Page 1
Silver Jubilee Co
Uni versity Of
 

tal - Ideological
rents
ditor
anivasagar
memorative Volume
a T2a - Sri Lanka Y CENTRE ELAN

Page 2
The essays of this volume either irplicitly or explicitly or partly or fully attempt to review andassess the eristing theories of development in their methodological foundations, their relationship with ideologies, their status as general theory of society and in some of their specific for Frazilations in the field of South Asian development. This is done to clear the dead wood, take stock and proceed on a new path.
The study suggests approaches to both policy and practice which are both innovative a Fid feasible, while taking into account the Wide diversity ofsitations, needs, reams and aspirations existing in the countries of South Asia.
 

Page 3

SOUTH ASA
Developmental-ldeological
Currents

Page 4

SOUTH ASA
Developmental-ldeological Currents
Editor Dr. A.V. Maniwasagar
Silver Jubilee Commemorative Volume
University of Jaffna - Sri Lanka SOUTH ASIAN STUDY CENTRE PUBLICATION

Page 5
South Asia: Developmental - Ideological Currents Copyright (C) 1999 - South Asian Study Centre ISBN 955 - 91.94 - 08 - 9
Typesetting:
Rams
73, 37th Lane, Colombo 6, Sri Lanka.
Offset Printing: Unie Arts (Pvt.) Ltd. 48-B, Bloemendhal Road, Colombo - 13, Sri Lanka.
Publishing: South Asian Study Centre University of Jaffna. Jaffna, Sri Lanka.

I am pleased to write foreword to the Silver Jubilee Commemorative Volume - I, entitled, South Asia: Developmental - Ideological Currents, which is published by the South Asian Study Centre with the philanthropic assistance of South Asian Social Science Trust.
Development is the idiom of our age. Being an underdeveloped region, development and its corollary ideology, have been the themes of interesting to scholars, writers, social activists, administrators and political leaders in South Asia. This bilingual volume is a welcome addition to the sanctity material available in English and Tamil on South Asian development and its related matters.
The volume is a collection of seventeen excellent articles. Admirably, contributors belong to Sri Lanka, India and Bangladesh. Articles are either factual and interpretative or critical and explorative. Readers with a scholarly or a general interest in South Asian development will find it a fascinating and luminous volume.
I welcome this erudite volume and appreciate the joint effort of the South Asian Study Centre and the South Asian Social Science Trust. I wish both institutions well on behalf of the University of Jaffna.
16th July 1999 Prof. P. Balasundarampilai
Vice-Chancellor/University of Jaffna. Hon. Chairman/South Asian Study Centre.

Page 6
South Asian Study Centre of the University of Jaffna has been contributing very much to the advancement of knowledge by its various academic programmes. Since the Silver Jubilee of University of Jaffna falls on the 6th October 1999, the centre has aptly chosen to bring out two Silver Jubilee commemoration volumes. This volume devoted to South Asia: Developmental - Ideological Currents.
Development which aims at 'the full flowering of human potential' is the ultimate goal of society. Development as we find today has undergone quite important changes everywhere including in South Asia. In this book, a systematic effort has been made to present the contribution of theoreticians and practitioners of development in a scholarly and competent manner.
The depth of coverage of this bilingual volume is too broad. Fundamental themes such as colonialism, nationalism, capitalism, regionalism, globalism etc., have been examined with much erudition in many essays by the individual authors. Though the book is devoted primarily to the analysis of development in South Asia, it contains discussions of many other neglected but important aspects.
The editor has taken tremendous effort with the support of South Asian Social Science Trust to make the volume successful. I am very happy to dedicate this volume to the academic and student community interested in South Asian development problems.
21st July 1999 Prof. A. Sanmugadas
Dean/Faculty of Graduate Studies Chairman/South Asian Study Centre
 

It is with great pleasure and pride that I write foreword to the reputed Silver Jubilee Commemorative Volume - 1, published by the South Asian Study Centre.
I find the volume containing articles presented by native and overseas scholars enriched with versatility and virile academic style.
The evergrowing world population, unemployment, youth unrest, the Human Rights violation, subversion, vandalism etc., combined with natural calamities have become great threat to mankind and they undermine the morale and development of Societies.
The contributors of the articles have indulged themselves in deriving delight by exploring feasible measures in hurdling over the hindering blocks which seem to jeopardise the balanced structure by economic, political, social and cultural aspects of a community. The eminent and learned writers have foreseen optimistically global progress and have embarked on a brave and enthusiastic task of overcoming all the formidable problems concerned.
The articles are clearly indicative of the voracious and elaborate nature of the writers who enable the readers to enjoy a literary feast.
I congratulate the members of the South Asian Study Centre and I firmly trust they would go ahead with similar publications in future as well.
4th August 1999 Prof. S. Balachandiran
Dean/Faculty of Arts University of Jaffna.

Page 7
This first volume - South Asia: Developmental and Ideological Currents - is a collaborated attempt of South Asian Study Centre and South Asian Social Science Trust in commemoration of the Silver Jubilee of the University of Jaffna.
Development is a function of series of variables and not just of the economic variables as the classical economists think, but also of the enlightenment variables. It must be conceived in a holistic, organic, dynamic and valuational manner. Its planning required human centered approach. The goal of development consists of the enrichment of the total quality of life and its availability to all sections of the community. Development is not merely provision of opportunities but also their actual utilization by the people for whom these are intended and involves creation of facilities necessary for such utilization.
Analysts have approached the development problems of South Asia with a number of preconceptions shaped by the Western European experience of the modern nation - state. Not just the vocabulary, but the very assumptions about the workings of a state and its relationship to its constituent communities, have covered the analyses proffered to explain the emergence of post - colonial state. As a result, much of this analysis - by local as well as Western Scholars - has characterized the South Asian nations as 'falling short' of some imagined, normative model. Yet such assumptions have been implicit rather than explicit, for most of us concede that an imperial state cannot function in the same way as a nation state, nor can it create a role for its subjects that approximates that of a citizen.
v i i i
 

Certain essays of this bilingual volume intend to draw those implicit assumptions into the open, to initiate the search for a new and more appropriate vocabulary to capture the experiences and developments of the region subject to imperialism, and to suggest some new and rather different directions in which to look for evidence on which to build a new analytical framework.
Studies which attempt to integrate development with ideology are few and far between. This is certainly so in the case of South Asia. The spotlight of the volume is on the functional utility of ideology as a propellent force for development as well as the limitations of ideology in providing a cogent explanation of diverse development contradictions.
The volume has a greater concentration dealing as it does with modern developments in the countries of South Asia helped, along by broadly (similar) factors impinging on the region as a whole. In a structural and rigorously critical survey of developmental and ideological changes, the volume tries to take us through stages of South Asian transition. The general tone: the need to move away from elitist, large scale, ultramodern technological aims and Scientific directions towards more populist ones.
It is our belief that each scholar should indicate his presuppositions and ideological bias so that he can undertake the analysis of development in an honest manner. We subscribe to the view that an analysis of a phenomenon like development cannot be done in an absolutely objective sense. The theory of knowledge given its present stage of development cannot claim for itself the mantle of absolute objectivity. Thus it is both proper and wise to realize the limitations of the current intellectual universe and to examine development reality, after indicating the values one holds dear.
My debts, both general and specific, are many in venture of this short. I express my gratitude to all who have been helpful to me in
ix

Page 8
various ways in the preparation of this volume. In particular, I have to record my heartfelt thanks for Professor P. Balasundarampillai (Vice Chancellor / University of Jaffna and Hon. Chairman / South Asian Study Centre), Professor A. Sanmugadas (Dean/ Faculty of Graduate Studies and Chairman / South Asian Study Centre), Professor S. Balachandiran (Dean / Faculty of Arts), Senior Dons (Faculty of Arts), Contributors of Articles (from Sri Lanka, India and Bangladesh), Scholar Friends and Co-members (South Asian Social Science Trust), R. Athmananthan and R.Indranee (Family Friends and Typesetters), and S. Vimalendran (Managing Director/ Unie Arts Pvt. Ltd.).
At personal level I wish to express my deep sense of gratitude to V. Kanthasamy, Kamala Arumaithurai and Hema Kanthasamy (Brother, Sister and Sister-in-law respectively). The work of the editor could not have been carried out successfully without their caring and solace rendered abundantly whenever I was in dire need of them during the peak hours of labour.
5th August 1999 Dr. A. W. Manivasagar
Coordinator/South Asian Study Centre Director/South Asian Social Science Trust.

CONTENTS
Forewords
Preface
Jaffna: Past, Present and Future - A Development Perspective (Based on Field Work)
P. Balasundarampilai
Disturbances of Tropical Cyclones in Sri Lanka: A Case Study of 1978 Cyclone
S. Balachandiran
Euro: Bipolar International Monetary System - A Sri Lankan Perspective M. Nadarajasundaram
Equality and Equity in Education: An Analysis of the Theoretical and Ideological Problems in the SAARC Nations
Saba. Jayarajah
vii
15
34
42

Page 9
10.
Privatization of Education: South Asian Experience M. Sinnathamby
The Necessity for Structural Change in Underdeveloped Countries with Particular Reference to South Asia: Health and Economic Perspectives Chelliah Elankumaran
Colonization - Borne Cultural Trauma in Development: The Case of India A.V. Manivasagar
Development and Modernization: The Ideology South Asia Needed and Still Needs
A.V. Manivasagar
Strategic Importance of South Asia to the USA in the Post Cold War Era Ambalavanar Sivarajah
Factors Affecting Government Expenditure on Agriculture and Agricultural Growth in Bangladesh Shakeen Akter and Amjad Hossain
xii
54
61
73
85
98
109

1.
12.
13.
14.
15.
16.
Development of Renewable Sources of Energy in India G.K. Ghosh
Liberalization of Indian Agriculture: Managerial Challenges Abdul Noorbasha and N. Vijaya Ratnam
Factors in Absenteeism: A Comparative Study of the Orissa Mining Corporation and the TATA Iron Steel Company A.C. Swain and P.K. Mohanty
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின்
போக்கு கா. குகபாலன்
பிரதேச அபிவிருத்திக்கான தற்போதைய நிலப்பயன்பாடு: நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவைச் சிறப்பாகக் கொண்ட ஒரு
நுண்ணாய்வு எஸ். ரி. பி. ராஜேஸ்வரன்
வடக்குக் கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித் திறனின் இடம் சார்ந்த பாங்குகள்
கருணாகரன் சுதாகர்
xiii
122
134
143
159
179
225

Page 10
17. தென்னாசியாவின் அரசியல் பொருளாதாரப் பின்னணியில் கருத்து நிலையும், தொல்லி யற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படை வாதமும் செ. கிருஷ்ணராஜா 238
xiv.

CONTRIBUTORS
P. Balasundarampilai, Ph.D Senior Professor in Geography; Vice - Chancellor / University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
S. Balachandiran, M.Sc. Associate Professor in Geography; Dean / Faculty of Arts, University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
M. Nadarajasundaram, M.A. Senior Lecturer in Management; Dean / Faculty of Management Studies and Commerce. University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
Saba. Jayarasah, Ph.D.
Senior Lecturer in Education; Head /
Department of Dance, Ramanathan Academy
of Fine Arts, University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
M. Sinnathamby, M.Phil. Senior Lecturer in Education, University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
Chelliah Elankumaran, M.Sc. Senior Lecturer in Economics (Statistics), University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
Xν

Page 11
A.V. Manivasagar, Ph.D. Senior Lecturer in Political Science, University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
Ambalavanar Sivarajah, Ph.D. Associate Professor in Political Science, University of Jaffna, Jaffna, Sri Lanka.
Shakeen Akter, Ph.D. Assistant Professor in Agricultural Science, Shahjalal University of Science and Technology, Sylhet, Bangladesh.
Amjad Hossain, Ph.D. Manager / Bangladesh Krishi Bank, Sylhet, Bangladesh.
G.K. Ghosh, Ph.D. Fellow, Central Electrical Engineering Research Institute, Pilani, Rajasthan, India.
Abdul Noorbasha, Ph.D. Reader in Commerce and Business Administration, Nagarjuna University, Nagarjunanagar, A.P., India.
N. Vijaya Ratnam, Ph.D. Reader in Commerce and Business Administration, Nagarjuna University, Nagarjunanagar, A.P., India.
xvi

A.C. Swain, Ph.D. Lecturer in Commerce, V.N.College, Bhubaneswar, Orissa, India.
P.K. Mohanty, Ph.D. Reader in Business Administration, Utkal University, Bhubaneswar, Orissa, India.
கா. குகபாலன், பி.எச்டி. புவியியல் துறை இணைப்பேராசிரியர். யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம், யாழ்ப்பாணம், இலங்கை.
எஸ்.ரி.பி. ராஜேஸ்வரன், எம்.ஏ. புவியியல்துறை சிரேஷ்ட விரிவுரையாளர், யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம், யாழ்ப்பாணம், இலங்கை.
கருணாகரன் சுதாகர், எம்.பில். புவியியல்துறை சிரேஷ்ட விரிவுரையாளர், யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம், யாழ்ப்பாணம், இலங்கை.
செ. கிருஷ்ணராசா, எம்.ஏ. வரலாற்றுத்துறை சிரேஷ்ட விரிவுரையாளர், யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம், யாழ்ப்பாணம், gബങ്ങിങ്ക്.
xvii

Page 12

1
JAFFNA: PAST, PRESENT AND FUTURE A DEVELOPMENT PERSPECTIVE - (BASED ON FIELDWORK)
P. Balasundarampillai
Development of the Jaffna City
The city of Jaffna was known as Yalpanam'. During the British period it acquired the name 'Jaffna. With the emergence of the Kingdom of Jaffna in the thirteenth century AD, the town became the capital city. The emergence of the kingdom was the basis for the town. Administrative and religious centres of the city sited within a quadrilateral area bounded by four temples: Veilukantha Pillaiyar Temple on the East. Sattanathar Sivan Temple on the North, Veerakali Amman Temple on the West, Kailaya Pillaiyar Temple on the South. The palace was sited in the middle of the Sankilian Farm. Nallur Kandasamy Temple was also sited within the quadrilateral area. Although the temples had faced annihilations on a number of occasions in the past, they were rebuilt. But other sites of archeological importance within the city have not been properly preserved.
In the early stages of the development of the city, there was a distinct traditional rural component of occupational structure. Although it showed a decline, this brings out still persisting unabsorbed rural element in the urban sector. The original caste composition of the town is reflected as the name of the areas and those areas provided specific services. The evidence available indicates those 35 villages exited within the city area. There was early Muslim settlement within the city.

Page 13
South Asia
The Portuguese captured the Jaffna Town in the sixteenth Century and they established two ports: Jaffna and Kayts. During the Portuguese period with the development of maritime influence, the city center was moved to the coastal areas. Fort area, the Fort which was built by the Portuguese and remodeled extensively by the Dutch. During both the Portuguese and the Dutch rule the city remained as the capital of the Northern Province and played a significant role in administration, defense and commerce. Away from the Fort area, there was a well-developed commercial and European residential area had emerged. This part was called "Parankitheru'. The Portuguese introduced Catholicism. Thousands of people especially in the coastal area had been converted to or embraced Catholicism. Even now Catholics are an important segment in the population of Jaffna. There are many Catholic institutions including the Bishop House and the Cathedral. The Dutch introduced Christianity and Dutch architecture.
Towards the end of the Dutch period, two Hindu Temples, namely Vannai Vaitheeswaran Temple and Venkadeswaran temple were built with the permission of the Dutch authorities. The Vannai Vaitheeswaran Temple was constructed by the Chetty community. The Venkadeswaran Temple was built for weavers community. During the Dutch period local trade and commerce developed through the Jaffna port. For easy sea transport, they developed a canal between Alupanthi and Kayts. This facilitated easy passage to Jaffna. During this period foreign trade had flourished.
Under the British rule, with the introduction of Provincial administration the city of Jaffna became the seat of administration. Emergence of educational institutions and development of regional trade had stimulated the growth of the town. During the second half of the nineteenth century, the city had three identifiable zones, viz., old Dutch area, coastal area the Hindu Town of Vannarponnai. The European part of the town, "Parankitheru' had European residential areas, warehouses. The administrative area developed with the establishment of Kachcheri. The Chundikuli was brought under this area. This part had large houses with verandahs, courtyards and compounds. Roads were constructed on grid models with high
2

Jaffna: Past, Present and Future
intensity. The coastal area consisted of Karaiyoor, Pasayoor and Alupanthi. Fishing, boat building, boat repairing and port activities were confined to this area. The Western part of the town was known as 'Hindu Town' of Vannarponnai. English educated people of Hindu origin and the affluent trades folk mainly inhabited this area. Traditional culture and heritage were retained in this area. Emergence of two different cultural zones with separate entities led to the development of two city centers, namely, Main Street that catered to the European and the elite group and Vannarponnai remained as a native city centre. Jaffna traded with India and Burma and the trade was mainly in the hands. of Chetties carried out through the Kayts port. The Chetties (the Merchant caste) provided financial assistance to the Hindu institutions such as temples and schools and helped the revival and Vaninarponnai became a center for Hindu revival.
At the beginning of the twentieth century the peninsula was linked with the capital by railway. On the one hand it expanded the hinterland of the town; on the other the importance of port of Jaffna had gradually declined. Goods were transported from Colombo overland and by Sea. Expansion in the size of the boat and the lack of development of the ports. Though Wanni area was linked with the peninsula by railway and road the town did not benefit very much from Wanni as it was sparsely populated, its vast stretch of area was covered with jungle and infested with malaria.
With the opening of railway to Jaffna, the hinterland of the city had expanded and the people from far away places from Jaffna were able to get many opportunities, especially many outstations students from the East and the South of Sri Lanka gained admission to the leading schools in Jaffna.
According to the first census of population carried out in Sri Lanka in 1871, the population of the city of Jaffna was 34,694. According to the last census of population, the city of Jaffna had a population of 18,215. The table below shows the intercensual growth of population of the city.

Page 14
South Asia
Year Number Percentage of Increase
1871 34,684 -- 1881 39,855 14.9 1891 43, 179 8.3 1901 33,879 21.5 1911 40,441 − 9.4 1921 42,436 4.9 1931 45,708 7.7 1946 62.543 36.8 1953 77,181 23.4 1963 94,670 22.7 1971 107,814 13.9 1981 18,215 9.6
Source: Census of Population
The growth was moderate during the entire period shown in the table. The city never received large-scale in-migration during the period. It was more or less on par with the population growth of the district. In-migration from the peninsula has always been in small number. Out-migration always outweighed the in-migration.
The present population of the city is around 100,000. In 1981, there were 23 wards in the city. These wards indicated the denominational composition of the city. Muslims predominantly lived in new mosque ward and old mosque ward. Catholics were mainly concentrated in Gurunagar West, Gurunagar East, Cathedral, Passayoor and Navanthurai. In other wards Hindus were the predominant denominational groups and interspersed. During the early part of the twentieth century many denominational schools were established especially Hindu schools. The city gradually developed as primate city.
In the 1940s with the establishment of the Airport at Palaly, the
town was linked with Colombo and India. This strengthened trade
and travel. The link established with Thritchy by air gave boost for
economic activities of the north. Thousands of students went to India
for higher education. Railway and overland links in particular the
4

Jaffna. Past, Present and Future
introduction of express train services from Colombo to Jaffna had strengthened the link between the two cities.
The following important landmarks had been damaged after 1980
due to political violence.
o Municipal Council building
New Post Office building Veerasingham Hall New Public Library building New market building Railway Station building
The principal street runs through the center of the town. Nearly one half of the streets run parallel to one another and the other half intersect them at rightangles. The internal road network has remained same for a long period with slight expansion and widening. Some roads are not wide enough for increased number of vehicular traffic at present. Some routes are used as one way.
The Jaffna town had a very efficient bus service in 1970s but transport facilities had deteriorated after 1980s. For inter city transport taxis and three wheelers have been used. These vehicles have eased the traffic congestion within the city caused by the narrow routes.
The construction of Pannai - Jaffna causeway and VelanaiPungudutivu causeway had facilitated quick movement of people and goods to and from the city.
Kayts was once the chief port of the North and had its days of splendor in the early medieval days and it was a port at which landed merchandise from India. Up to 1960s tiles from India landed here.
With the discontinuance of import and export through Kayts and the opening of Pannai-Jaffna causeway the importance of Kayts port has declined. The city of Jaffna became the major centre for all the islands. The Jaffna city further grew into a principal city in banking, education and business. Besides, small-scale industries such as printing, jewelry manufacture, upholstery, metal works and vehicles
5

Page 15
South Asia
reconditioning have been carried out.
Urbanization needs to be equated not only with increasing employment in non-agricultural sector and associated higher technology and income levels but also with urban infrastructure, both economic and social to promote dispersal of development and the quality of life of the people.
In the city of Jaffna, the expansion was in the traditional economic activities; there was not much development in higher technology.
The city has helped to develop an urban rural continuum but has failed to achieve many objectives of a modem city. The municipality had made several attempts to introduce a proper sewerage for the city since 1921 but this has not materialized as yet due to financial constraints and the unsettled situation and the city depends on surface drainage schemes and it has nearly 21 mile constructed drainage.
The municipality provides water supply on an intermittent basis to the city. The quantity of water supplied is inadequate and restricted to selected areas. Pipe-borne water was given O hundreds of households in 1970s but this facility was not extended to households at present
When political leadership was strong and conducive atmosphere prevailed the city fathers made every attempt to improve the services.
Recreational areas of the city are not accessible to the public as they are covered with debris and the green belt of the city is used as dumping ground. Activities in the night are practically nil due to the imposition of curfew.
Since 1980s out migration from the city has been at a high rate. The Burgher community had migrated to other parts of the country and abroad seeking greener pastures. The Chetty community, which controlled the business and some other economic activities, had left Jaffna and native business community took over businesses from them.

Jaffna. Past, Present and Future
The leading citizens in the community also had left the city. As the entrepreneur class do not get proper climate for investment in the city they also left for Colombo. This situation created an adverse condition for the generation of employment and retards the economic development. The entrepreneur class with local knowledge while retaining connection with their properties even now reluctant to invest in manufacturing and trade ventures as there has not been much change in the condition of the area for the last two decades.
The out migration gathered momentum in the early 1980s. The new members of the middle class acquired the position and possessions held by the people who had migrated from the city.
Between 1977 and 1983 there were some pull factors for internal migration. Owing to the unsettled situation and the ethnic violence in other parts of the country, thousands of Tamils returned to Jaffna. Around six thousand Sinhalese who were in Jaffna moved out from the city of Jaffna.
Since 1984, educated middle class people and the youths had migrated from Jaffna. As a result of the continued out migration the city lost entrepreneurs, professionals, skilled and semiskilled persons in an unprecedented rate. In the latter part of 1990 the entire Muslim community had vacated the city. This forced out migration adversely affected the activities of the city - Tailoring, metal work, upholstery, wholesales and retail trade.
Immigration constitutes the very foundation of urban growth and that chief mechanism by which urban centers continue to grow. But involuntary in migration to the city consequent upon the military operations had caused many unexpected problems to the city. The displaced persons settled down in the town after having lost almost all their valuable possessions and therefore they undergo untold sufferings. Entire population of the Islands, except that of Delft, Navanthurai Analaitivu and Eleuvaitivu moved into the city in 1991. Majority of the population in Valikamam North Division too moved into the city. For all these displaced persons finding suitable was a
7

Page 16
South Asia
major problem. They were accommodated in the dwelling units, which were rendered vacant by earlier out migration. Semi permanent and temporary dwelling units also had been erected Consequently the population of the city had almost doubled. The new influx of people had aggravated the problems that had already existed. Inadequate housing stock, sub standard condition of houses room congestion and overcrowding also caused unbearable burden on inadequate amenities provided by the municipal council of Jaffna. The shortage of fuel and electricity experienced in the early part of 1990s forced the displaced persons to fell down trees for firewood. This has caused the environmental degradation.
The city has been losing the purchasing power of the elite and semi-elite for nearly two decades due to migration. New addition to the population did not improve the situation; on the contrary, it deteriorated the situation as majority of the displaced persons ekes out a meager existence and mainly depended on inadequate food relief given by the Government. Sudden influx of displaced persons has also created several instability in the neighbourhood
Closure of industries and reduction in business activities had served as disincentives for the generation of new employment opportunities that is necessary for the city.
Inability of the people to use road transport beyond Elephant Pass, absence of facilities for regular air travel, Inability of the people to carry out economic and social activities due to curfew hours from dusk to dawn had caused melancholy mood among the people.
There has been shrinkage in the hinterland area over the years as some areas have been depopulated and exclusively under the control of the Security forces. This factor places obstruction for unrestricted economic activities.
Demarcation of boundaries of the adjoining districts of the Jaffna district had caused adverse impact on the development of the city. Transfer of the Thunukkai AGA Division to the newly created
8

Jaffna: Past, Present and Future
Mullaitivu District in 1978 and creation of the Kilinochchi District out of the Jaffna District in 1983 had reduced the extent of this district almost by fifty percent. Entire paddy land and recently developed virgin soil with irrigation facilities, coconut plantations of the entire Palai Division were transferred from the Jaffna District to other Districts.
The University Admission System too has discouraged the outstation students to seek admission at leading Colleges in the city. From 1970s schools did not provide boarding facilities for the students.
The above stated reasons have relegated the old position of the city.
In October 1995, following the mass exodus of population the city was deserted and the city sustained further damages.
After April 1996, the people had gradually returned to the city. The people who had returned faced many problems of resettlement. Though rehabilitation has taken place in many sectors, still we have to go a long way to reach the peak level that the city enjoyed in 1970s, prior to the unsettled conditions. One of the important problems the city is faced with at present is the damage caused to nearly 25 per cent of the housing stock. Another 50 percent are impoverished housing stock, which has been neglected for a number of years due to unsettled situation, and scarcity of building materials. This housing stock urgently needed repairs. A sizeable number of internally displaced people still live within the city on temporary basis. This situation places a burden on the limited resources of the city.
Most of the dwelling units within the city are not owner-occupied but occupied by the tenants and unauthorized persons. This situation is not conducive for the development of the exiting housing stock. In many unoccupied houses, nefarious and antisocial activities take place.
There has been considerable improvement ın communication. The
9

Page 17
South Asia
transport facilities out of the peninsula have not at all improved. In the case of internal transport, NRTB buses, private minibuses, motor cycles, push bicycles and a negligible numbers of private cars and three wheeler, do not meet the transport needs of the people The fleet strength of the NRTB is inadequate and on some routes the passenger spends more than an hour to take a bus. Short distance services are far from satisfactory
There has been improvement in commerce and economic activities. The manufacturing sector has not even reached the take off stage due to the lack of steady supply of raw materials and absence of competitive market. The entrepreneur class is in an indecisive mood to revive or to start new ventures. Except in a few traditional service sector industries, employment generation was negligible in number. In the tertiary sectors, except in the educational sector, not many employment were generated in the immediate past.
The future of the North and its population will very much depend on the revival and revitalizing socio, economic, service and cultural activities For that we need a huge investment and appropriate administrative machinery. Capacity of the administrative set up of the city had declined due to political and administrative problems Therefore the administrative capacity of the city should be strengthened.
The following projects are identified for the future development of the city. Effecting improvement in the existing housing stock
As has been stated already, nearly 75 percent of the housing stock of the city sustained damage due to violence. The problem of urbanization was equated with the increasing housing shortage . Therefore, multifaceted strategy be adopted to tackle this problem. Immediate attention be paid for the implementation of a unified rehabilitation programme for houses which are partly damaged and badly damaged. If soft loan and compensation are paid for this type of houses, repairs can be effected. For the impoverished and fully
10

Jaffna. Past, Present and Future
damaged housing Stock, a plan may be drawn to provide compensation to the owners of these dwelling units and explore the possibility of relocating these dwelling units in accordance with the city Development Plan. The areas which have slum condition especially the coastal area, is needed a decongestion and dispersal of population strategy. A policy for slum clearance for both the short term and long term is required. The short term policy will be "blanket policy' for slum clearance. The long-term policy will be improve the educational attainments and skill of the slum population and make them to generate regular income This will ultimately improve the economic condition of the people in slums.
Town Land Development
The land within the city be developed in keeping with the policy of the government. As far as possible only marginal land be utilized for future construction of buildings of government and semi government organization. The reclamation of land which was commenced in 1885 at Karaiyoor has not progressed in a planned manner. Land reclamation should be extended to all possible areas. This will provide garbage dumping grounds within the city area for a short period and help to ease the land hunger of the coastal population in the long run
Improvement of Water Supply Scheme
The water to city is pumped from wells at Thirunelvely and Kondavil. The water supplied to the city does not meet the requirement of the people. Water is supplied to selected areas on an intermittent basis. The areas with brackish water and without drinking water are provided with water transported by bowsers. The pipe borne water was given to a number of households prior to 1970s. No pipe borne water facility is available to the households at present. The absence of pipe-borne water causes many sanitary problems. The water from the wells within the city has already contaminated above the level accepted by WHO.
11

Page 18
South Asia Introduction of Modern Sewerage System
Although action was initiated from 1921 to construct a modern sewerage system this has not been implemented despite many request made by the Municipality. Water logging is a major problem within the City Most of the low lying areas inundate with a heavy rainfall. The Public Health Authorities are unable to control the mosquito menace throughout the year due to the absence of sewerage in the city. Unless a proper sewerage system is implemented environmental hazards cannot be arrested
Improvement of Road Network
Most of the motarable roads have not been properly maintained over two decades due to restriction placed on road development materials. Pot-holes are found in almost all the roads. With the increase in number of vehicular traffic and the increase in population, the roads are facing congestion not only during peak hours but also during off peak hours. Some roads have been used as one way roads. Almost all the roads in the road network needs to be widened to meet the present day need and roads should be brought under a standardization and be used for specific purpose of during peak hours until the roads are developed in a planned manner.
Restoration of Damaged City Landmarks
Most of the buildings which became city landmarks were built within nearly forty-five years: the Public Library, the Post Office, the Railway station, the Open Air Theater, the Veerasingham Hall, the Town Hall and the Model market. It was very unfortunate that some of these land marks had been razed to the ground and some have badly damaged due to the violence that have been going on within the city from 1990s. Services provided to the Urban population under the roofs of those buildings are now provided under congested and unhygienic places and the public are unable to transact their business with dignity. Therefore, the above buildings should be restructured and rehabilitated.
12

Jaffna. Past, Present and Future
Restoration of City Entertainment
Owing to the imposition of curfew from dusk to dawn, entertainment activity takes place during daytime only. Most cinema halls which screened movies prior to 1980 had been damaged and Some had been razed to the ground. Although some cinema halls recommenced their hours of operation has been limited. P.S. Subramaniam Park which provided some entertainment to the public and the School children has not been used by the public for a long time. The children parks functioned on a number of places within the city are no longer used by the public and they are in an abandoned state. The hotels and restaurant used by the people for parties and communal functions have been damaged and people have no decent place to conduct religious Social and similar functions.
Economic Activities of the Town
In the economic activities, it is becoming difficult to draw the boundary where the Urban stops and Rural begins. This Rural Urban continuum has spread to all directions in the Jaffna peninsula. There are many interesting components such as economic, social and political factors, which decided the economic activities of this town. The town has expanded towards the Northern fringe owing to the situation that prevailed in the early part of 1990s. The market at Thirunelvely practically is the market of the Jaffna town. Establishment of the University has further boosted the development of the Northern fringe and commercial activities were activated in this part and income is being generated in a number of sectors. Improvements were effected to the housing stock that existed. However, a number of housing units in the vicinity of the University had been razed to the ground in 1995.
After 1996, most of the business establishments moved back to the town. The city continued to provide commercial, educational, medical and other tertiary services. Jaffna town is very short on manufacturing but strong on Institutions. In the past city of Jaffna
13

Page 19
South Asia
excelled in education. Nearly twenty five years ago, one eighth of the working population was engaged in Government Service, banking, education and other professions. Besides, a sizeable number of family members worked elsewhere in Sri Lanka and abroad. This picture has changed over the period of the last two decades
There has been an unprecedented drop in the number of persons engaged in farming, manufacturing construction, electricity Supply, pawn broking, transport and telecommunication. All those sectors almost accounted for fifty percent of the total. The drop was caused by a number of factors: restrictions, prohibitions, nonavailability of input for manufacturing, high cost of inputs, lack of market facilities and exodus of entrepreneurs. Only in the communication sector the situation has improved to the earlier level. There was also shrinkage in the state employment. In the city, traditional very light manufacturing industries such as gold jewelry, tailored clothes, footwear and food processing are carried out. Reconditioning and repairing vehicles and metal works are the other notable industries within the city at present.
Jaffna town is an ideal place for knowledge based industry. If proper plans are formulated and appropriate investment policy is followed the local human resources could be utilized for the development of the country. It will attract trained persons working elsewhere in Sri Lanka and may attract the expatriates to return to the city.
If the Palaly Airport is developed items, which could be marketed. in India, could be manufactured and this will also help the students to further their education at relatively low cost in the fields for which no facilities are available in Sri Lanka,
The city, which once excelled in education, could be developed as one of the centres of advanced learning and technology in Sri Lanka. This will be able to train the manpower needed for Sophisticated technology which will be in dire need for the next century.
1 4

2
DISTURBANCES OF TROPCAL CYCLONES IN SRI LANKA: A CASE STUDY OF 1978 ΟΥOLONE
S. Balachandiran
Introduction
During the cyclonic days, our weather turns dramatically toward a hazard situation. The direct effect from it are strong gales, heavy rainfall, loss of life and floods. Wind and flying objects may cause serious loss of life. Rain and floods cause loss of agricultural products and damage public works, highways and property. Tropical cyclonic incidence either over the Island or close to it forms an integral part of Sri Lanka's climate. Since 1845 when the first observation of a cyclone was made, many depressions, storms and cyclones and their disturbances have been observed. So there is a need to explain to the common man how he can perceive and protect himself from cyclonic disturbances. Therefore an attempt is being made here to describe cyclonic disturbances with the persistence of heavy rainfall which usually has taken place within one or two days. The origin, structure, eye, movement, lifetime and decay of Tropical cyclones; the occurrences of major cyclones over Sri Lanka; the 1978 cyclone and its disturbances and the future tasks in perceiving and predicting the cyclones have been explained.
Preamble
Sri Lankan weather experiences energy transfer mechanisms such as depressions, storms and cyclones which travel from Bay of Bengal

Page 20
South Asia
particularly in October, November and December. To some extent these occur in April, May, June, before the burst of the South West Monsoon and in some other weak monsoon months.* A number of cyclones originate in the Bay of Bengal, a few travel from South China sea. According to damage (1971) twenty seven cyclones can be expected for each ten year period and at least one cyclone could be expected in a year. But since all such occurrences do not cross or traverse the Island, only a few have impact on us. As George Thambyahpillai (1958) pointed out there were nearly ten cyclones that had crossed or traversed or had impact on Sri Lanka during 18451958 period.
Further he said 99 depressions and cyclones were observed during the period and out of it 18 were in October, 33 were in November and 21 were in December. As such he named these three months as cyclonic 'season'. But it was not followed by the Meteorological Department of Sri Lanka. Jeyaraj (1991) who studied the Bay of Bengal cyclones and associated cyclonic rainfall in Sri Lanka noted six severe cyclones within his study period of 1881-1980. According to him 109 depressions were observed in his study period, out of it, there were 20,29,35 depressions observed in October, November and December respectively. Among these 07, 18.32 developed as storms during the same months and out of the Storms, six originated as cyclones in Dec. 1884, March 1907, Dec 1931, Nov 1952, Dec 1964 and Nov 1978. Counting the number of depressions and cyclones depends on the viewer and his definition. However, it can be said, that one severe cyclonic incident is expected in a ten year period. In Sri Lanka's experience some cyclones had crossed the Island, some traversed the Island and Some crossed South India but all had an impact on us. In fact whether they cross or traverse or travel to some extent out of the Island, they have impact on the entire Island. But in most of the cases they make a hazardous situation in the North-East Region.
Tropical - Cyclones (Bay of Bengal Cyclones)
Tropical - Cyclones are different from temperate cyclones in their
6

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
formation, movement and strength and the principal significance in their destructive power, obtained through high speed winds, heavy rain and oceanic storm surges (Lookwood 1974). They originate in tropical oceans particularly between 5'N and 15°N in the Northern hemisphere and 5'Sand 20'S in the Southern hemisphere (Hamilton 1976). There seems to prevail much confusion in respect of terminology employed in discussions on tropical weather 'disturbances' terms that have been used to describe these phenomena have ranged through depression 'cyclones, typhoons, hurricanes, low pressure centers and simply storms. In tropical meterology the tems 'cyclones' is employed with reference to a storm of revolving type, that is to be observed in a specified locality. Thus similar revolving storm are designated in respect to their geographical areas as follow (Thanbyahpillai 1958):
Tropical Cyclones : N.Indian ocean, Bay of Bengal, Arabian sea Typhoon : K.Pacific ocean, China sea, Sea of Japan Hurricane : E.Pacific ocean, Atlantic ocean, Caribbean More localised terms sea, Gulf of Mexico, S. Inian ocean Baglois : Phillippines
Willy-Willy : Australia
Tuffoon : Indonesia China coast Aracan, Huiranvucan : Mexican coast
Vutan : Patagonia
Further, WMO has classified these low pressure systems according to their destructive force such as wind speed and the level of depression of pressure. This classification could be explained as fllbws:
A tropical depression is a system with low pressure enclosed within afew isobars and it either lacks a marked circulation or has winds blow 17 m/sec. A tropical storm is a system with several closed isobars aid a wind circulation from 7 to 32m/sec.
A tropical cyclone is a storm of tropical origin with a small cameter (some hundreds of kilometers) minimum surface pressure
17

Page 21
South Asia
900mb. Very violent winds and torrential rain are sometimes accompanied by thunderstorms. It usually contains a central region, known as the eye of the cyclolne with a diameter of the order of some tens of kilometers, where there are light winds and more or less lightly clouded sky. (Lockwood 1974).
Palmen and Newton (1969) have studied tropical cyclones intensively. According to them tropical cyclones may develop and intensify, to hurricane strength over the Pacific and Indian oceans - parts of the monsoon regions and dissipate over or near the boardering continents. Sufficiently large sea or ocean areas with the temperature of the sea surface so high (26°C to 27°C) that an air mass lifted from the lowest layers of the Atmosphere (with about the same temperature as the sea) and expanded adiabatically with condensation remains considerably warmer than the surrounding undisturbed atmosphere at least upto a level of about 12km.
Plentiful moisture is required for the origin of a tropical cyclone, so the highest sea surface temperature is necessary and it should be supplied continuously to maintain the cyclonic development. A low pressure center (26°C) could develop as a cyclone through the following processes:
Pressure fall by 25-30 mb
Air flow towards low pressure center Sensible heating produces potential temperature Potential temperature maintain convection Surroundings the eye. Release of latent heat maintains higher potential temperature Which maintains warm core, baroclinity and high efficiency factbr. Release of more latent heat Generation of available potential energy Generation of kinetic energy Cyclone moves toward the direction of fall of pressure
As the air flows toward the lower pressure, sensible heating serve to raise the equivalent potential temperature and is a, necessary element in the maintenance of convection surrounding the eye.
8

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
Ultimately the latent heat release occuring in the air with the highest equivalent potential temperature maintain the warms core, baroclinity and the high efficiency factors: Thus making the release of latent heat in this region more effective in the direct generation of available potential energy. Although the sensible heat generation is small the role of sensible heating in maintaining the core of high equavalent potential temperature is an essential process in the energetic of hurricanes (Anther and Johnson 1968 quoted by Ramage 1971). Hence it is sufficient to note that fully developed tropical cyclone is a warmed cored energy exporting system which as an extremly large surface pressure gradient (1 mb km) near it's core, leading to surface winds often in excess of 40m/sec (Hamilton 1976).
Structure of Tropical Cyclone
A vertical profile of a fully developed cyclone is given in figure 2. The structure and rnaintenance of a topical cyclone has been extensively discussed elsewhere (Miller 1967: Palmen and Newton 1969; Ramage 1971; Hamilton (1976). Convergence of thewarm air talkes place in the central lower portion of cyclone from there it expands upto the top level where divergence occur. To balance this the dry air from the upper atrmosphere comes down through both sides of the eye. Ascent within the tropical cyclones takes place in cumulonimbus clouds arranged in spirals converging on the central eye. The areas surrondings the eye receive more rainfall due to the Sudden formation of cumulonimbus clouds close to the centre where the clouds form a ring round the eye. Stronges winds and heaviest rain falls combine to produce the cyclone's full fury. An aerial view of the tropical cyclone given in figure - 1 shows these factors clearly.
Inside the Eye
The winds decrease quickly and heavy rain ceases. Eye is actually a region of subsiding warm air at the center of the cyclone. This warm core is essential to maintain energy transfer mechanisms. The appearance of warm core is one of the first signs that storm is going into a cyclone. When a cyclone passes an area from east to west
19

Page 22
South Asia
strongest wind and heaviest rainfall will come first, then the harmless eye will follow and again the strongest wind and heaviest rain will continue. The eye has the diameter 300-500 km. It varies according to the size of the cyclone.
Direction
Direction, as pointed out earlier, will be decided by the decrease of pressure. In the Northern hemisphere the cyclones will drift towards the NW at first but when the center passes 20°N the speed of travel increases, the direction changes to NE path due to the presence of coriolis parameter. This is same for Bay of Bengal cyclones which have more impact on South India and Sri Lanka.
Lifetime and Dissipation
The Lifetime for a depression is one or two days, a tropical storm persists four to five days and a tropical cyclone usually lasts for nearly four days. From the formation of a depression to the origin of a cyclone takes one week. Most of the well defined cyclones that originated in the Bay of Bengal took more than a week. Generally Tropical cyclone dissipate when the supply of sensible heat (usually a uniformly warm ocean surface) to the core is cut off. A cyclone weakens rapidly when it moves inland or when the core is ventilated by relatively dry air (Hamilton 1976).
Cyclonic Experience in Sri Lanka
In terms of definition suggested by the WMO there were notable cyclones observed in Sri Lanka. Eventhough their observation in the last century and early part of this century was not successful, studies relating to cyclonic activities in Sri Lanka are very few but in the South Asian context quite a number of publication have been made. In relation to Sri Lanka, Kandasamy had made early attention (1948). In 1958, George Thambyahpillay made a valuable contribution to tropical cyclones and the climate of Sri Lanka. Puvaneswaran (1981)
20

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
had analysed the 1978 cyclone in connection with its perception and adjustment in the Batticaloa District. Jeyaraj (1991) analysed the Bay of Bengal cyclones with special references to the associated cyclonic rain fall in Sri Lanka for 1881-1980. In the South Asian context valuable contributions have been made by Joshi (1983) Von Lengerke (1977), Sensarma (1983), Veeraraghavan and Manian (1983). The cyclonic cause for sea spreading and the destruction of towns in Sancamperiods in Tamil Nadu been studied (Balachandiran 1991).
Strictly speaking according to the studies made so far in Sri Lanka, the following cyclones had more impact--. Most of them originated in the Bay of Bengal and a few regenerated there from China Sea (Fig3).
In Nov. 1845, a cyclone entered via Batticaloa and due to that the entire Island was affected by heavy showers. It originated on 29th November in the Bay of Bengal and crossed the Island on 2nd December through Batticaloa and Puttalam and dissipated on 4th December in the Arabian Sea (Fig 3)
The cyclone of 1884 was named 'Jaffna Cyclone' because it had more impact on the Northern Sri Lanka. Depression of Pressure formed in the Bay of Bengal on 14th December 1884, and developed as cyclone during the following such as 15th, 16th and 17th and entered Nagapatnam on 18th of December. The Cyclone had diameter of 300-500 km and travelled just North of the Jaffna Peninsula but the belt covered most part of Northern Sri Lanak. Heavy rainfall was experienced.
The Cyclone of 1907 occurred in March which was a rare incident because such a cyclonic incident had not occured in the climatological history of Sri Lanka because it was 'dissipated' in the Island (Thambyahpillay 1958). It originated in the Bay of Bengal on 7th March and developed as a cyclone on the following day and entered the Island on 9th Morning through Batticaloa, and dissipated in South East Sri Lanka on 10th evening. The districts of Batticaloa
21 .

Page 23
South Asia
Monaragala, Badulla, Kandy, Matale and Nuwara Eliya received more rainfall and associated impacts.
An extension of Typhoon traversed the Island along the coast of Northern Region in October 1908. It originated from China Sea and regenerated in the Bay of Bengal and intensified on 22nd October near Andaman Islands. It crossed Tamil Nadu and decayed in the Arabian Sea. Luckily it did not come over Sri Lanka, however the Northern areas received more rainfall.
Nov. 1845 Dec. 1921 Dec. 1884 Dec. 1931 Mar. 1907 Nov. 1932
Oct. 1947 Oct. 1908 Nov. 1952 Dec. 1912 Nov. 1957 Nov. 1918 Dec. 1964 Nov. 1920 Nov. 1978
Nov. 1993
A well defined cyclone approached the Eastern coast on 16th. December 1912 and traversed the Island and dissipated on 18th in the Arabian Sea. Due to this the Island experienced twenty four hour period of heavy rain and associated disturbances.
"The period of November 9th-23rd, 1918 was marked by the occurence of two 'storms' that followed each other in quick succession. On the 9th a weak depression was observed in the south Bay of Bengal and by the 10th had intensified into a cyclone, whose centre was located on the 10th about 300 miles east of Nagapatnam and by midnight had reached Madras. The effects on Sri Lanka weather were rather weak. The second 'storm' on the other hand, was felt very strongly in the Island particularly in the extreme north (Jaffna: 20.48 inches on the 18th). First observed in the south of Bay of Bengal on the 15th, the cyclone moved rapidly to occupy a position (centre) 200 miles east of Pamban on the 17th morning. It stagnated close to the south Indian coast until the 21st. It is now know that this cyclone
22

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
was yet another China sea typhoon that was regenerated in the Southern Bay. It may be pointed out here that three 'storms' were also observed to affect the weather of Sri Lanka but slightly (Thambyahpillay 1958).
The days from November 19th-30th 1920, belong to an unusual depression in respect of its long period of stagnation in proximity to the island. This depression did not attain the character of a cyclone off the southeastern coast until the 19th when heavy rain was experienced and this "bad weather persisted on and off until the end of the month. On the 20th, the cyclone had reached a position south of the island and by the 21st had appeared off the eastern coast. On the 22nd it had traversed the island and appeared west of Colombo on the 23rd morning; it again traversed the Island to appear in the Bay of Bengal on the 24th and after a period of stagnation off the Madras coast had 'filled up'. This cyclone was noted for its very unusual track'. It is interesting to note the rain fall belt during the respective periods while the cyclone traversed eastwards and westwards across the island. Thus from the 19th to the 22nd, the rain belt had an easterly and northerly extension, while from the 22nd, to the 24th the rain belt definitely exemplified a westerly extension. Another cyclone appeared in 1921 from December 26th-31st. This cyclone is of special interest because it was the first one to be carefully investigated by the Colombo Observatory. On the 26th morning (9.30) there was hardly any barometric evidence of the approaching storm. By the evening (5.30) the pressure drop was noteworthy and appreciable rain was experienced along the coastal tract in the North east” (Thambyahpillay 1958).
On 21st Dec. 1931, there was a low pressure system observed in the Sea of South East of Sri Lanka and it soon developed as a cyclone on 22nd and travelled slowly along the Coast of North east region of Sri Lanka for two days and dissipated in Tamil Nadu. During the following year, on 19th November there was another cyclone that originated in the Bay of Bengal and travelled just North of Jaffna Peninsula for three days and dissipated on 25th Nov. The Jaffna Peninsula received more rainfall and associated hazards.
23

Page 24
South Asia
A cyclone traversed North of the country and produced heavy rainfall in the Jaffna Peninsula on 23rd and 24th November 1932. In 1947, from October 19th to 24th the Island experienced bad weather due to a cyclone intensified from a through of low pressure. Islandwide floods were the result
In 1952 a cyclone with a hurricane intensity made more disturbance in Northern Sri Lanka even though the direction of the Cyclone was about 150 km beyond the Northern coast. On November 26th a depression formed in the Bay of Bengal and by 29th it was supposed to approach Sri Lanka. Then it changed its direction and entered Tamil Nadu. This also resulted in a heavy rainfall for the Jaffna. During the same decade on 23rd-28th December 1957 another severe cyclone produced heavy rainfall over the entire country and the result was bad weather with the floods. The other disturbances also took place in the lowlands in the country.
Next cyclone came in December 1964. This was named Batticaloa Cyclone. The cyclone was the extension of Typhoon originated in the China Sea. It had crossed Malaysia on 15th and regenerated in the area of 92° E and 5° N in the Bay of Bengal beyond 1000 km South East from Sri Lanka on 19th. It also had a hurricane force and crossed Sri Lanka through just North of Trincomalee and entered into Palk Strait on the next day. After crossing South India it decayed in the 'Arabian Sea' on 24th. More rainfall was received in he Vavuniya District.
1978 Cyclone
It has been revealed that among the cyclones which prevailed in Sri Lanka or in areas adjacent to Sri Lanka or traversed Sri Lanka during the last sixty years, the cyclone of 1978 created severe disturbances and it was the only cyclone which produced more rainfall all over the Island than other cyclonic periods during this century. As such, it has been taken here as a typical cyclone to explain the disturbances associated with the cyclonic occurrences in Sri Lanka.
24

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
It prevailed in Sri Lanka on 23rd and 24th of November 1978. But it originated, as most of the other cyclones, in the Bay of Bengal. America's weather Satellite "TYPOS" had sent a satellite image in which the formation showed the low pressure centre near Nicobar Islands on 18th November. It was developed as a well defined depression on 19th then as a cyclone on 20th and started to move toward Sri Lanka.The cyclone had crossed Sri Lanka through Batticaloa on 23rd and passed Paik Strait via Rameswaram on 24th Night and crossed South India on 25th and entered into the Arabian Sea on 26th November 1978 (fig4). So far it existed more than a week. The Eye of the cyclone had a diameter of 40 miles. On 22nd evening the Meteorological Station situated in Batticaloa announced that the wind was blowing over 85 miles per hour but during next day the officers of the station were forcibly displaced by the cyclone and the station was heavily damaged. Estimated figures say that the velocity of the cyclone was 175 miles per hour. Because of this, an area of 65 km of diameter on both sides of eye of the cyclone was heavily damaged.
Because of the heavy rainfall received on 22, 23 and 24th November most of the region of Sri Lanka received rainfall more than the average, whereas South East quadrant received less than the Normal. In some places, the three days rainfall ranged from 100% to 150% of the Normal rainfall for November (fig. 5).
The vast region which includes the triangle of Batticaloa, Puttlam and Nuwara Eliya received more than 250 mm in three days. It is noted that more rainfall was received in high attitudes of the central mountains. In Nuwara it was 3,50 mm. The South West lowland received less than 100 mm. The Soth East quadrant reveived less 50 mm. A narrow area from Kalkuda to Marichchukkaddi received less than 50 mm and in its centre was below 25 mm. It was the area through which the eye of the cyclone travelled. Further towards North the rainfall increased upto 150 mm. But it was 25.0 mm.at Delft. It has to be noted that the respective rainfall received was only in two or three day period.
25.

Page 25
South Asia
As a result most of the eastern region was flooded. Consequently vegetation, agriculture, transport system and buildings were heavily damaged. Apart from the immediate damages by gales and squalls, distruptioin of telegraph lines, uprooted trees, wind damage to standing crops, collapsing houses, the most disastrous effects resulted from the heavy rainfall associated with the cyclonic storm along its track. The water level of the Eastern reservoirs filled to capacity and most of the dams of the tanks were breached and damaged. Two meter flood in the paddy fields of Batticaloa and Amparai was observed. Most of the rivers overflowed their banks particularly the rivers between Colombo and Puttalam were in spate Such disastrous effect of a well established cyclone is inevitable, even though it can be avoided by advanced prediction and by adopting cyclonic perception. It can be pointed out that the cyclone of November 1978 devastated Batticaloa district and was responsible for the death of over one thousand people and injuring and dislocating many thousands more. A belt of land from Batticaloa to Mannar has been made temporarily uninhabitable and unworkable. The damage to the economics of coconut, cashew, leak, paddy and home garden cannot yet be calculated.
"Batticaloa itself presented the appearance of a town which had been bombed or shelled. Hardly a single roof was undamaged and in places even structurally solid buildings such as churches and schools had their walls destroyed” (Hitchens 1978).
Prediction, Perception and Protection
The state and people should have awareness of prediction, perception and protection. During the cyclonic period the prediction was made by the radio, newspapers and public announcements. But protection measures had not been taken by the state and the public. Perceptional experience and adjustment were very poor among the public. Puvaneswaran (1981) had explained these facts very clearly.
Reliable reports indicate that the Colombo Observatory had 72 hours notice of the cyclone. On 20th November daily papers had the
26

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
cyclon position 500 miles east of Trincomalee. The next day the observatory pinpointed the storm centre at 150 miles east of Batticaloa. But by 23rd November only 500 families had been evacuated (Hitchens 1978). Apart from these efforts, nothing more was done. According to some, sources it was known that by switching off the power supply, a policeman saved the life of thousands of people. The respective authorities had not done anything. Puvaneswaran had carriedout a questionnaire survey among the people of Batticaloa District and found that there was no relationship between evaluation and perceptual experience of cyclone. Out of 900 hundred respondents who were interviewed, 14.9% of them said that they expected a cyclone at any time. 18.2% of them were uncertain about the cyclone. The expectation of a cyclone was not fully understood by them. 8.3% of them expect a cyclone every five years, 7.7% of them expect a cyclone every 10 years, 17.7% of them expect a cyclone every 25 years, 18.6% of them expect a cyclone every 50 years, 7.7% of them expectacyclone every 100 years and 6.9% of them never really expect another cyclone. The survey also revealed that 9.6% of the respondents, had no exprience of cyclone prior to 1978 cyclone. Only the rest had experienced cyclone hazard on more than one occasion.
Information sources make the people aware about the hazard situation. During the survey it was revealed that 10.4% read the newspapers, 0.9% gained through the official reports, 65.4% and 16.8% listened to the speaker's announcement and radio respectively. By other sources 1.80% came to know about it and 4.7% had heard nothing about the cyclone (Puvaneswaran 1981). Although the radio and the newspapers were main information systems at that time the public was not aware of them. Therefore it can be said that without evaluation and perceptual experience the measures needed for protection from the cyclone cannot be undertaken.
Conclusion
What are the measures that should be taken to perceive and adjust the cyclonic disturbances? The fact that Sri Lanka may not have up to date prediction instruments though it does have access to American
27

Page 26
South Asia
weather satellites is nobody's fault. After the 1978 cyclone a radar system was established at Trincomalee to issue warnings about cyclones. However the standard of living of the poor people who are the majority in the Island has to be developed to have better information systems. The transportation and communication network has to established in an appropriate way. An education system of cyclonic perception and adjustment has to be introduced for children and adults. Above all of these the racial problem has to be settled before the introduction of measures of awareness programme. Due to the bad experience of 1978 cyclone, the common man thinks that the following have to be introduced as soon as possible(Puvaneswaran 1981).
Cyclone proof house building Reforestation to reduce wind speed Planting wind break trees Improve cyclone warning system Providing cyclone information to the public Removal of big trees around houses Not to build high rising houses Building only circular roof houses Give early and effective warning Construct flood walls, etc., Are these possible in the near future?
References
Anthel and Johnson (1968) Quoted by Ramage C.S. (1974), Monsoon Meterology - International Geophysics series 15, Academic Press, New York.
Balachandiran, S.A Study on sea spreading and the destruction of Towns in Sancam Periods in Tamil Nadu. Tamilkalai, Tamil 06, Kalai 3 & 4 Sep-Dec. 1988. Tamil University, Tanzore (Tanzavoor) India, pp. 17592.
Bany G.R. & R.J.Chorley (1982). Atmosphere, Weather and Climate. Methuen, London. 4th edition. Hamilton. G.M.(1976). The South Asian Summer Monsoon Progress in Geography, Edward Arnold Ltd, London. Vol 9, pp 147-203.
28

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
Hitchens Christopher. (1978) Report on Circumstances of the Batticaloa Cyclone and its Victims. Foreign Editor, New Statesman, London.
Jeyaraj.P. (1991). A Study on the Incidence of the Bay of Bengal. Cyclones and the Associated Cyclonic rainfall over Sri Lanka (18811980). Unpublished M.A thesis, Dept.of Geography, University of Jaffna. Joshi. P.C.(1983). Intensification Characteristics of Tropical Cyclones in Indian seas using Sattellite Imagery. Vayu Mandal July-Dec. Indian Meteorological society vol. 13. No.304, pp. 41-43. Kandasamy.A.P (1948) Tropical Cyclones and their effect on Ceylon Climate. Bulletin of the Ceylon Geographical Society, Vol 3, No. 1, June. Lengerke Von. (1977). The Nilgiris Weather and Climate of amountain area in South India. Frans Steiner Verlag, Wiesbaden W.G. Lockwood.J.G. (1974) World Climatology - An environmental apporach. Arnold, London. Miller.B.I. (1967) Characteristics of Hurricanes. Science, 157, pp 138999. Palmen.E.H. and C.W. Newton (1969) Atmospheric Circulation systems, their structure and physical interpretation. International Geophysics series. 13, Academic Press, London. Puvaneswaran. K.M. (1981). Perception and adjustment of tropical cyclone hazard in the Batticaloa district of Sri Lanka M.Soc. Science. Unpublished thesis. University of Queensland. Ramage.C.S (1971). Monsoon Meteorology, International Geophysics series 15, Academic Press, New York. Thambyapillay George.(1958). Tropical Cyclones and the Climate of Ceylon, University of Ceylon Review. Vol XVII, Nos 3&4, pp. 137180. Tropical Cyclone, movement prediction problem - Recent Indian work (1983) Vayu Mandal, Indian -Meteorological Society Vol. 13 Nos.3 & 4 pp.30-34. Veeraraghvan.K.Maniam. B (1983). Appicability of Saffir - Sympson scale to Indian cyclones. Ibid pp. 55 - 481.
29

Page 27
‘AON,
8L61Ķ LZ-LI "AON „HO CHNOTOXO
 

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
CYCLONIC RAINFALL on 23rd & 24th Nov. 1978 (in millimeter)

Page 28
-土史 SXHOVRIJL GINOTOXO、
 

Distribution of tropical cyclones in Sri Lanka
城纳 TROPOPAUSE ------------- سے مصHحس------۔ ۔ حس۔--15
O ab * عه 5 s 靈繼擔 是 학 ܬܵ ، i 锦一
OO OO KOO Soo Y
SUR FACIS STREAMINES =<– 200}nb STREAMALINE3 ao mu are as s
A MODEL IF THE AREAL (ABOVE) AND VERTICAL (BELOW) STRUCTURE OF A HURRICANE CLOUD IS STIPPLED AND AREAS OF PRECIPITATION ARE SHOWN IN THE VERTICAL SECTION THE STREAMLINES SYMBOLS REFFER TO THE UPPER DIAGRAM (BARRY & CHORLEY 1986)
33

Page 29
3
EURO: BPOLARINTERNATIONAL MONETARY SYSTEM - A SRI LANKAN PERSPECTIVE
M. Nadarajasundaram
For the past half century, the U.S. dollar has served as the world's preeminent international currency, thwarting challenges from several other currencies in the process. In the early post - World War 11 period, the pound sterling provided some competition to the dollar, while in the 1980s the increased use of the deutsche mark and the Japanese yen led to speculation that the international monetary system was becoming a tripolar currency regime. By the early 1990s, however, the international use of the deutsche mark and yen stabilized at modest levels and expectations of a tripolar regime subsided. During the past few years, there has been increasing speculation that the international monetary system may become bipolar, with the dollar sharing the spotlight with a currency that has come into existence the Euro. The Euro as a single currency was finalised by the 11 European union Countries. The central Bank was established and its first governor Germany was agreed on. France and Germany however will head the ECB in turns of four years during its first eight year period. The bilateral exchange rates were decided. The regulatory frame work testing monetary policy framework was over and the ECB began to function. For most people it will become part of their everyday lives from January 1st 2002 at the latest when the Euro notes and coins will become available. However, the Euro will be legal currency from January 1, 1999, enabling it to be used in financial markets and for a range of company activities. The same rules apply

Europ - Bipoler international monetory system
to Sri Lanka as well. However, the coins and notes denominated in Euro will begin to circulate alongside national currencies of the member states.
The existing currencies such as the Deutsche Mark and Franc, etc, will continue to function till January 1, 2002. There is a six months transaction period during which the use of existing currencies will gradually come to a stop. Therefore, by 1 July 2002 at the latest, the national currencies of the participating countries will be completely replaced by the Euro. After that it will still be possible to exchange national denominations free of charge at the national central banks. And the existing currencies will become collectors items.
Counter values must be rated with the fixed conversion rates. For example, the price of GBP 1.00 product would be displayed in advance of 2002 as Euro 1.4, assuming a conversion rate of Euro=GBP 0.87654. After January, 2002 when Euro notes and coins circulate, it is unlikely that the retailer would keep an inconvenient Euro price of 1.14, the retailer would change the price to a convenient level of say Euro 1.10, and display a counter value of GBP 0.98
There will be dual pricing on many items until the public get used to the new single currency. Whether retail companies would agree to this due to the large cost that is would require is a quarrying. Both prices, in Euros and the national currency, will be stated side by side till consumers get used to the new single currency.
The irrevocable conversion rates for the Euro was adopted by the council on 1st January 1999. Only bilateral rates can be announced as yet. Euro will be rated with the other currencies taking into consideration the existing ECU rate. Why is it that only bilateral rates can be announced? The ECU shall be replaced by a reference to the Euro at the rate of one Euro to one ECU. Therefore the irrevocable conversion rates for the Euro have to be identical to the value official ECU expressed in units of the participating currencies on 31 December 98. Since the ECU is a currency basket, which
35

Page 30
South Asia
includes Danish krone, Greek drachma, and the sterling pound it is not possible to announce the bilateral rates of the irrevocable conversion of the currencies participating in the Euro area, which will be used after 31 December 98. The exchange rate will be fixed taking into consideration existing ECU rate. The conversion of 1:1 between ECU and Euro. At present, the exchange rate between the Euro and the rupee is Rs.66=l Euro and 1.11$=l Euro.
In order for a country to join the Euro, states must bring their economies closer, which is known as achieving the convergence. Four convergence criteria have been established for that purpose. They are that member states must avoid excessive deficits. Their performance is measured against two reference ratios: 3% of GDP for the annual deficit and 60% of GDP for the stock of government debt; inflation should not exceed more that 1.5% points that of the three best performing member states in terms of price stability in the previous year; the country's currency must have remained within the normal fluctuation margins of the European monetary system for at least two years) long term interest rates should not exceed more than 2% points the average of the three states with the lowest inflation rates in the Union.
Global Environment
The global environment has been supportive, until now, of the transition to a single currency for members of the European Union and the achievement of their economic objectives. Strong demand by advanced countries for exports from the Euro area, coupled with the depreciation of the currencies of Euro area countries over the past three years, has stimulated recovery in the Euro area and helped to offset the effects of the Asian crisis. As the growth in demand from these areas is likely to slow, however, it will become more important for demand within Europe to become self-sustaining.
There are also challenges for EMU in the global economic environment.
36

Europ - Bipoler International monetory system
* The crisis in Asia and other emerging market economies could produce adverse spillover effect on the Euro area and make monetary policy more difficult to carry out.
* If the crisis deepens further, external demand could widen and dampen the current recovery in Europe, which, in turn, could dampen confidence and domestic demand.
* In addition to the portfolio shifts expected as investors become accustomed to holding the Euro, financial market volatility could add to uncertainty in assessing the economic indicators that the European Central Bank (ECB) will be monitoring.
* The weakness of the yen over the past several years and the recent volatility in the yen-dollar exchange rate demonstrate how rapidly market exchange rates can deviate from those indicated by medium term fundamentals, such deviations could adversely influence financial conditions and monetary policy deliberations in the Euro
3: Շtl.
The Asian crisis, coupled with the possibility of a broader crisis in emerging markers, could influence the transmission of policy to the real economy if, for example, commercial banks in the Euro area have to make substantial provisions for non performing loans.
The Challenge of the Euro
The advent of European Economic and Monetary Union (EMU), which is scheduled for the beginning of 1999, will constitute a major change in the international monetary system. EMU's currency the Euro is expected to eventually challenge the dollar's hegemony in international transactions.
Relative Economic Size
The European Union (EU) and the United States each account for about 20 percent of world output and 15 percent of world exports,
37

Page 31
South Asia
but the U.S. dollar is used much more widely as an international currency than all of the current EU currencies combined. The larger economic base of the Euro and the elimination of the transaction costs currently involved in exchanging multiple European currencies are likely to lead to a gradual increase in the Euro's use as a unit of account in the denomination of trade flows, particularly in transactions between the Euro area and developing and transition countries. Moreover, if all 15 EU countries eventually join the Euro area, then more than 60 percent of their current foreign trade would be reclassified as domestic, so that EMU would be a more closed economy than those of any of its individual members. This factor and the potential for the Euro to be used for denominating foreign trade will help make the Euro area less susceptible to exchange rate changes than individual European countries currently are. Consequently, the Euro will make an attractive alternative to the dollar as a safe haven in the event of shocks to the world economy.
Political Underpinnings
A fundamental distinction will exist between the dollar and the Euro. The former is issued by a single political jurisdiction, while the Euro will be issued by a union made up of multiple jurisdictions. As noted previously, political stability is an important determinant of international currency use. Differences between say the states of Alabama and Massachusetts over the stance and mix of monetary and fiscal policies are unheard of, as are threats of any state to secede from the U.S. monetary union. Differences between, for example, Germany and Italy over macro economic policy issues cannot, however, be ruled out a priori. EMU will therefore, have to establish its credentials as a politically cohesive entity before the world is truly ready to move to a bipolar international currency system.
Contracts
All Existing contracts will remain in national denomination until January 2002, unless there is mutual agreement to use the Euro unit
38

Europ - Bipoler International monetory system
or where exceptions are provided in the legal framework for the single currency. For new contracts, however, the choice of denomination is a matter for bargaining among the parties conceded at the time when the contract is concluded.
In the case of contracts among enterprises, outstanding contracts will continue in national denominations unless both parties mutually agree to use the Euro unit. For new contracts, however, parties will have to decide which denomination to use at the time when the contract is drawn up. In practice this could imply that the strongest bargaining power could insist on the use of the Euro unit. However, smaller companies should not have difficulties in coping with some of the transactions in Euro units given that banks will be able to undertake the conversions.
As for wages for existing contracts, these will continue in national until till January 2002, unless staff agrees to use the Euro unit beforehand. In general, it would be possible for companies to require that new employment contracts be specified in Euro units, although national legislation on this matter may have specific rules on the payment of wages.
In daily transactions where outstanding contracts exist, these will continue in national denominations. New contracts should be drawn up in Euro units given that both parties agree. But the situation in shops is different given that buying in a shop involves no initial contract and requires mutual consent. Neither party could insist on using Euro till 2002.
Small and Medium size enterprises may face specific challenges with the changeover on the account of their limited technical and financial resources. Such enterprises may face a challenge in dual pricing and in conversion of machines for Euro compatibility. Therefore, in determining a changeover plan for their company, managers need to weigh up carefully the advantages and costs of using the Euro during the transitional period. The balance of
39

Page 32
South Asia
advantages of cost will vary from company to company, depending upon factors such as Sectional activities and the degree of international exposure.
Impact on Sri Lanka
It will have a very positive effect on Sri lanka. Except Having to worry about the changing of machines Euro compatibility to accommodate any transaction of this new currency, Sri Lanka is not likely to face many problems. There are a number of advantages in dealing with a single currency. It is stated that trading with Europe will be easier after the single currency, because it will eliminate exchange rate risks. By eliminating exchange rate fluctuations it will provide a common unit of account for commercial activities. This will improve the functioning of the single market also. Cross border trade and investment will be stimulated and as such many markets will witness an increase in competitive pressures. The impact will vary from sector to sector. However non - financial activities will also be impacted for a variety of reasons. But out of these price transparency will be an advantage for Sri lanka. This is because companies will find it difficult to maintain high price differentials between countries the pressure will be greatest in order regions and high value goods which are easily transportable. Ordinary consumers Stand to benefit from improved price transparency. All in all, competition and transparency with in the member states will open up better trading opportunities to Sri Lanka. There will also be a reduction. in transaction costs. Yet, member states are entitled to by their own economic policies, taxation, etc.,
In sum, the Euro certainly possesses the potential to challenge the hegemonic role now played by the U.S. dollar in international transactions. Whether the Euro will fulfil that role of go the route of other challengers to the dollar will, to a large extent, depend upon the credibility both in terms of inflation performance and political cohesion garnered by EMU in the years leading into the twenty-first century.
40

Europ - Bipoler International monetory system
References
l.
George B. Tavlas. The international use of U.S. Dollar- An optimum Currency Area perspective:- Finance and Development Sept. 1997.
Peter S. Heller and Steven, "Implications for Savings of Aging in the Asian Tigers" IMF working paper 97/36 Washington IMF.
Bade Robin, Central Bank Laws and monetary policy. Unpublished mimeo Dept. of Economics, University of Western Ontario, December 1997.
Klaas knot, Donogh McDonald, Policy Challenges for the EURO Asia Finance and Development, December 1997; Washington. IMF.
John Green And Philip, The Euro Area and the world Economy. Finance and Development - December 1997 Washington IMF.
41

Page 33
4
EOUALITY AND EQUITY IN EDUCATION: AN ANALYSS OF THE THEORETICAL AND
DEOLOGICAL PROBLEMS N
THE SAARC NATIONS
Saba. Jayarasah
Introduction
The main objective of this paper is to study equality and equity in the educational process in the SAAC nations, giving emphasis on the theoretical and ideological implications. On 10.12.1948 the idea of equality was highlighted in the Universal Declaration of Human Rights by the General Assembly of the united nations where the principles of nondiscrimination and the right to education were strongly advocated. Based on this declaration the general conference of the UNESCO (14.12.1960) advocated and elaborated the concepts of equality of opportunity in education. In reality the implementation of equality and equity directly depends on the ideology of the executive agencies.
General Background
The SAARC nations have unique socio-economic and educational features. There is a heightening sense of alienation, a waste of resources and a failure to deploy effectively the available knowledge System related in the culture of the people for a sustainable development.

Equality and equity in Education
Certain Basic statistics in Respect of
SAARC Member Countries
Country Population (million) Area
aSff mid - 1985 ('000 sq.km)
Bangladesh 100.6 144 Bhutan 12 47 India 765.1 3288 Nepal 16.5 141 Maldives 0.2 0.3 Pakistan 96.2 804 Sri Lanka 15.8 66
Source - World Bank - Develepment Report 1987 pp. 202,214
The SAARC nations vary in size, population, per capita income and literacy rate.
Literacy rates of the SAARC nations are as fellows:
Sri Lanka 一 89% Bhutan - 12% Nepal - 199% India - 4.8% Pakistan - 35% Bangaladesh - 26% Maldives - 32%
Source - Sri Lanka socio-economic Data - 1993. Central Bank of Sri Lanka.
The SAARC nations comprise 20 percent of the world's population. Per capita income levels range from a low of Nepal to high of Maldives. These low levels of per capita income are further aggravated by an inegalitarian distribution of income, an off sheet of which is the high incidence of poverty,’
The SAARC nations are sharing common problems in relation to education and development. The paradox is that the member nations
43

Page 34
South Asia
regard the SAARC as a component of their foreign policy not development policy. It is the result of the political ideologies existing in the SAARC nation which range from ideal capitalism to radical communism.
Colonial Influence
SAARC countries had a long experience of colonial education which is still a matter of heated debate amongst educationists. The colonial education systems have been accused of being little more than tools used by capitalists to exploit the underdeveleped world and to keep their peoples in their subjection. Most of the SAARC countries have gained political independence but still the impact of colonial rule exists.
The following are the main educational problems created by the colonial rule.
(a) Regional imbalance in education (b) Uneven developmental patterns (c) Deterioration of traditional values (d) Dual standard in education (e) Irrelevant curriculum for the real social needs. (f) Promoted metropolitan power (g) Little concern for developing mass education
(h) Promoted greater dependency on western power and
thoughts
(1) Promoted westernised view point among the educated class (j) Disintegration of traditional educational process
(k) Mis-match between the educational process and the world
of work.
(1) Educational process alienated the taught from the society. (m) Inequality and inequity in the educational opportunities
44

Equality and equity in Education Five decades after the end of the colonial period. SAARC nations are facing several socio-economic crises. There are three dimensions of the present crisis.
1. The growing polarization of society along ethnic
lingustic or religious lines
2. The perceived failure of highly centralised structures of political power to give effective political representation to all strata of Society.
3. The collapse of the approach to development in the post
colonial period in South Asia.
Definition of Equality and Equity
Equality in education means equal availability of educational opportunities for every citizen irrespective of ethnic greup, language, race, sex, caste, religion, social origin economic conditions orbith. The concept of equality does not assume that all individuals are equal in capacities.
Equity in education means impartiality in the availability of opportunities to every individuals of the society.
The development of democratic thoughts in SAARC countries have contributed to the formation of democratic social system which favours the doctrine of equal rights, equal opportunities, and equal benefits for all citizens. Conflicts in ethnic understanding, religious understanding, regional variations, economic variations, and lingustic variations are the major factors affecting equality and equity in education in SAARC countriese
In many cases in the SAARC nations it is obvious that there are too many variations among the different cultures. People of one ethnic group have different ways of life, traditions, lingustic patterns, conventions which have hardly any similarity with the ones being maintained in the other ethnic group.
45

Page 35
South Asia
The existing social stratification is one of the major problems in bringing about a desirable change in the SAARC countries where educational opportunities provided by the respective governments since independance affected the social structure. Education brought about an upward mobility and westernisation to certain sections of the people. Upward mobility is the process where people being benefited by the education and employment try to rise high by claiming a higher status. In the Indian social context it is called sanskritisation.In Tamiliam context it is called "Melongel'. Westernisation is the process where individuals get English education and follew modern occupations which are more attractive and adept westernised style of life and thought. The educational process of the SAARC countries has been providing upward mobility to only a certain portion of the entire population.
The literature on the SAARC reveals that economic growth is not the same in all nations and the upward mobility also varies from nation to nation. for example Sri Lanka provides more upward mobility than Nepal.
Education for Development
Education is the vital instrument for all round national development. SAARC nations have introduced educational reforms at all levels to achieve the changing socio-economic goals. There are number of factors which play their own role in national development through mutual interactions. Educational development causes development in other factors and vice-versa.
Economic development in the SAARC nations not only depends upon the growth of physical capital but also upon the growth of human capital. Human capital is largely defined in terms of quantity and quality of human resources. On the quantitative side it includes the size and characteristics of its population. On the qualitative side it includes cognitive talents, technical skills, enterpreneurial ability, capacity to innovate etc, Possessed by the population. Equality and
46

Equality and equity in Education
equity in education is fundamental to achchieve these ends. Equality and equity in education promote increase in all round production, reduction in fertility, healthy adjustments, and greater longevity. Investment in education has directly contributed to econemic and social development by applying knowledge to production process and social welfare. The major problem of SAARC countries is the creation of the capacity to create wealth. Therefore SAARC countries have to allocate more roseurces than usual.
Equality in education can serve as an instrument in changing the status of a person. There are other variables such as health, Social services, food, nutritions, per capita income, technical know how etc. Education accelerates the process of economic and cultural development. Educational development is important for all round growth. Education can bring about desirable changes with special reference to secio cultural context.
Equality and equity in education plays an important role in protecting the environment Mental equilibrium in individuals promotes environmental equilibrium and vice versa. Destruction of forest, destruction of land are major causes of deformation of environment in SAARC countries. Lack of education promotes destruction of thought and actions. Uneducation and poverty are said to be the greatest polluters in these countries. Education creates the awareness of the consequences of the activities with specific reference to the preservation of environment. If the entire population is given proper education the effectiveness of environmental protection will increase rapidly.
Role of Literacy
Literacy is a major factor in the development of SAARC nations. It is often considered to be an indicator of the quality of life. It is also an active and important component in the development process itself, and is linked in a way to economic growth."
Contributions of literacy for national developments are as follows:
47

Page 36
South Asia
Higher income
Higher productivity
Better awareness
Higher standard of living Better environmental protection Eradication of infant morality Improvement of people in development efforts Finding solutions to acute social problems Eradication of total poverty
Others
The Indian Model
Indian experience in the concept of equality and equity in education could be a model for the SAARC nations. The following are a few efforts made in the direction of solving the preblem."
(a) Common school system
Indian education commission (1964 - 66) has recommended this type of organization.
(b) Neighbeurhood Schools
The idea of common school system was further modified to cope with problematic situation in day to day life.
(c) Navodaya Vidiyalayas
The aim of this institutions was imparting quality education.
(d) Reservation of Seats in Public Schools
It was introduced in public schools to enforce equity in education.
(e) Universalization of Primary Education
It was introduced at the primary level for the children of age group 5 - 14.
48

Equality and equity in Education (f) Formal and Nonformal Programmes for Secondary
Education
Correspondance courses were introduced for secondary level. Individuals of age group 15 - 65 are considered to be involved in this programme of production and economic development.
(g) Higher Education
The educational opportunities at the higher level are provided on the basis of merit. Reservation policy is also followed to provide equity in education for the underpriviledge groups.
National policy of education in India (1986) has emphasized on the removal of disparities in education, considering the following provisions.
a. Women education
Education of scheduled castes Education of the scheduled Tribes Education of the backward section or areas Education of Handicapped Adult education
Distance Education
Even though the Indian model is progressive, social imbalance in educational opportunities is still prevailing.
The Sri lankan Model
A number of policy measures and actions have been adopted in Srilanka in order to achcheive Equality and Equity in education.' They are:
a. The provision of free tution in Government schools
Technical institutes, and at University level.
b. The adoption of the mother tongue of the pupil as the
meduim of instruction at the school level.
49

Page 37
South Asia
c. The establishment of Madhya Maha Vidyalayas or Central Schools throughout the Island where facilities are provided for study upto G.C.E(AVL) in both Arts and Science subjects.
d. The take over of all schools and Teacher's College for
management by the state.
e. Introduction of an Island wide scheme of scholarships in
Grades 5 and 8
f. The provision of free school uniform, free textbooks to all
school children
g. The introduction of a common curriculum in all schools in
Sri Lanka.
h. The establishment of the open University of Sri Lanka in a non traditional pattern to impart higher education without the normal criterian.
i. Several foreign funded projects were implemented since
independance.
The main draw-back and limitation of the Sri Lankan Model is the lack of provision for pre-school education which forms the fundamental structure of the whole educational system. The goverment is relectunt to take over the pre-school system. Children from well-to-do families are enjoying an enriched pre-school curriculum where children from poor families are not exposed to that experience.
There are regional imbalances in the educational opportunities in Sri Lanka. For example, Colombo district with a student population of 355,936 had 59 schools with A/L science classes, while Anuradhapura district with a 197,989 student population had only 16 schools with A/L classes offering science subjects. (Central Bank of Srilanka, Annual Report 1966, p.69)
India, Pakistan, Bangladesh, Bhutan, Nepal are providing free education for all the children. Literacy rate is very low in these countries. The credit goes to the culture pattern of SriLanka and
50

Equality and equity in Education
Maldives middle class culture which is basically oriented with educational aspirations. When compared to other countries in this region, the formation of middle class is very effective in Sri Lanka and Maldives. Improved literacy rate and improved standard of living have contributed to this situation. Though the Sri Lankan literacy rate is very high, the mis-match between the education and the world of work still continues. Maldives is also facing the same problem but the intensity is lower than Sri Lanka.
Theoretical and Ideological Problems;
The problem of equity and maintaining standards appears to be an important theoretical issue. It was pointed out by the Asian Development Bank sponsored Report on Education and Training (Education and Training in Sri Lanka, 1989). According to the traditional capitalist view, Equity and Excellence are Contradicting factors. Excellence is not confined to a particular class or group. The concept of "Excellence" is a powerful theoretical instrument used by the exploiting class to suppress the poor peasants and wage earners socially and ideologically.
According to Mrs. Jayaweera contradictions in Equity and Excellence are created by conceptual limitations. "As high abilities and talents are not confined to a socio-economic elite, it is not possible to provide opportunities for the fullest development of human potential in the total population without ensuring equity."
There is another theoretical problem regarding the concept of excellence. Performance in the traditional forms of stereo type examinations cannot be considered for measuring the real excellence. The traditional types of examinations are inadequate instruments to evaluate the creative and innovative talents of the pupils.
Quality of education in terms of urban elite is - "good command of English language skills". This trend is developing in all SAARC Nations. After the introduction of the liberalised economic policy, this trend is growing rapidly. Presidential Comission on youth in Sri
51

Page 38
South Asia
Lanka pointed out this concept from a different ankle. "The urban elite uses the English language as a sword of oppression, Kaduwa" to deny social mobility of the rural youth."
There are measurable dimensions of equality and equity of education. They are
a. Organisation of schools to meet the demands of the
underprivileged groups.
b. Accessibility to educational facilities.
Participation in education of the total population.
d. Outcome of educational opportunities. e. Measuring the negative trends such as - Drop out rates,
no-schooling rates.
f. Measuring the positive trends such as participation of low income group, female participation in education, participation of underpriviledged ethnic groups, Participation of rural population.
g. Organization of educational research on non traditional way to meet the demands of the sections hitherto unidentified.
h. Comparing per-capita expenditure of the schools/
Educational institutions.
Drawback in the Ideological Set-up
Though democracy is government of the people, by the people, and for the people, the practical side is very gloomy. Illiteracy, mulnutrition under employment, child labour, gender discrimination and ethnic deprivation, are some of the practical problems in the SAARC democratic set up. Exploitation web still continues in the democratic social system, regional conflicts, religious conflicts, ethnic conflicts, and gender conflicts are still existing in the SAARC countries. Under these circumstances, equality and equity in education cannot be achelieved by adopting social welfare measures only. We need much more thinking in finding solutions to these problems.
52

Equality and equity in Education
An education system cannot rise above the political ideologies of the nations, Middle class political ideologies have influenced the educational objectives in the SAARC countries. The ideology has many contradictions in itself. On the one hand it promotes social welfare, and on the other hand it enriches the activities of the exploiting forces.
A blend of development policy and idelogical balance is necessary to sustain the SAARC educational process. Lack of firm and humanistic socio-economic idelogies have generated imbalance in the educational growth. Inter-ethnic outlook and inter-regional disparities are continuing. Erosion of human values, growing dependence on foreign aid and thoughts are continuing. Genuine ideological foundation, which is lacking due to diluted democratic process and neo-colonialism, should be rectified for the betterment of the masses.
References
1. Asian Development Bank Education and Training in Sri Lanka, vols 1
4, Indian National Science Documentation Centre, New Delhi, 1989.
2. Ashfaque H. Khan and Annice Mahmood, Coordinating group for studies on South Asian Perpectives, Friedrich Ebert Stifting, Islamabad, 1983.
3. Central Bank of Sri Lanka, Annual Report 1996.
4. Dasen, P.R. and others (ed) Health and Cross - Cultural Psychology,
SAGE Publications, New Delhi, 1987.
5. Gupta, V.K and Sachdev, M.S., Education in Emerging Indian Society,
New Academic Publishing Co, Jalander, 1996.
6. Jayarasah, S. Seminar Paper, Graduate Teachers Professional
Development Organization, Jaffna, 27.7.1997.
S3

Page 39
5
PRVATIZATION OF EDUCATION: SOUTH ASIAN EXPERIENCE
M. Sinnathamby
Introduction
Privatization has come from some of the major market economy countries and that has followed upon both political and economic changes after 1970's. In the 1970's developed market economy countries were experiencing a slowing down of growth, a certain Malaise in their economics. The attempt to reduce budget deficits, to contract economies, to scale down losses, to shrink governments were part and parcel of the policy reasons of those countries. The guest of privatization has also arisen in the context of dealing with these economic problems.
The theme of privatization achieved prominence in the industrialized countries and it reached down to the developing countries gradually,
The interest in privatization has followed change of governments in some parts of the third world.
In countries where governments of socialist character which have had a wide record of Nationalization and of the establishment of public enterprises were succeeded / by governments with more moderate complexion.
The privatization issue in the South Asian countries is not entirely due to international factor. It has also come to us from the world out

Privatization of education
and particularly from the industrialized countries.
Though we had educational system pertaining to the social strata the concept of privatization as such is the product of the west.
Privatization of Education
Privatization is the transfer of management of state own enterprises from the public sector to the private sector. There are four types of privatization. They are:
1. Divesting
2. Contracting out
3. Leasing 4. Deregularizations (allowing private sector competition)
Due to the realization that the state own sector cannot provide goods and services as efficiently as the private sector and enormous subsidies are require to maintain loss making state own enterprises. The pressure has mounted from leading agencies, donor countries and Finance Ministers.
In order to maintain the class, religious, ethnic structure, privatization of education has been persuaded until recently.
Though the concept and practice of privatization is economic based, now I would like to apply the same to the education too.
As education is considered one of the social sectors it has wide range of implications. It attracts more capital (local + Foreign) on Infrastructure and Human resources. Due to the globalization process education has more link with developed capital markets and development of technologies.
Now it has been considered as one of the service industries with higher profits, higher tax revenues and higher foreign exchange earnings.
Education though in to does rot show visible output. But spending on education is to having considered as human investment which
55

Page 40
South Asia
leads to better employment, Higher earning and promoting entrepreneur skill at house hold level.
Certain countries like, that of ours consider allocating substantial funds to the field of education is far better and profitable when compared to spending money in solving the youth problems which could drive out of improper educational facilities and problems.
South Asian Experience
After independence the South Asian Countries wanted to make their state as welfare states. In India, Sri Lanka and other South Asian countries, in order to promote their influence over masses and win elections, they allocate much of their revenues to social development programmes and projects. In social development education plays a key role next to health.
Since 1944 Sri Lanka introduced free education and compulsory education to promote educational standard of the population. Education expenditure to the total Government expenditure was 14.4% in 1970, and gradually it decline to only 6.5% in 1990. Education expenditure to the GDP was 3.9% and 2.3% in the years of 1970 and 1990.
In Sri Lanka education expenditure has been largely for recurrent and expenditure of schools rather than for the improved quality of education. 52% for secondary and 10% for higher education is being spent. Student enrollment has increased by 61% to (4,299,000) 4.29. million during the period of 1972-1990. In the mean time, the student population has a percentage of the general population of the relevant age group increased from 56%-74% and the new admission increased to 385,000 by the end of the year 1990.
Due to this quantitative expansion the governments are forced to spend much of its revenues to education.
Though the governments spent much of its financial resources on education the mismatch between education and employment has become one of the major problems of Sri Lanka. The same situation
56

Privatization of education
is prevailing in India and other South Asian countries.
As pointed out by the presidential commission on youth in 1990, about half a million of youth are turned away disappointed and frustrated being unable to qualify for GCE O/L or as entrants to the Universities. At the same time educated unemployment also increased immensely and induced the youth unrest in North and South of the Island. In the total of unemployed 44.1% and 37.5% respectively were of GCE A/L and GCE O/L qualifiers. This situation is prevailing not only in Sri Lanka but also in other South Asian countries.
The same presidential commission report stressed the hazardous impact of the continuous process of elimination in the secondary education sector as enlarging the number of demoralized and disappointed youth, blaming the system of education. and indirectly the government spending on education with considerable justification for their unfulfilled aspirations.
The impacts and the outcomes have not been to the ideals setforth in their educational plans.
In this context I would like to suggest that the governments should pay more attention to divert its expenditure from education to labour intensive economic Sector and from general education to vocational and technical education. And also, it is better to handover the educational institutions to private sector to save financial resources to create more employment. and promote science and technology which could push the future development with social justice.
Privatization will safeguard the educational opportunities and rights of the minority groups of the south Asian countries.
I would like to quote an example of western country in this connection. In France 95% of the population is Roman catholic. Educational system is though controlled by the government itself, it is in the hands of the Roman Catholic. The reason is homogeneity. When there are differences in ethnic, Religious and other sectors, there will be a pressure for privatization. South Asia with its population over one billion will have to accept privatization in order
57

Page 41
South Asia
to promote socio-economic harmony and development. And also privatization will help to maintain democracy in these countries.
The public debt of the South Asian countries are increasing rapidly, due to its heavy expenditure on education too.
In Sri Lanka, public debt stood at Rs. 14,564.3 million in 1975 and it has gone upto Rs. 632,045 million in 1995. Transferring the educational institutions to private sector is not a new concept or practice to India and Sri Lanka. Private system of education is the feature of Western countries even in the 19th Century. In Sri Lanka even before independence-during the British period-private educational institutions have been supported by the governments in the view of safeguarding religious differences and reducing financial burden of the state. Even in 1960, when the Sri Linking government took over the schools, they did not closedown private Schools. They did not close the doors to private sector. Private educational institutions have been allowed to continue their efforts, even the state schools were let free and it is a concept, one should think deeply of the intention of the Sri Lankan governments.
Even in 1996 there were 625 non government schools run by private bodies. Not only in general education but also in higher education, contribution of private sector has been welcomed by the state. In 1980's permission was given to private sector to step in medical education. But Due to the opposition from the public, the Colombo private medical college was affiliated to the University of Kelaniya in May 1988.
In India private sector involvement in higher and technical education in supporting their education system is remarkable.
In this context I would say It is better to appoint a committee to draw the guideline to transfer the expensive educational areas and institutions to private sector. At the beginning there may be difficulties and opposition from the public. Privatizing the education could lead to Some problems. There are some of the arguments against privatization.
58

Privatization of education
1. Privatization will cater only self-centered interest groups and not the lower strata of the society. It will lead to the total negligence of the lower strata of the community and induce dropouts.
2. Many public services are natural monopolies. So they should be operated by the public sector. Education is the fundamental rights for any individuals. Therefore it should not be tackled by the profit motivated private people.
3. The education must be provided by the state to ensure that the poor will have access to it. But heavy subsidizing state education system can harm the poor. (Taxation on essential will increase and that will affect the poor Ex-food. Rice Ration book - free book issue) government monopolists are not concerned with quality of service as there is no competition.
4. Public services should be organized for services and not for
profit.
Suggestions
I have my confidence to give the following suggestions.
1. The extent to which the government should participate in business in relation to the long-term educational development. This should seek to define the areas of education in which the government will participate and the areas of education that will be reserved for private sector.
2. The present local authority should clearly declare what its educational policies are and recast it's intention if there any changes in educational programmes. Where society demands it is necessary that the government be the decision maker.
3. The procedure that will govern the process of privatizing
government educational institutions must be clearly laid down,
be open to public knowledge and there must be public
participation in the process when state educational institutions
assets are offered to private individuals or companies, either
59

Page 42
South Asia
as a transfer of ownership or of management. The government's intentions must be clearly stated and the selection of the new owner or manager must be done in accordance with open and standardized procedures which will allow all interest parties to make their bids on a competitive basis.
. There should be a public accountability for any educational
institutions, wether it is private or state controlled. Any interested member of the public should have the right to question improper conduct of the management boards of such institutions.
. Introducing educational voucher system to the target groups.
The target group should be determined according to the socially disadvantaged religious and ethnically, besides structurally.
Conclusion
I Submit under the above circumstances that privatization or not
is not a problem of a homogeneous society. Where there are ethnic, religious, linguistic differences, privatization to a certain extent is unavoidable. This is exhibited where there is homogeneities in France and where there are the differences in the U.K. and the United States as well as in Canada.
Our educational system in Sri Lanka warrants an immediate and
purposeful change in the educational system.
References
1.
Elliot Berg (1988), Privatization in the Developing World, Central Bank News Survey, Vol.8, No. 3 & 4, Central Bank of Sri Lanka. Colombo. Jeyawardena, N.U. (1988), Different Roads to Privatization, Central Bank News Survey, Vol.8, No. 3 & 4, Central Bank of Sri Lanka, Colombo. Naosumi, Atoda (1977), A Privatization Plan for Japan's National Universities. Japan Echo, June 70Kyo. Siriwardena, C.J. P. (1991), Recent Policy Changes Introduced for the Development of Education Sector in Sri Lanka, Central Bank News Survey, Vol. 11, No.3, Central Bank of Sri Lanka, Colombo.
60

6
THE NECESSITY FOR STRUCTURAL CHANGE N UNDER DEVELOPED COUNTRIES WITH PARTICULAR REFERENCE TO SOUTH ASA: HEALTH AND ECONOMIC PERSPECTIVES
Chelliah Elankumaran
1. Introduction
Over the last few years, it seems that the poor of the world have suddenly been "rediscovered', as they have increasingly become the main focus of various institutions and Programmes. The world Health Organization's Primary Health Care (PHC)' and Health For All by the year 2000 (HFA/2000) are some of the approaches which try to solve the problems of the poor dealing with them (David Jenkins, 1990). We feel that this approach is very poor and naive as it fails to look at the role of the individual in society and at the historical causes of poverty. The purpose of this paper is to examine the interaction of poverty and disease, rather than criticizing the above said approaches.
By arguing that the causes and cures of disease are dependent on income and wealth, we will suggest that substantial structural changes are needed to attack the existing income distribution, which in turn will have beneficial results on the health of individuals, since the causes of disease are so embedded in the socioeconomic structure of a country and the world, approaches like PHC and HEA/2000 will not be able to significantly affect the health status of the poor, for so long as they remain within the vicious circle that causes their poverty.

Page 43
South Asia
First of all we will see how disease is affected by education, water etc. and then will lead on to show that those factors that cause the disease are in turn dependent on income and wealth, which in turn are dependent on the class characteristics of society. We will finally analyses all this evidence in the broader frame work and suggest the need for structural change, if the health problems are to be sincerely attacked.
2. The Role of Socio - Economic Factors on Morbidity.
Various studies, several of which have been conducted by world Bank, analyses data related to disease and its cure in underdeveloped countries (World Bank, 1980). The writers of these papers have argued convincingly that a large percentage of disease in the under developed countries are derived from socio-economically conditions. The factors that we have been able to observe which affect disease are given in the equation below;
f(W, S, H, E, N, G, M) Where,
- Disease of an individual or family, - Water
- Sanitation
Housing
- Education
- Nutrition
- Gender
- Health facilities
There may be some other factors such as anxiety, lack of exercise etc., but we will not consider them as, we look at the Disease of poverty'. We will try to examine the effect of each variable, treating Some separately and some collectively.
Water, Sanitation and Housing
In underdeveloped countries, the most widespread disease are those transmitted by human feces and these diseases spread most easily in
62

The necessity for structural change
areas without community water supply system. The resulting intestinal infections such as typhoid, cholera and entireties have a severe debilitating effect. These faecally related and faecally-transmitted diseases are derived from contaminated food, water and soil. Further, if water is lacking or is not safe for drinking, diarrhoea diseases will spread more easily.
A major study on the effect of drinking water on a population in Malaysia showed that "a high proportion of the inhabitants reporting infant deaths lacked adequate water supply'(Sephen Long-range and Tracey Vanisickle, 1991). The study concluded that "access to internal piped water in the household is likely to be of most direct effect in lowering child mortality by reducing exposure to water-borne diseases, particularly diarrheal disorders". Other studies in underdeveloped countries have shown a reduction in diarrhoeal due to better water and sewerage conditions. Amongst the 50 poorest nations in the world, only 4 countries are in a position where more than 40% of their population has access to safe water. Moreover, in rural areas, where the majority of the population reside, even fewer people have access to water. The case is similar far sewerage and sanitation facilities (Zaidi, 1985).
Housing conditions and density per room are also important factors affecting health and disease. As increasing "progress' and "development” takes place in the Third World, and as the agricultural sector becomes further mechanized, a great deal of displacement from the land occurs. The urban areas of most underdeveloped countries have grown to sizes which only signal chaos and decay. Employment and housing are probably the most seriously affected sectors in the urban economy, mainly due to migration. The housing conditions in most cities of the Third World are extremely poor and are an ocean of disease of all kinds. The mere fact that disease infested inhabitants have to share the same room with those who are often healthier, is a health hazard in itself. Airborne diseases, such as tuberculosis, bronchitis, meningitis and chickenpox are passed on to other members of the overcrowded household and, as in most cases, chilisaggins most vulnerable population.
63

Page 44
South Asia
Education
Another important factor which is responsible for the individual's and the family's health is education. Since it is the female (usually the mother), who is responsible for bringing up a child, the level of literacy and education of women is of significant importance in determining health of a child. A study of Kerala, India has shown that "the high level of literacy and education among females is the one factor which has contributed most to the improvement of health status of infants and children" (World Bank, 1980). A study in Brazil has found similar results and says quite conclusively that an "increase in maternal education accounted for a larger share of the mortality decline between 1970-76 than any other single factor" (Merride, 1983). In this paper it has also been shown that parental education is positively related with the nutritional status of their children.
The effect of education on health is manifold. There is the income effect where as one's education increase, the level of income increases with its varying manifestations. There is a further effect of education. Increased education brings a greater awareness of health in general, and results in a higher value being attached to health and hygiene. However, the existing conditions show a very bleak picture. Only 7 of the 50 poorest countries have had literacy rates above 50% in 1985 (Zaidi, 1985). Thus any attempt to remove disease requires a direct change, on the issue of education of women in these countries.
Nutrition
Food in adequate quantity and quality is probably the most important factor effecting disease, especially in the case of children. A child without adequate nourishment is highly vulnerable to viral, bacterial and parasitic infections and infestations as measles and whooping cough which are now controlled by immunization. These diseases which are often harmless for a properly nourished child frequently prove fatal for under nourished children. Malnutrition has been listed as a primary cause of death in children under the age of 5 years. It has been shown that malnutrition is an important contributory
64

The necessity for structural change
cause of illness and death. A study in Bangladesh shows that diarrhoeal diseases resulted in a large number of deaths among undernourished children (Osmani, 1980). A study in Brazil mentioned above has also identified nutritional deficiencies in 74% of measles deaths.
Gender
In so-called "traditional societies', where agriculture is still the major contributory factor to the national income, a male child is valued much more than a a female child. The male is an "extra hand' and will be able to bring in some income, while a girl is considered a liability as she has to be brought up and married of at great expense. (due to the dowry system), to the family. In countries where social and cultural taboos restrict woman from work, the economic value of a male is further enhanced. Thus one can understand why there would be a bias in favour of male children. Such a bias, will most probably be manifested in the form of greater food handouts by the parents to the male members of the family. In situations of society, such handouts will cause nutritional deficiencies in girls resulting in poor health. This may further result in the poor health of their offspring, commencing a vicious circle of poverty and disease.
A study in Bangladesh has looked at sex differences and has shown that in its sample, 14.4% of female children were classified as several malnourished compared to only 5.1% of males. The percentage of moderately malnourished girls also exceeded that of boys. It was also discovered in this study that per capita- male consumption of food consistently exceeded that of female in all age groups (Chen, et al., 1981). The authors concluded that the health and nutrition behaviour of the parents favoured male children, as boys are more economically valuable than girls.
Access to Health Facilities:
Once an individual has been confronted with disease, it is natural that he or she must turn to some means of cure. In many under
65

Page 45
South Asia
developed countries, people turn to their traditional healers, whether they be in the form of "doctors' or 'saints', to cure them of their ills. This is due to some extent, to the low level of knowledge about health care, and ignorance of modern facilities. At the same time these cultural traits alone are not to blame for the lack of use of health services. Very often it is the distribution of health facilities which discriminates against a certain population merely due to geographical location, ethnic and political regionalism. It is very much clear in the region of Jaffna peninsula (Ilankumaran, 1997). Even the simplified urban-rural dichotomy illustrates the pattern of health facilities in an under developed country.
Although as much as 70% of the population of most under developed countries reside in rural areas, at best they may have just 15% of doctors, 10% of hospital beds and 5% of nurses available for their care (Zaidi, 1985). Moreover, in societies where the private sector is allowed to function, many individuals fail to reach a doctor because they can not afford to. Thus, even in urban areas, which have a greater concentration of health resources, there is still not an equitable distribution of resources between the poor and rich. Even if the facilities are available, it does not really solve the problem. If a diarrhoea-ridden child comes for treatment to any hospital or doctor, by prescribing medicine, the child finds only temporary relief. The fact that the child must return to the environment which was responsible for the disease in the first, place, nullifies the entire process.
3. Economic Status: Income and its Role
In the above discussion, we centered on the factors which are responsible for disease, but those underlying factors have not been dealt with. Now we will examine how these factors are linked to the income of a household.
It is quite clear that the poor in the underdeveloped countries are
characterized by a lower health status. Our country, Sri Lanka, has
an extensive health care system, which is utilised as much by the 66

The necessity for structural change
poor as the rich, it was found that, "the morbidity rates for those in the lowest income groups were 12.5 percent higher than the average of all groups'(World Bank, 1980). In the Brazilian study mentioned above, it has been shown that income differentials determine, to a great extent, mortality patterns, particularly in the case of infants and children The city dwellers have a higher probability of a longer life provided they have great economic resources. The same study also reveals that there is a significant increase in infant deaths as real minimum wage falls.
Nutritional status too, in very clearly linked to the purchasing capacities (income) of a household, and numerous studies have supported this view. If we look at the global level, it is argued that, malnutrition is the result of the unequal distribution of income and not the result of an insufficient availability of food. It is clearly a poverty problem and not a food problem."(World Bank, 1980). The study done by World Bank shows evidence that, although 55% of the population of under developed countries suffers from nutritional deficits, this deficit is only 2% of the world's cereal production. Thus, the widely held view that the present malnutrition exists because world population exceeds world food supplies is deemed false. The unequal distribution on a world scale is further sharpened within the poor nations.
A study by Osmani, mentioned above, deals with relative income and the distribution of income in relation to malnutrition. He believes that 'it is not the quality of food, nor the competition of the food baskets, but simply inadequate quantity of food consumed which is responsible for nutritional deficiency.
According to him, this deficiency in nutrition is a consequence of a grossly unequal distribution of purchasing power in the country. A reduction in the inequality of income and consumption will have a positive effect on the purchasing power of the poor and thus reduce the incidence of malnutrition. Even in unprecedented growth in the overall income and consumption levels, Osmani says, will not make any substantial improvement in the problems of malnutrition in
67

Page 46
South Asia
Bangladesh. "Without radical shifts in the pattern of income distribution even the achievement of seemingly impossible feats in the production of food or in the growth of GNP will not ensure adequate nutrition for most of our people in the near future."
Various studies have also been shown the link between income and education. A study on India revealed that literacy rates 'were uniformly positively associated with family mean per capita expenditure (World Bank, 1980). The same study also showed that as income rose, participation rates in primary education rose. Education and income play another role which affects health status: increased education brings in increased income, which in turn can be spent on better diet, better sanitation and the effective purchase of drugs, medical care, and better information.
As mentioned briefly above, in a country where there is a large private market, where services of doctors become commodities and are sold like any other good, it is the poor households who are bided out of the market and are unable to purchase medical care. Not only is private medicine costly to the poor families, but government sponsored projects are not much better. With most of the hitched facilities, situated in urban areas, access to them by the rural population is quite difficult. The cost incurred in transporting the patient to the bigger hospital can be quite prohibitive for the poor family. The affluent rural household clearly does not face problems of this scale, and due to its financial resources has easier access to urban doctors and facilities. Income clearly determines access to better health facilities, for if one is rich he can demand the latest and the best' in health care, not only in his own country but anywhere in the world. Thus the above evidence shows that although there are a number of factors which are responsible for health and disease, all of them, to some extent, have their roots in income.
4. Need for structural change: some concluding Remarks
"We now turn to the implications of the proceeding statement; "A number of factors responsible for health and have their roots in
68

The necessity for structural change
income" in terms of the health policy of governments, and of the functioning and distribution of the health system in under developed countries. Having established the link between income and disease, we must now examine the factors responsible for the low and unequal levels of income. Of even greater significance is the "distribution of the means to decide on the distribution of wealth and income; the distribution of political power is important at village, district, national or global level, whetherit manifests itself in the form of an individual or in the form of some collective; i.e. government (Fry & Hasler, 1986).
The roots of income inequality and poverty rest in the hold of assets (both tangible and intangible). In most under developed countries it is agricultural land which is a measure of wealth and income, since nearly 60-80% of population live in rural areas and derive their income from agriculture- related activities. Yet, land ownership is concentrated in the hands or a small minority, while the majority of the rural inhabitants are either landless peasants or own only subsistence level land holdings. In the case of Brazil "residence in the rural areas and worked in agricultural occupations raise the likelihood of poverty; 60% of the poor are located in predominantly rural areas and 68% are in agricultural occupations" (Merride, 1983). In Malaysia, India, Thailand, Pakistan and even in Taiwan, the incidence of poverty is substantial in rural areas and clearly, income increase. with land holdings. The central massage of the above mentioned work is that the ownership of land is of primary importance in determining poverty and economic position.
The poor are thus pushed into a tight trap they do not own land, they are not educated, they live in rural areas and thus they have low incomes, and finally, that is why they are always unwell. As we have said above, this unequal asset distribution is a cause and result of capitalist society. If one wants to improve his nutritional intake, it is suggested that he get food subsidies rather than cash which may be used differently. School feeding programme, and "Jana-Sakthy', implemented previously have been given up or partially given up by the government of Sri Lanka. However, "Samurthy programme' has
69

Page 47
South Asia
been introduced by the present government and it is partially successful in the way of eradication of poverty by self-employment, investment on small scale industrial works etc. (Fernando, 1996). Merrick argues that, "Health and Nutrition Policies may be more attractive than other policy instruments given their humanitarian appeal. Opposition from upper income and politically powerful groups may be less vigorous than in the case of welfare assistance or a negative income tax.
We feel that the tone of such "redistributive welfare” programmes is one of charity where, the benevolent rich are given some sort of blacklash to the poor. The problem with such types of programmes is that they are depended on charity, which means that the dependence of the poor on the rich is made to increase further. Moreover, such basic needs type approaches never look at the causes which have resulted in the need for these programmes. It is clear that there is a need to give better health care to the poor, but if we are committed to genuine and lasting improvement, we must determine why the situation exists in the first place. The basic needs approach is an historical one and takes the present as a staring point. Unfortunately, this is not a sufficient condition for alleviating disease or poverty and we must look at the cause of poverty before we prescribe medicine.
In the very few democracies that exist in the Third world, it is possibly necessary to build a few health centres and schools in rural areas and urban slums as a drive to gain votes. However, most under developed countries are governed by military or civilian dictatorship which are not accountable to the masses and thus spend public money as they feel fit. With defence, the bureaucracy and law and order services claiming a great degree of public funds, little is left for the health sector which is considered unproductive. Sri Lankan people are experiencing this type of phenomena for a decade. Within the health sector itself, a greater amount of money is spent on urban hospitals and facilities which favour the predominantly urban ruling classes. In some cases, not only do they fail to build more public and social services, they let the existing services deteriorate. It is important
70

The necessity for structural change
to understand that disease and health are not to be seen in vacuum. The whole setup of health care services, medical education. nutrition, water housing and income need to be examined in a social, economic and political context.
The recent Nobel price winner, Amartya Sen (A world recognized economist), examines longevity, income distribution and development in under developed countries in one of his publication (Sen, 1988). He argues that in Sri Lanka health care is better distributed than in most under developed countries. Further specific food programmes have reduced the concentration of income distribution quite significantly and have also improved the nutrition of the poorer sections of the population. Government policy has been actively redistributive and health services have had an "orientation towards wide distribution". Sri Lankan society is not "socialist” by any definition, but social and economic policies which have consciously been followed in the past and have given a favourable rank. However, in this part of Sri Lanka, the Jaffna peninsula is given an exception due to various political and sicio-economic problems. Mrs. Bandaranayake's Social Democratic government of the 70's developed the inherited system further and tried without, however, changing Substantially the Social and economic structure, to distribute income and facilities more equally. The fact that there have been numerous reversals in the reforms of subsequent governments in Sri Lanka with unpleasant results, precisely underlines the need for structural change. Governments which fail to alter the economic and social conditions can make at best short lived temporary changes in society which can be reversed when someone else professing a different ideology comes to power.
We believe that if "health for all" is to be achieved either by the year 2000 or any time at all, certain changes must be implemented. The fashionable primary health care approach rests on a number of prerequisites:
i) Equally accessible health services;
ii) Preventive rather than curative emphasis;
71

Page 48
South Asia
iii) Adopting appropriate technology; iv) Active participation by the community; v) Proper nutritional status and purified water supply, and vi) Education to all children and abolition of child labour force.
References
1.
10.
ll.
David Jenkins, C. (1990) Health for all by year 2000: A challenge to Behavioural Sciences, HYGIE, Vol. IX, 1990/3 pp. 8-12
World Bank (1980). Poverty and the development of human resources: regional perspectives. World Bank staff working paper. No. 406, Washington, D.C
Stephen Lonergan and Tracey Vanisickle (1991). Relationship between water quantity and Human Health: A care study of the linggi river Basin in Malaysia, Soc. Se. & Med., Vol. 33, No. 8, pp. 37-946
Zaidi, S.A. (1965) The urban bias in health facilities in Pakistan. Soc. Se. & Med., Vol. 20, pp. 473-482
Merride, T. (1983). The effect of piped water on early childhood mortality in urban Brazil 1970-76., World Bank staff working paper no. 594, Washington D.C.
Osmani, S.R. (1980) Poverty, inequality and the problem of nutrition in Bangladesh. Bangladesh Devi. Stud.8, 122, 1980.
Chen, L.C., Haq, E. and D'souza, S. (1981) Sex bias in the family allocation of food and healthcare in rural Bangladesh, popl. Devl Rev.7, 59, 1981.
Elankumaran, C. (1997) Health for all by the year 2000: Can Jaffna meet the target? A paper presented at the J.S.A. annual session held in 1999.
John Fry and John Hasler (1986). Primary health care 2000, Churchill Livingstone, Longman Group Ltd., New York.
Sepalika Fernando (1996). Samurthy programme: A new way to the poverty alleviation, Economic publication of people's Bank, November/ December 1996.
Amartya Sen (1988). Sri Lanka's Achievements: How and When? in Rural poverty in South Asia, ed. by T. N. Srinivasan and Pranab K. Bardhan, Columbia University Press, pp. 549-555.
72

z
COLONIZATION -- BORNE CULTURA
TRAUMA IN DEVELOPMENT: THE CASE OF INDA
A.V. Manivasagar
The central theme of this article will be limited to a description in the depth of cultural trauma that the people of India experienced and the structural implications of this shock. The true kind of development or modernization for India is possible only when we take into account this colonization - borne cultural trauma as well. Since tradition is the most indispensable constituent of culture, we are forced to assess the role of tradition in the context of India's modernization programme.
Distortion of History
The dichotomy of the countries of the world into developed and under developed, traditional and modern among the social scientists, and especially the economists and political thinkers and others interested in social engineering, has been so dogmatically accepted that several highly important factors, historical as well as logical, are either overlooked or clearly ignored. Whatever the motive, it remains undeniably true that this rigid classification was invented, nurtured and evolved to such a technical perfection by the thinkers of the developed countries of the world, that even the intelligentsia of the South Asian countries like other developing countries have fallen easy prey to this apparently impressive model in building future plans for their own countries. As a matter of fact, the intellectuals and administrators of these countries cling to this dangerously inadequate

Page 49
South Asia
classification with more zeal than their Western counterparts. Pointing out this unfortunate phenomenon Gunnar Myrdal observes:
If the intellectuals in underdeveloped countries understood how much this approach to their problems is tantamount to condescension, they would feel offended."
The euphemistic term 'developing', for the grossly underdeveloped countries of the world has done mere damage to their real "take-off than any other phenemenon singly taken. Apart from the logical ambiguity created by this loaded term as to whether a country is developing actually or not, or whether it will develop in the near future, it also conceals the cruel histcrical fact that the pair of terms, 'developed and underdeveloped, have been inversely related; that one is the cause of the other. Myrdal has made a very generous gesture by making a confession in the volume referred to in the following manner:
It is my view that our conceptions of underdevelopment, development and development planning as presented in most of the scientific and popular economic literature and still more ominously, in the plans of the under-developed countries, is heavily biased in a direction that is basically opportunistic. Our policy conclusions, therefore, are founded upon ideas about reality that are systematically, though unintentionally, falsified. (emphasis mine)'
In spite of this severe but truthful self-criticism, the basic fact that has generated this opportunistic distortion of history, has somehow escaped Myrdal. It is not so much the lack of sensitivity or a sense of concern but, truly speaking, the effects of world-wide imperialism. whether in the form of colonialism or neocolonialism, that has brought about the disease of under-development through the length and breadth of Asia, Africa and Latin America. Unless this fact of colonization is taken into serious account, the major obstacles to any successful planning can never be properly overcome. The study of development in an evolutionary perspective, as a set of interdependent processes through which a so-called "traditional society' is transformed into a 'modern society' has been developed in most of
74

Colonization - borne cultural Trauma
the social sciences in remarkable isolation of each other and in total ignorance of the basic fact of colonization. The classic example of such an attitude we find in W.W.Rostow's, The stages of Eonomic Growth. In the whole book, the phenomenon of colonization is hardly given any importance except on pp. 108-12, and that also in a most confused manner. Similar indifference to this basic feature of colonization is symptomatic of most of the discussions on development. Referring to such callousness, Robert I.Rhodes, a radical thinker, observes:
These efforts (of the evolutionary perspectivists on development) have, with few exceptions, been remarkably ahisterical. The history of the under developed world, a history of colonialism, is ignored. The result has been a pervasive tendency to label as 'traditional any characteristic of the underdeveloped world which has been an obstacle to develepment."
Since the great Latin American economist, Andre Gunder Frank exposed with remarkable clarity and ample evidence the fallacy involved in this evolutionary attitude, there has been a visible shift of attention among at least those social scientists who claim to be radical. Frank's own analysis in this respect is worth noting:
It is generally held that economic development occurs in a succession of capitalist stages and that today's underdeveloped countries are still in a stage, sometimes depicted as an original stage of history, through which the now-developed countries passed long age Yet even a modest acquaintance with history shows that under-development is not original or traditional and that neither the past nor the present of the underdeveloped countries resemble in any important respect the past of the now-developed countries. The now-developed countries were never underdeveloped, though they may have been undeveloped. It is also widely believed that the contemporary underdevelopment of a country can be understood as the product or reflection solely of its own economic, political social and cultural characteristic or structure. Yet historical research demonstrates that contemporary underdevelopment is in large part the historical product of past and continuing economic and other relations between the satellite underdeveleped and the now-developed metropolitan countries.
75

Page 50
South Asia
Subsequent Confusions
If the above analysis is applicable to the nationally sovereign countries of Latin America how much more true is it of a direct colony like India. When the social scientists of the developed countries of the West fail to take inte account a stupendous slice of reality such as colonization, one wonders how Myrdal can call such falsifications "unintentional'. However, such falsifications, apart from emphasising the ulterior motive of many such discussions on development generates as well as few fundamental confusions' around the term 'development'.
Confusion Between Development' and "Growth"
This confusion often tries to understand a total social change in terms of mere economic factors of "take-off. In order to understand the proper character and implications of modernization in our society, we must try to grasp social change in its entirety, i.e., both the quantitative as well as qualitative aspects of change. In short, development is more of a molar concept including the social, cultural, political and economic aspects of significant change. The humanitarian flair of the concept is obvious and absolutely essential to understand as well as bring about an overall improvement, especially in an erstwhile colony.
Confusion Between 'Undevelopment' and 'Underdevelopment'
This point has already been introduced in Andre Gunder Frank's quotation. Whereas undevelopment is an intrinsic failure of a certain society to initiate the necessary process of modernization (whetever be the reasons), underdevelopuent is, and has been invariably due to an exploitative use of its productive resources by some more powerful foreign agency. Paul Baran describes this unfair relationship intelling language:
76

Colonization - borne cultural Trauma
Thus the peoples who came into the orbit of Western capitalist expansion found themselves in the twilight of feudalism and capitalism enduring the worst features of both worlds, and the entire impact of imperialist subjugation to boot .... Their exploitation was multiplied, yet its fruits were not to increase their productive wealth; they went abroad or served to support aparasitic bourgeoisie at home. They lived in abysmal misery, yet they had no prospect of a better tomorrow. They existed under capitalism, yet there was no accumulation of capital. They lost their timehonoured means of livehood, their arts and crafts, yet there was no modern industry to provide new ones in their place. They were thrust into extensive contact with the advanced science of the West, yet remained in the state of the darkest backwardness."
And in the next line Paul Baran adds: "The outstanding case in point is obviously India." It is a matter of common knowledge now that the drain that India had suffered in the greedy hands of rising capitalism, left a permanent scar not only on her economic structure, but on all forms of social structure. Frank, by using the method of difference, we can see how a country which was reasonably isolated from this exposure could, by relatively free forces of history, build up its own capital surplus even from the agricultural sector. I am obviously referring to Japan after the Meiji restoration. Actually Japan was equally undeveloped, if not more, and yet she put herself on the track of capitalist development. Thomas C.Smith describes the pre-capitalist conditiens in Japan as follows:
Every effort was made for over two hundred years to suppress growth and change.... society was frozen into a legally immutable class mould ... Maintenance of the warrior class continued to take the surplus of society, leaving little for investment.... the closed class system smothered creative energies and tended to freeze labour and talent in traditional occupations. To sweep away these obstacles to industrial development was unthinkable.
Yet it is equally true that even under these conditions there was a rapid accumulation of capital in the hands of urban and rural merchants. Further instances can be drawn from the Latin American countries like Brazil, Chile, etc. The brilliant thesis of this kind of capitalist development of underdevelopment is put forward in Frank's
77

Page 51
South Asia
famous book, Capitalism and Underdevelopment in Latin America' According to Frank, the mechanism of this kind of exploitation is inherent in the very rise and history of capitalism and they can be listed under three headings: (a) expropriation/appropriation of surplus, (b) Metropolis-satellite polarisation and (c) continuity in change. If this analysis is true of Brazil and Chile, they are all the more applicable to India, because she was a direct victim of imperialist development. When England was appropriating the capital surplus, India's was being expropriated, when England was becoming the metropolis, India as a whole was becoming more and more of a dependent satellite, when England was experiencing change, Indian society was being made to stagnate against historical laws to the extent that she was being regarded by the social scientists of the exploiting country as a traditional society.
Confusion Between Traditional 'or Agricultural and "Backward
A failure to grasp this distinction has often led many of our own intellectuals to misconstrue the role of traditien in a colonized society. As a result, we have wrongly related tradition, attitudes, interests, institutions as causes of underdevelopment. It is no doubt necessary to avoid all the confusions enumerated above in order to understand and work with the concept of development; but especially for a country which has been mercilessly exposed to the ravages of colonization, such confusions can prove very costly, as is obvious from the present state of affairs existing in all spheres of Indian society. I have no intention of suggesting that no account has been taken of the phenomena of colonization; on the contrary, for a long time the evil effects of colonization on our econemy and political scene have been repeatedly pointed out; people like R.P.Dutt in his book, India Today, or Nehru in his book, Discovery of India and many foreign historians like Vera Anatey, Booke Adams, Paul A. Baran, R.I. Rhodes, Frantz Fanon, A. Memmi etc.' have amply exhibited the truth about colonization. Yet unfortunately, when it comes to the actual planning of different secters of society, one notices with grief an unusual
78

Colonization - borne cultural Trauma
callousness about history. One great reason, I submit, for this lack of awareness, is the considerable cultural damage that comes in the wake of celonisation. Therefore, by merely trying to reorganise the economy or administration, nothing fruitful can be achieved for the people of India. Marx observed long ago how a total cultural gap is created by colonization. He wrote:
England has broken down the entire framework of Indian society, without any symptoms of reconstitution yet appearing. This loss of his old world, with no gain of a new one, imparts a particular kind of melancholy to the present misery of the Hindu and separates Hindusthan, ruled by Britain, from all its ancient traditions, and from the whole of its past history.'
It is this cultural melancholy or a complete super-structural devastation that will be the subject matter of the major part of this study. I have a definite desire to drive the point that the unprecedented cultural confusion that was engendered by colonization is still affecting adversely India's smooth road to development. A large part of one's identity depends on ones cultural frame of reference; where that frame of reference is destroyed or even distorted, the entire community suffers from a dangerous schizophrenia, and this pathology profoundly affects every aspect of that community, be it economic, political or social.
Indian Cultural Melancholy
Lord Curzon said in 1901, "As long as we rule India we are the greatest power in the world. If we lose it, we shall drop straightway to a third-rate power.'For an imperialist Viceroy of great efficiency, that was a frank statement of the purpose of the British rule in India. Obviously power in those days meant more than anything else, a constant source of exploitable finance. Undeniably, British imperialism succeeded admirably. Nehru noted in his book, Discovery of India, that one of the few words that went into the English vocabulary in the early days was loot; by now it has been definitely established by the social scientists from different quarters that a lot of blood and Sweat, oppression and injustice, cultural frustrations and even human lives of India went into the making of an industrially
79

Page 52
South Asia
prosperous Britain, resulting in an inverse degradation of India's last bit of resources, econemic, secial, and cultural.'
The people of India, like any other celonized peeple, lost completely a sense of belonging te their own country, which can be termed as an unprecedented socio-cultural identity-crisis Both Fanon and Memi have beautifully analysed the dementing effects of the sad confrontation of the celonizer and the colonized from a psychological point of view. It is not this general phenomenon that will be discussed here, but rather the specific social and cultural problems that uniquely determined the future fate of subsequent Indian history. In India, at least, the defensive process of adjustment with the cultural shock of colonization took three different forms broadly speaking. To the vast majority of the Indian masses it was convenient to take refuge in absolute scepticism, almost indistinguishable from cultural inertia. For a long time it was customary to accuse the Indian peasantry of an attitude of extreme fatalism; but the cause of this attitude was not, as was customary to believe, the Hindu tradition but the historically generated empirical conviction that nothing will ever improve.
Secondly, for those who were culturally hypersensitive, the defence operated in the form of an imaginative escape into unreality, a glorified past that had everything one could humanly ask for. We can call this romntic revivalism, which was at times, almost paranoiac. The third kind of defence was to alienate oneself from the basic frame of given reference whether of the material or the non-material aspects; these people subsequently laid the foundation of the so-called 'modern gentlemen' in the city. They imbibed the capitalist spirit of acquisition without its productive participation; lack of any concrete ideology produced in them a singular kind of cultural split, with nothing to fall back upon and nothing to look forward to. These were not abstract or independent subjective factors; they were the direct outcome of the objective material conditions prevailing in the country during that period.
Once we take a proper account of the happenings in India, under the British rule, we can see through the myth that British rule was
80

Colonization-borne cultural Trauma
helping India modernise herself. I shall quote here the opinion of one of the British administrators in the early nineteenth century sir Henry Cotton who served in the higher bureaucracy of the British Government for thirty-five years. He wrote;
Our dealings with the land have been mere destructive of all ancient proprietary rights than were the old methods which preceded our own. Our rigid and revolutionary methods of exacting the land revenue have reduced the peasantry to the lowest extreme of poverty and wretchedhess, and the procedure of our settlement courts has been the means of laying upon them burdens beavier than any they endured in former times. Famine is now more frequent than formerly and more severe, and it is the irony of fate that our statute-book is swollen with measures of relief in favour of the victims whom our administrative system has impoverished.'
From what is quoted above, can any sensible person even dream of regarding colonization as having been instrumental to progress? As a matter of fact, Marx, because he often had to depend on the reports sumitted to the British Parliament, misdiagnosed the role of the railways in india. However, what I am trying to point out is the hopeless misery existing in the material sectors of India over the entire period not only during the East India Company's rule, but during the direct rule of the Crown. Bengal was for the longest time, except for the city of Madras, under British rule, and maturally experienced the worst kind of poverty and oppression. What was happening in fact under the guise of "rule' or "law and order' was in reality only plunder'. In the words of the English historians Edward Thompson and G.T Garret:
...a gold-lust unequalled since the hysteria that took hold of the Spaniards of Cortes' and Pizarro's age filled the English mind. Bengal in particular was not to know peace again until she had been bled white For the monstrous financial immorality of the English conduct in India for many a year after this, Clive was largely responsible."
In spite of Thompson and Garret's innuendo of "financial
immorality for what was rank imperialist lust for capital, one can
hardly be blind to the glaring truth that India's historical changes
were ushering in anything but modernization, though the extracted
8

Page 53
South Asia
surplus from the colony were helping England's own progress through the Industrial Revolutien, and an expanding ideological horizon in keeping with the new strides in her economy. This fact was stated in unequivocal terms by the American historian, Brooke Adams. Yet when the truth is so transparent, and further documents have been published confirming an overall regression or backwardness in India's material as well as cultural aspects like education, how can a famous modern social scientist (and he is not alone in doing this) of the stature of M.N.Srinivas stated that:
British rule produced radical and lasting changes in Indian society and culture. It was unlike any previous period in Indian history as the British brought with them new technology, institutions, knowledge, beliefs, and values.... During the nineteenth century the British slowly laid the foundations of a modern state by surveying land, setting the revenue, creating a modern bureaucracy, army and police instituting law courts, codifying the law, developing communications - railways, post and telegraph, roads and canals - establishing schools and colleges, and So on. The British also brought with them the printing press, and the profound and many sided changes this brought about in Indian life and thought
deserve a volume in itself.(emphasis mine)
This fact-independent lyric in praise of the British empire from one of the intellectuals of the victim country makes one seriously enquire about the mental enslavement or complete indifference to reality of the whole class. A little earlier, from one of the topmost imperial bureaucrats Sir Henry Cotton's own admission, we noted that the land system was more ancient' than the already feudal conditions prevailing in the then Indiayet the author whose quotation I have used just above seems to be impressed by the progressive measures in land introduced during the pax Britannica. Anybody with even a little acquaintance with the history of that time knows that the rulers resisted tooth and nail the introduction, or even a display of printing machinery in India. Such utter indifference to reality, such clinging to an unreal image of the British rule indicates a deeper cultural malady inbuilt into the attitudes of the whole class or So called middle class intelligentsia in a colenized country like India, This is also what I meant when I used the term 'identity crisis' when
82

Colonization - borne Cultural Trauma
referring to the cultural split that overcame the 'enjightened sector of the Indian population and which still continues unabated. No wonder, therefore, that modernization and Westernisation came to be accepted synonymously."
References
1.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Gunnar Myrdal, The Challenge of World Poverty, Penguin International Edition, London, 1970, p.25.
Ibid., p.21
W.W. Rostow, The Stages of Economic Growth, Cambridge University Press, Cambridge. (Paper back), 1971, p.4
Robert I. Rhodes, Imperialism and Underdevelopment A Reader, Modern Reader, Monthly Review Press, New York, 1970, p. xi
Andre Gunder Frank quoted from Ibid., p.5.
Authors have used several concepts as key terms for the purpose to diagnose and describe the effects of colonization on the cultural domain of contemporary South Asia / India. These terms are: "Cultural Confusion', 'tradition', 'modernity', 'cultural alienation' and 'communication snap'. Unless they are, at least, to a certain extent logically connected, they may appear as mere cliches. Paul A. Baran, The Political Economy of Growth, Modern Reader, New York, 1968, p. 144.
Thomas C. Smith quoted from Paul A. Baran, Ibid., pp. 151 - 152.
Andre Gunder Frank, Capitalism and Underdevelopment in Latin America, Modern Reader, Monthly Review Press, New York, 1967.
The literature is numerous by now; Specially, Paul A.Baran's, The Political Economy of Growth, chaps. V,V1 & V111; Robert I. Rhodes op.cit. Karl Marx quoted from A.V. Manivasagar's 'Colonial Legacy in Developmentalism", unpublished post-doctoral Research Paper, B.H.U, 1992.
Lord Curzon quoted from the editorial, The Pioneer (Lucknow Edition), 11.7.1993.
Jawaharlal Nehru, Discovery of India, Centerary Edition, Delhi, 1985.
Frantz Fanon, The wretched of the Earth Penguin, London, 1962; A. Memmi, The Colonizer and the Colonized, Beacon Press, Boston, 1967.
Sir Hentry Cotton, New India or India in Transition (1907). G.T. Garret quoted from Jawaharlal Nehru, op.cit., p. 208.
83

Page 54
17.
18.
South Asia
M.N. Srinivas, Social change in Modern India. Berkeley, California, University of California, 1968, p. 46.
The Slogan of modernism was first generated in the climate of ninteenth century Bengal (unhappily called the 'renaissance") and people like Rammohan Roy, Vidyasagar etc., wrongly advocated the cause of modernization. Nehru himself was no exception. During the freedom struggle, the Indian National Congress, witnessed a sharp inner party struggle on this issue with Nehru always championing the cause of modernization. During the late thirties and especially, early forties, the Young Turks' under the cultural leadership of Nehru sharply deffered from Gandhi's economic, political and social thoughts and regarded modernization as the zineth of development. This confussion finally culminated in the political slogan of the congress, of adopting the 'socialistic pattern' of society, as if patterns can be borrowed or superimposed without thoroughly restructuring the existing indigenous forces and factors.
84

8
DEVELOPMENT AND MODERNIZATION: THE DEOLOGY SOUTH ASA NEEDED
AND STILL NEEDS
A.V. Manivasagar
If, after the Second World War, and through the 'first decade of development' the conservative, militaristic approach of the donor countries predominated in the new era.i.e., the 'second decade of development' at least in the social science sector, a highly idealistic and liberal trend is being felt more strongly. Under this influence, one can note very clearly, that "development' itself is changed into an 'ideology' which implies an emphasis on distribution, internationalism and incorporation of moral judgement, eradication of poverty and population control through a sincere cooperation of the more developed and less developed countries. During this phase, too, the old belief in a 'state of equilibrium' between the static and dynamic factors of a society was still prevalent in some intellectual quarters, say for example, in the writings of Milton Singer Lloyd I.Rudolph, etc. A few of the prejudices of the earlier phase around the concept of development were almost all absent in this phase. To avoid an arbitrary lumping of various ideas under one category, I shall briefly enumerate the different trends and viewpoints displayed in this more comprehensive idea of development - an idea which did not merely develop out of a "fear' or 'optimistic motive' but out of a more profound understanding of Social Change. These are:

Page 55
South Asia
1. Considering development under a more rational frame of social change as a whole with modernization as the goal. The most notable exponent of this view is Gunnar Myrdal both in his Asian Drama as well as The Challenge of World Poverty. In his latter volume, Myrdal offers his views urging the need for integrating 'social approach' with 'economic approach'. He defines development as:
My main thesis is that development should be defined as a movement upward of a whole system of independent conditions, of which 'economic growth', assuming that it could be properly defined and measured, is only one of several categories of causally interrelated conditions. (emphasis mine)
As a matter of fact the same emphasis on social change was laid in the report of the United Nations prepared by the Commission for Social Development at its twenty-first session held at Geneva during 4 - 10 March 1970.
2. Denial of any singular or unique model of development. Development is a relative phenomenon determined by the reality of a given social structure with its own values. Some thinkers adopt the extremely empirical stand and deny that there can be any model of development or change. The generalization involved in such activity necessarily falsifies the historical reality. Robert A.Nisbet who upholds this view strongly expresses his opinion as follows:
Between the study of change - in stark contrast to the mere movements, actions, and interactions which are so commonly confused with change and history there is quite evidently unbreakable relationship, when we come down from the empyrean heights of abstractions, wholes, and universals.... The language of history admittedly is not to be converted into the language of developmentalism with its hoary concepts and premises of immanence, continuity, directionality, necessity, and uniformitariarianism."
3. The softening of the line demarcating the developed and underdeveloped worlds. No society is developed or underdeveloped in absolute terms. Modernizations is a "universal social solvent'
86

Development and modernization
making each country localizable on a continuous line. A country, at the most is "Relatively modernized' or "Relatively nonmodernized' says Marion J.Levy, Jr.
4. Mechanization is a very complex phenomenon calling for a delegate balance between the traditional values, awareness and inevitable changes. According to C.E.Black:
The problems of Worldwide concern that will confront leaders in the years ahead may be seen in terms of adapting diverse traditional institutions to modern functions, managing the continuing instability that will accompany development, establishing the bases of international action, and forming an international consensus." (emphasis mine)
5. From this opinion we find a view which strongly denies a distinction between 'traditional and 'modern societies. Both Milton Singer and Lloyd I.Rudolph apply this belief and work out a model to show how instead of thwarting modernization the traditional structure of India helped both economic and political modernizations'
6. Development is an all-encompassing goal incorporating all kinds of human potentialities. Development in this sense is an ideal, a goal which opens up an unrestrained opportunity to realize all human values. This views sounds very similar to Marx's future society except that, unlike Marx's admission of an overriding revolutionary methodology, this view borders on autopia. In the following statement of Benjamin Higgins utopian flair:
Development is the human ascent, the ascent of biological, psychological,
social. cultural, ideological, spiritual, mystical and transcendental
dimensions".
I have collected almost a motley crowd of views to show the shift in attention towards transforming development itself as an ideal, a goal or an ideology. In all the views there is also, explicitly or implicitly an admission of modernization as a complex and all comprehensive phenomenon of social and human change. We shall, therefore, try to grasp the major senses of modernization in the rest of the section.
87

Page 56
South Asia
For Marion.J.Levy, C.E.Black and formany similar minded social scientists, the process of modernization is creating problems of instability of unprecedented range in one's life, society, culture, values and knowledge and unless we clearly grasp the vastness of its scope and the intensity of its change, there will be very little left for us to survive for. The most appropriate and singular ideal of the world civilization today ought to be regarded as the sole guiding principle for future human development. "Modernization is a general process; it touches us all" says Levy.' For black "modernization' is the third great wonder since the genesis of man and first flowering of civilization.'
The term 'modern'denoting contemporaneous has a long usage. It was only during the seventeenth century that "modernization' was used in a more specific and technical context more or less as a process of innovation in knowledge. The word largely connoted and still. connotes an attitude and an openness of mind towards change and transformation, and an acceptance of the advancement of science as being of supreme importance. The scientific and technological interest have been the key notes in the saga of modernization. Black in summing up the spirit of modernization says:
An important features of the intellectual revolution was the application of science to the practical affairs of man in the form of technology. One of the most consistent themes of the modern era has been the opportunity offered by the new knowledge for the betterment of man's material life, and this is a sphere where great achievements have been registered.'
Historically, for various reasons ( the main one being an exploitation of colonies) this trend was born in Europe and, thus, for colonies like ours "modernization' was also known as "Westernization', "Europeanization' or even "Rational and Scientific outlook', Myrdal is quite correct when he says that modernization has become an 'official creed', a 'national religion' and one of the powerful strands of the 'new nationalism' in South Asia under colonial impact.' The English
88

Development and modernization
educated elites turned this slogan almost into the identifying characteristic that helped them maintain a split with the rest of the people of the country, who the former thought were "unenlightened (the same as not being Englisheducated), ignorant, backward masses'. That is why we find the emergence of a distinction between the objective process of modernization and the attitude of mere modernity'.
The idea that a process of genuine transformation of ideas and structures can only accrue from a total mobilization of the entire population enthused by a significant ideology never occurred to our political leaders; in short, the cultural and other socio-economic consequences damagingly piled up through the period of colonization were either not the clear or wilfully ignored by the alienated intelligentsia, as if the real quarrel was between the spirit or attitude of a closed community encouraging traditionalism and its opposite. Secularism was regarded as an attitude of mind, rather than a complex objective stage to be arrived at historically. Every South Asian intellectual professed a progressive outlook' rather than a concrete methodology to reidentify himself with the oppressed people of their country.
In this connection one finds Levy's distinctions between the late comers' in the process of development and the "indigenously developed countries' of the world rather helpful. The requisite conditions of the one may be entirely different from those of the other. The idea of 'national solidarity' or "national integration', only implied to our leaders the setting up of a committee of experts who would sit around a table and decide upon the correct plan. A plan was regarded as the great panacea for everything. This inauthentic, highly expert-dependent attitude is a direct result of being victims of the rulers' double standard slogans of "efficiency', 'energeticness' and personal integrity' as the greatest virtues towards modernization. That a country colonized is, culturally speaking, a house divided against itself, between the elites and the so-called masses, never occurred to or else was ignored by our national leaders. The idea of a nation cannot be a prerequisite, but is only subsidiary to a structural
89

Page 57
South Asia
transformation.
However, it is pertinent for us to note that modernization and development were so impressed on the minds of South Asian politicians and that also a very pale 'Victorian version of modernity', that speeches, lectures and papers were forced down the throats of the long-oppressed population of the countries inhibiting their participation still further. In South Asia due to a historical alienation between the people and the educated, westernized (only in the realm of words) elites, there emerged a highly paradoxical situatio where the latter complacently thought that they could plan the reality rather than plan according to the reality.
Modernization was identified with westernization (forgetting the historical preconditions) and this generated a blinding confusion. We did not try to create a future South Asia evolving through moments of crisis but wanted instead a contemporary Europe to be born all of a sudden through the miracle of modernization. The beneficiaries of the plans and the planners lived in two entirely different words - even they did not speak the same language, literally speaking. It is not often that one is forced to ask a naive but powerful question: "Plan for whom'? It was not a case of individual idiosyncrasy when some leaders openly confessed that "England was their dreamland but a sign of schizopherenia on a national scale. We wanted to be like our masters and turned out to be neither ourselves nor them. Not being able to be ourselves is sheer self-destruction. I am saying all this to disprove the hypothesis often put forward in a simplistic manner about our failure to develop or modernize ourselves on a significant scale as being either due to overpopulation or "rank corruption which Myrdal calls a 'soft state' or due to an inbred lack of integrity or an element of escapism'
I submit, on the other hand, that the reason is more profound than any of these taken separately or conjointly. The reason is a historically generated cultural split which did not allow a clear insight on the part of the men who wielded power to direct policies, to visualize the primacy of the need to integrate the process of development or
9 O

Development and modernization
modernization within an inspiringly compact ideology. A lack of ideology leaves no room for a concrete principle to decide upon the priority of needs' especially when the elites have, for historical reasons, been suffering from an 'identity-crisis' in cultural terms. Both "need and relevance', the two basic factors for developing nations have been absent from our planning perspective due to the absence of an ideology forging an identity of interests of the "elites" with the 'masses '. Irving Louis Horowitz described an ideological view of development as that which:
... attempts to determine in advance not simply the goals but the instruments, tactics and strategies of planning social change. The sociological view-point, while readily granting ends-in-view, does not have a determined scheme for the realization of such ends. It contains a pragmatic dimension which enables it to shift its theoretical focus if plans do not work out in practice. Developmental ideologies. tend to compel types of change along pre-directed channels.'
Since the 'sociological viewpoint' can only be applicable in case the region concerned has a natural, process of development' already in existence South Asia could only adopt the ideological viewpoint', failing which, the asynchronous character of development has created a kind of Sectorial change when the region as a whole is stagnating and suffering. We have now come to the final section where we shall take up the relation among development modernization and ideology with special reference to South Asian Countries.
III
The illusory and completely unscientific brand of thinking that ideology is merely a tool or weapon in the hands of political parties or a stepping-stone to political development has created a lot of damage in both the politically minded quarters as well as in so-called neutral, non-political quarters. Keeping in mind Marx and Max Weber it will be wilful ignorance to miss the inevitable and intimate relationship between social development and an active ideology. If ideology supplies a major motive force for development, and it is
9 1

Page 58
South Asia
obvious today that it does, then the more underdeveloped a country the more the need for an ideological commitment. But in actuality, the constraints being much more, the underdeveloped countries of the world have been more prone towards a less committed approach, though "ideological talks" have been a regular feature in those countries. Paul A. Baran wrote in the context of economic growth:
For economic development implies precisely the opposite of what Marshall placed on the title page of his principles. It implies the crude but crucial fact often, if not always, overlooked - that economic development has historically always meant a far-reaching transformation of society's economic, social, and political structure, of the dominant organization of production, distribution, and consumption... it has never been a smooth, harmonious process unfolding placidly over time and space.'
That this is true for a model in any country has been ably proved by Barrington Moore, Jr.' If this violent situation of clash and conflict has been true even for countries where there started an indigenous process of development unfettered by colonial occupation how much more necessary was this in the case of South Asia which had to stagnate for over a century and half? As a matter of fact, during the pre-independence days of national struggle, our leader were, at least many of them, vehemently advocating a revolutionary transformation of the existing structure. But after independence, they showed an attitude of almost a quiet, classical European brand of pragmaticism -utilitarianism towards future social change. The leaders preferred a non-committal, neutral, so-called peaceful approach towards foreign policy as well.
There was almost a desperate effort to maintain a status quo in every form of social, political, cultural and even economics spheres of indigenous potential. One often wonders, whether the then leaders sincerely believed in an automatic, quiet revolution of the entire society after independence. Manfred Halpern once wrote:
To overcome the incapacity of their society to guide change, and narrow the gap between themselves and the modern nations, political leaders require an ideology.'
92

Development and modernization
In the South Asian countries, like other developing countries, various ideologies, like, 'Revolution' 'socialism' and even Religion' were freely and abundantly used or rather talked about, but almost none of the countries seriously committed themselves to any particular one. There have been at least half-a-dozen versions of socialism preached in these countries. One thing is clear even in the midst of these changing versions of socialism, that the need for some form of ideology was felt in most of these countries.
It is indeed true that a country cannot 'choose an ideology' and then start practising it; what I am trying to say is that the already existing dynamics could be organized and given a definite shape under a call for collective participation which was only possible through a set ef consistent and clearly stated principles of goal-oriented development in which all the people could participate. Instead, whatever dynamics were initiated in South Asian countries they were mostly pushed from the top and were far too esoteric for the majority of the people to take active interest in. Let me state more concretely that the major constraints that South Asia had were like any other region but apart from these she had three special ones added: (a) cultural pluralism (b) caste (c) cultural dysidentity through colonization. and the last one was too formidable to be dissolved without a powerful ideological thrust. Of its many functions, the most important function of an ideology is to bind the entire community together.' According to Clifford Geertz ideology offers, 'a new symbolic framework' and such a cultural framework was the basic precondition for mobilizing our people who had been forced to stand off and had been doubly victimized by the rulers as well as the Englishknowing natives. It was very correctly pointed out by J.J.Spengler that:
... transformation of an underdeveloped society into a developed one entails transformations of the contents of mind of the elite who direct and of the men who man such underdeveloped society.'
Instead, the two major principles of social change as claimed by M.N.Srinivas, those of Sanskritisation and Westernization, filled in
93

Page 59
Development and modernization
the ideological vacuum and that is why we find in India the obviously contradictory phenomena of a consolidation of traditional caste behaviour and a fast spread of Westernization, which latter only increased the split between the people and the elite. I find it very difficult to share Srinivas's hope when he writes;
The Westernized intelligentsia increased in strength and numbers, and the dawn of independence in 1947 invested them with the power to plan
a peaceful revolution of Indian life.'
Yes, but who are those "Indians' Srinivas is thinking of ? The Indians who do not have two square meals, who are absolutely deprived of the privileges of education and health, who live without a shelter-what kind of peaceful revolution' are they experiencing ? During the British occupation, the 'Calcutta Club' and the "Calcutta Swimming Club were forbidden to the genuine inhabitants of Calcutta and were strictly for the Whites'. Similarly, in the mental map of India drawn by these Westernized Indian Intelligentsia' there is no room for the millions of genuine Indians. They are still the "Wretched of the Earth'. or even worse, rejected in their own country.'
I must add here that when I am talking of ideology I am quite aware of the historical truth that the only humanistic ideology for total development is undoubtedly some form of commitment to social justice. As a matter of fact, colonization creates a different kind of human need - a need for regaining a primary cultural identity; and therefore, in South Asia no ideology can deny some role of tradition altogether. The ideology that South Asia needed and still needs is that of a frame of action and thought which will perform the dual function of South Asianizing and 'socializing / humanizing. Colonization had kept the people of South Asia under a dehumanizing process far too long and it is time they participated in the activities of their country. Unfortunately, this is yet to come about in South Asia for the Intelligentsia are too engrossed in trying to 'catch up with the West' and less sensitive to the true developmental needs of their region as a whole. Even the slogan of nationalism turned out to
94

be empty in South Asia because it had no content; the people were not in it.' Let me conclude with Fanon's warning:
The living expression of the nation is the moving consciousness of the whole of the people; it is the coherent, enlightened action of men and women. The collective building up of a destiny is the assumption of responsibility on the historical scale. Otherwise there is anarchy, repression and the resurgence of tribal parties and federalism. The national government if it wants to be national, ought to govern by the people and for the people, for the outcasts and by the outcasts. No leader, however valuable he may be, can substitute himself for the popular will; and the national government, before concerning itself about
international prestige, ought first to give back their dignity to all citizens,
fill their minds and feast their eyes with human things, and create a prospect that is human because conscious and sovereign men dwell therein.'
Reference
1.
If Rostow was the great exponent of the first phase of development of 'economic growth' the great liberal exponents of the second phase of development (which identified development with a complex phenomenon called 'modernization' and also sometimes going beyond to abroader human liberation) were many and the two most noted among them may be reckoned as Galbraith and Myradal.
What may be called after Myrdal, 'the politics of development' that revitalized itself after the Second World War, more as a strategy to counteract communism born out of a 'red phobia" than as a liberalization of attitudes towards the misery of the people in the underdeveloped parts of the world. The two major factors involved in this idea of development are: (1) Communism as a 'counsel of despair' and (2) the theory of a revolution of rising expectations which implied a belief unsupported by empirical findings that when impoverished people are affected by 'rising expectations', they will adopt the path of economic transformation to reach the level of Western countries, that is, development itself will provide an ideology for these people. As a consequence, the people could be probably politically contained so that they do not opt for communish or socialism. There was thus both an 'element of fear' and an 'element of hope' which prompted the more developed countries of the West and, especially the V.S.A to initiate and intensify the flow of "aid" to the underdeveloped countries.
95

Page 60
10.
1.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
Development and modernization
Gunnar Myradal, The Challenge of World Poverly, Penguin International Edition, New York, 1970, p.392.
Robert A. Nisbet, Social Change and History Gxford University Press, New York, 1969, p.303.
Marion J. Levy, Jr., Modernization and the Structural of Societies, Princeton, Princeton University Press, 1969.
C.E. Black, The Dynamics of Modernization Harper, New York, 1967, p. 173.
Milton Singer, When a Great Tradition Modernizes, Prager, New York, 1972; Lloyd I. Rudolph, The Modernity of Tradition: Political
Development in India, Chicago University Press, Chicago, 1967.
Benjamin Higgins quoted in Dennis Goulet and Michael Hudson, The Myth of Aid IDOC, New York, 1972, p.52.
Marion J. Levy Jr., op.cit., p. 11
C.E. Black, op.cit., p. 11
Gunnar Myrdal, Asian Drama, Vol.1, Penguin, New York, 1968, Vol.1, pp.54 - 125;
Gunnar Myrdal, Asian Drama, op.cit., p. 63
Irving Louis Horowitz, Three Worlds of Development, Oxford University Press, New York, 1966, p.60.
Paul A. Baran, The Political Economy of Growth, Modern Reader, New York, 1968, pp. 3 - 4
Barrington Moore, Social Origins of Dictatorship and Democracy, Beacon Press, Boston, 1966.
Jawaharlal Nehru's Discovery of India is pretty full of such kind of ideas.
Manfred Halpern, "The Rate and Cost of Political Development" in Wilbert E. Moore and Robert M. Cook eds., Reading in Social Change, Prentice - Hall, New York, 1967, p. 186
J.J. Spengler quoted from Charles W. Anderson, Fred R. Vonder Mehden and Crawford Young, Issues of Political Development, Prentice - Hall, New York, 1967, p.147.
96

20.
21.
22.
M.N. Srinivas, Social Change in Modern India, Berkely, California University of California, 1965, p. 77
Pranab Bardhan, Land, Labour and Rural Poverty: Essays in Development Economics, Columbia University Press, 1986, 6; Amartya Sen, Employment, Technology and Development, Oxford, Clarandon Press, 1975, p. 115; V.V. Bhatt Development Perspectives: Problems, Strategies, and Policies, Oxford, Pergamon Press, 1980, p. xiii
Pranab Bardhan, The Political Economy of Development in India, Oxford, Basil Blackwell, 1984, p. 10; Geeta Somjee and A.H. Somjee, Reaching Out to the Poor, McMillan, London, 1989.
Frantz Fanon, Wretched of the earth, Penguin, New York, 1967, p. 165
97

Page 61
9
STRATEGIC IMPORTANCE OF SOUTH ASA TO THE U.S.A. IN THE POST COLDVNARERA
Ambalavanar Sivarajah
Introduction
Writing on the subject of the U.S.A. and South Asia in 1990 A.P. Venkateswaran, a former foreign secretary of India observed "United States interests in South Asia so far have at best, been marginal". Norman D. Palmer an American expert on South Asia said "In the context of global objectives, overall foreign policy, and national purpose, South Asia is usually a low-priority area for United States". Prof. Bhabani Sen Gupta after visiting the U.S.A. in 1992 noted "Relatively very small slice of the Bush administration's foreign policy attention and resource is expended on South Asia."
At the same time some other scholars have argued that South Asia is strategically important region to the U.S.A. For example Zalmay Khalizad has pointed out "Since the revolution of Afghanistan, South Asia along with Persian Gulf have emerged from the periphery to the forefront of United States policy considerations"' Selz S. Harison too has stressed the importance of South Asian region and advocated closer relations between the U.S.A. and South Asia. He argues "the United States now has been an opportunity for a fresh start in South Asia and should move toward more detached policy that avoids embroilment in the regions military rivalry while giving appropriate emphasis to India as South Asia's more important power."

Strategic importance of South Asia
The above observations of Indian and American scholars and influential persons show that there is difference of opinion prevail among scholars regarding South Asia's significance in the world politics. Therefore, there is a need for a closer scrutiny of whether South Asia has any strategic importance after the end of cold war.
In this paper an attempt will be made to examine the strategic importance of South Asia to the U.S.A. in the post-cold war era. In order to examine the same it is essential first to analyze the socioeconomic as well as military strength of the states in South Asia. Secondly an explanation of the meaning of the concept of strategy is essential. Thirdly this paper will examine South Asia and the end of cold war. Fourthly this paper will examine the U.S.A. and the end of cold war. Finally this paper will examine the question whether South Asia is a strategically important region.
II
The size and population of the states of South Asia differ enormously from the small state of Bhutan with a population of just over 1.4 million living within an area of 47,000 square kilometers to the Republic of India with a population of 800 million and a territorial area of 32,88,000 square kilometers. The most recent World Bank projection for the year 2025 put India's population at 1-3 billion, Pakistan's at 244 million, Bangladesh's at 180 million, Nepal's at 38 million and Sri Lanka's at 24 million. Actually in the late 1980's the population of South Asia accounted for one fifth of the total global population. Each month regional population increases by about one million individuals (see Table I).
The qualities of life vary between states and most significantly within states. The average life expectancy in India is 57 years. In Sri Lanka, life expectancy is 71 years. Levels of literacy vary between the states and within the states (see Table II).
The economic conditions of the states reflects their size. In 1988/ 89 India's Gross Domestic Product (GDP) was approximately 99

Page 62
South Asia
U.S.$270.64 billion making it approximately the tenth largest economy in the world. For the same period Pakistan's GDP was calculated at US$39.07 billion. Bangladesh had a GDP of US$19.01 billion (see Table lll).
TABLE - I Population (millions) Population Growth Rate
Bangladesh 6.6 2.4% India 859.2 2.0%
Nepal 9.6 2.5%
Pakistan 17.5 3.0%
Sri Lanka 7.4 1.5% SOURCE: 1991 World Population Data Sheet, Population Reference Bureau,
Washington D.C. April 1992.
TABLE - Life expectancy at birth
Bangladesh 51.8
India 59.
epal 52.2
Pakistan 57.7
Sri Lanka 70.9
SOURCE: Social indicators of Development World Bank (1994).
TABLE - Life Exp Literacy Married Infant Mor Child Population ectancy Rate Women ality Rate with access 1990 1990 from 1000 to safewater
Bangladesh 51.8 35% 31% 103 66.5% | 80% India 59.1 48% 45% 90 63.0% 75%
Nepal 52.2 26% N.A. Ol 69.6% 36% Pakistan 57.7 35% 12% 97 40.0% | 56%
Sri Lanka || 70.9 88% 62% 8 36.6% 60% SOURCE: Social indicators of Development World Bank (1994) World Report
1993, World Bank Atlas 1994
00

Strategic importance of South Asia
Among South Asian states India and Pakistan have engaged in an improvement of their armed forces through competitive procurement of arms from external sources and indigenous manufacturing of arms. Among states in South Asia Sri Lanka has figured prominent in improving an non-combat ceremonial army into a considerably large and powerful army (see Table V).
TABLE - V
India - Total active armed forces - 262000
Reserves - 30500 Para military forces - 906500
Pakistan - Active forces - 482800 Reserves - 587OOO Para military - 277OOO
Bangladesh Active forces - 26500
Reserves - - - Para military - 55000
Sri Lanka Active forces - 26000 Reserves 107000 م Recalled - N.A. Para military - 70200
Nepal - Active forces - - 35000
Regional Total 400 1500
SOURCE: Military Balance (-, London 1995)
National Strategy is traditionally defined as a states effort to reconcile means (resources available) and ends (objectives). Stated more formally, national strategy is an effort to coordinate and direct all the resources of a national or band of nations toward the attainment of the political objectives... goal is defined by fundamental policy In other words "national strategy is a state's effort to use available
()

Page 63
South Asia
means to advance chosen objectives in specific domestic and international environment that imposes constrains and threats'.
Objectives are the first element of national strategy. Objectives are drawn from interests and are two types: those derived from a state's position in the world (external objectives) and those derived from a state's unique political and economic system (internal objectives). Threats are the second element of national strategy. When formulating strategy first step is to identify the key regions that comprise the state's vital interests. For strong states which enjoy the luxury of not worrying about more than defense of their own territory, the identification of vital interest will depend primarily on the distribution of global power the distribution of power identifies which regions contains important assets to identify key U.S. interests, therefore, we must first specify the sources of power in contemporary international politics.
For most experts national power is a function of material assets Such as size of the territory:, population military power, industrial capacity and resource endowments. These factors are often related and taken together they determine states capacity to defend itself especially in a War.
IV
An examination of recent developments in post-cold war period South Asian region has made some progress in the following three areas. (I) institutionalization of peace facilitating instruments (2) greater sharing of common economic interests through developing economic inter dependence (3) promotion of democratization of states.
The late 1970s and the early 1980s a conscious effort on the part of South Asian States to defuse tension and infuse cordiality was made. In 1980 a working paper outlining the conceptual frame work was circulated by Bangladesh president Zia-Ur Rehman. This paper clearly reflected the prime objective of equality, and cooperation.
O2

Strategic importance of South Asia
Although discussions of bilateral issues among members countries dined in SARRC meetings. It serve as a useful an official forum for such negotiations. Recently concluded Colombo SAARC summit in a good example of this. Therefore SAARC can be considered as a institution of peace facilitating instrument.
In accordance with Bangladesh proposal, the foreign secretaries of all seven countries met in Colombo from 21 to 23 April 1981. Inaugurating the meeting the Foreign Minister of Sri Lanka, A.C.S. Hameed, emphasized that the objective of self-reliance as a parallel Strategy to global economic cooperation.” The objectives spelt out in the declaration on 2 August 1983 included acceleration of the welfare of the people of South Asia; development and strengthening collective self-reliance and cooperation in the international forums. Thus the formation of SAARC and its functions in a way has been a exercise of developing economic inter dependence and sharing of common economic interests.
As Gowher Rizvi has noted that the overthrow of authoritarian regims in eastern Europe has already brought the winds of change to subcontinent in Pakistan and Bangladesh, military regions have been overthrown and democratic institutions are slowly re-establishing themselves; in Nepal popular control has tempered the autocratic rule of the monarch."
V
Essential features of post-cold war global system could be summarized as follows.
1. The leaders of Russia and most of the other states of the former Soviet Union no longer consider the U.S. and other capitalist countries their enemies.
2. Some states that were favoured U.S allies during the Cold War,
have less claim on the U.S now that the Cold War is over. 3. Economic, Environmental, and ecological considerations are 103

Page 64
South Asia
invalidated if not eclipsing, military and ideological considerations as major factors in international relations today.
4. Ideational affiliates and enmities are increasingly noted in matters of national, ethnic and religious identification most of which predate the Cold War.
5,
There will no longer be the same degree of tightness and clarity in U.S Alliance that obtained during the Cold War, but weakening of them if not their down right dissolution.
6. Without the pressure to line up on one side or the other of the Cold War, States will find themselves increasingly baffled by a multiplicity associations pulling them in different directions.
7. Most of the important issues now facing the U.S and the world require multilateral approaches and institutionalized global cooperation.
"Implications of these features of the Post-Cold War era for U.S. foreign policy will differ for each geographic regions.'
V
When we consider importance of different geographical regions to U.S.A in the Post-Cost War era definitely South East Asia and Japan rank first for obvious reasons. Next comes the Middle East. Except these two regions other Third World Countries including South Asian Countries are minor at best. The entire Third World produces less than 20 percent of gross world product. Because modern military power rest primarily upon industrial might, the strategic importance of the Third World remain low. Nor does the U.S.A have important economic interests in the Third World. Trade with Third World is only 14 percent of U.S. GNP. The same is true for overseas investments U.S. direct investment abroad is a small fraction of total U.S wealth.
Some others point to U.S dependence on raw materials from the
104

Strategic importance of South Asia
Third World according to this view the U.S. economy requires reliable access to a wide variety of critical strategic minerals such as cobalt, chromium, the platinum group or manganese. Final argument for greater U.S. role in the Third World are said to be important geopolitical reasons because they occupy "Strategic real estate.' At the same time some experts minimize the significance of the developing world for U.S. strategy. Therefore, the U.S will have to determine how it should respond to actions that may threaten the well-being of its citizens, as well as its economic and security interests. It is true that Third World political leaders confront rapidly increasing populations whose aggregate demands exceeds governments' ability to deliver. The U.S. will have to come to grips with the strategic implications of change and the increasing demands that will necessarily confront governments as a results of increasing access to education and the media of communication as well as the impact of socioeconomic changes and the increase mobility of the people.
VI
For the following reasons South Asia could be still be considered as a strategically important region.
1. Geographically South Asian location in strategic. The air and sea routs that connect Europe and the Middle East with South East Asia pass through or near it.
2. It is rich in terms of physical environment and natural resources.
3. A great degree of cooperation also exists among countries of the
region.
4. The entire region is on the way of liberalization and economic
reforms that creates tremendous potential for U.S interest.
5. Huge emerging market of South Asia is making it important. 6. Opportunities for trade and investment.
7. All are free-market democracies.
At the same time as W.R. Thဝုဒ္ဓon has pointed out "The average

Page 65
South Asia
annual growth rate for South Asia in the past 25 years was only 4.5 percent compared with 8.8 percent for newly industrialized countries N.I.Es). The difference between the trade performance of South Asia and the rest of Asia is even more striking while on the aggregate the N.I.E.S share of world trade increased by about 180 percent between 1970 and 1980, South Asia's share declined by 25 percent.
The relatively slower economic growth along with faster population growth in South Asia has sharply increased income differentials between it and other regions of Asia. For example in 1966 average per capital income in South Asia was $94.80 percent of the ASEAN-4 and over 40 percent of N.I.E's by 1990 while the average per capital income in South Asia increased to $ 337 it was only about 40 percent of ASEAN-4 and less than 5 percent of the NIEs. As a whole the countries of the region mostly agriculture dependent. In 1980 only Sri Lanka had a lower than 30% agriculture share of G.D.P while Nepal had a high as 62 percent within a decade and a half the economics of the region have succeeded to reduce their dependency on agriculture. The shares of both industry and service sectors have increased. Therefore when formulating strategy South Asian region cannot be considered as vital in U.S. calculations. 1
Conclusion
A summary of Findings:
1."With respect to South Asia ending of Cold-War the disengagement of Russia from the region and a major readjustment of American involvement which, in combination, are depriving India and Pakistan of large scale external assistance and are reshaping the strategic environment.
2. All the countries of South Asia have to varying degrees liberalized their economics and moved away from emphasis on public sector led development.
106

ダ
Strategic importance of South Asia
In South Asia, corporation in the areas of both economic and social development is moving at a comparatively slower peace.
The Nuclear Weapons aspirations and/or programmes of India and Pakistan have long been the subject of research and debate in and out of South Asia. The problem is compounded by the fact that neither India nor Pakistan has signed the Nuclear NonProliferation Treaty (NPT) and there is no realistic ground to anticipate that they are going to do so in the foreseeable future.
After the end of the Cold War hopes were raised in South Asia of a comparatively free and peaceful region. But South Asia remains one of the most vulnerable regions of the world.
. Recent nuclear explosions/experiments aimed by India and
Pakistan revived the fears that South Asia is one area of the world besides the Korean peninsula where a nuclear conflict is most likely.
. After former Indian Prime Minister P.V. Narasimha Rao's and
Pakistani General Kerak's visit to Washington in 1994 the nuclear issue seems to have gone to the background. The economic interest has become the priority in the U.S. foreign policy in South Asia.
. According to Sumit Ganguly'people in the U.S. Congress believe
there is an emerging potential market in the region, which they do not want to be grabbed by Germany and Japan.”
Many analyst in U.S.A say "the administration of U.S. President Bill Clinton has yet to formulate a clear South Asian policy despite its recognition that the South Asia is an important region."
10. According to a Senior State Department official "The economic
reform in the region are still very important than the nuclear issue. Washington is more keen on attending to the vast South Asian business especially the 300 million middle class consumers in free market friendly India.
Thus our conclusions are that (1) Nuclear and economic concerns
107

Page 66
South Asia
dominate the post cold war U.S. policy towards South Asia. (2) If South Asians can find solutions to their problems South Asian region will become as a strategically important region not only to the U.S.A but to all other states in the world.
References
1.
10.
11.
A.P. Venkateswaran, "U.S and South Asia', South Asia Today, Vol. 10, Nos. 11-12, November-December, 1990, p. 13.
Norman D.Palmer, The United States and South Asia' Current History, 16 176, No.44, April 1976, p.224.
Bhabani Sen Gupta, The Hindustan Times, June 18, 1992.
Zalmay Khalilzad, The Strategic Significance of South Asia, Current History, Vol.81, No.475, 0.193.
Sehg S. Harrison, South Asia and the United States : A Chance for a Fresh Start, Current History, Vol.91, No.563, March 1992, p.98.
Danial J. Karyman et al eds., U.S. National Secondary Strategy for 1990s (London the Johns Hopkines University, 1992).
A.C.S Hameed, SAARC and Super Powers. Gowher Rizvi, South Asia in a Changing International Order (New Delhi, Sage Publications, 1993), p. 122.
Danial J. Kasifman et al eds. op.cit.
Bruce Nicholed, U.S. Foreign Policy. The reset for a New Role, New York: Macmillan Publishing Company, 1993), pp.4-5.
Narmita Chadha Behera et al, Beyond Boundaries, : A Report on the state of Non official dialogues and Peace, Resenty & Cooperation in South Asia (Ontario: University of Toronto-York University), pp. 915.
108

1O
FACTORS AFFECTING GOVERNMENT EXPENDITURE ON AGRICULTURE AND AGRICULTURAL GROWTH N BANGLADESH
Shaheen Akter and Amjad Hossain
Introduction
The agriculture sector in Bangladesh produces about half of the economy's output (GOB, 1990). Therefore the agricultural, performance has a major direct impact on the growth of the economy. In the planned development process of the country, it is desired to arrive at a specified target of agricultural growth. Unfortunately, the specified target has never been achieved so far. For instance, the growth of agriculture sector was much lower than that envisaged in the Third Five Year Plan. The realized annual growth rate of agriculture sector was 1.72% as against the target of 4%.
This slow growth rate is associated with a number of factors. One of the important constraints to growth in agriculture sector is that there persists under-investment in agriculture (GOB, 1990). During 1981-82 to 1989-90 the government expenditure on crop agriculture declined at a rate of 3 percent per annum (World Bank, 1990). With this declining trend in public expenditure in agriculture it would be over optimistic to attain the objectives of ensuring sustained growth and promoting rapid technological transformation in the agriculture Sector in the Fourth Plan.
The specific objectives of the study are;

Page 67
South Asia
1) To describe the growth of agricultural output and inputs in
different plan periods of Bangladesh.
2) To examine whether government expenditure on agriculture isconsistent with the objective of promoting growth of agriculture.
3) To determine the contribution of public expenditure to agricultural
growth.
The paper is organized as follows. Section 2 describes analytical method and data. Growth of agricultural output and inputs is discussed in section 3.Section 4 deals with the determinants of government expenditure on agriculture. Contribution of inputs to agricultural growth is described in section 5. The paper draws conclusion in Section 6.
2. Analytical Method and Data
The annual compound growth rate of agricultural output and inputs is obtained by fitting semi-logarithmic growth equation. A multiple regression equation is used to estimate the ratio of government expenditure on agriculture to total government expenditure (Elias, 1985). The equation is given by In(GEA/GE),=a+a, (A/GDP), +a, (PA/ PI), + a, (WA/WI), +a, (SLA), + a, (LA/L), + a, (PA/PIM), U, (1) where, In (GEA/GE) Natural logarithm of the ratio of government expenditure on agriculture to total government expenditure,
A/GDP = Share of agriculture in the gross domestic product
PA = Agricultural wholesale price index (1969-70 = 100) P1 = Industrial wholesale price index (1969-70 = 100)
WA = Nominal index of agricultural wages (1969-70 = 100) WI = Nominal index of industrial wages (1969-70 = 100) SLA = Share of agricultural employed labour on agricultural
value added
LA = Agricultural employed labour (000 person), L = Total agricultural labour force (000' person), PE = Unit export price index (1976-77 = 100), PIM = Unit import price index (1976-77 = 100),
t trepresents a particular year
110

Factors affecting government expenditure
Equation (I) was estimated using ordinary least squares (OLS) regression. The term PE/PIM represents commodity terms of trade. Elias (1985) used the world price of important crops in real terms instead of this variable. In this study, world prices of rice and urea in real terms were introduced in the model, but were statistically insignificant. These prices were obtained from Orr and Islam (1988).
According to Killick (1983), it is a common phenomenon to publicly describe a list of economic policies (for instance, increased national income, price stability, increased employment, income distribution, etc.), but to find out the real objective of the government is a task of observing the preferences that are revealed by what the government actually does, as distinct from what it says it is going to do. Since a government has a number of conflicting objectives, to draw a clear conclusion about the achievement of various instruments is difficult task. A more complete information on policy instruments and targets and solving a structural model with these data can provide it. So, it is clear that the above equation may not be able to draw clear conclusion on the agricultural policy which the government is actually pursuing; through its activities. However this equation would provide idea about the variables which affect government policy and the variables which can be used to indicate which objectives are chosen by the government.
If the objective of the government is to promote growth, the coefficient of A/GDP is expected to be positive and greater than 1. A growth policy can also be worked through other variables.
Production function approach was used to estimate the effect of government expenditure on agriculture. This is one of the methodologies to study the causes of growth (Thirwall, 1983; Elias, 1985) In this framework government expenditure on agriculture (GEA) is introduced in the production function as a separate input (Elias, 1985).
A production function with the Cobb–Douglas form was used to estimate the effect of government expenditure on agriculture for
1

Page 68
South Asia agricultural production. The function was fitted in the following form:
Ln Q, =La b, +b, LnA + b, (L/A) + b,InI, + b, lnGE, + V. (2)
Where, Q = Value added (million TK at 1972-73 prices
expressed in value relatives taking 1972-73-base),
A = Total cropped area including forest land (000, ha),
L = Agricultural labour force (000 person),
I = Irrigated proportion of cropped area.
GEA = Government expenditure on agriculture (million
TK)“,
V s: Random disturbance
Ln is used to represent that the variables are expressed in natural logarithm.
The value added (Q) is the aggregate gross value of agricultural output from different sub-sectors in agriculture net of the value of the current inputs. The leg-linear production function assumes unit elasticity of substitution between inputs which is unrealistic for many inputs. For instance, fertilizer and land or irrigation are complements rather than substitutes. According to Hossain (1988), it is therefore more appropriate to consider the value added as the dependent variable in the production function rather than taking gross output as the dependent variable in the function where all the inputs are considered to be independent variables. Irrigated proportion of land was used as a measure of technological progress. This variable was highly. correlated with the time trend which is often used as a proxy variable for technological change in the production function analysis.
The rate-of-growth form of equation 2is given by:
ro= b, rA + b, r+b, r, + bror + residual (3)
Wherer is the annual rate of growth of output (value added).r, is the annual rate of growth of gross cropped area, r is the annual rate of growth of labour, r, is the rate of growth of irrigated proportion, r is the annual rate of growth of government expenditure on
agriculture, and b,b,b, and b, are partial elasticities of output with
12

Factors affecting governeatabaakittarar
respect of land, labour, irrigated proportion and government expenditure on agriculture.
Equations 1 and 2 are estimated perinary least squares regression using SPSS package, Statistical properties of the models were not examined properly due to the unavailability of appropriate computer packages. Moreover, it is to be remembered that if the production function of the value added of individual crops differ, changes in their composition could bias the estimates for the aggregate value added. This possibility was not tested.
3. Growth of Output. and Inputs in Agriculture
The annual compound growth rates for different plan periods are shown in table I. Land, labour, fertilizer and irrigation are important agricultural inputs. In Bangladesh it is virtually impossible to increase the area under cultivation. However real value added can be increased by the use of improved technological packages such as fertilizer, irrigation and improved variety. There exists a slowdown in the growth of agricultural value added during the Successive plan periods. In the First Five Year Plan period (1973/4 to 1977/8) agricultural value added increased at a rate of 4.07% per annum while it decreased at a rate of 0.76% per annum during the first 4 years of the Third Five Year Plan (1985/6 to 1988/9). This is mainly due to the slowdown in the growth of value added in the crop sector. The growth of the use of fertilizer in the Second Plan period was lower than in the First Plan period. The growth in the use of irrigation was higher in the Second Plan period, but the value added has been increased at a lower rate. One of the reasons for this slowdown in the agricultural value added in the Second Plan period may be due to the slowdown in the use of fertilizer. However during the Third Plan period the use of fertilizer increased at a higher rate than the Second Plan period, but the growth in the value added was negative. During the Third Plan period, there was a slowdown in the growth of irrigation use, but this may not be the major reason for the negative growth in the value added. The growth of fertilizer use did not decrease with the
13

Page 69
South Asia
withdrawal offertilizer subsidy according to national data. However, since MV (modern variety) adoption has been increased, the increase in the total national use of fertilizer does not say that per unit use of fertilizer use across the country has been increased. In fact the price of modern inputs has been increased with the withdrawal of subsidy. The withdrawal of input subsidy is reflected by the highly negative growth rate of government expenditure on input supply in the Third Plan period (table 2). Hamid (1990) reported that the ratio of harvest price to total cost of Boro HYV (high yielding variety) was 1.11 in 1984/5 which came down to 0.96 in 1988/9 and similar results were observed for other rice crops.
Table 2 presents the annual compound growth rate of government expenditure. The annual growth of the real government investment on agriculture was very high (34.16%) during the First Plan period but the growth was highly negative (-18.69%) during the Third Plan period. It is to be noted that when there was a positive/negative growth in the government expenditure on agriculture, there was also apositive / negative growth in the agricultural value added (compare tables-l and 2). This may be due to higher input prices with the lower government investment on input supply as mentioned earlier. This indicates that government investment in agriculture was one of the important determinants of agricultural value added. There was also a slowdown in the expenditure on research when the growth in the agricultural value added was negative. However the growth of expenditure on extension increased during the Third Plan period. This might cause a higher growth of MV adoption this period (tablel)
4. Determinants of Government Expenditure on
Agriculture
Table 3 presents the least squares estimates of GEA/GE. Equation 2 is better than equation 1 from the statistical point of view (see Rbar, F-ratio and t-ratios). The sign and size of the coefficients in both the eqations are similar. So the results of the equation 2 are more reliable. About 79% of the variations in GEA/GE are explained
114

Factors affecting government expenditure
by the included variables. All the variables except PA/PI affect GEA/ GE negatively. The equation was estimated to see whether the government pursued growth policy. The negative sign of A/GDP does not say so. The positive sign of PA/PI tells us that the government may pursue the policy to stabilize farm income, but because of the negative sign of WA/WI it is not clear that the government is really pursuing this policy. A few of the variables were highly significant, but due to their negative sign it is difficult to say clearly that these variables are mostly influencing the government investment in agriculture.
5. Contribution of Inputs and Government Expenditure
Production function approach was used to estimate the contribution of inputs to the growth of agricultural value added. Table 4 presents the estimated function. Land, labour, technology and government expenditure explained 97% of the variation in the value added. The sign and size of the estimates were economically plausible. The contribution of each of these inputs to the total annual growth of agricultural value added was estimated using the formula in equation 3. The contribution for the period 1972/3 to 1988/9 and output/ input elasticities are reported in table 5. Total annual growth rate of the value added was 2.39% of which 0.08% was contributed by land, 0.26% by labour, 0.79% by government expenditure and the largest contribution was made by technology (1.93%) which was defined by the proportion of land under irrigation in this study. The residual is the effect of unknown factors. This may include climatic factors which affect the growth of agricultural value added negatively. The quality of land and labour was also avoided due to lack of data.
The contribution of inputs to the growth of agricultural value added in each plan period are shown in table 6. Labour and technology contributed more to the growth of the value added during the Second Plan period, while government expenditure contributed more during the First Plan period. During the Third Plan period the contribution of government slowing down and was negative during the first 4 years of the Third Plan. During this Third Plan period the growth in
115

Page 70
South Asia
government investment in agriculture was also negative, in particular, the growth in the expenditure on input Supply was highly negative due to the withdrawal of subsidy. However private investment might have not been increased as much as the withdrawal of subsidy. The literature tells us that the policy to withdraw subsidy on irrigation equipment and other vital inputs has been regarded as anti-productive (Hamid, 1990). Jabber and Colman (1988) found from their inputoutput analysis that outputs were more seriously affected when subsidies enjoyed by the poor were withdrawn. There was a slowdown in the growth of irrigated proportion of land during the Third Five Year Plan (table 1), when subsidy on input supply was withdrawn.
It appears from discussion that the government investment on agriculture was not consistent with promotion of agricultural growth. With the reduction in government investment the agricultural growth was negative. This indicates that to sustain agricultural growth in the Fourth Plan, government must increase investment in agriculture.
6. Conclusions
The annual growth of agricultural value added at constant prices of 1972/3 decreased from the First Plan period and became negative during the first four years of the Third Plan period. Similarly, there was a slowdown in the growth of government expenditure on agriculture. The slowdown in the government investment in agriculture is one of the important reasons for the slowdown in the agricultural value added. Government investment contributed negatively to the agricultural value added during the first four years of the Third Five Year Plan when the agricultural growth was negative. During this period government subsidy in input supply was almost removed. There was a slowdown in the irrigated proportion of land. This indicates that with the withdrawal of subsidy to reduce government expenditure, the private investment on agriculture did not increase equally. The slowdown in the government expenditure resulted in the reduction of the use of some of the inputs (irrigation or fertilizer) as well as in increase in input cost. This has a negative
116

Factors affecting government expenditure
effect on agricultural growth. The lower contribution of technology to the growth during the Third Plan period may also indicate low investment in agriculture for technological development. In order to sustain agricultural growth more public investment is therefore required in the agricultural sector.
Notes
l.
Suppose a variable Z growth at approximately a constant rate per unit of time t. ThusZ1 = AB'v B = 1 +g, or,
log Z1 = log A+ (log B) t + log v, or, Y= a +bt+u,. Taking antilog of b and subtracting 1 gives the annual compound growth rate (Taylor, 1981).
Data for agricultural labour force and agricultural employed labour force were available only for the census years 1974 and 1981 and from the labour force survey of 1983/4. Data for 1984/5 and 1985/6 were also collected from BBS (1989). For other years data were estimated.
Value added in million Taka at 1972/3 prices was taken from different volumes of the Statistical Yearbook of Bangladesh (BBS, 1980, BBS 1989). This is the gross value of agricultural output (excluding wastage) from four sub-sectors (crop, livestock, forest and fisheries) minus cost of current inputs such as seed, fertilizer and pesticides in the crop sector, no input costs are deducted from the livestock sector.
In the production function GEA was used as a public input and is defined as follows. Government expenditures on agriculture, both current and capital, were obtained from official Statistics (BBS, 1988; BBS, 1989). The capital expenditure was converted into public input (G) assuming 5 percent depreciation of all of its components. G is the weighted average of past values of capital expenditure with the geometrically declining weights equal to 5 percent so, G(t) (capital expenditure) (t) +0.95 G (t-1) GEA was obtained by adding G and current expenditure. GEA was converted into real term by deflating with consumer price index and then value relatives taking 1972-73 to be the base.
GEA includes current expenditure by the government. Current government expenditure on agriculture includes expenditure on input supply such as seed, fertilizer So to define Q current expenditure on agriculture was added to the official statistics of value added agriculture. This implies that government current input cost was not deducted from value added.
117

Page 71
South Asia References
BBS (1980) Statistical Yearbook of Bangladesh, Bureau of Statistics, Dhaka BBS (1989) Statistical Yearbook of Bangladesh, Bureau of Statistics, Dhaka. Elias, V. J. (1985) Government Expenditures on Agriculture and Agricultural Growth in Latin America, Research Report 50, International Food Policy Research Institute, Washington.
GOB (1990) The Fourth Five Year Plan 1990-95, Planning Commission, Government of the Peoples Republic of Bangladesh, Dhaka.
Hamid, MA (1990) 'Water Resources Development and the Fourth Five Year Plan of Bangladesh: Some Observations', Bangladesh Journal of Political Economy, Vol. 11 No.1.1
Hossain, M. (1988) Nature and Impact of the Green Revolution in Bangladesh, Research Report No.67, International Food Policy Research Institute, Washington D.C.
Jabher, M. A. and Colman, D. (1988) Government Subsidies, Income Distribution, Growth and Employment in Bangladesh, Department of Agricultural Economics, University of Manchester, England, Mimeo, 48pp.
Killick, T. (1983) Policy Economics, FLBS edition, ODI, London.
Orr, A. and Islam, A. (1988) Changes in Input-Output Prices and Price Incentives for Rice Farmers in Bangladesh, 1972-1987, Research Report No. 1, Ag. Economics Division, BRII, Mimeo, 80pp.
Taylor, D.C. (1981) The Economics of Malaysian Paddy Production and Irrigation,
The Agricultural Development Council Inc, Bangkok. Thirwall, A. P. (1983) Growth and Development, Third edition, Macmillan, Houndmills. World Bank (1990) Poverty and Public Expenditure: An Evaluation of the Impact of Selected Government Programs, Report No. 7946-RD, the World Bank.
118

Factors affecting government expenditure
Table 1. Amal compound growth rate of agricultural output and inputs
Output/Inputs Annual compound growth rate (%)
1973/4 1980/1 - 1985/6- 1972/3- 1977/8 1984/5 1988/9 1988/9
Value added:
Agriculture -4.07 -2.45 -0.76 2.39 Crop -5.14 -2.12 - 1.43 2.38 Livestock - 31 -3.46 -3.55 5.07 Yield of rice: - 1.62 - 1.76 - 1.44 2.13 MV adoption -6.44 -6.21 10.73 7.24 Net cropped land’ -0.33 0.29 -0.78 0.39 Gross cropped land 0.21 -0.00 - 1 0.79 including forest' Agriculture labour -0.84 0.63 0.52 0.56 force Fertilizer: 20.46 1.61 13.81 10.49*
Urea Total 20.82 12.89 1542 10.68 Irrigated area 0.60 5.93 3.94 4.3 Irrigated prop.* 0.94 5.62 3.14 3.90
Data for the year 1988-89 were not available.
Table 2. Annual compound growth rate of government expenditure on agriculture, 1972/3-1988/9
Variables Annual compound growth rate ("/.)
1973/4- 1980/1- 19-5/6- 1972/3- 1977/S 1984/5 1988/9 1988/9
Government expenditure on agriculture:
Current 21.52 -5.01 -29.28 28.52 Capital 46.56 - 10.71 30.70 8.39 Total 41.64 16.75 - 1754 16.93 GEA 3416 1.84 1869 5.14 Government expenditure on agriculture:
Extension -2.54 33.34 O. 1
Research 34.26 23.74 25.82
Input supply 2.84 -24.31 - 19.56 Livestock 8.14 50.07 1.75 Share of Government expenditure on: Agriculture (%) 9.03 14. 12 6.45 9.95
'Data were obtained from World Bank (1990)
119

Page 72
South Asia
Table 3. OLS estimates of the factors affecting the ratio of government expenditures on agriculture to total government expenditures, 1972/3 to 1987/8
Equation 1 Equation 2
Variables Estimates t-ratio Sig. l Estimates t-ratio Sig. 1
A/GDP -0.335 -4.32 OO2 -0.350 -507 OO PA/PI 0.020 2.15 OO6 O. O.19 2.16 005 WA/WI -0.003 -0.53 69 SLA -0.053 -4.60 OO -0.054 -4.92 OO LA/L -O.065 -2.68 025 -0.07 -3.33 O08 PE/PIM -O.OO6 - 1.04 326 -0.007 - 1.34 2 R bar2 0.770 0.786 F-ratio 9.35 12.02 Sig. F OO2 OO1 DW 2.46 2.34 RSS 0.520 0.537 DR 9. O 16 6
Table 4. log-linear production function estimates (dependent variable on agricultural value added)
Variables Estimates t-ratio Sig. t
Constant 4.97
Cropped area (A) 0.566 1.27 O.23 Labour (L/A) 0.464 2.37 O.04 Irrigated prop. (I) 0.494 5.26 O.OO GEA O. 54 5. O.OO R-bar? 0.966
F-ratio 105.97
Sig.F 0.00
DW 1.38
16
120

Factors affecting government expenditure
Table 5. Contribution of agricultural inputs and government expenditure on agriculture to agricultural value added, 1972-73 to 1988-89
Variables Output/input Contribution to the annual
elasticity growth of agricultural value
added at percentage point
Cropped area 0.102 0.08
Labour 0.464 0.26
Irrigated prop. 0.494 1.93
Government expenditure on agriculture
(GEA) 0.54 0.79
Residual -0.67 Total 2.39
Table 6. Contribution of agricultural inputs and government expenditure on agriculture to agricultural value added in different plan periods
Variables Contribution to the annual growth at percentage point
1973.4 to 1977.8 I980.1 to 19845 1985.6 to 1988.9
Cropped area 0.02 0.00 0.11 Labour -0.39 0.29 0.24 Irrigated prop. 0.46 2.78 155 GEA 5.26 0.28 -2.88 Residual 1.28 -0.90 -0.44 Total 4.07 2.45 -0.76
21

Page 73
11
DEVELOPMENT OF RENEWABLE SOURCES OF ENERGY N INDIA
G.K. Ghosh
Developmental perspective is changing extremely fast as scientific inventions are more frequent. Development in science and technology is spreading so fast that it has started reaching our cottages even without our knowledge. With it requirement of energy is also increasing at a galloping rate.
Energy may be of two types:
(i) Commercial and
(ii) Non-Commercial and Non-commercial. Commercial energy includes coal, petroleum, electricity etc. In India it is reported that about 11 percent commercial energy is consumed in rural India while its consumption of electricity is only three percent. The balance obviously is consumed by urban areas. However, with introduction of television, upgradation of technology in respect of village industries and use of diesel driven tractors, pump sets etc. the consumption of commercial energy would increase at a fast rate in near future. Since the Source of this type of energy, except perhaps hydro-electricity, is obviously non-renewable in nature, the store house of this source is limited. Even renewable commercial energy sources like hydroelectricity have limitations for further expansions since there are various other aspects involved. Infact, it may lead to long term adverse effect unless appropriately planned, besides huge investment which we may not afford always.

Development of renewable sources of energy
Sources of Energy
The non-commercial energy sources are firewood, animal dung, agricultural wastes, animal energy, human energy etc., which are renewable in nature. We still use these energy sources even today which vary from region to region, village to village depending on various factors. Firewood though considered as a renewable source is becoming scarce day by day. Even at present rate and considering various other changes firewood consumption estimated in India during 2004/05 AD shall be 300 to 330 x 106 tones. When firewood is markedly becoming scarce today at a much lower consumption rate, it is very clear what would be the crisis during 2004/05 AD. Above all increased use of firewood would lead to deforestation ultimately leading to environmental disaster. Similarly, dung cake, another conventional non-commercial fuel has many stories stored in it. Increased use of dung cake would deprive our plant kingdom from important manure, burning of dungcake causes enough smoke to irritate our eyes and cause respiratory diseases. And with all this it provides lower calories. Unless we replace the conventional fuel suitably, the present trend would continue. It is estimated, by 2004/ 05 A.D. India would need 199 to 221 x 106 tones of dung cake as fuel in a year.
The third non-commercial and conventional fuel in rural India today is agricultural residue. This we get as process waste while processing various agricultural products. While preliminary processing may continue for some more years to come, secondary processing may become urban based as recent trends show. With more and more of multi-nationals and national monopoly houses entering fast enough to process agricultural products, while ensuring increase in rural unemployment and exploitation of farmers, their entry may also cause unhealthy trends in several ways. It would deprive nearly half of non-commercial energy in rural India and what would have been a wealth if processed in villages either as fuel or a manure would become pollutants to ensure increase in garbage around our urban belt.
123

Page 74
South Asia
Hence, a proper energy planning is absolutely necessary if we are to think about appropriate sustainable development. It is more essential if more of renewable energy be used to ensure lower consumption of fossil fuel since stock of this source is limited, hence should only be used where absolutely necessary.
Infact India is a country where people by habit depended more on renewable energy particularly in rural sector. The Government of free India also introduced a number of schemes on renewable energy through KVIC, DNES and other voluntary organizations. Respective state governments also responded favourably. Though achievements so far are not too meagre one should note that such implementations are still subsidy based which shows that popularity of these Schemes are still not upto the mark. The scope and problems of few types of renewable energy sources are discussed here keeping in view India's situation:
Animal Power
Animal power often referred to as drought animal power (DAP) is being used in India since epic era for transportation, ploughing, crushing oilseeds, irrigation and so on. Even today nearly 60 percent of our agricultural land i.e., around 100 m. hectare is being ploughed by animals. Estimated animal population in India is about 72 million bullocks, 8 million buffaloes, one million horses, camels and donkeys. The total thus comes to about 83 million. That means there is potentiality of 40 million horse power or 30,006 mega watt from animals in India. If bullock carts, oil crushers or ploughs are appropriately designed to reduce the load on animals the power potentiality can be further enhanced. It is estimated that asset value of DAP of India today is around Rs. 20,000 crores. One problem may come up if the programme for utilization of animal power is implemented. If it is assumed that this programme may cause cruelty to animals, it may raise hue and cry. In such cases it may be explained that if animals are utilised appropriately, that would also lead to a situation that owners shall take care of the animals for their own interest instead of turning the animals away as uncured stray animals.
24

Development of renewable sources of energy
Biogas
Biogas offers an important solution to the present energy crisis especially in rural areas. Besides being an important domestic energy Source for cooking, it offers an environmentally clean technology in addition to giving us NPK rich slurry for use in our farms.
There is enormous potential to expand the application of biogas technology. It is estimated that 1000 - 1050 million tones of wet animal dung is available annually from 237 million cattle population. In addition to cattle dung human excreta and agricultural wastes can also be added. Therefore, only with 66 per cent of cattle dung alone as much as 22,425 million cubic meters of gas can be produced assuming 10 kg of dung per cattle. This can replace kerosene oil to an extent of 13.904 million liters per year which is mainly used in the villages for lighting and partly for cooking. Besides biogas, slurry can produce 206 million tones of organic manure in a year which can potentially replace 1.4 million tones of nitrogen (N), 1.3 million tones of phosphate (P,0) and 0.9 million tones of potash (KO). It also enriches soil by improving soil fertility and structure, with an overall potential to increase the agricultural production by about 30 per cent.
When the first biogas plant was installed in the premises of Khadi Pratisthan at Sodepur few km, away from Calcutta during 1934 with initiative taken by veteran Gandhian Shree Satish Chandra Dasgupta, nobody released that it would become a national programme one day. With the initiative taken by DNES (Department of Nonconventional Energy Sources) and KVIC (Khadi and Village Industries Commission) biogas has been produced at community, institutional and individual or family levels. It is reported that the total number of gas plants installed have exceeded 500 thousand. It is estimated that 150 thousand biogas plants would result in saving of 600 thousand tones of wood equivalent per year and a return of Rs. 500 million per year.
The composition of the gas is methane CO, hydrogen and nitrogen.
25

Page 75
South Asia
This proportion particularly of the first two, vary considerably as does the calorific value. At 40 per cent methane content, the calorific value is 3214 Kcal/mo, at 50 per cent it is 4429 Kcal/m3 and at 55 per cent it is 4713 Kcal/m
Biogas technology is yet to be fully standardized. The variable factors range from dung excrement and availability, gas yield, calorific value and appliance efficiency. Two major research needs are:
(i) restricted use of water and
(ii) better, Strains of methane generating bacteria. As on today a standard biogas plant needs nearly 55 liters of water daily which may not be available in drier part of our country. Thus there is need for developing a dry process needing less water. There is a need for methanogens that could operate at temperature lower than 20°C
The Chinese use an underground design and their settlements are arranged in a more orderly fashion unlike ours. We are facing progressive fragmentation of private land holdings. Even community biogas plants present problems in our case because it is not possible to bring in all the households particularly those who own less than four bovines.
Chinese Design
Many of our rural folks do not show interest for biogas plants even though owning required number of bovines. It is mainly because biogas does not ensure direct income but saves fuel which otherwise they get free of cost like firewood or agricultural waste. Slurry as manure does not attract them since they get subsidized chemical fertilizers with higher NPK value or even dung being used directly as manure. Therefore for success of the programme commercial aspects have to be considered. In this connection, community plant as source of electricity or methane being used as raw material for producing carbon tetra chloride may be a solution. Dry slurry if sold commercially may ensure additional income to run the plant. Every
126

Development of renewable sources of energy
medical college or large hostel must compulsorily have biogas plant attached which would ensure germ free excreta besides providing kitchen gas, and emergency light. Effluents from cities may be passed through biogas plants to give us electricity and manure and at the same time solving problems of disposal of garbages. The slurry from biogas plant run by chicken droppings develops high protein algae which can become good chicken feed. In West Bengal, slurry is fed as fish feed in some of the districts successfully.
India with its climatic diversity has areas where wind power is available in plenty. According to Indian Meteorological Department, average annual wind density of 3 Kw/m/day is prevalent at a number of places in peninsular India as also along coastal areas in Gujarat, Western Ghats and parts of central India. The wind densities are even more than 10 kwh/m/day during winter months and wind densities exceeding 4kwh/rn/day are available for 5 to 7 months in a year.
The wind energy holds promise for systematic utilization. The maximum exploitable energy potential from wind has been estimated at about 3.2 x 10 J/year. This energy can be converted into mechanical and electrical energies. To date wind energy has been utilised for pumping water for rural areas where cost of electric supply through grids as also of diesel tends to be high.
Wind Energy
The technology for harnessing wind energy has become commercial in several developed countries, not to speak of Holland which is identified by its wind mill since centuries. But in India we need further R and D work especially for electricity generation. Already several types of wind mills have been developed viz. 12 PU - 500 Sail type, vertical axis type etc.
It is clear that wind energy can be used advantageously particularly in remote rural situation and will help in saving fossil fuel. Such energy would deliver, on the spot, small quantities of energy which are free from pollution and degradation of environment.
127

Page 76
South Asia
India is indeed fortunate to receive sun shine in abundance with about 1648-2108 kwh/m per year with nearly 250 to 300 days of useful sunshine in a year. The daily solar energy incidence is between 5 to 7 kwh/m in different parts of the country. This is indeed an enormous source which need to be converted into other forms of energy through thermal or photovoltaic conversion routes.
Solar Energy
Even without being aware, Indians used solar energy in their traditional way. Drying various fruits, processing pickles besides drying clothings after washing is done with the help of solar energy. Production of salt from sea water is still in vogue through solar evaporation method. But trend is reversing fast which need to be arrested. Fruits are being dried in organized sector using ovens run with the help of electricity or fossil fuel. Latest being introduction of washing machine with drier for washing clothes which runs with electricity. When electricity is becoming scarce while we enter the age of load shedding such a trend is certainly unhealthy. Use of washing machine may be alright to some extent but use of driers should be avoided if we are to have sustainable growth.
The solar thermal route in essence uses radiation in the form of heat which can be subsequently converted into mechanical, electrical or chemical energy. A large number of solar thermal devices like Solar cookers, solar water/air heater, solar dryers, solar wood seasoning kilns and silicon systems have been developed. The systems utilize solar collectors that convert incident radiation into heat and temperature ranging from 90° to 95°c is attained.
Basically we can have thermal collectors of two types viz. nonconcentrative and concentrative. Among the non-concentrative type most commonly used are flat plate collectors either water cooled or air cooled depending upon its stages. There are also non-concentrative collectors with evacuated tube system. For application that require temperature in excess of those achievable, sunlight must be concentrated to an intensity greater than that naturally available, In
128

Development of renewable sources of energy
essence, a concentrating collector employs either refraction (lenses) or reflection (mirror or reflecting surface) to channel natural concentration of energy falling on an area into an significantly smaller area, the focus of the system. In this way energy intensity of the focus is much greater than that of natural Sunlight, allowing the absorption surface or solar cell reception areas to operate at a much higher temperature. The area that receives the augmented insolation is called the hot spot and may be a small circle, a rectangle, a thin line or some other shape depending upon the techniques used.
Thermal Collectors
The extent to which concentration is accomplished is called the concentration ratio (c) and is generally expressed as
qt augmented insolation of hot spot qi unconcentrated direct insolation
C =
However all these systems are chosen depending upon the end use. They can be used suitably with air or water heating or cooling systems or as cooker for cooking food.
The photovoltaic conversion systems convert solar radiation directly into electricity through silicon solar cells. A number of solar cells have been developed like the single crystal silicon cells, polycrystalline cells, amorphic solar cells etc. The direct conversion into electricity through, photovoltaic conversion systems can be used for lighting community establishments, radio and TV sets, light houses, off shore platforms and such other installations in remote areas where traditional electricity involves high cost and sometimes even clearing of forests to lay transmission lines. One of the important applications of photovoltaic system is pumping of water for microirrigation and drinking process to present the cost of production of high grade silicon for making silicon solar cells is rather high and there is need to bring down the cost so as to render its use more common. Although photovoltaic conversion Systems are more or less commercial at the international level, at the national level they have
129

Page 77
South Asia
yet to become so primarily because of the high cost of the single crystal solar cell. Efforts to develop polycrystalline amorphous silicon cells need to be intensified in order to bring down the cost of generation of electricity to Rs. 3 to 5 watt.
The raw material for these cells, silicon dioxide (sand) is the most obtained material in the earths crust, except for oxygen. It is effectively impossible to run out of this material, and its purchase price is almost absurdly low. The material is by no means hazardous, since it would eventually turn back into sand if destroyed by fire or breakage. There is no problem to be encountered with the availability or handling of this raw materials. The problem, however, remains regarding the cost of production of silicon solar cells which makes the photovoltaic system beyond the reach of ordinary person.
Developing cheaper fabrication processes is not the only way to make solar cells cost effective. As stated earlier, the output of solar cells is directly proportional to how much solar energy falls upon them. This suggests use of a principle discussed earlier in connection with thermal collection techniques, concentration of the sun's energy. Obviously each cell in an array would put out much more electricity when receiving energy at much higher rate.
At Pilani
Central Electrical Engineering Research Institute, Pilani (Rajasthan) has also come out with some of the devices being run by solar energy. Their concept is based on conversion into electricity with photovoltaic type devices. The first in the line is solar operated A.C. power source for Ice Lining Refrigerators (ILR) developed by CEERI. But large scale implementation is still to take off for various
CaSOS,
The cheapest solar energy run equipment obviously are solar cooker or solar water heaters which are affordable even by lower middle class people. It is still to gain popularity for various reasons like:
130

Development of renewable sources of energy
(a) people by and large are not aware of its details,
(b) it only gives boiled food which does not suit our menu unlike
western countries,
(c) it is not acceptable to the people of rain prone areas since it can not be used during rainy season. However, it can gain popularity in low rainfall areas if propagated. There is also scope for obtaining magnetic force from solar wood.
Micro Hydels
The potentiality for micro and mini hydel power schemes in India is considerable. Sufficient experience is already available in the country for exploiting these sources. Microhydel by nature is specially suited to generate electricity in the remote areas that are inadequately serviced by transmission network on a decentralized basis. The micro hydel installations are usually developed on the run-off-the-river Schemes and do not involve approach roads, no poundage, no loss of vegetative cover and free from pollution hazards. The power generated can be utilised locally for a variety of local purposes and are unlike large hydel projects which are intended to augment main grid supply. The source is obviously renewable and the operation is pollution free.
Dendothermal Energy
Energy plantation to generate dendothermal energy attracted attention particularly in Philippines. There are varying estimates of power generation from I ha of land through this method. In Indian context we do not yet have experience to run dendothermal plants but it has a lot of scope in our country if planned and implemented suitably.
Petroplants
Efforts are afoot to identify potential species as sources of liquid hydrocarbons which may offer substitutes for liquid fucls. These
31

Page 78
South Asia
plants contain hydrocarbons which can potentially be converted into petroleum hydrocarbons. These species belong to Euphorbiaceae, Aselepiadaceae, Apocynaceae, Urticaceae, Convolvulaceae and Sapotaceae and that as many as 386 species have been screened for hydrocarbon content. Fifteen species appear to be promising. R&D studies are underway to develop package of cultural practices aimed at increasing production of biomass of these species on the one hand and conversion of hydrocarbon into petroleum fractions, on the other. The Indian Institute of Petroleum (Dehra Dun) has done some excellent work regarding composition and hydrocracking of the biocrude. In a typical run, products obtained from the latex processed biocrude were: gases. naptha, kerosene, gas oil, heaviers, water and coke. If we succeed in this research petroplants may be planted on fallow lands or as part of afforestation programme if all other aspects are suitable.
Ocean Energy
CIS and China have constructed small tidal powerplants. In India, the prospective sites for exploration of tidal energy are Gulfs of Kutch and Cambay and Sundarbans in Gujarat and West Bengal respectively. Afeasibility reporton Kutchis being prepared by DNESwith French assistance. Its success would be repeated in other areas. The islands like Andamans & Nicobar and Lakshwadeep are also considered useful. Besides tidal energy the difference in temperature between ocean surface and deep below may be used for generating energy. There are many technical difficulties for which success in this programme is yet to be achieved but it has a lot of scope in India as the geographical situation shows.
Among several other sources of renewable energies which are being studied for future application geothermal energy is one. But it is considered to be not widely suitable except in some remote localities for local application. Although of limited potential, efforts to utilize this energy for generating power, creating refrigeration etc. are being promoted. This form of energy is also relevant to promote locations for meeting local needs without involving long transmission lines
132

Development of renewable sources of energy
from the main grid. It appears non-power applications of geothermal energy are more important. Geological exploration for prospective location for geotherinal energy for electricity generation needs to be undertaken in a systematic manner. Drilling into deeper levels is necessary where it is possible that geothermal fluids may be available. At present nearly 340 geothermal springs have been located in our country. Except for a few locations, the temperature of these springs is not more than 150c at shallow depths which render them uneconomical.
There is a lot of scope, which need to be utilised. There are lots of problems too which need to be solved. But the various sources of energy are to be used for future sustainable development.
References
1. CASE, 1981 UN conference on New and Renewable Sources of Energy.
National Paper- India. Nairobi. 2. G.K. Ghosh, Urban refuge :Its problems and solutions (73rd Science Congress, Section of Anthropology and Archarology New Delhi, 1980) 3. G.K. Ghosh, Solar Energy: The Infinite Source, Ashish Publishing
House, New Delhi. 4. G.K. Ghosh, Environmental Pollution. The Scientific Dimension,
Ashish Publishing House, New Delhi. 5. T. N. Khoshoo, Energy from Plants : Problems and Prospects. Presidential address, Botany section 69th session. Indian Science G.K. Congress, Mysore 1969. 6. T.N. Koshoo, Environmental Priorities in India and Sustainable Development, Presidential Address, 73rd session of Indian Science Congress. New Delhi 1986. 7. ABE, 1985: Towards a Perspective on Energy Demand and Supply in
India in 2004/05. Advisory Board on Energy, GOI, New Delhi. 8. Archana Sharma, Science for human well being, Presidential address
74th Indian Science Congress. Bangalore, 1987. 9. Robert Resnick and David Halliday, Fundamentals of Physics. John
Wiley & Co.
10. Harvey Rose: Solar Energy View, Ann Arbor Science.
11. Biogas: A Mannual on Repair and Maintenance. MNES, New Delhi,
Vivekananda Kendra - Nardep. Kanyakumari.
33

Page 79
12
LIBERALIZATION OF INDIAN AGRICULTURE: MANAGERAL CHALLENGES
Abdul Noorbasha and Vijaya Ratnam
The liberalization thrust of 1991, has already started bringing about perceptible structural changes in India's agriculture sector, the mainstay of the country's economy. India's agriculture has been demonstrating during the post-liberalization period an altogether new trends like diversification in cropping pattern in favour of export orientation, growth of agri-business, corporatisation of agriculture and free entry of foreign ventures. The integration of India's economy into the global economy as part of the GATT accord in 1994, thus threw upon the managers of various sectors, a series of strange but stringent challenges to confront. So far as India's agriculture sector is concerned, the cultivator-managers, now had to resort for situationspecific managerial strategies to prove themselves relevant, qualitative, cost-effective and competitive to sustain and survive in the export market.
Areas of Liberalization
The following reforms are initiated so far in the agriculture sector of the country:
a) reduction of fertilizer subsidy;
b) removal of domestic restrictions on the movement of agricultural
commodities;
c) decanalisation and rationalization of the export of some
agricultural commodities; and

Liberalization if Indian agriculture
d) bringing agriculture under GATT agreement.
The central theme of the liberalization package is to move towards freer export and import of commodities. so that the level and structure of product prices can be brought in line with the international prices. This will no doubt put India in a position to avail itself of the opportunities available under GATT provisions to export services and also of wider markets for goods in which, we have comparative advantage such as textiles. Yet, the Indian farmer with poor resource endowment, vagaries of monsoon and little knowledge in export trade has not only to mend himself to be commercially viable but also face the onslaught of Multinational Corporations (MNCs).
Confining to export marketing activity, the principal ambition of the globalization slogan, the farm management is therefore forced to formulate global strategies to encounter the challenges thrown by the MNCs, both on the exports and domestic trade fronts. Besides this "competitive' test; the farm managers are also supposed to adhere to the social responsiveness towards food security, environment, employment and unorganized industry. Above all, structural reforms "cannot afford to bypass the aspirations and limitations of more than three-fourths of the country's cultivators, namely small and marginal farmers.
In the following section, a modest attempt is made to trace certain global challenges that demand the attention of the cultivator-exporters during the post GATT regime.
Challenge One
Export Competitiveness: At the outset, one has to consider a qualitative aspect that under globalization of agriculture, Indian people with an average per capita income of about $ 330 are required to compete with people with per capita income of over $15,000. It is therefore widely groaned that export without exportable surplus and globalization of prices without globalization of income will cause immense hardship both to the people and farming community of India.
135

Page 80
South Asia
It is widely believed that India produces excess stocks of wheat and rice and hence is competitive and continues to be so in international market. In fact, the rice and wheat have, been the major contributors to the growing foodgrains production in India (accounted for 54.7 per cent of the cropped area and 75.1 per cent of the production of total foodgrains in the country during 1994-95). The growth rates in the productivity of both these crops have exceeded the population growth rates too. But the question that remains to haunt the Indian farm managers shall be - Is it suffice for a country to have surplus stocks and then take it for granted the competitiveness in export market? Would Indian farmer be competitive at least in rice and wheat exports? Brilliant researches with empirical inquiry had concluded in negative. Consider the following mechanism.
Assuming the quality of the domestic and foreign product as the same, export competitiveness is a situation when the difference between the domestic supply, price and foreign market price is enough to cover a large number of transactional and operational charges. These charges include grading and packing charges, transport and Storage charges, transhipment charges, insurance costs, customs duty, taxes, traders margin and So on.
A recent study conducted in Punjab agriculture, has concluded that the State is proved not competitive in any of the years between, 1980-81 and 1994-95. It is also interesting to note that Punjab wheat is not competitive even in the post 1991 period. when Indian rupee was devalued heavily. Though Basmati rice from Punjab has expanded considerably during the last few years, due to its qualities of aroma, flavour and softness, Indian rice has been complained to contain higher levels of inorganic bromide residues."
India produces rice accounting for 22 per cent of world output, whereas world trade in rice is around 4.4 percent only of world output. India's entry into world market, on any scale, is likely to depress the price. There is no certainty of India's rice exports. India, could enter into the rice exporting market in 1995 only when the crops failed in Thailand. Vietnam and the US. But during the winter season these
136

Liberalization if Indian agriculture
countries could recover back sufficiently. It is predicted that India would fall down in rice exports since Thailand and Vietnam are all set to boost up their exports of rice. Even otherwise. India got no rice reserves beyond 16 million tones in 1995 out of its total production of below 80 million tones. All these parameters warn the Indian cultivator entrepreneurs to be more cost-conscious, competitive and consumer-oriented. In the case of all other agricultural commodities to, the cultivators should adhere to the same managerial strategies.
Challenge Two
Social Responsiveness: In a hurry to diversify into export-oriented crops, the Indian farm-entrepreneurs are switching over to non-food crops heavily. The gross area under food crops has declined by 4 million hectares over the first five years period of liberalization'. Coarse grains have also declined by about 3 million hectares in addition to decline of pulses area by one more million hectares.' The export products like sunflower, safflower, mustard and soya are replacing the coarse grain in the low and erratic rainfall areas.
If the farm management is committed to the social responsibilities of business, which is in fact insisted upon in the GATT-accord itself; the diversification in cropping pattern should not lead to shortage of food and other commodities required for the domestic industry.
For example raw cotton demonstrated the problem to domestic consumers posed by indiscriminate and unregulated agri-exports. It has averaged 148 thousand tonne annually during 1991-92 to 199596 or over four times the average level of 35 thousand tonne before liberalization. Resultantly, the price of raw-cotton has trebled and yarn price has doubled over the same period. In Andlira Pradesh, especially in Prakasam, Guntur and Krishna districts more than 100 handloom weavers died of suicides or starvation, besides throwing into doldrums the whole handloom industry in India.
Now-a-days large industrial houses have been acquiring lakhs of hectares of land in the traditionally paddy growing coastal areas of
137

Page 81
South Asia
Orissa, Andhra Pradesh and Tamilnadu for conversion to prawn cultivation, while capitalist farmers have also joined in, for the returns are high. This export-led venture is generating enormous tensions between the companies and the people fishermen and the agricultural labourers. The Supreme Court of India has ordered banning of prawn cultivation after March 1997.
Other avenues of ongoing displacement of foodgrains. and employment include fruit production, floriculture, sunflower, teak plantations, etc. The World Watch, an international research institute has warned of severe food shortage for India by 2030, "if the current
trend of sacrificing crop land for development continues'.'
The farm management strategies should invariably be designed so as to protect the social responsibilities towards environment, food security, employment, etc. Failure may lead to legal and political threats, apart from statutory obligation towards social change as imposed by GATT-accord.
Challenge Three
Threat of MNCs: The MNCs present more challenges than opportunities. Challenges in the sense that their technical, financial and market network strength as well as risk bearing capacity can compete out the indigenous goods and services from the national market. For instance, improved hybrid seeds (that can be patented under new GATT provisions), can capture the world market at the cost of both State and private seed companies. Besides, MNCs already started capturing the business of processing of agroproducts.
For example. Cargil Inc., a US MNC had already stepped into India and established its monopolistic position in the seeds supply and grain trade. Similarly. foreign companies entering into agreements for agro-related business in India numbered 293 during 1986-93 compared to 111 during the 35 preceding years. A number of domestic large companies like Tata and Modi have also shown an interest in this area'. These companies are very fast penetrating to capture the
138

Liberalization if Indian agriculture
commodities like flowers, ornamental plants, prawns and other sea foods, besides rice, cotton, vegetable oils, animal foods, etc. A minority of capitalist farmers alone can enter into these areas of agribusiness. They cannot compete with MNCs so long as their foreign counterpart companies got superiority in technology, finance, organization, etc. Since the domestic companies should depend for technology only on the foreign companies. the latter alone would continue to be the dominant forces in the world market.
The address delivered at I.I.A.R. on January 29. 1996 by the US Secretary of Agriculture, Mr. Danial Glickman is an eye-Opener. He told that the US Food and Drug Agency would open its office in India to inspect farm products being exported to the US. Dr. Vandana Shiva, a leading scientist and ecologist got to comment that the US and other MNCs would promote in India in the name of better and nutrient food, their agri-business. agro-processing fast food industry'. Pepsicola in Punjab. Kentecky Fried Chicken and Cargill Corporation' in Bangalore are only a few examples. This corporatisation of agriculture had already started replacing the small and medium peasant based agrarian economy into the MNC controlled agri-business.
MNCs with the advantage of TRIPS agreement would further monopolise the seed patenting. thereby turning the domestic cost of cultivation still costlier. Chances for the Indians to capture the seed patenting in the globalization era are far remote, since it requires huge capital investment, advanced technology and Research and Development in genetic engineering. While the world got 3.5 million patents, about 90 per cent are patented in the West alone. The less developed countries would continue to lose in the WTO regime, the situation which necks out gradually, the big farmers also from the competition.
Challenge Four
Withdrawal of State Support: GATT agreement suggests a reduction in the support to farmers to a minimum of 20 per cent in
139

Page 82
South Asia
Developed Countries and 13.3 per cent in Developing Countries by 2003 AD, in all cases where the domestic support is more than 10 per cent of the value of production.
Cultivators in India are offered subsidies to the tune of 15-16 per cent of the net value added. But taking subsidy through output pricing also into account, it is found that Indian agriculture is receiving negative subsidy and hence net taxed to the tune of 2.33 percent. In other words the Aggregate Measure of Support (AMS) is negative for India. However, highest subsidies were given in EC countries at 37 per cent of value in Japan at 72.5 per cent, Yugoslavia 41 per cent, USA 26.17 per cento.
This means all the big countries and Some developing countries need to reduce state support to their cultivators while Indian state need not Showing this theory some are optimistically contending that Indian cultivators would gain in International market at inflated price situation caused by withdrawal of State support in the West
As against the above, the state is moving earth and heaven to contain its fiscal deficit and save its economy from neck deep crisis. As a part of this, the state already started withdrawing fertilizer Subsidy price support etc. Even though a marginal rise in fertilizer subsidy is allowed in the recent Central Budget. the benefit is not likely to reach cultivators. Moreover fertilizer prices and prices of other inputs and infrastrucural charges were also increased causing the cost of cultivation to go up. Under these conditions, the GATT provision cannot be a boon for Indian agriculture and hence not cost-effective and competitive.
Managerial Strategies
The farm managers are to be very critical of the provisions of liberalization and globalization and their strategies are to be pragmatic and practical. A wide range of strategies that include production, finance and marketing are essential. A few such directions are suggested here:
1 40

Liberalization if Indian agriculture
(a) The farm business cannot become competitive and cost effective so long as it is starved of adequate capital. So a massive investment to strengthen infrastructure. Such as irrigation, watershed development and storage facilities is needed. This apart, indigenous research has to be promoted by the cultivator-community on their own, so that high yielding variety of seeds that suits the agro-climatic conditions of the land can be produced. This would automatically bring down cost of cultivation considerably, making the agriculture cost-effective and competitive.
(b) Indian cultivator exporters need to develop and promote indigenously developed processing and marketing ventures. Because, a lion's share of the price of the products. at present, is occupied by the cost of processing, packaging, advertising, marketing and distribution. which is predominantly taken away by MNCs. Dependence on MNCs for these services would alone protect the domestic agri-business from MNCs.
(c) With growing consumers quality consciousness in advanced countries and signing of sanitary and phytosanitary agreement, our crops have to be high quality with minimum toxic residues.
(d) To boost productivity, fragmented land holdings will have to be consolidated and Supply side reforms are needed: Small farmers must form themselves into a consolidated power. As Ashok Gulati suggested, legalized land leasing of farmland will create large blocks, which paves the way for the challenges of corporatisation of agriculture.
References
1. Thimmaiah, G. Indian Agriculture - Steps to Liberalization Business
Line. February 2.1995.
2. The small and marginal farmers with less than two hectares constitute about 76 per cent of the total holdings, while only two per cent of the total landholdings are large (above 10 hectares).
3. Chatterjee, P.K. Emerging Perspectives of Agricultural Development in India. Indian Journal of Agricultural Economics, July-September 1995, p.514.
41

Page 83
1.
12.
3.
14.
15.
16.
South Asia
Pandey, V.K., and K.C Sharma. Crop Diversification and SelfSufficiency in Foodgrains. Indian Journal of Agricultural Economics, October December, 1996, p.648.
The selection of Punjab is guided by two related factors. First, Punjab is agriculturally most advanced region in the country in terms of technology of production and per hectare yield of foodgrains, partially wheat and rice. Secondly, Punjab produces a large amount of surplus production in both the crops and in eventuality of India emerging as exporter of these crops, Punjab will be the major contributor.
Gill. S.S. & J.S. Brar. Global Market and Competitiveness of Indian Agriculture Some Issues. Economic and Political Weekly, August 10 1996, p. 2170.
Bhasin, V.K. The Emerging Indian Rice Tradijig Scenario. Paper presented at panel discussion at IRMA, Anand on November 25, 1994.
Nayyar, D. & A. Sen. International Trade and the Agricultural Sector in India. Economic and Political Weekly, May 14, 1994.
Government of India. Economic Survey 1995-96, Appendix Table S17.
Patnaik, Ultra. Export-oriented Agriculture and Food Security in Developing Countries and India. Economic and Political Weekly, Special Number, 1996.
For a detailed account of export-led handloom crisis, see, Abdul No orbasha. Handlooms in Distress. Economic and Political Weekly, June 8, 1996.
Economic Times, Hyderabad Edition, November 4. 1996. 55
Shiva, Vandana. Corporatisation of Indian Agriculture. The Other Side, October 1996. p.20.
Cargill is a private US company established in 1865. It employs some 70,700 people worldwide in 800 locations in 60 countries in more than 50 lines of business. Its global operational and managerial reporting are directed via satellite from its Headquarters in Minnesota. At present it is the world's monopoly in seeds trading.
Singh, A.K. Agricultural Subsidies The Future Agenda. Third Concept, January 1997, p. 53.
Gulati, Ashok and Anil Sharma. Subsidy Syndrome in Indian Agriculture. Economic and Political Weekly, September 30, 1995, p. A-94.
142

13
FACTORS IN ABSENTEESM: A COMPARATIVE STUDY OF THE ORISSA MINING CORPORATION AND THETATA
RON STEE COMPANY
P.K. Mohanty
Introduction
Absenteeism in one of the major problems facing industries in India. The tendency on the part of workers to absent themselves disrupts work Schedules, imposes added Supervisory work loads, causes unnecessary overtime costs and results in low employee morale as well as an overall increase in costs. It hinders proper planning of production and the smooth functioning of an organization. In fact, rates of absenteeism are indicative of an organization's state of health and also of its Supervisory and managerial effectiveness. It is an industrial malady affecting production, productivity investments, the consumers and the absentee workers themselves. There is no single universally valid reason for workers remaining absent from work.
Several studies have revealed a number of factors responsible for absenteeism. The number and type of the pressures that act on any worker and tend to keep him away from work are functions of a vast variety of processes of interaction between the individual and the environment he lives in. His attitude to the particular culture of the workplace, the nature of his interaction with his peers and supervisors and the demands of his home and work environment all have an effect on his attitude to work and hence on his attendance.

Page 84
South Asia
This paper is a comparative analysis of the patterns of and the factors associated with absenteeism in the case of regular workers (RW) and chronic absentees (CA) in the chromite mines of the Orissa Mining corporation (OMC) and the Tata Iron and Steel Company (TISCO). For the purpose, five chromite mines of OMC and one of TISCO in the Sukinda region of Orissa were included in the study.
Methodology of Study
This paper is based mainly on primary data collected through the questionnaire method in 1993-94. Besides, leave records of the employees for 1991 and 1992 in six mines have also been analyzed. On the basis of the leave taken in 1991 and 1992, the employees were divided into two categories: regular workers (RW) and chronic absentees (CA). The regular workers are those who took less than 150 days of leave in 1991 and 1992; while the chronic absentees had used more than 150 days of leave. The sample consisted of 324 employees: 139 chronic absentees and 11 regular workers in OMC and 37 chronic absentees and 34 regular workers in TISCO.
Discussion of Results
The study revealed a number of interesting aspects of labour absenteelism.
Reasons for Absence
Many factors may cause people to be absent from work. The opinions of both regular workers and chronic absentees were ascertained by Suggesting six reasons to them, as shown in Tables 1 & 2. Illness was the main cause followed by festive occasions for the absence of both regular workers and chronic absentees in both OMC and TISCO. Durga Puja, Rajasankranti and Makar Sankranti are three important festivals in that area and workers took leave to celebrate these occasions. The chronic absentees and the regular workers did not differ significantly in their views regarding the reasons for
1 44

Factors in absenteeism
absenteeism in both the mines.
Pattern of Absenteeism:
It was found that the number of days of absence was highest in the fourth week and lowest in the first week of each month in OMC for both regular workers and chronic absentees in 1991 and 1992. The workers in the OMC mines hail mainly from local areas and most of them come to work daily from their homes nearby. Since the salary is disbursed on the first of every month, most of the workers spend the amount by the third week of the month and are in need of money thereafter. To earn some extra money, they absent themselves mostly during the last week and work in agriculture and other related occupations on their own lands or on others' land on wages. This pattern was shown by 70 percent of workers in the sample.
Both the regular workers and the chronic absentees took the longest amount of leave in the months of May and June and the smallest amount in December, January and February In Summer (May and June), the temperature in the Sukinda hilly area rises above 40°C and it becomes difficult to work under the Sun in opencast chromite mines. Besides, the schools and colleges are closed for the summer and so employees from other areas visit their native places with their children during this period. In summer also, marriages are celebrated for which workers take leave to participate in the weddings of their friends and relatives. In winter, the climatic conditions are favourable to work and so, workers are not absent as much as in summer.
Unlike the OMC mines, the sampled workers in the TISCO mines took the maximum number of days of leave in the second week of every month in 1991 and 1992. The reason is that salary is disbursed in the TISCO mine on the seventh of each month; the workers then visit their native places and sometimes overstay. In the TISCO mine also, both regular workers and chronic absentees used the maximum amount of leave in May and June for the same reason, namely to escape the summer heat.
145

Page 85
South Asia
Frequency of Absence
In this study the frequency of absence rate is calculated as shown below.
Total number of times or spell when leave was taken
Total number of Mondays scheduled for work
Frequency =
A higher severity rate indicates that the employees absent themselves more often. Frequent and unpredictable absence of employees for short durations affects almost all employees and makes difficult the planning of work schedules. The absence frequency rate in the OMC mines for both regular and chronic absentee workers was found to be higher than that of TISCO employees (Table-3). This means that the workers of OMC took leave more frequently than their TISCO counterparts and the chronic absentees were absent a greater number of times than the regular workers, both in TISCO and the OMC mines. It is also not surprising to note that in both OMC and TISCO mines most frequent absence was in the summer
SCalSO).
Absence Severity Rate:
The severity of absence rate is the average length of times lost per absence and it is calculated with the following formula:
Total number of days absent during a period
Total number of times absent during that period
Serverity =
A higher severity rate indicates that the employee is absent for longer durations each time. It is interesting to note that the severity rate of the sampled workers was more in TISCO than in OMC, though their frequency of absence rate was lower. A lower frequency and higher severity rate indicates that the employees were absent less frequently but for a longer duration each time. This may be due to
146

Factors in absenteeism
visits to their native places as several of the TISCO employees are from the neighbouring states of Bihar and West Bengal. It may also be due to the higher salary paid by TISCO which enables the workers to spend more time at home.
Factors Causing Absenteeism:
Many factors may cause people to be absent from work, apart from the self evident influence of sickness. These factors may be classified into four major groups i.e. personal factors such as age, sex, marital status, education and salary (TableA), Economic and social factors such as size of family, landed property owned, type of accommodation, distance of home from workplace, income, savings, indebtedness, alcoholism etc (Table5), and Organizational factors like working conditions, relations with supervisory staff, job satisfaction etc. (Table-6).
Personal Factors
Sex - The sample comprised mainly male workers. Only 13 per cent of regular workers and 17 percent of chronic absentees in OMC were female, whereas there were only three female chronic absentees and no female regular workers in the TISCO sample. It is a common trend in India that absenteeism is greater among men than among WOT€.
Age - The average age of regular workers in TISCO was 38 years as against 36 in OMC. The average age of chronic absentees was 33 years and 35 years in OMC and TISCO respectively. The chronic absentees in the sample belonged mostly to the age group of 26-35 years. Fifty eight percent of workers in OMC and 43 percent in TISCO belonged to this category A maximum of 59.5 per cent of regular workers in OMC and 32 percent in TISCO belonged to the age group of 36-45 years. Fifty eight percent of workers in OMC and 43 per cent in TISCO belonged to this category. Since the TISCO mines were established before the OMC mines, the average age of the
147

Page 86
South Asia
employees is higher in TISCO. The average age of chronic absentees is less than that of the regular workers both in OMC and TISCO. Clearly younger people absent themselves from work more easily than older folk. Perhaps, this is because young workers are more mobile, and can look for other jobs and move more frequently from place to place in search of them and therefore absent themselves more frequently from work. As they grow older and have a spouse and children, their responsibilities increase and they cannot easily be absent. They tend to keep their present job and do not take leave except when it is required. Gerstenfeld (1969), Manguale (1992), Behrend and Pocock (1976) also reported that young workers are absent more than older workers.
Marital status: The sample consisted predominantly of married people. About 88 per cent of the regular workers and 95 per cent of the chronic absentees in OMC and 94 per cent of the regular workers and 78 per cent of the chronic absentees in TISCO were married.
Education: Fifty eight per cent of the chronic absentees and 42 per cent of the regular workers in OMC mines were Illiterates as against 32 per cent of chronic absentees and 21 per. cent of regular workers in TISCO mines. Only 2 percent of the regular workers and no chronic absentees of the OMC sample had passed the matriculation examination, while in TISCO the corresponding figures were 6 and 4 respectively Thus, the workers in TISCO mines have marginally better educational levels than those of OMC. In both OMC and TISCO, the chronic absentees have marginally lower educational levels than their regular counterparts. It may possibly be inferred that education and absenteeism are inversely related. This supports the findings of Mangnale (1992) that the level of education might help in reducing the rate of absenteeism. Bhatia (1981) found that chronic absentees are more among illiterates and Nolan (1945) reported that years of education were inversely related to absenteeism.
Years of Experience: The regular workers in both OMC and
148

Factors in absenteeism
TISCO had a longer period of service than their chronically absent counterparts. The average number of years of service of a regular worker in OMC and TISCO were 0.04 and 14. 11 respectively, whereas the corresponding figures for the chronic absentees were 7.66 and 10.4 respectively. It would appear that as the length of service increases, the rate of absence declines.
Salary: The average monthly salary of a regular worker in the sample was Rs. 1,139/-in OMC and Rs. 2,449/- in TISCO, while the salary of chronic absentees was Rs. 861/- in OMC and Rs. 1,956.5 in TISCO. The chronic absentees in both the organizations belonged more to the low wage category than the regular workers. Clearly salary as a factor has an impact on absenteeism.
Economic and Social Factors
The socio-economic conditions of workers have a direct impact on absenteeism. A human being is always affected by his social environment and his work efficiency develops with his economic stability, his mental peace and with good working conditions.
Number of dependents: The chronic absentees in both OMC and TISCO had more dependents than the regular workers. On an average a chronic absentee in OMC had to look after three adults and five children, while in TISCO the figures were five and four respectively. The average number of dependents per regular worker in OMC was 3.28 adults and 3.87 children while the corresponding figures for TISCO were 4.5 and 4.36 respectively. Thus the existence of a large number of dependents seems to contribute to absenteeism. What could be the reason? Perhaps frustration.
Landed Property: The average size of the land holding of the regular workers and the chronic absentees in OMC was 1.77 and 2.56 acres respectively, while the corresponding figures in the TISCO mines were 1.88 and 2.00 acres respectively. It would seem that the chronic absentees possessing marginally more lands than their regular counterparts tend to be absent in order to work on their lands.
149

Page 87
South Asia
Accommodation: About 13 per cent of the regular workers and 11 percent of the chronic absentees in OMC were living in company accommodation as against 79 percent of regular workers and 49 per cent of chronic absentees in TISCO. TISCO provides better housing facilities than OMC. The absenteeism rate in OMC was, therefore, higher because most of its employees lived in their own accommodation and travelled a longer distance.
Distance from the Working Place: Sixteen percent of the regular workers and 28 per cent of the chronic absentees in OMC were travelling a distance of 40 kms daily (both ways) by bicycle to attend to their work. As against this, only 5 per cent of the employees in TISCO travelled the same distance daily. The average distance travelled by a regular worker and a chronic absentee in OMC was 10.6 and 14.53 kms respectively, whereas the average distance travelled by the regular workers and the chronic absentees in TISCO are 5.29 and 7.29 kms (one way) daily. Thus chronic absentees travelled a longer distance than regular workers. Not surprisingly, on many occasions, due to the weather, illness, or work at home, they did not turn up for work. Specially, in summer, covering a distance of 30–40 kms daily by bicycle becomes difficult in that hilly area. On comparison, more employees of TISCO are provided with quarters and others travelled a shorter distance daily than the OMC employees. Therefore, the rate of absenteeism in TISCO was less than in OMC as the distance between the work place and the residence affects the absenteeism rate, as Bhatia (1981), Black and James (1990) and Mangnale (1992) had already reported.
Household Income: Forty nine per cent of the regular workers and 48 percent of the chronic absentees of OMC had incomes ranging from Rs. 1001 to Rs. 2000 per month. The average monthly income from all sources of OMC regular workers of our sample was Rs. 1,419.92 and that of the chronic absentees was Rs. 1,147.99. Thus the chronic absentees belonged to a lower income group in comparison to their regular counterparts considering the income from all sources. In TISCO, the average monthly income of a regular workers was Rs. 2,912.27 and that of a chronic absentee was Rs. 2,230.23. Thus the
150

Factors in absenteeism
average monthly income of a regular Worker in TISCO was 105 per cent more and that of a chronic absentee and 94 per cent more than his counterpart in OMC. Thus income as a factor seems to affect the rate of absenteeism which is higher in OMC than in TISCO.
Saving: About 57 percent of the regular workers and 30 per cent of the chronic absentees in OMC and 59 per cent and 27 per cent respectively in TISCO were in the habit of saving something for the future. A regular worker in OMC on an average saved
Rs. 235.71 per month as against Rs. 300 in TISCO. Similarly a chronic absentee in OMC saved Rs. 89.03 on an average per month as against Rs. 210 in TISCO. Since the chronic absentees usually had more dependants, their savings were lower.
Indebtedness: Chronic absentees in both OMC and TISCO mines were more indebted than the regular workers. About 38 per cent of the regular workers and 67 percent of the chronic absentees in OMC were indebted. The corresponding figures for TISCO were 41 and 70 respectively. The chronic absentees in both OMC and TISCO were more indebted than their regular counterparts. This supports the findings of Bhatia (1981). The average monthly debt of a regular worker and of a chronic absentee in OMC were Rs. 512.44 and R.S. 772 respectively and Rs. 643.36 and Rs. 712 in TISCO.
Reasons for Indebtedness: About 60 percent of the regular workers and 48 per cent of the chronic absentees in OMC incurred debts (Table-6) for maintenance of their family. This is the most important reason for indebtedness followed by marriage functions. In TISCO, 42.8 per cent of regular workers incurred loans to meet marriage expenses ol their children and relatives; while about 54 per cent of the chronic absentees revealed that they had incurred loans for maintaining their family. The loans were taken mostly from private money lenders and friends on a high rate of interest. Perhaps the attendance of the workers could be improved by reducing their loan burden. Bhatia (1981) and Mangnale (1992) had already reported that high absence employees usually had greater personal debts.
151

Page 88
South Asia
Alcoholism: The chronic absentees were addicted to alcohol in greater numbers than the regular workers in both OMC and TISCO mines. However, in OMC 71 per cent of even the regular workers were addicted, whereas the corresponding figures for TISCO was 44. 77 per cent of the entire sample in OMC and 58 per cent in TISCO were addicted to alcohol. The higher rate of addiction in OMC was mainly due to the sale of country liquor in large quantity in that area.
Organizational Factors
The absenteeism of the mine workers can also be attributed to their attitude to certain organizational factors. The factors chosen for study were the working conditions, relationship with supervisors and job satisfaction. The views of the employees were ascertained on a five point or four point scale by putting the relevant questions. The 'T' test was used to test the significance of the differences in attitudes between regular workers and chronic absentees both in OMC and TISCO. The results are given in Tables 6-8.
Working Conditions: The working conditions in TISCO are better than in the OMC mines as revealed by the satisfaction levels of the employees and by our personal visits to the sites. The canteen in the OMC mines had not been running for a long time and drinking water was not adequate. The average satisfaction score of employees of TISCO in respect of rest places, canteen, drinking water and dust protection facilities was higher than for their OMC counterparts. The satisfaction levels of chronic absentees in both the mines were lower than those of the regular workers. Therefore it could be argued that the incidence of absenteeism increases where poor working conditions exist. Reddy and Rao (1989) found that better working conditions may bring about an improvement in the behaviour of high absentee workers. Bhatja (1981), Dube (1969), Bogaert and Das (1975),.Reddy and Rao (1989) also revealed an inverse relationship between the incidence of absenteeism and better working conditions.
Supervisory Relationship: The opinions of both regular workers and chronic absentees were ascertained by asking them five statements
152

Factors in absenteeism
on a four point scale. The regular workers and the chronic absentees differed significantly in their views on the supervisory relationship. The regular workers in both the mines had a better opinion than the chronic absentees of their supervisors' work ability cooperation, recognition of good work and willingness to redress the employees’ grievances. This reveals there is an inverse relationship between the employees' attitude towards the supervisory relationship and the incidence of absenteeism. Thus Reddy and Rao (1989) observed that high absentee employees did not like the pressure on them and did not believe in the interest of the supervisors or have a good opinion about the capacity of the Supervisors while low absentee employees were more favourable. Katz and Hyman (1953), and Gerstenfeld (1969) also observed that absenteeism was related to the nature of supervisory relationships.
Job Satisfaction: In order to measure the job satisfaction of the workers, their opinions were ascertained on a four point scale with six statements regarding their job. It was revealed that the regular workers were marginally more satisfied with their jobs than the chronic absentees. The 'T' test revealed that the difference between the two groups was statistically significant (Table-8). Though absenteeism does not depend solely on job satisfaction, chronic absentees seemed to have low satisfaction levels and this influences the rate of absenteeism to some extent. This supports the findings of Reddy and Rao (1989), Sinha (1965), and Mitchel (1994).
Supervisors' Views on Absenteeism: The supervisors in both TISCO (N = 19) and OMC (N = 24) mines were worried about the incidence of absenteeism in their units. The supervisors in OMC stressed that they continued to advise the workers about the ill effects of absenteeism in the absence of any personal measures by top management to tackle the problem. The supervisors in TISCO also stated the same. In the process they suggested that incentives like attendance rewards, participation schemes and various welfare measures might help.
153

Page 89
South Asia
Conclusion
The rate of absenteeism is higher in OMC than in TISCO. The study revealed that measures for controlling absence are not being implemented in the OMC mines on the plea that a 'no work no pay policy is strictly followed, so that absentees suffered wage cuts. In comparison, TISCO has measures for absence control in addition to counselling the absentee employees. The role of counselling in controlling absenteeism is very important. The most effective way of dealing with this problem is to know the individuals, the underlying causes for frequent absence and to counsel the individuals with a view to helping them to overcome the causes of chronic absenteeism. Counselling establishes a human relationship between the counsellor and the counselled which helps the latter improve his behaviour. The Supervisor can play a key role in this regard because he is nearest to the source of the problem and through his knowledge of individual personalities is the ideal person to assess the validity of the explanations given for absence. Besides counselling, management must also improve working conditions. Trade unions also have an important role in this regard to educate their members about the illeffects of absenteeism. In other words, to reduce the incidence of absenteeism, requires the sincere efforts of the supervisors, the trade unions, the management and the workers themselves.
References
1. Behrend, H. and Pocok, 5. (1976), "Absence and the Individual: a six year study in one organization', Industrial Labour Review, Vol. 144, No.3, Nov. pp. 311-327.
2. Bhatia, S. K. (1981), Management of Absenteeism, Publication Services,
New Delhi.
3. Black and James, M. (1990), Positive Discipline, New York, American
Management Association Inc.
4. Bogaert, M.VD. and Das, M.C. 1975), “Absenteeism in a Public sector
Industry: the case of Rourkela Steel Plant' Social Action.
5. Dube, Dinanath, (1969), "Problem of Absenteeism in Industry Yojana,
Vol. XII, No.26. January.
54

10.
1.
12.
Si.
No.
Factors in absenteeism
Gerstendfeld, Arthur (1969), "Employee Absenteeism New Insights' Business Horizons, October, pp.Sl-61.
Katz, D., Hyman, H. and others (1953), "Employee attitude and Absence', Personnel Psychology, pp. 467-486.
Mangnale, V.5. (1992), Study of Labour Absenteeism in the Textile Industry, Anmol Publications.
Mitchel, J. (1994), "Personnel Management', Richard Irwin, Chicago.
Nolan, E.W. 1990), "Attitude in Industrial Absentees, A Statistical appraisal', American Sociological Review.
Reddy, T. Subbi and Rao, P.B.A. (1989), Absenteeism in Industry: Problems and Management, Deep and Deep Publications, New Delhi.
Sinha, D (1965), "Job Satisfaction and Absenteeism' Indian Journal of Industrial Relations, Vol.1. No.l. July.
メ
TABLE -1
Reasons of absenteeism in OMC
Items Regular Rank Chronic Rank
workers absentees
(%) (%)
Illness 84 l 92 Social functions 60 3 65 4 Cultivation 30 4 68 3 Festive occasions 74 2 82 2 Leisure 10 6 12 6 Difficult nature of work 22 5 50 4
155

Page 90
South Asia
TABLE-2
Reasons of absenteeism in TISCO
Si. Items Regular Rank Chronic Rank No. workers absentees
(%) (%)
1. Illness 82 86 1
2. Social functions 23 4 43 3
3. Cultivation 17 5 32 5
4. Festive occasions 44 2 51 2
5. Leisure 14 6 24 6 6. Difficult nature of work 29 3 37 4
TABLE-3
Frequency and Severity Rates of Absenteeism in OMC and TISCO
Rates Category OMC TISCO
1991 1992 1991, 1992
Frequency rate Regular workers 7.36 7.52 6.65 5.90 Chronic absentees 11.78 11.57 132 9.98
Severity rate Regular workers 2.78 3.34 5.69 6.62 Chronic 3.23 3.92 6.7 8.83
TABLE-4
Relationship between Regular workers and chronic absentees by personal factors in OMC and TISCO
Personal Organization Value or Degrees of Level of
factors chi square freedom significance (0.05)
a) Age OMC 18.528 3 Significant
TISCO 4.304 3 Not Significant
b) Education OMC 8.850 4. Significant
TISCO 3.537 4 Not Significant
c) Experience OMC 13.722 3 Significant
TISCO 5.4 16 3 Not Significant
d) Salary OMC 30.755 4 Significant TISCO 0.837 4 Significant
S6

Factors in absenteeism
TABLE-5
Relationship between Regular Workers and Chronic Absentees by Economic and Social Factors in OMC and Tisco mines
Iconic and social factors ation
a) Number of adult OMC
dependents TISCO b) Number of children OMC
dependents TISCO c) Landed Property OMC
TISCO
d) Distance between OMC
the workplace and TISCO residence e) Household Income OMC
TISCO
chi square freedom
0.222
12.097
49.216 7.222
49.945 0.865
25.863 5.951
10.628 1533
TABLE-6
Organis-Value of Degrees of Level of
Significance (0.05) Not Significant Significant Significant Significant Significant Not Significant Significant Not Significant
Significant Significant
Relationship between Regular workers and chronic Absentees by Organizational Factors in OMC and TISCO
Organizational factors zation
a) Working conditions OMC
TISCO
b) Supervisory OMIC
relationship TISCO
c) Job satisfaction OMC
TISCO
Organi- Value of
't' freedom
22.348 248 18.947 69
24.702 248 17.872 69
12. 18 248 15.848 69
157
Degrees of Level of
Significance 0.5
Significant Significant
Significant Significant
Significant Significant

Page 91
South Asia
TABLE-7
Respondents by the reasons of indebtedness in OMC Reasons Regular Rank Chronic Rank Total
workers absentees
Marriages 21.43 (09) 2 16.35 (18) 2 20.00 (27) House repair 7.14 (03) 3 13.98 (13) 3 11.85 (16) Festivals 2.38 (O1) 6 7.53 (07) 4 5.93 (08) Education of children 4.76 (02) 4.5 4.30 (04) 6 4.44 (06) Maintenance of family 59.53 (25) 1 48.39 (45) 51.85 (70) Any other reason 4.76 (02) 4.5 6.45 (06) 5 5.93 (08) Total 100.0 (42) 100.0 (93) 100.0 (135)
TABLE-8
Respondents by the Reasons of Indebtedness in TISCO Reasons Regular Rank Chronic Rank Total workers absentees
Marriages 42.86 (06) 3.85 (O1) 5.5 17.50 (07) House repair 21.43 (03) 3 11.54 (03) 3 15.00 (06) Festivals 7.14 (O1) 4 7.69 (02) 4 7.50 (03) Education of children 0.00(00) 5.5 19.22 (05) 2 12.50 (05) Maintenance of family 28.57 (04) 2 53.85 (14) 1 45.00 (18) Any other reason 0.00 (00) 5.5 3.85 (01) 5.5 2.50 (O1) Total 100.0 (14) 100.0 (26) 100.0 (40)
158

14
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு
கா. குகபாலன்
முன்னுரை
விவாகம் என்பது ஒரு ஆணும் பெண்ணும் தமது வாழ்நாள் முழுவதும் நீடித்து நிலைத்து நிற்கக்கூடிய உறுதியானதும் அன்புள்ளம் கொண்டது மான இணைப்பைப் பேணிக் கொள்வதையே குறித்து நிற்கின்றது. இவ்விணைப்பினுாடாக குழந்தைகளைப் பெற்று வாரிசுகளை உருவாக் கும் செயற்பாடுகளும் நிகழ்கின்றன. இந்துசமயத் தத்துவத்தின் பிரகாரம் விவாக வாழ்வு என்பது இப்பிறப்போடு முடிந்து விடுவதில்லை எனவும் மறுபிறப்பிலும் நீடித்து நிலைக்கக்கூடியது எனவும் தெரிவிக்கின்றது. இத்தகைய புனிதத்தன்மை வாய்ந்த விவாகமானது விவாக வாழ்வில் மிகக்குறைந்த எண்ணிக்கையை கொட்டதாகவிருந்தபோதிலும் சமூக, பொருளாதார, பண்பாட்டு ரீதியிலும் பெரிய பாதிப்பினை ஏற்படுத்தக் கூடியது. கணவன்-மனைவியரிடையே குடும்ப உறவில் விரிசல் ஏற்பட்டு உறவற்ற நிலையில் வாழ்ந்து வருவதையே விவாகமுறிவு அல்லது விவாகரத்து என்பர் சமூகவியலாளர்கள். விவாக முறிவு என்பது பிரிந்து வாழல், கைவிடுதல், விவாகரத்தினைப் பெற்றுக்கொள்ளல் என மூன்று வகைக்குட்படுத்திக் கொள்ளலாம். இத்தகைய நிலைப்பாட்டுக்கு முக்கிய காரணியாக விவாகத்திற்கு முன்னர் மணமக்களிடையே ஏற்படுகின்ற அளவற்ற எதிர்பார்ப்புக்கள் சிதைவடைகின்ற போது விவாக வாழ்வில் இடையூறு ஏற்படுகின்றது. மணமக்களாகிய கணவன் மனைவியரிடையே எதிர்கால சமூக தகுதிநிலை, பாலியல் தொடர்பு, செல்வாக்கு, நல்ல உடல்நிலை, வேலைப்பாதுகாப்பு, நல்ல கணவன்-மனைவிக்கான பாங்கு என்பனவே இவ்வெதிர்பார்ப்புக்களில் சிலவாகும். இவ்வாறாக குடும்ப வாழ்வில் கணவன்-மனைவியரிடையே காணப்படும் எதிர்பார்ப்புகள் சிதறடி

Page 92
தென்னாசியா
க்கப்படுகின்றபோது பிரிந்துவாழல், கைவிடுதல், அல்லது விவாகரத்து ஏற்படுவது தவிர்க்க முடியாததாகி விடுகின்றது. அதனால் மேற்படி குடும்ப அங்கத்தவர்களின் குறிப்பாக குழந்தைகளின் எதிர்கால வாழ்வு வளமிழப்பது மட்டுமல்லாது குழந்தைகள் சமூகத்தை வெறுக்கவும் செய்கின்றனர். அமைதியற்ற, ஆதரவற்ற சூழ்நிலையிலுள்ள குழந்தைக ளின் உணர்வுக் கோளாறுகள், மனநிலை பாதிப்படைதல், சமூகத்தி லிருந்து ஒதுக்கப்படுவதால் நடத்தைச் சிக்கல்கள், உடல்நலக்குறைவு கள் போன்ற பல அவர்களைப் பின்னிப் பிணைந்து விடுகின்றன.
பிரிந்து வாழல் என்பது கணவனும் மனைவியும் தங்களிடையே குடும்ப வாழ்வில் ஏற்பட்ட விரிசல் அல்லது பகைமை அல்லது மன ஒருமைப்பாடற்ற நிலை காரணமாக ஏற்படுகின்றது எனலாம். இத்தகைய நிலை காலப்போக்கில் மாற்றமடைய வாய்ப்பிருக்கும் என்பதாலேயோ அல்லது விவாக காலத்தில் பிறந்த குழந்தைகளின் நலனில் அக்கறை கொண்டதாலேயோ முற்றுமுழுதாக விவாக முறிவினை மேற்கொள்ளாது பிரிந்து வாழ்வதை குறித்து நிற்கின்றது. இவ்வாறான பிரிவின் போது கணவன் - மனைவியரிடையே உடல்நிலை பாதிப்பு, பாதுகாப்பின்மை, இன்ப வாழ்வற்ற நிலை போன்றன ஏற்பட வாய்ப்பளிக்கின்றது. அத்துடன் குழந்தைகளற்றவர்களிடையே பிரிவு காணப்படுமிடத்து மறுமணங்களும் ஏற்பட வாய்ப்பளித்து விடுகின்றது. அல்லது மீண்டும் இணைந்து வாழும் நிலையும் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு.
பிரிந்து வாழலில் சட்டத்திற்குட்பட்டதாகவும், சமூகத்தவர்களுக்கு தெரிந்த வகையிலும் வாழ்ந்து வருபவர்கள் மற்றொரு வகையினராவர். சட்டத்திற்குட்பட்டு பிரிந்து வாழ்ந்து வருபவர்கள் எனப்படுவோர் நீதிமன்றம் ஒன்றில் இணைந்துவாழ முடியாதவர்களாகவிருப்பதற்கான காரணங்களை எடுத்துக்கூறி அம்மன்றின் ஆணையின் பிரகாரம் பிரிந்து வாழ்வதற்கு தகுதியைப் பெற்றுக்கொள்ளுகின்றனர். ஆனால் விவாகரத்தினைப் பெற்றுக்கொள்ளாததனால் மனைவியானவள் தொடர்ந்து கணவனது முதற்பெயரைக் கொண்டிருக்க சட்டம் இடமளிக்கின்றது. இதனால் அவர்களது வாரிசுகளான குழந்தைகள் ஓரளவிற்காவது கெளரவத்துடன் வாழக்கூடிய நிலை ஏற்படலாம். அதேவேளை காலப்போக்கில் அவர்கள் இணைந்து கொள்வதாயின் நீதிமன்றின் ஊடாக அதனைச் செய்து விடலாம். பிரிந்து வாழ்வதற்கு நீதிமன்றம் அனுமதி அளிக்கும் போது அவர்களது குடும்பத்தின் வாழ்வாதாரங்களுக்கும் ஆவன செய்யும். இவ்வாறாக நீதிமன்ற ஆணையைப்பெற்று பிரிந்து வாழும் கணவன் - மனைவியர் மறுமணம் செய்து கொள்ள முடியாது. கைவிடுதல் என்பது
160

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு
கணவனோ அன்றி மனைவியோ எவ்வித ஒப்புதலோ அல்லது காரணமோ இன்றி கைவிட்டுச் செல்வதையே குறித்து நிற்கின்றது. இத்தகைய கைவிடுதல் பண்பானது பொருளாதார சமூக பண்பாட்டு ரீதியில் தாழ்ந்த நிலையிலுள்ளவர்களிடையே காணப்படுவதாக பல்வேறு ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. இத்தகைய நிலைக்கு பொருளாதார சமூக காரணிக ளோடு ஒப்பிடுமிடத்து (களவில் இன்பம் துய்த்தல்) பாலுணர்வு நிலைதான் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றது என்பர். இவை சமூகத்தில் பல்வேறு சிக்கல்களை ஏற்படுத்துவதுடன் ஒழுக்கக்கேடுகளுக்கும் துணைபோகக் கூடியது. இத்தகையோரின் சட்டதிட்டங்களுக்கு இயைந்து நடப்பவர்கள் காலப்போக்கில் நீதிமன்ற ஆணை பெற்று விவாகத்தினைப் பதிவின் மூலம் இறுக்கிக் கொள்ளலாம். அல்லது விவாகரத்தினைப் பெற்றுக் *கொள்ளலாம். இவ்வாறு விவாகரத்தினைப் பெற்றுக்கொள்ளும் பட்சத்தில் மறுமணம் புரிவதற்கும் சட்டம் இடம் கொடுக்கும் எனலாம்.
விவாகரத்து என்பது விவாகத்தின் மூலம் ஏற்பட்ட குடும்பவாழ்வினை முழுவதுமாக சட்டத்திற்கமைய நீதிமன்ற ஆணையைப் பெற்று நிரந்தர மாக முறித்துக் கொள்வதாகும். பொதுவாக விவாகத்தின் போது இரு வரில் ஒருவர் பருவமடையாது இருத்தல், கலவி நடைபெறாது இருத்தல், பலாத்காரம் செய்தல், கொடுமைப்படுத்தல், ஏமாற்றி விவாகம் செய்தல், சட்டவரையறைக்குக் குறைந்த வயதில் விவாகம் செய்து கொள்ளல் போன்றவற்றிற்கு விவாகரத்து வழங்கப்படுவதுண்டு. அத்துடன் நீதிமன்று க்கு அளிக்கப்படும் வாக்குமூலங்கள் சரியெனக்கருதும் பட்சத்தில் நீதிமன்றம் விலக்குக் கொடுப்பதுண்டு.
சர்வதேச ரீதியில் விவாரத்துக்கள்
இன்றைய உலகில் பெரும்பாலான நாகரிகமடைந்த சமூகங்களி டையே ஒரு தார விவாகம் செய்யும் நிலையே மேலோங்கிக் காணப்படுகி ன்றது. பலதாரமணம் சமூகத்தவர்களால் வெறுக்கப்பட்டபோதிலும் ஆங் காங்கே நடைபெற்று வருகின்றது. அதாவது ஒரு ஆண் பல பெண்களை விவாகம் செய்வதை அல்லது ஒரு பெண் பல ஆண்களை விவாகம் செய்வதை சில சமூகங்களில் காணமுடிகின்றது. இதற்கு அவ்வவ் சமூகத்தவர்களும் பாரம்பரியங்களும் சம்மதமளிப்பனவாகவுள்ளன. எவ்வாறெனினும் சர்வதேசரீதியில் ஒருதார விவாகத்தை விரும்பி ஏற்கின்றனர்.
உலகில் விவாகங்கள் குலைக்கப்படுவதை மக்கள் விரும்பாவிடத்தும்
161

Page 93
தென்னாசியா
சில சமூகங்களில் சமூக அழுத்தமானது விவாக உறவை மறைமுகமாக அழிப்பதற்கு துணைநிற்கின்றது. உதாரணமாக அமெரிக்க மானிடவியலா 617 JT60T George P. Murdock 676tu6) is Crow Indian 9(56.167 Boötlas Tootb ஒரு மனைவியுடன் தொடர்ந்து வாழ்வது பரிகாசத்திற்குரியதொன்றாகக் கருதுகின்றான் என்றார் எனினும் பல ஆய்வாளரது அபிப்பிராயம் யாதெனில் “விவாகரத்து என்பது துரதிருஷ்டமானது எனினும் சில அவசியமானது" என்பர். மேற்குலக கைத்தொழில் நாடுகள் பலவற்றில் விவாகரத்துக்கள் அதிகரித்தும் சிலவற்றில் குறைவாகவும் காணப்படுகின் றது. இதற்கு அவ்வவ் நாடுகளில் காணப்படுகின்ற குடும்ப அமைப்புக்க ளில் பாரம்பரியம், பண்பாடு மற்றும் சமூகஒழுங்கினைப் பொறுத்தும் அமைகின்றன. இந்நாடுகளில் விவாகரத்துக்கள் அதிகரித்துக் கொண்டு செல்கின்றமை கணவன், மனைவி, குழந்தைகள் போன்றோருக்கு ஒப்பீட்டு ரீதியில் அதிகரித்துக்கொண்டு செல்வதைப் புள்ளிவிபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.
உலக விவாகரத்து நாடுகளின் பட்டியல்
சில குடும்ப சமூகவியலாளர்கள் உலகின் பல இடங்களில் கைத்தொ ழில் மயமாதலுக்கு முன்னரேயே விவாகரத்து வீதமானது மிகத்தீவிரமாக அதிகரித்து வந்துள்ளது எனவும் கைத்தொழில் மயமாதலுக்குப் பின்ன ரும் நவீன Nacleor வகைக்குடும்ப அமைப்பு என்ற கருத்தாக்கத்தின் பரவல் மற்றும் பின்பற்றல் என்பனவும் பொருளாதார அமைப்பில் ஏற்படும் சுதந்திரமான மாற்றங்கள் இதற்குக் காரணம் என விமர்சிக்கின்றனர்.
ஐக்கிய அமெரிக்காவில் ஒவ்வொரு பத்து விவாகங்களுக்கும் ஒரு விவாகம் விவாகரத்தில் சென்று விடுகின்றன. அதாவது 35-44 வயதிடை வெளியில் விவாகமான பெண்களில் 20.0% சதவீதமானவர்கள் விவாக ரத்துச் செய்து கொள்ளுகின்றனர் எனப் புள்ளி விபரங்கள் தெரிவிக்கின் றன. அத்துடன் விவாகரத்துப் பெற்றவர்களில் பெரும்பாலானோர் மீண்டும் விவாகம் செய்து கொள்கின்றனர். ஐக்கிய அமெரிக்காவில் 35-39 வய திடைவெளியில் விவாகரத்துச் செய்தவர்களில் 5.4 மீண்டும் மறுமணம் செய்துள்ளனர். ஆண்களைப் பொறுத்தவரை 20-30 வயதுகளில் விவாக ரத்துப் பெற்ற ஆண்களில் அரைப்பங்கினர் இருவருடங்களில் மறுமணம் செய்யும் அதேவேளை பெண்களைப் பொறுத்தவரை அரைப்பங்கினர் மூன்று வருடங்களில் மறுமணம் செய்து கொள்கின்றனர். மேலும் ஒரு பெண் விவாகரத்துப் பெற்றபின் அவள் மறுமணம் செய்வதற்கு 100:99
162

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு
வீத வாய்ப்புக்கள் உள்ளன. அதே வயதில் உள்ள ஒரு மண மாகாத பெண்ணுக்குள்ள விவாக சாத்தியத்தை விட இது அதிகமானதாகும். தோல்விகரமான விவாக வாழ்க்கை பொதுவாக ஒரு சிலருக்கு மட்டும் மறுமணத்திற்கு எதிரான நிலைப்பாட்டை தோற்றுவிக்கின்றது. விவாகரத்துப் பெற்றவர்களில் மறுமணநோக்கில் மூன்றிலிரு பங்கினர் இரண்டாவது விவாகமே இறுதி விவாகமாயிருக்க, 10.0 சதவீதத்திற்கும் குறைவானவர்கள் மூன்றாம் விவாகத்தை நாடியுள்ளனர் என சமூகவியலா ளர்கள் கருத்துத் தெரிவிக்கின்றனர். அதேவேளை மேற்குலக நாடுகளில் மேற்கொள்ளப்பட்ட பல்வேறுவகைப் பேட்டிகளின் பிரகாரம் முதல் விவாகத்தைவிட இரண்டாம் விவாகமானது திருப்திகரமானதாக இருப்ப தாகக் கருத்துத் தெரிவித்துள்ளார்கள். விவாக வாழ்வில் குழந்தைகள் உள்ள தம்பதியினரைவிட குழந்தைகளற்ற தம்பதியினரிடையே விவாக ரத்து வீதம் உயர்வாக உள்ளது. அதாவது ஐந்து தொடக்கம் பத்து வருட விவாகவாழ்வினைக் கொண்ட குடும்பங்களிடையே குழந்தைகள் உள்ள தம்பதியினரைவிட குழந்தைகளற்ற தம்பதிகளிடையே விவாக ரத்து வீதம் மும்மடங்காகியுள்ளது. இதற்கு இவ்விரு வகைத் தம்பதியின ரிடையே காணப்படும் வேறுபட்ட வயது வேறுபாடு, சமூக பொருளாதார அந்தஸ்து மற்றும் தம்பதியினர் ஈடுபட்டுள்ள சமூகப்பண்புகள், பொறுப்புக் கள் என்பவற்றின் வித்தியாசங்களும் காரணமாகவுள்ளன. எனவே மேற்படி வெளிக்கொணரப்பட்ட கருத்துக்களின் பிரகாரம் குழந்தைகள் குடும்பத்தை விவாகரத்துக்குள்ளாக்காது ஒன்றாக வைத்துள்ளனரென்ற கருத்திற்க அனேக கல்வியலாளர்களும், சமூகவியலாளர்களும் ஏற்றுக் கொள்வில்லை. எனினும் குழந்தையின்மை - விவாகரத்து இவையிரண்டும் விவாகவாழ்விற்கான இடையூறுகளை விளைவிப்பனவாகவுள்ளன என்பது மட்டும் உண்மையே என்பதை அவர்கள் மறுக்கவில்லை.
இரண்டாம் உலகமகா யுத்தத்திற்கு முன்னர் கீழ்வகுப்பினரைவிட செல்வந்தர்களிடையே விவாகரத்துவீதம் அதிகமாகவிருந்ததாக பொது வாக ஏற்றுக் கொள்ளப்படுகின்றது. ஆனால் அண்மைக்காலங்களில் குறைந்த வருமானம் உள்ளோரிடையேயும் கல்வியறிவு குறைந்தேரிடை யேயும் விவாகரத்துக்கள் அதிகரித்துக்கொண்டு சென்றுள்ளதைக் காண முடிகின்றது. அதுமட்டுமல்லாது இளவயதில் விவாகம் செய்பவர்களி டையே அதிகளவில் விவாகரத்துக்கள் நிகழ்ந்து வருகின்றன. இந்நிலை யினை ஐக்கிய அமெரிக்கா, ஐக்கிய ராச்சியம், கனடா போன்ற நாடு களில் அவதானிக்க முடிகின்றது. இளவயதில் விவாகம் செய்பவர்கள் பொதுவாக கல்வியறிவு குறைந்தவர்களாகவும் குறைந்த வருமானமுள்ள
1 63

Page 94
தென்னாசியா
வர்களாகவும் காணப்படுகின்றனர். இளவயது விவாகத்தின் போது கருக்கொள்வதற்கும் கூடிய சாத்தியக் கூறுகள் உண்டு. இது சந்தோச மாக இருக்காது என்ற காரணத்தினால் விவாகத்தைக் கலைத்துவிடவே ஆயத்தமாக இருப்பர். இதற்கு அவர்களிடையே குறைந்தளவு ஆளுமைப் பண்பு காணப்படுவதும் காரணமாகக் கொள்ளலாம். எனினும் மேற்குறித்த கருத்துக்கள் தொடர்பாக ஒத்த கருத்துக்களோ அன்றில் உடன்பாடுகள் எதுவும் ஏற்பட்டிருக்கவில்லை. விருத்தியடைந்த நாடுகளில் பொருளாதார சமூக பண்பாட்டு வளர்ச்சி வேகமாக அதிகரித்துக்கொண்டு சென்றுள்ள போதிலும் விவாகவாழ்வினைக் கலைப்பது என்பது சர்வசாதாரண நிகழ்வாகிவிட்டது. இதற்கு இம்மக்களிடையே சமூக அந்தஸ்து அதிகரித்து சென்றுள்ளதையே காட்டி நிற்கின்றது.
ஆய்வின் நோக்கம்
0 சர்வதேச ரீதியில் குறிப்பாக விருத்தியடைந்த நாடுகளில் விவாகரத்து க்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. அத்தகைய விவாகரத்துக்கள் குடும்ப கட்டமைப்பில் பெரும் பாதிப்பினை ஏற்படுத்துவனவாக அமைந்து விடுகின்றன. அத்தகைய பாதிப்புக்கள் விருத்தியடைந்து வரும் சமூகங்களில் ஒன்றான யாழ்ப்பாண சமூகத்தில் எத்தகைய தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன என்பதை அறிதல்.
0 இலங்கைத் தமிழர்களில் 98.0 சதவீதத்தினர் வாழ்ந்துவரும் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் விவாகரத்துச் செய்து கொள்வதை சமூகம் ஏற்காத போதிலும் விவாகரத்துக்கள் அண்மைக்காலங்களில் அதிகரித்து வருவதற்கான காரணங்களைக் கண்டறிதல்.
9 யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் விவாகரத்துநிலை அதிகரித்துக் காணப்படு வதற்கு சர்வதேசதொடர்புகளும் ஒரு காரணமா என்பதை கண்டறிதல்.
0 இரண்டு தசாப்பதங்களாக இம்மாவட்டத்தில் யுத்த சூழ்நிலை காணப்ப டுவதனால் விவாகரத்துக்கள் இடம்பெறுகின்றனவா என்பதை அறிதல்.
9 பொருளாதார, சமூக, பண்பாட்டு காரணிகளின் விரைவான மாற்றங்கள்
விவாகரத்துக்களுக்கு உந்துசக்தியாக விளங்கியுள்ளனவா என்பதை கண்டறிதல்.
64

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு
கருதுகோள்
9 விவாகரத்து கோருவதற்கான பிரதான காரணியாகவிருப்பது
பாலியலாகும்.
9 யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் நிகழ்ந்து வரும் விவாகர்த்துக்களுக்கு சமூக, பொருளாதார, பண்பாட்டுக் காரணிகளிலும் பார்க்க தனிப்பட்ட காரணிகளே முதன்மை பெறுகின்றது.
9 விவாகரத்தில் ஈடுபடுவோர் காலம் தாழ்த்திய விவாகம்
செய்பவர்களாக உள்ளனர்.
9 விவாகத்தினை மேற்கொள்பவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு
குழந்தைகளற்ற நிலை காணப்படுகின்றது.
9 விவாகத்தினை மேற்கொள்பவர்களில் பெரும்பாலானோர் அரச
துறைகளில் சிறு தொழில்களைப் புரிபவர்களாகவிருக்கின்றனர்.
ஆய்வு முறையியல்
சர்வதேச ரீதியில் விவாக வாழ்வில் விவாகரத்து என்ற விடயம் அண்மைக்காலங்களில் முன் எப்போதுமில்லாதவாறு அதிகரித்துச் செல்வதை அவ்வவ் நாடுகளினது அறிக்கைகளிலும் சர்வதேசக் குடித் தொகை சம்பந்தமான அறிக்கைகள் மூலமாகவும் அறிந்து கொள்ள முடிகின்றது. இவ்வாய்வானது யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் 1996ம் ஆண்டு பிற்பகுதியிலிருந்து 1997ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் வரையிலான காலப் பகுதிகளில் இம்மாவட்டத்தில் இயங்கிவரும் மாவட்ட நீதிமன்றங்களில் பதிவுசெய்யப்பட்ட முறைப்பாடுகளையும் நீதிமன்றங்களினால் வழங்கப் பட்ட தீர்ப்புகளையும், குடும்ப ஆலோசகர்களின் அறிவுறுத்தல்களையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு இவ்வாய்வு மேற்கொள்ளப்படுகின்றது. பதிவு செய்யப்பட்ட 130 வழக்குகளில் 60 வழக்குகளுக்குத் தீர்ப்புகள் வழங்கப் பட்டன. இவ்வாய்வுகளில் மொத்த முறைப்பாடுகளையும் கருத்திற் கொண்ட போதிலும் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்ட 69 வழக்குகளில் 4 முறைப்பாடு கள் சமரசமாகத் தீர்த்து வைக்கப்பட்டன: ஏனைய 65 வழக்குகளையும் தீர்ப்பினையும் கருத்திற் கொண்டும், வழக்குகள் நடைபெறும்போது நீதிமன்றத்தின் பார்வையாளர் வரிசையில் இருந்து அவதானித்ததை அடிப்படையாகக் கொண்டும் இவ்வாய்வு மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.
165

Page 95
தென்னாசியா
அத்துடன் விவாகரத்து கோருபவர்களுடன் சந்தித்து நடாத்திய கலந்துரையாடல்களும் இவ்வாய்வுக்குப் பெரிதும் பயன்பட்டன எனலாம்.
அத்துடன் இவ்வாய்வு மேற்கொள்ளும் போது தேசிய ரீதியிலும், சர்வதேச ரீதியிலும் விவாகரத்தின் ாேக்கினை அறிந்து கொள்வதற்கு பல்வேறு புள்ளி விபரங்கள் மற்றும் இவற்றோடு தொடர்புடைய நூல்கள் ஆய்வுகளில் பயன்படுத்தப்பட்டன.
ஆய்வு மட்டுப்படுத்தப்படல்
இவ்வாய்வினை மேற்கொள்ள முயலும்போது பல தகவல்கள், தரவு கள் என்பன ஆய்வுக்குத் தேவையான முறையில் கிடைக்கப்பெறுவது கடினமாகவிருந்தது. விவாகரத்தானது கணவன் மனைவியர் கொண்ட குடும்ப உறவில் ஏற்படுகின்ற விரிவினால் ஏற்பட்டவையாகும். ஆனால் இவற்றின் முழு விபரங்களையும் பெற்றுக்கொள்வதில் பல்வேறு நடை முறைச் சிக்கல்கள் காணப்பட்டன. இவ்வாய்வானது பின்வருவனவற்றை மட்டுமே உள்ளடக்கியதாகும். அதாவது விவாகம் செய்யும் காலத்தில் கணவன் மனைவியரது வயது, அவர்களது தொழில்நிலை, விவாககாலத் தில் குழுந்தைகளின் எண்ணிக்கை, விவாகமுறை, இணைந்து வாழ்ந்த காலம், பிரிந்து வாழ்ந்தகாலம், விவாகரத்துக்கான காரணம் என்பவற்றை மட்டுமே உள்ளடக்கியதாக இவ்வாய்வு மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
ஆய்வுப்பிரதேசம்
இலங்கையின் வடபாகத்தில் அமைந்துள்ள மாவட்டங்களில் அதிக ளவு மக்கள் வாழ்ந்து வரும் மாவட்டம் யாழ்ப்பாணமாகும். இம்மாவட்டம் 950.96 சதுர கிலோ மீற்றர் நிலப்பரப்பினையும், 1981ம் ஆண்டின் குடிக்கணக்கின் பிரகாரம் 738791 மக்களையும் கொண்ட பிரதேசமாகும். சதுர கிலோ மீற்றருக்கான குடித்தொகை 712 ஆகும். இங்கு வாழும் மக்களில் 95.3 சதவீதத்தினர் இலங்கைத் தமிழராவர். இவர்கள் தவிர முஸ்லிம்கள், சிங்களவர்கள், இந்தியத் தமிழர்கள் மிகச் சிறுபான்மையின ரேயாகும். 1981ம் ஆண்டு கணிப்பீட்டின் பிரகாரம் இப்பிரதேசத்தில் வாழும் மக்களின் விவாகநிலை அமைப்பு அட்டவணை - 1ல் காட்டப்பட்டுள்ளது
அட்டவணை-1ன் பிரகாரம் விவாகரத்துச் செய்தவர்களைப் பொறுத்த வரை மிகச் சிறிய பங்கினராக உள்ள போதிலும் அதனது தாக்கமானது
66

uIIrÜ. IDIrsal-1-SSeir விவாகர த்துக்களின் போக்கு மக்களது பொருளாதாரசமூகபண்பாட்டு நிலைமையினை பாதிக்கவல்லது.
அட்டவணை: 1
விவாகநிலை - 1981 யாழ்ப்பாண மாவட்டம்
விவாகநிலை இருபாலார் ஆண் பெண்
விவாகமாகாதவர் | 489573 (59.0) 258355 (62.6)| 232219 (55.6) விவாகமானவர் 2552.55 (30.7) 122378 (29.7) 132677 (31.8) (பதிவு) விவாகமானவர் 45906 (5.5) 22177 (5.4) 23729 (5.577) (பாரம்பரியம்)
விதவை 37335 (4.5) 8979 (2.2) 28356 (6.7) விவாகரத்து
செய்தவர்கள் 1228 (0.2) 577 (0.1) 527 (0.1) சட்டப்படி பிரிந்து 755 (0.1) 28 (00.06) 527 (0.1) வாழ்பவர்
ஆதாரம் குடிக்கணிப்பு அறிக்கை 1981.
விவாகரத்துக்கள் - யாழ்ப்பாண மாவட்டம்
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் விவாகநிலையில் விவாகரத்து என்பது அண்மைக் காலங்களில் அதிகரித்து வந்துள்ளதை இம்மாவட்ங்களில் உள்ள நீதிமன்றங்களில் தக்கல் செய்யப்பட்ட முறைப்பாடுகளிலிருந்து தெரிந்துகொள்ளலாம். 1980ம் ஆண்டில் இலங்கையில் 2725 விவாகரத்துக் கள் நீதமன்றங்களால் வழங்கப்பட்டன. அக்காலத்தில் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் 90 விவாகரத்துக்கள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. 1980களின் பின்னரைப் பகுதிகளிலிருந்து 1995ம் ஆண்டுவரை விவாகரத்துக்கள் மட்டுப்படுத்தப்பட்டவையாக இருந்துள்ளன. இதற்கு அக்காலப் பகுதிக ளில் நீதிமன்றங்கள் செயற்படாதிருந்தமையே முக்கிய காரணங்களில் ஒன்றாக இருந்துள்ளது. எனினும் ஒன்றுபட்ட குடும்பவாழ்வை வாழ விரும்பாதவர்கள் பிரிந்து வாழ்வதோ அல்லது கைவிட்ட வாழ்வை அனுபவித்திருக்கலாம். ஆனால் இதற்கான புள்ளிவிபரங்களைப் பெற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இம்மாவட்டத்தில் 1990களின் முதலரைக்
காலப்பகுதிகளில் தமது நிழல் நிர்வாகத்தினை நடத்தி வந்துள்ளனர்.
பல குடும்பத் தகராறுகளைப் பெருமளவிற்குத் தீர்த்து வைத்தனர்.
167

Page 96
தென்னாசியா
எனினும் 1994ம் ஆண்டில் இருந்து நீதித்துறையினை விஸ்தரித்துக் காவல்நிலையங்கள், நீதிமன்றங்களை அமைத்து செயற்பட்ட காலத்தில் பல விவாகரத்துக்கான முறைப்பாடுகள் நீதின்றத்தினால் விசாரிக்கப்பட்டு தீர்ப்புக்களும் வழங்கப்பட்டன. எனினும் இதுபற்றி விபரமாக அறிய முடியாதபடியால் விவாகரத்துக்களின் எண்ணிக்கையினையோ அன்றில் தீர்ப்புக்களையோ அறியமுடியவில்லை.
1995ம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 30ம் திகதி தொட்டு நிகழ்ந்த மாபெரும் இடப்பெயர்வும் 1996ம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 20ந் திகதி தொட்டு நிகழ்ந்த மீள் இடப்பெயர்வும் மக்களிடையே பெரும் தாக்கத்தினை ஏற்படுத்தியிருந்தன. 1996ம் ஆண்டு மே மாதத்தின் பின்னர் இலங்கை அரசின் நீதித்துறையினர் இம்மாவட்டத்தில் தமது கடமையினை பொறுப் பேற்றுக்கொண்ட பின்னர் நீதிமன்றங்களில் பதிவு செய்யப்பட்ட முறைப்பா டுகளில் பெருமளவில் விவாகரத்து சம்பந்தமானவையே என நீதித்துறை யினர் கருத்தாகும். நீண்ட காலமாக நீதிமன்றங்கள் செயற்படாதிருந்தது டன், தமிழீழ நீதிமன்றங்களில் விவாகரத்தினைப் பெற்றுக்கொண்டவர்கள் நாட்டின் சட்டதிட்டங்களுக்கு அமைய விவாகரத்தினைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற நிலையினால்தான் அதிகளவினர் விவாகரத்தினைக் கோரியுள்ளனர் எனவும் தெரிவிக்கப்பட்ட போதிலும் அதில் பெரியளவில் உண்மையல்ல என்பது புள்ளிவிபரங்கள் மூலம் தெரிவிக்கப்படுகின்றது.
1996 ஆம் ஆண்டு மே மாதத்தின் பின்னர் நீதிமன்றங்கள் செயற்படத் தொடங்கிய காலந்தொட்டு 1997 ஆம் ஆண்மு டிசம்பர் மாதம் வரையி லான காலப்பகுதிகளில் யாழ்ப்பாண மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் 102 முறைப்பாடுகளும், மல்லாகம் நீதிமன்றத்தில் 19 முறைப்பாடுகளும், சாவகச்சேரி நீதிமன்றத்தில் 09 முறைப்பாடுகளும், பதிவு செய்யப்பட்டிருந் தன. 1998ம் ஆண்டில் இவ் எண்ணிக்கையைவிட அதிகமான விவாகரத்து க்கான முறைப்பாடுகள் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளதாக நீதிமன்ற பதிவாளர் கள் தெரிவிக்கின்றனர். மேற்படி முறைப்பாடுகளில் 69 முறைப்பாடுகளு க்கு தீர்ப்புக்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றுள் நான்கு முறைப்பாடுகள் நீதவான், குடும்ப ஆலோசகர் மற்றும் உறவினர்களின் ஆலோசனைகளுக் கிணங்க மீளப்பெற்றுள்ளன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 65 முறைப்பாடு கள் விசாரிக்கப்பட்டு விவாகரத்துக்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன.
ஆய்வு முடிவுகள்
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட விவாகரத்து மாதிரிகள் பற்றிய ஆய்வின் பல்வேறு அம்சங்கள் வெளிக் கொணரப்பட்டுள்ளன. 168

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு இம்மாவட்டத்தில் இதற்கு முன்னர் உள்ள காலப்பகுதிகளிலும் பார்க்க விவாகரத்துக்கான முனைப்புக்கள் அதிகரித்துச் சென்றுள்ளதை நீதித்துறையினரும் ஒப்புக் கொள்கின்றனர். 1979 - 1987 ஆண்டுகளில் இம்மாவட்டத்தின் விவாகரத்து விபரங்கள் பின்வருமாறு.
அட்டவணை 11 யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் விவாகரத்துக்கள்
ஆண்டு விவாகரத்துக்கள்
1979 75
1980 90
1981 36
1982 57
1983 45
1984 44
1985 42
1986 41
1987 42
ஆதாரம் பதிவாளர் நாயகத்தின் அறிக்கைகள் 1979 - 1987
1979, 1980 ஆண்டுகளில் விவாகரத்துப் பெற்றவர்களின் எண்ணிக்கை சற்று அதிகமாக இருந்த போதிலும் அதனைத் தொடர்ந்த வருடங்களில் தாழ்ந்த நிலையிலேயே காணப்பட்டிருக்கின்றது. 1983 ஆண்டினைத் தொடர்ந்து இப்பிரதேசத்தில் காணப்பட்ட அசாதாரண சூழ்நிலைகளினா லும், நீதிமன்றங்கள் இயங்காமையாலும் பிரிந்து வாழல் அல்லது கைவிடுதல் போன்றன காணப்பட்டபோதிலும் அதனைச் சட்டரீதியாக்கிக் கொள்ளவில்லை. மிகச்சிறுபான்மையினர் நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளில் செயற்பட்டு வந்த நீதிமன்றங்களுடாக விவாகரத்தினைப் பெற்றுமுள்ளனர் என அறிய முடிகின்றது.
விவாகரத்தினைப் பெற்றுக் கொள்வதற்கான வழிமுறைகள்
விவாகரத்தினைப் பெற்றுக் கொள்ள விரும்பும் கணவனோ அன்றில் மனைவியோ பொதுவாக சட்டத்தரணி ஒருவரின் மூலமே தனது முறைப் பாட்டினை நீதிமன்றில் சமர்ப்பிப்பார். பெரும்பாலும் பின்வரும் நான்கு காரணிகளையே நீதிமன்றிற்கு அளிப்பார். அதாவது
1) தக்க நியாயமின்றி வன்ம உறவு அறுப்புச் செய்துள்ளார் எனவும்
169

Page 97
தென்னாசியா 2) விவாகரத்தினை வழங்குமாறும் 3) வழக்குச் செலவினைப் பெற்றுத் தருமாறும்
நீதிமன்றம் சரியெனக்கருதும் பிற நிவாரணங்களைப் பெற்றுத்தருமா றுமே வழக்கைத் தாக்கல் செய்வர். இது பொதுவானதாகவிருந்த போதிலும் உண்மையில் விவாகரத்துக் கோருவதற்கான காரணிகளை நீதிமன்றத்தின் முன்னரும் குடும்ப ஆலோசகரின் முன்னருமே தெரிவிப்பார் கள். அவற்றினை அடிப்படையாகக் கொண்டே விவாகரத்துக்கு நீதிமன்றம் அமைதி அளிக்கும்.
இந்நிலையில் மேற்படி நீதிமன்றங்கள் பதிவு செய்யப்பட்ட 130 முறைப்பாடுகளில் 77 முறைப்பாடுகள் அல்லது 59.2 சதவீதமான முறைப்பாடுகள் கணவன்மாரினாலும் 48 முறைப்பாடுகள் அல்லது 40.8 சதவீத முறைப்பாடுகள் மனைவிமாரினாலும் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ளது. குறித்த காலப்பகுதிகளில் 69 முறைப்பாடுகளுக்கு தீர்ப்புக் கூறப்பட்ட போதிலும் ஏனைய முறைப்பாடுகள் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட தவணைகளில் விசாரிக்கப்பட்டு வேறொரு தினத்திற்கு மீண்டும் விசாரிப்பதற்கு ஒத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில் ஆண்களினால் செய்யப்பட்ட முறைப் பாடுகளில் இரு பண்புகளைக் காணக்கூடியதாகவுள்ளது. இவர்களில் 18 முறைப்பாடுகள் அல்லது 23.3 சதவீதமானவை மனைவி வன்மமாக உறவினை அறுத்தது மட்டுமல்லாது வேறொருவருடன் தொடர்புகொண்டு ள்ளார் எனத் தெரிவிக்கப்படுகின்றது. இதேபோலவே மனைவியானவள் தனது கணவன் தன்னை வன்மமாக உறவினை அறுத்தது மட்டுமல்லாது வேறொரு பெண்ணுடன் வாழ்ந்து வருகின்றார் என மொத்தமாகப் பதிவு செய்யப்பட்ட முறைப்பாடுகளில் 41.5 சதவீதமா னவர்கள் தெரிவித் துள்ளனர். ஒன்றில் ஏற்கனவே விவாகம் செய்துள்ளனர் அல்லது விவாகம் செய்தபின்னர் வேறொரு பெண்ணுடன் தொடர்பு கொண்டுள்ள னர் என்பதை தெரிவிக்கின்றனர். இவைதவிர கருத்து முரண்பாடுகள், சமயாசமய விவாகத்திற்கு உடன்படாமை, வெளிநாடு செல்லல், மருத்துவக்காரணிகள் போன்றவற்றை இரு பகுதியினரும் விவாகரத் தினைப் பெற்றுக்கொள்வதற்குக் காரணங்களாகக் கொண்டிருந்தனர்.
திர்ப்பு வழங்கப்பட்ட முறைப்பாடுகள்
தீர்ப்பு வழங்கப்பட்ட முறைப்பாடுகள் 69 ஆகும். இவற்றில் நான்கு முறைப்பாடுகளைத் தாக்கல் செய்த பின்னரா அல்லது குடும்ப ஆலோசக
170

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு ரினதும், மதிப்பு வாய்ந்தவர்களின் அறிவுறுத்தலையுமடுத்து இணைந்து கொண்டனர். ஏனையோர் நீதிமன்றத் தீர்ப்பைப் பெற்றுச் சென்றுள்ளனர். இவ்வழக்குத் தாக்கல் செய்யப்பட்டபோது எதிரிக்கு அழைப்பானை அனுப்புவது பொதுவானது. அந்தவகையில் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டவற்றில் 40 முறைப்பாடுகள் ஒருமுக விளக்கத்தினடிப்படையிலேயே தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அதாவது முறைப்பாட்டை பதிவு செய்தவர்கள் மட்டுமே வழக்குத் தவணைக்கு வருகை தந்திருந் தார். எதிராளி கணவனோ அன்றில் மனைவியோ ஆயினும் அவர்கள் வழக்கில் பங்குபற்ற விரும்பவில்லை அல்லது இடம்பெயர்ந்த நிலையில் நிரந்தர விலாசத்தில் வாழ்ந்திருக்கவில்லை. இதனால் ஒருமுக விவாக ரத்தை ஏற்று தீர்ப்புக்கள் வழங்கப்பட்டன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. வழக்காளியும் எதிராளியும் சந்தித்த வழக்குகள் 25 ஆகும். இவ் வழக்குகளில் தங்களால் மீண்டும் இணைந்து வாழக்கூடிய சூழ்நிலை இல்லை எனவும் இவ்விவாகத்தின் போது தமக்கு ஏற்பட்ட செலவுகளைப் (சீதனம், நகைகள், பணம் போன்றன) பெற்றுக்கொண்டு விவாகரத்தினைப் பெற்றுள்ளனர். இதற்கான காரணங்கள் பல தெரிவிக்கப்படுகின்றன.
விவாகநிலையும் விவாக வயதும்
விவாகநிலையில் விவாகரத்துக்கான காரணிகளில் கணவன்-மனைவி யரிடையே விவாகம் செய்யும் வயதினையும் பொறுத்தமைகின்றதென சமூகவியல் மற்றும் குடித்தொகையியலாளர்கள் கருத்தினைத் தெரிவித்து ள்ளனர். பொதுவாக ஆண்களைப் பொறுத்தவரை 50.8சதவீதமான ஆண்கள் 30வயதிற்குப் பின்னரேயே விவாகம் செய்துள்ளனர். ஏனையோர் 30வயதிற்குள் விவாகம் செய்திருக்கின்றனர். பெண்களைப் பொறுத்த வரை 65 பெண்களில் 11 பெண்கள் 19 வயதிற்குள் விவாகம் செய்திருந்த போதிலும் 29வயதிற்குள் 72.3சதவீதமானோரும் 30வயதிற்குமேல் 27.7சத வீதமானோரும் விவாகம் செய்துள்ளனர். காலம்தாழ்த்தி விவாகம் செய்த வர்களைப் பொறுத்தவரை மிகச்சிறிய எண்ணிக்கையேயாகும். அதே போல கணவனிலும் பார்க்க மனைவியின் வயதானது 4 பெண்களைப் பொறுத்தவரையில் அதிகமாகக் காணப்பட்டாலும் விவாகவாழ்வில் பெரிய பாதிப்பினை ஏற்படுத்தும் எனக் கூறமுடியாது. (அட்டவணை 111)
விவாகம் செய்தபோது கணவன் மனைவியரிடையே காணப்பட்ட வயது வேறுபாட்டினையும் கருத்திற் கொள்ளும் போது பின்வருமாறு காணப்படுகின்றது.
171

Page 98
தென்னாசியா
S9L6n 6oo6oo III விவாக வயது
6Jugs ஆண் வீதம் பெண் வீதம் 17 - 19 01 5 11 16.9 20 - 24 14 21.5 13 20.0 25 - 29 17 26.2 23 35.4 30 - 34 23 35.4 14 21.6 35 - 39 05 7.7 03 4.6
40 O5 7.7 01 1.5
மொத்தம் 65 00.0 65 100.0
ஆதாரம் களஆய்வு
go..._663b63OR 1V வயது வேறுபாடு
வயது வித்தியாசம் எண்ணிக்கை l 6lugs) 17 2 வயது 3 வயது 10 4 வயது 05 5 வயது 06 6 - 9 வயது 14 10 வயது 02
ஆதாரம் களஆய்வு
குறிப்பாக விவாகத்தினை மேற்கொண்ட தம்பதியினரிடையே விவாகம் செய்யும் போது அவர்களிடையே காணப்பட்ட வயது வித்தியாசத்தினை கவனித்தபோது 750 சதவீதத்திற்கு மேற்பட்டவர்கள் 5 வயதிற்குள்ளேயே வயது வேறுபாடு காணப்பட்டதை அறியமுடிந்தது. ஏனையோர் 5 வயதி ற்கு மேல் காணப்பட்டபோதும் ஒருவர் மட்டுமே 20 வயது இடைவெளியில் விவாகம் செய்துள்ளதைக் காணமுடிகின்றது. பொதுவாக இம்மாவட்டத் தின் விவாகஞ்செய்யும் பட்சத்தில் பெருமளவிற்கு 5 வயதிற்கும் குறைந்த இடைவெளியிலேயே செய்து கொள்வது பொதுவான பண்பாக காணப்படு கின்றது. இருப்பினும் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்ட குடும்பங்களில் நான்கு பெண்கள் கணவனிலும் பார்க்க வயதில் கூடியவர்களாகவிருந்துள்ளனர். (அட்டவணை 1V)
தொழிலும் விவாகரத்தும்
விவாகரத்து என்பது சமூகத்தவர்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுவ
172

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு
தில்லை. குறிப்பாக விவாகரத்துக்களும், சமூக அந்தஸ்துக்கும் மிக நெருங்கிய தொடர்புண்டு. இதனால் தாழ்ந்த மத்தியஸ்தர வர்க்கத்தினருக் குக் கீழுள்ளவர்களிடையேதான் விவாகரத்துக்கான ஆவல் செய்யப்படு வதை இவ்வாய்விலிருந்து அறிந்து கொள்ள முடிகின்றது. அதேவேளை மிகத் தாழ்ந்த வருமானமுள்ளவர்களிடையேயான விவாகரத்துக்கள் சட்டரீதியாக நீதிமன்றத்திற்கு வருவது மிகக்குறைவு. அவர்களிடையே பிரிந்து வாழல், கைவிடுதல் போன்றவற்றை ஏற்படுத்திய போதிலும் பொருளாதாரக் கஷ்டத்தின் காரணமாக நீதிமன்றத்திற்குச் செல்லாது தவிர்த்துக் கொள்கின்றனர். தாழ்ந்த மத்தியஸ்தர வர்க்கத்தினர் அரச தொழிலில் உள்ளவர்களாயினும் சரி வர்த்தகர்களாயினும் சரி கூலி வேலை செய்பவர்களாயினம் சரி நீதிமன்றத்தை நாடும் நிலை காணப்படு கின்றது. இதனை அட்டவணையின்படி விவாகரத்து பெற்றோரிடையே யான தொழில் நிலை தரப்பட்டுள்ளது. (அட்டவணை V)
JSé9p L_6nk6ob6öXJT V
தொழிலும் விவாகரத்தும்
தொழில் எண்ணிக்கை சதவீதம் 668 Tuub 10 15.4 அரச ஊழியர் 20 30.8 வர்த்தகம் 15 23.1 கூலிவேலை 05 7.7 சேவைத்தொழில் 09 13.7 கடற்றொழில் O2 3. வேலையற்றோர் 04 6.2
மொத்தம் 65 100.0
ஆதாரம் வெளிக்கள ஆய்வு
மேற்குறித்த அட்டவணையில் தொழில்நிலை காணவன்மாருடைய தாகும். மனைவியரைப் பொறுத்தவரை நால்வர் மட்டுமே தொழில்புரிபவர்க ளாவர். யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் விவாகரத்தினைப் பொறுத்தவரை அரச ஊழியர்களே முதலிடம் பெறுகின்றனர். இவர்கள் விவாகரத்துப் பெற்றவர் களில் 30.8 சதவீதத்தினராவர். ஆனால் இவ்வாறான ஊழியர் களில் இருவர் மட்டுமே உயர்தொழில் புரிபவர்களாவர். இங்கு வர்த்தகர் கள் எனப்படுவோர் பெட்டி வியாபாரம், சிறுமுதல் கொண்டு வியாபாரம் செய்பவர்களையே குறித்து நிற்கின்றது.
173

Page 99
தென்னாசியா
மகப்பேறும் விவாகரத்தும்
சர்வதேச ரீதியில் விவாகரத்தினைப் பற்றி ஆய்வு செய்பவர்கள் பலர் விவாகரத்துக்கும் குழந்தைகளற்ற நிலைக்கும் தொடர்புகள் காணப் படுவதாக எடுத்துக் கூறியுள்ளனர். அந்நிலையினையே யாழ்ப்பாண மாவட்டத்திலும் காணக்கூடியதாகவுள்ளது. முறைப்பாடுகளை நீதிமன்றம் விசாரிக்கும்போது குழந்தைகள் உள்ள குடும்பங்கள் மிகக் குறைவாகவே காணப்படுவது மட்டுமல்லாது கணவன் மனைவியரிடையே உள்ள பிணக்கின் காரணமாக ஏற்படும் பிரிவினால் குழந்தைகள் பெருமளவிற்கு உள, உடல் மற்றும் சமூக பாதிப்புக்களுக்கு உட்பட்டுள்ளதைக் காணமுடிகின்றது.
ஆய்வுக்குட்பட்ட மொத்தக் குடும்பத்தவர்களில் 47 குடும்பத்தவர்களுக் குப் பிள்ளைகள் இல்லை என்பது தெரியவந்துள்ளது. இன்றைய உலகில் குடும்பவாழ்வில் மிகச்சிறிய குடும்பத்தவர்களையே விரும்பியேற் கின்றனர். அவ்வாறு திட்டமிட்ட செயற்படக் கூடிய வகையில் குடும்பத் திட்டமிடல் சாதனங்கள் அதிகரித்து வந்துள்ளன. குழந்தைகளே குடும்பத் தினை இணைக்கும் பாலமாக அமைகின்றனர். அந்நிலை காணப்படாத விடத்து விரக்தியடைந்த குடும்ப வாழ்வாகவே முடியும் எனலாம். இத்தகைய பண்புகள் பல்வேறு குழந்தைகளற்ற குடும்பங்களிலேயே காண முடிகின்றது.
குறிப்பாக குழந்தைகளற்ற குடும்பங்களில் கணவன் தனக் ஒரு வாரிசை பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதில் காணப்படும் ஆர்வத்தையும் அதன் காரணமாக வேறொரு பெண்ணுடன் வாழ்வு நடத்துவதையும் இவ்வாய்வின் மூலம் அறிந்து கொள்ள முடிகின்றது. இவ்விடயத்தில் பெருமளவிற்கு மனைவியை விட கணவனே தீர்மானம் எடுக்கும் நிலையையும் காணமுடிகின்றது. எனினும் சில குடும்பங்களில் மனைவி கணவன் மேற்கொண்ட வெறுப்பின் காரணமாக விவாகரத்தினை மேற்கொண்டுள்ளனர் எனலாம்.
சேர்ந்து வாழ்ந்த காலம்
விவாக வாழ்வில் கணவன் - மனைவியர் சேர்ந்து வாழ்வதே
பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட விடயமாகும். ஆரம்பத்தில் கூறப்பட்டது
போலக் கணவன் மனைவியர் விவாக காலத்தில் பல்வேறு அபிலாசை
களை முன்வைத்து வாழ்க்கை நடத்துகின்றனர். அவ்வாறான அபிலாசை 174

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு கள் எண்ணங்கள் நிறைவேறாத பட்சத்தில் விவாகரத்தது என்ற கடின மான முடிவுக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். ஆய்வுக்கு உட்பட்ட காலப்பகுதி யில் 65 தம்பதியினர்களில் 29.2 சதவீதத்தினர் 6 மாதத்திற்கு உட்பட்ட காலப்பகுதியிலேயே இணைந்து வாழ்ந்ததாக புள்ளிவிபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. (அட்டவணை vi)
s) L663)630 vi
சேர்ந்து வாழ்ந்தகாலம்
காலப்பகுதி எண்ணிக்கை
1 மாதம் 07 3 மாதம் 08 6 மாதம் 04 1 வருடம் 7 2 வருடம் 09 3 வருடம் 03 4 வருடம் 03 5 வருடம் Ol 6 - 10 61(5Lüb 09 10 வருடத்திற்கு மேல் 04
மொத்தம் 65
ஆதாரம்: கள ஆய்வு
அதாவது விவாக காலத்தில் கணவன் வெளிநாடு சென்றமை, வன்ம உறவறுத்தமை, இல்லற வாழ்வை இனிதே நிறைவேற்றமுடியாமை, பெற்றோருடன் சேர்ந்து வாழ விரும்பியமை, உண்மைக்குப் புறம்பான பிறப்புப் பதிவினை சமர்ப்பித்தமை, சோர வாழ்க்கை, கணவரின் தாயாரின் நடத்தை, சீதனப் பிரச்சனை, நிரந்தரத் தொழில் இன்மை போன்ற காரணிகளினால் விவாகம் செய்த 6 மாத காலத்திற்குள் விவாகரத்தினை மேற்கொண்டு உள்ளனர். விவாகரத்தை மேற்கொண்டவர்களில் 40சத வீதமானோர் 2 ஆண்டு உட்பட்ட காலப்பகுதிகளிலேயே சேர்ந்து வாழ்ந்து ள்ளனர். ஏனையோரில் 24.6 சதவீதமானோர் 2-10 ஆண்டுகளுக்கிடையில் இல்லற வாழ்க்கையை நடத்தியுள்ளனர் என்று அறிய வருகிறது. 4 குடும்பத்தவர்கள் 10 ஆண்டுகளுக்கு மேல் இணைந்து வாழ்ந்ததன் பின்னர் விவாகரத்தை மேற்கொண்டுள்ளனர். குறிப்பாக கணவன் ஒருவ ரால் தொடரப்பட்ட வழக்கில் 19 ஆண்டுகள் இணைந்து வாழ்ந்து 4 குழந்தைகளைப் பெற்ற பின்னர் மறுமணம் செய்யும் நோக்குடன்
175

Page 100
தென்னாசியா
கணவனை விட்டுப் பிரிந்ததாகத் தெரிவிக்கப்பட்டது.
பிரிந்து வாழ்ந்தகாலம்
குடும்ப வரிழ்வில் எதிர்பார்ப்புகள் கிடைக்காத பட்சத்தில் கணவன் மனைவியர் பிரிந்து வாழும் நிலை உருவாகும் வாய்ப்பு நிலை காணப்படுகின்றது. விவாகரத்தை மேற்கொண்டவர்களில் 27.7 சதவீதத் தினர் ஒரு வருட காலமாக பிரிந்து வாழ்ந்ததன் பின்னர் நீதிமன்றத்தை நாடியுள்ளனர். 55.4சத வீதமான 3ஆண்டுகள் பிரிந்து வாழ்ந்துள்ளதையும் ஏனையோர் 4 வருடத்திற்கு மேல் குடும்ப உறவினை அறுத்து வாழ்ந்துள் ளதாக புள்ளிவிபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. வன்ம உறவறுத்தல், கருத்து முரண்பாடு, சோரம் போதல், வெளிநாடு செல்லல், குடும்பத்தில் சச்சரவு, சீதனப் பிரச்சனை, துன்புறுத்தல் போன்ற பல்வேறு காரணிகளால் பிரிந்து வாழும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளதாகத் தெரிவிக்கப்படுகின்றது. (அட்டவணை vii)
sp. 660060 vii
பிரிந்து வாழ்ந்தகாலம்
காலப்பகுதி ஆண்டு ஒரு வருடம் 10 இரு வருடம் மூன்று வருடம் 07 நான்கு வருடம் 04 ஐந்து வருடம் 04 ஆறு வருடம் 04 ஏழு வருடம் 06 எட்டு வருடம் Ol ஒன்பது வருடம் 02 பத்து வருடம் 05 பத்துக்கு மேல் 03 மொத்தம் 65
ஆதாரம்: கள ஆய்வு
பொதுவாக விவாகரத்து கணவனது மது பாவனையும் அதனால் ஏற்படுகின்ற சச்சரவுகளும் குடும்ப உறவை பாதித்துள்ளதாக பல்வேறு
76

யாழ் மாவட்டத்தின் விவாகரத்துக்களின் போக்கு ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்ற போதிலும் இம் மாவட்டத்தில் நிகழ்ந்த விவாகரத்துக்களில் மதுபாவனையினால் ஏற்பட்ட விவாகரத்துக்கள் மிகக் குறைவென்றே கூறல் வேண்டும்.
விவாகரத்துக்கான காரணிகள்
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்ட விவாகரத்துக்களின் போக்கு பற்றிய ஆய்வின் பிரகாரம் நீதிமன்றத்தில் இடம் பெற்ற வழக்குகளில் பெரும்பாலானவற்றிற்கு பார்வையாளராக இருந்ததுடன் குடும்ப ஆலோசகரினால் தெரிவிக்கப்பட்ட கருத்துக்கள், நீதிமன்றத்தி னால் விவாகரத்து வழங்குவதற்கான அடிப்படைக் காரணங்கள் போன்றவ ற்றை நுணுகி ஆராய்ந்ததன் பிரகாரம் வன்ம உறவறுத்தல் (கணவனா கவோ அன்றி மனைவியாகவோ இருந்தாலென்ன) என்ற காரணத்தினா லேயே விவாகரத்துகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன என்பதை அறியக்கூடிதாக உள்ளது. வன்ம உறவறுத்தலில் ஈடுபட்டவர்களில் பெரும்பாலானோர் சோரவாழ்வு வாழ்ந்து வருவதாக முறைப்பாட்டுக்காரராலும் எதிரியாலும் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளதை அவதானிக்க முடிகிறது. வன்ம உறவறுத்தல் களைப் பொறுத்தவரை பெரும்பாலானோர் விவாகமாகி மூன்று ஆண்டு களுக்குள் விவாகரத்தை கோரி உள்ளது கவனத்தில் கொள்ளத்தக்கது.
விவாகரத்துக்கான இரண்டாவது காரணியாக குடும்ப வாழ்வில் வேறு ஒருவரின் தொடர்பே விவாகரத்தில் முடிந்துள்ளது. மூன்றாவது காரணியாக கணவன் மனைவியரிடையே கருத்து முரண்பாடுகள் அதாவது பெற்றோர் தலையிடுதல், சீதன பேரம், புரிந்துணர்வற்ற நிலை, சந்தேகம் போன்ற காரணிகள் முதன்மை பெற்றதாக உள்ளது. நான்காவது காரணியாக சமயாசமய விவாகத்திற்கு உடன்படாமையி னால் விவாகரத்தில் முடிந்துள்ளது. அதாவது பதிவு விவாகத்தினை முடித்த பின்னர் சமயாசமய விவாகத்தினை மேற்கொள்ளுவதற்கு மறுப்பு தெரிவித்தமையாகும். விருப்பமற்ற ஒருவருக்குப் பதிவுத் திருமணம் செய்து வைத்தமை, பதிவுத்திருமணத்தின் பின்னர் வெளிநாடு சென்றமை, சீதன விவகாரத்தில் சறுக்கல் நிலை, ஏற்கனவே விரும்பிய ஒருவரை விவாகம் செய்ய வேண்டும் என்ற நிலைப்பாடு காணப்படல், வலிந்து விவாகப் பதிவினை மேற்கொள்ளல் போன்ற காரணிகள் இவற்றுள் சிலவாகும்.
விவாகத்தின் முக்கியமான பண்பு குடும்ப வாழ்வில் குழந்தைகளைப் பெற்றெடுத்தலும் சந்தோசமான வாழ்வை ஏற்படுத்தலுமாகும். இம்மாவட்ட 177

Page 101
தென்னாசியா விவாகரத்தில் மிகச் சிறிய எண்ணிக்கையாக இருந்தபோதிலும் கூட உடற்கூற்றியல் செயற்பாடுகள் அற்றவர்கள் விவாகம் செய்வதும் விவாகரத்தில் முடிவடைகிறது. அந்த வகையில் விவாகமான மூன்று பெண்கள் உடற்கூற்றியல் அடிப்படையில் இல்லற வாழ்வினை வாழ முடியாது என்ற மருத்துவர்களது அறிவுறத்தலுடன் விவாகம் கலைக்கப்பட்டுள்ளது.
இவை தவிர எதிராளி பொய்த்தகவல் கொடுத்தமை, மதுபாவனை, மனநோயால் பாதிக்கப்படல், வெளிநாடு செல்லல் போன்றவற்றினால் விவாகரத்துக்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. எனினும் அவை சிறிய பங்கினராக உள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
References
1. Agarvala, S.N., (1965), Population Problems, New Delhi.
2. Bhende, A. Asa and Kanitkar,Tara (1995), Principles of Population
Studies, Himalaya Publishing House, Bombay.
3. Department of the Registrar General; Bulletin of Vital Statistics 1987,
Colombo 1988.
4. Escap; Population of Sri Lanka, Country Monograph series. United
Nations, Bangkok, 1976.
5. Sarkar N.K., (1957) The Demography of Ceylon, Colombo.
The American Peoples Encyclopedia, 1968, p. 413 - 417, Grolier Incorporated.
7. The Encyclopedia America, 1971, International edition, pp. 210 - 215,
American Corporation
8. The World Book Encyclopedia, 1966, Volume 4, pp. 156 - 158 field
enterprises educational corporation
9. The New Encyclopedia, 1997 Volume 4, 15th edition, pp. 134,
Encyclopedia Britanica, Inc.
178

15
பிரதேச அபிவிருத்திக்கான தற்போதைய நிலப்பயன்பாடு: நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவைச் சிறப்பாகக் கொண்ட ஒரு நுண்ணாய்வு
எஸ். ரி. பி. ராஜேஸ்வரன்
வினைத்திறன் மிக்கதும் காலத்துக்கும் தேவைக்கும் பொருத்தமான நிலப்பயன்பாடே பிரதேசமொன்றின் உண்மையான அபிவிருத்தியைக் காட்டிநிற்கும். அந்தவகையில் பிரதேச மட்டத்தில் அபிவிருத்தி முயற்சி களை மேற்கொள்ள வேண்டின் குறித்த ஒரு பிரதேசத்தின் அல்லது பிராந்தியத்தின் நிலவகை, நிலப்பயன்பாடு பற்றிய நுண்மட்ட ஆய்வுகள் அவசியமாகின்றது. அவ் ஆய்வுகள் பெரும்பாலும் மட்டஆய்வு முடிவுக ளில் இருந்து வேறுபடுகின்றன. அவ் வேறுபாடுகளே வினைத்திறன்மிக்க பயன்பாடுகளுக்கு இடராக இருக்கின்றன. ஆகவே நுண்ணிய மட்ட ஆய்வுகளின் அடிப்படையில் நிலவளங்கள் தெரிவுசெய்யப்பட்டு சிறப்பான முறையில் திட்டமிட்டுப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். இதன் மூலமே எதிர்காலத்தில் நிலவளங்களை உச்சப் பயன்பாட்டிற்குக் கொண்டுவர முடியும். யாழ் மாவட்டம் பிராந்தியங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டு அவற்றின் அபிவிருத்தி முயற்சிகளை அவைகளே திட்டமிட்டு செயற்படுத்தும் வகையில் அபிவிருத்தி நடைமுறைகள் பன்முகப்படுத்தப்பட்டுள்ளதால் இத்தகைய பிராந்திய மட்டங்களிலான நுண்ணிய ஆய்வுகள் அபிவிருத்தி க்கு ஒரு முன்தேவையாக உள்ளது. அந்தவகையில் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவுக்குட்பட்ட பிரதேசத்தை ஒரு மாதிரிஆய்வுப் பிரதேசமாகக் கொண்டு தற்போதைய நிலப்பயன்பாடு பற்றிய இவ் ஆய்வு செய்யப்பட்டுள்ளது.

Page 102
தென்னாசியா
ஆய்வுப்பிரதேசம்:-
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் 14 பிரதேச செயலர் பிரிவுகளில் நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவும் ஒன்றாகும். ஏறத்தாழ 28,732 சதுரகிலோமீற்றர் (2873.2ஹெக்டேயர்) (ஆய்வாரின் கணிப்பீடு) விஸ்தீரணத்தைக் கொண்ட இப்பிரதேசம் 40 கிராமசேவகர் பிரிவுகளையும் கொண்டமைந்துள்ளது. இப்பிரதேசத்தின் புவியியல் இடஅமைவினைப் படம்-1 விபரிக்கிறது. தென் மேற்குப் பக்கத்தில் யாழ்ப்பாணப் பிரதேசசெயலர் பிரிவினையும், கிழக்குப் பக்கமாக வலிகாமம் கிழக்குப் பிரதேசசெயலர் பிரிவினையும், வடக்கு வடமேற்காக வலிகாமம் தெற்கு பிரதேச செயலர் பிரிவினையும் தென்கிழக்குப் பக்கமாக யாழ்ப்பாணக் கடல்நீரேரியையும் எல்லைகளா கக் கொண்டுள்ளது.
வறள் காலநிலைப் பண்புகள் இப்பிரதேசத்திற்கும் பொருந்தும். விவசாய காலநிலைப் பிரிவின் DL4 பிரிவிற்குள் இப்பிரதேசம் அடங்கும். படம்-2 ஆய்வுப் பிரதேசத்தில் அடங்கும் கிராமசேவகர் பிரிவுகளும், கிராம வலயங்களும் படம்-3 இல் காட்டப்படுகிறது. நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவினை ஆய்வு வசதி கருதி ஆறு வலயங்களாகப் பிரிக்கப்பட் டுள்ளது. அவை வருமாறு:-
அரியாலை கிராமவலயம் வண்ணார்பண்ணை கிராமவலயம் கந்தர்மடம் - நல்லூர் கிராமவலயம் திருநெல்வேலி கிராமவலயம் கோண்டாவில் கிராமவலயம் 6. கொக்குவில் கிராமவலயம்
மேற்படி கிராமவலயம் அடிப்படையில் நிலப்பயன்பாட்டு மதிப்பீடுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.
ஆய்விற்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட தரவுகள்:-
1984ம் ஆண்டு எடுக்கப்பட்ட விமான ஒளிப்படங்கள் (1:20000) நிலப்பயன்பாட்டுத் தரவுகளைப் பெறுவதற்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. மற்றும் இலங்கை நில அளவைத் திணைக்களத்தால் காலத்திற்குக் காலம் வெளியிடப்பட்ட நிலப்பயன்பாட்டுப் படங்கள் (1:100,000) இடவிளக்கப் படங்கள் (163360), (150,000) பயன்படுத்தப்பட்டன. 1971ம் ஆண்டு நில அளவைத் திணைக்களத்தால் தயாரிக்கப்பட்ட பொறியியல் அளவீட்
180

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
(6ùuLib (08 &file565 - 01 95(56ùLD) ell9u60)L' ULD (Base Map) தயாரிப்பதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. இப்படத்தில் ஒரு அடி இடைவெளி யில் சம உயரக் கோடுகள் காணப்படுகின்றமையால் ஆய்வுப்பிரதேச உயர வேறுபாடுகள் துல்லியமாகப் பெறக்கூடியதாக இருந்தது. மண் வகைகள் பற்றிய தரவுகளை நில அளவைத் திணைக்களத்தினால் தயாரிக்கப்பட்டு, யாழ்ப்பாணம் விவசாயப் பகுதியினரால் சீா செய்யப்ப்ட யாழ்ப்பாண் பகுதிகளுக்கான மண் தொகுதிகள் பற்றிய படங்களில் இப்பிரதேச மண்வகைகள் பெறப்பட்டது. இவ்வகைகள் ஆய்வாளரினால் வெளிக்கள ஆய்வின்போது திருத்தம் செய்யப்பட்டு உபயோகிக்கப் பட்டது. நீரியல் தரவுகள் முன்னர் நீர்வளச்சபையாலும் தற்போது புவியியல் துறையினராலும்பெறப்பட்ட தரவுகள் பயன்படுத்தப்பட்டது. நிலப்பயன்பாட்டுத் தரவுகள் (விமான விளக்கத்திலிருந்து பெறப்பட்டது) வெளிக்கள ஆய்வின்போது வேண்டிய திருத்தம் செய்யப்பட்டு பயன்படுத் தப்பட்டது. இவற்றைவிட, நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு காரியாலயத்தி லும், கிராம சேவையாளர்களிடமிருந்தும் தரவுகள் பெறப்பட்டது. நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவிற்கான விஸ்தீரணம், பொறியியல் அளவீட்டுப் படத்தில் இப்பிரதேசத்திற்குரிய எல்லைகளைக் குறித்த பின்னர் கணித்த றியப்பட்டது. அதுபோல கிராமசேவகர் பிரிவுகளும் இப்படத்தில் கிராம சேவகர் பிரிவு எல்லைகள் குறிக்கப்பட்ட பின்னர் ஒவ்வொரு கிராம சேவகர் பிரிவுகளினதும், கிராமவலயத்தினதும் விஸ்தீரணம் கணித்தறியப் பட்டது. மேற்படி தரவுகளுடன் ஆய்வு தொடர்பான துறைசார்ந்தவர்களு டன் இருந்து ஆலோசனைகளும் தகவல்களும் பெறப்பட்டு ஆய்வு முன்னெடுக்கப்பட்டது.
96(p603
நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவிற்குட்பட்ட பிரதேசத்திற்கான அடிப் படைப்படம் 16336 என்னும் அளவுத்திட்டத்தில் அமைந்த (10 அங்குலம் - 01மைல்) பொறியியல் அளவீட்டுப் படத்தில் இருந்து பெறப்பட்டு இப்பிரதேசத்தின் எல்லைகள் குறிக்கப்பட்டு முதலில் தயாரிக்கப்பட்டது. கிராம சேவகர் எல்லைகளும் இப்படத்தில் குறிக்கப்பட்டு கிராமவலயங்க ளும் அமைக்கப்பட்டது. இப்படமே ஆய்வின் சகல தேவைகளுக்கும் பயன்படுத்தப்பட்டது. இவ் அளவுத் திட்டத்தில் இதுவரை எந்த ஆய்வுகளுக்கும் படம் தயாரிக்கப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
நிலப்பயன்பாட்டுத் தரவுகள் இப்பிரதேசத்திற்குரிய விமானப்படங்களி லிருந்து முறையாகப் பெறப்பட்டது. (ஆய்வாளர் விமானப்படங்களில்
181

Page 103
தென்னாசியா இருந்த தகவல்களை அறியும் முறையில் நெதர்லாந்திலுள்ள சர்வதேச விமான அளவீடு, புவிவிஞ்ஞானங்களுக்கான நிறுவனத்தில் பயிற்சி பெற்றிருந்தமையினால் நிலப்பயன்பாட்டுத் தரவுகளை முறையாகப் பெறக் கூடியதாக இருந்தது) இத்தரவுகள் ஏற்கனவே தயாரிக்கப்பட்ட அடிப்படைப் படத்திற்கு மாற்றப்பட்டு நிலப்பயன்பாட்டுப் படம் தயாரிக்கப் பட்டது. இப்படம் பின்னர் வெளிக்கள ஆய்வின் போது எடுத்துச்செல்லப் பட்டு வேண்டிய திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டு, இப்பிரதேசத்துக் குரிய நிலப்பயன்பாட்டுப் படம் தயாரிக்கப்பட்டது. இப்படம் 1: 63,360 என்ற அளவுத்திட்டத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இப்படத்தில் இருந்தே இப் பிரதேசத்திற்கான நிலப்பயன்பாட்டு மதிப்பீடுகள் யாவும் பெறப்பட்டுள்ளது.
1:63,360 என்ற அளவுத்திட்டத்தில் 10 அடி இடைவெளியில் முழுப் பிரதேசத்திற்குமான தரையுயர்ச்சி வேறுபாடுகள் வரையப்பட்டன. இதே அளவுத்திட்டத்தில் 250 PPM (குளோரைட்) இடைவெளியில் நீரின் தரங்களைக் காட்டக்கூடிய நீரியல் பண்புப் படமும் தயாரிக்கப்பட்டது. இதே அளவுத்திட்டத்தில் இப்பிரதேசத்துக்குரிய 12 மண் வகைகளைக் காட்டக்கூடிய மண் வகைப்படமும் தயாரிக்கப்பட்டது. இப்படங்கள் மேற்படி தாளில் வரையப்பட்டு ஒன்றன்மேல் ஒன்றாக வைத்துப்பொருத்தி, தரையுயரம், மண்வகை, நீரின் தரம் என்ற அம்சங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு நிலவகைகள் பெறப்பட்டு 1: 6336 என்ற அளவுத்திட்டத்தில் நிலவகைப்பாட்டுப் படம் (நிலப்பண்புகள்) தயாரிக்கப் பட்டது. 71 நில அலகுகள் இப்பிரதேசத்தில் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளது. இவற்றிற்கு உரிய முறையில் குறியீடுகள் கொடுக்கப்பட்டு படம் தயாரிக்கப்பட்டது. இப்படத்தில் இருந்து கிராமவலய அடிப்படையில் அவற்றின் விஸ்தீரணம் மதிப்பிட்டுப் பெறப்பட்டதுடன் நிலப்பண்புகளின் விஸ்தீரணங்களும் மதிப் பிடப்பட்டு அட்டவணைப்படுத்தப் பட்டுள்ளது. (பின்னிணைப்பு 1 VI)
நிலவகைப்பாட்டுப் படமும் நிலப்பயன்பாட்டுப் படத்துடன் ஒப்பிடப்பட்டு கிராமவலய அடிப்படையில் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளின் விஸ்தீரணங் கள் அறியப்பட்டு ஒவ்வொரு நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளையும் நிர்ணயிக்கும் நிலப்பண்புகள் உறுதி செய்யப்பட்டது.
மேற்படி விபரங்கள் உதவி கொண்டு இறுதி முடிவு பெறப்பட்டது.
ஆய்விற்கான தரவுகளின் நம்பகத்தன்மை
படங்கள் தயாரிப்பதற்கான பொறியியல் அளவீட்டுப்படம் (16,336) பொருத்தமானதாக அமைந்துள்ளதனாலும், 1984ம் ஆண்டுக்குரிய
182

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
விமானப்படத் தகவல்களும், வரையறுக்கப்பட்ட வெளிக்கள ஆய்வுக ளும், ஆய்வாளருக்குரிய பிரதேசம் பற்றிய நேரடி அறிவும் ஆய்வுத்தரவு கள் பற்றிய நம்பகத்தன்மையை அதிகரிக்கச் செய்கின்றன. பொறியியல் அளவீட்டுப்படத்தில் ஒரு அடி இடைவெளியில் சம உயரக்கோடுகள் உள்ளதனால் உயரவேறுபாடுகள் துல்லியமானவை. விஸ்தீரணம் பற்றிய கணிப்புகளுக்கு பெரிய அளவுத்திட்டப்படங்கள் பெரிதும் உகந்தவை. எனவே அடிப்படைப்படத்தின் நம்பு தன்மை அதிகமாக இருப்பதனால் ஆய்விற்கான மதிப்பீடுகளும் தரமானவையாக இருக்கின்றது.
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் நிலப்பயன்பாட்டை நிர்ணயிக்கும் நிலப்பண்புகள்
ஆய்வுப் பிரதேசத்தின் நிலப்பயன்பாட்டுப் பாங்குகளை தீர்மானிப்பதில் இப்பிரதேசத்தின் நிலப்பண்புகள் முக்கியம் பெறுகின்றன. அந்தவகையில் தரையுயர்ச்சி வேறுபாடுகள் மண்வகைகள், நீரின் தரம் என்னும் மூன்று மூலங்களை அடிப்படையாகக்கொண்டு நிலப்பண்புகள் இனங்காணப்பட்டு ள்ளன. பத்து அடி உயரவேறுபாடுகளுக்கேற்ப உயரவகுப்புகள் வகைப் படுத்தப்பட்டுள்ளது. உயர வகுப்புக்கள் பின்வருமாறு அமைகின்றது.
உயர வகுப்புக்கள் குறியீடு
(அடிகளில்)
O- 0 10-20 20-30 30-40
4.
நீரியற் பண்புகளில் நீரில் கரைந்துள்ள குளோரைட் அளவை அடிப் படையாகக் கொண்டு நீரின் தரம் வகுக்கப்பட்டுள்ளது. நீரின் தர வகுப்புக்கள் பின்வருமாறு அமைகின்றன.
Brfsir g5Jib (PPM) குறியீடு
00-250 250-500 500-750 750-1000 1000-1500 1500
2
3
4.
5
6
இப்பிரதேசத்தில் 12 மண்வகைகள் காணப்படுகின்றது. மண்ணின்
183

Page 104
தென்னாசியா இழையமைப்பு, நிறம், படிமானம், கற்பரம்பல், உட்புகவிடும் இயல்பு போன்றவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு மண் தொகுதிகளில் இனம் காணப்பட்டுள்ளது. அவை பற்றிய விளக்க அட்டவணை - 01ல் கொடுக்க ப்பட்டுள்ளது. 12 மண் வகுப்புகளுக்குமான குறியீடு பின்வருமாறு அமைகின்றன.
மண்வகை குறியீடு
l S, 2 S, 3 S, 4 S. 5 S. 6 S. 7 S, 8 S. 9 S. 10 So
S. 2 S,
28.732 ச.கி.மீ கொண்ட மேற்படி ஆய்வுப்பிரதேசத்தில் 3 முக்கிய நிலப்பண்புகள் அடிப்படையில் நிலவகைகள் அடையாளம் காணப்படக் கூடியதாக இருக்கின்றது.
நிலப் பயன்பாட்டுப்படங்களை மேற்படி நிலப்பண்புகளுடன் ஒப்பிட்டுப்
பார்க்கும் பொழுது நிலப்பயன்பாடுகள் எந்த அளவிற்கு மேற்படி
காரணிகளில் செல்வாக்குச் செலுத்தப்படுகின்றது என்பது புலனாகும்.
அட்டவணை - 01
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் மணி வகைகளின் பண்புகள்
ᏓᏝ60Ꮘi பண்புகள்
S, மட்டமானதும் மேடு பள்ளம் கொண்ட வடிவானதுமான தரையமைப்பு (0-15), நடுத்தரமான நிலையிலிருந்து முற்றாக வடிமானமற்ற மண் கடுமையான கபிலநிறம் தொடக்கம் கபிலநிறமான வரையிலான நிறம் சிற்சில இடங்களில் சிவப்புநிறம் வேறுபடும் ஆழங்களில் களித்தன்மை கொண்ட கலப்புமண் காணப்படுகின்ற நிலமை.
184

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
மட்டமானதுமானதும் மேடுபள்ளம் கொண்ட வடிவானதுமான தரையமைப்பு (20), கடுமையான சிவப்புநிறம் தொடக்கம் சாதாரண சிவப்புநிறம் வரையிலான மண், இடையிடை வெளியரும்புப்பாறை கலட்டி தரைகளையும் கொண்டது. நன்கு வடிமானம் காணப்படுகின்ற நிலமை.
இரண்டும் கலந்து வேறுபடுத்த முடியாத மண் அமைப்பு. இரு மண் வகைகளின் பண்புகள் கலந்த நிலமை.
மட்டமானதிலிருந்து மேடுபள்ளம் கொண்ட அமைப்புடைய தரை கடுமையான பழுப்பு நிறத்திலிருந்து பழுப்பு நிறம் வரையிலான மண்ணின் நிறம் வேறுபட்ட ஆழங்களில் கணிப்படையுடன் கூடிய மண்டிமண், நடுத்தர நிலையிலிருந்து முற்றாக வடிமானம் இல்லாத மண் நிலமை.
மட்டமானதிலிருந்து மேடுபள்ளம் கொண்ட அமைப்புடைய கடுமையான பழுப்பு நிறத்திலிருந்து பழுப்புநிறம் வரையிலான மண் வேறுபட்ட ஆழங்களில் நரைநிறமண்ணையும் கொண் டது. நடுத்தரமானதிலிருந்து முற்றாக இல்லாதமண். வேறு பட்ட ஆழங்களில் ஏரிப்படிவுகள் காணப்படுகின்ற நிலமை.
மட்டமானதிலிருந்து மேடுபள்ளம் கொண்ட அமைப்புடைய தரை, மென்மையான பழுப்பு நிறத்திலிருந்து மென்சிவப்பு மண், நடுத்தர வடிமானம் கொண்ட நிலமை.
உப்பாற்று வகையான மண்ணும் சங்கானை வகையான மண்ணும் கலந்த ஒரு நிலை, இம்மண்ணில் காணப்படுகின் றது. கரையோரப்படிவுகளில் இருந்து (ஏரி) பெரிதும் விருத்தி பெற்றது.
மட்டமானதிலிருந்து மேடுபள்ளம் கொண்ட அமைப்புடைய தரை, நன்கு வடிமானமுள்ள மண். கடும் செந்நிறமானதி லிருந்து மென்நிறம் வரை வேறுபாடுடையது. சுண்ணாம்புக் பாறையின் மீது கொட்டப்பட்ட படிவுகள்.
ஏரி உவர்ப்படிவு மண் வகைகள், வடிமானம் அற்றது.
மணற்பாங்கான மண் இடையிடையே ஏரி உவர்ப்படிவுகள் வேறுபட்ட ஆறுகளில் காணப்படுகின்றது. ஏரிப்படிவுகளுக்கும் மணற்படிவுகளுக்கும் இடையிலான மண்வகை.
185

Page 105
தென்னாசியா
S மணற்படிவுகள், அடர்த்தியான தாவரங்கள் செறிந்த வடிமான
முள்ள மண் (அரியாலை வகை)
S கரையோர மணற்படிவுகள். அண்மைக்கால மண்வகை.
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் நில வகைகள்
28.73 ச.கி.மீ. விஸ்திரத்தைக் கொண்ட ஆய்வுப்பிரதேசத்தில் மேற்படி மூன்று நிலப்பண்புககளின் அடிப்படையில் நிலவகைகளை இனம் காணக்கூடியதாக உள்ளது. நிலவகைகளின் வகுப்பாக்கத்தில் முதலில் தரையம்சமும், இரண்டாவதாக மண்ணியல்புகளும், மூன்றாவதாக நீரின் இயல்புகளும் காட்டக்கூடியதாக வகுப்பாக்கம் செய்யப்படலாம்.
உதாரணமாக TS,W, என்னும் நிலவகைகளில்
T நிலத்தின் உயரத்தையும் S, மண் வகைகளையும்
W, நீரின் தரத்தையும் காட்டுவதாக அமையும்.
இவ்வகையில் ஆய்வுப்பிரதேசத்தில் வலய ரீதியாக உயர வேறுபாடு, மண்வகை, நீரின்தரம், வலயத்தில் காணக்கூடிய நிலவகைகள், அவற்றின் விஸ்தீரணம் என்பன அட்டவணைகள் வாரியாக காட்டப்பட்டுள்ளது (பின்னிணைப்பு - 1 -V1) இவ்விபரங்கள் நிலப்பயன்பாட்டுப் பாங்குகளை வலய ரீதியாக விளங்கிக் கொள்வதற்கு உதவியாக இருக்கின்றன.
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள்
நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு 28,732 ச.கி.மீ. (ஆய்வாளரின் மதிப்பீடு) விஸ்தீரணத்தைக் கொண்ட பிரதேசமாகும். இப்பிரதேசத்தில் அடங்கிய 40 கிராம் சேவகர் பிரிவுகளையும் 06 கிராம சேவகர் வலயமாகப் பிரித்து நிலப்பயன்பாடு ஆய்வு செய்யப்பட்டுள்ளது.
இப்பிரதேசம் மிகவும் கலப்பு நிலையிலான நிலப்பயன்பாட்டுப் பாங்குக
ளைக் கொண்டதாகக் காணப்படுகின்றது. ஏறத்தாழ 79,427 (1994
மதிப்பீடு) மக்களைக் கொண்ட இப்பிரதேசத்தில் சராசரியாக ச.கி.
மீற்றருக்கு 2764 மக்கள் வாழ்வதாக மதிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றது.
ஆனாலும் கிராமவலய அடிப்படையிலும், தனித்தனி கிராமசேவகர்பிரிவு
அடிப்படையிலும் குடியடர்த்தி வேறுபாடு காணப்படுகின்றது. இப்பிரதேசத் 186

Page 106
(quaesso gɛsoo, çaerae- o
șxx»ș șæ√∞a√∞ çorrigaeo - o
爵爵家团弩首名罗臼齿每哥罗西汉斌
*téré劑』御*T*,
a*るシー
țgwoso persos , œuvo -
'gzi', [‘9;&# $Zsoszlo&s“ZZT'Izı/t
özŤ 6: ['g's Tolstog II'$ i løs
'sos soos Iozitos II“çss fr
’60 log('I', Q !
‘90ľośỘIosae sos@tozot/r
độĪ‘ŌQĪ‘6686't&s
oở ‘$6'yō'{676'16'06'68/I
'yoołęsų
sæITIŴ-stīs sēstīņsēņē. -
 

——_------*广
れ「」「L,ー「7・「L「し「も「y
ごー! i → ー ー → ー ー
「-「ーーも「ー「ー「L「ー「ーレ |-_-_-_-_-.-. ィ石H「ー「y
0rp阅
|0€; 0,
|ozpi
0Ꮣ•0·國利司判司 soro FÈĢfiņtigos NogsoptiņņĪGņēsē

Page 107

>^00çı 容岭-000 000 0哈L-QQ响 Q09-09,
0&&-0
www.show, yw:&& stærnæso
콜필司 ĢĪīŪğí soğĝoğɔɲsessõ

Page 108
தென்னாசியா தின் மண் இயல்புகள், நீரியல் பண்புகள் மற்றும் சேவைநிலையங்கள் என்பவை இப்பிரதேசத்தின் நிலப்பயன்பாட்டை பெரிதும் நிர்ணயிப்பதாக இருக்கின்றது.
இப்பிரதேச நிலப்பயன்பாட்டுப் பாங்குகளைப் பின்வருமாறு பிரதான பிரிவுகளாகப் பிரித்தறியப்படலாம்.
1. குடியிருப்புக்கள் சாராத வர்த்தக நிலையங்கள், பாடசாலைகள், கோவில்கள், விளையாட்டு மைதானங்கள் போன்றவற்றைக் கொண்ட நிலப்பகுதி.
2. குடியிருப்புக்களும், அவற்றுடன் இணைந்தநிலையில் காணப்படும்
கலப்பு நிலையிலான மரப்பயிர் பயன்பாடுகள் காணப்படும்
நிலங்கள்.
தோட்ட நிலங்கள்.
மரப்பயிர்கள்.
பயிர் நிலங்கள்.
கரையோர நிலங்கள்.
நீர்நிலைகள்.
இப்பிரதான நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளில் மேலும் வேறுபாடுகளைக் காட்டுவதற்காக உபபிரிவுகள் காட்டப்பட்டுள்ளது. இவ்வாறு உபபிரிவுகள் பிரித்துக் காட்டப்படுவதனால் சிறிய பிரதேசமொன்றின் நிலப்பயன்பாட்டின் நுணுக்கமான வேறுபாடுகளை அறியக்கூடியதாக இருக்கின்றது. இப்பிர தேசத்திற்குத் தயாரிக்கப்பட்ட நிலப்பயன்பாட்டுப்படம் (படம்-06) இப்பிரதே சத்தின் நிலப்பயன்பாட்டுப்பாங்குகளை விபரிக்கின்றது. படத்தின் மூலம் நிலப்பயன்பாட்டு வேறுபாடுகளை தெளிவாக அறிந்துகொள்ள முடிகிறது. இப்பிரதேசத்தில் குடியிருப்புக்களுடன் கலந்த நிலையில் ஏறத்தாழ 10 உபநிலப்பயன்பாட்டுப் பிரிவுகள் இனங்காணப்படுகின்றது. அதுபோல மரபுப்பயிர்களிலும் தெளிவாக வேறுபடுத்தக்கூடிய மரபுப்பயிர்களைத் தனியாகவும் கலப்பு நிலையில் காணப்படும் மரபுப் பயிர்களில் பிரதான பயிர்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு உபபிரிவுகளும் வகுக்கப்பட்டுள் ளது. இப்பிரிவாக்கம் நிலப்போர்வை பற்றிய விபரங்களைத் தருகின்றது. அதுபோல கரையோர நிலங்கள், ஏரிக்கரையோர நிலங்கள் அண்மைக் கால மண்படிவுகள், திறந்தவெளி நிலங்களும் பற்றைகளும் என்றவாறு பாகுபடுத்தப்படுகின்றது. இந்தவகையில் 29 நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள் இப்பிரதேசத்தில் இனம் காணப்பட்டுள்ளது. ஏற்கனவே இலங்கை நில
192

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலiபயன்பாடு அளவைப் பகுதியினரால் யாழ்ப்பாணம் - கிளிநொச்சி பகுதிகளுக்குத் தயாரிக்கப்பட்ட நிலப்பயன்பாட்டுப் படத்தில் (1984-1; 100,000)காட்டப்பட்ட விபரத்தில் பார்க்கக்கூடிய விபரங்களை இப்பிரதேசத்திற்குத் தயாரிக்கப்பட்ட நிலப்பயன்பாட்டுப்படம் தருகின்றது. அட்டவணை-02
அட்டவணை - 02
ஆய்வுப்பகுதியில் காணப்படும் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள்
நிலப்பயன்பாட்டுக் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள்
குறியீடுகள்
குடியிருப்பும் குடியிருப்பு சார்ந்த பயன்பாடுகளும்
l குடியிருப்பு சாரா கட்டிடப்பகுதிகள் (வர்த்தக நிலையங்கள், பாடசாலை, விளையாட்டு மைதானம் போன்ற நிலங்கள்)
குடியிருப்பும் அவற்றுடன் இணைந்து காணப்படும் பயன்பாடுகளும்
2 குடியிருப்புக்கள் செறிவான பகுதி (75%<)
3 குடியிருப்புக்களுடன் (50-75%) இணைந்த
பயிர்நிலம் (சிறுதோட்டம்) (மரபுப்பயிர் அல்லாதவை)
4 குடியிருப்புக்களுடன் (50-75%) இணைந்த
பயிர்நிலம் (சந்தைப்பயிர் மரப்பயிர் அல்லாதவை)
5 குடியிருப்புக்களுடன்(50-75%)தோட்டப்பயிர்களும் சந்தைப்பயிர்களும் (வேறுபடுத்தமுடியாதவை)
6 குடியிருப்புக்களுடன் (50-75%) கலப்பு மரங்கள்
(வேறுபடுத்தமுடியாதவை)
7 குடியிருப்புக்களுடன் (50-75%) மரப் பயிர்
(தென்னை சிறப்புநிலை)
8 குடியிருப்புக்களுடன்(25–50%)(தென்னை, பனை)
(வேறுபடுத்தமுடியாதவை)
9 குடியிருப்புக்களுடன் (25.50%) பயிர்நிலம்
(சந்தைப்பயிர் சிறப்புநிலை)
10 குடியிருப்புக்களுடன் (25–50%) (கலப்புமரங்கள்)
(வேறுபடுத்தமுடியாதவை)
193

Page 109
12
13
14
15
16
17
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
தென்னாசியா குடியிருப்புக்களுடன் (25–50%) (பயிர்நிலங்கள்) (வீட்டுப்பயிர், சந்தைப்பயிர்கள்) (வேறுபடுத்தமுடியாதவை) சந்தைத்தோட்டம் பரீட்சார்த்ததோட்டம் / சந்தைத்தோட்டம்
மரப்பயிர்
தென்னை (தனிப்பயர்) பனை (தனிப்பயிர்) தென்னையும் (50%) பனையும் கலப்புநிலை தென்னையுடன் வேறுகலப்பு மரங்கள் (தென்னை - 25-50%) கலப்பு மரங்களில் பனை பிரதான மரப்பயிர், பற்றைகளும் கலந்து காணப்படும் நிலை (பனை - 50%.<) கலப்பு மரங்களில் பனை பிரதான மரப்பயிர் (பனை - 75%) கலப்பு மரங்கள் (வேறுபடுத்தமுடியாதவை) தென்னையம் (50.75%) பனையும் (25-50) பற்றைகளும் கலப்புநிலை
பயிர்நிலம்
நெல்நிலம் கைவிடப்பட்ட நெல்நிலம் நெல்நிலமும் வீட்டுத்தோட்டமும்
கரையோரப் பயன்பாடுகள்
ஏரிக்கரையோர நிலம் ஏரிக்கரையோர நிலம் (தாவரம் உள்ளது) வெளிநிலமும் பற்றை நிலங்களும் அண்மைக்கால மண்படிவுகள்(தாவரம் உள்ளது)
நீர்நிலை
S.T. B.T.B.R - U/J
194

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலiபயன்பாடு
அடையாளம் காணப்பட்ட எல்லா நிலப்பயன்பாடுகளுக்கும் ச.கி.மீற்றர், ஹெக்டேயர் என்னும் அலகுகளில் விஸ்தீரணம் கணிக்கப்பட்டுள்ளது. (அட்டவணை - 3) இவ்வட்டவணை மூலமாக பயன்பாட்டு நிலைமைகளை அறிந்து கொள்ள முடியும். அத்துடன் கிராமவலய ரீதியாக நிலப்பயன் பாடுகள் எத்தகைய நிலப்பண்புகளைக் கொண்ட நில அலகுகளில் காணப்படுகின்றன என்பனவும் அவற்றின் விஸ்தீரணங்களும் அட்டவ ணைகள் வாயிலாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது. (அட்டவணை 4-9) இவற்றின் மூலமாக ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் நிலப்பயன்பாட்டுப் பாங்குகளின் முனைப்பான பண்புகளை ஒருவர் ஆராய்ந்து அறிந்துகொள்ள முடியும்.
அரியாலை கிராமவலயம்
இவ்வலயம் 8 கிராமசேவகர் பிரிவுகளைக் கொண்டது. ஏறத்தாழ 14.088 ச.கி.மீ விஸ்தீரணத்தைக் கொண்டது (1408 ஹெக்டேயர்)
1994 மதிப்பீட்டின்படி இவ்வலயத்தின் குடித்தொகை 13,319 (1994 கணிப்பு) ஆகும். J/94,96,90 கி.சே. பிரிவுகளிலேயே குறிப்பிடத்தக்க வயல்நிலம் காணப்படுகின்றது. குறிப்பிடத்தக்க அளவு கரையோர நிலம் காணப்படுகின்றது. மரப்பயிர்களில் தென்னை சிறப்பாக வளரக்கூடிய நிலமாகக் காணப்படுகின்றது. பெரியதும் சிறியதுமாக 20 பயன்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. தென்னை தனிப்பயிராகவும், கலப்புப் பயிராகவும் காணப்படுகின்றது. பனைப்பயிர் மதிப்பீட்டின்படி (34000) எல்லா இடங்களிலும் பரவலாகக் காணப்படுகின்றது. குடியிருப்புக்கள் இவ்வலயத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 23.7% நிலப்பரப்பில் காணப்படு கின்றன. தென்னைப்பயிர் தனிப்பயிராக 17.6% நிலப்பரப்பிலும், கலப்புப் பயிராக 21.2% நிலப்பரப்பிலும் காணப்படுகின்றன. நெல் நிலங்கள் 25% நிலப்பரப்பில் காணப்படும் அதேவேளை கரையோர நிலப்பயன் பாடுகள் இவ்வலயத்திலேயே அதிகம் காணப்படுகின்றன.
வண்ணார்பண்ணைக் கிராம வலயம்
இவ்வலயத்தில் 5 கிராமசேவகர் பிரிவுகள் அடங்குகின்றன. ஏறத்தாழ 2.076 ச.கி.மீ விஸ்தீரணம் உள்ள இவ்வலயத்தில் 11554 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள்.
இவ்வலயத்தில் 110 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பிலேயே குடியிருப்புக்கள் செறிவாகக் காணப்படுகின்றன. இது இவ்வலயத்தின் மொத்தப் பரப்பில்
195

Page 110
தென்னாசியா 53.13% ஆகும். கலப்பு மரங்களுடன் குடியிருப்புக்களும் இணைந்து ஏறத்தாழ 36.8% நிலப்பரப்புக்கள் காணப்படுகின்றன. மொத்தமாக குடியிருப்புக்களும் அதனுடன் இணைந்த பயன்பாடுகளும் 89.8% நிலப்பரப்புகளில் காணப்படுகின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது.
கந்தர்மடம் - நல்லூர் கிராம வலயம்
இவ்வலயம் 3.17 ச.கி.மீ பரப்பளவைக் கொண்டது. 8 கிராமசேவகர் பிரிவினைக் கொண்ட இவ்வலயத்தின் 18044 மக்கள் வசிக்கின்றார்கள்.
இவ்வலயத்தில் குடியிருப்பு சாராத சேவை நிலையங்கள் 44 ஹெக்டேயர் பரப்பில் காணப்படுகின்றது. ஏறத்தாழ 152 ஹெக்டேயர் பரப்பில் செறிவான குடியிருப்புக்கள் காணப்படுகின்றன. குடியிருப்புக்களு டன் கலப்பு மரங்களும் சேர்ந்த பயன்பாடுகள் ஏறத்தாழ 100 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றன. இவ்வலயத்திற்குரிய மொத்த நிலப் பரப்பில் 79.49% நிலப்பரப்பில் குடியிருப்புக்களுடன் பயன்தரு மரப்பியர் நிறைந்த பயன்பாடு காணப்படுகின்றது. இப்பயன்பாட்டுடன் குடியிருப்பு சாரா கட்டிடப்பகுதிகளையும் சேர்த்தால் 93.37% நிலப்பகுதியில் மேற்படி பயன்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. நீர்வளம் (தரைகீழ்) உள்ள பகுதியாக இருப்பதால் செறிவான குடியிருப்பும் அதனுடன் இணைந்த பயன்பாடுக ளைச் சிறப்பாகக்கொண்ட வலயமாக மேற்படி வலயம் காணப்படுகின்றது.
திருநெல்வேலி கிராமவலயம்
மேற்படி வலயத்தில் 5 கிராமசேவகர்பிரிவுகள் அமைகின்றது. 3.088 ச.கி.மீ பரப்பளவைக் கொண்ட இவ்வலயத்தில் 11420 மக்கள் வாழ்கின் றார்கள். ஒரு ஹெக்டேயருக்கு சராசரியாக 37 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள்.
308.8 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பைக் கொண்ட இக்கிராம வலயத்தில் ஏறத்தாழ 44 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் குடியிருப்பு சாரா கட்டிடப்பகுதிக ளைக் கொண்ட பயன்பாடு காணப்படுகின்றது. 1944 ஹெக்டேயர் நிலத்தில் குடியிருப்புக்களும் அதனுடன் இணைந்த கலப்பு நிலையான பயன்பாடுகளும் காணப்படுகின்றது. குறிப்பாக வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத் தோட்டம், குடியிருப்புக்கள் கலந்த நிலையில் காணப்படுகின்றது. 64 ஹெக்டேயர் நிலத்தில் சந்தைத்தோட்டம், பரீட்சார்த்த தோட்டம் காணப் படுகின்றது. குடியிருப்பும் அது சார்ந்த கலப்புநிலப்பயன்பாடும், சேவை நிலையங்களும் இவ்வலயத்தில் 77.2% நிலப்பரப்பைக் கொண்டுள்ளன.
196

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு கோண்டாவில் கிராமவலயம்
இவ்வலயம் 6 கிராமசேவகர் பிரிவுகளைக் கொண்டதும், ஏறத்தாழ 3.276 ச.கி.மீ பரப்பளைவைக் கொண்ட வலயமாகும். மதிப்பீட்டின்படி 11378 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள்.
இவ்வலயத்தில் குடியிருப்புக்களுடன் இணைந்த வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம், மரப்பயிர் போன்ற கலப்புநிலையிலான பயன்பாடுகள் காணப்படுகின்றது. தோட்டங்கள் இவ்வலயத்தில் குறிப்பிடத்தக்க அளவு காணப்படுகின்றது. ஏறத்தாழ இவ்வலயத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 77.3% நிலப்பரப்பு குடியிருப்புக்கள், விவசாய நிலப்பயன்பாடுகள் இணைந்த பயன்பாடு காணப்படுகின்றது. குடியிருப்புக்களும் வீட்டுத் தோட்டமும் இணைந்த பயன்பாடு ஏறத்தாழ 90 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. இப்பிரதேசத்தில் தரமான தரைக்கீழ் நீர் காணப்படுகி ன்றபடியால் விவசாய நிலப்பயன்பாடுகள் செறிவாகக் காணப்படுகின்றது.
கொக்குவில் கிராம வலயம்
ஏறத்தாழ 3.028 ச.கி.மீ. (302 ஹெக்டேயர்) நிலப்பரப்பளவைக் கொண்ட இப்பிரதேசத்தில் 8 கிராமசேவகர் பிரிவுகள் காணப்படுகின்றது.
இவ்வலயத்தில் ஏறத்தாழ 34% நிலப்பரப்பில் செறிவான குடியிருப்பு காணப்படுகின்றது. குடியிருப்புக்களுடன் கலப்பு மரப்பயிர்கள் கொண்ட பயன்பாடு 47.5% ஆகவும் காணப்படுகின்றது. ஆகவே, குடியிருப்புக்களு டன் இணைந்த பயன்பாடுகள் 93.77% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. குடியிருப்புக்கள் செறிவாகக் காணப்படும் வலயமாக கொக்குவில் வலயத்தைக் குறிப்பிடலாம்.
அட்டவணை - 10 இன்படி குடியிருப்புசாரா கட்டிடப்பகுதிகள் 1.208 ச.கி.மீ பரப்பில் காணப்படுகின்றது. குடியிருப்பும் குடியிருப்பு சார்ந்த கலப்புநிலையிலான பயன்பாடுகள் 15.5ச.கி.மீ பரப்பில் காணப்படுகின்றது. இது நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 54% ஆகும். தோட்டநிலப்பயன்பாடு தனியாக ஏறத்தாழ 2.24% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. மரப்பயிர்கள் ஏறத்தாழ 17.7% நிலப்பரப்பிலும் நெல் நிலங்கள் 13.2% நிலப்பரப்பிலும் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கரையோரநிலப் பயன்பாடுகள் ஏறத்தாழ 5.7% மாகக் காணப்படுகின்றது. குடியிருப்பு செறிவாகக் காணப்படும் பகுதிகள் (ஏனைய பயன்பாடுகள்
197

Page 111
தென்னாசியா
கலப்பற்றவை) 15.2% மாக உள்ளது.
நிலவகைகளும் நிலப்பயன்பாடுகளும்
அரியாலை கிராமவலயத்தில் 12 நிலவகைகளில் 21 வகையான நிலப்பயன்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. இதே அடிப்படையில்
S. W S. W. S S
5
4
W W.
9
f
9
5
ஆகிய 4 நிலவகைகளில் வலயத்தின் 71.8% நிலப்பரப்பு அடங்குகின் றது. இந்நிலவகைகளில் 16 நிலப்பயன்பாடுகள் அடையாளம் காணப்பட்டு ள்ளன. (அட்டவணை-4) நீர்நிலமை மற்றும் மண் வகைகளுக்கு ஏற்பவே நிலப்பயன்பாடுகள் நுண்ணிய அளவில் வேறுபடுகின்றது. (படம்-4,5)
வண்ணார்பண்ணை கிராமவலயத்தைப் பொறுத்தவரையில் இங்கு 7 நிலவகைகள் இனம் காண்பட்டுள்ளது. அதில் 4 பிரதான நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள் இங்கு காணப்படுகின்றன. இதில்
T, S. W, т. S. W, T S W
ஆகிய நிலவகையில் இவ்வலயத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 68.1% நிலப்பயன்பாட்டு வகைகள் காணப்படுகின்றது. (அட்டவணை-5) தரையு யர்ச்சியும் நீரும் இவ்வலயத்தின் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளைப் பெரிதும் நிர்ணயிக்கின்றன.
கந்தர்மடம்-நல்லூர் கிராமவலயத்தில் சிறியதும் பெரியதுமான 16 நிலவகைகள் காணப்படுகின்றன. இதில்
198

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு ஆகிய 5 நிலவகைகளில் இவ்வலயத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 63.2% காணப்படுகின்றது. செறிவான குடியிருப்புக்களும் மற்றும் வீட்டுத் தோட்டம், சேவை நிலையங்கள், கலப்பு மரப்பயிர்கள் ஆகியன காணப்ப டுகின்றன. 750ppm க்கு உட்பட்ட நீரின் தரம் இவ்வலயத்தின் 98% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. செறிவான குடியிருப்புக்கு முக்கிய காரணியாகும். (அட்டவணை-6) (படம்-5)
திருநெல்வேலி வலயத்தில் 94% நிலப்பரப்பில் 0-750ppm வரையான பண்புள்ள நீர் காணப்படுவது முக்கியமான அம்சமாகும். இங்கு 16 நிலவகைகள் காட்டப்பட்டபோதும் (அட்டவணை-7) (படம்-5) குடியிருப்புக் கள் சாரா கட்டிடங்கள் (சேவை நிலையங்கள்) பயன்பாடுகள் ஏறத்தாழ 12.5% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றன. செறிவான குடியிருப்புக்கள் 24% மான நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றன. இவ்வலயத்தில் ஏறத்தாழ 50% நீர்ப்பரப்புக்கள் குடியிருப்பும் குடியிருப்பு சார்ந்த நிலப்பயன்பாடு களைக் கொண்டு காணப்படுகின்றன. இவ்வலயத்தில் மண், நீர் போன்ற காரணிகள் குடியிருப்பு நிலப்பயன்பாடுகளில் செறிவு நிலைக்குக் காரணமாக உள்ளன.
கோண்டாவில் வலயத்தில் 6 நிலவகைகள் இனம் காட்டப்பட்டுள்ளது. (அட்டவணை-8) (படம் - 4,5) மண்ணும், நீரும் நல்ல வளமான நிலையில் இருக்கின்றது. 500ppm குறைவான பண்புடைய தரைநீர் 100% நிலப்பரப்பிலும் காணப்படுவது முக்கிய அம்சம். குடியிருப்புக்கள் வெளி யாகவும், வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம் போன்ற பயன்பாடுகள் செறிவாகக் காணப்படுகின்றது. T3 S8W2, T2 S1 W1,T3 S8W1 ஆகிய 3 நில அலகுகளிலும் 82% மான நிலப்பரப்பு அடங்குகின்றது. செறிவான பயன்பாடுகள் (குடியிருப்பு, விவசாயம்) இந்நில அலகுகளிலேயே காணப்படுகின்றது. வளமான மண்ணும் தரமான நீரும் காணப்படுவதே இதற்குக் காரணம்.
கொக்குவில் வலயத்தில் 7 வகையான நிலப்பயன்பாடுகளும் 14 வகையான நிலவகைகளில் காணப்படுகின்றன. இவ்வலயத்தில் T2S W, T2 S4 W2, T2 S2 W1, T2 S1 W2, T3 S8 W1 9gsu 56) e6)(556i மொத்த வலய நிலப்பரப்பில் 69.5% காணப்படுகின்றது. இவ்வலகுகளில் செறிவான குடியிருப்புக்களும் வீட்டுத்தோட்டம் போன்ற பயன்பாடுகள் காணப்படுகின்றன. செறிவான பயன்பாட்டிற்கு நன்னீர் 99% நிலப்பரப்பில் காணப்படுவதே காரணமாகும். வலயத்தில் 50% நிலப்பரப்பு விவசாயத் திற்குப் பொருத்தமானதாகக் காணப்படுகின்றது. (அட்டவணை-9)
199

Page 112
ZÉL'8Z880:y|880守一9l079' LOZ | 870's į 8′Z0$ 9LZ'{9° 179|| 880's8’80s į 911^{9’ LI {uxos ZL + '080 || '0 || 8’0||þ00’0#'()9′ { | 9 | 0°09’I#00’0Ꭽ" 0 "#0’0#6.Z 97 '09Z’0 | 9Z8Z 8 { '081°0 || 8 ||LZ þZZ^0#ZZ’0 | Þ“ZZ9Z 886'0886‘0 | 8,86§Z yźZ’0ZȘ0’0 | Zo $ | ZL I’0Zo l lsz Z°0Z’0 || 0Z£Z 9€9′ {9€ços || 9° {${['00 IZZ 9€9°096€ 0 | 9’6€IZ ZZ'()ZZ’0 | ZZ0Z 8 y L’08$. L’0 | 8' s L6 I 8Z$'()8Z$’() || 8′Z{8 | 9°09’0 | 09L l 80守080寸0 80寸9 I ZLZ’09 I Z’09” I Z | 990’s)9'9S I 9 I Ç’Z8ff"Z | 8ț?|-9€0’09′{守T 89Z’089Z’08'97{| 9.Loo()9.Loo()9’ LỆZH 88 io |88 If I8o8 { {I i 8寸0## { 0 | # #99£ I('()9°{ {0{ 99£ 0Ł0’0 || L.967’0 || 9° 6′Z6 8ZO" I8960 | 8o9690’098 9€0'Z寸寸90守守99 L’09 L | Z$9' 0 | Z' £9L Z90's9ț¢ £ || || 9° $ $ |#98’0 || #98Z°00Z | 879’08 #9y00" |守009 þZ’0#Z’0#Z9 Zi9’0ZÇț¢’0Z‘ Ş şZZ’0ZZsy ZŁ0" |þ06'0子06 8908o9 ||£ ș9€';| * |0 I {#0" | |#0" | || 990’09′ {899’08'99ZȘ" |ZȘIZ 80Z" |#0’0 | #Zį I’0Zo į Į## | 0 | # # | | Z80’0Z' £ᎭᎭ'0守守守守0##H (gTs?' £) sux' bs | eųux' bseųu X' bs | equx' bs | eųuỵbseųuusbseų1ļ9&ooooor09 LLL00YLLL L0LLL LLLLLCL KMTY00s KTLLLL LLLLLrTK 0MLLLSLLL 0SLLLL
ɛ - 10090919-IIIG (?-ı Zırısı-lÇıņĘGI RĒĶĀÐọ9ĝğ-ırı sı@Zılırlışmfīņasự Tirīņospụurno) @ȚIIĻĢơı 199Ų19??@919 @ȚIIIIIIọ9mTIQQ9ự 1091109Ųn-lÇorīņóiłG Tnooito quí? QG39úųısıfı9īnsē

9ZZ || 220 ||----- 800° 0 | Z IZ’0ZAA ZS ZŁ | || 791 | p9 ro |Iț790’0['0£ AN LS I J. 9 | | ț7' Z | #7 ZO' ()ț7Z0’0#7 AA LS I L ț7 || || 9' £ | 990’0- 9€0’0į7 AA LS ZJL [ [ | #7' 0 | | #70 | (() {#70 { ' [į9 AA SS I L 9 | Zo $ $ | Zo £ 0Zɛɛ'()8 AA SS ZL ()|Z [ | Z | 0 |#700' 09 | ['0ZAA 9S I L 9 |990’0-90’0$ A ZS || J. $ | 8’87 | 88Z'()----- 9 10’0ZL’0{ A ZS ZI. V || 9’60 || 96% 0 _ |Z0’0 zz:0 | 9900ZAA 9S ZI. Z { | 7’8 | 780’0ZL0’0 | Z | 0° 0| AA 9S ZJL | || 791 || W9L’0_|Z1008 Zoo()80' 0 | # # {'08 AA | S | L L || 791 || 791’0- 9008寸[:0ZAA £S ZJL Z || 9° § € | 99 € 0Z [ 0' 0 || #7ț79'08 AA WS ZJL 6 | W | |__° 1′0- Z|0,0 || 8Z ['0ZA OS £JL SI | Zoo | Z80’0Z90’0% A 7S ZI. | Hues | eų || (urbs)ɛɔIV | 67W I 0 || || 9 | ___ (_||ooor0909ĝi
9 - 10090919-TIG, (qırmą9f9 |LIĞQ9gj – qi-Iguļošąjo) HIITIĶĒ0 1091109ŲnīgoĠ qi@@@ZııırılgornrısıQosi qi@@@qoqoqosoqogi

Page 113
91 || ~ || 700 ||Z0' 09 AA LS ZJ, {| || 9 9 || 9900990’0Z NA 9S ZŁ II || 9 || 9,0-9L0’08 AA | S | J. 01 || 9 || || 9000 ||8Z0' 0 | 870’0 | ZAA ZS £J. 9 | 9 li | 9,0 | zooț7Z0’0 || Z.8 || '0ț7 AA LS || J. $ | 961 || 961'0_1820'OZ0:08寸10€ NA LS I J. ! 守守一一寸寸一‘0ZL0' 0 | 9 || 0:0 || 990’0Z0' 0 | € NA 9S [JL Z | 8’0ț7 | 807’ 0 ? || 0' 0守900 Z:0Z6' 0 | #70’0 || || AA |S Z L Z一寸寸 一寸寸00- #7ț70’0| AA 9S ZJL 6 | 0 | | | | 0Z60’0 || 800° 0 | Z NA ES ZJL { | Zo || Z80寸0:0 Z00寸寸009IZOI AM £S ZJL i s sol s solo寸80080Z:08ț70’0ZSZ’0 || 960’0 | Z0' 0 | Í AN 8S 8 L 8 | #oz Į į sz, [‘OZ90’0980’0 || ZIO’0 | # #0’0 | | | M 8S y L W | 9,6% || 96,0#97 ()Z80’0 | ZAA 8S £J. *)_|_%£ 0Z I ’0 || 8 || '0 || I A ZS £J. uso bs LLL S000 LLLLLL L0L LL LL LL S 0 0S Y S L S LLLLLL
HỊ TIẾe) 109IIGI@@jóızılınıyornrısıQ9ĝi qi@qoqoqoft909 ĝi
qırnooito Ç9199)ọ9gio)o) sẽ
L - 10090919-TIG,

9 19ş00 || 9 s990' 9TTZ) oszi w szego zgs bio o souro# ['0 -ZAA ZS ZJL szszi i zoszi†0 ['().| #79 #7’0vyro sozzo szoroszowo | zo os su § 19şro || 9 si9500sZ [ ['0 |800’0ZAA Í S ZJL § 95,0||9570890' 0 | 9 | 0° 0ț78 || '0į7ZZ' 0 | 700’0| is iszi Z || 0' 0 || 96S" ()999’0 | |I AA 8S 8J. XueH|urbs|| 28 H | 62 | yz的「1189 || V | €Z| | @@91909 ĝi
1,9€œQ919 @IIIIIIọ9fnrısıQ9ĝi 8 - 10090919-TIG HỊ TIỂ0 1091109Ųn-lÇo@ qs@gjÚIIIIIIIọormfīņQ9ĝi qi@@@@@@91909 ĝi qırmɑorto Q9Q91||Tiņ09||og)
守一寸‘守守守00| -|·| VZO’0 | ZO’0 ||-| NA S L I

Page 114
g | TT97 s 9 sõTT 7000 sztotoA S J.
S9" | 8 | 9 | € 0- £ 0|-9 10’ 0 || I AA 8S ZL 8sy’0 || || 70 [‘O|-ț70 ['0I A IS £JL Z || || 8' W8 #70’08 #70’0| AA IS £JL [ [ | 9” Ç990’0ț7Z0' 0 | 8ZO' ()ț700' 0 || || AA IS £JL # | | Z |Z [ 0' 0Z [0’0ZAA ZS ZJL #9 og soggio 8ZO' ()89Z’0 || 70’0 - || Z. AA |S Z L {9’ Ş Ş | 9Ş Ş’ 0#7f79’0 | Z | 0,0 || || AA |S Z L 9寺‘8Z 一寸8Z‘0† ZO’0Z [ ['0 | 87 I ’0ZAA IS ZJL 6Z'6Z60’0#790‘0-8Z0’0ZAA IS ZJL £sozy | #Zț7’089Z" ()Z60’0 | 790' 0 || || AA £S ZJ, Z寸寸寺寺0ț70Z" () || 9 || I ’090° 0Z NA WS ZJL L8′07 | 80Z" ()Z°0- 800’0 || I A ZS Z L 0 || || 8°8880’0880’08 AA WS ZJL
ux' bs Xue YH || '03 H | e2J VỊeļ0 LZZL9S£Z| | @@91909ĝi
1,99€œ919 @ IIIIIIọomsıņ09ĝi 6 - 10090919-IIIG. HỊ TIẾto) 109UQ9Țn-lÇo@ qs@ąjóIȚılınış9īnfīņ09ĢĪ qısēų9œņIQ9Şİ qımɑ919 Q9|ņ9@q'Isole)

99'$ |99 || '0Z | 0' 0 || Z.8 || '0|Z [0’0S A WS ZJL L寺‘8#80’s)#780’0Z A ZS £JL #9' S.Z9 SZ’0ZSZ’0 || 700’0ZA £S ZJL £9’ [ ;9寸‘0880’0 || 797' 0 | 790’0ZA WS ZJL S9 |9 ['08Z0' 0 | Zo I ’0I AM £S ZJL |Z'I Ç ·Z I Ç’ ()80' 0 | ZL{'0ț70’0Z0’08 AA # S [JL ZZ.6寸Z67’0#7 ZZ|| 0 | 99Z' 0 | Z80’0{ A /S ZJL
· uusbs Xue YH | '100 H89.IV. [810 LZZLZ|goɖortodos
Ļ9œŒ œ919 @ȚIIIIIIọornrıņQ9ĝÍ ç - 10090919TIK@
HỊ TIỂe) 1991JQ9Ųn-Ido@ qs@@jóIȚılırlış9ľnrısıQ9ĝi qIIĞų9qoņIQ9ĝi qırmɑ9f9 1009091ņ09TIQUIQO91ņ0919

Page 115
8țO’s)
si szš정책에zsõõsziroĮ“O|(80’o : Zggoðszősök9īösöissõTO;živo,$s\ {}{8 I 「에 의원 위해에*so'o806’O; 8£ I’08ț0°C)880°Ø.利의#AA IIS I) 때的해Z部和다.#ZI’Ộį 6ŻL'Oį 968'0ị Zs“O ị 90’0Z£0'O;ZIȚ“Q#8{’O9R^ 6S ĮJĮ. 1.知科學知해에편의-Z6ï'OZÇs’s)9AŇ ZIS ĤĴ Zs į Z’E I || Z.), s’0 -Ź10'O;£AA ITS ZIį. 하t환해部都에때했T쉽f회Z神f •،9.^Å 68 IL 0[叶‘Z守才Z艾0ƐƐ0’Oị ZțZ'6Ź0′O~~~~~ ~~ÞAộisi I 9 ; zo 18; Zł8'O); ZOTO9 LI 'O; soos 'O; ???’O2|[0,0}: 8OO O18:0 C}$s\\ s 8 s.Li - † I | Zso | Ziy’0 į 9țOTO115żżõ| 8호ț90'O) -ț’ få £$ ZL $ | 88 | 88’0 #880’0FFā「회학Zɛs’0soro$8፲`0引) 8 等O9甘0908800 |-공해왕자원활화司데 6 į 9’89 s 989’09§§°0$ ssh ss ZŁ 和町內部司화되작타최되相f;"현지표현했현재TTzTr「원작 「해3:tr「원z f「액체TTT知# oz | 61 ; 81 | l1 | 91 # st | Q | 8 l.9「「* t-! }劑子十字星m*1님星 hų-luoto soucaça-loġ qațờ7ìnrıçømnrycegs qa&#{@wwwrooegr

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு 1. ஆய்வுமுடிவுகள்
1.
அரியாலை கிராமவலயத்தைப் பொறுத்தவரையில் ஏரிக்கரையோர மண், மணற்படிவுகள் உள்ள பகுதிகள் (S9,S10,S11) ஏறத்தாழ 68% நிலப்பகுதியில் பரம்பியுள்ளன. பருவகால வயல்நிலங்கள் மற்றும் மரப்பயிர்கள் செழித்து வளர்வதற்கு இவ்வகை மண்கள் பெரிதும் வாய்ப்பாக உள்ளது. நீரின் தரத்தைப் பொறுத்தவரையில் 750ppm1000ppm வரையிலான பண்புடைய நீர் 36% நிலப்பகுதியிலேயே காணப்படுகின்றது. பெரும்பாலான நலப்பகுதியில் W5,W6தரவகைகளில் நீர் காணப்படுவதானால் நீர் பற்றாக்குறை முக்கிய தட்டுப்பாடாக இருக்கின்றது. தரையுயர்ச்சியனைப் பொறுத்தவரை 96% மேற்பட்ட நிலம் 0-10 (T1) வரையான வகுப்பிற்குள்ளேயே காணப்படுகின்றது. மரப்பயிர்கள் செழிப்பாகக் காணப்படும் இடங்களில் குடியிருப்புக்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. சிறிய இடங்களில் தோட்டச் செய்கை இடம்பெறுகின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது.
1.2
வண்ணார்பண்ணைக் கிராமவலயத்தைப் பொறுத்தவரையில் 71.4% நிலம் 10-20 (T1) வகுப்பிற்குள் அமைகின்றது. 76.4% நிலம் மண் வகுப்பிற்குள் அமைகின்றது. 44% நிலப்பகுதியில் நீரின் தரம் (W1, W2) 0-500 களில் காணப்படுகின்றது. செறிவான குடியிருப்புக்களும், சேவைநிலையங்களும், குடியிருப்புக்களுடன் கலப்பு மரங்களும் இணை ந்து காணப்படும் பயன்பாடுகள் காணப்படுவதற்கு மண்வகை, நீரின்தரம் காரணமாக அமைகின்றது. மேலும் 90% நிலப்பகுதிகளில் 750ppm வரைக்குள், நீரின் தரம் காணப்படுகின்றது. விவசாய நிலப்பயன்பாடுகளு க்கு மண்வகை பொருத்தமற்றதாகக் காணப்படுகின்றது.
1.3
கந்தர்மடம் - நல்லூர் கிராமவலயப் பகுதிகளைப் பொறுத்தவரையில் தரையுயர்ச்சி 0-10 வரையிலான நிலப்பகுதி (T1) 38.8% நிலப்பரப்பிலும், 10-20 வரையிலான நிலப்பகுதி 56.8% நிலப்பரப்பிலும் காணப்படுகின்றது. 92% நிலப்பரப்பில் 750ppm வரைக்குள்ளான நீர் காணப்படுகின்றது. St, S2,S4, S5, S6 வகை மண்கள் இப்பகுதிகளில் செறிவாகக் காணப்படு கின்றது. குடியிருப்புக்கள் செறிவாகவும், சேவை நிலையங்கள் செறிந்தும்
207

Page 116
தென்னாசியா
காணப்படும் வலயமாகக் காணப்படுகின்றது. குடியிருப்புக்கள் நெருக்கமா கக் காணப்படுவதற்கு நன்னீர்ப் பரம்பல் அமைந்திருப்பதே காரணமாகும்.
1.4
திருநெல்வேலி கிராமவலயத்தில் 10-30 வரையிலான உயரவேறுபாட் டிற்குள் 75% நிலப்பகுதி அடக்கப்படுகின்றது. 0-250 நீரின் தரத்தில் 61.8% நிலப்பகுதி அடங்குகின்றது. 250-500 ppm தரத்தில் மேலும் 17.1% நிலப்பகுதி அடங்குகின்றது. வளமான விவசாய மண் S2, 38.2% நிலப்பகுதிகளில் அடங்குகின்றது. இவ்வகையில் குடியிருப்பு, சேவைநிலங்கள் செறிவாக இடம்பெற்றமைக்கு தரையுயரம், மண்வகை, நீரின்தரங்களின் சாதகநிலமை காரணம் என்று கூறலாம். இப்பிரதேசத்தில் வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம் மண்ணின் பொருத்தநிலை, நீரின் தரநிலை காரணமாக ஏற்பட்டுள்ளன.
1.5
கோண்டாவில் கிராமவலயத்தில் 10-20 வரையிலான உயரமுள்ள நிலப்பகுதி 31.8% நிலப்பகுதிகளிலும் 20-30 வரையிலான நிலப்பகுதி 68.2% நிலப்பகுதிகளிலும் அடங்குகின்றது. தரமான விவசாய வாய்ப்புடைய மண் S8,70% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. 100% நிலப்பரப்பிலும் 500ppm தரநிலையில் நீர்வளம் கிடைக்கின்றது. பசுமை யான தோட்டங்களும், குடியிருப்புக்களும் செறிவாகக் காணப்படுவதற்கு மண் வகைகளும் நீரும் காரணமாகின்றன.
1.6
கொக்குவில் கிராமவலயத்திலும் 500ppm தரத்தில் 95% நிலப்பரப்பில் நீர் காணப்படுகின்றது. 10-20 உயர வேறுபாட்டிற்குள் 85.2% நிலப்பரப்பு அடங்குகின்றது. S1,S8 மண்வகைகள் 57% நிலப்பரப்பில் அடங்குகின் றன. சேவை நிலையங்களும், செறிவான குடியிருப்புக்களும், கலப்புமரங் களுடன் கூடிய குடியிருப்புக்களும் காணப்படுவதற்கு மண்வகை, நீரின் தரம் அடிப்படையாகக் காணப்படுகின்றன.
மேலே சுட்டிக்காட்டிய வலய அடிப்படையில் அமைந்த ஆதாரங்கள் வேறுபடும் நிலப்பண்புகளே நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளை நிர்ணயத்தில் பெரும்பங்கை வகிக்கின்றது என்ற கருதுகோளை ஏற்படுத்தக் காரணமாயிருக்கின்றன.
208

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் அரியாலைக் கிராமவல யம் 49.03% நிலப்பரப்பையும், கந்தர்மடம் 11.05%, வண்ணார்பண்ணை 7.22%, திருநெல்வேலி 10.74%, கோண்டாவில் 11.4%, கொக்குவில் 10.5% நிலப்பரப்பினையும் உள்ளடக்கிக் காணப்படுகின்றது.
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் வலயரீதியான குடியடர்த்தி ச.கி.மீற்றருக்கு பின்வருமாறு அமைகின்றது.
வலயம் அடர்த்தி விஸ்தீரணம் குடித்தொகை
(σ.εξ. ιδ) (ஹெக்)
1. அரியால - 944/g...f5 14.088 13,319 2. வண்ணார்பண்ணை - 5565/ச.கி.மீ 2.076 1,554 3. கந்தர்மடம்-நல்லூர் - 2145/ச.கி.மீ 3.176 18,049 4. திருநெல்வேலி - 3698/Br.88).ub 3.088 1420 5. கோண்டாவில் - 3473/ச.கி.மீ 8.276 11,378 6. கொக்குவில் - 5187/σ.εξ.ίδ 3.028 15,708
சராசரி அடர்த்தி - 2764/ச.கி.மீ 79,427
(நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு) 28/ஹெக்டேயருக்கு
2.
கிராமவலய ரீதியாக கிராமசேவகள் பிரிவு அடிப்படையில் குடியடர்த்தி பின்வருமாறு அமைகின்றது.
அரியாலை வலயம்
கிராம சேவகர் பிரிவு விஸ்தீரணம் குடியடர்த்தி
(σ.εξ. ιδ) (ஹெக்)
1. அரியாலை தென்கிழக்கு - J/89 0.56 40 2. அரியாலை கிழக்கு - J/90 8.844 1.5 3. அரியாலை வடமேற்கு - J/91 0.296 58 4. ஆரியாலை மேற்கு - J/92 0.392 44 5. அரியாலை தென்மேற்கு - J/93 0.344 36 6. அரியாலை மத்தி வடக்கு - J/94 1.28 10 7. அரியாலை மத்தி - J/95 0.504 40 8. அரியாலை மத்தி தெற்கு - J/96 1864 O
அரியாலை வலயம் 14.088 O
209

Page 117
தென்னாசியா
வண்ணார்பண்ணை வலயம்
1
2
3.
4
5
. ஐயனார் கோவிலடி - J/97 வண்ணார்பண்ணை வடக்கு - J/98 வண்ணார்பண்ணை வடமேற்கு - J/99 வண்ணார்பண்ணை வடகிழக்கு - J/100
0.4 0.296
0.6
நீராவியடி - J/101 வண்ணார்பண்ணை வலயம்
கந்தர்மடம்-நல்லூர் வலயம்
. கந்தர்மடம் மேற்கு - J/102 . கந்தர்மடம் வடகிழக்கு - J/103 கந்தர்மடம தென்மேற்கு - J/104 . கந்தர்மடம் தென்கிழக்கு - J/105
. நல்லூர் வடக்கு - J/106 . நல்லூர் மத்தி - J/107 . நல்லூர் தெற்கு - JA108 . சங்கிலியன் தோப்பு - J/109
கந்தர்மடம் - நல்லூர் வலயம்
திருநெல்வேலி வலயம்
1.
2
3
4
5
திருநெல்வேலி மேற்கு - J/110 திருநெல்வேலி தெற்கு - J/111 திருநெல்வேலி கிழக்கு - J/112 திருநெல்வேலி வடகிழக்கு-J/113 திருநெல்வேலி மத்தி - J/114 திருநெல்வேலி வலயம்
கோண்டாவில் வலயம்
கோண்டாவில் வடமேற்கு - J/115 கோண்டாவில் தென்மேற்கு-J/116 கோண்டாவில்மத்திமேற்கு - J/117 கோண்டாவில்மத்திகிழக்கு - J/118 கோண்டாவில் வடகிழக்கு - J/119 கோண்டாவில்தென்கிழக்கு - J/120
கோண்டாவில் வலயம்
210
0.384 0.344 0.296 0.248 0.332 0.212 0.402 0.952
0.828 0.204 0.264
0.64
1152
0.536 0.648
0.4 0.272 0.92
0.5
0.444 0.336
7
58
87
70
64
54
59
32
52
50
40
45
70
34
26
37
35
24
28
00
28
35

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
கொக்குவில் வலயம்
1. கொக்குவில் மத்தி - J/12 0.64 38 2. கொக்குவில் கிழக்கு - J/122 0.564 41 3. கொக்குவில் தென்கிழக்கு - J/123 0.452 52 4. கொக்குவில் வடமேற்கு - 1/124 0.248 40 5. கொக்குவில் மேற்கு - J/125 0.184 90 6. கொக்குவில்மத்தி கிழக்கு - J/126 0.408 41 7. கொக்குவில் - J/127 0.216 76 8. கொக்குவில் மத்தி மேற்கு-J/128 0.316 80
கொக்குவில் வலயம் 52
நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு 28
குடியடர்த்தியைப் பொறுத்த வரையில் மேற்கொள்ளப்பட்ட தரவுகளி லிருந்து நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு குடிசெறிவான பகுதியாகக் காணப்படுகின்றது. அரியாலை வலயத்தில் மட்டும் ச.கி.மீற்றருக்கு 944 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள். அரியாலை கிராமவலயம் ஒரு முழு ஆய்வுப்பிரதேசத்திலும் 49% நிலப்பரப்பை அடக்குகின்றது. இதில் 8 கிராமசேவகர் பிரிவுகளே காணப்படுகின்றது. ஏனைய 32 கிராமசேவகர் பிரிவுகளும் மிகுதி 51% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது.
நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவில் அரியாலை வலயத்தை நீக்கினால் மிகுதியாக இருக்கும் பிரதேசத்தில் ஒரு ஹெக்டேயருக்கு 45 மக்கள் அடர்த்தி காணப்படுகின்றது. அதாவது ஒரு ச.கி.மீ பரப்பில் 4511 மக்கள் அடர்த்தி காணப்படுகின்றது. அந்த அளவுக்கு அடர்த்தி கூடிய ஒரு பிரதேசமாக ஆய்வுப்பிரதேசம் காணப்படுகின்றது.
அரியாலை கிராமவலயத்தில் அரியாலை மத்தி தெற்கு (J/96), அரியாலை மத்தி வடக்கு (J/94), அரியாலை கிழக்கு (J/90), ஆகிய 3 கிராமசேவகர் பிரிவுகளிலும் குடியடர்த்தி மிகக் குறைவாக இருக்கின் றது. இம் 3 கிராமசேவகர் பிரிவிலும் மொத்தமாக 11.98 ச.கி.மீ பரப்பு காணப்படுகின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இது மொத்த ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் 41.69% நிலப்பரப்பாகும்.
மேலும் வண்ணார்பண்ணை முழுவதிலும் குடியடர்த்தி மிக அதிகமா கக் காணப்படுகின்றது. சராசரியாக ஒரு ஹெக்டேயருக்கு 56 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள். இது ச.கி.மீற்றருக்கு 5600 ஆகும்.
211

Page 118
தென்னாசியா அதேபோல கந்தர்மடம் - நல்லூர் வலயத்திலும் அதிக செறிவு கொண்டதாக மக்கள் அடர்த்தி காணப்படுகின்றது. இங்குள்ள 8 கிராம சேவகர் பிரிவிலும் அதிக செறிவான குடியிருப்புக்கள் காணப்படுகின்றது. சராசரி குடியடர்த்தி 50 ஹெக்டேயருக்கு என்று காணப்படுகின்றது. இது ச.கி.மீற்றருக்கு 5000 ஆகும்.
திருநெல்வேலி வலயத்தில் சராசரி அடர்த்தி ஹெக்டேயருக்கு 37 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள். இங்குள்ள 5 கிராமசேவகர் பிரிவிலும் திருநெல்வேலி மேற்கு, தெற்கு, கிழக்கு ஆகிய பகுதிகளில் அதிக செறிவான அடர்த்தி காணப்படுகின்றது. இவ்வலயத்தில் சராசரி அடர்த்தி ஹெக்டேருக்கு 37 ஆகும்.
கோண்டாவில் வலயத்தில் ஒப்பீட்டளவில் கோண்டாவில் தென்மேற்கு கோண்டாவில் மத்தி மேற்கு, கோண்டாவில் வட கிழக்கு கோண்டாவில் தென் கிழக்கு என்னும் கிராமசேவகர் பிரிவில் ஹெக்டேயருக்கு 24-29 மக்கள் வரை சராசரியாகக் காணப்படுகின்றார்கள். கோண்டாவில் மத்தி கிழக்குப்பகுதியில் இத்தொகை 100க்கு மேல் காணப்படுகின்றது. சராசரி அடர்த்தி ஹெக்டேயருக்கு 35 ஆகும். இது ச.கி.மீக்கு 3500 ஆகும்.
கொக்குவில் வலயத்தில் உள்ள 8 கிராமசேவகர் பிரிவுகளிலும் குடியடர்த்தி அதிகமாக இருக்கின்றது. ஹெக்டேயருக்கு 38-90 வரை வேறுபடுகின்றது. சராசரியாக ஹெக்டேயருக்கு 52 ஆக மக்கள் அடர்த்தி காணப்படுகின்றது. இது ச.கி.மீற்றருக்கு 5200 ஆகும்.
நல்லூர் பிரதேச செயலர் பிரிவு முழுவதிலும் அடர்த்தி ஹெக்டேயரு க்கு 28 ஆகக் காணப்படு:கின்றது. இதில் அரியாலை வலயத்திலுள்ள /90, J/94, J/96 என்னும் கிராமசேவகர் பிரிவுகளை நீக்கினால் 16.744 ச.கி.மீ பிரதேசத்தில் 75,000 மக்கள் வாழ்கின்றார்கள். ஆகவே ஹெக்டேயருக்கு அடர்த்தி ஏறத்தாழ 45 ஆகும். இது ச.கி.மீற்றருக்கு 4475 மக்கள் அடர்த்தியாகும்.
முடிவாக மேற்குறிப்பிட்ட 3 கிராமசேவகர் பிரிவுகளிலும் குடியடர்த்தி ஹெக்டேயருக்கு 4 ஆகக் காணப்படுகின்றது. ஆய்வுப்பிரதேசத்தில் மொத்த நிலப்பரப்பில் 41.72% நிலப்பரப்பை உள்ளடக்குகின்றது. இம் 3 கிராமசேவகர் பிரிவிலும் மொத்தத் குடித்தொகை 4500 ஆகும். ஆகவே ச.கி.மீற்றருக்கு 375 என்ற அளவில் மக்களடர்த்தி காணப்படுகின்
212

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு றது. இம் 3 கிராமசேவகர் பிரிவுகளே வளம் குறைந்த பகுதியாக அடையாளம் காணப்படக்கூடியதாக இருக்கின்றது.
3
நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவுக்குட்பட்ட பிரதேசத்தில் அரியாலை வலயமே தென்னை மரப்பியர் சிறப்பாக வளர்வதற்கு பொருத்தமான நிலமை காணப்படுகின்றது. வாய்ப்பான கடற்கரையோர மணற்பாங்கான தரையமைப்பு சாதகமாகக் காணப்படுகின்றது. மதிப்பீட்டின்படி தோட்டங்க ளில் 75,000 தன்னை மரங்கள் காணப்படுகின்றன. இவற்றில் ஏறத்தாழ 50% மரங்களே நல்ல வருமானம் தரக்கூடியது. குடியிருப்புக்களுடனும் ஏனைய மரப்பயிர்களுடன் இணைந்தும் 16,000 தென்னை மரங்கள் காணப்படுகின்றது. இவற்றில் ஏறத்தாழ 1/3 பங்கே நல்ல வருமானம் தரக்கூடிய நிலையிலுள்ளது.
4
ஏனைய வலயங்களில் குடியிருப்புக்களுடனும், ஏனைய கலப்பு நிலையிலான பயன்பாடுகளுடன் சேர்ந்தே தென்னை காணப்படுகின்றது. ஏறத்தாழ 16,000 தென்னை மரங்கள் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள் ளது. இவற்றிலும் ஏறத்தாழ 50% மே நல்ல வருமானம் தரக்கூடியதாக இருக்கின்றது.
5
நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவுக்குட்பட்ட பிரதேசத்தில் 45,000க்கு மேற்பட்ட பனை மரங்கள் காணப்படுகின்றது. ஏறத்தாழ 74% மரங்கள் அரியாலை வலயத்தில் காணப்படுகின்றது. ஏனைய வலயங்களில் பரவலாகக் காணப்படுகின்றது. ஏனைய மரப்பயிர்கள் கலப்பு நிலையில் பரந்து காணப்படுகின்றது. பனை மரப்பயிர்கள் ஏறத்தாழ 150 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
6
ஏனைய மரப்பியர்களில் மா, பலா, வேம்பு, புளி போன்ற மரங்கள் 15,000க்க மேல் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இவற்றில் மா (21%) வேம்பு (23%), புளி (34.9%) அரியாலை வலயத்திலேயே காணப்படுகின்றது. பலாமரம் கோண்டாவில் (24%), கொக்கவிஸ்.(33%)
213

Page 119
தென்னாசியா
வலயங்களில் பெருமளவாகக் காணப்படுகின்றது. ஏனைய வலயங்களில் பரந்து காணப்படுகின்றது.
7
வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம் மற்றும் அவற்றுடன் இணைந்த பயன்பாடுகள் அரியாலை, திருநெல்வேலி, கோண்டாவில், கொக்குவில் கிராமவலயங்களில் காணப்படுகின்றது. அரியரலைப் பிரதேசத்தில் நெல் நிலங்கள் 400 ஹெக்டேயர் நிலப்பரப்பில் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப் பட்டுள்ளது. கோண்டாவில், வண்ணார்பண்ணை வலயங்களில் மகிச்சிறிய அளவில் நெற்செய்கை இடம்பெறுகின்றது.
வீட்டுத்தோட்டம் குடியிருப்புக்களுடன் இணைந்த நிலையில் கொக்குவில் வலயத்தில் 30 ஹெக்டேயர் நிலத்திலும் கோண்டாவில் வலயத்தில் 135 ஹெக்டேயர் நிலத்திலும் திருநெல்வேலியில் 60 ஹெக்டேயர் நிலத்திலும் காணப்படுவதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சந்தைத் தோட்டமும் இடையிடையே வீட்டுத்தோட்டமும் காணப்படும் பயன்பாடுகள் கோணி டாவில் வலயத்தில் 118 ஹெக்டேயர் நிலப் பரப்பில் காணப்படுகின்றது.
8
சேவைநிலையங்கள் (குடியிருப்பு சாராத கட்டிடங்கள், பாடசாலை, வர்த்தக நிலையங்கள்) 120 ஹெக்டேயர் நிலத்தில் காணப்படுகின்றது. இது மொத்த பிரதேச நிலப்பரப்பில் 4.2% ஆகும்.
9
செறிவான குடியிருப்புக்கள் (ஏனைய பயன்பாட்டுக்கலப்பு குறைவான உள்நிலம்) 15.18% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது.
1O
குடியிருப்பும் குடியிருப்பு சார்ந்த (ஏனைய கலப்புநிலையில் காணப்படும் பயன்பாடுகளுடன் குடியிருப்புக்கள் நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவில் 53.9% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது.
11
சந்தைத்தோட்டம், பரீட்சார்த்த விவசாய நிலங்கள் தனியாக மொத்த நிலப்பரப்பில் 22.4% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது.
214

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
2
கரையோர நிலப்பயன்பாடுகள் (இயற்கைத்தாவரங்களும், வெளி நிலங்களும் ஏறத்தாழ 6.34% நிலப்பரப்பில் காணப்படுகின்றது. இது அரியாலை கிராமவலயத்திலேயே அதிகமாகக் காணப்படுகின்றது.
ஆய்வுப்பிரதேசத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் அரியாலை கிராமவலயம் 49.03% நிலப்பரப்பையும், கந்தர்மடம் 11.05%, வண்ணார்பண்ணை 7.22%, திருநெல்வேலி 10.74%, கோண்டாவில் 11.4%, கொக்குவில் 10.5%, நிலப்பரப்பிலும் உள்ளடங்குகின்றது.
13
ஆயப் வின் பிரகாரம் இப்போது அபிவிருத்தி தொடர்பாக (நிலப்பயன்பாட்டு) முன்வைக்கப்படும் பரிந்துரைகள்:
கிராமவலய ரீதியாகவும், கிராமசேவகர் பிரிவு அடிப்படையிலும் குடியடர்த்தி வண்ணார்பண்ணை, கந்தர்மடம்-நல்லூர், திருநெல்வேலி, கொக்குவில், கோண்டாவில், அரியாலை J/90, 94,96 ஆகிய கிராம சேவகர் பிரிவு தவிர்ந்த பிரதேசங்களில் அதிகமாகவே காணப்படுகின்றது. தேசரீதியில் ச.கி.மீற்றருக்கு காணப்படும் குடித்தொகையிலும் பார்க்க அதிகமாகக் காணப்படுகின்றது. சனத்தொகை அதிகரிக்குமிடத்து குடியி ருப்புக்கள் அல்லது வாழிடங்களுக்கான பயன்பாடுகள் அதிகரிக்கின்றது. சேவை நிலைங்கள் அதிகரிக்குமிடத்து (பல்கலைக்கழக விஸ்தரிப்பு
அது தொடர்பாக ஏற்படும் வாழிடங்கள், சேவை நிலையங்கள்) மேலும் வாழிடங்களுக்கான பயன்பாடு அதிகரிக்கும் வாய்ப்பு ஏற்படுகின் றது. திருநெல்வேலி வலயத்திலும் அவற்றை ஒட்டிய பிரதேசங்களிலும் இந்நிலை அதிகமாகக் காணப்படுகின்றது. உதாரணமாக அண்மைக் காலப் போர்ச்சூழல் இல்லாதிருப்பின் பல்கலைக்கழகம் 1974ம் ஆண்டு ஸ்தாபிக்கப்பட்ட பின்னர் ஏற்பட்டிருக்கக்கூடிய நிலப்பயன்பாட்டு மாற்றம், கோண்டாவில் வலயம் வரை பரவியிருக்கும் வாழிடங்கள், சேவைநிலை யங்கள் ஏற்கனவே இருந்த அளவை விட அதிகரித்திருக்கும். வண்ணார் பண்ணை, கொக்குவில் வலயத்திலும் இதன் தாக்கம் உணரப்பட்டிருக் கும். நகர விளிம்புப் பகுதிகளாக வண்ணார்பண்ணை, கொக்குவில் வலயம், திருநெல்வேலி வலயம், கந்தர்மடம் - நல்லூர் வலயம் அமைந்திருப்பதனாலும் யாழ்நகர யுத்த அழிவுகளினாலும் இவ்வலயங்க ளில் வாழிடங்களும், சேவைநிலையங்களும் அதிகரிப்பதற்கான வாய்ப்புக் கள் அதிகமாகக் காணப்பட்டிருக்கின்றன. நன்னீர் வளங்கள்
215

Page 120
தென்னாசியா
திருநெல்வேலி, கோண்டாவில், கந்தர்மடம்-நல்லூர், கொக்குவில் வலயங் களில் காணப்படுவதும் நிலப்பயன்பாட்டு மாற்றம் ஏற்படுவதற்கான சூழல் பொருத்தமானதாக இருக்கின்றது. இந்நிலையில், விவசாயத்திற் கான (தோட்டச்செய்கை) பொருத்தமான தூர்வையான மண், நன்னீர் காணப்படும் நிலங்கள் உள்ள திருநெல்வேலி, கோண்டாவில் கிராம வலயங்களில், சேவைநிலையங்களின் வளர்ச்சியினால் அவை பாதிப் படையக்கூடிய நிலை எதிர்காலத்தில் ஏற்படக்கூடும். சேவை நிலைய அதிகரிப்புக்கள், வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம் போன்ற பயன் பாட்டிற்குரிய நிலங்களில் பாரிய மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும். இதனால் தோட்டச்செய்கைக்கு வாய்ப்பான இப்பிராந்தியங்களை தொடர்ந்து பாது காப்பதற்கு, நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடல் எமக்கு அவசியமாகின்றது. நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடல் என்னும் செயன்முறை எமது பிரதேசத்தில் சிறந்த முறையில் இயங்குவதற்கு ஏற்ற சூழல் இன்னும் உருவாக்கப் படவில்லை. காணி உடமைகளில் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தாத வழிவகை களில் நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடலை சிறப்பாகச் செய்வதற்கு பொருத்த மான வழிவகைகள் கண்டறியப்பட்டு நில அலகுகளுக்குப் பொருத்தமான தும், சமூக மேம்பாட்டை இலக்காகக் கொண்டதுமான "பொருத்தமான நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடலும்" "நிலப்பயன்பாட்டுக் கண்காணிப்பும்" எமது பிரதேசத்திற்கு அவசியமானதாகும்.
எமது பிரதேசம் மிகச் சிறிய சிறிய துண்டுகளாக மாறிக்கொண்டிருக் கின்றது. தனியாருக்குச் சொந்தமான நிலஉடமைகளாக இப்பிரதேசக் காணிகள் இருக்கின்றது. இதனால் நிலம் துண்டாடப்படுவதும், விரும்பிய வாறு நிலவலகுகளில் நிலப்பயன்பாட்டு வகைகளை ஏற்படுத்துவதும் திட்டமிட்ட முறையில் இடம்பெறவில்லை. இந்நடவடிக்கைகள் நிலப்பயன் பாட்டு செயன்முறைகளுக்கு முரணானதாகும். இந்த நடவடிக்கைகள் . பொருத்தமான முறையில் தடை செய்யப்பட வேண்டும்.
1974ம் ஆண்டு யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் திருநெல்வேலி வலயத்தில் அப்போதிருந்த ஒரு பிரபல பாடசாலையில் ஏற்படுத்தப் பட்டது. இம்மாற்றம் இவ்வலயத்தில் வாழிடங்கள், சேவை நிலையங்களை துரிதமாக ஏற்படுத்தக் காரணமாக இருந்தது. இந்த நடவடிக்கை பொருத் தமான நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடல் ஊடாக ஏற்படுத்தப்படவில்லை என்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. யுத்தசூழல் இல்லாதிருப்பின் இன்று திருநெல்வேலி வலயம் நகரபண்புகொண்ட வாழிடப்பயன்பாடாக முற்றாக மாறியிருக்கும். ஆகவே ஆய்வுப்பிரதேச எதிர்கால அபிவிருத்தியை
21 6

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
இலக்காகக் கொள்ளும்போது பின்வரும் விடயங்கள் கருத்தில் கொள்ளப்படவேண்டும் என்று பரிந்துரைக்கப்படுகின்றது.
l.
நல்லூர் பிரதேசசெயலர் பிரிவுக்குட்பட்ட பிரதேசத்திற்குள் தொடர்ந் தும் வீட்டுத்தோட்டம், சந்தைத்தோட்டம் போன்ற பயன்பாடுகள் இருக்க வேண்டுமா?
இருக்க வேண்டும் என்ற தீர்மானம் இருப்பின், பொருத்தமான முறையில் இவ் விவசாய நிலங்கள் பேணப்பட வேண்டும்.
சந்தைத்தோட்டம், வீட்டுத்தோட்டம் தேவையில்லை எனில் பொருத்தமான மாற்றப்பயன்பாடுகள் திட்டமிட்ட முறையில் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.
நில உடமைகள் பற்றிய பதிவுகள் சிறப்பாகப் பேணப்பட வேண்டும். சிறந்த திட்டமிடலுக்கு காணி பற்றிய தரவுகள் அவசியமாகின்றது.
அரியாலை கிராம வலயம் பெளதிக ரீதியாக ஏனைய வலயங்களு
டன் வேறுபட்டு அமைந்து காணப்படுகின்றது. குறிப்பாக அரியாலை கிழக்குப் பிரதேசம் முற்றாக தனித்துவமான பகுதியாகக் காணப்படுகின்றது. இவ்வலயத்தில் மணற்கரையோரப் பகுதி தென்னை வளர்வதற்குச் சாதகமாக இருக்கின்றபடியால் தென்னைப் பயிர்வலயமாகப் பிரகடனப்படுத்தி இப்பயிர் சிறப்பாக வளர்வதற்கு ஏற்ற ஏற்பாடுகள் செய்யப்படவேண்டும்.
ஆய்வுப் பிரதேசத்தில் காணப்படும் மொத்த தென்னைப் பயிர்களில் ஏறத்தாழ 50% மேற்பட்ட தென்னைகள் நல்ல பயன் தரும் பண்பை இழந்துவிட்டன எனலாம். இவற்றிற்கான மீள்நடுகை பொருத்தமாக ஏற்படுத்தப்பட வேண்டும்.
பனைமரப் பயிர் இவ்வலயத்தில் பொருத்தமான முறையில் பேணப்படவில்லை. பரவலாகவும், தெட்டம் தெட்டமாகவும் இப்பயிர் காணப்படுகின்றது. அரியாலை, கோண்டாவில், கொக்குவில் வலயங்களில் பனைமரப் பயிர் பரவலாகக் காணப்பட்டாலும், அரியாலை வலயத்தில் தென்னையுடனும், மற்றும் ஏனைய இயற்கை வளரிகளுடனும், தனித்தும் சிறப்பாகக் காணப்படுகின் றது. இப்பயிரைத் திட்டமிட்டு தோட்ட அடிப்படையில் பராமரிக்க ஆவன செய்தல் வேண்டும்.
217

Page 121
8.
10.
தென்னாசியா இவ் ஆய்வுப்பிரதேசத்தில் பயன் தரும் ஏனைய மரப்பயிர்களுக் கான மீள்நடுகை ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும். மா, பலா போன்ற கனி வர்க்கங்களும் வேம்பு, இலுப்பை, தேக்கு போன்ற வேறு பயன்தரு மரங்களும் நாட்டப்பட வேண்டும். இவை முறையாகத் திட்டமிட்டுப் பராமரிக்கப்படவும் வேண்டும்.
வீட்டுத் தோட்டமுறை ஊக்குவிக்கப்படல் வேண்டும். மரப்பயிர்க ளையும் வீட்டுத் தோட்டத்தில் ஊக்குவிக்கப்படல் வேண்டும்.
அரியாலைப் பிரதேசத்தில் 1/90,94,96 கிராமசேவகர் பிரிவுகளில் ஏறத்தாழ 1200 ஹெக்டேயர் நிலம் காணப்படுகின்றது. பருவகால வயல்கள் முக்கிய பயன்பாடாக இங்கு காணப்படுகின்றது. அரியாலை கிழக்குப் பிரதேசத்திற்குப் பொருத்தமான நிலப்பயன் பாட்டுத்திட்டம் ஒன்று தயாரிக்கப்பட்டு அப்பிரதேச பெளதிக தன்மைக்கேற்ப அப்பிரதேசம் அபிவிருத்தியடையச் செய்யப்பட வேண்டும். இங்கு நிலப்பயன்பாட்டுத் திட்டமிடல் பிரிவு பொருத்த மான திட்டத்தைத் தயாரித்து அமுல்படுத்தப்பட வேண்டும். இப்பிர தேசத்திற்கென பொருத்தமான இயற்கைவள மதிப்பீட்டு வேலை கள் செய்யப்பட்டு, அதனடிப்படையில் நிலம்/காணி பயன்படுத்தப் படவேண்டும். குறித்த உச்சபயன்பாட்டைக் குறித்த நிலத்திலிரு ந்து அடைகின்றதா என்பதை உறுதி செய்யக்கூடிய ஒருநிலை எதிர்காலத்தில் ஏற்பட வேண்டும். அப்போதுதான் இப்பிரதேசம் எதிர்காலத்தில் உண்மையான அபிவிருத்தியடைய முடியும்.
218

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
பின்னிணைப்பு - 1
வண்ணார்பண்ணை கிராமவலய நிலப்பண்புகளும், நிலவகைகளும்
வகைப்பாட்டு 6605 படக் விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) | குறியீடு (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு 0-10 T 51.20 24,60 0-20 Τ2 47.80 7 40 20-30 Τ3 8.40 400
ഥങ്ങഖങ്ങ6 வகை-2 S2 8.00 3.80 6ᏂJ6ᏈᎠéᏏ- 1 வகை-3 S3 4.00 1980 தொடக்கம் வகை-4 S4 157.60 76.4
ഖങ്ങ5-12 ഖങ്ങ]
நீரின் தரம் 0-250 ppm W 6.00 7.70 (குளோரைட்) 250-500ppm W2 75.60 3650 500-750ppm 3 100.40 48.50 1000-1500ppm W 5 1560 7.30
வலயத்தில் T2 S4 W3 49.20 {96OILíb &bT600I' || T1 S4 W3 5 20 பட்டநில Τ2 S 3 W 1600 வகைகள் T2 S4. W 2 460 T2 S3 W2 2560 T2 S2 W2 8,40 Τ2 S4 W 5 1560
S.T.B. R - U/J
29

Page 122
தென்னாசியா
பின்னிணைப்பு - II
அரியாலை கிராமவலய நிலப்பண்புகளும், நிலவகைகளும்
வகைப்பாட்டு 66) படக் விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) | குறியீடு (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு 0-10 Τ1 1359.50 96.20 10-20 Τ2 54. 19 3.80
மண்வகை -1 வகை-1 S4 114 807 தொடக்கம் Ꭷl60ᎠéᏏ-7 S7 2 1 4.94 ഖങ്ങ6-12 ഖങ്ങj | ഖങ്ങ(-9 S9 400 27.30 ഖങ്ങ6-10 S 10 327 23.24 ରJ60)86-1 || S1 280 980 Ꭷl60ᎠéᏏ-12 S 12 79.20 56
நீரின் தரம் 500-750ppm 3 77.60 5.49 (குளோரைட்) 750-1000ppm W 4 435.00 30,78 1000-1500ppm W5 43 1.00 30.50 1500- ppm W6 468.00 3300
வலயத்தில் Τ2 S4 W 5 53.60 இனம் காணப் T1 S4 W3 6040 பட்ட நில T S7 W 4 88.00 வகைகள் T2 S7 W 4 42.00 T S7 W 5 81.20 T S 0 W4 42.40 T S9 W 5 2.00 Τ2 S 1 W 3 1720 T S12 W6 230.80 T S9 W 6 237.30 T 1 S W4 263.60 T S10 W 5 285.20
S.T.B. R - Uf
220

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலiபயன்பாடு
பின்னிணைப்பு - 111
கந்தர்மடம் - நல்லூர் கிராமவலய நிலப்பண்புகளும்,
நிலவகைகளும் வகைப்பாட்டு 6605 படக் விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) | குறியீடு (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு 0.10 T 23.60 3880.
10-20 Τ2 80.80 56.80
20-30 Τ3 4.00 440
மண்வகை -1 ബങ്ങ5-l S 76.40 24.00
தொடக்கம் வகை-2 S2 70.80 22.20 ഖങ്ങ6-12 ഖങ്ങ] | ഖങ്ങ6-3 S3 640 5.10
660)85-4 S4 38.80 12.20
ഖങ്ങ5-5 S5 43.60 13.70
Ꭷl6ᏈᎠéᏏ-6 S6 50.00 1570
ബങ്ങ5-7 S7 2240 7, 10
நீரின் தரம் 0-250 ppm W 8,40 260 (குளோரைட்) 250-500 ppm W2 94.00 29.50
500-750ppm W3 2 1 000 66.00
750-1000ppm W 4. 6.00 1.90
வலயத்தில் T2 S4 W3 320 S360TD BIT600T T3 S2 W2 400 பட்ட நில் T2 S4 W3 35.60 66)556 T2 S3 W2 6.40
T S W 3 7640
T2 S6 W 840
Τ2 S 6 W 2 2960
Τ2 S2 W 3 28.80
T 1 S2. W3 6.00
T 1 S6 W2 2.00
T2 S5 W 3 33.20
T2 S5 W 3 10.40
T2 S7 W 4 3.60
T S7 W 4. 2,40
T 1 S7 W3 640
T2 S2 W2 22.00
S.T.B.R - Uj/J

Page 123
தென்னாசியா
பின்னிணைப்பு-1V
கோண்டாவில் கிராமவலய நிலப்பண்புகளும், நிலவகைகளும்
வகைப்பாட்டு 6)]6085 படக் விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) | குறியீடு (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு | 10-20 Τ2 104.00 3.80
20-30 Τ3 228.60 68.20
மண்வகை ഖങ്ങ5-1 SI 65.20 20.00 6Ꮒl6008Ꮟ-1 ରJ60)86-2 S2 33.20 10.00 தொடக்கம் வகை-8 S8 229.20 70.00
வகை -12 வரை
நீரின் தரம் 0-250 ppm W1 44.00 44.00 (குளோரைட்) 250-500ppm W2 183.60 56.00
வலயத்தில் |T3 S8 W1 94.40 G60Tub d5T60OT || T2 Sl Wl 49.60 பட்டபநில T2 S1 W2 15.60 வகைகள் T3 S8 W2 29.20
T2 S2 W2 33.20
T2 S8 W2 5.60
S.T.B. R - U/J
222

பிரதேச அபிவிருத்திக்கான நிலப்பயன்பாடு
பின்னிணைப்பு - V
திருநெல்வேலி கிராமவலய நிலப்பண்புகளும்,
நிலவகைகளும்
வகைப்பாட்டு 66)5 UL விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) | குறியீடு I (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு 0.10 T 59.20 19.20
10-20 Τ2 97.00 340
20-30 Τ3 136.00 44.10
30. T4 12.00 3.30
மண் வகை-1 ബങ്ങ5-1 Sl 47.00 15.20 தொடக்கம் வகை-2 S2 37.00 12.00 வகை-12 வரை வகை-3 S3 42.00 3.60
6Ꮒl6008Ꮟ-6 S6 27.00 8.70
6u60Ꭰ8Ꮟ-7 S7 38.00 12.30
ഖങ്ങ5-8 S8 1 11.00 38.20
நீரின் தரம் 0-250 ppm W 190.00 61.80 (குளோரைட்) 250-500 ppm W2 53.00 17.10
500-750ppm W3 47.00 15.20
750-1000ppm W4 17.60 5.90 வலயத்தில் T3 S2 Wl 30.00 S60TLD 35T600T T3 S8 W2 29.60 பட்டநில T4 S8 W1 12.40 வகைகள் T3 S8 Wl 70.80
T2 S3 W1 32.00
T2 S3 W2 10.00
T2 S6 W1 4.40
T2 S1 W1 40.80
T1 S6 W3 14.40
T1 S7 W3 1960
T1 S7 W4. 17.60
T3 S2 W2 7.60
Tl S1 W3 7.60
T2 S6 W6 5.60
T2 S7 W3 2.00
T2 S6 W3 4.40
S.T.B.R. U/J
223

Page 124
தென்னாசியா
forgofoo60orf - VI
கொக்குவில் கிராமவலய நிலப்பண்புகளும், நிலவகைகளும்
வகைப்பாட்டு 66086 படக் விஸ்தீரணம் %
அம்சங்கள் (அடிகளில்) குறியீடு (ஹெக்டேயர்)
உயரவேறுபாடு | 10-20 Τ2 255 85.20
20-30 Τ3 43 4.80
மண் வகை-1 6lᎫ60Ꭰ8Ꮟ-1 S1 129.60 43.50 தொடக்கம் 660)85-2 S2 31.20 10.50 வகை-12 வரை வகை-3 S3 42.40 14.20
6)յ60)85-4 S4 52.80 14.70
ഖങ്ങ5-8 S8 42.00 14.1
நீரின் தரம் 0-250 ppm W1 17.20 5740 (குளோரைட்) 250-500 ppm W2 18.00 39.60
500-750ppm W3 8.80 3.00
வலயத்தில் T2 S4 W3 8.80 இனம் காணப் |T2S2 W1 20.80 பட்டபநில T2S4 W2 44.00 வகைகள் T2 S3 W1 42.40
Τ2 S2 W2 9.20
T2 S1 W2 28.40
T2 S1 W1 55.60
T2 S1 W2 33.60
T2S2 W2 1.20
T3 S1 W1 5.60
T3 S1 W1 4.80
T2 S8 W1 10.40
T3 S8 W1 31.60
T3 S1 W2 1.60
S.T.B. R - U/J
224

16
வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறனின் இடம்சார்ந்த பாங்குகள்
கருணாகரன் சுதாகர்
அறிமுகம்:
இலங்கையில் வடக்கு-கிழக்கு மாகாணம் முக்கியமானதொரு விவசா யப் பிரதேசமாகும். இம்மாகாணத்தின் மொத்த நிலப்பரப்பில் 41 வீதமான பங்கு விவசாய நிலங்களாக இருக்கின்றன. தானியங்கள், கிழங்குவகை கள், பயறு வகைகள், எண்ணெய்ப்பயிர்கள், காய்கறிகள், பழமரங்கள் எனப் பல்வேறு பயிர் வகைகள் இங்கு பயிரிடப்பட்டு வருகின்றன. இம்மாகாணத்தின் சமூக, பொருளாதார அபிவிருத்தியில் விவசாயத்துறை கணிசமான பங்களிப்பினைச் செய்து வருகின்றது. வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் பெளதிக, சமூக, பொருளாதார, கலாச்சார, தொழில்நுட்ப காரணிகளில் காணப்படும் இடம் சார்ந்த வேறுபாடுகள் பயிரிடப்படும் பயிர் வகைகளிலும் பயிர் உற்பத்தித் திறனிலும் செல்வாக்குச் செலுத்தி வருகின்றன. இங்கு கடந்த ஒன்றரை தசாப்த காலமாக இடம்பெற்றுவரும் உள்நாட்டு யுத்தமும் பயிர் உற்பத்தித்திறனில் காணப்படும் இடம்சார்ந்த வேறுபாடுகளுக்கு முனைப்பான பங்களிப்பைச் செய்து வருகின்றது. பயிர் உற்பத்தித் திறனில் காணப்படும் சமமின்மைகள் சமூக பொருளா தார அபிவிருத்தியுடன் மிகவும் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருக்கின்றன. இவ்வாய்வில் வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தின் மாவட்டங்களுக்கிடையே யான தனிப்பட்ட பயிர் உற்பத்தித்திறன், முழுமையான பயிர் உற்பத்தித் திறன் என்பவற்றின் இடம்சார்ந்த வேறுபாடுகளையும் அவற்றுக்கான காரணங்களையும் ஆய்வு செய்ய முயற்சி மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.
முறையியல்
இவ்வாய்வானது இரண்டாம் நிலைத்தரவுகளை மட்டும் பயன்படுத்தி

Page 125
தென்னாசியா மேற்கொள்ளப்பட்டதாகும். ஆய்வுக்கான தரவுகள் யாவும் இலங்கை குடிக்கணிப்பு புள்ளிவிபரத் திணைக்களத்தின் விவசாயப்பிரிவில் இருந்து பெற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. அதாவது 1994-95 பெரும்போக காலப்பகுதியில் வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிரிடப்பட்ட பயிர் வகைகளின் மாவட்ட மட்ட விபரங்களின் அடிப்படையில் இவ்வாய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.
இவ்வாய்வுக்கான பெற்றுக் கொண்ட தரவுகளைப் புள்ளிவிபர பகுப்பா ய்விற்கு உட்படுத்தியதன் மூலம் பயிர் உற்பத்தித் திறனின் இடம்சார்ந்த வேறுபாடுகளை மதிப்பிடவும் வேறுபட்ட உற்பத்தித்திறன் கொண்ட பகுதிகளை அடையாளப்படுத்தவும் முடிகின்றது. இங்கு ஜஸ்பிர்சிங் (asbir Sing - 1995) என்பவரால் உருவாக்கப்பட்ட புள்ளிவிபர நுட்பமே பயன்படுத்தப்படுகின்றது. இதன் பிரகாரம் முதலில் பின்வரும் புள்ளிவிபர முறைகளைக் கொண்டு பயிர் விளைவுச் சுட்டெண்ணும் (Crop Yield Index), Uusi Gailoé gill GL60ii gub (Crop Concentration Index) கணிக்கப்படுகின்றன.
1) Yi = Yae X 100
Yar
இங்கு Yi என்பது பயிர் விளைவுச் சுட்டெண்ணையும், Yae என்பது மாவட்ட மட்டத்தில் ஒரு கெக்டேயருக்கான பயிர் விளைவையும், Yar என்பது தேசிய மட்டத்தில் ஒரு கெக்டேயருக்கான பயிர் விளைவையும் குறிக்கின்றன.
2) Ci = Pae x 100
Par
இங்கு C என்பது பயிர் செறிவுச் சுட்டெண்ணையும், Pae என்பது ஒரு மாவட்டத்தினுள் மொத்தமாக அறுவடை செய்யப்பட்ட பரப்பில் ஒரு குறித்த பயிரின் வீதாசாரத்தினையும், Par என்பது தேசிய ரீதியில் மொத்தமாக அறுவடை செய்யப்பட்ட பரப்பில் மேற்குறித்த பயிரின் விகிதாசாரத்தையும் குறிக்கின்றன.
வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்தில் அனைத்து மாவட்டங்களுக்குமான
பயிர்விளைவுச் சுட்டெண்ணையும், சில தெரிவு செய்யப்பட்ட பயிர்களுக்கு
மேற்படி புள்ளிவிபர சமன்பாடுகளை உபயோகித்து கணிப்பிட்டதன்
பின்னர் பயிர் விளைவு, செறிவுச் சுட்டெண்கள் தரநிலைக்குணகம்
(Crop Yield and Concentration Indices Ranking Coefficient) Gibso Gaugb
226

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள் ஒவ்வொரு பயிர்வகைக்கும் மாவட்ட ரீதியாக கணிக்கப்படுகின்றன. பயிர்விளைவுச் சுட்டெண்ணையும், பயிர்செறிவுச் சுட்டெண்ணையும் கட்டி இரண்டால் வகுப்பதன் மூலம் பயிர்விளைவு செறிவுச் சுட்டெண்கள் தரநிலைக் குணகத்தை கணிப்பிட்டுக் கொள்ள முடியும். இதற்கு பின்வரும் சமன்பாடு பயன்படுத்தப்படுகின்றது.
பயிர்விளைவுச் பயிர் செறிவுச் பயிர்விளைவு, செறிவுச் சுட்டெண் + சுட்டெண் 3) சுட்டெணிகள் தரநிலைக் =
குணகம் 2
பயிர் விளைவு செறிவு சுட்டெண்கள் தரநிலைக் குணகத்தின் மூலம் விவசாய உற்பத்தித் திறன் மட்டங்களை அறிந்துகொள்ள முடிகின்றது. தரநிலைக்குணகம் உயர்வாக இருக்கும்போது விவசாய உற்பத்தித்திறன் மட்டம் உயர்வானதாகவும் தரைநிலைக்குணகம் குறைவாக இருக்கும் போது விவசாய உற்பத்தித்திறன் மட்டம் குறைவாகவும் இருக்கின்றது. தனிப்பட்ட பயிர்களுக்கான தரநிலைக்குணகங்கள் அவற்றின் பெறுமானத் தின் அடிப்படையில் மூன்று பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன. இப்பிரிவு கள் முறையே உயர் (160 மேல்) நடுத்தரம் (80 - 160) குறைவு (80 கீழ்) ஆக உள்ளன. தரநிலைக் குணகத்தின் இந்தப் பிரிவுகள் விவசாய உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தை பிரதிபலித்துக் காட்டுகின்றன.
ஒவ்வொரு மாவட்டத்திற்குமான எல்லாப் பயிர்களினதும் தரநிலைக் குணகங்களைக் கூட்டி பயிர்களின் எண்ணிக்கையினால் வகுப்பதன் மூலம் முழுமையான குணகம்(Overal Coefficient) பெறப்படுகின்றது. இக் குணகம் மூலம் பயிர்உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களின் ரீதியிலான ஏற்றத் தாழ்வுகளை இலகுவாக அறிந்து கொள்ளக்கூடியதாக இருக்கின்றது.
வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் 1994-95 பெரும்போக காலப்பகுதியில் விளைவிக்கப்பட்ட நெல், ம்ரவள்ளி, பயறு, சோளம், வெங்காயம், நிலக்கடலை, மிளகாய் ஆகிய பயிர்களின் மாவட்டரீதயான அறுவடைப் பரப்பு, சராசரி விளைவு ஆகிய தரவுகள் பெறப்பட்டு மேரே கூறப்பட்ட புள்ளிவிபர நுட்பத்தின் அடிப்படையில் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டு பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்கள் கணிப்பிடப்பட்டுள்ளன.
பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
மேலே கூறப்பட்ட முறையியலின் அடிப்படையில் ஆய்வுக்குத் தெரிவு செய்யப்பட்ட ஏழு பயிர் வகைகளினது உற்பத்திப் பரப்பு, விளைவு
227

Page 126
தென்னாசியா சம்பந்தமான தரவுகள் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டு பெற்றுக்கொண்ட பயிர் உற்பத்தித்திறன் சம்பந்தமான விபரங்கள் இங்கு கொடுக்கப்பட்டுள் ளன. அட்டவணை ஒன்றில் வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்தின் மாவட்டங்க ளுக்கிடையிலான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்கள் ஒவ்வொரு பயிருக்கும் காட்டப்பட்டுள்ளன.
அட்டவணை பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் வடக்கு - கிழக்கு மாகாணம்
DIT6LLstil856ft பயிர்வகைகள்
நெல் சோளம் மரவள்ளி பயறு நிலக் வெங் மிள கடலை காயம் ! காய்
யாழ்ப்பாணம் LP LP HP MP LP HP MP கிளிநொச்சி MP LP LP MP LP MP MP (p6ö6o6ogg56 | MP LP LP MP | HP | MP | LP மன்னார் MP LP MP LP MP MP HP வவுனியா MP | LP LP MP MP LP HP globG8a5m6OOTLD600D6ao|| MP || MP LP LP HP MP | LP அம்பாறை MP | MP LP MP LP LP LP
HP - உயர் உற்பத்தித்திறன், MP - நடுத்தர உற்பத்தித்திறன்,
LP - குறைவான உற்பத்தித்திறன்
அட்டவணையினை இடமிருந்து வலமாக வாசிக்கும்போது ஒவ்வொரு மாவட்டத்திற்கு மான பயிர்வகைகளின் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களை அறியமுடிகின்றது. உதாரணமாக யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மரவள்ளி, வெங்காயம் ஆகியன உயர் உற்பத்தித்திறனாகவும், பயறு, மிளகாய் ஆகியன நடுத்தர உற்பத்தித்திறனாகவும், நெல், சோளம், நிலக்கடலை ஆகியன குறைந்த உற்பத்தித் திறனாகவும் இருக்கின்றன. அட்டவணை யினை மேல் இருந்து கீழாக வாசிக்கும்போது ஒவ்வொரு பயிருக்குமான மாவட்ட ரீதியான உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களை அறிய முடிகின்றது. உதாரணமாக, நிலக்கடலை முல்லைத்தீவு, திருகோணமலை ஆகிய மாவட்டங்களில் உயர் உற்பத்தித்திறனாகவும், மன்னார், வவுனியா ஆகிய மாவட்டங்களில் நடுத்தர உற்பத்தித்திறனாகவும், யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி, அம்பாறை ஆகிய மாவட்டங்களில் குறைந்த உற்பத்தித் திறனாகவும் இருக்கின்றன.
வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் மாவட்டங்களிற்கிடையே பயிர் உற்பத் தித்திறனில் அதிகளவு ஏற்றத்தாழ்வுகள் இருப்பதை அட்டவணையின்
228

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
மூலம் அறியக்கூடியதாக இருக்கின்றன. இந்த ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு பெளதீக, சமூக, பொருளாதார, தொழில்நுட்ப காரணிகளும், பயிர் செய்யப்படும் பரப்பும், உள்நாட்டு யுத்த விளைவுகளும் மாவட்டங்களுக் கிடையே வேறுபடுவது காரணமாக அமைந்துள்ளன. இவ்வாய்விற்குத் தெரிவு செய்யப்பட்ட பயிர் வகைகள் ஒவ்வொன்றினதும் பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களின் மாவட்டரீதியான பாங்குகள் என்பன கீழே விபரிக்கப்பட்டுள்ளன.
நெல்
வடக்கு - கிழக்கு மாகாண மக்களின் முதன்மையான உணவாக நெல்லரிசி இருப்பதனால் ஆரம்ப காலங்களில் இருந்தே ஏனைய உணவுப்பயிர்களைக் காட்டிலும் மிகக் கூடுதலான பரப்பில் நெல் பயிரிடப்பட்டு வருகின்றது. அரசியல் தன்னிறைவு அடையும் நோக்கோடு இலங்கை அரசு சுதந்திரம் அடைந்த காலப்பகுதியில் இருந்து பல்வேறு திட்டங்களையும் கொள்கைகளையும் உருவாக்கி வந்ததன் விளைவால் வடக்கு-கிழக்குப் பகுதிகளிலும் நெல் உற்பத்தி பெருமளவிற்கு அதிகரித தது. எனினும் கடந்த ஒரு தசாப்த காலங்களுக்கு மேலாக வடக்கு - கிழக்கில் இடம்பெற்று வரும் அமைதியற்ற சூழல் காரணமாக நெல் உற்பத்திப்பரப்பு கணிசமாகக் குறைவடைந்துள்ளது. வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்தில் ஒக்டோபரில் இருந்து பெப்ரவரி மாதம் வரையான பெரும்போகத்திலேயே நெல் பிரதானமாகப் பயிரிடப்படுகின்றது. இக்காலப் பகுதிகளில் வடக்கு - கிழக்கின் அனைத்து மாவட்டங்களிலும் நெல் பயிரிடப்படுகின்றது. சிறுபோக நெல் உற்பத்தி நீர்ப்பாசனம் கிடைக்கக்கூடிய இடங்களில் மட்டும் மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.
இவ்வாய்வுக்கான தரவுகள் சேகரிக்கப்பட்ட காலப் பகுதி 1994-95 பெரும்போகமாகும். இக்காலப் பகுதியில் வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் 146000 கெக்டேயர் பரப்பில் நெல் விளைவிக்கப்பட்டுள்ளது. இது மொத்தமாகப் பயிரிடப்பட்ட பரப்பில் 87 வீதமாகும். இக்காலப் பகுதியில் ஒரு கெக்டேயருக்கான சராசரி நெல் விளைவு 3130 கிலோ கிராமாக இருந்துள்ளது. வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்திற்குள் நெல் உற்பத்தித் திறனின் இடம் சார்ந்த வேறுபாட்டினை காலநிலை, மண், நீர்ப்பாசன வசதிகள், வளமாக்கிப் பயன்பாடு, உள்நாட்டுக் குழப்பங்கள், பயிர்ச்செய் கைப் பரப்பு போன்ற காரணிகள் தீர்மானிக்கின்றன. வடக்கு - கிழக்கு மாகாணத்தின் நெல் உற்பத்தித் திறன் மட்டங்களின் பொதுவான பாங்கினை அட்டவணை ஒன்று காட்டுகின்றது.
229

Page 127
தென்னாசியா வடக்கு - கிழக்கில் உள்ள எந்தவொரு மாவட்டத்திலும் நெல் உற்பத்தித் திறன் உயர்வான மட்டத்தில் இருக்கவில்லை. பயிர்ச்செறிவுச் சுட்டியோ அல்லது விளைவுச் சுட்டியோ உயர்வானதாக இருக்கவில்லை. உள்நாட்டுக் குழப்பங்களுடன் தொடர்பான உள்ளிடுகளின் கட்டுப்பாடு, வறட்சி என்பன உயர்வான உற்பத்தித் திறனை எந்தவொரு மாவட்டமும் பெறமுடியாமைக்கான பிரதான காரணமாக இருந்துள்ளன.
வடக்கு - கிழக்கில் யாழ்ப்பாண மாவட்டம் தவிர்ந்த ஏனையவற்றில் நெல் உற்பத்தித் திறன் மட்டமானது நடுத்தரமானதாக காணப்படுகின்றது. மன்னார், மட்டக்களப்பு, திருகோணமலை ஆகிய மாவட்டங்களில் பயிர்விளைவுச் சுட்டெண் குறைவாகக் காணப்பட்டபோதும் செறிவுச் சுட்டெண் உயர்வானதாக இருந்ததனால் உற்பத்தித் திறன் மட்டம் நடுத்தரமானதாகக் காணப்படுகின்றது. யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மட்டுமே நெல் உற்பத்தித் திறன் மட்டம் குறைவானதாகக் காணப்படுகின்றது. பயிர் செறிவுச் சுட்டெண்ணும், விளைவுச் சுட்டெண்ணும் குறைவாக இருந்தமையால் உற்பத்தித் திறன் மட்டமும் குறைவாக இருந்துள்ளது. நெல்லுக்கு ஏற்ற மண் காணப்படாமை, வறட்சி, தேவையான உள்ளீடுகளைப் பெறமுடியாத நிலை போன்றன இந்நிலைமைக்கு அடிப்படைக் காரணங்களாக இருக்கின்றன.
சோளம்:
வடக்கு - கிழக்கில் பிழைப்பு மட்டப் பயிர்ச் செய்கை ஒழுங்கில் சோளம் நெல்லுக்கு அடுத்த இடத்தை நீண்டகாலமாகப் பெற்று வந்துள்ளது. இங்கு 1994-95 மகாபருவத்தில் 6500 கெக்டேயர் பரப்பில் சோளம் பயிரிடப்பட்டது. இது மொத்தப் பயிர்ச் சேய்கைப் பரப்பில் 4 வீதமாகும். இங்கு ஒரு கெக்டேயருக்கு சராசரியாக 1.14 மெற்றிக் தொன் சோளம் விளைவாகக் கிடைத்துள்ளது.
சோளத்தைப் பொறுத்தவரையில் வடக்கு - கிழக்கில் எந்தவொரு மாவட்டத்திலும் உயர்வான உற்பத்தித் திறன் மட்டத்தினைக் கொண்டி ருக்கவில்லை. பயிர் விளைவு, செறிவு சுட்டெண்கள் தரநிலைக் குணகம் 160க்குக் குறைவாகவே அனைத்து மாவட்டங்களிலும் காணப்படுகின்றது. வறட்சி, போதியளவு உள்ளிடுகள் பாவிக்கப்படாமை, நுகர்வுப் பழக்கங்க ளில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் போன்ற காரணங்களால் உயர்ந்த உற்பத்தித் திறன் மட்டத்தை அடைய முடியாமல் போயுள்ளது.
230

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயின் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை ஆகிய மாவட்டங்கள் நடுத்தரமான உற்ப்த்தித் திறனைக் கொண்டனவாக உள்ளன. இம்மாவட் டங்களில் பயிர் விளைவுச் சுட்டெண்ணைவிட செறிவுச் சுட்டெண் கூடுதலாக இருக்கின்றது. சோளமானது பெயர்ச்சிப் பயிர்ச்செய்கை ஒழுங்கில் பாரம்பரியமாக மேற்கொள்ளப்பட்டு வருவதும் சோளத்தின் நேரடியான நுகர்வு இம்மாவட்டங்களில் அதிகமாக இருப்பதும் நடுத் தரமான உற்பத்தித் திறன் மட்டத்திற்குக் காரணமாக அமைந்துள்ளன.
கிளிநொச்சி, மன்னார், வவுனியா, முல்லைத்தீவு, யாழ்ப்பாணம் ஆகிய மாவட்டங்களில் சோள உற்பத்தித்திறன் மட்டம் குறைவானதாக இருக்கின்றது. இங்குள்ள மக்களின் நுகர்வுப் பழக்கங்கள் கிழக்கு மாகாண மக்களின் நுகர்வுப் பழக்கங்களைவிட சிறிது வேறுபட்டதாகக் காணப்படுவதும், சோளப் பயிர்ச் ச்ெகையில் அனுபவம் இல்லாதிருப்ப தும், குறைவான உற்பத்தித் திறனுக்குக் காரணமாக அமைந்துள்ளன.
மரவள்ளி
வடக்கு - கிழக்கு கிழங்குப் பயிர்ச்செய்கையில் மரவள்ளி முதல் இடத்தை வகித்து வருகின்றது. 1970களில் அரிசிக்கு மாற்றீடாக பெரும்பாலான மக்களால் மரவள்ளி நுகரப்பட்டது. எனினும் பின்னர் இதன் முக்கியத்துவம் படிப்படியாகக் குறைவடைந்து வருகின்றபோதும் வருமானம் குறைந்த மக்களின் பிரதானமான மாப்பொருள் உணவுகளில் ஒன்றாக இன்றும் மரவள்ளி காணப்படுகின்றது. 1994-95 பெரும்போகத்தில் வடக்கு-கிழக்கில் 3500 கெக்டேயர் பரப்பில் மரவள்ளி பயிரிடப்பட்டது. இக்காலப் பகுதியில் பெறப்பட்ட ஒரு கெக்டேயருக்கான சராசரி விளைவு 10.34 மெற்றிக் தொன் ஆகும்.
வடக்கு-கிழக்கில் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மட்டுமே மரவள்ளி உயர் உற்பத்தித்திறனைக் கொண்டதாக இருக்கின்றது. இங்கு பயிர்ச் செறிவுச் சுட்டெண், விளைவுச் சுட்டெண் ஆகிய இரண்டுமே உயர்வான தாகக் காணப்படுகின்றது. வளமான மண், நீர்ப்பாசன முறையில் பயிர் வளர்ப்பு, சிறந்த பயிர் பராமரிப்பு நடவடிக்கைகள், நகர கிராம சந்தை வாய்ப்புக்கள் காணப்படுகின்றமை போன்றன உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்திற்கு காரணமாக அமைந்துள்ளன.
மட்டக்களப்பு, மன்னார் ஆகிய இரு மாவட்டங்களில் மரவள்ளி நடுத்தர உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தினைக் கொண்டதாக இருக்கின்றது.
231

Page 128
தென்னாசியா மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில் விளைவுச் சுட்டெண் உயர்வானதாக இருந்த போதும் செறிவுச் சுட்டெண் குறைவாக இருந்தமையால் தரநிலைக் குணகம் நடுத்தரமான உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தினைப் பிரதிபலிக்கின்றது.
கிளிநொச்சி, வவுனியா, முல்லைத்தீவு, அம்பாறை, திருகோணமலை ஆகிய மாவட்டங்களில் மரவெள்ளியானது குறைந்த உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தில் காணப்படுகின்றது. பொருத்தம் குறைந்த மண்கள், பயிர் உற்பத்தியில் மக்களின் நாட்டம் குறைவடைந்தமை, திருப்தியற்ற கேள்வி, உள்நாட்டுக் குழப்பங்கள் போன்றன இம்மாவட்டங்களில் மரவெள்ளி குறைந்த உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தினைக் கொண்டதாக இருப்பதற்கு காரணங்களாக உள்ளன.
UUG3
வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிரிடப்படும் அவரையினக் குடும்பப் பயிர்களுள் பயறு 50 வீதத்திற்கு மேல் காணப்படுகின்றது. இங்கு ஏறத்தாழ 1500 கெக்டேயர் பரப்பில் பயறு பயிரிடப்படுகின்றது. வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தின் மொத்த மேட்டு நிலப் பயிர்ச்செய்கையில் 7 வீதமான நிலத்தில் பயறு விளைவிக்கப்படுகின்றது. இங்கு ஒரு கெக்டே யருக்கு சராசரியாக 0.96 மெற்றிக் தொன் பயறு விளைவிக்கப்படுகின்றது.
பயறு எந்தவொரு மாவட்டத்திலும் உயர் உற்பத்தித்திறன் கொண்ட தாக காணப்படவில்லை. நடுத்தரமான உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தினைக் கொண்ட மாவட்டங்களாக யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி, வவுனியா, முல்லைத்தீவு, அம்பாறை ஆகியன காணப்படுகின்றன. சாதகமான பெளதிக நிலைமைகளும், நல்ல சந்தை வாய்ப்பும் இந்நிலைமைக்கு காரணங்களாகும். மன்னார், மட்டக்களப்பு, திருகோணமலை ஆகிய மாவட்டங்களில் பயறு குறைந்த உற்பத்தித்திறனாகக் காணப்படுகின்றது. இந்நிலைமைக்கு பயறு உற்பத்தியில் மக்கள் நாட்டமின்மை, மிகவும் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட சந்தை வாய்ப்பு போன்றன காரணங்களாக அமைந்துள்ளன.
நிலக்கடலை
வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தின் மொத்த மேட்டுநிலப் பயிர்ச் செய்கை
யில் 10வீதமான பங்கில் நிலக்கடலை பயிரிடப்படுகின்றது. இது ஏறத்தாழ
2150 கெக்டேயர்களாக இருக்கின்றது. இங்கு கெக்டேயருக்கான விளைவு 232

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள் 0.53 மெற்றிக் தொன்களாகும். நிலக்கடலைக்கு ஆழமான, நல்ல வடிமானமுள்ள, நடுத்தர இழையமைப்புக் கொண்ட மண்களே சிறந்தவை யாக இருப்பதனால் எல்லா மாவட்டங்களிலும் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்கள் ஒரேமாதிரியாக இருக்கவில்லை.
திருகோணமலை, முல்லைத்தீவு ஆகிய மாவட்டங்களில் மேற்கூறிய மண் நிலைமைகள் காணப்படுவதனாலும், மாவட்டத்திற்குள்ளும், வெளி யேயும் சந்தை வாய்ப்புக்கள் காணப்படுவதனாலும் நிலக்கடலையின் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் உயர்வானதாக இருக்கின்றது. நடுத்தர உற்பத் தித்திறன் கொண்ட மாவட்டங்களாக மன்னார், வவுனியா, மட்டக்களப்பு ஆகிய மாவட்டங்களும் குறைந்த உற்பத்தித்திறன் கொண்ட மாவட்டங் களாக கிளிநொச்சி, யாழ்ப்பாணம், அம்பாறை ஆகிய மாவட்டங்களும் காணப்படுகின்றன. வாய்ப்பற்ற மண்கள், விவசாயிகளின் நாட்டமின்மை, போன்றன நடுத்தர, குறைந்த உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களுக்கு காரணங்களாக இருக்கின்றன.
வெங்காயம்
வெங்காயம் ஒரு பிரதானமான பணப்பயிராக மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது. இது குறுகிய காலப் பயிராக இருப்பதால் நீர்ப்பாசன உதவியுடன் வருடத்திற்கு இரு தடவைக்கு மேல் பல இடங்களில் பயிரிடப்படுகின்றது. வடக்கு-கிழக்கில் மொத்தமாக 465 கெக்டேயர் பரப்பில் வெங்காயம் 1994-95 காலப்பகுதியில் பயிரிடப்பட்டது. இது வடக்கு-கிழக்கின் மொத்த மேட்டு நிலப் பயிர்ச்செய்கைப் பரப்பில் 4.5 வீதமாகும். இங்கு ஒரு கெக்டேயருக்கான வெங்காய விளைவு 8.42 மெற்றிக் தொன்களாகக் காணப்படுகின்றது.
வெங்காயச் செய்கையைப் பொறுத்தவரையில் யாழ்ப்பாண மாவட் டமே உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தினைக் கொண்டதாக விளங்கு கின்றது. வெங்காயம் சிறந்த பணப்பயிராக இருப்பதனால் விவசாயிகளின் நீர்ப்பாசனம், பயிர்ப்பாதுகாப்பு, முகாமைத்துவ செயற்பாடுகள் என்பவற் றைக் கடைப்பிடித்து பயிர்ச்செய்கையில் ஈடுபட்டு வருவதனாலும் மண் குணாதிசயங்கள் வெங்காயத்திற்கு வாய்ப்பாக இருப்பதனாலும் யாழ்ப்பாண மாவட்டம் உயர் உற்பத்தித்திறனில் காணப்படுகின்றது.
கிளிநொச்சி, மன்னார், முல்லைத்தீவு, மட்டக்களப்பு, திருகோணமலை ஆகிய மாவட்டங்கள் வெங்காய உற்பத்தித்திறன் நடுத்தரமானதாகவும்,
233

Page 129
தென்னாசியா அம்பாறை, வவுனியா மாவட்டங்களில் உற்பத்தித்திறன் குறைவாகவும் காணப்படுகின்றது. வாய்ப்பற்ற மண்கள், நீர்ப்பாசன வசதிக்குறைவு, மூலதனக் குறைவு, சந்தைப்படுத்தல், பிரச்சினைகள் என்பன குறைந்த உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களுக்கு காரணங்களாகக் காணப்படுகின்றன.
மிளகாய்
மிளகாய் ஒரு உப உணவுப் பயிராக இருக்கின்றபோதும் வடக்குகிழக்கில் பிரதானமாக பணப்பயிராக நீர்ப்பாசன அடிப்படையில் செய்கை பண்ணப்படுகின்றது. 1994-95 மகாபோகத்தில் மிளகாய் 3000 கெக்டேயர் பரப்பில் பயிரிப்பட்டுள்ளது. இது வடக்கு-கிழக்கின் மொத்த மேட்டு நிலப் பயிர்ச்செய்கையில் 14 வீதமாகும். இங்கு ஒரு கெக்டேயருக்கு சராசரியாக 2.58 மெற்றிக்தொன் மிளகாய் விளைவிக்கப்படுகின்றது.
மன்னார், வவுனியா மாவட்டங்களில் மிளகாய் உயர் உற்பத்தித்திறன் கொண்டதாக இருக்கின்றது. மன்னாரில் பயிர் செறிவுச் சுட்டெண் உயர்வானதாகவும் வவுனியாவில் பயிர் உற்பத்திச் சுட்டெண் உயர்வான தாகவும் காணப்படுகின்றது. வளமான மண்வகைகள், சிறந்த நீர்ப்பாசன முறைகள், சந்தை வாய்ப்புக்கள் போன்றன உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்திற்கு பங்களிப்புச் செய்துள்ளன. யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி ஆகிய மாவட்டங்கள் மிளகாய் உற்பத்தியில் நடுத்தர உற்பத்தித் திறனைக் கொண்டவையாக உள்ளன. இம்மாவட்டங்களில் பயிர் செறிவுச் சுட்டெண் உயர்வானதாக இருந்தபோதும் நீர்ப்பாசனத்துக்கான செலவு அதிகரித்தமை, உள்ளீடுகளின் விலைகள் அதிகரித்தமை போன்ற காரணங்களால் பயிர் விளைவுச் சுட்டெண் குறைவாக இருந்தமையால் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் நடுத்தரமானதாக காணப்படுகின்றது.
முல்லைத்தீவு, மட்டக்களப்பு, திருகோணமலை, அம்பாறை ஆகிய மாவட்டங்கள் மிளகாய் உற்பத்தியில் குறைந்த உற்பத்தித்திறனைக் கொண்டவையாக இருக்கின்றன. வெள்ளப்பெருக்கு, நீர்ப்பாசனப் பிரச்சனைகள், மூலதனப் பற்றாக்குறை, மக்களின் நாட்டமின்மை உள்நாட்டு பிரச்சனைகள் பயிர்ச்செய்கைநிலங்கள் பல கைவிடப்பட்டமை போன்ற காரணிகள் குறைவான உற்பத்தித்திறனுக்கு காரணங்களாகும்.
முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
வடக்கு-கிழக்கு மாகாணத்தின் முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன்
234

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
பாங்குகள் இவ்வாய்விற்குத் தெரிவு செய்யப்பட்ட எல்லாப் பயிர்களையுத் அடிப்படையாகக் கொண்டு தீர்மானிக்கப்பட்டுள்ளன. இப்பயிர்கள் 199495 மகாபோகத்தில் வடக்கு-கிழக்கின் மொத்தப் பயிர்ச்செய்கை நிலத்தில் 98 வீதமான பங்கினை உள்ளடக்கியிருந்தன. தனித்த பயிர் உற்பத்தித் திறன் மட்டங்கள் போன்ற முழமையான பயிர் உற்பத்தித்திறனிலும் உயர், நடுத்தரம், குறைவு ஆகிய உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களாக பாகுபடுத்தப்படுகின்றது. அதாவது மாவட்ட ரீதியான சராசரி பயிர் விளைவு செறிவு சுட்டெண்கள் தரநிலைக் குணகம் 160க்கு மேல் காணப்படும்போது முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் உயர் வானதாகவும், தரநிலைக்குணகம் 80-160 ஆக இருக்கும்போது முழுமை யான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் நடுத்தரமானதாகவும், தரநிலைக் குணகம் 160க்கு கீழாக இருக்கும்போது முழுமையான உற்பத்தித்திறன் மட்டம் குறைவானதாகவும் காணப்படுகின்றது. முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களைப் பிரதிபலிக்கும் மாவட்ட ரீதியான சராசரி பயிர் விளைவு செறிவுச் சுட்டெண்கள் தரநிலைக் குணகம் அட்டவணை இரண்டில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
அட்டவணை 2 மாவட்டரீதியான சராசரி பயிர்விளைவு செறிவு சுட்டெண்கள்
தரநிலைக்குணகம்
LDIT6) Lib தரநிலைக்குணகம்
யாழ்ப்பாணம் 173 கிளிநொச்சி 88 மன்னார் 15 முல்லைத்தீவு 37 வவுனியா 10 திருகோணமலை 92 மட்டக்களப்பு 83 அம்பாறை 82
வடக்கு-கிழக்கில் உள்ள மாவட்டங்களுள் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மட்டுமே முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் உயர் மட்டத்தில் காணப் படுகின்றது. வளமான மண்கள், சிறந்த நீர்ப்பாசன முறைகள், திருப்தி யான பயிர்ப்பாதுகாப்பு மற்றும் முகாமைத்துவச் செயற்பாடுகள், அதிகள வான சந்தை வாய்ப்புக்கள் போன்றன ஒருங்கிணைந்து இம்மாவட்டத் தினை உயர்வான உற்பத்தித்திறன் மட்டத்திற்கு இட்டுச் சென்றுள்ளன.
235

Page 130
தென்னாசியா
எனினும் இம்மாவட்டத்தினுள் பயிர்களுக்கிடையிலான உற்பத்தித்திறன் மட்டங்களில் வேறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன. இங்கு வெங்காயம், மரவள்ளி ஆகிய இரு பயிர்களின் உற்பத்தித்திறன் மட்டங்கள் உயர் வானதாக இருக்கின்றன. வடக்கு-கிழக்கில் மேற்படி இரு பயிர்களும் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மட்டுமே உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தி னைக் கொண்டிருக்கின்றன. யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மிளகாயின் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் நடுத்தரமானதாக இருந்தபோதும் தரநிலைக் குணகம் உயர்மட்டத்திற்கு மிக அருகில் காணப்படுவது குறிப்பிடத் தக்கதாகும். s
வடக்கு - கிழக்கில் யாழ்ப்பாண மாவட்டம் தவிர்ந்த ஏனைய 7 மாவட்டங்களிலும் முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் நடுத்தர மானதாக காணப்படுகின்றது. எனினும் இம்மாவட்டங்களுக்கிடையே முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறனைப் பிரதிபலிக்கும் தரநிலைக் குணகங்கள் வேறுபடுகின்றன. மன்னார், வவுனியா, முல்லைத்தீவு ஆகிய மாவட்டங்கள் தரநிலைக்குணகம் 100 மேல் காணப்படுவதால் முழுமை யான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டமும் உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத் தினை நெருங்கிக் காணப்படுகின்றது. அத்தோடு இம்மாவட்டங்கள் ஒவ்வொன்றிலும் ஒரு பயிராவது உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தில் காணப்படுகின்றது. மாறாக திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை, கிளிநொச்சி ஆகிய மாவட்டங்களில் முழுமையான பயிர் உற்பத்தித்திறன் மட்டம் நடுத்தரமானதாகக் காணப்பட்டாலும் தரநிலைக்குணகம் 100க்கு கீழாகவே காணப்படுகின்றது. மேலும் இம்மாவட்டங்களில் திருகோண மலை தவிர ஏனையவற்றில் ஆய்வுக்குத் தெரிவுசெய்யப்பட்ட பயிர்களுள் எந்தவொரு பயிரும் உயர் உற்பத்தித்திறன் மட்டத்தில் காணப்படவி ல்லை. உள்நாட்டுப் பிரச்சினைகள், வெள்ளம், வறட்சி, திருப்தியற்ற பயிர்ப்பாதுகாப்பு, பராமரிப்பு நடவடிக்கைகள், சந்தைப்படுத்தல் பிரச்சனை கள் போன்றன இம்மாவட்டங்களை இந்நிலைக்கு இட்டுச் சென்றுள்ளன.
முடிவுரை
பயிர் உற்பத்தித்திறன் பற்றிய இவ்வாய்வில் இருந்து பின்வரும்
முடிவுகளுக்கு வரக்கூடியதாக இருக்கின்றது. வடக்கு-கிழக்கில்
யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் மட்டுமே பயிர் உற்பத்தித்திறன் உயர்வான
தாக இருக்கின்றது. மிகுதி ஏழு மாவட்டங்களிலும் பயிர் உற்பத்தித்திறன்
நடுத்தரமானதாக இருக்கின்றது. நடுத்தர பயிர் உற்பத்தித்திறனைக்
கொண்ட மாவட்டங்களில் வவுனியா, மன்னார்ஈ முல்லைத்தீவு ஆகியன
236

வடக்கு கிழக்கு மாகாணத்தில் பயிர் உற்பத்தித்திறன் பாங்குகள்
பயிர் உற்பத்தித்திறனில் ஓரளவு முன்னேற்றகரமான நிலையிலும், திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை, கிளிநொச்சி ஆகிய மாவட்டங்கள் மட்டமான நிலையிலும் காணப்படுகின்றன. ஆகவே நடுத்தர உற்பத்தித்திறன் கொண்ட ஏழு மாவட்டங்களிலும் அவற்றிலும் குறிப்பாக திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை, கிளிநொச்சி ஆகிய நான்கு மாவட்டங்களிலும் பயிர் உற்பத்தித்திறனை அதிகரிக்க நடவடிக்கைகள் எடுப்பதன் மூலம் பயிர் உற்பத்தித்திறனில் மாவட்டங்களுக்கிடையேயான ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் குறைக்க முடியும்.
வடக்கு-கிழக்கில் பயிர் உற்பத்தித்திறனில் காணப்படுகின்ற ஏற்றத் தாழ்வுகளுக்கு முக்கிய காரணம் பயிர் செய்யப்படுகின்ற பரப்பில் காணப்படுகின்ற வேறுபாடுகளாகும். திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை ஆகிய மாவட்டங்களில் உள்நாட்டுப் பிரச்சனைகள் காரண மாக பெருமளவில் பயிர் செய்யக்கூடிய நிலங்கள் கைவிடப்பட்டுள்ளன. மேலும் மாவட்டங்களின் சமூக பொருளாதார நிலைமைகளில் காணப் படும் வேறுபாடுகள் புதிய தொழில்நுட்ப பிரயோகம், நீர்ப்பாசனம், உரஉள்ளிடுகள் போன்றவற்றில் செல்வாக்குச் செலுத்துவதன் காரண மாக பயிர் உற்பத்தித்திறனிலும் வேறுபாடுகள் ஏற்படுகின்றன. எனினும் வடக்கு - கிழக்கில் கடந்த ஒன்றரை தசாப்த காலங்களாக இடம்பெற்று வரும் கடுமையான உள்நாட்டுப் பிரச்சனைகளின் தாக்கங்களில் உள்ள வேறுபாடுகள் பயிர் உற்பத்தித்திறனின் இடம் சார்ந்த பாங்கில் பெருமளவு செல்வாக்குச் செலுத்தி வருகின்றது.
References
Department of census and statistics (1997): Statistical Abstract of Sri Lanka 1996. Ministry of Finance and Planning, Colombo.
Department of census and statistics (1996): Agricultural Statistics of Sri Lanka 1995. Ministry of Finance and Planning, Colombo.
Iqbal, Z and Alikhan, S (1995): "Regional imbalance in food crop production in Jammu and Kashmir". Geographical Review of India, 57 (3)274-285
North - East Province (1993): Statistical information of North-East Province. Ministry of Finance and Planning, Trincomalee.
Singh, J (1997): Agricultural Development in South Asia. A comparative study in the green revolution experience. National book organisation, New Delhi.
237

Page 131
17
தென்னாசியாவின் அரசியற் பொருளாதாரப் பின்னணியில் கருத்து நிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படை வாதமும்
செ. கிருஷ்ணராஜா
ஆய்விற்கோர் அறிமுகம்
தென்னாசியப் பிராந்தியத்தில் காலனியாதிக்கம் முற்றுப் பெற்று, நவகாலனித்துவ வாதம் தலையெடுக்க தொடங்கிய காலத்திலிருந்து 'கோட்பாடுகள் இயல்பாகவே பிராந்தியச் சூழ்நிலைக்கேற்ப பரிணாமம் பெற்று மக்கள் வாழ்வில் செல்வாக்கினைச் செலுத்தவாரம்பித்தன. மேலைத்தேயக் கோட்பாடுகள் காலனியாதிக்கம் வரைக்கும் தென்னாசியாவில் ஒரு வகையான கருத்து நிலையினையும் (IDEOLOGY) நவகாலனித்துவத்தின் பின்னணியில் சற்றுப் பரிணாமம் பெற்ற - அதே சுரண்டற் கோட்பாட்டின் மாற்று வடிவத்துடனான இன்னொரு கருத்து நிலையினையும், பின்நவீனத்துவ வாதிகளின் வேறொரு படிநிலைக்குரிய கருத்து நிலையினையும் கொண்டு விளங்கியதனைக் காணலாம். அவ்வகை யில் தென்னாசியாவில் தனிமனிதன் - பண்பாடு - இனம் - தேசியம் என்ற அலகுகளில் அக்கருத்து நிலைகள் (Ideologies) வகித்துக் கொண்டிருக்கும் பங்கும் பணியும் பற்றி புலப்படுத்துவதற்கே இவ்வாய்வு முயற்சி முன்னெடுக்கப்படுகிறது. விசேடமாக மேலைத்தேய அறிவியற்துறைகளுள் ஒன்றாக வளர்ச்சி பெற்று, தனித்துவமான வகையில் தென்னாசியாவில் செல்வாக்குச் செலுத்திவரும் தொல்லியல் (ARCHAEOLOGY) என்ற அறிவியற்றுறையானது எவ்வாறு அதன் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளினின்றும் விலகி, நவகாலனித்துவ - பின் நவீனத்துவவாதிகளின் செயற்பாட்டினூடாக இப்பிராந்திய அரசியற் பொருளாதார கருத்துநிலையிலும், ஆட்சியாளர்ளது அடிப்படை

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படைவாதமும் வாதத்திலும் சிக்கி, கையாளப்படுகின்ற முறையை ஆதாரபூர்வமாக நிறுவுவதாகவே இக்கட்டுரை அமைகின்றது.
இவ்வாய்வுக் கட்டுரையில் மிக விரிந்த பரபினைத் தென்னாசியா என்ற பிரயோகம் கருதி நின்றாலும், குறிப்பாக இந்தியா, இலங்கை, பாகிஸ்தான் ஆகிய மூன்று நாடுகளினதும் தொல்லியல் முறைகள் ஒரு பிரத்தியேகமான வரன்முறைக்குட் படுத்தப்பட்ட வகையில் இக் குறிப்பிட்ட நாடுகள் ஒவ்வொன்றினதும் அரசியற் பொருளாதார கருத்து நிலைக்கு இயைவாக கையாளப் படும் வகையை துலாம்பரப்படுத்து வதாகவே இவ்வாய்வு முயற்சி அமைந்துள்ளது. 21ம் நூற்றாண்டுக்குள் பிரவேசிக்கும் நாம் இன்னும் மத அடிப்படைவாத - மொழி அடிப்படைவாத அலகுகளை இறுகப் பற்றிய வண்ணம் மாற்றங்களுக்கு உட்படாத வகையில் பிராந்திய வாத உணர்வுகளுடன் வாழ்ந்து வருகின்றோம் என்பதனைத் தொல்லியல் என்ற அறிவியற்றுறையை இங்கு ஊடகமாக்கி, முற்குறிப்பிடப்பட்ட மூன்று நாடுகளையும் மையப்படுத்தி வெளிச்சம் போட்டுக் காட்ட முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.
சார்க் (SAARC) என்ற பிராந்திய அரசியற் பொருளாதாரப் பொது அமைப்பின் கீழ் தென்னாசியாவின் பருமட்டான தோற்றப்பாடு இணைக்கப் பட்டுக் காட்டப்பட்டிருப்பினும் , கருத்துநிலை, கோட்பாடுகள், பண்பாடு, அடிப்படைவாதம் ஆகிய அலகுகளில் அந்நாடுகள் ஒவ்வொன்றுமே தனித்துவமான வகையில், எதிர் - முரண் நடவடிக்கைகளில் தொடர்ந்தும் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருப்பதனைக் காண்கிறோம்.கிரிக்கெட்' என்ற சர்வதேச விளையாட்டரங்கின் மூலம் இங்கு குறிப்பிட்ட நாடுகள் தம்முள் ஒரு வகையான நட்பு இணைவினை ஏற்படுத்த முயற்சிக்கின்ற அதே வேளை யில், மறுபுறத்தில் தத்தமது தேசியத்தினை வலுவூட்டுவதற்கும் எல்லைக் கோடுகளை வரையறை செய்வதற்குமுரிய ஓர் அரசியற் பொருளாதார அலகாகவே கிரிக்கெட் ஆடுகளத்தினைக் கொண்டிருப்பதாக எண்ண வைத்துள்ளது. பறக்க விடப்படும் தேசியக் கொடிகள் கிரிக்கெட் விளையாட்டினூடாகவே பிராந்தியப் - பிரதேச வாதத்தினைத் தூண்டுவ தோடு, 'விளையாட்டு' என்ற பதத்திற்குரிய யதார்த்தமான கோட்பாட்டை யும் அதன் வரையறையையும் முற்றிலுமே சிதைவடையச் செய்துள்ளமை யும் இங்கு காண முடிகிறது.
இன்றைய தென்னாசியாவின் பின் நவீனத்துவ அரசியற் பொருளாதார
முறைமைகளில் 'கிரிக்கெட் ஆடுகளம் இரட்டை நோக்குடன் (DUAL
PURPOSE) பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றது என்பது உண்மையே. 239

Page 132
தென்னாசியா
பிராந்திய மட்டத்தில் அடிப்படை வாத அலகுகளையும், சர்வதேச மட்டத்தில் நவயுகப் பார்வையையும் பேணுவதற்கே இவ்விளையாட்டு பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் கிரிக்கெட் ஆடுகளமானது 'வேற்றுமையில் ஒற்றுமையை நிலைநிறுத்துவதற்காக இன்று பிரயோகிக்கப்படுவதனைக் காண்கின்றோம்.இலங்கையைப் பொறுத்தவரையில் கிரிக்கெட் கட்டுப்பாட்டுச் சபையானது முத்தையர் என்ற ஒரேஒரு தமிழ் வீரரையும் அதன் ஆடுகளத்திலிருந்து விலக்கி வைப்பதற்கான கருத்து நிலையைப் பலப்படுத்துவதிலேயே தொடர்ந்தும் ஈடுபட்டிருப்பதனைக் காண்கிறோம். பாகிஸ்தான் ஆடுகளம் கொண்டிருக் கும் கருத்து நிலையானது அகில உலக இஸ்லாமிய இணைவினை (PAN ISLAMIC NATIONALISM)யும், உணர்வினையும் ஏற்படுத்துவதாகவே காணப்படுகின்றது. இவ்வாறாக தென்னாசியாவில் இக்குறிப்பிட்டுள்ள மூன்று நாடுகளினதும் இனஉணர்வு, மதஉணர்வு, அதிகாரத்திற்கான அரசியல் முறைமை போன்றவற்றில் கூர்ப்படைந்த அடிப்படை வாதஉணர்வுகளை செயற்படுத்தும் நிறுவனங் களே செல்வாக்குப் பெற்று வருவதனைக் காண்கின்றோம். அச்செல்வாக் கின் பின்னணியில் முகிழ்த்து , வளர்ச்சியடைந்ததாகவே இந்நாடுகளின் அரசியற் பொருளாதார கருத்துருவ நிகைளும் வளர்ச்சியடைந்து வருவது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.
அரசியற் பொருளாதாரமும் கருத்து நிைைலயும்
சமூக - அரசியல் முறைமைகளை ஒருங்கமைக்கின்ற போக்கில் தனிமனிதனுடைய ஒன்றுடன் மற்றொன்று தொடர்புற்றிருந்த நடவடிக்கை களையும், அந்நடவடிக்கைகள் செயலுருவம் பெற்று எழுவதற்கு அடிப் படையாக விளங்கியிருந்த சக்தி (POWER)யின் பிரதான மையங்களையும் குறிப்பிட்டு நிற்பதாகவே கருத்துருவம் என்ற சொல் எடுத்தாளப்படுகிறது.
கா. சிவத்தம்பி இலக்கியமும் கருத்துநிலையும் என்ற நூலில் கருத்துநிலை பற்றி பின்வருமாறு விளக்குகின்றார். “கருத்து நிலை என்பது மக்கள் வாழ்க்கையிலும் சமூக இருக்கை நிலையினதும் பருப்பொருளான நிலைமைகளைப் பிரதிபலிக்கும் கருத்துக்கள், உளப் பாங்குகள் ஆகியனவற்றின் முழுமையைத் தருக்க நெறிப்படி ஒழுங்கு படுத்தித் தருவது" என வரைவிலக்கணம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. மக்கள் வாழ்க்கையினைப் பிரதிபலிக்கும் கருத்துக்கள் உளப்பாங்குகள் முழுவதும் ஒன்றிணைந்த கருத்தாக முகிழ்க்கும் பொழுது அதனைக் கருத்துநிலை எனக் கூறுவர், என்பது இதனாற் புலப்படுகிறது.
240

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படைவாதமும்
"இக்கருத்துநிலை சமூகப் பிரக்ஞையின் (SOCIAL CONSCIOUSNESS) சித்தாந்த நிலைப் பிரதிபலிப்பேயாகும். சமூக உளப்பாங்கு (SOCIAL AITITUDE) திருஷ்டாந்தத் தெளிவுடன் பிரதிபலிக்கும் நிலை கருத்து நிலையாகும். சமூக உளப்பாங்கு நிலையில் மக்களின் சமூகப் பிரக்ஞை முறைமைகள் கருத்து நிலைகளாக வடித்துக் கூறுவோர் அச்சமூகத்தி லுள்ள கருத்தியலாளர்களே. சமூகப் பிரக்ஞையானது அரசியற் கருத்துநிலை, ஒழுக்க நெறிகள், கலை, விஞ்ஞான, தத்துவம், மதம் ஆகியனவற்றிற் பரிணமிக்கும்"
நவீன மானிடவியலாளர் பின்வருமாறு கருத்துநிலை பற்றி விளக்கி யிருப்பது மேலே குறிப்பிடப்பட்ட விளக்கங்களுடன் ஒப்பு நோக்கத் தக்கது. " கருத்துருவமானது ஏதாவதொரு வெளிப்பாட்டிற்குரிய உணர்வு ரீதியான வடிவமாகவோ அல்லது ஏதாவது ஒரு திண்ம வடிவமாகவோ இருக்கமுடியும் என்ற நிலையில் மனித வாழ்வின் ஓர் அங்கமாக இணையப்பெற்று, சமுதாயத்திலுள்ள அங்கத்தினர்களுடாக விரிந்த அடிப்படையில் உறவு கொண்டிருப்பதாகவே அமையப் பெற்றிருக்கும். இந்நடைமுறையில் உள்ளுர் - சமூகவட்டத்திற்கும் அப்பால் கருத்துருவி யலைக் கட்டுப்படுத்தவும், நடைமுறைப்படுத்தவும், அதனுடைய வெளிப் பாட்டு வடிவம்தான் உதவி நிற்கின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவ் வெளிப்பாட்டிற்குரிய நிகழ்வு ஒரு பெரும்பான்மை சமூக - இயக்க வியலை சார்பானதாகக் கொண்டே சாத்தியமாகும் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
அரசியற் பொருளாதாரம் என்பது "மனித சமுதாயத்தில் அதன் வளர்ச்சியின் பற்பல கட்டங்களிலும் ஜீவனோபாயத்திற்கு வேண்டிய உலோகாயுதச் சாதனங்களது பொருளாதார உற்பத்தியையும், விநியோகத்தையும் கட்டுப்படுத்தும் விதிமுறைகளை" ஆராயும் ஓர் அறிவியற் துறையாகும்.
"அரசியல் பொருளாதாரம் வர்க்கப் போராட்டத்தின் அவசரப் பிரச்சனைகளைப் பரிசீலிக்கிறது, முதலாளித்துவ சமுதாயத்தின் பிரதான வர்க்கங்களுடைய ஜீவாதாரநலன்களை ஆராய்கிறது. அரசியற் பொருளாதாரமானது வர்க்க, கட்சித் தன்மையதான விஞ்ஞானமாகும். s வரலாற்று வளர்ச்சியின் பொது வழிக்கு இணைவாகவும், நடைமுறைப் பணிகளுடன் நெருங்கிய பிணைப்புக் கொண்டு நடைமுறை அனுபவத்தி னைப் பொதுமைப்படுத்துவதன் அடிப்படையிலும் . அரசியற் பொருளாதாரம் வளர்ந்து செல்கிறது.”
241

Page 133
தென்னாசியா
"வரலாறும் இனமும் தொடர்பான பிரச்சனைகளானவை உலகெங்கி லும் தேசியவாதத்தின் இறப்பின் பின்னரும் புதிய நாடுகளைத் தோற்று விப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளன. அவை அனைத்துலகிலும் சமகால அரசியலில் (அரசியற் பொருளாதாரத்தில்) ஒரு பிரதான இடத்தினைப் பிடித்துள்ளதோடு, அநேக நிலைமைகளில் தேசியப் பிரச்சனையின் பிரிக்க முடியாத அம்சமாகவும் மாறியுள்ளன. இனத்தனி த்துவம், பிரதேசத்துவம், வரலாற்று மூலங்கள், இனச் சிறப்பியல்புகள், உயிரியல் - கலாச்சாரத் தனிச்சிறப்பு அல்லது மேம்பாடு ஆகியவை பற்றிய எண்ணக் கருக்களானவை இனங்களுக்கிடையிலான பிணக்கு களுக்கும், முரண்பாடுகளுக்கும் ஊட்டமளிக்கும் தத்துவார்த்த உளவியல் (கருத்தமைவு/கருத்துநிலை) கட்டமைப்பின் ஒரு கூறாக அமைந்துள்ளன. மேலும் அதிலிருந்தே குறிப்பாக புதிய தோற்றப்பாடான இனவாதம் (RACISM) அல்லது அதனிலும் சற்றுத் தணந்த வடிவத்தில் கூறுவதாயின் இனமேலாதிக்க வாதம் (ETHNICCHAUVINISM) தோன்று கிறது. (இது தென்னாசியாவில் 'வகுப்புவாதம்' என்றும் ஆபிரிக்காவில் குலக்குழுவாதம் (TRIBALISM) என்றும் கூறப்படுகின்றது)
"இனத்தனித்துவம், இனச்சுயவுணர்வு (அல்லது தேசிய உணர்வு) ஆகியவை சிதறிய அல்லது விரிவுபட்ட குழுக்களை ஒன்றிணைப்பதில், மிக முன்னேறிய சமூகத் தாபன வடிவங்களின் விருத்தியிலும், அன்னிய அடிமைப்படுத்தலுக்கும் ஆதிக்கத்திற்கெதிரான போராட்டங்களில் வலிமை மிக்க ஆத்ம சக்தியைப் பிறப்பித்தலிலும் பங்களிப்புச் செய்வதன் மூலம் வரலாற்றிலே நேர்முகப் பாத்திரத்தினை வகித்து வந்துள்ளன. அதாவது அரசியற் பொருளாதாரக் கருத்தமைவு உருவாக்கம் பெற்றன. அவ்வகையில். (தென்னாசிய) நாடுகளிலே முற்போக்கான தேசிய வாதமானது பெரும்பாலும் தேசிய பேரினவாதம், வகுப்பு வாதம், சாதி வாதம், குலக்குழுவாதம் ஆகியனவற்றின் பிற்போக்கு வடிவங்களுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது". இவற்றுள் இறுதியில் குறிப்பிடப்பட்டவை பெருமளவிற்கு சிறுபான்மையினருக்கு எதிரான கலவரங்களையும் அடக்கு முறைகளையும் தூண்டி விடுபவையாகவே வளர்த்தெடுக்கப் பட்டுள்ளன. இவையே தென்னாசிய நாடுகளுள் குறிப்பாக இந்தியா, இலங்கை, பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளின் சமூக - பொருளாதார - அரசியலின் அடித்தளத்தின் பிரிக்க முடியாத கூறுகளாகவும் அமைந் துள்ளன. இப்பின்னணியே இன்றைய நிலையில் இங்கு அரசியற் பொருளாதார முறைமையை வளர்த்தெடுத்து வந்துள்ளன.
மேலே கூறப்பட்டுள்ள கருத்துநிலை, அரசியற் பொருளாதாரம் தொடர்
242

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படைவாதமும்
பான வியாக்கியானங்களைப் பொதுவாக நோக்கும்போது, ஒரு பண்பாட்டு முறைமையினுடையமையப் பொருளாகக் கருத்துநிலை அமைய, அப் பண்பாட்டு வெளிப்பாட்டினை நிறுவனப்படுத்த முயலும் போக்காக அரசி யற் பொருளாதார முறைமை செயற்பட்டுக் கொண்டிருப்பதனையும் காண்கிறோம். அதாவது சமூக சக்தியின் வெளிப்பாட்டின் இரு அம்சங் களாகவே கருத்து நிலையும் அரசியற் பொருளாதார முறைமையும் அமைத்துக் கொள்வதனைக் காணலாம். சமூக சக்தி என்று குறிப்பிடும் போது கா. சிவத்தம்பி குறிப்பிடுவது போன்று சமுதாயங்கள் ஒவ்வொரு வளர்ச்சிக் கட்டத்திலிருக்கும் பொழுதும் அவ் வளர்ச்சிக் கட்டத்தினடி யாகத் தோன்றும் பொருளியற் தொடர்புகள், சமூக உறவுகள் காரணமாக ஒரு பொதுவான வாழ்க்கைமுறை ஏற்பட்டுக் கொள்வதனையுமே குறிப்பிடு கின்றது எனலாம். அது மதத்தினாலோ அல்லது அரசியல் வழிவந்த அனுபவத்தினாலோ பண்பாட்டு ஒருமையாக மலர்ச்சி பெறமுடியும். இந்தியப் பண்பாடு என்ற ஒருமைத் தன்மை அவ்வாறே வரலாற்றுக் காலங்களினூடே முகிழ்த்து வளர்ச்சியை ஏற்படுத்திக் கொண்டது என்றால் அது மிகையாகாது.
வரலாற்றுக் காலங்கள் ஊடாக அரசர்கள், பிரபுக்கள், மற்றும் குறு நிலத் தலைவர்கள் ஆகியோரால் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த இலக்கிற்கான வழிகளினூடாகவே பண்பாட்டு வெளிப்பாடுகள் முகிழ்த்திருந்தன. குறிப்பிட்ட இலக்கினை எய்துவதற்காக வகுக்கப்பட்ட வியூக நிலைகள் ஒன்றன்மேல் மற்றையது செலுத்திய செல்வாக்கும், கடமைப்பாடுமே வரலாற்றுக் காலச் சமூகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சிக்கு இட்டுச் சென்றது எனலாம். வரலாற்றில் இடம் பெற்றுள்ள "நிகழ்வுகள்” இத்தகைய சில வகையான தெரிவுகளினால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட சம்பவங்களேயாகும். அவை ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்று செலுத்திய செல்வாக்கு நிலையின் தாக்கம், மதிப்பு (விகிதாசாரம்) என்பன நாட்டுக்கு நாடு பிரதேசத்திற்குப் பிரதேசம் வேறுபட்டு அமைகின்றது. இந்திய உபகண்டத்தினைப் பொறுத்தவரையில் அயோத்தி - பாபர் மசூதி நிகழ்வும், இலங்கையில் "புனிதபூமிப்" பிரகடனங்களும், பாகிஸ்தானின் இஸ்லாமியப் பண்பாட்டின் பாரம்பரியத் தொன்மையும் அம்மூன்று நாடுகளும் பின்பபற்றியுள்ள அரசியற் பொருளாதாரத்தின் கருத்தமைவைத் தெளிவாக வெளிப்படுத் தும் கருத்து நிலைகளாக விளங்குவதனைக் காணமுடிகிறது.
அயோத்தி - அரசியல் - தொல்லியல்
இந்துத் தீவிரவாதிகளினால் 06.12.1992 அன்று (கி.பி 16ம் நூற்றாண்
243

Page 134
தென்னாசியா
டில் கட்டப்பட்ட) உத்திரப் பிரதேசத்திலுள்ள அயோத்தி பாபர் மசூதி இடித்தழிக்கப்பட்டது. இந்நிகழ்வு ஒர் இந்திய அரசியற் குழுவின் திட்ட மிடப்பட்ட நடவடிக்கையின் வெளிப்பாடாகும். இந்நிகழ்வின் விளைவாக ஓர் இரத்தக் களரி ஏற்கட்டதுடன் சர்வதேச கருத்துத் தொடர்பு சாதனங் களிலும் முக்கிய இடம் பிடிக்கக் காரணமாயிற்று. அயோத்தியிலுள்ள தொல்லியல் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்டதன் எதிரொலியாக அயல் நாடான பங்களாதேசிலும் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியதோடு மட்டுமன்றி அங்கு நூற்றுக்கணக்கான இந்துக்கள் முஸ்லிம்களால் கொல்லப்படுவதற்கும் வழிவகுத்து நின்றது.
மொஹலாய சாம்ராச்சியத்தை இந்தியாவில் ஸ்தாபித்த பாபராலேயே கி.பி 1528ல் அம்மசூதி அமைக்கப்பட்டது. அயோத்தியில் அமைக்கப்பட்ட அம்மசூதியானது பிற்காலத்தில் இந்து - முஸ்லிம்களது பரஸ்பர வெறுப்புணர்விற்கும் அடித்தளமிட்டுக் கொடுத்திருந்தது. அதாவது விஷ்ணுவினுடைய ஓர் அவதாரமான இராமரது பிறந்தவூரில் அமையப் பெற்றிருந்த இராமர் கோவிலை இடித்தழித்த பின்னர் அதன்மீதே பாபர் மசூதி கட்டப்பட்டது எனப் பெரும்பாலான இந்துக்கள் நம்பினர். இந்துக்களுடைய இந்த நம்பிக்கையின் பிரகாரம் மொஹலாயப் பேரரசன் பாபர் இராமர் கோவிலை இடித்தழித்த ஒரு நடவடிக்கைக்குப் பொறுப் பாளி ஆக்கப்பட்டதோடு, முஸ்லிம் சமூகத்தின் மீதான இந்துக்களின் வெறுப்புணர்வினையும் ஈட்டிக் கொள்வதற்கும் வழிவகுக்கப்பட்டிருந்தது.
1949ல் அதாவது பிரித்தானியாவிடமிருந்து இந்தியா அரசியல் சுதந்திர த்தினை அடைந்த காலத்தின் பின்னர் இம்மசூதியானது சடங்குரீதியாக புனிதமாக்கப்பட்டு இந்துக்கள் வணங்கும் கோவிலாக மாற்றப்பட்டிருந்தது. பின்பு ஒரு சிறிது காலம் வரையில் "புனிதமாக்கப்பட்ட அவ் இந்துக் கோயில்" வழிபாடுகளினின்றும் மூடப்பட்டிருந்தது. 1986ம் ஆண்டு வரைக் கும் இந்நிலை தொடர்ந்து வந்தது. மீண்டும் இந்தப் புனிதமாக்கப்பட்ட இந்துக் கோவில் 1986ல் ஒரு நீதிபதியின் கட்டளைப் பிரகாரம் இந்துக்க ளின் வணக்க முறைகளுக்காக திறந்து விடப்பட்டது. இந்நிலையில் முஸ்லிம்கள் அந்நடவடிக்கைக்கெதிராக தொடர்ந்தும் ஆர்ப்பர்டங்களில் ஈடுபட்டு வந்திருந்தனர். இவ்விரு சாராரின் மோதல்களின் விளைவாக 1990ல் இந்திய அரசாங்கமானது இருதரப்பினருக்கும் இடையே ஒரு சமரச உடன்படிக்கையை எட்டச் செய்தது. அப்பிரச்சனையைத் தற்காலிகமாகத் தீர்த்து வைத்தது. இப் பேச்சுவார்த்தையின் போது இரு முக்கியமான அம்சங்கள் முன்வைக்கப்பட்டன. அவையாவன:-
244

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும் 1. உண்மையிலேயே மொஹலாயப் பேரரசனான பாபரால்
அயோத்தியில் இருந்த இந்து ஆலயம் இடிக்கப்பட்டதா?
2. இடிக்கப்பட்ட அந்த இந்து ஆலயத்தின் மீதுத்ான் மசூதி கட்டப் பட்டதா? என்பனவாகும். இவ்வாறு முன்வைக்கப்பட்ட இரு சந்தேக வினாக்களுக்குரிய மேலதிகத் தகவல்கள் எவையும் சேகரிக்கப் படாமல், அப்பிரச்சனை அவ்வளவுடன் கைவிடப்பட்டிருந்தது. இதுவே உண்மை. ஆனால் டிசம்பர், 1992ல் இந்து தீவிரவாதிகள் பாபர் மசூதியை இடித்துத் தரைமட்டமாக்கி விட்டிருந்தனர்.
அம்மசூதி இடித்துத் தரைமட்டமாக்கப்பட்ட அடுத்த நாள் இந்தியப் பிரதம மந்திரி, நரசிம்மராவ் இடித்தழிக்கப்பட்ட அம்மசூதி மீண்டும் கட்டப்படும் என்று முஸ்லிம் மக்களுக்கு வாக்குறுதி கொடுத்திருந்தார். இருந்தும் அவ்வாக்குறுதி ஆகஸ்ட், 1993 வரைக்கும் நிறைவேற்றப்படாம லேயே இருந்தது. இந்தநாள் வரைக்கும் இடிக்கப்பட்ட அம்மசூதி தொடர்பாக எவ்வித நடவடிக்கைகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்காத ஒரு நிலையில் 1993ல் இந்திய சுப்ரீம் கோட்டிற்கு அப்பிரச்சனை முன்னெடுத்துச் செல்லப்பட்டது. ஆனால் சுப்ரீம் கோட் இப்பிரச்சனையை ஏற்று நியாயம் வழங்குவதற்கு மறுத்துவிட்டதோடு மீண்டும் அரசாங்கத்தி டமே அதனை ஒப்படைத்தும் விட்டது. இது நாள் வரைக்கும் அப் பிரச்சனை தீர்க்கப்படாமல் அரசாங்கத்தின் வசமே உள்ளது.
உத்தரப் பிரதேசத்தின் மாநிலத்திலுள்ள அயோத்தியில் மொஹ லாயப் பேரரசன் பாபருடைய நடவடிக்கைகள் எத்தகையதாயிருந்தன என்பதனைக் கண்டு கொள்வதற்குரிய இலக்கிய - கல்வெட்டுச் சான்றுகள் நேரடியாக எவையும் கிடைத்திருக்காதவொரு நிலையிலேயே, தொல்லியல் அடிப்படையிலான அகழ்வுச் சான்றுகளின் உதவி கோரப்பட்டிருந்தது. இதனால் தொல்லியல் என்ற அறிவியற்றுறையின் பங்கும் பணியும் பற்றிய முக்கியத்துவம் இப்பிரச்சனை பற்றிய ஆழ - அகலத்தைப் பற்றி அறிவதற்குக் கூடிக் காணப்பட்டது. அயோத்தியி லுள்ள பாபர் மசூதி வளாகத்தில் பல தடவைகள் தொல்லியல் மேலாய்வுகள் நிகழ்த்தப் பெற்றன. 1969 - 70ல் ராய் என்ற இந்தியத் தொல்லியலாளரால் ஒரு சிறிய அகழ்வு மண்படையடுக்கியல் முறையி னுாடாகச் செய்யப்பட்டது. இரண்டாவது அகழ்வு B.B லால் என்பவரால் 1970களின் நடுப்பகுதியில் நிகழ்த்தப்பட்டது. 1992ல் அம்மசூதி இடித்தழிக் கப்பட்ட போது ஒரு தொகுதி இந்துச் சிற்பங்கள் அம்மசூதி வளாகத்தி லிருந்து அகழ்ந்தெடுக்கப்பட்டிருந்தன.
245

Page 135
தென்னாசியா
அகழ்வாய்வுகள் முடிந்தபின் வெளியிடப்பட்ட அறிக்கையில் வெளி யிடப்பட்ட தொல்லியல் மூலங்கள் பற்றிய விளக்கங்கள் மிகப் பரவலாக இருந்தமையினைக் கவனிக்க முடிந்தது. கி.பி 11ம் நூற்றாண்டுக்குப் பிற்பட்ட காலத்தைய தொல்லியல் மூலங்கள் பற்றியதாகவே அவ்வறிக் கையில் விபரிக்கப்பட்டிருந்தமை இங்கு விசேட கவனத்தில் கொள்ளக் கூடியதாகவுள்ளது. 1990இல் B.B லால் என்பவரால் எழுதப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரையொன்றில் "தான் மசூதிக்கு அடியிலுள்ள மண்படையடுக்கொன்றி னுள் தூண்கள் நிறைந்த ஒரு கோயிலைக் கண்டுகொண்டதாகக்" குறிப்பிட்டுள்ளார். தன்னால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாகக் குறிப்பிடும் தொல்லி யல் எச்சங்கள் பாபர் மசூதிக்குக் கீழ், இராமர் பிறந்த மையத்தினைக் (BIRTHPLACE) குறிப்பிட்டு நின்றதா? என்ற கேள்விக்கு லால் பதிலாகக் குறிப்பிடும் போது "நான் அவ்வாறு சொல்லவில்லை, ஆனால் எனது அகழ்வுக் கரண்டி (SPADE) அப்படிச் சொல்கிறது" என்று இரு கருத்துப் படக் குறிப்பிட்டிருப்பது தொல்லியலில் அவர் பின்பற்றிய நெறிமுறை பற்றிய நோக்கில் சந்தேகத்தினையே ஏற்படுத்திவிட்டது.
B.B லால் மேற்கொண்ட அகழ்வுக் குழிகளைப் பார்வையிட்ட ஏனையோர் (தொல்லியலாளர்கள்) அவரது அகழ்வு நெறிமுறையில் ஏற்பட்ட தவறுகளைச் சுட்டிக் காட்டியிருந்தமை இங்கு மிகவும் குறிப்பிடத் தக்கது. ஒரு சிறிய (PURPORTEDROOMWITHCOLUM) தூண்கள் நிரம்பிய சதுரமான அறை ஒன்றின் அமைப்பினையே B.B. லால் பாபர் மசூதிக்கடி யில் காணப்பட்ட இந்துக் கோயில் என வர்ணித்திருப்பது தொல்லியலில் அதன் நோக்கின் அடிப்படைகளைச் சிதறடித்து விட்டிருந்தது. அதே நேரத்தில் அம்மண் படையிலிருந்து மீட்கப்பட்ட ஒரு சிறிய சிற்பத் தொகுதியை கி.பி 11ம் நூற்றாண்டுக்குரியது என அவர் பாகுபாடு செய்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அத்துடன் B.B. லாலினால் எடுத்துக் காட்டப்பட்ட வேறும் சில தொல்லியல் தரவுகள் அகழ்வாய்வு அறிக்கை யில் எந்தவிடத்திலும் நிரைப்படுத்தப்படாத நிலையில் இருந்தமையும் (Unauthorized and Undocumented Arehaeological context) 35600r(6Ligdisast பட்டுள்ளது. இப் பின்னணியிலே 04.12.1994 அன்று டெல்கியில் நிகழ்ந்த உலகத் தொல்லியல் மாநாட்டில் இப்பிரச்சனை வெளிப்படுத்தப்பட்டது.
அகில உலக தொல்லியல் மாநாடு டெல்கியில் ஆரம்பத்திருந்த பிற்பாடு அயோத்திப் பிரச்சனை பற்றிய வெளிப்படையான ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்படுவதற்கு அங்கு எவ்விதத்திலும் அனுமதி வழங்கப்பட வில்லை. இருந்தும் உத்தியோக பூர்வமாக அம்மாநாடு தொடங்குவதற்குச்
246

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும்
சில நாட்களுக்கு முன்னரேயே நிர்வாகக் குழுவின் தலைவரான ஜே. கோலோசன் (Golson, J) என்பவர் இம்மாநாட்டின் எந்தவொரு FORUM இத்திலும் அயோத்தி பிரச்சனை பற்றிய கலந்துரையாடல்கள் நடைபெற மாட்டாது என அறிவித்தார். இதனைத் தொடர்ந்து இப் பிரச்சனையை உருவாக்கிய இருபக்கங்களிலிருந்து தத்தமக்கு சார்பான தீர்மானங்களை அச்சிற் பதிப்பித்து அம் மாநாட்டில் பங்குபற்றியிருந்த அங்கத்தவர்கள் - 91pôl6bÎ856Î uJT6)J(55(35Lb 6îpÉ(3uJTélg5g560TÎ. (a barrage of back and Forth Statements) இவற்றுள் இரண்டு உதாரணங்களை இங்கே கொடுப்பது உகந்தது.
1.
2
"அயோத்தியில் நிகழ்ந்த பண்பாட்டுச் சீரழிவு தொடர்பாக வெளியிடப் பட்ட சுற்றறிக்கைகளானவை புலமைfதியான விளக்கத்திறனையும் சுதந்திரமானதும் நியாயமானதுமான வாதத்தினையும் திட்டவட்டமாகக் கொண்டிருக்கவில்லை. அதேவேளையில் இப்பிரச்சனையுடன் தொடர்புபட்டு செயற்பட்டிருந்த தொல்லியலாளருள்ளும் வரலாற்றாசிரி யர்களுள்ளும் சிலர் மிகக்கடுமையான ஒரு பக்கச் சார்பான சிந்தனை வாதிகளாகக் காணப்பட்டிருந்தனர்." (இந்திய வரலாற்றாசிரியர்கள் சிலரால் விநியோகிக்கப்பட்ட பிரசுரத்தினை 5th December 1994 இல் The Pioneer எடுத்துப் பிரசுரம் செய்து இருந்தது)
"அயோத்தி தொடர்பாக கடந்த இரண்டு வருடங்களாக மக்களால் அலசியாராயப்பட்டு வந்தபோதும் இற்றை வரைக்கும் எவ்விதமான முடிவுகளுக்கும் அவர்களால் வந்து கொள்ள முடியவில்லை. சுப்ரீம் கோடு கூட எந்த விதமான முடிவுகளையும் பெற்றுக்கொள்ள முடியாத நிலையில் காணபட்பட்டது. ஆகவே இந்தப் பிரச்சனை தொடர்பாக ஏன் காலத்தினை (நாம்) விரயமாக்க வேண்டும். எல்லா ஆய்வுக்கட்டு ரைகளையும் வாசித்த பின்னர் நேரம் இருப்பின் தொடர்ந்தும் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதனை யோசிக்கலாம்" - B.B.Lai.சுருக்கமாகக் குறிப்பிடுவதாயின், பிரச்சனைக்குரிய மையம் தொடர்பாக, தொல்லிய லும், தொல்லியலாளர்களும் புலமைவாத அல்லது Academic Disicipline க்கும் அப்பால் உள்ள நெறிமுறையில் ஒழுகி அதனை சுப்ரீம் கோடு வரை இழுத்துச் சென்றமையால் அதற்குரிய செவீடாக 100க்கும் மேற்பட்ட மனித உயிர்களை (அப்பிரச்சனை தொடர்பாக) இழக்க வேண்டியேற்பட்டது. இவ்வாறான சூழ்நிலையில் தொல்லிய லில் ச என்ற அறிவியல் துறையின் செயற்பாடு நடைமுறையில் எவ்வாறு இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது இங்கு பிரதான கேள்வியாகிறது.
247

Page 136
தென்னாசியா தொல்லியலின் கடப்பாடு
அயோத்திப் பிரச்சனையானது மிகத்துல்லியமான வகையில் பழமைய (பண்பாட்டு) அடையாள கட்டுமான முறைக்கு பயன்படுத்தப்பட்டமையி னையே கோடிட்டுக் காட்டுகின்றது. குறிப்பாக பழமையை அடையாளக் கட்டுமானத்திற்கு பயன்படுத்தும் முறை எவ்விதத்திலும் ஒரு சமத்துவ / பாகுபாடற்ற முறையில் அமைந்திருக்கவில்லை என்பதையே அயோத்தி - பாபர் மசூதி விவகாரம் மிகத் தெளிவாக எடுத்துக் காட்டியுள்ளது. ஏனெனில், இந்திய அரசின் நிலையற்ற அரசியல் ஸ்திரத்திற்கும், தற்பொழுது அவ்வரசியல் அமைப்புக்குரிய மேலாண்மைக்கும் பங்கம் விளைவிக்கக் கூடியதாகவே நிகழ்ந்துவிட்டிருந்தமையை பல விமர்சகள் கள் எடுத்துக் காட்டியுள்ளமையினாலாகும். ஆனால் மாறிவரும் உலக நிலையின் ஒழுங்கமைவில் இனத்துவரீதியானதோ அல்லது தேசிய அடிப்படையிலான அடையாளம் தேடும் முயற்சிகளானவை நீண்ட காலம் நிலைக்கபோவதும் இல்லை - அது ஒரு தம்மளவிலான சான்றாகவும் (self-evident) LDITB (3UT6...g5L66)606).
அடையாளம் காணலில் உள்ள முரண்பாடுகளானவை எப்பொழுதுமே மிகமிகச் சிக்கலானதும், கவனத்திற் கொள்ளப்பட வேண்டியதுமான அம்சமாகும். ஏனெனில் ஒரு குழுவினது / சமூக ஒழுங்கமைவினது தம்மளவிலான இருப்பினை உறுதிப்படுத்தும் அடிப்படை அலகுகளை அம்முயற்சியானது அதனை - பாதாளத்தில் கொண்டு சென்று சேர்த்துவிடும் சந்தர்ப்பத்தினையும் அங்கே அதற்கான நிரந்தரத் தன்மையையும் நிர்ணயித்துவிடும் என்பதினாலாகும். இது மட்டுமல்லாது குழும மட்டத்திலான பயமுறுத்தல் நிகழ்வுகளும் எதிர்க் குழுமங்களை நோக்கி விஷ்தரிக்கப்படுவற்குரிய காரண - காரியத் தொடர்புகளும் ஏற்படுவதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் உருவாகும். கால ஓட்டத்தில் குழுமங்களின் பயமுறுத்தல் நிரந்தரமான இருப்பாக மாற்றம் பெறுவதோடு ஏனைய சிறுசிறு குழுமங்களின் மீதான யதேச்சாதிகாரமான போக்கினை காலப்போக்கில் ஏற்படுத்திக் கொடுக்க வாய்ப்பு அளித்துவிடும் என்பதில் சந்தேகம் இருக்க முடியாது.
Friedman என்பவர் குறிப்பிடுவது போன்று அடையாளக் கட்டுமானப் U60osurgolgi (Identity Building) 9s 9 g5(858 - 5p38 Ms L60)LDuJT601 பரவலாக்கல் செயல்முறையின் ஒரு மூலாதாரமாகும். ஏனெனில் அடை யாளம் காண்பதற்கான தோற்றப்பாடானது ஒரு வெறும் வெளியிலிருந்து
248

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும்
உருவாக்கப்படுவதில்லை - பதிலாக, அதற்கும் முற்பட்ட பண்பாட்டுப் படிம அலகுகளிலிருந்தே உருவாக்கப்படுவதாகும். புதிது - புதியதாக உருவாக்கப்பட்ட அடையாள வெளிப்பாட்டின் தாக்கமானது எப்பொழு துமே மற்றைய குழுமங்கள் மத்தியில் தத்தமக்குரிய தொன்மைக்குரிய இடத்தினைத் தேடுவதற்கான தூண்டலினை ஏற்படுத்திக் கொண்டேயிருக் கும். இதேபோன்று, நிகழ்கால அடையாளக் கட்டுமானப் பணிக்கு பழைமையைப் பயன்படுத்தலானது எந்நேரமும் அக்காலத்தைய கருத்தமைவு - வடிவ வெளிப்பாட்டிலேயே தங்கியுள்ளது. மானிடலியலா ளர் பலரும் இக் கருத்தினைப் பெரிதும் வலியுறுத்தியுள்ளனர். Kus (1989), Creamer (1990), Havic (1993) ஆகியோர் இவ்விடயம் பற்றி மிகத் தெளிவாக ஆராய்ந்துள்ளனர். Creamer தனது நூலில் Old equals best என்று வர்ணித்திருப்பது அடையாளக் கட்டுமானப் பணிக்கு பழைமை எந்தளவிற்கு இன்றியமையாதது என்ற கருத்தின் ஆழத்தினை வெளிபடுத்தி நிற்கிறது.
அயோத்தி நிலைமையைப் பொறுத்தவரையிலும் அக்கோட்பாட்டின் நடைமுறையினையே அக்காலக் கருத்தமைவிற்கேற்பக் காண்கின்றோம். “பாரதத்தின் பண்பாட்டு உருவாக்கத்திற்கு அதன் மூதாதையர்களால் வழங்கப்பட்ட பங்களிப்புகள் மீது முஸ்லிம்கள் என்ற ஐதீக வடிவக் குழுமத்தவரால் பல பாதகமான காயங்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டன என்பதே அக்காலக் கருத்தமைவாக அமைந்தது. இற்றையிலிருந்து 500 வருடங்க ளுக்கு முன்னர் (மொஹலாயர் காலத்தில்) பாரதத்தின் மரபுரீதியான பண்பாட்டுப் படையல் ஊடே நிலைநாட்டப்பட்ட / செருகப்பட்ட தவறா (முஸ்லிம்) பண்பாட்டுக் கருத்தமைவிற்குரிய நேரடியான பதில் விளைவாகவே 1992ல் நிகழ்ந்த பாபர் மசூதி அழித்தொழிக்கப்பட்ட சம்பவம் அமைந்தது. இது பழம் பாரதத்தில் நிகழ்ந்த பண்பாட்டுக் காயங்களை ஆற்றுவதற்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரு முயற்சியாகும். அதற்காக பழைமையை உதவிக்கு வரவழைத்ததோடு, அதன் அடிப்படையில் சட்டபூர்வமான பழிவாங்கலை நிகழ்த்திய ஒரு செயலையும் இந்நிகழ்வு குறிப்பிட்டு நிற்கிறது எனலாம்.
ஆனால் இந்நிகழ்வானது இந்திய முஸ்லிம்கள் மத்தியில் அக விளைவுகளையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. இந்தியாவில் வாழ்கின்ற முஸ்லிம்கள் மொங்லாயர்களுடைய வருகையு டன் “குடியேறியவர்கள்” ஆக மட்டுமல்லாது இந்துக்களாக இருந்து இஸ்லாத்திற்கு மதம் மாறியவர்களாகவும் அனேகமானோர் உள்ளமை இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. மதமாற்றத்தினூடாக கீழ் மட்டத்திலுள்ள
249

Page 137
தென்னாசியா
வாழ்க்கைத் தரம் குறைந்த இந்துக்கள் தமது நோக்கில் ஒரு சிறந்த உயர்ந்த வாழ்க்கைத் தரத்தினைப் பெற்றுவிடலாம் - மதமாற்றம் அதற்குச் சிறந்த ஒரு சமூக நிலைமையைத் திறந்து தரும் என அவர்கள் நம்பியதாலுமே இந்துக்கள் முஸ்லிம்களாக மாறுவதற்கு வழிவகுத்தது. இந்நிலையில் இந்திய முஸ்லிம்களது இருப்பிற்கும் அடையாளக் கட்டுமானத்திற்கும் பழைமையை எந்த எல்லை வரைக்கும் கொண்டு செல்லலாம் என்பது மீள் பரிசீலனைக்குரியது என்பதும் தெளிவாகின்றது.
அயோத்தியைப் பொறுத்தவரையில் பழைமையை நோக்கிய / கீழ் மட்டம் நோக்கிய மேல் நிலை பற்றிய காலவரையறையை நிர்ணயம் செய்யப்பட்ட முறைகளில் கூட பல தவறுகள் காணப்பட்டன. 'சாகேத்ரா என்ற பெயருடன் அயோத்தி கி.பி 5ம் நூற்றாண்டு வரைக்கும் அழைக்கப்பட்டிருந்தது. பின்னர் பேரரசுக் குப்தர்களே பாடலிபுரத்தி லிருந்து சாகேத்ராவிற்கு கி.பி 5ம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் தலைநகரை இடம் மாற்றியதிலிருந்தே அயோத்தி என்ற பெயர் சாகேத்ராவிற்கு இடப்பட்டது. இதிகாசமான இராமாயணத்தின்படி அது இராமனுடைய பிறந்த மையம் (Birth Place) என அறிகின்றோம். பேரரசன் ஸ்கந்தகுப்தனே அந்த ஐதீக நிகழ்வினைக் குறிப்பதற்காகத் தனக்குரிய விருதுப் பெயர்களுள் ஒன்றாகக் கொண்டிருந்தான். ராவ் குறிப்பிட்டது பொன்று இராமாயணத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட அயோத்திக்கு நிகராக (mythical Ayodhya) கொள்ளப்படும் இந்த இடம் இன்று யதார்த்தத்தினைக் கொண்டு விளங்குகின்றது. அவ்வகையில் புராதன காலத்தில் நிகழ்ந்த இதிகாச நிகழ்வுகளின் இணைப்பாகவே இன்றைய அயோத்தி நிகழ்வுகள் அமைந்து கொண்டன. இதுவே இந்துக்களின் கருத்து அமைவியலின் முரண்பாட்டுக்கும் அடிப்படையாயிற்று.
இலங்கை - அடிப்படைவாதமும் அகழ்வுகளும்.
தென்னாசியாவின் தென்கோடியில் இந்துசமுத்திரத்தின் முத்து போல் இயங்கும் இலங்கைத தீவில் தொல்லியல் என்ற அறிவியற்றுறை பெயரளவில் அப்பணிக்குரிய குறியீட்டினைக் (Spade) கொண்டிருந்தாலும், இன்னும் அத்துறையானது அடிப்படைவாத இணைவிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள முடியாதவோர் அரசியற் பொருளாதாரச் சூழலுக்குள் அகப்பட்டுள்ளது. 1920 களின்பின்னர் இலங்கையின் அரசியற் பொருளா தார அடிப்படைகளிலிருந்து உருவான பெரும்பான்மை - சிறுபான்மை பற்றிய கருத்தமைவுகளின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் இலங்கையின்
250

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும் தொல்லியல் துறை வளர்ச்சியினை பெருமளவுக்குப் பாதித்த அம்சமாகக் காணப்பட்டது.
"இலங்கையின் அரசியற் பொருளாதாரத்தை இன உணர்வுகளும் அவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட இனவாதமுமே கூடியளவில் ஆக்ரமித்துக் கொண்டிருந்தது. ஏனைய பல நாடுகளையும் போன்றே வர்க்க அமைப்பும், வர்க்கங்களுக்கிடையிலான போராட்டங்களுமே பொருளாதாரத்தை வழிப்படுத்தியிருந்தாலும் வர்க்க உணர்வுகளை இன உணர்வுகள் படிப்படியாக ஆட்கொள்வதே இலங்கை அரசியற், பொருளாதார வரலாற்றின் முக்கிய அம்சமாகத் துலங்குகின்றது. இந்த வர்க்கங்கள் தமது வர்க்க நலனைப் பேணும் பொருட்டு கையாண்ட நடவடிக்கைகள் மரபு வழிப்பட்டனவாக இருக்கவில்லை. அதற்குப் பதிலாக இனஉணர்வுகளைத் தூண்டி அதன் வழி தமது வர்க்க நலன்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளும் ஓர் ஆபத்தான போக்குக் குடி யேற்றவாத நாட்டுவாத காலம் முதலே தோன்றியிருந்தது. இலங்கைச் சமூக அமைப்பிலான பொதுவான இன வேறுபாடுகளுக்குப் புறம்பாக நாட்டின் தொழிலாளர் வர்க்கம், அந்நியர் குறிப்பாக இந்தியர் வருகை யால், இன அடிப்படையில் பலவாறு பிளவுபட்டிருந்தமை அதற்குரிய வாய்ப்பான களமாயிற்று". இக் காலத்தின் பின்னணியில் தொல்லியலும் இணைந்திருந்து, இனப்பிளவினை மேலும் மேலும் அகட்டிச் சென்றதோடு, அடையாளக் கட்டுமானத்தில் பரஸ்பரம் இரு சமூகங்களுக்கிடையே ஓயாத மோதல்களையும் உருவாக்கத் தவறவில்லை. பெளத்த சிங்களப் பண்பாட்டு இருப்பினை, அதற்குக் கீழும், அதற்கு மேலும் இருந்திருக்கக் கூடிய பண்பாட்டு அகுைகளிலிருந்து தனித்துவமாகப் பிரித்தெடுத்து, அதன் தனித்துவத்துடன் தொல்லியலுடன் ஒன்றிக்கச் செய்த பெரும் பணியே இன்றைய பின் - நவீனத்துவ வாதிகளின் பங்களிப்புக்களாக அமைந்துள்ளன. 1960களுக்குப் பின் உலகத் தொல்லியல் வரலாற்றில் ஏற்பட்ட மாற்றங்களுக்கு நேர் எதிராக இலங்கைத் தொல்லியல் வரலாற்றில் "புனிதப் பிரதேசப் பிரகடனங்களை" உறுதிப்படுத்துதல், எல்லாளன் சமாதியில் துட்டகெமுனுவின் சாம்பலை (Ash) கண்டுபிடித்தல், கல்வெட்டுக்களின் பொறிப்புக்களிடையே புதிய வாசகங்களுக்குரிய வரிகளைக் கண்டுபிடித்தல் (Inter - Liner - Inscriptions) இந்து - திராவிட கலையம்சங்களை அகழ்வின் பொழுதோ - தற்செயல் நிகழ்வின் பொழுதோ ஆவணப்படுத்தலின்றி மறைத்து விடுதல் போன்றவற்றில் அதன் பணி மிகவும் சிரத்தையாயிருந்தமை யைக் காணலாம். தென்னாசியத் தொல்லியல் வரலாற்றில் காணப்படாத
251

Page 138
தென்னாசியா ஒரு சிறப்பு அம்சம் இலங்கைத் தொல்லியல் வரலாற்றில் உண்டு என்றால் அது பெளத்த குருமார் தமது மதஅங்கியுடன் அகழ்வுப் பணியில் நேரடியாக ஈடுபடுவதாகும்.
இலங்கைத் தீவின் "வசிப்பிடமாதல்” என்ற கருத்தமைவில் "ஆரியர்" "திராவிடா” என்ற எண்ணக் கருக்கள் வலுவூன்றியிருந்தமை இலங்கை யின் “மூதாதையர்" யார் என்ற பிரச்சனையைக் கிளறிவிட்டிருந்தது. ". ஆரியமும் திராவிடமும் இரு வெவ்வேறு இனங்கள் என்னும் பொது வான எண்ணம் தவறானதென அறிஞர்களால் நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆயினும் அது பொது மக்கள் உள்ளத்திலும், அறிஞர்களின் சிந்தனையி லும் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளதுடன் அது தொடாந்தும் பரவலாகச் செல்வாக்குச் செலுத்தி வருகின்றது"
"ஆரியர் - திராவிடர் பற்றிய தவறான எண்ணக் கருவானது இலங்கைச் சூழலில் (இந்தியச் சூழலிற் போல்) முற்றிலும் தவறான நவீன கருத்து விளக்கங்கள் வரலாற்றிலே ஊடுருவவிடப்படுகின்ற விதத்திலும், இலங்கையில் வாழும் சிங்களவர் - தமிழர் ஆகிய இரு பெரும் தேசிய இனங்களுக்கு வரலாற்று அங்கீகாரம் வழங்குவதில் முக்கிய பங்காற்றுகின்ற வகையிலும் வெளிப்படுகிறது. இதனோடு தொடர்பான விவாதங்கள் "உங்களுக்கு முன்னே நாங்கள் இங்கே வாழ்ந்தோம், இது எமது புராதன தாயகம்" என்னும் தர்க்கங்களிலிருந்து உருவெடுத்த புராதன வரலாற்று இருப்பை அடிப்படையாகக் கொண்ட பிரதேச உரிமைகோரல்களை மையமாகக் கொண்டிருந்தன. முன்னேறிய நவீன தேசங்களின் அடிப்படை பற்றியே பிரச்சனை எழும்புகின்ற இத்தகைய முன்மொழிவுகளின் தகுதி பற்றி ஒருபோதும் கேள்வி எழுப்பப்படவேயில்லை. ஆய்வாளரின் அக்கறை இம்முன்மொழிவுகளின் மெய்மை - பொய்மை பற்றி ஆராய்வதில் மாத்திரமே சென்றதே தவிர நவீன தேசங்களின் உருவாக்கற் செயல்முறையில் புராதன வரலாற்று இருக்கையின் தொடர்பு - தொடர்பின்மை பற்றிச் செயற்படவில்லை"
இங்குதான் தொல்லியலின் நோக்க விதானங்களை அதன் வரையறை களுக்குள்ளிருந்து வெளியே கொணர்ந்து ஓரினத்தின் கருத்தமைவினை மேலும் மேலும் உறுதிப்படுத்துவதற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்ற செயன்முறையை இலங்கையில் காண்கிறோம். ஜப்பானிய பேராசிரியர் ஒருவர் இத்தன்மையை நன்கு அவதானித்ததன் அடிப்படையில் மிகப் பொருத்தமாகவே 'A Political Dig" என்று குறிப்பிட்டுச் சென்றார்.
252

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படைவாதமும்
இந்த Political Dig இலங்கையில் தொடர்வதற்குரிய சாதக நிலைமை களில் ஒன்று தமிழர் வாழ்வியலில் இருந்து பெளத்த மதம் தனது தொடர்பினை இழந்தமையாகும். இற்றையிலிருந்து 900 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரிலிருந்தே அந்நிலை ஆரம்பித்து விட்டிருந்ததிலிருந்து பெளத்தம் என்றால் 'சிங்களம்' என்ற ஒரு ஐதீக கருத்தமைவு வடிவினை தமிழர் தமக்குள் கற்பிதமாகக் கொண்டு தமது அரசியற் பொருளாதார இருப்பிற் கான தேடலில் ஈடுபட்டு வந்துள்ளனர். இதற்கான பண்பாட்டுப் பகைப்புல மாக வடக்கு - கிழக்குத் தாயகக் கோட்பாடு முன்வைக்கப்பட்டது. இக்கோட்பாட்டை முறியடிப்பதற்கு 'பெளத்த - புனித மையப் பிரகடனங் களை காலத்திற்குக் காலம் இலங்கையின் அரசியற் திட்டத்தினூடாக பெளத்த சாசன அமைச்சு உருவாக்கி வந்ததோடு, இலங்கைத் தொல்லியற் திணைக்களத்தினை அப்பிரகடனங்களின் பின்னணியில் வைத்துசெயற்படுவதன் மூலம் கருவியாக பயன்படுத்தி வந்தது. இந்நிலையே இன்றைய நவீன பூரீலங்காவின் இன மோதல்களுக்கும் பரஸ்பர நம்பிக்கையினத்திற்கும் அடிப்படையாக அமைந்தது என்றால் அது மிகையாகாது.
"தமிழர்களுக்கு எதிரான சிங்களவர்களின் எதிர்ப்பின் ஊற்றுமூலம் வேறுபட்டது. வரலாற்று ரீதியளாகத் தமிழருக்கும் சிங்களவருக்கும் மத்தியில் நிலவிய மோதல், இன அடிப்படையைவிட அரசியல் அடிப் படையிலானது. ஆட்சியாளருக்கு இடையிலான போராட்ட வடிவத்தையே அது எடுத்தது". அதில் மூன்று கருத்தமைவுகள் பிரதான அங்கம் வகித்தன. அவையாவன:-
1. 'ஆரிய இனம்' பற்றிய கருத்தமைவும், சிங்களவர்கள் இனரீதியாக
ஆரியர்கள் என்ற நோக்கு நிலையும்.
2. 'சிகதீப" என்ற கருத்தமைவு - அதாவது விஜயனின் இலங்கை வருகையும், சிங்கள இனம் நிறுவப்பட்டதும் பற்றிய ஐதீகமும்.
3. தம்மதீப கருத்தமைவு - புத்தர் இலங்கைக்கு மும்முறை வருகை தந்தமையும், அவருக்கும் இத்தீவுக்குமிடையிலான விசேட உறவுகளும் பற்றிய ஐதீகமும்.
இம்மூன்று கருத்தமைவு அடிப்படையிலேயேமகாவம்சத்தைத் தழுவிய வகையிலான சிங்கள - பெளத்தப் பண்பாட்டுப் பாரம்பரியத்தை நிலை நிறுத்தும் நோக்கில் இலங்கையின் தொல்லியல் அகழ்வுகள் பெரும்
253

Page 139
தென்னாசியா
எடுப்பில் நிகழ்த்தப்பட்டுக் கொண்டு இருப்பதனைக் காணலாம். Cultural Triangle எனப்படும் கலாசார முக்கோண வலயம் என கண்டி, பொலனறுவை, அனுராதபுரம் ஆகிய மையங்கள் இணைந்து நிற்கும் முக்கோணப் பரப்பினுள் யூனெஸ்கோ ஆதரவுடன் பல அகழ்வுத் திட்டங்கள் நடைமுறைப்படுத்துவதும் நோக்கத்தக்கது. வடக்கு - கிழக்கு மாகாணப் பரப்புகளில் அவ்வாறான அகழ்வுகள் எப்போதுமே முன்னெடுக் கப்பட்டது கிடையாது. அவ்வாறான நிலைமை ஏற்படும் சந்தர்ப்பங்களில் பெளத்த பண்பாட்டு எச்சங்களை வழங்கும் மண்படையுடன் அகழ்வு நெறியினை வடக்கிலோ அல்லது கிழக்கிலோ நிறுத்திவிடுவதும் தொல்லியல் திணைக்களத்தின் மரபாக இருந்து வருகிறது. வடக்கில் யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் உள்ள கந்தரோடை மீதான அகழ்வு இதற்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும். இங்கு ‘பெளத்த இடுகாட்டு எச்சங்களைக் குறிப்பிட்ட அம் மண்படையுடன் மட்டும் அகழ்ந்து வெளிப்படுத்தியபின் தொல்லியல் திணைக்களம் அகழ்வுகளை நிறுத்திக் கொண்டது. அக் குறிப்பிட்ட மண்படைகளுக்குக் கீழ் வேறொரு பண்பாட்டுப் பரிணாமத்திற் குரிய எச்சங்கள் காணப்பட்டிருந்தமையினை பென்சில்வேனிய பல்கலைக் கழக அகழ்வியலாளரான விமலா பெக்லியின் ஆய்வுகள் எடுத்து நிரூபித்துள்ளன. இவ்வாறு இலங்கைத் தொல்லியல் திணைக்களம் பெளத்த - சிங்கள அடிப்படை வாதத்திலிருந்து இன்னும் விடுபடமுடியாத நிலையில் தொல்லியல் நெறியினை வளர்த்தெடுத்துச் செல்வதற்கு மிகச் சிறந்த ஓர் உதாரணமாக "எல்லாளன் சமாதியினுள் துட்டகெமுனு வின் சாம்பல்” பற்றிய பிரச்சனை அமைந்து கொண்டமையைக் குறிப்பிடலாம்.
இலங்கைத் தொல்லியல் வரலாற்றில் ஒரு பின்னடைவு - “எல்லாளன் சமாதியில் துட்டகெமுனுவின் அஸ்தி”
அடையாளக் கட்டுமானப் பணியில் (Identity Building) தொல்லியல் என்ற அறிவியல் மிகமிகப் பொறுப்பு வாய்ந்த ஓர் அலகு என்பதனை இலங்கையில் உணர்த்திய நிகழ்வானது அனுராதபுரத்தில் அமைக்கப் பட்டிருந்த சமாதி (Sohoma) எல்லாள மன்னனுட்ையதா? அல்லது துட்டகெமுனு மன்னனுடையதா? என்ற பிரச்சனை கையாளப்பட்ட விதத்தில் வெளிப்பட்டது. "தக்கின விகாரை" என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு பிரமிட் வடிவினை ஒத்த செங்கல் அமைப்பானது இலங்கையின் தொல்லியல் வரலாற்றில் ஒரு பெரும் சர்ச்சையைத் தோற்றுவித்திருந்தது. இச்சர்ச்சையானது கிறிஸ்தவ சகாப்தத்திற்கு முன் அனுராதபுரத்தில் ஆட்சி புரிந்த இரு பெரும் மன்னர்களுடன் தொடர்பு பட்டதாகவும்
254

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அடிப்படைவாதமும்
அமைந்திருந்தமை குறிப்பிடத் தக்கது. எல்லாளன்: துட்டகெமுனு என்ற மன்னர்களே அவர்களாவர்.
பிரச்சனைக்குரிய பொருள் என்னவென்றால் தக்கின விகாரை (Sohoma) யின் அடித்தளத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பெற்ற இறுகிப் படிந்து போயிருந்த சாம்பல் படை எல்லாளன் மன்னனுடையதா? அல்லது துட்டகாமணி மன்னனுடையதா? என்பதாகும். இப்பிரச்சனை ஒரு சர்ச்சையாக எழுவதற்கு அடிப்படையாக விளங்கியவர் காலஞ்சென்ற எஸ். பரணவிதான என்பவராகும். இலங்கையின் வரலாற்றிலும், தொல்லியலிலும் “பெரும் சர்ச்சைக்குரியவராக" இவரை வெளிப்படுத்தக் காரணமாக இருந்த சம்பவங்கள் இரண்டாக அமைந்திருந்தன.
960)6) T66F :-
1. Inter Linear Inscriptions
2. Dutugemunu\s 'ash" found at Dakkhina Thupa
இந்த இரண்டாவது நிகழ்வே அவரது “தொழிற்றுறை நேர்மையை” பகிரங்கமாக்க உதவியிருந்த அம்சமாக அமைந்தது. 1948ஆம் ஆண்டில் பரணவிதானாவினால் முன் மொழியப்பட்ட இப்பிரச்சனை தொடர்ந்தும் அவரது 'தொல்லியல் மாணவர்களால் வளர்த்து எடுக்கப்பட்டுச் சென்றதன் பின்னணியில் 1978ம் அண்டில் ஓர் அமைச்சரின் ஏற்பாட்டின் பேரில் "சர்ச்சைக்குரிய சாம்பல்" ஐச் சூழ்ந்துள்ள தொல்லியல் வரலாற்றுப் பின்னணியை வெளிக் கொணர்வதற்கென ஒரு செயற்குழு உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. அக்குழு தொழிற்படத் தொடங்கி 6 மாதங்களின் பின்னர் அறிக்கை ஒன்று அமைச்சரவைக்குச் சமர்ப்பிக்கப்பட்டிருந்தது. அவ்வறிக்கையைப் பரிசீலனை செய்த ஜனாதிபதியும், அமைச்சரவையும் 28.02.1980 இல் உத்தியோகபூர்வமான ஓர் அறிக்கையை Ceylon Daily News வாயிலாக வெளியிட்டனர். அது பின்வருமாறு:-
"The ashes of king Dutugemunu are to be laid to rest in the Dakkhina Thupa where they were found. Tests conducted in Paris by the Government of Sri Lanka established that the ashes are nearly 2000 years old. Other historical facts prove that they are the ashes of king, Dutugemunu'
ஆனால் இந்தப் பிரகடனமானது ஓர் அறிக்கையாக தொல்லியல் திணைக்களத்துக்குரிய பதிவுகளிலோ அல்லது வரலாற்று நூல்களிலோ
255

Page 140
தென்னாசியா
வெளியிடப்படவில்லை. இந்தக் குழுவில் அங்கம் வகித்தவர்களின் பெயர்கள் பின்வருமாறு:-
கலாநிதி நந்ததேவ விஜயசேகர (தலைவர்) திரு.வி.வி. அபயகுணவர்த்தன (செயலாளர்) வண.கலாநிதி. ஹொரண வஜிரஞானதேர கலாநிதி. அபய ஆரியசிங்க கலாநிதி. சரத் மங்கல கருணாரட்ண பேராசிரியர். பி.எல். பிரேமதிலக பேராசிரியர். முரீமல் ரணவெல திரு. றோலண்ட் சில்வா பண்டிதர் குணபால சேனதீர திரு.எம்.எச். சிறிசோம
திரு. சரத் வத்தல திரு. டக்லஸ் ரணசிங்கே, J.P
1.
2.
இவர்களுடைய அறிக்கை அமைச்சரவைக்கு சமர்ப்பிக்கப்பட்டு சில 6(5LIE8565d(5' 56,607 ft 12.08.1980 (S6) Ceylon Daily News பத்திரிகையில் ஓர் அறிக்கை வெளியிடப்பட்டிருந்தது. அதில் "அரசாங்கம் துட்டகைமுனுவினது அஸ்தியைப் பாதுகாப்பதற்காக அனுரதபுரத்தில் கட்டிடம் ஒன்றை நிறுவுவதற்கு உத்தேசித்துள்ளது. துட்டகெமுனுவின் அஸ்தி மோட்டார்கார் பவனியில் கொழும்பு தேசிய அருங்காட்சிக் கலையகத்திலிருந்து துட்டகெமுனுவின் பிறந்த மையமான மகாகமை (திஸ்ஸ மகரகம) யூடாக அனுரதபுரத்துக்கு எடுத்துச் செல்லப்படும். அஸ்தி குண்டு துளைக்காத கண்ணாடிப் பெட்டியினுள் பொதுமக்கள் தரிசனத்திற்காக வைக்கப்பட்டு எடுத்துவரப்படும். 8 இலட்சம் ரூபா செலவில் அஸ்தியைப் பாதுகாப்பதற்கான கட்டிடம் அமைக்கப்படும்"
இவ்வாறாக 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் இலங்கையின் அரசியல் வரலாற்றில் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவம் தொல்லியல் என்ற "அறிவியற்றுறை" வாயிலாக நியாயப்படுத்தப்பட்டு, ஒரு குறிப்பிட்ட இனத்துவ மக்களின் வரலாற்று இருப்பிற்கு வழிவகைகளைத் தேடித் திரியும் தொல்லியலாளர் களின் கருத்துநிலை சிங்கள-பெளத்த-தேசியம் என்ற நிலையில் வளர்ச்சி பெற்றுச் ச்ெல்வதனை இற்றைவரைக்கும் இலங்கையில் காணலாம்.
கி.பி.161 ஆம் ஆண்டிலிருந்து தொடர்ந்து 44 வருடங்களாக இலங்கை யின் தலைநகரன அனுரதபுரத்திலிருந்து ஆட்சி செய்த ஒரு தமிழ்
256

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும்
முடியரசனே எல்லாளன் ஆவான். இவனுடைய ஆட்சிக்காலம் மகாவம்சக் கூற்றுப்படி மிகவும் செல்வநிலை பொருந்தியதாகவும், மனு தர்மநெறியில் அமைந்ததாகவும் விளங்கியது என்பது தெளிவாகியது. இத்தகைய சிறப்புவாய்ந்த தமிழ் மன்னனை வெற்றி கொண்டு, அவனைக் கொன்று, துட்டகெமுனு எனக் குறிக்கப்பட்ட துட்டகைமுனு அல்லது துட்டகாமணி என்பவன் சிங்கள முடியாட்சியை மீண்டும் அனுரதபுரத்தில் ஆரம்பித்து வைத்தான். இந்நிலையில் 'மகாவம்சத்தினை எழுதிய பெளத்த தேரர் - மகாநாமர் - அம் மன்னனது சாதனைகளை விபரித்துள்ளமையைக் காண்கின்றோம்.
அரசியலடிப்படையிலான ஆட்சி மாற்றம் எல்லாளனிடமிருந்து துட்டகாமணியின் கைக்கு மாறிய சம்பவம் இலங்கை வரலாற்றிலும், பண்பாட்டிலும் ஒரு முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சம்பவமாக அமைந்தது. போரில் இறந்த முடியரசன் எல்லாளனுடைய அந்திமக் கிரிகைகளை எல்லாம் இராஜ மரியாதைகளுடன் செய்து முடித்த துட்டகாமணி அம் மன்னனுடைய ஞாபகார்த்தமாக அனுரதபுரத்தில் ஒரு விகாரையும் (சமாதி) அமைத்திருந்தான். மகாவம்சத்தில் அது தக்கின விகாரை (ElaraSohoma) எனக் குறிக்கப்பட்டிருந்தது. "இவ்வழியால் பயணத்தை மேற்கொள்ளும் மனிதர், இளவரசர், விவசாயிகள் எதிர்காலத்தில் தமது இசை வாத்தியக் கருவிகளை நிறுத்தி, தத்தமது வாகனங்களில் இருந்து இறங்கி நடந்து (மரியாதையின் நிமித்தம்) செல்லவேண்டும் என அவ்வாசகம் பொறிக்கப்பட்டதிலிருந்து எல்லாளனுக்கும் துட்ட காமணிக்கும் இடையிலான போராட்டம் ஒரு வெறும் அரசியல் அடிப்ப டையை மட்டும் கோண்டிருந்தது என்பது தெளிவாகின்றது. கி.பி 19ம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரைக்கும் அவ்வழியால் செல்வோர் குறிப்பிட்ட விதிமுறைகளை அனுசரித்தே வந்திருந்தனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
19ம் நூற்றாண்டின் இறுதிப்குதியில் எச.சி.பி. பெல் என்ற ஆங்கிலேயத் தொல்லியலாளரினால் குறிப்பிட்ட சமாதி கண்டுபிடிக்கப் பெற்று அகழ் வாய்விற்கு உட்படுத்தப்பட்டது. S.M. Burrows என்பவர் பெல் இற்கு முன் இலங்கைத் தொல்லியற் பகுதியில் கடமையாற்றியிருந்தார். அவரது இலங்கைப் படத்தில் 'எல்லாராவினது சமாதி' குறிக்கப்பட்டிருந் தது. ஆனால் 1946இல் எஸ். பரணவிதானவின் வருகையுடன் 'எல்லாரா வின் சமாதி பற்றிய குறிப்புக்கள் மெல்ல மெல்ல மறையத் தொடங்கின. பெல் திட்டவட்டமான முறையில் தனது அறிக்கைகளில் எல்லாளனது 'அஸ்தி அம்மன்னன் கொல்லப்பட்ட இடத்திலேயே வைத்துக் கட்டப்பட்ட
257

Page 141
தென்னாசியா செய்தியை குறிப்பிட்டிருந்தார். அதையே பெல் 'தக்கிணதுாபம் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
கலாநிதி ஜேம்ஸ். ரி. ரட்ணம் மேலே கூறப்பட்ட இப்பிரச்சனையை மிகவும் ஆணித்தரமாகவும் விரிவாகவும் எடுத்துக் காட்டியதோடு, தொல்லியல் சிங்கள சமூகத்தைச் சேர்ந்த அறிஞர்கள் நிகழ்த்திய தவறுகளையும் சுட்டிக்கட்டியுள்ளார். உலகமே வெட்கித் தலைகுனியும் அளவிற்கு இலங்கையில் தொல்லியல் என்ற துறை அதன் சட்டக நிலைக்குள்ளிருந்து விலக்கப்பட்டு, அடிப்படைவாதக் கருத்துக்களை வன்மைபெறச் செய்வதற்காகப் பயன்படுத்தப்படுவதனை இங்கு காண்கின் றோம். கலாநிதி. ஜேம்ஸ். ரி. ரட்ணம் எழுதி வெளியிட்ட The Tombe of EaraatAnuradapura என்ற நூல் அப்பிரச்சனையை நன்கு வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டியுள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
(p.G.66Oy:
அடையாளக் கட்டுமானப் பணியில் தொல்லியல் நடைமுறையின் பயன்பாடானது எந்தெந்தத் தொடர்ச்சியான முறைகளைக் கொண்டு ள்ளது? எல்லாமே கருத்துநிலை ஆதலால் எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக் கொள்ளமுடியாது என்று ஒரேயடியாகக் கூறிவிடுவதற்கும் இல்லை. மானிடவியளாளன் என்ற நிலையிலிருந்து நோக்கும்போது அக்குறிப்பிட்ட குழுவினரதும், அவர்கள் பற்றிய - அடையாளம் காணலுமானது நிச்சய மற்றதும், கற்பனை ரீதியானதும், வரலாற்று ரீதியில் மாற்றமுறக் கூடியது மாகும். மோதிக் கொண்டிருக்கும் குழுக்களிடையேயான அவர்களது பைைழமையினதும் புதுமையினதும் அடையாளக் கட்டுமானமானது நெகிழக்கூடியதும் மாற்றமுறக் கூடியதுமாகும். இந்திய-இலங்கை-பாகிஸ் தானிய சமூக இருப்பினை நிலை நிறுத்துவதற்கு முற்படும் சமூக - சமய நிறுவனங்களுக்கு இக்கருத்து இங்கு அர்ப்பணிக்கப்படுகின்றது.
மேலும் உசாத்துணை விபரங்கள் குறிப்பிடுவதாவது, புராதன காலத் தில் இக்குழுமங்கள் பின்பற்றியிருந்த தத்தமது அடையாள உருவாக்க மானது (பெருமளவுக்கு இரவலாக பெறப்பட்டதாகவும், ஏற்புடைமையாக் கப்பட்டதாகவுமே) அகில உலக ரீதியில் காணப்படுகிறது. இது இயல்பானதாக இல்லாது தெரிவு செய்யப்பட்டதாகவே காணப்படுகிறது. அவை குறிப்பிட்ட சில இலக்குகளை அடைவதற்காகவே தெரிவு செய்யப்படப்பட்டு இணைக்கப்பட்டனவாகும்.
258

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும்
தெல்லியலாளர்கள் புராதன - தற்காலத்து குழுக்களினதும் அவர்களின் அடையாள இருப்புப் பற்றியதுமான விடயத்தில் அவை "நிலையானவை", "நிலைநிறுத்தப்பட்டவை' என்ற பிரபல்யம் வாய்ந்த கோஷத்திற்கு எதிராக / மாறாக அவை "இலகுவானவை” -"எளிதில் மாற்றமடையக்" கூடியவை என்ற கருத்துப்பட எடுத்து விளக்க வேண்டும். இத்தகைய நோக்குடைய வேலைத்திட்டங்களே கட்டாயமாக எல்லோரு டைய எதிர்பார்ப்புகளையும் குறிப்பாக இவ்விடயத்தில் தொல்லியலாளர்க ளுடைய எதிர்பார்ப்புக்களையும் அதாவது, புராதன - நவீன காலக் குழுக்கள், அடையாள இருப்புப் பற்றிய விடயத்தில் உருவாக்கம், அடையாளம் காணப்படுதற் தொழிற்பாட்டில் தொல்லியலாளர்களின் நடைமுறைகளைப் பற்றிய எதிர்பார்ப்புக்களையும் நிறைவு செய்யும்.
தொல்லியலாளர்களின் உதவியை எல்லா வகையான அடையாள இருப்பு வரலாறு மீதான நுணுக்கமான வெளிப்பாட்டிற்காகக் கோரும் போது, குறிப்பிட்ட பிரதான காலத்திற்குரிய சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சனை பற்றிய விடயத்தில் அவர்களுக்கு இருக்கக்கூடிய ஆர்வம், கருத்துக்களி லிருந்து தொல்லியலாளர்களை தூரத்தே நிலை நிறுத்தக் கூடாது. உதாரணமாகக் குறிப்பிடுவதாயின் அமெரிக்க சுதேசிகளுக்கு எதிராக நிகழ்த்தப்பட்ட பாகுபாடான - துன்பம் - துயரங்கள் மத்தியில் அவர்க ளால் கோரப்பட்டுநின்ற கோரிக்கைகளுக்கு தொல்லியலாளர் தொல்லி யல்ரீதியாக அவர்களை பண்பாட்டுக் குழுமங்களாக இனங் காணக் கூடியதாகவிருந்த தொல்லியல் சவ அடக்க எச்சங்களை அகழ்ந்து அவர்களது கோரிக்கைகளுக்கு ஈடாக, சாத்தியமான வகையில் எடுத்துக் காட்டினர். எவ்வாறெனினும் நாமும் அயோத்தி - பாபர் மசூதி பிரச்சனை, இலங்கையில் எல்லாளன் - துட்டகாமினி அஸ்திப் பிரச்சனை ஆகியவை தொடர்பாக தொல்லியலாளரின் உதவியைக் கொண்டு பணி ஆற்றும் போது இதே உதாரணத்தினைப் பின்பற்றியிருக்க வேண்டும். ஆனால் அரசியற் பொருளாதார நலன் கருதி அவ்வறிவியல் ஒழுக்க முறைமை கைவிடப்பட்டது என்பதே உண்மையாகும்.
தம்மைத் தாமே வரலாற்றுப் பழமையுடன் வரையறை செய்து கொண்ட ஒரு நவீன குழுமம் எனக் கொண்ட ஒரு பகுதியினது ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க எதிர்பார்க்கையை கோரிக்கையாகவோ அன்றி சர்ச்சைக்குரிய விவாதமாகவோ கொள்ளாது தொல்லியலாளர்கள் தொழிற்படவேண்டும். இதே கருத்தினை அயோத்தி மீது பிரயோகிக்கும் போது ஒருவர் ஒரு அடிப்படையை அதாவது இந்து தீவிரவாதிகளின் பின்புறத்தில் மறைந்திருக்கும் வெளியே சொல்லப்படாத (Tacit Assumption)
259

Page 142
தென்னாசியா
ஒரு உள்ளக்கிடக்கையான 16ம் நூற்றாண்டுக்குரிய முஸ்லிம் குழுமங் கள் தான் "இன்றைய இந்திய முஸ்லிம்கள்” என்பதனை ஒரு சவாலாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியும். அதே நேரத்தில், ஏற்கனவே தனிநாடு எடுத்துக் கொண்ட பாகிஸ்தான் முஸ்லிம்கள் இத்தகைய தங்களது அடையாள இருப்புப் பற்றிய கோரிக்கையிரிருந்து பிறழ்ந்து தமது சொந்த நோக்கத் திற்காக (இங்து - பெளத்த தீவிரவாதிகளைப் போன்ற) இதுவரையில் தம்மினத்தின் அடையாளம் தொடர்பாக கண்டுகொண்டவற்றில் சந்தேகம் கொண்டு அதனை மீளாய்வு செய்வதற்கு முயலக்கூடும். (அதாவது இந்துப் பள்ளத்தாக்கு நாகரிக அடிப்படையை பாகிஸ்தானிய முஸ்லிம்கள் தமது அடையாள இருப்பிற்காக இனிமேல் பயன்படுத்தக் கூடும் என்பதே இங்கு தெளிவாகின்ற மற்றொரு கருத்தமைவாகும்.)
‘ஓர் உபகுழு’ என்ற அடிப்படையிலிருந்து இக்குழுமங்களுடைய எல்லா வகையான கோரிக்கைகளையும் நன்கு ஆராயாமல் பழைமை யைப் பற்றி எடுத்துரைக்கும் தொல்லியலாளர் தொழிற்படக் கூடாது என்பது எமது பொருளடக்கமாகும். இவ்வாறு ஓர் அளவீட்டில் செயற்படும் போது தான் ஏனையவர்கள் பற்றியதுமான, அடுத்த முதிர்ச்சியுள்ள பண்பாட்டுக் குழுமத்துக்குரியவர்களைப் பற்றிய சரியான அளவீட்டினை எவ்விதமான உள்ளக முரண்பாடுகளுமன்றித் தீர்த்து வைக்க முடியும். மேலும், மேலைத்தேய தொல்லியலாளர்களுக்கு அயோத்திப் பிரச்சனை யானது ஒரு சிறந்த பாடமாக அமையும். அதாவது பழைமையை மீளமைக்கும் போக்கில் தொல்லியலாளருக்கு மட்டும்தான் ஒரு தனியான, மேலாதிக்கமுள்ள, சட்டபூர்வமான ஓர் ஊடகம் இல்லை என்பதாகும். இவ்வடிப்படைக் கோட்பாடுகளைத் தொல்லியல் என்ற அறிவியற்றுறை யில் பின்பற்றி ஒழுகாவிடின் இதுவரையில் தொல்லியல் என்ற அறிவி யலை நிலைநிறுத்துவதற்கு மேற்கொண்ட தேட்டங்களையும், மதிப்பீடு களையும் உண்மையிலேயே அது பாதித்து அழித்துவிடும்.
உண்மையில் இத்தகைய கோரிக்கைகளைத் தொல்லியலாளர் ஏற்று தொழிற்படுவதனைக் கைவிட்டு விடவேண்டும். அதாவது நவீன மேலைத்தேய - பண்ட ரீதியான பண்பாடு அடிப்படையிலான ஆக்கங்கள் உற்பத்திகள் இவற்றினூடே அதனை நுகர்வோர்களின் விருப்புக்கள் உற்பத்திக்கெதிரான கருத்தமைவு வாதம் என்பவற்றினூடே தொல்லிய லாளர் பயிற்சி அளிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்ற கருத்தை நாம் கைவிட்டு விடவேண்டும். நாம் புலமைரிதியான ஒரு சவாலில் -லநெருக்கடி யில் தொழிற்பட்டுக் கொண்டுள்ளோம். அத் தொழிற்பாடானது, எமது தத்துவார்த்த நிலைகளுக்கு எதிரான வகையில் மேற்கொள்ளப்படும்
260

கருத்துநிலையும், தொல்லியற் கோட்பாடுகளும், அபுய்படைவாதமும் கோரிக்கைகளுக்கு ஆதரவளிக்கின்ற நிகழ்வுகளுக்கு எதிரான வகையில் அமைகின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
பழைமையை ஒரு சான்றாக வைத்து நவீனகாலத்து சமூக இருப் பொன்றைக் குறிப்பிட்ட பிராந்தியத்தில் உறுதிப்படுத்துவதற்கும் அடையாளக் கட்டுமானப் பணிக்கு சான்றாகக் கொள்வதற்கும் உரிய ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் தொல்லியலாளர்களும், தொல்லியலும் எவ்வாறு பங்காற்ற வேண்டும் என்பதற்கு விடைகளாக அயோத்தி - பாபர் மசூதி பிரச்சனை எம்மைத் தூண்டுகிறது. ஒரு வகையில் யதார்த்தமான வகையில் இருப்பினும், பாபரால் இந்துக் கோயில் அழிக்கப்பட்டது என்பதும், பார் மசூதிக்குக் கீழ் இந்துக் கோயில் இருந்தது என்பதும் கருத்தளவில் கொண்டாலும், 1992இல் பாபரிமசூதி இடித்தழிக்கப்பட்ட செயல் விஞ்ஞானபூர்வமாக நியாயப்படுத்த முடியுமா என்ற கேள்வி எழுகின்றது. அல்லது முஸ்லிம்களது எதிர் முரணான வரலாற்றுப் பங்களிப்பை விலக்கி இந்திய வரலாற்றைத் திருப்பி எழுத முற்படும் ஒரு ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத முயற்சி என பாபர் மசூதி இடித்தமையைக் கொள்ளலாமா? இதற்குரிய சரியான விடையானது ஒருவருடைய கருத்துநிலை, வரலாறு, சமகாலச்சூழல் என்பவற்றிலேயே தங்கியுள்ளது.
References
1. South Asia:, Journal of South Asian Studies, special issue, Volxx, 1997, 2. IAN, Hodder, Reading the past, Cambridge Uni.Press, London. 1986
Michael Shanks and Christopher Tilley, Social Theory and Archaeology, Polity press.U.K, 1987
4. Current Anthropology, (special issue), Vol 37, supplement, Feb, 1996.
Current Anthropology, Vol 37, Num, 1, Feb, 1996.
6. James t. Rutnum (Br), The Tomb of Elara at Anuradhapura, Jaffna,
Archaeological Society, 1981.
7. மெள.சித்திரலேகா (நுன), இலங்கையில் இனத்துவமும் சமூக மாற்றமும்,
SSA வெளியீடு, கொழும்பு, 1985.
8. வி. வித்தியானந்தன், இலங்கை அரசியற் பொருளாதார அபிவிருத்தி,
(1948 - 1956) கலைப்பீட வெளியீடு, யாழ். பல்கலைக்கழகம், 1989,
9. Kanzb Saito, "A Political Dig, Asahi News Service, Front Line, Nov 2,
15-1986.
261

Page 143

The volume is funded and
circulated by South Asian
Social Science Trust
(Almora-Rajshahi-Jaffna)
Printed in Sri Lanka
Price: Rs 350 WS 70/E 35
ISBN 955-9194089

Page 144
Conditions in the rich Weste
that, broadly speaking, the S economic development or,
readjusted so as not to place. in its path. This is why an a abstracting from that social in useful results. But that judg applied to South Asian cour and institutional structure di evolved in the Western coul
the problem of development for induced changes in th structure, as it hinders econ does not change spontanec extent, in response topolicies
sphere.
Printed by Un
 
 

rn Countries today are such ocial matrix is permissive of when not, becomes readily much in the way of obstacles nalysis in 'economic' terms, matrix, can produce valid and ement cannot be accurately tries. Not only in the social fferent from the one that has ntries, but, more important, in South Asia is one calling at social and institutional omic development and as it usly, or, to any very large
, restricted to the 'economic'
Gunnar Myrdal
e Arts (Pvt) Ltd.