Page 44
இந்து
1962
*கருத்தர
"சமயமும் பிற
முன்னுரை ‘சமயமும் சமுதாயமும் *சமயமும் கலைகளும் சமயமும் உளவியலும்
சமயமும் விஞ்ஞானமு
தர்மம்
-Ꮾ8
ங்கம்"
துறைகளும்"
இதழாசிரியர் ம் . கா. சிவத்தம்பி
க நவசோதி
b . சி. கனகசிங்க்ம்
ம் . பூீமத் சுவாமி
சச்சிதாநந்தாஜி
Page 45
முன்னுர்ை.
- சமயமும் பி
கட்டுரையாளர்களைப் பற்றி. அதிகம் கூறவேண்டியதில்லை.
சமயமும் சமூகமும்: எழுதி எண்ணம் கொண்ட சிறந்த அறிமுகம் தேவையில்லை. அ6
சமயமும் கலைகளும் : எழுதி கர்த்தா, சிறுகதை உலகிே கொண்டு முன்னேறும் இளைஞ கொண்டவர். குழந்தை இல இவர் தமிழ் ஆராய்ச்சிப் பட
சமயமும் உளவியலும் ! ତt { முற்போக்கு எண்ணம் கொள் வயதிலேயே உள வளர்ச்சியி கொண்டு முயற்சி எடுப்பவர்
சமயமும் விஞ்ஞானமும் : எ அவர்கள் படித்துப் பட்டம் தள்ளி உள வளர்ச்சியில் ஈடு செய்து வாழும் சமயப் ெ நன்கு அறியும்
மதுறைகளும்
o 4 - 8 O & 4
ய கா. சிவத்தம்பி முற்போக்கு விமர்சகர். அவரைப் பற்றிய வ்வளவு பிரபலமானவர்.
|ய க. நவசோதி ஒரு இலக்கிய ல தனி பாணியை வகுத்துக் ருர் . தமிழ்த்துறையில் ஈடுபாடு க்கியத்தில் ஆர்வம் கொண்ட ட்டதாரி மாணவர்
ழுதிய எஸ். க ன க சிங் கம் ண்ட பட்டதாரி மாணவர் இள
லும், ஆராய்ச்சியிலும் ஆர்வங்
*ழுதிய சுவாமி சச்சிகானந்தா
பெற்றும் அவற்றை உதறித் பாடு கொண்டு சமூக சேவை பரியார் அவரை சைவ உலகு
--இதழாசிரியர்
Page 46
JF Du I piib
(கா. சிவ
சமயம் என்பது மனிதர் கூட்டமாக வாழ்கின்றபொழுது தோன்றுகின்ற ஒரு சமுதாய நிறுவனமாம். ஒவ்வொரு மனித னையும் அவனது குழுவுடன் அல்லது சமு தாயத்துடன் இணைத்துப் பின்னர், சமு தாய வாழ்வைச் சூழலுடன் இணையச் செய்து வாழ்விலொரு நெறிப்பாட்டை ஏற்படுத்துவது மதம்.
மதம் எனும் இந்நிறுவனம் உலகில் வாழுகின்ற எல்லா மனித கூட்டங்களிடை யேயும் காணப்படுகின்றது. மதமுறைமை களும், வழிபாட்டு முறைமைகளுமற்ற ஒரு மனித கூட்டத்தினரை இதுவரை எவ ரும் காணவில்லை. எனவே மதம் என்பது மனித வாழ் ஷடன் கூடப்பிறந்தவொரு நிறுவன மென்பதை நாம் அறியலாம்.
மதம் எல்லா மக்கட் கூட்டத்திடை யேயும் உண்டெனினும், அது எவ்வாறு தோன்றியதென்பது பற்றிக் கருத்துவே றுபாடுகள் உள. வாழுகின்ற பரம்பரையி னர், இறந்த மூதாதையருக்குக் காட்டும் மரியாதையினடியாகவே மதம் பிறந்தது என்பது இஸ் பென்சர் எ ன் பார து கொள்கை, கணுவிலும் மனிதரை இயக்க நிலையிற் காண முடியுமாதலால், அவ் வாறு சக மனிதரைக் கணுவில் கண்ட பூர் வீக மனிதன், மனிதனுக்குள்ளிருந்து மணி தனை இயக்குவிக்கும் சக்தியொன்றுண் டென்று நம்பினுன் என்றும், இதனுல் பேய், பிசாசு போன்றவற்றில் நம்பிக்கை தோன்றிற்று என்றும், அந்த நம்பிக்கையி னடியாகவே மதம் தோன்றிற்று என்றும் தைலர் என்பவர் கூறுவார். உலூயி என் பவர் மதம் பண்பாட்டுச் சின்னம் என் பார். ஹோவர் என்பவர் மதம் என்பது ஒரு சமுகத்தில் வாழும் ஒரு சிலரது மறை பொருளனுபவம் என்றும், அவ்வனுபவம் சமுதாயத்திலுள்ள மற்றெல்லா அனுப வங்களிலும் உயர்ந்து விளங்குமென்றும்
முதாயமும்
த்தம்பி)
கூறுவர். ஒரு கூட்டத்தினைச் சேர்ந்த மக் கள் ஒன்று கூடிப்பரவசப்பட்டு நிற்கும் நிலையில் தோன்றும் உணர்வினடியாகவே மதம் தோன்றிற்று என்பார் துர்க்கேம் எனப்பெரிய அறிஞர். ஒரு குலக்குறியைக் கொண்ட இனத்தினர் கூடும் பொழுது அக் குலக் குறி வணக்கப் பொருளாகு மென்றும் அக்குல நியதிகளுக் கேற்ற முறையில் விதிக்கப்பட்டவை, விலக்கப் பட்டவை என நடவடிக்கைகள் இருபுறத் தனவாக வகுக்கப்படும் என்றும் அவர் விரித்துக் கூறுவார். ஆத்மார்த்த இலட்சி யப் பொருட்களே உணர்வு நிலையில் நின்று வேண்டும் பொழுது மதம் தோன்று மென் பது பிறே சர் என்பவருடைய கருத்தாகும். மறெற் என்பார், மத மென்பது, மனித னைப் பந்தித்து நிற்கும் உருவற்ற சக்திக ளுக்கு உயிரும் உடம்பும் கொடுத்து வழிப டும் முறையே என்பார்,
மதத்தோற்றம் , தன்மை, பற்றிய இக்கருத்துக்கள் யாவற்றையும், ஒருக்கு சேர்த்துப் பார்க்கும் பொழுது, மதத்தின் இரு முக்கிய மான பண்புகள் புலப்படும். ஒன்று, புறத்தே தெரியத்தக்கனவான சில நடவடிக்கைகள். இவை காரணங்க ளாகவோ வழிபாட்டுமுறைகளாகவோ அமையலாம். மற்றது, மனித மனத்துள் தோன்றும் ஓர் உணர்வுநிலை. மனிதனது உணர்ச்சிகள், அவன் வாழ்கின்ற சூழ்நிலை யாலும், அவனுக்கும் புறவுலகுக்குமுள்ள தொடர்புகளாலும், பரம்பரிய உணர்வுக ளாலும் தீர்மானிக்கப்படுபவையென்பது எல்லாருக்கும் ஒப்ப முடிந்தவோர் உண் மையாகும். எனவே மக்கட் தொகுதி முழு வதையும் இறுகப் பிணைத்து, அக்கூட்டத் தினரிடையே ஒரு வாழ்க்கை நெறியை நிலை நாட்டும் முறைமையே மதத்தின் அடிப்படை அம்சம் என்பது புலனுகின் றது. மதவாழ்வு தனி மனித சுதந்திரம், என்பது அரசியலிலும் பொருளியற்றுறை
Page 47
யிலும் தனி மனித வாதம் பேசப்படும் காலங்களிற்ருேன்றியதேயன்றிப் பூர்வீக மக்கட் கூட்டத்தினரிடையே காணப்படா தவொரு கருத்தாகும். கிரேக்க, உரோம நாகரிகங்களிலும், இடைகால நாகரிகத் திலும், புராதன இந்திய நாகரிகத்திலும் இவ்வுண்மையையே நாம் காண்கின்ருேம்" சமயமும் சமுகமும் நன்கு வளர்ந்துள்ள இன்றைய நிலையிலும், இந்து மத முறை மைகள் சமுதாயத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் சக்தியாக விளங்குவதை, புதுயுகத்தின் யந்திரத்தாக்கத்தினையறியாத தூரத்துக் கிராமங்களிலே இன்றும் காண முடியும்.
புறத்தே தெரியத்தக்கனவாகவிருக்கும் ஒழுக்கங்களே, சமய வாழ்வில் மிக முக்கி யமானவை. பூர்வீகக் குடிகளின் மதமு றைகளை ஆராய்ந்தோர், சமய முறைக ளிற் காணப்படும் சடங்குகளை அனுட்டிப் பதிலேயே மதவொழுக்கம் காணப்படு மென்பர். இன்றும் இது உண்மையே. பிற்காலத்தில் வளர்ந்தவைபோன்ற தத் துவார்த்த விளக்கங்கள் எதுவும் பூர்வீக மத முறைகளிற் கிடையாது. இரு க் கு வேதத்திலும், சங்க இலக்கியங்களிலும் மதம் பற்றிய தத்துவக் கருத்துக்கள் மிகக் குறைந்தவையாகவே காணப்படு கின்றன. இலக்கியம் தோன்றிய காலத்தி லேயே இவ்வாரு ன வொரு நிலைமையிருப் பின், எழுத்தறியாக் காலத்தில் சமய மென்பது, முற்றிலும் கரண அநுட்டா னத்திலேயே தங்கியிருந்தது என்பதை நாம் உய்த்தறிந்து கொள்ளலாம். கரணங் களை நன்கு அநுட்டிக்கிறவனே சமய நெறி தவருது வாழ்ந்தவனென்ற கருத்து நில விற்று.
கரணங்கள் யாவும் வாழ்க்கையினடி யாகத் தோன்றுவன என்பது உண்மை. ஒருவருக்கு ஏதாவதொன்று நேர்ந்துவிட் டால் ஒரு சில கரணங்களை முழு நம்பிக் கையுடன் செய்தல் வேண்டும். இதுவே அக் கால மதமுறைமையாக விளங்கிற்று. சங்ககால இலக்கியங்களிற் குறிக்கப்படும் வெறியாட்டு, குரவை முதலியன இத்த கைய கரணங்களேயாம். அக் காரணங்கள் மீது மக்கள் கொண்டுள்ள தளரா நம்பிக்
34
கையே அவற்றிற்குப் புனிதப் பண்பை அளிக்கின்றன. கரணங்கள், எளிதிற் புல ஞகாது நிற்கும் மறு உலகு மீது மனிதனுக் குள்ள நம்பிக்கையைப் பலப்படுத்துகின் றன. அது மாத்திரமல்லாது மத உணர்வு வெளில் பாட்டின் சின்னங்களாகவும் கர னங்கள் விளங்குகின்றன. அறிவு நிலையில் நின்று ஆத்மார்த்ததத் துவங்கள் பேசுமிந் நாட்களிலும் மதம் என்பது ஒரு சில கர ணங்களை அநுட்டிப்பதிலேயே தங்கியுள் ளது என்பதை நாம் உணர்வோமானுல் இவ்வுண்மைகள் நன்கு புலப்படும்.
கரணங்களையும், கரணங்களின் மீது தளரா நம்பிக்கையையும் கொண்டு விளங் கும் மதத்தின் பண்புகள், மக்கள் வாழ் கின்ற இடத்தைக் கொண்டே தீர்மானிக் கப்படுகின்றன என்பதை நாம் காண லாம். முதன் முதலில் ஒரே கூட்டத்தின ராக விருந்த ஆ ரி ய ர், கூ ட் ட ங் க ளாகப் பிரித்து பாரசீகத்திற்கும் இந்தியா விற்கும் சென்ற பின்னர், அந்நாடுகளின் தட்ப வெப்ப நிலைகளுக் கேற்ற முறையில் அவர்களது மதமுறைமைகளும் மாறிய மையை இதற்கு உதாரணமாகக் காட்டு வர். இந்தியப் புனபெயர்ச்சிக்கு முன்னர் ஆரியரிடத்துக்காணப்பட்ட புலம் பெயர் பண்பு, சாதனைவேட்கை பாரசீகத்து மதத்தில் காணப்படுகின்றது. ஆணுல் கங்கை நதி தீரத்தின் வளமும், கடினமற்ற வாழ்வையளித்த சூழ்நிலையும், இந்தோஆரியர்களை அமைதியான சிந்தனையோட் டமுள்ளவர்களாக மாற்றி விட்டது.
இந்திய தத்துவ முறைகளையும் மேலை நாட்டுத் தத்துவ முறைகளையும் ஒப்பு நோக்கியராய்ந்த பெற்றி ஹை மான் எனும் பேராசிரியை, இவ்விரு தர்சனங் கட்குமிடையேயுள்ள வேறுபாடு இரு நாடு கட்குமிடையேயுள்ள தட்ப வெட்ப வேறு பாடுகளின் காரணமாக அமைவது என் ருர் . இந்தியாவின் புவியயியற் கூறுகளின் படி அங்கு இயற்கையே மாபெரும் சக்தி யாக விளங்கிற்று. மனிதனுல் இயற் கையை மீறி நிற்க முடியவில்லை. இதனல் அண்டம்பற்றிய சிந்தனைகள் இந்தியாவில் அதிகம் காணப்பட்டது. ஆனல் மட்ட
Page 48
மான தட்ப வெட்ப முடைய மேற்கு நாடு களில் மனிதன் இயற்கையின் போக்கினை மாற்றியமைக்க வேண்டியிருந்தது. அறி வாலும் சாதனைகளாலும் சூழலை வென்ற னர். ஆனல் இந்தியாவிலோ அமைக்க முடியாதிருக்கும் சூழலால், அகண்ட கண் டத்தைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி தொடங் கிற்று. இவ் வேறுபாட்டால் காணப்படும் தத்துவ வேறுபாடுகள் ஒரு புறமிருக்க, இவ் வடிப்படை வேறுபாட்டினைத் தெய்வ அமைப்பிலும் நாம் காண்கின்ருேம். இந் தியத் தெய்வங்களின் உருவங்கள் மனித உருவில் இயற்கையின் வலிமையைக் காட் டுவன வாக விளங்க, கிரேக்க மதச் சில களோ மனித அழகினதும் மனித பலத்தி னதும் தலைசிறந்த வடிவங்களாக விளங்கு கின்றன,
வாழும் சூழலுக்கேற்ப வழிபடும் தெய்வம் தோன்றும் என்பதைத் தமிழ ரின் புராதன மதமுறைமையில் நாம் காணலாம். நானிலங்கட்கு முரிய தெய் வங்களைப் பார்க்கும் பொழுது, ஒவ்வொரு தெய்வமும் எவ்வாறு அவ்வப்பகுதியின் பொருளியற் பண்புக்கேற்றவாறு அமை கின்றது என்பதைக் காணலாம். வேலு டன் விளங்கும் முருகன் வேட்டையாடிச் சீவிக்க வேண்டிய குளிர்ச்சிக்குத் தெய் வம். மாடுபுரப்பதையே தனது முக்கிய பண்பாகக் கொண்ட கண்ணன், மிருக வளர்ப்பே முக்கியப் பொருளாதார நட வடிக்கையாகவுள்ள முல்லைக்குத் தெய் வம், மைக்காலமுகிலூர்தியாகி, மழை பெய்தற்குக் காரணமாக விளங்கும் இந்தி ரன். நீர் வளத்தை நம்பி இயங்கிய விவ சாய முறையிருந்த மருதத்தின் கடவுள். கடலையே நம்பி வாழும் நெய்தனில மக்க லுக்குக் கடலின் தெய்வமாம் வருணனே கடவுள்.
செமித்திய மதங்களில் சந்திரன் போற் றுதற்குரிய இடத்தைப் பெறுவதற்கும் அப்பகுதியின் புவியியற் கடளே முக்கிய காரணமாகும். வெயிலைக் கண்டஞ்சி இரவை வரவேற்கும் புலம் பெயர் மக்கள் வாழும் இப்பகுதியில் இத்தகைய வொரு
மு ைற ைம பிரதேசத்தேவையாகவே அமைந்துவிடுகின்றது.
மேலும், சமுகத்திறீகாணப்படும் அர சியற் பொருளாதாரப் பண்பு களு க் கிழைந்த முறையிலேயே மதமுறைமை யுமிருப்பதை நாம் காணலாம் தெய்வங் களைக் குறிக்கும் சொற்களை நாம் ஆராய் வோமானல், அவை, சம்பந்தப்பட்ட சமு கத்தின் ஆட்சிமுறைப் பண்பை ஒரளவு உணர்த்துவனவாகவே விளக்கு வ தை நாம் அறியலாம். ஆரிய மதத்திலே காணப்படும் அசுரர்' எனும் கோட்பாடு அ ர சி ய லடிப்படையில் தோன்றியதே. ஆரியருக்கு அரசியற் துறையில் பகைவர் களாக விளக்கியவர்கள் பெயர், மதத் திலும் கெட்டவற்றின் பெயராகிவிடுகின் றது. 'அரசன் அன்றறுப்பான் தெய்வம் நின்றறுக்கும் தொடர்களில், அரசனுக் குரிய பண்புகள் தெய்வத்தின் மீதேற்றப் பட்டுச் சொல்லப்படுவதை நாம் காண லாம்.
சமூகத்தில் தோன்றும் ஆட்சிமுறைக் கேற்பவே தெய்வ முறைமையும் சுமைந் திருப்பதை நாம் புராதானப் பெண் தெய்வ வழிபாட்டிலிருந்தும் அறியலாம். பண்டைய சமுதாயந்துள் சில தாய்மை வழியடிப்படையிலேயே யமைந்திருந்தன. அச்சமுதாயங்களில் தாயே வணங்கப் பட்டு வந்தாள். பின்னர் ஆணதிகார முறைமை ஆட்சியேற்பட்டபொழுது வழி பாட்டிலும் மாற்றம் காணப்படுவதை நாம் அறியலாம்.
சமுகத்தில் தோன்றும் அரசியல் மாற்றக்கட்சியைத் தெய்வங்கள் மாறு வதும் மரபு. பழைய தெய்வங்கள் முக்கி யத்துவத்தை இழப்பதையும், புதிய தெய் வங்கள் தோன்றுவதையும் நாம் காண லாம். முன்னர் இந்து மதம் பரவியிருந்த கிழக்கிந்தியத் தீவுகளில் பின்னர் பெளத் தம் பரவியபொழுது புத் தருக்குக்கீழ் இந்து மதக் கடவுளர் இடம்பெறுவதை அப்பகுதி வரலாற்றில் காணலாம். இந்தி யாவிற்கு வந்த ஆரியரிடையே நிறுவன முறையில் நிலையான அரசு தோன்றிய
5
Page 49
பொழுது, அவர்கள் வந்த காலத்தில் முக் கியத்துவம் பெற்றிருந்த இந்திரன் முக்கி யத்துவமிழந்து, புராதன சிந்துநதிப்பள் ளத் தாக்கில் காணப்பட்ட பசுபதிவணக் கத்திற்காணப்படும் பல பண்புகளைக் கொண்ட சிவ வணக்கம் வளருவதையும் நாம் காணலாம். மேலும் விரிக்கிற்பெரு (95 L D.
பல புதிய மதங்கள் சமுதாய இலக் கியங்களாகவே தோன்றி வளர்ந்தமையை யும் நாம் காணலாம். கிறிஸ்தவம் தோன் றிய காலத்தில் எடுக்கப்பட்ட மக்களின் இயக்கமாகவே இருந்ததென்பதையும் முதன் முதலில் அது அடிமைகளதும், தலையறுத்த அடிமைகளதும்,உரோம சாம் ராச்சியத்தால் உரிமைகள் மறுக்கப்பட்ட மக்களதும் இயக்கமாகவே தோன்றி வளர்ந்தது என்பது வரலாறு.இஸ்லாமும் ஆரம்பத்தில் சமுக, அரசியற் , பொருளா தார சீர்திருத்த இலக்கமாகவே தோன் றிற்று. பெளத்தம் சீரழிந்திருந்த இந்து மதமுறைமைகட்கெதிராகத் தோன்றி யதை யாவருமறிவர்.
இதனல், மதங்களும், மத இயக்கங்
களும் அவ்வச் சமுதாயத்தின் பொருளா
தார அமைப்பினைக் கருத்திலும் கரணங் களிலும் பிரதிபலிப்பதாகவே அமையு மென்ற உண்மையைக் கண்டோம். வேட் டுவநிலையில் வாழும் சமுதாயத்துமதம், வேட்டை பற்றிக் குறிப்பதாகவே அமை யும். "மனிதனுக்கும் அவன் வாழும் சூழ லுக்குமிடையேயுள்ள தொ ட ர் பு உணவே. உணவைப்பெறுவதிலேதான் அவின் தெய்வத்தையும், விதியையும் உணருகின்ருன்' என் பார் பேராசிரியர் மலினேவ்ஸ்கி. உணவு தேடுவதிலுள்ள சிரமம், அதைப்பெறுவதிலுள்ள மகிழ்ச்சி மு த லிய ன வ ற் றை யடி ப் படை யாகக் கொண்டே கரணங்கள் பல தோன்றியுள் ளனவாம் பெருக்க கொண்டாடப்பட்ட இந்திர விழா, புதிது தின்னுதல்’ விழா போன்றவை வ்வுண்மையை நிலைநிறுத் துகின்றன. சமுக வாழ்வில் ஆண்-பெண் உறவு சமுகவிருத்திக்கும் தொடர்ச்சிக்
36
கும் அத்தியாவசியமானது. பூர்வீகச்சமு கங்களிலே இது மிகவும் முக்கியமான மதச்சடங்காகவே கருதப்பட்டது. இன் றும் அவ்வாறே மதச்சடங்குகளிலும் இப் பண்பு காணப்படுகின்றது. கருவளத்திற் கான சடங்குகள் பிள்ளைப்பேற்றிற்கான சடங்குகள் எனப்பல சடங்குகள் ஒவ் வொரு சமயத்திலும் உள. எல்லாச் சமு தாயங்களிலும் திருமணம் என்பது சமயச் சார்ப்பான ஒரு சடங்காகவே கருதப் படும்.
மதமும் அதன் கரணங்களும் சமுக நிலையடிப்படையில் தோன்றுபவையாத லால், பரிசுத்தமானவை, தீண்டத்தகா தவை என வகுக்கப்பட்டுள்ள பொருட் களும், அவ்வச் சமுதாய வாழ்வில் பெறும் முக்கியத்துவத்தைக் கொண்டே தீர் மானிக்கப்படுகின்றன. உதாரணமாக, இந்துக்களால் பசு புனிதமான வொரு பிராணியாகக் கருதப்படுகின்றது. புலம் பெயர் வாழ்வுக்காலத்தில் அதற்கிருந்த பொருளாதார முக்கியத்துவமே இதன் காரணமாகும்.
மத அநுட்டானத்தில் 'தீ ட் டு ப் பொருட்கள் என ஒதுக்கிவைக்கப்படுப வையும், சமுகத்தேவைகளின் காரணமா கவே அவ்வாறு குறிக்கப்படுகின்றன. தீட்டு என விலக்கப்பட்ட செயல்களைச் செய்தாலோ, பொருட்களைப்பயன்படுத் தினலோ, அவ்வாறு செய்தவன் தண்டிக் கப்படுவான் என்பது எழுதாக் கிளவியாக வுள்ள மதவிதி. சமுகத்தில் வாழும் யாவ ரையும், சமுக நியதிகட்கும் முறைமை கட்குமெதிராகப் போகாது தடுப்பதற் காகவே இத்தீட்டு முறைமை தோன் றிற்று. சமுகவாழ்வின் அடிப்படை இடை யருது தொடர்ந்து செல்வதற்கு இத்த கைய கட்டுப்பாடுகள் இருக்கவேண்டு மென்றும், அவை சமுகத்தேவைகளைப் பூர்த்திசெய்வதற்காகவே ம த த் து ஸ் காணப்படுகின்றன என்றும் இருட்கிளிப் பிறெளண் சொல்வார்.
மத அநுட்டான முறைகள் மாத்திர மல்லாது மதத்தின் முக்கிய பண்பாம்
Page 50
தெய்வ நம்பிக்கை போன்றவையே சமுக அமைப்பைப் பிரதிபரிப்பனவாக உள் ளன என்பர். மதத்திற்கும் சமுகத்திற்கு முள்ள அத்தியந்த தொடர்பை நன்கறி யப் பல ஆராய்ச்சிகள் நடாத்திய கை சு வான்சன் என்பார், ஏக தெய்வக் கோட் பாடு, பல தெய்வக் கோட்பாடு, மறு பிறப்புக் கோட்பாடு முதலியன சமுகத் தினடியாகவே பிறப்பன என்றும், சமுக அமைப்பிலுள்ள சில அம்சங்களைப் பிரதி பலிப்பன என்றும் கூறியுள்ளார். ஏக தெய்வக்கொள்கையின் தோற்றம் பற்றி முன்னர் ஆராய்ச்சி நடத்தியோர், அது மிக்க வலிமையுடைய, ஒருமுகப்படுத்தப் பட்ட ஓர் ஆட்சியாளனுள்ள சமுகத்திலே தான் தோன்று மென்றும், மிக்க எளிய வாழ்வு முறையைக் கொண்டுவிளக்கிய பூர்வீக மக்கட் கூட்டத்திலேயே தோன் றுமெனவும் பலவகையாகக் கூறியுள்ள னர். ஆனல் சமீபகால ஆராய்ச்சிகளின் படி, ஏக தெய்வக் கொள்கையானது, மூன்று அல்லது அதற்குமேற்பட்ட ஆட் சிப்படிகள் உள்ள சமுதாயத்திலேதான் தோன்றுமெனக் கூறப்படுகின்றது. பூரண ஆட்சி அதிகாரமுள்ள குழு க் களை க் கொண்டு விளக்கும் ஒருமுகப்படுத்தப் பட்ட சமுதாயத்திலேதான் ஏக தெய்வக் கொள்கை தோன்றும்.
பல தெய்வ முறைமையின்படி ஒரு சமுகத்தில் பல தெய்வங்கள் வணங்கப் பெறும். தமிழர் சமுதாயம் நல்ல உதார ணம்.இக்கோட்பாடானது பல பிரிவுகளைக் கொண்ட சமுகத்திலேயே காணப்படும். ஆட்சி நிறுவனத்தில் காணப்படும். சிறப் புப்பண்புகளின் எண்ணிக்கைக்கியையவே தெய்வங்களின் தொகையுமிருக்கும்.
சிறிய ஊர்மனைகள் உள்ள விடத்தும், கூட்டுக் குடும்ப முறைமையுள்ள விடத் தும், சிறிய புலம் பெயர் மக்கட் கூட்ட முள்ள விடத்தும், அயலில் அங்கொன்று இங்கொன்ருகச் சிதறிக்கிடக்கும் ஊர் மனைகளைக் கொண்ட கிராமபுரத்தும், மறுபிறப்புக் கோட்பாடு தோன்றுமெனச் சொல்வர். இந்திய மக்களிடையே இக் கோட்பாடு தோன்றுவதற்கு, ஆரம்ப
காலத் திருந்த பரந்துபட்ட சனத் தொகை சாதிக்குழுக்கள் முதலியன காரணமாக அமையலாமென்பர். '
சட்டரீதியான கட்டுப்பாடும் ஒழுங் கும் இல்லாத முறையில் மக்கள் ஒருவரு டன் ஒருவர் மோதும் பொழுதுதான் செய்வினை, சூனியம் போன்ற மந்திர நட வடிக்கைகள் தோன்றுகின்றன.
இவ்வாறு ச மு க த் தி ன டியா க த் தோன்றி அதன் தேவைகளையும் பண்பு களையும் பிரதிபலிக்கும் மதம், சமுகத் தையே பாதிக்கின்றது.
ஒவ்வொருவரும் சமுகவாழ்விலாற்ற வேண்டிய கடமைகள் பற்றிக்குறிப்பிட்டு, ச மு க உளவுமுறையின் பண்பையும் பொருளையும் தீர்மானிப்பது மதமே, இவ் வாறு சமுக வாழ்வுமுறையை நெறிப் படுத்துவதன் மூலம் சமுக இயக்கத்திற் கான ஒரு கோட்பாட்டை மதம் நமக் களிக்கின்றது.
அடுத்து, மதம், மரபுகட்கு மதிப்புக் கொடுத்து அவை தொடர்ந்து இயங்கு வதற்கேற்ற வழிவகைகளையும் ஏற்படுத்து கின்றது.
மேலும், வாழ்வில் ஏற்படும் நெருக் க டி களை த் தாங்கிக்கொள்வதற்கான பண்பை மதம் மக்களிடத்தே வளர்க்கின் றது. இதனல், தனி மனித வாழ்வு சமுக வாழ்வுடன் இணைந்து செல்வதற்குப் பெரி தும் உதவுகின்றது. அதாவது எந்தக் கஷ்டகாலத்தும் சமுகத்துடன் இணைந்து செல்லக்கூடிய ஒரு தெம்பினை மதம் மணி தனுக்கு அளிக்கின்றது. இ த் த கை ய நெருக்கடிகள் தோன்றும் பொழுது பலர் L 6) மந்திரக் கிரியைகளைச் சொல்வர் இழந்த தன்னம்பிக்கையை மீண்டும் பெறு வதே. இத்தகைய சடங்குகளின் பயன் என் பார் பேராசிரியர் மலினேவ்ஸ்கி.
மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக இந்துணை வாழ்வதற்கு மதம் பெரிதும் உதவுகின்றது. ஆ ஞ ல் இணைந்தவாழ் விற்கடிகோலும் அதேவேளையில் மதங்கள், சமுகத்திலுள்ள ம க் களை ப் பி ரி ப் ப த ஹ் கும் துவேஷ
Page 51
உணர்வை வளர்ப்பதற்கும் காரணமாக விருந்திருக்கின்றன; இருக்கின்றன.
மதம், சமுதாய சக்திகளினடியாகத் தோன்றுவதன் காரணமாகவும், மரபிற்கு மதிப்புக் கொடுப் பதாலும், ஒவ்வொரு காலத்தும் குறிப்பிட்ட ஒரு பொருளா தT ர அமைப்பினைப் பாதுகாத்தற்கும் பயன்பட்டுள்ளது. ஒரு குறிப் பி ட் ட வாழ்க்கை நிலையில் மக்களை நிரந்தரமாக வைக்க மதம் முனைந்தமையாலேயே, மதத்தை மக்களின் போதைப் பொருள் என்றனர் சிலர்.
மதத்தின் முக்கியத்துவம் சமுகத்தின் வளர்ச்சி நிலைக்குத்தக்க முறையில் மாறு பாட்டுக் கொண்டே போகின்றது. எழுத் தறிவற்ற மதமே சகல சக்தியாகவும் விளக்குகின்றது. அத்தகைய சமுகங்களில் பொருளாதார நடவடிக்கை முதல் சமுக உறவுவரை எல்லாமே சமயச் சடங்கு களாகவே நடத்திமுடிக்கப்படுகின்றன. மேலும், அச்சமுகங்களில் குடும்பம் எனும் நிறுவனம் நன்கு வளர்ந்திருக்கமுடியா தாகையால், மதமே தனது கரண அநுட் டானங்கள் மூலம் சமுகத்திலுள்ளோர் யாவரையும் இணைக்கின்றது. இன்னும் ஒவ்வொரு தனிமனிதனையும் சமூகத் துடன் தொடர்புறத்துவதும் மதமே. பிறப்புக்கலைக் கரணங்கள், பூப்புச் சடங் குகள்,மணச்சடங்குகள் முதலியன வற்றை இதற்கு உதாரணமாகக் காட்டலாம்.
பூர்வீகப் பொருளியலமைப்பிலிருந்து நிலையான விவசாய அமைப்பைக் கொண்ட
இக்கட்டுரையை எழுதுவதற்
AN INTRODUCTION TO SOCIAL ANTHROPOLOGY - R. R. Marret COMPARATIVE RELIGION - E. FOLKWAYS - W. G. Sunner INDIAN AND WESTERN PHILOS MAGIC, SCIENCE, RELIGION - ON RELIGION — Mark and Engels RELIGION AND SOCIETY - Eliza SOCIETY - Maciver & Page THE BIRTH OF GODS - Guy Swa THE CONCEPT OF DEITY - E. C. THE ORIGINS OF RELIGION - 1
38
சமுகத்திற்கு வருவோமேயானல், அங்கு சமயம் சமுக வாழ்வு முழுவதையும் தன் னுள் அடக்கியதாக விளக்குவதைக் காண லாம் சமுக வாழ்வு முழுவதுமே சமய நெறிக்குட்பட்டதோ என ஐயுறும் வகை யில் சமயம் பரவி மேலோங்கி நிற்பதைக் காணலாம். அதேவேளையில் சமயநிறு வனம் தனிப்பட்ட ஒரு நிறுவனமாகவும் வளர்ந்துவிடும் அரசியல் நிறுவனத்திற்கும் மத நிறுவனத்திற்குமிடையில் போட்டி யுணர்வுகளும் தென்படலாம் இனக்கால ஐரோப்பியப் பேரரசுகளையும் இந்தியப் பேரரசுகளையும் இத்தகைய சமுதாயங் கட்கு உதாரணமாகக் காட்டலாம்.
ஆனல் கை த் தொழி ல மை ப் புக் கொண்ட மதச்சார்பற்றதற்காலச் சமு கங்களிடையே மதம் தனது செல்வாக்கை இழந்துவருகின்ற தென்பதுண்மை மத நிறுவனர்கள் பலவாகப் பிரிந்து சென்ற மையாலும், அச்சநிறுவனத்திற்கும் மத நிறுவனத்திற்கும் முந்தியகாலங்களிலி ருந்த தொடர்புவிடுபட்டுப்போனமையா லும், பொருளாதார மாற்றங்கள், வாழ்வு முறை மாற்றங்கள் காரணமாக மதச் சார்பற்ற கொள்கைகள் வளருவதனலும் மதம், தனது வரியை இழந்து நிற்கின்றது. சமுகத்தில் வாழ்கின்ற மக்களைப் பிணைக் கின்ற அதன் சக்தி பலவீனமுற்று விட் டது. ஒரு குறிப்பிட்ட மத முறையினருக் குன் ஒற்றுமையிருப்பினும் தனிமனித வாதத்தால் அதுவும் அழிகின்றது.
குத்துணையாயிருந்த நூல்கள்
ANTHROPOLOGY - Majumdar ć& Madan
O. Jannes
OPHY - Betty Heimann B. Malinowski
beth K. Nottingham
'. James ord Raglan
Page 52
事*************************
JF I fou I (pňD
来来米来米来米米米米米米米米来来米米米来米米米来米
• డి, இன்பம் ஊட்டவேயன்றி இன்னும் பலவற்றை செய் திருக்கிறதென்பதும், அவற்றுள்ளும் சிறப் பாக மனித வாழ்வினைச் செம்மைப் படுத் தும் ஆசிரியத் தொழிலையும் செய்கிற தென்பதும் நன்கு புலணுகும்'- எனத் தமிழறிஞர் அ. ச. ஞானசம்பந்தன் அவர் கள் தெளிவாகக் கூறிய விளக்கத்தினை தாமும் ஆழ்ந்து நோக்கினுல் சமயம், கலை, ஆகிய இரண்டினுக்கும் உள்ள பிணைப் பினை உணர முடிகிறது.
உலக வாழ்க்கையில் இன் பத்தினை நுகர சமயங்கள் உறுதுணை புரிகின்றன. கலைகளும் மக்கட்கு இன்பத்தினையே அளிக் கின்றன. உள்ளுணர்வுத் தன்மையில் மட்டுமன்றி, பல்வகைகளிலும் இரண்டும் பிணைப்புண்டு நிற்பதை நாம் காண முடி கிறது.
மக்களை நன் நெறிப் படுத்தி அவர் தம்மை வாழ்வாங்கு வாழ வழி வகுக்கும் பணி சமயங்கட்கே உரியதாய்க் காணப் படினும் அத்துறையில் கலைகளுக்குள்ள வன்மை சிறப்பானதாகும். உலக மகா கவி தாகூர், 'கலையானது தன்னலமும் பழிபாவங்களும் நிறைந்த உலகை விட்டு நம்மை அப்பால் அழைத்துச் செல்ல வல் லது' என மொழிந்துள்ளமையும் நமது கருத்தினையே வலியுறுத்தும். இ ன் ன தன்மை கா ர ன த் தி ஞ ல் கலைகள், தொன்மை முதல் ச ம ய ங் களு டன் தொடர்பு கொண்டு அவற்றின் வளர்ச் சியில் துணைக் கருவிகளாகவும் அமைந்து வந்தமையைக் காண முடிகிறது.
39
**************2
கலைகளும்
米米米米 5, நவசோதி 来来来米来来来米
இறைவனைக் கலைவடிவாகவே கண்டு, சமயங்களென்ருல் கலைகள் என்று கூறு மளவிற்கு வன்மை பெற்று பின்னிப் பிணைந்து, அவ்விதமான சமயத் தொடர் பால், தானும் மேன்மை பெற்றுச் சிறப் பெய்தியதற்கு சமயங்களினதும், கலைகளி னதும் வரலாறு தெளிவைத் தருகின்றன.
சமய வளர்ச்சியில் கலைகளும், கலை களின் வளர்ச்சியில் சமயமும் துணை நின்ற தைப் போன்றே கலைகளுக்கேற்பட்ட பாதிப்பிற்கும் சமயம் துணை நின்றது. சமயமெனச் சிறப்பாகப் பார்க்கினும் அன்றேல் சமுதாயமெனப் பொதுவாகப் பார்க்கினும், இவற்றின் மே ன் ம்ை, சிறப்பு என்னுமிடத்து, ஆங்கு கலைகளி னது உயர்ந்த தன்மை என்பதும் முன்னிற் கின்றது. -
கலையினதும், சமயத்தினதும் பிணைப் பானது பிற துறைகளிலும் தனது செல் வாக்கைப் பயன் படுத்தியதற்கும் சான்று களுள. கலையும், சமயமும் பிணைப்புண்ட போழ்து ஒன்றினது மாற்றம் மற்றதின் மாற்றத்திற்கும் வழி வகுத்தது.
சமய அடிப்படையில் அமையாக் கலை களைக் கலைஞன் கையாளுமிடத்தும், ஆரம் பத்தில், தான் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளி சமய சார்பான பிரார்த்தனைகளிலும், கிரி யைகளிலும் ஈடுபடுவதைக் காணுமிடத்து, கலைகள் உயிர்த்தன்மையுடன் மிளிர சம யம் பக்கத்துணையாய் அமைவதைக் காண லாம்.
ஒழுக்கமும், மனத் தூய்மையும் அவ சியமெனக் கண்டு கலைஞனனவன் தனது
Page 53
கலைப்பணியை ஆரம்பிக்குமுன் சமயச் சடங்குகளில் ஈடுபட வேண்டியதை பாஞ் சராத்திரம் போன்ற நூல்கள் வற்புறுத் தும்.
பொதுவாகக் கலைகள், அழகு என் னும் தத்துவத்தைப் பலவேறு உருவங்கள் மூலம் அளிக்கின்றன. பேரழகு என்பது என்றும் அழியாது நிலைத்து நிற்கும் பரம் பொருளுக்கே உரித்தாகக் காணப்படுத லால், சமயம், கலைகள் என்பன பிணைப் புறுகின்றன. இதனை, அழகை இலட்சுமி' என்னும் தெய்வமாக இந்துக்கள் வழிபடு வதன் மூலமும், பகவத் கீதையில் ‘அழகு மிளிர்வதெல்லாம் தம்முடைய அம்சம்' எனக் கிருஷ்ணன் கூறுவதன் மூலமும் உணரலாம்.
இந்திய வரலாற்றினைத் தெளிந்தவர் கள், இந்தியக் கலையானது ஆதி முதல் இந்து மதத்துடன் எவ்வகையினும் பின் னிப் பிணைந்து வளர்ந்து வந்ததை அறிய முடியும்,
ஆன்மிகக் கருத்தைச் சடப் பொருள் களிஞல் காட்டுவதே இந்தியக் கலையின் அடிப்படைத் தத்துவம் ஆன்மாவின் உண் மையை பலதிறப்பட்ட கலைகளிலும் ஒலி, நிறம், வடிவங்கள் வாயிலாகவும் குறி யீட்டு முறையிலும் காட்ட முயன்று, இவை நிறைவேற சில வரையறையுடைய கலை முறை களை வகுத்தளித்துள்ளனர். அகப் படத்தை புறப்படமாக மாற்று வதன் மூலம் உண்மையான கலேயைக் காணமுடியும் என்ற கூற்றும் மதம்-கலை என்பன வற்றின் பிணைப்பினையே இங்கு குறிக்கின்றது. கோயில் வழி பா ட் டு முறை, சமய வளர்ச்சிக்கு இன்றியமை யாதது. இதனல், தத்தம் நிலைக்கேற்ப சிற்றின் பத்தினின்றும் புறம்பான இன் பத்தை அடைவதற்கு, இந்துக்கள், சிவன்,
பிரமன், விஷ்ணு, அறுபத்து மூன்று
நாயன் மார், போன்ருே ரினதும், ஜைனர் கள் தீர்த்தங்கரர்களுடையதும் பெளத் தர்கள் புத்தரினதும், கிறீஸ்த்தவர்கள் இயேசு கிறீஸ்து வினதும், வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகளையும் ஆலயங்களில் சிற்ப சித்
40
திர வடிவில் அமைத்துள்ளனர். இவற் றைக் காணுமிடத்தும் அவற்றில் ஈடுபடு மிடத்தும் பெறும் இன்பம் போன்றே, சமயசார்பான இசை, ஆடல், நாடகம் போன்றனவற்றைக் கண்டும் கேட்டும் இலக்கியங்களில் ஆழ்ந்து ஈடுபடுமிடத் தும் பேரின் பத்தைப் பெறுவர்.
இந்திய வரலாற்றில் ஏறக்குறைய கி. மு. மூவாயிரம் ஆண்டுகட்கு முந்திய தென வர்ணிக்கப்படும் சிந்து வெளி நாக ரிக காலத்தில் அங்கு எத்தகைய சமயம் நிலவிற்றென்பதை இன்று நாம் ஒரள வேனும் அறிவதற்கு அகழ்ந்தெடுக்கப் பட்ட கலேப் பொருட்கள் துணை நிற்கின் றன. ஹ ர ப் பா, மொகஞ்சதாரோ, சான்னுதாரோ என்னுமிடங்களில் நடை பெற்ற சிந்து நதி நாகரிகம் பற்றிய ஆராய்வுகளின் போது, ‘‘அக்கால மக்க ளிற் பெரும்பான்மையோர் வினேத வடிவமுள்ள ஒரு பெண் தெய்வத்தையும், சிவலிங்கத்தை யொத்த பிம்பத்தையும் மரங்களையும் தொழுதனர்' என்று சில வரலாற்று வல்லுனர்கள் கொள்ளும் கருத்திற்கு, கிடைக்கப்பெற்ற கலைப் பொருட்களே ஆதாரங்களாக அமைந் துள்ளன. -
வேதங்களும் உபநிடதங்களும் இசை, இலக்கியம் என்பன சமயத் தொடர்பாய் காணப்படு தற்குத்தக்க சான்றுகளாகும். இந்திய இசையின் முதல் தோற்றத்தை சாம வேதத்தில் காணமுடிகிறது. சாம நானங்கள் ஆன்ம தரிசனத்திற்கு துணைபுரி பும் உபாயங்களாக உபநிடதங்கள் 5ாணப்படுகின்றன. ரிக் வேதப் பாக்கள் அனைத்தும் கடவுள் வாழ்த்து வடிவாகவே அமைந்துள்ளன. சிற்பக் கலையின் பகுதி பாக சிலை, கட்டடம் என்பனவற்றின் ஆரம்பத்தினை வேதகாலத்தில் யாகங் iளுக்கென அமைக்கப்பட்ட வேதிகளி லும் குண்டலங்களிலும் காணலாம்.
சமய சார்புடைத் தாய் கலைகள் மிளிர் பதை இன்று நாம் காணக்கூடியதாய் இருப்பினும், இன்று நாம் காணும் }ன்மை அற்றதாய் சில இலக்கியச் சான்
Page 54
றுகள் மூலம், இத்தகைய தொடர்புகள் முன்னர் இருந்ததாய் அறியலாம்.
கரிகாற் சோழன் காலத்தில் காவிரிப் பூம் பட்டினத்தில் உள்ள கோயிலின் சுவர் கள் மீது, நீருடிய யானையின் தன்மைய தாய் பல்வகை ஓவியங்களும் காட்சியளித் த தை ,
‘தேரோடத் துகள் கெழுமி
நீருடிய களிறு போல வேறுபட்ட வினேயோவத்து'
என , பட்டினப்பாலை என்னும் நூல் சித்திரிக்கின்றது.
மதுரையில் சமணப்பள்ளிகளின் சுவர் களிலும் ஒவியங்கள் வரையப்பட்டிருந்த தென்னும் செய்தியை,
"செம்பியன் றன்ன செஞ்சுவர் புனைந்து
நோக்குவிசை தவிர்ப்ப மேக்குயர்ந்
தோங்கி யிறும் பூது சான்ற நறும்பூஞ்சேக்கையுங்" என ‘மதுரைக் காஞ்சி' தருகின்றது.
வஞ்சி மாநகரத்தில் இருந்த பெளத் தப் பள்ளியில் மத நிதானங்கள் உருவகப் படுத்தி ஒவியங்களாக தீட்டப்பட்டிருந்த தற்கு,
‘சாலையுங் கூடமுந் தமனியப் பொதியிலும் கோலங் குயின்ற கொள்கை யிடங்களும் கண்டுமகிழ் வுற்றுக் கொண்ட
வேடமோடு”
என வரும், மணிமேகலை நூலில் காணப்படும் அடிகள் சான்ரு கும்.
கலைகள்
சமயத்துடன் தொடர்பானதாய்க் கலைகள் அமைந்ததற்கு ஒவ்வொரு கலைப் பிரிவையும் தனித்தனியே ஆராய்வது சிறப்பானதாகும். இசை, ஓவியம், கட்ட டச் சிற்பம், ஆடல், நாடகம் எனக் கலைப் பிரிவுகளை அமைக்கும் பொழுது இசைக் கலையானது பிற கலைகளினின்றும் தனித் தன்மை பெற்று நிற்பதைக் காணலாம். பிற கலைகள், இசை நாடகம் என்னும் கலை
4.
கட்குரிய காது என்னும் கருவியினல்கேட் டனுபவிக்கும் தன்மையற்றதாய்க் கண் ணுல் கண்டனுபவிக்கும் இயல்பு பெற்றன. நாடகக் கலைக்கு அத்தன்மையும் அமைந்து காணப்படினும் இசைக் கலை ஒன்றிற்கே இத்தன்மை சிறப்பியல்பாய்க் காணப்படு தலினல் இதனை முதலில் எடுத்தாராய்
வோம்.
இசைக் கலே
மனிதன் தனது உள்ளத்தில் உணரும் ஆழ்ந்த உணர்ச்சிகளைப் பரம்பொருளுக்கு அறிவிப்பதற்கு இசை உதவுகின்றது. கலை மூலம் இரசத்தைச் சுவைப்பது பேரின் பத் தின் சுவைக்கே வழியாயமைவதாகும். கலைகளுள் இந்த உயர்ந்த மனேநிலையை எளிதில் அளிக்கவல்லது இசை என்பது பெரும்பான்மையோரால் ஏற்றுக்கொள் ளப்பட்டதாகும்.
இசையை இறையாகக் காணுமள விற்கு அதன் தன்மை மேன்மை பெற்று நிற்கின்றது. அறநூல் போதித்த வருள் மனுவிற்கு அடுத்தவர் எனப்படும் யாஞ்ளு வல் கியர், ,'பாடுவதும் வீணை வாசிப்பதும், சுருதிதாளப் பயிற்சியும் எளிதாக வீடு பெற வழியாகும்' என்கிருர், விஷ்ணு புராணமும் “காவியம், கீதங்கள், அனைத் தும் சப்த மூர்த்தியாயுள்ள விஷ்ணுவின் அம்சங்களே' என இறைவனுடன் இசை யைத் தொடர்புபடுத்தும்,
சமயத்தினையும், இசை யி னை யும், இணைத்தவர்களில், வட நாட்டில் மீரா பாய், கபீர்தாசர், துளசிதாசர், தென் நாட்டில், புரந்தரதாசர், தியாகராஜர் என்போரையும் குறிப்பிடலாம்.
தமிழில் இசை வாயிலாகக் கடவுளை வழிபட வைத்து மக்களிடையே சமயத் தைப் பரப்பியவர்களில் பன்னிரு ஆழ் வார்களும், நாயன்மார்களும் முதன்மை பெற்றவர்களாகும், சமணம், பெளத்தம் போன்ற மதங்கள் தமிழ் நாட்டில் தாம் பெற்றிருந்த உன்னத நிலையினின்றும் சிதைவுபடுவதற்கும், இந்துமதம் பல்ல வர் காலத்தில் மேம்படுதற்கும் இவர்
Page 55
களின் பக்திப் பாடல்களே காரணமாய மைந்தன. பக்தி வெள்ளமாய்ப் பாய்ந்த இவர்களின் பாக்கள் இசைக் கலையானது சமயத்தோடு இணைந்ததற்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகளாகும். இ வ ர் க ள் இசைக்கலைக்கும் இறைவழிபாட்டிற்கும் உள்ள இணைப்பை நன்கு உணர்ந்தே தமது பாக்களைப் பாடினரென்பது பாக்க ளிர் மிளிர்கின்றன. நம்மாழ்வார்,
'நரம்பின் முதிர் சுவையே'
என விழிப்பதிலிருந்தும், சுந்தரர், * ஏழிசையாய் இசைப்பயணுய் இன்ன முதாய்,
என இறைவனை வர்ணிப்பதிலிருந்தும் இவ்வுண்மையைக் காணமுடிகிறது. இதே தன்மையை பிற ஆழ்வார்கள்’ நாயன் மார்களின் பாடல்களிலும் தியாகராஜ ரின் கீர்த்தனைகளிலும் காணலாம். அருண கிரிநாதர் அருளிய திருப்புகழ் பாக்கள் பல்வகை தாளங்களில் பாடப்பட்டு வரு வதைக் காணலாம். இவ்வாரு ன சமயச் சான் ருேர்களின் பாடல்கள், சமய சார் பான விழாக்களிலும் கூட்டங்களிலும் பாடப்பட்டு, மக்கள் தம் இறையீடுபாட் டைத் தெரிவிப்பதற்கான கருவியாய் அமைந்துள்ளன.
கோயில்களின் மண்டபங்களிலும், சு வ ர் க ளி லும் சித்திரிக்கப்பட்டுள்ள இசைக்கருவிகளினுருவங்களும், அமர்ந்து அன்றேல் நின்று இசைக்கின்றவர்களின் உருவங்களும் கவனிக்கத்தக்கன. இந்தி யாவில் ஹம்பெ, மதுரை, அழகர்கோயில், திருநெல்வேலி ஆழ்வார் திருநகரி, சுசீந் திரம் முதலிய கோயிற்றலங்களில் காணப் படும் இசைக்கற் தூண்கள் சிறந்த சிற்ப வேலைப்பாடுகளும், கலை ப் பண் பு ம் கொண்டு மிளிர்வதையும் காணலாம். புதுக்கோட்டை குடுமியாமலைக் கோயிலி லும், திருமயம் கோயிலிலும் உள்ள கல் வெட்டுக்கள் இசை சம்பந்தமாய் விளங் குவதும் இங்கு குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.
கோயில்களில், சமயச் சடங்குகள் நடக்கும் காலங்களில், பலவகையான
மேளங்கள், ஊதுகுழற் கருவிகள் இசைப் பதைக் காணமுடிகிறது. சுத்த மத்தளம், பஞ்சமுகவாத்தியம், போன்ற இசைக் கருவிகளும் இசைக்கப்படுவதைக் காண லாம். இந்துக் கலைஞர்கள் நவராத்திரி போன்ற தினங்களில் தம் இசைக் கருவி களை சக்தியின் முன் படைக்கும் முறை இன்றுமுள்ளது.
மதக் கடவுள்கள் இசைக்கருவியுடன் வீற்றிருப்பதாகச் சித்திரிக்கப்பட்டிருத் தலைக் காணமுடிகிறது. வைஷ்ணர்கள் போற்றும் கிருஷ்ணனிடம் புல் லாங்குழ லும், சைவர்கள் போற்றும் சிவனிடம் சங்கும், சரஸ்வதியிடம் வீணையும் இருப் பதன் மூலம் இவ்விதமான இசைக்கருவி களில் தெய்வத் தன்மையைக் கண்டு அவற்றை வணங்கி வருவதை இந்துக்களி டையே காணமுடிகிறது.
தேவலோகப் பாடகர்களின் தலை வராக மதிக்கப்படும் நாரதரும்,மகதி என் னும் வீணையை உடையவராகச் சித்திரிக் கப்பட்டுள்ளார். கின்னரர் எனப்படு வோர் தேவாம்சம் பொருந்திய இசை வாணர்களாகவே வருணிக்கப்பட்டுள்ள ତପଃf [] ,
ஓவியக் கலை
சங்க காலத்திலும் அதை ஒட்டிய காலப் பகுதியிலும் ஓவியக் கலையானது சமயச் சார்பான த லங்களில் அமைந் திருந்தமைக்கு இலக்கியச் சான்றினை முன்னரே பார்த்தோம். கண்ணுற்காணுந் தன்மை பெற்று விளங்கும் வகையில் அடங்குவனவற்றுள் இனி நுழைவோம்.
பெளத்த மத சம்பந்தமான ஒவியங் களை அஜந்தாக் குகைக் கோயிலில் காண லாம். புத்தரின் வரலாறு சம்பந்தமான நிகழ்ச்சிகளைக் சித்திரிக்கும் இச்சித்திரங் களை, பெளத்த சமயத் துறவிகளும், தாம் பேரின்ப நிலையைப் பெறுதற்கான கருவி யாகவே தீட்டிச் சென்றனர். பிற, பெளத்த மத ஒவியங்களை, கார்வி,கனேரி, பாஜா, என்னும் மலை உச்சிகளிலுள்ள
2
Page 56
(ஊர்களில் அமைந்த) கோயில் களில் காணலாம் ,
மகேந்திரவர்ம பல்லவன் சமணன யிருந்தபோது வரையப்பட்ட சமண சமய சார்பான ஒவியங்களை சிற்றண்ணல் வாயில் குகைக் கோயிலில் காணலாம். காஞ்சீபுர கைலாசநாதர் கோயிலின் பிரதட்சண வீதியைச் சூழ்ந்துள்ள அறைகளில் காணப் படும் ஓவியங்களில் மகாபுருஷர், சிவனின் சோமாஸ்கந்த வடிவம் என்பன சிறப் பானதாகும் ,
மகேந்திர வர்ம பல்லவன் காலத்தன வான மாமண்டூர் குகைகளின் வெளி மண்டபத்திலும், தூண்களிலும், மாமல்ல புர ஆதிவராக மண்டபத்தில் துர்க்கை விக்கிரகத்தின் மேலுள்ள விதானத்திலும் அருகிலுள்ள தூண்களிலும் காணப்படும் ஓவியச் சின்னங்கள் இந்துமத பிணைப் புண்டு அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்.
தஞ்சாவூர் பிருகதீசுவரர் கோயிலில் சோழர் காலத்தையும், நாயக்கர் காலத் தையும் சேர்ந்தவையான இரண்டடுக்கு ஒவியங்களில் இந்துமத இணைப்பைக் காண லாம். சிவனுேடு தொடர்பான சுந்தர ரின் வரலாற்றே வியம் குறிப்பிடத்தக்கது.
விஜயநகரகால ஒ வி ய ங் க ஞ ள், ‘ஹம்பே'யில் உள்ள விருபாட்சகர் கோயி லில் காணப்படும் பெரிய ஆச்சாரியார் ஒவியமும், லேபாட்சியில் லேபாட்சிக் கோயிலில் உள் மண்டபக் கூரை உட்புறத் தில் காணப்படும் வீரபத்திரர், சிவன் ஆகியோரினதும், இராமாயண சிவபுரா ணங்களில் உள்ள நிகழ்ச்சியைச் சித்திரிக் கின்றதுமான ஒவியங்களும், தாடுபத்திரி யில் உள்ள வைணவ ஒவியமும், சோமப் பள்ளி, காஞ்சீபுர வரதராஜக் கோயில் போன்றவற்றில் காணப்படும் ஒவியங்களை யும் குறிப்பிடலாம். மதுரை மீனட்சி திருக்கல்யாணம் அட்டதிக்கு விஜயம் போன்ற ஒவியங்கள் சிறப்பானதாகும்.
பொதுவாக, கோயில்களில் காணப் படும் திரைகளில் தெய்வங்களை ஒவிய மாக வடித்திருப்பதைக் காணலாம்.
இவ்வாறமைத்த ஓவியக் கலையை ஆராயு மிடத்து, மக்கள், தாம் அகக்கண்ணுல் காணும் இறைவனுக்கு வடிவு கொடுக்க வும், அதனடிப்படையில் ஏற்படும் இறை வழிபாட்டிற்கும் ஓவியக் கலையானது பெரும் துணை நின்றமையைக் காணலாம்
ஆடற் கலை
உள்ளத்தில் உணர்ச்சிகளையும் கருத் துக்களையும் உடற் கூறுகள் வாயிலாக பிறர்க்கு அறியப்படுத்துவதே ஆடற்கலை யின் நோக்கமெனக் கூறுமிடத்து இக்கலை யானது சமயத்துடன் பின்னப்பட்டி ருப்பதை உய்த்துணரலாம்.
இந்திய நாட்டியத்திற்கு பிறநாடுகளி லில்லாத உயர்ந்த ஆன்மிக மதிப்பும் தத் துவக் கருத்தும் அமைந்துள்ளது. நடராசக் கடவுளே நாட்டியத் தலைவர் என்றும் அவரிடமிருந்தே நாட்டியக் கலை தோன்றியதென்ற கருத்து நிலவிவருவ தைக் காணலாம்.
இந்திய நாட்டியத்துள் தலைமையான தெனக் கூறப்படும் பரதநாட்டியமானது தெய்வத்தை வழிபடும் வழிகளுள் ஒன்ரு யிருக்கின்றது. அறம், பொருள் இன்பம், வீடு என்னும் பேறுகளை நல்குவதாயும் நால் வேதத்தின் உள்ளடக்கமாயும் பரத நாட்டியம் வர்ணிக்கப் படுகின்றது.
சிவனின் நடனமாகிய தாண்டவம், தண்டு என்னும் சிவகணத்தவன் மூலமாக சிவனுல் அருளப்பட்டதெனப்படுகிறது. கோயில்களில் நடனங்கள் நிகழந்து வந்த மைக்கு பல கல்வெட்டுச் சான்றுகளுள. தளிச்சேரிப் பெண்டுகள், பதியிலார் தேவ ரடியார், இடபத்தளியிலார், எனப் பெயர் கொண்ட மங்கையர்கள் செய்து வந்த கோயிற்றிருத் தொண்டுகளில் நாட்டிய மும் ஒன்றகும். கல்வெட்டுகளில் இவ்வ கையானேர் தளிக்கூத்திகள் எனப்படுகின் றனர்.
சோழ ர் காலத் தில் சைவத்தை வளர்க்கும் பணியில் மன்னரும் மக்களும் கோயில் திருவிழாக்களில் ஆடுவோர்க்கு
Page 57
நிலம் கொடுத்துதவினர். திருவாவடு -
துறை கோயிலில் ‘நாநாவித நடனசாலை’ என ஓர் மண்டபம் இருந்திருக்கிறது. பரத நாட்டியத்தில் நூற்றைந்து முத்திரைகள் சிவன் ஆடினரென்பர். சிவன், முயலக னைக் கொன்று உடல் மீது நின்ரு டியது புஜங்க நடனமென்பர்.
சிதம்பரம் கோயில் நிருத்திய சபை யில் சிவன் ஆடிய பலவிதமான நடன வகைச் சிற்பங்களைக் காணலாம். நான்கு கோபுரங்களிலும் பல வகை நாட்டிய சிற் பங்களைக் காணலாம். தஞ்சை பெரிய கோயிலில் சிவனின் தாண்டவ நிலைகளை விளக்கி நிற்கும் சிற்பத்தைக் காணலாம்.
சென்னை பொருட்காட்சி சாலையில் உள்ள நடராஜ சிற்பத்தில் சிவனின் தாண் டவ நிலைகளைக் காணலாம். சிவனின், ஐந் தொழில்களையும் இந்நிலை காட்டுவது பற் றியே,
*தோற்றம் துடியதனில் தோயும்திதி
அமைப்பில் சாற்றிடும் அங்கியிலே சங்காரம் - ஊற்றமா ஊன்று மலர்பதத்தில் உற்ற திரோதம் முத்தி நான்ற மலர்பதத்தே நாடு’
என்னும் பாவும் எழுந்தது. கி. பி.
இரண்டாம் நூற்றண்டு முதல் கலைத்து றையில் சமயக் கொள்கைகளும் தத்துவங் களும் புகவே சமயம் வகுத்த முறையில் இறையுருவங்கள் வடிக்கப்பட்டமைக்கு இந்த நடராசர் வடிவம் சிறந்த எடுத்துக் காட்டாகும்.
கிருஷ்ணன் கோபிகைகள் மத்தியிலி ருக்க கோபிகைகள் நாட்டியம் ஆடுவதாய் வைஷ்ணவ இலக்கியங்களில் மிளிர்வதை இன்னும் பல தலங்களில் காணமுடிகிறது.
வானுலக நாட்டிய ந ங் ைக களி லொருத்தியாக ஊர்வசி கூறப்படுவதை புராணங்கள் சித்திரிக்கின்றன. இவைய னைத்தையும் பார்க்கில் ஆடற்கலையானது இறையம்சமாகவே பண்டு முதல் வழங்கி வருவதைக் காணமுடிகிறது.
கட்டடச் சிற்பக் கலை
சமய வாழ்க்கைக்கு கோயில் வழிபாடு முக்கியமாகும். இறை வழிபாட்டின் முக் கிய அம்சமாக கோயில்கள் மிளிர்கின்றன. இதனடிப்படையில் கடவுளர்க்கும், சம யச் சான்ருேர்களுக்கும் உருவமைத்து வழிபடுகின்றனர் பல் மதத்தவரும். இந் துக் கோயில்களின் அமைப்பு சமய விதிக ளுக் கமையவே ஏற்படுத்தப்படுகின்றது.
பல்லவர் காலம்: தமிழகத்தில் ஓவியக் கலையைப் போன்றே கட்டடச் சிற்பக் கலை யின் வரலாறும் பல்லவ ஆட்சியுடன் ஆரம் பிக்கின்றது. தென்னிந்திய கட்டடக் கலை யின் சிறப்பான நிலையை பல்லவர் காலத் திலும் காணமுடிகிறது. பல்லவ ஆலயங்க ளிலேதான் முதன் முதலாக நாம் திரா விடக் கலைப்பண்பைக் காண முடிகிறது. காஞ்சீபுரத்திலுள்ள தலத்திலும் மாமல் லபுரத்துக் கற்குடைவுக் கோயில்களிலும் இப்பண்பைக் காணலாம்.
சோழர் காலம்: பல்லவரின் பின் அவர்களி னிடத்தில் சோழர்கள் திராவிடச் சிற்பக் கலையை வளர்த்து அதனை முதிர்ச்சியடை யச் செய்த விடத்தும் அங்கு சமயத்தின் இணைப்பிலேயே இத்தகைய மேம் பட்ட நிலையைக் காண முடிகிறது.
சோழர்களின் ஆரம்பப் பணிக்குதா ரணமாக திருத்தங்களி கங்கரேஸ்வரர் ஆலயம், புதுக்கோட்டை விஜயாலய ஆல யம், கொடும்பாளூர் திரிமூர்த்திகள் ஆல யம் என்பன விளங்குகின்றன.
பராந்தக சோழன்,காலத்தைய திருச் சிராப்பள்ளி சிறீரங்கநாதர் ஆலய விமா னம், ஆரம்ப பணியில் எழுந்ததாகும். கி. பி. 850- 1050 வரை ஆண்ட தஞ்சைச் சோழ ர் க ளே விமானங்களை உடைய மூலஸ்தானங்களுடன் கூடிய கோயில்களை நிறுவினர். சிதம்பரம், திருவண்ணுமலை போன்ற இடங்களிலமைந்த பெரிய கோபு ரங்களை பிற்காலச் சோழர் நிறுவினர்.
கட்டடச் சிற்பக் கலையின் மேன்மை யான, இராச ராச சோழன் காலத்தில்
Page 58
சிவனுக்கு பிரமாண்டமான கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டன. அடியிலிருந்து நுனி வரை மிக நுணுக்கமான வேலைப்பாடுகளை யுடைய சிற்பங்களைக் கொண்ட நூற்றித் தொண்ணுாறு அடி உயரமான, நிழல் நிலத்தில் விழாத கோபுரத்தை உடைய தாய் பிருகதீஸ்வரர் ஆலயம் எழுப்பப் பட்டது.
கங்கை கொண்ட சோழ புரத்திலும், பல அடுக்குகளை உடையதாய் கும்பகோ ணத்திலும் ஆலயங்கள் எழுப்பப்பட்டன. சோழர்கள் சமய வளர்ச்சிக்காக கோயில் களின் முக்கியத்துவத்தை உ ண ர் ந் து புதிய கோயில்களை எழுப்பியதோடு, சிதம் பரம் நடராசர் ஆலயம், திருவாரூர் தியா கராஜர் ஆலயம், திருவண்ணுமலை அருணு சலர் ஆலயம், ஜம்பு கேஸ்வரம் ஆலயம், என்பனவற்றை பழுது நீக்கி புதுப்பித்த னர். இவர்கள் காலத்தில் ஏற்பட்ட சமய மலர்ச்சியினுல் வெண்கலத் திருவுருவங் கள் பெரு வாரியாக வார்க்கப்பட்டன. தஞ்சை பிருகதீஸ்வரர் ஆலயத்தில் உள்ள சிவன், பார்வதி என்பவரின் உருவங்கள் சிறப்புடையன. கங்கை கொண்ட சோழ புர ஆலயத்திலும் இவ்வாறமைந்த சிற் பங்களைக் காணலாம்.
சோழர்கள் ஈழத்தில் பொலநறுவை யில் சிவாலயங்களைக் கட்டிய போது நட ராசர், சிவன், பார்வதி, சூரியன், நந்தி, அப்பர், சுந்தரர், சம்பந்தர், மாணிக்கவா சகர்,என்னும் விக்கிரகங்களை தாபித்தனர்.
இந்துமத புண்ணிய தலங்களான ரிஷி
கேசம், காசி, திருப்பதி, புவனேசுரம், கா ஞ் சி புர ம் சிறீரங்கம் சிதம்பரம், மதுரை, இராமேசுவரம் என்னும் இடங்க ளிலமைந்த கோயில்களுடன் பெரிய குளங் கள், மடப்பள்ளிகள், சாந்திமண்டபங்க ளும் காணப்படுகின்றன.
விஜய நகர காலத்திலெழுந்த கோயில் கள் அலங்காரம் மிக்கவை என்பதற்கு வேலூர் போன்ற இ. ங்ளிலமைந்த தலங் களைக் குறிப்பிடலாம்.
ஜைனர்கள், பொத்தர்கள் போன்றே இந்துக்களும் கற்குடைவுக் கோயில்களை
4.
5
அமைத்தனர், காராபுரி குகைகள், தக்கன எல்லோராக் குகைகள், மாமல்லபுரத்துக் கல் இரதங்கள் குறிப்பிடத்தக்கன.
பெளத்த மத வளர்ச்சியில் விகாரை கள்,தகோபாக்கள், தூபிகள் முக்கிய பங் கெடுத்துள்ளன. சாஞ்சி, பர்ஹ"த், அம ராவதி, நாகார்ஜ"ன கொண்ட, என்னுமி டங்களிலமைந்தவற்றைக் குறிப்பிடலாம். ஈழத்தில் பொல் லநறுவை, அனுரதபுரம், என்னுமிடங்களை குறிப்பிடலாம்.
ஜைன மதமும் கட்டச்சிற்பத் தோடு தொடர்பாயமைந்ததற்கு லோம ரிஷிக் குகை, கண்டகிரி, உதயகிரிக் குகை
கள் உதாரணங்களாய் அமையும்.
இந்து சமயத்தின் சிறப்பா கால மென, பல்லவ, சோழகாலங்களைக் குறிப் பிடுமிடத்து, சிறப்பாக, கட்டடக் சிற்பக் கலையினல் மேம்பட்டுப் பெருகிய தலங்க ளுக்கும் அதிமுக்கிய பங்குண்டு. இதனைப் பார்க்கின், கட்டடச் சிற்பக்கலை, சமயத் துடன் இணைந்து நின்றமை தெளிவாகும்.
நாடகக் கலே
மக்களிடையே கருத்துக்களைப் பரப்பு வதற்கு நாடகக் கலையானது சிறந்த சாதனமாகும். இத்தகைய தன்மை நாட கக் கலையும் சமயமும் இணைய வழி வகுக் கின்றது. தெய்வத் தொடர்பானதாய் நாடகக் கலை ஒரு காலத்தில் கருதப்பட்டு வந்துள்ளது.
புராணக் கதைகளைத் தழுவியதாய் நாடகங்கள் நடைபெற்று வந்ததற்கு சான்றுண்டு. திருவல்லீசுவரம், திருக்கழுக் குன்றம் கோயில் கல்வெட்டுகள் மூலம் நாடகக் கலை பற்றிய செய்தி அறிய முடி கிறது. அருணசல கவிராயரின் இராம நாடகம், இராமச்சந்திர கவிராயரின் இர ணிய சம்மார நாடகம், உத்தர ராமா யண நாடகம், மார்க்கண்டேயர் நாடாம் என்பன குறிப்பிடத்தக்கதாகும். நந்த னர் சரிதமும் சமய சார்புடையதாய் இன்று நடிக்கப் பட்டு வருகிறது. பல அழ கிய இசை, நிருத்திய, குறவஞ்சி ந்ாடகங்
Page 59
கள் சமய சார்புடையதாய் அமைந்து இவற்றில் சில கோயில்கள் உற்சவங்களில் நடிக்கப்பட்டு வருகின்றன.
இன்றும், புராணக் கதைகளைத் தழுவி பல நாடகங்கள் நடிக்கப்பட்டும் எழுத் தில் வடிக்கப்பட்டும் வருவதைக் காண லாம். சமய வாழ்க்கைக்கு நாடகம் துணை புரிவதினுல் நாடகக் கலை சமயத்தோடு தொடர்பானதாய்க் கருதப்படுகிறது.
இவ்வாருகக் கலைகளை நாம் அணுகி நுணுகிப் பார்க்குமிடத்து அவை சமயத் தின் வளர்ச்சியில் பெரும் பங்கெடுத்து அத்தொடர்பினல் தானும் மேம்பட்டு ஒன்றின் வளர்ச்சியில் மற்றது துணை நிற் பதைக் காணலாம்.
ஒற்றுமைப்பாடும் கலைகளும்
நாடு விட்டுநாடு சமயம் பரவுவதற் கும் கலைகள் துணை நின்றன. சமய அடிப்ப டையில் நாடுகளிடையே நல்லுறவு நிகழ் வதற்கும் கலைகள் ஓரளவாவது துணை நின்றதெனக் கூறுதல் பொருந்தும்.
ஒரு நாட்டின், தனித்தன்மை பெற்ற
கலையம்சங்களுடன் அமையப்பெற்ற சமய மானது பிற நாடுகளிலும் பரப்பப்பட்ட போது அதே அம்சங்கள் அங்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. இத்தன்மையினல், பல நாடுகளிடையேயுமுள்ள ஒரே சமயத் திடை ஒரு ஒற்றுமைப்பாடு ஏற்பட முடிந் திது.
பாரதத்தில் நாலந்தாவிலுள்ள புத்த ரின் சிற்ப வடிவம் போன்றே சயாம் நாட் டுச் சிற்பமும் காணப்படுகிறது. பல்லவர் காலத்திலெழுந்த நந்தி, மற்றும் மாமல்ல புர சிற்பங்களின் சாயலை ஜாவா நாட்டுச் சிற்பங்கள் கொண்டுள்ளன.
ஈழத்தில் பொல் லநறுவை, அநுரத புரம் போன்ற இடங்களுக்குரிய சந்திர வட்டக் கற்கள், சாதவாகனரின் சந்திர வட்டக் கற்களின் சாயலை ஒத்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சோழ, பாண்டியர் களின் இந்திய நாட்டுச் சைவக் கோயில் களின் சாயலை பொல்லநறுவையிலுள்ள
இரு கோயில்களிலும் காணமுடிகிறது.
5
அஜந்தாக் குகையிலமைந்த ஒவிய மாதர் களின் சாயலை நாம் ஈழத்து சிகிரியாக் குன்றிலுள்ள ஓவியமாதர்களிடம் காண முடிகிறது.
காந்தார முறையிலான பெளத் த தூபிகளை நாம் ஆப்கானிஸ்தானில் காண முடிகிறது. திபெத் நாட்டு பெளத்த கட் டடச் சிற்பத்திலும் ஒவியத்திலும் இந் திய நாட்டுச் செல்வாக்கை காணலாம். ஜாவாவில் போரா புதூரில் குப்த கால பெளத்தக் கலைகளின் செ ல் வாக் ைகக் கான லாம் .
கம்போடியாவில் உள்ள 'ஆங்கோர் வாட்' என்னும் உலகப் புகழ்பெற்ற வைணவக் கோயிலானது, இந்தியக் கலை யின் விளைவான கெமர் கலையின் உச்ச நிலை யாகக் கொள்ளப்படுகிறது. மலாயா தீப கற்ப வட்டாரங்களில் எடுக்கப் பட்ட பெளத்த, இந்து சிற்பங்களில் பால, பல் லவக் கலைகளின் செல்வாக்கைக் காணமுடி கிறது. பல்லவ கால இந்து மத செல்வாக் கிற்கு 'தக்குவா-பா' என்னும் பகுதி மலாயாவில் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும். ஜாவாவில், பாரத, இராமாயண நாடகங் கள் நிகழ்வதைக் காணலாம். இவற்றைத் திரட்டிக்கூறுமிடத்து,வெளிநாடுகளில் இந் திய சமயங்கள் பரவியபோது அ ைவ சார்ந்த கலைகளும் உடன் சென்று நாடுக ளிடையே ஓர் ஒற்றுமைப்பாட்டை ஏற்ப டுத்த உதவிற்றென லாம்.
காலப் போக்கில் கலைகள்:
சமயம், கலைகள் இரண்டின் தொடர் பிற்கும், சமய வளர்ச்சிக்கேற்றபடி கலை மு ைற களிலும் மாற்றமேற்பட்டமை சிறந்த சான்ற கும். ஆன்மிகக் கருத்தை சடப்பொருட்கள் மூலம் புலப்படுத்து இந்தியக் கலையின் தத்துவமாகும், இத்தத் துவம், குப்தர் காலத்திற்கு முன் முற்றுப் பெறவில்லை.
தமது கலைப்பணிகளில் இயற்கையை உள்ளவாறு காட்டுவதை முக்கியமாகக்
கொண்டதற்கு சார்நாத் சிற்ப வேலை
Page 60
சிறந்த எடுத்துக்காட்டாகும்’ ஆனல் குப்த காலத்தில் மேம்பட்ட சமயத் தத்துவக் கருத்தினுல் அவைகளின் செல்வாக்கு கலை யுலகில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தின. இத னுல் இக்காலத்தில் மனித உறுப்புகள், இயற்கையில் காணும் அழகிய பொருட்க
ளின் அமைப்பில் அமைக்கப்பட்டன.
சடங்குகளும் விழாக்களும் பெரு கவே அவற்றிக் கேற்ப கட்டடத்தின் அமைப்புகளும் பெருகி வந்திருப்பதை, பல்லவ காலத்தின் பின் எழுந்த கோயில் களில் காணமுடிகிறது.
துறவிகள் பெருக மதங்களின் வள ர்ச்சியால் பெரிய மடங்களும் சைனியங்க ளும் அமைக்கப்பட்டன.
பேரரசுகளின் உச்ச நிலை எனப்படு மிடத்து ஆங்கே கலைகளின் மேன்மையான நிலையினையும் காணலாம். இவ்வாறு கலை கள் மிளிர்ந்தமைக்கு சமயமே துணை நின் றன. குப்த காலத்தில் பெளத்த மத செல் வாக்கில் கலைகள் மிளிர்ந்தமை குப்த அர சுக்கு சிறப்பை நல்கியது. பல்லவ சோழ காலங்களில் இந்துமத செ ல் வா க் கில் இசை, கட்டடக் சிற்பம் போன்ற கலைகள் மிளிர்ந்தமை பல்லவ, சோழ அரசுகளுக்கு மேன்மையை அளித்தது.
தமது அரசின் சிறப்புக்கு மேன்மைக் கலைகளை அழியாது காக்க வேண்டி விஜய நகர அரசுக் காலத்தில், சிதைந்திருந்த கோயில்களுக்கு புத்தொளி அளித்தனர். இவ்வாருக அரசுகள், தமது மேன்மை நிலைக்காக, அவ்வக் காலங்களில் செல் வாக் குற்ற சமயங்களை ஒட்டி கலைத்து றையிலும் ஈடுபட்டன.
கலைக் கோயிலும் பாதிப்பும்:
சமயப் பொறை நிலவிய காலங்களில் சமய சார்பான கலேகள் எவ்வித பாதிப் பும் ஏற்படா வண்ணம் சிறப்புற்று விளங் கின. சமயப்பொறையற்ற காலங்களில் கலைத்துறைகளில் பெரும் பாதிப் பேற்படு வதைக் காண முடிகிறது.
மன்னனின் மதம் மக்களின் மதத் திற்கு மாரு யமைந்த காலங்களில் கலைத்
துறையில் ஏற்பட்ட பாதிப்புக்கு சமயமே காரணமாயமைந்தது.
அடிமை வம்ச மன்னனன இல் தூத் மிஷ் உச்சயினியில் புகழ் பெற்று விளங் கிய காளி கோயிலை அழித்தான். பிரோஸ் துக்லுக் காலத்திலும் சில இந்துக் கோயில் கள் இடிக்கப்பட்டு பதிலாக மசூதிகள் கட்டப்பட்டதைக் காணலாம்.
இந்துக்களு க் கெதி ரா ன த ன து கொள்கையினல் ஒளரங்கசீப், காசி விசுவ நாத கோயிலைச் சிதைத்து மசூதியைக் கட் டினன். இவ்வாறே வடமதுரை, சோம நாதபுரம் கோயில்கள் சமயப் பொறை யற்ற காலங்ககளில் பாதிப்படைந்தன. நாயக்கர் காலத்தில் எழுந்த தல புராணங் கள் மூலம், பிறசமய எதிர்ப்பினுல் சிதை வுண்ட கோயில்கள் பற்றிய விபரங்களை அறியமுடிகிறது.
ஈழத்தில், முனிஸ் வரம், திருக்கோணே ஸ்வரம், திருக்கேதீஸ்வரம் போன்ற தலங் களும் இவ்வாரு ன பாதிப்பை அன் டந்தன மேற்கத்தியரினல். மகாசேனன் காலத்தில் பல இந்து தேவாலயங்கள் இடிக்கப்பட்டு அவற்றில் பொத்த விகாரைகள் கட்டப் பட்டன.
இவ்வாரு ன மதிப்பு ஏற்படும் போது, கலைச் சின்னங்களென அவற்றை பாராமு கத்துடன் நில்லாது தம் சமயத்திற்கே ஏற்பட்ட எதிர்ப்பெனக் கண்டு, அவ்வ கையான அட்டூழியங்களைச் செய்த ஆட்சி யாளர்க்கு எதிராக எழுந்ததன் மூலமே, கலைச்சின்னங்கள் சமயத்துடன் பூண்டி ருந்த இணைப்பின் தன்மையை அறியலாம்:
'கலைகள் சிற்றின்ப நுகர்ச்சிக்காக அமைந்தனவல்ல. ஐம்பொறிகளும் சிற் றின் பத்தில் மூழ்காது இறைவன் நெறியிற் சென்று பேரின்ப வயமாய் நிற்றலே கலை களால் நாம் அடையும் பயன்’- இக் கூற்று சமயமும் கலைகளும் இணைந்து நிற் கும் சிறப்புத் தன்மையை நன்கு தெளிவு படுத்துவதாகும் ,
47
Page 61
“JFIDu lepůD 2
kులులులు* எஸ். கை
உளவியல் மிக வும் அண்மையில் தோன்றி வளர்ந்த இயலாகும். மனித சமூகத்திலுள்ள சகல துறைகளிலும் அது இன்று வளர்ந்து பரவிவிட்டது. உளவியல் என்பது மனிதனுடைய உள நடவடிக்கை கட்கும் மன இயக்கங்களுக்கும் உள்ள தொடர்புகளை ஆராயும் இயலேயாகும். சமயம் என்பது மனிதனுடைய மனதின் ஒரு அனுபவமே. அறம், ஒழுக்கம் என்பன எங்ங்னம் மனதால் உணரப்படுகின்றதோ அங்ங்னமே சமயமும் மனதால் உணரப் படுகின்றது. சமயத்தின் அனுபவங்கள் எல்லாம் மனிதனுடைய புற நடவடிக்கை களால் புலப்படுத்தப்படுகின்றன. சமயத் திற்கும் அதன் உறைவிடமாகிய உள்ளத் திற்கும் இயல்பான தொடர்பு உண்டு. அறிவு நோக்கு அற்ற உணர்வே முழுது மான நம்பிக்கைகளின் அ டி ப் படை யிலேயே இதுவரை காலமும் சமயமும் வளர்ந்து வந்துள்ளது. இன்று விஞ்ஞான வளர்ச்சியினல் மனிதனுடைய அறிவில் வளர்ச்சி ஏற்பட்டுள்ளது. காரணகாரிய ஆராய்ச்சி வளர்ந்து வருகின்றது. இக்கார ணத்தினுல் நம்பிக்கையின் அடிப்படை யிலேயே இதுவரை காலமும் வளர்ந்து வந்த சமயத்தில் நுண்ணுய்வுகள் தோன்றி யுள்ளன. சமயத் தோற்றம், வளர்ச்சி மாறுதல் முதலிய வற்றிற்கும் சமய சம் பந்தமான மனிதனின் புற நடவடிக்கை கட்கும் உள்ள உளரீதியான காரணங்களை ஆராய்வது உளவியலின் பாற்படுகின்றது. இத்துறை உளவியலில் சமய உளவியல் என்னும் கிளையாக வளர்ந்துள்ளது.
தத்துவத்திற்கும் சமயத்திற்கும் நெருங்கிய தொடர்புண்டு. முன்னர் தத் துவத்தின் ஒரு பகுதியாகவே உளவியல் இருந்தது. ஆனல், இன்று அது தத்துவத் தினின்றும் பிரிந்து வேறுபட்ட ஒரு தனித்
48
உளவியலும்'
கசிங்கம் *ఆశిలలు ఆల4
துறையாக வளர்ந்துவிட்டது. தத்துவமும் உளவியலும் வெவ்வேறு முறைகளில் சம யத்தை அணுகுகின்றன. த த் து வம் உண்மை எது? என்பதையே ஆராயும் ஒரு கலை. ஆகவே தத்துவம் சமயம் பற்றித் தரும் கருத்துக்கள் முடிந்த முடிபுகளல்ல. சமயத்தில் ஒரே விடயம் பற்றிய முரணு ன இரு கருத்துக்களைத் தத்துவம் கூறலாம். ஆனல் உளவியல் ஒரு அறிவியல், அதனு டைய முடிபுகள் யாவும் தீர்க்கமான முடி புகள். தத்துவம் சமயம் பற்றிக் (வேறு எது பற்றிக் கூறும் போதும்) கூறும் கருத் துக்கள் என்றும் தர்க்கத்திற்கு உட்பட்ட னவாகவே இருக்கும். ஆனல், உளவியல் கூறும் கருத்துக்கள் முடிபானவையாகும். அது கண்ணுக்குப் புலணுகும் சில புற நட வடிக்கைகளை அ டி ப் படை யா க க் கொண்டே சமயத்தை ஆராயும்.
சமயம், அதன் தோற்றம், நிலைபேறு முதலியன பற்றி உள தத்துவ ரீதியாக உளவியல் வல்லுனர்கள் கூறும் கருத்துக் கள் நோக்கத் தக்கன. இவ்விடயத்தில் உளவியலார் கூறும் கருத்துக்கள் ஒன்றிற் கொன்று வேறுபட்டனவாக இருக்கின் றன. அவற்றை நோக்குவோம்.
ஹேபார்ட் ஸ்பென்ஸர் (Herbert Spencer) என்ற உளவியல் அறிஞர் 'இறந் தாருக்கு சாந்தி செய்யவும், கருதுகோள் களின் அடிப்படையில் மனிதன் கொண்டி ருக்கும் சில உண்மைகளை நிலைநாட்டவுமே சமயம் தோன்றியது, நிலைத்திருக்கின்றது எனக் கூறுகிறர் (Frager) என்பார் அது(சம யம்) மனிதனல், தனக்கு மேம்பட்டதாக வும் தனக்கு தீங்கு செய்பனவாகவும் இரு குக்ம் சில சக்தி கண்ணுக்குப் புலனுகாத சக்தி கட்கு செய்யும் சாந்தி எனக் கூறுகி ரு T.
Page 62
மேற்கூறிய ஆசிரியர்களின் கருத்துக் கள் பூரணமாக அமைய வுல்லை. உள்ளத் தின் இயக்கங்கட்கும் சமயத்திற்கும் உள்ள தொடர்பை சரிவர ஆராய்ந்து கூறுபவையாக அமையவில்லை. அவற்றில் தத்துவச் சாயலே அதிகமாகக் காணப்படு கின்றது. சமயம், அதன் தோற்றம், நிலை பேறு பற்றி இவ் வாசிரியர்கள் கூறும் கருத் தைவிட கார்ல் யங் (Carl Jung) சிக்மன்ட் LG UT IT uiùG (Sigmond Freud) egji SâULI 22 GMT வியலறிஞர்கள் கூறும் கருத்துக்கள் எவ் வளவோ முன்னேற்றமுடையதாகவும் பூரணமானதாகவும் கணேப்படுகின்றது.
பிரபல உளப்பகுப்பியலறிஞரான சிக்மண்ட் பிராய்டு (Sigmond Freud) என் பவர் சமயத்தைப் பற்றிக் கூறும் கருத் துக்கள் அதி முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. சமய உணர்ச்சி மனிதர்கட்கு அவசியமா னதோ நீடித்து நிலைக்கக் கூடியதோ ஒன் றல்ல என்ற அடிப்படையிலேயே சிக் மண்ட் பிராய்டு தமது கருத்தை அமைக் Scop it. '' LIT 31 fig, di) (Sex urge) LD Goiás வாழ்க்கையின் சகல அம்சங்களிலும் முக் கியத்துவம் வாய்ந்தவை அதனல், வரும் தீய விளைவைத் தடுப்பதற்காக மக்கள் ஒழுக்கங்களையும் நெறிமுறைகளையும் ஏற் படுத்தினர். இதுவே, சமயம் எனப்படு கின்றது.' என்கிருர் சிக்மண்ட் பிராய்டு எல்லாச் சமயங்களும் பாலுணர்ச்சியைத் துறக்க வேண்டும் என வற்புறுத்துகின் றன. இந்து சமயத்தில் அது மூலாதார மான கோட்பாடாகக் கருதப்படுகின்றது. ஆற்றல், பாது காவல், தோழமை போன்ற அகத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதே சமயம் என்று பிராய்டு மேலும் கூறுகி றர். சமய வழி பாட்டிலும், பிராத்தனையி 6) b 5/h 3 (5ś3 gJöpb (Auto Suggestion) காணப்படுகின்றது எனச் சிக் மண்ட் பிராய்டு கருதுகிருர் . வழிபாடுகளில் பல் வேறு நிலைகள் முறைகள் காணப்படு வதற்கு இதுவே காரணம் போலும். மணி தனுடைய அகத் தேவைகளில் பாதுகாப்பு (Security) என்பதே முக்கியத்துவம், அது
அறிவு முதிரும் நிலையில் மாறக் கூடிய
தென்றும், எனவே,இப்பொழுது இயற்கை யின் பூதாகார விளைவுகளான பஞ்சம்,
வெள்ளம்;நோய் போன்றவற்றிக்கு அஞ்சி சமயத்தை பின்பற்றுபவர்களிடம் அறிவு வளர்ந்து, அறிவின் பலத்தால் இயற் கையை வெல்லக் கூடிய நிலை யெய்தியதும் சமய உணர்வு குறைந்து போகும் என்றும் சிக்மண்ட் பிராய்டு துணிகிருர்,
சமயத்தை பற்றியும் அதன் தோற் றம், நிலைபேறு பற்றியும் உளப்பகுப் பியலறிஞரான கார்வ் யங் கூறுவது பிராய்டு கூறுவதிலும் பார்க்க மாறுபட்ட தாக உள்ளது. மனதில் நனவு மனதிற்கு (Concious mind) 3 p , gj' 67 687 jl jGub b. GOT østov uD 6TL i LIITS Lb (Unconcious mind) D. Gå 6IT தென்றும் அப்பகுதி அடக்கப்பட்ட இச் சைகளும், இயல்பூக்கங்களும் (lnstincts) உடையதென்றும் அவ்வியல் பூக்கங்களின் வெளிப்பாடே சமயமும் அதுபற்றிய மனித நடவடிக்கைகளும் என்கிருர் யங்,
யங் என்பவருடைய இக்கருத்தே சிறப்பான கருத்தென்று ஏற்கப்படுகின் கின்றது. பல்வித இயல்புக்கங்களின் Si L 'G3L (Collective instincts) F uo uLu உணர்ச்சியாகவும், சமய நடவடிக்கை களாகவும் வெளிப்படுகின்றன என்ற யங் கின் விளக்கம் பூரணமானது. இதன் அடிப் படையிலேயே சமய நடவடிக்கைகட்கும் உள இயக்கங்களும் உள்ள தொடர்பை ஆராய்தல் வேண்டும்.
சமயம் ஒரு கூட்டு இயல்பூக்கம் என் பதை ஆராயுமுன்னர் இயல்பூக்கம், கூட்டு இயல்பூக்கம் என்பன என்ன என்பதை விளங்கவேண்டும்.
இயல்பூக்கம் என்பது மனிதனுடைய பிறப்பிலேயே உண்டாகும் மன உந்தலா கும். அவை அனுபவத்தினலே, அறிவி ஞலோ கற்றுத் தெரிந்து கொண்டவை யல்ல. பிறப்பிலேயே அமைந்தவேகமே இயல்பூக்கமாகும். அவை இயல்பான உந் தல்களை மனித மனதில் ஏற்படுத்தி சில செயல்களைச் செய்யத் தூண்டும். நிலைவில் ம ன தி ல் அடங்கியிருக்கும் இயல்பூக் கத்தை தூண்டுவதற்கு இரண்டு அம்சங் கள் வேண்டும். ஒன்று பொருள் மற்றது கருத்து, இயல்பூக்கங்களே பற்றுக்கள்,
Page 63
ஏற்படுவதற்கு காரணமாகின்றன. இயல் பூக்கம் தூண்டப்படும்போது அது அறிவு நிலை என்றும் அதனல் உணர்ச்சி ஏற்படும் போது அது கிளர்ச்சி நிலை (Affection) என் றும் அதன் காரணமாக செயல் ஏற்படு வது இயற்றி நிலை Conation) அழைக்கப் படும். உளப்பகுப்பியல் நிபுணர்களால் வரையறுக்கப்பட்ட இயல்பூக்கங்கள் உணவு தேடல், அருவருப்பு, காதல் (பாலுந்தல்) அச்சம், வியப்பு, பாதுகாப்பு, சேர்ந்து வாழுதல், ஆணவம், பணிவு, கோபம், முறையீடு, ஆக்கல், நகை உடல் நலன் பார்த்தல் என்பனவாகும்.
மேற்கூறிய இயல் பூக்கங்கள் யாவும் தனிமங்கள். இவற்றுள் அச்சம், பாது காப்பு, பணிவு, சேர்ந்து வாழல், அறிவு வளர்த்தல் ஆகிய தனிம இயல்பூக்கங்கள்
சேர்ந்த கூட்டு இயல் பூக்கமே சமய
மாகும்.
அச்சம் என்னும் இயல்பூக்கம் எங்ங் னம் சமயத்தைத் தோற்றுவித்தது என் பதை ஆராய்வோம், இயற்கையின் விளை வாகிய வெள்ளம் , வரட்சி நோய் முதலிய விளைவுகட்கு மனிதன் அஞ்சுகிருன். இயற் கையின் இந்தக் கொடிய விளைகளால் அச்ச இயல்பூக்கம் தூண்டப்படுகின்றது. உடனே அவனுக்கு இயற்கைச் சக்தியின் பெயரில் அச்சம் கலந்த பெருமதிப்பும் பணிவும் ஏற்படுகின்றது. இது பாமர மக் களிடையே உருவப்பற்றை ஏற்படுத்தி விடும். பாமர மக்கள் சிலைகள் மரம், கல் முதலியன வற்றிற்கு இயற்கைச் சக்தியின் உருவம் கொடுத்து வணங்குகின்றனர்? அறிவு வளர்ந்தவர்களிடம் இந்த இயல் பூக்கம் அரு உருவப் பற்றை யேற்படுத்தும் இங்ங்னம் ஏற்படும் அச்சம் காரணமாகத் தான் மக்கள் தாங்கள் இயற்கை சக்தி கள்" எனக் கருது வன வற்றிற்கு அதன் ஆதரவைப் பெறும் முகமாக கொடை, பலி, விழாக்கள் முதலியன செய்கின்ற னர். இங்ங்னம், செய்யப்படும் கொடை, பலி, விழா முதலிய செயல்களுக்கு அச்ச இயல்பூக்கமே தூண்டலாகவும், அச்சம், பாதுகாப்பு, பணிவு இவை கலந்ததே அதன் உணர்ச்சி நிலையாகவும் இருக்கின்
றது. அச்ச இயல்பூக்கமே சமய உணர் விற்கும் நம்பிக்கை கட்கும் முக்கிய கார ணமாக இருக்கின்றது. ஆனல், அறிவு வளர்ந்த நிலையில் சமய நம்பிக்கைக்கு அச்ச இயல்பூக்கம் காரணமாக இருக் கின்ற முக்கியத்துவம் குறையலாம்.
மனிதனுடைய சமய நடவடிக்கைகள் அச்சம், பாதுகாப்பு, பணிவு இவை தவிர்ந்த ஏனைய இயல்பூக்கத்தின் விளைவு களையும் கொண்டதாக இருக்கிறது. மனி தனுக்கு பிறப்பிலேயே அமைந்த ஆசை களில் (இயல்பூக்கங்களில்) சேர்ந்து வாழுதல் வேண்டுமென்ற ஆசையும் ஒன் ருகும். இதன் விளைவை சமயத்திலும் காணலாம். மத சம்பந்தமான சடங்குகள் விழாக்கள் நடைபெறுதற்கு இந்த இயல் பூக்கமும் இதனுல் ஏற்படும் கூட்ட உணர்ச்சியுமே காரணமாகும். எனவே, சமயம் என்பது அச்சம், பாதுகாப்பு, பணிவு, சேர்ந்து வாழல் ஆகிய இயல்பூக் கங்களால் ஏற்பட்ட உணர்ச்சி என்பதும் அந்த உணர்ச்சியால் சமய நடவடிக்கை கள் என்ற பெயரில் நடப்பன யாவும் இ ய ல பூ க் க ங் களின் தன்மையையே வெளிக்காட்டுவனவாகவும் உள்ளன என் பது தெளிவாகின்றது. அறிவு வளர்ந்த சான்றேர்களிடத்து இந்த இயல்பூக்கங் கள் அறிவு, அன்பு, ஆக்கம் முதலியனவாக மாறி உண்மை ஆராய்வு, அன்பு செய்தல் தொண்டு செய்தல், முதலிய போற்றக் கூடிய புற விளைவுகளை உண்டாக்கும் சம யம் ஒரு இயல்பூக்கமாகின் (பிறப்பிலேயே அமைந்த உந்தலாயின்) அது எல்லோரிட மும் ஒரே மாதிரியாக அமைந்திருக்க வேண்டுமெனச் சிலர் கருதுகின்றனர். இதனல் சமயம் ஒரு இயல்பூக்கம் என்ற கருத்து விவாதத்திற்குரியதாகின்றது. சிலர் அதை ஏற்க மறுக்கின்றனர். ஆனல், அதற்கு சமாதானம் கூறுவோர் சமயம் இயல்பூக்கமாயினும் அதன் புறவிளைவுகள் அறிவு நிலை, சூழ்நிலை இவற்றின் தாக்கல் கட்கு உட்படுவதால் வேறுபடுகின்ற தென்றும் சமய உணர்விலேயே சூழ்நிலை ஆகியவற்றின் தாக்கல்கள் உண்டாகி ஒன் றை யொ ன்று வேறுபடுத்துகின்ற தென்றும் இயம்புகின்றனர்.
Page 64
சமயத்தின் இன்றைய நிலை அறிவு விஞ்ஞான வளர்ச்சி, அறிவு வளர்ச்சி காரணமாக ஏற்பட்ட மினிதனுடை அக வ ள ர் ச் சி யி ன ல் தாக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, இந்த அக மாற்றத்தினடிப்படை யில் இன்றைய சமயத்தை நோக்குவதும் அவசியமாகும்.
இயற்கையின் விளைகளுக்கு அஞ்சியே சமயத்தைப் பின்பற்றி வந்த மனிதன் இன்று அறிவு வளர்ந்த நிலையில் இயற் கையை வென்று அச்சத்தை ஒழித்து வரு கின்ரு ன். எனவே, சமய உணர்வு இன் றைய மனிதனிடம் குறைந்தே காணப்படு கிறது. ஆனல், இயற்கையை பூரணமாக வெல்லுவது முடியாது. இன்று குறைந்து காணப்படும் சமய நம்பிக்கை, பெரு வெள்ளமோ, யுத்தமோ, ஏ ற் ப ட் டு கொடூர விளைவுகள் உண்டாகும் காலத் தில் மீண்டும் மக்களிடம் பெருகும். மனி தன் உலகத்தில் இருக்கும் வரை அவனி டம் சம ப தம்பிக்கை இருக்கும். அது கால மாற்றம், சூழ்நிலை, இயற்கை விளைவுகள் இவற்றிற்கேற்ப கூடியும் குறைந்தும் அமையும்.
இன்று சமயம் தனது அடிநிலையினின் றும் (அடிப்படை அம்சங்களினின்றும்) விலகி வருகின்றது. சிந்தனையும், அறிவும் வளர்ந்த மனிதனுக்காகவே அவனுடைய செய்கை யாகவே அது அங்கனம் தனது அடிப்படை அம்சங்களினின்றும் விலகி வருகின்றது. சமயம் இங்ஙனம் பழைய அடிநிலைகளினின்றும் நீங்கி காலத்திற்கும் மனிதனுடைய அறிவு வளர்ச்சிக்கும் ஏற்ற புதிய அம்சங்களுடன் வளரும் என உள வியலார் எதிர்பார்க்கின்றனர். இனி உரு வாகப் போகும் புதிய சமயத்தில் அதை நம்புவதற்கான மனநிலைகளும் உணர் வதற்கான மன இயக்கங்களும் வேறு படும். மதக் கிரியைகள் கோட்பாடுகள் முதலியன முன்னைய முக்கியத் துவத்தைப் பெற்றிருக்கமாட்டா. முன்னர் மனிதனி டம் சமய உணர்வு, ஏற்படுவற்கும், அதன் காரணமாக சமய நடவடிக்கை களில் அவன் இறங்குவதற்கும் ஊக்கியாக இருந்தது அச்சம் பணிவு, கூட்டுணர்ச்சி என்ற மன வெழுச்சிகளே (இயல்பூக்கங்
களே) ஆனல், அறிவு வளர்ந்த இன்றைய நவீன மனிதனிடை சமயம், அறிவு, நெறி நலன் அழகுணர்வு ஆகியன கலந்த ஒரு உயர்ந்த நிலையை அடையும். பூர்வீக மனிதனைப் போல் இன்றைய மனிதன், வெள்ளம் பஞ்சம் முதலியவற்றிற்கு அஞ்சி சமயத்தைப் பின்பற்ற மாட்டான். அவ்வளவிற்கு இன்றைய மனிதனின் அறிவுநிலை இல்லை. சமயம் வருங்காலத்தில் சமூக ஒற்றுமை, தேசீய ஒற்றுமை, உலக ஒற்றுமை ஆகியவற்றை வலியுறுத்தும் ஒரு சாதனமாக அமையக் கூடுமென இன் றைய அறிவு வளர்ந்த மனிதனின் உள்ளப் பாங்கைத் தெளிந்த உளவியலார் எதிர் பார்க்கின்றனர்.
சமயம் இன்றைய மனிதனுக்கு அவசி யமா? என அனைவரும் கேட்கின்றனர். சமயம் உள்ளத்தோடு சம்மந்தந்பட்ட தொன்ருதலால்,உளவியற்கண்கொண்டே இதை ஆராய்தல் வேண்டும். சமயம் அவ சியமாக இருந்தாலும், அவசியமாக இல் லாவிடினும் மனிதன் இருக்கும் அளவும் அவனிடம் சமய உணர்வு இருந்து கொண்டே வரும். ஆனல், அது அவசியமா
இல்லையா என்பதே ஆராயப்படவேண்டி யது. இந்த நூற்றண்டில் கனவு நிலை, அடி மனதின் நிலை போன்றவற்றை நுண்ணிய முறையில் ஆராயும் உள நூல் வல்லுனர் அது மனித உள்ளத்தில் நிலைபேறு கொண் டுவிட்டதொன்று என்பதைக் கண்டுள்ள னர். மனதின் ஆழமான நினைவற்ற பகுதி யில் சமய உணர்வு என்றும் நிலைபெற்றிக் கொண்டிருக்குமென உளவியலார் கருது கின்றனர். சமயத்தால் இடையூறுகள் ஏற்படுகின்றன என்பது உண்மையாயி லும், இடையூறுகளைத் தவிர்த்து மேலான நன்மைகளைப் பெறும் வழியை மனிதன் கற்றுக் கொண்டிருக்கிருன், தனிப்பட்ட வாழ்க்கையிலும் கூட்டு வாழ்க்கையிலும் காணப்படும் குழப்பங்களுக்கு பல வகை யான தீய உணர்வுகள் வன்மை பெற்று கோட்டமாகியதே காரண ம்ெ ன்று ம் , உயர்ந்த நோக்கத்தோடு மனதை ஒரு வழிப்படுத்தின் இக் குழப்பங்கள் நீங்கு மென்றும் அதற்கு சமயமே உறுதுணை செய்யக் கூடிய தென்றும் உளவியலார் கருதுகின்றனர்.
Page 65
4N KA K1ua un Ka-Y40 KM41010-0-0-0-"
“JF Ifu ICpůd வி
1e re-e-O-1s e-1s-1s re-1s-e-n-e-e பூரீம
சமயத்துக்கும் விஞ்ஞானத்துக்கும் இடையேயுள்ள ஒற்றுமை வேற்றுமைகளை மிகச் சுருக்கமாகக் கூறவேண்டுமானல் உலகை உலகாக, பூதப் பொருளைச் சடப் பொருளாகப் பார்ப்பது விஞ்ஞானம், உலகைக் கடவுளாக, சித்துப் பொருளா கக் காண்பது சமயம் .
விதம் விதமான நவீன சாதனங்களைக் கண்டுபிடித்துப் பெருமை கொள்ளும் விஞ்ஞான உலகம், புதிது புதிதாக ஆக்கி யவை அனைத்தும், பழமையாகிய ஒன்றி லிருந்தே உருவாகியது என்பது எல்லோ ரும் ஏற்றுக்கொண்ட உண்மை. விஞ்ஞா னிகள், உலகின் எல்லாவிதமான தோற் றத்துக்கும், இயக்கத்துக்கும், காரணம் அணுசக்தி என்று சொல்லுகிருர்கள். எத் தனையோ புதிய படைப்புகளைப் படைத்து இயற்கையை வென்றுவிட்டோம் என்று வாகைசூடும் அறிஞர்களுக்கு, அனைத்திற் கும் அடிப்படையான அணு சக்தி ஒன்றைத் தானும் புதிதாகச் சிருஷ்டிக்க முடிகிறதா? என்று கேட்க விரும்புகின்றேன். எவரா லும் ஆக்கமுடியாத அநாதியான அந்தச் சக்தி எங்கும் வியாபித் திருக்கிறது. அது தான் சர்வ வியாபகமாய் இருக்கும் (சத்உ ண் ைம யான சித்-அறிவு மயமான ஆனந்த-இன் பவடிவமான) சச்சித்தா னந்த சக்தி அதனையே நம் முன்னேர்கள் கடவுள் என்று போற்றி வழிபட்டனர். அந்தச் சக்தியின் நுணுக்கத்தன்மையை மணிவாசகர் நோக்கரிய நோக்கே நுணுக் கரிய நுண்ணுணர்வே என்று வியந்து கூறி ஞர். 'சென்றேன் றணு வாய்த் தேய்ந்து தேய்ந் தொன்ருந் திருப்பெருந்துறை யுறை சிவனே' என்று விளக்கியுள்ளார்.
தூலமாகக் கண்ணுக்குப் புலப்படாத
சக்திக்கும், சமயத்திற்கும், விஞ்ஞானத்
விஞ்ஞானமும்”
() த் சுவாமி சச்சிதானந்தாri>
Page 66
சேரும் போது வேகம் அதிகமாகும். அப் போது புலப்படுவது என்ன? கீழ் மேலாக ஒரு சோதி! அதைச் சுற்றி வட்டமாக மற்ருெரு ஒளியுந்தான் தெரியும். கீழ் மேலாயுள்ள சோதி செம்மை நிறம் (அதுவே சிவம்) சுற்றியுள்ள ஜோதி பசு நீலம் (அதுவே சக்தி) இந்தச் ஜோதி சொரு பந்தான் இந்து மதத்தவர் இறைஞ் சும் ஜோதிலிங்கம். ஏன் எல்லா மதத்த வர்களும் போற்றும் ஒளிவடிவம் எனினும்
மிகையாகாது.
அணுசக்தி என்னும் அடிப்படைச் சக் தியின் இயக்கத்தைத் தான், இயற்கை நியதி என்றும் கூறுவர் பேராசிரியர் ஆல்பி ரட் ஐன்ஸ்டீர் என்பவர் தமது The Unity of Life என்னும் நூலில் இன்று இடம் காலம் பிரகிருதி ஒளி சக்தி மின்சாரம் எல்லாம் ஒரே தன் மைத்தன. இயற்கைத் தொழிலின் வெவ்வேறு பகுதியாகத்தான் இருக்கின்றன என்றும், விஞ்ஞான சாஸ் திரங்கள் எல்லாம் பிரகிருதி (Physies) சாஸ் திரத்தில் அடங்கியிருக்கிறது. என்றும் கூறியுள்ளார். அதைத் தான் சாதாரண பேச்சில் ஏதோ ஒன்று அணுகுகிறது (Something moves) 6TGö7 Luri. 955 676řfu தாம் பழமையானதுமான உண்மையத் தின் சமயப் பெரியார் இராம லிங்க சுவா மிகள்.
‘ஊட்டுகின்றனே உண்ணுகின்ற என்மேல்
உறங்குகின்றன உறங்குகின்றனன்பின் காட்டுகின்னே காணுகின்றனன், நீ
களிப்பிக்கின்றன களிப்புறுகின்றேன் ஆட்டுகின்றன ஆடுகின்றனன்
இவ்வகிலகோடி இவ்வகையிஞல் திட்டுமன்பருக் கன்பநின்றனது
சித்தமன்றியாள் செய்வதொன்றிலளே’
என்று உண்மையுணர்ந்து உள்ள முரு கிப் பாடினர். இன்றும் ஆலய அமைப்பு ஆலய வழிபாடு அனைத்துமே விஞ்ஞானத் துடன் இணைந்துள்ளன. ஆகாய மெல்லாம் பரந்து கிடக்கும் மின்சக்தியை இயந்திரங் களால் கிரகித்து, மின் பெட்டிகளில் சேக ரித்து வைக்கின்ருேம் . மின்சக்தி நிலையத்
தில் இருந்து கம்பிகள் மூலம் வேண்டிய
இடங்களுக்கு மின்சக்தியை அனுப்பி வெளிச்சம் உண்டாக்குகிருேம். அதே போல எங்கும் நிறைந்திருக்கும்இறைவனு டைய தெய்வீக சக்தியும் ஆலயத்தில் சேகரிக்கப்படுகின்றது. யாகங்கள் கும்பா பிஹேகம் என்பவற்றின் மூலம் ஆலயத்தி லுள்ள மூர்த்தியில் தெய்வீக சக்தி நிரப்பி வைக்கப் படுகிறது. ஆலயத்திற்குரிய சக் தியைக் கும்பாபிஹேகத்தின்போது யாக சாலையில் செய்யப்படும் வேத மந்திரங்க ளினுற் பெறு பெறுகின்ருேம். யாகசாலை யில் நீர் நிறைந்த பல கலசங்கள் இருக் கும். அக் கலசங்களில் அந்தணர்களின் வாகசக்தி நிரம்புகின்றது. கலசத்தில் இருக்கும் ஜலத்திற்குச் செபத்தினது ஒலி அலைகளை ஈர்க்கும் சக்தியுண்டு. வெள்ளி, தங்க தாமிரக் கலசங்களிலுள்ள நீருக்கு இச்சக்தியைப் பெறும் வாய்ப்பு அதிகம் இதுபற்றியே யாகசாலையில் தாமிரக் கல சங்களிற் தண்ணிர் வைத்து சுற்றிலும் விதைகளையிட்டு பசுமையை மேலும் கல சத்திற் கூட்டி வேத மந்திரங்களை ஒதுகின் றனர். யாகசாலையில் தேங்கும் தெய்வீக ஒலிசக்தியையும் தங்கம் அல்லது வெள் ளிக் கம்பிமூலம் மூர்த்திகளுக்குச் செலுத் துகின்றனர். தங்கம் அல்லது வெள்ளி யால் செய்த யந்திரத் தகடுகளிலும் இச் சக்தியைப் பாய்ச்சி மூர்திகளுக்கு அடியில் வைக்கின்றனர்.
கலசங்களில் நிரம்பிய தெய்வீக சக்தி பிரதிஷ்டை செய்யும் மூர்த்தியில் நிரம்பு கின்றது. அங்கிருந்து அடியார்கள் அருட் சக்தியைப் பெறுகின்றனர். மூர்த்தியில் இருந்தும் பெறும் சக்தியில் குறை வேற்ப டாமல் இருக்கவே அடிக்கடி அர்ச்சனை ஆராதனை பூஜை பன்னிரு வருடத்திற் கொருமுறை கும்பாபிஷேகம் முதலியன நடைபெறுகின்றன. கூடிய சக்திவாய்ந்த மின்சார ஸ்தாபனத்தை அபாயம் ஏதும் ஏற்படாமல் நல்ல பெட்டிக்குள் பாது காத்து வைப்பது போலவே ஆலயமூர்த்தி யும் பாதுகாப்பான சின்ன அறைக்குள் (கர்ப்பக் கிரகத்துள்) வைக்கப்பட்டு இருப் பது கவனிக்கத்தக்கது. மின்சாரத்தை மனிதன் பல வழிகளில் பயன்படுத்துகின்
Page 67
ரு ன். அதனல் ஒளி வரும் காற்று வீசும் குளிர்தரும் வெப்பம் உண்டாகும் பாட் டுக்கேட்கும் படம் காட்டும நோய் மாறும் இன்னும் பலப்பல அது போலவே இறை வன் சக்தியையும் வேண்டி விரும்பிய தெல்லாம் பெறலாம். 'வேண்டுவார் வேண்டுவள ஈவான் கண்டாய்' என்னும் அருட்பாடலிள் பொருளும் அதுவே. அதே நேரத்தில் மின்சாரத்தை உபயோ கிக்கத் தெரியாதவனுக்கு ஆபத்து ஏற்ப டுவது போல இறைவன் சக்தியை முறை யாகப் பெற முடியாதவன் இடர் படவும் கூடும். ஆனல் குழந்தையொத்த மன தோடு நம்பிக்கையும் பக்தியும் இருப்பின் ஆபத்து எந்நாளும் இல்லை ஆனந்தமே.
இந்து மதம் இறைவனை நாதப்பிரமம் என்கிறது. கிறிஸ்தவ மதமும் கடவுளை வாக்குடன் பிணைத்துக் கூறுகிறது. (Once there was a word with God; word was God) வன்மையான சொல்லால் ஒருவன் அகமும் முகமும் வாடுகின்றன. இன் சொல்லால் அகமும் முகமும் மலர்கின்றன. வாக்குக்கு அவ்வளவு சக்தியுண்டு. மேனுட்டில் ஒரு செடியைப் பார்த்துச் செத்துப்போ செத் துப்போ' என்று சொல்லிப்பார்த்து ஈற் றில் அச்செடி செத்து மடிந்து விட்டதைக் கண்டு பிடித்தார்களாம் விஞ்ஞானிகள். இன்னிசை ஒலியில் பயிர்கள் தழைத்து செழித்துப் பலமடங்கு பயன்தருகின்றன எனவும் கண்டுபிடித்துள்ளார்கள். ஒரு நோயாளியைப் பார்த்து இளைத்து விட் டாய் களைத்துவிட்டாய் என்று அடிக்கடி சொன்னுல் அவன் கடைசியில் சுடலைக்குத் தான் போகவேண்டும். மாணவர்களைப் பார்த்து 'நீ மக்கு உன் மண்டைக்குள் ஒன்றுமில்லை என்று கூறினல் அவனுக் குள்ள விவேகம் ஆற்றல் தொழில் படாது என்கின்றனர் உளநூலாராச்சியாளர்கள். இவற்றையெல்லாம் அடிப்படையாக க் கொண்டே வழிபாட்டில் மந்திர ஜெபம் அமைந்துள்ளது. “அதை நீ நினைக்கிறயோ நீ அதுவாகிருய்’ என்பது வேதவாக்கு. சிந்தனைக்கே அத்தனை சக்தியுண்டு. சிந்த னையைப்போலவே வாக்குச் சக்தியும் உட லையும் உள்ளத்தையும் கிரகிக்கிறது. உட
54
லில் உள்ள ஆதாரங்கள் நரம்புகளின் அமைப்பு என்பவற்றை இக்கால விஞ்ஞா னிகலும் பார்க்க மிக நுட்பமாக அக்கால ஆத்ம ஞானிகள் கண்டுபிடித்தனர். உள் னரம்புகளைத் தூண்டி அதிசய சக்திகளை ஆக்கும் மந்திரங்களை கண்டுபிடித்தனர். மந்திரங்களை உச்சாடனம் செய்யும்போது நுட்பமான பிராணயோக அலைகளைக் கிளப்புகின்றன. இந்த ஆத்மீக அலைகள் வேறு பல அலைகளைத் தூண்டுவதன் மூலம் (Cosmic vibrations) egy 5T 65 (92(15 Gifö007 யில் மீட்டிய சுருதி இன்னெரு வீணைகளின் தந்திகளை மீட்டு வதுபோல) மந்திரங் களைச் சொல்பவர்களுக்கும் கேட்பவர்க ளுக்கும் சில அத்த சக்திகளைக் கொடுக் கின்றன. இவற்றை நன்கு அறிந்தே பல வகையான பீஜத் தொனிகளோடு கூடிய மந்திரங்கள் வழிபாட்டில் அமைந்துள்
ᎧYᎻ ᎧᏈᎢ .
விஞ்ஞானத்தின் வியாபகம் சமயத் துடன் இணைந்திருக்கும் வகையை விரைத் துரைக்கில் மிகவிரிந்து செல்லும் ஒலி யைக் கேட்டளவில் இயங்கும்மோட்டார், சாரதி இன்றி சந்திரலோகம் செல்லும் ருெக்கெட் மூளையின்றிக் கணக்குப் பார்க் கும் இயந்திரம் பலவகை நோய்களை மாற் றும் மருந்தூசிகள் இப்படியான புதிய சாதனங்களை இன்றுதான் உலகம் கண்டு பிடித்ததா. புராணங்களை இதிகாசங்களைப் புரட்டிப்பார்த்தால் ஆதியாகிய இறை வனை வழிபட்ட பெரியோர்கள் கண்டுபி டித்துக் கையாண்ட அதிசயப்பொருள்க ளின் வரலாற்றை அறியலாம். நினைத்த மாத்திரத்தில் நினைத்து இடத்திற்குச் செல்லப் புஸ்பக விமானம் இந்திர சாலத் தேர் என்பன இருந்தன. குறிப்பிட்ட பகைவரை அழித்துவா என்று கூறிய மாத் திரத்தில் ஏவா ஆயுதங்கள் தாமாகச் சென்று துஷ்ட நிக்கிரகம் செய்து நல் லோர் கையைநாடி வந்தன. விஷத்தினை மாற்ற வெட்டுண்டகாயங்களை மாற்ற, இரண்டு துண்டுபட்ட அங்கங்களை ஒட்ட அதிசயமான கற்கள் இருந்தன. இன்றும் எத்தனை எத்தனையோ!!
Page 68
விஞ்ஞானமும் தெய்வீகமும் இணைந்து விட் டா ல் பூலோகமே சுவர்க்கமாய் அமைந்துவிடும். இன்று மேற்கில் விஞ்ஞா னமாகிய சடசக்தி ஆதிக்கம் செலுத்து கின்றது. அதனல் நிறைந்த செல்வமும் சிறப்பும் இருந்தும் அமைதியில்லை. கிழக் கில் ஆத்மிக சக்தி நிறைந்துள்ளது, எனி னும் இகலோக வாழ்விற்குத் தேவையான பொருளாக்கம் குறைவே. இந்த நிலையில் இயற்கைச் சக்தியோடு தமது அறிவை ஆராச்சியை இணைத்து நிற்கும் விஞ்ஞா னம், தெய்வீகத்தோடு சேர்த்து விடுமா
ஓம் சாந்தி ச
முகப்பு ஒவியம்
ஆனந்த
ஒருநாமம் ஓருருவமும் அற்ற ஆதி சோதியாம் முழுமுதற் கடவுளுக்கு அள அமைத்தளித்த சிறப்பு சைவ நன் மக்க
வெஞ் சுடர்த்தீயங்கை யேந்தி, படர்சடை முடியிடை வைத்து, கனை ச யினனுக, தோடுடை செவியனுக, ஈறிலாப் சிவனுக்கு ஆனந்த நட்டமாடும் நம் நட உலகிற்குச் சிறப்பினை நல்குவதாகும்.
இவ்விதழுக்குச் சிறப்பினை நல்கும்
திகழ்கின்றமைக்கு, உதவியளித்த நம் தமி இதழாசிரியர்களின் சார்பில் நமது நன்றி.
55
யின் அணுக்குண்டு அழிவு உலக யுத்தம், அச்சம் எற்பன எல்லாம் அற்றுப் போய் விடும். அண்ட சராசரம் அனைத்தையும் ஆட்டிவைக்கும் அந்த அநாதியான சக்தி யில் எல்லோரும் இன்புற்று வாழமுடியும். வையக மெல்லாம் ஆனந்தம் பொங்கும்.
எனவே விஞ்ஞானத்திற்கும் சமயத்திற் கும் உள்ள தொடர்பை கணிதக் குறிப் பாக அறிவிக்க விரும்புகின்றேன். அதுவே
விஞ்ஞானம் + தெய்வநம்பிக்கை = சமயம்
ாந்தி சாந்தி
நடனம்
ത്തnഷ
யும் அந்தமும் இல்லா அரும் பெரும வற்ற நாமங்களும் கலைவடிவங்களும் ட்கே உரியதாம்,
பனித்திளந் திங்கட் பைந்தலை நாகம் ழல்கள் கலந் தொலிப்ப, புலியதளரை பதங்கள் யாவையுங் கடந்த இன்பமான ராஜராகக் கலைவடிவமைத்தமை சைவ
, இக்கலைவடிவம் முகப்போவியமாகத் ழ்ப் பல்கலைக் கழக இயக்கத்தினருக்கு
நவ சோதி
Page 69
Page 70
தயாரிப்பு:
சண்முகசோதி
தம்பிரான்
* நாடகக்
* சுந்தரரும் நண்பருட: சங்கிவியா சுந்தரரும் வேடத்தில்
G)
அடியார்க சுந்தரரும் சங்கிலியா கவிக்காம நண்பரும்
1512- J.
சுந்தரர் : சுடர் ம நண்பன் W. சி சந்திஜி பார் ெ தோழி செல்வி L」互amal山Tf G {քլ: பிராமனன்: M
சிவன் செ - கவிக்காமநாப: நண்பன்: S. சிற்
30 LųLIII
* K. கணேள் k S, LIHEL 36
נוזHנה5 חוL .5 אך
தோழன்
காட்சிகள் :
சிகள்
LD :
பரவை யாரும் தும் ரும் தோழியும்
இழப் பிராமன
சிவனும்
f :
ளூடன் சுந்தரம்
தோழியுடன் ரும்
நாயனுரும்
ர்கள்
கேந்திரன் மீஸ்கந்தராஜா சல்வி ராஜரட்னம் அருளம்பலம் சல்வி சந்திர மணி சல்வத்துரை
இராசசிங்கம் ழகரத்தினம் னுர்: K.சிவசோதி றம்பலம்
Iர்கள் :
T55T והיוו
பிரமணியம்
GJATGŪT LEI:
J. Li ICG 455,5 Tsin .
Page 71
Page 72
இந்து
1962.
சிறப்புக் பேரரசும் பெ
I சோழர்காலச் சமயநிச்
63).
க. கைலாசபதி, விரிவுரையாளர், இலங்கை பல்!
இதழாசிரியர்கள்:
கு. கல்வளை சேயோன். செல்வி. வ, கணபதிப்பிள்ளை
ம் IO J5
கட்டுரை
' ருந்தத்துவமு
f றி
始 ) (Hons A. B
Page 73
Page 74
盤 பேரரசும் பெரு 杀《寄系寄《孟《秋[,máanāug
தென்னிந்தியாவிலே சோழப் பேர ரசு தோன்றிய காலம், வரலாற்றிலே முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு காலப் பகுதி யாகும். கிருஷணு நதிக்குத் தெற்கே உள்ள நிலப்பகுதிகள் யாவும் முதன் முறை யாக வலுவுள்ள தமிழ்ப் பேரரசொன் றின் கீழ் அமைந்து சிறப்புமிக்க மாவட் டங்களாக ஒரு குடைக்கீழ் ஆளப்பட்டன. சோழப் பேரரசின் புகழ் உச்சநிலையில் பட்டொளி வீசிய போது கங்கையும் கடா ரமும், கலிங்கமும் இலங்கையும் அதன் அடிபணிந்து நின்றன. அராபியரும் சீன ரும் அதன் வாணிபச் சிறப்பிற் பங்கு கொண்டு வாழ்ந்தனர். இத்தகைய சிறப்பு மிக்க காலப்பகுதியிலேதான், தமிழகத் திலே “சைவசித்தாந்தம்' என்னும் பெருந் தத்துவம் சாத்திர வடிவம பெற்றது. சைவசித்தாந்த சாத்திரங்கள் பதினன்கு. அவற்றுள் தலையாயது எனக் கொள்ளப் படும் சிவஞானபோதம் பதின்மூன்றும் நூற்றண்டிலே எழுந்தது. மெய்கண்டார் காலம் கி. பி. பதின் மூன்ரும் றுாற்ருண் டென்பது யாவரும் ஒப் ப மூ டி ந் த உண்மை 1 திருவுந்தியார், திருக்களிற்றுப் படியார் என்னும் இரண்டனைத் தவிர, ஏனைய சித்தாந்த சாத்திர நூல்கள் பதி னென்றும் சிவஞான போதத்தின் வழிவந் தனவே. எனவே தென்னகத்திலே சைவ சித்தாந்தத்தின் முறையான வரலாறு ஒரு விதத்தில் இங்குதான் தொடங்குகிறது எனக் கொள்ளலாம். 2 பேரரசு ஒன்று நிலவிய காலத்திலே பெருந்தத்துவம் ஒன் றும் வடிவம் பெற்றமை குறிப்பிடத்தக்க உண்மையாகும்.
பல்லவர் காலத்திலே பொங்கிப் பிரவகித்த பக்தி இயக்கமானது ஆயிரக்
59
நந்தத்துவமும் 5 ), B. A. (Hons) SDFSDFSDFSDFSDFế
கணக்கான பக்திப் பாடல்களைத் தோற்று
வித்தது. ஆனல் திருவுந்தியாரோடு
தோத்திர முறைமை நீங்கிச் சாத்திர முறைமை தோன்றுகின்றது. 3 திருவுந்தி யாரை முழுமையான சாத்திர நூலெனக் கொள்ளுதல் முடியாது. திருக்களிற்றுப் படியார் உந்தியாரினும் அதிகமாகச் சாத் திரப் பண்பு அமையப் பெற்றது. சிவ
ஞான போதமே முழுமையான சாத்திரப் பெருநூலாகும். எனவே இவற்றுள் ஒரு
விதமான வளர்ச்சியை நாம் காணலாம்.
தத்துவத்துறையில் இவ் வகை யா ன வளர்ச்சி நிகழ் ந் து கொண் டி ரு ந் த பொழுது சமய நிறுவனங்களும் உரு
மாறிக்கொண்டிருந்தன. இது பற்றி ப் பேராசிரியர் நீலகண்ட சாத்திரியார் மேல்வருமாறு கூறியுள்ளார்.
'. மத்திய கால இந்து சமயம் தென்னிந்தியாவிற்கு அளித்த இரு பெருங் கொடைகள் கோயிலும் மட மும் ஆகும். சோழரின் ஆட்சிக்காலப் பகுதியிலேயே இவ்விரு நிறுவனங்க ளும் மெல்ல மெல்ல வளர்ந்து சூழ் நிலை க் கே ந் ப மாற்றமடைந்தன; இவை பொதுமக்களின் கற்பனையைக் கவர்ந்தன; பணக்காரரின் ஆதர வைப் பெற்றன; இக் கவனமும் ஆதர வும் கிடைக்கவும், இந்நிறுவனங்கள் பெளத்த விகாரைகளையும், சமணப் பள்ளிகளையும் மிஞ்சியெழுந்து, உறி தியான நிலைமையையடைந்தனர்;
1. எஸ். அனவரதவிநாயகம்பிள்ளை - சைவசித்தத் தவரலாறு; ம. பாலசுப்பிரமணியன் - சித்தாந்த சாத்திரம் (சமாஜப் பதிப்பு).
2. கி. லக்ஷ்மணன் - இந்தியதத்துவஞானம்
3. அனவரதவிநாயகம்பிள்ளை - Ibid p 7
Page 75
இன்றுவரை இந்த உயர்நிலையை அவை பெற்றுவந்துள்ளன. விசயா லயன் மரபுச் சோழர் ஆட்சியிலே தென்னிந்தியாவிற் சைவசமயத்தின் பொற்காலம் தொடங்குகிறது எனக் கூறலாம்' 4
பேராசிரியர் சோழர்கால வரலாற் றறிஞர்; முதுபெரும் புலவர். அவர் கூற்று நமது ஆழ்ந்த கவனத்திற்குரியது. சோழர் காலத்தில் உயர் நிலையெய்திய சைவம், பெரிய கோயில்களையும் மடங் களையும் கண்டது; செல்வந்தரின் பேராத ரவைப் பெற்றது; பிறசமயத் தாபனங் களையெல்லாம் விஞ்சியது; புதிய சூழ் நிலைக்கேற்ப மாறியது; நுணுக்கமான முறையிலே சோழர்காலப் பகுதியிலே சைவசமயம் பெற்ற சிறப்பையும் மாற் றத்தையும் கூறிவிட்டார் பேராசிரியர். ஆனல் இந்த நிலைமை ஏன், எவ்வாறு, ஏற்பட்டது என்னுங் கேள்விகளுக்கு விடைகிடைப்பதில்லை. விடைகாண முயல் வதே இச்சிறு கட்டுரையின் நோக்க மாகும்.
நமது கேள்விகளை முதலிலே தெளி வாக்கிக் கொள்வோம். பேரரசு ஒன்று தோன்றிய பொழுது உடனிகழ்ச்சியாகப் பெருந்தத்துவம் ஒன்றும் தோன்றியது தற்செயலாக நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியா? அல்லது பேரரசிற்கும் அத்தத்துவத்திற் கும் நெருங்கிய தொடர்பு இருக்கிறதா? இருந்தால் அவ்வுறவு எத்தகையது? தத் துவம் தோன்றியதால் ஏற்பட்ட விளைவு யாது? அது மக்கள் வாழ்க்கையில் என்ன பாத்திரமும் பங்கும் வகித்தது? இவையே நம்மை எதிர்நோக்கும் சில முக்கியமான கேள்விகள். வரலாறு என்பது தற்செய லாக நிகழும் சம்பவங்களின் கூட்டுக்க ணக்கு அன்று. சமுதாயத்திலே ஏற்படும் மாற்றங்கள். வளர்ச்சிகள்- சில திட்ட வட்டமான நியதிகளுக்கேற்ப அமைகின் நன. சோழர் காலத்தில் ஏற்பட்ட இம் மாற்றங்களைத் தருக்க ரீதியான சில இயக் கங்களின் விளைவாக ஏற்பட்ட வளர்ச்சி கள் என்று நாம் காணமுடியுமாயின், நமது
6C
கேள்விகளுக்குத்தக்க விடைகள் கிடைத் துவிடும்.
சோழர் காலத்திலேற்பட்ட மாற்றங் களை நன்கறிந்து கொள்ள வேண்டுமாயின் அவற்றிற்கு வித்திட்ட பல்லவர் காலத்தி லிருந்து நாம் நமது ஆராய்ச்சியைத் தொடங்கல் வேண்டும். பல்லவர் ஆட்சிக் காலத்திலே தமிழ் நாடெங்கும் உயிர்த்து டிப்புள்ள இயக்கமொன்று நடந் தே றியது. அவ்வியக்கம் பெரும்பாலும் சம ணராகவிருந்த வணிக வர்க்கத்தினருக் கும், வைதிகர்களாக (சிறப்பாகச் சைவ ராக) இருந்த நிலவுடைமை வர்க்கத்தின ருக்குமிருந்த பொருளாதார முரண்பாட் டின் விளைவாகும். பல்லவ மன்னர் சிலரும், பாண்டிய மன்னரும் சமண, பெளத்த மதத் தத்துவங்களுக்கு அடிமைப்பட்டு, வணிக வர்க்கத்தினருக்கு நாட்டின் பொரு ளாதார வாழ்விற் பெரும் பாத்திரத்தைக் கொடுத்திருந்த காலையில், நிலவுடைமை வர்க்கத்தினர், சமுதாயத்திலே கீழ்நிலையி லிருந்த பல சாதி மக்களையும் ஒன்று திரட்டி ஓரணியிலே நிறுத்திப் ‘போர்' தொடுத்தனர். இந்த வர்க்கப் போரே, தத்துவ உலகில் சமண- சைவ மோதலா கத் தோன்றியது. 'புறச் சயயத்தவ ருக்கு எதிராகக் கலகக் கொடியை உயர்த் திப் பிரசார முழக்கஞ் செய்த அரனடியா ரும், ஆழ்வாரும், தமிழக மெங்கும், தமி ழுணர்ச்சியையும், தமிழ் நிலப்பற்றையும் \பெருக்கினர். தமிழரல்லரான பல்லவர் ஆட்சிபுரிந்த துவும், வடமொழி, பிராகிரு தம் முதலிய பிறமொழிகள் அம்மன்ன ரால் உயர்த்தப்பட்டதுவும் பல்லவர் காலத்திலே தமிழ்நாட்டிலே ஒரு வித மான 'தேசிய உணர்வு தோன்றக்கார ணமாக இருந்தன எனக் கொள்ளலாம். சோழ நாடு, நடுநாடு, தொண்டை நாடு, பாண்டிய நாடு, மலை நாடு, கோளுடு, மழ நாடு முதலிய வற்றிலிருந்தெல்லாம் சிவ
4. K. A. Nilakanta Sastri -- CHOLAS, Vol 2
part II p. 472 — 475
5. க. கைலாசபதி - நாடும் நாயன்மாரும் (இளங் கதிர்) பேராதனைப் பல்கலைக்கழக தமிழ் மாண வர்மன்ற வெளியீடு 1961
Page 76
னடியார்கள் பல்லவர் காலப் பக்தி இயக் கத் திலே பங்குபற்றினர் என்பதைப் பெரிய புராணவாயிலாக நாமறிவோம்; அந்தணர், குறுநில மன்னர், சைவர், இடையர், ஏகாலியர், குயசர், சாலியர், பாணர், புலையர், செக்கார், சான் ருர், நுளையர், வேடர், மாத்திரப்பிராமணர், மற்றும் மரபறியாதவர் பலரும் ஒன்று சேர்ந்து கங்கைவார் சடைக்கரந்தார்க்கு அன்பராகி நின்றனர், என்றும் திருத் தொண்டர் புராணத்தின் மூலம் நாம் அறிகின்ருேம். சுருங்கக்கூறின் தென்ன கத்திலே வலுவுள்ள சோழராச்சியம் தோன்றுமுன்னரே அதற்கான தேவைகள் தோன்றிவிட்டன. அந்தத் தேவைகளின் காரணமாகவே சோழப் பேரரசு அமைந் தது எனலாம். விசயாலயன் அரசு கட்டி லேறிய காலத்திலே இது தொடங்கிவிட் டது. இதனை இன்னுஞ் சிறிது விளக்கு வோம். பல்லவர் காலத்திலே தமிழ் நாடெங்கும் நிலவுடைமையாளர் வணிக ருக்கெதிராகப் போர் தொடுத்தனர்.
அது எதற்காக ?
சங் க ம ரு விய கால ம ள வில் பெரு வளர்ச்சியுற்ற வணிக வர்க்கத்தினர் பல் லவர் காலத்தின் முற்பகுதியிலே உச்ச நிலையையடைந்தனர். அவர்கள் பொருள் உற்பத்தியிலே நேரடியான பங்கு கொள் ளாத மக்கள் கூட்டமாக - வர்க்கமாக - இருந்தனர். கிராமப்புறத்திலாயினுஞ்சரி, பட்டினங்களிலாயினுஞ்சரி வாழ்ந்த விவ சாயிகளுக்கும் சிறு கைத்தொழிலாளருக் கும் இடையில், தான் இருந்து கொண்டு “தரகு' வேலை செய்த வர்க்கம் அது. தான் இல்லாமல் பிறருடைய பொருள் கள் பரிவர்த்தனையாகா என்ற ஓர் இன்றி யமையா நிலைமையை வணிக வர்க்கம் சிருட்டித்திருந்தது. அதன் சாக்கில், அது ஏராளமாகச் செல்வத்தைக்குவித்து அதற் கேற்ற அளவில் சமுதாயத்திலே செல் வாக்கும் பெற்றிருந்தது. அதுமட்டுமன்று.
ரிவர்த்தனை செய்வதற்கேற்ற வணி கப் பொருள்களை - சரக்கை - அதிகரிப்ப திலேயும், ஏற்றுமதி செய்யக்கூடிய சரக்கு
களையே சிரத்தையுடன் உற்சாகப்படுத்து வதிலே யுமே முழு நோக்கமிருந்ததால், சிறு கைத்தொழில், விவசாயம், உணவுப் பொருள் உற்பத்தி முதலிய வாழ்க்கைக் குத் தேவையான பொருளுற்பத்தியில் அக்கறை செலுத்தவில்லை. சிலப்பதிகார மும் திருக்குறளும் நாலடியாரும் நமக்குப் பல்வேறு வகைகளில் இவ்வுண்மையை உணர்த்துகின்றன. வளர்ந்துவரும்-புதிய வணிக வர்க்கத்தின் பண்பு பற்றி பிரெ டெரிக் ஏங்கெல்ஸ் தெளிவாக வருணித் துள்ளார்.8
''. . . . . . அத்துடன் உலோகப்பணம் - அதாவது நாணயங்கள் - உபயோகத் திற்கு வந்தது. இத்துடன் உற்பத்தியி லீடுபடாதவன் உற்பத் தி யா ள ன் மீதும் அவன் செய்பொருள்களின் மீதும் ஆட்சி செலுத்துவதற்கு ஒரு புதிய சாதனமும் வந்து சேர்ந்தது. சரக்குகளுக்கெல்லாம் சரக்காக, மற் றச் சரக்குகளையெல்லாம் தன்னுள் மறைத்துக்கொண்டிருக்கிற ஒரு சரக் குக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு விட்டது. விரும்பத்தக்க எந்தப்பொருளாகவும் தேவைப்படுகிற எந்தப் பொருளாக வும் தன்னை உருமாற்றிக்கொள்ளும் தாயத்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டுவிட் டது. யாரிடம் அது இருந்ததோ, அவனே உற்பத்தி உலகை ஆண் டான். செல்வத்தின் அவதாரமாக இருக்கும் இத்துடன் ஒப்பு நோக்கும் போது மற்றச் செல்வ வடிவங்கள் எல்லாம், வெறும் நிழல்களே என்று நடைமுறையில் வியாபாரி நிரூபித் துக் காட்டினன்.'
2-ண்மையிலே 'வெறும் நிழல் க ளாக' இருந்த நிலவுடைமையாளரும், அவருக்கும் கீழே பழைய நாகரிகத்தின் மிச்ச சொச் சங்களாக இருந்தவர்களுமே வியா பாரி களு க் கு எதிராகப் போர்
6. பிரெடெரிக் ஏங்கெல்ஸ் - குடும்பம், தனிச் சொத்து, அரசு ஆகியவற்றின் தோற்றம் பக். 370. 371 (தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு.)
Page 77
தொடக்கினர். இது தென்னகத்திற்குப் பொதுவாக இருந்த வர்க்க நிலைமை; அல் லது பொருளாதார அமைப்பு என்று கூறிக் கொள்ளலாம். இந்தப் போரின் முடிவில் நிலவுட்ைடமை வர்க்கத்தினர் வென்றனர்; சமணர் கழுவேற்றப்பட்டது உண்மையோ, பொய்யோ,அவர்தம் தத்து வத்திற்கு ஆதாரமாக விளங்கிய வியாபா ரிகள் வர்க்கம் நிலை கெட்டது என்பது உண்மையே. இத்தகைய ஒரு வரலாற்றுக் கட்டத்திலே தான் சோழப் பேரரசு அரும்புகிறது. அது பேரரசு ஆகுவதற்கு ரிய அத்தனை தேவைகளும் அங்கேயே காணப்பட்டன. அவை யாவை?
சிேதலாவது வெற்றிபெற்ற நிலவு டைமை வர்க்கத்திற்கு உறுதியும் நிலைபே றுமுள்ள அரசியல் நிறுவனம் ஒன்று தேவையாக இருந்தது. முத்தரையர் போன்ற பழைய குறுநில மன்னரும், நிரு பதுங்கன் போன்ற பலவீனமான பல்லவ னும், சிறிமாற சிறீவல்லபன் போன்ற பாண்டியனும், விசயாலயன் போன்ற சோழச் சிற்றரசனும், கங்க மன்னரும் பிற ரும் ஓயாமல் போரிட்டுக் கொண்டிருப் பது பாதகமான செயலாக்கப்பட்டது. உறுதியும் பலமும் கொண்ட நிலப்பரப்பு அவசியமாயிருந்தது. பண்டைப் புகழ் ப டைத்த பாண்டி யரால் அதனைச் செய்ய முடியவில்லை. அன்றைய அரசியற் சதுரங் கத்தில் விசயாலயச் சோழனை அடுத்துவந் தவர்கள் அதனைச் செய்தனர். வடக்கி ருந்து வந்து வந்து படையெடுத்த இராட் டிர கூடரைத் தடுத்து நிறுத்தி, வேங்கி இராச்சியத்தை இணைத்து, கங்க நாட்டை அடிபணியச் யெய்து, வடக்கேயுள்ள துங் கபத்திரைக்குக் கீழே சோழர் தம் பலத் தைக் காட்டினர். கி. பி. 985-ம் ஆண்டில் அரசு கட்டில் ஏறிய அருள் மொழிவர்மன் எனப்பட்ட முதலாம் இராசராசனின் ஆட்சிக் காலத்திலே சோழப் பேரரசு
சோழ ஏகாதிபத்தியமாக மாறத்தொ
டங்கிவிட்டது. தன்னை எதிர்த்த பாண் டிய- சேர- ஈழ- நாடுகளின் ஒருமித்த முயற்சியை அவ ன் முறியடித்தான்; இரண்டு படையெடுப்புகளின் போது
6.
அவன் பாண்டியரை வென்று, சேரமன் னர் கர்வத்தையடக்கினன். காந்தளூரி லும் சேரர் பெருந் தோல்வியுற்றனர். அடுத்துக் கடற்படையெடுப்பின் மூலம் வடஇலங்கையைக் கைப்பற்றினன். தலை நகராகிய அனுராதபுரத்தை அழித்துப் புலத்திநகரத்தை- பொலன்னறுவையைஈ ழ மண்டலத்தின் தலைநகராக்கினன். வடக்கே நுளம்பபாடி, கங்கபாடி, தடி கைபாடி முதலிய பிரதேசங்களையும், இன் றைய மைசூரின் பெரும்பகுதியையும் கைப்பற்றினன். தனது ஆட்சிக்காலத்தின் இறுதியில் மாலைதீவுகளையும் வென்றன். கி. பி. 1010-ல் கட்டி முடிக்கப் பெற்ற தஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயில் புகழ் மணந்த புவிச் சக்கிர வர்த்தியின் புகழ்ச் சின்னமாக விளங்கியது. கி. பி. 1014-ல் பட்டத்திற்கு வந்த முதலாம் இராசேந்தி ரன் தந்தைக்கேற்ற தனயணுக மிளிர்ந் தான். அவன் ஆட்சியில் சோழப் பேரர சானது அக்காலத்திலே மிகப் புகழ் வாய்ந்த பேரரசாகவும், தலையாய இந் துப் பேரரசாகவும் விளங்கியது. " இரா சேந்திரன் ஆட்சியிலேயே சோழக் கடற்ப டைகள் பூரீவிசயப் பேரரசு மீது படை யெடுத்து, மலாயா, ஜாவா, சுமாத்திரா முதலிய பகுதிகளில் தமது ஆதிபத்தி யத்தை நிலைநாட்டின. சீன தேசத்திற்குப் பல தூது’க் குழுக்கள் சென்று மீண்டன. வடக்கே கலிங்க நாட்டின் மீது படையெ டுத்துக் கங்கைக் கரையில் அவன் படை கள் நீராடி மீண்டன. இத்துணை மகோன் ன த மா ன வரலாற்று நிகழ்ச்சிகளும் சோழப் பேரரசின் அமைப்பைப் பாதித் தன. அவற்றைச் சற்றுத் தெளிவாக நாம் நோக்குதல் வேண்டும்.
விசயாலயன், பராந்தகன் முதலி யோர் காலத்திலே பத்தொடு பதினுென் முக இருந்த சோழ இராச்சியம் சோழப் பெரு மன்னர்களாகிய இராசராசன், இராசேந்திரன் காலத்தில் ஏகாதிபத்திய நாடாக மாறியதனை- அதன் படிமுறைவ ளர்ச்சியை- சுருக்கமாகப் பார் தோமல்
7. K. A. Nilakanta sastri — A HISTORY OF
SOUTH INDIA p. 74
Page 78
லவா? தென்னக வரலாறு முன்பு கண்டு கேட்டறியாத இம்மாற்றங்கள் பல புதிய சக்திகளுக்கு ஏற்ற களமாக அமைந்தன. முத்தரையர் போன்ற பழைய குடும்பங் கள் மறைந்தன; பாண்டியர், சேரர். இழி நிலை யெய்தினர்; நாடுகளின் எல்லைகள் தலை கீழாயின; புதிய பெயர்கள் தோன் றின. இவற்றைச் சோழரின் தரைப்படை களும், கடற்படைகளும் செய்து முடித் தன. ஆனல் அவை தொடக்கத்திலே இருந்தன அல்லவே. சோழப்பேரரசு அகல அகலப் படைகளும் அதிகரித்தன. வீரம் செழிக்க விளை நிலங்கள் தோன்றின. இந்த இடத்திலேதான் பல்லவர் காலத் திலே வர்க்கப் போராட்டத்தில் தலைதுாக் கிய நிலவுடைமையாளரை நாம் மீண்டுஞ் சத்திக்கப் போகின்ருேம்.
டேலிலும் தரையிலும் நடந்த பல் வேறு போர்கள் எண்ணரிய வாய்ப்புக் களைப் பலருக்கு அளித்தன. போரிலோ, நிர்வாகத்திலோ அரசசேவையில் அநே கம் பேர் ஈடுபடச் சந்தர்ப்பங்கள் ஏற்பட் ட ன, 8 பே ெர ழு ச் சி ஒ ன் ற னை த் தொடர்ந்து, தொடர் யுத்தங்கள் நடாத் தப்படும்பொழுது புதிய புதிய சேனைத்த ளபதிகளும் நிர்வாகிகளும் சந்தர்ப்பத் தேவைகளினலும் சூழ்நிலைக ளின லும் உந்தி மேலெறியப்படுவது உலக வரலாற் றிற்குப் புதியதன்று. அலெக்சாந்தர் மன் னனின் தொடர் யுத்தங்களின் விளைவாகப் புகழ்பெற்ற படைத் தலைவர் பலர் நெப் போலியன் காலத்தில் பிரெஞ்சு நாடு அளித்த மகாசேனதிபதிகள் பல ர். அதைப் போலவே இராசராசனும், இரா சேந்திரனும் தொடுத்த போர்களின் போது தமது வீரத்தையும் திறமையை யும் துலக்கி மன்னர் பாராட்டைப் பெற் ருேர் பலர். இவர்களிற் பெரும்பாலா னேர் நிலவுடைமைக் குடும்பங்களிலி ருந்து சென்ற தீரமிக்க இளைஞர்களே. தத்தம் செல்வாக்கில் இருந்த 'ஆள்பலத் துடன்’ போர்முனை சென்று பின்னர், புகழ்பூத்த படைத்தலைவர்களாக வாகை சூடியோர் பலர். சுருங்கக் கூறின் சோழப் பேரரசு புதியதொரு நிலப்பிரபுத்துவத்
தைத் தோற்றுவித்தது. அன்றைய ஆட்சி முறையிலே நிர்வாகம், இராணுவ சேவை, நீதிபரிபாலனம் என்ற வேறுபடுத்தப் பட்ட துறைகள் இருக்கவில்லை. ஒருவரே பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் மூன்று துறை களிலும் கடமையாற்ற முடிந்தது. இரா சராசன் மகள் குந்தவ்வையை மணந்த வந்தியத் தேவர், கலிங்கப் போரில் களம் வென்ற கருனகரத்தொண்டைமான், சிதம்பரத்திற்குப் பொன்னேடு வேய்ந்த, நரலோக வீரன் முதலிய சோழர் காலப் பெரும் பெயர்ச் சேனைத் தலைவரெல்லா ரும் மேற்கூறிய புதிய நிலப்பிரபுத்துவத் தைச் சேர்ந்தவர்களே. தமக்குச் சேவை செய்த அதிகாரிகளுக்கும் படைத் தலைவ ருக்கும் சோழப் பேரரசர்கள் விருதுக ளும், பட்டங்களும் வழங்கி ஊக்குவித்த னர். மாராயன், பேரரையன், மூவேந்த வேளான், காடவராயன், நாடாள்வான், விழுப்பரையன், சேதிராயன், சோழ கோன் முதலியன அவற்றுட் சில.9 திறமை யுள்ள எவரும் உயர்நிலையடையச் சந் தர்ப்பங்கள் பல இருந்தனவாயினும், உயர்குடிப்பிறப்பும், செல்வ வசதியும் அரச சேவைக்கு ஒருவரை இலகுவில் அரு கராக்கின என நாம் நம்ப இடமுண்டு.10 சோழர் காலத்திலே வேளாளர் செல்வாக் குப் பெற்றிருந்தனர். நிலவுடைமையா ளர் அவரே. நரலோக வீரன், பதுவேட்ட ரையர் போன்ரு ரெல்லாம் வேளான் குடி மக்களே. போரிலும், நிர்வாகத்திலும், பிற அரசகருமங்களிலும் சேவை செய்த வர்களுக்குச் சோழப் பெரு மன்னர் மானி யமாகப் பல நிலங்களை வழங்கினர். சில் லறை (சிறுதரம்) உத்தியோகங்கள் பார்த் தவர்களுக்குச் சம்பளமும் வழங்கப்பட்ட துண்டு. எனினும் பெரிய பிரபுக்கள் யாவ ரும் அரசனிடமிருந்து தம்வாழ்முழுவதும் அனுபவிக்கத்தக்க முறையில் “நிலம்’ பெற்றவராவர். நடைமுறையில் பேரும்
8. K. A. Nilakanta Sastri - STUDIES IN CHOLA HISTORY AND ADMINISTRATION p. 76. 9. T. W. சதாசிவ பண்டாரத்தார் - பிற்காலச்
சோழர் சரித்திரம் (மூன்ரும் பகுதி) பக். 17 10. Nilakanta Sastri - || bid p. 177
Page 79
புகழும் பெற்ற நிலவுடைமையாளர் சீவி தமான நிலத்தைத் தமது சந்ததியினரும் அனுபவிக்கத்தக்க, இறை யிலி யாக ப் பெற்றனர். அதுமட்டுமன்றித் தமக்கேயு ரிய காணிகளும் அவர்களுக்கிருந்தன. அந்நிலங்களைக் குடியான வரைக் கொண்டு உழுதுவித்தும் வந்தனர். இதன் காரண மாக இவர்களைப் பெருங்குடிகள் என்றும் அக்காலத்தில் வழங்கினர். பிற்கால உரை யாசிரியரான நச்சினர்க்கினியரும் உழு துண்போர், உழுதுவித்துண்போர் எனப் பாகுபடுத்தியிருப்பது அவதானிக்கத் தக்
கது.
சோழ பேரரசின்கீழ் பூரணத்து வம் பெற்ற இந்நிலவுடமை முறையினையே வரலாற்ருசிரியர் நிலமானிய முறை (FEU. DALORDER) 6765r Luri. 9)55 96) LDL முறையினை நாம் நன்கு அறிந்துணர்ந்து கொண்டாலன்றிப் பேரரசு தோன்றிய அக்காலப் பகுதியிலே பெருந்தத்துவமான சைவசித்தாந்தம் ஏன் தோன்றியது என் பதற்கு விடைகாண மாட்டோம்.
நிலமானிய முறை என்னல் என்ன?
'நிலம்’, ‘மானியம்’ என்னும் இரு சொற்களும் இம்முறையில் முக்கியமாயுள் ளன. மனிதன் தன்னுடைய நாகரீகப் படிகளில் பாதையில் சில பிரதானமான படிகளைக் கடந்து வந்துள்ளான்; புராதன மனித சமூகம் சிறுச்சிறு குழுக்களாக இயற் கையின் மத்தியில் வாழ்ந்த நிலையிலே கூட்டுமுறையில் உற்பத்தி செய்யப்பட்ட பொருள்களை கூட்டாக உபயோகிக்கும் புராதனப் பொதுவுடமை நிலவியது; பின் னர் உற்பத்திச்சக்திகளின் வளர்ச்சியை யொட்டி, அடிமைச் சமூகங்கள் தோன் றின; அங்கே வர்க்கவேறுபாடுகளும் வலுத் தன. மேலோராகக் கருதப்பட்ட ஆளும் வர்க்கத்தினருக்கு எதிராகக் கீழோராக ம தி க் க ப் பட்ட சாதாரண மக்களின் போராட்டம் நாளடைவில் வென்றது. அதன் விளைவாகவே நிலப் பிரபுத்துவம் தோன்றியது; அங்கே நிலவிய பொருளா தார அமைப்பினையே நிலமானியமுறை
என்று கூறுகின்ருேம். அது பொருளுற்பத் தியை அடிப்படையாகக் கொண்டதே.
மனிதனுக்குத் தேவையான பொருள் களை உற்பத்தி செய்யும் மனிதர்கள், பொருள் உற்பத்திப்பணியில் ஒருவரோடு ஒருவர் உறவு கொள்வதனையே சமூக விஞ் ஞானிகள் உற்பத்தி உறவு என்கின்றனர். அது ஒருவருக்கொருவர் மனமாரவிரும்பி உதவிக்கொள்ளும் உறவாக இருக்கலாம். அல்லது, ஒருவர் பிறிந்தொருவர் ஆணைக் குக் கீழ்ப்படியும் உறவாகவும் இருக்க லாம். எவ்வாயினும், மனிதருக்கிடையே பொருள் உற்பத்தித் துறையில் உறவு ஏற் படுகிறது. இவ்வுறவே சமூக உறவாகவும் அமைந்துவிடுகிறது. இந்த அடிப்படை யின் துணைகொண்டு பார்த்தால் நிலமா னிய முறையிலே பொருள் உற்பத்தி உறவானது நிலப்பிரபுவின் உடைமையாக உற்பத்திச் சாதனங்கள் அமைந்திருப்ப திலே தங்கியுள்ளது. உலகமெங்கும் நில விய நிலமானிய முறையை நன்கு ஆராய்ந் தவர்கள், நிலமானிய முறையானது மன் னர்கள் தமக்குப் பணிசெய்தவர்களுக்கு (தொடக்கத்திலே போரில்) மானியமாகக் கொடுக்கும் நிலவுரிமையினையே குறிக்கும் என்பர். நிலத்தில் உழவுத் தொழில் செய்த பண்ணையாட்கள் அரசனிடமிருந்து மானியம் பெற்ற பிரபுவின் ஆனைக்குள் இருந்தனர்.ஆயின் அவர்கள் பிரபுக்களின் அடிமைகளாகக் கூறப்படவில்லை. சில தேசங்களில் பண்ணையடிமைகள் வாங்கி விற்கப்படும் சரக்காகக் கணிக்கப்பட்ட னர்.11 எனினும் நிலப்பிரபுத்துவ அமைப் பில் பண்ணையாட்கள், குடியானவர்கள், நிலத்துடன் பிணைக்கப்பட்டிருந்தனரே யன்றிப் பெரும்பாலும் அடிமைகளாகக் கொள்ளப்பட்டவர்களல்லர். L160( 1 שמש அடிமை நிலையிலிருந்து விடுபடுவதற்கா கவே வியாபாரிகளுக்கெதிராகவும் குழுத் தலைவர்களுக்கெதிராகவும். அடிமைகள் போர் தொடுத்திருந்தனர். நிலமானிய முறையிலே பண்ணை வேளையாள் பழைய அடிமை நிலைக்கும் "சுதந்திர நிலைக்கும்
11. FUNDAMENTALS OF MARXSM ENINISM
- 2nd ed. I96. p. 59-6
Page 80
இடை நடுவே இருந்தான். நிலத்தில் தனக்கும் ஓரளவு அக்கறை இருந்தமை யால் ஊக்கத்துடன் உழைத்தான்.12 மன் னனுக்கும் பணிந்தும், உதவிகள் செய்தும் நிலப்பிரபு தனது சுகம் சொத்துக்களைப் பாதுகாத்துக் கொண்டதைப்போலவே, நிலமானிய முறையில் வாழ்ந்த பண்ணை யடிமைகளும், சிறு கைத்தொழிலாளரும், நிலப்பிரபுவிற்குக் கொடுத்து எஞ்சிய பொருள்களைத் தமதாகக் கொண்டு வாழ்ந்தனர். இவர்களை ஒரு வகையான வாரக்குடிகள் என்று இக்கால வழக்கில் வேண்டுமானல் நாம் கூறலாம். சோழர் காலத்திலே இதனைக் காராண்மை என்று வழங்கினர்.12*உழவுத் தொழிலையே தொழி லாக (குடும்ப மரபு) மேற்கொண்டு வந்த குடிகளுக்கு உள்ள நிலவுரிமையை "வெள் ளான்’ வகை என்றழைத்தனர். அவற்றை யெல்லாம் பின்னர் கவனிப்போம்.இங்கே நிலமானிய முறையின் முக்கியமான அம் சங்களை நோக்குவோம்.
நிலமானிய முறை அமைப்பிலே உற்பத்தி உறவுகள் செம்மைபட்டமை யால், உற்பத்தி பெருகியது. விவசாயம் பெருவளர்ச்சியுற்றது; புதிய புதிய நிலங் கள் பயிர்ச் செய்கைக்கு உட்படுத்தப்பட் டன. செய்கை முறையிலும் பல அபிவிருத் திகள் ஏற்பட்டன. விவசாய வளர்ச்சியின் அருகருகே சிறு கைத்தொழில்களும் துரித வளர்ச்சியுற்றன. உழவுத் தொழிலுக்குத் தேவையான கருவிகள் பெருகின; பிரபுக் களும் வியாபாரிகளும், பேரரசும் அன்ரு ட வாழ்க்கையில் உபயோகிக்கும் பொருள் கள் கூடியளவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டன; போர்களையொட்டிப் போர்க்கருவிகளும் தளவாடங்களும் திருந்தின; க ப் ப ற் போக்குவரத்து முன்னெப்பொழுதும் காணுத பெருநிலையையடைந்தது. இந்த மாற்றங்கள் யாவும் அக்கால வர்க்க அமைப்பைப் பெரிதும் பாதித்தன. நிலத்தை உரிமையாக உடையவர்கள் ஆளும் வர்க்கத்தினராக நிலைபெற்றனர்; அவர்களுக்கு எதிராகப் பண்ணையடிமை கள் மற்ருெரு வர்க்கத்தினராக இருந்த
65
னர். சுருங்கக் கூறின் ஆண்டான்-அடிம்ை உறவு உருவாகியது.
நிலமானிய முறையின் பொருளாதார அடிப்படை இவ்வாறிருக்க, அதன் அரசி யல் - ஆட்சிமுறை - வடிவத்திலே இரு வளர்ச்சிப் படிகளைக் காணலாம் என்று வரலாற்ற சிரியர் கருதுவர்.13 தொடக்கத் திலே - அதாவது முதலாவது கட்டத் திலே - நிலப்பிரபுக்கள் தமக்குக் கீழே யுள்ள மக்களுடன் நேரடித் தொடர்புள் ளவராக இருந்தனர். தமது சிறுபடையு டன் போர்க்களங்களுக்குச் சென்று மீண் டனர்; தமது சிறிய நிலப்பரப்பின்மீது பூரண ஆதிக்கஞ் செலுத்தினர்; சுருங்கக் கூறின் நிலப்பிரபு ஒரு "குட்டி இராசா வாக இருந்தான். நாட்டின் வழமைகள் யாவரையும் கட்டுப்படுத்தின. இரண்டா வது நிலையிலே - வளர்ச்சியுற்ற நிலையிலே - ஆட்சிமுறையானது அழகாக அமைந்த ஒரு கூர்நுதிக் கோபுரம் போலக் காணப் பட்டது. அரசனுக்கும் பிரபுக்களுக்கு மிடையேயிருத்த உறவு நன்கு பிணைக்கப் பெற்றது. உறவுகள் யாவும் சங்கிலிப் பின் னலாகத் தொடர்புபெற்றன. உச்சியிலே கலசம்போலப் பேரரசன் வீற்றிருந் தான். கீழே வர வர, அகன்று அகன்று ஆகக் கீழ்க்கற்களாகப் பண்ணையடிகளும் சாதாரண சிறு கைத்தொழிலாளரும் இருந்தனர். யாவும் மத்திய ஆட்சியின் பிடிக்குள் கொண்டுவரப்பட்டது. அதே சமயத்தில் கீழே போகப்போக உரிமைக ளும் கடமைகளும் தெளிவாக்கப்பட்டன. சோழப் பேரரசின் மகோன்னதமாக வளர்ச்சியிலே இவ்விரு வளர்ச்சிப்படிகளை யும் தெளிவாகக் கண்டுகொள்ளலாம். விசயாலயன் காலத்துக்கு முன்னிருந்து சுந்தரச் சோழன் ஆட்சிவரை முதற்படிக் காலமெனக் கொண்டால், இராசராசன் ஆட்சிக் காலத்தில் இரண்டாம் படி தொடங்குகிறது எனலாம். இந்தப் படி
12. எஸ். ராமகிருஷ்ணன் - மக்லீயப் பொருளாத
ரம், (முதற் பாகம்) பக். 20
12. சதாசிவப்பண்டாரத்தார்--1 bid. பக். 78.79
13. FEUDALISM IN HISTORY (ed.) R. Coulbron,
p, 8-20
Page 81
முறை வளர்ச்சியானது பெரும்பாலும் சுமுகமான முறையிலேயே நடைபெற்றது என்பர் வரலாற்ருசிரியர்,14 அதற்குச் சமயமும் தத்துவமும் வெவ்வேறு நாடு களில் வெவ்வேறு வகைகளில் உதவியுள் ளன. மத்திய கால ஐரோப்பாவிலே கத் தோலிக்க சமயமும் தத்துவமும் இம்
முறைக்குச் சிந்தனைப் பக்கபலமாக
அமைந்தன சில பழைய கருத்துக்களும் புத்துயிர் பெற்றுக் கைக்கொள்ளப்படுவ துண்டு.
நிலமானிய முறை எந்த நாட்டிலே நிலவியிருப்பினும் அதன் முதிர்ச்சிப் பரு வத்திலே சில பொதுப் பண்புகள் காணப் படுகின்றன. ஐரோப்பாவிலே முதன் முத லாக நிலமானியமுறை பூரண வளர்ச்சியுற் றது இங்கிலாந்திலாகும். ஏறத்தாழ அதே காலப் பகுதியிலேயே தென்னிந்தியாவி லும் நிலமானிய முறை பெருவளர்ச்சியுற் றது. பல வகைகளில் இரண்டனுக்கும் நெருங்கிய ஒற்றுமைகளும் காணப்படுகின் றன. உவில்லியம் மன்னன் தலைமையில் நோர்மானியர் பதினேராம் நூற்ருண் டிலே. இங்கிலாந்தைக் கைப்பற்றிய தோடு, அங்கு நிலமானிய முறை நடை முறைக்கு வந்தது. குறுகிய காலத்தில் கைப்பற்றப்பட்டு, புதிய ஒரு அரசியல் முறை நிறுவப்பட்டதன் காரணமாகப் பல நாடுகளைவிட இங்கிலாந்தில் நிலமா னிய முறை பெருவளர்ச்சியுற்றது.15 சோழப் பேரரசும் அவ்வரறே; சோழப் பேரரசு சிறப்பாயிருந்த காலத்தே, இந்தி யாவிலே வேறெந்த இராச்சியத்திலாவது உள்ளூர் ஆட்சி சோழர் ஆட்சியிற் காணப் பட்டதுபோல வளர்ந்ததில்லை.நிலமானிய முறையின் நலன்கள் அங்குத் தலைசிறந்து விளங்கின. இந்தச் சந்தர்ப்பத்திலே, இங் கிலாந்து நாட்டின் நிலமானிய அமைப் பின் உச்சநிலையிற் காணப்பட்ட சில அம் சங்களைக் கவனிப்பது சுவை பயப்பதாகும். அது நமது ஆராய்ச்சிக்குப் பேருதவிபுரிவ தாகவும் இருக்கும். மாரியன் கிப்ஸ் என் னும் ஆசிரியர்மேல் வருமாறு சில கருத் துக்களைக் கூறியுள்ளார்.19
“விவசாயிகளே நிலப்பிரபுக்கள் சுரண்டுவதால் சமூகப் பிளவு ஏற்பட் டது. அதுவே முக்கியமான வர்க்கப் பிரிவாக இருந்தது. நிலப்பிரபுக்களில் ஒரு பிரிவினர் போர் வீரர்களாக இருந் தனர்; மற்றெரு பிரிவினர் மதகுருமாராக இருந்தனர்; (கோடிட்டது நான் வாளும் சிலுவையும் ஏந்தி அவர்கள் மக்களைப் பாதுகாத்தனர்; அதாவது சமூகத்திலே தமக்கிருந்த உரிமை களுக்கும் சலுகைகளுக்கும் சமாதான மாக அவ்வாறே கூறினர். பண்ணை விவசாயிகள் தத்தம் குடும்பங்களுக்கு தேவையான உணவுப் பொருள்களை உற்பத்திசெய்த அதே வேளையில், உழுதுவித்துண்போரின் - நிலப்பிர புக்களின்-பெரிய நிலங்களில் வலாற் காரப்படுத்தப்பட்டு அல்லது கூலிக்கு உழைத்தனர். நிலப் பிரபுக்களும், பெருங்குடிகளும் உற்பத்தியில் காட் டிய ஊக்கத்தினல் சரக்குப் பரிவர்த் தனை வளர்ந்தது; போகப் பொருள் களின் உற்பத்திமுறையும் உடன் வளர்ந்தது. உள்ளூர் வணிகமும், தூர தேச வணிகமும் காணப்பட்டன. ஆனல் நிலமானிய முறையின் உச்சிப் பொழுதிலே கூட, வியாபாரப் பெருக் கம் இராச்சிய ஒருமைப் பாட்டிற்கு அதிகம் உதவவில்லை, குக்கிராமங்க ளும், கிராமங்களும், சிறுநகர்களும் நிறைந்த அன்றைய இங்கிலாந்தா னது ஆங்காங்குச் சிதறுண்டு கிடந்த, வயல்களையும், பள்ளத்தாக்குகளையும், நாட்டுப்புறங்களையுமே ஆதாரமாகக் கொண்டியங்கியது. இவையே மக்கள் தம் அன்ருட வாழ்வில் ஒருமைப்பாட் டையளித்தன. மரபு வாழ்க்கையே தலைதூக்கி நின்றது. இதன் காரண ) figs இன்றிருப்பதைவிடப் பன் மடங்கு அதிகமாகத் தல வாழ்க்
14.
五5。
6.
ibid, p. 20-2 A. L. Morton - A PEOPLE'S HISTORY OF ENGLAND p. 59-6 Marion Gibbs - FEUDAL ORDER (Past and Present Series) p. 7-9
Page 82
கையே - தல உணர்வே - காணப்பட் டன. இதன் விளைவாக வர்க்கப் போராட்டங்களும் கட்டுப்படுத்தப் பட்டன. நகரங்களிற் காணப்பட்ட சிக்கலான பல முரண்பாடுகளும், நிலப்பிரபுத்துவத்திற்கு எதிராகப் பண்ணையடிமைகள் காட்டிய எதிர்ப் பும் ஆங்காங்கு வெளிப்படையாகவும் இலைமறைகாயாகவும் தோற்றினும் பொதுவாக வாழ்க்கை இயல்பாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. விவசாயிகள் தனித்தனிப் பிரிவுகளில் வாழ்ந்தமை யால் பரந்த இயக்கங்களில் லாமற் போயின. அவரவருக்குரிய இடம் வகுக்கப்பட்டது. பிரிந்து சிதறுண்டு
கிடந்த இப்பெரிய விவசாய சமூகத்
திற்கு எதிராகவும், நகரங்களிலே தமது பிரத்யேகமான நலன்களை மட்டும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த நகரத்தாருக்கு மே லா கவு ம், ஒரு வர்க்கம் இருந்தது. பெருங்குடிமக்க ளும், குருமாரும், மன்னரும் அந்த வர்க்கத்தினராவர். அவர்கள் யாவ ரும் அரசியல் உணர்வு நிரம்பிய - தமது வர்க்க நலன்களை உணர்ந்த - கூட்டத்தினராக இருந்தனர். . . . இந்நிலையில் அவர்கள் கடல் கடந்த நிலப்பரப்புக்களின் மீது பா ர் ைவ செலுத்தினர், இவ்வாறு பிளவுண்டு கிடந்த - வர்க்கபேதமுற்றுக்கிடந்த - சமுதாயத்தின் உறவுமுறைகளை அங்கீகரித்தும், இலட்சியபூர்வமான தாகக் காட்டியும்.திகழ்தது நிறுவன வடிவிற் காணப்பட்ட உரோமன் கத் தோலிக்க திருச்சபை. நீதியைப்பற்றி அது கூறியது சகல துறைகளிலும் கருத்து மயக்கத்தை உண்டுபண்ணி யது. சமுதாயத்தில் உயிர்த்துடிப் பைக் காட்டியது. கத்தோலிக்க திருச் சபையும் தன்னளவில் மிகப்பெரும் நிலவுடமை நிறுவனமாகவே விளங் கியது; நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்பின் பொருளாதார, சமூக, அரசியல் அமைப்புக்களினூடே பிரிக்க முடியா தபடி பின்னிப்படர்ந்திருந்தது கத் தோலிக்க திருச்சபை'
ஆசிரியர் கிப்ஸ் இங்கிலாந்து நாட் லே நிலவிய நிலமானிய அமைப்பைப் ற்றிக் கூறியுள்ள இக்கருத்துக்கள் சில பயர் மாற்றங்களுடன் சோழர் காலத் மிழகத்திற்கும் பொருந்தும் எனத் |ணிந்து கூறிவிடலாம். கத்தோலிக்கத் ருச்சபைக்குப்பதிலாகக் ‘ “ Baru” ‘ன்று கூறினல் மிகுதியாவும் பொதுவே.
இனி, சோழர்காலத் தமிழகத்தின் லப்பிரபுத்துவனைச் சிறப்பாக ஆராய்ந்து, லகப் பொதுப்பண்புகளோடு ஒப்பிட்டு, திற் சமயத்தின் பங்கினை நிர்ணயிப் பாம்.
சோழப்பேரரசு வளர வளர, நாட் லே புதியதொரு நிலப்பிரபுத்துவமும், ல மானிய முறையும் வளர்ந்தன என் 1ம், வேளாளர் கை ஓங்கியது என்றும் ன்னர் கண்டோமல்லவா? அதன் விளை ாகச் சோழப் பேரரசிலே நிலவுடைமை ாளர் - வேளாளர் - வர்க்கமே தலையா வர்க்கமாகியது. “உடையான்', 'கிழான்' மதலிய அக்காலச் சொற்கள் நிலத்தை டையவன்,நிலக்கிழான் என்றே குறித்து ன்றன. புவிச்சக்கிர வர்த்திகளாக விளங் |ய சோழப் பெருமன்னரே தம்மை “உடை ார்’ என்று பெருமையுடன் கல்வெட்டுக் ளிற் கூறியுள்ளனர்.சோழ அதிகாரிகளைப் ற்றிக் கூறப்படும் இடங்களில், தத்தனுார் மவேந்த வேளான், கம்பர் மூவேந்த வளான், வேளான் குடி முதலான் (நர லாக வீரன்) என்றெல்லாம் கல்வெட்டுக் ள் சான்று தருகின்றன. கோன், நாடன், உத்தன், ஏறு, அரையன் முதலிய சொற் ளைக் கொண்டு முடியும் பெயர்கள் பல புன்று செல்வாக்கோடு விளங்கிய வேளா ார் வர்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர்களையே 1றிப்பன.17 வேளாளர் மிகவும் நுண்ணிய Dறையிலே தமது ஆதிக்கத்தைச் செலுத் வந்தனர். அதற்குக் கருவியாக அமைந் தே கோயில் உண்மையில் சோழப் பேரர ல் தலையாய வர்க்கமாகத் திகழ்ந்த வளாளரின் பொருளாதாரச் செழிப்பை
7. Nilakanta Sastri — i bid p. 182
Page 83
யும், அரசியல் மதி நுட்பத்தையும் நன்க றிவற்குச் சோழர் காலக் கோயில்களைப் பற்றி ஒரு சிறிது அறிந்து கொள்வது அவசியம்.
சோழர் காலத்திலே நிலப்பிரபுக்கள் சீவிதமாகவும் இறையிலியாகவும் பெரு வாரியான நிலங்கள் பெ ற் ற தை ப் போலவே சிவன் கோயில்களும், திருமால் ஆலயங்களும், மடங்களும் தானமாகப் பெருமளவு நிலங்களைப் பெற்றன. சிவன் கோயில் நிலங்கள் தேவதானம் எனவும், விட்டினு கோயில் நிலங்கள் திருவிடை யாட்டம் எனவும் மடங்களின் பூமிகாணி மடப்புறம் என்றும் வழக்கப்பட்டன. சோழப் பே ர ர சு வளர்ந்த காலையில் கோயில்களுக்குரிய நிலம், சொத்து, பொன் முதலிய செல்வங்களும் பெருகின. மன்னரும் மற்றையோரும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு தானங்கள் செய்த னர். பேராசிரியர் நீலகண்ட சாத்திரியார் கூற்று, கவனித்தற்குரியது.
'அரசனும் அவனது பட்டமகிஷி களும், அவர்தம் உறவினரும் பெரு மளவில் தானங்களைச் செய்து வழி காட்டினர்; நிலப்பிரபுக்கள் . பின்பற் றினர்; வணிகர் தொடர்ந்தனர்; செல்வாக்குள்ள பிறகு லத்தவரும் தாராளமாகத் தானங்கள் செய்த 6örsj. ”” 18
உதாரணமாகத் தஞ்சைப் பெருங் கோயிலை எடுத்துக்கொள்வோம். இராச ராசனின் புகழ்ச் சின்னமாகிய அக்கோயில் அக்காலத்திலே இந்தியாவிலேயே அதிக செல்வமுடைய கோயிலாக இருந்தது எனலாம். 19 உலகத்திலே வேறெந்தக் கோயிற் கல்வெட்டுக்களிலாவது கோயிற் கணக்கு, வருமானம், பணியாட்கள் செவவு, முதலியனபற்றிய விளக்கம் தஞ் சைக் கோயிற் கல்வெட்டுக்களிற் காணப் படுவதைப் போல விரிவாக இருக்குமா என்று சிலர் ஐயுற்றுள்ளனர். 20 தஞ்சைக் கோயிற் கல்வெட்டுக்கள் உண்மையில் வரலாற்றுச் சிறப்புடையனவே. 21 தஞ் சைப் பெருங்கோயிலுக்கு இராசராசனின் அருமை 'அக்கன்’- குந்தவ்வை மாத்
68
திரம் பத்தாயிரம் களஞ்சுபொன் கொடுத் நார் என்று கல்வெட்டுக்கள் காட்டும். ரறத்தாழ நாற்பத்தோராயிரத்து ஐஞ் நூறு களஞ்சு பொன் கோயிலுக்குக் கிடைத்தது. இலங்கையிலுள்ள சில கிரா மங்களின் நெல் உட்பட (116,000) நூற் றுப் பதினருயிரம் களம் நெல் ஒருவருடத் தில் அக்கோயிலுக்கு வந்தது. தஞ்சைப் பெருங்கோவிலில் 609 பணியாட்கள் வேலை செய்தனர். இவர்களில் அரை வாசிக்கு மேற்பட்டவர்கள் இசைக்கலை ஞர். இவர்களைத் தவிர, கோயிலின் நிர் வாகத்திலிருந்த பிற நிறுவனங்களில் பணி பாற்றியவரையும் நாம் சேர்த்துப் பார்த் தால் கோயிலின் ஆளுஞ் சக்தியும்பொருளாதாரப் பிடிப்பும். தெளிவாகும் தஞ்சைக் கோயில் தனித்த ஒர் உதாரண மன்று; இராசராசன் காலத்திலே திரு வாழீசுவரத்திலிருந்த பெருங் கோயிலும் அதன் பண்டாரமும், பணியாட்களும் சோழப்படையின் ஒரு பிரிவான மூன்றுகை ம கா சேனை யி ன் பாதுகாப்பிலிருந்தன. கோலார் மாவட்டத்தில் காணப்பட்ட கல்வெட்டொன்று பிறிதொரு கோயி லுக்கு ஐம்பத்து இரண்டு குடும்பத்தினர் பணியாட்களாக இருந்தமையை விரிக்கும், செல்வந்தர், தானமாகக் கொ டு த் த வற்றைவிடப் பல்வேறு வழிகளிலும் கோயில்களுக்குச் சொத்துச் சேர்ந்தது. கோயிலுக்குக் கொடுக்கவேண்டிய வரி களைக்கட்ட முடியாதவரின் நிலத்தை ாடுத்தும், கோயிற் சொத்தைக் களவாடி பவர் நிலங்களைப்பறிமுதல் செய்தும், பக்திமான்களுடைய நன்கொடைகளைப் பெற்றும், பணங்கொடுத்து நிலங்களை, பீடுகளை வாங்கியும், கோயில்கள் நிலவு டையையை அதிகரித்துக்கொண்டன. 2 சோழ மன்னர்கள் சில சந்தர்ப்பங்களில் தவதானமாகச் சில ஊர்களைக் கொடுக் நம்போது, அங்கு வசித்த குடிமக்களையும்
t8. CHOLAS Vol 2 part p. 29-220
9. Ibid. p. 502 20. A. Appadorai - ECONOMIC CONDITIONS
IN SOUTHERN INDA Vol I. p. 275 1. 10I A. D., South Ind. Inscr; Il, 66, 22. Appadorai-Ibid p. 283
Page 84
சேர்த்துக் கோயிலுக்கு வழங்கிவிடுவ துண்டு. அதனைக் குடிநீங்காத் தேவதா னம் என்றழைத்தனர். 23
இவ்வாறு பவவழிகளில் உடைமை சேர்த்த கோயில்கள் என்ன செய்தன? கலாநிதி டி. வி. மகாலிங்கம் இதற்கு விடையளித்துள்ளார்.
"ஒரு தலத்திலுள்ள மக்களின் சமய வாழ்க்கையில் முக்கியத்துவம் பெற்ற உயிர்த்துடிப்புள்ள இடமாகக் கோயில் விளங்கியது மட்டுமன்றி, அது அவ்வூர் மக்களின் அரசியல், சமூ கம், பொருளாதாரம் ஆகிய துறை களைச் சேர்ந்த பல்வேறு இயக்கங்களி லும் பங்கு கொண்ட சமூக நிறுவன மாக விளங்கியது. கோயில் தானே நிலப்பிரபுவாகவும், முதலாளியாக வும் (பலருக்கு வேலைவசதி கொடுத் ததால்) இருந்தது. கோயிற் பண்டா ரம் (க ள ஞ் சி யம்) வங்கிபோல அமைந்து வைப்புப் பணங்களைப் பெற் றும், கடனுதவி அளித்தும், மக்க ளுக்கு உதவியது; கிராமக் கைத் தொழில்களின் பெருக்கத்திற்கு உத வியது; அரசாங்கத்திற்குச் செலுத் தப்பட வேண்டிய வரிகள் கோயில் களால் அறவிடப்பட்டன. தனிப் பட்டவர்கள் தமது நிலங்களுக்குச் செலுத்தவேண்டிய வரிகளும் (மன்ன ரால்) கோயிலுக்குக் கொடுக்கப்பட் டன; இவற்றைவிடக் கோயில்களும் மக்களிடமிருந்து வழக்கமான கட மைப்பணத்தையும் பெற்றன; ஊரி லேயுள்ள பெரிய நிலவுடைமை நிறு வனம் என்ற முறையில் கோயில் ஊரின் விவசாயத்தில் ஊக்கங்காட்டி யது; வயல்களிற் பயிர் செய்விப்ப தோடமையாது புதிய நிலங்களையும் உழவுக்குட்படுத்தியது; பாழ் பட்ட நிலங்களுக்குப் புனர் வாழ்வு அளித் தது. கோயிற் பண்டாரமானது வங்கிபோலக் கடமையாற்றிய படி யால், தனிப்பட்ட நிறுவனங்களுக் கும், ஊராட்சி மன்றங்களுக்கும், வட் டியுடனும், வட்டியின்றியும் உசிதம்
69
போல உதவியது; விவசாயிகள் தமது தொழிற்றேவைகளுக்காகக் கடன் பெற்றனர்; தமது பெண்களுக்குச் சீதனம் கொடுப்பதற்குக் கூடச் சிலர் கோயிலிருந்து கடன்பட்டனர். நாட் டின் பொருளாதார வாழ்விற் கோயில் நடுநாயகமாக வீற்றிருந்தது.' 24
திஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயிற் கணக்கில் இருந்த பல்லாயிரக்கணக்கான களஞ்சு பொன்களும், காசுகளும், பெரும் பாலும் பல ஊராட்சி மன்றங்களுக்கும், சபைகளுக்கும் காசு வட்டிக்கோ அன்றிப் பொருள்வட்டிக்கோ கொடுக்கப்பட்டி ருந்தன. சாதாரணமாகப் பன்னிரண்டு வீத வட்டி நியாயமானதாகக் கோயில் களினற் கருதப்பட்டது. 25
அன்றைய நிலமானியத் தமிழகத் திலே கோயில்களின் தானத்தைப் பற்றி எழுதப்புகுந்த பேராசிரியர் நீலகண்ட சாத்திரியார், தனக்கே உரிய நடையில் மேல் வருமாறு கூறியுள்ளார்.
'நி, உரிமைக்காரணுகவும், முத லாளியாகவும், பொருட்களை நுகர் வோனுகவும், சேவைகளைப் பெறு வோனகவும் விளங்கிய கோயில், வங் கியாகவும், பள்ளிக்கூடங்களாகவும், பொருட்காட்சிச் சாலைகளாகவும், வைத்திய சாலைகளாகவும், நாடக மன்றங்களாகவும் வி ள ங் கி யது; சுருங்கக்கூறின், அக்காலத்து நாகரிக வாழ்க்கையிலும், கலைகளிலும் சிறந் தனவெல்லாம் தன்னையே சுற்றி இயங்கப்பெற்றது ம ட் டு மன் றி, அவற்றையெல்லாம் தர்ம உணர் விலிருந்து உதித்த மனிதாபிமானத் தால் செம்மைப்படுத்தியதில், மத்திய கால இந்துக் கோயிலுக்கு நிகரான நிறுவனங்கள் உலக வரலாற்றிலேயே
23. S. . . Vo Vs No 244.
24. T. V. Mahalingam - SOUTH INDIAN POLITY;
p. 372-80
25, CHOLAS : Ibid; p. 502
Page 85
அருமையாகத்தான் உள்ளன என 6 Th”” 26
பேராசிரியரின் கவிநயம் வாய்ந்த சொற்களை நாம் மறுப்பதற்கில்லை. ஆனல் சிறப்பைக் காணும் நாம், அதேவேளையில் அரசியல் பொருளாதாரத் துறைகளில் கோயில் எவ்வாறு ஆளும் வர்க்கத்துடன் சேர்ந்தும்-சில சமயங்களில் ஆளும் வர்க் கமாகவே-காட்சி தருகின்றது என்னும் உண்மையை மறக்க முடியாது. அது மிக வும் முக்கியமானதாகும். ஏனெனில் கருணையும், சாந்தமும், அமைதியும், தெய்வ நீதியும் பூசிய காட்சிகளுக்குப் பின்னலே பல அநாகரிகச் செயல்களும், மிக மோசமான மனிதக் கொடுமையும் அன்று நடந்தேறியுள்ளன. மன்னனும் வேளாளருஞ் சேர்ந்து கோயிலைக் கேடய மாகக் கொண்டனர். அதன் சொத்தும் கணக்கற்ற செல்வமும் வேளான் வர்க்கத் தினரின் செல்வக் குழந்தைகளாக இருந் தன; எந்தச் சமுதாயக் குற்றமும் பொறுக் கப்பட்டது. ஆனல் கோயிற் பண விஷயத் தில் எள்ளளவு கருணையும் காட்டப்பட வில்லை. கோயில்கள் எத்தனையோ சந்தர்ப் பங்களில் மனிதனை - குடும்பங்களை-விலை கொடுத்து வாங்கியது; பஞ்சகாலத்தில் தம்மைத்தாமே கோயிலுக்கு விற்றுக் கொண்ட 'அடிமைகள்' பற்றி அநேகம் கல்வெட்டுக்கள் கூறும். “காலஞ்சரியில்லை; மூன்று நாழியரிசி ஒரு காசுக்கு விலையுயர்ந் தது; தன் குழந்தைகள் பட்டினியால் வாடினர்; எனவே கோயிற்காரரிடமிருந்து நூற்றுப்பத்துக்காசு பெற்றுக்கொண்டு அக்குடும்பம் கோயில் அடிமையானது.’27 இத்தகைய சம்பவங்கள் பலவற்றைக் கண்ட வரலாற்ரு சிரியரும் இவ்வுண் மையை ஒப்புக் கொண்டுள்ளார். பொது வாகப் பண்ணையடிமைகள் நிலை பல இடங் களில் படுமோசமாக இருந்தது என்று நீல கண்ட சாத்திரியார் கூறுவர்.28
66
அன்றைய சனத்தொகையில் குறிப்பிடத்தக்களவு பகுதி, சிறப்பாக விவசாயத் தொழிலாளர் மத்தியில் கணிசமானேர், அடி ைம வாழ் க்
கைக்கு அணித்தான நிலையில் வாழ்ந் தனர் என்று அக்கால இலக்கியம் காட்டும். மக்களுடைய சொந்த விருப்பு வெறுப்பு ஒருபுறமிருக்க, அ வர் களை ப் பொருள்களைப்போல விற்றுவாங்கும் முறை- தனிச்சொத் துரிமையிலேயே சகிக்க முடியாத வழக்கம்- அன்று நிலவியது என்ப தற்குப் பல கல்வெட்டுக்கள் சான்று தருகின்றன.'
சேக்கிழார் பெருமான் காட்டும் சேரிகள் பல இவ்வுண்மைக்குச் சான்று" அவற்றில் ஆதனுார் ஒன்று. விற்றுவாங்கிய ஆண்பெண் அடிமைகளைத் தவிர, ஆலயங்கள் தேவரடியாராகவும் பல நூற்றுக்கணக் கான மக்களை வைத்திருந்தன. தேவதான நிலங்களுக்குத் திருச்சூலமும், திருவாழி யும் அடையாளச் சின்னமாகப் பொறிக் கப்பட்டதுபோலக் கோயில் அடிமைக ளுக்கும் சூலத்தால் குறிசுடப்பட்டது.29 கி. பி. 1235-ல் பொறிக்கப்பட்ட ஒரு கல் வெட் டி லிருந்து, வீரட்டானேசுவரர் கோயிலில் நூற்றுக்கு மேற்பட்ட அடிமை கள் இருந்தனர் எனத் தெரிகின்றது.80
கோயில்களும், நிலப்பிரபுக்களும் இவ் வாறு நிலவுடைமையாளராகவும், பொருளுடைமையாளராகவும் நாட்டிலே விளங்கிய அக்காலத்திலே, வணிகரும் பெருஞ்சிறப்புற்றனர். சமணம், பெளத் தம் முதலாய 'புறச் சமயங்களைக் கைவிட்டுச் சைவத்தை மேற் கொண்ட னர். சோழப் பேரரசு புதியதொரு நிலப் பிரபுத்துவத்தை உண்டாக்க ஏதுவாயிருந் தது போல, உள்நாட்டிலும் வெளிநாடுக ளிலும் வியாபாரஞ் செய்யும் பலம் வாய்ந்த நகர வணிகத்தினரையும் தோற் றுவித்தது. தவிர்க்க முடியாத நியதி அது. ஆணுல் மாறிய சூழ்நிலைக்கேற்ப அவர்க ளிற் பெரும் பகுதியினர் சைவராயினர்.
26. CHOLAS; bid; p. 504-505 27. Appadorai; libid; p. 315 28. CHOLAS, Ibid; p. 363 29. 4 of 1922, A. R. E. 1922 part 1 para 19. 30, 223 of 1917, A. R. E. 1918, part 1 para 4,
Page 86
தழிழ்நாடு முழுவதும் வாணிகம் செய்யும் வாய்ப்பை மறுபடி பெறவே அவர்கள் சைவத்தை அனுசரித்தனர்.31 நகரங்களி லும், பேரூர்களிலும், சிற்றுார்களிலும் தொழில் செய்துகொண்டிருந்த வணிகர் பலர், திருக்கோயில்களின் வழிபாட்டிற் கும், விழாவிற்கும், திருவிளக்கினுக்கும் நிபந்தம் வழங்கிய செய்திகள் கல்வெட்டுக் களிற் காணப்படுகின்றன.32நிலப்பிரபுக்க ளைப் போல வணிகர் இக்காலப்பகுதியில் அரசியற் செல்வாக்கோ, ஆதிக்கமோ பெற்றிருக்கவில்லை என்பது உண்மையே. ஆயின் அவர்தம் வாணிபத் தொழிலுக் கான சகல வாய்ப்புக்களையும் பேரரசு அளித்தமையால் அவர்தம் நோக்கு வியா பாரத்திலேயேயிருந்தது. மன்னர் பட்ட யங்கள் வழங்கினர்; நிலப்பிரபுக்கள் இவர் களோடு நல்லுறவு கொண்டிருந்தனர். நகரங்களிலும் பட்டினங்களிலும் வணிகர் ஏறத்தாழப் பூரண செல்வாக்குடையராய் விளங்கினர். அக்காலத்தில் நகரத்தார் என்று வழங்கப்பட்ட வியாபாரிகள்'நக ரம்’ என்னும் பட்டின சபை அங்கத்தவ ராகஇருந்தனர். நீலகண்டசாத்திரியார் இதுபற்றி மேல்வருமாறு கூறுவார்.8
**நகரம் என்பது சிறப்பாக வியா பாரிகளின் மன்றம் என்று கொள்ள லாம். பிரதான பட்டினங்களில் இருந்த சபைகளில் இதுவும் ஒன்று. வணிகரின் செல்வாக்குத் தலைதுாக்கி யிருந்த வியாபாரப் பட்டினங்களில் இதுவே முக்கியமான சபையாக இருந் திருக்கும்.' நானுதேசிகள், அஞ்சுவண்ணத்தார், நகரத்தார், வளஞ்சியர், மணிக்கிராமத் தா ர், திசையாயிரத்தைஞ்ஞாற்றுவர் என்று பல பிரிவினராய வணிகர் இக்கா லப்பகுதியிலே உள்நாட்டிலும் கடல் கடந்த தேசங்களிலும் தொழில் செய்த மையால், சோழப் பேரரசில் இறக்குமதி, ஏற்றுமதி பெருகின. வாணிகத்தால் கிடைத்த சுங்கவரியும் அரசாங்கத்திற்கு நல்ல வருவாயைக் கொடுத்தது.
ஏகாதிபத்திய நாடுகள் யாவும் தமது சொந்தநாட்டிலே அமைதியையே கடைப்
பிடிப்பன. யாவருக்கும் கடமைகளும் உரி மைகளும் பகுக் கப்பட்டு, விதிக்கப்பட்டு ஓர் ஒழுங்கு நிலைநாட்டப்படுகிறது. நாட் டின் சக்தி கடலையும் பிறநாடுகளையும் கட்டி ஆள்வதற்குத் தேவையாக இருப்ப தால் உள்நாட்டில் சுதத்திரமும், சமரச மனப்பான்மையும் வளர்க்கப்படுகின்றன. தீண்டாதவருக்குஞ்சரி, சிவப்பிராமணருக் குஞ்சரி சட்டங்களும் விதிகளும் வகுக்கப் பட்டிருந்தன. எனவே நிலப்பிரபுக்களும் வணிகரும் முரண்பாடின்றி வாழ்ந்தனர். சைவம் இருதரப்பினரையும் பின்னிப் பிணைத்தது. பொதுத் தத்துவமாகியது.
ஆயினும் மேல்தோற்றத்தை விட்டுக் கூர்ந்து பார்ப்போமாயின், நிலவுடைமை யாளரே-நிலப் பிரப்புக்களே-தலையாய வர்க்கத்தினராக இருப்பது தெரியவரும். வேளாளர் கை நீதியையும் கட்டுப்படுத்து மளவிற்கு ஓங்கியிருந்தது. இதற்குச் சில
உதாரணங்களைப் பார்க்கலாம்.
ஒரு சந்தர்ப்பத்திலே, வேளாளன் ஒருவன் குற்றவாளியாகக் கருதப்பட்டு அரசப் பிரதிநிதியொருவர் முன் விசாரிக் கப்பட்டான். அதிகாரி கோயிற் பட்டரை யோசனை கேட்டபோது அவர் வேளாள ருக்கு மரண தண்டனை விதித்தல் கூடாது என்ருர்,84 இது வேளாளர் தண்டிக்கப் படாமல் விடப்பட்டதற்குச் சான்று. வேளாளருக்கும் கோயிலுக்கும் எதிராகச் சிறு குற்றஞ் செய்தாலும் பிறர் வன்மை யாகத் தண்டிக்கப்பட்டதற்கும் பல சான்றுகள் உள்ளன. ஒரு சந்தர்ப்பத் திலே, கீழையூரில் (தஞ்சை) இருவர், வேளாளருக்கும் கோயிலுக்கும் தொல்லை விளைவித்ததாகக் குற்றஞ் சாட்டப்பட்ட னர். கலகம் செய்ததற்காக அவர்கள் விசாரிக்கப்பட்டனர். கோயிலுக்கோ அல் லது வேளாளர் வீட்டிற்கோ தீ வைக்க முனைந்த குற்றமும் சுமத்தப்பட்டது. விசாரணை முடிவில் ஆயிரம் காசு அபரா
31. நா. வானமாமலை - மூடுதிர்ை- தாமரை; டிே
1962 32. சதாசிவப்பண்டாரத்தார்.bld p. 107 33, CHOLAS. Ibid p. 294 m 34, CHOLAS, Ibid. p. 264
Page 87
தம் விதிக்கப்பட்டது. அதனைக் கட்ட எவரும் அவ்விருவருக்கும் உதவி செய்ய முன் வரவில்லை. எனவே அவர்தம் நிலங் கள் கோயிலுக்கு விற்கப்பட்டன. 1060 காசு கொடுக்கப்பட்டன. தண்டம் 1000 காசு, தண்டத்தைக் கொடுக்க முடியாம லிருந்ததற்காக அபராதம் 60 காசு. முழுப் பணமும், நிலமும் கோயிற் சொத் தாகின.
இவ்விரு சான்றுகளும் மிக முக்கிய மானவை. ஏனெனில் சோழர் காலத்தைப் பற்றி எழுதும் புகழ்பூத்த வரலாற்ரு சிரி யர் எல்லாம், அன்றைய நிலையில் வர்க்க முரண்பாடுகள் இருக்கவில்லையென்றும், வர்க்க அமைதியே காணப்பட்டது என் றும் செல்வம் கொழித்த அன்றைய நிலை யில் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் சமூகத் திலே ஒரு பாத்திரம் இருந்தது என்றும் பலவாறு எழுதியுள்ளனர். நாடுபிடித்தலா லும், பிறநாட்டு வணிகத்தினலும், உற்பத் திப் பெருக்கத்தினுலும் சோழநாட்டிலே செல்வம் பொங்கிவழிந்தது என்பது உண்
மையே. பட்டினியால் மடியும் நிலை பரவ
லாக இருக்கவில்லை என்பதும் ஓரளவிற்கு (பஞ்ச காலங்களைத் தவிர) உண்மையே. ஆணுல் நாட்டில் வர்க்க முரண்பாடோ! மோதலோ இருக்கவில்லை என்றும், சுரண் டியவர்க்கமும் சுரண்டப்பட்ட வர்க்கமும் இருந்தன என்பது ஏற்க முடியாதது என் றும் எழுதுவது ஒப்புக்கொள்ளமுடியாத தொன்று. பேராசிரியர் நீலகண்ட சாத்தி ரியார் உட்படப் பலர் சோழர் காலத்தில் வர்க்க அமைதியே இருந்தது என்று எழுதி யுள்ளனர்.
சமூகத்திலே அமைதி நிலவியது என் பதை நாம் மறுக்கவேண்டியதில்லை. அப் படியே ஏற்றுக்கொள்ளவும் முடியாது. அமைதிக்குப்பின்னல் நோகாத முறையில் சுரண்டல் இருந்தது என்பதும், அங்கு தான் சமயம் கருவியாகப் பயன்பட்டது என்றும் நாம் நிரூபிக்க முடியும். பேரரசு தோன்றிய காலத்திலே பெருந்தத்துவமும் ஏன் தோன்றியது என்னும் கேள்விக்கு விடையும் அங்கேதானிருக்கிறது.
72
ஐரோப்பாவிலே நிலமானிய முறை நிலவிய காலத்திலே கத்தோலிக்க திருச் சபை சமூக வாழ்வில் எத்துணை முக்கிய பங்கு வகித்தது என்பதனை முன்னர்ப் பார்த்தோம். திருச்சபை என்பதற்குப் பதிலாகக் கோயில் என்று திருத்தி வாசித் தால் நிலைமை பொதுவாகவே இருக்கும் என்றும் கூறினுேம் . இக்கருத்து வேறுசில வரலாற்ருசிரியராலும் மேலெழுத்த வாரி யாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
** மத்திய காலத்திலே தென்னிந் தியாவில் எழுந்த கோயில்களை, ஐரோப்பிய கிறிஸ்துவ தேவாலயங்க ளோடு ஒப்பிட்டாராய்வது சுவை பயக்கும். கிறித்துவ தேவாலயங் களைப்பற்றிக் கூறப்படுவன எழுத் துக்கு எழு த் து தென்னிந்தியக் கோயில்களுக்கும் பொருத்தும் எனக் கூறலாம். ஆக ஒரேயொரு வேறுபாடு. ஐரோப்பாவிலே தேவாலயங்களோடு சம்பந்தப்பட்டோர் மதகுருமாராக இருந்தனர். இங்கே சாதாரண மக்கள் இருந்தனர். '35
யார் இந்தச் சாதாரண மக்கள்? அவர் களே வேளாளர். நிலமுடைய பெருங்குடி கள் கோயில் நிலங்களை மேற்பார்வை செய்யும் சபையினராகவும், ஆயத்தினரா கவும், வாரியத்தினராகவும், ஊரவராக வும் நாட்டினராகவும் அதிகாரம் பெற்றி ருந்தனர்.3 நிலமானிய அமைப்பு முறை நில வி ய தமிழகத்திலே கொயில்கள் வகித்த தலையாய பாத்திரத்தை விரிவா கவே பார்த்தோம். கோயில்கள் என்று கூறும்பொழுது வெறும் கற்கட்டிடங்களை நாம் கருதுகிருே மா? வட்டிக்குப் பணம் கொடுத்தும், வங்கி நடத்தியும், நிலம் உழுதுவித்தும் ஆயிரந்தொழில் செய்வித் தவர்கள் யார்? கோயில் தர்மகர்த்தாக் ளே கே ரா யி ல் முகாமைக்கார ரே; கோயில் மேற்பார்வை யாளரே. இவர்க ரி ற் பெரும்பாலோர் வேளாளரே, எனவே கோயிலை ஆட்டிப்படைத்த இவர்
35. Appadorail bid. p. 3oo-l 36. வானமாமலை; bid பக் 9
Page 88
கள் சர்வவல்லமையுள்ளவராக விளங்கி னர்; அவ்வரறு இருந்தபடியாலேயே கோயிற் பட்டர் வேளாளருக்கு மரண தண்டனை விதித்தல் கூடாது என்ருர், கோயிலின் பேரில் சதாரணமக்களைத் தண்டிக்கவும், நிலங்களை விற்கவும், அடி மைகளாகப் பெறவும், நிலப்பிரபுகளுக்கு வாய்ப்பு ஏற்பட்டது. சோழப் பேரரசி லேயே மிகப்பெரிய குற்றம் இராசத்து ரோகமும் சிவத்துரோகமுமாம். அந்தள விற்கும் நிலவுடைமையாளர் தமது அக்க றைகளில் கண்ணும் கருத்துமாயிருந்தனர்.
இத்தகைய சூழ்நிலையிலே மன்னன், நிலப்பிரபுக்கள் ஆகியோருடைய நிலை பேற்றிற்கும், தலைமைக்கும் முதன்மைக் கு ம் சித்தாந்தம் தத்துவ விளக்கம் கொடுத்தது.
வேளாளர் கையோங்கிய அன்றைய அரசியற் பகைப்புலத்திலே - படைத்தலை வரையும், நிர்வாகிகளையும், கோயில் தர் மகர்த்தாக்களையும் அளித்த அதே வேளா ளர் வர்க்கம் சித்தாந்தப் பெருநூலாகிய சிவஞானபோதத்தின எழுதிய மெய்கண் டதேவரையும் அளித்ததில் வியப்பு எது வும் இல்லையல்லவா? ஆஞல் அதனை நன்கு விளங்கிக் கொள்வதற்குப் பல்லவர் காலத்திலிருந்து வளர்ந்து வந்த சில சம யப் போக்குகளையும் பண்புகளையும் நாம் அறிந்துகொள்ளல் அவசியம்.
தமிழ், தமிழ்நாடு எனுன்ம் உணர்வு களை நாயன்மார் மக்களிடையே பரப்பி னர் அல்லவா? விதி, சாதி, கர்மம், முத லிய யாவற்றையும் கடந்த பரம்பொரு ளாகச் சிவன் விளங்குகிருர் என்று அரன டியார்கள் போதித்தனர். சமணரையும் பெளத்தரையும் எதிர்த்த காலத்திலே சாதிப்பிரிவுகளைக் கடந்த- பரந்த-க அணி யொன்றனை வைதிகர் கட்டி வளர்த்த னர். ஆனல் நிலப்பிரப்புத்துவக் காலத் தில் நிலவுடைமையாளரும் வேளாளர் print to 6007 fit போன்ற உயர்சாதிக்கார ருமே, மேனிலையிலிருந்தனர். எனினும் சோழப்பேரரசானது தமிழ்த் தேசியத்தி னேயும் சமூக சமத்துவத்தையும் வற்புறுத்
திய இயக்கத்தின் பின் தோன்றிய படி யால் அவற்றைப் பொய்மையாகவேனும் உருக்கொடுத்து வளர்த்தல் அத்தியாவ சிய மாயிற்று. தமிழ் நாடு முழுவதையும் ஒன்று சேர்ப்பது போலவும் சாதிப்பாகு பாடுகளைக் கடப்பது போலவும் ஒரு பொய்ம்மையினை உருவாக்கிய நூல்களிற் சேக்கிழார் பெரிய புராணத்திற்குத் தனி யிடமுண்டு. பக்திச்சுவை நனிசொட்டச் சொட்டப் பாடிய கவிவலவரான சேக்கி ழார் பெருமானும், தொண்டை மண்ட லத் தி லே குன்றத்தூரில் தோன்றிய வேளாளர் குல ப் பெருங்குடிமகனே. தமிழ், தமிழ் நாடு என்ற உணர்வை உண் டாக்கி, அதன் மத்தியில் முழுமுதற் கடவு ளாகிய சிவபெருமான நிறுத்தி எல்லாரும் அவன் அடிமைகளே என்னும் பொய்ம் மையைச் சிருட்டிக்கப் பெரிதும் உதவி யது தொண்டர் புராணம். சாதிப்பாகு பாடு மிகக் கடுமையாக அனுட்டிக்கப் பட்ட சோழர் காலத்தில், விதிகளும் சட் டங்களும் சாதிப்பிரிவினைக்கு அங்கீகாரம் அளித்த காலத்தில், இறைவனுக்கு முன் யாவரும் சமமே என்னும் மனச்சாந்தியை அளிக் க உதவியது பெரியபுராணம் போன்ற நூல். நடைமுறைக்கும் அக்க ருத்திற்கும் இமாலய வேறுபாடு இருந் தது. இறைவனே பரம்பொருள் என்ற க்ருத்தைக் கூறிக் கொண்டு அப்பட்ட LDITSit சுரண்டலில்-அடக்கமுறையில் FFG பட்டிருந்தனர் மன்னரும் வேளாளரும். இதனை ஓர் உதாரணமூலம் விளக்குவோம். கோயிற்றருமகர்த்தாக்கள்- நிலவுடை மையாளர்- கோயில் நிலங்களைக் குத்த கைக்கு விடும்பொழுது, உறுதிகளில் சிவ னடியாராகிய சண்டேசுவரர் பெயரே எழுதப்பட்டது. குத்தகைக்கு நிலம் எடுப் போர் தாம் கடவுளின் நிலத்தையே பெற் றிருக்கிருேம் என்று உணர்த்தவும், மனித ருக்கும் இதற்கும் தொடர்பு எதுவும் இல்லையென்று காட்டவுமே இம்முறை மேற்கொள்ளப்பட்டது.37 கோயிலுக்கும் கடவுளுக்கும் தலையாய இடத்தைக் கொடுக்கவும், அவற்றுடன் தொடர்பு
37. Trav. Arch, Series, lll, P. 164
3.
Page 89
கொண்டவருக்கும் உயரிடம் கிடைப்பது இயல்பேயல்லவா? பல்லவர் காலப்பக்தி யியக்கத்தின்போது தாழ்தப்பட்ட மக்கள் பலரும் இறையடியாராக உண்மையில் உயர்ந்து சிறப்பெய்தினர்.ஆனல் சோழர் காலத்தில் உயர்சாதியினரே உயரிடம் வகித்தனர். எனினும் கீழ்ச் சாதியினரும் இறையடியாராகப் புகழ்பெறுதல் முடியும் என்னும் நம்பிக்கையை அளித்தது பெரிய புராணம். அந்த நம்பிக்கை பலரை அமை தியாக வாழச் செய்தது என்று வற்புறுத்த வேண்டியதில்லை. இந் த ப் பின்னணியி லேயே சோழ மன்னர் பலருடைய திருப் பணிகளை யும், சமயத்தொண்டினையும் நாம் துருவிப் பிார்த்தல் வேண்டும். சேக் கிழார் பெருமான் காவியத்திற் செய்த பணியை மற்றும் பலர் கல்லிலும் செம்பி லும் செய்தனர். சோழர் காலத்திலே நாயன்மாருடைய திருவுருவங்களும் வழி பாட்டிற்காகக் கோயில்களில் வைக்கப் பட்டன. அரசாங்கம் சமய வளர்ச்சியி னைத் தனது முக்கிய பணிகளுள் ஒன்ருகக் கருதியது. இது சமயத்துறையில் செல் வாக்கோடு விளங்கிய வேளாளருக்குச் செய்த உதவி என்றே நாம் கருதல் வேண் டும். சமயத்தால் நன்மை வரும் என்று கண்டுகொண்டே சோழப்பெருமன்னர் பல வழிகளில் தம்மைச் சமயபக்தர்களா கக் காட்டிக்கொன்டனர். இது எல்லாக் காலங்களிலும் காணக்கூடிய ஒருண்மையா கும். இன்றைய இலங்கை ஆட்சியாளர்
புத்த சமயத்திற்குப் பேராதரவு நல்குவ
தும் மனங்கொளத்தக்கது. முதலாம் இரா சேந்திரன் ஆட்சியில் தேவார நாயகம் என் ருெ ரு அதிகாரி நியமிக்கப்பட்டான். சிவன்கோயில்களில் தேவார பாராயணம் ஒழுங்காக- முறையாக- நடைபெறுகி றதா என்பதனைக் கண்காணிக்கும் அதிகா ரியாக அவன் விளங்கினன். சிவன்கோயில்
களில் திருப்பதிகம் ஒதவும், பெருமாள்
கோயில்களில் திருவாய்மொழி ஒதவும் நிலதானம் விடப்பட்டது.8 s
நிலவுடைமை நிறுவனமாகிய கோயி லைச். சைவசித்தாந்தத்தினின்றும், பிரிக்க முடியாத ஓர் அமிசமாக ஆக்கினுர் மெய்
74
கண்டார். பல்லவர் காலமுதல் வளர்ந்து வந்த கோயில் வளர்ச்சியினையெல்லாம் ம ன தி ற் கொண்டு சிவவழிபாட்டில் கோயில் எத்துணை பிரதானமானது என்று விளக்க முனைந்தார் மெய்கண்டார்.
"செம்மலர் நோன்ருள் சேர லொட்டா வம்மலங் கழிஇ யன்பரொடு மரீஇ மாலற நேய மலிந்தவர் வேடமு மாலயந் தானு மரனெனத் தொழுமே9'
இதற்குச் சிற்றுரை கண்ட மாதவச் சிவஞான யோகிகள் மேல் வருமாறு கூறு οι π Γτ.
'அயராவன் பினரன் கழலணைந்த சீவன் முத்தனவான் செங்கமல மலர் போல விரிந்து விளங்கிய முதல் வனது நோ ன் ரு ளை அணையவொட்டாது அயர்த்தலைச் செய்விக்கும் அவ்வியல் பினையுடைய மும்மல வழுக்கை ஞான நீராற் கழுவி அங்ங்னம் அயராவன்பு மெய்ஞானிகளோடு கலந்து கூடி மல மயக்க நீங்குதலான் அன்புமிக்கு டைய அவரது திருவேடத்தையுஞ் சிவாலயத்தையும் முதல் வனெனவே கண்டு வழிபட்டு வாழும்......................... காமக்கிழத்தியர் வடிவிற் காணப்ப் டும் ஆடை, சாந்தணி, கலன் முத லாயின காமுகரை வசீகரித்து இன் பஞ் செம்யுமாறு போல திருவேடத் தையுஞ் சிவாலத்தையுமென்றுபசரித் தார். அம்முதல்வர் யாங்க ணும் வியாபகமாய் நிற்பினும் இவ்வி ரண்டிடத்து மாத்திரையே தயிரி னெய் போல விளங்கி நிலைபெற்று அல்லுழியெல்லாம் பாலினெய் போல வெளிப்படாது நிற்றலான் இனிப் பத் தரது திருவேடத்தையுஞ் சிவாலயத் தையும் பரமே சுரனெனக் கண்டு வழி படுகவென மேற்கொண்டது’*40
சிவவேடங்களையும் சிவாலயத்தையும் சிவனெனவே கொள்ளல் வேண்டும் என்று
38. மா.இராசமாணிக்கனர், தமிழக ஆட்சிபக் 160
39. சிவஞானபோதம். சூ 12 ་ ༨
40 சிவஞானபோதம் மூலமும் சிற்றுரையும்; திருவாவடு
துறை ஆதினப்பதிப்பு. 1954; பக். 257-67
Page 90
சைவசித்தாந்தப் பெருநூலாகிய சிவஞா
னபோதம் போதிக்கும் பொழுதுதான்,
கோயில்களையும் கோயிலுடன் சம்மந்தப்
பட்டவரையும் நன்மை தீமைகளுக்கு அப்
பாலே மெய்கண்டார் வைத்துவிட்டமை
நமக்குப் புலனகின்றது. இக்கோயில்கள் நிலவுடைமையுள்ள பெரும் பொருளா தார நிறுவனங்களாக இருந்தன என்னும் யதார்த்த உண்மையின் ஒளியில் மெய்
கண்டார் - கூற்றைப்பார்க்கும் போது
உடைமைப் பாதுகாப்பின் பண்பு புலணுகி
றது. அதே சமயத்தில் சேக்கிழார்
மரபை, மெய்கண்டார் எவ்வாறு பேணுகி
முர்- அவர் விட்ட இடத்தில் இவர் எவ்
வாறு தொடங்குகிருர்- என்பதும் துலக் கமாகிறது. ×
நிலப்பிரபுத்துவத்தின் ஒரு முக்கிய மான பண்பு அச்சமூகத்தின் தலைவர்கள் சமய அங்கீகாரத்துடன் நிலைபேறுடைய வராய், இயல்பாகவே தலைவர் எனக் கொள்ளப்படுவராக இருத்தல். “தலைவர் அவர்; அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே' என்று கம்பன் தனது காப்பியத்திலே கடவுள் வணக்கத்திற் கூறியுள்ளது அலகிலாவிளை யாட்டுடைய திருமாலை மட்டுமன்றி, அக் காலத் தலைவரை-வேளாளரையும் குறிக் கும் வகையில் அமைந்துள்ளது. முதலிலே மன்னரை எடுத்துப்பார்ப்போம். சோழர் காலத்திற்கு முன்னதாகவே அரும்பத் தொடங்கிய அரச உரிமை தெய்வாம் ச மானது" என்னுங் கொள்கை சோழர் காலத்திலே பூரணத்துவம் பெற்ற ஆட் சிக் கோட்பாடாக அமைந்தது என்பதில் ஐயமில்லை. ஆங்கிலத்திலே இதனை DVINE RIGHTS OF KINGS GT 6ör turi”. gyUT F&oTj; கேவலம் மானுடனகவன்றித் தெய்வமா கவே பாவிக்க இந்நம்பிக்கை வழிசெய் தது. உலகமெங்கும் நிலமானிய அமைப் பிலே காணப்படும் ஓர் அம்சம் இது என் பதனை நாம் மனங்கொள்ளல் தகும். 'திரு வுடைமன்னரைக் கண்டால் திருமாலைக் கண்டேனே என்னும்’ என்று பாடிய நம் மாழ்வார் திருவாய் பொழியிலும், 'அரி மாசுமந்த அமளியோனைத் திருமாவள வன் எனத்தேறேன்-திருமார் பின் மான
மால் என்றே தொழுதேன்' என்ற பழம் பாடலிலும் அரசரின் கடவுட்டன்மை சுட் டிக் காட்டப்படுகின்றது. ஆனல் சோழர் காலத்தில் அதுவே பெரு நம்பிக்கையாக உருப்பெற்றிருந்தது.
‘சோழமன்னர்களை அவர்களது ஆட்சிக்கு உட்பட்ட சோழ இராச்சி யத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த மக் கள் எல்லோரும் திருமாலின் அவதார மாகவே எண்ணிப் பேரன்பு பூண்டு ஒழுகி வந்தனர்.' 41 சோழ அரசகுடும்பத் தவரின் திருவுரு வங்கள் பல கோயில்களில் வழிபாட்டிற் காக வைக்கப்பட்டமையும், சோழமன்ன ரின் புதைகுழிகளுக்குமேலே கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டமையும் இவ்வுண்மைக்குச் சிறந்த சான்ரு யமைந்துள்னன.42 பின்ன தைப் பள்ளிப்படைகள் என்பர். கிப்தர சோழன் மகள் குந்தவ்வையார் தஞ்சைக் கோயிலிலே மக்கள் வழிபாட்டிற்காகத் தனது தந்தையார் (திருமேனி) படிமம் ஒன்றை எழுந்தருளிவித்தார். சிறிது காலத்தின் பின்னர், தனது தாயார் உருவ மொன்றனையோ அன்றித்தனது உருவ மொன்றனையோ அதே கோயிலில் வைப் பித்தார். இதற்குரிய கல்வெட்டிலே * தம்மையாக எழுந்தருளிவித்ததிரு மேனி' என்றே காணப்படுகிறது.
இராசராசன், அவன் மனைவி லோக மகாதேவி, இராசேந்திரன்,அவன் இராணி சோழ மகாதேவி, உத்தமச் சோழரின் மனைவி செம்பியன் மாதேவி முதலியோ (D560) L. Lu திருமேனிகளெல்லாம் பல கோயில்களில் எழுந்தருளிவிக்கப்பட்டன. ‘எழுந்தருளி' என்று சொற்முேடர் அக் காலத்திலே மன்னருக்கு உபயோகப்படுத் தப்பட்டுள்ளது என்பதனையும் நாம் நோக் குதல் தகும். கலிங்கத்துப்பரணி போன்ற நூல்களிலும் மன்னரைத் தெய்வ அவதா ரங்களாக வருணித்துள்ளமை குறிப்பி
41. சதாசிவப்பண்டாரத்தார்-Ibid ; பக், 10
42, CHOLAS(2nd Ed.)p. 452-53; THE HISTORY AND CULTURE OF THE INDIAN PEOPLE. vol. v THE STRUGGLE FOR EMPIRE p. 28.
Page 91
டத்தக்கது.கோதண்டம் ஏந்திக்குவலயத் தைக்காக்க மானுடவடிவில் வந்த இரா மனும், உலகமுய்ய வந்துதித்த ஒரு திரு முருகனும், வென்றிலங்கு கதிராழி விசய தரன் என உதித்த குலோத்துங்கனும் ஒரே சுருதியில் புலவர்களால் போற்றப் படுவதும் கவனிக்கத்தக்கதே.
இரண்டாவதாக, தலையாயவர்க்கத் தினராக- உடையாராக- இ ரு ந் த வேளாளரை எடுத்துக் கொள்வோம், சோழர்காலத்திலேயே வேளாளரைப்பற் றிய தெய்வீகக் கதைகள் வேகமாக உருப் பெறலாயின. 'சிவன் பார்வதி முயற்சி யால், நிலத்திலிருந்து மனிதத் தன்மை யும் தெய்வத்தன்மையும் சேரப்பொருந் திய ஒருவன் தோன்றினன். அவன்சையில் கலப்பையும் கழுத்தில் மலர் மாலைகளும் காணப்பட்டன. அவ ன் வழியின்ரே வேளாளர்' என்னுங்கருத்து உருவாகி யது. 48 சோழர் காலத்திலே உயர்நிலை எய்திய புதிய நிலப்பிரபுத்துவம் நிர்வாக
வர்க்கம்- மிகக்குறுகிய காலத்திலே தம்.
மைப்பற்றிய புராதன மரபுக்கதைகளைச் சிருட்டித்துக் கொண்டது என்பது பற்றி வரலாற்ருசிரியரிடையே கருத்து வேறு பாடு இல்லை. 44
மன்னரும் பிரபுக்களும் சிவப்பேறு
டையவராய்- தெய்வாம்சம் பொருந் தியவராய் இருந்தனர் என்று நம்பப் பட்ட அந்நிலையிலே தென் தமிழ்நாடு சிவலோகமாய்க் காட்சியளித்தது. தூய் மையான சிவலோகத்தில் யாவரும் வாழ் வதுபோன்ற ஒரு பொய்மை (Illusion) உண்டாக்கப்பட்டது. இ த ன் த த் து வார்த்த வெளிப்பாடே சித்தாந்தமாகும். மேற்கூறிய பொய்ம்மையினை உண்மையே எனக்கொள்பவர்கள் இன்றும் நம்மத்தி யில் உள்ளனர்
'சிவஞானப் பேற்றில் பேரார்வ மும், சிவத்தொண்டில் பேரூக்கமும், திருத்தொண்டர் வரலாற்றில் பேரன் பும் மக்களிடையே பெருகின; நாட் டி ல் எவ்விடத்தும் சிவன்கோயில்; எவர் தெஞ்சிலும் சிவஞானம்; எவர்
மொழியிலும் சிவநாமம்; எவர் மேனி
யிலும் சிவவேடம் எவர் பணியும்
சிவப்பணி; எங்கும் எல்லாம் சிவமே
யாய்ச் சிறந்து நின்றமையின், தென்
தமிழ் நாடு சிவலோகமாய்க் காட்சிய
6i55g).' சிவலோகமாய்க் காட்சியளித்தது சமயம் சிருட்டித்த பிரமை என்றே கொள்ளல் வேண்டும்,
ஒவ்வொரு நாகரிக நிலையிலும் மணி தன் தான் வழிப்படுந் தெய்வங்களுக்குத் தனது கால வாழ்க்கைமுறை, அரசியல் அமைப்பு, சமுதாய ஒழுங்கு ஆகியவற்றி னை ப் பிரதிபலிக்கும் பண் பு களை ப் பொருத்தி வழிபடுகிருன். இதன் காரண மாகவே சில காலங்களிலே பெருவழக்காக இருக்கும் தெய்வங்கள் வேறு சில காலங்க ளிலே இருந்த இட ம் தெரியாமல் மறைந்து விடுகிருர்கள். ஆரியர்கள் இந்தி யாவிற்குள் நுழைந்த காலப்பகுதியிலே இந்திரன், பிரசாபதி போன்ற வீரமும் தீரமும் நிறைந்த தெய்வங்களை வழிபட் டனர். வச்சிராயுதம் ஏந்திய வேதகால ஆரியக்கடவுளான இந்திரன் மட்பாண் டத்தை உடைப்பது போல எதிரிகளை வென்றன் என்று வேதங்கள் பாடும்.46 ஆனல் வேதகாலத்துக்குப் பிற்பட்ட இந் துசமய வளர்ச்சியிலே வேதகாலக் கடவு ளர்கள் முக்கியத்துவமிழந்து விடுகின்ற னர். சிவன், விட்டுணு, பிரம்மா முதலிய புதிய தெய்வங்கள் முன் வரிசையிற் காணப்படுகின்றனர். அதைப் போலவே புராதனத் தமிழகத்திலே வணங்கப்பட்ட கொற்றவை பிற்காலத்திலே வேறுவடிவ மும் குணமும் பெற்றுவிட்டாள். அதைப் போலவே சிவவழிபாடும் தென்னிந்தியா வில் மட்டுமின்றி இந்தியா முழுவதிலுமே நிலப்பிரபுத்துவத்தோடு நெரு ங் கி ய
43. மா.இராசமாணிக்கஞர். தமிழகவரலாறு பக்.139 44. CHOLAS libid; p. 462-63 45. ஒளவை. சு. துரைசாமிப்பிள்ளை-மெய்கண்டார்
பக். 7 46. க. கைலாசபதி, "தெய்வமென்பதேர் சித்தமுண் டாகி..."-(இந்து தர்மம் 1961. பேராதனைப்
பல்கலைக்கழக இந்து ழாணவுர் வெளியீடு) பக். 44
Page 92
தொடர்புடையதாகக் காணப்படுகிறது. இந்தியா எங்கணும் சைவம் பெருநிலக்கி
ழார்களின் ஒழுகலாருகவும், சிவன் அவர் களின் தனிப்பெரும் இட்டதெய்வமாக வு ம் அமைந்தமை கவனிக்கத்தக்கது.4 சோழர் ஆட்சியில் இந்தியாவின் பல பாகங்களிலுமிருந்த சைவசமயாசாரியா ருக்கும், சைவசமய நிறுவனங்களுக்கும், தமிழகத்தில் இருந்த பெரியாருக்கும் நிறு வனங்களுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு நில வியது என்பதற்குப் போதிய ஆதாரங்கள் காணப்படுகின்றன.48
சோழர் காலத்திலே காணப்பட்ட சமுதாய அமைப்பும், அரசியல் முறையும், வாழ்க்கை ஒழுங்கும் சித்தாந்தம் காட்டும் இறைவனில்- சிவனில்- பதியில்- தமது சாயலைப் பொறித்துள்ளன என்று நாம் நிரூபிக்க முடியுமாயின் பேரரசுக்கும் பெருந்தத்துவத்திற்குமுள்ள தொடர்பு மேலும் தெளிவாகுமல்லவா? அறிந்தோ அறியாமலோ திராவிடமாபாடிய கர்த்த ராகிய சிவஞானசுவாமிகள் நமக்கு இத்து றையில் வழிகாட்டியுள்ளனர். மெய்கண் டாருடைய சிவஞான போதச் சூத்திரங்க ளுக்கு ஈடிணையற்ற மாபாடியம் எழுதிய வர் மூல நூலை அநுசரித்துப் பல விடங்க ளில் இறைவனையும், ஆன்மாவையும் விளக்குவதற்கு அரசனையும் அவனைச் சார்ந்தோரையும் உருவகப்படுத்தியிருப் பது ஆழ்ந்து கவனிக்கத்தக்கது. எட்டாஞ் சூத்திர உரையிலே மேல் வருமாறு கூறி யுள்ளார்.49
**வெண்கொற்றக்குடையும், நவ மணிமுடியும், சிங்காதனமும் மன்ன வர்க்கேயுரிய சிறப்படையாளமாம். அதுபோலப், பிரபஞ்சமெல்லாவற் றிற்கும் மூல காரணமாகிய ஒரு பெரு வெண்கொற்றக் குடையும், எவற் றையும் ஒருங்கே ஓரியல்பான் அறியும் பேரறிவாகிய ஒரு பெருஞ்சுடர் முடி யும், எவற்றினையும் அங்கங்கே உயிர்க் குயிராய் நின்று செலுத்துமியல்பா கிய ஒரு பெருஞ் சிங்காதனமும் பிறர்க்கின்றித் தனக்கே உரிமையா கச் சிறந்தமை பற்றிப், பசுக்களுக்குப்
பாசங்களை அரித்தலான் அரனென் னுந் திருப்பெயருடைய முதல்வனை மன்னவனுகவும், அம் முதல் வனது பேரானந்தப் பெருஞ் செல்வமுழுதுந் தனதேயாகக் கொண்டு அனுபவிக் குஞ் சுதந்தர முடைமையுஞ் சித்தெ னப்படுஞ் சாதியொப்புமையும் பற்றி ஆன்மாவை மன்னவ குமாரனுகவும், அவ்வான்மாவை அறிவிப் பெருஞ் செல்வம் முழுவதும் ஆறலைத்துக் கொண்டு சிறுமையுறுத்துதலும் விதி விலக்கை இழப்பித்து இழி தொழிலில் நிற்பித்தலுமாகிய இயல்பு பற்றி ஐம் பொறிகளை வேடராகவும் உருவகஞ் செய்தார். இஃதேக தேசவுருவகம்’
மெய்கண்டார் சூத்திரங்களுக்கு மூலத் தையொட்டி நின்று விரிவுரை கூறும் சிவ ஞானமுனிவர் கூற்றுக் கவனிக்கத்தக்கது. 'உருவகஞ் செய்தார்’ என்னும்பொழுது மெய்கண்டார், ' காணப்பட்ட உலகத் தால் காணப்படாத கடவுட்கு உண்மை கூறுகின்ருர் என்றே உரைகாரர் உரைக் கின்ருர், ஆனல் முதனூலாசிரியர் கண்ட உலகம் எது? அதிலேதான் காணப்படாத பொருளின் தன்மையும் தங்கியுள்ளது. ஒட்டக்கூத்தரும், கம்பரும்,செயங்கொண் டாரும், சேக்கிழாரும் வாழ்ந்த அதே ஏகாதிபத்தியப் பேரரசின் பண்புகளைக் கொண்டே வேளாளராகிய மெய்கண் டார் மெய்ப்பொருளுண்மைகளை விளக்கு கிருர் என்னும் உண்மையினை நாம் இலகு வில் மறுத்தல் இயலாது. சங்ககாலத் தமிழ கத்திற் காணப்பட்ட சின்னஞ்சிறு நிலப் பரப்புக்களை ஆண்ட 'குட்டி மன்னர்க ளல்லர் சோழச் சக்கிர வர்த்திகள்; அவர் கள் அவனிமுழுதுமாண்டவர்கள்; திரிபு வனச் சக்கிர வர்திகள் என்று தம்மைத் தாமே , தமது கல்வெட்டுக்களிற் குறிப் பிட்டுக் கொண்டவர்கள். அவர்களைப் பெரும்பாலான மக்கள் தெய்வமாகவே
47. D. D. Kosambi—AN INTRODUCTION . To THE STUDY OF INDIAN HISTORY p. 245-6
48. CHOLAS Ibid-p. 642-43
49. சிவஞானபோதமும் சிவஞானபாடியமும் (கழகப்
பதிப்பு. 1636) பக், 418-17
Page 93
தொழுதவர்கள். அத்தகைய சூழலில் மெய்கண்டார் தெய்வத்தை விளக்குதற் குச் சோழமன்னரை உருவகஞ் செய்தது பொருத்தமானதன்ருே. பல்லவர் காலக் கவிஞர் சிற்றின்ப உறவுகளின் வடிவத் திலே பேரின்பக் கருத்துக்களைக் கூறிமுடித் ததுபோல. இதனை இன்னுெரு வகையாக வும் நோக்கலாம். சாத்திர நூல்கள் முதல் வஞக இறைவனுக்குக் கூறும் பண்புகளை தலைமைபற்றி அவனுக்குள்ள இயல்பைக் கூறுவன. அக்கருத்துக்கள் மக்கள் நெஞ் சிலே, பொதுவாகத் தலைமைபற்றியும், நல்லெண்ணத்தையும் உண்டாக்குவன. எனவே அவ்வுணர்வு தலைவராக இருந்து நாடாண்டவருக்குச் சாதகமாக இருந்து உதவின. அரசனுடைய இல் லத்துக்கும் பெயர் கோயில்; தெய்வம் உறையும் ஆலயத்திற்கும் பெயர் கோயில்;எத்துணை ஒற்றுமை. நிலப்பிரபுத்துவத்திலே சிங்கா தனமும் தேவாலயங்களும் பரஸ்பரம் ஒன்றிற்கொன்று உதவிசெய்து வாழ்ந் தன என்று ஐரோப்பிய வரலாற்ரு சிரியர் கூறுவதில்லை எத்துணைஉண்மை பொதிந் துள்ளது! கோயிலின் இரட்டைத்தோற்
றங்கள் எவ்வளவு பொருத்தமாயுள்ளன!!
மற்ருேர் உதாரணத்தைப் பார்ப்
போம். தலைவனுக்கு எண்குணங்களைக் கூறுகின்றன சைவாகம,50 நூல்கள் எண் குணங்களாவன தன்வயத்தன் ஆதல், தூய உடம் பினன் ஆதல், இயற்கை உணர்வி னன் ஆதல், முற்றும் உணர்தல், இயல் பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல், பேரருள் உடைமை, முடிவு இல் ஆற்றல் உடைமை, வரம்பு இல் இன்பம் உடைமை என இவை. ஆளும் வர்க்கத்தினருக்கு இவை வரப்பிரசாதங்களல்லவா? தலைவனுடைய இயல்பே, உடைமையும், ஆற்றலும், அறி வும்,இன்பமும் உடையணுயிருத்தல் என்று சித் தா ந் த சாத் தி ரங் கள் விதிக்கும் பொழுது, தலைமைப்பதவியிலிருந்து, சமயச்சார்புடன் ஆட்சிபுரிந்தவர்களுக்கு அச்சாத்திரத்தத்துவங்கள் தோன்ருத் துணையாக இருந்தன என்பதைக் கூற வேண்டுமோ? சித்தாந்தசாத்திர நூல்க ஒரிலே பதியிலக்கணம் கூறப்படுமிடங்க
78
ளில் அரசனை - பேரரசனை - மனத்திலி ருத்திப் பார்ப்போமாயின் இவ்வுண்மை தெற்றெனப் புலனகும். -
தலைவனை உயர்த்திய அச்சமுதாயம் சாதாரண ஏழை உழவர்களைப் பண்ணை யடிமைகளாக வைத்திருந்தது. இது அக் காலப் பொருளாதாரமுறையின் - சமூக உறவின்-பண்பு என்பதை முன்னர்க் கண் டோம். இதன் சாயல் தழுவிய முறையில் ஆன்மாக்களை ப்பற்றிக் கூறியது சிவஞான போதம். அதன் வழிநூல்களும் சார்பு நூல்களும் அதனையே மீட்டும் மீட்டும் வலியுறுத்தின. சுருங்கக்கூறின் பொருளா. தாரத் துறையிலே காணப்பட்ட பிரதான வர்க்கவேறுபாட்டினையே - ஆண், டான் அடிமை உறவினையே-இறைவனுக்கு உயி ருக்குமுள் உள்ள உறவாக வருணித்தது தத்துவம். சிற்றுரை மேல் வருமாறு 51.D] Lib چgق
.. ... ‘‘ ... ، ..... முதல்வனது வியாபகத்தை நோக்கி வியாப்பியமாக்லின்,அப்பா சங்கள் உடைமையாம்; பசுக்களாகிய நாம், அடிமையாவேம் அம்முதல்வன் மாட்டு. . .'
இறைவனின் அடிமைகள் பசுக்களா கிய ஆன்மாக்கள் என்று சித்தாந்தம் தத் துவார்த்த விளக்கம் கொடுத்தது. நிலப் பிரபு தனது அடிமைகளை வைத்து வேலை வாங்க இத்தத்துவம் எத்துணை உதவியாயி ருந்தது என்பதனை மேலும் எடுத்துவிளக் கத் தேவையில்லை. ஆனல் அத்துடன் நின்றுவிடவில்லைச் சித்தாந்தம். அற்புத மான அதன் தருக்கஇயல்பு ஆன்மாவின் சார்ப்புத்தன்மையையும் அழுத்தந்திருத் தமாக வற்புறுத்தியது. விரும்பியோ விரும்பாமலோ உழவுத் தொழிலே உவமை யாகக் கொள்ளப்பட்டுள்ளது.52 மீண்டும் சிவஞானயோகிகள் சொற்களையே துணைக்
கொள்வோம்.
6 g. سمبر
சிற்றேல், அவ்வினையே பய ணுக வருமெனவமையும், முதல்வன்
50. திருக்குறள் :9 பரிமேலழகர் உரை 51. சிவஞானபோதமும் சிற்றுரையும் Ibid, பக், 60-81 52. சிற்றுரை.பக்.46
Page 94
எற்றுக்கெனின் - உழவர் செய்யுஞ் தொழிற்குத் தக்க பயனை விளைநிலம் விளைவிப்பதன்றி அத்தொழிருனே விளைவிக்கமாட்டாததுபோல, உண வும் வித்துமாய்த்தொன்று தொட்டுவ ரும் அவ்வினைகளை வள்ளலாகிய முதல்
வனே அவ்வுயிர்கட்குத் கூட்டுவன்;
அவ்வாறன்றி வினைதானே உயிர்கட் குப் பயனப் வந்து பொருத்த மாட் டாது. வள்ளல் என்ரு ர், தற்பயன் குறியாது ‘வேண்டுவார் வேண்டிய வாறே நல்கும் அருளுடைமை நோக்கி ...மேல் முதல்வனுக்கு வினைவேண் டப்படுமென்பதற்கு அரசனையுவமை கூறினர்; ஈண்டு வினைமுதல்வனை இன் றியமையாதென்பது உணர்த்துத தற்கு உழவு தொழிலை யுவமை கூறின ரெனக் கொள்க.' w அடிமையின் இயல்பினைக் கூறப் புகுந் தவர் அவனது செயல்களுக்கு முக்கியத் துவம் கொடுத்தல் முடியாது. ஆண்டானல் கட்டுப்படுத்தப்பட்டவனுக்குத் தனது தொழிலின் இலாபத்தை அனுபவிக்கும் உரிமை கிடையாது. ஆண்டை கொடுப் பதைக் கண்டு கொள்ள வேண்டியது தான். அவன் வள்ளல், என்று தகைமை பேசுகிறது சித்தாந்தம். இவ்விடத்திலே * வினை தானே உயிர்கட்குப் பயனய் வந்து பொருந்த மாட்டாது' என்று உரைகாரர் விளக்கந் தருவது கூர்ந்து நோக்கத் தக்கது. பல்லவர் காலப் பக்தியியக்கம் * புறச் சமயங்க ள |ா ன சமண-பெளத் தத்தை எதிர்த்தன என்பது யாவரு மறிந்த உண்மை, சமணத் தத்துவமே தாக்கப்பட்டது. சமண தத்துவத்தின் அடிநிலைகளில் ஒன்று வினைப்பயனின் நிலை பேறுடைமை.8 முன்பே செய்துகொண்ட பழவினைப் பயன்களை ஒருங்கே நுகர்ந்து கழிப்பதாகிய அது வீடு பேருகும் என்று கூறும் சமணம், ஊழ்வினை உருத்து வந் தூட்டும்', என்றும் 'வினைவிளை காலம்’, என்றும் ஊழ்வட்டம் வகுத்து அவர் அவர் செய்தொழில் வினைகளுக்கேற்ப வாழ்வும் தாழ்வும் அமைகின்றன என்று சமுதாய நியதி கூறியது சமணம், சிவிகை
யைக் காவுவானைக் காவச் செய்வதும்
79
சிவிகையைச் செலுத்துவானச செலுத்த வைக்கும் சிறப்பைக் கொடுப்பதும் வினையே என்று கா ட்சி ய ள - ைவக் கொண்டே சமுதாய நீதி வகுத்தது குறள் போன்ற சமணச் சார்புள்ள அறநூல். இந்தத் தத்துவ நிய்தியைக் துணையாகக் கொண்டு வணிக வர்க்கம் ஈன இரக்க மற்ற சுரண் டலை மேற்கொண்டது. பல்ல வர் காலத்திலே பரந்துபட்ட முன்னணி யொன்று அமைத்து வணிக வர்க்கத்தின ருக்கு எதிராக இயக்கம் நடத்திய நில வுடைமையாளர் தத்துவத்துறையிலே வினைப்பயனுக்கு எதிரான மாற்றுத் தத்துவம் நிறுவினர். அவனருளாலே அவன்தாள் வணங்கி, வினைகெட்டு நற் கதியடையும் பக்தி மார்க்கத்தைக் கடைப் பிடித்து, வினைப்பொறியிலிருந்து ‘விடு பட வழி கண்டனர் அரன் அடியார்கள். எனவே, இருவினைப் பயன் செய்தவனையே சென்றடைதற்கு ஏதுவாகியது ஊழ், வினைப் பயன் என்று கூறிய சமணத்துவ மும், அடியார்கள் செய்த கொடிய வினை களை யொழிக்கின்ற கால வெல்லையுமாய் நின்று அவ்வினைகளைத் தடுத்து அவர்களைக் காப்பாற்றியருள்பவன் இறைவன் என்று உரத்துக்கூறிய சிவஞானமும் எதிர்மறை சுளாக இருந்தன. இன்னெரு விதத்திலே கூறுவதாயின், ‘அவரவர் வினைப்பய னுக்கு அமைந்ததே வாழ்வு' என்று கூற இடமளித்த சமண சமயத்தத்துவத்தின் மத்தியில் பணக்காரன் மேலும் பணக் காரனனன். ஏழை தலைவிதியை எண்ணி நொந்து கொண்டு வாளாவிருக்க வேண்டி யிருந்தது. 'அப்படியொன்றுமில்லை, விதி யும் வினையும், பிறப்பும் இறப்பும் இறை வணுல் அருளப்படுவனவே. ஆகையால் வல்வினைப்பட்டு ஆழாமற் காப் பானை அடைந்துகொள்” என்று நாயன்மார் இயக்கக்குரல் எழுப்பிய பொழுது வேட ரரிலிருந்து குயவர் வரை யாவரும் காத லாகிக் கசிந்தனர். சமணப் பிடியிலி ருந்து, அதாவது வணிக வர்க்கத்தினரின் பொருளாதாரச் சுரண்டலிலிருந்து தப் பிச் செல்ல இதுவே உகந்த உபாயமாக
53. நாடும் நாயன்மாடும் பக். 21-22
Page 95
இருந்தது. பக்தி இயக்கம் பொதுசன இயக்கமாகவும் புறச் சமயத்தவர் பால் வெம்மையும் வெறுப்பும் நிறைந்ததாக வும் இருந்ததன் உண்மையான காரணம் இதுவே. இவ்வாறு ‘யாம் எல்லோரும் அரனடியார்கள்; சேர வாரும் செகத் தீரே" என்று பொதுமை பேசிய அதே சைவ உணர்வானது சிறிது காலத்தின் பின்னர், அதாவது சோழர் காலப் பகுதி யிலே நிறுவன வடிவம் பெறத் தொடங் கியபோது பலரை அடிமைகளாகவே வைத்திருந்தது. நுணுகிப் பார்க்கும் போது இது, நூதனமாகத் தோற்றது. ஏனெனில் இயக்க இயல் விதியின் பண்பு அது. முரண்பாடு என்பது இயக்க இய லின் ஒரு முக்கியமான விதி. எதிரெதி ரான சக்திகளிடையே நடக்கும் போர் தான் பரி ன ம ம் என்பது; ஒரு பொருள் இன்னுெரு பொருளாக மாறுகி றது மட்டுமல்ல; அது தனது எதிர் மறை யாகவும் தன்னை மாற்றிக் கொள்கிறது.54 இதனையே எதிர் மறைகளின் ஒற்றுமை என்று மார்க்ளிய தருக்கவியல் கூறும், இது சம்பந்தமாகவே ஏங்கெல்ஸ் ஒரு
சந்தர்ப்பத்தில் மேல் வருமாறு கூறினர்.
'இன்று எதை உண்மை என்று கருது கிருேமோ அதில் அதன் பொய் அம்சமும் அடங்கியுள்ளது. அந்தப் பொய் அம்சம் தன்னைப் பின்னல் வெளிப்படுத்திக் கொள்ளும்.’’ சைவநெறி சோழர் காலத் திலே இப் பண்பினுக்கு விதியினுக்கு உட் பட்டுக் கொண்டிருந்தது.
பல்லவர் காலத்திலிருந்து கிடைத்த அருஞ் செல்வமாகப் பேணித் தத்துவத் தின் தூண்களில் ஒன்ரு கச் சோழர் காலச் சித்தாந்திகள், இறைபணியினை அமைத் தனர். தமிழரின் பண்டைய அன்பு நெறி யிலே முகிழ்த்த கனியே இக்கருத்து என்று எளிதில் உணர்த்தி விடலாம். அன்பினைந்திணையிலே யே இவ்வுணர்வு ஆரம்பித்து விட்டது என்பர் தமிழறி ஞர் .55
*நான் என்ற முனைப்பற்று, புனல் வழியோடும் மிதவைபோல, பால்வழி என்னும் இறைவன் வழி
8
யோடுவதே அன்பு என்பர் நக்கீரர். எல்லாவற்றையும் இயக்கும் ஆற்றலை எதிர்த்து நிற்காமல் முனைப்பற்றுத் திருவருள் வழி நிற்றலையே மெய் கண்டார் ‘இறைபணி நிற்றல்' என் பர். “உமது இராச்சியம் வருவதாக" (Thy Kingdom Come) 6T65rso 656o தவ வேண்டுகோளும் இதுவே ஆம். திருவுந்தியாரும் திருக்களிற்றுப் படி யாரும் பற்றற்ருன் பற்றினைப் பற் றிப் பற்றறுப்பதனையும் சித்தாந்தக் கருத்துக்களாகப் பாடிச் செல்கின் றன.'
நக்கீரர் காலத்திலிருந்தே இக்கருத்து வளர்ந்து வந்துள்ளது என்று நினைவுறுத் து கிருர் பேராசிரியர் தெ. பொ.மீ. ஆயி னும் சித்தாந்தத்திலே இது தத்துவத்தின் தூண்களில் ஒன்ருக அமைந்து விட்டது என்பதே நமது வாதமாகும். உள்ளது தான் வரும்; அது பெறும் வடிவமும் அழுத்தமுமே பிரதானமாகக் கவனிக்கப் படல் வேண்டும. சரி. இனி இறைபணி பற்றிப்பார்ப்போம். சிவஞான போதத் திலே சிறப்பியல்பு- பழனியலில் அவனே தானே' என்று தொட்ங்குஞ் சூத்திரத் திலே இத்தொடர் காணப்படுகின்றது.8 அச்சூத்திரத்தினல் பெற ப் படுவன: இரண்டு "உண்மைகள்." முதலாவது, ஆன்மா அரனுடன் ஒன்ருகி நிற்கவேண் டும் என்பது; இரண்டாவது ஆன்மா தன் தொழி லெ ல் லாம் அரன்பணியென்று கொள்ளவேண்டும்.5"சிற்றுரைகாரர் கூறு வதைப் பார்ப்போம்.
'தன்செய்திக்கு முதல்வன் செய் தியை இன்றியமையாத ஆன்மா ச் செய்வன வெல்லாம் அவனருளின்வழி நின்று செய்யுமாகவின் மாயேயமுங் கன்மமும் ஏகனகி நிற்றற்குத் தடை
54. ஜோர்ஜ் பொலிட்ஸர்-மார்க்ளிய மெய்ஞ்ஞானம்
(மொழிபெயர்ப்பு) பக். 181-85 55. தெ. பொ. மீனட்சிசுந்தரனர் - தமிழா நினைத்
துப்பர் 88-89. 56, சிவஞானபோதம் 10வம் சூத். 57. சித்தாந்தமாணவன் -- சிவஞானபோதசாரம் பச்
12
Page 96
யாய் வந்து தாக்கா ஆகலான், அவை
தாக்காமைப் பொருட்டுச் செய்யப்
படு முபாயமாதல் பற்றி இனி இறை பணி வழுவாது நிற்கவென மேற் கொண்டது. 58
பாசநீக்கத்திற்கு இறை பணியே வழி என்று கூறப்படுகிறது. இறை பணியே இன்பம் பயப்பது; அதுவே சிவப்பேற்றில் கொண்டு உய்விக்கும்; என்றெல்லாம் உணர்த்தப்படுகின்றன. ஆனல் இவையா வும் அடிமையின்- ஆன்மாவின்- பசுவின் - பண்புகளாகக் கூறப்படுவதை நாம் நினைவிலிருத்தல் வேண்டும். இருத்தவே இறைபணி, திருவருட்சார்பு முதலிய தொடர்கள் ஆண்டான்- அ டி ைம யதார்த்தத்திற்கு எத்துணை கருத்துவளம் அளிக்கின்றன என்பது புலணுகும். “கொம் பரில்லாக் கொடிபோல் அலமந்தனன் கோமளமே என்று மணிவாசகர் பாடும் போது திருவருட் சார்பின் இன்றியமை யா ைம உணர்த்தப்படுகின்றதன்ருே. சுருங்கக் கூறின் சோழர் காலச் சமுதா யத்திலே பண்ணையடிமை என்ன நிலைமை யிலிருந்தானே, அந்நிலையின் இலட்சிய மயயான சித்திரத்தைச் சாந்திரங்கள் ஆன்மாவுக்குரியனவாகக் கூறும் பண்புக ளிற் காணலாம். மாபாடியகாரர் இதனை நன்கு விளக்கியுள்ளார்.8
11. அம் முதல்வனது உடைமை யாவே மல்லது சுதந்திரராவே மல் லேம். தம்பால் அடைக்கலமெனச் சார்ந்தாரைக் காப்பது உத்தமராயி ஞர்க்குக் கடமையாக லான், முதல் வன் தன்னைச்சார்ந்தவரையே பாது காப் போன கி யும் இது பற்றிக் கோட்ட முடையனல் லணுய்த் தன் னைச்சார்ந்து தன்னடிப்பணியின் நிற்க வல்ல அடியார் தானேயாய் நிற்கு மாறு நிறுவி அவர்க்கு வரும் ஆகாமிய வினையைக் கெடுத்து, அது செய்ய வல்லாத பிறர்க்கு வரும் ஆகாமிய வினையை அவர்க்குக் கொடுப்பணுக லான் அவ்விரு திறத்தோர்க்கும்
உணவாகி நுணுகி வந்து பொருந்தும்
பிராரத்த வினையும் அவ்வாறே செய்
81
வோர் செய்திக்குத் தக்க பயனய் இருவேறு வகைப்படச் செய்வ னென்க. ' - ሥ
சித்தாந்த சாத்திரம் கூறுவதென்ன? அடைக்கலம் என வந்தடைந்தோரைக் காத்தல் உத்தமர் குணம்; தன்னைச் சார்ந்தவரையும் தன்னைச் சாராதவரை ஒப்ப நோக்கி உத்தமரான தலைவர், அவ ரவர் உய்ய வழிகாட்டுவார் என்பதே இங்கு வற்புறுத்தப்படுவது. அரச நீதி பின் சாயலை இவ்விடத்தில் நாம் எளிதிற் கண்டு கொள்ளலாமல்லவா? மெய் கண்டாரும், பின்வந்த உரைகாரரும் பயன்படுத்துஞ் சொற்களையும், சொற் ருெடர்களையும், பழமொழிகளையும் உற்று நோக்குபவருக்கு அவற்றின், மூலம் சமு தாயத்திலே காணப்பட்ட பெளதீக அடிப் படையே என்பது புலனுகாமற் போகாது. ‘சுதந்திரன்’, ‘பரதந்திரன்' ஆகிய சொற்கள் சைவசித்தாந்த நூல்களில் பெருவழக்காக வருதல் காணலாம். உதா ரணமாக,'ஆன்மாப் பெத்தத்திற் பரதந் திரன், முத்தியிற் சுதந்திரன்’ என்று வருதல் காண்க. சமூக உறவுகளின் அடிப் படையிலே- முரண்பாட்டின் அடிமையா கவே- இத்தகைய கருத்துக்கள் தோன் றின என்பதை நாம் மீண்டும் நினைவு கூர் தில் தகும்.
இறுதியாக ஆன்மாவின் இயல்பு பற் றிச் சைவ சித்தாந்தம் கூறுஞ் சில கருத் துக்களை நோக்குவோம். ஆன்மாச் சார்ந் ததன் வண்ணமாய் நிற்கும் இயல்புடை பன் என்று கூறப்படும். சைவசித்தாந்தி பிற மதத்தினருடன் மாறுபடும் கொள் கைகளுள் முக்தி பற்றியது முக்கியமா னது. இதற்குக் காரணம் ஆன்மா பற்றிய அடிப்படைக் கருத்து வேறுபாடே. ஆன் மாவின் இயல்பை விளக்குவதற்கு மெய் கண்டதேவரும், பின்வந்த புடை நூலாசி யரும், உரைகாரரும் பல உவமைகளைக் கையாண்டுள்ளனர். இவற்றுள் உமாபதி
58. சிற்றுரை. பக். 223 59. шпштuth Ibid. LJћ 479-81
Page 97
சிவாசாரியார் கூறியது சுவை பயப்பது.60 'இருள் ஒளி அலாக் கண் தன்மைய தாம்" என்பதே அது. ஆன்மாவானது, இரு ளோடு கூடிய வழி இருளாகாமலும், ஒளி யோடு கூடிய வழி ஒளியாகாமலும், இவ் விரண்டின் வேரு ய் நிற்குங் கண்ணின் தன் மையை ஒத்தது என்பதே குரவர் கூற்று. இதற்குத் தொடர்புடையதாய்ச் சைவ சித்தாந்தம் ஆன்மாவைப் பற்றிக் கூறுகை யில், முத்திநிலையிற் கூட ஆன்மா தன் தனியியல்பை இழந்துவிடுவதில்லை என்று வாதாடும். பிறமதவாதிகளுடன் இது பற் றிச் சித்தாந்தி வன்மையாக வாதிடுவது, தருக்க நிறைவும் கருத்துவளமும் காட் டும் முயற்சியாகும். ஆன்மாக்களின் நித் தியத்துவத்தையும், தனித்துவத்தையும் ஒருங்கிணைத்து நிலைநாட்டும் வாதத்திற் குப் பின்னல் அன்றையப் பெளதீக அடிப்படையில் அமைந்த வாழ் நிலை இருந்தது என்று நாம் வாதாட முடியும்.
இதனை விளங்கிக் கொள்வதற்குச் சோழர்கால ஆட்சிமுறையினையும் தனி மனிதனுக்கும் ஆட்சிபீடத்திற்கும் இருந்த உறவு முறையையும் ஒரு சிறிது நாம் அல சிப் பார்த்தல் வேண்டும். பல நாடுகளை வென்று பேரரசு நிறுவியவர் சோழ மன் னர். அந்நாடுகள் யாவற்றையும் சோழ இராச்சியம் எனப் பொதுப்படக்கூறினரா யினும், ஆட்சி வசதிக்காகவும், நிர்வாகத் திறமைக்காகவும் இராச்சியத்தைப் பல மண்டலங்களாகப் பிரித்தனர். முதலாம் இராசராசன் ஆட்சித்துறையில் பல பல புதுமைகளை, அதாவது காலத்திற் கேற்ற
மாற்றங்களைப் புகுத்தியவன். அவனே
இராச்சியத்தை மண்டலங்களாகப் பிரிக் கும் முறையினையும் தொடக்கிவைத்தான்.
சோழப் பேரரசு எட்டு அல்லது ஒன்பது
மண்டலங்களைக் கொண்டதாயிருந்தது. ஒவ்வொரு மண்டலமும் பல வளநாடுக ளாகவும், ஒவ்வொரு வளநாடும் பல நாடு களாகவும், ஒவ்வொரு நாடும் பல சதுர் வேதி மங்களங்களாகவும் தனி ஊர்களா கவும், ஒவ்வொரு ஊரும் பல சிற்றுார்க ளாகவும் பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. இப்பிரிவு கள் ஒவ்வொன்றும் தத்தம் அளவுக்கும்
82
குதிக்கும் ஏற்ற ஆட்சி மன்றங்களைக் கொண்டியங்கி வந்தன. சோழர் ஆட்சி பில் தலத்தாபனங்களின்- உள்ளூர் மன் ]ங்களின் செல்வாக்கும் கடமைகளும் மிக உன்னத நிலையிலிருந்தன என்பது வர 0ாற்ரு சிரியர் யாவருக்கும் ஒப்ப முடிந்த -ண்மையாகும் இதுபற்றிச் சாத்திரியார் iறியுள்ளதை மேற் கோள் காட்டுகி றேன்.81
'அக்காலத்துப் பதிவுச் சான்று களைப் படிக்குந்தோறும் மத்திய ஆட் சியின் கட்டுப்பாடும், தல ஆட்சியின் சுதந்திரமும் எவ்வித முரணுமின்றிச் சமநிலையவாய்ச் சென்றதைக் கண்டு வியப்படைகின்ருேம். அத்தகைய சூழ் நிலையிலே தனிமனிதனுக்கும் அரசாங் கத்திற்கும் எவ்வித விரோதவுணர் வும் தோன்றவில்லை. இருதரப்பிற்கும் கடமைகள் தெளிவாயிருந்தன.'
பெரிய ஆட்சிப்பிரிவிற்குள்ளும் சிற் லூர் தனது சுயப்பண்பினையும் தனித்தன் மையையும் ஓரளவிற்குப் பெற்றிருந்த தைப்போலவே சமூக அமைப்பிலும் தொழில் வேற்றுமையின் அடிப்படை பிலோ, சாதியின் அடிப்படையிலோ மிகச் சிறிய சபைகளும், குழுக்களும், சமூகத் நின் அலகுகளாக (Units) இருந்தன. நீல கண்டசாத்திரியாரின் கருத்தினைப் கேட்
L_uIT b.62
'ஒவ்வொரு மனிதனும் பிறப்பு, வாழிடம், தொழில், சுயவிருப்பு முத லியவற்றில் எதனென்றன் காரணமா கவே சமுதாயத்திலே ஒரு குழுவைச் சார்ந்தவனயிருந்தான். கூட்டு றவு வாழ்க்கையிலீடுபட்டிருந்தன இக்கு ழுக்கள். (அதாவது தத்தம் பிரத்தி யேக நலன்களைக் கவனித்துக்கொள் வனவாயிருந்தன.) இக் குழுவிற்குள் தனிமனது முயற்சிக்கும் ஊக்கத்திற்
0. சிவம் பிரகாசம், உண்மை; 7 (திருவிளங்கம்,
பதிப்பு. 1933) பக், 116-17
1. CHOLAS Ibid. p. 462
2. CHOLAS Ibid. p 49||
Page 98
கும் போதிய வாய்ப்புக்கள் இல்லா w
மற்போகவில்லை." அரசியலமைப்பிலே மிக ச் சி ,ש (ש ஆட்சி மன்றத்திற்கும் “சுதந்திரம்' இருந் தது; தனித்துவமிருந்தது. சமூக அமைப் பிலே தனிமனிதனுக்கும் ஓரிடம் இருந் தது; உழைக்க இடமிருந்தது. இது சோழர் கால அரசியலும் சமூக அமைப்பும் வளர்த்துள்ள பண்பு. இதன் முக்கியத்து வத்தை எவ்வளவு வற்புறுத்திக் கூறின லும் தகும். சித்தாந்தத்திலே ஆன்மாவிற் குக் கொடுத்த நித்தியமான- தனித்தன் மையான- நிலையை விளக்கவும், அதே சமயத்தில் இறைவன்- ஆண்டான்-இல் லையேல் அவை பயனற்றவை என்ற "உண் மையை விளங்கிக் கொள்ளவும் மேற் கூறிய யதார்த்த நிலைமைகள் உதவும் என்று கூறலாம்,
சித்தாந்தத்திற் காணப்படும் சமயக் கருத்துக்களான " "உண்மைகள்', சோழர் கால இலெளகிக- உலகியல்- இலக்கி யங்களிலும் வேறு வடிவத்திற் காணப்படு கின்றன. சமயத்துறையில் ஆண்டானுக்கு உயர்ச்சி கூறியது சித்தாந்தம். அப்பணி யையே சோழர் காலத்தெழுந்த பெரும் பாலான சிற்றிலக்கியங்களும் செய்தன; உதாரணமாகத் தண்டியாசிரியருடைய "காவ்யாதர்சம்’ சோழர் கா லத் தி ன் தொடக்க த் தி லே பெயர்க்கப்பட்டது. நாற்பொருள்களையும் பயக்கும் நீதி நெறி களையுடையதாயும், சிறந்த நாயகன் ஒருவ னேயுடையதாயும், மலை, கடல், நாடு, நகர், பருவம் என்பவைகளையும் இவை போன்ற பிறவற்றையும் கொண்ட காப்பியங்கள் தோன்ற இது வழிவகுத்தது. தண்டியலங் காரத்திலே ‘தன்னிகரில்லாத்தலைவன்’ என்றே கூறப்படும். இவ்விலக்கணத்தை விளக்கும் சாகித்திய தர்ப்பணம் என்னும் நூல் “நாயகனவான் அழகு, இளமை புகழ், ஆண்மை, ஆக்கம், ஊக்கம், அருள், பிரதாபம், கொடை, கு ல ம் முதலிய குணங்களுடையவனுய் இருத்தல் வேண் டும் என்று கூறும் 8 இத்தகைய இலக்க் ணங்கள் பொருந்திய “ஓர் இதிகாசபுரு ஷனை அல்லது சிறந்த நாயகனைக் குறித்
துள்ள ச த த் ைதப் பொருளிாகக் கொண்டு, உலகினர்க்கு நன்மை புரியும் நோக்குடன், சுவைபட விரிவாகக் கூறிச் செல்லும் நூலே காப்பியமாகும்."64
கோவை பிள்ளைத் தமிழ், உலா, பரணி முதலிய சிற்றிலக்கிய வடிவங்க ளும், சாசனச் செய்யுட்களும், பெருங் காப்பியங்களும், தேவராயினும், மானுட ராயினும், “தலைவர்' புகழே பாடின. நில மானிய முறையும் பேரரசும் வளருமிடங் களில் இது இயல்பான தோற்றமே. நர லோகவீரனும், கம்பர் மூவேந்த வேளா னும், கருணுகரத் தொண்டைமானும், சடையப்பவள்ளலும், திரிபுவனச் சக்கிர வர்த்திகளோடுசேர்ந்து நாட்டாட்சி செய் தவர்தாம். அந்த வர்க்கத்திற்குத் துதிப பாடவே காப்பியங்கள் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் உதவின. சீவக சிந்தா மணியானது அடியெடுத்துக் கொடுக்கப் பின்வந்தவர்கள் பெருத்தலைவரைப்பாடி னர்; வணிகரைப்பாடினர்; அவதார புரு டர்களைப் பாடினர். தெய்வங்களைப்பாடி னர். காவியங்களின் அடிப்படைக் கருத் துக்களும், கதாநாயகரது பண்புகளும் அவற்றின் வர்க்கச்சார் பைத் தெளிவாக் குகின்றன.63 அதுமட்டுமன்று; மெல்ல மெல்லக் காவியங்கள் மக்களின் கருத்துவ கையே முற்றுகையிடலாயின.பருப் பொரு ருள்களையும் இயக்கவியலையும் விடுத்து, கருத்துக்களையும் இயக்க மறுப்பியலையும் இக் காப் பி யங் கள் கைக்கொண்டன. இதனை வையாபுரி ப் பிள் ளை ய வ ர் க ள் * காவிய நிகழ்ச்சிகளின் நிலை க் க ள ம் செய்கை உலகினின்று, கருத்துலகிற்கு மாறிவிடுகிறது) என்கிருர்.68 இதனையே சைவசித்தாந்த நூல்களும் செய்தன என் னும் உண்மையை நாம் உணரும்போது அக்காலக் கருத்துக்களின் வர்க்கச் சார்பு
63. தண்டியலங்காரம் மூலமும் 4ரையும் (குமார்க் வ்ரி
மிப் புலவர் பதிப்பு. 1926) பக் 4-ச் 64. எஸ். வையாபுரிப்பிள்ளை காவியகர்லிம் பக். 287
8 6-نست. 65 நா. வானமாமலை. காவியக் கண் தத்த்லவர்க்ள்
(தாமரை) - 66. காவிய காலம். பக். 302:363
Page 99
புலனுகின்றது. ‘ஏர்எழுபது”, 'திருக்கை விளக்கம்" முதலிய உழவரைச் சிறப்பிக் கும் நூல்கள் தோன்றிய காலம் அது என் பதன் முழுப் பொருளும் நம் க்குத் தெளி வாகி விடுகின்றது.
இவ்வாறு தமிழ் நாட்டின் பெளதீக அடிப்படைகளினுற் சிறப்பாகவும், இந் தியா முழுவதிலும் ஏற்பட்ட சில மாற் றங்களினலே பொதுவாகவும் பாதிக்கப் பட்டுப், பிற்காலச் சோழர் ஆட்சியிலே கனிந்த சைவ சித்தாந்தம், தமிழர் தம் தனிச் சிறப்பின் விளைபொருளாகவும் அமைந்துள்ளது என்பதுபற்றி அறிஞ ரிடையே கருத்து வேறுபாடில்லை.87 அன வரத விநாயகம் பிள்ளையவர்கள் இது குறித்து எழுதுகையில் "சைவ சித் தாந்தம் தமிழ் மரத்தில் காய்த்துக் கனிந்த கனியென்றுரைத்தலே சாலும்’ என்ருர்,8 தொன்று தொட்டுத் தமிழர் தம் மரபில் வந்த உணர்ச்சிகள், நம் பிக்கைகள், அனுபவங்கள் முதலிய யாவற்றையும் ஒட்டியும் வெட்டியுமே சித்தாந்தம் உருப்பெற்றது. அதற்கு ஒரு தார்மீக பலம் இருந்தது; அது முக்கிய மானவகையில் இன்னும் செயற்பட்டு வருகின்றது. அதுபற்றி ஐயமில்லை. ஆனல் எந்தத் ‘தத்துவத்தையும் குறிப் பாக அதன் சகல வடிவங்களையும் எடுத் துக் கொண்டு அவை சரித்திரத்தில் என்ன பாத்திரம் வகிக்கின்றன என்று நாம் பார்க்க விரும்பினல், தத்துவத்தைச் சரித்திரத்திலிருந்து பிரித்து வைக்காமல் பரிசீலனை செய்யவேண்டும். தத்துவத் தைச் சரித்திரத்திலிருந்து பிரிக்காமல் பார்ப்பது என்று சொன்னல் தத்துவத் தைச் சமுதாய வாழ்விலிருந்து பிரிக்கா
மல் பரிசீலிக்க வேண்டும் என்று அர்த் தம். சமுதாயத்திலிருந்து தொடங்கி, சமுதாயத்துக்குள் நின்று, தத்துவம் வகிக்கும் பாத்திரத்தையும் அதன் கார ணப் பொருள்களையும் வடிவங்களையும் நாம் பரிசீலிக்க வேண்டும். 69
அதனையே இக்கட்டுரையிலே செய்ய முயன்றுள்ளோம். பிர மஞானமும், மாயா வாதமும், ஏகான்மவாதமும் பிறவும் காட்டும் இயக்க மறுப்பியலையும் கருத்து முதல் வாதத்தையும் சித்தாந்தம் காட் டும் பதிஞானத்தையும், முப்பொரு ளுண்மை வாதத்தையும், சத்காரிய வாதத்தையும் சீவன் முக்த நிலையையும் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது சித்தாந்தம் குறிப்பிடத்தக்க அளவு மெய்ம்மை வாதப் பண்பு பொருந்தியது என்பது உறுதியாகும். ஆரியருக்கு முற்பட்ட இந் தியாவிலே வாழ்ந்த திராவிடரிடையே நிலவிய புராதனப் பொருள் முதல் வாத மும், பிற்காலத்திலே உருவாகிய சாங் கியம், யோகம், தந்திரம் முதலாயினவும் சித்தாந்தத்தின் மெய்ம்மை வாதமும் பன்மை வாதமும் துலங்கப் பலவழிகளில் உதவியுள்ளன. எனினும் அது பற்றி இங்கு ஆராயப் புகுவது வேண்டற் பால தொன் றன்று; அது மட்டுமன்றி அது நம்மைப் பூரணமான இயக்க மறுப்பு இயல் வாத ஆராய்ச்சியிற் கொண்டு சென்று நிறுத்தி விடும்.
67. V. A. Devasenapathi — SAIVA SIDDHANTA
(Madras) 960 p. 2.
68. சைவசித்தாத்த வரலாறு. பக். 8.
69. மார்க்லீய மெய்ஞ்ஞானம்-பக் 227.
Page 100
HİLİNİ DÜ
1962
Editors: K. M.
HINDU STUD
University
P E R A C
DFARMA
2-63
Kalwalaiseyon
iss V. Kanapathypilai
D
ENTS° UNION
of Ceylon
E NIY A.
Page 101
coNTI
Editorial
St. Thayumanavar on Desire .سيس S
Hindu Civilization in the Gupta Period
The Pattini Cult in Ceylon
Sri Ramakrishna & His Mission
Mahabharata has lost its Character as
Hindu Temples of Ancient Ceylon
Page
. Thananjeyarajasingham B.A.(Hons).M.Lit. 2
--S. Pathmanathan 4
—и. Мини-Ситагазиату B.A. 9
—Р. Катаgaretпат 14
an Epic -S. Thirugnanasampanthar, 18
-K. Indrapala B.A.(Hons) 21
Page 102
EËLINDU ID
LIVE YOUR
Two conditions are essential society. One is, each individual sho mental, emotional and volitional to th satisfied life himself, he would also society in which he lives. The other is, in which each member may lead a ful pendant. Such an ideal inspired the fundamental principles of social, po together to form a comprehensive t thought. Hindu Dharma was the tota and conduct of those times. Life wa ultimate goal was expansion into the absolute was depicted as the Trinity, liver and Siva the one with the per cognition of the emotional and volit Self-realisation could be attained by ta Gnana Yoga, the path of knowlec devotion and the Karma Yoga the pa to the three facets of human personal differences in ability in human beings to achieve one end.
With the passage of time certa benefits, through their position have itself was interpreted differently to suit like the laws of Manu were formulate
· which was made to have a religious sa those at the top of the social ladder 1 various levels below accepting their p
The ideal Hindu culture of th evolution have acquired the form it ha of Hindusm has become rigid, static of life as practised today is not in har of our convictions are archaic, Prog situation which calls forth thinking thought and interpreted our social system of belief should eyolve like all evidence of the inadequacy of our recently -The macs Conversion.
Hindu Culture in other words reason and will of God prevail',
Vol. 7
ARMA
1962-1963
RELIGION
or the existance of an ideal human uld develop all his power-physical, e fullest. Thus while leading a fully
make his best conribution to the the society should provide situations life. Man and Society are interdeancient Hindu way of Life. The litical and economic life were put heory which is religion in Hindu l configuration of ideals, practices is a search for the absolute and its : absolute or self-realization. This
Brahma, the knower, Vishnu the fect will. These three are but the ional aspects of human personality. king any one of the three paths, the ige, the Bakthi Yoga-the path of th of action. These again correspond ity. Hinduism therefore recognised and provided for these three means
in sections of the people who reaped tarted exploiting others. Hinduism the self-interests of these few. Laws d to perpetuate a pernicions system nction. Society became static, with eading an easy life and those at the osition with resignation,
e distant past through centures of st ken today. The social philosophy and unprogressive. The Hindu way mony with the weight times. Many ress is possible only in a dynamic ictivity. It is time we stopped and philosophy to suit our times. Our living beings. We have had concrete Hindu social philosophy only very
the Hindu Dharma should “Make
Page 103
SAINT THAYUMAN
S. Thananjayarajasing
There seems to be no limit to man's desire and his achievements. We set certain goals and often by extraordinary perseverence and endeavour attain them. Nature has made us restless, not content with what we strove for and achieved. Initially, the objects of our desires are small but we gradually desire things that are more difficult to attain. Thus, life for most of us is a continuous struggle aiming at still unfulfilled ambitions. Saint Thayumanavar saw this pathetic quest of the human mind in endlessly seeking for things and not being content with those which it had already attained. Of human desire, he sang as follows:-
ஆசைக்கோ ரளவில்லை; அகிலமெல் லாங்கட்டி
'யாவினுங் கடன்மீதிலே ஆண்ைசெல வேநினைவர்; அளகேச னிகராக
அம்பொன்மிக வைத்தபேரும் நேசித்து ரசவாத வித்தைக் கலைந்திடுவர்
நெடுநா விருந்தபேரும் நிலையாக வேயினுங் காயகற் பந்தேடி
நெஞ்சுபுண் ணுவர்; எல்லாம் யோசிக்கும் வேளையிற் பசிதீர வுண்பதும்
உறங்குவது மாகமுடியும் உள்ளதே போதுநா ஞனெனக் குளறியே
யொன்றைவிட் டொன்றுபற்றி பாசக் கடற்குளே வீழாமன் மனதற்ற பரிசுத்த நிலையையருள்வாய் பார்க்குமிட மெங்குமொரு நீக்கமற நிறைகின்ற
பரிபூர ணுனந்தமே None can the limits set
To longings of the mind, Ways' of Desire are wide,
Their Windings none can find. Kings whose possessions are numberless,
Conquerors of many lands, Seek the sea also to subjugate,
Gain for the greed of their hands,
\VAR ON IDESIRE ham, B. A. (Hons)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ۔بحــــــ
Rich men unsatisfied, tho' they own
Riches, as Kwera's untold, ain would learn alchemic means to turn
Gross things and base into gold. ong-living men, full of longings are
Longer and longer to live, seek in all secrets that nature hides
One that might deathlessness give. Jonsidering all things, this I know The body needs but bread Appeasing hunger, soothing sleep, Somewhere to rest the head. These I have, and for this pray. Pure unattached keep me, Lest I, by longings driven, rush
Into Desires deep sea, 9 God, without a void
Whose presence all-where is All things pervading fills,
O all-embracing Bliss.
This translation is taken from 'Pasms of a Saiva aint' by T. Isaac Tambyah),
The Sangam poetry bears frequent stimony to the fact that kings waged var with one another to expand their rritorial possessions.
*பொதுச்சொற் பொருஅ டஞ்சிறி தென்னும் ஊக்கந் துரப்ப டுங்கா வுள்ளத் தோம்பா வீகைக் டந்தடு தானைச் சேர லாதனை'
(புறநானூறு, 8.
later eras too kings fought battles with is end in view, some dying without
hieving their object. In the opinion of int Thayumanavar, monarchs, even if ey bring the whole universe under their
zera in ty, will still desire to
:ablish their rule over the mignty untamed
ean. This desire will make them toil all i
Page 104
their lives to attain the hitherto unattained object of conquering the sea. Then there is the multi-millionaire, comparable to Kubera of Hindu mythology. He too is not happy and contented with his wealth, but would endlessly strain all nerves to increase it by means of alchemy or any other mysterious means-for example, he will be easily pursuaded to the popular belief of the time that copper can be converted to gold through magical skill. In these foolish attempts to amass more wealth, he may well forfeit the vast amount he already owns, in just the same way as the kings who tried to expand their kingdoms risk the loss of what up till then belonged to them, Lastly, there is the aged man who in the opinion of all except himself had enjoyed a full span of life. But if such a person had not realised all ambitions, life still seems worth living and he will put all his energy and resources into prolonging life by medicines and other ambrosia. Ultimately, this pursuit of his only makes him more sick in mind and body. The fundamental needs of life are the same, whether for a king or a multimillionaire or one who wants to live past his normal span. Man's wants for mortal existence are summed up by Saint Thayumanavar as appeasing hunger and restful sleep. The Sage pays for rest or that peace of mind which the man with inordinate desire lacks.
Poet Nakkirar also is of the view that, basically, human needs are the same and so few in number,
Shall I tell you what true knowledge is ? know, and when you do not know, to ki knowledge,
'தென்கடல் வளாகம் பொதுமை யின்றி வெண்குடை நிழற்றிய வொருமை யோர்க்கும் நடுநாள் யாமத்தும் பகலுந் துஞ்சான் கடுமாப் பர்ர்க்குங் கல்லா வொருவற்கும் உண்பது நாழி உடுப்பவை யிரண்டே பிறவு மெல்லா மொரொக் கும்மே”
(புறநானூறு, 189, 1-6)
Cease thy grumbling; he is not poor who has enough for the simple wants of nature. If thou art sound in stomach, side and feet, the riches of a being will add nothing to thy happiness.
Horace Epistles 1. 16. 66.
The moral taught is that happiness can be attained only if we are content with what we have achieved in life.
But if men live according to reason's rules, they would find the greatest riches to be to live content with little; for there is never want where the mind is satisfied.
Lucretius De Rarum Nature, V. 1116.
Instead of contentment we give vent to our egoistic desires and pursue innumerable aims. We sink further and further into the mighty sea of bondage whence we cannot escape. We shall be unable to receive the grace of the Almighty, though it is ever at hand. Thereforr urges Saint. Thayumanavar moderation in our desires is the road to bliss. If we could only accept this lesson of his philosophy, would not Salvation be within our reach?
nബ
When you know, to know that you how that you do not know - that is true
-Confucius
Page 105
HINDU CIVILIZ
GUPTA
S. Pathm
A school of political thinkers of our own times hold that religion is the Opium of the masses, the impediment of human
progress and the agent for the exploitation
of the proletariat. Brihaspati, an Indian political theorist of antiquity spoke of religion in the same tone. A brief survey of the main features of the civilization of Gupta India would enable us to pass judgement on the theory of Brihaspati and his modern representatives.
The age of the Imperial Guptas is generally regarded as the Golden age in the history of the Hindu people. Even the staunch materialist cannot deny the fact that it was the Golden period in Hindu. History. This account would touch on the character
istic features of the civilization of the Gupta
age while examining the justification of
describing this particular period as the "Golden Age' in the History of the Hindu people.
The age of the Imperial Guptas occupies a unique place in the History of the Indian people for a diversity of reasons. Indian civilization attained its highest watermark in many respects. The achievements attained in this period remained the ideal and despair of Indians for many ages. Hindu Civilization was at its noonday glory. The uniformity and homogeneity that prevailed in Indian society of this period was never found before or thereafter. The Mauryan Society
was a multicultural society and the contra
dictions that prevailed in socio-religious thought split the the sub-continent asunder into hostile politico-cultural units. The Gupta India, on the other hand, though lacking political unity, evolved a uniform
ATION IN THE PERIOD
nanathan]
culture that permeated the length and breadth of India.
On the political sphere, the Gupta dynasty created an empire from the political vacuum created by the collapse of the Hshana imperial power and evolved a states-system in which the Gupta emperor enjoyed paramount status while the important and powerful kingdoms like those of the Vakatakas and the Kadambas were left alone in the Deccan and with these states the Gupta emperors maintained friendly relations. This state system paved the way for political tranquility throughont the subcontinet and consequently maintained an atmosphere conducive for spiritual and material progress,
One of the Cardinal objects of the Hindu religion is to strike a harmony between material and spiritual welfare and such a harmony was definitely attained in the Gupta period. Inspite of the immense linguistic and racial diversity Hindu Civilization possesses an inherent uniformity that has no parallel in the world. The concept of political unity of the subcontinent springs from the cultural uniformity which became a reality while the former remained an ideal alway's striven for but seldom achieved. The most significant factor that led to the culmination of cultural unity was the synthesis and harmony that was effected between the Aryan and the Dravidian ways of life and systems of thought. The germination of this process was discernible in the later Vedic period, but nevetheless the Aryan element predominated. In the Gupta period the distinction between the Aryan and the Dravidian element lost its meaning and
Page 106
force and in the Hindu culture that was evolved in this period Pre-Aryan elements asserted themselves over the Aryan in certain fields, -
This synthesis was manifested to a greater degree in religion than in any other aspect of social life, what we know as Hinduism attained its form in this period. The contradictions that underlay Brahma nical thought and that of the heterodox seets like the Buddhists and Jainas were loosing all their force and reality.
The force characteristic of the period was the new form of Hinduism with its emphasis on devetion to a personal God, with its monothiestic tendencies and grounded on the philosophical basis provided by the Upanisads. The Epics, the Bhagavad Gita and the Puranas served as the instruments in effecting the transformation of the Brahmanical religion and at the same time were the agencies that converted millions of people of foreign and indigenous origin. The Bhagavata and Saiva cults, though they originated in an earlier period did not receive the sanction of orthodoxy. In the Gupta period the orthodox Brahamanical
theorists accepted them and became their propagandists. The support given by the
imperial government provided the new religion a stimulus for expansion. The remarkable achievement of Hinduism that emerged in this period was the relegation of the excessive ritualism of the Brahmana period to insignificance and the conversion of a large majority of the people without any semblance of intolerance or persecution of other seets. Even though Buddhism received the support and patronage of the Imperial Government, was on the process of decline. The religion presented by the puranas and epics was more acceptable to the people of the time and it attended to their material needs. The concept of Avatara was widely accepted and became a permanent feature of the Vaishnava religion. The inclusion of
3uddha in the group of avataras promoted he easy conversion of Buddhists into the old of Vaishnavism. The harmony that brevailed between the various religious groups is a unique feature of this period, aspecially in view of the religious upsurge created by the emergence and expansion of Hinduism.
Some scholars, mostly European, on the heyday of British Imperialism, expressed the view that Vedanta and Buddhism were res-ponsible for the decline of Hindu Civilization. A careful examination of the conditions that prevailed in the period when Buddhism and Vedanta in the true sense of the term remained the dominant forces in society would reveal that such views have no historical basis and are due either to ignorance or inveterate prejudice and to a deliberate policy of propaganda.
The achievements of the Indian people on the spheres of adminis-trative organization, literature, religion and art attained their high watermark in the Gupta period. The religious literature that was produced in this period is of greater importance for the Hindu religion and social system were primarily governed by it until the present day. The two epics-the Maha Bharata and the Ramayana and the Puranas attained their final form in the Gupta period. Their origins go back to an earlier period, in the process of their evolution, the epic and Puranic literature incorporated diverse materials containing traditions ranging from political theorization regarding the origin and functions of the state to subjects concerning the glorification of the manifestations of the Divine power. Hinduism is more than a religious system, it seeks to guide the individual to face the problems that confront him in his day to day life and governs his behaviour as an individual and as a unit of the society. It provides injunc tions which are designed to secure happiness
Page 107
and contentment in this world. The epics and puranas to a greater degree than any other class of literature aim at striking a harmony between spiritual and material progress and consequently have exercised the deepest influence on Hindu civilization. They provided the basis for the stability and continuity of the Hindu social and religious system - a stability which withstood kaleidoscopic changes and political convulssions to which it was subjected in the space of time which enveloped India in a horizon of darkness. The religion of the epics and puranas do not advocate a withdrawal from worldly pursuits and problems, but on the other hand they advocate a spirit that impels the human society to face the problems squarely and dearly and attain prosperity and happiness in this world by righteous means and realize the Divine through faith and righteous action. The Epics and Puranas laid a new emphasis on Dharma which regulates the conduct of the individual, his duties and obligations to society and the state. The epics portray the ideal ruler, the ideal man, the ideal woman and the ideal society - a society of action of progress and not of stagnation as it is commonly undertood by many. Indian art in the age of the Imperial Guptas attained a level of excellence. Since art was a hand maid of religion it was the translation of the philosophical and Mytho logical conceptions of the various seets in sculptural representations and paintings. The worship of icons became a permanent and primary feature in the religions systems of the time. The wide popularity of image worship necessitated the production of numerous images. The art of the Gupta age was a development and continuation of the traditions of the Mathura school of art. Sarnath became a new centre of art and certain innovations were introduced in the technique employed and the drapery of the images. The harmony and Rhythm
which permeates the lineaments of the images constitute a dicided advance over the preceding period in the mastery attained in iconograpey. The Gupta images portray almost to the point of exactness the spiritual conceptions which the artist had in his mind. The paintings of Ajanta and Bagh have come down to our times in an excellent state of presetvation and could elicit the admiration of any art critic of any age and any time. Indian art in all aspects was profoundly affected by the schools of art that flourished in the Gupta dominions and which served as the models for the masterpieces that were produced until the ninth century.
The most important change that was brought about in architecture was that introduction of stones for the construction of edifices which thereby acquired permanence and gave continuity to artistic traditions. Gupta art not only exercised a permanent influence in Indian art but also found its way across the ocean to Greater India where it was harmonized with local tradiions and the Hindu colonists of Greater (ndia produced masterpieces which even xcelled those of the mother country.
The Age of the Guptas witnessed an florescence in Literature. Some of the masterpieces of Indian literature were roduced in this age. This age unique in the History of Indian Literature not only ecause of the volume of literary output, ut because of its variety, the richness of ontents, the mastery attained in depicting 2ntiment and the loftiness of ideals that re porrayed in literature. Two branches f literature, namely the Kavya and Drama tained a standard of perfection under alidasa who shines as a brilliant luminary vershading all other Indian dramatists nd poets. Modern literary criticism has nked Sakuntala, the Kumarasambha the ld the Meghaduta among the finest produ
Page 108
ctions in the whole range of world literature. Kalidasa had worthy successors in Bhava Bhuti and Bharar. Later Dramas and Kavyas Were imitations in the main of Kalidasa's works and they never excelled and seldom equalled the works of Kalidasa.
In the Gupta period Indian literary genius was manifested not only in the production of Drama and Kavya but also on all other conceivable branches of knowledge ranging from mathematics and astronomy to medicine and military science. It is seldom realized that Aryabhatta was the first to profound the theory that the earth rotates on its axis and revolves round the Sum.
The economic and political institutions that prevailed on the period bear witness to the spirit of the religion advocated by the epics and Puranas-the intensely nationalistic and socialistic outlook that characterizes this scheme of society. The material prosperity and the economic plenty characteristic of the period is reflected by a variety of sources ranging from classical literature to epigraphic qrecords. Industry and trade flourished in this period to a greater extent than in any other period of Indian History. Great progress was made in metallurgy and textile industry and the whole country was studded with industrial centres and commercial banks. The great stride man in industry led to a phenomenal increase in the volume of export trade and merchants from all parts of the world came in increasing numbers. The commercial routes in the Indian ocean were mainly under the control of Indian merchants. In the Gupta age Hindu colonization of Indo-China and Indonesia became a fiat accompli. It was the culmination of a process that was at work from the days of the Buddha, a process that was produced by commercial contact, Merchants and seekers of fortune
mostly belonging to the Hindu faith as attested by the evidence of incriptions and accounts left by travellers went in larger numbers to Greater India on this period. The Indians, braved the storms amidst the ocean full of surging waves, crossed the ocean and founded settlements in the lands of Greater India, Colonization follows the trader and usually the wave of imperialism brings in its train the missionary. This phenomenon may well be true of the Hindu colonization of Greater India, but the spirit and motive of it was different from that of what we understand by colonialism of the recent past. It was an enterprise undertaken by groups of individuals and was not the outcome of a deliberate policy pursued by Indian state. The Indians introduced the elements of a superior culture in Greater India and laid the foundation for ordered progress. They cleared the jungle brought extensive tracts of land under the plough, introduced administrative institutions, artistic and religious conceptions. The indigenous element far from being suppressed was absorbed and a synthesis was effected in which the superior Hindu element predominated. All that has been said so far could be described as the achievement of the elite and the aristocracy in a society in which the proletariate was exploited, and the bulk of the population led a precarious existence in distress. But the correlation of all evidence-literary epigraphic and numismatic, reveal that the main developments in the period of a national character, embracing peoples of all walks of life and diverse classes. Kalidasa and other poets, beside the Puranas while depicting the ideal society ruled by the anonymous ances.ors of the solar and lunar dynastics had the Gupta society as the model. It would be worthy to quote a verse which has relevanee to the subject from the Juluagadh inscription of Skanda Gupta the mighty emperor who
Page 109
rolled back the tide of invasion of the ferocious and barbaric Hunas and whose fame was sung by his relieved subjects in his wide dominions.
“When he was ruling, no one among his subjects swerved from Dharma, there was no one in distress, (or) in poverty, (or) in calamity, (or) avaricions (or) who is worthy of punishment, or who was subjected to excessive torture'.
This society as portrayed by the inscription cannot be deemed as one of the poet's imagination having no historical basis. The archaeological and literary evidence available affirm the statement of of the epigraphic record. It is reasonable to assume that similar conditions prevailed when the predecessors of Skanda Gupta ruled for conditions were much better under them. The most reliable and valuable account of the conditions of the empire is afforded by the account of Fa Hien and its value is enhanced by the fact of its contemporaneilty and of its being a record left by a foreigner hailing from a highly civilized country like the celestial empire of China would be better judge of the standard of civilization attained by the Indian people than any Indian for the Indians are bound to conceal the defects and glorify the greatness of their civilization. Fa Hien’s account of the conditions of the Gupta empire gives the impression that harmony and prosperity prevailed in Gupta society and in this regard it is at one with epigraphic testimony.
The Gupta Age viewed from any angle marks the zenith of Indian civiliza
Remain always strong and steadfast in thy ow lerance. What you wish others to do, do your
tion. If literature and art is a fair reflex of the standard of living and the genius of a people, no other period in the History of the Indian people could rival the Gupta age for creative activity. The achievements in religion; art and literature mark the high watermark of Hindu Civilization. In the sphere of Religion. Sankhara would have given the finality to philosophycal development in the Vedanta later but the primary and elevating features of Hinduism had already emerged in this period. In literature the works of Kalidasa stand unrivalled in India and occupy a unique position in world literature. The paintings of Ajanta and the images of Sarnath are fit to rank among the finest productions of art in the estimation of art critics. Dharma was vindicated in all walks of life and the influence of religion gave way to great material achievements. The benefits showered by a benevolent Imperial government were shared by all classes of people. The attempt to read the past on the basis of the condition that prevailed in Hindu India of the 19th and early 20th centuries is fraught with dangerous consequences. The political and economic prostration of India in the recent past was a result of age long foreign rule and the social evils characteristic of the society were conditioned by the evils of foreign domination and class exploitation generated by it. The Gupta period was indeed the Golden Age in the History of the Indian
people and Hinduism far from hindering material progress prepared the way for it and endowed the people with a spirit of exploration and a will to face the problems of life,
in faith and but eschew all bigotry and into self.
al-Ramakrishna.
Page 110
8:{}, 596 I HEHL LIJN WOO
旺駐駐
NOINQ ...S.I.NGICITALS TICINIH
"(IoquI3VN ɔɔ]]|[IILILOO) ĮEIEĶquieIII, os ous,'{10}{PH-julof) uosos sesuaiBxI - XI - IINostrossF
"(Iodulo W 2011!Luuuoo) tubāIIIIEAIS -XI-11, '(13qtr13/N ɔɔŋIIIIIIIo D) nq]un[o}{eAsS +Ð ·ssIIN'(13)|ll15 w 331 Hulluoo) Āıubseqedok) ·}}"$${IW '(101IPH-luor) It'IIIdĀŋɛdɛuby! (A ossIIN “(Jaquo;Nooh!uuuoo) Indoñeses (v orw (1ī£5, or 1737) :ềuspuniç
"[13] [1885.I.L. Josum F) uleul buese H (I ossisw *(13.IrisbāII. IosuɔS)tusses Bubasolid ‘A ‘JIN “(luopis3.1.I). Āŋosex.js'YI "HIN "(IoIIɔɔUELIO-551A) ɔII bosny sb’soqoỊN-115 "(i uop[sold IosuɔS) IIbsbuepBN 'I. Jo 1.1 (huapisau)oo!^) "pubst:W ‘L “IN “(KublɔlɔɔS) Kısıttinsk.I 's -HA! (¡isáy or1/37) spārņ35
Page 111
Page 112
LLLLSLLLLLSSLLL LSSLLSSLL SL SLSLSLLLSLSLLLLLSLLLSLSLSL قتنصص
THE PATTINI Cl
[ V. MUTTU-CUMA
Shut 4M Me Ot 4o4
To have made Woman Divine, and to have worshipped God as a woman is the prerogative of Thamilagam. The cult of Kottavai, has been in existence from times of yore. Amongst the common bonds that bind the Tamils and the Sinhalese is the Pattini Cult. Dikshitar in his “Origin and spread of the Tamils says “The Cult of Pattini Devi and the different images scattered throughout the island show easily the South Indian influence'.
Who is Pattini?
The Silappadikarum is the finest flower that bloomed in Tamil Literature. It was written by Ilan Ko......... a Tamil poet of royal blood, the brother of the Chera King Senkuttuvan (113 A. D. 135 A. D.) who ruled at Thiruchchenkottai.
Kannagai of the Chola land is the heroine of this epic poetry. She is known as Veera Pattini the heroic chaste one. It is she who is worshipped as Goddess Pattini, by the rural folks - in every part of Ceylon, particularly in the Tamil Provinces of the North and the East.
According to the story, King Senkuttuvan caused an image of Pattini, to be made out of a rock boulder brought from Mt. Himalayas. This king celebrated a festival in honour of "Pattini'. The best artists were summoned to make jewels to bedeck Pattini; flowers of variegated hues decorated the temple. Many kings were invited for this festival. The Silapadikaram mentions the following - the Aryan king
t
JLT IN CEYLON
.RASWAMY B. A.)
Kanaga Vijaya, the king of the Maluwa kingdom, Vettivetcheliyan, Ilankosar, the King of the Kongu country, the Chola king Perumkilli, the Canarese Hindu king and also King Gajn Bajn (evidently King Gaja Bahn I (11-135) who ruled at Anuradhapura. Goddess Pattini manifested her “divinity' and all these kings were greatly impressed by the scene. There is a Kali Temple even to this day at Thiru-Chen-Kottai; the belief is that Pattini was a re-incarnation of Kali.
Vettivet-Cheliyan the Pandyan king returned to Kotkai, on the South-east of India, then its capital; Ilankosar returned to the Kongu country and each of them honoured Pattini in his own way. Gajabahu the Sinhalese King caused to be erected temples for “Pattini' in his land,
He brought the “Sacred Anklet of Pattini' as a solemn relic and honoured it by celebrating a festival in honour of Pattini, Having placed this anklet in a sandal-wood box, he placed this on the back of a caparisoned elephant; many elephants followed this in procession; with flags and the beating of drums; this "anklet' became an object of worship of the Sinhalese. This was the origin of the Kandy Perahera, which is annually celebrated in Kandy even to this day. We find a reference to this in “Medieval Sinhalese Art' by Dr. Ananda Coomaraswamy. There is a Pattini temple at Kandy. Nowadays “the tooth of Buddha' is given the most important place. But the “anklet of Pattini' is also carried along with the "Lance of Kataragama' on
Page 113
different mounted elephants. A Kapurala functions in the Pattini temples in the Sinhalese districts.
PATTIINI (KANNAGI) TEMPLES IN THE NORTHERN PROVINCE
At the Velamparai temple (near Navat kuli) the story of Kovalan is read during the full moon day of Vaikasi. This was the first temple for Kannagi to be erected by Gajabahu, says A. Mootootambepillai in his Jaffna History (page 28) after this he says a Kalayodai and Ankalal Kadavu temples for Kannagi (Pattini) were erected. The Kohila Sandesaya a poem in Sinhalese (the 13th century), refers to Mani Nagadipa (Nainativu).
The worship of Sakti at Nainathivu is also associated with Pattini worship by the Buddhists. It is the temple of Manimekhala the Goddess who manifested herself to the Daughter of Kovalan by MathagiManimekhlai who came to the Island of Manipallavam, which island is popularly said to be Nainativu. There is an ancient temple for Kannagi at Kalaipoomi in Karainagar, other Pattini temples at Pungudutivu and Velani. A list of the Pattini temples in Jaffna given in Kannagi Charithram given by Pandit Ponnambalapillai of Chavakachcheri. The names of the Temples are as follows:- Kaddudai Seerani Nagammal, Mahiyapitti, Ankannammei Alankulay, Karavaddi Atthulu, Mathanai Nunavitkulam, Manduvil, Kela, Survil Chuddipuram, Pokkaddi Kacchay, Selliyatheevu, Karampaham Kovit Kulam, Vilupallai, Nagar Kovil, Avatthi, Kalaveddith-thidal, Vannipuddukkullam, Vanni Vilankulam, Mulliyawallai, Vatta-Palai, Sambaltivu, Trincomalee Tamblegama (E. P. ) Araiyampathy, Kora-veli, Kotkaddi-Moolai.
At the Kannaki Temple Varni (N. P.) the vahanam has the form of a cow, to
1(
gether with horns tail and prominent paps but the face, arms, hands and breasts are those of a woman, the wings and tail are those of a bird whilst a long plaint of hair behind the head is coiled in the form of a Serpent. The vahanam has hands in which is placed the musical instument called the veene. This composite creature is Kamatenu, the celestial cow, which is believed to give the perfect food'
(HINDUSM IN CEYLON BY REV: JAMES CARTMAN. PAGE 84)
At Vattapalai is a very famous Shrine for the Worship of Kannagi. Vattapalai is a village in the Vanni district. It is on the western shore of the Nanti Kadal abont two miles form Taniyootu, a village in Mullaitivu, one of the divisions of the Vanni district. The people in the locality of Vattapalai tell stories, that Pattini appeared in the guise of an old dame draped in white and performed miracles. In the white sandy wastes under a Margosa tree, Pattini appeared as a very old woman seated in a branch and called the village children to remove the lice from her head, and when the children, looked at her hair lo and behold! they saw a multitude of eyes. The children were petrifed with amazement and this story spread far and wide faster then the devastation of fire. When the pople foregathered to this spot, there was nothing to be seen but a voice was heard “I am Kannagi' get the water from the Ocean and pour it in the lamps and lit them; cook, your pots of rice”. The people did so and lo! it was! indeed a miraclel
In the temple premises at Maruthamadu was situated a famous Pattini temple, erected after the reign of Gajabahu I After that territory became a jungle, some of the Kadaiyars of the Mannar district fleeing from the atrocities of the Dutch settled down in these parts and erected a temple for the Virgin Mary, where a
Page 114
temple of Pattini lay in ruins. This fact is found in an appendix to Mudaliyar C. Rasanayagam's Jaffna History in Tamil. (The British period) The learned Mudaliyar says he cites this from of Twynam's (G. AS) Report on the Jaffna District.
In the outskirts of Chavakachcheri at Madduvil is the Pandithalaichi- Pattini temple. There is a hoary tradition, right from the Portuguese times. The Pariahs stole a bull from a Vellalah's house killed it before this temple parcelled the flesh amongst themselves buried the skins and head in a place contiguous to this Kannagi temple. The farmer found that his bull had been pilfered set a hue and cry and minions of the law went about tracing the culprit. The Pariahs were trembling in fright and prayed to Pattini for refuge. When the authorities dug the place where the bull was supposed to be buried they saw a pigs head and not that of a bull. The Pariahs had a narrow shave--they were freed. From this day, the Pariahs served this temple, by beating drums and here the story of Kovalan is read in the temple with great devtion. This temple of Kannagi where this transformation of the head of the bull to that of a pig, was known as the Panri-Thalaichchi-Amman Kovil.
TEMPLES OF KANNAG PATTINI
IN THE EASTERN PROVINCE
According to tradition a temple for
Kannagi was erected at “Palam - paddaru”
in the Eastern province by Gaja Bahu. Even to this day festivals are held in honour of Pattini, during the month of Vaikasi (June) at this village.
A bronze statue, supposed to be that of Pattini was discovered between Trincomalie and Batticoloa, and was removed to London by the British. From 1830, this has been placed in the London Museum, as a bronze exhibit. That eminent
authority on the fine arts Dr. Ananda Coomaraswamy refers to this in his "Indian and Indonesian art'. He says that from the folds of the garments in the statue, it reveals Gupta art.
Kannagi worship has caught the hearts of the people of the Eastern Province. Swami Vipulananda, the first Professor of Tamil at the University of Ceylon contributed an interesting article to “Saraswathy' a monthly magazine for Hindus run in Colombo, some decades ago. He recalls how he worshipped at the Pattini temple at Karaitivu (in the eastern province). He mentions that a portion of Silappaddikaram “Valak-Kuraiththa Kathai' was read in every Pattini temple.
Temples for Kannagi are found at Kullaikadu, Koddaimunai near Sitthankudi fields.
Pattini worship was popular in the form of golden pigeon worship at Thambiluvil and. Thiruk-Kovil. Kapurales having tied a Saffron-coloured piece of cloth over their months officiate at these temples. There was a family connection between the females who officiated as Kapurales in Thiruk-Kovil, and those who officiated at Sitawaka, At Sitawaka Pattini worship was encouraged by Rajasingha, who was himself a Hindu.
Pattini festivals in the Eastern Province are celebrated with fireworks, and many kinds of dances-Vasanthan Addam, Spirit dances and also Walking through the fire. The prognostication of the “Poosari' who is possessed of the divine afflatus, finds a special place in these festivals. Propitiation is done by sacrifices. Sacrifices of fowl and goats are increasingly unpopular more and more people are giving up these sacrifices.
Some of the most famous temples are at Triyay-thirty miles north of Trinco
Page 115
malie on the road to Mullaitivu. At Neelap palai, a village in the district of Kottiyapuram, is a temple where there is a Pattini imiage at d a sacred anklet. This anklet has the “sakti' to bring together bulls that
had gone a stray. Kannagi seems to have
come andr sted at Vantherumoolai.
“The folk songs of the Vanni district contain many references to Pattini the “Kannagi'. For instance here is an Amman sindhu from the Vannip-palluppaddu:
கோலாமா மதக் கும்பா பொற்பாளே குல வணிகர் தங்குடிக் குகந்த கற்பாளே ஞாலமாகப் புகழ் படைத்த பத்தினியே நாகமணி நூபுரத் தரசு பெற்றவளே சாலி வயல் சூழ வருவற்றப்பழை தனில் சவளமொடு பவள நிறை தண்டிகை பரப்பி கால மழை பொய்க்கினும் உன் கருணை
பொய்யா கண்ணகையே ஒரு பொழுதும் நாவில்
அயரோமே.
A CULT ASSOCATED WITH PATTIN
Closely associated with the cult of Pattini is the Draupadicult Draupadi is
described as aliyatha Pattini. The worship of Draupadi is found at Udappu and in Batticaloa. At Udappu in the Chilaw
district, the Poosari and devotees walk over
a fire. The Pandarum takes a Kumbam or
pot in his head filled with water and a
bunch of lotus flowers red and white in five sprouts round the sides peacock feathers are inserted. Placing a pot in his head the Poosari (the priest) proceeds to the well, bathes and anoints himself with turmeric, ashes and sandal dust. He then becomes seized with the divine afflatus and remains
in a frenzy. Then he puts the Kumbam
(pot) again on his head from the temporary shrine and passing round the fire-pit stands at its eastern end facing the west; and sprinkling a little turmeric powder over the glowing coal he passes over it followed
by the crowd of men and boys. No one who had attained puberty dare venture to do so,
The five kings are the PanchamukaSakti or the five headed flame; the firecrested Brahme was worshipped in Ceylon before the Buddhist revolution under Devanampiya Tissa. The oil of the lamp, the food of the fire is Draupadi, (Pattini) matter acting on spirit. The club of Bheema, the bow and arrow of Arjuna, the bows & arrows of the other Panchapandavas are also symbols of worship. This worship has been brought by the people who lived in the outskirts of Nagapatam in South India and who came to settle in the Vanni & Batticoloa districts,
GAMES ASSOCIATED WITH PATTINI WORSHIP ANKELIYA AND POLKELIYA
There is a game known as pulling of the horn which is associated with the worship of Pattini in the eastern province. The people divide themselves into two groups. . One side declares that they belong to Kovalan; the other side declare that they belong to Kannagi. They get hold of two bent sticks fit them together and each side pulls the horns.
It would appear that Kannagi's wroth was propitiated when the cowherds sang songs of love and played this game. This game is played by the ordinary villagers during the new year. There are many folk songs in Tamil, which are associated with this game of pulling the horns. Some of . these songs have been compiled by Dr. Withiyananathan in his book “Folk songs of Batticaloa' and published by the Tamil Drama and Dance Committee of the Ceylon Arts Council.
The Sinhalese too have a game of pulling the horns (Ankeliya) associated with
Page 116
Pattini. In the heart of the country, are many Pattini temples. There we can see to this day the chanting of praise to Pattini. Hundreds of folk songs on Pattini have been sung by Sinhalese poets and some of them have been collected by that erudite oriental scholar Mr. Huge Neville - which can be seen in the library of the Colombo Museum. There is also another game known as Pol-Keliya - coconut breaking, associated with Pattini Worship.
PATTINI WORSHIP IN SINHALESE DISTRICTS
In the Sinhalese districts are to be found famous Pattini Devales. Some of the most well-known are at Navagamuwa (near Hanwella) Nadumpitiya (near Ragama, Kaduwela etc).
The Pattini is associated with the spread of diseases such as measles small pox,
Thus spake Sri Ramakrishna :
Pray to the Divine Mother, begging adamantine faith.
A devotee asked the master, “By wh Master replied, “Can you weep for Him of tears for children, wife, money etc bu child is engrossed in play with its toys, and other household works. But when th in toys, throws them aside and loudly c remain in the Kitchen. So also the Divi who wants nothing but Her,
chicken pox - discases of the skin. Propitiation to Pattini is done by giving seven betels, seven arecanuts, seven coconuts, Kiributh to seven women, who after receiving this donation walk away in silince. The number “seven' is sacred, because Pattini, it would appear seemed to have been born in seven different ways - from a flower, from a mango, from water, etc. There are seven apparations of Pattini according to Sinhalese folk-lore.
The Sinhalese dreeded Pattini. They called the Goddess, Sura Naga, Mani Naga, Kirijala, Manijala and Mani-palla. According to a tradition Kannagi came in the form of a fire-hooded cobra to Ceylon. Deep in the hearts of the common people, be they Tamils or Sinhalese is a deep-seated faith towards pattini. Despite Arumuga Navalar's frowning against Pattini worship, this cult of Pattini has taken deep root in the soil of our mother-land.
Her to give you unswering love and
at means can He be seen and the with intense longing? Men weep jugful t who weeps for God? So long as a the mother engages herself in cooking he little one finds no more satisfaction ties for its mother, she can no longer ne mother reveals Herself to the devotee
Page 117
SRI RAMAKRISHN (P. Kanag
thaa-W-wraw
The British conquest of India is a very significant event in her long history. For the first time India was ruled by a foreign power which had its centre thousands of miles away. The invaders who came and stabilised their power in India on earlier occasions had their centre of power in India. The British succeeded easily because of the prevailing political conditions. It was a time when Indian civilization had become static, As a result of British conquest India came into intimate contact with the vigorous European civilization and awoke from her slumber. This awakening was manifest in various ways. The founding of the Ramakrishna Mission was one of the important effects of the awakening,
The spread of “Europeanism' seemed to threaten the traditional Indian way of life. Their system of imparting English education along with the propagation of Christianity led to the rise of a group of people who became subservient to their cause and converts to their tradition. The missionaries due to the Zeal they cherished towards their religion, unfortunately cultivated a hatred towards all non-Christian faiths and went all out to discredit them. They appeared as educationists, journalists and social workers and their work had a marked effect on the cultural heritage of India. -
The pure religion of the Upanishads and the Bhagavat Gita had by then degenerated into meaningless formalism and this inevitably led to the tragic divisions in society. The new-comers made the best use of them. So, both to resist the new menace and save Hinduism, changes from within became indispensable. On such
14
A & HIS MISSION
retnam)
was/MLAe
changes, reforms and demonstrations of truth depended the future survival of Indian heritage and Hindu civilization. Mighty movements for Socio-Religious reforms. sprang up in India led by men of outstanding ability and integrity. However their success in this new direction was limited and incomplete and not at all satisfactory to the Indian way of life. They failed to elevate the Indians to the rank of the rulers particularly the missionaries who judged Hinduism as a collection of “benighted and spent up forces'. They also failed to bring to the forefront the scattered spiritual forces of Hinduism. Sri Ramakrishna and Swami Vivekananda showed beyond doubts their superiority claim over Hinduism was merely artificial and Hinduism as treasured in the Vedas and Upanishads was both practicable and up-to-date in its philosophy. Hence they ushered in the modern Hindu Renaissance and averted a big disaster that threatened the heritage of India.
Sri Ramakrishna lacked the Wealth of events and striking achievements that are commonly associated with the lives of great men. He was not an aristocrat by birth. He had neither wealth nor academic distinction nor power and prestige in the temporal sense. But his humble life had something of immeasurable value which an ordinary human being cannot understand. The majesty of his life lay more in the unfathomable depths of the mind than on the surface. He within a short period of 50 years of his life was able to demonstrate to his countrymen and to the whole world the glory of Hinduism. With a spiritual expe
I. & 2: Ramakrishna
and Spiritual Renaissance
By Swami Nirvedananda,
Page 118
rience of the Vedas and Upanishads, he went on to demonstrate purely by his personal experience the underlying unity of the various religious in the world. He had the Bible read and regularly imbibed all that he heard about Christ. The result of that experience was that Ramakrishna declared Christ as one who had poured out his heart blood for the redemption of mankind and suffered agonies for its sake and he was none else but the “master yogin-Embodiment of Love. Ramakrishna thereafter remained firm in his conviction that Jesus Christ was an Incarnation of God.
As a student of Islam he realised that Formless God with attributes described in the Islamic Scriptures was the one he had realised in the Advaita practice. With the help of the same experience he realised that the Nirvana of the Buddhist is nothing but merging in the Absolute. He thus discovered a wonderful spirit of catholicism within the sealed bosom of Hinduism. He wished to spread it all over the globe and liberalize all communal and sectarian views. His advent marks a new era in the evolution of religion when all communities, keeping intact the individual character of their faith will transcend the limitations of narrow and sectarian wall and thus paved the path for the formation of a Universal Brotherhood.
“All religions are true and there is no need for any fight among religions.' "The Truth is One; the sages call it by various names'. This is the message from his life and the Vedas he represented. Striving to realise God should be the only aim of a religious man. Indifference is a greater enemy of religion than even irreligion. What is required is a deepening of the spiritual life of humanity. Dogmas and doctrines could never allay the thirst of the religious souls. They only add to the divisions and conflicts among various religions. Interreligious fellowship is essential and this
sould come about only by the realization of he Fundamental unity of all religions. Such an understanding would help a great deal in the promotion of peace and friendship, amity and concord, in this world of chaos and confusion. Sri Ramakrishna strove to achieve these great ideals and the Mission which bears his name is actively working to realise them.
Sri Ramakrishna impressed and won all those who came into contact with him by his super human personality and capti vating manners. He felt that a true devotee should not only try to attain his own blessedness and salvation but also should help the spiritual upliftment of thousands of other people who are in need of it. Hence far from being a secluded sage Ramakrishna addressed himself to the demand of social life and world peace. Therefore he began to
indulge himself in religious discussions with his visitors. His religious attainments and healthy spirit of rational investigation impressed many educated young men who became his regular visitors and finally his disciples. With them he began, without any planning as such, to build up slowly and steadily a new order of monks. He wanted to bequeath Shem, the legacy of his spiritual achievement. They were to receive his message, verify and assimilate it by their own realization and then pass it own to other yearning souls. They were to be the medium through which Ramakrishna's ideals were to be communicated to the world,
Wealth and sexual pleasures have to be abandoned to realise spiritual truth and to be of assistance to the many who are in need of both spiritual and temporal assistance. Hence the disciples of Ramakrishna fóillowing a life of renunciation, selflessness and purity came to lay the foundation for
3, 4, 5, 6, Sri Ramakrishna
and Spiritual Renaissance
By Swami Nirvedananda,
Page 119
an organisation of monks devoted to his service. It was during his last days in 1889 that his Holy Brotherhood began to take its real character under the leadership of Swami Vivekananda. He, due to his University education and unusual intelligence represented the Western culture and tradition at their best. His meeting and surrender of himself to Sri Ramakrishna meant therefore the fusion of Eastern and Western thoughts and traditions and the achievement of an equal footing for the Indian tradition with that of the West. It was left to the
young leader to take the message of Rama
krishna to various parts of the world. Under his guidance and leadership the New Order of Monks, in the making, was given its final shape and strength of an organisation. Wherever he went he impressed the people and Ramakrishna's ideas began to spread all over India. Monasteries came to be established in several places.
The Parliament of Religions held at Chicago in 1893, is remembered because of Swami Vivekananda." His very sight impressed the Americans and no wonder a reputed person of the calibre of Dr. Wright introduced Swamiji as "He is a man who is more learned than all our learned professors put together.’8 to the committee that selected representatives of various religions to participate in their unique conference, The success of his mission need not be detailed, for the following he had in America after his lectures speak for themselves. One of the outstanding American Dailies “The New York Herald' frankly described him as “undoubtedly the greatest figure in the Parliament of Religions,' and added "after learning him we feel how foolish it is to send missionaries to this learned nation.' He spoke like one authoa rity, on his central theme of 'Jniversal Religion’ based on the findings of the Vedic seers, “Help and Not Fight; 'Assimilation
and Not Destruction"; “Harmony and peace and Not Dissension'9-these were his prophetic words in that August House.
Through the Parliament of Religions Swamiji introduced himself and the spiritual heritage of India to the west. For in the following four years he gave to the west the imperishable wealth of spiritual and cultural treasures of India. He established a permanent Vedantic Society in New York in 1897. It was followed by the organisation of several other societies, concerned with the propagation and upholding of Ramakrishna's ideals.
His success in the west ushered in a period of glory for the Ramakrishna mission. It had the following twin but inseparable objects.
(1) To bring into existence a band of Monks devoted to leading a life of purity, renunciation and practical spirituality under the inspiration of Sri Ramakrishna from among whom teachers and workers could be trained
and sent out to serve the world in all possible ways and
(2) “To carry on in conjunction with lay workers, religious, philanthropic and charitable activities looking upon all men, women and children irrespective of caste, creed and nationality and colour, as veritable manifestation of the Divine'.10 %
The Ramakrishna Math, established in 1897 at Belur, just after the return of
7, The Ramakrishna Mission
lts Ildeas & Activities,
By Swami Ranganathananda, 8 & 9. s Sri Ramakrishna
and Spiritual Renaissance.
By Swami Nirvedananda, 10, The Ramakrishna Mission It deas & Activities
By Swami Ranganthananda
Page 120
Swami Vivekananda from the west became the centre of realizing the first objective and later the Headquarters of the Mission all over the World. The Ramakrishna Association, organised along with it, undertook the implementation of the second objective. Branches of the Mission were established in different parts of India and abroad. There are 40 Mission centres, 14 combined Maths and 29 math centres all over India. There are 2 mission centres and 3 math centres in East Pakistan, 2 mission
GREAT TH
Sri Ramakrishna Strewn Petals from the C
“Be not a traitor in your thought. Be and you shall surely succeed. Pray with prayers will be heard.'
A certain person asked Sri Ramakrish that I may be illumined.' To which he reality; the universe is unreal - realise this
There is no sin in disobeying one’s si disobeyed Kaikeyi for the sake of Rama. the sake of seeing Krishna and Prahlada God.
It is ignorance that leads one to seek feels that God is within oneself it is kno' presence of God within himself, has it als feet.
centres in Burma, 1 mission centre each in Ceylon, Singapore, Fiji, Mauritius and . France, 1 math centre each in England and Argentina and 11 math centres in the United States of America.
Thus the Uuiversal religious doctrine of Sri Ramakrishna has no doubt won its due place through the Ramakrishna Mission. It can be rightly called as a unique contribution towards universal peace and friendship,
OUGHTS
Garden of
sincere; act according to your thought; a sincere and simple heart and your
na “Kindly instruct me in one word so replied, “The Absolute is the only S and then sit silent.'
uperiors for the sake of God. Bharata The Gopis disobeyed their husbands for disobeyed his father for the sake of
for God outside oneself. When one wledge. He who has it here to feels the o there i.e. has his place at his lotus
Page 121
“MAHABHARATA
CHARACTER
[S. Thirugnan
The Mahabharata constitutes a very comprehensive record, of a large part of India's past, a record which is prepared with a marvellous insight into the lives of men and women belonging to all strata of society. This epic is called Mahabharata on account of its Mahatva (of its enormous size) and its Bharatava (its essential Indianess). The word Bharata signifies the battle of the Bharatas and thus the word Mahabharata means the great narrative of the battle of the Bharatas. The epic Kernel of the Mahabharata, consisting of about 20,000 slokas describes the eighteen days fight between Duryodhana, leader of the Kurus and Yutihisthira, the chief of the Pandus. It is a conglomera of epic and didactic matter, divided into 18 books called Parvas, with a 19th book the Harivamsa as a supplement,
It would appear that the Mahabharata could not have been the creation of one another, and that it is an outcome of a long and continual literary activity. Even according to the tradition, recorded in the epic itself, before it reached its present dimensions, it has passed through three recitations. The historical epic poem which dealt with family feud, which resulted in the overthrow of the Kauravas at the hands of the Pandavas, was called “Jaya” or Victory” - was of suta tradition. These sutas served as charioteers who witnessed the actual battle scenes and described them at first hand in their ballads. The epic Bharata is thus a result of operation of the process of hardic enlargement and Krshaite relation, on the historical poem Jaya. The Mahabharata is indeed the final literary
18
HAS LOST ITS AS AN EPIC'
asampanthar)
work, par-excellence and unique in many respects. Thus the Mahabharata as we have it to-day was never the work of any one author, nor was it written down at one time. In point of form it is not a single book, but a whole literature and in point of time, it stretches along a vast period. Thus it is only in a very restricted sense that we may speak of the Mahabharata as an epic. But this is a matter of controversy, forfit is also considered a literery work ascribed only to the auhtorship of the venerable sage Wiyasa,
The Ramayana is considered as an epic, first, it is the work of a single poet, homogenous in plan and execution, composed in the east of India. The Mahabharata, arising in the western half of the country, is a congeries of parts, the only unity about, which is the connectedness of the epic cycle with which they deal. Its epic Kernel moreover which forms only about 1/5th of the vast work, has become so overgrown, with didactic matter, that in its final shape, it has lost its character as an epic. Unlike the Ramayana, the Mahabharata is only an encyclopaedia of moral teaching and not an epic.
The germs of the Mahabharata lie in family fend which resulted in the overthrow of the Kauravas at the hands of the Pandavas who are glorified as models of all virtue, law and justice. The whole poem, is an allegory symbolising the ever recurring strife between the might of righteousness and the evil of passions, between justice and injustice, between right and wrong, justice being personified in Yudhisthira, the leader of Pandavas,
Page 122
injustice being personfied in Duryodhana, the eldest of the Kurus. Thus, while the two armies are drawn up prepared for battle, the Bhagavadgita is recited to Arjuna who hesitates to advance and fight against his kin. Hence the Mahabharata claims to be not only a heroic poem but a compendium teaching, in accordance with veda, the fourfold ends of human existence, a great work of sacred tradition, which expounds the whole duty of man and is intended for religious instructions of all Hindus. Thus in one of the many passages, it makes the statement about itself that “this collection of all sacred tents, in which the greatness of cows and Bhramans, is exalted must be listened to by virtuous minded”. The Bhagavadgita constitutes a Kshatriya code of conduct based on thereligious ideology of the Bhagavatas. Of all the philosophical tracts in the Mahabharata, the Bhagavadgita is of the highest merit. It contains the earliest expositions of the philosophy of the Bhagavata (Krishna worship) cult, which later developed into Vaishnavaism. Thus in this poem, the didactic teaching is claimed to have been presented in the garb of an epic. Thus it has become a comprehensive didactic work, and lost its character as an epic.
The episodes of Mahabharata are numerous and often very entensive, consisting about 4/5th of the Whole poem. Many of them are interesting for various reasons and some are distinguished by considerable poetic beauty. Episodes are especially plentiful, in the vana parvam, being related to while away the time of the exiled Pandus. Many heroic legends of ancient Kings, which had some distant connec ion with the subject matter of the epic, is narrated. The famous episode of Nala and Damayanti, contained in the Nalopakhyayana may be styled as an independent poem, The reason given in the epic itself is the
similarity in the fate of Yudhisthira and Nala, who had both lost all their possessions by gambling. But of them all, the story of Vidula is most truly reminiscent of the warrior-spirit which must have animated the heroic poetry. The hero's mother Vidula chastises her cowardly son Sangaya and exhorts him in forceful language to take up arms and fulfil his duties as a warrior. The beautiful story of the devoted wife Savitri told in Savitriyopakhyans, is of very high order. The extent of deep impression this legend had made on Hindu life can be seen from the fact even to the present day devout Hindu Women, celebrสิ้te annually a festival in honour of Savitri.
Many fables and parables have also found their way in this gigantic work, as they illustrate the rules of wordly wisdom and movabity. Thus Vidura narrates to Dhritarashtra the universally known parable of the “man in well'. It is calculated to exaggerate the dangers with which human existence is biset in this world and thus promote the poetic ideal. The story of Mudgala illustrates the doctrine of Karman and also the higher ideal of the ascetic, who not only renounces the pleasures of this World, but also those of heaven and has only the one ideal of attaining the highest and eternal bliss. Most of these narratives are found in Book XII and XIII have little connection with the main plot, but are very important for the history of Indian asceticism, its ideal and ethics and Brahmanical morality. These two books are primarily intended to include the didactic teachings put in the month of Bhisma dealing with such subjects as the duties of King, of the four castes' and the four stages in life, politics and doctrine of liberation. Thus the Mahabharata is more a religious and didactic work than an epic in the restricted sense, The Mahabharata
Page 123
is indeed a unique phenomenon in the literary history not only of India but of the whole world. It is not its size that entitles the Mahabharata to the claim of uniqueness, but its contents too are unique in many respects, It embodies all knowledge of Indian religion, mythology, law, ethics, philosophy, state craft and art of war. Thus all would be struck by its encyclopaedia character. These additions indicate on the one hand, the great popularity which this
GREAT TI Sri Aurobindo
“This is the position on which yog: experience, since men began to seek after the truth in yoga, and no necessity for yoga. If it stand point of the necessity of this greater cor of any vitility for the spiritual life. To believe demanded of the spiritual seeker; such a prom only un-intellectual, but in the last degree unlife until one has got fully into the higher ligh able to distinguish spiritual truth from pseudo it set up by the mind and the vital desire. The Divine and the lies of the Asura is a cardinal that can best be done by the negative and des falsehood but rejects truth too with the same i and luminously searching power can be founc ignorance to meet truth and falsehood alike... is not the teaching of sprituality or of yoga; t mental belief but the fidelity of the soul to thi to remain till the light leads it into knowledg
“If a man will worship me, and medit devoting every moment to me, I shall supply from loss. Even those who worship other deiti hearts, are really Worshipping me, though wit enjoyer and the only God of all sacrifices. Ne earth, because they do not recognise me in my
Those who sacrifice to the various deiti worshippers will go to their ancestors. Those will go to them. So also, my devotees will com
2C
epic has enjoyed at all times, and on the other hand the zealous spirit of the compilors to bring together all that could be collected in an encyclopaedic form and declare “whatever is included here may be found elsewhere; but what is not to be found here cannot be found anywhere else. Thus the Mahabharata, owing to its uniquness, its encyclopaedic, religious and didactic nature has lost its character as an
eplc.
HOUGHTS
a stands, a position based upon constant Divne. If it is not true, then there is no is true, then it is on that basis, from the lsciousness that we can see whether doubt is anything and everything is certainly not liscuous and imbecile credulity would be not spiritual. At every moment of the spiritual t, one has to be on one's guard and to be )-spiritual imitations of it or substitutes for : power to distinguish between truths of the necessity for yoga. The question is whether tructive method of doubt, which often kills mpartial blow, or a more positive, helpful i which is not compelled by its inherent O B as e An in-discriminateness of mental belief ne faith of which it speaks is not a crude 2 guiding light within it, a fidelity which has
* *
:ate upon me with an undistracted mind, all his needs, and protect his possessions es, and sacrifice to them with faith in their h a mistaken approach. For I am the only vertheless, such men must return to life on
true nature.
es will go to those deities. The ancestor
who worship elemental powers and sprits le tOme.
sa-Bhagavad Gita
Page 124
H ru" U
h Hund huiual mا
1962
SPECIAL
“Hindu Temples C
K. INDRAPA
LECTURER UNIVERSIT
Joint Editors:- a
MISS. V. KANAPATHYPILLAÍ,
K. KALVALAI SEYON;
HARINMA
-63
FEATURE
f Ancient Ceylon"
By LA B. A. Hons
N HISTORY
Y OF CEYLON
Page 125
Page 126
HINDUTEMPLES OF
$5లwులAuలు* Karthigesu
Hindu cults were among the preMahindan cults which were prevalent in Ceylon as the religious cults of the original Aryan settlers as well as some of the nonAryan inhabitants. Evidence, both literary 1 and epigraphic, is available to prove the presence of members of the Brahmanical and Saivaite persuasions in Ceylon during pre-Christian times. These Hindu followers would have built temples on some sort of religious edifices wherein they worshipped their deities. Therefore, it would not be far wrong to say that there must have been Hindu temples in Ceylon from the beginning of the Anuradhapura period.
Although our sources refer to the presence of Brahmanas in early Ceylon, there is a paucity of information relating to the existence of Brahmanical temples at that time. Among the few references in the Pali chronicles, the reference in the Mahavamsa to Brahmanical establishments in Pandukabhaya's time is important. Pandukabhaya is referred to here as having built dwelling places for the Brahmanas (brahmana vatthum)o and Sivikasalas, 4 The commentary on the Mahavamsa explains the term Sivikasala as either "a shrine housing a Sivalinga” or “a lying-in-home 5. Dr. Paranavitane has accepted the former meaning as Sivikasala is mentioned along with other religious buildings 6. Since phallic-worship was widely known in India from very early times, it is not surprising that linga-shrines were built in Ceylon in the fourth century B. C. The Mahabodhivanisa has a reference to a House of God (deva-geha-Skt. Deva Grha) belonging to a Brahmana named
2
ANCIENT CEYLON
Indrapala *ఆశిలలలలAuల4
Diyavasa", situated in Anuradhapura in the ime of King Devanampiya Tissa. This was undoubtedly another Brahmanical temple.
With the introduction and widespread acceptance of Buddhism, the Hindu community in the island dwindled rapidly, and, consequently, only a few Hindu temples would have existed during the early Anuradhapura period. We hear of such temples during the reign of Mahasena in the fourth century A. D. This fanatical Mahayanist, who did not hesitate to destroy even the most famous Buddhist establishments of the Theravada school, is said to have pulled down Hindu temples (devalaya) and built viharas in their places 8. The commentary on the Mahavamsa informs us that one of these temples was the Sivalinga temple of Gokanna or Trincomalee 9. Not all Buddhist
1. Mahavamsa (Mv) X:21, etc.
2. Paranavitane, S. - 'Pre-Buddhist Religious Beliefs in Ceylon' - Journal of the Royal Asiatic Society (Ceylon Branch) (J.R.A.S.-C.B.)- XXXI. No. 82. P. 322 f. Also — Indrapala, K - “Hinduism in Ancient Ceylon - Epigraphic Sources of its History' - Hindu Dharma 1961/62. pp. 15-18.
NV. X: 02. NMv. X: 12.
5. Mv. T:ka –p.207.
Paranavitane op.cit.--p.326
7. “Hiyagalasamipe Diyawasa Brahmanassa dewage
ham” - Mahabodhivamsa p. 135.
MvXXXV:40.
9. “Tattha, devalayam vinasiyatitisso devalaye viddhamsitwa tayo vihare karapesi ti attho. Te dassento, Gokannam Erakavillae ti adim aha. . . . . . . . . Evam sabbattha Lankadipamh kuditthikanam alayam viddhamsetva Sivalingadayo nasetva buddhasasanam eva patitthapesi ti veditabbo” - Mv. Tika. Vol. P,685,
6.
8.
Page 127
rulers were so unfavourable towards Brahmanical institutions, for we find that some not only adopted a tolerant policy but even went to the extent of patronising these institutions. One such ruler was Mahinda II (eighth century A. D.) who restored many temples of gods which were in a state of disrepair (junna deva koile) and "had costly images of gods fashioned' for these temples 8, /
The sixth century A. D. saw the beginnings of the Saivaite revival and the Dravidian stone temple architecture in South India. About the same time Tamil merchants and soldiers began to pour into Ceylon in increasing numbers, the former due to the impetus given to trade by the Pallavas and the latter on the invitation of the Sinhalese princes to meet their military needs. This resulted in the establishment of significant Tamil settlements in the capital
city and the main port-towns. Consequently
more Saivaite temples were built in the capital city, the port-towns, and, possibly, in the places South Indian troops were stationed. The port-towns, especially, seem to have had a fair population of South Indian Tamils from very early times and this seems to be the reason why the earliest and most renowed Siva temples of Ceylon, namely the Konesvaram, Tiruketisvaram and Munnesvaram temples, 4 are found in the coastal areas near the more famous ports of ancient Ceylon. Through the South Indian traders who frequented these ports, their fame spread to South India at an early date. Hence, we find St. Nana Campantar, the Saiva revivalist of the seventh century A. D. singing the praises of Tiruketisvaram l and Konesvaram.
The temples of Konesvaram, Tiruketisvaram and Munnesvaram are famed in myth and legend as having been founded many centuries before the dawn of the Christian Era. Their antiquity is traced as
2.
far back as the date of the Ramayana events. The Taksina-kailasa-puranam and the Yalpana-Vaipava malai, two comparatively late Tamil works written in Ceylon, place the origin of the Konesvaram and Tirukethisvaram temples many centuries before Christ. It is very difficult to establish the authenticity of such statements which are not corroborated by earlier works, Perhaps their origin dates back to pre-Aryan times. But all that could be said on the strength of the evidence available to us is that these temples are very ancient and that at least Tirukethisvaram and Konesvaram were well-known during the early centuries of the Christian Era.
The Culavamsa, too, is not lacking in references which point to the non-Buddhist and sacred nature of Trincomalee, especially the Swami Rock area. In the time of King Kittisiri-megha (356 A.D.) this area was the scene of non-Buddhist religious activity. There took place an important, incantation ceremony in which Mahanaga, who later became king, took a leading part 14. Although the author does not specifically refer to any Hindu temple in that area, there
is strong circumstantial evidence to prove the existence of such a temple. In fact, in a later passage 15, too, the Culavamsa author
10. Culavamsa (Cv.) 48:143.
. Another svara temple, the Nagarisvara temple existed in the southern coast, in Dondra, in medieval times. It is referred to in the Dondra inscription of Vijayabahu VI.
, 2- 3 - ' Memoirs of the Archaeological Survey of Ceylon No.Vi.p.75, 66@లెలి@రత అరణ లి කොjවිල**.
2. திருஞானசம்-பந்தர் தேவாரத் திருப்பதி கங்கள் - கழக வெளியீடு. திருமுறை-2
பதிகம்-243 பக், 518-20,
3. Ibid. திருமுறை-3 பதிகம்.381, பக், 810-12
Culia: 4:80
5. Ibid. 57: 4
4.
Page 128
refers to a similar incantation ceremony held in the reign of Kassapa II (641-50 A.D.), at the end of which God Skanda is said to have appeared in front of Prince Manavamma, who was the leading participant on this occasion. The ceremony was undoub tedly a Hindu ceremony, for Prince Mana vamma is said to have taken a rosary (Pali AKSA-MALA s RUDRAKSA-MALA of the Hinds) and murmured a magic verse. Although the Siva temple of Trincomalee, as we know from the Saivaite hymns and the allusions in the Mahavamsa and the Mahavamsa-Tika, did exist at this time, no reference has been made to it in this context. But the fact that it was a Hindu sacred spot, venerated even by the Budd
hist royalty, is borne out by these statementS.
As for the temple Mantai, not even an indirect reference is to be found in either the Mahavamsa or the Culavamso. But the Dathavamsa (the Tooth-Relic Chronicle) 16, however, has an allusion to the Hindu temple at this ancient sea-port. According to this there was a “beautiful temple of god' in this port-town during the reign of King Kitti-siri-megha (356 A.D. ) 17
This reference and the seventh century hymn of St. Nana Campantar are perhaps the only literary notices of this temple for the Anuradhapura period. The Sacred nature of this place, however, is attested to by two Sinhalese inscriptions of the tenth century. The Anuradhapura Stone Canoe Inscriptions of 18 and the Kataragama Inscription of King Dapula V (924 A.D. 19 contain certain inprecations wherein the holy character of Mantai is implied. This was, of course, due to the existence of the famous Siva temple there.
Although the literary sources of the Anuradhapura period contain certain important references to some of the Hindu
2
5
temples of Ceylon, no significant reference is to be found in any of the inscriptions of the period. However, monumental evidence in the form of small Hindu shrines built during the latter part of the Anuradhapura period, is available from among the ruins at Anuradhapura. The late Mr. H. C. P. Bell, in the course of his excavation work at this ancient capital, discovered a group of ruined shrines which he termed the “Hindu Ruins'20. In his report for 1892 he recorded the discovery of about a dozen semi-isolated shrines, connected with the Hindu cult, between the path from Jetavanarama to Vijayarama and the one from Pankuliya to Kuttam Pokunal. In his report for 1893 he made mention of “four or five devales and residences for officiating priests' discovered at Anuradhapura. The Saivaite LINGAMS were also found among these ruins. The shrines are of one type, with a vestibule (ANTARALA), a middle-room (ARDHA-MANDAPA), a sanctum (GARBHA-GRHA) and brick basement. The latter part of the Anuradhapura period was a time when a large number of south Indian mercenaries Were brought over to Ceylon and settled in the capital. Hindu shrines were, therefore, built in the capital to cater to the religious interests of these mercenaries.
6. Tradition goes that the Dathavamsa was written formerly in Elu (Old Sinhalese) about the year 30 A.D. and was translated into Pali in the 13th century. - vide The Dathavamsa - Edited and Translated by B. C. Law (Lahore 1925) P. ii. Note by W. Stede.
17. Ibid. ch. V. Verse - “In the ninth year of King Kitti siri megha, son of Mahadisena, the couple coming down to the port, lived in a beautiful temple of god'. P.42.
18. E.Z. Vol. II. P.32.
19. Ibid. III. P.225.
20. These ruins have since been swept away into
the limbo of neglected mouments.
21. Arch. Survey of Ceylon Annual Report (ASCAR)
for 892. P.5.
22, ASCAR for 893 P4,
Page 129
A ramarkably unique monument, which appears to be half Hindu and half Buddhist, belonging to the latter part of the Anuradhapura period, is the well-known Gedige at Nalanda. In its ground-plan it resembles a Buddhist building, but its super-structure is remarkably Dravidian, lying very close to the Pallava monuments of South India. Hindu images, such as those of Ganesa, have been discovered here along with Buddhist statues. Dr. Parana vitana considers this to be an establishment of the Tantric Buddhists. It is generally conjectured that this shrine was built for the Pallava mercenaries who were stationed at Nalanda. Perhaps it was originally a Hindu temple which later became a place of worship for the Buddhists as well. 24
In the eleventh century, when Ceylon came under the aegis of the Imperial Colas, a new era dawned in the history of Hindu temple-building in Ceylon. It was a fortunate coincidence that Ceylon came in contact with the Dravidian building tradition at a time when that tradition had attained its brilliant expression under the great Rajaraja and his greater son Rajendra. The spirit of Cola architecture spread to Ceylon and a large number of Dravidian-style shrines of smaller dimensions were built every where, especially in the capital city of Jananatha-mangalam or Polonnaruva. Thus was sponsored an unprece-dented Hindu architectural activity in Ceylon.
For a knowledge of the Hindu temples built during the periods affer the Cola conquest, namely the Polonnaruva and post-Polonnaruva periods, one need not depend solely on stray references in the literary sources. During and after the Cola. occupation a number of free-standing Hindu edifices were constructed entirely or mainly of stone, the ruins of which have survived to this day. Moreover, a large number of
26
Tamil inscriptions, indited on stone in varions parts of the island, record donations to many Hindu temples, and these epigraphs are of immense importance to us, In addition, we get a number of allusions to Hindu temples in the Culavamsa as well as the Sinhalese poems of the time. The facts culled from these literary works, however, are very meagre, Thus, with the help of all these sources one is in a position to gain a good knowledge of the Hindu temples bnilt in Ceylon during the postAnuradhapura period,
The archaeslogical excavations at Polonnaruva have brought to light a number of Siva and Visnu temples and a few Kali kovils built by the Colas and the Pandyas. At least seven im p or t a n t Siva Devales could be identified among the ruins. The Siva Devale No. 1 is in the Pandyan style and was buitt later than the other temples. 25 Siva Devale No. 226 is the best preserved Cola monument in Ceylon. Siva Devales No. 32, 428, 5 29, 6 30 and 781 are the others. Similarly, at least five Visnu Devales 32 could be identified among
23. ASCAR for 90-I. A.M. Hocart describes this as a Hindu temple of the seventh century-see Cey. Journal of Scince (G) Vol. - P.94.
24. Another shrine which, judging from the later records, was a place of equal veneration by Buddhists and Hindus, was the Upulvan or Visnu shrine at Dondra. We have definite evidence pointing to the existence of Brahmanical residences and Hindu temples around this shrine during the Polonnaruva period - See the Memoirs of the Archaeological Survey of Ceylod Vol. VI - Dr. S. Paranavitana.
25. ASCAR for 907. PP. 7-2M.
26. ASCAR for 1906. PP. 7-22.
27. Ibid. for 908 - PP. 3-4.
28. bid. 902 FPP. 7-—~—8.
29. Ibid. 908 PP. 4-7.
30. bib. 1908 P.8.
3. bid. P, 0.
32, bid. PP. 7-0.
Page 130
the ruins at Polonnaruva. One Kavil 98 has been discovered in the same place while another has been excavated at Anuradhapura. 84 Several Saiva shrines were built outside Polonnaruva, too, in places like Palamottai. 35
The ancient name of Siva Devale No. 2 is given in the Tamil records of Polonnaruva as Wanavan-ma-tevi-isvaram. 86 It got this name after after Vanavan-ma-tevi, the queen of Rajaraja Cola I. This temple is built entirely of stone, and the architectural details show the same stage in their evolution as in South Indian temples dating from the Cola epoch.”
The Cola rulers not only built new Hindu temples in Ceylon but also repaired and re-built some of the hallowed temples of the island. The Tamil inscriptions 87 of Rajendra I and Adhirajendra refer to two Hindu temples at the famons port-town of Mantai, to which several donations were made. One was Tiru-Iramisvaram and the other was Rajarajesvarrm, obviously named after Rajaraja. Mantai itself was re-named as Rajarajapuram. 38 The Cola inscrip
tions 39 refer to another temple, named Uttama Cola Isvaram after Uttama Cola,
but this has not been identified yet.
The Cola rule in Ceylon was largely responsible for the establishment of several permanent Hindu Tamil settlements in varions parts of North Ceylon. Therefore, even aftcr the overthrow of Cola power by the mighty Vijayabahu I, the Hindu temples built during the Cola occupation were carefully maintained by the Tamil setters and new ones were also built. The Sinhalese rulers, too, recognised their place in this country and extended their patronage to the Hindu establishments as well. A number of Sinhalese and Tamil inscriptions of this period testify to this. Vijayabahu I, one of the greatest enemies of the Colas, was
himself a patron of Hinduism. A Saiva temple at Kantali was named ofter him as Vijaya-raja-isvaram and the Brahmin settlement in that area was as known as Vijayaraja-catur-vedi-mangalam. o Another temple at Nikaveratiya was known as Vikkirama- Calameka-Isvaram, after Vikrmabahu Silamegha. 41 Parakramabahu I is credited in the Culavamsa with the erection of thirteen temples of gods and the restoration of seventy-nine decayed temples apart from the restoration of twenty-four other devalayas. 43 Nissanka Malla built a Brahmana satra for the benefit of the Brahmanas. 44 Several temples of deities are said to have been built at Polonnaruva during the time of Parakramabahu II. 45 Thus, the Buddhist rulers of the post-Anuradhapura period were very tolerant in their policy towards Hinduism, and many new Hindu temples were built under their benign patronage.
The temporary occupation of the northern part of Ceylon by the Pandyas of the Second Empire resulted in more Hindn temples being built in Ceylon. The wellknown Siva Devale No. 1 at Polonnaruva”
33. Ibid. P. O.
34, Ibid. 898. P.5.
35 bid. 1933, P, 8,
36. South Indian Inscrir. Vol. IV No. 388,
37. S. 1. l. Vol. IV. No. 1412, 1414 etc.
38. Ibid. No. 42.
39, bid. No. 4 I.
40, Palåmottai inscr. E.2.IV P. 95,
4) Budumuttava Inscr, E.2. lll. Р.3 || }.
42. Cula, 79 : 9, 22,
43. Ibid. 79: 81.
44, E.2.1. P. 74,
45, Cula. 88 : 93, i 19,
45. ASCAR for 1907 PP, 17-24. Also The Polonnaruva Period (Cey. Hist. Journal) P.82. Mr. C. S. Navaratnam (Tamils and Ceylon P.274) is of the opinion that this was built by Gajabahu ll. This is incorrect as it is based on the faulty interpretation of an epigraph, which itself does not belong to this temple,
Page 131
and the temple at Tirukovi14°, in the Eastern Province, are two edifices of this period constructed in tne Pandyan style of Dravidian architecture. The famous temple of Konesvarnim at Trincomalee must have received benefits from the Pandyas at this time. There is a Tamil inscription with the Pandyan emblem, belonging to this period, inscribed on one of the door-jambs of the destroyed temple!".
Soon after the Pandyan invasions the independent Hindu Kingdom of Jaffna was founded in North Ceylon, and this naturally led to several Hindu temples being built in that are. The Yalpana-VaipavaMalai gives the names of many such temples“. One the most important temples built in that Kingdom was undoubtedly the famous Kandasami temple at Nallur Several temples were built in the Vanni region as well. Some of the temples of Vanni, however, are said to have been built during the period of Cola rule 9.
During the post-Polonnaruva period the Kings of Ceylon came increasingly under the influence of Hinduism, and, during the Kotte period, one of them at least embraced Hinduism. The events in . South India during the first half of the fourteen century led to an influx of Branmins into Ceylon. The Muslim invasions of the South Indian Kingdom and the subsequent establishment of ruthless Islamic rule in the Far South led to an exodus of Brahmins from that region'50. The large numbers of Brahmins who came over to Ceylon sought the protection of the Hindu and Buddhist rulers alike and settled in various parts of the island. The Sinhalese rulers granted tax-free lands for the maintenance of these Brahmins. Among these Brahmin settlements those of Dondira and Munnesvarm are note—worthy. Tamil inscription from Dondral and Munnesvaram record benefactions made
28
to the Brahmins by Parakramabahu VI (1412-1467). These Brahmins and the South Indian merchants who frequented the Southern ports built several Hindu shrines all along the southern coast. Between Dondra, the site of the famous Upulvan temple, and Bentota Hindu temples such as the Nagariso Kovil53, Ganesa Kovil', Kalai Kovil55 and the Naga
46. Cey. Journal of Sc. (G) Vol. II. PP. 160—16. 47. Journal of the R. A., S. (C. B.) Vol XXX
PP. 448-5 || .
48. The temple of Ma-vitta-puram and the Nakulecar temple at Keerimalai are notable in this respect. Almost all the temples built by the Tamil kings in the Jaffna Peninsula were destroyed during the period of foreign occupation. Therefore, our knowledge of these temples is confined to the reference in the literary sources. 49. The ruins of several Hindu shrines have been discovered in the Vanni region and notices of these are to be found in J. P. Lewis's - A Manual of Vanni and C. S. Navaratnam's Vanni and the Vanniyas. No proper archaeological work has been done in this area and hence it is difficult to say anything definite about the date of these temples. Perhaps some of them were built in later times. 50. University of Ceylon History of Ceylon (CHCU)
VoI. I. Pt. P.767. 5i. Inscription from Nayimmana (Matara District) dated in the tenth year of Parakramabahu VI. lt records a grant by the king for the maintenance of an alms-hall for ten Brahmins-C.J. Sc. (G) Vol. II. P. 99 Memoirs of the Arch. Survey of Ceylon (M.A.S.C.) Vol. V. PP.7-75. 52. Inscription on the wall of Munnesvaram temple (Chilaw) dated in the thirty-eighth year of Parakramabahu Vl. Unpublished. lt records benefactions made to the priests of the temple by the king. Ascar for 1912 No. 125. Also J. R. A. S. (C.B.). Vol. X P. 8 53. Sinhalese inscription of the time of Vijayabahu VI. (515) from Dondra recording benefactions made to the temple by a captain of the body-guard, M. A. S. C. V. P. 75. 54. UCHC Vol. I. Pt. ll. PP. 768-69. Kokila Sandesav
verse l00. 55, UCHC Vol. I. Pt. ll. P. 768. Paravi Sondesa
verse 68,
Page 132
Kovil existed during this period. They are mentioned in the inscriptions and the Sinhalese Sandesa poems (such as the Paravi Sandesa and the Kokila Sandesa) of
this period. These poems also refer to a temple of Aiyanar at Mantai and a Rama
Kovila 58 in faffna. There was also an Isvara temple “Just outside the city of
Jayavarddhana-pura (Kotte) where hymns in the Tamil language were chanted to the accompaniment of religious music during the service'59. Another temple of such a guardian-deity of the city existed at this time ever in the ancient capital city of Anuradhapura.0.
A number of Tamil inscriptions belonging to the late Kotte period and discovered in various parts of South Ceylon record donations made to various Hindu temples. One such epigraph, dated in the eleventh year of Vijabahu VI (; 516), discovered in the Colombo district records the gift of a pillar to a temple of Kandasvami (Skanda). Another from Tirukovil dated in the tenth year of the same ruler records a gift to the temple of Sankara. An interesting inscription from Panagama (Kurunegala District) records a donation to a Hindu temple in that area. Another such inscription comes from Eriyativumali (Trincomalee District)64.
During the Kotte period the influence of Hinduism in the Sinhalese court was so great that the greatest Sinhalese ruler of the late Kotte period, namely Rajasinha II, became converted to Saivism and made bounteous endowments to Hindu establishments much to the dislike of the Buddhists. His records reveal the existence of several Hindu temples in his dominion at that time. A Tamil inscription from Kalutara65, dated in the reign (1578) of this monrrch, records the grant of tax-free lands to the goddess Kali by the king and his ministers. A Sinhalese sannasa granted by Rajasinha in 1577 A.D. allots a plot of land, “for
2
t
he uninterrupted continuation of the necessary offerings and ceremonies', to the Pattini Devale at Medagoda6. But more significant than all these endowments was the building of the temple known as Berendi
Kovil at Sitawaka, the capital city of Rajasinha's domains. According to local
tradition “the Brahmins induced Rajasinha to build the Hindu Kovil, since known as Berendi (a corruption of of Berenda, “the temple to get redemption), and that as the
work was progressing fire fell from hell and took the apostate monarch to his own
place'67. The temple is an unfinished structure. That the work there was suddenly stopped whilst in progress is attested by the pieces of massive volute
balustrades and many half-dressed slabs that lie about.08 The incomplete edifice
has been built in the Vijayanagara style of Dravidian architecture, apparently by South Indian craftsmen.
Thus, the post-Anuradhapura period was a period during which Hindu temples were built in varions parts of Ceylon on an unprecedented scale. The Ceylonese rulers, Buddhist and Hindu alike, helped the Hindus greatly in this effort. The remains of these ancient temples bear ample testimony to the growing influence of South India in the spheres of religion and art. With the passage of time the Hindu settlers in the South became absorbed into the Buddhist population and many of the Hindu temples Suffered from neglect. Some of them, however, were transformed into Buddhist devales and have survived to this day to tell a tale of two religions.
56. Kokia Sandese Verse 49. 57, bid, Verse 202. 58, bid. Verse 255. 59. UCHC Vol, I. Pt. I. P. 768, Salalihini Sandesa
Verse 22. 60. Saddharmalankaraya Verse 47I. Dr, M. È Ariyapale-Society in Medieval Ceylon P, 192 6 - 65. Unpublished inscriptions. See Epigraphic Lists in the C. J. Se.. (G) Vol. 1. &ll. 66. Kegalla Report. H. C. P. Bell. P. 58, 67. Ibid. P, 63. 68, Ibjd, P, 64,
Page 133
A NOTE ON THE KINGS MEl
The following are the da 'es of t article. These are based on the Unive
Pandukabhaya
Devanampiya Tissa B.C. 250-210 Mahasena - A.D. 274-301 Siri Megha Vanna - A.D. 301-328 Kitti-siri Megha - A.D. 551-569 Mahanaga - A.D. 569-571 Kassapa II 650-659 Manavamma. - 684-78
Mahinda II - 777-797
tDapıula W - 924-935-س
حصحصہ۔صے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
GREAT T.
“The Bhagavad Gita is perhaps the Perennial Philosophy. To a world at war, a and spiritual pre-requisites to peace, can only armed trunce, it stands pointing, clearly and the self-imposed necessity of self destruction;'
in his introduction to Bhagavad Gita publi
“This entire universe is pervaded by m manifest to the senses. Although I am r within me. I do not mean that they ex mystery. You must try to understand its nat brings them to birth, but has no physical cont
A PR,
“This is my prayer to thee, my lor heart. Give me the strength lightly to bear my Give me the strength to make my love
Give me the strength never to disown t might.
Give me the strength to raise my mind And give me the strength to surrender
NTIONED IN THIS ARTICLE
he reigns of rulers mentioned in this 'rsity of ceylon History of Ceylon:
Rajaraja I ബം 985-1016
Rajendra I ssss.* 1012-044
Adhirajendra ---- 1067-1070 Vijayabahu I m 1055-1110 Vikramabahu II 111-1132
Parakramabahu I ar 1153-1186
Parakramabahu II 1270-ܝ1236 -ܝ
Parakramabahu VI - 1412-1467
Vijayabaht VI 1512-1509 سست۔ Rajasinha II awan 1581-1592 (He had assumed power much earlier than 1581).
HOUGHTS
; most systematic spiritual statement of the world that because it lacks the intellectual hope to patch up some kind of precarious unmistably, to the only road of escape from
-Aldous Huxley 'lished by Sri Ramakrishne math, madias.
e in that eternal form of mine which is not lot with in any oreature, all creatures exist it with in me physically. That is my divine ure. My being sustains all creatures and Eact with them.'
AYER
d-strike, strike at the root of penury in my
-Bhagavad Gita
joy's and sorrows. fruitful in service. he poor or bend my knees before insolent
high above daily trifles. my strength thy will with love'
-Gitanjali Rabindranath Tagore
Page 134
We are grateful to:-
l,
Messers, K. Kailasapathy, S. - Es Mr. K. Indrapala - Lecturers of given us all the encouragement
Mr. V. Muttucumaraswamy an cumaraswamy for corrections of quotations,
Messers. P. Padmanathan and K having devoted their valuable til and rendered general assistance,
Those who came forward to g worth of books for the Ess Winners.
(Many Hindus did not mind sp fire-works during festivals; but of Rs. 25/- worth of books)
The Management and Staff of t for having executed this work (
This Magazine - is the joint el some who put a spoke on the a wet blanket to our enterprise,
The Senior Treasurer did not a did he not help them with adv their efforts. The Committee f Senior Treasurer. But We do no service, our duty.
parathasan, Dr. A. Sathasivam, our University for having and help in our venture.
d. Mrs. Thangaratnam Muttur the proofs, and selections of
... Navasothy, our friends, for me in collecting advertisements
(rant the prizes of Rs. 25/- ay competition to the Prize
ending thousands of rupees on yet minded giving a donation
he Sutantiran Printing Works, xpeditiously and economically.
fort of the Editors; despite wheels of progress and threw in this age of jet planes.
dvance the money; not only ances, but he also "blotted” ollowed the example of the it blame them. We consider
The Editors,
Hindu Dharma'
Page 135
இவர்களைப்பற்றி.
l,
5,
எமது முயற்சியில் எமக்கிணையான உற்சாகம் தந்தும், உதவி செய்த தி கலாநிதி, ஆ. சதாசிவம், திரு. க. இ எமது நன்றி:
தமது வேலைகளையும் சிரமத்தையும் வேண்டுமென்ற குறிக்கோளையும்,
வேண்டுமென்ற நோக்கத்தையுங்ெ பாட்டுடன் பிழைகளைத் திருத்திய திரு. வை. முத்துக்குமாரசுவாமி, தி சுவாமி ஆகியோர்களுக்கு எமது உள்
கொழுத்தும் வெயிலையும், கொட்டு சேகரிப்பதற்காக கடை கடையாக ஏறி பொறுத்துக்கொண்டு இவ்விதழ் ம எமக்குதவிய யா. பத்மநாதன், க. வாறு நன்றி கூறுவதென்றே தெரிய
சன்னதியில் திருவிழாவென்றல் செலவு செய்ய தயங்காத சைவப் பெ கட்டுரைப் போட்டிக்கு 25/= பெறும தயங்கும் வேளையிலே எமக்கு மே அனைவருக்கும் எமது நன்றி.
வாகனத்திலேறி வானில் பவனி வ பட்டே அறியாத பழக்க வழக்கங்களை போக்கு சக்திகள் எமது முயற்சியில் ர தடைபோட்டுக்கொண்டேயிருந்தன.
முயற்சி; அதற்கு பெரும் பொருள எனவே பழக்க வழக்கங்களை மீருத தடையும் செய்திருப்பார் என்றல் பழக்கவழக்கங்களுக்கு மதிப்புக் ெ பொருளாளரின் முன்மாதிரியை பின் தூற்றவில்லை. நம் கடன் பணி செய்து
இம்மலரை குறுகிய காலத்தில் குறை அச்சதிபருக்கும், தொழிலாளருக்கு
ஆர்வம் கொண்டு எம்மை ஊக்கியும், ரு. க. கைலாசபதி, ச. ஈ. ஸ்பரதாசன், த்திரபாலா ஆகிய விரிவுரையாளர்கட்கு
பாராது மாணவர் முயற்சி வெற்றிபெற
சமய வளர்ச்சி நன்கு நடைபெற காண்டு எம்மைவிட அதிகமான ஈடு பும், ஆலோசனைகள் கூறி உதவிய திருமதி. தங்கரத்தினம் முத்துக்குமார ளங்கனிந்த நன்றி!
LíD மழையையும் பாராது விளம்பரம் இறங்கி, சிலரது வசை மொழிகளையும் லராக மணம் வீச பிற துறைகளிலும் நவசோதி ஆகிய தோழர்களுக்கு எவ் பவில்லை.
வாணங்களுக்கு ஆயிரமாயிரமாய்ச் ரியார்கள் இந்து மாணவர் மன்றத்தின் )தியான புத்தகங்களை அன்பளிக்கத் ற்படி பரிசுகளைத் தந்துதவியவர்கள்
பரும் இக்காலத்தில் யாரும் கேள்விப் மாற்ற விரும்பாத பத்தாம் பசலி பிற் நாம் வெற்றிகரமாக முன்னேறுவதற்கு பத்திரிகை-இதழாசிரியர்களின் தனி ாளர் முற்பணம் தருவது வழக்மல்ல. அவர் எமக்கு உதவி செய்யாததுடன் ஒருவரும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. காடுக்கும் செயற்குழுவினரும் பெரும் பற்றினர்.--எனினும் அவர்களை நாம்
கிடப்பதே.
ந்த செலவில் அச்சிட்டுதவிய சுதந்திரன் ) எமது நன்றி.
-இதழாசிரியர்கள் "இந்து தர்மம்"
Page 136
உங்கள் றேடியோ பிரச்சினை எதுவாயினும் எமது ஸ்தா பனத்தாருடன் தொடர் பு கொள்ளுங்கள்,
புதிய றேடியோக்கள் வாங்குவதா! பழுதடைந்த றேடியோக் கள் திருத்துவதா !
எதுவாயினும் ஒரு முறை விஜயம் செய்து உண்மையை தெரிந்து கொள்ளுங்கள் உங்கள் திருப்தியே எங்கள் சேவை
சவ்பாயர் றேடியோ டெக்னிக் 84, பிரதான வீதி, யாழ்ப்பாணம்.
"எண்சாண் உடம்புக்
சிரசிற்கு சிகை
என்ற ஆதார அடிப்படைய
சிறந்த வகையில்
g)Jár Iru
லெகூஜிமி போ சந்தனுதி
35 மூலிகைகள், 11 பச்சிலைகள் மணி லும் பக்குவப்படுத்தப்பட்டு மூளை முகத்துக்கு மலர்ச்சி தருமளவில்
இணையற்ற GGDJ52f GLIIGLI II R. A. மகாலிங்கம் அணி
கிளை A, வைத்திலிங்கம் அ
யாழ்ப்பாணசப்பாத்து மாளிகை 51, கஸ்தூரியார் வீதி, யாழ்ப்பாணம். முதல்தரமான யோன் வைற்; ஜேர்மன் தோல் சப்பாத்துகளுக்கு இன்றே விஜயம் செய்யுங்கள்
The Jaffna Shoe Palace
51, Kasturiar Rd., Jaffna.
எங்களிடம் உலகப் புகழ்பெற்ற பலரகமான பாட்டா சப்பாத்து களும் பெண்களுக்கு வசதியான கிடைச்சி சப்பாத்துகளும், குதிச் சப்பாத்துகளும் விலை சகாயமாகப் பெற்றுக் கொள்ளலாம்.
ஒடர்கள் குறித்த நேரத்தில் செய்து கொடுக்கப்படும்.
கு சிரசே பிரதானம்
அலங்காரம்'
பில் ஆயுர்வேத முறைப்படி தயாரிக்கப்பட்ட
மிர்தம்
ட்டோ மார்க்
தைலம் ாம் நிறைந்த மலர்கள் பலவற்ரு
ாக்குக் குளிர்ச்சி, கேச வளர்ச்சி, ) இயற்கை சக்திகள் நிறைந்த
தயாரிப்பு
ார்க் சந்தனுதி தைலம் ir (3ълг., 40, கஸ்தூரியார் வீதி,
யாழ்ப்பாணம்,
37, செட்டியார் தெரு 5 கோ., கொழும்பு-11.
Page 137
K. Arumugampillai
& Son, ESTD : 1900
Jewellers & Gem Merchants 64, Kannathiddy Road, Jaffna. For Jewellery of Latest Design,
Quality, Workmanship Remember 66 YAPPAN” The Most Reliable & Well Established Old Firm of its Kind in the North “Satisfaction Guaranteed'
grams: “YAPPAN” Tele
phone No. 518.
K. A. KANAGASABAI,
Proprietor.
Dial: 585
/it
“ “SOVERE
MODERN
DIA
K. N. M. Me
The Most Popular Je
KANNATHIDDY,
உள்ளத்தழ கை முகத்தழகில் பதியவைக்கும் உங்களின் உயர்ந்த ரக போட்டோக்களுக்கு அன்றும், இன்றும் என்றும் இணையாக இருப்பது
III Ij, ait:5ņGLIII
கஸ்தூரியார் வீதி, யாழ்ப்பாணம்.
Guitair 252
Cable. MANSOORA
IGN PALACE' FOR
JEWELLERIES AND
MONDS
eran Sahib
vellers in The City.
JAFFNA.
Page 138
We are leading direct
importers of:
FOOD-STUFFS
&
HARDWARE
visit us for your requirements
A. M. S. & COMDANY
Nos. 153 & 155 MALIBAN STREET, COLOMBO 11.
Grams. Citizen Phone 4,185
KEG|-
Ca16 about لا الأho rea keep their hair They knoW that
hair a natural
Men appearances wellgroomed
KEG gives their smartneSS which lasts all day.
THE MODERN MAN'S HAIRCREAM.
LALVANI BROS.
COLOMBO ELEVEN
Ceylon Reserve Ltd.
BANKERS, JAFFNA.
6%, INTEREST FOR SAVING
DEPOSTS
RECURRING DEPOSITS
MONTHLY DEPOSIT OF Rs. 10/-
FOR 78 MONTHS = Rs. 1000/-
Rs. 25/= X 78 = Rs. 2500/=
Rs... 50/= X 78 = Rs... 5000/=
Space Donated
ly
MANIAM STORES
75, PRINCE STREET,
COLOMBO - 11.
Page 139
யாழ் குஞ்சு உரமும் உறுதியும் உடையது. உயர்ந்த ஊதிபம் தருவது அநேக நாட்கள் சீவிப்பது. அதிக முட்டைகள் இடுவது. ஈழத்து மக்கள் என்றும் விரும்புவது யாழ்நகர் மக்கள் நம்பி வாங்குவது. யாழ் குஞ்சுகள் எப்போதும் பெற்றுக்கொள்ளலாம். யாழ் குஞ்சு உற்பவகம் உரிமையாளர் : சு. சத்தியலிங்கம் 3, ஸ்டான்லி வீதி, யாழ்ப்பாணம். தொலைபேசி : 7170
6TLD9.
வாழ்த்துக்கள்
இரும்புச்சாமான் வியாபாரிகள்
என்.வைத்திலிங்கம்
96. G5III. ÎGLI.,
கொழும்பு - யாழ்ப்பாணம்
MASECO LIMITED
Medical Agricultural & Scientific Equipment Co., Specialists in:
* Constructing anything from a
Bracket to a Building with DEXION slotted angle
* Laboratory Chemicals and Equipment
* All types of Agricultural Implements
* New and Ray Signs to suit your designs
* All types of Office Equipment * And other lines too numerous to mention.
Office & Show Room:
3, STANLEY ROAD, JAFFNA.
Work Shop:
76, HOSPITAL ROAD, JAFFNA.
இலங்கை எங்கும்
விற்பனையாகிறது!
எல்லா அம்சங்களும் பெருந்திய
ஆனந்தா திருக்குறட் Ó GAO 6ÖÖT L T
உங்களுக்குத் திருப்தி தரக்கூடிய மிக நேர்த்தியான அமைப்பு
Page 140
ll tead. lead toگے
KANDY T(A ST0QS
Dealers in
VARIETIES OF TEXTILES HIGH GROWN TEA MODERN COSMETCS FANCY GOODS
SUNDRES HENTILEY SHIRTS & SLACKS H. I. LTD., SHIRTS
Dial 793
2 & 11, Yatinuwera Vidiya, KANDY.
சகலவிதமான புதுவ மணிப்புரி, மைசூர், மற்றும் முகூர்த்த வேஷ்டி சால்வை நூல்கள், அழகி தெறிகள், உ6 யாவற்றிற்கும்
79, 81, காங்கேசன்துை
கிளை 36/1, பெரியக தொலைபேசி : 404
All Your Requirements in Textiles Cordially Served Step in at
K, SITTAMPALAM
& SONS.
Direct Importers, Wholesale & Retailers of Quality Textiles
208, K. K. S. Road,
Jafna.
பித பிடவைகட்கும், பெங்களூர் சேலை சாரிகட்கும், பட்டு கட்கும், தையல் ய றேந்தைகள், ள் அணிகள்
சிறந்த இடம்
ற வீதி, யாழ்ப்பாணம். டை, யாழ்ப்பாணம்.
தந்தி : இன்ஸாப்
Page 141
BHAVAN STORES
Prop: K. K. VISVALINGAM SONS
General Merchants, Forage & Poultry Foods No. 168, HOSPITAL RD. JAFFNA. கோழி வளர்ப்பவர்கட்கு நற்செய்தி! உங்களுக்குத் தேவையான கோழித் தீன்வகை களுக்கும், கோழி நோய்த் தடுப்பு மருந்து களுக்கும், உயர்சாதி கோழிக் குஞ்சுகளுக்கும், முட்டைகளுக்கும் எங்கள் ஸ்தாபனத்துக்கு விஜயம் செய்யுங்கள், Tjů T SMIT áð ـــــــــــ۔
O கோழித்தீன்வகைகளும் O மாட்டுத் தீன்வகைசளும் O வளர்ப்பு மீன் தீன்வகைகளும் O மீன் வலைகளும் நிதான விலையில் கிடைக்கும் ஒரே இடம்
IIQIII GIII6
168, ஆஸ்பத்திரி வீதி,
யாழ்ப்பாணம்.
நாடகங்கள்! திருமண வைபவங்கள்! பிறந்த தினங்கள்!
மற்றும் சிறந்த சகல விதமான படப்பிடிப்பு வைபவங்களுக்கும்
V பிறின்ஸ் ஸ்ரூடியோ 3/8 ஸ்டான்லி விதி, யாழ்ப்பாணம்.
V பிறின்ஸ் படப்பிடிப்பாளர்
232, 223, கே.கே.எஸ். வீதி, சுன்னுகம்.
உண்மை
நேர்மை
பயமின்மை
தீப்பொறி
புரட்சி ஏடு
For All Your Requirements of
BOOKS AND MAGAZINES GROCERIES, TOILET REQUISITES AND FANCY GOODS
piùÍD GOILLÎ
கண்டி,
Please Try
Muslim Hotel Book-Shop 66-72 WARD STREET, KANDY.
Phone. 463 Grams. MUBARUEK
Page 142
சினிமா ரசிகர்கட்கோர் நற்செய்தி சினிற்றேன்ஸ் லிமிட்டெட் என்னும் பட விநியோக ஸ்தாபனத்தார் தென் இந்திய புகழ் பெற்ற நடிகர் களைக் கொண்ட தமிழ் படங்களும், வட இந்திய சிறந்த இந்திப் படங்க ளும் இலங்கையில் பல பாகங்களி லுள்ள தியேட்டர்களில் இன்னும் சில தினங்களில் திரையிட இருக்கின் றனர். பாரத நாடெங்கும் பரபரப்பை உண் டாக்கிய படங்கள் பார்ப்போரை பரவசமூட்டிய சிறந்த படங்கள். புதுப்புது அம்சங்களைக் கொண்ட அரும் பெரும் கற்பனைகள் நிறைந்த எண்ணிக்கையற்ற படங்கள், ஆரம்ப நன்னளை எதிர்பாருங்கள். எங்கள் ஸ்தாபனத்தால் வெளியிட இருக்கும் படவரிசை சீக்கிரத்தில் அறிவிக்கப்படும். விபரங்களுக்கு :
O 攀 象 சினிற்றேன்ஸ் லிமிட்டெட்
இராசா கட்டிடம்,
பெரியகடை, யாழ்ப்பாணம்.
தந்தி: 'இனிக்கோ' தொலைபேசி: 526
VISIT
NAGNDAS
for
Quality Textiles and fine
Upholstery Materials
A. NAGINDAS & Co 131, MAIN STREET,
COLOMBO - 11.
Visit US
Balasubramania Stores
Dealers in:
* Watches, Clocks, Time-Piece,
Petromax Lights, Book Sellers
* All Shop Goods, Berec * Batteries & B. S. A. Bicycles. * Ilford, Kodak, Agfa Cameras &
* Films, Dunlop Tyres & Tubes,
* Butterfly Cookers, Colombia * H. M. V. Records & Eveready
Batteries
No. 62, MAIN STREET, HATTON.
Telephone: 343
SPACE DONATED
BY
V. S. S. K
TOBACCONIST
Estd: 1850
Jafna.
Page 143
மாணவர்களுக்கு ஒர் அரிய விருந்து
இலங்கையின் ஒரேயொரு சித்திரக் கலண்டர் லீலா பஞ்சாங்க சித்திரக் d566). It
ஐரோப்பாவையே கீழ் ப் படுத் தி ய பிரான்சிய வீரன் நெப்போலியன் பொனபாட்
தோ 15-8-1769 மறை : 5.5-1821
S 二ー
கணிதம்: பிரம் மயூரீ இ. சி. இரகுநாதையர் அவர்கள் வழமையான கலண்டர் அம்சங்களுடன் சரித்திர-விஞ்ஞான-பொதறிவு விஷயங் கள் பிரத்தியேகமாக நாளுக்கு நாள் சித் | திர வடிவில் கொண்டுள்ளது.
விநியோகஸ்தர்கள்: லீலா ஸ்டோர்ஸ் (பிரபல கலண்டர் டயரி வியாபாரிகள்) 249 நொறிஸ் வீதி போன் 5924
கொழும்பு-11 தந்தி: காங்கேயன்
പ്ര പ്ര
ീം സർ ർ
പ്രീം
- ZZ
么 éZé42 (2ze
SPACE DONATED
BY
Commercial press
&
Stores
JAFFNA
zee
ർലീ
b ീ,
Cർത്ര
ീർ
Page 144
ஏ. கே. அன்
Di/' : 519
66560)5 LD!
உங்கள் அபிமானத்து
உரிய நகை வி
63, 65, கன்னு திட்டி -
CEY LON THEA аллоитсе иїth pride the screening Circuit of the following Tamil Va divikku Valaikaappu l'ITF Sivaji G Panni Thirai with Gemini Ganeshan, Naan Wanangum Deivian With Sivaji
Nadamaadium Deiviam With Sivaji Ga Mia Ini Vian da pann Voir / GeInini Giane; Kalai Arasi With M. G. Ramachandr
Konjum Salangai (in Technicolor). With G
Deiva MIlangai With NagesWara Rao, Bhavani Hilf M. G. Ratnachandran, Kumarade van Wi-Fi M. G. Ramachan Palatina Kalanik kai With Gernini Gali
■ 6 || 6ն),
Cable: Magudhoom
ளிகை
க்கும் அன்புக்கும்
LIITILITÍSir
யாழ்ப்பாணம்
ATTRES ALT TID.
i Shortly in their Island-, ide Films: aneshan, Savithri
Saroja Levi Ganesha In, Padmini, Ragini,
T. R. Ra Tachland Tan Ineshan. Sa withri, Thanga Vell sha II. Sa Vith Ti, Raja Sulocha Illa "a II, Bhanumathi, Weerappa,
Sa Tolja DeVi emini Ganeshan, Kamala -
Laximah, Sa withii Anjali Devi S. S. Rajendian, Bhanumathi dran, Raja Sulochana, Jamuna 1 esihlatn, Sa With Ti, Chandra Babu
Page 145
ಶ್ರೀ.iji նաIII9յն Iff
A. (கொழும்பு) (வெள்ளவ
k f @
ஜூ வெம்பிளி =
(கண்டி)
மற்றும் சில சினி 来 காதலித்த கன்னியையே கனவு காண்கிறன் ஓர் வ மகனது புனர் வாழ் விற்கா * காலத்தின் சோதனையால் மலர்ந்த மலர்கள் வாடுகி
பார்த்தால்
%് சிவாஜி கணேசன் -—
டி. ஆர். ராமச்சந்திரன்கே. ஏ. தங்கவேலு - சுந்த
6նցաII
鑿 s புனர் ெ திரைக்கதை-வசனம் (მზე)
பூர்தர்
PRINTED AT THE SUIANTIRAN PRES, 194
壽 திகதி வெள்ளிக்கிழமை ! லான வெலிங்டன்
தை) (யாழ்ப்பாணம்) FIT 2 - 60 sequiI I III கொழும்பு) (மட்டக்களப்பு) மாஸ் திரைகளில்!
கல்யாணம் செய்வது என்று
கப் போராடுகிறள் தாய். பின்பு அவன் பிஞ்சு இதயத்தில் ன்றன. ஆணுல். பதில் கிடைக்கும்
பத்மினி ராகினர் பி. கண்ணும்பா - சந்தனம்
பிபாய் - மற்றும் பலர் நடித்த
22 oil in in
டரக்ஷன் : ਸੰLb:
டி. சலபதிராவ்
A, BANDARANAIKE MAWATTE, COLOMBO-12.