Page 1
窓=e=e=e=s
யாழ்ப்பாணம்
சோதிட்பரிபாலி
இ. சி. இரகுநா
。 ତିt ୯ }
தத்துவார்த்த வி
} அச்சிற்பதிப்பு ses 一言。
O ੦ Յւ ՔՔ "՞ 23:அஆர33):33
Reserved
جے
 
 
 
 
 
 
 
 

参eé三e字令宇
- கொக்குவில்
Eப் பத்திராதிபர் தையர் அவ figasiT
விளக்க உரையும்.
초
冢雳鑫懿
LP
D
ச யந்திரசாலையில்
க்ெகப்பட்டன.
జోకజ్ఞాపెజో
ஆவணிமீ”
939
வி
26)
assie
Béeéeeee

Page 2

இம் நிலவுலகிற் ரூேற்றமெடுத்த சிவகோடிகளுள் ம்புலவுணர்ச்சியோடு பகுத்தறிவுமுணர்ந்து ஆறறிவுடை பாராய் விளங்குகின்றவர்கள் மக்களேயாம். இம் மக்கள் கல்விகாரணமாகக் காம் விரும்பிய நித்திய வின் பத்தை படையும் தகுதியுடையராயிருக்கின்றனர். இத் தகுதிக் கேற்றவாறு அறிவுறுத்தி மேலோங்கச் செய்யும்பொருட்டு, ஈசானுஸ்ருளப்பட்ட் வேதங்களில் கன்மகாண்டம், பக்தி காண்டம், ஞானகாண்டம் என மூன்று காண்டங்கள் வரையறுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இக் கன்மகாண்டத்தை பும், பக்திகாண்டத்தையும் சைமினி முதலிய முனிவர்கள் ஆரியமொழியில் விரிவாப் விளக்கியுள்ளார்கள். அந்நூல் கள் தமிழிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, கன்மகாண்டிகளா லும் பக்திகாண்டிகளாலும் அனுசரிக்கப்பட்டுவருகின் நன. ஞானகாண்டம் ருரீகிருஷ்ண பகவான், வியாசபக வான் முதலிய தத்துவஞானிகளால் பகவத்ைேத, பிரம குத்திரம் முதலிய நூல்களாக ஆரியமொழியில் ஆக்கப்பட் டுள்ளது. அம்மகான்களால் ஆக்கப்பட்ட ஞானதால்களின் சாரங்கள் தமிழில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, ஞானகாண்டி களால் அனுசரிக்கப்படுகின்றன. இம் மூன்று காண்டங் களின் சாரங்களேயும் சுருக்கமாகத் தொகுத்து ஒளவைப் பிராட்டியார் தமிழ்மொழியில் காற்பது வெண்பாச் செய் யுட்களுள் அடக்கி, நல்வழி என்னும் பெயரோடு பாடியரு ளினுர் இந்நூலுள் கன்மம், பக்தி, ஞானம் என்னும் மூன் றன் நியதிகளும் ஆங்காங்கு விரவியிருக்கின்றன். அவற் பின் விளக்கங்களே உண்மையாக உறுத்தவேண்டும் என்று நமது சமயாபிமானிகள் கேட்டுக்கொண்டமையால் இக் கல்வழியென்னும் நூலுக்குத் தத்துவார்த்த விளக்கவுரை என்னும் இப் பேருரையை எழுதி வெளியிடலானேம்.
இதில் அவதாரிகை, பதவுரை, இவக்கணமுடிபு, அகல வுரை, விசாரனேயினும் கண்ட தத்துவவிளக்கவுரை, செய்யுட்களின் பேறு என்பவை வன்முறையே ஐயந்திரி பற விளக்கித் தெளிவிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இவ்வுரையை மக்கள் யாவரும் இனிதுனர்க் தொழுகி, மக்கட்பிறவி எடுத்துக்கொண்ட பெருமைக் கேற்பக் கடைத்தேறும் கடமைபூண்டிருக்கின்றர்கள்.

Page 3
இவ்வுரையில் யாதானும் மாறுபாடுகள் காணப்பட் டால் அவற்றை நன்குணர்ந்த பெரியோர் எமக்கறிவிப் பாராயின் நன்றியறிதலோடு ஏற்று மறு பதிப்புகளில் திருத்தி வெளியிடுவேம்,
கோக்குவில், ਧਨ பாழ்ப்பானாம்: பிரமாதிரு ஆவி' இ. சி. இரகுநாதையர்.
O உரைச் சிறப்புப்பாயிரம் -startமண்டைதீவு சோதிடவித்துவான் பிரமபg சி. அகிலேஸ்வர சர்மா அவர்கள் சொல்லியது. ஒளவையரு ணல்வழியை யாய்ந்துதத்து வார்க்கவுரை யெவ்வ மறவுரைத்தா னின்பமிக-விவ்வுலகின் மிக்கசிவ ராமலிங்க வேதியன்முன் பெற்றெடுத்த
Fab 5 JUTLU TFTF3.Pf5 PLI GJIT GJP GJIT --
கோக்குவில் ஆரியதிராவிடபண்டிதர் பிரமயூரீ சி. இரத்தினசபாபதி ஐயர் அவர்கள் சொல்லியது. கட்டளேக்கலித்துறை பவமாற வெளவை பகர்க்கரு னல்வழிப் பண்புனர வவதாரி கைத்தத்து வார்த்த விளக்க மரிதவித்தா னவமார் கிரக கணிதசித் தாங்க நலன்ருெகுக்குஞ் சிவராம லிங்கையன் சேய் ரகு தாதைய தெள்ளியனே.
பருந்தித்துறை அத்துவிதசித்தாந்தி பூஜீமான் வே. கணபதிப்பிள்ளைச் சோதிடர் அவர்கள் சொல்லியது. விருத்தம் அக்துவித சிக்காக்க மனுபவமா யவ்வையரு ணல்வழிச்குத் தக்துவமார் விளக்கவுபை கந்தரிதின் வெளியிட்டான் பகுதியாகச் சிக்கமுறு சோதிடக்கின் நிரிபகற்றியனுபவத்திற் தெளிந்ததி க்கரையிற் சிவராமலிங்கமறை யோனின்ற குரகையன.
 

இவமயம் ஒளவையார் அருளிச்செய்த
நல்வழி மூல př.
모 . தத்துவார்த்த விளக்க உரையும -E.-H காப்பு 과amm மக்களின் ஈடேற்றத்திற்குரிய வேத உபநிடத தத்துவங்களே அம்மக்கள் மற்றுக் கடைத்தேராது சுருக்காக நல்வழி என்னும் இந்ாரி சொல்விப் புகுந்த இந் நூலாசிரியர், காமெடுத்துக்கொண்ட காரியம் இனிது முடிபு மாறும் இந்துவேக் கற்போர் இடையூறின்றிக் கற்பச் தெளியுமாறும், தமக்கும் பிர்க்கும் பொருந்தக் கடவுள்வனக்கஞ் செய்கின்ருர் இக் கடவுள்வன்க்கச் செய்யுள் ஞானகாண்டம், பக்திகண்டம் கன்மிகாண்டம் என்னும் முத் றத்தினருக்கும் எந்த தகுதிப்படி பொருள்கொள்ளுமாறு சிலேடையாக மைக்கப்பட்டிருக்கின்றன். அப்பொருட்ர்ே வன்முறையே விளக்குகின்
பாடலுக் தெளிதேனும் பாகும் பருப்புமிவை நரலுங் கலந்துன் க்கு நான்திருவேன்-கோலஞ்செய் துங்கக் கரிமுகத்துக் து மணியே ெேயனக்குச் சங்கத் தமிழ்மூன்றுக் கா.
ஞானகாண்டிகளுக்குரிய Hנ_G31 שנה.JUbLETנוש" - இதன் போருள் கோலும் செய் அங்க கரிமுகத்து தர மருவியே - தோற்றமான உலகங்களே ஆக்குகின்வரும், மேலான ராட்சியாயிருப்பு வரும், ஆற்றிலும் பற்றுக்கோடின்றிச் சந்தமாயிருப்பவருமான இரத்தினம் போன்ற கடவுள்ே-கரன் பான்–பாலும் குனலிகாரமும்-தெளி
நெளிந்துகொண்ட விடவின் பங்களும்-பாகும் விொழ்வும்-பகுப்பும் அகங்காவிருத்திரம்-இவை ாலுங் கலந்து - இப இந்நான்கன்ேபும் ஒருங்கு 璧、一呜 தருவேன் - உம்புகிடக் இல் ஒப்பிக்கின்றேன்-எனக்கு சங்கு கந்து மூன்றும் த - வாக்குக் இடமாகிய இன்பமயமான சிந்து, சித்து, ஆனந்தம் என்பவற்றின் சக்தி மங்களே ஒருங்கே தாக்கடவீர் அன்றவாது
பாஸ் - குண்விகம். இது ஆகும்பர். |-
தெளிந்த தேரோ விரிம் தன் ஆகுபெயர் துே இனிமையாகத் தேற்றம் リ エリ Lエーリ - ஆகுபொய் 、 、、L、- -),、 ஆகுபேயாய் : தோலும் வடிவத்தோற்றம் கரிமுகம் சாட்சி: தமிழ் - கிே التي قالت .
பேருண் இன்பதத்துவம் பாலும் தேனும் பாகும் பகுப்பும் என்பவத்தி லுள்ள டம்மைகள் எண்ணுப்பொருள் நாலும் மூன்றும் என்பவற்றிலுள்ள நம்மைகள் முற்றுப்பொருள். எகாரம் .

Page 4
நல்வழி மூலமும்
வேவுனர்வின் இயக்கத்துள்ள சாத்துவிகம், இராசதம் தாமதம் என்னும் முக்குங்களுள் பாதரனுமோன்று மேலிட்டிருத்தல் மரபு. இம் மரபு என் தும் ஒெேபற்றித்தாயிாது மாறுதன் தலின் இத்தின் கியிேனின்று என்றும் ஒரேபெற்றித்தன ஆன்ம ஈடேற்ற பிெயைக் கூறுதலேன்மயாது. ஆகலின், அம் முக்குனவிகங்கள் ஒழித்து, அபிவின்வயாக கின்று கூ வேண்டுமென்பார் பாலும் நான் தருவேன் என்ருர்,
இஃது இன்ப,ே இஃது இன்ட்கிலே என்று அனுபவிக்குக்தோறும் இன்பமாகத் தேர்ந்திப் பின் ஆங் பனுபவதில் இன்பம் போலாகாடு மீட்டும் வேறேர் அனுபவம் இன்பம்ாகத் தோற்றி, அதுவும் அங்கனமே மாறுபடுதல் விடயானுபவங்கள்ே மன்த்க வலுட்விக்கும் மரபு இம்மரபினின்று கூறப் படுபவை இங்கினம் கிலேயின்றி மாறுபடுமேபள்வி கிங்பான ஆன்மாபப் பேற்றைக் காயாகவின் என்றும் ஒரேபெற்றித்தாள இன்பம் பக்கும்
- , , .... Eو = -- ESPTFE ஈடேற்றத்தை இங்விடயானுபது பிேளின் கடருது, ஆங்கிள்ே விட்டு, அதிகிலேபிளின்று கூறவேண்டுமென்பார் தேர்ே தேனும் நான் தருவேன் என்றுர்
டஸ்ாவாழ்வை எங்ஙனம் வரையறுக்கினும் திங்வரம்பி 鼬一、 மேலும் அவாவினுள் பாத்துகொண்டிருத்தல் ாாக் இங்கினம் முடிவின்றி பரம்புகின்ற உலகவாழ்வி கணின்றுகொண்டு என்தும் ஒரேபெற்றித்தான் பேரின்ப நிைேபக் கூறுதல் அமையாது. ஆகயின், அப்பார்த் வின் கிலேயை விட்டு, அறிவின் வயமாக கின்று கூறுெேனன்பர் பாகும் நான் தருவேன் என்மூர்
என்றும் வில்பேறின்றிக் கற்பிதமாகத் தோற்றும் அத்தைகளின் வயமாக நின்று கானென்று அகங்களிப்பின், அந்லேட்ால் கற்பிதமான்கிக் பைக் கூலாமேயன்றி, பண்மைநிப்ேபைக் கடறமுடியர்மையின் உண்மை Yt STHH SK S TTTK HH SK YTT Tu u S S TT TT T SK TTTT KHHLLL uu uSuTT TT S ST வேரென்பர் பருப்பும் நான் தருவேன் என்றும்
மேலோதிய நான்கு குற்றங்களுள் பாதானுமொன் துண்டாயினும் ஆதாரமாக உண்னமங்கியை உறுத்த முடியாமையின், இங்கன்களேயும் வின்மாட் டொப்பிக்கின்றேனென்பர் இவை நாலுங் கலந்து உனக்கு நன் தருவேன் குர்
副エLaリTcm Fリcm ILNEFITSPRÄ குத்தங்களேக் கடிந்து, விருத்திமனதின் வயமாக கின்று இவ்வுண்மையை உறுத்துகின்றேனென் பதை விளக்குவர் நாள் என்ருர்,
உலகம் முதலிய தோற்றப்பொருள்கட்கெல்லாம் கிமித்தேர்பாதான தாராமாயிருந்து, அந்தோற்றங்களுக்கெல்லாம் சாட்சியாகியும் அவற்றிற் பற்றின்றியும் இருக்கின்ற பாம்பொருளென்பார் கோலஞ்சேய் துங்கக் கர் முகந்துத் தாமணி என்ருர்,
இதில், சிபிக்கோபாதான காரனாயிருப்பவர் பாம்பொருளென்ருல், அவரே டிஸ்கமாயும் இருக்கின்ருள்ெ றேர்டு ன்ெறது. பட,ே தம்மையே ாம் மாறுபடுத்தி உலகம்ாக்சிஜாேன் சித்திக்கிறது. இதனுள் பரம்பொருள்
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
இரு காளிங்களாகவும் இருக்கின்றுரேன்பது புலப்படாமையின், வர் நித்ததானாயும் பாதான்காரனாயும் இருக்கு நிறத்தை பிாக்கவேண்டிந்து
சுத்தாவிடியில் சேதனம் பிரதிபிம்பிப்பது பரம்பொருள் அல்லது ான்ேனப்படும். இங்கில்பில் சேதனாகம் மாபாபாகம் என இரு பாகங் ந்ள் இவற்றுட்தேன்பாமே திடசங்கற்பத்தால் உங்கத்தைச் சிருட் க்கும் கர்த்தர்பாகவிருக்கின்றது. அதனுல் பாக்பொருள் விற்கு விமித்திகள் ாகின்றது. லகிலுள்ள பொருட்டோற்றங்களுக்கெல்லாம் கார்ன்மாயி ருப்பது மாயையின் பாகம் ஆகலின் தும் பாட்ாகம் உலகிற்கு உபாதான் uu uu SSSSLL TT SLSST uS u Yu u uu KSuuTTTuTTT S TT TT uTTTLTTTTTTT TTTTTTTTS பித்தகா மெனிலும் கர்த்தானினும் ஒக்கும். ஆகவே இவ்விளக்கத் ல் பரம்பொருள் விற்கு கிபித்தோபாதான்காண்ரா யிருக்கின்ருரேன் பது தெளிவாகிறது.
ஒன்றையொன் பிட்டுப்பிரித்வில்லாத சத்து, சிந்து, ஆனந்தம் என்னும் மூன்றும் நன்மையாள் ஒருள்ட்கிலேயில் சிற்பதே பேரின்பகில்ே ாதன், அம்மூன்றின் ஒரும்ைன்ட் அணுக்கிரசித்தல் வேண்டுமென்பார் சங்கத் தமிழ் முன்றுந் தா என்மூர்
இதில், சத்து, சித்து, ஆனந்தமென்னும் மூன்றும் ஒருமைபாகுமென்ருல் மூங்குதல் கடற். ஆதலால், சத்து, சித்து, ஆனந்தம் என்னும் மூன்றும் ஒன்ரு அன்ருர் என்று ஆராயப்படுகின்றது. சித்த சன்தும் பொருள் புள்ளது. சிந்து அனுபவங்ைேப உண்ர்வது ஆனந்தம் கிலோன் இன்பா
2Lt.
போன் இண்பனுபவம் என்றும் உளதாகவி, அது சத்தாயிற்று. வ்வனுபவகிலேமை அறிவ வனுபவிக்கப்படுதலின், அது சித்துமாயிற்று. சத்துக்கு ஆனந்தம் பேருயின் அது என்றும் உள்ளதாகாது. சித்துக்கு டிேருபின் அறிவிப்பதாகும். ஆயின் அகிவாதம் என்றுமுள்ளதாய் அறிவா லதுபவிக்கப்படுகவின் சத்தி சித்த என்பவைகளோடு பிரிவின்றி என்றும் அமைந்திருக்கின்றதென்பது சித்தம். இவ்வாக்குரல், சச்சிதானந்தம் என்பவை பிரிவின்றி ஒருமையான்ெபது வெளியாகிறது. ஆகவே, இவ் விளக்கத்தால் பாசம் சித்தெனவும், பசு சித்த சிக்கெனவும், பதி சத்து ஆனந்தமெனவும் கூறுவாாது மடமை மறுக்கப்படுகின்றது.
நூல் தப்புகுந்த ஆசிரியர், தம் வணங்கி வேண்டுதல்செய்தல் போலவே இந்திவேக் கற்பாரும் கடவுன் வன்ங்கி வேண்டுதல்செய்தற் பொருட்டு இங்ான்ம் பொதுமையிற் கறிஞர்.
பக்திகாண்டிகளுக்குரிய உரை வருமாறு:- இ - ள் கோலம் கரிமுகத்து தமனியே உலகத்தைச் தேர்விக்கின்ற மேன்மையாகி பிரனவவடிவம் பொருந்திய மல் ரிகராகிய சோதிசொரூபியே-ான் -மான்-பாலும் என்றும் ஒரே தன்மையான சத்துவதுனமும்-தெளிதேனும் அதனும் றெளித்த பேரன்

Page 5
S. நல்வழி மூலமும்
பும்-பாகும்- அயன்பினுண்டான பெருநெகிழ்ச்சிம்-பகுப்பும் - ள் ரீடான சித்தமும்-இவை தாலும் கலந்த இக் காள்கையும் ஒருங்கு
சேர்த்து-நடனக்கு தருவேன் தேவரிடத்து ஒப்பிக்கின்றேன்,-
- - , , என்ற மூன்றையும் அடிலுேக்கு அருள்விாக எ-ம்.
காங்கமின்னம்பும், மாதபடமடிந் சங்கமும் ட்டை சாத்துவி குன்மென்பார் பால் என்ீக்
அச் சாத்துவித்தாற் றெளியப்பட்ட இடருவன்பென்பர் நேபி
 ேெழ்ச்சிபெண்டார் பாகு என்று.
அவற்றிற்கும் EEEEFL ant ாண்டார் பருப்பு என்கும்.
இந் நான்கு சிலபோகங்கம்ே நீரே படக்கி, மேலான சிலபோதக் கைத் தந்தருள்ண்ேடுமென்டர் இவை நாலுங் கலந்துனக்கு நான் தருவேன் நீ எனக்குச் சங்கத் தமிழ் முன்றுந் தா என்ருர்,
பிரானவசொரூபத்தையே திருமேனியாக உடையீர் என்பர் தங்கக் கரிமுகத்து மணியே என விளித்தார்.
பட்சபாநன்றித் தகுதியதிக் U ன்ே அருளுஞ் சோதிசொரூபியே என்பர் தாமணியே என விளித்தார்.
ாத்தம், தெளிவு இன்டானுபவம் என்னும் மூன்றுமே சிவபோதப் ਨ।yl.
ਧਨ சகல இசைகளும் பிறந்து இயங்குதலின் ஓசை கானமாகக் கூதப்படும் இத்தாலும் இடையூமின்றி இனித முடியுமென்று கருகி, ஆசிரியர் ஈண்டு
ਲੋਰੀ
கன்மகாண்டிகளுக்குரிய உரை வருமாறு:-
கோவிஞ் செட் திங்க கரிமுகத்து தமனியே அழகு விளங்ககின்ற ஒப்பந்த யமுேகத்தையுடைய பரிசுத்தமான இரத்தினம்போன்ற விநாயகக் கடவுள்ே-சான்-பான்-பலும் - பசுவின்ாலும்-தெளிதேனும்-வடிக்க கேனும்-பாகும் - ல்ெலப்பாகும்-பகுப்பும் பகுப்பும்-இவை நாலுங் கலந்து - இந்நான்க்ஃபுஞ் சேர்த்து-உனக்கு தருவேன் தேர் முன் எளிலேபில் நிவேதிக்கின்றேன்.--தேவர்-முன் சங்கத்தமிழும் முதன் இடை கடை என்னும் முச்சங்கங்களிலும் விரித்துரைக்கப்பட்ட தமிழ் நூற்களின் பொருளாற்றல் ਲ தர்சுருள்விாக து
இந்நாள் இத்தால் ஆக்கப்பட்டிருத்தலின், தமிழ் மூன்றும் என் பதற்கு இயல், இசை நாடகம் எனப் பொருள்கொள்ளல் தகுதியன்ரும்
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்,
முதலாந்சேய்புள்
பேரின்றிே.
புண்ணியமரம் பாவம்போம் போன்காட் செய்தவனை மண்ணிற் பிறந்தார்க்கு வைத்தபொரு-வெண்ணுங்கா விதொழிய வேறில்லே யெச்சமயக் கோர்சொல்ஆக் திதொழிய தன்மை செயல்
இ. ர் மண்ணில் பிறந்தார்க்கு - பூமியில் பிறந்தவர்களுக்குபொருள் - இன்பமானது-எண்ணுங்கால் (எங்ஙனம் கைதடுமென்று) ஆராயுமிடத்தி-புண்ணியம் ஆம் புண்ணியத்தால் உண்டாகும்-பாவம் போம் பாவத்தால் அழியும்-போன சான் செய்த அவை = முற்பிறப்பிற் சேத அப் புண்ணிய பாவங்களின் பன்-வைத்த - (இம்மையில் இன்ப இன்ப அனுபவங்களாக) அமைக்கப்பட்டன-ஏ சமயத்து ஒர் சொல்லும்
ாந்தச் சமயநூல்களின் ஆராய்ச் அளித்த சொல்லும்-ஈது ஒழிய வேறு இல்லை - இதுவேயன்றிப் பிறிதொன்றில்லே (ஆகையால்)-தீது ஒழிய -
விஅேயை விடுக-ான்மை ஒடியல் கல்வி:னயைச் செய்க எ .
ஆகும் போகும் என்பவற்றின் டுேகின்ற குசுர உயிர்மெய் கெட்டு ஆம் ா என நின்றன. இன்பங்கருத்ற்குப் புன்னியமும் நுகாமைக்குப் பாவமும் எதுவாகலின் கருவிப்பொருடரும் மூன்ரும்வேற்றுமையின் ஆல் உருபு விரிந்திப் புன்னியத்தால், பாவத்தால் என்றுரைக்கப்பட்டது. வித் பிறந்தார்க்கு என்றதஞல் போன்ாேள் என்பது முற்பிறப்பை புணர்த்திநின்றது. அை என்பது புண்ணியபாவங்களைச் சுட்டிற்று, இப்பிறப்பிக்கிடம் மண் என்ற தினுல் முற்பிறப்பிற்கிடம் விண்முதலிய பல விடங்களுள்ளும் பாதாதுமொன்ரென்பது பெறப்பட்டது. சிறப்புரோக் ஐ திறந்தாரென உயர்சினேப் பர்ன்மேல் வைத்தோநிஞாேலும் பொதுமைநோக்கி மற்றைய தி:ண்பால்களுக்குக் கொள்க வைத்த என் பது செயப்பாட்டு வினேப்பொருளுணர்த்தும் படுவிகுதிகொக்க அஃறினேப் டெரிக்கைப் பன்மை வினைமுற்று. பொருள் எடுத்துக்கொண்ட TFL அதுே உயிர்களால் என்று மிடையருது துவாகப்படுகின்ற இன்பர்கை :னர்த்திற்று. இது என்னுஞ் கட்டு எதுகைநோக்கி தென நீண்டது. ாயம் என்பது சமயநூல்கள்ே புண்ர்த்தலின் ஆகுபெயர் ਜੀ சாரியை இடப்பொருளுணர்த்திந்து, ஒர்சொல் இறந்தகாலவினேத்தொகை ஆஃது ஒர்ந்தசொல் என் விசியும். உம்மை எச்சத்தோ நியர்வுசிறப்பு ஒழிய, இசயல் என்பன வியங்கோளுடன்பாடுகள்

Page 6
நல்வழி மூலமும்
புண்ணிய மிகுதியாகச் செய்தோர் தேவராகப் பிறந்து சுவர்க்கரேசுத் அத் என்பமின்றி இடையருது விடயவின்பது கருதலால் அவ்வின்பம் நில யானதென்றுனர்ந்து நித்தில் இன்பத்தின் முயலாதிருப்பர். ஆதலினுள் அவர் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் அருகால்லாயினர் பாவ மிகுதியாகச் செய் தோர் நாகலோகத்திற் பிறக்தி இன்பமின்றி இடையருத விடயத்துன்ப நுகருதலால் அத் துன்பம் நிலயானதென்றுணர்ந்து வித்திய இன்பத்தின் முயலார் ஆதலின் அவரும் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்கருகால்லர் LITRA LI Briti னியங்களேக் கலந்து செய்கீேசர் மானுடாகப்பிறந்து ஒருகாற்றுன்பமும் மற்ருெருகாலின்பமும் மாறி மாறி நுகர்வர். ஆதலின் இவர் இவ்விடய இன்பதுன்பங்களிாண்டும் கிலேயற்றனவென்று கண்டு நித்திய இன்பத்தின் முயல்வர். ஆகவே தேவர் நாகசாகிய இருபாலாரும் ஆன்ம ஈடேற்றத்தித் கேற்ற தகுதியுடையூரல்லரென்பது உம், மானுடாே ஆன்ம ஈடேற்றத்திந் குரிய தகுதியுடையாரென்பது உம் உண்மையாமென விளக்குவார் வின் னிற்பிறந்தார்க்கு அல்லது பிறந்தார்க்கு என்னுது மண்ணிற்பிறந்தார்க்கு என்று அடைகொடுத்தார்.
உயிர்கள் யாவும் இடையருக இன்பநகர்தற்கு முயல்வதேயன்றிப்பி தொன்றிலும் முயன்றில. இங்கினம் இடையருது கிலேபெற்ருேங்குவதாயே இன்பமொன்றே பொருளெனப்படுமன்றி இடையீடுள்ளவையாவும் பொரு கொணப்படா என்றும் இவ்வின்பம் சித்தாய் என்றுமுன்னது என்றும் இதற்குரிய சூழ்ச்சிகனே நீதிநூல்கள் எடுத்துக்கூறுவனவென்றும் விளக் குவார் பொருள் என்ருர்,
தம்மால் விரும்பப்படு பின்பம் தம்மிடத்தே யிருந்தல்வேண்டும்: இரும் தால் அதனே கருதற்குத் தாம் விரும்பாதிருத்தல்வேண்டும் வேறிடத் துன் டெனின் அது வந்து தம்மைப் பற்றியதற்கும் தர்ம் பற்றப்பட்டதற்கும் காானம் வேண்டும். இங்கனம் ஒன்றற்கொன்று பெரிதும் முரண்படுதலின், இன்பம் உயிர்கள்ாகிய தம்மிடத்துள்ளதா? அன்றி வேறிடத்துள்ளதா? அன்றித் தம்மிடத்தும் வேறிடத்துமாகிய ஈரிடத்து முள்ளதா என்றும், அதனே எவ்வாற்று துகாலாமென்றும் நியாயம் பொருத்தம் சோதனை என் இம் மூன்றன் முகத்தாலும் ஐயந்திரிபற ஆராயுங்கால் என்பார் தான் ஒதுங்கால் என்ருர்
மற்றைய பொருட்களா லின்பமுண்டென்று தம்மாள் நுனியப்பட்ட தன்றி அப்பொருட்கள்ாற் றுண்ணியப்படாமையாலும், மந்தையவற்றிற் பத் அழியும் பற்ருதுழியும் இன்பமுண்டென்று விரும்புவது தாமேயன்றி மற்குென்றன்ஜிகலாலும், தம்மாட்டில்லேயேல் தமக்கு இன்பவிருப்ப மூன் டாதற் சேதின்மையானும், 'உள்ளது உள்ளதே? என்னுர் தத்துவ நியாய 孟 தால் இன்பமானது விரும்புகின்ற தம்மாட்டுள்ளதென்பது துணியாகிறது. ஆகவே அவ்வின்பம் பிறிதோரித்தில்லயென்பதும்,தம்மிடத்தே நித்திய
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
மாயுள்ளதென்பதாம் பெறப்பட்டன் இவ்வாருகவும் இன்ப நுகர விரும்பி யதே அஞ்ஞானமாம். இதனுல் கானல்லாதவிடக்கே இன்பமுண்டென்று எனியப்பட்டும் தம்மையன்றி பில்லாதவையெல்லாம் தம்கின்வேருனவை யென்று கருதப்பட்டன. இவ்வாறு தமக்கன்வரியமாகக் காணப்பட்டவர் ாரத் நமக்குச் சகமெனக்கொண்டு அவற்றைத் தம்மோடு பொருத்தி கருமாறு வினேசெய்யாேரிட்டது. இவ் வினே செய்யுங்கால், மற்றையார் தனக்குச் செய்யலாகாவென்று தான் விரும்புபவைகளைப் பிறவுயிர்களுக்குச் செய்யாமையும், மற்றையார் தன்க்குச் செய்யவேண்டுமென்று தான் விரும்பு பவைகளேப் பிறவுயிர்களுக்குச் செய்தலும்புண்ணியம் எனப்படும். இவ்வாறு மற்றையவுயிரையும் தம்மைப்போற் பேனிச் செய்தலின் இது தம்மை நோக் குஞ் சாதனமாய்ப் பிறிதொன்றிற் பற்றுநீக்கிச் சித்தகத்தம் பயக்கும். இச் சித்த சுத்தம் உண்மைவிசாரக் கரும். இவ்விசாரத்தால் தம்மாட்டுள்ளது சகமென்னுக்கிடஞானமுண்டாகும். உண்டாயின் சுகமும் தாமும் வேறு பாடின்றி அனுபவமாம். இவ்வின்பானுபவற்திற்குப் புண்ணியமே முதலேது வென்பார் புண்ணியமாம் என்ருர்,
மற்றையார் தனக்குச் செய்யலாகாவென்று தான் விரும்புபவைகாேப் பிறவுயிர்களுக்குச் செய்தலும், மற்றையார் தனக்குச் செய்யவேண்டுமென்று கான் விரும்புபவைகளேப் பிறவுயிர்களுக்குச் செய்யாமையும் பாவம் எனப் படும். இவ்வாறு தம்மாந் காணப்பட்ட பிறவுயிரின் றுண்பரோக்காது அவற் குர் ருஞ் சுகமடையக்கருதிச் செய்தலின் இது தம்மோடு சிறிதுமியையாத பயனேயே பயக்கும். ஆதலின் இதனுல் தம்மாட்டுள்ள இன்பம் கணப் பொழுதேனும் அனுபவமாகாதென்பார் பாவம்போம் என்ருர்,
இம்மையிலே புண்ணியஞ்செய்வாளுெவன் துன்பதுகாவும் பாவஞ் செய்வாஞெருவன் இன்பதுகாவும் காண்கின்ருேம், புண்ணியச்செயலால் இன்பமும் பாவச்செயலாற் துன்பமும் அடையவேண்டுவதே மரபாகவும் அம் மரபிற்கு மாருக இங்கினமனுபவித்தற்குக் காானம் முற்பிறப்பிற் செய்த வினையேயா மென்றும் அங்ஙனம் புண்ணியஞ்செய்யும்போது என்பானுபவங் கிடைத்தலால் அதுகாரணமாகப் புண்ணியத்தை விடுதலும் பாவஞ்செய்யும்போது இன்பானுபவங்கிடைத்தலால் அது காரணமாகப் பாவச் செயலில் மென்மேலும் முயலுதலும் கூடாதென்றும், முன் செய்த வினேக் டோன பயன்கள் விலக்கற்பாலவல்லவாதலின் அவற்றை அமைதியாக ਕ இம்மையில் உயிர்க்குறுதியான சன்னிலேயையே கடைப்பிடித்தொழுகல் வேண்டுமென்றும் விளக்குவார் போன்ாநாட்சேய்த הקש$sה) והתיםuה
ஆன்ம ஈடேற்றத்தைக் குறித்துக் கூறும் நூல்களே சமயநூல்கள் இவை யாவற்றிலும் இங்கினமே ஒத்த துனியாகக் கடறப்பட்டிருக்கின் றது, முற்பிறப்பில்லேயென்று வாதாடுஞ் சமயத்தினரும்புண்ணியபாவங்களே

Page 7
நல்வழி மூலமும்
"பொப்புக்கொண்டு மறுமையில் மோடிம் நரகம் உண்டென்ருெர்கன். இம் மையிற் செய்த புண்ணியங்களால் மோடிவின்பமும், பாவங்களால் ாேகத் துன்பமும் அனுபவித்தல் உறுதியாயின் முற்பிறப்பிற் செய்தவற்றின் பயனே இப்பிறப்பி னுககுதலுக் அனிபாம். வேறுபாடாகப் பிறந்தற்கும் இவர் யாதோர் காரனமுங் காட்டமாட்டார். கடவுள் இவ்வாறு படைத்தா ன்ெபாேல் அவர் படிபாகமுடையாாவர். ஆகையால் முற்பிறப்புண்டெ இன்பது அவரது சமயநூல்களினுஞ் சொல்லாமலே முடிச்துகிடந்தது என விளக்குவார் எச்சமயத்து ஒர் சொல்லும் ஈது ஒழிய வேறு இல்லை
இஃதே சுருதிக்கு மாந்திரமன்றி யுத்தியனுபவங்களுக்கு மொத்த திணிபாதலின் இதனே விடாது கடைப்பிடித்தொழுக வேண்டுமென்பார்
தொழிய நன்மை செயல் என்ருர்,
கன்மம், மதி விதி என இரண்டின்பாலதாய் ஆகாசியம் சஞ்சிதம் பிரா ாத்துவம் என முத்திறப்படும். இம்மூன்றும் பக்தம் விடுகி என இரு திறப்படும். ஆகாமியமாவது பிராாத்துவ சம்பந்தமின்றி மதியிஞல் புடை பெயர்ந்து செய்யப்படுவது, இது கல்வினேயென்றும் தீவினேயென்றும் இருவகைப்படும். கல்வின்ேயாவது யாதோருயிருக்கும் துன்பம் பயவாது இன்பம் பயக்கத்தக்க தொழிலாம், திவினேயாவது யாதோரு பிருக்கும் இன் பம் பயவாதி துன்பம் பயக்கத்தக்க தொழிலாம். சஞ்சிதமாவது கல்வினே தீவினைகளின் செயல் முடிந்து அவற்றின்பயன் அனுபவிக்கப்படுமுன் உள்ள கிங், இது புண்ணியம் என்றும் பாவம் என்றும் இருநிறப்படும். புண்ணி யமாவது இன்பம்பயக்கும் வினேமுடிபாம், பாவமாவது துன்பம்பயக் கும் வினேமுடிபாம். பிராரத்துவமாவதி சஞ்சிதம் பயனுக நகரப்படுவ தாம். இது இன்பம் துன்பம் என இருவகைப்படும். இன்பமாவது தற்பிரீதி யோடொப்ப நுகரும் அனுபவமாம். தின்பமாவது தற்பிரிதிக்கு மதுதலேயாக நுகரும் அனுபவமாம். யாதானுமோர் பயனேக்கருதிச் செய்யப்படுங் கன் மம் பந்தகன்டிமெனவும், யாதொரு பயனுங் கருதாது கருணேசீதுர்த்து செய்யப்படுங் கன்மம் (நிஷ்காகிய) விடுதிகன்மமெனவுக் கூறப்படும். பந்தசஞ்சிதத்தால் பந்த ஆகாமியத்துக்குரிய குணமும், விநிதிசஞ்சிதத் தால் விநிதிஆதாமியத்துக்குரிய குணமும் உண்டாகும். ஆதலினுல் பந்த சஞ்சிதத்தாலுண்டான குணத்தைத் தடுத்து விடுதி ஆகாமியத்தின் முயல் வது மதியாம். இம்மதியிற் செய்துமுடிந்த சஞ்சிதப்பயணுக நகர்வா விதியாம். ஆதலின் பக்தசஞ்சித குணத்தைத் தடுத்தி விடுதி ஆகாதியத் தின் முயலவேண்டுமென்பதை வலியுறுத்தற்பொருட்டு ஈற்றில் தீதொழிய நன்மைசெயல் என்ருர்
புண்ணியம் என்பது ஈண்டு கிஷ்காமிய புன்னியத்தை என்க. பாவம் என்பது காமியத்தின் மாத்திரமேயன்றி நிஷ்காமியத்திலிதாம். விதி மதி
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
பினுடைய திறங்களேப் பின்வரும் சிவாயநம என்ற 15 - ம் செய்யுளி துரையில் விரித்து விளக்குவாம். ஆண்டுக்காண்க.
திருக்கு இயை ஈன்றென்று வேண்டுதலே சிறப்புடைமையின் தீதொ தியான்றுசெயல் என்று சூத்திரிப்பிணினிதாம்.
இச்செய்யுள் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்கு முதற் காரணமாய் Firsn.ם>nינr ாே இனிது விளக்கலின்ால்வழியாயிற்று.
2-ம் செய்யுள்
அவதாரிகை.
முதலாஞ் செய்யுளிற் தியால்வின இனயதெனவும் அதன் பயன் இன்னதெனவும், வருண்கருமத்தை வகுத்து அதன் உயர்வு சாழ்வுகளுக் ஆற்ப நாங்வதைப்படுத்தி அவ்வவ் வகுன் த்திற் பிறந்தோர் அவ்வவ் வகுண் தருமவொழுக்கங்களேக் ஆடப்பிடித் தொழுகுதலே தவறென்று வலிபு றத்துகின்ற கன்மகாண்ட நியதி இங்கிஷ்காகியதவஞ்செய்பு ஐ கேல் தெனவும், உண்மைசெறியிற் பிரிழா தொழுகுவோ ாேவரும் இதனேச் செய்தற்குத் தகுதியுடையாரெனவும், ஆகையால் வருணதருமம் இதற்குத் தடையானதன்றெனவும் தொடர்பாக இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
சாதிவிளக்கம்
"FTP பிரண்டொழிய வேறில்லேச் சாற்றுங்கா னிதி வழுவா சுெ திமுறையின்-மேதினியி விட்டார் பெரியோ ரிடாதா ரிழிகுலத்தோர்
பட்டாங்கி லுள்ள பட
3 - ir- பட்டாங்கில் உள்ள படி - அனுபவ அண்மையிர் பொருந்திய ாறு-சாதி இரண்டு ஒழிய வேறு இல்லே - குலம் இாண்டேயல்லாமல் மேலதிக ல்ல்-சாற்றுங்கால் துவ்விரண்டனயுஞ் சொல்லுமிடத்திமேதினியில் - :வில்டரீதி வழுவா செறிமுறையின்" நியாயர் தவறுத வழியிளேக் கூறுகின்ற நூற்படி நின்று-இட்டார் பெரியோர் – ஈங்தவர் உயர்ந்தசாதியினராவர்-இட்ாதார் இழிகுலத்தோர். ஈயாதவர் இழித்த சாதியின்ாாவர். எ - ர

Page 8
நல்வழி முல்மும் வழுவாக என்பதன் ஈறு கெட்டு வழுவா என நின்றது. நெறிமுறை என்பது இரண்டலுருபும் பயனு முடன் ருெக்க தொகை அதி பிறிபினேன் கூறுகின்ற முறையென விரியும், இழிகுலம் இறந்தகால வினேத்தொகை. அது இழிந்தகுலமென விரியும் நின்று என்பது சொல்லெச்சம், பட் டாங்கு அனுபவவுண்மை இடுதல் என்பது அறிவுறுத்துதல், கல்வழிநடத் துதல், பொருள்கொடுத்துதவுதல் என்பவற்றையுண்ர்த்திகின்றது. உயர் தோர் -தாம் முன் நின்ற நிலையினின்று விலகி கித்தியவின்பகிலக் கணித் தாக மேலோங்குவோர். இழிச்தோர் - இவ்வின்பகிலக்கு அணிந்தாகாத தாழ்வடைவோர். ரீதி வழுவா நெறிமுறையின் நின்று என்பதை இடர் தாருக்கும் ஒட்டியுரைக்க, ாைக்கவே, நீதி வழுவா நெறிமுறையில் சின்று இடாதோரும், அம்முறையில் கில்லாது இட்டோரும் இழிகுலத்தின் சென்ற வாருயிற்று. ஆகவே, திேவழுவா நெறிமுறையில் நிற்றல், இடுதல் என்னும் இரண்டு மில்லாதோரும் ஏற்போரும் முறையே சுழிபேரிழிகுலத்தின ராவ ரென்பது பெற்ரும். இடாதா ரிழிகுலத்தோ சென்மையால், பெரியோ சென்ரதி உயர்குலத்தோரை யுணர்த்திகின்றது.
நால்வகைச் சாதியிற் பிறந்தாரும் தத்தம் வருண தருமந்தைப் பெரும் பாலுங் கடைப்பிடித் தொழுகினும், அவருள் இழிந்த சாதியாருட் சிலர் உயர் தேசாதியாருக்குரிய ஒழுக்கங்களேயும், உயர்ந்த சாதியாருட் சிலர் இழிந்த சாதியாருக்குரிய வொழுக்கங்க்ஃாயுங் கடைப்பிடித் தொழுகுதல் அனுபவ அண்மையாம். இதஞல் பிறப்பினு லவ்வச் சாதியை வரையறுத்தல் உண்ம்ை நிலக்கேலாவாயிற்று. ஆகவே, எச்சாதியினராயிலும் ஆன்மலாபத்தைக் கடைப்பிடிப்பாாாயின், அவர் இழிந்த சாதியிற் பிறப்பினும் அச்சாதியின் ாாக மதிக்கப்படாது உயர்வடைதலும், ஆன்மலாபத்தைக் கடைப்பிடியா கார் உயர்ந்த சாதியிற் பிறப்பினும் அச்சாதியாாாக மதிக்கப்படாது இழி வடைதலும் அனுபவ வுண்மையாமென விளக்குவார் பட்டாங்கிலுள்ளபடி என்ருர்,
இதில் அவ்வச் சாதியிற் பிறந்தார் யாவரும் அவ்வச் சாதித் தருமச்தை மாத்திரம் அனுசரிப்பார்களா? அன்றித் தம்யில் உயர்ந்த அல்லது இழிந்த வருண கருமங்களேயும் அனுசரிப்பர்களா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. சாதியாசாரத்தினின்ருெழுகுவோர் அவ்வச்சாதியிற் பிரத்தலும், கிஷ்காமிய தவஞ் செய்வோர் அத்தவஞ்செய்தற் கேற்ற கிலேயில் சாதிவேற்றுமை யின்றிப் பிறத்தலும் கியதிகளாம். இங்கியதி, தாழ்ந்தவருண்த்தினருட் சிலர் ஈதல் அறிவுறுத்திதல் நல்வழிநடத்துதல் முதலியவற்றைச் செய்த லும், உயர்ந்தவருணத்தின்ருட் சிலர் அங்ஙனஞ் செய்யாதி என்றலும் அது பவசித்தமாகலால் கன்கு தெளியப்படும் படவே, ஒவ்வொருவரும் தாம் தாம் முன் செய்த தவத்திக் கேற்பத் தரும கெறியைக் கடைப்பிடிக்கும் கிலே யிற் பிறப்பார்களேயன்றி அவ்வவ் வருன்த்திற் பிறந்தார் மாத்திரம் அவ்வவ் வருண தருமத்தை புனுசரித்த வில்லேயென்பது தெளிவாகிறது.
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 15
எவரும் நித்தியவின்பம் நுகர்தலேயே வேண்டிசிற்றலால் அதனேயே இலக்காகக் கொண்டு உயர்வு தாழ்வு என்னும் இரண்டனேயும் வரையறுத்தல் வேண்டும் அங்ஙனம் வரையறுக்குங்கால் அவ்விலக்கிற்குத் தகுதியான மானுடியாக்கை யெகித்தோருட் சிலர் விடயபோகங்களே இடையருது நகர் தவே காமெக்ேதிக்கொண்ட கித்தியாவின்பமென்று மயங்கி துவற்றை நுகர் தற்கேற்பக் காமியத்தவத்தைச் செய்கின்றனர். சிலர் வீடுபேற்றிற்குரிய ஞானமுண்டாதற்கேற்ற சித்திசுத்தத்தைத் தருகின்ற கிஷ்காகித் தவத் தைச் செய்கின்றனர். இவ்விருதிசத்தினருள் பின்னேயர் சித்தாத்தம் பெற்று அதுவாயிலாக ஞானமுண்டாய் தாமெடுத்துக்கொண்ட நித்திய வின்ப நுகருவர். இச்துகர்ச்சிக்கு முதலேது கிஷ்காகியத் தவமாகவின் அதனேச்செய்வோர் என்துமுள்ள இன்பலேக்கருகாாய் மேலோங்குதலின் உயர்ச்தோராகின்றனர். முன்னேயர் மீட்டும் மீட்டும் பிறந்திரிந்துழலுகின்ற கிலேயற்ற விடயவின்ப இகர்தத்கேத்தி காமியத்தவஞ்செய்தலால் தாமெடுத் இக்கொண்ட கித்தியவின்ப மடைதற்குச் சிறிது மருகால்வராய் இழித்தோ ாாகின்றனர். ஆகவே, ஆன்சுகத்தை இலக்காகக்கொண்டு சோக்குழி, உயர்ச் தோர் இழிந்தோர் என்னும் இரண்டுசாதிகளுமே புண்டென்றும் வேதத் சின் முதற்காண்டமாகிய சின்மகாண்டத்து வலியுறுத்தப்பட்ட பிராமர் க்ஷத்திரியர் வைசியர் குத்திார் என்னும் கால்வகைச் சாதிகளும் இங்கிலத் கேலாவென்றும் விளக்குவார் சாதி யின் டோழிய வேறில்
இதில், உயர்குலம் இழிகுலம் என்னும் இரண்டுசாதியை மாத்திாங் கொள்ளவேண்டுமா? அன்றிக் கன்மகாண்டத்துக் இறப்பட்ட நிராமணர் கர்த்திரியர் வைசியர் குத்திரர் என்னும் சான்குசாதிகளைக் கொள்ளஒவன் மோ அன்றி இவ்விருதிறத்தையும் கொள்ளவேண்டுமா? என்று விசாரிக்கப் படுகிறது. முதற்செய்யுளில், கிஷ்காமியத்தவஞ் செய்தலே கித்தியலின்ப நகர்ச்சிக்கு முதலேதுவாமென்று கூறிப்போர்தமையால் அதன் ருெடர்பா கிய கிலே யாதென்று கூறுதலே மரபாம். அதஞல் இவ்விரண்டாஞ் செய்யுளில் விக்காமியத்தவஞ் செய்வாரை உயர்ந்தோரென்றும் செய்யாதானா இழிச் தோரென்றும் விடுத்தார். கன்மகாண்டத்திக் கூறப்பட்ட பிராமணர் ந்ேத் கிரியர் வைசியர் சூத்திரர் என்னும் கால்வகைச் சாதியினருள் உயர்ந்த வரு 3த்தினர் யாவரும் நிகழ்காமியத்தவஞ்செய்யாது சிலர்மாத்திரஞ் செய்கின் நனர். ஆகையால் ஆன்மசுகமாகிய இலக்கிற்கேற்ற உண்மையான உயர்வு தாழ்வுகள் வரையறைப்படாவாயின. ஆகவே, இந்நில க்கு நால்வகைக் சாதிகளும் அமையாவாயின. அதனுல் உயர்ந்தோர் இழிச்தோர் என் றும் இருவகைச் சாதிகளுமே வேண்டப்படுவன வென்று விளங்கிற்று. விளக்கவே கன்மகாண்டநெறி சிற்பவருக்கே நால்வகை: கிய முன் டென்றும், அந்நெறியினைப் புருவபக்கமாக்கி அப்பாலுள்ள தெய்வகாண்டம், ஞானக்ாண்ட மென்பவற்று ளொன்றைச் சித்தாந்தபக்கமாக்கித்தத் தர் தகு இக்கேற்ப வொழுகுவார்க்கு கால்வகைச்சாதிசெறி இல்லயென்றும் வெளி |'';

Page 9
is
நல்வழி மூலமும்
"சாதியிாண்டொழிய வேறில்லே' என்கிருர், இதிலுள்ள"வேறில்ல' என்னுஞ் சொல்லால் உயர்குலம் இழிகுலம் என்னும் இருசாதியுமேயன்றி வேறு சாதியொன்றும் இல்லாமையின் வேறில்லே யென்கிருசா? அன்றி உள்ளதாயிருத்தலே மறுத்து வேறில்லேயென்கிருரா என்று விசாரிக்கப்படு கிறது. உயர்ந்தோர் இழிந்தோர் என்னும் இருசாதிகளுமன்றி வேறு சாதி யில்வேயாயின் இல்லேயென்றவிற் பயனில்லே. நன்றியும் சாதியிரண்டாகுக் தானியிற் சாற்றுங்கால்' என்று பாடமோதல்வேண்டுமேயன்றி "வேறி ல்லே' என்று பாடமோதவிடாது. அங்ஙனமின்றி ஒதுதலின் உள்ள சாதி யையே தாமெடுத்துக்கொண்ட கிலுேக்கு அமையாமையின் மறுக்குமாறு வேறில்லே என்ருர் என்று வெளியாகிறது. ஆகவே, கன்மகாண்டிகன் மாத்தி ரம் நான்கு சாதியினராகப் பகுக்கப்பட்டிருக்கின்றன ரென்பதை ஆசிரியர் நன்கறிக்கே இங்கினம் கூறிஞரென்பது தெள்ளிநிற் புலப்படுகின்றது.
முன் சாதியிாண் டென்றவர், அவ்விரண்டுசாதியின் நிறங்களே நியா யம் பொருத்தம் சோதனே என்னும் மூன்றற்கு மியைய விளக்கிக்காட்டுவா மென்பார் சாற்றுங்கா ஃ என்ருர்,
நீதி வழுவா சிெறி முறை என்றது இங்கே தத்துவ சாத்திரங்களே, நீதி - தனக்கும் பிறர்க்கும் இன்பம் பயவரது இன்பம் பயக்கு மொழுக்கம் இவ்வொழுக்க நெறியை ஐயந்திரிபறக் கூறுவன மேற்கூறிய தத்துவசாத்தி ரங்களாம்.
கிஷ்காமியத்தவஞ்செய்வோர் தாம் பயனடைதல்போலப் பிறரும் பய னடையவேண்டுமென்னும் கடுவுகிலேயிற் பிரழாது நின்று செய்யவேண்டு மென்பார் நீதிவழவா நெறிமுறையின் நின்று என்றும், இன்ானம் நின்று இடுவோர்தாங் கடைத்தேறன்மாத்திரையேயன்றி மந்தையாரையுங் கடைத் தேறச் செய்தவிஞல் அவர் உயர்ச்சியுடையாாயினு ரென்பார் இட்டார் பெரியோர் என்றுங் கூறிஞர்.
நீதிசெறியிற் பிறழ்ந்துகின்று இடுதல் தனக்கும் பிறர்க்கும் பயன் படாதி கேடுபயத்தலின் இம்முறையிங் பிறழாதுகின்று இடுதல்வேண்டு மென வலியுறுத்திஞர். இதில் நீதிநெறிபிற் பிறழ்ந்துகின்று இடு சல் தவமாகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகின்றது. சீகியெறி பிற் பிறழ்தல் தனக்குத் தீக்கு பயத்தவரல் இடுதலச் செய்வோர் தம்மைத்தாம் சன்னிஃப்படுத்து மாற்றவில்லாதவராயினர் என்பது வெளியாகிறது. இங்கினம் தம்மைத்தாம் நல்வழிப்படுத்தமாட்டாதார் பிறரை நல்வழிப்படுத்தல்வேண்டுமென்பதை யுணர்ந்து செய்தா ரென்பது பொருந்தாமையின் அவ்விடுகை தன்மை பயவாதென்பது தெளிவாயிற்று. ஆகவே, நீதிநெறியிற் பிறழ்ந்து நின்று இடுதல் எவர்க்காயிலும் உறுதிபயவா தென்பது திணிபாகிறது.
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
கிஷ்காமியத்தவஞ்செய்வார் உயர்வடைவாரா? இன்கு என்று விசாரிக் கப்படுகிறது, தமக்காயிலும் பிறவியிருக்காயினுக் துன்பம் பபவாத கிலேயின் பற்றங் துன்பத்தை பொழித்தற் திரவாம். அந்நிலபிளின் பிறவு பிருச் வுறுத்துதல் நல்வழிநடத்தில் பொருள்கொடுத்துதவுதல் என்பவற்றை பற்றிபெற்றி செய்தல் தமக்கும் பிறர்க்கும் இன்பம்பப்பதாம். அவ்வின் பமே தாமேடுத்துக்கொண்ட காரியமாதலின் அப்பயனருகிய அயர்ச்சி அவர்
யந்ததாயிற் றென்பது துனியாம்.
நிதிவழுவா நெறிமுறையில் கின்றும் இடாகோர் தமக்கும் பிறர்க்கும் துன்பம் பயங்ாத Filari. ஆகவே, தாமெடுத்துக்கொண்ட கிலேயான இன்பத்திற்கு இஃதேதன்மையின் அங்கனம் செய்வோர் அவ்வின்ப வயை படையாராய்த் தாழ்ந்தோராவரென்பார் இபாதா ரிழிகுலத்தோர் utgär gwyf.
இதில் நீதிநெறியிர் பிறழாதி நின்ருேர் இடாாாயின் பேரின்பம் நுகர் வாரா அன்ரூ என்பது விசாரிக்கப்படுகிறது. நீதிநெறியிற் பிறழா தொழுகுவோர் நமக்கும் பிறர்க்குக் தின்பம்பபவாத கிலேபில் நிற்கின்றனரே | Li ஒல் இடையருத இன்பமுண்டாதற்கோ ாேதுவின்மை தெள்ளிதிற் புலப்படுகின்றது. படவே
அவர் பேரின்ப நகரமாட்டா ரென்பது திணிபாகிறது.
இதே லென்பது, வறியவர் முதன்ாபினுேருக்குப் பொருள்கொடுத்துத வுதலே மாத்திரம் குறிக்குமா? அன்றித் தீநெறிச் செல்வாரைச் சாம்பேத தானதண்டமென்னும் நியதிப்படி நீங்வழி கடத்துதலேயும், ஒன்றை மற் குென்முக முரனிபுணருகின் அஞ்ஞான்த்தைக் கெடுத்து உள்ள்தை உன் ாவாறுனருமாறு அறிவுறுத்துத்வேயுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கப்படு கிறது. பொருள்கொடுத்திசவதவே மாத்திசங் குறிக்குமாயின், பொருள் கொடுத்துதவுதல் அப்பொருள் யேற்போருக்குத் தாம் பொருள்பெறுகள் கேற்ற வழியை புறுத்தாது என்றும் ஏற்றற்குெழிலேயே கொடுத்தலின் அஃது பேருபகாா மன்றென்பது வெளியாகிறது. நல்வழிநடத்துதலும் அறிவுறுத்துதலும் அங்ஙனம் ஈடத்தப்படுவாரும் உறுத்தப்படுவாகும் அப் பொருளேத் தாமாகவே பெறுதற்கும் கிடைத்தேறுதற்கும் ஏதுக்களாம். இடுகையாகிய பின்ன்ேய இரண்டன்பும் விட்டுப்பொருள்கொடுத்துத புதலே மாத்திரம் குறித்தல் உயிர்களுக்கு இன்றியமையாது வேண்டப்படுக தொன்றன்ருகலின் இம்மூன்றனய மொருங்கேருவித்துகிற்கின்ற தென் பது தெள்ளிதிற் புலப்படுகின்றது.
பேரியோரென்றதற்கேற்பச் சிறியோரென்றிருத்தல் சிறப்புடைமை பின் இட்டார்பெரியோரிடாசார் சிறியோசாம் என்ருவது, இதிகுலத்தோ
B

Page 10
siadaußFinadpit.
ரென்பதற்கேற்ப உயர்குலத்தோ சென்றிருத்தங் சிறப்புடைமையின் இட் டாரூயர்குலத்தோரீயா ரிழிகுலத்தோ ரென்குவது பாடமோத வினிகாம்,
இச்செய்யுள் நிஷ்காகியத்தவஞ் செய்வானா இன்பதில் பெறுதற் கேற்ற கிளர்ச்சி புண்டாமாது உயர்ந்தோரென பன்மையைக் சுடறுதல்ாலும், அங்ஙனஞ் செய்யாதாரையும் அதிர் நான்டுமாறு இடாதா ரிழிகுலத்தே ரெனக் கடிந்துவிட்துதலானும் நல்வழிபாயிந்து
3-ம் செய்யுள்
அவதாரிகை.
முன்னுேதிப்போந்த தவஞ்செய்யுக் தகுதியுடையார் மானுடயாக்கையி னரெனவும், அவ்வியாக்கை கிலேயற்றதாகலின் விரைந்து செய்யவேண்டுமெ னவும், அச்செயலின் பயன் இன்பதெனவும் இச்செய்யுளில் விளக்குகின்மூர்
Lilosoft opslign.
இடும்பைக் கிடும்பை யியலுடம்பி தன்பே விடும்பொய்யை மெய்யென்றிராதே-யிடுங்கடுக வுண்டாயி னுண்டாகு மூழிற் பெருவலிகோய் வின்டாரைக் கொண்டாடும் வீடு.
இன் இடும் பைக்கு முடிந்த் வினையின் பயன் அனுபவிக்கு முன்) சேமித்துவைக்கின்ற சஞ்சிதத்தின்சன்-இடும்பை இயல் உடம்பு இது அன்று துன்பத்திற்கேதிவாகிய பாவத்தைச் சம்பாதித்துவைத்தம் குரிய யாக்கை இம் மா ஒடயாக்கையங்ஸ்-எயிடும் பொய்யை வந்து பொருத்துகின்ற (கிலேயற்சி) உடலே-மெய் என்று இராதி - கிலேயான தென்து துணிகின்ற அஞ்ஞானத்தினுல் (விடயப் பராக்கிற் சென்று) தாம தித்திராது-கடுக இடும் - விரைந்து இடுதலச் செய்மின்-உண்டு - அதற் குரிய (சித்திசுத்தமாகிய) பயன் உண்டு-ஆயின் (அதிவாயிலாக) விசாாஞ் செய்தால்,-ாழில் பெருவலி கோய் விண்டானா - (ஆங்கினம் விசாரித் தத் தெளிந்து) விதியினும் மிக்க போாற்றலுடைய பிரிவித்தின்பக்கிர் கேதுவாகிய அஞ்ஞானம் சிங்கப்பெற்குருக்கு-கொண்டாடும் வீடு உண் டாகும் புகழ்ந்து விரும்புகின்ற முத்தி சித்திக்கும். எ து
அது சஞ்சிதம். பைக்கு என்பதன் குவ்வுருபு கண்ணுருபாகவும், விண் பா ைஎன்பதன் ஐயுருபு குவ்வுருபாகவுக் கிரித்திப்பொருளுாைக்கப்பட் உன் துன்பத்திற்கேதுவாகிய பாவத்தைத் அன்பம் எனக் rFIa

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்,
பரிந்தார். இது என்னும் அண்மைச்சுட்டு பிரிவிகடோறும் கோடி பஞ் செய்தி அரிதாகப் பெற்ற பெருமையை விளக்கிகின்றது. எயிடல் பெருந்தல் பொய்ம்மையைத் தனக்கியல்பாகவுடைய உடலேப் பொய் பென்ருர், துணிகின் என்பது சொல்லெச்சம். இதுவும் இதற்கேதுவா ய அஞ்ஞானமும் வருவிக்கப்பட்டுத் துண்ணிகின்ற அஞ்ஞானத்தினுல் என 'ாக்கப்பட்டது. உண்மைநிலையினிந்தல்வேண்டுமென வலியுறுத்துதலின், ாது என்பது விடயப்பற்றிற்சென்றிாாமையை புண்ர்த்திற்று. உடனே செய்யவேண்டுமென்பதைத் தெளிவித்துநிற்றலால் ஏகாரம் தேற்றப் பொருளில் வந்தது. உண்டு என்னும் வின்ே முடிபித் கேற்பப் பயனுகிய தசுத்தம் வருவிந்துரைக்கப்பட்டது. இல் உருபு நீக்கப் பொருள் குறி ந்தது. பெருகவிநோய்க்கு எதுவாகிய அஞ்ஞானத்தைப் பெருவவிரோய் ானக் காரியமாக உபசரித்தார். கொண்டாடல் - தாமடையும் பயன் இது வொன்றே யென்று புகழ்ந்து போற்றல்,
சஞ்சிதத்தின் விரிவு முதலாஞ் செய்யுளின் வினக்கத்திற் கடறப்பட் டது; ஆண்டுக் காண்க. தோத்தம் அறுவகைப்படும். அவை: மக்கள் விலங்கு, பறவை, ஆர்வன நீர்வாழ்வன, தாவரம் என்பனவாம். இவ்வறு வகைத் தோற்றங்களோடு தேவரையுஞ் சேர்த்தி எழுவகைத் தோற்ற மென்பர் தத்துவவிசார மில்லாதார். தோற்றம் என்ரூல் காண்ப்படுவதி என்பது பொருள். தேவர் இங்கிலவுலகிற்குேற்றப்படாமையால் அவரை அறுவகைத் தோற்றங்கனோடு சேர்த்தல் அடாதாம். அன்றியும், ஆறு வகைத் தோந்தங்கள் பிரத்தியகப் பிரமானத்தி னமைந்திருத்தலானும் தேவர் அமையாமையாலும் ஒன்றற்கொன்று தொடர்புபடுத்தற் கேலாமை ாண்க, தேவரைச் சேர்க்கலாமெனின் சாகரையுஞ் சேர்த்து எண் வகைத் தோற்றம் எனக் கொள்ால்வேண்டும். அங்கினங் கொள்ளாமை பின், தேவரையும் சேராது நீக்கிவிடுதலே மரபாம், அறுவகைத் தோற்றங் களுள் மக்கள் ஒழித்த ஏனேய தோற்றங்கள் இடையருதி இன்பதுகா வேண்டுமென்று புடைபெயரிலும் அதனே படைதற் கேந்த தகுதியுடைய னேவல்ல, எங்ானமெனின் ஒர் விலங்கு சீர்வேட்கை கொள்ளுங்கால், தெய்வசங்கற்பத்தாலுள்ள ஆறு வரி முதலியவற்றிற் சென்று விடாய் தீர்த்துக்கொள்ளுதலும், அவை கிட்டாவிடின் விடாயோடிருந்து வருச் நிதலும் அனுபவசித்தம், இங்கினர் தான் விரும்பிய விடயக்கத்தையே படையுக் தகுதியற்று இடர்ப்படுகின்ற விலங்கு நித்தியசுகத்தை யடைதற் குரிய தகுதி சிறிதுமில்லாத தென்பது சொல்லாமலே விளங்குகின்றது. மக்கள் விடாய்தீர்க்கும் பொருட்டுத் தெய்வசங்கற்பத்தாலுள்ள நீர்திலகள் ட்ெடாவாயினும் கிணறு குள முதலியவற்றை யகழ்ந்து சீாைப் பெறுகின் மனர் ஆதலின், இவர் தின்ப நீங்கிக் தாம் விரும்பிய இடையரு இன்ப நகருக் தகுதியுடையாாயினர். இத்தகுதியுண்டாதிற்குக் காரணம் பகுத் தறிவாம். இப் பகுத்தறிவுண்டாதற் கேது புண்ணியமாம், எங்ஙனமெ

Page 11
-II நல்வழி மூலமும்
னில் புண்ணியம் இன்பம் பயத்தற்கேற்ற செயலாம். இச்செயல் நன்மை தீமைகளேப் பகுத்துணர்ந்து சீட்டும் மீட்டும் நன்மையைக் செய்தற் கேது வாகலான் என்க. இத்தகைய பகுத்தறிவோடு யாக்கை யெடுத்தற்கு ஆள் விரிந்த புண்ணியஞ் செய்தல்வேண்டுமென்பதை விளக்குவார் மானுட யாக்கையைச் சட்டி இது என்ருர், எனவே, இங்ளுடம்பிற் சுேற்ற செயல் இன்பம் பயக்குஞ் செயலேயன்றித் துன்பம் பயக்குஞ்செயலன்று என்பார் இடும் பைக்கு இடும்பை இயல் உடம்பு இது அன்று என்றுர்
இதில் மானுடயாக்கை யெடுத்தார் இன்பம்பயக்குஞ் செயலே மாத்திசஞ் செய்யவேண்டுமா? அன்றிக் துன்பம் பயக்குஞ் செயலே மாத்திரஞ் செய்ய வேண்டுமா? அன்றி இரண்டனேயுஞ் செய்யவேண்டுமா? என்று விசாரிக்கப் படுகிறது. உயிர்கள் யாவும் இடையருதி இன்பது கரவேண்டுமென்து விரும்பு கின்றனவேயன்றித் துன்பது காவேண்டுமென்று யாதோருயிரும் விரும்பு கில்லே. துன்பம் பயக்குஞ் செயலேச் செய்யும்போதும் அச்செயல் இன்பம் பயக்குமென்ற மாறுபட்ட விணக்கத்துடனேயே செய்கின்றன. ஆதலின், இன்பம் பயக்குஞ் செயலே மாத்திரஞ் செய்தல்வேண்டுமென்பது மானுட பாக்கை யெடுத்தார்க்கு மாத்திரமன்றி எல்லா வுயிருக்கு மேற்றதொன் கும். இதனுல் பகுத்தறிவுடைய மானுடயாக்கை யெடுத்தர் யாவரும் எங்கினம் முயன்றும் இன்பம் பயக்குஞ் செயலேயே செய்யவும் இன்பம் பயக்குஞ் செயலே யொழிக்கவுங் கடப்பாடுடையர் என்பது துரிைபாதிந்து
உயிர் உடலெடுத்தலேயும் விடுதலேயும் மாறி மாறி நகர்தலால் நூல் வுடல் உயிருக் குறுப்பாகாது அயலிலுள்ள பற்றுக்கோட்டினுல் வர்தடை ந்ததென்பார் எயிடும் போய் என்ருர்,
இதில், உடல் உயிரை நிலக்களமாகக் கொண்டு அதிகரின்றுக் சோன்றி அதிலடங்குகின்றதா? அன்றி உயிரின் பத்துக்கோட்டாத் பிதி தோரிடத்தினின்றுஞ் சம்பந்தப்பட்டு அழிகின்றதா? என்று விசாரிக்கப் படுகிறது, உடல் உயிரை நிலுக்கள்மாகக் கொண்டு தோன்றி யொடுங்குவ தாயின், உயிர் எஞ்ஞான்றும் அதனேக் தனக்குப் பற்றுக்கோடாகக் கொள்ள விரும்பமாட்டாது. உடலே அவ்வுயினா என்றும் பற்றியிருத்தல் வேண்டும். அங்கனமின்றி உயிர் உடலயே தனக்குப் பற்றுக்கோடென்றி குத்தலாங் உடல் உயிரினின்றும் தோன்றி ஒடுங்கவில்லே என்று சித்தித் தது. சித்திக்கவே உடல் உயிரின் பற்றுக்கோட்டார் பிறிதோரிடத்தி னின்றுஞ் சம்பந்தப்பட்டதிகின்ற தென்பது வெளியாகிறது.
உடம்பே உயிரின் புடைபெயர்ச்சியைத் கோர்துவித்தற்கு ஏதுவா ருக்கின்றது. இவ்வுடம்பு பிறப்புக்கு முன்னும் இறப்புக்குப் பின்னும் இல் லாமையால் வக்தி பொருக்கின் ரென்பது வெளிப்படை இப் பொய்ம்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 21
மையாகிய உடலை இலக்களமாகக் கொண்டு கிலேயற்ற JL、 மெய்யென்று துணிச்து நுகர்ந்து குறித்த கிலேயான இன்பங் கைகூடாது
வேந்திகிரிகற் கேற்ற அஞ்ஞானத்தின் வயப்பட்டுத் தாமதித்திாாது
என்பார் மெய்யென்றிாது என்ருர் பற்றுக்கோடான உடலினின்று
விடயசுகத்தையே கித்தியக்ரமென்று மயங்குதலால் கிந்தியாகத்திற் கேற்
ாவை முயலப்படா வென்பது இதனுள் சித்திக்கிறது.
இதில் பொய் என்பது மவடிமகன் போல முற்றுகின்மையைக் குறிக் குமா அன்றிக் கயிற்றரவு போவிப் பொருளாயில்லாது தோன்றிமறை பும் அதிர்வசனீயத்தைக் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மலடி Pura முற்றும் இல்லாததாயின், உடம்பு தோற்றுகிருத்தல்வேன் ம்ெ, துங்கின்கின்றித் தோற்றுதலானும், கபிர்றின்கண் அரவு தோன்றி மறையுமாறுபோல் உடம்பு தோன்றி மறைகின்றதாகலாலும் முற்றுகின் மையைக் குறியாக, பொருளாக இன்மையையும் தோற்றமாக உண்மை யையுங் குறிக்கின்ற அகிர்வசனீயத்தையே ஈண்டுப் பொய்யென்ருர் என் பது விளங்கிற்று.
இதில் உயிரும் உடலும் ஒன்கு அன்ரு: என்று விசாரிக்கப்படுகி ாதி ஒன்ருயின், உணர்வுண்டாகுங்காங் அவ்வுணர்வு உடல்ேயும் உலகத் சையு முனருகின்றதேயன்றி உயிரை உண்ருகின்றிவது உணரப்படுகின்ற செயப்படுபொருளும் உணருகின்ற வினைமுதலும் ஒன்றுதல் கூடாமையின் இான்கிபொரு னிருத்தல்வேன்டும். அவற்றுட் செயப்படுபொருள் உட
லாம்; வினேமுதல் உயிராம். ஆதலால் இரண்டும் வெவ்வேருனவை என்று தெளிவாகிறது.
இம்மானுடயாக்கை யெடுத்தல் அரிதினுமரிதாகவானும் இக்கணத்தில் உடலிற் சம்பந்தப்பட்டிருக்கு முயிர் அடுத்த கணத்தினு கிருக்குமென்னுர் தனிபின்மையானும் இடுதலே உடனே செய்யவேண்டுமென்பார் கடுக இடும்
இதில் இப்போழுஎன்ன மானுடயாக்கை பின்னுகிருத்தல் கூடுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. கடைத்தேறு தற்கேற்ப இடுதவேச் செய்யின் அதுகாரணமாகப் பின்னும் மானுடயாக்கை யெடுப்பது துனரி பாம். அங்கின்கின்றி வாளTவிருப்பின் அம்மானுடயாக்கை பெறுதற்கோ ாேதுவின்மையின் அதனேப் பின்னுமெடுத்தல் அரிதாமென்பது வெளியா யிற்று. அன்றியும், கடைத்தேறுதற்கேற்ர புண்ணிய யக்சாந் பெற்றுக் கொண்ட மானுடயாக்கை யிருக்கும்போதே அக் கிடைத்தேறுகர்கேற்ப ஒழுகாதார் அந்தகுதியை அவமதித்த குற்றத்தின்பார்பட்டு அவ்வியாக்கை யைப் பின்னும் எடுத்த லரிசாமென்பதுந் துணிபாகின்றது.

Page 12
நல்வழி மூலமும்
பயன் கருதாமற் செய்யப்படுகின்ற நிஷ்காமியத்தவத்தால் தனக்குப் பயன் தப்பாமம் பலிக்குமென்பார் உண்டு என்ருர்,
இதில், பயன்கருதிச் செய்வார்க்கு அப் பயன் உண்டாவதால் பயன் கருதாமற் செய்வார்க்கு யாதொரு பயனு முண்டாகக்கூடாதென்று கொள் ாவேண்டும் கொன்னவே நிஷ்காரியத்திவத்திற்குப் பயன் உண்டா? இல் *வயா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்து. எத்தகைய தவஞ் செய்யிலும் அத் தவத்திற்குப் பயன் உண்டாதல்வேண்டும் இல்லேயேல் அத்தவம் அவ மாம். ஆகையால் கிஷ்காமியத் தவத்திற்கும் பயன் உண்டாதல் வேண்டும் என்பது துனியாகிறது. துப்பயனே சித்தரித்தமாம். எங்ங்னமெனின் காமியத்தவம் உடலோடு பொருந்திநின்று அனுபவித்தற்பொருட்டுச் செய் யப்படுவது. ஆதலின் அதற்குப் பிறவியும் விடயானுபவமும் உண்டாம். கிஷ்காசியத்தவம் உடன்முதலிய சம்பந்த மொன்றுமின்றிச்செய்யப்படுவ தாசவின் அதன்ப்யன் பிறிதொன்றிலும் பற்றுக்கோடற்றுகிற்குஞ் சித்த சுத்தமாம். இது மெய்யுணர்வு பெறுதற் கேதுவானது.
இத்தகைய சித்தசுத்த கிலேயில் நிற்பவன் யார்? உணர்வுடைப் பொரு ள்ெ? உணர்வந்ந பொருந்ெது இவ்விருவகைப் பொருள்களுஞ் சம்பக் தப்படுதற்குரிய பந்தநிலையுண்டானதன் காரணமென்ன? இப் பந்தநிலையை விட்டு, என்றுமழியாத பேரின்பநிலையிற் பொருந்திதற்குரிய சூழ்ச்சியா? என்று சுருதியுத்திஅனுபவங்களுக் கியையஐயத்திரிபற விசாரித்தால் என் பார் ஆயின் என்ருர்,
இதில் கடைத்தேறுதற்குச் சித்தாத்தம் மாத்திசம் போதுமா? அன்றி, அதுவாயிலாக விசாரஞ்செய்யவும்வேண்டுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. கிஷ்காமியத்தவமாதிய இடுதல் தற்பயன் கருதிதலாகிய அவாவை யறுத்து எவ்விடத்தும் ஒரேபெற்றித்தான கிலேயைக் கொடுக்கும். அவ் வாறு கொடுப்பினும் சித்தகத்தம் மாத்திர முடைய தான் எவற்றினும் பற்ருது நிற்கு மனுபவம் கித்தியஇன்ப மன்றும். இங்கினம் நிற் குங்கால் விடயப்பற்றுக்கோடுகள் யாவு மறும். துவே தான் மாத்தி சம் தனித்தி நிற்க நேரிடும். இவ்வாறு கின்று திசாரித்திற் நன்னேயே விசாரிக்க நேரிடும். துங்களம் விசாரிக்குங்காங் நான் இன்பத்தை விரும் காரனம் என்ன? துங் வின்பம் தன்னிடத்துள்ளதா மங்ீேரிடத் துள்ளதா? என்னும் விசாரமுண்டாய் மற்ருேளிடத்துண்டாயின் தான் விரும்புதற்கோ ாேதுவுமில்லே. ஆதலின் தன்னிடத்தே யுனிதாதல்வேன் ம்ே தன்னிடத்துள்ள இன்பத்தைப் பிறிசிடத்தி நுகரவேண்டுமென்தி" கொண்டமை அஞ்ஞானம் என்னுக் தெளிவுண்டாம். உண்டாக,ே அதனே விடுக் தகுதியுண்டாம் அஞ்ஞானத்தை விடவே ஞானம் சித்திக் கும், இஞ்ஞானம் தானே இன்பமென்று அனுபவித்தலால் கிலேயுள்ள
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 25
தன்குேதி என்றும் நிலத்திருக்கும் இன்பத்தையே பயப்பதாயிற்று. இவ் வின்பது கர்ச்சியே முத்தியாக்லின் கடைத்தேறுதற்கு கிஷ்காமியத்தவம ாவினில்லாது, விசாரமுஞ் செய்யவேண்டுமென்பது நன்கு தெளிவாகிறது.
முன்செய்த வி?னப்பயன் அனுபவமாதல்ே ழாம் இவ்ஆழ் அணுப வித்துழித் திருவாசம் இஏஆழ் தப்பாமலனுபவிக்கப்படவேண்டினும் இத8ள் வருவித்தற்கேற்ற வினேயின் முயல்விக்கின்ற அஞ்ஞானமே மிகு
த வலியுடைய துன்பமென்பார் ஊழிற் பேருவ8 நோய் என்ருர்,
இதில் ழ், அஞ்ஞானம் என்னு மிரண்டில் எது வலியுடைத்தென்று விசாரிப்பாம். வாழ் அனுபவித்தித்திருவதி, அஞ்ஞானம் அனுபவிக்க மென்மேலும் பெருகுவது. ஆதலின் அஞ்ஞானமே வலியுடையதென்பது சித்திக்கிறது.
நித்திய இன்பமொன்சே எல்லாஷ்பிரானும் விரும்பிப் போற்றப்படு தலின் பொதுமைபிற் கொண்டாடும் வீடு என்ருர்,
மானுடயாக்கையுடையார் தாமடைந்த தகுதிக்கேற்ப விரைந்து கிஷ் காவியத் தவஞ்செய்தி அதன்பயணுகிய சித்தசுத்தம் பெற்று, அங்கிலேயி எளின்று விசாாஞ்செய்து, அஞ்ஞான நீங்கப்பெற்று, மெய்ஞ்ஞானமுண்டா ய்த் தாம் விரும்பிய நித்திய இன்பத்தை யடையுமாறு வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று.
4-ம் சேய்புள்.
அவதாரிகை.
வீடுபெறுதற்குரிய உன்மை விசாாத்தி னருமை கூறுவான் ருெடங்கி அது கிஷ்காகியத்தவப்பயணுகிய சித்தசித்த மனுபவமாங் காலத்தன்றி ஐக்காலங்களில் அவ்வப்போது நுனித்துச்செய்யு மாகாமியத்தி இனமபா தென்தும், கிஷ்காகியத்தவப்பய னனுபவம்ாங்காலத்து எண்ணமின்றிச் சித்திக்குமென்றும் இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
உண்மைலிசாரத்தினருமை.
எண்ணி யொருகருமம் பார்க்குஞ்செய் பொண்ணுது புண்ணியம் வக்தெய்து போதல்லால்-கண்ணில்லசன் மரங்காய் விழவெறிந்த மாத்திசைக்கோ லொக்குமே யாங்கால மாகுமவர்க்கு ஒ:ள் யார்க்கும் - எத்துனேச் சித்தியின் மேம்பட்டோர்க்கும்ஒரு கருமம் - கித்திய இன்பம் பயக்கும் உண்மைவிசா மென்னும் ஒப்

Page 13
24 நல்வழி tpიouput
தவப் பயஞகிய சித்தகத்தம் அனுபவமாகும் காலத்தன்றி எனேக் காலங்க னில்-எண்ணி - கி:னத்து-செய்ய ஒன்னுது - செய்ய முடியாதுஆம் காலம் ஆகும் அவர்க்கு - கிஷ்காமியத்தவப் பயன் அனுபவமாகுள் காலம் அமையப்பெற்ருர்க்கு-கண் இல்லான் - குருடன்;-மாங்காய் விழ எறித்த - மாங்காய் விழும்படி எறிந்த-மாத்திரை கோல் ஒக்கும் - அளவு கோல் இலக்குநோக்காது எறிய மாங்காயிந் பட்டு அதனே விழுத்திய வாது போல் விசாாஞ்செய்யவேண்டுமென்று எண்ணுமலே உண்மை விசா ாம் சித்திக்கும், ଈt'' - 'for',
எண்ணி என்னும் வினையெச்சம் செய்யொன்னுது என்னும் விஜன் rேற்ஜேடு முடிச்ததி, ஒரு கருமம் - ஒப்பற்ற கருமம். ஏனேக் கருமங்க ளெல்லாம் வினேமுதல் குறித்த கித்தியவின்பம் தாராமையாலும், நூல் வின்பறுகர்தற்கு உண்மைவிசாரமே முக்கியகரும மாதலாலும் இப் பொருளே வலியுறுத்தி நின்றவாறு காண்க, யார்க்கும் என்பதில் உம்மை உயர்விசிறப்பு செய்ய என்னும் வினையெச்சத்தீழ கெட்டு செய் என நின்று ஒண்ணுதி என்பதன் முன்னுள்ள உகாவுயிர் வந்து புணர்ந்துழி யக்ாமெய் இரட்டித்துச் செய்யொண்ணுது என்ருயிர்து, கருமம் செய் யொண்ணுதி என்பது இரண்டாம் வேற்றுமைக் சொகை, அது கருமத் தைச் செய்ய ஒண்ணுதி என விரியும், புண்ணியம் வர் தெய்தல் - புண் னியம் பயனுக துகாப்படுதல். கண் என்ற தி கட்பொறியைக் குறியாது பார்வையைக் குறித்திநிற்றலால் ஆகுபெயர் மாக்கிசை - அளவு, குரு டன் தனக்கும் பிறவற்றிற்கு மூலுபடாது தடவிச் சஞ்சரிக்குங் கோலே மாத்திரைக் கோலென ஆன்ருேராள்ப. ஆகும் என்பதில் ஈடுகின்ற குகா அயிர்மெய் கெட்டு ஆமென கின்றது. ஆகுமவர்க்கு என்பது வினையா லனேயும் பெயர் விழ வென்னும் செயவெனெச்சம் காரியப்பொருட்டு.
ஏகாரம் தேற்றம்,
விரும்புழி விரும்புழியெல்லாமுடனுடனே யிட்டசித்திகளே யெளிதிற் பெறுகின்ற பேராற்றலுடைய யோகமுதிர்ந்தார்க்கு மென்பார் பார்க்கும் என்ருர்,
சித்திகள் எட்டு, அவையாவன: அணிமா, மகிமா, இலகிமா, கரிமா, பிராப்தி, பிராகாதியம், ஈசத்துவம், வசித்துவம் என்பனவாம். இவற்றுள் அணிமாவாவது துணுத்திவம்பெறுதல், மகிமாவானது மகத்துவம்பெறுதல், இவகிமாலாவது சிகநொய்தாதல், கரிமாவாவது மிகப்பாாமாதல், பிசாப்தி யாவது விரும்பியவிடஞ்செல்லல், பிராகாரியமாவது விரும்பியபோகம?னத் தையும் விரும்பியவாறு பெறுதல், ஈசத்திவமாவது படைத்தல் காத்தல் அழித்தல் என்னும் முத்தொழில்வல்லமை பெறுதல் வசித்துவமாவது யாதுந்தையும் வசப்படுத்துதல். இவற்றின் விரிவெல்லாம் யோகநூல்களிற்
பற்ற செயலே,-புண்ணியம் வந்து எய்து போதங்ஸ்ரல் கிஷ்காமியத்
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க 2.5 սոլt. 5
கண்டுகொள்க. இத்தகைய சித்தினரினத்தையும் ஒருங்கே படைத்தார்க் கும் நின்காமியத்தவப் பயன் அமையாக் காலத்தி தினேவினுல் உண்மை விசாாஞ் செய்தால் அது கைமோ? கூடாதா? என்று நிசாரிக்கப்படுநி து. இச்சித்திசுள் வினுேகாத்திரையானே மகிழ்ச்சியைத்திக் مجلة الوجه" வாசுவின் அழியாத கித்தியசுகத்தைத் தருகற் கே திவாகவோம். "ண்மை விசாரம் ஞானந்தத்து இடைபரு 5 சுருத்தை யுதவுதலால் இடையறுக் தன்மையாகிய இச்சித்திகள் இவ்வு "மை விசாரத்தைக் கொடுக்கமாட்டா வென்பது தென்னி நிற் புலப்படுகின்றது.
கித்தியசுகம் பெறுதலே உயிர்கள் எடுத்திக்கொண்ட காரியமா " துப் பேற்றை எனய கருமங்கள் தாரா வென்றும் உண்மை விசா ம்ெ" நுமே கருமென்றும் வற்புறுத்திவார் அவ்வுண்மை விசாாத்தை 55*5 என்று விதங்கோதினுர்,
இதில் ஒருகருமம் என்பது யாதானுமோர் கருமத்தைக் குறிக்குமா அன்றி உண்மை விசாரத்தை மாந்திரங் குறிக்கு மா? என்று விசாரிக்கப்படு கிறது. யாதானுமோர் கருமத்தைக் குறிக்குமாயின், புண்ணியப்பப் ਗ கருமத்தைக் கைகூட்டுமென்றுகிறது. ஆகவே அப்பயன் அனுபவத் *க்கு வாராதென்பது பெறப்படுகின்றது. படவே உயிர்களுக்கு இன்னுபவ} முண்டாதற்குப் பிறிதோ சேதிவு மில்லாமற்போம். அங்கினம் .ே கன்' உயிர்கள் யாவு மின்பானுபவம் நகர்தவனுபவசித்தமாகலின் புண்ணியப் பயன் யாதானுமோர் கருமத்தைக் கைடட்டுமென்ற லடாகாம். ஆயின், ! புண்ணியம் கருமத்தைக் கைகூட்டுதலேயும் அனுபவத்தை புத்துகிலபு 亚,* கொடுக்குமென்ருல், ஒருயிர் முதன்முதல் வின்ே தொடங்கி அவ்வின் பயனுக முடிதற்கு முன்புண்ணிய மிருத்தல் வேண்டும். கருமம் யாதொன் * றுஞ் செய்யாதிருந்த வுயிருக்கு முற்புண்ணிய பின்மையின் சருமங் டை " டாமற்போது டிசரிடும் இங்கினமாயின் தொடங்கிய கரு மெல்லம் 鷲 கைகூடாமற் போகவேண்டியதே நியதி. அன்றியும் கருமங்கள் புன்னி'
கருமம், பாபகருமம் என்னும் பாகுபாடு மில்லாமற்போம். பாபகருமக் கிகி முடித்தற்கும் புன்னியமே வேண்டுமென்தும் பொருள்பட்டுப் பாபிச்செய்' கையிலே உயிர்கள் சித்தியடைசலும் முற்புண்ணியமென்முகிக் கன்மகான்
டச் சுருதிக்கும் யுத்தியனுபவங்களுக்கும் சிறிதும்பொருக்காது முரணுகல னும், கூறப்படுகின்ற நியாயர்கள் ஒன்றற்கொன் பெரிதும் மாறுபடலா }} லும் புண்ணியப்பேரே யாதாலுமோர்கருமத்தைக் கைக் ட்டிமுடிக் மென் தல் ஒருவார்ருனும் பொருந்த தென்பதி திணிபு. கிஷ் காமியத்திப்பது அனுபவமாம்போது அது ஏரேய ருமங்க்வின் பயன்போல் அனுபவித்தத்தி ராது நித்தியச்சம் பெறுதற்கேற்ற உண்மைவிசாரஞ் செய்திற்குத் தகுதியான சித்தசுத்தம் பயத்தலின் அது கொன்றே உண்மை விசாரமென்னுங் கருமதி தைக் கைகட்டுவதற் கேதுவாயிற்று. ஆகவே ஒருகருமம் என்றது உண்மைவி சாரத்தையே குறிக்குமன்றி யாதானுமோர் கருமத்தைக் குறியாதென்பது
4.

Page 14
26 நல்வழி மூலமும்
தெற்கென விளக்கிற்று. அன்றியும் ஒருகருமமென்பது உண்மை விசாாத் தைக்குறியாதாயின் ஏனேய கருமங்களொவ்வொன்றும் தனித்துளி கித்திய சகம் பயத்தக் கேதுவாதல்வேண்டும். அங்கனமாயின் காமியத்தவம், பாபம் என்பனவும் நித்தியசுகத்தைத் தருதற்கேதுவாமென்று பொருள்பட்டு உயிர்கள் அடையவேண்டுமென்கின்ற கித்திய சுகத்தை அடையச்செய் பாது மாறுபடுத்துதலின் அவை உயிர்களுக்கு இன்றியமையாசி கருமமல்ல வென்பது துணியாகின்றது இத்தினிபால் ஒருகரும்மென்றது நித்திய சிகர் திருதற்கேதுவாகிய உண்மைவிசாரத்தையே குறித்ததென்பது ஐயக் 品*** தெளிவாகின்றது.
இன்னும், புண்ணியப்பயன் கருமத்தைக் கைகூட்டுமா? அன்றி ஆகா மாகிய புடைபெயர்ச்சி கருமத்தைக் கைகூட்டுமா என்று விசா க்கவேண்டிற்து. புண்ணியப்பயன் கருமத்தைக் கைடட்டுமாயின், அப்புண் யம் வினேயின்றியுண்டாதல்வேண்டும் ஒருவினே முடிநற்கு முன் புண் பஞ் செய்திருத்தல்வேண்டும். அப்புண்ணிய முடிபான் வினே கைகூடியி ருப்பதற்கு அதற்குமுன் புண்ணிய மிருந்திருத்தல்வேண்டும். துப்புண்ணிய வினே கைகூடியிருப்பதற்கு அதற்குமுன் புண்ணிய கிருந்திருத்தில் வேண்டும். என்று இங்கினம் முடியின்றிச் சோலின் அனவத்தாதோடமுண்டாம். ஆக வின் வினேகைகூட்டுதற்குப் புண்ணியம் வேண்டுமென்றல் சிறிதும் பொரு க்தாது, அன்றியும், வினேயே முடிபிற் புண்ணியமாவதன்றிப் புண்ணியம் வினயாகிறதில்ல. வினோகை கூட்டுதந்குப் புண்ணியம் வேண்டுமென்னில்
வினேயையின்றிப் புண்ணியம் உண்டாதல்வேண்டும். அங்ஙனமின்றி வினே
முடியே புண்ணியமாதலின் அவ்வினை சித்தித்திற்குப் புண்ணியம் வேண்டு மென்றல் ஒருவாக்ருனும் பொருந்தாதி. ஆகவே ஆகாமியப் புடைபெயர்ச்சி
யின் மிகுதியே கருத் ை முடிச்சற்குக் காண மென்பதும், அதற்குப்
புண்ணியப்பயன் கைகட்டவேண்டாமென்பதும் இனிது தெளிவாகின்றன.
புண்ணியம் அனுபவமாக நுகரப்பட்டுத் தீர்தலேயன்றி உண்மை விசா
ாத்திற்கு மேதிவாகுமார் ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. இன்ன
பயனே யடையவேண்டுமென்று குறித்துச் செய்யுங் காயியத்தவ முடிபாகிய
புண்ணியம் அப்பயனே அனுபவமாக்கித் தீருமன்றி உண்மை விசாரத்திக் சேதிவாகாது. பயஞென்றையுக் கருதாது காருண்ணிய உயத்தாற் செய்யப் படும் கிஷ்காமியத்தவமுடிபாதிய புன்னியம் சினேவின் வரையறைவாந் செய்யப்படாமையின் சித்தகத்தமென்னும் அனுபவமாய் அழிபாதுகின்று நித்தியசுகத்சிற்கேதுவாகிய உண்மை விசாரஞ் செய்விக்கும். ஆகவே காகியப் புண்ணிய மனுபவித்துத் தீருமென்பதும், கிஷ்காமியப் புண்ணியம் அனுப வித்துத்திாாதி உண்மைவிசாரத்தொடர்பைக் கொடுத்து கிந்தியசுகத்துக்கு முக்கியவேதிவாகுமென்பதும் கன்கு தெளிவாயின.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 27
எண்ணிச்செய்யுங் கருமங்கள் மனதளவாய் நின்று பயனேக்கொடுத்தலா ார் மனம் என்றும் தினபுதலின்றித் தோன்றிமாறபு மியல்பினதாகலா ாம் நம்மனத்தா லென்னிச் செய்யப்படும் கன்மம் கித்தியமில்லாமற் பாகுமேயன்றி கித்தியசுகம் பயங்ாதென்பது சொல்லாமலே விளங்கு ன்ெறது. இத்தகைய மனத்திங் கித்தியசகத்திக்கேதுவாகிய உண்மை பிசாரம் அமைதல்கடாமையின் அதனுல் இவ்வுண்மை விசாரம் எவ்வாற் ாறும் செய்யமுடியாதென்பார் எண்ணிச் சேய்யோன்அது என்டூர்
மனதிலெண்ணியே யாவுஞ் செய்யவேண்டும். எண்ணமின்றி யாகச் செய்தல் டாது. ஆகவும் என்னிச்செய்ய முடியாசென்று'ல் எண்
ன்ெறி விசார்ஞ்செய்தல்வேண்டும் என்ருகிறது. ஆகவே இதில் என்ன கிர்தி உண்மைவிசாா முண்டாகுமா? அன்றி எண்ணி உண்டாகுமா என்ற விசாரிக்கவேண்டிந்து விருத்தி, பலம் என்னும் இரண்டின் விகார சம்பந்தமே மனமெனப்படும். தான் விரும்புகின்ற #கம் தன்மாட்டிருத்தல் நண்டுமேயன்றிப் பிறிதோரிடத் திருத்தல்கூடாதென்று திணிபுஞ் சுத்த லேயே விருத்தியாம். அச்சுகக் கன்மாட்டில்லயென்று துணிந்து பிறி நேரிடத்து அனுபவிக்க முயல்கின்ற கிலேயே பலமாம். விருத்திமனம் தொன்றிலும் பற்ருது தன்னேயே பற்றிகிற்றலின் புடைபெயர்ச்சியின்றி நிற்கும் நிலையான சித்திச்சம்பர்தமானதாம். பலமனம் யாவற்றினும் புடை பெயர்ந்து துன்வந்தின் மொத்துண்டவேந்து நிறைவுபெருதி பின்னும் பலவந்திலும் புடைபெயர்ந்துசெல்லுதலின் கிலேயற்ற சடசம்பந்தமான ாம் விருத்திமனம் புடைபெயராமையின் அதி எண்ணு தண்கயதன்ரும், பலமனம் புகடபெயருந் தன்மையதாதலின் அதி எண்ணுர்தகையதாம் ான்னிச் செய்யொண்ணுது? என்றதனுல் பலமனத்தையே ஈ நண்டு விள க்குகின்றது. இப்பலமனம் உண்மையைநோக்காது சொல்லுந்தோற்றமும் ான பொன்யே மெய்யென்று துணிந்து செல்லுதலாங் உண்மை விசி ஞ் செய்யுங் தகுதியுடையதன்குயிற்று. விருத்திமன்ம் மற்றென்றிற் பர் ரது ஆன்மாவாகிய தன்னேயே பற்றுதலின் அதி தாண்ணுபவிக்கவேண்டிய திச்சியசுகம் பெறுதற்கேற்ற உண்மை விசாசத்திக்கு இன்றியமையாத கார னமாகின்றது. ஆகவே எண்ணகின்றி உண்மை விசாா முண்டாமென்பதும் ான்னியுண்டகாதென்பதும் இனிது தெளிவாயின.
இனி, பலமனத்தாலுண்டாகு மெண்ணம் உண்மைவிசாரத்தைச் செய்யுமாயின் உண்மையின் நுனிபு முன் அதிலேயமைந்திருக்தி இஃதின் ம த்ெது தண்டுகோன்னங் வேண்டும். அங்கனம் கண்டுகொண்ட neir பின் விசாரஞ்செய்தல் வேன்டாவாகவின் உண்மைவிசாரம் எண்ணிச் ரவேண்டாவாயிற்று. ஆகவே உண்மை விசாாம் எண்ணிச்செய்யப்பசி மென்றங் சிறிதும் பொருந்தாது.

Page 15
28 நல்வழி மூலமும்
விேக்காமியத் தன் செறிகின் குெழுகுவார்க்கும் நர்றிெயின் பயஞகிய சிக்க்சுத்தம் பயனுங்சர்வத்தன்றி ஏனேக்காலங்களில் உண்மைவிசாாஞ் செய்ய முயலிலும் ஆஃது ஒன்றை மற்குென்றிகவுனருகின்ற பொய்மை விசாச்தையே சருமன்றி உண்மை விசார் தாாாதென்பார் புண்ணியம் வந்தேய்து போதலால் இப்போன்னுது என்ஜர்
இதில், ரிஷ்காகியத்தவப்பயஞ்கிய சிந்த சுத்த மனுபவமாகாக்காலத்தில் உண்மை விசாசஞ் செய்யில் அது கைட்டுமா? கட்டாதா? என்று விசாரிக்க சிவன்டிங்: சித்தகத்தமில்லாத கிலேயிங் விடயகங்களோ டொத்துரேக் ாங்கிருமக்சில் மனம் பற்றுமேயன்றிப் பற்றின்றிநின் துண்மை விசாரஞ் செய் 43 கூடாது. கட்டுமாயின் விடயப்பராக்கிக்சென்று செய்யுங் சருமங்களெல் ாம் உண்மை விசாா மாநல்வேன்டும். அது காரணமாக நித்திய இன்பம் பய த்தலும் வேண்டு. துங்ான்நின்றி மனமான கிலேயாவில்லாது மாறிமாறி கரும் விடயானுபவங்களின்ரிற்ர வனுபவசித்தமாகவின் கிஷ்க்ாகியத்தவப் பயனுசிய சித்தரித்த மனுபவமாக்ாக்காலச்சி உன்கைவிாாஞ் செய்தல்
டடாதென்பது வெளியாயிர் ஆகவே, இச்சித்த சத்தம் பயனுங்காதும்
யாத செய்யவேண்டுமெனின் விடயவின்பங்களுக்கேற்ற காமியத்தவத்தை அறவே யொழித்துவிட்டு கிஷ்காவியத்தவத்சில் இடைபகுதி முயன்று
குருடன் மாங்காய் நகரு லேக் குறித்தானுயினும் அக்காய் தன்கட் புலப்படாதிருப்பக் தன்கையிலிருந்த மாத்திரைக்கோவே யெறிக்ழிை அக்
சோல் மாங்காயிற்பட்டு அதனே விழுக்தி அவன் விரும்பிய பயனர் கொ
ந்ேதவாறுபோல, நித்தியவின்ப நுகர்வேண்டுமென்று விரும்பினுேர்தாம் செய்த கிஷ்காகியத் திவப்பயனுயெ சித்தகத்த முண்டாம்பொழுது உன் மைவிசாரஞ் செய்யவேண்டுமென் ரென்ஞமிலே விசாரிக்க, அஃது உண் மைவிசாாமாய்த் தாங்குறித்த பயனத் தடையறக் கொடுக்குமென்பார் ஆங்கலமாது மவர்க்கு கன்னரில்லாவி மங்காய் விழ எறிந்த மத்தி
| iii
இவ்வம்ைபில் இலக்குநோக்காமையே பொதுத் தன்மையாம் தாதி பேச்சுலிப்பதுகிய மாங்காய் நகர்தல் அனுபவமாங்காலம் நேர்ந்துதிக் குரு டன் இலக்குநோக்காசெறிந்த மாத்திரைக்கோங் மாங்காயிற்பட்டு அத ஞேடு அவன்முன்னிலேயிங் வீழ்ந்தாத்போல, அனுபவமாங்காலம் சேர் சார்க்கு உண்மைவிசாரஞ் செய்யவேண்டுமென்னு நிலக்குநோக்காது விசா ாஞ்செய்ய அதவே யுன் மைவிசாரமாய்க் சித்திக்குமென்சு
ஆர்செய்யுளிற் கூறிய வீடுபேறடைதற்கு rਜ மியவியப்பட்டலேயாதி கிஷ்காமியத்தவத் ைஅதன்பயன்படயுங் காஞ்செய் சேசிால் வேண்டுமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும், 2).
5ம் தேய்புள்.
TYalu தாரிகை.
சித்திய வின்ப நகருதர்குரிய உங்மை விசா முண்டாங்காறும் நிகழ் ாமியத் தவறிெகின் குெழுகுங்கால் பாழானுகருதச்சியைக்த கிலே ா வின் பங்க்ள்ே விரும்பியும் துன்பங்களே வெறுத்தும் உழன்று சலி ா சர்க்சயமாக அவ்வவற்றை நுகர்ந்துகொண்டு தமது மானுடயாக் யிருக்கும்போதே உண்மைலேயை உறுதியாகக் கடைப்பிடித்தல்
இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ஞர் תָbreir
ஊழினுறுதி
வருங்கி யழைத்தாலும் வாராசு வாரா பொருந்துவன போமினென்ரும் போகா-விருந்தேங்கி கெஞ்சம்புண் ணுக கெடுத்துராங் தாகினேந்து
துஞ்சுவதே மாந்தர் தொழில்,
இ =ள் வாராத - அனுபவமாக வாப்பெறுகின-வருக்தி அழைத் ாலும் வாார அரிதாய் முயன்று வரவழைந்தாலும் வரப்பெருவாம்பொருள் நனை - துனுபவமாக வரப்பெறுன-வருக்கி போகின் என்று லும் போகா- அரிதாய் முயன்று பேரங்கள் என்று திரச்சிஞலும் போகப் பெருமாம்-(ஆகவும்) மாந்தர் தொழில் - மக்களது செய்கை-தாம் - தாங்கள்-இருந்து - வாராவற்றை வருவித்தர்கும் வந்தவற்றைப் போக் தற்குமே வாழ்வுபூண்டு-விக்கி-விரும்பியவாறு நகருதற் சேலமையிர் மிகைத்தி-ரெஞ்சம் புண்ணுக - மனம் மறுபடும்படி-டுெத்துர கினே - நீடித்தகாலம் முடிவின்றிச் சிதித்து-துஞ்சதே இறந்து விடு - ש - ה6. "ח+{3}tה.
பின்பத்திற்கேற்பப் பெரிது முயறில்ே மானுடரின் கடப்பாடென்பது குறிப்பெச்சம்.
இங்கினம் வார இறவாத யாசிகை யிருக்கும்போதே கிலேயான
வருந்தி என்பது போகினென்ருல் என்பதற்குங் கூட்டிப் பொரு ருவாக்கப்பட்டது. வசிப்பெருதின வருக்கியழைத்ததற்காக வருவனவல்ல ாகவிள் அழைத்தாலும் என்பதிலுள்ள் உம்மை அழைக்கலாகாத என் ாறும் எதிர்மதைப்பொருளில் வந்தது. இவ்வும்மை போகினென்றில் என் பத ஒளிர்விலுக் தெரிக்குகின்றது. ஆதலின் போகினென்ருலும் என விரித்

Page 16
50 நல்வழி மூலமும்
அப் பொருளுாைக்கப்பட்டது. பொருந்தவன, உருந்திப் போகினென்ற
கர்சாசப் போகாமையின், இது ஆம் போபினென்னவாகாது என்னும் எதிர்
மறைப் பொருளேயே தந்தது. வாராத, பொருத்துவரை என்ற ணுல் இவை
என்றும் ஒரேபெற்றித்தாய் நிலையுதலுடையனவல்ல என்பதும், ஆதவின்
இவை முறையே சிற்றின்பதன்பங்களேயே ஈட்டிகின்றின் என்பதும் பேர்
ாம். இருந்தல்-வாழ்தல் செஞ்சம் புண்ணு சங் - மனம் தள்ளி தன்ர்
க்தி வருந்துதல் ரெடுத்து சம் கின்ேகல் - முடிவின்றிச் சிந்தித்தல், தஞ்சு
தல் - இறத்தல் ஏகாரம் விஞப்பொருளில் நின்று துவ்விஞவிற்கு இறை பயப்பதாகிய எதிர்மதைப் பொருளேக் குறிப்பா லுணர்த்திற்று,
எர்ரி வினே முன் செய்யப்படாமையின் துவ்வப்போது எவ்வாறு LAJ லு நகருதற்கேலாத அனுபவங்கிளென்பார் வ த என்ருர்,
இதில் வார்ாக என்னுஞ் சொல் எக்காலத்திம் எவ்வாத்ரனும் வாப் குறிக்குமா? அன்றி எந்ாவின முன்செய்து பயனுக்கி வையான அவ்வப்போது நிகா விரும்பிய அனுபவங்களேக் குறிக்குமா? என்று ஜிசாரிக்கவேண்டிந்து எக்காதுத் தரம் எவ்வாற்றினும் வாப்பெருக அனுபவங்கள் இல்லாதனவாமன்றி உள்ளனவாசா ஆகுமெனின் துவர் நிற்குரிய விண்க ளிருத்தல்வேண்டும். விளேகளில்லேயேல் துவை விள பின்றிய அனுபவங்க ராதல்வேண்டும் வினேயையின்றி அஒபடிமொன்று நின்மையின் வெறுமைகளாதங்வேன்டும். வேறுமையை அனுபவிக்க ALயாமையானும் அவ்வெறுமையை அனுபவிச்சீர்து எவரும் விரும்பாமை யானும், துங்கினம் விரும்பாதவற்றைக் கூட்ாவிற் பயனின்மையாலும் வாாாத என்பது எக்காலத்திம் எவ்வாற்ருனும் வசப்பெருதவற்றைக் குறிக்கவில்லேயென்பதி சித்தம். ஆகவே, வாராத என்பது விரும்பிய இன்பங்களே நகர்தற்கு எர்ர்வினே முன் செய்யப்படாமையின் துவ்வின் பங்கள் நிஜாவின் மாத்திரையானே முயலினும் அடையப்பெரு எள்ப சையே குறிக்குமென்பது திணிபு.
இனி வாராத என்பது இன்பங்களேயே குறிக்குமா? அன்றித் துன்பங் சுளேக் குறிக்குமா? அன்றி இரண்டனேயுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கப் படுகிறது,
உயிர்கள் இன்பத்தையே விரும்புதல் இயல்பாகவின் அழைத்தாலும் என்னுஞ் சொல்லாற்றலினுல் ரன்பங்களக் குறியாது இன்பங்களயே குறித்ததின்ரசென்பது வெளிப்படை
ஏற்றனே முன் செய்யப்பட்டமையின் தப்பாமல் அனுபவத்துக்கு உருவன என்பார் போருந்துவன என்ருர்,
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 穹1
இதில் பொருந்துவன என்னுஞ்சொல் இன்பங்களிேயே குறிக்குமா? ான்றித் துன்பங்கனேக் குறிக்குமா? அன்றி இரண்டனயுங் குறிக்குமா? ான்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
உயிர்கள் இன்பத்தையே வெறுத்தல் இயல்பாகவின் பேரதினென் ால் என்னுஞ் சொல்லாற்றலினுல் இன்பங்களேக் குறியாது துன்பங்க
ாய குறித்துகின்ற தென்பது வெளிப்படை
தாம் அகச விரும்பிய இன்பத்திக்கு இயைந்த செயலே இடையருது பரிதின் முயன்று முடிப்பினும் என்பார் வருந்தி என்ருர்,
இதில், இவ்வினே முடித்தற்குண்டான வருத்தம் நாழால் சேர்ந்ததா? பன்றி அவ்வப்போது செய்யும் ஆகாசியத்தான் சேர்ந்ததா? என்று விசா ர்கவேண்டி ற்று
பாழால் சேர்ந்ததாயின் இன்பம் அகரவேண்டு மென்ற எண்ணமும் தற்குரிய முயற்சியும் :ாழால் சேர்ந்திருத்தல் வேண்டும். ஆயின் இன்ப காவேண்டுமென்னும் இயல்பான எண்னத்தின் பின்னே தற்கேற்ப முயலப்படுகின்றதி, படவே, வினேயும் அதனுலுண்டாகும் ஊழும் இவ் வெண்ண்த்தின் பின் ருேந்துவனவாமன்றி இதற்கு முன் குேற்றவில்ல யென்பது துணிபு. இந்துரிைபால், இன்பமடையவேண்டு மென்னு மென் ாத்தின்பொருட்டு வருக்திய வருக்கம் ஆ5ாகியத்தால் உண்டான நன்றி அதற்கோ குழிருக்கவில்லேயென்பது வெளியாயிந்து
இனி இன்பமடையவேண்டுமென்னும் எண்ணமும் நாழாலுண்டான ாகுமெனின் உயிர்கள் முன் இன்பமின்றி யிருந்து பின்பு யாகாது மார் வினே செய்து அதன் பயஞல் இன்பத்தை யடைய விரும்பியிருத்தல் வேண்டும் இன்பமடையவேண்டு மென்னு மெண்ணகின்றி வினே செய் தற்கோர் காசன் மின்மையின் கீழ் உண்டாகமாட்டாது. ஆகவே, இன்பமடையவேண்டு மென்னு மெண்ணம் ஒழாலுக்டான தென்பது ாருதியுத்திபனுபவங்க னொன்ரிற்கேனும் ஒருவாற்ருலும் பொருந்தா தென்க.
உயிர்கள் யாவும் இயல்பாகவே இன்பமடையவேண்டுமென்று விரும் பியதன் காரணத்தை முதலாஞ் செய்யுளுரையிற் கூறிப்போதோம்.
ண்டுக் கண்டு தெளிச
குறித்த அனுப3துகர்ச்சிக் கேற்ற வினேகளேச் சிறிதும் தல் ஒருங்கே செய்யினும் அவ்வவற்றின் பயன்கள் முன்செய்த வினோயின் பயன் ாள் அனுபவமாதற்கு முன் வரப்பெரு வென்பது தினிெபாலின் = تھ آئیiآل ற்றை யுடனுடனே வருவிக்கவேண்டுமென்று கொண்ட இட்டம் நிறைவேரு

Page 17
厂 நல்வழி மூலம்
மையால் அச்ாேவுடர்கள் பயனின்தென்பார் எதிர்மறைப்பொருடரு மும்மை புணர்த்தி அழைத்தாலும் என்ரர்.
முன்செய்த விளக்கீடாக வரன்முறையே அனுபவிக்கவேண்டுவன் அனுபவமாகாமர் நீராவாசுவின் அங்க ரம் போக்க F3ar i = Si, LL W F% பெண்பார் போபினேன் துலும் என்ருர்,
இதில், முன் செய்த வினேப்பயன்கள் வரன்முறையே a sa பதலேயன்றி அவ்வப்போது விரும்பிய அனுபவங்களுக் கேர் color: #ffff
செய்யின் துவ்வப் பயன்களே உடனுடனே பயக்குமா? பயாதா? விசாரிக்கவேண்டிற்று அவ்வப்போது செய்த வினேயின் பயன் அவ்வப் போது பயக்குமாயின் எவரும் தாமடைய விரு பிப் பயனே அதற்காக துன்வப்போது செய்யும் வினேயால் தப்பாமல் அடைக்கிருத்தல்வேண்டும். ஆண்கின்றி, குறித்த பயன் அதற்கேற்பச் செய்த வினையால் அடை பாது சுவலுதல் அனுபவ மாதவின் குறித்த பயன்ே உடனுடனே செய் பும் வின்ேயால் அடைநலா=ாதென்பது விளக்கிந்து,
ஆயின் மிகுந்த புன்னிடமும் மிகுந்த பாபமும் ஆாமிய வன்மைக் இந்ப கடனுடனே பலிக்கும். உதாரன்கே புத்திரகாமேட்டி, நாம் இசுமேரயகம் ஆகிய புன்னியங்கள் உடனே பயன்ாருதலும், முனிவர் சிசு முதலியவர்களின் கதை உடனே பிரமசுக்கியா தோஷ்த்தைக் கொடுத்தது f அனுபவ மாசல் காண்க. இவர்னப் பயக்கும் பெரும் புன்னியமும் பெரும் பரபமூர்திய இரண்டும் உடனுடனே பயத் தந் இதுவென்ன பெனின் எனய முன் அனுபவங்களேத் தடுத்திற்கேற்ற இன்மையும் அவற்றைக் தம்முன்னே படக்கி மிகுதலு இரண்டனூலு இன்சு உதாரணமாக, கடன்பட்டா னுெருவன் அக்கடன்பொருளின் ஒருகைக்குட்படத் தேடிய பொருட்கள் பாவும் மிச்சமாகி எ கடனிறுத்
அதனே புள்ளடக்குற்குரிய புண்ணியஞ் செய்யும் வரையும் கனஅ புன்னியர் ஒடிகைகளின் பயனே யுடனுடனே பனுபவிக்கமாட்டான் தேட்ட பிருதியா சுச் செய்தவன் அந்தத் தேட்டப்பெ குளுக்குட்படக் கடன்படினும் துக் கடஞலாய தின்பக்தையடையாது அதனே எரிசில் இறுக்குமாறு போலப் புன்னியகுதியாகச் செய்தோன் அதனேயுள்ளடக்குதற்குசிய பாபஞ் செய்யும் டிரையும் தனது பாபச் செய்கைகளின் பயனே உடனுடனே
சித்த கன்மங்கள் வேதத்தில் விதிக்கப்பட்டன.
முன்விளக்டோகிய பயன்களே அனுபவித்துக்கொண்டு வாழ்ந்தென் பார் இருந்து என்ருர்,
போய்ச்சேர்தல்போல, பாபச்செய்கை மிகுதியாசச் செய்திருப்பவன்
படையாட்டான். இதுபற்றிய தீவின்ேகள் திருதங்குரிய பிராயச்
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
வாழ்வு புதுங்கால் இன்பதுன்பங்களிரண்டும் மாறிமாறி அனுபவிக் படுகின்நன் துவத்றுள் துன்பத்தை மாத்திரம் அனுபவிக்கலாகா ன்ெறு தஞ்சி அதனே நீக்க முயன்று முடியாமையால் செய்வ நின்ன ாள்தறியாது தினகத்து என்பார் ஏங்கி என்ருர்,
இவ்வேக்கத்திகுல் செயற்பாலது பாதி விடற்பாவது பாது என் லும் திடசித்ததின்றி, ஒன்றன்பின் ஒன்ருத மனம் சேர்ச்துழி நேர்ந்தழியெல்லாம் சன்று எந்தவற்றை புய்த்தினாாது வருத்திமாறென்பார் நேத்சம் புண்துக என்ருர்,
இத்தடுமாற்றத்தினுலே செயற்பாலன ஒன்றேனும் உறுதிப்படாமை பாங் பீட்டும் மீட்டும் இனடயருது சிச்தித்தென்பார் நெடுந்தாரம் தம்
னேந்து என்ருர்,
இக்னேவு மாத்திரையானே யாதும் தெளிவின்றி வேண்டியவை செய்யாது மானுடயாக்கை யெடுத்தார் இறத்தலாகா தென்பார் மாந்தர் தொழில்துத்சுவதே? என்ருர்,
முற்செய்யுளிற் கூறியவாறு கிஷ்காமியத்ததுசெறிகின் ருெழுகுக்கால் ாழா னேரும் இன்பதுன்பங்களே மாற்ற முயன்று வீக்காலும் போக் ாது அவற்றைச் சாந்தயமாக அனுபவித்துக்கொண்டு, நிஜலரான வின் பத்தின் கேற்பப் பெரிதிமுயறல்வேண்டுமென்று வற்புறுத்துதவின் இச் செய்யுள் சல்வழியாயிற்று.
ம்ே செய்யுள்
அவதாரிகை.
முற்செய்யுளில் ஒவ்வொருவருக்கும் அனுபவம் ஊழினளவாமென்று வலியுறுத்திஞர். அங்கன் முறுத்தினும், வின்ே ஒவ்வொருவருக்கும் வேத பாடென்ட்தை யுனாாதி, தாம் நகரும் பயன்கள் அழர னேர்வனவாயின் (பவை ஈசனுலுட்டப்படுதலின்) யாவர்க்கு மொரேபெற்றித்தாதல்வேன் ம்ெ அவ்வாதின்றி ஒவ்வொருவரும் வெவ்வேது வகைப்பட நகருத வலு பவசித்தமாகவின், அவை தாழானேர்ந்தனவென்றுகோட விமையாதென் தும் அவ்வப்போது செய்யும் ஆகாமியத்தா லாவனவென்றுகோட சமைபு மென்றும் மயங்கித் தமக்குசேருமனுபவங்களினிநைகெய்தாது, பிறர் நுகர் ானவற்றைத் தாமு நகர விரும்பி அவற்றிக் கேர்ப அரிதாய் முயன்று துபவிக்கலாமென்று துணிந்தி, தேசாக்சன்ஞ் சென்றுழன்று வருந்த கேரி ம்ே. அக்கான முழலுதலால் பிறர்நஈரு மலுபடிப்பேறுகின்றி அவவே பய குய்க் கனடத்தேறு முதுதியுங் சுெடும் ஆகலின், பிறர் நுகரும் கிலேயர்த விடயதசங்களே விரும்பி புழவாதி கிலேயான பேரின்பத்திற் கேற்றவற்றின் முயலவேண்டுமென்று இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,

Page 18
நல்வழி மூலமும்
உலகவாதனே. உள்ள தொழிய வொருவர்க் கொருவர்சுகங் கொள்ளக் கிடையா குவலயத்தில்=வெள்ளக் கடலோடி Fீடு கரையேறி குலென்
லுடலோடு வாழு முயிர்க்கு.
இ - ள் உள்ளது ஒழிய - சத்தாக என்றுமுள்ள ஆன்மசுகமொன் நல்லாமல்-ஒருவர் சுகம் - ஒருவர் நுகரும் விடயசுகங்கள்-ஒருவர்க்கு கொள்ள கிடையா - மற்ருெவாாற் பெற்று நிகருதற்கு அகப்படா-குவ லயத்தில் உலகத்தில்-வெள்ள கடல் ஓடி மீண்டு கரையேறிஞல் பெரு கீரையுடைய கடலில் கப்பலேறிச் சென்று (அக்கடலேக் கடந்து விரும்பிய விடத்தை யடைந்தி) திரும்பிவந்து கரையேறினுலும்-உடல் ஒடு வாழும் உயிர்க்கு என்' உடம்போடு நின்று வாழுகின்ற உயிருக்கு யாது பயன் (ஒன்றுமில்ல) எ- 2.
உள்ளது என்பது குறிப்புவினேயாலனேயும் பெயர். அது என்றும் ஒரே பெற்றித்தாகவும் பொருனாகவு மிருக்கின்ற ஆன்மசகத்தை புணர்த்திற்று ஒருவர்க்கு என்பதன் குவ்வுருபு ஆலுருபாகத் திரிக்கப்பட்டது. சுகம் : பது சாதியொருமை, அது கிடையா என்னும் பன்மை வின்ேமுந்தைக் கொண்டு முடிந்தது. ஆண் பெண் என்னும் இருபாலார்க்கும் பொதுமை பில் ஒருவர்க்கு ஒருவர்சகம் என்ருர் இங்கினமன்றி உயர்வின்பொருட் நிப் பன்மையாகக் கூறிஞரென்றல் பொருந்தாது. கடலோடி மீண்டு இறு யேறிஞல் என்னும் வினேயால் உடலோடுவாழுமுயிரென்றது என்று ஆர ங்கு முதலிய பிறவுயிரைக் குறியாது மக்களுயிரையே குறித்துநின்றது. ட
லோடி என்றதனுல் கப்பலேறி என்று வருவித்தாம், மீண்டு என்றதஞல் மாண்டுபோகாமல் விரும்பிய விடத்தை யடைந்து என்பது குறிப்பெர்ம் எறினுல் என்பதில் உயர்வுசிறப்பும்மை கொச்குகின்றது. அது எறினு ஞலும் என விரியும். எவன் என்னும் விஞப்பெயர் ஈடுகின்ற இதர ஆயிர் மெய்கெட்டு என் என்ருய் ஈண்டு இன்மைப்பொருள் குறித்துநின்றது. லின் ஒன்றுமில்லே என்னும் ஆக்கம் வருவிந்துாைக்கப்பட்டது. உள்ள தொழிய என்றதனுல் எனேய விடயசுகங்கள் தோன்றியழியு பியல்பின வென்பது பெற்ரும்.
கணந்தோறுங் கணக்தொறு மின்பம்போலத் தோன்றி மாதுபட்டழி
கின்ற விடயசுகங்கள் போவாது நுகாதுகாக் குறைவுபடாதும் வேறுபட்ா
தம் அழியாதும் என்றும் ஒரேபெற்றித்தாயிருக்கின்ற ஆன்மீகம் என் பார் E 8ों का क। என்ருர்,
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க a_55( ון וושb-
இவ்வான்மசுகமானது சிவன்முத்தாாய்த் தே கத்தோடிருக்குங்காலத்தி மானுமொெேபற்றித்தாக நகரப்படுமேயன்றி எனேய நகங்கள் அவ் ாறு நகரப்படா வென்பார் ஒழிய
இதில் ஒருவர்க்கொருவர் என்று பின்னர்க் கூறுதலின் உள்ள தொழிய என்பதி அவரவருக்கு ாழிஞலுள்ள சுகச்சை அவரவர் நிக ாமேயொழிய என்று பொருள்படுகின்றதா? துன்றிச் சித்தாக என்று முள்ள ஆன்மசகமொன்றேயொழிய என்று பொருள்படுகின்றதா? என்று மிசாரிக்கவேண்டிற்று.
அவரவருக்கு ஊழாலுண்டான சுகத்தை அவரவர் காலாமே யொழிய என்று பொருள்கொள்ளின் சீகங்கள் என்னும் பன்மைக் ைெயய உள்ளவொழிய என்று பாடமோதல்வேண்டும் அங்கனமோ தாது உள்ளதொழிய என ஒருமையா லோதாதலாலும், தத் மக்கு நிழானுள்ள சுகங்களேயன்றிப் பிறிது சுகங்கள் வாாவென்று முற்செய்யுளில் வலியுறுத்தியதையே அடுங் கடறல் கடறியது கூற வென்னுள் குற்றத்தின்பார்படுமாகலானும் அங்கனங்கோட் லொருசிறி ம் பொருந்தாது. ரித்தியசுகமே எல்லாரிடத்தும் ஒரேபெற்றித்தா பமைந்திருத்தலாலும், அஃதி நிக் படுத்தால் யாவர்மாட்டுமொசேபெர்றிக் ாய் நுகரப்படுமேயன்றி மாறுபட முடியாமையாலும், சத்தாக என்று முள்ள் ஆன்மசகமொன்றே யொழிப என்று பொருள்கோடல்வேண்டும்
என்பது திணிபாயிற்று.
பிறப்பு உடல், பொறி, கரணம், உணர்ச்சி என்பவை பொதுமையில் யாவர்க்குமொத்திருப்பினும் காலம், இடம், தோற்றம், குனம் என்பவை இறப்புவகையில் யாவர்க்கும் வேறுபட்டிருக்கின்றன. இவ்வேறுபாட்டிற் ைெய அனுபவமும் ஒவ்வொருவருக்கும் வேறுபட்டிருக்குமேயன்றி ஒரு ஒலி மஜெருவர்க் கண்மயாதென்பார் ஒருவர்க் கோருவர்சுகங் ாது இடைமா என்ருர், எனவே ஒருவர் து கருர் ஆக்கத்தையும் மம் ருெவர் ஆகாமாட்டாமென்பது வெளியாகிறது. ஆயினும் திக்க நுகர்ச் சியை விரும்பி எவரும் முயலாமையின் அஃது ஈண்டு வேண்டப்படாத ாயிற்று. ஆகலின் சுகத்தையே ஈண்டுக் உறவேண்டிற்து.
இதில் மச்சன் யாவரும் தோற்றம் காணம் என்பவற்றி லொத்திருக்
கின்றனர். இவ்வொற்றுமைபற்றி இவரில் ஒருவர் நுகரும் அனுபவம் மற் ருெவரால் துகாப்படுதல் கூ நேர கட்டாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
பொதுமையில் மக்களுக்குக் தோற்றம், கானம், ஒத்திருப்பினும் ஒவ்வொரு ரும் ஒவ்வொரு வடிவத்தோடு தோற்றியிருத்த ானும், ஒருவரைப் போலொருவர் தோற்ருமையானும், ஒருவர் தோற்றிய

Page 19
நல்வழி மூலமும்
காலமிட முதலியவற்றில் மற்குெருவர் தோற்ருமையாலும், முன்னீட்டிய வினேக்கியைய வெடுக் தேகத்திற்கேற்ப மனம் புர்தி في يد قا له قيد له الة 5 مليو பட்டிருத்தலாலும், ஒருவர் துருஞ்சுகம் போல் மற்குெருவர் துருக விமை யாதென்பது தெளிவாயிற்று, உதாரணமாக பெண் இ8 முடியாதி ஆண் பெண்ணுக முடியாத குருடன் காட்சியின் வனப்பை துகாமாட் டான். பிறவும் இவ்வாறே யமைத்திக்கொன்சு,
ஈண்டு சுகம் என்றது ஊழாலுண்டாகுஞ் சுகத்தைக் குறிக்கின்றதா? அன்றி, அவ்வப்போது செய்யும் ஆகாமியத்தாலு ன்டாகுஞ் சுகத்தைக் குறிக் ன்ெறதா? அன்றி, இவ்விருவகைச் சுகத்தையுங் குறிக்கின்ற தா? என்று விசா ரிக்கப்படுகிறது,
ஆகாமியத்தாலுண்டாகுஞ் சுகத்தைக் குறிக்குமாயின், ஆர்மியம் அவ் வப்போதி முன்னேய கன்மானுகுணங்க்ளாற் செய்யப்படுவது. குனம் வேறுபடிலும் அதனேத் திருத்தி ால்வழிப்படுத்தல் கூடும். கூடவே அத ஞர் செய்யப்படுங் காரியங்களும் அவற்ருல் வரும் சுகானுபவமும் ஒரேபெற் றித்தாத லமையும் ஆகலின், ஒருவர்போல மற்குெருவர் நகருதல் கட்டு ன்ெறன. ஆதலால் ஒருவர் நகருஞ் சுகம்போல மற்குெருவர் துருதத் சமைதலின் சொன்னக் ைெடயா என்ற சுசும் ஆகாயியசுக மன்றென்பது வெளியாயிந்து
கன்மமாகச் செய்துமுடிந்தது ஊழாதலானும், செய லனுபவித்தித் Fரவேண்டுமேயன்றிக் குணம் போல மாறுபடுத்த முடியாமையானும் நூல் வலுபவம் ஒருவர்போலொருவர் து கருத இமையாது. ஆகவே இச்சுகம் ஊழானேருஞ் சுகம் என்பது திணிபாயிந்து,
இங்கினமாகவும், அனுபவங்கள் யாவும் ஊழின் பயனென்று சிலரும், இப்போது செய்யும் ஆகாசியப் பயன் என்று சிலரும் தம்முன் வாதாடிச் தெளிவுபெரு திடர்ப்படுகின்றனர் ஆகலின், ஊழினனுபவ வரையறையை யும், ஆசாமிய வலுபவ வரையறையையும் தெளிவாக விளக்கவேண்டிற்று.
ாழினனுபவம் குணத்தின் வயின்றி முடிச்சசெயலாய்த் தடுக்க முடியாமினிந்பது. உதாரணமாக பிறவியெடுத்தல், அங்கவீனம், திரா சோய், பிறக்கும்போது வறுமை, சாதி, ஆயுள் என்பனவும் இவை போல் வனவுமாம். இவை ஒருவர் இவ்வாருக வேண்டுமென்று நிளேயாதும் முய வாதி மிருப்பத் தாமே சேர்வனவாம்.
ஆசிாமியானுபவம் குனத்தின்பாற்பட்டுச் செய்யவும் ஒழியவும் தக்க தாக நிற்பதி, உதாரணமாக கல்வி, ஆசாரம், தொழில் இவற்றைப் பெற வேண்டுமென்று விரும்பினுேர் பெறுதலும், விரும்பாதோர் பெருமையும், பாவத்தை விடுதல், புண்ணியத்தின் முயலல் என்பனவும் இவை போல்வன பிறவுமாம்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
இக்கணம் ஆகாமியக்தால் முயலும்போது ஒரேயளவான முயற்சியிஞல் ஒருவர் பெறும் பயனே மற்குெருவர் பெறக்கூடாமை கண்டு தளர்ந்த யாவு ழென்றிடர்ப்படுவார் பலர் ஈழ் வந்ததற்குக் காரணம் முன் செய்த ஆகா யமாதலால் ஆாாமியச்தாலேயே யாவும் வருவனவாமென்பது சொல்வா மலே விளங்கும். முன் செய்த ஆகாமியப் பயனுயோழின் ஏற்றத் தாழ்ச் சிக்கியைய வேறுபாடு காணப்படினும் அவற்றை புற்று சாக்தி புண்சாதி பாவு மூழென்று கிடைத்தேறு தற்குரிய முயற்சி பெ கிருத்தல் அறியா மயின்பார்படுமென்க. அம்முயற்சியும் அவரவர் முன்செய்தியர்ந்து வந்த ாக்கேற்ப ஒருவர்க்கு மிகுந்த பிரயாசத்தாலும் மற்றொருவருக்கு அற்ப ாயாசத்தாலு சித்தியாகும். உதாரணமாக ப கிணுயிசம் ரூபா பெறுமதி புடன் பிறந்தவன் சீவனத்திற்கேற்ற தொழில் செய்வது மிக எளிதம், நூறு ருபா பெறுமதியுடன் பிறந்தவன் சிவனத்திற்கேற்ற தொழில் செய்வது மி வரிம்ை ஆதல்போலென்சு,
ஒருவர் போல மற்ருெருவர் உயர்ச்சியடையவேண்டுமென்று இப்பிறப் பின் முயன்ற ஆகாமிய முயற்சி இப்பிறப்பிலேயே யனுபவத்தைத் தருதல் மிக வரிதென்பார் குவலயத்தில் என்ருர் எனவே, இப்பிறப்பிற் செய்த புகாமிய முயற்சி வீண்போகாது தொழிலின் பிரயாசத்திற்கேற்ற பயனே மறுமையிந் திப்பாமற் கொடுக்குமென்பது சித்தித்தது. சித்திக்கவே விட யானுபவங்கள் பிறப்பெடுத்துத் தேகத்தானுகரப்படுதீவின் அவை மறுமை கரி லுசுரப்படுமென்பதும், ஆன்மசுகம் பிறவியநத்தலின் இப்பிறப்பிற் ருனே முயற்சியனவான பயனக் கொடுக்குமென்பதும் பெற்ரும்,
காலாண்டத்தல், நீர்திதல் என்பவற்றற் செல்ல முடியாத பெருநீரை புடைய கடலென்பார் வெள்ளக் கடல் என்ஜர்
குறித்த பயனே யடையவேண்டுமென்னு மவாவினுல் விழுங்கப்பட்ட மையின் கப்பல் முதலியவற்றில் விசைக்திசென்றென்பார் ஒடி என்ரர்
அக்னேம் வெள்ளக் கடலோடித் வோர்தாங்களிர் சென்று திரும்பி மருதன் மிக அரிதென்பார் மீண்டு கரையேறினல் என்ருர்,
இங்ஙன முழன்று திரும்பிவரினும் பிறர் நுகர்வனவற்றைத் தாம் நுகர முடியாதென்பார் என் என்ஜர்
தேகசம்பந்தத்தோடிருந்தி விடயசுகங்களே நுாருகின்ற உயிர்சன் முன் செய்த வினேப்பயனினனுபவமாக வெடுத்த தேகத்திலிருச்து முன்செய்த ாேயின் பயன் யனுபவித்த பின்பே பின்செய்த ாேயின் பயனே யணுப மிக்கவேண்டுமாசுவின் முன்வினேப்பயணுகிய அனுபவங்களேத் தடுத்தி, அவ் ப்போது செய்யும் ஆகாமியப் பயன்ே திகருத வரிதென்பார் உடலோடு

Page 20
நல்வழி முலமும்
வாழ ழயிர்க்கு என்ருர், எனவே தேகங்களினின்று விடுபட்டு விடயதகப் பற்றின்றி மெய்யுணருங்கால் யாவரும் ஒரேபெற்றிக்காகப் பேரின்ப நிக ரலாமென்பது சித்தித்தது.
உடலோடு வாழுமுயிர் என்றதனுல் உடலின்றி வாழுமுயிருமுண்டென் பது சித்தித்ததி, இசில் உயிர் உடலின்றி வாழுகல் கூடுமா? கட்டாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. இப்போF உடல்கொண்டு பிறவி யெடுத்த விஞல் பிறப்புக்கு முன் உடலின்றி யிருந்தி பின்னெடுத்த்தென்பது சித்த மாகலாலும், உடலோடு என்று முயிர் வாழுமாயின் பிறவியெடுக்க கேரிடாதா கலானும், உயிர் கித்தியமும் அசித்தியமுமாக விருத்தலானும் வின்றிய முயிர் வாழுமென்பது தெளிவாகிறது.
ஒருவர்க்கு உள்ள்ன என்ாதஞல் அதி என்ரம் அவரிடத்தி கிலேயே ரூக விருக்கின்றதென்பதும், அதன்ே மதத்து அச்சகம் இயலிடத்திலுள் சென்று தேடியலேதல் வீண்முயற்சியாம் என்பதும் வெளியாகின்றன.
பிறர் நுகரும் விடயசுகங்களின் மொத்துண்டலத%லக் கடுத்து, கிக் நியசுகம் நுகருதற்கு முயலுமாறு எவுதலின் இச்செய்யுன் கல்வழியாயிற்து.
= செய்புள்
அவதாரிகை முற்செய்யுளில் உலகவாதனேயை விட்ல்வேண்டுமென்று விளக்கிஞர். துல் விளக்கத்தினுல் அதனே விடினும், தச் தேகம் வாடல், சோய்கொள்ளல் அழிதல் என்பவை காரணமாக வருக் துன்பங்களின் மொத்துண்டு அவ நிறை நீக்கவேண்டுமென்று பெரிதி முயல சேரிடும். அம் முயற்சியால் ஆன்ம ஈடேற்றங் கெமேரகவின், ஆகாமியத்தாலுண்டானவற்றை யொழி
த்ஒளமுற் நமக்கு வருங் தேகக் கேடுகளேக் குறித்திக் கல்லாதி அணுப வித்துத் தீரவேண்டுமென்று இச்செய்யுளில் வலியுறுத்துகின்றீர்.
தேகவாதனே. எல்லாப் படியாலு மெண்ணினு லிவ்வுடம்பு
பொல்லாப் புழுமலிகோய்ப் புன்குசம்பை=5ல்வா சறிந்திருப்பா ராதலினு லாங்கமல ச்ேபோற் பிறித்திருப்பார் பேசார் பிறர்க்கு
ஒ. ஸ்: சல்லார் - கல்வழிச் செல்வார்-இ உடம்பு - இக்கச் சீரீாத் தின் நிறத்தை-படி எல்லா ஆலும் எண்ணினுல் - அன்வைகள் ஒன் வொன்ருலும் ஆராய்வராயின்-பொல்லா புழு மலி நோய் புன் குரம்டை -
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 59
கொடிய புழுக்கள் மிகுந்த வியாதிகள் வசிக்கின்ற இழிவாவான சுட்டெ து-அறிக்திருப்பார் - தெளித்துகொள்வார்கன்-ஆதவினுல் - அங்க ார் தெளிதலினுல்-கமல சீர் ஆம் போல் பிறித்து இருப்பார் - தாமரை 'வயிந் சவம் பற்றின்றியிருத்தல்போல அவ்வுடம்பிற் பத்தின் தி யிருந்து வாழ்வார்கள்-பிதர்க்கு - நீநெறிச் செல்வார்க்கு-பேசார் - இவ்வுண்
also affiliff, it - P.
படி-அளதுை. அஃது எண் வகைப்படும். அவை பிரத்தியட்சம், அனுமானம், ஆகமம், விமானம், அருந்தாபத்தி, சம்பவம், அபாவம், ஆகி ாம் என்பனவாம், படியாலும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்ருேடெச்சம்,
ஃது எட்டாலும் என்று பொருள் கொள்ளுங்கால் முற்றம், ஒன்று முதல் ாட்டு வரையுள்ள அளவைகள் ஒவ்வொன்குறுக் தனித்தனி என்றும் இர ண்டு முதலிய பலவாலும் என்றும் பொருள்கொள்ளுங்கால் எச்சமுமாம். இ என்னும் அண்மைச் சட்டு உயிர்வாழுதற் கின்றியமையாத பெருமை புடையது என்னும் பொருள் குறித்தி நின்றது. பொல்லாத என்னும் பெய ரெச்சத் திறு தொக்குப் பொங்லா என கின்றது. இதனே நோய்க்குங் கடட் டிப் பொங்லாப் புழு, பொல்லா சோய் என இயைக்க புழு, நோய் என்பன சாதியொருமைகள் அவை புழுக்கள், நோய்கள் எனப்படும், புழுமலி ாேய் என்றதனுங் புழுக்களினுல் மலிகின்ற சோய் என்றும் புழுக்களே மலி பிக்கு நோய் என்று முரைத்தி அகலக் கொள்க. இவற்றின் முன்னேயதில் மூன்றலுருபும் பயனு முடன்ருெக்க தொகையாகவும், பின்னேயதில் இரண்ட துருபும் பயது முடன்ருெக்க தொகையாகவும் அமைத்திக்கொள்க. புழு மலி குரம்பை, சோய்க் குரம்பை, புன் குசம்பை எனத் தனித்தனி யியையும் இவற்றுட் புழுமலி குரம்பை என்பது இறந்தகால வினைத்தொகை, அது மலிந்த குரங்பை என விரியும் நோய்க் குரம்பை என்பது இரண்டலுருபும் பயனு முடன்ருெக்க தொகை, அது கேசபையுடைய குரம்பை என விரியும், புன்மை என்பதனிைற்றின் எம்விகுதி கெட்டுப் புன் என்ருயிற்று, புன்மை = இழிவான். என்று என்பது சொல்லெச்சம், ஆஃது தகுதி நோக்கி வரு விக்கப்பட்டது. அறிந்திருப்பார் என்பது ஒருசொல். அதி, எண்ணிஞல் le முற்கூறியதனுல் அசஞக்கமாகிய தெளிந்துகொள்ளுதலே புணர்த் நிற்று ஆகும் என்பதில் ஈடுநின்ற குகாவுயிர்மெய் கெட்டு ஆம் என்கு பிற்று, கமலம் என்பது அதனிலயை புணர்த்தலாற் சி&னயாகுபெயர் கமலர் என்பது எழனுருபும் பயணு முடன் ருெக்க தொகை. அது கமல் வியிேன்கண்ணுன்னர் என விரியும், பிறிதல் பற்றறுதல் முன் கல் வார் என்றமையின் பிறர் என்றது திசெறிச் செல்வாரை புணர்த்திற்று.
அளவைகள் ஒன்றுவாயிலும் இரண்டு முதலிய பலவாலாயிலும் முழு தாலாயிலும் என்பார் எல்லாப் படியாலும் என்ருர், இதில் ஒரு அர் வையான் மாத்திரர் தெளிர்கொள்ளுதலமையுமா? அன்றி இரண்டு முத

Page 21
40 நல்வழி மூலழம்
விய பல அளவைசனார் தெளிந்துகொள்ளுத விமையுமா? அன்றி எங்கிா அளவைகள்ாலுக் தெளிர்து கொள்ளுத விமையுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகி தது. ஒவ்வொரு அளவைகளுக் தனித்தனி புள்மையை புனர்க் இங்னவாக வின் ஒாாவையை ஐயர்திரிபின்தித் தெளிந்தார்க்கு அஃதொன்றே யமை யும், அதனே ஐயந்திரிபின்றி புணராசார்க்குத் தெளிவு பெறுங்காறும் இச முதலிய அனல்ைசளும், அளவைகளும் தகுதி சோச்சி யமை யும் என்பது விளங்குகின்றது.
உடம்பிற்ரும்காழும் கிலேயைக் குறித்து அஃது தாம் விரும்பிய இன்பத்தை யிடையரு தனுபவித்தற்குரிய கிலேபேறுடையதா? அன்றி கிலே பந்ததா? என்பதை நியாயம் பொருத்தம் சோதனே என்னும் மூன்றன் முகத்தாலு மையந்திரிபற ஆராயுங்கால் என்பார் எண்ணினுல் என்ருர், இதில் இடையருகின்பறுகாவேண்டுமென்ற உயிர் அதனேயடைதற்குப் பற்றுக்கோடாகக்கொண்டுள்ன் உடம்பு அவ்வின்பது கர்ச்சிக்கேற்ற தகுதி யுடையதா? என்று ஆர் ய்ந்து தெளிதல் வேண்டுமா? வேண்டாமா? என்று ஒதாசிக்கப்படுகிறது. உயிர்கள் பரவும் இடையருத இன்பம் நகர விரும்பி பிருப்பவும், உடம்பினிற்குங்கால் அவ்வின்பம் இடையருதி பலித்சவின்றி இன்பமென்றுந் துன்பமென்றும் மாறிமாறி நுகரப்படுதலின் அதனினின்று இத்தியவின்பது கருதல் கூடுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டுதல் அத்தியாவசியமாயிற்று.
பிறவற்றிற் பற்று நீங்கிலும் தாம் வாழுகல் சுட்டும். உடம்பை வெறுத்தி நீத்தினுல் உயிர் வாழுதற்கோர் பற்றுக்கோடில்?லயென்பது போதர உடம் பெரு வாளா கருது அண்மைச்சுட்டுக் கொடுத்து இவ்வுடம்பு என விதர் தோதிஞர். இதில் இவ்வுடம்பென் நிதி பிசத்தியட்சமாகக் காண்ப்படுகின்ற துலவுடம்பைமாத்திரங் குறிக்குமா? அன்றிச் சூக்கும் சார்ண்வுடம்புகளேயுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று, புழு, நோய்களே புடைய குரம்பை இது பின் விளக்குதலாலும், அவற்றைத் தன்மாட்டுடையது அலன் Lம்போதலாலும் எனேய குக்கும் சாான அடம்புகளில் அப்புழுக்களும் சோய்ாளு மின்மையாலும் துவவுடம்பையே குறிக்குமென்பதும் ஏனேய ரூக்கும காான அடம்புளேக் குறியாதென்பதும் தெளிவாகின்றன
உடம்பிலுள்ள நினைப்பற்றுக்களேயுண்டு வாழ் கவிஞவே அவ்வுடம் புக்கும் அதன்ேப் பற்றுக்கோடாக வாழு முயிருக்கும் அறுதி பயக்கத்தக்க கொடுமையுடையன வென்பர் பொல்லாப் புழு என்ருர்,
இத்தகைய கொடுமையும் இடையருத உபாதியும் பயக்கும் சேய்ன் கொன்பார் போல்லா நோய் என்ருர்,
எந்நனம் போற்றப்படினும், வெயிலாந் காய்தல், நீராவிழுகல், காந்து லலப்புண்டல், மண்ணுலருந்தப்படுதல், செருப்பாற் சுடப்படுதல், காலத்தான் மூப்படைதல் அழிதல் விலங்கு முதலியவற்ருலும் ஆயுதங்களாலும் இடி

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 4.
கம்பம் முதலிய உற்பதங்கள்ானும் ாறுபடுத்தப்பட்டழிதல் என் :ளக் கொடுப்பதும், கிலபேறு சிறிதுங் கொடாததும் புழுக் ளுடைமையின் அருவருக்க தக்கதும், நோய்களுடைமையின் மெலிவு துயர் என்பவற்றைப் பயப்பநிம், இருந்தவிடத்திற்குன்ே பிருக்திவாழுக பன்றிச் சிறிதும் புடைபெயருகம் டேவில்லாததும், விரும்பியபோது விட்டுச் :து மீண்டு அத்திருக்கக்கூடாததும் ஆகிய இழிவாலான டென்பார் புன் தாம்பை என்ருர்,
இதில் உடம்பிற் புழுக்களுண்டா? இங்லேயா என்று விசாரிக்கவேண் மற்று. புன் முதலிய ஊறுபாடுகளிலும் மலத்திலும் புழுக்கள் பிரத்தி படிமாகக் காணப்படுதலின் உடம்பிக் புழுக்களு ண்டென்பது சிந்தம் ாரங் காணப்படும் புழுக்கள் உடம்பில் இயற்கையாயுள்ளனவா? அன் L பிறபொருட்களின் சம்பந்தத்தாம் செயற்கையாயுள்ளனவா என்று | "griflis ču96 து. இயற்கையாயின் எல்லாக்காலத்தும் யாவரிடத்திம் புழுக் கடோன்றிக்கொண்டிருத்தல் வேண்டும்; அவைகளே யொழித்தற்குரிய மூலிகை மருத்தி என்பவை ஆயுர்வேதத்தில் விதிக்கவேண்டியதில்: அங்ஙனம் யாவர்மாட்டும் எர்லாக்காலத்தும் புழுக்கடோன்குரிமையாலும், இவற்றை யொழித்தற்கேற்ற மருத்து முதலியவை ஆயுர்வேதத்திற் சுறப் பட்டிருத்தலாலும் இயற்கையாக ■L) புழுக்களில்லையென்பதும், புழுக் :ள்யுடைய பிறபொருட்களின் சம்பந்தத்தாம் செயற்கையாகவுள்ளனவென்ப
இப்புழுக்களுடம்பிற்குேன்றி தானேயுண்டு விவிைற் பலப்பலவாகப் பெருகுவனவென்பார் மலி என்ருர்,
பதனழிந்தவுணவை புட்கொள்ளல் ஆசாரமின்மை முலியவற்றும் புழுக் டோன்றி தனது நோயை விளேவிக்குமென்றும், தீயகன்மப் பயனுய்ப் பேரு வியாதி குட்டம் பிளவை முதலிய சோய்கள் தேகத்தை பழுகச்செய்த வால் புழுக்கள்ே வருவிக்குமென்றும் இருபொருள் பேரகரப் புழமவிநோய் என்ருர் எனவே புழுக்கள்ாலுக்டாகும் சோய்கள் அவ்வப்போது செய் யும் ஆகாமியத்தாலுண்டாவன வென்டதும், புழுக்களே மலிவிக்கும் ரோ தன் பிராாத்தத்தாலுண்டாவன வென்பதும் பெக்கும்.
இதில் புழுக்கள் மலிதலால் சோயுண்டாகுமா? உண்டாகாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. புழுக்கள் ஐரோபுண்டு விடத்தையுமிழுதலால் அன் விடம் உடலிற்செறிந்து உள்ளுறுப்புக்களேத் தாக்கி அவற்றின் ரெழிவத் தராச்செய்தலின் அப்புழுக்கள்ால் நோய் உண்டாகுமென்பது தற்காலத்தும் காட்டுச்சுரம், மூன்று காட்சுரம் வகுரி பேதி, கொள்ளே ஐநாய், சிரங்கு, பீனிசம், கசம் முதலியன ஒவ்வோர்வகிைக் கிருமிகள் லுண்டாகி அக்கிருதிகள் மூலமாக ஒருவரிலிருந்தி மற்றொருவருக்குத்
出

Page 22
தி நல்வழி மூலமும்
தொற்றி அவ்வ்க்கோய்கள்ே விரோவிக்கின்றன என்று மேஞட்டு வைத்திய தத்துவச்சத்திரிகன் பூதக்கன்குடி, புகைப்படம் முதலிய கருவிகளார் பிரத்தியடித்தில் விளக்குகின்றர்கள் இதனுலும் புழுக்களால் கோயுண் டாகுமென்ப தனுபவசித்தம்
உடலினின்று நுகரும் விடயாகங்கள் இன்பம்போலத் தோன்றி யழி தலால் அவை நியேற்றனவென்று வெறுத்து நீக்கி, கித்தியவின்ப துசுகு தற்கேற்ற சூழ்ச்சிகளே யாாய்க்தி தெளிக்கொழுகல்ல சாரரியமுடைய சென்பார் நல்லார் என்ரர். இதில் காகித்சவங்களும் நன்மை பயத் தலின் அவற்திைச்செய்து விடயங்கிள்க் குறைந து ஈர்வாரும்ால்லா ன்ெப்படுகின்றனர். நிஷ்ராகியத்தவம் நன்மை எனப்படுதலில் செய்வாரும் நல்லாரெனப்படுகின்றன்ர். இவ்விருதிரத்தினருள் எத்திறத் நினரை ஈண்டு ஈல்லார் என்ருசென்று விசாரிக்கவேண்டிந்து தண்டு உடம் பினருவருப்பையும் ஒன்பத்தையு முணர்த்தி அதனித் பற்றின்றி வாழவே ண்டுமென்று விளக்குதலால் இங்கே நல்லார் என்றது உடம்பை விரும்பி விடயககங்களேக் குறைவா நுகர முயலுகின்ற காகியத்தவக்கினரைக் குறி யாதி ஆன்மசுக நகர விரும்பிய கிஷ்காமியத் தவத்தினரையே குறித்து
கின்றது.
இத்தகைய நல்லார் தமது நின்காசியத் தவத்தால் அறிவு தவேப்பட்டு வளருதலான் அவ்வறிவுகொண்டு தருக்க வுறுப்புக்களாகிய கருவிகளால் ன்ேகு ஆராயுங்கால் உண்மைலே உறுதியாகச் சித்திக்குமென்பார் அறிந் திருப்பார் என்ருர்,
இதில், தருக்கத்தி னங்கங்கள்ான அளவைகள்ெட்டாலும் கல்லார்க்கு உண்மை புலப்படுதல்போல, காசியத்தங்ஞ் செய்வார்க்கும் தியார்க்கும் புலப்படல் வேண்டுமன்ருே அங்ானம் புவிப்படின் அவரும் இவ்வுன் மையை நன்குனர்க்கிருத்தில் வேண்டும். ஆகவும் ஈண்டு நிஷ்காயத் தவஞ்செய்யும் ஈல்லார்மாத்திசம் அறிந்திருப்பாரெனக் கூறுதலின் இல் விடத்திக் காமியத்தவத்தினரும் யோரும் மேலோதிய துன்வைகர்ல் ான்காசாயின் அவருக்கு இவ்வுண்மை புலப்பமோ புலப்படாதா? எந்து விசாரிக்கவேண்டிற்று.
காமியத்தவம்புரிவோர் ஆக்தவத்தினுல் தாம் விடயசநீங்களே ரிகர் வேண்டுமென்றவாவிச் செய்பவராகவின் அத்தவம் பபஞகுங்கால் விடய நகரங்கரப் பயக்குமேயன்றி துவ்விடயங்களேடக்கி அப்பாற்படுகின்ற நூல் லுணர்வைப் பயன்ாதாம் அதஞல் இவர் உண்மையை உணருமாற்றவில்லா சாகின்றனர். ஆகவே இவர்க்கு இவ்வுண்மை புலப்படாதாயிற்று. தியார் இன்னது செய்யின் இன்னதி பயக்குமென்னும் பகுத்துணர்வு சிறிது மின்றி மனம் போனவாறு தீச்செயங்களேச்செய்துழல்பவராலின் அவர்க்கு

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
விடயங்கடாலும் கிடைய மற்போதலோடுதுன்பம் பயத்தலின் அவர் ாள்வாற்ருனும் இவ்வுண்மையை யுனாமாட்டாராயினர் ஆகவே அவர்க்கு இவ்வுண்மை ஒருசிறிதும் புவப்படாதென்பது சிக்கித்தது.
மனம் வாக்கு காயம் என்னும் கரண்ங்கள் மூன்றுமொப்ப உறுதி பற்றதென நன்குனர்ந்ததொன்றில் மேலோங்குமாற்றலுடையார் பற்றுக் காடு செய்யாராகலின் ஆர்வினு லாங்கமல நீர்பேற் பிரிந்து என்ருர் ாமரையிலயினீர் அதனே ஆதாரமாகக்கொண்டு நிற்பினும் இடையிடுபட்டு அவ்விலேயிற் கலப்பின்றி நிற்கும் தன்மைபோல, நல்லாரும் உடம்பினி வே நன்குண்ர்ந்தவாரகவின் தமது ஊழின் பயன் போங்காறும் அதனி ளின்று வாழவேண்டுதல் கடப்பாடாகலின் அவ்வுடம்பாலாஞ் சுகதுக்கங் களிற் பற்றின்றி அவ்வுடம்பிலே உயிரை நிறுத்தி வாழுவரென்பார் ஆங் கமல நீர்போற் பிரிந்து இருப்பார் என்ருர்,
இதில் உடம்பை யாக்ாரமாகக்கொண்டு வாழுகின்ற அயிர்அதிர் பற் பக்கோடின்றி யிருத்தல் கட்டுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
தமது உடல் வசடல், சோய்கொள்ளல் அழிதல் என்பவற்றிற் கஞ்சாது ாம் குறித்த இன்பகிலேயின் மரத்திரம் பரவசப்பட்டு நிற்பவரறிஞராதலின் வர் உடம்பிற் பற்றுக்கோடின்றி நிற்றல் கூடுமென்று விளங்குகின் து. இங்கினம் பற்றுக்கோடின்றி நிற்கு மறிஞர் உடம்பை யூறுபடுத்தி லும் அதற்கஞ்சதும் வருந்தாரம் வாழுத லனுபவசித்தம். ஆதலின் உடம் பிற் பற்றின்றி வாழுகல் கூடுமென்பது சித்திக்கிறது.
இல்லார் உடம்பினிழிவாவை நன்கு தெளிந்தபின் அகினின்று பிரித்து கொள்ளவேண்டுதல் மரபாகவும், துங்கனம் பிரிந்துகொள்ளாது பின்னும் பின்னும் அவ்வுடம்பை யாதாரமாகக்கொண்டு வாழுகின்றனர். ஆதலின் படம்பினிழிவை யறிந்தவுடன் அதினரின்றும் பிரிய முடியாமையால் அவ் அடம்பில் வாழுகின்ஞர்களா? நன்றி பிரிய முடிந்தும் அதில் வாழுகின்ற மையின் துதிற் ருகிருத்தல் வேண்டுமென்று விரும்பி வாழுகின்ருர்களா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
உடம்பினரிழிவரவை யறியாதாரும் கோபம் அச்சம் துக்கம் கல்கு ாவு நோய் என்பவர்ருல் இலகுவில் தற்கொலேசெய்து உடம்பினின்றும் பிரிந்துகொள்ளுகின்றமை அனுபவசித்தமாகவின் பிரியமுடியாது அவ்வு டம்பில் வாழுகின்ருசென்ற லமையாதென்பது விளங்கிற்று விளங்கவே உடம்பினிழிவை யறிந்தபின்னும் அதிலிருக்கவேண்டுமென்றேயிருக்கின்ருர் ளென்பது பெறப்படுகின்றது. படவே இவர் பற்றின்றி வாழுகின்று ரென்பது சித்தியாதி பத்ருேதி வாழுகின்ரு ரென்பது புலப்படுகின்றது. படின் பற்றின்றி வாழ்வாரென்றதஞேடு பெரிதும் மாறுபடுகின்றது. லின் இங்கல்லார் உடம்பினின்று தாம் அதுவாயிலான சுகத்தை நுகரு

Page 23
44. நல்வழி மூலமும்
தற்கு அவ்வுடம்பில் வாழுகின்றர்களா? அன்றி வேறு காரணத்திற்காக அவ்வுடம்பில் வாழுகின்ீர்களா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று
பிறவியெடுக்கும்போது முன் செய்த விளக்டோசு ஆயுன் சாதி போகம் என்பன் தவிர்க்கமுடியாது அனுபவித்துத்திருமாறு சுட்டுப்பட் அவ்வாயுளும் போகமும் முடியுங்காறும் உடம்பிவிருக்வேன் டியதி கியதி. ஆங்கியதிக்கு மது யோகத் தக்கொஸ்செய்து இவ்வாயு ன்ேபும் போகத்தையும் மூன்றச்செய்யின் மிஞ்சிய ஆயுளும் போகமும் நக ததற்குப் பின்னும் பிறப்பெடுக்க நேரிடும். அன்றியும் இருந்த பிறப்பை வெறுத்துக் தற்கொல்ே செய்த குற்றத்தினுல் எந்த யாக்கையுங் கிடையா ni La Tafsirainin புழல சேரிடும். ஆகவே அங்கினம் பாசவடிவமாகப் பல கால முழன்று வருக்தி அக்குத்தம் நீர்த்தபின் பின்னும் பிறவியெடுக்கே புழவு சேரிடும். இங்ஙனம் துன்பத்தி லூழலுதலும் பிறவியெதிர்க்கிலகலும் ஆகிய குற்றங்களின் வாய்ப்படாது உடம்பிளிழிவை புணர்ந்த பிறப்பிர்ருனே முன்னூாழாத் கட்டப்பட்ட ஆயுளயும் போகந்தையும் தரகர்க் து முடிக்கின் பின் துன்பமும் அஜ்லவுமில்லாது மேலோங்க நேரிடும் நல்லார் மேலோங் குதிலேயே விரும்பியவராதலின் இவ்வுறுதின்ப ான்குனர்ந்து உடம்பாலுசு ரப்படும் சக்திக்கங்களின் மொத்தாண்டதுயாது பற்றின்றி அனுமதியாக இருக்தனுபவிப்பர் என்பது தென்னிதிற் புலப்படுகின்றது.
ஆயுளும் போசமும் தப்பாம லனுபவித்துத் தீரவேண்டுமென்பது நியதியாயின் எவராயினும் தற்கொலே செய்யா திருத்தல்வேண்டும் நூல் கிற் சிலர் தற்கொலே செய்திருத்த வனுபவசித்தமாசுவின், ஆயுளும் போகமும் அவ்வப் பிறப்பிற்கு அளவசாக் சட்டப்பட்டிருக்கின்றனவென் பதி மறுக்கப்படுகின்றது. இதஞல் தற்கொலசெய்யு மாகாதியமுடைய வர்கள் வாழிற் கட்டப்பட்ட ஆயுளேத் தடுத்தவராகின்றனர். ஆகவே இதில் ஊழிற் கட்டப்பட்ட வாயுள் இடையில் குறைவுபடுமா படா நா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
ஆயுள் காலவரையறையை புள்ளிட்டு அனுபவங்களேப் பயப்பக. தற்கெர்வே காலத்தினுள்ளடங்காது அனுபவங்களே முற்ருயிழப்பது அணு பட்ங்களே முற்குயிழக்கத்தகுந்த ஒரு பெரும் தீமையினுள் காலவரையறைய அனுபவிக்கப்படுகின்ற ஆயுன் அமிழ்த்தப்படுதலினுலும், பிறவியினின்று செய்யவேண்டிய நன்மைகளே பொருங்கே யிழந்தும் பிற வியெடுத்துக் கடைத்தேறுமாற்றில் பிழந்தும் உழலு தற்கேற்ற திச்செபலேச் செய் யின் அஃது உடனே பயன்ரந்து முன்னேய தழைத் தன்னுளடக்கித் தான் மேற்பட்டுகின்று பயன்செய்தாலும், தற்கொங் i நீச்செயல் உடன் பயன்ரந்து முன்னேய ஆாழக் கள் அனுபவ முடி வில் புலப்படவிடுமென்பது வெளிப்படை ஆதலின் ஆயுள் பின்னு

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
ார்ச்சியாய்ச் சித்திக்குமென்பதும் தற்னொலேசெய்யும் அப்போா
மேயு ளடங்கி அனுபவம் வெளிப்படாது நிக்குமென்பதும் திணிபாம் இக்கணிபால் ஊழிற் கட்டப்பட்ட ஆயுள் தற்கொலே என்னும் பெரும்
செயலால் அமிழ்த்தப்படு மென்பது பெற்ரும்.
உண்மை புனருகற்கேற்ற தகுதியிங்லாத யோர்க்கு இவ்வுண்மையை புணர்த்தின்ான்குனா மாட்டாாாதலாலும், ஒருவாறு உணரினும் இவ் டம்பினிரிவை யறிந்து இதனே வெறுத்தி தற்கொலே செய்தல், ஊறு ாடு கேடு முதலியவற்றிற் கஞ்சாதி திச்செயல் செய்தல் என்பவர் ாக் துணிந்த செய்து பெருக்கேடு அடைவார்தலானும், கல்லாாாகிய ாம் உடம்பிளின்று பிரிந்திருத்தலத் தியார்க்கு வெளிப்படுத்தின் அவர் எல்லாராகிய) தம் முடலுக்கு மறுபாடு செய்து பழிபாவங்களேச் சம து கெடுவாராதலாலும் ரியார்க்கு இவ்வுண்மையை ஒருசிறிதும் புலப் படுத்தா ரென்பார் பேசார் பிறர்க்கு என்ருர்,
இதில், கீசெறிச்செல்வார்க்கு இவ்வுடம்பி னிழிவான அண்மைநிலையை புணர்த்துங்கால் அவாங் வுணர்வை ஐயந்திரிபின்றி புனர்வாாா? அன்றி
னரமாட்டாரா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது,
நீயார் தேகத்தையே தாமென்றும் விடயககங்களேயே இன்பமென் நம் மயங்கி அவ்விடியசுகங்களுக் கேற்ப ஆராய்வின்றி எத்திச்செயல பும் செய்பவாம். இச்ச்ேசெயல் பகுத்துனர்விங்கு மாறுபட்டதாய் அதனேக் காலக்தோறுங் குன்றச்செய்துவருகவினுலே நன்மை தீமைக ாப் பகுத்துனருமலிவாற்றல் தேய்ந்தி அற்றுப்போம், சன்மை தீமை :ளப் பகுத்தினரு மறிவாற்ற வில்லாதார் சாமென்று போற்றிவைத்தி ருக்கின்ற உடலினிலேயை யொருசிறிது முனாமாட்டா ரென்பது வெளி ப்படை. ஆதலின் தீநெறிச்செல்வார் இவ்வுண்மை நிலவிய எவ்வாறு தெருட்டினு மொருசிறிது முனாமாட்ட ரென்பது வெளியாகிறது.
காமியத்தவத்தினர், மலங்களிலும் புண் sa Sul ஆறுபாடுகளிலும் புழுக்களும் உடம்பில் பலவித நோய்களும் அனுபவத்திற் காணப்படுத வால் அவை காரணமாக உடம்பு புழுவும் நோயு முடையதென்று சிறி தொப்பினும், அஃது ஐயந்திரிபற்ற தெளிவுல்லாமையின் அவரும் உண் மையையுனர்க் கொழுகமாட்டாரென்பது சித்தம்
இனி, மேலோகிப்போர்த அளவைான் ஒவ்வொன்மூலும் உடம்பு புழுவும் சோயும் உடைய இழிவாவான கூடென்பதை விளக்கிக்காட்டு
ri
(1). பிாத்தியகஷம் உடம்பிலே புழுக்கள் நோய்களுண்டாதலும், உடம்பினின்றும் பிரிந்த வுயிர் மீண்டுவரப்பெருமையும், உயிர் இருந்த

Page 24
H. நல்வழி மூலமும் 。
விடித்தினரின்று புடைபெயராமையும், உடல் கழிச்தரிபாதலும் சிெ படையாகக் காணப்படுதல் பிரத்தியசுமாம்.
(2) அனுமானம். ஊறுபாட்டிலும் உயிர்ந்ேதபின் சில காலத்தி லும் சில நோய்களிலும் புழுக்கள் வெளிப்படத் தோன்றுதலால் இன் ாானம் முன் உடம்பிலிருந்ததே இயன்பதும், முன் இல்லாகிருந்து தோற்ற மடைதலிந் பின் இல்லாமற் போகுமென்பதும், க்கத்தை யென்றும் விரும்புதலால் நோயுன் டென்பதும் அனுமானமாம்.
(3) ஆகமம், யாக்கை நிலையாமை, ாேர்பார்க்கவுடல், ருெசியார் சட வம், பிரிவறுகடடு என்பன போன்ன ஆகமமாம்.
(ஆ) உவமானம் நீர்ப்பாய்ச்சி வளர்க்கப்பட்ட மாம் ஆர்வத்தியிங் உலர்ந்து தேய்ந்து கீடத்தா இரிப்புண்டு பட்டொழிதல் போல, உட லும் புழுக்களாலும் நோயாலும் வருக்கி இறக்கொழிபு மென்பது : rollT&Tur.
(5) அருத்தாபத்தி. இவ்வுடல் இப்போது தோன்றிற்று, பூரித் நீதி புடைபெயர்ந்தது, வவியடைந்தது, கிலேத்திருக்கின்றது என்ருல், பிற்போதி மறைந்தது, வாடிந்து, இயக்கமொழிக்கது மெலிந்தது : யாமற்போயித்து என்பன விTங்கப்படங் அருந்தாபத்தி
(6). சம்பவம் தானிருந்து தோன்றிய பெற்ருர் பிணி, மூப்பு நோய், அழிவு முதலியவற்றைப் பெறுதலால் அவரினின்று தோன்றிய தான் அவற்றைத் தப்பாமலடைதல் சித்தமென் நறிவது சம்பவம்
(1) அபாவம். பழுதற்ற சிலபேருன யாக்கையுடையார் முன்னி ருந்தால் இப்போது மிகுந்தங்வேண்டும்; ஆங்கள் மின்மையாலும், இப் போதிருந்தால் காணப்படுதல்வேண்டும்; தங்கள் காண்ப்படாரை ஜம், இவ்விருகாலத்து மின்னம்பால் பின்ஜரின பெறப்படுதலாலும், ஆகவே எக்காலத்து பின்மையும் தெளியப்படுதல் துபாவம்
(), ਕਲ முன் பிறந்து சன்ஞரிறியப்பட்டவரும், தனக்குப் பிறந்த தன்னுவதியப்பட்டவரும் : σπίί, மூப்பு, அழிவு முதலியவற்றை அடையக் கான்டது. இக்கி: கொன்றுதொட்டு : ழ்த்திவருகின்றதென் வறிதல் ஐதிகம்.
தேகவாதனேயின் மொத்துண்டு துளு நிலபெறுத்து சற்கேற்ப அஐேந்து வானுள்ே வீனுண்ாக்காது, ாழிற்கேற்ப வருபவற்றை 'துர்தும், எனேயவற்றின் விலகியும் கடைத்தோடி லேபெறச்செய்யுமாறு வற் புறத்திதலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 47
8-ம் செய்யுள்
துவதாரிகை.
முற்செய்யுளில் தேகவாதனேயை விடல்வேன்டுமென்று விளக்கி குர் அதஞல் அவ்வாசுனே சகிக்கப்படினும் உயிர்வாழ்க்கைக் கேற்பப் பலவித பொருட்களேயுந் தேடவேண்டு மென்னு மவாஅன்டாம் உயிர் ாழ்வின் காலம் வரையறைப்படாமையின் அவ்வாழ்வுக் கேற்பத் தேட் மும் வரையறைப்படாதாம். ஆகவே, கேட்டத்தின் மனஞ் சென்று பலகருமங்களிலும் அலேயுங்கால் ஆன்ம ஈடேற்றக் கெடும் ஆகவின், பப் பொருட்டேட்டத்தின் அவாவிஞல் விழுங்கப்படாதி கிலேயுதலான ாடர்ந்திற் கியைந்த கிலேயிற் பிரிழா கொழுகவேண்டும் என்று இச் செய்யுளில் விள்க்குகின்ருர்,
தேட்டவாதனை. ஈட்டும் பொருண்முயற்சி யெண்ணிறந்த வாயினுமூழ்
கூட்டும் படியன்றிக் கூடாவாக்-தேட்ட மரியாதை கானு மகிதலத்தீர் கேண்மின் மரியாது காணுங் தனம்
இ -ன் மகிதலத்தீர் கேண்மின் - பூமியிலுள்ள மனிதர்களே கேளு ான்-ஈட்டும் பொருள் தேடுதற்குரிய பொருள்-முயற்சி எண் நந்த ஆயினும் - தொழிலின்றிறம் அளவில்லாதன வாயினும்-ாழ் டட்டும் படி அன்றி கூடாவாம் விதி சேர்க்குமளவன்றி (எண்ணிய ாறு) சோாவாம்-தேட்டம் - கிலேயுதலுடைய தேட்டம்-மரியாதை ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் கியைந்த நன்னெறிக்கட் செல்லுதலேயாம்நனம் தரியாது --செல்வம் நிலபுதலுடையதன்ரும், வ - g.
ஈட்டப்படும் பொருள் என்பது படுவிகுதி தொக்கு ஈட்டும் பொருள் என் நின்றது. இஃது பிறிதினியைபு நீக்கிய விசேட ாம் ஈட்டாப் பொருளு முண்மையின் ஈட்டாப் பொருள் - கித்திய முயற்சி ஆகுபெயர். அது முயற்சியின் பாகுபாடுகளே ர்ைத்திற்று எண் என்பது அளவை புணர்த்திற்று. ஆயினும் என் பதிலும்மை உயர்வுசிற்ப்பு, படி - அளவு ஊழினன் வென்றதனுல் ாண்ணியவாறு என்பது வருவிக்கப்பட்டது. தனம் தரியாது என்றத குல் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் கியைந்த தேட்டம் நிலக்குமென்பது பெற் ரும், காநுகிரண்டும் முன்னிலேயசை
சுவர்க்கத்திற் ருேன்றிஞேர் விடய இன்பத்தையே நுகர்தலான் அஃதென்றும் கிலேயுதலுடைய தென்று துணிச்து கிலேயுதலுடைய

Page 25
48 நல்வழி மூலமும்
ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலாது ஈர்வில் ஆலமருவர். நரகத்திக் ரூேன் றிஞேர் இடையருது துன்பது கர்தலின் அஃதென்றும் கிலேயுதலுடைய தென்று துணிந்து கிலேயுதலுடைய ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலாது ஆலமருவர். பூமியில் மானுடராகப் பிரிக்கோர் ஒருகாற் றுன்பமும் மத் ருெருகா வின்பமும் மாறிமாறி நகர்தலின் இவ் விடய இன்பதுன்பங் கள் இரண்டும் கிலேயுதலுடையனவல்ல வென்று துனிந்து ரிலேயான பேரின்பத்தை அடைதற்கு முயல்வர். இவ் வேற்றத்திற்குரிய முயற்சி யைக் கொடுப்பது நிலவுலகமும் மாளிடப்ாச்சையூ மரகவின் தேர்கள் சாகர்கான் சீர்கான் என்றர் ருெட்க்கத்தனவற்ருல் விளிபாதும்,
உலகவாழ்விற்குச் செல்வு மின்றியாத தொன்று. ஆதலின் துவக் வாழ்வு பூண்பார் அச் செல்வத்தையே தம் முயிரினுஞ் சிறந்ததாகக் கடைப்பிடித் தோம்புகின்றனர். இதன் உலகத்திக் கன்ட்டாகக் கான் லாம். அங்ான மோம்பித் தேதிங்காங் நன்னெறிப்ாற் தேடல்வேன் ம்ே தீநெறியாற் றேடலாகாது என்னும் பாகுபாடின்றித் தேட முயல் வர் முயன்றுபூதி கன்னெறியாந் நேட வரிதும் தீநெறியாற் றேட வெளிது மாக்லின் நீகிெறியே செல்வங் தேடுதற்கு நல்வழி யென்று பெரும்பா லும் கடைப்பிடிப்டர் பிடித்துச் செய்யுங்கால் அச்சமும் பாவமும், பின் னர் எங்குவும் துன்பமும் உண்டாமன்றிச் செல்வ முண்டாகாது. ஆகா தேங் உலகவாழ்வு பூரண வளமயாது என்பதை யாவருக்கும் ஒருங்கே வற்புறுத்துவார் மாக்தர்கள் என்றற் ருெடக்கத்தனவால் பிளியாதும் மகிநலத்தீர் என்ருர்,
யாங்கூறு முறுதிமொழி சுருதியுத்தியலுபவ மென்னும் மூன்றற்கு கியைக்த தாகவின் அம் மொழியை நீவி செல்வீரும் சிரமேந் தொன் டொழுகவேண்டுமென்பார் கேண் பின் என்ருர்,
உலகில் வாழுங்காங் விடய அபாதிகளேத் தடுப்பது பொருளாகலின், அப்பொருள் விடயதுறுபாடுகளே நீக்கம் பொருட்டுத் தேடப்படல்வேண்டு மென்பார் ஈட்டும் பொருள் என்ருர்,
பொருள் தேடுக்தோறும் தேடுக்தோறும் அப்பொருளில் அடிா மிகு க்தி பின்னும் பின்னும் தேடுதற்குரிய விருப்பத்தையே பெருகச்செய்த ல்ால் இப்பொருள் விடய பாதிகள்ே மென்மேலும் பெருக்குதலேயன் நிச் சுருக்குதி விமையாது. ஆகவும் இப்பொருள் விடப் போதியை நீக்குமென்றங் பொருந்துமா? பொருந்தாதா என்பது விசாரிக்கப்படு கிறது.
பசித்தவன் போசனத்துக்குரிய பொருளேயும், வெயில் மழை முத லியவற்ருல் வருந்துபவன் யீட்டையும், கிருவாணி ஆடையையும் தேடின்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 49
நயே பசி, சூடு, குளிர், கிருவானம் என்னும் விடயக் குறைவுபாடு ாள் திரைவாகின்றன. அங்ஙனம் நிறைந்த பின்னும் அறுசுவை புண்டி வண்டும், மச்சுவீட்டில் வசிக்கவேண்டும், பீதாம்பர முடுத்தல்வேண்டுமென் ம் இச்சைகொண்டுழன்றதேயன்றி மேற்கூறிய அபாதிகள் சீக்காதிரு கவில்லை. இன்றியமையாதவற்றைத் தேடுதலே யன்றி அணுவசியமான ற்றை விரும்புதல் அப்பொருட்களின் குற்றமன்று விரும்புவாரின் ற்றமேயாம். ஆகலின் விடய அபாதி நீங்குதற்குரிய விருப்பங் காள்ளலாமேயன்றி மேர்பட்ட விருப்பம் கொள்ளிவாகாது. அது பற்றிப் பொருட்கள் விடய வுபாதியைப் பெருக்கிவிடுகின்றன வென்னும்
பொருள்படாமை கண்டுகொள்க
முன் செய்து பயனுக்கப்பட்ட கல்வினையளவு பயன் வான் முறையே வருமேயன்றி அவ்வப்போது செய்யும் முயற்சி உடனே பயன் ாா தென்பார் முயற்சி எண்ணிறந்த வாயிறு முழ் கூட்டும்படி யன் றிக் கூடாவாம் என்ருர்,
இதில், அவ்வப்போது செய்த வினேயின் பயன் உடனுடனே பலி பாது முன் செய்த வினேப்பயன் வரன்முறையே பலிக்கு மென்பதை 'வருந்தியழைத்தாலும்' என்னும் 5-ம் செய்யுளின் அகவுரையிற் கண்டு
, தம்மாட்டு இடையருது கிலேயுதலேயுடைய கித்தியாக மிருப்பவும், அதனே மறந்து விடயக்கங்களே கிலேயுதலுடையன வென்று மயங்கி புழ லுதல் அங்கித்திய சுகத்தை யனுபவ மாக்காதென்றும், பாவ சம்பந்த மின்றி கிஷ்காமியத் தவம் புரிந்து சித்திசுத்தம் பெற்று ஆன்மவிசா ாஞ் செய்தல் அங்கித்திய சுகத்தைப் பயக்குமென்றும் வற்புறுத்துவார் தேட்டம் மரியாதை என்ருர்,
மரியாதையாவது, நித்திய சக மடைதற் கேற்ப வொழுகுதல், அஃதாவது பாவ சம்பந்தம் சீவகுமாறு ஈங்வினை செய்தல்வேண்டும். அக்கல்வி:னயும் காதியமாகச் செய்தலாகாதி நிஷ்காமியமாகச் செய் நல்வேண்டும். இங்ங்னஞ் செய்யுங்கால் சித்தம் உறுதியான் சுத்தமடை யும். இச்சுத்தம் கிலேயுதலுடைய ஆன்மாவை விசாரிக்கும். இவ்விசா
ஞானக் தந்தி வீடு பயக்கும் என்றுணர்க.
என்று கிடையருது இன்ப நுகரவேண்டுமென்று அவாவுகின்ற
உயிர்கள் அக்கித்திய வின்பத்தை நகருதற்கு ஏற்ப வொழுகவேண்டிய வொழுக்கம் மேற்கூறிய கொழுக்க மென்பார் மரியாதை என்ருர்,
இச்நித்தியாக மடைதற்கு, இடையில் அனுபவித்து அழிகின்ற
பொருட்டேட்டம் அமையாதென்பார் தனம் தரியாது என்ருர்,
கிலேயுதவில்லாத பொருட்டேட்டத்தில் முயன்றுழலாது கிலேயான வின் பத்திற் கேற்ப வொழுகவேண்டுமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய் புன் நல்வழியாயிற்று,

Page 26
நல்வழி ழலழம்
9-ம் செய்யுள். གོ།
gal தாரிகை, ஊழாலமைந்த பொருட்கன் தம்மாட்டுத் தரித்திருக்குங் காலத்திற் றப் பாதி கிஷ்காமியத் தவஞ் செய்து உயிருக் குறுதியாக்கிக்கோடல்வேண்டு மென்சம், அப்பொருளின்றி நல்குரஅறிலும் தத்தர் தருமநெறியிந் பிற ழாஅகிற்றல் வேண்டுமென்றும் இக்கவியில் வற்புறுத்துநின்ஞர்
ஆற்றுப் பெருக்கப் படிசுடுமக் நாளுமன்வா றுசற்றுப் பெருக்கா அலசுட்டு=மேற்றவர்க்கு கல்ல குடிப்பிறந்தார் கல்கூர்த்தா சானுலு மில்லேயென மாட்டா ரிசைக்து, இ - ன் ஆன்றுப் பெருக்கு அற்று-ஆற்றின்கன் வெள்ளநீர் வர் நிப்போய்-அடிாடும் அக்சாளும் - கிலத்தின் மேற்புறஞ் சுடுகின்ற காலத் நிலும்-அ ஆறு - அக்த ஆரூனது-ஊற்றுப் பெருக்கால் - இழ் ஒன்று இன்று நீர்ப்பெருக்கால்-உலகு போட்டும்போல) - உலகத்தாருக்கு கீரை பருத்திமாறுபோல,-சல்ல குடிப்பிறந்தார் - ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலு ன்ெற குடியிற் பிறந்தவர்கள்-ஈல் சுடர்ந்தார் ஆனுலும் - வறுமையுடையவ ாாஞலும்-ஏற்றவர்க்கு - தகுதியாவிசர்தார்க்கு-இசைந்து இல்லயென மாட்டார் - மனமொருப்பட்டு இல்லேயென்று சொல்லமாட்டார்கன் எது,
ஆம்அப்பெருக்கு என இடத்தினிகழ்பொருளின் ருெழில் இடத்தின் மேனின்றது. அது ஆற்றின்கன் சீர்ப்பெருக்கென விரியும். அடி சுடுதல் - நீர்கிலக்கு ஆதாரமாய் அதன்கீழுள்ள கிலஞ் சுடுதல், சான் ஆகுபெயர். ஊற்றுப்பெருக்கு - ஊறுதலேயுடைய சீர்ப்பெருக்கு இது இரண்டனுருபும் பயனு முடன்ருெக்க தொசுை உலகு ஆகுபெயர். இது உலகிலுள்ள வேசை விளக்கிற்று. ஊட்டுதல் - கீரை யுண்ணக் கொடுத்தல், உலகபட்டு மென்பதன் பின் நிற்றற்குரிய போலவென்னும் உவமவுருபு தொக்கு நின்றது. அது உலகூட்டுமாறுபோல என விரியும். குடிப்பிறந்தார் ஏழாம் வேற்றுமைத்தொகை குடியின்கட் பிறந்தாரென விரியும், நாளும், லும் என்பவற்றிலுள்ள உம்மைகள் உயர்வுசிறப்பு.
இதிலுள்ள உவமான உவமேயங்கள்.
EGGI DIT GJITH. உவமேயம்
நீங்குடிப்பிறந்தார் சீர்வற்றல் ஈல்சுடர்தல் நாந்துநீர் தற்காப்புப்பொருள்
ஆரூனது தன்னிலத்தின் கீழுள்ள தற்காப்புசீரிஞல்ே உலகூட்டுமாறு போல என உவமித்தலால், உவமேயத்திலும் தற்காப்புப்பொருள் அவாய் கிலேயான் வருவித்திரைக்கவேண்டிற்று,
t |TH="

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 岛1
தெய்வசங்கற்பத்தால் மழையில்லாமையாலும், மலேகளில் முகில்படிச்சி ருருமையானும் ஆற்றின்கண் நீர்ப்பெருக்கஞ் சிறிதுகின்றி யென்பார் ஆற்றுப்பெருக்கற்று என்ருர், இதில் மழைநீரும் மலேயினின் நூறும் நீரும் பாயும் வாய்க்காலே ஆறென்னல் டிரத்திாையேயன்றி, கிலத்தினின்று றிப்பாயும் நீரையுடைய வாய்க்காலேயும் ஆதென்னல் கட்டுமா? சுட்டாதா? ாது விசாரிக்கப்படுகிறது. நிலத்தின் மேற்பரப்பினின்று சீருறிப்பாய்தல் படாமையானும், சிறிது கீழ்ப்பாப்பின் ஜாறிகிற்கும் நீர் வாவி, குளம், ாரி, நின்று என்றழைக்கப்படுவதல்லது ஆறென்றழைக்கப்படாமையாலும், ாலத்தின் கீழ்ப்புறத்தினூறும் நீர் ஆறெனப்படாதென்பது உம், மழைசீர் டியிலுரறிப்பாயுசீர் என்பவை பாய்தற்கு இடமாகவுள்ள பாப்பே ஆறெ ாப்படுமென்பது உம் தெளிவாகின்றன.
நிலத்தின் மேற்புறஞ் சுடுதற்கேற்பக் காய்ச்த காலத்தி மென்பார் அடிசுடுமந்நாளும் என்ருர். எனவே, அடிசுடாதிருக்குங் காலத்தில் உலகிற்கு நீரை நிறைவாகக் கொடுக்கும் என்பதும், நீர் பாயுங் காலத் ல்ெ அளவின்மேற்படக் கொடுக்கும் என்பதும் சொல்லாமலே விளங்கக் டெக்கின்றன.
பிறவுயிருக் கருத்துதற்குரிய வெளிநீர் சிறிதுகின்றிால்குரிவடைதம்
தென்பதை விளக்குவார் சேய்மைச் சுட்டுக் கொடுத்து அவ்வாறு என்ருர்,
ஆற்றின் நிலப்பரப்பை இடமிடங்கடோறு மகழ்ந்துழி முள் கீழே விழுங்கப்பட்டிருந்த சீர் அக்கிடங்குகளி லூவிவர அதனே பள்ளி உலகின ருர்துவரென்பார் ஊற்றுப் பெருக்கர் லுலகூட்டும் என்ருர் எனவே, ஆறு தான் இடையூறடைந்தும் தற்காப்புக்குரிய சீரைக் கொடுக்கின் ாது என்பது விளங்கிற்று.
வறியர், சோயர், நங்கவீனர் துறவிகள் முதலிய சற்பாத்திரமுடை பரா பிரந்தார்க் கென்பார் 'இார்தவர்க்கு' எனப் பொதுமையிற் கடருது, தகுதியுடையாரையும் இரந்தாரையும் ஒருங்கே விளக்குதற்குரிய சொற்பெய்து ஏற்றவர்கீகு என்ருர், இதில் இரக்குச் தாமுடையார் மாத்திரம் இரந்தா லவர்க்கிதல் கடப்பாடாகுமா? அன்றி அத்தா மில்லாரு கிரந்தால் அவர்க்குமீதல் கடப்பாடாகுமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று, இரக்குச் தாமில்லார் இரந்தால் அவர் இாவாதிருத்தலாலுண்டா முயர்வைத் தாமே யிழக்தி இரத்தலாகிய இழிவைப் பெறுகின்றனர். இவ்விழிவைப் பெருகிருத்தல் கூடுமாகவும், விரும்பிப் பெறுதலின், சா மின்றி யிாங்தோர் தவறுடையவராகின்றனர். ஈவோர் இவர்க் யோ தொழியின் இரத்தலாலுண்டாகு கிழிவாவு அவர்க்கு உடனே நீங்குமா கவும், ஈச்து, அவ்வீசல் காரணமாகப் பின்னும் பின்னும் இடையருநின் து சுழிபேரிழிவை அடைவிப்பர் ஆகலின், ஈந்தார் தவறுடையவரா ன்ெறனர். ஆகவே, இருநிறத்தாரையும் தவறுட்படுத்துகின்றமையின்
இரக்குக் தாமில்லாதவர்க் தேல் கடப்பாடன்றென்பது வினங்கிந்து

Page 27
52° நல்வழி மூலமும்
இரக்குச் தரநில்லார் இாச்து தாமிழிவாவடைதின் மாத்திசையே பன்றி பத்தகை புள்ளார் யாவரையும் இாப்பவராக மதிக்கச்செய்த வின் அங்ான பிரப்போர் தவறுடையராகின்றனர். அவர்க் ந்ேது அவ ாையும் அவர்போல்வாரையும் அவமதிக்கச் செய்தலின் ஈவோருக் திவ் நடையாகின்றனர். ஆதலின், இதஞலும் இரக்குச் சாபில்லார்க் கேல் கடப்பாடன்றென்பது விளங்கிற்று.
அகித்தியமான விடயசகங்களின் மொத்துண்டலந்து கெடாது நித்தியமான ஆன்மசுகம் பெற விரும்பி யாநெறியைக் கடைப்பிடித்துச் தம்மையும் பிறவுயிரையு முய்யச்செய்யு முயர்குடிபென்பார் நல்ல குடி என்ருர், இதில் உலகத்திற்கேற்ற வன்ங்களே மாத்திர முடையானா உயர்குடியினர் என்னவாகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. உலகவாழ்விற்குரிய வளங்களே யொருங்கே யடையினும் அவை யனு பவிக்கப்பட்டு உடலோடழிந்துபோலனவன்றி மேலு முயிரோகி சின்று உயர்வைக் கொடுப்பனவல்லவாகவின் அறகின்றி யுலகசகவளங்கின் மாத்தி முடையாரை உயர்குடியினரென்ன வாகாதென்று இரணியாகிறது.
பிறவி யறுக்கவேண்டுமென்னும் வேணவாவின் வயத்தாாய்ப் பிற விகடோறும் கிஷ்காதியத்தவம் புரிந்துவத்து, தமது கிலேயை மேலோங் கச்செய்தற்குத் தகுந்த விடத்துப் பிறவியெடுத்தவரென்பார் 'சல்ல குடி மாந்தர்' என்ருவது நல்ல குடியினர்கள்'என்ருவது பாடமோதாதி வேண்டாச்சொற் பெய்து நல்லதுடிப் பிறந்தார் என்ருர்,
தமதுயிர்வாழ்வு நிறைவெய்து தற்கேற்ற பொருளின்றிக் குறைவுபட வாழுங் காலத்திமென்பார் உயர்வு சிறப்புப் பொருடரு மும்மை புணர் த்தி நல்கூர்ந்தானுலும் என்ருர், இதில் சல்சுடர்கல் என்பது தமதுயிர்வாழ்வை நிறைவியாத அற்ப பொருள் வருவாயைக் குறிக்குமா? அன்றி வருவாய் சிறிதுமில்லாத இரப்புநிலயைக் குறிக்குமா? என்று விசா ரிக்கப்படுகிறது. ஆறு பெருக்கற்று அடிசுடுக் காலத்தி மூர்துப்பெருக்கா லுலகடட்டும் என்னு முவமானமுகத்தால், ஆற்றிலுற்றுசீர்போலத் தற்காப் புக்குரிய அற்ப வருவாயுடையாாதலேக் குறிக்கின்றது. ஆதலின் வருவாய் சிறிதுமில்லாத இரப்புநில பைக் குறியாதென்பது விளங்குகின்ற தி.
இாந்தார்க்கு முகமலர்ச்சிதோன்ற வீதல்ே கொடுப்பாரின் மாபாம். அம்மாபாகக் கொடுக்கமாட்டா கல்குரவுடைமையின் தம்மாட்டுள்ள தம் காப்புப்பொருளேப் பகுத்துக்கொடுத்தற்குத் தப்பாதி மனமொருப்படுவ சென்பார் இசைந்து என்ருர்,
கொடுப்பேமென்னுங் கிளர்ச்சி சிறிதுகின்றித் தம்பாவிசக்தார் கிறை பினும் ஒழியினும் இனிபவை கூறியும் இன்முகக் காட்டியும் சுமதி ਲੋਕ துர்க்குக் குறிப்பாலுணர்த்தி இயன்றது கொடுத்தி அவரின் முகத்தை மலரச்செய்வரென்பதும், தற்காப்புக்குரிய பொருள் சிறிதாயினுமில்லாகி கழில்குரவடையிலும் தம்பாலிசக்திாருக்குத் தமது கிலேயை இனிய
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 品雳
சொற்களாற் குறிப்பாக வுணர்த்தி இன்முகங்கொண்டு இரந்தார் வேண் டிய பெற்றதினும் இவர்பாவிரத்தமையார் பொருள் சிறிதும் பெருதுழியுங் பேருவகை யடைந்தேம் என்று களிகூருமாறு செய்வரென்பதும் போதா ாவார்' 'கொடுப்பார்' என்றத் ருெடக்கத்தவனவாகிய பாடமோகாது ஃலேயேளமாட்டார் என்ரர். இதில் இல்லையெனமாட்டாரென்பதற்குக் கொடுப்பார் என்பது தாத்பரியப்பொருள் ரகுமா ஆகாதா? என்று விசாரிக்க வேண்டிற்று இல்லையெனமாட்டார் என்பதற்கு இல்லேயென்று சொல்லமாட் டார் என்பது பொருனாகவின் கொடுப்பேமென்று சொல்வார்கள் என்ருவது கொடுத்ததுபோன்று இரந்தார் இரம்பியமடையுமாறு சொல்வார்கள் என்ருவது தாற்பரியப்பொருள் பெறப்படுமேயன்றிக் கொடுப்பாரென்பது ஒருவாற்ருனும் தாற்பரியப்பொருளாகப் பெறப்படாதென்பது விளங்கு சின்றது. அன்றியும், கொடுத்தற்குரிய பொருளில்லாதுழியும் கொடுக்க வேண்டுமென்னும் விருப்பமேபீட்டரல் இல்லேயென்மாட்டாதிருத்தலுங் கட்டுமாசலின் கொடுப்பாரென்பது தாற்பரியமாகாமை துணிபாயிற்று. தருக்கதுண்ணுணர்வில்லாதார் இல்லேயெனமாட்டாரென்பதற்குக் கொடுப் பாரென்று வாளா பொருள்கூறி, மேலேயகலங்களேயும் அவற்றின் ரித்துவங் கள்ேயு முன்ாாதிடர்ப்பட்டுழலுவர்.
கடைத்தேறவேண்டுமென்னு மவாவுடையார் எக்கிலேயினாாயினும்
தமது கிலேபிறழா நிறுதிபெற நின்று இயன்ற அரிஞ் செய்து மேலோ ங்கவேண்டுமென்று வற்புறுத்துதவின் இச்செய்யுள் மில்வழியாயிற்று.
10-ம் சேய்யுள். அவதாரிகை.
அநஞ்செய்திவருங்காலத்து, தமக்குப் பற்றுக்கோடாக வுள்ளார் இறந்தால் அவர்பாற் கொண்ட பற்றுக் காரணமாகக் கவன்று அவரை யிடையருது கினேக்தி புலம்பிக் காலத்தை அவத்திங் போக்காது, அவர் போன்று சாமும் காலவரையறை தெரியாது இறக்க நேரிடுமென்று துரிந்து, சுற்றத்தவரிலும் நட்புடையாளிலும் கொண்டிருக்கும் பற்றுக் கோடை அறவே காேந்து, தருமஞ்செய்து கடைத்தேறுதற்குரிய முயம் சிற் பெரிதுமூக்கமாயிருத்தல்வேன்டுமென்று இச்செய்யுளில் வற்புறு த்துகின்ருர்,
ஆண்டாண்டு தோறு மழுது புரண்டாலு மாண்டார் வருவரோ மாநிலத்திச்=வேண்டா நமக்கு மதுவழியே காம்போ மளவு மெமக்கென்னென் பிட்டுண் டிரும்.

Page 28
54. நல்வழி மூலமும்
இ - ன் மாகிலத்திச் - பெரிய பூமியிலுள்ள மனிதர்கான்,-மான் டார் - இார்தவர்கள்-ஆண்டு ஆண்டு தோறும் அழுது புரன்டாலும் வருவரோ - வருடக்தோறும் வருடந்தோறும் அழுது புரண்டாலும் ጫ'Ö வார்களோ? (வரமாட்டார். ஆகலின்)-வேண்டாம் -அழுது புரள் வேண் -ாம்-ஈமக்கும் அதி வழியே. மேக்கும் அவ்விறப்பே செல்லு பிடமா கும்-சாம் போம் அளவும். (அங்ஙனம்) நாம் இறந்துபோதற்கு முன் இனுள்ள காலமளவும்-எமக்கு என் என்று (மற்தையார் இறந்ததற்காக) யாங் கவன்று அடையும் பயன் யாதிரி (ஒன்றுகில்வே) என்று தெளித்துட இட்டு உன்டு இரும் - இரப்பார்க்ஜி: உணவுண்டு உயிர்வாழுங்கள் எ. நு.
ஆண்டு ஆண்டு என்னுமடுக்குப் பன்மைபற்றி வந்தது. இவற்ளூேடு தோறுமென்பதைத் தனித்தனி இயைந்து ஆண்டுதோறும் ஆண்டுதோறும் எனப் பொருள்கொள்க. தோறுமென்பது காலப்பன்இடி குறிந்து நின்றது. புளுதல் - தேகம் சோவுறுமாறு மண்ணிலுருளுதல் புரண்டாலும் என்பதி உம்மை அளவின் மிகுதி குறித்து கின்றது. தோலும் என்பதிலும்மை என்னும்மை ஒகாரம் எதிர்மறைப்பொருளில் வந்தது. அது என்பது இறப் பைச் சுட்டி கின்றது. எசாார் தேற்றம், போமனவு - இறத் தற்கு முன் ஒன்ன கால அளவு தன்வும் என்பதிலும்மை முற்று. எவன் என்னும் விஞப்பெயர் ஈண்டு இன்மைப்பொருள் குறித்து என் என்ருயிற்று. தெளிர்து என்பது சொல்லெக்சம், உண்ணல் ஆயுள்விருத்திக்கேந்தவாறு புசித்தல்,
இவர்க்க சரகங்கள் முறையே இன்பதுன்பக்க% கிலேயற்றதென்று உணர்த்தாதன வாதலாலும், பூமியிலுள்ள் மானிடப் பிறவியிலே? விடய வின்பதுன்பங்கள் நிலையற்ான வென்று வின் ங்கிக்கிடத்தலானும், பூமியில் மானுடராகப் பிரித்தல் கடைக்தேறுதலுக் கின்றியமையாத பிறப்பென்பார் மா நிலத்தீர் என்ருர் இதன் விரிவைப் 'புண்ணிய மாம் பால்ம்போம்" எr செய்யுளில் "மன்னிந் பிற நோர்க்கு" என்பதற் குாைத்த விளக்கத்திற் கண்டு தெளிக
இடையருக கவலேயைக் காலவரையறையற்ற துன்பத்தோடு தொன் எளினு மென்பார் ஆண்டாண்டுதோறு மழுது புண்டாலும் என்ருர், இதில் ஆண்டுதோறு மென்பது வருடங்தோறு முன்ன இறக்தி தின் த்தை மாத்திரங் குறிக்குமா? அன்றி, வருடமுழுவதையுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று வருடத்தில் ருமுறையைக் குறிக்குமா யின் அது அவரவர் செய்யவேண்டிய து அொழுக்கங்களுக்குத் தடை பாயிருக்கமாட்டாதென்பது வெளிப்படையாகலின் 3 = முழுவதி மென்பதே பொருளா மென்பது இனிபாகிறது.
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
மாண்டாளின் பற்றுக்கோடு மிகுதியால் மெய்ம்மறக்தி அழுது துன் புரத லென்பார் அழுதாலு மென்னுது அழுது புரண்டாலும் என்ருர், இதில் அழுவார் மெய்ம்மறந்து கவலேகொள்ளுதல் கூடுமா? சுடடாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. சுவவே மிகுதியால் அதன்வயப்பட்டுச் செய்வ் ன்ெனதென்று அறியாதிருத்தலும், அது காரணமாக மூர்ச்சையடைதலு மனுபவசித்தமாகவின் மெய்ம்மறந்து அழுதுவருந்துதல் கட்டுமென்பது சித்தம்
இறந்தவரின் தேகம் அழிந்துபோதலாலும், அத்தேகத்தை இறந்த
■尚 தாம் நினேந்து எநிக்க முடியாமையானும், அழுவாரின் வேண்டு கோளுக்காக அங்ஙனம் வருதல் கூடமோயின் இறவாதிருத்தலுங்கட்டுமா தலாலும், எவ்வாறு துன்புறினும் இறக்தவர் வருதல் கூடாதென்பார் எதிர்மறைப் பொருடருமோகாரம் புணர்த்தி மாண்டார் வருவரே என்ருர், சட்டமாசித்தி முதலியவை பெற்ற மெய்ஞ்ஞானிகள் இறக்தாசைப் பல காலத்தின் பின் எழுப்பினுரென்று துரங்களிற் கூறப்பட்டிருத்தலால், அங்க னம் ஞானிகனா லெழுப்பப்படுதலே யொழித்துத் தாமாக வரமாட்டா ரென்பது போதச மாண்டாரின் ருெழின்மேலேற்றி வருவரோ என்ருர், ரங்களில் இறக்தாரை யெழுப்பினுசென்று சொல்லப்பட்ட காலம் பல்லாயிரம் வருடங்களுக்கு முற்பட்டதாக நூல்கள் கடறுதலானும், இக் காலத்து அங்ஙனம் செய்வார் ஒருவரு மின்மையாலும், அத்தகைய சித் தர்கள் யாராயினும் இந்தி எழுப்பித்தருவாரென்று துணிச்தாவது அழ வேண்டாமென்ரூரென்சு,
இதில், மாகண்டார் வரவேண்டுமென்பது இறந்தார் முன்னிருந்தவுட லோடு வரவேண்டுவி மன்பதைக் குறிக்குமா? அன்றி வேறு வடிவங்களோடு நம்மினத்தில் வந்துசேரவேண்டுமென்பதைக் குறிக்குமா? என்று விசாரிக் கப்படுகிறது. இறந்துபோனது தேகமேயன்றி உயிான்று. உயிருக்கு இன தில்?ல. தேகத்திற்கே இனமாம். ஆதலின், முன்னிருந்த தேகத்தோடு வரவேண்டுமென்று அழலாமேயன்றி வேறெவ்வித வடிவத்தோடும் வந்து சேரவேண்டுமென்றழுதல் கூடாதாம். ஆதலின் முன்னேய வடிவத் தோடு வரவேண்டுமென்றே அழுகின்ருர்களென்பது வெளியாகிறது.
இங்கனம் இறந்தவர் ஒருவாக்ருலும் எழும்பிவாாரென்று திணியப் படுதலின் அவரைக் குறித்துச் சிறிதாயினும் கவலேகொள்ளுதவிர் பய எரில்லே யென்பார் வேண்டாம் என்ருர்,
உலகிற் ருேந்தமெடுத்தார் யாவரும் அழிக் துபோக வனுபவமாகவின் தோற்றிய நாமும் இறந்துபோக லூறுதியாகுமென்பார் நேற்றேகாரம் புணர்த்தி நமக்குமதுவழியே என்ரர்.

Page 29
56 நல்வழி மூலமும்
வினேவயத்திற் டோகப் பிறவியெடுத்தோர் தம் வினேக்டோக வலு பவித்து அவ்வனுபவம் முடிந்துழி பிரிக்கின்ருர்கன் சாமும் அங்கினமே பாவமாக லின், ஒருவருடைய விரேப்போகம் மற்றொருவருக்குச் சிறிதும் வாராதென்பர் எமக்கேன் என்ருர்,
இதில் அவரவர் செய்த விளக்டோன பயன் மாத்தி மவர்களது பவிப்பார்களா? அன்றிச் செய்யாத வினேயின் போகமும் மற்குெருவாார் பெறக்கட்டுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகின்றது.
ஒருவருடைய வினேப்போகம் மற்றொருவருக்கு வருமாயின் ஒருவர் ஆயுளோடிருத்து மற்ஒெருவரைபு பிரவாதிருக்கச்செய்து அவராற் சகாயம் பெறுதல்கட்டும். அங்கினமாயின் ஒவ்வொருவரும் தமது ஆயுளேப் பெலப் பித்தற்கு ஏற்ற வினே தாம் செய்யாதி மற்றிெருவாார் பெறக்கட்டுமென் நேற்படும், படவே தாம் செய்யாத வினேப்பயனும் தம்மைவந்தடையு மென்ருகும். ஆயின் அவரவருக்கு உரிய பயன் அவரவர் வினேயிலுண் டானதென்றும், வரம்பின்றி வினேசெய்தோர் பயனடையாமையும் செய் யாதோர் பயனடைதலும் முயுமென்றும் பொருள்பட்டு, தருக்கிதத்துவவுன் மையின் வரம்பிகந்து மாறுபடுதலின் ஒருவர்செய்தி வினேப்போகத்துக் காக மற்ருெருவ ராயுனோடிருத்தல் கட்டாதென்பதி சித்தம்,
தாமுயிரோடிருக்குங் காலத்திலே பிறகவலேகள்ே யொழித்து அநஞ் செய்து மேலோங்கவேண்டுமென்பார் இட்டு என்ருர்,
உயிர்வாழுதற்கேற்ப உணவுண்ணின் அஃது அறத்தின் நீட்சிக்குப் போதாமையாலும், ஆயுள்நீடித்தற்கேற்ப உணவுண்டுவாழு நீல் அறந்தை விருத்திசெய்தற்கு எதுவாகவானும், உடம்பினுயிர் பிரியாதிருக்குமாறு போசனஞ்செய்தலேக் கடைப்பிடியாது ஆயுள் விருத்தியையே கடைப்பி டித்து உண்ணுதல் வேண்டுமென்பார் உண்ணுதி வாழுதல் சுட்டாதிருப் பவும் வேண்டாச்செந்பெய்து உண்டு என்ருர்,
தம்மாலன்புசெய்யப்பட்டார் இந்ததுபோலத் தாமும் இந்தபடுதல் நிச்சயமென்று செய்யுளில் வற்புறுத்தியிருந்தவின், அக்கருத்தை உட் கொண்டு உணவுமுதலியவற்றை யொறுத்தி இறக்கவேண்டுமென்னும் இவை ாாக்கியத்தால் ஆயுள்குன்றச்செய்யாதிம் தற்கொலேசெய்யாதும் ஆயுன் விருத்தியைக் குறித்து நீடித்திவாழவேண்டு மென்பார் இரும் என்ருர்,
சுற்றமித்திர பற்றுக்கோட்டினுல்ே தம் பிறப்பிற்கேற்ற அறஞ்செய்து மேலோங்காது கவலேகொண்டுழலவேண்டாமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று,

தத்துவார்த்த 5řiäTTE, 5 SP) 5:3) II || || E. 57
11-ம் சேய்புள்.
அவதாரிகை
நித்தியவின்பந்திற்கேற்ப முயலுவோர் உடலினின்று முயலவே தலின் அவ்வுடலப் பாதுகாத் சற்கேற்ற இனவை புதுதிசெய்யாக்கால் ாம் எடுத்துக்கொண்ட காரியத்தித் கிடையூறிய் முடிந்து உடற்றுன்பத்தை
குவிலேயே காலங்கழிக்க நேரிடும் ஆகலின் ஆன்மாடேற்றத்தின் ar யாவருக் தமது உடற்பாதுகாப்புக்குரிய உணவை உறுதி Fய்திகொள்ால் இன்றியமையாததொன்றென்று இச்செய்யுளில் வ: புதுக்கின்ருர்,
ஒருகா ஞணவையொழி யென்ரு லொழியா யிருகாளுக் கேவென்று லேலா-பொருநாளு மென்னுே வறியா TE ÉGALE, ரென்வயிறே யுன்னுேடு வாழ்த லரிது.
== இ = i என் - என F-இடும்பை கூர் விரோதுன்பத்தை குவிக்
வயிற-ஒருநாள் உணவை-இருசளுேக்குரிய உண்டியை, ஒழி என் بروتيني . ஆல் ஒழியாய் - விட்டுவிடுவாய் என்று இரது கேட்பினும் விடுகின்றிலேஇருநாளுக்கு எல் என்ருல் எலாய் - இரண்டு நாளுக்குரிய உண்டியை ஒரே வெ3ளயிற் பெற்றுக்கொள்ளுதி என்றிரந்து தரினும் பெற்றுக்கொள் ன்ெறில-ஒருநாளும் என் சோ அறியாய் - ஒரு ராயினும் யான் படுத் துன்பத்தை அறிகின்றிலே-உன்ஞேகி வாழ்கல் அரிது - (ஆதலினல்) உன்னுடன் கட்டியிருந்த வாழுதல் அருமையாயிருக்கின்றன. =
என்கியிரிே இடும்பைகடர்ஸ்பிரே எனத் தனித்தனி சேன் யையும். என்விடது என்பது ஆரம்வேற்றுமைத் (бїg/тәпѣ, தி னது கயிறு என விரியும் டர்னயிறு என்பது பொரு ணர்த்தம் விவ்விகுதி தொக்குகின்ற வினோத்தொகை துது ஆர்வி நின்ற வயிறு என விரியும் சுடர் என்பது பகுதிப்பொருளில் வந்தது.
· என்பது விளி நாளுன்வு நன்கலுருபும்பயனு முடன்ருேக்க தொகை, அது ஈளுக்குரிய உணவு என விரியும், இதனுல் இரு சாளுக்கு என்பதன் 'ன்னும் உண்வு என்னுஞ் சொற் ருெக்குகின் மை விெய இறது. அது இருநாளுக்குரிய உணவை என விரிய
, எல் என்பன முன்னிஸ் யேல் வின் முற்றுக்கள். ஒழியாய், எசாய் தறியாய் என்பன முன்னி யெதிர்மறை விண்முற்றுக்கள். ஈளும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்று, என்குே என்பது ஆகும்வேந்துமைத் தொகை, அது எனது கோ என விரியும், கூடியிருந்து என்பது செ லெச்சம் அளிதி என்பது அருமை என்னும் பன்படியாகப் பிற ಅ॰ ಆಪ್ಟಿ:

Page 30
5S நல்வழி மூலமும்
趾山鲇 பொருந்திகின் நனுபவிக்கின்ற சகல உதப்புக்களும் சோர் இடையா தியங்குதற்கு பிற்றின்சன் உணவிடப்படுவதும் ஆரவாயிலாக எல்லா உறுப்புக்களுக்கும் பலமுண்டாவதும் அனுபவசித்தம் ஆகவின், வயிறு ஏனய உறுப்புக்களிற் சிறத்ததாய் அவ்வுறுப்புக்களே யியக்குதற் குக் காரணமாயுன்னதென்பது வெளியாகிறது. ஆகவே வயிற்றிலுண்டான குறைவுபாடு அதற்குமாத்திாக் துன்பம் பயவரது மற்றெல்லா வுறுப்புக்களே யுங் குறைவுபடுத்திப் பெருந்தின்பத்தைத் தருதலின் வார்ா வறிநே" என்னுது இடும்பை கூர் வயிறே என்ருர்,
இதில், வயிற்றுக்குணவிடாக் காலத்து உயிர் எளேய உறுப்புக்களிக் சவியாது கின்று வாழுமா அன்றிச் சவித்துகின்று வாழுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. தத்திங் ஆராய்ச்சியின்படி உண்ணப்படும் உணவு மூன்று பாகமாகப் பிரியும், அவை சத்திவகுணத்தின் தன்மையாகிய சாந்த பாகம், இராசதகுணத்தின் தன்மையாகிய கோரபாகம், தாமதகுணத்தின் தன்மையாகிய மூடபாகம் என்பனவாம். இவற்றுள் முதலாவதான சாந்தபாகம் உண்ணப்பட்டவுடனே குக்குமமாகப் பிரிந்து மனதிற் சேர் ந்து அதன் விருத்திசெய்கின்றது. இதன்ே உண்டவுடன் அவ்வுணவு சிாணித்தி என்ேய உறுப்புக்களிற் சோாகிருப்பவும் மனச்சோர்வு சீக்கு தவர் கண்டுகொள்ளலாம். இரண்டாவதான கோரபாகம் ரேனித்து இாத்தமாகப் பிரிந்து சத்த தாதிக்களேயும் விருத்திசெய்கின்றது. இதனே, உணவின் பாருடைய தேகேர்திரியங்கள் நாளடைவில் வளர் த்து பலமடைதலாம் காணவிாம். மூன்குவதான் மூடபாகம் உடம்பித் சிறிது ஞ் சேராது மலம் சலம் பெயர்வை என்பனவாகக் கழிகின்றது. இதனே, உணவுண்டோர் மலசலில் கழித்தலாலும் வெயர்வைகொள்ளுத வாலும் கண்டுகொள்ளலாம். இவ்வாற்றல் வயிற்றின்கன் ஏற்றவாறு உண்விடப்படாதவிடத்து உயிர் எனேய உறுப்புக்களிர் சலியாமல் சின் து வாழமாட்டாதென்பது வின்ங்கிற்து.
இந்திரவாசிரியர் தரம் கித்தியவின்பது5ர்ச்சிக் கேந்தவாறு முயல் பவாாதலின் அம் முயற்சி யினித முடி தற்குத் தேக வுறுப்புக்கள் சேர்ச்சியாயிருத்த வின்றியமையாததென்று கருதி அவ்வுறுப்புக்களே கின்ர்ச்சிசெய்தற்குரிய முக்கிய உறுப்பாகிய வயிறு தன்மாட்டு கிகழும் பசிப்பிணியைத் தடுத்திப் பேருதவி செய்யுமென்றிருப்பவும், அவ்வயிறு ாேடோறும் தனக்குரிய உண்வின் பொருட்டாகவே காலங் ஈழிப்பிக் கின்றதன்றி ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயறுதற்குரிய அரவி சிறிதுஞ் செய் யாதிருக்கின்றமையை யனுபவமாகக் கண்டமையின் 'வயிறே' என்னுது என் வயிறே என்று விளித்தார்.
இதில் உணவை பொறுத்தும் டிெயில், மழை, பனி முதலிய விற்கு லுண்டார் அன்பங்களேச் சகித்தும் தேகத்தை என்புருவாக்கி வருந்தி ஆன்மஈடேற்றத்தின் முயல்கின்மூர் சிலர் உணவை யொரு ரம் வெயில் மழை, பனி முதலியவற்ரும் துன்பம் வராமற் காத்தும்
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 岳9
தேகத்தை நன்னிலைப்படுத்தி ஆன்மஈடேற்றத்தின் முயல்கின்ருர் சிலர் தலின், இவ்விருதிறத்தினருள் எவரது முயற்சி கித்திய விண்பத்தை
டதற்குச் சிறந்ததாகும் என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
முன்னேய வினேப்பயன்களே பனுபவித்தித் தீர்த்தற்கும் கிஷ்கா பத் தவஞ்செய்து கடைத்தேறுதற்குரிய அறிவை வள்ர்த்தற்கும் தேகம் நன்றியமையாதது. இத் தேகவளர்ச்சியாங் உணர்வு உறுதியடைவதும் ார்ச்சியால் உண்ர்வு தேய்வதும் அனுபவசித்தம் இவ்வுணர்வின் லியா லுண்மையுணர்ச்தி கிடைத்தோவாமேயன்றி உணர்வு குன்றியக்  ால் அங்கின்ஞ் செய்தல் கூடாது. உணர்வினுயர்வுக் கேற்பவே அறிவு ாகும். இவ்வறிவே கிலேயான இன்பத்தை துருதந்குச் சாதனமா ள்ளது. இவ்வார்ரல் பிறவியாகிய தேகத்திலிருந்து ஆன்ம ஈடேற்றத் முயல்வோர் தேகத்தை கன்னிலேயில் வைத்து, துதிளின்று உணர்வை வளர்த்தி அசஞ லறிவுபெற்று கித்தியசுகத்தை யடைதல் வண்டுமென்பது வெளியாகிறது. ஆகவே, உடம்பை பொறுத்து அதனே மெலிவிப்பாரின் முயற்சி ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குப் பெரிதும் விளேவிக்குமென்பதும், உடம்பை கன்னிலையில் வைப்பாரின் שBlau=E . முயற்சி ஆன்ம ஈடேற்றத்தைத் தப்பாதிதருமென்பதுக் தெளிவாகின்றன. தேகம், மனம் என்பவை தத்தம் புடைபெயர்ச்சியாங் அணர் தொறும் தேய்ந்து இளப்படைகின்றன. இவ்விளப்பை நீக்குதற்கு டோறும் ஏற்ற அளவான உணவு வேண்டப்படும். ஆதலின் உட க்கு உணவு நாடோறும் வேண்டியதாம். அங்கின்சில்லேயேல், தேகம் இந்திரியம் மனம் என்பவை சலித்துப் புடைபெயர்
அயர்வடையும். ஆகலின், ஒருசாளுக் குணவில்லையாயினும் குறித்த விப்பை நீக்க முடியாதென்பார் ஒருநாளுனவை யோழியேன்று லொழியாய் என்ருர்,
இருசாளுக்குரிய அளவை யொருசேர ஆட்டின் வயிற்றிலிடமின் : அவ்வுணவைக் கொள்ள முடியாது; குறித்த காலஞ் சென்று ர்ேணித்துப் பசியுண்டான பின்பே கொன்னப்படும். ஏற்ற துளவின் மேற் பசிப்பின் முற்சொல்லிய மூன்று ப கங்களேயும் பிரிக்கின்ற கரு விகன் இயங்காவாய்ச் சிானியாதும் ஆம் மூன்று பாகங்கள் முறைப்படி ரியாது மாறுபட்டுக் கலந்தும் நோய்கள் உண்டாகும். ஆனலின், வயிறு துங்ான்ம் ஏற்றுக்கொள்ளுஞ் சத்தியந்ததென்பார் இருநாளுக் கேனே ன்று வேலாய் ਜਾਤੀ,
இதஞல் ஒருநான்ேனும் உணவுக்கேற்ற முயற்சி சிறிதுஞ் செய் பாது ஆன்மலாபத்தின் முயலலாமெனின் கயிருகிய நீ அம்முயற்சிக் "॰ என்னும் பொருள் போதருதல் காண்க
இதில் உபவாசம், தவம் என்பவற்றின் முயல்வோர் ஒருசான் மாத் நிாையேயன்றிப் பலநாளும் உணவை யொழிந்திருத்த லனுபவசித்தம்.

Page 31
நல்வழி மூலமும்
துங்கனமாகவும், ஒரு சாளுணவை பொழிக்கிருத்தல் அரிதென்ருல் அது துபவத்திற்குப் பொருந்துமா? பொருக்காதா? என்று விசாரிக்கவேண் டிற்று. முற்கூறிய உபவாசம், தம் என்பது சிறின் முயல்வோர் தமக்கு நாடோறும் பசியுண்டாகவும் அதனே மனதிற் சேர்ந்துள்ள சத்துவ பாகத் தாம் சகித்து து பற்றின் முயல்கின்றுாேயன்றி அவருக்குப் பசியாலுண்டா குக் துன்பம் இல்லாமற்போகவிங்லே, ஆ தகதின் அவற்றில் அரிதாய் முயல் கின்ருாேயன்றி பெரிதின் முயலவில்லையேன்பது திணிபு ஆகலின் ஒருநாளுணவை யொழிந்திருத்தல் அரிதென்பதி அனுபவத்திற் பொருந்து தங் திணிபாகிறது.
ஆன்றியும் எல்லா உணவுப்பொருட்களிலும் முன்சொல்லிய மூன்று பாகங்களும் விரவியிரக்கின்றனவாயினும், சிலவற்றில் அம்மூன்றும் ஏற்றிபெத்தியாகவும் சிலவற்றில் ஒன்று மிகுந்தும் மற்றவை குை ங் எமிருக்கின்றன. இவ்வுணவுப்பொருட்களுட் சாச்தபாக மிகுந்திருக் கும் பொருட்களே யுட்கொள்வோர் சத்திவகுணம் பெறவர். இக்குணம் மற்றைய குனங்களேத் தன்னுளடக்கி, மனம் இந்திரியங்களின் வசமாகச் சென்று திறிேயிற் செல்லவிடாது என்னெறியிர் செலுக்கிவிடும். ஆக வின் சார்பாக மிகுந்த உண்வை உண்போர் அவ்வுணவை சாடோறும் உன்பினும் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குரிய உணர்வின் வளர்ச்சிக்குத் தடை புண்டாகாது. கோரபாக மிகுந்த உணவை உட்கொள்வோர் இராசதகுணம் பெறுவர். இக்குணம் இந்திரியங்களேப் பலப்படுத்த, அவை மன் த்திற்குக் கட்ப்ேபடாது அதனேக் கம்முளடக்கி விடயங்களின் மொத்துண்டலேபச் செய்யும், மூடபாக மிகுந்த உணவையுட்கொள்வோர்தாமதகுணம் பெறுவர். இக்குனம் உள்ள உணர்வையும் மயக்கிச் சோம்பல் கித்திரைகளேயும் । ஒருவிக்கும். ஆகவின் இவ்விருபாக உண்வும் .FabL=,56,5 ,יעי முனர்வின் வளர்ச்சியைக் கெடுக்கும். ஆகவே, இவற்றை உண்போர் இக் திரியம் சோம்பல் தூக்கம் என்பவற்றின் இயக்கினின்று சிங்கித் தெளி வடையும்பொருட்டு முன்னுண்ட உண மின் பாகங்கள் தேயுங்காறும் உப வாசகிருந்து ਕ கெடுத்தல் வேண்டு 晶。 இதன்பொருட்டே இத்தி தத்தினர் உபவாசமிருத்தல் வேண்டுமென்பது சித்தம்.
உணவுப்பொருட்களில் சாந்தபாகம், கோாபாகம், மூடபாகம் என்பவை தனித்தனி மிகுந்திருப்பவற்றை ஆயுர்வேத தித்துவநூல்களிற் பாக்கக்கான லாம். உதாரண்மாக ஈண்டுச் சிலவற்றை யெடுத்துக்காட்டுவாம்:-
EFTE LI TAE i CATOLIIT . பூடபாகம் மிகுந்த உணவு மிகுந்த உணவு. மிகுந்த உணவு பழம் r பதனழிந்தவை பாங் வெறிப்பதார்த்தம் பிண்ணுக்கு அன்னம் Tய் Lఇవిశ్శి
தித்திப்பு கார்ப்பு புளிப்பு
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும், G
ாரடோறும் இருமுறை மும்முறை நான்முறை உண்ணுதி ஒருமுறை | &r®ဇံ၊ ஆன்மசுகவுணர்வுளர்ச்சிக் கின்றியமைய ததென்பார் "ஒருகா னவை' என்றுவது 'ஒருபோதுனவை' என்றுவது பாடமோதாது ஒருநாளுனவை என்ரர்.
இதில் நாடோறும் ஒருமு நையுண்ணல் ஆன்மீகத்திற்கு முக்கியமா? ன்றி இருமுறை முதலிய பன்முறையுன் । । க்கவேண்டிற்று சாடோறும் ஒருமுறையுண்ணின் அவ்வுணவு உதாாக்கிளி ற் சுத்திகரிக்கப்படுதலினும் கோர மூட பாகங்கள் நெடுக்கப்பட்டுச் சாந்த ாகம் மேலோங்கும். இருமுறை உண்ணின் உதாாக்கினி சம க்திவமாதவி குங் தேசானுபவங்களுக்கேற்பச் சரந்த تصویم பாகங்கள் நிெக்கப்பட்டுக் காரபாகம் மேலோங்கும் மும்முறை முதலிய பன்முறை புண்ணின் உத ாக்கினி கணிதவிஞல் சாந்த கோர பாகங்கள் கெடுக்கப்பட்டு சோய் ரோம் பங் கித்திரை மயக்கம் என்பவற்றிக்கேற்ப மூடபாசம் மேலோங்கும். இவ் வாற்ருல் ஆன்மசுகத்தின் முயல்லோர் நாடோறும் ஒருமுறையும், தேசசுகத் நின் முயங்வோர் இருமுறையும், இவ்விரு சுருங்களேயூ மொருங்கே யிழக்க பல்வோர் மூன்று முதலிய பன்முறையும் நன்னலாமென் மேற்படுகிறது. படவே ஆன்மசுகத்தின் முயல்வோர் நாடோறும் ஒருமுறை மாத்திரமே
ஒனவாமென்பது சித்திக்கிறது.
உணவு காரணமாக நாடோறு முயலுதலால் ஆன்மசுகத்திக்குரிய மற்றையவற்றின் முயலுதற்குத் தடையுண்டாகிறது. அசனுல் நித்திய வின்பத்தை யடையவேண்டுமென்னும் விருப்பமுடைய எனக்கு இடை மருது துன்பமுண்டாகிறது. இத்தின்பத்தை மதித்து ஒருநாள்ாயினும் எனக்காக இரங்கி உன்னியந்கையை மாற்றுகின்றிலேயென்பார் ஒருநாளும் ான் நோ அறியாய் என்ருர் இதில், இங்கினம் வருந்துபவர் ஆன்மீகத் நின் முயல்பவரா? அன்றி உணவிர்காக முயல்பவரா? என்று இாரிந்திப் படுகிறது. உணவிற்காக முயல்பவராயின் பலசாளுக்குரிய உணவை ஒரு ாளிற் தேடுதலுங் கூடும். அங்கினர் தேடிய பொருளினுல் உண்டிகொன்சி ஒ_ாறும் வருத்தமின்றி வாழலாம் ஆதலின் இவர் வயிற்றை கோகவேண் டியதில்லே. ஆனூல் உணவின்பொருட்டுமாத்திரம் வருச்சியுழலாது ஆன்ம சுகத்தின் முயல்வோர் ன்ைபொருட்டுச் செய்யுங் கருமங்கன்சற் றது முயற்சி ஒgடு:ன்று வருந்துதல் கூடும் ஆதலின் ஈன்டு வயிற்றினரியற் இயைக் குறித்து வருக்திவோர் ஆன்மசுகத்தின் முயல்பவரே என்பது சித்தம்.
னவைத் தேடுதற்கு முயன்றும் அதன் பெற்றுக்கொள்ளு மாற்ற விங்ஸ் தார் இங்கினம் வருக்கலாமே பெரின் முன்னர் இருநாளுக்கேலென் மூவேலாய்' என்றதஞல் அவரை கோடுக் கூறவில்லே யென்பது வெளியா
கிறது.

Page 32
62 நல்வழி மூலமும்
இங்கினம் நாடோறும் உண்வுப் பராக்?ெ? காலங்கழிக்கச்செய்து ஆன்மசுகத்தைத் தடுக்த்ெத வயிருகிய நீ யான் விரும்பிய நித்திய இன் பத்திற்கேற்ற உதவியை ஒருஞான்றுஞ் செய்யமாட்டாயாதவின் உன் னுேகி கவலேயின்றி வாழ்ந்து யான் குறித்த பயனே யடைதலரிதென்பார் உன்ைேடு வாழ்தல் அரிது என்ருர்,
இதில் ஆன்மீகமுயற்சி செ கற்கு உடல் இன்றியமையாதது. உடல் நிலத்தற்கு உணவு இன்றியமையாதது. உண்ஆட்டப்படுதற்கு வயிறு இன்றியமையாதது. ஆகவும் வயிற்றேடு படி Giorg ஈல் ஆன்மாதத்தித் குத் தடையெனரின் அவ்வ்யிர்ருேடு |- பிரித்துகின்று உயிர்வாழ்ந்து ஆன்மசுகம் பெறுதல் கூடுமென்பது சித்திக்கிறது. a క్తిగా వ్రాr மாகிய வாழ்வு உண்மையில் உண்டா சின்றி வயிற்றைத் தன்வயம: குதற்கு இங்குனர் கூறப்பட்டதா என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. . னில்லாத வாழ்ந்து ஆன்மீசுசும் பெற்லாமெனின் உடலினின்று இங்கினர் டோவேண்டா கூறுதலின் உடலும் ஆற்குரிய உணவும் அஃதுட்டப்படும் உயிரம் இன்றியமையாதன வென்பது இதனுல் உடலினின்று வேகுய் வாழ்க்தி ஆன்மாதம் பெறுதற்கு வேறு விவரங்: என்பது வெளி பாகிறது. இந்திரியர்களின் வளர்ச்சி காதாரம் வயிருதலின் இந்திரியல் களே படக்குதற்கு வயிற்றிவிலமையை படக்குதல் முக்தியமென்று துஆரி தற்கே இங்கினங் கூறப்பட்டதென்ப தி சொல்லாமலே விர ங்குகின்றது.
ஆன்மசகத்தின் முயல்வோர் இந்திரியக்ஜாதி தக்கம் நெறியிற் செல்லவிடாது தடுத்தல்?வன் ஓர். அதற்கு உயிர்றிலுண்டாகும் பசியைத் தன்வயமாக்கி வயிற்றின்பொருட்டுமாத்திரம் ழவ"தி ஆன்ம+நத்தில் இடையீடு முயலவேண்டுமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் சல் வழியாயிற்று,
12-ம் செய்யுள்.
அவதாரிகை
ஆன்மசகத்தின் முயல்வோர் ப9து: தவிர்த்தம் இந்த =బెల్ల్లో వా சேடுதிற்குச் செய்யும் முயற்சி உறுதியந்தாயும் ரீம்வயமற்ற தாயும் இருப்பின் அகஞல் ஆன்மசுகமடைய முடியாதி, ஆசுவின் உறுதியும் கம் வயமுமுடைய முயற்சியினுலேயே உணவுதேடி புண்டு வாழ்த்து கடைத் கோலின் முயலவேண்டுமென்று இச்செய்யுளில் வற்புறுத்துகின்ஞர்
ஆற்றங் கரையின் மாமு மசச றிய வீற்றிருக்த வாழ்வும் விழுமன்றேடயேற்ற முழுதுண்டு வாழ்வதற் கொப்பில்லே கண்டீர் பழுதுண்டு வேருேர் பணிக்கு.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும், 5
இ - ள் ஆறு அம் சரையின் மாமும் விழும் - ஆற்றங் கரையில் ாழுகின்ற மாமும் (அவ்வாற்று சீர்ப்பெருக்கால்) விழும்-அரசு அறிய சிறிருக்த வாழ்வும் விழும் - அரசன் குறிக்கத்தக்கதாகக் களித்து வாழு ன்ற (அதிகார) வாழ்க்கையும் (ஆன்வாசனது சிற்றத்தால்) அழிந்து ாம்-ஆன்றே - அல்லவா? - உழுது உண்டு வாழ்வு ன்ற்றம் - (ஆசிலி ங்) வேளாண்மை செய்து அதனுல் உணவுண்டு வாழ்வதே உயர்வுதற்கு ஒப்பு இல்லே - அதனேபோத்த வாழ்வு பிறிதொன்றில்லேவறு ஒர் பணிக்கு பழுது உண்டு மற்றைய எத் தொழிலுக்கும் அழிவுண்டாகும். எ - மு.
ஆறு +அர்=ஆற்றம் என்றியைந்தது. இதில் அம் என்பது சாரியை. ாமும் காழ்வும் என்பனவற்றிலுள்ள உம்மைகள் எண்ணுேகி உயர்வு சிறப்பு. அரசு என்பது ஆகுபெயர். அது அத்தொழில் செய்வாரை ணர்த்திநின்றது. வீற்றிருத்தல் - யாதிங் குறை வராதென்று இறுமார் திருத்தல் விழுதல் - முன்னறியப்படாது திடீரென்று அழிவு நேரிடு சங், உழுது என்பது ஆகுபெயர் அது அதனேமுன்னிட்ட பயிர்க் தொழிலே யுனர்ச்சிற்று. கண்டர் என்பது முன்னிலேயசை பழுதி = கேடு ஒர் என்பது ஆகுபெயர். அது எல்லாத் தொழில்களினதும் பொதுமையை விளக்கிகின்றது. மாமும் விழு' வாழ்வும் விழும் எனத் தனித்தனி சென்றியையும்.
ஆற்றங் கரையினிற்கு மரம் அவ்வாற்றிலுள்ள கீரையுண்டு செழித் தோங்கிலும் அவ்வாறு பெருகிக் கரைகளே பரிந்துப் பாயுங்கால் அம் மாத்திற்குப் பற்றுக்சோடாயுள்ள மண் முழுவதும் வாரப்படுதலின் அம்மா மானது கிலேயழிக்தி விழுமென்பதும், முன்னீராற் செழித்த மரம் ஆம் ਜੇ சிறிதுகின்றி வற்றிப்போங்கால் உலர்ந்து படும் என்பதும் போதா ஆற்றங் கபையின் மரமும் விழம் என்ருர்,
நாடு, காடு, வாவிக்கரை முதலிய இடங்களி னிற்கும் மரம் அல் வந்திலுள்ள இயற்கை நீருக் கேற்ப கிலேத்துகின்று வாழும், ஆத ஜின், இது சுதந்தரமான வாழ்வுக்கு உவமையாமென்றும், ஆற்றங் கரை பின் மரம் இயற்கை சோல் வாழாதி (வாத்தி ரோகிய) செயற்கை ாோல் வாழுதலால் அங்கீரின் மிகுதி குறைவு பற்றி கிலகு?லச் சுழியும், ஆதலின், இது சுதந்தாமில்லாத வாழ்விற்கு உவமானமாம் என்றும் வற்புறுத்துவார் மாமென வள கூகுதம் ஏரி முதலியவற்றின் கரையிலுள்ள மரம் என்னுதும் ஆற்றங் கரையின் மாம் என்று தெரிக் கோதினுர்,
மதிக்குமாறு சேவைபுரிபவராய்ச் சேர்ந்து துர்பாற் பெற்ற பெரும்பொருளாற் குறைவற்ற வாழ்வு பூண்டர் துவ் வாசன் சீற்றங் கொண்டு வெறுத்துச் சேவையினின்று ரீக்குழி யாதொரு தொழிலு

Page 33
4. நல்வழி மூலமும்
மின்றிக் சழிபெருால்குரவுடையாய் இருந்துவார் என்பதும், அவ் வாசன் மாற்றாசார வலப்புண்டு அரசிழக்க சேருங்கல் தாமூர் தஞ்சமொன்று மின்றி வருக்திவார் என்பதும் போதா அாாறிய விருந்த aւ 1 իaւյն விழும் என்றுர்,
ஆாசன்மாட்டுப் பெரு நட்புக்கொண்டு அரசாங்க நிகழ்ச்சிக்கு இன்றி யமையாத மக்கிரி, சேனு கிபசி முதலிய பெரும் பதவிகளே யடைக் தோமென்று இறுமாத்திருக்கும் வாழ்வும் என்பர் வீற்றிருந்த வாழ்வும் என்ருர்,
ஆற்றங் கரையின் மரம் விழுகலும், அரசசேவை வாழ்வு சுெடுத லும் எவர்க்குங் கண்கூடாகக் காணப்படு மனு பவதிேன் ப ைது விள்க்கு வார் கேட்பாசை புள்ப்படுத்துஞ் சொற்பெய்தி அாேறே என்ருர்,
பயிரிடுக் தொழி வே உயிர்வாழ்வதற்குரிய சிவனப் டொருட்க%ாக் கொடுப்பது, மற்றைய தொழிகெல்லாம் இத்தொழிலின் பயனப் பெறு மாதே செய்யப்படுவனவாம். ஆதலின், சுதந்தாமாக உயிர்வாழு தற்குரிய மேம்பட்ட தொழிங் இஃதொன்றேயாம் என்பார் ஏற்றும் உழுதுண்டு வாழ்வு என்றுச்
ஆர்த்தகம், கைத்தொழில், "சசேவை முதலிய எவ்வகைப்பட்ட தொழில்செய்வோரும் பயிரிகிக் தொழில் லுண்டாகும் பொருட்களேயே இனப்பொருட்கள்ாகக் கொண்டு வாழ்வாான்றித் திக் தொழிலால் விளேயும் பொருட்சளாற் சிவனஞ் செய்யாமையின் மந்தைய சொழிலெல்லாம் பயிரிடும் தொழிலுக்குக் கீழ்ப்பட்டவையாம் என்று விணக்குவார் அதற்கு
ஒப்பு இல்லே என்ருர்,
சுயாதீன்முடைமையாலும் சீரஞ்செய்துயிர்வாழ்தற்கு இன்றியன. பாததாகவனும் மேலோதிப்போக்க உறுதிமொழிகள்ே யாவருங் தடை யின்றி யேந்துக்கொன்னவேண்டுமென்று வற்புரத்துவர் கண்டு იIEრrცyრწ.
பயிரிடுக்தொழிலல்லாத மற்றைய தொழில்கள் எவையும் ாே? வே னத்துக்குரிய பொருட்களேச் சாராமையானும், அத்தொழில்கள் யாஅம் பயி ரிடுக்தொழிலின் LITTLETTI பெறக்கருதியே செய்யப்படுவன ஆகலானும், பயி Fடுவோர் மற்றையதொழில் செய்வோருக்குச் சக தொழிலின் பயனாக் கொடுப்பதில்லேயென்று வரையறைப்படுத்தின் மற்றிையதொழிலினர் யாதுஞ் செய்ய இசையின்றிப் பசிப்பிணியால் வருக்கி மாளவேண்டியவராவர். ஆதலின், இவர் செய்யுங் தொழில் என்றும் இடையூறு தரும் என்பதை விாக்குவார் பழதுண்டு வேறேர் பணிக்கு என்றர்.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 65
இவற்றிலுள்ளி விசாரங்கள் வருமாறு:-
ஆற்றங்காையினிற்கு மரம் அவ்வாற்றுநீர்ப் பெருக்காற் றிருநெள்
ண்டு ஆற்றங்கரையினிற்கு மாத்தை மாத்திரம் எடுத்துக்கூறுதல் ாருந்துமா? பொருந்தாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. அரசர்பாற் செய்வோர் அவ் வாசரால் அழிவுபடுதற்கு உங்மானமாக ஆற்று
கைத்தொழில், வர்த்தகம், சுட்லி முதலியனவும் அழிந்தபோதல் அனுபவமாகவும், அரசறிய வீற்றிருந்த வாழ்வு மாத்திரம் விழுமெனக் பறியது யாதுபற்றியெனின் அரசரே உலக முழுவதையும் ஒருகுடைக் ழாம்புபவர். அவருக் கங்கமாயிருந்து தொழில்புரிவோர் எவ்வாற்று துங் காக்கப்பட்டுவருவார். ஆதலின், அதுவே சிறந்த தொழிலென் நிறுமாந்திருப்பாருக்குள்ள மனத்தருக்கைத் தெளிவித்தற்பொருட்டு அரசறிய வீற்றிருந்த வாழ்வும் விழும்' என்று விதந்தோதிய தென்க.
இதில், அரசறிய வீற்றிருந்த வாழ்வென்பது ஈண்டு அரசருக்கு அங்கமாயிருந்து சேவைசெய்வதை மாந்திரங் குறிக்குமா? அன்றி அரச ரால் நன்குமதிக்கப்பட்டு இட்புக்கொள்ளுதற் சுேற்ற அதிகாரம், செல் வம், தொழிற்றிறமை என்பவற்றை புடைமையையுங் குறிக்குமா? என்று நிசாரிக்கப்படுகிறது. அரசர் நன்குமதிக்கத்தக்க அதிகாரம் செல்வம் முதலியவற்றை புடையவர் தாம் அரசாங்கத்திற் பொருத்தி அழிவற்றிருக் நேமென்னுங் தருக்கடைதக்கு இடமின்மையாலும், செல்வம் துதி ா மென்பவை எவர்க்கும் கிலேயாமையாலும், அரசுக்குரிய அங்கத்த BarG”. அாசன் கடப்பாடாகக் காத்துக்கொள்ளவேண்டுமேயன்றி மத் றயாரை அத்தோழிலுக் கின்றியமையாதவர்களாய்க் கருதவேண்டா பானும், அரசறிய வீற்றிருந்த வாழ்வென்பது அரசசேவையையே விக்கிநின்றதென்பது துரிைபாயிற்று,
உயிர்க் குறுதிபயத்தவே புன்னி பதற்கேற்ப முயல்வார் அவ்வுயிர் பற்றுக்கோடாக நிற்கு முடலிற் கேற்ற வுறுதியை முன்றெரிந்து கோட லின்றியமையாததொன்முகலின் ஒாோவிடத்துக் கெடுகின்ற அரசசேவையையும் உறுதியென்று கடைப்பிடித்தலாகாதென்று விளக்கு

Page 34
நல்வழி மூலமும்
நற்கு 'அன்தே' என்ப்பட்டது. இதனுல் ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயல் ாேர் என்றும் சுயாதீனமும் உறுதியமுடைய வாழ்வையே நடைப்பிடிக் நொழுகவேண்டுமென்பது சித்திக்கிறது.
உழுதுண்டு வாழ்வதை எல்லாத் தொழிலிலுஞ் சிறந்ததென்குங் அதனேயே எவரும் செய்யவேண்டியது மசபாவும், ஆத்தொழில் செய் யாத் அந்தணர் அரசர்களே உயர்ந்தவராகவும், உழுதுண்டு வாழ்கின்ற வைசியாை அவரிலிழித்தவராகவும் கொண்டது பாதிபந்தியெனின் இடதுப்
தொடக்கத்தில் எல்லாவுயிர்களும் தேவசங்கற்பாகவுள்ள காய் கரி
ਉਪਜ குடிகள் பெருகிவந்தமையாலும், புதிய வாழ்வுகள் தலைப்பட்டமையானும் யாவரும் போதிய வினவுக்கேற்ற பயிரிடுங் தொழிலச் செய்து வாழ்ந்து வந்தார்கள். அங்கீனம் வாழுங்கால் ஆன்மஈடேற்ற முயற்சிகள் நீல யெடுத்துவர்தன். இவ்வாழ்வில்ே அமையாத படிக்குெழுக்கம் பூண் டான் நற்புத்தி புகட்டி ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயல்விக்கும் பொருட்டுச் சீக்ாருண்ணியம், பொதுமை, அறநெறியொழுக்கம், ஆசிரியத்துவம் முத வியவற்தை பொருங்கேயுடையாரை அங்கனரென்று பகுத்து, அவருக்கு ஒதல், ஒரிவித்தல், வேட்டல், வேட்பித்தல், ஈதல், ஏற்றல் என்னும் அது தொழி:யும் கொடுத்துவிட்டார்கள்.
ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் கேற் புந்தி புகட்டுகையில் அதனேக் கேளாது படிற்குெழுக்கம் பூண்பர்ன் அடர்த்தி நன்னிவேப்படுத்துமாறு வலிமை, அடக்கியாளூர்திறன் திண்டஞ்செய்தல், நிேசெலுத்துதல் என் பவற்றில் வல்லமையுடைபாரைத் தெரிந்து அரசரென்று பகுத்து, அவர் க்குப் படைக்கலும் பயில், பல்லுயிரோம்பல், புகைத்திரிங் தெறுதல், தல், ஈதல், வேட்டங் என்னும் அறுதொழில்ம் கொடுத்துவிட்
LIT TJET .
மந்தையார் பயிரிடும் தொழிலில் முயன்றுவந்தார்கள். அங்கினம் முயன்று வருங்கால் வோன்மை பெருகியமையின் அவரை முந்நிறத்தி னராகப் பகுத்து, பூவைசியர், கோவைசியர், நனவைசியர் என்றுக்கி, பூவைசியருக்குப் பயிரிடுக் தொழிலேயும் கோவைசியருக்குப் பசுக்காந்த வேம் தனவைசியருக்குப் பண்டமாற்றலேயும் சிதிசெய்தனர்.
தாமாக முயன்று தொழில்செய்து வாழும் ஆற்றலில்லாதாரையும், ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குரிய புத்தியை விளங்க முடியாது தடுமாறுவர் விசயும் இத்திசசென்று பகுத்து, அவரை முற்கூறிய அந்தனர், அரசர், வைசியர் என்னும் முத்திறத்தினருக்கும் ஏவல்பூண்டொழுதுமாறு வைத்
GITTET

தத்துவார்த்த விளக்க உறையும்.
இவ்வாற்றுல் யாவரும் முதந்தன் செய்யவேண்டிய தொழில் பயி 呜 தொழிலாகவும், ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயற்சிக்கிறந்தால் அக் ானர், அரசர், வைசியர் குத்திார் என்று பருக்கப்பட்டமை வெளியா றெது, உடல் மாத்திரம் போற்றிவாழுகல் உயிர்க்கு அதி பயவாமை * உறுதிபயக்கின்ற ஆன்ம ஈடேற்றங் காாண்மாக இங்ானம் பகுத் ாங் அத்தியாவசியமாயிற்று, ஆகவே, எல்லாரும் பயிரிகிச் தொழில்
ਜੀ ਨs if i நீக்கப்பட்டமை தெள்ளிதிர் புலப்படுதல் காண்க. இகளுங் உடங்க் வாழ்வினுங் உயர்வதாழ்வு கருதப்படவில்வே பென்பதியிடம், ஆன்ம டேற்ற முயற்சி காரணமாகவே உயர்வுதிாழ்வு கருதப்படுகின்ரி தென் புதும், அவ்வாழ்வை நிலபெறுத்துதற் கேற்றி அறிவொழுக்கம், அதி ாாம் என்பவற்றையுடைய அந்தணரும் அரசரும் பயிரிடுங் தொழிலுக் ரியவராகிய வைசியரிலும் உயர்ந்தவராகவும், இங்ரிக்கு ஏவல்செய் தொழுகுகின்ற சூத்திரர் இம்மூவரிலும் தாழ்க்கவராகவும் அனுசரிக்கப்படு ால் மாபாயிற்று. ஆதலின் பயிரிடுங் தொழிலினர் அந்தண்ர் ஆாசரி
பம் உயர்ந்தவாாக மதிக்கப்படாமை திண்ணிபாயிற்று.
இதில், அந்தனர், அரசர் ஆகிய இருபாலார்க்கும் பயிரிடுங் தொழிலே விதியாதது யாதுபற்றிபெனின் உடலுக்குரிய வாழ்வாகிபு பயிரிடுங்கொழிவளவினின்றில் ஆதி ஆன்ம ஈடேற்றத்தைத் ாாததும் உடலழிய அழிந்துபோவதுமாய் உயிருக்கு அதிபயாத ாகின்றது. ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியினின்னூல் அஃது காலம் தோறும் அறத்தை மிகுவித்து, அது காரணமாகச் சித்தகத்தமுண்டாய், தானம் பிறந்த வீடுபேரெய்து விக்கும். இவ்வீடுபேற்றிற்குரிய முயற் ைெயச் செய்யவேண்டியது மானுடவாக்கை யெடுத்தாருக்குக் கடப்பா டன்றி உடல்வாழ்வுக்கு மாத்திரமூரிய பயிரிடுக்கொழிலே மாத்திரஞ் செய்தல் கடப்பாடன்று. உடல்வாழ்வு, உயிர்வாழ்வு என்னும் இான் டிற்குமுரிய தொழில் ஒருதிறத்தினர் ஒருங்கே செய்ய முடியாமையால் இருவகை முயற்சியையும் ஒருவர்க்குறுத்துதல் அடாதென்னும், உடல் வாழ்விற்குரிய முயற்சியை புதுக்கின் ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சி குன்று மென்ரிங் சுருதியே ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சிக் குரியாதிய அந்தண்ர் அரசருக்குப் பயிரிடுக் தொழில் கடப்பாடாகச் செய்யவேண்டுமென்ற டருதொழிந்ததேயன்றி. ஆப் பயிரிடுக் தொழிலயும் ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியையும் ஒருங்கே செய்ய வல்லபமுடையாயின் அந்தண்ாரசரும் கும் பயிரிகிங் தொழில் விலக்கானதல்லவென்க. இதனுல் வைசியரும் அவ்வபமுன்டேல் ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சி செய்விப்பதில் பெரிதும் முயலலா மென்பதும் சிந்திக்கிறது. அங்களம் சிந்திப்பினும், தமது பயி ரிடுந் தொழில அறவே யொழித்துவிடலாகாதென்பது சித்தமாயிற்று.

Page 35
நல்வழி மூலமும்
இந்திாரென்முல் எவல் செய்பவர்கள். இவர் தமது உடல்வாழ்வுக் குரிய தொழிலேத் தம் புத்தியார் செய்ய வல்லமை யின்றியும், ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குரிய அறிவொழுக்கங்கள்ே உணர்ந்தொழுகு மாந்த வின் பியும் தொழிலின்மை, படிந்ருெழுக்கம் முதலியவற்தைக் கடைப்பிடித்து வருந்தி புழன்று கெடாவண்ணம் நந்தனர், அரசர், வைசியர் என்னும் முத்திறத்தினரும் தங்களுக்குக் கீழ்ப்படுத்திவைத்தத் தொழில் புரிவித் தச் சிவனங் கொடுத்தும், நல்லொழுக்கங்களோப் பயிற்றியும் உயரச் செய்தவருகின்ருர்கள். இவ்வாற்ருது, ஆந்திரர் தம்முனர்வார் செய்யா விடினும் கம்பினுயர்ந்தாரினுதவியால் அங்குக்குக் கீழ்ப்படிந்த வேண் .." வொழுக்கங்களேப் u ஈன்னிதியடைந்து ரவேண்டியது அந்தியாவசியமாயிற்று. இவ்வாறன்றி, சுயாதீனமாகத் தொழில்புரிந்து விேக்கவும், ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குரிய அறிவொழுக்கங்கள் புனர்
இவர்க் கார்ரி லுண்டாயின் நமக்கு அரசர் வைசியர் என்பார்க்கு அடிமைபூண்டொழுகவேண்டிய சிபதி பில்.ே ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சி செய்ஜிக்குக் தகுதிண்டாயின் அது இத் செய்விக்கத் தடையின்றென்பது துணிபு.
இதுகாறுங் கூறிப்போர்தவாற்ருல் ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் பொருட் நிச் சாதி பிரிக்கப்பட்டதேயன்றி, உடலுக்குரிய வாழ்வு முயற்சியின் எற்றத்தாழ்ச்சியால் சாதி பிரிக்கப்படவில்லேயென்பது தெள்ளிதிற் புலப் படுகின்றது. உடல்வாழ்வுக்குரியவர்ஞர் சாதி பிரிக்கப்பட்டதெனின், மிகு ம்ே பறவை முதலியனவும் உடல்வாழ்வுக்குரிய முயற்சி செய்தவின் வைகளுக்கும் மானுடயாக்கை யுடையாருக்கும் பாதும் பேதமில்லே. எனவே எல்லாவுயிர்களும் ஒத்த சாதியினசேயன்றி உயர்வு தாழ் வில்லேயென் நேர்படும். ஆகவின் உடல்வாழ்விற்குரிய முயற்சியார் சாதி பிரிக்கப்படவில்:பென்பது சித்தம்.
இவ்வுண்மையை புணராதி தக்காளத்திச் சிலர் தம் முன்னுேர் உயர்த்து கொழுக்கம் முதலியவற்றல் மேம்பட்டிருந்தமையால் இம் மா பிற் பிறந்த தாம் எவ்வகைப் படிந்தெழுக்கம் பூண்பினும் உயர்ந்த சாதியென்ம்ே முன்னுேர் முயற்சியொழுக்கங்கள்ாங் ருழ்வடைந்தமை பற்றி அம் மசபிள் பிறந்தார் எந்தனே உயர்வுடைய அறிவொழுக்கம் முயற்சி யென்பவற்றைப் பெற்றிருப்பினும் இவரின் முன்ஞேர் கரான மாக அவர் தாழ்ந்தவரென்றுந் ததேடுமாறி உயர்க்கோாை யிழிந்தும், தாழ்ந்தோரை புயர்ந்திபு மிடர்ப்பட்டுழலுகின்ருர்கள்.
உழுதுண்டுவாழ்வதற் கொப்பில்லேயென்றில், அங்ானம் வாழ்பவர் செல்வத்தார் மூழ்வடைந்தும், எனேய அரசசேவை, வர்த்தகம், கைத்
தொழில் செய்வோர் செங்வத்தாலுயர்வடைந்தும் கான்புரிதல் கட்டாது.
亭
அங்ஙனமாகவும், உழுதுன்பார் செல்வத்தார் ருழ்வடைந்து நல்சுடர்ச் தும், மற்றைய தொழில்செய்வார் செவ்வந்தாலோங்கியும் 斗西宮蟲)」g

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 89
வசித்தமாகவின் இவ் வழுதுண்டு வாழ்தல் ஏற்ற மென்பதி அனுபவத்
பொருந்துமா? பொருந்தாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
செல்வமென்பது நாணயமாகிய பணத்தைப் பொறுத்ததன். ஞல் பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு சகல பொருட்களேயும் விந்துவிடு ன்ெற ஆட்சி யிருப்பதஞல் அதனேச் செல்வமென்று வழங்குகின்ருர் ாள். அஃது உண்மைச் செல்வமாய் உலகினருக் குறுதிபயக்கத் தகா தென்பதை விளக்குகின்ரும். பனம் அல்லது நாணயம் என்பது பொரு ட்களப் பெறுதற்காக ஏற்பட்டதேயன்றிப் பொருட்களே விளவித்தற் ஏற்பட்டதன்று. உண்வுக்குரிய பொருட்கள் விரயாக்கால் பணம் யாதொரு விதவியும் உயிர்களுக்குச் செய்யமாட்டாது. உதாரணமாக, உணவுப் பொருட்கள் யுண்டாக்குவதை அறவே யொழித்து எல்லாரும் பணத்தை வைத்திருப்போமாயின் அப்பனத்தைக் கொண்டு உணவுக் குரிய பொருளொன்றும் வாங்கி முடியாமற்போம். ஆஞல், எல்லாரும் பயி ரிடுந்தொழில மாந்திரம் வைத்திருந்தால் எவரும் முட்டின்றி உன இண்டு சிவித்து வாழலாம். பணம் சேசே உனவாவதில்லை. பயிரிடும் தாழிலினர் விற்க அல்லது கொடுக்கச் சம்மதித்தாலன்றிப் பணமாக் ரம் வைத்திருப்போர் சீவனஞ் செய்யமாட்டார். அன்றியும், உடம் பில் உயிரை நிறுத்துதற்கேற்ற உணவே வாழ்வுசெய்தற்கு முக்கிய மானது. அஃதில்லேயேல் உயிர்வாழ்வே யில்லாமற்போம். பணம் எப் போதும் இருந்தபடியிருக்கின்றதன்றி உணவாகவாவது மற்குெரு பொரு ன்ாகவாவதி காரியப்படுத்தப்படவில்வே. அஃது எவ்வகை வாழ்விற்கும் நேரே பயன்படுவதில்லை. ஆதலின், அதனே வைத்திருப்போர் செல்வத்தா ஐயர்ந்தவரென்றும், அஃநின்றிப் பயிரிடுவோர் செல்வத்தார் குழ்ந்தவ ாேன்றும் கூறுதல் ஒருவாற்றுலும் பொருக்தாது. அன்றியும், பயிரிடு வோர் அதஞலேயே நேரே சீவனஞ்செய்து வாழ்கின்றர்கள். பனம் வைத்திருப்போர் அதனே புண்டு வாழாதி பயிரிடும் தொழிலினரை யெதிர்பார்த்திருத்தலால் பாானே வாழ்வுடையவராகின்ருர்கள். ஆத வால் சுயாதீனமான வாழ்வு செல்வ வாழ்வென்றும் பார்தீனமான வாழ்வு செல்வவாழ் வல்லவென்றும் மகிக்கப்படுமேயன்றி மாறுபாடாக மதிக்கப்படமாட்டாது.
இவ்வார்ருல் பசிப்பிணி நீங்கி உயிர்வாழ்வதற் கேற்ற பயிரிடுங் தொழிவே இன்றியமையாததென்றும் அதனேச் செய்யு மாற்றலில்லா தார் அப் பயிரிடுந் தொழிலால் வரும் பயனுகிய உணவுப் பொருளேப் பெறுதற்கு அரசசேவை, வர்த்தகம், கைத்தொழில், கூலி முதலிய தொழில்களேச் செய்கின்ருர்களென்றும் உந்துணருங்கால் இதுவே பார்க்கும் இன்றியமையாத தொழிலென்றும் தெளிவாகின்ானமயால் பயிரிடுங் தொழிலாகிய ஒன்றே தொழிவென்பதும், அதிலுயர்ந்ததும் அதையொத்ததுமான தொழில் பிறிதொன்றுமில்லேயென்பதும் அனுபவ

Page 36
70 நல்வழி மூலமும்
மாக வெளிப்படுதல் கண்டுகொள்க. இதஞல் இப் பயிரிடும் தொழில் இல்லாக்கால் ஏனிேய தொழிலாள் பயனில்லேயென்பது சித்தித்தது.
இங்ஙனமாகவும், இதனுண்மையை புள்ளவாறுனராது தற்காலத்தி லனேகர் பயிரிக் தொழில் மிக விழித்த தொழிவென்றும், அாச சேவையை மிக அயர்ந்ததென் அம் மாறுபாடாக அனர்த்து, தாம் முன் செய்த பயிரிடுங் தொழில பாவே யொழிந்து, அரசசேவைக்குரிய பிர பத்தனங்களில் உழன்று, சுற்றில் தொழில் யாதொன்றுகின்றி : ன்ஞ் செய்யமாட்டாது தேம்பித்திரிகின்றர்கள். இங்ாசசேவையை விரும்பியதஞல் இவர்கள் பெற்ற பேறு நமது உறுதியான பயிரிடுக் தொழிப்ே பிழந்ததும், வேறு தொழிசொன்றும் பயிலாத சோம்பேறிக் ாாய் வந்ததுமேயன்றி வேறு பாது திங்: யென்பதைக் தற்காலத்தில் அனுபவமாகக் கண்டுகொள்ளலாம்.
இதிலுள்ள உவமான உவமே பங்கள்.
Elainn T. gali GÄLLILII
ᎦᎢ ᎢᎦr
ஆற்றங்காை அரசசேவை
ff துரசசேவைபுரிவோர்
அடிமறிந்து விழுதல் சேவையால் சீக்கப்படுதல். அரசறிய வீற்றிருந்த வாழ்வம் என் உயர்வுசிறப்பும்மைபுண்ர்த்திக் கூறியதனுல் அதிற் குறைந்த வர்த்தகம் கைத்தொழில் கூலி முதலி பவை விழுதல் சொல்லாமலே விளங்கும். அன்றே என்னும் விஞ உாப்பாட்டுவிடையை புணர்த்திற்து. அதற்கு என்பதிலுள்ள அதி உழு துண்டு வாழ்தலே புணர்த்தலாம் பண்டறிசுட்டு ஒப்பில்லே எனவே சிக்கதுமில்லேயென்பதி சொல்லாமலே விளங்கிற்று விளங்கவே உய வசிறப்போ டிரிந்திதழிஇய வெச்சவம்மை கொக்குகின்றமை வெளியா
விற்று. அது ஒப்புமில்லே என விரியும். மரம் சாதியொருமை.
துரசசேவை முதலான உறுதியற்ற தொழில்களில் எமார்தி உழ என்று சவியாது, உறுதியான பயிரிடுந் தொழிலேயே கடைபிடித்த சிற் ால் ஆன்ம ஈடேற்றத்திக்கு இன்றியமையாததென்று வற்புதுக்திகவால்
இச்செய்யுள் சங் வழியாயிற்து.
13-ம் செய்யுள் அவதாரிகை பெற்ருர் சுற்றம் நட்பினர் என்பவரால் உலகவாழ்வுக்குரிய உதவி களே படையலாமேயன்றி ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் கேர்றவற்றைப் பெற முடியாதென்றும், அவ்வான்ம ஈடேற்ாந்திக்குரிய முயற்சிகள் முழுவ தையும் மற்றையாரைக்கொண்டு பெறலாமென் நம்பியிராது தானே செய்து ஈடேறல்வேண்டுமென்றும் இச்செய்யுளில் வற்புறுத்துகின்ருர்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும், 7.
ஆவாசை யாரே யழிப்பா ரதுவன்றிச் சாவாசை யாரே தவிர்ப்பவ-சோவசம லேயம் புகுவாசை யாரே விலக்குவார் மெய்யம் புவியதன் மேல். இ. ஸ் ஆவாரை அழிப்பார் யார் - (அறிவு ஒழுக்கம் தொழில் என் வந்துல்) உயர்ந்தி வருவானாக் கெடுப்பவர் ஒருவருகில்-ேஅது அன்றிதிங்லாமல்-சாவாரை தவிர்ப்பவர் யார் - சுகம் ஆயுள் வாழ்வு என் வந்தைக் கெடுத்து) அதிவரை விலக்குபவரும் ஒருவருமில்லே-ஒவா ால் - ஒழியாமல்-வம் புகுவானா விலக்குவார் யார் - பிச்சையெடுப்பா ாத் தவிர்ப்பவரும் ஒருவருயில்வே-அம் புவியதன்மேல் மெய் - அழ யே பூமியின்கன் இவை உறுதிகனாம்.
ஏகாரமூன்றும் விணுவிற்கிதைபயப்பதாய தேற்றப்பொருளில் வந்தன.
முற்ருெடர்பான கன்மானுகுணத்தால் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்கியைந்த நெறியொழுகல், பத்திசெய்தல், மெய்யறிவுர்ைதல் என்பவற்றின் முய *றுயர்வால் அவற்றினின்றுங் தடைசெய்து கெடுத்துவிடுதல் தன்னு நிப் பிறரேசாலும் முடியாதென்பார் ஆவாரை யாரே அழிப்பார்
இதில், தனது சுன்மானுகுணகத்தால் உண்டான ஆகாமிய முயற்சி பால் ஆன்மஈடேற்றத்தின் முயலலாமா? அன்றி ாேழினும், மற்றை பாருடைய உதவியாலும் ஆன்மஈடேற்றத்தின் முயலலாமா? அன்றி இரு வகையானும் முயலலாமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
தனது குணமே தன் முயற்சி யொழுக்கங்களுக்கேதிவாவதன்றிப் திதொன்றன்று. நிழின் பயன் அனுபவமாதவேயன்றி முயற்சிக்கேற்ற குனமாகிறதில்ல. பிறருடையசெயல் தனது குணத்தைத் தடுக்கமாட் டாது. ஆதலால், நாழின்பயனுலும் தன்முயற்சியின்றிப் பிறர்செய்யும் தவியாலும் ஆன்ம ஈடேர்ரம் சித்தியாதென்பதும், தனது முயற்சியி
ஆலே சித்திக்குமென்பதும் தெளிவாயின.
தனது கன்மானுகுண்வயமாய் சின் தீநெறியொழுகி, பீகம், ஆயுள், ாழ்வு என்பவற்றை யொருங்கே கெடுப்பாரையும் பிறருதவியார் நடுக்க முடியாதென்பார் சாவாபை யாரே தவிர்ப்பவர் என்ருர்,
இதில், சாங்ாரையும் தின்பக்தரத்திக்க செயலின்ாையம் மருத்தானும் ாத்டத்தியாலும் தண்டந்தாலும் தடுக்கலாமா? தடுக்கலாகாதா? என்று
காரிக்கவேண்டிற்து.
எவரும் தம் மனதின்படிந்துள்ள செயலேயே பிறர்காணுது செய்தும் ஒழுகியும் அவற்றின் ரீப்பயன்களே படைவாான்றி அறிவுடையாரும்
மருத்துவரும் செய்ய முபகாரங்களினுல் அவரது தீச்செயல் நீங்கி நற்ப

Page 37
நல்வழி மூலமும்
பன் பயன்ாதாகவின் அங்கினம் கெடுவான புத்திபுகட்டு மாசிரியரும், மருத்துவரும், நீண்டஞ்செய்யு மதிகாரிகளும் எவ்வாற்ருனுந் தடுக்கமாட் டார்களென்பது சிந்தித்தது.
தம் வாழ்விற்கேற்ற பொருடேடல், காத்தல், ஏற்றவாறு செலவு செய்தல் அப்பொருளால் வேண்டிய வாழ்வெய்துதல் என்பவற்றிற்குரிய கன்மானுகுணமில்லாதார் எந்துனேச் செல்வங்களே பொருங்கே யுபகரிப் பினும் அவற்றை யுடனே யிழப்பாரென்றும், அத்தகைய இழப்பு நேரு தற்கேற்ற கன்மானுகுனங்களப் பொருள்கொடுத்துதவுதல் மார்ரமாட் டாதென்றும் விளக்குவார் வாள் "ஐயம்புகுவரீனா என்னுது ஒவாமல் ஐயம்புகுவானா யாரே விலக்குவார் என்சூர்
இதில் பிச்சையிாந்துண்டாருக்கு வேண்டிய செல்வங்களக் கொடுத் தாங் ஆவார் விாந்தங்குெழிவினீங்கி நல்வாழ்வடைவாரா? அடையமாட் ட்ாரா? என்று விசாரிக்கப்படுகின்றது.
செய்யவேண்டிய செலவு, பாதுகாப்பு, அனுபவம் என்பவற்றை நன் குண்ருதங்கேற்க கன்மானுகுனம் உடையவரே தமது வாழ்வுக்கேற்ற செல்வங்காேக் காப்பாத்துங் குணமுடையாாவர். அவ்வாறு வாழ்விற் கேற்ற பொருளேக் காக்குமாற்றலில்லாத கன்மானுகுனமுடையார் எத் துனேச் செல்வங்களேப் பிறருதவிலும் அவற்றைத் தம் வாழ்விற்கேந்த வாறு பாதுகாத்தி வாழமாட்டார். ஆதலின் பிச்சையிர்ப்பாருக்கு கீத் துணேச் செல்வங்களே புகவினும் அவர் அவற்றை போம்பித் தம் பகிரப்பை நீக்கமாட்டாரென்பது விளங்கிந்து,
துர்க்குனங்களினின்று நீங்கி அான்ெறியொழுகல், பத்திசெய்தல், மெய்யுணர்தல் என்பவற்றிற் நம்மை படிப்படுத்தி யொழுகுவாரையும், துர்க் குனத்தையே கடைப்பிடித்துக் கொலே, தெய்வநிந்தை, விபரீதவினர்வு என்பவற்றிங் ரம்மை வயப்படுத்தி யொழுகுவாரையும் பொருளேப் பாதுகா வாமை, மாற்றம், சோம்பல் என்பவற்றிற்றம்மை வயப்படுத்தி யொழுகு வாரையும் எவரும் மாற்றி ந்ேதுநிலப்படுத்த முடியாமை இப்பூவுலகி வலு பயசித்தமென்பதை விளங்குவார் மெய் அம்புவியதன் மேல் என்ஞர்.
இதிகாரங் கூறிப்போக்கந்ஜில் ஒவ்வொருவரும் நமக்குண்டான குனங்கள் தமது மதியிஞல் முற்சென்மங்கடோது மடிப்பட்டுவந்தா வென்று தெளிர்தி, தம்மதியாலுண்டான் விக்குனங்களத் தம்மதியாவே மாற்றலாமென்து துணிந்து, ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சிக்குரிய நற்குன முடையார் அதனே மென்மேலும் பெருகச்செய்தும், அதற்கு மது: யான அர்க்குன்முடையார் ஆக்குணத்தைத் தம்மதியாந் நடுத்து ரன் ன்ெறியிர் நம்மைச் செலுத்தியும், இவையெல்லாம் வாழால் வந்தன வென்னு மடைமையை யொழித்தும், உயிருக்கின்றியமையாத ஆன்ம ஈடே ற்றத்திற் றப்பாமல் முயலவேண்டுமென்பது சித்திக்கிறது.
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 73
கன்மானுபத்தின் விாக்கம் பின்வரும் சிவாயநம என்னும் 15-ம் புளுரையில் விாக்கப்படும். ஆண்டுக் கண்டு தெளிக. தத்தர் நீர்குண்ங்கள் ஊழால் வந்தனவென்று மயங்கி அதனுேதி மொச் நிழல்யார்ை மந்தி, ਘ, நிக்குனங்களேத் நம் , கட்ப்பிடிக்கலாமென்று நூற்புறுத் நவின் இச்சேய்புள் நல்வழியாபித்து,
14-ம் சேய்புள். அவதாரிகை, தனது ஆகாபியத்தினுவே ஆக்கக்கேடுகள் விளகின்றன. இக்கார
திற்குரிய ஆகாயியங்களில் முயன்று RL தேறுதல் மரபாம். இம்மாயை யொழித்து, மந்தையாருடைய முயற்சி யக்கொண்டு தான் வாழி விரும்புதல் தன்யமாக வயிர்வாழாமையை பொக்குமாவின் அவ்வாழ்வினும் *ITքIT3:4ք புயர்ந்ததென்றும், வாழின் தன்வயமாகவே முயன்று ாழவேண்டுமென்தும், ஆங்கினம் வாழாக்கால் ஈடேற்ற முயற்சி சிறிதும் சித்தியாதென்றும் இக்கவியில் "무 துத்துகின்ருர்,
சுயாதீனவாழ்வு பிச்சைக்கு மூத்த குடிவாழ்க்கை பேசுங்கா திரைபல சொல்லியிடித்துண்கை-சிச்சி வயிறு வளர்க்கைக்கு மான மழியா துயிர்விடுகை சால அறும். ਉ போங்கால் - (ஆராய்ந்தி) சொல்லுமிடத்து-பிச்சைக்கு மூத்த குடிாழ்க்கை- திரைபிசத்துன்பதிலும் (தாழ்வில்) உயர்ந்த சிவன் வாழ்க்கையாதி-பல இச்சை சொல்லி இடித்து உண்கை- (தனக் குன்ன் பலவிதமான் சேர்க்க: # சொல்வி (இரக்கப்படுவார்பால்}
ார்க்கைக்கு - பசிதீர்த்து உயிர்iாழ்திற்கு-மானம் அழியாது -மானத் தைக் கெடாதி-உயிர் விடுகை சால் உறும்- (அப்பசியால்) இநீர்தி படுதல் பெரு நன்மையைத் و الله - التي - شقيق
| என்பதிலுள்ள குவ்விருபு நீக்கப்பொருடரும் இன் ருபாகத் திரிக்கப்பட்டது. மூச்சி என்பது முதன்மை யென்னும் பன்படியாகப் பிறந்த பெயரெச்சம்
தன்வயமற்ற உயிர்வாழ்வு பிச்சையொன்றேயாம். இவ்வாழ்விலும் தாழ்வான வாழ்வு உண்டா? இல்லேயா? என்று ஆராயுங்கால் என்பார் பிச்சைக்கு முத்த குடிவாழ்க்கை பேருங்கால் என்ருர்,
இதில் ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயல்வோர்க்கு நல்குரவுண்டாங்கால் அவரிரந்துண்டு ஆன்ம் ஈடந்ததின் முயலுதல் வேண்டுமா? அன்கு
ான்து விசாரிக்கப்படுகிறது.
。 ந்ேதுவாங்கி புண்துதலாம்-சிச்சி - இது எங்வளவு அருவருப்பு-வயிறு

Page 38
74 5 adalíf լբavgբլt
எவரும் ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலாது உயிர்வாழ்விற் பயனில்: உயிர்வாழ விரும்புவோர் எத்ரிலேபில் வாழினும் ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலாாாயின் அவ்வாழ்வு வேண்டப்படாததாகும். ஆகவே, பிச்சையெடுக் திண்டார் உயிர்வாழுதலின் அவர் ஆன்ம் ஈடேற்றத்திற் சப்பாது முயல வேண்டுமென்பது சிந்திக்கிறது.
இதில், இரத்தார் இரக்கப்படுவாரால் உயிர்வாழுதலின், அங்கனம் வாழ்ந்து செய்யும் ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியின் பள் படையுமா? அன்றி இரக்கப்படுவாரை அடையும் நின்றி இங்விருதிற தந்தாாையு மடையுமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்.
இாக்கப்படுவாரா லுயிர்வாழிலும், தங்களம் வாழுங்கால் இப்பார் யாதுஞ் செய்யாது வாள்ாவிருத்தி இறப்பரிேல் அவ்வுயிர்வாழ்வுக் கேற்பக் கொடுத்த அறமேயன்றி இரத்தாரின் செயலால் யாதொரு பட்ளே, திரக்கப்படுவாரடையமாட்டார் ஆதலானும், இரக்கப்படுவார் : புயிர்வாழச் செய்யாராயின் அவ்விரப்பார் பாதுஞ்செய்யா நிரந்திடு வார் ஆதலாலும், இரப்பாரை உயிர்வாழச் செய்தமையாலேயே ஆன்ம் ஈடேற்ற முயற்சி புண்டானதாகவானும், இவ் விக்கார்செய்தி ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியின் பயன் இருபாலாரையு மடையுமென்பது எளிதின் விளங்குகின்றது.
நான் மற்றையாரோடு தொடர்பின்றிக் காடு மலே முதலியவற்றில் ானித்து வாழாது, குடிகளோடு தொடர்ந்தி வாழும் வாழ்வெண்பார் "வாழ்க்கை" என் வாளா கருதி குடிவா ழ்க்கை என்ருர்,
தன்வயமாகத் தொழில்செய்து விேத்தற்குரிய தகுதி வாய்ந்திருப்ப விம் அதன்ேபொழித்தி, பேராசைவத்தினுலாயினும் சோம்புத்தனத்தினு வாயிலும் தனக்குண்டான அவாக்களே நிறைவேற்றுதற்குப் பிறர்பார் குறை பிரந்து அவர் மறுத்தவிடந்தும் வலிந்துவாக்கி பலுபவித்தலேன்பார் இச்சை பல சொல்லி இடித்துண்கை என்ருர்,
அங்க்வீனம், கோய், இளமை, முதுமை என்பவற்றை யுடையார் நம க்குக் கடமையாக இதன்ா செங்குமின்றியக்காலே யிாக்கவேண்டியது மரபு அங்கன்மாகவும், மேற்கூறிய குறைவுபாடொன்றுமின்றி இரத்த லும், இாக்குங்கால் இக்கப்பலோசைக் கடித்தும் இகழ்ந்தும் இடிந்து வாங்குதலும் மானந்தீர்ந்த பேரிதிபாவாமென்பர் சிச்சீ என்ருர்,
இதில், இரக்கப்படுவாரின் மனவொருப்பாடின்தித் தன்னங் கரு நிக் கடிந்து வாங்குதல் இரத்தலாகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப் படுகிறது.
இந்தலாவது இரக்கப்படும்ாரின் முகமார்ச்சியோ தகுநிடையார் வேண்டியவற்றை யேற்றல், இச்சையல் சொல்லி யிடித்திண்தையாவது இக்கப்படுவாரின் வெதுப்போடு தகுதியற்குர் நெருக்கி வாங்குவது, து

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
ன், இஃது எவ்வாற்றுலும் இரத்திற்ருெழிலோ டமையாரென் தெளிவாகிறது. அன்றியும், இப்பார் உயிர்வாழ்ந்து விடைத்தேவா
மன்னும் உவப்போடு ஈதலால் இாக்கப்படுவார்க்கு நற்பயனுண்டா இச்சைபவ சொல்வி பிடித்துன்கண்வில் இாக்கப்படுவார் வெறுப் பாடு தம் பொருளே யிழத்தவர்ல் அப் பொருட்பயன் ரீப்பயனரின் தி. இவ்வார்துல் இச்சைப சொல்லி பிடித்துண்கை இரத்தலுக்கு மாறுபாடான செயவென்பது விளங்குகின்றன. விளங்கவே, இரத்தம் ரெழில் இரக்நார் இரக்கப்படுவார் ஆகிய இருபாவார்க்கும் பயன் பருவ தென்பதும், இச்சைபவ சொல்லி பிடித்துண்கை இாக்கப்படுவார்க்குக் பந்தையும் இச்செயல் சொல்லி பிடித்துன்பார்க்கு மாத்திரம் துப் போது அர்ப மகிழ்ச்சியையும் பின் துன்பத்தையும் பயந்தலால் இச்சை பல சொல்லி பிடித்துண்கையும் இரத்திலும் எவ்வாற்றிலும் ஒப்புமை
ਜi।
இங்கினம் இச்சைபவ சொல்வி யிடித்துண்டார் ஆன்ம ஈடேற்றத்
ன் முயல்பவராயின் அவ்விாந்தின்னு முயற்சியால் வருங் தீமையை பறிக் கொழிப்பர். அங்ான மொழியாது இச்சைபல சொல்வி யிடிக் திண்ண்வால் இவர் ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியிர் சிறிதுஞ் சித்தன்ேயில்லாத ர் என்பதை விளக்குவார் வாழ்க்கைக்கு என நாளா டருது, ,ינו נווה
வளர்ச்சைக்கு என்து அடைபுணர்த்திக் கட்சிஞர்.
ஆன்ம ஈடேற்ற முயற்சியிந் சித்திபெறுதற்கு உயிரிழக்கிரிேடினும் அதனோத் தப்பாது கடைப்பிடித்தலே மானமுடைய வாழ்விாம். அவ்வா நின்றி ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயவாதும், உயிர்வாழ்க்கைக்கு இடையூ பண்டாங் காலத்து மான்த்தை பிறுத்தி யிரவாதம் வாழ்தலினும் வாழா திறக்கல் நன்மை பயக்குமென்பார்மான மழியாது உயிர்விடுகை சால
|s"। זו וען
இதில், உயிர்வாழ்தர் பொருட்டு இச்சைபல சொல்லி இடிக் துன்கை மாாமாகுமார் ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
இச்சைபல சொல்வி பிடித்துன்னவாற் றன்பா துள்ள கரும முழுவதும் கான் பொருள்பெற்றுலா வலிந்துசென்றடைந்துவிடத் தான் கருமமற்ற ங்கியையடைய நேரிடும். திருமயில்லேயாகவே ஆயுள், வாழ்வு, அறிவு என்பவற்றை யொருங்கே பிழந்து மிகத் தாழ்ந்ததிலே சித்திக் கும். ஆகவே, தாழ்த்தசில சித்திந்தக்கு ஏதுவான செயல் மானமாகாமை
LL
நன்பாலுள்ள தருமத்தை பிழந்து, தாழ்ந்த பிதவியிலுழன்று கெடு தவிலும் தன் புத்தி நிலப்படுமாறு பிறவியை யிழந்தால் அப்புக்கி மறு மையிஞயினுஞ் சிதிக்குமென்பார் வயிறு வளர்க்கைக்கு மானமழியாது உயிர்விடுகை சாலவுறும் என்ருர்,

Page 39
76 நல்வழி மூலமும்
இதில், உயிர்விடுதலென்பது மானங்கெடத்தக்கதான் வயிறுவளர்க்க
சேர்ந்தவிடத்துப் பசிப்பிரியால் வருக்தி பிறத்தலேக் குறிக்குமா? அன்றி,
ஆறு குளம் கிண்று செருப்பு மல் முதலியவைகளின் வீழ்ந்திரத்தலேக்
குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
மானத்திற் றீாாதுநின்று இறப்பின், தத்தொடர்புபற்றிப் பின்னும் மான்முடையாாகவே பிறப்பெடுத்திக் கடைந்றுேக் தகுதி பெறலாம். மக்கொவே செய்யின் உடம்பு பேறுதற்கே முடியாது பசாசடிங் கொன் நிழல்பேன்டுருவிகள் அஃது என் துஞ் : வின், ஈடேற்றங்கருதி வலியுறுத்துபவர் அதற்கேற்பக் கூறுவாரேயான்றி, மாறுபாடாகக் கேடுபயக்குமாறு கூறமாட்டாாதலின் ஈண்டு உயிர்வி தங் மானத்தை சிறு த்திக்கொன் நியிர்விடுதல் என்னும் பொருளேயே குறி க்குமென்பது தெள்ளிநிற் புலப்படுகின்றது.
இதில், பசிப்பினரியால் வகுக் நியிரத்தில் தற்கொல ஆகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்து.
பசிப்பினரியை மானந்தார் நீர்க்கவேண்டுமென்று உண்ணுதிருப்பவர் அம்மானத்தார் பசிப்பிளி திருமாறு சம்பவிப்பின் உயிர்துரிக்க மாட் டார். ஆதலின், தாம் இரக்கவேண்டுமென்னும் நியதிகொண்டு உண்ணு திருக்கவில்லே, தற்கொல் இறக்கவேண்டுமென்னும் நியதிகொண்டு தானியப்படுவது. இவ்வாற்றல் மானங்காந்தற்காகப் பசியிரு நிறத்தல்
.
முன் செல்வராயிருந்து பின் நல்டர்ந்த இரங்கவேண்டி நேரிட் டவர்கள் உணவையொறுக் துயிர்சித்தல் மானமாகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
செல்வம் வறுமை என்று மிரண்டும் முன் செய்து வின்ேபின் பய கை அனுபவத்துக்கு வருவன. இவ்வூரின் பயன் எவ்வாறுபினும் அவ் ற்றைப் பொதுமையுடனுகர்ந்த ஆன்ம ஈடேற்றத்தின் முயலவேண்டியது கடமை ஆதலாலும், செல்வத்தை ஒவ்வொருவரும் தாம் யாசீனமாகக் கொண்டு பிறவாமையானும், எப்பொருட்களும் சராசங்கள்பமாக மார் றப்படுக லஓபவசித்தமாகaாலும், பிச்சையெடுக்கும் பீலேயினும் ஆன்மாக முயற்சிக்கேற்ப முயன்றுயிர்வாழவேண்டுமேயன்றி இங்கினம் பிச்சையிா த்தல் மானமற்ற செயவென்று கருதல் அமையாதென்சு,
சோம்பலின்வயப்பட்டு முயற்சியின்றியிருந்த பிறருகாலியால் விரை ங் சிவரஞ் செய்யவேண்டுமென்றம் பேனா பாவித்தின் கிழுக்கள் வின் அம் மானம் நீங்காது காந்து உயிர்வாழ்க் ஆன்மாகத்தின் முயல் வேண்டுமென்று வலியுறுத்ததிலின் இச்செய்புள் நல்வழிபாயிற்று.
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 77
15-ம் செய்யுள் அவதாரிகை, கள்மமாவது ஆகாயம், கஞ்சிதம், பிரசாத்தம் என மூன்
கப் பிரிந்து உயிர்களத் தொடர்ந்து பிறவியைக் கொடுத்து, நில பற்ற இன்பதுன்பங்களப் பயந்தலின், சித்தியஇன்ப மடைதலாகிய ம ஈடேற்றத்திற்குத் தடை சேரிடுகின்றது. இத்தொடர்பைக் நிந்து, ஞானமுனர்ந்து வீடுபெற வேண்டுதலின் அருங்கேற்ற தத்தி
இக்கலியில் வற்புக்கின்றர்.
5茄Lo侣gü。 சிவாய கமவென்று சிக்கித் திருப்போர்க் கபாய மொருநாளு மில்லே-யுபாய மிதுவே மதியாகு மல்லாத வெல்லாம் விதியே மதியாய் விடும்.
இ = iர் சிவாய நிம என்று - சிவத்துக்கு வணக்கம் என்று-சிங் நித்து இருப்போர்க்கு (விசாரிந்தித் தெளித்து திடசித்திக்கொண்டு) நியானஞ்செய்திருப்பவருக்கு-அபாயம் ஒரு நாளும் இங்லே - கேடு ஒரு காலத்தும் இல்லேயாம்-உபாயம் இதுவே மதியாகும் - இந்த உபாய மொன்றே கடைத்தேறுதற்குரிய புத்தியாம்-அல்லாத எல்லாம்-இது ல்லாத மற்றைய உபாயங்களெல்லாம்-விதியே மதியாய் விடும்- பிரா தேவ அனுபவத்தையே பயக்கத்தக்க புத்தியாகும். எ 'து.
தெளிந்து என்பது சொல்வுெச்சம். நாள் ஆகுபெயர். இது கால த்தை புனர்ந்திந்து, உம்மை முற்று. ஏகாரங்கள் தேற்றம்
தேகம் உலகம் என்பவற்றைப் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் ன்பவை பிரிவியெடுத்தோர் எங்ாாலுஞ் செய்யப்படாமையானும், இவை ஒபப்படுகவின் அனுபவமற்ற மர்ருெருவாாத் செய்யப்படுகின்றன் வன்றுக் துரிையப்படுகிறது. பட,ே இச்செயல்களுக்கெல்லாங் கரு த்தா ஒருவனுன்டென்பது சித்திக்கிறது. ஆகவே கடவுள் அல்லது LIV. நான் பெற்ற தேசி முதலிய சகல உபகாரங்களும் இக்கடவு ஞடைய கிருபையிஞர் கிடைத்தமையின், காம் விரும்பிய சித்திய இன் பத்தையும் அவருடைய விருபையாற் பெறும் பொருட்டு அவரையே இடையருது இந்நித்து வணங்கவேண்டுமென்பார் சிவாயநம என்று
இதில், கடவுள் ஒருபர் 3ளர் என்று வற்புறுக்காது, அவாை
. ܙܚ எனங்கவேண்டுமென்று கூறுதலின் அவரொருவர் டோரோ? இலரோ என்று விசாரித்தித் தெளியவேண்டியதாயிற்று. கடவுள் உளர் என்ப
தைப் பின்வரும் சான்கு காானங்களாற் சாதிக்கின்றும்,

Page 40
நல்வழி மூலமும்
1. மூன்ற2த்தைகளிலும் தன்வயமின்றி மாத்தப்படுதல் அங்க் கைகள் மூன்று. அவை சாக்கிரம் சொப்பனம், சுழுத்தி என்பன பாம். இவற்றுள் சாக்கிாம் என்பது விதிக்கிருக்கும் சிலேமை சொப் பனம் என்பது கணுக்காவிந்தும் ரிவம்ை, கழுத்தி என்பது கன்வு, விழி ப்பு என்னும் இாண்டுகின்றி ரித்திசையாயிருக்கும் சிப்மை, சாக்கி ாத்திலிருக்கு மொகுவன் கன்கோணவேண்டுமென்ருவது படையவேண்டுமென்ருதி தன்வயமாக னேயர்தி, கனவிலும் சிங்கிசையி
LET: இனி இதிரின்று நீங்கிக் கனவுகாண்டல்வேண்டும் அல்லது சிந்திரை தெய் கல்துேண்டும் என்று தன்வயமாக கிளேத்திக் கனவுகாண்பதுமில்வே நிந் திரைசெய்வதுமில்லே. அன்றியும், தன்வயமாகக் கனவுகாணவும் நிந்திரை செய்யவுங் கட்டுமெனின் ஆங்ானங் கனவுகாணும்போதும் சிந்தினாசே பும்போதும் கனவுகாண்கின்றேனென்றும் சித்தின்ாசேய்கின்றேனென்றும் கனக்குத் தெரிந்திருத்தில்வேண்டும். ஆங்கின் மனுபவமின்மையின் தள் வயமாக இவை செய்யப்படவில்லே யென்பது சித்தம் இவ்வாறே கனவுகண்டுகொண்டிருப்பாஒெருவன் நான் இதிகாறுங் கன்வுகண்டு கொன்டிருந்தேன். இனி, இதினின்று நீக்கி சித்திசைசெய்வேனென் ருவது விழிப்பேனென்றது வினோமதுே பிந்திரைசெய்தாயினும் விழித்தாயினும் விடுகின்றன். இங்வாறே சிந்திரையாயிருப்பானுெருவன் நான் இதுகாறும் நித்திசைசெய்தேன் இனி விழித்திருப்பேனென்று வது கனவுகாண்பேனென்குவது நின்ேயாமலே விதித்தாயினும் கனவு கீத் டாயினும் விடுகின்ீன். இங்கினம் ஆன்ாவத்தைகளிலும் தன்வய மின்தி மாற்றப்படுதல் அனுபங்சித்தம் ஆகலின், இம்மார்சிங்கள் மற் ருெருவன் செய்தானென்பது திரிபாகிறது.
இனி, இங்ானம் மாற்றிவிடுபவன் கன்னே பொத்தவனு? தன்னின் மிக்கவஞர் தன்னிற் குறைந்தவணு என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. தன் ளிற் குறைந்தவன் செய்வதையும் நன்ன்ே பொத்தின் செய்வதையும் தாலுஞ் செய்யலாமென்பது சொல்லாமலே விளங்குதலின், ந்ன்ன்ரிலுயர் ந்தவனே செய்திான்ென்பது சித்தித்தது. இவ்வுயர்ந்தவன் _a) வதையும் ஒரு வெண்கொர்க்குன்டபின்கீழாளுகின்ற அரசனுகலாமோ வெளின் அவனும் மங்ேைபாரைப் போல இம்மூன்றத்தைகளிலும் மாற்றப்படுதலால் அவ்வாசனும் இம்மாற்றங்களேச் செய்யவில்ல என் பது சித்தம். ஆகவே, யாவரினும் இறப்பட்யர்ந்தவனுெருவஞலேயே இம்மாற்றங்கள் செய்யப்படுகின்றன என்பது தனிபு.
ஆயின், இம்மாற்றங்களேச் செய்பவன் தோற்றப்படாமையின் அவன் பிரிவிபுடையவனு? அல்வனு' என்ற விசாரிக்கவேண்டிந்து, பி: யெடுத்தார் யாவரும் அவத்தைகளின் மாற்றப்படுதலின், பிதிவிடுபடா திருப்பவனே மாற்றுகின்றவனுதல்வேண்டுமென்பது விளங்கிந்து பிரிவி

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
படுத்தான்ெனின், TK TTT S Y u uuS uu uu TT S TTTT L TT LYYLLLLLL L LLLLLLLLS ாற்றிவிடுபவஞான். ஆகவே, மாற்றிவிடுபவள் பிதவியர்ாவனென்பா ந்ேதிக்கிறது. சித்திக்கவே, அவன் ாேந்தப்படானென்பது முடிந்தது. அன்றியும், தோற்றமுடையாஞெருவன் தாளெடுத்த தேகமளவிற் க்ரடித்துகிற்றவேயன்றி, பாண்டும் நின்று பற்பல செயல்கள்ே ["it" ானத்தில் அனேத்துயிர்க்குஞ் செய்த இமையாது. ஆகவே, அங்கன்ஞ் செய்பவன் ஆகன்டமாய்த் தேகத்தோற்றமின்றியிருக்கவேண்டுமென் 」。 திரிபாயிற்று.
2. படைத்தில் எவராயினும் தமதுபாயேனும் தாமிருக்குயிடமாகிய நிலத்தையேனும் தமது வேனத்துக்குரிய நீர், ஆகாயம், வாயு, ஆக்சினி என்பவற்றையேனும் நாமே உண்டாக்கிக்கொள்ளவில்லை. உண்டாக்கினு ரெரின் குருடு, செவிடு, முடம் முதலிய ஆங்கவீனர்களாயிருப்பவர் குறைவுபாடுடைய தம்முட்ஸ்ேத் தள்ளிவிட்டு மற்றுெரு புதிய உட பட்டத்திக்கொள்வார்கள். வாலிபந்தை விரும்பிய வயோதிகர்க கும் தமது விருப்பத்தின்படி ஏற்ற உடல் எடுத்துக்கொள்வார்கள். வ்வாறின்றி அவாவரெடுத்த உடலோடு வாழ்ந்திருந்த வலுபவசித்தி ாகவின், எவராயினும் நம்முடலப் படைக்கவில்லே என்பது சித்தம். அன்றியும், பூமியில்லாதவர்கள் வேண்டிய பூமியைப் படைத்துக்கொள் ாதும், பொன்னில்லாதவர்கள் வேண்டிய பொன்சோப் படைத்துக் கொள்ள்ாதும் ஏற்றவாறிருத்தலின், உடவேடுத்தார் எவாாயினும் ஒரு பொருளேயும் படைக்கவில்லே யென்பது துனிபாகிறது.
3. சாத்தல்: சாக்கிரத்தில் தம்மைக் காக்கவேண்டுமென்று விரும்பிய உயிர்களெல்லாம் சொப்பன்த்திலும் எழுத்தியிலும் காணாமலேயிருக்கின்றன. சாக்கிரத்தில் வேறு பிாயத்தினங்களி விருக்கும்போதும் தமைக் காக்க வேண்டுமென்னும் பிரயத்தனத்தை மந்திருக்கின்றன. இவ்வாறிருக்க வும் இவருடைய பிரயத்தனமின்றி உடல் காக்கப்படுதலின், தம்மை யல் லாக மற்றுெருவன் காத்தானென்பது சித்தம்.
4 அழிந்தல் எவரும் இறக்க விருப்பமில்லாகிருந்தும் இறக்ரேவிடு ள்ெதனர். ஆதலின், நாம் தம்மை அழிக்கவில்லேயென்பதும் தம்மையல்லாத மர்விருருள் அழித்தானென்பதும் வெளியாகின்றன. இதில் தற்கொலே செய்பவரும் பிற சார் கொல்லப்படுபவரும் கடவுள் வழிக்கப்படாது உயிர்
காா வழிக்கப்படுகின்ருளிென், அதிக நன்மையும் அதிக தீமையும்
திற்கு உடனே பயனுண்டாயிற்று. அப்பயன் இவர் செயலுக்கேற்பக் கடன்னா விக்கப்படுதலின் அவரே கர்த்தாவானுரென்பது சித்தம். பிராங் கொல்லப்படவேண்டிபு பிராந்துவ மண்டர்தவிடத்துப் பிற

Page 41
80) நல்வழி மூலமும்
ருடைய பெருக்திமையாலுண்டான பயன் கொலேயர்க்வின், அப்பய லும் கடவுள்ா அளிக்கப்பட்டதென்பது சித்தம்.
இதுகாறுங் நிப்போத்த நான்கு நியாயங்களிலுைம் கடவுள் உண்டு என்பது சாதிக்கப்பட்டது. இனிக் கடவுளே வனங்கவேண்டுமா? வேதத்டாமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
தமது பு:ம் தானுபவிக்கும் பொருட்களேயும் _3 - ) பெற்றுக்கொண்டு அவைக்கேற்ற கைம்மாரென்ஸ்ரபுஞ் செய்ய முடியா மையின், செய்க்கன்றிக் கறிகுதியாக அவரை பனங்கண்ேடியது ஆக் தியாவசியம் என்பது துளிபாயிற்று.
இவ்வனக்கத்தினுல் நான் அதிகாரி என்னும் ஆகங்காாரும் என்வி டைய பொருட்கள் என்னும் மகாமும் ஒருங்கே நீங்கிவிடும். நீங்கவே, கன்ம விடுதலுக்கு இது ஏதுவாயிற்று.
கடவுள் உயிர்களுக்கு உடங், பொருள் முதலியவற்றைக் கொதிக் துபகரித்தது அவை இப்போருட்கரோடு கலந்துகின்று பிரிங் ஆழங்கற்கா? அன்றி, இவர்ஜினுதவியால் அசிக்கியங்கள் புணர்ந்து அவற்றிற் பற்றத்து, சித்தியாய்த் தாம் விரும்பிய பேரின்பமுத்தியை படைவித்தற்கா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. பிறவிகளில் உயிர்கள் நிலத்திருப்பது கடவுளுடைய கருத்தாயின், பிறவிகா மாதிமாறிக் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கவேண்டியதில் கொடுத்தவின் ஆப்பிறவியின் அசித்தியத்தை புணர்ந்து அதிகரின் நீங்கி சித்தியாகத்தை படை தற்கே இவற்றை உபகரித்தாரென்பது பெறப்பட்டது.
கடவுள் கடைந்தேறும்பொருட்டுப் பேருபுகாரஞ்செய்ய, அவர் தைப் பெற்ற உயிர்கள் கிடைத்தேறு முயற்சியிலேயே யிருத்தல்விேன் இம். அவர் உதவிய உடல், பொருள் முதலியவற்றைப் பெர்ரிலுபவிக் துக்கொண்டு கடைத்தேறுதலின் முயலாதிருப்பாேல், அங்வுயிர்கள் தேய் வந்துசேர்திகள் ஆவார்கள். பிாதியுபகாஞ்செய்ய முடியாமையின், அக் கடவுளே வண்ங்குதல் இத்தசோகத்தை நீக்கமாட்டாதி.
கடவுளுடைய கருத்தின்படி கடைத்தேறு முயற்சியிலிாது, தம் மென்னப்படி புழலுவோர் அவருதலிய உடல், பொருள் முதலிய யாவற்றையும் கையறவிட்டு, வல்வமைபுண்டேல் தமதுவயமா யிருத்தல் வேண்டும். அஃதாவது உடலிலிருக்கவுங் கூடாது. நிலம், நீர், சி, காந்து, ஆகாயம் முதலியவற்றிலும் இருக்கக்கூடாது. கடவுளர் பன்ட்க்கப்படாது தமக்கென ஒரிடமின்மையின் ஒரிடத்து மிருக்கக் சுட்டாது. கடவுளாற் படைக்கப்படாத ஒரிடத்தாவது தமது வில்லமை புடனிருக்க முடியாது. ஆகவே, அவருடைய உபகாரத்தைப் பெற்றிருக்க வேண்டுமேல், அவருடைய கருத்தின்படி கிடைத்தேறலின் முயன்றே இசங்ே இம்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். St.
மேலோதியாது கடவுள் வன்ங்கிச் சிந்தித்திருப்பிலும், தெளியா ਲਸ਼ੇ ਜੇ MITTERIA, LATÈ. Gayi LN TITI
ਪੰਜ ਪੰਛ' ਜੀ
பட்டது.
5 과 இருக்கவே மனம் SuKSY S TTTSY S SLLuuuKKYSYSTYT ee TTTS S TK S STTu uu u TTT uu S uuu uu படையிருது கடவுளே பா:னய்ேய நேரிடும். இதுவே பத்தியா
ம்ே இங்டன மிடையமுது கடவுளுபாசுனேயி விருத்தலால்
பட்டு அனுபவிக்கவேண்டிய பிராாத்தமும் சஞ்சிதமும் ஆகாய ம்ே உன்ாக்கமாட்டா வென்பார் இருப்பார்க்கு அபாயம் ஒருநாளும்
இதில் கடவுளே எனக்குதல் பத்தியா? அன்றி அவரை இடைய | L விசாரிக்கவேண்டித்து.
உயிர்களுய்யுமாறு உடல், பொருள் முதலியவற்றை உதவிய நன்றிக் இக் கைம்மது செய்ய வன்மையின்மையின் செய்யப்படுவது نټرنټifیواځې ifت + இலின் இது பங்கியன்றும். மனஞ் சலனமந்து அவரை இடையருது 岛品
பதிபத்தி ஆகவே இவையிாண்டு வேரென்பது சித்திக்கிறது.
இதில், கடவுளேப் பத்திசெய்வதஞல் பிறப்பு, பிணி, மூப்பு தி முதலிய அபாயங்கள் நீங்குமா? நீங்காதா?
கடவுட்பத்தியால் அங்கா மமகாாங்கள் ஒழியும்.
骷、 リリ அவை ஒழியவிே ாேன் "" Im சேய்கின்றேன் : திருகவின் ஆகாய
துங்ாேழிவினுல் அதிண்டாப் @、 தலின் リーリ"。 கெடும். Sit-Gil அனுபவத்திற்கு RITANGGÈ
ਜੇ தொழிந்துபோகும். எவ்வாறெனில், பிறவி ஒருடலிற் கண்டித்துசிற்பது. ாேன், என்னுடையது என்னுங் கண்டி இன் இக்கடவுளூபாச்ளேயா ஒற்றுப்போவின் கண்டிதமான பிற இந்ய முன்முடிந்தி சஞ்சிதம் தரமாட்டாதென்பது சித்தம் ஆகவே இச்சஞ்சிதம் இப்பந்தியினு லொழிகின்றது.
ஈத்தருடையவேண்டுமென்ஜி முறுதியோடு ਲਲ துவில்லாமற்போதவிானும், ஆடலோடு அப்பிராாந்த மொழி: 聖rrリ விக்கப்படுகின்றது. ஆக்ன்ே இப்பத்தியிஞங்
தேங்கள் விக்கப்படுகின்றனவென்பது துனிபா
ாகிய சஞ்சித பிபா பிந்து, இவ்வாற்றில், ஆகாமிய r।

Page 42
82 நல்வழி மூலமும்
களிஞலுண்டாகின் பிறப்பு, பிணி, மூப்பு, சாக்காடு என்னும் 3-'Itali கள் பத்திசெய்ார்க்கு உண்டாகாவென்பது சிந்தித்தது.
இளி, இப்பத்தி அபாயத்தை நீக்குநவேயன்' நன்மை பயக்குமா? பாதா என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. பத்தியி ஒல் சான் என்னும் அங்காரம் அத்துப்போதலின் பக்கத்தை வி விக்கின் சிவகுனங்களாகிய காமம், குரோதம், லோபம், மோகம், மதம், மார்சாயம் என்னும் ஆஅம் ருசிக்கப்பட்டு, விாேவிக்கின் ாத்தியம், அறிவு தருமம், கருளே, சாந்தம், பொன்ற என்னும் ஆறு குண்ங்களுக் கலப்பட்டு, இஷ்டசிந்தி, விசாரத் தொடர்ச்சி, கன்மாலு பங்க்கம் என்பவற்றைப் பயக்கும். இவற்ருல் ஞானவெழுச்சிக் கேது வண்டாகின்றதென்பது சித்தம்.
கடவுளுபாசின்ே என்பது பத்திகாண்டம். இதில் கடவுளுந் தாலு மன்றி வேறில்லே என்றுவது, தான் கடவுளுடைய அம்சம் என்றுவது சிந்தனேயுண்டாகும். இதஞல், கடவுளேயன்றித் தான் வேறிருப்பின் கடவுளுக்கும் தனக்கும் யாதொரு சம்பந்தமுமில்வே என்றும், இல்ல யேல், தன்வயமிழந்த கிலேயாகிய சுழுத்தி, பிளயம் என்பவற்றில் கட வளிலேயே தான் ஒடுங்குதலின் கடவுளுக்குர் தனக்கும்பெரிதுஞ் சம்பர் முன்டென்றும் விசாரித்துத் தெளிந்து, இத்தெளிவால் சிலகாத் முேன் றியும் சிலகான் மறைக்திம் இயங்குகின்ற சிவவுணர்வு நிந்தியமானதன் தென்றும், இச் சீவவுணர்வு அடங்குதற்கும் எழுதற்கும் நிலக்கள்மா புள்ள பேருணர்வு கிந்தியமானதென்றும், அதிவே கடவுள் என் றும் தேளிந்து, இத்தெளிவிஞல் கடவுளேயன்றி iேருன பொருள் ஒன்றுமில்லையென்னும் ஞானமுண்டாம். இஞ்ஞானத்தினுல் எவ்வகைக் கன்ம விவகாரங்களு மெழாதிடங்கும் அடங்கவே, உண்மையாயுள்ள சித்தியாளங் மொன்றுமாத்திரம் வெளிப்படும். இதுவே முத்திகில யாம். இதனே படைதற்கு இப்பத்தியை யன்றி வேறு சூழ்ச்சியொன்று பல்லயென்பார் கேற்றேகாரம் புணர்த்தி, உபாயம் இதுவே மதியாகும்
இதில், ஒவ்வோருயிரும் நான் விரும்பிய இன்பத்தை இஸ்டிய நகருதங்கும் துன்பத்தைத் திடைத்திற்கும் இப்பந்தியையன்றி வேறு புத்தி உண்டா? இல்லயா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. சீர் கள் நமது விடயாலுபங்களின் பொருட்டுத் தம்மிறங் தாழ்ந்த காட் சிப் பொருட்காேத் தம்மிலு முயர்ந்தனவென்று அபிமானித்து, ஆவற்றி வான்க்கொண்டுழன்று அனுபவிக்கின்ருர்கள். இதனுங் தம்மைக் காலக் இம் உள்ள நிலயிலும் தாழ்த்திவருகின்ருர்களென்பது எளிதில் விளங்கு நின்றது. எவ்வாறெனின், நுகர்வோணுகிய தான் கர்த்தா நுகரப்படு இன்றி விடயப்பொருட்கள் அகர்த்தா 3주도r-r구,
 

85.
தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
பாருட்டுக் கர்த்தாவாயெதான் இழ்மையுடையேனென்றும், அகர்த்தா
சிய பொருள் மேலானதென்றும் ஆளப்பட்டுவருகவின், தாழ்வடைந்தே ருகின்றதென்பது சித்தம், பத்தியோவெளில், நம்பினும் இப்ப பர்ர்கி பொருள்புங் குணத்தையக் நியாளிந்து, உறுதிபெற்றுசிற்பது.
ਜੇ ਏ । சப்காங் இங்ற்ேசி யாதாதுமோர் கவலே, தாழ்ச்சி என்பவற்றைக் காடாது, உயர்க்க :யயே கொடுக்குமென்பது எளிதில் விளங் | . இாகின்றிக் ன்ேன்ேபங்வா உலகப்பொருட்
ான் நன்னனுபந்திர்கா எக்காலம் ப்ர்ெபுஞ் சிந்திப்பினும் இப் பாருட்கள் என்றும் குறைவைத் தந்த அபாயத்தையே விளைவிப்பன *fü。、 அவற்ருதுண்டான । சீக்குதற்கு இப்பக் சியே இன்றியமையாததென்பது எளிதில் விளங்குகின்றது. விளங் ,ே அபாய நீக்குதற்குப் பத்தியேயன்றி வேறு புத்தியில்லேயென்பது 、
இக்கனமாயின், ஞானமொன்றே அபாயத்தை நீக்குநர்கேந்த உபாயமென்று இந்துவஞானிகள் வக்புறுத்துதலின், அபாயத்தினின்று நீங்குதந்து இன்றியமையாதது பந்தியா? அன்றி ஞானமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிர்று. பத்தியின் முடிவு விசார்ந்தொடர்ச்சிக் கேதுவே பன்றி ேேச ஞானமாகாது. ஞானம் விசாந்தாலுண்டாவது. பத்தி பின் முடிவு விசார்ந்தொடர்ச்சியைக் கொடுக்கவே, மேல் விசாரம் பெருகிச் சகல் கத்திவங்களேயும் நியதிகார்த, ஞானம் பிறந்து, வீடுண்டா மாகலாலும், கன்மகாண்டத்து சிக்போர் பத்கொண்டத்திற்கு வராது ான்காண்டிகனாதல் கட்டாமையானும், கன்மக்ாண்டிகள் அக்கன் மத்தால் வந்த அபாயத்தை நீக்குதற்குப் பத்தி இன்றியமையாதது என்று கடாப் பட்டது. படவே, அப்பந்தியின் முதிர்ச்சியால் விளேயும் ஞானம் அபா பக்கை நீக்குமென்பது சொங்லாமலே விளங்குகின்றது.
கன்மானுசாரிகள் அக்கன்மங்களின் பயன்களேயே நமக்குறுதி யென்று கொண்டவராகவின், அவை அவருக்கு நிலையற்ற இன்ப துன் பக் தொடர்ச்சிகளேத் தந்து அபாயங்களே விளைவிக்கும். ஆதலின், கன்மங்களாலுண்டாகும் அபாயங்களே சீக்குதற்குப் பத்தி இன்றியமை யாததென்றும், இஃதோன்றல்லாத மற்றைய கன்மங்களெல்லாம் அபாய மான அனுபவங்க்ளேயே தருதக்கேதுவான உபாயமாய்விடுமென்றும் விளக்குவார் அல்லாத எல்லாம் விதியே மதியாய் விடும் என்ருர்,
ஈல்வினேகள் உயிருக்கு உறுதிபயப்பனவும் விேர்ேகள் அறுதிபயப் பனவுமாமென்று உண்மைநால்களில் கற்புறுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. ஆங்கினமாகவும், கன்மங்களேல்லாம் இடையிடுபட்டு அபாயக்ாத்திர் கேதுவாமென்றம், பத்தியே அவ்வபாயத்தை நீக்கு முபாயமென்றும்

Page 43
84 நல்வழி மூலமும் இச்செய்யுளில் விளக்குதவிஞல்ே, நல்லின செய்யினும் அபாயமுண்டா மென்று ஏற்படுகிறது. படவே, திவினோவிய ரீக்கவேண்டுமென்தும் நல்விைேயச் செய்யவேண்டுமென்றும் சுருதிகள் வர்புறுத்துமாருேக வேண்டியதில்லேயென்று ந்ேதிக்கிறது. இவ்வாற்ருல், இதில், ரங்ளே பும் அபாயத்திர்கேதுவானதா? நன்கு? என்று ਨੇ தீவின் இட்டத்தவதையும் நல்வின் இட்டப்பேற்றையூர் நருந்தால் மன்ம் உறுதிபெறுதற்கு இட்டப்பேறு திருகின்ரி கல்விளேயே இன்றி பன்மயாதது. மனம் உறுதிபெறுமாயின் பத்தியம் உறுதிபெதும். ஆள் நேர் பிப்ருதி. ஆகவின், கன்மகாண்டிகளுக்குப் பக்தியை வருவிக் தற்காக இல்னே செய்யவேண்டுமென்து சுருதிகளில் வற்புறுத்தப்பட் டிருக்கின்றது. ஆர்கல்வின்ே அபாயத்தைத் தரமாட்டாது. ஆகவும், ஈண்டு அக்னேயும் அபாயக் கருமேன்றது பாதுபற்றியேனின், பிறவியி ஆழன்று வகுதிலே சிக்கவேண்டிபதே உயிருக்குறுதி ஆகவும், இந்நூல் விக்கப்பயறும் பிரிவியைத் தகுதலின் அதனேயும் அபாயன்ெறு கூறி |L
Fல்வின் செய்து இட்டப்பேற்றை பனுபவிக்தொழியுங்கால் ஆர் ால்வி பத்தித் தொடர்ச்சியைத் தராதென் நேர்படுகிறது. ஆகவின், リ cmm_i\リa」リ தருமர் தராதா? என்று விசாரிக்கவேண் டிந்து. தவம் காமியத்தவம், சி='காதிபந்தம் என்று இருEசுப் படும். இவர்றுள் காவியத்மைாந்து அனுபவத்தை விரும்பிச் செய்புச் தவமாம். நிகாமியத் நம்ாது அனுபவத்தை விரும்பாது உயிர்கண்மே விாக்கமுடைமையாற் கேட்புக் சுவாம். ஆகவே, காமியத்தம் அனுபவிக் துத் தீர்தலால் அழியும் தன்மையையும், கிஷ்காந்தவம் உயிர்களில் இாக்கமிகுதியைக் கொடுத்து அழியாது சித்தகத்தி தக்தி அதிகாரன் மாகப் பத்தியைத் தருங் நன்மையையும் உடையனவாம். இவ்வார்குல் கிஷ்காமியத்தவம் இட்டப்பேறுதங்தொழியாது இாக்கமுடைமை தந்தி, அதன் முதிர்ச்சியிந் சித்த சுத்தியாய், அதன்வாயிலாகப் பத்தித் தொடர்ச் சியைத் தருமென்பது தெளிவாகிறது.
கல்வினேயை விஷ்காசியமாகச் செய்யின், இாக்கம், அன்பு என் பளிங் புண்டாய்ப் பத்திக்கேதுவாமென்ருல் அக்கல்விாேயிஞல் பேறி யாதாலும் அனுபவமுண்டா? இல்லயா? என்று விரிக்கப்படுகிறது. பயன் கருதிச் செய்பவை அப்பயனுகர்ச்சியைத் தரும் பயன் கருத்ா மற் செப்பன: பயனுகர்ச்சிக்குரிய தேகத்திந் ம்பந்தப்படாத, நினர் வாகிய குனத்திற் சம்பந்தப்படுகவின் கோனுபவங்காப் பவான்ெ 七式 リ去。。
இங்கனமாயின், விளசெய்ப வெராயினும் தாம் அத்திவின்ே ಘou# செய்து அதற்குரிய துன்பப்பயரே யடையவேண்டுமென்று விரும்
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 85
செய்வதில்வே, ஆகவின், விரும்பாத பயன்கள் அவள் படைய டாவேள் நேற்படுகிறது. படவே, தீவினே செய்ார்க்குத் திள் பய துன்பாகாதென்று முடியாவிறது. ஆகவும், தீவினே செய்வார்க் குத் துன்பப்பயன் வருமென்று சுருதிகள் சொல்வது மாறுபடுகின் நேயெனின் நீளினே சேய்பவர் அக்பினேயால் தாம் இன்பப்பயகே கருதி செய்வதேயன்றிப் பயனோக் கருநாபர் செய்வதில்லே. ஆதலின், திவிள்ே செய்வாகி வரும் பயன் விருதியே நட்கின்ருசேன்பது அளிபாசிரிதி. ஆளுங், விளக்கேற்ற பயந்ண் ਜੇ பயனுண்டாவதில். ஆகவே, வி ைசெய்யின் திண்டப்பயனுண்டாமென்று சுருதிகள் சொல்லியது ாறுபடாமை கண்டுகொள்க
மதியாவது தான் விரும்பிய இன்பத்தை படைதிற்கேற்பச் செயற் பாலாவற்றை வரையறைப்படுத்துன்ெற உணர்வாம். விதியாவதி அம் மதியார் செய்துமுடித்த வினேயின் பயனும் மதி, அறிவுமதி அறி யான்ம்ம்' என் இருநிறப்படும். இந்துள் அறியாமைதியாவது
த்தியஇன்பமடையவேண்டுமென்னு மபிப்பிராயம் உணர்வாயிருப்பவும்
இடயாமென்று கருத்தலாம். அறிவுமதியாவதி ரிந்தியஇன்ப நண்பவேண்டுமென்ஒ முனர்வு உண்ர்விலுள்ளதாகவின், செயல்ால் அவ் வின்பத்தை படையலாகாகென்றும் உணர்வினுவே படைாஃவேண்டுமென் றுத் துனிசுலாம். நான் விரும்பிய சித்தியஇன்பத்தைச் செயலர் ஆபயர்மேன்னும் அறியாமைதியார் செய்த விளப்பயன்கள் ஆஜ் * ਨੇ ஆகலின், அம்மதி விதியை யுண்டாக் துேவராதேயன்றி, அதன்ே பழித்தர் கேதிவாகாது. சித்திய என்பத்தை உண்ர்வாலேயே படையலாமென்து துண்கின்ற அதிவு மதி உண்ர்ன் மேஜிடச்செய்து, உண்ருங் கன்ன்ே நன்குனர்ந்தி, செயல் கள் பொழித்துவிடுமாதலால் அது விதியை வாாமற் தடுத்திற் கோவா நிற்று, ஆகவே, அநியாமை மதி விதியை பழியாதென்பதும், அறிவு மதி ஆதிக்குமென்பதும் வெளியாகின்கள். இக்கருத்திப்பற்றியே இச் இடியுளில் ஆடாம் நீக்குதர்கு அறிவுமதிஇன்றியமையாததென்றும், துபாயமாகிய பிறப்பு, பினரி, மூப்பு, சாக்காடு என்னும் விகியுண்ட்ரீ தற்கு அறியாமைதியே AET IT-TITO ESTAyiti விளக்கும்பொருட்டு இதுவே மதியாகும் அல்லாத எல்லாம் விதியே மதியாய் விடும்
இப்பட்டிருக்கின் தி,
அாடத்த நெடியூன்று பின்வியெடுத்தி அபாயங்களால் இருந்தார, பத்திசெய்து கடைத்தே வேண்டுமென்று வற்புறுத்துத்வின் இச்செய்புள் நல்வழியாயிற்று.

Page 44
B6 நல்வழி மூலமும்
16-ம் செய்யுள் அவதாரிகை, தான் அழுக்கிர்கின் வர்ஜிங்கேர்ரி குணம், செயல், பயன் என்பவையுண்டாலியல்பாவின், சிக்கியவின் பத்திங்கேற்ற சி:ாக் கடைப்பிடித்தும் பேர் போதிக்கம் உட்கிடவேண்டுமென் பதை இச்செய்யுளில் புறுத்துகின்றர்.
g, Lslirfl');öI FIIIgðöILð.
தண்ணீர் நிலகலத்தாற் தக்கோர் குணங்கொடையாய் கண்ணிர்மை மாறுக் கருனேயாற்=பெண்ணிர்மை கற்பழியா வாங்குற் கடல்சூழ்ந்த வையகத்து வாற்புதமா மென்றே யறி.
இ - ன் கடல் சூழ்ந்த வையகத்துள் - கடல்ாற் குழப்பட்ட வுல ல்ெ,-தண்ணீர் நீர்மை நில ஈவந்தால் - குளிர்ச்சியையுடைய சீரின் குனம் தான் சேர்ந்த நிலத்தின் தன்மையினுலும்-நிக்கோர் குனம் கொடையால்-உயர்ந்தோருடைய குணமானது அவர் செய்யும் கொடை பினுலும்,-கண் நீர்மை மாரு அருாேயால் - மக்களுடைய கண்ணின் தன்மையானது அவர்கள் நீங்காது பிார்பார் கொள்ளு மிக்கத்தினு லும்-பென் நீர்மை - மகளிரதி குண்மான்து-கற்பு அழியா ஆர் குல் - நெறியிற் றங்குது அவரொழுகுதலாலும்,-அற்புதம் ஆம் என்று
--ਣਜ
தக்கோர்குணம், கண்ணீர்மை, பென்னீர் என்று கடனுதவின் தண்ணீருக்கும் சீர்மை வருவிக்கப்பட்டது. கன்னீர் இரன்டலுருபும் பயனு முடன் ருெக்கதொகை. அது குளிர்ச்சியையுடைய சீர் என விரி யும், தண்ணீர்நீர்மை, நிாைலம், தக்கோர்குணம், கன்னிர்மை, பென்னீர்மை என்பன: ஆரும்கேற்றுமைத்தொகை. துவை முறையே தண்ணிாது சீர்மை, சிலத்தது ஈலம், தக்கோாது குணம், கன்னது கீர்வம், பெண்னது சீர்மை என் விரியும். மாருதி, அழியாத என்னும் பெயரெச்சங்கள் ஈறுதொக்கு, மாரு அழியா என சின்று, முறையே கருளே, ஆறு என்னும் பெயர்களேக் கொண்டன் மாறுக்கருாே என் பது நிதினியைபு சீக்கிய விசேடாம் கருனோயந்த மாந்தர்பான் முதந் நலப்படுவது மாறுங் கருள்ேயாவின் வத்தால், கொடையால், கருனேயால், அழியாவார்ருல் என்பவற்றினீத்திலுள்ள ஆலுருபுகள் எதுப் பொருட்கன் வந்தன. கடல்சூழ்ந்த என்பது மூன்றும் வேற்றுமைத் தொகை சூழ்ந்த என்பதிற் பிறவினேப் பொருளுணர்த்தும் படுவிகுதி தொக்குகின்றது. ஆகவே, கடல்சூழ்ந்த என்பது கடவாள் சூழப்பட்ட

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 87
விரியும். வையகத்துள் என்பதிலுள்ள உள் இடப்பொருளுணர்ந்தி து. அது வையகத்திடத்தில் என விரியும் ஆகும் என்பதில் ஈடு ான்ற குகாயிர்மெய் கேட்டு ஆம் என்
பாருட்கன் ந்தது. அறி என்பது முன்னிலே பேலோருமை, ஆர்
நம்=சிறப்பு.
ரோாது தன் தன்மையைக் கேடுத்தங்கேதான உர்ப்பு, புரி பு, கப்பு முதலிய துர்ச்சு:பொருந்திய சிவத்தைச் சேராதி, கன் நன்மையைக் கெடுக்காக ஈன்ரிலத்தைச் சேர்ந்தால் சிறப்புறுமென் பார் தன்னி ffm n }. ++ rổ அப்புதமாம்
இதில், நீருக்கு என்றுமொசேபெற்றித்தான் குணம் அக்கியிருத்தற் டேமாயுள்ள் நிலத்தின் தன்மைக்கேற்றாறு மாறுவடையுமா? அண்ட பாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மழையாகப் பொழியும் ச்ே சில்த் நில் விழாதவாறு பாத்திரங்களின் மொண்டால் எல்லாவிடத்து மொண்ட
நீரும் ஒரேபெற்றித்தாயிருந்தலும், அங்கனம் மொள்ளப்படாதி உய்ர் வத்தில் விழுந்த நீர் நடவராகவும், அழுக்கு நிலத்தில் விழுக்க நீர் கல காகவும், கர்பான்களிலும் சுத்தமான மண்விலும் விழுந்த நீர் தெளி iம் நச்சுவையுமுடையதாகவும் மேலும் இவ்வாறே சேர்ந்ததின் வண்ண் ாக நீர் மாறுபடுத வனுபவசித்தமாகவின், சீர் நான் சேருமிடத்திற் கற்றவாறு மாறுதலடையுமென்பது தெளிவாகிறது.
மக்கள் யாவரும் தோற்றத்தாற் பொதுமையில் ஒரே தன்மை புடையாாயிலும் தக்கோரென்றும் தகாதோரென்றும் பிரித்தறியப்படுவது குணத்தினுவென்பார் தக்கோர் குணம் என்ருர்,
தக்கோருக்குரிய நற்குண்ங்கள் பாவு மொருங்கமைக்திருப்பினும், பிறருக்குபகாரஞ் செய்தலாகிய கொடையினுலன்றி மற்குென்றினுலுஞ் சிறப்படையாவென்பார் தக்கோர் குளம் கொடையால் அற்புதமாம்
.
இதில், தக்கோர்க்குரிய நிண்ணறிவுடைமை, சத்தியம், பொறுமை, நடுவுநிலம்ை முதலிய ந்குனங்கள் தாமாகவே அவர்க்குச் சிறப்பைக் கொடுக்குமா? அன்றி அவை கோடையுடன் கூடியவிழிச் சிரிப்பைக் கோடுக்குமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. பிரவுயிர்கண்மே விக்க செய்யப்படும் கோடையில்ல்ாவழி எனய Eற்குணங்க டாமும் நாள் போற்றப்படாமையின் கொண்டயே மற்றெல்லா நற்
குன்ங்காேயுஞ் சிறப்பிக்கின்றதென்பது சித்தம்.
கொடையின்திரம் இரண்டாஞ் செய்யுளுாையில் 17-ம் பக்கத்தில் விள்க்கப்பட்டது. ஆண்டுக் காண்க. பொருள்கொடுத்துதவுதல், நில் வழி நடத்தல், அறிவுறுத்துதல் என்னும் மூன்றும் கொடுத்தலேயே குறிக் கும் இம்முன்முலுக் தக்கோபதி குனம் சிறந்து விளங்கும்,

Page 45
88 நல்வழி மூலமும்
கண்ணுனது தாக்கியல்பாயுள்ள தானுந் தொழிலாள் பிரிவு' படுக் துன்பங்காேக் காளினும், அன்டியிர்கன்மேலிரக்குதலாகிய அருே 扈山r萤 கடியாதியங்கு ஆவர்படுக் தன்பத்தை மாந்தி மேலோங் ைேமயாதென்பார் கண்ணிர்மை மாறுசி கருனேயால் அற்புதமாம் எள் ரூர் சுண்நொறுங் கன்தோரர் தோன் இன்பு படாதி மன்த்தில் பெற்றிருக்குங் கருங்கிய கண்ீரின் குன்க்ள இன்கு சிரிப்பிக்குமென்பார் அருனேயே ஒாள் உருது, மாறுக் கருவே
இதில், சுண்ணுக்குரிய வசியம், கூர்மை, அழகு, ஒட்டம், ஆ:ம் மீனம் என்பவற்றைக் குறித்தி மான்விழி ல்ேவிழி, சேல்விழி, மாடு TTTS u TATT S uu uu u u TT S uSuuu uu uu T TS T uu u uu uu T S S TTuT Tu ீக்குச் சிறப்பைக் கொடுக்குமா? அன்றி, பிநயிர்களிள் துன்பத்தைச் கோடுக் குமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்து. மான் விழி முதலியன்ங் அவ்விழி பின் மேன் மயக்கமுடையாசர் சடறப்பட்டன்ங்ாக்வின் தம்மயக்கங் கார இணமாகக் கேடு விள்யுமேயன்றி, நன்மை பயங்ாமையின் அது கண்ணுக்குச் சிறப்பைக் கொடாதேன்பதுடம், சுருனேயே பிார்க்கேஞ்செய்து அவை யிடேந்தவாற் சிறப்பைக் கொடுப்பதென்பதுடம் தனிபாகின்ான். அன் தியும், தெய்வம், ஞாளிகள், பெரியோர் இவர்களின் விழிகளே அதி ஞர் கூறுமிடத்து, அருள்விழி, கருன்ேவிழி என்றக் ரெடக்கத்தன ாக விதங்கோதுதல்ாலும், மேலோதிய மான்விழி முதலியவை மகளிர் பாட்டு மயக்கமுடைய ஆட்ராங் விதங்தோதப்படுதலானும் கருன்ேவிழி சிறப்புடைத்தென்பதூஉம், மான் விழி முதலியன சிறப்பற்றனவென்பதும் வெளியாகின்றன.
இளமை, அழகு, கல்வி, செல்வம் அதிகாரம் என்பனவும், ஆடவர் மகளிர் ஆகிய எல்லார்க் தம் பொதுவாக விதிக்கப்பட்ட நல்லொழுக்கங்க ஞம் ஒருங்கே யமையினும் மகளிர்க்கு மாத்திரிம் விதந்தோரப்பட்ட அந்பொழுக்கமில்லாக்கால் அம்மகளிர் ஒருங்ாற்ருனுஞ் சிறப்புறமாட்டா ஒர:பார் பென்னீர்மை கற்பு அழியா வாற்றுல் அற்புதமாம் என்ருர்,
கற்பாது மகளிர் ஆடவரோடு உலகத்தில் வாழுங்கால் காஞ் சிரிப் து கைக்கொண்டோழுகள்ே மரபாம். அஃதாவது நாம் லோங்கு நெறிக்கு ஆடவரா விடையூ ரிேடாதும் அவ்வாடவர் ஒ:ாங்கு நெறிக்குத் தம்மா விடையூறு @F凸LT、 、 வாழுதலாம். இஃதி கன்னிகாவிரதம், பதிவிரகம், விநாவிதம் : மூன்று கைப்படும். இவற்றுள் கன்னிகாவிரதகாங் மண் ஞ்செய்யா திருக்குங் காத்து ஒழுகவேண்டிய மரபாம். பதிவிரதமாதி மன்னஞ் இது நாயககுேதி வாழுங்காலத்தி ஒழுக்வேண்டிய மாபாட் .EM"Assuהו
K A S A SK S qA L S Y S AAA S S LLS S S t
" 구
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 89
மரபுகளிற் நவருது சலிப்பின்றிக் கற்போல உறுதிபெற சிற்றWள் இம்மரபிற்குக் கற்பு என்னுங் காரணப்பெயருண்டாயிற்று. கல் + புற்பு ால் = கற்போல, பு-குணமாக சிற்றல், எனவே, கல்லின் குனம்போல சிற்றல் என்ருயிற்று. ஆகவே, கற்பாங்து பிதா, குரு, ஆசிரியர், தமை ன், தம்பி, பிதாவின் சகோதரர், மாமன், மைத்துனர், கணவன், கன வன் பிதா, கணவனுடன் பிறந்தார், புத்திரர் சுற்றத்தார், அயல்ார், இன்னியர் ஆகிய ஆடவர்களோடு ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் கிடையூறு நோாது உறுதிபெற ஒழுகும் மரபு என்பது கருத்தி.
மேலோதிய நிறத்தி வருடன் மகளிர் ஒழுகும் முறையாவது-கன் ரிகாவிரததியிேல் பிதா, குரு, ஆசிரியர், தமையன், மாமன் என்பவ பைத் தேய்வமாக வண்ங்கியும், தன்னின் மூத்த மற்றைய உறவின ரைப் பெரியாாாகப் பாவித்த வேண்டிய உபசானே செய்தும் ஒழுகல் வேண்டும். உறவினருள் கன்னேயொத்தாரையும் இாேயாரையும் தம்பி மாசைப்போலப் பாவித்து அன்புசெய்தல்வேண்டும். அயலவர்களே டூன் பினர்போலப் பாவித்தல்வேண்டும். அன்னியருடன் எவ்வித தொடர்பு
நன்றி இருத்தல்வேண்டும்.
பதிவிாதநிலையில் காயகன், குரு இவர்களேத் தெய்வமாகவும், பிதா ஆசிரியர், தமையன், மாமன் என்பவரைப் பெரியாராகவும் பாவித்து வேண்ங்கவேண்டும். மற்றையாரைக் கன்னிகாவிரதத்திற்போலப் பாவிக்க, கன்வன் சொற்களிற் கணவனேயும் தன்னேயும் பேண்த்தக்கவைகாேர் சிரமேற்கொண்டொழுகல்வேண்டும். அவனது தகாத சொற்களே அது மதியாது, அவன் உளப்படுமாறு வேண்டிய புத்திபுகட்டி, மந்திரிபோல
விதவாவிரத்திலேயில் கன்னிகாவிரதம் போல் ஒழுகல்வேண்டும். நன்னே பலங்கரித்தலே பொழித்தல்வேண்டும். விடயக்கங்களில் இச்சை வைத்தலாகாது.
பிதா, குரு நாயகன், புத்திசர், சகோதரர் ஆகிய இவர்கள் நீண்டி வார்த்தையாடத்தக்கவர் ஆசிரியர், மாமன், ஞாதியர், அயலவர் ஆகிய இவர்கள் திண்டார சமீபத்தில்கின்று வார்த்தையாடத்தக்கவர். மற்றை யார் துரத்தில்கின்று வார்த்தையாடத்தக்கவர். காமுகர், திட்டர், துர்த்தர் ஆகிய இவர்கள் தராந்தில்கின்றுதானும் காணவும் பேசவும் தகாதவர்கள். சமீபத்தில்கின்று வார்த்தையாடத்தக்கவருடனும் தனித்து கின்று நெடும்போது வார்த்தையாடாகாது.
தம்மைத் தாம் காத்தொழுகுக் நிறனில்லாத மகளிர் விவாகத்துக்கு முன் பெற்ரர், சகோதரர் சுற்றத்தவராலும், விவரகஞ்செய்த பின்
1.

Page 46
O நல்வழி மூலமும்
நாயகனுலும், கணவனே யிழந்தகாலத்து, புத்திரர், பெற்றர் ஞாதியர் னாலும் காப்பாற்றப்பட்டு வாழுதல்வேண்டும்.
கன்னிகாவிரதகிலேயிலும் விதவாவிரதர்லேயிலும் ஆடவர் எவருடனு யினும் மகளிர் புணரலாகாது. பதிவிாதாகிலேயில் ாேயகன்ேயன்றி மற் றைய ஆடவருடன் புணசலாகாது. புனரின் கற்பழித்துபோம்.
சுருதிமுகத்தான் மாந்திரம் இவ்வாறு கூறியதை எற்று வானா விாாது, புத்தி அனுபவங்களாலும் ஆராய்ந்து நன்கு தெளிந்து, அவ் வாறு கடைப்பிடித்தொழுகவேண்டுமென்பார் அறி என்ருர்,
தீயவற்றைச் சார்ந்து அவற்றின் வயப்பட்டுக் கெடாது, சிறப்படை தற்கேற்ற கல்லவற்றைச் சேர்ந்து, நற்குண நற்செய்கைகளின் மேம்பட திக் கடைத்தோல்வேண்டுமென்று விளக்குதலின் இச்செய்யுள் நல்வழி பாயிற்று.
17-ம் செய்யுள். அவதாரிகை,
உயிர்கள் செய்த கல்வினே தீவின்களுக்கேற்ப முறையே இன்ப துன்பங்களே நகர்விப்பது தெய்வம். இங்வாான்றி, மாறுபாடாக நுகர் விப்பதில்லே. ஆகவும், வறுமையுற்று வருக்தவோர் அது காஞ் செய்த தீவினேயால் வந்ததென் அனாாது, தெய்வத்தை சொந்தால் அக்குள் நத்தாலும் பின்னும் வறுமை எய்த நேரிடும்; தீவினயை விட சேரி டாது. ஆகலின், தெய்வம் நல்குரவைச் செய்யவில்லேயென்றும், - தாஞ் செய்த நீவினேக்கேற்பவே தெய்வந்தாலுTட்டப்பட்டதென்றும் நெளிந்து, தீவினையை யொழித்து, கல்வி:னயைச் செய்யவேண்டுமென் பதை இக்கவியில் வற்புறுத்துகின்றர்.
தேய்வத்தை நோவாமை.
செய்தி வினேயிருக்கத் தெய்வத்தை கொந்தக்கா லெய்த வருமோ விருநிதியம்=வையத் தறும்பாவ மென்னவறிக் கன்றிடார்க் கின்று வெறும்பானே பொங்குமோ மேல்.
இ - ன் செய் தீவினை இருக்க - (முந்திய பிறவிகளில்) தாஞ்செய்த திவினேப்பயஞகிய வறுமைத்தின்பம் அனுபவமாக வருதற்கிருக்கபாவம் துறும் என்ன அன்று அறிந்து - பாவம் நீங்குமென்று முற்பிறப் பிற்ருனே புணர்ந்து-இடார்க்கு - (பிராயச்சித்தமாகத்) தானஞ் செய் யாதவர்க்கு-வையத்து இன்று தெய்வத்தை சொந்தக்கால் - பூமியில் இப்பிறப்பில் (வறுமைகாரணமாகக்) கடவுளேப் பழிகூறிஞல்-இரு நிதி யம் எய்த வருமோ - பெரிய செல்வத்தை படைய முடியுமோ? (முடி
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க n.C.) IIII|th,
பாது)-(எவ்வாறெனில்) வெறும் பானே மேல் பொங்குமே II ளே ஆடுப்பேற்றி பெரித்தால்) மேலே பொங்குமோ? (பொய்ா .2 - Gluts.) a שAt Ruffi#=).
இசய்திவினே என்பது இங்ககால வினேத்தொகை, அது ..., தீவினை c = fff.. தீவினே ஆகுபெயர். அது தீவின்ேப்பபணுகிய வறுமைத்துன்பத்தை புனர்ந்திற்று, இமல் இருநிதியம் எய்த வருமோ ਹੈ । கெதிர்மறையான ஆறுமைத்துன்பம் வருவிக்கப்பட் டது. தெய்வம் சாதியொருமை. வருமோ பொங்குமோ என்பவற்றி லுள்ள ஒகாாங்கள் எதிர்மறைப் பொருளில் வந்தன. அவை வராது, போகாது என்னும் பொருளே விளக்கும். பாவம் ஆகுபெயர். அது ரவப்பயனுகிய துன்பத்தை புணர்த்திற்று. அன்று = முற்பிறப்பு. இடார் - வினேயாலனேயும் பெயர். இன்று - இப்பிரிப்பு. வெதும் பாண் = இாண்டனுகுபும் பயனு முடன்ருெக்கதொகை. அது வெறுமையை புடைய பான்ே என் விரியும். பானே பொங்குமோ என இடத்து நிகழ் பொருளின் ருெழில் இடத்தின்மேளின்"து.
முற்பிறப்புகடோதுஞ் இந்த தீவினேப்பயன் அப்பிறவிகளி லஜி பவமாவை யொழிய எஞ்சி பிருப்பவையெல்லாம் அடுத்த பிரிவிக டோறுக் தப்பாம் வனுபவிக்கவேண்டுமென்பார் நெய் தீவினே யிருக்க என்ருர்,
இதில், செய்திவினை என்பது முற்பிறவிகளிற் செய்த நிவினேகளேக் குறிக்குமா? அன்றி இப்பிறப்பிற் இசய்த திவினேயை மாத்திாங் குறிக்குமா? நன்றி இருமையிலுஞ் இந்த தீவினயைக் குறிக்குமா? என்று :ற்று. இப்பிரிப்பிள் இயற்பட்ட இறப்ப வுயர்ச்சி தீவின்கள் பாத்திரம் இப்பிறப்பிலேயே பயன்தரும். எனேயவை முற்பிறப்பிற் செய்தவைகள்ே இப்பிறப்பிள் பயனுகும். ஆனமெனின், எவருக் திாம் வியெடுக்கவேண்டுமென் :னத்து, விள்ே செய்யாதிருக்கவும் பிறவி ஒ இதுத்தப்படுகின்ீர் அங்ங்னஞ் செலுத்தப்படுதல் அப்பிறவிக்கு முன் செய்தி ஒ:ளப்பயனென்பது அனுபவசித்தம். ஆன்றியும், வறியவ ரிடத்துப் பிறந்தி :ளிகள் துங்வறுமையை பனுபவித்திற்கு இப்பிறப் 凸品 செய்ததொன்றில்வேயாகவும், பெற்ருருடன் வறுமைத்தியரி விழி ஆதலாலும் ஆறுமைக்கேதிவான் இந்திவினே முற்பிப்பிர் செய்த தென்பது துரிேபாகிறது.
இங்ஙனமாயின் இவ்வுயிர் இப்பிறப்பின் மாத்திரமன்றி முன்னு மிருந்ததென்பது சித்திக்கிறது. இதனுல் இவ்வுயிர் இப்பிறவியின் மாத் நிா திருக்கின்றதா? அன்றி முன்னு திருந்ததா? அன்றி இன்னும் யெடுக்குமா? என்று ீடிாரிக்கவேண்டிற்று ஐாயின்றித் திேகம் அனு வம் என்பவை பில்லே. தேகமெடுத்தற்கு அஃதெடுக்குமுன் வினே

Page 47
92 நல்வழி மூலமும்
செய்யவேண்டுதலின், முன் விகள் செய்தே இப்பிறவி யெடுக்கவேண்டும். இப்பிறவியேடுக்குமுன்னு முயிரிருந்ததென்பது வெளியாகிறது. ஆகவே, திேகமெடுத்திற்கு வினே வேண்டுமென்றதனுங் முதன்முதற் ாேக மேடுத்திற்குத் தேகமில்லாமல்ே பிருந்து வின்ே செய்யவேண்டுமென் ாேர் படுகிறது. படவே, இதில், தேகமின்றி வின்ே செய்யலாமா? :ே வாகாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. தேகம் மூன்றுவகைப்படும். அவை காரணம், குக்குமம், துலம் என்பனவாம். கான்தேகமாவதி ஆஞ் ஞானத்தினுன் மூடப்பட்டுத் தான் அனுபவத்தோ டிருந்தும், அவ்வணு பவர் தனக்குத் தோன்கு திருப்பதி. குக்குமரேமாவது: பரம், புத்தி, சித்தர், ஆசுக்காரம் என்னும் அந்தக்கானங்கள் வெளிப்பட்டு, இந்திரிய சம்பந்தமாகக் கண்டிகத் தோர்ாயின்றி சின்று, வினேயை சிகழ்த்தி வது நூலநேகமாாது துவபஞ்சபூத சம்பந்தமாய்க் மீண்டித் தோர்" மாசு சின்தியங்குவது. பிறவியிலே நூலதேகமே பலுபமாதலின், இத் தாவதேகமின்றித் தாவதேகமெடுத்தல் கேர்" : ஆேய்பலாமா? செய்யலாகாதா? என்பதே விஞாயிற்று. மனம் முதலிய காணங்கள் ஞானேந்திரியங்களோடு சம்பந்தமாய்க் குக்குமத்தில் வினே செய்யலா மாகவானும், அவ்வின் துலத்தைப் பயஞகத் தருமாகவானும், தில் தேகத் தோன்துநற்கு அஃகின்றி, விளே செய்யலாமென்பது விளங்கு இந்து, இந்ானமாயின், சூக்கும காான தேகங்கன் உண்டர்திற்கும் :rமா? வேண்டாமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று, ஆக் கும காரண தேகங்கள் நணர்வளவினவாய் நின்று கண்டியாது இயங்கு ாவின், அவை தோன்றுதற்கு உணர்வின் பேதம் வேண்டுமேயன்றிக் கண் டிதான் துலதேகத்தினின்று செய்யும் வின்ே வேண்டாமென்பது சிக் திக்கிறது.
உயிர் முற்பிரிப்பிற் செய்த வினைக்கீடாக இப்பிறவி யெடுத்ததென் நதஞல், இப்பிறப்பிற் செய்த வினைக்டோசு இன்னும் பிதவியெடுக்கு மென்பது சித்திக்கிறது. ஆகவே, இவ்வுயிர் முற்பிறப்பு, இப்பிரிப்பு மறுபிறப்பு என்கின்ற மூன்று பிறவிகளிலுந் தொடர்ந்திருந்தே நிரல் வேண்டுமென்பது முடிபாயிற்று. ஆகவே, இவ்வுயிர் முக்காலத்து மழியர் திருக்கின்ற சத்துப்பொருளென்பது துணிபாம்.
தாங் தாஞ் செய்த வின்ேயின் பயன் தாமே யனுபவிக்கவேண்டு வது மரபு. ஆகலின், தாமீட்டிய தீவினேப்பயன் ரிேயப் பிராயச்சிக் தஞ் செய்யாதிருந்தோர் அப்பாவத்திற் கேற்ற இன்பம், சிங்குப்ஜி என்ப வத்தை மாத்திரம் துடையலாமேயன்றி, சுகம், செல்வம் என்பவற்றை யடைய முடியாதென்பார் பாவம் அறுமென்ன அறிந்து அன்று இடார் நீது இன்று இருநிதியம் எய்த வருமோ என்ரர்.
இதில், முன் செய்த பாவம் பிராயச்சித்த சன்மத்தினுங் ரீக்குமா? நீங்காதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. எவ்வி:ாயினும் புண்ாரிய பாவங்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 95
1+5 இரண்டுக் கலந்திருக்கின்றன. அவற்றுட் சிலவற்றில் புண்ணிய மிகுந்து பாவங் குறைந்தும், சிலவற்றில் பாது மிகுந்து புண்ணியங் குறைந்து மிருக்கும். இங்விாண்டனுள், புண்ணிய மிகுந்து பாவங் நந்திருக்குஞ் செயலேப் புண்னியச்செயலென்றும், பாவம் மிகுந்து ண்ணியங் குறைந்திருக்குஞ் செயலேப் பாவச்செயலென்றும் பகுக்கப்படும். பாவங் குறைந்த செயல் புன்னியமாதல் போலவே புண்ணிய மிகுமாறு செய்யப் பாவங் குன்றுமென்பது தத்திவம், ஆகவே, பிராயச்சித்தமா கிய புண்ணிய கருமத்தினுள் பாங் கன்மங்கள் தேய்ந்தழியுமென்பது எளிதில் விளக்குகின்றது.
பாவ மொழிந்து, புண்ணிய மேற்படுமாறு பிராயச்சித்த கன்மஞ் சய்யவேண்டுவது மரபு. அங்களஞ் செய்யாது, பாவ மொழிதற்கு மாத் நிரம் பிராயச்சித்த கன்மஞ் செய்தாலும் அது காரணமாக வறுமை நீங் குமேயன்றிச் செல்வம் வரமாட்டாதென்பார் நிதியம் எய்தி வருமோ? என்னுது, இரு' என்னும் அடைபுணர்த்தி, இருநிதியம் எய்த வருமோ
இதில், செல்வம் வருதற்குப் பாவத்தை நீக்குதற் கேற்ற பிராயச் நித்த கன்மஞ் செய்தான் மாத்திரம் போதுமா? மேலு மதிகமான புண் பஞ் செய்யவேண்டுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. செய்த பாவம் நீங்குதற் கேற்ற அளவு பிராயச்சித்த கன்மஞ் செய்யின், அஃது பாவத் நால் வருகிற துன்பம், வறுமை என்பவற்றை நீக்குமேயன்றிச் செல் ஆம், சுகம் என்பவற்றைத் தாமாட்டாது. ஆகலின், இருநிதியஞ் சேரு இங்கு மேலதிகமான புண்ணியஞ் செய்யவேண்டுமென்பது துனிபாகிறது.
இப்பிரிப்பிற் நீலினே செய்யாதோர் நல்குரவுத் துன்பமுக் தம்மை வந்தடைந்தக்கால் அவை தாம் முன் செய்த சீவினேப் பயனுலேயே வந்தனவென் றுணர்ந்து, அவற்றைப் பொறுமையோ டனுபவித்துத் திராது, தேசம், அனுபவப் பொருள் என்பவற்றைத் தந்த தெய்வமே காானமின்றி இவற்றையுங் தந்ததென்று அத்தெய்வத்தை சொந்து வரும் துதல் போறியாமையென்பார் தெய்வத்தை நொந்தக்கால் இருநிதியம் எய்த வருமோ என்ருர்,
இதில், தெய்வம் அவரவர் செய்த விளப்பயனே மாத்திரம் அது ாவருக்கு ஊட்டிவிடுமா? அன்றி மேலும் அதிகமாகவோ குறைவாகவோ இன்ப துன்பங்கள் வாள் நாட்டிவிடுமா? விதாரிக் கப்படுகிறது. கைம்மாறு கருதாது, உயிர்களுய்யும்பொருட்டு அவைக இருக்குத் திேகம், அனுபவப் பொருட்கள் என்பவற்றை யுதவிய நெய் அம் பாரபட்சமுடையதன்று. இத்தகைய தெய்வம் அவரவர் செய்த விளேக் கேற்ற பயனேயே அவரவருக்குக்கு காட்டுவிக்குமன்றி, மேல் திகமான துன்பத்தையாயினும் குறைவான இன்பத்தையாயினும் ஊர்ட்

Page 48
94. நல்வழி மூலமும்
டாது. நாட்டுமேல் பாரபட்சமுடையதாகும். ஆயின் தெய்வமாகாது. ஆ வின் தெய்வம் அவரவர் செய்த வினேக்கேந்த பயன்ேபே யூட்டுமென் பது சித்தம்.
சிறிய பாவம் பெரிய புண்ணிபந்தா வழிந்துபோரென்பதைத் தி திரவ ஆராய்ச்சியால் நன்குனர்ந்துகொள்ளவேண்டுமென்பார் அறிந்து
·Fಿ॰7+
அனுபவ காலத்தின் முற்பட்ட இப்பிறப்பு, முற்பிறப்பு என்பவர் றில் தமது நீவின் தேய்ந்கேற்ற பிராயச்சித்த கன்மமும் மேலதிக மான் புன்னியமும் ஒருங்கே செய்யாதவர்க்கு என்பார் அன்று இடார் க்கு என்ருர்,
இதில், இன்று என்பது முற்பிறப்பை மாத்திரங் குறிக்குமா? அன்றி இப்பிரிப்பில் கல்குரவுத் துன்பானுபவ காலத்துக்கு முற்பட்ட காலத்கையுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. முற்பிரிப்பிர் செய்த பாவத் நால் வந்த நோய்கள் திர இப்பிறப்பிர் கன்மவிபாகம் முதலிய சாங்கிங் களில் விதிக்கப்பட்ட முறைப்படி பிராயச்சித்தஞ் செய்து சீர்த்த வஐபய சித்தமாகவின், அன்று என்பது நல்குரவை யனுபவிக்குங் காலத்துக்கு முற்பட்ட இப்பிறப்பினேயும் முற்பிறப்பையு முணர்த்திற்றென்பது சிக் தம்,
உடம்பிலே உயிரை சிவபெறுத்துதற் கேற்ற அன்னஞ் சமைக் தற்குப் பானேயினுள்ளே நீர் வார்த்து எரிந்து, அங்கீரினுள்ள்ே அரிசி யைப் பெய்து, பொங்கச்செய்து அன்னமாக்கலாமேயன்றி, வெம் பாவோயை யடுப்பிலேந்தி யெரித்தாற் பானேயுங் கருகிப் புகைமண்டித் துன்புறுத்தி, விநகையும் காலத்தையும் வீணே அழிக்க நேரிடும் என் பார் வேறுபான யேல் போங்குமோ என்ரர்.
இதிலுள்ள உவமான உவமேயங்கள்.
glaun i GJTIii. உவமேயம் வெறும்பானே உடம்பு நீர் அரிசி இடுதல் புண்ணியஞ்செய்தல் பொங்குதல் செல்வமுண்டாதல் புகைமண்டல் வறுமையுண்டாதில்
வெறும்பாளேக்கு எரித்தல் தெய்வத்தை சோகல்
வெறும்பானேயினுள்ளே நீர், அரிசி என்பவற்றை இடாது நாளா எரித்தால் பானேயுங் கருதிப் புகைமண்டிக் காலமும் விறகும் வீண்ே அழிதல்போல, மானுடயாக்கை பெடுத்தபோதே முற்பிறப்புக்களிற் புண் னியத்தை பீட்டிவையாது இப்பிறப்பிற் செல்வம் வரவேண்டுமென்று ரோந்து வருந்தினுல் செல்வமும் பெகுதி துன்பமும் பழிபாவங்களு மெய்தி, ஆயுளேயும் யாக்கையையும் வீணே கழித்ததாகும் என்பது இல் வகாாணத்தால் விளங்குகின்றது.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 95
முற்பிரிப்பில் புன்னணியஞ் செய்தல் குறைந்தமையால் இப்பிறப்பிள் செல்வம் பெருது வறுமையிலுழல நேரிட்டதென்று தெளித்து, மேலும் தொடர்ந்துவரும் பிறவிகளிலும் வறுமைத்துன்ப மெய்தாகிருக்குமாறு இப்பிறப்பித்ருன்ே அரிதாய் முயன்று தருமஞ்செய்து மேல்ோங்குதல் வேண்டுமேயன்றி, தம்மால் வந்த வி:ள்ப்பயன்த் தாமே யனுபவிக்க வேண்டுமென் நுண்ாாது அப்பயன் தெய்வந்தால் iந்ததென்று மாறுபட ார்ந்து, அதன் நோகல் கூடாதென்று வலியுறுத்துதலின் இச் செய்யுள் நல்வழியாயிற்று.
18-ம் செய்யுள்
அவதாரிகை.
முற்செய்யுளிற் செல்வமெய்து தற்குப் புண்ணியஞ் செய்தல்வேண்டு மென்று வற்புறுத்தினுச். இதில் நிறுத்தமுறையானே புண்ணியத்தார் செல்வம் பெற்ருேர் அச்செல்வம் தாம் முன் செய்த தருமத்தால் இந்த தென்துணர்ந்து, இட்டுண்டு வாழாது, சுற்றம் அயல், கண்பு என்பவ குக்கு முதவாது, அதனே வாளா வைத்திருப்பின், அது திருடர், பகை ார் என்பவரால் வலிந்து கவசப்படுமென்றும் ஆகலின் பொருளுண்டாம் போதே தப்பாது திருமஞ் செய்து வாழவேண்டுமென்றும் இக்கவியில் வற்புறுத்துகின்ஞர்.
உலோபத்தின் இழிவு பெற்ருர் பிறந்தார் பெருநாட்டார் பேருலகி அவற்ரு ருகக்தா ரெனவேண்டார்=மற்ருே சிர்ணங் கொடுத்தா விடுவ ரிடாரே சரணங் கொடுத்தாஅக் காம், இ- ள் பேர் உலகில் - பெரிய பூமியில்-பெர்மூர் - பிதாமாகாக் கள்-பிறந்தார் - பிள்னேகள்-பெரு நாட்டார் - பெரிய நாட்டிலுள்ளவர் கள்-உத்ருர் - சுற்றத்தவர்-உகந்தார் - நண்பர்-எண் வேண்டார் - ன்று (அவரவருக்கேற்ற தொடர்பை) விரும்பாதவாசிய உலோபிகள்ானம் கொடுத்தாலும் தாம் இடார் - முன் சொன்ன் தொடர்புடை பார்) துடைக்கமென்று புகுந்தாராயினும் தாம் (அவர்க்கு யாதொன் றுங்) கொடார்-மற்ருேர் - இது சல்வாத நிருடர், பகைவர் முதலாபி ஞேர்-இானம் கொடுத்தால் இடுவர் - (உடம்பில்) ஊறுபாடுகண்டாகும்படி துடர்த்தித் தண்டித்தால் (அவர்களுக்கு வேண்டுவன) கொடுப்பார்.எ - ற.
என என்னுஞ் செயவெனெச்சத்தைப் பெர்ரர், பிறந்தார், பெரு ாட்டார், உற்ருர், உகந்தார் என்பவற்றேடுக் தனித்தனி கூட்டி வேண் பார் என்னும் வினயாரேயும் பெயரைக் கொண்டு முடிக்க, மற்று

Page 49
96. நல்வழி மூலமும்
என்னும் இடைச்சொல் பிறிது என்னும் பொருளில் வந்தது. இசணம் - ஊறுபாடு கொடுத்தாலும் என்பதிலுள்ள உம்மை இழிவுசிறப்பு என்ாாம் - தேற்றம்.
அரிய தவஞ்செய்து பெற்று வளர்ந்துப் பொருளீட்டிக்கொள்ளுதற் கேந்த கல்வி, தொழில் என்பவற்றைப் பயிற்றியவர்கள்ாகிய பெர்' ருக்கு எத்தகைய கைம்மாறு செய்யினும் அவர் கடன் சீராகிருப்பவும், அவர் குற்ைபித்து வேண்டுக்காலும் உலோபியர் பொருண்மேற்கொண்ட வேணவாவிஞலே அவர் செய்த நன்றியை பொருங்கே மறந்து அவருக்கு பாதுக் கொடாது வெறுத்திருப்பரென்பார் பெற்றர் என வேண்டார் என்ஜர்
பாக்கையெடுத்த உயிர்களுக்கெல்லாம் மக்றெங்லாரினும் இன்றி பன்மயாது வேண்டப்படுபவர் பெர்ருசாகவின் அவரையே விதந்து முதற் கட் கூறிஞர்.
இதில், பெற்ருர் செய்த நன்றிக் கேற்ற கைம்மாறைப் பிள்ளே சுள் செய்து முடிக்கலாமா? முடிக்கக் கூடாதா? என்று விசாரிக்கவேண் டிற்று, பிள்ளேகள் தம்மிடத்திர்பந்தியாதிந்துச் செய்தி தவத்திக்கும் அவரை வயிற்றிற் சுமந்து வளர்த்துப் பிரசவித்த வேதனேக்கும், அதன் பின் பாலூட்டல், நோய்நீக்கல், உணவூட்டல் காத்தில் கல்விகற்பித்தல் அறிவுறுத்துதல், நன்னெறிக்கட் செலுத்துதல், பொருள்கொடுத்துதவி நல், தமக்குப் பின் தம் பொருள் முழுவதும் அவர்க்காக்குதல் என்பவற் நிற்கும் கைம்மாருகப் பின்ள்ேகள் தம்மைப் பெற்றுரைத் தமக்குப் பிள்ளே களாகப் பெறுதலும், அவரை வள்ர்த்தன் முகவிய செய்தலும் கிட்டா மையின், பெந்ஞர் செய்த ஈன்றிக்குப் பிள்ள்ேகள் கைம்மாறு செய்து முடித்தல் கூடாதென்பது எளிதில் விளங்குகின்றது. இதுபற்றியே பெற்ருர் உயிரோடிருக்குங் கால முழுவதும் பிள்ளேகள் அவரை வணங் கியும், அவசிறந்த பின்னும் அவ்ரைக் குறித்துக் க்ேசுடன், நீர்க்கடன், சிராத்தம் முதலியன்ங்களேத் திவகுதி செய்தும் ஒழுகவேண்டுமென்று சுருதிகளில் வற்புறுத்தப்பட்டது. இவ்வாறு பெற்ருர் பிள்ளேகளுக்குச் செய்த நன்றிகள்ே அப்பிள்ளேகள் உலகவாழ்வின் மேலோங்குதங்கும் அடைத்தேறுதற்கும் முக்கிய சாதனங்களாம். இச்சாதனங்களேத் தம் பய்ன் கருதாது, பிள்ள்ேகளின் பயன் கருதிச் செய்தலின், இவை கரு கோயின்பொருட்டுச் செய்த பெருகின்றிகளாயின.
பிதாமாதாக்களிருவனாயும் பெர்ருசென்ப் பொதிப்படக் கூறுதலின், இங்விருவரில் யாவர் பிள்ளைகளுக்குச் சிறந்தாரென்று ஏற்படவில்வே, ஆகலின், தாயா? தங்தையா? பிள்ளேகளுக்குச் சிறந்தாரென்று விசாரிக் கப்படுகிறது. சாமசாகையிற் சொல்லிய பஞ்சாக்கினரிவித்தையில், தேகத்தி சின்றும் பிரித்த சியன் தன்து புண்ணிய மிகுதி யைச் சுவர்க்கத்திலும்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 97
பாடி மிகுதியை நாகத்திலும் அடைந்து, அனுபவித்தபின் ஆய்விடர் to னின்று ஈழுவி, ஆகாயத்திர் காற்றுடன் அல்லாடிச் சஞ்சரிக்கின் து. அதன்பின்னர் ஆகாயத்திற் சஞ்சரிக்கின்ற மேகங்களோடு கலந்து, அம்மேகங்கள் பொழியும் சீர்த்தாரைவழியாகப் பூமியில் வந்திறங்குகின் ாது. பின் நீருடன் பயிரித் சேர்ந்தி அவை திருக் தானியங்களிற் சேருகின்றது. பின் அத்தானியத்தை உண்ணுகின்ற புருடனுடைய தேசத்திற் போய்ச் சேர்ந்து வீரியத்திற் கலக்கின்றது. பின் அவ்வீரி பம் பெண்களின் கருப்பையிற் பெய்யப்பட்டு, பாக்கைக்குரிய உறுப்புகள் வளர்ந்து நிரம்பிப் பிறக்கின்றது என்று விளக்கிக் கூறப்பட்டது. ஆகவே, ஆகாயம், சவம் தானியம், புருடன், பெண் என்னும் ஐந்நிடமும் Jö விக் காதாரமாயினும் பின்னுள்ள பெண்ணின் கருப்பையே தான்ேதுப் புக்கணிறைந்து யாக்கை யெடுத்திற்கு மற்தைய நான்கிடங்களினுஞ் சிற ந்தது. ஆதலின், பெர்ருசில் புருட்ணுகிய தீங்தையினும் பெண்ணுகிய நாயே பிறவி யெடுத்த பிள்ளேக்குச் சிறந்தாளென்பது தெளிவாகிறது.
பிள்ள்ேகள் தங்கள் ஆயுள்மட்டும் இடையருது முயலினும், பெர் துர் செய்த இன்றிக்குக் கெம்மாறு செய்து தீர்க்க முடியாதவர்களா பிருத்தலின், அப் பெற்ருர் இப் பிள்ளேகளே ய்ாதிக் கேளாதிருப்பவே, அவர் குறிப்பறிந்து வேண்டுவன் செய்வதி பிள்ளேகள் கடனும், ஆக ஆம், அப் பின்ாேகளிடம் பெற்ருர் சரணடைந்து குறையிார்துழியும் துர்க்குச் சிறிதும் உபகரியாதிருத்தில் பெருங் கொடும் பாவம் என் தும், அது லோபத்தாலுண்டானதென்றும் விளக்குவார் பெற்றர் சா இனங் கோடுத்தாலும் தாம் இடர் என்ருர்,
இதில், பெற்ருர் நாமீட்டிய பொருள்களேத் திநெறிக்கட் செலவு இது நல்கர்க்தி அக் கல்குனங் சீக்கும்பொருட்டுப் பிள்&ாகஜார் சா ாடையின், அப் பெற்ருர் மீட்டுக் தீநெறிக்கட் செல்லுதற்கேற்ப அவ ருக்குமாறு பள்ளகள் உபகரிக்கவேண்டுமா? வேண்டாமா? என்று :ாக்க:ண்டிற்று. தீநெறிக்கட் சென்று தம்மையும் பிறரையுக் நாழ்த்துவோருக் குபகரிப்பின் உபகரித்தாரும் அந்திச்செயலின் பப ஒளில் ஒர் பாகத்தைப் பெற்றுத் தாமுக் தாழ்ச்சியடைவர். இங்கனம் உபகரித்தாரும் பேகரிப்பைப் பெங்குருமாகிய இருபாலாரும் தாழ்வன்ட தற் கேதுவாகிய செயறுக்குச் சிறிதும் உபகரித்தலாகாதென்பது வெளி ாகிறது. ஆயின், அப் பெர்மூர் தீநெறிக்கட் செல்லுநர்கேற்ப உப காரஞ் செய்யாது அவரை ஈன்னெறிக்கட் செலுத்த முயலுதல்வேன் டும். அங்கள்ம் ஈன்னேறிக்கட் செலுத்த முடியாதாயினும் பெற்றுார
பிர்வாழ்வுக்கு மாந்திரம் எந்த உதவியைப் பிள்ளேகள் செய்யவேண்டி பது கடப்பாடாம்.
தாம் பெற்ற பிள்ளைகளுக்குக் கல்வி அறிவு தொழில் என்பவை
பெருகுமார் ਪ உதவுதல் பெற்றர் கடனும்,
.

Page 50
98. நல்வழி ழலழம்
தாம் அயிரைத் தழீஇக்கோள்ளின் அவருக்கியாதேனும் பொருள் கொடுக்கவேண்டுமென் ரஞ்சி அவரை விரும்பாதி புறக்களிப்பர்ென்பார் பிறந்தார் எவ வேண்டார் என்ஞர்
எருக்கும் பெற்ருருக்குப் பின் பிள்ாேகள்ே சிறந்தநாகலின், பெற்ருளின்பின் பிரித்தான் வைத்தோநிஞர்.
இதில் ஒருவருக்குப் பெற்றர் பிள்ள்ேகள் என்னு விருபாலாரில் எவர் சிறந்தவரென்று விசாரிக்கப்படுகிறது. தாம் மானுடவாக்கை யெடுத்தந்து இன்றியமையாது வேண்டப்பட்டவர் பெக்ருர் பிள்:ாகள் மாலுட பாக்கை யெடுத்திற்கு இன்ஜியமையாதிருந்தவர் தாம். ஆாவின், தமது வாழ்க்கைக்குப் பிள்ள்ேகளிலும் பெற்றுசே இறந்தவரென்பது சிந்திக்கிறது.
பிள்ள்ேகள் இளேஞசாதலின், உலகானுபவங்களின் முதிர்ச்சியடையா நிருக்கவுங் கட்டுமாகவோலும், அவரால் நமக்கு இம்மை மறுமைகளிர் புக ழும் ஏற்கதியும் ஒருங்கே படைதலானும், அவர் கேளாதிருப்பவே தாம் அவர்க்கு வேண்டுவன் செய்தல் கடப்பாடாம். அங்கன்பாகவும், அப் பின்ளேகள் தளர்ந்தி தம்மைத் தஞ்சமென்தடைந்துழியும், அவர்க்குத் நப்பாது செய்யுங் கடப்பாட்டை மறுத்தல் பெருங் கொடும் பாங்மென் றும், அஃது லோபத்தால் வந்ததென்தும் விளக்குவார் பிறந்தார் ரா 3ரங் கொடுத்தாலும் தாம் இடார் என்ருர்,
சுயாட்டான்ேவரும் மேலோங்கவேண்டுமென்னும் பொதுதன்மை கருதி, அதற்கேற்ற செயல்களே கிலோட்டிவருபவரென்பார் காட்டார்
என் வான்ா கருது பேருநாட்டார் என விதிக்கோதிஞர்.
இத்தகைய பெரியாரைத் தழீஇக்கொள்ளின் தாம் அவர் மூலம்ா கக் காலங்தோறும் பொருட்செலவு செய்ய நேரிடுமென்து பயந்த, துவ சைப் புரிக்கன்னித்திருப்பாரென்பார் பெருநட்டார் என வேண்டார் என்ஜர்
தமது காட்டிலுற்ற பஞ்சம், கோய், பூகம்பம், புயல், இந்: சத்திரு என்பவற்ருல் சேர்ந்த ஆபத்துக்களே சீக்குதற்குப் பெரிது முய ஒஞ் சுதேசாபிமானிகளுக்கு வர்க்கு வேண்:ங்கள் நதவி ாேட்டை பும் தம்மையும் சன்னிலப்படுத்தவேண்டியது எவ்ர்க்கும் பெருங் கட ஞம். ஆதலின், அத்தகைய பெருநின்மை செய்வோர் யாதுச் சேனா நிருப்பினும் காட்டின் நிறமுணர்ந்து வேண்டிய பொருளே ஆவரிட மொப்புவித்தப் பொது நன்மையை வளர்க்கவேண்டியது மரபாகவும், ஆப் பெரியார் தேயத்துன்ப நீங்குதற்குக் கஞ்சங்கொடுத்து வேண்டுங்காலும் அவர்க் குதவாதிருத்தல், தேசத்துசோகசசகிய பெரும் பாவதென்றும், அஃது லோபத்தால் வந்ததென்றும் விளக்குவார் பெருநாட்டார் சானங் கொடுத்தாலும் தாம் gடர் என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்.
சுற்றத்தார், நட்பினர் என்பவர் தந்தஞ் சுற்றத்தினரையும் நட்பினரை பும் மரத்திரமே விரும்பிக் காப்பர் பெருநாட்டாாோவெனின் சுற்றம் ட்பு என்னும் பாகுபாடின்றி, எல்லோரையும் விரும்பிக் காப்பர். ஆதலின், ற்றத்தார், நட்பினர் என்பவரினும் பெருாட்டார் பேருபகாரிகனாலின்,
ாை இவ்விரு திறந்தினரின் முன் வைத்தோதிஞர்.
சுற்றத்தினருன் ஒருவர் தளர்ந்துழி மற்றவர் அவரைக் காத்தல் -ன் ஆதலின், இத்தகைய சுற்றத்தாாைத் தழீஇக்கொள்ளின் அவர் ஈளர்ந்த காலத்துப் பொருள்கொடுத் திதவவேண்டுமென் றஞ்சி அவரை
ரும்பாதிருப்பாரென்பார் உற்றர் என வேண்டார் என்ருர்,
ஈஞ்சிற்றத்தாரொருவர் தளர்ந்தது கேள்வியுந்துழி, உடனே அவனா யடைந்து குறிப்பறின்து அவர்க்கு வேண்டுவன் உதவிக் காத்தல் ந்
சுந்ாந்தார், நட்பினர் என்னும் இருபாலாருள், ஈட்பினர் நட்புக்
# சுற்றத்தவர் போலப் பிறந்தது முதற்ருெட்டு உபகரியாமையின், அச்சுற்றத்தாரை ஈட்பினரின் முன் வைத்தோசிஞர்.
தாம் நட்பின்கிழமை பூணுதிருப்பத் தம்மாட்டு நட்பின்கிழமை பூண்டவாதிய ஒருதலாட்பினர் என்பார் ஈட்டார், நண்பர், சினேகர் என்ற் ருெடக்கத்தின்வாகிய சொற்களிலொன்றைப் பெய்து பாட மோதாது உகந்தார் என்ருர்,
தம்மாட்டு சுட்பின்கிழமை புண்டார் தம்மை விரும்பி வேண்டு என் உதவி யொழுகிலும் அவரைத் தாக் கரீஇக்கொள்ளின் அவர் ாளருங்கால் தாமுதவவேண்டுமென்ாஞ்சி அவரை விரும்பாதிருப்பரென்பார் உசாத்தார் என வேண்டார் என்ரர்.
தம்மை விரும்பிஞேர் தாங் தளர்ந்த காலத்துத் தமக்குச் செய்தி யேற்றுக்கொண்டு, அவர் தளர்ந்தழித் தாம் அவருக்கு உதவ வேண்டுவதி மாபு ஆகவும், அவர் தளர்ந்து யாதொரு பற்றுக்கோடு மின்தித் தம்மைத் தஞ்சமென்றடைந்த காலத்தும் பாதிாலு முதலிக் காவிர்கிருத்தல் பாவமென்றும், அஃது லோபத்தால் வந்ததென்றும் விாக்குவார் உகந்தார் சானங் கொடுத்தாலும் தம் இடார் என்ரு.

Page 51
o நல்வழி மூலமும்
பெர்ருர், பிறந்தார், பெருநாட்டார், உற்ருர், உகந்தார் சாண்ங் கொடுத்தாலுந் தாமிடார் என்னஞல் இர்ப்பவர், அதிதிகள், அடியார், திரவிகள் என்பவர் தமக்கு யாதொரு தொடர்புமில்லாதவராசுவின், அவர் சானங்கொடுத்தாறும் வோடுகள் யாது மிடாரென்பது சொல்லா மலே விளங்கிந்து,
தம்மாட்டுச் சிறித மிங்காதவரும் தம்மால் இாங்கப்படாதவருமா சிய தொடர்பு சிறிதுமற்ற பகைவர், கள்வர், கோள்ளவிTடிார் என் பவர் என்பார் மற்றேர் என்ஞர்
இத்தகையார் தம்மைக் குறையிாந்து கேளாமை மாத்திரைஓபன் " வைகேட்டுழிபுங் கொடாதி நம்பிடத்தப் பொரு ஒளில்லேயென்று பொய்ச்சந்தியஞ் செய்பவரென்றும், πτιο Η Εή ώα ή επι வைத்தி பொருளேச் சிறிதாயினுக் கண்டெடுக்க முடியாத நம்மே பெரிதிம் அச்சுறுத்தியும், அதற்குக் கொடாக்கால், ஆயுதம் ஆக்கினி என்பவர்ருல் உடம்பி இது பாகிண்டாகும்ாது தண்டிக்குங்கால் தம் உழி ரைத் தப்பித்துக்கொள்ளுமாறு சிறிது பொருள் பாத்திரிங் திம்மிடக் துள்ளதாகக் காட்டி, அதனே அவர்க்குக் கொடுப்பரென்றும் விளக்கு வார் இழப்பர் என்னுது இடுவர் என்னுஞ் சொற்பெய்து மற்றேர் @T இனம் கொடுத்தால் இடுவர் என்ருர்,
இவ்வாற்ருல் உலோபியர் தம் பொருளே எவரும் எளிதிர் காண்க் கூடாவண்ணம் ஆங்காங்கே மறைத்திப் பாதிகாந்திவைப்பர் என்பதும், அங்ஙனம் வைத்தலால் தமது ஆக்கியகாலத்தின்பின் அப் பொருள் உரிமை புடையா செவர்க்குக் கிடைத்த லரிதென்பதும், தாம் இன்பமடைதிற் கென் றீட்டிவைத்த பொருள் அவர்க்குத் துன்பத்தையே பயக்குமென் பதிம் பெறப்படுகின்றன.
பொருள் கிடைத்தால் அதன் லோபித்து வைத்து விளிவிழவது, நம்மைச் சேர்ந்தாருக்குதவியும் திருமஞ்செய்தும் வாழ்ந்து கடைத்தோல் வேண்டுமென்று வற்புறுத்துதவின் இச்செய்யுள் கல்வழியாயிற்று.
19-血 செய்யுள்.
அவதாரிகை. பகுத்தறிவு வெளிப்பட்டுக் கடைத்தேறுதற்கேற்ற மெப்புணர்வு பயத்திற்கேதிவாகிய மானுடயாக்கையைப் பெற்றிருந்தும், துந்த பாக் கையினின்றும் சித்தியஇன்ப நுகர்ச்சிக்கேற்பச் செயற்பாடினவற்றின் முயவாதி, அச்சு பாக்கையைக் காந்தக்கேற்றவைகளின் மாத்திாம் முய ன்ேறு அகித்தியஇன்ப நகர்ந்துழலுதல் தவரென்று இக்கவியில் வற்புறுத்துகின் ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். O
சீவனமுயற்சியின் சிறுமை. சேவித்துஞ் சென்றிரந்துக் தெண்ணிர்க் கடல்கடந்தும் பாவித்தும் பரரான்டும் பாட்டிசைத்தும்=போவிப்பம் பாழி லுடம்பை வயிற்றின் கொடுமையா குழி யரிசிக்கே நாம் ஒ - ள் காம் - தாங்கள்-வயிற்றின் கொடுமையால் - உதசாக்கினி பாலுண்டாகும் பசித்தின்பக் கொடுமையினுல்(அக்னே நீக்கதிர்கேர்ரி
ாருள் தேடவேண்டி-சேலித்தும் = அதிகாரமுடையாருக்குக் குர்
இாந்தும் - (நார்டோறும்) போய்ச் Gaius
சிடம் பாதித்தும்-தெள் கீர் கடல் கடந்தம்-தேனிக்க ைேசயுடைய சமுத்திரத்தைக் கப்பலேறிக்) கடந்து (அங்கியதேசஞ்) சென்றும்-பாவித் தும் தம்ம்ை வேடங்களார் (பிரர் நன்குமதிக்குமாறு) பாங்ெேசய்தும்பார் ஆண்டும் - பூமியை அரசுபுரிந்தும்-பாட்டு இசைத்தம் - பிரரைப் கழ்ந்து ஒ:ளிப் பாடியும்-உடம்பை காழி அரிசிக்கே பாழின் போவிப்பம் - அரிய மானுடாக்கையை சாழியரிசியைக் கேடு முயற்சியி
செலுத்துகின்ாேம் எ - " துெறு என்றதஞல் ஊர்கடோறும் என்பதும், கடல் கடக்தி என் பதஞல் கப்பலேறி என்பதும், கடலுக்கப்பாலுள்ள அங்கியதேசஞ் சென்று என்பதும் வருவிக்கப்பட்டன. தென்னீர்க் கடல் என்பது இரண்ட ஒருபும்பதி முடன்ருெக்கதொகை அதி தெளிக்கி நீரையுEடய கடல் என விரியும். பாவித்தல் - பிறர்க்கு நன்மை செய்வதுபோன்று நீடித் தல், பாழ் - வொமை அஃதி பயனின்மையை புணர்த்திற்று. ITF ஆகுபெயர். அதி பாரிலுள்ள உயிர்களே புணர்த்திற்று. வயிற்றின் இடத்து நிகழ்கின்ற பசிப்பிணியின் கொடுமையை வயிற்றின்மேலேற்றி வயிற்றின் கொடுமை என்ருர், இாடுமை - உடம்பிளின்றும் உயிர் பிரி பெருந்துன்பம் ாழி - படி அரிசி என்பது ஆகுபெயர் அது அரிசியின் பாகமாகிய அன்னத்தை புனர்க்கிற்று. எக்ாாம்
halai என்றுப்போருளில் வந்தன். சீவனத்திற் கேந்த வருவாயைச் சுயாதீனமான தொழில்கனார் பேந்துக்கொள்ளாகி, நம்பியமிழங்து பிரிர்வயத்தாாய் அவர் எவுங் குற் ஒவல்களைச் செய்து என்பர் சேவித்து என்ருர்,
5.Liau'r LHDT &# விேக்கவும், பிறருக்குக் குர்றேவல் செய்து சிவிங்க 3ம் ஆற்றலின்றி இடமிடங்கடோறுக் திரிக்கி யாசித்து என்பார் சென்று
T
தந்தேயத்துத் தொழில் கிடையாது. துரத்தின் அச்சியதிேயத் தில் அரிதாய் முயன்று சென்று துவக்ரிர்பார் கலந்து தொழில் இது என்பதை விளக்குவார் தென்னிர் கடல் கடந்து என்ருர்,
Tr -

Page 52
1O2 நல்வழி மூலமும்
கஞ்சுகுன் வடிவங்களோடு பொருள் கேட்பின், கொடுப்பார் அது மதிப்பரென்றுன்னி அவரை புளப்படுத்துமாறு பெருமைதங்கிய வடிவுங் குணமுமுடையாய் நடித்து என்பார் பாவித்து என்ஜிர்
பிறருக் கடிமைப்பட்டும் பிதரோடு ஒத்திவாாக சின்றுஞ் செய்யுங் தொழில்கள் போவாகாது யாவன்ாய மடக்கியாளுஞ் சுயாதீனமான பெருங் தொழிலச் செய்து என்பார் பார் li.
இம்மாட்டுப் புகழுக்கேற் குணஞ் செயல்கள் இல்லாதிருப்பவும், புகழ்பெறவேண்டுமென்று விரும்புவோரை பனப்படுத்திமாறு துவர்க் கியைப்ாத பெருமைகளே யமைத்துப் பாடி என்பார் பாட்டுரைத்து ஆல் லது பாட்டியற்றி என்னுது பாட்டின்சத்து என்ீர்
உணவுண்டு உயிர்வாழுகல் பசிப்பிளி சீக்கி, உடம்பில் உயிரை சிலே பெறச்செய்தற்காம். இங்கனம் உணவுண்டு வாழுதில் தாம் விரும்பிய இன்டயருவின்பம் நகருதற்கேற்ப முயலுதற்காக இருப்பவும் அதனே மார்தி, என்றும் பரிப்தி: சீர்க்குமாறு மாத்திரம் முயன்று கடைக் தேறுதலின் முயலாதிருக்க லடாதென்பார் வயிற்றின் கொடுமையால் பாழில் போவிப்பம் என்ருர்,
அரேவிறக்க புன்னியப்பேறு காரணமாக எடுத்த மானுடயாக்கை யிருக்கும்போதே சிலபேருண் இன்பத்தை நகருதிற்கேற்ப முயலுதல் கடனும் ஆகவும், அவ்வுடம்பை அசித்திய வின்பங்களுக்கேற்றவற்றிற் செலுத்தி வானா கழித்துவிடுதல் தகுதியன்றென்பார் காலத்தைப் போவிப்பம் என்ஞர உடம்பைப் போவிப்பம் |-
மானுடயர்க்கை அரிதாயினும் அஃது என்றும் ஒரேபெற்றித்தாக நிலத்திராது பினரி, மூப்பு, சாக்காடு என்பவற்றை யேற்றலின், { திருக்கும்போதே கடைத்தேறுதலின் முயலவேண்டுமேயன்றி அதர் கமையாத பிறவற்றின் முயன்று செலுத்துதல் தகுதியன்றென்பார் பாழில் போவிப்பம் என்ருர்,
இவ்வரிய மானுடயாக்கையிஞலே எத்தகைய தொழில்களேச் செய்து பொருளீட்டினும் அப் பொருண் மு. ழ எம் அனுபவித்தத்திரப்படாது, உடம்பில் உயிர் சிவபெறுதக்குரிய உணவுண்ீதிலாகிய ஒன்றே அணு பவித்திக் இப்படுகின்றதென்பார் இழிவுசிறப்புப் பொருடருந் தேந்தே காம் புணர்த்தி நாழி அரிசிக்கே போவிப்பம் என்ஞர்
மானுடயாக்கையின் அருமை 3-ம் செய்யுளுரையில் 19-ம் பக்கத்திக் சுரப்பட்டது. ஆண்டுக் காங்க.
புண்ணியப் பயனுங் அரிதாகப் பெற்ற மாவட்பாக்கையை ஒளிர் நிய இன்பங்க்ளாகிய உண்ணல், உறங்கல் முதலியவற்றின் மாத்திசம்
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும். 103
ாள்ா செலுத்தி நகராக, ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்குரியவற்றிலேயே
20-ம் சேய்யுள், அவதாரிகை. சிறுத்த முறையான்ே முற்கடறிய பசிப்பினரியை நீக்கிய பின் மக விர்கூட்டம் இன்பம் பயக்குமென்று துணிந்து, கணிகையர்பாற் கழி பெருங் காதல்பூண்டு கல்ந்து வாழுதல், இருமையிலும் கேடு பயத்தலே பன்றி ஆன்ம சுகத்தையும் முற்ரு யிழப்பிக்குமாக்வின், அக்கரிைகைய ரைக் கடற்க என்று இக்கவியில் வற்புறுத்துகின்ருர்,
E6;failuria, Li GaG.
அம்மி துனேயாக வாறிழிக்க வாருெக்குங் கொம்மை முலேபகர்வார்க் கொண்டாட்டமிம்மை மறுமைக்கு ஈன்றன்று மாநிதியம் போக்கி வெறுமைக்கு வித்தாய் விடும்.
இ - ள் கொம்ம்ை பகர்வார்க் கொண்டாட்டம் - கிரண்ட தனங்களே(க் கழுவக் கொடுத்திற்கு விலேகூறுகின்ற பசந்தையரைக் சுட்டி வாழுகல்-அம்மி அனேயாக ஆறு இழிந்த ஆறு ஒக்கும் - அம்பிக் கல்லேத் (நெப்பந்) அனேயாக நம்பி ஆற்றைக் கடத்திற்கு அதனுட னிறங்கிய செயவே ஒக்கும்-இம்மை மறுமைக்கு நன்று அன்று - - இப்பிறப்பில் அண்டதிற்பாவின்வாகிய சுகங்களுக்கும் மறுமையில் அடை தற்பாவனாகிய சுகங்களுக்கும் எதிர்வாகிய ன்ேமைகளேப் பயப்பதன்று,- iam நிதியம் போக்கி-பெரிய செல்வங்களே பழித்தி-வெறுமைக்கு வித்த ஆய் விடும்-இருமையினும் மேலோங்குதற்கெந்த பொருள் தரு மம் என்பவை பற்றுப்போதற்குக் காாண்மாக முடியும். எ - து
துனேயாக என்றதனுல் கடத்திற்கு என்னுங் குறிப்பெச்சம் வரு விக்கப்பட்டது. கொம்மைமுலே என்பது பண்புத்தொகை, அது நோம்மையாகிய விரியும். முலே என்பது இருமுலேகளேயு முனர்ந்துதீவின் சாதியொருமை. பகர்வார் கொண்டாட்டம் என்பது ரெயப்படுபொருள்பற்றிப் பகிர்வ்ார்க்கொண்டாட்டம் என்ருயிர்து. இம்மை மறுமை என்பன ஆகுபெயர்பிள் அவை முறையே இப்பிறப்பிலும் மறுபிறப்பிலும் உள்ள அனுபவங்களே புணர்ந்திகின்றன. விந்து - காா இனம்,
மகளிார பெதும்பை, மங்கை, மடங்தை, அரிவை, தெரிவை, பேரினம்பெண் என்னும் பருவங்களுக் கேர்ப அவரது தனங்கள் வார் தல், நகர்தல் ஆகிய இயல்பிருப்பவும், விமோதர் எப் பருவங்களினும்

Page 53
O4 நல்வழி மூலமும்
சிறந்த மங்கைப்பருவம் போலவே தமதி தனங்களப் பாவித்திக் காட் வேரென்பார் முலே என் வாளா கருது கொம்மைழலே என்ருர்,
விலோதர் ஆடன் மயக்குதல் மு:பின்நிறத்தினுவோம். ஆதலின் என்றும் மங்கைப்பருவமுடையார்போன்று தங்கள் தனங்க ளேக் காட்டி கடித்துக் கானு மாடவரைத் தம்வயப்படுததி, அன்ஞர் அத்தினேப் பொருளும், இன்ஞர் இத்துன்ோப் பொருளுர் தருெேமன் ரூர். பாமுடன்பட்டிலம்: கீர் எத்தினேப் பொருள் தருவீர்? என்றும், இத்தினேப் பொருள் தருவீராயின், உமக்கே புரியராவோமேன்றும் கடறி, அங்ாடங்கிடந்துள்ள பொருட்களே இயன்றபட்டும் வாங்கிக் கொள்பவர் என்பார் கோம்மை ழலே பகர்வார் என்ருர்,
விமோதர் தாம் இன்பரசுரினும் தாதொழியினும் ஆடவர்க் கேந்த இதஞ் செய்தலின், அங்வாடவர் ஒருகார் கட்டிப் பொருளிழர் ததை யனர்க்கு தெளிந்து கொள்ள்ாது, அவர் செய்யு டிகிதத்திலழ் ங்கி, நாம் அவர்பாநெக்ர்ந்த இன்பத்தை மிட்டும் மீட்டும் புகழ்ந்து பயங்கி, அங்ர்த்தாாய் அவரைப் பிரியாது வாழ்தல் என்பார் கோம்மை முலே பகர்வார் கூட்டம் அல்லது சேர்க்கை என்னுது கொண்டாட்டம்
ஆழ்ந்த நீர்ைபுடைய ஆற்றைக் கடந்த கரையேற முயல்வார் நேப் பத்திலேறி, அதனேக் காகிதங்கவேண்டிய திரையிற் செலுத்திச் சதத் துட்னிக்கிச் செல்வர். அதுபோலக் காமநோய் கிர்ந்து கடைக்கே முயலுங்ார், நிற்குன நற்செய்கைகளே பொருங்கேயுடைய இல்லாஜாக் சுட்டிவாழ்ந்து கடைந்தேறுதற் கேற்ற அரங்களேச் செய்தும், சந்புத்தி சப்பேறு பெற்றும், அவளுடன் தாமும் இன்புற்துக் கடைத்தேறுத லாகிய கரையை யடைவர். அங்கனமின்றி, அம்பியைக் தெப்பத் துனே பாகக் கொண்டு ஆற்றைக் 5 L. முயலுவோர், அதனேந் தாம் :ாத்த விடத்திர் செலுத்த முடியாதும், இருந்த விடத்திற்ருனும் விதத்து கோள்ள முடியாதும் அக் கல்லுடன் அமிழ்ந்தி இறந்தபோல, விஜ மாதர்பார் சுரமவின்பது கர்த்து கடைத்தேற முயல்வோர் அரைத் தம் வயமாக நடத்தமுடியாது தாம் அவர்வயமாக மயங்கி அவர் சொற்படிதம் பொருளயும் அவர்க்கக் கொடுத்திழந்து, தம்வயமாகச் செய்ய மரங்கள் பாதுஞ் செய்ய வகையின்றி கல்சுடர்ந்து அவருடன் காமு மழிவரென்பார் கொம்மை ழலேபகர்வார்க் கொண்டாட்டம் அம்மீதுனேயாக ஆறு
இழிந்த ஆறு ஒக்கும் என்ருர், ■,画
திலுள்ள உவமான உவமேயங்கள்.
*}.3LINEAT உவமேயம், அம்பு agentiff 鷗學 காமாோய் இழிதல் கொண்டாட்டம்
அமிழ்ந்தல் கெட்டழிதல்

தத்துவார்த்த விளக்க ք ծուլմ:
இம்மையிம் செயற்பாவனாகிய அறங்களேயும் அனுபவிக்கற்பனை ாகிய சுகங்களேயும் புத்திப்பேறு தேகாரோக்கியம், கல்லுனர்வு eta uLਨ ਲ பிழப்பித்து, வறுமை, நோய் அவமானம் யோழுக்கம், சுயாதீனமின்மை மயக்கம் என்பவற்றை யொருங்கே தக்க கெடுத்தலின் விலைமாதிர்கொண்டாட்டத்தை இம்மைக்கு நன்றன்று
இம்மையில் மேலுனாக்க பெறுபேறுகள் யாவற்ற்ைபு மொருங்கே பிழத்திற்கேற்ப శాTg Fచే ఇవి பயத்திற்கேற்ற அரிஞ் செய்யாகம் பானும் அமையிலும் வறுமை, நோய் என்பவை பயக்குமேயன்றி பாதா பினும் நன்மை பயங்ாதென்பார் விநாதர்கொண்டாட்டத்தை மறு: ந்கு நன்றன்று என்ஞர்.
விமோதரைக்கட்டிஞேர் தாம் முயன்று தேடிய வளங்கண் மாத்தி சமே பன்றித் இம் முன்ளுேசார் நமக்கும் தமக்குப் பி ந்சந்ததியாருக்கும் உறுதியுண்டாமாறு வைக்கப்பட்ட பெரும் பொருட்களேயும் ஒருசேர இழப் பர் என்பார் நிதியம் எண் வாr Lருது int நிதியம் போநி என்ருர்,
இம்மையில் அறஞ் செய்யாமையாலும், ற்குண் சந்சேய்கை சல்லு இர்வு என்பவை சிறிதுமமையாமையாலும் இம்மையிலும், இத்தொடர்பு பற்றி மறுமையிலும் கல்வி, செங்கம் அறிவு என்னும் இன்றியமை ாதவை ஒன்றையேனும் ஒருசிறிதும் பெறமுடியாதென்பார் வேறுமை க்கு வித்தாய் விடும் என்ருர்,
கடைத்தேறுதிற்குப் பெருச் தடையாய்க் கல்வி, செல்வம் அறிவு து என்பவற்றை ஒருங்கே யிழப்பிக்கின்ற விலமாதர்கூட்டத்தை விட்டு காமவிருப்ப முண்டாகுல், நல்லாளாகிய இல்லாளேக் கட்டி இன்பது கர்ந்து பைத்தேறல் வேண்டுமென்" வற்புறுத்தலின் இச்செய்யுள் நல்வழி 山m、
21-ம் சேய்புள் அவதாரிகை.
முற்செய்யுளில் #1 இல்லாளோடு உறுதிபெற சின்று ஆன்மலாபத் చీచీ அடைப்பிடித்தல் வேீழ்டுமன்று குறிப்பாலுணர்த்திஞர். அத் தகைய கன்னிே எவ்வாருெழுவின் சித்திக்கு மென்பதை இச் செய்யு
சில் விள்க்குகின்ரர்
வஞ்சமிலார்க் கேய்தும் வளம் நீரு கிழஅ சிலந்பொதியு கெற்கட்டும் ப்ேரும் புகழும் பெருவாழ்வு-மூகும் வருத்திருவும் வாழ்நாளும் வஞ்சமிலார்க் கென்றுக் தருஞ்சிவந்த தாமரையா LITET,
A.

Page 54
நல்வழி ழலழம்
இ - ன் சிவக்க தாமரையாள் - செந்தாமாைமரி விருக்கின் திரு மகள்-வஞ்சம் இலார்க்கு - வஞ்சகமில்லாதவர்களுக்கு-என்றும் எட் போதும்-நீரும் - சீர்வளத்தையும்-நிழலும் - நிழல்வளத்தையும்-நிலம் பொநியும் - சிலத்தின்கீழமைகின்ற ாங்களேயும்-ல்ெ சுட்டும் - கெர் போரையும்.-பேரும் . பெருமையையும்-புகழும்: ர்ேக்கியையும்-பெரு வாழ்வும்- ஆன்மலாபத்திற்குரிய சிறந்த வாழ்வையம்-சாரும் - re. கார்த்தையும்-வரும் திருவும்- மேலோங்குகின்ற செல்வத்தையும்=வாழ் ாளும் - ஆயுளேயும்,-தரும்-கொடுப்பாள். எ து
நீர், நிழல், பொதி, தாமரை என்பன் ஆகுபெயர்கள். அவை 品高 பன்ம், சிலவளம், பொதியப்படும் பொருள், தாமரைப்பூ என்பவற்தை முறையே விளக்கிநின்றன. ஊர் என்னும் இடப்பெயர் அவ்விடத்தி மக்களே புணர்த்தி, அம் மக்களின் பெயர் அவரை ஆளுர் தலமைை புணர்த்தலால் இஃது இருமடியாகுபெயராயிற்று, பேர் - பெருமை. வஞ்சம் - வஞ்சகம். அஃதாவது சயாலங் கருதிச் "- ன்ேறு அக்கிலேயைச் சுயநலம் கருதாத நிலயென்று பிறர் நீளக்கு மாறு நடித்தல் என்றும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்று, மற்தைய உம் மைகள் எண் ஆப்பொருகா தான் என்பது அசைச்சொல், வஞ்சக Aன்மையினுல் அவ்வஞ்சகந்தாலாக் தீப்பயன்க ரிேல்லாமற்போகலாமே பன்றி, ஆயுள் வாழ்வு, வளம் என்னும் நற்பயன்கள் ஒருங்கே யமை நற் கேலாமையின் வஞ்சமிலார் என்றது ஈண்டு வஞ்சகமின்றிகின்று ஆன்மீகத்திற் கேற்ப ஒழுகுபவர் என்னுங் குறிப்பெச்சந்தை அவரவி நின்றது. செந்தாமரை யென்பது பிறிதினியைபுக்கிய விசேடனம்,
OG
உடலிலுயிசை நிறுவி ஆன்மலாபத்தின் முயலுதற்கு இன்றியம்ை யாதது சீர்வ மென்பார் முதற்கண் நீர் என்ருர்,
நிழல் கொடுக்குஞ் சோலே, காய், கனி மலர் இதழ், தன்ரிர் என்ப வற்ருதுண்டாகுஞ் சுகானுபவங்கள் அச்சீர் காானமாக எளிநிற் பெர் றுக்கொள்ளத்தக்கன என்பார் அங்கீரின் பின் நிழல் என்ருர்,
இவ்விரண்டாலும் பெதற்பாலனவாகிய அகங்களோடு கிழங்குவதை மானிக்கம் முதலிய இரத்தினங்கள், பொன் முதலிய لامی قوانیmagii جی , நிலக்கரி, மண்ணெண்ணெய், கெந்தகம் முதலிய தாதுப் பொருட்கள் என்னும் நிலத்தடங்கிய வாங்ககா வினாவியாக பெந்துக்கொள்ளலா மென்பார் கிழவின் பின் நிலம்போதி என்ருர்,
இம் மூன்று வளங்களின் பின், லத்தில் விரவிக்கப்படும் செல் முதலிய தானியவகைகள்ேப் பெற்றுக்கொள்ளலா மென்பார் நிலம் பொதியின் பின் நேற்கட்டு என்ருர்,
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் O
இக்ான்கு வளங்களாலும் உண்வு முதலியவற்றில் உறுதிபெறுங் கால் இங்வளங்களே நுகரு முடல் அரித்தியமாதல் கண்டு, தனது ஒழுக் ம், முயற்சி, விசாானே என்பவற்றுல் ஆன்மலாபத்திற்குரிய கல்வழி பிந் பிறருதவி சிறிதுகின்றி யொழுகும் பெருமையுண்டா மென்பார் நேர்கட்டின் பின் பேர் என்ருர்,
இப் பெருமையால் காருன்கரியமுண்டாய்த் தான் மாத்திரமே பன்றி என்பருங் கடைத்தேறுமாறு துவருக்கு வேண்டியவற்றைக் காமியமாகவும் ரிஷ்காமியமாகவுஞ் செய்து, பிரார் போந்தப்படுத ஒன்டா மென்பார் பேரின் தி: புகழ் என்ருர்,
பேர், புகழ் என்னும் இரண்டாலும் இம்மைக்கண் உடலோடு கூடி வாழுங்கால் வேண்டுவனவற்தை நிறைவுறத் துய்த்தன் மாத்திரையே பன்றிக் கடைத்தேறுந்தாறும் எத்துளேப் பிறவி யெடுக்கினும் அவற்றி ஓம் வேண்டியவற்றை நிறைவுபெறக் கய்த்தல் சுடுமென்பார் புகழின் பின் பெருவாழ்வு என்ருர்,
பேர், புகழ், பெருவாழ்வு என்னும் முன்குனும் எவரும் வசீகரப் பட்டம்ைதலின், தாள் மற்றையானா வலிந்து கீழ்ப்படுத்தாது அவர் ாமாகவே ந்ேப்பட்டொழுகுவர் என்பார் இம் மூன்றன் பின் ஈர் *ன்ருர்,
இத்திகைய மேன்மைகனயவே குடும்பம், சுந்தம், அயல், நட்பு, கெர், தேசம், உலகம் என்பவற்றையும், நோய், மிடி, துறவு என்பவர் தைப் பெத்ருாையும், எக்காலமும் குறைவின்றி யோம்பத்தக்கதாக மேலோங்கி வளருஞ் செல்வமுண்டா மென்பார் திருவென வாளா
இது வரும் திரு என்ரர்
பேர் புகழ் பெருவாழ்வு என்பவற்ருல் திரும மிகுந்து ஆயுள் பெருகுமென்பதும், இதன்மூன் டரப்பட்ட வாங்கள் யாவற்றையும் &:Sð, FF f. கருதிற்கு இன்றியமையாதி வேண்டப்படுவதென்பதும் போதர சந்திங் வாழ்நாள் என்சூர்
மேலோசிப்போக்க வளங்கள் யாவற்றையும் இடையீடின்ரி எக் ாமுங் கொடுப்பன் என்பார் என்றும் தரும்
பொய்யுரையாதான் என்னுஞ் சொல் மெய்யுரைப்பவன் என்பதிை விாக்கிஞர்போல, வஞ்சமிலார் என்பது வஞ்சக கின்றி நற்செங்கை ே வாசைக் குறிப்பாலுணர்த்து மென்பது போதா வஞ்சமிலார் என்ருர்,
இவ்வஞ்சகமின்றி நற்செயல் புரிவார் இமக்கு வேண்டிய வள்ர் ளேக் குகையிாந்து சோதிழியும் திருமகள் தானுகவே அவர்க்குத் தப் பாமல் உதவுவனென்பார் சாம்னரயான் என வாள் சுருதி மகா
T।

Page 55
108 நல்வழி மூலமும்
திசமரையாள் எனப் பொதிப்படக் கூறிஞல், தாமனாதலரிலிருக் கின்ற மேகளோ? கிருமகளோ என்னும் ஐயமுண்டாம். ஆதலின், அவ்வைய நீக்கித் திருமகளே வெளிப்படுத்துவார் சிவந்த தாமரையாள்
கடைத்தே அதற்கேற்ற ஆபாேயும் அங்வாயுளினின்று நுகர்வேன் பி: அனுபவங்களுக்குரிய சகல வளங்களேயும் பயக்கின்ற சித்தசுத் ஈத்தை விட்டு, வஞ்சனேயைக் கைக்கொண்டொழுகி இங்கில் முழுவதையு கிழித்தல் தவறென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் கல்வழியாயிற்று. 22-ம் சேய்யுள். அவதாரிகை முற்செய்யுளில் வஞ்சமிலார் செய்யும் தற்செயலின் பெறுபேற்றைக் கூறினர். அவருக்கு எதிர்மறையான வஞ்சகரின் திர்ச்செயல் தமக்கும் பிர்க்கும் பயன்படாத வீணே பதிபு மென்பதை இச்செய்யுளில்
வஞ்சகரின் பேறிழப்பு. பாடுபட்கித் தேடிப் பணத்தைப் புதைத்துவைத்துக் கேடுகெட்ட மானிடசே கேளுங்கள்=கட்டுவிட்டிக் காவிதான் போயினபின் பாரே யனுபவிப்பார் பாவிகர் விர்தப் பணம், இ = ஸ் பணத்தை பாடுபட்டு தேடி புதைத்தி வைத்தி - பண் ந்தை வருத்தப்பட்டுச் சம்பாதித்து (பிரிாறியாவண்ணம்) மறைத்தி வைத்து-கேடுகெட்ட மானிடசே கேளுங்கள் - (அப் பண்த்தால் யாதொரு பேந்தைபு மண்டபாதி) யிதங்க கேட்டை யடைந்த மக் களே கேட்பீராக;-அந்தப் பணம் - அங்ாது சீக்கள் மறைத்துவைத்த பணத்தை-கட்டு விட்டு ஆவி போய பின்பு - (உங்கள்) .லே விட்டு உயிர் நீங்கிய பின்பு-பாவிக்ாள் - பாவிகாே-இங்கு அனுபவிப்பார் ஆர் . இவ்வுலகில் அகருபவர் யாவர்? (ஒருவருமில்லே) எ= 2.
தேட்ட கெட்ட என்னும் அடுக்கு கேடுகெட்ட என சின்று கேட் டின் மிகுதியை புண்ர்த்திற்று. மானிடசே என்பதிலுள்ள எகாரம் விரி, ஆரே என்பதிலுள்ா ஏகாரம் விணுப்பொருளில் நின்று அதர் ஓற்ைபயப்பதாகிய இன்மைப்பொருள் உணர்த்திந்து அக்தி என்னுஞ் சுட்டு எவர்க்கு மனுபவமாகாது அதைத்தியைந்த என்பதை புனர்க் நிற்று போய என்பது இன்சாரியை பெற்றப் போயின என் நின்றது.
இன்ப தகாவேண்டுமென்று துணி தி மனவருத்தம், கடல்வரும் தம் என்பவற்றைப் பொருட்படுத்தாக அமிதாய் முன் என்பார் பாடுபட்டுத் தேடி என்ர்.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் O9
இங்கினர் தேடிய தேட்டத்தினுல் இம்மையில் விடயாகங்களேயும் ருமையிலும் ஆன்மலாபத்திற்குரிய சுகங்களேயுஞ் சிறிதும் அனுபவி பாது மூர்திய நிலையினின்றும் இறப்பத்தாழ்ந்த மக்களென்பார் பணத்தைப் புதைத்து வைத்துக் கேடுகெட்ட மானிடாே என்ஞர்.
பாடுபட்டு வருந்திப் பொருள் தேடியும் அதைத் தாமனுபவிக்க டியாமை மாத்திரையே பன்றித் தாமிநந்த பின்னுவது மறைத்தி வத்த பொருளைப் பிறர் அனுபவித்தாயினும் தருமம் விளேதற்கேற்ற தகுதி சிறிதுதில்லாத பெருவஞ்சக சென்பார் கேடுகெட்ட என்குெழி
ਲਾ । ।
பனங் தேடுதற்கேற்ற தகுதி புண்டாம்பொழுதே உயிருக் குறுகி பயக்கத்தக்க கருமங்கை உடனே இயவேண்டுமென்றும், அங்கின்ஞ் செய்யாது பண்த்தைத் தேடி மாைத்துவைத்தால் அஃதெவர்க்கும் பான் பாது வானாபோமென்றும் வற்புறுத்துதலின் இச்செய்யுள் நல்வழி ாறிந்து
2-ம் செய்புள் அவதாரிகை. முற்செய்யுளில் தொழிலிங் பாடுபட்டுப் பனங் தேடி மனத்தி வத்தலாலாங் கேட்டை விாக்கினுர் இச்செய்யுளில் ஈடுவீசில தவறிப் பட்சிபாதின் சொல்விச் சுயசலம் பெற விரும்புவாரின் கேடுகளே விளக்கு
ஒரஞ் செல்வதன் கேடு
வேதாளஞ் சேருமே வெள்ளெருக்குப் பூக்குமே பாதாள மூவி படருமே-மூதேவி சென்றிருந்து வாழ்வளே சேடன் குடிபுகுமே மன்ருேசஞ் சொன்னுர் மனே து - ள் மன்று நிரம் சொன்ஞர் மனே-சிேத்தலத்தில் பட்ச பாதஞ் சொன்னவர்களுடைய வீட்டில்-வேதாளம் சேரும் = பேய்கள் வந்துசேரும்-வெள் எருக்கு பூக்கும் - வேள்ளெருக்கு மாங்கள் முளேக் துச் செழித்து மலரும்-பாதாள மூவி படரும் - பாகான் மூவி என் லுங் கொடிகள் படரும்-மூதேவி சென்று இருந்து வாழ்வன் - மூதேவியானவள் Life லேபெற்று வாழ்வாள்-சேடன் குடிபுகும் பாம்புகள் குடியிருக்கும். எ- றி.
எகாரங்கள் ஐந்தும் ஆன வேதாளம், வெள்ளெருக்க பாதிான ஆல, சேடன் என்பன சாதியொருமைகள் மன்றோம் ஏழாம் வேர் நமைத் தொகை. அது மன்ஜின்கண்ணுேரம் என விரியும் சொன்ஞர்

Page 56
o நல்வழி மூலமும்
மன்ே ஆறும் இவற்றுமைத் தொகை அதி சொன்ஞாது மனே என விரியும். மனே என்பதனிந்தில் எழஒருபு தொக்குகின்றது. அது மனே | விரியும்.
உண்மை நிகழ்ச்சியை நன்கறிந்தும் தமது சுயலங் கருதி அங் அண்மைக்கு மறுதலையானவற்றை திேத்தலத்தில் வற்புறுத்திய அநீதி இாப்ப உயர்ந்த தீமையாகவின் உடனே பயன்ாந்து, அர்செயல் செய் கார்க்குத் தொழில், செல்வம், அதிகாரம், ர்ேத்தி, சிலபேறு, சுகம் என்பவற்ரை பொருங்கே யிழப்பித்து, நல்குரவு, இழிவாவு, அலேவு, நோய், வாழ்நாட்குறைவு என்பவற்றைப் படித்தன் மாத்திரையேயன்றிக் நாம் யாண்டு வசிப்பினும் ஆண்டு திருக்கமுடியா தியுேமாறு சுழிபே சிட்சை புண்டாக்குமென்பதும், அவர்க்குரிய செல்வ முழுவதும் அவருக் துப் பின் உரிமையுடையோராலும் அனுபவிக்கப்படா சுழியுமென்பதும் போதா மன்றோரு சொன்னு மன வேதாளத் சேருமே. சேடன் குடிபுகுமே என்ஜர்
ஈடுவரிலேயிற் பிறழா தொழுகல்வேண்டுமென்ற வற்புறுத்திதலின் இச்செய்யுள் ஈல்வழியாயிற்று.
24-ம் செய்புள் அவதாரிகை.
முற்செய்யுளில் ஒாஞ்சொன்ஞர் மனே பாழாகுள் தன்மையை பூனர்த்தினர். இச்செய்யுளில் ஒன்றினமுடித்தல் என்னுமுத்தியால் மற்றுஞ் சில பாழாகுக் கார்னரங்கள் புனர்ந்திகின்ீர்.
சிறப்பு நீங்கும் காரணம். விேல்லா வெற்றிபரழ் செய்யில்லா அண்டிபா ழசறில்லா ஆருக் கழகுபசழ்-மாறி ஆடற்பிறப் பில்லா அடம்புபாழ் பாழே மடக்கொடி யில்லா மனே. து - ள் சிறு இல்லா நெற்றி பாழ் - விபூதி விளங்காத சிெற்றி சிரிப்பற்றது-செய் இல்லா உண்டி பாழ் - நெய் சேர்க்காத உணவு சிறப்பந்தது-ஆறு இல்லா சாருக்கு அழகு பாழ் - அது இல்லாத ஒர்கள் எது களம் சிறப்பந்தது-மாறு இங் உடற்பிறப்பு இல்லா உடம்பு பாழ் - தம்முட் பகையற்ற சகோதாரில்லாத தேகம் சிறப்பற்றது;- மடக்கோடி இல்லா மனே பாழ் = இல்ங்ாள் இல்லாத ாேபுரம் சிகப் பற்றது. எ- ர.
சிறு, மனே என்பன ஆகுபெயர்கள். இவை முறையே விபூதி, மளேயாம் என்பவற்றை புண்ர்த்திசின்றன. விபூதி தரித்தற்கு க்ன் உறுப்புக்களிலும் ந்ெதி சிறந்ததாகவின் அதனே விதங்கோநிஞர்
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 111
ஆயினும், மொழிந்த பொருாோ டொன்ற வவ்வயின் மொழியா ததன்ேபு முட்டின்று முடித்தலென்னு முத்தியால் விபூதி தரித்தற்குரிய னேய உறுப்புக்களே மொட்டிக்கொன்சு செய் என்ப் பொதுப்படக் கடறிஞ ரேனும் முதன்மைபந்திப் பகசெய்யே பிண்டு வேண்டப்பட்டது. ப்ருக்கு என்பது உருபுமயக்கம். இதிலுள்ள கு என்னும் நான்காம் வேர் துமை புருபு அது என்னும் ஆகும் வேற்றுமை புருபாகக் கிரித்துப் பொரு ஞனாக்கப்பட்டது. உடன்பிறப்பு என்பது நீக்கப்பொருடரும் ஐந்தாம் வேர்றுமைத்தொகைப்புறத்துப் பிரிந்த அன்மொழித்தொகை. து நாயுடலினின்று தனக்கு முன்னுயிலும் பின்னுயினும் பிறந்து வருதலே புடைய ஆண்பெண் என்னுமிருபாவிலுமுள்ள சகோதாம் என விரியும். காசம் அதை மடங்கொடி பன்மொழித்தொடரின் புரிந்துப் பிறந்த அன்மொழித்தொகை, அது மடமுதலிய குணங்க அமைந்தவளும் கொடிபோன்ற சாயலுடையவருமாகிய பெண் என விரியும். மடம் என்ருாேலும், ஒன்றினமுடித்த நன்னினமுடித்தனென்னு முத்தியால் :னய நாணம், அச்சம் பயிர்ப்பு என்னுங் குணங்காோங் கொள்க இல்லாத என்னும் பெயரெச்சத்திறு கொக்கு இல்லா என ஐந்திடத்
மானுடயாக்கை யெடுத்தோர் ஆன்மல்ாபமடைவதற்கு இன்றியம்ை பாது வேண்டப்படுவதி சமயறிெயா மென்று விரக்குவார் முதற்கண் நீறில்லா நேற்றி பாழ் என்ருர்,
இதில், ந்ெதியில் நீற்றை மணிதல் சைவசமயநெறியைக் குறிக் குமா? குறியாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. கடைத்த்ேதுக்திகுதி ாய்ந்த சைவசமயத்தில் பாசம் அல்லது பல சீக்கத்தை படைதற்குரிய சங்கற்ப சாதனம் விபூதியாக அனுபவத்தி லாளப்படுதலின் அதன் நெற் தியில்னிகல் சைவசமய நெறியைக் குறிக்குமென்பது எளிதில் விளங்
அன்றியும், இக் குறியின் சாதனம் லிங்தை நீக்குத்ற்கேற்சி திட சித்தத்தைத் தருமா? தாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. உற்பத்தி முதலியவை ஆங்கற்பத்தால் கிலேபெறுவன என்பது விசார்னோர் ானப்படுதலானும், அச் சங்கற்ப வல்லமையின்றி எவையும் ஸ்பெகு மையாலும் மலத்தை க்ேகுமென உறுதியாகக் கொண்ட சங்கற்பம் திடசித்தத்தைத் தப்பாது கொடுக்குமென்பது சித்தம்
ஆயின், மனத்திலிருக்கின்ற அசுத்தம் அல்லது பந்தத்தை உண்ர் சியினுல் சீக்கலாமேயன்றிச் சடத்துவமான விபூதிப் பூச்சினுல் நீக்க முடியாதாகவும், farsien மென்றமையின் இதஞல் பர்தம் 品、 திமா படாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. உறுதிபெருத மனம் கிடமடையுமாறு தான் பற்றுகின்ற சடத்துவத்தையே ஆதாரமாகக் கொண்டு சித்துவத்தைப் பெறுதன் மரபாகலின், சடத்துவமான வியூ

Page 57
லாப மடைதல்வேண்டுமென்பது விளங்கக்கிடக்கின்றது.
12 நல்வழி மூலமும்
திப் துண்யால் சித்துவமான மனதிலிருக்கின்ா அசுத்தம் நீங்குமென்பது தெளிவாகிறது.
மலர்க்குதற்கு ஆதாரமாக சமயவெறியின் குறியாகிய விபூதிப் பூச்சை முதற்கட் கூறியதஞல் மொழிந்த பொருர்ே டொன்ற வ வயின் மொழியாததன்ேபு முட்டின்றமுடித்த வென்னு முத்தியால் ஆசாரம், நன்னெறியொழுகல், தவஞ்செய்தல், தத்துவ விசாானே மெய்யுணர்தல் என்பவற்றை முறையே கடைப்பிடித் ஆன்ம
உண்மையை புனருதற்கு உயிர் தேகத்தில் சிவபெதல் வேன் இம். அக்கிலேயேற்றிற்கு உண்டி இன்றியமையாததாகவானும், பூங் வுண் டியின் அமிர்தபாசுத்தார் சத்திவகுன மிகுந்து இறிேயினின்று விலகி பன்னெறியொழுகி விசாாரே செய்யவேண்டுதலானும், சத்துவகுனத்தை குவிக்கின்ற செய் உண்விலே சேர்க்கப்படல்வேண்டும். சோக்கால், உணவின் வின்பாக மிகுந்து, ஆன்மலாபத்துக்கு மதுதலேயான தீர்க்கு அங்கதுே விளய மென்பார் நெய் இல்லா உண்டி பாழ் என்ருர்,
சன்னீர் இடைபரு தொழுகும் ஆறில்லாக்கால், பயிர்ச்செழிப்பு குளிர், சோலே, சுகம் முதலிய சகல் அழகுக் கெட்டு, அவ்வூரில் வாழ் திவார் நீங்கூர்ந்துந் துன்புற்றும் சிதைவின்றிக் கவலுேறுபடை சென்பார் ஆறு இல்லா ஊருக்கு அழகு பாழ் என்ருர்,
உடலெடுத்தார் யாவர்க்கு மிடையூறுண்டாக லியல்பு. இவ்விை பூற்றை க்ேகுக் காமுடையார் பெற்ருருக்குப் பின் உடன்பிறந்தாராத வின், அங்கள் முடன்பிறந்தா ரில்வேயாயின் இடையூறுகள்ாற் பெரிதும் வருந்த நேரிடு மென்பார் உடற்பிறப்பு இல்லா உடம்பு பாழ் என்ருர்,
இத்தகுதியுடைய உடன்பிரிந்தார் மாறுடையாாயின், அவரா யாதொரு நற்பயனேடி யடைய முடியாமற்போதன் மாத்திரையேயன்றி, நிப்பயனர் மடைய ரிேடுமென்பதை விளக்குவார் உடன்பிறப்பில் உடம்பு என்ருெழியாதி, மாறில் என அடைபுணர்த்திக் கூறினர்.
மடம், மானம், அச்சம், பயிர்ப்பு, கற்பு என்னும் பென்மை குணங்க னொருங்கமைக்நானாலே இல்லறம் இனிது கடைபோதன் மரபு. அத்தகைய சிற்குண நற்செய்கையுடைய மனேவி பில்வாக்கால் எத்னேச் செல்வம் மத்திருப்பிலும் அதஞல் இல்லறத்தை நி: பெறச்செய்து கடைத்தே முடியா தென்பதும், கணவர் வாழ்க்கை குரிய பொருளேத் தேடுதலிலே தந் காலத்தைக் கழிக்குங் கடப்ப இடையராயிருத்தலின், வீடு அலகிடுதல் சுந்தஞ்செய்தல், விளக்கே நல், தூபமிடல், அலங்கரித்தல் என்றற் ருெடக்கத்தனவாகிய மங்கலங் ளமையுமாறு செய்திற்குரிய மடவா சில்லாக்கால் அம்மனே சிறப்புகிங்கு மென்பதும் போதர் இட்டுற மொழிதலென்னு முந்தியால் மடக்கோடி
இல்லா மனே பாழ் என்றுர்
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 13
கொடி தனக்குப் பற்றுக்கோடான கொழுக்ோம்பிற் படர்ந்தேது மாதுபோல மகளிருந் தமக்குப் பற்றுக்கோடான சாயகரைத் துனேக் கொண்டு துறஞ்செய்து, மேலோங்கு மியல்பின்சென்னுங் கருப்பொருள் போதா மடவான் என்னுதி மடக்கோடி என்ருர்,
மடக்கோடி இல்லா மன்ே பாழ் என்ாதனுல் இவ்வாளோடு ஆரஞ் செய்து வாழ்ந்தோர் வின்ேயத்தால் அவளே இழக்க நேரிடின், 山置_四卤 ஒர் இல்லாளே மனந்து இல்லறத்தை நடத்தவேண்டுமா? அன்றி, தபுதாா நிஜலயின் மாந்திர கிருந்து இல்லறம் நடத்தவேண்டுமா? அன்றி, இல்லறத்தை நீக்கி, வானப்பிாத்த சிலேயை படையவேண்டுமா? என்று சாரிக்கவேண்டிற்று. பிரமசரியம் கிருகத்தம், வானப்பிரத்தம், சர்சி பாடிம் என்னும் ஆச்சிர்ம செறிகள் நான்கனுள் தத்தர் தகுதிக் கேந்த வாறு யாதானு மொன்றி லுறுதிபெற சிற்றன் மரபு ஆகலின் கிரு சுத்தத்திலிருந்தி வானப்பிாத்த செறிக்குப் போகுந் தகுதியில்லாதார் இல்லாளே யிழந்த காலத்திப் பின்னும் ஒர் இல்லாளே மணந்து, இல்ல ரத்தை பினிது நடாத்தல்வேண்டுமென்பதி வெளியாகிறது. இதனுங் மன்ேயானோடு கட்டிவாழுர் தகுதியில்லாதோரும் விருத்தரும் மறுமண்ம் புரியாது, தீபுதா கிலேயிலிருந்தே புதல்வர்ப் பேண்ல், புனேயறம் வார் த்தல் என்பவற்றைச் செய்தி தகுதி உண்டாகும்போது வான்ப்பிாத் தத்தை மேற்கொள்ளல் வேண்டுமென்பது சித்திக்கிறது.
இவ்வாற்றில் இவ்விற்பம் ஈடாத்துங்கால் கணவனோ யிழந்த மாதிரி ரும் அவ்வறத்தை பினிது நடாத்திக் கடைத்தேறும் பொருட்டு மற்றும் ஒர் கணவனே மணந்து, இல்லறத் தொழுகல் வேண்டுமா? அன்றி தாபதலேயிற்ீனே யிருந்து அதன்ே டோந்தவேண்டுமா? என்து விழா ரிக்கவேண்டிந்து.
மகளிர் Fாயகனே யிழந்தக்கால், தாபத சிலேயினின்று தவஞ் செய் தவே மரபு அங்கிலேயி லுறுதிபெறு மாற்றவில்வாதார் அதஞ் செய்தற் கும், மக்கட்பேனல் சீவனஉறுதி என்பவற்றை கிலேபெறுத்ததற்கும் தமக் கியைந்த நாயக ஞெருவன்ே மணஞ்செய்தி வாழவேண்டு மென் பதி விளங்கிந்து இதஞல் இளமைப் பருவத்தில் சாயகனே யிழந்த மக்
ளிர் மறுமீன்ஞ் செய்யலாகாதென்னும் மடமை மதுக்கப்பட்டது,
ஆன்மசுகி மடைதிற்கேற்ற சமயசெறியொழுகல், அவ்வொழுக்கம் சிம்புத்ர் கேற்ற உணவுண்டு வாழுதல் அவ்வாழ்க்கைக் கேந்த கரு வித்தனே, உடற்துனே வாழ்க்கைத்தினே என்பவற்றை இனிது விள் க்குதலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்து.
15

Page 58
4. நல்வழி மூலமும்
25-ம் சேய்யுள்
அவதாரிகை.
மேலோதிப்போந்தவாது சமயநெறிக்கண் ஒழுகுக்கால், தத்தம்
வருவாய்க்கேந்த செலவுசெய்து வாழலாமேயன்தி வரையறையற்றி
செலவுசெய்து, கடன்பட்டு வாழுகல் குறித்த ஆன்மலாபத்தைக் கெடு த்துக் கீழ்நிலையில் உய்க்குமென்பதை இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
கடன்படுதலின் கேடு ஆன முதலி லதிகஞ் செலவானுன்
மான மழித்து மதிகெட்டுப்=போனதிசை யெல்லார்க்குங் கள்ளனு யேற்பிறப்புக் தீயனுய் ஈல்லார்க்கும் பொல்லனு காகி,
இ = ஸ் ஆன முதலில் அதிகம் செலவு ஆளுன் - தன்னிடத்தப் பொருந்திய வருவாயிலும் பார்க்க அதிக செலவையுடையவன்-மானம் அழிந்து = நிறை கெட்டு-மதி கெட்டு - பகுத்தறிவு குன்றி-போன திசை - (தான்) போன இடங்களிலும்-எல்லார்க்கும் கள்ள்ன் ஆய். பாவர்க்குங் கள்வஞசி-ஏழ் பிறப்பும் தீயன் ஆய் - எழுவகைப் பிறப்புக்களி லும் அசுபவரசனே புடையவனுய்-ஈல்லார்க்கும் பொல்வன் ஆம் ந் குண நற்செய்கையுடைய அறிஞருக்கும் தீயவனுவன்,-ாடு - இதனே நீ ஆராய்ந்தறியக்கடவை. எ து
முதலில் என்பதன் இல்லுருபு எல்லேப் பொருட்கண் வந்தது. அது முதலளவைக் காட்டிலும் என விரியும் செலவானுன் என்னும் விஜயாலனேயும் பெயர் செலவையுடையவனுயிஞன் என்னும் பொரு பருதவின் இரண்டனுருபும் பயனு முடன்ருெக்க தொகை. திசை என் பது இடப்பொருட்கண் வந்தது. எல்லார்க்கும் என்பதிலும் ஏழ்பிதப் பும் என்பதிலும் உள்ள உம்மைகள் முற்றுப் பொருள். சல்லார்க்கும் என்பதிலுள்ள உம்மை இருந்ததுதpஇய எச்சத்தோ நியர்வுசிறப்பு. அது சாமானிய நிலையை யுடையார்க்கே யன்றி என் முன்னுள்ள தைத் தழுவுதலால் இருந்ததுதgஇய எச்சமும், குற்றங்கண்டுழியு மொருத உயர்வுடையார் என்னுஞ் சிறப்பைத் தருதலின் உயர்வுசிறப்பு மாம். மதி - பகுத்தறிவு நாடு என்பது முன்னிலேயொருமை பேவல் வின்ேமுற்று. இதனுல் நீ என்னும் தோன்கு எழுவாய் வருவிக்க வேண் டிற்று.
தன்மாட்டடைகின்ற வருவாயன்வு செலவு செய்து வாழாது, வேண் வாவினுற் கடன்பட்டு அதிக செலவுசெய்தி வாழுபவன்ென்பார் ஆன முதலில் அதிகம் செலவ இன் என்சூர்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 5.
மானம் என்பது கடைத்தேறுதர் கேந்த நன்னெறிக்கண் உறுதி பெற சிற்றல், எனவே, மான மழிதல் என்பது கடைத்திேநிதித் கேந்த உறுதிநிலயை பிழத்தில், கடன்பட்டோன் அதனேத் தீர்க்கு மாறு எவரையுங் குறையிாந்தி பொருள் கேட்டுத் தனது உறுதிசிலேயை யிழத்த லொருதல்பாகவின் மானம் அழிந்து என்னுர்,
வருவாயிற் குறைந்த செலவு செய்து சிறிதாயினுஞ் சேமித்து வைத்திருந்து, வருங்ாய் குறைந்த காலத்தித் தற்காப்புச் செய்யவேண்டு மென்றுனருதல் பகுத்தறிவு கடன்பட்டோனுக்கு அவ்வுணர்ச்சி சிறிது மின்றி வருவாயனவாயிலுஞ் செலவுசெய்யவேண்டுமென்னுஞ் சிற்றறிவு தானு மற்றுப்போமென்பார் மதி கேட்டு என்ருர்,
கடன்பட்டதனுங் தானிருந்த விடத்திற் கள்வனுதன் மாத்தினாயே யன்றிக் கடன்கொடுத்தார்க் கஞ்சி வேற்றிடஞ் செல்லினும் ஆண்டும் நான் வாவின் மிஞ்சிய செலவு செய்வது கானப்படுதலின் கன்வன் என்று யாவராலு திகழப்படுவானென்பார் போன திசை எல்லார்க்கும் கள்வனுய் என்ஜர்
வரவின் மிஞ்சிய செலவு செய்பவன் வாங்கிய கடனே எக்காலத்து இறுக்க மாட்டாமையின் எவ்வகைப் பிறவி எடுப்பினும் ஒப்பிறவிக்டோ பறும் கடனிருக் குற்றம் கப்பாது தொடர்ந்து வருத்துமென்பார் ஏழ் பிறப்பும் தியணுய் என்ருர், இதனுல் கடலுக் கஞ்சித் தற்கொலே செய்து அக்கடன் துன்பத்தினின்று சீங்கலாமென்பாாது மடமை மறுக் கப்பட்டது.
ஊழாவனுபவிக்கவேண்டியவற்றையும் ஆகாமியத்தாங் அவ்வப்போது அனுபவிக்கவேண்டியவற்றையும் பாகுபடுத்தி இன்குனர்ந்த சல்வார், கட்ன்பட்டோனேக் கான்ரில், வாவுக் கேற்ற செலவு செய்யவேண்டியது கடப்பாடாகவும் அதனே மறந்த வேணவாக்கொண்டு தீய ஆகாமியத்தி குல் இங்கினங் கடன்பட்டு வருந்துகின்ருன் இவன் எப்பிறவியினும் ஈடேற்பாட்டானென்று தம்முன்ளே சொத்து, இவனே வெதுப்பாரென் பார் உயர்சிைறப்புப் பொருடரும் உம்மைபுணர்த்தி நல்லார்க்கும் போல்லனும் என்ருர்,
ாழால் வருங் கடன் கோய் வறுமை சோசர் சந்திரு என்பவர் குல் சேரிடும். இது இடம்பவாழ்வு காரணமாய் நேர்திவின் ஆகாமியத் தால் வர்த கடஞயித்து.
கடைத்தேதுமாறு மானுடயாக்கை யெடுத்தோசன்ேவரும் காவின் மிஞ்சிய செலவு செய்து கடன்படுதலாகிய இத்திச்செயலால் வருங் கேடுகளே இன்காாாய்ந்து, இதினின்றும் விலகவேண்டுமென வற்புறுத்து வார் நாடு என்ருர்,

Page 59
16 நல்வழி மூலமும்
கடைத்தேறுதிற் கேற்ப வாழுங்கால் வாவின் மிஞ்சிய செலவு செய்து கடன்பட்டு, அக்கட னிருமையாற் பிறவிகடோறிந் துன்புறு தில் பெருங் குற்றமென்று வற்புறுத்தலின் இச்செய்யுள் நல்வழி பாயிற்து.
28-ம் தேய்புள் அவதாரிகை. சிறுத்த முன்ரியான்ே வாழ்க்கையின் வரையதை கடறி, கடைத் தேதற்குரிய அறிவு பெறுதற் பொருட்டுத் தேக்த்தை வருந்தாவன் னேங் காத்தொழுகல் வேண்டுமென்பதை இக்கவியில் வற்புறுத்துகின்ருர்,
பசியின் கொடுமை,
மானங் குலங்கல்வி வண்மை யறிவுடைமை தானக் தவமுயர்ச்சி தாளாண்மை=தேனின் கசிவத்த சொல்லியர்மேற் காமுறுதல் பத்தும் பசிவர் திடப்பந்து பேரம் இ =ள் பசி வந்திட - பசிகோபுண்டாக (அதனுல்-மானம். மானமும்-குலம் 'குலாசாரமும்-கல்வி வித்தைத் திறமையும்விண்மை - மெய் பேசுதலும்-அறிவுடைமை தான் மேற்கொண்ட அறி அம்-தான்ம்'ஈன்கயும்-திவம் - உயர்ந்த செறியும்-நியர்ச்சி பெரு மையும்-தாள்ாண்மை-தொழிலுக்கமும்,-தேன் இன் கசிவந்த சொல் வியர்மேல் காமுறுதல் - தேன் போன்ற இனிமையும் கவர்ச்செய்கின்ற அன்புமுடைய சொற்களேப் பேசுகின்றி பெண்களே விரும்புதலும்(ஆகிய;- பத்திம் பறந்து போம் பத்து நிவேகளும் அழிந்துபோகும். ள் - து
குலம்-ஆகுபெயர். அது குலாசாரத்தைக்குறித்த சின்றது. கல்வி ஆகுபெயர். அது கல்வித்திறமையை யுனர்த்திற்று. வண்மை - மெய் ம்மை. தேரிேன் என்பதன் இன்னுருபு உவமைப் பொருட்கன் வர் தது. தேனின் சொல்லியர் கசிவந்த சொல்வியர் எனத் தனித்தனி சென்றியையும். கசிவால் - அன்பு பதத்தல் - வின்ாவிற் போதல், பத் தும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்றி போகும் என்பதன் நடுநின்ற குகா உயிர்மெய் கெட்டு போம் என நின்றது.
பசிகோபுறின் இந்திரிய வல்கமை தேய்ந்து பிராணுவத்தை புண் டாதலின், அதன்ே பொருட்டுப் பிறரைக் குறையிாக்க கேரி நிம். இதஞல் உயிர்க்குறுதி பயவாதி இழிவுண்டா மென்பார் பசி வந் திடமானம் பறந்துபோம் என்ருர்,
இம்மானத்திற் ரீர்தவிஞர் குவாசாரங்கெடுதி வொருதலேயா மென் பார் பசிவத்திடக் குலம் பறந்துபோம் என்ஜர்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 1.
பசிகோயினுல் இந்திரியங்கள் இயங்காமையின் அவைவாயிலாக் வெளியாகவேண்டிய கல்வித்திறமை கேடுமென்பார் பசி வந்திட4 கல்வி பறந்துபோம் என்ரர்.
இப் பசிப்பிரியை நீக்குதற்பொருட்டு உண்மைக்கு மாறுபட வொழுகுதல் ரிேடும் என்பார் பசி வந்திட வன்மை பறந்துபோம்
பசிப்பினி புண்டாங்கால் அதனே நீக்குதற் கேற்ற உபாயஞ் குழு கலே பன்றி, முன்னின்ற அறிவின் சிலேயை உறுதிபெறச் செய்தல் அரிதென்பார் பசி வந்திட அறிவுடைமை பறந்துபோம் என்ஞர்.
தன் பசி நீங்காக்கால், தானஞ்செய்த விமையாதென்பார் பசி வந் திடத் தானம் பறந்துபோம் என்னுர்,
பசிப்பினி, மனத்தை படக்கி பொருவழிப்படுத்தித் தவஞ்செய்த
இப் பசிப்பினியை நீக்குதத்பொருட்டுத் தகாதாரிடத்துங் குறை பிாக்க நேரிடுதலின், பெருமை கெடுமென்பார் பசி வந்திட உயர்ச்சி பறந்துபோம் என்ரர்.
ஊக்கத்துடன் குெழில்செய்திந்கு இந்திரியங்கள் வல்லமைபெத் றிருத்தல்வேண்டும். பசிப்பிணியால் அவ்விக்கிரியங்கள் வலிகெட்டுச் சோருதவின் எத்தொழிலேயாயினும் விக்கிச் செய்தலாகாதென்பார் பசி வந்திடத் தாளாண்மை பறந்துபோம் என்றர்.
மனம், இந்திரியம், தேகம் என்பவை பசிப்பினியார் தளர்வுந் றிருக்குங்கால், அவற்றின் வல்லுமையா லுண்டாகின்ற காமவிச்சை சிக ாதென்பார் தேவரின் கசிவந்த சொல்லியர்மேற் காழலுதல் பறந்து போம் என்ருர்,
தேளின் கசிவந்த சொல்லியர்மேர் ಙ್' என் உயர்திரே என்பான்மேல் வைத்தோசிஞரேனும், பசிப்பினி இருபாலார்க்கு முன் ஒப்பின் பெண்பார்குங் கொள்க.
தேகத்தினின்று கடைத்தேறுதற் கேற்றவற்றின் முயலவேண்டுத் வின் அத்தேகத்தி லுயிர் நிலபெறுமாறு பசிப்பினரியை நீக்கி வ்ாழுதல் அவசியமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய்புள் கல்வழியாயிற்று
27-ம் செய்யுள் அவதாரிகை. மேலோநியவாறு அறநெறி சின்று, உடலே நிலேபெரிச் செய்தி, கடைத்தேறுதலின் முயலுங்கால், முதன்முதல் நான் என்னு மகங்கர் ாத்தைக் களியவேண்டுமென் விளக்குவான் ருெடங்கி, அனுபவச் சூழ்ச்சி பினுல் சிவச்செயல் ஈசச்செயல் என்பவற்றை விளக்குகின்ருர்,

Page 60
நல்வழி மூலமும்
அகங்கார நீக்கம்
ஒன்றை கினேக்கி னதுவொழிந்திட் டொன்ருகு மன்றி யதுவரினும் வக்தெய்து=மொன்றை கினேயாத முன்வந்து கிப்பிலு கிற்கு மெனேயாளு மிசன் செயல்.
இ = ஸ் ஒன்றை சினேக்கின் அது ஒழிந்திட்டு ஒன்று ஆகும் . யாதானுமோர் பேற்றைச் சிந்தித்தால் அப் பேறின்றி மற்றொரு பேறு வந்து சித்திக்கும்-அன்றி அது வரினும் வந்து எய்தும் . அவ்வாறின்தி சினேக்த அப் பேதே வந்து சித்திக்கினுஞ் சித்திக்கும்-ஒன்றை வினே பாக முன் வந்து நிற்பினும் நிற்கும் - ஒரு பேற்றைச் சிந்தியாதிருக் சுவே அதி வந்து சித்திக்கினும் சித்திக்கும் (ஆதலால்)-என ஆளும் ஈசன் செயல் - இப்பேறுகள் சித்தித்தல் என்னே ஆளுகின்ற ஈசனது செயலாகும். எ =று.
ஒன்று ஆகுபெயர் அது யாதானுமோர் அனுபவப் பேற்றைக் குறித்துகின்றது. இட்டு என்பது அசைச்சொல். வரினும் சிற்பினும் என்பவற்றிலுள்ள உம்மைகள் ஐயப்பொருள் குறித்துகின்றன. ஆகும் எய்தும் சிற்கும் என்பவற்றிலுள்ள உம்மைகள் எண்ணுப்பொருள் குறி த்துகின்றன என்னே என்பது எதுகை நோக்கி எனே எனக் குறை க்தி நின்றது. ஈசன் செயல் என்பது ஆறும் வேந்துமைத் தொகை அதி ஈசனது செயல் என விரியும் செயல் என்பதன் பின் ஆக்கம் வருவித்தினாக்கப்பட்டது.
ஒன்ருகும் வந்தெய்தும், வந்து சிற்கும் என்பவற்குல் இவை துல் வப்போது செய்யுஞ் செயலால் ேேச நிகழ்வனவல்ல என்பதி குறிப் பெச்சம். இங்ஙனம் வேர்சேயலால் நிகழாக்கால், மற்றியாரது செயலா லுண்ட்ாதல்வேண்டுமென்னும் விஞ வெழுமன்றே. ஆதலின் அவ்வினு அக்கு விடையாக ஈசன் செயல் எனப்பட்டது.
தாம் வினோக்கீடாக நுகரவேண்டிய பயனுென்றிருக்க, துப் பயன் யாதென் றுணரமாட்டாது அஞ்ஞானவயப்பட்டு மற்குெரு பேற்றைச் சிங் நித்தால் சிந்தித்த பேது வாராது வினேக்கீடாகக் குறித்த பேதே வான்முறையாக ஆட்டப்படுமென்பார் ஒன்றை நினைக்கின் அது ஒழிந் திட்டு ஒன்று ஆகும் என்ருர்,
தாம் முன் செய்த வினேக்டோன பயனே இன்னகென்று தெளி பாத நிலையில், அதளேயே ஓசோவழிச் சிந்திக்கின்ரி சிவச்செயலும், அப் பயன்ே யூட்டுகின்ற ஈசச்செயலும் ஒருங்கே வந்து பொருந்துதல் கூடு மென்பார் ஒன்றை நிளேக்கின் அது வரினும் வந்து எய்தும் என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
தீம் விளக்டோன் உண்டாகும் பயன் அஞ்ஞான வயத்தாலுணரா திருப்பிலும், அப்பயன் எந்த காலத்தில் ஈசஞ லூட்டப்படுமென்பார் ஒன்றை நினையாத முன் வந்து நிற்பினும் நிற்கும் என்ருர்,
செய்த வினேக்கீடான பயன் தப்பாக வருதல் மரபாயின், ஒன்றை னேத்து வின்ே செய்யின் அப்பேறு தப்பாமற் சித்திக்கவேண்டும். அவ்வாறின்றி ஒரு பேற்றை நினத்து வினே செய்யுங்கால், மந்குெரு பேறு வருதலாலும், யாதொரு பேற்றையும் னேயாதிருக்க ஒரு பேறு வருதலாலும், செய்தி வினேக்டோன் பயன் வாாதிருத்தலும், செய்யாத வினோயின் பயன் வருதலும் உண்டாமென் மேற்படுகின்றன. ஆதலால், பேறுகள் வருதலுக்கும் வாராமைக்கும் காரணம் செய்த விளியர் அன்றி ஈசுச்செயலா அன்றி இரண்டுமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.
பிறவிசுடோதுர் தொடர்ந்து வினே செய்யப்படுதலாலும், அவற்றின் பள்கள் பாவை யெனச் #வர்களால் இன்குணரப்படாமையானும், அப் பன்கள் வான்முறையே ஈசனும் அப்பாம் லூட்டப்படுதலாலும், வேர்கள் F&னத்தவாறே பேறுபெருமையால் முன்விளேக்கீடான பய8ள யடைய ஆல்லேயென்றும், நீண்யாத பயன் வந்தடைதலால் வினே செய்யாக்கா லும் பயனுண்டாமென்றும் ஏற்படாவாயின.
ஆகாமியத்தை வகுவித்தற்கும் ஒழித்தற்கும் எந்ந செயங்கள் சிவர் செயல் எனப்படும். அவை முறையே விருப்பு வெதுப்பு முதலியன் ஆம், சித்தசுத்தம் விசாானே முதலியனவுமாம். சீவர்களே ஈடேற்றுங் சுருனேயிஞல் அவர் செய்த வினேப்பயனே ஏற்றபெற்றி புசிப்பித்துத் தொலைப்பித்தல் ஈசரிசெயங் எனப்படும் இவை உலகசிருட்டி திதி சங்காரம் முதலியனவும், ஆயுள் போகம் என்பவற்றை வரையறை செய்து நுகர்வித்தல் முதலியன்வுமாம்.
Eாக:ளச் செய்த வேர்கள் அவற்றின் பயன்களேத் தெரிந்து தாமாகவே நகரு மாற்றலில்லாாய், வக்தெய்தும் பயன்களே பனுபவிப் பாரா யிருக்கின்றர்கள். ஆதலின், அச்சீவர்கள் தத்தம் வினேயின் பய :னத் தாமே தத்தமக் கூட்டும் அதிகாரிகளல்லர் என்பது சிந்தித்தது. விளமுடிபு தானுக வந்து அனுபவங்களேக் கொடுக்குமெனின், அவை சடமாகவின் அங்ானங் கொடுத்தல் சுடடாதிாம். ஆகவும் பயனுக்குரிய துணுபவங்கள் நுகரப்படுதலின், இவற்றை மற்ருெரு கர்த்தா நுகர்விக் கின்ரூனென்பது சித்திக்கிறது. அக் கர்த்தாவே ஈசன்,
இவ்வீசனது செயலின்தும் சிவச்செயலினதும் பாகுபாடுகள்ே சன் குனராக, யாவுக் தன்செயலாகுமென்று துணியு மகங்கார்த்தை அறவே பொழித்துக் கடைத்தேறங்வேண்டுமென்று வற்புறுத்துதலின் இச்செய் புள் கல்வழியாயிற்து.

Page 61
நல்வழி ழலழம்
28-ம் செய்யுள்
அவதாரிசுை. முன் அனுபவ நியாயத்தால் அகங்காரமுண்டென்தும், அதன் சிக்க வேண்டுமென்றுங் கூறியதை உணர்ந்தார் கடைத்தேறுந் தகுதியுடைய ாாவரென்பதை விளக்கி, இச்செய்யுளில் அவ்வுணர்வில்லாதார் துன்புறு தன் மாத்திசையே பன்றிக் கடைத்தேறுக் தகுதி யடையாரென்பதையும்
விளக்குகின்ருர்,
அவாவின் கேடு,
உண்பது 5ாழி யுடுப்பது நான்குமுழ மென்பது கோடிகினேக் தெண்ணுவன-கண்புதைந்த மாந்தர் குடி வாழ்க்கை மண்ணின் கலம்போலச் சர்ந்துனேயுஞ் சஞ்சலமே தான். இ = i: :: புதைந்த மாந்தர் =:ಸಿ್ಫir புனரும் அறிவுப் பார்வையில்லாத மனிதர்-உண்பது நாழி - புசிப்பது ஒரு நாழியள அரிசியாவிடப்பட்ட அன்னமாகும்-உடுப்பது சான்கு முழம் = திரிப்பது நான்குமுழ நீளமுள்ள ஆடையாகும் (இச்சிறிய அனுபவக் நில் வாழ்ந்தும்)-சினேந்து எண்துவன் எண்பது கோடி அவர் அனுப விக்க :ாந்து அதற்காக எண்ணுகின்ற காரியங்களோ எண்ணிறந்தன வாகும். (ஆதவின்)-மண்ணின் கலம் போல - மட்பாண்டத்தை உப யோகிப்பவ்ர் என்றும் பயங்காத்தோடு அதன்ேப் பாவிப்பதி போல,- குடிவாழ்க்கை சாம் துண்ேயும் சஞ்சவமே இவரது குடிவாழ்க்கையும் இறக்குங்காறும் (தான் சினேத்தி பயன் வருமோ வராந்ோ என்ற) திய ரத்தையுடையதேயாகும். ஏ -P.
உன்பது என்பது தொகையொருமை. நாழி என்னும் முகத்தில் அளவுக்கருவியின் பெயர் தஞல் அளக்கப்படும் அரிசிக்காய், ஆவ் வரிசியிஞவாக்கப்படும் அன்னத்தை புணர்த்திசிற்றலின் இருமடியாகு பெயர் முழம் என்னும் நீட்டவள்யின் பெயர் அவ்வளவையுடைய கருவிக்காய், அக்கருவியாவளக்கப்படும் ஆடையை புணர்த்திற்றலின் இருமடியாகுபெயர் உண்பது என்னும் வினேயாற்றலால் அன்னமென் பதும், துடுப்பது என்னும் வினேயாற்றலால் ஆடை என்பதும் வெளி பாயின், என்பதுகோடி என்பது அவ்வெண்ன்ே புணர்ந்தாது, என் னின்மிகுதியை புணர்த்திநின்றது. எகாரம் தேற்றம், தான் அச்ை.
தான் அனுபவித்திற் கேற்றவற்றை மாந்திர மெண்ணித் துணிந்து அனுபவிக்க முயலாது, தினக்குரிய அனுபவத்தி ஸ்மையாது ஆள்விரிந்த பொருட்களே பவாவி முயலுதல் அசிங்காசத்தின்பர்ற்பட்ட அறியாமை யென்பதை விளக்குவார் கண்புதைந்த மாந்தர் உண்பது நாழி உடுப் பது நன்கு முழம் என்பதுகோடி நீனேந்து என்னுவன் என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 2.
மட்கலத்தை உபயோகிப்பவர் அவ்வுபயோகத்தாற் பயன் பெற்றும் அக்கலம் உடைந்துபோம் என்னும் அச்சமேலிட்டால் அப்பயணுகிய இன்பஈனுபவ ரீங்கித் துன்பானுபவம் நகர்தல்போல, இவரும் தனக்கு அனுபவமான ாேழியுணவு கான்குமுழவுடை என்பவர்ருலுண்டாஞ்
சுகத்தை நுகளிலும், அவ்வனுபவத்தி லமையாது, ஆசைமேலிட்டினுல்
தமக்கமையாத அனுபவங்கள் எப்போது கிடைக்குமென்று துன்புறுத வின் அவ்வின்பமும் நீங்கி என்றும் துன்பமே நுகர்வரென்பார் மண்
ணிைன் கலம் போலச் சாந்துனேயுந் சத்சலமே என்ருர்,
தாஞ் செய்த கல்வின்ேக்டோன் இன்பானுபவம் உண்டாயவிடக் தும் அவ்வனுபவத்தை உள்ளவாறு நிகராதி, மயக்கவயத்தினுல் அதற்கு மறுதலையான துன்பது கரு மறிவீனரென்பதை விளக்குவார் கண் புதைந்த மாந்தர் என்ருர்,
நித்தியஇன்பமடையவேண்டுமென்று சிந்தித்தும் அகங்காரவியத்த
ராய் சிற்பின், தமக்கமைந்த இன்பானுபவத்தையு பிழந்து ஆயுள்பரியச்
தக் துன்புறுதற் கேதுவாகலின், அவ்வகங்காரத்தை யொழித்தல்வேண்டு
மென்று வற்புறுத்தும் இச்செய்யுள் நங்கழியாயிற்று.
29ம் செய்யுள்
அவதாரிகை.
கடைத்தேறுந் தகுதியுடையார் தம்மாட்டுள்ள பொருளே சிஷ் காமிய
மாக உதவின் அது சித்த சுத்தர் தந்து மேல் வீட்டுலகத்தைத் தப்பாதி பயக்குமென்பதை இச் செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
நிஷ்காமியத் தவப்பேறு.
மாம்பழுத்தால் வெளவாலே வாவென்று சுவி யிரத்தழைப்பார் யாவருமங் கில்லே-சுரக்கமுதங் கற்ரு தசல்பேசற் காவா தளிப்பரே ஆற்று குலகத் தவர்.
இ. ஸ்ரீ மாம் பழுத்தால் - மாத்தின்கன் பழம் பழுத்தால்-வர் என்று வெளவாலேக் கடவி இசக்தி அழைப்பார் - (இப் பழங்களே யுண்ணு தற்கு) வருவாயாக என்று வெளவாலே ஓலமிட்டுக் குறையிாந்து அழைப்பவர் கன்-அங்கு யாவரும் இல்லே - அம் மாத்தின்கன் எவருமில்லேகன்று ஆ அமுதம் சாக்து தால் போல் - கன்றை யின்ற பசு பாலேர் சாந்து (கன்றுக்கு) பட்டுமாறு போல-காவாது அளிப்பரேல் - மறைந்து
16

Page 62
22 நல்வழி மூலமும்
வையாது (கிகாமியமாகக்) கொடுப்பாாயின்-அவர் உலகத்து உற் ரூர் - அத்தகையார் வீட்டுலகத்தை படைக்கவாாவர். எ. ரி.
மாம் எனப் பொதுப்படக் கடறிஞரேனும் எற்புழிக் கோடங் என்னும் உத்தியிஞல் வெளவால் முதலிய பறவைகளின் உணவுக் ைேபக்த பழங்களைத் தருகின்ற மரங்கள் எனக் கொள்க: மாம் என் பது தொகுதியொருமை. மாம்பழுந்தாலென் இடத்துகிகழ் பொரு வின் ருெழில் இடத்தின்மேவேற்றிக் கூறப்பட்டது. பழங் தேடியுண் தும் பதவிங்களில் வெளவால் சிறந்தமைபற்றி வெனங்ாவேக் கடறிஞ ஒானும் இன்ம்பந்நினேய பழமுன்னும் பறவைகளேயுங் கொள்க. யாவரும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்று, இல்லேயென்பதன் பின் உவமச்சொல்லும் அதன் உவமேயமுங் தொக்குகின்றன. ஆசுவின், இதன்பின் "செவால் தானே தேடிவருதல் போல, கொடுத்தற்குரிய பொருளிருக்கு மிடத் தில் அப் பொருளே வாங்கி பனுபவிக்க விரும்பிளூேர் எவரும் வருந்தி பழையாதிருப்பத் தாமே வந்து சேருவர். அங்ங்னம் வந்து சேர்ந்தார்க்கு' என் வருவித்தியைக்க கன்று+ஆ= கற்று என்றுயிற்று துதி இாண்ட துருபும் பயனு முடன்குெக்க தொகை கன்றையீன்ற பசு என விரியும். உறுவார் என்ற்பாவது தெளிவுபந்தி உந்துசென் இறந்தகாலமாயிற்று,
வெளவால் தன் உண்வுக்குரிய பழங்களின் மனத்தை அப் பழத் திற் பரிசித்துவருங் காற்றின் சுவாசத்தாலறித்து, அந்த மனத்தின் வழியே அப் பழமிருக்குமிடத்திற்கு விரைந்துசெல்லுத லியல்பென்டார் மாம் பழத்தால் வெளவாலே வா என்று கூவி இந்து அழைப்பர் பாவ ரும் அங்கு இல்லே என்ஜர்
இவ்வாறே, சல்சுடர்ந்தார் தமக்கு வேண்டும் பொருட்களே வரை வின்றி யுதவுவானாக் கேள்வியிஞலறிந்து ஆண்டுச் செல்வார். ஆதலின், கொடுப்பதற்கு இப்பாரை விதழைக்க வேண்டியதில்லே என்பதை விாக்குவார் மேற்கூறிய உவமானத்தைக் கூறி, உவமேயமாகிய இாப்பா copyri; yn 58 i grŵan) i. அதி மேல் காவிாதனிப்பசேல் என்பதஞல் எளிதில் விளங்குகின்றது.
கண்தையின்ற பசு தன்னிடத்தின் பாலே மன்றத்தின்வயாது தாளின் கன்துக்கு முழுவதையுஞ் சுரந்து கொடுத்துதிவதில் சுடப்பா டாதல்போல, ஆன்ம ஈடேற்றத்தை விரும்பிப் பொருட்களின் அசித்தியத் தையும் நிக்காகியத் தவத்தின் பேருகிய அறிவின் சிக்கியத்தையும் நன்கு ன்ர்ங்தோர் தம்பாலுள்ள பொருட்கள் முழுவதையுங் காந்துவையாது தகுதிாேக்கி எந்தபெற்றி விாப்பாருக்குதவி, அதனுற் சித்தசுத்தத்தையும், ஆதிவாயிலாக ஞானத்தையும் பெறுதல் இன்றியமையாக கடப்பாடென் பார் கற்று அழதம் காந்து தால்போல் காவாது அளிப்பரேல் என்ரர்.
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 25
இக் கிஷ்காமியத் தவம் வீட்டுலகத்தை புதவுதன் மாத்திரையே பன்றி, இம்மையிர் பூதவுடம்பழியிலும் புகழுடம்பைத் தப்பாது நிறுத்தி விடுமென்பதும் போதா இாட்டுறமொழிதலென்னு முத்தியால் தெளி அப்பொருபுருமாறு உலகத்து உறுவார் என்னுது, உலகத்து உற்றர் என இறக்ககாலத்தாற் கறிஞர். இக் கிஷ்கர்கியத் தவம் வீட்டுலகத்தைத் திப்பாதி பயக்குமென்பதை முன் 'இடும்பைக் கிடும்பை' என்னுஞ் செய்யு 、
தம்மாட்டுள்ள பொருளேக் கடைத்தேறுதலிற் பயன்படுத்துமாறு வற்புறுத்துதலின் இச் செய்யுள் கல்வழியாயிற்று.
30-ம் செய்யுள்
அவதாரிகை,
கிஷ்காமியத் தவஞ் செய்யுங்கால், முன்வினேக்டோன் துன்பானு
பவம் வரினும் தளராது அவ்வனுபவங்கள்ேப் பொறுமையோ டனுபவித்
துக்கொண்டு விசயற்பாலவற்றில் உறுதிபெற கிர்நல்வேண்டுமென்பதை இச் செய்யுளில் வற்புறுத்துகின்ருர்,
துன்பத்திற் கஞ்சாமை
தாந்தாமுன் செய்தவிகின தாமே பயனுபவிப்பார் பூக்தா மரையோன் பொறிவழியே-வேந்தே யொறுத்தாரை யென்செயலா மூரெல்லா மொன்கு வெறுத்தாலும் போமோ விதி
இ-ன் தாம் தாம் முன் செய்த வினே அவரவர் முற்பிரிப்பிற் செய்த விளப்பயன்-பூர் தாமரையோன் பொறிவழியே - அழகிய தாமாைமலரிலிருக்கின்ற பிாமன் விதித்த முறையாக-தாமே அனுப விப்பார் - அவரவரே அனுபவிப்பார்கள்-வேர்தே ஒறத்தாரை - அரசன் தானுகவே கடிந்தவர்கள்-ஊர் எல்லாம் ஒன்ரு வெறுத்தாலும் என் செயலாம் - நாவர்களெல்லாரும் ஒருங்குசேர்ந்து (கடிந்த அரசனேக்) கோபித்தாலும் (அவ் வாசதண்டனையை நீக்குதற்கு) யாது செய்தல் கட்டும் பாதிஞ்செய்ய முடியாது. அதுபோல)- விகி போமோ - நவீழ் (தனுபவிக்கப்பட்டாலன்றி) நீங்குமோ (நீங்காது.) எ= r.
தாம் காம் என்னும் அடுக்கு பன்மைபற்றி வந்தது. இவ் வடுக் குக் கியைத் தாமே யென்பதற்கு அவரவரே என்று பொருள் கூர்ப் பட்டது. தாமும் என்பதிலுள்ள் எகாரம் பிரிகில பொறிவழி என்பது இறந்தகால வின்ேத்தொகை. அது பொறிந்த வழி என விரியும்

Page 63
124 நல்வழி ழலழம்
பொறி-சியதி. வழியே என்பதிலுள்ள எசுராம் பிரிசிலே வினே-ஆகு
பெயர். அதி வினேயின் பயனே உணர்த்திசின்றது. வேந்து+ஆகுபெயர்.
அது அசசின்ே உண்ர்த்திற்று. வேந்தே என்பதிலுள்ள ஏகாரம் பிரிவிலே, எவன் என்னும் வினுப்பெயர் என் என்ருய் இன்மைப் பொருள் குறி த்துநின்றது. ஊர் ஆகுபெயர் அதி ஊரிலுள்ள மக்களே உணர்த் சிற்று ஒன்றுக என்பத வீறுதொக்கு ஒன்ரு என நின்றது. இதன் பின் சேர்ந்தி என்னுஞ் சொல்லெச்சம் வருவிக்கப்பட்டது. வெறுத் தாலும் என்பதிலுள்ள உம்மை இறந்ததுதழிஇய வெச்சம், அது குறையி ாந்தி கேட்டால் மாத்திரையன்றி என்னும் பொருளயுக் கழிஇசின்றது. போமோ என்பதிலுள்ள ஒகாரம் எதிர்மறை. அது போகாது என் லும் பொருளேத் தந்துநின்றது. என்செயலாம் என்பதன் பின் அதுபோல என்பது தொக்குகின்றது.
அவாவர் செய்த ல்ேவினே தீவினேகளின் பயனே அவரவரே பலுப வித்தன் மாபென்பார் தாம் தாம் முன் செய்த வினே தாமே அனுபவிப் பார் என்ருர்,
அவ் வினே சடமாகவின், தானுக இயங்காது. அதனே எந்தபெற்றி படைத்தக்குெழிலின் கர்த்தாவாகிய பிரமன் நுகர்விப்பான் என்பார் பூந்தாமரையோன் போறிவழியே பனுபவிப்பார் என்ருர்,
குடியானவர்களு னொருவரை மற்ஜெகுலர் கடிந்தால் ஆங்கினங் கடிய முயன்ஜிசை அரசன் அடுத்தல் கூடும். அத்தகைய அரசன் தானுகவே குடியானவரை யொறுக்க முயன்ருல் அதன்ேத் தடுக்குமாறு உள்ளிலுள்ள மக்கள்னேகிருங் குழுமி யெங்ான முயலினும் அதன் நீக்க முடியாதென்பார் வேந்தே ஒறுத்தனர் ஊரெல்லாம் ஒன்று வேறு த்தாலும் என் செயலாம் என்ருர்,
அதுபோல, முன்செய்த வினேக்டோசு அனுபவிக்கப்படுமாறு இம் மையில் ஈசஞல் வரையறுக்கப்பட்ட என்பானுபவங்கள் எங்கனமுயலி ஓம் நீக்கப்படாது, தம்மால் மாத்திரம் அனுபவிக்கப்பட்டே திால்வேன் ம்ே என்பதை விளக்குவார் விதி போமே என்ருர்,
இதில், தாம் அனுபவிக்குக் துன்பாலுபவமெல்லாம் முன்செய்த தீவினைப்பயனுயின் வலியாஞெருவன் மெலியானேக் காாண்கின்றித் தன் டித்துச் செய்த தின்பமும் அம் மெலியான் முன்செய்த தீவினப்பயனுக வேண்டுமென்றும் அவ்வவியானுக்கு அச்செய்கை இம்மையின் செய்த ஆகா மியமாகாகென்றும் எந்படுகின்றன. ஆகவின், ஒருவன் இம்மையில் மர் ருெகுவனுக்குச் செய்த துன்பச்செயல் அதனே எற்குனது முன் தீவி னேப்பயணுகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று,
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 25
முற்பிறப்பிற்செய்த விேன்ேப்போகங்கள் மற்ருெருவருடைய சினேவு காாண்கின்றி இயல்பாகவே உண்டாகும். உதாானமாக நீர் நெருப்பு இடி, பூகம்பம், கோய், வறுமை என்பவற்ருல் வருவனவும், மற்குெருவர் னேயாப்பிரகாாஞ் செய்தனவுமாம். இவ்வாறன்றி, ஒருவனுக்கு மற்ருெரு வன் எண்ணிச்செய்யுங் இன்பமும் செய்யப்படுபவனது பிராாத்துவமாயின் இவன் அவனுக்குச் செய்யும் ஆகாமியமும் அவனது பிராாத்துவமாகலாம். இங்கினம் கூறப்புகின் முடிவின்றி ஆனவத்தாதோடமுண்டாகவின் ஒரு வன் சினேத்துச் செய்யுங் தீவின்ேகள் அல்லது துன்பங்கள் மற்ருெருவணு டைய வினேப்போகமென்பதும், செய்பவனுடைய ஆகாதியமன்றென்பதும் சுருதியுத்நியனுபவங்க ளொன்றிற்கேனும் ஒருசிறிதும் பொருந்தாத வெர் அசையாகுமென்பது துனியாகிறது. ஆகவே பிர் தமக்குச் செய்யும் ஆகாமியங்களேத் தமது பிாாாத்துவமென்று மயங்கி வானாவிருத்தல் கூடாதென்பதும், அங்ானஞ் செய்தாரை ஏற்றவாறு அரசன் முதலிய அதிகாரிகளாலாயினும், தாம் பிறருதவிகொண்டாயிலும் ரீதியிற் பிரழாது நின்று அத் துன்பங்களேத் தடுக்கவும், அவற்றைச் செய்தான்ாயொர்த்து நல்வழிப்படுத்தவும் திணியவேண்டுமென்பதும் சிந்திக்கின்றன.
துன்றியும், தாந்தாமுன் செய்தவின்ே தாமேயனுபவிப்பார் என்றதனுல் ஒருவர் செய்த வினேப்பயன் மற்குெருவரைத் தீண்டாதென்பது சிக்கித் தது, ஆதலின், ஒருவர் செய்த வினேப்பயன் மற்ருெருவசைத் நீண்டுமா? நீண்டாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. ஒருவர் செய்த வின்ேப்போகம் மற் குெருவரைத் தீண்டுமாயின் ஒருவர் அனுபவிக்கின்ற அனுபவங்களூட் சிறிதுபாகத்தை மற்றையாரும் அவரிடத்திப் பெற்றுக்கொள்ளல்வேன் இம். அவ்வாறின்றி ஒருவர் அனுபவிக்கின்றவற்றை மற்றொருவர் பெற் துக்கொள்ள முடியாமை அனுபவசித்தமாகலின் அவரவர் செய்த வினேப் பயனேயே அவரவர் அனுபவிக்கவேண்டுமென்பது திரிைபாநிறது. உதார் விண்மாக ஒருவன் கோயினுல் வருந்தும்போது மற்குெருவ்ன் அவனுக்கி ரங்கி அவனுடைய துன்பத்திலொருபாகத்தையேனும் அவனிடம் பெந்துத் தானணுபவிக்கவும், அதஞல் அவனுடைய தின் பானுபவத்தைக் குறைக் கவும் முடியாது. அன்றியும், அது வயதி வரை வாழவேண்டியவனுெருவ விடத்து ஐம்பது வயது வரை வாழவேண்டிய மற்ருெருவன் எவ்வாரூன உதவிபெறினும் தனக்குரிய ஐம்பதிவயதேயன்றி ஒருகண்மேனுக் கட்டப்பெறுவதில்லே. இவ்வாற்ருல் அவரவர் செய்த வின்ேயின்பயன் ஆவார்க்கே அனுபவமாமன்றி மற்குெருவரையடையாதென்பது சித்தம்,
வின்ேப்போகம் நகருக்கால் இன்பத்தில் மகிழ்ந்திம், துன்பத்தில் வருந்தியும் அவற்றிடுேபடாதி, இவை விழால் விளேர்தனவென்று தனித்து, தினெடுத்திக்கொண்ட காரியமாகிய ஆன்மஈடேற்ாத்தில் முயலுதல் வேண்டுமென்று வற்புறுத்தலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று.

Page 64
26 நல்வழி மூலமும்
31-ம் நெய்யுள். அவதாரிகை ஆன்மஈடேற்றத்தில் முயலுங்காங் உலக இன்பத்திந் கேர்றவற்றி GSJÄGTE ஈடுபடாது, அவ்வவற்றி ஒன்மைகள்ே ன்ேகுண்ர்ந்து, தாழ்வு リ பவற்தைத் தள்ளவும், உயர்ச்சி தருபவற்றைக் கொள்ளவும் வேண்டு மென்பதை இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
தாயவை தெரிதல், இழுக்குடைய பாட்டிற் கிசைநன்று சாலு மொழுக்க முயர்குலத்தி னன்று=வழுக்குடைய விரத்தி னன்று விடாகோய் பழிக்கஞ்சாத்
காரத்தி என்று தனி
இ -ன் இழுக்குட்டைய பாட்டிற்கு இசை நன்று குற்றமுடைய செய்யுனினும் அஃதில்லாத சொல் ல்ேவது,-இழுக்கு உடைய உயர்குலத் கில் - எந்த கல்லொழுக்கமில்லாத உயர்குலத்தினும்-சாலும் ஒழுக்கம் இன்று - சிறைந்த கல்வொழுக்கம் (கீழ்குலத்திலிருப்பினும்)கல்லது-வழுக்கு உடைய விரத்தில் - தவறுடைய வீரத்திலும்-விடா சோய் இன்று நீரரம் பிணி நல்லது-பழிக்கு அஞ்சாதாரத்தில் - வசைக்குப் பயப்படாத மனேவி யோடு வாழுதிவிலும்-தனி ஈன்று - தனியே வாழுதல் சல்லது. :- நு.
இபுக்குடைய வழுக்குடைய என்பவை முறையே இழுக்கையுடைய வழுக்கையுடைய எனவிரிதலால் இரண்டாம்வேற்றுமைத்தொகை,பாட்டில், உயர்குலத்தில் வீசந்தில், திராத்தில் என்பவற்றிலுள்ள் இல் உருபுகள் அளவின் உயர்ச்சியை விளக்கிகின்றன. விடாத என்பதனீறு தொக்கு விடா என நின்றது. தாரம், தனி என்பன ஆகுபெயர்கள். அவை முறையே
நார்த்துடன் டேடிவாழுதலேயும் தனித்து வாழுதலேயும் உண்ர்த்திரின்றன.
சொற்குற்றம் பொருட்குற்றம், யாப்புக்குற்றம் ஆகிய குந்தங்க ளமைந்த பாட்டென்பார் இழக்குடைய பாட்டு என்ருர், இழுக்குடைய பாட்டினுல் குறித்த பொருளே ஐயந்திரிபறத் தெளிதல் கட்டாமையானும், சொல்விளக்கத்தால் ஐயந்திரிபற விளக்குதல் ஆட்டுமாகலானும் இழுக்கு டைய பாட்டிற்கு இசை நன்று என்ருர்,
உயர்குலத்திற் கேந்த ஒழுக்கமின்மையினுல் இழிவடைதலாலும், பொறுமையான ஒழுக்கங்களில் நிறைந்துவருதலால் எக்குலத்திகரும் உயர்வடைதலானும், ஒழுக்கம் இல்லாத உயர்குலத்திலும் பார்க்க ஒழுக் கம் நிறைந்த இழிகுவம் நன்மை பயக்குமென்பார் இழக்குடைய நபர் குலத்திற் சாலும் ஒழக்கம் நன்று என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 2.
புறங்காட்டி ஒடுவாசையுந் தஞ்சம்புகுந்தாரையும் அடர்த்துதல் ஒத்த வல்லமை யில்லான அடர்த்துதல் முதலியவை அமைந்த வீரத்தினுல் என்றும் பழிபாவங்களே விாேவிக்க நேரிடும். ஆதவின், அவ்வீரமுை யார் அக்குற்றங்களச் செய்து கெடுதலிலும் பார்க்க, அவை செய்தற்குத் தடையாயுள்ள ரோநோயுடன் வாழின் அப்பழிபாவங்கள் வந்தடையா வென்பதை விளக்குவார் வழக்குடைய வீரத்தில் விடாநோய் நன்று
பழிக்கஞ்சாத பூன்ேவியோடு கூடிவாழ்ந்து புத்திரப்பேறு முதலியவந் றைச்செய்யிலும், அப்பழிக்கிசைந்திருத்தலின் அறிவொழுக்கங்கள் பிழந்து மறங்களேச் செய்தி கெடுதன்மாத்திரையேயன்றிக் குலங்களுக்குக் திரா வன்சியை புண்டாக்குவரென்பதையும், சந்ததிவிருத்தியின்றித் தனியே யிருப்பினும் தன்னேயோம்புதங்கேற்ற இறுதிநெறிகளிற் பயின்று கடைத் தேறலாமென்பதையும் விளக்குவார் பழிக்கத்சாத்தாாத்தில் தனி நன்று என்ருர்,
செய்யுளும், உயர்குலமும், வீரமும், தாாமும் தத்தமக்கேற்ற இலக் கணங்களோடு அமைந்தால் மாத்திரங் கொள்ளவும், துமையாக்காற் நள்ளவும் வேண்டுமென்பதை வலியுறுத்தலின் இச்செய்யுள் நல்வழியாயிற்று. 32-ம் சேய்புள் அவகாசிகை.
உலகவாழ்வின்பொருட்டு விளகின்ற செல்வம் அசித்தியமாகலின் அதனே கிலேபேறுடையதென்று கடைப்பிடித்தொழுகாது, என்றும் லே பேருன் சிந்தியஇன்பமடைந்ந்குத் தருமத்தையே கண்டப்பிடிக்கவேண்டு மென்று இச்செய்யுளில் விளக்குகின்துர்
அறிவுறுதி ஆறிடு மேடு மடுவும்போ லாஞ்செல்வ மாறிடுமேறிடு மாநிலத்திர்-சோறிடுங் தண்ணீரும் வாருக் தருமமே சார்பாக அன்னிச்மை விறு முயர்த்து,
[ଡ୍ରି = ēT; LIET நிலத்தீர் - பேரிய பூமியின் பிறந்தவர்கள்ே-செல்வம் செல்வமானதி-எறிடும் - ஒருகால் வளரும்-மாறிடும்- ஒருகால் அழி பும், (ஆதவின்)-ஆறு இடுமேடும் மடுவும் போலாம் - ஆற்று வெள்ளத்தி ஞங் உண்டாக்கப்படும் மேடும் பள்ளமும் போன்றதாம், (இதஞல் இச் செல்வமிருக்குங்காலத்தில்)--சோறு இடும் - பசியுடையார்க்குப் போசாங் கொடுங்கள்-தன்னிரும் வாரும் - தாகமுடையார்க்குக் குளிர்ந்த சந்தை

Page 65
125 நல்வழி மூலமும்
யும் வாருங்கள்-தருமமே சார்பாக - இந்தத் தருமமே காரணமாக-உன் சீர்மை உயர்ந்து வீறும் என்றும் இடையறுதுள்ள மெய்யுண்ர்வு மிகுந்து இறுதிபெறும். எ - ஆ.
சோதிடும் என்றதனுல் பசியுடையார்க்கென்பதும், தண்ணீரும் வாரும் என்றதனுல் தாகமுடையார்க்கு என்பதும் வருவிக்கப்பட்டன், ஆறுஆகுபெயர். அது ஆற்றின் பாய்ச்சல புணர்த்திகின்றது. சார்பு ஈண்டு காரணப்பொருட்கன் வந்தது. உள் நீர்மை - என்றும் நிலபுதலுடைய ன்ேமை வீறல் - உறுதிபெறல் அல்லது வலிபெறல். மேடும் மடுவும் என்பவற்றிலுள்ள உம்மைகள் என்ஒப்பொருட்கன் வந்தன. இடும், வாரும் என்பன வியங்கோள். அவை முறையே இடுவீராக வார்ப்பீராக என விரியும். நன்னீரும் என்பதிலுள்ள உது இங்கதிகழிஇய எச்சம் தருமமே என்பதிலுள்ள எசுராம் தேற்றம். ஆதிநிமேடும் மழுவும் போலச் செல்வம் மாறிடுமேறிடும் என்பது முரணிானிறை. அது மாந்தி பொருள்கொள்ளப்பட்டது.
ஆற்றுப் பாய்ச்சலால் ஒரோவிடத்து மேடாக்கப்பட்ட இடம் பின் அசினும் பள்ளமாக்கப்படுதல் போல, கல்வினேப் பயனுலுண்டான செல்வம் திவின்ேப்பயனு வழித்திவிடுமென்பார் ஆறிடு மேடும் மடுவும் போல் சேல்வம் ஏறிடும் மாறிடும் என்ரூர்
இவ்வாறு செல்வம் கிலேயற்றதாகவின் கல்வினப்பேற்ருலுண்டான் செல்வவளர்ச்சிக் காலத்திற்குனே தகுதியறிந்து தருமத்தைச் செய்து நன்னிலையை புஅத்தவேண்டுமென்பார் சோறிடும் தன்னிரும் வாரும் என்ருர்,
இவ்வாறு செய்யுங் தருமங் காரணமாக, அஞ்ஞான்வயத்தாந் மூேன்றி பழிகின்ற உலகானுபவ விருப்பம் நீங்கி, என்றும் சிலேயுதலுடைய ஞான கிலே வெளிப்பட்டு உறுதிபெறுமென்பார் தருமமே சார்பாக உண் னிர்மை உயர்ந்து வீறும் என்ருர்,
மாநிலத்தீர் என்பதற்கு, புண்ணியமரம் பாவம்போம் என்னும் முதலாஞ் செய்யுளில் மண்ணிற் பிறந்தார்க்கு என்பதற் குரைத்த விரிவை யொட்டி புரைத்துக்கொள்க.
சோதிடும் தண்ணீரும் வாரும் எனச் சிறந்த அறங்கஜாக் கூறினு ரேனும், தருமமே சார்பாக எனப் பொதுப்படக் கூறுதலின் எனேய அறங்களேயும் வகுவித்துக்கொள்க
ஆற்றிலுள்ள மேடு பள்ளமாகும் காலம் இதுவெனத் தோன்ருத வாறு போலத் தம்மாட்டுள்ள செல்வம் நீங்குங்கால மிதிவென்று முன் நெரிதல் கூடாமையின் அச் செல்வ மிருக்குங் காலத்திற்ீனே அரிஞ் செய்து மேலோாகுசு என்று வற்புறுத்தலின் இச் செய்யுள் ால்வழி யாயிற்று,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 29
33-ம் சேய்யுள்
அவதாரினக.
முக்குனங்களுள் தாமதம் மூடவிருத்தியைக் கொடுத்தலின் அதன்
நீக்கி, எஃாய உண்ர்வுடைய இராசதம், சாத்விகம் என்னு கிரண்டில்
ஆன்ம ஈடேந்தத்திற்குச் சாத்விகம் இன்றியமையாததென்பதை இச் செய்யுளில் லினக்குகின்ருர்,
சாத்விகருண மேன்மை.
வெட்டெனவை மெத்தெனவை வெல்லாவாம் வேழத்திற் பட்டுருவுங் கோல்பஞ்சிற் பாயாது=கெட்டிருப்புப் பாரைக்கு தெக்குவிடாப் பாறை பசுமரத்தின் வேருக்கு செக்கு விடும்.
இ - ள் வேழத்தில் பட்டு உருவும் கோவ் பஞ்சில் பாயாது - யான்ேயின்மேற் பட்டு ஊடுருவுகின்ற அம்பான்து பஞ்சுப் பொதியைத் துளேக்கமாட்டாது. (அதுபோல)-வெட்டெனவை மெத்தேன்வை துெல் லாவாம் - வன்மையானவை மென்மையானவற்றை வெல்லமாட்டாவாம்ஈெடு இரும்பு பாாைக்கு செக்கு விடா பாறை - செடிய இருப்புப் பாாையினும் பிளவுபடாத கர்பான்ற யான்தி-பரிமாத்தின் வேருக்கு நெக்கு விடும் - பசிய மாத்தினது வேரினும் பிளவுபடும். (அது போல, மெத்தென்வை வெட்டெனவையை வெல்பவாய்) எ - து
வெட்டெனவு - வன்மை. அது இாாrதகுனத்தை யுணர்த்திற்று. உருவுதல் - விடறுத்திச் செல்லுதல் பாசைக்கு வேருக்கு என்பவற்றி லுள்ள குவ்வுருபுகள் ஆல்டருபுகளாகக் கிரித்திப் பொருளுாைக்கப் பட்டன. மாத்தின்வேர் ஆகும்வேற்றுமைத் தொகை. அஆ மாத் தினது வேர் என விரியும். இரும்புப்பாரை இருப்புப்பாசை என் குயிற்று. இரும்பார் செய்த பாாை என விரியும். ஆதலின், மூன்ற ஒருபும் பயனு முடன்றுெக்க தொகை இருப்புப் பாரைக்கு செக்கு விடாப் பாறை பசுமாத்தின் வேருக்கு சுெக்குவிடும் என்றமையின், மென்மையானவை வன்மையானவர்ரை வெல்லும் என்பது விளங் இந்து, விள்ங்கவே, மெத்தேனன்வ வெட்டென்ன்வயை வெல்பவம்
வருவிக்கப்பட்டது.
யானேயினது வலியதோலமைந்த உடல்ே நாடுருவிச் செல்லுகின்ற வலிய அம்பானது மென்மையான் பஞ்சப்பொதியிற் பாயாது தனி தில் போல் காமம், கோபம், லோபம், மோகம், மதம், மாத்சரியம் என்னும் அறுவகைக் கோரங்களே படக்கிய இராகதகுனமானது எவற்
L

Page 66
so நல்வழி மூலமும்
நையும் பொறுக்கின்ற காருண்ணியமுடைய சாத்விகருணத்தை வெல்லா தென்பார் வேழத்தில் பட்டு உருவும் கோல் பஞ்சில் பாயாது என்ருர்,
இருப்புப் பாாையினுற் சிறிதும் பிளவுபடாத கற்பாறையானது பசிய மரத்தினது நுண்ணிய வேரினுள் பிளவுபடுதல் போல, மேலோ திய அறுவகைக் கோாங்கள் அமைந்த இராசதகுண்த்தால் வருங் குந் நங்களேச் சாத்விகஞணம் மாற்றிவிடுமென்பார் நெட்டிருப்புப் பாாைக்கு நேக்குவிடப் பாறை பசுமாத்தின் வேருக்கு நெக்துவிடும் என்ருர்,
உலகம் முதலிய தோற்றன்மாத்திரையாகக் காணப்படுகின்ற வற்றை இன்பம் பயப்பனவென மயங்குகின்ற இராசதகுன வயப்பட்டு ஒழுகின், அங்ஙனர் தோற்றப்பட்ட பொருட்களின் அழிவில் அவற்ரு லாகிய அனுபவங்களூ முடனழித்து துன்பக் தருதலானும், அத் தோற்ற மான பொருட்கள்ா லுண்டாகும் அனுபவங்களெல்லாம் அழிதன்மாலேய வெனத் திரிைந்து, அவற்றிற் பற்றுக்கோடுசெய்யாது வருவனவற் றைப் பொறுமையோடனுபவிக்கின்ற சாத்விகஞன வயப்பட்டொழுகின் அன்பத்தினின்று நீங்கி உயிர் உறுதிபெறுதலானும், அவ்விராசதகுண வயமாக நின்று கெடுதலே நீக்கி, இச் சாத்விக்குனர்வயமாக ஒழு இக் கடைத்தேறவேண்டுமென வற்புறுத்துதலின் இச் செய்யுள் கல்வழி பாயிற்று.
34-ம் செய்யுள் அவதாரிகை.
கிடைத்தேற விரும்பிஞேர் சகல பொருட்களிலும் பற்றற்று சித் நல்வேண்டுமென்னும் உறுதிமொழியை உள்ளவாறுணராது, தமது சிவன சிறைவுக்கேற்ற பொருட்களெல்லாவற்றையும் வாளா இழந்து துன்புற்று, எடுத்துக்கொண்ட காரியமாகிய கடைத்தேறலுக்கு இடையூறு வருவித் தலின், அவ் விடையூறு நீக்குமாறு தனக்குண்டான சீவன உறுதி யைக் கைவிடாது அதனே ஆதாரமாகக் கொண்டு தளர்வின்றி சின்று கடைத்தேறல் வேண்டுமென்பதை இச் செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
சுயாதீனசீவன மேன்மை, கல்லானே யானுலுங் கைப்பொருளொன் றுண்டாயி னெல்லாருஞ் சென்றங் கெதிர்கொள்வ-ரில்லானே யில்லாளும் வேண்டாண்மற் றீன்றெடுத்த தாய்வேண்டாள் செல்லா தவன்வாயிற் சொல்.
இ - ள் கல்லானே ஆணுலும் - (ஒருவன்) விந்தை பயிலாதவனு பிருக்தாலும்-கை பொருள் ஒன்று உண்டாயின் அவனிடத்து
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
(சீவன உறுதிக்கேற்ற) பொருள் ஒன்று இருக்குமாயின் (அது சாான மாசு)-எல்லாரும் அங்கு சென்று எதிர்கொள்வர் - யாவரும் அவனிருக் குமிடத்துச் சென்று (கொண்டாடி அவன்ேத் தாகிருக்குமிடத்திற்கு வரு மாறு குறையிாந்து அழைத்து, அவன் வரும்போதி தாம் அவனே) எதிர் கொண்டு உபசரிப்பார்-இல்லான்ே இல்லாளும் வேண்டாள் - (சிவன உறுதிக்கேற்ற பொருள்) இல்லாதவனே (அவன்) மனேவியும் விரும்பான்ஈன்று எடுத்த தாய் வேண்டாள்" (அவனேப்) பெற்று வளர்த்த அன்னே பும் விரும்பாள்-அவன் வாயிங் சொல் செல்லாது - அவ் வில்லாதவ னது வாயிலிருந்து பிறக்குஞ் சொற்கள் (எவராலும்) நன்குமதிக்கப்பட
TL
கல்லானே என்பதிலுள்ள எகாாம் தேற்றம், ஆஞலும் என்பதி லுள்ள உம்மை இழிவுசிறப்பு எல்லாரும் என்பதிலுள்ள உம்மை முற்று. இல்லாளும் என்பதிலுள்ள் உம்மை உயர்வுசிறப்போடெச்சம், தாய் என்பதன் பின் உயர்வுசிறப்பும்மை தொக்குகின்றது. அது தாயும் என விரியும். மற்று என்பது வினேமாற்று. சொல் என்பது தொகையொருமை, அதற்கியையச் செல்லாது என்னும் ஒருமை வினே கொடுத்தார். அவன் என்பதி ஈண்டு அண்மைச்சுட்டு, அது இல்லானே உணர்த்திகின்றது.
உயிர் உடம்பில் உறுதிபெற நின்று அதிகாரணமாக சல்லுணர்வு பெறுதல் இன்றியமையாமையின், அங்ஙனம் உடம்பில் உயிர் சிற்றத் கேந்த சீவனஉறுதிப் பொருள் ஒப்பற்றதென்பதை விளக்குவார் "கைப்பொருள் உண்டாயின்' என்னுது, 'ஒன்று' என்று அடைபுணர்த் நிக் கூறிஞர்.
தொழிலானும் ஆதனம் முதலிய பிரிவற்ருலும் வரும் பொருட்க ரூம் கடன்கொடுத்துச் சேமித்த பொருட்களும் அவ்வவத்தின் கால எல்லேயில் வந்து உதவுகின்றன. இவற்றைப் பெறுமுன், தன் கைவசமா யிருந்து சீவனத்தைத் தளர்வின்றி உறுதிபெறச் செய்யும் பொருளென் பார் பொருளென வாள்ாகடருது "கைப்பொருள்" என்ருர்,
சீவனஉறுதி விரும்பாதார் எவருகிலர் ஆகலின், ஆத்திசையார் அச் சீவனஉறுதி பெற்றுரை நன்குமதித்தங் இயல்பென்றும், அவ் வியல்புபற்றி அவர் இருக்குமிடத்திற் சென்று கண்டும், தம்மோடு அளவளாவுதிற்கேற்ப ஒழுகியும், அவர் தம்மாட்டு வருங்கால் எதிர் கொண்டு உபசரித்தும் வாழுவார் என்றும் விளக்குவார் கைப்போருள் ஒன்று உண்டாயின் எல்லாரும் சென்று அங்கு எதிர்கொள்வர் என்ருர்,
சீவனஉறுதிக்கேற்ற கைப்பொருளின்றிக் கல்விமாத்திர முடை யாரை அறிவுபெற விரும்பினுேர், அறிவுபெற்ருேராகிய இருபாலாரும்

Page 67
132 நல்வழி மூலமும்
மாத்திரமே நன்குமதிப்பர் ஐயர் ஈக்கு மதியார். சீவன உறுதிக் கேர்ரி கைப்பொருளுடையார் கங்ாைதவராயினும் அவரைக் கல்வியறி இடையார் இல்லார் ஆகிய எப்பாலாரும் ஒருங்கே நன்குமதிப்பர் என் பார் கல்லானே ஆரூலும் கைப்பொருள் ஒன்று உண்ட பின் எல் லாரும் சென்று அங்கு எதிர்கோள்வர் என்னூர்,
சீவனஉறுதிக்கேற்ற பொருள் இல்லாதானுேடு கூடி இல்லதஞ் செய்வாள், அவ்வரத்துக்கேற்ற பொருளின்மையானும் தற்காப்புக்கேற்ற *குதியின்மையாலும் அவனுடன் ஏற்ற அன்பு:பூண்டு அளவளாவி வாழு கலே விரும்பாள் என்பார் இல்லான இல்லாளும் வேண்டாள் என்று ர்.
பலகாலக் தவஞ்செய்து, பத்திமாதமுஞ் சுமந்து, அரிதாய் ஈன்ற காலம் முதல் தனது தவப்பேரெனக் கருதிப் போன்பு பூண்டு, பாது காத்து வள்ர்ந்த அன்னேயும், புதல்வன் துேண்டதுநிக்கேற்ற பொரு ளிேல்லானுயின் 'எனது தவப்பேறிருந்தபடியென்னே? என்று கவன்று அவன்மீது அன்புபூண்டெழுகமாட்டான்ென்பார் 'தாய் வேண்டாள்" என வாளார். இது ஈன்று எடுத்த தாய் வேண்டாள் என்ருர்,
ஈன்ற காலம் முதல் தாயும், இல்வாழ்வு பூண்ட காலம் முதல் மனேவியும் அன்பு பூண்டொழுகுதன் மரபு. அத்தகையாரே இத்தகை யான ஜிரும்பார். எனவே, ஏனேய தந்தை, மைந்தர், துரோவர் சுற்றத் தார், இண்பர் முதலியோர் விரும்பமாட்டாரென்பது சொல்லாமலே விளங்கிந்து,
வேண்உறுதியையே உயர்வாகக் கொண்டொழுதும் இயல்புடைய உலகின்ர் யாவரும் இவன்தி சீவன் உறுதியின்மையைக் கண்டு "இவன் தனது சிவன:கியை சிவபெரிச்செய்யும் ஆற்றலில்லாதானும் இருத்த வின் எமது சீன உத்திச்சேர் புத்திபுகட்டும் ஆற்றலுடையவ னல்லனே' என்று இவன் கடறுவனவற்தைச் சிறிதும் நன்குமதிக்க மாட்டார் என்பார் அவன் சோல் செல்லாது என்ருர்,
அவன் சொல்லுஞ் சொற்கள் உயிர்க்குறுதிபயக்கத்தக்க அரிய மொழிகளாயினும் என்பதி பேர்தா சொல்' என்றல் அமைவுடைந்தாக இம் "வாயிற்சொல்' என வேண்டாது கூறினுர்,
மானுடவாழ்வினின்றும் வேன் உறுதி இல்லயாயின் அஃது துள் வொன்னேயுமே இன்றியமையாததாகக் கொண்டு அதற்கேற்ப முடி லுமேயன்றி ஆன்ம ஈடேற்றத்திற் சிறிதும் முயலு ரோது. ஆகலின், ஆன்மஈடேற்றத்தின் முயலுவிற்குச் சிவனஉறுதியைச் சுயாதீன்ம்ாகப் பெறுதலே முக்கியம் என்று வற்புறுத்துதவின் இச்செய்யுள் கல்வழி யாயிற்று.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 1岛宫
35-ம் சேய்யுள் அவகாசிகை. மானுடயாக்கை எடுத்தோர் செயற்பாலனவற்றைத் தாமோன்குன குங் கடப்பாடுடையர் அஃதிலாேல், அறிஞரால் உண்ர்த்தப்படுங்கார் ரிப்பாதினருங் கடப்பாடுடையர். இவ் விருதிசத்தினருமே கடைத் தேறுக் தகுதியினசேன்பதையும், பிறவிப்பயனே அறிஞர் உணர்த்தினும் அதனே உற்றுநோக்கி உண்ருமாற்றவில்லாதரர் தம் பிரிவிக்கேற்ற பயனே ஒருசிறிதும் அடையார் என்பதையும் இச் செய்யுளில் விளக்குகின்ஜர்
கடைத்தேறுந் தகுதித்திறன்.
பூவாதே காய்க்கு மரமுமுள மக்களுளு
மேவாதே நின்றுணர்வார் தாமுளரே-துவா
விரைத்தாலு என்ருகா விக்கெனவே பேதைக்
குாைத்தாலுக் தோன்ரு துணர்வு.
இ = ஸ்: பூவாதே காய்க்கும் மாமும் உள் - மலராமலே ஆாய்ப் பயன் தருகின்ா மாங்களுஞ் சிலவுள (அதுபோல)-மக்களுளும் எயாதே நின்று தாம் உணர்வார் உளர் - மானுடருள்ளும் (பிறரால்) துண்டப் படாமலே தாமாக (உண்மை சிலேயை) உணர்ந்துகொள்ள் வல்லவரு முளர்-தூவா விரைத்தாலும் என்று ஆகா வித்து என்-தூவி விதைத் தாலும் மூாேத்துப் பயன்கொடாத விதையைப் போல,-பேதைக்கு உரைத்தாலும் உணர்வு தோன்ருது உண்ருச் தகுதியில்லாதானுக்கு (அறிவுண்டாதற் கேர்ரி உறுதிமொழிகளே) விளக்கிக் கூறிஞறும் மெய் யறிவு வெளிப்படாது. எ = நு.
பூவாதே எவாதே என்பவற்றிலுள்ள எகாாங்கள் சிறப்புப் பொரு எளில் வந்தன. மாமும் என்பதிலுள்ள உம்மை இறச்சதிதழிய எச்சம், அது பூத்துக்காய்க்கின் மரத்தையும் கழுவிகின்றது. இங்கினர் தழுவுதலாலும், தாமாக் உணருவாரையும் உண்ர்ந்தஉணராசாசைபுக் கூறியதனுலும் உணர்த்தஉணருவாரும் உளர் என்பது குறிப்பெச்ச மாயிற்று, மக்களுளும், விாைத்தாலும், உாைத்தாலும் என்பவற்றிலுள்ள உம்மைகள் உயர்வுசிறப்பு உள்ாே என்பதிலுள்ள ரகாசம் தேற்றம் வித்தென்வே என்பதிலுள்ள் என்ராம் அசை
புவினுற் காய்க்குந்தகுதியைக் காட்டாது காய்க்கும் மரங்கள் போவத் தெளிவிப்பதிஞர் ாேளிதலின்றிப் புருவவானே காரணமா in உன்ருமாற்றலுடையங்கு முன்ர் என்பர் பூவாதே காய்க்கும் மாழம் உள மக்களுளும் ஏவாதே நின்று உணர்வர் நாமுளர் என்ருர்,
முன்துண்ர்ந்த உறுதிங்லேயினின்து, நூர் நிலையின் அனுபவ வல்ல மையால் விசாரிந்து அதற்கு மேலான உறுதியை உணர்ந்து, பீட்டும்

Page 68
நல்வழி ழலழம்
அவ்வாறே உண்மை சிலேபெறுங்காறும் உணர்வர் என்பார் "எவாதே உண்ர்வார்' என்ருெழியாது நின்று உண்ர்வார்" என்று கூறிஞர்.
மக்கட்பிறவி பகுத்தறிவுடையதாயினும் அப் பகுத்தறிவால் நித்திய இன்பத்திற் குளியவற்றின் முயலாது, உலக இன்பங்களுக்குரியவற்றின் முடி இதில் பெரும்பான்மையாம் என்பார் மக்களும் என்ருர், எனவே, பூவாதே காய்க்கும் மாங்கள் அரிதாயிருத்தல் போல ஒவாது சின்றுண ரும் மக்களும் அரியர் என்பது பெறப்பட்டது.
கிலத்தைப் பண்படுத்தி சீர்வளத்தோடு விதைத்தலைச் செய்யினும் முளேத்துப் பயன்ாருஞ் சந்தியற்ற விதைகள் முஃாயாவாது போல, எத்தினேப் போறிவை ஐயந்திரிபற விளக்கினும் அதனே நினித்தறி யுஞ் சத்தியில்லாதார்க்கு அங்கினம் உணர்த்தப்பட்ட அறிவு சிறிதாயி அம்பேகியாதென்பார் தூவா விரைத்தாலும் நன்று ஆக வித்து எனவே பேதைக்கு உரைத்தாலும் தோன்றது உணர்வு என்ருர்,
மானுடயாக்கை எடுத்தாருட் சிலர் அறிஞரால் உண்மைநிலை உணர்த் கப்படாதி தாமாகவே விளங்குதற்கும், வேறு சிலர் உண்ர்த்துங்கால் அறிதற்கும், ஏனேயோர் எவ்வாறுணர்த்தினும் அறியாதிருத்திற்குங் கார் ணம் யாதென்று ஈண்டு விசாரிக்கவேண்டிற்று.
முற்பிறவிகளில் விடயவின்பங்களுக் கேற்றவற்றை மாத்திரங் கடைப்பிடிக்தொழுகினுேர் அப் பூரு வாசனை காரணமாக இப் பிறப் பினும் அவ் விடயதுகர்ச்சிக் கேற்றவற்தையே விளங்குவார்களன்றி அவற்றிற்கு மறுதலேயான உண்மைநிலையைச் சிறிதும் விளங்குமாற்ற விலாாயினர். ஆதலின், அவர் அறிஞாாலுணர்த்திய வழியும் சிறிது முனாாாாயினர். விடயானுபவங்களிலும் ஆன்மலாபத்திலுமாகக் கலந்து முயன்ருேர் அப் பூருவ வாச?ன் காரணமாக விடயானுபவங்களித் செல்லிலும், அவற்றின் அரித்தியத்தை உணர்த்துங்கால் ஒருவாறு உருே மாற்றலுடையவராவர். ஆதலின், அவர் அறிஞருண்ர்த்த உணர்வாாாயி னர். விடயானுபவங்களின் அசித்தியத்தை உணர்ந்து ஆன்மலாபத்தைக் கடைப்பிடித்தோர் அப் பூருவ வாசனே காரணமாகப் பிறரால் உண்ர்த் தப்படாது தாமே உணரு மாற்றலுடையவராவர். இங்கினமே தாம் தாம் முற்பிறப்பின் முயன்ற பூருவ வாசனேக் கேற்ப அவரவருக் கேந்த தகுதி உண்டாயிற்றென்பது அனுபவமாக விள்ங்ற்ெறு
இப் பிறவியிலே உணர்ந்த உணருஞ் சத்தியில்லாதோர் ଶ୍ରf #Rs.) யார் கொண்ட பூருவ வாசரேயால் மறுமையிலும் அங்ஙனமேயாவர். இங்கனம் பிறவிகடோறும் பூருவ வானே தொடருமாயின் இவருக்கு எக்காலத்தும் ஆன்மலாபமுயற்சி யில்லேயென்று சித்திக்கிறது. ஆத வின் இத்தகையார்க்கு எக்காலத்தாயினும் ஆன்மலாபத்திற்குரிய வாசனை உண்டா? இல்லேயா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று, இத்தகையார் இங்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 135
இனம் விடயானுபவங்களின் மொத்துண்டலத்து, தாங் கொண்ட சிலே தமக்கு உறுதிபயக்கவில்லையென்று சித்திக்குங்காறும் ஈடேற்றத்திற் குரிய அறிவு விளங்கு மாற்றலுடைய சாகார் ஆயின், துன்பானுபவ உறைப்பிஞல் அவ் விடயானுபவங்களே இளேப்பினுல் ஒருவாறு வெறுப் பர். அவ் வெறுப்புக் காரணமாக வாசனேயுண்டாய், அது காரணமாகச் சிறிதுசிறிது விளங்குள் தகுதி பெறுவர். மேல் அறிஞர் உணர்த்தும் உறுதிகளே விளங்கி மேலோங்குக் தகுதியைக் காலாந்தரத்திற் பெறு தல் கூடும். ஆகவே, இந்தகையாருக்கும் ஆன்மஈடேற்றத்திற்குரிய வாசுனே உண்டாமென்பது விள்ங்கிற்று.
இவ்வாற்ருல், காருண்ணியவயத்தராய் மக்களே ஈடேற்றுங் கடமை பூண்ட அறிஞர் தாம் உணர்த்துங்கால் அவ்வுணர்வை உணருமாற்ற லுடையார்க்கு மாத்திரம் உணர்த்தவேண்டுமென்பதும், அவற்றை உண்ரு மாற்றவில்லாதார்க்கு உணர்த்தின் தம் முயற்சியை வாளா போக்குதன் மாத்திரையேயன்றி அவரால் அவமதிக்கப்படவுங் கட்டுமென்றுணர்ந்து அங்ஙனஞ் செய்யற்க என்பதுஞ் சித்தித்தன.
மேன்மையான பகுத்தறிவமைக்த மக்கட்பிறவிலேயே விடயானு பவங்களால் உண்டாகும் துன்பானுபவங்களே உற்றுேோக்கி, இன்பாலு பவத்திற் கேற்ற சிலேகளில் உறுதிபெற நின்று, ஆன்மலாபத்திற்குரிய தகுதியை யடைந்திய்யவேண்டுமென்று வற்புறுத்துதலின் இச் செய்யுள் கல்வழியாயிற்று.
36-ம் செய்யுள் துவகாரிகை.
இல்லறம் புரிந்து கடைத்தேற விரும்பினுேர் புத்திரப்பேறு செய் தல், துறந்தார்ப்பேணல், இரத்தார்க்கேல் முதலியவற்றை ஓம்பி, அவர் றின் பயன் காரணமாக எனேய உயர்ந்த ஆச்சிரமங்களே யடைந்து கடைந்தேறலாமேயன்றி, காமத்தின்வயத்தாாய்த் தன்மனேவியல்வாத எனய மாதரை விரும்பின் இல்லறவாழ்வையும், அறிவு செல்வம், கல்வி என்பவற்றையும் ஒருங்கே இழந்து கெடுவர் என்பதை இச் செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
காமத்தின் கேடு.
கண்டுசிப்பி வேய்கதலி காசமுறுங் காலத்திற்
கொண்ட் கருவளிக்குங் கொள்கைபோ=லெசண்டொடி
போதக் தனங்கல்வி பொன்றவரும் காலமயன்
மாதர்மேல் வைப்பார் மனம்
இ =ள் ரண்டு சிப்பி வேய் சுதலி - ஈண்டும் சிப்பியும் மூங்கிலும் வாழையும்,-நாசம் உறும் காலத்தில் - (தாம்) அழியுங் காலத்தில்கொண்ட கரு அளிக்கும் கொள்கை போல் = தம்மாட்டு விஜௗச்த கருக்

Page 69
136 நல்வழி மூலமும்
க்ள்ே ஈனுத் தன்மை போல், (மக்கள்)-ஒள் தொடி போதம் தன்ம் கல்வி பொன்ற வரும் காலம் -ஒளிபொருக்கிய வளேயலே அணிந்த னேயாளுடன் கட்டிச் செய்யும் அரும் ஞானமும் செல்வமும் வித்தை பும் அழிவடையுங் காலத்திலே-அயல் ரதர்மேல் மனம் வைப்பார் - (தன்மனேவியல்லாத) பிற பெண்களே விரும்புவார்கள். எ. நு.
கருவளித்தல் என்பது இரண்டாம் வேற்றுமைத் தொகை, அது கருவை அளித்தலென் விரியும். ஒன்டொடி என்னும் அன்மொழித் தொகை மனோபானோடு கூடிச் செய்யும் விளக்குதலின் ஆகுபெயர். அது செய்யுனோசை நிறைத்தந்பொருட்டு ஈறு மீண்டு ஒண்டொ என்றுயிற்று. மாதர்மேல் என்னும் ஏழாம் வேற்றுமை உருபு இரண்டாம் வேற்றுமை உருபா சுத் திரிக்கப்பட்டது. மனம் வைத்தல்-காமுறுதல், அஃதாவதி, அவருடன் சுட்டி இன்புல்வேண்டு மென்று விரும்புதல்,
ாண்டு குஞ்சை ஈனுதலாலும், சிப்பி முத்தை ஈனுதலாலும், மூங் தில் பூத்துக் காய்த்தலானும், வாழை காய்க்கு?லயை ஈனுதலாலும் அவ் வவற்றின் அழிவுகாலஞ் சமீபித்திருக்கின்றதென்பதை அனுபவத்தில் உணருமாறு போல் காமத்தின் வயத்தராய் துயல்மாதர்மேல் மனம் வைத்தார் விரைவில் தமக்குரிய மனே வாழ்வு, ஞானம், செல்வம், ஆதித்தை என்பவற்றையெல்லாம் இழந்து கேடடைாரென்பதை எளிதில் விளக் கலாமென்பது கருத்து.
அயல்மாதர்மேல் இச்சைகொள்ளுங்காங் தன்மனேயரள்மீதுள்ள்ே அன்பு கெட்டு அவளோடு சுட்டிச் செய்யும் இல்லறங் கெடுதலானும், அம் மனைவி தான் கொண்ட அறநெறிக் கிழுக்குசேருதல் கண்டு வெறுப்படைதலாலும், இல்லறக் கெடுதலும் மனேவி பிரிதலுக் தப்பாது இேருமென்பதை விளக்குவார் ஒண்டேடி போன்றவரும் காலம் அயமோதர்மேல் மனம்வைப்பார் என்ருர்,
முற்பிரிவிக்டோறுஞ் செய்த நிஷ்காமியத் தவப்பேரே பூருவ வாசன்யாகத் தோன்றிய அறிவு, காமம் முதலிய குற்றங்களக் கெடு த்து ஈன்ன்ெறியிற் செலுத்தமாட்டாது பிநமதர்மேற் கொள்ளுங் காம் மயக்கத்துள் அடங்கிநிற்றலின் அவ்வறிவு கெடுமென்பார் போதம் போன்றவரும் காலம் அயல்மதர்மேல் மனம் வைப்பார் என்ருர்,
தாம் விரும்பிய அயல்மாதிரைத் தம்வயமாக்க முயன்று அவர்க் தெஞ்செய்யுமாறும் அதற்கேற்ற சூழ்ச்சிகளே சிறைவேற்றுமாறும் தமது சிவன உறுதிக்கும் இல்லறத்திற்கும் அமைந்த கைப்பொருளச் செலுவு செய்தல்ானும், இம் மயக்கரீதர்தலால் வலியிழந்து சீவன துருவாய்க் குரிய தொழிலே நிறைவேற்குரிமையானும் செல்வம் முழுதும் அழியும் என்பார் தனம் போன்றவரும் காலம் அயல்நாதர்மேல் மனம் வைப் பார் என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 137
அயல்மாதர் மேலுள்ள காமமீதுர்தவிஞல் குருவும் நூலுங் கூறும் உறுதிமொழிகள் சிறிதாயினும் உணரப்படாமையானும், இம் மயக்க விசாரத்தினுல் முன் கற்ற கல்வியின் தெளிவு மறக்கப்படுதலானும் வித்தை முழுதுக் கெடுமென்பார் கல்வி பொன்ற வரும் காலம் அயல் மாதர்மேல் மனம் வைப்பார் என்ருர்,
அயல் மாதர்மேல் மனம் வைத்தன் மாத்திசையானே இத்துண்க் கேடுகள் வருமாயின் அவரைக் கூடிக் காமவின்பம் அனுபவித்திருந்தக் கால் எந்துகேசப் பெருங்கேடுகள் குேம் என்பது சொல்லாமலே விரல் கிந்து,
மானுடயாக்கை எடுத்தோர் மண்ன்செய்வது யாதுபற்றியெனின், மானுடயாக்கை எடுத்துக் கடைத்தேறும் தகுதிபூண்ட உயிர்கள் அள் வியாக்கை எடுக்குமாறு புத்திரரைப் பெறுதற்கும், தம்மை மானுட பாக்கை எடுப்பித்த பெக்ருாைத் தாமும் புத்திாாகப் பெற்றுக் கைம் மாது செய்தல் சுட்டாமையின் அக் கடமை தீர்தற்பொருட்டுத் தாமும் அவர் போலப் புத்திரப்பேறு செய்திற்கும், சாமவேட்கை மீதுர்ந்தார், பல பெண்களிலும் இச்ச்ைபூண்டு கெடாவண்ண்ம் அவரது வேட்கை ஈயச் சுருக்கி ஒருவழிப்படுத்ததற்கும், நோய் மூப்பு வருங் காலத்தில் உதவிபெறுதற்குமாம். ஆதலின், இச் செயல் சிவகாருன்னியம் பூண்டு கடைத்தேதும் தகுதியுடையார்க்கே உரியதென்பது விளக்கிற்று. இத் தகைய காருண்ணியமுடைய மக்கள் இல்லறம் பூண்டு புதல்துர்ப்பேறு செய்யாராயின் மக்கட்பிரிவி எடுத்து உயிர்கள் கடைத்தேறுதல் சுட்டா தாம். ஆதலின் இது கடைத்தேறுதற்குரிய நான்காச்சிரமங்களுட் சிறந்ததாயிற்து. இப் பெருமைவாய்க்க இல்லறம் பூணுதற்பொருட்டு மணஞ்செய்தல் கடமையாகவும், காமவயத்தராய் மணஞ்செய்தல் அறவி ாோசமாகும் அன்றியும், தன்மாட்டுள்ள வீரியத்தினுற் புத்திரப்பேறு செய்தலும் தன் மனேவியிடத்துக்காமவின்பம் நகருதலும் குல்விருத்தி, நன்குங்காலத்திரதி கோயின்மை, தொழிலுக்கேற்ற வல்லமை, சிவன உறுதிக்குரிய செல்வம், வித்தை, சத்தி, அறிவு என்பவை வளர்ந்து உயர்சிலேயடைதற்கேதிவாகும். அவ்வாறின்றி அடங்காக் காமவயத் தாாய் அயல்மாதரை விரும்புதல் வீரியக்கேரி, குலக்கேடு, தள்ளுங் காலத்திமதிபெருமை, சோப், தொழிலுக்கேர் வங்லமையின்மை, அகப்பொருளிழந்தல் வித்தைச் சத்தி தேர்தல், அறிவு குன்றுதல், ஆயுள்குன்றுதல், அச்சம், பசை, பதி, பாவம், அரசாண்டனே முதலிய எண்ணிறந்த கேடுகள் வி: தற்கேதுவாகும். ஆதலின், இத் தீச்செயr ஒழித்தி இல்லறத்தை ஈன்று செய்து கடைத்தேற முயலவேண்டுமென்று வலியுறுத்திதலின் இச் செய்யுள் நல்வழியாயிற்று.
18

Page 70
s நல்வழி ழலழம்
3=ம் செய்யுள் அவதாரிகை
மேலோதிப்போர்த கன்னெறியொழுக்கப்பேற்றினுலும் ரிஷ்காகி யத் தவப்பேற்றினுலும் சுத்தங்ாசனேயடைந்து, அதஞத் சாதன சஆட் டயங் கைவந்தி, சித்தகத்தம் பெற்று, அத்தகுதியிஞல் விசாானே செய்து, ஆன்மஞானமுணர்ந்து, பிறவித்துன்பம் நீக்கி, சித்தியவின்ப மடைதல்வேண்டுமென்பதை இச் செய்யுளில் கற்புறுத்துகின்ருர்,
விசாரEப் பேறு. வினேப்பயனே வெல்வதற்கு வேத முதலா மனேத்தாய நூலகத்து மில்லே-கினேப்பதெனக் கண்ணுறுவ தல்லாம் GEVLUG னெஞ்சேமெய் விண்ணுறுவார்க் கில்லே விதி இ - ள் செஞ்சே - மனமே-வினேப்பயனே வெல்வதற்கு - வின் பின் விளேவாகிய சஞ்சிதம், பிரார்த்துவம் என்பவற்றைக் கீழ்ப்படுத்து தற்கு (ஏற்ற சூழ்ச்சி)-வேதம் முதல் ஆம் அனேத்து ஆய நூல் அகத் தும் - வேதம் என்னும் முதனூலும் அதனே ஆதாரமாகக் கொண்டு செய்யப்பட்ட நூல்களும் ஆகிய எல்லா நூல்களிடத்தும்,-சினேப்பது என் த சண் உறுவது துல்லால் இல்லே - (பிறவி, வினே, பயன் என் பவை) நினேவினுலுண்டாகின்றன என்று தெளிகின்ற அந்த ஆன்மப் பிரகாசபையமாக நீயும் பொருந்துவதொன்றேயல்லாமல் வேறில்லட கவலே படேல் - தியாங்கொள்ளாதே-மெய் வின் உறுவார்க்கு சில பேருரீன ஞானுகாசமாக இருப்பவருக்கு-விதி இல்லை - பிறவி பலுப வங்களில்லே, எ- று,
வினேப்பயன் என்பது மூன்றனுருபும் பயனு முடன் குெக்க தொகை அது வினேயால்விளேக்கபயன் என விரியும், து பயன் கள் சஞ்சிதம், பிாாாத்துவம் என்பனவாம். வெல்வதற்கு என்பதவி றில் என்ற சூழ்ச்சி என்னுஞ்சொல் எஞ்சிரிந்தவின் எற்றசூழ்ச்சி என்பது சொல்வெச்சம். ஆதவின், அது வருவித்துாைக்கப்பட்டது. வேதம் என்பது தொகையொருமை. அது வேதங்கள் என விரியும். வேதம் நான்கு அவை இருக்கு, யசுர், சாமம், அகர்வனம் என்பனவாம். வேதமுதல் நூலகத்ளம் என்றும், வேதமுதலாம் gëkatia TIJ Era கத்தும் என்றும் தனித்தனி சென்றியையும். வேதங்களே ஆதாரமாகக் கொண்டு செய்யப்பட்ட நூல்கள் உபநிடதங்கள் அகத்தும் என்பதிலுள்ள உம்மை இறந்ததிகழிய எச்சம். அது யுத்தியலுபவங்களின் மாத்திரை யேயன்றி என்பதையும் தழீஇ நின்றது. என் கண் என்றும், ఆశశికా என்றும் தனித்தனி சென்றியையும் என்கன் என்பது நிகழ்கால வினைத் தொகை, அது என்கின்றகண் என விரியும், அ என்னுஞ் சுட்டு என்
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
றும் ஒரேபெற்றித்தான ஆனந்தமயமாயிருக்கின்றதென்பதை விளக்கி கின்றது. கண் என்பது ஆகுபெயர். அது ஆன்மப்பிரகாசத்தை உணர்த்தி நின்றது. கண்ணுறுவது என்பது கண்ணின்வயமாகநிற்பது என விரியும். செஞ்சே என்பதிலுள்ள் எகாாம் விளி. மெய்வின் என்பது பண்புத் தொகை அது மெய்யாயெவின் என விரியும். இது பொய்வின்னே நீக்குதலின் பிறிதினியைபுரீக்கிய விசேடணம் விண்ணுறுவார் வின் ணுக உறுவார் என விரியும், நெஞ்சே என்று விளித்து வினப்பயனே வெல்வதற்கு உபாயங் கூறப்புகுந்தமையின் இந் நெஞ்சு வினேப்பயன் வெல்வதற்கு முன்னுள்ள தகுதிகள்னேத்தையும் பெற்றுக்கொண்ட நெஞ் சென்பது சொல்லாமலே விளங்கிற்து. அவை சுத்தவாச?ள், சாதன் சதுட்டயம் என்பனவாம். இவை முறையே ஒன்றிற்கொன்று ஏதுவா
சிட்காமியத்தவப்பேற்றும் ஈத்தவாசனேயடைந்து அதனுற் சாதன சதுட்டயங் கைவந்த மனமென்பார் நேஞ்சே என்ருர், சுத்த வாசனேயாவது, மனம் ஆராய்வின்றி இன்பமடைய வேண்டுமென்று விடயங்களேப் பற் நுதலாற் றுன்பங்கள் விளேகின்றன வென்னுஞ் சூழ்ச்சியடிப்படுதலாம். இவ்வாற்ருல், இன்பதுகாவேண்டுமென்று மனம்போனவாதெல்லாம் விட யங்களின் மொத்துண்டவேதலே யடிப்பாடாகவுடைமையே அசுத்த வாடி 3னயாமென்பது விளங்கிற்று.
இதில், கிட்காகியத்தவத்தார் சுத்தவாசனே உண்டாதல் கட்டுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. பயன்கருதாமற் செய்யுந் தவம் அனுபவத்தைக் கொடாது, அனுபவத்தை விரும்புதல் யாதுபற்றியேன் றும், பிறிதொன்றைப் பற்றுமுன்பே அனுபவவிருப்பமுண்டாதலின் அவ் வனுபவம் தன்னிடத்திலுள்ளதென்றும் அயலிடத்தில்லேயென்றும் பிரித் தறிநின்ற உணர்வையே பயணுகக் கொடுக்கும். இவ்விசாாணே யடிப்படு தலே சுத்தவரசனேயாம். ஆதலின் கிட்காமியத்தவப்பேறு சத்தவாசனே யைத் தப்பாது தருமென்பது சித்தம்.
ஆஞல், பயன்கருதிச் செய்யப்படும் வினேக்கு அப் பயனுண்டாவது சியதியாயின் பயன்கருதாமற் செய்யும் வினேக்குப் பயனில்லாமற் போவதே நியதியாக வேண்டும். ஆச இம், சிட்காமியத்தவப்பேறு விசாாாேயைப் பயக்குமென்ருல் அது பொருந்துமா ? பொருந்தாதா? என்று விசாரிக்க வேண்டிற். வின்ேமுடிபுக்குப் பயனுண்டென்பது நியதி. அப்பயன் சம் கற்பமாகச் செய்யப்பட்டால் அவ்வாறன் அனுபவமரம், சங்கற்பமின்திச் செய்யப்பட்டர்வ் சங்கற்பமல்லாத கிலேயாகிய அறிவாற்றலேக் கொடுக்கும். அதுவே விசார்னேயாம், ஆக்லின், கிட்காமியத்தவப்பேறு பயனில்லாமை பாகிய வெறுமையைப் பயவாதி, விசாானேயைப் பயக்குமென்பது துனியா நின்றது.

Page 71
141 நல்வழி மூலமும்
இச் சுத்தவாச்னே, விடயங்களின் மொத்திண்ணுகி உறுதியாகசிற் நல்வேண்டுமென்று துரித்து, அவ்வுறுதிக்கும் விடயங்களின் மொத் துண்ணுமைக்கும் ஏற்ற நிலகளே ஒன்றன்பின்ஞென்முக விசாரித்துத் தெளிந்து, அவ்வவற்றில் எற்றபெற்றி சின்குெழுகும். இந் விலகளே சாத னங்கள்ாம். இவை கான்காகப் பகுக்கப்படுதலின் சாதனசதுட்டயம் என் ஐம் பெயரவாதின.
எந்த சாதனங்களே விசாரித்துத் தெளிதலும், அவ்வாறு கிற்றலுமா கிய இரண்டையுமுடைமையின் சுத்தவானே சாதனங்களுக்கு உபாதான காரணமாகும். சுத்தவாசனேயால் விவேகமுண்டிாதலின், அதி விவேகத் நிற்கு சிமித்த காரணமாம். மேல் வரும் சாதனங்களுக்கெல்லாம் விவே கம் சிமிக்ககாாணமாகும். மற்றவை முன்முன் சாதனங்கள் பின்பின் சாதனங்களுக்கு கிபிக்ககாானமாகும். இவற்றை வான்முறையே வின் க்குவாம். ஆங்காங்குக் காண்க.
சாதன சதுட்டயம். 1. விவேகம், பித்தியஇன்ப நிகாவிரும்பிய நான் தேகத்திவிருந்து சத்திற் பது கருமங்களேச் செய்திம் அவற்றின் பயனே நகர்ந்திம் அவ்வனுபவங்களினி றைவெய்தாது பின்னும் இன்பதுகாவேண்டுமென் நவாவுகவின், இச்சகத் நிலுள்ள அனுபவங்களால் அநித்தியஇன்ப நகரலாமேயன்றி கித்தியஇ ன்பமடைய முடியாதென்று துணிதவோன்றும்; இன்பமடைய வேண்டு மென்னும் பிரியம் இடையருதிருத்தலின் இன்பப்பிரியமுள்ளவிடம் அழி வற்ற கித்தியமென்றும், இன்பமிருந்தவிடத்திலிருந்தே இன்பம் விரும்பப் படவேண்டுதலின் விரும்புகின்ற இன்பம் என்னிடத்திலுள்ளதே என்றும் அணிதலொன்றும் ஆக இாண்டுவகையாயுள்ளது விவேகமாம். இவற்று முன்னேயதை அகித்தியவஸ்து விவேகம் என்றும் பின்னேயதை சித்திய வஸ்தி விவேகமென்றும் தத்துவஞானிகள் கடறுவர்.
2. வைராக்கியம், இந்த விவேகம் அடிப்பட்டு வளருதலால் சித்தியஇன்ப நகருதற்கு நித்தியமான பொருளேப் பற்றலாமேயன்றி அசித்திய அனுபவங்கரேத் தரு கின்ற சகித்திலுள்ள விடயப்பொருள்கள் எவற்றையேனும் பற்றலாகா தென்னுள் தனிபுண்டாம். இத்தனிைபாங் விடயானுபவங்களே விநிதவே வைசாக்கியமாம். இதனே இகமுத்திாார்ந்தபலபோகவிராகம் என்பர் தத்துவஞானிகள்
ஆஞல் கோயின்மை, பசிரீக்கம் என்பவையமைந்த தேகசுசமுண்டர் பின்ன்ருே விவேகம் விடயாக விடுதலேயடையும். தேகசுக வில்லையேல் அந்தேகத்திற் துன்பமின்றி வாழுசற்கேர்ற முயற்சியே உண்டாம். ஆத வின் கோயின்மை, பசிரீக்கம் என்பவர்றிக்குரியவர்றைப் பற்றுதல்வி தலின்றி எந்தபெற்றி கொள்ளல்வேன்டும்,
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 4.
3. சமாதியாறு கூட்டம்.
இங்கினம் விடயசுகானுபவமுயல்வை விட்டுவரினும் முற்பயிற்சிவயத் கால் மிட்டும்மீட்டும் விடயசுகங்களின் மனஞ்செல்லும். அங்ஙனஞ் செல்லாமற்றடுத்தற்கு, ஒன்றற்கொன்று இன்றியமையாத ஆறு பிரிவுகளு ண்டு. அவை, சமம், தமம், விடல், சதித்தல், சமாதானம், சிரத்தை என்பனவாம். இவற்றை பனுசரித்தால் முன்னுள்ள் பயிற்சியடிப்பாடு சிங் குமென்று துணிந்து, வான்முறையே இவ்வாறிலும் பயிலுதலே சமாதி யாறு கூட்டமாம். இவ்வாற்ணுள் விடல உபராமமென்றும் உபாதியென் றும், சகித்தலேத் திதிகைடியென்றுங் கூறுவர் சத்துக்கள். இவ்வாறு சுடட்டங்களேயும் வான்முறையே விளக்குவாம்:- 1. சமம் சமமாவது மனம் விடயவிச்சையிற் செல்லாது தடுத்தலாம். மேலோகிய வைசாக்கியத்தினுல் விடயங்களாலுண்டாகும் அனுப வத்தை விடமுயவிலும், முற்பழக்கவயத்தினுலும் அவ்விடயங்களே விட்டுகிற்றற்குரிய ஆன்ம சகங் சுைவாாமையானும் மீட்டும்மீட்டும் மனம் விடயங்களிற் சென்றுகொண்டிருக்கும். ஆதலின், அங்ஙனஞ் செல்லாது தடுக்கவேண்டிற்று. அதஞல், வைாாக்கியத்தின்பின் சமத்தை அனுசரிக்க சேரிடுகின்றது.
2 தமம்; தம்மாவது முன்னனுபவித்த பழங்கவயத்தில் இந்திரியங்களேச் செலுத்தாது தடுத்தலாம். முற்பயிற்சியினிலே தடுக்கப்படாவிடின் மனமடங்காமையின் இத்தடை வேண்டப்படுகின்றது. 8. விடல் விடலாவது குடும்ப விவகாரங்களேச் சுருக்குதலாம் அஃதா வது சீவனவிரிவு, மனேவிமக்களினுசை,கருமவிருத்தி என்பவற்றைச் சுருக்குதலாம். இவை சிறிதுஞ் சுருங்காவாயின் மனம் முன்னுள்ள் கிலேயி னிற்குமேயன்றிச் சிறிதுமடங்காது. ஆதலின், இதுவேண்டப் பதிநின்றது. 4. சகித்தல் சகித்தலாவது சுகதுக்கங்களே அங்வவற்றின் மொத்தின் ணுது நுகருதலாம். அஃதாவது: சுகம் வரின் அதன் வயமாக நின்று குதுகலித்தும், தக்கம்வரின் அதன்வயமாக நின்று அவமந்தும் உழ லாது, பொறுமையாகநின்றனுபவித்தலாம். இங்கினம் பொறுமையோ டனுபவியாதி சலனப்படின் மனம் உறுதிபெருது. ஆதலின், மனவு துதியின்பொருட்டு இது வேண்டப்படுகின்றது.
5. சமாதனம் சமாதானமாவது அறிவு வளருதற்குரிய விலகளே மனஞ் சிந்திக்குமாறு பயிற்றுதலாம். அஃதாவது அறிவு வளருதற்கேற்ற நூற்றுணியை மதவாது வளர்த்தற்கேற்பச் சிந்தித்து உறுதிபெறுக லாம். இங்கினஞ் செய்யாவிடின் மீட்டும்மிட்டும் மனம் விடயவிச் சை முதலியவற்றி லோடுமாகவின் அங்கனமோடாது தடுத்தற்கு இது வேண்டப்படுகின்றது.

Page 72
14. நல்வழி மூலமும்
.ே சிரத்தை சிசத்தையாவது உறுதிபயக்குநூல் தனக்கே விளங்குமா பின் அந்நூலிலும், விளங்காதாயின் விளங்குகின்ற குருவிலும் விளக் சப்பட்ட நூலிலும் போன்பு வைத்தலாம். அஃதாவது முன்செய்த சிட்காமியத்தவப்பேற்றின் மிகுதியால் மெய்ண்ர்வு பெறுதற்கேற்ற நூலின் பொருள் தனக்கு விளங்குமாயின் அவ்விளக்கங்கொடுத்த நாலிலும், விளங்காதாயின் விளக்குகின்ற குருவிலும் வின்க்கப்பட்ட நூலிலும் இடையருந் அன்பு பூணுதலாம்.
இவ்வாறும் ஒவ்வொன்றும் மற்றைய ஐந்தையும் சகாயமாகப் பெரு விடின் உறுதிபெறமாட்டா ஆகலின் ஒரேசாதனமாக மதிக்கவேண்டி நீறு, அங்கினம் சகாயமாதலே வான்முறையே விளக்குவாம்.
சமம் மற்றைய ஐந்தின் சகாயமுடைமை, முற்பழக்க அனுபவத்திற் செல்வாது தடாவிடின் மனம் அடங்காதி அவற்றிற் செல்லுமாகலின் தமம் சமத்திற்குச் சகாயமாயிற்று.
குடும்ப விவகாரம் சுருங்காதாயின் மனம் முன்போலவே விடவிச் சையிற் செல்லுதலின் விடல் சமத்திற்குச் சகாயமாயிற்று
சகதிக்கங்களின் மொத்திண்ணின் மனம் அவற்றில் ஆழ்ந்து விடய விச்சையிற் செல்லுமாதலின் சகித்தல் சமத்திற்குச் சகாயமாயிற்று.
அறிவு வளருதற்குரிய நூற்றுண்ணின்பச் சிந்தியாவிடின் மனம் விடய விச்சையிற் செல்லுதலின் சமாதானம் சமத்திற்குச் சகாயமாயிற்று,
உறுதி பயக்கும் நூலினும் குருவினும் பேரன்பு வையாக்கால் மனம் விடயவிச்சையிங் செல்லுமாக வின் சிசத்தை சமத்திற்குச் சகாயமாயிற்று.
ஆகவே, சமம் மற்றைய ஜந்தின் சகாயம் பெருது உறுதியாகமாட்டா தென்பது தெளிவாகிறது.
தமம் மற்றைய ஐந்தின் *காயமுடைமையையும் விடல், சகித்தல், சமாதானம், சிசத்தை என்பவை தம்மையொழிந்த ஐக்கின் சகாயமுடை மையையும் ஏற்றபெற்றி தக்துரைத்துத் தெளிந்துகொள்க.
4 முத்திப்பிரியும்,
முக்கிப்பிரியமாவது முன்னேய மூன்று சாதன அனுசரிப்பால் அழி கின்ற உலகக்கானுபவவெறுப்புந்து, ஆழியாத ஆன்மீகத்தை விரும்புத வாம். கித்தியஇன்பது கர்தலே சிவர்களதபிப்பிாாயமாதலின் இது வேண் டப்படுகின்றது. இதன முமூகத்தி:மென்றுங் கூறுவர்.
இவ்வார்குல் சித்துக்கும் சடத்துக்குமுள்ள காாணகாரியத்தன்மை, அதிட்டான ஆரோபத்தன்மை, காதுகல் கானப்படத்தன்மை, சிற்றல் நிற்கப்படர்நன்மை என்பவற்றை விசாரிக்கும் வல்லுமை உண்டாம். இதனேப் பதார்த்தசோதனே என்பர் சத்துக்கள்.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 45
முன்செய்த ஆகாதியவிளைவாய் இப்பிறவியினுகாப்படுகின்றி பிராாத் திவத்தையும் இதன்மேற் பிரிவியெடுத்தனுபவப்படுஞ் சஞ்சிதத்தையும் அனுபவித்தே தீசல்வேண்டும் இங்வனுபவவுறைப்பில் மீட்டும் ஆசாமி பஞ் செய்ய சேரிடும். அது சஞ்சிதமாயும் பிாாரத்துவமாயுக் தொடரும். இங்ஙனமாயின், வின்ேயும் பிறவியும் முடிவுபெரு ஆகலின், இப்பிறவியில் இவற்றைத் தனித்துறுதிபெறுதற்கு எவ்வாறு கிற்றல்வேண்டுமென்று குழுகின்ற மனமே என்பார் நெஞ்சே வின்ேப்பனே நீக்குதற்கு என் ஞது வினேப்பயனே வேல்வதற்கு என்ரர்.
இதில், இப்பிறவியிற் பிரார்த்துவ அனுபவத்தைத் தனித்தலமையி ணும் மறுமையிலனுபவமாகின்ற சஞ்சிதம் இப்பிறவியிலனுபவ மாகாதிருத் தலின் அச்சஞ்சிதானுபவவுறைப்பை இப்பிறவியிற் ரனித்த லொருங்ாறு மமையாது. ஆதலின் பின்பிறவிக்குப் பிசாசத்துவ அனுபவம்ாதற்குரிய சஞ் சிதம் பிறவியின்றியனுபவமாகுமா? ஆகாதா? என்று விசாரிக்க வேண்டி و لكش
ஆகாயம் மூன்றுவகைப்படும். அவை ஞானுகாயம், மஞகாயம், பூதா காயம் என்பனவாம். இவற்றுள் ஞானுகாயம் என்றுமொசேபெற்றித் தான ஆனந்தமாயிருந்து மற்றைய மாறுபாடடைகின்ற மஞகாபம், பூதா காயம் என்னுமிரண்டும் இயங்குதற்கிடங்கொடுக்குக் தன்மைத்தாம். மனு காயம் ஞானு நாயத்தை ஆதாரமாகக்கொண்டு உணர்வுடைத்தாய் மற். றைய இரண்டாகாயங்களுக்கும் நடுவினின்று, உண்முகமாக இயங்கினுல் ாஞகாயத்திலடங்குதற்கும் வெளிமுகமாக இயங்கினுள் பூதா காயத்தைப் ற்றுதற்கும் ஏற்ற தன்மைத்தாம் பூதாகாயம் ஞானுகாயத்தை ஆதாரமா க்கொண்டு சிற்பதும் தான் உணர்வற்றதும் மினுகாயத்தாற் பந்தப்படு துமாயுள்ள தன்மைத்தாம்.
இத்தகைய மனுகாயம் வெளிமுகமாகச் சங்கற்பித்துப் リrer。 தைப் பற்றிகின்று செய்கின்ற ஆகாமியத்தின் விளைவைச் சூக்குமமாகக்
ன்பார் கவர்ந்துகொள்ளும். அங்கனம் கவர்ச்துகொண்ட சஞ்சிதத்தில் எவ்வளவைத்தொடர்பாகக்கொண்டு சங்கற்பித்துப் பூத்ாகாயத்தைப் பற்றிப் பிறவியெடுக்கின்றதோ அப்பிறவியில் அவ்வளவு சஞ்சிதமுமே அபவ மாகும். இங்ானமனுபவித்தவே பிாாாத்துவம் என்று சொல்லப்படும்.
இதனை யாழ் என்றும் வழங்குப பிறவிச்சங்கற்பத்திற்ருெடாாது முன்கவர்
துகொண்ட சஞ்சிதமும் பின் இப்பிறவியிற் செய்த ஆகாயியலிளேவா நிய சஞ்சிதமும் மஞகாயத்தி வடங்கியிருக்கும். இம்மனுகாயம் விசாரதுே செய்து தெளிந்து உன்முகமாய் ஞானுகாயத்தைப் பற்றிற்குமாயின் ஆப் போது பிறப்புக்குரிய சங்கற்ப மெழாதடங்கும் அடங்கவே, பிறப்புண்டா காது. ஆகவே, மிஞ்சிசின்ற சஞ்சிதம் வேறுபிறவி பெடாமலே மஞகா த்திற் குக்குமமாயனுபவிக்க சேரிடும். சேரிடவே, மனுகாயம் ஞாஞ

Page 73
44. நல்வழி மூலமும்
காய நோக்கின் வலிமையால் தேகசம்பந்தமின்றித் தான் கவர்ந்த சஞ்சி தத்தை தகர்ந்துமுடிக்கும். இவ்வாற்ருல், தேகசம்பந்தமின்றிச் சஞ்சி நம் குக்குமமாக அனுபவமாமென்பது சித்திக்கிறது. சித்திக்கவே சஞ்சி தம் பிறவியிற் பிசாாத்துவமாக நகரப்படாது, குக்குமமாய் மஞகாயத் தில் நுகரப்படுமென்பது திEபாகிறது.
இதில், சங்கற்பத்தாந் பிறவியுண்டாகின்றதென்று சொல்லப்பட் டது, அங்கனமாயின், வேண்டியபோதெல்லாம் சங்கற்பித்து வேண்டிய பிறவியை யெடுக்கலாமென்று ஏற்படுகிறது. படவே, இப்பிரிவியினின் எப்பிறவியை படையவேண்டுமென்று சங்கத்பிப்பினும் இப்பிறவியிலி ருப்பதேயன்றிச் சங்கற்பித்த பிறவி வாாமையின் சங்கற்பத்தாம் பிறவியு ண்டாவில்லை என்றும் மற்குென்ருல் உண்டாகின்றதென்றும் ஏற்படு ள்ெதன. இவ்வாற்ருல், பிறவி சங்கற்கற்பத்தாலுண்டாகின்றதா? மற் ருென்ரு ஒன்டாகின்றதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிந்து,
தான் எாகித்துக்கொண்டவற்றை நுகருமாறு சங்கற்பித்தெடுத்தி பிறவி துல்வனுபவமுடிந்தன்றி மாருது. ஆதலின் அவ்வனுபவங்கள் முடியுமுன் வேறெத்தனே பிறவியைச் சங்கற்பிப்பினும் அவை வார். ஆகவே, பிறவியிலி ருந்துகொண்டு மற்குெரு பிதவியைச் சங்கற்பிக்க அது வாராமையால் சங்கர் பத்தாந் பிறவி வாவில்லேயென்ற லமையாது. அவரவர் செய்த ஆகாமிய Bஜாவே அவரவர் மஞகாயத்தி லடங்கியிருத்தலின் அவற்றை கருதம் கேந்த சங்கற்பமே இவ்வனுபவங்களே நுகர்விக்கும் பிறவியாமென்பதி தெரிவாகிறது. அன்றியும், சங்கற்பகின்றியலுபவமின்மையாலும் அனுப வத்தின் பொருட்டே சங்கற்பமெழுதலானும் சங்கற்பமே பிறவியைத் தரு கின்றது என்பது வெளியாகிறது.
3ளப்பயன் என்பது பிராரத்துவத்தை மாத்திாங் குறிக்குமா? அன் நிச் சஞ்சிதத்தைக் குறிக்குமா? அன்றி இவ்விரண்டையுங் குறிக்குமா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. விஜன்முடிபு யாதானுமோர் பயணுக வேண் டியதே நியதி. இப்பயனே சஞ்சிதமாம். இச்சஞ்சிதமே பின் யாதானு மோர் பிறவிக்கு அனுபவமாக வரையறுக்கப்படும்போதி, பிராசத்துவம் எனப்படுகின்றது. ஈண்டு பிாாாத்துவத்தைமாக்கிரம் விளக்குதற்குரிய ஊழ் விதி முதலிய சொற்களாற் சிறப்பித்துக்கடருது இவ்விாண்டிற்கும் ப்ொதுமைச்சொற்ருெடால் வினேப்பயன் என்றமையாலும், இப்பிறவி பின் பிாாாத்திவத்தை மாத்திரம் வென்ருல் நிஞ்சிநின்ற சஞ்சிதம் வேருெரு நிர்வியிந் பிராாத்துவமாகும்; ஆண்டும் இப்பிசாாத்துவத்தை வெல்லி ணும் பின்னுமிவ்வாறே முடிவின்றி அன்வத்தாதோ:முண்டாம்; ஆதலின் எல்லா வினோவிாேவையும் வெல்வதுேண்டுமென் நேற்படுதலானும் வினேப் பன் என்பது வினவிாவாகிய சஞ்சிதம், பிரார்த்துவம் என்னுமின் டையுமே விளக்குகின்றதென்பதி சித்தம்
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் A5
மேலே வினேவிகளவு சஞ்சிதமாய் மனு ாயத்தி" வடங்கிென்று மறுமையிற் பிராாத்திவமாய் அனுபவிக்கப்படுமென்று சொல்லப்பட்டது. ஆயின் ஈண்டு அவரவர் செய்த வினேயின் பயனே அவரவரே அணுப விக்கின்ஞர்கள். அஃதாவது வேளாண்மை செய்தவன் உணவுப் பொருட் களப் பெறுகின்ருன் போசனஞ் சமைத்தவன் புசிக்கின்றன். இவ் வாறே மற்றைய வினேகளேயும் கண்டுகொள்க. இஃதி அனுபவசித்தம். இதனுல் இம்மையின் செய்த வின்ே:ளவு சஞ்சிதமாய் மஞகாயத்தி லடங்கிநின்று மறுமையிர் பிரார்த்துவமாகவில்லேயென் நேர்படுகிறது. அதனுங் ஒருமையிந் செய்த வினேவிளேவு அப் பிறவியின்ரு னனுபவ மாகுமா? அன்றி, மறுமையிலும் அனுபவமாகுமா? என்று விசாரிக்க வேண்டிற்று
இம்மையில் ஒருவன் யேமடையவேண்டுமென்று சங்கற்பித்து அதற் கேற்பத் தொழில்செய்தும் சட்டமடைகின்ருன் வேருெருவன் அவ் வாறு செய்து நயமடைகின்ருன் மந்ருெருவன் சுகமடையவேண்டு மென்று சங்கற்பித்து அதங்கேற்ப முயன்றும் துக்கமடைகின்ருன் இன்ஒெருவன் அவ்வாறே முயன்று சுகமடைகிருன், இவை அனுபவ சித்தம். இவ்வாற்ருல் செய்தவின உடனே பயன்றாவில்லே பெனினும் பயன்றந்ததெனினும் மறுதலே காணப்படுதலின் அவ்வியாப்திதோஷ் முண்டாகிறது. ஆகவே, இம்மையிர் செய்த வின்ேவிளவு முற்றும் உடனுடனே பயனுகின்றதென்பது மறுக்கப்படுகின்றது, படவே, சஞ் சிதமாய் மனுகாயத்தி வடங்கிசின்று மறுமையிந் பிாாாத்துவமாகின்ற வினேவிளேவும் இம்மையிந் பலவுண்டென்பது சித்திக்கிறது.
எவரும் முயல்வதி இம்மையில் அம் முயல்வின் பயன் நுகிருதற்கே பன்றி மறுமையில் நுகிருதங்கன்று. ஆனூல், இம்மையில்ே இப் பயன்ே படையவேண்டுமென்று சங்கற்பித்து அதற்கேற்ப முயன்ரூல் அம் முயல்வின் பயன் இம்மையிற் றப்பாது வருவது நியதியன்ருயின் இம்மை யில் யாதானுமோர் பயனே யடையவேண்டுமென்று நிச்சயித்து முயற்சி செய்யக்கூடா தென்றிருக்கிறதே. இங்கனமாயின், பயன்கருதி விஜன் செய்தல் சிலபோற்றதாகின்றதே. இவ்வாற்ருல், யாதாலும் பயன் பெறும்பொருட்டு வினே செய்யலாமா? செய்யலாகாதா? விசாரிக்கவேண்டிற்று.
சங்கற்ப மிருவகைப்படும். அவை பயன் சங்கற்பம், ஆகாதியசங் கற்பம் என்பனவாம். இவற்றுள் பயன்சிங்க்ந்பமாவது முன் செய்த வினேவி?ளவு பயனுதற் கேற்ப உண்டாகுஞ் சங்கற்பமாம். ஆகாமிய சங்கற்பமாவது முன் வின்ேவிளவின்றிப் பயனே வேண்டிச் செய்யுஞ்
1만

Page 74
冒
|AG நல்வழி மூலமும்
Juara." ஆகவே, செய்த வினே உடனே பயனுசு துகாப்படுமா பின் அவ்விஃன்க்குச் செய்த சங்கற்பம் பயன்சங்கற்பமாம். அங்ஙனஞ் செய்த வினே அப் பயனே உடன்ே பயவாதாயின் அதற்குச் செய்த சங்கற்பம் ஆதாமிய சங்கற்பமாம். ஆதலின், குறித்த பயனே எல்லா வின்ேயு முடனுடனே தருமென்று நின்ேத்தி வினேசெய்யலாகாதென்பது சித்தம். ஆயின், பயனே யுடன்பெறவேண்டுமென்து நிச்சயிக்காது கொள் ஒருஞ் சங்கற்பத்தால் வினேயைச் செய்வது நியதியாம் என்பது இதனு
லூகித்துண்ாக்கிடக்கின்றது.
பயன்சங்கற்ப வினே உடனே பயனுமென்று மேற் கூறப்பட்டது. இச் சங்கற்பங் கொள்ளுதற்குரிய கிலேயை புணரின் அச் சங்கற்பத்தை மாத்திாங் கொண்டு எல்லா வினேயையும் பயனுக்கிக் கொள்ளலாம். ஆகவும் சீவர்களுக்குச் சங்கற்பங்கொள்ளத் தெரிகின்றதேயன்றி அச் சங் கற்பத்தாற் செய்யப்படும் வினே உடனே பயன்தருமா? தராதா? என்று தெரி கிறநில்லே. இவ்வாற்ருல் சங்கற்பக் கொள்னத் தெரிந்த வேர்களுக்கு அச் சங்கற்பத்தால் பாது பயக்குமென்னும் சிச்சயர் தெரியாததற்கு எது என்னேயோ என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
மஞகாயம் ஞானுகாயத்தினுல் இயக்கப்படுகின்றது. ஆகவும், அம் மஞகாயம் தனக்கு ஆதாரமான ஞாஞகாயத்தைத் தஞ்சமென்றியங் கீர்தி மூடமான பூதாகாயத்தையே தனக்குத் தஞ்சமென்றியங்குகின் நதி இதனே உலகிலுள்ள விடயங்களில் அலேகின்ற அனுபவத்தால் ான்கு தெளியப்படும். ஞானுகாயம் உண்மையை உணர்த்துகின்றதாத வின் அதனே இம் மனுகாயம் பற்றில் நிகழுகின்ற உண்மைகன் யாவுக் தெரியும். பூதாகாயம் மூடமுடையதாதலின் அதனேப் பற்றிற்கின்ற சீவர்களின் மனதில் உண்ம்ை தெரியாதென்பது எளிதில் விளங்குகின் நீதி, ஞானுகாயத்தைப் பற்றியியங்குகின்ற தத்துவஞானிகளின் மன தில் உண்மை தெரிகிறது. அதனுல் அவர்கள் இன்ன காலத்தில் இன்ன பயன் இவ்வாறு நிகழுமென்று தம் மன்திற் றெளித்துகொள்ளுகிருர்கள்.
இவற்றுள் முதலாவதாக ஞானுகாயம் உண்மையை உணருமா? உண்ாாதா? என்று விசாரிக்குமிடத்தி மனம் உண்மையை மறைக்கத் திணியும்போதெல்லாம் அம் மனதை அச்சுறுத்துவதும் தடுப்பதும் ஞானுகாயமாதலின் அந்த ஞானுகாயம் உண்மையை உணருமென்பது விளங்குகின்றது. அன்றியும், மன்மடங்கித் துயிலும்போதும் ஆன்மா வாகிய தானடைந்த சுகத்தைத் தானே யனுபவிக்கின்றது. இச் சுக விண்மையை ஞானுகாய முனர்ந்திருந்தமையாலன்ருே மஞகாயப் புடை பெயர்ச்சி புண்டாகின்ற அவத்தையாகிய சாக்கிாத்தில் இச் சுகள்:
வுடன் நான் சுகமாயுதங்கினேனென்று இயக்கிவிடுகின்றது, மனமடங்கி

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
யிருக்கின்ற சுழுத்தியி வனுபவித்த சுகத்தை மனமனுபவித்ததாகப் புறத்தே டறிலும் உண்மையில் அஃது மனமனுபவித்ததன்று. ஆதலின், இம் மனம் ஞானுகாயத்தி னிகழ்ந்த சுகரிலேயை அந்த ஞானுசாயத்தி னியக் இத்தினுற்றின் கடறிந்தேயன்றித் தன்னிடத்தில் அச்சக மனுபவமாக வில்லேயென்பது சித்தம். ஆகவே, ஞானுகாயமே உண்மையை உண்ரு மென்பது தெள்ளிதித் புலப்படுகின்றது.
இரண்டாவதாக ஞானுகாயம் மனுகாயத்த்ை இயக்குகின்றதா? இல்லேயா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. எழுத்தியவத்தையில் அடங்கி நின்று புடைபெயர்ச்சியின்றி யிருந்த மனம் தன்வயமாக நான் விழிப்பை படைகின்றேனென்று முயன்று விழியாது வானா புடைபெயருத வறு பவமாக்வின், இம் மனதை இப் புடைபெயர்ச்சியில் இயக்கிவிட்டது ஞானகாயமென்பன விளங்குகின்றது. ஆதலின், ஞானுகாயம் மிஞ காயத்தை இயக்குகின்றதென்பது சித்தம்.
மூன்றுவதாக, மஞகாயம் ஞானுகாயத்தா வியக்கப்படுகின்றதா? துன் றித் தன்னு வியங்குகின்றதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மேற் பதிப் போந்த இரண்டாம் பிரிவின் முடிவினுலும், மற்றைய துவத்தைகளான சாக்கி சொப்பனங்களில் மனம் தன்வயதின்றி மாற்றப்படுதலானும், அஃதாவது: யானிதுகாறுஞ் சுழுத்தியிலிருந்தேன்; இனி, இதினின்று நீங்கிச் சாக்கிரத்தை அல்லது சொப்பனத்தை அடையவேண்டுமென்கு வது, இதிகாறும் சாக்கிரத்தி விருந்தேன்; இளிச் செர்ப்பனத்தையாவது சுழுத்தியையாவதி அடையவேண்டுமென்ருவது, இதுகாறும் சொப்பனத்தி விருந்தேன்; இனி இதினின்று நீங்கிக் சாக்கிாத்தையாவது சுழுத்தியை யாவது அடையவேண்டுமென்குவது தான் முயன்றியங்காது, ஒவ்வோர் அவத்தைகளினும் மாற்றப்படுத வனுபவசித்தம். இவ்வாற்ருல், மனுசாயம் ஞானுகாயத்தா வியக்கப்படுகின்றதென்பது உம், தன்வயமாகத் தானியங்கு மாற்ற வில்லாததென்பது உம் வெளியாகின்றன.
நான்காவதாக, மஞகாயம் ஞானுகாயத்தை ஆதாரமாகக் கொண் டதா? அன்றித் தானுெரு முதலா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மனம் கழுத்தியில் ஒடுங்கும்போது தன்வயமாகத் தன்னிடத்தில் தானுெடூத் காமையின் பிறிதொன்றிவொடுங்குகின்றதென்பது சித்தம். அஃதாவது: யானிதுகாறும் விடயங்களின் மொத்துண்டவேந்தேன், இனி இவற்றி னின்று நீங்கி என்வசமாக விருத்தல்வேண்டுமென்று அடங்காது ஒடுங்கு தலின் தன்னிற்கு குெடுங்கவில்லேயென்பது உம், பிறிதொன்றை யாதார மாகக் கொண்டு ஒடுங்கியெழுகின்றதென்பது உம், அங்ாண்ம் ஒடுங்கி

Page 75
1 நல்வழி மூலமும்
யெழுதற்கு ஆதாசமாகவுள்ளது ஞானுகாயமென்பது உம், அசஞல் இம் மனம் தானுேர் முதலன்று என்பது உம் வெளியாகின்றன்.
ஐந்தாவதாக, மஞகாயம் ஞானுகாயத்தைப் பற்றிகின் அதன்ே உணருமா? உண்ாாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மனுகாயம் 马亭门 காயத்தைப் பற்றி ஐவகை விடயங்களாலும் அனுபவித்தவையெல்லாம் நிலபேறின்றி பழிதன்மாவேயவாக அனுபவத்திற் காணப்படுதலால் அவ் வாறு பூதாகாயத்தைப் பற்றி சிந்பின் மீட்டும் பீட்டும் அழிகின்ற அணுப வங்களே அடையலாமேயன்றித் தானெடுத்துக்கொண்ட காரியமாகிய இடையகுவின்பத்தை அனுபவித்தல் கட்டாதென்பதை பனுபவத்தி லுண் கும். அன்றியும், தான் தோன்றுதலும் ஒடுங்குதலுமாகிய இயல்போ டிருத்தவானும், என்று கிடையரு இன்பம் நகாவேண்டுமென்று புடை பெயர்க்கப்படுதலானும் தானுதாரமாயிருக்கின்ற முதற்பொருள் ஒன்று உண்டென்றும், அது ஞாஞகாயமென்றும் உணர்வுண்டாக நேரிடும். இவ்வுணர்வால் தான் பற்றுக்கோடாக வாழுதற்கு இடையூஜின் பூதா காயப்பற்றை விட்டு சிலபேருன ஞானுகாயத்தைப் பற்றி அதனே புனரு மென்பது சித்தம்.
ஆருவதாக, மஞகாயம் பூதாகாயத்தைப் பற்றி சிற்குமா? சில்லாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. பூதாகாயம் மனத்தா லூனாப்படுவதே பன்றி அஃது மனதைப் புடைபெயரச் செய்வதொன்றன்று இயங்குக் தன்மையுடைய தான் இயங்காக் தன்மையுடைய தாக்ாயத்தைப் பற்றி நிற்கமாட்டாதென்பது சொல்லாமலே விளங்குகின்றது. ஆயின் இம் மனம் தனது பிரியத்தை நிறைவேற்றுதற்கு இடங்கொடுக்குமென்னுஞ் சங்கற்பமுண்டாய காலத்து மாத்திரம் பூதாகாயத்தைப் பற்றி நிற்கும்;
கொடாதிருக்குங் காலத்தில் அப் பூதாசாயத்தைப் பற்றி சில்லாது என்
பது அனுபவசித்தம், ஆகவே, தான் வாழுதிற்கு ஆதாாமாகப் 以高s காயத்தைப் பற்ரு:தென்பது உம் தனது சங்கற்பப் புடைபேயர்ச்சியை நிறைவேற்றுதற்கு மாத்திரம் அப் பூதாகாயத்தைப் பற்றிவிடுமென்பது உம்
acusafiu TESTIGIT.
ஏழாவதாக, மஞகாயம் பூதாகாயத்தைப் பற்றி விடுமா? விடாதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மனம் முன் பற்கு திருக்தி பின் ஆதா காயத்தைப் பற்றுகின்றதேயன்றி என்றும் அதனுேடு அமைந்துள்ள தன்று. முன் பற்றது, பின் பற்றுகின்றமையின் முன் விடுபட்டிருந்த தென்பது சொல்லாமலே விளங்கும். ஆதலின் மனுகாயம் பூதாகாயத் தைப் பற்றி நிர்பினும் அதனே விட்டு நீங்குமாற்ற லுடையதென்பது சித்தம்.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 1
எட்டாவதாக, மனுசாயம் தனித்துகின்று உண்மையை உணருமா? உணராதா? என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. மனம் தானே தனித்து இயங்கும் வல்லமையின்றி ஞானுசாயத்தா வியக்கப்படுகின்றமை முன் விளக்கப்பட்டது. துன்றியும், ஞானுகாயத்தி லடங்கியிருள் தெழுந்துவருதி லனுபவசித்தமாசலின், தனித்துகின்று உண்மையை உனா மாட்டாதென்பது விளங்குகின்றது. ஆகவே, மனுகாயம் தனது முத விாகிய ஞாஞகாயத்தை உணருதலே விட்டுப் பூதாகாயத்தை புணர்ந் தணுபவிக்கும்போது தின்ன்ே ஒர் முதலாகக் கருதிகின்றதேயன்றி, அஃது உண்மையில் முதற்பொருனன்றென்பதூஉம், தோன்றிபடங்குதலின் உண்மைப்பொருளன்றென்பது உம் உண்மைப்பொருஈல்லாத இம் மனம் தனித்துகின்று உண்மையை உண்ாமாட்டாதென்பது உம், ஞானுகாயத்தின் உதவியைக் கொண்டே உண்மையைக் காணுமென்பது உம் தெளிவாகிள்
|DEST2
ஒன்பதாவதாக, பூதாகாயம் ஞானுகாயத்தை ஆதாரமாகக் கொண் டதா? அன்ரூ என்று விசாரிக்கப்படுகிறது. பூதிாகாயம் தானுேர் முக லாயின் மஞகாயத்தாற் காண்ப்படினும் காண்ப்படாவிடினும் தன்னேத் தான் கன்டுகொள்ளு மாற்றலுடையதாதல் வேண்டும். அங்ானங் காணுமாற்றல் பூதாகாயத்துக் கின்மையின் அஃதோர் முதலன்ன்ெப தூஉம், மனுகாயம் உணரும்போதிம் உண்ாாப்போதும் உண்டாயிருந்த ஒன் அஃது சித்தியமான ஞானுகாயத்தை ஆதாரமாகக் கொண்டிருக் கின்றதென்பதுடம் எளிதில் விளங்குகின்றன.
பத்தாவதாக பூதாகாயம் மூடமுடையதா? அன்று? என்று விசா ரிக்கப்படுகிறது. இப் புதாகாயம் மனுகாயத்தினூலே என்றென்குவது ெேதன்ருவது உண்ாப்படுகின்றதேயன்றித் தான் தன்னேயேனும் பிறிதொன்றையேனு முன்னாாதிருத்த லனுபவசித்தம். அன்றியும், சஞ காயம் தானியங்குதற்கு ஆதாரமான ஞாஞகாயத்தை விட்டுத் தன் புடைபெயர்ச்சியால் மாத்திரம் பூதாகாயத்தைக் காந்தும்போது அப் 出函门 காயம் மனுகாயத்தைக் காணுதிருத்தல்ாலும் இப் பூதாகாயம் மூட முடையதென்பது சித்தம்.
இப் பத்து விசாரண்யினுஜம் மூன்றுவகையான ஆகாயங்களின் நன்மைகள் விளக்கப்பட்டன. இதுங்குங் பின் விசானேகள் ஐயந்திரி பற விளங்கும். அன்றேற் கலக்கமுண்டாம். ஆதவின், இவை ஈண்டு விசாரித்துத் தெணிவிக்கவேண்டிற்து.
வினேப்பயனென்று மேற்கூறப்பட்டது. இதில் வினேயாவது யாது? அவ் வினே செய்யப்பட்டாள் பயனுவதி எவ்வாறு துப் பயன் آلاتقانیLHill மாவது எவ்வாறு என்று விசாரிக்கப்படுகிறது.

Page 76
15 நல்வழி மூலமும்
விஜன்யாவது தான் கொண்ட சங்கற்பம் விறைவேறவேண்டிக் கவ ப்ேபடுகின் புண்டபெயர்ச்சியின் முடிபாம். அங்கனம் செய்யப்படும் வின்ே மூன்று வகைப்படும். அவை மனவினே, வாக்குவினே, காயவினே என்பனவாம். இவற்றுள், மனவினேயாவது குறித்த சங்கற்பம் நிவைவேறு தற்கு இவ்வாறு செய்தல்வேண்டுமென்னும் மனப்புடைபெயர்ச்சியின் முடிபாம். இதன்ே அரூபவினே யெனவும் சுறுப. வாக்குவிஜனயாவது குறித்த சங்கற்பம் சிறைவேறு தற்கு இவ்வாறு சொல்லல்வேண்டு மென்று மனம் சச்சத்தோடுகொண்ட புடைபெயர்ச்சியின் முடிபாம். இதனே அருவுருவவினே எனவும் கூறுப. காயவினேயாவது குறித்த சங்கற்பம் நிறைவேறுமாறு இவ்வாறு செய்தல்வேண்டுமென்று மனம் கேகேந்திரியங்கள்ோ டழுந்திக்கொண்ட புடைபெயர்ச்சியின் முடிபாம். இதனேச் சொரூபவி?னயெனவும் சுடறுப, ஈண்டுக் கூறப்பட்ட முத் கிறங்களுமே வினேயின் சொரூபமாம். இவ் வினோக்குச் சங்கற்பமே கிமித்தோபாதான காரணமாம்.
வினே பயனுமாறு: மேலோதிப்போர்த வினே முடியுங்காறு முள்ள புடைபெயர்ச்சியினுல் எவ்வுயிரின் சங்கற்ப வாழ்வுக்காயினும் எவ்வளவு இடையூறு நிகழ்ந்ததோ அவ்வளவு துன்பமும், எவ்வளவு சுகம் நிகழ்ச் ததோ அவ்வளவு சுகமும் குக்குமமாக மனு காயத்தி வடக்கிநிற்கும். இது அகப்பயனெனப்படும். வினே முடிந்து சங்கற்பம் நிறைவேறுதலாலுண் டான் மகிழ்ச்சியும் சிறைவேருததாலுண்டான கவலேயும் புறப்பயனெனப் படும். இவ்வாறே வின்ே பயனுகின்றது.
வினேப்பய னனுபவமாமாறு: இவ்விருவகைப் பயனுள் புறப்பயன் சங்கற்ப ஒற்றுமை வேந்துமைகளோடு ஏற்றபெற்றி உடனுடனே அனுபவமாகின்றது. அது சங்கற்ப முடிவோடு வினேமுடிவு ஒற்றுமை புடையதாயின் மகிழ்ச்சியும், வேற்றுமையுடையதாயின் கவலேயுமாக துகாப்படும். அகப்பயன் சஞ்சிதமெனப் பெயர்பெற்று, மஞகாயத்தி லடங்கியிருந்து, அப் பிறவியிற்ருனே பிற்காலத்தும் பின்னுள்ள பிறவிகளிலும் சங்கற்பத்திர் ருெடர்ப்புண்டு பிராாத்துவமாகித் தான் இவ்வனுபவங்களேச் சங்கற்பிப்பினும் சங்கற்பியாதொழியினும் மனுகாயத் நிற் கலந்திருக்கின்ற அனுபவங்களே ஞானுகாய வியக்கும்போது அனுபவ மாக உறைக்கும். இவ்வாறே அகப்பய னனுபவமாகின்றது.
ஒருவரின் வினேநிகழ்ச்சிக்கண் மந்ருெருவரின் சங்கற்ப வாழ்வுக் ாமைந்ததும் அமையாததுமான புடைபெயர்ச்சி நீேரின் அவ்வுயிர்க்குற்ற அகதிக்க சங்கற்பமே இவ்வுயிர்க்கு அகப்பயணுக மஞகாயத்தி லடங்கி நிற்குமென்று முன்னர்க் கூறப்பட்டது. இதில், ஒருயிரின் வினைப்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 151
புடைபெயர்ச்சியால் மற்ருேருயிருக் குண்டான சுகதுக்கானுபவ சங்கர்பம் அவ்வண்ணமே இவ்வுயிருக் கடையுமாறு எங்ஙனம்? என்று விசாரிக்கப்படு
காமன்காரிய் தத்துவ நெறிப்படி கானந்தாலுண்டான காரியம் மிட்டும் ஆாரணத்தி வடங்குகின்றது. உதாரணமாக, காரணமான மண்ணி னின்றுக் தோன்றிய காரியமான குடம் உடைந்துழி மீட்டும் மண்ணு கின்றதேயன்றி வேருென்ீகவில்லே. அதுபோல, பிறவுயிரின் சுகதுக்க சங்கற்பத்திற்குக் காரணமாக எதன் சங்கற்ப புடைபெயர்ச்சி யிருந்ததோ அதனிடத்தே இக்காரியமான் சுகதுக்க சங்கற்ப மடங்கவேண்டியதே நியதியாமன்றி, வேறிடத்தடங்க விமையாது. இவ்வாற்ருல் ஒருயிர் செய்த வின்ேநிகழ்ச்சிக்கண் பிறவுயிருக்குண்டான சுகதுக்கானுபவ சங்கர் பம் அவ்வினை நிகழ்த்திய ஆயிரின் மனத்தி லடங்கிநிற்குமென்பது அனுபவசித்தமாசத் தெளிவாகின்றது. ஆகவே, அப்பயனே அவ்வுயிர் தனது சங்கற்ப வெளியீட்டிற் றப்பாது ஏசருமென்பது சித்தம்.
இங்ஙனம் ஒருயிரின் சுகதுக்கானுபவம் மற்ருே ருயிரின் மனதி வட ங்குமென்ருல் எவ்வுயிருக்கும் மனுகாய மொன்றேயென் நேற்படுகிறது. படவே, ஒருயிரின் நி:னவே மற்றைய வுயிருக்கு முண்டாகவேண்டும். ஒன்றின் நினோவை மற்றைய வுயிரு மறிதல்வேண்டும். அவ்வாறு அனுப வத்திற் காணப்படாமையின் எல்லா வுயிருக்கும் மஞகாய மொன்ரு? அன்ரூ? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
ஆன்மப்பிரகாசத்தின் வெளியீடான சலனமே மனுகாயம் என்னுங் கருத்தமைய முன்னுங் கடறப்பட்டது. இவ்வான்மப்பிரகாச வெளியீட் டின் சலனம் ஒன்றேயாம் பலவன்று. ஆதலின், மஞகாயம் யாவர்க்கு மொன்றேயென்று சித்திக்கிறது. இவ்வாருயின், ஒரே மனுகாயத்தி விருந்தே யாவர்க்கும் நினைவு புடைபெயர்தல்வேண்டும். இப் புடை பெயர்ச்சி யாவருக்கு மொரேபெற்றித்தாதலும் வேண்டும். அவ்வா நின்றி, ஒவ்வ்ோருயிரும் வெவ்வேறுபட சினேவுகூருகின்றமை அனுபவ சித்தத்திற் காணப்படுதலின் இங்கினம் வேறுபடுதற்கு எதுவுண்டா? இல்லயா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
வேதிலு வேறுபட்டுத் தான் தான் என்று வேறுபடுத்துதலின் அவ் வேறுபாட்டிற் ருெடர்ந்த நினைவும் வெவ்வேருகத் தோன்றுகின் றது. அஃதாவது மனுகாய மொன்றுயிருந்தாலும் அதன் சலன சத்தி யால் சங்கற்பங்கள் பலவகைப்பட்டு, ஒவ்வோர் சங்கற்பமும் கான்தான் என்றும், அங்ஙனம் தானென்பவை ஒவ்வொரு வேர்களென்றும் கிடங்

Page 77
152 நல்வழி மூலமும்
கொண்டமையால் பலவேறு வகைப்பட்டுக் கானப்படுகின்றன. ஆயின், ஆன்மசபாவத்திலுள்ள | Dé $(TW), மொன்றேயென்பதற்கு நியாயம் வருமாறு:-
இம் மனுகாய சங்கற்பத்தினுலே சீவர்கள் பலவாறு சங்கற்பிக்கி ஓம், அதனுள் பலவேறு வகைப்படினும் எவ்வகைப்பட்ட பிறப்பிலுள்ள சிவர்கள்ாயிலும் இடையருதி இன்பத்தை அடையவேண்டுமென்ற ஒரிவிக்கிற் புடைபெயருக வனுபவசித்தமாக்லின் மனுகாய மொன்றே பென்பது உம் சலனசத்தியின் புடைபெயர்ச்சியிஞல்ே பலவேறுவகைப் பட்டனவென்பதாலும், அவ் வேறுபாட்டால் எகத்துவம் மாறி ஒன்றின் நினவு மற்றென்றிற்குத் தெரியாதிருக்கின்றதென்பதும் தெள்ளிநிற் புலப்படுகின்றன்.
நான் சான் என்னுங் கண்டிதத்தை விடின் ஒரே மனுக்ாயமாகும். அப்போது வேறுபாடுகளின்றி ஒன்குதலின் வேறுபட்டதாலங்களிலுள்ள மனப்புடைபெயர்ச்சிகள்ே ஒரேபெற்றித்தாக அறிதல் கட்டும். நான் என் னும் கண்டிதத்தை அறவே யொழித்த சுத்துவஞானிகள் ஞானுகாய்த் தோடு பொருந்தி மனுகாய நிலயைத் தெளிந்தவராகவின் கடறுபட்ட வேர்களுடைய மன் எண்ணத்தை அவ்வாறே கண்டு சொல்லுகின்ரூர் கள். அதாவது, மனு காயத்தைத் தம்முளுனர்ந்தவராகவின் அம் மனு காயத்திற் கூறுபட்ட சங்கற்ப வேறுபாடுகளேயெல்லாம் அவற்றிற்கு ஆதி ரீமான் மஞகாயவுணர்ச்சியிற் கண்டு உண்ருமாற்ற லுடையவராயிருக் கின்ீர்கள். அதனுலவர் எவருடைய மனநிலையையும் காணுதல்கடநிம்,
இதுகாறும் கடறிப்போர்த நியாயங்களிஞல் மஞகாயமொன்றென்ப தூஉம், அதன் சங்கற்பவிகற்பமே பலவகைப்பட்டு நான் சான் என்று வேர்கள் பிரயத்தனப்படுதற் கேதிவாயிருக்கின்றதென்பது உம் எளிதில் தினக்குப்பட்டன.
செய்த வினேயின் பயன் அனுபவத்துக்கு வந்தே திருமன்றி, எவ்வாற்ருலும் விலக்குதல் சுட்டாதாக்லின், அப் பயன் அனுபவமாயினும், அதஞேடு மொத்துண்டவேயும் பிரிவியை சீக்கிப், பிறவி வாராத ரிலயில் சிற்பதற்கு என்பார் 'வினேப்பயனே நீக்குதற்கு' என்னுது "வெல்வ தற்கு' என்ருர்,
இதில், பிறவியிலே நின்று செய்த வினேயின் பயனே அனுபவவித் துத் தீர்க்கவேண்டுமா? அன்றி அனுபவியாமல் அறிவுகிலேயிலே சின்று தீர்க்கவேண்டுமா? அன்றி அறிவுகிலேயி ல்னுப்வமாககின்று நீர்க்கவேண் ஒமா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 1
பிாவிக்கு கிலேக்களமாயுள்ள தேகத்தினின்று அனுபவித்துத் திர்க்க வேண்டுமாயின் குக்கும் அனுபவங்கள் தேகத்தையின்றி யனுபவப்படு கல் நியதியும் அனுபவமுமாகலின், பிறவியாகிய தேசத்தின் மாத்திரம் கின்று அனுபவிக்கவேண்டுமென்பது அமைவற்றதாகிறது. அன்றியும், செர்ப்பணுவத்தையில் துல்தேகத்தி எளியக்கநின்றியே அஃதியங்கினுள் போன்ற அனுபவங்களே நகருதல் அனுபவசிக்கமாகவின், பிறவியாகிய காலதேகத்தினின்து மரத்திரம் அனுபவிக்கவேண்டுமென்பது பதின் ருகிறது. இவற்ருல் பிற வியாகிய நூலதேகத்தின் மாத்திரம் சின்று அனுபவித்துத் தீர்க்கவேண்டுமென்பது மறுக்கப்பட்டது.
அறிவினின்று அனுபவியாமல் நீக்கவேண்டுமெனின் செய்த வினே யாண்டும் அனுபவியாமற் பே தற்கோர் சிபதியின்மையாலும், விஜனபின் முடியே அனுபவமாதவானும், அவ் வனுபவம் குக்குமமாகிய மனதில் அமைக்கிருப்பது நிபதியாகலானும் அறிவின் மாத்திரம் தனித்து ஒன்று அனுபவியாமற் நீர்க்கமுடியாதென்பது விளங்குகின்றது. ஆகவே அறிவுகிலேயில் உறுதிபெற சிற்பினும் மனுேங்கற்பமாகச் செத வினேயின் பயன்கள் அவ்வர் வியதிப்படி மனுேங்கற்பமாகவே الالتوالي வித்தித் சேவேண்டும். அங்கனம் அனுபவிக்குங்கால், துலதேகத்திற் கேற்ற ஆகாமிய சிகழ்ச்சியின்மையினுல் பிறவியின்றிக் குக்குமமாக வினேப்போகங்கள் அனுபவிக்கப்பட்டுத் தீருமென்பது சித்தம்.
வினேப்பயன் குக்குமமாக மஞகாயத்தி வனுபவிக்குங்கால், ரீட்டும் மீட்டும் ஆால்தேகத்திற்கேற்ற ஆசாதிய விளேவின்றி வினேப்போகங்கஜா நுகர்ந்து தீாக்கவேண்டும் என்பது போதா வேல்வதற்கு என்ருர்,
இங்கினம் வின்ேப்போகங்களே வெல்லுதற்கேற்ற சூழ்ச்சி யாதென்று ஆராயுங்கால் மஞேசங்கற்பத்தினுலேயே இவைகள் வினேயாகி அனுபவ மாயின என்றுணர்ந்தி அம்மனுேசங்கற்பத்தை நிறுத்தி, அதஐ அறி விலொக்ேகி சிந்ாங்ஆேண்டுவதாகிய ஒன்றே பிரபல் ஈருதிகள் எவற்றி லும் வலியுறுத்தப்பட்டிருக்கின்றதென்பதை விளக்குவார் நினேப்பது என் அகன் உறுவதல்லால் வேதம் முதலாம் அனந்தாய நூலகத்து ஒல்லே என்ருர் நூலகத்தும் என்னும் இறக்கிதழிய எச்சவும்மையி குலே யூத்தி அனுபவங்களும் ஒத்திருக்கின்றன என்பது பெற்றும். பெறவே யுத்தியிஞலும் அனுபவத்தினுலும் நிரோப்பது என் அ ஆண் நூற்ருல் வினேப்போகங்கள்ே வெல்வலாம் என்று விளக்கவேண்டிற்து.
பாதரனுமோர் சங்கற்ப மெழாதாயின் வினே யெழுவதில்லேயென் பது அனுபவசிக்கம். வினே யெழாதி தடுக்கின் முன் செய்யப்பட்ட வினேப்போகங்கள் சங்கற்பசிவபி லனுபவிக்கப்படுமேயன்றி மீண்டும் அாலதேகமாகி நின்று அனுபவிக்கவேண்டா என்பது சித்திக்கிறது. இது புத்தியாகும்.
(1)

Page 78
நல்வழி மூலமும்
மனச்சங்கற்பத்திஞலே சங்கற்பித்த வினேயையும் அதன் பயனேயும் தாலச்செயலின்றி நகருத அனுபவமாகவின் துவச்செய்வின்றி மூன் வினேப்போகங்களும் சங்கற்பமாக நடப்படுகின்றமையை அனுபவத்திர்
TTL
சிவகோடிக்ளே கல்வழிப்படுத்தி, ஆன்மலாபத்திற் புகுத்தவேண்டு மென்னுள் சாருண்ணியவியத்தினுல் இன்னுல் வேளிப்படுத்தப்பட்ட நூர்வசதவின் அதுவே எல்லா நூல்களுக்கு மாதாாமான்கெர்பதை விள்க்குவார் தேரவென்னுது வேதழஆால் என்ருர்,
இதனே யுத்தியனுபவங்கள்ாங் விக்கி பனுபவிக்குக் நகுதியில்லா தார்க்குத் தெளிவிக்கும் பொருட்டு வேதங்களே ஆதாரமாகக் கொண்டு புத்தி அனுபவங்கள் பெரிது மமையத் தத்துவஞானிகள துே வரை யறையாக விளக்கப்பட்ட உபநிடதங்களென்பர் வேத முதலாம் நூல் என்ருர்,
இதில் வேதித்தான் மாத்திரம் விளக்குதல் கடமாகவும் அவ் வேத விளங்காதரருக்காக அவர் எளிதில் உண்ரும்பொருட்டு உப நிடதங்கள் அமைக்கப்பட்டனவாயின் வேகம் விளங்கி சார்க்கு உபநிட தம்'விளங்குமா? என்னும் ஐயம் உண்டாகிறது. ஈண்டு வேதம் விளங்கள் தார்க்கு உபரிடதம் விளங்கும் என்னும் நியதி ஏற்படுதலால் அங்ஙனம் விளங்குதல் கூடுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
தத்துவ ஆராய்ச்சி தழைத்தி விளங்குவோர்க்கு மாத்திரீம் வேதத் திரி சுடரப்பட்ட மகாவாக்கியங்கிளான் 'தத்திவமசி முதலியவை எளி நிற் புலப்படும் அவ்வாந்தல் இவ்வாதார்க்கு அத்தினேச் சுருக்க வச ாங்களால் பாதும் விளங்களில் கட்டாளமயாலும், துத் தத்துவமசி முதலியவற்றின் பொருளேப் பிரித்து விளக்கிக் காட்டிய உபநிடதங்க சின் சாரம் எளிதில் விளங்குமாதலாலும், வேதத்தை விளங்குர் தகுதி பில்லாதார்க்கு அதன் விரிவாகிய உபநிடதங்கள் விளங்குமென்பது சித்திக்கிறது. ஆபின், யாவர்க்கும் இத்தகைய விளக்கமுண்டாக இதுண்டுமென்று எற்படாது.
வேதத்தை ஆதாரமாகக் கொண்டு செய்யப்பட்ட உபநிடதங்கள் மாத்திரமேயன்றிக் சிதைகள், ஸ்கிருதிகள் புராணங்கள், இதிகாசங் கள் ஆகிய எல்லா ஆல்களினு மென்பதும், வேதவிருத்தமாகச் செய் பப்பட்ட அற்பஈருதிகள் அன்றென்பதும் போதா அனேத்தாய நூல் சுத்தும் என்பதனுேடு வேதமுதலாம் என்று தொடுத்திக் கடறிஞர்.
சங்கற்பதிகழ்ச்சி தாமதமாகுக்கால், ஆன்மசொரூபமே .#3שונידJauL5. הם சிந்தின்றமை சித்தம். அவ் வனுபவம் காலாநிதமாக மாறுபடுதலின், மனத்தைச் சங்கற்பசலனமாகாது தடுக்கு மாற்றலில்லாதார்க்கு அவ்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 55
வான்ம சொரூபம் கண்ப்பொழுதாயினும் அனுபவமாவதில்லே, ஆதவின், மனதின் சங்கற்பவயநாத சின்து வின்ேகளேச் செய்து பிறவிகளின் மொத்துண்டலேந்து வரவேண்டியது நியதியாகிறது. சங்கற்பத்தை யொடுக்கி அமைதியாக கின்று தனிக்குங்கல் ஆன்மசொரூபம் அனுபவ மாதலேக் கண்டு அர்லேயில் நீடித்து நிற்பின் மனுே:சங்கற்பத்தால் உண்டாகின்ரி கிலே பற்ற அனுபவங்கள் எழா என்பது காணப்படும். துக் காட்சியினுங் வினேகளும் அவ்ந்தின் பயனும் சங்கற்பவயமானவை என்பதும், அச் சங்கற்பத்தை எழாதடக்கின் அது காாண்மாக முன் வந்த வினேப்போகங்கள் ரீடியாது அனுபவித்துத் தீரும் என்பதும் தெள்ளிகிர் புலப்படும். ஆகவே, அங்கிலேபில் சின்ருல் இவ் வினேப் போகத்தாலாம் பிறவிகளும் அனுபவங்களும் எளிதில் நீங்குமென்பது அனுபவத்திற் கண்டுகொள்ளலாம். இவ் வனுபவ நிலயை விெ படுத்தின் வினேப்போகங்களே வெல்லுதல் ஒருதலே என்பது சுருதி புத்தியனுபவங்களுக் கியைந்த திரிைபென்ப்ார் வின்ேப்பண் வெல்வதற்கு நிளேப்பதேனக் கண்ணுறுவதல்லால் வேதழதலா மனத்தாய நூலகத்து மீல்லே என்ரர்.
பிறவியினின்று முற்கூறிய அனுபவதிலக்கண் இருக்குங்கால், முன் விளேப்போகங்கள் மனுேசன்ஆற்பத்திற் சலனமான அனுபவமாகும். அவற்தைச் சங்கற்ப அனுபவமாக அனுபவித்துத் திரின் மீண்டு சங்கம் பமும் வினேயும் பிறவியும் இல்வேயாகுமென்பதும், சங்கற்ப மெழாக்கால் ஞான விண்ணுகவே இருக்க நேரிடுமென்பதும், அவ் வின்னரில் சங்கற்ப முதலியவற்ருல் உண்டான வினப்போகங்கள் சிறிதாயினுள் நீண்டுதற்கு இடமில்வேயென்பதும் போதி மெய் விண்ணுறுவார்க்கு விதி பில்லே st of7 =
விதி உண்டாவது சங்கற்பத்தாலாகலான் அச் சங்கற்பாசத்தினு லேயே அவ் விதியை நீக்கவேண்டுமென்பது சொல்லாமலே விளங்கும். சங்கற்பத்தை மாசுஞ்செய்வது அறிவாகவின், அவ்வறிவே அனுபவ மாசு நிற்குங்கால், விநி பிறவி வினே என்பவை சிறிதுக் திண்டாவென் பது சன்து விளங்குகின்றது.
தேகம் முதலிய விடயப்பொருள் உண்டாதற்கு ஆதாரமான பூதா FITEL za சலனமூடமேயன்றி உறுதியானதொன்றன்று. வின் அது கோர்மேயன்றி உண்மையன்று. அத்தகைய அசித்திய கின்றி என்றும் ஒர்ேபெர்றித்தாயிருக்கின்ற ஞானுகாய மென்பார் வின் என் வாளர் உருது மேய் வின் என்ஞர்
மேலோகிப்போக்த் திபாயங்களினுல் பின் பிறவி எடாமலே முன் வினேப் போகங்களே யனுபவித்துத் தீர்க்கலாமென்பது தெள்ளிதிர் புலப்

Page 79
16 நல்வழி மூலமும்
படுதலின் மீட்டும் பிரிந்திரக் கிழவவேண்டுமென்று கவவே கொள்ளந்த சுன்பார் நெஞ்ரே கவலேபடேல் என்ருர்,
பின்னே செய்யப்படும் ஆகாதியகிலேயை யொடுக்கினும் முன் செய்த வினேப்போகங்களுக்கு அஞ்சித் தடுமாறுவார்க்கு அப் போகங்களே நுகர்ந்து நீக்கும் உபாயங் கடறி, அவர்களே ஆன்மலாபத்திற் புகுத்துத வின் இச் செய்யுன் நல்வழியாயிற்று
高8-á செய்யுள்.
அவதாரிகை.
சங்கற்பாாசத்தால் வினேப்போகங்களே அறுக்கலாமென முற் செய்யுளில் கூறப்பட்டது. ஆயினும், சங்கற்பாசஞ் செய்தற்கு எவ்வாறு நின்று அனுபவிக்கவேண்டுமென்றும், அவ்வனுபவமில எத்தகையதென் தும் இச்செய்யுளில் விளக்குகின்ருர்,
விசாரனைத்தேளிவின் அனுபவம்
ஈன்றென்றுக் தீதென்று கானென்றுக் தானென்று மன்றென்று மரமென்று மாகாதே-கின்றதிலே தானதாக் தத்துவமாஞ் சம்பறுத்தார் யாக்கைக்குப் போனவர் தேடும் பொருள்.
இ - ன் நன்று என்றும்- நன்மை என்றும்-சீன என்றும் - கீமை என்றும்-நான் என்றும் - நான் என்றும்-தான் என்றும் தான் என் றும்-அன்று என்றும் தகாததென்றும்-ஆம் என்றும் - தகுந்ததென் றும்-ஆகாது. (சங்கற்ப நியதி) கொள்ளாது.-மின்ற கில்ே (சங்கற்பவிக நபமின்றித் தனித்து) மின்ற சிலேயே-சம்பு அதுத்தார் = சம்பு என்னும் புல்லு வெட்டிஞேர் - யாக்கைக்கு- அதனேக் ஆட்ரிதிற்கு- தேடும் பொருள் போனவா- தேடுகின்ற பொருள் (துப் புல்வேயன்றி) வேறு ஒான்ாமைபோல்-கான் துதுவரம் தத்துவமாம் - தானென்று கண்டிக் பட்டு முன் அபிமானித்த சிவகிலே ஆன்மசொரூபமாக சின்ற உண்மை Eurt, T - F.
ான்று தீது என்பன குணங்கள். நான் தான் என்பவை சுட்டுக்கள். நான் தான் எனத் தன்மையையும் படர்க்கையையுங் கூறியதஞல் இனம் பற்றி நீ என்னும் முன்னிலேச் சட்டையுள் கொள்க. அன்று ஆம் என் ப ைவினயின் தகுதி தகதியினங்களே உண்ர்த்திகின்றன. அது என்னும் முற்றியலுகா வீற்றிலுள்ள டிாாங்கெட்டு அதிாம் என்ருயிர்து. கத்திவ - உண்மை. போனவரது என்பதினீற்றிலுள்ள உகாங் கெட்டு ானா என சின்றது. சம்பு என்பது வீடுவேய்தற் குபயோகப்படும்

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 15?
ஒர்வகைப் புல்லாகும் காரம் தேற்றம் உம்மைகள் எண்ணுப்பொருள். ஆகும் என்பதில் ஈடுகின்ற குசு உயிர்மெய் செட் ஆம் என நின்றது.
சங்கற்பமெழுங்கால் அதனே என்றென்று துணியின் அவ்வனுபவத் நிற்குரிய வினேகளை முடித்தற்கு முயன்று சகப்பொருட்களேப் பற்றியுழல் நேரிடுமாகவின் துச்சங்கர்ப்ம் ஆன்மலாபத்திற் கிடையீடுதரும். அதனுல் அங்ஙனங் கொள்ளந்க என்பார் நன்றேன்றும் ஆகாது என்றுர்.
தென்று அதனேத் துணியின் அத்தீமையை நீக்குமாறு சகப்பொ ருட்களேப் பற்றியுழல நேரிடுமாகவின் அங்கினஞ் சங்கற்பித்தலுங் கூடா தென்பார் தீதேன்றும் ஆகாது என்ருர்,
சங்கற்ப எழுச்சியில் நான் என்னும் அபிமானமுண்டாவதும், அதஞல் தான், நீ முதலிய வேறுபாடுகள் காணப்படுதலும் அனுபவசித்தம். ஆயின் வித்தியமாயில்லாது இடையில் சான் என்னுஞ் சங்கற்ப மெழுத வினுவே அது உண்மையாகிய ஆன்மசொரூபத்தைத் தெளிதற்கு இடை யூருகும். ஆதலின் சுட்டிச்சங்கற்பிக்கிற்க என்பார் நான் என்றும் தான் என்றும் ஆகாது என்ருர்,
நிகழ்காலத்து நேரிடுகின்ற வினே, அனுபவம் என்பவற்றைத் தகா தனவென்று சங்கற்பித்துத் தன்னின் தகுதியானவற்றை ஆராய்ந்து செய்து, அவற்றின் பயனே நுகர்வேண்டுமென்னும் வேட்கை மிகுந்து அகப்பொருட்களப் பற்றியுழல நேரிடும். அதனுல் ஆன்மவாபத்திற் இடையீடாமென்பர் ஆமென்றும் ஆகாது என்ஜர்
சிகழ்காலத்து நேரிடுகின்ற வினே அனுபவம் என்பவற்றைத் தகுந்தன வென்று சங்கற்பித்துக் கொள்ளின் துவற்றின் வேட்கைசீதுர்க்தி சகப் பொருட்களப் பற்றியுழல நேரிடும் அசனுல் ஆன்மிலாபத்திற் கிடையூ
நுண்டாமென்டார் ஆமேன்றும் ஆகாது என்ருர்,
நன்று நீதி சான் தான் அன்று ஆம் என்னும் சங்கற்பமும் விகற்பமு மின்றி என்றும் ஒரேபெற்றித்தாய் சிக்குமாறு மிஞ்சிநின்ற கிலேயென்பார் ஆகாது நின்றநிலை என்றுர்,
இங்கிலேயே பனுபவமாயின் சான் என்னுஞ் சங்கற்பம் ஒடுங்கிச் சுட்டிறந்த ஆன்மசொரூபம் அனுபவமாகுமென்பாா நின்றலே தானதாந் தத்துவமாம் என்ருர்,
சம்புப்புல்லே அறுத்தவர்கள் அதனேக் கீட்டுதற்கு அதனின் வேரூய ஆறு யாகத் தேடாது அப் புல்லேயே சயிருக்கிக் கொள்ளுமாறுபோல, சங்கர்பத்தால் ਸੰLਜਾ । -Lr LfF = விசாரித்துத் தள்ளினுேர்க் குத் தான் என்று முன் அபிமானித்து நின்றதும், தான் என்னுஞ்

Page 80
58 நல்வழி மூலமும்
சுட்டுப்பொருள் சித்தியமாக இல்லேயென்று கண்டதும் ஞானதுறிவே பன்றி வோன்றென்று தெளிவுண்டாகுமென்பார் நம்பறுத்தா பாக் கைக்குத் தேடும் போருள் போன வாநனநாந் தத்துவதால் என்ருர்,
*ழுத்தியினின்றும் சாக்கிராவத்தையிலாவது சொப்பனுவத்தையிலா வது புடைபெயரும்போது நான் என்னும் அபிமானம் உண்டாகிறதே பன்றிச் சுழுத்தியிலிருக்கும்போது அவ் வபிமானம் உண்டாறே இல்லே. ஈண்டு நான் என்னும் ஈட்டிறந்தால் ஆன்மசொரூபம் வெளிப்படு மென்று கூறப்பட்டது. அங்கினமாயின், மூடசுழுததியிலும் ஆன்ம சொரூபம் அனுபவமாகின்றதென் நேர்படுகிறது. அவ்வாறு மூடசழுத் கியில் ஆன்மசொரூபமாவத மந்ருென்குவது அனுபவமாதாகையின், நான் என்னுஞ் சுட்டு எவ்வாறு ஒரிங்கிஞங் ஆன்மசொரூபம் அனுபவ மாகுமென்று விசாரிக்கவேண்டிற்று.
மூடசுழுத்தி இந்திரிய ஒய்வுகளால் உணர்வு குன்றி உண்டாவது, ஆர் சிலேயில் அறிவு வேளிப்படாமையின் அறிவாக நின்று அனுபவிக்கவேண்டிய ஆன்மசொரூபம் ஒருசிறிதும் வெளிப்படாத, ஆகவே, சாக்கிாத்திற் ருேள் துகின்ற விடயானுபவங்களே விசாரித்தத் தான் என்னும் எழுச்சியையுர் தெளிந்தால் மிஞ்சிநின்ற மெய்யூனர்வே ஆன்மசொரூபமாக அனுபவமாகும். ஆதலின், உணர்வொதிங்காக்காங் விசாரித்து, அங் வுணர்வை அறிவி லொடுக்கி ஆன்மசொரூபத்தை அனுபவிக்கவேண்டுமென்பது சித்தம்.
இதில், ஆன்மசொரூபம் புடைபெயர்ச்சியின்றி என்றும் ஒரேபெத் றித்தாயிருப்பதென்று முன் கூறப்பட்டது. இக்கதைய ஆன்ம சொரூப மானது விசாரித்தத் தெளிந்து சங்கற்ப எழுச்சியை யொடுக்குங்கால் அனுபவிமாதற்கும் விசாரிந்தித் தெளிபாதி சங்கற்பவியத்திற் கலந்து சாக்கிா சொப்பன கழுத்திகளில் உழலும்போதி அனுபவமாாாமைக்கும் காரணம் பதென்று ஆராயவேண்டிற்து.
முன்னில்லாத சங்கற்பம் பின் தன்மாட்டெழுதலால் முன்னுள்ள தன்னினின்றே இச் சங்கற்பம் எழுகின்றதென்பது அனுபவசித்தம். கான் யாதொரு குறைவுபாடுகின்றி யிருப்பின் தன்மாட்டோர் சங்கற்ப, மெழக் காரணமில்ல. இன்பம் இடையறுதி நகாவேண்டுமென்னுஞ் சங்கற்பமே சில உயிர்களிடத்தும் உண்டாகின்ற சங்கற்பங்டின் பாவுக் கும் மூலகாரணமாயிருக்கின்றது. இதஞல் தாம் இன்பமயமென்பது சித்தித்தது. இதன் விரிவை முதற்செய்யுளுரையிற் சன்நிாள்.
யாதொரு சலன சங்கற்பமுண்டாங்கால், இச் சங்கற்பம் பாண்டை யது: யாதின் புடைபெயர்ச்சியாவாபது? என்று விசாரியாது,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
மாக அறிவு சலனமாயின் தன்ன்ேக் தானே அஞ்ஞானமாக்கிக்கொண்ட தாகும். இதுவே மாயை எனப்படும். இங்கின்ஞ் சங்கற்பக் கொன் டது தானென்றும், கன்சேயன் றிச் சங்கற்பம் ஒர் முதலாக எழுவதன் றென்றும் விசாரித்தத் தெளிந்து சங்கற்ப மெழாதடக்கின் காவே ஞானவயமாக நின்று தனது சொரூபத்கை பணுபவிக்கல் கூடும். இசனுல் தானே அஞ்ஞானம் தானம் என்னுரிாண்டிற்கும் அதிகாரி என்பது இனிது விளங்குகின்றது. அஃதாவது ஆன்மசொரூபத்தில் இரண்டு சத்தின் இருக்கின்றன. அவை அபின்ஞர்த்தி, பின்ஞசத்தி என்பனவாம். அவற்றுள் அபின்ஞத்தியாவது அறிவை அனுபவமாக ெ @、u)”、 பின்னுசத்தியாவது அறிவைச் சலன மாக்கி அதனின் வேரூன அனுபவம் போல அமைப்பதாம். இவர்றின் தன்மைகள்ே இவற்றிற்கு ஆதாாமான ஆன்மசொரூபம் அனுபவமாதர் கும் அனுபவமாகாமைக்குங் காரணமென்பது இனிது விளங்குகின்றது.
தானே ஞானம் அஞ்ஞானம் என்னுமிரண்டிற்கும் ஆதாாமென்ப தைத் தெளிந்தி சங்கற்ப விகற்பங்களால் உண்டாகின்ற வினே பிறவி கிலேயற்ற அனுபவம் என்பவற்றை நீக்கி, உண்மைசிலேயை அனுபவமாக உறுத்துதலின் இச் செய்யுள் கல்வழியாயிற்று.
39-ம் செய்யுள் அவதாரிகை, மேலோதிப்போக்த ஆன்மசொரூப அனுபவத்தை இப் பிறவியில் வின்ங்கி உறுதிபெற விற்றர்குரிய காலவரையறையை இச் செய்யுளில் விளக்குகின்றர்.
சொருபானுபவ காலநியதி.
riflarif وہ وقت +5 ע, נג, ת ೨॰"-೧" ಶ್ರೇ॰? ருெருபொருளைத் தப்பாமம் நன்னுட் பெருனுயிர்-செப்புங் கலேயளவே யாகுமாங் காரிகையார் தங்கள் முல்ேயளவே யாகுமர மூப்பு.
ஒ - ன் முப்பது ஆம் ஆண்டு அன்வில் முப்பதாம் வயதளவில்மூன்று அற்று - சகம் வேர் பரம் என்னும் மூன்று வேறுபாடுகளும் ஒழியப்பெற்று-ஒரு பொருளே - இம் மூன்றிற்கும் ஆகாரமாயுள்ள பிர மத்தை-தன்னுள் தப்பாமல் பெருன் ஆயின் - தன்னிலே தீவிருது அனுபவிக்கப் பெருஞயின்-(அவனுடைய பெறுபேறு)--செப்பும் கல அனவே ஆகும் - (அவன்கர்) சாத்திர அறிவின் அளவே ஆகும்-மூப்பு - (அவனது அறிவின்) முதிர்ச்சி-காரிகையார் தங்கள் முலே அளவே

Page 81
GO நல்வழி மூலமும்
ஆகும் பெண்களது மூல மூப்பினும் ஹேய்வடைவதுபோல மூப்பி ஞர் ஹேய்வடையும். எ- மு.
முப்பதாகும் என்பதில் குகா உயிர்மெய் கெட்டு முப்பதாம் என நின்றது. அற்று என்றதனுல் அம் மூன்று பொருட்களும் தோற்றப் பொருளாம் என்பது விளங்கிற்று. அன்றியும், பின்னே ஒருபொருள் என்றதனுல் முன்னேய மூன்றும் தோற்றப்பொருள் என்பதும் பெத் ரும். பெருன் என்ாசனுல் ஒருவன் என்பது வருவித்துாைக்கவேண் டிற்று, செப்பும் கலே என்பது இறந்தகால வினேத்தொகை அதி செப்பிய ஈல என விரியும், அனவே என்பவற்றிலுள்ள எகாரங்கள் பிரிலே, ஆகும் என்பவற்றிலுள்ள ஆம் என்பவை இசைங்றைப் பொருளில் வர்தன. முப்பதாம் ஆண்டில் என்னுது முப்பதாமாண்டளவில் என்றத ஞல் அம் முப்பதி வயதிற்கு முன்பின்னுள்ள சில வயதுகளும் என்பது விளங்கிற்று. அவ் வயது இருபத்தைக்தின் மேல் முப்பத் தைத்து வரையாமெனக் கொள்க.
மானுடருக்கு நியதிசெய்த ஆயுட்பாப்பில் முப்பதாம் வயதும் அதன் முன்பின்ஞன சில வயதுகளுமே காயவல்லமை, அறிவுத்திட்பம் ஈக நிறைவு, உறுதியுடைமை என்பனவற்றின் சிறப்பு மிகுந்திருக்குங் கால மென்றும், அக்காலத்து உறுதிபெற்ற அனுபவதிலே யாதோ அங்கிலேயே ஆயுள்வரை விற்குமென்றும் வலியுறுத்துவார் முப்பதாமாண்டளவில் பேறுணுயின் என்ருர்,
ஆன்மலாபமான முத்திபெறுக் தகுதியுடையாான மக்கள் முயன்று சீக்கவேண்டியதுை சகம் வேர் பாம் என்னும் மூன்றன் வேறுபாடுகளா மென்பர் ழன்றற்று என்ரர்.
சுகம் வேர் பரம் என்னும் மூன்று வேறுபாடுகளேயும் சீக்கவேண்டு மென்றதஞல் அவை உண்மையான பொருளொன்றின் வேறுபாடாமன்றி. தனித்தனியாக முதற்பொருள்களல்லவென்பது விளங்கிற்று. ஆதலின் இம் மூன்று பொருட்களும் தனித்தனியான சத்திப்பொருட்களா? அன்றி இன்னுென்றின் வேறுபாடான் தோந்தப்பொருட்களா? என்று விசாரிக்க வேண்டிற்று. சத்தென்பது அகாதிநித்தியமாகப் பொருளாயுள்ளது. இவர் என்னும் இரண்டும் கணக்தொறும் கண்க்தொறும் வேறுபடுத வாலும், பாம் இவர்களின்பொருட்டு ஒன்றற்கொன்று மாறுபாடான படைத்தல் அழித்தல் மறைத்தல் அருளல் என்பவற்றைச் செய்தவனும் என்றும் ஒரேபெற்றித்தான சத்திப்பொருட்கள் அன்றென்பது தெளி வாகிறது.
முற்கூறிய சகம் வேர் பரம் என்னும் மூன்றற்கும் ஆதாரமாய என் றும் ஒரேபெற்றித்தாயிருக்கும் பிரமமென்பார் ஒருபொருள் என்ருர்,

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
ஆன்மலாபத்திற்குத் தடையாயுள்ள அஞ்ஞானம், சங்தேகம், விப ரீதம் என்னும் மூன்றின் பாற்படாது பிரமானுபவத்தை படைகல் வேண்டு மென்பதும், பூருவவாசுனே காரணமாகச் சங்கற்பமுண்டாக, அது காசன்மாக உலகானுபவங்களி லற்பமேனும் பற்றுக்கோடு செய் யாது பிரம்ானுபவத்தில் திடசித்தமாக உறுதிபெற சிற்றவேயன்றி, மற்றைய அலுபவர்களித் புடைபெயர்ச்சி புண்டாயின், இவ்வுண் ை விலக்கு இடையூரூமென்பதும், ஏறக்குறைய முப்பதை யடுத்த வயதள விங் மெய்யுண்ர்வு பெறுதற்குரிய தகுதி சிறைவடைதலும் மேல் தேய்தலு மியல்பாதவின், குறித்த தகுதியமைந்த காலத்தைத் தி தை விடாது பயன்படுத்தி ஆன்மசகத்திலமைதல்வேண்டுமென்பதும் போதா தப்பாமல் பெறுணுயின் என்ருர்,
சுகம், சிவர், பாம் என்னும் மூன்றன் வேறுபாடும் நீங்கிய வழி மிஞ்சிகின்று பேறடைவது தானுதலால் "ஒரு பொருளேப் பெருஞயின்' என்ஞது தன்னுட் பேறுணுயின் என்ருர்,
இதில் தன்னுட் பெறுவதென்றதனுல் பெறும் பேறு தன்னின் வேறுபட்டதென்று ஏற்படுகிறது, படவே, தான் வேறு, பேறு வேறு என்று ஏற்பட்டு அத்துவைதம் சித்தியாமற்போகிறது. பேரமாயின், தானதார் தத்திவமாம்' என்பதனுேடு மாறுபடும். ஆதலின் ஈண்டு தன்னுட் பெறுதலென்பது தன்னேயே தான் பேருகக் கொள்வதா? அன்றி மற்குென்றைப் பேருகக் கொள்வதா? என்று விசாரிக்க வேண்டிந்து
தன்னேயன்றிக் காண்பான் காட்சி, காட்சிப்பொருள் என்னும் மூன்று மின்மையானும், இதுை தன்னின் வேறுபட்டனவென்று தன்மாட்டுள்ள அஞ்ஞானத்தினுள் முன் கொள்ளுதலானும், தத்துவ விசாாணேயில் இம் மூன்றும் தானென்றே திகரியப்படுதலானும், தன்னே யயாகச் சகித்தலே முன்னேய மூன்றற்கும் எதிவாகலானும், தான் தனக்குச் சம்பந்தமில்லாத பிறிதொன்றை ரகருதல் கூடுமென்றல், எசுராசிப்பொருட்கள் பிரிவு ஒன்ருேடொன்று ஐக்கியப்படுமேயன்றி விகற்பமான சாதிப் பொருட்கள் எவ்வாற்ருனும் ஒன்ருேடொன்று ஐக்யெமாதல் சுட்டா தென்னுக் தத்திவ நியாயத்திற்கு மாறுபடுதலாலும், தன்னேயே தாள் பேருகக் கொள்ளுத விமையுமென்பது தெளிவாயிற்று.
மனதை யொகிக்கி ஆள்மானுபவத்தை இடைபருது துருவார்க்குக்
காயவில்லமை, அறிவுத்திட்பம், திடசித்தம், சுகநிறைவு என்பவை தேய்
வடையாது விளங்குதல் அனுபவமாகவானும், அந்நகர்ச்சி யில்லார்க்கு,
கால்சக்கரத்தின் மொத்துண்ண்வானும் REGELIEF GESTIT வேப்புண்ணலா
லும் உண்மையனுபவமின்றி மேற்சொல்லிய காயவல்லமை அறிவுத்
I

Page 82
62 நல்வழி மூலமும்
திட்பம் முதலியவை தேய்வடைந்து தளர்தலாலும், அவரது அறிவு அனு பவவுறுதி டெருது, அவர் தாம் சர்ற நூலிற் சொல்லியவாறு கிளிபோற் கூறுவதையே பேருகக் கொண்டு காலாந்தரத்தில் தேய்ந்தொழிந்து போமேயன்றி யாதும் பயன் த ராதென்பதை விளக்குவார் செப்பும் கலேயளவே ஆகும் என்ருர்,
மகளிாது தேக உறுப்புக்கள் எத்தனே வல்லமையுடையனவாயிருப் பினும் வயதின் முதிர்ச்சிக் கேற்ப முலே தளர்வடைதல் இயல்பாகல் போல, ஆன்ம்ானுபவமில்லார் ஒருவர்க்குச் சாத்தி உணர்வில் எத்தினே வல்லமை இருப்பினும் முப்பதாம் வயதளவின் மேல் அவாதி அறிவின் வல்லமை உயராது தேய்ந்து குன்றுமென்பதை விளக்குவார் முப்பு காரிகையார் தங்கள் ழலேயளவே ஆகும் என்ருர்,
இதில், முப்பதாமாண்டளவில் ஆன்மானுபவம் பெறத் தவறினூர் அவ்வயதின்மேல் ஆன்மானுபவத்தின் முயன்று பேறுபெறுதல் கட்டுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்கவேண்டிற்று. முப்பதாமாண்டளவின் முயலு" தில் பல அனுகூலங்கள் அமைந்திருத்தலின் எளிதிற் பேறுபெறு தற் கேதிவாகும். ஆதலின், அக் காலத்தைத் தவறவிடாது முயலுதல் வேண்டுமென்று வலியுறுத்தற்பொருட்டு இங்கினங் கூறிஞரேயன்றி, மற்றைய காலங்களின் முயலவேண்ட"மென்று கூறிற்றிலர் ஆதலின் அறியாமை காரணமாக ஏற்ற இக் காலத்தைத் தவறவிட்டோர். இதன் மேலாயினும் விாைவின் முயன்று அரிதிற் பேறுபெறலாமென்பது
சித்திக்கிறது.
தேகவல்லமை நிறைவடைந்திருக்குக் காலத்திலே விடயானுபவங் களே ஆகருஅம்; அஃதில்வாக் காலத்தில் ஞானத்தின் முயலுதும் என் ணும் மயக்கத்தினின்று நீங்கி, ஏற்ற காலத்தில் ஆன்மசிலேயை உணர்ந்து அனுபவமாக்கி உய்திபெறவேண்டுமென்று வற்புறுத்தைலின் இக் செய் மன் நல்வழியாயிற்று.
40 ம் சேய்யுள்
அவதாரிகை
இதுகாறும் கூறிப்போர்த உறுதிமொழிகளால் உண்மையை உணர வேண்டியதே சியதி. ஆயினும், இக்நூலிற் சுருக்கமாகக் கூறப்பட்ட தத்துவ ஆராய்வை ஐயந்திரிபுடையார் விரிவாக விளங்கி புறுதிபெற வேண்டுமாயின், இதன் சாரங்கள் விரிவாகக் கூறப்பட்ட நூல்களிவை யென்றும், அந்நூல்களில் அவற்றைக் கண்டு தெளிந்துகொள்க என்றும் இச் செய்யுளில் வற்புறுத்துகின்றர்.
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும் 165
மேற்கோனிலே
தேவர் குறளுக் திருதான் மறைமுடிபு மூவர் தமிழு முனிமொழியுங்-கோவை கிருவா சகமும் திருமூலர் சொல்று மொருவா சகமென் றுணர்.
இ- ள் தேவர் குறளும் - திருவள்ளுவநாயஞர் அருளிச்செய்த திருக்குறளும்-கால் கிருமறை முடியும் - (இருக்கு, யஜுர், சாமம், அதர் வணம் என்னும்) கான்கு பெருமைவாய்ந்த வேதங்களின் முடிபாகிய உபநிடதங்களும்-மூவர் தமிழும் - திருஞானசம்பர்கமூர்த்திாயஞர், திருசாவுக்காசுகரியஞர் சுந்தாமூர்த்திாயஞர் என்னும் மூன்று தத்துவ ஞானிகள் அருளிச்செய்த தமிழ்ப்பாடல்களாகிய தேவாாங்களும்-முனி மொழியும் - வியாசமுனிவர் அருளிச்செய்த உத்தரமீமாஞ்சையென்னும் பிாமசூத்திசமும்-கோவை திருவாக்கமும் . மானிக்கவாசக்சுவாதிகள் அருளிச்செய்த திருக்கோவையார், திருவாசகம் என்பனவும்-கிருமூலர் சொல்லும் - திருமூலரயஞர் துருளிச்செய்த திருமந்திரமும்,-ஒரு .הuח"EE சம் என்று - (இந்நூலிற் கூறப்பட்ட சுத்துவவிசாான போன்ற) ஒ? தன்மைத்தான சாாங்களேயுடைய நூல்களென்று-உண்ர் - சீ அறிவா பTE E =
உம்மைகள் எண்ணுப்பொருள தேவர் - திருவள்ளுவர் மூவர். சைவசமயகுரவர்களாகிய திருஞானசம்பந்தமூர்த்திராயனுர், திருநாவுக்கரசு ாயஞர் சந்தரமூர்த்திசாயனூர் என்னும் மூவர் முனி - வியாசமுனிவர்
வேதங்களில் ஒன்றன்பின்னுென்ரூக் வான்முறையே கூறப்பட்ட நியதிகள், ஒன்றினும் பார்க்க மற்றையது உயர்வைக் காட்டுதற்கேற்ற பெற்றித்தானவையென்றும், எங்ஙனம் ஆராய்ந்திழியும் முன்னுெடுபின் மும் னின்றிக் கற்பாாை அவ்வங்கிலேயினின்றும் மேலோங்கச் செய்யும் பெருமை வாய்ந்தனவென்றும் விதந்து கூறுவார் நான்றையென வாளா ÷-Ö፻፵ திருநான்மறை என்ஞர்
இத்தின்ேப் பெருமைவாய்ந்த நான்கு வேதங்களிலுமுள்ள உண்மை முடிபுகள்ே ஒன்றுேடொன் தொடர்புபடுத்தி நிறுத்த முறையானே ஏற்ற விளக்கங்கள் ஆண்டுப் பெய்து அவற்றின் சீர்வைகள் நன்கு விளக்குகின்ற நூல்கள் உபநிடதங்கள்ாமேயன்றி, வேதத்தின் நியதி: இருக்கு வேறுபட்டவற்றைக் F__చే உபநிடதங்களாகா என்று விளக்கு வார் உபநிடதம், மீமாம்சை என்னும் பெயரோடு விளக்காது, வேதங்து ளோடு தொடர்புபடுத்தி திருநான்மறை முடிபு என்ருர் இக் கருத்தப் பற்றியே தத்துவஞானிகள் உபநிடதங்களே வேதசிாசு, வேதாந்தம் என் ஓம் பெயர்கள்ால் வழங்குவார்கள்

Page 83
164 நல்வழி மூலழம்
இதில், வேதங்களிற் கூறப்பட்ட உண்மை முடிபுகளிஞலேயே ஆன்மாபமடைதல் கூடுமாயின், மேல் அவற்றின் சாரங்களேத் தொகுத்து உபநிடதங்கள்ாகக் கூறவேண்டியதில்ல்ேயே. அங்ஙனமாகவும், வேதாங் தம், வேதசிாசு என்னும் ராமங்கள்ால் வேதங்களுக்கு வேருக நூல்கள் உண்டாக்கப்பட்டிருத்தலினுல் வேதங்களிற் கடப்பட்ட நியதிகள் உறுதி யாக ஆன்மலாபத்தைத் தாாவென்பதி சித்திக்கிறது. ஆதலின் வேதங் அரிஞல் ஆன்மலாபமடைதல் கூடுமா? கூடாதா? என்று விசாரிக்க வேண்டிற்று.
வேதங்கள், ஒவ்வோர் தகுதியி னிற்பாருக்கும் ஏற்ற நியதிகளே விதித்தி, அவ்வவ்வாறே சிற்றல்வேன்டுமென்று சாதிக்கின்றன. அசனுல், முற்கூறியதற்கும் பிற்கூறியதற்கும் வேறுபாடு உள்ளதுபோலத் தோற் றும். ஆயின் இவ் வேறுபாடு யாதிபற்றிக் கூறப்பட்டதி என்னும் உந்துநோக்கவேண்டியது அதனேக் கற்குெழுதுவாாதி கடன்மயாம். அங்ானங் கர்பாருட்பவர் அங் வேத நியதிகள்ாற்போக்க பொருளே உற்றுனர்ந்துகொள்ளும் ஆந்தலில்லாாாதலின், அச் சாரங்க எளின் நிறங்களை நியாயம், பொருத்தம், சோதனே என்னும் மூன்றத்தும் இயைப் ஐயர்திரிபா விளக்கவேண்டியதி காருண்ணியமுடைய தத்தில் ஞானிகளின் கடமையாகிறது. ஆகவே, அத் சத்துவஞானிகள் ஆன்ம லாபத்திற்குரிய வேதசாாங்களே விவேகமில்லாரும் ஐயத்திரிபற எளிதின் உணருமாறு, உபநிடதங்க ஈர்க்கி விளக்கமாக துருளிச்செய்துள்ளார். அன்றி, வேத நியதிகளால் மக்கள் உய்திபெறமாட்டார் என்னுங் கருத்துடன் அவ் விபசிடகங்கள் அருளிச்செய்யப்பட்டனவல்ல. ஆகவே வேதங்கன் ஆன்மலாபத்தையே கொடுப்பனவென்பதும், வேதத்தில் ஆன்மலாபம் பயக்கும் தியதிகள் அரும் பெரும் நுட்பமாக நிறுத்தப்பட்டிருத்தலின் அந் நுட்பங்களே எளிதின் உணர்த்தும் பொருட்டே உடநிடதங்கள் உண்டாக்கப்பட்டனவென்பதும் தெளிவாகின்றன.
உதாரணமாக வேதத்தில் ஒரு நியதியில் மதி நான் என்பவற்றை திகா விரும்பினுல் யாகஞ் செய்து உண்ணல்வேண்டும் என்று உறுத்தப் பட்டிருக்கிறது. இங்கினமே, விரும்பியவற்றை இன்னவாறு செய்து ஆதரவேண்டுமென்று முன்னர் வலியுறுத்திப்போர்தி, அவற்றின் பின் லுள்ள நியதிகளில், யாகஞ் செய்யினும் மது, தன் முதலியவற்றை நஆராது மோந்துவிட்டு நீக்கிவிடல் வேண்டுமென்று கூறப்பட்டிருக் ஒறது. இங்ானங் கூறிப்போந்தசனுல் முற்கூறிய நியதிகளுக்கும் பிற்கூறிய நியதிகளுக்கும் பெரிதும் மாறுபாடு இருப்பதுபோலத் தோன்றுகிறது. தோன்றவே, அம் மதி: ாஜன் என்பவற்றை உண்ண சா? உன்னலாகாத" என்னும் ஐயப்பாடுண்டாகிறது. இங்கியநிகளே அதிநுட்பமாக உற்றுரோக்குங்கால் மதுவையும் வனேயும் முற்ருய் நீக்கி
 

தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
துவந்தை விரும்பவும் சுட்டாது என்று உறுத்தப்பட்டதென்றே திணிபா கிறது. இத் தன்னிபைக் குறைந்த விவேகமுன்னவர் அறியாது மது, நான் என்பவற்றை விரும்பி யாகஞ்செய்து உண்டு, அவற்றை விடர் திருத்தல் கட்டும். இங்கினம் இருப்பாரைத் தெளிவித்து உய்திபெறச் செய்யுமாறு உபநிடதங்களில், இவற்றை விரும்பிஞேர் எவரும் காலகதி யில் விடல்வேண்டுமென்பதே வேதத்தின் கோட்பாடு என்றும், பூருவ வாசன் காரண்மாக இவற்றை விரும்பி உண்டுவருபவரை உடனே விடும்படி ஓவியுறுத்தினுல் அவற்றை அவர் விடமாட்டார்; அதுவுமன்றி, அது காரணமாக வேதத்திலுள்ள மற்றைய நியதிகளே யனுசரிக்கத் தம் மால் முடியுமாயினும் அவற்தையும் அலட்சியஞ்செய்து வேதத்தை யனுசரி பாது தீநெறி யொழுகிக் செட முயல்வர் என்று கருதியே விலுக்கப் படவேண்டியவைகளே விரும்பினுரை உடனே அவற்றை விலக்குமாறு வற்புறுத்தாது, அவரின் விருப்பத்திற்கு உடன்பாடு காட்டி, அவரை வேத நெறியிற் புகச்செய்தி, அவ் வேதத்திலுள்ள் நியதிகளை யனுசரிப் பித்துக் காலத்தியில் அவரின் தகாத விருப்பத்தை முற்ருய் விடுவித்தற்கு இங்கனம் பூருவபக்கமாகக் கூறப்பட்டதென்றும் தெளிவிக்கப்பட்டன. இதுவே வேத உபநிடதங்களின் தொடர்பென்று கண்டுகொள்க.
இனி, இந் சல்வழியிற் கூறப்பட்ட நியதிகளும், இக் சியதிகளேப் பெரிதும் பொதிந்துள்ளனவாக இச் செய்யுளில் விதந்து கூறப்பட்ட நூல்க விற் கடற்ப்பட்ட சியதிகளும் ஒரேபெற்றித்தா யிருப்பனவற்றுட் சில வற்றை இங்கே எடுத்துக்காட்டுகின்றும்,
நல்வழி 12-ம் செய்யுளில் உழுதுண்டு வாழ்வதற்கோப்பில்லே என்ப தற்குத் திருக்குறள் 14-ம் அதிகாரம் 8 ம் குறளில் உழுதுண்டு வாழ் வாரே வாழ்வார் மற்றெல்லாந் தோழுதுண்டு பின்சேல்பவர் என்று கூறு தல் அமைகின்றது.
நல்வழி 28ம் செய்யுளில் உண்பது நாழி யுடுப்பது நான்குமுழம் என்பது கோடி நினந்தேண்ணுவன என்பதற்குத் திருக்குறள் 104-ம் துதிகாரம் 7 ம் குறளில் ஒருபோழுதும் வாழ்வதறியார் கருது கோடியு மல்ஸ் பஸ் என்று உறுதிவமைகின்றது.
நல்வழி 22-ம் செய்யுளில், பாடுபட்டுத் தேடிப்பனந்தைப் புதைந்து வைத்து.பாவிகாளேந்தப் பணம் என்பதற்குத் திருக்குறள் 101-ம் அதிகாரம் 9-ம் ஆதளில் அன்போரீஇத் தற்செற் ற்றநோக்கா தீட்டிய வென்போருள் கோள்வார் பிறர் என்று கூறுதலமைகின்றது.

Page 84
188 நல்வழி மூலமும் தத்துவார்த்த விளக்க உரையும்
நல்வழி 8-ம் செய்யுளில் தானதாந் தத்துவமாம் என்பதற்குத் திருநாவுக்கரசுராயனூர் தேவாாம் சித்தத்தொகைத் திருக்குறுந்தொகை 29 ம் செய்யுளில் தன்னி பன்னே யறியுந் தலைமகன் பன்னிங் நன்னே பறியிற் றலேப்படும் என்று கூறுதலமைகின்றது.
கல்வழி 15 ம் செய்யுளில், சிவாயநம Gaisarv சிந்தித்திருப்போர்க்கு அபாய மோருநாளுமில்லே என்பதிற்குத் திருக்ாவுக்காகசாயஞர் தேவாரம் சித்தத்தொகைத் திருக்குறுந்தொகை 32-ம் செய்யுளில் நமச்சிவா வேன்பாருளாேல் அவர் தமக்க நீங்கத் தவநெறி சார்தலால் என்று கூறுதல்
அமைத்திருக்கின்றது.
நல்வழி 3 ம் செய்யுளில், இடும்பைக் கிடும்பை யியலுடம் பிதன்றே பிடும்போய்யை மெய்யென் நிராதே என்பதற்குச் சுந்தரமூர்த்திநாயஞர் தேவாரம், திருக்கேதாரத் திருப்பதிகம் 1-ம் செய்யுளில் வாழ்வாவது மாயம் மீது மண்ணுவது திண்ணம் பாழ்போவது பிறவிக்கடல் பFநோ செய்த பறிகான்றுபூாதாந்ரேய்ம்மின் என்று கூறுதலமைகின்றது.
நல்வழி 34-ம் செய்யுளில் இல்லானே இல்லாளும் வேண்டாண்மம் றின்றேடுந்த நாய் வேண்டாள், செல்லாதவன்வாயிற் கோல் என்பதற்குத் திருமந்திரம் 209-ம் செய்யுளில் புடைவை கிழிந்தது போயிற்று வாழ்க்கை படையப்பட்டோர்கரு மன்பில பானுர், கோடையில்லேக் கோளில்லேக் கோண்ட நட்பில்லே, நடையில்லே நாட்டி லியங்குகின்றுக்கட்கே என்று சுடறுத லமைந்திருக்கின்றது.
இவ்வாறே இக் கல்வழிக்கும் இதற்கு இனேயாகக் கூப்பட்ட நூல் களுக்கும் உள்ள பொருட் சம்பந்தங்களே அவ்வந் தாங்களிற் பக்கக்
gris Tī.
இச்துவிற் சுருக்கிக் கறப்பட்ட தத்துவ விளக்கங்களே இன்னும் விரி வாய் அறியவேண்டுமாயின் இதனுேடமைக்த இன்ன இன்ன நூல்க விம் பாக்கக் காண்லாம் என்று வற்புறுத்துதலின் இச் செய்யுள் நல்வழி பாவிந்து
முற்றிற்று
 

செய்புள் முதற்குறிப்பு
செய்யுள் முதற்குறிப்பு அட்டவணை
செய்யுட் சாரம்
இானியமாம் பாவம்போம் சாதி யிாண்டொழிய இடும்பைக் கிடும்பை எண்னி யொருகருமம் வருக்கி பழைத்தாலும் உள்ள தொழிய எல்லாப் படியாலு ஈட்டும் பொருண்முயற்சி ஆற்றுப் பெருக்கம் ஆண்டாண்டு தோறு ஒருநாளுனவை யொழி ஆற்றங் கரையின் ஆவாரை யாரே பழிப்பார் பிச்சைக்கு மூகத gala Garg) தண்ணீர் சிலாலத்தார் செய்திவினே யிருக்கத் பெற்ருர் பிறந்தார் சேவித்திஞ் சென்றிாத்துக் அம்மி தானேயாக ருே நிழலு பாடுபட்டுத் தேடிப் வேதான்ஞ் சேருமே நீறில்லா நெற்றியாழ் ஆன முதலி மானங் குலங்கல்வி ஒன்றை சினேக்கி உண்பது சாழி மாம்பழுத்தால் வெனவாலே தார்தாமுன் செய்தவினே இழுக்குடைய பாட்டிற் ஆறிடு மேடு வெட்டெனவை மெத்தெனவை கல்லானே யானுலுங் பூவாதே காய்க்கு ஈண்டு சிப்பி வேய் கதலி வினேப்பயனே வெல்வதற்கு ஈன்றென்றுங் ெேதன்றும் முப்பதா மாண்டளவின் தேவர் குறளுள்
sufFFTL நெறி
ਕi 山市、L) உண் ைவிசாரத்தினருமை
ாழினுறுதி உலக வாதள்ே தேக வாதனே தேட்ட வாதனே gypti్వు பிறழாமை சுற்ற வாதள்ே பசித் துன்பம் பயிர்த்தொழிற் சிறப்பு சுயாதீன வாழ்வு **凸 向芭芭山直 உயர்த்தியின் காரணம் தெய்வத்தை நோவாமை உலோபத்தின் இழிவு சீவனமுயற்சியின் சிறுமை 古cmギI」帝ェ_。 ?古○ வஞ்சமிலார்க்கெய்தும் வளம் வஞ்சகரின் பேறிழப்பு ஒரஞ்சொல்வதன் கேடு சிறப்பு நீங்குங் காரணம் கடன்படுதலின் தேடு பசியின் கொடுமை 马西岛、 அவாவின் கேடு கிஷ்காமியத் தவப்பேறு என்பத்திற் கஞ்சாமை துயவை தெளிதில் அறிவுறுதி சாத்விகஞன மேன்மை சுயாதீனசிவன் மேன்மை கடைத்தேறுந்தகுதித் திறன் காமத்தின் கேடு விசாானேப் பேறு விசாானேத்தெளிவினனுபவம் சொரூபானுபவ காலகியதி
La fosa
பக்
画品
18 R B 29 BB 38
50
57 É O
77

Page 85


Page 86
சோதிட விஞவிடை
ஜாதக பாஸ்கரன்
அனுபவ ஜாதகம் .
பாகிதஸ்புட கணிதம் se
செகராசசேகரமாஃல உரை
சந்தானதீபிகை உை
அரிஷ்ட நவநீதம் வசனம்)
ஜாதகசந்திரிகை விளக்கக் கனவுநூல் உரையுடன் ... சரநூல் ※歌 5%. Practical Horoscopy