Page 13
Gurfiring stagir
நொச்சியிலே இரனே மடுக்குளத் திட்டத்தில் வேலைக்கருவிக் களஞ்சியப் பாதுகாவலர் எனும் உத்தியோகம் அவருக்குக் கிடைத்தது. இவ்வுத்தியோகம் அவருக்கு மிகவும் உவப் பாய் அமைந்தது. காலையில் வேலேத் தலத்திற்குச் செல் வோருக்கு வேண்டிய கருவிகளை எடுத்துக் கொடுப்பதும் மாலேயில் அவற்றைப் பெற்றுப் பக்குவமாக வைப்பதும் ஆய இவையே அத்தொழிலின் வேலைகள். எனவே இது ஒரு சோலியற்ற ஆறுதலான தொழில், குடிமனைகள் குறைந்த தும் மயிலாலுஞ் சோலைகளையுடையதுமான ஆரணியச் சூழ விலே வாய்த்த இந்த ஆறுதலான தொழில் அவர் எண் னிய வண்ணம் வாழ ஏற்றதாயமைந்தது. அவர் தமது கடமையைக் கவனமாகச் செய்தார். தம்முடைய உத்தி யோகக் கடமைக்கு மேலாக அலுவலகச் சூழலிலே கனி தரும் மரங்களே நட்டு கவனமாகப் பராமரித்து வந்தார். அவ்வாறு அவர் பராமரித்து வளர்த்த மாமரம் ஒன்று இன் றும் 'சாமியார் மரம்' எனும் பெயருடன் கிளிநொச்சியி லுள்ளது. (இதன் வித்துக்களின் முளேத்த கன்றுகளில் ஒன்று வளர்ந்து, கிழக்கே செங்கலடி சிவதொண்டன் நிலையத்தில் நின்று கனி உதவுகின்றது. கிளிநொச்சியில் அந்த மாமரம் இருக்கும் காணியும் சிவதொண்டன் சபை பாரின் உபயோ கத்துக்கென உறுதி முடிக்கப்பட்டுள்ளது). அவர் தம்மோடு பணிபுரிபவர்களுடன் அன்பார்ந்த உள்ளத்தினராய்ச் சந் தோஷமாகப் பழகினர். பண்போடு வாாத்தையாடி னர். பனப்பற்றுச் சிறிதும் இல்லாதவராயிருந்தனர். தாம் அந்த அந்த மாதச் சம்பளத்தை அந்த அந்த மாதங் களிலேயே செலவழித்துவிட்டு அடுத்த மாதத்துக்கென எது வும் சேகரியாதிருக்கும் பழக்கத்தைப் பேணி வந்ததாகப் பின்னர் தன் அன்பர்களிடம் கூறினர். தமக்கு வேண்டியது போக மீதியைக் கோயில் கருமங்களுக்கும், உற்ருர் உறவி னருக்கும், ஏழை எளியவர்க்கும் கொடுத்து வந்த னர். அவரது சொல்லும் செயலும் அவருள்ளே நிறைந்து கிடக்கும் அதிமானுடத்தைப் பறை சாற்றி நின்றமையை அவரோடு பழகியோர் பலரும் அறிந்தனர். அவர்கள் இயல் பாஆவே சுவாமிகளே உயர் நிலையில் வைத்து மிகுந்த மரியா
யோகசுவாமிகள்
தையோடு பழ கி ன . பின்னுளில் துறவு மனப்பான்மை முதிர்ந்து உத்தியோகத்தினின்றும் விலகும் எண்ணத்தைத் தெரிவித்த பொழுது மேலதிகாரியாக இருந்த வெள்ளைக் காரத் துரை சிறந்த ஊழியரொருவரை இழி ப் ப த ந்கு விரும்பாமையால் அவ்வெண்ணத்தை மாற் றிக் கொள் குமாறு மீண்டும் மீண்டும் சுவாமிகளிடம் வேண்டினுர், சுவாமிகள் தம்முடிவில் நிலேயாய் நிற்பதைக் கண்டதும் 'நீங்கள் வேலையைவிட்டு விலகுவதானுல் உங்களுக்கு விருப் பமான ஒருவரை இவ்வேலையில் சேர்த்து விட்டாதல் செல் லுங்கள்" fro). It flags வேண்டிக் கொண்டார். இத்தகவலே இவ்வேற்பாட்டின்படி வே லை யிற் சேர்ந்து saari rt Gör tral TL.S., 27. வளர்த்த மாறியாரின் மகனுன வைத் AraćNĖ, F, F, GTIGST jittri எமக்குக் கூறினர்.
ஞானியர் நாட்டம்
சுவாமிகள் கிளிநொச்சியில் ெ தாழில் புரியும் காலத் திலேயே சுவாமி விவேகானந்தரின் இலங்கை விஜயம் நிகழ்ந்தது (1897). அப்பெரியாருக்கு யாழ்ப்பாணத்தில் அளிக்கப்பட்ட வரவேற்பில் சுவாமிகளும் உற்சாகத்து -ன் பங்குபற்றினர். கோட்டையிலிருந்து இந்துக் கல்லூரி வரை சென்ற ஊர் வலத்திலும், பின்னர் கல்லுரரியில் நடை பெற்ற பொதுக் கூட்டத்திலும் சுவாமிகள் கலந்து கொண் -னர். பின் னு ட் க எளி ல் அவர் தம் அன்பர்களிடத்து 'விவேகானந்தர் மேடையின் இருபக்கங்களிடையேயும் சிங் கக் குட்டி போல் உலாவிக் கொண்டு பேசிஞர்' எனவும், அவர் பேசினுர் என்பதிலும் சிங்கம் போல் கர்ச்சித்தார் என்பதே சரி' எனவும் கூறி மகிழ்வார். அவர் பே சி ய முதல் வசனத்தைப் பல தடவைகளில் அன்பர்களுக்குக் "பியிருக்கிருர், 'விடயம் பெரிது நேரமே குறுவது: (The subject is Vast but time is short. ) GTai LIG.5 அவ்வாசகமாகும். விவேகானந்தருடைய வருகை தொடர் "சுச் சுவாமி உற்சாகமாகக் கூறியவிடயங்கள் இளமைக் காலத்திலே அவரிடத்தில் மண்டிக் கிடந்த ஞானியர் நாட் டத்தை ஒருவாறு உணர்த்துவனவாயிருந்தன.
Page 14
யோகசுவாமிகள்
கோயில் வழிபாடு
அன்னேயின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு நல்லூருக் குச் சென்ற பிள்ளைப் பராயந் தொட்டு நல்லூரான் அவர் சிந்தையிற் குடி கொண்டிருந்தான். நல்லூர் வீதியை வலம் வருவதும், வீதியில் விழுந்து கும்பிடுவதும் அவருக்கு உருக் கமான அனுபவங்களாய் அமைந்தன. சண்பக மரத்தடியில் நிற்கும் சாதுக்கள் கூட்டத்தை அவதானித்து நிற்பதில் அவர் மகிழ்ச்சி கண்டார். வகைவகையான பச்சையரிசி, வாழைக்குலை, தேங்காய் முதலிய பூ சனே ப் பொருள்களே உவகையுடன் கொண்டு வந்து உதவும்.அன்பர்களைக்கண்டு ஐம்புலன் அடங்கி நிற்கும் அனுபவங்கள் அவருக்கு ஏற்பட் டன அவர் அந்தணர்கள் அஞ்சடுக்குத் தீபம் முதல் அடுக் கடுக்காய் தீபங் காட்டத் தரிசனந் தந்து நிற்கும் சோதி சொரூப வேலசீனத் தரிசித்துக் கண்கள் பனியரும்பு திர நின் றேனர். ஆகையால் நல்லூர்த் திருவிழாக் காலத்தில் விடு முறை எடுத்துக் கொண்டுவந்து எந்நாளும் த ல் லுர ைர வலம் வந்து வணங்கினர். திருவிழாக் காலங்களில் அங்கப் பிரதட்டினம் செய்து நல்லூர்வீதியை வலம் வருவது அவரது நியமமாயிருந்தது ஒரு முறை கொழும்புத்துறை பிலிருந்து நல்லூருக்கு அங்கப்பிரதட்டினம் செய்தனரென முன்னர் குறிப்பிட்ட வைத்திவிங்கம் என்பவர் கூறினர்.
ஞான நூற்பயிற்சி
வைத்திலிங்கம் என்பார் கூறிய இன்னுெரு முக்கிய விடயம் சுவாமி அந்நாட்களில் நீண்டநேரத்தை சமயநூல் களே வாங்கிப் பாடமாக்குவதில் போக்கினுர் என்பதாகும். ஆறுதலும், ஒய்வும் நிறைந்த அவ்வுத்தியோகம் நூல்கள் படிப்பதற்கு வாய்ப்பானதொன்றே அவர் பெரும்பாலான சமயத் திருநூல்களைக் கற்றனர். தமிழிலும், வடமொ ழியிலும், ஆங்கிலத்திலும் உள்ளஞானநூல்கள் பலவற்றை
யோகசுவாமிகள் 9
யும் கற்றனர். அவையெல்லாம் சிரமப்பாடெதுவுமின்றி அவருக்கு மனனமாயின. அவருடைய உள்ளம் பளிங்கு போல் தூயதாயிருந்தமையால் இவ்வாறு இலகுவில் மன் னமாவது இயல்பாயிற்று. சைவத்திருமுறையையும் தமிழ் மறையாம் திருக்குறளையும் ஆர்வத்தோடுபடித்தார். இப் பொழுது சிவதொண்டன் நிலையத்தினர் தொகுத்து வெளி பிட்டிருக்கும் சைவத்திருமுறைத்திரட்டுஎன்னும் நூலிலுள்ள பாடல்கள் யாவும் சுவாமி அவ்வப்போது தம் நினைவிலி ருந்து சொன்ன பாடல்களே என்பது பலருக்கு வியப்பாக இருக்கும். பெரும்பாலான திருக்குறளும், ஒளவைமொழியும் அவருக்கு மனனமாயிருந்தன. தாயுமானுர்பாடல்களேயும், பட்டினத தடிகளின் திருநூல்களேயும், சித்தர் பாடலையும் கற் றனர். அக்காலத்தில் திருவிழாக்காலங்களிலே ஏராளமான சிறுநூல்கள் விற்பனையாவது வழக்கமாயிருந்தது. அவற்றுட் சிறந்த ஞான நூல்களாயுள்ளவற்றை ஆர்வத்தோடு வாங் கிப்படித்தனர். அவ்வாருன நூல்க ளு ஸ் குரு நமசிவாயர் என்பார் பாடிய நமசிவாயமாலே ஒன்று என்பதையும், அந் நூல் முழுவதும் சுவாமிகளுக்கு மனனமாயிருந்தது என்ப தையும் நாமறிவோம். பின்னர் சுவாமியின் பணிப்பின்படி அந்நூலைத்தட்டச்சுச் செய்து பலரும் படித்துப் பயனடை யுமாறு வெளியிட்டோம். சுவாமி தாமும் குருநமசிவாயர் பாடியதைப்போன்று ஒரு நமசிவாயமாலை பாடினர். அந் நாட்களில் பிரபலமாயிருந்த ஒரு ஞா ன நூ ல் தத்துவ ராப சுவாமிகள் பாடிய 'பாடுதுறை" என்னும் நூலாகும். அந்நூல் குருநெறிச்சென்று பெற்ற அநுபூதிஞானத்தைப் பயிலுந்தமிழிலும் எளிமையான மெட்டிலும் இனிமையாகக் கூறுவது. பரந்த தமிழ் நூற்பரப்பிலே சுவாமிகள் பாடியது போன்ற ஒரு 'பல்விப்பாட்டு' 'பாடுதுறையில் மட்டுமே புள்ளது. சிறந்ததத்துவ நூற்புலவரான தத்துவராயரது பாடுதுறை யைச் சுவாமிகள் நன்ருக மனதிற்பதித் துக்கொண்டனர் பகவற்கீதை, முதன்மையான உபநிட
ங்கள், சங்கராச்சாரியாரது பிரமசூத்திரபாஷ்யம் முதலிய வடமொழியிலுள்ள ஞானநூல்களேயும் கற்றுத்தேர்ந்தனர். விவிலியவேதத்திலுள்ள திருவசனங்கள் பல அவருக்கு மன
Page 15
யோகசுவாமிகள்
னமாயிருந்தன. பிற்காலத்தில் சுவாமியை அண்டிவாழ்ந்த வரான சந்தசுவாமி விவிலியவசனங்கள் பலவற்றின் உட் பொருளேச் சுவாமிகளின் வாய்மொழிகளிலிருந்தே தெளி வாக விளங்கிக்கொண்டதாகக் கூறினர். குணங்குடி மஸ் தான் சாகிபு பாடல்களும், இஸ்லாமியத் திருமறையான குர்ஆனின் வசனங்கள் பலவும் அவருக்கு மன்னமாயின. பின்னுட்களில் தன்னேயண்டி வந்த நூலறிவாளர் பலரை யும் தன் காலடியில் மண்டியிட்டுக்கிடக்கச்செய்யும் கலே ஞானத்தை இந்நாட்களில் கவாமிகள் ஈட்டிக்கொண்டனர்.
கிளிநொச்சியில் பணிபுரியும்" காலத்திலே பிரமசரிய விரதம் பூண்டிருந்த சுவாமிகள் ஒழுக்கத்தால் ைவரித்த வாழ்வு, வணக்கம் மண்க்கும் வேலை, கடவுட்பக்தி, ஞானி யர்நாட்டம், ஞான நூற்ப பிற் சி என்னும் இயல்புகள் முதிர்ந்து "இறைகளோடிசைந்த இன்பம், இன்பத்தோடி சைந்த வாழ்வு'வாழ்வதற்குத் தகைமையான ஒருவராய் மலர்ச்சி பெற்றிருந்தார். இவற்றையெல்லாம் சுவாமிகளின் அலுவலகத் த லே வர "கிப் பதவிவகித்த பிறெளனி (BROWNE) எனும் ஆங்கிலேயர் கூறிய வசனம் திரட் டித்தருகிறது. அவர் 'நீர் ஒரு தெய்வீக மனிதர் (you are a God - Fearing man)'' grgari: , , it is 25 Giri, G., கூறியதாகக் கதையோடு கதையாகச் சுவாமிகள்ே எம்க்குக்
கூறினர்.
lill
T
Այս բոլ եւ ն El
கிடு "குருபரன் அடியிண்ை ஏத்துதல் இன்பம்' குருபரன் அருட்பண்ணி ஆற்றுதல் இன்பம்' ஸ்டெல்லி குருபரன் அருள் வாக்காக்கிடும் இன்பம்' -டே குருபரன் சரண்புகக்கூடிடும் இன்பமே'
ti u vari.
|- நற்சிந்தனை
யோகசுவாமிகள் I
2 குருவும் சிடரும்
॥
செல்லப்பரின் பூர்வாச்சிரமம்:
星。彗 * 'ரிஷிமூலம், நதிமூலம் பாராதே' என்பார்கள் யோக முனிவருடைய குருவின் பூர்வாச்சிரமத்தைப் ப் ற்றி பும் தாம் அதிகம் பொருட்படுத்தத் தேவையில்லே. அவர் நல்லூர்ப் பதியில் தோன் றினர். நாட்டிலே அவருக்கு வழங்கிய நாமம் செல்லப்பன் என்பது ஆகும் அவருடைய மூதாதையர் வட்டுக்கோட்டைப் பகுதியிலிருந்து விவசாயம் செய்தற்பொருட்டு நீர்வளம் நில்வளம் குறையாத நல்லூர்ப் பதியில் வந்து குடியேறினர். அவருட்ைப தந்தையார் பெயர் வல்லிபுரம். அவரை ஈன்று வளர்த்த பேற்றிஞலே 'தொல்லை யின்பத்திறுதி க்ண்ட் அன்ன, பொன்னம்மா எனும் அம்மையாவார். செல்லப்பர் சிறிதுகாலம் யாழ்ப்பாணம் கச்சேரியில் ஆராய்ச்சியாகப் பணிபுரிந்தனர் எனவும் கூறுவர். ஆனல் அவர் வெகுவிரைவிலேயே இந்த ஊர், பேர், தந்தை, தாய், தொழில் முதலிய உலகிய ஸ்ான அமிசங்க ளெல்லாவற்ை ற்பும் தாம் பூண்ட விசர்க் கோலத்தால் பொருளற்றதாக்கி விட்டார். உலகோர் பார்
l வையில் அவரோர் உன் த்தராகத் திரிந்தார்,
L . செ ல்லப்பு தேசிகளின் ஞானத்தந்தையாராகக் கடையிற் சுவாமியைக் கூறுவோரும் உளர். 'கடையிற் சுவாமி ஒரு =லேக் காரியிடமிருந்து ஒரு ரூபா பெற்று அதை ஒரு வெற்றிலையில் வைத்து மடித்து ச் செல்லப்பாசாமியிடம் கொடுத்து. அவரின் தலையிலே தம் الات الآلة للاقتها الات التي த் து *?"த்துவிட்டு ஓடும்படி விரட்டினூர், இதுவே செல்லப்பா சுவாமிகளுக்கு இக்கையாக, அமைந்து, ஞானுேதயம் ஏற் படுவதற்குக் க ாரணமாயிற்று' என ஒருவர் எழுதியுள்ளார். கடையிற் சுவாமி பெரியமகான், சிவயோக சுவாமி கட்ை
Page 16
TE யோகசுவாமிகள்
பிற் சுவாமியைப்பற்றிக் கூற வேண்டி ஏற்பட்ட சந்தர்ப் பங்களிலே 'அவர் தெரு விலே செல்லும் பெண்ணைத் தாய்மையால் முலேசுரக்கச் செய்து குழந்தையாய்ப் பால் அருந்த வல்லவர். இது புத்தர், இயேசு என்போருக்கும் கிடையாத பேறு எனப்புகழ்வார். கடையிற் சுவாமி ஒரு முறை நல்லூர் வீதியிற் சென்ற போது விசரரென விலங் கில் போடப்பட்டிருந்த செல்லப்பருக்குக் கிட்டச் சென்று உற்று நோக்கிப் பின் அங்கு நின்றவர்களைப் பார்த் து "முற்றி விட்டது; அவிழ்த்து விடுங்கள்' எனக் கூறினுர், செல்லப்பரிடம் முதிர்ந்திருந்த தெய்வீகப்பித்தைத் தெ ளிவாகக் கண்டபின்னரே அவர் அவ்வாறு கூறினுர், செல் லப்பரும் கடையிற் சுவாமி பெரிய மகான் என நினைந்து அவர் மீது மிகுந்த மரியாதையுடையவராயிருந்தனர். ஒருநாள் செல்லப்பர் த ந் தி ரீ க ஒழுக்கத்தினரான கடையிற் சுவாமியைக் கண்ணியப்படுத்துவதற்காக ஒரு மது பானப்போத்தல் வாங்கி மறைவிடத்தில் வைத்து அவர் வரும் தருணத்தை எதிர்பார்த்து நின்றனர். அவரைக் கண்டதும் மதுபானப் போத்தலே எடுக்க ஆர்வத்தோடு சென்றனர். அங்கே போத்தல் வெறுமையாயிருப்பதைக் கண்டு திகைத்து நிற்கும்போது "அது எப்போதோ முடிந் துவிட்டது." என ஒலித்த கடையிற் சுவாமியின் குரலேக் கேட்டுத் தெளிவடைந்தார். தமது காணிக்கையை அன் போடு ஏற்றுக்கொண்ட கடையிற் சுவாமிகளின் சித்தினே எண்ணி மகிழ்ந்தார். இந்திகழ்வுகள் "தெய்வீகப் பித்துக் கொண்ட இளஞனுன செல்லப்பரிடம் கடையிற் சுவாமி அன்புடையவராயிருந்தார் என்பதையும் செல்லப்பர் கடை பயிற்சுவாமியிடம் மிகுந்த மரியாதையுடைய வராயிருந்தார் என்பதையும் விழங்குவதற்குப் போதியன ஆணுல் பெரி யாரொருவரை மரியாதை செய்வதிலும் குருவின் 'செம் பொற்பாதம் சிரமிசைச் சுமந்து திரிவது வேறுபட்டதாகும். அது போலவே பெரியா ரொ ரு வர் ஞான நசட்டங் கொண்ட அன் பரொருவரிடத்து விருப்பமாயிருப்பதிலும் குருமணி ஒருவர் தன் கண்மணியான சீடனேத் தானுகச் செய்யும் ஞானவித்தை புகட்டுதல் வேருகும். செல்லப்பர்
யோகசுவாமிகள்
தி ரிை யா ன வ ர். கடையிற் சுவாமியினின்றும் வேறுபட்டு நிற்கும் சிறப்பியல்புகள் அவரிடம் விளங்கி. இதனைச் சிவயோக சுவர்) ஒருசமயம் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டார்.
ஆது
"மற்றவர்களை வசியம் பண்ணுவதும் ஒரு மயக்கம். கடையிற் சுவாமியும் அகப்பட்டுக் கொண்டார். ஆனுல் செல்லப்பர் பெரிய மகான், இப்படி மயக்க வில்லே "ஆரறிவார் எப்பவோ முடிந்தகாரியம்' என்று சொல்லிக்கொண்டு திரிவார். யாராவது அவரை விழுந்து கும்பிடுவதற்கு வந்தால் உடனே விரைந்து சென்று சலங்கழிக்கும் இடங்களில்
閭置 . . . . .
நிற்பார்' என்பதாகும். ३t;
t
À
羲
கடையிற் சுவா நிதி சித்துவல்லபம் இருந்தது. அவ் வல்லபத்தாலே இரும்பைத் தங்கமாக்குதல் போன்ற காரி பங்களே அவர் செய்து வந்தார். இக்காரியங்களால் வசீ கரிக்கப்பட்ட மக்கள் அவரைப் போற்றுதல் செய்தனர். செல்லப்பு தேசிகரோவெனின் 'நாமறியோம்' எனும் நல்லறிவுவாய்த்த மெய்ஞ்ஞானமான மோனபண்பா யிருந்தார் அவர் காரியங்கள் எப்பவோ முடிந்துவிட்டன எனக்கூறியவர்ாப் மாயவித்தைகாட்டும் மயக்கத்தினின்றும் விடுபட்டிருந்தார். வையகமும், வானகமும் வந்து புணிந் தாலும், ஆட்சி செய்யக் கருதாது சாட்சி மாத்திரமாய் இருந்தார். இவ்வியல்புகள் செல்லப் தேசிகரைக் கடையிற் சுவாமியிடமிருந்துவேறுபடுத்தும் இயல்புகளாயிருந்தன. இன்னும் கடையிற் சுவாமியிடத்து தாந்திரீக நெறியினர்க் குரிய ஆசாரங்கள் தெளிவாய்த் தெரிந்தன செல்லப்ப தேசிகரோ எந்த நெறியிலும் அகப்படாதவர்; நெறியில் 'கவர் எதிலும் தட்டாது முட்டாது நின்றவர் மேலும் கடையிற் சுவாமியின் திருக்கூட்டம் ஒன்று யாழ்ப்பாணத் தில் நின்று நிலவுகிறது. இத்திருக்கூட்ட்த்துடன் செல்லப்ப் தேசிகரோ அன்றி அவரது ஞானப் புதல்வரான சிவயோக சுவாமிகளோ ஒட்டி உறவாடித் திரிந்ததாக நாமறியோம்.
Page 17
卫星 யோகசுவாமிகள்
கடையிற் சுவாமியின் சமாதிக்கோயில் நல்லூருக்கும், சிவதொண்டன் நிலையத்திற்கும் கிட்டிய தூரத்திலேயே உள்ளது. ஆயினும் மட்டுவில் பன்றித் தலைச்சியம்மன் கோயிலுக்குப் பொங்கவிடுவதற்காகச் சென்ற செல்லப்ப தேசிகரும், யோகசுவாமிகளும் கடையிற்சுவாமி கோயிலுக் கும் பொங்கல் பூசையேதும் செய்யவில்லே!
செல்லப்பதேசிகர் சமாதிவைக்கும் முறையிலும் அகப் படாதவராயிருந்தார். யோகசுவாமிகள் கடையிற் சுவாமி யின் திருக்கூட்டத்துடன் ஒருறவும் இல்லாதிருந்ததுடன் அக்கூட்டத்தினரிடமிருந்து விலகியிருப்பதையே நன்றெனக் கருதினுர் என்பதற்கான ஒரு குறிப்புள்ளது. ஒருமுறை அந் நாட்களில் பிரபலமாயிருந்த தவமூதாட்டியான செல் லாச்சியம்மையாரைத் தம் கூட்டத்திற் சேர்த்துக்கொள்ளும் எண்னத்துடன் கடையிற் சுவாமியின் கூட்டத்தினர் வந் தனர். அப்பொழுதுபோகசுவாமியும் செல்லாச்சியம்மை யாரது தவச்சாலேயில் இருந்தனர். வாமாசாரத்தைப் பேணும் அக்கூட்டத்தாருடன் செல்லாச்சியம்மையார் சேர் வதைச் சிவயோகசுவாமி விரும்பவில்லை. ஆதலால் செல் லாச்சியம்மையாரைத் தியானத்தில் மூழ்கியிருக்குமாறு செய் தார். செல்லாச்சியம்மையார் தியானம் கலந்து எழுவார் என்று வெகுநேரம்வரை காத்துக்கிடந்த கடையிற் சுவாமி யின் கூட்டத்தினர் தமது எண்ணம் நிறைவேருமலேயே திரும் பிச் செல்லவேண்டியதாயிற்று. இக்குறிப்பு செல்லப்பதேசி கரின் ஞானபரம்பரை கடையிற் சுவாமியின் மரபினின்றும் பிரிந்து நிற்குமொன்று என்பதற்கான ஒரு சிறுகுறிப்பாகும்.
ITIL மேலும் எமக்கு எல்லாம்' சொன்ன எழில்சேர்குரு செல்லப்பு தேசிகரின் குரு கடையிற் சுவாமி' என ஓரிடத் தும் கூறவில்லை, மாருகச் செல்லப்பர் எவரையும் கும்பிட்டு நில்லாதவர் எனக் கூறியிருக்கிருர், அவர் தாம் கும்பிடுவ தற்குத் தமக்குமேல் ஒருவன் இல்லாதவராக இருந்தார் மணிவாசக சுவாமிகள் ஆட்கொள்ளக் குருந்தமரத்தடியில்
யோகசுவாமிகள் 巫岳
வந்து பரமாசிரியராக வீற்றிருந்ததும், அப்பரடிகளுக்குச் சமணர் செய்த ஆபத்துக்களைத் தீர்த்ததும், மார்க்கண்டேய ருக்காகக் காலனைக் காலால் உதைத்ததும் எப்பரம்பொரு ளோ அப்பரம்பொருளே தேர் முட்டிப்படியிலே செல்லப்ப தேசிகராகவும் வீற்றிருந்தது. பரம்பொருளாகிய மாசற்ற சோதியினின்றும் பிரிந்து நில்லாத மலர்ச்சுடரே செல்லப்ப தேசிகர். அவர் குணு நீதர் குருசீட முறையொன்றுமில்லர் தவர்; அவருக்குக் குருபரம்பரை எதனையும் கற்பித்துக் கூற வேண்டியதில்லே.
செல்லப்பரின் விசர்க் கோலம்
செல்லப்ப மூர்த்தம் தினமும் நல்லூர்த் தேர்முட்டிப் படியிலே வீற்றிருந்தது. ஆயினும் வெறித்த பார்வையும், கறுத்த மேனியுமாயிருந்த செல்லப்ப மூர்த்தியிடத்தில் மூர்த் திகரம் எதுவும் தெரியவில்லை. அவரது முகத்தில் மூர்த்தி கரத்துக்குப் பதிலாக முட்டாள்தனமே தெரிந்தது. அவர் மண்போட்டால் மண்விழாதபடி மனிதர்கள் கூடி நிற்கும் திருவிழாக் காலங்களிலும், பஞ்சாக்கரப்படியிலமர்ந்து தன்னிலே முகமலர்ந்து சிரித்தவராய் இருப்பார். சிலவேள்ை களில் தேர்முட்டிப் படியிலே சிங்காரமாய்க் கிடப்பார். சில வேளைகளில் வீதியிற் செல்லும் வீனர்களேச் சின்னத் தனமான வார்த்தைகளால் ஏசுவார். அவர்களும் இவ ரைப் பலவாருக இகழ்ந்து விசரரென ஏசிச் செல்வர். இவ் ரோ இவ்விகழுரைகளால் சிறிதும் சித்தம் கலங்காதவராய் அவர்கள் தம்முடன் மாறுபட்டு ஏசவேண்டும் என்பதற் காக தொடர்ந்தும் வேண்டுமென்றே ஏசிக்கொண்டிருப் பார். சிலவேளேகளில் கந்தைத் துணியணிந்தவராய் கந்தன் திருமுன்றிலினின்று வருவார் போவாரை வாயில் வந்தபடி ஏசுவார். சிலநாட்களில் திருநெல்வேலி, கொழும்புத்துறை என்று ஊர் ஊராய்த்திரிவார். ஊர்தோறும் அலேந்துதிரி பபும் இவரைக் கண்டோர் உன் மத்தனென்று இசழ்வர். இல்லங்களுக்குச் சென்று பிச்சை கேடடு நிற்பார். கொ
Page 18
直凸 GLITT FHIFFL-ST
டுத்ததை வாங்கி உண்பார். சிலநாள்களில் ஒருசோறும் ஒருகறியும் ஆக்கி உண்பார். அவர் கண்துயில்வது குறைவு; பாதிச் சாமத்தின் பின் கையைத் தலையணையாக வைத்துத் தரைமீது கண்ணுறக்கம் கொள்வார். பாரறிந்த இந்தப் பைத்தியக்காரரிடம் பஃனயோலே, தென்னேயோ ஃல என்ப வற்றைக் கொண்டு நூதனமாகப் பொருள்களே இழைக்கும் கைவண்ணம் ஒன்றே அவர் விசரனல்லர் எனும் உண்மை யை உணர்த்தும் அடையாளமாக இருநதது ஆணுல் பித்த உலகினர் உண்மையைப் புரிந்து கொள்வதற்கு இச்சிறு குறிப் பொன்றும் போதுமோ? இவ்விசரரிடம் பரமாசிரிய ரொருவருக்குரிய வேட மெதுவுமிருக்கவில்லை என்பதைச் சொல்ல வேண்டியதில்லை. அவர் காவிபு:னயவில்லை:'அக் குமணி அணியவில்லே. நீறணியவில்லை; நெற்றியிலே பொட் டிடவில்லை சாதியாசாரம், சமயாசாரம் எதனேயும் அவர் பேணவில்லை. நாப்போல் திரிவார் நரிபோலுழல்வார் எனவே ஆசார சீலர்களான சைவர் பலர் அவரை ஏழ னஞ் செய் தி ரு ப் பர் என்பதில் ஐயமில்லே அக்காலத்து மக்கள் பயபக்தியுட்ன்'போற்றிவந்த தாந்திரி கக் கூட்டத்தினர்க்குரிய அடையாளங்களும் அவரிடம் தெ ரியவில்லே, அவர் வேதாந்த வாதம் புரியவுமில்லே, யோகத் தமரவு மில்லை. ஆதலால் மார்க்க நெறிச்செல்லும் எவரும் அவரை மதிக்கும் மதியற்றவராயினர். யாரேனும் ஒருவர் அறிவறியும் நாட்டங்கொண்ட்வராய் அவரையண் ty. வந்தால் அவர் "நாமறியோம்' என்று நகை செய்வார்: 'ஆரறிவார்’ என்று அதட்டுவார். இந்த நல்லறிவு சிா சகங்களின் பொருளே யாரே அறியவல்லார்? இவையெல் லாம் செல்லப்பரின் பலருமறிந்த பைத்தியக் GJ, TGlyréfé, 377 - இக்கோலங்களாலே "இன்னன் இவன்' என ஒருவருமறி யாதவண்ணம் தன்னே மறைத்துக் கொண்டு அவர் ஒடி உலாவித்திரிந்தார். அக்கால்த்திலிருந்த வேதாந்த சித்தாத் தம் கற்ற பண்டிதரும், பாவலரும், நாவலரும் செல்லப்பரு டன் பலநாட பழக்கம்பூண்டோருக்குங்கூட அவரின் அந்தரங் கத்தை அறியமுடியவில்லே. செல்லப்பர் தாம்பூண்ட Frg கோலத்தைச் செம்மையாய் நடித்தனர். இதனைச் சுவாமிகள்
யோகசுவாமிகள்
'நாற்பது வருட காலமாகத் தாம் எடுத்த கோலத்தை எவரும்
சந்தேகப்படாமல் நடித்துக் காட்டி விட்டுப் போஞர்'
எனக் கூறிஞர்.
செல்லப்ப தேசிகரிடம் அமைந்திருந்த சற்குரு இலக்கணம்.
பாரோர் பைத்தியக்காரனின் பண்புகள் எனக்கண்ட வை, ஞானநிட்டையாளரின் பண்புகளுமேயாம் ஞான நிட் டையாளர், பாலர், உன் மத்தர், ப சா சர் என்போரின் பண்புடையவராய்த் திரிவர் எனச் சமயசாத்திர நூல்கள் கூறுகின்றன.
"ஞாலமதில் ஞானநிட்டை யுடையோருக்கு
நன்மையொடு திமையில்லே நாடுவதொன்றில்லேர் சீலயிலேத் தவமில்ஃப் விரதமொ டாச்சிரமச்
செயவில்லேத் தியான மில்லச் சித்தமல மில்லேக் கோலமிலப் புலனில்லேக் கரண மில்லைக்
குணமில்லேக் குறியுமில்லைக் குலமுமில்லேப் பாலருடனுன்மத்தர் பசாசர் குனமருவிப்
பாடலினுே டாடவிவை பயின்றிடினும் பயில்வர்' -சிவஞானசித்தியார்
டைத்தியக்காரருக்கும், ஞானநிட்டையாளருக்கும் பொது வான கோலத்திலே செல்லப்பதேசிகர் நடமாடினர். உலக மாயையில் மயக்குண்ட மாருட்டக்காரர்கள் அவரை ப் பைத்தியக் காரரெனக்கண்டனர். சததியத்தைக் காண்ட தில் தாகங்கொண்டோர் அவரைப் பேரறிவாளனுகக் கண் டனர். சிவயோகசுவாமி தன்னக் காத்தாட்கொள்ளும் தவராசக் குருவடிவமாகக் கண்டார்
சமயசாத்திர நூல்களிலே ஞானநிட்டையாளரியல்பு பற்றிக் சுறியுள்ளவை செல்லப்பதேசிகரிடம் பொருந்தியி ருந்ததுபோலவே குரு இலக்கணம் பற்றிக் கூறியனவும் பொருந்தியிருந்தன. ஆதிசங்கராச்சாரியார் அருளிய விவேகசூடாமணி என்னும் நூலில் குரு இலக்கணம் பற் றிக் கூறப்பட்டிருக்கும் பகுதிமேல்வருவதாகும்:-
Page 19
யோகசுவாமிகள்
"ஞானநூல்களேக் கற்றவனுய், பாவசிந்தனயில் லாதவனுய், ஆசையாகிய குறைபாலவேக்கப்படாத வணுய், தன்ஃனப்பரம்பொருளிடத்தே கையடை யாகவிந்தவனுய், சாந்தணுய், நீறுபூத்த நெருப் புப்போல் உலகப்பற்றறுத்தவனுய், எல்லே காணுக் கருஃணயங்கடலாய், மெய்யன் புடன் தன்னடிகளே வணங்குமடி யார்க்குத் தன்னளிகாட்டும் தந்தை யாய் உள்ள" (விவேக சூடாமணி சுலோகம் 33) இச் சுலோகத்திலே குரு இலக்கணம் பற்றிக் கூறப்படும் வாச கங்களுக்கு இனேயானவற்றைச் சிவயோகசுவாமிகள் அருளிய நற்சிந்தனத் திருநூவிலே, செல்லப்பு தேசிகரை விசேடித் துக் கூறும் பகுதிகளிற் காணலாகும். அவை மேல்வருமாறு:-
வேதம் உணர்ந்த குருநாதன் நிருமலன், காமக்குரோத மோகம் கடந்தவன்; திருவடிமறவாச் சீருடையா ளன்; மா ரு த மெளனத்தியானப்பிரவேசன் விருப்பு வெறுப்பை வேரறப்பற்றிதேன்; மாருக் கருனேயன் வந்த பேருக்கு வாழ்வையளிப்பவன்.
பல்படக் கூறுவானேன்? செல்லப்பதேசிகர் 'ஈனப்பி றவி நீக்கும் எழிலே அறிந்த வ ர், ஒரு சற்குரவனிடம் அமைய வேண்டிய இதனினும் சிறந்த இயல்பு வேறுள தோ?
யோகமுனிவரின் சற்குருதரிசனம்
செல்லப்பருடன் பலநாட் பழக்கம் கொண்ட சிலர், அவர் ஒரு பெரிய மனிதர் என்பதை உணர்ந்து அவரைத் தரிசித்து வரும் நியமம் பூண்டிருந்தனர். அவர்கள் பெரும் பாலும் கொழும்புத் துறையைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந் தனர். இதனுல் செல்லப்பரைக் கொழும்புத் துறையாரின் சுவாமி' எனவும் சிலர் கூறினர். அவ்வாருண் கொழும்புத் துறை வாசிகளுள், விதானே யார் திருஞானசம்பந்தர், துரை யப்பா என்போர் சிலர். ஒரு நாள் செல்லப்பரைத் தரி
யோகசுவாமிகள்
சிக்கச் சென்ற இப்பெரியவர்களுடன் இளஞனுன யோக முனியும் சென்றனர். செல்லப்பதேசிகர் தம் ஃமத் தரிசித்து நின்ற யோக முனியை நோக்கி இ டி போ ன் ற் குரலில் பாரடா நீ" என்று அதடடினுள் இக்கர்ச் 2னயைக் கேட்டோர் இளேஞனுன அந்தப புதிய அடியவரைப் பார்த்துச் சிரித்தி ருத்தல் கூடும். கொழும்புத்துறை விதானேயார் முதலியோர் தாம் அழைத்து வந்த புதியவருக்காக இரங்கியிருப்பா ஆளுல் தேகமே மெய்யென்று பழகிப்போன ஒருவரின் தேகம் முத விய திரைகளேயெல்லாம் விலக்கி 'ஆத்மாவேநாம் என்ப தை உணர்த்தும் நாதஓவியே அந்த ஞான மொழியாகும். அன்பரின் ஆத்மாவை மறைத்து மூடிக் கிடக்கும் களிம்பு களேயெல்லாம் ஒழிக்கும் இரத குளிகையே அந்த வாக்கு அன்பனேக் கண்ட மகிழ்ச்சியிலும் அவசரத்திலும் அப்பொ ழுதே பொழிந்த மறக்கருணேயமுதே அம்மந்திர மொழி. இதனே நாளாக நாளாக யோகமுனிவர் உணர்ந்தனர். அதனுலேதான்.
" யாரடாநீ யென்று அதட்டினுன் அன்றேயான் பெற்றேன் அருள் எனப்பாடினர். இந்த நன் மருந்து அன்பரின் நெஞ்சிலுரறி யதும், செல்லப்பதேசிகர் தமக்கியல்பான மாருக்கருனே பூத்த திருமுகத்தால் நோக்கி 'நல்லதப்பா வா உன்?னப் போன்ற ஆளேத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்" என வாக்கியப் பிரசாதம் ஈந்தார். செல்லப்ப மூர்த்தியின் இந்த மங்களகரமான வரவேற்பு புத் த டி பார் ஒருவருக்குக் கிடைக்கக் கூடிய பெரும்பேறேயாம். அந்த நல்வாக்கு அவ் வடியவர் அடையவிருக்கும் நற்கதிக்கு ஒர் அறிகுறியாகவும் அமைந்தது. இவ்வாறு சிவபுரத்திலே தான் ஊட்டஉண்டு களித்திருந்த பசு, ஏதோவொரு மருளினுல் வெருண்டு, சி வ புரத் ைத விட்டு நீங்கி உலகக்கானகத்தைச் சென்று உழன்று திரிந்தபொழுது, தன் கண்மணியான அப்பசு வைத் தேடிக் கொண்டுவந்து தேர்முட்டிப்படியில் காத்தி ருந்த கருஃணப்பித்தன், கண்டுகொண்டான். இனிச் சற்று பசுவின் போக்கில் செல்லவிட்டுப் பின் மருட்சி நீக்கித் தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு சிவபுரம் சென்றுவிடுவான்.
鸭里
Page 20
யோகசுவாமிகள்
தேர்முட்டிப்படியிலே தூண்டில் போட்டுக்கொண்டிருந்த தேசிகர் உறுமிஞன சீடரைக் கண்டு விட்டார். இனி இரை பைச் சிறிது கொத்த விட்டு இழுத்தெடுத்து விடுவார். சற் குரவனை தவராசசிங்கம் பக்குவரான அன்பரின் கழுத் தை முறையாகக் கெளவிக் கொண்டது. அப்பிடியினின்றும் அன்பர் நழுவுதற்கில்லே,
தாகத்தையாக்கிவிட்டான் எங்கள் குருநாதன்
சற்குரு தரிசனத்தாற் பெற்ற சகல பாக்கிய சுகங்களு டனும் யோகமுனிவர் கிளிநொச்சியைச் சென்றடைந்தார். அலுவலகத்தில் ஆறுதலாயிருக்கும்போதெல்லாம் தேரடி யனுபவம் நினவுவரலாயிற்று. அவ்வனுபவம் நி னே க்க நினேக்க இன்பந்தேக்கும் சுகானுபவமாக இருந்தது. தனக் கும் அத்தவராசசிங்கத்துக்கும் உள்ள உறவு "இன்று தேற்று வந்த உறவல்ல என்பதும் அது 'அன்று தொட்டேயுள்ள உறவு என்பதும் நுணுக்கமாகப் புலப்படலாயிற்று. தாம் கற்றுவந்த ஞானநூல்களின் மறைபொருள்கள் மெல்ல மெல்ல வெளியாகத் தொடங்கின் அப்பேரறிவாள்னே அண் டித் தானறிந்துகொள்வதற்கு இன்னும் எத்தனையோ விட பங்கள் உள்ளன என்பது தெளிவாகியது. ஆகையால் செல் லப்பதேசிகரை அடிக்கடி தரிசிக்கவேண்டுமென்ற தாகம் அன்பரிடம் பெருகலாயிற்று. வாய்ப்புவரும் போதெல்லாம் கொழும்புத்துறை செல்வதும் அங்கிருந்து நீராடித் தோய்த் துலர்ந்த ஆடையணிந்து ஆசாரசீலராய்த் தே ர டி யிற்
சென்று தேசிகனேத் தரிசிப்பதும் அவரது பழக்கமாயின.
செல்லப்பரின் சாலம்.
ஆஞல் செல்லப்பரோ மருமத்தில் மருமமாய் இருந் தார். அவர் கும்பிட்டு நிற்கும் அன்பரை ஏறெடுத்தும் பார்க்க மாட்டார். சால அன்புடன் வழிபடச் செல்லும் யோகமுனியைக் காலனென்னக் கறுத்துச் சிறுவார். இவ்
போகசுவாமிகள்
வாருன சீற்றத்துக்காளாகிச் சற்று விலகிச் சென்று யோசன யோடு நிற்கும் போது, வீதியிற் செல்லும் வீணர்களோடு சிரித்துப் பேசிமகிழ்வார். "வேடிக்கையாக ஏதோ பேசுகிருர்' என்று எண்ணிய மாத்திரத்திலே அரியமந்திரவாசகங்கள் வெளிவரும். அண்மையிற் சென்றிடின் தாக்கறமில்லாது தாக்குவார்; அகன்று சென்றிடிலோ ஈர்த்தெடுத்து விடு : 'அகலாது அணுகாது தீக்காய்வார் போல' அவரு டன் பழகவேண்டியதாயிற்று, பிற் காலத் தில் தன்ன அண்டி வாழ்ந்த அன்பர்களேப்பார்த்து 'நீ ங் எ | ஞ ல் செல்லப்பருடன் ஒரு நாளக்கும் நின்று பிடிக்கமாட்டீர்கள்" என யோகசுவாமி கூறினூர். குரு வின் பாதத்தை அண்டி நின்று அவரின் அருட்பணியாற்றுவது சீடனுக்கு ஆறுதலளிக்கும். ஆனுல் சல்லப்பரோசேனேயொன்றுசெய் யவும் விட்டிலர். சிறிதுகாலத்துக்குச் சீடரை அண்டியிருக் கவும் அனுமதிக்கவில்லே, கீதைநூல்களிலே, சீடன் குரு வினே நெருங்கி நின்று தனக் கெழுந்த ஐயம் யாவையும் தொடர்பாய் வினவுவதும், குரு சீ ட னி ன் விவேகம் திறைந்த வினுக்களே மெச்சிக்கொண்டே அறிவுரை வழங் குவதுமான ஒழுங்குமுறை பேணப்படும். இவ்வாறு செல் லப்பதேசிகரிடம் கேட்டறிந்துகொள்ள முடியவில்லே. அறி யாமையுடைய சீடன் தான் வினவும் வினுக்களையும் அறி யான். வீட்டின்பவேட்கையாலே அவன் வினவும் வினுக்கள் பருவச்சிறுபேதையின் விரசம் மிக்க வார்த்தைகளே ஒத்து நாணத்தக்கனவாயும் இருக்கும. தன்னேயறிந்த தேசிகரே தன் சீடனேயும் அறிவார். சீடன் அறிய வேண்டிய அறி வையும், அறியும் முறையையும், அவன் கொள்ளக்கூடிய அறிவின் அளவையும் அத்தேசிகரே அறிவார். ஆதலால் செல்லப்பர் சொல்லும் மணியனேய வாக்குகளே யோகமு ரிவர் மிகவிழிப்பாக இருந்து கேட்டறிந்து அவற்றைப் பகருவமாகப் பேணிவந்தார். யோகமுனிவர் செல்லப்பரின் திருமுன்னிலையிலே அ ைம தி யாக அமர்ந்திருந்ததல்லாமல் அவரின் பின்பக்கத்தில் நின்றே அரிய உபதேசங்கள் பல வற்றைப் பெற்றனர். இதனைப் பின்னுெருபோது
Page 21
போகசுவாமிகள்
"செல்லப்பசுவ ாமிகளிடத்திலே கேட்டிறிந்தாரில்லே! நான் மெளனமாகப் பின்பக்கத்திலே நிற்பேன். பிதற்றல்களோடு இடையிடையே அரிய மந்திரங்கள் கலந்து வரும்' என சிவயோகசுவாமிகள் மொழிந்தனர். இம்மந்திர மொழிக ளும் பெரும்பாலும் பரிப்ாஷைகளாகவே வெளிவரும்; அப் பரிபாஷைகளின் பொருள்ஹியாது பாவலரும் நாவலரும் திகைத்துப் போவர். குருவின் குறிப்பறியும் உண்மையன் பனே அப்பரிபாஷைகளின் நுண்பொருளறிவான். நுண்பொ ருள்ே உணர்ந்து மகிழும் யோகமுனிவருக்குச் செல்லப்ப தேசிகர் செந்தமிழ் நாவலராஞர்.
செல்லப்பர் போதித்த முத்திநெறிகள்
செல்லப்பதேசிகர் எனும் நறுமலரை சுற்றிச் சுற்றி வந்து யோகமுனிவர் சேகரித்த தேன்துளிகளேத் தொகுத்தும் வகுத்தும் மேல்வருமாறு கூறலாம். முதலில் செல்லப்பதே சிகர் ஞானநெறியைப் போதித்தனர். முத ன் மு த லில் "யாரடா நீ' எனும் அரியமந்திரத்தை மொழிந்ததை முன் னர் கூறினுேம், பின்னர் அவ்வரியமந்திரப் பொரு எளின் விளக்கத்தை, அகமுகமாகி உள்ளே உள்ளே சென்று அறி பும் நெறியைத் 'தோடா உள்' என உபதேசித்து வழி காட்டினுர், உள்ளே செல்வதற்குத்தடையாக இருக்கும் உலகப்பற்றை ஒழித்தற்காகத் 'நீரபாபற்று' என மொ ழிந்தார். அகமுகமாகி அருளொளிக்குள்ளே சென்ற பொ ழுது அங்கு இருள் சூழ்ந்திருப்பதைக் கண்டு பொருளறி பாது திகைத்து நின்ற சீடரை நோக்கி ஓர் பொல்லாப்பு மில்லே என ஒதினர் தேசிகர் இருள், வெளி இரண்டி ற்கும் சுத்த சுகமான பரவெளியே இடம்: இதிலோர் பொ ல்லாப்பும் இல்லே எனும் இத்திருமந்திரப்பொருளின் மரு மந்தேராது மலேத்து நின்ற யோகமுனியைக் கந்தன் திரு முன்றிலுக்கு அழைத்துச் சென்று திரைவிலகியதும் தோன் றும் ஆழ்ந்தகன்ருேங்கிய ஞானவேலேக்காட்டி மாயை நீங் கப் பிரமமொன்றேயுள்ள பொருள் என வேதாந்த உண் மை புகட்டினர். மாயையின் விசித்திரத்தை எண்ணி
யோகசுவாமிகள்
வியந்து நின்ற அன்பரிடம் "அது அப்படியே உன்னாதுகாண்" அதன் மருமத்தை 'ஆரறிவார்' என்னும் மகாவாக்கி பங்களே அருளினர்.
(3), TgöT நெறியைப் போதித்த பின் யோகநெறியைப் புகட்டினர். 'வாசியோகந்தேர்' 'இருவழியைஅடை' 'கரு வழியைக்கட நாசிநுனிநோக்கு' "காசிதேசம்போ’ ‘பச்சைப் புரவியிலே பாங்காக ஏறு தச்சன்கட்டா வீட்டிலே தாவு பரிகட்டு' எனப்பல வாருக யோகமுறையின் நுட்பங்களே யாகநெறிக்குரிய பரிபாஷைகளிலே கல்லாமலே யாவுங் கற்ற செல்லப்பதேசிகர் போதித்தனர். ஒருவர் யோக சாதனை பயின்று படிப்படியாக வளர்ந்து செல்லும் போது அவரிடத்துத்தோன்றும் அறிகுறிகளேயும், மலர்ச்சியினேயும் நற்றவயோகருக்குத் தெளிவுபடுத்தினர். கருவழியைக் கடந் தால் மனம்கட்டுப்படுமெனவும், நா சி நுனி நோ க் கு விழித்துக்கொண்டதும் நடனந தெரியுமெனவும், மற்ருெரு படியில் மாசிலோசை கேட்குமென பும் தெளிவுபட விளக்கி உபதேசித்தனர் யோகமுனிவர் முன்னரே பழகியிருந்த பத் தி நெறி ைய விட்டிடாது கைக்கொண்டு வரும்படி 'அக்குமணி அணி' அஞ்செழுத்தை ஒது "நெக்கு நெக்கு ருகு' என்றவாறு கூறி ஊக்கப்படுத்தி வந்தனர். பிற்கா லத்தில் சிவதொண்டனுய் மலர்ந்து உலகோருக்கு உய்யும் நெறிகாட்டவிருக்கும் தமது ஞானப்புதல்வன், சாதனமுறை கள் பலவற்றையும் நுட்பமாக அறிந்திருக்க வே ண் டு ம் என்பதற்காக, வேண்டிய எல்லாவற்றையும் ஒன்றும் ஒழி யாமல் புகட்டினர்.
நற்றவ யோகரின் சாதன
செல்லப்பரிடம் கேட்டறிந்தவற்றை அமைதியாயிருந்து அசைபோடுவதற்கும், அவற்றைச் சாதனை செய்வதற்கும் ஏற்றதோர் ஆச்சிரமமாகக் கிளிநொச்சி ஆரணியம் அமைந் தது. நீளநினைந்தும், நிட்டைகூடியும், தியானத்திருந்தும், யோகத்தமர்ந்தும் குருமனியிடம் கேட்டவற்றைச் சாதனை
Page 22
யோகசுவாமிகள்
பயின்றனர் நற்றவயோகர். இப்பொழுது தன்னையறிதலே அவரது முதன்மையான வேலையாக அமைந்தது"தன்னுள்ளே விரிந்துகிடந்த புத்தகத்தையே விழிப்புடன் படித்து வந் தார். தம்மிடமிருந்த சமயத்திருநூல்களே ஒரொருவேளை மாத்திரம் பொழுதுபோக்காவே பார்க்க முடிந்தது. சாதனை முதிரமுதிர யோகத்தமரும் இன்பமும், தியான் சுகமும் அணு பவமாகத் தொடங்கின. வையகமெல்லாம் துயிலில் மூழ்கி மோனத்திருக்கும் நள்ளிரவுப் போதிலே அவர் தியானத் தில் மூழ்கிப் போதைமிகுந்து அம்மோ அம்மா' எனப் புலம்புவார். அவ்வேளையில் அவருடன் துயிலும் வெற்றி வேல் விதானேயார் திடுக்கிட்டெழுந்து விசாரிப் பார் அப்பொழுது "நான் என் அலுவலைப்பார்க்கிறேன் நீங் கள் அமைதியாக நித்திரை செய்யுங்கள்" எனக் கூறி மழுப்பி விடுவார். இறைகளோடிசைந்த இன்பத்தை அனு பவித்தற்குரிய பயிற்சிக் கூடம் போன்றமைந்த காரணத் தால் கிளிநொச்சிப்பகுதியைச் சுவாமி என்றும் நன்றியு டன் நினைவு கூர்ந்தார். பிற்காலத்தில் தமது அன்பர்களு டன் அப்பகுதிக்கூடாகப் பிரயாணம் செய்யும் வேளேசு வில், தாம் தியானசாதனை செய்த இடத்தைச் சுட்டிக் கா ட் டி இந்த இட ம் தியானம் செய்வதற்குச் சிறந்த இடம்' எனக் கூறு வ T ர், தி யா ன ம் செய்வதற்குக் காலம், இடம், போன்ற பொருத் தங்க ள் எது வுெம் வேண்டியதில்லே என்பதை உணர்ந்திருந்த பிற்கா லத்திலே, சுவாமி இப்படிக் கூறியதன் காரணம் முதலில் தாம் தியான சுகத்தில் திளைத்த இடம் அது என்பதனவே பாகும்.
யோகமுனிவரின் துறவு
காணுத காட்சிகளேயெல்லாம் தமக்குக் காட்டிவைக்கத் திருவுளம் பற்றிநிற்கும் கருணேவள்ளலான செல்லப்பதேசி களிடத்து யோகமுனிக்குப் பேரன்பு பெருகுவதாயிற்று. தமக்கு ஞானநெறி முதலியவற்றை உபதேசித்த தமது
யோகசுவாமிகள்
குருமணி 'ஒதாதே வேதம் உணர்ந்த பேரறிவாளன்" என் பதை எண்ணி வியக்கலாஞர். அவருடைய நாமம் சொல் லச்சொல்ல சுவைபயத்தது. செல்லப்ப மூர்த்தமே அவ ரது தியான மூலமாயிற்று; அவரது திருவடிகளே பூஜாமூ லமாயின; அவரது அமுதமொழிகளே மந்திரமூலமுமாயின. வடதிசைகாட்டும் திசையறிகருவி போன்று எத்தொழிலைச் செய்தாலும், ஏதவத்தைப்பட்டாலும் தேர்முட்டிப்ப டிக்கே அவர்தம் சிந்தனே சென்றது. ஒளியையும் இருளே பும் ஒரேநேரத்தில் நாடுவது பொருந்தாதென்பதைத் தெளிந்த யோகமுனிவர் உத்தியோகம் முதலிய உலககரு மங்களேத் துறக்கும் திடசித்தமுடையவரானுர், 'உற்ருர், பெற்ருர், உடன்பிறந்தாரிலும் நற்றவத்தாரே நம் துணையா வார்' எனும் உண்மையை உணர்ந்து சுற்றந்துறக்கவும் துணிந்தார். ஆகையால் உத்தியோகம், உற்ருர் உறவினர் அனேத்தையுந் துறந்து செல்லப்பரின் சீரடியானுக நல்லூர்த் தேரடிக்குச் சென்று அவர்தம் திருவடியே சரனெனக் கிடந்தார்.
செல்லப்ப தேசிகரின் மறக்கருனேயும், யோகமுனிவர் பட்டாடும்
தம்மைத் தஞ்சமென நாடிவந்த அடியவனைக் காத்தாட் கொள்ளத் தவஞானக் குருவடிவம் திருவுளம் பற்றியது. தேகமே மெய்யென வாழ்ந்து பழகிப் போன அடியவனே ஆத்மாவே நாமென அறிந்து வாழ்வதற்குப் பழக்குதல் வேண்டும்: (பழக்கம் தவிரப் பழகுதல்) ஐம்பொறிவழியே பொய்நெறிச் சென்ற அன்பன அருள்வழியே மெய்ந்நெறிச் செல்லப் பயிற்றுதல் வேண்டும் பலபலவாக விரிந்து செல்லும் பாழ் மனத்தை மெல்ல மெல்லவாக அகமுக மாக்கி ஒருமுகமாகச் செல்லச் செய்தல் வேண்டும். இந்த ஞான வைத்தியத்தின் போக்கிலே எதிர்ப்பட்ட துன்பங்களே யெல்லாம் அ ன் பர் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டியதா யிற்று சோதனைகளையெல்லாம் வெற்றிகொள்ளவேண்டிய
Page 23
யோகசுவாமிகள்
தாயிற்று. அன்பரை மேனிஃலக்குக் கொண்டுவரச் சதுர்வித உபாயங்களையும் குருமணி கையாண்டனர். சீடர் தன்னைத் நன்னுலேயறிவதற்குப் பலபல சாலங்களேச் செய்தனர் ஞானதேசிகர்.
நன்கு ஊட்டி வளர்ந்த உடலுறுதிபடைத்த அவ்வி எாந் துறவியைப் பசியால் வாட் டி வ த க் கி வி ட் டார் செல்லப்பர். அவர்' சரி வா ஐயனிடம் போப் சாதம் வாங்கி உண்போம்' எனக்கூறித் தேர்முட்டிப்படியிலிருந்து நல்லூ ரான் வாசலுக்குச் சீடரையும் அழைத்துக் கொண்டு செல்வார். தற்போது போல நேர ந் த வ ரு து அக்காலத்தில் பூசை நடைபெறுவதில்லை. ஐயரின் நேரவச திக்கே பூசைநடைபெறும் பூசையாகாமையால் தேரடிக்குத் திரும்புவர். இவ்வாருய்த் தேரடிக்கும், கோயில் வாசலுக்குமி டையே நடந்து நடந்து அலுத்துப் போய் பொறுக்கமுடி யாத வயிற்று நெருப்பால் வருந்தும் சாய் பொழுதில் சிட ரிடம் ஒருசதத்தினைக் கொடுத்து "ஏதேனும் வாங்கி உண்' எனப்பணிப்பார் செல்லப்பர். ஒருமுறை சாவகச்சேரிச் சந்தையில் ஒரு கத்தரிக்காய் வாங்கி வந்து குருவும் சீடரும் ஒரு சோறும் ஒரு கறியும் கல்வயாய்ச் சமைத்தனர். பசி யாறுவதற்கு ஆயத்தமாகும் சீடர் பார்த்திருக்கும் பொழு தே செல்லப்பர் சாதமும், கறியமுதும் நிறைந்த பான சட்டிகளே உடைத்துக் கொட்டிவிட்டு 'இப்பொழுது இதற் குச் சாப்பாடு எதற்கு?' எனக் கூறிய வண்ணம் தேர் முட்டிப்படிக்குச் சென்று மாருத மெளனத்தியானத்தில் ஆழ்ந்தனர். பசியாறுவதற்கு வேறுவழியின்றி வெம்பசிபி ஞலே வாடிவதங்கிச் சோர்ந்து போய்க் கிடக்கும் நில யிலே அந்தப்பலவினத்தையே பலமாகக் கொண்டு யோக முனி சிந்திப்பார்: 'சாப்பாடு இந்தத் தேகதிற்குத்தானே! நான் தேகமா? நான் தேகமன்று நான் ஆத்மாவே ஆத்மாவுக்கு உணவெதற்கு? ஆத்மாவின் உணவு மனப் பாக்கியம் என்னும் சமைக்காத சாதமே.' சீடர் இவ்வா ருய்ச் சிந்தித்துப் பசியினுல் வாடும் தனது தேகத்தினின்றும் பிரிந்து தேவை எதுவுமற்ற ஆன்மசுகத்தில் பயிலமுடிந்தது.
யோகசுவாமிகள் 27
தேகத்தினின்றும் பிரிந்து துரியமுமிறந்த சுட்ராய் தேர்முட் டிப்படியில் வீற்றிருக்கும் செல்லப்பவேடம் இவ்வான்மசுகத் தின் கண்ணுற் காணும் சாட்சியாகக் காட்சி தந்தது. யோக முனி அக்குருமூர்த்தத்தைத் தியான மூலமாகக் கொண்டு, ஆன்ம நிறைவில் ஆழ்ந்து, பொங்கிவரும் போனகத்தை உண்டு கசித்தார். இவ்வாருய்ப் பொறும்ைபுடன் பசித்தி ருந்து தாம் கற்பித்த ஆன்மபாடத்தினேப் புரிந்து கொண்ட யோகமுனிக்கு, அண்ணல் செல்லப்பரே உண்ண உண்னத் தெவிட்டாத நல்லமுதாயினர்.
யோகமுனி சுடச்சுடநோற்றே சுடர்மிகுந்த அறிவு மணி கஃாப் பெற்றனர். சிலவேளைகளில் ஒன்றுக்கொன்று மாறு பாடாயுள்ளதுபோலத்தோன்றும் அறிவுரைகளேச் செவியு றும் போது அன்பர் மிகவும் திணறிப்போவார். ஒருசமயம் காண்பதெல்லாம் வீண்பாவனே அவற்றை விட்டொழி எனக் கூறுவார். இன்னுெருசமயம் பார்ப்பதெல்லாம் பரம்; ஆகையால் எங்கும் ஈசனேக்கண்டு இன்புறுக' எனப் புகட்டுவார். ஒருசமயம் உலகமாயையினின்றும் பிரிந்து ஆறுதலாயிரு' என்பார் மற்ருெரு சமயம் உலகமாயையா கிய கானகத்தில் சிங்கம்போன்று உலாவித்திரி' எனத் தூண்டுவார். இவைபோன்று முன்னுக்குப்பின் முரண்படு வன போன்ற சுற்றுக்களின் உண்மையைப் புரியமுடியாது தடுமாறும் போது அவ்வாறு புரியவிடாமற் த டு க் கும் தடைகளே நீக்குவதற்காகச் சீடருக்கு ஏச்சு விழும். 'சின் னத்தனமான வார்த்தைகளைச் செப்பி என் கன்மனசை முற்றும் கரைத்த குருநாதன்'முதலாயவரிகளே இவ்வித மான ஏச்சுவிழுந்த சந்தர்ப்பங்களே நினந்தே சுவாமி பாடினர். இவற்றைக் குறித்துக் கூறியதைக் கூருன்: மாறுபாடாய்ப் பேசிடுவான்' என்றவாறு it, if Agitati 나IT உபசாரமாகவேயாகும், அவற்றுள் ஒரு மாறு பாடுமில்லை. அந்தச்சோடி வாக்கியங்கள் ஒன்றையே கூறின. அப்பக்கம் இப்பக்கம் சாயாது வாள் முனையில் நடப்பது போல் ஒழுகுவதற்காக அவ்வாறு கூறப்பட்டன. "எங்கும் ஈ:னக் கண்டின்புறுவார்க்கே காண்பதெல்லாம் பொய்" என்பதும் வெளிச்சமாகும். சு 1ம் மா விருக்க வல்லார்க்கே
Page 24
யோகசுவாமிகள்
உல்லாசமாகத்திரிதலும் கூடும். சில வேளைகளில் கீழ்நிலையி னின்றும் மேனிலைக்கு வளர்த்தெடுப்பத ற்காகச் செல்லப்ப தேசிகர் முன்னர் கூறியதுடன் முரண்படும் உபதேசங்களைக் கூறுவார். ஒருசமயம் 'காயமே கோயிலாகக் கண்டு பாவனே செய்' என நேயமுடன் கூறுவார். அப்பாவனையிற் பயின்று முதிர்ந்து வரும் தருணத்திலே 'பாவனையெல்லாம் மனதில் நிகழ்வனவே. சடமான மனத்தினுல் எவ்வாறு இறை வனே உணரமுடியும்? மனமுமிறந்து நினைப்பற நிற்றல் வேண்டும்' எனக் கூறிப் பாவனேயொன்று பண் ண வும் விடார். 'ஒழுக்கம் ஒன்றே உயர்வைத் தரும் பிற சாதனைகள் எதுவும் வேண்டியதில்லை" என ஒரு மு ைற கூறுவார். ஒழுக்கத்தில் உயர்ந்தோணுய் வள ர் கை யில் "ஒழுக்கமும் மாயையே ஒழுக்கமும் கட்டுப்படுத்தாத உயர் நிலையில் நிற்றல் வேண்டும்" என்பர்.
ஒருவன் எத்தனே வித்தை கற்றபோதும் துயராக்கை யின் திண்வலைக்குள் அகப்பட்டுக் கிடக்கும் வரை துயரு றுதல் இயல்பே. பாக்கை என்பது பாது? மாயவிருள், பாசவினே, வஞ்சப்புலன், விலங்கும் மனம் முதலியவற்ருல் யாக் க ப் பட்டதே யாக்க்ை பாக்கைவலேயுள்கப்பட்ட தவத்தினுல் மேம்பட்டோரைக்கூட இந்திரியங்கள் வரம்பு கடந்து இழுத்துச் செல்வன. கலக்கமலமானது கடலலே போன்று ஒன்றன்பின் ஒன்ருய் ஒயாது வந்து மயக்கும். குரங்கு போல் கூத்தாடும் இயல்பினது மனம் தவஞானக் குருவடிவத்தை அண்டி மிகவும் விழிப்போடிருக்கும் யோக முனி மனம் முதலியவற்றின் குறும் புகளால் சி றிது தளம் பிய வேளைகளிலும், சிறுதுரசு கண்ணிற்பட்டாலும் பெரும் କtifiଶ। எற்படுவதுபோலப் பெரிதும் வெதும்பினர். பிசாசை அகற்றமுடியவில்ஃயே எனவும், சித்தத்தை 'நில் லடாநிலையில்" என்று நிறுத்த முடியவில்லேயே எனவும் மனம் நொந்தனர். வலியற்றுத் தளர்ந்து போனவராய்த் தனது தனித்துணையான குருநாதனே நினைந்து
'செல்வக் குருநாதா செல்வக் குருநாதா சிந்தை தடுமாறுதடா திருவருளேத் தந்திடடா' என்றும்
Gurra, Jahi II MJ,sir
'கூத்தாடுதே மனமென்ன கொடுமை
கும்பிட்டேன் குருநாதா நான் உன் அடிமை' என்றும்
'பாரையனே கடைக்கண்ணுற் பாரைபனே' என்றும் அழுது மன்ருடி வேண்டினர். ஆனல் தவராசக் குருவடி வமோ இவ்வாருண் வேளைகளில் அன்பில்லார்போலப் பரா முகமாகவே யிருந்தது. "குப்பைகளெல்லாம் கொழுத்தி எரிக்கப்படவேண்டும், அதனுல் ஆன்மாவுக்கு ஒன்றும் நேராது' என்பதைக் குருமணி அறிவார். அரிசி உலே நீருள் கொதிப்பதும், மூடிய பானேக்குள் புழுங்குவதும், பதமான சாதமாகச் சமைவதற்கேயாம்; காலில்தைத்தமுள்ளே எடுப் பதில் நோவுண்டாகும் என்பதற்காக முள்ளை எடுக்கும் முயற்சியை இடையில் விடும் மூடத்தனமான இரக்கம் உடையவரல்லர் செ ல் ல ப் ப தேசிகர். ஆகையால் அவர் 'வில்லங்கங்கள் வரட்டும்; வில்லங்கத்துள்ளே விளங்கும் நல்லருள்' எனக்கூறிக்கொண்டு வன்மம் சாதிக்கிருரோ என்று எண்ணும்படியாகச்சும்மாயிருப்பார். அவரதுகருண்ேயா னது கண்டிப்பான ஒழுங்கு எனுங்கோலத்திலேயே இவ்வாருன தருணங்களில் வெளிப்படலாயிற்று. இவ்வாருய்த் தே க மாயையை வெல்லும் முயற்சியானது சோதனைகளும்,வேதனை களும் நிறைந்ததாய் - அக்கினிமண்டலத்தைத் தாண்டும்முயற்சியாய் அமைந்தது. சீடரும், நோவின்றிக் குழந்தை பெறமுடியாது; அப்படியாயிருக்கையில் 'அவனியெல்லாம் ஆள - சகல சம்பத்தும்பெற எவ்வளவு பாடுபடவேண்டும்!" என்பதை உணர்ந்தவராய்த் துன்பங்களேயெல்லாம் உறுதியு டன் ஏற்ருர், தான்பட்ட பாடனேத்தையும் திரட்டிக்கூறும் சந்தர்ப்பமொன்று சீடருக்கு ஞானியானபின்னர் வாய்த்தது. கொழும்புத்துறை விதானேயாரும், செல்லப்பரின் மற்றைய சீடர் சிலரும் சுவாமியுடன் உரையாடியிருந்த வேளையில் விதானேயார் யோகசுவாமியை நோக்கிச் செல்லப்பர் எல் லாவற்றையும் உங்களிடத்திலேயே கொட்டிப்போட்டுப்போய் விட்டார்' எனக்கூறினுள் அப்பொழுது சுவாமி கூறியவாச கம் அவர் பட்ட பாடனத்தையும் உணர்த்துவதாயிருந்தது" அவ்வாசகம் மேல்வருமாறு:- "சும்மாவா பெற்றேன்!மலேயை வெட்டியல்லவா பெற்றேன்"
Page 25
ጃ ፬ போகசுவாமிகள்
செந்தண்மை பூண்ட செல்வன்
மெய்ப் பொருளானது செல்லப்பர், மற்றும் சிவயோ கர் எனும் இரு வேடங்களைத் தாங்கிக் குருவாகவும், சிட ஒகவும் நல்லேயில் அளித்த நாடகத்திலே சீடனின் பாடுக ளுடன் சற்குரவனின் கடலனேய கருணைப் பெருக்கும் கலந்து கிடக்கின்றது. மலேயை வெட்டுவது போன்ற சீடனின் பாடுகள் சமையற் பனிக்குக் காப்பிஞ்சு வெட்டுவதையும், தேங்காய் துருவிக்கொடுப்பதையும், மற்றுஞ் சிற்றுாழியஞ் செய்வதையும் போன்றதே. சுவைமிக்க அக்கறியமுதினேக் குருமணியே பாகஞ்செய்கிருர்,
'வன் மந்தானுே' எனச் சீடரெண்ணிய தெல்லாம் 'பந்த மறுதருணம் பார்த்திருக்கும் குருபரனின் பொறுமைல்) பபே பாம். கருனை மேகஞன குருபரன் தருணம் வாய்த்ததும் அக் கணத்திலேயே பெருகிய அன்புடன் பருவத்தில் மழை பெய் தாற்போலப் பந்தத்தை நீக்கியருளுவார். பவப்பினிை'யால் நோந்துநோக்கும் சீடரைப்பார்த்து 'ஒழிக உன்பவம்' என ஆஃண்புரைப்பார் மட்டுப்படT மயக்கமெல்லாம்போக்கி பகு ளுவார். அஞ்சிமிக வழியறியாது அயர்ந்து மனத்துடித்து ஆபிசி விழிபெருக அலமந்து வாடி தஞ்சமெனவந்து அடிபடைந்த ஏழையடியவரை 'அஞ்சல் அஞ்சல்' என்று பலகாலும் அபய மளித்து இன்பவள நாட்டில் குடியிருத்துவTர் நம்பிக்கைக் குறைவால் தடுமாறும் சீடரைத் தைரியத்துடன் நோக்கி 'ஐயம் ஏன் காணும்' எனக்கூறி உறுதியளிப்பார். "ஏரது நேருமோ எனப்பலவற்றையும் பலவாருக எண்ணி அஞ்சி நிற்கும் அன்பனப்பார்த்து "எல்லாம் எழுது சித்திரங்களே! சித்திரப்புலிக்காக அஞ்சுகின்றனேயே?' என்றவாறு கூறிச் சீடரை ஒவியம் போலவாக்கி வேகத்தைக் கெடுத்தாள் Għ, Tri... ,
சால் அன்பொடு குருவின் பாதத்தைக் கும்பிட உந்தும் குருபத்தியை அன்பர் பெரிதாயெண்ணுவர். அவ்வன்ட்ரது
யோகசுவாமிகள்
அன்பினும் கோடிமடங்கதிகமான அன்பேமயமான குரு பரன் தம் ஆர்வத்தை உள்ளேவைத்து அடக்கமாக அமர்ந் திருப்பார். செல்லப்பர் என்னுஞ் சீமான் தேர்முட்டிப் படியிலே தமது கண்மணியான சிவயோகச் செல்வரின் வரவை எதிர்பார்த்திருப்பார் சிவயோகச் செல்வரும் அன் போடுசென்று கிடுகிடெனும் நடுக்கத்துடன் கிட்டநெருங்கி வித்தகத்திருவடிகளே வீழ்ந்து கும்பிட்டு நிற்பார். அப்பொ ழுது கண்ணப்ப நாயனுளின் அன்புக்குருகிய காளத்தி அப்பரின் பேரருளேச் சிறிதே காட்டும், செல்லப்பதேசிகரின் கருனேபொங்கும் பொன்வண்ணச் சுந்தரவதனத்தைக் கண் ணுற்றுக் கண்ண்ரீர் துளிர்ப்பார் அன்னையிலும்கால அன் புடையவரே செல்லப்பர்.
செல்லப்பர் பங்குனி மாதத்து முதற்றிங்கள் தோ றும் மட்டுவில் பன்றித்தலைச்சியம்மன் கோவிலுக்குப் பரிவோடு சீடரையும் அழைத்துக்கொண்டு செல்வார். சிடரும் திருவடி பிஃப் பின்தொடர்ந்து பாதயாத்திரை செய்பவராய் உரு கும் உள்ளத்தோடு செல்வார். இருவரும் அம்மன்கோபி விலுள்ள புனித தீர்த்தத்தில் நீராடி ஆர்வத்தோடு பொங்க விடுவர். சீடர், சும்மாவிருக்கும் செல்லப்பதேசிகர் சுறுசுறுப் பாய்ப் பொங்கலிடுவதை நோக்கி ஆன்மீகப்பாடமொன் றைக் கற்பார். அம்பாளேத் தரிசித்து வழிபட்டு நிற் கும்போது பால்நினேந்து அழுத பன்றிக் குட்டிகளுக்காகத் தாய்ப்பன்றியாகக்கிடந்து பால்சொரிந்த கருணையை நின்ந்து மனம் நெகிழ்வார். அன்று காட்டிலே பன்றியாய்க்கிடந்து பாலூட்டிய அப்பரம் பொருளே இன்று நாப்போல் திரிந் தும் நரிபோலுழன்றும் தமக்கு ஞானபோனகம் சொரிகிற தெனும் குறிப்புத்தோன்ற நீராயுருகுவார். சீடன்பொருட் டாக இல்லேயெனில் மந்திரமுந் தந்திரமும் வேண்டாத அந்த மகானுக்குப் பொங்கல் பூசையெல்லாம் எதற்கு?
ஒரு சித்திரை வருடப்பிறப்பன்று 'இன்று கீரிமலேக்குச் சென்று நீராடினுல் நன்முயிருக்கும்' எனும் எண்ணம் யோக முனியின் உள்ளத்தில் உதித்தது. அவர் இவ்வெண்ணத்தைத்
Page 26
G(LTT 55, on ITILK) 5Gir
தனது அகத்துள்ளே வைத்துக்கொண்டு குருபரனேகும்பிட்டு நின்றர். அப்பொழுது செல்லப்பர் "சரிஇன்று கிரிமலைக் குச் சென்று தீர்த்தமாடி வருவோம்' என்று மொழிந் தார். தனது சித்தத்தைப் பிரதிபலிக்கும் அச்சொற்களைக் கேட்ட யோகமுனி "நிஜனப்பவர் மனத்துக்கோர் வித்துமா யிருக்கும் நுணுக்கரிய நுண்ணுணர்வே செல்லப்பர்' என வியந்தார். கீரிமலைக்குச் சென்று கேணியை நெருங்கியதும் தீர்த்தநீரிலே நீந்திக்குளிக்கும் ஆர்வங்கொண்ட யோகமுனி வரைப் பார்த்து சரி தீர்த்தமாடியாயிற்றுத் திரும்புவோம்' எனத்தீர்க்கமான குரலிலே கூறினுர் செல்லப்பதேசிகர். அவ ால் தீர்த்தநீருள் இறங்காமலேயே தீர்த்தமாடமுடியும். செல்லப்பதேசிகர் எனும் பேரின்ப வெள்ளத்துள் மூழ்கித் திளேத்துக் குளிர்ந்த உள்ளத்தினராய்த் திரும்பிய யோக முனிவர் தனையாண்ட தன்சொந்தக் குருமணி இந்தத்தேகத் தளவினரல்லர் என எண்ணலானுர், நல்லூருக்கு வரும்வழி பிலே மருதடி விநாயகர் தேர்த்திருவிழாவையும் பார்த்தனர். விரைந்த நடையினுலும், மிகுந்த பசியினுலும் வாடிப்போ யிருந்த சீடரிடம் இருசதக்காசுகளேக் கொடுத்துப் பிட்டு வாங்கியுண்ணுமாறு செல்லப்பதேசிகர் கூறினர். சீடர் இனியபிட்டினை உண்டு தண்ணீர்ப் பந்தரில் சருக்கரை நீரும் வாங்கிக்குடித்துப் பசியாறியபின் குருநாதரையடைந் தார். மீண்டும் விரைந்தநடை தொடங்கியது. பிட்டும், நீரும் வயிற்றுள் குலுங்கத் தொடங்கின. இனி நடக்கமுடி பாது என எண்ணியவராய்ச் சீடர் வீதியின் ஒருதரையில் ஒதுங்கியிருக்க முனைந்தபோது பின்னுல் திரும்பிப்பாராம லேயே செல்லப்பர் "சரிவா வா' எனச்சத்தமிட்டார் . நெற் றியிற் கல்வைத்தவர்போன்று விண்னே நோக்கியவண்னம் விரைந்து நடக்கும் செல்லப்பர் நிலத்தைப் பாராமலேயே எச்சிலிலும், எறும்பு நிரையிலும் கால்வையாமல் எட்டிக் கடந்து செல்லும் இயல்பினர். அவரால் மேலும் கீமும் முன்னும் பின்லும் பார்த்தல் இயலும், கண்ணுக்குக் கண் இணுல் பார்ப்பவராதலால் அவரால் இவ்வாறுசெய்தல் இயல்
யோகசுவாமிகள் 33
பாகிறது என எண்ணமிட்டவராய்ச் சீடர் குருபரனேப் பின் தொடர்ந்து சென்ருர்,
இறைவனும் குருவும் ஒருவரே
செல்லப்பர் தம்மை 'இன்னுன் இவன்' என உளவ றிந்து கொள்ள வல்லவனுய் வளர்ந்துள்ள யோகமு னிக்குத் தமது உண்மையை மறைக்காமல் உணர்த்தத் திரு வுளம் பற்றினுர், அப்போதைக்கப்போது தமது அருள் வேடங்காட்டலானுர், செல்லப்பமூர்த்தம் தேர்முட்டிப்படி யில் மாருத மெளனத்தியானத்திலிருந்தவேளேகளில் அம் மூர்த்தத்தை நோக்கி உளம் உருகிநின்ற யோகமுனிவர் அக்குருமூர்த்தததை மெளன. மொழியாலே அறம் உரைக்கும் தrதினுமூர்த்தமாகவே உணர்ந்தார். தன்னேடு மாறுபட்டோரை உதைப்பதற்காகக் காலேத்துக்கி ஓடும் செல்லப்பரின் சாலத்தில் நடராச வள்ளலின் நளின பொற் பாதம் தெரிந்தது. நல்லூர்க்கருவறையிலும், தேரடியிலும் எழுந்தருளியிருப்பவர் ஒருவரே எனுந் தெளிவு சீடரிடம் நிலேத்தது. 'இறைவனே குருவாக வந்துள்ளார்' எனும் உண்மையை உணர்ந்து கொண்ட யோகமுனியின் சித்தத்தைக் காட்ட யோகமுனிவரின் மணிவாசகங்களிலும் சிறந்த சொற்கள் வேறில்லே,
'தேகமே மெய்யென்று சிதடணுய்த் திரிவேனே மோக மறுத்தாண்ட முழுமுதலே மொய்குழலTள் பாகம் மறைத்துப் பரிந்துவந்த பாக்கியத்தை நாகமலர் சொரியும் நல்லநகர் கண்டேனே' 'இருவினேயால் மதிமயங்கி இடர்பட்டுக் கிடப்பேனேக் கருனேயினுல் ஆண்டு கொள்ளக் கடவுள் திருவுளங் கொண்டு
அருள்மேனி தாங்கி அவனியிலே வந்தானத் திருவாரும் நல்லநகர்த் தேரடியிற் கண்டேனே' அருந்தவ யோகர் தெய்வம் வேறேயுண்டு எனும்
Page 27
A. யோகசுவாமிகள்
சிந்தையிறந்தவராஞர். அவருக்குச் செல்லப்பதேசிகரே கட வுளாவார். செல்லப்பன் என்னும் சீமான் வீற்றிருத்தற் கேற்ற சீரிய சிம்மாசனமாகச் சிவயோகச் செல்வர்தம் இதய மாமலரை மலரச்செய்தார். தமது இதயமாமலரில் செல்லப்பதேசிகரை விற்றிருக்கச்செய்து 'கண்ணே உறங்கு றங்கு கார்வண்ணு நீயுறங்கு, எண்ணேன் பிறதெய்வம் என்னிதயத்தே உறங்கு' என்றவாறு சீராட்டித் தாலாட் டிப் போற்றுதல் செய்தார். செல்லப்பதேசிகரும் தேர் முட்டிப்படியிற் சிங்காரமாய்க் கிடந்தது போல அன் பரின் சித்தத்திலும் சிங்காரமாய்க் கிடந்து பஞ்சாமிர்தம் தித்தித்திருந்தார். அன்பர்தன்னே உருத்தெரியாக் காலத் திருந்து அன்னையாய், தந்தையாய், ஆசிரியனுய், ஊனுய், உயிராய், உள்ளும்புறம்பும் எனும் அனைத்துமாய்க் கலந்து நின்று வளர்த்தெடுத்த அப்பொருளே இப்பொழுது கண்க ளாற் காணுமாறு மண்மேல் மனிதனுக நடமாகிறது என் பதை அணுவும் ஐயத்துக்கிடமின்றித் தெளிந்துகொண் டார். இவ்வாருய் மருள கன்று தெளிவுபெற்ற "சிவயோகப்சு தேர்முட்டிப்படியில் வீற்றிருந்த செல்லப்பதேசிகனு ைதனது மேய்ப்போனின் தீங்குரலிசையைப் புரிந்து கொண்டது. அவ்விசை முன்னர் சிவபுரத்தில் கேட்டுச் சுகித்த அமுத கீதமேயாகும். ஆதலால் "சிவயோகப்பசு' தேசிகனின் திருவடிக்கீழ்க் கிடந்து செவியாட்டாது, வாயசைக்காது அவ்வினிய இசைக்குக் காதுகொடுத்துக் கிடந்தது. எட்டும் இரண்டும் அறியாத ஏழையடியவனுக்குப் பட் டமளிப்ப தற்காக, ஏகமாகிய அப்பரம் பொருள் தியாகமாகி, இப் படியோர் கந்தைத் துணியணிந்த பித்தனுப்த் தேர் முட்டிப் படியிலிருக்கும் கருணைக்குச் செய்யும் கைமாறுளதோ ? யோகமுனிவர் உடல்பொருளாவியெல்லாம் உன்னதே எனத் தேசிகமூர்த்தியிடம் தன்னை முற்ருக ஒப்புக் கொடுத்து ‘ஐயனே நான் உன் அடிமை, உடைமை எனக் கூறியவ ராய்த் திருவடிக்கீழ்க் கிடந்தார். தீக்கை
தன்னை முற்ருய் அர்ப்பணித்த சீடனேத் தீக்கை வைத் தாளத் திருவுளம் பற்றினுர் செல்லப்பதேசிகர். அத்
| ? i
.
இக்கை பற்றிய குறிப்புகள் நற்சிந்தனே စူးငှါ၊ அங்கும் இங்குமப் உள்ளன. அவற்றைத் திரட்டி சில்வருமாறு கூறலாம்:- அது திவ்வியமான கிரியைகள் நிஜ்ந்த தீக்கை பன்று. அத்தீக்கை குருபரனின் பர்வு பாற்றலால் அளிக்கப்பட்டதீக்கையேயாகும். ஒருநாள் செல்லப்பதேசி 岳六 உவகைபூத்தமுகத்தினராய் தமது ஞானப்புதல்வனே உற்று நோக்கினர். பின்னர் ஒப்பற்ற ஒரு மொழியான மங்கல மந்திரம் ஈந்தனர். அத்திததிக்கும் ஒரு மொழியால் சீடர் சின்மயத்தைக் காணும் தெளிவு பெற்றனர். தம் சின்னே நிற்கும் குருபரனின் அருள் மேனி ஆண்டடின் மெல்லாம் அடக்கி ஒப்பற்ற பேருருவாய் நிற்பதைச் சீடர் தரிசித்தனர். F_ முகமுகமாய்க்கண்ட அப்பேருரு எத்திக் குமாகி நின்றது. பின்னர் தேசிகமூர்த்தி இப்பேருருவுக்கு ஆசிரமான தமது அருளாட&லச் சிடன் கண்டுகளிபெரு கும் வண்னம் காட்டியருளினர். அப்பால் மோனமுதலான செல்லப்பர் இக்காட்சியக்னத்திற்கும் சூழ்ச்சிப் பொருளான *ந்தம் ஆகியில்லாச் சொரூபத்தைக் காட்டிச் சிட்ரைச் 岳凸凸产 இருக்கும் சூழ்ச்சத்தில் மாட்டி விட்டனர். சிடர் சிவயோகத்தில் பொருந்தினர். கிரமமாக இங்கு கூறப்பட்ட காட்சிகளையெல்லாம், சீடர் ஒரேகனத்தில் தரிசிக்குமாறு செல்லப்பதேசிகர் மாயம் செய்தனர். இன்பதுன்பமெல்லாம் கடந்து சிவசோதியில் மூழ்கித்திளைத்த சிவயோகச்செல்வர் மர்மமெல்ல கண்டவராய் மலர்ச்சி பெற்றெழுந்தார். உலகு, உயிர், பரம், என்ஒளிர்கின்ற மெய்ப்பொருள் ஒன்றே: அம்மெப், பொருள் அன்று செல்லப்பமூர்த்தமாக இந்திர காலம் புரிகிறது என்பது அவருகதுக் கையில் நெல்லிக் கவரிடேஜ் தெளிவதாயிற்று.
விண்போல் வியாபகம
யோகசுவாமிகள்
செல்லப்பதேசிகர் தமது கண்பனியான ஞானப்புதல் "அக்கு 'அது'நீஆவாய்' (தத்துவமளி) எனும் பட்டத் 'கச் சூட்டுவதற்காகவே பித்தனுப்த் திரிகிருர், ஆயினும்
Page 28
யோகசுவாமிகள்
நாமதுவெடிநாமதுவெடி' எனும் மோனசுகத்திலே பொரு ந்துவதற்கு முன்னர் "எல்லாம் நாமடி எங்கும் நாமடி' எனும் விண் போன்ற வியாபகத்தை அறிந்து சீடர் ஆனந்தக் களிப்பில் செம்மாந்து திரியவேண்டும் எனச் செல்லப்பர் திருவுளம் பற்றினர். அவர் சீடரிடம் 'அயலுனக்கில்லை; அனைத்தும் உனக்கு உறவே' எனவும் 'முன்னிலையில்லே. முழுவதும் உன்னுள்ளே உள்ளன" எனவும் உபதேசித்த னர்.சீடரும் எல்லாரிடத்தும் மரம், செடி, கொடி முதலிய எல்லாவற்றிலும் தம்மை வளர்க்கும் பயிற்சியிலீடுபட்டார், இவ்வாறு அன்னியமில்லாமல் பார்க்கும் ஆன்மசாதனே காட்டை வெட்டியழிக்கும் ஆரம்பகால சாதனைகள் போன்று தகிக்கும் அனுபவங்களாக இல்லாமல் வழிநெடுக நந்தவனத்துக்கூடாகச் செல்வது போன்ற மகிழ்ச்சி நிரம்பிய சாதனையாக இருந்தது. எல்லாரது பலத்தையும், எல்லாரது நலத்தையும் தன் பலமாகவும், தன் நலமாகவும் காண்பது எத்தனைச் சிறப்பானது 'அவன், அவள் அது எனும் அவையொரு மூன்றும் சிவஞர் விளையாட்டெனத் தேறி அவற்ருேடு தன்னை ஐக்கியப் படுத்திக் கொள்வது எத்துனே ஆனந்தமானது! ஆதலால் சீடர், அங்கும். இங்கும், எங்கும் நான், அதை அறியும் விசரன் நான் என ஆனந்தக் களிப்பினுல் ஆடிப்பாடிக் கொண்டு உலகில் ஆன்மி சாதனை பயின்ருர், இந்த பயிற்சியாம் ஆன்ம சாதன திக்குத்தெரியாத காட்டிலே மருண்டுபோய் பொய்நெறிக ளிற் சென்ற பசுவை மடக்கி வழிக்குக் கொண்டு வருவது ேேபன்றதாக அல்லாமல், தனது சொந்த இடத்தை மோப்பம் பிடித்துக் கொண்டு நேர்வழியே விரைந்து செல்லும் பசுவின் பின்னே ஆனந்தமாய் வருவதை ஒத்தி ருந்தது. ஆன்மீகப் பயணத்தின் ஆரம்ப வழியே சிரமம் மிக்கது போலும் குறிப்பிட்ட தூரத்துக்கப்பால் "அது இழுத்து எடுத்துவிடும் போலும் சிவயோகச்செல்வர்
"எல்லார் உருவமும் என்னுரு வாகும் எல்லார் நலன்களும் என்நல குனுகும் எல்லார் பலன்களும் என்பல மாகும் நல்லோர் என்னுரை நயந்துகொள் வாரே'
யோகசுவாமிகள் 37
என்றவாறு தன்னில் எல்லாரையும், எல்லாரிலும் தன்னை யும், காணும் சாதனையிலே உயர்ந்து சென்ருர்".
சித்து மயக்கம் நீங்கல்
உலகெல்லாம் தனக்கு உறவாகியிருப்பதை உணர்ந்து கொண்ட சிவயோகச் செல்வருக்கு மூவர்களும் (பிரம்ா விட்டுணு, உருத்திரன்) ஏவல்செய்யக் காத்திருக்கும் நிலை வாய்த்தது. எசமானன் வீட்டுச் சின்னத்துரைக்குப் பணிந்து "பி"சிார் நடப்பதுபோல டிெல்வரின் சிவசோதியைத் தரிசித்துவிட்ட ஞானப்புதல்வனுக்கும் மண்ணும் விண்ணும் ஏவல்செய்யத் தொடங்கின. ஒருநாள் எல்லாம் தன்கைவச மாச்சே என்னும் ஆநந்தக்களிப்புடன் சிவயோகர் நல்லூர் வீதியில் நின்றுகொண்டிருந்தார். அன்று ஒரு திருவிழா நாளாகும். சுவாமி வீதிவலம் வந்துகொண்டிருந்தது. சிவயோகச் செல்வர் 'இன்று சுவாமி நன்றுக நனேயப் போகின்றர்." எனக் கூறினுர், சிவயோகர் இதனேச்சொல்லி முடிப்பதற்குள், இன்னும் தன்னுல் முற்றும் உணரமுடியாத *'து மருமத்தில் மருமமாயிருக்கும் மகத்துக்களாலும் அறியவொண்ணுத மாதவரான செல்லப்பர் தன்பின்னுல் நின்று "இந்த நல்லூர்வீதியில் இப்படிச்சொன்னவர் கன் பேர்' என்று *றுமுவதைக்கேட்டார். அவ்வுறும&லக்கேட்ட சிவயோகர் வெட்கித்துப்போனர். அன்று நிருமலமாயிருந்த வானம் சற்றுநேரத்தில் கறுத்திருண்டு பெருமழைபெய்தது. வீதிவலம்வந்த சுவாமியை நனத்தது. ஆனல் செல்லப்பர் சிவயோகரிடம் தளிர்விட்ட சித்துக் காட்டும் மயக்கத்தை அப்பொழுதே அகற்றி விட்டார். சித்துக்களில் மயங்குவ தற்கு அவற்றில் என்ன விசேட உள்ளது? உலகமே செப்படி வித்தை அந்தச் செப்படி வித்தைக்குள் செய்யும் மற்ருெரு செப்படி வித்தையே சித்து. அறிவாளிகள் அரிதிற் பெற்ற ஞானபொக்கிஷத்தை இப்படியும் வீணுகச் செலவு செய்வரோ? இவ ற்றினின்று விடுபட்டு நிற்பதே ஞானியரி பல்பாகும். ஞானதேசிகர் உலகமாயையினின்று முற்ருய்விடு பட்டுத் 'தானேதானுய் நிற்குமாறு சீடருக்கு உணர்த்தினர்.
Page 29
38 GALI TAGSF, G, TÉMaffi Gŵr
தவம்
குருமணி, மூவரையும் ஏவல் கொள் ள க் கூடிய வல்லபத்தில் சிறிதும் மயங்காத தீரனுப் வளர்ந்து விட்ட ஞானப்புதல்வனே மெளனமணிப் பெட்டகத்தைத் திறந்து காண்பதற்கு வாய்ப்பாகச், சிறிது காலம் நல்லூர் தேர் முட்டித் தூணடியிலிருந்து தவமியற்றுமாறு பணித்தார். தமது இன்னுெரு சீடரான கதிரவேலு எனும் அடியாரை யும் மற்ருெரு தூணடியிலிருந்து தவமியற்றுமாறு பணித் தார். இரு தவசியரும் அவசிய கருமங்களுக்கு எழுந்து செல்லும் நேரம் தவிர மற்றைய நேரமெல்லாம் தூணடி யிலே இருந்தபடியே இருந்தனர். செல்லப்பரின் பழைய அடியவரான கொழும்புத்துறை விதானேயார் தவசியருக்கு வேண்டிய சேவைகளைச் செய்து வந்தார். இவ்வாறு நாற்பது நாட்கள் தவம் இருந்தனர் என்பர். சிலர் அதி லும் குறைந்த நாட்கள் என்பர்.
கதிர்காம யாத்திரை
தவம் நிறைவுற்றதும் செல்லப்பர் "இருபானேகளே ஒரு தறியிற் கட்டமுடியாது' எனக்கூறி அவர்களைக் கலைத்து விட்டனர், கலந்துசென்ற கதிரவேலுச் சுவாமியைப் பற்றி ஒருவரும் ஒன்றும் அறிந்திவர். சிவயோகர் அப்போது பல் துவக்கும் குச்சியுடன் நின்றிருந்தார். அவர் தமது சொந்தக் குருமனியைப் பஞ்சபூதத்தாலாய தேக அளவினராகக் கொள்ளமாட்டார். அங்கும், இங்கும், எங்கும் உள்ளவரே தமது குருபரன் என்பதை youri நன்கு அறிவார். தான் எங்கிருப்பாரோ அங்கு குருபரனும் கூடவேயிருப்பார் என் பதில் அவருக்கு ஐயமில்லே. தமது உள்ளும், புறம்பும் இருந்துதம்மை ஆள்பவர் அவர் ஆஞல் புல்லணுயிருந்த தனது புன்மை தவிர்த்து, சகல சம்பத்தும் தந்தது, செல்லப்பர் எனும் அருட்கோலமே என்பதை அவர் முழு மனதோடு நம்பிஞர். மூலயிலிருந்த தன்னை முற்றத்தில் விட்ட அந்த மாருக் கருணையரைப் பிரியலாகுமோ? உன்னேப் பிரிவேனே உயிர் நான் தரிப்பேனுே என்றவாறு உருகிய
யோகசுவாமிகள்
உள்ளத்தினராய்க் கால்போன போக்கில் போயினர் அவர் செல்லப்பதேசிகரின் நினைவேயல்லாது வேருெரு நினைவு மில்லாதவராய்ச் சென்றனர் என்பதற்கு ச் சான்ரு யமைந்தது ஆனேயிறவுவரை அவர் பல்விடையே இருந்த பல்துலக்கும் குச்சியாகும். அவர் ஆனையிறவிலே உலகியல் உணர்வுதோன்றத் தம்முடைய இந்தப் போக்கின் பொருளே நினேத்துப்பார்த்தார். அப்பொழுது தமது கால்கள் கதிர் காம யாத்திரையை மேற்கொண்டுள்ளன என்பது புரியலா யிற்று. இவ்வாறுதான் நாளைக்கென்ற எவ்வித சிந்தனையு மில்லாத பூரணதுறவொழுக்கத்தையுடைய பரிவிராசகராக அவரது கதிர்காம யாத்திரையமைந்தது. யோகநாதனச் சிலநாட்களாகக் காணுத உறவினர் செல்லப்பரிடம் சென்று விசாரித்த னர். அப்பொழுது ஈனப் பிறவி நீக்கவல்ல செல்லப்பதேசிகர் 'அவன் செத்துவிட்டான்' எனக்கூறி
T.
ஈழத்தின் கிழக்குக் கரையோரமாக யாத்திரை செய்த யோகமுனி கிடைத்ததை உண்டார்; பொருந்திய இடத்தில் கண்துயின்ருர் தமது திருவடிப்பரிசத்தாலே எதிர்ப்பட்ட தலங்களேயெல்லாம் மகிமையுறச் செய்தார். கதிரைமலை செல்லும் வழியில் சித் தாண் டி ப தி யி ல் சிலநாள் தங்கியிருந்தனர். இதுபற்றிப் பின்னர் 'நான்சித்தாண்டியில் வேலுப்பிள்ளே வீட்டில் மூன்று நாட்கள் தங்கினேன்" எனத் திம் அன்பரிடம் கூறினர். நல்லூர்த்தலம் போன்ற சித்தாண்டித்திருத்தலம் அவர்மனத்தில் நன்ருகப் பதிந்திருந் தது. நல்லூர் என்பதற்குப் பொருள் கொண்டது போலவே சித்தாண்டி என்பதற்கும் ஞானப் பொருள் கொண்டனர். சித்தாண்டி, சிற்றுண்டி என்னும் இவ்விருபதங்களையும் சித்து + ஆண்டி = சித் தா ன் டி, சிறு + ஆண்டி சிற்ருண்டி என்றவாறு பகுத்துப் பகுத்துக் கூறுவர் இவ்விருசொற்களையும் தாம்சமாதியடைவதற்கு முந்தியசில மாதகால மாப் இடையிடையே தம்பாட்டில் உச்சரித்துக் கொண்டிருந்தார். அவ்விடத்திலே ஒரு சிவதொண்டன் நிலையம் அமையவேண்டுமெனச் சுவாமி திருவுளம்பற்றினுர்
Page 30
星门 யோகசுவாமிகள்
அவரது திருவுளப்பாங்கின் வண்ணம் சித்தாண்டி-செங்கலடி யில் ஒரு மெளனமாயிருந்து இளைப்பாறும் சிவதொண்டன் நிலையம் 1964ல் நிறுவப்பட்டது.
கதிர்காமத்தை நோக்கிப் புனித யாத்திரையை மேற் கொண்டிருந்த வேளையில் ஒரு நாள் மட்டக்களப்புப் பகுதியி லுள்ள முஸ்லிம் கிராமமொன்றினூடாகச் சென்றுகொண்டி ருந்தார். அப்போது சிவயோகச் செல்வரின் அந்தரங்கத்தை அறிந்து கொண்ட இஸ்லாமிய சித்தர் ஒருவர். இவருக்குச் சங்கை செய்ய விரும்பினர். தகரன்' எனப்பலராலும் அழைக்கப்பட்ட அவ்விஸ்லாமிய சித்தர் சிவயோகச் செல் வரை விருந்துண்பதற்கு அழைத்தார். சிறிது தயங்கி நின்ற சிவயோகரிடம்உங்களுக்கும் இஸ்லாம் என்றுவேறுபாடுளதோ எனக்கேட்டனர். சிவயோகரும், சாதிசமயம் எனும் சங்கடத் துக்குள்ளாகாத தமதுசற்குரவன நினேந்தவராய் விருந்தயரச் சென்ருர், அங்கே இஸ்லாமிய மரபுக்குமாருக இஸ்லாமி யப் பெண்களும் ஆண்களுடன் சேர்ந்து தம்மை உபசரித்த தாகப் பின்னர் கூறினர். அவ்விஸ்லாமியச் சித்தர் சிவயோகச் செல்வரிடம் ஒரு காப்பினைக் கொடுத்து "இதைக் கையிற் போட்டுச் கொண்டு செல்லுங்கள். ஒரு குறையும் வராது" எனக் கூறினர். பிற்காலத்தில் அக்காப்புப் பற்றிச் சுவாமி மேல்வருமாறு மொழிந்தனர். "அக்காப்புக் கையி லுள்ளவரை இஸ்லாமியர் மிகுந்த மரியாதை செய்தனர். ஆனல் ஒருநாளிரவு தங்கிய மடத்திலே அந்தக்காப்பைக் கழற்றிவிட்டுச் சென்றேன், எமக்கென்ன தேவை' கதிர்காம யாத்திரையின் போது காட்டு வழியாகச் சென்றுகொண்டி ருக்கும் வேளையில் அவருடன் ஒரு முஸ்லிம் மந்திரவாதி பும் சென்ருர், அப்போது காட்டெருமை யொன்று வெருண்டு அவர்களே நோக்கி வெறியுடன் பாய்ந்து வந்தது. மந்திர மொழிகளைக் கூறி நின்ற அம்மந்திரவாதி அவ்வெருமை கிட்டநெருங்கிவிட்டதைக் கண்டதும் தன்னைத் தாக்கிக் கொன்றுவிடுமோ எனப்பயந்து உயிர்தப்புவதற்க்காகப் பக்கத்திலிருந்த மரத்திலேறிஞர். சிவயோகச் செல்வரோ
5
யோகசுவாமிகள் I
அவ்விடத்தில் நிலையாக நின்றனர். அவருடைய வீரசாந்தத் நின் முன் காட்டெருமை வேகமடங்கி அமைதியாய்த் திரும்பிச் சென்றது. யோகமுனிவர் தனிவழியே நடந்து சென்ற ஒருநாள் பெருக்கெடுத்தோடும் ஆற்றங்கரை யொன்றையடைந்தனர். அந்த ஆற்றங்கரையிலே ஈரமணலே அகற்றிப் பள்ளமாக்கி மூன்று நாட்கள் கிடந்தனர். அன் ஒகாரமின்றிக்கிடந்த அந்நாட்கள் தேகத்தை மறந் து துரியாதீதத்தில் தூங்கும் நாட்களாயமைந்தன. மூன்றும் நாள்முடிவில்மூங்கிற்கட்டுமரத்திலேறிஆற்றைக் கடந்துவந்த வேடர் சிலர், அவரிடத்திலே தெரிந்த தெய்வீகத்தன்மை யைக்கண்டு பயபக்தி பூண்டனர். அவரை 'உபாசக்கார மாத்தயா' எனும் தமக்கறிந்த சொல்லால் அழைத் து துயிலெழுப்பினர் பக்குவமாய்ச் சமையல் செய்து உண வளித்த பின்னர் கட்டுமரத்திலேற்றி அக்கரையில் விட்ட னர். கதிர்காமத் திருப்பதியில் சில நாட்கள் உறைந்தனர். நண்பகவின் பின்னர் சிறிது நேரம் மாணிக்ககங்கை மண விலே சாய்ந்து ஒய்வு கொள்வதைத் தவிர மற்றைய நேரமெல்லாம் கதிரைமலையிலும், கோயிலிலுமாகக் காலங் கழித்தனர். இரவு முழுவதும் கதிரைமலை புச்சியிலமர்ந்து தியானசுகத்தில் மூழ்கினர் பகல் வேளையில் கோயில் மண்ட பத்திலமர்ந்து சும்மாயிருந்து சுகித்தனர். க தி ர் கா மத் திலுனறந்து மோனசுகத்தைச் சுகித்த பினனர் மேற்குக் கரையோரமாகக் கொழும்பை நோக்கிச் சென்ற னர். கொழும்பிலே வீதிசுத்தம் செய்பவர்களுடன் சேர்ந்து வீதி போரங்களிலே தங்கினர்.அவர் வீதிசுத்தம் செய்பவரிடத்தும், வேடரிடத்தும், சித்தரிடத்தும் ஒரு பொருளையே கண்டனர். அவர் பெரியவர் சிறியவர் எனும்பேதைமையைக் கடந்து நின் றனர். சாதிசமயம் என்பன அவரைச் சங்கடப்படுத்தவில்லே. இயற்கை அவர் சொற் கேட்டு நடந்தது. காட்சியைவிட் டுச் சூழ்ச்சியைத் தொட்டு நிற்கும் சாதனையாக அவருக்குக் கதிர்காமப் பாதயாத்திரை அமைந்தது. grg (ELT4, ri செல்லப்பர் தமது அருகில் வைத்துப் பயிற்றுவித்த உண் மைகளேயெல்லாம் இந்நீண்ட பாதயாத்திரையிலே தனது சொந்த அனுபவமாக்கிக் கொண்டார். சிலநாட்களின் பின்
Page 31
星岛 போகசுவாமிகள்
அவரது பயணம் மலேநாட்டை நோக்கியது. கொழும்பிலி ருந்து மாத்தளேக்கு வந்தபொழுது திருவருட்செயல் ஒர்அற்பு தம் நிகழ்த்தியது. மாத்தாேயில் ஒவசியராகப் பணிபுரிந்த சரவணமுத்து (திரு தில்லையம்பலம் ஒவசியரின் மாமனர்)என் பவரின் கனவிலே ஒரு பெரியார் தோன்றி 'அடியாரொரு வர் பசியோடும், கந்தைத் துணியோடும் வருகிருர், அவரை எதிர்கொண்டு உபசரி' எனக் கூறி மறைந்தார். மறுநாட் காலே கனவிற் கண்டபடியே அடியவர் ஒருவரைச் சந்தித்து அவர் இன்னுரென அறிந்ததும் மிகவும் மகிழ்சியடைந்தவ ராய் இல்லத்துக்கழைத்துச் சென்ருர் இல்லத்திலே நீராடச் செய்து புதுவேட்டி சால்வை அணிவித்து, அமுதளித்து உபசா ரம் செய்த பின் வழியனுப்பி வைத்தார். சிவயோகச் செல்வ ரும் புகையிரதச் சீட்டுக்குரிய பணத்தை மாத்திரம் பெற்றுக் கொண்டு திரும் பவும் நல்லூருக்கு மீளச் சித்தம் வைத்தனர்
இவ்வாறுப் ஆண்டியாகக் கதிர்காம பாத்திரை தொடங்கிய சிவயோகர் புது வேட்டி சால்வை புனேந்து புகையிரதத்தி லேறி யாழ்ப்பாணம் சென்றனர் யோகநாதனேக் கண்ட உறவினர் மகிழ்ச்சியும், ஆச்சரியமுமடைந்தனர். அவர்கள் "அவன் செத்துப்போஒன்' எர்ன்ற செல்லப்பர் சொல்லே நம்பி கருமாதிகளேயெல்லாம் முடித்திருந்தனர். ஆதலால் செய்வதறியாது திகைத்தனர். அவர்கள் செல்லப்பரிடம் சென்றுமுறையிட்டனர். செல்லப்பர் "நாங்கள் பொப்சொல் வதில்லை, அவன் செத்துவிட்டான்' என மீண்டும் சொன்னுர்,
ஆசான் அருளால் ஆசானக்கண்டிலர்
உலகக்கானகத்தில் திக்குவிசயத்தை முடித்து வெற்றி யோடு மாவீரனுய்த் திரும்பிவந்த சிவயோகச்செல்வர் தான் பண்டுதொட்டு உறவுபூண்டுள்ள பரமசிவமான செல்லப்ப ரைத் தரிசித்து அவர் திருவடிகளில் வீழ்ந்து நீராபுருகிக் கிடந்தனர். சிவகுருவான செல்லப்பரும் தமது கண்மணி யான ஞானப்புதல்வனுக்குப் பட்டமளிப்பதற்குமுன் உயர் ஞானசாதனையை உணர்த்த நாடினர். அவர் சிவயோகச் செல்வரைப்பார்த்து "எங்காவது வேரை விராயைப்பார்'
யோகசுவாமிகள் 望品
என மொழிந்தனர்.ைேர விராயைப்பார்ப்பதற்குப் புறப்படு முன் குருமணியின் அடையாளமான எதையேனும் கூட வைத்திருக்கும் ஆசையினுலே செல்லப்பதேசிகரின் அருவி விருந்த பாத்திரமொன்றை ஆர்வத்தோடு பார்த்தார். அப்பொழுது செல்லப்பர் : இது உனக்குப் பந்தமோடா' எனும் இடிக்குரலில் அப்பா த்திரத்தைத் தரையிலெறிந்து உடைத்தார். குருவை வேருகப் பார்த்துப் பத்திசெய்யும் துவைத பாவனைக்கு எழுந்த முதலடியாக அச்செயல் அமைந்தது. சிவயோகர் குருவாக்கை அவ்வாறே தலைமேற் கொண்டு கொழும்பு த்துறைச் சந்தியிலிருந்த இலுப்பைமர வேரிற் போயமர்ந்தனர். அவ்வேரிலேயே ழியையும், வெயிலேயும் பாராது அமர்ந்திருந்தார். இரவிற்பகலில் எந்நேரம் சென்ருலும் அவர் நித்திரையை நீக்கி நினைவா யிருந்தமையைக் கண்டோர்கூறுவர். அவரைவெய்யில்சுடாது; மழை நனேக்காது; அவருக்குத் துரக்கமில்லை. தூங்காமல் தாங்குபவரவர். இடையிடையே செல்லப்பர் வந்து சீடரைக் கண்ணுற்றுச் செல்வார். இவ்வாறு தேசிகர் தன்னே நாடி வந்த ஒரு சமயம் சிவயோகர் எழுந்து கும்பிடச் சென்ருர், குருமணியோ கும்பிட எழுந்த ஞானப் புதல்வனே இடை மறித்து "என்ன இரண்டாகப் பர்ாக்கிருப்? ஒன்ருகப்பார்" என்று கூறிஞர். சிவ போ கர் தேசிகமூர்த்தியின் வார்த்தையில் கட்டுண்டு எழுந்தபடியே நின்றர். அவர் இறைவனேயும் குருவையும் இரண்டாகப் பார்க்கும் அறி யாமையினின்றும் விடுபட்டிருக்கிருர், சிவபெருமானும் தனது சொந்தக் குருமணியும் ஒருவரே என்பதைக் கையில் நெல்லிக் கனியெனக் கண்டுகொண்டிருக்கிருர் ஆணுல் மாதி ருக்கும் பாதியை மறைத்து மனிதர் போ லுவாவும் தேசிக மூர்த்தியும் சீடரும் ஒருவராதல் சாலுமோ? மேனிலையடை வதற்குக் குருபதத்தைக் கும்பிட்டுக் கிடக்கும் பாக்கியத்தை Iம் கடந்து அப்பால் செல்ல வேண்டுமே? காண்பு தெல்லாம் பொய்யென்றும், அவ்விண்பாவனேயெல்லாம் விட்டொழி யென்றும் பயி ற்றிய ஆசான், இப்பொழுது ஆசானுகிய தன்னையும் காணுதிருக்குமாறு கூறுகின்றனரே!
Page 32
翌莹 யோகசுவாமிகள்
தன் சீடனே ஞானப் பெருவெளியில் குடியிருத்தி வைப்ப தற்காகக் குருசிட முறையையும் கடக்குமாறு கூறும் இக் குருபரன் எத்துணைத் தியாக விநோதராக உள்ளார்; இவ் வாறு சிந்தித்து நின்ற சிவயோகச் செல்வர், தியாகேசரான செல்லப்ப தேசிகரைப் பனியரும்புதிரும் கண்களூடாகப் பார்த்தார். தேசிக மூர்த்தியும் கருஃன பூத்த திருமுகத்தால் நேர்நேராய் நோக்கினர்; புன்னகையோடு 'நீயென தானென வேறில்லை; நீயே நான்" எனக் கூறிஞர். குருபர னின் நோக்கும், வாக்கும் சிவயோகரின் கண்ணின் நீரை மாற்றின; ஆசான் அருளால் ஆசானேயும் காணுதவராயி ஞர். அவருக்கு நீ நான் இல்லாத நீங்காத நின்மல நிட்டை பலித்தது. தானுன தன்னிலையில் தனியே இருந்தார்.
于晶丁á திதி
ஞான நிட்டையில் நிலைத்த சிவயோகச் செல்வரிடம், தேசிகவேடம் மீண்டும் ஒரு முறை வந்தது. சிவயோகர் வேருெரு பொருளுமில்லாத வெட்டவெளியிலே ஒன்றையும் கிTணுதவராய் சும்மாவிருந்தார். அப்பொழுது செல்லப்ப மூர்த்தம் 'பார் நான் ஒரு குரு வந்து நிற்கிறேன்; பேசா திருக்கின்ருயே' என மொழிந்தது. இந்த நாதம் நற்றவயோகரை அருட்டலாயிற்று. அவர் எழுந்து சென்று தேசிக மூர்த்தியின் திருவடிகளிலே கும்பிட்டுக் கிடந்தார். சிவதொண்டனய் மலர்ந்து சமூகத்தில் வாழ வேண்டிய தமது ஞானப்புதல்வன், தம்மைப் போலப் பித்தனுகத் திரியாது, உலக ஆசாரங்களைக் கவனமாகப் பேணும் பாடறிந் தொழுகும் பண்பாளஞகத் திகழ வேண்டும் என்பதற்காகச் செல்லப்ப மூர்த்தம் இவ்வழகிய ஆடலை நிகழ்த்தியது. இப்பொழுது சிவயோகசுவாமி ஞானவரம்பான மோன கேத்தில் கணமும் பிரியாது நிலைத்து நிற்பார். அதேவேளே பில் உலகத்தையும் கண்டு கொண்டு உலகாசாரங்களுக்கு இணங்கவும் ஒழுகுவார். அவர் தன்னை மறவாமல் உலக நியமங்களேப் பேணும் சகசஸ்திதியினரான ஞானியாயினர்.
யோகசுவாமிகள் 垩岳
பிரான வித்தையின் முதலும் முடிவுமான மொழிகள்
மெய்ப் பொருளானது செல்லப்பர், சிவயோகர் எனும் இரு வேடங்கள் தாங்கி நல்லையில் அளித்த ஞான நாட கத்திலே செல்லப்பரின் ஆடல் நிறைவுறும் தருணத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது செல்லப்பர் தமது கொட்டி விலே சுகவீனமாகக் கிடந்தார். சிவயோகர் 1) Sly-, T3 TT5 துக்கமைய அவரைப் பார்த்து வரச் சென்றர். படலையை நெருங்கியதும் 'யாரடா படலயிலே' எனும் சிம்மகர்ச்சனை கொட்டிலினின்றும் ஒலித்தது. முதன்முதலில் தேரடியிலே கேட்ட 'ஆரடா நீ" என்பது போன்ற அந்த ஞான வாசகத்தைத் தொடர்ந்து செல்லப்ப மூர்த்தியின் வேதம் நவின்ற நா. 'பாரடா வெளியில் நின்று' எனும் முடிந்த முடிபான திருவாய் மொழியை மொழிந்தது. முதலாம் : மகா யுத்தம் நடந்து கொண்டிருந்த அக்காலத்திலே "இங்கு எத்தனையோ இராசாக்கள் மாண்டுபோகின்ருர்கள் "பீ எண்ணியவராய்ச் சிவயோகசுவாமி கொழும்புத்துறை சென்று இலுப்பைமர வேரில் அமர்ந்தார்.
செல்லப்பசுவாமிகளின் திருவடிக்கலப்பு
மெய்ப்பொருளானது செல்லப்ப வேடம் தாங்கி, ஏறக்குறைய 35ஆவது வயதுவரை உலகிலே நடமாடி வெம்பத்தம் நீக்கும் வேதாந்த விளக்கை ஏற்றிவைத்த பின்னர் தனது வேடத்தைக் கலைத்துக் கொள்ளத் தீர்மா வித்தது. செல்லப்ப தேசிகர் தன்னுடன் இரவிலே உறங்க வரும் அயலவரொருவரிடம் 'இன்று இரவு இங்கு பெரும் புதினம் நடக்கும்; நீ வருவையோ?" எனக் கேட்ட எனர். அந்த அயலவருக்கு அன்றிறவு செல்ல முடியவில்&ல. அவர் அடுத்த நாட்காலேயில் சென்று பார்த்த பொழுது செல்லப்ப வேடமானது சிறு குழந்தையைப் போன்று விரலொன்றை வாயில் வைத்தவண்ணம் காலொன்று மடிந்து நடராச பாவத்தில் இருக்க விறைத்துக் கிடந்தது.
Page 33
星6 யோகசுவாமிகள்
சிவயோக சுவாமி செல்லப்ப சுவாமிகளின் ஈமக்கிரி யைகளுக்குச் செல்லவில்லே சுட்டிறந்து நிற்கும் செல்லப்ப சுவாமிகளின் சோதி மயமான நிச சொரூபத்தைக் கையில் நெல்லிக்கனியெனக் கண்டு கொண்டிருப்பதால் அவர் செல்ல வேண்டியிருக்கவில்லை. அறிவுக் கறிவாய் அப்பா லுக்கப்பாலாப் குறிகுணம் அற்றிருக்கும் குருபரனேக் காணக்கண் படைத்து விட்ட சிவயோக சுவாமிகளுக்குச் செல்லப்ப வேடம் கலந்து போனதால் குறையேதும் உண்டோ?
★
அகரமாம் எழுத்துப்போல அனேத்தினுங் கலந்துநின்றே இகபரம் இரண்டுமீந்த எழிற்குரு திருத்தாள் வாழ்க, ! ஆணுமாய்ப் பெண்ணுமாகி அன்னேயும் பிதாவுமாகிக் காணவே என்முன்வந்த கழலடி யென்றும் வாழ்க. இருவினை நீக்கியெம்மை இன்பமாம் நிலத்தில்வைக்கத் திருவுருத் தாங்கிவந்த செல்வநின் திருத்தாள் வாழ்க, 3 ஈன்றிடு தந்தைதாயோ டெய்திய சுற்றமாகித் தோன்றிய குருவுமான துனேவறின் திருத்தாள் வாழ்க. 4 உணர்ந்தார்க்கு முணரவொண்ணு ஒருவனே
என்போல்வந்து குனங்காட்டி ஆண்டுகொண்ட குருவின்சீர்ப் பாதம்
வாழ்க, 5 ஊசிமே னுணியினின்றே டிக்கிர தவத்தையாற்றும் மாசில்மா தவருங்காணு மலர்ப்பதம் மனத்தில் வாழ்க 6 என்னேநீ வேருபெண்ணி இடர்ப்பட வேண்டாமென்று தன்னைத்தந் தாண்டுகொண்ட சற்குரு தாள்கள் வாழ்க. 7 ஏதுமொன் றறநில்லென்றே பெனக்குநல் வருளேத்தந்த தீதிலாத் தேசிகன்றன் திருவடி வாழ்க! வாழ்க!,
- நற்சிந்தனே -
யோகசுவாமிகள் 皇置
3 ஞானதேசிகன்
உன் மத்தன் யோகன்
'மரநிழலும், அன்பருள்ளமுமே எமக்கு உகப்பான் உறைவிடங்கள்' எனச் சிவயோகசுவாமி ஒரு சமயம் குறிப்பிட்டார். அவர், அன்பரின் இதயமாமலரில் வீற்றி ருக்கும் தமது உண்மையை உணர்த்துவதன் முன்னர், சிறிது காலம் இலுப்பைமர நிழலில் அமர்ந்திருந்தார். இன்னுமுள்ள அவ்விலுப்பை மரம் ஏறக்குறைய நாற்பது ஆண்டுகாலமாக அவர் வாழ்ந்த அவரது சொந்த ஊரில், புகழ் பெற்ற சந்தியொன்றில் இருந்தது. பலரும் வந்து கூடும் நல்லூர்த் தேர்முட்டிப் படியிலே செல்லப்பன் என்னும் சீமான் அமர்ந் திருந்தது போலவே, பலரும் போக்கு வரவுபுரியும் தெருச் சந்தியில் சிவயோகச் செல்வர் அமர்ந்திருந்தார். வீதியிற் செல்லும் வீனர்களைத் தன்னை நெருங்கவிடாது தடுத்தற் பொருட்டு அவருடைய கையிலே எப்பொழுதும் கற்கள் இருந்தன. பலரும் செல்லப்பரை விசரரென நம்பியது போலவே சிவயோகரையும் ஓர்உன்மத்தன் என எண்ணினர்.
கொழும்புத் துறைக் கொட்டில்
சிவயோகர் வீற்றிருந்த இலுப்பைமரத்தின் தென் கீழ்ப் பாலுள்ள வளவிலே, வீதியோரமாக ஒரு கொட்டில் இருந் தது. அக்கொட்டிவிலே முன்னர் நன்னியர் என்பார் கடை வைத்திருந்தார். நன்னியர் செல்லப்ப சுவாமியினது ஒரு முரட்டுப்பத்தர். அவர் ஒரு நாள் ஒருவருக்கும் பிடிகொ T திரிந்த செல்லப்ப சுவாமியைத் தனது கொட்டிலின் முன்னுவிருந்த ஒரு தறியிற் கட்டிவைத்துவிட்டார். பின் னர் முன்னரே ஆயத்தம் செய்து வைத்திருந்த பால், பழம் பஞ்சாமிர்தம் என்பவற்ருல் அவருக்கு அபிடேகம் செய்தார். இவ்வாறு செல்லப்ப தேசிகர் திருமுழுக்காடிய திருவுடை நிலமாக அவ்விடம் அமைந்திருந்தது. மேலும் திறவோர் காட்சியிலே அது ஒரு பாலேவனப் பசுந்தரையாகத் தோன் றிய புண்ணிய பூமியாகவும் இருந்தது. (சுவாமி விவேகா
Page 34
星岛 போதசுவாமிகள்
நந்த அடிகள் தமது யாழ்ப்பானவருகையின்போது கொழும் புத்துறைவிதி வழியாக ஊர் வலமாக அழைத்துச் செல்லப் பட்ட சமயத்தில் அக் கொட்டிவின் முன்பாக நின்று இவ்விடம் ஒரு பாலைவனப் பசுந்தரை போன்றுள்ளது எனக் கூறினர்என்பர்.)ஒருநாள் அந்தக்கொட்டிலின் சொந்தக்கார ரான கொழும்புத்துறை திருநாவுக்கரசுவின் தாயார், இலுப் பைவேரிலிருந்த சிவயோகச் செல்வரின் முன்வந்து 'நீ எவ்வ ளவு காலத்துக் கென்று இச்சந்தியில் இருக்கப் போகிருய்?" என்று கேட்டார். பின்னர் கொட்டிலேச் சுட்டிக் காட்டி "இந்தக் கொட்டில் சும்மாதானே இருக்கிறது. இதில் வேண்டிய காலத்திற்கு ஆறுதலாக இருக்கலாமே" என வெள்ளேயுள்ளத்துடன் வேண்டுதல் செய்தார். சிவயோக சுவாமி அவ்வம்மையாரின் தாராளமான மனத்தினே நன்கு அறிவார். பின்னுளில் எத்தனையோ பிரமுகர்கள் வந்து சாட்டாங்கமாக வீழ்ந்து கிடத்தற்கேற்ற அத்திருவுடை நிலத்திற்கு அவர் எழுந்தருளத் திருவுளம் பற்றிஞர்.
கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்தின் ஆரம்பகாலக் கோலம்
அப்பழங்குடில் ஒஃவ வேய்ந்த ஒரு மண் குடிசை நடுவே எழுந்த ஒரு சுவர் அதனே இரு அறைகளாகப் பிரித்திருந்தது. அவ்வறைகளுள் தென்பாலுள்ள அறையில் சுவாமி உறைந்தார். வடபாலிருந்த அறை வெறுமனே கிடந்தது. சுவாமி அக்கொட்டிலுக்கு ஒலேவேய ஒருவரையும் அனுமதிக்கவில்லை. அவரை நன்கு அறிந்தசிலர் அவர் வெளி யூர் சென்றிருக்கும் தருணமறிந்து திரும்பிவருவதற்கிடையில் ஒஃவேய்ந்து சென்றனர். அவர் சிறிதுகாலத்திற்குக் கொட் டிலில் விளக்கேற்றவும் விடவில்லை. அவர் உறைந்த அறை மூலேயில் சிறிய பாப்புப்புற்று இருந்தது. கொட்டில் முற்றத்திலும் ஆங்காங்கே புற்றுகள் இருந்தன. மூவர்களும் ஏவல்செய்யும் தேவதேவன்சிவயோககவாமிகளாக வந்துகுடி புகுந்த திருமாளிகையின் வண்ணம் இவ்வண்ணமாகத்தான் இருந்தது. கொட்டிவின் முன்புறமாக வீதியின் மறுகாையில் கோயில் பூந்தேTட்டம் ஒன்றிருந்தது. அப்பூந்தோட்ட
台
யோகசுவாமிகள் 皇母
மதிற் சுவரிலே பொருத்தமாயமைந்த ஓரிடத்தில் திருவடி வைத்து வணங்கி வந்தார். கொழும்புத் துறையிலிருந்து,
செல்லப்பாச்சுவாமிகளிடம் சென்று வந்த அடியார் சிலர் அப்பொழுதும் அங்கே இருந்தனர். அவ்வடியார்கள் செல்லப்ப சுவாமிகள் சிவயோகசுவாமிக்கு
சம்பத்துக்களேயும் வழங்கியுள்ளார் என்பதற்கான தெளி வான குறிப்புக்களே அறிந்திருந்தனர். ஆதலால் அவர் கள் சிவயோகசுவாமிகளுடன் வெளிப்பார்வைக்கு ஒருசாலே மாணவர் போன்று பழகிய போதும் உள்ளார்ந்த பக்தியு டையவராயிருந்தனர். அவர்கள் செல்லப்பசுவாமிகளிடம் கொண்டிருந்தது போன்ற ஆர்வத்தை உள்ளே வைத்து புறத்தேசுவாமியிடம் நண்பர்போல் பழகி வந்தார்கள், அவர் களுள் துரையப்பா எனும் அன்பர் அவ்வார்வத்தை உள்ளத் தளவில் வைத்திருக்க இயலாதவரானுர், அவர் நல்லூர்க் கோவிலிலும், தேர்முட்டிப்படியிலும் இருந்து தேவாரம் ஒதியது டோல கொழும்புத்துறைக் கொட்டிலில் அமர்ந்தும் சிவயோகசுவாமிகளின் திருமுன்னிலேயிலே தேவாரம் இசைக்கலாயினர். இது ஒன்றே அக்கொட்டிலில் ஒர் நட மாடும் நம்பனின் கோயில் என்பதற்கான ஆரம்பகால அடையாளமாக இருந்தது. ஏனையோரெல்லாம் இலுப்பை மரவேரிலிருந்து தெருவாலே வருவார் போவாரை கல்லெ ஹிந்து கலைத்துக்கொண்டிருந்த விசரர், இப்பொழுது கொட்டிவில் போயமர்ந்திருக்கிருர் என்றே எண்ணினர்.
சிவயோகசுவாமியின் பரமாசிரியத் திருக்கோலம்
சிறிது காலத்தில் சிவயோகசுவாமியின் போக்கிலே முழு மாற்றந் தெரியலாயிற்று வைகறைப் பொழுதில் கொட்டில் முற்றத்தினின்றும் கூட்டிப் பெருக்கும் ஒசை எழுந்தது. கொட்டில் பூசிமெழுகித் தூய்மையாய் இருந்தது. பாம்பு குடியிருக்கும் பாழ்மனே என்பதற்கான அடையா ளம் எதுவும் அதில் தெரியவில்லே. கொட்டிலின் வடபக்க அறையில் கே லமலர் சாத்தப் பெற்ற திருவடி எழுந்த ருளியிருந்தது. சிவயோகசுவாமி வீதியில் தோன்றும் போது
Page 35
岳凸 யோகசுவாமிகள்
அவரது வெண்ணரைமுடி நேர்த்தியாக முடிக்கப் பெற்றி ருந்தது. அவரது நெற்றியிலே மிதமாகச் சாத்தப்பட்ட திருநீற்றுப் பூச்சு ஒளிர்ந்தது. தோளில் தரித்திருந்த சால்வை ஒப்பனையானதொரு கோலத்தில் கிடந்தது. அவரு டைய கையிலே எல்லாரதும் பாதுகாவலன் என்பதற்கு அடையாளமான குடையொன்று இருந்தது. அவர் அந் நாட்களில் பிரபலமாயிருந்த சண்முகநாதன் புத்தகசாலை யிலே அடிக்கடி தோன்றினர். அங்குவரும் அறிவுப்பசியு டையோர் அறிவனுப் வீற்றிருந்த சுவாமியால் ஆகர்சிக்கப் பட்டனர். அவர்களுள் பக்குவமானுேரை நோக்கிச் சாத்தி திரக் குப்பையையே கிளறிக் கொண்டிராமல் நெஞ்சப்புத் தகத்தைத் திறந்து படிக்குமாறு கூறினர். சிவயோகசுவாமி சில வேளைகளில் கஸ்தூரிமுத்துக்குமார் வைத்தியரின் இல் லத்துக்குச் சென்று வந்தார். கஸ்தூரி முத்துக்குமார் வைத்தியர் அவர்கள் தன்னிடம் வரும் ஏழை எளியவரான நோயாளிகளிடம் பனம் வாங்காதிருந்ததுடன் தூர இடங் களிலிருந்து வருவோர்க்குப் பிரயாணச் செலவையும் கொடுக்கும் வழக்கமுடையவர்.அங்கு செல்வோர் யாழ்ப்பா னத்துப் பிரபலம் பெற்ற வைத்தியரொருவரின் மருந்தை பும், கருனேயூத்த திருமுகத்தொருவரின் அருள்முதையும் பெற்றுச் சென்றனர். சிவயோ கசுவாமிகள் செல்லாச்சி யம்மையார் எனும் தவமூதாட்டியாரின் இல்லத்திற்கும்இடை பிடையே சென்று வந்தார். அம்மையாருடைய உறவினர் கள் சிலர் துறைபோகக் கற்ற நூலறிவாளராயிருந்தனர். அந்நூலறிவாளர்கள் அம்மையாரைத் தமது (3յt)-(Lբ Լբ தும் விளக்கம் செய்யும் மலர்ச்சுடராக மதித்துப் பெருமை கொண்டனர். தாமே அவ்வம்மையாரின் அடியருமாயினர். அவ்வடியருள் வித்தியாலய் அதிபராயிருந்த Erial Ta, 8. ஆம்பிகைபாகன் அவர்களும் ஒருவராவர். அவர்கள் அம் மையாரின் அருமை பெருமைகளேத் தமது நண்பர்களான கலேப்புலவர் க. நவரெத்தினம் முதலானுேருக்கு எடுத்து ரைத்தனர். அந்நண்பர்களும் அடிக்கடி வந்து செல்லாச்சி அம்மையாரைத் தரிசிக்கும் நியமம் பூண்டவராயினர். இவ் வாருன, கலைஞானியர் கூடும் சமூக த்திலே சிவயோகசுவா
யோகசுவாமிகள் 岳五
மிகள் சில நாட்களில் பிரசன்னமாவார். செல்லாச்சி அம்மையார் பெரும்பாலும் வெளிச்சமாயில்லாத இருள் பரவிய மூலேயிலேயே அமர்ந்திருக்கும் வழக்கம் உடையவர். சிவயோகசுவாமி வெளியான ஓரிடத்தில் விரசாந்தம் விளங்க அமர்ந்திருப்பார். அவர் இடையிடையே மொழியும் மறை போலும் வாசகங்கள் அங்கு சமுகமாயிருக்கும் நூலறிவா ளர்களைத் தம்முள்ளே ஆழ்ந்து சிந்தித்துக் களிகொள்ளச் செய்தன. அந்த நுண்மாண்நுழை புலத்தினர்கள் தாம் துணுகியும் அறியாத நூற்பொருள் யாவும் சிவயோகசுவா மியின் சில சொற்களில் விளக்கமாவதைக் கண்டு வியந்து நின்றனர். தாம் கற்ற வித்தை எனப்பெருமைப்பட்டிருந்த வித்துவம் யாவும் சிவயோகசுவாமியின் உயிர்ப்புள்ள உண்மை வாசகங்களின் முன் வெறும் உள்ளீடற்ற பதராய்க் கிடப்பதைக் கண்டனர். அவர்கள் தம் முன்னே வீற்றி ருக்கும் அறிவனின் முன் மண்டியிட்டுக் கிடக்கும் உணர் வில் பொருந்தினர். இவ்வன்பரெல்லாம் செல்லாச்சியம்மை யார் சமாதியடைந்த பின்னர் திரளாகச் சென்று சிவ யோக சுவாமியின் திருவடிகளே சரண் எனக் கிடந்தனர். இவ்வாறு தமது அன்பர்களைச் சிவயோக சுவாமிகளிடம் ஆற்றுப்படுத்திய செல்லாச்சி அம்மையார், பரமசிவத்துடன் சேர்த்துவைக்கும் திருவருட் சக்தியைப் போன்று அமைந் 55 IT IT.
சிவயோகசுவாமி தாமாக வரமுடியாத அடியவர்களே அரவணைத்துக் கொள்ளும் பொருட்டே இவ்வண்ணம் ஊர் கிள் தோறும் உலவி அழகிய ஆடலளித்தனர். தாமாக வரக்கூடிய பக்குவர்களே இருந்த இடத்திலிருந்து கொண்டே ஈர்த்தெடுத்தனர். அன்பர் சிலர் சிவயோகசுவாமிகளே நேரிற் காண்பதற்கு முன்னரே கனவிற் கண்டு புளகங் கொண்டனர். அவர்கள் முதன் முதலிற் சிவயோகசுவா மிகளேத் தரிசித்தபோது தாம் கனவிற்கண்ட உருவமும் தம்முன்னே நிற்கும் திருமேனியும் ஒன்ருயிருக்கும் அதிச யத்தைக் கண்டு ஐம்புலன் அடங்கி நின்றனர். இத்தகைய
Page 36
历岛 யோகசுவாமிகள்
அன்பர்கள் நுணுக்கமான ஒரு முறையால் சிவயோகசுவா மியின் அருள் ஒளிக்குள் ஆட்பட்டனர்.
செல்வச் சிவயோகரால் ஊர் தோறும் திரிந்து அர வணக்கப் பட்ட அடியவர்களும், இருந்த இடத்திலி ருந்தே ஈர்த்தெடுக்கப்பட்ட அன்பர்களும் சுவாமியிடம் அமைந்திருந்த சகல கல்யாண குணங்களிலும் ஒன்றிலோ சிலவற்றிலோ பெரிதும் ஈடுபடலாயினர். சிவயோகசுவாமி அகத்தளவில் ஆச்சிரமச்செயல் அனைத்தையும் கடந்த அதி ஆச்சிரமவாசியாக இருந்தார். அவரது பலரும் அறிந்த ஒழுக்கமோ நால்வர் காட்டிய நன்னெறியில் ஒழுகும் சைவ ஒழுக்கமாக இருந்தது. அவர் பொருந்திய இடங்களிலே எந்நாளும் நல்லூரை வலம் வந்து வணங்குமாறுகூறி ஞர். அங்கு நிகழும் அபிடேக ஆராதனைகளே வியந் தார். தாமும் அபிடேகம் செய்வித்தனர். செல்வச்சந்நிதி யிலே நிலத்தின்கீழ் கால்வைக்கமுடியாதபடி சிவலிங்கங்கள் நிரம்பியுள்ளன எனவும் தீபங்கள் எரிகின்றன எனவும் கூறினர். சுருங்கக்கூறின அவர் மோனமுடிதரித்து இரா சாங்கத்திருக்கும் வைதீக சைவத்தின் சின்னமாகத் தோன் றினூர், வாமாசார வழியில் வெறுப்புற்று ஆற்றல் வாய்ந்த சைவப்பிரசாரகரான ஆறுமுகநாவலர் அவர்கள் மறுமலர்ச்சியடையச் செய்த சைவாசாரவழி ஒழுகிய அன்பர்கள் தமக்கு வாய்த்த தக்கதோர் உபதேச மூர்த்தமாகச் சிவயோக சுவாமிகளேக் கொண்டனர். சிவ யோகசுவாமிகளிடம் பொருந்தியிருந்த சைவTசாரம் வெறும் வேடத்தளவினதன்று. அது அகத்திற் பொருந்தி யிருந்த ஆகம விதிமுறையினின்றும் எழுந்த எளிமையும் உயிர்ப்பும் உள்ள ஒழுக்கமாகும். இந்தத் தாளமேளமில்லாத எளிமையான ஆசாரசிலத்தினுலே பலர் ஈர்க்கப்பட்டனர். ஞானநூல்களிலே ஞானியரை யாழுக்கு ஒப்பிட்டுக்கூறும் ஒரு மரபு உண்டு. யாழ், மீட்டுவோனின் கைவண்ணத் துக்கேற்ப இசை எழுப்புதல் போல ஞானியரும் தம் முன்னேயுள்ளவர்களின் தகவுக்கேற்ப நடந்து கொள்வர், வந்தது போனது மனத்துவையாத சிவயோகசுவாமியும்
யோகசுவாமிகள் 53
தம்முன்னிலையில் உள்ளாரோடு சங்கற்பவிகற்பம் ஏதுமில் ல மல் பழகினர். எண்ணமெல்லாம் விட்டிருக்கும் இவ் வேகாந்தநிலையால் பலர் ஈர்க்கப்பட்டனர். ஞான நூற் பயிற்சியுடையோர் ஞானத்தின் திருவுருவாய் நடமாடிய அவரது நல்லறிவிலே ஈடுபட்டனர். அவரிடத்து ஓரிரு தெய்வீக அனுபவங்களைப்பெற்ற அன்பர்கள் தம்சிந்தனையில் தேனுரறிநின்ற அவ்வனுபவங்களேப் போன்றவற்றை மேலும்மேலும்பெற அவரை நாடினர். வேறுசில அன்பர் கள் சிவயோகசுவாமியின் திருமுன்னிலையிலே அமர்ந்திருக் கும்போது கிடைக்கும் உபசாந்தத்திற்காக அவரைச் சூழலா யினர். அவரது அநுபூதி பக்குவர் அனைவரையும் ஈர்த்தது.
கொழும்புத்துறைக் கொட்டிலுக்கு அடியவர் வருகை.
சிவயோகசுவாமிகள் வீற்றிருந்த அந்தத் திவ்வியமான கொட்டிலிலே, சாத்திரஞானமும், சைவாசார சீலமும், சாதனே நாட்டமுமுடைய சைவப்பெரியார் மு. திருவிளங்கம் முதலாய திருவாளர் பலர்வந்து அமைதியாயிருக்கலாயினர். சேர்.பொன். இராமநாதன் முதலிய நாட்டுத்தலேவர்கள் ஆச்சிரம முற்றத்தில் திருக்கதவம் திறக்கும் தருணத்தை எதிர்பார்த்துக் கிடுகிடெனும் நடுக்கத்துடன் நின்றனர். கலேப்புலவர் நவரெத்தினம் உள்ளிட்ட கல்விமான்கள் சிவயோகசுவாமியை முன்னும் பின்னும் தொடர்ந்து திரிய லாயினர். வித்துவான் கணேசையர், சோமசுந்தரப்புலவர் முதலாய செந்தமிழ்ப்புலவோர் சுவாமியின் திருமுன் னிலேயில் பணிந்து நின்றனர். யாழ்ப்பாணத்திலே அக்காலத் தில் வாழ்ந்த கசடறக்கற்ற பலரும், மற்றும் கல்வியறிவில் லாத தோட்டத்தில் வேலைசெய்யும் ஆச்சிமாரும், வண்டி யிழுப்போரும் சுவாமியைச் சூழலாயினர். நாத்திகரும், குடிப் பழக்கம் முதலியவற்றை விடமுடியாதோருங்கூடச் சுவாமி யின் திருவடிகளில் மண்டியிட்டுக் கிடந்தனர். கிறிஸ்தவ ரும், பெளத்தரும், இஸ்லாமியரும் அவரை அண்டிவரலா யினர். அதிகாலைப் பொழுதிலிருந்து அர்த்தசாமம்வரை அத்திவ்வியமான ஆச்சிரமத்தில் அடியவர் வருவதும் போவ
Page 37
岳盘 யோகசுவாமிகள்
துமாயிருந்தனர். காலே மாலை வேளைகளிலே ஆச்சிரமத்தின் முன்பாக இருந்த வீதியில் மோட்டார் வண்டியும், மாட்டு வண்டியும், இழுவை வண்டியும் நிரையாய் நின்றன. துரை யப்பா அவர்களது பண்ணிகை ஒன்றே கொழும்புத்துறைக் கொட்டிலினின்றும் எழுந்த ஆரம்ப கால அருச்சனை என் பது முன்னர்க்கூறப்பட்டது. அக்காலத்திலே கதிர்காமத் துக்குப் பாதயாத்திரை செய்த அருணுசலம் சீமாட்டியார வர்கள் ஆச்சிரமத்தில் திருவிளக்குப் பணி செய்தார். மற் ருேர் அதிபத்தர் சுவாமியின் திருமுன்னிலையிலே கர்ப்பூரம் கொளுத்திக்கும்பிடும் துணிவினரானுர், ஆச்சிரமத்தினின் றும் தேவாரப் பண்ணிசையும், இனிய கீர்த்தனங்களும் ஒலித்தன். பூசனைப் பொருட்களின் திவ்வியமான வாசனை வீசலாயிற்று. சுவாமி தம்முன்னிலையில் இருப்போரோடு இயல்பாகப் பேசினர். அவ்வியல்பான மொழியிலும் உயர் ஞானம் தெரியலாயிற்று. சுவாமி ஒரு சமயம் அன்பரொரு வரிடம் "என்ன புதினம்' என் விசாரித்தார். அன்பரும் * ஒரு புதினமுமில்லை சுவாமி' எனும் வழமையான பதி 2லச் சொன்னர் அப்பொழுது 'ஓம்! ஒரு புதினமுமில்லை; எல்லாம் இருந்தபடியே இருக்கின்றன.' எனும் உயர் ஞா னத்ை * சுவாமி அருளினர். சில வேளேகளில் தமது திரு 纜 ரிலையிலே அமர்ந்திருக்கும் அன்பரின் நாட்டத்தைப் X、
பொறுத்து விவேகசூடாமணி, பகவற்கீதை முதலாய நூல் களிலிருந்து சில பகுதிகள் வாசிக்கப்படும். இப் பகுதிகளின் மெய்ப்பொருளை அறிய உதவும் திறவுகோல் போன்ற வா சகங்களைச் சுவாமி இடையிடையே மொழிந்தார். நாடோ றும் மாலை வேளையில் சிவபுராணம் ஒதப்பட்டது. சிவபுரா னத்தின் பொருளான சிவபெருமானே போன்று அமர்ந் திருக்கும் சிவயோகசுவாமிகளின் திருமுன்னிலையில் சிவ புராணத்தை ஓதிமகிழும் பாக்கியத்திற்காக அன்பர் திர ளாய்க் கூடினா ஒருசமயம் சுவாமி சிவபுராணம் பாடி முடிந்ததும், வீடு செல்வதற்காக விடைபெற நின்ற அடி யவர்களுக்குத் திருவருட் பிரசாதம் ஈந்து 'போய் வாருங்
கள்' என் சொல்லும்போது "நாங்கள் போவதும் வரு
யோகசுவாமிகள் 55
வதுமில்லே' என அருளினூர். அவ்வடியவர்கள் வீதியிற் செல்லும் போது விம்மிதமுற்றவராய் ' இவர் போக்கும் வரவும் இலாப் புண்ணியன்' என நாக்குழறக் கூறிக் கொண்டு சென்றனர். இவ்வாருய் அவ்வாச்சிரமம் நட மாடும் நம்பன் உறையும் திருக்கோவிலுக்குரிய பொலிவி *னப் பெறலாயிற்று.
நாடெங்கும் சென்று அன்பரை வளர்த்தல்
சிவயோகசுவாமியினது அடியவர் சிலர் அரசாங்க சே வையில் பணி புரிபவராயிருந்தனர். நாடெங்கும் பணி புரிந்த அவர்கள் அடிக்கடி கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத் துக்கு வந்து செல்ல இயலாதவராயிருந்தனர். அத்தகைய அன்பர்களின் இருப்பிடங்களைத் தேடிச் சுவாமி தாமே சென்ருர், முக்கியமாக அவ்வடியவர்கள் ஏதேனும் வில் வங்கத்துள் அகப்பட்டு நொந்த உள்ளத்தினராய்ச் சுவாமி யை வேண்டுதல் செய்த வேளைகளில் சுவாமி அங்கு எழுந் தருளி அருள்பாலிதனர். மாத்தளையில் தபாலதிபராகப் பணி புரிந்த திரு. கந்தசாமி அவர்களது இல்லத்துக்கும்,பேரா த&னயிலே தேயிலைத் தொழிற்சாலையில் பணிபுரிந்த திரு. வேலுப்பிள்ளே அவர்களது குடிமனேக்கும், கம்பள முதலாய இடங்களில் வைத்திய அதிகாரியாகப் பணிபுரிந்த வைத்திய கலாநிதி இராமநாதன் அவர்களது இல்லத்துக்கும் சென்று வந்தனர். இரத்தினபுரியிலே ஒவசியராகப் பணிபுரிந்த திரு. தில்லையம்பலம் அவர்களது இல்லத்துக்கும், நாவலப்பிட்டி யிலிருந்து அரசபணிபுரிந்த அன்பர்கள் பலரது இருப்பிடங் களுக்கும் அடிக்கடி சென்று வந்தனர். இவ்வாறே இலங் கையின் பல பாகங்களிலும் வாழ்ந்த அன்பரானேரது இருப் பிடங்களுக்கெல்லாம் சுவாமி எழுந்தருளினர். அவ்வன்பர் களும் தமது இல்லங்களில் அமைந்த பூசை அறையைச் சுவாமிக்கெனப் பக்குவமாகப் பேணி வைத்திருந்தனர். சுவாமி அடியவர் ஒருவரின் இல்லத்தில் எழுந்தருளியுள்ளார்
Page 38
历石 போகசுவாமிகள்
என்பதை மோப்பம் பிடித்து அறிந்து கொள்ளும் அன்பர் பலரும் அவ்விடம் சென்று சுவாமியைத் தரிசித்து வரலா யினர். இவ்வாருய்ச் சுவாமி சென்று தங்கும் இல்லம் எல்லாம் திருக்கோயில் போலப் பொலிவு பெறலாயின. சுவாமி 1942 ஆம் ஆண்டில் 'இனி வெளியூர்களுக்குச் செல்வதில்லை; விரும்பியவர்கள் இங்கு வரட்டும்' எனக் கூறிக் கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்தில் உறைந்தது வரை ஏறக் குறைய இருபது ஆண்டுகள் மாதம் ஒரு முறையா தல் மலை நாட்டுப் பகுதிகள் கொழும்பு, திருகோணமலே, மட்டக்களப்பு ஆகிய இடங்களுக்குப் பிரயாணம் செய்து அடியவர்களை வளர்த்து வந்தனர்.
சுவாமியைச் சூழ்ந்த திருக் கூட்டம்
கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்துறைந்தும், அடியவர் இருப்பிடந்தேடி நாடெங்கும் சென்றும் நிகழ்த்திய அரு ாடலாலே சிவயோக சுவாமிகளிடத்துப் பற்றுதல் பூண்ட பெரியதொரு திருக் கூட்டம் உருவாயிற்று. அத்திருக்கூட் டத்திலே சிலர் கொண்டும் கொடுத்தும் குடி குடி ஆட் செய்யும் தொண்டுள்ளம் படைத்தோராய்ப் பரிணமித்தனர். மேலும் சிலர்
"எவரேனும் நம்மை இடைவிடா தெண்ணில் அவரே நமக்குநல் லன்பராங் .תaלתTוח, סו ""
என்றவாறு சிவயோகசுவாமிகளை இடைவிடாது நினையும் பக்தர்களாக மலர்ந்தனர். கணவன் மனைவி, பெற்ருர் பிள் ளேகள், அண்ணு தம்பி, சிற்றன்னை சிற்றப்பா என்றவாறு குடும்பத்தவர் அனைவருமாகச் சேர்ந்து கொத்தடிமை பூண் டசுவாமி குடும்பங்கள் சிலவும் உருவாயின. இத்தகைய சுவாமி குடும்பத்தினர் ஊரவர் நம்மைப் பித்தர் என்று இகழ்வதையும் பொருட்படுத்தாது. சிவயோகசுவாமியைச் சிந்தை செய்வதற்கு வாய்ப்பாகத் தமது குழந்தைகளுக்குச்
யோகசுவாமிகள் 57
சிவன் செயல், சிவதொண்டன், யோகரானந்தன், யோசு ரன்பன் என்பன போன்ற திருநாமங்களேச் சூட்டி மகிழ்ந் தனர். மற்றும் சிலர் தருக்நெறி பிசகாத சுருடியோகிக ளாக ஒழுகினர். வேறு சிலர் சுவாமியை அண்டிவாழும் துறவியர் ஆயினர். இவ்வண்ணம் இங்கிலாந்துப் பிரபுக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒருவரும் தமது சுகபோகம&னத்தை யும் துறந்து சுவாமியின் அடியவராயினர். மார்க்கண்டு சுவாமி முதலாய் பிரமச்சாரிகள் சுவாமிபயிற்றிய தன்னைய றியும் ஞானத்தில் முதிர்ந்து சிவதொண்டர்க்கெல்லாம் திசைகாட்டியாய் ஒளிர்ந்தனர். ஞானநூற்பயிற்சியும், ஆச் சிரம நடைமுறை பற்றிய அனுபவ அறிவும், ஒழுக்கத் தால் வைரித்த வாழ்வும், பிரமச்சரிய விரதமுமுடைய சுவாமியின் ஞானப்புதல்வர் சுவாமிகளின் அடிச்சுவடுகளோப் பின்பற்றினர்.
சிவதொண்டு
சுவாமியைச் சூழ்ந்த திருக்கூட்டமானது 'தொண்டர்காள் தூசிசெல்வீர் பக்தர்காள் சூழப்போர்ே ஒண்டிறல் யோகிகளே பேரணி உந்தீர்கள் திண்டிறற் சித்தர்களே கடைக்கூழை சென்மின்கள் அண்டர்நா டாள்வோம்நாம் அல்லற்பட்ை வாராமே'
(திருவாசகம்)
என்ருங்கு ஒரு திருப்படை யெழுச்சிக்கேற்றி தொண்டர்
களேயும், பக்தர்களேயும், யோகியரையும், சித்தர்களேயும் இன்னும் ஞானவாள் ஏந்தும் ஐயர்களேயும் கொண்டதாய் இருந்தது. இத்திருக்கூட்டத்தைக் கொண்டு, சிவன்செய லான இவ்வுலகை மண்ணுலகமாகத் தோற்றச் செய்யும் norr யப்படைகளே வென்று, சிவலோகமாகக் கானச்செய்யும் ஞானஒளிபரப்பும் சிவதொண்டிலே சுவாமி சுறுசுறுப்பாக ஈடுபடலாயினர். சுவாமியின் சித்தத்துள்முழு உலகுக்கும் ஞான சோதியைப் பரப்பும் நவீன சூழலில் அமைந்த 'பரத்
Page 39
58 யோககவாமிகள்
துவாச ஆச்சிரமம்' ஒன்று குடிகொண்டிருந்தது. அவர் தருமநெறி உலகிலே என்றும் நின்று நிலவும் வண்ணம் நிரந்தரமான பணிகள் சிலவற்றைச் செய்தனர்.
வாழையடி வாழையாகவரும் திருக்கூட்டம் ஞானசா தனை பயில்வதற்கு வாய்ப்பாகச் சிவதொண்டன் நிலையத்தை நிறுவினர். அத்திருக்சோயிஃத் தமது சாந்நித்தியம் நில வும் ஞானப்பண்ண்ேயாக்கினர். அன்பர்களுக்கு ஞான வித்தை பயிற்றும் சிவதொண்டன் இதழைத் தொடங்கி னர் நித்தியாநித்தியந் தெரிந்த நிபுணஞன அச் சிவ தொண்ட்னேத் தமது நிழலுருப்போல் திகழச்செய்தனர். அவரது திருவாய்மொழி "நற்சிந்தனே' எனும் நூலுருப் பெற்றது. அது சிவயோகசுவாமிகளது மந்திர ரூபமாயிற்று. ஞான நாட்டமுடையார்க்கு உகந்த சாதனைமுறைகளான திருவடிவழிபாடு, பாதயாத்திரை முதலியவற்றில் தொண் டர்கள் சாதன பயில்வதற்கான ஏற்பாடுகள் யாவற்றை யும் செய்தனர். அவர் 'இங்கு நான் ஒருகுறையும் வைசு கவில்ஃல' என்று கூறியபடி தம் சிவதொண்டை நிறைவு றச்செய்தனர். மெய்ப்பொருள் தான் அருள் மேனி தாங்கி வந்த கருமத்தை நிறைவுறச் செய்தது.
★ பல்லவி ஞான தேசிகனே சரணம் நற்றவனே நல்லூர் வித்தகனே வருக.
அநுபல்லவி ஈனப் பிறவி நீக்கு மெழிலது கண்டேன் என்னே யென்னூலறிந் தானந்தங் கொண்டேன் (ஞான) EFIJT IoT tiri காமக் குரோதமோகக் கடலேக் கடந்தேன் சுங்குல் பகலற்ற காட்சியைக் கண்டேன் கருதுஞ் சுவாமியோக நாதனுன் தொண்டன் தருமொரு வரமுண்டு அதுவெங்கும் மங்களம் தங்கும்படி யருள்தந்து இரட்சி. (ஞான)
- நற்சித்தனே
அப்பனும் அடியார்களும்
நல்லாரைக் காண்பதுவும் நன்றே நலமிக்க நல்லார்சொற் கேட்பதுவும் நன்றே - நல்லார் குணங்க ளுரைப்பதுவும் நன்றே அவரோ டிணங்கி யிருப்பதுவும் நன்றே
ஒளவையார்
இப்பகுதி சிவயோக சுவாமிகளே ஆண்டிவாழ்ந்த அன் பர்களது அடிக்குறிப்புக்களேத் தழுவி எம்மால் எழுதப்பட்ட தாகும். அன்பர் சிலர் சுவாமியின் திருவடிக்கலப்புக்கு முன் னரே தமது குறிப்புக்களைத் தந்தனர். சிலர் இந்நூலாக்கம் பற்றி அறிந்தபின்னர் தாம் பக்குவமாசுப் பேணிவைத் திருந்த குறிப்புக்கனத் தந்துதவினர். சுவாமியினது மற்றும் அன்பர்களும் தமது சுவாமி நினேவுகள் பற்றிய உண்மை உரைகளேத் தருவராயின் அவற்றையும் இப்பகுதியிற்சேர்த்து அடுத்த பதிப்பில் வெளியிடுவோம்.
தெளிவு குருவின் திருமேனி காண்டல் தெளிவு குருவின் திருநாமஞ் செப்பல் தெளிவு குருவின் திருவார்த்தை கேட்டல் தெளிவு குருவுரு சிந்தித்தல் தானே
- திருமூலர்.
Page 40
-
| “.. (Վ,
표
曇*
T
};
曇*
疆
至
*
g
魯
i
யோகசுவாமிகள் 莒马
■- . 1 தாயினும் நல்ல தலைவர்
■
அவன்ே பரமும் அவனே குருவும்
அவனே அகில மனத்தும் அவனேதாம் ஆனவரே சொன்னுல் அவனே குருவெனக்கு நான் அனுைப் நிற்பதெந்த நாள்
=தாயுமான் வர்
இத்தெய்வத் திருவாக்குக்கு இலக்கியமான பெரியார் எங்குளர் என்று பேதையேன், தேடித்திரிந்தேன். பொல் வாதவர்களும், நெறிநில்லாதவர்களும் ஐம்புலன்கள் தம்மை வெல்ாதவர்களும், பட்டப்பகலே இரவென்று றுபவர்களுமாகிய பெரும் பேதையர்கள் குடியிற் பிறந்தேன். எனினும் பூர்வசனன வாசனையினுற் போலும், பெரியோர்கள் எங்குளர் என்று கேள்விப்பட்டதும் உடனே அங்கு சென்று அவர்களே வணங்கி வருவது என் வழக்கம். நான் சந்தித்த பெரியோர்கள் பிறர் வியக்கக் கூடிய வகையில் உரையாற்ற வல்லவர்களாகவும், வாய்ச் சொல்லில் வீரர்களாகவும், சமயாசார வேடநெறி வழி நிற்பவர்களாகவுமே காணப்பட்டனர். என் குறைகள் தீர்ப்பார் எவரையுமே காணுது கவலேயுடன் பள்ளியிற் படிக்கும் நாளில், ஒரு நாள் எனது பாடசாலேத் தோழர் கள் சிலர். ஒரு சுவாமியாரைப் பற்றிக் கூறினர். தாங்கள் புத்தகம் வாங்கப் பட்டணம் சென்ருர்களாம். வண்ணையிலிருந்த சண்முகநாதன் புத்தகசாலையில் புத்தகங் களே வாங்கிக் கொண்டு மீளும்போது, ஒரு பெரியவர் வந்து உள்ளிடவே, அதிபர் பதைபதைப்புடன் கதிரை யைத் தூக்கி வெளியே ବିଶ୍ୱା ୬) இருக்கச் செய்தாராம் பின்னுல் வந்த சிலர் வீழ்ந்து வணங்கினராம். யாரோ ஒருவர் மாம்பழம் கொடுக்க அதை வாங்கித் தங்களுக்குப் பகிர்ந்து கொடுத்தார் என்ருர்கள். உடனே அவரைக் காண வேண்டுமென்ற ஆசை மிகுதியினுல் பாடசாலே அதிபரிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு, பட்டனம் சென்றேன். எனது
Page 41
岛岛 யோ வாமிகள்
தோழர்கள் கூறிய குறிப்பின் பிரகாரம் விரைவுடன் நடந்து சென்றேன். சண்ருதநாதன் புத்தகசாலை என்ற விளம்பரப் பலகை எங்குள்ளது என்று பார்த்த வண்ணம் சென்று, ஒருவாறு மாலே மூன்றரை மணியளவில் புத்தகக் கடையை அடைந்தேன். உள்ளே சென்று சுவாமியாரைக் காணுமல் ஏங்கினேன். என்ன பார்க்கிறீர் எனக் கடைச்சிப் பந்தி ஒருவர் கேட்டார். இங்கு ஒரு சுவாமியார் இருந்தா ராம், அவரைத்தான் பார்க்கிறேன் என்றேன். அவர் போப் விட்டார் என்ருர், எங்கு GLI TGOTGli என்றதும், அவர் எங்கு போனுரோ தெரியாது என்ருர். அவருடைய இருப்பிடத் தைக் கேட்டு அறிந்து கொண்டு அங்கே போனேன். நேரம் ஐந்து மணியிருக்கும் படலேயைத் திறந்து உள்ளே சென் றேன். கதவுகள் பூட்டப்பட்டிருந்தன. ஒருவரையும் காணுது தவித்தேன். வயது முதிர்ந்த வெள்ளேச் சேலே தரித்த ஒரு அம்மையார் பக்கத்து வீட்டு விருந்தையில் நின்று 'என்ன பார்க்கிருப்" என்ருர், சுவாமியைப் பார்க்கிறேன்என்றதும், இப்போதுதான் அவர் இந்தியாவுக்குப் பிரயாணமாகிவிட் டார்" என்ருர், ஐயோ! என்ன பாவம் செய்தேன். கைக் கெட்டியது வாய்க்கு எட்டவில்லையேளன்று எண்ணி எண்ணி ஏங்கினேன். மனவருத்தத்துடன் வீடு திரும்பினேன்; இவ் வாறு ஐந்துமுறை சென்றும் சந்திக்கவில்லை. ஒரு ஐப்பசி வெள்ளிக்கிழமை அதிகாஃ நாலுமணிக்கு எழுந்து காலேக் கடன்களே முடித்துக்கொண்டு, ஸ்நானம்செய்து தோய்த் துலர்ந்த வேட்டி தரித்துக்கொண்டு, எனது வணக்கத்தை யும் முடித்துக்கொண்டு, காங்கேசன்துறைவிதி வழியாகச் சென்று ஆச்சிரமத்தை அடைந்தேன். ஆச்சிரமவாயில் திறக்கப்பட்டிருந்தது. அடியார் பலர்சூழ, மான்தோல் ஆசனத்தின்மேல், விரிக்கப்பட்டிருந்த வெள்ளே விரிப்பின் மேல் ஓர் உருவம் வடக்குநோக்கி வீற்றிருப்பதைக் கண் டேன். முதற்சந்திப்பு நடைபெறுகிறது.
வாமோன வா; இவர் ஒரு நல்லபிள்ளை, இன்ன ஊரில் இருப்பவர். இதற்குமுன் ஐந்துமுறை தேடிச்சந்திக்க
ழோதது விTசிகள்
வில்லை. இன்றுதான் சந்தித்திருக்கிழுர், நானும்இப்ப தான் வந்திருக்கிறேன்" என் அவர்கூறிய இச்சொற்களைக் கேட்டதும் செய்வதின்னதீேன அறியாது இடியேறுண்ட சர்ப்பம் போலானேன். திருவடிகளில் அடியற்ற மரம்போல வீழ்ந்தேன். எழும்பு என்ற சொல்கேட்டு எழுந்து, இரு என இருந்தேன். சுவாமி திருமுன்பு பலவித பழங்களும் பலகாரவகைகளும் இருந்தன, சந்நிதானத்தில் இருந்தோர் அனைவர்க்கும் பலகாரவகைகள் வழங்கப்பட்டன. அடுத் தாற்போலத் திவ்வியமான பானமும் வழங்கப்பட்டது. அங்கிருந்த அடியவர்களிடம் மற்றும் அன்பர்களைப்பற்றிய செய்திகளை விசாரித்தறிந்துகொண்டு, பழவர்க்கங்களைப் பகிர்ந்து பிரசாதமாக வழங்கி விடைகொடுத்து அனுப்பி னர். எனக்கும் பழவகைகள் கிடைத்தன. எழுந்து பழங்களேப் பெறும்போது எனக்கும் விடைதந்து விடுவாரோ என எண்ணினேன். கண்டறியாத, சுவைத்தறியாத, கேட்டறி யாதனவற்றைக் கண்டும், சுவைத்தும் கேட்டும் அறிந்த எனக்கு அவ்விடத்தை விட்டு நீங்கவே விருப்பமில்லே, 'தம்பி மாதா பிதாவை வழிபடு. பெரியோரை வழிபடு, நாலுபேர் சொல்லுகிறபடிநட, நாலுமனிக்குமுன் நித்திரை விட்டெழும்பு. கைகால் முகங்கழுவி, திருநீறு தரித் துக் கடவுளைக் கும்பிடு, பாடம்படி, துய உணவு உண். இராக்காலங்களில் கண்டபடி வெளியேறித் திரியாதே' என்றுகூறி விடைதரப்போகிருர் போலத் தோன்றிற்று. நான் நினேத்ததைச் சொல்லவில்லேயே என எண்ணினேன். நான் E. S. L. C. வகுப்பில் தவனைப்பரீட்சைகளில் முத லாம் மாணவன். எனது நண்பன் கனகலிங்கம் என்பவர் ஒருதவனே நான் முதலாக வந்தால் மறுதவனே அவர் முதலா கப்பணயம் வைப்பர். இருவருக்குமிடையே மொததப்புள்ளிக ளில் பத்துக்குள்ளேயே வித்தியாசம் இருக்கும். இப்படி இருந்தும் (வருடாந்தச் சோதனையின்போது ) பகிரங்க அரசினர் பரீட்சையின் போது மிகவும் விருப்ப மான இலக்கிய பாடத்தில் முதலாம் பகுதி எழுதிக் கொண்டிருக்கும் போது 'இன்னும் எட்டு நிமிடங்கள் தான்
a - -
Page 42
■。 (;" titl4: #q/TW/୍ft
உண்டு; எழுதினவர்கள் விடைப்பத்திரங்களேக் குத்திக் கட்டலாம்' எனப் பரீட்சை மேலதிகாரி கூற னர். அப்ப குதியை விரைவில் முடித்துவிட்டு இரண்டாம் பகுதியும் தெரியும் என்பதைக் காட்ட ஒரு வினவில் ஒரு பகுதி எழுதினதும், நிறுத்தலாம் எனக் கட்டளே பிறந்தது. மனம் உடைந்தது. ஆறு பாடங்கள் சித்தியெய்த வேண்டும். ஆறு பாடங்களும் எடுத்து விட்டேன். அடுத்த நாள் பாடத் திற்குப் போகவில்லை. இதன் பெறு பேற்றைப் பற்றியே எண்ணினேன் எண்ணியதும் "எல்லாம் சரிவரும் நீஇடைக் கிடை வந்துபோ அப்பவா' என விடை கிடைத்தது. முதற் சந்திப்பிலேயே பரம ஏழையும் 'ஆங்காரமான குல வேடவெம்பேய் பாழ்த்த ஆணவத்தினும் வலிதுகாண்' எனத் தாயுமானுர் கூறியாங்கு, ஆங்காரம் பிடித்த குடி பிற் பிறந்தவனுமாகிய எனது வரலாற்றைச் சூழ இருந்த அடியவர்களுக்குக் கூறினரே அது உண்மையாயிற்றே என்ற உவகையினுலும், "எல்லாம் சரிவரும்' என்றமை பாற் சோதனையும் சித்தி எய்துவேன் என்ற மனுேதிடத்தி லுைம், களிப்பினுலும் பணக்காரருக்கு மாத்திரமல்ல, பரம தரித்திரர்க்கும் ஆதரவளிக்கின்ருரே எங்கள் குருநாதன் என்ற எண்ணத்தினுலும் உந்தப்பட்டுப் பரமானந்த பரவு சம் அடைந்தேன். 'அப்பா வா' என்ற சொற்சுேட்டு எழுந்து மறுபடியும் திருவடியில் வீழ்ந்து வணங்கி விடை பெற்றுச் சிங்கேறு போல வீடுபோய்ச் சேர்ந்தேன். 'தாய்' தந்தையை வழிபடு, ஆசிரியரை வழிபடு குருவை வழிபடு கடவுளே வழிபடு' என்ருரே. கடவுளே வழிபடுகிறேனே ஏன் குருநாதன் அப்படிச் சொல்ல வேண்டும்? அதற்கு ஏதோ காரணம் இருக்க வேண்டும் என எண்ணினேன். காரணத்தையும் உனர்ந்தேன். என் குடும்பத்தினரைப் பற்றி முன்னமே கூறி உள்ளேன். வெட்டுக் கொத்து என் குரல் கொண்டாடுவர்; ஆறு தேறு என்ருல் திண்டாடுவர். இவர்களுக்கும் ஊராரிக்கும் இடையில் எங்கள் குல தெய்வம் காரணமாக ஒரு கலம்பகம் உண்டானது விநாயகப் பெரு மானின் கருங்கற் தவிர்ந்த ஏனைய எழுந்தருளி
யோகசுவாமிகள் 65
மூர்த்திகளும், கோயிலுக்குரிய பல வித பொருள்களும் கோட்டில் ஒப்படைக்கப்பட்டன. ஆலயக் கதவுகள் அடை பட்டுக் கிடந்தன. திறப்புத் தகப்பனுருடைய கையில் இருந்தது. திறப்பை வாங்கிச் சாயங்காலங்களிற் சென்று விநாயகப் பெருமானுக்கு விளக்கேற்றி வழிபட்டு வந்தேன். தாய் தந்தையை வழிபடு என்ருரே. நான் எப்படி அவர் களே வணங்குவது, வணங்கினதும் எனக்கு விசர் என்று விசருக்குரிய வைத்தியரிடம் அழைத்துச் செல்வர் என்ற பயத்தினுல் மனத்தினுல் அவர்களை வழிபட்டேன். அங்ஙனமே பெரியோரையும் மனத்தால் வணங்கினேன். 'இடைக்கி டை வந்து போ' என்றமையின், பெருமானிடம் சென் றேன். தாய் தந்தை என்னிடம் வையாத அன்பு பெருமா னிடம் இருப்பதை நேரிற் கண்டேன். அன்பு கொண்டேன். என் சொந்த வீட்டில் இருப்பதைப்போலவே ஆச்சிரமத்தி லும் இருந்தேன். அங்கும் என் சுதந்திரத்துடன் நடந்தேன்; நான் தவறுதல் விடும் நேரங்களிற் குதிரைக்குச் சவுக்கடி விழுவது போல் எனக்கும் திருவருட் சொல்லடியும், திருக்கு றிப்புப் பார்வை அடியும் கிடைக்கும். அதனை உணர்ந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்த் திருந்தி வந்தேன். சுவாமிகள் திருவாய் மலரும் விலைமதிக்க முடியாத நவரத்தின மணி களிலும் சிறந்த மணிமொழிகளேக் கேட்டுச் செவி முதலிய பொறிகளும், மனமும் திளைத்திருக்கும் நேரத்தில் மெய்யடி பார்கள் அன்புடன் பெருமானுக்கும், சூழ இருக்கும் அடி பார்களுக்குமாகக் கொண்டுவரும் தேநீரும், கட்டிபட்ட கரும்பினும் இனிய திருவமுதும், உடலுக்கும் கிடைக்கும். கைலாயத்துச்சியில் உள்ள எம்பெருமான் பூலோகத்தில் மானிட உருவம் தாங்கிக் கற்பக தருவாய் இருந்து இன் பம் அளிப்பதை அடியேன் நேரிற் கண்டேன். இராக்காலங் களிற் கண்டபடி வெளியேறித் திரியாதே என்று கூறியிருக்க வும் அச்சொல்லைத் தட்டி நடந்து துன்பம் அடைந்த ஒரு சம்பவத்தை இங்கு குறிப்பிடாமல் இருக்கமுடியாது. அடியேன் கற்பித்த ஒரு சிறுமியை இராமநாதன் கல்லு ரியில் சேர்த்து விடுமாறு தாயாரும் Lாமஞரும் அடியே
Page 43
f; f; போகசுவாமிகள்
ஜனப் பணித்தனர். அவ்வாறே செய்தேன். மாமனர் தாயார் இருக்கவும் என்னே அப்பிள்ளையின் பாதுகாவலன் எனக் கருதி ஓர் பெற்ருர் தினவிழாவுக்கு எனக்கு அழைப்புக் கிடைத்தது. விழா ஆரம்பம் பி. ப. 6 மணிக்கு 5. 50 மணி அளவில் கல்லூரி சென்று பூஞ்சோலையில் உலாவுகையில் ஒர் பூவின் அழகால் மனங்கவரப்பட்டு அதனைப் பறித்து மோந்தேன். பின்பு அதைக் கையில் வைத்திருந்தேன். முகத்தில் வலி எடுத்துக் கூட்டம் பூர்த்தியாகும் வரை நிற்க முடியாமல் 7.30 மணியளவில் புறப்பட வேண்டி நேர்ந்தது. உதடுகள் விங்கி வலிக்கத் தொடங்கின. உடன் வீடு வந்து சேர்ந்தேன். எனது நண்பன் ஒருவர் பொன்னம் பலம் என்னும் வைத்தியர். அவர் பார்த்து பூநாகம் தீண்டி விட்டது; அது கண்ணுக்குத் தெரியாது. கானுக்கடி எனப் பார்வை பார்த்துப் பூச்சு மருந்தும் பூசி விட்டார். இரண்டு மூன்று தினங்களில் குணம் அடைந்தேன். இது எனக்குக் கிடைத்த ஓர் தண்டனை என்றே உணருகின்றேன். நான் தவறுதல்கள் செய்த காலங்களில் எனக்கு உடனுக் குடன் தண்டனை கிடைத்திருக்கிறது. இன்னுெரு சந்தர்ப் பத்தில் 'அங்கும் இங்கும் ஒடாதே, அலேந்து திரியாதே; நிகும்பிடுவதும் பிறருக்குத் தெரியாமல் இருக்கட்டும்' என் முர். நான் செல்வச்சன்னிதி முருகனே வணங்க ஆசைப் பட்டு அங்கு சென்றேன். மழை காலம். நிலம் ஈரமாய் இருந்தது. ஆலயத்தில் இருந்து ஆனந்தாச்சிரமததிற்குச் செல்லும் வழியில் கிளுவம்முள் காலில் தைத்தது. உடனே முள்ள இழுத்து எடுத்துவிட்டேன். விஷயம் முடிந்து வீடு சேர்ந்த இரண்டு தினத்தில் வீக்கமும் நோவும் உண்டாயின. பின் சத்திர சிகிச்சை செய்து முள் எடுக்கப்பட்டது. பெரு மான் வந்து 'நீ என் சொல்லைக் கேளாமல், ஒன்றும் தெரியாதவனைப்போல அலைந்து திரிகின்றமையால் நான் தான் அப்படிச் செய்தேன்' என்ருர், கண்ணிர் விட்டேன். கவனமாய் நட், அது சுகம் வரும்' என்ருர், மூன்று நாலு தினங்களிற் சுகமாகி விட்டது. சொல்லுக் கேட்டு நடந்த காலங்களில் உண்டான ஆனந்தத்திற்கு அளவில்லை.
யோகசுவாமிகள் ö7
எட்டாம்தரச் சோதனை (E S. L. C) மறுமொழியும் சித்தி என அறிந்து ஆனந்தம் அடைந்து சென்றேன். காலே வேளைகளிலேயே செல்வது வழக்கம். நான் செல்லும் நேரங்க ஒளில் பல அடியார்கள் இருப்பார்கள் தெருவோரத்தில் மோட்டார் வண்டிகள், இழுவை வண்டிகள், மாட்டு வண்டி கள் முதலியன வரிசையில் நிற்கக் காண்பேன். பலர் பழித்தட்டங்கள்,பழங்கள், கடதாசிப்பைகள் ஏந்தியகையின ராய் வெளியே வருவர். பலர் பால் பழம் கைகளில் ஏந்தி உள்ளே செல்வர். வணங்குவார் ஒரு புறம், தமிழ் மறை ஒதுவார் ஒரு புறம், உள்ளே செல்லமுடியாது காத்து நிற்பார் ஒரு புறம், வெளியே உள்ள திண்ணையில் தியா னத்தில் இருப்பார் ஒரு புறம். உள்ளே மெளன நிலையில் இருப்பார் ஒரு புறமாக அடியார்கள் காட்சி அளிப்பார் கள். அவரவர்க்கு ஆவன சொல்லியும், கொடுத்தும் அருள் புரிவார். வெளியே போவோர் சென்ற பின், வெளியே நிற் போரை உள்ளே அழைப்பர். திருவருட் பிரசாதம் வழங் குவார். திருவமுதும் வழங்குவார். அடியேன் போன்றவர்க ளின் உடற் பசியையும் போக்குவார். அருட்டாகம் உடை யோரின் தாகத்தையும் போக்குவார். பெண்வேண்டுமென்ற வர் விரும்பிய பெண்ணேப் பெற்றனர். மண் வேண்டும் என்றவர் மண்ணப் பெற்றனர். பொன் வேண்டும் என்றவர் பொன்ஃனப் பெறறனர். உத்தியோகம் வேண்டும் என்றவர் உத்தியோகம் பெற்றனர்; எனவே பெருமான் வேண்டுவோர் வேண்டுவதை ஈபவர் என நேரில் உணர்ந்தேன். வெளியே காத்து நிற்பாரோடு நானும் நின்றேன். வெளியே நிற்ப வர்களே 'வாருங்கள்' என்றதும் ஒவ்வொருவராக உள்ளே சென்ருேம். பாதங்களில்வீழ்ந்து என் ஆசை தீரும் வரை வணங்கினேன். அவருடைய திருமேனியில் திண்டியதும் பேரானந்தத்தால் விழுங்கப்பட்டேன், எழும்புக என எழுந் தேன் ஒரு புறமாக அமர்ந்தேன்; புன்முறுவல் பூத்த பேரா னந்தத்தினுல் பொலிந்து விளங்குகிற அகத்தின் அழகு திகழ்கின்ற முகத்தின் பொலிவைப் பார்த்த வண்ணம் இருந்தேன். தன் முகத்தை ஏற இறங்க எதிரிட்டுப் பார்த்த
Page 44
ርj 8 யோகசுவாமிகள்
வன் ஒருதன் விசரணுய் விட்டான் என்ருர், சொல் எல்லாம் மோனமாய் இருப்பார்; பின் பாடுவார்; பக்கத்தில் இருக்கும் அடியவர்களையும் பாடச் சொல்லுவர். அவர்களும் பாடுவார்கள். பாலர், இளைஞர், வாலிபர்கள், கன்னியர் கள், முதியோர் முதல் பலரும் இருந்தனர். என்னைப் பார்த்து ஒடு புத்தகத்தை எடுக்கும் படி கூறிஞர் எழுந்து திரும்பிப் பார்த்தேன்; சுவரின்மேல் LJG)* Hij Ajah. Er in 677 இருந்தன. எல்லாம் உன் செயல் எனக் கண்களே மூடிய வண்ணம் புத்தகத்தைத் திறந்தேன். திருக்குறள் பெரியா ரைப் பிழையாமை என்ற பகுதி வந்தது. அப்பகுதியையும் உரையையும் வாசித்தேன். இடையிற் சொற்பிழைகள் ஏற்படும் போது திருத்தினர். திருத்தி வாசித்தேன், அரை மணி நேரம் வரை வாசித்த பின், இனிப் போதும் வை என்ருர் வைத்தேன், "வினருடன் கூடாதே மனம் போன் போக்கெல்லாம் போகாதே, படி, கவனமாய்ப்படி, சாகாத கலேயைச் சாகும்வரைகல் யூனியர் போதாது 'பnior" என்ருல் you near. அது போதாது. "Senior" என்ருல் See near, சீனியர் வரை படி, கர்ப்பூரத்தை எடுத்துக் கொளுத்து' என்ருர் கொளுத்தினேன் 'விநாயகன்ே வெள் வினையை வேரறுக்க வல்லான்' என்ற பாடலுடன் வேறும் பல பாக்கள் பாடினர். கேட்கக் கேட்க ஆனந்தமாகவே இருந்தது. கள்வனேன் மனத்திற்குத் திவ்வியரசம் பாவும் திரண்டொழுகு பாகு அருந்தினது போன்றிருந்தது. தெய்வங்களுக்கெல்லாம் சாப்பாடு கொடுக்க வேண்டும். இலைகளைப் பரிமாறு என்ருர், இருந்தபடியே பெருமானுக்கு முன் ஓர் இலையை வைத்து விட்டுச் சூழ இருந்தவர்களுக்கு முன்பாகவும் ஒவ்வோர் இலை வைத்தேன். எனக்கு ஓர் இல் போடச் சொன்னர், போட்டேன். திருமுன்னிலையில் இருந்த பலகாரங்களைப் பகிர்ந்து வைத்தேன். சுவாமி சாப்பிடத் தொடங்னதும், அன்பர்கள் உண்ணத் தொடங்கினர் புண் னியமே வடிவெடுத்தாற் போன்று வடிவெடுத்தவரும் பெரு மானின்குடை நிழலில் இருந்து வருபவருமாகிய திருநாவுக் கரசு எனும் அன்பர் வந்து மேலும் இருந்த பலகாரங்ககா
யோகசுவாமிகள் 莒9
பகிர்ந்துவைத்தார். சாப்பாடு பூர்த்தியாகி வாயலம்பிக்கை கழுவிஇருந்த பின் தேநீர்ப் பானமும் கிடைத்தது. அதையும் பருகிய பின் அவரவர் இருக்கையில் இருந்தோம். சுவாமி தமது திருக்கரங்களால் ஒவ்வொருவருக்கும் பிரசாதம் தந்து விடை கொடுத்து அனுப்பினுர், 'படிக்கிற பிள்ளைகள் கவ னமாய்ப் படிக்க வேண்டும் மாதமொருமுறை வந்துபோ நாங்கள் காடாறு மாதம், நாடாறு மாதம் சிவிப்பவர்கள். நானும் புறப்படப் போகிறேன், போய் வா' என்ருர், திருவடிகளில் வீழ்ந்து ବା) କମ୍ଫiକି விடைபெற்று வீடு சேர்ந்தேன்.
உம்பர்தம் பெருமான் ஊழி முதல்வன் செம்பொ னம்பலத்தி லாடும் தேசிகன் நம்புவார் தங்கள் நல்குர வகற்றுவோன் இம்பரில் வந்த அதிசயம் என் சொல்வேன்ே.
மானேக்காட்டி, மான் பிடிப்பவர் போல் மானிட வடிவத்தை எடுத்து மனிதரை அகப்படுத்த வந்த குருபர னிடம் அடியார்க்கும் அடியவனுகிய யான் அவர் பணித்த படி அடிக்கடி போய் வந்தேன். பல சந்தர்ப்பங்களில் ஆச்சிரமத்தில் இராக்காலங்களில் தங்கவும் நேர்ந்தது. சில காலங்களில் பாதிச் சாமத்தின் பின்பே பள்ளிகொள்ளவும் நேர்ந்தது. பின்னரும் நாலுமணிக்குக் குருபரன் விழித்தெழுந்து முகங்கழுவிக் கைகால் சுத்தி செய்து, விபூதி தரித்துத் தியானத்தில் அமர்ந்திடுவார். அடியேனும் எழுந்து உடல் சுத்தி செய்து விபூதி தரித்திருந்து தியா னிப்பேன். தியானம் முடித்துக் கடவுளேத் திவ்விய பாடல் களிஞல் அர்ச்சிப்பார் நமச்சிவாயமாக்லப் பாடல்களே அக்கா வத்தில் அதிகமாகப் படிப்பார். அவற்றுள் ஒன்று அடியேன் மன்த்தைக் கவர்ந்தது. அது மேல்வருமாறு ஆகும்:-
“நைந்துனே நினைப்பார்பாவம் நாசமதாக்கி நிற்பாய் பைந்தொடி பாகங் கொண்ட பரமனே நமச்சிவாய'
Page 45
W ዐ யோகசுவாமிகள்
"பெரியோருடன் கூடினுல் பாவம் நீங்கும், பலவித நன்மை களும், சித்திகளும் வரும், கவனமாய் இருக்க வேண்டும்" என்று கூறுவார். அடியேன் கஷ்ட நிலையை நீக்கக் கருதி அரசாங்கத்திற்கு, ஆசிரியராகத் தொழில் தருமாறு விண் ணப்பிக்குமாறு பணித்தார்; பணியைச் சிரமேற் கொண் டேன். சிறியேன் விண்ணப்பித்து இருவாரங்களின் பின் "கண்டிப்பகுதியிலுள்ள அக்குறணை அரசினர் பாடசாலேயில் உதவி ஆசிரியராக நியமனம் பெற்றுள்ளீர். அடுத்தமாதம் முதலாந் திகதி பொறுப்பேற்கவும்" எனக் கடிதம் கிடைத்தது. குருபரனிடம் சென்றேன். 'உனக்கு நல்ல இடம் கிடைத்திருக்கிறது. நீ ஒன்றுக்கும் யோசியாதே, எல்லாவற்றுக்கும் நான் இருக்கிறேன். நீ அங்கே செல். நான் அங்கு வருகிறேன்' என்ருர், சாப்பாட்டு வசதிளப்படி யாகுமோ என மனத்துள் எண்ணினேன். 'உன் விருப்பப்படி எல்லா வசதியும் உனக்காக நான் செய்து வைத்திருக்கி றேன்' என்று மேலும் கூறினர். மனமார உடலார வனங்கினேன். நெடுநேரமானபின் இனி நீ வாவன் என்று கூறக்கேட்டு வணங்கிக் கொண்டு எழுந்து சென்றேன்.
ஒரு சனிக்கிழமை புகைவண்டியில் ஏறிப் பொல்கா வலையில் இறங்கி வண்டிமாறி ஏறுவதற்காகக் காத்து நின் றேன். மனம் சற்றுக் களைப்படைந்தது. முன் பின் தெரி பாது எங்கு போவது, ஆரைத் துணைக்கு அழைப்பது என்ற ஆலோசனையுடன் நின்றேன். என்பக்கலில் இருவர் வந்து நின்றனர். "எமது பாடசாலைக்கு இன்ன பெயருள்ள ஒரு ஆசிரியர் வருகின்ருராம். அவர் எப்படியோ? தொந்த ரவு தருவாரோ என்னவோ?' என ஒருவர் மற்றவருக்குக் கூறினர். உடனே தந்தையுமாய் குருவுமாய் உள்ள குருபரன் கூறிய வார்த்தைகள் என் இதயத்தை உருக்கின. "அப்பனே! அடிநாயேனேயும் ஒரு பொருளாகக் கருதி முன் கூறியாங்கு தோன்ருத் துணையாய் வந்தனையோ' என எண்ரிைக் கொண்டு என் வலக்கரத்தை நீட்டி நீங்கள் கூறிய பேர் வழி இவர் தான்' என்று கைகுலுக்கி மகிழ்ந்தேன். என் கவலைகளெல்லாம், ஆதவனைக் கண்ட பனிபோல
யோகசுவாமிகள் FI
மாறின. அவர்தான் அடியேன் செல்லும் பாடசாலேத் தலைமை ஆசிரியர். இருவரும் நன்கு அளவளாவினுேம்: வண்டி வந்தது. அவர் தன்னுடனேயே என்னேயும் அழைத் துச் சென்ருர், கண்டியில் இறங்கிச் சாப்பிடச் சென்ருேம். "எனக்குச் சாப்பாடு தேவை இல்லே' என்றேன். தலேமை ஆசிரியர் சுத்தமான தாவர போசனம் பரிமாறும் இடம் உண்டு; அங்கே சாப்பிடலாம் என்ருர் எனக்காகத் தானும் அங்கேயே சாப்பிட்டார். பின்னர் பாடசாலே போய்ச் சேர்ந்தோம். அங்கு தனது வேலேக்காரன் மூலம் எனக்குத் தாவரக் கறிகளுடன் உணவு அளிப்பார். பின்னர் தான் மாமிச உணவு சாப்பிடுவார். மகாவலி கங்கையின் ஒர் கிளையின் அருகாமையில் உள்ள குன்றின் பரவையிலேயே பாடசாலையும் விடுதியும் இருந்தன. குளிர் அதிகம். அட்டைக் கடியும் தாங்க முடியாது வருந்தி னேன். ஒரு மாதகாலத்தில் ஒரு அன்பர் வந்து "சுவா அம்பத்தனே ஒவசியர் வீட்டில் நிற்கிருர், உங்களே வரும்படி கூறச் சொன்னுர்,' எனக் கூறினர். இது தாயைப் பிரிந்த கன்று போல் இருந்த எனக்கு மகிழ்ச்சியை அளித்தது: அவர், தான் அரைமணி நேரத்தால் அவ்விடம் வருவதாக வும் வந்து என்னைக்கூட்டிச் செல்வதாகவும் கூறிச் சென்ருர், அவருடனே சென்று சுவாமியைத் தரிசித்தேன். தாயினும் இனிய குருபரனுக்கு நான் அட்டைக் கடியினுற்படும கஷ்டம் தெரிந்தது போலும் அங்கு தரிசனத்திற்காக வந்து நின்ற ஓர் அன்பரைப் பார்த்து 'நீர் எங்கே இருக்கிறீர்' என்று கேட்டார்.
அவர் " நான் கட்டுகள்தோட்டையில் ஒரு அறை எடுத்து அதில் மூவர் வசிக்கிருேம்' என்டூர். "இவரை பும் உங்களோடு சேர்த்துக் கொள்ளுங்கள்' என்ருர், தான் அங்கு மேலும் இரண்டு தினங்களுக்கு நிற்பார் என் றும் என்னவந்து போகலாம் என்றும் ஒரு பைநிறைய அப்பிள், இறம்புட்டான் முதலிய பழவர்க்கங்கள் உள்ள பிரசாதத் தைத்தந்தனர். மற்றும் அன்பர்களுக்கும் அப்படியே வழங்கினர். எங்கேசென்ருலும் அங்கேஅவர் கற்பகதருபோல்
Page 46
7 போகசுவாமிகள்
காட்சி அளிப்பதைக் கண்டேன். 'இரு சாப்பிட்டுக் கொண்டு போகலாம்' என்ருர், எல்லோருக்கும் சாப்பாடு கிடைத்தது. சாப்பாடாயின பின் "கவனமாய்ப் படி, ஆசிரிய கலாசாலைப் பிரவேசப்பரீட்சைக்கு விண்ணப்பி' என்று கூறி விடைதந்தார் வணங்கிக் கொண்டு பாடசாலை சென்றேன். கட்டுகாஸ்தோட்டையில் உள்ள அன்பரும் என்னு டன் வந்து எனது பெட்டிகளுடன் கட்டுகாஸ்தோட்டைக்கு வருமாறு அழைத்தார். தலைமை ஆசிரியர் விட்டுப் பிரிய மனம் இல்லாதிருப்பதை அறிந்து இது எனது விருப்பம் அல்ல, குருபரன் கட்டளை, என்னலும் ஒருவாறு மனம் இசைந்து விட்டார். அக்குறணையிலும், பார்க்கக் கட்டுகாஸ் தோட்டை சகல வசதிகளும் நிறைந்ததாகவே இருந்தது. அன்பர்களுடன் கூடிப் படிக்கவும் வசதியாய் இருந்தது. ஆசிரிய கலாசாலைப் பரீட்சைக்கு விண்ணப்பித்தேன். பரீட்சையில் தேர்ச்சியும் பெற்றேன். பல பல CBGL LDIFF, வுள்ள பரன், குருபரனுக வந்து எனக்குத் தோன்ருத்துணே யாக இருந்து வேண்டிய வேண்டிய நேரங்களில் தேவையான புத்திமதிகளைக் கூறி என்ன நல்வழிப் படுத்துவதைக் கண்டேன். 1932ஆம் ஆண்டு ஆவணித் திங்கள் கோப்பாய் அரசினர் ஆசிரியர் கலாசாலையில் சேருவதற்கு உறுதுணை பாயருளியவர் குருபரனே. கலாசாலையில் கற்கும் காலத் தில் அதிபர் அவர்களுடைய உத்தரவுடன் அநேகமாக வெள்ளிக்கிழமை மாலையில் குருபரனைச் சந்திக்கச் செல்வேன். பின் ஞாயிற்றுக் கிழமை மாலைதான் பாடசாலைக்கு செல்ல உத்தரவு கிடைக்கும். அனுப்பும் நேரங்களில் அறிவுக் கனலை வீசுவர். அருட்புனலேப் பரப்புவர். "பெரி யோர்களோடு சேர்ந்து நடப்பவர்களுக்கு எல்லா நன்மை களும் உண்டாம். எல்லாச் சித்திகளும் உண்டாம் என்பர் அவர்கள் தங்களுடைய அருட் பேடகத்திலுள்ள திரவி Lyrir y;22, 5 TGi'Gu'r Trif. தமது அன்பர்களுக்குப் பகிர்ந்து கொடுப்பார்கள். அடியேன் புத்தகம் எடுத்துப் படித்தகாலம் குறைவு, எனக்குத் தெரியாத விஷயங்களைப் பிறரிடம் கேட்காமலே, கனவிலேயே, குருபரன் கற்பித்துள்ளார். திருக்குறள், கணிதம், உளநூல் முதலிய பல பாடங்களே
யோகசுவாமிகள் 73
அடியேனுக்குக் கனவில் படிப்பித்துள்ளார். அவை தவனைப் பரீட்சைக்கும், வருடாந்தப் பரீட்சைக்கும் வினுக்களாக வர நானும் மகிழ்ச்சியுடன் விடை எழுதிக் கூடிய புள்ளிகளும் பெற்றுள்ளேன். இதன் இரகசியத்தை எனது கலாசாவே நண்பன் ஒருவர் உணர்ந்து, "நீ சுவாமியிடம் போவதன் பலனே நான் நன்கு உணர்ந்து கொண்டேன். ஒன்றும் படியாமல் சுவாமி சுவாமிஎன்று ஒடுகிருய், நாங்கள் இராப்பு கல் கஷ்டப்பட்டுப் படித்தும் உன்னேப் போல் புள்ளி பெற முடியவில்லையே. இது உனது சுவாமியாருடைய செயல்தான் என்பார். அவரும் சுவாமியிடம் விரும்பி வந்தார். அவர் பெயரை வினவியபின் 'சிங்கம் போல நீ வாழ்' என் ரூர், 'அன்பே சிவம். எல்லாரிடத்தும் அன்பாய் இரு சூரியன் தனது கடமையைச் செய்கிறது. சந்திரன் தனது கடமையைச் செய்கிறது. அவை ஏதாயினும் பலன் கருது கின்றனவா? அது போல் நீயும் பலன் கருதாது கடமையைச் செய்' என்ருர், பெரியோர் தரிசனத்துக்குப் போகின்ற வர்கள் பல வித பொருள்களே அன்பளிப்பாக எடுத்துச் செல்வர். சுவாமியிடமும் பலர் பலவித கையுறைகளுடன் வருவார்கள். அவற்றையெல்லாம் ஏற்பார். சிலவற்றைத் திருப்பியும் விடுவார். ஆடுவார், பாடுவார், கைகொட்டு வார். கைகொட்டிச் சிரிப்பார். கெக்கட்டம் விட்டுச் சிரிப்பார் கலேப்பார், பின் அனேப்பார். இவர் செய்கையை யார் தான் விபரிப்பார். ஒரு தீபாவளிக்கு முதனுள் எனக்கு மாமனுர் அளித்த 1703 இலக்க வேட்டியுடன் கலாசாஃல பில் இருந்து சென்றேன். பலரும் பலவித ஆடைகளுடன் வந்திருந்தனர். அவர் முன் வைத்தனர். நானும் கடதாசி மடிப்பை எடுத்து வைத்தேன். உடனே அதை எடுத்து விரித்தார். அதைக் கையிற் பிடித்தபடி 'இது இப்போது பாருடையது' என்ருர் எவரும் பேசவில்லே, 'இது இப்போது என்னுடையது, இதனே நான் அன்பாக ஏற்றுக் கொண்டேன். அதை நான் உனக்குத்தரப் போகிறேன்." என்று தந்தார். ஏற்றேன். பாரில் இவர் இராசாதி இராசா ஆரறிவார் இவர் பெருமை.
அமரர் ஆசிரியர் து. சங்கரப்பிள்ளே - திருநெல்வேலி
副
Page 47
யோகசுவாமிகள்
2 தோன்றத் துணையாயிருந்தனன்
தன்னடியோங்களுக்கே
'நால்வர்கள் தான் அற்புதம் செய்தார்கள், மற்றை யோர் அற்புதஞ் செய்ய முடியாது என்று நினைக்க வேண்டாம். நாங்களும் அற்புதங்கள் செய்து கொண்டே இருக்கிருேம். ஞான மின்சார நிலைக்களன்களாகிய மகான் களின் பார்வையால், இன்சொல்லால், ஸ்பரிசத்தால் அற்புதங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டே இருக்கும். அதை நீங்கள் அறிய வேண்டும்." இது கொழும்புத்துறைப் பெரியாரின் திரு அருள் மொழியாகும். வைதீகச் சைவர்கள் உரை வேண்டிய எவ்வளவோ உண்மை அதில் அடங்கியுள்ளது. சாதகர்கள் தமது சொந்த வாழ்வில் பெற்ற எத்தனையோ அனுபவங்கள் அதற்கு அத்தாட்சியாயுள்ளன். முக்கியமாக இற்றைக்கு முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் நடந்த சில அற்புத நிகழ்ச்சிகள் ஒன்றன்பின் ஒன்ரூக மனத்திரையில் புதுப் பொலிவுடன் காட்சியளித்தன. அவ்வற்புத நிகழ்ச்சிகள் தோன்ருத் துணையாயிருந்தனன் தன்னடி யோங்சுட்கே எனும் அப்பர் வாக்கை மெய்ப்பிக்கக் கூடியனவாயிருந்தன. அவற்றிலிருந்து இரண்டொன்றை மாத்திரம் சுருக்கமாகக் கீழே தருகிருேம்.
ஆன்மீக வாழ்வைப் பொறுத்தமட்டில், நூல்களிலி ருந்து எடுத்தாளப்படும் தத்துவ நுட்பங்களிலும் பார்க்கப் பெரியார்களின் வாழ்விலிருந்து எடுத்து விளக்கப் படும் அனுபவங்கள் மிகவும் சிறப்புடையன. சிவதொன் டன்' உதயமாவதற்கு ஒராண்டுக்கு முன்னென எண்ணுகி றேன். யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வந்த அன்பர் ஒருவரைக் கொழும்புப் புகையிரத நிலையத்திற் சந்திக்க நேர்ந்தது. என்னைக் கண்டதும் "நீங்கள் இந்த வேளையில் யாரைச் சந்திக்க வந்தீர்கள்? எப்படிச் சுகம்?' என்பன போன்ற சாதாரன கேள்விகளை அவர் கேட்கவில்லே' 'யோகசுவர்
யோகசுவாமிகள் 75 fare, "GLITigroživio புகையிரத நிலேயத்திற் கண்டேன். மலைநாட்டிற்குப் போகிருர் போலும்" என்று மாத்திரம் சொன்ஞர். அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டுச் சென்று கந்தோ ரில் ஐந்து நாள் ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டு வீடு திரும்பி னேன். சுவாமிகள் மலைநாட்டுக்குச் செல்லும் போதெல்லாம், அக்காலத்தில் பேராதனைத் தேயிலேத் தோட்டமொன்றில் உத்தியோகம் பார்க்கும் ஓர் அன்பரின் இல்லத்திற்குப் போவது வழக்கம். அவரை நிச்சயமாக அங்கே தரிசிக்க லாமென்ற பூரண் நம்பிக்கை உள்ளத்தில் இருந்தது. அடுத்தநாட்காலே புகையிரதத்தில் கிளம்பி விட்டேன். வைத்த பொருள் எடுக்கப்போகிறவன் போல நேரே குறித்த இல்லத்திற்குச் சென்று கதவைத் தடினேன். சுவாமிகள் தான் கதவைத் திறந்தார். கள்ளப்பபலே! நான் இங்கு நேற்றுத்தானே வந்தேன். கொழும்பில் வசிக்கும் உனக்கு எப்படி இந்தப்புதினம் கிட்டியது?" என்ற கேள்வியைப் போட்டார். "சுவாமிகள் அறிவிக்க பான் அறிந்தேன்' என்று பதில் சொன்னதும், வழக்கமான சிரிப்புச் சிரித்தார்.
சிறிது நேரம் கழித்து, உத்தியோகத்திற்குப் போயி ருந்த வீட்டுச் சொந்தக்கார அன்பர் வந்தார். மனேவி மக்கள் யாழ்ப்பாணம் போயிருந்தபடியால், அவரே இந்த இடைவேளையில் விடுதிரும்பிச்சமையல் வேலையைக் கவனிப்ப துண்டு. சுவாமிகள் அவரை நோக்கி 'ஒரு பிடி அரிசி சட்டப்போடுவதுதானே' என்று கூறிவிட்டு என்பக்கம் திரும்பி, "இந்த ஆசாமி வானப் பிரஸ்தப் பயிற்சி செய்யும் வேளே பார்த்து நான் வந்தேன். நாப்போல மணம் பிடித்து நீயும் வந்து சேர்ந்து விட்டாப், இனி மூவரும் சேர்ந்து சந்நியாச ஆச்சிரமம் நடத்துவதுதானே' என்று சொல்வி குலுங்கக் குலுங்கச் சிரித்தார். அன்பருக்குச் சிறிது உதவி செய்ய யானும் சமையலறைக்குப் போனேன். ஒரு மணித்தியாலத்துள் உணவு தயாராய்விட்டது. மூவரும் சேர்ந்து அமுதுண்டோம். அன்பர் மறுபடியும வேலேத் தலத்திற்குப் போய்விட்டு நான்கு மணிபோல வீடு திரும்பி
Page 48
யோகசுவாமிகள்
வந்து தேநீர் தந்தார். அது முடிந்ததும், சுவாமிகள் "பேராதஃனத் தோட்டம் தியான சாதனைக்கு உகந்த இடம், இப்போது சனங்களும் வரமாட்டார்கள். அமைதி நிலவும். வா போவோம்' என்று திருவாய் மலர்ந்தார். இருவரும் போய் கங்கைக் கரையை அடுத்துப் புற்றரையில் தியானம் செய்தோம். சூரியன் அஸ்தமிக்கும் வேளையில் வீடு திரும் பினுேம் அன்பர் படுக்கையாய் இருந்தார். உடலில் கடு மையான சுரம் இருந்தது. கம்பளியால் போர்த்தபடியே நடுங் கினுர், இரண்டு மணித்தியால எல்லேக்குள் இப்படி அவர் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தது எனக்கு வியப்பையும் விசனத்தை பும் தந்தது. என்னே வெளியிலேயிருந்து படிக்கும்படி கட்டளே தந்துவிட்டு, சுவாமிகள் அன்பரின் படுக்கைக்கரு கில் ஒர் கதிரையைப் போட்டு அதில் இருந்தபடியே நோயாளியின் நாடி பார்ப்பவர் போல் கையைப் பிடித்த வண்ணம் அமர்ந்தார். ஏழுமணியடித்தது, சுவாமிகள் வெளியேவந்து, 'நீ குசினிக்குப் போய் கேத்தலில் வெந்
நீர் வை. மூவரும் இ ன் ஸ் ர ன் ற் போ ஸ் ரம் (lnstant PostயாIn ஓர் அமெரிக்கக்கபானம், நான் அதைச் சுவாமிகளிடமிருந்தே முதலில் கேள்விப்பட்டேன்.)
குடிப்போம். நான் முழுகி விட்டு வருகிறேன்" என்ருர், கால்மணிநேரம் போல் வாளியால் பீப்பாவிலிருந்து தண்ணீர் எடுத்துக் குளித்த சத்தம் மாத்திரம் வெளியில் கேட்டது. சடாமுடியிலிருந்து தண்ணீரைத் துடைத்த வண்ணம் வெளிவந்தவர், அன்பர் படுக்கையை விட்டு எழும்பி வந்து பானம் பரிமாறுவதற்குப் பாத்திரங்கள் சுத்தஞ் செய்வதைக் கண்டு வியப்புற்றவர் போல், "என்ன காணும் பெரிய நோயாளி போல் அடங்கி, ஒடுங்கி நடுங்கிவிட்டு, பத்து நிமிடம் செல்லுமுன் எழும்பி நடமா டுகிறீர்? என்ன பாசாங்கு இது?' என்ருர், நடந்த திருவிளையாடல் அன்பருக்கும் எனக்கும் நன்கு விளங்கிவிட் டது. ஆனந்தக்கண்ணிருடன் அப்பனின் கருனேயை இருவரும் ஒருமனப்பட்டு வாழ்த்தினுேம், முதனுள்போலவே இரண்டா வது நாளும் பேராதஃனத் தோட்டத்தில் தியானயோகம்
யோகசுவாமிகள் לל
நடைபெற்றது; ஆனந்தம், மூன்ரும்நாள் கொழும்பிலிருந்து மோட்டாரில், ஓர் நண்பர் வந்தார். அவருடன் காவியுடை தரித்த ஒரு சாதுவும் வந்திருந்தார். ஏறக்குறைய இரு மணித்தியாலமாகச் சம்பாஷணை நடந்தது. நண்பர் அரசாங்க உத்தியோகத்தர். அடுத்த நாள் கந்தோரில் நிற்கவேண்டி யவர் என்பதை அறிந்ததும், சுவாமிகள் "நேரத்துடன் வெளியேறினுற்ருன் இருட்டுக்குமுன் வீடு சேரலாம்" போய்வாருங்கள்' என்ருர் நண்பர் கலங்கினர்:கண்ணீர் விட்டார். வாய்விட்டு ஒன்றுஞ் சொல்லவில்லை; சாது பேசினர். நண்பர் சுவாமிகளைக் கொழும்புக்கு அழைத்துப் போகவே வந்துள்ளார் என்பதைத் தெரியச் செய்தார். சுவாமிகள் மறுத்தார். 'கண்டிக்கும் கம்பளக்கும் போக வந்தவழியில் இங்கு தங்கி புள்ளேன். இன்னெருமுறை பார்ப்போம், போய்வாருங்கள்' என்ருர்,நண்பரின் கண்ணீர் பன்மடங்காகியது. சுவாமி+ள் என் முகத்தையும் நண்பர் முகத்தையும் பார்த்தார். எனக்கு அருமையாகக் கிடைத்த ஆனந்த வாழ்வுக்கு இது ஒர் தடையென்பதற்காக நான் உள்ளே விசனப்பட்ட போதிலும், நண்பரின் போக்கி விருந்து அவரை ஏதோ பெரும் துயரம் வாட்டுகிற தென்பதை ஊகித்தறிந்து இரக்கங்காட்டினேன். வீட்டு அன்பரும் இரங்கிவிட்டார் என்னிலும் பார்க்க அவருக் குத்தானே கூடிய ஏமாற்றம்! நான் பேராதனையை விட்டுப் பிரிவதேயன்றி சுவாமிகளே விட்டுப் பிரியப்போவதில்லையே!
'சரிபுறப்படுவோம் நேரத்தோடு' என்ருர் சுவாமிகள் நண்பர் சாரதியின் ஆசனத்திலமர நான் அவருக்கருகிலுள்ள இடத்தை எடுத்தேன். சுவாமிகள் பின்புற வலப்பக்க மூலை பில் அமர்ந்திருந்த ார். சாது அவருக்கு இடப்பக்கத்தில் ஏறியிருந்தார். மோட்டார் புறப்பட்டு ஐம்பது அபுவரை யில் சென்றது. சுவாமிகள் நண்பரை விழித்து "நிற்பாட்டு காரை' என்று உரத்த குரலில் கட்டளேயிட்டார். மோட் டாரை நிறுத்திய நண்பர்நடுக்கத்துடன் இறங்கித் திகைத்து நின்ருர் சுவாமிகள் மனம் மாறிவிட்டார். அவர் கொழும்
Page 49
WR யோகசுவாமிகள்
புக்கு வரமாட்டார் எனக் கருதிவிட்டார் நண்பர். ஆனல் சுவாமிகள் இருந்த இடம்விட்டு 'அசையவில்லை; அருகி விருந்த சாதுவை இறங்கும்படி கட்டளையிட்டார். என்னைப் பார்த்து, அவருக்கு அந்த இடத்தைக் கொடுத்துவிட்டு பின்னுக்குத் தன்னருகில் வரும்படி சொன்னர். "இனிப் போகலாம்' என்று உத்தரவு கிடைத்ததும் மோட்டார் மறுபடியும் ஒடத்தொடங்கியது. கேகாலை அஞ்சல் நிலையத் துக்கருகில், மேட்டுப்பக்கத்திலிருந்து பள்ளத்திற்கு வெள் எளம் ஓடுவதற்கு தெருவில் ஒர்வாய்க்கால் வெட்டியிருந்தார் கள். மழைவிட்டு வெள்ளம் வற்றியபின்னும், அதைமூடு வதற்கு மறந்துவிட்டார்கள். எங்கள் மோட்டார்க்கார் அதைத்தாண்டும்போது அதில் நீண்டுபடுத்திருந்த சாரைப் பாம்பு தலையொருபக்கம் வாலொருபக்கமாக நிமிர்ந்தது. அதன்மேல் எங்கள் நண்பரின் (சாரதியின்) மோட்டார் ஒட்டும் திறமை குறைந்துவிட்டது. சுவாமிகள் புறப்பட்ட நேரம்தொட்டு கண்ணேமூடித் தியானத்திலேயிருந்தார். சந் திகளேக் கிட்டும்போதெல்லாம் மோட்ட்ாரைக் கவனமாய் ஒட்டுமாறு நண்பருக்கு எச்சரிக்கை கொடுத்தேன். நேரத் தோடு சுவாமிகளைத் தமது இல்லத்தில் சேர்த்து, அங்கே படுக்கையாயிருந்த மனேவிக்கும் குழந்தைக்கும் அவரது திவ் விய தரிசனத்தை அளிக்கவேண்டுமென்ற அவசரமும் ஆர் வமும் சேர்ந்து சாரதியின் நிதானத்தைக் குறைத்துவிட்டது. பெகலியகொடைச் சந்தியில் எதிர்ப்பக்கத்திலிருந்து சரியான முறையில் வந்து திரும்பிய மோட்டாருடன் மோதிக்கொண்டார். எங்கள் மோட்டரின்இயந்திரம் உடைந்துவிட்டது. முன்பக்கக்கண்ணுடி உடைந்து சிதறிமுன் பக்கத்திலிருந்த இருவரின் முகம், கழுத்து, கைகளில் காயங் களே உண்டாக்கிவிட்டது. நானே முதல் இறங்கி எதிர்ப்பக்க மோட்டாரிலிருந்தவர்கட்கு ஏதாவது காயமோ என விசா பித்தேன். ஒரு ஆபத்துமில்லையெனச் சொல்லிக் கொண்டு மூன்று புத்தபிக்குகள் இறங்கிஞர்கள். எங்கள் மோட்டா ரிலிருந்தும் காவியுடை தரித்தவர் ஒருவர் இறங்குவதைப் பார்த்ததும் அவர்களுக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது என்னுலும்
Gir Fry, Talgjör ή .
சிரிப்பை அட்க்கமுடியவில்லே, மிருதுவான குரலில் சுவா மிகள் என்னேக்கும் கூப்பிட்டு 'முகத்திலிருந்து இரத்தமும் கண்ணீரும் இந்த இருவரும் சிந்தும் வேளேயில் நடுச்சிந்தி யில் நின்று நீட்சிசிப்பது அழகா?" என்ருர் அப்பேர்து சும்மா ஆனந்தம்ாய் தியானஞ் செய்து கொண்டிருந்த எங்களே இவர்கள் வலிந்தழைத்துவந்து இந்த வினையைத் தேடிக் கொடுத்து விட்டார்கள் என்றேன். "ஆம், அது சரிதான்,தலையோடுபோவது தலைப்பாகையோடு போகட் டும்' என்று சொல்வி அவரும் சிரித்தார். பொலீஸ் வந்தவு டன் சுவாமிகளைப் பிறிதோர்மோட்டாரில் ஏற்றினுேம்வந்த இன்ஸ்பெக்றர் சுவாமிகளைப் பற்றி முன்னரே கேள்விப்பட்ட ஒரு சிங்கள் கிறிஸ்தவர் நல்ல பக்தர், சுவாமிகள் 'நடந்தது.ஒன்றுமே எனக்குத் தெரியாது' என்ருர், எனவே அவரை மேலும் ஏதும் விசாரிக்கவில்லே. விபத்து நடந்த முறை, விபரம் ஒன்றுமே சுவாமிகளுக்குத் தெரியாதென்பது உண்மையே. அவர் ஆழ்ந்த சமாதியில் இருந்தார். ஆணுல் இந்த விபத்தின் காரணகாரியம் முழுவதும் அவருக்குத் தெரியும். வாடகை மோட்டாரில் கொழும்பு சேர்ந்தோம். அடுத் த நாள் தனிமையில் சந்தித்த போது, "எல்லோருக்கும் சாத்திரஞ் சொல்லுகிற நீ, இவர்களின் சாதகங்களைப் பார்க்கவில்லையோ' என்றுகேட்டார்.'ஆம் பார்த்ததுண்டு. நாயகனுக்குப் பூரண ஆயுள் இல்லே, மனைவிக்குப் பலத்த விதவாயோகம் உண்டு' என்றேன். "சரிதான், இன்னும் சில வருஷங்கள் கூடியிருக்கட்டும்' என்ருர் எனக்கு முழு உண்மையும் விளங்கி விட்டது. அடியார்களின் கர்மவிளேவு களே பீகான்கள் எவ்வளவுக்குத் தாங்கள் ஏற்று, அவர்க ளின் துயரைத் தீர்க்கிருர்கள்!
பண்பா தலம்புக்கு மால் கடல் மூடிமற் றேழுலகும் விண்பால் திசைசெட்டிரு சுடர் விழினும் அஞ்சல் நெஞ்சே திண்பாள் நமக்கொன்று சுண்டோந் திருப்பாதிரிபுலியூர்க் கண்பாவு நெற்றிக் கடவுட் சுடரான் கழவினேயே"
- அப்பர் = பது மல்லிகர் பூரீ இராமக்கிருஷ்ண தேவரின் பழைய நண்பர்களுள் ஒருவர். அவர் ஒர் தன வந்தர். அவரது
Page 50
8. யோகசுவாமிகள்
நந்தவனஞ் சூழ்ந்த மாளிகை கல்கத்தாவில் பதுறியா கட்டத்தில் இருந்தது. இராமகிருஷ்ணருக்கு அச்செல்வரின் அறிமுகம் அவரது தமையனுரான இாரமகுமாரர் மூலமா கக் கிடைத்தது. மல்லிகர் தமையனே மூத்த பட்டாச்சாரி யாரென்றும் தம்பியை இளைய பட்டாச்சாரியாரென்றும் அழைப்பது வழக்கம், மல்லிகர் பெரும் செல்வராயிருந்த போதிலும் மேலும் பணத்தைத் தேடிக் குவித்தலில் கண்ணுங் கருத்துமாய் வாழ்ந்தார். அத்தோடு அவர் தேவி வழிபாட்டிலும் அதிக சிரத்தையுள்ளவர். அவரது மாளிகையில் நவராத்திரி வைபவம் மிகவும் விமரிசையாகக் கொண்டாடப்படும். அந்த மாசம் முழுவதிலும் பல தான தர்மங்கள் செய்யப்படும். இந்தத் தர்மத்தை நம்பிப் பல பண்டிதர் புரோகிதர்களின் குடும்பங்கள் வாழ்ந்து வந்தன. இந்த முறையாகத் தேவி வழிபாடு நடைபெறுங் காலத்தில் ஒருமுறை பரமஹம்ஸ்தேவர் லட்டு (பின்னு ளின் அற்புதானந்தர்) முதலிய அடியார்களுடன், அம்பா ளின் அழகிய கொலுக்காட்சி காணவிரும்பி மல்லிகரின் அரண்மனைக்குச் சென்ருர், அக்காட்சி பெற்ற பின் அச் செல்வர் வசிக்கும் அறைப்பக்கம் போனுர். இராமக்கிருஷ்ணர் வருபதைக் கண்டு மகிழ்ச்சியுற்ற மல்லிகர் "வருக! வருக! இந்தப்பக்கம் இளைய பட்டாச்சாரி பார் வந்து நெடுநாளாயிற்று. தேவி எழுந்தருளிவிட்டாள் என்பதை அறிந்தபின் தான் நாங்கள் இன்னும் உயிருடன் இருக்கின்ருேம் என்ற நினைவு வந்தது போலும்" என்ருர், அவர் படுத்த படுக்கையிலிருந்துகொண்டே கிண்டலா கக் கேட்ட கேள்விக்கு, இராமகிருஷ்ணர், "என்ன சாதி மனுஷன்காணும் நீர்! தேவி வந்திருப்பதைப்பற்றி எனக்கு எவ்வித அறிவிப்புந்தரவில்லேயே' என்று பதிவி றுத்தார். மல்விகர் விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. 'தேவியைப் பற்றிய எல்லாப்புதினங்கட்கும் இருப்பிடம் தாங்கள் அல்லவோ முந்தநாள் அவள் இங்கு வத்தாள். அவள் திருப்திகரமாக வீற்றிருக்குமுன் நீங்கள் வந்து விட்டீர்கள். உங்களுக்குச் செய்தி அனுப்பக் காலம் எங்கேயிருந்தது."
யோகசுவாமிகள் ['3': {
என்று துடுக்காகக் சொன்னுர், "அ தி எல்லாஞ்சரி, இப்போ தேவியின் ੬। வரட்டும்.' என்ருர் Ls),凸品、宁 படுக்கையிலிருந்தே பிரசாதம் கொண்டு வந்து கொடுக்குமா று ஒரு பணியாளுக்குக் கட்டஃ கொடுத்தார். பிரசாதம் வந்தது, அதில் சிறிது எடுத்துக்கொண்டு, வீதியில் காத்திருந்த குதிரைவண்டிக்கு நேரே சென்ருர் தேவர். அதைக் கண்ணுற்ற மல்லிகர் 'என்ன எனது தாயாரைப்பார்க்காமலா திரும்புகிறீர்கள்?" என்று சத்தம் போட்டார். வண்டிக்கருகில் நின்றபடியே "தாயே! எனக்குக் குடிக்கச் சிறிது தண்ணீர் தரமாட்டா யா?' என்ருர் அதனேக்கேட்ட அம்மையார் ஒரு லோட்ட தண்ணீருடன் மேல்மாடியிலிருந்து ஓடிவந்தார். அதில் சிறிது பருகியதும், வண்டியில் ஏறிச் சென்றனர். இதுவ ரை நடந்தவற்றையெல்லாம் பார்த்து நெஞ்சம் புழுங்கிச் கொண்டிருந்த அடியார்கள் வண்டிபுறப்பட்டதும் கண்ட எனப் பேச்சை எழுப்பினர். அவர்களுள் ஒருவர் "இப்படி இறுமாப்புற் ற செல்வர் வீட்டுக்கு வ ந்து நீங்கள் ஏன் அவமரியாதையைத் தேடவேண்டும்?" என்ருர், 'வீட்டுக்கா ரன் படுத்தபடுக்கையைவிட்டு அசையவில்லை; வந்த பெரியா ரை இருங்கள் எ ன்றுதானும் கேட்கவில்லே.என்ன கேவலம்" என்ருர் இன்னுெருவர். இவற்றையெல்லாம் கேட்ட இராமகிருஷ்னர் கொல்வென்று நகைத்தார். 'இவர்கள் இரவும் பகலும் பன த்தைப்பற்றிய சிந்தனேயில் வாழ்ப வர்கள் என்பது உண்மையே. ஆனுல் அவ்வித வாழ்வின் மத்தியிலும் தேவியை வழிபடுவதை மறக்கவில்லேயே, உங்கள் உற்ருர் உறவினர்களில் எத்தனே பேர் கடவுளேக் கணப் பொழுதாவது எண்ணுகிறர்கள்? அது நிற்க, நான் உங்களே இங்கு தேவி தரிசனத்திற்காக அழைத்து வந்தேனேயன்றி மல்லிகரைப் பார்க்க வரவில்லையே! அவர் ஆசனம் தந்து வரவேற்கவில்லை யென்ற பிரச்சனை எதற்கு? அதுவுமல்லாமல் "துவான உங்களுக்கு மானுபிமானம், இகழ்ச்சி, புகழ்ச்சி, மரியாதை அவமரியாதை என்பவை குறித்த சிந்தனைகள் இருக்கவே கூடாது' என்று கண்டித்து அறிவுரை
நிஞர்
Page 51
2 ĜiZ I FTAJ#i3/ [TL (345 Giri
இந்த நிகழ்ச்சியை நினைவூட்டும் ஓர் சம்பவம் கொழும்புத் துறைப் பெரியாரின் வரலாற்றிலும் உண்டு பவ வருஷம், புரட்டாதி மாசம் நவராத்திரிகாலம், கந்தோரில் வேவே பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது, சுவாமிகள் கொழும்பு வந்து வெள்ளவத்தையில் தமது இல்லத்தில் தங்கியிருப்பதாக ஒர் அன்பர் தொலைபேசிமூலம் அறிவித்தார். "சுவாமி களின் போக்கை நாம் அளந்து கூறமுடியாது, எனினும் இன்று இரவை அவர் எங்கள் இல்லத்தில் கழிப்பாரென நம்புகிருேம். மாலேயில் கந்தோரிலிருந்து நேரே வந்தால் அவர் தரிசனம் கிடைக்கலாம்." என்பது அவரது கடைசி வசனம், பானும் அப்படியே வெள்ளவத்தைக்குச்சென்றேன். எனக்கு முன் வேறு மூவர் வந்து விருந்தையில் இருந்தார்கள். அவர்களின் முகத்தில் தோன்றிய ஏமாற்றக்குறி சுவாமி கள் அங்கிருந்து கிளம்பிவிட்டாரென்பதைத் தெற்றென விளக்கியது. வீட்டு அன்பர் வெளியேவந்து, "ஐயோ! உங்கள் அனைவருக்கும் வீண் சிரமம் தந்துவிட்டேன்; கறு வாத் தோட்டப் பிரபு ஒருவர் வந்து சுவாமிகளைக் கூட்டிப்போய்விட்டார்' என்று கவலையுடன் கூறின்னிப்புக் கேட்டார். எனக்கு வியப்பாக இருந்தது "நீங்கள் நல்ல நோக்கத்தோடு அழைப்புத் தந்தீர்கள்; வந்தோம். சுவாமி களேத் தரிசிக்கக் கொடுத்துவைக்கவில்லை. அவ்வளவுதான்; இதில் மன்னிப்புப்பேச்சுக்கு இடமில்லை' என்று பதில் கூறி னேன். "தரிசிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் இருந்தால் அவர் சென்றிருக்கும் விட்டுக்குப் போவதுதானே' என்று முன் வந்திருந்த மூவர்களுக்கும் சொன்னேன். அவர்களே அன்று தான் முதன் முறையாகச் சந்தித்தேன், அவர்களில் ஒரு வர் என்னிலும் மூத்தவர் தமாசாகப் பேசக்கூடியவர்: என்?னப்பார்த்து தம்பி சுவாமிகளுடன் நீண்டகால அனுபவம் உண்டோ உமக்கு?" என்ற கேள்வியைப் போட்டார். 'இல்லை; இற்றைக்கு இரண்டரை வருடங்கட்கு முன் அவரது முதல் தரிசனம் பெ றும் பாக்கியம் எனக்குக் கிடைத்தது' என்றேன். அந்த ஆசாமி தமது பேச்சை நிறுத்தவில்லே. "புதுப்பழக்கம் எப்போதும் இப்படித்தான்.
யோகசுவாமிகள் 8.
பணக்காரர் வீட்டுக்குப் போயுள்ள சுவாமியைத் தேடி ஒட எங்களுக்கு மனமில்லை; விரும்பினுல் நீர் போகலாம் என்று சொல்லி முடித்தார்". மேலும் அங்கு தங்க விரும்பாமல் வீட்டு அன்பரிடம் உத்தரவு பெற்றுக்கொண்டு கிளம்பினேன். தெருச்சந்திக்குச் சென்றதும், நுகே கொடையிலுள்ள எனது வீட்டுக்குத் திரும்புவதா அல்லது கறுவாத்தோட்டத்தில் சுவாமிகள் தங்கியுள்ள வீட்டுக்குச் செல்வதா என்ற பிரச்சனே உள்ளத்தில் தோன்றியது. நேரமும் பிந்திவிட்டபடியால் என் மனேக்குத் திரும்பி in 3 gif
"பணக்கார வீட்டுச் சுவாமிமார், உத்தியோகத்த சின் உறவை நாடும் சாதுக்கள்" என்ற வசனங்கள் பின்னு ளில் என் காதில் விழுந்ததுண்டு. ஆணுல் நான் முதன் முதலாக அக்கருத்து அடங்கிய பேச்சைக் கேட்டது மேலே குறிப்பிட்ட தினத்தன்றுதான். சுவாமிகளேத் தரிசிக்காது திரும்பிய கவலை ஒரு புறம், அத்தொடர்பில் யான் கேட்ட சம்பாவுனே மறுபுறமாக என் மனத்தைக் குழப்பின. அன்றி ரவு நித்திரை வரவேயில்லை. புழுக்கமும் இருந்தபடியால் வீட் டின்தெருப்பக்க விருந்தையில் பாய் போட்டு மனேவியும் யானும் படுத்திருந்தோம். அன்று கால எங்கள் இருவரின் மன அமைதியைக் குறைத்த பிறிதோர் நிகழ்ச்சியும் இருந்தது. அதாவது, நுகேகொடையில் அந்த வாரத்தில் வாங்கிய காணியைப்பற்றிய விவாதம், நாங்கள் கொடுத்த விலக்கு இருமடங்கு பணத்திற்கு அக்காணியைப் பிறி தொருவர் கேட்டிருந்தார். கடன்பட்டு வீடு கட்டுவதில் கஷ்டப்படுவதிலும் பார்க்க இலாபத்திற்குக் கானியை விற்றுவிட வேண்டுமென்பது எனது விருப்பம், ஆளுல் ானது மனேவிக்கு அதில் வீடு கட்டவேண்டு மென்று பூரண ஆசை, நித்திரை வராத வேளையில் அதேவி: யத்தை மறுபடியும் விவாதித்தோம். இரவு சரியாக ஒன் றரை மணியாப் விட்டது. இமைகள் ஒட்டவேயில்லை. ஓர் மோட்டார்வந்து தெருவாசலில் நின்ற சத்தங் கேட்டுக் தெருக்கதவுக்குச் சென்றேன். "என்ன காணும் உமக்கு நித்தி
Page 52
曹皇 போகசுவாமிகள்
வராவிட்டால் மற்றவர்களும் நித்திரை கொள்ளக் கூடாது என்பதா உமது சட்டம்?' என்று சொல்லிக்கொண்டு சுவாமிகள் இறங்கிஞர். பரவசத்துடன் அவர் பாதங்களே யான் தொட்டதும், அவர் எனது இடக்கையைப் பிடித்த வண்ணம் வீட்டுக்குள் வந்தார். மனேவியின் வணக்கத்தைப் பெற்று விருந்தையில் விரித்திருந்த பாயின்மீது அமர்ந்த னர். "ஆசாமி உன் நித்திரையையுங் குழப்பி விட்டார் போலத் தெரிகிறது.' என்று என் மனைவியைப்பார்த்துத் திருவாய் மலர்ந்தருளிஞர். "ஆம் சுவாமி விடுதிரும்பிய நேரந் தொட்டு உங்களைப்பற்றிய சிந்தனையும் பேச்சமாக வே இருந்தது' என்று என் மனேவி பதில் கறிஞர். "அதுதானே, என்னேக்கொழும்பிலோ வெள்ளவத்தையி லோ தங்காமல் தடுத்தது' என்று சொல்லிய வண்ணம் 'பிள்ளேகளெல்லாம் நித்திரைபோலும், அவர்களேக் குழப்ப வேண்டாம். நல்ல ஒரு காணி வேண்டிவிட்டதாகக் கேள்விப்பட்டேன். அதில் ஒர் வீடு கட்டுவதுதானே! கைவசம் பணம் இல்லாவிட்டால் அரசாங்க நிதியில் தவி பெறலாமே' என்ருர், தனது கோரிக்கைக்கு ஆசி கிடைத்த தை உணர்ந்த என் மனேவி, 'காணியை விற்பதா அல்லது அதில் வீடுகட்டுவதா என்ற பிரச்சனை இன்றுதான் தோன்றி யது. இவர் விற்க விரும்புகிருர்' என்ருர்,
இந்தத் தருணத்தில் வீட்டுக்குள் படுத்திருந்த எனது மாமனுர், வெளியே விருந்தையில் நடக்கும் சம்பாஷனை பால் நித்திரை குழம்பி எழும்பியபின் கதவைத்திறந்து வெளியே நாங்கள் இருந்த இடத்தை அடைந்தார். அவரை யான் சுவாமிகளுக்கு அறிமுகப்படுத்தினேன். வீடுகட்டும் விஷயத்தையே அவரும் பேசினுர், கட்டிடம் ஆரம்பித்தால், தானே மேற்பார்வை செய்வதற்காகத் தங்கமுடியும் என் ரூர். இதைக்கேட்டதும், சுவாமிகள் என்னப்பார்த்து 'தகப்பனும் மகளும் எல்லாம் பார்த்துக்கொள்ளுவார்கள். உமது பொறுப்பு பணத்தைக் கடன் எடுத்து அவர்களிடம் ஒப்படைப்பது தானே. ஆகையால் விஜயதசமியன்று அத்தி வாரம் போடுங்கள்' என்று ஆசிர்வதித்தார். வேறு குடும்ப
யோகசுவாமிகள்
விடயங்களைப் பற்றியும் பேசிவிட்டு, மூன்றரை மணிபோல் சுவாமிகள் வந்த மோட்டாரிலேயே திரும்பிவிட்டார். சுவாமிகள் குறித்த நாளில் அத்திவாரம் போட்டுக் கட் டிடமும் தீவிரமாக எழும்பியது. நுகேகொடை வாசியான ஒப்பந்தக்காரர் ஒருவர் பொறுப்பெடுத்திருந்தார். அரசாங் கக் கடனின் முதல்பாகம் வருவதற்குக் குறைந்தது இரண்டு மாசம் எடுக்கும். ஆகையால் வேலையைத் துரிதப்படுத்த வேண்டாம் என்று அவரிடம் எச்சரிக்கை கொடுத்தேன். அதற்கு அந்த மனுஷன் செவிசாய்க்கவில்லே ஆறுமாசப் எடுக்கவேண்டிய வேலையை மூன்று மாசத்துள் முடித்துக் கூரையும் போடும் நிலேக்கு கட்டிடம் வந்துவிட்டது. இது வரையில் பணத்தைப்பற்றிப் பேசாதிருந்த அந்தபனுஷன் என் மனேவி மாமனுர் இருவரிடமும் தனக்கு ரூபாய் ஈரா பிரம் மிகவும் நெருக்கடியாகத் தேவையென்று கூறிவிட் டார். என்னுடன் ஓர் மாலேப்பொழுது வந்து அவர் பேசிய போது இதுகாறும் முகத்திலிருந்த உற்சாகம் மறைந்து விட் டதைக்கவனித்தேன். அன்று காலேதான் கடன்தரும் நிதிக்கந் தோரில்போய்விசாரித்திருந்தேன். குறைந்தபட்சம் முற்பணம் தர மேலும் இருவாரம் செல்லும் என்றபதில் கிடைத்திருந் தது. இவற்றை ஒப்பந்தக்காரருக்கு விளங்கப்படுத்தி இருவர் நம் சமாளிக்குமாறு கேட்டேன். அவர்ளங்கள் நிவேபரத்தை நன்குணர்ந்த போதிலும், வாடிய முகத்துடனேயே தன்வீடு
திரு it, ஞர்.
அந்த மனுஷனின் கவலேயான முகத்தைப் பார்த்தபின் எனக்கு உணவு கொள்ள மனமேபில்லே. என் பஃனவி மீது சீறிவிழுந்தேன். அன்னுரின் ஆசையும் அவசரமுமே இந்த மனக்கஷ்டத்திற்குக்காரணம் என்பதுஎன்எண்ணம், கொழும் பில் அன்பர் எவரிடமாவது சென்று கடன் கேட்கவும் மறுத்து விட்டேன். 'சுவாமிகளின் ஆசியுடன் ஆரம்பித்தவேலே, இந்தச் சிறுநெருக்கடி தீரத் தெய்வம் ஓர் வழிவிடும். நீங்கள் சாப்பிடுங்கள்' என்று மனேவி பரிந்து பேசினர். சிறிது உணவு கொண்டபின், உறங்கத்தெண்டித்தேன் நித்திரை வரவில்லை. ஒப்பந்தக்காரரின் கவலேயும் கிலேசமும் நிறைந்த
Page 53
யோகசுவாமிகள்
தோற்றமே மனக்கண்முன் அடிக்கடி தோன்றி நித்திரை யைக் குழப்பிவிட்டது. விடியற்காலேயில்தான் தூங்கினேன். காலேக்கடன்களே முடித்துக் கொண்டு கந்தோருக்குப் புறப்பு டும் வேளேயில் தபாற்காரன் வந்து ஒர் கடிதம் தந்தான். அது அக்காலத்தில் இரத்தினபுரியில் வசித்த அன்பர் ஒருவரிடமிருந்து வந்தது. அக்கடிதத்தில் சுவாமிகள் தமது இல்லத்தில் தங்கியிருக்கிருரென்றும், எமது வீட்டுவேலே எவ்வளவுக்கு வந்துவிட்டதென்றும், அரசாங்கக் கடன் வந்துவிட்டதோ என்றும் விசாரித்துக் கடிதம் போடுமாறு தமக்குக் கட்டளே விடுத்தாரெனவும் எழுதப்பட்டிருந்தது. உடனே யான் எல்லாவற்றையும் விபரமாக விளக்கிப் பதில் கொடுத்தேன். கடனின் முதற்பாகம் வர, இரு வாரஞ் செல்லுமெனவும் குறிப்பிட்டிருந்தேன். அடுத்த நாள்காலே அந்த அன்பரிடமிருந்து ஒர் தந்தி வந்தது, "நாளே ஓர் பதிவுக்கடிதத்தை எதிர்பாருங்கள்." இதுவே அத் தந்தி கொண்டு வந்த செய்தி. குறித்தபடி பதிவுக் கடிதம்வந்தது. அதனுள், ஒப்பந்தக்காரர் கேட்ட ஈராயிரம் ரூபாய்க்கு ஒர் காசோலே இருந்தது. கண்ணிருடன் இருவருஞ் சேர்ந்து கடிதத்தைப் படித்தோம். அடியேங்களுக்குத் தோன்ருத் துணையாக இருந்த பெரியாரின் திருவடிகளுக்கு ள்ளத்தில் வணக்கமும் நன்றியுஞ் செலுத்தினுேம் காசோலே பைக் கொடுக்கும் போது எதிர்பாராத முறையில் தேவைப்பட்ட பணம் வந்து சேர்ந்த விதத்தை என் மனேவி ஒப்பந்தக் காரருக்கும் விளக்கிவிட்டார். அன்னிய சாதியையும் பிற மதத்தையும் சேர்ந்த அந்த மனிதரும் ஆநந்தக் கண்ணீர் gil' Tri.
இவையெல்லாம் நடந்து ஒருவாரஞ் சென்ற பின் வெள்ளவத்தை அன்பரைச் சந்தித்த போது "பன்க்கா ரர் உள்ளும் பக்திமான்கள், பண்புடையவர்கள், உளர். உத்தியோகத்தர் கூட்டத்திலும் உத்தர்கள் உளர். மகன் கள் ஏன் அவர்கள் உறவையும் விரும்புகிருர்கள் என்ப தற்குக் காரணம் கண்டுபிடிக்க நமக்கு அறிவுமில்ல, உரிமையுமில்லை" என்றுசொல்லி முந்தியதினம் அவர் இல்லத்
யோகசுவாமிகள் 87
திற் சந்தித்து என்னுடன் சம்பாஷணை நடாத்திய மனுவு: ணுக்கு நல்லறிவு புகட்டுமாறு கேட்டேன். உடனே எனது நண்பர், 'அந்த மனுஷன் சுவாமி அவர்களின் வருகையை அறிந்து தரிசனம்கோரி வந்தவரல்லர். அவர் வேறு அலுவ லாக எம்மிடம் வந்தவர். என்று பதில் கூறிஞர்.
வைத்த பொருள் நமக்கா மென்று சொல்லி மன்த்தகடத்துச் சித்த மொருக்கிச் சிவாயநம என்றிருக் கினல்லால் மொய்த்த கதிர்மதி போல்வா ரவர்பா திரிப்புலியூர் அத்தன் அருள்பெற வாமோ அறிவிலாப் பேதை நெஞ்சே
-அப்பர் சுவாமிகள் அமரர் திரு K. இராமச்சந்திரன்,
gy fiful ii Religious Digest
உண்ணு துறங்கா திருந்த வொருவனேப் பண்ணு ரிசைபோல் பரிந்துநின் ருனே அண்ணு மலேயாக்க அம்புவி சூடியை எண்ணும லெண்னி யெம்வினை தீர்ப்போமே ஒதுக துெநாம் ஓம்தத் சத்ஓம்.
உள்ளத்தி னுள்ளே புலாவு மொருவனே எள்ளத் தஃபும் மறவா தேத்தினுல் பள்ளத்தில் வீழ்ந்து பரிதவி யோமே
======= # } سی." =+ے .., உள்ளத்தைச் சோன்னுே முயTத்துகின துர்ெ
ஒதுக வது நாம் ஒப் தத் சித்ஓம்.
உற்ருர் பெற்ரு ருடன் பிறந் தாரினும் நற்றுவத் தோரே நந்துனே யாகுங் குற்றங் கடிந்து குணத்தை மேற்கொண்டு செத்தவர் போலத் திரிவோம் நாமே ஒதுக வது நாம் ஒம்தத் சத்ஓம்.
நற்சிந்தன.
Page 54
யோகசுவாமிகள்
3. என்னைக் கணமும் பிரியா இறைவன்
எங்கள் குருமணி யோகசுவாமிகளின் பெருங்கருனேத் நிறத்தால் அடியேனுக்குக் கிடைத்துள்ள திருவருட் பிர சிTதத்தின் மகிமை மற்றவர்களும் அறிந்து நன் மைபெற வேண்டுமென்னும் நன்னுேக்கத்தால் இதனை யெழுதத் துணிந்தேன். பெரியோர்களின் திருவருட் செயல் களேப் பற்றிப் பேசுவதும் ஓர் பெருந்தவமன்ருே? யேன் சிறுவயதாய் இருக்கும் காலத்தில் கொழும்புத்துறை போகர் என்னும் பெரிய ஒருவருளர் என்பதை Tā, வம்சத்தைச் சேர்ந்த ஒ ருவர் கூறக்கேட்ட துண்டு. அன்னர் தாம் எடுக்கப்போகும் சோதனையில் சித்தியெய்து வேனே என்று சுவாமிகஃக் கேட்பதற்காக அவர் பின்ன்ே சென்டூராம். அப்போது சுவாமிகள் திரும்பி 'சி! நாயே! சோதனையில் சித்திபெற வேண்டுமானுல் போப்படிபடா; என் பின்னுல் ஏனடா வருகிருய்? திரும்பிப்போப்படியடா: இனி வந்தாயாளுல் தெரியுமோ என்று வைதாராம் இதனே அவர் வாயினுற் கேட்டிருக்கிறேன். எங்கள் வீட் ஸ் கடைபிற் சா டொர். வாரிடப்பரதேசியார், தூத்துக் குடிச்சாமியார் ஆகிய பெரியோர்கள் வந்து தங்கி இருந்து சென்றமையைக் குறித்தும் அவர்களுடைய அருட்செயல் களேக் குறித்தும் எனது முன்னுேர் சொல்லக் கேட்டிருக் கிறேன். ஆகவே இந்தக் கொழும்புத்துறை யோகர் என்ற பெரியாரையும் நான் காணத் தகுந்த ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்குமோ என்னும் , அவாவானது என் உள்ளத்தில் இடம் பெற்றது.
பின்பு நான் கொழும்பில் வந்திருந்து வாழ்க்கை நடத் துங்காலத்தில் வெள்ளவத்தையில் ஒரு அன்பர்தம் இல்லத் Si , Grrrl 6, si தங்கியிருக்கிருர் என்னும் நற்செய்தியை யெனது நாயகர் வந்து கூறினர். உடனே யான் 'சுவாமி களேப் பார்க்கவேணும், சிறுவயதிலே அவர்: பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்" என்று சொன்னேன். அதற்கு
யோகசுவாமிகள் 8 ፵
அவர் வெள்ளவத்தையில் சுவாமிகள் தங்கிநிற்கும் இல் லத்திலிருந்து உடனே புறப்படுவதாகச் சொன்ஞர்கள். இப்போது எங்கு சென்ருரோ தெரியாது என்ருர், ஆணு லும் அன்று இரவு முழுவதும் சுவாமிகளே யெப்படி நான் காண்பது என்ற சிந் தனபால் நித்திரையுமின்றி இரவைக் கழித்தேன். அடுத்தநாட்கால பில் அன்பர் ஒருவர்வத்துசுவா மிகள் வெள்ளவத்தைக் கடற்கரையில் நிற்கின்ருர் என்றும், இராஜசிங்க வீதிவழியாற் சென்று கடற்கரைக்குப் போனுல் சுவாமிகளேக் காணலாம் என்றும் கூறினுர், உடனே நாங்கள் இருவரும் உள்ளத்துவகையுடன் புறப்பட்டு மனுேவேகத்தி லுமதுதிவேகமாகச் சென்று கடற்கரையை அடைந்தோம். காலை இளங்கதிர் தன் சிவந்த கிரணங்களப் பரப்பிச் சகல ஆன்ம ராசிகளதும் உள்ளத் தாமரையை மலர்த் துகிருன் அஞ்ஞானமாகிய இருள் புறங்காட்டியோடுகின் றது.அந்த ஒளிப் பிழம்பின் மத்தியில் தோன்றும் ஞான சூரியன் போன்று சுவாமிகள் தரிசனம் கிடைத்தது. பால் போன்று வெளுத்த குஞ்சியும், இளங்கதிரின் ஒளிபடு தலால் வெள்ளிக்கம்பி போன்று மார்பிற் புரளும் தாடி பும், வெண்துகிலாடையும், கம்பீரமான தோற்றமும் பொ லிந்து விளங்கும் அருட்திருவுருவைக் கண்ணுற்றேன். கண் டதும் 'இன்றைக்கேயான் செய்த தவப்பயன் கிடைத்தது; இது அற்புதமோ, முருகன் திருவருளோ! யான் செய்த புண்ணியத்தின் பெறுபேருே' என அதிசயித்தேன். என்ம னமானது ஒருநிலப்பட்டு அத்திருவுருவில் லபமாகியது.
சுவாமிகள் என்மேல் அருட் திரு நோக்கம் பாலித்து 'ஒன்றுக்கும் அஞ்சாதே, மனத்தைாயத்துடன் இரு. திரு வருள் உன்னேக் காக்கும். உன் கடமையைச் சரிவரச்செய்; உன் செய்கைகளின் பயனே எதிர்பார்க்காதே; உன்னுள்ளி ருக்கும் தெய்வம் வழிகாட்டும். இங்கே பார் விடியற்புறத் தில் குருவிகள் காகங்கள் எல்லாம் எழுந்து ஆரவா ரம் செய்து எங்களேயெல்லாம் துயில் எழுப்புகின்றன. காகங்கள் எல்லாம் எங்களைத் துயிலெழுப்பி பெங்களுக்கு
Page 55
(BILIT5ë, Glf TLf79,67
நன்மை செய்கின்றன வென்று சொல்வி நாங்கள் காலே யில் அவைகஃாயழைத்து, நீங்கள் ஏங்களே யெழுப்பி யெங் களுக்கு நன்மைசெய்தீர்கள் என்று சொல்வி அவைகளுக்கு உணவு கொடுக்கின்ருேமோ? அவைகளும் தங்கள் தொழி ஃச் செய்கின்றன. நாமும் நமது வேஃலயில் செல்லுகின் ருேம். அது போல நீயும் உன்வேலேயைச் செய்து கொண்டு சும்மா இரு' என்று திருவாய் மலர்ந்தருளினர். குரு நாதன் அன்று தந்த உபதேசமே இன்றும் என்னே வழி நடத்துகின்றது. சுவாமிகள் அநுமதி கொடுத்தபின் திரும்பி வீடு வந்து சேர்ந்தோம். அடுத்தநாள் காலேயில் சுவாமிகள் அன்பர் ஒருவருடன் எங்கள் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளி ஞர். அப்போது அயல் வீடுகளிலிருந்தும் பல அன்பர்கள் வந்து சுவாமிகளைத் தரிசித்தனர். அவர்களில் ஒருவர் புத் திரப் பேற்றை விரும்பிச் சுவாமிகளிடம் வந்திருந்தவர் போலும். அப்போது சுவாமிகள் "நான் சோமசுந்தரத்தின் வீட்டுக்கு, அன்ஞரின் சுகவீனமுற்றிருந்த குழந்தையைப் பார்க்கச் சென்றிருந்தேன், அவர்கள் அந்தக் குழந்தையில் அளவிறந்த ஆசை வைத்திருந்தார்கள். அது எனக்குப் பிடிக்கவில்லே. நான் உடனே திரும்பி விட்டேன்' என்று கூறியருளி, அன்னுரைப் பிள்ஃாக்காக ஆசைப்படவேண் டாமென்பதைச் சொல்லாமற் சொல்லியனுப்பினர். இன் ணும் அங்கு வந்த பலருக்கும் அவரவர் மனுேநிலைக்கேற்ற உபதேசங்களேச் செய்தனுப்பினர்.
அந்நாட்டொடக்கம் சுவாமிகள் கொழும்புக்கு வரும் வேளைகளில் எமது இல்லத்திற்கும் எழுந்தருளி அருளுபதே சங்கள் செய்து போகும் வழக்கமுடையவராயினர். இக்கா லங்களில் சுவாமிகள் செய்த உபதேசங்கள் பல அந்தக் காலங்களில் எனது அறிய மை காரணமாக அவற்றைக் குறித்துவைக்கத் தவறிவிட்டேன். ஆயினும் எனது ஞாப கத்தில் இருப்பவற்றை மட்டும் இங்கு எழுதுகின்றேன். ஒரு முறை நாங்கள் இந்தியாவுக்கு யாத்திரை செய்ய வேண்டுமென்னும் நோக்கத்துடன் சுவாமிகளச் சென்று
யோகசுவாமிகள்
தரிசித்தோம். அப்போது சுவாமிகள் 'இந்திய பாத்திரை யை விட்டு விட்டு வாருங்கள்; நாங்கள் எங்கேயாவது பத்து நாட்களுக்கு நிற்போம்' என்ருர், நாங்கள் அன்று சாபந்தர மே புறப்பட்டுச் சுவாமிகளுடன் சென்ருேம். ஏதோ போ வோம், வசதியான இடத்தில் தங்குவோம், என்று சுவாமி கள் சொல்லிக்கொண்டு வந்தார்கள். போகும் வழியில் இரத்தினபுரியிலுள்ள ஒரு அன்பர் வீட்டில் பத்து நிமிஷம் வரை தங்கினுேம், அவ்விடத்தில் தேநீரருந்தியபின் தாம திக்காமல் விரைவில் புறப்படப் பணித்தருளினர். அங்கி ருந்து நேரேபெலிகுல்லோயா என்னுமிடத்திற்குச்சென்ருேம், அங்கே அக்காலத்திலிருந்த ஒவசியர் ஒருவர் எங்களுக்கு ஆகவேண்டிய வசதிகளைச் செய்து உபசரித்தார். நாங்கள் பாவரும் அங்குள்ள்கிராமச்சங்கக் கட்டிடத்தில் இருந்தோம். அவ்விடத்தில் கொழும்பு, பலாங்கொடை, இரத்தினபுரி முதலிய இடங்களிலிருந்தும் பல அன்பர்கள் வந்து கூடி னர். அவ்விடத்தில் காலே மாலை சிவபுராணம், தேவாரம், திருவாசகம் ஒதுவதிலும் எஞ்சிய நேரங்கள் சுவாமிகளின் அறிவுரைகளைக் கேட்பதிலுமாகக் கழிந்தன. நான் வெள் னிக்கிழம்ை விரதமிருப்பதுண்டு. அத்தினத்தில் எங்கள் இல் லத்தில் முருகன் திருவுருவை மலர்களால் அருச்சித்து வணங்கிய பின்பே உணவருந்துவேன். அன்று யான் । மிகளுடைய திருப்பாதங்களில் மலர் தூவி வணங்கலாம். ஆனுல் அடியார் பலரும் சூழ்ந்திருக்கின்ருர்கள். எப்படி பான் சுவாமிகளுடைய திருப்பாதங்களில் மலரிட்டு வணங் குவது எதற்கும், மலர்களோப் பறிப்போம். வசதியில்லா விட்டால் சுவாமிகளேத் தியானித்து ஓரிடத்தில் இட்டு எணங்குவோம் என நினத்துக்கொண்டு மலர்களப்பறித துக் கொண்டுவந்தேன். சுவாமிகள் அங்குத்தனியாக நின் றனர். திருவருளின் செயலே வியந்து என் வழிபாடை நிறைவேற்றினேன். அங்கு நின்ற பத்து நாட்களும் ஆடி பார் கூட்டத்துடன் ஆனந்தமாகக் கழிந்தன. அங்கு வந்த அடியார்களுக்கெல்லாம் அவரவர் தகுதிக்கேற்ப உப தேசங்களைச் செய்தனர். சுவாமிகள் இங்குவந்து பத்து நாட்களாய் விட்டன. நாம் இனிமேல் கொழும்புக்குப்
Page 56
யோகசுவாமிகள்
போவோம் என்று பணித்தனர். உடனே நாங்கள் யாவரும் புறப்பட்டுக் கொழும்பு வந்து சேர்ந்தோம்.
பலவித இன்னல்களாலும் மன நிம்மதியற்று வாழ்க்கை நடத்திய எனக்கு இந்த யாத்திரையானது மன அமைதியை பும் மனச்சந்தோஷத்தையும், மனத்தைரியத்தையும், மன ஒருமைப்பாட்டையுமெல்லாம் கொடுத்தது என்பதை யான் நன்குனர்ந்திருந்தேன். எவ்வித கஷ்டங்களேயும் தாங்கி அசையாமல் நிற்கத்தகுந்த ஸ்திரபுத்தியையும் எனக்குக் கொடுத்தது. அக்காலங்களில் சுவாமிகள் அடிக்கடி கொழும் புக்கு வருவதுண்டு வரும் பொழுதெல்லாம் சுவாமிகள் எமது இல்லத்திற்கும் எழுந்தருழும் பெரும்பேறு எமக்கும் கிடைத்தது. அச்சமயங்களிலெல்லாம் சுவாமிகள் எமக்குத் தந்த அறிவுரைகளும், அருட்பிரசாதங்களும் பல. அவற் றுள் எமது ஞாபகத்தில் உள்ளவற்றை மட்டும் இங்கே குறிப்பிடுகிறேன். "யார் என்ன தீமை செய்தாலும் செய்யட் டும். ஒன்றுக்கும் அஞ்சாதே. மற்றவர் உனக்கு ஒரு தீமை பும் செய்யமுடியாது. தீமையும் நன்மையும் நீ செய்த வினைப்பயன்களே. நீ யொருவருக்கும் தேடி வினை செய்யா தே. நீ செய்வனவற்றைச் சிவதொண்டு என்று நினைத் துக் கொண்டு செய். நீ சும்மா இரு. காலையும் மாலையும் கடவுளேத்தியானி, உனக்கு ஒரு பொல்லாப்புமில்லை. கடவுள் உனக்குத் தேவையான வெல்லாம் செய்வார்' என்ற உபதேசத்தையே அறிவுறுத்தினர். சுவாமிகளின் உபதேசங் களே நினைத்து நினைத்து இயன்றவரையும் என் உள்ளத்தி ருத்தி நடந்து வந்தேன். ஆணுலும் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் சுவாமிகளின் கட்டளையையும் பொருட்படுத்தாது அளவு கடந்த ஆத்திரத்தினுலும் கோபத்தினுலும் சில பல அப சாரமான வார்த்தைகளைப் பேசினேன். 'யார் எது சொல்லி ணும் எது செய்யினும் நீ சம்மாவிரு என்ற குருநாதனின் கட் டளையைமீறி என் செய்தேன்! இந்தப் பழியை யெப்படி நான் தீர்க்கப் போகிறேன் யாது செய்வேன்? பழிவந்து சூழ்ந்ததே' என்று கலக்கமுற்றுச் சிந்தனையில் ஆழ்ந்திருந் தேன். பகல் இரண்டு மணி நேரம் சுவாமிகள் வந்து
யோகசுவாமிகள்
岳r亡剑 கொடுத்தார். உள்ளே வந்த சுவாமிகள் 'சொல்ல வேண்டியதைச் சொல்வதால் பிழையொன்றுமில்லை. சி யொன்றுக்கும் பயப்படாதே. நான் உன்னே பெலிகுல்லே யாவில் கொண்டு போய் பத்து நாள்களாக வைத்து அபி ஷேகம் செய்துவிட நீயென்ன ஈ என்று கொண்டிருக்கிருய் ஒன்றுக்கும் பயப்படாதே. தைரியமாயிரு' என்று சொல் விக்கொண்டே வந்தார். சுவாமிகளின் மணி வாக்குகள் என் செவியில் பட்டதும் யானடைந்த சந்தோஷத்தை இங்கு எழுத்தினுல் வருணிக்கமுடியாதென்பது சொல்லா மலேயமையும்.
இது இங்ஙனமாக, எனது தாயார் ஓர் கொடிய நோய்க்கு ஆளாகி வருந்தினர். நித்திய வருத்தக்காரியாய் இருந்த அவருக்கு இந்த விசேஷ நோயும் சேர்ந்தால் பின் பேசவும் வேண்டுமோ? சில நாட்களாக யான் பட்ட சிர மமோ இம்மட்டென்றில்லே. இதனுல் மிகவும் மனக்கலக்கம் அடைந்த யான் இதற்கு என்ன செய்யலாமெனக் கவலே யடைந்து தெய்வமே! நீயே துணையெனச் சிந்தித்த வண் னம் தனியாகவிருந்தேன். காலே ஒன்பது மன்னியிருக்கும் சுவாமிகள் "என்ன அம்மா எப்படி சுகமாயிருக்கிருவோ' என்று கேட்ட வண்ணம் உள்ளே வந்தனர். உடனே யான் திடுக்கிட்டெழுந்து 'ஓம் சுவாமி, அம்மா சுகமாயி ருகின்ருர்" என்று சொல்லிக்கொண்டே அவர் பாதங்களில் வீழ்ந்து வணங்கினேன். அன்றைக்கே எனது தாயா ரின் கொடிய நோயும் மறைந்தொழிந்தது. அன்னுர் பல விதமான நோய்க்கு ஆளாகியும் அந்தக் கொடிய நோய் பின் ஒரு நாளாவது தலைகாட்டவில்லை. இதனுேடு "கடவுளே நம்பிஞேர் கைவிடப்படார்" என்ற உண்மை யென்மனத்தில் உறுதியாக நிலைபெற்றது. இன்னும், தெய்வ சங்கற்பமாக நோய்வாய்ப்பட்டு எனது நாயகர் கொழும்பு பெரியாஸ்பத் திரியில் இடம் பெற்றனர். வைத்திய நிபுணர்களுடைய வைத்தியத்திற்கும் கட்டுப்படாமல் நோய் மேற்பட்டுச் கொண்டே போனது. ஒருத்தர் துணையுமில்லையுன் துணை
Page 57
யோகசுவாமிகள்
யல்லால், என்று சுவாமிகளே நினேந்து மனமுருகி நித்திரை புமில்லாது அன்றைய இரவைக் கழித்தேன். அடுத்த நாள் சாயந்தரம் ஆஸ்பத்திரிக்கு விரைந்து செல்ல வேண் டும் என்னும் எண்ணம் என்மனதில் உண்டாகியது. நான் சற்று முன்னதாகவே புறப்பட்டு ஆஸ்பத்திரிக்குச் சென் றேன். அங்கே யென்னத்தைக் கண்டேன்! சுவாமிகள் என் நாயகரின் பக்கத்தில் ஒர் நாற்காலியில் உட்கார்ந்தி ருக்கக் கண்டேன். என் கண்களேயே நான் நம்பமுடிய வில்லே. சுவாமிகள் திருநோக்கம் பட்ட அந்த நேரத்திலி ருந்தே நோயும் ஆறத்தொடங்கியது. இது மட்டுமல்ல, யாழ்ப்பாணத்திலிருந்த ஒரு பிரபல ஆயுள்வேத வைத்திய ரையும் மருந்து அனுப்புமாறு பணித்தருளினர். அந்த மருத்துடனே நோயும் குணமடைந்தது. சுவாமிகள் பின் ஞேர் சமயத்தில் என்னேப் பார்த்து "இவர், தான் கடுமை யான வருத்தமாய் ஆஸ்பத்திரியில் இருந்த பொழுது மனங் கலங்கவில்வே. டாக்குத்தர் ஆஸ்பத்திரியில் இருக்கச் சரி யாய்க் கலங்கிவிட்டார். ஒரு நாளும் ஆஸ்பத்திரிக்குப் போகாத நானும் ஆஸ்பத்திரிக்குப் போய் அவரைப் பார்க்க வேண்டி வந்துவிட்டது' என்று அங்கு வந்திருந்த பல அன் பர்களுக்கும் சொல்லி நகையாடினுர்,
ஒரு சமயம் எனது நாயகர் ஆத்தியோக முறையில் டெல்கிக்குச் செல்லவேண்டிய சந்தர்ப்பம் ஏற்பட்டது. புறப்படுவதற்கு வேண்டிய ஆயத்தங்களெல்லாம் செய்து முடிந்தன. இருந்தாற்போலிருந்து எனக்கோர் சுகவீனம் ஏற்பட்டதால்பிரயாணத்தைப்பின்போடத் தீர்மானித்தனர். புறப்படவேண்டிய நேரத்துக்கு இரண்டு மணித்தியாலங் களின் முன் சுவாமிகள் ஒரு அன்பருடன் ஒரு காரில்வந்து இறங்கினர். என் நாயகரைப்பார்த்து நகைத்து 'என்ன பயப்படுகிருயோ? சந்தோஷமாய் போய்வா, அவவை நாங் கள் பார்த்துக்கொள்ளுவோம்' என்றுகூறியருளினர். அவ ரும் அன்றுமாலே பிரயாணமானுர், எனது நோயும் நீங் கியது. வெள்ளிக்கிழமைகளில் யான் கோயிலுக்குச் செல்லும் வழக்கமுடையேன். ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மாலே நான்
யோகசுவாமிகள்
வழக்கம்போல் ஆலயத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். திரும்பி வரும்போது எனது வீட்டில் ஆடவர்களும் மகளிரும் நிறைந் திருப்பதைக்கண்டு என்மனதில் பலவாருன சிந்தனையுடன் உள் நுழைந்தேன். அங்கே சுவாமிகள் அருளுபதேசஞ் செய்துகொண்டிருந்தார்கள். என்னேக்கண்டதும் "என்ன ஒழுங்காகக் கோயிலுக்குப் போவதுபோலிருக்கிறது! அடிக் கடி கோயிலுக்குப் போகாதே. பிறகு எல்லாம் கோயில் கும்பிடுவதோடு முடிந்துவிடும். அதையும் முற்ருய் விடக் கூடாது. இருந்திட்டு ஒரு நாளேக்கு ஒரு விருப்பம் வந்தால் போகலாம்' எனப்பணித்தனர்.
எனதுசுகவீனத்திற்கு ஆட்டுப்பால் குடித்தல் நல்லதென்று பலரும் சொல்வதைக்கேட்டு, ஆடுவளர்த்துப் பால் குத் தேன். ஆடுகள் ஒன்று நாலாகப்பெருகி முப்பது ஆடுகள் வரை அங்கு நின்றன. சுவாமிகள் அங்குவந்து ஆடுகரைத் கண்டதும் "நியோ இந்த ஆடுகளை வளர்க்கிருய்? శ్లేశీ கிந்தவேலே வேண்டாம். ஆட்டுப்பால் குடிப்பதால் மண்ம் ஒரு நிலைப்படாது. ஆடு இதிலேயொருக்டி அதிலேயெர்ஜ் கடி கடிக்கும் வழக்கமுடையது. அதுபோல் உனக்கும்: நேரம் ஒரு குணம்வரும் - வெள்ளாடு கள்ளிகடிப்பதுபோல்" என்று சொல்வது தெரியாதோ? ஆடுகளை இறைச்சிக்குத் தான் விற்கவும் வேண்டிவரும், ஒருவர் ஆடுகள் வளர்த்துச் சனிக்கிழமை புதன்கிழமைகளில் இறைச்சியடிப்பதற்காக விற்பார் - அவர்தமது அந்தியகாலத்தில் பலநாட்களாகப் படுக்கையிலிருந்து கழுத்தைத் திருகும்போது ஆடுபடும் அவத் தையெல்லாம் பட்டுத் தாங்கமுடியாத வேதனையடைந்து இறந்தார்.உனக்கு இந்தவேலே வேண்டாம். ஆடுகளேவிற்றுப் போடு, வேண்டுமானுல் பசுக்களேவளர்' எனப்பணித்தருளி னர். அடுத்தநாளே ஆடுகளை அகற்றிவிட்டேன். அன்று தொடங்கி ஆட்டுப்பாலேத் தொடுவதுமில்லே. இங்கினமாக, யான் பிழையான வழிகளில் செல்லும் பொழுதெல்லாம் என்னத்தடுத்து நல்வழிகாட்டி ஆட்கொண்ட எமது குரு நாதர் - இன்னும் என்னைப்பலவிதத்தாலும் ஒடுங்கச்செய்த
Page 58
፵ tና யோகசுவாமிகள்
னர். "பேருக்கும் புகழுக்குமாக ஒன்றும் செய்யாதே. உண் மையாக உன்மனத்தில் இதனே எழுதினுல் அல்லது பேசினுல் மற்றவர்களுக்கு நன்மையுண்டு என்ற எண்ணம் உதிக்கு மானுல் அவ்வாறுசெய். அப்படி யில்லாது விட்டால் சும்மா இரு. மேடைமேலேறிப் பேசும் வழக்கத்தை முற்ருக நிறுத்தி விடு- கடவுளேப் பூசைசெய்- தியானம்செய்- மற் றவர்களுக்குக் கேடு நினைக்காதே-கெட்ட எண்ணங்கள் மனத் தில் உதிக்குமானுல் கடவுளேத் தியானம்செய்து அந்த எண்ணங்களை மாற்றிவிடு - முப்போதும் உணவருந்தாதே. இருவேளை உண்டால்போதும் - மிதமான உணவுதான் புல னடக்கத்துக்குவழி-இயன்றவரையும் வீண்வார்த்தை பேசு வதை நிறுத்திவிடு - உள்ளும் புறமும் தூய்மையுடனிருமனத்தில் அச்சம் குடிகொள்ளவிடாதே. மனத்தைரியத்து டன் வருவனவற்றையெல்லாம் தாங்கிக்கொள்ள 'அஞ்சு வது யாதொன்றுமில்லே அஞ்சவருவதுமில்ஃ' என்றபொன் மொழியைச் சிந்தையிற் பதித்துவிடு. மனிதன் எதற் காகச் சாகப் பயப்படுகிருன் சாவென்ருல் என்ன? இந்தச் சட்டையைக் கழற்றிவிட்டு இன்னுமொரு சட்டை போடுவதுதானே. எங்களுடைய உடைகிழிந்து போனுல் நாம் வேருெரு உடையை உடுக்கின்ருேமல்லவா? அதுபோ லவேதான் இந்தச் சரீரம் கேடுற்றதானுல் ஆன்மா வேருெரு சரீரத்தையெடுக்கும் - அதில் நூதனம் ஒன்று மில்லே, உடம்பு அழிதலேக் குறித்து மனம் வருந்துதல் அறியாமையாகும். ஆன்மா நித்தியமானது அழிவற்றது. ஆகவே உடம்பிலுள்ள பற்றை யொழித்துவிடு- உயிர்களெல் லாம் நடமாடும் தெய்வங்கள் எனச் சிந்தையிற் கொள்வா பாக - தெய்வம் எல்லோர் சித்தத்திலும் உண்டு. ஆகவே உடம்பைப் பொருட்படுத்தாது உயிருக்குயிரான பரமான் மாவை எல்லாரிடத்தும் காண்பாயாக' எனக்குவரவிருக் கும் தனிமையான நிலமையை அறிந்தருளியவராகிய குரு தாதர் என்னுடைய இந்த நிலேயேற்படுவதற்கு நாலேந்து வருவங்களுக்கு முன்னதாகவே தொடங்கி யாக்கை நிஃசு யாமை முதலிய இந்த உபதேசங்களை யெல்லாம் பல முறையும் எனக்கு வற்புறுத்திக் கூறியருளினுர் பின்பு
I 로
யோகசுவாமிகள் 7
எனது தற்கால நிலைமையில் அன்னையிலும் மிக்க ஆதரவு டையவராய் யான் ஆச்சிரமத்திற்குப் போகும் வேளைகளி லெல்லாம் என்னைப் பல மணி நேரம் அங்கு தங்கச் செய்து நாவிற்கினிய போனகமும் ஞானபோனகமும் ஒருங்கே பூட்டி யென்னே ஆதரித்தார்."
கடைசியாகச் சுவாமிகள் எனக்களித்த அருளுரை:- "உலக விஷயங்களே இனிமேல் சிந்திக்காதே. அவைகளே விட்டு விட்டு ஆன்ம ஈடேற்றத்துக்காகத் தவத்தைச் செய்-உனது மனம் இப்போது எவ்வளவோ பரிசுத்தமா கிவிட்டது. தவத்தைச் செய்' எனப்பணித்தருளினர், இவ் quଙT୍]] பேரருளேயும் பாவித்த குருநாதர் தமது உத்தரவை மீறி அவர்தம் ஆச்சிரமத்தில் நுழைந்தமைக்காக ஒரு நாள் என்னே மிகப்பவமாகக் கண்டித்தனர். யான் அச்சத்தால் நடுக்க முற்று அவ்விடத்தை விட்டு ஒடிச் சென்றேன். இதனுல் குருநாதன் கட்டளைக்கு அமைந்து நடக்கவேண்டும். கடுகள்வேனும் கட்டளையை மீறக்கூடாது என்ற உண்பை யை உணர்ந்து கொண்டேன். அன்று காந்தகால உருத் திரமூர்த்திபோற் சுேர்பித்த சுவாமிகள் பின்பு யான் அவர் களிடம் சென்ற சமயங்களில் அன்ஃனயிலும் தயையுடைய ராய் ஆதரித்தனர். "அடிக்கடி இங்கே வா' எனப்பணித் தார்.
வர்மியைத் தரிசித்துப்பெற்ற அனுபவங்கள் High TLF) என்கின் என்னிலும் நன்கு அறிந்தவர் என்பதை உணர்த் தின. அவர் எனது உயிருக்குயிராக இருந்து வழிநடத்தி வருகிருர் அவர் என்னேக் கண்மும் பிரியா இறைவன்
ந்திரா - 1|იპivirsú.
画*
பண்டிதை திருமதி பத்மாசனி இராஜே
என்னேக் கணமும் பிரியர் விறைவன் அன்னே போல வன்பு சான்றவன் பொன்னப் பொருளைப் போகத்தை உன்னு வோர்க ளூறுவர் பரகதி ஒதுக வதுநாம் ஒம்தத் சத்ஓம்.
த் தள்ளி
- நற்சிந்தன
Page 59
9 B யோகசுவாமிகள்
4. மண்மேல் மலரடி வைத்தோன் காண்க
சுமார் பத்துவயதுப் பராயமுடையவனுய் யான் இருள் கும் போது, ஒரு நாள் என் தந்தையும் தாயும் என்னே அழைத்துச் 'சுவாமியார் அவர்களிடம் GLIT" " GTIGHT"| பணித்தனர். அப்படியே யான் போனேன். சுவாமிகள் என்னை ஆச்சிரம வாசலில் கண்டதும், "மகனே வா' என்றழைத்தார். யான் உள்ளே சென்று வீழ்ந்து வணங்கி எழுந்து நின்றேன். என்பெயரையும் என்தந்தை பெயரை யும், கேட்டார். பின் என் கையில் ஓர் வெள்ளை மல்லிகைப் பூவைத்தந்தார். 'இந்தப் பூவைப்போல் உன்வாழ்விருக்கும் பயப்படாதே" கவனமாகப்படி. கோயிலே நன்முகக்கும்பிடு' எனப் புத்திபுகட்டி, வீடு செல்ல விடை தந்தார். எனக்குக் கிடைத்த குருதேவருடைய முதல் தரிசனம் இதுவாகும்.திரு ணம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் அவருடைய ஆச்சிரமத் திற்குச் சென்று திருவடியைத் தரிசித்து வந்தேன். காலம் ஓடி யது. எங்கள் குடும்பத்தில் பல மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. வறுமை தாண்டவமாடியது கஷ்டத்துள்ளும் யான் தொ டர்ந்து படித்துக்கொண்டிருந்தேன். ஒரு நாள் யான் படிக்கச் சென்று கொண்டிருக்கும் போது, பாதையில் குரு தேவர் காட்சி கொடுத்து 'மகனே! நீ பெண்களோடு கூடிப்பிறந்தாய்; ஏதாவது கொஞ்சம் உழைக்கவேண்டும்' என்று கூறியருளினுர், அவர் அப்படியருளிய ஒரு மாதத் துக்குள், தோட்டப் பாடசாலையில் இடம் பெறும் எண் னத்தோடு யாழ்ப்பாணம் விட்டகன்றேன். தோட்டப் பாட சாலையில் இடம் பெற்று அங்கு சிலகாலம் கடமையாற்றி யபின் அரசினர் பாடசாஃலயிலும் நியமனம் பெற்றேன். இப்படியிருக்கையில் ஒரு நாள் வீதியில் என் தந்தைக்குக் காட்சி கொடுத்தார் குருதேவர், குடும்ப நிலைமைகளே விசா ரித்தபின், எனக்குச் சீக்கிரம் விவாகம் செய்து வைக்க வேண்டுமென வற்புறுத்திச் சென்ருராம். இவ்விஷயத்தை விவாகத்தின் பின் தாயார் கூற அறிந்தேன்.
யோகசுவாமிகள் 9.
எங்கள் விவாகத்தின் பின் குரு தேவருடைய தரிசனத் துக்குத் தனியாகச் சென்றது மிகக்குறைவு. முதலில் இரு வராகவும், பின் மூவர் நால்வராகவும் சென்று தரிசித் தோட, ஒருமுறை தரிசனத்துக்குச் செல்வதற்கு மனைவிக் குச் சிறிது வசதிக்குறைவாக இருந்தபடியால் யான் மட் டும் சென்றேன். தரிசனத்திலிருக்கும்போது 'மற்றவர் கள் எங்' என்று குருதேவர் என்னிடம் வினவினுர், அன்ருேடு தனியாகத் தரிசனத்துக்குச் செல்வதை விட்டு விட்டேன். உலக வழக்கம்போல விவாகமாகி ஒருவருட காலத்தில் எங்களுக்குக் குழந்தை பிறக்கவில்லே. பொரு ளாதாரக் கஷ்டத்தினுல், உடனே குழந்தை பிறவாததை பிட்டு நாங்களும் கவலைப்படவில்லே. இரண்டு வருடங்க ஞக்கு மேலாகியும் குழந்தை பிறக்கவில்லை. இக்காலத் தில் ஒர் முறை தரிசனத்துக்குச் சென்றிருந்த போது, "உங்களுக்குக் குழந்தை பிறக்கவில்லை; அப்படித்தானே?" என்று குருதேவர் கேட்டார். "ஆம் சுவாமி' என்ருேம். உடனே ஓர் திராட்சைக் குலேயில் பெரிய பழம் ஒன்றைப் பிடுங்கி என் மனவியிடம் கொடுத்து "இதை ஒருவருக் கும் கொடுக்காதே நீயே சாப்பிடு' என்று பணித்தார். அவ்வாறே மனைவி செய்தாள். அடுத்த மாதம் என் கருவுற்றிருந்ததை புணர்ந்தோம். விவாகமாகிச் சில வரு டமாகியும் எங்களுக்குச் குழந்தை பிறவாதபடியால், நாங் கள் மலடராக்கும் என்ற குசுகுசுப்பு எங்களுக்குத் தெரியா ல் உளர் முழுவதும் பரவியிருந்தது. இதை எங்கள் குரு தேவர் உணர்ந்து அதற்கு வைத்தியம் செய்துவிட்டார்.
வசதிகிடைக்கும் போதெல்லாம் குருதேவருடைய த்சி சனத்துக்குச் சென்று வந்தோம். அக்காலங்களில் எங்கள் பன்க்கவஃலக்கு நேரடியாகவும் விடைதடுவார். மறைமுக மாக்கியும் விடைதகுவார். மறைமுகமாக வரும் விடைக்ள் கதையளவில் வேறு தொடர்பான விஷயம் போன்றிருக் கும். ஆணுல் எங்களுடைய வேண்டுதலுக்கும் அதில் விடை யிருக்கும். குருதேவருடைய தரிசனம் எங்களைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத் திசை திருப்பிக்கொண்டே வந்தது. இவ்
Page 60
I ዐ ዐ யோகசுவாமிகள்
வுலக வாழ்வில் பிறந்தலேயாமல், பிறவிக்கடலேத்தாண்ட உதவும் மன ஒடுக்கத்தையும், நிம்மதியையும் நாடியே குரு தேவரிடம் செல்லத் தொடங்கினுேம், 1956ஆம் ஆண்டில் ஒருநாள் தரிசனத்துக்குச் சென்றிருந்த போது "நீங்கள் சிவ தொண்டனை வாசிப்பது நல்லது' என்று குருதேவருடைய கட்டளை கிடைத்தது. அறியவேண்டுமென்று நினைத்த விஷ பங்களேயும் புதிதாகப் பல ஆத்மீக விஷயங்களையும் சிவ தொண்டனது துணையால் பெற்றுக்கொண்டோம்.
1963ஆம் ஆண்டில் இரண்டுதரம் மட்டும் குருதேவரு டைய தரிசனம் பெறத்தருணம் கிடைத்தது. முதல்சித்திரை மாதத்தில் சென்ருேம். அப்போது இரு குழந்தைகள் இருந்தனர். மூன்றுவது குழந்தை கருவுற்றிருந்தது. அவ ருடைய அனுமதியோடுஆச்சிரமத்துக்குள்சென்று.அவருடைய பாதாரவிந்தங்களே வணங்கி நின்ருேம் இருக்கும்படி பணித் தார். பின் பிள்ளைகள் இருவரினது பெயர்களையும் கேட்டார் சொன்னுேம், மற்றவன் எங்கே என்று கேட்டார். "இரு குழந்தைகள்தான் சுவாமி" என்றுேம். ஆனந்தச் சிரிப் பொன்று சிரித்தார். "மற்றவனும் இங்கே இருக்கிருனே" என்ஞ்ர். ஆம் கருவுற்றிருந்த குழந்தை ஆண் குழந்தை தான். அடுத்த ஆவணித்திருவாதிரையில் அவன் பிறந் தான். அவனைக் குருதேவருட்ைய் தரிசன த்துக்குக் கொண்டு செல்வதற்கு எங்களுக்குச் சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லை. அப் படியிருந்தும் அவன்" குருதேவரை "எப்படியோ அறிந்து கொண்டான் என்பதற்கறிகுறியுண்டு. குருதேவர் இரண் டறக்கலந்த "பின் அவர்'ஞ்ாபகமாகச் சிவதொண்டன் சிறப்புமலர் வெளிவந்தது. அம்மலரின் பிரதி வீட்டைய டைந்த போது யான் வி ட்டிவில்லை. மனைவியினுடைய கை யில் தான் அம்மவர் கிடைத்த து. அக் குழ் ந்தை அம்ம்ல்ரை வாங்கி அட்டையை நீக்கியவுட்ன் குரு தேவருடைய படத் தைக்கண்டான். தான் கும்பிட்டான். தன் அண்ணன் அக்காள் இருவர்ைபும் கும்பிடச் செய்தான். பின் தன் அம்மாவையும் கும்பிட்ச் செய்தான். யான் வீட்டுக்கு
. வந்தபோது மலரை என்னிடம் தந்து படததைக்கான
யோகசுவாமிகள் OJ
பித்துக் கும்பிட்டான். யானும் கும்பிட்டேன். அதன் பின் சுவரில் மாட்டப்பட்டிருக்கும் குருதேவருடைய படத்தை, தா அப்பன் என்று சொல்லிக் கும்பிடுகிருன், இக்குழந் தையுடைய செய்கை கடவுளுடைய அளவுகடந்த அருளே யும், குருவிங்கதரிசனம், பிறவித் தொடர்பு என்பவை களையும் எனக்கு உணர்த்துகிறது. இதே ஆண்டில் ஆடியில் மறு தரிசனத்துக்குச் சென்றிருந்தோம். இம் முறை வழக்கம் போல் அழைக்கவில்லை. வாசலில் காத்து நின்ருேம். அப்போது 'செம்மனச்செல்விக்கு மண் சுமக் கச் சென்று, பித்தன்போல் நடித்து அடிவாங்கியது போன்ற திருக்கூத்தே இன்று எங்களுக்கு நடப்பதும்' என்று என் மனம் எண்ணிற்று, நாங்கள் வாசலில் கர்த்துக்கொண்டு நின்றதை அவதானித்த திரு. திருநாவுக்கரசு அவர்கள் 'உள்ளே வாருங்கள் என அழைத்தார். உள்ளே சென்று குருதேவருடைய பாதாரவிந்தங்களேத் தொட்டு வணங்கி எழுந்து நின்ருேம். 'யார் நீ போ வெளியே' என்று சொல்லி என்னை அதட்டிக் கலைத்தார். என்தலை சுழன்றது. செய்வதின்ன தென்றறியாது, வெளியே வந்து விறைத்துப் போய் நின்றேன். உள்ளே மனேவியும் குழந்தைகளும் நின் றனர். குருதேவர் என் மனைவியைப் பார்த்து 'யார் உன் கணவனு?" என்று கேட்டார் 'ஆம் சுவாமி என் ருள்." என்னே உள்ளே கூப்பிட்டார். 'வயது போய் விட்டது, தடுமாற்றம் ஏற்பட்டு விட்டது. அதனுலே கலேத்தேன், வருத்தப்படாதே' என்று திருவருள் சுரந்தது. இந்தச் சீவனுக்குத்தகுந்த அடி விழுந்தது. அடித்த கை அனைத்து அருள் சுரந்தது. இதன் மலங்கள் கலேக்கப் பட்டன. புறத்தார்க்குச் சேயோனுய் அன்பர்க்கன்பணுகித் தோன்ருத் துணையாய்த் திருவருள் புரிகின்ருர் எங்கள் குரு தேவர்.
எங்கள் குருதேவர் திருவடிக்கலப்புறுவதற்கு ஒரு மாதத் துக்கு முன் கனவில் தரிசனங்கொடுத்து அருள் சுரந் தார். அதுவருமாறு:- குருதேவர் தமது ஆச்சிரமத்திவி ருந்து புறப்பட்டுக் கொழும்புத்துறை வீதியில் கிழக்கு
Page 61
O2 யோகசுவாமிகள்
நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தார். அதே நேரத்தில் யானும் ஆச்சிரமத்தை நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருந்தேன். குருதே வர் கோயிற் கிணற்றடிக் கண்மையிலுள்ள வாகை மரத்த டியில் வந்ததும் கீழே உட்கார்ந்தார், உடனே யான் அவரு டைய பாதாரவிந்தங்களைத் தொட்டுக் கண்ணில் ஒற்றி வீழ்ந்து வணங்கினேன். அப்போது அவர் வலக்கையிலி ருந்த ஓர் சிறுகுச்சியால் "விநாயகனேக் காட்டடா பார்ப் போம்" என்று சொல்லி எறிந்தார். அந்த எறி எனது இடது கைப்பூட்டில் விழுந்தது. அந்த எறியின் தாக்கத் தால் கனவிலிருந்து விழித்துக்கொண்டேன். நேரம் மூன்று மணியாயிருந்தது. அந்த எறியால் ஏற்பட்ட உணர்ச்சி, அழியா உணர்ச்சியாய் எந்த நேரமும் குருதேவரை ஞாபக மூட்டிக் கொண்டேயிருக்கின்றது. உடனே விபூதி தரித் துக் குருதேவரைத் தியானித்துக் கொண்டு திரும்பத்துங் கினேன். இந்தக்கனவு எனக்கு ஒர் திகைப்பைக் கொடுத் தது. இதனுடைய அர்த்தம் எனக்கு விளங்கவில்லை. இதை மற்றவர்களுக்கு வெளியிடுவதனுல் மாறுபட்ட கருத்தும் தோன்றக் கூடும் என்றும் எண்ண வேண்டியதாயிற்று. இதனுல் நற்சிந்தனை, சிவதொண்டன் என்பவற்றில் குறிப் பிட்ட சில உண்மைகளே ஆராயத் தொடங்கினேன். 'சீவன் சிவனென்றன் எங்கள் குருநாதன்; அவன் நானே- நான் அவனே இப்புவி எல்லாஞ் சிவமே உண்மையும் இன்மை யும் நீயே, ஊனும் உயிரும் நீயே, இருவரும் தேடிக்காணு இறைவன் என்போல் உருத்தாங்கி' என்பன போன்ற உண்மைகள் புலனுயின. கடவுளே குருதேவராகக் காட்சிய ளிக்கிருர் என உணர்ந்தேன். யான் பிள்ளைப்பருவத்தில் நெஞ்சிலிருத்திய விநாயகர் முகூர்த்தமே குருதேவர் என உணர்ந்தேன். அவர் அத்துவிதமாக விளங்கி இவ்வான் மாவை இயக்கிக் கொண்டிருக்கிருர் எந்தநேரத்திலும் எனக்குக் கைகொடுத்து உதவுகிருர்,
என்வாழ்க்கையில் குருதேவருடைய திருவருள் பல தட்வைகளில் நேருக்கு நேராகச் சுரந்து அருள் செய்துள் ளது. அவற்றுள் ஒன்றையாவது குறிப்பிடாமல் விடுவது
Gurtjait. Életeit II)
சம்மதமில்லையாதலின் அறிக. இந்நிகழ்ச்சி குருதேவர் திருவடிக்கலப்புற்ற பத்துத்தினங்களுக்குள் நிகழ்ந்ததொன் குேம். ஒருநாள் இரவு எட்டு மரிையவில் "துெ மகளு டைய கைவளையல்களேக் காணவில்ஃல என்பது மனைவிக்குத் தெரிந்தது. அதன் பெறுமதி சுமார் நூற்றுதாற்பதுருபாய். அது எப்படித் தொலைந்தது என்பதும் தெரியவில்: இந்த நேரத்தில் இப்படித் தொலைந்ததே என்று எண்ணி மனம் வருந்திக்கொண்டு அன்று இரவு உணவு உட்கொள்ளாமல், அதைக் கண்டுபிடிக்க அருள் செய்யும்படி குருதேவரை வேண்டிக் கொண்டு மனைவி படுக்கைக்குச் சென்று விட் டாள். 'நான் பிச்சைக்காரன் எனக்கு ஒன்றுந்தெரியாது. என்இர நிஃனத்து ஏன் வருந்துகிருய்." என்று குருதேவர் பீறுவதாகக் கனவு கண்டு எழுந்து பார்த்தாளாம். நேரம் இரவு ஒரு மணியாயிருந்ததாம். எப்படியும் வளேயல்களேக் கண்டு பிடிப்பதற்கு அருளை வேண்டிக் குருதேவரைத் திரும்பவும் தியானித்துக் கொண்டு படுத்துவிட்டாளாம். அதிகாலை ஐந்து மணியளவில் 'பிள்ளாய்! தூங்காதே, எழும்பு, உனது படலைக்குக் கிழக்கே முப்பது அடிதூரத் தில் வீதியிற் குறித்த வளையல்கள் இருக்கின்றன. போய் எடு' என்று கூறும் சத்தம் கேட்டு விரைந்து சென்று பார்த்த போது வளையல்கள் மோட்டார்ச் சில்லிலகப்ப்ட் டுப் பல துண்டுகளாக முறிந்து கிடக்கக் கண்டு எடுத்தா எாம். யான் வீடு வந்தபோது இவ்விஷயத்தைக் கண்கள் நீர் பெருக மனேவியுரைத்த போது எனக்கும் மெய்சிலிர்த் தது. நீர் பெருகியது. இனி இவ்வுலக வாழ்வையிட்டு அஞ் சுவதற்கு ஒன்றுமில்லே. என் கன்மம் தேய்ந்து கொண்டி ருக்கிறது. குருதேவராகிய பரம்பொருளை அணுகிக்கொண் டிருக்கின்றேன். பயமுமில்லை, அவசரப்படத் ே திெே யும் இல்ஃவ.
குருவே திருவடி சரணம்
ஓம் சாந்தி அமரர். ஆசிரியர் பஞ்சாட்சரம் - அரியாஃப்
Page 62
A யோகசுவாமிகள்
6. பழங்குடில் தோறும் எழுந்தருளிய பரனே!
பண்ணிய வினேயின் வெம்மைப் பற்றறப் பத்திவித்தின் தண்ணிய ஞானப் பைங்கூழ் தழைத்தருள் விளேவுண்டாகக் கண்ணிய வின்பம் பொங்கிக் கலந்துணக் கருணை பெய்யும் புண்ணிய யோகநாதப் பொன்முகில் வாழி வாழி
முதற்றரிசன ம் ॥ ஆயிரத்துத் தொளாயிரத்திருபத்தாறும் ஆண்டு தைத்திங் ! still 'அன்ருெருநாள் பெங்களூர் மணியின் பாதம் அன்புநிறை உள்ளத்தில் மலர வைத்தாய் இன்றுமொரு தவமுனிவரிங்கே யுள்ளா ரிருவருக்கும் பேதமில்லை யான் போய்க் கண்டு சென்றடியில் வீழ்வேனச் சுந்த ராநி சிவசுப்பிர மண்யனேயே சேவிக் கின்ருய் ஒன்றுமனத் தவனடியே போற்றி வாழ்வாய் ஒருகுறையு மிங்கில்லே உண்மை கானே'
என்று சொல்வி எனக்காசீர்வாதம் செய்த தவப்பொ ருளே நீ வந்து வணங்கி அவர் திருவருள் பெறவேண்டும் என்று அன்பு நிறைந்த துண்வர் ஒரு கடிதம் அனுப்பியி ருந்தார். அடிமைச் சீவியம் செய்தவெனக்கு உடனே சுவா மிகளைத் தரிசிக்க முடியாமையால் எனது மனேவியை அனுப் பினேன். அவர் சென்று சுவாமியின் திருவருள் பெற்று மீண்டார். சில நாட்களின் பின் நானும் மனேவியுமாக யாழ்ப்பானம் வந்து அன்று காலே ஒரு மணிக்கு நீராடி புறவழுக்குப் போக்கிச் சுத்தமான உள்ளத்தோடு புறப் பட்டு நான்கு மணிக்குச் சுவாமியின் தவப்பள்ளிக்குச் சென் ருேம். அப்போது அது ஒரு சிறுகுடிசை. வெளிக்கதவு பூட்டப்படவில்லை. நாங்கள் உள்ளே சென்று அவரையே தியானித்துக் கொண்டு நின்ருேம். ஐந்து மணியாய்விட் டது. உள்ளேயிருந்து 'ஆர் அங்கே' என்ற சத்தம் வந்தது.
யோகசுவாமிகள் 蚤05
சுவாமி என்றேன். 'ஆர் என்ருல் சுவாமி என்கிறீர் பேரில்லேயோ' என்று சற்றே கோபத்தோடு சுறும் குரல் கேட்டது. நான் ஒன்றும் பேசாமல் நின்றேன். சுவாமி கள் ஒரு தகரமண்ணெய் விளக்கைக் கொளுத்திக் கொண்டு வெளியே வந்தார். கும்பிட்டோம்.
"நீங்கள் வந்து ஒரு மணிநேரமாய் விட்டது. இந்த ஒரு மணிநேரமும் செய்ததுதான் தவம். இதுபோல் எப் போதும் கும்பிடுங்கள். ஒரு குறையுமில்லை. சரிபோங்கள்' என்ருர், நாங்கள் வீட்டிலிருந்து வரும் போது தட்டத்தில் பூ, பழம், தேங்காய் முதலியன கொண்டு சென்ருேம் தட்டத்தையும் பழங்களையும் சுவாமியின் திருவடியில் வைத்து மீண்டும் கும்பிட்டோம். சுவாமிகளுக்குக் கோபம் வந்து விட்டது. "இங்கே ஐயரில்லே - பூசைசெய்துதர் எடுத்துப்போ' என்ருர் நான் ஒன்றும்செய்யாமல்நின்றேன் 'எடுத்துக் கொண்டு வெளியே போ, இங்கே நிற்கவேண் டாம்" என்று மீண்டும் கோபக்குறியுடன் சொன்ஜர் நான் தட்டத்தை எடுத்துக் கொண்டு தெருவுக்கு வந்தேன். மனேவி எனக்குப் பின் வந்தார். எனக்கு மிகவும் மண்' ருத்தம். எவ்வளவு அன்போடு சுவாமியைக் கும்பிட்டேசன், இதுதாகுே பெற்றபலன் கோபத்தை அடக்க முடியாத வர்தானுே சுவாமி இவர்தானுே சுப்பிரமணிய கொப்பானவர் என்று மனதில் எண்ணிக் கொண்டு நடத் தேன். வண்டிக்குக் கிட்டப் போனதும் தெருவாசவில் நின்று "இங்கே வா' என்று கூப்பிட்டார். அந்நேரம் என் ஆணவம் முறுக்கவிழாததால் நான் வரமாட்டேன் நீரி வந்து என்னைக்காணும் என்று எண்ணிக் கொண்டு வ: டியில் ஏறிவிட்டேன். சுவாமி மனைவியைக் கூப்பிட்டு 'கடந் தப் பழங்களே மருதடிப்பிள்ளையார் கோவிலுக்குக் கொண்டு போப் அர்ச்சனே செய்விக்கச் சொல்லு" என்று சொன் ஜர்
நான் மனைவியுடன் தர்க்கித்துக் கொண்டு வரும் பொழுது "ஐயா! ஒரு பெரியவர் சொன்னதைக் கேட்டு
Page 63
OS யோகசுவாமிகள்
நடக்கத்தானே வந்தீர்கள். அவர் என்ன செய்து போட் டார்; கோயிலுக்குப் போய் அர்ச்சனை செய்துபோவோம். இதில் என்ன குற்றம்' என்று சொன்னுள் - அவ்வாறே அர்ச்சனே செய்வித்து, தமயனுரையும் கண்டு அவர் தம்மு டன் போய்ச் சுவாமியைத் தரிசித்து வரலாம் என்றதற்கு மினங்காது வீடு போய்ச் சேர்ந்தோம். நான்கு நாள் விடுதலையில் வந்தாலும் இரண்டாம் நாள் பின்னோமே பயணத்திற்கு ஆயத்தஞ் செய்து சுன்னுக நிலையத்திற் குப் போவதற்காக மானிப்பாய் வீதிவழியாக வண்டி வந்து கொண்டிருந்தது. மருதனுர் மடச்சந்தியில் திரு. பும்போது "ஐயா! சுவாமி நிற்கிருர், கும்பிடுங்கள்' என்று மனைவி கூறினுள், அவர் சுற்று இத்துணைகாறும் திரோ தான சந்தியாய்ப் பின் அருட்சத்தியாகி மாறிச் சிவபிரான் திருவடிகஃாக் காண்பிக்கும் அருள்வாக்குப் போன்றிருந் தது. என் அகங்காரம் எல்லாம் போய்விட்டது. ஒர் ஆனந்த உணர்ச்சி ஊற்றெடுத்தது. பெருமான் திவருடி களில் வீழ்ந்து வணங்கினேன். "நீ நினத்தபடி உன்னைத் தேடிவந்தேன். எழுந்திரு' என்ருர் எழும்பிக் கும்பிட்டு நின்றேன்.
'பணிசெய், விளங்குகிறதா என்ருர், 'இட்டகட்டளை யைச் செய். நான் இட்ட கட்டளையைச் செய்து முடித் தாயா' என்ருர் ஆம் சுவாமி என்றேன். சரி இங்கும் வந் தேன் நீங்கள் போகும் ஊருக்கும் வருவேன் : சுகமாய்ப் போய்வாருங்கள் என்று சொல்விப் போய் விட்டார். இதுவே சுவாமிகளுடன் நான் கொண்ட முதல் தொடர்பு.
இரண்டாவது தரிசனம்
சுவாமி வருவார், இன்று வருவார் நாளே வருவார், தில்லச் சிதம்பரத்திலே பெரியசாமி வருவார், வருவார் என்று பெத்தான் சாம்பன் என்ற பக்தன் கூறியிருந்து தவம் செய்தது போல நாங்களும் ஒவ்வொரு நாளும் கூறிக் கொண்டு தவம் செய்தோம். சிவனே! சிவனே! என்ருல்
{ĜILITAJ, AJ GJITL É7-1953(n. 7
சிவன் வாராதிருப்பானே? ஒரு நாள் பத்து மணிபோல் சுவாமியும் என, தருமை நண்பன் M. S இளையதம்பியு மாக என் சிறு குடிலைத் தேடி முன்னைப்பிறவித் தொடர் பாலோ அன்றி என்னைத் தன் திருவடிக்காளாக்க வேண்டி யோ நிலத்திலே வண்ணக் கமலத்திருவடிகள் நடந்து சிவப் பேற வந்தார். பாதங்களை விளக்கி வணங்கினுேம் 'சுப்பிரமணிய சுவாமியும் நானும் ஒன்று என்பதிலுனக் கேன் சந்தேகம்! நீ அவருக்குச் செய்தவாறு இன்று எனக் குச் செய்' என்ருர், (சுப்பிரமணிய சுவாமி பதினேந்து நாட்களாக எங்கள் வீட்டிலிருந்த போது, சுவாமிகளுக்குக் குளிப்பாட்டவும், மடி தோய்க்கவும் பூசைத்திரவியங்கள் சேகரித்து வைக்கவும் அவர் பூசையைப்பார்த்துக் கும்பி டவும் எனக்குப் பெரும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது.) உடனே சுவாமிகளுக்கு முழுக்காட்டி, ஈரம்புலர்த்தி வெண்துகில் உடுத்து நாற்காலியில் வீற்றிருக்கச் செய்து தேவாரம், சிவபுராணம் முதலிய அருள்பாடல்களைப் படித்துத் திருவ டிப் பூசை செய்தோம். சுவாமிகள் பூசை முடியும் வரை யோகநித்திரையிலமர்ந்திருந்தார். பின் கண் விழித்து "இனிமேல் இவ்வித சேட்டை வேண்டாம்" என்ருர், மூன்ரும் நாள் பிரயாணமாய் விட்டார்.
மூன்றுவது தரிசனம்
எங்களுக்கிரண்டு ஆண் குழந்தைகள் பிறந்திறந்துவிட் டார்கள். எம்மோடு அயலில் வசித்த ஒரு பெளத்த நண்பர் சிவனுெளிபாத மலைக்குச் சென்று தரிசித்துவந்தால் ஆண் குழந்தை கிடைக்கும் என்ருர், நாங்களும் நேர்த்திக்கடன் பூண்டு ஒரு வெள்ளிக்கிழமை பாத்திரைக்காயத்தம் செய்து நான்குநாள் விடுதலேயும் பெற்றுக்கொண்டோம், வெள்ளிக் கிழமை மத்தியானம் சுவாமி வந்துவிட்டார். திருவமுது செதுகொண்டிருக்கும்போது தாம் சிவனுெளிபாத மலத் தரிசனத்திற்காக வந்தவழியில் என்னைக்கண்டு செல்லுமாறு வந்ததாகக் கூறிஞர். எங்கள் ஆனந்தத்திற்களவில்லை. நாங் களும் சாப்பாட்டை முடித்தோம். பெளத்த நண்பரும்
Page 64
யோகசுவாமிகள்
வந்துவிட்டார். விசையூர்தியும் வந்துவிட்டது. ' 'right I நாங்களும் சிவனுெளிபாத மலேக்கு இன்றுசெல்ல எண்ணி புள்ளோம். சுவாமியுடன் போகும் பெரும்பேறும் பெற் ருேம்' என்றேன். சுவாமிகளின் முகத்தில் ஒருவித பிரகா சம் உண்டாகியதைக் கண்டு மயிர்க்கூர்ச்சித்து நின்ருேம்,
'சிவனொளிபாதம் கண்டீர்களா?" என்ருர் எனக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை. 'இந்தப்பாதங்களில் விழுந்து கும்பி டுங்கள்' என்று உரத்த குரலிற் கூறிஞர். விழுந்து விட் டோம். 'இதுதான் சிவனுெளிபாதம். அங்கும் இங்கும் எங்கும் அவன்தான்,' என்று சொல்லித் தாம் பொல்கா வலைக்குக் போகச் சீட்டுப்பெற்றுத் தரும்படி சொன்னுர், நின்ற விசையூர்த்தியில் சுவாமியை ஏற்றி அனுப்பிவைத் தேன் இன்றுவரை சிவனுெளிபாத மலேக்குச் செல்லவில்லே
நான்காவது திருவிளேயாடல்
அன்று எங்களுக்குப் பெண் பிள்ளைகள் இருவர் இருக்க வீடில்லை; படிப்பிக்கவேண்டிய காலமாய்விட்டது. தாய் தந்தையர் வீடோ சிறுகுடிசை அவர்களும் பெரிய குடும்பம், நாங்களும் அங்கே சீவிக்க வசதியில்லே. ஒருசிறு வீடு கட்ட வேண்டும்' என்று மனவியிடமிருந்து கடிதம் வந்தது. ஒப்பந்தமாக விடு கட்டித்தரவும், மிதந் தோறும் சிறுதொகை பெறவும் இனங்கிய ஒப்பந்தக்காரர் இல்லே LLLLLL LLLSS STSSSLLCT S SS uu OHCLLLTTTS YS S S SSL TT uHL TSS S SKTTTY TT எங்களுக்காறும் தலம். அவரைக் கண்டு வரும்படி மனே விக்கெழுதினேன். மனேவியும் தரிசிக்கப் போகும் நேரத்தில் தவப்பள்ளியில் ஒரு சந்நியாசியாரும் இருந்தார். மனேவி யை இருக்கச் சொல்லியபின் "ஞானம் பெற்று வீடுபெற முயல்பவர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்? சொல்' என்று மனேவியைக் கேட்டார். 'சுவாமி ஏழைக்கென்ன தெரியும்சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம் என்று நான்கு படிகள் உள்ளன. அவற்றை முறையே ஏறிச் சென்ருல் முத்தியடை வார்கள் என நூல்கள் கூறுகின்றன" என்று சொன்னுர், துறவியைப் பார்த்து 'ஒருவர் வீடு கட்ட வேண்டுமானுல்
யோகசுவாமிகள் I t) g
என்ன செய்ய வேண்டும்?' என்று கேட்டார். 'நிலப் வேண்டும் பின் கல், மண், சீமேந்து முதலியன வேண்டும்: இவற்ருல் விரும்பியபடி வீடு அமைத்தும் பின் மரவே: செய்து மூடிவிடவேண்டியதுதானே' என்ருர், சரி : போய் வா" என்று மனைவியை அனுப்பி விட்டார். பின் நாங்களும் மறந்து சில மாதங்களாகிவிட்டன. ஒடு நாள் சுவாமி வந்து "வீடு கட்டுவதாகக் கேள்விப்பட்டேன் நிறைவாகிவிட்டதா' என்ருர், "இன்னும் தொடங்கவில்லே என்றேன். உடனே மடியில் இருந்து ரூபா ஐந்து தந்து "இன்றே யாழ்ப்பாணம் போய் நாளைக்கு வேலை தொ டங்கு" என்ருர், அவ்வாறு நிலம் வகுத்து வந்தேன். 7 மாதங்' எளில் 8 அறைகளும் 2 அறை அடுக்களேயும் உள்ள ஒரு வீடு நிறைவாகி விட்டது.
நண்பர்கள் தந்துதவிய பணமும் பொருளும் சுவா மி பின் அன்பர்கள் கூட்டிய வீட்டுவேலேயும் மரவேலையுமாகி நிறைவாகி விட்டது. இந்தவேளையில் வேலையை விடவேண்டி வந்தது. கடன் தந்த அன்பர்கள் நெருக்கினர்கள் ஒரு வர் மனம் வருந்தக் கூடியதாக ஒரு கடிதம் எழுதியிருந் தார். அவருக்கு ரூபா 500 கொடுக்க வேண்டும் தொட்டி லேயும் ஆட்டித் தொடையையுங் கிள்ளுவதுபோல சும்மா விருந்த என்னே இப்படி இடர்பட விடலாமே என்று நொந்து கொண்டேன். மறுநாள் சுவாமி வந்து விட்டார் இரத்தினபுரியிலிருந்து கடிதம் வந்ததா என்று கேட்டார் இல்லையென்றேன். "நாளே உனக்குக் கடிதம் ஒன்று வரும்' என்ருர், ஆடுத்து நாள் ரூபா 500 க்கு ஒரு பதிவு செய்த கடிதம் வந்தது.அனுப்பியவர் முன் என்னேடு பழகாதவர் சுவாமியிடம் சொன்னேன் நண்பனின் சுடனேயும் தீர்த் தேன். சிறிது நாட்களின் பின் இந்த அன்பர் இரத்தின புரியிலிருந்து நானிருந்த இடத்திற்கு வந்து தம்மை அறிமு கஞ் செய்து சுவாமியின் கட்டளைப்படி வந்ததாகவும், எனக்குள்ள கடன்களேயெல்லாம் தீர்க்குமாறு தாம் வந்தி தாகவும்கூறி அவ்வாறே ஒரு பெருந்தொகைக்கு ஒரு காசோ
Page 65
GLITitar, ai i TLSla, Git
லேயும் தந்தார். கடன்கள் நீங்கின. இந்த அன்பர் சுவா மியின் அணுக்கத்தொண்டராய், அப்பெருமானடியார்க ளுக்கு வரும் இடர்களை நீக்கும் வள்ளலாய் ஊர்ப்பொது நின்ற பழமரம் போன்றிருந்தவர்.
ஐந்தாவது அற்புதம்
இது பேராதனையில் நடந்த முதல் அற்புதம். இந்த இடத்தில் வேலைக்கமர்ந்த அன்று காலை கடுகளுவையிலி ருந்து வந்து சாமான்களை இறக்கிக் கொண்டு எனக்குக் கொடுத்திருந்த வீட்டிற்குள் போனுேம், நவீன வசதிகளு டன் கூடிய இடம். அடுக்களைக் கருகாக மலகூடம் மனைவிக்கு ஒத்துக்கொள்ளவில்லை; வெளியே ஒரு குழிவெட்டி மலகூடம் சமைத்துத் தரும்படி தோட்டத்துரையைக் கேட்டேன். அவர் மறுத்துவிட்டார். அப்படியே வேலேயை விட்டுத் திரும்பி விடுவதுதான் செய்யக் கூடியது. என்ன செய்வோம் என்று வருந்தி நிற்க, சுவாமியின் குரல் கேட்டது. கதவைத் திறந்தேன். கும்பிட்டோம். 'என்ன கறுத்துப்போய் நிற்கி குய்' என்ருர் நடந்தவற்றைச் சொன்னுேம், கண்டி - கடு கண்ணுவை விதியில் ஒவசியர் ஆக வேலே பார்த்த நண் பர் ஒருவர். சுவாமி கடுகண்ணுவைக்கு வந்த காலங்களில் எல்லாம் சுவாமியைத் தரிசித்து அவரருளே நிறையப் பெற் றவர். அவரைக் கூட்டிவரச் சொன்னுர் அவரும் வந்து விட்டார். 'கந்தையா! இன்று இரவு விடியுமுன் எனக் கொரு மலகூடம் சமைத்துத்தா' இடத்தையும் காட்டி குனூர், அன்பனும் தம்முடைய ஆட்களே அழைத்து விடியும் முன் மலகடம் முடித்துவிட்டார். குழிவெட்டி மலகூடம் செய்யமாட்டேன் என்ற துரை அழகாகச் சமைதுள்ள மலகூடத்தைக் கண்டால் உடனே ஒடிப்போ என்று சொல் வானே என்று தயங்கிக் கொண்டிருந்த என்னேப் பார்த்து 'கறுத்துப்புறப்பட்ட சூரனே வெட்டிக் கஃன கடலே வறுத் துக் கிரியைப்பொடி செய்து அமரர் சிறை விடுத்த நல் லூரான் கிருபை ஒன்றுக்கும் அஞ்சாதே' என்றர். இந்த இடத்தில் பத்து வருடங்கள் இருந்தோம். அன்று
யோகசுவாமிகள்
முடியாதென்ற துரைமகனும் இருந்தான். அவன் கண் ணுக்கு இந்த மலகூடம் தெரியவில்லே.
சுவாமிகள் பத்துவருடங்களில் மாதந்தோறும் வராத மாதமில்லை. அவ்வாறு அப்பெருமானின் புனிதபாததுரளி யின் பலனுகச் சிறந்த இடம் இன்று கலைமகள் நின்று திருநடம்புரியும் பல்கலைக்கழகமாய் விட்டது. துரைமகன் வேலேக்காரர்கள் வசித்த வீடுகளெல்லாம் இடிபட்டுத் தூர்க் கப்பட்டன. பெருமான் தவஞ் செய்த வீடு மாத்திரம் இன்றும் இருக்கிறது.
நோய்தீர்க்கும் வைத்தியநாதன்
பேராதனையிலிருந்த பத்து வருடங்களும் நான் தனி மையாயிருக்க வேண்டி வந்தது. மனைவி பிள்ளைகளப் படிப் பிக்க வேண்டி ஆளரோடு நின்று விட்டார். அதனுல் நல்ல உணவுக்குறைவால் தேகக்தில் நோய் ஒன்றுண்டாகி வருத் தியது. ஒரு நாள் ஒரு பெளத்த சன்னியாசியாரிடம் ஒரு மருந்து வாங்கி மேசையில் வைத்துவிட்டு வேலைத்தலம் சென் ரேன்- கவாமிகள் வந்து மருந்தையும் குடி நீர்ச்சாமான் கள் எழுதிய துண்டுக்கடிதத்தையும் பார்த்துவிட்டார். சுல் லேப் பிசைந்து கனி செய்தாங்கு நாயேசீன ஆட்கொள்ளத் தன்னுள்ளத்துட் கொண்டு விட்டார். அந்த மருந்தை உட் கொள்ள வேண்டாமென்று சொல்லிப் பின் வரும் கடிதத் தைத் திரு. கதிரவேற்பிள்ளைக்கு (கஸ்தூரியார்) எழுதினர். I 5 , I 8 , 3 ጃ
பேராதனே
குப்பையைக் கிளறினேன் குன்ருமணி கண்டேன் அப்பணு மம்மையு மவ்வுபூழி யிருந்தனர் செப்ப வரியது தேவரு மறியார் முப்புர மெரித்த முதல்வனு ஃனயே
Page 66
யோகசுவாமிகள்
முச்சந்திக் குப்பையிலே முடங்கிப் படுத்துக்கொள் அச்சமு மில்லே அபாயமு பில்லே இச்செய் தியறி வாரேவ ராயினும் பச்ச முடைய பரணு குவரே
கான்மே லாகிக் கமனஞ் செய்வார் மான்போல் கண்ணியர் மயக்கிற் போகார் ஆன்முது கேறு மப்ப குனுணே
நான்சொன்ன வாசகம் நாடிநீ பாரே.
தம்பி கதிரவேலு தயவு செய்து . 20ம். 20ம். பத்து நாட்களுக்குரிய . சூரணமும் அனுப்பிவைக்கவும்.
இப்படிக்கு
என்றும் மறவாதவன்.
மருந்து வந்து விட்டது. முதற்குடிநீர் சுவாமிகள் சாப் பிட்டார், முதல் குளிகையையும் அவரே சாப்பிட்டார். 13 நாட்கள் பத்தியமாயிருந்தார். நோய் தீர்ந்தது இன்னும் அந்த நோய் வரவில்லே. மூன்று நாட்களுக்கு மேலாக நின்றது இந்த முறைதான்.
திருமுகப் பாசுரம் 17.8.34ல் அப்புத்தளையிலிருந்து சுவாமிகள் எழுதிய திரு முகம்.
கண்ணேக் கவரும் காட்சிய ல் மாண்ட விண்ணேத் தோண்டும் மலேகள் விளங்கும் எண்ணிக்கை யில்லாப் பேரா தனேயில் நண்ணி வாழும் வேலவா! இன்று யான் புண்ணிய பூமி எனப்புகல் இந்தியா செல்லு கின்றேனுஃன்த் தெய்வம் காக்கும் கல்லுங் கரையக் கவிழை சொரிகுதி வெல்லுவாய் மாயை விடுரைக் காதும் அல்லு மெல்லிபு மேகன வணங்குதி
EL TENG TL faj,air
எல்லாம் வரும்
இடர்தனேக் கஃளந்து ஈண்டு வாழுதி
தொடரா துன்னத் தொல்வினே யாமே.
இங்ஙனம் யோகத்தகப்பனுர்,
சிதம்பர நடராசர் நடனம்
ஒரு நாள் பிற்பகல் 3 மணியிருக்கும். ஒருவிதமான 'பக்கம் ஏற்பட்டது. அது இரவு 7 மணிவரை தெளிய வில்லை. துரைமகன் இரு வைத்தியர்களே அழைப்பித்து மருந்து தந்தார். அறிவு வந்ததேயன்றி. என்ன செய்கிறேன் என்பதை அறியவோ எழும்பியிருக்கவோ முடியவில்லை. விடி யற்ககால எட்டுமணிக் கோச்சால் சுவாமி வந்து விட் டார். மூன்று மருந்து கொண்டுவந்ததாகக் கூறினர். வந்த அன்று என்பக்கத்திலிருந்து என் தலேயைத் தமது அருமைக் கரங்களால் 'சிவாயநம' என்று தடவினர். அடுத்த நாள் "சிதம்பர தரிசனம் பார் என்று சொல்வி ஒரு காலே ஊன்றி ஒரு காலத்துக்கிச் சிகையைவிரித்து ஐந்து நிமிசங்களாகக் கூத்தாடினர். மூன்ரும் நாள் தாம் கொண்டு வந்த பருந்தொன்றை வெந்நீரில் உரைத்துத் தந்தார். நாலாம் நாள் சுகமாகிவிட்டது. இந்த அற்புதத் தை அன்று கம்பள வைத்தியசாலையில் தலைவராயிருந்த வைத்திய கலாநிதி இராமநாதனுக்குச் சொன்னேன். இந்த நடனம் அற்புதமானது. மிருத்யுஞ்ஜய நடனம், தத்து ஒன்று நீங்கிவிட்டதென்ருர்,
சடத்திலும் சிவத்தை அறிவால் காண்பதே சிவ சாயுச்சியம்
ஒரு நாள் மாஃலப் பொழுதில் வீதி உலாவிவரப் போ னுேம் தெருவினிரு மருங்கினும் கமுக LDF) sig, Sir Ts வளர்ந்திருந்தன. முத்தும் மரகதமும் பவளமுமாய்ப் பொ விந்திருந்தன. சுவாமிகள் ஒரு இடத்தில் நின்று கைகஃளக்
Page 67
யோகசுவாமிகள்
கூப்பிக் கும்பிட்டார். என்னேயும் கும்பிடச் சொன்னுர், கும்பிட்டேன் - என்ன கும்பிட்டாய் என்ருர் சுவாமி சொன்னதால் கும்பிட்டேன் என்றேன். சிரித்துக் கொண்டு இந்தக் கமுகமரத்தில் நான் நெடுமாலேக்கண்டு தம்பிட் டேன். சடத்தி லும் சிவத்தை அறிவால் காண்பதே சாபுச் சியம் என்று உபதேசித்தார்கள். இன்னும் எத்தனையோ திரு விளையாடல்கள் இங்கே எழுத இடம் தரமாட்டா 1939ல் பேராதனையை விட்டுக் கண்டிக்குப் போனேன். அங்கும் சில நாட்கள் வந்தார். ஆணுல் பேராதனையைப் போல அவருக்கு கண்டி வசதியான இடமாயில்லே, கடைசியாக 1943ம் ஆண்டு ஒரு நாள் வந்து தரிசனம் தந்த பின் ஒரு கடிதம் எழுதித்தந்து' இதில் எழுதியுள்ளதுதான் நான் உனக்குச் செய்யும் உபதேசம் இதைக்கடைப்பிடித்தொ ழுகி வா. அங்குத் தெய்வம் இங்கே தெய்வம் அவர் பெரி யார். இவர் பெரியார் என்று அலேயாமல் ஒன்றியிருந்து ஒன்றைப்பற்றி ஒன்ருகி வாழ்.'
சுவாமிகள் தந்த கடிதம்
"அன்புசால் வேவநா ன்றைகுவ கேண் மதி என்பு நெக்குருக விறைவற் பணிந்து அன்னே தந்தையர்க் காம்பணி பாற்றி முன்பின் பிறந்தார் தம்மைப் பேணி இன்சொற் புகன்று இழிதொழில் களேந்து தன்போ வயலவர் தம்மைப் பேணி செய்வன செய்து தவிர்ப்பன தவிர்த்து மெய்மை பேசி மேதினி வாழ்வு பொய்யென வெண்ணிப் புரைதிர் புனத்தனுய் வையகம் தன்னில் வாழ்குதி உய்யா வனமென வுலகினே மதித்தே
தன்னே யறிதல் தலேயானுேர் தங்கடமை என்னப் பெரியோ ரியம்புவரால் - மின்னனேய பொய்யான் வாழ்வைப் புதுமையென வெண்ணுவரோ கைமேற் கனியாகக் காண்
போகசுவாமிகள்
தெரிந்து வினையாற்றுந் தீரர்களே மண்ணில் அருந்தவர்க ளென்றுமுனுே ராய்ந்தார்-பொருந்துவன செய்து சிறுதொழில்கள் செய்யா தொழியவிட்டு உய்வாய்நீ யென்னி லுறைந்து
சாற்றுமுடல் பொருளு மாவியுந்தந் தோ ர்களிந்த மாற்றமாம் வையம் மதிப்பாரோ-தோற்றமெல்லாம் தாமே பலவென்று தம்மையறிந் துய்வோருக் காமாறென் வேலா வறை
இசையும் பொருளே பிரப்போருக் கீந்த இசைபடவே வாழ்வார்க்கிப் பூமி - திசையறியப் பூங்கோயி லாகப் பொருந்துமே யாதவிஞல் நீங்காம வீந்தே நிலை
அமரர் திரு.க.வேலுப்பிள்ளே (சோமசுந்தரப்புலவரின்தம்பியார் அவர்களின் குறிப்புக்களேத் தழுவி எழுதியது).
தெய்வமே யானென தெனுஞ் செருக்கால் மனது
தீயவழி செல்லு தையோ செய்வதொன் றறிகிலேன் தேவா தி தேவனே
திருவருட் பார்வை சாத்தி உய்யவழி காட்டுவாய் உன்னேயல் லாது துனே
யுலகத்தில் எவருமுண்டோ வையகம் புகழ்நல்ல வாழும்வடி வேலனே
மயிலேறு д, а от вът
- நற்சிந்தனே
Page 68
直卫配 (BILIT-ja, si Ttf);sit
7. ஒழிவறநிறைந்த ஒருவர்
சிவயோக சுவாமிகளைக் காணும்பேறு சிறுவயதிலேயே எனக்கு வாய்த்தது. சுவாமி எங்கள் பேரனுரான சிதம்பர நாத வைத்தியருடன் உரையாடியிருந்தது இன்றும் நன் ருக நினைவிருக்கின்றது. எங்கள் பேரஞர் ஞானியர் நட்பை விரும்புபவர். எனது உறவினரான செல்லாச்சியம்மையார் இல்லத்திலும் சுவாமியைத் தரிசித்திருக்கின்றேன். சுவாமி கொழும்புத்துறையிலிருந்து கால்நடையாகவே அம்மை பார் இல்லத்திற்கு வந்து செல்வார். எங்கள்விடு செல் லாச்சியம்மையாசில்லம் என்னும் இரு இடங்களிலும் யான் கண்ணுற் காணுமாறு சுவாமி தாமாகவே எழுந்தருளிஞர். அறியாப்பருவத்திலேயே சுவாமி தாமாக எழுந்தருளித் தரி சனம் தந்தது பெரும் பாக்கியமேயாம்,
நானுகச் சுவாமியைத் தரிசிக்கச்சென்றது 1920ஆம் ஆண்டிலாகும். நல்லூரைச்சேர்ந்த வழக்கறிஞர் சோமசுந் தரம் அவர்களோடு சென்றேன். அந்நாட்களில் இளேஞ ஞகிய நான் சீன டி. சிலம்படி விளேயாட்டுக்களில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தேன். அதுபற்றி ஒரு பெருமையும் என்னிடம் குடிகொண்டிருந்தது. ஆச்சிரமத்தை அண்டிச் செல்லும் போது வீதியால் வந்துகொண்டிருந்த சுவாமி நடுவீதியிலே என்னேக் குப்புற வீழ்த்திய வண்ணத்தை மறத்தவியலாது. சீன டி சிலம்படிகளில் கைதேர்ந்த ஆசான்களாலும் அத்த கைய கைவண்ணத்தையும் கால்வண்னத்தையும் காட் வியலாது, என்னிடம் உள்ள ஒரு வல்லபம் எனப்பெருமைப் பட்டிருந்ததொன்றை அவ்வவ்லபத்தாலேயே மண் கவ்வச் செய்ததன் சாலம் பின்னுட்களில் ஒருவாறு புரியலாயிற்று விழுந்தெழுந்து என்னேச் சுவாமி ஆச்சிரமத்துள் அழைத்துச் சென்று ஆதரவு நல்கினுர், பின்னர் யாழ்ப்பாணம் செல்) லும் போதெல்லாம் கொழும்புத்துறை சென்று சுவாபு பையும் தரிசித்துவந்தேன். சிலவேளேகளில் ஏசிக் கஃலத்து விடுவார். வேருெரு நோக்கமுமற்றுச் சுவாமியைத் தரிசிக்க
யோகசுவாமிகள்
F
வேண்டுமென்னும் ஒரேயொரு நோக்கத்தோடு சென்ற
போதெல்லாம் பரிவோடு ஆதரித்து க்கொள்வார்.
॥
அரசாங்கத்தில் தொழில் புரிந்த காலத்தில் நான் பணியாற்றிய பல இடங்களுக்கும் சுவாமி வருகை புரிந் தார் கண்டி, கம்பளை, கறவானெல்லே ஆகிய இடங்கி ளுக்குச் சுவாமி எழுந்தருளி எம்மோடு உடனுறைந்து உறவு செய்து உய்யக்கொண்டார் எமது சீவியத்தில் சுவா மிக்குப் பணி செய்யும் பாக்கியம் பெற்ற நாட்களே இன் பமான நாட்களாகும்.
பொருந்திய இடங்களில் சுவாமி செல்லப்பரைப்பற் றிக் கூறுவார். செல்லப்ப சுவாமியைப் பற்றிச் சுவாமி சுறும் போதுசுவாமியின் வார்த்தைகள் அன்பிற்குழைந் தொழுகும். ஒருநாள்கறவானெல்லேயில் "அமுதுசெய்யத் தொடங்கும் பொழுது அன்று செல்லப்பரின் சமாதி நட்சத் திரம் என்று அன்போடு நினைவு கூர்ந்தார். அன்று பங்கு னித் திங்கள் அச்சுவினி நட்சத்திரமாகும்.செல்லப்பர் சில வேள்ேகளில் தீக்கைக் குறிவைத்துக் கொண்டுதான் சங்க ராச்சாரி எனக் கூறுவாரெனவும், சில வேளைகளில் எவ்வித சின்னமுமற்று ஏகாந்தஞயிருப்பார் எனவும் சுவாமி சுறு வார், செல்லப்பரின் திருமேனி அழகையும் கூறுவார். ஒரு சமயம் தியானவேளேயிலிருந்தெழுந்த செல்லாச்சியம்மை பார் செல்லப்பரின் திருக்கோலத்தைக் கறுத்தமேனி, வெ றித்தபார்வை, மிதந்தபல் என்றவாறு வருணித்துச் சென்ற னராம். அதுசரியெனவும் சுவாமி அருளினர்.
சுவாமி தாம் மாவிட்டபுரத்தில் தோன்றியவரென ம்ெ, தமது முன்னுேர் சுன்னுகம் பூதவராயர் கோயிலுக்கு விளக்கு வைத்தவர்களெனவும் கூறினர். அவர் வைகாசி அவிட்ட நட்சத்திரத்தில் தோன்றியதாகவும், அன்று புதன் கிழமை எனவும் மொழிந்தனர். ஆண்டு பற்றி எதுவும் கூறவில்லை. சோதிடக் குறிப்புக்களைக் கொண்டு துணுகிக்
Page 69
யோகசுவாமிகள்
கணிப்பிட்டதில் அது 1872 ஆம் ஆண்டு எனத்தெரிந்தது. சுவாமிக்குச் சதாசிவம் என்னும் பிள்ளைத் திருநாமம் வழங்கியது. சுவாமியின் தாடையில் ஒரு காய் வளர்ந்தது. அதை வெட்டினுல் நல்லதெனப் பலதரம் வேண்டிய போ தும் பல ஆண்டுகளின் பின்னரே சுவாமி சம்மதித்தார். வெட்டிய காயைப் பரிசோதனைக்காக அனுப்பிய பொழுது புற்றுநோய் உள்ளதென அறிக்கை வந்தது. காந்தக் கதிர் பிடிப்பதற்காகக் கொழும்பு செல்ல வேண்டுமெனக் கூறி னேன். சுவாமியோ அதற்குச் சம்மதியாமல் பருத்தி அடைப்பாரின் எண்ணெய் தடவிப் பாலும், சோறும் பத் தியமாயிருந்தார். நோய் குணமடைந்தது பெரும் நூதனமே சுவாமி "வெட்டிய காய்க்கு என்ன பெயர் குறித்து அனுப் பினய்?' என ஒரு சமயம் வினவியபோது 'சதாசிவம்' எனப் பதிலளித்தேன். சுவாமி சிரித்து விட்டு அதுவும் ஒரு பெயர்தான்" என்ருர், கத்தோலிக்கப் பள்ளிக் கூடத் தில் படிக்கும் பொழுது, வடவிப்பாதி ஜோன்' எனும் நாமம் வழங்கியதாகத் தெரிந்தது. "யோகநாதன்' எனும் நாமம் துறவுத்திருநாமம் போலும். முத்துப் பிள்ளை என்னும் அம்மையாரே சுவாமியை இளமைக் காலத்தில் வளர்த்த வராவர்- சுவாமியின் தோற்றத்தைப் பெரிதும் ஒத்த அவர் சுவாமியின் மாமியாராவர். அவ்வம்மையாருக்கு வைத்தியம் செய்யும் பேறு எனக்கு வாய்த்தது. அவரின் இறுதிக் கிரியைகளுக்குச் சுவாமி செல்லவில்லை. அஃது சுவாமியின் சுற்றம் துறந்த பண்பு எனத் துணிகின்றேன்.
சுவாமி உடம்பைச் சுத்தமாக வைத்திருப்பார். அவர் நீண்ட நேரம் குளிப்பதில்லை. ஆணுல் உடம்பை நன்ருகக் கழுவித் தூய்மையைப் பேணுவார். அவரது உடம்பினின் றும் மெல்லிய நறுநாற்றம் கமழும். சுவாமி காஜலயில் பால் கலந்த தேநீர் பருகுவார். நண்பகல் வேளையில் சாதம் உண்பர் அவர் அமுது செய்வது புனிதமாய் இருக்குழ்" சுவை பார்ப்பதில்லை; அவர் சாதம் உண்ணும் முறையைப் பலநாள் அவதானித்துக் கண்டதில் அவர் ஒரு பழக்கத் தினலே தான் அமுதுசெய்கின்ருரெனவும் அவருக்கு அமுது
யோகசுவாமிகள் } | }
செய்யவேண்டியது அவசியமன்று எனவும் நுணுக்கமாகத் தெரிந்து அவர் அமுது செய்யும் போது 'உண்ணுது உறங் காது இருந்தாய் போற்றி' என்று மனதில் நினைத்து நிற் பேன். சாயங்காலத்தில் தேநீர் பருகுவார். இரவிலே பசி யிருந்தால் இடியப்பம் அல்லது பாண் துண்டும் தேநீ ரும் உட்கொள்வார் சுவாமி தமது பாதங்களை மற்றவர் கள் கழுவவிட்மாட்டார். காலில் நீரூற்றவும் அனுமதிக்க மாட்டார். அமுது செய்த இலையை எடுக்க விடமாட்டார்; தாமே எடுத்துச் சென்று விசுவார்; படுக்கையில் மெத்தை யை விரும்பார் தம்மைச் சுவாமியாகப் பிரித்துச் சேவனே செய்வதையும் விரும்ப மாட்டார், சும்மர் சுவாமி பண்ணு மல் விடுங்கள் எனக் கூறுவார்.
சிலவேளைகளில் சுவாமியுடன் கூடித் தேயிலைத் தோட் டங்களுக்குச் செல்வோம். சுவாமி இயற்கை எழிலில் ஈடு பட்டு இன்புற்று நிற்பது பார்ப்பதற்கு இரம்மியமாயிருக் கும். நவாலி தம்பையா உபாத்தியாயரும் சுவாமியுடன் சேர்ந்திருந்தால் பாட்டுப் பிறக்கும். "பேராதனைத் தோட் டத்திலே கொழுந்தெடுக்கும் பெண்களே' எனச் சுவாமி தொ டங்குவார். 'ஆராதன செய்ய வாருங்களேன்' என உபாத் தியாயர் தொடர்வார். நாவலப்பிட்டி நவநாதசித்தர் சமா தியருகிலே சுவாமியும், தம்பையா உபாத்தியாயரும் வன போசனம் செய்து மகிழ்ந்ததைக் காணும் பாக்கியம் எமக்கு வாய்த்தது. சுவாமி சந்நிதானத்திலே தம்பையா உபாத்தி பாயரிருக்கும் போது இல்லமெங்கும் இன்னிசை முழங்கும். இவ்வாருன வேளைகளில் ஆனந்தமே அவரியல்பு என்று எண் எனத் தோன்றும். சிறுவர் மீது தாயினுமினிய அன்பைச் சொரிவார். நான் வைத்தியசாலைக்குச்சென்ற பின் எனது குழந்தை நடேசனுடன் கூடி விளையாடுவார். ஆடுமாடுகளு -ன் அன்பாயிருப்பார் கன்றுக்குட்டிகளுடனும் விளையாடு
TIT.
சுவாமி சரம்பார்க்கும் கலையை விளக்குவார். தமது அன்பருள் ஒருவரான மேல்மன்ற நீதிபதியாயிருந்த அக்ப
Page 70
1 g(마 யோகசுவாமிகள்
ருக்கு அதுபற்றித் தெரியும் எனக் கூறுவார் ஆல்ை அவர் சோதிடம் பார்ப்பதில்லை; தம்மிடம் யாராவது அது போ ன்றவற்றை வினவினுல் தான் சாத்திரியல்ல என்று கூறு வார். சுவாமியின் கைரேகை துலாம்பரமாக இருப்பதைக் கண்டேன். சுவாமியின் கைரேகையைப் பார்க்கும் விருப் பத்தைத் தெரிவித்த போது மறுத்துவிட்டார் நாளை நடப் பதைச் சிந்தியாது எல்லாம் சிவன்செயல் என்ற தெளிவில் எதனையும் எண்ணுது வரவரப்பார்த்துக் கொண்டிருப்பவ ருக்குச் சாத்திரம் முதலாய பலன் கூறும் முறைகள் எதற் குத் தேவையாகும்!
சுவாமி உலக நடையறிந்து ஒழுகுமாறு புத்தி கூறுவார். உலகத்தோடு ஒட்டி ஒழுகாது முரணிநின்ற இடங்களில் ஏசித் திருத்தினர், தலவாக்கொல்லேயைச் சேர்ந்த வர்த்த கர்ஒருவருடைய புதல்வன் தீராநோய் ஒன்றினுல் பிடிக் கப்பட்டிருந்தான். பல வைத்தியர்களிடம் மருந்து செய்தும் பலன் கிடைக்கவில்லை. இறுதியாக அவ்வர்த்தகர் என்னிடம் வைத்தியம் செய்யும் எண்ணமுடையவராய்ச் சுவாமியிடம் வேண்டினர் போலும். சுவாமி என்னிடம் விடயத்தைக் கூறி அவர்கள் வந்தால் உனது கருத்தைக் கூறு என அருளினர். நான் அவர்களிடம் இன்னநோய் எனவும், எங்கு சென்று வைத்தியம் செய்தாலும் தீராது எனவும், சீக்கிரம் ஆளே முடிக்குமெனவுங் கூறினேன். அவர்கள் நான் வேண்ட வெறுப்பாய் நடந்து கொண்டதாகச் சுவாமியிடம் முறை யிட்டனராதல் வேண்டும். சுவாமி எனக்குப் பிழைக்கத தெரியாது என்றும், ஆறுதலான வார்த்தை சொல்லி மருந்து கொடுத்துப் பார்க்க வேண்டும் எனவும் கண்டித் தார். அவர்கள் உண்மை நிலைமையை அறியவிரும்பியதால் அவ்வாறு கூறினேன். அந்நோயாளி மூன்று மாதத்திற் க ல மானுர் எனச் சொன்ன என்னேப் பார்த்துச் சுவாமி மீண், டும் 'நீ பிழைக்கப் பழக வேண்டும்' என்ருர்,
நாம் துயருற்று வாடிய போதெல்லாம் சுவாமியின் ஆத ரம் பெருகும் அருள்மொழிகள் எமக்கு ஆறுதல்" அளித் 卫岳
யோகசுவாமிகள் 2
தன. 'நீ ஏன் பயப்படுகிருய்? எல்லாவற்றையும் நடத்தும் ஒருவர் இருக்கிருரல்லவா? அவரிடம் ஒப்படைத்து விட்டுச் சும்மாவிரு. எவரிடமும் பகை வேண்டியதில்லே பிறர்செய்யும் தீமைகளே மன்னித்து மறந்திரு. உலகப் பரிபாலனம் செய்யும் தெய்வம் எல்லாம் அறியும் எல்லாம் வல்ல அத் தெய்வத்திலும் நீ பெரியவனுே? உன்னுல் என்ன செய்ய முடியும்' எனும் மொழிகளால் பரபரப்பின்றி அமைதியா யிருக்க அருள் புரிந்தார். யான் வழி தவறி நடக்கும் சந்தர்ப் பங்கள் பல நேரிட்டன. அவ்வாருன சந்தர்ப்பங்களில் எல் லாம் சுவாமியின் அருள் எம்மை நேர்வழிப்படுத்தியது. சுவாமி எமதில்லம் வரும்போதெல்லாம் எமக்கு வியக்கத் தக்க வகையில் வைத்திய சித்தி பெருகியது. அறுவைச்சிகிச் சை, மகப்பேற்று வைத்தியம் யாவும் வெற்றியளித்தன. எமது தந்தையார் சுகமின்றிக் கிடந்தபோதும் சுவாமி வந்து பார்த்தார். சுவாமியின் கருனே பூத்த முகத்தைத் தனது கண்களுக்கு அணித்தாக வைத்துப் பார்க்கும் ஆசை கொண்ட எனது தந்தையாருடைய கைகளின் அணேப்புக் குள் அகப்பட்டு அருளொழுக நோக்கினர். இணுவில் வைத் தியசாலையில் சுகமின்றியிருந்த எனது சகோதரியைப் பார்க் கச் சென்ற பொழுது மருதனுமடம் வைரவர் கோயில் வாயலில் நின்று "பயப்படாதே! எல்லாம் சுகம் வரும்' என அருளி எனக்கு ஆறுதலளித்தார். எனது மைத்துனர் மர ணப் படுக்கையிலிருந்த போது நீறுபூசி வழியனுப்பி வைத் தார். அவர் நற்கதி சேர்ந்தார் என்பதில் சற்றும் சந்தே கமில்லை. மருந்தெவற்றிற்கும் மாருத வயிற்று வலியால் உழன்ற எனது நண்பரொருவரிடம் "பயப்படாதே, சா மனிதனுக்கு வருதல் நிச்சயம்; ஆண்டவனை வேண்டு' என்று தைரியப்படுத்தினர். சுவாமி எனது உறவினரையும், உற் டூரையும் காத்தருள் செய்து திறத்தை நோக்கும் போது 'மூவேம் சுற்றம் முரணுறு நரகிடை ஆழாமே யருள் அரசே போற்றி'என்று துதிபாடத் தோன்றுகிறது.
அடியார் பலர் சுவாமியின் அருள் பெற்றுப்ந்தனர். சிலர் தாம் ஒன்றும் பெறவில்லையே என்று மனம் குழம் பினர். கருணை வள்ளலான சுவாமியின் அருட்கொடைக்கு
Page 71
யோகசுவாமிகள்
ஆளாவது எங்கனம்? சுவாமிக்கு அன்பர்க் அன்பரல்லாதார் என்ற பேதமில்லை. அவர், விருப்பு வெறுப்பை வேரறப் பறித்தவர். சுவாமியிடத்துப் பக்தி பூண்டிருந்த பிரபல கதாப்பிரசங்கியாகிய பூரீமத் சங்கர சுப்பையர் என்பவர் பிளவைப்புண் நோயினுல் துன்புற்ருர், வெள்ளவத்தை மாணிக்கப் பிள்ளையார் கோயில் மடத்தில் தங்கியிருந்த போது அவர், தம்மை அருண்மலையாகிய சுவாமி வந்து பார்த்துச் சென்றதும் தமது நோய் குணமடைந்ததாக ஆனந்தத்தோடு கூறிஞர். சுவாமி சங்கரசுப்பையரைப் பார்க் கச் சென்ற சந்தர்ப்பத்தில் நவாலி தம்பையா உபாத்தி யாரும் உடன் சென்றனர். சுவாமி ஒரு மாதுளம் பழத்தை வைத்து ஏதோ செய்ததாகத் தம்பையா உபாத்தியார் கூறிஞர். துரியாதீதப் பொருளான சிவத்தில் இலயித்து நிற்கும் சுவாமி கருதுவதும் செய்வதும் நம்மனேரின் கருத் துக்கும் கண்ணுக்கும் எட்டுமா? சுவாமி சங்கரசுப்பையரின் வருத்தம் சுகமானது பற்றித் தமக்கு ஒன்றும் தெரியாது எனக் கூறினர். வந்தது போனது மனத்து வையாத சுவாமி எதனையும் எண்ணிச் செய்வதில்ஃல. கருனே வள்ளலான சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் திருவுளப்படி அருள் சொரித் தது. சற்பாத்திரரான அன்பர் அவ்வருளமுதை ஏந்திக் கொண்டனர். அல்லாதார் நழுவ விட்டனர். பல தடவை களிலே சுவாமி எம்மோடு அமுது செய்யும் பாக்கியத்துக் காக நாம் ஏங்கிக் கிடந்த போதும் சுவாமி தம்மை அன் போடு நினைந்து அமுது பாகஞ் செய்த இடங்களுக்குச் சென்று திருவமுது செய்ததை அறிந்திருக்கிருேம் சுவாமி அன்பி ஞலிர்ப்புண்டு அழையாமலே தான் செல்வார் என்பதை அறிந்து கொள்ளும் சந்தர்ப்பங்கள் பல நேரிட்டன. அன் பின் அதிசயம் ஆரறிவாரே திருநெல்வேலிச் சிவன்கோயில் குருக்கள் பாயாசம், வடை என்பவற்றைப் பாகம் செய்து விட்டுச் செல்லப்பரை அன்போடு நிஜனந்தால் எங்கிருந்தோ செல்லப்பர் சென்று ஏற்றுக் கொள்வாராம். பின்னுெரு நாள் இக்குருக்கள் பூசைக்குப் பழமின்றி வருந்திய போது கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்துக்குத் தமது தோட்டத்தில்
யோகசுவாமிகள்
பழுத்த நல்லதொரு வாழைப்பழக் குலேயுடன் வந்த அன் பரிடம் "இதனைக் கொண்டு போய் திருநெல்வேலிச் சிவன் கோயில் குருக்களிடம் கொடுத்துவா' எனச் சுவாமி அரு ளினர். செல்லப்ப தேசிகர்குருக்களின் பூசையை உகந்தது போல குருக்களின் தேவையைச் சிவயோகக் குருமணி நிறை வேற்றினர். சுவாமியின் அருட்கொடைக்காளாவது அன் பின் திறத்தைப் பொறுத்ததே. ஒருமையுடன் சுவாமியின் திருவடிகளே நினைக்கின்ற உத்தமர், தாம் வேண்டியதைப் பெற்றனர். இவ்வாருய் அருளமுதத்துக்கு ஆளான தமிழ், சிங்கள, முஸ்லிம் அன்பர் பலரை நானறிவேன். சுவாமி பின் திருவருளுக்குப் பாத்திரரான சிங்கள் ஏழை விவசாயி யான் அன்பரொருவர் தனது சீவியகாலம் வரையும் சிவ தொண்டன் இதழை வாங்கிப் பூசிப்பதையும், யாகநாட் களின் போது வாழைக்குலை அனுப்பிவைப்பதையும் நியம மாகக் கொண்டிருந்தார்.
சுவாமி தம்மைச் சோதிக்க வருவோரையும், வேட் தாரிகளேயும் ஏசிக்கலைத்த போதும் எவரோடும் உட்பகை கொள்வதில்லை. யாழ்ப்பாண வைத்தியசாலையில் நான் பணி யாற்றிய காலத்திலே அருகாமையிலிருந்த அரசாங்கக் குடி னேயில் வாழ்ந்தேன். சுவாமி அங்கு எழுந்தருளும் போது திருநெல்வேலிச் சந்தையில் வாங்கிய புதுக்கீரை காய்கறி களுடன் வருவார். குடிமனைக்கருகிலிருந்த தொழிற்சாலைக் காவலாளி யாரோ சிலரின் சூழ்ச்சிகளுக்குட் பட்டுக் கீரை தின்னிகள்' என்று எம்மை ஏசிஞன். இதனைச் சுவாமியி 1-ம் கூறியபோது பெரியதொரு சிரிப்புச் சிரித்துவிட்டு சாந்தமாயிருந்தார்.
உலகிலே பல்வேறு மார்க்கத்தினர் உள்ளனர். அவரெல் லாம் தத்தம் மார்க்கம் சொல்லும் வழிதனிற் செல்லுகின் றனர். சுவாமி எச்சமயத்தேரையும் ஏளனம் செய்யமாட் டார். கண்டியில் தொழில் புரியும் காலத்தில், ஒரு நாள் பற்கோயிலைத் (தலதாமாளிகை) தரிசித்து விட்டு விடு
Page 72
யோகசுவாமிகள்
சேர்ந்தபொழுது 'புத்தம் சரணம் கச்சாமி' எனும் சுவாமி யின் குரல்வீட்டினுள் இருந்துஒலித்தது. நான்தந்ததாதுவைப் பார்த்துவந்த விடயத்தைக் கூறினேன். புத்தபகவான் தான் ஒரு மனிதன் தெய்வமல்லன் மற்றையோரும் தன்னப் போன்று வரலாம். என்று கூறினரெனவும், சீலத்தைப் பெ ரிதும் போற்றினரெனவும், பெரிய மகான் எனவும் சுவாமி அவருக்குப் பெருமதிப்புச் செய்தார். நாகூரிலே சூரியனைப் பார்த்தவண்ணம் தவமிருக்கும் பக்கீர்மாரைப் பற்றியும், அங்கு கொடுக்கும் பெரியகந்தூரி பற்றியும் வியந்துரைப்ார். "அல்லா சு' என்று சொல்லுவார். சிறந்த முஸ்லீமாக வாழ்ந்த நீதியரசர் அக்பர் சுவாமியிடத்து மிகுந்த பக்தி பூண்டிருந்தனர். சுவாமியும் அக்பரை ஓர் சிறந்த அன்பன் எனக் கூறுவார். அக்பர் அவர்கள் சுவாமியை முதன் முதல் தரிசிக்கச் சென்ற சமயம் 'இப்பொழுது நேரமில்ல' எனச் சுவாமி கூறிவிட்டார். அக்பர் ஒரு சொலிசிற்றராக உத்தியோகம் பார்ப்பவர் என்பது உணர்த்தப்பட்டபோது சுவாமி 'சொலிசிற்றராயினுமாக, உயர்நீதிமன்ற நீதியரச ராயினுமாக இப்பொழுது நேரமில்லே' என மீண்டும் கூறி ஞர். அது ஒர் மறக்கருணைமொழி என்பதை இல்லம் சேர்ந்த அக்பர் தான் உயர்நீதிமன்ற நீதியரசராக நியமிக் கப்பட்டிருக்கும் கடிதத்தைக் கண்டு உணர்ந்து சுவாமிகள் அக்பர் அவர்களைப் பார்த்து 'உயர்நீதிமன்ற நீதியரசரே' என அழைத்த சில மணி நேரத்தினுள்ளே தமது நியமனக் கடிதம் கிடைத்ததைக் குறித்துப் பெரிதும் வியந்தார். அக்பர் யாழ்ப்பாணத்தில் உயர்நீதிமன்ற நீதி யரசராயிருந்த பொழுது ஒருநாள் கோட்டைக்குள் அமைத் திருந்த சிறைச்சாலையைப் பார்க்கச் சென்ருர் அங்கிருந்த தூக்குமேடையைக் கண்டு பபமும் துக்கமும் அடைந்தார். வீட்டிற்கு வந்த அவர் காய்ச்சலாகப் படுக்கையிற் கிடந் தார். சுவாமி அக்பரின் இல்லத்துக்கு எழுந்தருளி அவரது நெஞ்சிற் கைவைத்துப் 'பயந்து போனுயா? ஏன் பயந்தாய் அது ஒன்றும் செய்யாது ஆறிவிடும்' என ஆறுதலவித்த ார். அக்பர் சுவாமியின் திருமுன்னிலையிலே தனது துனே
யோகசுவாமிகள் 芷岳
வியாருடன் இருந்ததை நான் பல தடவைகளிற் கண்டுள் ளேன். அவர் யாழ்ப்பாணத்திலே கூட்டங்களில் [2_ଛି! YOT யாற்ற வேண்டியேற்பட்ட வேளைகளில் சுவாமியைப் பற் றிச் சிலவசனங்களாதல் சொல்லாமல் விடுவதில்லை. தான் களுத்துறையில் பணியாற்றிய காலத்தில் சுவாமி பக்தர் கள் என்ற முறையில் அவரும், நானும் சீ டிக்கதைத்திருப் போம். "யோகசுவாமியும், கதிர்காம்ப்பெருமானும் இருக் கும் போது தமிழ் மக்களுக்கு ஒரு குறைவும் வராது', என அவர் கூறுவார்.
விசவாசாரத்தைப் பேணுவதில் சுவாமி மிகுந்த கண்டிப் புடையவராயிருந்தார், சைவக் கோயில்களிலே திருவிழா முதலியன நம்பிக்கையோடும். பக்தியோடும், முறைப்படியும் செய்வதனுல் உலகிற்கு நன்மையுண்டு எனக் கூறுவார். எடுத்துக் காட்டாகச் சுவாமி ஒரு கதை கூறு வார். யாழ்ப்பாணத்தில் அரசாங்க அதிபராக இருந்த பிடிக் (Dyke) என்பார் ஒரு கோடை காலப் பகுதியில் பூநகரிக்குச் சென்ருர், அங்கு நீர்ப்பாசன வசதிகள் இல்ஃப். 'பாசன வசதியின்றி எவ்வாறு பயிர் செய்கிறீர்கள்?" என அவர் கேட்டதற்கு அங்கு நின்ருேர் கோயிலேச் சுட்டிக் காட்டிப் பிள்ளேயாரை வேண்டினுல் மழை கிடைக்கும், என்று கூறினர். அவ்வாறு ன அதிசயத்தைக்கான ஆவிசி வைத்த டைக் மழை பெய்விக்குமாறு கேட்டார். கோயிற் குருக்கள் நீராடி ஆசாரசீலராக வந்து தேங்காயுடைத்துப் பிரார்த்திக்க வெள்ளம் வரும் வண்ணம் பெருமழை பெப் தது. டைக் அவர்கள் வெள்ளர் வடியும்வரை காத்து மூன்று நாட்கள் அங்கேயே தங்கவேண்டியதாயிற்று. ஆகமங்களிற் கூறப்படும் அபிட்ேக ஆராதனையைச் சுவாமி பெரிதும் நயந்தார். சுவாமி சமாதியடைவதற்குச் சில நாட்களுக்கு முன்னர் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவம் மேல்வருவதாகும்:- அடி பவரொருவர் தமது காணிக்கையைச் சுவாமியின் திருவடி களில் சமர்ப்பித்துக் கும்பிட்டு நின்ருர் சுவாமி அந்தக் காணிக்கைப் பொருளே எடுத்து தமது திருமுன்னிலையில
Page 73
IE யோகசுவாமிகள்
மர்ந்திருந்த தகைசான்ற அன்பரொருவரிடம் கொடுத்து "இதனைக் கொண்டு சென்று நல்லூரானுக்கு அபிடேகம் செய்யுங்கள்' என அருளினர். கோயில்களிலும், இல்லங் களிலும் கந்தபுராணத்தை ஒழுங்காகப் படித்து வருமாறு கூறுவர். சமாதி அடைவதற்குச் சிறிது காலத்துக்கு முன் னர் தமது அன்பர் ஒருவரின் இல்லத்தில் கந்தபுராண மார்க்கண்டேய படலத்தைப் படிப்பதற்கு ஒழுங்கு செய் தனர். அப்புரான படஎத்திலே நவாவி தம்பையா உபாத் தியாயர் பயன் சொன்னர் சுவாமியும் இடையிடையே எழுந்தருளி ஊக்கப்படுத்தி வந்தார். உயிர்ப்பளியைச் சுவாமி விரும்புவதில்லை. எங்கள் ஊரிலே வயல்களின் நடுவில் பழ மையான ஒரு ஐயஞர் கோயில் உண்டு. அங்கே ஆண்டு தோறும் மக்கள் பொங்கல் வேள்வியுடன் பெருவிரா எடுப் பர். வேள்வியில் ஆட்டுக்கட்ாக்களும், கோழிச்சேவல்களும் பலியிடப்படும் ஒரு நாள் சுன்னுகம் சென்று வந்த சுவாமி என்னே நோக்கி 'இன்று உனது ஊரில் அநேக சீவங்க ளேப் பார்த்தேன்,' என்று ஐபஞர் கோயிலில் வெட்டப் பட்ட ஆடுகளையும் சேவல்களேபும் குறித்துச் சொன்னுர், அவ்வுயிர்கள் மீது கொண்ட சுவாமியின் இரக்கம் ஐயனர் கோயிலில் பலியிடும் வழக்கத்தை நிறுத்துமாறு செய்தது. முன்னர் பொதுமக்கள் திரண்டெழுந்த போதும் பலியை நிறுத்தச் சம்மதியாத கோயில் முதலிகள் பின்னர் தாமா கவே அவ்வழக்கத்தை நிறுத்தி விட்டனர்.
சுவாமி பாசாரத்தை ஒழுங்குமுறையாகப் பேணும் குறிப்பினராயினும், அவர் ஒரு சமயாதீதராவார். ஒரு நாள் சுவாமியின் திருமுன்னிலேயிலிருக்கும் பொழுது மும் மூர்த்திகளுள்ளும் முதன்மையானவர் பார் எனும் வினு எனது உள்ளத்தில் தோன்றியது. அப்பொழுது சுவாமி கம்பராமாயணத்துக் கடவுள் வாழ்த்துப்பாவைப் பாடிஆர்.
'உலகம் பாவையும் தாமுள வாக்கலும் நிசீலநிறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா זה והו תחושוו ב וההליות)" ו"חr Jו חוwithbf זו ווב (46וטוע. தலவ ரன்னவர்க் கேசரண் நாங்களே'
யோகசுவாமிகள் I 7
இப்பாடலேப் பாடி முடிந்ததும் கடவுள் ஒருவரே யெனவும் செயலின் நிமித்தம் வெவ்வேறு பெயர்கள் கற்பிக்கப்படுகின் நனவென்பும் விளக்கிஞர் 'ஒருவனே யொரு மூவருமா ன்ை' என்பதே சுவாமியின் கொள்கை என்பது தெளி வாகத் தெரிந்தது. சுவாமி சமயங் கடந்து நின்றது போ லவே தத்துவப் பூசல்களுள் அகப்படாத தத்துவாதிதனுக ம்ெ திகழ்ந்தனர். ஒரு நாள் கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்துக் குச் செல்லும் பொழுது வேதாந்த சித்தாந்த வாதப்போர் களே எண்ணமிட்டவாறே சென்றேன். ஆச்சிரம முற்றத்தில் நின்ற சுவாமி என்ஜின்க் கண்டதும் "வேதாந்த சித்தாந்த சமரசதன்னிஃப் பெற்ற வித்தகச் சித்தர் கனம் நாமே' என்று பாடிக் கொண்டு நின்றனர். தாயுமான சுவாமிக வின் இவ்வாசகத்தைப் பாடும் பொழுது தமது கையை நெஞ்சிற் பதித்து அது ஓர் உறுதி மொழி என உணர்த்தி ենիք -
சிற்சில சமயங்களில் சுவாமியின் தேசகாலம் யாவும் கடந்த விண்போன்ற வியாபகம் சுடர்விட்டொளிர்ந்தது. 1946 ஆம் ஆண்டு ஆடிமாதத் திருவிழாக் காண்பதற்கெ னக் கதிர்காம யாத்திரை செய்ய எண்ணமிட்டேன். என் புதல்வனேயும் அழைத்துச்செல்லும் விருப்பம் நிறைந்திருந் தது. கதிர்காம யாத்திரை புறப்படுவதற்கு முன் சுவாமி யைத் தரிசிப்பதற்காக ஆச்சிரமம் சென்ருேம். ī TF எனது புதல்வனேப் பார்த்து 'நீ நொண்டிக் கொண்டு தான் வருவாய்' எனக் கூறினர். என்னப் பார்த்து 'நீ அழுது கொண்டு தான் வருவாய்' எனக் கூறினுர் யாத் திரையை நிறுத்தி விடலாமோ என்ற எண்ணம் எழுந்தது. சுவாமி அதற்கும் அனுமதிக்கவில்லை. திரு. நவரத்தி ம்ே அவர்களது மோட்டார் வண்டியிற் கதிர்கா மஞ் சென் முேம் தீர்த்தத் திருவிழாவிற்கு முதல் நாளன்று கதிரை மிலே ஏறச் சென்ற எனது புதல்வன் நொண்டிக் கொண்டு வந்தான் பாத்திரையை நிறைவு செய்யச் சுவாமியின் ஆச்சிரமத்துக்குச் சென்ற போது சுவாமி சொல்லிய வண் எனமே அழுது கொண்டும் நொண்டிக் கொண்டும் செல்ல
Page 74
교 Guurt F#,GJITLÁNay, GiT
வேண்டியதாயிற்று. ஒரு சமயம் சுவாமி பேராதனையில் வேலுப்பிள்ளையவர்களது குடிமனேயிலிருக்கும் பொழுது மலேரியாக் காய்ச்சல் பிடித்தது. அந்நோய்க்கு மருந்து செய் பும் பாக்கியம் எனச்கு வாய்த்தது. நோய் குணமடைந்த தும், உடம்பிலுள்ள மலேரியாக் கிருமிகளே முற்ருய் ஒழிப் பதற்குத் தகுந்த நடைமருந்து ஒன்று உட்கொள்ள வேண் டுமெனப்பட்டது. தக்க நடைமருந்தைத் தெரிவு செய்வதில் ஒரு தீர்மானத்துக்கு வரமுடியாமலிருந்தது. அப்பொழுது சுவாமி குயினினுேப்ளாசம்' (Quninoplasan) எனும் மருந்து நல்லதெனக் கூறிஞர். அப்புதிய மருந்துபற்றி நான் அறிந் திருக்கவில்லை. இரண்டொரு நாட்களுக்கு முன்னரே அம் பருந்து மருந்துக்களஞ்சியத்துக்குப் புதிதாக வந்திருந்தது. வைத்திய நிபுனனுன எனக்குத் தெரியாத அம்மருந்து சுவா மிக்குத் தெரிந்திருப்பதில் அதிசயமெதுவுமில்லே. அவர் வைத் தியநாதனுவார். இரண்டாவது உலக மகாயுத்தம் நடை பெற்றுக் கொண்டிருந்த வேளையில் தாமே அப்போரை நடத்துவதாகச் சுவாமி சிலவேளைகளில் மொழிந்தார். தாம் சிலுவை யுத்தத்தின் போது போரிட்டதாகவும் கூறுவார்.
நாம் இச்சொற்களின் பொருளே எவ்வாறுணர்வது ஆணுல் அனைத்திலும் அவற்றின் வாழ்முதற் பொருளாய்க் கலந்து நிற்கும் 'அத்வைதாமிர்தநிலை" சுவாமியிடம் அமைந்தி ருந்ததற்கான குறிப்புக்கள் தெளிவாய்த் தெரிந்தன. எமது வீட்டில் சிறுவர்கள் சுகவீனமுற்றிருந்த போதெல்லாம் சுவா மியிடமும் அவைபோன்ற சுகவீனக் குறிப்புக்கள் தெரிந் தன. சுவாமி மற்றையோர் குணமடையும் பொருட்டுத் தாமே மருந்தருந்தியதைப் பல சந்தர்ப்பங்களில் அவதா விக்க முடிந்தது. திரெளபதாதேவி அதிதியாய் வந்த துரு வாச முனிவரை உபசரிக்க முடியாத நிவேயில் கிருஷ்ண பகவான நினேந்த போது, கிருஷ்ணபகவான் எழுந்தருளி ஒரு பருக்கையை உண்டு அதிதியின் வயிற்றை நிறைவித்த கதை பாரதத்தில் உண்டு. சுவாமியிடம் தன்னிடத்தில்
எல்லாரையும் எல்லாரிடத்தில், தன்னையும் காணும் இந்
நிலை அமைந்திருந்தது. அவரைப் பேதங்கள் எதுவும் பே
யோகசுவாமிகள் 29
திக்கவில்லை. அவர் "நமது அன்னை பார்வதிதேவி, தந்தை பரமேஸ்வரன், நாம் அனைவரும் உடன் பிறந்தோர். எமது குடும்பம் தேவர், அசுரர், மனிதர் மற்றும் அண்டசராசரம் அனத்தையும் உள்ளடக்கியது. திரிலோகமும் எமது சொந்த நாடு' என்று இடையிடையே கூறுவார். அவர் ஒன்
ரில் ஒன்றியிருந்தார்.
ஒன்றியிருந்த
சுவாமி பங்குனி ஆயிலிய நட்சத்திரமும், ஏகாதசியும் கூடிய நாளில் மகாசமாதியடைந்தார். சோதிடக் கணிப் பின் படி அது சூரியன் வடவரைக் கோளத்தில் சஞ்சரிக் கத் தொடங்கும் உத்தராயணகால ஆரம்பநாளாகும். பீஷ் மாச்சாரியாரும் தமது உடலிஃன்த் துறப்ப்தற்கு இத்தகைய உத்தராயன காலத்தையே எதிர்பார்த்திருந்ததாகப் பாரதம் கூறும் அன்றியும் அந்நன்னுள் சுவாமி திருவடி பூசை கொண்டாடி வந்த நாளாகவும் இருந்தது. சுவாமி தமது தேகக் கோலத்தின் தேவை முடிந்ததும் தக்க சம யத்தில் தாமாகவே அத்தேகத்தைத் துறந்து தமது நிசசொ ரூபத்தில் நிலைத்தனர்.
சுவாமி உலகத்தவர் போன்று இயற்கையோடு அள வளாவி வாழ்ந்தவர். அவர் சுவாமி பண்ணுதவராய் வாழ்ந் தார். ஆணுல் அவர் நிலத்து நின்ற இடமோ அந்தமும் ஆதியும் அகன்ற ஞானப் பெருவெளியாயிருந்தது. அவர் இயமதியமங்களில் எள்ளளவும் பிசகாத சைவாசாரசீலரா கத் தோன்றினுர் ஆணுல் சகல சமயத்துக்கும் சம்மதம் கொடுப்பவராகவும், சமயம் யாவும் கடந்த சமயாதீத நிஃப் யிலே பூண்டு கிடப்பவராகவும் இருந்தார். அவர் தத்துவ ஞானியாகவும், தத்துவம் யாவும் கடந்து சுத்த பரிபூரணத் தில் சுகிப்பவராகவும் அமைந்தார். இவ்வாருன இயல்புகளை நோக்கும்போது அவர் பாடிய
ஆதியு மந்தமு மில்லான் -தம்பி ஆதியு மந்தமு முள்ளான் சாதி சமயங்க ளில்லான் - தம்பி
Page 75
I 8 ዐ யோகசுவாமிகள்
சாதி சமயங்க ளுள்ளான் ஒதி புணர முடியான் - தம்பி ஒதி புணரும் வடிவான் நீதி குருபர ணுனன் - தம்பி நீர்நிலந் தீகால் வானமு மானுன் சந்திர சூரிய ராஞன் - தம்பி தாரா கனங்களு மானுன் மந்திர தந்திர மானுன் - தம்பி மருந்து மருந்து மவர்களு மானுன் இந்திர ராதியோ ராஞன் - தம்பி எல்லா வுலகமும் தானே பானுன் இந்த வுயிருட வானுன் - தம்பி இருக்கு முதலிய வேதங்க விளாஞன் பந்தமும் வீடும் படைப்பான் - தம்பி பந்தமும் வீடுத் துடைப்பான் அந்தியுஞ் சந்தியு மிதனேத் தம்பி ஆரா தனேசெய் தறிவாய் சிவனே.
எனும் பாடலுக்குரிய இலக்கியம் அவரே யெனத்தோன்று கின்றது. அவர் அடிமுடியெங்கும் செறிந்து அப்பாலுக் கப்பாலும் உள்ள ஒழிவற நிறைந்த ஒண்பொருள்
அமரர். வைத்திய கலாநிதி இராமனுதன் அவர்கள்
(சுன்னுகம்)
*
t l ஆதியும் அந்தமும் இல்லா ஒருவன் ஆதியும் அந்தமு மாப்வரு காரணம்
G 莒 لیول= ஆதிதன் அருள்கொண் டறிவதே பன்றி ஓதி யறிந்தவர் ஒருவரும் இலரே.
- நற்சிந்தனே
GLJITI, I, GJIT EGT
8 முழுதுமாய் நின்ற முதல்வன்
எனது தந்தையார் சுவாமியிடத்துப் பக்திபூண்ட ஒரு சிறந்த அடியவராக இருந்தார்.தந்தையாரைப் போலவே எனது மூத்த தமையனுரும் சுவாமியினது ஒரு சீரடியாராகி இருந்து வருகிருர், மேலும் எனது குடும்பத்தவர் பலரும் சுவாமியின் மெய்யன்பராயுள்ளனர். யான் சிறுவனுயிருக் கும் பொழுது தந்தையாரது கையைப் பிடித்துக்கொண்டு கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்துக்குச் சென்று வந்திருக்கி றேன். வைத்திய அதிகாரியாகப் பணிபுரியத் தொடங்கிய காலந்தொட்டு, கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திறகு tք{ւէ է காகச்சென்று சுவாமியைத் தரிசித்து வரும் ஒரடி பவலு மானேன். சுவாமியிடத்துக் கொத்தடிமை பூண்ட எனது குடும்பத்தவர்களது அனுபவங்களும், எனது சொந்த அனு 'வமும் மற்றும் எனக்கு நன்ருகத் தெரிந்த சுவாமியினது அடியவர் சிலரது அனுபவங்களும் சுவாமியின் சீர்மைகள் பலவற்றை என் மனத்தில் நன்ருகப் புதிய வைத்துள்ளன. அச்சீர்மைகள் பலவற்றுள்ளும் சுவாமி இருந்தவிடத்திலி ருந்து கொண்டே எல்லாவற்றையும் பார்ப்பதுடன் எல் வTவற்றையும் இயக்கும் சூக்குமப் பொருளில் பொருந்தி புமுள்ளார் எனும் அம்சம் எடுப்புடன் தோன்றுகிறது.
எனது தமையனுர் 1938 ஆம் ஆண்டிலும் 1939 ஆம் ஆண்டின் முற்சுற்றிலும் உயர் கல்வியின் பொருட்டு இது கிலாந்தில் தங்கியிருந்தார். அக்காலத்தில் மேற்கு நாடுக ளிலே இரண்டாவது உலகப் பெரும்பேர் ஆரம்பமாகியி ருந்தது. ஜெர்மன் நாட்டுக் ஹிட்லரின் நடவடிக்கைகள் நேச நாடுகளுக்குப் பெரும் அச்சுறுத்தலாய் அமைந்தன. இங்கி ப்ொத்தின் தொழில் மையமாக விளங்கிய நகரங்கள் ஹிட் வரின் தாக்குதலுக்கு இலக்காகின. ஆதலால் இங்கிலாந் தில் தங்கியிருந்த எனது தமையனுரைக் குறித்துத் தந்தை பார் மிகுந்த கவலே கொண்டிருந்தார். இவ்வாறன கவ லேயுடன் அவரோர் நாள் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் சென்ருர்
Page 76
I 8 ይ யோகசுவாமிகள்
சுவாமி தந்தையாரைப் பார்த்து "நீ ஒன்றுக்கும் பயப்ப டாதே" எனக் கூறிஞர். தந்தையார் பத்திரிகைகள் பறை சாற்றிய பேராபத்துப் பற்றியே பயந்திருந்தார். தந்தை பார் நினைத்துப் பாராத வேறு சில ஆபத்துக்கள் எனது தமையனுரை எதிர் நோக்கியிருந்தன. அவ்வாபத்துக்கள் எல்லாவற்றிலிருந்தும் தமையனுரைப் பாதுகாக்கும் அபய மொழியாகவே சுவாமியின் அருள் மொழி அமைந்தது. ஒரு சமயம் எனது தமையனுர் தங்கியிருந்த அறையின் வெப்பவுலே வெடித்துப் புகை எழலாயிற்று. திடீரென்று நிகழ்ந்த இச்செயலைக் கண்டு தமையனூர் செய்வதொன்று மறியாது திகைத்துப் போயிருந்தார். செயலற்றிருந்த அவர் கிட்டத் தட்ட நினைவிழக்கும் நிலையை அடைந்திருந்தார். அப்பொழுது தம்பி உடையடா யன்னலே' எனும் சுவா மியின் சத்தம் கேட்டது. மிகத்தெளிவாக ஒவித்த சுவாமி யின் குரல் தமையனுருக்குப் புத்துயிரளித்தது. அவர் யன் னலை உடைத்து வெளியேறித் தமக்கு நேர்ந்த ஆபத்தினி ன்றும் தப்பினுர், அடுத்தநாள் உதயமான போது கொ ழும்புத் துறை ஆச்சிரமத்திலே சுவாமியைத் தரிசிக்கச் சென்ற தந்தையாரைப் பார்த்துச் சுவாமி "நான் உன் மக னேப் பார்த்தேன்' எனக் கூறிஞர்.
தமையனுர் பட்டயக்கணக்கராகத் தேர்ச்சி பெற்று இலங்கை திரும்பினுர், அவர் இலங்கை அரசாங்கத்தின் வர்த்தகத் தினேக்களம் விளம்பரப்படுத்தியிருந்த கணக் கியலாய்வாளர் பதவிக்கு விண்ணப்பம் செய்தார். அப்பத விக்குத் தமையனுருடன் மற்றுமிருவரும் விண்ணப்பித்தி குந்தனர். அவ்விருவருள் ஒருவர் கொழும்பு நகரில் வாழ்ந்த செல்வாக்கு மிக்க குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர், மேனிலைப் பதவிகளுக்கு நியமனம் செய்யும் விடயத்தில் குடும்பப் பின் ஒனணியைக் கவனத்திற் கொள்ளும் அக்காலத்தில், அந்தஸ் துமிக்க குடும்பத்தவரான அந்தக் கொழும்பு நகரத்தவரே தெரிவாவர் என்பதே பொதுவாக எதிர்பார்க்கப்பட்டது. தொடு, நடைபெறுவ ற்குச் சில வாரங்களுக்கு முன்
போகசுவாமிகள் 5
கொழும்புத்துறைப் பின்ஃாயார் கோயிலில் ஒரு பூசைவழி பாடு நிகழ்ந்தது, அவ்வழிபாட்டின் நிறைவங்கமாக நிகழ்ந்த மாகேசுர பூசையின்போது சுவாமியும் பந்தியில் அமர்ந்திருந் தார். தமையனுர் அன்னம் பரிமாறுவோரில் ஒருவராக நின்றனர். அவர் சுவாமிக்கு நிவேதனம் செய்வதற்காகக் குனிந்தபோது சுவாமி அவரது கையைப் பிடித்தவாறு "இதோ! இவர்தான் எனது விண்ணப்பதாரி' என அருளி ஞர். தெரிவு வெளியானபோது குடும்ப அந்தஸ்துமிக்க விண்ணப்பதாரர் ஆச்சரியப்பட்டு நிற்குமாறு சுவாமியின் விண்ணப்பதாரரான எமது தமையனுரே தெரிவானுர்,
1944ஆம் ஆண்டு முற்கூறில் ஒருநாள் எனது தந்தை பார் சுவாமியுடன்கூடி யாழ்ப்பாணத்துக்குப் புகையிரதத் தில் வந்துகொண்டிருந்தார். அன்று சுவாமி தந்தையT ரைப் பார்த்துக் 'குமாரசுவாமி, நான் உனக்கு விடுதலே கொடுக்கப்போகிறேன்" எனக்கூறினர். அந்நாட்களிலே தந்தையாருக்குக் குடும்பப் பொறுப்பின் சுமை மிகுதியா யிருந்தது. ஆதலால் அவர் சுவாமியின் வாக்குக்குத் தமை பஞர் குடும்பபாரத்தைப் பொறுப்பேற்றுத் தமக்கு ஆறுத வளிப்பார் எனப் பொருள்கொண்டார். ஆனுல் எல்லாச் சுமைகளுக்கும் காரணமான பிறவிச் சுழவினின்றும் விடு பட்டு மெளனமாயிருந்து இளைப்பாறும் இயற்கையை எய்து வதே சுவாமியின் திருவருட் குறிப்பாயிருந்தது போலும்! அவ்வாண்டின் இறுதியில் தந்தையார் காலமடைந்தார்.
யான் வைத்திய மனேயில் படுக்கையாயிருந்த தந்தை பாரின் பக்கத்தில் நின்ற சமயமொன்றில் அரை நினைவி விருந்த தந்தையாரின் வாயிலிருந்து மேல்வரும் வார்த்தை கள் வெளியாயின. "சுவாமி சொல்கிருர் பெட்டையள் 2rd Class எடுக்கிருர்கள். உன் மகன் என்ன செய்யப் போகிருன்சி' சுமார் பத்து நாட்களின் பின் வெளியான மருத்துவப் பரீட்சை முடிவில் ஒரு பெண்பிள்ளே இரண் டாம் வகுப்பில் சித்தியடைந்திருப்பது தெரிந்தது. யான்
Page 77
யோகசுவாமிகள்
அடுத்த ஆண்டு நிகழ்ந்த மருத்துவ இறுதித்தேர்வுக்குத் தோற்றினேன். அத்தேர்வில் என்னுல் நூன. சித்தியே அடைய முடிந்தது.
யான் 1945ஆம் ஆண்டு ஐப்பசித் திங்களில் யாழ்ப்பா னம் வைத்தியசாஃபில் நியமனம் பெற்றேன். எனது உத்தி யோகப் பணியைத் தொடங்கிய நாளில் காலேப் பொழுதிலே ஆச்சிரமஞ் சென்று சுவாமியைத் தரிசித்தேன். அன்றிவி ருந்து பொருந்திய போதெல்லாம் சுவாமியைத் தரிசித்து வரும் நியமமுடையவனுனேன். பான் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் செல்லும் போதெல்லாம் வேருெரு நினைவுமில்லாமல் வெ ளியாயிருக்கும் உள்ளத்துடன் சென்றேன். வேதனேயான செய்தியென்ன வெனில் ஆச்சிரமத்துக்குச் செல்லும் போது எவ்வாறு வேருெரு நினோவுமின்றிச் சென்றேனே அவ்வா றே சுவாமியைத் தரிசித்து மீளும் போதும் சுவாமி நினைவி ணுல் நிறைந்தவனுகாது வெறுவியனுகவே வெளியில் வந் தேன். அண்மைக் காலம் வரை சுவாமி நினைவுகளை இரை மீட்டுத் தெளியும் பழக்கம் என்னிடம் பொருந்தவில்லேயா கையால் சுவாமி அருளிய ஆழநீளம் கானவரிய வாசகங்க ளின் பொருளேயும், அருட்செயல்களின் மகிமையையும் புள் இளவாறே உணர முடியாதவஞனேன். சோவியற்று ஆறுத லாயிருக்கும் இந்நாட்களிலே அவ்வாசகங்களின் தும், அருட் செயல்களதும் பொருள் ஒருவாறு ெ தளிவாகி றது: 壬)r品 விதைத்த வித்து அவம் போகாமல் பல்லாண்டுகளின் பின் முளேத்துப் பலன் செய்கின்றது.
யான் வைத்தியசாலேயில் பணியாற்றத் தொடங்கிய சில மாதங்களின் பின் காலி வைத்தியமனக்கு இடமாற் றம் செய்யப்பட்டேன். காவிக்குப் புறப்படுவதற்கு முன் சுவாமியைத் தரிசித்து இச்செய்தியைக் கூறினேன். 'ஆப்ப டியானுல் கொழும்புக்குப் போய் அங்கிருந்து காரில் போ ;Guri (Biri T"" si gji j; கூறிஞர் இரண்டாவது 琶、 ) புத்த காலத்தையொட்டிய அந்நாட்களில் எரிபொருள் தட் டுப்பாடு நிலவியது. பங்கீட்டுப் புத்தகத்துக்குச் சிறிதளவு
Sir Tris, T SA, it it
பெற்றேனே" விநியோகிக்கப்பட்டு வந்தது. ஆதலால் +' நகருக்குக் காரில் செல்வது பற்றிச் சுவாமி சிறிய தைப் பொருட்படுத்தாமவிருந்தேன். பான் கொழும்புக் குச் சென்றதும் ஆங்கிருந்த எனது மர்மஞர் இல்லத்துக் குச் சென்பேன். பாமஞர் அன்றிரவைத் தமது இல்லத் நிற் கழிக்கும் படியும் அடுத்த நாட்கால தமது காரிலே செல்லலாம் எனவும் கூறினுர், சுவாமி அருளியவாறே சுTவி வைத்தியபுனேக்குக் காரிற் சென்றேன்.
காவியிற் கணிபுரியத் தொடங்கிய சில நாட்களுள் கொலே வழக்கொன்றில் வைத்திய சாட்சியம் அளிப்பதற் காக பார்ப்பான நீதிமன்றத்திற்கு வரவேண்டியிருந்தது. பாழ்ப்ானம் வந்த பொழுது வாய்ப்பு நேரிட்ட பேர் தெல்லாம் கொழும்புத்துறை ஆச்சிரஞ் சென்று சுவாமி பைத் தரிசிந்து வந்தேன். அவ்வாறு தரிசித்த ஒரு சமயம் சுவாமி என்னேப் பார்த்து விடுகாலி" எனக் கூறினுர் அச் சொல் என் உள்ளத்தை உறுத்தியது. சுவாமி என்னே ஓர் அவதாரியென ஏசினரே என்று மனம் நொந்தேன்; றிது நே ரத்தின் பின் வந்த அலுவல் சம்பந்தப்ாப் பதிவேட்டிலிருந்து தகவல்கள் பெறும் பொருட்டு வைத்தியசாலைக்குச் சென் றேன். அங்கு சுவாமியின் பழைய அடியார்களுள் ஒருவரான சத்திர சிகிச்சை நிபுன்னர் இராமனுதன் அவர்களேர் சந்திக்க நேரிட்டது. 'தம்பி சுவாமியைப் பார்க்கப் போனுயோ?" ானும் வழக்கப்ான் வினுவை அவர் கேட்டார். நான் ானது மனக்குை நயை எடுத்துக் கூறினேன். அவர் உரத் துச் சிரித்தவாறே 'எட மடப் பொடியா அது உன்னேக் காவிநகரை எல்லோ விடச் சொன்னது" எனக் கூறினர். சில நாட்களின் பின் காலி வைத்தியசாலையிலிருந்து இட் மாற்றம் கிடைத்தது. சுவாமியினது சிலேடைப் பேச்சு இன்பந்தேக்கும் மறை மொழியாயிற்று.
சுவாமி அன்பர்கள் சிலருடன் உரையாடியிருந்த ஒரு சமீபத்திரே ஒரன்பர் எனது மைத்துனர் இருதயவியலில் நிபுணத்துவப் படிப்பை மேற்கொண்டு இங்கிலாந்துக்குச் செல்லும் விடயத்தைக் கூறினர். சுவாமி அதனைக் கேட்
Page 78
卫晶凸 யோகசுவாமிகள்
டிருந்து விட்டு என்னைச் சுட்டியவாறு எனக்கருகில் இருந் தவரைப் பார்த்து 'இவரை அரசாங்கம் அனுப்புமாக்கும்" என அருளினர். சிறிது காலத்தில் யான் அரசாங்கப் புல மைப் பரிசில் பெற்று அதே படிப்பினை மேற்கொண்டு இங் கிலாந்துக்குச் சென்றேன்.
யான் 1946 ஆம் ஆண்டு திருமணம் செய்தேன். 1950 ஆம் ஆண்டளவில் எனக்கு இரு குழந்தைகள் இருந் தனர். அவ்வாண்டிலோர் நாள் சுவாமி என்ன நோக்கி "நித்தி உனக்கு நான்கு குழந்தைகளோ' எனக் கேட் டார். நான் 'இல்லே சுவாமி இரு குழந்தைகள்' எனக் கூறி னேன். அன்று தொட்டு சுவாமியைத் தரிசித்து நின்ற பல சந்தர்ப்பங்களில் சுவாமி அதே வினுவைக் கேட்டு வந்தார். யானும் சொன்ன பதிலேயே சொல்லி வந்தேன் 1953 ஆம் ஆண்டளவில் எனக்கு மூன்ருவது குழந்தை கிடைத்தது. அப்பொழுதும் சுவாமி பழகிப்போன அதே வினுவைக் கேட் டார். யான் எனது பதிலே மாற்றி மூன்று குழந்தைகள் எனக் கூறினேன். சிறிது காலத்தில் எனது மனைவியார் பெரும் நோய்வாய்ப்பட்டார். அவருக்குச் சிகிச்சை அளித்த மகப்பேற்று வைத்திய நிபுணர் நோயைக் குணமாக்கினர். ஆனல் மனேவியார் இனிக் கருத்தரித்தல் இயலாது எனக் கூறிஞர் வைத்திய நிபுணரின் வார்த்தையைப்பொய்ப் பித்துக் கொண்டு 1963 ஆம் ஆண்டு எனது நான்காவது குழந்தை பிறந்தது, சுவாமி வாக்கே மெய்யாயிற்று, அதன்பின்னர் பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாகக் கேட்டுக் கேட் டுப் பழகிப் போன அவ்வினுவினச் சுவாமி ஒரு போதும் கேட்டதில்லே. எனது மூத்த மகள் மூன்று வயதுக் குழந் தையாயிருக்கும் போது சுவாமியிடம் தாக்கிச் சென்றேன். சுவாமி அக் குழந்தையிடம் அழகிய பூக்களே வழங்கினர். இனிப்பு வழங்கி மகிழ்வித்தார். பின்னர் அந்நாட்களில் பிரபலம் பெற்று விளங்கிய ஓர் கணக்கியலாய்வாளரின் பெயரைக்கூறி அவரைப் போன்று எனது மகளும் பிர, காசிப்பாாள் எனக் கூறினுர் எனது மகள் புகழ் பெற்ற
I 7
ĜILITAJ, P, 3, TLÉT45, 3iri 五、
பட்டயக் கணக்கறிஞராகத் திகழும் இந்நாட்களில் பல் எாண்டுகளாக பிறந்து போயிருந்த சுவாமி வாக்கு நினை வில் தோன்றி மகிழ்ச்சியளிக்கின்றது. "அந்த வாக்கும் பொய்த்துப் போமோ? எனது மூத்த மகனேயும் குழந் தைப் பருவத்தினனாக இருக்கும் போதுசுவாமியிடம் கூட் டிச் சென்றேன். சுவாமி குழந்தையைப் பார்த்து அவர் நன்ருக விளையாடுவார் எனக் கூறினுர், இப்பொழுது நாற்பதாவது வயதைத் தாண்டிவிட்ட எனது மூத்த மகன் சிறந்த கிரிக்கட் ஆட்டக்காரராக உள்ளனர். இவர் பருவகா வத்தில் கிரிக்கட் ஆட்டத்திலும், ஆண்டுமுழுதும் "ஸ்கோப்" (ஐவர் சேர்ந்து விளையாடும் ஒரு வகை மென்பந்து விளே பாட்டு) எனப்படும் உள்ளக விஜாபாட்டிலும் ஈடுபடுபவ ராய் உள்ளார்.
எனது மாமனுகுக்கு இரத்தினபுரியில் ஒரு தோட்டம் இருந்தது. அவர் அத்தோட்டத்தில் பழமரங்கள் மாத்திரம் பயிர் செய்திருந்தார். அப்பழமரங்களைக் காட்டுப் பன்றி அழித்து வந்தது. ஒரு நாள் சுவாமியின் திருமுன்னிலையிலி ருந்த மாமனுர் இப்பன்றித் தொ ல்லேபற்றிக் கூறிஞர். மாமனுர் கூறியதைக் கேட்டுவிட்டு 'ஏன் வேலுப்பிள்ளே! போ என்று சொன்னுல் பன்றி போய்விடும்' எனச் சுவாமி அருளினர். அன்றிலிருந்து பழத்தோட்டத்தினுள் பன்றிகள் வருவதில்லே. சுவாமியினது நிறைமொழி மந்திர மாயிற்று.
சுவாமியின் அடியரான ஒரு தம்பதியர் திருமணம் ஆகிப் பத்து வருடம் சென்றும் குழந்தைப் பேறில்லாதவ ராயிருந்தனர் அத்தம்பதியர் ஒரு சிவராத்திரி நாளில் சுவாமியின் திருமுன்னிஃலயிலமர்ந்து விரதமனுட்டித்துக் கொண்டிருந்தனர். சுவாமி தம் முன்னிலேயிலிருந்த தாயா .ஓர் iyai, L7 ற் பெயரை உச் சரித் தார் ולה, T I_j Trf5b ו-T וגם ஒராண்டுக் காலத்தில் அத்தாயார் ஓர் ஆண்குழந்தையை பெற்றெடுத்தார். அக்குழந்தைக்கு சுவாமி திருவாய் மலர்ந்த நாமத்தைச் சூட்டி மகிழ்ந்தனர்.
Page 79
38 G(LIT as ar ghe TL filghair
புகையிரதத் திணைக்களத்தில் பணிபுரிந்த அன்பரொரு வரை யான் நன்ருக அறிவேன். அவர் அப்புத்த8ளயில் பணியாற்றிய காலத்தில் ஒரு நாள் சுவாமி அவ்வன்பரின் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளிஞர். சுவாமியின் வருகையை அறிந்திருந்த மற்றும் சில அன்பர்களும் அங்கு குழுமியி ருந்தனர். அவ்வன்பரெல்லாம் குளிர் மிகுதியாயிருந்த அம் முன்னிரவுப் போதில் கம்பளிப்போர்வையோடு இருந்த னர். சுவாமி தம் மேலாடையால் நன்முகப் போர்ப்பதும் செய்யாது தோளிற் போட்ட வண்ணம் வந்து ஆசனத்தில் அமர்த்தார். இல்லத்தலைவியார் உள்ளே சென்று ஒரு கம்பளிச் சட்டையும், போர்வையும் கொண்டு வந் தார். சுவாமி அவ்வம்மையாரைப் பார்த்துச் சிரித்தவாறு 'எனக்கு வியர்க்கிறது' எனக் கூறி நெற்றியிலிருந்த வியர்வையை வழித்துக் கொட்டினர். இக்காட்சியை மனத் திரையில் காணும் போதெல்லாம் 'காயத்யுைம் என்றன் கைக்குள் வைத்தேனே' எனும் சுவாமியின் பாடல் வரி யையும் ஒப்பு நோக்கி மகிழும் பாக்கியம் இப்பொழுது வாய்த்திருக்கிறது. இவ்வடியவர் பொல்காவலப் புகையிரத நிலையத்தில் பணி புரிந்த காலத்தில் புகையிரதத் திரைக்க ளக் குடிமனேயில் வாழ்ந்து வந்தார். ஒரு நாள் அக்குடி மனேக்கு எழுந்தருளிய சுவாமி 'இன்று பலாக்காய் சாப் பிட ஆசையாயிருக்கிறது" எனக் கூறினர். அவ்வடியார் தமது சிற்றுாழியர் ஒருவரை அழைத்துப் பலாக்காய் வாங்கி வருமாறு அனுப்பினர். அச்சிற்றுாழியர் துவிச்சக்கர வண் டியிற் சென்று நாலாதிக்கும் தேடியும் வெறுங்கையோடு திரும்பி வந்தார். அவர் அது ஒய்வுகாலம் எனவும், அத் காலத்தில் பலாக்காய் பெறுவது கஷ்டம் எனவும் கூறினர். அப்பொழுது பொல்காவலைநகரவீதியூடாகத் துவிச் சக்கர வண்டியில் வந்த கிராமவாசி ஒருவர் நேராக அடி பவரின் குடிமனே வளவில் நுழைந்தார், அவர் தாம் கொண்டு வந்த பலாக்காயுடன் வீட்டினுட் புந்து அடியவரிடம் கொடுத்துச் சென்ருர், அக்கிராமவாசியோ அடியவருக்கு முன் பின் தெரியாத ஒருவராக இருந்தார். ஆகவே இது
யோகசுவாமிகள் 39
ஒரு உண்மையான அற்புதத்தின் உதாரணமாகவே எனக் குப் படுறகிது. எல்லாம் வல்லவர் செயலே யார் அறிவார்? அன்று சுவாமி பலாக்காயிற் பாகம் செய்த சுவையான அமுதினே அருந்தினர். அவர் தேவையெதுவுமில்லாமல் சும்மாயிருப்பவர். ஆதலால் அவர் வேண்டும் போது வேண் டுவது கிடைக்கிறது. அவ்வடியவர் கொழும்பில் பணியாற் றிய காலத்தில் வாடகை வீடொன்றில் வசித்து வந்தார். அவர் உத்தியோக வருவாயைத் தவிர வேருெரு வருவா பும் இல்லாதவர், அவ்வடியவர் சுவாமியைத் தரிசித்து நின்ற வேளையில் 'உமக்குக் கொழும்பில் வீடு இருக்கின் றதா' எனச் சுவாமி கேட்டனர். பின்னர் பத்து ரூபாய் நோட்டொன்றைக் கொடுத்து "இதைக் கொண்டுபோய் ஒரு வீடு கட்டு' என்று அருளினுர், சிறிது காலம் சென் றதும் அவர் கொழும்பில் ஓர் காணித் துண்டை வாங்கி அதில் ஒர் அழகிய வீட்டைக் கட்டினர்.
சுவாமியின் அன்பரான உயர் குடிச் செம்மல் ஒருவர் தன்னைப் போன்ற குடிச் சிறப்புடைய குடும்பத்தில் தோன் றிய மங்கையொருத்தியைத் திருமணம் செய்தனர். இருவ ரும் இனிதாக இல்லறம் நடத்தினர். அவர்களுக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறந்தனர். அக்குடும்பம் குறைவொன்றும் இல்லையென்று குதூகலிக்கும் குடும்பமாயிருந்தது. சுவாமி ஒரு சமயம் அவ்வன்பரைப் பார்த்து 'நீ தான் தனிக்கப் போகிருப்" எனக் கூறினர். அன்பரோ குடும்பத்தினின்றும் பிரிந்து தனித்து வாழ நேரிடும் என்பதற்கான ஒரு சிறு குறிப்பைக் கூட அப்போது அறிந்திருக்கவில்லை. ஆணுல் முப்பது ஆண்டுகளின் பின் அவர் தனித்து வாழ நேர்ந்தி ருக்கின்றது. அவ்வாறு தனித்து வாழ நேர்ந்தமைக்குத் தக்க காரண காரிய சம்பந்தம் இருப்பதையும் அவரால் தெளிவாக விளங்கிக் கொள்ள முடிகிறது. மறைவாக இருக் கும் தெய்வசித்தம் சுவாமிக்குக் கையில் நெல்விக்கனியெ னத் தெரிந்தது.
இக்குறிப்புக்கள் பேராது நிற்கும் சிவயோகப் பெரு வெள்ளத்தில் முகந்து கொண்ட சிவ துளிகளே. இவை
Page 80
I () யோகசுவாமிகள்
சுவாமியின் ஒழிவற நிறைந்த தன்மையை உள்ளவாறே உணர்த்தப் போதா. இவை விண்ணிலுள்ள நட்சத்திரம் ஒன்றை இலக்காகக் காண்பதற்கு உதவியாக மண்ணிலுள்ள மரக்கிளேயைக் காட்டுவதைப் போன்றனவே. இக்குறிப்புக் கள் எல்லாக்கTவங்களிலும், எல்லா இடங்களிலும் நிகழ்ந்த, நிகழ்கின்ற, நிகழவிருக்கின்ற செயல்கள் யாவற்றையும் இயக் கும் சூட்சுமப் பொருளிலே சுவாமி பொருந்தியுள்ளார் என்பதையும், அச்செயல்கள் யாவற்றையும் சாட்சியாய்ப் பார்த்திருக்கிருர் என்பதையும் ஒருவாறு சுட்டுகின்றன. அவர் தேச காலம் யாவும் கடந்தவராதலால் அங்கும், இங் கும், எங்கும், அன்றும், இன்றும், என்றும் நிறைந்திருக்கி டூர் அவர் சம்மா இருக்கும் சூக்குமப் பொருளில் பொ ருந்தியிருப்பதால் அவர் சந்நிதானத்தில் யாவும் இயக்கம் பெறுகின்றன. அவர் முழுதுபாய் நிற்கும் முதல்வன்,
வைத்திய கலாநிதி. கு. நித்தியானந்தா
காபமொரு சித்திரக் கோயில்- அது கண்ணுதல்பெண் ணுமைவாழ் கோயில் மாய மென மதி யாதே- அட்டா மகத்துவஞ்சொல்ல மதிபோ தாதே தூய கருவரு ளாவே- நானும் சொல்லுவேன் கேள் மருள் போமே மாய னயன்மிக பதியும்- அடடா மற்றுமுள்ள தேவர்களும் அரக்கர்களும் தேயுவுடன் வாய் வப்பு- மண்விண் சேர்ந்திருக்குஞ் சித்திரக் கோயில் ஆதித்தனுஞ் சந்திரனும் இங்கே - இன்னும்
அளவற்ற அண்டங்களும் இங்கே ܘܓܠ வேதிபருஞ் சூத்திரரும் இங்கே - விளங்கும் வேதமுஞ் சூத்திரமும் இங்கே ( காயமொரு )
-நற்சிந்தனே'
யோகசுவாமிகள் I
9 சென்றடையாத திருவுடையான்
நான் ஒரு சமயாசார சீலனல்லன். யாழ்ப்பாணத்தார் சிறுவயது தொட்டு மேற்கொள்ளும் கோயில் வழிபாட்டி லும் எனக்கு அவ்வளவு ஈடுபாடிருக்கவில்லை.ஆனல் பகவற் கீதையைக் iħ fi 3 ITL fil rTF, LI lity is gif வந்தேன், நாடோறும் காலேப்பொழுதிலே சிறிது நேரம் தியானத்தில் அமர்ந்திரு கும் நியமமுடையவிஞயுமிரு ந்தேன். மகாத்மா காந்தியிடத் தில் மிகுந்த மதிப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. கீதாசிரியனைப் போன்ற பெரியாரொருவர் எனது வாழ்வில் எதிர்ப்படுவாராயின் .எனும் எண்ணம் இடையிடையே எழுவதுண்டு. இவையெல்லாம் இளமையிலேயே என்னுள் தறைந்திருந்த ஞான நாட்டத்தின் அறிகுறி என் இப்பொழுது படுகி
புகையிரத நிலைய அதிபராகப் பணிபுரியத் தொடங் கிய பொழுது இந்தியாவிற் புகையிரதப் பயணஞ் செய்வ தற்கு எமக்கிருந்த வாய்ப்பினேப் பயன்படுத்தி வட இந்தி பாவரை பயணஞ் செய்தேன். சிறிது தூரம் பஸ்வண்டியிலு பாக ரிஷிகேசம் வரை சென்றேன். இப்பயணத்திலே பெரியா ரொருவரைத் தரிசித்து அரிய உபதேசங்களைப் பெறலாம் எனும் உட்குறிப்பு இருந்தது. பயணத்தை முடித்துக் கொண்டு இலங்கைவந்து சேர்ந்த போது இக்குறிப்பு நிறை வேருத ஏமாற்றமே மிகுந்திருந்தது.
இத்தகைய பின்னணியிலேதான் சுவாமியின் தரிசனம் சித்தித்தது. நான் அப்பொழுது அப்புத்தளை புகையிரத நிலை பத்தில் பணிபுரிந்தேன். சுவாமி அப்புத்தளேக்கு வந்து நண் பரொருவரிடம் எனது விடுதியை விசாரித்தனராம். சுவா மியை ஏற்கனவே அறிந்திருந்த அந்நண்பர் அருகிலிருந்த தமது இல்லத்திற்குச் சுவாமியை அழைத்துச் சென்று உப சாரஞ் செய்து எனக்குச் செய்தி அனுப்பினர். எனது இந் தியப்பயணம் சாமிமார்களேப் பற்றிய மனக்கசப்பையே ஏற் படுத்தியிருந்தமையால் அத்துணை ஆர்வமும், நம்பிக்கையும்
Page 81
I யோகசுவாமிகள்
இல்லாதவனுகவே நண்பரது இல்லத்திற்குச் சென்றேன். அங்கு நான் சந்தித்த சுவாமி தான் எல்லாரையும் போன்ற ஒருவன் எனும் எண்ணத்துடன் இயல்பாகப் பேசினுர், அவர் பரிபாஷைகளிற் பேசாது பயிலும் மொழியிற் பேசி குனூர், பலநாட் பழக்கம் பூண்ட நண்பரொருவருடன் உரை யாடி மகிழ்வது போல் என்னுடன் வார்த்தையாடினர். யானும் உபசாரமெதுவும் இல்லாமல் இயல்பாக நடந்து கொண்டேன். அன்று நான் சுவாமியோடு பேசிய முறை பெரியாரொருவரின் முதற்றரிசனத்தில் பேசும் பயபக்தியும் கூச்சமும் நிறைந்த வார்த்தைகளாகாமல் பழகிய நண்ப ரொருவரோடு விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர்ந்து பேசு வது போன்றிருந்தது. சுவாமியின் இயல்பான போக்கும் எளிமையான நடத்தையும் நெருக்கமும் மனத்திற்குப் பிடித் தமாயிருந்தன. சுவாமியை எனது இல்லத்திற்கு வருதல் வேண்டுமெனக் கேட்டேன். இாண்டொரு நாட்களில் வரு வதாகச் சுவாமி கூறினர்.
இரண்டு நாட்களின் பின் உச்சிப் பொழுதிலே சுவாமி எமது இல்லத்திற்கு எழுந்தருளினர் : கவாமியின் உணவு - FTG பழமாக இருக்குமோ எனும் எண்ணத்தால் பழம் சாப்பிடலாமா எனக் கேட்டேன். அப்பொழுது மத்தியான நேரம் தானே, சோறு சாப்பிடலாம் எனச் சுவாமி கூறி ஞர். அன்று நிவேதனம் செய்வதற்கென்ற எண்ணத்தோடு பக்குவமாகத் திருவமுது பாகஞ்செய்யவில்ஃப். எனது சபை யற்காரர் எனக்கு வழமையாகச் செய்யும் உணவினேயே தயாரித்திருந்தார். அவ்வுணவினேச் சுவாமிக்குப் பக்குவ மாகப் பரிமாறினேன். அவர் அவ்வுணவில் ஒரு பகுதியை அருந்தி மீதியை வைத்தனர். உணவு முடிந்து எழும்புந் தருணத்தில் என்னேயும் அறியாமல் மீதியை நான் அருந்த லாமா எனக் கேட்டேன். ஓம் சாப்பிடலாம் எனச்சுவாமி தஃலயசைத்தார், நான் பெரியோரின் பரிகலசேடம் பெரும் பேறு எனும் எண்ணத்துடன் அவ்வுணவினை உட்கொண் டேன். அன்று மூன்று மணித்தியாலங்கள் சுவாமியோடு உரையாடி மகிழ்ந்தேன். கிருஷ்ண பகவானுக்கும், அருச்சு
யோகசுவாமிகள் 卫星、
னுைக்கும் உள்ள தொடர்பு பல பிறவிகளுக்கூடாகத் தொ டர்ந்து வருவதாகக் கதைகள் கூறும். அது போன்ற ஒரு உறவுடன் சுவாமியோடு உரையாடினேன். நான் அறிந்த வற்றை உற்சாகமாகக் கூறினேன். அறியாத ஐயங்களைக் கூச்சநாச்சமின்றிக் கேட்டேன். அவையெல்லாம் இப்பொ ழுது நினைவாயில்லை. வெறும் நூலறிவினுல் மாத்திரம் உள றிய தறுகுறும்பான அவ்வார்த்தைகள் நினவிழந்து போயின மை நன்றெனவே படுகிறது. ஆயினும் ஒரு விடயம் மாத் திரம் இன்னும் விளக்கமாகிக் கொண்டேயிருக்கிறது. ஒரு கனம் சுவாமி கடவுளேக் காணும் அறிவினேச்சொல்லித்
தருவாரானுல் . எனும் எண்ணம் எழுந்தது. அவ்வெண் னம் சொற்களில் வெளிவருமுன்னர் சுவாமி "கடவுளைத் தானே கண்டு கொண்டிருக்கிருேம்' எனக் கூறினுர்,
இத்திருவாக்கே சுவாமி அன்று எனக் கீந்த திருமந்தி ரம் எனும் அறிவு பல நாட்களின் பின்னர் ஏற்பட்டது. ஆனுல் அப்பொழுது அது சாமானியமாகவே பட்டது. ஆதலால் சுவாமி அன்று மாலையில் புறப்படும் பொழுது "கடவுளை அறியும் அறிவைச் சொல்லித்தரவேண்டும் சுவாமி என வெறும் வினனைப்போன்று வேண்டினேன். சுவாமி வரவரச் சொல்லித்தரலாம்" எனக் கூறினுர் ஒரு மாதத் தின் பின் சுவாமியிடமிருந்து ஒரு திருமுகம் கிடைத்தது. அத்திருமுகத்திலே மேல்வருமாறு எழுதியிருந்தது:-
" " ...... சிவமயம் நீ உடம்பன்று, மனமன்று, புத்தியன்று, சித்தமன்று, நீ ஆத்மா, ஆத்மா ஒரு நாளும் அழியாது. இது மகான் களுடைய அனுபவ சித்தாந்தம். இந்த உண்மை உனது உள்ளத்தில் நன்ருய் பதியக் கடவது. ஆனுல் நீ கவனிக்க வேண்டியதொன்றுண்டு. அதாவது தரும நெறியிற் பிச காதே. எவ்வுயிரும் பெருமான் திருமுன்னிலே என்று சாதன செய். கடவுள் உள்ளும் புறமும் உள்ளவர்.
இப்படிக்கு அவனே நானே'
Page 82
卫星墨 யோகசுவாமிகள்
இத்திருமுகத்திலுள்ள எழுத்துக்கள் கண்களில் உறை பும் வரை மீண்டும் மீண்டும் வாசித்தேன். கீதையிலே பல அத்தியாயங்களில் பரந்து பட்டுக் கிடக்கும் விடயங்களில் இருந்து நான் கிரகித்துக் கொள்ள முயன்ற உண்மை மருந்து போன்று வடித்தெடுக்கப் பட்டிருக்கிறதெனும் உணர்வு ஏற்பட்டது. திருமுகம் நிறைவுறும் இடத்தில் பெர் றித்திருந்த சுவாமியின் கையெழுத்து என்னேக் களிகொள் ளச் செய்தது. "அவனே நானே' என்ற அந்தக் கையெ ழுத்து எனது அந்தராத்மா தேடிக் கொண்டிருக்கும். கீதாசாரியனைப் போன்ற அந்த அவன் தானே என உணர்த்தும் அடையாளமாகப் பட்டது. குருஷேத்திரப் போர்க்களத்திலிருந்து உண்மையுரைத்த பகவான் எனது இல்லந் தேடி எழுந்தருளி வந்து மெல்ல மெல்லச் சொல் வித்தரச் சித்தம் வைத்திருக்கிருர் என எண்ணி உருகினேன். அப்பொழுது காந்தி, கிருஷ்ணர், சுவாமி என்றவாறு சுவா மியை ஒரு மகானுக மனம் நம்பியது.
சில வாரங்களின் பின் சுவாமி அப்புத்தளேக்கு வந்தார். எனதில்லத்தில் சில நாட்கள் உறைந்தார். உள் நடுக்கம் வெளித் தோன்ரு வண்ணம், முன்னர் போலச் சுவாமி புடன் நடந்து கொண்டேன். ஒரு நாள் மாலேயில் ஒரு சமஸ் கிருத நூலைப் படித்துக் கொண்டிருந்த சுவாமி என்னே எழுதுமாறு கூறி அதிலுள்ள சுலோகங்கள் சிலவற்றை மொழி பெயர்த்துக் கூறிஞர். அந்த மந்திரங்கள் நாராய னனின் உள்ளும் புறமுமாய் நிறைந்த பரிபூரணத்துவத்தை உணர்த்துவன. எனது தியான சாதனைக்கு ஏற்றவையென எண்ணிச் சுவாமி அச்சுலோகங்களே மொழி பெயர்த்துக் கூறுகிருர் என என் உள் உணர்வு உணர்த்தியது. நாரா பணனேப் பொங்கல் பூசனைக்குரிய மூலமூர்த்தியாகக் கொள் வதிலும் இது போன்ற மந்திர ரூபமாகக்கொள்வது எனது இயல்புக்குப் பொருத்தமான தொன்ருகப் பட்டது. ஆகை பினுல் தியான வேளையில் இம்மந்திரங்களை எண்ணி வரலா பினேன். அந்நாட்களிலே சுவாமியுடன் சாயங்காலப் போ தில் உலாவச் செல்வேன். பசுமையான தண்னென்ற அம்
யோகசுவாமிகள் 】星岳
மலேச்சாரற் பாதைகளிலே சுவாமியின் பின் உலாவச் செல் வது களிப்பு நிறைந்த அனுபவமாகும். சுவாமி மல்கு நீலச் சுடர் தழைப்பச் செஞ்சுடர்ச் சோதிகள் பூத்து நிற்கும் மரங்களைப் பார்த்து அவை திருமாலைப் போன்றி ருக்கின்றன எனக் கூறுவார். கரிய மேகங்களும், பசுமை மலேகளும் கண்ணனேயே நினைவூட்டுவதாகக் கூறுவார். நீண்டு வளர்ந்து பவளநிறமான பழப்பாக்குகளுடன் பசுமையாக நிற்கும் கமுகு மரங்களேப் பார்த்து அவையும் நெடுமாலைப் போன்றேயிருக்கின்றன என்று கூறிக் குதூகலிப்பார். அந் நாட்களில் அப்புத்தளேயைத் துவாரகையாகப் பாவனே செய்வது சுவைமிக்க அனுபவமாகப் பட்டது. சுவாமி எழு திய மேல்வரும் அழகிய வசனங்கள் அவ்வினிய அனுபவத் துக்கு ஊக்கம் தருவனவாயிருந்தன: 'நம்மைச் சூழவிரு க்கும் மலேகள் திருபாலேப்போல் பச்சைப்பசேலெனக் கா எணப்படுகின்றன. இரைந்து விரைந்து செல்லும் அருவிக ளின் இனிய சத்தம் திருமாவின் கரத்திலிருந்து இடைவி டாது ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் பாஞ்ச சன்னியத்தை ஒத் தன. சந்திரனுஞ் சூரியனுமிருபாரிகளிரு பக்கத்தும் விளங் குவது போலவும், மரக்கொம்பரிலிருந்து தீங்குரலாற் பாடும் பட்சிகள் அக்கண்ணன் புல்லாங்குழல் பாடுவதையும் ஒத் திருக்கின்றன. தேயிலே கொய்யும் மகளிர் திருமாலின் இனிய பக்தைகளான கோபிகாஸ்திரிகளே நேர்வர். இவ்விடத்துக் கறங்கும் முரசும் துரியோதனனுடனே போருக்குச் சென்ற பஞ்சபாண்டவர்களால் அடிக்கப்படும்பேரிகையை ஒத்தது. எப்படித் திருமால் சகல வளங்களுடனும் துவாரகையில்விளங் கிஞரோ அப்படியே இம்மலை இவ்விடத்து மிளிர்கின்றது. கண்ணனுடைய விருந்தினராக நாம் இவனிருக்கிருேம்'
சுவாமி இரண்டு மாதங்களுக்கு ஒருமுறையாதல் எமது இல்லத்துக்கு எழுந்தருளுவார். அருகிலுள்ள தியத்தலாவை யில் மார்க்கண்டுசுவாமிகள் தொழில் புரிந்தார். மார்க்கண்டு சுவாமிகள் சுவாமியின் உத்தம சீடர்களில் ஒருவராவார். அவரைச் சந்திப்பதற்காக ஏழு மைல் தூரத்துக்கு அப்பா லுள்ள திரவத்தலாவைக்குப் பெரும்பாலும் கால்நடைபா
Page 83
யோகசுவாமிகள்
KSS taLS SYCLCCSLLL S SSSLTT TlHHLLLLSSSTOO SSTetltlLL LuTTT அவருடன் சேர்ந்து நானும் செல்வேன். ஏற்ற இறக்கங்களேயுடைய அப்பாதையிலே சுவாமி விரை வாய் நடந்து செல்வார். அவ்வாறு ஒருநாள் செல்லும் வழியில் நாபொன்று குறுக் கிட்டுச் சென்றது. அதனை நோக்கிய வண்ணம் சுவாமி "இந்த நாயும் கிருஷ்ணனும் காந்தியும் ஒன்றே" எனக் கூறி ஞர். நெஞ்சைக்குத்தும் இச்சொற்கள் என்னேப் புண்ட டுத்தின. ஞானமொழிகளை உரைத்தருளிய கிருஷ்ணபகவா 2னயும், குரைக்கும் நாயையும் ஒன்றெனக் கூற முடியுமா. எனது தியானத்துக் கேற்ற நாராயண மந்திரங்களேத் தந்த சுவாமி அவ்வாறு கூறுகின்றனரே. மகாத்மாவும் தெருநா பும் ஒன்ருகுமோ? சுவாமி தொடர்ந்து "இப்படிக் கூறுவது உனக்குத் துயரமாக இருக்குமென்பது எனக்குத் தெரியும், ஆனுல் உண்மை அதுதான்' என்ருர், சுவாமியின் தீர்க்க மான அவ்வாசகம் எவ்வுயிரும் பெருமான் முன்னிஃவ என் னும் எனது அறிவு வெறும் சொல்லிலும் படிப்பிலுமே உள்ளது என்பதைப் பிட்டுக் காட்டியது. கடவுளேக் குறித்த ஒரு உருவிலோ நெறியிலோ பார்க்கும் அறியாமையைக் குத் திக்கிளறி அகற்றியது. உல்லாசமாக உலாச் செல்லும் போது பச்சைமலேயிலும் கார்மேகத்திலும் கண்ணனேப் பாவனே செய் வது மெத்தச் சுகமான காரியமாகும். இது பாவனையாயிரா மல் உண்மை உணர்ச்சியாகப் பரிணமிக்க வேண்டும். மலேகளி லும், மேகத்திலும் மட்டுமன்றி நெருஞ்சிற்காட்டிலும் கட வுளேயே காணுதல் வேண்டும். தருமசிலரிடத்துப்போன்றே கருமிகளிடத்தும் ਸG காணும் அறிவினேப் பெறவேண் டும் கடவுளே எங்கும் கண்டு களிக்கும் அறிவினேச் சுவாமி இவ்வாருனதோர் உபாயத்தால் உணர்த்தினர் போலும்,
சுவாமி எமது இல்லத்தில் தங்கும் நாட்களில் சிலவே ளேகளில் தியானத்திலிலமர்ந்திருப்பார் நான் வேலே விட்டு வரும் சமயங்களில் சுவாமி தியானமூர்த்தமாக அமர்ந்தி ருக்கும் கோலம் பரவசமூட்டுவதாக இருக்கும். அதிகாலையி லே துயிலெழும் போது சுவாமி தனது படுக்கையில் சாந்த
யோகசுவாமிகள் 교 7
மூர்த்தியாய் அமர்ந்திருப்பது தெரியும் அக்கோலத்தைப் பார்க்கும் போது கடவுளேத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருக் கிருேம் என்னும் சுவாமி சொன்ன அரிய திருமந்திரத்தின் பொருள் விளக்கம்ாவதை உணர முடிந்தது. சுவாமி வீட் பில் இல்லாத சமயங்களிலும் அவரது திருமேனியி:னயும் வாக்குகளேயும் நினைத்துக் கொண்டிருப்பது இயல்பாயிற்று எமக்கருளிய திருமுகத்திலே இது மகான்களின் அனுபவ சித்தாந்தம், என ஒரு பகுதியிருந்தது. மகான்கள் எனும் பன்மைச்சொல் பொதுவாக ஞானியரக வரையும் குறிக் கும் சொல்லேயாகும். நாளாக ஆக அந்தப் பன்மைப் பெய ருள் சுவாமி ஒருவரே மறைந்திருப்பது தெரிந்தது. சுவாமி ஆன்மாவே நாமெனும் அறிவைச் சுவானு பூதியிலறிந்தவர் கடவுள், உள்ளும் புறம்புமுள்ளவர் என்பதை நேர் நேராய்க் காண்பவர் எனும் விளக்கம் ஏற்படலாயிற்று. சுவாமி ஒரு தடவை 'கடவுளேக் கடவுளாற்ருன் காணலாம்' எனக் கூறி யது நினைவு வந்தது. இந்நினைவு வரவே கடவுளே உள்ளும் புறமும் கண்டுகொண்டிருக்கும் சுவாமியிலும் பெரிய கட ளுெண்டோ எனும் உறுதி பிறக்கலாயிற்று. விக்கி ரகம் ஒன்றைத் தொட்டும் அஃளந்தும் பரிசோதித்தும் ஆய் வTளன் ஒருவன் திடீரென அங்விக்கிரகத்தின் முந்தைய நிலேயான ஆராதனைக்குரிய மூல மூர்த்தத்தின் முன் சிலிர் சிவிர்த்து நிற்கும் பக்தனஞல் எவ்வாறு கிடுகிடென நடுங்கு வானே அவ்வாருனதோர் நடுக்கம் எனக்கு ஏற்படலாயிற்று
இந்நிலையில் விடுமுறை காலத்தில் யாழ்ப்பாணம் வந்த போது கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திலிருந்த சுவாமியைத் தரிசிப்பதற்காகச் சென்றேன். அங்கு அன்பர் சிலர் திரு முன்னிலேயிலிருக்க சுவாமி அமர்ந்திருந்தார். அன்று என்னே யும் அறியாமல் சுவாமியின் திருப்பாதங்களில் வீழ்ந்து வணங்கினேன். அன்று தொட்டுச் சுவாமி சமாதிய டையும்வரையும் சுவாமியைத் தரிசிக்கும் போதெல்லாம் "பலருக்கு மத்தியில் கும்பிடவேண்டியதில்லே' எனவும் "மண்ணில் வீழ்ந்து கும்பிடத் தேவையில்லே' எனவும் 'மனத்தில் கும்பிட்டால் போதும்" எனவும் கூறியிருந்த
Page 84
8 யோகசுவாமிகள்
போதும் என்னல் அவரது திருப்பாதத்தில் வீழ்ந்து கும்பி டாமல் இருக்க ஒருபோதும் முடியவில்லை. அன்று எனது பெயர் சொல்லியழைத்துக் 'கடவுளாற் செய்ய முடியாத ஒரு காரியம் என்ன' என வினவிஞர். நான் இவ் வினுவைக் கேட்டுத் திகைப்படைந்த வண்ணம் நின்றேன். கடவுளே எல்லாம் செய்ய வல்லவர் என்றிருக்கும் பொழுது அவரால் செய்ய முடியாததும் ஒன்றுண்டோ? சுவாமி ஆறுதலாக 'இரண்டு நாட்களின் பின் இங்கு வரும் போது மறுமொழி கூறலாம்' என அருளிஞர். வீட்டிற்கு வந்ததும் அவ்வினு வே எனது உள்ளத்தில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. அதே நினைவாய்த் திரியும் போது கிருஷ்ணன் தூதுச் சருக்கத்தில் படித்த ஒரு பகுதி பளிச்சிட்டது. மாபாரதப் போர் வாரா மல் தடுத்தற்கு யாது செய்யலாம் எனக்கிருஷ்ணர் வின வியதற்குச் சகாதேவன் பதிலுரைக்கும் பகுதியே அது அப்பகுதியின் இறுதியில் 'நேராக உன்னையும் யான் கட்டு வனேல் வாராமற் காக்கலாம்' எனச் சகாதேவன் கூறிய தாக உள்ளது. தொடர்ந்து தன்ன அவர் கட்டுவதெவ்வாறு எனக் கிருஷ்ணர் கேட்ட போது அன்பினுற் கட்டுவது எனச் சகாதேவன் கூறிய பதில் எனக்குத் திருப்தியாகப் பட் பு-து. கடவள் அடியவரின் அன்பினில் அகப்பட்டு நிற் பான். அதிணின்றும் விடுபட் அவரால் முடியாது எனும் பதிலைச் சுவாமியிடம் சொல்வதெனத் தீர்மானித்தேன். இரண்டு நாட்களின் பின் சுவாரிபைத் தரிசிக்கச் சென்று சமயம் இப்பகிலேக் கூறினேன் எனது புதிலேக் கேட்ட சுவாமி அஃதெப்படியாகும், அன்பு கடவுளினின்றும் வேரூயி ருந்தாலல்லவோ அன்பைக் கொண்டு கடவுளேக் கட்டலாம் அன்பைக் கடவுளினின்றும் வேறுபடுத்த முடியாது எனக் கூறிவிட்டு கடவுளாற் செய்ய முடியாத காரியம் அவரால் எம்மைக் கணமேனும் பிரிந்து இருக்க முடியாது' என ) வினர் கடவுள் இமைப் பொழுதும் எம்மை விட்டு நீங் காது உயிருக்குயிராக இருக்கிருர் எனும் உறுதி மொழியினே இவ்விதமான யுக்தியாலே எமது நெஞ்சிற் பதியுமாறு சுவாமி அருளினூர் எனக்கு இப்பொழுது சுவாமியே கட
யோகசுவாமிகள் I
3'FTTSð); Jfrgi சுவாமியை என்னை விட்டுக் கனமும் பிரியாத இறைவனுகச் சிந்தித்து வரலானேன்.
கொழும்புத்துறையிலிருந்து அப்புத்தளைக்கு மீண்ட போது சுவாமி என்னைக் கனப்பொழுதும் பிரியமாட்டார் எனும் அறிவு என்ன விழுங்கியிருந்தது. சில நாட்களின் பின் சுவாமி அப்புத்தளையிலுள்ள எமது குடிமனைக்கு எழுந் தருளினூர், அம்முறை தொடர்ந்து சில் நாட்கள் எம்மோடு
உறைந்தார். அந்நாட்களில் ஒரு நாள்
| NTNU I 'தான தருமங்கள் தவமும் புரியுங்கள்
ஞான வீடு நமக்கெனி தாமே"
எனத் தொடங்கும் பாடற்ருெடரைச் சுவாமி சொல்லச் சொல்ல எழுதும் பேறு வாய்ந்தது. அப்பாடலைச் சுவாமி கூறிய முறையானது அவருடைய மனத்திலே ஏற்கனவே :னமாயிருந்த ஒரு பாடலைச் சொல்வது போன்றிருந்தது. இதன் எண்ணி வியந்தவாறு எழுதிக் கொண்டிருக்கையில்
'சொல்லாமீற் சொன்ன சொல்லின் உறுதி Եճiյնgti rր ரறிந்து நாடுவர் முத்தியே' எனும் செய்யுளேச் சுவாமி கூறினுர் அச்செய்யுளானது அகத்திலிருந்து இயல்பாக வெளிவரும்போடலே அப்பா புல் எனும் எண்ணத்தை மெய்ப்பிப்பது போல அமைந் கதி அந்த நெடும்பாடவிலே ரு
TINI LI LILL'பிறப்பிறப் பில்லாப்பெருமிா னேநீ LLAF) '(?si) i 3 rrurgi மனனஞ்செய் நாளும்'
בה הציה
'லும் பகுதியைச் சொல்லும் ப்ோது சுட்டு விரலால் என் ஃார் சுட்டிக் காட்டிய வண்ணம் கூறிஞர். தொட்ர்ந்து வந்த செய்யுட்கள் மீந்திர உச்சாடனம் போன்று விரைந்த கதியில் வெளிவந்தன:
Page 85
贾5也 யோகசுவாமிகள்
"சிறப்பு மிதுவே செல்வமு மிதுவே அறனு மிதுவே அருளு மிதுவே உறவு மிதுவே உண்மையு மிதுவே திறனு மிதுவே சித்தியு மிதுவே சிந்தி சிந்தி சித்தி சிவகதி" மந்திர மிதுவே மனத்திடை மதியே' பான் பிறப்பிறப்பென்னும் பிராந்தியினின்றும் நீங்கிப் பிறப் பிறப்பில்லாப் பெருவாழ்வு வாழச் சுவாமி திருவுளம் பற்றிய பேரருட் டிறத்தை வியந்து கை தன்பாட்டில் எழுத அருளில் லயமாகி இருந்தேன். அப்பொழுது சுவாமி
'யோக நாதன் உரைத்த மொழியே மோகந் தீர்த்து முத்தி நல்குமே' எனும் திருக்கடைக் காப்புச் செய்யுளேக் கூறிப் பாடலே நிறைவு செய்தார்.
சுவாமி முதலில் அப்புத்தளைக் குன்றின் கைபுனைந்தியற் முக் கவினிலும், மகாத்மாக்களிடத்தும் கடவுளேக் காணு மாறு பயிற்றினூர், பின்னர் தெருநாய்களும், கருமிகளும் கூட அக்கடவுளின் அம்சமே என்பதைத் தெளிவுபடுத்தி ர்ை. அடுத்து அக்கடவுள் இமைப்பொழுதும் எம் நெஞ்சை விட்டு நீங்காதிருக்கும் உண்மையை உணர்த்தினுர், ஈற்றில் தாம் அக்கடவுளாகவே பரிணமித்துள்ளார் என்பதை உண ரச் செய்தனர். இந்த ஞான பாடத்தின் ஒவ்வோர் அங் கத்திலும் சுவாமியே கண்கண் சாட்சியாகத் திகழ்ந்தனர். அவர் எனது உள்ளத்துள்ளே உலாவும் ஒருவனுக இருந் தார். இன்னும் சொன்னுல் அவர் நானுக நின்ருர் இவ் வாறே அவர் எல்லா உயிர்களும் ஆஞர். அருள்மேனிதாங் கிய நீதிகுருபரணுகவும் தோன்றினூர். இவ்வாருன கோல மெதிலும் கட்டுப்படாது சூதானதற்ற வெளியில் சுகப் பொருளாய்ச் சும்மா இருந்தார். அவர் அங்கு, இங்கு, என்று தேடிச் சென்று அடைய வேண்டிய அவசியமில்லாது எங்கும் செறிந்த பொருள் சென்றடையாத திருவுடையான்.
திரு. சி. விநாசித்தம்பி இளப்பாறிய புகையிரத நிலைய அதிபர்
யோகசுவாமிகள்
10 என்னப் பணிகொண்ட குருமா மணி
ஏறக்குறைய 1925ஆம்ஆண்டளவில் யாழ்ப்பாணத்தைச் சேர்ந்த பலரும், யோகசுவாமியின் திருநாமத்தைப் பத்தி சிரத்தையுடன் கூறத் தொடங்கிவிட்டார்கள். "அவர் ஒரு திரிகாலமுமுண்ர்ந்த ஞானி' எனவும், "மலையில்லாத யாழ்ப் f Tsai, குடாநாட்டிலே அவரோர் அருள்மலோகத் திகழ் பின்மூர்' எனவும் மக்கள் பேசலாயினர். இப்பேச்சுக்களைள் கேட்டு எனக்கும் யோகசுவாமியைத் தரிசிக்க வேண்டும் எனும் ஆசை ஏற்படலாயிற்று.
ஒருநாள் சாயங்கால வேளையில் யானும் எனது நண் பரொருவரும் பூரீலங்கா புத்தகசாலேக்குப் புத்தகம் வாங் கும்பொருட்டுச் சென்ருேம். புத்தகசாலையைச் சேர்ந்ததும், எனது நண்பர் உள்ளே வராது வீதியில் நின்றதைக் கவு னிெயாமல் நான் உள்ளே சென்றேன். உள்திண்னேயின் ஒரு புறத்தில் அப்புக்காத்து இளேயதம்பி வழக்கறிஞர் சுப்பையா என்போரும், இன்னுஞ் சிலரும் அமர்ந்திருந்து , Dறு புறத்திலே வாங்கொன்றின் மீதிருந்த பெரியாரொருவரு டன் உரையாடிக் கொண்டிருந்தனர். யான் இடைநடுவிலி ருந்த வழியூடாக, உரையாடிக் கொண்டிருந்தவர்களேக் குறுக்கறுத்துப் புத்தகங்கள் உள்ள இடத்துக்குச் சென்றேன் புத்தகம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் பொழுது "இங்கே அமர்ந்திருக்கும் பெரியார் யோகசுவாமியாக இருப்பாரோ' எனும் எண்ணம் தோன்றி நெஞ்சை உறுத்தியது. இப் பெரியார் யோகசுவாமியாயிருப்பாராயின், உரையாடிக் கொண்டிருந்த அவரின் குறுக்கே காலிற் போட்டகாலணி பும் கழற்றமல் இறுமாந்து கொண்டு வந்தமை தவறு எனப்பட்டது. புத்தகங்களை வாங்கித் திரும்பும் பொழுது பெரும் தருமசங்கடமாயிருந்தது. காலணி j,3ir, சுழற்றிக் கையிலெடுத்துக் கொண்டு செல்வது சரியென்ப்பட்டது ஆனல் இப்படியான செயலை நினைக்க வெட்கமாயிருந்தது. ஆதலால் குற்றஉணர்வோடு மீண்டும் அதே தவறைச் செய்து
Page 86
15& யோகசுவாமிகள்
கொண்டு வெளியில் வந்தேன். வீதியை அடைந்தபோது "அந்த வாங்கில் இருப்பவர்தான் யோகசுவாமி' என நண் பர் சொன்ஞர். இதுவரையும் "இப்பெரியார் யோக சுவாமியாய் இருப்பாரோ' எனும் ஐயமே சஞ்சலத்தைத் தந் தது. இப்பொழுது இவர் யோகசுவாமியே! எனத் தெளிந் ததும் பெரும் பாவகாரியத்தைச் செய்தேனே' எனத் தளர்ந்துபோனேன். கழிவிரக்கத்தோடு யோசசுவாமியைத் திரும்பிப்பார்த்தேன். அப்பொழுது சுவாமி தன் முன்னிலை யில் இருந்தவர்களுடன் உரையாடியவண்ணமே என்னைப் பார்த்துப் போய்வருமாறு தலையசைத்தார். சுவாமியினது செந்தண்மை பூண்ட இச் செய்கை "இங்கு ஒன்றும் மாறு பாட்ாக நடக்கவில்லையே' என உணர்த்தியது போல எனக்குப்"புரிந்தது. மின்வெட்டுப் போதில் நோக்கிய சுவா மியின் அருட்பார்வை அதுவரையும் என்னுள் ஏற்பட்டிருந்த சஞ்சலம்,தரு மிசங்கட்ம் தளர்ச்சி அனேத்தையும் போக்கி பெரும் ஆறுதலைத் தந்தது. இப்பெரியாரை அடிக்கடி தரி சித்து ஆசீர்வாதம் பெறவேண்டும் எனும் ஆசைபெருகியது.
அந்நாட்களிலே வெள்ளிக்கிழமை தோறும் பூரீலங்கா புத்தகசாலேயில் சங்கீதபஜனை நிகழ்ந்தது. புகழ்பெற் ,ן מן_irז டகரான புத்துவாட்டி இரத்தினம் என்பவரின் புதல்விகள் இந்நிகழ்ச்சியில் பாடினர்கள். யோகசுவாமியும் இந்நிகழ்ச்சி பின் போது எழுந்தருளியிருப்பார். நான் இச்சங்கீத பஜனை நிகழ்ச்சியைச்சாட்டாகக் கொண்டு சுவாமியைத் தரிசிப்பு தற்காக ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மாலைப் பொழுதில் சென் றேன். மக்கள் புத்தகசாலையெங்கும் நிறைந்து வீதிக்கரை பிலும் திரண்டு நின்றனர். வீதியோரத்தில் நின்ற திரளோடு கலந்து நானும் சுவாமியின் நினைவாக நின்றேன். நிகழ்ச்சி நடை பெற்றுக் கொண்டிருக்கும் பொழுது சுவாமி வெளி யே தோன்றி என்ன நோக்கி நேராக வந்து கொண்டிருந் தார். என்ன நெருங்கி முகமுகமாகப் பார்த்து 'நீ u„I ITri" ", என அதட்டிக் கேட்டார். எனது மெய் சிலிர் சிலிர்த்து நடுங்கியது. பதட்டத்தோடு நான் இன்னுர் எனச் சொன்
լ է)
யோகசுவாமிகள் II 5 ?
னேன். சுவாமி வேருென்றும் பேசாது உள்ளே சென்ருர் நான் கிடுகிடென்ற உள்நடுக்கத்தோடு சுவாமியையே நினேந்த வண்ணம் நின்றேன். சிறிது நேரத்தில் சுவாமி மீண்டும் என்ன நோக்கி வந்தார். திரும்பவும் அதேவிஞ) கேட்டு 'நீ ஏன் நேரத்துக்கு ஒவ்வொரு விதமாய்த் தோன்றுகிருய்?" எனக் கேட்டு விட்டுச் சென்ழுர், சுவாமி பின் வருகையும், பார்வையும், சொல்லும் எல்லாம் என் னேப் பேய் பிடித்தவன் போலாக்கின. சில நாட்களாக எப்பொழுதும் சுவாமியின் நினைவாகவேயிருந்தது.
அந்நாட்களிலே சுவாமி கொழும்புத் துறையில் உறை கின்ருர் எனும் விடயத்தை நான் அறிந்திருக்கவில்லே. ஆத லால் வெள்ளிக்கிழமை தோறும் பூரீலங்கா புத்தகசாலையில் நிகழும் சங்கீத பஜனை நிகழ்ச்சியின் போது சுவாமியைத் தரிசித்து வரும் நியமம் பூண்டவனுக இருந்தேன். பஜனை நிகழ்ச்சி மாஃவப் பொழுதிற்ருெடங்கி இரவு பத்து மணி வரை நிகழும். அதன் பின்னர் சுவாமி தமது அன்பர்களே விடை கொடுத்து அனுப்பி விட்டுத் தாம் கஸ்தூரிமுத்துக் குமாரர் வைத்தியரில்லத்திற்குச் செல்வார். "சுவாமியிடம் விடை பெற்றுச் செல்லும் பாக்கியம் ஒரு நாளும் வாய்க்க வில்லேயே' என எனக்கு மனவருத்தமாயிருந்தது. ஒரு நாள் சுவாமி விடை தந்தபின்னரே வீடு செல்வது எனும் பிடிவாதத்துடனிருந்தேன். அன்றும் வழமை போலச் சுவாமி தமதன்பர்களுக்கு விடை கொடுத்துவிட்டு வீதி வழியாங்ச் சென்றனர். நான் சுவாமியைப் பின் தொடர்ந்து சென் றேன். சில அடிதூரம் சென்றதும் சுவாமி நின்று என்னைத் திரும்பிப் பார்த்தார். "நான் போய் வா" என்று சொல் லாமையால் என் பின்னே வருகிருயா? சரி இனி நீ போக லாம்" என அருளினுர் சுவாமி ஒரேழையன்பணுன எனது எண்ணத்தையறிந்து விடையீந்தனர் என்னும் பூரிப்புடன் யான் வீடு சென்றேன்.
சுவாமி கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்தில் உறைகின்ருர் என்பதை அறிந்த பின்னர் ஒரு நாள் சுவாமியைத் தரிசிக்
Page 87
五岳叠 யோகசுவாமிகள்
கும் ஆர்வத்தோடு ஆசாரசீலனுக அங்கு சென்றேன். சுவாமி "சும்மா இருந்தாற் சோருகுமோ, வாடா சித்தா காலாட்ட' எனும் பாடலேக் குறுமுறுவலோடு பாடிக் கொண்டிருந்தார். கவாமியின் புன்சிரிப்பும், இனிமையான பாடலும் என்னே மங்கலமாக வரவேற்பது போலிருந்தன. நான் சுவாமியினது திருவடிகளிலே வீழ்ந்து ஆசைதிரக்கும்பிட்டேன். சுவாமியின் பாடல் நினைக்க நினைக்கத்தித்திப்பாயிருந்தது. பின்னர் நான் ஆச்சிரமம் செல்லும் போதெல்லாம் சுவாமி இப்பாடலேத் தவருமற் சொல்வி மகிழ்விப்பார்.
சுவாமி எனக்கு ஈந்த 'நீ யார்?" எனும் முதல் வாச கம் ஞான வித்தை பயில்வோர்க்கான "புகுமுகவினு' என்பது இப்பொழுது தெளிவாய்த் தெரிகிறது. செல்லப்பசுவாமி எங்கள் குருநாதனுக்கு முதலிற் சொன்னதும் 'பாரடா நீ' எனும் அதட்டலேயாகும். அந்நாட்களிலே சுவாமியின் நினேவாய்ப் பேயாய்த் திரிந்த என்னிடம் "என்னேயறியும் பக்குவம்' உள்ளதென்பதை அறிந்தோ அல்லது தம்மிட முள்ள அருமருந்தை அவரிவரென்றில்லாது அனைவருக்கும் ஈயும் அருட் பெருக்காலோ சுவாமி இவ்வாசகத்தை எனக் கீந்தனர், 'சும்மா திரிந்தால் சோருகுமோ? வாடா சித் தா காலாட்ட' என்பதும் சித்தரின் பரிபாஷையேயாகும். கோலாட்டுதல் - பிராணுயாமம்) சுவாமி இப்பாடலைப் பாடி என்னே வாசியோகந்தேர் என அழைதனரோ அல்லது தம் மை அண்டிவருவோரெல்லாம் சாதனையால் வேதனையைத் நீர்த்துக்கொள்ள வேண்டும் எனும் அருட்குறிப்பால் பாடி னரோ என நானறியேன். ஆனல் நான் வெகுவிரைவில் எனக்குச் சொந்தமான வர்த்தக நிறுவனத்துடன் என்னைப் பந்தித்துக் கொண்டேன். சிவயோகசுவாமி எனக்குச் சிவ போகம் புசிப்பிக்கச் சித்தம் வைத்திருந்த போதும் நான் உலகபோகத்தில் மோகங்கொண்டுவிட்டேன். அவர் வழி நின்று அருளாரமுதூட்டவும் யான் பொருளல்லாதவற் றைப் பொருளென மதிக்கும் மருளில் மயங்கிவிட்டேன் ஆயினும் சுவாமி வெறுப்பனவே செய்யும் என் சிறுமை
யோகசுவாமிகள் 155
யைத் தனது பெருமையினுல் பொறுத்துக் கொண்டார். அவர் எனது பந்தவாழ்விலும் என்னேப் புறம் புறம் திரிந்து தாய்போல் தலையளி செய்தார்! சுவாமியைக் கோபிப்பவர் எனச் சிலர் கூறுவதைக்கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். ஆனல் எனக்கோ சுவாமி "முனிவிலாததோர் பொருள்' என்ப தன் விளக்கமாகத் தோன்றுகிருர், சுவாமியின் சுருனேயை அனுபவிக்கும் பாக்கியத்தைத் தந்தமைக்காக இந்தப் பந்த வாழ்வையும் 'வாய்த்தது நம்தமக்கீதோர் பிறவி' என்று மகிழும்படியாயுள்ளது.
ஒருநாள் வண்ணுர்பண்ணையில் நிகழ்ந்த திருமண வீடொன்றில் கலந்து கொள்வதற்காக எனது நண்பரொரு வருடன் சென்றுகொண்டிருந்தேன். சுவாமி பூரீலங்கா புத்தகசாலேக்குமுன் ஐயம்பிள்ஃள உடையாருடன் நிற்பது தெரிந்தது. சுவாமியை அணுகிக் கும்பிட்டு நிற்கும்போது சுவாமி என்னேச் சுட்டியவண்ணம் ஐயம்பிள்ளை உடையா ரைப்பார்த்து 'இன்று இவருக்கும் எனக்கும் திருமணம்' எனக்கூறிஞர் தனக்கும் எனக்கும் பிரிவில்லை" என்பதை சுவாமி இவ்வண்ணம் கூறுகிருர் என நான் நம்பினேன். சுவாமி என்னுேடூ உடனுயிருந்து அருள்பாலிக்கின்ருர் எனும் உறுதி என்னுள் திடப்பட்டது. நான் சுவாமியைத் தரிசிக்கவேண்டுமென்று திட்டமிட்டுச்சென்ற பல சந்தர்ப் பங்களில் சுவாமியின் தரிசனம் சித்திக்காது ஏமாற்றத்துட னேயே திரும்பவேண்டியிருந்தது. ஆனல் இன்று சுவாமி யைத் தரிசித்தால் நல்லது' எனும் குறிப்புத்தோன்ற திடீ ரென வெளிக்கிட்டுச்சென்ற சந்தர்ப்பங்களிலெல்லாம் சுவாமியின் தரிசனம் தவருது சித்தித்தது. அப்படியான் வேளைகளில் "நான் உன்னே நினைத்தேன்; நீ உடனே வந்து விட்டாய்' எனச்சுவாமி கூறுவார். சுவாமி என்னேயும் ஒரு பொருட்டாக நினைக்கின்றனரே! தமது நினேவினுல் என்ஃன ஈர்த்தெடுக்கின்றனரே சுவாமியினது திருவுளப்படி சுவாமி யின் திருமுன்னிலையில் வந்தமர்ந்திருக்கும் பேறு வாய்த் துள்ளதே! என்றெல்லாம் எண்ணி நான் உளம் உருகு வேன். அந்நாட்களிலே முத்துருவி என்னும் ஓர் சித்த
Page 88
F 5 ፀ யோகசுவாமிகள்
புருஷர் இருந்தார். அவர் அளவெட்டியிலே பிறந்தவரென் பர். அவர் மிளகாயை அரைத்துத் தேய்த்துத் தோயும் வழக்கமுடையவர். சிவயோகசுவாமியும், முத்துருஷயும் ஒருவரையொருவர் அறிந்திருந்தனரெனக் கேள்விப்பட்டிருந் தேன். இருவரும் பெருமழை நேரங்களில் ஒருவர்தோளில் ஒருவர் கைபோட்ட வண்ணம் யாழ்ப்பாண நகரவிதியில் நடந்து செல்வார்களாம். சுவாமியோடு தொடர்புடைய பெரியார் என்ற வகையில் யான் முத்திருவழி சுவாமிகளி டம் மிகுந்த மதிப்புடையவனுக இருந்தேன். அவர் சில நாட்கள் எமது வர்த்தக நிலையத்தில் தங்கினர். அந்நாட்க ளிலொருநாள் சுவாமியைத் தரிசிப்பதற்காகச் சென்ற பொ முது "எப்படித் திருவுதி சுகமாயிருக்கிருரா?' எனச் சுவாமி விசாரித்தார். சுவாமி எனது ஒவ்வோரசைவையும் கண்கா னிப்பவராயிருக்கின்ருர் என்பதை அறிந்து நான் மிகுந்த ஆச்சரியமும், ஆறுதலும் அடைந்தேன்.
நான் மோட்டார் வண்டியிற் செல்லும் போதெல் லாம் சுவாமியையும் ஏற்றிச்செல்லும் பேற்றிற்காக ஆசைப் படுவேன். ஆனல் சுவாமியை வீதியிற் கண்டு பணிவோடு இறங்கிச் சென்று வேண்டினுலும் சுவாமி அதற்கிசையாது சென்றுவிடுவார். ஒரு நாள் நல்லூர் வீதியால் சென்று கொண்டிருக்கும் போது சுவாமி தாமாக எனது மோட் டார் வண்டியை நிறுத்தி ஏறிக்கொண்டார். அன்று எனது நெடுநாளேய ஆசை நிறைவேறியதை நினைந்து பெரிதும் மகிழ்ந்தேன். ஆசனத்திலமர்ந்த சுவாமி அந்நாட்களில் பிரபலம் பெற்றிருந்த ஒருவரின் பெயரைக் குறிப்பிட்டு 'அவர் ஒருநாள் என்னே வற்புறுத்தித் தனது காரில் ஏறும் படி செய்தார். அது எனக்கு அவ்வளவாகப் பிடிக்க வில்லை. நான் இன்று உனது காரில் விருப்பத்தோடு ஏறியிருக் கிறேன்' எனக் கூறிஞர். சுவாமி குறிப்பிட்ட அப்பெயரினே உடையவருக்கும் எனக்கும் அக்காலத்தில் பெருந்தகராறும், வழக்குகளும் நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தன. அவற்றிலெல் லாம் வெற்றி என்பக்கம் என்பதே சுவாமியின் சித்தம் என்
யோகசுவாமிகள் 真齿7
பதை இவ்வருளாடல் உணர்த்தியது. அவ்வாறே வெற்றி யும் சம்பவித்தது.
எனக்குத் திருமணமாகிச் சிலவருடங்கள் சென்றும் குழந்தைப்பேறு வாய்க்கவில்லை. அது மிகுந்த மனத்துயராக இருந்தது. ஒருநாள் இதனை நினைத்து நொந்தமனத்துடன் சுவாமியின் திருமுன்னிலையிலமர்ந்திருந்தேன். அப்பொழுது சுவாமியின் நாவிலிருந்து 'உனது குழந்தைக்குப் பெயர் சூட்டப்போகிறேன்; வடிவேற்கரசன்' எனும் அருள் வாக் குத் தோன்றியது. சுவாமியின் வாக்குப்படியே ஒராண்டு காலத்துக்குள் எமக்கு ஒர் ஆண்குழந்தை பிறந்தது. அக்கு ழந்தைக்குச் சுவாமி குட்டிய நாமத்தைப் புனேந்தோம்.
சுவாமி என்து குடிமுழுதுக்கும் அருள் செய்யும் இரக் கமுட்ையவராக இருந்தார் எனது பெருமகன் இங்கிலாந் துக்குக் கல்விபயிலச் செல்லும் நாளன்று, எப்படியாயினும் சுவாமியைத் தரிசித்து விட்டே பயணத்தைத் தொடங்குவது எனும் மனவுறுதி கொண்டிருந்தார். அவர் இவ்வெண் னத்தை என்னிடம் தெரிவித்தபோது 'மால்'ஐந்து மணிக்கு முன் சுவாமியைத் தரிசிப்பது சிரமம்' எனக் கூறினேன். அந்நாட்களிலே சுவாமி பகற்போதில் அடியவ ரிருப்பிடங்களை நாடி ஊரூராய்ச் செல்லும் வழக்கமுடைய வராயிருந்தார். அன்றுமாலே நான்குமணியளவில் பெரியக டைப் பக்கத்திலோர்கடையில் சுவாமியிருக்கிருர் என்பதைக் கேள்விப்பட்டுச் சென்றேன். சுவாமி வீற்றிருந்த கடையின் முன்பாக மூன்று நான்கு போட்டார் வண்டிகள் நின்றன. அவை சுவாமியை ஏற்றிச் செல்லும் பாக்கியத்துக்காகக் காத்துக் கிடந்தன என்பது தெரிந்தது எனது மோட்ட்ார் வண்டி சென்று கடைவாயிலில் நின்றதும் 'எனக்குக் கார் வந்துவிட்டது' என்ற பெரிய சத்தத்துடன் சுவாமி எழுந்து வந்தார், வண்டியில் ஏறி ஆசனத்திலமர்ந்ததும் 'எங்கு வெளிக்கிட்டது' எனக் கேட்டார். நான் எனது பெரும கனின் ஆர்வத்தைச் சொன்னேன். சுவாமி "அப்படியானுல் காரை அவரது வீட்டுக்கு விடு' எனப்பணித்தார். வீட்டிலே
Page 89
GLTarar, gifts, sit
ஆச்சிரமத்துக்குச் செல்வதற்காக ஆயத்தமாகி நின்ற மைந்தரையும் ஏற்றிக் கொண்டு கொழும்புத்துறை சென் ருேம். சுவாமி அம்மைந்தரோடு அன்பாகப் பேசிப் பிரசாத மீந்து விடைகொடுத்தனுப்பினுர்,
என்னுடைய பிள்ளைகள் வளர்ந்த பிறகு நான் பெரும் பாலும் தனியாக ஆச்சிரமத்துக்குச் செல்வதில்லை. ஒருநாள் எனது இரு பெண்பிள்ளைகளுடன் சுவாமியைத் தரிசிப்பதற் காகச் சென்றேன். அப்பொழுது சுவாமி அரியாலே ஆச்சி ரமத்தில் இருந்தார். அரியாலே ஆச்சிரமம் திரு S. R கந்தையா அவர்களது தென்னந் தோட்டத்தில் இருந்தது. அது ஒரு சிறிய கொட்டில், அடியவர் தொகையோ கூடுத லாக இருந்தது. தென்பகுதியிலிருந்து சிங்கள அடியாரும் வந்துசென்றனர். இவர்களெல்லாம் தரிசிப்பதற்கு வாய்ப் பாகச் சுவாமி தமது முன்னிலேயிலமர்ந்திருப்போரை விடை கொடுத்தனுப்பிவிடுவார். பின்னர் வெளியிலிருக்கும் அன் பர்கள் உள்ளே செல்வார்கள். நான் பிள்ளைகளுடன் சென்று சுவாமியின் திருமுன்னிலேயிலமர்ந்த பொழுது பிள்ளைகளு டைய படிப்புப்பற்றி விசாரித்த்ார். அவர்கள் சங்கீதம் படிப்பவர்கள் என்பதை அறிந்ததும் பாடுமாறு கேட்டார். பிள்ளைகள் வெட்கத்தினுல் பாடத்தயங்கி நின்ற போது "சங்கீதம் படிப்பவர்கள் வெட்கப்பட்டால் எப்படிப்பாடு வது' எனச்சுவாமி வேடிக்கை செய்தார். பிள்ளைகள் வெட் கம் நீங்கியவர்களாய் 'உன்னத் துதிக்க அருள்தா' என் னும் கீர்த்தனத்தைப் பாடினர்கள். சுவாமி அப்பாடல் நன் முகவிருக்கிறது எனக் கூறி மேலுமோர் பாடல் பாடுமாறு பணித்தார்.பிள்ளைகள் உற்சாகத்தோடு மேல்வரும் பாடலேப் பாடினுர்கள்.
பல்லவி
எங்கே தேடுகிருய் - இறைவனே இங்கே காணுமல்
sĞLI TF, för TM), 】岳母
அநுபல்லவி
கங்கTதர கார்வண்ணு - முருகா பங்கேருகத்துறை ஐயனே எனக்கூறி
சரனம்
மங்கும் பொழுதளவும் வாடித் தொழில்புரியும் மக்களெல்லாம் இறைவன் வடிவல்லவோ அங்கம் குறைந் தழுகி ஐயா எனக் கையேந்தி அகத்தின் கதவருகே அழைப்போன் அவனல்லவோ'
சுவாமி இப்பாடலேக் கேட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார். அன்றிலிருந்து பிள்ளைகள் ஆச்சிரமம் சென்று சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் அமர்ந்திருக்கும் போதெல்லாம், இவ் விரு பாடல்களையும் பாடுமாறு கூறிச் சுவாமி தியானத்தில் ஆழ்ந்திருப்பார் சுவாமி எனது பிள்ளைகளின் கீதாஞ்சவி யைத் தமக்குகந்த அர்ச்சனேயாகக் கொண்டனர் என எண் ணுந்தோறும், எண்ணுந்தோறும் மனம் நெகிழும்.
சுவாமியின் திருவடிக் கலப்புப்பற்றிய அறிவினே அன் பர் பலர் முன்னதாகவே அறிந்திருந்தனர் எனப் பின்னர றிந்தேன். சிலர் கனவுவாயிலாக அறிந்திருந்தனர். இன்னும் சிலர் சுவாமியின் திருவாய்மொழியாகவே அறிந்தனர். சிலர் தம்மிடத்தில் தோன்றிய மெய்ப்பாடுகளிலிருந்து அறிந்து கொண்டனர். சுவாமி தமது திருவடிக்கலப்பினே ஏழையன் பணுன எனக்குக் கனவுமூலமுணர்த்தினுர், ஒருநாள் நான் கண்ட நீண்ட கனவொன்றில் சுவாமி பாதயாத்திரைக்கு வருமாறு என்ன அழைப்பதாகவும், யானும் ஆர்வத்தோடு பாதயாத்திரையிற் கலந்து செல்வதாகவும், பாத்திரை செல்வச்சந்நிதியை அடைந்தபோது வள்ளியம்மன் கோயில் வாயிலில் அன்பரையெல்லாம் தம்மை அபிடேகம் செய்யு மாறு சுவாமி கேட்டதாகவும், அன்பர்கள் அபிடேகம் செய்து கொண்டிருக்கும் போது சுவாமி வீற்றிருந்த இடம்
Page 90
| ի () யோகசுவாமிகள்
வெட்ட வெளியாய்ப் போனதாகவும் தோன்றியது. அக் கனவு கண்டு ஒருவாரத்தில் சுவாமியின் திருவடிக் கலப்புச் சம்பவித்தமையை அறிந்தபோது சுவாமி தமது திருக் கூட்டத்தில் என்னையும் ஒரன்பணுக ஏற்று அருள் பாலித் தாரென எண்ணி உருகினேன்.
சுவாமி என்னையோர் தொழும்பணுக ஏற்றுகந்தார் என்பதே எனது பெரும் பேருகும் சுவாமி ஒரு நாள் என்னே நோக்கி 'நீதான் இந்தத் தொண்டுக்குச் சரியான ஆள்' எனக் கூறி யாழ்ப்பாணம் பன்றிக்கோட்டுப் பிள் 2ளயார் கோயிலடிக் கலைப் புலவர் க. நவரெத்தினம் அவர் களது ஆச்சிரமத்திலிருந்த ஜெர்மன் சுவாமி (கெளரிபாலா) அவர்களே அழைத்து வருமாறு பனித்தார். நான் ஆர்வத் தோடு சென்று ஜெர்மன் சாமியை அழைத்துக் கொண்டு வந்தேன். சுவாமி சமாதியடைந்து சிறிது காலத்தின் பின் எனது கனவிலே தோன்றித்திருநீற்றுத் தொண்டு செய்யு மாறு உணர்த்தி என்னே என்றும் தமது தொண்டனுக ஏற்றுக் கொண்ட்ார். அக்கனவு மேல் வருமாறு:- சுவாமி பெருமழை பெய்யப் போவதாகக் கூறிச் சிறிது நேரத் தில் இடிமுழக்கத்துடன் பெருமழை பெய்தது. கொழும் புத்துறை ஆச்சிரமமெங்கும் வெள்ளம் பரந்தது. நவரத்தி னம் முதலியஅன்பர்கள் திருநீற்ருல் அனேகட்டிக் கொண்டு நின்றனர். சுவாமி எனது மோட்டார் வண்டியில் திருநீற்றுச் சாக்கொன்றை வைத்து பூஜி காந்தா அவர்க எளிடம் கொடுத்து வருமாறு பணித்தார். இவ்வண்ணமாக நீண்டு சென்ற அக்கனவு கலந்ததும் விழித்தெழுந்து அக் கனவின் பலன் யாதாகலாம் எனச் சிந்தை செய்தேன். சிந் தையில் தோன்றிய ஒர் குறிப்பினைப் பதித்துக் கொண்டு அடுத்த நாட் காலை கொழும்புத் துறை ஆச்சிரமம் சென்று திரு. திருநாவுக்கரசு அவர்களிடம் கனவினேக் கூறிப்பொ ருள் யாதோ என வினவினேன். அவர் எதிர் வரும் ஆவ ணிைத் திங்களில் (9-9-64) சுவாமியின் அஸ்திப் பிரதிட்டை செய்ய இருப்பதாகவும் அதற்குத் திருநீறு வேண்டியிருகிக் றதெனவும் சுவாமி உங்களிடம் இப்பணியைப் பணித்திருக்
யோகசுவாமிகள் 1位 H
கிருர் போலும் எனவும் அறினர். எனது குறிப்பும், திரு. திருநாவுக்கரசு அவர்களது விளக்கமும் பொருந்தியிருப்ப பிதக் கண்டு நான் திருப்தியடைந்தேன். அந்நாட்களில் விபூதி பெறுவது மயாக இருந்தது. வவுனியா அர சாங்க அதிபராயிருந்த திரு. சிவஞான ம் அவர்களது குறிப் பின்படி சென்று கடையொன்றிலிருந்த ஒரேயொரு பழனித் திருநீ ற்றுச் ராக்கி: வாங்கி வந்து குருபரன் அருட் பணி 'ற்ற முடிந்தது. அஸ்திப் பிரதிட்டை நாளன்று நான் அன்போடு கொண்டு சென்ற திருநீற்றுச் ச" க்குத் திறந்த வண்ணம் ஒரு மூலேயிலிருப்பை தயும் அச்சாக்கிவிருந்து எடுத் துப் பெட்டியில் வைக்கப்பட் டிருந்த திருநீற்றை அள்ளி அன்பரெல்லாம் திருவடிக்கு அபிடேகம் செய்வதையும் கண்டு ஐம்புலனடங்கி நின்ே றன்.
இப்பொழுது நீயார்?" எனும் விணுவுக்கு "நான் சிவ யோகசுவாமியின் அடியான்' என் விடைகூறும் அளவுக்கு விளக்கம் பெற்றிருக்கிறேன். சிவயோகசுவாமி ஆளும் ஈசன், நான் அவருடைய அடிமை அவர் என்னேக் கனமும் பிரியார். அவருடைய அருளே எனது வாழ்முத வாகிய பொருள். நான் எங்கெல்லார் செ ல்வேனே அங் கெல்லாம் அவரும் கூடவே வருவார். யானும் எத்தொழி லேச் செய்தாலும், ஏதவத்தைப்பட்டாலு சுவாமியின் விழுத்தொழும்பில் பிழையாதவனுக இருப்பேன்.
திரு. V. இராசசேகரம் 74. ஆஸ்பத்திரி வீதி,
யாழ்ப்பாணம்.
SSS
மந்திரமுந் தந்திரமும் வேண்ட்ா மகித்துக்கள் சுந்தரத் தரள்ே துனே
Page 91
ዕ 68 போகசுவாமிகள்
11 அன்பருக்கு அன்பன்
சிறுமியாயிருக்கும் பொழுதே சுவாமியை அறிவதற் கருளிய திருவருளைப் போற்றுகிறேன். ஒருநாள் எமது தந் தையார் சுகவீனமாயிருக்கும் தமது சகோதரிக்கு மருந்து வாங்குவதற்காகக் கஸ்தூரி முத்துக்குமாரர் வைத்தியரிடம் சென்ருர், அவர் மருந்து வாங்கி வீட்டுக்கு வந்த சமயம் மிக்க மகிழ்ச்சியோடு சுவாமியைப் பற்றி மேல்வருமாறு கூறினர். யோகசுவாமி என்ருெரு மகான் இருப்பதாகக் கேள்விப் பட்டிருந்தேன். இன்று அவரை நேரிற் கண்டேன். பான் வைத்தியரிடம் சென்ற சமயம் அவர் வைத்தியர் வீட்டிலிருந்து வந்து கொண்டிருந்தார். அவரைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் இவர் யோகசுவாமியாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. அவரது பாதத் தைப் பார்த்து மனத்தினுல் வணங்கி நின்றேன். அவர் சில அடிகள் சென்று மீண்டு வந்து 'மருந்தை வாங்கிக் கொண்டு போ சுகமாகும்" என்றருளினுர் தந்தையார் வைத்தியரி டமிருந்து மருந்தும் சுவாமியிடமிருந்து அருளும் பெற்று வந்த களிப்பில் கதைத்துக் கொண்டு நின்றர். அவருடைய பக்திப் பரவசமான பேச்சுக்கள் சுவாமியைக் கருணை நிறைந்த ஒரு பெரியோராக எனது உள்ளக்கிழியில் எழுதிவிட்டன. இது நிகழ்ந்தது 1929 ஆம் ஆண்டு நடுப்பகு தியிலாகும்.
எட்டு ஆண்டுகளின் பின்னர் புகையிரதப் பிரயாணத் தின் போது சுவாமியை மீண்டும் தரிசித்தமை பற்றித் தந்தையார், கூறினர். தந்தையார் நாவலப்பிட்டியில் இருந்து கொழும்புக்குப் பிரயாணம் செய்து கொண்டிருந் தார்.பேராதனைச் சந்தியிலேசுவாமி புகையிரதத்தில் ஏறினர். கூட வந்த ஒருவர் புகையிரதச் சீட்டினைக் கொடுத்துச் சுவா மியை வழியனுப்பி வைத்தார். சுவாமி தந்தையார் LET55 ரம் தனியாக இருந்த பெட்டியிலேறி அமர்ந்தார். எனது தந்தையார் ஏழெட்டு வருடமாக உலகத் தொல்லேயில் மூழ் கியிருந்தமையால் சுவாமியின் திருமுகத்தை மறந்திருந்தார்.
யோகசுவாமிகள் ,f台、
இப்பொழுதுபழைய ஞாபகம் வர யோகசுவாமி தான் தம் முன்னிலையில் அமர்ந்திருக்கிருர் என எண்ணி மனத்தில் வண ங்கினர். அப்பொழுது சுவாமி 'நீ நினைக்கிறது சரி' எனக் கூறினராம். அன்று நீண்ட நேரம் சுவாமியின் திருமுன்னி லேயில் இருப்பதற்கும், சுவாமியின் சொற்களைக் கேட்பதற் கும் திருவருள் கைகூடியமையை நினைந்து தந்தையார் மனம் நெகிழ்ந்திருந்தமையை உணர்ந்தோம். தந்தையார் எங்களைக் குறிப்பிட்டுப் 'பிள்ளைகளுக்கும் ஏதேனும் கூற வேண்டும் ஐயா" எனச் சுவாமியிடம் வேண்டினராம். சுவாமியிடமி ருந்து தந்தையார் மூலமாக எங்களுக்கும் கிடைத்த எளி மையானதும் உயர்வானதுமான முதற் செய்தி 'எல்லாஞ்
சிவன் செயல்' என்பதாகும்.
சுவாமியின் முதற்றரிசனம் எமது வீட்டுக்குக் கிட்ட டியில் உள்ள ஓரில்லத்திற் சித்தித்தது. இது சுவாமியின் கருணையின் எளிமையேயாம். அப்பொழுது நாங்கள் வெள் ளவத்தை 42 ஆவது ஒழுங்கையிலுள்ள எமது வீட்டில் வசித்து வந்தோம். எமது நாயகர் மாத்தளையில் ஆசிரியப் பணிபுரிந்தார்கள். வார இறுதியில் வீட்டுக்கு வருவார். அவ்விதம் ஒரு வெள்ளிக்கிழமை வீட்டுக்கு வரும் பொழுது 'ஒவசியர் தில்லையம்பலம் அவர்கள் வீட்டில் சுவாமி வந் திருக்கிருர் போலத் தெரிகிறது' எனக் கூறிக் கொண்டு வந்தார். வந்ததும் கால், முகம் கழுவித் திருநீறு தரித்துக் கொண்டு சுவாமியைத் தரிசித்து வருவதாகக் கூறிச் சென் ரூர் சிறிது நேரத்தில் மீண்டு வந்து என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு சென்ருர் செல்லும் வழியில் சுவாமி இருந்த திருக்கோலச் சிறப்பைக் கூறிக் கொண்டு வந்தார், அக் கோலத்தை நிக்னக்கும் பொழுது 'அன்றுவின் கீழிருந்து அறமுரைத்த பெருமானே' எனும் பாடலடி ஞாபகம் வரு வதாகக் கூறினர். தந்தையாரால் பெரிய மகானுகவும் எமது நாயகரால் அறமுரைத்த கடவுள் எனவும் மதிக்கப்படும் ஒருவரைத் தரிசிக்கப்போகிருேம் எனும் மன நடுக்கக்தோடு தில்லையம்பலம் அவர்களது வளவினுட் காலடி எடுத்து வைத்
Page 92
f யோகசுவாமிகள்
தேன், சுவாமி திண்ணையில் வீற்றிருந்தார், நாங்கள் சென்று மனதுருகிக் கும்பிட்டு நின்ருேம். அப்போது சுவாமி அன்போடு பார்த்து 'அறிந்த ஆட்களாய் இருக்கு" என அரு விஞர்கள். இப்பொழுதும் இனிமையாக ஒலித்துக்கொண் டிருக்கும் இந்த முதல் வாசகம் சுவாமிக்கும் எங்களுக்கு முள்ள அத்தியந்த உறவை உணர்த்தும் மறைமொழி எனும விளக்கத்தை வரவர உணர்ந்து வருகிருேம், சுவாமி "இங்கே இருக்கலாம்; அங்கே சென்று உள்ளேயும் இருக்கலாம்'எனக் கூறிஞர்கள். உள்ளே சென்று திண்ணையருகே உள்ள மண் டபத்தில் அமர்ந்தேன். திண்னேயில் இருந்த பெண்பிள்ளே சுவாமி பாடுமாறு கூற
பல்லவி
எங்கள் குருநாதன் எழில் நல்லே வாசன் இங்கும் அங்கும் எங்கும் பிரகாசன்
அநுபல்லவி
மங்கள கரமான வாக்யப்ர சாதன் மாருத மெளன தியானப்ர வேசன்
சரனங்கள்
ஆன்டர்ச காயன் ஆனந்த சாகரன் அல்லும் பகலும் நல விதியிற் சேகரன் என் பிழை யாவும் பொறுத்தெனை பாண்டவன் இரவும் புகலுமென்றன் மனத்தினில் தாண்டவன்
வஞ்சம் பொருமை கோபம் வைத்திடும் மாந்தர்க்கும் அஞ்சாதே யென்றருளே யீந்திடுஞ் சுதந்திரன்
கஞ்சமலர்ப் பதத்தைக் கனவிலும் மறவோர்க்குப் பஞ்சா மிர் தம்போனெஞ்சிற் பண்புட னினிப்பவன்
யோகசுவாமிகள் I 5 Jው
'அம் கீதத்தைப் பாடினர். அக்கீதத்திலே "மங்களகர மான வாக்யப்ர சாதன்? எனும் பகுதி வரும் பொழுது 'அறிந்த ஆட்களாயிருக்கு எனச் சுவாமி அருளிய மங் கள வாக்கியத்தை எண்ணி உருகியிருந்தேன். பாடி முடிந் ததும் இரவு வெகு நேரமாகிக் கொண்டிருந்தமையால் அன்பர்கள் விடைபெறுவதற்காகச் சுவாமியின் திருமுன்னி லேயில் குழுமினர். நாங்களும் சென்று நின்றுேம். கூட்டத் இல் நின்ற ஒருவர் முத்துவிங்கசுவாமியின் மகள் என என் னேச் சுட்டிக் காட்டிச் சுவாமியிடம் கூறினர். அப்போது Aftବunt( { "அதுதானே சாமி முகமாயிருக்கு எனக் கூறி எம் விமப் பழக்கமானவராக உறவு செய்து கொண்டார். எமது நாயகர் கைக் குழந்தையைத் தூக்கி வரும் கருத்தி 'ராய்ச் சுவாமியை வேண்டி நின்ருர், அதற்குப் பதிலா கச் சுவாமி பெரியதோர் சிரிப்புச் சிரித்தார். அடுத்த நாட் காலையில் எமது நாயகர் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் செல்லு வதற்கு முன்பே அதிகாலை வேளையில் சுவாமி புறப்பட்டு விட்டதாக அறிந்து கவலை தோய்ந்த முகத்தோடு திரும்பி நெதார்.
தில்லேயம்பலம் அவர்களது இல்லத்தில் சுவாமியின் இரண்டாவது தரிசனமும் வாய்த்தது. இடையிலோர்நாள் எமது நாயகர் சுவாமியின் பாதங்க2ள் மலர் தூவி வழி படும் கருத்தினராய் பூக்கைக் கொண்டும் சென் ற போது 'வீட்டிற் போய்க் கும்பிடு, இங்கு வரக் கூடாது" எனச் சுவாமி ஏசியனுப்பி விட்டனர். ஆதலால் என்ன அழைத் துச் சென்று உள்ளே விட்டு நாயகர் வெளியே நின்றனர். சுவாமி மண்டபத்து யன்னலோரமாகப் பாயிலிருந்தார். நடுவே வழிவிட்டு இருபக்கமும் பாய்கள் விரிக்கப்பட்டி ருந்தன யான் சுவாமியை வணங்கி ஒரு பக்கத்திலே அமர்ந் தேன். அன்று சுவாமி எழுந்து நடந்து வரும் போது என் னருகில் நின்று "தெய்வம் போலிரு" என நன்மொழி
கூறினர். நிறனு
Page 93
I նն (BIL Théal TL 5, si
1941 ஆம் ஆண்டு நாயகர் மாத்தளையிலிருந்து ஒரு கடி தம் எழுதினூர் அக்கடிதத்திலே மாத்தளேத் தபால் நிலை யத்துக்கு திரு. கந்தசாமியவர்கள் மாற்றமாகி வந்திருப்ப தாகவும் அவர்களது இல்லத்திற்குச் சுவாமிகள் அடிக்கடி வருகை புரிவதாகவும் எழுதப்பட்டிருந்தது. நாயகர் பணி புரியும் இடம் என்பதையும் காரணமாகக் கொண்டு அவ் வாண்டு வைகாசித் திங்களில் மாத்தஃாயிலுள்ள ஒரில்லத் தில் குடி புகுந்தோம் மாத்தளையில் குடிபுகுந்து இரு தினங் களுள் ஒரு திவ்வியமான சுவாமி தரிசனம் சித்தித்தது. கண வர் ஒரு நாள் மாலே வெளியிற் சென்று வந்த போது, தபாலதிபரின் இல்லத்திற் சுவாமி அவர்களேத் தரிசித்தமை யையும், அன்றிரவு சுவாமி எமது இல்லத்திற்கு எழுந்தருளு வார் என்பதையும் கூறினுர்கள். நீராடித் திருநீறு தரித்து பித்தளைத் தட்டிலே பூவாய்ந்தார்கள். யான் இராசவள்ளிக் கிழங்கை சருக்கரை, தேங்காய்ப்பால் சேர்த்துப் புனிதமா கப் பாகம் செய்தேன். இரவு எட்டு மணியளவில் சுவாமி கந்தசாமி அவர்களுடன் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளினர். சுவாமி மண்டபத்திற் போடப்பட்டிருந்த கதிரையில் அமர்ந் தார். கந்தசாமியவர்கள் மண்டபக் கதவோரமாக வெளி யில் நின்ருர், நாயகர் கைக்குழந்தையை ஏந்தியவண்ணம் நின்ருர், மூன்று வயது நிரம்பிய அருளாம்பிகை அவர்க ளின் அருகே நின்றது. யான் பித்தளேத் தட்டிலிருந்த மலர்களைச் சுவாமியின் திருப்பாதத்திற் சமர்ப்பித்து வீழ்ந்து வணங்கி யெழுந்தேன். சுவாமி தனது பாதத்திற் பரவிக் கிடந்த மலர்களையெடுத்துத் தட்டத்தில் வைத்தார்.நானும் பாதத்தருகில் சிந்திக்கிடந்த மலர்களே எடுத்துத் திட்டத்தில் சேர்த்தேன். அப்பொழுது சுவாமி 'இந்தப் பூக்கள் இன்ருே? நாளையோ வாடிவிடும் நீங்கள் இந்தப் பூக்கள் மணம் வீசு வதுபோல் எல்லாருடனும் எப்பொழுதும் அன்பாயிருத்தல் வேண்டும்" என்ருர், அப்போது சுவாமியை அன்போடு பார்த்து
அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா Logof GL
அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே
யோகசுவாமிகள் f
பொய்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச் சுருக்கிப்
புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்கு செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த செல்வமே சிவபெருமானே இம்மையே உன்ஃனர் சிக்கெனப் பிடித்தேன்
எங்கெழுந் தருளுவ திரிையே
எனும் திருவாசகப் பாடலை மனதுருகி நினைந்து வணங்கி நின்றேன். சுவாதி 'முத்துலிங்கசாமிக்கு எத்தனை பிள்ஃ: கள்" எனக்கேட்டார். ஆறுபிள்ளைகள் எனக் கூறினேன். அவருக்கென்ன குறை: சித்துலிங்கசாமி ஆறுமுக சாமிய யிருக்கிறர்' எனச் சுவாமி சிவைடடக்கூறினுர், நாங்கள் சுவாமி அமுதுசெய்ய வேண்டும் என்ற ஆர்வத்துடன் இருந் தோம். அன்று மத்தியானம் தயிர் சாப்பிட்டதாகவும், அப் போது பசியில்லையெனவும் கூறிக்கொண்டு சுவாமி புறப் பட்டார். சுவாமியை விதிவரை சென்று வழியனுப்பி வேத்தபின்னர் நிறைந்தமனத்துடன்வீட் டினுட் புகுத்தோம் சுவாமியின் பாதங்களில் அர்ச்சித்துப் பித்தளைத்தட்டில் சேர்த்து வை த்த பிட்சிப்பூக்களும், ஊர் உருே சாப்பூக்க ளூம் இல்லமெங்கும் பரிமளமாக வாசம் தங்கச்செய்தன. ஆப்பூக்களை ஒரு கிழமை விரைக்கும் கும்பிடுமிடத்தில் வைத் திருந்தோம். பின்னர் வாடியுலர்ந்த அம்மலர்களை ஒருமரப் செப்பிற் சேர்த்துப் பக்குவமாகப்பேணிவைத்தோம். சுவாமி எமதில்லத்துக்கு எழுந்தருளியதன் நினைவாக ஒவ்வொரு வியாழக்கிழமை இரவும் சுவாமியை மவர்தூவி வழிபட்டு வரவேண்டுமென எம்முள் தீர்மானம் செய்துகொண்டோம். "மது இல்லத்தில் ஒர் அறையைச் சுவாமி அறையாக ஒழுங்கு செய்தோம். சுவாமி அறையில் ஓரிடத்தில்கொத்து விளக்கு வைத்தோம். திருநீறு, மலர்தட்டம், தண்ணீர்ச் செம்பு எனும் மங்கலப் பொருட்களே ஒழுங்குபடுத்தி வைத் தோம், பஞ்சணையிட்ட சாய்மானக்கதிரை ஒன்றும் வாய்ப் பான ஒரிடத்தில் போட்டோம்
Page 94
யோகசுவாமிகள்
# GLITT L'É7 தபாலதிபர் இல்லத்துக்கு வரும்போதெல்லாம் நாங்கள் தவருமற் சென்று தரிசித்து வந்தோம். அவ்விடம் ஒரு நாட்காலே நிவேதனப் பொருட்கள் நிறைந்த தட் டுடன் சென்று வாயிற் கதவருகே காத்து நின்ருேம். நா யகர் சிறிது நேரம் சென்ற பின்னர் வீட்டின் பக்கத்தி லுள்ள ஒடைவழியாக உள்ளே போய்க் கதவைத் திறக்க வகைசெய்வதாகக் கூறிச் சென்ருர்கள். தனியளாய் வாயிற் படியில் பூசைத்தட்டோடு நிற்கும் என்னைத் தெருவாலே ப்ாவார்வருவார்கள் ஒருவிதமாகப் பார்த்துச் சென்றனர். சிறிது நேரத்தில் சுவாமி கதவருகே வந்து நின்று "ஆரது எனக் கேட்ட்ார்கள். நான், சுவாமி எனக் கூறினேன். 'நான் என்பதெல்லாம் வீண்" எனப் பெலத்துக் கூறிக் கொண்டே சுவாமி கதவைத் திறந்தார். விழுந்து கும்பிட்டு எழுந்து நின்ற என்னிடம் இது போன்ற ஞான மொழி கள் பலவற்றைக் கூறிஞர் கூறிமுடிந்ததும் "உனக்கு இன்று அபிஷேகம் செய்துவிட்டிருக்கிறேன்" என அருளிஞர்.
"தாரா அருளொன்றியே தந்தாய்' என்றவாறு சுவாமி எமக்கு ஒரு குறையும் வைக்காமல் எல்லாம் அருளினூர், ஒரு முறை சமையல் பற்றிச் சொன்னுர், மூன்று கறி வைக்கலாம் எனவும், முன்னர் தாம் சமைக்கும் போது ஒரு குழம்புக் கறிவைத்து அதைக் கறிவேறு சாறுவேறு என் இரு கறிகளாக்கி விடுவதாகவும் புத்தி கூறிஞர் வீட் டருகே வெங்காயம் நடலாம் எனக் கூறியபடி வெங்காயம் நட்டு நல்ல விளைச்சல் பெற்ருேம். இன்னுெரு முறை"நீ பிராமணத்தி யாகஞ் செய்கிருய்' எனக் கூறிச் சமையல் ஒரு யாகம் என விளக்கினர்.
மற்ருெருமுறை "நீங்கள் சிவனடியாராக வாழவேண்டும்' என அருளினூர் 'எல்லாரும் சிவனடியார் தான் ஆணுல் சிலர் பதராயிருக்கின்றனர். நீங்கள் (அறுபத்துமூன்று) சிவ னடியார்கள் போன்று மணியாயிருத்தல் வேண்டும்' எனத் தெளிவுபடுத்தினூர், ஒருநாட்காலே தபாலதிபரின் சாப்பாட்டு மண்டபத்தில் எரிந்துகொண்டிருந்த பெரிய மின்விளக்கைக்
호 교
யோகசுவாமிகள் 【fg
காட்டி 'இந்த விளக்கைப் போலப் பிரகாசமாயிருக்கவேண் டும்" எனக் கூறினர். இன்னுெருநாள் சுவாமியின் கிட்ட நின்றனன்னிடம் சுட்டுவிரலை உயர்த்தி 'சாகிறதுக்குப் பயப் படத் தேவையில்லே இங்கே இருக்கிறது போலத்தான் அங் கேயும்" என உறுதி மொழி கூறினர். மற்குெருநாள் Girl tiġi குழந்தையின் வெற்றியோடு தமது நெற்றியை முட்டி 'பறைச்சி' என விகடமாகப் பேசினர். பறைகிறவள் பறைச்சி எனப் பின்னர் விளங்கப் படுத்திஞர். ஒருநாள் அதிகாலேப் பொழுதில் தபாலாதிபரின் பூட்டிக்கிடத கத வோரத்திற் காத்துக்கிடந்து கதவு திறந்ததும் உள்ளே சென்று வணங்கி உரையாடிக் கொண்டிருந்தோம். அச்சம யம் கதையோடு கதையாக "அண்டங்காக்கைகள்' என எங்களே வேடிக்கை செய்தார். அன்று காலே சுவாமி புறப் பட்டபோது நாங்களும் கூடச் சென்ருேம். தலைப்பாகை தரித்துக் கம்பளியால் போர்த்து, கோட்டி%னக் கையில் இடுக் கிக் காலத்திற்கேற்ற கோலமாய்ச் செல்லும் தேசகாலம் யாவும் கடந்த அப்பெருமானின் பின்னுல் நாங்கள் பாத பாத்திரை செல்லும் உணர்வில் நடந்து சென்ருேம். வழி யிலே பெலத்த குரலில் 'உங்களுக்கு ஒரு குறையும் இல்லை: நான் ஏன் பொய் சொல்ல வேண்டும்' எனக் கூறிப் பெரி தாகச் சிரித்தார். அந்த அமைதியான காலப் பொழுதில் சுவாமியின் வாக்கும், சிரிப்பொலியும் சொல்ல முடியாத சுகத்தைத் தந்தன.
ஒருநாள் சுவாமியைத் தரிசித்து வந்த எமது கணவர் என்னேக் கூட்டி வந்தால் செருப்படி கிடைக்கும் எனச் சுவாமி கூறியதாகச் சொன்ஞர். யான் அவ்வளவுக்கு என்ன பாவஞ் செய்தேன், என மிகவும் மனம் நொந்தேன். அன் பிரவு வெகுநேரம் வரை நித்திரையின்றி யோசித்துக் கிடத் தேன். திடீரெனச் சுவாமி செருப்புப் போடுவதில்லேயென் நாமகர் ஞாபகப்படுத்தினுர்கள். எவ்வாருயினும் சுவாமி யைத் தரிசித்து தருகிற சுருனேயை ஏற்றுக்கொள்வதென்ற உறுதியுடன் கண்ணுறக்கங் கொண்டேன். அடுத்த நாட்கா *லயில் நாங்கள் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் சென்றபோது சுவாமி
Page 95
7() யோகசுவாமிகள்
மண்டபக் கதிரையில் அமர்ந்து அடியார் சிலருடன் உரை பாடி மகிழ்ந்திருந்தார். யான் சுவாமியின் பாதங்களில் வீழ்ந்து ஆராமையினலே வழிபட்டுக் கிடந்தேன். சுவாமி கவனியாதவர் போன்று சிறிது நேரம் என்னே அவ்வாறே கிடக்க வைத்தார். இவ்விதம் சுவாமியின் கோபம் பாதத் தைக் கும்பிடும் பாக்கியமாக எமக்குச் சுரத்தது. 1941 ஆம் ஆண்டு விஜயதசமியன்று எனது மூத்தமகள் அருளாம் பிகைக்கு ஏடு தொடங்கினுேம். தொடர்ந்து எவ்வாறு வாசிப்புப் பயிற்றுவது என யோசித்தோம். தமிழ் நெடுங்க் ணக்கில் உள்ள எழுத்துக்களே முறையாகப் படிப்பித்து வாசிப் பினேத் தொடங்குவது பழையமுறை, புதியமுறை வேருயிருந் தது. இச்சங்கடத்தினை நாயகர் சுவாமியிடம் கூறியபோது 'அணு' அறஞ்செய்ய விரும்பு என்றவாறு சொல்லிக் கொடுக் கும்படி அருளினர்கள் அவ்வாறே செய்தோம். பிள்ளை ஆத்தி சூடி முழுவதையும் மனனஞ் செய்து கொண்டது. விளே பாட்டாகவே வாசிப்பிலும் தேர்ச்சி பெற்று வந்தது. மூன்று மாதத்தில் கோபால் முதலாம் வாசகம்" எனும் புத்தகத் திலுள்ள 'கடவுள் எங்கும் இருக்கிருர்' எனும் வாசகத்தை அருளாம்பிகை தானுகவே வாசித்தது. இதனைச் சுவாமியி டம் கூறிய போது சுவாமி 'இதற்கு மேல் என்ன படிப்பு. அவள் படியாமலே பாவும் படித்து விட்டாள்" எனக் கூறினூர்.
ஒரு மார்கழி மாத விடுமுறைக் காலத்தில் வெள்ள வத்தையிலிருக்கும் பெற்ருேருடன் தங்கியிருக்க வேண்டு மென ஆசைப்பட்டேன். வெள்ளவத்தைக்குச் செல்வதற்கு முன்னர் தபாலதிபரின் வீட்டுக்கு எழுந்தருளியிருந்த சுவா மியைத் தரிசித்து வரும் எண்ணத்துடன் நாங்கள் சென் ருேம். சுவாமியைக் கும்பிட்டு இருக்கும் போது கதைகளி டையே கொழும்புக்குப் போகவேண்டாம் எனச் சுவாமி பாடிஞர், திடீரென எழுந்த இப்பாடலடியைக் கேட்டு நாம் மனத்திகைப்புற்றிருந்த போது "சும்மா பாடினேன். பூதத் தம்பி நாடகத்தில் வரும் பாடல்' எனச் சுவாமி சிரித்தார்.
யோகசுவாமிகள் 77
தொடர்ந்து 'கும்பிட்டுக்கேட்டால் தெய்வம் சொல்லும், ஆஞ்ஜல் ஆசை முன்னிட்டு அதைப் புரியமுடியாதவாறு தடுக் கும். அது பற்றிக் கவனமாயிருத்தல் வேண்டும்' என விளக் கமாகக் கூறினர்கள். ஆயினும் அந்த மார்கழி விடுமுறை பில் வெள்ளவத்தையிலிருந்த பெற்ருேர் மாத்தளேக்கு வந்து எங்கள் இல்லத்தில் தங்கியிருக்க வேண்டி நேரிட்டபோது தான் சுவாமி சொன்னதன் பொருள் தெளிவாகியது. உலக புத்த நெருக்கடியின் காரணமாக வெள்ளவத்தையிலிருப் பதிலும் மாத்தளையிலிருப்பது நல்லதென எண்ணிப் பெற் ருேர் எமது இல்லத்துக்கு வந்தனர். சுவாமி சும்மா சொல் வதும் மெய்யாகிப் போவதை அப்போது உணர்ந்தோம்.
யுத்த நெருக்கடிகாலத்தில் ஒருநாள் சுவாமி திருமுன் னிேலையிலே நாயகரும் பானும் தாயாரும் வணங்கிநின்ற GL( Tது
"பஞ்சம் படை வந்தாலும் it to
பாரெல்லாம் வெந்தாலும் அஞ்சுவமோ நாங்களெடி - கிளியே
ஆறுமுகன் தஞ்சமெடி'
எனும் பாடலைச் சுவாமி பாடிஞர் அன்று frist grin பொருட்டு ஒர் அற்புத நாடகம் நிகழ்த்தினர் தமது வலக் கரத்தில் வைத்திருந்த தோடம்பழத்தைக் குறிப்பிட்டு மேல் நோக்கிய வண்ணம் 'இது வரவேண்டும் என்று நினைத் தால் வரும்" எனக் கூறிஞர்கள். பின்னர் எங்கள் பக்கம் பார்த்து "வர இருக்கும் பொழுது ஏன் அவசரப்பட்டுக் கேட்கவேண்டும்' எனச் சொல்வி அத்தோடம்பழத்தை என்பக்கமாக உருட்டிவிட்டார். அதனைப் பக்தியோடு எடுத்து வைத்துக்கொண்டு நின்றேன். நாடோறும் சுவாமி யைக் கும்பிட்டபிறகு ஓர் ஆண்குழந்தை வேண்டுமெனப் பிரார்த்தித்ததற்குச் சுவாமி ஈந்த வரமே அவ்வருளாடல் என்பது நன்ருக மனத்திற் பதிந்தது. அடுத்த ஆண்டு குழந் தைப்பேறு வேளையிலும் சுவாமியின் அற்புதமான ஒரு தரி
Page 96
7 யோகசுவாமிகள்
சனம் சித்தித்தது. மகப்பேறு நேரத்தில் மரண அவத்தை யில் நொந்து சிவதொண்டன் இதழில் வந்த
'ஒதுவார் தீவினே உடன்தீர்க்கும் தெய்வமே மாதுமை பாகனே மான்மழுக் கையனே பாதுகாப் பதுகடன் பாரேழு முன்னிடம் மீது நீ கிருபைவை வேஃவயிலங் கையானே'
எனும் நற்சிந்தனையை மனத்தில் நினைத்து அபயம் வேண் டிய போது சுவாமியின் திருக்கோலம் கண்முன்னே தோன் றியது. வெண்ணரை முடியும், தாடியும், அருள்நோக்கும் கருனே பூத்த முகமுமாய், பெரிதாய்த் தோன்றிய அவ்வருட் கோலத்தை உயிருள்ளவரை மறப்பதற்கில்லே சுவாமியின் திருக் கோலத்தைக் கண்ணுற்றதும் சுகானந்தத்தில் மூழ் கினேன். நோவு நொம்பல மெதுவுமின்றிக் குழந்தை பிறந் தது. குழந்தைக்குப் பெயரிடுவது பற்றிச் சுவாமியிடம் கேட் டவற்றைக் குறிப்பாகக் கொண்டு அக்காலத்தில் பாலபண் டிதப் பரீட்சைக்குப் படித்துக் கொண்டிருந்த எமது கன வர் மேல்வரும் பாட்டைப் பாடினுர்,
"பேர்வைத் திடவென்று வேண்டலுமே பேர்வைக்கப் பேரனுண்டு தாய்தந்தையருண்டு என்று பேர் யோகர் சொன்னதஞல் பேர் போகர் ஆனந்தனே தான்'
குழந்தைக்கு யோகரானந்தனெனப் பெயர் சூட்டினுேம்
'இன்பம் நம்மை ஏத்து நாள்கள்' என்றவாறு சுவா மியை ஏத்திப் போற்றி வழிபடும் இன்ப நாளாக 1943 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் இரண்டாம் திகதி வாய்த் து அன்று காலேயில் விட்டிலே உணவுப் பொருட்கள் தட் டுப்பாடாயிருப்பது குறித்துச் சிறிதுயோசனேயாயிருந்தது.தலே பிடியாகவுமிருந்ததால் தலைக்குப் பிரமியெண்ணெய்வைத்து நின்றேன். அப்பொழுது கவுதகெதர (விட்டில் யார்) என ரொமி பெலத்த குரலில் அழைக்கும் சத்தம் வீட்டு வாயிலி
யோகசுவாமிகள் 17.3
னின்றும் கேட்டது. விரைந்து சென்று கதவைத் திறந் தேன். எண்ணெய் வைத்திருந்ததனுல் சுவாமியின் திருமுன் னிலையில் நிற்கத்தயக்கமாயிருந்தது. உள்ளே சென்று கை கால், முகம், கழுவி திருநீறு தரித்தேன். பூசை அறையி லுல்லா கொத்து விளக்கை ஏற்றுவதற்காக வெளித்திண்ணை வழியாய் வந்த பொழுது சுவாமி எமது இல்லத்துக்கு எழுந் தருளிய எளிமையை நினைந்து நடுச்கமாயிருந்தது. "பயப் படாதே பிள்ளே! உன்னைப் போலத்தான் நான் என்னைப் போலத் தான்நீ' எனச் சுவாமி அருளினர். அவ்வேளை BITL கரும் சுவாமியின் பின்னுல் நிற்பது தெரிந்தது. கொத்து விளக்கேற்றி வந்து திண்ணைக் கரையில் அமர்ந்திருந்த சுவா மியை வீழ்ந்து வணங்கினேன். சிறிது நேரத்தில் சுவாமி எமது இல்லத்தில் அமுது செய்வார் எனும் குறிப்பு விளங் கியது. யான் அமுது பாகஞ் செய்வதற்காக எழுந்து உள் ளே சென்றேன். "சமையல் ஒரு யாகம்', 'நீ பிராமணத்தி, பாகம் செய்கிருய்' எனும் சுவாமி வாக்குகளை நன்ருக மனத்திற் பதித்திருந்தமையால் ஒரு வேள்விக் கருமமாக நினைந்து பயபக்தியுடனும் திவ்வியமாகவும் பாகம் செய்யத் தொடங்கினேன்.
(சுவாமிக்குத் திருமதி மயில்வாகனம் மாணிக்கம்மாள் அவர் கள் நிவேதனம் செய்த திவ்விய நிகழ்ச்சி அவரது சொந்த நடையில் மேலே தரப்படுகிறது)
பச்சை அரிசிதான் அளவாக இருந்ததை தண்ணிரில் ஊறப் போட்டு ஊறுவதற்கிடையில் கறி வைப்பதற்கு ஆயத்தம் பண்ணினேன். போஞ்சி, கத்தரிக்காய், வாழைக்காய் இன் ஒனும் இருந்த மரக்கறி வகைகளும் பருப்பும், மிளகாய்த் துTள் கொஞ்சம் பச்சை மிளகாய், தேங்காய்ப் பாலும் விட்டு சாம்பார் போல் ஒரு கறிவைத்து வெங்காயம், கறிவேப்பிலை, தாளிதம் செய்தேன். இதற்கிடையில் பச்சை அரிசியைக் கஃாந்து உரலிலிடித்து மாவாக்கினேன். பானே உலையில் நீத்துப் பெட்டியில் அரிசிமாவை மூடிக் குண்டானுல் மூடி அவிந்து குழைக்கிற சட்டியில் மாவைக் கொட்டிய குட்டுடன்
Page 97
74 Guitary, gift Sangir
உப்பு நீரும் தண்ணீரும் அளவாக உடனே விட்டு குழைக்க நல்ல இடியப்பம் பதமாக வரும், மூன்று இடியப் பமாக ஒவ்வொரு தடவை தட்டுக்களில் பிழிந்து வைத்து அவிக்கிறது. இதற்கிடையில் கணவர் வாழையிலே கொய்து பரிமாற ஆயத்தம் செய்தார். சுவாமி அறையிலே சிறு உயரமுள்ள பீடத்தில் சுவாமி அமர்ந்திருக்க முன்னிலேயில் தலைவாழையிலை வைத்துத் தண்ணீர் தெளித்து இடியப்பமும் கறியும் பரிமாறினேன். சாப்பிடத் தொடங்குமுன் சுவா மிக்கு வலப் பக்கத்து அருகில் பீடத்திலிருந்த திருநீற்றை சுவாமி வலக்கையால் தொட்டு 'நமச்சிவாய வாழ்க' என்று சொல்வித் தரித்து சாப்பிடத் தொடங்கினர். கவ னமாகவேயிருந்த வண்ணம் உலேயில் அவிய விட்ட இடியப் பத்தையும் எடுத்து வந்து சுவாமிக்குப் பரிமாறினேன். அடுப்பு உலையிலிருந்து இறக்கியவுடன் என்றதஞல் இடியப் பங்கள் சூடாகவேயிருந்தன. சுவாமி சாப்பிட்டபடி, 'சுடச் சுட இடியப்பந் தந்த சுவாமிக்குத் திடப்பட மெய்ஞ்ஞானம் தெளி, தெளி, தெளி" என்று முன்னிலேயில் பயபக்தியுடன், கவனித்துக் கொண்டிருந்த என்னேப் பார்த்துப் பாடினுர், வலது கையைச் சாப்பாட்டில் வைத்த படி பாடத்தொடங்கி தெளி1 தெளி! தெளி! என மூன்று முறைகள் சொல் லும் போதும் இடதுகைச் சுட்டு விரலே நீட்டியபடி மற்ற நான்கு விரல்களேயும் மடக்கியவண்ணம் ஒவ்வொரு முறை யும் கையை மேலுங் கீழுமாக உறுதியாக அசைத்துச் சொன் ர்ை. சுவாமியின் குறிப்பைக் கண்ணுங் கருத்தும்ாகப் பார் துப் பார்த்து அளவளவாகக் கவனமாக வைத்துப் பரிமாறி னேன். கையமர்த்திப் போதுமென்று குறிப்பாக உணர்த் திபதை அடுத்து முன்னிலையில் பயபக்தியுடன் கவனித்து நின்றபொழுது சுவாமி சாப்பிட்டி இ2லயில் வைத்து மீதமிருந்தாலும் சரி அதைப் பிறகு நான் சாப்பிட வேண்டு மென்னும் எண்ணம் வந்தது. எழும்பும் போது உடனே இலையை எடுத்துச் சென்று பத்திரப்படுத்தி வரவேணுமென்ற ஒரே எண்ணம்; அதனுல் தனது எஜமானர் சாப்பிட்டு மீதம் கிடைக்கும் என்று எதிர்நோக்கிக் காத்து நிற்கும்
GIL Tg5,5 TLG), Gir [富岳
விசுவாசமுள்ள நாய் போன்று நானும் அதிற் கவனமாக முன்னிலையில் நின்றேன். சாப்பிட்டு முடியும் தருணம் இருந் தாற் போல் "அங்கே" என்று கையால் எதிர்ப்புறச் சுவர் மேல் சீலிங் மூலேப்பக்கங் காட்ட நானும் மறந்து காட்டிய திசையில் திரும்பிப் பார்த்தேன். அந்நேரம் சுவாமி பெரிய சிரிப்புடன் இலயை எடுத்துக் கொண்டு எழும்பி விருந்தைக்குச் சென்று சுவாமி அறைமுன் விருந்தை எதிர்ப் பக்கத்தில் கேன்பாம்மரங்கள் கூட்டமாயிருந்த நிலத்தில் இலையைப் போட்டு விட்டுச் செம்பில் நீர்கொடுக்கக் கைய லம்பிக் கொண்டு வந்தார். பூசை அறையில் பஞ்சுமெத் தை போட்டிருந்த சாப்மனேக் கதிரையில் சுவாமி சாய்ந்து கால்களே நீட்டியும் இருந்தும் கதைத்த போது எல்லேர் ரும் பயபக்தி வணக்கமாகக் கேட்டு நின்ருேம். அப்போது சுவாமி முன்னிலேயில் எங்கள் இரண்டாவது மகளாகிய மூன்று வயதுடைய திரு நிற்க "இஞ்சேவாண்ே நான்சாப் பிட்டதற்கு நீ தான் சாட்சி' என்று ட்சுவாமி கைகள்ே நீட்டியபடி சொன்னுர், சுவாமி பின்னேரம் 5 மணிக்குப் புறப்பட்டுச் சென்ருர் ஆதன் பிறகு தான் பசி தோற்ரு விட்டாலும் சாப்பிட வேண்டும் என எண்ணினேன். கேன்பதும் மரங்கள் நின்ற ஒதுக்குப் புறமான புற்றரை பில் ਪਨੀ சாப்பிட்ட வாழையிலே நீளப்பாட்டில் இரண் டாக மடித்தபடி, ஈ, எறும்பு ஒன்றும் மொய்க்காமல் அப் படியே இருக்கக்கண்டு எடுத்து வந்து சர்ப்பிடும் இடத்தில் வைத்துவிரித்த போது அந்த வாழையிலேயிலே பச்சை மிள காய் கறிவேப்பிலே இருந்தது. சுவாமி சாப்பிட்டு மீதமிருந்த பச்சை மிளகாய், கறிவேப்பிலையெல்லாம் சேர்த்து அந்த வாழையிலேயிலே சாப்பிட்டேன்.
அன்று தனித் துணையாக இருக்கும் சுவாமியின் திருப் பாதங்களில் கிடத்தும் எண்ணத்துடன் தொட்டிலில் கிடந்த யோகரானந்தனத் தூக்கி வந்தேன். சுவாமி வலக்கரத்தை உயர்த்திக் காட்டியமையைத் தடுத்த குறிப்பாக எண்ணி அவ்விதம் செய்யாது விட்டுவிட்டேன். பல வருடங்களுக்குப்
Page 98
76 யோகசுவாமிகள்
பின்னர் தான் இவ்விடத்திற்கு எழுந்தருளிய சிவதொண் டன் நிலேயப் பெரியார் வாயிலாய் அது அபயமுத்திரை என அறிந்தேன்.
1945 ஆம் ஆண்டு கணவர் பட்டப் பின் படிப்புப் பயில் வதற்காக கொழும்பு பல்கலைக்கழகக் கல்லூரியிற் சேர்ந்தார். ஆதலால் நாங்கள் வெள்ளவத்தையிலுள்ள எங்களில்லத் தில் வசிக்கலானுேம், அவ்வாண்டு யான் கடுமையான நோய் வாய்ப்பட்டேன். காய்ச்சலும் இருமலுமாகத் தோன்றிய நோய் பின்னர் காசநோய் எனத் தெரிந்தது. தந்தையார் கொழும்பு காசநோய் வைத்தியசாலையில் இருந்த வைத்திய நிபுணரை அழைத்துக் காண்பித்தார். அவர் நன்ருகப் பரி சோதனை செய்த பின் விரைவாகப் பரவும் ஒருவகைக் காசநோய் எனக் கண்டறிந்தார். இவ்வகை நோயாளிகள் மூன்றரை மாதத்துக்கு மேல் சீவிப்பது அருமையெனவும் அவர் குறிப்பாயுணர்த்தியதாகப் பின்னரறிந்ன்ே. அவரு டைய ஆலோசனைப்படி மார்பு நோய்ப் பரிசோதனை(XRAY) எடுத்துப் பார்த்த போது இடது சுவாசப்பை வெகுவாகப் பழுதடைந்திருப்பது தெரியவந்தது. அந்நாட்களில்கொழும்பு 'ஹவ்லொக் ரெளனிலுள்ள திரு. வாலுப்பிள்ளை அவர்களது இல்லத்தில் சுவாமி தங்கியிருக்கிருர் என்பதை அறிந்து கணவர் அங்கு சென்று சுவாமியைத் தரிசித்து வந்தார்கள். சுவாமி "அது காசநோயல்ல, சொல்லுவார் சொன்னுல் கேட்பார்க்குப் புத்தியெங்கே' என்றவாறு கூறி நாமறிந்த தனத்தும் பொய்யென நம்புமாறு செய்ததாகக் கூறிஞர். அடுத்தநாள் வைத்தியரையும் அழைத்துக் கொண்டு சுவா இல்லத்துக்கு வருவார் எனவும் நாயகர் கூறினர். சுவாமி அடுத்த நாட்கால கஸ்தூரி முத்துக்குமாரர் வைத்தியரின் மகன் கதிரவேலு வைத்தியரை அழைத்துக் கொண்டு எமது இல்லத்திற்கு எழுந்தருளினுர்கள். யான் சுவாமியின் பாதங்களில் வீழ்ந்து கும்பிட்டுக் கிடக்கும் ஆர்வத்துடன் சென்றேன். சுவாமி கையமர்த்தி "வருத்தம் வருகிறதுதான், மாறுகிறதுதான் பயப்படத் தேவையில்லே' என அருளி ஞர்கள். சுவாமி கையமர்த்தியது வீழ்ந்து கும்பிடச் சென்ற
岛岛
". .
யோகசுவாமிகள் I 구 7
என்னத் தடுத்த குறிப்புப் போலவும் அமருமாறு காட்டிய சாடைபோலவும் அபயக்கு றிப்பு போலவும் விளங்கியது. சுவாமி வாக்கு திராப்பிணியையும் தீர்க்கும் அருள் மருந்து எனும் உணர்வும் அப்போதே மனத்தில் ஆழப்பதிந்தது. அந் தப் பெரிய வைத்தியர் அழைத்து வந்த கதிரவேலு வைத் தியர் எனது நாடியைப் பிடித்துப் பார்த்துப் பத்திய பாகத் தையும், அதுபானத்தையும் கூறினூர், யாழ்ப்பாணம் சென்று மிருந்து அனுப்பி வைத்தார். அம்மருந்தினை முறைப்படி அருந்த நோய் படிப்படியாகக் குறைந்தது. ஆறுமாதங்க வில் நற்சுகம் அடைந்தேன். நோய் மாறிய பின்பு சுவாமி எயைத் தரிசிக்கச் சென்ற போது நோயாளியாயிருந்த போது கொண்ட இரக்கம் சுவாமியிடம் இன்னும் மாரு திருந்தமை கண்டு மனம் நெகிழ்ந்தது. மூன்று பஸ்வண்டிகள் ஏறிஇறங்கி என்னேச் சிரமப்பட வைத்ததற்காகச் சுவாமி நாயகரைக் புந்து கொண்டார். அன்று கதிரையில் அமர்ந்து கொண் பிருந்த பெருமானின் முன்னிலையில் தரையிலிருந்து
'அப்பனே ஆருயிரே அன்பே என் ஆதரவே ஒப்பிலா வொன்றே ஊழியெலா மானவனே வைப்பிலா வாழ்வே மவுனமணிப் பெட்டகமே இப்புவியெ லாம்புகழு மிலங்கைநக ரீச்சுரனே"
முதலாய நற்சிந்தனே அபயப் பதிகப் பாடல்கள் பத்தையும் மனத்தினில் நினைந்து வணங்கும் பாக்கியம் கிடைத்தது.
சுவாமி வெளியூர்களுக்குச் செல்வதை நிறுத்திக் கொழும் புத் துறையில் உறைந்த காலத்தில் மட்டக்களப்பில் குடிபுகுந்திருந்த நாம் இடையிடையே சென்று தரிசித்து வந்தோம். இவ்விதம் செல்கையில் ஒருமுறை எமது இளேய மகனுன யோகரன்பனேயும் சுட்டிக் கொண்டு சென்ருேம். முதலில் யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள எமது பிறந்த ஊருக்குச் சென்று அன்று பின்னேரமே கொழும்புத் துறைக்குப் புறப்பட்டோம் வழியிலே நல்லூர்ப் பதியையடைந்ததும் செல்லாதே வெறுங்கையாய் செல்லப்பன் வாழ்ந்த நாடு
Page 99
யோகசுவாமிகள்
எனும் சுவாமி வாக்கை நினைந்து பழம், பாக்கு, வெற்றிலே முதலிய பூசைப் பொருள்களுடன் கோயிலுட் சென்று சுவா மியின் பெயருக்கு அருச்சனே செய்தோம். பின்னர் கொ ழும்புத் துறையை அடைந்து வெளிக்கிணற்றில் கால் கழுவி ஆர்வத்தை உள்ளே வைத்து ஆச்சிரமத்துள் நுழைந்தோம். அப்போது சுவாமி "வருக வருக பரம குருவே." என ஆச்சிரமத்துள் இருந்து பாடும் கீதம் மங்கலமாக வரவேற்
''
இன்னெரு முறை ஒரு திருவாதிரை நாளை ஒட்டிச் சென்ருேம். அம்முறை சுவாமியின் உத்தரவுப் படி சிவ தொண்டன் நிலையத்தில் தங்கினுேம், சிவதொண்டன் நிலே யத்திலிருந்து காலேப் பொழுதில் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் சென்ற போது ஆச்சிரமத்துள் அன்பரெல்லாம் நற்சிந்தனை பாடிக் கொண்டிருந்தனர். சுவாமி எங்களையும் சேர்ந்து பாடுமாறு பணிக்க நாங்கள் வேதமாகத் தினமும் தியா னித்து வரும் அப்பாடல்களைப் பாடும் பணியிற் சேர்ந்து பாடினுேம், பின்னர் சுவாமி ஈந்த காலே உணவை அருட் பிரசாதமாக அருந்தினுேம், சிறிது நேரம் ஆச்சிரம வள வில் உலவிய பின்னர் திருக்கதவந் திறந்ததும் மீண்டும் சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் சென்று அமர்ந்தோம். அன்று சுவாமியின் திருமுன்னிஃலயில் நேரெதிரில் அமர்ந்திருக்கக் கிடைத்தது. ஒன்றிய சிந்தையாயிருந்த அவ் வேளேயில் சுவாமிசொல்லிய வண்ணம் ஒழுகுதல் வேண்டும். வேலேசுஃா மகிழ்ச்சியாக வணக்கம் மனக்குமாறு செய்தல் வேண்டும். துன்பம் நேர்ந்தால் அவற்றையும் கண்டு தளிக்க வேண் டும். என்றவாறு சிந்தித்து அரைவாசி கண் மூபி ଶu ଶବ୍ଦା ணம் என்ன மறந்த இலயத்தில் இருந்த பொழுது 'அந் தத் தீர்மானம் சரி' என்னும் சுவாமியின் குரல் இடி போல் ஒலித்தது. நான் திடுக்கிட்டு விழிப்புற்று ქუჩვეუმშlri சிலிர்த்திருந்தேன். அன்று நண்பகல் அமுது பரிமாறத் தொடங்கியதும் மயில்வாகனம் செல்வமுள்ளவராயிருந் தும் மட்டக்களப்பிலிருந்து பிச்சைக்காரன் (Gli i'r Glâg Elff Tir பாட்டிற்கு இங்கே வந்திருக்கிருர்' எனச் சுவாமி மொழிந்
யோகசுவாமிகள் I 7
தனர். 'ஓம் சுவாமி! எம்மை ஊட்டி வளர்க்கும் பெரு மானின் கிருபையை இச்சித்து ஆண்டி போல் வந்திருக்கி ருேம் சுவாமி' என மனத்தில் நினைந்து உருகியிருந்தேன். பரிமாறி முடிந்ததும் "சிவபெருமான் கிருபை வேண்டும் வேறென்ன வேண்டும் சீவன் சிவனென்று சிந்தித்துத் தெளிய வேண்டும் சிவபெருமான் கிருபை வேண்டும்' எனச் சுவாமி பாடினுர் . நாம் சுவாமி ஈந்த அருளாரமு தமாக நினேந்து அமுது செய்தோம். அருளாம்பிகை அமுது செய்து எழும் போது இலே சிறிது கிழிந்திருந்தமையால் எடுப்பதற்குச் சற்றுத் தாமதித்து நின்றர். அதனே நோக்கிச் சுவாமி "மாய உலகை நம்பாதே' எனப் பெலத்துப் பாடி னுர், அமுது செய்து முடிந்து சுவாமியின் திருமுன்னிலே யில் அமர்ந்திருக்கும் பொழுது
'காத்தென்னே ஆள்வ துன்றன் கடமை கருனேக் கடலே நானுன் னடிமை' எனப் பக்திப் பரவசத்துடன் நாக்குழறப் பாடி ஒப்புவித்து நிற்கும் பாக்கியம் வாய்த்தது.
இவ்வாண்டு (1988) சிவதொண்டன் நிலேயத்துப் பெரி பார் வந்தாறுமுலேவாசி சிவசுப்பிரமணியம் அவர்களுடன் இங்கு எழுந்தருளினூர், அவரிடம் முதுமையினுலும் தளர்ச்சி பினுலும் ஆச்சிரம வாழ்வு நாட்களிலாதல் சிவதொண் டன் நிலையத்திற்கு வந்து வணங்க முடியாமைக்கு வருந்தி னேன். அவர்கள் 'இருக்கும் இடமும் சிவதொண்டன் நிலை புமே" என அருளினுர்கள். யான் யோகமும் அறியேன், தவ மும் அறியேன். சுவாமி பக்தியொன்றையே அறிவேன். சுவா மி என்னேயுமோர் பொருட்படுத்தி மெளனமாயிருந்து இளேப் பாதும் பாக்கியத்தை ஈந்தார். ஆதலால் இருக்குமிடமெல் லாம் சிவதொண்டன் நிலையமாகலாம் என உணர்கிறேன். இனி என்னே! எல்லாம் சிவன் செயல் ஆகுமே."
அமரர் திருமதி. மயில் வாகனம்- மாணிக்கம்மாள் 20 ஞானகுரியம் சதுக்கம் மட்டக்களப்பு
Page 100
யோகசுவாமிகள் 8
12 அவரவர்க்கு அது அதுவாய் இருக்கின்ற
தெய்வம்.
அடியேன் சிறுவயது தொட்டு முருகப் பெருமானே உபா சனமூர்தியாக வழிபட்டு வந்தேன். அவ்வப்போது முருகப் பெருமானின் அருட்பேற்றிற்கு ஆளாகும்பாக்கியமும் வாய்த் தது. சிவயோகசுவாமிகளைப் பல முறையும் தரிசித்துப் பெற்ற அனுபவத்தால் முருகப் பெருமானே குருமூர்த்தங் கொண்டு சிவயோக சுவாமிகளாக நடமாடுகிருர் எனும் உறுதி ஏற்படலாயிற்று.
"அருவமும் உருவும் ஆகி அநாதியாய்ப் பலவாய் ஒன்ருய்ப் பிரமமாய் நின்ற சோதிப் பிழம் பதோர் மேனியாகக் கருணைகூர் முகங்க ளாறுங் கரங்கள் பன்னிரண்டுங் கொண்டு
ஒரு திருமுருகனுக உதித்தது போலவே கருணை பூத்த திரு முகமும், நால்வேதம் நவிலும் நாவுமாய்ச் சிவயோக சுவா மிகளாவும் நடமாடியது. அடியேன் முருகப் பெருமானும் யோகசுவாமிகளும் ஒருவரே எனும் நம்பிக்கையோடுவாழ்ந்து வருகிறேன்.
அடியேன் யோகசுவாமிகளை நேரில் தரிசிக்கும் முன் னரே அவரது தோன்ருத்துணையாய் நின்று அருளும் கருனைத் திறத்தால் வழிபடுத்தப்பட்டு வந்தேன். அவர் மறைந்து நின்றருளிய அருட்டிறத்தை எண்ணும் போது
" அகரமாம் எழுத்துப்போல அனைத்திலும் கலந்து நின்று
இகபரம் இரண்டுமீந்த எழிற்குரு திருத்தாள் வாழ்க' என்று பாடிப் போற்றுதல் செய்ய மனம் நாடுகிறது. அனைத்திலும் கலந்து நின்று அருள் செய்யும் எழிற் குருவே எங்கள் சிவயோகக் குருமணி. இதற்கு இரு அனுபவச் சான் றுகள் உள்ளன. ஒரனுபவம் 1956 ஆம் ஆண்டு கந்தசஷ்டி விரதகாலத்தின் போது ஏற்பட்டது. மற்றைய அனுபவம் 1918 ஆம் ஆண்டில் நிகழ்ந்தது.
யோகசுவாமிகள்
அடியேன் 1956ஆம் ஆண்டுக்கு முந்திய சில ஆண்டு களாக, ஆண்டுதோறும் கதிர்காமத் திருந்தலத்திற்குச் சென்று கந்தசஷ்டி விரதம் அனுட்டிக்கும் நியமம் பூண்ட வணுயிருந்தேன். அவ்வாண்டும் கதிர்காமம் சென்று நீர் கூடப் பருகுவதில்லையெனவும், வாய் பேசாது மெளனமாயி ருப்பதெனவும் சங்கற்பித்துக் கொண்டு விரதமிருந்தேன். அந்நாட்களிலே ஜெர்மன் சாமியும், சந்தசாமியும்* கதிர்கா மத்தில் தங்கியிருந்தனர். அவர்கள் அடியேனது கடும் நோன்பினைக் கேள்விப்பட்டனராதல் வேண்டும். அவர்க ளுள் ஜெர்மன் சாமியார் "நீ வாய்பேசாத விரதம் பூண் டிருக்கிருயே, உனது மனமும் அசைவற்றுச் சும்மா இருக் கிறதோ' எனக் கேட்டார். எனது மனம் ஓயாது அங்கு, இங்கு, அது, இது என்று அஃலவதை நான் ஒப்புக்கொண் டேன். 'சித்தசலனமுமற்றுச் சும்மா இருப்பதே மெளனம்" என்பதை ஜெர்மன்காமியார் வலியுறுத்தினுர். நான் வாய் பேசாது ஊமையாயிருக்கும் வெளிவேடத்தை விட்டுவிடத் தீர்மானித்தேன். ஜெர்மன் சாமியார் கந்தரநுபூதி என்னும் திருநூலிலுள்ள
'செம்மான் மகளைத் திருடும் திருடன்
பெம்மான் முருகன் பிறவா னிறவான்
சும்மா இருசொல் லறவென் றலுமே
அம்மா பொருளொன் றுமறிந் திலனே' எனும் பாடலேயும் பாடிக்காட்டினுர், அவரது கொன்ஃனத் தமிழில் அநுபூதிப் பாடலைக் கேட்கச் சுவையாக இருந்தது. அவர் தமது கையிலும் "சும்மாவிரு' எனும் மந்திரத்தைப் 'பச்சைகுத்திப் பொறித்திருந்தார். ஜெர்மன் சாமி, சந்தசுவாமி எனுமிருவரும் என்னையோர் தனியிடத்திற்கு அழைத்துச் சென்று ஆறுதலாக உரையாடினர். அவர்கள் யோகசுவாமி எனும் திருநாமத்தைப் பக்தி சிரத்தையோடு கூறினர். இலங்கை ஒரு சிறிய தீவாயினும் யோகசுவாமி கள் அவதரிக்கப் பெற்றதால் பெரும் புண்ணியபூமி எனக் கூறினர். யோகசுவாமிகளைச் சென்று தரிசிக்குமாறு என்னே * செங்கலடி சிவதொண்டன் நிலயத் துவக்ககாலப் பரிபா லகராகவிருந்தவர்.
Page 101
83 Gutiérgu Tıfları67
ஊக்கப்படுத்தினர். அவர்களது உரையாடலிலே செறிந்து கிடந்த உபதேசங்கள் நற்சிந்தனைத் திருநூலிலே மந்திரச் சொற்களில் வடித்து வைக்கப் பெற்றிருக்கும் உண்மையி னைப் பின்னர் நற்சிந்தனைத் திருநூலே நாடோறும் பாரா யணம் செய்யும் நியமம் பூண்டிருந்த நாட்களில் உணர்ந்து நயந்தேன். அவ்விருதுறவியரும் சிவயோகசுவாமிகளின் சக வாசத்தால் பெற்றுக் கொண்ட அறிவினயே அத்துணை எளிமையாகவும், தெளிவாகவும் கூறினர். ஜெர்மன்சாமி, சந்தசாமி எனும் இரு மேகங்களும் சிவயோகசுவாமிகள் எனும் ஞானக்கடலில் முகந்து கொண்டவற்றையே மாறுச் சொல்மழைத்துளி மாரியாக வழங்கின.
1958ஆம் ஆண்டில் அடியேன் கொம்பனி வீதியிலுள்ள பொலீஸ் குடிமனேயில் வாழ்ந்து வந்தேன். அந்நாட்களிலொ ருநாள் என்னேச் சந்தித்த நண்பரொருவர், வடுகையா சாமியாரைப் பற்றிக் கூறினர். அவர் ஒர் இல்லறயோகி யெனவும், பம்பலப்பிட்டியிலுள்ள அன்பரொருவரது இன் லத்தில் எழுந்தருளியுள்ளாரெனவும், அவரைச் சென்று தரி சித்தல் நல்லதெனவும் நண்பர் கூறினுர், எனது உத்தியோ கப் பழக்கமானது எதனேயும் சந்தேகிப்பதை அடிப்படை யாகக் கொண்டது. ஆயினும் எனது தொழிற்பழக்கத்துக்கு மாருன வகையில் சாதுக்கள் யாவரேயாயினும் அவர்களைத் தரிசித்துப் போற்றுதல் செய்யும் வழக்கம் என்னிடம் பொ ருந்தியிருந்தது. ஆதலால் நண்பருடன் கூடி விடுகையாச் சாமியாரைத் தரிசிக்கச் சென்றேன். வடுகையாசாமியாரின் முன்னி3லயில் அமர்ந்திருக்கும் பொழுது சமயவிடயங்கள் பலவற்றைப் பற்றிய விளக்கங்களைக் கேட்டோம். இடையி லோர் கட்டத்தில் எனது நண்பர் என்னிடமிருந்த புகைபிடிக் கும் பழக்கத்தைக் கூறி அப்பழக்கத்தை விட்டுவிடுவதற் கான புத்திபுகட்டுமாறு சாமியாரை வேண்டிஞர். நண்பர் மீண்டும் மீண்டுங் கேட்டபின்னர் வடுகையாசாமியார் என்ன நோக்கி புகைக்கும் பழக்கத்தை விட்டு விடுமாறு கூறினூர். எனது உள்ளத்தில் பெரியாரொருவரைத் தரி
யோகசுவாமிகள் I 8 ጃ
சித்ததன் நினைவாக ஒரு தீயபழக்கத்தை விட்டுவிடுவது நல் லது எனும் எண்ணம் உதித்து மகிழ்ச்சிதந்தது. அப்பெரி ழுதே எனது சட்டைப்பைக்குள் இருந்த சிகரட் பக்கெற் பிற எடுத்துத் தூர எறிந்து எனது தீய பழக்கத்தை விட்டு விடுவதற்கான உறுதிபூண்டமையை உ னர்த்தினேன்.
சில நாட்களில் சிகரட்புகைப்பதை விட்டுவிடுவது அவ் வளவு சிரமமான காரியமல்ல எனும் உண்மை தெளிவா கியது. யான் பலசந்தர்ப்பங்களில் ஒன்றைத் தொடர்ந்து இன்னுென்று என்றவாறு தொடராகப் புகை பிடிக்கும் பழிக்கத்தை உடையவனுக இருந்தேன். இவ்வாருன பழக் கத்தைச் சிரமப்பாடின்றி விட்டதற்குக் காரணம் வடுகை சாச் சாமியாரின் வாக்கே என எண்ணினேன். அவரிடம் பற்றுதல் மிகுவதாயிற்று, அவரை அடிக்கடி தரிசித்து வர லானேன்.
சில நாட்களின் பின்னர் வடுகையாசாமியார் இலங் விகயெங்கும் சென்று தலதரிசனம் செய்ய விரும்பினுர் அன் பர் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து தலயாத்திரைக்கான ஆயத்தங் கள் செய்யப்பட்டது. அடியேனுக்கும் அந்தயாத்திரையில் கலந்து கொள்ளும் ஆர்வம் மிகுந்தது. ஆயினும் உத்தியோ கத் தொந்தம் காரணமாக யாத்திரையில் கலந்து கொள் முடியவில்ஃல.
வடுகையாசாமியார் யாத்திரை சென்ற பின்னர் அவ ரது நினேவு அடிக்கடி வரலாயிற்று. அவர் தங்கியிருந்த பம்பலப்பிட்டி இல்லத்திற்குச் சென்று அவரைப்பற்றி விசா ரித்து வரலாயினேன். திடீரென ஒரு சிவராத்திரி நாளன்று வடுகையாசாமியார் எனது குடிமக்னக்கு எழுந்தருளினூர் யான் பரவசத்தோடு அவரைப் போற்றி உபசரிக்கச் சென் றேன். அவரோ என்னே வீழ்ந்து கும்பிடும் குறிப்பினராயிருந் தார். ஆதலால் எனது போற்றுதலே மறந்து அவரை எனது காலில் விழாது பார்த்துக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று ஒருவாறு அவரை அழைத்துக் கொண்டு வந்து மான்தோல்
Page 102
SA யோகசுவாமிகள்
விரிப்புடைய ஒரு சாய்மானக் கதிரையில் அமரச் செய்தேன். ஆறுதலடைந்த வடுகைய சாமியார் நிகழ்ந்தவற்றைக் கூறிஞர்.
தலதரிசனம் செய்யப் புறப்பட்ட வடுகையா சாமியார் தெற்கே கதிர்காமம், கிழக்கே கோணேச்சரம் என்றவாறு தரிசனம் செய்து வடக்கே சென்றனர். அங்கு யோகசுவா மிகளையும் தரிசிக்கும் கருத்தினராய்க் கொழும்புத்துறை சென்றனர். அங்கு ஆச்சிரமப்படலையை நெருங்கியதும் "ஆரது' எனும் சுவாமியின் அதட்டல் அவரைத் திடுக் கிடச் செய்தது. அவர் தமது பெயரையும் சுவாமியைத் தரிசிக்கும் கருத்தினராய் வந்திருப்பதையும் கூறினர். யோக சுவாமிகள் வடுகையா சாமியாரை நோக்கி 'நீர் கழிப் பறைக்குள் சென்று மறைவாகச் செய்யும் காரியத்தை (வடுகையாசாமியார் கழிப்பறைக்குள் சென்று சுருட்டுப் புகைக்கும் வழக்கமுடையவர்) உன்னே நம்பிவந்த ஒரன்ப னிடம் விட்டுவிடுமாறு கூறுவது முறையாகுமா? ஆணுல் அவ் வன்பன் வைராக்கியத்துடன் அப்பழக்கத்தை விட்டுவிட்டு உன் நினைவாகத் திரிகிறன். நீர் முதலில் அவ்வன்பனேச் சென்று சந்தியும். இங்கு உனக்கு ஒரு வேலையுமில்லே' என்று சுறிஞர். வடுகையாசாமியார் அவ்விடத்திலேயே தமது தலதரிசனத்தை முடித்துக் கொண்டு கொழும்பு மீண்டனர். கொழும்பிலே தாம்தங்கியிருந்த பம்பலப்பிட்டி இல்லத்தாரி டம் எனது இருப்பிடத்தை விசாரித்தறிந்து கொண்டு என்னி டம் வந்தனர்.
வடுகையாசாமியாரின் நேர்மையும் தாழ்மையாம் தன் மையும் மேலும் அவரிடத்தில் பற்றுதலே வளர்த்தன. யான் அவருடன் கூடிச் சிவராத்திரி விரதம் அனுட்டிப்பதைப் பெரும் பேறென எண்ணினேன். அன்றிரவு கொம்பனிவீதி சிவசுப்பிரமணியசுவாமி கோயிலில் நிகழவிருந்த பஜனை நிகழ்ச்சிகளில் பங்கு கொள்வது என்ற எனது திட்டத்தை யும் மாற்றிக் கொண்டு வடுகையாசாமியாரின் முன்னிலேயி விருந்து விரதம் அனுட்டித்தேன். அவர் அன்று விங்கோற் பவகாலத்தின் போது மின்விளக்குகளே அனைத்துக் கர்ப்பூர
፵ ጃ
யோகசுவாமிகள் S.
சோதியிலே திருமந்திரங்கள் சிலவற்றை உச்சரித்துத் தீக்கை வைத்தனர்.
ஜெர்மன்சாமி, சந்தசாமி என்னும் இரு துறவியரின தும், வடுகையாசாமி எனும் இல்லறயோகியினதும் சந்திப் புக்களின் சூத்திரதாரி சிவயோகசுவாமிகளே எனத் தோன் றுகிறது. அவர் இச்சந்திப்புக்களாலே என்னைச் சற்குரு தரிசனத்துக்குத் தக்கவனக ஆயத்தப்படுத்தினர் போலும், இவ்வனுபவங்களாலே, அடியேற்குச் சுவாமியைத் தரிசிக்க வேண்டுமென்னும் ஆர்வம் பெருகலாயிற்று.
|TT சுவாமியைத் தரிசிக்க வேண்டும் என்ற எனது ஆர்வத் திலும், எனக்குத் தரிசனம் நல்கவேண்டுமென்ற சுவாமியின் அருட்பெருக்கு மிகுந்திருந்தது போலும் மிகவிரைவிலே சற்றும் எதிர்பாராத வகையில் யாழ்ப்பாணத்து நிகர வீதியொன்றில் சுவாமி தரிசனம் சித்தித்தது. அன்று எனது நாயகியுடன் சேர்ந்து நகைக்கடை யொன்றிற்குச் சென்று விட்டு வீதியூடாக வந்தேன். எனது நாயகி அதோ! சுவாமி போகிருர்" எனத் கூறியவராய் என்னே முந்திச் சென்று சுவாமியை நெருங்கி "சுவாமி' என அன்போடு கூறிநின் டூர் சுவாமி 'நீ பார் பிள்ளே?' என்று விசாரித்தார். நாயகி தம்மைபற்றிக் கூறினர் எனது நாயகி சுவாமி யின் அன்பர்களில் ஒருவரான திரு. வெள்ளியம்பலம் என் பவரது மகளாவார். சுவாமி முன்னர் வெள்ளியம்பலம் அவர் களது இல்லத்துக்கு அடிக்கடி எழுந்தருளியதுண்டு. அப் போது எனது நாயகி சிறுமியாயிருந்தார். சிறுமியாயிருந்த எனது நாயகி சுவாமியின் வாத்சல்யத்துக்கு ஆளாகும்பேற் றினேப் பெற்றிருந்தார். நாயகி தன்னைப்பற்றிக் கூறியதும் "ஒ சிறுமியாயிருந்தாய்! இப்பொழுது பெரிய பெண்ணுகி வளர்ந்து விட்டாய். பெரிய தாலிக்கொடியும் போட்டிருக் கின்ருய். யார் உனது மாப்பிள்ளே?' என்று கேட்டார். நாயகி அருகில் நின்ற என்னைத் தொட்டுக் காட்டினுர், சுவாமி என்ஃண் நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டுப் 'போயும் போ யும் இவனே உனக்கு மாப்பிள்ளையாக வாய்த்தான்; இவனே
Page 103
யோகசுவாமிகள்
நம்பாதே" எனக் கூறிச் சிரித்தார். பின்னர் "உனது கட மையில் தவருதே' எனப் புத்தி கூறினர். அருகேயிருந்த செட்டியார் கடைக்குள் அழைத்துச் சென்று குளிர்பானம் தந்தார். இவ்வாருக யோகசுவாமியின் முதற்றரிசனமா எனது விரதமிருந்து பெரியாரொருவரைத் தேடிச் சென்று போற்றுதல் செய்யும் வழமையாக இல்லாது, பெரியாரொ ருவரின் உசபாரத்தைத் பெறும் புதுமையாக இருந்தது. அடியேன் யோகசுவாமியைப் பற்றி உள்ளக்கிழியில் எழுதி யிருந்த உருவமோ துடுவிகளின் துறவி என்பதாகவும், சுவா மிகளின் சுவாமி என்பதாகவும் இருந்தது. ஆணுல் நேரில் தரி சித்த சுவாமியோ சிரித்துப்பேசி மகிழும் சந்தோஷமான மனிதராகவும், பாடறிந்தொழுகும் பண்பாளராகவும் தோ ன்றிஞர் சுவாமியின் எளிமை நினைக்க நினைக்க இன்பந் தேக்குவதாயிருந்தது. சுவாமியைக் கொழும்புத்துறை ஆச் சிரமத்திற்குச் சென்று தரிசிக்க வேண்டும் என்னும் ஆர் வம் பெருகியது. ஆயினும் எனது உத்தியோக அலுவல் களே நினைந்து கொழும்புக்குத் திரும்பி விட்டேன்.
கொழும்பிலே யோகசுவாமியின் அன்பரானுேரைச் சந் திக்கும் போது அவர்களுடன் சுவாமியைப் பற்றிக் கதை தொடுப்பேன். சுவாமியைத் தரிசிப்பதற்குத் தகுந்த நேரம், கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திற்குச் செல்லும் வழி என் பன பற்றி விசாரித்து வைத்தேன். காலேப்பொழுது சுவா மியைத் தரிசித்தற்குத் தகுந்த நேரம் எனவும், புங்கன் குளம் புகையிரத நிலையம் ஆச்சிரமத்திற்குச் செ ல்வதற் குக் கிட்டிய புகையிரத நிலையமெனவும் தெரிந்தது.
விடுமுறையொன்றின் போது யாழ்ப்பாணம் வந்த பொ ழுது புங்கன்குளம் புகையிரத நிலையத்தில் இறங்கினேன். புல ரிப் பொழுதாக இருந்தது. நேராகக் கொழும்புத்துறை சென்றேன். ஆச்சிரம த்தில் அன்பர் சில முன்னிஃபயரிலிருக்கர் சுவாமி அமர்ந்திருந்தார். சுவாமி என்னுடன் அன்போடு வார்த்தை பாடினுர் விடைபெறும் தருணத்தில் அருகிலிருந்த ஒரன்பரை நோக்கி என்ன யாழ்ப்பானம் பஸ் நிலையம்
யோகசுவாமிகளின் 교 7
வரை மோட்டார் வண்டியிற் கொண்டுபோய் விடுமாறு கூறி ஞர்.அன்றிலிருந்து யாழ்ப்பாணம் வரும் போதெல்லாம் முத லில் ஆச்சிரமம் சென்று சுவாமியைத் தரிசித்த பின்னரே எனது இல்லம் செல்லும் நியமத்தைப் பேணி வந்தேன். ஒரு தடவை யாழ்ப்பாணம் வரும் வழியில் நாவற்குழிப் புகையிரத நிலையத்திலே புகையிரதம் சிறிது நேரம் தரித்து நின்றது. அப்பொழுது அருகேயிருந்த கடையொன்றில் பெரி யதொரு வாழைப்பழக்குலே தொங்குவது கண்ணிற் பட்டது. சுவாமியிடம் செல்லும் போது வெறுங்கையுடன் செல்வது நன்றன்று எனும் எண்ணம் தோன்ற இறங்கிச் சென்று ஒரு சிப்புப் பழம் வாங்கி வந்து அதைப் பக்குவமாகப் பிர யாணப்பையில் வைத்தேன். யான் ஆச்சிரமத்துள் சென்ற போது "என்ன பை பெரிதாக இருக்கிறது' எனக் கூறிச் சுவாமி சிரித்தார். யான் பைக்குள் இருந்த பூசனைப்பொ ருளே எடுத்துச் சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் வைத்தேன் சுவாமி "பார்த்தீர்களா! இவர் ஒரு சி ஐ. டி. திறமான் பழங்களாக வாங்கிவந்திருக்கிருர், இவர் அன்போடு கொண்டு வந்த பழங்களே நாம் உண்போம்" எனக் கூறி முன்னிலையிலிருந்த அன்பர்களுக்குப் பகிர்ந்தளித்தார். தா மும் அருந்தினுர், சுவாமி பல சந்தர்ப்பங்களிலே அடியவர் கொண்டு செல்லும் நிவேதனப் பொருட்களைத் திருப்பி அனுப்பிவிடுவதாகக் கேள்விப்பட்டிருந்தேன் எனது பூசஃனப் பொருளைச் சுவாமி உகந்து கொண்ட முறையைப் பார்க்கப் பரமானந்தமாயிருந்தது.
ஒரு சமயம் யாழ்ப்பாணம் சென். ஜோன்ஸ் கல்லு ரியின் முன்பாக இருந்த கடையொன்றில் நிகழ்ந்த களவு சம்பந்தமாய்ப் புலனுய்வு செய்வதற்கு யாழ்ப்பாணம் செல் லுமாறு பணிக்கப்பட்டிருந்தேன். பணிப்பினை ஏற்றுப் புகையிரத நிலையத்திற்கு வரும் வழியில் அந்நாட்களில் பிரபலமாயிருந்த ஆனந்தபவான் உணவுச்சாலையில் இளம் பச்சைநிறத்திலும், ஊதாநிறத்திலுமான அவுஸ்திரேலியத் திராட்சைப் பழக்குலைகள் தொங்குவது தெரிந்தது. அவை
Page 104
IS யோகசுவாமிகள்
சுவாமிக்கு உகப்பாகும் எனக்கருதினேன். அன்று மாதச் சம்பள நாளாகவும் இருந்தமையால் கையிற் போதிய காசும் இருந்தது. இரு வர்ணப்பழங்களேயும் இருபைகளில் வாங்கிப் பக்குவமாக வைத்தேன். அவற்றை அடுத்தநாள் வைகறைப்போதில் சுவாமிக்கு நிவேதனம் செய்யலாம் என எண்ணி மகிழ்ந்தேன். புகையிரதம் அநுராதபுரத்தில் சற்று நேரம் தாமதித்து நின்ற போது நேரத்திற்கு யாழ்ப்பா ணம் செல்லமுடியாமற் போமோ என்று எரிச்சலாக இருந் தது. புங்கன்குளம் புகையிரத நிலையத்தை அடைந்தபோது வெய்யில் காடிம் வேளையாயிருந்தது. அவசரமாக ஆச்சிர மம் சென்றேன். ஆச்சிரமத்துள் புகுந்த போது சுவாமி கொட்டில் முற்றத்திலே அங்கும் இங்குமாய் உலாவுவது தெரிந்தது. யான் ஆர்வத்தோடு கிட்டச் சென்றேன். சுவாமி என்னைச் சின்னத்தனமான வார்த்தைகளால் ஏசு வதைக் கேட்கத் திகைப்பாக இருந்தது. யான் பக்குவமாகக் கொண்டு வந்த நிவேதனப் பொருளைச் சுவாமியின் திரு வடியில் வைத்துக் கும்பிட முயன்றேன். 'உனது திராட் சைப் பழங்களைத் தின்ன இங்கு நாயோடா இருக்கிறது எடு, கொண்டு போ' எனச் சுவாமி சுடுசொற்களில் கூறினர். அப்பொழுது எனது ஈனநெஞ்சம் பாழ் எண்ணமொன்றை எண்ணியது. சுவாமி அவ்வெண்ணத்தை அறிந்தவர் போன்று "என்னைக் கிழவன் என்று எண்ணினுயோடா' எனக் கூறிச் சடையைவிரித்துக் காலேத் தூக்கிச் சூறைமாருதத்து எறியது வளியிற் கொட்கப் பெயர்க்கும் குழகளுகத் தோன் றினர். திடீரென இடிபோன்ற குரலில் எபவுட்ரேண்' (மறுபக்கம் திரும்பு) எனக் கூறினர். சுவாமியின் ஆனே மீற முடியாததாக இருந்தது. தொடர்ந்து 'குவிக் மார்ச் (விரைவாய் நட) லெவ்ற் றைற், லெவ்ற் றைற் (இடம், வலம் இடம்), எனக் கட்டளை தந்தார். யான் சுவாமியின் கட்டளைக்குத் தக இடம் வலமிட்டு முன்வாயில் வரை வந் தேன். வீதியை அடைந்ததும் ஸ்லோ மார்ச்'(மெதுவாய் நட) எனக் கூறிக் கட்டளை தந்தார் வீதியிற் செல்லும் போது மதிற் சுவரோரமாக நின்று எட்டிப் பார்த்துச் சும்மா போகாதேயடா சிந்தித்துக்கொண்டு செல்லடா' எனக்
யோகசுவாமிகள் 189
கூறினர். பின்னர் 'போகப் போகத் தெரியுமடா" எனக் கூறினர். யான் ஆச்சிரம் அனுபவத்தில் முற்றப் மூழ்கிய வஞகக் கால் போனபேர்க்கில் போனேன். சுவாமி யான் அன்போடு கொண்டு சென்ற நிவேதனப் பொருள்களே நய், நரி உகக்கும புன் புலாலைப் போன்று வெறுத்து ஒதுக்கியதை எண்ண மனம் வெறுமையுற்று ஏங்கியது. கா லேத் தாக்கிக் கர்லசங்கார மூர்த்தம் போன்று நின்றமையை பும், ஆணையுரைகளின் ஆற்றலையும் எண்ணப் பயபக்தியாயி ருந்தது. எனது பருத்த சரீரத்தாலே ஆச்சிரம முற்றத்தில் 3) th G. Gun இட்டதை எண்ண இளநகை அரும்பியது. இவை எல்லாவற்றினும் பார்க்க அபிமான உணர்ச்சியே மே லோங்கியிருந்தது. கால் போன போக்கிற் போன டான் சென்ஜோன்ஸ் கல்லூரியின் முன்பாகப் பொலீஸ் உத்திய்ேர் கத்தர்ஒருவரின் பிரியாதையை ஏற்றுக் கொள்ளும் வல்ர ஆச்சிரம நினைவுகளில் மூழ்கி என்ஃன் மறந்த நிலையிலேயே சென்றேன்.
நாளாக நாளாக சுவாமி கருனேயினுலே ஆதரம் பெருக அனைத்துக் கொண்ட அனுபவங்கள் பலவற்றினும், மறக் கருணையிஞலே ஏசிக்கலேத்த இவ்வனுபவமே மனத்தில் நன் ருப்ப் பதிந்த பயன் மிகுந்த அனுபவம் என்பது தெளிவா கியது. சுவாமி சிந்திக்கச் சிந்திக்க மெல்ல மெல்ல வெளி பாகும் ஞான வித்தையையே இவ்வருளாடலால் விளக்கி யருளினர். பூசனேப் பொருளே வெறுத்தொதுக்கிய செய்கை பானது, ஞான நாட்டங் கொண்டோர் அத்தகைய ஆடம் பரமான கைங்கரியங்களில் அகப்பட்டுக் கொள்ளாதவராய் இருத்தல் வேண்டும் எனும் உண்மையை உணர்த்தியது. அச்செய்கையானது, அகமுகமாகி உள்ளே உள்ளே சென்று தன்னேறிய முயலும் அடக்கமான சாதகர்களேயே சுவாமி பெரிதும் உகப்பர் எனும் குறிப்பினேயும் உணர்த்தியது. பொறிவழிச் செல்லும் பொய் நெறியினின்றும் திரும்பி அருள் வழிச் செல்லும் மெய்ந் தெறியில் செல்லப் பயிலுதல் வேண்டும் எனும் ஞானபாடத்தை "எபவுட்ரேன் எனும் பரிபாஷை உணர்த்தியது. சிலவேளைகளில் உளவறிந்து
Page 105
யோகசுவாமிகள்
உலகில் நிகழும் களவுகளே அறிவதைவிட்டு, உளவறிந்து எல் லாம் சிவன் செயல் என்று உணரும் பக்கத்திற்குத் திரும் புதல் வேண்டும் எனும் பொருளேயும் அப்பரிபாஷை உணர்த் தியது. இந்த ஞானசாதனையிலே மிகுந்த உற்சாகத்துடனும், விழிப்புடனும், விரைவுடனும் ஈடுபடுதல் வேண்டும் என்பதை இடம் வலமிட்ட செய்கை உணர்த்தியது. சுவாமியின் ஆற் றல் வாய்ந்த ஆனே மொழி அவர் ஒரு நிறை மொழியா யாளர் என்பதைத் தெளிவு படுத்தியது.
மெல்ல மெல்ல வெளியான இவ்வுண்மைகளுள் ஒன் றும் அந்நாளில் விளங்கவில்லே. அப்போது அபிமான உணர்ச் சியொன்றே மேலோங்கியிருந்தது. ஆதலால் சுவாமிக ளேத் தரிசிக்கச் செல்லும் வழக்கத்தை நிறுத்தி விட்டேன் ஆயினும் இவ்வபிமான உணர்ச்சி தணலின் மேல் படர்ந் திருக்கும் சாம்பர் போன்றதேயாகும். அச்சாம்பரிலுள்ள்ே தகதகக்கும் தணல் இருப்பதைப் போல் சுவாமி பக்தி ஆழமாய் உறைந்திருந்தது. ஆதலால் சுவாமியை மனத்தி ணுல் சிந்தித்து வழிபட்டு வந்தேன்.
இவ்வஈருய்ச் சிறிது காலம் செல்ல அவ்வாண்டுக் கந்த சஷ்டி விரதகாலம் நெருங்கி வந்தது யான் அந்த வரு டக் கந்தசஷ்டி விரதத்தைச் செல்வச் சந்நிதிக்குச் சென்று அனுட்டிப்பதெனத் திட்டமிட்டேன். விரதநாளுக்கு முன் னர் விடுமுறை எடுத்துக் கொண்டு புகையிரதம் ஏறினேன். அன்று பயணிகள் குறைவாயிருந்தனர். பான் இருந்த பகு தியில் எனது முன்னிஃபில் ஒருவர் மட்டும் அமர்ந்திருந் தார். யானும் அவரும், முதலில் துயிலெழுபவர் மற்றவரை எழுப்புவது எனப் பேசிக் கொண்டு துயின்ருேம். யாழ்ப் பாணம், யாழ்ப்பானம்' எனக் கூறுவதும் பிரயாணிகள் இறங்குவதும் புலனுகத் திடீரென விழித்து எனது பிரபா எனப் பையையும் எடுத்துக் கொண்டு இறங்கினேன். யான் இறங்கவும் புகையிரதம் இயங்கத் தோடங்கவும் சரியாக இருந்தது. கதவைச் சாத்தி அடைக்கவும் முடியாத நிஃபில்
போகசுவாமிச :
புகையிரதம் ஒடத் தொடங்கியது. அப்பொழுது யான் இறங்கியிருக்கும் இடம் யாழ்ப்பாணம் புகையிரத நிலை மன்று எனவும், அது புங்கன்குளம் புகையிரத நிஃபர் என்பதும் தெரிந்தது. அது ஒர் திருவருட் செயலே எனும் குறிப்புத் தோன்றி மகிழ்ச்சியளித்தது. காலே இளங்குளிர் உடலுக்கு உற்சாகத்தையளித்தது. எனது கால்கள் பழகிப் போன பாதையில் நடைபயின்றன. கொழும்புத்துறை சென் து ஆச்சிர மத்துக்கு முன்பாக உள்ள மதகுச் சுவரில் ஆ'வாக அமர்ந்தேன். ஆச்சிரமத் துள்ளிருந்து சுவாமி சுெக்கட்டம் விட்டுச் சிரிக்கும் ஒவிகேட்டது. சற்று நேரத் தில் ஆச்சிர மத்துள்ளிருந்து வெளிவந்த அடியவர் ஒருவர் நேராக என்ன நோக்கி வந்தார். அவர் சுவாமி என்ன்ே அழைத்து வரும்படி கூறியதாகச் சொன்னுர் யான் சுவாமி கூறியதைத் திடப்படுத்திக் கொள்ள விரும்பினேன். அல் வடியவர் 'சீ.ஐ.டி வந்திருக்கிருர், அவரைக் கூட்டி வாருங் கள்' எனச் சுவாமி கூறியதாகச் சொன்னூர் அடியேன் ஆனந்தத்தோடு ஆச்சிரமத்துள் சென்றேன். சுவாமியின் திருமுன்னிலையிலே பரவசத்தனுப் வீழ்ந்து பாதங்களச் சிக்கெனப் பிடித்துக் கொண்டு ஆசைநீர வனங்கிக் கிடத் தேன். சுவாமி 'விடா வலிக்குதடா நானும் மனித சோடா' எனக் கூறி "போதும், எழும்பு' என அருளினூர், அடியேன் சுவாமியின் திருமுன்னிலேயிலமர்ந்து சுவாமியின் கருனே பூத்த திருமுகத்தைக் கண்களாற் பருகுதல் வேண் டும் எனும் சங்கற்பத்துடன் எழுந்து அவ்வாறே பனியரும் புதிர நோக்கியிருந்தேன். சுவாமி பார்வையை எடுக்குமTது சாடை காட்டி வந்த காரியத்தை விசாரித்தார். எனது பதிலைக் கேட்டதும் 'நல்லூரும் நல்ல இடம். நல்லூரிலி ருந்தும் விரதம் பிடிக்கலாம்' என் அருளிஞர் அடியேன் அவ்வாண்டு நல்லூரிலிருந்து விரதம் அனுட்டித்தேன்.
"வாமி கால் வருத்தமாக யாழ்ப்பானம் வைத்திய சாலேயில் இருக்கிருர் என்பதைக் கேள்விப் பட்டபுெடன் வைத்தியசாலைக்குச் சென்றேன். சுவாமி என்னைப் பார்த்து இவ்வேளையில் எப்படி வந்தாய்" எனக் கேட்டார். அது
Page 106
丑岛垩 யோகசுவாமிகள்
பார்வையாளரை அனுமதிக்காத வேஃாயாக இருந்தது. அடியேன் வாய் திறந்தால் அழுகை வரும் என்று அஞ்சி உத்தியோக அடையாள அட்டையைக் காட்டினேன். சுவாமி அருகில் வருமாறு சாடை காட்டிஞர். அடியேன் சுவாமி மியின் அருள் ஒழுகும் திருவதனத்துக்குக் கிட்டவாகச் சென்று உடல்கோட்டி நின்றேன். சுவாமி தமது கரத் தால் அடியேனது முதுகைத் தடவி "உனக்கு எல்லாம் வெற்றி' என நன்மொழி நவின்ருர் அன்னேயிலும் சால அன்புடையவரே எங்கள் சுவாமி.
ஒரு சமயம் உத்தியோக அலுவலாக யாழ்ப்பான நகரை நோக்கிக் காங்கேசன்துறை விதிவழியாய் மோட் டார் சைக்கிளில் வந்து கொண்டிருந்தேன். சிவதொண்டன் நிலையம் நெருங்கியதும் வழக்கம் போன்று வண்டியின் வேகத் தைக் குறைத்து இயலுமான வரை எழுந்து நின்று மரி பாதை செய்த வண்ணமாக வந்தேன். சிவதொண்டன் நிலேய வாயிலில் நின்ற விசையூர்தியுள் சுவாமி அமர்ந்தி ருப்பது தெரிந்தது. வண்டியை வீதியருகில் நிறுத்தி விட் டுச் சுவாமியிடம் வந்து உத்தியோக உடையில் செய்யக் கூடிய மரியாதையைச் செய்தேன். சுவாமி அடியேன் செல் லும் கருமத்தை விசாரித்தார். விசாரித்தறிந்தபின் சீக்கிர மாய் செல்லுமாறு விடை தந்தார். விடை பெறும் பொ ழுது மீண்டும் அரசமரியாதை செய்தேன். அடியேனது உண்மையான ஆண்டான் போகசுவாமிகளே. ஆதலால் 'து அரசமரியாதை உபசாரமானதாகவன்றி ¤ 3.1 மையானதாக இருந்தது. இத்தகைய உண்மையான அரச மரியாதையைச் சுவாமியின் திருவடிக் கலப்பு நிகழ்ச்சிக எளின் போது ஆசைதீரச் செய்ய முடிந்தது. அன்று அடி யேன் எனது உத்தியோகத்துக்குரிய முழு உடையை அணித் திருந்தேன். திருவடிக் கலப்பு நிகழ்ச்சிகள் காணத் திரண்ட கூட்டத்தில், சுவாமி உகக்கும் ஒழுங்கு முறையை நிலை நாட்டும் பணியில் ஈடுபட்டதோடு, வேண்டும் போதெல் லாம் இராசாதி ராசாவான சுவாமிக்கு அரச மரியாதை பும் செய்து திரிந்தேன்.
2
யோகசுவாமிகள் I 93
திருவடிக் கலப்பின் பின்னரும் சுவாமியின் திருமேனி யைத் தரிசிக்கும் அற்புத அனுபவம் அடியேற்கு வாய்த்தது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன் சிவதொண்டன் நிலையத்தில் நிகழ் ந்த குரு பூசையில் கலந்து கொள்வதற்காகச் சென்றிருந் தேன். பூசை நிகழ்ச்சிகள் நிறைவுற்ற பின்னர் அன்று 1ாலேப் பொழுதில் செங்கலடிச் சிவதொண்டன் நிலையத்தி விருந்து வந்திருந்த செல்லத்துரைசுவாமிகளுடன் உரை பாடியிருந்தேன். செல்லத்துரைசுவாமிகள் திண்ணையின் தென்கிழக்கு மூலையிலுள்ள தாணுேரமாக அமர்ந்திருந் தார். தென் பக்கத்துத் திண்ணையிலும் கிழக்குப் பக்கத் திண்ணையிலும் அன்பர்கள் அமர்ந்திருந்தன்ர். யான் சுவா மியின் கிட்ட இருந்தேன். திடீரென்று மின்விளக்கு அணைந்து அந்தகாரம் சூழ்ந்தது. பின்னர் செ ல்லத்துரைசுவா மிகள் இருந்த இடத்தில் பெரும் சோதி தோன்றியது. அச்சோதியுள் சிவயோகசுவாமிகளின் திருக்கோலம் தெளி ாகத் தோன்றியது. அடியேன் 'இது என்ன சுவாமி தTங்கள் உங்களது 23 ஆவது குருபூசை கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கிருேம். நீங்கள் இங்கு உயிரோ டிருக்கின்றீர் களே!' என அலறினேன். சில கணப் பொழுதுகள் தோன் றிய சிவயோகசுவாமிகளின் திருக்கோலம் மறைந்து, அந்த காரம் சூழ்ந்தது. மீண்டும் மின்விளக் கொளியில் செல்லத் துரை சுவாமிகள் இருப்பது தெரிந்தது. உரையாடவினரி டையே சம்பந்தமில்லாமல் அல றிய இவ்வாசகத்தின் பொரு மாறியாது திண்ணையிலிருந்த அன்பர்களுக்கு நிகழ்ந்ததைக் கூறினேன். இந்நிகழ்ச்சியில் மனப்பிராந்தி ஏதுமில்லை. சுவா І Дціїgйт என்றுமுள்ள திருக்கோலத்தை அடியேன் விழிப்பு நிலையிலேயே காணப் பெற்றேன்.
திரு. S. இராசையா இளைப்பாறிய, பொலிஸ் அதிபர் விடுதலே ஆச்சிரமம் சித்தன்கேணி.
青 கண்ணே உறங்குறங்கு கார்வண்ணு நீயுறங்கு எண்ணேன்" பிறதெய்வம் என்னிதயத்தேயுறங்கு
- - - நற்சிந்தனே
PUBLIC Liv
Page 107
卫9业 யோகசுவாமிகள் 13 பொன்னும் மெய்ப்பொருளும் தருவான்
யான் பிறந்து மொழி பயின்ற காலம் முதல் எம்மூர்க் கோயிலில் எழுந்தருளியிருக்கும் பிள்ளையாரைக் கும்பிடும் பாக்கியம் பெற்றவனுயிருந்தேன். சிறுவனுயிருக்கும் போதே சிற்றஞ் சிறுகாலேயில் துயிலெழுந்து, சீதப்புனலாடி, நல்ல மலரெடுத்துச் சென்று நாடோறும் போய் வனங்கும் நியமம் பொருந்தியது. எமது ஊர்க் க ற்பகப்பிள்ளையார் எனக்குக் கனியினும், கட்டி பட்ட கரும்பினும் இனியணுய்த் தோன்றினர். கோயிலை வலம் வருகையில் கருவறையின் பக்கவில் நின்று கும்பிடும் பொழுது அக்கருவறைய"த" ஆனந்தத் தேனிருக்கும் பொந்தாகவே எனக்குப் பட்டது. இவ்வண்ணம் பக்தி செய்யும் பாக்கியம் பெற்ற எனக்கு இளமையிலே விநாயகர் அகவல்என்னும் தோத்திரம் கைக் கெட்டியது. அதனை இரண்டொரு தினங்களில் மனனஞ் செய்து விட்டேன். பெருமானின் திருமுன்னிலையில் நின்று அத்திருப்பாசுரத்தை ஒதுவது பெரிய மனநிறைவைத் தந்தது. அவ்வாறு ஒதுவதைப் பெருமான் தமக்குகந்த அர்ச் சஃனயாக ஏற்றருள்வார் எனும் நம்பிக்கையில் மனங்களித் தேன். நாளாக ஆக விநாயகரகவலிலுள்ள "குருவடி வாகிக் குவலயந் தன்னில் திருவடி வைத்துத் திரமிது பொருளென. வாடா வகைதான் மகிழ்ந்தெனக் கருளி' எனும் அடிகள் அற்புதசோடையுடன் மனத் தில் ஒளிரலாயின. பெருமான் என்னை ஓர் குருபரனுடன் சுட்டி வைப்பார் என்னும் நம்பிக்கை பிறந்தது. இந்நம்பிக்கை வளர்ந்து மனம் நிறைந்த வேளேயில் கொழும்புத் துை றயூரில் உறை யும் சிவயோகசுவாமிகளைப் பற்றிப் Inti GL15, Li Guif க்கள் என்ன அருட்டலாயின. இவ்வருட்டுணர்வு ால் விழிப் புற்றுச் சிவயோக சுவாமிகளைத் தரிசிக்க வேண்டும் என் னும் ஊக்கம் பெற்றேன். சிவயோக ாவா பிகளே அதிகாஃப் பிற் சென்று தரிசிப்பதே சிறந்ததென்பது பலரது கதைக விவிருந்தும் தெளிவாகியது. ஆதலால் எமது குலதெய்வத்
யோகசுவாமிகள் I {፵'ኳ
தைக் கும்பிடச் செல்வது போலவே ஒரு நாள் விடியற் போதில் சுவாமியைத் தரிசிப்பதற்காகச் சென்றேன். அப் பொழுது சுவாமி ஆச்சிரம முற்றத்தைக் கூட்டிக் கொண்" டிருந்தார். அவரது அங்கமெல்லாம் திருநீற்றுக் குறிகள் நிறைந்திருக்கவில்லை. புரிசடை தொங்கவில்லை. காவி உடுத் திருக்கவில்லை. எல்லோரையும் போன் நீ இயல்பான கோலத் இல் நின்று பெருக்கிக் கொண்டு நின்றர். சுவாமி பெருக் கிய முற்றம் அலகுக் கோலத்தால் பொலிவு பெற்றிருந்த அழகினை நயந்த வண்ணம் சுவாமியின் அருகில் நின்றேன். *Wu Ya Tupai 4,5 r. f) 'இதோ நான் சுட்டுகிறேன். இதற்கு இறைவன் சுவி திருவார்.' என அருளிஞர். சுவாமி தன் மேல் ஏற்றிச் சொன்ன இவ்வாசகம் உண்மையில் என் பொருட்டு அருளிய உறுதி மொழியேயாம். தொண்டு செய்வார்க்கு உண்டே ஞானம்" எனும் உண்மையைச் "சிாமி இப்படி ஒரு நுட்பமான உபாயாக அருளினர். உழ FN's "Try - G7 LA PITöfluyfir G திரு நாவுக்கரசு நாபஞர் : LITTLq (Li
'புக்க னேந்து புரிந்தல ரிட்டிலர் தக்க னேந்து நறுமலர் கொய்திலர் சொக்க னேந்த சுடரொளி வண்னன மிக்குக் கானலுற் குரங் கிருவரே'
முதலாய இலிங்கபுராணக்குறுந்தொகைப் பாடல்கள் பதி னுென்றிலும் திருமால், பிரமன் இருவரும் இறைவனோத் தேடிக் காணுது பட்ட கஷ்டத்துக்குக் காரணம் அவர்கள் தொண்டு செய்யாமையே என்பதை அங்கதச் சுவையுடன் அருளியிருக்கிருர், திருவலகு கைக்கொண்டு நின்ற கொழும் புத்துறைச் சுவாமிகளும் திருத்தொண்டு செய்து திருவடி 'னம் பெறும் நெறியையே எனக்கு மேற்கண்டவாறு எளிமையாக அருளினர். அவ்வருள் வாசகம் உபதேசமொ ழியாகவன்றி வரமாகவே படுகிறது. இருபத்தைந்து ஆண் டுகளாக மாதந் தோறும் வரும் சிவதொண்டன் யாகநாட் களிலும், ஆயிலிய நாட்களிலும் தவருது கலந்து கொண்டு திருத்தொண்டியற்றுதற்கான் வல்லபத்தை அந்த வாக்கே
Page 108
IgG ' போக்சுவாமிகள்
அளித்திருக்கின்றது. யாழ்ப்பாணத்தில் பயங்கரநிலை உச்சக் கட்டமாயிருந்த வேளைகளில்- இல்லங்கள்லும், கோயில்களி லும் இருந்தவர்கள் ப்ொது முகாங்களுக்கு அழைக்கப்பட்ட வேளைகளில்- சிவதொண்டன் நிலையத்தில் தங்கித் திருவடிக் குப் பூச்சாத்தும் பேற்றினையும் அந்த வாக்கேயருளியது. இவ்வண்ணஞ் சுவாமி அந்தமும் ஆதியும் இல்லா மறை ஞான மொழியொன்றை மிகவும் எளிமையான முதன்மொ ழியாக அருளிய பின்னர் எனது ஊர்பேர்களையும் விசாரித் தறிந்தார். அறிந்ததும் உனக்குப் பொரளே நாகலிங்கத் தாரைத் தெரியுமோ? நீயும் அவரைப் போல் நல்லாய்ப் பனத் தைச் சம்பாதி' எனக் கூறினர். இந்த வாசகம் அப்போது எனக்கு மிகுந்த எரிச்சலூட்டியது. யான் ஒான்ஃரே விட்டு நெறியில் நாட்டமுள்ளவனுகவும், துறவு பூணுவதில் விருப் பமுடையவனுகவும் எண்ணியிருந்தேன். சுவாமி என்னிடம் முத்திக்கு வழியை மொழிவார் எனவே யான் எதிர்பார்த் தேன். சுவாமியோ புடைவைக் கடை வைத்துப் பணம் சம்பாதிக்கும் ஒருவரை எனக்கு உதாரண புருடராகக் காட்டுகிருர் அருட் பிரசாதத்தை நாடிச் சென்ற அடிய வருக்கு உலக போகமாகிய வாந்தியைக் காட்டுவதோ? இவரோர் சுவாமியோ? என்றவாறு மனத்துள் எண்ணி னேன். ஆளுல் சுவாமியின் வாக்கே உண்மையாயிற்று. என்னிடம் முகிழ்த்த துறவு சிோகம் தகதகக்கும் தணலின் மேற்படர்ந்த சாம்பரைப் போன்றதே. என் உள்ளே சரு குண்ணி போல் தூங்கிக் கிடந்த பொருளாசையைச் சுவாமி கண்டு அவ்வாசையையும் அனுபவித்து இகசுகமடையட்டுமே என இரங்கி அவ்வாறு அருளினர் போலும் என்பதைப் பின்னர் உணரலானேன். அவ்வாறு இகசுகம் ஈந்த பின் னர் சுவாமி "நாங்கள் உணவை வாய்க்குள் போடுகிருேம்: ஆணுல்' எனக் கூறி நிறுத்தினர். சில கணங்களின் பின் "செமிப்பது பரம இரகசியம்' என நிறைவு செய்தார் எமக்கென்ற இச்சா சுதந்திரம் சிறிதுமில்லே. எல்லாம் சிவன் செயலாய் உள்ளன என்னும் உயர் ஞானத் தெளி வை இவ்வாருனதோர் எளிதில் விளங்கும் உதாரனத்
யோகசுவாமிகள் I 7
தால் அவர்டரி எடுத்துக் காட்டினர் என்னுந் தெளிவு இப் பொழுது உள்ளது. ஒரு பொழுது வாய்க்குள் உணவை இடுமாப் போன்று முற்ருக ஒப்பட்ைக்கவும் ஏனையவற்றை பெல்லாம் தாங்கள் பார்த்துக் கொள்வோம் என சுவாமி அருளியதாகவும் விளங்கியது.
ք է: ,
சுவாமியின் முதற்றரிசன வரலாறு ஒடு சிறந்த is 307.)
ரூர்ன் அனுபவமாயமைந்தது. சிவயோக சுவாமி செல்லப் தேசிகரைத் தரிசித்த முதலனுபவத்தைக் கூறும் போது அன்றே யான் பெற்றேன் அருள் எனக் கூறியிருக்கிரு' அருள் மேனி தாங்கி நின்ற சிவயோக வள்ளலும் ஏபி படியணுகிய என்னேக் கண்ட அப்பொழுதே தமது அளப் பருங் கருணையை வரையாது வழங்கினர் எனப்படுகிறது. ஆதலால் சிவயோக சுவாமியின் அன்பர் சிலர் 高5u厅凸 என்னோத் தழுவி ஆலிங்கனம் செய்தார்; அவாமி என்னே நான் மறந்திருக்கும் வண்ணம் தன் கைகளால் தொட்டார் என்னே அருளொழுகப் பார்த்துச் விரித்தார்; என்றவாறு கூறி, ஆணுல் இன்னும் ஞான சுகம் வாய்க்கவில்லேயே என ஏங்கி நிற்கும் போது, அவர்களிடம் மேல்வருமாறு கூறக் கூடிய தைரியம் ஏற்படுகிறது. சிவயோக சுவாமி விதைத்த வித்து நல்ல வித்து அது தக்க பருவத்தில் முளேத்து வளர்ந்து பலன் தரும் கார்த்திகைப் பூச்செடி கோடை காலத்தில் நின்ற இடமே தெரியாத வண்ணம் மறைந்து விடும். ஆனல் அதன் கிழங்கு நிலத்தின் கீழ் ஜீவசக்தியோடு பக்குவமாயிருக்கும். கார்காலம் வந்து பருவ மழை பெய் ததும் மு:ளவிடத் தொடங்கும். கார்த்திகை மாதத்தில் செந் நிறமான காந்தள் மலரைப் பூத்து நிற்கும்.
சுவாமியின் முதற்றரிசனம் பற்றிய இத்தகைய விளக் கம் சுவாமியுடனும் சுவாமியின் ஞான சம்பத்தை முதுசொ மாகப் பெற்றுக் கொண்ட வழியடியாருடனும் பல்லாண்டு காலமாகக் கூடி வாழ்ந்த அனுபவத் தெளிவில் கண்டதா கும். முதற்றரிசன நாளன்று இத்தகைய மறை ஞான அணு பவமெதுவும் விளக்கமாகவில்லை. ஆதலால் அடுத்த
Page 109
I ፵ S யோகசுவாமிகள்
ஆண்டுகள் சுவாமியைத் தரிசியாத ஆண்டுகளாக வீணுய்க் கழிந்தொழிந்தன. இக்காலத்தில் நல்லாய்ப் பணம் சம்பா திக்கக் கூடிய ஒரு தொழில் வாய்த்தது. போதுமளவும் பொ ருளிட்டினேன். நான் ஒரு பொருளாளியாய் மாறியிருந்த அந்நாட்களிலொருநாள் நாகலிங்கத்தாரைப் போல நல் லாய்ப் பணம் சம்பாதி' என்ற சுவாமி வாக்கு திடுமென நினைவு வந்தது. சுவாமி வாக்குப் பலித்துப் போயிருந்ததை எண்ணி ஒரு புறம் வெட்கமாக இருந்தது. இது, ஒழுக்கத் திற் சிறந்தவர்கள் எனத் தருக்கியிருந்த தாருகா வனத்து இருடிகள், மோகினி வடிவு கொண்டு வந்த விஷ்ணுவின் பின் இழுப்புண்டு சென்று வெட்கித்து நின்றமையை நினை வூட்டியது. இவ்வெட்கத்தினும் சுவாமி எனது அந்தரங்கத் தைதன்முயறிந்தவர்; அவரே எனக்கு நல்ல வழிகாட்டி எனும் எண்ணமே மேலோங்கி எழுந்தது. அப்பொழுதே மானசீரு மாகச் சுவாமியின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி நின்றேன். அன்று சுவாமியின் சிறப்புக்களே அறிந்த நண்பரொருவ ரோடு சுவாமியின் பெருமைகளே உரையாடி மகிழ்ந்தேன். இருவரும் சுவாமிக்கு ஏதேனும் பணிசெய்தால் சிறப்பாயி ருக்கும் என எண்ணினுேம் அப்பொழுது சுவாமி யாழ் வை. சி. சி. கு. தேநீர்க் கடையில் பால் வாங்கி வந்தார். பாலுக்குரிய மாதாந்தப் பணத்தைத் தேநீர்க் கடைக்குச் செலுத்துவது ஒரு நல்ல பணியென இருவருக்கும் தோன் றியது. உற்சாகத்தோடு தேநீர்க் கடைக்குச் சென்று தேநீர்க் கடை முதலாளியிடம் எமது எண்ணத்தை வெளியிட்டோம். அவர் சுவாமி ஏசுவாரோ எனத் தயங்கினுர், ஆயினும் எங்களது உறுதியின் முன் அவரது தயக்கம் தளர்ந்தது. நாங்கள் பணத்தைக் கொடுத்து விட்டுக் கொழும்புத் துறைக்குச் சென்ருேம், சுவாமி ஆச்சிரமத்துக் கொட்டிவில் இருந்து எங்களே வாருங்கள் என அழைத்தார். நாங்கள் ஆர்வத்தோடு சென்று சுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் அமர்த் தோம். உடனே சுவாமி 'இந்தா நான் கனக்கு வழக்குப் பார்க்க வேண்டும்; இனிமேல் கொடுக்க வேண்டாம்' எனக் கூறினூர், சுவாமியின் இந்த வாசகம் என்னே அதிரப் புண்
யோகசுவாமிகள் 방
எஃசியது. ஒரு பந்ழய கொட்டிலிலுள்ள எளிமையான ம6 தக் கோலத்தின் முன்னன்றி எல்லாம் அறிய வல்லவரா: 鹬 எண்குணத்தாசிைன் முன் அமர்ந்திருக்கும் எண்னமே நிறைத் திருந்தது. அக்கணத்தில் என்னத் தெய்வப் பித்துப் பிடித் ஆக் கொண்டது. சில நாட்களுக்கு இத்தெய்வப் பித்து கிடித்திருந்தது. அன்ருடக் கடமைகள் வழமை போற் செய்த போதும் சுவாமியின் அந்த வாக்கே அந்தரங்கமாக நிறைந்திருந்தது. நான் உண்பது, உடுப்பது, உறங்குவது தொழில் செய்வது, சோம்பியிருப்பது, சிண்ணுவது, எல்லா வற்றையும் சுவாமி அறிந்து கொண்டிருக்கிறர் எனும் உறுதி பிறந்தது. சுவாமி என்னைக் கன் காணிப்பவராக புெம் எனது பரிபாலகராகவும் 2) LGïfgif|Trio எனும் நம்பிக்கை வலுத்தது. எனக்கோர் தஃவன் உளன். அவருக்கினங்க ஒழுக்கமானவஞகவும், உண்மையானவனுகவும் ஒழுக வேண் டும் எனும் தெளிவு பிறந்தது. ஆச்சிரமத்துக்கு அடிக்கடி சென்று சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் அமர்ந்திருந்து ஆனந் திக்க வேண்டும் எனும் ஆசை பிறந்தது. வாரந் தோறும் சனி அல்லது ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில் பூசைப் பொருட் களுடன் சென்று சுவாமியைத் தரிசித்து வரலானேன்.
யான் சிறு பிராயந் தொட்டுப் பிள்ளையார் உபாசக இறகவே இருந்து வந்தேன். இப்பொழுது தியான வேளையில் இடையிடையே பிள்ளையாருடன் சிவயோக சுவாமியின் திரு மேனியும் முன்னிற்கலாயிற்று. குருமூர்த்தம் தியான மூர்த் சி' அமைவது குறித்து மகிழ்ச்சியாயிருந்தது. ஆயினும் அறிவறிந்த காலம் தொட்டு வழிபட்டு வந்த பிள்ளோரு குவை விட்டுவிடுவது உய்தியில் குற்றம் எனும் அச்சமும் எழுந்தது. ஆகவே பிள்ளையாரைத் தியானிப்ப் தா? சிவயோக சுவாமியைத் தியானிப்பதா எனும் தரும சங்கட நிலை யில் பான் அகப்பட்டுக் கொண்டேன். இவ்வண்ணம் இரு மாத காலமாகச் சஞ்சலமுற்ற பின்னர் குருபரனயே தியா னிப்பது எனும் உறுதியுடன் ஒருநாள் ஆச்சிரமத்துக்குச் சென்றேன். சிவயோக சுவாரி கொட்டிலுள் அமர்ந்து அன்பு
Page 110
骂0门 யோகசுவாமிகள்
ரொருவரிடம் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தார். அவரது முன் னிலேயில் எப்பொழுதும் போன்று ஒரு தண்ணீர்ச் செம்பு இருந்தது. சுவாமி என்னை உள்ளே வருமாறு அழைத்துத் தமது முன்னிலையில் அமருமாறு அருளி விட்டு அன்பருடன் பேச்சைத் தெர்டர்ந்தார். அன்பருடன் பேச்சைக் கொடுத்துக் கொண்டே எனது முகத்துக்கு நேராகத் தமது வலக்கைச் சுட்டு விரலையும் நடுவிரலையும் நீட்டி ஆட்டிக் கொண்டிருந்தார். இரு நிமிடங்களாக இச்சாலத்தையே நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தார். பின்னர் இருவிரல்களையும் ஆட்டம் அசைவின்றி நேராய்ப் பிடித்து என்னே நோக்கினர். சுவாமியின் அருள் நோக்குப் பிள்ளையார் தான் என்றிரு வரும் ஒருவரே என்பதைத் திடமுற உணர்த்தியருளியது. இதன் பின் குருவேறு இறைவன் வேறு எனும் அறியாண்ம அகன்றது. குருவே சிவம் என்பர் பெரியோர்.
ஆன்ம சாதனை பயில்வார்க்குச் சாதுசங்கம் வாய்ப் பான தொன்ருகும். ஆதலால் அவரிவரென்று பாராது அடியாரானுேரெல்லாரையும் வரவேற்று அவர்கட்கு உகந்த வற்றைச் செய்வது எனது இயல்பாயிருந்தது. ஒரு சமயம் ஆத்மஜோதி ஆசிரியர் திரு. முத்தையா அவர்கள் புங்குடு தீவிலே திவ்விய ஜீவன சங்கக் கிளேயை அமைப்பது நல்ல தெனக் கடிதம் எழுதினர். பின் அவர் நேரிற் சந்தித்தும் கேட்டுக் கொண்டார். திவ்விய ஜீவன சங்கக் கிளே நிறு வும் நாளன்று அந்நாட்களில் பிரபலமாயிருந்த கண்டிப் பகுதியில் உறையும் சச்சிதானந்த யோகீஸ்வரர் வருகை புரிவாரெனவும் கூறினுர் யான் யோகீஸ்வரரின் வருகையை நினேந்து மகிழ்ந்தேன் ஏற்பாடெல்லாம் பூர்த்தியாயிருந்த வேளேயில் தமிழகத்திலிருந்து குன்றக்குடி அடிகளாரும் யாழ்ப்பாணம் வந்திருந்தார், போகீஸ்வரர் எழுந்தருளும் இடத்தில் குன்றக்குடி அடிகளையும் கலந்து கொள்ளச் செய் வது சிறப்பாயிருக்கும் என அன்பரொருவர் கூறினுள். இப் பெரிய சாதுக்களின் சந்திப்பு அன்பரானவர்கட்கு ஆனந் தமாயிருக்கும் என யானும் நம்பினேன். ஆயினும் கருத்து முரண்பாடுகள் தோன்றினுள் ஒழுங்கீனமாய்ப் போகும்
5
யோககவாமிகள் 翌的直
ஆறும் என்னமும் உதித்தது. கூட்டம் நடைபெறுவதற்கு முதல் நாளன்று நல்லூர் வீதியிலிருந்து போகீஸ்வரருடன் கதைத்திருக்கும் போது உங்களுக்கும் அடிகளாருக்கும் வேதாந்த சித்தாந்த முரண்பாடு ஏற்படாதே" எனக் கேட் டேன். அப்படியொன்றும் நடவாதென அவர் கூறினர் அடுத்த நாள் சுட்டம் கோலாகலமாய் ஆரம்பமாகியது. இருபெரும் சாதுக்களின் வேடப் பொலிவினேக் கண்டு க் கள் பரவசமாயினர். கூட்டத்திலே யோகீஸ்வரர் பேசிச் கொண்டிருக்கும் பொழுது குன்றக்குடியடிகளார் பொது மையிழந்தார். பேச்சிடையே குறுக்கிட்டு ஆட்சேபம் தெரி வித்தார். யோகீஸ்வரரும் மறுப்புரை கூவே கூட்டம் குழம்பலாயிற்று பக்திப் பரவசமாயிருந்த சாமானிய மக்கள் மத்தியில் சாதுக்கள் இருவரும் தத்தம் சிறுமைகளேப் பணி!) சாற்றிக் கொண்டு நின்றனர். ஏற்பாடு செய்த நாங்கள் வெட்கித் தவே குணியும் வகையில் கூட்டம் கலந்தது. அடுக் தநாள் மாலேயில் சுவாமிகளேத் தரிசிப்பதற்காகச் சென் றேன். சுவாமி அமர்ந்திருக்கும் கொட்டிலினுள்ளே நேரா கச் செல்வதற்குத் தயக்கமாக இருந்தது. வாசலில் கூச்சித் தோடு நின்றேன். சுவாமி என்னேக் கண்டதும் காலேத் தூக்கிப் பதுமாசனமிட்டு நேராய் நிமிர்ந்து அமர்ந்து 'என்' வந்தது" எனக் கேட்டார். நான் பேசாமல் நின்றேன். பின்னர் "இந்தா பார்! சச்சிதானந்தா, குன்றக்குடியார், இவர்களெல்லாம் ரிஷிபத்தினிகளே வைத்திருக்கிருர்கள். நாங்கள் துறவிகள்' எனச் சுவாமி கூறினர். சுவாமி எல் லாம் அறிந்தவர் என்பதில் இப்போது வியப்பேதும் தோன் றவில்லை. சாதுக்களென நம்பி கண்ட நின்றவர்களேயெல் லாம் கையெடுத்துக் கும்பிடும் எனது வழக்கத்தை நினைந்தே வெட்கமாயிருந்தது. வேடதாரிகள் மீது கொண்ட மாளி னேக் களைந்தெறிதல் வேண்டும் எனும் உறுதி பிறந்தது. குருநெறி செல்வார்க்குக் கொண்டானேயல்லால் அறியாக் குலக்கொடி போன்ற கற்பெனும் திண்மை அணிகலமாகும் எனும் அறிவு பிறந்தது. முன்னுட்களில் பகவான் ரமன மகரிஷி, ராமக்கிருஷ்ண பரமஹம்சர் முதலாய LÖS, Tair
Page 111
(): யோகசுவாமிகள்
களின் மகத்துவத்தை மதித்த போதும், இதன் பின் சுவாமி மீது கொண்ட பக்திக்கும் இணையாக ஏதுமுருவாகவில்லை. பகவான் ரமண மகரிஷி முதலானவர்கள் பெரிய மகான் கள். ஆனல் சிவயோக சுவாமியோ எமக்குச் சிவபெருமான். அருங்குனமிக்க அன்னேயர் பலரிருப்பினும் மைந்தனுக்கு ஈன்ற தாய் மீது உள்ள பாசம் இனேயில்லாததன்ருே!
சிவதொண்டன் வெள்ளிவிழா வெகுவிமரிசையாகக் கொண்டாடப்பட்ட போது இலங்கையின் பலபாகங்களி லும் பரந்திருந்த சுவாமியின் திருக்கூட்டம் யாழ்ப்பாணம் வந்து நிறைந்தது. திருக்கூட்டத்தினர் கொழும்புத்துறை சென்று வரிசையாய் நின்று ஒவ்வொருவராய்ச் சுவாமியைத் தரிசித்தனர். சுவாமியும் தம்மைத் தரிசித்த அன்பர்கள&ன வருக்கும் அவரவர் பாத்திரத்துக்கேற்ப அருளாரமுதம் ஈந்தனர். யானும் வரிசையிற் சென்று சுவாமியின் திருமுன் னிஃலயில் நின்ற பொழுது "இந்தாரும் என்னுடைய குறை யை உன்னிடம் தருகிறேன்; மிகவும் கவனமாகப் பார்த்துக் கொள்ளும்’ எனச் சுவாமி அருளினுர், இவ்வாசகத்தின் பொருள் சுவாமி சமாதி அடைந்த பின்னரே ஒருவாறு விளங்கலாயிற்று. சுவாமி ஏழைத்தொழும்பளுகிய என்ன பும் தனது திருக்கூட்டத்துள் ஒருவனுயேற்று என்னேப்பணி கொண்ட கருணையை எண்ணி வியந்தேன். சுவாமியின் தனிப்பெருங்கருனே "நாடறிய என்னே நல்ல தொண்டு செய்ய வைத்த, கேடுபடாத் திருவடியைக் கிளத்துதுங்காண் அம்மானுப்' என்று பாடிப் போற்றும் படியாயுள்ளது.
ஒருமுறை சுவாமி ஏகாந்தனுப் இருந்த வேளேயில் அவர் திருமுன்னிலையில் அமர்ந்திருந்தேன். சுவாமியின் உபசாந் தம் என்னையும் விழுங்கிக் கொள்ளும் உணர்வில் பேச்சேது மின்றி என்னே மறந்த ஒடுக்கத்தில் இருந்தேன். சுவாமியின் நாதம் கேட்டு நோக்கிய பொழுது சுவாமியின் திருவாய் மொழி மேல்வருமாறு மலர்ந்தது. "இதோ நான் சும்மா இருக்கிறேன், நினத்தவுடன் கார்வரும், எல்லாம் வரும், நீயும்
போககவா விகள் 5ዳ ህ.?
சம்மா இருந்துபார், உனக்கும் எல்லாம் வரும்,'இம்மதை மொழியின் பொருளை எவ்வாறு ஒருவர்க்கு இசைவிப்பது?
சுவாமி சமாதி அடைவதற்கு முந்திய ஓராண்டுக்கா பித்துள் விக்கமில்லாத பலருஞ் சுவாமி பாருட்டமாகப் பிதற்றுகிருர்' என எண்ணியிருந்த காலத்தில் மேலான அனுபவங்களேயும் ஞானத்தெளிவில் மலர்ந்த வாசகங்க% 4ம் பெற்றேன். 1963ஆம் ஆண்டு சித்திரை வருடப்பிறப் பன்று சுவாமியைத் தரிசிப்பதற்காகச் சென்றேன். அன்று ஆ+யார் சுட்டம் நிறைந்திருந்தது. சுவாமியைக் கதிரை: லிருந்து இறக்கி மண்டபத்திலிருந்த கட்டிலில் எழுந்தருள வைத்தார்கள், சுவாமி கட்டிவில் வீற்றிருந்தவாறு "மா" என்று அழைத்தார். திருமதி இரத்தினம் நவரெத்தினம் அவர்கள் விரைவில் வ ந்து நின்ருர், சுவாமி அவரிடம் வடை கொண்டு வருமாறு பணித்தார். சிறிது நேரத்தில் வடை பும் தேநீரும் வந்திருந்த அன்பர்க்கெல்லாம் பரிமாறப்பட் டது. பொழுது சென்றதும் ஒவ்வொருவராகச் சுவாமிபி டம் விடைபெற்றுச் சென்றனர். சுவாமி என்னேக் கூப்பிட் டுத் தமது திருவடியைச் சுட்டியவாறே இதிலே இரும் எனக் கூறினர். நான் அன்னேயின் காலடியில் அமர்ந்திருப்பது போன்று நெருக்கத்தோடு சுவாமியின் அருகில் அமர்ந்தேன். சு வாபி 'இன்று நீர் வீட்டுக்குப் போகப் படா $j(' 'f7'root அருளினர். இவ்வருள் வாக்கு எனக்கு மிகுந்த ஆனந்தத் தை அளித்தது. ஆச்சிரமவாசி திருநாவுக்கரசு அவர்கள் உங்களுக்கு உணவு அளித்தார். சுவாமியோடிருந்து அமுது செய்தேன். இரவானதும் தென்பக்கச் சுவரோரத்தைக் காட்டி "அதில் கிடவும்' என அருளினுர், சுவாமியின் இஷ் டப்படி சுவாமியின் திருமாளிகையில் கிடப்பது இனேயில் லாச் சுகத்தைத் தத்தது. நான் நித்திரையின்றிச் சுவாமி யின் நினேவாகக் கிடந்தேன். நடுச்சாமத்தில் சுவாமியின் குரல் கேட்டது. பின் அதிகாலேயில் அதில் கிடக்கிறது யார் எனச் சுவாமி அதட்டினூர், சுவாமியின் நிண்வாய் விழிப்பு டனிருந்தமையால் நான்' எனச் சொல்ல நா எழவில்லை. 'ஆக்கை நீயல்லே, நீயோ ஆன்மா என்னும் அறிவில் விழிப்
Page 112
2O4. யோ கசுவாமிகள்
யிருப்பதற்காகவே சுவாமி அவ்வண்ணம் வினவுகிருர் என் பது உடனே நினைவு வந்தது. நான் ஒன்றும் பேசாது எழுந்து நின்ற போது தேநீர்ப் போச்சியால் எறிந்து விடப் போவதாகச் சுவாமி பாசாங்கு பண்ணினுர். பின்னர் "கிட்ட வா" என்று கூப்பிட்டுப் பிடரியிற் தட்டி மேற்கு வாயி லாற் சென்று வெளியில் நிற்குமாறு அருளினூர். நான் மேற்கு வாயிலால் சென்று வெளியில் நின்ற சமயம் கிழக்கு வாயிலிஞலே திரு. சிவபாதசுந்தரமவர்கள் பூக்கொண்டு வந்து சுவாமியைக் கும்பிட்டு நின்ருர், சுவாமி அதிகாலைப் பொழுதில் யான், அபிடேகம் ஆட்டும் நிகழ்ச்சியையும், அன் பரின் பூசனையை ஏற்பதையும், ஓரிடத்து வேலையாய் ஒருவ ரொருவரை யறியா வண்ணம் நிகழ்த்தி முடித்தனர்.
இவ்வாண்டிலோர் நாள் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் சென்ற தருணம் முன்வாயில் சாளரமெல்லாம் சாத்தப்பட்டிருந் தன. பின் கதவு திறந்திருந்தது. திரு. இராசரேத்தினம் தம் பதியர் உள்ளேயிருந்தனர், சுவாமி துயில்கின்ருர் உள்ளே வர வேண்டாம் என அவர்கள் கூறினர். பான் திண்ணே யில் அமர்ந்தேன். சிறிது நேரத்தில் "வெளியில் இருப்பவ ரைக் கூப்பிடு' எனச் சுவாமி கூறுவது கேட்டது. யான் உள்ளே சென்றேன். சுவாமி இராசரெத்தினம் தம்பதியா ரை விடை கொடுத்தனுப்பிவிட்டுப் பேசாமல் அமிர்ந்தி ருந்தார். பானும் பயபக்தியோடு சும்மா இருந்தேன் சற்று நேரத்தில் சுவாமி என்னேக் கூப்பிட்டு முதவில் தேவாரத் தைப் பாராயணம் பண்ணு என மொழிந்தார். யான் தேவா ரத்தில் எந்தப் பகுதியாகுமோ என எண்ணமிட்ட போது அதுதான் திருநீற்றுப் பதிகம் என அருளினுர், பின்னர் வலக் கையைப் பிடித்து 'ஒரு கனமும் மறவாதிரு' எனத் தீர்க் கமான குரலில் மொழிந்து "இப்படிப் போ' என்ருர், நான் வாயிற் படியைக் கடக்கும் பொழுது தம்மிடம் வரு மாறு அழைத்து இடக்கையைப் பிடித்து 'ஒரு கணமும் மறவாதிரு' என ஒதி அனுப்பினுர், வாயிலே நெருங்கும் பொழுது மீண்டும் அழைத்து வலக்கையைப் பிடித்து "ஒரு
போகசுவாமிகள் 205
சுனமும் மறவாதிரு' என அருளினூர், சுவாமி முக்கTஆ (f* அருளிய இம்மறை மொழியின் அநுபூதிப் பொருளேப்பில் னர் சுவாமியின் ஞானப் புதல்வரிடமிருந்து உணர்ந்து
__
மற்றுமோர் நாள் ஆச்சிர மஞ் சென்று சுவாமியின் திருவடிகளிலே வீழ்ந்து கும்பிட்டு எழுந்து நின்றேன். சுவாமி அமருமாறு அருளினூர், சுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் - பார்பவர் அமர்ந்திருந்தனர். அப்பொழுது சேர் வே. துரைசுவாமி அவர்கள் வந்து நின்ருர் சுவாமி'யாாது எனக் கேட்டுவிட்டு வலக்கையை உயர்த்திப்நெற்றியில் பிடித்து "ஒ சேரோ' எனக் கூறினுர். பின்னர் ான்ஃனப் பார்த்துக் கைவிரலை நீட்டினுர் கதிரையை எடுத்துப் போ டுமாறு சுவாமி நினக்கிருர் எனக் கருதிக் கதிரையொன்று கொண்டு வந்து சேரின் அருகில் வைத்தேன். அவர் அதில் அமர்ந்தார். சுவாமி சுற்றியுள்ள அடியவரைப் பார் த்து 'பாருங்கள், தீவானுக்குத் திவான் கதிரை போடுகிறன்' எனக் கூறிச் சிரித்தார். பின்னர் என்னேச் சுட்டியவாறே சேரவர்களைப்பார்த்து "இவன் பெரிய கள்ளன் காணும்' என அருளினுர் என் பக்கம் திரும்பி 'நீர் தருகிறதை நான் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்' என அருளினர். இவ்வருள் வாசகத்தைக் கேட்ட அக்கணமே எனது உடல்சிலிர்சிலிர்த்து விறைத்து விட்டது. "அவனுடைய செயலெல்லாம் எமக் கினியனவாம்' என்று கண்ணப்பர் அன்பை உகந்தது போல எனனே யுமோர் அன்பணுக ஏற்றுக் கொண்ட சுவாமியின் கருனேதான் எனக்கு இப்பிறவியிற் கிடைத்த பெறுதற்கரும் பேருகும்.
அவ்வாண்டு தைத்திருநாளன்று சுவாமி தாம் சிவபெ குமானே என்பதைச் சொல்லாமற் சொல்லி உணர்த்தி ர்ை. ஆண்டு தோறும் தைப்பொங்கல் நாளன்று சுவாமி யைத் தரிசித்து வரும் நியமப்படி அன்றும் சென்றேன். சுவாமியைத் தரிசித்த முதல் நாளன்றுதொடக்கம் செய்து
Page 113
5ይ ሀ ስና யோகசுவாமிகள்
வந்தது போலவே அன்றும் காகிதப்பையில் பழம் கொண்டு சென்றேன். யான் வாயிலில் கால் வைத்த பொழுது சுவா மியின் குரல் கடுமையாக ஒலித்தது. "உது என்ன" என்ற சுவாமியின் வார்த்தையைக் கேட்டு எனக்கு நடுக்கம் எடுத் தது. "உங்களுடைய கடவுளுக்கும் இப்படித்தான் கொண்டு போவிர்களோ? கடவுளுக்கு என்ருல் தட்டத்தில் வைத்துக் கொண்டு போவீர்கள் இங்கென்ருல் மீன்குடலே மாதிரிக் கொண்டு வருகிருய்? கொண்டுபோ' எனக் கடுஞ் சொற் களிற் கூறிஞர். யான் அழுது கொண்டு பழைய கொட் டிலுள் சென்று பழங்களே வைத்துக் கர்ப்பூரங் கொளுத்தி மெளனமாய்க்கும்பிட்டேன். அதுவரை காலமும் காகிதப் பையில் கொண்டு செல்வது பற்றி ஒன்றும் பேசாதிருந்த சுவாமி சமாதியை அண்டிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் அதனே ஓர் சாட்டாகக் கொண்டு கோயிலில் வைத்துப் பூசனை செய்யும் கடவுளிலிருந்து தான் வேறல்லர் என்பதைத் தெளிவாயுணர்த்தினர்.
"தீதெல்லாம் நீக்கச் சிவபெருமான் என்போல் பூதலத்தில் வந்தான்'
". தம்பு தொண்டர் - புங்குடுதீவு
சிவதொண்டு செய்வார்க்குச் செல்வமுண்டு கல்வியுண்டு சிவதொண்டு செய்வார்க்குச் சீருமுண்டு பேருமுண்டு சிவதொண்டு செய்வார்க்குச் சிந்தைத் தெளிவுமுண்டு சிவதொண்டு செய்வார்கள் சேருவரோ தீநெறியில்
சிவதொண்டு செய்வார்க்குச் சாந்தம் பொறுமையுண்டு சிவதொண்டு செய்வார்க்குத் திரிகால வுணர்ச்சியுண்டு சிவதொண்டு செய்வார்க்குத் தியபிணி நோயில்லே சிவதொண்டு செய்வார்கள் தெய்வமே போல்வார்
யோகசுவாமிகள் 27
14 தன்னைத் தந்து ஆண்டுகொண்டான்
(இஃது கைதடி தெற்கிலுள்ள சிவதொண்டன் ஆச்சிரமத் தில் இருந்தவம் ஆற்றிய மரீமத் மார்க்கண்டு சுவாமிகள் எழுதித்தந்த குறிப்புக்களே ஆதாரமாகக்கொண்டு வரை யப்பட்டதாகும். யோகசுவாமிகள் அருள்மொழிகள் என் ஆம் நூவின் 1ம் பகுதியில் இக்குறிப்புக்களுள)
"பூரண ஞானம் பெறும்வரை குருடனுகவும், செவிடணுகவும், ஊமையாகவும் இரு மெளனம்'
இவ்வாசகம் சிவயோக சுவாமிகள் மார்க்கண்டு சுவா மிகளுக்கு அருளிய வாசகமாகும். இவ்வாசகத்திலே மார்க் கண்டு சுவாமிகளுக்குரிய ஞானசாதனை உணர்த்தப்பட்டி ருக்கிறது. மெளனமே அந்த ஞானசாதனே. மார்க்கண்டு சுவாமிகள் சீவன் முத்தனுக மலர்ச்சியடைந்து வந்த வேஃா பிலும் அவர் மெளன நிலையில் நிற்றல் வேண்டும் என் ஆறும் குறிப்பே சிவயோக சுவாமிகளால் உணர்த்தப்பட்டது.
அக்குறிப்புணர்த்தும் வாசகம் மேல்வருமாறு:-
பூவில் வண்டு தேனேக்குடிக்கும்போது ஒருசத்தமும் போடமாட்டாது சிலமுத்தர்கள் புத்திமதிகளச் சொல்வார்கள். வேறுசிலர் மெளனமாய் இருந்துவிடுவார்கள்'
பார்க்கண்டு சுவாமிகள் உல்கோபகாரமாக உபதேசம் செப் து திரியும் சீவன் முத்தர்களைப் போலல்லாது மெளனத்தில் நிஃபித்து நிற்றல் வேண்டும் என்பதே சிவயோக சுவாமிக களின் திருக்குறிப்பாயிருந்தது. மார்க்கண்டுசுவாமியும் ஒரு மெளனியாகவே ஒழுகினூர், அவர் சிவயோகசுவாமி எனும் பெருங்கருணேப் பேராற்றிலே "நானென ஒரு முதலில்ல' என்று சொல்லும் படியாய் மூழ்கித்திளைத்தவர். மார்க்கண்டு சுவாமிகளுக்குச் சிவயோக சுவாமிகள் மட்டுமே பொருளா கத் தோன்றினர். ஏனேய யாவும் அப்பொருளின் வடிவா கவே தோன்றின.
Page 114
(). யோகசுவாமிகள்
I காண்பதும்பொ ய், கேட்பதும்பொய், காரியம்போ லேயிகமாய்ப் பூண்பதும்பொய், எவ்விடத்துப் போகமும்பொப்-மான் பாகத் தோற்றியின்ப வெள்ளமாய்த் துன்னியென்னுள் யோகனூர் வீற்றிருப்ப தொன்றுமே மெய்'
என்று பாடுவது அவருக்கு முற்றும் பொருந்துவதாயிருந் தது. அவர் ஞானசாதனை பயின்ற காலத்தில் சிவயோக சுவாமிகளின் வாக்குகளை மாத்திரம் பொருளுரையாகப் போற்றினர். அவர் ஞானியாய் மலர்ந்து கைதடி ஆச்சிர மத்தில் அமர்ந்திருந்த போது தன்னை நாடிவந்த அடியவர் களுக்குச் சிவயோகசுவாமிகளின் நற்சிந்தனே எனும் நல்ல அமுதையே அருட் பிரசாதமாக ஈந்தார். அவர் சிவயோக சுவாமிகள் எனும் இன்னிசையை வெளியிடும் நல்லதொரு வேய்ங்குழலாக அமைந்தார் என்று கூறுவது பொருத்த மாகத் தோன்றுகிறது. அவர் குருபரனின் வாக்குகளேப் போற்றிய வண்ணம் இவ்வண்ணமாய் அமைந்தது. அவர் குருபரனின் திருமேனியைச் சிந்தித்த வண்ணமோ எனின் அச்சிந்தனைத் திறத்தால் அவரது மேனியே சிவயோக சுவாமி களின் திருமேனியினது சாரூபத்தைப் பெறும் வண்ண மான ஆற்றல் வாய்ந்ததாயிருந்தது. பூரணஞானியான சிவயோகசுவாமிகளிடத்திலே ஏட்டில்எழுதிக்காட்டவொண் ணுத சிறப்பியல்புகள் பல செறிந்துகிடந்தன. அச்சிறப்பி பல்புகள் சிலவற்றின் விளக்கமாக மார்க்கண்டுசுவாமிகள் திகழ்ந்தார். அவரைக் குருசிட ஒழுக்கம், குருநெறிச் செல் வார் பெறும் பேறு, குருபரம்பரை என்பவற்றுக்கோர் எடுத்துக் காட்டாகச் சிவயோகசுவாமிகள் மலரச்செய்தனர்.
மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்குச் சிவயோகசுவாமிகள் அரு ரிய முதல் வாசகம் " வடதிசை காட்டும் கருவியைப் போல் இருக்க வேண்டும்' என்பதாகும். அப்பொழுது மார்க்கண்டு சுவாமிகள் தியத்தலாவையிலுள்ள நிலஅளவைத்திலேக்கள முகாமில் எழுதுவிளைஞராகப் பணிபுரிந்தார். அவர் ஆறுமுக நாவலரவர்களின் முயற்சியால்ே யாழ்ப்பா னைத்தில் மேலோங்
கிய வைதீக சைவப்பெருக்கிலுல் வளம்பெற்றுக், கரவிiா
骂齿
யோகசுவாமிகள் )
நெஞ்சும், பிரம்மச்சரியவிரதமும், இச்சரீரத்தை 5டுத்த ਹੈ। நோ க்கத்தை ப் பற்றிய விளக்கமும் உடையவராயிருந் தர் என்பதும் குறிப்பிட் வேண்டிய 57 LILLI r II (ċ) iħ, ஆகவே பக்குவஞா ஒரு சீடருக்கு அவரது தொழிலுறவுக்கும், குண் வியல்புக்கும் ஏற்ற ஞானமொழியைச் சிவயோகசுவாமிகள் அருவினர். மார்க்கண்டுசுவாமிகளின் தொழிலுறவுக் பழக்கான திசையறிகருவியை எடுத்துக் காட்டாகக் கொண்டு அருளி அவ்வுரை மிகவும் எளிமையானது. ஆணுல் பிற்பட்டு அவருக்கு அருளிய எல்லா வாசகங்களையும் தன் ஒனுள் அடக்கிக்கொள்ளக்கூடிய வியாபகம் வாய்ந்தது. இன் எனும், அடிமுடி கட்ந்த ஆழ்நீளங் காள்வரிய அநுபூதி வாச சுமாகவும் உளது. ஈனப்பிறவிநீக்கும் எழிலறிந்த ஞானதே சிகன் ஒருவன் தனது சீடரோப் friga, மாத்திரத்தில்ே அச்சிடரின் உள்ளும் புறம்புமான முழு அமைப்பையும் புரிந்து கொண்டு, என்றும் பொருந்துமாறு சுறும் முதல் விக்கத்துக்குத் தக்கதோர் எடுத்துக் காட்டாக அவ்வாச '', fr. அமைந்திருக்கி ച്ചു.
மார்க்கண்டு சுவாமிகள் பதினெட்டு வருடகாலம் தியத் தலாவையில் தொழில் புரிந்தார். அப்பதினெட்ாண்டுகால் மும் தன்: நியத் தவமிய ற்றிய காலம் எனக் கூறுவதே பொருந்துவதாகும் உ த்தியோகம் அத்தவத்தி ற்கோர் -- காரமாக இருந்தது. தியத் தலாவையானது அமைதியான போக்குடைய ஒருவர்"ஞா பயில்வதற்கேற்ற சாந் தியான இடமாகும். ஆகவே மார்க்கண்டு சுவாமிகள் என் ணும் தெய்வச்சாலி ஆன் விசாரண் செய்து வளம் பெறு தற்கேற் 冯 । பண்னேயாக அ தி அமைந்த 酚、 சிவயோக சுவாமிகள் என்னும் கருண்ேமேகன் வேண்டிய போது அருள் 57. L’Irré; 37 37 RIP397 வளர்த்தார். அப்பதினெட்டாண் காலமும் ஆண்டு தோறும் பல தடவைகள் மார்க்கண்டு சுவாமிகளின் தங்குமிடத்துக்கு எழுந்தருளிச் சுவாமி அருள் பாலித்தன்ர் கிட்டினுள் இருக்கும் பறவைக் குஞ்சின் பசி ਨੂੰ இசையுடன் பறந்து வரும் தாய்ப்பறவை
Page 115
교 () யோகசுவாமிகள்
போன்று சீடர் அருட்டாகம் கொண்ட போதெல்லாம் சிவயோக தேசிகர் அருளாரமுதத்தை ஏந்தியவராய் வந்து சேர்ந்தனர். மார்க்கண்டு சுவாமிகளின் இல்லம் எப்போ தும் சிவயோக தேசிகருறைதற்கென்று பக்குவமாயிருந்தது.
மார்க்கண்டு சுவாமிகளைத் தன்னுடைய உத்தியோகத் திற் சீனமாயிருக்குமாறு சிவயோகசுவாமிகள் உணர்த்தி னர். வேலையைச் செவ்வனே செய்வ தால் ஞானமுண்டா கும் எனவும் கூறினர். மார்க்கண்டு சுவாமிகளுடைய உலக வாழ்வுக்கு இன்றியமையாததான இவ்வுத்தியோகத் துறை யொன்றை மாத்திரம் மார்க்கண்டு சுவாமிகள் உலகோடு அளவளாவி வாழ்தற்கான வாயிலாகச் சிவயோகசுவாமிகள் உனார்த்தினர். மற்றைய உலக விவகாரங்களிலே =ጛሄoችን [ f] தன் தலயை உள்ளிழுத்து அடங்கியிருத்தல் போன்று விடு பட்டிருக்குமாறு கூறினர். மார்க்கண்டு சுவாமிகள் பிரமச் சரிய விரதம் பூண்டவராயிருந்தார். சம்சார சாகரத்தில் சிக்கவைக்கும் ஒரு வழியினின்றும் இயல்பாகவே விலகி வந்த அத்தீரரின் பிரமச்சரிய விரதத்தின் பெருமையைச் சிவயோக சுவாமி பாராட்டி ஊக்கப்படுத் தினர். சிவயோகசுவாமிகள் தம்மிடம் பிரமச்சரிய விரதம் பூணும் சங்கற்பத்துடன் ஆசி வேண்டி நின்ற இளைஞர் பலரிடம், இல்லறத்தில் வாழ்ந்து ஞானியான பலரின் கதைகளைக் கூறி நயப்பான முறையிலே பிரமச்சரிய விரதம் பூணுது தடுத்து விட்டார். அவ்வி:ள ஞர்களது உள்ளத்தில் அவ்விளைஞரையும் அறியாது கரந்து கிடந்த சிற்றின்ப வேட்கைகளைக் கண்டே சுவாமிகள் அவ் வாறு கூறினர். ஆணுல் மார்க்கண்டு சுவாமிகள் பிரச் சரிய விரதம் பூணுதற்கேற்ற உண்மையான வைராக்கிய முடையவராயிருந்தார். ஆதலால் சுவாமி அவரது பிரமச் சரிய விரதத்தை ஆசீர்வதித்தார். படித்த இளைஞர் பலரும் நாம் வாழும் சமூகத்தில் நிலவும் அதர்மங்களைப் பொறுக் காது தர்மாவேசம் கொள்வதும், அச்சமூகத்தைத் திருத் நிக் கங்கணங்கட்டி நிற்பதும் இயல்பே. மார்க்கண்டு சுவா மிகளும் தாம்பிறந்த கிராமச் சனசமூகநிலையத்தின் பொறுப் புவாய்ந்த ஒருவராகவும் சீர்திருத்தவாதியாகவும் இருந்தார்.
யோகசுவாமிகள் ፵ II
ரியோகசுவாமி மார்க்கண்டு சி"ெ மிகளே இவ்வாருன கருமங்களினின்றும் பிரித்தெடுத்தார். உலகம் நன்றும் தீதும் கலந்ததாகவே உள்ளது. இது அன்றுதொட்டேயுள்ள இயல் பாகும். இவ்வியல்பை 51ಿಕೆ தஜனயோ பெரிய அவதாரங்கள் வந்தும் திருத்த முடியவில்ஃப். உலகம் அப்படியேதான் உளது
நாய் வாலே நிமிர்த்த முடியுமோ? என்றவாறு கூ மார்க் கண்டு சுவாமிகள் அடையவிருக்கும் பெரிய பதத்துக்காகச் சீர்திருத்தக் கருமங்களினின்றும் விட்டுவிலகி நிற்கச் செய் தார். படித்தவர் பலரும் நாட்டில் நிகழ்வனவற்றையும் உலக விவகாரங்களையும் உடனுக்குடன் அறிந்து கொள்ள விழை வதையும், அந்நிகழ்வுகள் பற்றிய தமது அவதானங்களேயும் நீர்க்க தரிசனங்களேயும் மற்றையோர் nெச்சு மறு சிறுவி தையும் தமது படிப்பின் அணிகலமாகக் கொள்வது என் றுமுள்ள இயல்பேயாகும். அந்நா "களில் பாரத தேசவிடு தலைப் போராட்டம் பலரது உள்ள ங்களையும் ஈர்த்தது. அப்போராட்டத்தில் முன்னின்று உழைத்த காந்தியடிகள் மகாத்மாவாக மதிக்கப்பட்டார். விடுதலை இயக்கத்தின் பாலும் மகாத்மா காந்தியின் பாலும் பெரும் பித்துக் கொண்ட இந்நாட்டவர் சிலர் தமது உத் தியோகம், குடும் பம் முதலாய உறவுகள் பலவற்றையும் உ தறித் தள்ளிவிட்டு இந்தியா சென்று விடுதலை இயக்கத்தில் சேர்ந்து பாடுபட்டு வரலாயினர். இவ்வாறன பொதுப்போக்கின் தாக்கங்கள் சில மார்க்கண்டுசுவாமிகளிடம் இருந்த சிவயோகசுவT மிகள் இவ்வுலக விவகாரத்துக்குப் பு துப்பொருள் கொள் ஞமாறு மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கு உணர்த் தினர். நம்மிடம் உள்ள மேலான தெய்வதத்துவத்தில் நிலேத்து நிற்றலே சுய ராச்சியம். அவ்வாறு நிலத்து நிற்க முடியாது மயக்கும் கீழ்மைக் குணங்களாகிய பிசாசே நம்மை அடிமைப்படுத்தி யிருக்கும் வேற்றரசன் கீழ்மைக் குணங்களாகிய வேற்றர சனே வென்று தெய்வதத்துவத்தில் நிலைத்தலாகிய சுயராச்சி யத்தை ஆடைய எவ்சி எாவு போராட வேண்டும். இவ்வா ஒன விளக்கத்தையளித்த சிவயோகசுவாமிகளின் வாக்குகளை நன்றுகக் கிரகித்துக்கொண்டு அவற்றை மார்க்கண்டுசுவா மிகள் குறித்துவைத்திருக்கின்றனர். அவை மேல்வருமாறு:-
-ட
Page 116
22 யோகசுவாமிகள்
"எங்களுக்குள்ளேதான் சுயராச்சியம்; எவ்வளவு போர்புரிய வேண்டும்'
'இந்தத் தேகத்திற்கு நானே அரசன்; வேற்றரசப் பிசாக வராதபடி பாதுகாத்தல் வேண்டும்'
இவ்வாறன வாக்குகளாலே பரமாச்சாரியரான Gs、Gufr品 சுவாமிகள் தன் சீடனேப் பற்றிய உயிர்ப்புள்ள உலக விவ காரமொன்றிலே, உலகோர் மயங்குவதற்குக் காரணமான சக்கைகளைத் தள்ளிவிட்டு ஆன்மீக வாழ்வுக்கு உதவியான் சாராம்சத்தை மாத்திரம் கொள்ளுமாறு வழிகாட்டினர். ஆகவே சிவயோகசுவாமிகள் மார்க்கண்டுசுவாமிகளை உலக விவகாரங்களினின்றும் விடுபட்டு நிற்குமாறும் அற்றேல் இயல்பாகப் பற்றிய உலக விவகாரங்களே ஆன்மீக ஞானத் துக்கான நாட்டமாகக் கொள்ளுமாறும் பயிற்றி வந்தார். அவருக்கு இன்றியமையாததாயிருந்த உத்தியோக வாழ்விற் கூட உத்தியோக உயர்வு, பெருஞ் சம்பளம் ஆதிய இச் சைகளே விட்டு நிற்குமாறு சுவாமி உணர்த்தி வந்தனர். "சிறு உத்தியோகம் இருக்கும்போது பெரும் உத்தியோகத் திற்கு ஆசை:பெரும் உத்தியோகம் வந்ததும் பெருஞ்சம்பளத் துக்கு ஆசை. இவ்வாசைகளுக்கு எல்லேதான் உண்டே' என்னும் மொழிகளால்ே இவ்வாறன ஆசையற்று நிற்கும் இயல்பை மார்க்கண்டு சுவாமிகளிடம் வளர்த் து வந்தார். சிவயோகசுவாமிகள் தம்மிடம் ஞானவிந்தை Lju? :) 霹一击 களில்ே, அகத்துறவுபூண் வல்ல தீரரான சிலருக்கு உலகோடு ஒட்டி உறவாடி வாழ்ந்து கொண்டே தன்னை மறவாதி ருக்கும் ஞானவித்தையைப் பயிற்றினுர், மார்க்கண்டுசுவாமி களுக்கோவெனின் உலகினின்றும் விட்டு விடுதலையாகி நிற்கும் புறத்துறவினேயே குறிக்கொள்ளுமாறு உணர்த்தினுர். பரமாசிரியரான சிவயோகதேசிகர் தம்முடைய சீடர் է 181), ரையும் அவரவரது சொந்தப்பாத்தியில் வைத்தே வளர்த் தெடுத்தார். அவர் சீடர்களின் தனித்துவத்துக்கேற்ப ஞான வித்தை பயிற்றிய நுட்பத்தை நோக்கின் சாதகர் எத்த ir 3rr, நெறிகளும் அத்தீன் என்று சொல்லும்படியாய் அமைந்துள்ளது.
யோகசுவாமிகள்
சிவயோகசுவாமிகள் ஒருபுறம் மார்க்கண்டு சுவாமிக ரின் பாசமாம் பற்றறுத்துப் பாரிக்கும் ஆரியனுகத் தே விர்ை. இன்னுெருபுறம் அப்பற்றுக்களை விடுவதற்குப் பற்றற் ரன் பற்றினேப் பற்றச்செய்து, கருணை வெள்ளத்தழுத்தி வினே கடியும் வேதியணுகத் தோன்றினூர், கடவுட்பக்தி பூணு மாறு அவா கூறய வ ார்த்ை தகள் ஆற்றல் வாய்ந் த நூதின் வார்த்தைகள். அவர் ஒருசமயம் "கடவுளால் ஒன்று செய்ய முடியாது; ஆன்மாவை விட்டுப் பிரிந்திருக்க முடியாது' என நகையுடன் கூறிஞர். இன்னுெரு சமயம் "நீயும் கடவுளும் பிரிக்கப்பட முடியாதபடி ஒன்றே" என்றருளினுர். இதனேக் கூறி முடிக்கும் போது Inseparable என்று இடி போன்ற குரலில் ஆங்கிலத்தில் கூறினர். மற்ருெருசமயம் "நான் உமக்குத் தரக்கூடிய மு துகொம் எந்நேரமும் கடவுள் உம்மு டனிருக்கிறர் எனும் உறுதி மொழியே' என்று கருனே பூத்த திருமுகத்தால் நோக்கிக் கூறியருளினுள். இவ்வாருண் அருள் வாசகங்களாலே தன்னேக் கனமும் பிரியாது. வாழ்முதற் பொருளாப், உயிருக்குபிராய் இருக்கும் தனித்துணையான கடவுளிடத்துப் பக்திபூணுமாறு பயிற்றினுர், மார்க்கண்டு it suit மிகளும் கொண்டாஃனயல்லால் அறியாக் குவிக்கெ TL}} போன்றும், கதிரவனேயே நோக்கும் தாமரைபோன்றும், இன்னும் வடதிசையையே காட்டும் திசையறி கருவியைப் போன்றும் ஈசனுெருவனேயே இடைவிடாது நினேந்துருகும் உணர்விற் பரிணமித்து வந்தார்.
மேலே சொன்ன உலக உறவுகளினின்றும் விடுபட்டு நிற்றல், ஈசன்மேல் அன்பு கொள்ளுதல் என்னும் இரு அம்சங்களையும் வடித்தெடுத்த திட்பதுட்பமான வாசகத் திலே மிக எளிமையாகச் சிவயோகசுவாமிகள் உணர்த்தி னர். அது மேல்வரும ாறு:-
"நிர்வானம், பக்தி, இவ்வளவும் போதும்.'
சிவயோகசுவாமிகள் மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கு உண்ர்த் திய சாதனை உபாய்மார்க்கத்தினர் கைக்கொள்ளும் ஆசார
Page 117
24 ।
வழிப்பட்ட சாதனைகளிலும் மேம்பட்டது. அது உண்மை நெறிச் செல்வார் மேற்கொள்ளும் உயர் ஞான சாதனையா கும். யாத்திரை வழிபாடு. கோயில் வழிபாடு என்பவற் றில் அகப்பட்டு நில்லாது அப்பாலே செல்லுமாறு அவர் மார்ச்சண்டு சுவாமிசளே வழிப்படுத்தினர். அவர் ஒருசமயம் 'யாத்திரைக்குப் போகவேனும் என்று அங்கும் இங்கும் அலேந்து திரியாதே' எனக் கூறிஞர். இன்னுெருசமயம் மார்க்கண்டுசுவாமிகளே நேர் நேராய்ச் சுட்டிய வண்ணம் 'இது தான் நல்லூர். இது தான் தேர்." என்று கூறினர். நல்லூர் என்பதன் மெய்ப்பொருள் எல்லாம் இழந்த இட மாகிய சுத்த நிலம் என்பதாகும். இந்தச் சுத்த நிலமாகிய நல்லூரிலே நிலையாய் நிற்றல் வேண்டுமெனச் சிவயோக சுவாமிகள் உணர்த்தினர். மேலும் நினேவொன்றும் நினே யாமல் நிற்கும் இடமே அகம். இவ்வகமே அருள் நிலையு மாகும். இத்தகைய அருளம்பலமே அண்ணல் எழுந்தருளு தற்கேற்ற தேரும்ஆகும். இவ்வண்ணமாய் யாதொன்றுமில் லாத ஞானப்பெருவெளியாம் நல்லூரில் ஏதொரு எண்ண மூமற்ற சுத்த மெளனியாக ஒழுகுதல் வேண்டும் எனச் சிவ யோகசுவாமிகள் சீடருக்கு உணர்த்தினர். மார்க்கண்டுசுவா மிகள் ஆரம்ப நாட்களிலே பிராணுயாமப்பயிற்சியில் ஈடு பட்டனர். அந்நாட்களிலே சுவாமி பிரானஃன அடக்கி ஆளப்பயில்தல் வேண்டும் எனக் கூறி அச்சாதஃவக்கு தளக் கங் கொடுத்தார் போலத் தோன்றியது. ஆணுல் வெகு விரைவில் "மூச்சைப்பிடித்துப் பிராணுயாமம் செய்யத் தேவையில்லை. சிவத்தியானம் செய்ய அவையெல்லாம் வலிய வரும்' என்று கூறி யோகமுறையினின்றும் விலகிநிற்குமாறு வழிப்படுத்தினர். பின்னர்,
"சும்மா இருக்கச் சுகம் உதயமாகுமே
இம்மாய போகம் இனி ஏனடா' என்று கூறி யோசு மும் ஒர் மாயை என இழித்துரைத்தனர். முடிவில் "சர்வம் பிரமமயம் என்றறிந்த ஞானி. குண்டலினியின் எழுச் சியைப் பற்றிச் சிரத்தை கொள்வதுமில்லை' என்றருளினர் பாடலும், படிப்பும் ஞான பூசனேயே, ஆஞல் "வாக்கால்
யோகசுவாமிகள் 2.
மனத்தால் வழுத்தொனு முதலேப் பாடியும், படித்து நினேந்தும் வழிபடுதல் சாலுமோ?"
"ஈரையிறந்தால் உன்னு முனர்விறந்தால் மாயைத் திரையிறந்தால் காண்கின்ற தேவை- வரைபெருக் வாசிப்பதும் நாவால் வாழ்த்துவதும் நாடகமாய்ப் பூசிப்பதும் சுத்தப் பொய்"
என்றவாறு உரை உணர்விறந்து நின்று சும்மாவிருந்த சுகிக்கும் சுகத்தில் பொருந்துவோர்க்குப் பாடலும் படிப் பும் சுத்தப் பொய்யாகவே தோன்றும். சிவயோகசுவாமிகள்
"சும்மா இருக்க முடியாத படிபினுற்ருன் பாடலும் படிப்பும் நடைபெறுகின்றன"
என்று கூறிச் சும்மா இருக்கும் சூட்சத்தில் பொருந்தியிருக் கும் ஞான சாதனையை மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கு உணர்த் தினர்.
"சும்மா இருக்கின்ற சூட்சம் நீ சும்மா இருக்கின்ற சூட்சம் நான் சும்மா இருக்கின்ற சூட்சமே எல்லாம்"
என்று கூறி, எல்லாம் நன்மோன நிறைவில் நிலத்திருக்கும் இயல்பை எடுத்துக்காட்டி அம்மோனமுதலில் ஒடுங்கிக் கிடக் குமாறு வழிப்படுத்தினர். அதற்காக அவர் உணர்த்திய ஒரே யொரு சாதனுமார்க்கம் சிவத்தியானமேயாகும்.
சுவாமி 'சிவத்தியானம் செய் செய் செய்' எனச் சிவத்தியான சாதனையை முக்காலும் வலியுறுத்தினர். சிவத் தியானம் என்று இறைவனே எண்ணிக்கொண்டிருத்தல் எனும் பொருளில் மார்க்கண்டுசுவாமிகள் சாதனே பயின்ற காலத்தில், அவ்வாறு ஒன்றை எண்ணிக்கொண்டிருக்கும் தியான சாதனையை "ஒரு வேலே' எனச் சுவாமி வருணித் தார். அத்தகைய வேலேயிகளின்றும் விடுபட்டு எண்ணமெல்
Page 118
吕卫高 யோகசுவாமிகள்
லாம் விட்டு ஏகாந்த மோனநிலையில் நிற்குமாறு வழிப்படுத் தினர். "தியானம் செய்தால் அதுவும் வேலை: சும்மா பத்து நிமிடத்துக்கு இருக்கப்பழகு" என்று கூறினர். தியானம் என்பது எதனையும் எண்ணிக்கொண்டிருப்பது அன்று; அது கம்மா இருத்தன்ாகும். சும்மாவிருக்கும் தியானசாதனையே சிவயோகசுவாமிகள், மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கு உணர்த் திய உயர்ஞான சாதனையாகும். சிவயோகசுவாமியினது ஞானப்பண்ணையிலே அரிவரி வகுப்பு முதல் பி. ஏ. வகுப்பு வரையான மாணவர்கள் பயின்றன்ர். மார்க்கண்டுசுவாமி கள் மேல்வகுப்பில் பயின்ருர்,
மார்க்கண்டுகவாமிகள் தாம் மேற்கொண்டுள்ள ஞான சாதனையிலே மிக விழிப்பாயிருக்க வேண்டுமெனச் சிவயோக தேசிகர் வற்பு றுத்தினர். அவர், துண்டிற்காரன் தனது கருமத்தில் கண்ணுயிருக்கும் எடுத்துக் காட்டைச் சீடருக்கு மீண்டும் மீண்டும் எடுத்துரைத்தன்ர். மேலும், நிலஅளவை செய்கிறதற்குப் பாதைகளை வெட்டுகிறது போலவே 'எங் கள் பாதையில் வரும் தடைகளை நாங்களே வெட்டி நீக்க வேண்டும்' எனக் கூறி ஆன்மீகப் பயணத்தில் எதிர் Tਸੰ கும் தடைகளே நீக்குத ற்குச்சுயமுயற்சியின் இன்றியாமையை வலியுறுத்தினர். ஆயினும் அவர் உணர்த்திய வழி வாடா மல் வழிபடும் நடுவழியாகும். அவர் ஆன்மீக (3, T637 LIT G" , பிஞ்சு, காய், கனி என்பது போல் மெல்ல மெல்ல விாக முதிரட்டும் என்றவாறு கூறி அவசரப்படாதிருக்கு மாறு கூறினூர், பாதையோ நீடித்தது: ஆதலால் மெல்ல மெல்லவாகச் செல்லுமாறு கூறிஞர். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக இறைவனின் தனிப்பெருங்கருனே வழிநடத்திச் செல்லும் எனும் உண்மையை வேடுவசேரியிலகப்பட்ட வள்ளியம்மன் என்னும் ஆன்மாவைக் கடவுள் ஆட்கொண் L'arri ' ? " எனும் நிறைமொழியால் அருளினர். சிவயோக சுவாமிகள் உணர்த்திய நெறி இடையரு விழிப்பும் அதே வேளையில் அவசரமின்மையும் கொண்டது. அது சுயமுயற் சியும், இறையருளும் சந்தித்துச் செல்லும் ஒன்முகவும் இருந் தீது,
7
'Surg, I girl, air
மார்க்கண்டுகவாமிகள் தியத்தலாவையில் உத்தியோக r பணிபுரிந்த காலத்தைத் தன்னையறியத் தவமியற்றும் தவப் பொழுதாகப் பயன்படுத்திய பின்னர், ஈராண்டு | ழும்பிலே பணிபுரிந்தார். அந்நாட்களிலே அ ஓர் தெகிவளே பில்ே இரத்தினுகரப் பிளேஸில் உள்ள ஒரில்லத்தில் வாழ்ந்தார். சுவாமிகள் அவ்வில்லத்துக்கும் அடி க்கடி எழுந் தருளினர். மார்க்கண்டுசுவாமிகள் சிவ போதாவா பிகளின் ஒர் உத்தம சீடராக மதிக்கப்படும் நில அந்நா 'களில் உருவாசிற்று பலராலும் போற்றப்படும் நிலே சாதசி னது ஞானநெறியிற் குறுக்கிடும் பெருந்த டைப்ேபாகும் இப்புகழ்மயக்கத்தில் இடறி வீழ்ந்த சாதகரும் பலராவர். மேலும் இந்நாட்களிலே சிவன் - கருணுவபபாண்டியனுள் நடாத்திய சைவசித்தாந்த வகுப்புக்களுக்கு நார்க்கண்டு சுவாமிகள் சென்று வந்தனர். அநுபூதிச் செல்வம் இல்ல தவர் சாத்திரங்களின் தத்துவ அமைப்பு, தர்க்கவாதம் சொல்நுட்பம் ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டுத் தம் வித்துவத்தைக் காட்டுவதிலேயே விண்காலம் போக்குவர். இத்தகைய சாத்திரஞானம், மெய்ஞ்ஞானத்திற்கோர் தடையேயாகும். ஞானியாய்த் திகழவிருக்கும் தன்சீடன் இ ம் பக்கங்களினின் றும் விடுபட்டு மோனவரம்பில் நிற்றல் வேண்டும் SFSör L தைக் குறிகாட்டச் சிவயோகசுவாமிகள் மேல்வரும் மந்திரச் சொற்களால் எச்சரித்தனர். மருந்துபோல் வடித்தெடுத்த 'சன்மருள் சாத்திரமருள்' என்பனவே அம்மந்திரிச் சொற் கிள் Tது.
மார்க்கண்டுசுவாமிகள் அதுவரையும் உத்தியோகத்தை ஒரு கையிலும், கடவுளே ஒரு கையிலும் பிடித்தவராய்ச் சாதனை பயின்றனர். உத்தியோகத்தை விடுவதற்குரிய தரு எணம் வாய்த்ததும் அதிணின்றும் ஓய்வு பெற்ருர், உத்தியோ கத்தினின்றும் இளைப்பாறியதும் "உன்னுறுவேயில்லாமல் ஒருறவுமில்லே' என்ற உறுதியுடன் Gran Burriranjirriff, Gorf7337 திருவடிகளே தனிச்சரண் எனச் சென்று சேர்ந்தார். அப் போது அவரோர் ஆண்டியாய் நின்ருர், சிவயோகசுவாமிகள்
Page 119
E 8
ஆண்டியாய் வந்து நின்ற மார்க்கண்டுகவாமிகளே இரண்டு நாட்கள் நல்லுரரில் வாசம் செய்த ஓர் அன்பரில்லத் தில் தங்கச் செய்தனர். அந்த அன்பரின் உள்ளத்தில் உறைந்து கிடந்த கரவொன்றைக் கிளறிக் காட்டும் சால மாகவே இவ்வொழுங்கைச் செய்தனர் எனத் தோன்றுகி றது. பின்னர் மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கென ஏற்கெனவே ஏற்பாடு செய்திருந்த கைதடி ஆச்சிரமத்தில் குடியமர்த்தி னர். அன்று சுவாமிகள் மார்க்கண்டுசுவாமிகளையும், அவ ருக்கு வேண்டிய படுக்கை, சமையற்பாத்திரங்கள் ஆகிய வற்றையும் ஒரு விசையூர்தியில் ஏற்றிக் கொண்டு சென்று கைதடி ஆச்சிரமத்தைச் சேர்ந்தனர், சுவாமியின் அன்ட ரான கைதடிவாசி திருவாளர் மயில் வாகனம் அவர்கள் சுவாமியின் பணிப்பின்படி பதினெட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் பே இவ்வாச்சிரமத்துக்கான அத்திவாரத்தையமைத்தனர். இரு ஆண்டுகளின் பின் அவ்வாச்சிரமக் கொட்டிலிற் பால் பொங்கி நாடோறும் திருவிளக்கேற்றினர். இவ்வண்ணம் மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கென்று அமைந்த அத்திருமாளிகை பில் குருபரன் குடியமர்த்தினர். அன்று மயில்வாகனம் அவர் களே நோக்கி 'நான் உனக்கேர்ர் நல்ல நண்பஃன்த் தந்தி ருக்கிறேன். அவன் போகும் போது உனக்கு எல்லாவற்றை பும் தந்து விட்டுச் செல்வான். நீ அவனே நன்முகக் கவ் னித்துக்கொள்' என் றருளினர். சிவயோகசுவாமிகள் தம் உத்தமத்துறவியைக் ခငှါး၊ အံ့');}. ஆச்சிரமத்தில் குடியமர்த்திய இறத்தை நோக்கும் போது பிறக்கும் குழந்தைக்காக ஏற் கெனவே தாயிடத்தில் பாலே ஏற்பாடு செய்திருக்கும் பெரு மானின் கருனேயே நினைவுவரும்:
மார்க்கண்டுசுவாமிகள் கைதடியாச்சிர பத் திற் குடிபு குந்த இரண்டாவது ஆண்டில் நிகழ்ந்த மகாசிவராத்திரி விரதம் கைதடி, ஆச்சிரமத்திலும் அனுட்டிக்கப்பட்டது அன்று சிவயோகசுவாமிகளும், விரதிகளும் கைதடி ஆச்சி ரமத்திற் குழுமின 斤。 அன்று | போதில் சிவயோ கவாமிகள் தமது ஒருமைமனம்படைத்த து p532šća, (3}тgi விரும் | TLä. அருள்
யோகசுவாமிகள்
எட்டாத கொப்புக்கு ஏணிவைத்துப் பூப்பறித்து முட்டாத பூசைசெய்தேன் - தங்கமே முன்னுமில்லேப் பின்னுமில்லே. அட்டாங்க யோகம்விட்டேன் ஆதாரம் ஆறும் விட்டேன்" மட்டாருங் குழலாளே - தங்கமே மருமமெல்லாங் கண்டேனடி.
கட்டாத மனத்தைக்கட்டிக் காலாலே கனல்விசி நிட்டையிலே நானிருந்தேன் - தங்கமே நீநானங் கில்லேயடி தட்டா னிடத்துச் சென்று தங்கத்தா வே தாலிசெய்து கட்டாமல் கட்டினேன்டி- தங்கமே காரணத்தைக் கண்டேனடி. நட்டார் ஒருவரில்லா நாதாந்த மேடையேறிச் சிட்டாய சிட்டனுக்கே - தங்கமே திருவிருந்தானேனடி, பட்டால் பாவாடை செய்து பதிபசு பாசமென்னும் மொட்டாக்கைப் போட்டுக்கொண்டேன் - தங்கமே முழுவதும் உண்மையடி
இட்டார் இடாரென்னும் இகழ்புகழைத் தள்ளிவிட்டு முட்டாத பூசைசெய்தேன் - தங்கமே மூன்றுமொன் ருச்சுதடி"
எட்டாத பேரின்பம் என்னேவி ழுங்கிற்றடி கிட்டாது முட்டாதடி - தங்கமே கேட்டு மகிழ்ந்திரடி. சுட்டாமல் சுட்டிடடி சோதிசிவ ரூபமடி கிட்டாத பொருளென்று - தங்கமே கீழ்நோக்கிப் பாராதே எட்டாது கொப்பில் இருக்குதடி தேன்மிர்தம் ' தட்டாமல் சாப்பிட்டி தங்கமே
Frgyកាf ខ្សនាវាទាំងអ៊ីរ៉ាវ,
Page 120
() யோகசுவாமிகள்
பத்தும் படிப்போர்க்குப் பாக்கியமும் சிலாக்கியமும் இத்தரையில் உண்டாமடி - தங்கமே எல்லாஞ் சிவமயமே.
மார்க்கண்டுசுவாமிகளுக்கு "அதுவரையும் பயிற்றிய ஞான சாதனையின் நுட்பமெல்லாம் செறிந்துகிடக்கும் நல்லதோர் சித்தர் இலக்கியமாக அப்பாடல் அமைந்தது. சிவ யோகசுவாமிகள் தாம் சமாதியடைவதற்கு இரண்டொரு ஆண்டுகள் முந்திய மகாசிவராத்திரி நாளன்று ஒரு மிருமி மாண முறையில் கைதடியாச்சிரமத்திற்கு வந்து சேர்ந்த னர். அன்று மார்க்கண்டுசுவாமிகளை நோக்கி 'இன்று நீ மட்டும் விழித்து நின்ருற் போதும்' எனக் கூறித் தாம் கட்டிவிற் கிடந்தனர். சிவயோகசுவாமிகளுடன் கூடிச் சிவ ராத்திரி விரதமனுட்டிப்பதன் சுவை கண்ட அன்பர் சிலர் எங்கும் தேடித்திரிந்தும் சுவாமியைக் காணுதவராய்க் கை தடிக்கு வந்தனர். அவர்கள் ஆச்சிரமத்துள் நுழையும் போது சுவாமி அவர்களுக்கு முதுகுப்புறத்தைக் காட்டியவண்ணம் கட்டிலிற் புரண்டு கிடந்தார். காத்துக்கிடந்து சலித்துப் போன அன்வன்பர்கள் சிறிது நேரத்தில் தமதிருப்பிடம் சென்றனர்.
தாம் பயிற்றிய துறவியின் ம1 ண்பினே மற்றெரு சந் தர்ப்பத்திலும் சிவயோகசுவாமிகள் உணர்த்தினர். சுவாமி
கள் தொடக்கிய சிவப்பணிகளில் ஈடுபட்டுக் கிடந்த சிவ தொண்டர்களே நோக்கிச் சுவாமிகள் கூறிய ஒரு வாசகத்
தில் அது தெளிவாய்த் தெரிந்தது. "சிவதொண்டு செய் பும் நீங்கள் உலகத்தவரோடு ஒட்டி ஒழுகவேண்டியவர்கள். அப்படி உல கத்தவரோடு ஒட்டி ஒழுகும் போது தவறு தல் நேரிடவும் வழியுண்டு. அவ்வாறு தட்டுக் கெட்டுப் போகாமலிருத்தற் பொருட்டு அவன்ே (மார்க் கண்டுசுவாமி களே)உங்களுக்கு ஒருதிசைகாட்டியாக அமர்த்தியிருக்கிறேன்" என்பதே அவ்வாசகமாகும். அப்பொழு ফ্রািফ சுவாமிகள் முதன் முதல் அருளிய வாசகம் மாற்றமெதுவுமில்லாமலே இன்
யோகசுவாமிகள் 2曼马
ஒெரு பொருளேயும் தந்தது. அதிTசிது பார்க்கண் சுவர பிகள் தாம் திசையறிகருவி போன்று பிரமசொரூபமொன் றையே பார்ப்பவராக உள்ளதுடன் மற்றைய சிவதொண் டர்க்கெல்லாம் ஒரு திசைகாட்டியாகவும் நிகழ்கின்ருர் சrள்பதே அப்பொருளாகும்.
சிவயோகசுவாமிகள் சமாதியடைந்த பின்னர், சிவதெT பண்டர் சிலர் கைதடி ஆச்சிரமம் சென்று LDITri ; figior (5 fight" மிகளது திருவடிகளிலே கர்ப்பூரம் கொளுத்திக் கும்பிட்டு நின்றனர். அவ்வன்பர்களுக்கெல்லாம் அவரவர் பக்குவல் துக்கேற்ற அருள்மொழிகளைத் தமது மனத்தில் முழுது ம் மனனமாயிருந்த நற்சிந்தனைத் திருநூலிலிருந்து எடுத்துரைத் தனர். அவர் நற்சிந்தனே என்னும் நறுமலர்களேச் சொரி பும் கற்பகதருவாக நின்ஞர். அவர் சிவயோகப்பா விசைக்
கும் கீதம் இனிய பூங்குயிலாக, இருந்தார்.
சிவயோகசுவாமிகள் சமாதியடைந்து இருபது ஆண்டு களின் பின் (1984 ஆம் ஆண்டு வைகாசி மாதம் கார்த்திகை நட்சத்திரம்) பார்க்கண்டுசுவாமிகள் சமாதியடைந்தார். அவர் உறைந்த கைதடி ஆச்சிரமத்திலே திருவடி பிரதிட் டேசெய்யப்பட்டு வழிபாடாற்றப்படுகிறது. மாதந்தோறும் கார்த்திகைநாள் பூசையும், ஆண்டுக்கார்த்திகைக் குருபூசை பும் சிறப்புடன் நடைபெறுகிறது.
***
தன்னேத் தன்னுல் அறிந்திட வேண்டுமே
தானு பெங்குஞ் செறிந்திட வேண்டுமே பொன்னே மாதரைப் போக்கிட வேண்டுமே
புவியி னுசையை நீக்கிட வேண்டுமே கண் சீனப் போலறங் காத்திட வேண்டுமே
கமல பாதந் தொழுதிட வேண்டுமே எண்ணம் பாவு மிறந்திட வேண்டுமே
என்கு ருபர! புங்கவ சிங்கமே!
Page 121
:
- * 闇時 |- 幡
| 臘
| 鵲
枋 H
闇*曇
*闇
闇蠶
轟 醬體蠶
- ஞானத்திருவு
L(ਲੇll
ய்ேர்கசுவாமிகள்
3.
ត្រ៤%, ទម្រង់អាប៉ា
சிவயோகசுவாமிகள் உலகத்தோடு ஒட்டி வாழ்ந்த ஒப்புரவாளர். இன்னுன் இவனென ஒருவ ருமறியாதவண்ணம் கூடியுலாவித்திரிந்த அவரைப்
தனர் ஆனுல் அவர் இத்தேகமாயையைக் கடந்த பெரிமோன் என நம்பி அவருடைய பாதங்களில் பணிந்துநின்ற அன்பர்கள் அவரின் விண்ணும்மண் னுமான வியாப்கத்தை உண்ர்ந்தன்ர். "உன்னி &னவல்லால் இல்லை உயிர்த்துனேவோனே' என் மூங்கு அவரை இடையருது நினேந்துருகிய அடியா ர்கள் அவர், தம்சித்தத்தில் பஞ்சாமிர்தம் போல் தித்தித்திருப்பதை உணர்ந்தனர். "எண்ணுேம் பிறதெய்வம், என்றவாறு சிவயோகசுவாமிகளையே கடவுளாக எண்ணிவாழ்ந்த அன்பர்களுக்கு அவர் சிவபெருமானுகேேதான்றினுர் அவரது நிசா சொரூபமோ ஆருறுததுவத்திற்கு அப்பாலுள்ள ஆனந்தமான மோன பரமாகும்
ஞானத்தின் திரு հյ856 |lք
பலரும் தம்போலொருவர் எனவே எண்ணியிருத்
Page 122
호 - யோகசுவாமிகள்
1. ஒப்புர ஒழுகிறின்றன் எங்கள் குருநாதன்
'சாமி என்றிருக்கின்றவன் தான் எல்லாரையும் போலவே என்றிருக்க வேண்டும்"
- எங்கள் ஆசான் அருள் மொழிகள்
சிவயோககவாமிகள் தாம் சமாதியடைவதற்கு முந்திய ஒருவருடத்தில் சில மாதங்கள் சிவதொண்டன் நிலையத்தில் உறைந்தார். இன்று சுவாமியின் நினைவுச்சின்னங்கள் பேணிப் போற்றப்படும் அறையிலே அவர் உறைந்தார். அப்பொ முது அவரது வலதுகால் நோவுற்றிருந்தது. அவருக்குச் சேவகம் செய்வதற்காக அன்பர் சிலர் சிவதொண்டன்நி3 பத்தில் தங்கியிருந்தனர். சிலவேளைகளில் அவ்வன்பர்களேச் சுவாமி ஏசுவார். இரவுவேளேயானுல் சிலநூறுயார்கள் தூரத்திற்கு அப்பாலுள்ள இந்துக்கல்லூரியிலுள்ளோர்க்குக் கேட்குமளவு உரத்தகுரலில் ஏசுவார் இவ்வண்ணமாக تلقرن நாளிரவு அன்பரொருவரையும் அண்டவிடாதவராய்க் கடு மையானகுரலில் கர்ச்சித்துக் கிடந்தார். அண்டைஅயனி அலுள்ளார் சுவாமி இருந்த அறையின் பக்கத்தேயுள்ள இரும் புப் படலேயருகில் சுடிவிட்டனர். அவ்வாறு புதினம் பார்க் கக் கூடிநின்ற திரளிலிருந்து ஒருகுரல் மேல்வருமாறு ஒலித் தது- 'எல்லாம் மாருட்டக்கதை; கிழவர் முடியப்போ கிரீர்." இப்பழிப்புரை சிவதொண்டன் நிலையத்தின் அண் -ைஅயலில் வாழ்தோர்கூடத் தம்மைப்போன்று கொடுங் கூற்றுக்கு இரையெனமாயும் வேடிக்கைமனிதருள் ஒருவரா கவே சிவயோக வாமிகளேயும் எண்ணியிருந்தனர் என்பதற் கோர் எடுத்துக்காட்டாகும். சிவயோகசுவாமிகள் ஏறக்கு றைய அரைநூற் குண்டுகாலம் கொழும்புத்துறை ஆச்சிரபு த்தில் உறைந்தனர். ஆயினும் அவ்வூரைச் சேர்ந்த விடயம றிந்தோர்கூட சுவாமியைஅறிந்துகொள்ளமுடியாத துர்ப்பாக் கியசாலிகளாக இருந்தனர். சுவாமி சமாதியடைந்த சில ஆண் டுகளின் பின்னர்தான் சுவாமியின் திருவாய்மொழியான நற் சிந்தனைத் திருநூலைப் படித்துநயந்து ஏக்கத்தோடு தலேயிலே
யோகசுவாமிகள் 盟盟息
கைவைத்தனர். "இத்தகைய மகான் ஒருவர் நம்மத்தியில் வாழ்ந்தனரே! அவருடைய திருப்பாதங்களேக் கும்பிட்டுக் கோட்ானுகோடி பாவத்தைப் போக்கும் பாக்கியத்தை இழந்து விட்டோமே" எனக் கழிவிரக்கப் பட்டனர். சிவ தொண்டன் நிலையத்தின் அண்டைஅயலில் வாழ்ந்தோரும், கொழும்புத்துதுறையில் வாழ்ந்த விடயமறிந்த சிலரும் சுவா மியைத் தம்போல் ஒருவராக எண்ணியதில் தவறேதுமில்ஃவ. ஏனெனில் சுவாமி, பார்த்தால் உலகத்தவர் போற்றிரிந்து பற்றற்ற மூர்த்தியே பாவர்.
சிவயோகசுவாமிகள் உலகத்தோடு ஒட்டி வாழ்ந்த ஞா னியரைப் பற்றிக் கூறவேண்டி நேரிட்ட வே3ளகளிலே மேல் வரும் பட்டினத்தடிகள் பாடலேப் பாடுவார்.
'மாத்தான வத்தையும் மாயாபுரியின் மயக்கத்தையும் நீத்தார் தமக்கொரு நிட்டையுண்டோ நித்தனன்புகொண்டு வேர்த்தாம் குளித்துப் பசித்தாற் புசித்து விழிதுயின்று
பார்த்தா லுலகத் தவர்போ விருப்பர் பற்றற்றவரே
இப்பாடலைச் சுவாமி பாடிக்கொண்டிருந்த வேண்களிலே அன்பர் சிலர் மேல்வருமாறு எண்ணி உள்ளூர மகிழ்ந்தனர் இந்தப்பாடலே எந்த நா பாடிக்கொண்டிருக்கிறதோ அந்த நாவுக்குரியவரே இந்தப் பாடலுக்குத் தக்க எடுத்துச் காட்டுமாவார். அவர் காவி உடுக்கவில்லே; உருத்திராக் கமணி தரித்திருக்கவில்லே; வேடமெதுவும் போடவில்லை. அவர் வேனேயில் குளித்து உடம்பைத் தூய்மையாகப் பேணி ஞர். அவருடைய வெண்கற்றை மயிர் ஒன்றுடனுென்று பற்ருத வண்ணம் அத்துணைத் தூய்மையாக இருந்தது. அதனே அவர் நன்குகக் கோலி முடித்திருந்தார். ஒருசமயம் அவர் சுகவீனமாக வைத்தியமனேயில் இருந்தார். அப்போது அவர் தாமாகவே உடையைச் சீர்செய்து கொள்ள முடி யாதவராக இருந்தார். பார்வையாளரை அனுமதிக்கும் வேளை நெருங்கி வந்ததும் தமது அருகிலே நின்ற அன்ப
Page 123
墨盟占 (3. u TF57 Go rT i sila, Gior
ரைப் பார்த்துச் சுவாமி மேல்வருமாறு சொன்னர்- 'இந் தப் போர்வையைச் சரிசெய்து விடும் பார்ப்பவர்கள் பட்டிக் காட்டான் என்று நினைப்பார்கள்." அவர் மற்றையோர் மாறுபாடாக நினைப்பதற்கு இடங்கொடாத வகையில் அலி தானத்துடன் நடந்து கொண்டார். சுவாமி சிவதொண் டன் நிலையத்தில் உறைந்த நாட்களில் நிகழ்ந்த ஒரு நிகழ்ச்சி மேல்வருவதாகும். ஒரு நாள் காலே இன்று குளித்தால் நல்லது' என்னும் குறிப்பினைச் சுவாமி உணர்த்தினர். அக் குறிப்பினே உணர்ந்து கொண்ட நிலையத் தொண்டர் பெத் நீரில் நனைத்த மென்துணியில்ை உடலினத் துய்மைசெய்து திருநீறு தரிப்பித்து உட்ைமாற்றி எழுந்தருளுவித்தார். சற்றுநேரத்தில் பேராசிரியர் ரீ. எம். பி. மகாதேவன் للئےFGJ fii கள் அமரர் அம்பிகைபாகனுடன் நிலேயத்திற்கு வருகை தந்தார்கள். பேராசிரியர் அவர்கள் அத்துவித தத்துவத்தை நன்குபயின்ற கலைஞானி. அதனேச்சுவானுபவமிர்ச்சிக் கொள் ளச் சாதனை பயிலும் ஒழுக்கமான பிரமச்சாரி அவர் மகாநாடொன்றில் பங்குபற்றுவதற்காக யாழ்ப்பாணம் வந்தபொழுது சிவயோசு சுவாமியைத் தரிசிக்கும் தாகத் துடன் சிவதொண்டன் நிலையத்துக்கு வந்தனர். சுவாமி தாகமாக நாடிவந்த அந்த அன்பரின் தகவுக்குத்தக தா மும் தம்மை ஆயத்தம் செய்துகொண்டார். அவர் பாடறிந் தொழுகும் பண்டாளர்.
சுவாமியினது உணவு சைவ உணவு என்பதைக் குறிப்பிட வேண்டிய அவசியமில்லே ஆயினும் அது கால தேசங்களுக்கு அமைவதாக இருந்தது. சிலநாள்களிலே அவரது இரவுனவி பாண்துண்டும் தேநீருமாக இருந்தது. அவர் வடஇந்திய ஊர்களில் பிரயாணஞ் செய்த போது மாலேயில் இரு சப் பாததிகளே அருந்தித் தேநீர்பருகினுர், அவர்ட்ஸ்வண்டி பிற் பிரயாணஞ் செய்த ஒருநாள் மதவாச்சி என்னும் இடத் திலுள்ள கடையொன்றில் சாப்பிடநேரிட்டது. உணவில் பரிமாறப்பட்ட சம்பல் சைவ உணவாக இருக்கவில்பே அத:ே அவர் ஒருபுறமாக ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு மற்றையவ்ை
போகசுவாமிகள் 7.
களேச் சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்தார். அவரது சமயாசாரம் உயிரற்ற வெற்று ஆடம்பரபாக இருக்களில்லே அவர் ஒரு சமயம் நீண்டநாளாக :ையிற்றுவவியால் வருந்திய அன்பு ரொருவரிடம் ஒருவகைக் கணவாய்மீன் சாப்பிட்டால் அந் நோய் சுகமாகிவிடும் எனக் கூறிஞர். அவ்வன்பரும் அவ் வாறே செய்து சுக்ைேடந்தார். யாழ்ப்பானத்திலே மது விலக்குப் போராட்டத்தில் முன்னின்று உழைத்த பலர் சிவ யோகசுவாமியின் அன்டர்களாயிருந்தனர். ஆணுல் பெரிய தொரு மது வியாபாரி சுவாமிாபின் அன்டராயிருந்தார். இதில் முரண்டாடெதுவும் இல்லை. அவர் எவரையும் பாஷி பென்க் கொள்ளவில்லே, பல்வேறுபட்டவர்களேயும் சிவேெ ருமான் என்னும் நூலிலே கோக்கப்பட்ட பல்வேறு மணி களே ஒப்பவராகவே அவர் கொண்டார் சுவாமியின் அணுக் கத்தொண்டரொருவர் புதுவருந்துவோருடனும் ஒப்புரவாய், நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்னும் உண்மையை அறிந்து கொண்டமுறை மேல்வருவதாகும். அவர் பாடச தலேயோசிரியராகப் பணிபுரிந்தபோது தமது பாடசாலே முன்னேற்றத்துக்கு உதவி வந்த ஒருவரோடு மிகுந்த நட்பு டையவராக இருந்தார். ஒழுக்கத்தால் விவரித்த தாம் நண்பு பூண்டிருப்பவர் துவருந்துபவர் என்பதை அறிந்த பின்னர், அவரோடு கொண்டிருந்த தொடர்புகளைத் துண் டித்துக்கொண்டார். ஆயினும் அப்பாடசாலேயிலே கட்டி டத் திறப்புவிழா ஒன்று நிகழவிருந்த போது அக்கட்டி டம் அமைவதற்குப் புல்லாற்ருனு உதவி செய்த அந்நண் பரின் நினவு இடையிடையே எழலாயிற்று அவ்வாருண ஒருநாள் அவர் சுவாமியின் திருமுன் பிரியிேல் இருந்தபொ ழுது சுவாமி ல்ேவருமாறு கூறிஞர். இங்கே பார் குடி காரரும் நமக்கு வேண்டும் "சுடாதவன் என்று நினைக் கிறவனிடத்திலே மகாத்மா காந்தியிடமும் இல்லாத சில நல்லியல்புகள் இருக்கும்; ஆதலால் எவரையும் எள்ளாது எல்லாருடனும் ஒப்புரவாய் ஒழுகுதல் வேண்டும்' என்ப தே சிவயோகசுவாமிகளின் கருத்தாயிருந்தது.
சிவயோகசுவாமி உலகத்தவரோடு ஒட்டி வாழும்போது உபாயமாக நடந்துகொண்டார். சுவாமி அந்நாட்களிலே
Page 124
2.38 யோகசுவாமிகள்
யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து அயலூர்களுக்குச் செல்லுவதானல் பெரும்பாலும் அப்புக்குட்டி என்பவருடைய மாட்டுவண் டியிற் பிரயாணம் செய்தார். ஒருநாள் பிரயாணத்தை முடித் துக்கொண்டு இறங்கும் பொழுது தம்முடன் கூடிவந்த அன் பரைச் சுட்டிக்காட்டி "இவர் காசு தருவார்" என வண் டிக்காரரிடம் கூறினர். ஒரு சதக்காசும் வைத்திராத அன் பரோ செய்வதறியாதவராய் வண்டியிலிருந்தும் இறங்கிச் சுவாமியின் பின்னே சென்ருர், சுவாமி சிறிதுதுரம் சென்று சனநடமாட்டம் இல்லாத ஓரிடத்தை அடைந்ததும் 'சந்தியில் வைத்து முடிச்சு அவிழ்க்கக் கூடாது." என்று கூறிய வண்ணம் வேட்டி முடிச்சினை அவிழ்த்தார். அதில் மிகுதியான காசு இருப்பது தெரிந்தது. "இவ்வளவுகாசை பும் அப்புக்குட்டி கண்டால், சுவாமியிடம் பெருந்தொகை பணம் இருக்கிறதே கூலியாகத் தரும் பணத்தைக் கூடுத லாகத் தந்தாலென்ன என்றவாறு நினைப்பான். நாம் அவ ருக்குரிய கூலியைக் கொடுத்தாற் போதும்' எனக்கூறி வசண்டிக்காரருக்குரிய நியாயமான பனைத்தை அன்பரிடம் கொடுத்தார். ஒருநாள் சுவாமியும், அன்பர்சிலரும், மார்க் கண்டுசுவாமியும் விசையூர்தியில் பிரயாணம் செய்தனர். விசையூர்தி சாவகச்சேரிச் சந்தையை அடைந்ததும், சுவாமி மார்க்கண்டுசுவாமியைக் கத்தரிக்காய் வாங்கி வருமாறு பணிததார். சந்தைக்குச் சென்ற மார்க்கண்டுசுவாமி விலே யைப் பொருட்படுத்தாது நல்லகாயாக வாங்குவதில் கருத் தாயிருந்தார். நல்ல காயாசு வாங்கி வந்த மார்க்கண்டு சுவாமியிடம் சுவாமி அவற்றின் விலேயை விசாரித்தார். அவர் பேரம்பேசாது சுடுதலான விலேகொடுத்து வாங்கி விட்டார் என்பதை அறிந்ததும் சுத்தரிக்காயைக் கொடுத்து விட்டுக் காசைத் திரும்ப வாங்கி வரும்படி சுவாமி கண் டிப்புடன் கூறினுர் சுவாமியின் சுட்டளேயை மீறமுடியாத வராய் மார்க்கண்டுசுவாமிகள் மீண்டும் சந்தைக்குச் சென் றனர். அவர் கத்தரிக்காய் வியாபாரியிடம் ஏச்சுவாங்கித் திரும்பியபோதும் சந்தைக்குச் செல்லுமொருவர் சந்தை நடைமுறைப்படி நடந்துகொள்ளல் வேண்டும் என்பதே சிவ யோகசுவாமிகள் கருத்து என்பதைத்தெளிந்து கொண்டார்.
யோகசுவாமிகள் -
சிவயோகசுவாமி ஒருநாள் அன்பரொருவர் பின்ன்ே ரெ வீதிவழியே சென்றுகொண்டிருந்தார் விதியினருகில் நின்ற மனிதரொருவர் சுவாமியைப் பார்த்து உருக்கத்தோடு கும் பிட்டு நின்ருர், சுவாமியோ அம்மனிதர் கும்பிடுவதைச் சற்றும் கவனியாதவராகச் சென்ருர், சுவாமியின் பின்னூல் வந்த அன்பர் அந்தத் துர்ப்பாக்கியசாலிமீது இரக்கங்கொண்டு அவரைப் பார்த்துத் தானும் உருக்கத்துடன் கும்பிட்டு விட் டுச் சுவாமியைப் பின்தொடர்ந்து சென்ருர், சிறிதுதுரம் சென்றதும் சுவாமி அவ்வன்பரை நோக்கிக் "கண்ட் நின்ற வரையெல்லாம் கையெடுத்துக்கும்பிடாதே, அது உனக்குக் கேடு விளைவிக்கும்" என்று கூறிஞர், சுவாமி அடிக்கடி "அவரவருக்குத்தக அவரவருடன் நடததல் வேண்டும்" என்றும் "தாயைத் தாயிடத்தும், நாயை நாயிடத்தும் வைத்துப்பார்க்க வேண்டும்' என்றும் கூறுவார். அவர் எங்கும், எல்லாவற்றிலும், எப்பொழுதும் சிவத்தையே கண்ட டவர்; சிவத்தைவிடப் பிறிதொன்றுமில்லை. எனும் தெளிந்த ஞானத்தில் நிலத்துநின்றவர். ஆணுல் மரத்திற் செல்லும் சக்தி ஒன்றேயாயிலும் இலே, மலர், பட்டை, வேர் எனப் பலகோலவேறுபாடுகள் தோன்றுகின்றன. இது போன்ற வேறுபாடான தோற்றங்களை அனுசரித்து ஐயா என்பவ ரை ஐயா என்றும் தம்பி என்பவைரத் தம்பி என்றும் உலக தருமத்தைப் பேணுவதே சிவயோகசுவமிகளின் ஒழுங்காக
இருந்தது.
எல்லாருடைய தேகத்திற்கும் நோய் வருவதுபோலச் சுமாமியினது தேகத்துக்கும் சுகவீனம் வந்தது. சிலவேளை களிலே அவர்தம் உடம்பில் சிறுபரு வந்தாலும் "இப்பரு வவிக்கின்றதே! இதற்கு என்ன செய்யலாம்?" என்று அன் பர்களிடம் கேட்பார். அவர்களும் தமக்குத் தோன்றிய தைச் சொல்வார்கள். அவர்கள் சொல்லிய வண்ணம் செய் வதற்கும் சுவாமி கூசுவதில்லை. தமது சிறுபருவுக்கு மருந்து கேட்பவரோ, திராப்பிணியைத் தீர்க்கும் அருமருந்து நல்கும் தேசிகமூர்த்தியுமாவார்.
Page 125
f (FLIITH fç77 T| Flor, GiT
அவர் நாண் எனும் சால்புடையவராய் ஒழுகினூர் என்பதற்குச் சான்றுக அமையும் சம்பவம் மேல்வருவதா கும். ஒருநாள் சுவாமி சுன்னுகத்திலிருந்து வந்துகொண்டி ருந்தார். வழியிலே பண்டிதர் ஒருவரும் சேர்ந்து கொண் டார். இருவரும் வழிநடந்து வருகையில் மழைபெய்யலா யிற்று. சுவாமியிடம் குடை இருக்கவில்லை. பண்டிதருடைய குடையில் இருவரும் வந்தனர். இடையிலே மழைவிடாது பெய்யுமாயின் சுவாமியைக் கொண்டு விடுவதற்காகக் கொ ழும்புத்துறைவரைச் செல்லவேண்டி நேரிடுமோ எனப் பண்டிதர் சிந்தை செய்தார். அது அவருக்குச் சிரமமா கப்பட்டது. அச்சிரமத்தினின்றும் தப்பித்துக் கொள்ளும் யோசனையுடன் அவர் வந்தார். இந்துக்கல்லூரி எல்லேயைத் தாண்டியதும் பண்டிதர் நடையின் வேகத்தைக் குறைத் துக்கொண்டு தான் நாவலர் பாடசாலைப் பக்கம் செல்ல வேண்டியிருப்பதாகக் கூறினூர், அத்துடன் 'இனி என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்' எனச் சுவாமியைக் கேட்டார். சுவாமி அக்கணமே பண்டிதரது குடையினின்றும் வெளி பில் வந்து மழையில் நின்ருர், நனேயும் உடலேச் சுட்டி 'இது ஒரு உப்புக்கட்டியோ' எர்னப் பண்டிதரை நோக் கிக் கேட்டார். சால்வையை எடுத்துத் தலேப்பாகை கட் டிக் கொண்டு சிங்காரமாக நடந்து சென்ருர், சுவாமி 19ானுபிமானமில்லாச் சுதந்திரன், அச்சுதந்திர நிலேயே அவ ரது உண்மைநிலை. ஆளுல் "நாணம் உயிரினும் சிறந்தது' எனும் கோட்பாடுடைய உலகில் உலவியபொழுது அவர் நாண் எனும் அணிகலம்பூண்டவராய் உலவினுர்,
'பார்வையென மாக்களை முன்பற்றிப் பிடித்தற்காம்
போர்வையெனக் காஞர் புவி" என்பது திருவருட்பயன். மனிதரை ஆட்கொள்ளுவதற்காக மண்மேல் மனிதனுகவந்த சிவயோகவள்ளல் தாம் போர்த்தி ருந்த மானிடச் சட்டையை நேர்த்தியாகப்போர்த்திருந்தார். செல்லப்பதேசிகர் நாற்பது வருடகாலமாகத் தாம்போட்ட வேடத்தை எவரும் சந்தேகிக்கா தவகைய பில் நடித்துவிட்டுப் போனுர்' என முன்னர் கூற ப்பட்டது. சிவயோகக வா
யோகசுவாமிகள்
1ங்கள் அரைநூற்ீண்டுகாலமாக ஒப்புரவாளர் எனும் இயல் ான பணிதக்கோலத்தில் உலகோர் எவரும் சந்தேகிக்காத வகையில் மறைந்து வாழ்ந்தார். உலகவயப்பட்ட டோகி பர் மானிடச்சட்டை அணிந்து திரியும் சிவயோகியின் அறிவு சொரூபத்தைக் காணவல்லரோ?
ஆசைக் கடவில் அலேந்து திரிவார்கள் ஆசை கடந்தவனே பாரறிவார் - மாசற்ற மேகத்தைச் சந்திரனே மின்மினிதான் மூடுமோ மோகத்தை யின்றே முனி
- நற்சிந்தனே 事
2 விண்ணும் மண்ணும் ஆகிநின்றன் எங்கள் குருநாதன் அண்டமும் பிண்டமும் அகத்திற் கண்டேன் அண்டமும் பிண்டமும் அகமாய்க் கண்டேன் அண்டமும் பிண்டமும் அகத்திற் கண்டிலேன் அண்டமும் பிண்டமும் ஆயிருந் தேனே
-நற்சிந்தன
சிவயோகசுவாமிகள் கொழும்புத்துறை எனும்கிற்றரில் சிறியதோர் ஆச்சிரமக் கொட்டிலிலே எளிமையான கோ 'த்தினராய் அமர்ந்திருந்தார் என்பதைப் பலரும் அறிவர். ஆல்ை உலகில் ஒரு மூலையிலே உடற் கூட்ளவினராய்க் கட்டுப்பட்டுக் கிடந்தவரோ யோக்சுவாமிகள் அவருள்ள்ே :கம் அணுவாய்க் கிடந்ததென்பதே உண்மையாகும்.
சிவயோகசுவாமிகள் ஒருநாள் கொழும்புத்துறை ஆச் சிரமத்திலே வடதிசை நோக்கியவராய் அமர்ந்திருந்தார். அவரது திருமுன்னிலேயிலே அன்பர்சிலர் அமர்ந்திருந்தனர். அன்பரொருவர் கொண்டுவந்த காணிக்கைப் பொருள்களா னதோடம்பழங்கள் அவரது திருப்பாதத்தருகிலே இருந்தன. சுவாமி அன்பர்களுடன் உற்சாகமாக உரையாடிக்கொண்
Page 126
ዷ 89 யோககவாமிகள்
டிருந்தார். உரையாடலினிடையே அங்கு நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த உரையாடலுடன் எவ்வித தொடர்பு மற்ற வாசகமொன்றைச் சுவாமி மொழிந்தார். 'பாவம் பிரா னெ Fந்நியாசி" என்பதே அவ்வாசகம். அவ்வாசகத்தை மொழியும் போது சற்று விலகியிருந்த தோடம்பழம் ஒன் பிற எடுத்து ஒழுங்காக வைத்துக்கொண்டார். பின்னர் ஒன்றும் நடவாதைப் போன்று உரையாடலை விட்ட இடத்திலிருந்து தொடர்ந்தார். விடயசம்பந்தமற்ற அவ் வாசகத்திலே கருத்தூன்றுவதற்கு அன்பர்களுக்கு வாய்ப் பிருக்கவில்லை. அவ்வாசகத்தைப் பலமைல் தூரத்துக்கப் பால் பிரயாணஞ் செய்துகொண்டிருந்த சங்கரசுப்பையர் எனும் அன்பரைக் காக்கும் கவசமொழியாகவே சுவாமி மொழிந்தனர். சுவாமி தோடம்பழத்தை எடுத்து ஒழுங்கு செய்த அக்கணத்திலே அந்தப் பிராமணசந்நியாசி பயணஞ் செய்த விசையூர்தி விபத்தொன்றினின்றும் தப்பியது. இது பற்றிச் சங்கரசுப்பையரே கூறியிருக்கின்ருர். அது மேல்வரு மாறு:- "ஒருமுறை நான் சித்தங்கேணி மகாகணபதி ஆல யத்தில் புராண உபந்நியாசம் செய்தபின் நல்லூர் விடுதிக் குத் திரும்பும்போது இரவு கடும்மழை பெய்துகொண்டிருந் தது. சீரணி வளைவில் பெரிய தண்ணீர் வாய்க்கால் நிரம் பித் தெருவையும் மூடிப் பாதை தெரியாமல் வெள்ளம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அப்பொழுது வாய்க்கால்ப்பக்கமாக மின்னல் போன்ற வெளிச்சம் ஒன்று தெரிந்தது. இதனுல் நாங்கள் தெருவை அடையாளங் கண்டுகொண்டு எமது காரை மெதுவாகச் செலுத்திய வண்ணமாக நலலுரர் விடுதியை வந்தடைந்தோம். அந்த மின்னல் போன்ற வெ எளிச்சம் தெரியாதிருந்தால் அன்று அவ்வாய்க்கால் வெள் ளத்தில் கார்விழுந்து பெரும் உயிர்ச்சேதம் ஏற்பட்டிருக் கும். இப்படியான அந்தச் சொல்லப்பட்ட நேரத்தில் சுவா மிகள் 'பாவம் பிராமணசந்நியாசி" எனச்சொல்லித் தமக்கு முன்னுக இருந்த தோடம்பழத்தை எடுத்து வேறு பக்கம் வைத்தார்கள் என்று அன்பர் மூலம் பின் அறிந்தேன். எம்பெருமான் கருனே இருந்தவாறென்னே!" சுவாமி
29
யோகசுவாமிகள்
இருந்தவிடத்தில் இருந்துகொண்டே எல்லாவற்றையும் பார்ப்பவர். எல்லாம் அவர் கைவசமாயுமிருந்தன.
இ2ணபிரியாத நண்பர் இருவர் சுவாமியின் அடியவர் களாக இருந்தனர். அவர்கள் ஒரு நாள் பொழுது போக் காகத் தேநீர் தயாரித்துக்கொண்டிருந்தனர். அப்பொழுது 'தம்பி அடோய்' எனச் சுவாமி அழைப்பது கேட் ilஅவர்கள் தமது கருமத்தை அப்படியே விட்டுவிட்டு விதிப் பக்கம் வந்தனர். வீதியில் சுவாமியைக் காணவில்லே. சுவா மியின் அழைப்பொலியோ இருவர் காதுகளிலும் தெளி வாய் ஒலித்தது. அதனுல் அவர்கள் பெரிதும் தடுமாற்றம் அடைந்தனர். கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திற்குச் சென்று வந்தால்தான் மனம் ஆறுதலடையும் போல் தோன்றியது. ஆதலால் இருவரும் புறப்பட்டுச் சென்றனர். அவர்கள் ஆச் சிரமப் படலேயைத் திறந்து உள்ளே நுழைகையில் சுவாமி மேல்வருமாறு கூறிஞர். 'பாருங்கள் இங்கிருந்து நினைக்க அவர்கள் வருகிருர்கள்'
சுவாமியினது திருவுளம் ஒலியை மாத்திரமன்றித் திருக்கோலத்தையும் விரும்பிய இடத்தில் தோற்றுவிக்க வல்லது. சுவாமி தனதில்லத்தில் தங்கியிருப்பதைப் பெரும் பேருகக் கொண்ட அடியவர் ஒருவர். தன்வீட்டு முன்வாயி லினுல் இறங்கி முற்றத்தில் உலாவும் சுவாமி, அக்கணமே அவர் தங்கியிருந்த அறைக்கதவைத் திறந்து கொண்டு வருவதைப் பார்த்து அங்கும் இங்குமாய் மாறிமாறி நோக்கி வியந்து நின்றர் சுவாமியோ வியப்பதற்கு ஒன்றுமில்லே என்றவாறு இயல்பாக நடந்து கொண்டார். அப்புத்தளே யிலும், கம்பளயிலும் ஒரேநாளில், ஒரேநேரத்தில் சுவாமி யைத் தரிசித்த அன்பர்கள் இருவர் தமது அனுபவங்களே ஒருவருக்கொருவர் பரிமாறிக் கொண்ட போது மெய் சிலிர்த்து நின்றனர். சுவாமியின் அணுக்கத் தொண்டர்கள், சுவாமி தொலே தூரத்தில் இருந்து கொண்டே தமக்குக் காட்டும் அருள்வேடங்களேத் தம்போன்ற விளக்கமுடைய வரிடத்துக் கூறுவதல்லாது பிறரிடம் கூருது பக்குவமாய்ப்
Page 127
234 யோகசுவாமிகள்
பேணிவந்தனர். யாழ்ப்பாணத்திலே சுவாமி ஒரேநேரத்தில் பலஇடங்களில் தோற்றுவது குறித்துச் சுவாமியின் அடியவர் களான பகுத்தறிவுவாதிகள் சிலர் பல்வேறு நியாயங்களைக் கற்பிக்க முயன்றனர். ஆனுல் நால்வேதமும் காணமுடியாத ஞானியர் மனவுலக அறிவுக்குட்பட்ட பகுத்தறிவுக்கு அகப் படுவரோ: நரிவாலால் கடலாழம் காணமுடியுமோ? வாதி பரும் காணவொண்ணுன் எங்கள் குருநாதன்.
திருக்கேதாரத்திலே சிவயோகசுவாமிகளின் திருக்கேள் லக் காட்சியையும் அருள்வாக்கையும் பெற்றுக் கொண்ட சிவதொண்டரொருவரின் அனுபவம் மேல்வருவதாகும். அவர் ஆண்டுதோறும் மார்சுழிமாத விடுமுறையின்போது இந்தியா சென்று சிதம்பரத்தில் திருவாதிரைநாள் காண் பதையும், பின்னர் திருவண்ணுமலே சென்று சிலநாள்கள் ரமணமகரிஷிகளின் திருமுன்னிலையில் இருப்பதையும் நியம் மாகக் கொண்டிருந்தார். பகவானின் திருமுன்னிலையில் இருக்கப்பெற்றதால் பெரியாரொருவரின் சகவாசசுகம் அவ ருக்கு விளக்கமாயிற்று, ரமணமகரிஷிகளின் சமாதிக்குப்பின் னர் அச்சுகத்தினை இழந்து வாழும் வாழ்க்கை ஒரு வரட்டு வாழ்க்கையாகப்பட்டது. அவருக்குக் கொழும்புத்துறை அடி களின் நினைவு வந்தது. ஆனுல் சுவாமி எவரையும் எளிதில் அண்டவிடுவதில்லை என்பதை அறிந்திருந்தமையால் சுவா மியை நாடிச்செல்ல அஞ்சினுர், இமயமலைச்சாரலிலே எத் தனேயோ சாதுக்கள் வாழ்கிருர்கள்; அங்கு சென்ருல் அவர் களில் ஒருவர் ஆதரித்துக் கொள்வார் எனும் துணிவோடு வடஇந்தியா சென்ருர், அங்கு திருக்கேதாரத்தில் தங்கியி ருந்த போது சுவாமி நேர்நேராகத் தோன்றி Come home immediately (வீட்டிற்கு விரைந்து வா) என அருளினுர், சிவதொண்டர் அப்பொழுதே திருக்கேதாரத்திலிருந்து புறப் பட்டு இலங்கை வந்து நேராகக் கொழும்புத்துறை ஆச்சி ரமத்துக்குச் சென்ருர், அங்கு 'தம்பி வந்து விட்டாயா! வா" எனும் சுவாமியின் மங்கல மொழிகள் அவரை வர வேற்றன.
யோகசுவாமிகள் E35
1962ஆம் ஆண்டு ஐந்து பேர் கொண்ட சிவநொண்" டன் கலாசாரத் தூதுக்குழு உலகநாடுகளுக்குச் சுற்றுலாத் சென்றது. இத்துதுக்குழுவைச் சுவாமி யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்து கொண்டே வேண்டும் போதெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். சிங்கப்பூரிலே சுவாமிபக்தரான சிவப்பிர காசம் அவர்களைத் தலைவராகக் கொண்ட வரவேற்புக்குழு அங்கு வருகை புரியும் தூதுக்குழுை வ வரவேற்பதற்கு ஏற் பாடாகியிருந்தது. சிவப்பிரகாசம் அவர்கள் விமானநிலேயம் சென்று சிவதொண்டன் குழுவினரை வரவேற்ருர், சிங்கப் பூரில் வரவேற்பு உபசாரம் நடந்துகொண்டிருந்த வேளே யில் சுவாமி யாழ்ப்பாணத்து வீதியொன்றிலே விசையூர்தி யில் பயணம் செய்துகொண்டிருந்தனர். அப்பொழுது வழி யிலே எதிர்ப்பட்ட சிவப்பிரகாசம் அவர்களது சகோதரி யைக்கண்டு "சிவப்பிரகாசம் கண்டுவிட்டான்' என்னும் வாசகத்தைக் கூறிச் சென்றனர். இங்கிலாந்துக்குச் சென்ற துTதுக்குழுவினர் அங்கே தம்பணியினே முடித் துக்கொண்டு அமெரிக்கா செல்லத் திட்டமிட்டனர். அமெரிக்க ாவிற்குச் செல்வது தூதுக்குழுவினரின் திட்டத்தில் ஏற்கனவே இடம் பெருததொன்று. அன்றியும் தூதுக்குழுவில் இடம்பெற்ற தனியொருவரின் செலவிலேயே எல்லாரும் செல்லத் தீர் மானித்ததும் விரும்பத்தக்கதாக இருக்கவில்லே. இவற்றை யெல்லாம் இருந்தவிடத்தில் இருந்துகொண்டே பார்த்துக் கொண்டிருந்த சிவயோகசுவாமிகள் சிவதொண்டன் நிலயம் வந்து நிலையப் பொறுப்பாளரிடம் மேல்வருமாறு கூறினர். "அவர்களே உடனே இங்குவருமாறு தந்திகொடு' அவரும் அப்படியே செய்தார்
முன்பெல்லாம் கீழே இறங்கு' (Come down) என் முல் மழைபெய்யும்; இப்பொழுது பெய்யமாட்டேன் என் கிறது" எனப் பொருள்பொதிந்த சிரிப்புடன் சுவாமி கூறு வார். ஆனல் வானமாய் நின்று இன்பமழையாய் இறங்கு வது அவருக்கு மிகவும் இயல்பானதே. மறவன் புலவுப் பிள் 2ளயார் கோவிலிலே சுவாமியும் அன்பர்களும் சிவராத்திரி விரதம் அனுட்டித்த நாளில் மேல்வரும் சம்பவம் நிகழ்ந் தது. அன்று பகற்போதில் வெய்யில் மிகக்கடுமையாக
Page 128
*
፵ ዳ 6 யோகசுவாமிகள்
இருந்தது. கோயில் மண்டபத்திலிருந்து முற்றத்தைப்பார்க்க முடியாதவாறு கண்கூசியது. சுவாமி முற்றத்தில் நீர் தெ விக்குமாறு அன்பர்களிடம் பணித்தார். அன்பர்கள் அருகி லிருந்த குளத்தினின்றும் நீரள்ளிவந்து தெளித்தனர். ஆயி னும் அனல் அடங்கவில்லை. சுவாமி மண்டபத்தில் சாய்ந்து கிடந்தவாறு சிறிதுநேரம் விண்ண நோக்கிய விழியினரா யிருந்தார். பின்னர் வெளியிற் சென்று வானத்தைப் பார்க் மிோறு கூறினர். வெளியிற் சென்று பார்த்த அன்பர்கள் வானிலே கார்மேகம் ஒன்று படர்வதைக் கண்டனர். சிறிது நேரத்தில் நிலம் குளிருமாறு பெருமழை பெய்தது.
* இங்கு சிறப்பட்ட குறிப்புகளும், அப்பனும் அடியார் களும் எனும் பகுதியிலே ஆங்காங்கு வந்துள்ள இவை போன்ற குறிப்புக்களும் சமிக்ஞை போன்றனவே, இச் சமிக்ஞைகள் அங்கிங்கெளுதபடி எங்கும் நிறைந்திருக்கும் சிவயோகசுவாமிகளது ஒளிவறநிறைந்த தன்மையை ஒரு வாறு உணர்த்துகின்றன. அவர் யாதொன்றும் இல்லாத தோன்ப்பெருவெளியில் நிவேத்து நின்றமையால் பாவும் தமது திருமுன்னிக் என்பதை உணர்ந்துகொண்டும் யாவுமாகி, "வையும் தமது அகத்திலே கண்டுகொண்டும் இருந்தார்,
'அண்ட சராசார மெல்லாம் - சிவசிவ
அகத்திலே கண்டு தரிசித்துக் கொண்டேன் முண்டக மலர்ப்பாதம் கண்டேன் - சிவசிவ மூவரும் தேவரும் முளைத்ததும் கண்டேன்"
உருகி உருகி உணர்ந்தேன். ஒவசிவ ஒன்றையும் காணும லேங்கிதான் நின்றேன் மருமமிது பெரும் மருமம் - சிவசிவ மகத்துக்க ளாலும் சொல்லொணு மருமம்
சான்பது அவரது திருவாய்மொழியாகும்.
போதசுவாமிகள் 7
3. சித்தத்துள் திகழுகின்றன்" எங்கள் குருநாதன்
"கஞ்சமலர்ப் பதத்தைக் கனவிலும் மறவோர்க்குப் பஞ்சாமிர்தம் போல்ெ நஞ்சில் பண்புடன் இனிப்பவன்' |- நற்கிந்தன்ே பகவான் ரமணமகரிகவுகிளேத் ΦιήθηGμετά அவருடைய திருமுன்னிலையில் இருத்தல் மாத்திரத்தாலே எதனேயும் வர்ய்திறந்து கேட்காமலேயே தாம் வேண்டிச் சென்ற விளக் கங்களேப் பெற்றுவந்தனரெனப் பலருங் கூறுவர். நன்கு படித்தவரான அமெரிக்கப் பத்திரிகையாாரொருவர் ரமஜ் மகரிஷிகளிடம் கேட்டுத் தெரிவதற்கென, நன்றுக ஆராய்ந்துே ஆயத்தஞ் செய்த கேள்விகளுடன் திருவண்ணுமலே வந்தார். ஐ பகவானுடைய திருமுன்னிலேபிலமர்ந்திருந்த சிறிது நேரத் தில் அவர் ஆயத்தஞ் செய்திருந்த நூலறிவாளரைத் திண் நடிக்கக் கூடிய நுட்பமான வினுக்களெல்லாம் மெல்ல மெல் விக் கரைந்து இல்லாமற் போயின் அவ்வினுக்களுக்குரிய த்ெ Grf73 I TIGAT 5750 Ls, Sir Tiy அவரது உள்ளம் நிறைந்து திரை பற்ற நீர்போல் உபசாந்தமுற்றுக் கிடந்தது. பிற்காலத்தில் பகவான் ரமணரின் சீடரான இவ்வமெரிக்கர் குறித்து வைத் திருக்கும் இது போன்ற அனுபவங்களேப் பகவானின் முன் விலையிலமர்ந்திருந்த பலரும் ஏதோ ஒரு வகையிற் பெற் றனர். சந்நிதான மகிமையாலே விடயவிளக்கஞ் செய்யும் இந்த ஞானியரியல்பு ரண் மகரிஷியிடத்தில் மலேமே ற்றிய மாய்த் தெரிந்தது.
சிவயோகசுவாமிகளிடத்து அன்பு பூண்ட ஞானநாட் டங் கொண்ட அடியவர் பலர், சிவயோகசுவாமிகளின் அடியரTதற்கு முன்னரும், அடியரான பின்னரும் கூட ரம் னமகரிஷிகளையும் ஒர் மகானுக மதித்துத் தரிசித்து வந் தனர். அத்தகைய அடியவர்கள் ரமணமகரிஷிகளிடம் தாம் வெளியாய்க் கண்ட விடயவிளக்கஞ் செய்யும் சந்நிதான மகிமையைச் சிவயோகசுவாமிகளிடமும் காண்பதற்கு இயல் பாகவே ஆர்வங் கொண்டனர்.
Page 129
ይህፃ ዞ யோகசுவாமிகள்
சைவப்பெரியார் மு. திருவிளங்கம் அவர்கள் சிவயோக சுவாமிகளின் சீரிய அடியார். அவர் சிவஞான சித்திடார் என்னும் சித்தாந்தசாத்திர நூலுக்குச் சிறந்ததோரு ை எழுதியுள்ளார். அவ்வுரையை எழுதி வருங்காலத்த ஐய மேற்பட்ட போதெல்லாம் சிவயோகசுவாமிகளின் திருமுன் னிலையில் வந்தமர்ந்திருப்பார். தற்செயலாக வெளிவரும் சுவாமி வாக்குகளினுலோ, அல்லது அங்கு நிகழும் ஏதேனு மொரு நிகழ்வினுலோ, அல்லது உள்ளுணர்விற்ருேன்றும் உதிப்பினுலோ ஐயந்தீர்ந்து தெளிவு பெற்றுச் செல்வர்.
சைவப்பெரியார் திருவிளங்கம் அவர்கள் தற்செயலாய் வெளிப்படும் சுவாமி வாக்குக்களால் எவ்வாறு ஐயம் நீங் கித் தெளிவு பெற்ருர் என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாகச் சுவா மியின் சீரடியார் ஒருவர் பெற்ற அனுபவங்கள் சில அமைந் தன. அத்தகைய அனுபவங்களுள் ஒன்றை இங்கே குறிப்
பிடுவோம்.
1980ஆம் ஆண்டு மார்கழித் திங்களில், சிவதொண் டன் நிலையத்தில் நிகழவிருந்த திருவாதிரைத்தின அபிஷே கத்தைத் தரிசிப்பதற்காக மட்டக்களப்பிவிருந்து சுவாமி யின் அன்பரொருவர் வந்திருந்தார். அவர் சுவாமியிடமி ருந்து தாம் பெற்ற பாடலொன்றைப் பற்றிக் குறுப்பிட் டார். அப்பாடலே 1940ஆம் ஆண்டு, மாத்தளேயில் தபா லதிபராகக் கடமையாற்றிய திருவாளர் கந்தசாமியவர்க ௗது இல்லத்தில் வைத்துப் பெற்றுக் கொண்டார். அப் பாடலைச் சுவாமி சொல்லச் சொல்லத் திரு. கந்தசாமி அவர் கள் எழுதினுர், பதினெட்டாம் பாடலைச் சொல்லி முடிந் ததும் சுவாமி தாக்கம் வந்தவர் போலத் தோன்றினர். சிறிது நேரத்தின் பின் கண் விழித்து, இவ்வளவும் போ தும் எனக் கூறித் துயிலச் சென்ருர், துயிலச் செல்லும் போது பாடலைக் குறிப்பிட்ட அன்பரிடம் சேர்த்து விடு மாறு குறிப்பாலுணர்த்திச் சென்றனர். இப்பிறப்பிற் பெற்ற பெறற்கரும் பேறென எண்ணி ஏறக்குறைய இருபது வரு டங்களாகப் பேணிவரும் அப்பாமா?லசப்பச் சிவதொண்
யோகசுவாமிகள் ኳ ? $
டன் இதழ் மூலமாக வெளிப்படுத்த வேண்டுமென அவர் எண்ணினர். தமது நினைவிலிருந்த அப்பாமாலை"யை எழுதிச் காட்டினர். சிவதொண்டன இதழில் வெளியிடுவதற்காக அதனேக் கவனமாகப் பரிசோதித்துப் பார்க்க வேண்டியிருந் தது. அந்தச் "சின்னத்தங்கப்பாமாலை" முழுவதுமாக வன்றி அதிலுள்ள சில சொல்மலர்களே சாதகன் ஒருவனே மேனி லேக்குக் கொண்டு வரப் போதுமாயிருந்தன. ஆயினும் இறு திச் செய்யுளிலே - 'பத்துருவும் மித்துருவும் தானென்றம் போகுமெடி' என்றிருந்த ஈற்றடியில் தானுென்ருய் என்றி ருப்பது பொருத்தமாகும் எனப்பட்டது. இதனை அன்பரிடத்து எடுத்துக் கூறினேன். அன்பரோ மூலப்பிரதியில் 'தானென் ரூப்' என்றேயிருக்கிறது; அதனே எப்படி மாற்றுவது என் வாதிட்டார். அடுத்த நாள் காலேயில் நாடோறும் போலச் சுவாமி சிவதொண்டன் நிலேய வாயிலில் வந்து நின்ருர், சுவாமியைக் கண்ணுற்றதும் சின்னத்தங்கப் பாடல் நினைவு வந்தது. ஆனல் சுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் வந்து நின்ற போது எல்லாவற்றையும் மறந்து அவர் சொல் வழியே நிற்கலானேன். சிவதொண்டன் நிலைய நிலைமைகளே விசா சித்துச் சில சொற்களைக் கூறிக் கொண்டிருந்த சுவாமியின் நாவிலிருந்து 'தானுென்றம்' போகும் எனும் வாசகம் விடயசம்பந்தமில்லாததாய் வெளிவந்தது. யான் கேட்க மறந்து போன எனது எண்ணத்திலிருந்து விடயத்தைச் சுவாமி நினவாயிருந்த கூறியமையை நினைந்து வியந்தேன். சுவாமி சென்றதும் அன்பரிடம் வந்து நிகழ்ந்ததைக் கூறி னேன். சின்னத்தங்கிப்பாடலின் ஈற்றடிப்பகுதி "தானுென் முய்' எனும் அதன் உண்மை வடிவத்தில் சிவதொண்டன் இதழில் வெளியாயிற்று.
சிவயோக சுவாமிகளோடு கூடிவாழ்ந்த மெய்யடியார் ஒருவரது அனுபவங்கள் மேல்வருமாறு:- ரமண ஆச்சிர மம் உருவாகிய ஆரம்பநாட்களில் ஆச்சிரமத்துச் சாதுக் கள் மலேயடிவாரத்திலுள்ள ஊர்மனேகளுக்குப் பிச்சை ஏற் கச் செல்வார்கள். அவ்வாறு செல்லும்போது ரமணமக்
Page 130
2 () யோகசுவாமிகள்
ரிஷிகள் பாடியளித்த அருணுசல அகரமன மாலே' எனும் பாடலேப் பாடிச் செல்வார்கள்.
"அருணு சலசிவ, அருணு சலசிவ அருணு சலசிவ அருணு சலா' எனும் குழு இசையோடு 'ஐம்புலக்கள்வர் அகத்தினில் புகும்போது அகத்தில் நீ இலையோ அருணுசலா'
ஆகிய பொருள் பொதிந்த கண்ணிகளைப் பாடிக்கொண்டு சாதுக்கள் செல்வது உருக்கமாயிருக்கும், இப்பாடவிசை யைக் கேட்கும் நார்மனேயிலுள்ளோர். ரமண ஆச்சிரமத்துச் சாதுக்கள் வருகின்றனரென மதித்துப் பெருஞ் சிறப்புச் செய்வர். ஒருநாள் சிவயோகசுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் அமைதியாக அமர்ந்திருக்கும்போது இப்பாடல் நினைவுக்கு வந்தது. சுவாமி அதுபோன்ற கூட்டாகப் பாடுதற்கேற்ற ஓரினிய பாடலைப் பாடித் தருவாராயின். என்பதுபோல எண்ணம் உதித்தது. அக்கணமே எழுதுமெனக்சுறிச் சுவாமி, 'கடவுளை எங்கும் கண்டு களிப்பார் மெய்யடியார்கள் ஓம்'
எனத் தொடங்கும் மெய்யடியாரியல்புகளைக் கூறும் தற்சித் தனப் பாடஃபருவினர். மற்குெருநாள் சுவாமி வரும் தருணமறிந்து சிவதொண்டன் நிலைய வாயிலில் வந்து நின்ற பொழுது சுவாமி வீதியில் வருவது தெரிந்தது அவரது நடையைக் கண்ட மாத்திரத்திலே அது ஒரு சிங்காரமான நடையாகத்தான் இருக்கிறது எனும் எண்ணம் மனத்தில் உதித்தது. சுவாமி நிலையத்தை அணுகும் போது
"சிங்காரந்தன்ேப் பாரீர் - சிவதொண்டன் நடந்துவரும்
சிங்காரத்தனைப் பாரீர்" எனும் பாடலேப் பாடிக்கொண்டு வந்தார்.
அன்பரொருவர் சுவாமியைத் தரிசிக்கச் செல்வதற்காக நீராடி, நனேந்துலர்ந்த வேட்டியடுத்து ஆயத்தமாகிக் கொ ண்டிருந்தார். எவ்வாறு தான் புறந்துயராய போதும் அகத் தாய்மைக்குறைவை நினேந்து அவ்வன்பர் மனங்குன்றினர்.
()
யோகசுவாமிகள் 巴±止
கடந்த சில நாட்களாக தனது கிள்'ச்சிந்தையானது, மீண் டும் மீண்டும் நீசநினேவிலே சென்று மொய்த்து நிற்பதை நினேந்து அவர் மனம் வெதும்பினர். அந்நீக நினவுகளோ வெனின் தன் நண்பனிடம் கூட மலிந்திறந்து htрарцінтся அத்துனே இழிந்தனவாயிருந்தன. அந்தபுஞ்சக எண்ணங்கரே அறிவாராயின் பெற்ளூேராயினும் வுெ 'ப்பார்கள் என அவர் எண்ணினர். அத்தனே அழுக்கு மனத்தோடு சுவாமிமுள் செல்வதை நினைக்க அவருக்குக் கூச்சமாயிருந்தது. ஆயினும் சுவாமி பத்தரான அவ்வன்பருக்கோவெனின் சுவாமியைத் தரிசிக்க முடியாமலிருப்பதை எண்ண, பெரும் ஏக்கமாக வுெம் இருந்தது. ஆதலால் எவ்வாறயினும் சென்று சுவாமி பின் திருவடியிற் கிடந்து 4ழுதுகதறி ஆறுதல் பெறுவது எனும் என்ன த்தோடு அவ்வன்பர் புறப்பட்டுச் சென்றனர். இடைவழியிலே சுவாமி தியான நிலயில் இராவிட்டால் நன் (யிருக்கும் எனும் எண்ணம் எழுந்து ஆறுதலேயளித்தது. சுவாமி தியானநிலையில் அமர்ந்திராவிட்டால் தனது கள் ாச்சிந்தையை அறிந்து கொள்ளமாட்டார் என அவர் எண்ணிஞர். இவ்வாறு ஒண்னமிட்டவராய் ஆச்சிரமத்துள் நுழைந்தபோது சுவாமி அடியவர் பலருடன் அளவளாவி மகிழ்ந்திருப்பது தெரிந்தது. தப்பிவிட்டேன் எனுந்தைரியத் தோடு சென்று அவ்வன்பர் சுவாமியைக் கும்பிட்டார். அப் போது புன்னகையோடு வன்பரை நோக்கிச் சுவாமி மேல்வருமாறு கூறிஆர்- " "FL-EuT.jול முதல் உள்ளங் கால் வரை சகலது மறிவேன். உனது எண்ணமனேத்தும் அறிவேன். உனது எண்ணங்களே மட்டுமல்ல, எல்லோரதும் எண்ணங்களேயும் அறிவேன்; ஏனெனில் எல்லாருள்ளும் நானே இருக்கிறேன். இதை நீ அறியாய்; ஏனென்ருல் நீ உன்னே மற்றையவரினும் வேருகப் பார்க்கின்ருய், வேருகப் பாராது ஒன்ருகப் பார்த்துப் பழகு' எனக்கூறிப் பின்னர் தம்முன் னிலையிலெரிந்து கொண்டிருந்த கர்ப்பூரநீபத்தைக் காட்டி 'இத்திபத்தை ஏந்தி இங்குள்ள எல்லாரையும் சிவமென எண்ணி எல்லாருக்கும் காட்டு' என அருளினர்.
சுவாமி அன்பரின் மறைந்து கிடக்கும் எண்ணங்களே
Page 131
骂望墨 யோகசுவாமிகள்
மட்டுமன்றி அன்பர்கள் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் எண்ணிய எண்ணங்களேயும் அறிபவராயிருந்தர் ஒருநாள் சுவாமி தம்மைக் கும்பிட்டு நின்ற அன்பரின் முன்னே கையை நீட்டி முன்கையைப் பிடித்துப் பார்க்குமாறு கூறினுர், பின்னர் தமது கை கல் போன்று திண்ணியதாக இல்லையா எனக் கேட்டார். தொடர்ந்து தம்மைச் சுட்டிய வண்ணம் இது உள்ளும் புறம்பும் ஒரு தன்மைத்தான பிரம்மச்சரியம்" எனக்கூறிஞர். திடீரென அவ்வடியவருக்கு சில வருடங்க ளூக்கு முன்னர் சுவாமியின் பிரமச்சரிய விரதத்தில் ஐயுற்ற நீசநினைவு ஞாபகத்திற்கு வரலாயிற்று. உள்குவார் உள் ளிற்றெல்லாம் உடனிருந்து அறிபவரே சிவயோகசுவாமி கள் என்பதை அறிந்து அவ்வன்பர் பெரிதும் வெள்கிப் போயினர். ஒருசமயம் வெள்ளவத்தை வாசியான சுவாமி பின் அன்பரொருவர் ஐந்துமணி’ எனச் சுவாமி உணர்த் தியது கனவோ, நனவோ என்று தெரியாத நிலையில் அதி காலேயில் துயிலுணர்ந்தெழுந்தார். கை, கால், முகம் கழு விச் சுவாமியைக் கும்பிட்ட பிறகு ஏதோ ஒரு நினேவில் மோட்டார் வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு கொழும்புக் கோட்டைப் புகையிரத நிலையத்தை நோக்கிச் சென்ருர், காலே ஐந்துமணிக்கு அவரது மோட்டார் வண்டி புகையி ாத நிலேய வாயிலை அடையவும் சுவாமி யாழ்ப்பாணப் புகையிரதத்தினின்றும் இறங்கி வெளியே வரவும் சரியாயி ருந்தது. இச்சம்பவத்திலிருந்து சிவயோகசுவாமிகள் தனது 'ள்ளத்திலே நுண்ணியணுக உலவும் வண்ணத்தை அவ்வன் பர் உணர்ந்து கொண்டார்.
சிவயோக சுவாமியோடு உடனுறைந்து சுவாமி எண்ணு வாரெண்ணமெலாம் அறியும் நுணுக்கரிய நுண்ணுணர்வு சான்பதை உண்ர்ந்து கொண்ட சிவதொண்டரொருவரின் அனுபவக் குறிப்புக்கள் மேல்வருவனவாகும். "1958 மே மாதம் சிங்களவர், தமிழர் கலகம் நடக்கும் நாட்களில் வழமை போல் ஒருநாள் சுவாமிகளுடன் கூடிச் சென்று கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்தில் தங்கியிருக்கையில் நண்
போககவாமிகள்
பகல் உணவு உண்டபின் சுவாமிகள் சிறிது வேளே கண் னயர்ந்தார்கள். அந்த வேளே தனியே சந்நிதானத்திலி ருந்த எனக்கு மனத் துடிப்பாக உள்ளே கொந்தளிப்புண் டாயிற்று. எத்தனையோ பெண்கள் ஊண் உடையின்றி அவமானப்படுத்தப்பட்டும், எண்ணில்லாத மக்கள் வீடுவ: சல் பொருள்கள் யாவற்றையும் இழந்தும் அகதிகளாகத் தத்தளித்து யாழ்ப்பாணத்துக்கும், மட்டக்களப்பிற்கும் வந்து தஞ்சம் புகுந்திருக்கிருர்கள். இப்படியான அவமானம் இச் சாதி அடையும் போது எம்மைப் போன்றவர்கள் கே ழைகள் போல் ஒதுங்கியிருந்து தத்துவமும் சமயமும் சாதனே செய்கிருேம் எனும் போர்வையில் சாந்தமாகவா இருக்கி ருேம். இதனிலும் இன்னுயிர் நீத்தல் சாலச்சிறந்ததே. எம்மைப் போன்ற சிலரைத் திரட்டிப் பதில் தாக்குதலுக் குப் பயிற்சி செய்து யப்பான் மக்களின் தற்கொஃப்படை போல் இயன்ற மட்டும் சிங்களவரைத் தாக்குதல்தான் சரியாகும்" என்றிவ்வாறு எண்ணங்கள் அலேபோதின. இந்நிலையில் சுவாமிகள் தூக்கத்தால் விழிப்பவர் போலப் படுக்கையிலிருந்து அசைந்து கொண்டு 'உபாத்தியார்பகை வர்களை அன்பினுல் வெல்ல வேண்டுமென்றே ஆன்றேர் கள் சொல்லியிருக்கிருர்கள்' என்று கூறிஞர்கள்.
1958 ஆம் ஆண்டளவில் எம்முடன் கற்பித்த ஓர் உத வியாசிரியர் அவரது அத்தரங்க ஆசையொன்று முற்றுப் பெருது இருந்ததற்காக எம்முடன் அகப்பகை கொண்டு பல தப்பான முறைகளில் காரியப்பட்டு வந்தார். 1934ஆம் ஆண்டிற்கு முன் எம்முடன் மாறுபட்டு எதிர்க்கும் எவருச் கும் எதிராகப் பதில் நடவடிக்கை எடுக்கும் போதெல்லாம் திருவுளச் சிட்டுப் போட்டுப் பார்த்துச் செய்யலாம் என்: முடிவின் பின்பே எடுப்பது வழக்கம், 1954 ஆம் ஆண்டு. முதல் சுவாமியின் ஆளுகைக்குட்பட்டிருந்ததால் என்ன காரி யம் செய்யினும் அவர்களின் திருவாக்கினே எதிர்பார்த்து அதன்படியே நடப்பது வழக்கமாயிற்று. ஆசிரியர் எதிர்ப் பின பான் பெரும் பிரமாதமாகக் கருதாதபடியால் ஒன் நுமே செய்திலேன். அப்படியான போது ஒரு சனிக்கிழமை
Page 132
°星晕 யோகசுவாமிகள்
இந்த ஆசிரியர் செயலைப் பற்றிச் சிந்தித்துக் கொண்டு சுவாமிகளுடன் கூடிக் காரொன்றிற் சென்று கொழும்புத் துறை ஆச்சிரமவாயிலே அடையுந்தருணம் சுவாமி என்னே நோக்கி "உபாத்தியார்!
சூழ்ச்சி முடிவு துணிவெய்தல் அத்துணிவு தாழ்ச்சியிற் றங்குதல் தீது, எனும் குறளேக் கறிச்சொண்டு சாரிலிருந்து இறங்கிஞர்கள். உடனே காரியத்தைப் புரிந்து கொண்டேனுயினும் அடுத்த வாரம் முழுவதும் அவ்வாசிரியருக்கு மாருக ஏதும் செய் யாது வாளாவிருந்தேன். அடுத்த சனிக்கிழமையும் முன் னர் போலக் காரிற் கூட்டிச் சென்று இறங்கும் தருணத் தில், சுவாமிகள் முன் சொன்ன குறளேயே மீண்டும் அழுத் தமாகச் சொன்னர்கள். இதன் பின் எவ்வித தாமதமு மின்றி உரிய மேலிடத்திற்கு முறையிட்டு அவ்வாசிரியரை வேறிடத்திற்கு மாற்றஞ் செய்வித்தேன். சுவாமி எனது எண்ண அஃலகளையும், அவ்வெண்ணங்களிலிருந்து முடிவு கொள்ளும் புத்தியையும், அந்தப் புத்தியைச் சீர்தூக்கிச் சரிகானும் சித்தத்தையும், சித்தத்தினுள் நின்று அறிகின் ரூர் என்பது இவ்வருளாடல் மூலம் என்னிடத்திற் தெளி
வாய்ப் பதிந்தது.
சிவயோகசுவாமி எண்ணுவார் எண்ணம் எதுவரை அறியும் என்பதையும் அறிவஈர். சுவாமி ஆண்டுதோறும் அமைதியாகக் கொண்டாடி வந்த திருவடிநினப் பூசையைத் தரிசிப்பதற்காகச் சென்றிருந்தேன். பூசை முடிந்ததும் சிறிது நேரம் சுவாமியின் திருமுன்னிலையில் ஆறுதலாக அமர்த்திருந்தேன். பின்னர் சிவதொண்டன் நிலையம் ਰੇ வதற்காக விடைபெறும் எண்ணத்தோடு எழும்புகையில் சுவாமி ஒரு தொகைப் பணத்தைத் தந்து பணத்திற்கு பற்றுச்சீட்டு அனுப்பி வைக்குமாறு பணித்தார். பற்றுச் சீட்டு அனுப்பப்பட வேண்டியவரின் பெயரைக் கூறவில்லே. சுவாமி தாமாகக் கூருதபடியால் உரியவரின் பெயரைக் கேட்டறிவதற்கும் அச்சமாயிருந்தது. அன்றியும் சுவாமி
யோகசுவாமிகள் 骂星晶
ஒருவருக்கு இயலுமான பணியேைய அவரிடம் ஒப்படைப் பாராதலால் பெயரை அறியவேண்டியதில் ஒரு பரபரப்பும் காட்டவேண்டியதில்லே என அமைதியாய் நிலையத்திற்கு வந்தேன். அன்றிரவு சிறிது நேரம் ஆறுதலாயிருந்துவிட்டு பற்றுச்சீட்டை எழுதித் தபாலுறையில் சேர்த்து முகவரி யிட முடிந்தது. அது உரியவர் பெயருக்கே எழுதப்பட்டது என்பதில் அணுவும் ஐயமில்லே அடுத்தநாட் காலேயில் நிலைபவாயிலில் வந்து நின்ற சுவாமிகள் கதையோடு கதை யாக, "இங்கே பார்! மற்றவருடைய எண்ணங்களே அறிவகம் ஒரு மயக்கம்; நாம் அதிலிருந்தும் விடுபட்டு நிற்கவேண்டும்" என அருளினுர், சிவயோகசுவாமி எண்ணும் எண்னமெல் லாம் அறிந்து கொள்வார் என்பதிலும் அவ்வறிவும் மாயை யே எனத் தெளிந்திருந்தார். எண்ணங்களுக்கெல்லாம் ஆதா ரமாக எது உளதோ அந்த எண்ணுவார் எண்ணந்தோன் றும் இடமே சுவாமி நிலத்துநின்ற இடமாகும்.
எண்ணுவாரெண்ணந்தோன்று மிடனெப்பெரியோருன்னேத் திண்னமாய்ச் சொல்லும் நல்ல தெய்வமே நமச்சிவாய'
青
4. தத்து வாதிதனுணுன் எங்கள் குருநாதன்
"ஆருறு தத்துவத்துக் கப்பாலே புள்ளவனே மாருக் கருணையனே மருவவா என்மனமே"
-நற்சிந்தனேசிவயோகசுவாமி கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திற் குடி புகுந்த ஆரம்பநாட்களில் வாரத்தின் முதல் மூன்று நாள்க ளும் தியானத்தில் அமர்ந்திருப்பார் நான்காம்நாள் சிறிது ஆறிய பின் இறுதி மூன்று நாள்களிலும் மீண்டும் தியா னத்தில் மூழ்கியிருப்பர். இவ்வாறே தொடர்ந்து ஆறுமாத் காலத்திற்கு நிட்டையில் இருப்பார். ஆச்சிரமத்திற்கு அடி பவர் தொகை கூடுதலாக வரத்தொடங்கிய பின்னரும்
Page 133
岛皇台 போகசுவாமிகள்
வேண்டும்போதெல்லாம் தியானத்தில் ஆழ்ந்திருப்பார். சிவ ராத்திரியின் போது, விடியும்வரை தியானத்தில் மூழ்கியி ருப்பதே அவரியல்பு. இத்தகைய தியான காலங்களில், சுவா மியோடு உடனுறையும் பேறுபெற்ற அன்பர்களிற் சிலர், சுவாமியின் திருமேனி இருக்குமிடத்தில் சுடரொளி ஒன்று ஒளிர்வதைக் கண்டனர். சிலகணங்களுக்குத் தோன்றிநிற் கும் இச்சுடரொளி, சுவாமியின் நிசசொரூபமான மாசநற சோதியில் மலர்ந்த மலர்ச்சுடரேயென அவ்வன்பர்கள் நம் பினர். இத்தகைய மலர்ச்சுடரைக் காணும்பேறு பெருதோ ரும், சுவாமியின்து தேகக்கோலம் உயிர்ப்பேதும் இன்றி ஒவி 11ம் போன்றிருப்பதைக் கண்டு வியப்பெய்தி நின்றனர். தங்கப்பொம்மை போன்ற அக்கோலம் சுவாமியினது குடை ஒரு மூலேயில் இருப்பது போலவே அசைவேதுடன்றி விற் நிருந்தது. ஒருசமயம் சுவாமி தியானத்தமர்ந்து துண் போன்று இருந்தபோது பறந்து வந்த காகமொன்று அவ ரது தலையில் சிறிது நேரம் இருந்துவிட்டுப் பறந்து சென் றது. இக்குறிப்புக்கள் அவர் ஆன்மசொரூபத்தில் நிலைத்து உடம்பை மறந்துபோயிருந்தார் என்பதை உணர்த்துவன வாகும். இன்னும் சுவாமி பிறப்போடு இறப்பென்னும் சித்தவிகாரக்கலக்கம் தெளித்தவராயிருந்தார் என்பதற் கான சில குறிப்புகளும் உள்ளன. ஒருநாள் கொழும்புத்து றை இலத்தையடிப் பிள்ளேயார்கோயில் வீதியூடாகச் சுவா மியும், அவரது சீரடியாரொருவரும் சென்றுகொண்டிருந்த னர். மற்குேரன்பர் சுவாமியின் பின்னுல் தொடர்ந்து வரு வது தெரிந்தது. சுவாமி அவ்வன்பரைத் திரும்பிப்பார்த்து "எங்களோடு நெடுக வருகிருய் போலும்' என்ருர், அவ் வன்பர் "சுவாமி எனக்கு ஒரு வாக்குச் சொல்லுங்கள்' எனப் பிடிவாதமாகக் கேட்டார். சுவாமிகள் தான் சொல் லும் வாக்கை என்றும் மறவாதிருப்பாபா என்ருர், அதற்கு அன்பரும் உறுதி கூறிஞர். அப்போது சுவாமி "நீ ஒருநாளும் சாகமாட்டாய்' எனத் திருவாய் மலர்ந்தார். ஒருசமயம் தமது அணுக்கத் தொண்டர் ஒருவரிடம் நாம் என்றும் :ள்ளோம் எனும்தலேயங்கத்தில் ஒருகட்டுரை எழுதப்
யோகசுவாமிகள் - T
பணித்தார். அச்சிவதொண்டரும் சிலநாட்கள் அதே நின் வாயிருந்து எழுதிமுடித்துச் சுவாமிபிடம் சென்ருர், சுவாமி அக்கட்டுரையை வாசிக்குமாறு கேட்காமல் 'நெடுக எழுதுக' எனக் கூறினுர், சிலநாட்களின் பின்னர் அவ்வ ணுக்கத்தொண்டர் சுவாமியுடன் விசைவண்டியிற் செல்லும் போது நாம் என்றும் உள்ளோம் என்பது மறந்துபோக மவிருப்பதற்காக ஒரு காகிதத்துண்டில் எழுதிச் சட்டைப் பைக்குள் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் எனவும் மொழிந்த னர். தாம் நித்தியர் எனும் நினைவு தடுமாறு:திருந்தது போலவே தமது தொண்டர்களும் தாம் என்றும் உள்ளோம் எனும் அறிவில் நிவேத்திருக்க வேண்டுமெனச் சுவாமி நாடி ஒர். சிவயோகசுவாமி நித்தியர் என்பதற்கு
'அன்று மின்றும் என்றும் ஆன்மா
இருந்த படியே இருக்குஞ் சீரை
அருந்தவ யோகர் அறிந்தாங்கு." என அவர் பாடிய நற்சிந்தனையையும், திருமுகமொன்றி லிட்ட இறவாதவன் பிறவாதவன் என்னும் அவரது சொத் தக் கையொப்பத்தையும் விடச் சிறந்த சான்றுகள் வேறும் வேண்டுமோ? அவர் மண்ணில் பிறந்ததும் வாழ்ந்ததும் மாமாயை என்பதை அறிந்த மாதவர்.
சிவயோகசுவாமி தியான காலங்களிலே உலக நினைப்புப் மறப்பும் இன்றித் தானேதானுகவே இருந்தார். அவர் இந் தச் சொல்லும் பொருளுமற்ற நம்மாவிருக்கும் உபசாந் தமோனத்திலிருந்து உலக அந்தகாரத்துக்கு மீளும் பொழுது தம்மைச் சூழவுள்ள மாயா விகாரத் தோற்றங்களே ஞாப கப்படுத்த முடியாதவராய்ப் புலம்புவார். அப்போது சுவா மியோடு உடனுறையும் அன்பர்கள் 'இது கொழும்புத் துறை சுவாமி, இது திருநாவுக்கரசு வீடு சுவாமி இது ஜன்னல் சுவாமி' என்றவாறு ஒவ்வொன்முக ஞாபகப்பு டுத்த நேரிடும்.
போக்கொடு வரவுமில்லே பூமிவான மிங்கில்லே நீக்கிற வோங்கி நிற்கும் நின்மலன் தன்னயன்றிக்
Page 134
போகசுவாமிகள்
காக்குமோர் தேவுமில்லை காலதே சமுமில்லை நோக்குவார் தங்கட்கெல்லாம் நுணுக்கPாய்த்
தெரியுமன்றே' எனும் நற்சிந்தனைப் பாடலில் உள்ளவாறு அவர் பூமி, வா னம் முதலானவற்றைக் காணுதவராய், பொருளொன்றும் அறியாதவராய் எங்கும் சிவபிரான் ஒருவரையே நுணுக்க மாய்க் கண்டுகொண்டிருந்தார்.
உலகின் ஐம்பூதத்தியற்கை அவருக்குக் கனவாய்ப் போ யிருந்தது. அவ்வாறே இவ்வுலகின் சாதி சமயம், நன்று தீது, வேண்டுதல் வேண்டாமை ஆகிய நிபந்தனைகளில் அகப் படாதவராகவும் இருந்தார். "தமிழா விவசாயத்தைச்செய்
அற்றேல் சிங்களவருக்கு அடிமையாவாய்' என்றவாறு கூறியபொழுது அவர் சாதிய பிமானமுள்ளவர் போன்று தோன்றிஞர்.
"சிங்களவர் எங்களதுசெல்வம்- இந்த.
தமிழரும் எங்களதுசெல்வம்' எனப் பாடிய போது தமிழரைப்போல் சிங்களவரையும் தம் மவராகவே கொண்டார். "சிங்களவர் தமிழரைக் காண மாட்டேன்' எனப் பாடிய போதோவெனின் சாதிபேதம் யாவும் நீங்கிய பெரியவராகத் தோன்றினுர், அவரை இய பு:நியமம் சிறிதும் பிசகாத சைவாசாரசீலர் எனவே பலரும் நம்பினர். அவர் 'அல்லாசு என்று அரற்றவேண்டும்' என வும், தம்மிடம் ஆறுதல் வேண்டி வந்த ஒரு கிறிஸ்தவ அன்பரைக் காணும்போதெல்லாம் 'ஆண்டவன் திருவடி வேண்டிக் கொண்டால் என்றும் ஆறுதல் உண்டாகும்" எனப் பாடியபோதும் சகலசமயத்துக்கும் சம்மதம் கொடூப்ப வராகத் தோன்றினூர், 'சின்னம் ஒன்றும் போடமாட்டேன்' என்று பாடியபோதோவெனின் சமயம் என்னும் சங்கடத் துக்கு உள்ளாகாத சமயாதீதராகத் திகழ்ந்தார். ஒருநாள் மெய்யன்பர் ஒருவர் சுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் இருக் கும் பொழுது மேல்வகுமாறு எண்ணமிட்டார். பெரும் பாலான் மதத்தவர்கள் தங்கள் மதங்களைப் பரப்புவதற்காகக்
போகசுவாமிகள் 盟寻9
கப்போதகர்களேயும், குருமார்களையும் பயிற்சி பெறச்செய்து ஆங்காங்கு அனுப்பிச் சமயப்பிரசார வேலேகளில் ஈடுபடுத் துகிருர்கள். சைவசமயத்துக்குத்தான் இவ்வாறு பயிற்சியும், பிரசாரமும் உள்ளவர்கள் குறைவாகக் காணப்படுகிறது. ஆதலால் சிவதொண்டன் நி:யம் இவ்வகையான முயற்சி களில் ஈடுபடுதல் நன்'கவிருக்கும். இதற்குச் சுவாமியின் அருள் நோக்கும், அநுமதியும் இருந்தால் பரீகவும் நல்லது." இவ்வாறு எண்ணமிட்டு நின்ற அவ்வன்பரைப் பார்த்துச் சுவாமி சிவபெருமான் இருக்கிருரோ' எனக்கேட்டார். ஓம் சுவாமி' என்ற அவ்வன்பரிடம் அவர் எல்லாவற் றையும் பார்த்துக்கொள்வார் எனச் சுவாமி மொழிந் தார். அவர் சமயம் எனும் சங்கற்பத்தைக் கடந்து எல் லாம் சிவன் செயல் எனும் ஞானத்தில் நிலைத்து நின்ருர், வாமி நன்று தீது எனும் நாட்டத்தின் நீங்கியவராயுமி ருந்தார். ஒருமுறை சுவாமி மார்க்கண்டு சுவாமிகளது கொட் டிலுக்கு எழுந்தருளிய போது, அந்நாட்களில் கைதடி இதற்கு விநாயகர் கோயிலில் நடந்த களவொன்றைப்பற் நியே யாவரும் கதைத்துக் கொண்டிருந்தனர். கீTேவு போன்செல்வத்தைக் குறித்து அதுதாபத்தோடும், கள்ள * TT பற்றி ஆத்திரத்தோடும் சுவாமியிடம் முறையிட்டார் ஆள் யாவற்றையும் மிக அவதானத்தோடு கேட்டுக்கொண் டிருந்து சுவாமி சிறிதளவேனும் சித்த சலனமற்றவராய் ::4ன் களவு எடுத்தவனேச் குற்றவாளி எனக் கூடு ஒர்கள் அக்களவினேச் செய்தவனுக்கு அந்த எண்னத்தை ார் உண்டாக்கினூரோ அவரே குற்றவாளியாவார்; ஆகையால் அவரைத்தான் தண்டிக்கவேண்டும்' என்று கூறினர். வழி 'அவனன்றி ஓர் அனுவும் அசையாது' எனும் அறிவிலே நிலத்து நின்முராதலால் தன்மை' 品、L庾 鲇包芋 திகழ்ந்தார். சுவாமி வேண்டுதல் இடாமை யில்லாத பரமபுருடன் என்பதை உணர்த் தும் குறிப்பு மேல்வருவதாகும். சுவாமியின் இரடியாரெT இவர் சிலநாட்கள் சுவாமியின் சந்நிதானத்திலிருந்து 14 வற்கீதை படிக்கும் பிள்ளைகளுக்குப் பொருள் விளக்கம்
Page 135
出、 iš LTF - si FT L'ASSIF
செய்து கொண்டிருந்தார். ஒருநாள் ஆஸாத் பவதி சம் மோஹ" என்னும் தொடருக்கு விளக்கம் சொல்லும்போது "எப்பொருளேயாவது விரும்பி இதுவேண்டும் அதுவேண்டும் என்று ஆசைப்படுதல்டிடாது. ஏனெனில் ஆசையே மோகத் துக்கு வித்தாகும்" என்ருர், இதனேக் கவனித்துக் கொண் டிருந்த சுவாமிகள் "இதுவேண்டாம், அதுவேண்டாம் என் றும் இருக்கப்படாது" எனக் கூறினர். அவர் விருப்பு வெ றுப்பை வேறப்பறித்தவர். சுவாமி சாதனைக்குள் அகப் படாத ஒருவராகவும் இருந்தார். அவர் "அகம்பிரமாஸ்மி" எனும் ஆபநிடதமந்திரத்தை அனுதினமும் சொல்லவேண் டுமெனக் கூறியிருக்கிருர். ஒருபொல்லாப்புமில்லே எனும் ஒப்பற்ற மந்திரத்தை ஒபாமல் ஒதவேண்டுமெனவும் கூறி ஞர். குருவடி ஒருபோதும் கும்பிடமறவாச் செல்வச் சிவயோ கன், எனத் தம்மைக் கூறுவதில் களிகூர்ந்தார். எனினும் வேறுசில சமயங்களில் அகம்பிரமாஸ்மி என அனுதினம் நையேன், ஒருபொல்லாப்புமில்லை என ஒரவும் மாட்டேன், குருவென்றும் சீடனென்றும் கொள்ளவும் மாட்டேன் என்றவாறும் பாடியிருக்கிரர். "அவர் அன்புநெறி, அருள் நெறி, இன்பநெறி, ஞானநெறி என்றெல்லாம் கூறியிருக் கிருர் ஆளுல் தெறியெலாங் கடந்து நிற்கும் சென்றடை யாத திருவுடையானேப் பெரிதும் உகந்தார். இவ்வியல்பு கள் சுவாமி மந்திரம், தந்திரம், மகத்துக்களின் சுந்தரப் பாதம் ஆய எவற்றிலும் தட்டாது முட்டாது நின்றனர் என்பதை உணர்த்துகின்றன.
சுவாமியிடத்தில் மனமெனும் மாயை இல்லாதிருந்த மைக்கான குறிப்பையும் அன்பர்கள் உணர்ந்திருந்தனர். ஒருநாள் வயல்வெளியிலே வரம்பின்மீது நடந்து கொண் டிருந்த சுவாமி திடீரெனச் சிஃபோன்று சிறிதுநேரம் நின் ரூர். பின்னர் திகைத்துப் போய் நின்ற கூடச்சென்ற அன்பரிடம் "மனம் என்று ஒன்று இருக்கிறதா எனப் பார்த்தேன்" எனக் கூறிஞர். அவரது மனம் எண்ணங்க எாகிய இரையற்றுப் போக ஒய்ந்து ஒடுங்கிப் போயிற்று.
போகசுவாமிகள்
ஒடுங்கிய மனம் ஆத்மாவில் லயித்துத் தன்னை இழந்து போயிருந்தது. ஆதலால் சுவாமிக்கு மனமாயை தெரிய வில்லே, ஆனுல் உலகநியமங்களுக்கமைய உலகத்தவர்போல ஒழுகுதற்கு மனமெனும் பணியாளின் உதவிதேவைப்பட்டது. ஆதலால் ஆத்மாவில் துயிலும் அப்பணியாளனேக் கண்டு பிடித்துப் பணிகொள்வதில் சுவாமி விழிப்பாயிருக்க வேண்
டியிருந்தது.
சுவாமி நான்' எனும் ஆணவத்தில் அகப்படாத வராகவும் இருந்தார். அவர் தமது அன்பர்களிடம் 'நான் என்பதெல்லாம் வீண்" என அடிக்கடி கூறிவந்தார். ஆத லால் அவ்வன்பர்கள் சுவாமி 'யாரது?" எனக் கேட்கும் போது "அது நான் கவாயி' எனும் பழக்கப்பட்டுப் போன பதிலேக் கூறமாட்டார்கள், சுவாமி தமது அன்பர் களுடன் உரையாடும் போது We is (நாம் உளேன்) என மிக இயல்பாகக் கூறுவார். பலருக்கு வேடிக்கையாகத் தோன்றும் இவ்விடயத்தைத் தலையங்கமாகக் கொண்டு சிவ தொண்டன் இதழுக்குக் கட்டுரை எழுதுமாறும் சுவாமி அன்பரைப் பணித்தனர். அவ்வாறே சிவதொண்டன் இத, ழிலும் இத்தலேப்பினேச் சூடி ஆங்கிலத்திலும், தமிழிலும் கட்டுரைகள் வந்தன.
அன்பர் சிலர் சிவயோச சுவாமிகளேத் தாம் கோயில் களிலே கும்பிட்டு வந்த மூர்த்திகளாகவும் இன்னும் சிதம் பரத்து ஆடல்வல்லானுகவும் கண்டனர். சீரடியார் ஒருவ ரது அனுபவங்கள் சிலமேல்வருமாறு:- "1940 ஆம் ஆண்டு தொடக்கம் மார்கழி மாதத்தில் நடைபெறும் திருவாதி ரைத் திருநாளில் சிதம்பரத்தில் நங்கியிருந்து வழிபாடாற் றிவருவதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டேன். 1954ம் ஆண்டு சுவாமிகளின் ஆளுகைக்குட்பட்டிருந்தேனுகையால் அவ் வாண்டு சிதம்பர தரிசனத்துக்குப் பதிலாகச் சுவாமியினத் தரிசித்தாற் போதுமென்று எண்ணியிருந்தேன். சிவதொன் டன் நிலையத்தில் வழக்கம் போலவே அபிஷேக ஆராதனை கள் நடைபெற்றன. பங்குபற்றியபின் சுTவமிகளிடம் செல்
Page 136
|ே வ |பிகள்
லாம் என்றிருக்கும் போது கொழும்புத்துறையில் அன்று சுவாமிகள் இல்லையென்றும், பூநகரி சென்று விட்டார்க ளென்றும் ஒர் அன்பர் மூலம் அறிந்தேன். கைக்கெட்டி பும் வாய்க்கெட்டவில்லையே என்றது போன்றவனுயிருக்கை யில் வேரூெரு நண்பர் என்னைப்பார்த்து "நீங்களும் நானு மாகப் பூநகரிக்குப் போய் சுவாமி தரிசனம் செய்வோம் வருகிறீர்களா' எனக் கேட்டார். என் அகமகிழ்வுக்கள வில்லை. சம்மதத்துடன் இருவருமாகப் புறப்பட்டுச் சென் ருேம். பூநகரியில் சுவாமிகள் தங்கியிருக்கும் இடத்தைக் கிட்டியதும் இருவர் துரத்தில் வருவதைக் கண்ணுற்ருேம். அவர்கள் சுவாமி தரிசனம் முடித்து வீடு திரும்புகிருர்கள். காலேயில் எங்களோடு நின்று அபிஷேகம் பார்த்தவர்கள். அவர்களிலொருவரான அமரர் W. A. கந்தையா M.P என் ஃனப்பார்த்து * சுவாமி உங்களைப்பற்றி விசாரிந்தார்' என் ரூர். இச்செய்தியும் எமக்கு ஊக்கம் அளித்தது. நாங்கள் இரு வரும் நடந்து சுவாமியின் இருப்பிடத்தை அடையும் போது மாலை ஐந்தரை மணியிருக்கும். வீட்டுமுன் வயல்வெளியிலுள் ள கிணற்றில் கால் கை கழுவிக்கொண்டு பெருந்டுகிலும் ஆர் வமும் பொருந்தியவர்களாய்ச் சென்று படவேயைத் திறந் தோம். சுவாமி வீட்டுமுன் விருந்தைத் திண்னேயிலிருந்தார். எங்கஃாக் கண்டவுடனே கோபங்கொண்டவர் போலெழுந்து நின்று ஒருகாலத்தாக்கி எம்மை உதைக்க நிற்பவர் போலக் காட்டிக்கொண்டு 'உங்களே இங்கே யார் வரச்சொன்னது? உதைத்துவிடுகிறேன், பாருங்கள்! உடனே திரும்பவேண்டும். இங்கே தங்கப்படாது' என்று கூறிஞர்கள் படலே திறந் ததும் தூக்கிய பாதத்தில் சுவாமியின் நடந்:ே என் கண்ணுக்குப்பட்டது. எவ்வித தாமதமுமின்றி யான் விரைந் துசென்று பாதங்களில் வீழ்ந்து வணங்கினேன். அப்போது தான் மேற்சொன்ன வார்த்தைகள் என் செவியில் விழுந் தன. நிலத்திற் கிடக்கும் போது முதுகில் உதைக்கிருரோ என்றவோர் ஏக்கம் எழுந்தது. அந்த ஏக்கத்தின் பயனுக எத்தனையோ சாதனைகள் செய்தும் அசையாதிருந்தவோர் தடை நிவிர்த்தியாயிற்று. குண்டலினி மேலெழுந்து நாசி
போக்க மிகள்
நூணிநோக்கு விழித்தது, நடனந்தெரிந்தது. என்னேயறியாத தோரின்பம் என்னுள் எழுந்தது. உபசாந்தத்தால் நிறைந்த உள்ளத்தினணுப் பூரணதிருப்தியோடு எழுந்தேன். கொண்டு சென்ற தோடம்பரப்டையை நிலத்தில் வைக்கவிடாமல் தன் கைகளில் வாங்கிய சுவாமி "இந்தT இதைபுங்கொண் டு இப்பவே போய்விடுங்கள்" என்ருர் பிரசாதத்தைப் பெற் துக் கொண்டு பரம திருப்தியோடு இருவரும் மீண்டு அத் தினத்தைச் சிவராத்திரியாகக் கழித்த வண்ணம் நாவற் குழியை வந்தடைந்தோம். அடுத்தநாள் சுவாமிகள் என்னேக் கண்டபோது "பிடிக்குப்பிடி நெய்விட வேண்டுமா?' எனக் கேட்டார்கள். இருந்தவிடத்திலேயே சிதம்பரதரிசனம் சித்தி க்கச் சுவாமி கிருபைகர்ந்தனர் எனப் புரிந்தேன். அதன் பின் தேடிச்செல்லாமல் மகாசமாதிவரையும் சுவாமிகள் இரு திரை நாட்களிலே தரிசனம் தந்தார்கள்.
"சுவாமிசோடு சுடிச் சிவராத்திரி விரதமனுட்டிப் பது பெரும்பேறு' எனச் சுவாமியின் அன்பர் பவருங் கூறுவர். சிவதொண்டன் நிலேயத்து நடு நாயகமான விழாவாக ஆந்து விட்ட சிவராத்திரி விரதத்தைச் தொண்டன் நிரோத்திவிருந்தே அனுட்டிக்க வேண்டியது எமது நியமமாயிற்ருதலால் சுவாமியோடுக டி அநுட்டிக் கும் பேறு எமக்கு வாய்க்கவில்லே! சுவாமி இரவுமுழுவதும் தியானமூர்த்தமாய் அமர்ந்திருக்க அவர் முன்பு பாடியும், பணிந்தும், தியானத்தில் மூழ்கிச் சும்மா இருந்தும் சுகம் பெறமுடியவில்லேயே எனும் ஓர் உள்ளக்கிடக்கை எம்மிட மிருந்தது. இல்வாருண் ஓர் உள்ளக்கிடக்கையுடன் நாமி ருக்கும் போது சுவாமி சிறிதுகாலம் சிவதொண்டன் நிஃ) பத்தில் உறையும் நிவே வாய்த்தது. இக்காலத்திலோர் நாள் இரவு சுவாமியின் திருக்குறிப்புணர்ந்து சுவாமியின் திருமேனியை வெந்நீரில் தோய்ந்த துயதுரிையினுல் தடவித் திருநீறு தரித்துக் கொண்டு நின்றேன். சுவாமி தியானத்தில் மூழ்கியிருந்தார். சுவாமியின் தியானமூர்த்தம் என்னிற் பதிந் ததும் எனதுகைகள் பணிசெய்துகொண்டு நின்றன. நீண்ட நேரத்தின் பின் அதுவரையும் சிவராத்திரிவிரதகாலத்தின் முக்
Page 137
盟岳潭 ਕi
கியவேளேயான விங்கோற்பவவேளையின்போது விங்கோற்பவ மூர்த்தத்திற்குப் பூசனைபுரிந்துகொண்டு நின்றேன் எனும் நினவு விளக்கமாகியது. சுவாமியின் தேகக்கோலம் முற் டூய் மிறைந்திருந்தது. சுவாமியின் தேகக்கோலம் இருந்த இடத்தில் லிங்கோற்பவமூர்த்தமொன்றேயிருந்தது. பின்னி ரவி, வெளியே வந்து அடுத்தநாள் வேலேக்குப் போகவிருந் ததால், சிறிது நேரம் துரங்கலாம் எனப்படுத்தேன். தூங்க விடாது சுவாமி என்னே அழைத்து "என்ன கவியான நித் திரையோ" எனக்கேட்டு விடியும்வரை விழித்திருக்கவே செய்தார். இதுவே எமது சிறந்த சிவராத்திரி விரதமா Irlற்று,
ஒருநாள் சிவயோகசுவாமிகளும், உயர்நீதிமன்ற நீதிய ரசராயிருந்த அக்பர் அவர்களும் போட்டார் வண்டியொன் நிற் சென்றுகொண்டிருந்தனர். மோட்டார்வண்டி நல்லூர் வீதியை அடைந்த நேரம் நல்லூார்ப் பெருமானின் பூசைத் தருணமாயிருந்தது. அக்பரவர்கள் நல்லுரானேத் தொழுது வரும் குறிப்புடையவராயிருந்தனர். அக்குறிப்பினேயுணர்ந்த சுவாமி வண்டியை நிறுத்தச்சொல்வி அக்பரைக் கோயிலுக் குச் சென்று வணங்கிவருமாறு பணித்தார். அக்பர் கோ யில் வாயிலினின்றும் வணங்கினர் நல்லூர்க்கருவறையிலே தெரிந்த சிவயோகசுவாமியின் திருக்கோலத்தைத் தரிசித் துச் சிலிர்சிலிர்த்தவராய் சிறிது நேரம் விறைப்பெய்தி நின்றனர். பின்னர் உளம் குளிர்ந்தவராக வந்து மோட் டார்வண்டியிலேறி அமர்ந்தபோது 'அங்கு யாரைப்பார்த் தீர்' எனச் சிவயோகசுவாமிகள் வினவினுர், அப்பொழுது கண்களில் பணியரும்புதிரச் சுவாமியையே பார்த்தேன் என அக்பர் நாக்குழறுக் கூறிவர். சிவயோகசுவாமிகள் நல் லுர்க்கருவறையில் வீற்றிருக்கும் வேலவனேயும், தேர்முட் டிப்படியிலெழுந்தருளியிருந்த செல்லப்பதேசிகரையும் ஒரு வராகக் கண்டதுபோலவே சிவயோகசுவாமியின் அன்பர் பலரும் சிவயோகசுவாமியையும், நல்லுTர்ப்பெருமானேயும் ஒருவராகவே கண்டனர்.
- . ܣ݂ ܨ பே சர்வ பகள் 器書)。
சுவாமியின் அன்பரான விஞ்ஞானப்பட்டதாரி ஆசிரி பரொருவரின் அனுபவம் மேல்வருவதாகும். அவர் சிறுவ பது தொட்டு நாடோறும் வல்வைச்சிவன்கோயிலுக்குச் சென்று வழிபடும் நியமம் பூண்டவராயிருந்தனர். மாத்த ஃளயில் ஆசிரியத் தொழில் புரிந்தகாலத்திலே அங்கு தபா லகிபராகப் பணிபுரிந்த திருவாளர் கந்தசாமியவர்களது இல் லத்திற்கு அடிக்கடி எழுந்தருளும் சிவயோகசுவாமியை ஆர் வத்துடன் சென்று கரிசித்து வந்தார். அவ்வண்ணம் ஒரு நாள் சுவாமி தபாலதிபரில்லத்திற்கு எழுந்தருளியுள்ளார் என்பதைக் கேள்வியுற்றுச் சென்ருர், வீட்டுவாயிலில் நின்று பார்த்தபொழுது சுவாமி முன்மண்டபத்துக் கதிரையொன் றிலே ஒருகாலே மடித்துத் தொடையில் வைத்த, ஒருகா ஃபத் கரையில் தொங்கவிட்ட வண்ணம் அமர்ந்திாட்டக தெரிந்கது. அவ்வன்பர் சிலகனங்கள் அந்த வீட்டுச் சம% மறந்தவராய் வல்வைச் சிவன்கோயிலில் தசுகினFமர்க்கி யைத் தரிசித்துக் கும்பிட்டு நிற்கும் நிலையிலே நின்(mர். பின் னர் நினவுவந்தவராய்ச் சுவாமியை நெருங்கிச் செல்லும் போது சுவாமி "மறைபேசும் வாயான் மனிதனுக வந்தி ருக்கிருன்" என்னும் வாசகத்தைக் கூறிக்கொண்டிருப்ப தைக் கேட்டு உளம் உருகினர். அவ்வன்பர் "அன்(ரலின் கீழிருந்து அறமுரைத்த அவனே" இன்று சிவயோகசுவாமி பாக மண்மேல் மனிதனுக நடமாடித்திரிகிருர் எனும் உறுதி உடையவரானுர்,
ஆல்ை சிவயோகசுவாமி காத்தும், படைத்தும், கிரந் தும் விளையாடும் சிவதத்துவத்துக்கும் அப்பாலானவர். அவர் நிலைத்துநின்ற பரவெளியில் முத்தொழிலின் கர்த்தாக்களான பிரமா, விட்டுணு, உருத்திரன் ஆகிய மூவரும் கூட இல் லாதிருந்தனர். அவர் மூவர் முளேத்தமையையும் கண்டவ ராவர். மோனமுதலாய் ஒரு செயலும் இல்லாது சும்மா விருப்பதே அவரியல்பு. அவர் செயலறியாத சிவத்தினைக்
கற்றவர்.
Page 138
யோகசுவாமிகள்
'அயவறி Tத ஆனந்தம் .ெ பற்றேன்
மயலறியாத மெளனத்தி லுற்றேன்
செயலறியாத சிவத்தினைக் கற்றேன்
இயம நியமாதி யாவைபு மற்றேன்' என்பது அவரது திருவாய்மொழி. *
ஆகவே சிவயோகசுவாமி தேகம்தானல்ல எனுந்திடம் பொருந்தியவர்; அவர் மண்ணுதி பூதத்தினின்றும் விடுபட் டவர்; சாதிசமயம் யாவும் கடந்தவர்; மனமான பேய் இல்லாதவர்; நான் எனும் ஆணவத்தை அடியோடு கல்லி எறிந்தவர். அவர் சிவதத்துவத்தையும் கடந்தவர். இவை யாவும் இல்லாத இடத்தில் ஏதும் ஒன்றற நிற்பதே அவ ரது நிசசொரூபமாகும். இந்த ஆறு தத்துவத்தையும் கடந்து அப்பாலே நிற்கும் மேல்நிலயை எவ்வாறு ஒரு வர்க்கு இசைவிப்பது?
ஒருநாள் சிவயோகசுவாமியின் திருமுன்னிலேயில் விந்து அமர்ந்திருந்த அன்பரொருவர் தாம் வாழ்வாவது LoT II JIh என்பதைத் தெளிந்து கொண்டதாகவும், இந்த மாய வாழ் வினின்றும் நீங்கித் துறவுபூணத் துணிந்து [ கூறிக்கொண்டிருந்தார். அவர் சுவாமியின் ஆசீர்வர்தத்தைப் பெறும் கருத்தினராய்ச் சுவாமி! நான் இரக்கத் துணிந்து விட்டேன்' எனக் கூறினுர். அன்பர் வாய் ஒயுமுன்னர்' நீ இரக்கத் துணிந்து விட்டாய். நாம் இருக்கத் துணிந்து கொண்டோம்' எனச் சுவாமி கூறினர்.
"இருக்கு மிடந்தேடி என்பசிக்கே அன்னம் உருக்கமுடன் கொண்டுவந்தா லுண்பேன் - பெருக்க அழைத்தாலும் போகேன் அரனே பென்தேகம் இளைத்தாலும் போகேன் இனி" எனும் பட்டினத்தடிகளின் முற்றத்துறந் வாய்ந்தவர் சுவாமி. அவர் தம்மை ஆண்டிகளுள் அரசன்' (I am the king of the beggars) GTGT iš கூறிஞர். அவர் தத்துவம் யாவும் சடமெனக்கண்டு அவற்றினின்றும் விடு பட்டு சுத்த பரிபூரணத்தில் சுகிர்த்து சும்மா இருந்தார்.
அவர் சும்மா இருக்கும் கட்சம்
த துரவொழுக்கம்
பகுதி i
சிவதொண்டு.
"அவனே தானே யாகிய அந்நெறி
ஏகன் ஆகி இறைபணி நிற்க
மலம்மாயை தன்ளுெடு வல்வினே இன்றே"
- சிவஞானபோதம்
சிவயோகசுவாமிகள் திருமுகங்கள் சிலவற்றிலே அவனே நானே எனவும், அவனேதானே எனவும் கை யெழுத்திட்டிருக்கிறர். நற் சிந்த%ன ஒன்றிலே 'சிவ பெருமான் அத்துவிதமாக இருக்கிறர். அடியேன் அவரே எனத் தியானிக்கும் மகிமை எனக்குண்டு" என அருளி யிருக்கிறார். அவர் சீவன் சிவன் எனும் சிவஞானத் தெளிவில் நிலைத்து ஏகஞகி நின்குர், ஏகணுகி நின்ற அவரிடத்திலே யான் எனது எனும் செருக்கொழிந்து போயது. ஆதலால் தன்செயலாவது யாதொன்று மின்றி எல்லாம் சிவன்செயலாய் நிகழ்ந்தன. அவர் சங்கற்பமேதுமின்றிச் சும்மா விருந்தார். அவர் சந்நி தான மகிமையாலே நிகழ்வன நிகழ்ந்தன.
Page 139
- - - S S S S S SLS S S S S S S S SS SS SS SS SSLSLSS SS SLSS SLSS
. . . . . . . .
蠱 蚤 蠶偲
--
、 * 嵩 蔷 謠 *、 15
* * 町 蠶日 *
ooooon o
فيضا
閭
T. Rچ:';{;',
နှီးနှီးကြီး | = +1 قتل با
蠱 蠶 *蠶閻*閭
வே ஆமி ஃபிளின்
தூங்காமல் தூங்குஞ்சுகம்வந்து வாய்த்தது'
கர்மா விருந்தேன்டி குதம்பாய்' Air விருந்தேன்: ' DSTJSSS e SLSLKA qTTuSA S AAAA SS ஆங்காரம் போச்சுது ஆனந்தம் போச்சுது
அவனேநா குனுனேயடி - குதம்பாய்
பேTதவ மிகள்
1 சிவதொண்டன் நிலயம்
சிவயோகசுவாமி சமாதியடைவதற்குச் சுமார் பத்து ஆண்டுகள் இருக்கும் பொழுது, அவரது சந்நிதானம் உல கிலே என்றும் நின்று நிலவும் வண்ணம். ஒரு ஞானச்சுடர் விளக்கு ஏற்றி வைக்கப்பட்டது. தமது முன்னிஃலயில் இருக் கும்பொழுது அன்பர்கள் மெய்ஞ்ஞான விளக்கம் பெற்றது போலவே தமது திருவடிக்கலப்பின் பின்னரும் விளக்கம் பெறவேண்டுமென்ற சுவாமியின் எல்லேயற்ற கருணை, இந்த ஞானச் சுடர்விளக்காக மலர்ந்தது. இம்மலர்ச்சுடரே சிவதொண்டன் நிலையமாகும், தாம் இந்த ஞானப்பண் சீன பை அமைத்தது, தமக்குப் பின்னர் தமதன்பர்கள் தட்டுக் கெட்டுப் போகாமல் இருப்பதற்காக" எனக் கூறிச் சுவாமி தெளிவுபடுத்தினர், முதலில் தோன்றிய சிவநிலேயம் இலங்கையின் வடபால் வண்னர் பண்னேயில் மலர்ந்தது. கவாமி திருவடிக்கலப்புற்ற அதேதிங்களில் இலங்கையின் கீழ்த்திசையிலே சித்தாண்டி - செங்கலடியில் இன்னுெரு சிவதொண்டன் நிலையம் உதித்தது.
சிவதொண்டன் நிலயம் சிவயோகசுவாமியின் திருமுன் எனிஃப் எனும் குறிப்புணர்த்தும் சுவாமி வாக்கு உளது. ஒருசமயம் சிவதொண்டன்நிலையத்தில் சிவராத்திரிவிரதம் அனுட்டித்த அன்பரொருவர் சுவாமியைத் தரிசித்து விர தத்தை நிறைவு செய்யும் கருத்தினராய்க் கொழும்புத்துறை சென்ருர் சுவாமி அவசரைச் சிலசொற்கூறி ஆதரித்த பின் னர் "நான் இரவு சிவதொண்டன் நிலயத்தில் இருந்தேன்' எனக் கூறினுர். அதுவரையும் சிவதொண்டன் நிலேயவள் வில் சுவாமி தமது பாதச்சுவடுகளே' பதிக்கவில்லே என்ப த நன்முயறிந்த அவ்வன்பர் இம் மொழியினக் கேட்டு வியந்து நின்றும். வியந்து நின்ற அவ்வன்பரை நோக்கிச் சுவாமி 'விரதமிருந்த ஒவ்வொரு அன்பருடனம் கூட இருந் தேன்' என மொழிந்தார். அந்தமும் ஆதியும் அகன்ற சிவ போகர் செல்வர், தரிக்கியல்பான செந்தண்மையின் காான்
Page 140
200 யோகசுவாமிகள்
"சித் தம்மைச் சரணடைந்தோரைத் தாமாகச் செய்தற் கெனக் கோயில் கொண்டிருக்கும் திருப்பதியே சிவதொன்
நிவேயமாகும்.
சிவதொண்டன்நிலையத்தின் முதன்மையான அங்கம் 50595/т). பிரதிட்டைசெய்யப்பட்டிருக்கும் தியான மண்டபம் ஆகும். மற்றைய பிரதான அங்கம் புராணமண்டபம், பாழ்ப் Hானம் சிவதொண்டன் நிலையத்திலே சுவாமி , பிறந்த அறையும் பூசனைக்குரிய இடமாகும். இவ்விடங்களிலே நா டோறும் காலேயும், மாலையும் திவ்வியமான பூசனபுரியப் படுகிறது. தியானமண்டபத்திலே நிகழ்வது மெளன பூசை 'கும். புராணமண்ட்பத்திலே மாஃலக்கால பூசையின் போது தீபாரா தனேயின் பின் விநாயகரகவல், திருவெழு சுற்றிருக்கை சிவபுராணம் எனும் ெ தரிந்தெடுத்த அருட் பாக்கள்ஒதப்படும். இவற்றுடன் சைவ த் திருமுறைப்பாடல் களும், நற்சிந்தனைப்பாடல்களும், பெரியபுராணம், கந்தபு ராணம், திருவிளையாடற்புராணம் ஆகிய சைவபுரானங்களு மன்றி வேறெதுவும் ஒதப்படுவதில்:
'சிவதொண்டன் நிலயத்திற் ரிேர் தியானஞ் செய்துகடைத் தேறிப் மெளனம்ா யிருந்திளேப் பாறிர் மந்திர மிதுவெனக் குறியிர்' என்பது சிவயோககவாமி களது திருவாய்மொழி. இத்திருவாய்மொழியிலே சிவ தொண்டன் நிலையத் தின் தாரகமந்திரம் உளது. சிவத்தி யானமே அத்தாரகமாகும். தியானம் என்பதன் பொருளும் இத் திருவாய்மொழியில் தெளிவு படுத்தப்ப ட்டிருக்கிறது. மெளனமாயிருந்து இளைப்பாறுதலே தியானம் என்ப தன் பொருளாகும். தியான மண்டபத்திற் புகுவதற்காகப் படி யேறிச் செல்லும் ஒருவர், நுழைவாயிலிலே
"சொல்வெல்லரம் மோரம் தொழிலாதியும் மோனம் எல்லாம் நன்மோன நிறைவே" எனும் சொற்கள் ஒளிர்வதைக் காண்பர். மோனநிறைவிற் பொருந்தியிருத்தலே தியான மண்டபத் திற் பெறும் பேர்
போகசுவாமிகள் 翌台卫
கும். இப்பெறற்கரும் பேற்றினேப் பெறப் பெரும்பாடெ துவும் தேவையில்லே. குருபதமே தஞ்சமென்று சுமைய ஃாத்தையும் இறக்கி விட்டு, இருப்பதே அன்பரின்பணி அன் பரைச் சோதிசொரூபமாக்குவது சுவாமியின் சந்நிதானத் தின் மகிமையாகும். சுவாமி யாக நாளொன்றில் 'உங்களே இன்று கொளுத்தி எரிக்கப்போகிறேன்' என்றதன் பொரு எளிதுவே. தியான மண்டபத்திலும், சுவாமி உறைந்த அ றையிலும் சிரமப்பாடெதுவுமின்றித் தியான அனுபவம் சித்திப்பதன் நுட்பமும் இதுவே. தியான மண்டபம், சுவாமி உறைந்த அறை என்றவரையறையின்றிச் சிவதொண்டன் நிஃபமஃனத்துமே தியான பூமி என்பதே பொருந்துவதாம். சுவாமி தமது முதுமையடைந்த ஒரடியவரைநோக்கி 'நீர் விவதொண்டன் நிலையத்துக்குச் செல்லும் அங்கே வேமுென் றும் செய்யவேண்டியதில்லே, திண்ணேக்கட்டில் ஒரு மணிக் தியாலம் அளவிற்கு ஆறுதலாய் இருந்து விட்டு வந்தாற் போதும்' என்று கூறினர். சுவாமிவாக்கை மந்திரமா கக் கொண்ட அவ்வடியவர் நாள்வாப் மாலேப்பொழு
ல் சிவநிஃபம் சென்று ஒருமணித்தியாலமளவிற்குத் திண் னேயிலிருந்து விட்டுச் செல்லும் நியமம் பூண்டிருந்தார். அந்தத் தவப்பொழுதிலே அவ்வடியவரடைந்த பேற்றினே பாரே அறியவல்லார்! அவர் அமரராகும்வரை அந்நிய மத்தைக் கைவிடாதிருந்தார். சுவாமி சிவதொண்டன் நிலே பம் மலர்ந்த பின்னர் கொழும்புத்துறைக்குத் தம்மைத் தேடிவரும் அன்பர்களிடம் "இங்கு ஏன் வருகிறீர்கள்? சிவதொண்டன் நிலையத்துக்குச் சென்று தியானம் செய்யுங் கள்' எனவழிப்படுத்தினர்.
மாதந்தோறும் முதல் ஞாயிறு வாரத்தில் நிகழும் பாகநாளின் ஒழுங்குமுறையும், தியான சாதனையை உயிர்நா தமாகக்கொண்டதேயாகும். யாகநாள் ஆரம்பநிகழ்ச்சியான புராணமண்டபத்தில் நிகழும் படிப்பும், வழிபாடும் தியான சாதனைக்கு ஆயத்தப்படுத்துவனவாக அமையும். 'கம்மா விருக்க முடியாதபடியாற்ருன் பாடலும், படிப்பும் தடை பெறுகின்றன" எனும் சுவாமிவாக்கு இவ்விடத்தில் மனங்
Page 141
யோகசுவாமிகள்
கொள்ளத்தக்கதாகும். கம்மாவிருந்து, சுட்டிறந்துநிற்கும் ஆதிபந்தமற்ற அகண்ட மோனமான தன்னியல்பை உணர்ந்து சோதிமயமாய்ப்பிரகாசித்து நி ற்பதே யாகமாகும். இதனேயே முன்னர் குறிப்பிட்டவாறு "கொளுத்தியெரித் தல்' எனச் சுவாமி கூறினர். தன்னையறியும் இப்பெருக்த வேலேக்கோர் ஓய்வர்கவே பிரசாதம் அருந்துதல் முதலிய கருமங்கள் உள்ளன. 'உண்ண உண்ணத் தெவிட்டாத நல்லமுது அண்ணல் செல்லப்பன்' என்றபடி குருபதத்தின் திருமுன்னிவேயிலிருத்தலே சுவை மிக்க நல்லமுதாகும். சுவா மியின் திருமுன்னிஃலயிலிருத்தலே ஆறுதலுமாகும். இவ்வி யல்புகள் பொருந்தாத உண்டியும், உறையுளும் உள்ளீடற்ற பதரே. இவ்வித தராகச் சீர்மை குன்றும் நில எற்படுமா யின் இந்நிலையத்தை உடைத்துக் கொட்டிப் போடுங்கள்: அதனுல் ஒரு நட்டமுமில்லே எனச் சுவாமி ஒருசமயம் கூறினர்.
சுவாமி ர மாதியடையும் வண்ர ஆண்டுதோறும் ஆண்டு விழா, ஆருத்திராதரிசனம், சிவராத்திரி, திருவடி பூசை என்னும் விழாக்கள் எளிமையாகக் கொண்டாடப்பட்டு வந்தன. இவற்றைவிட மேலதிகமான் விழாக்கள் எதனே பும் புகுத்தாதிருக்குமாறு சுவாமி எச்சரித்தனர். சிவ தொண்டன் சபையைச் சேர்ந்த பிரமுகர் ஒருவர் தமது செலவிலே மேலும் ஒரு விழாவினேக் கொண்டாடும் விருப் பத்தைத் தெரிவித்தபோது 'உத்தரவில்லக்காணும்' எனும் சொற்களால் சுவாமி அவரது விருப்பத்தை நிராகரித்து விட்டார். மோனத்தில் மூழ்கி உபசாந்தமுற்றுக் கிடப்பதற் கு உதவியான கிரியைகளாகவே சிவதொண்டன் நிவேயத்துப் பூசைகளும், விழாக்களும் உள்ளன. இவை அளவிலும் தரத் திலும் இடம்பமான வேள்விகளாகப் பெருகாதிருக்குமாறு சுவாமி கவனமாகப் பார்த்துக் கொண்டார். சுவாமி சமாதி படைந்தபின் இன்றியமையாததெனக்கருதிக் குருபூசை பும் கொண்டாடப்படுகிறது,
யோகசுவாமிகள் *、
சிவதொண்டன்நிலையத்திலே தன்னைத்தன்கு ல் அறியத் தியானத்தில் மூழ்கும் பெரியவேல் நடைபெறுகிறது. இந்த நற்கருமத்திற்கேற்ற சகலவசதிகளும் 'ஒருகு சிறவுமின்றிச் சிவநிலையத்திற் பொருந் தியுள்ளன். வசதிக்கா ப் பேணு தற்.
கும்:இடையூறுகளைத் "தவிர்ப்பதற்கும் ாகக் கண்டிப்பான
-
ஒழுங்குமுறை பேணப்படுகிறது. ஒருநாள்:வாமி வருகை புரிந்த் விசைவண்டி"சிவதொண்ட்ன்ே :பிலில் நின்றது: அவ்ர் தம்மோடு "சு 'வந்த அன்பரை'. ள்ள்ே "செ ன் று: வழிபட்டு வருமா று பனித்தார். "சுவாமியின் பணிப்பி%னப் பெற்ற'அன்பர் பரவசத்கராய் உள்ளே சென்ார். சுவாமி அவ்வின்டரை அழைத்து'இரும்புப் பட&லய்ை இருந்தவாறு சாக்கிவிட்டுச் செல்' எனக் கூறினர். சுவாமி நிலையவாயி வினின்று உணர்த்திய ஒழுங்கு சிவதொண்டன் நிலையமெங் கம் செறிந்திருக்கின்றது. 'ஒருபொருள் இருக்கவேண்டிய இடிக்கிவில்லாமல் இன்னேருசிடத்தில் மாறியிருப்பதுவே அழுக்காரும் என்னும் காந்தியடிகளின் வரைவிலக்கணத் கைப்படிக்க நயந்தோர் சிவதொண்டன் நிலேயம் அவ்வா ரு:ன அழுக்கின்றித் துப்புரவாய் இருப்பதைக்கண்டுவியப்பூர், காம் சிவதொண்டன் நிலையத்துக்குச் செல்லுமாறு வழிப் படுத்திய அன்பர்களிடம் அங்கே அவதானத்துடன் நடக் குமாறும் அங்குள்ளவர்கள் "பொறுப்பானவர்கள்' என் ாம் எச்சரித்தனர். சுவாமி தாம் சிவதொண்டன் நிலையத் துள்வாராததன் காரணத்தை விளக்கம் பொழுது ஆண் டியான தம்ழுடன் பல இறத்தவரும் சேர்வர்.எனவும், காம் உள்ளே வந்த்ால் அவர்களும் வருவரெனவும், அது நிலைய ஒழுங்குக்கு நல்லதல்ல,எனவும். கூறினர். க Tg உடுத் தவர் களே நிலையத்தில் அனுமதிக்கும் விடயத்தில் மிகவும் சாவு *'RT* இருத்தல் வேண்டுமெனச் சுவாமி எச்சரித்த GTT, கணமேனும் தம்மா இருக்கும் கருத்தில்லாதவர்கள் காவி :?: ம் பயன் யாது? T 5577 ಫ್ಲ! கருமமா ,שמו முடிவதுமில்லை; சும்மா இருக்க முடிவதுமில் லே; எப்பொழு தும் கருமாற்றிக்கொண்டேசும்மா இருக்கவல்லவர்கள். தான் சிவ தான்ஜ் நிலயத்துக்கு இயைந்தவர்க
希
1.
Page 142
It யோகங்சாமிகள்
சந்திசுவாமிகள் யாழ் - சிவதொண்டன் நிலபத்தில் உறைந்த பொழுது அவருடன் சிலநாட்கள் ஜெர்மன் சுவாமியும், மற்ருெரு வெள்ளேக்காரரான சுவாமியும் தங்கினர். அவர் #F ஒழுக்கம் ஆச்சிரம ஒழுங்குமுறைக்கு இயைந்ததாயிருக்க வில்ல்ே, அன்றியும் அவர்களின் உறவு சந்தசுவாமியின் சாதனே வாழ்வுக்கும் இடையூருக இருந்தது. ஆதலால் அவர்களே வெளியேற்றுவதில் சுவாமி மிகவும் கடுமையாக நடந்துகொண்டார். சுவாமி ஒரு சமயம் தம்மைச் சிவ தொண்டன் நிலையத்தின் காவல் நாய்' எனக் கூறியதன் பொருள் இத்தகைய சந்தர்ப்பங்களிலே தெளிவாக விளங்க லாயிற்று,
'சிவதொண்டன் நிலயத்தில் மேலாண்மை புரிபவf வருமில்லை. நாடோறும் நிலையவாயிலில் நின்று ஏதேனும் கூறிச்செல்லும் சுவாமி ஒருநாள் வழமைபோன்று வாயிலில் நிற்காது தேரே சென்றுகொண்டிருந்தார். சிலநாட்கழித்து வந்துநின்றபோது தாம் வாராதிருந்தமைக்கான காரணத் வித "அன்று இவ்விடத்திற்கு வந்தபோது இந்நிலையத்தின் புரவலன் யானே எனும் எண்ணம் எழுந்தது. அப்படியான எண்ணத்துடன் நிற்க வெட்கமாயிருந்தது. ஆதலால் நேரே சென்றுவிட்டேன்' என்றுகூறித்தெளிவுபடுத்தினர். நி3லயத் திலுள்ளோர்க்கு ஒரு படிப்பினையாகவே சுவாமி இச்சாலத் தினே நிகழ்தினர். தன்னை அறிதற்காகத் தற்போதத்தை ஒழிக்கும் இடமே சிவதொண்டன் நி3லயம். அது தன்முனைப் பிற்கு இரைபோடும் இடமன்று.
சிவதொண்டன் நிலையம் வழங்கும் முதன்மையானதா னேம் ஞானதானம் ஆகும். கண்டிப்பான ஒழுங்கு நியமம், எளிமையான பூசை - விழாக்கிரியை, தியானயோகம் எள் பன அந்த ஞானபோனகத்தை ஊட்டுவதற்கு உபகாரமா கவே அமைந்தன. சிவதொண்டன் வழங்கும் மற்றைய இருதானங்கள் அன்னதானமும், வித்தியாதானமு மாகும். மாதந்தோறும் வரும் ஆயிலிய தாள்களில் நல்லூர்த் தேர டியிலும், திருவாதிரை, சிவராத்திரிமுதலாய விழாநாள்களில்
ጛ $
யோசுகவாயிகள் 5ይ ዕ; f}
சிவதொண்டன் நிலையங்களிலும் அன்னதானம் அளிக்கப்படு கிறது. சுவாமி சமாதியடவைதற்கு முந்திய சில ஆண்டுக ளில் "கஞ்சி குடிப்பதற்கும் கஷ்டப்படவேண்டிய காலம் வரப்போகிறது; உணவுற்பத்தியில் கவனமெடுத்துப் பசித் தோருக்கு அன்னமிடுங்கள்' எனக் கூறினர். அன்னதான மகத்துவம் பற்றிச் சிவதொண்டன் இதழ்களிலே தொடர்ச் சிபTr கட்டுரைகள் வெளிவந்தன. இவ்வன்னதானத் தொண்டிற்கென வளமான வயல்நிலங்களேப் பெற்றுக் கொள்ளும் முயற்சிகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அவ் வாறு பெற்ற வயல் நிலத்தின் முதல் அறுவடையை அனே வருக்கும் பகிர்ந்து கொடுத்துப் பகுத்துண்டு பல்லுயிரோம் பும் தொண்டினைச் சுவாமி உணர்த்தினர். சிவதொண் டன் நிலையம் நிறுவப்பெற்று மூன்று ஆண்டுகளுக்குள் சிவ தொண்டன் இதழில் இரு விளம்பரங்கள் வெளியாகின. ஒன்று சிவதொண்டன் கல்விநிதி பற்றியது. மற்றது அக்கல்வி நிதி பெற்றுக் கற்கச்செல்வோர் பற்றியது. சிவதொண்டன் கல்விநிதி பெற்று இந்தியப் பல்கலைக்கழகங்களிலே பண் இசை, சமயஞானம், தமிழ் என்பவற்றைப் பயிலச் செல் வோர் தமது படிப்பை முடித்துக் கொண்டு வந்து ஐந்து ஆண்டுகள் சிவதொண்டன் நிலையத்தில் தங்கிப் பணிபுரிய வேண்டும் எனவும், அவர்கள் விரும்புமிடத்து வாழ்நாள் முழுதும் சிவதொண்டன் நிலையத்தில் தங்கிப் பணிபுரிய லாம் எனவும் எதிர்பார்க்கப்பட்டது. இவ்வாரு ன சிவ தொண்டன் திட்டம், தகைசான்றுேரைக் கொண்டு நன் னெறிகாட்டும் சிறந்த கல்வியைப் புகட்டும் சிவதொண்டன் நிலேய நோக்கத்தைச் சிறிதளவு வெளிக்காட்டியது. சுவாமி நி2லயத்தில் ஏற்பாடு செய்த சைவசித்தாந்த வகுப்புகளும், கோயில்களிலே தமது அடியவர்களேக் கொண்டு நிகழ்த்திய பெரியபுராண விரிவுரைகளும், வழக்கறிஞர் சுப்பையா முத லாய செந்தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் வல்ல நூற்புலவோ ரைக் கொண்டு ஊட்ருேவ் என்பார் இயற்றிய குண்டலி சக்தி முகவுரையை மொழிபெயர்த்ததும், இன்னும் விவேக சூடாமணி, தியானகாலம் ஆதிய நூல்வெளியீடுகளும் இத் நோக்கத்தை ஒருவாறு வெளிப்படுத்துவன.
Page 143
罩量冒 புே:கிசுவாமிகள்
யாழ். சிவதொண்டன் நிலையம்" தியானாதன் க்கு முதன்மை கொடுக்கும் அமைப்பிஃன்க்கொண்டது போலச் செங்கலடிசிவதொண்டன்நிலையம் சிவதொண்டுக்குமுதன்ம்ை கொடுக்கும் இயல்பினது. சிவயோகசுவாமியின் சித்தப்படி அமைக்கப்பட்ட இச்சிவநிலயத்தின் வி 动rā–当 リr யிற் சுட்டிடத்தைப்போன்ற இன்ஒெரு Fily tři வளவின் மேற்குப்புக்கத்தில் அமைக்கும் திட்டம் இருந்தது அக்கட்டிடத்தில் நிலேயத்திற் பயிலும் பிரமச்சரிகளும், நிலையத்துத் துறவிகளும் உறைவர். சமய சாரமும், ஒழுக் கமும், கலேஞானமும், அனுபூதிச்செல்வமுமுடைய துறவி கள், ஆசாரசிலமும் தவச்சுவையுணர்வும், ஞான்தாகமும் கொண்ட பிரமச்சரிகளுக்குப் பொதுவான உலகியற்கல் வியும், சிறப்பான ஞானநூற் பயிற்சியும், நூதனமான ஞானசாதனைகளும் ஊட்டுவர். இவ்வாருன பிரமச்சாரிக் ளுக்கென்றே வளமான வயல் நிலங்கள் ஏற்பாடு செய்யப் பட்டிருக்கின்றன. அவர்கள் அவ்வயல் நிலத்தில் பாடுபட்டு வேளாண்மை செய்வர். வேளாண்மை என்பதன் உண்மைப் பொருள் உபகாரம் என்பதாகும். அடியவர்களின் அன்ப ளிப்புக்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட நிலபத்து வசதிகளோப் பயன்படுத்தும் பிரமச்சாரிகள் இவ்வேளாண்மைத் தொழில் மூலம் தம்மால் இயன்ற அளவு மற்றவர்கட்கு உபகாரமா" யிருக்கின்றனர். அன்றியும் இவ்வித உபகார உணர்ச்சி டைய தொழிலானது "நான் நான்" என்று அகங்கரிக்கும் சுயநலத்தை ஒழிப்பதற்கும் அகண்டதாம் எனும் ஒரு மை யில் ஒன்றிப்பதற்குரிய பரநலத்தை வளர்ப்பதற்கும் வாய்ப் பாக அமைவதால் ஞானசாதனபான சிவதொண்டார் அமைகிறது. இவ்வாருண் ஞானப்பண்ணேயில் மலர்ந்த சம் பாசாரத்தால் பொலியும் உடலும், வீரசாந்தம் விளங்கும் திருமுகமுமுடைய பிரமச்சாரிகளும், துறவிகளும்தியான மண் டபத்தும், நெல்விமரக்கீழும், சண்பகமர்த்தடியிலும் வயற் பரப்பிலும் மெளனமாய் அமர்ந்தும், உலவியும் ட்ழைத்தும் எழுப்பும் ஞானசோதி உலகுக்கெல்லாம் வழிகாட்டியாக அமையும் சிவயோகசுவாமிகளின் சிவதொண்டன் நிலயம்
யோகசுவாமிகள் 盟配?
பற்றிய இத்திருக்குறிப்பின் மலர்ச்சி தம்மைப் பூரணமாக அர்ப்பணிக்கும் சிவதொண்டர்களில் தங்கியுள்ளது. இதற் காக அவசரப்படுவதும், பிரசாரம் செய்வதும் சிவதொண் டனின் கொள்கையன்று. 'அவசரக்காரர்களோடு நாம் இருப்பதில்லே' என்றும், பிரசங்கம் எதற்கும் போகவேண் டாம் என்றும் சுவாமி அறிவுறித்தினர்,
2. திருவாய்மொழிகள்.
சிவயோகசுவாமி திருநூல் ஏதும் இயற்றும் சங்கற்பம் இல்லாதவர். ஆயினும் அவரை நாடித் தாகமாக வந்த அன் பர்களின் பொருட்டு அவரிடமிருந்து இயல்பாகவே வாக்கி யப்பிரசாதம் சுரந்தது. அத்திருவாய் மொழிக?ளப் பெற்று அன்பர்கள் அவற்றைப் பக்குவமாகப் பேணிச் சாதன செய்துவரலாயினர்; அவை ஒப்பற்ற மறைஞானச் செல் வத்தைப் பொதிந்து வைத்திருக்கும் மறைமொழிகள் என் பதையும், காதலித்தோதுவார்க்கு இசுபரசுகம் இரண்டும் ஈயவல்ல திருமந்திரங்கள் என்பதையும், சுவானுபவமாகக் கண்டனர். தாம் பக்குவமாகப் பேணிவந்த அவ்வரும் பெறல் LD ສູງຂຶT மற்றையோரும் அறிந்து இன்பு ரம் பொருட்டு மெல்ல மெல்ல வாய் வெளிப் படுத்தினர். அவை சிவதொண் டன் இதழ்வாயிலாகத் திங்கள் தோறும் நற்சிந்தனேபென வும், இடையிடையே திருவருள்முதம் எனவும் மலர்ந்தன. அவற்றையும், இன்னும் அடிபர் பக்குவமாய்ப் பேணிவைத் திருந்தவற்றையும் தொகுத்துத் தமக்குதவவும், வருங்காலத் தில் வீடுகாதலிக்கும் அன்பர்களுக்குதவவுமென நற்சிந்தனே யாகவும், எங்கள் ஆசான் அருள்மொழிகளாகவும் நூலு ருவாக்கி வெளியிட்டனர். இவ்விரு திருநூல்களும் உல கெங்குமுள்ள ஞானநாட்டங் கொண்ட அ&னவருக்கும் பயன்படுதல் வேண்டும் எனக்கருதி NAthinnai Words of the Master என ஆங்கிலத்திலும் பலர்ந்தன்
Page 144
நற்சித்தனே என்னும் சொற்பொருளைத் துணிந்து கொள் வதற்கு உதவியாக, நற்கிந்தனை எனும் முடிசூடி முதன் முதல் மலர்ந்த அருள்வாசகத்திலிருந்து ஒருபகுதி மேலே தரப்படுகிறது:-
'நமது உயிருக்குபிராய் இருப்பவர் கடவுளே. ஆகையால் நாம் அவருடைய உடைமை. அவருடைய அடிமை. நம்முடைய அசைவெல்லாம் அவருடைய அசைவே. நாம் அவரை ஒருபோதும் மறந்திருக்க முடியாது.
நமக்கு ஒரு குறைவுமில்லே நாம் என்றுமுள்ளோம் எங்கு மிருக்கின்ருேம் எல்லாமறிவோம். இப்படியே நாம் இடையருது சிந்தித்ார் சிந்தித் 1க் கீழ்மையான குணங்களைப் போக்கி மேலான தெய்வ தத்துவத்தை அடைவோமாக" இவ்வுரையில் உள்ளவாறு கீழ்மையான குணங்களைப் போக்கி மேல்ான தெய்வதத்துவத்தை அடையச் செய்யும் சிந்தனை யே நிற்சிந்தனேயாகும். நல் என்பதற்கு இவ்வாருன உயர் பொருள் கொள்வதே ஆன்றேர் மரபாகும். திருக்குறள் கடவுள் வாழ்த்திலே வரும் நற்ருள் என்பதற்குப் பெரியோர் மேல்வருமாறு விளக்கமளித்தனர்:- "துன்புமனேத்திலும் பெருந்துன்பமாகிய பிறவிப்பிணியைப் போக்கி வீடுபேருகிய பேரின்பத்தைத் தரவல்லது திருவடியே. அதனல் அத்திரு வடியைவிட மிக நன்மையைச் செய்யவல்லது வேருென்று மேயில்ஃபென்பதை உய்த்துணர வைப்பதற்காகவே வாளா தாளெனக் கூருது நற்ருள் எனக் கூறினர்.' நற்ருள் என் பதில் வரும் நல் என்பதற்குப் பெரியோர் எப்பொருள் கொண்டனரோ அப்பொருளே நற்சிந்தனே என்பதில் வரும் நல் என்பதற்கும் கொள்ளத்தக்க பொருளாம். ஆகையால் சிவயோகசுவாமிகளின் திருவாய் மொழிகளை நல்லமருந்து எனக்கொள்வதே பொருந்துவதாகும். சுவாமிகளும் நற் சிந்தனையெனும் நல்லமுதம் எனவே மொழிந்தனர். இந்த நன்மருந்தைப் புண்ணியபோகர் வல்லவனுகியசெல்லப்பரி
போகசுவாமிகள் 三"む。
டமிருந்து பெற்றனர். அம்மருந்தினைப் புசித்துப் பெருவாழ்வு பெற்றனர். தமக்கு வாழ்வளித்த அம்மருந்தையே பல் வேறு வடிவங்களில் இனிமையாக்கித் தம்மைநாடிவந்த அன் பர்களுக்கும் அளித்தனர். அவ்வன்பர்கள் பலரும் ஆர்வ மாயருந்தி நல்வாழ்வு பெற்றனர். நம்பிக்கையோடு ஒதும் அனேவருக்கும் நற்கதியளிக்கும் வாராவரவினில் வந்த சஞ்சீ வியே நற்சிந்தனையாகும்.
சுவாமிகளினது திருவாய் மொழி க ள ஃனத்தினதும் திரண்ட பொருள்' என்ன எனக்கறிவித்தான் எங்கள் குரு நாதன்' எனும் நற்சிந்தனையில் செறிந்திருக்கிறது. எங்கள் குருநாதன் குருநெறிச்சென்று தன்னைத்தன்னுலறியும் ஞான வித்தையையே, தமது அருள்வாக்குகளால் பயிற்றி வந் தார். அதற்காகவே அவர் மண்மேல் மனிதனுப் நடமாடி ர்ை. ஒருசமயம் சுவாமி தமது அடியாரொருவரிடம் அவ் வடியவரோடடியவராகத் தம்மையும் பாவித்து 'நமக்கிங்கு ஒரேயொருவேலேயே உளது. அது தன்னையறிதல் "எனமொ ழிந்தார். அடிபவரின் ஒரேயொருவேலே தன்ன பரி பப்ப பில்த லேபாம். சிவயோகசுவாமியின் ஒரேயொருதொண்டு தன் " யறியப்பயிற்றுவித்தல், தன்னையறியும் ஞானவித்தை பயில் வார்க்கு "நாம் யார்' என்பது முதன்மையான அறிபொரு எாகும். "நாம் யார்' எனும் உண்மையைச் சுவாமி நன்கு: மனத்தில் பதியத்தக்க வகையில் தமது திருவாய்மொழிக எளில் கூறியுள்ளார். நற்சிந்தனேத் திருநூலின் நுழைவாயிலில் தோரணம் போன்றமைந்திருக்கும் சுவாமியின் கையெழுத் திவான திருமுகத்தில் இவ்வுண்மை தெளிவாகத் தெரிகி றது. குருவருளானது தக்கதோரிடத்தில் பொறித்துவைத் துள்ள அத்திருமுகத்தின் ஒருபகுதி மேல்வருவதாகும்:-
'நாம் உடம்பன்று, மனமன்று புத்தியன்று, சித்த மன்று,
நாம் ஆத்மா' நாம் ஆத்மா எனும் உண்மையைப் பல்வேறு உபாயங்களைக்கையாண்டு சுவாமி கூறியிருக்கிருர். தம்பிமாரே எனவும், பாங்கிமாரே எனவும் தங்கமே, கிளியே எனவும் அன்பொழுக விளித்து நாம் ஆத்மா என
Page 145
யோகிசுவாமிகள்.
ஆதரம் பெருகக்கூறியிருக்கிருர், "சங்குப்பாட்டவிலே நாம் ஆத்மா எனக் காது செவிடுபடக்கூறுகிருர், "அடுத்தடுத்துக் சொல்லுவதனுல் ஆம் பயனில்லே என்று அலுத்துக் கொள்ளும் அளவிற்கு மீட்டும் மீட்டும் கூறியிருக்கிருர்,
இந்த ஆத்மா பெரியதிற்பெரியது. சிறியதிற்சிறியது. அங்கும் இங்கும் எங்கும் செறிந்து அப்பாலுக்கப்பா லாய்ப் பரந்து செல்வது. அன்றும் இன்றும் என்றுமாய் நிறைந்து காலங்கடந்து நிற்பது, தனக்கு அயலாக ஏதுமில் விTதிபடி அனேத்தையும் தன்னுள் அணுவாம்படி அடக்கி ஆண்டமாய் ஒங்குவது தான், நீ. அவன். இவன், அது, உறவோர், பகைவோர் எனும் பேதங்களைக்கடந்த பொருளாய்த் தானேதானுப்த் தனித்து நிற்பது. போக்கு விவில்லாதது. அன்புமயமானது. அறிவே வடிவானது. இன்பமாய்த் திகழ்வது. சோதியாய் ஒளிர்வது. சுத்த பரி தி"பிாய் நிறைந்துநிற்பது. இவ்வாறு எல்லாம் சொல் வதற்கு இடம்தந்து நிற்பதுடன் சொல்ல முடியாத மோன
முதலாய்ச் சும்பாயிருப்பது.
இந்த ஆத்மாவே நாம். ஆகவே நாம் ஆழித்துரும் பென் அங்குமிங்கும்ாய%யும் து ற்பசரீரியல்லர், மனே, மத் கள், உறவென்பதெல்லாம் மாயாவிகாரத்தோற்றங்கள். நாம் மண்ணிற்பிறந்ததும் வாழ்ந்ததும் மாமாயை. நாம் | "Ooton) ở tỉảjshirot', 'C', John Tair, தேசகாலம் பாவும் கடந்த நித்திரர். கவலேயேதுமற்ற திராமியர். தன்மை முன்னிலே படர்க்கையைக் கடந்து சுட்டி ஓந்து நிற்பவர். மாறிலா மகிழ்ச்சியே தமது இயல்பு. இது நமது என்றுமுள்ள இயல் பாதம், வீடு நமக்கு எப்போதும் சொந்தமானது. ஆதலால் நமக்கு ஒரு குறைவுமேயில்லை. நாம் இயமதியமாதி யாவு மற்றவர் செயலறியாத சிவப்ாய் நிற்பவர். ஏதும் அறி யாத மெளனத்தில் நிலைத்து நிற்பவர், சுவாமியின் திரு வாய்மொழிகளிலிருந்து ஒழுங்குசெய்து கொண்ட இந்த ஞானம் 'ஆத்மாவே நாமெனும்சேதி தெரிந்ததடி" எனச் சுவாமி கூறியுள்ளவாறு அவரது சுவஈனுபவமாகும்.
போதுசுவாமிகள் 盟罩门
சிவயோகசுவாமி தன்னேயறிவதற்காகத் தம்மைநாடிவந்த அன்பர்களுக்கு அவ்வன்பர்களின் ஆற்றலுக்கும் நாட் டத்திற்குமேற்பு, பல்வேறு சாதனே முறைகளே அறுவுறுத் தினர். அவற்றுள் தியானசாதனே முதன்மையானது. நாம் ஆத்மா என்பதே உண்மை. அவ்வுண்மையை மறந்துவிட் டதே அறிய மை, அவ்வறியாமை நீக்குதற்குரிய நேர்வழி அவ்வுண்மையை மீண்டும் நினைவுபடுத்துதலேயாம். இதனை ஞாபகப்படுத்தலே பெரியசாதனே என அவர் மிகவும் எளி மையாகக் கூறியிருக்கிருர், எவன் எதை நினேத்துக்கொண் டிருக்கிருனுே அவன் அதுவாகிருன், ஆத்மாவே நாம் என அது தினம்சாதனே செய்பவர் ஆனந்தமான மோட்சவிட்டை யடைவர். இதிலோர் ஐயமுமில்லை. சுவாமி ஓர் நற்சிந்தனையில்
ஆன்மா நித்தியம் ஆன பொருளென ஆசான் சொல்லக்கேட்டிருந்தோம், அதையே மறந்தோம் பிறந்தோம் இனிநாம் அதுவே நாமென எண்ணிடுவோம் - எனப்பாடியிருக் சின்றனர். அது நான் எனும் அகலாத் தியானத்தால் மது வுண்வண்டுபோலாயினர் பலரே என இத்தியான சாதனே யின் சித்திக்கு அநுபவசித்தாந்தமும் கூறியிருக்கின்றனர். அது நாம் எனும் தியானசாதனை பயில்வதற்கேற்ற தியான மந்திரங்கள் பல நற்சிந்தனேயிலுள்ளன. அவற்றுள் மிகவும் நெபது 'ஓதுக அது நாம் ஓம் தத்சத் ஓம்' எனும் மந்திர மாவேயாகும். இம்மந்திரமாலேயின் பாடல்கள் வண்பொன்று மலரச் சுற்றி இரீங்காரம் இசைத்து மலருள் நுழைந்து மதுவுண்டு மயங்கிக்கிடக்கும் பாவனையில் அமைந்துள்ளன. பாடலொவ்வொன்றினதும் முதல் நாலடிகளும் மனத்தைச் சிவசிந்தனையில் பயிலச்செய்கின்றன. இதனுல் ஏகாக்கிரகம் அடைந்த மனம் "அது நாம் ஒம் தத்சத் ஒம்' எனும் மந்தி ரத்தை உயிரை எழுப்பி ஒதுகிறது. இவ்வாறு ஒதுவதால் இப்பெருமந்திரத்தின் பொருளான ஆத்மசுகத்தில் மூழ்கிக் கிடப்பதே மந்திரத்தின் உயிராகும், முதல் நான்கடிகளா லும் பரவசமெய்தி அதுநாம் எனும் மந்திரத்தை உருவேறச் செபிப்பவர்க்கு மோனசுகத்தை அளிக்கும் ஆற்றல் அம்
Page 146
போகிசுவாமிகள் يسة
மந்திரத்தில் அமைந்துகிடக்கிறது. நற்கிந்தனையிலுள்ள இன் ஞெரு நெடிய பாடல் இருபத்தைந்து பாடல்களாலான தியான மாலேயாகும். இம்மந்திர மாலையிலுள்ள திருமந்திரம் "ஓம் நமசிவாய' என்பதாகும். மாலையின் ஒருபக்கம் பிரண வப்பொருளிலே பயில்வதற்கு வாய்ப்பான பாமலர்களால் தொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. உயிர்வருக்கக் கோவையாக வுள்ள அப்பாமலர்களே விழிப்புடனுேதுவோர் அவை ஓங் காரக்கம்பத்தின் உன்னதமேடையின் பாங்கான வீட்டின் பள்ளியறையைத் திறக்கும் திறவுகோலே என்பதை உணர் வர். அப்பள்ளியறையிற் புகுந்து நீங்காச் சிவகதியில் சுகித் துக்கிடப்பதே, இப்பாமலர்களிற் பயின்று ஓங்காரமந்திரத் தை நினைப்பதனுலாம் பயணுகும். இம்மந்திரமாலேயின் மற் றையபக்கம் நமசிவாய மந்திரத்தில் பயில்வதற்கு வாய்ப்பான பாமலர்களால் தொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவை நகரவ ருக்கக் கோவையாக அமைந்திருக்கின்றன. இத்தியான மாஃலயை ஆந்தியும் சந்தியும் அன்பினில் நி?னவோர் நந்தா வின்ப நாடவைரெனத் திருக்கடைக்காப்புச் செய்யுள் கூறு கிறது. "நமசிவாயமாலே' எனும் நற்சிந்தனே இரவு வேளே யிலே நித்திரை செய்யுமுன்னர் சிறிதுநேரம் தியானத்தமர்ந் திருக்கும் வழக்கமுடைய ஒரடியவர் பொருட்டு அருளப்பட்ட தாகும். அம்மந்திரமாலேயை ஒதித்துயிலச்செல்லும் அடிய வர் "துரியநிலையில் தூங்காமல் தூங்கும் சுகத்தில் சுகிக்க வேண்டும் எனும் கருணையினுலே அப்பாடல் அருளப்பட்ட தாகையால் அதனே ஒதுவோர் அடியவர் மனதை நீங்கா அப்பனின் அரவணப்பில், புன்னகை தவழத்துயிலும் பாலர் போன்று உபசாந்தம் தவழத் துயின்று கிடப்பர். "ஒரு சொல்லால் உளம் தூய்மையாச்சே' எனத்தொடங்கும் சிறி யபாடல், ஒன்றையுங் காணுமல் தானுன தன்னிலையில் தனித்திருக்கும் இடத்திலே மாட்டிவைக்கவல்ல தியான மாலேயாகும். இவைபோன்ற தியானமாலைகள் வீட்டுநெறி யில் நாட்டிங்கொண்டோரை முத்திக்கரை சேர்க்கும் புனேகளாயமைந்த தொன்றுதொட்ட திருமந்திரங்களைப் பாருளாயுடையன. செல்லப்பதேசிகரது காட்சியிற் புகுவ
3.
யோகசுவாமிகள் 호 7
பொருளாயுடையன. செல்லப்பதேசிகரது காட்சியில் புதுவ தாகக்கண்ட "உண்மை முழுதும், ஒரு பொல்லாப்புமில்லை. எப்பவோ முடிந்த காரியம், நாமறியோம்' எனும் மகாவாக் கியங்களேப் பொருளாகக் கொண்ட மந்திரமாஃலகளும் நற்சித்தனேயிற் செறிந்துள்ளன. இம்மகாவாக்கியங்களின் விரிவுரையே நற்சிந்தனைப் பாடல்களென்று சொல்லுமள வுக்கு அவை பரந்து கிடக்கின்றன.
தியான சாதனயே சிவயோகசுவாமிகள் வலியுறுத்தி வந்ததாகும். ஆயினும் அவர் யோகநெறியில் நாட்டங் கொண்ட அன்பர்கள் யோகசாதனை பயில்வதற்கு வாய்ப் பான பாடல்கள் சிலவற்றையும் அருளினர். அத்தகைய பாடல்களுக்கு எடுத்துக்காட்டாக "இடைபிங்கலே இரண்டும்" எனத்தொடங்கும் யோகநெறிப்பாடலுள்ளது. இப்பாடலி லே யோகசாதனை பயிலும் முறையும், யோகசாதனையில் முன் னேறிச்செல்லும்போது ஒவ்வொருபடியிலும் தோன்றும் மலர்ச்சியின் அடையாளங்களும் பாடப்பட்டிருக்கின்றன.
கோயில் வழிபாட்டில் வழிப்படுத்தும் பாடல்கள் சில வும் நற்சிந்தனையில் உள்ளன. நல்லூர் முருகன்மீது பாடிய பாடற்றொகுதி நல்லூர்த் தலத்திலே அன்பர்களால் பத்தி சிரத்தையுடன் ஒதப்பட்டுவருகிறது. அப்பாடல்களுள் கிளிக் கண்ணிப் பாடல் இலக்கிய நயம்செறிந்த நெடியபாடல். அப்பாடலில் நிலைப்போர் இருந்த இடத்தில் இருந்து கொண்டே சிவயோகசுவாமிகளுடன் கூடச்சென்று நல்லூர் பூசைபார்க்கும் பாக்கியம் பெறுவர்.
மந்திரமுந் தந்திரமும் வேண்டா மகத்துக்கள் சுந்தரத் தாளே துனே என்பது சிவயோக சுவாமிகளின் திருவாய் மொழி. மாதவருமறியாத மகத்துவரான செல்லப்பாசுவா மிகளே நினைந்து பாடிய குருதோத்திரங்கள் குருதோத்திர மாலே என்னும் சிறியதொரு நூலாக வெளியிடுமளவுக்கு நற்சிந்தனேயிற் பரந்துகிடக்கின்றன. நற்சிந்தனைப்பாக்கள் பலவற்றிலே சிவயோகசுவாமி கானகத்தில் உறுதியுடன்
Page 147
யோகசுவாமிகள்
7
菁
திரியும் சிங்க த்தைப்போன்று ஞானவிறில் திரியர் சித்த னுெருவனே' போலவும், s、rāh தவள அமர்ந்திருக் கும் வேதாந்தியைப்போலவும் தோன்றுகிருர்ஆனுல் குரு தோத்திரப்பாடல்களிலே குருவின் நிருவடியைத்தனி : இகைக்கொண்டு மண்டியிட்டுக்கிட்க்கும் ஏழைத்தொழும்ப Ể:JY 'CELF FTG குழைந்துருகிக்கிடக்கின்ருர் இப்பாடல்கள் பத் திச்சுவைகொழிக்கும் ஞானமணிகளாகும். இரான நாட்டமும் '-1 குருநெறிச்செல்வோர்க்கு 'குரு தோத்திரம்' எனப் படும் வடமொழிப்பாடல் வாய்ப்ப+ : இருக்கும். அவ்வா O si Tij"Liri i Ar. இருக்கத் தக்கபTடல்கள் சில நற்சிந்தன யிலுள்ளன. "அராம் எழுத்துப்போல அன த்திலும் கலந்து நின்றே. இகபரம் இரண்டும் ஈந்த எழிற்குரு திருத்தாள்வாழ்க’ முதலிய குருவ்ன்க்கப் பாடல்கள் அத்தகையனவாகும். இறவனும் குருவும் ஒருவரேயெனுங்கருத்து கு: களில் பரக்கப்பேசப்படுகிறது. light St Air @öリみrリ。 பாடல்கள் இறைவனே குரு என்னும் கருத்தைக் ā): கனியெனக்காட்டும் மந்திரங்கள் கும். சிவபெரும்ான் மன் மேல் மனிதனுப் நடமாடுவது எவ்வாறு சாலும் பரித ரொருவரின் காலடியில் வீழ்ந்து கிடப்பது நகைவி% பாதா? என்றெல்லாம் வாதிடுவோர் நற்சித்தனேயிலுள்ள குருதோத்திரப் பாமவர்களைப் பயின்ற ல் தமது திண்ணிய நெஞ்சு நெகிழ்ந்துருக, நிம்போன்ற உருளில் மனிதனும் நடமாடித்திரியும் சற்குரு ஒருவர் நமக்குத் தரிசனம் 莒 மிரட்டாரா' 'அக்குருவின் பாதத்தைக் கும்பிட்டுக் கோ டாதுகோடி பாவத்தைப் போக்கும் பாக்கியம் எமக்கு வி
திக்காதா' என்றவாறு ஏக்கமுறுவர்.
தியானம், யோகம், குருபக்தி யாவும் சாதனே அளவி எனவே இச்சாதனைகளால் தன்னையறிந்து rேரது
கித்துக்கொண்டு கிடப்பதே பெரும்பேருகும். இப்பேற்றி லே பொருந்திக்கிடக்கும் ஞான திட்டையினர்க்கச் தியான்
նել: 憩芭 குமி ஞான நட் 颐马 மில்லை, யோகமில்லை. சிலமில்லை. தவமில்லை. மூலமில்ஃ முடிவுமில்லை, ஒருபொல்லாப்புமில்ல முதலிய ஒப்பற்ற மத்
2
岛
। ।
திரங்களே நினைவதும், குருசீடமுறைமை என்பனவுமில்லே. இந்த ஞானவரம்பான Entirin நற்சிந்தனைப்பாடல்கள் அனைத்தினதும் குறியாம். இந்த ஞானசிகரம் பனிமூட்ட மில்லாத அரிதான சில காலப்பொழுதுகளில் GI JITGöran air
ணமாய் ஒளிரும் கைலேச் சிகரம் போல ஒன்றென இரண்டென எண்ணவும் "Lr, தன்னேயறிந்தால்
தவம் வேறில்லே' முதலான சில பாடல்களில் பூரணப் பொலிவோடு தோன்றுகிறது. பொன்வண்ணமாய் ஒளி ரும் கைலேச்சிகரம் மலேயேறிக்குக் களிப்பூட்டுவதுபோல இப்பாடல்கள் ஞான நாட்டங் கொண்டோனுக்கு தாகத் தை பாச் கிவிடுகின்றன.
நற்சிந்தனைத் திருநூலின் இறுதியிலே உரைநடைப் பகுதி, திருமுகங்கள் எனும் இருபகுதிகள் உள்ளன. இவை சிலபக்க அளவினவே. ஆயினும் இவையும் மிகை; இவற்றி லுள்ள சில சொற்களே ஒருவரை மேனிலையடையச் செய்யப் போதுமானவை என்று எண்ணக்கூடிய மந்திரச்சொற்க ளால் நிறைந்திருக்கின்றன. "நாம் சிவபெருமானென்ற நூலிலே கோக்கப்பட்ட பலநிறமணிகளையொப்பவர்; நூல றுவதுமில்லை. நாங்கள் சிதறிப்போவதுமில்லை' ஆகிய வாசகங்கள் அக்கணத்திலேயே அத்துவிதசகத்தில் மாட்டி வைக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்தவை. இவ்வுரைநடைப்பகுதி சிவதொண்டன்நிலைய யாகநாள்களின் போது புராணமண் டபத்திலே வாசிக்கப்படுகிறது. விரதிகளாய்வந்து ஒன்றிய சிந்தையோடு இவ்வாசகங்களேக் கேட்டிருந்துவிட்டு, தியான மண்டபத்தில் நுழைவதற்காகப் படியேறிச்செல்லும் அடி பார் உண்மையில் மோனசுகத்திற் புகுவதற்கேற்ற திறவு கோலுடன் செல்லுகின்ருர் எனக் கூறுவது பொருந்து வதேயாகும்.
எங்கள் ஆசான் அருள்மொழிகள் என்னும் நூல் சிவ யோகசுவாமிகள் அவ்வப்போது தமது அன்பர்களுக்கீந்த வாக்கியப்பிரசாதங்களது தொகுதியாரும். இவ்வருள்மொழி
Page 148
ஓ ! 星7ü யோகசுவ ாமிகள்
கஃப் பக்குவமாய்ப் பேணிவந்த அணுக்கத்தொண்டர் Gនាឆ្នាំទី១ று நிலக்களனில் நின்றவர்கள். அவர்களே 'இது சொந்தப்பர் திகளில் வை த்தே சுவாமி வளர் த் @@@萤5āf, "பிணமாக மேற்குநாட்டுத் கிறிஸ்தவ பாரம்பரியத்தில் னேறிய சந்து சுவாமிகளுக்கு(அருள்ம்ெ ாரிகள் "குதி 'ஆதியில் அச்ல்ெ இருந்தது.' என்ற பைபிள் வாசகத்தையே 'அன்மொழியாக அருளினர். மேலும் அவ து பட்டறிவிற்குப் பழக்கமான 'காண்டாமிருகத்தைப் போல் தனித்திரு' போன்ற வாசகங்களால் உண்மை உணர்த்தினர். அன்டர்களது நிலேக்களனுக்கேற்ப அருள் மொழிகள் சிரந்தது போலவே அவர்களது ஆன்மீக வளர்ச் சிப்படி நிலேகளுக்கே ற்பவும் மலர்ந்தன. மார் க்கண்டுசுவாமி சுருக்கு (அருள்மொழிகள் பகுதி-1) அருளிய மின்ம்பற்றிக் *ப்பட்ட விடயங்களே நிரலாகத் தொகுத்து நோக்கும் இருவர் இதனைத் ெ தளிவாகக் காண்பர். மார்க்கண்டுகள் மிகள் முதலிற் குறித்துள்ளவைகள் மத்தைக்கட்டுப்படுத் சி' பலப்படுத்துவது, இரு சிகப்படுத்துவது என்பன பற்றியும், அவற்றிற்கான வழிமுறை பற்றியும் உணர்த்து கின்றன. பின்னர் குறித்துள்ளவ்ை மனத்தின் அவிசவுகளோக் கவனித் துக்கொண்டு அடுனின்றும் பிரிந்து சாட்சியாய் நிற்கும் சாதனைகள் பற்றிக் கூறுகின்றன. எண்ணங்கள் 'மில் தடுக்கும் முறையை ஆரம்பசாத&னயாகவும், எண்ணங்கள் வ ந்து போகட்டும் என் று அவற்ருல் தாக் குண்துை சும்மாவிருந் து 'குேம் முறையை உயர் ஞான சாதனேயாகவும் சுவாமி மொழிந்தனர்.ஆதலால் ஆன்மீக நாட்டங்கொண்ட பல்வே று நிவேயினர்க்கும் பொருந்துவ தான அருள் வாக்குகள் இந்த ஞர் Tேக்களஞ்சியத்திலே உள் ճiTaձT:
சுவாமியின் திருநூல்கள் வியத்தகு எளிமை வாய்ந்தவை. பயிலும் மொழியில் அை மந்த இத்திருநூல்களைப் படிப்போர் பலரும், இவற்றின் தெளிந்ததீர் போன் ,D 705LRAbLעו )"han L( மட்டும் பார் துவிட்டு ஆழத்தை அளந்தறியத் தவறுகின்
யோகசுவாமிகள் 77
றனர். இதில் வியப்பதற்கொன்றுமில்லை. சிவயோகசுவாமி பின் இயல்பு அவரது திருவாய்மொழிகளிலும் அமைந்து கிடக்கிறது. சுவாமியின் மேனியை மாத்திரம் பார்த்தோர் அவரை எல்லாரையும் போன்ற ஒருவராகவே எண்ணினர். ஆனுல் அவருடன் பலநாள் பழக்கம் பூண்டவரும் அவரை இடையறுது நினேந்தோரும் சிந்தனேக்கரிய சிவத்தின் அருள் வடிவே சிவயோகசுவாமி எனக்கண்டனர். அதுபோலவே இத்திருநூல்களைப் பலகாலும் பயின்ருேரும் மன்னஞ்செய்து சாதித்துவருவோகும் இவை பேசாநுபூதியையே பேசுகின் றன என்றுணர்கின்றனர். இத்தகைய அனுபவம் பெற்றேர் நற்சிந்தனையை வேதம் எனவே கொள்வர். ஆராரென்ன அறந்த போதிலும் சிவதொண்டர்க்குச் சிவயோகசுவாமி சிவபெருமானிலும் வேறல்லர். அவரது திருவாய் மொழி கள் வேதமேயாகும்
青
3. சிவதொண்டன் இதழ்
சிவதொண்டன் என்னும் செல்வக் குழந்தை பவ வரு டத்து (1934) மார்கழித் திங்களில் திருவவதாரம் செய் தனன், அவன் ஓம் எனும் தாரகம் ஒண்முடி தரித்திருந் தான் அவனது மேனியிலே 'எண்ணுவார் நெஞ்சில் நண் ஒனுவான் ஈசன்" என்னும் சுலோகம் எழிலாய் ஒளிர்ந்தது. அவன் உள்ளுறையாகக் கொண்டிருந்ததோ உயர்ந்த அது பூதி ஞானமாகும். அந்த அநுபூதிச் செல்வத்தை அவன் செந்தமிழ் நாவலன் செல்லப்பன் சொல்லிய வண்ணம் சொல் விக்கொண்டிருந்தான். அவன் எழுதியவரின் பெயர். ஊர், பட்டம், பதவி என்னும் பொருளல்லாதவற்றைப் பொரு கொன மயங்கி வித்தாரம் புரியவில்வே தாளமேன்மில்லாத தாழ்மையாந் தன்மையோடு நின்ருன், அவன் வயதிற் சிறி பவகுயினும் மதியிற் பெரியோயுைம், நித்தியாநித்தியம் தெரியும் நிபுணனுயும், நியதிமார்க்கம் கடவாதவனுயும் திகழ்ந்தான். ஞானமணிப்பூடணத்தை உள்ளுறையாகக்
Page 149
॥
7 யோககவாரிகள்
கொண்ட *'து வண்ணமும், வடிவும் கண்டாரால் விரும் பப்படும் 9F"5G! GIM) i u 145 #7 அவிந்தன
சிவயோககவாதி, சிவனருளால் உதித்து சிவதொன் -ன் என்னும் சின்னக் தPத்தையைக் கண்னே இமை காப்பது போல வளர்த்து வந்தனர். அந்நாட்களிலே அவர் நாடோறும் சிவதொண்டன் தொட்டிலான கமலாவிFை அச்சகத்தில் காரி தந்தார். இதழாசிரியருடன் நிலைமை களே விசாரிக் கறிந்தார். இதழாசிரியரும் சிவயோகசுவாமி 'து சந்நிதானத்திலே உயிரை எழுப்பிச் செயல்பட்ட னர். தமது அன்பர்களான கலைஞானியரிடம் இனிய கட் டுரைகள் எழுதுமாறு பணித்தார். அவ்வன்பர்களும் தாம் ாேழுதும் விட கனவிலுந் தோன்றும் வண்ணமாய் 岛" வும் பகலும் சிந்தித்துத் தெளிந்து சிறந்த கட்டுரைகளே எழுதினர். அவ்வுரைகள் சிவயோகசுவாமிகளின் முன்னிலை பில் அமர்ந்து ஆர்வத்தோடு கேட் டறிந்த விடயங்களையே கலேவண்ணத்துடன் கட்டியுரைத்தன. அவை பெரும்பா ஆம் சிவயோகசுவாமிகளது திருவாய் மொழிகளாலேயே இழைக்கப் பட்டிருந்தன. பெர்ருட் செல்வரிடம் திங்கள் தோறும் உங்கள் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளும் சிவதொண்ட னுக்கு ஆம் பொருள் வழங்கி ஆதரியுங்கள் என வேண்டினர். அவர்களும் போதுமளவும் பொருளிந்தனர். சிவதொண்ட னும் தளர்ச்சியின்றி வளர்ந்தனன்.
சிவசிந்தனையே சிவதொண்டனின் இலட்சியமாகும். இந்த இலட்சியம் 'எண்ணுவார் நெஞ்சில் நண்ணுவான் ஈசன் எ னும் மகுட சுலோகத்தில் தெளிவாகத் தெரிகிறது. நாம் சிவம் என்பதே உண்மை. அவ்வுண்மையை மறந்தமையே பெருந்தீங் காகி விட்டது. மறதியைப் போக்குவதற்கான நேரான வழி ம நந்து போனதை மீண்டும் ஞாபகப்படுத்தலே என்பது தெளி வு. ஆகவே சிந்தி, சிந்தி, சிந்தி, சிவகதி என்பதைச் சிவதொண் டன் இலட்சியமாய்க் கொண்டனன். இதனேச் சிவயோக சுவாமிகள் நுட்பமாய் உணர்த்தினர். ஒரு சமயம் தொண்
7
யோககவாமிகள்
டர் சிலர் சிவதொண்டன் இதழை அங்கத்தவர்களுக்கு அனுப்பிவைப்பதற்காக முகவரியிட்ட உை றகளே ஒட்டிக் கொண்டிருந்தனர். அதனே அவதானித்துக் கொண்டிருந்த சுவாமிகள், 'சிவ' (இதழ் அட்டையில் உளது) என்பதை மறையா வண்ணம் ஒட்டுதல் வேண்டும் எனவும், சிவ என்பது பாத்திரம் பார்ப்பவர் மனதில் பதிந்தாலே பெருங் காரியம் எனவும் கூறிஞர். இவ்வண்ணம் சிவத்திலே மனம் பயில் தலே சிவதொண்டன் குறிக்கோள் என்பதனேச் சிவ யோகசுவாமிகள் தெளிவுபடுத்தினர்.
சிவதொண்டன் மூன்ருவது இதழ் சிவயோகசுவாமிக வின் திருவாய் மொழியாக மலர்ந்த, கீழ்மைக்குணங்களேப் போக்கி, மேலான தெய்வதத்துவத்தை அடையச் செய்யும் நற்சிந்தனேயைச் சித்திரக்கோட்டுக்குள் ஏந்தி வந்தது. தொ டர்ந்து திங்கள் தோறும் நற்சிந்தனைப் பாக்கள் மலர்ந்தன. சில ஆண்டுகளின் பின்னர் அன்பர்கள் குறித்துவைத்தி ருந்த சுவாமியின் அருள் மொழிகள் திருவருள் அமுதம் எனும் தலைப்பில் வெளியாயின. இந்த நற்சிந்தனேயும், திரு வருள் அமுதமும் இன்னும் சிவிசிந்தனையுமே சிவதொண்ட
リリrcmr@rh.
திருஞானசம்பந்தமூர்த்தி நாயனுருடைய தேவாரத்து டன் இசைந்தொளித்த திருநீலகண்டப்பாணரின் யாழிசை போன்று சிவதொண்டனின் உயிரோசையோடு இசைந்தொ விக்கும் அம்சங்கள் சில உள. அவ்வாருன யாழிசையின் ஒரு சுரம் செல்லப்பதேசிகரின் மகாவாக்கியங்களே விளக்கி அவ்வப்போது எழுதப்பட்ட கட்டுரைகள் ஆகும். சிவயோக சுவாமிகளுடன் பல நாட்பழக்கம் பூண்ட அன்பர் சிலர் அவரருகே அமர்ந்திருந்து கேட்டறிந்த விடயங்களை இன் பம், குருவாகம் முதலிய தலேயங்கங்களில் எழுதிய கட்டு ரைத்தொடர்கள் அதன் மற்ருெரு சுரமாகும். பெரும்பா லும் சுவாமி கூறிய விடயங்களே விரித்துரைத்த ஆசிரியர்
Page 150
யோகசுவாமிகள்
கருத்துரைப்பகுதிகளும், நாம் என்றுமுள்ளோம் முதலாய கட்டுரைகளும் அதன் இன்னுெரு சுரமாகும். நற்சிந்தனைத் திருநூல் வெளிவருமுன்னரே ஏழை அடியான் ஒருவர் எழு திய நாம் ஏன் நற்சிந்தனேயைப் படிக்க வேண்டும் எனும் கட்டுரைத்தொடர் அதன் மற்ருெரு சுரமாகும். தோன்றுத் துணேயாயிருந்தனன் தன்னடியோங்கட்கே எனும் சுவாமி சரிதைப்பகு திகளும் இன்னும் சிவதொண்டன் ஞானப்பண்ணே யிலே மலர்ந்த என் ஆான், எப்பொழுதும் தரிசனமே எனு ாக்கு வினெண்ணம் ஆகிய கட்டுரை இலக்கியங்களும் அதன் மற்றைய சுரங்களாகும்.
நற்சிந்தனே, திருவருள் அமுதம், சிவசிந்தனை, எனும் உயி ரோசையும், மகாவாக்கியங்கள் முதலாய துனேயிசையுமே சிவதொண்டனின் சிறப்பியல்பான பாகமாகும். அவன் இந் தத் தனித்துவமான பாகத்தைத் தன்னடக்கத்துடன் பக்கு வமாகப் பேணிக்கொண்டு தன்னை எதிர்கொள்ளும் அன்ப ரின் தகவுக்கும், பட்டறிவிற்கும், நாட்டத்திற்கும் ஏற்ற வாறு உலகளாவிய ஞானக்களஞ்சியத்திலிருந்து பொருத்த மான ஞானவாசகங்களே எடுத்துரைப்பான். அவன் முதன் சிமையான உபநிடதங்கள் அனைத்தையும் எளிமையும், தெளி வும், இனிமையும் பொருந்த அவற்றின் மேட்டிமையைப் பேணும் பீடுடைய நடையிலே மொழி பெயர்த்துத் தந் துள்ளான். உபநிடத ஞானத்தை ஓர் ஒழுங்கமைப்பில் விரித் துரைக்க முயலும் பகவற்கிதை, சுருக்கமாக விளங்கமுய அலும் பிரமசூத்திரம் எனும் திருநூல்களில் உள்ளவற்றை யும் ஏந்தி வருவான். பிரபலமான இந்நூல்களிலுள்ளவற் றுடன் சிலரே அறிந்ததும், உயர்ஞான சாதனை பயில்வோர் என்றும் கொண்டாடுவதுமான அஷ்டாவக்கிரர் கீதை முதலிய ஞானநூல்களே மீட்டும் மீட்டும் எடுத்துரைப்பான், நக்கீரர் முதல் பாம்பன் சுவாமிகள்வரை அருளிய பரந்து பட்ட தமிழ் நூற்களஞ்சியத்திலுள்ள ஞானமணிப் பூடணங்களைக் காண்பிப்பதில் சிவதொண்டன் எப்பொழுதும் களிப்படை வான். திருமுறை மலர்களைத் திவ்வியமாக ஏந்திநிற்பான்.
போகசுவாமிகள் ஐஇ'
சேர்த்திரமும் சாத்திரமுமாபுள்ள தாயுமானுர் பாடற் றிறக்கைப் பெருமிதத்துடன் விரித்துரைப்பான். சிவபோக சாரம், ஒளவைகுறள் முதலிய சிலரே அறிந்த அருநிதியங்களைப் பலரும் அறிக் காண்பிப்பான், சிவதொண்டன் தத்துவ நாற்புலவோர் முன்னிஃபிலே வாதுகள் பேசி பாவரையும் வெல்லும் வல்லபந்துடன் தோன்றுவாள். வேதாந்த சித் தாந்தங்களே மாத்திரமன்றிப் பெளத்ததத்துவம், பண்டைய சிரேச்சு தத்துவஞானம், விவிலிய வேதத்தின் ஞானபா கம், இஸ்லாமிய சூபித் துவக்கவே என்பவைகளேயும் எடுத்து ரைப்பான். இவற்றையெல்லாம் கூறும்போது சிவதொண் டன் ஒரு அதுபூதிச் செல்வனுதலால் எந்த விடயத்தையும் திரிபுபடுத்தாமலும், அவற்றின் மாண்புக்குப் பங்கமேற்ப டாத வகையிலும் கறுவான். அவன் ஒர் பிரசாரகர் போன்று விரிவுரை செய்வதில்லை. ஆன்றவிந்தடங்கிய சான்றேனு கச் சிவசொற்களில் கூறுவதையே பெரிதும் உகப்பான். தமிழ்மொழி தெரியாத ஞான்நாட்டங் கொண்ட தன் அன்பர்களுக்காகவும், ஆங்கிலமொழியிற் பயின்று பழகிய அன்பர்களுக்கு வாய்ப்பாகவும் ஆங்கிலத்திலும் ஞானவிட பங்களேக் கூறுவான்.
ஆணுல் வியாபகமான தனது ஞானநூாலுணர்ச்சியை பிட்டுச் சிவதொண்டன் சிறிதும் பெருமை கொள்வதில்லே. கங்கைநதிபற்றிப் பக்கம் பக்கமாக எழுதப்பட்டநூலே எவ் விாறுதான் கசக்கிப்பிழிந்தாலும் ஒரு துளி நீரையேனும் பெறமுடியாது நூலறிவாளர் நுணுகியுமறியார் சாதனே செய்யும் சத்துக்கள் காண்டார் என்பதே சிவதொண்ட னின் துணிபாகும். அவன் விரிந்து கிடக்கும் நூற்பொருளே யெல்லாம் எடுத்துக் கூறுவது விடய அறிவுக்காகவன்று அவை சிந்தித்துச் சிந்தித்துச் சாதனே செய்தற்கேற்ற சாதனை மணி கள் என்பதனுலேயே அவற்றைத் திரட்டிக் கூறுகின்றன்; சிவதொண்டன் ஒரு சுவடிச்சாலை போன்றவன் அல்லன்; அவன் ஒரு சாதனுகூடத்தைப் போன்றவன் என்பதே சரியா கும். சிவதொண்டன் இதழ் எனும் சாதனுகூடம் உபாய
Page 151
யோகசுவாமிகள்
நெறியிற்சாதனை பயில்வாருக்கும், உண்மை நெறியிற்சாதனே பயல்வார்க்கும் ஏற்ற சாதனங்கஃாயுடையதாகத் தகழகி றது. போகசாதனே பயில்வோருக்கு அத்துறையில் நவீன மும் சிறப்பும் பொருந்திய சாதனேகள் சிவதொண்டவில் உள்ளன. அத்தகைய சாதன்ேகளுக்கு, இந்துமத தந்திர சாத்திரங்களே மேற்குநாட்டு அறிவியற்கண்கொண்டு அறி பும் வரை அறிந்து, பின்னர் கீழைத்தேய ஆன்மீக ச னேகள் மூலம் உணர முடிந்தளவு உணர்ந்து சேர் ஜோன் ஒளட்ருேவ் என்பார் இயற்றிய குண்டலிசக்தி முன்துரை ஓர் எடுத்துக்காட்டாகும். இத்தகைய முன்னேப் பழமைக் கும் முன்னேயதும், பின்னேப் புதுமைக்கும் புதுமையானது மான் ஞானசாதனேகளும் சிவதொண்டனில் உள்ளன. அவையெல்லாம் கையாளுவதற்கு மகிழ்ச்சியையும் ஆர்வத் தையும் தரவல்லன. வெவ்வேறு மார்க்கத்தினர்க்கும், ஆன் மீக மலர்ச்சியின் வெவ்வேறு படிநிலையிலுள்ளவர்க் ஆம் ஏற்றவையாகவும் TřT GITT.
சிவதொண்டன் உண்ர்த்தும் அநுபூதிஞானம், அவ னது வியாபகமான கலேஞானம், அவன் பயிற்றும் சாதன கள் ஆகியவற்றை நோக்க, சிவயோகசுவாமிகளின் இன்னெ ருகோலமே சிவதொண்டன் என எண்ணத்தோன்றுகிறது. சிவயோகசுவாமியும் சிவதொண்டனேச் சிவனடியாரை நட்பு சரிப்பது போலவே டபசாரம் செய்யுமாறு உணர்த்தியிருக் கிருர், ·*、
பங்களம் பொவியும் மாளிகை தனக்கு திங்கள் தோறுஞ் சிறப்புடன் வருவான்
ஆங்கவன் றன்னே யார்வமோ டனேத்துத் துங்கரீ நனிந்து சொர்னத்தா வாய பூம்பட் டாடை பொலிவுறப் புனேந்துடுத்து ஆம்பொருள் வழங்கி யகமழ் வித்து நாம் சிவ மென்று நாத கீத வாத்தியம் முழங்கக் காத லாற்கசிந் தாடல்நங் கடனே.
事
போகசுவாமிகள் ፰ ፳ ?
4. திருவடி வழிபாடு
சிவயோகசுவாமிகள் கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திலே
திருவடி பிரதிட்டை செய்து வழிபாடாற்றி வந்தார். அவர் ஆண்டுதோறும் பங்குனிமாதத்து இரண்டாவது திங்கட் கிழமையைத் திருவடிபூசைத்தினமாகக் கொண்டாடி வந்த னர். யாழ்ப்பாணத்து வண்ணுர்பண்ணையில் சிவதொண்டன் நி3லயம் நிறுவப்பட்டபோது முதலிற் சிலநாட்கள் ஒரு சிறு வாளி பூசனைக்குரிய பொருளாயிருந்தது. பின்னர் திருவடி பிரதிட்டை செய்யப்பட்டது. செங்கலடியில் சிவதொண் டன் நிலையம் நிறுவப்பட்ட போது அங்கும் யாழ்ப்பாணம் சிவதொண்டன் நிலையத்திலிருந்து நீண்டதொரு பாதயாத் திரையிற் கொண்டு வரப்பட்ட திருவடியே பிரதிட்டை செப்யப்பட்டது.
சிவயோகசுவாமிகள் மலர்ச்சியடையச் செய்த திருவடி வழிபாடு விக்கிரக வழிபாட்டிலே பழகிப்போன பாமரமக் களுக்கு நூதனமான வழிபாடாகத் தோன்றுதல் கூடும். ஆனல் திருவடிவழிபாட்டுப் பாரம்பரியத்தையும், திருநூல் களிலே போற்றப்பட்டிருக்கும் திருவடிச்சிறப்பையும் அறிந் தோர்க்குக் திருவடிவழிபாடு தொன்றுதொட்டு வரும் வழி பாட்டு முறையே என்பது தெளிவாகும்.
சைவப்பெருங் கோயில்களுள் முதன்மையும் மேன்மையும் ஒருங்கே பெற்றுத் திகழும் சிதம்பரம், திருச்செந்தூர், பழநி, மதுரை ஆதிய ஆலயங்களில் பள்ளியறையிலிருந்து மூலத்தானத்திற்குத் திருவடி எழுந்தருளி வந்தபின்னரே நாட்பூசை முதலியன ஆரம்பமாகும். நாள்முடிவிலும் திரு வடி பள்ளியறைக்கு வந்தபின்னரே அர்த்தசாமப் பூசை நடந்துமுடிகிறது. இந்துசமய ஆசாரியர்களுள் பிரபலம் மிக்கவரான ஆதிசங்கராச்சாரியர் நிறுவிய L யாவற்றிலும் திருவடிக்கே அபிடேக ஆராதனைகள் நடை பெறுகின்றன. சிதம்பரத்திற்கு அருகேயுள்ள சிங்காரத்
Page 152
墨曹晕 யோகசுவாமிகள்
தோப்பு என்னுஞ் சோ லேயில் மறைஞானசம்பந்தர் சமாதி விளங்குமிடத்திலும் திருவடி வழிபாடே நிகழ்கின் றது. சைத்திரு நூல்களிலே திருவடிச்சிறப்பு பலவாருகப் போற்றப்பட்டிருக்கிறது. அப்பரடிகள் அருளிய 312 பதி கங்களில் 720 முறை திருவடி சிந்திக்கப் பெற்றிருக்கிறது. திருவடிவணக்கத்துக்கேற்ற சிறந்ததோர் அர்ச்சனேயாகத் திருவடித்திருத் தாண்டகத்தை அருளிய அந்நாயனர் ஒர் LITLീ3) . கூடவொண்ணுச் சயம்புவென்றே 芭芭芭T@y வென்றே "சதுர்வேதங்கள் நின்றியம்புங் கழவினா" எனப் பாடியிருக்கின்றர். பரிபாடலிலே நின்னிந் சிறந்த நின் 5Tifl:IST“* 6rsor, போற்றப்பட்டிருக்கிறது. திருவடியைப் பரக்கப் போற்றியிருக்கும் திருமந்திர மாலேயிலுள்ள ஒரு பாடல் மேல்வருவதாகும்:-
"மந்திர மாவதும் மாமருந் தாவதும் தந்திர மாவதும் தானங்க ளாவதும் சுந்கர மாவதும் தூய்நெறி யாவதும் எந்தை பிரான்றன் இனேயடி தானே' சைவசித்தாந்த சாத்திரம் கூறும் முடிந்த முடிப்ான ஞானம் "செம்மலர் நோன்முள் சேர்தலே' யாகும்.
திருவடியைக் குருபதமாகக் கொள்வது ஓர் இலகு வான விளக்கமாகும். திருப்பெருந் துறையிலே மணிவாசக சுவாமிகளை ஆட்கொள்ளத் தோன்றிய பரமாசிரியர் திரு வடியைத் தாமாகக் கண்டு வழிபாடாற்றுமாறு பணித்த னர். சிவயோகசுவாமிகளும் திருவடியைத் தாம் கண்ணுற் காணுமாறு மண்மேற்குேன்றிய குருமூர்த்தமாகக் கண்டு வழிபாடாற்றினர் என்பதை மேல்வரும் நற்சிந்தனைப் பா டல்கள் தெளிவுபடுத்துகின்றன.
கால யெழுந்திருந்து கைகால் முகங்கழுவி க்ோல மலரெடுத்துக் - கிளியே குருபதந்தைக் கும்பிடுவோம் அத்துவா மார்க்க மாறும் அகற்றியே அடியனே?னத் தந்துவா தீநனுக்கும் சற்குரு தாள்கள் வாழ்க, ஆணுல்
GELLI TAYM, GAJ FT LYS), Goh 鹰母出
குருபரனுணவர் எளியணுய் மண்மேல் நடமாடுவதுடன் அண் டம் யாவுமாய் வியாபித்து அப்பாலுக்கப்பாலாப் குறி குணமற்று நிற்குமாறு போல நீள்கழல்களும் வியாபக மானதாய் வழுத்தொணு நிலவரைப் பரந்து செல்வது திருத்தொண்டர் புராணத்திலே கழறிற்றறிவாரைக் கழ றிற்றறியுந்திருவடி என்று போற்றியுள்ளபடி திருவடியானது அடியாரை உணர்த்துகிறது. இனேயடி நீழலென்னும் அருள் (திருநாவுக்கரசு நாயனுர் தேவாரம்) எனவும், திருவருட் சக்தி உருவாம் பொற்பநம் (வள்ளார் அருட்பா எனவும் வருவனவற்ருல் பெரியோர் திருவடியைத் திருவருளாகவும் கண்டனர் எனத் தெரிகிறது. "செங்காட்டங் குடிமேய திரு வடி" எனச் சம்பந்தப் பெருமானும், திருவடியே சிவமா வது தேரில் எனத் திருமூலநாயனுரும் பாடியிருப்பவற்றல் திருவடியாவது சிவபெருமானே எனவும் தெளியப்படுகிறது. ஞானநூல்களிலே யான் என்தென்றற்ற இடமே திருவடி" (கந்தர்கலிவெண்பா) எனவும், "பரையுயிரில் யானென தென் றற நின்ற தடிபாம்" (உண்மை நெறி விளக்கம்) எனவும் பாடப்பட்டிருக்கிறது இனேயடியுள் வலது கி ரு வடி முற்றறிவினேயும், மற்றையது முற்றுத் தொழிலையும் உணர்த் துவதாகவும் பெரியோர் கூறினர். சிவஞானபோதத்துப் பதினுேராவது நூற்பாவிலுள்ள அரன்கழல் எனும் புகு திக்கு உரைகண்ட பெரியோர் 'முதல்வன் திருவடியாகிய சிவாநந்த அநுபூதி" எனக் கூறினர். அநுபூதிஞானம் திருவடியென்பதைச் சிவயோகசுவாமிகள் தமதன்பரொரு வரிடம் மேல்வருமாறு கூறித் தெளிவுபடுத்தினர். தன் னத் தன்னுலறிந்து தானே தானுயிரு; இதுவே நீருவடி" திருவடியுண்மையின் முடிந்த முடிபான பொருள் பற்றி யும், முழுமையான திருவடி வணக்கமுறை பற்றியும் துணிந்து கொள்வதற்கு வாய்ப்பாகச் சிவயோகசுவாமிக ளின் திருவாய் மொழிகள் இரண்டு மேலே தரப்படுகிறது.
"ஆதாரத் தாலே நிராதாரஞ் சென்றபின் பாதார விந்தமென் றுந்தீபற." " "ւIITETT விந்நத்தைக் காணுமற் கண்டு பணியாமற் பணிந்தேனடி.." ஆதேயம் அனேத்துக்கும்
Page 153
ይ ( ስ யோகசுவாமிகள்
ஆதாரமான நிராதாரமே திருவடி நின்ற இடமாம். மோனமுதலான இத்திருவடி வழுத்தொணு மலரடியேயாம். பார்த்துப் பணியொணுத திருவடியைக் கோலமலரெடுத்துக் கும்பிடுதல் முழுமையான கும்பிடுதலாகுமோ? நீங்காத நின் மல நிட்டையில் மூழ்கி, நீ நானில்லாத இடத்தில், சும்மா விருந்து சுகிப்பதே முழுமையான திருவடி வணக்கமாகும். இதனேயே சுவாமி காணுமற் கண்டு, பணியாமற் பணிந் தேன் என மொழிந்தனர். திருவடி எழுந்தருளியிருக்கும் தியானமண்டபத்தில் மெளன பூசை நிகழ்வதன் நுட்பமும் இதுவே.
சிவபெருமான் மண்மேல் மலரடி வைத்து அடியவர்க்கு உணர்த்திய சிறந்த சாதனே திருவடி வழிபாடு என்பதி ணும் பெரிய சிறப்புளதோ? திருவாத ஆரடிகள் புராணத் திலே இவ்வுண்மை கூறப்பட்டிருக்கிறது. திருப்பெருந்து றையிலே பரமாசிரியராகத் தோன்றிய சிவபெருமான் தர் மாடிய ஞானநாடகத்தை முடித்துக் கொண்டு கைலே செல்லும் கருத்தை அடியவர்களுக்கு அருளிய வேளேயில் பரமாசாரியரின் பிரிவினை நினைந்து அன்பர் ஆருத்துயருற் றனர். அப்போது
'பரிந்தழு மடியார் தம்மேற் பரமனு மன்புகூர்ந்து வருந்துவ தொழியி னிந்த மனமவி குருந்த நீழல் பொருந்திய தெய்வபீடம் பொலிவொடு குயிற்றிமீதே திருந்திய மறையுந் தேடும் நம்பத மாகச்செய்து தாங்கரு மரந்தை நீங்கி யாமெனுந் தன்மை கண்டு நீங்கரு மன்பினுலே நித்தலு நயந்திறைஞ்சி ஈங்கிரு மன்பரெல்லா மமர்ந்திரும் எனப் பரமாசாரியர் அருளித் திருவடிப் பிரதிட்டை செய்து வழிபாடாற்றுமாறு உணர்த்தினர். பரம்பொருள் முன்னுளில் திருப்பெருந் துறையில் தோன்றித் திருவடி வழிபாட்டை உணர்த்தியது போலவே இந்நாளில் கொழும் புத்துறையிலே சிவயோக மூர்த்தியாய்த் தோன்றி, திருவடி வழிபாட்டை மலர்ச்சியடையச் செய்திருக்கிறது.
யோகசுவாமிகள் 7
5 சிவராத்திரி விரதம்
சிவவிரதங்களெல்லாவற்றுள்ளும் தலைசிறந்ததெனச் சிவராத்திரிவிரதம் போற்றப்படுகிறது. இவ்விரதமிருப் போருக்கு அருள்சுரக்குமாறு உமையம்மையாரே சிவபெ ருமானே வேண்டிப்பிரார்த்தித்ததாக ஆகமம் கூறும். ஆத லால் சிவனருள்பெருகுதற்கேற்ற ஒரு நல்லிரவுப்போதே சிவராத்திரி விரதகாலமாகும்.
சிவயோகசுவாமிகள் தம்மைச் சூழ்ந்து வந்த அன்பர் களேச் சிவராத்திரிவிரதமனுட்டிக்குமாறு ஊக்கப்படுத்தி வந்தார். அவ்வன்பர்களுக்கு முன்மாதிரியாயிருக்கும் பொ ருட்டுத் தாமும் அவர்களோடு சேர்ந்து விரதமனுட்டித் தார். விரதமெல்லாம் மாண்ட மனத்தினராகிய சிவயோக அவாமிகள் இவ்வாறு செய்வதற்குத் திருவுளம்பற்றியதற் கான காரணத்தை நாமறியோம். ஆயினும் செல்லப்பா சுவாமிகள் சிவயோகசுவாமிகளுக்கு உபதேசித்த இரு மந் திரவாசகங்களின் விளக்கமாகச் சிவராத்திரி விரதம் அமைந்திருப்பதை அறியமுடிகிறது. அவற்றில் ஒரு மந்தி ரம் "ஏதும் ஒன்றறநில்' என்பதாகும். மற்றையது 'நாமறி யோம்' எனும் மகாவாக்கியமாகும். சிவராத்திரிவிரதத் தோடு தொடர்புபடுத்திக்கூறும் உமையம்யைாரின் சிவவழி பாட்டுக்கதை 'ஏதுமொன்றறநில்' எனும் மந்திரப்பொ ருளின் விளக்கமாகவுள்ளது. அடிமுடி தேடிய கதை நாமர் யோம் எனும் திருவாய் மொழியின் விளக்கமாக அமைந் திருக்கிறது. உமையம்மையார் ஊழிக்காலத்திறுதியிலே சிவபெருமானே வழிபட்டார். அந்த உகாந்தத்திலே பூமி வான ம் இல்லை. காலதேசமில்லே, பொருட்பிரபஞ்சம் சொற்பிரபஞ்சம் யாவும் இல்லே காத்தற்கடவுளான விஷ் ணுவும் படைப்புக்கடவுளான பிரமாவும் இல்லே. பரம சிவம் ஒன்றைத்தவிர யாதொருபொருளுமில்லை. அந்த ஏகாந்தமான மோன வெளியினிலே உமையம்மையார் "சொல்லும் பொருளும் அற்றுச் சும்மா இருந்து சிவ
Page 154
E Ñ ዕ¶ (3L Tier GTL 5,6
பெருமானப் பூசித்தார். உமையம் மையார் நிகழ்த்திய இப் சீன முழுமையான வழிபாட்டின் முன்மாதிரியாகும். ஏதும் ஒன்றற நிற்கும் நிலையும் இதுவே. யாதொன்றும் அற்றவிடத்திலேயே ஏடு தான்று மற்று நிற்கும் நிலையும் இயல்பாகும். செல்லப்பசுவாமி கள் சிவயோகசுவாமிக்கு உபதேசித்தது இந்த ஏதுமொன்றறநிற்கும் ஞான்பூசனேயே பாகும். சிவயோகசுவாமிகள் தமது அன்பர்க்கு உணர்த் தியதும் இப்பூசனையே. இந்த ஞானபூசனையை உணர்த்து தற்குச் சிவராத்திரி விரத நாடு, தக்க தருணமாக அமைந் அது சிவராத்திரிவித தொடர்புபடுத்தப்படும் மற்இெரு கதை அடிமுடிதேடிய கதையாகும். விஷ்ணு அடியினே அறியும் பொருட்டு பூமியை இடந்து பன்றி னெனும் முனப்பின் அறிகுறியா חמן 1 מונgמי תה מ:ז3+ (0) ו 9 לחזrש கவும் பிரமா முடி: அறியும் பொருட்டு அன்னமாய்ப் பறந்தமையை அறிவின் அடையாளமாகவும் கொள்வது ஞானியர் மரபாகும். அரியும், அரனும் அடிமுடிதேடித் தோற்றுச் சவித்துநின்றநிலை நாடு இணும் முனைப்பினுலும், எனது அறிவிஞலறிவேன் எனும் மLன் தபாலும் இதை வன அறியவொண்ணுது எனுங் குறிப்பின்தாம். இவ்வாறு நம்மால் அறியொ ੭. o ஜிம் செருக்கறுத்தவராய் இறைவனே நீயே அருளுதி என இந்து மன்ருடி நிற்கும் பொழுது சிவ தரிசனம் பெறு தலே "நாமறிரேம் எலும் நல்லறிவாகும். ஏதும் ஒன்றற நில், நாமறியோம் எனும் பெருமிந்திரங்களிலே நெஞ்சு செலுத்தி உயர் ஞான சாதனை பயில்வத ற்கு வாய்ப்பாக இருந்ததனுற் போலும் சிவயோதசுவாமிகள் சிவராத்திரி விரதம் அனுட் டிப்பதற்கு அன்பர்களே வழிப்படுத்தி வந்த
GETIT,
சிவபோது சுவாமிகள் ஆரம்பகாலத்திலிருந்தே துன்பர் 岳笼r) சிவர்த்திரி விரது அனுட்டானத்தில் வழிப்படுத்தி வந்தார். முதலில் அன்பர்களது இல்லங்களிலும், பின்னர் சிவயோகசுவாமியின் அன்பர்கள் பலர் பயின் று வந்த திரு
GLI Tron TLfisir 289
G15 año 35 36 Goronur Golfului , Gavrrrrr2an A லும் சிவராத்திரி விரதம் அனுட்டிக்க்ப்பட்டு வந்தது. ஆண்டுகள் செல்லச் செல்ல அன்பர் தொகை பெருகுவதாயிற்று. ஆதலால் கோயில்களும், ஓர் ஆச்சிரமம் போன்றமைந்த இடமகன்ற அரியாலைத் தோட்டமும் விரதம் நிகழுதற்குரிய இடங்க ள்ாக ஒழுங்கு செய்யப்பட்டன. ஆண்டு தோறும் வெவ் வேறு இடங்களிலே விரத அனுட்டானம் நிகழ்ந்தது.
பொதுவாக ஒரு சிவராத்திரிநாள் ஒழுங்கு மேல்வரும் முறையிலமைந்திருந்தது. அன்று நண்பகல் வரை விரதிக விானே வரும் விரதம் நிகழுமிடத்திலே திருத்தொண்டு செய் வர்.ஆலய வீதியைப் பெருக்கித் துப்பரவு செய்தல், கோயி லுக்குச் செல்லும் வழியைத் துப்பரவு செய்தல் என்றிவை போன்ற பணிகளில் அன்பர்கள் ஈடுபடுவர், ஏகமனத்தின ராய் வந்த திருக்கூட்டம் இப்பணிகளிலே ஆர்வத்துடன் மு:னந்து நிற்கும். சிவயோக சுவாமியும் இத்திருக்கூட்டத் தில் கலந்திருப்பார். ஒரு சமயம் இவ்வாருன ஒரு திருப் பணிவேளேயிலே சிவயோக சுவாமிகள் ஒரு குருந்த மர நிழலிலமர்ந்து பிழாக்கோலிக் கொண்டிருந்தார். பின்னர் நாட்டரிசிக் கஞ்சியைப் பிழாவில் வார்த்து தொண்டு செய் யும் அன்பர்களுக்குக் கொடுத்தார். அன்று நண்பகல் வேளையிலே ஒருவேளை உணவுண்ணுவோரை அமுது செய் 10 மு சுவாமி கூறுவார். சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்த பின் னர் அன்பரெல்லாம் நீராடித் தோய்த்துலர்ந்த ஆடைய னிந்து திருநீறு தரித்து அந்தச் செல்வம் நிறைந்த இரவுப் போதை எதிர்நோக்கியிருப்பர். வேளையானதும் தருப்பை யெதனேயும் காப்பாக அணியாமலேயே சிவயோகசுவாமி களை நிரோத்தவராய் மேல்வருமாறு சங்கற்பம் செய்து கொள்வார். 'சுவாமி நீவிர் இம்மனிதக் கோலமளவின ரல்லர். இருவருந்தேடிக் காண அரியையாகிய நீரே இன்று மனிதவுருத்தாங்கி எம்முன்னே எளியையாய் நடமாடுகின் நீர் என்பதற்கான தெளிவான குறிப்புகளை நாம் அறிந் திருக்கிறுேம். சுவாமி இந்த அருள் இரவிலே உமது
Page 155
黜兽门 யோகசுவாமிகள்
நிசசொரூபத்தைக் காட்டி அருள்வாய்' விரத ஆரம்பத்தி லிருந்து முடிவுவரைச் சிவயோகசுவாமி தியான மூர்த்தமாய் ஓரிடத்திலமர்ந்திருப்பார். இதுபற்றி வியப்பதற்கெதுவு மில்லை. தமக்கியல்பான தாஞன தன்னிலையிலே சுவாமி லயித்திருக்கிறர் என அன்பர்கள் அறிவர். மோனமுதலா யமர்ந்திருக்கும் சிவயோகசுவாமி உகாந்தப் பாழ்வெளியில் சலிப்பற்றிருக்கும் சுத்த சிவத்தையே உத்தம பத்தர்க்கு உணர்த்தி நின்றனர். அவ்வுத்தம பத்தர்களும் உமை யம்மையாரைப்போன்று வழிபாடாற்றும் உறுதியடைந்த னர். சிவயோக சுவாமியோடு முன்னும் பின்னும் திரிந்து தியான சாதனை பழகிய அன்பர்கள் சிலர், சுவாமியோடு சேர்ந்து தியானத்தமந்திருப்பர். மற்றைய விரதியர் புராண படனம் திருமுறை ஓதல் போன்ற சிவபிரானுக்கு உகப் பான அர்ச்சனைகளிலீடுபடுவர். துவக்க காலங்களில் சிவ ராத்திரி புரா ன ம் படிக்கப்பட்டது. பின் கந்தபுராணம் பெரிய புராணம், திருவிளையாடற் புராணம் போன்றவற் றிலிருந்து அடிமுடிதேடும் படலம் முதலிய பொருத்தமான பகுதிகள் படிக்கப்பட்டு பயன் சொல்லப் பெற்றுவந்தன. தேவார திருவாசகப்பாடல்களே ஒதும் அன்பர்கள் அப் பாடல்களின் பொருள் விளக்கமாக அமர்ந்திருக்கும் சிவ யோகசுவாமிகளை நினைந்துகொண்டே பாடுவதால் அப்பாக் கள் மிகுந்த உருக்கமாக ஒலித்தன. வீரசாந்தம் தவழும் முகத்துடன், உயிராவணம் அமர்ந்திருக்கும் சிவயோக மூர்த் தத்தின் ஆனந்த மோனமான தெய்வீக அலை அந்தச்சூழல் முற்றும் கவிந்திருந்தது. அந்தப் பரிசுத்தமான பேராது நிற்குப் பெருங்கருணேப் பேராறு விரதிகளேத் தீர்த்த நீராட்டித் தூயதாக்கியது. சிவயோக சோதியின் திருமுன் எனிலேயிலே விரதிகள் களிம்பகன்ற பொன்போல வேதிக்கப் பட்டனர். அவரெல்லாம் தத்தம் பக்குவத்திற்கேற்ப மலர்ச் சியடைந்தனர். அன்பர் சிலர் சிவயோகசுவாமி வீற்றிருந்த இடத்தில் லிங்கோற்பவ மூர்த்தத்தையே கண்டு மெய் சிலிர் சிலிர்த்து நின்றனர். சில அன்பர்கள் சிவயோகசுவாமி யைச் சோதி சொரூபமாய்த் தரிசித்தனர். வேறு சிலஅன் பர்கள் தன்னை மறந்தருளில் தான் நிலைக்கும் அனுபவத்
போகசுவாமிகள்
தில் திளேத்து நேரங்கழிவதிலும் நினேப்பின்றியிருந்தனர். சிவர் இவ்விதமான அற்புத அனுபவமேதுமின்றி தம்முன் னே வீற்றிருக்கும் குரு மூர்த்தத்தையே கண்களாற்பருகி இதயந்தில் குடியிருக்கச் செய்து, பின் கண்களே இறுகமூடி தம் சித்தத்தில் குடியிருக்கும் சிவயோக சுவாமிகளே அகமு கமாக நோக்கி ஆனந்தத்திருந்தனர். இவ்விதமான இறை களோ டிசைந்த இன்ப அனுபவங்களேக் கொண்ட அச்சிவ இரவு சிலவிநாடிகள் போல் கழியப் பொழுது புலரும் போதிலே அன்பரனேவரும் மெளன தியானத்தில் சும்மாய மர்ந்திருப்பர். பொழுது விடிந்ததும் இடையருத விழிப்பி னராய் மாருத மெளனத்தியானத்திலிருக்கும் சிவயோக சுவாமிகள் திருமுன்னிலேயில் வீழ்ந்து கும்பிட்டு, இவ்விரவு போல் எவ்விரவும் ஆகப்பணியாய், என வேண்டி விரதத் தை நிறைவு செய்வர். அன்பர் சிலர் அன்று பகற்போதும் சிவயோக வள்ளலின் திருச்சமூகத்தில் பணிசெய்து திரிவர்.
ஆண்டுதோறும் வரும் மகாசிவராத்திரி விரத நாட்க ஒளிலே சிவயோகசுவாமியின் திருமுன்னிலையிலமர்ந்து விரத மனுட்டிக்கும் பேற்றினுக்காக ஏங்கித் தொலைவிடங்களிலே தடையுண்டு கிடந்த சவலேயிளங்கன்றுகள் போன்ற அன் பர்களுக்காக ஒருவருஷம் மாத சிவராத்திரி கொண்டாடு வதற்கான ஒழுங்கினைச் சிவயோகசுவாமிகள் செய்தனர். யாழ் சிவதொண்டன் நிலையத்தில் ஒரு வருடம் மாதந் தோறும் நிகழும் சிவராத்திரி விரதம் அனுட்டிக்கப்பட்டது. மகா சிவராத்திரி, மாத சிவராத்திரி இரவுகளில் மாத்திர மன்றி நாள்வாய் அல்லும் பகலும் சிவநினைவாயிருத்தலே இச்சிவவிரதக் குறியாம்.
ஏறக்குறைய இருபத்தைந்து வருடங்களுக்கு மேலாக இவ்வண்ணம் அனுட்டித்த சிவராத்திரி விரதத்தின் கார ன்மாக நாடெங்குமுள்ள பல்லாயிரக்கணக்கான அன்பர்கள் சிவராத்திரி விரதத்தின் மகத்துவத்தை உணர்ந்திருந்தனர். இப்பெருந்தொகையினரில் பல்வேறு தரத்தினரும் இருந்த னர். அவர்களுள் சிலர் பிரமுகர்களாயிருந்தனர். அப்பிர முகர்களிற் சிலர் திருக்கேதீச்சரத் திருப்பணிச்சபையில் அங் கத்துவம் பெற்றிருந்தனர். அவர்கள் பழையதொரு லிங்
Page 156
யோகசுவாமிகள்
கோற்ப மூர்த்தமும் பொருந்தப் பெற்றிருந்த திருக்கேதீச் சரத்திலே, சிவராத்திரி விழாவினை நடுநாயகமான விழா வாகத் திகழ ஏற்பாடு செய்தனர். திருக்கேதீச்சரச் சிவ ராத்திரி விழாவுக்காக நாடெங்குமிருந்து விரதிகள் வெள் ளம் பெருகலாயிற்று. திருக்கேதீசரத்து விரதிகள் வெள்ளத் தின் ஊற்று சிவயோக சுவாமிகளிடமிருந்து சுரந்ததென்ப தை அறிவார் அறிவர். ஞானிஒருவரின் தாளமேளமில்லாத சமயப்பணிக்கு இது தக்கதோர் எடுத்துக்காட்டாகும். சிவ தொண்டன் நிலையம் நிறுவப்பட்ட பிறகு சிவராத்திரிவிர தத்திற்காகச் சிவயோகசுவாமிகள் வேருேரிடத்தும் செல்ல வில்லை. அவர் அமைதியாகக் கொழும்புத்துறைக் கொட் டிவிலிருந்தார். தம்மிடம் தாகமாய் வரும் அன்பர்களேச் சிவதொண்டன் நிலையத்திற்குச் சென்று சிவராத்திரி விர தமனுட்டிக்குமாறு வழிப்படுத்தி வந்தார். சிவதொண்டன் நி3லயத்து மெளனமான தியான சாதனக்கு அனுசரணையா கவும், அத்தியானசாதனைக்கு அடங்கி நடக்கத் தக்க வண் னமாகவும் சிவயோகசுவாமி ஏற்பாடு செய்த எளிமையான சிவதொண்டன் நிலையத்து விழாக்களுள், சிவராத்திரி விழா நடுநாயகமானதாக அமைந்திருக்கிறது. சிவயோகசுவாமிகள் அனுட்டித்துக்காட்டிய முன்மாதிரியைப் பின்பற்றிச் சிவ தொண்டன் நிலையங்களிலே சிவராத்திரி விரதம் அனுட்டிக் ப்பட்டு வருகிறது.
6 பாதயாத்திரை
சிவயோகசுவாமிகளின் பழைய அடியார் ஒவ்வொருவ ரும், நீண்டகாலமாகத் தாமே சுவாமியின் தனியடியார் என்றவாறு எண்ணிக் கொண்டிருந்தனர். சுவாமியும் அவ் வடியவர்கள் ஒன்றுசேர்வதற்குரிய வாய்ப்பு ஏற்படாதவாறு பார்த்துக் கொண்டனர். அது நல்லாசான் ஒருவர் ஞான வித்தை புகட்டுவதன் ஒரு வண்ணம் போலும். சிவதொண் டன் நிலையம் மலர்ந்ததும் நாடெங்கும் பரந்து கிடந்த
யோகசுவாமிகள் 29
அடியவர்கள் மெல்ல மெல்லவாக நிலையத்தில் சேரத்தொ டங்கினர். அப்பொழுது, தாம் பெருந்திருக்கூட்டம் என்பதை உணரத்தலேப்பட்டனர். சிவதொண்டர்கள் பெரும் திருப் படையாய் எழுச்சி பெற்ற அத்தருணம், பாதயாத்திரை யைச் சிறந்ததொரு ஞானசாதனையாக உணர்த்துவதற்கு வாய்ப்பான தருணமாக இருந்தது.இத்தருணத்திலே-சுவாமி சமாதியடைவதற்கு ஈராண்டு காலத்துக்குள்ளாக பாதயாத் திரைத்திட்டம் சுவாமியின் திருவுளத்தில் உதயமானது.
23- 9- 62 தொடக்கம் 22- 10- 62 வரையான ஒரு திங்களில் ஐந்து பாதயாத்திரைகள் ஒழுங்கு செய்யப்பட் டன. இப்பாதயாத்திரைத் தொடர் சிவதொண்டன் நிலை யத்தை மையமாகக் கொண்டு அமைந்தது. முதலாவது பாதயாத்திரை 23-9-62 உதயவேளையில் சிவதொண்டன் நிலையத்தின் கிழக்குத் திசையிலிருந்த கைதடி சித்திவிநா பகர் கோயிலிலிருந்து ஆரம்பமாகியது. விநாயகர் ஆலயம் ஒரு நற்கருமத்தைத் தொடங்குவதற்குப் பொருத்தமான, இடமேயாகும். அன்றியும் அது சுவாமியினது அன்பரான ஒர் உத்தமத்துறவி அமைதியாயிருந்து இளைப்பாறும் ஆச் சிரமம் ஒன்றையுடையதாகவும் இருந்தது. ஒருவாரத்தின் பின் இரண்டாவது பாதயாத்திரை வடபாலுள்ள சுன்னு கம் கதிரைமலைச் சிவன் கோயிலிலிருந்து ஆரம்பமாகியது. அத்தலம் செல்லாச்சியம்மையார் எனும் தவமூதாட்டியார் வாழ்ந்த சிறப்பினையுடையதாகவும் அமைந்தது. மூன்றுவது பாதயாத்திரை (14- 10-62) மேற்றிசையிலுள்ள ஆனேக் கோட்டை மூத்தநயிஞர் கோயிலிற்ருெடங்கி சிவதொண் டன் நிலயத்தைச் சேர்ந்தது. தென்திசையிலுள்ள மண்கும் பான் பிள்ளையார் கோயிலிலிருந்து நான்காவது பாதயாத் திரை (21- 10- 62) ஆரம்பமாயது. அடுத்த நாட் கால் இப்பாத யாத்திரைத் தொடரின் தீர்த்தத் திருவிழா போ ன்ற யாத்திரை கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்திலிருந்து தொடங்கியது. அன்பரெல்லாம் அதிகாலைப் பொழுதிலே தீர்த்தங்களாடித் திரிகரணம் தூய்மை செய்து ஆச்சிரமத்
Page 157
யோகசுவாமிகள்
திற் கூடினர். அவர்களிற் பலர் சிவயோகசுவாமியின் திரு முன்னிஃலயிலே மெளனமாய் அமர்ந்திருந்தனர். சிலர் நற் சிந்தப்ே பாக்களே ஒதிக்கொண்டிருந்தனர். பழைய அடிய ரான ஒருவர் திருவடிகளே ஏந்திவந்த சிவயோகசுவாமியின் திருமுன்னிலையில் வைத்து வணங்கினுள். பின்னர் சிவயோ பிசுவாமியின் அருள்குறியான திருவடிகளைத் தலேமிசைச் சுமிந்து நடந்து சென்ருர், அவரைத் தொடர்ந்து அடியவ ரெல்லாம் சிவபுராணம் ஒதிக்கொண்டும், நற்சிந்தனை பாரா யணம் செய்து கொண்டும் சென்றனர். சிறிது தூரம் செ ன்ற பின்னர் திருவடி ஒரு மோட்டாா வண்டியில் எழுந்த ருளிவிக்கப்பட்டது. அமைதியான பாதயாத்திரை சிலமணித் தியாலங்களில் நல்லூர்த் தேரடியை அடைந்தது. தேரடி யில் சிறிது நேரம் தரித்து நின்ற பின்னர் கோயில் தம்ப மண்டபத்திலே திருவடி வைக்கப்பட்டது. அங்கு சிறப் பான அபிடேக ஆராதனைகள் செய்யப்பட்டன. சிறிதுநேர நண்பகல் ஓய்வின்பின் சிவதொண்டன் நிலையத்தை நோக் கிப் பாதயாத்திரை நகரத்தொடங்கியது. அழகிய ரதமொன் றில் எழுந்தருளிய திருவடி தோரணங்களால் அலங்கரிக்கப் பட்ட வீதியிலே நிறைகுடம், திருவிளக்கு, பூமாலை முத வியவற்றேடு பொலிந்த இல்லவாயில் தோறும் நின்று பூச னேகளே ஏற்றுச் சென்றது. பரவசத்தரான பக்தர் வெள் ள் ாேய்ச் சேர்ந்து கொண்ட அப்பாதயாத்திரை நல்லூரிலி ருந்து ஏறக்குறைய இருமைல் துர அளவினதான சிவதொண் டன் நிலையத்தை அடைய நீண்ட நேரமாயிற்று. விளக்கேற் றிய மாலேப்பொழுதில் திருவடி புராண மண்டபத்தை அடைந்தது. திருவடி மறவாச் சீருடையாளரான அடிய வர்கள் தியான மண்டபத்திற் சென்று மோனசுகத்தில் மூழ்கினர்.
சிவயோகசுவாமியின் சித்தத்துள் மலர்ந்த இப்பாத யாத்திரை மாரிகாலத்துப் பவ்வல் மழையை நினைவூட்டியது. ஒரு மழை பெய்து தரைகாய்வதற்கு முன்னரே கார்மேகக் கூட்டம் திரண்டு கவிந்து மற்ருெரு பாட்டம் மழையைப்
(3. rT35 TGJ TLAW, ar 息岛斯
பொழிவது போல ஒருபாதயாத்திரை நினைவு நீங்குமுன் னரே மற்ருெரு பாதயாத்திரை அனுபவம் மனத்தை நிறைத் தது. பவ்வல்மழை பெருவெள்ளத்துக்கு ஏதுவாதல் போல இப்பாதயாத்திரைத் தொடரும் பெரும் மலர்ச்சியை உண்டு பண்ணுவதாயிருந்தது.
இப்பாதயாத்திரைகளிலே தொன்று தொட்டு வந்த ஓர் ஒழுங்கு நியமம் பேணப்பட்டது. யாத்திரையின் முதற் பொருளாகத் திருவடி திகழ்ந்தது. திருவடி மோனமுதலா கும். மண்மேல் மனித உருத்தாங்கி நடமாடும் குருபதமும் அதுவே. அது எமது உயிருக்கு உயிரானது. அதன் அசை வே நமது அசைவு, அதனேக் கணமும் பிரிந்திருக்க நம்மால் இயலாது. மேடோ பள்ளமோ, கல்லோ முள்ளோ அச்சூட் சிப் பொருளின் வழியே இழுப்புண்டு செல்வதே எமதியற் கை. அந்த வாழ்முதலாகிய பொருளே வடதிசை நோக்கும் திசையறிகருவியைப் போல நோக்கி நிற்கும் திருவடி ஞா னமே பாதயாத்திரையின் முதன்மைப் பண்பாகும். திருவ டியை ஒட்டி சிவயோக சுவாமிகளால் ஆளாக்கப்பட்ட துறவிகள் சென்றனர். இவர்கள் சுவாமியின் ஞானசம்பத் தை முதுசொமாசுப் பெற்றவர்கள். தன்னே அறிந்த பெரி யோர்கள். இந்நற்றவத்தோரே உற்ருர், பெற்ருர், உடன் பிறந்தாரினும் நனிசிறந்தவர். உண்மையுணர்ந்த இவரே எம்தலைவர். இவரை முன்பின் நாடாமல் தொடர்ந்து செல்வதொன்றே நம்செய்கை, சிவபுரத்தவரான இவர்கள் நம்மை அங்கே இட்டுச்செல்லும் முறையை அறிவார்கள். திருவடியை ஒட்டி திருவடிமறவாச் சீருடையாளரான துற வியர் சென்றதன் உண்மை இதுவே. துறவியரைத் தொ டர்ந்து அந்தணரும், யோகியரும், தொண்டரும் சென்றனர். இவ்வொழுங்கே பெரியோர்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டு வந்த பாதயாத்திரை ஒழுங்காகும்.
பாதயாத்திரையில் கலந்து கொண்ட அன்பர்கள் அதனே வானவூர் கொள்ளும் திருப்படையெழுச்சியாகவே கொண் டனர். அவர்கள் பசியையும், தாகத்தையும் பொருட்படுத்
Page 158
岛母f யோகசுவாமிகள்
தாதவர்கள். புகழையும் இகழையும் எண்ணி மலையாதவர் கள். அவர்கள் கல்லும் முள்ளும் நிறைந்த காட்டுவழியூ டாகச் செல்லவில்லை. மார்பினுல் உந்தியும், பழுவத்தால் உருண்டு புர்ண்டும் செல்லவில்லை. ஆணுல் அத்தன்கிய துன் பங்கள் எதிர்ப்பட்டால் அதனைத் தாங்கிக் கொள்ளும் வை ரித்த சித்தத்துடன் திருவடியைத் தொடர்ந்து சென்றனர். அவர்கள் வேட்கைநோய் வெகுளி என்று எல்லா அல்லல் களையும் விட்டுவந்தவர்கள். "நிற்பார் நிற்க நில்லா உலகில் நில்லோம் நாம்" எனக் கூவும் உணர்வினராய், அந்திக் காலத்தில் கூட்டை நாடிப் பறந்து செல்லும் பறவையைப் போன்று சேவடி படரும் செம்மல் உள்ளத்தினராய்ப்பாத யாத்திரையிற் சென்றனர்.
s
ஒருமை மனதோடு பாதயாத்திரையிற் கலந்து கெர்ண்ட் ஒவ்வோரன்பரும் தத்தம் பக்குவத்துக்கேற்ப அற்புத அனுபவங்களைப் பெற்றனர். அனைவரும் அறியும்படியான் அற்புதங்கள் சிலவும் நிகழ்ந்தன. அப்படியானதொரு அணு பவம் பண்ணேப் பாலத்தில் நிகழ்ந்தது. மண்கும்பான் பிள் ளேயார் கோயிலில் தொடங்கிய பாதயாத்திரை பண்ண்ைப் பாலத்தையடைந்த பொழுது உச்சிப்பொழுதாயிற்று. யாவு ம் உச்சமான வெளிச்சத்தைப் பெற்று விளக்கமாகத் திக ழும் நண்பகற் பொழுது அறிவும் விளக்கம் பெறுதற்கேற்ற நேரமேயாகும். அந்நேரத்தில் பண்ணைப்பாலத்தில் வந்து நின்ற மோட்டார் வண்டியிலிருந்து சிவயோகசுவாமி இ றங்கி நின்ருர், அவர் எதுவும் பேசவில்லை. எல்லார் உரு வையும் தன்னுருவாகக் கொண்ட அவர் மோனமாய் நின் ருர் பண்ணை வெளியிலே வெளியணுய் நின்ற சிவயோக மூர்த்தியைத் தரிசித்தோர் யாவரும் அவரைப் போன்று ஆடாது அசையாது நின்றனர். அணியாக வந்த அடியவர் வரிசை சித்திரப்பத்தி பாய் நின்றது. நீவி வானிலே வெண் மேகத் திரள்கள் அப்படி அப்படியே நின்றன. பண்ணைக் கடல் அலேயேதுமின்றி எழுது சித்திரம் போவாயிற்று. கண்டனவெல்லாம் மோன உருவெளியதாக" எனத் தாயு
போகசுவாமிகள் 2)
மான சுவாமி உணர்த்தும் அநுபூதி அன்பர் யாவர்க்கும் சுவாருபூதியாயிற்று. அந்த ஆட்டக்காரரால் எந்தமாயந் தான் செய்ய இயலாது சிவயோகசுவாமி சிறிது நேரம் நின்ற நிலையிற் பிரியாது நின்றர். அவர் தமது உபசாந் தமாய் நிற்கும் அருள் மேனியாலே, பரவெளியாய் நிற்கும் தமது நிசசொரூபத்தை உணர்த்திக் கொண்டு நின்றர். அவரது சந்நிதான மகிமை "எல்லாம் நன்மோனநிறைவே" எனும் நிறைஞானத்தை உணர்த்தியது. பின்னர் Gւքrrլ "- டார் வண்டியிலேறிச் சென்றனர். அவர் சென்ற சற்று நேரத்தில் கீழ்வானிற் ருேன்றிய கார்மேகம் வானெங்கும் பரந்து கவிந்து நல்ல மழை பொழிந்தது. உச்சிவெய்யிஃப் பொருட்படுத்தாது வழிநடந்த அன்பர்கள், மீதிவழியை அருண்மழையில் குளிர்ந்து நடந்தனர். சிவபுரமெனக் கொண்டாடும் சிவதொண்டன்நிலையத்தைப் பாதயாத்திரை சென்றடைந்த போது பரவசத்தரான அன்பர் பல்பறை கொட்ட நின்று பாடியாடினர்.
சிவயோககவாமியினது திருவுளத்தினின்றும் மலர்ந்த இப்பாதயாத்திரைத் தொடரில் ஒருமை மனத்தினரான மெய்யன்பர்கள் ஆர்வத்தோடு கலந்து கொண்டமையால் உண்மையும், செம்மையும் பொலிந்தது. ஆதலால் இப் பாதயாத்திரைகளிலே நல்லோருள்ளங்கள் ஈர்ப்புண்டன. அவர்கள் தாமாகவே இப்பாதயாத்திரைகளிற் பங்கு கொ ஒண்டு திருமுறைப் பாடல்களையும், நற்சிந்தனைப் பாக்களே யும் ஒதியவராய்ச் சென்றனர். கைதடிப்பிள்ளேயார் கோயி லில் முதற்பாத யாத்திரை ஆரம்பமான போது ஒருநூற் றளவினரான அன்பர்களே பங்கு கொண்டனர். கொழும் புத்துறை ஆச்சிரமத்திலிருத்து காலேப்பொழுதில் ஆரம்: மாகிய ஐந்தாவது பாதயாத்திரை மாலேப்பொழுதில் சிவ தொண்டன் நிலையத்தைச் சேர்ந்தபொழுது பல்லாயிரக் கணக்கான தொண்டர்கள் கலந்த திருவிழாவாக அமைந்து விட்டது. அது நீதிபதியொருவரைத் தலைசாய்ந்து போகு மாறு செய்த பூரீ சைதன்ய தேவரின் நாமசங்கீர்த்தனத் தோடு கூடிய பாதயாத்திரையை நினைவூட்டி நின்றது.
Page 159
ዷ 8} Ñ @山r高亮auruá岛市
7. சைவத் திருமுறை
யாழ்ப்பாணத்திலுள்ள கோண்டாவில் எனும் ஊரிலே நாகலிங்கப் பரதேசியார் எனும் ஒதுவார் ஒருவர் இருந்தார். அவர் தேவாரத்தைப் பண்ணுேடு பாடுவதில் வல்லவர் எனப் புகழ் பெற்றிருந்தார். அவர் ஒருநாள் யோகசுவாமி களேத் தரிசிக்கும் எண்ணம் கொண்டார். யோகசுவாமி கள் அந்நாள்களிலே அரியாலே ஆச்சிரமத்தில் உறைந்தனர். முதுமையினல் அரியாலை வரை நடந்து செல்ல முடியாதி ருந்த பரதேசியாரை அவரது நண்பர்கள் விசைவண்டி யொன்றை வாடகைக் கமர்த்தி அனுப்பி வைத்தனர். ஆச்சிரமம் வந்த ஒதுவாரைச் சுவாமி வரவேற்று மான் தோல் ஆசனம் அளித்துச் சிறப்புச் செய்தார். பின்னர் "சம்பந்தப் பெருமான் பதிகம் பாடிப் பொன் பெற்ருர் அல்லவா? நாமும் ஏன் பதிகம் பாடிப் பொன் பெறமுடி யாது.? பாடுங்கள் பார்ப்போம்' என்றருளினுர். பரதே சியார் 'சுவாமிதான் அடியெடுத்துத் தரவேண்டும்' எனப் பரிவுடன் வேண்டினுர், சுவாமி இடரினும் தளரினும்" என அடியெடுத்துக் கொடுத்தனர், ஆவடுதுறை அரனே கொழும்புத்துறை அடிகளாக எழுந்தருயுள்ளார் எனும் உறுதியுடன் ஒதுவார் பதிக இசைபாடலாஞர். பாடல்கள் ஒவ்வொன்ருய் நிறைந்து சென்றன. திருக்கடைக் காப்புப் பாட எடுத்தபோது ஆச்சிரமத்துப் படலையருகில் விசை வண்டி ஒன்று வந்து நிற்பது தெரிந்தது. வண்டியிலிருந்து கணவனும் மனைவியுமான இருவர் பூசைத்தட்டுடன் இறங்கி வந்தனர். அவர்கள் பணிவோடு வந்து பதிகம்பாடி நிறை வுறும் தருணத்தில் சிவயோகசுவாமிகளது திருப்பாதத்திலே பூசைத்தட்டினை வைத்து வீழ்ந்து கும்பிட்டு நின்றனர். அவர்கள் சிங்கப்பூரில் உத்தியோகம் புரிபவர்கள். மாதந் தோறும் தமது உழைப்பிவிருந்து ஒவ்வொரு தங்கப்பவு ணேச் சுவாமியின் காணிக்கையாகச் சேகரித்து வந்தனர். விடுமுறையில் இலங்கை வந்த போது தமது காணிக்கை யைச் சமர்ப்பித்து நிறைந்த மனத்துடன் நிற்கின்றனர்.
யோகசுவாமிகள்
சுவாமி அவர்களை அமருமாறு பணித்துப் பூசைத்தட்டிலி ருந்த பட்டுமுடிப்பை எடுத்தார். அதனே அவிழ்த்து ஒரு பவுனே எடுத்து பரதேசியாரை ஏற்றி வந்த விசைவண்டிச் சாரதிக்கு அளித்தார். பரதேசியாருக்கும் போதுமளவு பொன் ஈந்தார். இயல்பாக நடந்தேறிய இவ்வற்புத நிகழ்ச்சி திருமுறையின் அருள்மாட்சிக்குத் தக்க சான்ருக அமைந் தது. பரதேசியாருக்குப் பொன் ஈந்த சந்தர்ப்பத்தில் மட் டுமன்றி வேறுபல சந்தர்ப்பங்களிலும் இப்பதிக இசையின் அற்புத ஆற்றல் வெளிப்பட்டது. ஒருசமயம் இப்பதிகம் பாடிய வேளையில் அன்பர் ஒருவர் சுவாமியிடம் காகித உறை ஒன்றைக் கொடுத்தனர். சுவாமி அக்காகித உறை யைப் புன்னகையுடன் பிரித்துப் பெருந்தொகைப் பணத் தை எடுத்துக் காண்பித்தார்.
திருமுறைப் பாடல்களை மனனமாக வன்றி சிவசிந்தனை யோடு பாடிஞல் குறித்த பலன் தவருது சித்திக்கும் என்பத ற்கு மேல்வரும் சம்பவம் எடுத்துக்காட்டாகும் சிவயோக சுவாமி ஒருநாள் தமது சுகவீனமாயிருந்த அன்பரொருவ ரைப் பார்ப்பதற்காகச் சென்ருர், அவ்வன்பர் படுத்த படுக் கையாகக் கிடந்தார். அவர் தமது உணர்ச்சி எதனையும் வெளிக்காட்ட முடியாத வெளுத்துப் போன கண்களால் சுவாமியைப் பார்த்தார். சுவாமி "பயப்படாதே எல்லாம் சுகம்வரும், எனக்கூறிஞர். பின்னர் சூழ்ந்துநின்ற சுற்றத் தவர்களின் பக்கம் திரும்பிப் பாடக்கூடியவர்கள் திருவெழு கூற்றிருக்கை பாடுங்கள் என அருளினுர், இருபிள்&ளகள் சேர்ந்து திருவெழு கூற்றிருக்கை பாடினர். திருவெழுசுற் றிருக்கை திருஞான சம்பந்தமூர்த்தி நாயனுரால் சிவபாத விருதயரின் பொருட்டு ஒதப்பட்ட தமிழ் மந்திரமாகும் சிவபாதவிருதயர் நாடோறும் சிவபூசை வேளையின்போது திருஞானசம்பந்தப் பிள்ளையார் பாடியருளிய தமிழ்மறை களே ஒதும் நியமம் பூண்டவராயிருந்தார்.நாளாக நாளாக திருப்பதிகங்கள் பலவாகப் பொலிந்தமையால் அவற்றை யெல்லாம் சிவபூசைவேளையில் பாடி முடிக்க இயலாதிருந் தது. இதனுல் மனந்தளர்ந்திருந்த தந்தையாருக்காகத்
Page 160
? I ॥
தாம் பாடிய திருப்பதிகங்கள் யாவற்றுக்கும் ஈடானதாயி ருக்கும் வண்ணம் இத்திருவெழு கூற்றிருக்கையைச் சம்பந் தப் பிள்ளையார் பாடிக்கோடுத்தனர். ஆதலால் திருஞான சம்பந்தமூர்த்தி நாயனூர் பாடிய மற்றைய பதிகங்கள் பல வும் தரும் பலனயெல்லாம் திருவெழுசுற்றிருக்கை ஒன்று மாத்திரமே தரவல்லதாகும். இதனுல் இத்தமிழ் மறையை வேண்டுவார் வேண்டுவதை நல்கும் கற்பகதரு எனக் கூறலாம். இந்த நன்மருந்தையே இருபிள்ளைகள் ஒதிக் கொண்டிருந்தனர். ஆணுல் அவர்கள் ஒதியமுறை நெக்கு ளார்வமிக நினந்தோதும் முறையாக அமையவில்லே. ஆத லால் அவர்கள் பாடிமுடிந்ததும் சிவயோகசுவாமி தாமே திருவெழுசுற்றிருக்கை ஒதினர். சுவாமி ஓதி நிறைவுசெய் யும் வேஃாயில் சிலநாட்களாக படுக்கையிற் கிடந்த அன் பர் எழும்பி அமர்ந்தார். இப்பொழுது அவ்வன்பரது கண் கள் வருத்தம் பார்க்கவென வலிய வந்து இல்லம் புகுந்த வைத்தியநாதனின் கருணைக்கு உருகும் உள் உருக்கத்தை வெளிக் காட்டி நின்றன. சுவாமி மீண்டும் "பயப்படாதே சுகம் வரும்' என அருளிச் சென்றனர்.
விக்கினங்களால் நொந்து போயிருந்த வேறு சில அன் பர்களில்லங்களுக்குச் சென்ற வேளேகளில் கோளறு பதிகத் தைப்பாடுங்கள் என்ருே,திருநீற்றுப்பதிகத்தைப் பாடிவாருங் கள் என்ருே, சுவாமி அருளினர். அவ்வன்பர்களும் சுவாமி சொல்லிய வண்ணம் செய்து விக்கினம் நீங்கினர்.
திருமுறை பொன்னும் பொருளும் தரவல்லது சோறும் கூறையும் அருளவல்லது நாளேயும் கோளேயும். நல்லன வாகச் செய்வது கொடுநோய்கள் நலியா வண்ணம் கவச மாயமைவது. இவை போன்றன திருமுறை ஒதுவதால் உண்டாகும் உலகசுகங்களாகும். திருமுறையை அருளிய அருளாளர்கள் உலகிலே உயிர்கள் குறைவிலாது வாழவேண் டுமெனவும், என்றும் இன்பம் பெருக வேண்டுமெனவும் எண்ணியவர்களாயினும் சிவபோகத்தையே குறிக்கோளாகக்
Gil Tay, , ) (TLS), gir
கொண்டனர். அவர்கள் பரமானந்தப் பழங்கடலில் படிந் தவர்களாதலால் அச்சிவானந்த வெள்ளத்துள் திளேக்க வருமாறே உலகோரைக் கூவியழைத்தனர். நாயன்மார்க ளேப் போலவே சிவயோகசுவாமிகளும் எங்கும் மங்களம் தங்க வேண்டும் எனும் எண்ணம் உடையவராயினும் திரு வடியின்பமே பெரும் பேறு எனக் கொண்டவர். ஆதலால் திருமுறை ஓதி உலகசுகங்களைப் பெறுவதிலும் திருவடி ஞானம் கைகூடப் பெறுவதே சிறப்பென உணர்த்தினர். திருமுறையின் பொருள் சிவம். அது புகட்டும் நெறி விட்டு நெறி அதனை ஒதுவதாலாம் பயன் வீடடைதல். அதனை ஒரு வீட்டின்ப நூல் எனக் கூறுவதே பொருந்துவதாகும். ஆதலால் ஞானநெறி காட்டுதற்காக நடமாடித் திரிந்த சிவயோகசுவாமிகள் திருமுறை ஒதுதலைச் சிறந்த ஞான சாதனே எனத் தம்மை அண்டிவந்த அன்பர்களுக்கு உணர்த் தினர். ஓர் அன்பரிடம் அலேகிற மனதை அடக்கத் தேவா ரம் பாடுவது ஒருவழி எனக் கூறினர். தேவாரத்தை நன் முகப் பெலத்துப் பாடுமாறு அவரிடம் அருளினர். நாமார்க் கும் குடியல்லோம் முதலாய பாடல்களேப் பாடுவதால் மனம் பலமடையுமெனவும், திருவாசகத்தைப் பாடுவதால் ஏகாக்கிரக சித்தம் பொருந்தும் எனவும் அருளினர்.
திருமுறையின் எடுப்பான அம்சம் ஈசன் மேல் அன்பு எனப் பலரும் எண்ணுவர். ஈசன்மேல் அன்பே ஞானழு மாகும். ஆதலால் திருமுறைப் பாடல்களே இருதய ழலரக் கண்களிகூர நுண்துளி அரும்பச் சாயா அன்புடன் ஒதுவ துடன் அவற்றின் உட்பாகமான வைரித்த ஞானத்தில் நிலைத்து உபசாந்தமுற வேண்டுமெனவும் சுவாமி கூறுவார் ஒருநாள் சுவாமி தமது முன்னிலையில் அமர்ந்திருந்த அன்ப" ரொருவரிடம் மேலே சுவருக்குக் குறுக்காகப் போடப்பட் டிருந்த பலகையில் ஒழுங்காக வைக்கப்பட்டிருந்த நூல்களைக் காட்டி அவற்றிலோர் புத்தகத்தை எடுத்துப் படிக்குமாறு பணித்தார். அன்பர் எடுத்தது திருவாசகப் புத்தகமாகும். புத்தகத்தை விரித்து வருகிற பகுதியைப் பாடு எனச் சுவாமி
Page 161
) யோகசுவாமிகள்
அருளினர். அவ்வாறே பாடிச் செல்லும் பொழுது
"புவனியிற் சேவடி தீண்டினன் காண்க
சிவனவ னெனவே தேறினன் காண்க" என்னும் அடிக ளைப் பாடுகையில் அன்பருக்கு அழுகை முட்டிக் கொண்டு வந்தது. அவர் வாய்குழறிப் பாடிக் கொண்டிருந்தார். சற்றுநேரத்தின் பின் சுவாமி "அழுகையும் கீழ் ப்படி அழு வதற்கும் நினைவிலாமல் நினைப்பற நினேந்துநிற்க வேண்டும்' என அருளிஞர்.
சிவயோகசுவாமி தமது திருமுன்னிலையிலே திருமுறை ஒத வல்ல அன்பர்கள் அமர்ந்திருக்கும் பொழுது அவர்களைக் கொண்டு திருமுறை ஒதச் செய்தனர். தாண்டகம் பாடு வதில் வல்லவரை திருத்தாண்டகம் பாடுமாறும், பண்ணிசை பாடவல்லவரை பண்கனிந்த தேவாரம் பாடுமாறும் கேட் பார் திருவாசகத்தில் பிரியமானவரையும், திருமந்திரத்தில் வாலாயமானவரையும் முறையே திருவாசகம் பாடுமாறும் திருமந்திரம் ஒதுமாறும் பணிப்பார். சிலவேளைகளில் அன் பர்கள் பாடிமுடிந்ததும் தாமும் அவை போன்ற தாண்ட கங்களேயும், திருமந்திரங்களையும் திருவாசகங்களையும் பாடு வார். சிவதொண்டன் நிலையத்தினர் தொகுத்து வெளியிட்ட சைவத்திருமுறைத்திரட்டு என்னும் நூலிலுள்ள பாடல் களுள் பெரும்பாலும் யாவும் சுவாமி அவ்வப்போது தமது நினைவிலிருந்து பாடிய பாடல்களேயாகும்.
'காண்பரிய பேரொளியாய் பரந்து நிற்கும் திரு முறையின் சோதியை உலே கார்க்கு ஒருவாறு உணர்த்துவ தற்காகச் சிவயோகசுவாமி எடுத்துக் கொண்ட சிறந்த எடுத்துக் காட்டு சிவபுராணம் என்னும் குTனச் சுடர் விளக்காகும். சிவயோக சுவாமிகளின் திருமுன்னியிேலே நாள்தோறும் மாலைவேளையில் சிவபுராணம் ஒதப்பட்டு வந் தது. தம்மிடம் வரும் அன்பர் பலரிடம் ஒருநாளைக்கொரு முறை சிவபுராணம் ஓதி வாருங்கள்; அது ஒன்றே போ தும் என்று சுவாமி கூறிஞர். அணுக்கத் தொண்டர்களான சிலரிடம் இரகசியம் கூறுவது போலச் 'சிவபுராணத்திலுள்ள
போகசுவாமிகள் ህ} Ö,8
ஒரு சொல் போதும் ஒருவனே ஈடேற்றுவதற்கு" எனவும் அருளினர். சிவயோகசுவாமிகளின் திருமுன்னிலையிலிருந்து சிவபுராணம் ஒதும் அன்பர்கள் சிவபுராணத்தின் விளக்க மாகச் சிவயோக சுவாமிகள் திகழ்வதை உணர்ந்தனர். இதனுல் சிவபுராணத்தின் எளிமையான வாசகங்களில் ஆழமாய் மறைந்து கிடக்கும் அநுபூதிப் பொருள் அன்பர் களுக்கு விளக்கமாயிற்று. மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச் சுடரே என்பதன் மறைபொருள் சோதிசொரூபமான பரம் பொருள் சிவயோகசுவாமிகளாய் மலர்ந்து நிற்கும் அருட் கோலத்தில் விளக்கமாகியது. சிவயோகசுவாமிகள் தமது மாதவராலும் அறியவொண்ணுத மகத்துக்களுக்கும் மகத் தாயிருக்கும் மாண்பால் தோக்கரிய நோக்கே எனும் மணி வாசகப் பொருளே விளக்கமாக்கிக் கொண்டு வீற்றிருந்தார். அவருடைய கருணையின் பெருமையைக் கண்ட அன்பர்கள் தாயிற் சிறந்த தயாவான என்று ஒதும் போது இயல்பா கவே வாய் குழறினர். இத்தகைய அடியார்கள் பலர் ஒன்று சேர்ந்து சிவபுராணம் ஒதும் பொழுது அதன் ஆற்றல் கேட் போரனே வரையும் ஆட்கொள்ளும் தகைமையதாயிருந்தது. ஒதுதலே மறந்து அருளில் நிலைத்து நிற்கும் அனுபவம் ஓரி ரு கணப் பொழுதாதல் அன்பர்களுக்குச் சித்தித்தது. அந் தக் கரைப்பொழுதுகளில் பெற்ற நித்திப்பான அனுபவத்தை மென்மேலும் பெறத் தாகங் கொண்டு சிவபுராணம் ஒதும் வேளேகளில் ஆர்வத்தோடு அன்பர் வந்து கூடினர்.
இவ்வண்ணம் சிவயோக சுவாமிகளின் முன்னிலையில மர்ந்து சிவபுராணம் ஒதுதலின் சுகங்கண்ட அன்பர்கள் ஊரெங்குஞ் சென்று தத்தமக்கு வாய்ப்பான இடங்களில் சிவபுராணம் ஒதுமாறு அளக்கப்படுத்தி வந்தனர். கோயில் களிலும், பாடசாலைகளிலும், வீட்டுவைபவங்களிலும் சிவ புராணம் ஆர்வத்தோடு ஒதப்பட்டது. இதனுல் இலங்கை நாடெங்கும் சிவபுராணத்தின் சோதிபரவலாயிற்று. இந்தி யாவையும் விட ஈழத்தில் சிவபுராணத்தின் சோதி பரந் திருப்பதன் காரணம் சிவயோகசுவாமியின் அருட்பெருக்கே என்பதை அறிவார் அறிவர்.
----
Page 162
ጃ (ሀ 4 யோகசுவாமிகள்
8 புரானபடனம்
யாழ்ப்பாணத்துச் சைவப்பண்பு கந்தபுராணக் கலாச் சாரம் என வருணிக்கப்பட்டிருக்கிறது. கந்தபுராணம் மட் டுமன்றி பெரியபுராணம், திருவிளேயாடற்புராணம் எனும் மற்றைய சைவபுராணங்களும் ஈழத்துச் சைவப்பண்பில் செறிந்துள்ளன. ஈழத்தில் சைவமறுமலர்ச்சியை உண்டு பண்ணிய நாவலரவர்கள் இச்சைவ புராணங்களைப் பதிப் பித்து வெளியீடு செய்வதைத் தமது பணியின் ஓரங்கமா கக் கொண்டிருந்தனர்.
சிவயோகசுவாமி மாயவித்தை காட்டாமல் ஞானவித் தை பயிற்றிய நல்லா சான். அவர் சந்நிதானத்தில் மலர்ந்த ஞானவிளக்கம் சமூகவியல் ஒழுங்குமுறைகளை அநுசரித்ததாக அமைந்தது. புராண உணர்ச்சி செறிந்த ஒரு சமுதாயத்தில் அப்புராண உணர்ச்சியைச் சாதனமாகக் கொண்டு ஞான விளக்கம் செய்தல் ஓரியல்பான வழிமுறையேயாம்.
சுவாமி தம்மையண்டி அன்பர்கள் வரத் தொடங்கிய ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே அவ்வன்பர்களைப் புராணபட னத்தில் ஈடுபடுமாறு ஊக்கப்படுத்தி வந்தனர். சுவாமியின் பழைய அடியார்களுள் ஒருவரான வழக்கறிஞர் சுப்பையா அவர்கள் தமது இல்லத்தில் புராணப்டனம் நிகழ ஏற்பாடு செய்தனர். வைத்திச்சுரர் கோயிலுக்கு அருகாமையில் விதி யோரமாக அமைந்திருந்த அவரது வீட்டின் நீண்ட திண்ஃண புராணப்படிப்புக்கு வாய்ப்பானதாக இருந்தது. அந்நாள் களிலே சுவாமி அநேகமாக வைதீச்சுரர் கோயில் பக்கமாக போக்குவரவு புரிந்தனராதலால் அப்பகுதியிலே சுவாமியை அறிந்திருந்த அடியார் பலர் இருந்தனர். அவரெல்லாம் புராணம் கேட்பதற்காக ஆர்வத்தோடு கூடினர். சுவாமி யும் சிலவேளைகளில் எழுந்தருளியிருந்தனர். யாழ்ப்பானத் திலே அந்நாள்களில் பிரபலம் பெற்றிருந்த புராணம் படிப் போரும், பயன் சொல்வோரும் அங்குவந்து புராணபட னம் நிகழ்த்தினர். சுப்பையா அவர்களைப்போன்றே சுவாமி
(FILIITriSolis LÉgösr 8 ዕፅ
பின் அன்பர் பலரும், தத்தம் இல்லங்களிலே புராணப் படிப்பு நிகழ ஒழுங்கு செய்தனர். சுவாமி சமாதியடைவ தற்குச் சில மாதங்களுக்கு முன்னர் திருவாளர் நவரத்தி னம் அவர்களது இல்லத்தில் கந்தபுராணத்து மார்க்கண் டேயப் படிப்பு தொடங்கியது. சுவாமி நடமாடித் திரிய முடியாதிருந்த நிலையிலும் அத்தொடக்க விழாவுக்கு எழுந் தருளி ஊக்கப்படுத்தினர். கொழும்புத்துறை ஆச்சிரமத்தி லும், சுவாமி சிறிது காலம் உறைந்த அரியாலை ஆச்சிரமத் திலும் பெரும் பாலும் மாலைவேளைகளில் புராணபடனம் நிகழ்ந்தது. நவாலி தம்பையா உபாத்தியார், கொக்குவில் குமார சுவர் மிப் புலவர் ஆதியோர் இந்நிகழ்ச்சிகளில் பங்கு கொண்டனர். புரானபடனம் முடிந்ததும் சுவாமி கதை யோடு கதையாக ஏதேனும் கூறுவார், திருவிளையாடற் புராணத்து மாபாதகம் தீர்த்த படலம் படித்து முடிந்த சமயத்திலே "தானியப் பெண்டாண்டவனுக்கும் அருள் செய்தவன் தானே உங்கள் சோமசுந்தரப் பெருமான்' என அருளினர். 1958 ஆம் ஆண்டிலே அரசியல் ரீதியான நெருக்கிடை யொன்றில் தமிழ் மக்கள் அவதிபுற்றனர். அவ்வேளையில் "இனி ஒரு கதியும் இல்லை; கோயில்கள் எல் லாவற்றிலும் கந்தபுராணம் படியுங்கள்' எனச் சுவாமி அருளினர். அவ்வாறே யாழ்ப்பாணத்துக் கோயில்கள் பல வற்றிலும் கந்தபுராணப் படிப்பு ஒரு காமிய கரும Tசத் தொடங்கப்பட்டது. அவ்வாறு தொடங்கிய படிப்பு நிறை வுறும் தருணத்தில் தமிழ் மக்களுக்கு இடையூருயமைந்த அரசியல் சூழ்நிலை தற்காலிகமாகவேனும் நீங்கும் நிலை ஏற்பட்டது.
சிவதொண்டன் நிலையம் மலர்ந்த போது அதன் பிர தான அங்கமொன்று புராணமண்டபம் எனும் பெயர் சூடித் திகழச் சுவாமி திருவுளம் பற்றினர். சுவாமி இவ்வாறு திருவுளம் பற்றியமை சிவதொண்டர் மனத்தில் புராணப் படிப்பின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துதற் பொருட்டே யாகும், புராணமண்டபத்திலே சாயங் காலப்பூசையின்
Page 163
யோகசுவாமிகள்
போது புராணபடனம் நிகழ வேண்டும் என்பது சுவாமி யின் சித்தமாகும். சுவாமியின் சித்தப்படி கந்தபுராணம், பெரிய புராணம், திருவிளையாடற்புராணம் எனும் மூன்று சைவபுராணங்களும் ஒன்று நிறைவுற்றதும் இன்னென்று எனும் ஒழுங்கில் ஆண்டு முழுவதும் படிக்கப்படும் நியமம் பேணப்படுகிறது. திருவாதிரை நாளே ஒட்டிய பத்துநாள் களிலும் திருவாதவூரடிகள் புராணப்படிப்பையும் சேர்த்துக் கொள்ளுமாறு சுவாமி அருளினர். புராணம் படிப்பதிலும் பயன் சொல்வதிலும் வல்லவர்களேச் சிவதொண்டன் நிலை யம் சென்று சிவகதை சொல்லும் திருத்தொண்டு புரியு மாறு பணித்தனர். அவ்வாறு திருத்தொண்டு புரிவோர்க்கு பெருஞ் சன்மானமளித்துச் சிறப்புச் செய்தல் வேண்டுமென நிலையத்துச் சீரடியார்களுக்கு உணர்த்தினர்.
சிவயோகசுவாமிகளது அருள் நோக்கின் நெறியாளு கையால் சிவதொண்டன் நிலையத்துப் புராண படனம் செம்மை நலம் கனிந்து விளங்குகின்றது. புராணபடனம் செய்யும் சைவாசாரசீலர் காவிய நலன் கனிந்த உயிர்ப் புள்ள கதையூடிருக்கும் ஞானுயிர்தத்தை உள்ளது உள்ள வாறே வழங்கும் உபகாரியாகவே தோன்றுகிருரர். அவர் இவ்வுபகாரத்தைச் செம்மையாகச் செய்வதற்கு மறை வாக இருந்து சேவகஞ் செய்வனவாகவே இலக்கிய இலக் கண சமய ஞானப்புலமைகளைக்கொள்கிருர் ஆ த லால் புராணப்பயனை மறைக்கும் வித்துவம் எதுவும் இங்கு முன் னிற்பதில்லை. புராணங் கேட்க வரும் அன்பர்கள் தமது உலக அல்லல் எல்லாவற்றையும் உதறித் தள்ளி விட்டு, ஆறுதலாயமர்ந்து வேண்டிய நேரம் மட்டும் இறைகளோ டிசைந்த இன்பத்தில் திளைக்கும் சங்கற்பத்துடன் வருகின் றனர். ஆதலால் ஒன்றிய சிந்தையராய்ச் சிவன் புகழைச் செவிமடுக்கின்றனர். சிவத்திலே பயில்வது சிறந்ததொரு ஞானசாதனையெனின், அச்சாதனையை நீண்ட நேரத்திற்கு உயிரையெழுப்பிப் பயில்வதற்கு சிவதொண்டன் நிலையத் துப் புரானபடனம் வாய்ப்பாக அமைந்திருக்கிறது.
யோகிசுவாமிகள்
9 சிவதொண்டு
சிவதொண்டு என்பது சிவபிரானுக்குச் செய்யும் கைங் கரியம் என்னும் விளக்கத்துடனேயே தொடக்கத்தில் மேற் கொள்ளப்படுகிறது. இவ்விளக்கப்படி அது சரியைத் தொ ண்டு எனக் கொள்ளற்குரியது. சுவாமி 'சிவதொண்டு செய் தல் செகத்தில் சரியை" எனப் பாடினர். சுவாமி கொழும்புத் துறை ஆச்சிரமத்திற் குடிபுகுந்த ஆரம்ப நாள்களில் ஆச்சிர மத்துக்கு முன்பாக அமைந்திருந்த கோயிற் பூந்தோட்டத் தில் நீரூற்றுதல் முதலாம் பணிகளைச் செய்து வந்தனர். இலங் கை இராமக் கிருஷ்ண மடத் தஃலவராயிருந்த சுவாமி பிரே மாத் மானந்தாஜி அவர்கள் தான் பள்ளிச் சிறுவஞயிருக் கும் காலத்திலே மாலைவேளையிலும், விடுமுறை நாள்களி லும், சிவயோக சுவாமிகள் சொல்லும் நந்தவனப் பணி களைச் செய்ததாகக் கூறினர். சுவாமி விடியற் போதில் ஆச் சிரம முற்றத்தைப் பெருக்கிக் கொண்டும், வேம்பு விதை களேச் சேகரித்துக் கொண்டும் இருப்பதை அன்பர்கள் காண் பர். சுவாமியின் முன்மாதிரியைக் கருத்திற் பதித்துக் கொண்ட அடியர் பலரும் சிவதொண்டன் நிலையத்தொண்டு செய்வதில் முந்தி நின்றனர்.
'பணிதலேக் கொள்ளல் பாரினில் இன்பம்"
'பணிமுயன் முற்றி முற்றுதல் இன்பம்' என்பதற்கேற்ப அவர்கள் தொண்டுகள் அமைந்தன. ஆயினும் பணியை முற்றுவிப்பதிலும் பணிசெய்யும் மனப்பாங்கே முக்கியமா னதாகும். சுவாமி சிவதொண்டன் நிலையத்தில் உறைந்த நாள்களில் ஒருநாள் சீரடியார் ஒருவர் கோயில் தரையைக் கழுவித் தூய்மை செய்து கொண்டிருந்தார். தன்னந்தனி பணுகத் தியானமண்டபம், புராணமண்டபம் திண்ணே பாவற்றையும் கழுவித் தூய்மை செய்து விட்டு வந்து சுவா மியின் அருகில் நின்ருர், அப்பொழுது சுவாமி வேலேயில் மாளப்படாது' என்றருளினர் . வேலையைப் பூரணமாக்குவ திலும் தன்னைப் பூரணனுக்குவதற்கு வேலையை ஒரு சாதக மாகக் கொள்ள வேண்டும் என்பதே சுவாமியின் கருத்தா
Page 164
யோகசுவாமிகள்
கும். தொண்டின் மறைவில் கரஷ்டை நெஞ்சம் ஒளிந்தி ருக்குமாயின் அது கள்ளத் தொண்டாகி விடும், கிளையா ளக் கிட்டங்கியாக அமையும் கருத்துடன் கோயில் கட்டு வதணுலாம் பயன் யாது? இத்தகைய கருமிகளைப் பற்றி 'கோயில் மடங்கள் நிறுவி விடுதலே பெற்ருேர் எத்தனே பேர்? அகந்தையுற்று அழிந்ததேயல்லாமல்' எனச் சுவாமி கூறினர்.
எல்லாம் சிவருபம், யாவும் சிவதொண்டாற்றுகின்றன, யானும் என் தொண்டைச் செய்கின்றேன் எனும் ஞானத் தெளிவில் நிவேத்து யார் யாருக்கு எந்தெந்தவேலே கொடுக் கப்படுகிறதோ அது ஆண்டவனுக்குக் காணிக்கை என்ற உரைப் பாங்குடன் செய்வதே சிவதொண்டு என்பது இன்ஞெரு விளக்கமாகும். இதனே'அண்ட பிண்டமெங்கும் அதுவெ னக் கண்டு தொண்டு செய்வது தகுதி' எனச் சுவாமிகள் திடபதுட்பமாகக் கூறினர். பார்ப்பதெல்லாம் சிவமாகப் பார்ப்பவர் செய்வதெல்லாம் சிவபூசையாகுமன்ருே தந் நையும், தாயும் மைந்தரும் தமரும் எந்தையே! நீயென் றெண்ணியெப் போதும் விந்தைதே ரவர்பணி வேண்டிபா குற்ைறி என்ருங்கு குடும்ப கருமங்களும் வணக்கம் மனக் கும் வேலேயாகும். உலக வாழ்க்கைக் கடமைகளும் "கை வினேசெய்து கழலடி போற்றுக' என்ருற் போன்று திரு வடி வழிபாடாகச் சிறக்கும். சுவாமி பாடசாலை வேஃாக எளிலே தம்மைத் தரிசிக்க வந்த ஆசிரியர்களே ஏசிக் கலைத் தனர். அவர்களிடம் கந்தபுராணம் படிப்பதற்காயினும் கடமையை அலட்சியம் செய்ய வேண்டாம்" என எச்சரித் தனர். ஒரு சமயம் தந்தைக்கு உதவியாற்ருத மைந்தனுெ ருவன் தமது கால்களில் வீழ்ந்து கும்பிட முயன்ற போது 'போய்க் கொப்பனேக் கும்பிடு' என உரப்பிக் கலைத்தனர். மாதரார் சிலரிடம் "வீடும் ஒரு கோயில் கோயிலைப் போன்று வீட்டையும் தூய்மையாகப் பேணவேண்டும் என வும், நீங்கள் பிராமணத்திகள்: கோயிலில் அமுது பாகம் செய்து சுவாமிக்கு நைவேத்தியம் செய்வது போலக் கன
யோகசுவாமிகள் 9
வராகவும் அதிதி பரதேசிகளாகவும், தோன்றுவோருக்குப் பக்குவமாகப் பாகஞ் செய்து அன்னமிடுகிறீர்' எனவும் அருளினர். யாவும் சிவதொண்டாற்றுகின்றன எனத் தெளியுமிடத்து எள்ளுதற் கேதுமுண்டோ? சுவாமி ஒரு சமயம் கழிப்பறை கழுவும் ஒசையை அவதானித்து விட்டு "அது சிவபூசை' என்று கூறினர். அன்பரொருவரிடம் 'கொலேயை நீயும் செய்யாய் நானும் செய்யேன் ஆணுல் கொலேயில்லாமல் உலகம் நடைபெற மாட்டாது. அது கடவுளது பஞ்சகிருத்தியங்களில் ஒன்று' என அருளினர் சுவாமி தமது மெய்யன்பர் ஒருவருக்கு அருளிய வாசகம் மேல்வருவதாகும். 'கை தன்வேலே கால் தன்வேலே; எல்லாம் தன்தன் வேலை செய்ய மரங்கள் தங்கள் வேலே : கூலிதன் வேலை; உபாத்தியாயர் தன்வேலே ஞானிதம் வேலே செய்ய, யாவுக்கும் சாட்சியாக மகாராசாவாக இறை வன் வீற்றிருக்கிருர்". இவ்வாசகத்தைத் தெளிவோர் தாமும் சாட்சியாக இருந்து கொண்டு தமக்கென்றமைந்த கடமைகளேச் செய்வர். சாட்சியாய்ப் பணி செய்யுமிடத்து நான் எனும் அகம்பாவம் இல்ஃ'யாதலால் அவர்களது செயலில் செயற்கரு இல்லே. செயற்கரு இல்லையாதலால் அச்செயல்கள் செய்பவனைப் பந்திக்கும் வினேயாகா, ஆத லால் அவன் செயல் செய்தும் செய்யாதவனுகின்ருன். இத்தகைய சிவதொண்டர் நிலேயும் முற்றத் துறந்த துறவி யர் நிலையும் ஒன்றே. ஒருவர் செயலிற் செயலின்மையையும், மற்றவர் செயலின்மையிற் செயலேயும் அடைகின்றன்ர்.
சிவமாம் தன்மை பெற்ற சீவன் முத்தர் உலகோபகார மாகச் செய்யும் சேவகம் சிவதொண்டு என்பது சிவதொண் டின் முடிந்த முடிபான பொருளாம். இதனே 'ஏகணுகி இறை பணிநிற்றல்' எனச் சிவஞானபோதம் சுறும். சிவ யோககவாமிகளின் தொண்டு இத்தகையதே. இத்தகைய தொண்டின் அடையாளம் யாதெனின் எப்பொழுதும் சும்மா இருந்து கொண்டு எப்பொழுதும் செயல் செய்தல் ஆகும். சிவயோகசுவாமிகள் ஒருசதக் காசும் வைத்திராத ஆண்டி யாக இருந்தார். அவருக்குப் பெருஞ் செலவிலே சிவதொண்
Page 165
யோகசுவாமிகள்
டன் நிலையங்கள் நிறுவும் சங்கற்பமும் இருந்ததில்&ல. பாவும் அவர் சந்நிதான மகிமையாலே நடந்தேறின. அவர் எங்கள் குருநாதன் பாடலைப் பற்றிக் கூறவேண்டியேற்பட்ட சந்தர்ப்பமொன்றில் "இப்பாடலே நாம் பாடினதாகச் சொல்ல முடியாது" என்றருளினர். சுவாமி சிவதொண்டன் நிலையப் பொறுப்பாளராக அமர்த்தியவரிடம் உணர்த்தியதும் இத் தகைய சிவதொண்டே. "பிரசங்க ஒன்றுக்கும் போக வேண்டாம். சிவதொண்டன் நிலேயத்தில் கம்மாவிருந்து தியானஞ்செய். அது யாழ்ப்பாணம் முழுவதும் பரவும், என்பது அவருக்கு அருளிய வாசகமாகும். சும்மா இருக் கும் நிலை சும்மா வாய்ப்பதோ? அங்கு இங்கு என்று அசை வதற்கு அணுப்பிரமாண இடமும் எஞ்சியிராதவாறு எங் கும் நிறைந்து நிற்பதோடு யாதொன்றுமல்லாத மோன உருவெளியதாகவும் நிற்பதாலல்லவோ அந்திலே சித்திக் கிறது. ஆகவே சும்மா இருப்பவர் ஓரிடத்திலிருந்து தியா னிப்பதொன்ருலேயே வேண்டுவதெல்லாம் நடைபெறுகின் றன. சும்மா இருப்பவரே உலகின் உண்மையான L | J al Iŝinoff. அத்தகைய புரவலரே பூரணமான சிவதொண்டர்.
10 சிவத்திய்ானம்
பத்மாசன இருக்கை, தூய்மையான இடம், அமைதி யான வேளே ஆதியன தியான சாதனைக்கு ஏற்ற ஆயத்த நிஃசுளாகவும், வாய்ப்பான் சூழல்களாகவும் கொள்ளப் படுகின்றன. சுவாமிகளும் 'பத்மாசனத்தில் பரிவுடனிருந்து சித்த விருத்தியைத் தீர்த்திடுவோமே" எனவும், செல்வச் சந்நிதி மூலத்தானத் தருகேயுள்ள பூவரசமர நிழல் போன்ற இடங்கள் தியான சாதனேக்கு வாய்ப்பான இடங்களென வும், அதிகாலைப் பொழுது தக்கபொழுது எனவும் கூறி யிருக்கிருரர். ஆயினும் நற்குண நற்செய்கைகள் வாய்ந்த பண்பட்ட வாழ்க்கையே தியான சாதனைக்கு மிகவும் வாய்ப் பானதாகும். சிவத்தியான வேளையில் மாத்திரம் சிவசித்த னேயுடன் இருந்து விட்டு மற்றைய வேளையில் நான் எனது
யோகசுவாமிகள் 8 I
எனும் செருக்குடன் அவப்பொழுதாய் கழித்தால் தியா னப் பயிர் வளருமோ? சுவாமி தமது நற்சிந்தனையொன்றிலே சிவத்தியானம் எனும் அருமருந்தின் அநுபானமாக நாவ டக்கம், இச்சையடக்கம் என்னும் சரக்குகளையும், பத்தியபா கமாக மிதமானஉஊண், மிதமானநித்திரை, மிதமானதேகாப் பியாசம், என்பவற்றையும் கூறியுள்ளார்.
சிவத்தியானம் என்பது சிவநினைவு எனப் பொருள் படும். சிவத்தியானம் எனும் நற்சிந்தனையிலே "நீ சிவத்தின் அம்சமல்லவா? மறந்து போனுய், ஒம் தத் சத் ஒம் என்று ஓயாமற் சொல்லு" எனவும்: "ஒ சிநேகிதா! நீ சிவனடி யானென்று முழுமனத்தோடு நினே' எனவும் வருவனவற்ருல் இது தெளியப்படும். இவ்வாசகங்களிலே மறந்து போன உண்மை நிலையை மீண்டும் ஞாபகப்படுத்தும் பொருட்டு முழுமனத்தோடும் நினைத்தல் சிவத்தியானம் எனும் குறிப்பு உளது. சிவநினேவை உயிராவனமிருந்து உற்று நோக்கி உள்ளக்கிழியின் உருவெழுதி உணர்தற்கு உதவியாக ஒம் தத் சத் ஒம். நாம் சிவனடியார் ஆதிய திருமந்திரங்களும் இன்னும் பல தியான சுலோகங்களும் நினைக்கப்படுகின்றன. சிவயோக சுவாமிகள் அருளிய நற்சித்தனேகளில் பலவும் தியான சாதனைக்கு வாய்ப்பான தியான சுலோகங்களே யாம். அருளாளர்களின் தியான சுலோகங்களேச் சிந்தை யில் நினைந்து செய்யும் சிவத்தியானம் ஆற்றல் வாய்ந்த தாய் இருத்தல் வேண்டும் என்பதற்காக ஆழநின, நீள நினே, உயிரை எழுப்பிச் சிவத்திலே மனம் பயில் என்றவா ருகச்சுவாமி அருளியுள்ளார். இவ்வாறன சிவநினைவு ஒருபா வன எனும் குறிப்பும் சுவாமிகளது திருவாய் மொழிகளிலே உளது. "சிவபெருமான் அத்துவிதமாக இருக்கிருர், அடி யேன் அவரே எனத்தியானிக்கும் மகிமை எனக்குண்டு. ஒருவன் எப்படிப் பாவனை செய்கிருணுே அவன் அப்படி ஆகிருன். ஆகையால் நான் அவனே என்று தியானஞ்செய்' எனும் உரைப்பகுதியில் அக்குறிப்பு உளது. இதனே ஆதி அந்த மில்லாத ஆன்மாவே நாமென்று அடிக்கடி நீபடி துடி துடிப்பாய் நடி" எனவும் சுவாமி தெளிவுபடுத்தியுள்ளார்.
Page 166
9 (uma Lázar
இப்பாவனே இல்பொருள் பற்றிய' வீண்பாவனேயன்று. சிவமே நாமெனால் மெய் மெய் மெய் எனச் சுவாமி முக் காலும் உணர்த்திய உண்மை நிலையை உண்ர்ந்து கொள்ளும் ஓர் உபாயமாகும்.
. . . . . எவ்வாறுதான் ஆழநீள நினைந்த 'போதும் அவன் அருள்தான் விழுங்கிக் கொள்ளுதல் வேண்டும். ஆதலால் திருவருளே முன்னிட்டே சிவத்தியானம் செய்யப்படுகிறது. நான் என ஒரு முதலில் லே சிவபிரான் ஒருவரே உள்ளார் எனும் உண்மையை உணரமுயலும் சிவத்தியானத்திலே, நான் எனது சாதனேயாற்றலால் அறிவேன் எனச் செருக் குறலாமோ? பரம்பொருளிடத்தே தன்னைக் கையடையாக ஈதலே சிவத்தியானத்தின் நடைமுறையாகும். சுவாமிக ளது சிவத்தியானம் பற்றிய உரைப்பகுதி ஒன்றிலே “se-sit முழுமனத்தோடும் இறைவனுக்கு உன்னே ஒப்புக்கொடு' எனும் வாசகம் பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
- . திருவருளே முன்னிட்டு உயிரை எழுப்பிச் சிவத்திலே பயிலும் சிவநினேவானது சிவானந்த அனுபவமேயாம் " வண்டுகள் பூவைக் கிண்டித்தேனே உண்டு ஒன்றுமறியாது கிடப்பது போல் பக்தனும் சித்தமாகிய பூவைச் சிவத்தியானத் தினுல் கிண்டி ஆங்குவருமானந்தத் தேனேயுண்டு ஒன்று இரண்டு நன்று நிதென்றறியாமல் தேக்கிக்கிடக்கின்றன் என வும் (சிவத்தியாணி) 'அந்தராத்மாவிலே சுகிப்பான்' எனவும் வரும் கஃபிநயம் வாய்ந்த நற்சிந்தனே வாசகங்கள் இதன. தெளிவுபடுத்துகின்றன. இத்தகைய சிவபோகத்தைப் புசித்த சிவத்தியானியினது இந்திரியங்கள் உலகபோகத்தை வாந் தியென வெறுக்கின்றன. அவனது மனமும் கானல்நீரா கிய உலக சுகங்களே நாடாது ஆத்மாவில் இலயிக்கிறது. ஆதலால் சிவத்தியானம் இந்திரியங்களே வெல்லும் தவமா கவும், மனக்குரங்கை அடக்கும் நன்மருந்தாகவும் வருணிக் கப்பட்டிருக்கிறது. 'தவத்திலே மேம்பட்டவர்களேக்கூட இந் திரியங்கள் வரம்பு கடந்து இழுத்துச் செல்கின்றன. ஆதலால்
.."
யோகசுவாமிகள்
அவற்றை வெல்வதற்குச் சிவத்தியானஞ் செய்க அதனுல் மாத் திரந்தான் புலன்களேத் தன்வசப்படுத்தத் தக்கது' எனவும் 'மனத்தை ஒருவன் அடக்கி வெற்றிகொள்ள முழுமனத் தோடு விரும்புவானுணுல் சிவத்தியானத்தைத் தினந்தோறுஞ் செய்துவரக் கடவன்' எனவும் சுவாமி அருளியுள்ளார்.
சிவத்தியானம் என்பதன் முடிந்த முடிபான பொரு ஃாச் சுவாமி தமது அணுக்கத் தொண்டர் இருவரிடம் தெளி வாய்க்கூறினர். சுவாமி சமாதியடைவதற்குச் சில மாதங்க ளுக்கு முன்னர், தமது திருமுன்னிலையிலிருந்த சிவதொண் டன் நிலையப் பொறுப்பாளரையும், சந்த சுவாமியையும் நோக்கி 'இனி யாரிடம் கேட்கப்போகிறீர்கள்! ஏதேனும் சந்தேகமிருந்தால் கேளுங்கள்' எனக்கூறினுர், சந்தசுவாமி கள் தியானம்பற்றித் தெளிவுபெறவே விரும்பினுர், அப்பொ (4.51 falls E-5 air Meditation is not thinking of anything. 1 is Temining SUMMA "தியானம் என்பது எதனேயூம் எண்ணிக் கொண்டிருப்பதல்ல; அது சும்மா இருத்தல்' ஆன்ன அருளினர். எண்ணம் எதுவுமற்றுச் சும்மா இருத்தல் உற்க் கம் போன்ற நிலையன்று; அது எமது உண்மை இயல்ப்ாலு: ஞானத்தின் தன்மையைத் தொடர்ந்து சிந்திக்கும் உறங் காத பேருணர்வு ஆகும். அஃதாவது என்றும் தன்னை மறத் காதிருத்தல். இதுவே சும்மா இருத்தலுமாம்,
臀 -
'சித்திரக்காரன் தீட்டிய தீபம் போல்
நித்திய வஸ்துவில் நினைப்பும் மறப்புபற
முத்தியி விருக்கும் முறை,' என்பது சுவாமி திரு வாய் மொழி.
சிவத்தியானஞ் செய் செய் செய் சிவமே நாமெனல் மெய் மெய் மெய் அவனி யனைத்தும் பொய் பொய் பொய் அதனை யறிந்து உய் உய் உய்.
Page 167
யோகசுவாமிகள்
11 மகாவாக்கியங்கள்
மகாவாக்கியங்கள் என்றுமுள்ளவை. அவை அவ்வப் போது ஞானியர் காட்சியில் தரிசனமாகின்றன. உபநிடத இருடிகளுக்கு அகம்பிரமாஸ்மி ஆதிய மகா வாக்கியங்கள் தரி சனமாயின.அண்மைக்காலத்திலே செல்லப்பாசுவாமிகளுக்கு முழுவதும் உண்மை, ஒரு பொல்லாப்புமில்ல, எப்பவோ முடிந்த காரியம், நாமறியோம் எனும் நான்கு மகா வாக்கியங்களும் தரிசனமாயின. செல்லப்பா சுவாமிகள் ஓர் ஆண்டு முழுவதும் ஒரு மகாவாக்கியத்தை ஒபாமற் சொல்லிக் கொண்டிருப்பது என்ற ஒழுங்கில் ஒவ்வோ ராண்டும் ஒவ்வோர் மகாவாக்கியத்தைச் சொல்லிக் கொண் டிருந்தார். அவர் சமாதியடைந்த ஆண்டிலே நாமறியோம் எனும் மகாவாக்கியத்தை ஒதிக்கொண்டிருந்தார்.
முழுவதும் உண்மை
முழுவதும் உண்மை எனும் மெய்ம்மொழியின் சொற் பொருள் எல்லாம் சிவம் என்பதாகும். பயிலும் தமிழில் அமைந்த இவ்வாசகம் படித்த இந்துக்கள் நாவிற் பயிலும் சர்வம் பிரமமயம் எனும் வடமொழி வாசகப் பொருளேப் பயப்பது. உபநிடதத்திலுள்ள பிரக்ஞானம் பிரமம் எனும் மகாவாக்கியத்திற்கு இணையானது இப்பெரும் பெயராகும். இப்பழுதில் வாசகத்தின் அநுபூதிப் பொருளோ மோனந் திகழும் சிவயோகியராலும் அறியொணுதது. சிவயோக சுவாமிகள் அவ்வது பூதிப்பொருளே முகமுகமாகக் கண்டு ணர்ந்திருந்தார்.
முழுவதும் உண்மை எனும் ஞானமொழியைச் சவா மிகள் அநுபூதியாய் உணர்ந்திருந்தமையால் அதனே வியத் தகு எளிமையோடும், தெளிவோடும் அன்பர்களுக்கு உணர்த் திஞர். ஒருசமயம் சுவாமி 'இவ்வறையில் எத்தனே பேர் உள்ளனர்?" என ஒர் அன்பரைக் கேட்டார். அவ்வன்பர்
யோகசுவாமிகள் 35
ஒவ்வொருவராக எண்ணிக் கணக்கிட்டுக் கூறினர். அப் பொழுது சுவாமி 'அஃதெப்படி ஆகும் எல்லாருள்ளும் இறைவன் ஒருவரே இருக்கிருர். ஆகவே இங்கே ஒருவர் தான் உள்ளார்" என அருளினூர், காட்சியை மட்டும் பார்க்கும் திறனுடைய அன்பர் மனிதக்கோலங்களேனண்ணிக் கணக்கிட்டுக் கூறினர். காட்சியை விட்டுச் சூட்சியைத் தொட்டு நின்ற சுவாமி கடவுள் ஒருவரையே கண்டார். இன்னுெரு சமயம் தமது முன்னிலையிலிருந்த "குழந்தைக்கும், அக்குழந்தையின் தந்தைக்கும், தமக்கும் ஒரே வயதே என்றருளினர். மற்ருெரு சமயம் வீதியில் மீன்விற்றுச் சென்ற ஒருவரது பாதத்தைச் சுட்டிக் காட்டிய வண்ணம் "அது திருவடி" எனக் கூறினுர், சுவாமி பெரியோர் சிறி யோர், இளேயோர் முதியோர், உறவோர் பகைவோர், மடையர் ஞானியர் என்ற பேதமின்றி அனைவரையும் சிவ மாகவே கண்டார். மனிதரை மாத்திரமன்றி மற்று உயி ருள்ளவும் அல்லவுமான எல்லாவற்றையும் கண்ணுதற் பெருமானின் கோலங்களாகவே கண்டனர். அவர் ஒரு சமயம் "உன்னுள்ளும், என்னுள்ளும், அந்தப் பசுவுள்ளும், இந்தச் சுவருள்ளும் இருப்பது ஒன்றே" என்று அருளினர். நிறைதரு சித்தாய் நின்ற சுவாமிக்கு சடம் என்ற பேத முந் தோன்றவில்லே. மண்முதற் பூதங்களேப் பரமரகசிய மான மெய்ப்பொருள் தன்ஃனப் பகிரங்கப் படுத்தியிருக் கும் கோலங்களெனச் சுவாமி போற்றினர். 'பூதாதி ஐந் துமாய்ப் பொலிந்த புண்ணியன்" என்பது சுவாமியின் திருவாய்மொழி. அன்னேயென்றும் அரியென்றும் சமயகோ டிகள் வழங்கும் கடவுளரும் அம்மெய்ப்பொருளின் அருள் வடிவங்களே. மெய்ப்பொருள் ஒன்றே உலகு, உயிர், பரம் என முழுதுமாய் ஒளிர்கின்றது.
முழுதும் உண்மை எனும் ஞானமொழியைத் தெளி வதால் நான் எனும் வீண்பாவம் அகலும், உண்மை முழு தும் எனும் கண்திறக்கும். நான் எனும் உணர்வே சக மாயை விரிவதற்கு மூலமாதலால் அவ்வுணர்வு அகல உலக விசித்திரங்களும் வெறும் எழுது சித்திரங்களாய்ப் போகும்.
Page 168
Jፃ I [j Gunya, Gust 556i
ஆதலால் முழுதும் உண்மை எனும் பெரும் பெயர் மூடிய மாய விருள் ஒட அருள்வது rோகம் தீர்ப்பது, உண்மை முழுதும் எனும் கண் திறப்பதால் அண்ட பிண்டம் அஃனத் தும் சிவரூபமாய்த் தோன்றும் பார்ப்பதெல்லாம் சிவமா கப் பார்ப்பதால் நெஞ்சப் பதைப்பு அகலும் பதைப்பகல் வதால் மோனசுகம் கிட்டும்.
பொ ல்லாப்புமில்ல 15 مرة
அருள் வெளிக்குள்ளேயே அனத்தும் உள்ளன அவ் வருள் வெளியைத் தெளிந்த து வெளி யெனவும், பேரின் பப் பெருக்கென்வும் கூறலாம் ஆனுல் அல் ருளொளிக் குள் மருந்து செல்லும் ஆன்ம சாதகர் அங்கே வேதனே 'தன் ஆதிய) இருள் சூழ்ந்திருப்பதையும் காண்கிரர். இதன் பொருளறியாது தினகத்து நிற்கும் சாதகர்க் நக் குருபரன் அருளும் வாக்கு அதனுல் ஒரு பொல்லாப் மிலே a J siJI L/glyY.
ஒரு பொல்லாப்புமில்லே எனும் மகாவாக்கியம் உலக வாழ்வில் உழல்வோருக்கு ஒர் ஒன்று கோலாப் அமைவது. ஒரு நாள் சிவதொண்டன் நிலேய வாயிலில் ஒரு விசை பூர்தியில் வந்து நின்ற சுவாமி நிலையத்து அன்பரையும் அளித்துக் கொண்டு ஆச்சிர மஞ் சென்ருர் அங்கே ஒரு வர் அங்கும் இங்குமாக உலவிக் கொண்டிருப்பது தெரிந் தது. அவரைக் கண்டதும் சுவாமி "இங்கு உன்னே யார் வரச் சொன்னது?" என்ற கர்ச்சனேயோடு சீறிப்பாய்ந்து ன்ெறு அடித்துப் பிடரியை பிடித்துத் தள்ளிஞர். தள்ளு ண்டவரோ தள்ளுமளவு சென்று பின் ஒரடியும் நகராமல் அப்படியே நிற்கலாஞர். சுவாமி அவரை மேலும் பேலும் ஏசி அடித்துத் தள்ளினுர், சுவாமியின் உடம்பெல்லாம் வியர்க்குமளவு நீண்டநேரமாக இக்கூத்து நடந்தது. கடை சியாக அவரைப் படலைக்கப்பால் தள்ளி விட்டு வந்த சுவாமி நிலையத்து அன்பரையும் சென்று வருமாறு கூறினுள். அவரும் சுவாமியின் சொற்கேட்டு ஆச்சிரமத்து வாயிவில்
யோகசுவாமிகள் 57
காத்து நின்ற விசைவண்டியிற் சென்று ஏறினர். அப் பொழுது, சுவாமியால் கலக்கப்பட்ட அந்த மணிகர் ஓடி வந்து தன்னேயும் ஏற்றிச் செல்லுமாறு வேண்டினர். அவர் மிகுந்த அமைதியும், மகிழ்ச்சியும் உடையவராய்த் தோன் நறினுர், அவரையும் ஏற்றிக் கொண்டு செல்லும் பொழுது நிலேயத்து அன்பர் நிகழ்ந்தது பற்றிக் கதை தொடுத்தார். அதிலிருந்து அறிந்து கொண்ட விடயம் மேல்வருவதாகும்: அவர் சுவாமியிடம் வரும் போது சுவாமியிடம் ஏச்சு, அடி உதை எல்லாம் வாங்க வேண்டும் என்ற நேர்த்தியுடனேயே வருவார். சுவாமியும் அவர் வேண்டிய வண்ணமே தீக்கை செய்து அனுப்புவார். சுவாமியின் ஏச்சு முதலானவை அவ ரைப் பிடித்த துன்பங்களே ஒட்டும் சாலமாக அமைந்தன. இஃது வருத்தம் வரப்பிரசாதம் என்பதை உணர்த்தம் ஒர் அழிகிய ஆடலேயாகும். துன்பம் நன்மையடையும் ஒரு வாழ்வெ ழுங்கு என்பதையும், துன்பத்தையும் இன்பந்தைப் போலவே இன்முகத்தோடு எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்ப தையும் இச்சம்பவம் உணர்த்துகிறது சுவாமி துன்பமும் ஓர் உனவெனவும், கரும்பை இறுக நசித்தாற்ருன் சாறு வரும் எனவும், வில்லங்கத்துள்ளே விளங்கும் நல்லருள் எனவும், கூறியிருக்கிருர் துன்பம் கன்மம் தொலேயும் வழி எனவும், குப்பைகள் கொளுத்தி எரிக்கப்படுகின்றனவன்றி அதனுல் ஆன்மாவுக்கு ஒன்றும் இல்லே எனவும் அருளியுள்ளார். இத்த கைய தெளிவு பெற்ருேர்க்குத் துன்பம் பொல்லாப்பாக அமைவதில்லே அவர்கள் இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர். ஆதலால்ஒரு பொல்லாப்புமில்லே எனும் திருபந்திரம் மனத் துயரை மாற்றும் மருந்தாக அமைகிறது. அன்றியும் துன்பத் தைத்தைரியத்துடன் எதிர்கொள்வதாலும் வீரத்துடன் தாங் கிக்கொள்வதாலும்கொண்டகொள்கையில் தவருது ஒழுக்க நெறியில் செல்லமுடிகிறது. ஆதலால் இப்பெரும் பெயர் தருமநெறி காட்டும் திருவாய் மொழியாகவும் உளது.
மாயாபுரியின் மயக்கத்தினின்று நீங்கியோர்க்கு ஒரு "பொல்லப்புமில்லே' என்பது ஒப்பற்ற அநுபூதி ஞான
Page 169
போதுசுவாமிகள்
மாகும். நாம் நித்தியர்: அன்றும், இன்றும் என்றும் இருந் தபடியே இருக்கிருேம். நாம் தேசகாலம் யாவும் கடந்தவர்; நாம் நிறைதரு சித்து, சின்மயர், தூய அறிவினர். எம்மிடம் உவமை கடந்த இன்பம் உண்டு. மாறிலா மகிழ்ச்சியே எமது இயல்பு வீடு நமக்கு எப்போதும் சொந்தம். இந்தச் சச்சிதானந்தமே எமது நிசசொரூபம். இதில் பொல்லாப் புக்கிடமுண்டோ? இந்த உண்மை நிலையில் நிலைத்திருப் போருக்கு மாயவாழ்க்கையிலும் ஒரு பொல்லாப்புமில்லை. அவர்கள் மாயாவிசித்திரங்களில் மயங்குவதில்லை. இங்கு வியப்பதற்கு ஒரு நூதனமுமில்லை என்று ஆறுதலாயிருப் பர். அவர்கள் மாற்றமாம் வையகத்திலும், ஒருமாறுத லும் இல்லாது இருந்தபடியே இருக்கும் உண்மைப் பொ குளேயே காண்பர். அவர்கள் கடவுளே என்றும் மறவாதவ ராகையால் உலகையும் கடவுளாகவே காண்பர். அவர்க ளுக்குப் பிறவிப் பெருங்கடல் என்பதொன்றில்லை. எங்கும் முத்திக்கரையையே காண்பர். இருவினே என்பது இரும் புத்தளேயன்று, இருவினே என்பதும் பேச்சே எனச் சுவாமி பாடுவார். கருவிகரணங்கள் அவர்களின் கட்டளே கேட் கும் நல்ல பணியாள்களாகும். காடும் மலேயும் கால்விட் டோடும் மனக் குரங்கென்பத்ெல்லாம் அவர்களுக்கில்லை. சுவாமி நில்லென்று சொல்லி மனத்தை நிறுத்துவேன்"எனக் கூறுவார். ஆதலால் கானகத்தில் உறுதியுடன் சிங்கம் உலவி வருதல் போல உலகமாகிய நந்தவனத்திலே ஞானியர் உல்லாசமாய்த் திரிவர். அவர்கள் சனகரைப் போன்ற சக் கரவர்த்திகளாகவோ, சுகரைப் போன்ற பிறவிச் சந்நியா சிகளாகவோ பொருந்திய வண்ணம் வாழ்வார்கள். அவர்கள் ஆதாயமாக்குவதும் ஒன்றுமில்லை. இழந்து போவதும் ஒன் றுமில்லை ஒரு பொல்லாப்புமில்லையடி தங்கமே தங்கம் உறுதி எழுதிக்கொள் தங்கமே தங்கம்."
எப்பவோ முடிந்த காரியம்
1.இருந்த இருக்கின்ற இருக்கும் யாழ்ப்பாணத்தாரெல்லா ருக்குமாகக் கருமாதிகளெல்லாஞ் செய்து முடிந்து விட்டன."
யோகசுவாமிகள் 鄱卫岛
இஃது சுவாமிகள் காசியிலிருந்து எழுதிய திருமுகத்திலுள்ள ஒரு வாசகம் இவ்வாசகம் எப்பவோ முடிந்த காரியம் எனும் மகாவாக்கியப் பொருளுக்கு ஒர் எடுத்துக்காட்டா கும். கருமாதிகள் மட்டுமன்றிக் கண்ணிமைப்பது வரை யான யாவும் எப்போதோ முடிந்திருக்கின்றன. இவ்வுலகி லே புதுமையென்பதற்கு எதுவுமில்லே. இத்திருமுகத்திலே 'நூதனமான காரணமொன்றும் பூதல மீதிலில்லவே இல்ல' என்னும் ஒரு வாசகமும் உளது. சுவாமி "ஒருபுதினமுமில்ல' எனப் பயிலும் தமிழிலே அடிக்கடி கூறுவார். செல்லப்பா சுவாமிகள் இவ்வுண்மையை வற்புறுத்திக் கூறும் பொருட்டு முடிந்தமுடிபு என இடிபோன்ற குரலில் கூறினர். சுவாமி இன்ப இறையே என விளித்துச் செய்த விண்ணப்பம் ஒன்று நற்சிந்துனே உரை நடைப்பகுதியிலே உள்ளது. அவ்விண்ணப் பத்தின் முற்பகுதியிலே உலகில் நிகழும் சாதிசமயப் போராட்
டங்களேக் குறிப்பிட்டு மேல்வருமாறு : "இந்த வித்தியாசமான போராட்டங்கள் முன்னுமுள்ளன்ே நூதனமான காரியங்களல்ல; இவைதான் இந்தப் பிரகிருதியின் 4 தோற்றங்கள்; எத்தனேயோ முறைகளில் பெரிய பெரிய அல் தாரங்கள் வந்து எவ்வளவோ வேலே களேச் Fெய்தும் மீண்டும் இந்த உலகம் அப்படியே இருக்கிறது இநஒருபெரிய இரகசியம் நாம் தேவ சந்நிதானத்தில் இருக்கிருேம். பிரகிருதியின் தோற்றங்களும் இருந்து கொண்டே இருக்கின்றன. பதி
பசு பாசம் எனப் பகர் மூன்றில் பதியீஃனப்போல் பசு பாசம்
அநாதி,
இவ்வுண்மையில் நிலைப்போர் வந்ததிலும்போனதிலும் மனம்வையார். வருபவை பற்றிய சங்கற்பங்களும் கொள் ளார். சங்கற்பவிகற்பங்களெனும் சித்தவிகாரக் கலக்கங்கள் ஒழிய சிந்தைத் தெளிவு பிறக்கும். ஆதலால் எப்பவோ முடிந்ததெனும் பெரும் பெயர் சிந்தைத் தெளிவு தரும்திரு மந்திரமாகும். "எப்பவோ முடிவான தென்றெங்கட்டுச் செப்புவாரவர் சிந்தை தெளிந்திட' என்பது சுவாமிகளது திருவாய்மொழி. தெளிந்த சிந்தை பாசத்தை விட்டுப் பதி
Page 170
蔷器{川 யோகசுவாமிகள்
யிற் படியும். 'முடிந்த முடிபென்று முன்னின்று சொல்லப் படிந்ததென்னுள்ளம் பதியில்' எனச் சுவாமி பாடுவார். மனம் பதியிற் படிவதால் ஏகாந்த மோனநிலே வாய்க்கும். "எப்பவோ முடிந்ததடி தங்கமே தங்கம் ஏகாந்தமாயிரடி தங்கமே தங்கம்' என்பது சுவாமியின் அருள் வாக்கு.
இறைவனுக்கும் எமக்கும் உள்ள உறவு எப்பவோ முடிந்த காரியமாகும். இவ்வுறவு இன்று நேற்று வந்த உறவல்ல என்று நீ அன்று நாம் என்றவாறு என்றுமுள்ள உறவு. ஒழிக்க ஒழியாத உறவு
"அப்பா பரம சிவம்
அன்று தொட்டின்று மட்டும் அடியேனும் தேவரீரும்
அத்துவிதமாயிருந்த வித்தைதனே யார நிவார்"
என்ருங்கு இறைவனுேடு எமக்குள்ள உறவை அறியா மலறிந்து சுத்த அத்துவித சுகத்தில் பொருந்துவதே எப் பவோ முடிந்த காரியம் எனும் மகாவாக்கியத்தின் முடிந்த முடிபான பொருளாம்.
நாமறியோம்
உண்மை ஒன்றே உளது. இந்த ஒரே உண்மை எண் கணிறந்த கோலங்களாகத் தோன்றுவதேன்? சுத்த சுகம் ஒன்றே உளது. இதில் பொல்லாப்பான தோற்றங்கள் தோன்றுவதெவ்வாறு? எல்லாம் நன்மோன நிறைவே, ஆஞல் அலகிலா ஆடலும் நிகழ்வதேன்? இவை போன்ற வினுக்கள் மெய்ப்பொருளறிவின் மூலமுடிச்சினைத் தொட்டு நிற்கும் வினுக்கள். இவ்வினுக்களுக்கு விடைகாண முயன்ற மெய்யியலறிஞர் ஒன்ருேடொன்ருெவ்வாத விடைகளேயே கூறிச் சென்றனர். இவ்வொவ்வாமை ஒன்றே அவர்கள் முழு உண்மை அறியாத பானே பார்த்த குருடர்போலாயி னர் என்பதற்குச் சான்ருகும். செல்லப்பதேசிகரோவெனின் நாமறியோம்' என்று சொல்லக் கூசார். அவர் "அது அப் படியே உள்ளது காண். ஆரறிவார், என்று சொல்வார்.
யோகசுவாமிகள்
மாயை வல்லாஞன இறைவன் தன் மாசாலத்தின் பொ ருட்டு மறைத்து வைத்திருக்கும் அந்த இரகசியத்தை யாரே அறியவல்லார்?
"ஒருவரும் அறியாரென்றன் எங்கள் குருநாதன் ஒங் கார வழியென்றன் எங்கள் குருநாதன் என்பது சுவாமியினது திருவாய் மொழி.
உண்மை மனவாசகம் கடந்தது. இறைவனது பெருமை களிலொன்று தோன்ருப் பெருமை. இறைவனே ஒளிக்கும் சோரன் எனவும் பெரியோர் கூறினர். ஆகவே மறையோ ஞன அவனே அறிதல் எவ்வாறு சாலும்? அன்றியும் அறி பவன் அவன் ஒருவனே. அறிபவனே யாரே அறிவார்? இறைவனே அறியும் நெறி பற்றித் தந்திர சாத்திரங்கள் கூறுகின்றன. ஆஞல் அவனுே எத்தந்திரத்தில் தேடிப் போஞ லும் அத்தந்திரத்தில் ஒளிந்து நிற்பான். அன்றியும் செள் நடையாத திருவுடையவனே எம்மிறைவள் எங்குஞ் செறித் த அவளேச் சென்றடைவதற்கு வழியேதும் இருத்தல் இய லுமோ? ஆகவே இறைவனேயோ, இறைவனே அறியும் நெறி யையோ நாம் அறியோம். மேற்கு நாட்டுப் பல்கலைக்கழ கங்களிலே தத்துவ ஞானம் பயின்ற கஃலஞானியர் சிலர் உண்மையறியும் தாகத்தினராய் உலகெலாம் திரிந்து சுவா மியிடம் வந்தனர். ஞானபண்டாரத்தை வெளவிக் கொள் ளும் எண்ணத்துடன், அறிவாயுதத்தை ஏந்தி, புத்தசன் னத்தராய் நின்ற அவ்வெள்ளேக்காரர்களிடம் சுவாமி மேல் வருமாறு அருளினூர், "நேரடியாகப் போரிட்டால் அதுவராது. இயல்பான ஒப்படையே வேண்டுவது; நான் அறிவேன் என்ற எண்ணமும் ஒப்படைக்கப்படல் வேண்டும்."
நாமறியோம் எனும் ஞானமலரின் மதுவனைய பாகம் மேல்வருவதாகும்:- நாம் பந்தமறும் பளிங்கனைய சித்து. இந்தத் தூய அறிவுநிலையை எந்த அழுக்கும் பற்றமாட் டாது. தந்தை, தாய், மைந்தர் ஆதிய சுற்றப்பற்றெதுவும் அதனைப் பற்றமாட்டா. ஊர் தேசம் முதலாய அபிமான
Page 171
போகசுவாமிகள்
உணர்ச்சியொன்றும் அதற்கில்லே. சாதி சமயம் ஆதிய சங் கற்பங்களும் இல்லே. நாம் இந்த நாறுமுடலல்லர். நமக்கு மனமான பேயுமில்லை. அறிவு அறியாமையுமில்லே. நாம் நாமே நாமாக அயலறியாத அந்தணராயிருக்கிருேம் 'தா இன தன்னிலேயில் தனித்திருக்கிருேம். யாதொன்று மற்ற ஞானப்பெருவெளியிலே ஏதுமொன்றற நிற்கிருேம். நாம் ஏன் அறியோம் எனில் அறிவதற்கு ஒன்றுமில்லே யாதலால் நாம் அறியோம். இது அறிவேதுமற்ற குனியநிலயன்று: நாம் அறிவென்று எண்ணியிருந்த அறியாமையாகிய ஞா துரு ஞானத்தை இழந்து நிற்கும் நிலேயே அது. இந்த ஞாதுரு ஞானமே எமதியல்பான மெய்ஞ்ஞான நிலேயைத் திரையிட்டிருந்தது. திரையகன் றதும் எமது மெய்ஞ்ஞான நிலே விளக்கமாகிறது. அது அல்லும் பகலும் அறிவாக நிற்கும் உறங்காத பேருணர்வாகும். இதனேயே சுவாமி நாமறியோம் எனும் நல்லறிவு என அருளினர். .
. . ." இம்மகா வாக்கியங்கள் நற்சிந்தனையிலே நூற்றுக்கு மேற்பட்ட இடங்களிலே விவரணமேதுமில்லாமல் ஆணி மந்திரங்களாகவே பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. அவை விவரிக்க
இயலாதவை '...'
'செப்ப முடியர்தடிதங்கமே தங்கம் செல்லப்பன் திருவாக்குத் தங்கமே தங்கம்'
என்பது சுவாமி திருவாய்மொழி. அவை சாதனேயிஞலே உணர்ந்துணர்ந்து இன்பத்தில் தேக்கும் அநுபூதி மொழிக ளாகும்.
// CC
1 1 : 11
| itti
* l * it "...
Viri 1st
தயவு செய்து பிழைகளேத் திருத்திக்கொண்டு நூலே வாசியுங்கள்.
பிழை திருத்தம்
பிழை திருத்தம் பக்கம் வரி பஞ்சாமிர்தம் பஞ்சாமிர்தம்போல் 、 சிவயோகப்சு சிவயோகப்பசு 7 கிதத்திக்கும் தித்திக்கும் S பேன்றதாக போன்றதாக ኃ E ைேர )3:הrgתזונ f பர்ாக்கிருய் பார்க்கிருய் 星、 &门 அன்றிறவு அன்றிரவு 星司 34 பக்குவமாசுப் Låg, af LDrt til 59 திவருடி திருவடி 1) GTGäT, #{[[ộGö] [[] எனதருமை 7 சமைதுள்ள சமைத்துள்ள 岂岳 விடியற்க்காலே விடியற்காலே அன்பர்க் அன்பர் 22 I சேவல்களேபும் சேவல்களேயும் 直翌母 & பேராபதது போராபத்து B கேட்மதாகவும் கேட்பதாகவும் II, 5) ፵ 8 ) I & 195岛 80 37 மானசீருமாக மானசீகமாக | U 8 பக்திக்கும் பக்திக்கு ፵ ዐ ፰ 2 சப்பாததி சப்பாத்தி 墨曼6 ፵ 8 பணியேைய பணியையே பTருவிTபுவிடய பொருளாயுடைய ጛ W 8 ቖ ቓ புகுவ 马岛Gu 7 எழுந்தருமபுள்ளார் எழுந்தருளியுள்ளார் 298 교
Page 172
Page 173