலிப்பதைக் கவனிக்கலாம். லிக்கும் இடைப்பட்ட ஓசை கொண்டிருக்கிறது. ள், 'ஆகுது', 'கேட்குது என்று மயங்கி ஒலித்து 5ரம்,'யகரம் வருவழி இகர ஒலி தருவது போல, ரவிகரம் (கி), ககரவுகர (கு) ஒலியைத் தருகிறது என்பது 'கு' ஆக மாறி ஒலிப்பது வியப்பல்லவே! ாற பிரயோகங்கள் இலக்கணவிதிக்கு முரணான
த தொல்காப்பியனார் க் கிளவிக
சக்கிளவி என்பதற்கு உரையசைச் சொல்லாகிய னுாலாரும்,
குறிய'
ளவி எனக் காட்டனார். நச்சினார்க்கியரோ தான்

Page 34
(1.
கூறும் பொருளைக் கோடற்கு ஒருவனை எதிர் மு கூறி, அது "கேள்' என்ற சொல்லாகுமென உதார அதற்கு உதாரணமாக அவர் காட்டியது பொரு உதவுவதால் அதற்குப் பதிலாகப் 'பார்' என்ற ெ உரையசைக்கிளவியாந் தன்மை பெற்றுள்ளமைய சினை வருமிடத்து, அங்கு மகரம் வருமெனத் கேள்ம்யா என வருமெனத்துணியலாம். கேள்ம்ய கேண்ம்யா எனவும் வரலாம். கேணம்யா அல்ல லுள்ள மகர ஒற்றுக் குறுகிய மகரவிகரமாக (வி) தொனிப்பதனை அவதானிக்கலாம். அந்த இகர எனும் இடைச்சொல்லோ, அசைச்சொல்லோ இ என்ற சொல்லுடன் 'யார்' என்ற சொல்லைப் புண அதில் 'மியா' என்றொரு பாகத்தைப் புறம்பாகப் பி லும் "மியா வென்றொன்றில்லை. தொல்காப்பிய சொல்லின் ஒரு பகுதியாகையால் அதனைச் சிை சொற்களோடும் 'யா' என்ற சினையைச் சேர்த்து அங்கு மகர ஒற்று வருவதில்லை.
'மியா' என்றொரு இடைச் சொல்லோ அசை குமே ஆதாரமில்லை. அப்படியொன்றுன்டெனக் சுட்டுப் பெயர் (சூ235,250) என நன்னூலார் காட் ரானால், வருமொழி முதல் உயிரல்லனவோடு உவ்+குடம் எனப் புணர்தலாகாமையாலும், வகர வருவழி உடம்படுமெய்யாக வகர ஒற்றுத் தோன்றி வேயன்றி, அவை அவ், இவ், உவ் என நின்று ப வரும் வகர ஒற்றுக்கள் உடம்படு மெய்யாக வருவ உவ் என்பன வகரவீற்றுச் சுட்டுப் பெயராதல் எங்
உற்று நோக்கின் குற்றியலிகரமென்று ၅၈၏ ல்லை. ஏனெனில் குற்றியலுகரமே யகரம் வருவ தவிர வேறொன்றில்லை. மேலும் அக் குற்றியலு: லென்ன காட்டாது விட்டாலென்ன ஒன்றுதான். புணர்ந்து குற்றியலுகரமாக் ஒலிக்கும் என்று தோன்றுவது போலிருக்கும் புணர்ச்சி குற்றியலுக வகைகளிலுமுளவெனில், அதை விதந்து கூறிய கூறிய பின், அக்குற்றியலிகரம் எதுவென்று கா சொல்லொன்றைத் தேடிக் காட்டி, கேள்+யா= மகரஒற்றைச் சேர்த் தொலிக்க வைத்துக் கேள்மகரவிகரமாக ஒலிக்க, அவ்விடத்து நிற்கும் இ காட்டுவதிலிருந்து, அது ஒரு வல்லுக்கு வாத செய்யாவிட்டாற் குற்றியலிகரத்துக்குப் பிந்திய கு குற்றியலிகரம் எதுவெனக் காட்ட வேண்டியி( மாய்ந்திருக்கிறார் என்று கருதவேண்டியிருக்கிற

D
கமாக்குஞ் சொல்லே உரையசைக்கிளவி என்று னமுங் காட்டினார். 'செல்' என்ற சொல்லையும், தமாயில்லை, அது ஒருவனை எதிர்முகமாக்க சால்லை உதாரணங் காட்டியிருக்கலாம். அது ால், கேள் எனும் சொல்லின்மேல் 'யா' எனும் தொல்காப்பியனார் கூறியதனால், கேள்+யா = ா என்பதிலுள்ள லகர ஒற்று ணகர ஒற்றாக மாறிக் து கேண, ம்யா என ஒலிக்கும் போது, அவற்றி ஒலித்துக் கேள்மியா அல்லது கேண்மியா எனத் மே குற்றியலிகரமாகும். இவ்விடத்தில் 'மியா' ருக்கிறதெனக் கருதுவதற்கிடமில்லை 'போன்ம்' ர்த்துமிடத்தும் போன்மியார் என்றே ஒலிக்கும். பிரித்தெடுக்க முடியாதவாறே கேண்மியா என்பதி பனார் கூறிய யாவென்சினை கேண்ம்யா என்ற னயென்றார். இக்காலத்தும் 'வா', 'போ' என்ற வாயா,போயா எனச் சிலர் பேசக் கேட்கலாம்.
ச்சொல்லோ தமிழில் உண்டென்பதற்கு வேறெங் கருதுவது, அவ், இவ், உவ் என்பன வகரவீற்றுச் டும் தவற்றுக்கு நேரானதே. அவை சுட்டுப் பெய புணர்தல் கூடுமா? அவ்+கழுதை, இவ்+மரம், ம் வருவழி வகர ஒற்று மிகுந்தும், உயிரெழுத்து யும் அகரச்சுட்டுப் புணர்வதுபோலப் புணர்வன யன்படுவன அல்ல. சுட்டெழுத்துக்களின் மேல் பனவேயன்றி வேறில்லை. அதனால், அவ், இவ், ங்னம்?
ற்ை’விதந்து கூறியிருக்க வேண்டிய அவசியமி ழிக் குற்றியலிகரமாகவே ஒலிக்கிறது என்பதைத் நரம் குற்றியலிகரமாகத் திரிகிறதெனக் காட்டினா உதாரணமாக, நாகு+யாது = நாகுயாது என்று கூறியிருந்தாலும் வழுவாகாது. குற்றியலிகரம் ரத்தின் மேல் யகரம் வரும் ஒரே வழியன்றிவேறு பதில் நியாயமுண்டெனலாம். அதனை விதந்து ாட்டுவதற்கு ‘கேண்மியா’ என்ற அருவழக்குச் கேள்யா என்றே புணர வேண்டிய ஒன்றற்கு, ம்+யா=கேள்ம்யா என வருமிடத்து மகரஒற்று கரமே குற்றியலிகரமென வலிந்து நூலாசிரியர் ாகும் முயற்சியெனத் தெரிகிறது. அவ்விதம் நற்றியலுகரத்தை முற்கூறிய பின்னரே அதன்வழி நக்கும். அதனாற்றான் நூலாசிரியர் அவ்வாறு
hl.

Page 35
(1
குற்றியலுகரத்தைக்கூட இயல்பான உகரத் வேண்டியது அவசியந்தானா என்று எண்ணத் ஒலியைக் கொண்டிருக்கும் போது, உகரத்தில் வேண்டியதன் அவசியம், அக்குற்றியலுகரமுற்றி வதற்காகவே நேர்ந்தது எனச் சமாதானங் கூறலாட குற்றியலுகரமெனப் பகுத்தோதாது காட்டியிருக்க பாட்டைப் பூரணமாக வகுத்துக்காட்ட முடியாத வல்லாறுர்ந்தீவரும் உகரம் உயிர்வரக் கெடும் செய்யுளியலிலும் அதனை அவ்வாறே நெட்( வல்லொற்றுக்கரமென்றும், முற்றியலுகரத்தை அப்படியானால் முற்றியலுகரமெனப் பிரித்தோத கதவு, வரவு செலவு,அது, இது, உது என்பன ( உயிருடன் புணரும் போது காட்டும் மாற்றத்தை பிரித்தோதியமையாற்றான் வரிவடிவற்ற குற்றிய எனத் தொடக்கத்திலேயே சொல்லிவைக்கே ஏற்பட்டது. எழுதப்படுவதே எழுத்தாகும். எ எழுத்தாதல் எங்ங்னம்? அதனாற்றான் குற்றிய துக்கு அவசியந்தானா என்று கேட்க வேண்டியி

9) திலிருந்து அவ்வாறு வேறுபடுத்திக் கூறியிருக்க தோன்றுகிறது. தமிழ் எழுத்துக்கள் பல இருவித ஒலியைமட்டும் இருவகைப்படுத்திக் காட்ட யலுகரப் புணர்ச்சி வேறுபாட்டை எடுத்துக்காட்டு ). ஆனால் அப்புணர்ச்சி வேறுபாட்டை அவ்வாறு முடியாதா? அவ்வாறு பகுத்தோதியும் அவ்வேறு ா? நெட்டெழுத்திம்பரும் தொடர்மொழியீற்றும் என்று சொன்னாலும் போதுமானதாயிருக்கும். டெழுத்திம்பரும் தொடர்மொழியீற்றும் வரும் ஏனைய உகரமென்றும் கூறி முடித்திருக்கலாம். வேண்டி நேர்ந்திராது. அப்படிப் பிரித்தோதியும், போன்ற முற்றுகரங்களும் குற்றுகரங்கள் போல உள்ளடக்கிக் கொள்ள முடியவில்லை. அப்படிப் லுகரம் குற்றியலிகரங்களும் ‘எழுத்தெனப்படுப' வண்டிய நிர்ப்பந்தம் தொல்காப்பியனாருக்கு ழுதப்படாத குற்றியலுகரமும் குற்றியலிகரமும் லிகரக் குற்றியலுகரப் பகுப்புத் தமிழ் இலக்கணத் ருக்கிறது.

Page 36
(
சார்பெழு
தொல்காப்பியத்து முதல் நூற்பாவிலே 'சா னார் கூற்றே 'சார்பெழுத்துக்கள்' என்ற தொடரி படுப அகரமுதல னகர விறுவாய் முப்பதென் மூன்றையும் அவர் அந்தமுப்பது எழுத்துக்களு கொள்ள விரும்பவில்லை என்பது தெரிகிறது. எழுத்துக்கள் முப்பது என்றதிலிருந்து, அந்த குறிப்பையும் அவர் தருகிறார். இவற்றிலிருந்து வரிசையிற் சேர்த்தெண் ணப்படத் தக்கனவுட ஒதுக்கிவிடக்கூடியனவுமல்ல என்ற கருத்துப் ெ
இரண்டாவது நூற்பாவிலே குற்றியலிகரம் வரும் மரபின் மூன்று' என்றும், அவை எழுத்ே பதிலிருந்து, அவற்றை அவர் எழுத்துக்கள் 6 தெரிகிறது. ‘எழுத்தோரன்ன" என்றால் எழுத்து எனவே, குற்றிய லிகரக், குற்றியலுகரங்களும் அ கருதியிருக்கிறார் என்பது புலனாகிறது.
குற்றியலிகரமும் குற்றியலுகரமும் புறம்பா பான இகர உகரங்களின் போலி என்பதும் ஏற்றுச் யானதொன்றன்று. அது ஒரு தனி எழுத்தாக நூற்பாவிலே அவ்வெழுத்தை 'முப்பஃதென்ப' எ வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டிருக்கிறது. அப்படிய எழுத்தைப் போன்ற ஒன்று என்றும் எவ்வாறு கொ செய்யுட்களுக்கு ஆய்தம் முக்கியமான ஒரு எழு இலக்கண நூல்களைப் பார்த்துத் தெரிந்து கொ6 பஃது, எஃது, அஃகு, கஃசு, அஃது, இஃது, உஃ அஃகான், மஃகான், வஃகான், னஃகான், லள அஃறிணை, பஃறொடை, வெஃஃகு வார்க்கில் வீங்கிருளோட்டும்', 'கஃஃஃறெனுங் கல்லதரத்த என்ற பிரயோகங்கள் காணப்படுகின்றன. ஆ காட்டுவதற்குப் போதிய சான்றாக அமைகி எழுத்தாகவே கணிக்கவேண்டியதாயிருக்கிறது.( எழுத்து வடிவங்களை விட வேறு எழுத்து வடிவ துக்கள் எனக் கொள்ள முடியா என்பது விளங் தொல்காப்பியனாரே "முப்பாற் புள்ளி' என்று எழுத்தன்றெனக் கருதியிருப்பாரென கொள்ளமு எழுதப்படும் எழுத்தாகவே கொள்ளப்படல் வடிவங்களற்ற குற்றியலிகரக் குற்றியலுகரங்கள் 6 வேறுபாட்டாலன்றி எழுத்து வேறுபாட்டால் அறி
எழுத்ததிகார இரண்டாம் நூற்பாவிலே, 'கு பகுப்பாகவும், 'ஆய்தமென்ற முப்பாற் புள்ளிய தியும் தொல்காப்பியனார் காட்டியுள்ளமை, அவ

0)
த்துக்கள்
ர்ந்துவரன் மரபின் மூன்று என்ற தொல்காப்பிய lன் பிரயோகத்திற்கு ஏதுவாயிற்று. ‘எழுத்தெனப் ப' என்று அவர் கூறியதிலிருந்து, சார்ந்து வரும் டன் சேர்த்தெண்ணத்தக்க மூன்று எழுத்துக்களாக ஆனால், அந்த மூன்றும் இல்லாதவிடத்துத்தான் மூன்றும் எழுத்தாகக் கொள்ளத்தக்கன என்ற சார்ந்துவரும் மூன்றும் முப்பது என்ற எழுத்தது மல்ல, அந்த எழுத்துவரிசையினின்று முற்றாக பறப்படுகிறது.
, முற்றியலிகரம் ஆய்தம் ஆகியனவே 'சார்ந்து தோரன்ன என்றும் தொல்காப்பியனார் கூறியிருப் என முற்றாக ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்பது துக்களைப் போன்றன என்பதுவே கருத்தாகும். ஆய்தமும், எழுத்துப்போலிகள் என்றே ஆசிரியர்
ன எழுத்துக்கள் அல்ல என்பதும், அவை இயல் 5கொள்ளத்தக்கனவே. ஆனால், ஆய்தம் அப்படி வே இயங்கிவருகிறது. தொல்காப்பிய முதல் ன்ற தொடரிலே தொல்காப்பியனார் உபயோகிக்க பிருக்கையில் ஆய்தம் எழுத்தன்று என்றும், அது ாள்ளலாம், என்பது புலனாகவில்லை. பழந்தமிழ்ச் ழத்தாக காணப்படுவதை பழைய தமிழ் இலக்கிய ள்ளலாம். சங்க, சங்கமருவிய கால நூல்களிலே, து, அஃகம், வெஃகு, கஃடு, கஃது, கஃபு, கஃறு ஃகான், யஃகான், முஃடீது, அஃகடிய, கஃறீது, லை வீடு', 'இலஃஃகு முத்தினினம்', 'வில்ஃஃ ம்', 'சுஃஃஃறென்னுந் தண்டோட்டுப் பெண்ணை' அவை ஆய்த எழுத்தின் முக்கியத்துவத்தைக் ன்றன. அதனால், ஆய்தம் தனிப்பட்டதொரு குற்றியலிகர உகரங்களுக்கு இயல்பான இகர உகர ங்கள் இல்லையாதலின் அவை தனிப்பட்ட எழுத் கிக் கொள்ளக் கூடியதே. ஆனால் ஆய்தத்துக்கு எழுத்துவடிவங் கூறியிருக்கையில், அது ஒரு டியாதிருக்கிறது. எழுதப்படுதலே எழுத்தாதலால், வேண்டும். தனக்கெனப் புறம்பான எழுத்து எழுத்துக்கள் எனக் கொள்ள முடியாமைக்கு, ஓசை யெத்தர முடியாமையே காரணமாகக் காட்டலாம்.
ற்றியலிகரம் குற்றியலுகரம்' என்பனவற்றை ஒரு |ம்' என்று ஆய்தத்தை அவற்றினின்று பிரித்தோ ற்றிற்கிடையே ஒரு வேறுபாடு உண்டென்ற உண்

Page 37
(2
மையை நிலைநாட்டுவதற்காயிருத்தல் கூடும். மு பின்னைய ஆய்தத்துக்கு எழுத்து வடிவங்கள் குற்றியலுகரங்கள் எழுத்தாந்தன்மை பெற்றன? தன்மை பெற்றது என்பதும் அவர் கருத்தாதல் ெ
மேற்கூறிய நூற்பாவுக்கு பேராசிரியர், சிவ ஆய்தமும் என்ற முப்பாற் புள்ளி எழுத்துக்கள் குற்றியலுகரம் ஆகியன புள்ளிபெறும் வகையால் எழுத்துக்கள் ஆகலாம் எனக் கருதக்கூடும். அ குற்றியலிகரமுங் குற்றியலுகரமுமற்றவை தாமே என்று சொல்லிவைத்திருக்கிறது. குற்றியலிகரமு யின், அக்குறுகிய ஓசையையுடைய இகர உக பொருந்தும் என்பதைச் சிந்தித்துப்பார்த்தல் இறுதியிலுள்ள 'கு' என்ற எழுத்தின்மேல் ஒரு புள் தெரியும் என்பதுதான் அவ்வாசிரியர்களின் கரு என்ற குற்றியலுகரப் புணர்ச்சியிலுள்ள 'கி' என்ற அது குற்றியலிகரம் எனத் தெரியும் என்பதும் ஆ அவைகள் புள்ளிபெறலாம் என்பதை எண்ணிப் என்பதற்கும் மேற்புள்ளியிட்டுத்தான் அவை ( காட்டவேண்டு மென்றால், அது ஒரு வியர்த்த ஏனெனில் புள்ளி பெறாமலே எவை குற்றிய இப்பொழுது நாங்கள் தெரிந்துகொள்ளக் கூடி புள்ளியை இட்டாற்றான் குற்றியலிகரம் என தெரியுமென எண்ணுதல் முயல் பிடிப்பதற்கு முய நின்றால், நெய்யுருகி அதன் கண்ணை மறைக் பிடித்துவிடலாம் என்று சொல்வதைப் போ குற்றியலுகரமும் புள்ளிபெறும் எழுத்துக்கள் என தர்க்க நியாயத்துக்குப் பொருந்து மாறில்லை.
சார்பெழுத்து என்ற பதப் பிரயோகத்தை ந யால், அது நின்று நிலைபெறலாயிற்று. அவர் 'அ யும் விட, ஏனைய எழுத்துக்கள் எல்லாம் சார்டெ
'உயிர்மெய் யாய்த முயிரளபொற் பஃகிய இஉஐஒள மஃகான்
தனிநிலை பத்தும் சார்பெழுத்தாகு
என்பது அவர் கோட்பாடாகும். குற்றியலி களை விட வேறு எழுத்தாதல் பொருந்தாவென வருவனவே தவிர வேறு எழுத்துப்பெற்று வருவ ளும் இடத்துக்கேற்ப ஓசை பெற்று வருதலுண்டு முதலடியில் எழுத்தெனப் படுப' என்ற தொடரி விட நலிந்த ஓசை பெற்று வருதலைக் கவனிக்கல போல ஒலித்து நிறகிறது ஆயின், அக் குற்றியல் எழுத்துக்களென யாரும் எஞ்ஞான்றும் கொண் சொற்களிலுள்ள ககரங்களும் குற்றில் அகர ஒ

D
>ன்னைய இரண்டிற்கும் எழுத்து வடிவங் கூறாது கூறியதிலிருந்தே, முன்னைய குற்றியலிகரக் வல்ல என்பதும், பின்னைய ஆய்தம் எழுத்தாந் பறப்படும்.
ஞான முனிவர் போன்றோர், 'குற்றியலிகரமும் எனக் கூறிய உரையை ஏற்போர், குற்றியலிகரம் 0 இயல்பான இகர உகரங்களிலிருந்து வேறுபட்ட தனை ஆதரித்துச் சங்க யாப்பு நூற்பா ஒன்று, புள்ளி பெறுமே" (யாப் விருத்தி 27 ஆம் பக்கம்) ம் குற்றியலுகரமும் புள்ளிபெறுதல் உண்மையா ரங்களுக்கு எவ்விடத்தே புள்ளிகள் அமைதல் நன்று. பாக்கு என்ற குற்றியலுகரச் சொல்லின் ாளி இட்டுக்காட்டினால் அது குற்றியலுகரம் எனத் த்தாயிருத்தல் வேண்டும். அவ்வாறே நாகியாது ர எழுத்தின் மேல் ஒரு புள்ளியிட்டுக் காட்டினால் அவர்கள் கருத்தாதல் கூடும். வேறெவ் வகையில் பார்க்கவே முடியவில்லை. 'கு' என்பதற்கும், 'கி' குற்றியலுகரம் என்றும், குற்றியலிகரம் என்றும் மான முயற்சியென்று யாருக்கும் புரிந்துவிடும். லிகரமென்றும் எவை குற்றியலுகரமென்றும் டியனவாயிருக்கையில், அவற்றிற்கு மேல் ஒரு வையென்றும் குற்றியலுகரம் எவையென்றும் லின் தலையிலே நெய்யை வைத்துவிட்டு நிழலில் கும் போது முயலின் அருகே சென்று அதனைப் லவேயிருக்கிறது. அதனாற் குற்றியலிகரமும் ன்பது ஒரு கட்டுக் கதைக்குப் பொருந்துமே தவிர
ன்னூலார் கையாண்டு மேலும் வரித்தோதியமை கர முதல னகர இறுவாய் முப்பது' எழுத்துக்களை பழுத்துக்கள் என்று கூறிப் போந்தார்.
றன
fo”
கரமும் குற்றியலுகரமும் இயல்பான இகர உகரங் மேலே கண்டோம். அவை நலிந்த ஓசை பெற்று வனவல்ல. அவ்வாறே தமிழில் வேறு எழுத்துக்க உதாரணமாக தொல்காப்பிய முதல் நூற்பாவின் ல் உள்ள இறுதிப் பகரம், அதற்கு முந்திய பகரத்தை ாம். அப் பகரத்திலுள்ள அகரம் குற்றியல் அகரம் அகரமோ, அது ஏறி நிற்கும் பகரமோ வேறான ாடதில்லை. அவ்வாறே வாழ்க', 'வருக' என்ற லியைக் கொண்டு நிற்கின்றன. எனின் அவை

Page 38
(2
வேறெழுத்தாதலில்லை. அவை போலவே ந வெறெழுத்தாகக் கொள்ளல் சாலா என்பது மேலு
ஆய்தம் முப்பாற் புள்ளி பெற்ற எழுத்தெ என்றும் மேலே காட்டினோம். அதனால் அதனை போலவே உயிரளவு ஒற்றளவு ஆகியவற்றையும் பொருத்தமாகத் தெரியவில்லை. அவை 'அகர மு அடங்குவனவேயன்றி வேறல்லவே! நீட்டம் வே கள் மேலதிக எழுத்துக்களெனப் புறம்பாக எண் இறுதியில் வரும் ஆ,ஓ,ஏ என்ற எழுத்துக்களும் படல் வேண்டும்! அவ்வாறு கொள்ளப்படுதல் வேறாக எண்ணப்படல் ஆகாது என்பது போத கணித்தற்கில்லை.
உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் கூட்டெழுத்துக் அவ்வொலியை இரு எழுத்துக்களாற் குறிப்ட இணைத்து ஒரு எழுத்தாக வகுத்திருப்பது ஆன் வேண்டும். அவ்வாறு அமைத்திருக்காவிட்ட ஆங்கிலத்தில் Kinaru என்று ஆறெழுத்தால் எழுத என்றல்லவா எழுதவேண்டியேற்பட்டிருக்கும் துக்களேயன்றி வேறில்லை, அதனாற்றான் தொ6 துக்களெனக் கொள்ளவில்லை.
ஐகார, ஒளகார, மகர, ஆய்த எழுத்துக்கள் சி. யால், அவற்றை இயல்பான எழுத்துக்களிலிருந் குறுக்கத்துக்கு நன்னூல் காட்டும் உதாரணமாய, "ஐ எழுத்துக்கு இயல்பாக உள்ள ஓசையுடன் சொல் ஒலிக்கின்றன. அவ்வாறே ஒளகாரக் குறுக்கத்துக் சொல்லும் 'ஒள' என்ற எழுத்துக்கு இயல்பாக ! ஒலிக்கின்றது. அவை பூோலவே மகர ஒற்றெழு பொறுத்து ஒலிப்பனவே தவிர்ப் போன்ம்', 'மரு என்ற சொற்களிலும் அவை எப்பொழுதும் குறுக் முடியாது. செய்யுளிலே சீருக்கேற்றவாறு அவற்ை ஒலிக்கச் செய்யலாம். ஆனால் அவை குற்றியலி காட்டுவனவல்ல. அதனால் அவற்றை சார்பெழுத் கணத்துக்கு இன்றியமையாததொன்று.
தொல்காப்பியனார் மகரக் குறுக்கத்தைப்பற் யளவு குறுகன் மகரமுடைத்தே' எனப் பிரிநிலை உண்டு என்ற கருத்திற் கூறி, 'இசையிட னருகுந் அது இசையின் கண்ணே வருவதென்றும், அவ்வ நுட்பமாக ஆராய்ந்து பார்க்குமிடத்துத்த்ான் அ மகரக் குறுக்கம் அருவருக்கானது என்பது தெரி மூன்ற'ற் குப் புறம்பானதென்று தொல்காப்பிய சேர்த்தோதாது விட்டார். அதனாற் குறுகிய ஓசை தொல்காப்பியனார் கொள்ளவில்லை என்பது ெ வரும் இயல்பினையுடைய குற்றியலுகரக் குற்றி

2)
லிந்த ஓசை பெற்று வரும் இகர உகரங்களை ம் வலுவாகிறது.
ன்றும், அது எதனையும் சார்ந்து நிற்கவில்லை ச் சார்பெழுத்தாகக் கொள்வது எங்ங்ணம்? அது சார்பெழுத்து என்று கொள்வது எவ்விதத்திலும் தல னக்ர இறுவாயான முப்பது எழுத்துக்களுள் − ண்டிக் கூட்டி எழுதப்படும் அளபெடை எழுத்துக் ணப்படுமேல், வினாவைக் குறித்துச் சொல்லின் மேலதிக எழுத்துக்களாக அல்லவா கொள்ளப் இல்லையாதலால், அளபெடை எழுத்துக்களும் ரும். எனவே, அவை சார்பெழுத்துக்களெனக்
களாம்.'க்இ என்ற கூட்டே 'கி' என்றாகிறது. 1தை தவிர்ப்பதற்குப் பதிலாக இரண்டையும் றோரின் ஒரு பெரும் சாதனை என்றே கொள்ள ாற் கிணறு என்ற மூன்றெழுத்துச் சொல்லை நிக் காட்டுவது போலத் தமிழிலும் 'க்இண்அற்உ' அதனால், உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் கூட்டெழுத் ஸ்காப்பியனார். அவற்றையெல்லாம் சார்பெழுத்
லசந்தர்ப்பங்களில் குறுகி ஒலிக்கின்றன என்றமை து வேறானவை என்று கருத முடியாது. ஐகாரக் ஐப்பசி', 'மைப்புறம்' என்ற சொற்களை 'ஐ' என்ற bலும் போது, அவை பலர் வாயிற் குறுகாமலே குகாட்டப்படும் உதாரணமாய, 'மெளவல்’ என்ற உள்ள ஓசையுடன் சொல்லும் போது குறுகாமல் த்தும், ஆய்த எழுத்தும் சொல்லும் முறையைப் ண்ம்' என்ற சொற்களிலும், கஃறீது', 'முடஃடீது ேெய ஒலிக்கும் என்று அறுதியிட்டு சொல்லிவிட றக் குறைத்தும் ஒலிக்கச் செய்யலாம், நிறைத்தும் கர குற்றியலுகரங்கள் போல இலக்கண விகாரங் துக்கள் என விதந்தோதவேண்டிய தேவை இலக்
றிக் கூறியிருக்கிறாரேயென்றால், அவர், 'அரை ஏகாரஞ் சேர்த்து, அது அரையளவு குறுகுதலும், தெரியுங் காலை' என விசேடத்துரைத்தமையால் பிடத்தும் அது அருகியே வருமென்றும், அதனை து தெரியுமென்றுங் காட்டியிருக்கிறார். எனவே கிறது. ஆனால், அது 'சார்ந்து வரும் மரபின் னார் கருதியதனாலேயே அதனை அவற்றுடன் பெற்றுவரும் எழுத்துக்கள் சார்பெழுத்துக்களென தளிவாகிறது. பின் ஆய்தத்தை எதற்காக சார்ந்து யலிகரங்களோடு சேர்த்தோதினாரெனின், அது

Page 39
(
குற்றியலி கரம் குற்றியலுகரத்தை தழுவியே நி நில்றல் போல ஆய்தமும் வல்லினம் தொடர யதாதலானும், அதனைத் தொடரும் வல்லினத் அது குற்றியலிகரக் குற்றியலுகரங்களோடு அவற்றுடன் சேர்த் தோதி வைத்தாரெனலாம்.
நன்னூலார் கணிப்பின்படி, சார்பெழுத்துக் பெடை21, ஒற்றளபெடை 42, குற்றியலிகரம் 37 குறுக்கம் 1, மகரக்குறுக்கம் 3, ஆய்தக்குறுக்கம் ! அகர முதல னகர விறுவாய் முப்பஃது என்( முடம்புமா முப்பது முதலே' என்றோதிய நனினு தொகை பன்னிருமடங்கு மேற்பட்டதாகக் கா குறுகிய ஓசை பெற்றன போல வரும் ஐ, ஒள, ஃ துக்களைப் பகுத் தோதிய நன்னூலார், 'படுப', ' அகரக் குறக்க ஒலியை எவ்வாறு கவனிக் அவதானித்திருந்தால் அகரக் குறுக்கத்தை சார்பெழுத்தாக எண்ணி சார்பெழுத்தின் தொகை ஊன்படுத்தாது, 'என்றியல் முந்நூற்றெழு’பான்
நலிந்த ஓசை கொண்டமையாற் குற்றியலி ஐகார, ஒளகார, மகரக் குறுக்கங்களையும் அவ் ளைச் சார்ந்து வரும் மரபை உடையன என்று கெ களையும், உயிர்மெய் எழுத்துக்களையும் அவ எவ்வாறு கொள்ளலாம்? தொல்காப்பியனார் கூ குற்றியலுகரமும் ஒசையளவிலன்றி எழுத்த6 அவ்வாறே ஆய்தக் குறுக்கமும், ஐகார, ஒளகா பெடைகளும் உயிர்மெய் எழுத்துக்களும் தமக்ெ வனவாம். அதனாலும் அவை சார்பெழுத்தென
தமக்கெனத் தனி எழுத்துப் பெற்றுத் த எழுத்தைச் சார்ந்து நின்று இயங்கும் நலிந்த ஒலி கருத்தாதல் வேண்டும் என்பது, அவர் திட்ட கூறாமல், 'சார்ந்து வரன் மரபின் மூன்றலங் கை அவையும் எழுத்தேயென்னாது 'எழுத்தோரன்ன யாற் பெறப்படும். நன்னூலார் அவ்வாறு கொ எழுத்துருப்பெற்றோ பெறாமலோ வரும் அத் இடர்பாட்டுக்குக் காரணமாயிற்று. அப்படிக்கொ முடிந்தால், அது பயனுள்ள முயற்சியென விய துக்கள் என்று அவர் காட்டியதால் எவ்வித விசே காட்டிய 'சார்ந்து வரும் மரபின் இலக்கண முதலிலேயே புறம்பாக எடுத்துக் காட்டிவைத்த மேலதிகமாக எடுத்துக்காட்டிய 369 சார்பெழுத் காரணமெதுவும் சொல்வதற்கில்லை. அதனாற் தேவையில்லை என்றே தோன்றுகிறது.

3)
ற்குமாதலானும், குற்றியலுகரம் வல்லாறுார்ந்தே வே நிற்குமாதலானும், அது நலிந்த ஓசையுடை தை குற்றியற்றன்மை பெறச் செய்து நிற்றலானும், ஒரே வழி ஒற்றுமை காட்டுவதாகக் கொண்டு
கள் உயிர்மெய் 216, குறுகாத ஆய்தம் 8, உயிரள குற்றியலுகரம் 36, ஐகாரக் குறுக்கம் 3, ஒளகாரக் ஆக மொத்தம் 369 என்பர். ‘எழுத்தெனப் படுப றோதிய தொல்காப்பியனாருடன் ஒத்து ‘உயிரு லார், அத்தொகையை விடச் சார்பெழுத்துக்களின் ட்டுதல் வேடிக்கையாவதாகவே தோன்றுகிறது. ம்ெ, ஆகிய எழுத்துக்களையெல்லாம் சார்பெழுத் வாழ்க', 'வருக' என்பன போன்ற சொற்களிலுள்ள 5ாது விட்டார் என்பது வியப்பே அதனை பும் வேறெழுத்தாகக் கொண்டு அதனையும் யை ஒன்றொழி முந்நூற்/றெழுபான்' என்றோதி என்றோதி நிறைவு கண்டிருப்பார் போலும்.
கர, உகரங்களையும், ஆய்தக் குறுக்கத்தையும், வவ் எழுத்துக்களின் இயல்பான ஓசை வடிவங்க ாண்டால்,நலியாத ஓசையுடன் வரும் அளபெடை ற்றின் வரிசையிற் சேர்த்து சார்பெழுத்துக்களென றிய சார்ந்துவரும் மரபையுடைய குற்றியலிகரமும் ாவிலே தமக்கென புறம்பான வடிவமற்றவை. ர, மகரக் குறுக்கங்களும் ஆகலாம். ஆனால் அள கன உரிய எழுத்து வடிவங்களைக் கொண்டியங்கு ல் சாலா.
னித்தியங்க முடியாமல், எழுத்துப் பெற்ற இன களே சார்பெழுத்துக்கள் எனத் தொல்காப்பியனார் வட்டமாக எழுத்துக்கள் முப்பத்து மூன்றென்று ட' எழுத்துக்கள் முப்பது என்றும், சார்ந்து வரும் ா' என்றும் கூறி, மகரக்குறுக்கத்தை வேறாக்கியமை ள்ளாது, முப்பது முதலெழுத்துக்களுக்கு மேலாக நனையும் சார்பெழுத்துக்கள் என்று கொண்டமை "ண்டமையால் ஒரு பலன் விளைந்தது எனக் காட்ட க்கலாம். ஆனால், 369 எழுத்துக்கள் சார்பெழுத் ட பயனும் பெறப்படவில்லை. தொல்காப்பியனார் விகாரங்களை ஏற்படுத்துவனவால், அவற்றை “ரெனக் காரணங்காட்டலாம். ஆனால், நன்னூலார் துக்கள் எதற்காகக் காட்டப்பட்டன என்பதற்கு தக்க ார்பெழுத்துக்கள் என்ற பகுப்பு இலக்கணத்துக்குத்

Page 40
(2 தமிழ் எழுத்துக் இருவகை ஒலி
எழுத்தின் இலக்கணத்தைச் சொல்லத் தெ நூற்பாவிலே 'எழுத்தெனப்படுப அகரமுதல ன சார்ந்து வரும் ஒலி வடிவங்களாய குற்றியலிகர சொல்லிவைத்தார். அதனால், இகரத்திற்கு இரு ஒ ளும் உள என்பதனை நிறுவினார். இகர உகரங் வடிவங்களுள், ஒன்று மற்றையதைவிடக் குறை என்ற அடையிட்டு அதனைக் குறிப்பிடுவதனாற் முற்றான - ஒலிபெற்ற வடிவமென்பது பெறப்படு
முற்றியல் இகர உகரங்களுக்கும், குற்றிய முன்னையவை இயல்பான ஒலி கொண்டிருக்க லேயாம். குடம் என்ற சொல்லிலுள்ள 'கு' என்ற தொனிக்க, நாகு என்ற சொல்லில் உள்ள கு ( கவனிக்கலாம். முன்னைய கு கரத்திலுள்ள முற்றி பின்னையகு கரத்திலுள்ள குற்றியலுகரத்தின் ஒலி Ki என்ற வல்லின ஒலியைத் தராது, hi என்ற நலிந் பார்க்கும் போது, குடம் என்பதிலுள்ள குகர மாத்திரையளவில்- ஒலி நீள அளவில் வேறுபாடு வேறுபாடு தென்படுகின்றது. அவ்வாறே hu என் சொல்லிப் பார்க்கையில் முன்னையதிலுள்ள முற் கரத்துக்கும் வேறுபாடு அவற்றின் ஒலி வலிவு நலி கரம் குற்றியலிகரம் ஆகியவற்றிற்கிடையிலும், மு யிலும் உள்ள வேறுபாடு, மாத்திரையளவில் என் உள்ளது என்று கொள்வதே பொருத்தமாகத் தெரி
பொதுவாகக் குற்றியலுகரம் நெட்டெழுத்தி ழுத்துக்களை ஊர்ந்தே வரும் என்றாலும், சிலவே லுகர ஓசை தோன்றும் என்பதை 'இடைப்படிற் குறு ரியர் எடுத்துக் காட்டினார். இவ்வாறு மொழியின் ச டுகளைக் காட்டும் எழுத்துக்கள் இகர உகரங்கை அவற்றைத் தொல்காப்பியனார் எடுத்துக் காட் முண்டாகிறது. உயிர் எழுத்துக்களுள் எகரத்துக்கு அமைந்து வருதலைச் சில சொற்கள் மூலம் காட்ட
எகர ஏகாரங்களின் இருவகை ஒலிகள்
எச்சம் எஞ்சு எத்தனை எந்த
ஏச்சு --- ஏத்த ஏந்து

40
கள் சிலவற்றின் S வடிவங்கள்
ாடங்கிய தொல்காப்பியனார், தன் முதலாவது ர விறுவாய் முப்பஃதென்ப' என்று கூறியதோடு, மும், குற்றியலுகரமும் எழுத்தோரன்ன என்றும் லிவடிவங்களும், உகரத்திற்கு இரு ஒலி வடிவங்க களுக்குத் தனித்தனியே உள்ள இரு வேறு ஒலி வான ஒலிபெற்ற வடிவம் என்பது, 'குற்றியல்' புலனாகும். எனவே, மற்றையது நிறைவான -
LO .
பல் இகர உகரங்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடு, ப் பின்னையவை நலிவான ஒலி கொண்டிருத்த எழுத்தின் ஒலி ஆங்கில எழுத்தில் hu என்று ான்ற எழுத்தின் ஒலி hu என்றொலிப்பதைக் பலுகரம் இயல்பான வல்லின ஒசையுடனமையப் |யைத் தரும் 'கி' என்ற எழுத்து அதற்கியல் பான த ஒலியைத் தருவதைக் கவனிக்கலாம். சொல்லிப் த்துக்கும் நாகு என்பதிலுள்ள குகரத்துக்கும் தென்படுவதை விட, ஒலி வலிவு நலிவிலேயே ற சொல்லையும், நாகியாது என்ற சொல்லையும் றியலிகரத்துக்கும் பின்னையதிலுள்ள குற்றியலு விெலேயே நன்கு தெரிகிறது. எனவே, முற்றியலி >ற்றியலுகரம் குற்றியலுகரம் ஆகியவற்றிற்கிடை ாறு கொள்வதைவிட, ஒலி வலிவு நலிவிலேயே கிறது.
ன் இறுதியிலும் தொடர்மொழியீற்றிலும் வல்லெ ளைகளிற் புணர்மொழியின் இடையிலும் குற்றிய குமிடனுமாருண்டே' என்ற நூற்பாவினால் ஆசி ண்ணே இடம்பெற்று வரும் பொது ஒலி வேறுபா ளத் தவிரத் தமிழில் வேறில்லையா? இருப்பின் டாதொழிந்தமை ஏன் என்ற வினாக்களுக்கிட நம் ஏகாரத்துக்கும் தனித்தனி இருவேறு ஒலிகள்
6) TLD .
எய்த எரு எலி G5
6) եւ } ஏர் ஏலம் ஏன்

Page 41
(2
என்ற சொற்களில் எகரமும் ஏகாரமும் aim
தொனியது குறிலும் நெடிலும் போல ஒலிப்பதை
எக்கு எங்கு எட்டு எண்ணம் எப்படி
ஏகு ஏங்கு ஏடு ஏணி ஏப்பம்
என்ற சொற்களில் எகர ஏகாரங்கள் அமை தொனியது குறிலும் நெடிலும் போல ஒலிப்பதை
அவ்வாறே உயிர் எழுத்துக்களுள் இகரத்து வடிவங்கள் அமைந்திருப்பதனையும், ஈகாரத்து தனையுங் காணலாம்.
இகர ஈகாரங்களின் இருவகை ஒலிகள்
இகல் இங்கு இச்சி இஞ்சி இதம்
ஈகை ஈங்கே ஈசல் ஈஞ்சு ஈது
- - - - - - - FF6. ஈனம்
என்ற சொற்களில் இகரமும் ஈகாரமும் க,ங், முன் வருகையில், கஒர என்ற ஆங்கிலச்சொல்லின் போல ஒலிப்பதையும்,
இட்ட இணர் இழவு
FF@ ஈண்டு ஈழம்
என்ற சொற்களில் இகரமும் ஈகாரமும் டன சற்று வேறுபட்டுத்தாழ்ந்து, 'சமழ' என ஆங்கிலத் யின் குறிலும் நெடிலும் போல ஒலிப்பதையும் உ
இதுவரை கூறியவற்றை இலக்கண விதிகள (1) டன.ழ,ள,ற என்ற எழுத்துக்களின் முன் வரு சொல்லும் போது 'ச' என்ற எழுத்துத் தரும் ஏனைய எழுத்துக்களின் முன் வரும் இகரமு என்ற எழுத்துத் தொனியின் குறிலாகவும் ெ
(2) க, ங், ட, ண, ம, ழ, ள, ற என்ற எழுத்துக்க ஆங்கிலச் சொல்லில் 'ச' என்ற எழுத்துத்ெ ஏனைய எழுத்துக்களின் முன்வரும் ஏகாரங் எழுத்துத் தொனியின் குறிலாகவும் நெடிலா

5)
என்ற ஆங்கிலச் சொல்லில் a என்ற எழுத்தின் Ակլb,
எமது எவ்வாறு எழிய எள்ளி ஏறி
ஏமம் ஏவாது GJ (p ஏளனம் ஏறு
என்ற ஆங்கிலச் சொல்லில் அ என்ற எழுத்தின் யும் அவதானிக்கலாம்.
துக்கு குற்றியலிகர ஒலி தவிர்ந்த இருவேறு ஒலி க்குத் தனியே இருவேறு ஒலிகள் அமைந்திருப்ப
இந்த இப்பி இம்மி இயல் இரவு
FF55 FFL65 FFLDub FFL FF্যub
ச, ஞ,த,ந, ப, ம, ய, ர,ல,வ,ன என்ற எழுத்துக்களின் ஸ்'க' என்ற எழுத்து தொனியின் குறிலும் நெடிலும்
இளம் இறங்கு
FiGITb ஈறு
எ.ழ,ள,ற என்ற எழுத்துகளின் முன் வருகையிற் தில் சொல்லும் போது 'ச' என்ற எழுத்துத் தொனி ணரலாம்.
ாக அமைத்துக் கூறுவதானால், நம் இகரமும் ஈகாரமும் 'சமழ' என ஆங்கிலத்தில் தொனியின் குறிலும் நெடிலும் போல ஒலிக்கும். ம் ஈகாரமும் 'கலுர' என்ற ஆங்கிலச் சொல்லி'க' நடிலாகவும் ஒலிக்கும்.
5ளின் முன் வரும் எகர ஏகாரங்கள் ‘சரய' என்ற தானியின் குறிலாகவும் நெடிலாகவும் ஒலிக்கும். பகள் அமை என்ற ஆங்கிலச் சொல்லில் அ என்ற கவும் ஒலிக்கும் என்று வகுத்துச் சொல்லலாம்.

Page 42
(2.
உகல வழக்கோடு ஒத்துப் பார்க்கும் போது தவிர, அதனை இலக்கண நூல்கள் எடுத்துக்காட்டி ஐந்தெழுத்தும், அகர ஆகாரங்கள் போல அ அடிநாவிளிம்புமுறப் பிறக்குமென்றே தொல் இ, ஈ,எ,ஏ, ஐ என்னும் எழுத்துக்களின் ஒலி அவற்றிற்கிடையே சிறிது வேறுபாடுகள் உள என் 88) என்ற நூற்பாவால் ஆசிரியர் உணர்த்தி வை இலக்கணம் கூறி வைத்திலர். அதனாலே தான் சில காலம் இடத்துக்கிடமும் சிறிது வேறுபட்டு வரு எழுத்து வடிவிலோ இலக்கண அமைப்பிலோமா நூலாசிரியர்கள் அவற்றைப் பொருட்படுத்தவில்
குற்றியலிகரமும் குற்றியலுகரமும் சொற் மாற்றங்களைக் காட்டி நின்றமையால் அவற்றை தொல்லாசிரியர்களுக்கு ஏற்பட்டிருந்தது எனலாட இலக்கண வரம்பு வகுத்திருப்பது போல, உ அமையாததாற் பேச்சு வழக்கில் மொழி வேறு அவ்வாறு வேறுபட்டு நடக்கும் வேறு சில தமிழ் நோக்குவோம்.
ககரத்தின் இருவகை ஒலிகள்
மெய்யெழுத்துக்களுட் ககரம் வல்லினத்தை அடி நாவும் அடி அண்ணமும் உறப்பிறக்கும் என் ஆங்கில எழுத்திலே கஅ என்ற தொனியைக் உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் எல்லாம் எல்லா இடத்: உதாரணமாக, க என்ற உயிர் மெய் எழுத்தை இ தேகம், பெருக என்ற சொற்களை இயல்பாக செ அதற்குரிய Kaஎன்ற தொனியிலிருந்து வழுகி ha ha என்று ககரத்தை ஒலிப்பது தவறு என்றும் ஆக என்ற உச்சரிக்ப்பட வேண்டும் என்றால், அச் ெ என்ற சொற்களைப் போல் ஒலித்துக் கருத்திே சாதாரண உலக வழக்கிலே அச்சொற்களில் வ தலையே காண்கிறோம்.
இனி, கா என்ற எழுத்தை இடையிலோ கடை என்ற சொற்களிலே வரும் கா என்ற எழுத்து, அத லிருந்து விலகி ha என்ற ஒலியுடன் இயல்வதைய ha என்று ஒலிக்கப்பட வேண்டும் என்றால், அது முறையே ஆக்காது, போக்காது, வேக்கா என்ற செ சுட்டவுங் கூடும்.
அடுத்து கி என்ற எழுத்தை இடையிலோ சொற்களிலும் கி என்ற எழுத்து Ki என்று தொ வலிந்து Ki என்று ஒலித்தால், அவை முறையே

5)
இந்த வேறுபாட்டினை அவதானிக்க முடிகிறதே வைக்கவில்லை. பிறப்பியல் இ, ஈ,எ,ஏ,ஐஎனும் ங்காந்து கூறும் முயற்சியோடு அண்பல்லும் லாசிரியர் பலருங் கூறினர். அவற்றிலிருந்து வேறுபாடு தெளிவாகப் பெறப்படவில்லை. பதை 'தத்தந்திரிபே சிறிய வென்ப" (தொல் எழு த்தார். அந்த வேறுபாடுகளுக்கு எவரும் சரிவர ) எழுத்துக்களின் ஒலி வடிவங்கள் காலத்துக்குக் ]கின்றன. அந்த வேறுபாடுகள் ஒலிவடிவின்றி ற்றமெதனையும் ஏற்படுத்தாமையால், இலக்கண லை போலும்.
புணர்ச்சிக் கண்ணும் செய்யுட் சீரமைப்பிலும் )ப் புறம்பாக எடுத்துக்காட்ட வேண்டிய நிலை ம். தமிழிலே செய்யுள், வசன அமைப்புக்களுக்கு டச்சரிப்புக்கான இலக்கண வகுப்புச் சரிவர பட்டுச் சொல்வதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. ழ் எழுத்துக்களின் ஒலி வழக்கினையும் ஈண்டு
ச் சேர்ந்தது என்று வகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அது பது இலக்கணம். அதனால் க என்ற உயிர் மெய் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் ககரவரி தும் அவ்விதம் வல்லினமாக ஒலிக்கின்றனவா? இடையிலோ கடையிலோ பெற்றுவரும் ஆகம், ால்லும் போது, அவற்றிலுள்ள க என்ற எழுத்து என்று ஒலிப்பதை அவதானிக்கலாம். அவ்வாறு ம், தேகம், பெருக என்ற சொற்களிலும் ககரம் க சாற்கள் முறையே ஆக்கம், தேக்கம், பெருக்கம் ல மலைப்பைத் தருதல் இயல்பே. அன்றியும், ரும் ககரம் ha என்ற ஓசையைக் கொண்டிருத்
-யிலோ பெற்றுவரும் ஆகாது, போகாது, வேகா நற்கு இயல்பாக உரிய ha என்ற வல்லின ஒசையி பும் காணலாம். இவ்விடத்தும் கா என்ற எழுத்து து பேச்சு வழக்கோடு முரண்பட்டு அச் சொற்கள் :ாற்களைப் போலத் தொனித்து வேறு பொருளைச்
உற்றுவரும் நோகின்ற, போகின்ற, ஆகி என்ற னிக்காது hi என்று தொனிப்பதையும், அதனை நோக்கின்ற, மாய்க்கின்ற, ஆக்கி என்ற சொற்க

Page 43
(2
ளோடு தடுமாறத்தக்கனவாய் ஒலிப்பதையும் அ கை, கொ, கோ ஆகிய எழுத்துக்களை இடைய உதாரணமாய் பெருகீடு, ஆகுலம்,போகூழ், பருெ சொற்களையும் பேச்சு வழக்கை அனுசரித்து (pGospGu hi, hu, hu, he, he, hai, ho, ho GT6T(r எழுத்துக்கள் தனித்தனியே சொல்லின் முதலெழு உதாரணமாக, கண், காது, கிளி, கீழ், குடம், கூ( என்பனவற்றை உச்சரித்துத் தெரிந்து கொள் எழுத்துக்கள், க், ங், ட், ண், ற், ன் எனும் ஒ வல்லினமாக ஒலிப்பதைக் காணலாம். உதாரணப வன்கை என்ற சொற்களை உச்சரித்துத் தெரிய6 கூறுவதானால்,
(3) ககரவரி உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் தனி எழு வருமிடத்தும் சொல்லின் இடையிலும் கடை களுள் ஒன்றைத்தொடர்ந்து வருமிடத்துே அவை ஹ (ha) என்ற ஒலியைத் தரும் என்
சகரத்தின் இருவகை ஒலிகள்
இனி சகரத்தின் ஒலிவடிவைக் கவனிப்போ இடைநாவும், இடை அண்ணமும் உறப்பிறக் ஆங்கிலத்தில் Charity என்ற சொல்லின் Cha ஆனால், சகர உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் எல்ல ஒலிக்கின்றனவா? உதாரணமாக வீச, பாசி, காசு போது, ச என்ற எழுத்து வடமொழி ஸ அல்லது ஆ சி, சு, சை ஆகிய எழுத்துக்கள் முறையே Si, Su, ! od 600T J Glo Ttið. S96 I QGJ (?gjëgjës 35 GT cha, chi, ch உச்சரிக்கப்படவேண்டுமென்றால், அவை முறை ஒலித்துப் பொருள் மயக்கத்தை தருத6ே நடவாதனவாயுமிருக்கும். கற்றறிந்தோர் வாயி புலனாகும். ஆனால், சகரவரி எழுத்து எதுவானா ட், ற் என்னும் மெய்யெழுத்துக்களையும் தொட என்பதை கூச்சம், கஞ்சி, ஆட்சி, பாற்சோறு ஆகி உயிர்மெய்யெழுத்துக்கள் அனைத்தும் தனியெழு வருமிடத்தும் வல்லினமாகவே ஒலிக்க வேண்( முதலெழுத்தாகா என்பது தொல்காப்பியனா முதலெழுத்தாகலாம் என வேறுபட்டுக் கூறின காலத்திலில்லாத சில சகர செளகார முதற் செ வந்துவிட்டன என்பதைக் காட்டுமெனக் கொள் சொற்கள் அவற்றிற்கியல்பாக அமைந்திருக்க தொல்காப்பியனார் கருதியிருக்க வேண்டுமெ தோன்றுகிறது. இக்கருத்துக்கு ஆதாரமாக ச,ெ சொற்கள் பெரும்பாலும் வடமொழிச் சொற்களி வடமொழியிலுள்ள ஸ என்ற எழுத்தின் தொ

7)
|வதானிக்கலாம். அவ்வாறே கீ, கு, கூ, கெ, கே, பிலோ கடையிலோ பெற்றுவரும் சொற்களுக்கு கன்று, அருகே, வருகை, நீகொல், முருகோ என்ற உச்சரித்துப் பார்த்தால், அவ்வெழுத்துக்களும்
லித்தல் தெரியும். ஆனால் ககரவரி உயிர்மெய் ஒத்தாக வரும்போது வல்லினமாக ஒலிக்கின்றன. டு, கெடு, கேடு, கை, கொடை, கோடை, கெளளி ாலாம். அவைபோலவே ககரவரி உயிர்மெய் ற்றெழுத்துக்களைத் தொடர்ந்து வருமிடத்தும் ாக, தாக்கம், அங்காந்து, வெட்சி, கண்கூடு, கற்க, 0ாம். இவற்றை இலக்கண விதியாக அமைத்துக்
த்தாக வருமிடத்தும், சொல்லின் முதலெழுத்தாக -யிலும் க், ங், ட், ண், ற்,ன் எனும் மெய் எழுத்துக் ம வல்லினமாக ஒலிக்கும். ஏனைய இடங்களில் று வகுத்துச் சொல்லலாம்.
ம். சகரம் வல்லின எழுத்துக்களுள் ஒன்று. அது கும் என்பர். அதனால் ச என்ற உயிர்மெய், என்ற தொனியை கொண்டிருக்குமெனலாம். ாம் எல்லா இடத்தும் அவ்விதம் வல்லினமாக , இசை என்பன போன்ற சொற்களைச் சொல்லும் ஆங்கில Sa என்ற தொனியை ஒத்து ஒலிப்பதையும், sai என்ற வல்லினமற்ற ஒலிகளைத் தருதலையும் ய, chai என அவ்விடத்தும் வல்லினமாகவே யே வீச்ச, பாச்சி, காச்சு என்ற சொற்களைப் போல 0ாடு, சாதாரண பேச்சுவழக்கோடு ஒத்து லாக அச்சொற்களைக் கேட்டால் இவ்வுண்மை லும் தன்னின மெய்களாய் ச், ஞ் என்பவற்றையும் .ர்ந்து வரும்போது, வல்லினமாகவே ஒலிக்கும் ப சொற்களை உச்சரித்தறியலாம். மேலும் சகரவரி த்தாக வருமிடத்தும், சொல்லின் முதலெழுத்தாக டும். ஆனால் ச. சை. செள என்பன சொல்லின் ர் கருத்து. நன்னூலார் அவையும் சொல்லின் ார். இக்கருத்து வேறுபாடு தொல்காப்பியனார் ாற்கள் நன்னூலார் காலத்தில் உபயோகத்திலே வதை விட அவ்வெழுத்துக்களிலே தொடங்கும் வேண்டிய வல்லின ஓசை கொண்டிரா எனத் னக் கொள்வது பொருத்தமாயிருக்கும் போலத் ச, செள ஆகிய எழுத்துக்களிலே தொடங்கும் ன் தமிழ் உருவங்களாகவே இருக்கக் காணலாம். னி ச (Cha) என்ற வல்லெழுத்துத் தொனியின்

Page 44
2
போலியாய் வருதலை சங்காரம், சைவம், செ6 கொள்ளலாம். இவைபோலவே சகரவரி உயிர்ெ ஏனைய பல சொற்களும் ச (ஸஹஅ) போல வல்ல விரவி வருதலை, சாலம், சிலர், சீலம், சுவர், சூல சொற்களைப் பலர் வாய்க்கேட்டுத் தெரியலாம். எ மயக்கமோ வேறு இடர்ப்பாடோ எதுவும் இல்லா அவை உச்சரிக்கப்பட வேண்டுமென வற்புறுத்த கூறுவதானால், (4) சகரவரி உயிர்மெய் எழுத்துக்கள் தனி எழு கடையிலும் ச், ஞ், ட், ற் எனும் மெய்யெழுத்து ஒலிக்கும். ஏனைய இடங்களில் அவை ஸ (s த்து சொல்லலாம்.
மாறுபடும் ஒலிகள்
அடுத்து ரகர, றகர ஒலி வேறுபாடுகளைக் றகரத்தை ரகரமாகவும் உச்சரிக்கிறார்கள். அரம் சொல்லை atam m என்றும் அறிஞர் பலர் உச்ச என்பதை atam என்றும், அறம் என்பதை aram எ பாடு எதனால் ஏற்பட்டது? எது சரியான உச்சரி நன்னூல் ஆகிய இலக்கண நூல்கள் எழுத்துக் நூற்பாக்களைப் பார்க்கவேண்டியிருக்கும். தெ கூறுகையில்,
(1) நுனிநா அணரி அண்ணம் வருட ர
அதற்கு உரைகாரர், (2) நாவினது நுனிமேனோக்கிச் சென்று தொல்காப்பினார் றகாரத்தின் பிறப்புப் பற்றிக் கூ (3) 'அணிர நுனிநா அண்ணம் ஒற்ற' ற (4) நாவினது நுனிமேனோக்கிச் சென்று மேற்கூறப்பட்ட நான்கும் ஒரே கருத்தினை ஒற்ற என்ற பதங்களே வேறாக இருக்கின்றன. அ ஒரே கருத்தையே தருகிறார்.
நன்னூலார்ரகாரத்தின் பிறப்புப் கூறுகையில் தொல்காப்பியனார் வழி கூறினார். இதன் உரை பொருள் தந்தார். நன்னூலாசிரியர் றகாரத்தின் நனியுறில் றகாரம் பிறக்கும் என்றார். தொல்காட் உறில் என்று கூறிய ஒன்றே வேறுபாடாகத் தே மிடையே கருத்தில் வேறுபாடு தோன்றவில்லை. ரகாரத்துக்கும், றகாரத்துக்கும் பிறப்பில் உற்ற ே என்றே கூறவேண்டியிருக்கிறது. அத7 வேறுபடுகின்றன என்று சொல்லலாம். அவை மே தானால், அவ்விரு எழுத்துக்களின் ஒலிக்குச் ச என்பவற்றை அவற்றின் அயலே இட்டுக்காட்டி அ ழுது எது ta, எது ra என்ற ஐயப்பா டு எழுந்துள் தீர்த்துவைக்க வேண்டும்.

3)
ாந்தரம் என்ற சொற்களை உச்சரித்து தெரிந்து மய் எழுத்துக்களை முதலாகக் கொண்டிருக்கும் லினமாகவும், ஸ போல வடமொழி ஓசையுடனும் ம், செறி, சேர, சொட்டு, சோறு என்பன போன்ற ானினும் வல்லினமாகவே உச்சரிப்பதிற் பொருள் மையால், அவற்றின் வல்லின ஒசை குன்றாமலே லாம். இவற்றை இலக்கண விதியாக அமைத்துக்
ழத்தாக வருமிடத்தும், சொல்லின் இடையிலும் துக்களைத் தொடர்ந்து வருமிடத்தும் வல்லினமாக a) என்ற ஒலியைக் கொண்டிருக்கும் என்று வகு
கவனிப்போம். சிலர் ரகரத்தை றகரமாகவும், என்ற சொல்லை aram என்றும், அறம் என்ற ரிக்கக் கேட்டிருக்கிறோம். மேலும் பலர் அரம் ான்றும் உச்சரிக்கிறார்கள். இந்த உச்சரிப்பு வேறு ப்பு? இவற்றை ஆராய்வதற்கு தொல்காப்பியம், களின் பிறப்புப் பற்றி சொல்லப்பட்டிருக்கும் நால்காப்பியத்தில் ரகரத்தின் பிறப்புப் பற்றிக்
காரம் பிறக்கும் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.
|அண்ணத்தைத் தடவரகாரம் பிறக்கும்' என்றார். றுகையில், காரம் பிறக்கும் என்றார். அதற்கு உரைகாரர், |அண்ணத்தைத் தடவ றகாரம் பிறக்கும் என்றார். னயே தருகின்றன. இரு நூற்பாக்களிலும் வருட, வ்விரு பதங்களுக்கும் உரைகாரர் தடவ' என்ற
‘அண்ண நுனிநா வருட ரகாரம் பிறக்கும் என்று யசிரியரும் வருட' என்பதற்கு தடவ' என்றே பிறப்புப் பற்றிக் கூறுகையில் ‘அண்ண நுனிநா பினார் ஒற்ற என்பதற்குப் பதிலாக, நன்னூலார் ான்றுகிறது. எனினும் அவ்விரு பதங்களுக்கு அதனால் தொல்காப்பியனாரும், நன்னூலாரும் வற்றுமையைத் தெளிவாக வரையறுக்கவில்லை
'மும், றகாரமும் இடத்துக்கிடம் ஒலிவடிவில் லும் வேறுபட்டுச் செல்வதைத் தடுத்து நிறுத்துவ Fமமான ஆங்கில எழுத்தொலிகளாகிய ta, ra அறிமுகப்படுத்தி வைக்கலாம். ஆனால் இப்பொ “ளது போலத் தோன்றுகிறது. இதனை முதலிலே

Page 45
(2.
றகாரம் வல்லினமென்றும், ரகாரம் இடை வல்லினத்தின் ஒலி வன்மையானதாக இருக்க ே மென்மைக்கும் இடைப்பட்டதாயிருக்க வேண்டு என்பதை விட வலிதாக ஒலிப்பதால் ரஅ என்ப; எனவே ta என்பது ரகாரத்துக்குச் சமமான ஒலி ஒலியையும், ற என்ற எழுத்து ra என்ற ஒலியைய உணர்த்தி வைக்கலாம்.
வேறுபடும் ஒலிகள்
ஒலியில் இடத்துக்கிடம் வேறுபாடு காணப் பிரதேசங்களில் ட என்ற எழுத்து ஆங்கிலத்தில் vit யைக் கொண்டதாக ஒலிக்கப்படுகிறது. வேறு சொல்லில் டஅ என்ற பகுதியின் தொனியைக் ெ ஒலிகளுள் ட என்ற எழுத்துக்கு இயல்பாக இருக் ஒலி எது என்பதை ஆராய்ந்து பார்த்தல் நன்றாகு
தொல்காப்பியம் 'டகார ணகார நுனிநா அ அண்ணமும் உற டரே ணகரம் பிறக்கும் என்று முதலிடை நுனிநா வண்ணம் முறமுறை வருமே பொருந்த டவ்வும் ணவ்வும் பிறக்கும் என்று தொல் தமிழ்ப் பிரதேசங்களிலும் ஒரே விதமாகவே ஒலி போது நுனிநா எவ்விடத்தில் அண்ணத்தைப் பொ நுனிநாவையும், நுனி அண்ணத்தையும் உற வைத் அதன் இயல்பான ஒலியாதல் வேண்டும். அப்படி எழுத்துகள் தரும் ஒலியைப் பிறப்பிக்கக் காணல என்ற ஆங்கில எழுத்துக்கள் தரும் ஒலியையே பிற வாதாடுபவர்க்கு தக்க பதில் தமிழ் எழுத்தாய ரக
ரகரம் ஆங்கில எழுத்துக்களாய தஅ என் எழுத்துக்களுள் ஒன்றாய் இருக்கையில், டகரமுt வேண்டிய தேவை ஆன்றோருக்கேற்பட்டிராது. என்பன போன்ற சொற்களை உச்சரிக்கும் போது வரும் டகரத்தை madam என்ற ஆங்கிலச் சொல் குமாறு ஒலிப்பதைக் காணலாம். அப்படியானா6 ஒலியைக் குறிப்பதாகவே அமைக்கப்பட்டிரு டகரவரியில் வரும் பன்னிரு உயிர்மெய் எழுத்து (6) (du), (6 (du)....... என ஒலித்தலே பொருத்தம
வடமொழியில் ‘ட’ என்பது நாலுவகை ஒ ஒலியாய தஅ என்பதனைத் தமிழ் எழுத்தாய ட ஒலிக்கத் தொடங்கியமையே டகரத்தின் ஒலி( வடமொழித்தாக்கம் அதிகமாக ஏற்படாத தமிழர் 'ண' என்பதற்கு வடமொழியில் வேறு இன ஒலிக யை எவ்விதத்திலும் பாதிக்கவில்லை என்பது கவ வடமொழியிலுள்ள 'ர' என்ற ஒலியின் தாக்கத்தி

யினமென்றும் சொல்லிவைத்திருக்கிறார்கள். வேண்டும். இடையினத்தின் ஒலி வன்மைக்கும் ம். ta, ra என்ற இரு ஒலிகளுள் ra என்பது ta து ரகாரத்துக்கு சமமான ஒலியாதல் வேண்டும். யாகும். அதனால் ர என்ற எழுத்து தஅ என்ற |ம் தருமெனக் குறித்து அவற்றின் வேறுபாட்டை
படும் எழுத்துக்களுள் டகரமும் ஒன்றாகும். சில amin என்ற சொல்லில் ta என்ற பகுதியின் தொனி சில பகுதிகளில் அது madam என்ற ஆங்கிலச் காண்டதாக ஒலிக்கப்படுகிறது. இந்த இருவகை க வேண்டிய - இலக்கண முறைப்படி சரியான -
fD.
விண்ணம்' Gা ক্টো!!) நூற்பா மூலம் நுனிநாவும், நுனி கூறுகிறது. நன்னூலும் கங்வும்,சஞவும் டணவு என்ற நூற்பா மூலம் நுனிநா நுனியண்ணத்தைப் ஸ்காப்பியத்தை ஒட்டியே கூறும், ணகரம் எல்லாத் க்ெகப்படுகிறது. அதனால் ணகரத்தை ஒலிக்கும் ாருந்துகிறது என்று அவதானித்து, அவ்விடத்தில் து, டகரத்தை ஒலிக்கும் போது பிறக்கும் ஒலியே ஒலித்துப் பார்க்கையில் டகரம்da என்ற ஆங்கில ாம் இல்லை, அப்படி ஒலிக்கும் போது டகரம் ta ]ப்பிக்கிறது என்று சிலர் வாதாடக்கூடும். அப்படி ரத்தில் உண்டெனக் காட்டலாம்.
ற தொடர் தரும் ஒலி பொருந்தியதாய், தமிழ் ம் தஅ என்ற ஒலி கொண்டதாய் அமைந்திருக்க அன்றியும் பட்டம், ஆட்டம், ஓட்டம், கூட்டம் தமிழ் கூறு நல்லுல்கமனைத்தும் அச்சொற்களில் லில் வரும் da என்ற தொடர்தரும் தொனிபிறக் ஸ், டகரம் da என்ற ஆங்கில எழுத்து தொடரின் க்கிறது என்றே கொள்ள வேண்டும். எனவே க்களும் அதற்கிணங்க ட (da), டா (da), டி (di),
ாகும்.
லியைக் கொண்டிருத்தலால், அதில் ஒருவகை என்பதை ஒலியோடு தடுமாறித் தமிழ் நாட்டில் வேறுபாட்டுக்குக் காரணமாகச் சொல்லலாம். மத்தியில் டகர ஒலித் தடுமாற்றம் ஏற்படவில்லை. ள் இன்மையால், அது தமிழில் உள்ள ணகர ஒலி னிக்கத்தக்கதாகும். ரகர, றகர ஒலித்தடுமாற்றமும், னால் ஏற்பட்டிருத்தல் கூடும்.

Page 46
(3. அகரத்தின் இருவகை ஒலிகள்
ஏனைய தமிழ் எழுத்துக்கள் சிலவற்றுக் காணப்படுகின்றன என்பதை, வெவ்வேறு பகுதிக தெரிந்து கொள்ளலாம். உதாரணமாக, 'அகரம் அ அவ்வாறு அகரத்தை அங்காந்து ஒலிக்கும்போது, சொல்லில் u என்ற எழுத்து தொனிப்பது போல ஆங்கிலச் சொல்லில் ஒ என்ற எழுத்து தொ உணரலாம். எடுத்துக்காட்டாக ர, ல, ன என்ற எ( ஆங்கிலச் சொல்லிலுள்ள ஒ என்ற எழுத்தின் தெ அரன், அலை, அன்னை, என்ற சொற்களில் வருட அடம், அணி, அதன், அந்த, அப்பா, அம்மா என ஒலிக்குமுள்ள வித்தியாசத்தை ஒலித்துப்பார்க்கை பகரம் ஆகியன ர, ல, ன என்ற எழுத்தினங்களின் அகரமும் அனட என்ற ஆங்கிலச் சொல்லில் அ அவதானிக்கலாம்.
இந்த ஒலி வேறுபாடு ஆங்காங்கு மட்டுமே க கொள்வது சாலாது போலும்,
தமிழ் எழுத்துக்களின் ஒலிவடிவத்தைச் செ6 ளுக்கு முடியாமற் போனமையால், எழுத்துக்களில் வேறுபட்டியங்குதல் தவிர்க்கமுடியாத தொன்றாகி

கும் இருவகை ஒலிவடிவங்கள் ஆங்காங்கு ளில் தமிழ் அறிஞர்கள் பேசுந் தமிழைக்கேட்டுத் ங்காந்தியலும்' என்றே சொல்லப்பட்டிருக்கிறது பல சொற்களில் அகரம்umbrella என்ற ஆங்கிலச் ஒலிப்பதையும், சில சொற்களில் ஒயழு என்ற னிப்பது போல ஒலிப்பதையும் உற்றுக்கேட்டு ழத்துக்களின் முன் வரும் அகரம் ஒயழு என்ற ானிபோல ஒலிப்பதைப் பலர் கேட்டிருக்கலாம். > அகரத்தின் ஒலிக்கும், அக்கா, அச்சம், அஞ்சு, ஏனைய எழுத்துக்களின் முன்வரும் அகரத்தின் பில் அறியக்கூடும். அதுபோலவே ககரம், தகரம், முன் வரும் போது, அவ்வல்லினங்களிலுள்ள என்ற எழுத்தின் தொனிபோல ஒலிப்பதையும்
ாணப்படுவதால் அதனை ஒரு பொது விதியாகக்
வ்வனே சொல்லி வைக்க இலக்கண ஆசிரியர்க
ன் ஒலி இடத்துக்கிடமும், காலத்துக்குக் காலமும் விட்டது என்றே கொள்ளவேண்டியிருக்கிறது.

Page 47
( இலக்கிய LJD நானூற்றிற் சில அ
புறநானூறு என்ற சங்க இலக்கியத் தொகை தாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளதென்பர். புறத்திை அகம்பற்றி விளக்குகையில், 'ஒத்த அன்பான் ஒ பிறந்த பேரின்பம், அக்கூட்டத்தின் பின்னர் புலனாக இவ்வாறிருந்ததெனக் கூறப்படாத இன்பமுறுவதோர் பொருளாதலின் அதனை அ 'கைக்கிளை முதலாப் பெருந்திணை யிறுவாய் ( யனார். புறம் பற்றி விளக்குகையில், 'ஒத்த அன்ட படுதலானும், இவை இவ்வாறிருந்ததெனப் பிறர் இன்பமேயன்றித்துன்பமும் அகத்தே நிகழுமாெ அடங்கும். ஒழிந்த துன்பம் புறத்தார்க்குப் புல பாலதாம்' என்றார் நச்சினார்க்கினியர். காம நி:ை நிலை, எனவோரும்' என்பர் அவர்.
புறமாவது வெட்சி, வஞ்சி, உழிஞை, தும் ளை யுடையதென்பர் தொல்காப்பியனார். 'கைக்கிளை யென்பது ஒருமருங்கு பற்றிய ே ஒருதலைக்காமமாயிற்று என்பர் நச்சினார்க்கினி கொள்ளப்பட்டது. புறத்திணையுள் வருங் கைக் இ' என்ற நூற்பாப் பகுதியாற் பெறப்படும் அத லுள்ள இருபாற்குங் கூறிய கைக்கிளையும், காப "(p6T6060Tu நான்கும்' என்ற கைக்கிளையும் 'க 'முன்னைய மூன்றும் என்ற கைக்கிளையும் பே இடைநின்ற சான்றோ ராயினும் பிறராயினும் கூறு கடைநிலைக் காலத்து ஒருவன் ஒருத்தியைத் துற திரிபுடைத் தாயிற்று. இது முதனிலைக் காலத் வருத்தஞ் செய்து இன்பமின்றி ஒழிதலான் புறத்திணையுள் வரும் கைக் கிளை அகத்தி 'கடைநிலைக்காலத்து ஒருவன் ஒருத் தியைத் து கூறுவதாக அமைதல் வேண்டும் என்பது பெறப்
புறநானூற்றுத் தொகுதியில் உள்ள 83 ஆம் 'அடிபுனை தொடுகழன் ை தொடிகழிந் திடுதல்யான் ய அடுதோண் முயங்க லவை என்போற் பெருவிதுப் புறு ஒருபாற் படாஅ தாகி இருபாற் பட்டவிம் மைய
தொல் பொருள் 90 தொல் ( 1. தொல் பொருள். 52 2. தொல் {

1D ஆய்வுகள்
கத்திணைப் பாடல்கள்
நூல், புறத்திணைப் பாடல்கள் நானூறு கொண்ட ண என்பது அகத்திணைக்குப் புறம்பானதாகும். ருவனும் ஒருத்தியும் தம்முட் கூடுகின்ற காலத்துப் அவ்விருவரும் ஒருவர்க்கொருவர் தத்தமக்குப் தாய், யாண்டும் உள்ளத் துணர்வே நுகர்ந்து அகம் என்றார்’ என்பர் நச்சினார்க்கினியர். அது எழுதிணை' களை உடையதென்பர் தொல்காப்பி டையார் தாமேயன்றி எல்லார்க்கும் துய்த்துணரப் க்குக் கூறப்படுதலானும், அவை புறமெனப்படும். லனின், அதுவுங்காமங்கண்ணிற்றேல் இன்பத்துள் னாகாமை மறைக்கப்படாமையிற் புறத்திணைப் லயின்மையான் வருந்துன்பம் தாபத நிலை தபுதார
பை, வாகை, காஞ்சி, பாடாண் என எழுதிணைக அதில் ஒருவகைக் கைக் கிளையும் அடங்கும். கண்மை. இஃது ஏழாவதன் தொகை. எனவே யர். அதனால் இது அகத்திணைகளுள் ஒன்றாகக் கிளை கைக்கிளை வகையோ டுளப்படத் தொகை ன் உரையில் நச்சினார்க்கினியர், "அகத்திணையி மஞ் சாலா இளமையோள் வயிற் கைக்கிளையும், TLD பகுதி? என்ற கைக்கிளையும், களவியலுள் ாலாது, எஞ்ஞான்றும் பெண்பாலார் கூறுதலின்றி றுதற்கு உரித்தாய் முற்காலத்து ஒத்த அன்பினராகிக் ந்ததனால் துறந்த பெண்பாற் கைக்கிளையாதலின் துத் தான் குறித்தது முடித்துப் பின்னர் அவளை ஒருதலைக்காமமாயிற்று' என்பர். இதனாற் ணையுள் வரும் கைக் கிளை போலல்லாது, பறந்ததனால் வருந் துன்பத்தை இடை நின்றோர் படும்.
1 TL6) TUI, }Lou_160öls) காளைக்கென் ாயஞ் சுவலே நானுவலே க வென்றும்
லூரே'
பொருள் 50 பொருள். 83 3. தொல். பொருள். 105

Page 48
32
என்ற ஆசிரியப்பா, சோழன் போர்வைக் மல்லனைப் பொருது அட்டு நின்றானைப் டெ பாடியதாகவும், அதன் திணை கைக்கிளை, து இப்பாடல் ஒரு தலைக் காமத்தை உணர்த்தி நீ கொள்ளத் தீக்கதே. ஆனால் மேற்காட்டிய இல. கைக் கிளையாக இது அமையவில்லை. எல்லா இலக்கணத்துக்கமைந்த செய்யுளாகவே காணப்பு எதுவுமில்லை. அதனால் இது பெருநற்கிள்ளியை ஆதாரமுமில்லை. அன்றியும் புறத்திணைக்குரித்த போன்ற எதுவும் குறிப்பாகக் கூடக் கூறப்படவில் கைக்கிளை எனல் எவ்வாறு பொருந்தும்.
தொல்காப்பியப் பொருளதிகார 83 ஆம் நூ என்பதன் உரையில், மேற் குறித்த புறநானூற்றுப் நாய்கன் மகள் ஒருத்தி ஒத்த அன்பினாற் காம முரு கூறியது, இதனானடக்குக என்பர் நச்சினார்க்கி பெண்ணொருத்தி கூறியதால் அது பெண்பாற் ை எதுவுமின்றி அது புறத்திணைப் பாடலாதல் எங் சமாதானம் ஏற்புடையதாகத் தெரியவில்லை. தொகை இ’ என்ற சூத்திரத்துக்கு அவர் கூறும் உை இடை நின்ற சான்றோராயினும் பிறராயினும் முரண்படுவதால்
கைக்கிளைக்குப் பாவகை கூறுமிடத்துத் தெ ‘க்ைகிளை தானே வெ ஆசிரிய வியலான் மு
என்று கூறியதனால் கைக்கிளைப்பாடல் ெ என்பது தெரிகிறது. அன்றியும்,
'நெடுவெண் பாட்டே குறுவெண் ப கைக்கிளை பரிபாட்டங்கதச் செய்ய டொத்தவை யெல்லாம் வெண்பாய
என்ற நூற்பா அதனை வலியுறுத்தும். 'கலிெ உரையிற் பேராசிரியர்,‘என்னை, புற்கை யுண்டு நக்கண்ணையாரது புறநானூற்று மற்றொரு கைக் செய்யுள் மருட்பாவாலன்றிச் சிறுபான்மை ஆசி கைக்கிளைப் பாடலுக்குச் சமாதானங் கூறினார். ஆ இடந்தரவில்லை. உரையிற்கோடலென்னும் உ இலக்கணத்தின்படி கைக்கிளை தனித்து ஆசிரிய 83 ஆம் செய்யுள் புறத்திணைக் கைக் கிளை யமையவில்லை என்றே கொள்ள வேண்டும். ஆசி அகத்திணைக் கைக்கிளை இலக்கணத் துக்கை காளைக் கென்' என்று தொடங்கும் புறநானூற்று 83 கொள்வதே பொருத்தமுடையதாகும்.
1. தொல்காப்பியச் செய்யுள் 119 4. 3. தொல்காப்பியச் செய்யுள் 160 4

)
கோப் பெருநற்கிள்ளி முக்காவனாட்டு ஆமூர் பருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார் றை பழிச்சுதல் என்றும் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. ற்பதாற் கைக்கிளையாகிறது என்பது ஏற்றுக் க்கண விதியின்படி, புறத்திணையில் வரத்தக்க வகையாலும் இது அகத்திணைக் கைக் கிளை படுகிறது. இப்பாடலிற் சுட்டி யொருவர் பெயர் நோக்கியே சொல்லப்பட்டது என்பதற்கு எவ்வித 5ாய கொடை, வீரம்,நாடு, அரசு, ஆட்சி, வளம். லை. அதனால் இதனைப் புறத்திணைப்பாற்பட்ட
ாற்பாவாய ‘காமப் பகுதி கடவுளும் வரையார்’ பாடலை உதாரணங்காட்டி, இது பெருங்கோழி தவழியுங் குணச்சிறப்பின்றித்தானே காமமுற்றுக் னியர், குணச்சிறப்பின்றித் தானே காமமுற்றுப் ககிளையாகுமே தவிரப் புறத்திணைப் பொருள் ங்னம்? இந்த இடத்தில் நச்சினார்க்கியர் கூறும் ஏனெனில் 'கைக்கிளை வகையோடுளப்படத் ரயாக ‘எஞ்ஞான்றும் பெண்பாலார் கூறுதலின்றி கூறுதற்கு உரித்தாய்...! என்பதனோடு அது
ால்காப்பியனார்
பண்பா வாகி டியவும் பெறுமே"
வண்பா யாப்பினாற் தொடங்குதல் வேண்டும்.
ITCL புளோ JT960To
வண் பாட்டே கைக்கிளைச் செய்யுள்’ என்பதன் hம் பெருந்தோளன்னே' என்று ஆசிரியத்தான் கிளைப் பாடலைச் சான்று காட்டிக் கைக்கிளைச் ரியத்தானும் வரும் என்று ஆசிரியத்தால் வரும் ஆனால் அதற்குத் தொல்காப்பியர் நூற்பா எதுவும் த்தியால் அது ஒரேவழி ஏற்கப்பட்டதே தவிர, ப்பாவான் வருதலில்லை. அதனாற் புறநானூற்று க் குரிய இலக்கண மெதுவும் பொருந்தியதா ரியப்பாவால் அமைந்த தென்பதைத் தவிர, அது மவதால், 'அடிபுனை தொடுகழன் மையணற் 5ஆம் செய்யுள் அகத்திணைக்கமைவானதெனக்
2. தொல்காப்பியச் செய்யுள் 119 4. புறநானூறு 84

Page 49
(3
அதே போலவே சோழன் போர்வைக்கே பாடியதாகக் கொள்ளப்படும் புறநானூற்று 85 ஆ ‘என்னைக் கூரிஃ தன்மை ய என்னைக்கு நாடிஃ தன்மை ஆடா டென்ப வொருசா ரே ஆடன் றென்ப வொருசா ே நல்ல பல்லோரிருநன் மொ அஞ்சிலம் பொலிப்பவோ முழாவரைப் போந்தை பொ றியான்கண் டனவை னாடா
என்பதும் கைக்கிளைத் திணைக்குரியது எ அகத்திணைப்பாற்பட்ட கைக்கிளைச் செய்யுள ஆனாற் புறத்திணைக்குரிய குறிப்பெதுவும் அதிலி (பனை) என்றே பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. அது தலைவி சேர நாட்டவள் என்பதை அது குறி வேற்றுரவன், வேற்றுநாட்டவன் என்னும் பொரு அதனால் இவ்வாசரியப் பாவும் சோழன் ஒருவன இலக்கணம் பொருந்திய தென்றோ கொள்ள மு தொகுதிக்கு ஏற்புடையதாகக் கருத முடியாததொ
மேற்குறித்த புறநானூற்று 83 ஆம்,85 ஆம் எட்டு அடிகளும் கொண்ட செய்யுள்களாக அை அகத்திணைச் செய்யுள்கள் குறுந்தெகையிற் சேர்ச் செய்யுள்களும் குறுந்தொகைத் தொகுதிக்கே பெ
புறநானூற்றில் நக்கண்ணையார் பாடியதாக ‘என்னை புற்கை யுண்டும் ெ யாமே, புறஞ்சிறை யிருந்து போரெதிர்ந் தென்னை போ கல்லென் பேரூர் விழவுடை ஏமுற்றுக் கழிந்த மள்ளர்க் குமணர்வெரூஉந்துறையல் என்பதிலும் தலைவன் பேரோ, ஊரோ சு போர்த்திறன் ஆகியன தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளன. செறிந்திருக்கிறதெனக் கொள்ளலாம். இதன் துை 'யாமே, புறஞ்சிறை யிருந்தும் பொன்னன் னம் இச்செய்யுள் கைக்கிளைக்குரிய பாவகை கொ கைக்கிளை இலக்கணத்துக் கமைவு பெறாமையா புறத்திணைப் பாடலெனக் கொள்ள முடியாம6 கொண்டது என்று கொள்ளாதவிடத்துப் புறநானூ இதனைக் கைக்கிளைத் திணைப் பாடலெனக் பாடாண்திணைக்குரியதெனக்கொள்வதே அது னக் காட்ட ஏற்ற உபாயமாகும்.

3)
Tப் பெரு நற்கிள்ளியை இதே நக்கண்ணையார் ம் செய்யுளாய,
ானும்
யானும்
π(3υ
ராரே
ழியே
யெம்மில்
ாருந்திநின்
“ன்றே குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அது கருத்தளவில் ாகவே அமைந்துள்ள தென்பது உண்மைதான். ல்ெலை. அதில் வரும் மரப்பெயர் கூடப்போந்தை' சோழனுக்குப் புகழாகக் கொள்ளத்தக்க தன்று. த்ெதல் கூடுமே தவிர வேறில்லை. தலைவன் நளே முதல் இரண்டு அடிகளாற் பெறப்படுகிறது. னைக் குறித்ததென்றோ, புறத்திணைக் கைக்கிளை டியாதிருக்கிறது. எனவே இதுவும் புறநானூற்றுத் ான்றென்றே கூற வேண்டியுள்ளது. '.
பாடல்கள் இரண்டும் முறையே ஆறு அடிகளும் மந்துள்ளன. நாலு முதல் எட்டு அடிகள் கொண்ட கப்பட்டுள்ளன. எனவே, இவ்விரு அகத்திணைச் ாருந்துவனவாகும்.
ச் சொல்லப்பட்ட84 ஆம் செய்யுளாய, பெருந்தோ ளன்னே
ம் பொன்னன் னம்மே
ர்க்களம் புகினே
யாங்கண்
ா னன்னே'
கூறப்படவில்லை. ஆனால், தலைவனின் வீரம், அதனால் இச் செய்யுளிற் புறத்திணைப் பொருள் ற கைக்கிளை என்று குறிக்கப்பட்டுள்ளமைக்கு, மே' என்ற அடியே காரண மாகலாம் எனினும், ண்டதாயில்லை யென்பதாலும், புறத்திணைக் லும் இச்செய்யுள் கைக்கிளைத் திணை கொண்ட லிருக்கிறது. ஆயின், இது கைக்கிளைத் திணை ற்றுத் தொகுதியில் இடம்பெறத்தக்கதே. எனவே கொண்டதே தவறாகத் தெரிகிறது. இப்பாடல் புறநாநூற்றுத் தொகுதிக்குப் பொருத்தமுடையதெ

Page 50
(3
அரிச்சுவடி அமைப்பில்
அரிச்சுவடி என்பது, அரியின் சுவட்டை உை இறைவனை - இறைவனின் பண்பைக் குறிக்கும் சுவட்டை உடையதாக அமைக்கப்பட்ட ஒன்று எ6 வழியே சென்றால், இறைவனை அறியலாம் என் இறை இலக்கியங்களையும், ஆன்மஞான நூல்கை பொருள் அரிச்சுவடி என்ற பதத்தில் அடங்கியுள் தத்துவத்தைப் புகுத்தியிருப்பது ஆன்றோர் அறி:
உயிர் எழுத்தும் , மெய்யெழுத்துமென இடத்திலேயே இயக்கம் ஏற்படுகிறது என்றும், இயங்குவதில்லை என்றும், உயிரின் முன்னேற் என்றும், மெய் நீங்கியவிடத்தும் உயிரின் இயக் என்ற இறைவனை நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருக் தத்துவத்தை அரிச்சுவடி அமைப்பிலே அடக்கி ை என்பது, எழுத்தெல்லாம் என்பது, எழுத்துக்கள் என்பது மட்டுமன்றி, அகரமே எழுத்துக்களி பொருளாகும். ஆதிபகவன் உலகுக்கு மூலப் பொ உயிர். எல்லா எழுத்துக்களிலும் அகர ஒலி செ இயக்கத்தைக் கொடுக்கிறது. அந்த அகர உயிர் ஒ ஏற்படும் ஒன்று தானே! அந்த ஆசை நிலையில் இகர ஒலிகுறித்து நிற்கும். இன்பத்தின் விருத்தி நிற்கும் பற்றுள்ள உயிரைத் துன்பம் வந்து உறு அறிவுறுத்தி நிற்பது உகர ஒலியாகும். இ, ஈ என் உ, ஊ என்பன நோவை அல்லது துன்பத்தை குறிப்பதாகும். ஆசை அண்மிய நிலையிலே நின் வந்து சேர்ந்ததும் என்ன காரணத்தால் இன்ப நில தொடங்குகிறது என்ற தத்துவத்தை குறிப்பது எகர குறித்துநிற்கும் ஒலி, எகர ஏகார ஒலிகள் வினாக்கு ஐகார ஒலி அகர இகர ஒலிகளின் இணைவேயாகு அரவணைப்பை விட்டகன்றால், இன்ப நிலைே விளக்குவது ஐகார ஒலியாகும். ஒ, ஓ என்ட விசாரத்தினால் உயிருக்கு தெளிவு பிறக்கும் நி என்பது தெளிவுநிலையின் முதிர்வைக் குறிக்கும் துன்பத்துடன் (உ) இணைத்துத் துயருராதிருக்க வகுக்கப்பட்டது. அ, உ என்ற ஒலிகளின் சேர்க் எழுத்துக்களின்றியே அவ்வொலிகளை பிறப்பிக் காரணம், அவை சுட்டும் தத்துவப் பொருளைக் க
ஆசை அணைந்ததால் இன்ப துன்பங்களை நீங்கினால் இன்ப துன்பங்களினாற் பாதிக்கப்பட ஞானத்தைப் பெற்று இறைவனை அணுகிச் செல்லு நிலையைக் குறிக்கும் ஒளகாரத்தை அடுத்து ஆய யின் தன்மையைக் குறிக்க, உயிருக்கும் மெய்யு அது உயிருமன்று, மெய்யுமன்று. இறைவனின்

) ஆன்மஞான வைப்பு
டயது எனப் பொருள்படும். அரி என்பது காக்கும் எனவே, அரிச்சுவடி என்ற பதம் இறைவனின் ன்ற பொருளைக் காட்டிநிற்கும். அந்தச் சுவட்டின் பது ஆன்றோர் கருத்தாகும். அரிச்சுவடி கற்றால் ளயும் கற்று ஈடேற்றம் பெற வழி காணலாம் என்ற ாது. அன்றியும் அரிச்சுவடி அமைப்பிலே அந்தத் வின் திறனை எடுத்துக்காட்டுவதாகும்.
வகுத்து, உயிரும் மெய்யும் ஒன்று சேருகிற உயிர் தனித்து இயங்கினாலும், மெய் தனித்து றம் உடலின் சேர்க்கையினால் விருத்தியாகிறது கம் நீங்குவதில்லையென்றும், உயிரே ஆய்தம் றது என்றும் தமிழ் மக்கள் கொண்டிருந்த ஆன்ம வத்திருக்கிறார்கள். அகரமுதல எழுத்தெல்லாம் ா எல்லாவற்றுக்கும் அகரம் முன்னாக உள்ளது Iன் முதலாக - மூலமாக உள்ளது என்பதும் ருளாயிருத்தல் போல, அகரமே எழுத்துக்களின் றிந்திருக்கிறது. அகர உயிரே எழுத்துக்களுக்கு ஒலியாகும். ஆ என்ற வியப்பொலி ஆசையால் உயிர் இன்பத்தை நாடுகிறது என்ற தத்துவத்தை நிலையை ஈகார ஒலி காட்டும். இன்பத்தை நாடி த்துவதுமுண்டு என்ற உலகியல் உண்மையை பன இன்பத்தைக் குறிக்கும் சிரிப்பொலி போல, க் குறிக்கும் ஒலிகளாம், ஊகார ஒலி மிக்கக் ற உயிர், இன்பத்தை நாடி ஏகும் போது, துன்பம் லையிலே துன்பம் வந்து சூழ்கிறது என எண்ணத் ஒலியாகும். ஏகாரம், முதிர்ந்த விசார நிலையைக் நறிப்பை உடையன என்பது தெளிவு. அடுத்துள்ள 5ம். விசார நிலையை அடைந்த உயிர் ஆசையின் யாடு இணைந்திருக்கலாம். என்ற தத்துவத்தை |ன தேற்றப் பொருளை உடையன. தத்துவ லையைக் குறிப்பன ஒ, ஓ என்ற ஒலிகளாம். ஒ தேற்றம் பெற்ற உயிர் (அ), பற்றற்ற நிலையிலே லாம் என்ற உண்மையை விளக்க ஒளகார ஒலி நகையே ஒள என்ற ஒலியாகும். ஐகார ஒளகார கத்தக்க வாய்ப்பிருந்தும், அவற்றை ஆக்கியதன் காட்டுவதற்கே எனலாம்.
அனுபவித்து இளைத்த உயிர், ஆசையினின்று டாமல் அவற்றுடன் இணைந்து வாழலாம் என்று லும் என்ற விளக்கத்தை ஊட்ட, உயிரின் முதிர்ச்சி பதம் வைக்கப்பட்டுள்ளது. அந்த ஆய்தம் இறை க்கும் அப்பாற்பட்டதாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அருவுருவான வடிவத்தைக் குறிக்க அதற்குப்

Page 51
(3
புள்ளியுருவங் கொடுத்திருக்கிறார்கள். ஏறக்கு தொல்காப்பியம் என்ற ஆதித் தமிழ் இலக்கண தொல்காப்பியனார், ஆய்தம் ஒன்றினுக்கே ஒலி 'ஆய்தம் என்ற முப்பாற் புள்ளி' என்று அவர் கூ முடியாததொன்று என்று தெரிகிறது. படைத்தல், ! ஒரு பொருள் இறை என்ற உண்மையை விளக் அதனை அமைத்திருக்கிறார்கள். அது ஆய்ந்து தம்முள்ளே தாம் ஆய்ந்து காணவேண்டிய ஒன் ஆய்தம் எனப் பெயரிட்டுள்ளனர். அது 'கடவு கடந்து நிற்கும் பொருள் என்றும், எல்லா வற் கருத்தமையக் கடவுள் என்ற சொல் அமைந்திருத் துள்ளது. உயிருக்கும் மெய்க்கும் புறம்பாகவும் இன்ப துன்பம் அனுபவ முதிர்வில் ஞானத்தா இறைத்தத்துவம் காட்டி நிற்கும் ஆய்தம் என்ற எ
'அ' என்ற ஒன்றே மூல உயிரைக் குறிக்கும் ( எழுத்துக்களென கூறப்படுவன, அம் மூல உயிரி வாகும். உயிர் அனைத்தும் ஒன்றின் விரிவே என்ற இறையினை அண்டுதல் என்பதையும், இறை என்பதையும், ஆய்தம் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் உயிரின் விருத்தியினை தமிழ் எழுத்தமைப்பிற்கா ஞானக் கருத்தினை ஒட்டியதாக இருப்பதனைக்
தமிழ் மெய்யெழுத்துக்களின் அமைப்புமுை காணலாம். க், ச், ட், த், ப் என்ற ஐந்து வல்லெழு மெல்லெழுத்துக்களை முறையே சேர்த்தும், அவற் துக்களைப் புறம்பாக அமைத்தும் காட்டியிருத்த வல்லெழுத்தைந்தும் ஆணினத்தைக் குறிப்பன தைந்தும் மெல்லியர் இனத்தைக் குறிப்பனவாயுப் அவ்விருபாற்கும் இடையாய அலியினத்தைச் மக்களுக்காகவே எழுத்தாகையால் உலகிலுள்ள மெய்யெழுத்துக்களின் அமைப்பிலே காட்டியி இனமாகையால் மெல்லெழுத்தைந்தையும் அவ முறையாக அமைத்தும், அலியினம் அவற்றுட இடையினத்தை வேறாக அமைத்தும் உலகியல் (
ஒவ்வொரு இனத்திலும் முதலில் ஐந்தைந்து ஒன்றாத ள், ற், ன் என்ற எழுத்துக்களை அ கொண்டிருந்த தத்துவ ஞானக் கருத்தினை அடி பஞ்சபூதங்களின் சேர்க்கையாலாகிப் புலப்படத்த என்ற தத்துவத்தை ஒட்டி ஒவ்வொரு இனத்தி தெற்றெனப் புலப்படாது, ஒர்ந்துரை வேண்டிய அ மனம் (புத்தி), ஆண், பெண், அலியாய ஒவ்வெ என்ற ஆறாவது இடையின எழுத்தையும், ‘ற்‘ எ ஆறாவது மெல்லின எழுத்தையும் இறுதியில் சேர் மக்களுக்கு உண்டு என்பதும், அது அவர்களுக்கு ஐயறிவின் வெளிப்பாட்டின் இறுதியிலே

5)
றைய 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன் எழுதப்பட்ட நூலில் எழுத்துக்களின் ஒலி வடிவங்கள் கூறிய வெடிவங் கூறாது வரிவடிவங் கூறியிருக்கிறார். றுவதிலிருந்து, அது ஒலி வடிவு காட்டி உணர்த்த நாத்தல், மறைத்தல் ஆகிய முத்தொழில் கொண்ட க முப்பாற் புள்ளி உருக்கொண்ட ஓரெழுத்தாய் ணர்ந்து அறியப்பட வேண்டிய ஒன்று. அதுவும் றாகும் என்ற தத்துவத்தைக் குறிக்கவே அதற்கு ள்' என்ற சொல்லை ஒக்கும். எல்லாவற்றையும் மிலும் உள் உறைந்து நிற்கும் பொருள் என்றும் தல் போலவே ஆய்தம் என்ற சொல்லும் அமைந் அவற்றுக்கு அன்னியமாகவன்றியும், உயிரின் ல் காணப்படத்தக்கதாகவும் அமைந்திருப்பதே ழுத்தாகும்.
எழுத்தாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஏனைய உயிர் lன் வெவ்வேறு வளர்ச்சி நிலைகளைக் குறிப்பன ) தத்துவம் இதனாற் பெறப்படும். உயிரின் இலக்கு பலவாகத் தோன்றினும் உண்மையில் ஒன்றே இடமும் முறையும் குறிப்பாகக் காட்டுவனவாம். ாட்டிய முறை, தமிழ் மக்கள் கொண்டிருந்த ஆன்ம கண்டு வியப்பெய்தலாம்.
>றயிலும் இதனையொத்த தத்துவ நெறி விளங்கக் த்துக்களையடுத்து ங், ஞ், ண், ந், ம் என்ற ஐந்து றின் பின் ய், ர், ல், வ், ழ் என்ற ஐந்து இடையெழுத் ல் உலகியல் ஞானத்தை ஒட்டியதாகும். குறித்த ாவாகவும், அவற்றின் இனமாய மெல்லெழுத் ), இடையெழுத்தைந்தும் ஆணும் பெண்ணுமற்று குறிப்பானவாகவும் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. T முப்பாலின மக்களைக் குறிக்கும் பகுப்பினை ருக்கிறார்கள். ஆணும் பெண்ம்ை இணையும் பற்றின் இனமாய வல்லெழுத்தைந்தின் அயலே -ன் இணையாததாகையால் அதனைச் சுட்டும் நெறி புலப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
எழுத்துக்களை அடுக்கி, இறுதியில் இனத்துக்கு மைத்திருக்கும் முறையும், பழந்தமிழ் மக்கள் ப்படையாகக் கொண்டதேயாகும். மக்கள் மெய் 5க்க ஐந்து புலன் உறுப்புக்களைக் கொண்டுள்ளது லும் ஐந்து எழுத்துக்கள் வகுக்கப்பட்டுள்ளன. ஆறாவது அறிவாய பகுத்தறிவுக்குக் காரணமான ாரு இனத்துக்குமுண்டு என்பதைக் குறிக்க, 'ள்' ன்ற ஆறாவது வல்லின எழுத்தையும், 'ன்' என்ற த்திருக்கிறார்கள். எனவே ஆறாவது அறிவு ஒன்று 5ள்ள ஐயறிவுக்கு அப்பாற்பட்டதென்பதும், அது தோன்றுவதென்பது ம், ள், ற், ன் என்ற

Page 52
3.
மெய்யெழுத்துக்களின் அமைப்பிலுள்ள தத்துவப் ஆசை பற்ற, இன்பம், உபத்திரவம், என் எனும் ஆசையினகன்றஇன்ப இணைவு, ஒ எனும் தனிப் எழுத்துக்களின் அமைப்பிலே பொதிந்து கிடப் எழுத்துக்களின் வரிசைகளிலே ஆய்தம் இணை என்ற எழுத்துக்களை அடுத்துகஃ,ங்ஃ, சஃ---எ6
ந், ர், ழ் என்ற ஒலிகள் முன்னரேயிருக்க, அ எழுத்துக்களை அரிச்சுவடியின் இறுதியிலே சேர் இனத்திலும் ஆறாவது அறிவைக் குறிக்கும் ள், ஐயறிவைக் குறிக்கும் மெய்யெழுத்துக்களுக்குப் ஒற்றுமை காட்டி நிற்றல், மக்களது ஆறாவது அ பட்டதுமன்று என்பதைக் காட்டுவதாகும். மெய் ருப்பதற்கு மற்றோர் காரணம், மக்கள் மெய் மு ளையும், ஐந்து புலன்களையும் கொண்ட சேர்க்ல மக்கள் உடலையும் உயிரையும் அடிப்படையாகக் தத்துவக் கோட்பாடாகும். தமிழ்நாட்டிலெழுந்த ஒட்டியே மனித உடல் வடிவத்தில் ஆக்கப்பட்டுள் தம்பம் பாற் குறியாகவும், பலிபீடம் வயிறாக மார்பாகவும், அர்த்த மண்டபம் கழுத்தாகவும் ஆ கவும் அமைந்த ஆலயத்திலே, இறைவனை ஆதிமூ இறைவன் சித்தாக உள்ளான் என்ற தத்துவத்தை தத்துவத்தை விளக்குவதற்காகவே, இறையம்ச( விளங்குவதாய் காட்டியிருக்கிறார்கள்.
தமிழ்மக்கள் கொண்டிருந்த சித்தாந்த சமய புகுத்தி மறைபொருளாக வைத்திருப்பது, அவர் தாகவே அமைந்திருக்கிறது. ஆதிதொட்டே தமிழ் முருக தத்துவம், நடராசவடிவம், திருநீறு, நிறை டக்கி, விசாரத்தினாலன்றி வெளிப்படுத்தாதன ே ருக்கிறது. அருவுருவான இறைவனை வடிவும் யுள்ளவாறு, அப்பரம் பொருளை அரிச்சுவடியி கூட்டான தனிப்பொருளாய் காட்டப்பட்டுள்ளது மறைபொருளாயிருக்கும் இலிங்கத்தின் ஆவுடை யிலே நாம் ஆய்ந்துணர்ந்து அறிய வேண்டிய அ இலிங்கத்தின் மேற்பகுதியே உயிராகவும் மெய்ய பகுதியே அரிச்சுவடியில் உயிர் எழுத்தாகவும், ெ மலர்ந்திருக்கிறது. அது இம்மைக்குரியது, ஆய்த
அண்ட சராசரமனைத்தும் அணுக்களின் ஈட நியூற்றொன் (Newtron) களின் ஈடாகும். நியூ இலெக்றொன் (Electron) ஆகியவற்றின் சேர்க் இலக்றொன் ஆகியவற்றின் தொகுப்பே அண்டச வைக்குறிக்கும் அடையாளமே ஆய்தம(ஃ) என் புறோற்றொனானது இலிங்க வடிவில் மேல்கீழாக இலிங்கத்தை தாங்கிநிற்கும் ஆவுடையாரின் வட்

5)
பொருளாம். இத்தகைய மெய்கள் மீது உயிர் ஏறி விசாரம் ஆகிய நிலைகளையடைந்து ஐ எனும் பொருளை அடையும் என்ற தத்துவம் உயிர்மெய் பதை உணரலாம். அதனாலேதான் உயிர்மெய் க்கப்படவில்லை. அன்றேல், கெஃநுஃ,சஃ-- ன்று அமைந்திருக்க வேண்டுமல்லவா?
வற்றை ஓரளவு ஒத்த ள், ற், ன் என்ற ஒலி பெற்ற த்தமைக்கு மற்றோர் காரணமுண்டு. ஒவ்வோர் ), ன் என்ற எழுத்துக்கள் அவ்வவ் இனங்களின் புறம்பாக அமைந்திருப்பினும் ஒலியில் ஒரளவு அறிவு அவரது ஐயறிவுக்கு முற்றிலும் அப்பாற் யெழுத்துக்களை முதலில் ஐந்தைந்தாக வகுத்தி க்கியமாக ஐந்து பூதங்களையும், ஐந்து பொறிக கையே என்பதை உணர்த்துவதற்காகுமெனலாம். கொண்டெழுந்ததே தமிழ் மக்கள் கொண்ட சமய கோயில் அமைப்பு முறையும் அக்கொள்கையை ாளதாகும். கோபுர வாயில் பாதமாகவும், கொடித் வும், நந்தி ஆன்மாவாகவும் மகாமண்டபம் ஆதிமூலம் தலையாகவும், இருவீதிகள் கரங்களா முலமாய தலைத்தானத்திலிருத்தல், உடல்தோறும் விளக்குவதாகும். தமிழ் எழுத்தமைப்பிலும் இத் முற்ற உயிர் மெய்தோறுமேறி உயிர் மெய்யாய்
சாரத்தினை அவர்கள் வகுத்த எழுத்தமைப்பிலே ர்களது சமயக்கிரியை முறைகளுக்கு இணைந்த pர் சமுதாயத்திலிருந்து வந்த இலிங்க அமைப்பு, குடம் போன்றவை ஆழ்ந்த கருத்தினை உள்ள பாலவே தமிழ் அரிச்சுவடி அமைப்பும் அமைந்தி வடிவுமற்றதுமான இலிங்க அமைப்பிற் காட்டி லே வடிவும் வடிவுமற்றதுமான முப்பொருளின் அது உயிராகவும் மெய்யாகவும் வெளிப்படாது யார் உட்புதைந்த மறுபாதியை ஒக்கும். அப்பாதி ஆய்தம் ஆய பொருளாம். புலப்படத் தோன்றும் ாகவும் இறையம்சத்தைக் குறிப்பதாயுள்ளது. அப் மய்யெழுத்தாகவும், உயிர்மெய்யெழுத்தாகவும் ம் குறிக்கும் பக்தி மறுமைக்குரியது.
-டத்தினால் ஆனவையே. அணு ஒவ்வொன்றும் ற்றொன் ஒவ்வொன்றும் புறோற்றன் (Proton), கையாம். எனவே நியூற்றொன், புறோற்றொன், ராசரத்து ஆதி அணு எனலாம். அந்த ஆதி அணு ற முப்பாற்புள்ளி வடிவாம். ஒரு நியூற்றொனில், இயங்கிக் கொண்டிருக்கும். இலெக்றொனானது ட வடிவத்தில் புறோற்றனைச் சுற்றி வந்து கொண்

Page 53
(3
டிருக்கும். எனவே ஆதித் தமிழ் மக்கள் வகுத்து ( மூல அணுவைக்குறிக்கும் அமைப்பெனலாம். அ பழந்தமிழ் மக்களின் பரம்பரைத் தெய்வ கதையிலும் இவ்வாறே பெருந்தத்துவப் பொரு பரமாத்மாவைக் குறித்து நிற்க, வள்ளி சீவாத்மான அவத்தையில் நீங்கி, அகங்காரமாகிய சூரனை முயற்சியே கந்தபுராணக் கதையாம். அரிச்சு பரமாத்மா - முருகன். உயிர் மெய்யிலேறி உ எழுத்துக்களின் குறிப்பு.
அனுபவ முதிர்வில், மெய்யும் பொய்யாமெ எய்த முயலும் நிரந்தர மெய்ப்பதமே ஆய்தம். உட தற்காலிகமாக மெய்ஞானம் மலரும் வரை தோன் புள்ளி. நிரந்தர மெய்யான பரமாத்மாவாய ஆய் மெய்யின் இயல்பைக் காட்டிநிற்பதால் மெய்யெ6 ஒரு புள்ளியோடு அமைவது உண்மையான மெய் நிரந்தர மெய்யெனும் தெளிவு பிறக்கும். உடலிலு குறிப்பதற்காகவே, ஆய்தத்திற்குரிய முப்பா அளிக்கப்பட்டது. பழந்தமிழ் எழுத்துக்களில் ( தொல்காப்பியம் கூறும். உயிரானது விசார நிை கூடுகிறது என்பது அதன் குறிப்பாகும். உயிரா6 மறைந்து விடுகிறது. அது உயிர் உடலிலே சேர்ந்: வெளிப்படையாக இல்லாது மறைபொருளாகி உடல்மேல் செறியும் போது, உயிரம்சம் கரந்து உயிரெழுத்து மெய்யெழுத்திலேறிவரும் போது ெ பகுதி சுருங்கியும் அமைவதை அவதானிக்கலாம் உடல் என்பதையும், அனுமானத்தாலன்றிக் கண் விளக்குவதாம். அதனாலேதான் உடலை மெய்ெ
தமிழ்ச் சான்றோர் வகுத்த தாண்டவக் கோல் தத்துவப் பொருள் பொதிந்து கிடக்கக் காண உருவகித்துக் காட்டும் அவ்வடிவில், ஊன்றியக யாகவும் உணர்ந்து, ஆன்ம ஞானமடைய மா அருட்சக்திக்கால் (தெய்வ அருள்) சீவாத்மாமீது முயலும் முயலகன் தவிப்பு, சீவாத்மா பரமாத் காட்டுவதாகும். அதே கருத்து அரிச்சுவடி அயை ஆய்தம் பரமாத்மா. அந்தச் சீவாத்மா ஆய்தL அனுபவங்களே உயிர்மெய் வடிவங்கள்.
பசுவின் கரிய மலத்தினை அக்கினியினால் பசுவின் ஆணவம், கன்மம், மாயையாகிய மலங் நீறாக்க வேண்டுமென்ற உட்கருத்தினை மக்க வேண்டுமென்பதற்காக அணிந்து கொள்ளும் தத் முண்டு. அதில் அகரம் பசுவாகிய ஆன்மாவாகவ மெல்லினம், இடையினமாக வகுக்கப்பட்ட மெt கிய மும்மலங்களாகவும், உயிர்மெய்யெழுத்து மாயையை மும்மலங்கள் வசப்பட்டுப் பெறும் உ

7)
வணங்கிவந்த இலிங்க வடிவமானது, அண்டத்து ந்த மூல அணுவின் விரிவே அண்ட சராசரமாம்.
மாய முருகன் வழிபாட்டில் மலர்ந்த கந்தன் ள் புதைந்திருக்கக் காணலாம். அங்கு முருகன் )வக் குறித்து நிற்கும். சீவாத்மா ஐம்புல வேடரின் ஒழிக்க வல்ல பரமாத்மாவை அடைய ஆற்றும் வடியிலே அகரம் சீவாத்மா - வள்ளி, ஆய்தம் லக அனுபவங்களைப் பெறுதலே உயிர்மெய்
}ன உணர்ந்து, மெய்யை விட்டகன்று உயிரானது டல் நிரந்தரமற்ற பொய்யான மெய், மெய்போலத் ாறுவது. அதனாலேதான் மெய்யெழுத்துக்கு ஒரு தத்துக்கு மூன்று புள்ளி. பொய்யாகும் உடலும் னப்பட்டது. உண்மை ஞானம் உதயமாகும்போது, பயென்றும். முப்பாற்புள்ளி பெற்ற பரமாத்மாவே ம் பரமாத்மாவின் அம்சம் ஓரளவுண்டு என்பதைக் ற் புள்ளிகளில் ஒரு புள்ளி மெய்யெழுத்துக்கு எகரமும், ஒகரமும் புள்ளிபெற்றிருந்தன எனத் லயை எய்தும் போது, அதனைத் தெய்வாம்சம் னது மெய்யிலேறி மெய்யெழுத்துக்குரிய புள்ளி து வரும் போது, அவ்வுடலிலுள்ள தெய்வாம்சம் விடுகிறது என்பதைக் காட்டி நிற்கும். உயிர் ம் மெய்யம்சம் பரந்தும் தோன்றுவதையொத்து, மெய்யெழுத்தின் பகுதி மிகுந்தும் உயிர் எழுத்தின் அது வெளிப்படையாக மெய்போலத் தோன்றும் டு தெளிய முடியாதிருப்பது உயிர் என்பதையும் யன்று கூறும் வழக்கமும் ஏற்பட்டிருக்கலாம்.
ா (நடராச) வடிவ அமைப்பிலும் இதனையொத்த லாம். அப்பொருளின் பஞ்ச கிருத்தியங்களை ால் மாயாசக்தியாகவும், தூக்கியகால் அருட்சக்தி யாசக்திக்கால் தூக்கப்பட்டு (மாயையகன்று), பதியத்தக்கதாக கால்மாறி ஆடும் நடனங் காண மாவை நாடியேகும் முயற்சியைச் சித்தரித்துக் >ப்பிலும் காட்டப்பட்டுள்ளது. அகரம் சீவாத்மா, மாகிய பரமாத்மாவையடைய முயன்று பெறும்
சுட்டு வெண்ணீறாக்கிய திருநீறு, ஆன்மாவாகிய பகளைத் திருவருள் ஞான அக்கினியினால் சுட்டு ளுக்குத் தினமும் அறிவுறுத்திக் கொண்டிருக்க 3துவத்தின் உட்கிடந்தை அரிச்சுவடி அமைப்பிலு ம், ஆய்தம் திருவருட் பிளம்பாகவும், வல்லினம், ப்யயெழுத்துக்கள் ஆணவம், கன்மம், மாயையா க்கள் ஆன்மாவாகிய பசு ஆணவம், கன்மம், லகியல் அனுபவமாகவும் அமையும்.

Page 54
(3.
குடம் உடலாகவும், தேங்காய் தலையாகவும் நீர் உடலுறை உயிராகவும், குடத்தைச் சுற்றிக் க உடலமைப்பில் ஆக்கப்படும் கும்பத்து நீரைப் உயிரானது உலக அனுபவங்களிலே தேறி ஆன்ம உண்மையை கும்பாபிஷேக வைபவத்திற் பா உயிராகவும், மெய்யெழுத்துக்கள் ஐம்பொறியு யெழுத்துக்கள் பந்தபாசங்களாகவும், ஆய்தம் இ அமைப்பு முறைக்கும் உள்ள நெருங்கிய ஒற்றுை
இவ்வாறே பண்டைத் தமிழர் மேற்கொண்டி அவர்கள் வகுத்த அரிச்சுவடி அமைப்புக்கும் ரெ காணலாம். உண்மையில் அவர்கள் கொண்டிரு அரிச்சுவடி எழுத்து முறையை வகுத்துக் கற்பே உணர்த்த முயன்றிருக்கிறார்கள். உயர்ந்த தத்து உரைப்பதே ஆன்றோர் மரபாகும். அதற்கினை வைப்புச் சூக்குமமாக இடம் பெற்றிருக்கிறது. தமி னவாகையாற்றான், 'எழுத்தறிவித்தவன் இறைவ6 னலாம்.
இதே ஆத்ம ஞான தத்துவம் வடமொழி எழு சொல்ல வேண்டும். வடமொழியிலே உயிரெழு மொழியை விடப்பல மேலதிகமாய் இருந்தாலும் தாலும், ஆய்தம் என்றொன்றில்லையாதலாலும், புள்ளியில்லாது இருபாற் புள்ளியாயிருத்தலாலும் லாததாலும், தமிழ் அரிச்சுவடி அமைப்புக் காட்டும் துக்கு அமையாதென்று திடமாகக் கூறலாம். வட அல்லது பிறிதொன்றைத் தழுவிச் செய்யப்பட்ட 'சமஸ்கிருதம்' (சம்-நான்குஸ்கிருதம்-செய்யப்ப மொழி எழுத்தமைப்பு ஆரியரின் தனியாக்கமெல் லெல்லாம் ஆரியரின் சொந்தபந்தங்கள் செறிந் பரந்திருக்க வேண்டும். அவ்வாறன்றி வடமொ உரியதாகையால், அதன் எழுத்தமைப்பும் ஆ பிறமொழி எழுத்தமைப்பை ஒட்டியே ஆக்கப் எழுத்தின் பெயர் தேவநாகரி என்றிருத்தலால் நாகரின் மொழி எழுத்துக்களைத் தழுவிச் செய்யட் எழுத்திலிருந்து பிரித்தறியப்பட்டதாகத் தோன்று இலங்கை முதல் நேபாளம் வரை வாழ்ந்தவர்கள் ந மைப்பு ஆரியரின் தனியாக்கம் எனல் பொருந்து மைப்புப் பிரதிபலிக்கும் ஆன்ம ஞான தத்துவம் முன்னுரிமை உடையதாகும்.

), ஐந்து மாவிலே ஐம்பொறிகளாகவும், குடத்தக ட்டப்படும் நூல்பந்த பாசமாகவுங் கருதி, மனித பலவித பூசையின் பின் இறையுரு மீது சேர்த்து, அனுபவம் பெற்று இறையோடு கலக்கும் என்ற வனை செய்து காட்டும் முறைக்கும், அகரம் ம் அறிவுங் கொண்ட உடலாகவும், உயிர்மெய் றையாகவுங் கருதிச் செய்யப்பட்ட அரிச்சுவடி மயை உற்று நோக்கி உணர்ந்து கொள்ளலாம்.
ருந்த சமயக் கிரியை முறைகள் பலவற்றுக்கும், ருங்கிய தொடர்பும் ஒற்றுமையும் இருப்பதைக் ]ந்த சமய ஞானக் கருத்தினை உள்ளடக்கியே ாருக்கு ஆத்ம ஞான தத்துவத்தைக் குறிப்பாக துவ ஞானக் கொள்கைகளை மறைபொருளாக னயவே அரிச்சுவடி அமைப்பில் ஆத்ம ஞான ழ் எழுத்துக்கள் இறை தத்துவத்தை உணர்த்துவ னாவான்' என்ற வாய்மொழியெழ ஏதுவாயிற்றெ
த்துக்கும் இயைவதோ எனில், இல்லையென்றே த்திலும் மெய்யெழுத்திலும் எழுத்துக்கள் தமிழ் உயிர் எழுத்துக்களிற் சில குறிலற்றனவாயிருந் அதற்குச் சமனான விசர்க்கத்தின் வடிவு முப்பாற் , விசர்க்கத்துக்குரிய புள்ளி மெய்யெழுத்துக்கில் ஆத்ம ஞான தத்துவம் வடமொழி எழுத்தாக்கத் மொழி எழுத்தமைப்பு ஆரியரின் தனியாக்கமா தொன்றா என்ற சந்தேகத்தை அதன் பெயராய ட்டது) என்ற சொல்லே தூண்டி நிற்கிறது, வட ாறால், அவர்கள் வாழ்ந்த புகுந்த பிரதேசங்களி திருத்தல் போல வடமொழி எழுத்தமைப்பும் ழியாகிய சமஸ்கிருதம் இந்திய கண்டத்துக்கே ரியர் வருகைக்கு முன் இந்திய தேசத்திருந்த பட்டிருக்க வேண்டும். அன்றியும் சமஸ்கிருத அது ஆதியில் இந்திய கண்டத்துப் பரந்திருந்த பட்டுத் 'தேவ' என்ற அடையிட்டு நாகர் மொழி கிறது. ஆரியர் இந்திய கண்டத்துட் புகுமுன், வட ாகர் குலத்தவர். ஆகையால் வடமொழி எழுத்த வதாயில்லை. எனவே, தமிழ் மொழி எழுத்த , வடநாட்டாருக்கன்றித் தமிழ் நாட்டாருக்கே

Page 55
G
வேதாந்த
சுப்பிரமணிய பாரதியின் தேசியப் பாடல்க நின்றாலும், அவனது இலக்கியநயச் செய்யுள்களு பெரும் புலவர் வரிசையிலே சேர்த்து வைக்க உத ஒன்றைத் தவிர, ஏனைய அனைத்தும் வெளிப்ப பாட்டு ஒன்று மட்டும், உருவகக் கருத்துக் கொ ஒரு குயிலுக்கும், குரங்குக்கும், மாட்டுக்கும், ம வம் சித்தரிக்கப்படுகிறது. பாட்டின் இறுதியில் ரைக்குமாறு புலவன் வேண்டிக் கொள்கிறான். அ தாகச் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்று கருதவேை லும், மாட்டிலும், மனிதனிலும் காதல் கொண்டுத போய்விடும்.
இந்தப் பாட்டிற் கூறப்படும் குயிலைப் பார மேற்கே சிறுதொலையில் மேவுமொருமாஞ்சோ லைப் பாரதி தன் புதுவை வாசத்தின் போதோ அை மென ஊகிக்கலாம். அவன் புதுவையிலே வாழ்ந் அந்தக் காலத்திலேயே பாரதிக்கு யாழ்ப்பாணத் தொடர்பு அங்கே ஏற்பட்டது. அதனால் அவ கொண்டனவாக மலர்ந்தன. பாரதி அறுபத்தாறு 6 சாமியை பாரதி சந்தித்த சம்பவம் சொல்லப்ப( புதுவை சார்ந்த பின்னரே எழுதப்பட்டவை எவ்வுயிரும் கடவுள் என்றார், முடிவாக அவ்வுல நிலை கண்டால் மரணமுண்டோ என்றும் மா அதுவே நீ யென்பது முன் வேதவோத்தாம். வோதாந்தக் கொள்கைகளைப் பாரதி சொல்லி (
இத்தகைய வேதாந்தக் கருத்துக்கள் தவிர் கவே குயிற் பாட்டைப் பாரதி எழுதியிருக்கவே வாக்கியங்களோ கருத்துக்களோ குயிற் பாட்டி தனது முற்பிறப்பில் வேடர்குலத் தலைவன் மகள் மணக்க விரும்பியதும், மற்றொரு வேடர் கோ பேசிவர அவள் தந்தை அதற்கு உடன்பட்ட மணமுடித்து வைத்தாலும், மீண்டும் எப்படியே அவள் கூறியதும், பின்னர் அவள் தோழியருடன் வந்த சேரமன்னன் மைந்தன் அவளைத் தனிமை வீட்டுப் புறத்திற் காணாது மாடனும் குரங்கலு மகனோடு கூடி நிற்கும் காட்சி கண்டு இருவரு அவ்விருவரையும் வெட்டி வீழ்த்தி விட்டு அடுத் அவள் முன் உயிர்துறந்ததும், பின்னர் இப்பிறப் கன்னியெனப் பிறந்ததும், கர்ம வசத்தினால்மா சுற்றித்திரிவதும், அவள் பழமைபோல் மன்

9)
T அவனை ஜனரஞ்சகமான கவிஞனெனக் காட்டி நம், தத்துவப் பொருட் பாடல்களுமே அவனைப் புகின்றன. அத்தகைய பாடல்களுள், குயிற் பாட்டு டையான பொருளைக் காட்டி நிற்பனவாம். குயிற் ண்டதாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அப்பாட்டில் ரிதன் ஒருவனுக்குமிடையே நிகழ்ந்த காதற் சம்ப ), அதனை வேதாந்தமாக விரித்துப் பொருளு புதனால், அப்பாடல் தத்துவப் பொருள் கொண்ட ாடியிருக்கிறது. அன்றேல், குயிலொன்று குரங்கி விப்பதாகச் சொல்லப்படுவதில் அர்த்தமில்லாமற்
தி செந்தமிழ்த் தென்புதுவை யென்னுந் திருநகரின் லையிலேதான் சந்திக்கிறான். அதனால், இப்பாட 0லது அதன் பின்னரோ தான் செய்திருக்க வேண்டு தது அவனது வாழ்க்கையின் பிற்பகுதியிலேதான். து சுவாமி கோவிந்த சுவாமி ஆகிய துறவிகளின் னது பிற்காலக் கவிதைகள் தத்துவப் பொருள் ான்ற பாடற் றொகுதியிலே புதுவை நகரிற்குள்ளச் டுகிறது. எனவே, அப்பாடற் றொகுதியும் பாரதி என்று கொள்ளலாம். அதில், முன்னோர்கள் ரையே நான் மேற்கொண்டேன் என்றும், அத்வைத னுடர்க்கே நலிவுமில்லை சாவுமில்லை என்றும் ..நீயும் அதுவன்றிப் பிறிதில்லை என்றும் பல வைத்திருக்கிறான்.
ந்த, வேறு தத்துவக் கருத்துக்களைக் கூறுவதற்கா ண்டும். மேலே எடுத்துக் காட்டப்பட்டன போன்ற ஸ் வரவில்லை. அதில் வருவனவெல்லாம், குயில் ாகப் பிறந்ததும், மாமன் மகனாக மாடன் அவளை ன் தன் மகனாகிய குரங்கனுக்கு அவளை மணம் தும், அதுகேட்டு மாடன் சினக்க, குரங்கனை ா மாடனிடம் விரைவில் வந்து சேர்ந்து விடவே காட்டில் விளையாடிநிற்கையில் வேட்டைக்கென பிலே கண்டு காதல் கொண்டு கூடியதும், அவளை வம் தனித்தனியே தேடிச் சென்று அவள் சேரன் ம் சினந்து அம்மன்னன் மகளைத் தாக்க அவன் த பிறப்பிலும் அவளையே காமுறுவன் எனக் கூறி வில் அவள் விந்தகிரிச் சார்பினிலோர் வேடனுக்குக் உன் குரங்கனிருவருமே வன்பேயாய்க் காடுமலை னனையே சேர்வாளென்று எண்ணிமாயத்தால்

Page 56
(4
அவளைக் குயிலாக்கி அது செல்லும் திக்கிலெல்ல வாதைப்படுத்தி விடுவதும், குயில் அக் காதலனை வேண்டுதலினால் அதன் காதலன் அதனை அ நேர்கையிலே பேயிரண்டும் முழுமாயச் செய்ை கொண்டு தன் காதலனைக் கூடி மகிழ்ந்ததும் பற்றி
குயில் தனது இரு பிறப்பிலும், வேடர் கு வந்ததாகக் காட்டப்படுகிறது. கந்த புராணக் கை கந்தன் ஆட்கொண்ட சம்பவத்தின் தத்துவத்தை வாழும் ஆன்மா, தன் தலைவனை ஒரே முனை மாவை ஆட்கொள்ளுகிறான் என்ற கருத்தையே இவ்விடத்திலும் அமைக்கக் கூடியதாகவே பாரதி குலத்திடையே பிறந்த பெண் என்பது, புலன் அப்பெண்ணின் மாமன் மகனான மாடன் என்ட ஏற்பட்ட கர்மவினை எனவும், புதிதாகப் பேசி மன தேடிக்கொண்டவினை எனவும், சேர மன்னன்மை கவே நாடிநிற்கும் அதன் தலைவனாய இறைவன மாடனும் குரங்கனும் தாக்கிப் பிரித்தார் என்று விடாது கர்ம வினைகள் தாக்கித் தடுப்பதனை ( பேயாக அவளைத் தொடர்ந்து அவளது மனித வெனக் கூறப்பட்டது, ஆன்மாவைக் கர்மவினைக ஊட்டித் தான் யார் என்பதை உணரவிடாது மான விடாப்பிடியான வேண்டுதலினாற் காதலன் அதை ணுருவம் வந்ததென்பது, ஆன்மாவின் தளராத சேர்ந்து ஆட்கொள்ளும்போது, ஆன்மா தன்ை என்பதனையும் குறிப்பனவாகக் கொள்ளலாம். அ குயிற் பாட்டை வேதாந்தமாக விரித்துப் பொருளு
இவற்றை அடிப்படையாக வைத்துக் கொன அப்பொழுது அதன் உருவகத்தன்மை தானாகவே பாடும் காதல் காதல் காதல், காதல் போயிற் காதற் பாடல்களுக்கும் இதே வகையில் விளக்கம் க கொண்டால், அந்த ஆன்மா ஒரு பற்றுக்கோடு ே தன் தலைவனாய இறைனை அவாவிநிற்கும் என்று விமோசனம் ஏற்படுவதில்லை என்றும் அப்பாட uJITubó) ஒளியே, ஒளிபோமாயின் ஒளிபோமாயின் இறைவனின் அருளாய ஒளி ஆன்மாவுக்குக் கிட்ட வேண்டியதுதான் என்று பொருள் காணலாம். பாட இன்பம், இன்பத்திற்கோர் எல்லை காணில் துன்பt உலக இன்பங்களிலே அளவு கடந்து ஈடுபட்டா அதனைப் பெரும் மாயையிலே புதைத்துவிடும் எ6 தாளம்', பண் என்பன பற்றிய சரணங்களெல் இருக்கும் சுருதிபேதமற்ற லயத்தை உணர்ந்து

ாம் சுற்றிவருவதும் அதன் பிறப்பை மறப்புறுத்தி ஐயமுறச் செய்வதும், குயிலின் விடாப்பிடியான அணைய அக் குயில் தனது காதலனைச் சேர க பல செய்து உருவம் மாறிப் பெண் உருவம் ய சம்பவங்களே.
ல மத்தியிலே கன்னியாகப் பிறந்து வாழ்ந்து தயிலே வேடர் மத்தியில் வாழந்த வள்ளியைக் விளக்குகையில், புலன்களாய வேடர் மத்தியில் ப்பாக நாடி நிற்கையில், இறைவன் அந்த ஆன் அறிஞர் வழங்குவர். அதே தத்துவக் கருத்தினை தன் குயிற் பாட்டினைச் செய்திருக்கிறான். வேடர் கள் மத்தியிலே சிக்குண்ட ஆன்மாவாகவும் பது, ஆன்மாவின் முன்னைய தொடர்புகளால் னமுடிக்க வந்த குரங்கன் என்பது, இப்பிறப்பிலே ந்தன் என்று சொல்லப்பட்டது, ஆன்மா இயல்பா ன என்றும், அவள் கூடிக்களித்த இளவரசனை சொல்லப்பட்டது, ஆன்மா இறைவனைச் சேர என்றும் மறு பிறப்பிலும் மாடனும் குரங்கனும் உருவத்தை மாற்றி குயிலுருவம் ஏற்படுத்தின ள் நிழல்போலத் தொடர்ந்து அதற்கு மயக்கத்தை )யயைக் கூட்டி நிற்கும் என்பதையும், குயிலின் ன அணைய அதன் குயில் உருவம் மாறிப் பெண் பக்தியினால், அதன் தலைவன் அதனை வந்து னத்தான் உணரும் நிலை பெற்றுக் களிக்கிறது வ்வாறு கொண்டாற்றான், பாரதி விரும்பியவாறு தரைக்கக் கூடியதாயிருக்கும்.
ண்டு பாட்டை ஒரு முறை படித்துப் பாருங்கள். ப வெளிப்பட்டு நிற்கும். குயில் தன் பாடலாகப் போயிற் சாதல் சாதல் சாதல் என்ற தொடக்கப் ண்டு கொள்ளலாம். குயிலை ஆன்மா என்று வண்டி நிற்குந்தன்மை உடையது என்றும், அது லும், அந்தக் காதல் கைகூடும் வரை ஆன்மாவுக்கு லின் பல்லவிக்குப் பொருள் கூறலாம். அருளே ன் இருளே இருளே இருளே என்ற சரணத்துக்கு, டாத இடத்து அது மலங்களிலே சிக்குண்டு மாய லின் இரண்டாவது சரணமாய இன்பம் இன்பம் ம் துன்பம் துன்பம், என்பதன் பொருள், ஆன்மா ல், அது ஆன்மா ஈடேற்றத்தைக் கொடுக்காது ன்பதாகக் கொள்ளலாம். அடுத்து வரும் நாதம்
0ாம் ஆன்மாவுக்கும் இறைவனுக்குமிடையே அதில் லயிக்கத் தெரியாது கெடுதி ஏற்படுத்தி

Page 57
G
விட்டால், ஆன்மாவின் முன்னேற்றம் தடை மாயையினாற் பீடிக்கப்பட்ட ஆன்மாவாகவும், மாடு, குரங்கு ஆகியவற்றை முறையே ஆண பாரதியின் குயிற் பாடலுக்கான உட்கருத்தை வி
பாரதி 1917 ஆம் ஆண்டிலே தன் மனை ஆண்டுகளுக்கு முன் சென்னை இந்துப் பத்திரி நெற்றியில் நாமம் தீட்டிக் கொண்டு நிற்பது ெ இறுதிக் காலம் வரை வைஷ்ணவக் கொள்கையை அதனாற்றான் கண்ணனை எப்படியெப்படியெ பாவித்துப் பாடியிருக்கிறான். எனவேதான், அ கருத்துக்களை, அவனது வைஷணவ, வேதாந்தக் விரித்துப் பார்க்க வேண்டி ஏற்பட்டிருக்கிறது.

1)
ப்படும் என்பதை விளக்குவனவாம். குயிலை, மனிதனைத் தெய்வ சக்தியாகவும் கொள்வதோடு ாவம் கர்மம் ஆகிய மலங்களாகக் கொணடும் ளக்குதல் கூடும்.
வி மக்களுடன் எடுத்த ஒளிப்படம் ஒன்று, சில கையில் வெளிவந்திருந்தது. அதிலே பாரதி தன் தளிவாகத் தெரிகிறது. அதிலிருந்து, அவன் தன் பக் கடைப்பிடித் தொழுகியவன் என்று கருதலாம். ல்லாம் பார்க்கலாமோ, அப்படியப்படி யெல்லாம் |வன் குயிற் பாட்டில் உருவகமாகக் காட்டியுள்ள 5 கொள்கைகளுக்கு ஒத்துப் போகத்தக்க வகையில்

Page 58
(4.
திருக்குறட்ப
தமிழ் மறையென நாம் போற்றிப் புகழும் தி யிரம் ஆண்டுகள் ஆகின்றன. இதில் இறுதி இ எண்ணுறு ஆண்டுகள் வரை அது ஏட்டுப் பிரதி ஏடுகளிலே பிரதி செய்யப்பட்டுப் பரவிவந்த நூ ஆனால், திருக்குறட் பதிப்புக்களிலே குறட்பாக்க வற்றைக் காணமுடியவில்லை. ஏனைய பழந்தமிழ் பிரதிபேதங்களையெல்லாம் அடிக்குறிப்பாகக் திருக்குறள் அச்சுப் பதிப்புகளில் மட்டும் குறட்பா ( மற் போனது ஏன்?
திருக்குறள் ஏட்டுப் பிரதிகள் அனைத்தும் 1 பேதங்களின்றியே பிரதி செய்யப்பட்டு வந்திரு எமக்கு இப்பொழுது கிடைத்திருக்கும் அச்சே குறட்பாக்களும் சிற்சில அடிகள் அல்லது சொற்கள் பிரதி செய்தோரும், உரையெழுதியோரும், த செய்திருத்தலுங் கூடும். அதனாற்றான், பல ஏ பாடபேதங்களைக் காட்டிச் செய்யப்படும் பதிட் உண்மையான திருவள்ளுவர் உள்ளத்தைக் க காணத்தக்க வேறுபாடுகளைக் குறிக்காத பதிப்புக்
திருக்குறள் நூல் மூலத்தை முதலில் அம்பல தார். அது அச்சிலே வரத்தொடங்கி நூற்றெண்பது லர் 1861 ஆம் ஆண்டு பரிமேலழகர் உரையுடன் எத்தனையோ அச்சுப்பதிப்புக்கள் வெளிவந்துவிட அச்சுப் பிரதிகளே. திருக்குறள் ஏட்டுப் பிரதிகளை லுமே இக்காலத்தில் காணலாம். அதனால், வருங் பதிப்பினை மேற்கொள்வது ஒரு பெரும் சாதனை பாடங்களை அம்பலவாணக் கவிராயரும், நா தொடர்ந்து திருக்குறளைப் பதிப்பித்தோர், ! பதிப்பினையே பின்பற்றினார் போலும்.
பழைய திருக்குறள் ஏடுகளிலே பிரதிபேதங் ஒன்றினை இங்கு எடுத்துக் காட்டுதல் பொருத் காலத்திலே, தமிழகத்திலிருந்து எடுத்துச் சென்ற இடம் பெற்றன. அவற்றுள் ஒன்று, ஒல்லாந்திலுள் இடம் பெற்றிருக்கிறது. பனையோலைச் சட்டங்க கொன்றாகத் திருக்குறட்பாக்கள் எழுதப் பட்டிரு கொண்டிருக்கையிற் பண்புடைமை என்ற அதிகார டது. அதனை அச்சுப் பிரதிகளிலுள்ள குளோடு வேறுபாடு துலக்கமாகத் தெரிந்தது. நாவலர் காணப்படும்,

2)
ாடபேதங்கள்
ருக்குறள் நூல் தோன்றி ஏறக்குறைய இரண்டா ருநூறு ஆண்டுகளை விட, ஏனைய ஆயிரத்து களாகவே இருந்திருக்கிறது. அத்தனை காலம் லில் எத்தனை பிரதிபேதங்கள் ஏற்பட்டிருக்கும். ளின் பாடபேதங்களைக் காட்டி வெளிவந்துள்ள p நூல்களைப் பதிப்பித்தோர் அவற்றின் செய்யுட் காட்டியிருக்கையில், எமக்குக் கிடைத்துள்ள வேறுபாடுகளை எடுத்துக் காட்டிப் பதிக்க முடியா
800 ஆண்டு காலமாக வழுக்கள், மாற்றங்கள், நக்குமென்று எண்ணிவிட முடியாது. எனவே, றிய திருக்குறளுக்கும், திருவள்ளுவர் செய்த ரிலாவது வேறுபாடுகள் இருக்கலாம். ஏடுகளைப் த்தம் கருத்துக்களுக்கு ஒத்த மாற்றங்களைச் ட்டுப் பிரதிகளை ஒப்புநோக்கிப் பரிசோதித்து பு அவசியமாகிறது. அத்தகைய ஒரு பதிப்பே ாட்டி நிற்கும். ஏட்டுக்கேடு, பிரதிக்குப் பிரதி கள் ஆய்வுக்குகந்தனவல்ல.
வாணக் கவிராயர் 1811 ஆம் ஆண்டு பதிப்பித் வருடங்களுக்கு மேலாகிவிட்டது. ஆறுமுகநாவ முதலில் வெளியிட்ட பதிப்பினைத் தொடர்ந்து ட்டன. இப்போது எல்லோர் கையிலும் இருப்பன ா நூதனசாலைகளிலும், பழஞ்சுவடிக் கூடங்களி காலத்திலே பாடபேதங்களை எடுத்துக் காட்டும் எயாகவேயிருக்கும். தாம் தக்கனவெனக் கண்ட வலரும் முதலில் பதிப்பித்தனர். அவற்றைத் பிற பிரதிகளோடு ஒப்புநோக்காது, நாவலர்
கள் இல்லாமலில்லை என்பதற்கான உதாரணம் 3தமாயிருக்கும். ஒல்லாந்தர் எம்மை ஆண்ட ஏட்டுப் பிரதிகளுள்ளே திருக்குறட் பிரதிகளும் ாள லெய்டன் பல்கலைக்கழக நூல்நிலையத்தில் ளால் அமைந்துள்ள அவ்வேட்டிலே பக்கத்துக் $கின்றன. அவ்வேட்டினைப் புரட்டிப் பார்த்துக் த்திலே ஒரு குறள் சற்று வித்தியாசமாக புலப்பட் ஒத்துப் பார்த்த போது, அவ்விரண்டிற்கு முள்ள பதிப்பு முதல் ஏனைய பதிப்புகளிலெல்லாம்

Page 59
(4
'பண்புடையார்ப்பட்டுண் டுலக ம மண்புக்கு மாய்வது மன்'
என்ற குறட்பா மேற்
'பண்புடை யார்ப்பட் டுலக மதுவி மண்புக்கு மாய்வது மெனல்"
என்றிருக்கக் காணப்பட்டது. இத்தகைய பா குறிப்பிட்டுக் காட்டப்படவில்லை. செய்யுள் இ குறட்பாக்களும் ஏற்புடையனவாகவே அமைந் ஏட்டுச் சுவடியிற் காணப்பட்ட புதிய குறட்பா அச்சுப்பிரதிகளிற் காணப்படும் முன்னைய குற பண்புடையார் கண்ணே படுதலால் உலகியல் ( பதல் இல்லையாயின் அது மண்ணின் கண் புக்கு இங்கு உலகியல் என்பதைக் சுட்டிநிற்கிறது. என ணிற் புக்குமாய்ந்துபோகும் என்பது அதன் பொ( புக்குமாய்ந்துபோகும் என்பது அதன் பொருளா மாய்ந்து போகும் என்பது எவ்வளவு பொரு சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. புதிய வ கிறது. பண்புடையார் இருப்பதனாலேதான் இ டமை இல்லாவிட்டால், உலகியல் பண்பின்மை ஒன்று. மற்றது, பண்புடையரைக் கொண்டே உல அத்தகையை பண்பற்ற உலகினை ஆளும் அரச சபத மிட்டு மாய்வது மேல் என்பது. இக் கருத் பொறுப்பு என்ற பொருள் பொதிந்திருத்தல் கால ஏற்ற பொருள் என்பதனைச் சாதிப்பதற்காக இ கருத்தி னையும் காணுதல் கூடும். ஆனால், வகையிலமைந்த குறட்பா வடிவமும் உண்டு என் காட்டினோம்.
உரையாசிரியர்கள் உரை எழுதிய குறட்பாட் கொள்ளுதல் இயலாத காரியமாகும். ஏனெனி வகையிலே குறட்பாக்களின் சீர்தளைகளை வகு மேற்காட்டிய குறட்பாவிலே பண்புடையார் எ டாற்றான் வெண்சீர் வெண்டளை அமையும் எல் சொல்லைச் சேர்த்துப் பட்டுண்(டு) என்று நேர ஆனால், இயற்சீர் வெண்டளையும் குறட்பாவுக் என்பதை ஒருசீராகவும், யார்ப்பட் என்பதைஇர என்ற ஒரு சொல்லை வருவிக்க வேண்டிய அவசி உண்டு என்ற பொருளும் செறிந்திருப்பதனால், தேவையுமில்லை. வெண்சீர் வெண்டளையே ( அதே அதிகாரத்தில் வரும் நாலாவது குறட்ட பயனுடையார் என்பதனை எடுத்துக் காட்டி, இயற்சீர் வெண்டளைகளாய் அமைந்திருப்பதா எனவே, குறட்பாவின் வேறு பாடபேதங்கள் டெ

3)
துவின்றேன்
குறித்த ஏட்டுப் பிரதியிலே,
ன்றேல்
டபேதங்கள் எவையும் அச்சான பதிப்புக்களிலே |லக்கண அமைப்பைப் பொறுத்தவரையில் இரு திருக்கின்றன. பொருளைப் பொறுத்த அளவில் வடிவம் புதிய கருத்துக்கு இடமளித்து நிற்கிறது. ட்பாவுக்குப் பரிமேழகர் சொல்லும் உரையாவது, எஞ்ஞான்றும் உண்டாய்வாரா நின்றது; ஆண்டுப் மாய்ந்து போவதாம் என்பதாம். அது என்பது வே, பண்புடைமை இல்லையாயின் உலகியல்மண் நளாகிறது. மண்ணிலே உள்ள உலகியல் மண்ணிற் கிறது. மண்ணிலே உள்ள உலகியல் மண்ணிற்புக்கு த்தமானதாகக் கொள்ளத்தக்க உரை என்பதைச் டிவிலுள்ள குறட்பா மற்றிரு பொருளுக்கிடமளிக் வ்வுலகம் பண்புடையதாக இயங்குகிறது. பண்பு யின் கண்ணே புகுந்து சிதைந்து விடும், என்பது கம் தலைப்படுகிறது. அத்தன்மை இல்லையாயின், ன் எங்காவது சென்று மாய்ந்து விடுவன் என்று திலே, பண்புடையாரை உருவாக்குவது அரசன் ணலாம். இப்புதுவடிவக் குறட்பாவுக்கு இவையே க் கருத்துக்கள் இங்கு கூறப்படவில்லை. வேறு இவ்வாறு வேறு கருத்துக்கு இடமளிக்கத் தக்க ாபதனை வலியுறுத்தவே இதனை இங்கு எடுத்துக்
பிரதிகளைப் பார்த்துப் பாடபேதங்களைக் கண்டு ல், அவர்கள் தாம் கொண்ட கொள்கைக் கேற்ற த்துத் திரித்து வைத்திருப்பார்கள். உதாரணமாக, ன்பதை ஒரு சீராக, அதாவது, காய்ச்சீராகக் கொண் ாறு கருதுவோர், அடுத்த, சீருக்கு உண்டு. என்ற சை மாச்சீரை ஆக்கிக் கொள்ள வேண்டியிருக்கும். 5கமையும் என்ற கருத்துடையோர், பண்புடை ண்டாவது சீராகவும்அமைத்துக்கொண்டு, உண்டு யமில்லை என்று காண்பர். பட்டு என்ற பதத்திலே உண்டு என்று மேலும் எடுத்தோத வேண்டிய குறள் வெண்பாவுக்குச் சிறப்புடையது என்றால், ாவின் முதலடியாய நயனொடு நன்றி புரிந்த அதிலே காணப்படும் தளைகள் ஒவ்வொன்றும் ல், அது வள்ளுவர் கருத்தன்று என மறுக்கலாம். பாருளற்றனவென ஒதுக்கிவிடுதற்கில்லை.

Page 60
(4
வள்ளுவர் செய்த குறட்பாக்களின் பாடடே கைப்படாத மூலக் குறட்பாப் பிரதிகளை தேடிக் கள், பழம் நூற்சுவடி நிலையங்களிலும், தமிழக தொடர்பு கொண்டிருந்த நாட்டினரது நூல் நில ஆகியவற்றிலுமே கிடைத்தல் கூடும். அவற்றைத் யெல்லாம் காட்டி நிற்கத்தக்க பதிப்பொன்றி அத்தகைய பதிப்பொன்று வெளிவந்தாலன்றித்திரு என்று கொள்ள முடியாது.

4)
தங்களைக் காண்பதற்கு, உரையாசிரியர்களின் கண்டாலன்றி ஆகாது. அத்தகைய ஏட்டுப் பிரதி த்தோடு பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டுக்கு முன் லையங்கள், தொல்பொருட்காட்சிச் சாலைகள் தேடியெடுத்துத் திருக்குறளின் பாடபேதங்களை னை ஆக்க வேண்டியது அறிஞர் கடனாகும். ருக்குறள் நூற்பதிப்புப் பூரண நிலை எய்தி விட்டது

Page 61
(4
வரலாற்று நரறு ஆண்டுகளு வன்னிவரலாற்ற
ஈழ நாட்டின் ஆதித் தமிழ்ப் பிரதேசங்களு முற்பட்ட எல்லாள மன்னன் காலத்துக்குப் பல நு குடிகொண்டு வாழ்ந்திருந்த போதும், அதற்கா குறித்து வைக்கப்படவில்லை, ஆங்காங்கு காண அவ்வுண்மை இப்பொழுதுநிலைநாட்டப்பட்டு வ காட்டி அதனை நிறுவுதல் மிகவும் கடினமான க பொறுத்த அளவில், அதன் வரலாற்றினை அ வைத்திருப்பது மகிழ்ச்சியைத் தருவதாகும்.
வன்னிப் பிரதேசத்தின் வரலாறு பெரும்ட கல்வெட்டிலும், மட்டக்களப்பு மான்மியத்தி கல்வெட்டு, செய்யேடு என்ற வேறு இரு நூல்க கோணேசர் கல்வெட்டைப் போல, வன்னி இருந்திருக்கிறது. அதனைக் கல்வெட்டு என்ே கல்வெட்டினை விளக்கி உரைத்துச் செய்யப்பட்ட நூலா என்பது இப்பொழுது தெளிவாயில்லை. இ வையா வசன நூல்களிலே குறிக்கப்பட்டிருக்கின் இப்பொழுது கிடைத்தல் இல்லை எனினும் குறித்த இங்கை சிவில் சேவிசில் இருந்த ஜே.பி.லூயிஸ் 66T6 is 6055grgi) (Manual of Vanni) 6T6TD L55.
"இலங்கை மன்னர்களுள் ஒருவனான வால கேது என்பானது மகளாய சமதுதி என்பவ சிங்ககேது மன்னன் தன் மந்திரிமார்களாய { இலங்கை மன்னனாய வாலசிங்க மகாராச யிட்டான். அவ்வன்னியர்கள் இலங்கையை மதி வேண்டுமென வாலசிங்க மன்னன் சே தருமாறு கேட்டனர். அப்படியே அம்மன்ன காடுகளைத் திருத்தி குளங்களைக் கட்டி அரசாண்டு, யாழ்ப்பாண மன்னனான கூழ வாழுங்கள் என்றான். அந்த 60 வன்னியரு (Disawa) நியமிக்கப்பட்டான். ஏனைய 59 வ இது கல்வெட்டிற் காணப்பட்டதாகும்.
என்று ஜே.பி.லூயிஸ் தன் நூலிலே குறித்திரு வன்னியர் வரலாற்றோடு பெரிதும் ஒத்திருக்கி கல்வெட்டின் இக் குறிப்பும் வையாபாடலும் சற் வன்னியருள் ஒருவன் திசையாக அனுராதபுரம் ெ பாடலோ, அந்த 60 வன்னியருள் ஒருவன் திை அவ்வளவுதான் அவ்விருவாயிலான வரலாற்று

5)
ஆய்வுகள்
நக்கு முற்பட்ட ரக் குறிப்புக்கள்
ள்ளே, வன்னி நாடும் ஒன்றாகும். கிறிஸ்துவுக்கு ற்றாண்டுகள் முன்னரே தமிழ் மக்கள் ஈழத்திலே ன வரலாற்றுக் குறிப்புக்கள் எதுவும் யாராலும் ப்படும் புதைபொருள் ஆதாரங்களைக் கொண்டு ருகிறதே தவிர, வேறு வரலாற்று ஆதாரங்களைக் ாரியமாயிருக்கிறது. ஆனால் வன்னி நாட்டைப் வ்வப்போது அறிஞர்கள் ஆங்காங்கு குறித்து
ாலும் வையாபாடலிலும், ஓரளவு கோணேசர் லும் குறிப்பிடப்டபட்டிருக்கிறது. அன்றியும் ளும் அதன் வரலாற்றைக் குறிப்பிடுவனவாகும். வரலாறு குறிக்கும் ஒரு கல்வெட்டு நூலும் றே வழங்கிவந்தனர். செய்யேடு என்பது, அக் நூலா அன்றி வன்னி வரலாறு கூறும் மன்றொரு இக் கல் வெட்டுப் பற்றியும் செய்யேடு பற்றியும் ாறன. ஆயினும் அக் கல்வெட்டும் செய்யேடும் 5 கல்வெட்டிலே காணப்பட்ட சில குறிப்புக்களை, என்பவர் 1895 ஆம் ஆண்டு பிரசுரித்து வைத்த கத்திலே காணக்கூடியதாயிருக்கிறது. அதன்படி,
சிங்க என்பவன், மதுரை மன்னனான சிங்க ளை மணக்க விரும்பினான். அதையறிந்த 50 வன்னியர்களை அழைத்துத் தன் மகளை ாவிடம் அழைத்துச் செல்லுமாறு கட்டளை அடைந்ததும், அவர்களுக்கு என்ன வெகு கட்க, அவர்கள் தமக்கு அடங்காப்பற்றைத் ன் அவர்களை அடங்காப்பற்றுக்கு அனுப்பி டிக் குடியேற்றினான். அடங்காப்பற்றை ங்கைக் சக்கரவர்த்திக்குத் திறை கொடுத்து நள் ஒருவன் அனுராதபுரத்திலே திசையாக ன்னியரும் அடங்காப்பற்றுக்குச் சென்றனர்.
நக்கிறார். இந்த விபரம் வையா பாடலிலே உள்ள றது. ஆனால் ஒரு விடயத்தில் மட்டும் குறித்த று வேறுபடுகின்றன. கல்வெட்டுக் குறிப்பின்படி, சன்றான் எனக் காணப்படுகிறது. ஆனால் வையா சயாகக் கண்டிக்குச் சென்றான் என்று கூறுகிறது. க் குறிப்புக்களிலே உள்ள வேறுபாடு. அதனால்

Page 62
(4
வன்னி வரலாறு பற்றி வையாபாடற் குறிப்பும் கல் என்று கொள்ளலாம். இரு வேறுவாயிலாகப் ெ காணப்படும் போது அவ்வரலாற்றில் உண்மையு
வையா பாடலின்படி, முதல் 60 வன்னியர்க யேறிய காலம் கி.மு. 50 ஆம் ஆண்டளவிலாகும் ளோம். மட்டக்களப்பு மான்மியத்தின்படி, வன்னி வரையிலெனக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இவ்விரு வித்தியாசமே காணப்படுகிறது. அப்பொழுது இ அடங்காப்பற்றிலிருந்த அசுரரோடு செய்த போரி ஒரு வன்னியனை விட, எஞ்சிய 5 வன்னியரு அரசாண்டனர் என்றும் வையா பாடல் கூறும். இற் பற்றி லூயிஸ் குறிப்பிட்டிருப்பதாவது
'வன்னி மாவட்டம் 10 பற்றுகளாகப் கிழக்குமூலை தெற்கு, கிழக்குமூலை வடக்கு கிழக்கு, சின்னச் செட்டிகுளம் மேற்கு, மேற் பற்று தெற்கு மேல்பற்று கிழக்கு என்பனவாம் தென் பாகமாகும். அங்கு வவுனியா என சனத்தொகை கொண்ட அக் கிராமத்திலே 2 சனத்தொகை கொண்ட பகுதி மேல் பற்று தெ யினரே வாழ்கிறார்கள். வவுனியா என்ற டெ ஒரு கோயில் முகாமையாளனாயிருந்த வவு ருந்து தோன்றியதாகும். அவனே வவுனியா
மேலும் லூயிஸ் தெரிவிப்பதாவது
வவுனியா மாவட்டமும் முல்லைத்தீவு மா வன்னி என்று அழைக்கப்பட்டது. வவுனியா மாவட்டத்தில் 92% தமிழரும் வாழ்ந்தனர். தொகைக் கணக்கெடுப்பின்படி, வவுனியாட னர். முல்லைத்தீவு வட்டாரத்தில் இரண்டு சிங் காலியிலிருந்து சென்றிருந்தனர். இக் கணக்ெ டியிலிருந்து நெசவுத் தொழிலாளர் நூற்றுக்கு குடியேறினர் என்று காட்டுகிறது. மண்டுக்கே படும் ஊரிலேயே முதற் சிங்களக் குடியேற்ற 30 சிங்களக் குடிகளே இருந்தன. வவுனியால 3 சிங்கள இந்துக்களும் இருந்தனரெனக் க கிறார்.
இந்தியாவிலுள்ள மருங்கூரிலிருந்து வந்து பரம்பரையினரே வன்னியர்கள் என்பது லூயிஸ் , மத்தில் 2 வன்னியர்கள் இருந்தனர் எனக் குறிப்பி அவ்விருவருமே வன்னியரெனக் கணிக்கப்பட்ட யில் வாழும் எல்லோருமே வன்னியர் என்று கரு லுள்ள வன்னியின் எல்லைகளை அவர் பின் வரு

6)
வெட்டுக் குறிப்பும் பெரிதும் ஒத்து நடக்கின்றன பறப்படும் வரலாற்றுக் குறிப்புக்களில் ஒற்றுமை ண்டு என்று கொள்ள இட மேற்படுகிறது.
ளும் இலங்கைக்கு வந்து அடங்காப்பற்றிலே குடி என எமது வையாபாடற் பதிப்பிலே காட்டியுள் ரியர் இலங்கையிற் குடியேறிய காலம் கி.பி.100 ந நூற் கணிப்புகளுக்குமிடையே 150 ஆண்டு லங்கைக்கு வந்த 60 வன்னியருள் 54 வன்னியர் லே பட்டொழிந்தனர் என்றும், திசையாகச் சென்ற 5ம் அடங்காப்பற்றை ஐந்து பற்றாகப் பிரித்து றைக்கு 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்னிருந்த வன்னி
பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவையாவன , நடுச் செட்டிகுளம், சின்னச் செட்டிகுளம் குமூலை, பனங்காமம், உடையாவூர், மேல் ). கிழக்குமூலை தெற்கு என்பது வன்னியின் ண்ற கிராமம் உண்டு. ஆகக் கூடுதலான 000 பேர் வாழ்கிறார்கள். மிகவும் குறைந்த ற்காகும் அங்கு 200க்கும் குறைந்த தொகை பயர், 1750ம் ஆண்டளவில் அங்கு வாழந்த னியன் என்ற வன்னியன் ஒருவன் பெயரிலி
பெரிய குளத்தைச் சீர்ப்படுத்தியவன்'
வட்டமும் சேர்ந்த பகுதியே அப்பொழுது மாவட்டத்தில் 76% தமிழரும் முல்லைத்தீவு 1891 ஆம் ஆண்டிலே நடத்திய குடிசனத் மாவட்டத்தில் 970 சிங்கள மக்களே இருந்த வ்களவர் வியாபாரத்தின் பொருட்டு மட்டும் கெடுப்பு, யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள கரைவெட் மேற்பட்டோர் முள்ளியவளையிற் சென்று ாட்டை அல்லது மதுகந்தை என்று வழங்கப் ம் ஏற்பட்டது. 1810 ஆம் ஆண்டில் அங்கு பில் அப்பொழுது 4 தமிழ்ப் பெளத்தர்களும் ணக்கெடுப்புக் காட்டுவதாக லூயிஸ் கூறு
வன்னிப் பகுதியை அரசாண்ட வன்னியர்களின் அவர்களின் கருத்து. அவர் காலத்திலே பனங்கா விட்டிருக்கிறார். பண்டார வன்னியன் இறந்தபின் னர் என அவர் கூறுவதிலிருந்து, வன்னிப் பகுதி நத இடமில்லையெனத் தெரிகிறது. அக்காலத்தி மாறு காட்டியிருக்கிறார்:

Page 63
(4
‘வடக்கே யாழ்ப்பாணக் குளம், தெற்கே அ கிழக்கே திருகோணமலை மாவட்டம், மேற்ே குட்பட்டது வன்னியாகும். இதிலே ஏறத்தா மும், மேல் அரைப் பகுதி முல்லைத்தீவு மா நாட்டின் கூடிய நீளம் 71 மைலும் கிழக்கு மாகும்'.
வன்னியர் ஆட்சியில் இருந்தமையாலே அ முன்அப் பிரதேசம் அடங்காப்பற்று என்றே குறிக் லும், அனுராதபுரி ஆட்சிக்குள் அடங்காமலும் இ என்று வழங்கப்படலாயிற்று என்பது லூயிஸ் எ ஆங்கிலேயன் குறித்துள்ள கருத்தாகும்.
மேலும் வன்னிப் பகுதி அனுராதபுரப் பகு எழுதிய நூலிலும் காணலாம். றொபேட் நொக்ஸ் கைக்கு வந்தபோது, அப்பொழுதிருந்த கண்டி மல் பட்டான். அவன் பின்னர் காலவலிலிருந்து விடுவி இராச்சியப் பகுதியிலேயே வாழ வேண்டியிருந்தது செல்வதற்காக வடக்கு நோக்கிச் சென்றபோது சென்றானாம். அனுராதபுரப் பகுதியில் அப்ெ முடியவில்லை யென்றும், அவர்கள் சிங்கள: காணப்பட்டார்கள் என்றும் மலபார் மொழியிலேே என்றும் றொபேட் நொக்ஸ் தன் நூலிலே குறித்து திலேபேசிய பொழுது அங்குள்ளவர்களுக்கு எது கண்டி மன்னனின் அதிகாரியாக இருந்தவனோடு தென்றும், மொழி பெயர்ப்பாளர் மூலமே தான் றொபேட் நொக்ஸ் எழுதி வைத்திருக்கிறார்.
அனுராதபுரத்துக்கு அப்பால் வடக்கே செ6 வரும் என்று பயந்து, அங்கிருந்து மேற்குப் பக்கம ரர் கோட்டையை அடையும் நோக்கத்துடன் சென் கரையை அடைந்தானாம் அந்த அருவி கண்டிய கொடுக்கும் மலபார் அரசன் இராச்சியத்தையும் பி தாம். அதனால் அக்கரையோரமாக மேற்கே செல்
மலபார் மொழி யென்பது, தமிழ் மொழியெ வன்னிய அரசன் என்றும் கொள்ளலாம். கனதர ஒ கண்டு கொண்டால், றொபேட் நொக்ஸ் எழுதிவை ஆண்டில் அனுராதபுரத்தின் மொழி நிலையையு தெரிந்துகொள்ளலாம் மல்வத்தை ஒயா மற்ெ மதவாச்சிக்கும் அனுராதபுரத்துக்கும் இடையில் அழைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். அவ்விரண்டும் முகத்துவாரத்தை அண்டிய அரிப்பு என்ற இடமி அருவி ஆறே வன்னியின் தெற் கெல்லையாகிற ஒயா வன்னியின் தெற்கெல்லையாயிருந்தது ( யமைகிறது எனவே வன்னியின் தெற்கெல்லை அ இருக்கிறது என்பது தெளிவாகிறது.

7)
புருவி ஆறும் நுவரகலாவிய மாவட்டமும், கேமன்னார் மாவட்டம்:இந்த எல்லைகளுக் ழக் கீழ் அரைப் பகுதி வவுனியா மாவட்ட வட்டமுமாகும். வடக்குத் தெற்காக வன்னி மேற்காக அதன் கூடிய அகலம் 60 மைலு
தற்கு வன்னிநாடு என்று பெயராயிற்று. அதற்கு கப்பட்டது. யாழ்ப்பாண ஆட்சிக்குள் அடங்காம இருந்த பிரதேசமாகையால் அது அடங்காப்பற்று “ன்பவருக்கு முற்பட வாழ்ந்தரெனென்ற் என்ற
தி பற்றிய சில குறிப்புக்களை றெபேட் நொக்ஸ் என்ற ஆங்கில மாலுமி 1657 ஆம் ஆண்டு இலங் ானனாற் சிறைபிடிக்கப்பட்டுக் காவலில் வைக்கப் விக்கப்பட்டாலும், 1679ஆம் ஆண்டுவரை கண்டி து. 1679இல் அவன் இலங்கையை விட்டுத்தப்பிச் , மல்வத்து ஓயாவைக் கடந்து அனுராதபுரம் பாழுதிருந்தவர்களுடன் சிங்களத்திலே பேச வர்ளிலிருந்து வேறுபட்ட இனத்தவர்களாகக் யே அவர்கள் தன்னிடம் கேள்விகள் கேட்டார்கள் வைத்திருக்கிறார். தான் அவர்களுடன் சிங்களத் |வுமே விளங்கவில்லையாம். அனுராதபுரத்திலே கூடத்தான் சிங்களத்திலே பேச முடியாமற் போன அந்த அதிகாரியிடம் பேச முடிந்தது என்றும்
ன்றால், மலபார் அரசனிடம் அகப்பட வேண்டி ாக மல்வத்தை ஒயாக் கரை மார்க்கமாக டச்சுக்கா ாறபோது கணதர (Kanadara) ஒயா என்ற அருவிக் ாசன் இராச்சியத்தையும் டச்சுக் காரருக்குத் திறை ரிக்கும் எல்லையென்று அப்பொழுது தெரியவந்த ன்று,அரிப்பு என்ற இடத்தை அடைந்தானாம்.
பன்றும், மலபார் அரசன் என்பது, தமிழ் பேசிய யா என்பது எந்த அருவியைக் குறிக்கிறது என்று பத்தமேற்காட்டிய செய்திகளிலிருந்து, 1679ஆம் ம் வன்னி இராச்சியத்தின் தெற்கெல்லையையும் றொரு அருவியுடன் சென்று சேருகிறது. அது அமைந்திருக்கிறது. அதுவே கனதர ஓயாவென சேர்ந்து அப்பாற் செல்வதே அருவி ஆறு. அதன் ருக்கிறது. லூயிஸ் அவர்களின் குறிப்புப்படியும் து. எனவே, அருவியாற்றின் கிளையாய கனதர என்று நொக்ஸ் கொள்வது பொருத்தமாகவே அனுராதபுரத்துக்கும் மதவாச்சகிக்கும். இடையில்

Page 64
(4
606)ULUTUTL நாலாசிரியர் வரலாறு.
வையாபாடல் என்ற நூலை, யாழ்ப்பாண அவைப்புலவர் வையாபுரி ஐயர் இயற்றினார் 6 யாழ்ப்பாண வைபவமாலை என்ற நூல் ' எனப்படும் ஐந்தாம் செகராசசேகரன் காலத்தி: கீர்த்தியுடன் விளங்கினார்; இவர் வையா பாடல் முறை' என்னும் நூல்களின் ஆசிரியர் எனக் கூறு
6)
யாழ்ப்பாண வைபவமாலையின் ஆசிரியர் புலவர் மரபிலுதித்தவர் என்பர். அதற்கு ஆதாரமா
செய்யுட்களுளொன்றாய,
ஒண்ணலங்கொள் மேக்க பெற்றவிறலுலாந்ே பண்ணலங்கொள் யாழ்ப்ப றுரைத்தமிழாற் பரிற் திண்ணிலங்குவேற்படை சேகரன்றொல்லை மண்ணிலங்கு சீர்த்திவைய வாகனவேள் வகுத்தி
என்ற பர்டலையும், மயில்வாகனப் புலவரி களு ளொன்றாய
'நெய்யார்ந்த வாட்கைப்ப Grbians Tநல்ல்கலைத்த வையாவின் க்ோத்திரத் தா A பொய்யாத வாய்மைப்புலி என்ற பாடலையும்"காட்டுவர், மயில்வாக குறித்திருப்பதனையும் வையாபாட்ஃஆசிரியை பதனையும் உற்று நோக்கின்'அவ்விருவரும் இடமுண்டு. இது ஆராய்த்தக்கதே. வையாபாட6
படுமிடத்து,
"குலம்பெறுததிசிமா மனித திலங்குவை யாவென விை
என்றிருப்பதால், இந்நூலாசிரியர் பெயர் 'ை ருத்தல் கூடும்.
நூலாசிரியர் காலம் (அ) புறச்சான்று.
இந்நூலாசிரியர் காலத்தை நிறுவுவதற்கு நிர்ணயம் ஏற்றதொரு புறச் சான்றாயமையும்
1. முதலியார் குல சபாநாதன் பதிப்பு - 1953 - பக்க

8)
ல் ஆய்வுரை
மன்னர்களுள் ஒருவனான செகராசசேகரனின் ான்று வையாபாடல் ஏட்டுப்பிரதிகள் குறிக்கும். வயா என்னும் புலவர் சயவீரசிங்கை ஆரியன் ல் (கி.பி.1380-1414) சமஸ்தானப் புலவராய்க் ஸ்', 'பாராசசேகரன் உலா', 'பரராசசேகரன் இராச
b.
மாதகல் மயில்வாகனப் புலவர் வையா என்னும் ாக, யாழ்ப்பாண வைபவமாலைச் சிறப்புப்பாயிரச்
றுனென்றோதுபெயர் தசண்ணல் ாணப் பதிவரலா ந்து கேட்கத் யான் செகராச வசேர் தொன்னூல் ா மரபில்மயில் திட்டானே"
பற்றிய புலியூரந்தாதிச் சிறப்புப் பாயிரச் செய்யுட்
ரராசசேகரன் பேர்நிறுவி மிழ் நூல்கள் விரித்துரைத்த ன்மயில் வாகனன் மாதவங்கள் யூரந்தாதி புகன்றனனே.
ன்ப் புலவரை இங்கு மயில்வாகன வேள் என்று ர்வையாபுரி ஜயர் என்று ஏடுகளிற் பொறித்திருப் ஒரே மரபினராதல் சாலுமா என்று சந்தேகப்பட ல் ஏழாஞ் செய்யுளில் ஆக்கியோன் பெயர் கூறப்
தன் கோத்திரத் சைக்குநாதனே'
வையா அன்றி 'வையாநாதன்' என்றே வழங்கியி
, யாழ்ப்பாண வைபவமாலையாசிரியர் கால மயில் வாகனப் புலவர் எழுதிய யாழ்ப்பாண
5b XII

Page 65
(4
வைபவமாலையின் சிறப்புப் பாயிரச் செய்யுெ 'மேக்கறுனென்றோதும் உலாந்தேசு மன்னனைட டில் இயன் மாக்காரா' என்ற ஒல்லாந்தத் தேசாதி பாகங்களைப் பரிபாலித்தானெனத் தெரிகிறது. குறிக்குமெனக் கருதி மயில் வாகனப் புலவர் க யாகுமென யாழ்ப்பாணச் சரித்திர ஆசிரியர்கள்
அரசாங்க சுவடிப் பாதுகாப்பு நிலையத்திலு Sud eg6ioTLqốio Libpff LDTä55 Ty T, (Peter Macare) « திலிருந்தார் என்னும் குறிப்புக் காணப்படுவதா? புலவர் வைபவமாலையை இயற்றினாரென வ. யில் எழுதிய கட்டுரையொன்றிற் குறிப்பிட்டுள் காரா' யாழ்பாணச் சரித்திரத்தில் நாட்டமுடைய6 கொண்டு, மயில்வாகனப் புலவர் வைபவமாலை ன்றே திரு. வ. குமாரசுவாமி கொள்கிறார்.
தி. சதாசிவ ஐயர் அவர்கள் தாம் பதிப்பி குறிப்பிட்டுள்ளார்.
'வண்ணை வைத்தீஸ்வர சுவாமி கோயிை முடித்துக் கும்பாபிஷேகம் செய்வித்த வண்ணை புலவரும், கூழங்கைத் தம்பிரானிடம் ஒருங்கு வைத்தியலிங்கச் செட்டியார் தம் ஆஸ்திகளைப் பது அப்பத்திர வாயிலாகவே இன்றும் நாமறியக் செட்டியார் பெரும் பொருள் எடுத்துக் கொண் மயில்வாகனப் புலவரையும் அழைத்துக் கொண் பதியிலும் பல தருமத்தாபனங்கள் செய்து, அங் மயில்வாகனப் புலவர் மீண்டும் யாழ்ப்பாணம் வ சிவ ஐயர் அவர்களது இக்குறிப்பின்படியும், மயி டென்று கொள்வதில் இடர்ப்படாடெதுவும் இ முற்பகுதியிலா, நடுப்பகுதியிலா அன்றிப் பிற்பகு வேற்றுமைகள் காணப்படுகின்றன.
1. உரராசர் தொழுகழன்மேக் கறுானென்றோது உலாந்தேசு மன்னனுரைத் தமிழாற் கே வரராச கைலாய மாலை தொன்னூல்
வரம்புகண்ட கவிஞர்பிரான் வையாப பரராசசேகரன்றன்னுலாவுங் காலப்
படிவழுவாதுற்றசம்பவங்க டீட்டுந் திரராச முறைகளுந்தோர்ந்தியாழ்ப்பாணத் செய்திமயில் வாகனவேள் செப்பினா( 2. Maccara was the Administrator of the D Paranavitana in his article "The Arya King the Ceylon Branch of the Royal Asitatic S (1961) 3. V. Coomaraswamy B.A
A peep into Dutch Archives in Ceylon - Hi

9)
ாான்று அவர் காலத்தில் இலங்கையில் வாழ்ந்த பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. கி.பி. 1736 ஆம் ஆண் பதியாழ்ப்பாணப் பகுதியில் ஒல்லாந்தருக்கிருந்த * 'மேக்கறுன்' என்பது இயன்மாக்காரா'வைக் ாலமும் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி கருதினர்.
|ள்ள ஒல்லாந்தர் காலத்துப் பத்திரங்களில், 1706 ான்பவர் "பிசுக்கால் அதிகாரியாக யாழ்ப்பாணத் ஸ், அவருடைய விருப்பப்படியே மயில்வாகனப் குமார சுவாமியவர்கள் இந்துசாதனப் பத்திரிகை ளார். காலியிலே தளபதியாயிருந்த இயன் மாக் பராயிருந்தார் என்பது பொருத்தமற்ற கூற்றெனக் யை இயற்றிய காலம் கி.பி. 1706 ஆம் ஆண்டெ
த்த கரவை வேலன் கோவையிற் பின்வருமாறு
லக் கி.பி. 1787 இற் கட்ட ஆரம்பித்து 1791 இல் வைத்தியலிங்கச் செட்டியாரும் மயில் வாகனப் கல்வி கற்றவர்கள். கி.பி. 1805 ஆம் ஆண்டில் பற்றிய மரணசாதனப் பத்திரம் பிறப்பித்தார் என் கிடக்கின்றது. அங்ங்ணம் பத்திரம் பிறப்பித்தபின் டு வேண்டிய பரிசனங்களுடன் தம் தோழராகிய டு காசிக்குப் பிரயாணமானார். வழியிலும் காசிப் குச் சிறிது காலத்திற் செட்டியார் கால கதியடைய ந்து, மேலும் சிலகாலம் வாழந்திருந்தனர்' சதா ல்வாகனப் புலவ்ர் காலம் பதினெட்டாம்நூற்றாண் ருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அந்நூற்றாண்டின் குதியிலா அவர் வாழ்ந்தார் என்பதிற்றான் கருத்து
ட்க
τι 6υ
நின்
னே. utch possessions in Jaffna in 1736 says Dr. S. dom in north Ceylon' published in the journal of ociety, new series, Volume.7 Part 2, Page 176, 177
ndu Organ of 3.2.1936.

Page 66
(5
கைலாயமாலை, வையாபாடல், பரராசசேக னப் புலவர் தாமெழுதிய யாழ்ப்பாண வைபல 'உரராசர்" என்று தொடங்கும் அந்நூற் சிறப்புப்ட டாம் நூற்றாண்டில் வையாபாடல் ஆதாரநூலா ருந்தது என்பது இதனால் அறியக் கிடக்கின்றது ண்டிலோ அதற்கு முன்னரோ இயற்றப்பட்டதாத
(ஆ) அகச்சான்று
இந்நூலின் காலத்தை மேலும் நுணுகி ஆய்வு றாக உதவுகின்றன.
'எந்நாளுமிம்முறையே யாவரைய மன்னான விளவலெனுஞ் சங்கிலி
முன்னோர்க்குப் புரிபூசை நிதந்தெ மன்னான விரவிகுலப் பரராசசேக
என்ற பாடலிலிருந்து இந்நூலியற்றப்பட்டே னென்றும், அவன் தமையனாகிய பரராசசேகரன் வருகிறது.
'அந்தவனைவோர்களையுமன்ன கந்தமலிதாரிளவல் செகராசசேக இந்தயாழ்ப் பாணமதிலிருக்கவெ வந்துமுள்ளி மாநகரிற்கோட்டைய
என்ற தொண்ணுாற்றாவது செய்யுளிற் பரர யாழ்ப்பாணத்திலிருத்தி விட்டுத்தான் முள்ளியவ: வகுப்பித்தான் என்று சொல்லப்படுகிறது. என:ே சங்கிலியின் சகோதரனும், பரராசசிங்கனின் இள இந்த யாழ்ப்பாண மதிலிருக்க வென்றே. எ யாழ்ப்பாணத்திலே சங்கிலியின் சகோதரனாகிய அங்கிருந்தெழுதினானென்று கொள்ள இடமுண்(
யாழ்ப்பாணத்திலே செகராசசேகரனையும், லிக்க வைத்து, அவர்கள் தமையனான பரராசே வந்தானென்றும், தன் தம்பியர்கள் யாழ்ப்பாணத் நடத்தினார்களென மாதந்தோறும் ஆங்காங்கு ெ நூறாவது செய்யுளிலிருந்தறிய முடிகிறது. நூற்றெ நாள்வரையானதிக் கதையெனவும் சொல்லப்படு முடிவடைகிறது. சங்கிலி யாழ்ப்பாணத்தரசனா பரராசசேகரன் இறந்தபின் அவன் சகோதரனான யில் இந்நூலெழுதப் பட்டதென்பது தெளிவாகிறது
இங்கு குறிக்கப்பட்ட பரராசசேகரனும் செக யாழ்ப்பாண அரசனான கனகசூரியகிங்கையாரி மாலை கூறும். அவ்வாறாயின், சங்கிலியும் அவன்
1. இது முல்லைத்தீவுப் பகுதியில் உள்ளது.

D
ரனுலா, இராசமுறை என்ற நூல்களை மயில்வாக மாலைக்கு ஆதாரமாகக் கொண்டாரென்பது, ாயிரச் செய்யுளால் நன்கு புலனாகும். பதினெட் கக் கொள்ளத்தக்க அளவுக்குச் சிறப்புப்பெற்றி ஆகவே, வையாபாடல் பதினெட்டாம் நூற்றா ல் வேண்டும்.
தற்கு இதன் இறுதிச் செய்யுட்கள் சில, அகச்சான்
ம் வாழ்வீரென் றிருத்தியங்கண் Iயை வாவெட்டிசாரச் செய்து ரிசித் தேமுள்ளி வளையா மூரில் னும் வாழ்ந்தானன்றே
(வையா99) பாது, சங்கிலி என்பான்’ வாவெட்டியில் இருந்தா முள்ளியவளையில் வாழ்ந்தானென்றும் தெரிய
வர்கள் மன்னவன்பார்த்தன்பினோடு ரனைக் கருணை கூர ன்றே சித்திரவேலரையுமீந்து பும்நற் சினகரமும் வகுப்பித்தானால்
ாசசேகரன் தன் தம்பியாகிய செகராசேகரனை ளைக்குச் சென்று அங்கு கோட்டையும் கோயிலும் வ, இங்கு செகராசசேகரனெனக் கூறப்படுபவன் ாவலுமாவானெனத் தெரிகிறது. இச்செய்யுளில், ன்று குறிப்பிடுவதிலிருந்து, இந்நூலாசிரியன் செகராசசேகரன் ஆட்சி செய்தபோது இந்நூலை B.
வாவெட்டியிலே சங்கிலியையும் அரசு பரிபா சகரன் முள்ளியவளையிலிருந்து பேரரசோச்கி திலும் வாவெட்டியிலும் எவ்வாறு பரிபாலனம் ஈன்று கண்காணித்து வந்தானென்றும் இந்நூலின் )ாராம் நூற்றிரண்டாம் செய்யுட்களிலே, அன்ன கிறது. வையாபாடல் கூறும் வரலாறு அத்துடன் ன கதை இங்கு சொல்லப்படவில்லை. எனவே, செகராசசேகரன் யாழ்ப்பாணத்திலரசோச்சுகை l.
ராசசேகரனும், கி.பி. 1440 ஆம் ஆண்டளவில் பனின் புதல்வர்கள் என யாழ்ப்பாண வைபவ புதல்வர்களுள் ஒருவனாதல் வேண்டும். அதற்கு

Page 67
(s
மாறாக யாழ்ப்பாண வைபவமாலை இப்பரராச என்று கூறும். வையாபாடலின்படி அக்கூற்றுப் மன்னனொருவனுக்கு முன்னரசாண்ட கனக( சிங்காசனப் பெயர் பெற்றவனாதல் வேண்டும் என்பன யாழ்ப்பாணத்தரசர் ஒருவர்பின் னொ( ளாகும்.' என யாழ்ப்பாண வைபவமாலைப் சபாநாதனும், யாழ்ப்பாண வைபவ விமர்சன நன்கெடுத்துக் காட்டியுள்ளனர். சுவாமி ஞானப் ரியன் ஆறாம் செகராசசேகரனாவான்."
எனவே, அவனது மூத்த மகன் ஆறாம் அரசுரிமை பெற்ற இரண்டாம் மகன் ஏழாம் செ இவனைக் கொன்றே சங்கிலி அரசுரிமையைக் ஏழாம் பரராசசேகரனாய் விளங்கியிருத்தல் ே செகராசசேகரன் என்று சுவாமி ஞானப்பிரகாச ணுற்றாறாம் தொண்ணுற்றொன்பதாம் நூறாம் ெ போலும்,
இவ்வாய்வின் பயனாக. இந்நூலாசிரியன் ஏழாம் செகராசசேகரன் என்பான் சங்கிலிக்குமு: அவன் சங்கிலியின் சகோதரனெனவும் கண்டே கொண்ட ஆண்டு கி.பி. 1519 எனச் சுவாமி ஞ சங்கிலி மன்னனுக்கு முன் யாழ்ப்பாணத்தில் அ சேகரன் கால இறுதி எல்லையும் அதுவேயெனக் அவன் தம்பியாகிய ஏழாம் செகராசசேகரனும் குரியவரானவர்களென்றும், அவர்கள் கனகசூ GLITb.
l. யாழ்ப்பாண வைபமாலை - முதலியார் குல
யாழ்ப்பாண வைபவ விமர்சனம் - நல்லூர் 3. சிங்காசனப் பெயர் - பி.கி.
(01) காலிங்க ஆரியச்சக்கரவர்த்தி - (02) குலசேகர சிங்கையாரியன் (03) குலோத்துங்க சிங்கையாரியன் - (04) விக்கிரம சிங்கையாரியன் (05) வரோதய சிங்கையாரியன் - (06) பார்த்தாண்ட சிங்கையாரியன் - (07) குணபூஷண சிங்கையாரியன் - (08) விரோதய சிங்கையாரியன் - (09) சயவீர சிங்கையாரியன் (10) குணவீர சிங்கையாரியன் - (11) சனகசூரியசிங்கையாரியன் - (இந்நூலிற் குறிக்கப்படும் யாழ்ப்பாண ஞானப்பிரகாசர் எழுதிய யாழ்ப்பாண ை குறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.)
. யாழ்ப்பாண வைபவ விமர்சனம் - நல்லூர் யாழ்ப்பாண வைபவ விமர்சனம் - நல்லூர்

1D
சேகரனின் புதல்வர் மூவரில் ஒருவனே சங்கிலி பொருந்தாமை புலனாகும். பரராசசேகரனென்ற சூரியசிங்கையாரியன் செகராசசேகரன் என்ற 1. ஏனெனில் 'பரராசசேகரன், செகராசசேகரன் ருவராய் இட்டுக் கொண்ட சிங்காசனப் பெயர்க பதிப்பாசிரியருளொருவரான முதலியார் குல. ஆசிரியர் நல்லூர் சுவாமி ஞானப்பிரகாசரும் பிரகாசரின் கணக்குப்படி, கனகசூரியசிங்கையா
பரராசசேகரனாகவும், அவனைத் தொடர்ந்து கராசசேகரனாகவும் விளங்கியிருக்க வேண்டும். கவர்ந்தானென்பது சரித்திரம். எனவே, சங்கிலி வண்டும். இதற்கு மாறாகச் சங்கிலியை ஏழாம் ர் கூறியிருப்பது, வையாபாடலிலுள்ள தொண் சய்யுட்களின் கருத்தைக் கண்டுகொள்ளாமையாற்
காலம் ஏழாம் செகராசசேகரன் காலமெனவும், ன் யாழ்ப்பாணத்திலரசோச்சிய மன்னனெனவும், ாம். சங்கிலி மன்னன் யாழ்ப்பாண அரசு கைக் ானப்பிரகாசர் கணக்கிட்டுக் கூறுவர்?. எனவே, ரசாண்ட அவன் சகோதரனான ஏழாம் செகராச கொள்ளக்கிடக்கிறது. ஆறாம் பரராசசேகரனும் ஒருவர்பின்னொருவராக யாழ்ப்பாண அரசுக் ரிய சிங்கையாரியன் புதல்வர்களென்றுங் கண்
) சபாநாதன் பதிப்பு - 1953 - பக்கம். 46 சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் - 1928 - பக்கம். 80
செகராசசேகரன் i 12:42
பரராசசேகரன் i
செகராசசேகரன் i
பரராசசேகரன் ii
செகராசசேகரன் i
பரராசசேகரன் iii
செகராசசேகரன் iv
பரராசசேகரன் iv 1344 செகராசசேகரன் V 1380
பரராசசேகரன் V 144 செகராசசேகரன் vi
அரசர் ஆண்டுக் காலங்கள், நல்லூர் சுவாமி வைபவம் விமர்சனம் என்ற நூலிற் கண்டவாறு
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் 1928-பக்கம் - 113 சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் 1928 - பக்கம் -14

Page 68
(5
கனகசூரியசிங்கையாரியனைச் செண்ப சிங்களநாட்டு வீரன் கி.பி. 1450 ஆம் ஆண்டி ஆண்டுகள் ஆட்சி நடத்தினான்; கி.பி.1467 இற்க அரசைக் கைப்பற்றினான் என்பது வரலாறு. ஆக ஆம் ஆண்டுக்குமிடைப்பட்ட காலத்திற் கனககு ஆறாம் பரராசசேகரனும் ஏழாம் செகராசசேகரனு என்று கூறல் பொருந்தும். இவ்வைம்பத்திரண் செகராசசேகரன் ஆட்சிக் காலமாகும். அது பதி அன்றிப் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திே புலவனும் இந் நூலாசிரியனுமாகிய வையாபுரி பிற்பகுதிக்கும் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் முற்பகு
இந்நூலின் 89ஆம், 91ஆம் செய்யுட்களின் லந்தனிலுகந்தருளும் கன்னதேவரும் சமகாலத் 1530 வரை அரசாண்ட விஜயநகர மன்னனாயகி ஆறாம் பரராசசேகரன் கி.பி. 1509 ஆம் ஆண்டு அதனால், ஏழாம் செகராசசேகரன் ஆட்சிக்கா ஆண்டுக்கும் இடைப்பட்டதாதல் வேண்டுட செகராசசேகரன் காலப் புலவனாய இந்நூலாசி செய்திருக்க வேண்டும்.
இடைச்செருகல்.
இந்நூற் கதை ஆறாம் பரராசசேகரனது மரெ செய்யுள் குறித்துள்ளது. அஃதவ்வாறாக 53 ஆம் பொருந்தாது. ஆறாம் செகராசசேகரன் காலத் அரசாளவில்லை. எனவே, வையாபாடல் 33ஆம் டைப் புகுத்துவதற்காக இடைச்செருகலாக வைக் ளின் இறுதியடியில் ஏதோ தவறேற்பட்டிருக்கவே இந்நூல் பறங்கியர் காலத்துக்குப் பின்னரே ஆக்க! காசர்போன்றோர் கொள்ளும் கருத்தை யேற்பி சொல்ல வந்த இவ்வாசிரியர், அதனை ஆறாம் மன்னனது ஆட்சிபற்றிய பல செய்திகளையும், பற செய்திகளையுங் கூறாதொழிந்தமை விளக்கிக் ெ
கண்ணகிக்குக் காற்சிலம்பு செய்யும் பொருட சம்பவம் 52ஆம் செய்யுள் முதல் 54ஆம் செ மூலக்கதைக்குத் தொடர்பற்ற சம்பவமுடையன கூடுமெனக் கருத இடமுண்டு. எனினும், மட்டக்க பற்றிக் கூறுவதற்காகவே அச்சம்பவமிங்கு கை மையும்.
நாற் பெயர்
'வையாபாடல்' என்று இந்நூலுக்கு அதனா
யதாகும். ஆக்கியோன் பெயர் சொல்லுஞ் செய்யு
தோர்தங்காதை" என்றிடப்பட்டிருக்கிறது. அதன

2)
கப் பெருமாள் (சப்புமல் குமாரய) என்ற லே தோற்கடித்து யாழப்பாணத்திற் பதினேழு னகசூரிய சிங்கையாரியன் மீண்டும் யாழ்ப்பாண வே, கி.பி. 1467 ஆம் ஆண்டுக்கும். கி.பி. 1519 சூரியசிங்கையாரியனும் அவன் புதல்வர்களாய ம் ஒருவர் பின்னொருவராக ஆட்சி செலுத்தினர் டாண்டுக் காலத்தின் இறுதிப்பகுதியே ஏழாம் னைந்தாம் நூற்றாண்டின் கடைசிப்பகுதியிலோ லா ஆரம்பித்திருக்கலாம். ஆகவே, அவன்காலப் ஐயர் காலமும் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டின் திக்குமிடைப்பட்டதெனல் சாலும்.
படி, ஆறாம் பரராசசேகரனும் 'தொண்டைமண்ட தவராவர். கன்னதேவர் என்பது கி.பி.1509 முதல் ருஷ்ணதேவராயரைக் குறிக்கும் என்பர். எனவே, வரையாவது ஆட்சி செலுத்தியிருக்க வேண்டும். லம் கி.பி. 1509 ஆம் ஆண்டுக்கும் 1519 ஆம் ம் என்பது தெளிவாகிறது. எனவே, ஏழாம் சிரியர் இக்கால கட்டத்திலேயே இந்த நூலைச்
னத்தோடு முடிகிறதென வையாபாடல் 102 ஆம் செய்யுளிற் பறங்கியர் பற்றிக் குறிப்பிடப்படுவது திலே பறங்கியர் இலங்கையின் வடபகுதியை செய்யுள், 'சந்திரசேகரன் கோயில்' பற்றி இந்நூலி கப்பட்டிருத்தல் வேண்டும். அன்றேல் அச்செய்யு |ண்டும். அதனை ஆதாரமாக வைத்துக் கொண்டு . ப்பட்டிருத்தல் வேண்டுமெனச் சுவாமி ஞானப்பிர |ன், இலங்கையின் மண்டலத்தோர்தங் காதை" பரராசசேகரனது காலத்துடன் முடித்துச் சங்கிலி ங்கியர் யாழ்ப்பாணத்தைக் கைப்பற்றியரசாண்ட காள்ள முடியாத தொன்றாய்விடும். ட்டுநாகமணி வேண்டி மீகாமன் இலங்கை சென்ற ய்யுள் வரை கூறப்படுகிறது. இச் செய்யுட்கள் வாகையால், அவை இடைச் செருகலாயிருத்தல் ளப்பிலும் விடத்தற்றீவிலுமேற்பட்ட குடியேற்றம்" யாளப்பட்டிருக்கிறதெனச் சமாதானங் கூறினும
சிரியர் பெயரிட்டிருப்பாரெனல் சந்தேகத்திற்குரி ஸ்ரில், இந்நூல் பற்றிய குறிப்பு 'இலங்கை மண்டலத் ால் இந்நூலின் பெயர் 'இலங்கை மண்டலக்காதை"

Page 69
(5
என்றிருந்ததாகக் கருதலாம். இதற்காதாரமாகக் க என்றும் இரண்டாவது செய்யுளில், நாவிலங்கை பட்டிருத்தல் நோக்கற்பாலது.
ஆசிரியன் பெயரால் அவன்நூல் வழங்கப்ப டுக்குரிய ஆதார மெதுவும் இந்நூலின்கண் பெ மறைந்துபோகப் பின்னர் ஆசிரியன் பெயரால் இ
நூலின் நோக்கம்
இந்நூலின் நோக்கம் அதன்பாலுள்ள மூன்ற
இலங்கை மாநகர் அரசியற்றிடும குலங்களானதும், குடிகள்வந்திடு தலங்கள் மீதினிலிராட்சதர்தமை நலங்களாகுநேர்நாடர சாகிவந்த
இலங்கையை அரசாண்டமன்னன் குலங்கள் களை அவ்வரசர்கள் தோற்கடித்து நாட்டிலே நல் எடுத்துரைப்பதே இந்நூலின் நோக்கம் என்ற ( நோக்கம் இந்நூலில் எந்த அளவுக்கு நிறைவேறி
தம் காலத்திலேயே இலங்கையை அரசா கூறுவது இந்நூலாசிரியனது முதல் நோக்கமாகக் மன்னனாக விளங்கிய ஏழாம் செகராசசேகரன் னென்பதற்கு ஆதாரமில்லை. அவனைச் சிறப்பித் அரசியற்றிடு மரசன்' என்று கூறியிருக்கலாம். ஆதியில் யாழ்ப்பாணத்தை அரசாண்ட அவ6 (கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தி) கோத்திரத்தை மட்டும் ஆறாம் பரராசசேகரனுக்கு மிடைப்பட்ட மன்ன சக்கரவர்த்தி காலந்தொட்டு இந்தியாவிலிருந்து விரித்துரைக்கப் பட்டிருக்கிறது. அவ்வாறு முதற் பின் இலங்கை யிலே எஞ்சியிருந்த இராட்சதரு நல்லாட்சி ஏற்பட்டு வந்தமையும் கூறப்பட்டிருக்க பெருமளவு நிறை வெய்தியிருக்கிறது என்றே : வரலாற்று முறையில் எவ்வாறமைகிறதென்பது
நூலின்கண் தாம் சொல்லும் பொருளுக்கு சொல்லிவைக்கிறார். அகத்திய முனிவரின் பேரன அவர் கூற்றைத் தழுவித் தான் புகல்வதாக ஆசிரி
வையாபாடலைப் பதினெட்டாம் நூற்றாண் திரித்துச் சுபதிட்டு முனிவர் யாழ்ப்பாணம் சென்று அரசாட்சி விரைவிலே அழிந்தொழியுமென்றும் ஆ ஆகியோர் முறையே கைக் கொள்வர் என்றும் நகைப்புக்கிடமான தொன்றாகும். வருங்கால ச தாரென ஆங்கிலேயர் இலங்கையை அரசாண்ட

3)
ாப்புச் செய்யுளில் இலங்கையின் சீரை யோதிட யின் நன்மொழியுரைத்திட' என்றுங் குறிப்பிடப்
டும் மரபும் உண்டு. ஆயின், அவ்வகைப் பெயரீட் ரப்படவில்லை. காலப்போக்கில் நூலின் பெயர் ந்நூல் வழங்கப்பட்டதாதல் கூடும்.
ாம் செய்யுளாலே தெரிய வருகிறது.
ரசன்றன் முறை தானும் யடுதிறனுந் துவும்".
(60)u Just-3)
ா பற்றியும், அங்கே ஆதியில் இருந்த இராட்சதர் ல ஆட்சியை நிறுவிவந்த சம்பவங்கள் பற்றியும் பொருளில் அச்செய்யுள் அமைந்துள்ளது. அந் புள்ளது என்பதை ஆராய்வோம்.
ண்ட மன்னனது குலங்களைப் பற்றி விரித்துக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அப்பொழுது யாழ்ப்பாண இலங்கை முழுவதற்கும் அரசனாக விளங்கினா துச் சொல்வதற்காக ஆசிரியர் 'இலங்கை மாநகர் அவனது குலத்தை எடுத்துக் காட்டுவதற்காக ன் மூதாதையரான 'கோளுறு கரத்துக் குரிசில்' விரித்துரைக்கிறார். கூழங்னகச் சக்கரவர்த்திக்கும் t பற்றி ஆசிரியர் குறிப்பிடவில்லை. கூழங்கைச் குடிகள் வட இலங்கையிற் குடியேறிய வரலாறு குடயேறியவர்கள், இராம இராவண யுத்தத்தின் நடன் சமர் விளைத்தமையும், பின்னர் நாட்டில் கின்றன. எனவே இந்நூலின் நோக்கம் நூலின்கண் கூறுதல் வேண்டும். ஆனால், நுதலிய பொருள், ஆராயத்தக்கது. ஆதாரமென்னவென்பதை ஆசிரியர் முதற்கண் ான சுபதிட்டு முனிவர் சொல்லி வைத்த கதையை, |யர் கூறுகிறார்.
உளவிலே வசனத்திலெழுதிய சிலர் இக்கருத்தைத் ஆறாம் பரராசசேகர மன்னனைக் கண்டு, அவன் அவனரசைப் பறங்கியர், ஒல்லாந்தர், ஆங்கிலேயர் தீர்க்கதரிசனங்கள் கூறினாரென எழுதியிருப்பது ம்பவங்களை முனிவர் முன்னரே சொல்லிவைத் காலத்திலே யாரோ இடைச்செருகலாகவும் முன்

Page 70
(s
பின் முரணாகவும் அப்பகுதியினை எழுதியிருத் கல்வெட்டிலும் புகுத்தப்பட்டிருப்பது நோக்கற்ட
வரின் பேரன். கி.பி. பதினைந்தாம் பதினாறாம்
சென்றானெனல் பொருந்தாக் கூற்றே.
சுபதிட்டு முனிவர் காலம் வரையுள்ள வரல லாம். அதனைத் தொடர்ந்து இந்நூலாசிரியர் தன் லாம் என்று கொள்ளுவதே பொருத்தமாகும்.
நாற் பொருள்
வையாபாடல் என்ற இந்நூல் 'இலங்கை ய யும்' கூற எழுந்த ஒன்றாகையால், நூலாசிரியன் குலத் தைக் காட்டுமுகத்தால் யாழ்ப்பாணத்து மு தையும், அவன் மைத்துனியாய மாருதப்பிரவை குடியேற்றம் பற்றிய செய்திகளையும், அவர்கள் அ சம்பவங்களையும் விரித்துரைக்கும்.
வன்னியர்கள் வரவைத் தொடர்ந்து பல் நாடுகளிலிருந்து வந்தமையும், அவர்கள் மூ வரப்பட்டமையும் இந்நூலிற் காணலாம்.
இறுதியாகப் பரராசசேகரன் ஆட்சிக் கால கூறியமைகிறது இந்நூல். இதன் அமைப்பையும் ெ நூல் என்பது தெரிகிறது. இலக்கிய நோக்குடன் இ ளிற் கற்பனை வளமோ, வர்ணனை நயமோ, அன யோ எதுவுமில்லாமை காட்டிவிடும்.
வரலாற்று முறையில், இங்கு கூறப்பட்டிரு ஆதாரபூர்வமானவையா என்பது ஆராயப்பட ே
இராவணன் இறந்தபின் இலங்கை மன்னன முன்னிலையில் யாழ் வாசிப்பவன் ஒருவன், இல மணற்றிடற்காட்டைத் திருத்தி நற்பயிர் செய்து தசரதன் மைத்துனான குல (க்) கேது என்பவனது ப சக்கரவர்த்திப் பட்டஞ் சூட்டி, அந்நாட்டிற்கு யா வைத்தான் என்றும், அப்பொழுது கலியுக ஆண் இதுவே இதன் முதற் சம்பவமும் ஆண்டுக் குறிப்
கலியுக ஆண்டு 3000 என்பது, கி.பி.101 க் திலே தமிழரசிருந்ததென்பதனையும், யாழ்ப்பா யாழ்வாசிப்பவன் காரணமாகவே எழுந்ததென் செருகலாகச் சேர்க்கப்பட்டதன் றென்பதனை ஆண்டுக்கணக்கு ஆதாரபூர்வமானதே என்பத6ை நடைபெற்ற முதலாம் உலகத் தமிழ் ஆராய்ச்சி ம pertaining to the History of Jaffna GT6TD 560a) L ஆய்வுக் கட்டுரை வையா பாடல் ஆதாரமற்ற ெ
'கோளுறுகரத்துக் குரிசிலின் (கூளங்கைச் மக்கள் சிங்ககேதென்பவனும் மாருதப்பிரவை

4)
நல் வேண்டும். இவ்விடைச் செருகல் கோணேசர் ாலது. முதற்சங்க காலத்திலிருந்த அகத்திய முனி நூற்றாண்டிலிருந்த ஆறாம் பரராசசேகரனிடம்
ாற்றுப்பகுதியை அம்முனிவர் கூறி வைத்திருக்க காலம் வரையுள்ள வரலாற்றினைக் கூறியிருக்க
ரசன் குலங்களையும் குடிகள் வந்த முறையினை காலத்தரசாண்ட பரராசசேகரன் செகராசசேகரன் தலரசனான கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தியின் குலத் யின் வரவையும் முதலிற் கூறிப் பின் வன்னியர் அடங்காப்பற்றில் ஆதிக்குடிகளை அடக்கி ஆண்ட
வேறு குடிகள் இந்தியா, சீனா, துருக்கி ஆகிய லமாகப் பல்வகைத் தெய்வங்கள் கொண்டு
த்தில் நடந்த சம்பவங்களும் அவன் மரணமுங் பாருளையும் நோக்குமிடத்து, இது ஒரு வரலாற்று து செய்யப்படவில்லையென்பது, இச்செய்யுட்க ரி அமைப்போ, கதைச் செறிவோ காவியச் சுவை
க்குஞ் சம்பவங்களும் ஆண்டுக் கணக்குகளும் வண்டியதே. ாய் இராமனால் முடி சூட்டப்பெற்ற விபீஷணன் ங்கையின் வடகடற்கரையிலே தனக்குக் கிடைத்த சோலையாக்கி, அங்கு மண்டபமைத்துப் பின் கன்கோளுறு கரத்துக்குரிசி லைக் கூட்டி வந்து, ழ்ப்பாணமெனப் பெயருமிட்டு அதனை அரசாள டு 3000 ஆகியிருந்தது என்றும் இந்நூல் கூறும். புமாகும்.
குச் சமமானதாகும். அக்காலத்தில் யாழ்ப்பாணத் ணம் என்ற பெயர் வையா பாடலிற் கூறியுள்ள பதனையும் அக்கதை வையாபாடலில் இடைச் யும், இதிற் கூறப்பட்டுள்ள கண்ணகிபற்றிய ாயும் நிறுவி, 1966 ஆம் ஆண்டுகோலாலம்பூரில் ;III5Tử lạdò “A Critical Study of Tamil documents வில் இப் பதிப்பாசிரியரால் எழுதி வாசிக்கப்பட்ட சய்திகள் கொண்ட நூலன்றென்பதைக்காட்டும்.
சக்கரவர்த்தியின்) மாமனான உக்கிரசோழனது என்பனளும் இலங்கை சேர்ந்தன ரென்றும்,

Page 71
(s
மாருதப்பிரவைக்கிருந்த குதிரைமுக நோய்கீரிம அவள் கதிரையம்பதியிற் சென்று 'அரன் மகவி அவளை மணந்து வாவெட்டி மலையில் மண்ட அவர்களுக்குப் பிறந்த 'சிங்க மன்னவன்' தன் ம கேட்டனுப்ப, அவனும் சமதுகி என்ற தன் மகலை னென்றும் வையாபாடல் கூறும்.
இக்கதையினைச் சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் ஆ குளக்கோட்டு மன்னன் எனவும், மாருதப் பிர மட்டக்களப்பு மான்மியத்தில் ஆடக சவுந்தரி மகாசேனன் எனவும் அவன் தட்சணாகயிலையி அவர்கள் புத்திரன் சிங்ககுமாரனெனவும் விவரி குளக்கோட்டிராமன் திரிகோணமலையிற் கே கடமைகள் செய்வித்தற்காக வன்னியரை ஆங்கு கைலாய மாலை என்ற நூலில், 'மன்னர் மன்ன தீர்த்தமாடித் தன் நோய் தீர்க்க வந்தவிடத்துக் நராகத்தடலேறு அவளைக் கைப்பிடித்து, 'வரசி சொல்லப்படுகிறது.
இக்கதைகள் அனைத்திலும் சில பொது: 'சிங்கமன்னவன்' என்று வையா பாடலிற் கூறப் மான்மியத்திலும், வரசிங்கராய'னெனக் கைலாய பாடல் வசனத்திலும் சொல்லப்படுகிறான். உக்கிர உக்கிரசிங்க சேனனெனவையா பாடலிலும், ம உக்கிரசேன சிங்கமென வையா பாடல் வசனத் கல்வெட்டிலும் கூறப்படுபவன் ஒருவனேயாகல யிற் குடியேற்றினானெனக் கோணேசர் கல்வெ மகனான, சிங்கமன்னவன்' அறுபது வன்னியர்க னென்னும்,
வன்னியர் குடியேற்றத்தின் காலம்
கூழங்கையாரியச் சக்கரவர்த்தியின் காலம் மகளான மாருதப் பிரவை காலமும் அதனைய முதலாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியாதல் கூடும்.
அவளின் மகனான 'சிங்கமன்னவன் காலம் லாம். வையா பாடலின்படி இவனே அறுபது வன் வான். எனவே, வன்னியர் இலங்கையிற் குடியே வையாபாடல் வாயிலாகக் கொள்ளக் கிடக்கிறது
மட்டக்களப்பு மான்மியத்தில் ஆடகசவுந்த
நூற்றெண்பதாம் ஆண்டுமுதல் நாற்பது வருடங்க கி.பி. 119 வரையுள்ள ஆண்டுகளுக்குச் சமமா?
சுவாமி ஞானப்பிரகாசர், யாழ்ப்பாண வைபவ மட்டக்களப்பு மான்மியம் -’.ஸி. நடராசாப கோணேசர் கல்வெட்டு - செய்யுள் 5-14.
கைலாயமாலை -சே.வெ.ஜம்புலிங்கம்பிள்ை
:

5)
லைத் தீர்த்தத்திலாட மாறிற்றென்றும், அதன்பின் னை வணங்கி வருங்கால், உக்கிரசிங்கசேனன் பமியற்றி அங்கிருந்தரசாட்சி செய்தானென்றும், ாமனாய காவலன் சிங்ககேதென்பவனிடம் பெண் ா அறுபது வன்னியர் புடைசூழ அனுப்பிவைந்தா
பூராய்ந்து, இங்கு கூறப்படும் உக்சிரசிங்கசேனனே வையே ஆடக சவுந்தரி யெனவுங் கருதுவர்.' யின் கதை கூறப்படுமிடத்து, அவள் கணவன் iல் சிவாலயங்களை நேர்பண்ணினா னெனவும், க்கப்பட்டிருக்கிறது" கோணேசர் கல்வெட்டிலே, ாயிலுங் குளமுங் கட்டுவித்து, அவற்றிற்கான 5 குடியேற்றுவித்தானென்று சொல்லப்படுகிறது’. ானெனுஞ் சோழன் மகளொருத்தி கடலருவித் , "கதிரைமலை வாழு மடங்கன் முகத்தாய்ந்த ங்கராயன்' எனும் புதல்வனைப் பெற்றனன் என்று
த் தன்மைகள் இருத்தலை அவதானிக்கலாம். படுபவனே, 'சிங்ககுமார'னென மட்டக்களப்பு மாலையிலும் வீரவராய சிங்கம்' என வையா لசிங்கனென யாழ்ப்பாண வைபவ மாலையிலும், காசேனனென மட்டக்களப்பு மான்மியத்திலும், ந்திலும், குளக்கோட்டிராமனெனக் கோணேசர் ாம். இவனே முதலில் வன்னியர்களை இலங்கை பட்டுக் கூறும். ஆனால் வையாபாடல், அவன் ளை அடங்காப்பற்றில் முதலிலே குடியேற்றினா
கி.மு. 101 எனக் கண்டோம். அவனது மாமன் ண்டியேயிருத்தல் வேண்டும். ஒரு சமயம் கி.மு.
), கி.மு. முதலாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியாக னியர்களை அடங்காப்பற்றிற் குடியேற்றியவனா றிய காலம் கி.மு.50 ஆம் ஆண்டு வரையிலென
ரியின் அரசுகாலம் கலிபிறந் மூவாயிரத்தொரு ளெனச் சொல்லப்படுகிறது. அது கி.பி. 79 முதல் னது. இவளது கணவனான மகாசேனனே குளக்
வ விமர்சனம் - 1928-பக்கம் 9. திப்பு - 1962-பக்கம் 32-35
ள பதிப்பு - 1939-பக்கம் 2-3

Page 72
(5
கோட்டு மன்னன் என்று கருதப்படுவதால், அ6 காலம் இம்மான்மியத்தின்படி கி.பி. 100 வரையி
இவ்விரண்டு கணிப்புகளுக்குமிடையில் 15 கவனிக்கத்தக்கது.
வன்னியரின் ஆரம்ப வரலாறு
இலங்கைக்கு வன்னியர் வந்த வரலாறு ப காணப்படுகின்றன. கோணேசர் கல்வெட்டிலும் லாம், இரு நூல்களிலும் கூறப்படும் வன்னியர் வ வாகக் காண்கிறோம். அவ் வன்னியர்கள் தென்ன ரென இரு நூல்களும் கூறும்.
தற்பொழுது தமிழ் நாட்டிலே சேலம் முதற் கின்றார்கள் என்று சொல்லப்படுகிறது. அவர்கள் என்பன பற்றிப் பல புராணக்கதைகளும் ஐதீகங்க
வன்னியர்கள் அக்கினி குலத்தவர் என்பது பொருளாய அக்கினி என்ற கருத்தைக் கொண்ெ அவர் குல 'மான்மியத்தை" அவ்வாறு கூறும். வ கல்லா டத்தில் வன்னியருக்குப் பன்றியுற்பத்திசு 'இந்நவீன உற்பத்தி வெறுங் கற்பனைt உருவகமே என்பர்திருவி.குமாரசுவாமி அவர்க ரான சாளுக்கிய அரசரின்கீழ்ச் சேவகத்தமர்ந் பாண்டியனாகும் சோமசுந்தரனிடம் பணிவிடை சிவபெருமானாகக் கொள்ளப்பட்டமையின் இட் பன்றியீன்ற பன்னிரு குட்டிகளை நாற்படையிலும் பட்டது' என்பதும் அன்னாரது கருத்தாகும்.
'வன்னியும் வன்னியர்களும்’ என்ற பெயரி ஆண்டு ஆங்கிலத்தில் வெளியிட்டநூலில், 'வ6 வில் வாழ்ந்து வந்த அக்கினி குலத்தைச் சேர்ந்த தொழில் புரியும் மாவீரர்கள் பரம்பரையிலே தோ அவர்களைத் தென்னிந்திய இராசபுத்திரர்கள் (R வையாபாடல் நூலை 1922 ஆம் ஆண்டு சிவானந்தன் அவர்கள் அதன் முகவுரையில் வன்
1. கருமுகிற் கணிநிறத் தழற்கட் பிறையெயிற் றரிதரு குட்டி யாயபன்னிரண்டினை செங்கோண் முளையிட்டருணிர் தேக்கிக்
கொலைகளை வென்னும் படர்கை திக்குப்பட ராணை வேலி கோலித்
தருமப் பெரும்பயிருலகுபெற விை நாற்படை வன்னிய ராக்கிய பெருமான (க
2. Hindu Organ of 8.1.23.
3. Vanni and the Vanniars by C. S. Navarat

6)
பன் வன்னிய்ரை இலங்கையிற் குடியேற்றுவித்த லெனக் கொள்ளலாம்.
0 ஆண்டுகளே வித்தியாசமாக உள்ளன என்பது
ற்றிய குறிப்புக்களே வையாபாடலிற் பெரிதுங்
அவ்வகைக் குறிப்புக்களை அதிகமாகக் காண பருகை இருவேறு காரணங்களுக்காக ஏற்பட்டன ரிந்தியப் பகுதிகளிலிருந்தே இலங்கைக்கு வந்தன
புதுச் சேரிவரை வன்னி குலத்தினர் பரந்து வாழ் பார், எவ்வாறு அவர்கள் அங்கெல்லாம் பரந்தனர் 5ளும் உள. s புராணக்கதை. இது 'வஃநி' என்ற வடசொல்லின் டழுந்ததாகலாம் 'சிலை எழுபது' என்னும் நூல், பன்னியருக்குரிய சின்னம் சிலை (வில்) ஆகும். sறப்பட்டுள்ளது.
பன்று, உண்மைச் சம்பவமொன்று பொதிந்த ள் 'வன்னியர்கள் பலர் பன்றிக்கொடியுடையோ திருந்து, பின் தெற்கின்கண்ணிழிந்து மதுரைப் பூண்டன ரென்பதும், சோமசுந்தரபாண்டியனே பெருமான் கார்நிறத்த செங்கட் பிறை எயிற்றுப் ) புகழ் சிறந்த வன்னியராக்கினாரெனக் கற்பிக்கப்
ல் திரு சி. எஸ். நவரத்தினம் அவர்கள் 1960ஆம் ன்னியர்கள் பண்டைக்காலத்திலே தென்னிந்தியா ஆரியரல்லாத வகுப்பினராவர். அவர்கள் மறத் ற்றியவர்கள், அரசபரம்பரையைச் சார்ந்தவர்கள். ajputs) என்று கூறலாம்' எனக் குறித்துள்ளார்.
பினாங்கில் (Penang) பதிப்பித்த திரு இது. ானியர்பற்றிப் பின்வருமாறு கூறுகிறார்:-
ாச்
ள கட்டுத்
னக்கு ல்லாடம்)
lam - 1960.

Page 73
(s
'இந்தியாவில், வன்னியச்சாதி, குடியான கள்ளர், மறவர், கணக்கர் அகம்படியாராகிய ( சாதியாரென்று மதிக்கப்படுகிறார்கள். ஏனெனில் பிரிவேயாம். இது காரணம் பற்றியே, பள்ளிமுற் வன்னியர் முற்றிக் கவண்டர் ஆனார்காண்' என் ள்ள எல்லாச் சாதியாராலும் வழங்கப்படுகின்றது
இந்தியாவிலிவர்கள் கமத்தொழில் செய்யு எண்ணப்படுகிறார்கள். கமத்தொழில் செய்பவா டியால், ஆதிகாலத் தமிழர்கள் கமத்தொழிலைச் வேண்டிய போர்வீரர்களைத் தெரிந்தெடுத்தார்ச ரென்றழைக்கப்பட்டார்கள்.
படையிலுள்ள ஒருவன் அநேக சண்டைக கவும், விவேகியாகவும் காணப்பெறின், அவன் ' வான். இப்படியாக 'வன்னியன்’ உத்தியோக தோன்றிற்று. வன்னிய உத்தியோகத்தில் அதிக 'கவண்டன்' என்னுமுத்தியோகத்திலமர்த்தி வந்த
ஒரரசன் தனக்குப்பின்னா லிராச்சியத்ை உரிமையின்றி இறங்குங் காலத்தில், அவன் 1 அவ்விராச்சியத்தைக் கைப்பற்றி அரசு புரிந்தார்க சத்திரிய வன்னியர்களென அழைக்கப்பட்டார்க வன்னியர்கள் என்றும், பள்ளிராசாக்கள் என்றும்
'வன்னியர்கள் பல்லவர் குலத்தவர் என்று பழங்குடி மக்களுக்குத் தொல்லை கொடுக்காது 8 அவர்கள் காடுவெட்டிகள் எனவும் அக்கால நாயன்மாருள் ஒருவரும், தமிழ்ப்புலமையுடைய கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஐயடிகள் எ எனப்படுகிறார். இவரது பெயர் செப்பேடுகளி காடவர் என்னும் பெயரின் வடமொழிப் பெயர் அப்பல்லவர் வழங்கப்பட்டாரென்று கொள்ள இ வடசொற் சிதைவு, காலப்போக்கிற் பல்லவரென் றென்பது புலவர் சிவங்கருணாலய பாண்டியனா
இவ்வாறாக வன்னியரின் தோற்றம் பற்றிப் ! எது கொள்ளப்படினும், அவர்கள் அரசர்களாற் வீரர்களாகவும் விளங்கினார்கள் என்பது பெறப்
இலங்கையில் வன்னியர்
இலங்கைக்கு வன்னியர் வந்தவரலாறு, ஒ வையாபாடலிலும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. கு சேவை செய்யவென மருங்கூரிலிருந்து முத வந்தானென்றும் பின்னர், 'அரன் தொழும்புக் ஆகியோரையும் கொணர்வித்தானென்றும், அவர் மதுரையிலிருந்து தனியுண்ணாப் பூ பாலனெ கோணேசர் கல்வெட்டுக் கூறும்.

7)
ப்பிள்ளைகளிலொன்றாய் மதிக்கப்பட்டாலும், குடியானப்பிள்ளைகளிலும் பார்க்கக் கீழ்ப்பட்ட , இவர்கள் பள்ளச்சாதியிலிருந்து தோன்றின ஓர் றிப் படையாட்சி, படையாட்சி முற்றி வன்னியர், னும் பண்டைவாக்கு இந்நாளிலும் இந்தியாவிலு .
வ் குடியானப் பிள்ளைகளிலொரு வகுப்பினராய் கள் இப்பொழுதும் சுக, பல முள்ளவர்களானப செய்த அச் சாதியிலிருந்தே தங்கள் படைகளுக்கு ள். படையிற் சேர்ந்த அவர்கள் படையாட்சியா
ளுக்குப் போய் அதிவீர பராக்கிரம முள்ளவனா வன்னியன்' என்ற உத்தியோகத்திற்குயர்த்தப்படு த்தைப் பெற்றவர்களிலிருந்தே வன்னியச்சாதி ம் திறமையுடையவர்களை ராசாக்கள் தெரிந்து நார்கள்.
தப் பரிபாலனஞ் செய்யத் தன் வம்மிசத்தில் படையில் முதன்மையாயிருந்த வன்னியர்கள் ள். இவ்விதமாக அரசுபுரிந்த வன்னிய ராசாக்கள் ள். இவர்களுக்கு இராயரென்றும், பாளயப்பட்டு நாமங்களுண்டு" Iம் ஒரு கொள்கையுண்டு. பல்லவர் ஆதியிலே நாடுகளை வெட்டிக் குடியேறிவந்த காரணத்தால் )த்தில் வழங்கப்பட்டனர். அறுபத்து மூன்று வரும், தொண்டை நாட்டரசருமாய்த் திகழ்ந்து, ன்னும் பல்லவர்கோன் ஐயடிகள் காடவர்கோன் ற் பரமேச்சுரவன்மன் என்றே காணப்படுகிறது. ப்பாகிய வன்னியரென்னும் பெயரான் பின்னர் டமுண்டு. இது வனமென்பதடியாகத் தோன்றிய னும் பெயர் பள்ளிகளென மருவி வழங்கலாயிற், ர் கருத்து. பல கருத்துக்கள் வழங்கி வருகின்றன. அவற்றுள் கெளரவிக்கப்பட்ட குலத்தினராகவும் பெரும் படும்.
ரளவு கோணேசர் கல்வெட்டிலும், பெருமளவு ளக்கோட்டரசன் திருகோணமலை நாதர்க்குச் லில் முப்பது வன்னிய குடிகளைக் கொண்டு காட்போதா தென்று தானத்தார் வரிப்பத்தார் களுக்குட் பிணக்குவரின் தீர்த்து வைப்பதற்கென ன்ற வன்னிமையை வரவழைத்தானென்றும்

Page 74
5.
வையாபாடலின்படி, மதுராபுரியிலிருந்து அ சிங்கமன்னவன் (வாலசிங்கன், வரராசசிங்கன்) ச கை வந்தார்கள். முதல் வந்த அவ்வறுபது வன்னிய ளுள் ஒரு வன்னியன் கண்டி நகரில் திசை (Disav வன்னியகுலம் வளர்வதற்குக் காரணனாயிருந்தா
இவ்வன்னியர்கள் அடங்காப்பதியில் ே மருங்கூர், திருச்சினாப்பள்ளி மலையாளம், துளு லிருந்து பதினெண் சாதி மக்களையும் வரவழைத்த மாலாணன், சருகிமாலாணன், வாட்சிங்கராட்சி குடியேறினர்.
அதனைத் தொடர்ந்து கலி ஆண்டு 3392 இ போன் அல்லியரசாணிக்கு முத்துக் கொடுப்பதற் கஞ்சிக்கடல் மலையைச் சார்ந்தான் அம்மலைக் தன் திரவியங்களைப் புதைத்து வைத்துக் காளியெ முண்டாக்கி, அங்கே ஐயனாரை நிறுவிப் பின் பெயருடைய கேணியொன்றையும் சந்திரசேகரன் தைத் திரு. ஜே.பி. லூயிஸ் என்பவர், பழைய தமி கொண்டு எழுதிய நூலில், சுமார் கி.பி.247 இல் வராயன் செட்டி என்ற பெயருடைய வாணிகன் ஒ கரையை வந்தடைந்தான் என்றும், பின் தன்னை அங்கே "வவ்வாலை' என்ற பெயருடைய கேணிெ யும் சுமார் கி.பி. 289 இல் அமைத்தான் என்றும் (
குதிரைமலை யென்ற இடப்பெயர் கொங்குந இருந்த முதிரமலை, பின்னர் குதிரைமலையென
இலங்கைச் சிங்க மன்னனுக்குப் பெண்ணனு கோன் என்றும் வருணிக்கப்படுகிறான். எனவே, னாட்சியிலேயே இருந்ததெனல் சாலும். குறித்த மலை என்ற ஊரிலிருந்து வந்தவனாகலாம். அத லே அடைந்த இடத்துக்குக் குதிரைமலை யெனட்
ஆதியில் இலங்கைக்கு வந்த வன்னியர்ச வையாபாடலும் பிறநூல்களும் கூறும். மதுரைநக ஊரும், அந்நகரின் மேற்கில் கொங்கன் புளியங் என்பதை. மதுரை வட்டாரத்திற் காணப்பட்ட கல்வெட்டுக்களாலும் இப்பொழுது அறிய முடி தங்கள் சொந்த ஊர்களின் ஞாபகமாகத் தாம் புதி இடமுனைந்திருப்பது பொருத்தம்தானே. சில டெ கலாம். அவ்வாறு நிலைத்த பெயர்களுள் வன்ை அயலூர்ப் பெயர்கள் மதுரை நகரின் அயலேயி ஊர்களை நினைவுபடுத்துகின்றன.
அடங்காப் பதியில் வந்து குடியேறிய வன் கொடுங்கோன்மையைச் சகிக்க முடியாதவர்கள்
1. Manual of Vanni. 2. ஊரும் பேரும் -

)
றுபது வன்னியர்கள், மாருதப்பிரவையின் மகன் ாலத்தில் அவன் மணவினை சம்பந்தமாக இலங் ரும் அடங்காப்பதிக் கனுப்பப்பட்டனர். அவர்க a) ஆக இருந்தான். இவனே சிங்கள மக்களுள் னென்று கொள்ளலாம்.
லும் குடியேற்றஞ் செய்யவிரும்பி, மதுரை, நவம், தொண்டைமண்டலம் ஆகிய இடங்களி னர். அப்பொழுது முல்லை மாலாணன், சிவலை ஆகிய வன்னியர்களும் வந்து முள்ளிமாநகரிற்
ல் (கி.பி.199இல்) வீரநாராயணச் செட்டி யென் காக ஓடத்திற் புறப்பட்டுப் போனவன் புயலுக் தக் குதிரைமலை யென்று பெயரிட்டான். அங்கே பன்னுந் தெய்வத்தைக் காவலிட்டுக் கடற் சிலாப
செட்டிகுளப்பதிக்கேகி வவ்வாலை, என்ற கோயிலையும் உண்டாக்கினான். இச்சம்பவத் ழ்க் கையெழுத்துக் குறிப்புக்களை ஆதாரமாகக் மதுரையிலிருந்து பல பரவர்களுடன் வந்த வீர ருவன் மரக்கலம் உடைந்து மன்னாரின் மேற்குக் ச்சேர்ந்தாருடன் வந்து செட்டிகுளத்திற் குடியேறி யான்றையும் சந்திரசேகருக்குக் கோயில் ஒன்றை தறிப்பிட்டுள்ளார். ாட்டிலுமிருக்கக் காணலாம். குமணன் ஆட்சியில் வழங்கலாயிற்று.*
றுப்பிய மதுராபுரி மன்னன் சிங்ககேது கொங்கர் அக்காலத்திற் கொங்கு நாடும் மதுராபுரி மன்ன வீரநாராயணச் செட்டி, கொங்குநாட்டுக் குதிரை னாற்றான் போலும், தான் இலங்கையில் முதலி பெயரிட்டான்.
ள் மதுரை மா வட்டத்திலிருந்து வந்தனரென ரையண்டி அதன் வடமேற்கில் 'மாங்குளம்' என்ற குளம் என்ற ஊரும் ஆதித் தமிழ்நாட்டிலிருந்தன ாங்குளம் கல்வெட்டுக்களாலும் புளியங்குளம் கிறது. அவ்வூர்களிலிருந்து வந்த வன்னியர்கள், நாகக் குடியேறிய ஊர்களுக்கும் அப்பெயர்களை யர்கள் நிலைத்தும் சில நிலையாமலும் போயிருக் ரி நாட்டிலுள்ள மாங்குளம் புளியங்குளம் என்ற நந்த மாங்குளம், கொங்கன் புளிங்குளம் ஆகிய
ரியர்கள், அப்பதியில் வாழ்ந்த பூர்வீக குடிகளின் ாகி, அவர்களை அழிக்க எண்ணி மதுரையைச்
சதுப்பிள்ளை

Page 75
(5
சார்ந்த இடங்களிலிருந்து மேலும் சில வன்னிய வந்தவன்னியர்கள், கறுத்தவராயசிங்கம், தில்லி ( த்தான், வாகுதேவன், மாதேவன், இராச சிங்கன் (அங்கசன்) கட்டையர், காலிங்கராசன், சுபதிட் சியார், சோதிவீரன், சொக்கநாதன் இளஞ்சிங்கம வாகு, தானத்தார், வரிப்பத்தார் ஆகியோராவர்.
அடங்காப்பதியில் வாழ்ந்த ஆதிக்குடிகள்
வன்னியர்கள் இலங்கைக்கு வருமுன் அடங் அதற்கு அப் பெயரிட்டிருத்தல் வேண்டும். அப்ெ வாழ்ந்தனர் என்பது இதனால் வெளிப்படையா பதியிலுள்ள ஊர்களாய முள்ளிமாநகரிற் சாண் வில்லிகுலப் பறையர் அரசு செலுத்தினர் என்றுட சொல்லப்படும் வேடர் அரசாட்சி செய்தனர் என் யகன்ற ராட்சதர் ஆட்சி செலுத்தினர் என்றும், ( நடந்ததென்றும் வையாபாடல் கூறும். எனவே, அ ளெனல்சாலும். இவர்கள் அப்பொழுது அப்பகு: கிழக்கு மூலை, மேற்கு மூலை எனவைந்து பகுதி புலனாகும்.
அடங்காப்பதி வாழ் ஆதிக் குடிகளை வன்
வையாபாடலின்படி, கணுக்கேணியில் அ1 திடவிரசிங்கனென்ற வன்னியன் போரில் வென் சாண்டார் தலைவனை அவன் பதியாகிய முள்ள ஆண்டான் மெய்த்தேவன் என்ற வன்னியன். த6 ரன், மகரன் என்பவரை வென்று அவர் குலத்தை வன்னியன். இளஞ்சிங்கவாகென்ற வன்னிய வீ அவர்கள் வாழ்ந்த கிழக்கு மூலை, மேற்கு மூல இவனே பின்னர் வன்னி நாடு முழுவதற்கும் அதி
இந்நூல் கூறும் ஏனைய வன்னியர்
காலிங்கரும் கட்டையரும் கச்சாயிற் குடி பழையென்ற ஊர் சென்று வதிந்தான். மூக்கையின கரைப் பற்றில் வாழ்ந்தனர். ஊமைச்சி என்ற குடியமர்ந்தாள். அங்கசன் (அங்கசிங்கன்) கட்டுச் லையை யடைந்தான். வெருகல்தம்பலகமம் ஆt பற்றிற் சுபதிட்டன் அரசையாண்டான். மே வன்னியர்கள் வந்திருந்தார்கள் என்று கூறுகிறது யாழ்ப்பாணத்தில் வாழ்ந்தார்கள் என்றும், பூபா கட்டுக்குளப் பகுதியில் வாழ்ந்தனர் என்றும், வில் காட்டுகின்றது. மற்றும் , செட்டிகுளத்திலே ( ஆகியோரும், பனங்காமத்திலே துங்கராயனும், து ரும் வதிந்தனர்.

9)
ர்களை வரவழைத்தனர். இவ்வழைப்பையேற்று தெல்லி), திடவீரசிங்கன், குடைகாத்தான், முடிகா , இளஞ்சிங்கவாகு, சோதையன், அங்க சிங்கன் டன், கேப்பையினார், யாப்பையினார் ஊமைச் ாப்பாணன், நல்லதேவன், மாப்பாணதேவன், வீர
காப்பதியில் வாழ்ந்த மக்களினங்காரணமாகவே பாழுது அம்மக்கள் யாருக்கு மடங்காதவர்களாய் கிறது. வன்னியர் வருவதற்கு முன், அடங்காப் டார் அரசாண்டனர் என்றும், கணுக்கேணியில் ம், தனிக்கல்லிற் சகரன் என்றும் மகரன் என்றுஞ் றும், கிழக்கு மூலையில் 'இராமருக்குத் தோற்றே மேற்கு மூலையில் அவர்களுள் இழிந்தோராட்சி அடங்காப்பதியில் வாழ்ந்த ஆதிக்குடிகள் இவர்க தியைத் தனிக்கல், கணுக்கேணி, முள்ளிமாநாகர் களாகப் பிரித் தரசாண்டனர் என்பதும் இவற்றாற்
ன்னியர் அடக்கியமை
ரசு செலுத்தி வாழ்ந்த வில்லிகுலப் பறையரைத் று அப்பகுதிக்கதிபதியானான். சந்திரவன் என்ற ரிமா நகரிலே போர் செய்து வென்று அப்பற்றை னிக்கல்லிலே வாழ்ந்த வேடர்கள் தலைவராய சக அழித்து ஆங்கரசு செய்தான் வாகுதேவன் என்ற ரன் இராட்சத குலத்தினரைப் போரில் அழித்து, லையாகிய பகுதிகளைக் கைப்பற்றியாண்டான். பதியானான்.
யேறி வாழ்ந்தனர். தெல்லி என்ற வன்னியன் ார் (யாப்பையினார்) கேப்பையினார் ஆகியோர் ) பெண் கருவாட்டுக்கேணி என்ற இடத்திற் 5குளப்பற்றிலமர்ந்தான். சிங்கவாகுதிருகோணம ப பகுதிக்கு மாமுகன் சென்றான். கொட்டியாரப் லும், வையாபாடல், முகமாலையில் மூன்று து. வீரமழவராயன், நீலமழவராயன் ஆகியோர் லவன்னிமை, கோபாலன் ஆகியோர் திரியாய், லவராயன் நல்லூரில் வாழ்ந்தானென்றும் இந்நூல் தேவராயன், கோடிதேவன், கந்தவனத்தான் துணுக்காயிலேசோதிநாதன், சிங்கவாகுஆகியோ

Page 76
(6
அசுரரால் அழிந்த வன்னியர்
இளஞ்சிங்கவாகு இராட்சதரோடு போர் செ னால் முற்றாக அடக்கிவிட முடியாதிருந்தது. அத வேண்டுமென்று ஐம்பத்துநாலு வன்னியர்கள் ஒ: அப்போரிலே அசுரர்கள் பெருஞ் சேதமடைந்து சமர்விளைத்த ஐம்பத்துநான்கு வன்னியரும் அ யிருந்த ஐந்து வன்னியரும் அடங்காப்பற்றை ஐந்: வன்னியர் ஐவருங்கூடி இளஞ்சிங்கவாகுவை தேவன், நல்லவாகு, இராசசிங்கன் ஆகியோரைத் மீண்டு சென்றனர். செல்லும் வழியிற் கடலி( இறந்துபட்டனர். இதையறிந்த அவ் வன்னியர் ம கைக்குப் புறப்பட்டனர். வன்னியர் இறந்த செய்தி அனுப்பப்பட்ட தூதுவர் யாழ்ப்பாணத்தில் அவ் சந்தித்துத் தாங்கொணர்ந்த செய்தியைத் தெரி செவியுற்ற வன்னிச்சியர் செல்வி வாய்க்கால் எ துறந்தனர். அவ்வாறிறந்த வன்னிச்சியர் பின்னர்
மதுரையிலிருந்து ஒடமேறி வந்த வன்னி நகரிலே திசையாக (திசாவ) இருக்கிறானென்றறி
வன்னியர்பற்றிய பிறநாற் குறிப்புக்கள்
இலங்கை வன்னியர் பற்றிய சில குறிப்பு மகாவம்சம் என்ற இலங்கை வரலாறு சம்பந்தமா வன்னியர் காலம்பற்றி நிர்ணயிக்க உதவும் குறிட்
‘சாலிவாகன சகாப்தம் 515 ஆம் (கி.பி. அக்கிரபோதி மகாராசன், அவ்வன்னியர்கள் தா பார்த்ததை அறிந்து அவ்வன்னியர்களின் அதிக செலுத்திவந்தான். அதுமுதல் அவ்வன்னியர்கள் என்று யாழ்ப்பாண வைபவ மாலை கூறும்.
பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த L அறிந்திருக்கவில்லை. அந்நூல் அப்பொழுது பிக்குகளின் கையில் மட்டுமே அது மறைந்து கி சிங்கள மக்களே அறியாதிருந்தனர். சென்ற நூற்ற தெரியவந்த மகாவம்சத்தில், முதலாம் அக்கபோ டான் எனக் கூறப்பட்டுள்ளது. அக்கபோதியில் வாயிலாகவும் ஒத்திருக்கக் காண்கிறோம். அ நிலையில் இருந்தார்கள் என்பது இதனாற் பெற பின்னரே வன்னியர் இலங்கை வந்தனர் என்றுங் யப்படும்.
வரலாற்றுத் தடுமாற்றங்கள்
கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தியைக் காலிங்கச் கரத்துக் குரிசி லாய கூழங்கைச் சக்கரவர்த்திக்

D)
ய்து வெற்றி கொண்டபோதும், அவர்களை அவ னால் அவ்வசுரர்களை அடியோடு அழித்து விட ன்று சேர்ந்து அவர்களை எதிர்த்துப் போராடினர். சிதைந்தனரெனினும் அவர்களுக் கெதிராய்ச் ப்போரிற் பட்டொழிந்தனர். அதன்பின் எஞ்சி து பற்றாகப் பிரித்தரசாண்டனர். அவ்வேளையில், வன்னிநாடு முழுவதற்கு மதிபதி யாக்கி மெய்த் தந்திரத்தலைவரும் மந்திரிகளுமாக்கி மதுரைக்கு லே திமிங்கிலம் கப்பலைக் கவிழ்க்க ஐவரும் னைவியர் தங்கணவரைக் காண ஒடமேறி இலங் யை அவர் மனைவியர்க் கறிவித்தற் பொருட்டாய் வன்னிச்சியர் வந்திறங்கிய துறையில் அவரைச் வித்தனர். தங்கணவர் இறந்தனரென்ற செய்தி னுமிடத்திலே தீமூட்டி அதனிடை வீழ்ந்து உயிர் நாச்சிமாரென வழிபடப்பட்டனர். *சியருள் ஒருத்தி மட்டும் தன் கணவன் கண்டி ந்ெது அங்கு சென்றாள்.
புக்களை யாழ்ப்பாண வைபவமாலையிலும், ன பழைய பாளி நூலிலும் காணலாம். அவற்றுள் பினை மட்டும் கவனிப்போம்.
593) வருஷத்திலே இலங்கை யரசனாயிருந்த ங்களும் அரசர்களென்னும் எண்ணங்கொள்ளப் Tரத்தைக் குறைத்துத் தன் ஆணையைச் சரியாகச் நாட்டதிகாரிகளாய் மாத்திரம் ஆண்டு வந்தார்கள்
>யில் வாகனப் புலவர் மகாவம்சத்தைப் பற்றி பாளி மொழியில் இருந்தமையாலும், சில புத்த உந்தமையாலும், அந்நூல்பற்றிப் பெரும்பாலான ாண்டின் நடுப்பகுதியிலேயே பொதுமக்களுக்குத் தி மன்னன் கி.பி. 568 முதல் 601 வரை அரசாண் ா காலம்பற்றிய குறிப்பு, மேற்குறித்த இருவேறு க்காலத்திலே வன்னியர்கள் ஆட்சிசெலுத்தும் படுகிறது. எனவே, கி.பி. 12 ஆம் நூற்றாண்டின் கூறுவோர் கருத்துப் பொருந்தாமை இதனாலறி
சக்கரவர்த்தியென வலிந்து கண்டும், 'கோளுறு த விஜய கூழங்கை ஆரியச் சக்கரவர்த்தியென்ற

Page 77
(6
பட்டத்தைத் திணித்துக் கட்டியும் வரலாற்றைப் பெயர்த் தடுமாற்றங்களிற் சிக்குப்பட்டு, யாழ் நூற்றாண்டின் பின்னரே ஏற்பட்டதென நாட்டப் வர்த்தி வேறு, ஆரியச்சக்கரவர்த்திவேறு என்பை சரிருவரது வரலாற்றையும் ஒன்றுடனொன்று கல ருக்கிறார்களென்பது,இப்பொழுதுள்ள யாழ்ப்பா தெள்ளிதிற் புலப்படும்.
கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தியே யாழ்ப்பாணத் வரையிலாமென வையாபாடல் கூறும். வையா கண்டபின், இதனை நம்பாதுவிட நியாயமில்ை ஒருவரென்றோ, அன்றி உறவினரென்றோ எங்கு
உக்கிரசிங்க சேனனும் குளக்கோடனும் ஒ கூழங்கைச் சக்கரவர்த்திக்கும் ஆதி உறவு எதுவுமி சக்கரவர்த்தியின் மைத்துனி என்பதைத் தவிர)
மாகன் என்ற பெயர் கொண்ட காலிங்கச் சக் கி.பி. 1215 முதல் 1242 வரை ஆண்டவன். யா னென இலங்கை வரலாறு கூறும். அவனே காலி ஆம் ஆண்டளவிற் சந்திரபானு என்ற சாவகனெ பாகங்களைக் கைப்பற்றினான். அவன் சாவகச் யாழ்ப்பாணத்திற் சாவகச்சேரி (சாவகர் சேரி), சா பெயர்கள் ஏற்பட்டன.
இனி ஆரியச் சக்கரவர்த்தியென்பான் கி.பி படையெடுத்துச் சென்று அதனைக் கைப்பற்றிப் ெ மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியனின் அமைச்ச6 என்றும் 'பாண்டியர் வரலாறு கூறும். இவனை சேகரன்' எனப் பாடிப்பரிசில் பெற்றாரென்று த என்ற இயற்பெயருடன் பாண்டி நாட்டிலுள்ள சச் நின்று வென்ற பெருமாள்' எனும் பட்டம் பெற்ற
'கோளுறு கரத்துக் குரிசி லாய கூழங்கைச் வரலாற்றாசிரியர் பலர் பிணைத்தமையாற்றான், ன்றும், விஜய கூழங்கை ஆரியச் சக்கரவர்த்திெ முதல் யாழ்ப்பாணத் தமிழ் மன்னன் கி.பி. 13 மளித்தது போலும்
பரராசசேகரன் வரலாறு
வையாபாடலின் இறுதியிலே பரராசசேகர தென்னிலங்கையரசர்சிலர் கொடுங்கோலோச்சி முறையிட, அவன்தம்பியரோடு படைநடத்திச் செ பரராசசேகரனாகிய அவன் தென்னிலங்கையிே தொண்டைமண்டலந்தனிலுகந்தருளும் கன்ன
1. T V சதாசிவபண்டாரத்தார் - பாண்டியர் வரலாறு 2. தமிழ் நாவலர் சரிதை - கழகப் பதிப்பு - பக். 121, 1

1D
பெரிதுந் திரிபுபடுத்திய சரித்திர ஆசிரியர் சிலர், }ப்பாணத்திலே தமிழர் ஆட்சி கி.பி. 12 ஆம் பெரிதும் முனைந்துள்ளனர். கூழங்கைச் சக்கர தக் காண முடியாத வரலாற்றாசிரியர்கள், அவ்வர ந்து, அவிழ்க்க முடியாத சிக்கலாக்கி மலைப்புற்றி ாணச் சரித்திர ஆசிரியர்களின் முரண்பாடுகளால்
தின் முதலரசனாவான். அவன் காலம் கி.மு. 101
பாடல் நம்பத்தக்க வரலாற்று நூல் என்று நாம் ல. குளக்கோடனும் கூழங்கைச் சக்கரவர்த்தியும் குங் கூறப்படவில்லை.
ருவரே யென்று கொண்டபோதும், அவருக்கும் ல்ெலை (உக்கிரசிங்க சேனன் மனைவி கூழங்கைச்
கரவர்த்தி இலங்கையின் - பெரும் பகுதியினைக் ழ்ப்பாணத்துக்கும் அவன் ஒருகால் அரசனானா ங்கச் சக்கரவர்த்தியாவன். இவ்வாறே கி.பி.1245 ாருவன் படையெடுத்து வந்து இலங்கையிற் பல சக்கரவர்த்தியாகலாம். இவன் காரணமாகவே வாங்கோட்டை (சாவகர் கோட்டை) ஆகிய இடப்
. 1275 ஆம் ஆண்டளவில் 'ஈழ நாட்டின்மேற் பருவெற்றியுடன் திரும்பினான் என்றும், அவன் னாகவும் படைத்தலைவனாகவும் விளங்கியவன் ாப் புகழேந்திப் புலவர் ஈழநாடு சென்று 'ஆரிய மிழ் நாவலர் சரிதை கூறும். அவன் மதிதுங்கன் 5கரவர்த்தி நல்லூரில் வாழ்ந்தவன் என்றும், 'தனி வனென்றும் அந்நூல் கூறும்.
சக்கரவர்த்தியை இவ்வாரியச் சக்கரவர்த்தியுடன் அவன் பெயர் கூழங்கை ஆரியச் சக்கரவர்த்தியெ யன்றுந் திரிந்து, இவன் காலத்துடன் இணைந்து ஆம் நூற்றாண்டினனென்னுங் கொள்கைக்கிட
ன் பற்றிய குறிப்புக்கள் சில காணப்படுகின்றன. ய காரணத்தாற் குடிசனங்கள் பரராசசேகரன் பால் சன்று பகையரசை அடக்கினான். பின்னர், ஆறாம் லே கோயிலொன்று கட்டுவதற்காகத் 'தன்னகர்த் தேவருக்கொரு திருமுக மனுப்பினன்' என்று
y - மூன்றாம் பதிப்பு 1956 - பக். 147. 22.

Page 78
(6
வையாபாடல் 89 ஆம் செய்யுள் கூறும் 9 னிலங்கைதனிலரசுபுரிந்து.' என்று அக் கன்னே ருந்து பரராசசேகரனது மூதாதையர் தொண்டைப
வன்னிநாட்டுத் தெய்வங்கள்
வன்னிநாட்டுக்கு முதலில் வணக்கத்துக்குரி சடைமுனியுமென வையாபாடல் மூலமாக அறிய வந்தபோது, குதிரைமலையின் கண்காளியையும் யையும் சாத்தனையும், தன் திரவியங்களுக்குக் கோணேசர் கல்வெட்டு ஆகியவற்றின்படி அப்ே மிருந்தது. அதுமட்டுமன் றிக் கதிரையம்பதியில் படுகிறது. வீரநாராயணச் செட்டி கட்டுவித்த கோ பல காலங்களுக்குப் பின்வந்தவர்கள், காட்டு அவர்களோடு வந்த சிலர் வீரபத்திரனையும் கொ
ஆறாம் பரராசசேகரன் காலத்தில் ஐங்கர6 ஆகிய தெய்வங்களும் கொண்டுவரப்பட்டன.
தங்கள் கணவர் இறந்த மாத்திரத்தே எரிபுகு நாச்சிமார் எனுந் தெய்வங்களாகப் போற்றப்பட் தேவுக்களாகவே மதிக்கப்பட்டனர்.
பிற்காலத்தில் வன்னிநாட்டிலே புகழ்பெற்ற பற்றியோ, நாகவணக்கம் பற்றியோ எதுவும் இ புகழ்பெற்று விளங்கும் மடு மாதா கோயில், வன் ருந்ததென்பது கர்ணபரம்பரைக் கதை. இப்பழ லீவேர்ஸ் என்பவர் தமது ‘வடமத்திய மாகாணக் 6 திருக்கோயில் புத்த சமயத்தினராலும் அநேக கோயிலென்றே வழிபடப்பட்டு வருகிறது' என்
கோணேசர் கல்வெட்டு நரல்
கோணேசர் கல்வெட்டென்ற நூலிற் குளக்ே ஆம் ஆண்டிலெனச் சொல்லப்படுகிறது. இவ்வ கக் காண்பதால், இந்நூலில் கூறப்படும் ஆண்டுக் இடமுண்டு. பறங்கியர்', 'உலாந்தா மன்னன்', ' சம்பவங்கள் இதிற் சொல்லப்பட்டிருப்பதால், இ கொள்ள வேண்டும். அன்றேல், அச்சம்பவங்க வைபவமாலை அவ்வரசன் பெயரைக் குளக்கோ குளமும் கோட்டமுஞ் சமைத்தவன் எனப் பொரு ரின்ன தென்பதனை இவ்வாசிரியராற் றெரிந்து இந்நூலாசிரியர் காலத்திற் பழமை யெய்தியிரு பெயரைக் 'குளக்கோடன்' என்றே குறிப்பிடுட் பொருளாகும். குளக்கோடு என்பது தென்இந்திய பெயராக வழங்கி வருவதால், அக்குடும்பத் குளக்கோடன் எனக் குறிக்கப்பட்டிருத்தல் கூடுL ஏற்பட்டது என்றுங் கருதலாம்.

2)
ஆம் செய்யுளில், ‘எங்குலத்தோன் பரராச தவர் கூறுவதாகச் சொல்லப்படுகிறது. இவற்றிலி 1ண்டலத்தவர் என நாம் ஊகிக்கலாம் ܢ
பதெய்வங்களாக வந்தவை காளியும் ஐயனாரும் க் கிடக்கிறது. வீரநாராயணச் செட்டி இலங்கைக்கு }, வவ்வாலையென்ற கேணிக்கருகே சடைமுனி காவலாக வைத்தான். தட்சணகைலாச புராணம், பொழுது திருகோணமலையிலே அரன்கோயிலு அரன்மகவின் கோயிலுமிருந்ததாகக் குறிப்பிடப் யில்களுள் சந்திரசேகரன் கோயிலுமொன்று.
விநாயகரைக் குலதெய்வமாகக் கொணர்ந்தனர். "ண்டு வந்தனர்.
ன் குமரேசன் மூத்தநயினார், சித்திரவேலாயுதர்
தந்துயிர் துறந்த கற்புடை உயர்குலப் பெண்கள், டனர். அவ்வாறு வீரமரணமெய்திய வன்னியரும்
தெய்வமாக விளங்கிய பத்தினி அல்லது கண்ணகி ந்நூலிற் குறிப்பிடப்படவில்லை. இக்காலத்திற் னியர் ஆட்சிக் காலத்திலே கண்ணகி கோயிலாயி மையான கூற்றையாதரிக்கும் வகையிலே திரு கைநூலி'ல், 'மடுவிலிருக்கும் தூயமேரி மாதாவின்
தமிழ் யாத்திரிகர்களாலும் பத்தினி அம்மன் று குறிப்பிட்டுள்ளார்.
காட்டு மன்னன் ஆலயமைத்தது கலி பிறந்து 512 ாண்டுக்கும் ஏனைய நூல்களில் வித்தியாசமிருக் கணக்கிலே தவறேற்பட்டிருக்கலாமென்றெண்ண இங்கிலீசர் ஆகியோர் இலங்கையை அரசாண்ட ந்நூல் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டள வினதென்றே ள் பிற்சேர்க்கையாதல் வேண்டும். யாழ்ப்பாண ட்டன் எனக் குறிப்பிடும். 'குளக்கோடன்' என்பது நள்படுங் காரணப்பெயரேயாம். அவனியற்பெய கொள்ள முடியாத அளவிற்கு அவன் வரலாறு ந்தது போலும். கோணேசர் கல்வெட்டு அவன் ). குளத்தின் வரம் பமைத்தவனென்பது அதன் ாவில் கேரளம் போன்ற பகுதிகளில் ஒரு குடும்பப் தைச் சார்ந்தவன் என்ற கருத்திலும் அவன் }, அல்லது இவன் பின்னரே அக்குடும்பப் பெயர்

Page 79
(6
கோணேசர் கல்வெட்டினைக் கவிராசர் ெ ருக்கிறது. 'கவிராசர்" என்பது புலவனின் சிறப்பு சொல்லும் செய்யுளில் அந்நூலாசிரியன் டெ கூறப்படுகிறது ‘கவிராச னென்பதும் 'விற்ப கருதினால், 'வரோதயன்' என்பதே அந்நூலாசிரி இயற்பெயரா அன்றி விசேடணச் சொல்லா என்ப என்றொரு புலவனைப் பற்றி யாவரும் எங்குங்கு பெயருள்ள புலவன் எழுதியிருக்கலாமோ என்று விருதையுடையவனாதல் சாலும். கோணேசர் கல் மேலும் வலுப்பெறச் செய்வதாயமைந்துள்ளது. காப்புச் செய்யுளும் ஒரே செய்யுளின் இரு பிர அவ்விரு நூல்களையும் ஒரே ஆசிரியர் இயற்றியி சொல், ஒன்றில் 'கோணை யென்றும், மற்ற மாற்றப்பட்டிருக்கிறது. மூன்றாமடியின் மூன்றாஞ் என்றும் மாறிக் காணப்படுகிறது. இவற்றைவிட இரண்டாமடியில் 'எவ்வுலகம் யாவையும்' என மற்றதிலும் அமைந்திருக்கிறது. வையாபாடல் ஏ மெனல் பொருந்தாதென இப்பதிப் பின் காப் மெனமாற்றப்பட்டிருத்தலை அவதானிக்கலாம், ஒரே சொற்களும் கொண்டமைந்த அவ்விரு க செய்யப்பட்டனவாதல் சாலாது. மேலும், வையா எழுதியிருப்பது போலவே இந்நூலிலும் ஆ குறிப்பிடப்படும் தானந்தார்', 'வரிப்பத்தார் ஆ இச்சான்றுகளை ஆதாரமாகக் கொண்டு நே இந்நூலையும் செய் திருக்கலாமென்று தோன் செருகல்கள் பல இடப்பட்டிருக்கின்றன. வையாட வித்துவான் என வையாபாடல் ஏடுகளின் முகப் தான வித்துவானுக்குக் 'கவிராசர் என்ற விருது பாடல் எழுதிய பின் அவருக்கு அந்த விருது வழ
கல்வெட்டுச் சான்று
கோணேசர் கோயிலில் இருந்ததாகக் கூறப்ட மலைக் கோட்டை வாசலிற் காணப்படுகிறது. பிறடெறிக் (Fredric) கோட்டையைக் கட்டிய பே இடது பக்கத் தூணில் வைத்துக் கட்டப்பட்டுவி இப்பொழுது காணப்படும் எழுத்துக்கள் பின்வரு
'60T னே
535TL. முடடு ருப u66flo னனே பறங்கி ககவே 6T6
னபோ 6T6

3)
ய்தாரென அந்நூல் முகப்பிற் பொறிக்கப்பட்டி ப் பெயரேயன்றி இயற்பெயரன்று. நூற்பொருள் |யர் 'கவிராசவரோதய விற்பன்னன்' எனக் ன்ன னென்பதும் விசேடணச் சொற்களாகக் யன் பெயராகக் கொள்ளக்கிடக்கிறது. அது கூட து ஐயத்துக்கிடமானதே. ஏனெனில், வரோதயன் குறிப்பிடவில்லை. எனவே, இந்நூலை வேறொரு சந்தேகிக்க இடமுண்டு. அவன் கவிராசனென்ற வெட்டின் காப்புச் செய்யுள், இச்சந்தேகத்தினை இந்நூலின் காப்புச் செய்யுளும் வையாபாடலின் திகளாய் அமைந்திருப்பதனை நோக்குமிடத்து, lருப்பாரோ என எண்ணத் தோன்றுகிறது. குறித்த தில் 'இலங்கை யென்றும் நூலுக்கேற்றவாறு சொல், ஒன்றில் 'சாமி என்றும் மற்றதில் தயங்கு அச்செய்யுட்களில் வேறெவ்வித பேதமுமில்லை. ப் பொருள் மயக்குற ஒன்றிலிருப்பது போலவே டுகளிற் காணப்பட்டபடி 'எவ்வுலகம் யாவையு' புச் செய்யுளில் அப்பகுதி 'உலகம் யாவையு' ஒரே உருவும் ஒரே பொருளும், ஒரே வழுவும், ாப்புச் செய்யுட்களும் இருவேறு புலவர்களாற் பாடல் 39ஆம் செய்யுளிற் 'குளக்கோடன்' என்று அவ்வரசனைக் குறிப்பிடுகிறார். இந்நூலிற் கியோர் அந்நூலிலும் குறிக்கப்பட்டுள்ளனர். ாக்குமிடத்து வையாபாடலைச் செய்த ஆசிரியரே றுகிறது. அந்நூலிற்போல இந்நூலிலும் இடைச் புரி ஐயர் 'செகராசசேகர மகாராசாவின் சமஸ்தான பிலெழுதப்பட்டிருத்தலவதானிக்கத்தக்கது. சமஸ் வழங்கப்படுவதில் வியப்பேதுமில்லை. வையா }ங்கப்பட்டிருக்கலாம்.
டும் கல்வெட்டொன்று, இப்பொழுது திருகோண கோணேசர் ஆலயத்தைப் பிரித்துப் பறங்கியர் ாது, அக்கல்வெட்டுள்ள கல், கோட்டை வாசலின் ட்டது என்று கருதப்படுகிறது. அக்கல் வெட்டில் நமாறிருக்கின்றன.
குள

Page 80
665, தேவை 5
60)
56
இதனை ஆராய்ச்சி செய்து திருகோணே சோமாஸ்கந்தர் அவர்களும், திரு. அ. பூரீஸ்கந்த டுள்ளார்கள்:
'முன்னே குளக் கோடன் மூட்டுந் திருப் பணியைப் பின்னே பறங்கி பி ரிக்கவே மன்னவ பின் பொண்ணாத தனை யியற்ற வழி த் தேவைத்து எண்ணாரே பின் 6शाTgांक6ा'.
இக்கல்வெட்டுப் பாடலினைச் செவிவழிச் ெ மலைப்பழங்குடி மக்கள், அதனைப் பின்வருமா
முன்னே குளக்கோடன் மூட்டுந்தி பின்னே பறங்கி பிரிக்கவே - மன் பூனைக்கண் செங்கண் புகைக்கல் தானே வடுகாய் விடும்.
யாழ்ப்பாண வைபவமாலையிலும், கோ6ே திலும் இக்கதையின் விரிவினையே சுபதிட்டு மு வெட்டு அக்கதைக்கு இடமளித்திருக்க வேண் காரணமாயிருந்திருக்கவேண்டும். வையா பா கவனிக்கத்தக்கது.

றற
ஸ்வரம் என்னும் நூலை எழுதிய புலவர் வை. ராசா அவர்களும் பின்வருமாறு கருத்துக்கொண்
சய்தியாகவைத்துப் பாதுகாத்துவரும் திருகோண று கூறுகின்றார்கள்:
திருப்பணியைப் னாகேள் ண்ணன் ஆண்டபின்
ணசர் கல்வெட்டு என்ற நூலிலும், வையா வசனத் னிவர் வாயிலாகக் கேட்கிறோம். ஒன்றில் இக்கல் டும், அன்றேல் அக்கதை இக்கல் வெட்டுக்குக் -ற் செய்யுள் நூலில் அக்கதை காணப்படாமை

Page 81
(
யாழ்ப்பாணம் காரணங்கள் பர்
வையா பாடல் என்ற நூல் வச்சிரவாகுவி அரசன், அயோத்திப்பதி அரசனான தசரதன் ப அதன் பின் இராமன் விபீடணனுக்கு முடிசூட்டி பன்னிரண்டாஞ் செய்யுளாய,
'அன்னது நிற்க விபீஷணன்
அரிய யாழ் வாசிை
மின்னுள விலங்கை வடகட
மேவிய மணற்றிடற் தன்னிகர் பிறிதொன் றிலாத தாலிளம் பூகமாத் :ே கன்னலென்றுரைக்கும் பயி
கற்பக தாருவென்றி
என்பது, இலங்கையின் வடகடற்கரையிலு த்த ஒருவன் எவ்வாறு திருத்தி வளநாடாக்கினான்
'கற்பக தருவுங் காமர்மண்
காசினிதனிற்புரிந்த தற்பரன் தன்னை நினைந்து தசரதன் மைத்துன ெ விற்கரக் குலக்கே திவனெ6
வீரனை வணங்கிய நற்புவி தனக்கு நாயகம் புரி நாதனே வேண்டுடெ என்பதில், அந்த யாழ் வாசினை புரிவோன் வணங்கித் தான் வளப்படுத்திய மணற்றிடல் வேண்டுமெனக் கேட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது "யாழிசை பயில்வோன் இ
கிதமுறுந் தனதுமை
கோளுறு கரத்துக் குரிசிலை
கொற்றவன் சக்கர ட
நேர்பெரும் புவியி னிலங்ை
மிருந்தரசியற்றின (
நாளுறு கலிமூவாயிர வரு
நாடர சளித்தவ னிரு
என்பதில், குலக்கேது தன் மைந்தர்க யாழ்ப்பாணத்துக்கு அனுப்பியதும், அவன் அங் 3000 ஆண்டாக இருந்தது என்பதும் சொல்லட் ஆம் ஆண்டுக்குச் சமமானதாகும். அப்பொழு( பகுதிக்கு யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயர் அமைந்தி

5)
என்ற பெயரின் றிய கருத்தாய்வு
ன் மைந்தனான இராவணன் என்றோதும் அரக்க கன் இராமனுடனாற்றிய போரிலே தோற்றதும், ச் சென்றதும் கூறித் தொடங்குகிறது. அதன் பின்
றன்முன் ன புரிவோன் -ற் கரையில் காட்டில் நல் வருக்கை தங்கு
ரினை யியற்றிக் சைத்தான்'
ள்ள மணற்றிடலினை விபீடணன் முன் யாழ் வாசி என்பதை விளக்கும். அதன் அடுத்த செய்யுளாய,
டபமுங்
தற்பின்
சென் றருளித்
灯TGT
ண வுரைக்கும்
ான்புரிந்த
lu
Dன்றுரைத்தான்' ா தசரதன் மைத்துனனான குலக்கேது என்பவனை நாட்டினைப் பரிபாலிக்க ஒரு அரசகுல நாயகன் து. அடுத்து செய்யுளாய,
சைத்தசொற் கேட்டங்
ந்தர்களிற்
) யளிப்பக்
தியென்
கையாழ்ப் பாண
ணந்நாள்
-b
நந்தான்' ளுட் கோளுறுகரத்துக் குரிசிலை இலங்கை கிருந்து அரசியற்றியதும், அப்பொழுது கலியுகம் படுகின்றன. கலியுகம் 3000 என்பது, கி.மு. 101 தே இலங்கையின் வடபாகத்திலிருந்த மணற்றிடற் ருந்தது என்பது வையாபாடல் ஆசிரியர் கருத்தாகத்

Page 82
(6.
தெரிகிறது. ‘கோளுறு கரத்துக் குரிசில்' என வை சக்கரவர்த்தியென வழங்கப்பட்டிருத்தல் வேண்டு
கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டில் எல்லாளன் ருந்து அரசாண்ட வரலாற்றுச் சம்பவமும், சங்க பூதன்றேவனார் வரலாறும் அக்காலத்தில் வட இ என்பதற்கு தக்க சான்றுகளாகும். சங்ககாலம் எ இரண்டாம் நூற்றாண்டுக்கும் இடைப்பட்ட கால( னால், ஈழத்துப் பூதன்றேவனார் காலமும் அக்கா பொழுது தமிழ்க் கல்வி சிறந்திருந்தது என்பதற்கு தொகைப் பாடல் மூன்றும், அகநானூற்றுப் பாடல் 101 அளவில் வட இலங்கையில் மன்னர் ஆட்சி |
“யாழ்ப்பாணம்' என்ற பெயர் வந்த காரணத் வில்லை. யாழ்பாடி ஒருவனால் வளப்படுத்தி ஆட ரணம் வெளிப்படையானதே எனக் கூறாது விட்டி நூற்றாண்டு நூல், உக்கிர சிங்கனுக்கும் மாருதப்புர யாழ்பாடி ஒருவனுக்குப் பரிசாக வழங்கப்பட்ட பெற்றது என்று கூறும். அதன்படி யாழ்ப்பாண ஏற்பட்டதாகக் கொள்ள வேண்டும்.
கி.பி 18ஆம் நூற்றாண்டிற் செய்யப்பட்ட'ய மாலையைப் பின்பற்றி, மாருதப்புர வல்லிக்கும் நகரில் அரசு செலுத்தியவனுமான வாலசிங்கன் என்ற யாழ்பாடிக்குகொடையாக வழங்கினான் எ நூலாசிரியர், குளக்கோட்டன் ஆடகசெளந்தரி எ தப்புரவல்லி என்ற பெயர்களையிட்டு தடுமாறியி கூறுவர். அவர் கருத்துப்படி வையாபாடலிற் யாழ்ப்பாண வரலாற்றாசிரியர்கள் அந்தக் கவிவீர கவிவீரராகவன் ஒருவன் வரலாற்றோடு தடுமாற்
யாழ்ப்பாணச் சரித்திரம்' என்ற நூலின் ஆச் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஏலேலசிங்க மன்னனால் பகுதிகொடையாக வழங்கப்பட்டதென்பர். அதற்
நரைகோட் டிளங்கன்று நல்வள நாடு நயந்த விரையூட்டு தார்ப்புயன் வெற்பீழ மன்னனெ கரையோட்டமாக மரக்கலம் போட்டுனைக் றிரைபோட்டிருந்தனை யேலேல சிங்க சிகாட
என்ற பாடலைக் காட்டுவர்.
மேலே உள்ளவாறு யாழ்ப்பாணப் பெயர்க்க டியை மையமாக வைத்தே பல்வேறு கருத்துக்க அவர்கள் கூற்றுக்களை ஆராய்ந்து பார்த்தல் அவசி காரணம் கூற முற்பட்ட ஏனையோர் கருத்துக்கை
இலங்கையின் வடமாகாணப் பெயர்களை பின்வருமாறு கூறியுள்ளார். 'குபேரன், இராவணி வன்மைக்குப் பெயர்பெற்றிருந்தது. ராஜராஜ பா6

5)
பயாபாடல் கூறும் அரசனே பின்னர் கூழங்கைச் டும்.
என்ற தமிழ் மன்னன் அநுராதபுரப் பகுதியிலி ப் புலவர்களுள் ஒருவராக விளங்கிய ஈழத்துப் லங்கையிலே தமிழர் சமுதாயம் வளர்ந்திருந்தது ன்பது கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டுக்கும். கி.பி மென அறிஞர் கணக்கிட்டுக் கூறியுள்ளனர். அத லப் பகுதியினதாகவே அமையும். ஈழத்தில் அப் , அவர் செய்த நற்றிணைப் பாடல் நாலும், குறுந் ஸ் மூன்றும் சான்று பகர்வனவாம். எனவே கி.மு. நடைபெற்றது என்பது நம்பத்தகாததொன்றன்று.
தை வையாபாடல் துலக்கமாகச் சொல்லிவைக்க ட்சி அமைக்கப்பட்டமையால், அதன் பெயர்க்கா ருக்கலாம். 'கைலாய மாலை' என்ற கி.பி.17ஆம் வல்லிக்கும் மகனான வாலசிங்கன் என்பவனால் மையால் அது யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயரைப் ாம் என்ற பெயர் கி.பி.8 ஆம் நூற்றாண்டிலே
ாழ்ப்பாண வைபவமாலை' என்ற நூல், கைலாய உக்கிரசிங்கனுக்கும் மகனானவனும் செங்கடக அந்த நிலப்பகுதியை அந்தகக் கவிவீரராகவன் ன்று கூறும். இதில், 'யாழ்ப்பாண வைபவமாலை" ன்ற பெயர்களுக்குப் பதிலாக வாலசிங்கன் மாரு விருக்கிறார் என்று சுவாமி எஸ். ஞானப்பிரகாசர் சொல்லப்பட்ட யாழ்ப்பாடியின் கதையையே ராகவன் கதையாக விரித்துப் பிற்காலத்திலிருந்த றமுற்றிருக்கிறார்கள்.
சிரியர் ஆ. முத்துத்தம்பிப்பிள்ளை, கி.மு.2 ஆம் அந்தகனான யாழ்பாடி ஒருவனுக்கு அந்நிலப் குஆதாரமாக தனிப்பாடற்றிரட்டிற் காணப்படும்,
நளிப்பான் ான்றேவிரும்பிக்
காணவந்தாற் மணியே
ாரணம் காட்ட முற்பட்டோர் யாவரும் யாழ்ப்பா ளைத் தருகிறார்கள். உண்மையை அறிவதற்கு யமாகிறது. அதற்கு முன், யாழ்ப்பாணப் பெயர்க் ளயும் கவனிப்பது பொருத்தமாயிருக்கும்.
ப் பற்றி ஆராய்ந்த எஸ். குமாரசுவாமி என்பர் ான் ஆதியோர் காலந்தொட்டு ஈழம் யாழ்இசை ண்டியன் மதுரையில் அக்காலத்தே வாழ்ந்த யாழ்

Page 83
(6
விற்பன்னர்களாகிய வீரபத்திரன், பத்தினி ஆகிய யாழ்வித்தகர்களை அழைத்திருந்தமை ஈழத்து ய ஈழத்துத் தமிழ் மன்னர்கள் அங்கிருந்த இசைவான எனப் பெயரிட்டிருத்தல் இயல்பானதே.
முதலியார் ஏ.எம். குணசேகர என்ற ஆய்? பெயர்ப்பிலிருந்தே யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயர் கருத்தைக் கொண்ட சிங்களப்பதமாய 'யகபத்' எ என்ற கருத்தைக் கொண்ட சிங்களச் சொல்லாய எனவாகி, 15ஆம், 16ஆம் 17ஆம் நூற்றாண்டு நல்லூரைக் குறிக்க அமைந்துள்ளது என்பர் அவ
யாழ்ப்பாணம் என்ற சொல் ஆக்கத்துக்கான தான, 'வட இலங்கையில் ஆரிய அரசாங்கம்'(Th கட்டுரையிற் காட்டியுள்ளார். அவர்கருத்துப்படி, 'யாபா துறைமுகம்' என்பதாம். ஜாவா மலாய் வேருன்றிய பின்னரே அப்பிரயோகம் வழக்கில் அல்லது 'ஜாவகா என்ற சொற்கள் 'யாவா அல்ல ஜாவா’ என்பதைச் சீன மொழியில் ‘சி பொ' என் ஒரு காலத்தில் உச்சரிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதை நூலின் ஒரு செய்யுள், சாவகம் என்ற தேசம் மூன் மற்றொரு செய்யுள் அதனைச் 'சாபம்' எனவும் 'ஜாவா அல்லது 'ஜாவக' என்ற ஒரே நாட்டைே என்ற எழுத்து 'ப' என்ற எழுத்தாக அப்பெயரில் ம சிங்களத்திலும் அவ்வாறே 'வ' என்பது 'ப' ஆக ம சமஸ்கிருதத்தில் "லவ' என்பது சிங்களத்தில் ‘ெ சிங்களத்தில் 'சபன என்றும் உச்சரிக்கப்படுதல் என்பது 'ஜாவகத்துறை' என்பதைச் சுட்டுவதாக இ பதவாக்கம் ‘யாபாபட்டுன' என்பதிலிருந்தே பரணவிதானவின் கருத்து.
இலங்கையில் மலாயர் படையெடுப்பு
கி.பி.13 ஆம் நூற்றாண்டிற்சந்திரபானு என்ற படையெடுத்து புகுந்த வரலாறு இலங்கைப் பல்ச வரலாறு என்ற சரித்திர நூலிலே கூறப்பட்டுள்ளது குறுப்பிட்ட பதம், ஜாவக தேசத்தவர்களை மட ஆகியோரையுங் குறிக்கும். ஏனெனின் அவர்கள் யால்' என்று கூறப்பட்டுள்ளது. எனவே, சந்திரட கொள்ள வேண்டும். மேலும் அவன் வடஇலங்ை அங்கொரு இராசதானியை அமைத்துத் தன் நல் யாபாவுவை நோக்கி முன்னேறிச் சென்றான். 'சாவங்கோட்டை' (சாவகன் கோட்டை) ஆகிய முன் அமைத்த அரண்களாகலாம்' என்றும் அந்த

7)
பர்வளுடன் போட்டியிட ஈழமண்டலத்திலிருந்து ாழ்இசை வன்மைக்குச் சான்று பகரும். எனவே ார்கள் காரணமாக அவ்விடத்துக்கு யாழ்ப்பாணம்
வாளர், நல்லூர் என்ற பெயரின் சிங்கள மொழி
வந்திருக்கிறது என்று காட்டுவர். 'நல்ல' என்ற ான்பதிலிருந்து 'யாப்பா' என்ற பகுதியும், 'ஊர்' "நே" என்பதுங் கூடிச் சிங்களத்தில் "யாப்பனே' களில் ஆரியச் சக்கரவர்த்திகளின் தலைநகராய
T.
ா மற்றொரு காரணத்தை கலாநிதி எஸ். பரணவி le Arya Kingdom in North Ceylon) GT6TD 96 g5) யாபாபட்டுன' என்ற சிங்களப்பதத்தின் பொருள் பக்காரரின் அரசியல் ஆதிக்கம் இலங்கையில் நிலைத்திருக்கிறது போலத் தெரிகிறது. 'ஜாவா து 'யாவகா' என்றும் வழங்கில் வந்திருக்கின்றன. ாறு கூறும் வழக்கம் 'வ என்ற எழுத்து 'ப' என்று க்காட்டுகிறது. குலோத்துங்கன் கோவை என்ற றாம் குலோத்துங்கன் ஆட்சியில் இருந்ததாகவும், குறிப்பிடுகின்றன. 'சாவகம்" ஆகிய இரண்டும் ய குறிப்பனவாதல் கூடும். அப்படியானால் 'வ' ாறி வருதல் தமிழிலும் உண்டு என்று காட்டலாம். }ாறி அப்பெயர் உச்சரிக்கப்பட்டதாக காட்டலாம். ப' என்றும் சமஸ்கிருதத்தில் ‘சர்வன” என்பது ) அதற்குச் சான்றாகும். எனவே 'யாபாட்டுன' ருக்கும். இப்பொழுதுள்ள 'யாழ்ப்பாணம்' என்ற 5 வந்திருக்க வேண்டும். இது கலாநிதி எஸ்.
0ஜாவகனும் அவன் குழுவினரும் இலங்கைக்குட் லைக்கழகத்தினால் வெளியிடப்பட்ட இலங்கை . அந்நூலிலே 'சந்திர பானுவை ஜாவகன் என்று ட்டுமன்றி, சுமாத்திரா, மலாய் நாட்டுவாசிகள் ானைவரும் ஒரே இனத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகை ானு என்பவன் மலாய் மொழிபேசுபவன் என்றே கயிற் பெரும் பகுதியைத் தன் ஆட்சிக்குள்ளடக்கி, லாட்சியால் மக்கள் நம்பிக்கையைப் பெற்றபின், யாழ்ப்பாண மாவட்டத்திலுள்ள ‘சாவகச்சேரி இடங்கள், அவன் மாயரட்டை நோக்கிச் செல்ல நஇலங்கை வரலாற்று நூல் கூறுகிறது.

Page 84
(6
யாழ்ப்பாணப் பெயர்க் காரண ஆய்வு
இனி, மேலே கூறப்பட்டுள்ள யாழ்ப்பாணப் சிங்களப் பெயராகக் கருதப்பட்ட "யாபாபட்டுன பதமும் இணைந்த சொற்கூட்டாகும். 'பட்டுன' துறைமுக நகரத்தைக் குறிக்கும் சொல்லின் திரிப தொகுதிகளுள் ஒன்றாய பத்துப்பாட்டிற் 'பட்டின ளது". அது கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட காலப் பாடல என்று கொள்ள எள்ளளவும் இடமில்லை.
'ஜாவா என்ற சொல்லில் 'வ என்பது 'ப' ஆ ஒரு சொல்லைக் கொண்டு நிலைநாட்டிவிட மு 'தனுராசி' என்ற பல கருத்தில் வருதலுண்டு. ஐ யாழ்ப்பாண இடப் பெயர்களாய சாவகச்ே மாற்றத்தைக் காட்டவில்லை. தமிழ் இலக்கியப் ‘சாவகம்" எனக் குறிப்பிடப்படுதலை தவிரச் ‘சா குறிக்கப்படவில்லை. எனவே 'யாவா’ என்ப ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாயில்லை. அதனால் 'ய என்று கருத முடியாது. அன்றியும், அது 'ஜாவா சிங்கள இலக்கியங்களில் ஜாவா வை 'யாபா' எ 'ஜாஎல' 'ஜாத்த’ என்று குறிப்பிடுவதே வழக பதத்திலிருந்து வந்ததாகச் சொல்லப்படும் ‘யாபா ஜாவகர்களையோ மலாயர்களையோ சிங்களத் குறிப்பிடுவதே வழக்கமாயிருந்து வந்திருக்கி சொல்லப்படும் ‘யாபா' என்ற சிங்களச் சொல்ே கப்பட்டு யாழ்ப்பாணம் என ஆயிற்று என்று கரு "யாழ்ப்பாணப் பட்டினம்' என்ற பெயரைக் கொ6 பெயர் புனையப்பட்டிருக்கிறது என்பதே பொரு நல்லூர் என்ற தமிழ் ஊர்ப் பெயரின் சிங்க ருந்தே யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயர் பிறந்தது எ கருத்து, மேற் காட்டிய கலாநிதி பரணவிதான பெயர்பெற்று விளங்கிய தமிழரசர் தலைநகரம மறுபெயரிட்டு தமிழர் வழங்கினர் என்பது மாய் மாகும். மேலும், ஊர்ப்பெயர்களை மற்றொ உபயோகிக்கப்படும் வழக்கம் நடைமுறையிலிருட் மெழிபெயர்ப்புப் பதத்தினாலேயே சிங்கள சமு யானால், இலங்கையின் மேல்மாகாணத்துப் பான அவ்வூரவர் அதன் சிங்கள மொழிபெயர்ப்ெ வழங்காது ஏன் நல்லூருவ என்று வழங்கியிரு முடியாததாகி விடும். இதிலிருந்து, நல்லூர் என் அன்றி 'நல்லூருவ' என்பதே எனல் தெளிவாகி சிங்கள மொழி பெயர்ப்பாய யாபனே' என்பதி கூறும் பெயரின் சிங்களத்திரிபென்றே கொள்ள
இனி யாழ்பாடி பற்றிய பல்வேறு கதைகை யாழ் வாசிக்கும் ஒருவன் இலங்கை வடகடற்க

3)
பெயர்க் காரணங்களை ஆராய்ந்து பார்ப்போம். என்பது 'யாபா' என்ற பதமும் 'பட்டுன' என்ற என்பது தமிழிலே பட்டினம்' என்று வழங்கும் ாகும். அச்சொல் தமிழிலே சங்ககால இலக்கியத் ப்பாலை' என்ற பாடலில் உபயோகிக்கப்பட்டுள் கும். எனவே, 'பட்டுன' என்பது சிங்களச் சொல்
கத்தமிழில் மாறிவரும் என்பதைச் சாபம்' என்ற டியாது. அச்சொல் தமிழிலே வில், 'சபிப்பு', ாவகர் காரணமாக வந்ததெனச் சொல்லப்படும் சரி' 'சாவன் கோட்டை' ஆகியன அவ்விதம் பரப்பில் வேறெங்காவது ஜாவா’ என்ற சொல் பகம்' அல்லது 'சாபம்' அல்லது 'ஜாவா’ எனக் து 'யாவா’ என மருவி வந்தது என்ற கருத்து ாபா' என்பது 'ஜாவா என்பதன் தமிழ் உருவம் ’ என்பதன் சிங்கள வடிவமுமன்று. ஏனெனில் ன்று குறிப்பிடும் வழக்கம் என்றும் இருந்ததில்லை. க்கமாயிருந்து வந்திருக்கிறது. 'ஜாவா’ என்ற ' என்ற இடப்பெயர்களிற் காணப்படுதல் போல தில் பொதுவாக 'ஜா' அல்லது 'ஜாவோ' என்று றது. ஜாவா என்ற பதத்திலிருந்து வந்ததாகச் லாடு 'பட்டினம்' என்ற தமிழ்ச் சொல் இணைக் நதுவது சற்றும் பொருத்தமாயில்லை. அதனால் ண்டே சிங்களப் பெயராய 'யாபா பட்டுன' என்ற த்தமான முடிவாகும். ள மொழிபெயர்ப்பாய யாபன' என்ற பதத்திலி ன்று கூறும் முதலியார் ஏ எம். குணசேகரவின் ாவின் கருத்தோடு மாறுபடுகிறது. முன்னரே ாய நல்லூரை, அதற்கான சிங்களப் பதத்தால் பந்து காணும் கருத்துமட்டுமன்றி நம்பத்தகாதது ரு மொழியிற் பெயர்த்து ஆவ்வூர்க்காரர்கள் ப்பதில்லை. யாழ்பாணத்து நல்லூர். அதன் சிங்கள pதாயத்தில் வழங்கப்பட்டது என்பது உண்மை னந்துறையிலுள்ள 'நல்லூர்' என்ற ஊர்ப் பெயரை பன்று கருதப்படும் 'யாபனே' என்றபதத்தால் நக்கியிருக்கிறார்கள் என்பது விளங்கிக்கொள்ள ற தமிழ்ப் பதத்தின் சிங்கள வடிவம் ‘யாபனே' றது. அதனால் நல்லூர் என்ற தமிழ்ச் சொல்லின் லிருந்தே தமிழ்ப் பெயராய யாழ்ப்பாணம் என்று வேண்டும். ளயும் ஆராய்ந்து பார்ப்போம். விபீடணன் முன் ரையில் உள்ள மணற்றிடற் காட்டினைத் திருத்தி

Page 85
(6
வளநாடாக்கினான் என்று மட்டும் வையாபாட அந்நிலத்தை வழங்கியவன் பெயரையும் சேர்த்து மேற்சென்று அந்த யாழ்ப்பாடியின் பெயரையும் ! யாழ்ப்பாண வைபவ விமர்சனம் என்ற நூலிலே, வ மாலை ஆசிரியரும், அந்நிலத்தைக் கொடுத்தவ கண்டுகொள்ளவில்லை என்றும், சமகாலத்தவர: யர்கள் தடுமாற்றமெய்தியிருக்கிறார்கள்ளென்று
ஆ. மூத்ததம்பிப் பிள்ளை காட்டியுள்ள பா பெரும்பகுதியை ஆண்ட தமிழ் மன்னனான ஏே சன்மானமாக வழங்கியிருக்கலாமென்று கருத இ யாழ்ப்பாடியின் கால நிர்ணயமும் இதுவும் ஓரள ஏலேலசிங்கன் பற்றி எவ்வித குறிப்புமில்லாமை ஒருவன் ஏலேலசிங்கனைப் புகழ்ந்து பாடினான் எ அப்பாடல் பிற்காலத்தது என்பதைக் காட்டி நிற்கு
அப்பாப் புனையப்பட்டுள்ள கட்டளைக் கலி தமிழகப் புலவர் எவராலேனும் கைக் கொள்ள பிள்ளை தமிழ் இலக்கியத்திற் கலித்துறைப் புை பெற்றுள்ளதென்று தனது ‘காவிய காலம்' என்ற ராற் பாடப்பட்டதென காட்டப்பட்ட செய்யுளின் திரைபோட்டிருந்தனையேவால சிங்க சிரோமண பூபசிரோமணியே' என்றுங் காணப்படுகின்றது. வழங்கினான் என்பதற்கு சான்றாகக் காட்டியுள்ள
அந்தகக் கவிவீரராகவன் என்ற புலவன் யாழ் சுவாமி எஸ். ஞானப்பிரகாசர் யாழ்ப்பாண வை நல்லூரைத் தலைநகராகக் கொண்டு யாழ்ப்பா யாழ்ப்பாணத்தை அந்தகக் கவிஞருக்குகொடை என்ற இறுதி மன்னன் காலம் வரை யாழ்ப் செய்யப்பட்டுவந்தது என்பதும், அச்சங்கிலி ம6 த்தை வென்றெடுத்தனர் என்பதும் வரலாற்றுண் மூலத்தினை வையாபாடல் வழியாகத்தான் தெரி
வையாபாடல் குறிக்குங் காலம்
விபீடணன் சபையில் யாழ் வாசிப்போன் காட்டைச் சீர் திருத்தி இராசதானியாக்கிய சம் விலென வையாபாடல் கணித்துள்ளது. இது இ இராமாயணம் செய்யப்பட்ட காலம் கி.மு. 3 ஆட இடைப்பட்டதென்பர் பேராசிரியர் எம். வின்ரனி காலத்தவரே இராமனும் இராவணாதியரும். அத Gib.
வையாபாடல் குறிப்பிடுங் காலக்கணிட என்பதற்கு மற்றொரு சான்று, அதிற் காணப்படு தந்தையாய மாநாகன் தன் மகளுக்கு நாகரத்தி

9)
ல் கூறும். கைலாய மாலையோ யாழ்ப்பாடிக்கு துக் கூறும். யாழ்ப்பாண வைபவ மாலை ஒருபடி கூட்டிச் சொல்லும். சுவாமி ஞானப்பிரகாசர் தனது கைலாய மாலை ஆசிரியரும், யாழ்ப்பாண வைப பன் பெயரையும், பெற்றவன் பெயரையும் சரிவரக் ல்லாத வேறு இருவர் பெயர்களோடு அவ்வாசிரி ம் காட்டியுள்ளார்.
டல் கி.மு. 2 ஆம் நூற்றாண்டிலே இலங்கையின் லலசிங்கன் அந்தகக் கவிவாணன் ஒருவனுக்குச் டமளிக்கிறது. வையாபாடலிற் கூறப்படுட்டுள்ள வு ஒத்து நிற்கின்றன என்றாலும், வையாபாடலில் சற்று மலைக்க வைக்கிறது. மேலும் அந்தகக் கவி “னச் சொல்லப்பட்ட பாடலின் போக்கும் யாப்பும், தம்.
த்ெதுறை யாப்பு, கி.பி. 5ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன் 'ப்படவில்லை. பேராசிரியர் எஸ். வையாபுரிப் னவு சீவகசிந்தாமணி காலத்தின் பின்னரே இடம் நூலிலே காட்டியுள்ளார். மேலும் அந்தகக் கவிஞ ஈற்றடி, வேறு பாட பேதங்களையுங் கொண்டு, ரியே என்னும், திரைபோட்டு நீயிருந்தாய் சிங்கை அதனால் எலேல சிங்கனே அந்தகக் கவிக்குநிலம் ா பாடல் ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடியதாயில்லை.
ழ்ப்பாணத்து இறுதி மன்னர்கள் காலத்தவன் என்று பவ விமர்சனம்' என்ற நூலிலே காட்டியுள்ளார். ணத்தில் அரசாண்ட அம்மன்னர்கள் எவராவது பாக வழங்கியிருக்க முடியாது; ஏனெனில் சங்கிலி பாணம் ஆரியச் சக்கரவர்த்திகளால் ஆட்சி ன்னனிடமிருந்தே போர்த்துக்கேயர் யாழ்ப்பாண மைகளாகையால், யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயரின் ந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.
இலங்கை வடகடற் கரையிலுள்ள மணற்றிடற் பவம் நடைபெற்றது கி.மு. 101 ஆம் ஆண்டள ராமாயண காலத்தோடு ஒத்திருக்கக் காணலாம். ம் நூற்றாண்டுக்கும் கி.பி. 2ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் ஸ்" இராமாயணத்தைச் செய்த வால்மீகி முனிவர் னால், விபீடணன் காலமும் அதுவேயாதல் வேண்
ப்புக்கள் ஏற்புடையனவாகவே இருக்கின்றன }ம் கண்ணகி பற்றிய குறிப்பாகும். கண்ணகியின் னம் வேண்டி மீகாமனை இலங்கைக்குக் கலியுக

Page 86
C
ஆண்டு 3392 இல் அனுப்பிவைத்தான் என ை கி.பி 291 க்குச் சமனானதாகும். கண்ணகியை ( என்ற நூல் கி.பி. 300க்குமுன் செய்யப்படவில்ல அந்நூலின் காலம் கி.பி.5 ஆம் நூற்றாண்டளவி கோவலன் மனைவியாய கண்ணகியின் க ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடியதாகவே யிருக்கிறதென
யாழ்வாசிப்போன் கதை இடைச் செருக
மேற்கூறியவற்றிலிருந்து வையாபாடற் 8 கொண்டனவாகவே விளங்குகின்றன என்று தெ ஆம் செய்யுள் இடைச்செருகலாக வைக்கப்பட் அச்செய்யுளிற் கூறப்பட்டுள்ள சம்பவம் பற்றிய தொடர்ந்து காணப்படுகின்றன. மேலும், 1921 அந்நூற் பதிப்பிலும் 1922 ஆம் ஆண்டு பினாங் காணப்படுகிறது. அன்றியும் கி.பி 18 ஆம் நூற் 'கல்வெட்டும் வையாவும் செய்யேடும்" என்ற போலவுேயாழ்ப்பாடியின் கதை காண்ல்படுகிற,
தமிழுக்கே உரிய ‘ழ’ என்ற சிறப்ப்ெழுத் யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயரிலுள்ள "ழ்" எ பிறந்த மொழிகளுக்குமே.தனியுரிமீையுடையது மூலத்திலிருந்து பிற்ந்திருக்கலாம்:
இதுவரை நாம் ஆய்ந்த்வற்றிலிருந்து 'ப கூறப்பட்டுள்ள யாழ்வாசிப்போன் கதையிலி 'கைலாய மாலை"யின் இறுதியிற் காணப்படும்
"இலகிய சகாத்த மெண்ணுற்றெழு அலர்பொலி மாலை மார்பனாம்பு நலமிகும் யாழ்ப்பாணத்து நகரிகட் குலவிய கந்த வேட்குக் கோயிலும்
என்ற செய்யுளின்படி யாழ்ப்பாண நகர் கட்டுவிக்கப்பட்டதெனக் தெரிகிறது. அது ந கட்டுவித்த காலமாகலாம். சகாத்தம் 870 என்ப விளக்கந் தருகிறார். "யாழ்ப்பாண வைபவ விம ஆயிரத்தைக் குறிக்கும் என்று கூறி, எண் நூற்ெ கி.பி 1248 என்று காட்டியிருக்கிறார். அது வலிந்

0)
பயாபாடல் கூறும். கலியுக ஆண்டு 3392 என்பது மயமாக வைத்துச் செய்யப்பட்ட சிலப்பதிகாரம் ல என்பர் பேராசிரியர் எஸ்.வையாபுரிப்பிள்ளை. னதாகும் என்பர் எம். இராகவஐயங்கார். எனவே லம் பற்றி வையாபாடல் காட்டுங் கணிப்பு oTtfo.
லன்று
வற்றுக்கள் நம்பத்தக்க சம்பவக்கோவைகளைக் ரிகிறது. அதில் யாழ்ப்பாடி பற்றிக் கூறியுள்ள 12 டிருக்கலாமெனக் கொள்ள முடியாது. ஏனெனில் குறிப்புக்கள் அந்நூலின் வேறு செய்யுட்களிலும் ஆம் ஆண்டு யாழ்ப்பாணத்தில் வெளியிடப்பட்ட கில் வெளியிடப்பட்ட பதிப்பிலும் அச்செய்யுள் றாண்டளவில் செய்யப்பட்டதாகக் கருதப்படும் வையா வசன நூலிலே வையாபாடல் மூலத்திற் து.
திரி
ன்ற மெய்யெழுத்துத் தமிழுக்கும் தமிழிலிருந்து து. அதனால், யாழ்ப்பாணம் என்ற சொல் தமிழ்
பாழ்ப்பாணம்' என்ற பெயர் வையாபாடலிற்
ருந்தே வந்திருக்கிறது என முடிவுசெய்யலாம்.
பதா மாண்டதெல்லை வனேகவாகு
டுவித்து நல்லைக் புரிவித் தானே'
சகாத்தம் 870 (அதாவது கி.பி. 948) இலே ரைப் புதுக்கி நல்லூர்க் கந்தசுவாமி கோயில் தற்குச் சுவாமி எஸ். ஞானப்பிரகாசர் மற்றொரு ர்சனம்' என்ற அவரது நூலிலே, எண்' என்பது 0ழுபது என்பது 1000 + 170 = சகாத்தப் 1170 = து காணும் கருத்தே என்பது புலனாகும்.

Page 87


Page 88


Page 89


Page 90


Page 91


Page 92