Page 1


Page 2


Page 3

திருவாசக ஆர ாய்ச்சியுரை
- تھی۔
نزم 2%、
முதலாம் Lu II g, hi
"
உரையாசிரியர் :
* சங்கநூற் செல்வர்"
"பண்டிதமணி சு. அருளம்பலவனுர்
யாழ்ப்பாணத்துக் காரைநகர் அ. சிவானந்தநாதன் அவர்களால்
வெளியிடப்பட்டது.
J Q 。
கிடைக்குமிடம் : ~പ്പു
நூ லங்கா புத்தகசாலை,
வண்ணுர்பண்ணே, யாழ்ப்பாணம்.

Page 4
முதற் பதிப்பு: 1987
உரிமை பதிவு செய்யப்பட்டது.
விஃல : ரூபா பத்து
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
அச்சுப் பதிவு பூநீ சண்முகநாத அச்சகம், யாழ்ப்பாணம்.

Page 5
ாண --
*ஜ்
:
 
 
 
 
 

தேசிய நூல. பிரிவு Tril, 'கே சேர டே "「エ
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரைச் சிறப்புப்பாயிரம் பூரீமத் சுப்பிரமணிய தேசிகர் அவர்கள் எழுதியது
தெய்வத் தண்டமிழ்த் திருவருட்பாக்கள் பன்னிருதிருமுறைகளாக வகுக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றுள் எட்டாக் கிருமுறையில் திருவாசகமும் திருக்கோனவயாரும் அமைந்துள்ளன. பக்திச்சுவை தனி சொட்டச் சொட்டப் பாடிய திருவாசகத்தையும் திருக்கோள்வான்பும் திருவாக ஆரடிகள் எடுத்துக் சீடர் கில்பித்திருச்சிற்றம்பலமுடையார் திமதி அரு மைத் திருக்காத்தால் எழுகிக்கொண்டு சென்று திருச்சிற்றம்பலுத்துள் வைக்கப்பெற்ற பெருமையுடையன. கில்லேவாழந்தனர் முதலாயிஞர் அதனேக் கண்டெடுத்து வழிபாடாற்றி ஒதியபோது அது திருவாதவூரன் மொழி திருச்சிற்றம் பலமுடையார் கையெழுத்தென இருக்கக்கண்டு பெசி தும் வியப்படைந்து, அடிகள் எழுந்தருளியிருந்த பர்னசாஃயை யடைந்து, அத்திருவேடு வந்த வரலாற்றினே எடுத்துக்கடமி அதிலுள்ள திருவாசகம் திருக்கோவையா என்பவற்றின் பொருள்களேக் கூறவேண்டுமெர வேண் டிக் கொண்டனாக, அடிகள் அவற்றின் பொருக்ே திருச்சிற்றம்பலத் தில் சென்று கறுகிருேமென்று அவர்களுடன் திருச்சிற்றம்பலத்தை யடைந்து அங்கே எழுந்தருளியிருக்கும் கூத்தப்பிரர் சீனச் சுட்டிக்காட்டி இவரே அவற்றின் பொருளாவார் எனக்கூறித் தம்முருவைக் காட்டாது இறைவன் திருவடிப்பேற்றினேப் பெற்றினராக அவை சுத்தாத்துவித சைவசித்தாந்த வீட்டுகெறிக்குச் சிறந்த சிவநாகப் போற்றப்படும் பெருமையுமுடையனவாயின்
அடிகள் அவற்றின் பொருள்களே எடுத்துக்கருது கூத்தப்பிரானேயே சுட்டிக்காட்டினராயினும் திருவடிக்ம்ே - சொல்லிய பாட்டின் பொரு எறிந்து சொல்லுதல் சிறப்பாகுமெனப் பொருளறிதற்கு அநுமதியும் தந்துள்ளனர் ஆயினும் திருவருட் செல்வர்க்கன்றி மற்றையோர்க்கு முழுவதும் உண்மையுரைகாண்டல் முடியாதாகும். அது பற்றியே திரு வருட்பாக்களுக்கு உரை சுருதிருப்பது கன்று என்பது ஒரு மரபாயிற்று.
அங்ான மாயினும் அடிகள் அருளிய அநுமதியை மேற்கொண்டு நிருவாசகத்துக்குப் பெரியார் அநேகர் ட்ரைகாண் பாராயினர். அவர்கள் சில பகுதிக்கு உண்மை உரைகாச முடியாது இடர்ப்பட்டதுமுண்டு,
திருபுருகாற்றுப்புடை ஆராய்ச்சியுரை, பெரும்பாளுற்றுப்படை ஆராய்ச்சியுரை பதிற்றுப்பத்து ஆராய்ச்சியுரை என்று உரைநூல்களச் செய்தவரும் சங்க நாற் செல்வர் எனச் சிறப்புப்பெயர் பெற்றவரும் ஆகிய

Page 6
- 2 -
பண்டிதர் சு. அருளம்பலவஞர் அவர்கள் திருவாசகத்துக்கும் ஒரு ஆராய்ச்சி யுரை செய்ய வேண்டுமெனப் பெருவிருப்புடைய ராய் முயன்று வந்தனர். முன்னே பெரியார்களநேகர் செய்த உரைகளேயேல்லாம் நன்கு ஆராய்ந்து அவற்றுள் ஒப்பவைகளேக்கொண்டும் சில இடங்களில் தக்க ஆதாரங் காட்டிப் புத்துரை கண்டும் ஆராய்ச்சியுரையொன்றினே எழுதி முடித்தனர்.
அவர்கள் தாமெழுதும் ஆராய்ச்சியுரைகளேயெல்லாம் என்னுடன் அளவளாவி ஒருமுறைக்கிருமுறை பரிசோதித்தே அவைகளே அச்சிடத் தொடங்குவார். என் கீனப்பேணுபவராகவும் அன்பும் அருமையுமுடைய மானவராகவும் இருந்த அருளம்பலவணு தாமெழுதிய திருவாசக ஆராய்ச்சி பிளே அச்சிடத்தொடங்கி கடத்திவரும்போது உடல்வலிமை குறையப் பெற்றமையால் அரசினர் வைத்தியசாஃபில் சென்று தங்கியிருந்து வைத்தி யம் செய்வித்தனர். அப்போதும் அச்சுவேசியைவிடாது மேற்கொண்டே வந்தனர். திருச்சதகம் அரைவாசிவரை அச்சுவே: கடக்கையில் ୋ0; நான் அச்சுப்பிரதியை மூலப்பிரதியோடு ஒப்பிட்டுப் பார்த்துத் திருத்தி அச்சுக்கு அனுப்பிவிட்டு ஒய்வுற்றுக் கஃப்படைந்திருக்கையில் உயிர் நீக்கப்பெற்ருர், நிருவாசகமும் அதன் ஆராய்ச்சியுயரபுமே அவர் சிந்தை பில் கிறைந்திருந்தமையால் அவர் லோகிய சிவகதி படைவாரென்பது துணிபாகும்.
அன்னவரெழுதிய ஆராய்ச்சியுரையில் நீத்தல் விண்ணப்பம்வரை அச் சிட்டு முடித்து முதற்பாகமாக வெளியிட வேண்டுமென அவர் மக்களா கிய மகேசுவரநாதனும் சிவானந்தநாதனும் விரும்பித் தொடங்கியுள்ளார் கன். அவர்கள் வெளியிடும் முதற்பாகத்தைச் சைவகன் மக்கள் வாங்கிப் படித்தும், பல்கலேக் கழகத்தினர் பாடநூலாக அமைத்தும் ஊக்கமளிப் பார்களாயின் அருளம்பலவணுரின் ஆராய்ச்சியுரை இரண்டாம் பாகமும் வெளிவருவதற்குப் பெரிதும் உதவியாக இருக்கும்.
எல்லாம் வல்ல முழுமுதவிறைவன் திருவருள் துனே புரிவதாக,
ஒரு குறிப்பு: அச்சிட்ட பகுதியில் சிவபுராணத்தும் போற்றித்திரு கேவலினும் கோபிழி என்னும் தலம் ஒவ்வோரிடத்தும் வந்துள்ளது. கோகழித்தலத்தைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி ஈன்கு கிடைக்கப்பெருமையால் மற்றையுரையாசிரியர்கள் சிலர் போலக் கோசுழி திருவாவடுதுறையென்றே எழுதியுள்ளார். கோகழியென்பது கன்னட நாட்டில் பெல்லாரி மாவட் டத்தில் ஹடகன்னி உட்பிரிவில் உள்ள ஒரு சிவத்தலமென்றும் அத்தவ முன்ன இடம் கோகழிநாடென இப்போதும் வழங்கப்படுகின்றதென்றும் ஆராய்ச்சியாளர் கூறுகின்றனர். இதனேக்கொண்டு கோகழியாது என்பத இரத் தீர்மானித்துக் கொள்க. ஆராய்ச்சியாளரின் கூற்றினேயறிக்கோ

- -
அறியாமலோ கோகழியென்பது திருவாண்டுதுறையென்றும் சீர்காழியென் தும் கிருப்பெருக் துறையென்றும் திருப்பெருந்துறைக்கோயிலென்றும் 'உணரகாரரும் ஆராய்ச்சியாளரும் கூறுகின்றனர். திருவா சகத்தைக்கொண்டு ஆராயின் அடிகளின் கருத்து கோகழி இவைகளின் வேரூன ஒருதல மென்பதே தெளிவாகும். சிவபுராணத்துக் கோழியாண்ட குருமனாரிதன் கள் வாழ்" என்றவர் அதே பாட்டின் சீரார் பெருந்துறை கங்தேவனடி போற்றி எண்கின் ருர் போற்றிக் திருவகவலில் அருபரத்தொருவன் அவனி யில் (திருப்பெருந்துறையில்) வந்து குருபரணுகியருளினன் ான்றவர் அதே பாட்டில் கோசுழிமேவிய கோவே போற்றி என்கின் ருர், பண்டாய நான் மறையில், நண்ணிப்பெருந்துறையை நம்மிட ஆள் பேர்யகல. எண்ணியெழு கோகழிக்கரசை - பண்ணின் - மொழியாளோத்தர கேரசமங்கை மன்னிக் கழியா திருந்தாசீனக் காண் என உத்தரகோசமங்கையைச் சேர்த்து மூன்று தலங்களேப் பாடுகின் ருர் திருப்பள்ளி எழுச்சியில், திருப்பெருங் துறையுறை கோயிலுங் காட்டி என்றவர் திருப்பெருந்துறையுறை கோக காட்டியும் எனப்பாடிற்றிலர் திருவாவடுதுறையையும் சீர்காழியையும் அவற்றுக்கு வழங்கும் பெயர்களே விட்டுக் கோசுழியெனப் புதியதொரு பெயரிட்டுப் பாடவேண்டிய ஏது யாதுமில்ஃப்.
ցի, தேசிக .

Page 7
帝。彗、 Frill rafh
திருவம்பலம் உடையார் துனே காஞ்சிபுரம் தொண்டை மண்டலாதீனம் பூதி ஞானப்பிரகாச தேசிக சுவாமிகள் மடாலய குருமஹா சந்நிதானம் சீலரு ஞானப்பிரகாச தேசிக பரமாசாரிய JQIt fly, it அவர்கள் அருள் உரை
சைவத்திருவாளர் அருள் சிவானந்தநாதன் அவர்கள் தம் தந்தையார் சங்கநூற் செல்வர் பண்டிதமணி சு. அருளம்பலவர் எழுதிய ஆராய்ச்சியுரையின் முதற் பகுதியை நம் நோக்கிற்கு உய்த் தார்கள். அவ்வுரை திருவாசகத்தைப் பலயாண்டாகப் பெரிது முயன்று சுற்றதன் பயனுகும். முற்றும் எழுதியும் அவ்வு இடப்பெற்று முழுவடிவிற் கண்டுவக்கும் பேறின்றிக் கடிதின் படி வாழ்வை நொடிவாழ்வென வெறுத்து நீத்துச் சிவனடிநீழலடைம் தார் அப்புலவர். அவர் ஈராண்டின் முன்னர் இம்மடாலயத்தில் வந்து பன்குள் தங்கிப் பாடல் பெற்ற சிவதலங்களே வழிபட்டனர். திருவாசகவுரையெழுதும் முயற்சியும் மாணிக்கவாசகப் பெருமகனுர் மலரடிக்கன்புடைமையும், வழிவழியாக வளர்ந்துவரப்பெறும் இன் பத்தியும் செலுத்தியதால் புயற்சாற்றுப் பெருக்காலுற்ற நெருக்கடி நிக்க காலத்திலும் திருப்பெருந்துறையிற் சென்று வழிபட்டு மீன் டும் இவனுற்று āura 卤afā அத்தலக்காட்சிப் பேறு குறித்த ஆராத அன்பு? இன்னமும் இன்புறுத்துகின்றன. அவர்கள் திருவம்பலமுடையார் திருவருளால் மீண்டு சென்று ாழ்ப்பாணம் அடைந்து சேர்ந்த நலத்தையும் தெரிவித்தார்கள். பின்னர்ச் சிறிது காலத்தில், அப்பெரும்புலவர் மறைவும் அது குறித்து அன்பர் பவர் எழுதிய பிரிவாற்றுமையுரைகளும் தமிழகத்திற் பரவித் தமிழ்ச் சான்குேர் பலரைத் துயர்க்கடலுள் ஆழ்த்தின்
இப்பொழுது இவ்வெளியீடு எய்திற்று இதுவும் முழுதும் வந்தி ag,“酉° ஒப்பம்" வரையில் வந்துள்ளது 'சி' நித்த தமிழர்க்குக் கிடைக்க அவருரைப் பகுதியும் நீத்தலோடு அச்சிட்டு 凸屿点凯· மற்றைய உரைப் பகுதியும் நீத்தலின்றி அச்சி-ச் செய்து GLIII고 தமிழர்க்குக் தபாய கடஆகும். Li। தம் уулдул. – 6йтахушу шта- | 3Lエmリ யுரையை வெளியிடத் தொடங்கி முற்பகுதியாக இதளே அச்சிடுவித்து

- 5 -
வழங்கும் நிறைநாட் செல்வர் அருள் சிவானந்தநாதனுர் திருவரு ால் எல்லா நலங்களும் செல்வங்களும் எய்தி நீடூழி இனிது வாழ்க "வாழ்க வாழ்க்.
இவ்வுரை ஒவ்வொரு திருவாசகத்தின் பொருளேயும் செவ்விதின் விளக்கியும், சொற்பொருட் காரணமும் உயரிய பலபேர்ற் கோள்களுங் காட்டியும் இத்திருமுறையுள் முன்பின் உள்ள ஒற்றுமைகளேப் பல் வேறு திறத்தில் உணர்த்தியும் முன்னர் வந்த உரைகளேக் காட்டி லும் நல்லவாறமைந்தும் விளங்குகின்றது. பதிற்றுப் பத்துரைச் சிறப்பினும் இவ்வுரை சாலச் சிறப்புற்றுள்ளது. ஆசிரியரது தமிழ்ப் புலமைக்கு அச்சங்க நூலுரையும் சைவஞானத்துக்கு இத்தங்க நூலுரையும் துங்கச் சான்ருகும்.
மானிக்கவாசகர் நமச்சிவாய வாழ்க என்னுது வருஞ்சீர் முத விசை நேராதக் நோக்கி அளபெடையாக்கி நமச்சிவாஅம்க நாதன் ஞள் வாழ்க என்ற உண்மையை உணர்வோர் யாப்பறிபுலவராயிருப் பின் 18ஆவது திருவடியின் ஈற்றிலும் 89ஆவது திருவடியின் முடிவி லும் முறையே இறையே வணங்கிச் என்ருெற்றளபெடையும் காஅட்டி" என்றுயிரளபெடையும் அமைத்துக் கொள்ளல் வேண்டும். 88வது திருவடியில் குரம்பைக் கட்டு" என்று ஒரு சொன்னீர்மீைத் தாயிருத்தல் வேண்டும். இன்னுேரன்ன பற்பல பிழைகள் பலர் பதிப்பிலுமுள்ளன. போற்றித்திருவகவில் 92ஆவது திருவடியில் 'ஆ ஆ என்று எனக்கு அருளாய் போற்றி" என்னும் பொருட்டாப்
ஆவாவென்றெனக்கருளாப் போற்றி" என்றிருத்தற்குரியது. "ஆவா வென்னப்பட்டு அன்பாய் ஆட்பட்டீர் (யாத்திரைபத்து 1) "ஆவ வென்றருள்ாயே" (எண்ணப் பதிகம் 6) ஆவா என்னுவிடில் என்னே அஞ்சேல் என்பார் ஆரோதான்" (ஆனந்தமாலே )ே "ஆவாவென்றரு ளிச் செடிசேருடலச் சிதையாத தெத்துக்கு (குழைத்தபத்து 2) என்ன ஆட்கொண்டு ஆவா வென்ற் நீர்மையெல்லாம் புகழப் பெறுவ தென்று கொல்லோ (புணர்ச்சிப்பத்து) "ஆவாவரியபன்" (திருத் தெள்ளேனம் 7) "ஆவவெந்தாய் ' (திருச்த்தகம் 4) என்னுமிடங்களில் இரக்கக்குறிப்பாக வந்தமை நோக்கி ஈங்கும் பொருள் கோடல் வேண்டும்.
கோசுழி"யைக் குறித்துப் பலர் "சித்தாந்தம்" (1930 மவர் மூன்று) என்னும் சைவத்பத்திரிகையில் எழுதியவற்றை நோக்கி, இவ்வுரையி லும் (பக்கம் 415) ஆசிரியர் அருளம்பவனுர் எழுதியிருக்கும் படியை நோக்குதல் நன்ருகும். இங்கும் புலவர் பலவரும் சிறிதூன்றி நின்றுனர்வாராக மாணிக்கவாசகப்பிரானுர் முதன்முதற் பாடி யருளியது சிவபுராணம் என்பர். அதில் முதல் வாழ்த்து அவர்க்குப

Page 8
- 6 -
தேசித்த பொருளேக்கொண்ட திருமந்திரவாழ்த்து, இரண்டாவது வாழ்த்து அவ்வுபதேசம் அருளிய திருவடி வாழ்த்து. திருவருள் வாழ்த்தும் அதுவே அடுத்த வாழ்ந்து அத்திருவருளுருவாய் அவ் வாசிரியர் திருவுள்ளத்து நீங்காதிருக்கும் அகக்குருவின் வாழ்த்து. அடுத்த வாழ்த்து அவ்வகக் குருவே புறக்குருவாகி வந்து சிவஞான போதம் செய்தருளி ஆட்கொண்ட மெய்ப்பொருளே வாழ்த்தியதா கும். ஆகவே அது மூன்றுவது திருவடியாக அமைந்திருக்கின்றது. அறுகுணங்களேத் திருவுள்ளத்தடைத்து அறுமுறை வாழ்க என்றது அறிஞர்க்குத் தெரியும். இங்கே கோகழியாண்ட குருமணி என் றது, அகத்துறு நோய்க்குள்ளினர் அன்றி அதனேச் சகத்தவருங் காண்பரோ தான்' என்னும் திருவருட்பப?ன நோக்கிப் பொருள் கொள்ளத்தக்கது. தகவே, அகத்தே இமைப்பொழுதும் நீங்காதானே குருமனியானவுண்மை யாவர்க்கும் இசைந்ததேயாகும்.
ஆகவே அக்குருமணி நாம் வணங்கும் இக்குருமனியை (மாணிக்க வாசகரை) ஆண்ட இடம் எது P திருப்பெருந்துறையா? வேரு ? நிருப்பெருந்துறையாயின் அதனேத் தலக்கண் வழிபடாது வேறு தலத்தை முதலில் ஆசிரியர் வழிபடுவாரா? இச்சிவபுராணம் திருப் பெருந்துறையில் அருளப்பட்டது என்பதும் பிரசித்தம். சிவபுரமும் நில்லேயும் தென்பாண்டி நாடும் இதிற் குறிக்கப்படினும் அங்குப் பாடியதாக எவரும் கருதார், சிரார்பெருந்துறையே இது பாடிய இடம் என்று உறுதியாயிற்று. ஆகவே அப்பெருந்துறையில், நம் குருமணியை அவர் குருமணி ஆண்ட இடம் கோசுழி ஆவரும், அது திருப்பெருந்துறையிலன்றி வேறெங்கும் இராததும், அவ்விடமே ஆண்டதற்குரிய இடம் ஆவதும் ஐயத்துக்குரியன ஆமோ? ஆகாது. ஒருகாலும் ஆகாது, கோகழியில் ஆண்ட குருமணி என்றே கொள் ளல் வேண்டும். ஏழனுருபன்றி வேறெவ்வுருபும் ஆண்டும் பொருந் தாது. கோ-குரு கழி-உபதேசம் செய்து மறைந்த (கழிந்த) இடம். அவ்விடமே ஆசிரியர் திருவுள்ளத்தில் முதலில் எய்துதற் குரியது, அஃதெய்த அதனே வாழ்த்தியதே அவ்வாழ்த்து.
கோகழியாண்ட குரு மனிதன் தாள் வாழ்க!
இத்திருவாரகவுரை (முதற் பகுதி) நாடெங்கும் உலவி நல்லோர் பல்வோர்க்கும் நற்பொருளே விளக்கி நாளும் நிலவுக. அருளம்பலவ ஞர் மெய்ப்பொருளடி நீழலில் இன்புறுசு. அவர் மனேவி மக்கள் அனேவரும் எல்லாச் செல்வங்களும் நலங்களும் பெற்று நீடுழி இனிது வாழ்க வாழ்க வாழ்க.
9),

மதிப்புரைகள்
யாழ்ப்பானத்துச் சைவாசிரிய கலாசாஃப் முன்னுள் தமிழ்ப் பேராசிரியர்
பண்டிதமணி திரு. சி. கணபதிப்பிள்ளை அவர்கள் எழுதியது
திருவாசகப் பாட்டனத்தும் சிவபுராணம் எனப்படும் சிவ புரானமாகிய திருவாசகம் மு ன் னமே சொல் விப பாட்டாம். அஃதாவது உள்நின்று உணர்த்துவதோன்ருற் சொல்லப்பட்ட பாட் டாம். டாட்டின் பொருள் "நமச்சிவாய" என்பது.
நமச்சிவாயப் பொருள் சாதகர்களின் இருதயத்தில் இடையீ டின்றி வாழுதற்கும், முந்தைவினே முழுதும் ஒயத் திருவாசகத்தை ஒதும் பரிபக்குவர்களுக்கு அப்பொருள் சித்தித்தற்கும் உபகரிக்கும் உரையே திருவாச சுத்துக்கு உரையாம். அவ்வாருய உரை நிம்ம னுேர்க் கெட்டாதது.
"செய்காட்டுங் கமுகடலித் தில்ஃப்யுனார் பொருள் கேட்ப"ச் சொல்விய பாட்டின் பொருளாவர் கூத்தப்பெருமானே யென்று சுட்டிக்காட்டி மற்றென்றும் உரையாமே மறைந்தருளினூர் மணி வாசகப் பெருமானுர்,
"அருள் அநுபவக் கனிவாகிய திருவாசகத்துக்கு உரை எழுதல் இயலாது உரையெழுதவெண்ணுது அதன் பொருள் குரு பரம் பரையில் உபதேசக் கிரமத்திற் கிடைக்கற்பாவது" என்ற கருத்தும் உண்டு.
இங்ஙனமாய போதும் மொழித்திறத்தின் முட்டறுப்பதன் மூலம் துரவுப்பொருளேத் தெளிவுபடுத்துவதனுல் மெய்ப்பொருள் சித்திக்கு மென்கின்றதொரு முறையில் வித்துவான்கள் பலர் ஒருங்குகூடியும் தனித்துங் காலந்தோறும் பல வேறு உரைகள் திருவாசகத்துக்குச் செய்திருக்கின்ருர்கள். அவை பதவுரை பொழிப்புரை பொழிப் புரையும் விரிவுரையும் எனப் பல திறத்தன்.
அவ்வுரைகளே ஆராய்ந்து அன்பர் திரு. அருளம்பலவனுர் அவர் கள் இவ்வுரையை உதவியிருக்கின்ருர்கள். உரை தெளிவானது பத வுரை பொழிப்புரைகள் கருத்துக்கஃாத் திரட்டியுதவுவன. ஆராய்ச்சி யோடு கூடிய விரிவுரை புடைபட ஆராய்வார்க்கின்றியமையாதது.
இவர்கள் முன்னமே பதிற்றுப்பத்துக்குச் சொல்லாராய்ச்சி முற் றியதொரு பேருரை செய்து சொற்பொருள் உணர்த்துஞ் சொல் வன்மை வாய்க்கப் பெற்றவர்கள் மகாவித்துவான்.
வலம்புரி முத்திற் குலம்புரி பிறப்பும் என்கின்ற தொல்காப்பி யப் பொதுப்பாயிரத்திற் சொற்பொருளுண்ர்த்துஞ் சொல்வன்மை நல்லாசிரியலக்கணங்களில் ஒன்றுகச் சொல்லப்பட்டது.
幫

Page 9
" h_ சித்தாந்த கலேச் செல்வரும் தருமபுர ஆதீனப் புலவருமாகிய
உயர்திரு. க. வச்சிரவேலு முதலியார் B, A, LT 5 TCL BILLI Jb I
திருவருட் செல்வர் அருளம்பலவஞர் இயற்றியுள்ள திருவாசக ஆராய்ச்சி உரை முன்பகுதியை ஒரளவு ஆழ்ந்து பல இடங்களில் படித்துப் பார்த்தேன், அஃது உரையாசிரியருடைய சைவசித் தாந்த நுட்ப உணர்வையும் திருமுறைகள், சங்க இலக்கியங்கள் என்பவற்றில் பயின்றுள்ள பயிற் சி ைப பு ம் புலப்படுத்துகின்றது. உரைக்கப்படும் பாட்டில் வரும் சொற்பொருள் அமைதிகளுக்கு ஒத்த அமைப்புள்ள பகுதிகளேத் திருவாசகத்தினின்றும் திருக்கோவை பாரினின்றும் தேவாரம் முதலிய பிற திருமுறைகளிலிருந்தும் பற் பலவற்றை ஆங்காங்கு ஒருங்கே திரட்டிக் காட்டுதல் உரையைக் கற்போர்க்கு நவ்விருந்தா அமைகிறது. நூல் ஆசிரியருடைய அது பவத்தையும் திருக்குறிப்பையும் ஆங்காங்கு இனிது எடுத்துக்காட்டு வதாக உள்ளது. சிற்சில இடங்களில் அச்சுப் பிழைகள் இருந்திருப் பினும் உரையினுடைய அருமை பெருமைகள் அதனுல் பாதிக்கப்பட மாட்டா என்பது துணிபு, திருவாசகத்தின் உரைகளாகப் பல வெளி வந்திருப்பினும் இவ்வாராய்ச்சியுரை தனக்கே உரியமுறையில் தன் னேக் கற்போர்க்குத் தனிப்பட்ட உணர்வு நலனே ப் பயக்கும் என்ப தில் ஐயமில்லே.
தமிழகச்சேலம் அம்மாப்பேட்டை,
புலவர் சு. கு. அருஞசலனுர் M. A, B, O, L. பாடிய வாழ்த்து
அரிய திருவா சகவுரைக்கா வஃந்த ஆர்க சொத்தஃனயோ உரிய பொருளே விளக்கவென அழந்த பாடு மெத்தனேயோ தெரியப் பதிற்றுப் பத்து முதலாத் தெள்ளுரை வரைந்தன எத்தனேயோ பெரிய அருளம் பலவக்குயின் பெரும்புகழ் பேசுவார் எத்தனேயோ,

டே
" உரை நெறியில் ஒர் ஒளி விளக்கு '
தருமை ஆதீனப் பல்கலேக் கல்லூரித் தமிழ்ப் பேராசிரியர் செஞ்சொற் கொண்டல் வித்துவான் சொ. சிங்காரவேலன் M. A. Lip Ling, அவர்கள் எழுதியது
"நீண்ணின்ே உருக்கி உள்ளொளி பெருக்குவதே" உயர் ஞான நூல் களின் குறிக்கோள். அத்தகு ஞான்நூல்களும், ஏனேதால்களும் இக் குறிக்கோளில் வேறுபடுபவை , அதனுலேயே சிறிய உள்ளம் உடைய வர்களால் ஞானப் பனுவல்களே அணுக முடிவதில் வே. ஞான் அது பவம் என்ற உயர்குறிக்கோளே அடையும் நோக்குடையவர் மட்டுமே அவ்வுயர் நூல்களே அணுக முடிகின்றது. "அருள் இல்லாதவன் செய்யும் அறம், தெருளாதான் மெய்ப்பொருள் கண்டாற் போல் வது ' என்பர் திருவள்ளுவர். தெளிவில்லாதவன் மெய்ப்பொருள் காண முற்படுவானுயின் தன் தெருள்ானமயால் மெய்ப்பொருள் காண இயலாதவன் ஆவன்.
திருமுறை ஆகிய உயர் பனுவல்களுக்கு உரைகாணும் நிஃபை நோக்கினுல் இவ்வுண்மை இனிது புலப்படும். திருமுறை யாசிரியர் கள் இறைவனுேடு ஒன்றுபட்டுக் கூடி இவ் உலகிடை வாழ்ந்து தவம் பெருக்கியவர்கள். அறவர்களாய் - அறிவர்களாய், - அருளர்க ளாப் வாழ்ந்த அச்சான்ருேர்கள் " என்துரை தனதுரையே" என்ற உறுதியுடன் அருள்மொழி அருளியவர்கள். அவர்கள் அருள்வாக்கு கள் இறைமொழிகளேயாமென்பதை அவர்கள் திருமொழிகளாலேயே இனிது தெளியவாம். எனவே, அவற்றுக்கு விளக்கம் எழுதுவது என்பது " செயற்கருஞ்செயல் " ஆக மதிக்கத்தக்கது ஆகும். சுருங் கக் கூறிஞல், இத்தெய்வத் தமிழ்ப்பணி இறைபணி எனலாம். " ஏகன் ஆகி இறை பணி நிற்றல்' எனும் உயர்நிஃபோடொத்த ஒளி நிலேயே இது.
திருவாசகத்திற்குப் பல உரைகள் பல ஆண்டுகளாக வெளிவந் திருக்கின்றன. gIsl3תi If அநுபவத்திற்கேற்ப அவ்வுரைகள் மலர்ந் நிருக்கின்றன. பெரும்புலவரும் சங்கநூற் செல்வரும், உரை யெழுதுவதில் பழைய உரைகாரர்களே ஒத்த ஒட்பமும் நுட்பமும் ஈடயவரும், நல்லாசிரியரும் ஆகிய பண்டித அருளம்பலவனுர் அவர்களது உரை இப்போது வெளிவருகின்றது. இதன் முதற் பாகத்தை (நீத்தல் விண்ணப்பம் வரை) நான் கண்டின்புற்றேன்.

Page 10
- 10 -
இவ்வுரை ஆராய்ச்சியுரை" க்ான்ற அமைப்புடன் வெளிவருகின்றது.
இந்நூல் முற்றும் வெளிவரும்வரை, ஆசிரியரவர்கள்ே உலகிடை
இருத்தலின் கருனேயின்றி, தன் சேவடிக்கீழ் வருகவென்று பணித் தனன் இறைவன் என்பது இங்கு எண்ணுதற்குரியது. திருவாசகத்
தலங்களே நேரிற்கண்டு வனங்குதற்காக இவ்வாசிரியர் 1984-ல்
தமிழகம் போந்து வழிபட்டு மிக்க அன்புடன் இதனே எழுதியுள்
எார். உரை அகலவுரையாக அமைந்துள்ளது. முதற்கண் சொற்
பொருளும் அதன் பின்னே ஆராய்ச்சிப்பகுதியுமாக உள்ளது.
பொதுவாக இவ்வுரை, மூவர் தேவாரத்தோடும் திருவாசகத்தை இனத்து நோக்கிச் செல்கின்றது எனலாம். தேவார ஆசிரியர் வற் புறுத்தருளிய திருநெறிக் கொள்கைகளுடன் திருவாசகக் கருத்துக்கள் எவ்வாறு ஒரு நெறிப்பட்டுச் செல்கின்றன என்பதை ஆசிரியர் ஆங் காங்கு எடுத்துக் காட்டியிருக்கின்ற திறம் பாராட்டிற்குரியது. சுருங் கக் கூறின் திருவாசக-தேவார இஃணப்புரையாக இதிற் பெரும் பகுதிகள் விளங்குகின்றன.
தொல்காப்பியச் சூத்திர அமைதிக்கேற்ப மணிவாசகர் திரு வாக்குச் சொன்னடை ஒத்தியல்வதை ஆங்காங்குக் குறித்து விளக்கி யிருக்கின்றனர். இவ்வாறே சங்கநூற் கருத்துக்களும் ஏற்ற விடங் களில் எடுத்துக் காட்டப் பெறுகின்றன.
குறிப்பிட்ட பகுதிகட்கு விளக்கம் எழுதுகின்றபொழுது, அவற் ருே டொத்த திருவாசகப் பகுதிகளே மிகத் தெளிவாகக் காட்டி விளக்குகின்றனர். இதனுல் மணிவாசகர் திருவுளத்தைத் தெளிவா கக் கற்போர் உணர்வது எளிதாகின்றது என்று கூறவேண்டுவதில்ஃ:
சைவ சித்தாந்தச் சாத்திரக் கருத்துக்களே அவ்வவ் விடங்களில் எடுத்துக் காட்டி விளக்கியுள்ளனர். (பக். 151 154 188, 1931 201, 237, 238, 276, #25, 437 முதலியன). ஐந்து மலங்கள் பற்றி ஆசிரியர் தரும் விளக்கம் (பக். 435) எட்டினுேடிரண்டும் அறியேனேயே பக், 287, 288 என்பதற்கு எழுதும் விளக்கம், "இருகையானே' என் பதன் விரிவுரை (பக். 273-874) முதலிய பகுதிகள் நுட்பமான பேரறிவை விளக்கி நிற்கும் சான்றுகளாம்.
"இரண்டுமிவித் தனியனேற்கே" எனுந் தொடரில் வரும் "இரண்டு மிலி" என்ற தொடரின் பொருண்மை பற்றிய ஆராய்ச்சி கருத்துக்கு விருந்து இருவினேகள் ஆக்கக் கேடுகள் நூல் அறிவு அநுபவ அறிவு என்ற மூவிரண்டு கருத்துக்களேக் காட்டி அவை பொருந்தா மையை விளக்குகின்றனர். "உயிர் இறையை நோக்க அசத்தாதலும், உலகினே நோக்கச் சத்தாதலும் உடைமையின் சதசத்து என்று குறிக்

- 11 -
கப்படும் சாத்திர நிலேயைக் காட்டி, சத்தாதற்றன்மையும், அசுத் தாதற்றன்மையுமாகிய இரண்டுமின்றிச் சதசத்தாயுள்ள உயிராம்" என்ற கருத்தொடு இணேத்து இங்கு விளக்கப்பட்டது இவ்வியல்பே என்று நிறுவுகின்ருர் (பக். 337-238)
"அமுதக் கடல் வாயாற் பருகப்படுவதாக, இறைவன் அறிவுக் கண்ணுல் அறிந்தனுபவிக்கப்படும் அமுதக் கடலாய் இருத்தலின் "கண் ஞரமுதக் கடலே" என்ருர்" (பக். 163)
"சித்தாட்டும் பாவை தோலினுலும் மரத்தினுலும் செய்யப் பட்டு ஆட்டுவாரால் ஆட்டப்படும் தான் அவை போலன்றி ஒரு செயலுமற்றுக் கிடந்தமையின் இரும்பின்பாவை அனேயநான்' என்ருர். (பக். 228)
இத்தகைய தெளிவுரைகள் பலவும் இவ்வுரை நூலில் ஆங்காங்கு உள்ளன. அருள் அம்பலவனுக விளங்கும் "தில்லேயுட் சுத்தன்" திருவடி களில், மணிவாசகர் சார்த்தியருளிய, "திருவாசகம் என்னும் திரு வளர் தாமரை"யின் நறுமணத்தை இந்த அருளம்பலவர் வழியே உல கில் வெளிப்படுத்த உளங்கொண்ட திருவருள் வலத்தை வியப்ப தன்றி வேறென் செயவல்லேன் "ஐய, ஐயோ எம்பெருமான் திருக்கருனேயிருந்தவாறே)-என்று அடிகள் வியந்தருளியது போல், இறைவன் திருக்கருணே எவ்வெக் காலத்து எவ்வெவர் வழியே எவ் வெந் நலங்களே விளக்குகின்றது என்று எண்ணி அமைவேன். திரு வாசகத்தைச் "சொல்விய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்ல' விழைவோர்க்கு இந்த ஆராய்ச்சியுரையும் ஒரு புதிய துனே தமி ழுலகிற்கு ஒர் இனிய படையல் உரைப்பனுவல்கட்கு ஒர் ஒளி விளக்கு. இதனே இயற்றிய பண்டித அருளம்பலவனுரை எப்போ தும் நினேவிற் கொண்டு போற்றுவது தமிழர் சுடன்.

Page 11


Page 12
* சங்கநூற் செல்வர்"
தமனி சு. அருளம்பலவணுச்
தோற்றம் 1910 மறைவு 1966
 
 

டே சிவமயம்
பதிப்புரை
எழுதரு மறைகடேரு விறைவனே எல்விற்கங்குள் பொழுதது காலத்தென்றும் பூசஃன விடாது செய்து தொழுதகை தஃமேலேறத் துளும்புகண் ணிருள்மூழ்கி அழுதடி யடைந்தவன்ப னடியவர்க் சுடிமைசெய்வசம்.
மணிவாசகரால் அருளிச்செய்யப்பட்ட திருவாசகம் அனேவருக் கும் தோன்குத் துணே பாய் - பிறவிப்பிணிதீர்க்கும் அரிய மருந்தாய் - இறைவன் அடிசேர்க்கும் இனிய ஆற்றுப்படையாய் நிலவி வருகின் றது. கருங்கல் மனத்தையும் கனிவித்துக் கடவுளின்பால் அதன் ஈடுபடுத்தும் பெரும்புனேயாக உள்ளது. ஆரா இன்பப் பனுவலா கிய இதற்கு பொருள் அறிய விரும்பிய அன்பர்களுக்கு மணிவாசகப் பெருமான் தில்வேயம்பதியில் எல்லேயிலா இன்பநடம்புரியும் நடராசப் பெருமான்ேயே காட்டினுரென்று அவர் புராணங்கூறும்.
எனது அருமைத் தந்தையார் அவர்கள் நூல் முழுவதிற்கும் உரையை எழுதிமுடித்து அச்சிடத் தொடங்கி திருச்சதகம் அதுபோக சுத்தி அச்சாகும் காலத்தில் இவ்வுலக வாழ்வை நீத்தார்கள். அதனுல் தாமதமாகி நீத்தல் விண்ணப்பம் வரையுள்ளன, இப் போது நூலின் முதற்பகுதியாக வெளிவருகின்றது. தந்தையார் உரையெழுதுங் காலத்தில் உடனிருந்து உயரிய திருத்தங்கள் பல செய்து உரைநூலின் நோக்கம் நிறைவேற உதவிகள் புரிந்த பெரி பார் தந்தையாரின் குருமூர்த்தியும் சைவாசாரியரும் ஆகிய பூஜர்மத் சி. சுப்பிரமணிய தேசிகர் ஆவர். அவர்கள் இந்நூலுக்கு ஆராய்ச்சி முன்னுரையும் எழுதியுதவியுள்ளார்கள். அவர்களுக்கு பரன் என்றும் கடப்பாடுடையேன்.
தந்தையாருக்குப் பின் இந்நூல் அச்சுக்குப்போகுமுன் கையெழுத் துப் பிரதிகளேப் படித்தும், அச்சாகுங்கால் அச்சுப்பிரதிகளே ஒப்பு நோக்கியும் உதவிய இலங்கைப் பல்கலைக் கழகத் தமிழ் விரிவுரை பாளர் வித்துவான் பொன் முத்துக்குமாரன் E (), L. அவர்கள் காலத்தினுற் செய்த நன்றி ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது. இந்நூல் வெளிவருதல் வேண்டி பல உதவிகள் செய்து முன்னின்று ஊக்கிய சாவகச்சேரி இந்துக் கல்லூரித் தமிழ்ப் பண்டிதர், வித்துவான் மு. சபாரத்தினம் அவர்களுக்கு எமது உrங்கனிந்த நன்றியைத் தெரிவிக்கின்றேன்.

Page 13
- 14,-
தொண்டை மண்டலாதீன"குரு மகாசந்நிதானம் சீலகு ஞானப் பிரகாச தேசிக பரமாசாரிய சுவாமிகள் இந்நூலுக்கு அருளுரை நல்கிச் சிறப்பித்திருக்கின்ருர்கள். மகா சந்நிதானத்தின் லேமிகு பெருமையைப் போற்றி வணங்குவதல்லாது பிறிதென்செய வல்லேன், இந்நூலுக்கு மதிப்புரைகள் வழங்கிச் சிறப்புச் செய்த பெரியோர்க வளாகிய தருமபுர ஆதீன வித்துவான் சிந்தாந்தக் கலேச்செல்வர், உயர்திரு. சு. வச்சிரவேலு முதலியார் : A, 1. T. அவர்களுக்கும், பண்டிதமணி பறிமத். சி. கணபதிப்பிள்ளே அவர்களுக்கும். செஞ்சொற் கொண்டல், வித்துவான் சொ. சிங்காரவேலன் M. A., M. Ling அவர் களுக்கும் புலவர் க. கு.அருணுசலம் M. A. R. 01. அவர்களுக்கும் உளங்கனிந்த நன்றியுசித்தாகுக. பொருளுதவி புரிந்த பெருந்தகை யாளர்க்கும் இதனே வெளியிடுவதில் தந்தை பாருடன் ஒத்துழைத்த நண்பர்களுக்கும் என் உளங்கனிந்த நன்றியைத் தெரிவிக்கின்றேன்.
மாணிக்கவாசக சுவாமிகள் தரிசித்த திருத்தலுங்களின் புகைப் படங்கள் எடுப்பதற்கு உதவிய அன்பர்களுக்கும் திருவுத்தரகோச மங்கைத் தலப்படத்தை நூலில் சேர்க்க அநுமதியளித்த இந்திய பழம்பொருளாராய்ச்சிப் பகுதியார்க்கும், இப்புத்தகத்தை அச்சிட்ட சண்முகநாத அச்சகத்தாருக்கும் உளங்கனிந்த நன்றியுரித்தாகுக.
இவ்வாராய்ச்சியுரையை எழுதி முடிப்பதில் எனது தந்தையாகுக் குத் தோன்குத் துனேயாய் இருந்து இன்னருள் புரிந்த ஆலவாய் அவிர்சடைக் கடவுளின் திருவடிகஃாச் சிந்தித்து வாழ்த்தி வண்ங்கு கின்றேன்.
அ. சிவானந்தநாதன்,

பொருளடக்கம்
சிவபுராணம் கீர்த்தித் திருவகல் திருவண்டப் பகுதி போற்றித் திருவகல் திருச்சதகம்
நித்தல் விண்ணப்பம்
58.

Page 14
திருவாசகச் சிறப் H
அருள்வாத வூரர்சொல அம்பலவர் தாமெழுதும் திருவா சகத்தைத் தெளிந்தால் - கருவாம் பவகதியும் நீங்கிப் பரமரரு ாாலே சிவகதியும் உண்டாம் சிவம்
கற்பார்த காலங் கடவாக் கடல்கடக்கத் தெப்பமாய் வந்தெனக்குச் சேர்ந்ததே - அப்பன் உருவா சகங்கொண் டுரைத்த தமிழ்மாலேத் திருவா சகம் என்னும் தேன்.
தொல்லே இரும்பிறவிச் சூழும் தளே நீக்கி அல்லலறுத் தானந்தம் ஆக்கியதே - எல்லே மருவா நெறிஅளிக்கும் வாதவூர் எங்கோன் திருவா சகம் என்னும் தேன்.
போதலர்ந்து தேன் சொரியும் பொன்னம் பலத்திலுறை வாதவூர் எங்கோமான் வாசகத்தை – ஓதிப் பிறவிப் பிணிநீக்கிப் பேரின்ப வெள்ளச் செறிவுக்குள் செல்வர் சிறந்து.

th
ÉFR I Er:Lir
திருச்சிற்றம்பலம்
திருவாசக ஆராய்ச்சியு
- E -----
ர
சிவபுராணம்
சிவனது அநாதி முறைமையான பழமை, திருப்பெருங்துறையில் அருளிச் செய்யப்பட்டது.
I, f3), I ajri i I
திருச்சிற்றம்பவம்
நமச்சிவசப வா ஆழ்க நாதன்கு ir III ழ்கி இமைப்பொழுது மென்னெஞ்சி னிங்கா தான் ருள்வாழ்க கோசுழி பாண்ட குருமணிகள் குள் வாழ்க ஆகம மாகிநின் றண்ணிப்பான் முள் வாழ்க
ாக ாைனே சு சிறைவ னடிவாழ்க வேகங் கெடுத்தாண்ட வேந்தனடி வெல்து
பிறப்பறுக்கும் பிஞ்ஞகன்றன் பெய்கழல்கள் வெல்க புறத்தார்க்குச் சேபோன்றன் பூங்கழல்கள் வெல்க
岳
தாங்குவிவா ருண்மகிழுங் கோன் சுழல்கள் வெல்க 10 சிரங்குவிவா ரோங்குவிக்குஞ் சிரோன் கழல்வெல்க
ஈசனடி போற்றி யெந்தை யடிபோற்றி தேசண்டி ப்ோற்றி சின்ன்ரே வடிபோற்றி நேயத்தே நின்ற நிமஸ் விடிபோற்றி மயப் பிப்பதுக்கு தன்ன 3 டிபோற்றி 1 சீரார் பெருந்துறை நத் தேவ 3 டிபோந்தி
ஆராத பின் மருளுறக் போற்றி சிவண்ணென் சிந்தையு ரிைன் வரதனும் ஆவாரு எTrே யவன்குள் வணங்கிச் சிந்தை மகிழச் சிவபுரா ரைத்தன்னே 20 முந்தை விக்னமுழுது மோய அரைப்பளிடிசன்

Page 15
諡品
岳0
சிவபுராணம்
கண்ணுதலரி நன்கருனேக் கண்காட்ட வந்தெய்தி எண்ணுதற் கெட்டா வெழிலார் சுழலிறைஞ்சி
ா வினேயேன் புகழும முெ ன்றறியேன் கிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப் பதிவிருக மாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக்
ல்லாப் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கினங்களாய் வல்லசுர ராகி முனிவராய்த் தேவராய்ச் செல்லாஅ நின்றவித் தாவர சங்கமத்துள் எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்திளேத்தே னெம்பெருமான் மெய்யேயுன் பொன்னடிகள் கண்டின்று விடுற்றேன் உய்யவென் னுள்ளத்து பிேளாங்கார மாய்கின்ற மெய்யா விமலா விடைப்பாக வேதங்கள் ஐயா வெனவோங்கி யாழ்ந்தகன்ற நுண்ணியனே வெய்யாய் தணியா யியமான ரூனும் விமலா பொய்யா யினவெல்லாம் போயகல வந்தருளி மெய்ஞ்ஞான மாகி மிளிர்கின்ற மெய்ச்சுடரே எஞ்ஞான மில்லாதே னின் பப் பெருமானே அஞ்ஞானந் தன்னே யகல்விக்கு நல்லறிவே ஆக்க மளவிறுதி யில்லா யக்னத்துலகும் ஆக்குவாய் காப்பா யழிப்பா யருடருவாய் போக்குவா யென்ஃனப் புகுவிப்பாய் நின்ருெழும்பின் நாற்றத்தி னேரியாய்ச் சேயாய் தணியானே மாற்ற மனங்கழிய நின்ற மறையோனே கறந்தபால் கன்னவொடு நெய் கலந்தாற் போலச் சிறந்தடியார் சிந்தனேயுட் டேனூ தி நின்று பிறந்த பிறப்பறுக்கு மெங்கள் பெருமான் நிறங்களோ ரைந்துடையாய் விண்ணுேர்க ளேத்த மறைந்திருந்தா யெம் பெருமான் வல்வினேயேன் றன்னே மறைந்திட மூடிய மாய விருளே அறம்பாவ மென் னு மருங்கயிற்கு ற் கட்டிப் புறந்தோல் போர்த் தெங்கும் புழுவழுக்கு மூடி மலஞ்சோருமொன்பது வாயிற் குடிலே மலங்கப் புல&னந்தும் வஞ்சனேயைச் செய்ய விலங்கு மனத்தால் விமலா அனக்குக் கலந்தவன் பாகிக் கசிந்துள் ஞருகும் நலந்தா னிலாத சிறியேற்கு நல்கி
நிலந்தன்மேல் வந்தருளி நீள்சுழல்கள் காட்டி
 
 
 
 
 
 

፳0
*岳
8ሀ
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை s
நாயிற் கடையாய்க் கிடந்த வடியேற்குத் தாயிற் சிறந்த தயாவான தத்துவனே மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே தேசனே தேனு ரமுதே விவபுரனே பாசமாம் பற்றறுத்துப் பாரிக்கு மாரியனே நேச வருள்புரிந்து நெஞ்சில் விஞ்சங்கெடப் பேராது நின்ற பெருங்கருணேப் பேராறே ஆரா வமுதே பளவிலாப் பெம்மானே ஒராதா குள்ளத் தொளிக்கு மொளியானே நீரா புருக்கியென் குருயிராய் நின்கு னே இன்பமுத் துன்பமு மீள்ானே புள்ளானே அன்பருக் கன்பனே பாவையுமா பல்ஃபரமாஞ் சோதியனே துன்னிருளே தோன்ரு ப் பெருமையனே ஆதியனே யந்த நடுவாசி யல்லானே ஈர்த்தென்னே யாட்கொண்ட வெந்தை பெருமானே கூர்த்தமெய்ஞ் ஞானத்தாற் கொண்டுனர்வார் தங்கருத்தின் நோக்கரிய நோக்கே துணுக்கரிய நுண்ணுணர்வே போக்கும் வரவும் புணர்வுமிலாப் புண்ணியனே காக்குமெங் காவனே காண்பரிய பேரொளியே ஆற்றின்ப வெள்ளமே பத்தாமிக் காய்நின்ற தோற்றச் சுடரொளியாய்ச் சொல்லாத நுண்ணுணர்வாய் மாற்றமாம் வையகத்தின் வெவ்வேறே வந்தறிவாந் தேற்றனே தேற்றத் தெளிவேயென் சிந்தனேயுள் ஊற்கு பின அண்ணு சமுதே புடையானே வேற்று விகார விடக்குடம்பி அனுட் கிடப்ப
8ர் ஆற்றேனெம் மைய வரனேயோ வென்றென்று
போற்றிப் புகழ்ந்திருந்து பொய்கெட்டு மெய்யானுர் மீட்டிங்கு வந்து வினேப்பிறவி சாராமே கள்ளப் புவிக்குரம்பை கட்டழிக்க வல்லானே நள்ளிருளி ாைட்டம் பயின்ரு டு நாதனே தில்ஃபுட் கூத்தனே தென்பாண்டி நாட்டானே அல்லற் பிறவி யறுப்பானே யோவென்று சொல்லற் கரியானேச் சொல்வித் திருவடிக்கீழ்ச் சொல்விய பாட்டின் பொருளுணர்த்து சொல்லுவார் செல்வச் சிவபுரத்தி னுள்ளார் சிவனடிக்கீழ்ப் பல்லோரு மேத்தப் பணிந்து.
திருச்சிற்றம்பலம்

Page 16
4. சிவபுராணம்
பதவுரை 1-5. நமச்சிவாய வாழ்க-நமச்சிவாயவென்னுங் கிரு வைக்தெழுத்து வாழ்வதாக நாதன் தாள் வாழ்க - ள்ப்பொருட்கும் தலைவ ஞகிய இறைவனது திருவடி வாழ்வதாக; இமைப்பொழுதும் என் கெஞ் சில் நீங்காதரன் தாள் வாழ்க - கண் இமைக்கும் நுண்ணிய கால அளி விற்ருனும் என் மனத்தினின்றும் நீங்காதவனது கிருவடி வாழ்வதாக கோகழி ஆண்ட குருமணிகன் தாள் வாழ்க - திருவாவடுதுறை என்னும் தலத்தினே அரசாட்சி செய்த இறைவனுகிய பரமாசாரியனது திருவடி வாழ்வ தாக ஆகமம் ஆதி நின்று அண்ணிப்பான் தாள் வாழ்க - வீட்டுநெறி கி றும் ஆகமப் பொருளாகி நின்ற உயிர்களேத் தன் பால் அணுகச் செய்து அருள் புரிபவனுகிய இறைவனது திருவடி வாழ்வதாக ஏதன் அநேகள் இறை வன் அடி வாழ்க - ஒருருவானவனும் ஒன்றல்லாத பலவுருவானவனுமா கிமு எப்பொருளிலுந் தங்குகின்றவனது திருவடி வாழ்வதாக,
ஆ-ரை. சமச்சிவாய என்பது இறைவனது ஐந்தெழுத்து மகாமந்திர மாகும். இது தூலபஞ்சாட்சரம் என்ப்படும். மே சிவாய என்பது வடமொழி விகிப்படி நமச்சிவாய எனப் புனர்ந்தது. வணக்கம் சிவனுக்கு என்பது பொருள். சைவசித்தாந்த நூலார் இந்த ஐந்தெழுத்து மகாமங் திரத்தின் ஒவ்வொரு எழுத்தும் ஒவ்வொரு பொருளே உணர்த்துவனவாகக் கொள்வர். இது "பதமஞ்சும்" (நாவு 3ே0 ?) என அப்பாடிகளும் "அக்தியு நண்பகலு மஞ்சுபதஞ் சொல்வி" (தேவாரம் 83 : 1) என ஆளுடைய கம்பி களும் அருளியமையால் விளங்கும். நமச்சிவாய என்பதில் நகரம் நிரோ தான சத்தியையும், மகரம் மலத்தினேயும், சிகரம் இறைவனேயும், வகரம் திருவருட் சத்தியையும், பகரம் உயிரையும் குறிகும். இது பக்த நிக்ஸ்பி லுள்ள உயிர்களேப் பிறவிக்கணுப்த்து இருவினேப்படுத்தி மல நீங்கும் நிக் வருவித்து அருள்வாயிலாக வீட்டைதக்க உணர்த்துவது; இதுவும் இறைவ னது கைம்மாறு கருதாத பேரருளேயே குறிக்கலால் திருவடி வாழ்த்த கவே அமையும்.
நாதன் . எப்பொருட்குங் கலவன் காத தத்துவத்தால் வெளிப்படு வோன் எனினுமTம். தாள் என்றது திருவருளே இமைத்தல் - கண்ணிமை கள் சேர்தல்; இமைப்பொழுதும் ரீங்காகான் எனவே ஒருபொழுதும் நீங் காதவன் என்பது பொருள். 'திருப்பெருங் துறை புதைவான். கிச்சம்என நெஞ்சில் மன்னியானுகி நின்முனே' (திருவா : உயிருண்ணி )ெ என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
கோகழி - திருவாவடுதுறை. திருப்பெருந்துறைபாகாதோவெனின் ஆகாது; என்னே? பண்டாயநான்மறை என்னும் திருப்பதிகத்தில்,
"ஈண்ணிப் பெருந்துறையை நம்மிடர்கள் போயகல"
எண்ணி எழுகோகழிக் கரசை' (5)
என் அடிகள் அருளிச் செய்தலாற் கோகயுேம் பெருந்துறையும் வேறு தலங்கள் என்பது போதருதவின் 'கோக்ரியாண்ட' என அருளியது

திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
* கோகழிக்கர"ை என்பதனுேடு இயைபுடைத்தாதல் காண்க, குருமணி - ஆசாரியருள் மேம்பட்டவன்.
ஆகமம் = இறைவனிடக்கிளின்றும் வந்தது. இப்பொருளில் வேதமும் ஆகமம் எனப்படும். அன்றியும் " பதினெண்வித்தைகளுக்கும் நேரே கர்த்தா குலபாணியாகிய இறைவன் ' எனக் கூறப்படுதலால் அவைகளும் இறைவ னிடத்திலிருந்து வந்தமையாள் ஆகமம் எனப்படும். ஆயினும் ஈண்டு ஆக மம் என்றது வீட்டு நெறியைக் கூறும் சிவாகமங்களேயாகும். பொறிவாயி கலந்தவித்தான் பொய்நீ ரொழுக்க நெறி' (குறள்) என்றதும் ஆகம நூலயேயாம், அண்ணரித்தல் - அண்ணுவித்தல்; என்றது உயிர்கள் தன்னே அடையும்படி செய்தல்.
ஏகன் . ஒருருவான வன்; அநேகன் . ஒன்றல்லாத பலருைவானவன், ஒருருவான இறைவன் உயிர்களுக்கு அருள்செய்யவேண்டிச் சிவம் சத்தி என ஈருருவாயும், பின்னர் அச்சிவமும் சத்தியும் சேர்ந்து ஐவகைச்
சாதாக்கிய வடிவங்களாயும், அச்சாதாக்கியத்திலிருந்து ஈசுவரவடிவங்கள்
இருபத்தைந்தாயும், காரனே சுர வடிவங்கள் ஐந்தாயும் பிறவாயும் ஆண்மை பற்றி "அநேகள் " என்ருர்,
-ே10. வேகம் கெடுத்து ஆண்ட வேங்கள் அடி வெல்க - ஆணவ மலத்தின் வெம்மையைக் கெடுத்து அடியேனே ஆண்டருளிய இறைவனது திருவடிகள் வெற்றி பெறுகி; பிறப்பு அறுக்கும் பிஞ்ஞகன் தன் பெய் கழல்கள் வெல்க - பிறவியாகிய மரத்தை வேரோடலுக்கும் சடைமுடியா
கிய கலேக்கோலத்தையுடைய இறைவனது இடப்பட்ட வீரக்சுழல்களே
யுடைய திருவடிகள் வெற்றி பெறுக: புறத்தார்க்கு சேயோன்தன் பூங்
கழல்கள் வெல்க- தன் பால் அன்பரல்லாதார்க்குத் தூரத்தேயுள்ளவனுன இறைவனது பூப்போன்ற திருவடிகள் வெற்றி பெறுக; காம் குவிவார் உள் மகிழும் கேன் சுழல்கள் வெல்சு - கைகள் குவிய வணங்கும் அன்
பர்களது மனமகிழ்தற்கே துவாகிய இறைவனது திருவடிகள் வெற்றி
பெறுக சிரம் குவிவார் ஓங்குவிக்கும் சிரோன் கழல் வெள்க. தல்கள் தன் தாளில் ஒடுங்கப் பெறுவாரை உயர்வடையச் செய்யும் சிறப்பை யுடைய இறைவனது திருவடிகள் வெற்றிபெறுக,
ஆ-ரை. வேகம் - வெம்மை. ஈண்டு ஆணவ மலத்தின் வெம்மையை, வேகம் என்பதற்குப் பிறவிவெப்பம்' என்றும், "மனவேகம்" என்றும் உரைப்பாருமுளர், வேந்தன் - இறைவன். " மாண்டார் சுடலப் பொடி பூசி மயானத் தீண்ட நடமாடிய வேந்தன்' எனக் தேவாரத்தும் (சம்பக் 30 19) வருதல் காண்க, வெல்க என்பது வெற்றிபெறுக என ஒரு வகை வாழ்த்துப் பொருளில் வந்தது. இது ஜெய என்பதன் தமிழாக்கம். இறைவன் பிறவியை அறுத்தலின் "பிறப்பறுக்கும் பிஞ்ஞகன் என் குர்" 'பிறந்த பிறப்பதுக்கும் எங்கள் பெருமான்" (சிவபுரா 48) ' பின்கனப் பிறப்பறுக்கும் பேராளன்' (வெண்பா 4) என வருவன காண்க. அதுக்

Page 17
6 சிவபுராணம்
கும் என்ற விக்னயினுல் பிறவியாகிய மரத்தை வேரோடலுக்கும் என உரைக்கப்பட்டது.
" பிறவியை வேரொடுங் களங் தாண்டு கொள் ' ரீத் 18,
என் பிறவிக் கருவேரறத்தபின் யாவரையுங் கண்டதில்லே' கெள் .ே " பிறவிவே ரதுத்தென் குடிமுழு தாண்ட பிஞ்ஞகா’ பிடிக் 0. "என் பிறவியை வோரத்துப் பெரும்பிச்சுத் தரும்பெருமான்" அடைக் 8 என அடிகள் அருளியமை காண்க. அறுத்தல் திருவருளால் எண்க. * நின் திருவருளால் என் பிறவியை வேரரப்பவனே " (அடைக் ፰) என வருதல் காண்க. பிஞ்ரூகம் - சடைமுடியாகிய த&லக்கோலம். பெய் கழல் இட்ட வீரக்கழல். பெய்தல் - செறித்தல் எனினுமாம். " அளித் தலும் பெய்தலும் செறித்தலகும்' எனப் பிங்கலந்தையில் வருதலும் காண்க. சுழல், திருவடிக்கு ஆகுபெயர்.
இறைவன் பிரமன் தஃயையும், அந்தகாசுரனேயும் முப்புரங்களேயும், தக்கனேயும், ஈலக்கரனேயும், கஜன் என்னும் யானேயையும், காமனேயும் யம&னயும் அழித்து வெற்றி கொண்ட பெருவீரனுதலின் வீரக்கிழலணிந்த திருவடியையுடையனுயினுன். இவ்வெட்டு வீரங்களையும் அட்ட வீரம் என்பர். கழல் - மலவாற்றல் தவிர்க்கும் வெற்றிப்பாடு குறித்தது எனினும மையும் -
தன்னிடத்து அன்பு கொண்டு சார்தலின்றி உலகப் பொருள்களேச் சார்ந்து விற்பார்க்கு உணரப்படாணுகலின் "புறத்தார்க்குச் சேயோன் " என்ரூர், "யாவராயினு மன்பான்றி பறியொன மஐச் சோதியான் " (சென்னிப் 1) என அடிகள் அருளியமை ஈண்டறியற்பாலது. பூங்கழல் என்பதற்குப் பொலிவு பெற்ற கழல் எனினுமாம். சுழல் திருவடிக்கு ஆகுபெயர்.
இறைவனிடத்து அன்புடையார் கைகுவித்து வணங்குதலும், கண்ணி வார்தலும், மெய்ம்மயிர் சிலிர்த்தலும் உடையராதலின், சிறப்புப் பற்றிக் கரங்குவிதல் எடுத்துக் கூறினூர். இறைவனே நினேக்குங்தோறும் அடிபார்க்கு மனத்தின் கண் பெருமகிழ்ச்சி சோன்றுதலின் 'உண்மகிழும்" என்ரர். மகிழும்கோன் - மகிழ்தற்கேதுவாகிய கோன்.
சிரம்குவிதல் - இறைவன் திருவடிகளிற் சிரசு ஒடுங்குதல், தாள்+ தஐ என்பது தாடa என இயைந்து நிற்பது போல அத்துவித பாவனே யினுல் இறைவன் திருவருளிற் கலந்து சிற்றல். குவிதல் - ஒடுங்குதல். ா குவிதலுடன் விரிதலற்று " (தாயுமா, சின்மயா )ே என்புமியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க, சிரம் குவியும் அன்பசை இறைவன் உயர்வடை யச் செய்தலின் ஒங்குவிக்கும் ' என்ருர், சீர் என்னுஞ் சொல், புகழ் அழகு செல்வம் முதலிய பொருள்கள் கருதவின் சிரோன் அவையெல் லாம் நிறைந்தவன் எனினுமாம்,

திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை 7
11-18. ஈசன் அடி போற்றி - ஐசுவரியத்தையுடையவனது திரு வடிக்கு வணக்கம் ஓங்தை அடி போற்றி - எமது தங்தையினது திருவடிக்கு வணக்கம்; தேசன் அடி போற்றி - ஞான ஒளிவடிவையுடைய பரமாசாரிய னது திருவடிக்கு வணக்கம் சிள்ை சே அடி போற்றி - சிவபெருமானது சிவக்க திருவடிக்கு வணக்கம்; நேயத்தே நின்ற சிமலன் அடி போற்றி - அன் பாது அன்பின் கண் அன்புருவாய் நின்ற மாசற்றவனது திருவடிக்கு வணக்கம், மாயம் பிறப்பு ஆறுக்கும் மன்னன் அடி போற்றி - மாயையினு துண்டாகும் பிறவியை வேரோடறக்கும் அரசனது திருவடிக்கு வணக்கம்; சீர் ஆர் பெருந்துறை ம்ே கேவன் அடி போற்றி - சிறப்புப் பொருந்திய நிருப்பெருந்துறையின் கண் பரமாசாசியராய் எழுந்தருளிய நமது கடவுளது நிருவடிக்கு வணக்கம்; ஆராத இன்பம் அருளும் மக்ல போற்றி , தெவிட் டாத இன்ப அருவியை ஈந்தருளும் மலேயை ஒப்பவனுக்கு வணக்கம்.
ஈசன் - ஐசுவரியத்தையுடையவன் ஈண்டு ஐசுவரியம் என்றது வீடு பேருகிய உயர்திருவினே. இக்கிருவிஃப்' ' உத்கிருட்ட லக்ஷ்மி " என . நிடதம் கூறும். தேசு - ஒளி. கேசன் - ஒளிவடிவினன். பது ஈண்டு பரமாசாரியக் கிருவுருவை புணர்த்தியது
சிவன் - செம்பொருளாதலின் அவன் திருவடி சேவடியாயிற்று. சேவடி சிவக்த திருவடி. மாயம் - மயை. மாயையினூலேயே தீனு கரண புவன போகமாகிய பிரிவுகளேயுடைய பிறப்பு உண்டாகின்றது, அதனுல் மாயப் பிறப்பு என்ருர், அறுக்கும் என்ற விக்னயினுல் பிறவியை மரமாகக் கொள்க. "சீரார்' என்னும் அடை தேவனுக்காப்ப் பின்னர் அவன் எழுந்தருளியிருக்கும் பெருந்துறையாயிற்று. இறைவன் திருப்பெருந்துறை யில் குருந்தமர நீழலிற் பரமாசாரியணுக அமர்ந்து தம்மை ஆட்கொண்டமை யின் நம் தேவன்" என்ருர்,
உலகியல் இன்பங்கள் அனுபவித்த அளவில் தெவிட்டுந்தன்மையன. இறைவன் அருளாற்பெறும் இன்பமோ என்றும் தெவிட்டாவியல்பிற்ருத மின் அதனே ஆராத இன்பம்' என்ருர், இறைவஐ மaயென தேசவுருவகஞ் செய்தமையால், என்றும் வற்ருது இறைவனருளால் உண்டா கும் இன்பம் அருவிரோகக் கொள்ளப்பட்டது.
17-23. கண் நுதலான் - அழற்கண் அமைந்த நெற்றியையுடைய இறைவன், எண்ணுதற்கு எட்டாக எழில் ஆர் கழல் இறைஞ்சி , கிளேத் தற்கும் எட்டா அழகுபொருக்கிய வீரக்கழல் அமைந்த திருவடிகள் அருமையில் எளியவாய்ப் பூமியில் தாழ்ந்து, வந்து எய்தி - திருப்பெருக் துறையின்கண் பரமாசாரியணுப் வலிய எழுந்தருளிவந்து, தன் கருகன கண் காட்ட - தனது அருட்பார்வையாகிய ஈயன&க்கையிசினச் செய்து ஞானுேபதேசஞ் செய்தலால், அவன் சிவன் என் சிந்தையுன் மீன்ற அத மூல் - அக்கண்ணுதலானுகிய சிவபெருமான் என் மனத்தில் நீங்காது சிஸ்

Page 18
8 சிவபுராணம்
பெற்ற அத்தன்மையினுள், அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி - அவனது திருவருளினூலே அவனது திருவடிசனே வணங்கி, முக்தை வினே முழுதும் ஒய - முற்பிறப்பிற் செய்த வினேமுழுவதும் வலிகுன்றிப் போன். இம், சிங்தை மகிழ - மனம் மகிழ்ச்சியடையவும், சிவபுராணம் தன்னே யான் உரைப்பன் - சிவனது பழமையான முறைமையினே அடியேன் கூறு வேணுயினேன்.
கண் நூதவரன் - கண்ணடைந்த நெற்றியையுடைய இறைவன். "கன் சுமந்த நெற்றிக் கடவுள்" (திருவா. அம்மானே )ே " கண்ணுதலான் ஒரு காதலின் விற்கவும் " (திருமத், 11) எனப் பிருண்டும் வருவன காண்க. கண்ணுதலான் என்பதற்கு நெற்றிக்கண்னேயுடைய இறைவன் எனினுமாம்.
எண்ணுதற்கும் என உம்மை விரிக்க எண்ணுதற்கு என்றமையால் சொல்லுதற்கும் காண்டற்கும் எட்டாமையும் கொள்ளப்படும், எறில் என்பதற்கு எழுச்சியெனினுமமையும். கழல் ஆகுபெயராய்த் திருவடியை உணர்த்தியது இறைஞ்சி - தாழ்ந்து, "எல்ல்ே செல்ல வேழர் பிறைஞ்சி" (குறிஞ்சி 215) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சுழல் இறைஞ்சி என்பதற்குத் திருவடிகளே வணங்கி எனப் பொருளுரைக்கின், "அவனரு ளாலே பவன் ருள் வணங்கி" (18) எனக் கூறப்படுதலிற் கூறியது கூறலாம்; ஆதலால் திருவடிகள் அருமையில் எளியன வாய்ப் பூமியிற்றுழ்ந்து எனப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. இறைஞ்சி என்னும் சினேவினே வங்கெய்தி என்றும் முதல் வினேயொடு முடிந்தது. இனி, கழலிறைஞ்ச வங்கெய்தி எனச் செயவெனெச்சமாக்கி படிப்பினும்மையும். "கண்ணுதலான் தன் கருனேக் கண்காட்ட Bக்தெப்தி, எண்ணுதற் கெட்டா வெறினார் கழ விறைஞ்சி, விண்ணிறைந்து மண்ணிறைக்து மிக்காய் விளங்கொளியாய், எண்ணிறந்தேவ்ஜ் பிலாதானே எனக் கிடந்தவாறே கூட்டிப் போரு ஞரைக்கின் 'கண்ணுதலான் என்றும் படர்க்கையும் மிக்காப் " " வினங் கொளியாய் எண்ணிறக்தெல்ஃப் பிலாதானே' என்னும் முன்னிக்களும் தம்முளியைப்ாமையின், கண்ணுத லான் 21) எண்ணுதற் கட்டா எழிலார் கழில் இறைஞ்சி )ே வக்தெப்தி தன் கருணோக்கண் காட்ட (31) என மாறிக் கூட்டிப் பொருளுரைக்கப்பட்டது.
கருகணக் கண்காட்டல் - நயன தீக்கை செய்து உபதேசஞ் செய்தல், ாட்ட என்னும் செயவெனெச்சம் ஏதுப்பொருளில் வந்தது. சாட்ட[21] நின்றவதனுல் (17) என இயையும்.
அவன் சிவன் என மாறிக்கூட்டி அவன் என்றது கண் ஆதலானேச் சுட்டியதாகக் கொள்க. தன் கருனேக் கண்காட்டலின் பேருக இறைவன் சிங்தையுள் நின்றமையின் " சிவனவனென் சிங்தையுள் கின்ற ஆதரூஸ் " என் ரூர். அவனருளாவே அவன் ருள் வணங்கி என்றது சிவன்து நிருவருணி துலே அவனது திருவடிகளே வணங்கி என்றவாறு. 'கித்தனருள் பெற்று

i التي சவபுராணம 9
அவர் பாதம்கினேக்கும் நியமத் தலங்ண்ருர்" எனப் பெரியபுராணத்தும் (பெருமிரலேக் குறும்பனூர் செய். 4) வருதல் காண்க.
உயிர்க்குயிராய் இறைவன் உண்ளிைன்று இயக்குகின்றமையால் தம் செயலெல்லாம் அவன் அருள்வழிச்செய்யும் செயல்களாதலின் அருளால் வணங்கி மகிழ ஒய மான் புராணந்தன்னே உரைப்பன்' என்ருர், சிவபுரா ணத்தை உரைப்பதன் பயன் முக்தை விக்னமுழுதும் ஓய்தலும் சிக்கை மகிழ்தலுமாகும். முக்தை - முன். முந்தை விக்னயென்றது முற்பிறப்பிள் செப்த சஞ்சிதகன் மங்களே. விக்னமுழுதும் ஒய என்றது சஞ்சித கன்மங் கள் முழுவதும் நுகர்வுக்கு வாராமல் வலிகுன்றிப்போக என்றவாறு, ஒய. நுணுக; என்றது வலிகுன்ற என்றபடி, ஒய்தல் என்பது நுணுக்கமாகிய குறிப்புணர்த்தும் என்பது, "ஒய்த லாய்த விழத்தல் சாஅய், யாவயி குன்கு முள்ளத னு,ணுக்கம்' (தொல். உரி 34) என்பனுலுமறிக.
இதுவரையுங் கூறிய இருபத்திரண்டு அடிகளில் முதற்பத்து அடிக னால் வாழ்த்தும், பின்னர் ஆறு அடிகளால் வனக்கமும், அதன் பின் னர் ஆறு அடிகளால் வருபொருளுரைத்தலுமாகிய தற்சிறப்புப்பாயிரம் கூறியருளினூர், ஆறுமுதல் பத்து அடிவரை "வெல்க' என மற்ருெரு பொருள் கூறியது என்னேயெனின், வெற்றி பெறுக! என்பதும் வாழ்க்காகவே அமைதலினென்க.
23-5 வின் நிறைந்து மண் நிறைந்து மிக்காய் - விண்ணுலகம் முழுவ தும் கிறைக்தம் மண்ணுலகம் முழுவதும் நிறைந்தும் அவற்றிற்கு அப் பாலுமாய் நிறைந்தவனே. விளங்கு ஒளியாய் - விளங்குகின்ற ஒளிவடிவி ானே, கண் இறக்து எல்லே இலாதானே - கட்டிபுணரப்படும் தன்மை பிசீனக் கடந்து வரம்பின்றி விரிக்தவனே, கின் பெரும் ச்ே நின்னுடைய பெரிய புகழின. பொல்லா வினேயேன் புகழும் ஆறு ஒன்று அறியேன்நியவினேயையுடையேனுகிய யான் ன்ேனருளாலன்றிப் புகழ்ந்துரைக்கும் நெறி ஒன்றனேயும் அறிகிலேன்.
இறைவன் விண்ணுலகம் மண்ணுலகம் 'தலாகிய எல்லாவுலகங்க ஆம் தன் துன் அடங்கித் தான் அவற்றிற்கு அப்பாலுமரப் சிறைக்து ஒய் உள்ளான் என்பது "விண்ணிறைந்து மண்ணிேை றக்தி
ஒளிவடிவின்
விக்காப் விளங்கோளியாய்' என்பதனுற் கூறப்பட்டது. " உஸ்கெலாஞ் சோதியாய் கிறைக்தான் " எனத் தேவாரத்தும் (ஞான 14217) வருதல் காண்க. இறைவள் விண்ணும் மண்ணும் கிறைந்த ஒளிவடிவினன் என் - 1
*அண்டமா ரிருளுடு கடந்தும்பர்
உண்டுபோலு மோரொண்சுடர் " கே. நாe, 21 2.
என அப்ரடிகள் அருளியவாத்ருலுமறியப்படும்

Page 19
IO திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மனத்தினுல் எண்ணி உணர்ந்து சுட்டியறியப்படும் தன்மைக்கு அப் பாற்பட்ட வன் இறைவன் என்பது எண்ணிறந்து " என்பதனுற் கூறப் LT -- ġil
" இன் ைஅரு வின்னகிற மென்றறிவதே லரிது" (கே. 330 : 4) எனத் திருஞானசம்பந்த சுவாமிகளும்,
" அப்படியு மக்நிறமு மவ்வண்ணமு மவனருளே கண்ணுகக் காணினல்லால்
இப்படிய னிக்கிறத்த லரிவ்வண்ணத் தனிவனிறைவனென்றெழுதிக்
(காட்டொணுதே " 311:10, எனத் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளும் அருளிய திருவாக்குகளும் இதனே உணர்த்தும். இனி "எண்ணிறந்து" என்பதற்கு மனவுணர்வுக்கும் எட்டாது எனப் பொருள் உரைத்து வாக்குக்கும் எட்டாது எனவும் உரைக்கலாம்.
பெருஞ்சீர் - அளவில்லாத உண்மைப் புகழ். "இறைவன் பொருள் சேர்புகழ் " (குறள் 5) என் குர் நிருவள்ளுவரும், பொல்லா என்பது வினேக்கு விசேடனம், வினேயேன் என்றது தன்னேக் தாழ்த்திக் கூறிய உாறு
அவனருளாலே அவன்தாள் வணங்கிச் (18) சிவபுராணக் தன் இன (19) உரைப்பனியான் (20) என்று சொல்லக் தொடங்கிய அடிகள் இம்மூன்று (23-5) அடிகளாலும் அவையடக்கம் கூறுகின்கு ராதலின், கின் சீர் புகமுமாருென்றறியேன்" என்ருர், இறைவனே முன் விலப் படுத்தி இவ் வவையடக்கத்தினேக் கூறியது, அவ்விறைவனருள் முன்னின்று உதவுமா யினும் தற்போதங்கெட வேண்டியாகும். ஒன்று என்பதற்குச் சிறிது எனினுமமையும். "இடணின்றி யிரக்தோர்க்கொண் nயாமை யிழிவென " (கலி 2:19) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
28-81. புல் ஆகி - புல்லாகியும், பூடு ஆய் - பல்வகைப் பூண்டுகளாகி யும், புழுஆய் - புழுவாகியும், மரம் ஆகி - மரமாகியும், பல் விருகம் ஆகி. பலவகைப்பட்ட மிருகங்களாகியும், பறவை ஆய் - பலவகைப் பறவைகளாகி யும், பாம்பு ஆகி - பாம்புகளாகியும், கல்ஆய் - கல்லாகியும், மனிதர் ஆய் - மனிதராகியும், பேய் ஆப் - பேய்களாகியும், கணங்கள் ஆய் - கணங்களாகி யும், வல் அசுரர் ஆவி - வவிய அசுரராகியும், முனிவர் ஆப் - முனிவராகி யும், தேவர் ஆய் - தேவராகியும், செல்லா கின்ற இ தாவர சங்கமத்துள். விகழா கின்ற இந்த கிலேயி பற்பொருள் இயங்கியற் பொருள் என்னும் இரு வகைப் பொருள்களுள்ளே, எம்பெருமான் எல்ல பிறப்பும் பிறந்து இளேத் தேன் . எம்பெருமானே யான் எல்லாப் பிறவிகளிலும் பிறந்து இளேப் படைந்தேன்.
இங்கு கூறப்பட்ட உயிர்களின் தோற்றமுறைமை, செய்யுளாதலின் பிறழவைத்துரை ச்தா " யினும் அவை தோன்று முறைமையில் வைத்து டிரைகொள்ள ற்பற். எல்லா உயிர்ப்பொருள்களும், மிக்லயியற் பொரு

சிவபுராணம் f
ளாகிய தாவரமும் இயங்கியற் பொருளாகிய சங்கமமும் என இருகூற்றுள் அடங்கும். தாவர வகையுள் கல் புல் பூண்டு மரம் என்னும் நான்கும், சிங் கம வகையுள் புழு பாம்பு பறவை பல்விருகம் மனிதர் அசுரர் முனிவர் பேய் கணங்கள் தேவர் என்னும் பத்தும் கூறப்பட்டனவாகும்.
தாவரவகையுள் முதற்கண் கொள்ளத்தக்க கல் அல்லது மலே ஒரு வகை அறிவுவினக்கமுமின்றிக் கிடந்த உயிர்களின் கிலேயேயாகும். அக் கிலேயினின்று ஏற்ற தகுதி வந்தபோது ஒரறிவுயிர்களாகிய புல் பூடு மரம் ஆகிய தோற்றத்தையடையும்; அவற்றினின்றும் அறிவு சிறிது சிறிதாக மேற்படும்போது சங்கமவகையுள் அவற்றிற்றேற்ற உடம்பிக்னப்பெற்று ஈரறிவுயிர்களாகிய புழுக்களாகியும், மூவறிவுயிர்களாகிய கறையான் எறும்புகளாகியும், காலறிவுயிர்களாகிய நண்டு தும்பிகளாகியும், ஐந்தறி வுயிர்களாகிய பாம்பு பறவை பண்விருகமாகியும், ஆறறிவுயிர்களாகிய மணி தர் அசுர ராகியும், ஆறறிவின் மேற்பட்ட முனிவர் பேய் கணங்கள் தேவர்களாகியும் பிறவி எடுக்கும் என உரை கூறிக்கொள்க.
பூமியினுட் கிடக்கும் கல் வளர்ச்சிடையக் காண்கின்ருேமாதலின் அதுவும் ஒருவகை உயிர்த்தோற்றத்தின் பாற்பட்டதாகும். ஆயினும் அது உணர்ச்சியுடைத்தன்று கெளதமர் சாபத்தாற் கல்லாய்க்கிடந்த அகலிகை இராமரது பாதக் நீண்டுதலால் தொல்லுருப் பெற்றனன் என வரலாறு கூறுதலின் உயிருக்குக் கல்லும் ஒருவகைப் பிறப்பாதல் உணரப்படும். இனிச் சர்வசங்காரகாலத்து உயிர் ஒருவகை உணர்ச்சியுமின்றி ஆனவ மலத்துள் பாஷாணம் (கல்) போல் அசைவற்றுக் கிடத்தவின் "கல்லாய்" எனக் கூறினுர் எனக் கொள்ளுதலும் ஒன்று.
விருகம் - மிருகம், பல் என்ற அடையைப் பூடு முதலியவற்ருேடும் கூட் டுக. பேப் - நிழல்போல் நுண்ணுடம்பினேயுடைய ஒருவகை உயிர். " வீழல்போ லுடங்கிப் பேயாட' (சீவக 309) எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க. இது கண்டார்க்கு அச்+த்தைச் செய்தலின் பேய்" எனப்பட் பட்டது. பேந்தரும் பேய்" (சீவக 1181) என வருதலும் காண்க, பேம்= அச்சம். "டேகா முருமென வரூஉங் கிளவி, பரமுறை மூன்று மச்சப் பொருள" (உளி 9ே) என்ருர் தொள் காப்பியனூரும்,
ஈண்டு கீனங்கள் என்றது பதினெண்கினங்களுள் இங்கே விதந்து கூறப்பட்ட அசுரர் பேய் தேவர் ஒழிந்த ஏனேயோரை. பதினெண் களங்களாவார்; தேவரும் அசுரரும் தைத்தியரும் கருடரும் கின்னரரும் கிம்புருடரும் இயக்கரும் விஞ்தையரும் இராக்கதரும் கந்தருவரும் சித்த ரும் சாரணரும் பூகரும் பைசாசகணமும் தாரகா கணமும் நாகரும் ஆகாய வாசிகளும் போகபூமியோருகென விவர். இதற்குப் பிறவாறு முரைப்பர்"
அசுரர் - சுரர்க்கு மாமூனவர். தாவரம் - கிற்பன. ஸ்தாவரம் என்னும் வட சொற்திரிபு. சங்கமம்- அசைவன, ஜங்கமம் என்னும் வடசொற்றிரிபு.
SS s
புற"ே ஜாறு 110 உரை பிங்கலங்தை 92.

Page 20
12 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
எல்லாப் பிறப்பும் பிறக்திளேத்தேன் . மிகவயியற்பொருள் இயங்கியற் பொருள் என்னும் இருவகைப் பொருள்களுள்ளே யான் எல்லாப் பிறவி களிலும் பிறந்து இளேப்படைந்தேன்.
"ஆர்ேயாய்க் டேமாய் மானுடராய்த் தேவ ராய்
ஏசீனப்பிறவாய்ப் பிறந்நிறக் கெய்த்தேனே " அம்மாஃன 14 என அடிகள் பிறுண்டும் கூறியிருத்தலுங் காண்க.
32-5. மெய்யே உன் பொன் அடிகள் கண்டு இன்று வீடு உற்றேன் உண்மையாகவே உன் அழகிய நிருவடிகனேக் கண்டு இப்பொழுது அப் பிறவித் துன்பங்களினின்றும் விடுபட்டேன்; உய்ய என் உள்ளத்துள் ஓங்காரமாப் நின்ற மெப்யா - அடியேன் உய்யும் பொருட்டு என் மனத் துன் " ஓம்' என்னும் பிரணவவுருவாய் நின்ற மெய்யனே, விமலா - மாசற்ற வனே. விடைப்பாக - தருமவடிவாகிய ஏறு ஊர்க்தவனே, வேதங்கள் ஐயா என ஓங்கி ஆழ்ந்து அகன்ற நுண்ணியனே - வேதங்கள் ஐயனே என்று அழைக்கவும் அவற்றிற்கெல்லாம் எட்டாது மேல் உயர்ந்தும் கீழ் சூழ்ந்தும் புனிடப்ரந்தும் அமைந்த நுட்பமான பொருளாய் உள்ளவனே.
மெய்யே கண்டு எனக் கூட்டிக் காட்சியளவையானே நேரில் கண்டு எனவுரைக்க, "திருமாலும் பன்றியாய்ச் சென்றுனராத் திருவடியை, ட்ருகா மறியவோ சந்தணய்ை ஆண்டுகொண்டான்" (தெள்ளேனம் 1) 'கண்ணுர் நுதலோய் கழவினேகள் கண்டேன் கண்கள் களிகூர" (குழைத் )ெ "ரீவாவென்னக் கண்ணு உய்க்கவா றன்றேயுன் சுழல் கண்டே' (திரு வேசரவு 2) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க,
பொன்னடி - அழகிய அடி. பொன் - அழகு பு. வெ. மா. 138 உரை. பொன்னடி என்பதற்கு பொன் போலும் அருமையும் தூய்மையும் ஒளியு முடைய திருவடியெனினுமாம், "எவ்வாப் பிறப்பும் பிறக்தி3ளத்தேன்" என்றமையால் வீடுற்றேன் என்றது எல்லாப் பிறப்புகளின் துன்பங்களி னின்றும் விடுதலேயடைதலேக் குறித்தது.
உய்ய மின்ற என இயையும். ஓங்காரம் - பிரணவம், அது அகர உகர மகரமாகிய பகுப்பினேயும் வீக் து நாதமாகிய முதலீனேவு முடையது. அகர உகர மகா விக் து காதமாகிய ஐந்தும் இறைவனது ஐந்தொழிஃக் குறிக் கும். அதனுள் ஒ என்பது இறைவனுக்குரிய சிறந்ததொரு மறைமொழி யாகும். அம்மறைமொழி வடிவாய் உயிரிக்குயிராப் நின்று இறைவன் உயிர்களே இயக்குதலின் " என்னுள்ளத்துள் ஓங்காரமாய் நின்ற" என் ருர், அங்ஙனம் இறைவன் உள்ளத்துள் ஓங்காரமாப் சிற்பிலும் உண்மை இயல்பில் நிரிவடையானுதவின் "மெய்யா " என் குர். விமலன் - மாசற்ற வன். மலம் - மாசு அமுக்கு. வி. இன்மைப்பொருளுணர்த்தும் உபசர்க்கம்.
வேதங்கள் ஐயா என ஓங்கி ஆழ்ந்த கன்ற நுண்ணியனே என்பத ஒல் நான்மறைகளால் இறைவன் இயல்புமுழுவதும் அறியப்படாமையின்

சிவபுராணம் f3
பொதுவகையால் இறைவனே அழைக்கவும் அவற்றிற்கு எட்டாது மேலு யர்ந்தும் கீழ் சூழ்ந்தும் புடைபட விரிந்தும் நுண்ணியனுய் உள்ளான் என் பதும், அவன் அருள் செய்யும் சிவஞானமொன் ருனேயே அறியப்படுபவனு வான் என்பதும் கொள்ளப்படும். 壓
"வேதக்காட்சிக்கும் உபநிடத் துச்சியில் விரிந்த
போகத் காட்சிக்கும் ಹT$çrಘ) F' சூரன் அமைச் 137. எனக் கந்தபுராணத்தும்,
" அல்லேயி தல்லயிதென மறைகளு மன்மைச்
சொல்வினுற் றுதிக்கிளேக்குமிச் சுந்தரன்" கடவுள் 29, எனப் பரஞ்சோதி திருவிளேபாட ர்புராணத்தும் வருவரை காண்க.
இறைவனருளிய வேதங்கள் இறைவன் இயல்பினே முழுவதும் உரைக்க மாட்டாமையின் அவற்ருற்பெறும் பயன் என் க்னயெனின் ? இறைவனுக் குரிய பொதுவியல்பு சிறப்பியல்பு என்னும் சரியல்புகளுள் பொதுவியஸ்பு வேத முதலிய நூல்களாற் கூறப்படும். சிறப்பியஸ்பும் நூல்கனாற் கூறப் படினும் அனுபவுேணர்வு உண்டாதற்கு அவனருளாற் பெறும் சிவஞானம் வேண்டும். ஆதலின் இறைவனருளிய வேதம் முதலிய நூல்களும் பயன்றரு வனவாமென் க.
38-40. வெய்யாய் தணியாய் - ஞாயிற்றின் வெம்மையையும் திங்க னின் திண்மையையும் உடையவனே இயமானன் ஆம் விமலா உயிரை உருவாகக்கொண்டு உண்ணின்று இயக்குதலின் உயிராக விளங்கும் தூ யோனே. பொய் ஆயின எல்லாம் போய் அகல வந்தருளி . பொய் யான சினேவு சொல் செயல்லெல்லாம் விட்டு நீங்கும்படி குருவடிவில் வந்து அருள் செய்து, மெய் ஞானம் ஆகி மிளிர்கின்ற மெய் சுடரே - மெய் அறிவாகி விளங்குகின்ற உண்மை ஒளியே, எ ஞானம் இல்லாதேன் இன்ப பெருமானே - எவ்வகையான அறிவும் இல்லாதேனுக்கு இன்பத்தைத் தரு கின்ற பெருமானே, அஞ்ஞானம் தன் ஆன அகல்விக்கும் நல் அதிவுே - அறியசபையாகிய இருளே ரீங்கச் செய்யும் கல்ல அறிவுருவானவனே,
இறைவன் அட்ட மூர்த்தங்களுள் சூாயிற்றின் உருவாக நின்று துெம் மையைத் தந்து உலகினே உய்வித்தலின் வெப்பாய்" என்றும், திங்களின் உருவாய் நின்று தண்மையிளேக் தந்து உலகிஃன உய்வித்தலின் தணியாப்" என்றும் கறினுர், "தண்ணியான் வெய்யோன்" (தே. ஞான81-23) வெறு பாய் கணியாப் அணியாய் போற்றி" (தே. திருநாவு 371; 3) என வருவன கண்க. இங்கு வெம்மையும் தண்மையும் இறைவனேயும் அவன் அருட் சத்தியையும் குறிப்பனவாகும். விக் து வெப்பமுடையது; நாதம் தட்ப முடையது. விக் து கரீதங்கள் சிவனேயும் சத்தியையும் குறிக்கும். ஆண்மை பம் பெண்மையுமாகிய ஈரியல்புகளே புடைய இறைவன் எல்லாவுயிர்சனி டத்தும் உயிர்க்குயிராப் கின்று அவற்றினே ஆண் பெண்ணுகப் படைத்து

Page 21
14 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இயக்குதலின் இயமானனும் விமலா' என்று. இயமானன் - உயிர். இறைவனது அட்டமூர்த்தங்களுள் உயிரும் ஒன் முதலின் அவ்வுயிரை உலாகக் கொண்டு இறைவன் உயிர்கள் எல்லாவற்றையும் இயக்குபவன் என்பதும் இதனும் போதரும். உயிர்க்குயிராய் உண்ணின்று இயக்கிலும் தன் தூய தன்மையில் திரியாதவன் என்பார் " விமலா என்டூர்.
பொய் - பயனில்லாத நிகனவும் சொல்லும் செயலும், வக்தருளி என் றது பரமாசாரியத் திருவுருவாய் வந்து அருளுபதேசம் செய்தமையைக் குறித்தது.
ரூான க் - பரசஞானம், பசுஞானம், பதிஞானம் என மூவகைப்படும்பாசஞானம் வேதம் முதலிய நூல்களாலும் சூட்சுமை பைசங்தி மத்தியமை வைகளி என்னும் நான்கு வாக்குகளாலும் அறியப்படும் ாேகமுடிவான ஞானமாகும். பசுஞானம் நாள் பிரமம் என உணரும் உணர்வாகும்" பதிஞானம் : உயிர் உடலின்கட்டோன்றி ஓதி ஒவ்வொன்குக உணரிக் திடுதலாம் பசுவாகிய தன்னினும் மேம்பட்ட பதியினேயுணர்தல். இது மெய்ஞ்ஞானிம் எனப்பட்டது.
"வேதசாத் திர மிருதி புராணகலே ஞானம்
விரும்பசபை வைகரியா தித்திறங்கள் மேலாம் நாகமுடி வானவெல்லாம் பாசஞானம்
கணுகி ஆன் மாஇவைழ்ே நாடலாலே காதலினுள் கான் பிரமம் என்னும் ஞானங்
கருதுபசு ஞானம்இவ னுடலிற் கட்டுண் டோதியுணர்ந் தொன் ருென்ரு புணர்க்கிடலாம் பசுவாம்
ஒன்ருகச் சிவனியல்பின் உணர்ந்திடுவன் கானே' (குக் 9 அதி 1) எனச் சிவஞான சித்தியாரில் வருதல் காண்க.
மீனிர்தல் - விளங்குதல், மெய்ச்சுடர் = உண்மை ஒளி. "பொய்யிருள் கடித்த மெய்ச்சுடரே" கோயிங் 3) என அடிகள் பிறுண்டும் கூறியது காண்க. சுடர் . ஒளி. இப்பொருட்டாதல் "தெறு சுட ரொண்கதிர் ஞாயிறு" (புற :ே27-8) என் புழிக் காண்க.
எ+ ஞானம்= எஞ்ஞானம், எஞ்ஞானமும் என்னும் உம்மை தொக் கது. இன் பப்பெருமான - இன்பத்தைத் தந்தருளிய பெருமான்.
1 யாவர்க்கும் கீழாம் அடியேனே-ாபர் வரும்
பெற்றறியா இன்பத்துள் வைத்தாய்க்கு " திருவெண்பா .ே " இன்பம் பெருக்கி" திருவெண்பா 11.
இகபரமாய தோர் இன்ப மெய்த " திருவார்த்தை 10. எனக் திருவாசகத்து வருவன கான்சு,

ਸੈ।5 T ாணம் 埼
அஞ்ஞானம் - அறிபு:ாமை, அஞ்நானம் என்பதில் ந மறுதல்ப் பொரு விளில் வந்தது. அறியாமை பொருள்களின் இயல்பினே அறியாமை, அதுவோ இதுவே என ஐயுற்றுணர்தல், ஒன்றை மற்ருென்று க உணர்தல் என மூன்று வகைப்படும். அவ்வறியாமை ஆணவ மலத்தால் உயிர்க்குளதாவ தாகும். அதனே நீக்கும்பொருட்டு இறைவன் சுனு கரண புவன போகங் களே உயிர்களுக்குக் கொடுத்தலால் ஆணவ வவியாகிய அறியாமை மெல்ல மெல்ல வ்ேகும். அந்த நன்மையினே இறைவனது அறிவின் மேலேற்றி
அஞ்ஞானக் கன்னே யகல்விக்கு நல்லறிவே' என அருளிச் செய்தார்,
41-8. ஆக்கம் அளவு இறுதி இல்லாப் - தோற்றமும் மிகவபேற்றின் அளவும் முடிவும் இல்லாதவனே, அனேத்து உலகும் ஆக்குவாய் காப்பாய் அழிப்பாய் அருள் தருவாய் - எல்லா உலகங்களேயும் நீயே படைப்பாய் பாதுகாப்பாய், அவைகளே ஒடுக்குவாய் முடிவில் உயிர்கட்கு அருளேயும் தருகுவாய் என் சீன போக்குவாய் - என்னே அப்பல்வகைப் பிறவிகளிற் செலுத்திப் போகங்களில் முழுகச் செய்வாப் கின் தொழும்பில் புகுவிப் பாய் பின்னர் அப்போகங்களில் உவர்ப்புண்டாயவிடத்து என் ஆர கினது திருவடிக்தொண்டில் புகும்படி அருள்செய் பாப் $1ற்றத்தின் நேரியாப் - பூவில் மனம்போல அன் பருள்ளத்தில் இசைக்திருப்பவனே : சேயாம் . அன்பரல்லாதவர் உணராமையின் தூரத் தீவிருப்பவனே நனFயவே அன்பராயினும் உணருதலின் அஆறுகி இருப்பவனே மாற்றம் மனம் மீறிய மின்ற மறையோனே - சொல்லும் சீேனவும் அளவிடமடியாது நீங்க அது பாற்பட்டுள்ள மறைபொருளாபுள்ளவனே கறக்க பல் கன்னவொடு ஒரு சிலந்தாற்போல - பசுவிற் கறந்த புதிய பால் சர்க்கரையும் தேதும் கலந்துழி மிக்க இனிமை தந்தாற்போல, அடியார் விக்கஃனயுள் சிறந்து தேன் to Ia கின்று - அடியவர்களது உள்ளத்திலே மிகுந்து தேன் போல இனிமை மாற் றெடுக்குமாறு கிலேபெற்றுத் தங்கி, பிறந்த பிறப்பு அறுக்கும் எங்கள் பெருமான் - அவ்வடியவரது எடுத்தபிறவியை நீக்கும் எங்கள் பெருமானே
ஆக்கம் அளவி இறுதி இல்லாதவனே அனேத் துவகங்களேயும் ஆக்குதல் காத்தல் அழித்தல் செய்ய வல்லவனுவான் என்பது போதர ஆக்கமள விறுதி யில்லாப்" என்ருர்.
ஆக்குவாய் காப்பாய் அழிப்பாய் போக்குவாய் நின்தொழும்பில் Կi:: வீப்பாய் அருள்தருவாய் என இணயத்து எல்லாத் தனுகானபுவன போ களேயும் நீயே படைத்து அவற்றில் என் சீனச் சேர்ப்பரப்; பாதுகாப்பாய் அழிப்பாய் போகங்களில் முமுகச்செய்து மறைப்பாப் போகங்களில் உவர்ப்புண்டாயவிடத்து சினது கிருத்தொண்டில் புகும்படி செய்து பக் குவமுண்டாயபோது மலக்கட்டினேக் கெடுத்து கித்திய இன்ப துை அருளுவாய் எனக் கொள்க.
அகனத்துவதும் ஆககுவாய் காப்பாய் அமிப்பாப் அருள்தருளாய் எனப் படைத்தல் காத்தல் அழித்தல் அருளல் என்னும் நான்கு தொழில்கள்,

Page 22
f6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கூறப்படினும் இவற்றிடையே நிகழும் மறைத்திற்குெழில் காத்தற்றுெதிற் கண் அடங்கும். ஆகவே படைத்தல் காக்கல் அழித்தல் மறைத்தல் அரு ளல் என்னும் ஐந்தொழில்களேயும் செய்பவன் இறைவன் என் க. ஐக் தொழிலும் இறைவன் அருட்செயல்களேயாதல்,
" அழிப்பிளேப்பு ஆற்றல் ஆக்கம் அவ்வவர் கன்ம மெல்லாங்
கழித்திடல் நுகரச் செய்தல் காப்பது கன்ம ஒப்பில் தெழித்திடல் மலங்கள் எல்லாம் மறைப்பருள் செய்தி தானும் பழிப்பொழி பந்தம் வீடு பார்த்திடின் அருளே யெல்லாம் "கு 1:37, என்னும் சிவஞானசித்தியார் திருவிருத்தத்தானுமறிக.
ஆக்குதல் காத்தல் அழித்தல் மறைத்தல் அருளல் என்பதே ஐக் தொழில் முறைமையாயினும் போக்குவாய் என உலக போகங்களில் அமிழ்ந்துமாறு பிறவிக்கண் போகச் செய்தலேப் பின்னர்க் கூறியது அப் பிறவிகளிற் புக்குப் போகங்களில் உவர்ப்புண்டாயவிடத்து இறைவன் தொழும்பில் புகுவிக்கும் இயையுபற்றியாகும்.
என்னே என்பது மக்கிப தீபமாக கின்று என்கீனப் பேக்குவாய் எனவும், என்னேப் புகுவிப்பாய் எனவும் இயையும். போக்குதல் - பக்குவ முண்டாகும் பொருட்டுப் பலவகைப் பிறவிகளிலும் போகச் செய்தல்.
தொழும்பில் புகுவித்தல் - அப்பிறவிகளினும் பக்குவாண்டாயவிடத்து என்கினத் தனது திருவடித்தொண்டில் புகுமாறு அணுகச் செய்தல், தொழும்பு - தொண்டு.
காற்றம் தான்பற்றிய பொருள்களில் எங்கும் நிறைந்து அதற்கப்பாலும் நுட்பமாய் இருப்பதுபோல, இறைவன் உலகு உயிர் எங்கும் நிறைந்து அதற்கப்பாலுமாய் நுட்பமாயுள்ளான் என்பது காற்றத்தின் நேரியாப்" என்பதனும் போக்தபொருள். அங்ங்ண ம"யின் மாற்றம் புலப்படுவதுபோல இறைவன் புலப்படவேண்டுமேயெனின் அவன் அன்பாகிய பொறியிலா தவர்க்குச் சேஞய்ப் புலப்படாமலும், அதனேயுடையார்க்கு அணியகுப்ப் புலப்படுதலுமுடையணுகவின் "சேயாய் நிரிையானே' என் ருர்,
"மெய்யடி வர்கட் கண்மையன்ே யென்றுஞ் சேயாய் பிறர்க்கு" மீத். 22, "ஒயாதே உள்குவார் உள்ளிருக்கும் உள்ள சீனச் Grurár " அம் ?. " அப்பார் சடையப்பன் ஆனந்த வார்கழலே
ஒப்பாக வொப்பு:விக்க உள்ளத்தார் உள்ளிருக்கும் அப்பாலேக் கப்பாலே " அம் 11. என அடிகள் அருளியமை காண்க.
வாக்கும் மனமும் அளவிட முடியாது நீங்கிப்போக அப்பாற்பட்டு நிற்றலின் " மாற்ற மனங்கழிய நின்ற மறையோனே என் ருர், "வாக்கு முனுநீதன்' என்பதும் இப்பொருள் பற்றியாகும். " சொற்பதங் கடந்த

சிவபுராணம் f
தொல்லோள்" (அண்ட 111) " சொற்பதங் கடந்த அப்பன் " (அச்சப் )ே வருவன ம்ே ஈண்டறியற்பாலன. இறை நூல்கள் இறைவன் இயல் பிசீனக் "கு ஃபாதிதுஃயம்" எனக்கூறுதலின் "மறையோனே" என்ருர்,
கறந்தபால் - பசுவிற் கறங்த புதியபால். கன்னல் - சருக்கரை, "கட்டி யும் விசயமும் குளமும் கன்னலும், ஒட்டிய பாகும் அக்காரமும் சருக் கரை" என்பது திவாகரம். கெப் - தேனெய், 'தேனெப்பொடு கிழங்கு மாறியோர்' 'பொருத 1ே4) என் புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, தானே இனிமை தருவதாய பரஸ், கின்னலும் தேனும் கலந்தவறி மிக்க இனிமை தருதவிற் " கறந்தபால் கன்னலொடு நெய்தலந்தாற் போல என்ருர், சிறந்து . மிகுந்து, சிறந்து மின்று என இபையும். கேன் - இனிமை. கின்று எனக்கூறினும் இறைவன் புலப்படுதலும் புலப்படாதிருத் தலுமாகிய கிலேமையினின்றும் நீங்கி, என்றும் புலப்பட்டு நின்று என் பது பொருளாகக் கொள்க. பிறந்த பிறப்பு அறுத்தல் - அவ்வடியவர் எடுத்த பிறப்பை நீக்குதல்.
சி0 1ே. கிறங்கள் ஓர் ஐந்து உடைய ப் - ஒப்பற்ற ஐந்து கிறங்களே யுடையவனே. வின் ஜேர்கள் ஏத்த மறைக் து இருந்த ப் - தேவர்கள் உன் சீனத் துதிக்கவும் அவர்களுக்கு வெளிப்படாமல் மறைத் திருந்தவனே, எம் பெருமான் - எம்பெருமானே, வல் வினேயேன் தன் சீன மறைந்திட மூடிய மாய இருளே - வலிய வினபையுடைய என்னே அறிவு மறையும்படு மூடிய வஞ்சனே பையுடைய ஆணவ மலமாகிய இருக்ள. அறம் பாவம் என்னும் அருங்கயிற்துல் கட்டி - கல்வினே தீவினே என்னும் அரிய கயிறுகளாற் கட்டி, புறம் தோல் போர்த்து - வெளியே தோலேப் போர்வையாக இட்டு, எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி - அதனுல் உடம்பில் எங்குமுள்ள புழுக்களே பும் அமுக்குகளேயும் மணமக் துச் செய்த, மலம் சோரும் ஒன்பது வாயில் குடிலே - அமுக்குகள் கழிகின்ற ஒன்பது வழிகளே புடைய உடம்பாகிய குடிசைபை, மலங்க புலன் ஐக் தும் வஞ்சனேயை செய்ய - யான் கலங்கும் படி ஐம்புலன்களும் மாயத்தைச் செய்ய, விமலா - மாசற்றவனே, விலங்கு மனத்தால் - இடையே மின்று தடுக்கும் மனத்தையுடைமையால், உனக்கு கலந்த அன்பு ஆகி கசிந்து உள் உருதம் நலம்தான் இலாத சிறியேற்கு நல்கி - உன்னிடத்துக் கலந்த அன்புடை.ேணுகி நெகிழ்ந்து உள்ளே T? - لj கும் நன்மை இல்லாத சிறியேனுக்கு அக்குடிசையினத் தக்து அதனுல் ஆற்றலேக்கெடுத்து இருவிக்னயொப்பு மலபரிபாகமாகிய பங்குவ நீக்லயை வரச்செய்து சிலம்தன்மேல் வந்தருளி மீள் கழல்கள் காட்டி - இத்திலவுல கத்தே குருவடிவில் எழுந்தருளிவந்து எல்லேகாண்டற்கரிய மீண்ட திரு வடிகளே எனக்குக் காட்டியருளி. ராயின் கடையாய் கிடக்த அடியேற்து. ந1 பிலும் கீழ்ப்பட்டவணுப்க் கிடந்த அடியேறுக்கு, தாயின் சிறந்த தயா வான தத்துவனே - தாயிலும் சிறந்த கருக்rைவடிவான உண்மைப் பொருளா புன்னவனே.
I

Page 23
18 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இறைவனது அட்டமூர்த்தங்களுள் நிலம் சீர் தீ வளி வான் என்னும் பூதங்கள் ஐந்தும் அடங்குதலினுலும், அவை முறையே பொன்மை வெண்மை செம்மை கருமை புகைமை என்னும் ஐக்து நிறங்களும் உண்மையானும் "நிறங்களோ ரைக்துடையாய் ' என்ருர்,
" மண்புனல் அனல்கால் வான்.
வண்பொன்மை வெண்மை செம்மை கறுப்பொ டு தூமவண்ணம் " எனச் சிவஞான சித்தியாரிலும், (குத் 2. செப் பீ?)
பொன் பார் புனல் வெண்மை பொங்குமணல் சிவப்பு வன்கால் கருமைவளர் வான்தூமம் - என்பர்."
ாது உண்மை விளக்கத்தும் வருவின்ம்ெ கான் கி.
தேவர்கள் தமக்குரிய சில ஆற்றல்களினும் றம்மை முதல்வராகக் கருதிச் செருக்குறுவராதலின் அவர் செருக்கிக்ன அறுக்கற்பொருட்டு இறை வன் மறைந்நிருப்பானுதவின் "விண்ணுேர்களேத்த மறைந்திருந்தாய் என்ருர். இறைவன் தேவர்களின் உதவியின்றித் திரிபுரங்களேச் சிரித்து எரிசெய்யவும் அதனே உணராத தேவர் தாமும் அவ்வென்றிக்குரியராகக் கருதி இறுமாத்தமையும் அஃதுணர்ந்த இறைவன் இயக்கவடிவங்கொண்டு எதிரில் நின்றகால அவர்கள் அவனே அறியாதிருந்தமையையும் கேநோப நிடதத்துட் காண்க.
இயல்பாகவே ஆணவ மலத்தாற் பிணிக்கப்பட்டிருத்தலின் தம்மை வல்விக்னயேன்" என்ருர், " வல்வினேயேன், ஆழியப்பா வுடையாய்" (அடைக்கலப் )ே என அடிகள் பிறிதோரிடத்தும் கூறுதல் காண்க. மறைக் திட மூடிய மாய இருளே என்றது அறிவு சிறிதும் விளங்காது தம்மை மூடிக்கொண்டு உடனிருக்கின்ற வஞ்சகத்தையுடைய ஆணவ இருளே என்ற வாறு, மாயம் - வஞ்சனே. " மடங்கன்போற் சினே இ மாயஞ்செ யஅrைரை" (கவி 21:3) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
உயிர்களே அநாதிசம்பக்கமாகப் பற்றியிருக்கின்ற ஆணவ இருளே கெடச் செய்தற்பொருட்டு கல்விஃன விேனேயென்னும் தொழில்களேச் ஒசய்யும்படி பிரவாக அகாதிசம்பந்தமாகிய கன்மமலக்தோடு சேர்ப்பன். அறம் பாவம் என்னும் கன்மம் நிகழ்தற்கு உடம்பு இன்றியமையாது இருத் தலின் பிரவாக அநாதிசம்பந்தமான மாயையோடு சேர்ப்பன்: இம்முறை மையே, " என்னே மூடிய மாய இருக்ள அறம் பாவம் என்னும் அருங்கயிற் ருற் கட்டி, ஒன்பதி வாயிற்குடிகிலச் சிறியேற்கு நல்கி" என அருளிச் செப் யப்பட்டது.
புறத்தோல் போர்த்தெங்கும் புழவழக்கு முடியென்றது புறத்தே தேசஃப் போர்வையாக இட்டு அதனுல் உடம்பில் எங்கு முள்ள புழக் களேயும் அமுக்குகளேயும் மறைத்து என்றவாறு

சிவபுராணம் 9
"மொய்ப்பால் நரம்பு கயிறுக மூக்ள என்பு தோல்போர்த்த, குப்பாயம்" ஆசை .ே அளிபுண் ணகத்துப் புறக்தோல்மூடி படியேனுடைய யாக்கை'
ஆசை வி என வருவன காண்க, மூடி என்பதற்கு மூடிச்செய்த என ஒரு சொல் வருவித்துரைக்க. இதனுள் ஒன்பது வாயிற்குடிலின் அமைப்புக் கூறிய வாறு, மலஞ்சோரு மொன்பது வாயிற்குடில் - மனம் ஈலும் தாது பீழை குறும்பி சனி என்னும் அழுக்குகள் சோருகின்ற" ஒன்பது வாயில்களே புடைய உடம்பாகிய குடிசை,
* கால்கொடுத் திருகை யேற்றிக் கழிகிரைத் திறைச்சி மேய்க் து
தோல்படுத் துதிர ரீராற் சுவரெடுத் திரண்டு வாசல் ஏல்வுடைத் தாவ மைத்தங் கேழுசா லேகம் பண்ணி மால்கொடுத் தரவி வைத்தார் மாமறைக் காட ஒரே " காவு 8ே:4. " புழுப்பெய்த பண்டி தன்சீனப் புறமொரு தோலிான் மூடி
ஒழுக்கரு வொன்பதுவா யொற்றுமை யொன்று மில்லே ' நாவு ፵፱ - 8. எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
மலங்குதல் - கலங்குதல், இப்பொருட்டாதல் "கதுவே சுலுழல் கலங்குதல் மலங்குதல்' என்னும் பிங்கலந்தையானும் (7:188) அறிக. புலனேந்தும் வஞ்சக்னயைச் செய்தல் - ஐம்புலன்களும் தம்மைக் கவருமாறு ஐம்பொறிகளேயும் மயக்வித் தம்பால் இழுத்தல். ஆங்கினம் பொறிகள் புலன்களாலே மயக்கப்படுதலால் மாறுபட்டு விடுகின்றது. அதனுல் அம் மனம் அன்பாகிக் கசிந்துள்ளுருகும் நலம் அற்றதாகின்றது. விலங்கும் என்பதற்கு எதிரில் நின்று தடுக்கும் எனினுமாம். உனக்கு - உன்னிடத்து. வேற்றுமை மயக்கம். " எம்பிரான் கில்க்லச் சூழ்பொறிற்கே' (திருக் கோவை 187) என் புழிப்போல, கசிந்துள்ளுருகுதல் - மனம் கசிந்து உள்ளே புருகுதல்.
மாய இருளே (51) அருங்கயிற்கும் கட்டி (52) புழுவழுக்கு முடிச் செய்த (க3) குடிவே (34) நல்கி (க்)ே என முடிக்க,
நிலத்தன்மேல் வந்தருளியென்றது இறைவன் இங்கிலவுலகத்தே குரு வடிவில் எழுந்தருளிவந்து என்றவாறு.
செங்கண் நெடுமாலும் சென்றிடந்துங் காண்பரிய
பொங்குமலர்ப் பாதம் பூகலத்தே போந்தருளி' அம்மானே 1. பெருங் துறையெம் புண்ணியன் மண்ணிடை வந்து தோன்றி"
வார்த் ?.
என வருவன ஆாண்க. சீன்கழல்கள் காட்டியென்றது எல்ஃகோண்டற்கரிய நீண்ட திருவடியைக் காணுமாறு செய்து என்றலேமேற் குட்டி அருள் செய்து என்றவாறு.

Page 24
20 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"கண்ணுர் கழல்காட்டி காயேஃன ஆட்கொண்ட அண்ணும&யர&ன"
- 3 th 10. எனவும்,
"இணேயார் திருவடி யென்ற&லமேல் வைத்தலுமே " பூவல் 1. எனவும் அடிகள் அருளியமை காண்க,
" சென்னி யின் மிசை மேவிய பாதக்
கிருந்து கண்ணினே சேர்த்திரு கரத்தா அன்னல் செய்திடு மிதயமே லனேவிக்
துவகை கூர்ந்துமெய் புணர்ச்சியி னெழுந்தார்" (திருப்பெருங் 58)
எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருதலும் காண்க.
கடை - இழிவு. மக்களுக்குத் தடைசெய்தலில் தாய் சிறந்தவளாக வின் 'தாயிற் சிறந்த தயாவான " என் மூர்,
" தாபி லாகிய இன்னருள் புரிந்த என்தல்வனே ' சதகம் 9.
" தாயான ஈசற்கே " கோத் 12.
"தாயிற் பெரிதுக் கயா அடைய தம்பெருமாள்' பூவல் 3.
"பால்ரிசீனர் தூட்டும் தாயினும் சாலப் பரிந்து " பிடித்த .ெ என வருவனவுங் காண்க,
"பெற்றிருந்த தாயலுளின் நன்ஜாப் நீயே" (நாவு 358 மீ) எனத் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க,
தத்துவம் - வடமொழி. அதன் தன்மை என்பது பொருள். அதன் தீன்மையென்றது எப்பொருள் எத்தன்மையுடைத்தோ அப்பொருளே அத் தன்மையுடையதாக உண்மையுணர்தல்.
-ேசி. மாசு அற்ற சோதி மலர்ந்த மலர் சுடரே - களங்கும் இல் லாத ஒளிவிரிந்த பலரின் ஒளிபோன்றவனே, தேச சீன - குருமுதல்வனே திேன் ஆர் அழகே இனிமை நிறைந்த அமுதம் போன்றவனே, சிவ புரனே - சிவபுரத்தையுடையவனே, பாசம் ஆம் பற்று அறுத்து பாரிக்கும் ஆரியனே - ஆணவம் கன்மம் மாயை என்னும் மும்மலங்களின் பிடிப்பி சீனக்கெடுத்து மெப்பு:றி வினே உளர்க்கும் மேலோனே, நேச அருள் புரிந்துவின்பால் அன்பு செய்தற்கேதுவாகிய திருவருகினச் செப்து, நெஞ்சில் வஞ் சம் கெட - என் மனத்தின் கணுள்ள பொய்ம்மையாகிய குற்றம்கெட, பேராது கின்ற பெரும் கருஃண பேர் ஆறே - என் மனத்தின் கண் நீங்கா மல் ரீலேபெற்ற பெருங்கருனேயாகிய பெரிய யாருகவுள்ளவனே, ஆரா அமுதே - தெவிட்டாத அபுதம் போன்றவனே, அளவு இாை பெம்மானே - எல்லேயில்லாத இயல்பினேயுடைய பெருமானே, ஒராதரர் உள்ளத்து ஒளிக்கும் ஒளியானே - தின் ஃன ஆராயாதவர் உள்ளத்தின் கண் வெளிப்

சிவபுராணம் 2.
படாது மறையும் ஒளிப்பொருளாயுள்ளவனே, மீராப் உருக்கி என் ஆர் உயிராப் நின்ருணே - என் மனத்தை நீர் போல உருகச் செய்து என் அரிய உயிர்க்கு உயிராய் கின்றவனே.
உலகத்து ஒளிகள் போலாது களங்கமின்றி என்றும் ஒருபடித்தால் இருக்கும் ஒளிவீசிந்த மலரொன்று உனதாயின் அம்மலரின் ஒளிபோலும் ஒளியையுடையான் இறைவனுகலின் "மாசற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே" என்றர். "யாவராயிறு மன் பரன்றி யறியொணு மலர்ச்சோதியான்" (அருட் 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க,
தேசு - ஒளியாயினும், " சோதிமலர்ந்த மலர்ச்சுடரே (2ே) என இறை வன் ஒளிவடிவு கூறப்பட்டமையின் தேசன் என்பதற்கு #ண்டு இான ஒளியையுடைய குரு என்பது பொருளாயிற்று.
சிவபுரம் . சிவலோகம். மேலேமுலகங்களின் மேலேயுள்ள சத்திய லோகம் பிரமாவுடையதாக, அதற்குமேலே வைகுண்டலோகம் விஷ்ணு வுடையதாக, அதற்குமேலே சிவலோகம் சிவனுடையதாக நூல்கள் கூறும். அச்சிவலோகமே ஈண்டுச் "சிவபுரம்" எனப்பட்டது.
பாசம் - ஆணவம் கன்மம் மாயை என்னும் மும்மலங்கள். 'பசுக் கிளேக் கட்டிய பாச மூன்றுண்டு " என் குர் திருமந்திரத்தும் (2387), இறை வன் பாசமாம் பற்றறுத் தரையை,
"பாரிடைப் பாதங்கள் காட்டிப் பாசமறுத்தெனே யாண்ட' குயில் .ெ "பாசமானவை பற்றறுத் துயர்ந்ததன் பரம்பெருங் கருனேயால்
ஆசைதீர்த் தடிபாரிடைக் கூட்டிய வற்புத மறியேனே " அற்புத 8. என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக. பாரிக்கும் - வளர்க்கும். ' பக லென்னும் பண்பின்மை பாரிக்கு நோய்" (குறள் ச்ே1) என் புழி, பாரிக் கும் என்பதற்கு வளர்க்கும் எனப் பரிமேலழகர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க. மும்மலங்கனின் பற்றைக் கெடுத்து உயிர்கட்கு மெய்யறிவினே வரைச் செய்தவாற் பாசமாம் பற்றறுத்துப் பாரிக்கும் ஆரியன்" என்று அருணிச்செய்தார். ஆரியன் - மேலோன் வடசொல்.
நேசம் . அன்பு. நேச அருள் - உயிர்கள் தன் பால் நேசம் செய்வதற் கேதுவாகிய திருவருள். "அவனரு னாலே யவன்குள் வணங்கி" (சிவ புரா 18} என வருதலுங் காண்க. வஞ்சம் போப். "தின் வரப்மைக்கட் பெரியதோர் வஞ்சமாய்க் விடவாதோ' (கவி 135 - 10-11) என்புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
பெயராது என்பது பேராது எனத் திரிந்தது. "பேராவிடும்பை தரும் " (குறள் பி2ெ) நான் புழியும் இவ்வாறு வருதல் காண்க. ஆராவது தேதெவிட்டாத அமுதுபோன்றவனே
"ஆராவமுதமுமானுர்தாமே (தே. நான் 0ே:5)
ᏥᎱᏍlᎢ ᎬjtᏂ ,

Page 25
22 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"அப்பனே கந்தியை ஆரா வமுதினே' (திருமத் ஃபீ) எனவும் வருவன காண்க.
இறைவன் இயல்புகள் அளவுபடாதனவாதலின் அளவிலாப் பெம் மான் " என் ருர், பெருமான் என்பது பெம்மான் என நின்றது.
ஒர்தல் - ஆராய்ந்தறிதல், ஒரTதார் - தம்மியல்பினேயும் நம்மையுடைய தலேவன் இயல்பினேயும் ஆராய்ந்து அறியாதவர். ஓராதார் உள்ளம் அறி யாமையாற் பற்றப்பட்டு இருண்டு கிடக்தவின் எர்ங்குமுள்ள இறைவன் அவருள்ளத்து இருப்பினும் விறகிற்றிப்போல் மறைந்திருப்பானுகவின், "ஒராதரருள்ளத் தொளிக்கு மொளியானே" என்ருர் "ஒராதரர் உள்ளத் தில்லார் தாமே, உள்ளூறு மன்பர்தம் மனத்தார் தாமே ' (திருகாவு 250 )ே எனத் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க.
ஆருயிராய் நின் ரூணே என்றது எனது உயிர்க்குயிராய் கின்று இயக்கு பவனே என்றவாறு. ' உயிர்க்குயிரா மங்கங்கே வின் முன் " " எல்லா அயிர்கட்கும் உயிரா யுனன்" (ஞான 133 : t; 3?? ; 3) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க.
?0-சி. இன்பமும் துன்பமும் இவ்வானே உள்னாணே - இன்பமும் துன்பமுமாகிய இரண்டும் இல்லாதவனே, அவையிரண்டும் உள்ளவனே அன்பருக்கு அன்பனே - அன்பு செய்வார்க்கு அவர்கருதும் அன்புருவாய் அருள் செய்பவனே, யாவையும் ஆப் அல்ஃலயும் ஆம் சோதியனே - எல் லாப்பொருள்களுமாகி அவையல்லாத வேறு மாகியும் உள்ள ஒளியையுடை பவனே, துன் இருளே - நெருங்கிய இருனேயுடையவனே, தோன் ரூப் பெருமையனே - புலணுகாத பெருமையையுடையவனே, ஆதியனே - எல்லா வற்றிற்கும் முதலாயிருப்பவனே, அந்தம் கடு ஆகி அல்லானே - முடிவும் நடுவும் ஆகி, ஆதியும் அந்தமும் நடுவும் அல்லாதவனுமாய் இருப்பவனே, ஈர்த்து என்கீன ஆட்கொண்ட எங்தை பெருமானே - என்னே வலியவந்து இழுத்து அடிமை கொண்டருளிய எமது தங்தையாகிய பெருமானே.
உலகத்து இன்ப துன்பங்கள் மாறிமாறி வந்து அழியுந்தன்மையுடை யன. இறைவன் கித்திய பிரதிசய ஆனந்தாரடையணுதலின் " இன்பமும் துன்பமும் இல்லானே' என்று அருளிச் செய்தார். இனி, தம்மைத் தக்ஸ்க் கூடிய அடியார்க்கு உலகத்தாலும் உலகத்துப் பொருள்களாலும் உயிர்க எாாலும் வரும் இன்பதுன்பங்கள் அவ்வடியாரைத் தாக்காமல் முதல்வனே என்று கொள்வானுதவின் இன்பமும் துன்பமும் இல்லானே உள்னானே' என் குர் எனினுமாம், "துன்பமுமாய் இன்பம் ஆயினுர்க்கு " (திருப் பொற் ெே) என அடிகள் அருளியமையுங்காண்க.
"இவன் உலகில் இதம்அகிதஞ் செய்த எல்லாம்
இதம் அகிதம் இவனுக்குச் செய்தார்பால் இசையும்
அவன் இவனுய் கின்றமுறை யேக ஒகி
அரன் பணியின் கின்றிடம்ெ அகலுங் குற்றங்

சிவபுராணம் 23
சிவன் இவன் செய்தியெல்லாம்" என்செய்தி யென்றுஞ் செய்ததெனக் கிவனுக்குச் செய்த தென்றும் பவம் அகல உடனுகி கின்றுகொள்வன் பரிவாற்
பாதகத்தைச் செய்திடினும் பணியாக்கி விடுமே " (குத் 10) எனச் சிவஞானசித்திபாரில் வருதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது.
அன்பருக்கு அன்பனே என்பதற்கு அன்பராயினுர்க்குக் தானும் அன் பணுபுள்ளான் எனின் அன்பரும் இறைவனும் ஒத்த இயல்பினராவர். ஆதனுல் அன்பனே என்பதற்கு அன்பர்க்கு அன்புருவாய் அருள் செப்ப வனே என உரைக்கப்பட்டது. " அன்பானினேவாாது உள்ளக் கமலத்தின் கண் அவர் நிக்னந்த வடிவோடு விரைந்து சேறல் இறையியல்பு " எனப் பரிமேலழகர் கூறுதலும், (குறள் 3 உரை) "யாதொரு தெய்வங் கொண் தர் அத்தெய்வமாகி யாங்கே, மாதொரு பாகனூர்தாம் வருவர்" எனச் சிவஞான சித்தியாவில் வருதலும் (குக் 2 செப் 25) காண்க.
இறைவன் வியாபகத்துள் உலகம் முழவதும் அடங்குநவின் " பாவையு மாப்" என்றும், அவனது வியாபகம் உலகப்பொருள்களுக்கு அப்பாலு மாய் இருத்தலாலும், தன்னுள் வியாப்பியமான உலகப்பொருள்களால் இறைவன் தாக்குண்ணுது வேகுய் கிற்றலினுலும் " அல்லேயுமாய்' என் றும் அருளிச் செய்தார். இறைவன் ஒளியுடையவனுதலின் 'சோதி யனே " என்ருர்,
எல்லாவுயிர்களேயும் மறைக்கும் ஆணவ வவ்விருளால் தான் மறைக் கப்படாது தான் அதனுள்ளும் மறைந்து கிறைந்திருத்தலின் "துன்னிருளே’ என் ருர், துன்னுதல் - கெருங்குதல், "துன்னிங் காதலர் துறக்தேகு மாரிடை ' (கவி பீ என் புழிப்போவ, செறிதலுமாம். இறைவன் சோதி பணுபும் துன்னிருளாயும் உள்ளான் என்பது " சோதியுமா யிருணாயி னுர்க்கு" (திருப்பொற் ெே) என்பதனுலுமறியப்படும்.
இறைவன் பெருமை எத்துக்ணக் காலமிருந்தும் அறியப்புகினும் வரை யறைவின்றி விரிதலின் அது புலனுகாது என்பர் தோன் முப் பெருமை யனே " என்று.
"ஞானக் தாணுரு வாகிய நாயக விரியல்பை
யானும் புேமாப் இசைத்துமேன் ருவஃ தெளிதேச போன ங் தீர்கலா முனிவருக் தேற்றிலர் முழுதுக் தானுங் காண் லென் இன்னமுக்தன் பெருக் த ஃலமை" (கு"மைச் 128) எனக் கந்தசானத்து வருதலுங் காண்க.
இறைவன் ஆகியும் அக்கமும் கடுவுமாகியும் அவையின்றியும் உள்ளாத வின் ஆதியனே பக்த நடுஇரவி எல்லாஃே" என்ருர்,
* ஆதியே நடுவே யந்தமே ' கோயில் .ெ எனவும்,

Page 26
2 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
*鹅警员 i " முன் சறும் ஆதியும் இல்லான் " திருப்பொற் 8.
எனவும் அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. இறைவன் ஆகியும் அந்தமும் நடுவும் உடையனும் எனின் அவனது இறைமைக் குணத்திற்கு குற்ற மாகாதோவெனின் ஆகாது; என்னே ? இறைவன் அன்பராயினுர்க்கருள் செய்யும் பொருட்டு அருளுருக்கொண்டு தோற்றி கின்று மறைதல்பற்றி அவையுடையணுகத் தோன்றிலும், உண்மையில் இலணுமாகவின். இது பற்றியே,
" ஆட்பாலவர்க் கருளு வண்ணமுமாதி மாண்பும்
கேட்பான் புவிலளவில்க்ஸ்கிளக்க வேண்டா" (தே. 33 : 4)
என ஆளுடையபிள்ளேயாரும் அருளிச் செய்வாராயினர்.
ஈர்த்தென்னே யாட்கொண்ட என்றது என்னே வலியவந்து இழித் து அடிமைகொண்ட என்றவாறு,
"கிச்சலும் ஈர்த்தட் கொள்வோன் வாழ்க" திருவண்ட 9ெ.
" விள்ளேன். ஒழியுங் கண்டுகொண் டாண்டதெக் காரணமே " நீத் 2. எனவும் அடிகள் பிறுண்டும் கூறுவன ஆண்க. எங்கை பெருமான் - எமது தங்தையாகிய பெருமான். "எந்த ப் எங்தை பெருமனே " +சனே யென் னெம்மானே எங்தை பெருமான் " (சத 24; 51) என வருவன காண்க.
?-.ே கூர்த்த மெய் ஞானத்தால் கொண்டு உணர்வார் தம் கருத் தில் நோக்கு அரிய நோக்கே - க fய மெய்யறிவினுல் உளங்கொண்டு உணர்வாருடைய கருத்தினுலும் அறிதற்கு அரிய கருத்துப்பொருளே, நுணுக்கு அரிய நுண் உணர்வே - துணுகி உணர்தற்கும் அரிய நுண் ணிைய உணர்வுப் பொருனே, போக்கும் வரவுக் புணர்வு இ8ா புண்ணி யனே - போதலும் வருதலும் பொருந்தியிருத்தலும் இல்லாத தூய்மை யுடையோனே, காக்கும் எம் காவலனே - எல்லாவற்றையும் காக்கும் எம் அரசனே. காண்பு அரிய பேர் ஒளியே - எல்லேகாண்டற்கரிய பேரொனி வடிவினனே, ஆற்று இன்ப வெள்ளமே - ஆற்றின் வெள்ளம் போன்ற இன்ப வெள்ளத்தையுடையவனே. அத்தா - ஆப்பனே, மிக்காப் நின்ற தோற்ற சுடர் ஒளியாய் - எல்லாவற்றினும் மேலாப் கிஃபெற்ற தோற் றத்தினேயுடைய விளங்குகின்ற ஒளியாகியும், சொல்லாத நுண் உணர்வாப் - சொல்லுதற்கியலாத நுண்ணிய உண்ர்வாகியும், மாற்றம7ம் ஆம் வைது கத்தின் வெவ்வேறே வந்து அறிவு ஆம் தேற்றனே . மாறுபாட்டினே யுடைய இந் நிலவு 'கத்தின் கண் உபி க்ளூக்கு வெவ்வேறு கிமையில் வந்து அருள் செய்தலால் அறியப்படும் தெளிபொருளாடு முன்னவனே, தேற்ற தெளிவே - தெளிவினிற் றெளிவே, என் சிந்தனேயுள் ஊற்று ஆண் உண் ஆர் அமுதே - என் மனத்தினுள்ளே ஊற்றுப்க் சுரக்கின்ற உண்டத் கினிய அரிய அமுதமே, உடையானே - எப்பொருளேயும் எவ்வுயிரையும் உடையவனே.

சிவபுராணம் 25
கூர்த்த - கூரிய சிறக்க " கூர்ப்புங் கழிவு முன்னது சிறக்கும் " என்பது தொல்காப்பியம். கூர்த்த மெய்ஞ்தோ ன முடையார் இறைவனுெடு இயைக் தி நிற்கப்பெறுதலானும் அவர் செயலெல்லாம் அவன் செய ஸ்ஒழியே நடைபெறுதாேலும் அவர்தம் உயிர்க்கு:பிராப் விளங்க அறியப்படுவான ஸ் லது கட்டுணர்விற்குப் புலனுக்ரீன் என்பது தெரிக்கற்குக் கூர்த்தமெய்ஞ் ஆானத்தற் கொண்டுணர்வார் தங்கருத்தின் நேக்கரிய நோக்கே " என்று அருளுவாராயினர்.
துணுக்கு - நுண்மை, நுண்ணுணர்வு - துண்ணிய உணர்வுப்பொருள். " உனர்வாய் கின்ற நிருவனே " " உணர்வதுன் கண் " " உணர்வெலா மானுனே" (கே. 138 = 3; 283 : ; ஃ9ெ : 1) என அப்பரடிகள் அருளிய யமையும் கானகி.
இறைவன் சர்வவியாபகனுதலின் "போக்கும் வரவும் இலன்" எனவும், உலகமும் உயிரும் தன் வியாபகத்துள் அடங்கிலும் அவற்றெடு தான் இயைபின்றியிருத்த விற் புணர்வுமிலன் " எனவும் கூறினுள்.
" போக்கிலன் வரவிலன் என வினேப் புலவேசர்
கீதங்கள் பாடு த லாடுத இல்லால் " (திருப்பள்ளி 3)
என் வருதல் காண்க. இனி " போக்கும் வரவும் புணர்வுமிலாப் புண்rை யன் ' என்பதற்கு இறத்தலும் பிறத்ததும் பொருந்தியிருத்தலும் இல்லாத தூப்புடையோனே எனினுமம், "இறப்பொடு பிறப்பிலானே " எனத் நிேவாரத்து ( 5 ) ?4 ,ே வருதலுங் காண்க. புண்ணிபன் . சிவபெருமான். "அடியார் விண்போக்க வல்ல புரிசடைப் புண்ணிபன் ' (தே நாவு 1807) என வருதலுங் காண்க காவலன் - அரசன். அயன்றிருமாலனுகன பனவோன் பேபறறுங் காவலனே' (தே. : 1) என அப்பரபுகள் அருளிய காண்க.
காண்பரிய பேரொளியே என்பதற்கு மிக்க பேரொளியுடைமையாற் கண்களாற் காண்டர்கசிய பேரொ ஒளி வடிவினனே எனினுமாம். " காண் பரிதாகி வேறு சுடர்தனே' " காண்பசிய செமுஞ்சுடரை " (அப் t3 5; ?ே : 1) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங்கா எண்க.
இறைவன் சுடரொளியாயும் நுண்ணுணர்வ யும் இருப்பினும் நில வுலகத்திலுள்ள மக்களுயிரின் அறிவுலேக்கேற்ப வேறுவேருக வந்து அருளுதலால் அறியப்படுதலின் "வெவ்வேறே வந்தறிவாக் தேற்றுனே என் மு. என்ற து உலகின் கண் பல்வேறு வகைப்பட்ட மக்கள் தித்தம் அ) அக்கெ டியவாறு பல்வேறு தன்மைகளே புடைய தெய்வங்களே வழி பட்டுப் பின்னர் அறிவு வளருக் தாலும் முன்னேய துெப்பம் வழிபாட்டிற் குரி தன் தென விடுத்து அதனின் மிக்க்தனே வழிபாடாற்றிப் பின்னர் அதனிற் சிறந்த கொள் மனே வழிபட்டு இறுதியாக எல்லாவற்றையும் அடுத்து AAA KK AA T AA ATTTA AA AA kkTTAATTeTTATTekTT تا آن اقliبا الیا تلاشه این آ- IT تلاش

Page 27
26 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வீடு பேற்டை வராதலின் மாற்றமாம் வையகத்தின் வந்தறிவாக் தேற் றனே" என்ருர்,
"யாதொரு தெய்வங் கொண்டீர் அத்தெய்வ மாதி யாங்கே
மாதொரு பாக ரூர்தாம் உருவர்மற் றத்தெய்வங்கள் வேத சீனப் படுமி றக்கும் பிறக்கும்மேல் வினேயுஞ் செய்யும் ஆதலான் இவையி லாதான் அறிக்தருள் செய்வன் அன்றே "
(குத் 2. செய் 5ே) என்னும் சிவஞான சித்தியார் கிருவிருத்தம் இங்கே சிந்திக்கத்தக்கது.
தேற்றத்தெளிவு - தெளிக்தார்க்கும் உயிர்க்குயிராப் கின்று நுகரப் படும் தெளிவு. ஊற்ருன அமுது - என் மனத்தினுள் ஊற்றுகச் சுரக் கின்ற அமுது, " ஊற்றிருந்துள்ளங் கழிப்போன் ' (அண்ட 131) என அடிகள் அருளியமையுங்காண்க. ஆர் அழிது - அரிய அமுது. " சின்னுளா ணுர்க் குண்ணுர்ந்த ஆரமுதே' (ஏசறவு )ே என வருதல் காண்க. உ ைபு யானே - என்ஃன் ஆளாக உடையானே எனினுமாம்,
84-88. வேற்று விகார விடக்கு உடம்பின் உள் கிடப்ப ஆற்றேன் - வெவ்வேறு மாறுபாடுகளேயுடைய ஊன் உடம்பிலுள்ளே கிடக்க அதனு லாகிய துன் பத்தினேப்பொரேன்; எம் ஐயா - எமது தஃவனே, அரனேயோ என்று என்று - பாசங்களே நீக்குவோனேயோ என்று பலகால் ஒலமீட்டு அழைத்து, போற்றி புகழ்ந்திருந்து பொய்கெட்டு மெய் ஆனுர் - வணங் கிப் புகழ்ந்து பாடிக் கொண்டிருந்து பொய்யாகிய கினேவு சொற் செயல்க ளெல்லாம் கெட்டு மெய்யாகிய சிகனவு சொற் செயல்களே உடையராயி ஞர், மீட்டு இங்கு வந்து விசீனப்பிறவி சாரா மே - திரும்பவும் இங்கில வுலகத்தில் வந்து இருவினேக்டோனதும் இருவினேக்கு விளேவானதுமாகிய பிறப்பினே அடையமே, கள்ளம் புலம் குரம்பை கட்டு அழிக்க வவ்வானே - வஞ்சகத்தையுடைய புலன்களின் வழிச்செல்லும் ஐம்பொறிகளின் குடிசை பாகிய எடுத்த உடம்பின் பந்தத்தினே அழிக்க வல்லவனே.
வேறு விகாரம் - வேருகிய விகாரம். இருபெயரொட்டுப் பண்புத் தொகை, வேருகிய விரு ரங்கள் பாவியம் யவ்வனம் கெளமாரம் வயோதி சும் நரை திரை நோய் மூப்பு சாக்காடு என்பன. விடக்கு - ஊன்.
"புஜி தனக்கிடு விட க்கை நின்றதொரு பூனே தின்னுமது போல் "
(பாரதம்)
என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க,
இறைவன் திருவடியைத் தக்வக்கூடும் விஃலயை எய்கினுர்க்கு இவ்வூ இறுடம்பு ஒரு பொறையசயும் சிறைய யுமிருத்தலின் " ஊனுடம்பி னுட் இடப்ப ஆற்றேன் ' என் குர். " ஆக்கையைப் பொறுத்தல் புகலேன்" (ஆண்ட 1:3) " தினேத் துணையேனும் பொறேன் துயர க்கையின் திண்
*ல"ே (சீத் 39 என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.

சிவபுராணம் 27
அரன் - வடமொழி. உயிர்களின் மாசுகளே அழிப்பவன் என்பது இதன் பொருள். புகழ்ந்திருத்தல் - புகழ்ந்து பாடிக்கொண்டிருத்தல். பொய் என் றது உயிரியல்பான ஜீனேவு சொற்செயல்களே - அவை உள்ளீடின்மையின் பொய்யெனப்பட்டன. மெய் - இறையருள் வழி கிற்றலினுல் உளவாகும் கிளேவு சொற்செயல்கள். அவை உயிரின் ஈடேற்றமாகிய உள்ளிடுடை மையின் மெய்யெனப்பட்டன. இங்கு என்னும் சுட்டு நிலவுலகைக் குறிக்
நீதி
வினேப்பிறவி H வினேப் பயனுள் உண்டாகும் பிறவி at ଈof quf', வினேயைத் தேடுதற்குரிய பிறவி என இம் கொள்ளப்படும், " வினேயின் வந்தது வினேக்கு வினேவாயது ' (மணிமேகஃற) எனப் பிறரும் கூறுதல் கிாண்க. பிறவி துன்பத்திற்கேதுவாதலின் " பிறவிசாரமே " என்ருர்,
" வினேப்பிறவி பென்கின்ற வேதனே யி லகப்பட்டுத்
கனேச்சிறிதும் நீக்னயாதே தளர்வெய்திக் கிடப்பேனே " கண்ட .ே
என அடிகள் அருளியமையுங் நாண்க. சாராமே, மே ஈற்று வினேயெச் சம். "வாராமே" (திருப்படையெழுச்சி 3) என்பது போல). கள்ளம் - வஞ்சகம். ' உள்ளுவன் மன்யா னுரைப் பதவர் திறமாற் கள்ளம் பிறவோ பசப்பு " (குறள் 1184 என் புழிப்போல, புலம் என்றது ஈண்டு ஐம்புல அவாக்களுக்கிடமான பொறிகளே. அaைrகளுக்கு இருப்பிடமாகனின் "புலக் குரம்பை " என் குர். சிறுமனேபோறவின் உடம்பு குரம்பை எனப்பட்டது.
எடுத்த உடம்பின் தொடர்பு உளதாங்காறும், நீக்கப்பட்ட புலன் களின் அவா பண்டைப் பயிற்சி வயத்தால் ஒரோவழி உளவாகவின் இவ் வுடம்பின் தொடர்பு நீக்கப்படவேண்டியதென்பதும் அதனேச் செய்ய ஆஸ்துரன் முழுமுதலீறைவன் ஒருவனே என்பதும் உணர்த்துவார் ஆள் ளப் புலக்குரம்பை கட்டறிக்க வல்லானே என்ருர்,
89-95 நள் இருளில் கட்டம் பயின்று ஆடும் நாதனே - செறிந்த இருளிலே திருக்கூத்தினேப் பலகாலும் ஆடுகின்ற தல்வனே கில்லேயுள் கூத்தனே தில்க்லத் திருச்சிற்றம்பலத்தின் கண்ணே பீடத்து இயற்றுவோனே தென் பாண்டி நாட்டானே - தெற்கேயுள்ள பாண்டி நாட்டையுடையவனே, அல்லல் பிறவி அறுப்பானேயோ என்று - துன்பத்திற்கிடமான பிறப் பிகின நீக்குவேனேயே என்று அழைத்து முறையிட்டு, சொல்லற்கு அரியானே சொல்லி - சொல்லிப் பாராட்டுதற்கு முடியாத அருமைப்பாடு டையவன் இயன்றப்ேட்டும் பாராட்டி, திரு அடி ம்ே சொல்லிய - அவன் திருவடியாகிய திருவருளின் கீழ்பட்டு நின்று பாடிய, பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார் - பாடல்களின் பொருள்களே அறிந்து ஒதவல்ல வர்கள், சிவபுராணத்தின் உள்ளார் பல்லோரும் பணிந்து ஏத்த - சிவபுரத்தி லுள்ள சிவகணத்தவர் பலரும் வணங்கித் துதிக்க, சிவன் அடி ம்ே செஸ் வர் - சிவன் திருவடிக்கீழ்ச் சென்று இன் புற்றிருப்பர்,

Page 28
28 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கள் கிளிகள் - செறிதே இருள், நளி என்பது செறிவுப் பொருளுணர்த்து கல் "ளிேமென் கிளவி செrவு பாகும் " (தொல் உன 5) கான் பதனூலு பிரீக ஈட்டம் - பி. க்லு பயின் முடுதல் - எஸ்ஃபியின் றிப் பல ஆச நாரிதல், பயின் து என்பதற்ஆப் பழகி எனப் பொருள் உளதாயினும் இங்கு இறை வன் எண்ணிறந்த காலமாக ஆடு ஆவின் அதற்குப் பலகால் என்பதே பொருளாகக் கொன்னப்படும். எல்லா வுயிர்களும் உணர்வு செயலற்று அறியாமையாகிய வல்லிருளில் மூழ்கிக் கிடக்கும் பேரூறிக்காலத் தும் இறைவன் கான் வாழா இருத்தலின்றி அவற்றின் பொருட்டு ஆடுதலின் "கள்ளிருளில் கட்டம் பயின் ருடு நாதனே என் ருர், " கள்ளிரு ண்ட்டம தாடுவார் " ஞான 0ே 7, " நட்ட மாடுவர் நள்ளிரு ளேமமும் " நா ை1#r 3. " நள்ளிருள் நட்டதோடல் நவீன் ருேர் " சுந் 11 ? எனக் தேவாரத்தும் வருவான காண்க.
இறைவன் நள்ளிருளின் ஆடும் திருச்சுக்கினேப் புறத்தே குறிப்பது தில் இக் கிருச்சிற்றம்பலக்கூத்தாகலின் "தில்&லயுட் கூ க்யூனே" என்று ர். இறைவன் தமிழின் பெ ட்ரிம் தமிழுணர்ந்த அன்பர் பொருட்டும் பலவகைத் திருவிளேபாடல்களும் செய்தற்கு இடமான மைபற்றித் "தென் பாண்டி கட்டானே" என் ருர், " பாண்டி நாடே பழம்பதி யாகவும் (கீர்த்தி 118 என ஒருதலும் காண்க,
அல்லஸ் - துன்பம். பிறவி ஆறுப்பான் - பிறவி சீக்குபவன். " மாயப் பிறப்பறுக்கும் மன்னன் " " பிறந்த பிறப்புறுக்கு மேங்கள் பெருமான் " சிவபுரா , 48) " பின் சீனப் பிரப்பரக்கும் பேரா என் ' (திருவண்ட 3) என அடிகள் பிருண் ம்ே அருளிமை காண்க, அறுப்பானோபோ - சீக்குவோனே டோ, 'மணிடிேயோ " " கோகேயே " அமுதேயோ " (ஆசைப் 1.3, 3 " பிஞ்ஞஈனேயே " (செக் ? ) எனப் பிறவிடங்களிலும் முறையீட்டுப் பொருளில் இங்ஙனம் அருளிச்செய்யுமாறு காண்க.
சொல்லக்கரி ஃன - சோல்லிப் பாராட்டுதற்கு முடியாத அருளப் பாடுடையவனே. 'சொற்பதத்தார் சொற்பதமுங் கடந்து நின்ற சொலற் கரிய சூழலாய்" (அப் ஃபி:ெ 4) : க் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க.
திருவடிக்கீழ்ச் சொல்லிய பட்டென்றது இறைவன் திருவடியாகிய திருவருளின் கீழ்ப்பட்டு நின்று பாடிய பாட்டு என்றவாறு, பரட்டென் றது ஈண்டுத் திருவாசகத்தை பாட்டின் பொருளுணர்ந்து சென்னவேண்டு மென்பது "சொற்பாவும் பொருடெரிக் து தூய்மை நோக்கித் தூங்கா தார் மனக்கிருளே வாங்காத மனே " (திருகா ை281 : 2) எனத் தேவாரத்து வருதலாலுமறிக
சொல்லுவார் (3ெ) சிவபுரத்திலுள்னர் (94) பல்லோரும் பணித்து ஏத்த (ச்ெ) சிவனடிக்ர்ேச் செல்வர் '94 என இயைத்துப் பொருள் கொள்க
 
 
 
 
 
 
 
 
 

சிவபுராணம் 29
இறைவனேப் படர்க்கைக்கண் வைத்து வாழ்க (1-5) வெல்க (-ே1பி) என வாழ்த்தும், போற்றி (11-8) என வணக்கமும், அதன் பயணுகக் கண்ணுகலான் (21) சுழல் இறைஞ்சி 23) வந்தெப்திக் கண்காட்ட (1ே} அவன் என் சிங்தையுள் நின்ற அதனுள் (1?) தாள் வணங்கி (18) மகிழ (19) ஒயச் 20) சிவபுரானங்கன் சீன (18) உணரப்பளியான் (20) என வரு பொருளுமூரைத் து துதலீப் புகுந்தவர், மிக்காய் விளங்கொளியாய் (33) எல்லேயிலாதானே (24) என இறைவனே முன்னிஃப்படுத்தி கின் பெருஞ் சீர் (34) புகழமாருென்றறியேன் (25) என அவையடக்கம் கூறி மேலே கிருப்பாடஃத் தொடங்குகின் ருர், மேல் ஆகி ஆப் (28.2)ெ எனப் பல காலும் இந்த எச்சங்கள் பிறக் து (31) என்னும் வினேயொடு முடிய அது இளேத்தேன் (31) என்னும் முற்று வினே கொண்டது.
இஃாத்தேணு இய யான் எம்பெருமான் (31) மெப்யா விமலா விடைப் பாகா (34) நுண்ணியனே (சே) வெப்பாய் தனிபாப் விமலா (3) மெய்ச் சுடரே (38) இன் பப் பெருமானே (33) நல்லறிவே (0) இல்லாப் (1) ஆக்கு வாய் காப்பாய் அறிப்பாய் அருள் கருவாய் (42) போக்குவாப் புகு விப்பாய் (43) கேரியாய் சேபாப் கணியானே (44) மறையோனே (45) எங்கள் பெருமான் (48) ஐக் துடைபாய் (A9) மறைந்திருந்தாப் எம்பெரு மான் (50) விமலா (கரி) தத்துவனே (1ே) மலர்ச்சுடரே (82) தேசளே அமுதே சிவபுரனே (8ே) ஆரியனே (ft) பேராறே (:ே) அமுதே பெம் மானே (7ே) ஒனியானே (8ே) ஆருயிராப் சின் ருனே (9ே) இல்லானே உள்ள சனே (70) அன்பனே ?1) சோகியனே துன் னிருனே பெருமை பனே (73) ஆகியனே அல்லானே (??) எங்தை பெருமானே ( ?4 ) நோக்கே நுண்ணுணர்வே (?) புண்ணியனே (??) காவலனே பேரோனியே (78) வெள்ளமே அத்தா 79 தேற்றனே தெளிவே 82 அமுதே உடை பாைே 83 ஒள்வானே 88 5ட்டம் பயின் மூடும் நாதனே 88 திஸ்க்யூட் கூத்தனே தென் பாண்டி நாட்டானே 90 பிறவி அநுப்பானே என்று (31) திருவடிக்ர்ேச் 93 சொல்லிய பாட்டின் பொருளுணர்ந்து சொல் நுவார் 98 சிவபுரத்திலுள்ளார் 4ெ பள்லோரும் பணிந்து ஏத்தச் 5ே சிவனடிக் கீழ்ச் செல்வர் என வினே முடிபு செய்க.
இது கடவுட் பராய முன் ஃலேக்கண் வந்த பாடாண்பாட்டு,

Page 29
:)
3.
量 ■ - கீர்த் தித் திரு வக வல் சிவனது திருவருட் புசழ்ச்சி முறைமை
தில்ஃபிருைளிச் செய்யப்பட்டது நி ஸ்மண் ஒலரைசிசியப்பா
திருச்சிற்றம்பலம்
தில்லே மூது ராடிய திருவடி பல்லுயி ரெல்லாம் பயின்றன லுகி எண்ணில் பல்குன மெழில் பெற விளங்கி மண்ணும் விண் துணும் வானுே குலகுந் துன்னிய கல்வி தோற்றிய மழித்தும் என்னுடை யிருண் யேறத் துரத்தும் அடியா ருள்ளத் தன்புமீ தூரக் குடியாக் கொண்ட கொள்கையுஞ் சிறப்பு மன்று மாமலே மகேந்திர மதனிற் சொன்ன வாகமத் தோற்றுனித் தருளியுங் கல்விசி டத்துக் கலந்தினி தருளி நல்லா னோடு நயப்புற வெய்தியும் பஞ்சப் பள்ளியிற் பான்மொழி தன்னுெடும் எஞ்சா தீண்டு மின்னருள் விளேத்துங் கிராத வேடமொடு கிஞ்சுக வாயள்ை விசாவு கொங்கை தற்றடம் படித்துங் கேவேட சாகிக் கெளிறது படுத்து மாவேட் டாகிய வாசுமம் வாங்கிய மற்றவை தம்மை மகேந்திரத் திருத்து உற்றவைாம் முகங்க காற்பணித் தருளியு" தந்தம் பாடியி னுன்மறை யோனுப் அந்தமி விாரிய குணுயமர்த் தருளியும் வேறுவே றுருவும் னேறுவே நியற்கையு நூறுது குயிர மீயல்பின தாகி ஏறுடை பீசனிப் புவனியை புய்யக் கூறுடை மங்கையுந் தானும்வந் தருணிக் குதிரையைக் கொண்டு குடநா டதன் பரிரைச் சதுர்படச் சாத்தாய்த் தானெழுந் தருணியும் வேணம் புத்தூர் விட்டே ரருனிக் கோலம் பொலிவு காட்டிய கொள்கையுத்

星占
母闻
፳0
சிவபுர ாணம் żł
தர்ப்பன மதனிற் சாந்தம் புத்துச் விற்பொரு வேடற் கீந்த விண்ே மொக்கணி யருளிய முழுத்தழன் மேனி சொக்க தாகக் காட்டிய தோன்மையும் அரியொடு பிரமற் களவறி பொண்ணுன் நரியைக் குதிரை பாக்கிய நன்மையும் ஆண்டுகொண் டரு வழிதுறு திருவடி பாண்டி பன்றனக் குப்பரி மாவிற்று ஈண்டு கனக மிசையப் பெரு அது ஆண்டா னெங்கோ பினருள் வழி யிருப்பத் தூண்டு சோதி தோற்றிய தொன்மையும் அந்தண னுகி யாண்டுகொண் டருளி இந்திர ஞானங் காட்டிய வியல்பு மதுரைப் பெருநன் மாதக சிருந்து குதிரைச் சேவக நுணுகிய கொள்கையும் ஆங்கது தன்னி விடியவட் காகப் பாங்காய் மண் சுமத் தருளிய பரிசும் உத்தர கோச மங்கை விருந்து வித்தக வேடங் காட்டிய வியல்பும் பூவன மதனிற் பொலித்திருத் தருளித் துரவன மேனி காட்டிய தொன்மையும் வசத ஆரினில் வந்தினி தருவிப் பாதச் சிலம்பொலி காட்டிய பண்புக் திருவார் பெருந்துரைச் செல்வ னுகிக் கருவார் சோதியிற் கரந்த சுள்முைம் பூவல மதனிப் பொவிந்திவி தருணிப் பாவ நாச மாக்கிய பரிசுந் தண்ணிர்ப் பந்தர் சயம்பெற வைத்து நன்னீர்ச் சேவக சூறுகிய நன்மையும் விருந்தின னுகி வெண்கா டதனிற் குருந்தின் கீழன் மிகுந்த கொள்கையும் பட்ட மங்கையிற் பாங்கா யிருத்தங்கு அட்டமா சித்தி யருளிய வது அம் வேடுவ னுகி வேண்டுருக் கொண்டு காடது தன்னிற் கரந்த நீள்ளேமு கிமய்க்காட் டிட்டு வேண்டுருக் கொண்டு தக்கா னுெருவ னுகிய தன்மையும் ஓரி யூரி ஆறுகந்திணி தருளிப் பாரிரும் பரிப்ேக குறுகிய பரிசும் பாண்டுர் தன்னி லீண்ட விருந்துத்

Page 30
32
S.
if () ()
Iloj
J. ()
திருவாசக ஆராய்ச் சியுரை
தேவூர்த் தென் பாற் றிகழ்தரு தீவிற் கோாைர் கோளங் கொண்ட கொள்கையுத் தேனமச் சோலேத் திருவ ரூரின் ஞானத் தன்ஃன தஸ்கிய நன்மையும் இடைமரு ததனி மீண்ட விருத்து படிமப் பாதம் வைத்தவப் பரிசும் ஏகம் பக்தி னியல்பா யிருந்து பாகம் பெண்ணுே டாயின பரிசுத் திருவாஞ் சியத்திற் சீர்பெற விருத்து மருவார் குழலியொடு மகிழ்ந்த வண்ணமுஞ் சேவசு லுசித் திண்விஃப் பேந்திப் பாவகம் பலபசி காட்டிய பரிசுங் கடம்பூர் தன்னி விடம்பெற விருத்தும் Fங்கோய் மலேயி னேழிதுை காட்டியும் ஜயா த பிணிற் சைவ னுகிரத் துருத்தி தன்னி லருத்தியோ டிருந்துத் திருப்பனே யூரில் விருப்ப ஆறுகியுங் கழ்மன மதனிற் காட்சி கொடுத்துங் கீழுக்குள் "தனிள் வழக்கா திருத்தும் புறம்பய மத னரி நம் பல வருளியுங் குங்கு வித்துக் குறியா யிருந்து அந்தமில் பேருமை யழஒதுக் காத்து சுந்தா வேடத் தொகுமுத ஒரு கொண்டு இந்திர ஞாலம் போபாவங் த துனி எவ்வெவர் தன்மையுந் தன் வயிற் படுத்துத் தானே மாகிய தயாபர 1ெ பிறை சத்திர தீபத்துச் சாத் கிர முறுகி அக்தரத் திரிந்துவத் தழக்கச் பாலேயுட் சுந்தரத் தன்மை யொ டு துதைந்திருந் தருணியு மத்திர மாமலே மகேந்திர வேற்பன் அந்தமிஸ் பெருமை யருளுடை பண்ணல்
-- எந்தமை பாண்ட பளிசது பாரின் ஆற்று துேமிடை பழ மேர் திருதுரு நீற்றுக் கோடி நிமிர்த்து கசட்டியும்
سي ஜானந் தன் ஃவ பொருங்குட ஃறுக்கும் க் தம்மே யாது பூேமிய أتت المية மாதிற் கூறுவட ம் ப் பெருங் கது ஃன பன் நாதப் @ Jy!! I J &ುಟ நன்று காங் ம்ே அழுக்கப்பட ப ம : பண் டு கி.ாண் டருள்பவன் கயூக் ஃடெ தன்னக் கைக் கொண் டருளியும்

卫卫点
I ኃ[}
ff
திருவகவல் 53
கீர்த்தித்
மூல மாகிய மும்கல மறுக்குக் தூய மேனிச் சுடர்விடு சோதி காதணி குனூகிக் கழுநீர் மாலே வறுடைத் தாசு வெழில் பெற வணித்தும் அரியோடு பிரமற் களவறி யாதவன் பரிமா வின் மிசைப் பயின்ற வண்ணமு மீண்டு வாரா வழியகுள் புரிபவன் பாண்டி நாடே பழம்பதி யாகவும் பத்திசெய் யடியரைப் பரம்பரத் துய்ப்பவன் உத்தர கோச மங்கையூ, ராகவும் ஆதி மூர்த்திகட் சுருள்புரித் தருளிய தேவ தேவன் றிருப்பெய ராகவும் இருள் கடித் தருளிய வின்ப ஆர்தி அருளிய பெருமை யருண்மலே யாகவும் எப்பெருந் தன்மையு மென்னெவர் திறமும் அப்பரி சதற ாைண்டுகொண் டருளி தாயி னோ நலமளி தில் ஃபுட் கோல மார்தரு பொதுவினில் வருகென வே வென் சீன பீங்கொழித் தருணி அன்றுடன் சென்ற வருள் வேறு மடியவர் ஒன்ர வொன்ற வுடன் கலந் தருளியும் எய்தவக் கிளாதர ரெரியிற் பாபர ம"மீது வாகி மயக்க மெய்தியும் பூதன் மதனில் புரண்டுவீழ்த் தழிையுங் காள்விசைத் தோடிக் கா-ஸ்புக மண்டி திாக தாத வென்றமு காற்றிப்
"த மெய்தினர் பாத மெய்தவும் பஞ்சவிக் சுருளிய பரமநர டக்வென்று இகத்சவிப் பெய்ததின் தேங்கின ரேங்கவும் எழில்பெறு மீமயத் தியல்புடை பம் பொத் போவிதரு ரனியூர்ப் பொதுவிar னேடம்நகரில் கணிதரு செவ்வா யுமையொடு காளிக்கு அருளிய திருமுகத் தழகுறு சிறுநகை இவை பrண் 7. Ju ft). E tu i 37 tij, si: பொவிதரு புளியூர்ப் ாக்கினி தருளின் ஒளிதரு கைஃm மார்சியூ வோரே.
திருச்சிற்றம்பலம்

Page 31
3- திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
1-8 நில்லே மூதூர் ஆடிய திருவடி - தில்லேயென்னும் பழமையா இது ஊரின் துள்ள திருச்சிற்றம்பலத்தில் ஐந்தொழில் க. ரைத் செய் கின்ற அழகிய திருவடிகள், பல் உயிர் எல்லாம் பயின்றனன் ஆகிபருவகைப்பட்ட உயிர்கள் எல்லாவற்றுள்ளும் பொருக்கப்பெற்றவணுகி, எண் இல் பல் குணம் எழில் பெற விளங்கி - அளவில்லாத பல அருட் பண்புகளும் முச்சிபெற விளங்கப்பெற்று, மண்ணும் விண்ணும் வானுேர் உஏதும் - பண்ணுலகிலும் விண் ஆறுலகிலும் அதற்கு மேற்பட்ட நான் முதன் முதலிய தேவத்தல்வர்களது உலகங்களிலும், துன்னிய கல்வி தோற்றியும் ஆதித்து - செறிந்த கக்யறிவிஃாத் தோற்றுவித்தும் பின் ஓர் ஆதசிக அத்தும், என்னுடை இருளே ஏறி துரங் தும் - என் இறுடைய ஆரவ இருண் முழுவதும் போக்கியும், அடியார் உள்ளத்து அன்பு மீதுார - அடியவர்களது உள்ளத்திலே அன்பு மேம்படுதலால், குடியா கொண்ட கொள்கையும் சிறப்பும் - அவர் உள்ளத்தையே தமது இருக்கையாகக் கொண்ட கோட்பாடும் தஃமையும்,
முது -பழமையாகிய ஊர். பண்டுதோட்டுத் தில் A மூதூரின்கண் இறைவன் திருக்கூத்து இயற்றுதலின் "தில்க்லமூதா ராடிய திருவடி என் ரூர். வல்லவுயிர்களுள்ளும் இறைவன் பொருந்தியிருந்து அவற்றை இயக்கு தவின் " டல்பி ரெல்லாம் பயின்றன ணுகி ' என் குர். பயிலுதல் - பொருக் أن تقفي - இ3:ந:ன் உயிர்களுக்கு அருளும் அருட்பண்பு அளவற்ற த தலின் எண்ணில் பங்குனம்' என் முர்,
" ஆட்பானவர்க் கருளும் வண்ணமு மாதிமான்பும்
கேட்புன்பு வனவில்: விளக்க வேண்டா " (தே. 1ே2 : 4) எனத் திருஞானசம்பந்: சுவாமிகள் அருளியவாறுங் காண்க. இனி, எண் எரில் பங்குனாம் என் பங்கு அளவைகளுக்கு அடங்காத தன்வயத்த ஜதி ஸ் து டெம்பர் 3 ஆதல் இயற்கையுணர்வினணுதல் முற்றுமுனர்தல் இயல்பாகவே பாசங்களி னிங்குதல் பேரருளுடைமை முடிவிலாற்ற ஆன்டமே வரம்பிலின் பமுடைமை என்னும் எண்வகைப்பட்ட குணங்கள் அனுமாம். " பால்ஃபிலாகன் எண்குண மானவை" (திருவாசகம், திருப் படை 7) என வகுதலுங் காண்கி,
விண் வருவது. 11:ண் ணுலகமும் விண்ணுலகமும் கூறப்பட்ட பின்னர் ஆானுேரு:கு a ன்று கூறியது நான்முகன் திருபால் உருத்திரன் மகேசு இதன் த சிவன் ஆகிய கடவுளர்கள் போருந்தும் உலகங்களேக் குறித்தது.
ல்ெ நது கலேய பிவினே. கஃகள் கிவிர்த்திகவே, பிரதிட்டா ந8 சத்தியாக,ே சாந்திக.ே ராந்தியதேகலே என்னும் ஐக் துமாம். இவ் ஆகளிலும் பதினுெரு மந்திரங்களுள்ளும் எண்பத்தொரு பதங்க ஞள்ளும் ஐம்பத்தோரு அக்கரங்களுள்ளும் இருநூற்றிீபத்து நான்கு புவனங்கள் ம் முப்பத்தrg தத் துவங்களுள்ளும் எங்அெவை எவ்வெக்
ககேளுக்கு பனவோ அல்ஜவற்றை அவ்வக்க ஃகாரில் உள்ளனவாகச்

கீர்த்தித் திருவகவல் 5.
சோதித்தறிதல் கலாசோதஃா எனப்படும். இதனேயே துன் ரிய கல்வி தோற்றியும்" என அடிகள் அருளிச் செய்தனர். பின்னர் அந்யூக்களில் உயிர்களுக்குப் போகங்களே ஊட்டி அதன் பின் அக்கஃகளேர் சங்கர ரே மக்சில் ஒடுக்கி அருளுவதனே அழித்தும்' என அடிகள் அருளிச் செய்த னர். இது கலாசுத்தி எனப்படும். இங்ஙனம் கஃப்கன்க் தோற்றுவித் கலும் அழித்தலும் உயிர்கள் வீடுபேறு அடைகற்கு ஏதுவாகும்.
என்னுடை இருள் என்றது என்னுடைய அறிவே மயக்குகின்ற ஆணவ வல்விருளே. இறைவன், அருளுபதேசத்தினுள் ஆரவ இருளின் வலியை முழுவதும் கெடுப்பானுதலின் " இருளே ஏறத் துரத்தும் என்ருர், ஏற - முழுவதும்,
உயிர்கள் எல்லாவற்றுள்ளும் இறைவன் உளஞயிலும் தன் பால் அன்பு மீதிார்ந்த அடியாருள்ளத்தில் இடையருது வெளிப்பட்டு அருளுவா இதீவின் " அடியா ருள்ளத் தன் பு மீதூரக் குடியாக் கொண்ட கொள்கை யும்" என் குர் மீதூர்தஸ் - மேன் மேல் வளருதல். ' துர் பாே மீது ரக் கண்டும் ' (நாலடி பீபி) என் புரிப்போல. மீதூரும் அன்பு என்ற த சிவப் டேற்றிற்குரிய அயரா அன்பை, " அயரா வன்பி ன ரன்சுழல் ஆே'ே என் ருர் சிவஞானபோதத்தும். குடி - குடியிருப்பு கொள்கை = கோட் பாடு, சிறப்பு - கஃலமை. ' துனே புநர் விழைதக்க சிறப்புப் போல் ' (கவி 141 : 1) என் புழிப்பும் இப்பொருட்டாதல் காண்க,
8-10. மன்று மாமல் மகேந்திரம் அதனில் கிலேயேற்ற பெரிய மலேயாகி. மகேந்திரத்திலிருந்து, சொன்ன ஆகமம் தோற்றிவித்து தருவி யும் - முன்ணுெருகால் உாைக்குச் சொன்ன ஆகம நூலே மீட்டும் உலகி னர் பொருட்டு வெளிப்படுத்தியருளியும்.
மகேந்திராஃப் பொதிகைம&க்கு தெற்கேயுள்ளது எனச் சிவதருமேரத் தரம் கூறும். கேங்கிரமதனிற் ருேந்து வித்தருளியும் என இயைபும். சொன்ன ஆகமம் என்றது இறைவன் உமாபிராட்டிக்கு உபதேசஞ்சேய்க அறிவு நாளாகிய ஆகக் கிளேக் குறிப்பதாகும். கோர் ஓவித்தருளியு மென்றது முன்னுெருகால் இறைவன் ஆகம நூற்பொருக்ா உடைமை யார் கேட்ப உபதேசஞ் செப்பும்போது அவற்றைக் கருத்துரன் றிக்கே மை பால் இறைவன் வெகுண்டு எம்மையகன்று ஒ:ளுள் மகளாகப் பிறக் கிடுதி என உமையம்மையாரைச் சபித்தனர். அதனே அந்த மூத்த பிள்ளேயர் இறைவன் கையிலிருந்த ஆகமத்தினே # த்ெதுக் கடன் மீது எறிந்தனர். இளேபபிள்ளே யாரும் அவ்வாகமங்கனிற் சிலவற்றைப் பறித் துக் கிழித்தனர். ஆத சீனக் கண்ட இறைவன் இகள் பயின்போரை மதுரை மன்னும் உயர்குல வணிகனுக்கு ஒரு மூங்கைப் புதல்வணுகப் பித் தினெ வும், பிள்ளே பார்கள் இருவரையும் உள்னே புக வித்த நக்கிதேவரை : கடவிற் சுறவு மீனுசுத்தோன்றி அவ்வாகமதுரக்லத் தாங்கி உலEர் எனவும் சாபமிட்டனர். சாபம் எய்திய மூவரும் கடுங்கி இறைவனே வணங்கிக்

Page 32
56 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சாபவிடுகி வேண்டி நின்றனர். இறைவன் அவர்களுக்குச் சாபம் நீங்கும் ஆற்றினேயும் கூறியருளினர். கூறியவாறே இறைவன் ஷ்ரக்ஞன் வேடத் திற்ருேன்றி, வலேஞர்களுக்கு அலக்கண் செய்த சுறவிக்னப் பிடித்து மடுத்து வலைஞர் மகனான உமாபிராட்டியை மனஞ்செய்தருளினன். அப்போது சுறவினிடத்து "டுத்த ஆகம நாலே மீட்டும் மகேந்திரம&லயில் எழுந்தருளியிருக்த உலகினர்க்குதவுமாறு வெளிப்படுத்தியருளியமையைச் "சொன்ன ஆகமம் தோற்றுவித் தருளியும்" என்பது குறிப்பதாகும்.
11-13. கல்லாடத்து கலங்து இனிது அருளி - கல்லாடம் என்னும் திருப்பதியிலே அம்மை வழிபட்ட திருவுருவிற் கலங்து இனிது எமுக்கருளி, நல்வாளோடு கயப்பு உறவு எய்தியும் - அவ்வுமையம்மையாரோடு பேரின்ப நட்புக் கொண்டு.
கல்லாடம் - ஒரு சிவதலம். நடப்பு - இன்பம், உறவு - 19ட்பு.
13-14, பஞ்சப்பள்ளியில் - பஞ்சப்பள்ளிரென்னும் ஊரில், பால் மொழி கன்னுெடு - பாஸ்டோல் இனிய சொற்களோடை உடையம்மையா "ரோடும் சேர்ந்து, எஞ்சாது ஈண்டும் இன் அருள் விளேத்தும் - குறையாது
மிகுகின்ற இனிய அருளே விளேவித்தும்
பான்மொழி - பால் போலு மீனிய மொழி: ' இன் பான் மொழிக்கிள் ளாப்" (தசாங் 8) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. பான் மொழி என்றது ஈண்டு உவமைத் தொகைப்புரத்துப் பிறக்க அன்மொழிக் தொகை யாய் உமையம்மையைக் குறித்தது. " பான் மொழியோடுங் கூச்கொள் வலனேந்திக் கொச்சை வயமமர்ந்தாரே " (திருஞான ச்ே )ெ எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க. எஞ்சாது குறையாது. " மின்னுயிர்க் கெஞ்சா நீத்து' (பதிற் 15: 35-மீ) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. ஈண்டுதல்-மிகுதல். "ஈண்டு சீர்' (கவி 143144 உரை) என்பதற்கு மிகுகின்ற நீர் என நச்சிறுர்க்கினியர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க,
15-1.ே கிராத வேடமொடு - வேடவடிவத்தோடு, கிஞ்சுக வாயவள் - முருக்கு மலர்போன்ற சிவந்த வாயின் யுடைய உமையம்மையின், விராவு கொங்கை கல் தடம் படிந்தும் - ஒன்றுேடொன்று கலந்த தனங்களாகிய நல்ல தடாகத்தில் முழகியும்,
இறைவனது மகேசுவர வடிவம் இருபத்தைக்தனுள் கிரா தமூர்த்தியும் ஒருவராதலின், அவர் உமையம்மையாருடன் எழுந்தருளியிருந்த முறைமை யினேக் கிராத வேடமொடு கிஞ்சுக வாயவன். விர வு கொங்கை கற்ற டம் படிந்தும்" என அடிகள் அருளிச் செய்தனர். கிராத மூர்த்தியை விதக்தெடுத்து ஒதியது அவர் மற்றைய மூர்த்திகளில் வேறுபட்டு தற்றொழில் புரியும் இயைபு பற்றியாகும். இனி, தவாங்கிடக்த அருச்சன லுக்கு இறைவன் வேடவடிவில் வந்து அருள் செய்தமைபற்றிக் கூறிய

pmgr
கீர்த்தித் திருவகவல் ፵?
தெனினும்மையும். அருச்சுனனுக்கு அருள் செய்யும் பொருட்டு இறை வன் வேடவடிவங் கொண்டமை,
" வேடனுகி விசையற் தருளியே" (ஞான 873 5) " விசயனுக்கு வேடுவணுப் தின் முன் றன் கீன" (காவு 247 : 2) " வேடனுய் விசயற் கருள்புரிந்த, இந்துசேகரனே " (சுக் ?0:5) எனக் தேவாரத்தும்,
" புராத னுகம வேத தேபு ராண ரூபமொ ழித்துவெங்
கிராத ஞகிய வடிவு கொண்டகி ரீசணுெடு" (அருச்சுனன் தவ் 3ெ) எனப் பாரதத்தும் வருவனவற்ருலுமறிக.
கிராதன் - வேடன், திவாகரம். கிஞ்சுகம் - முருக்கு. " கவிரே கிஞ் சுகம் முருக்கெனக் கருதுவர் " எனத் திவாகரத்தும் வருதல் காண்க. ஈண்டு அதன் மலரை உணர்த்தியது. கிஞ்சுகவாய் - முருக்கு மலர் போன்ற சிவக்க வாய். " கேட்குமென் மழலச் சொல்லோர் கிஞ்சுகங் கிடந்த வாயாள்" (கம்ப உண்டாட்டு 13) எனப் பிறகும் கூறுதல் காண்க. விசாவு தல் - கலத்தல், "கரை விர வுற்ற செம்முகச் செவிலியர் ' (நெடுநல் 153 - 3 என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. நெருங்குதலுமாம். தடம் - பெருமை. "தடவுங் கயவு கனியும் பெருமை " என் ருர் ஆசிரியர் தொல் காப்பியனுகும். ஈண்டுத் நடாகம் என்னும் பொருளில் வந்தது. கிஞ்சுக வ. பவள் விராவு கொங்கை, கற்றடம் படிக் தும் " என்பதனேக் கிரத வடிவமொடு வேட்டையாடிய இறைவன் தன் வெம்மை நீங்கும் வண்ணம் ஒரு தடாகத்திற் படிந்தனன் எனக் கவிதயங் தோன்றக் கூறிய தாகக் கொள்க.
1?-21, கேவேட ஆகி கெளிறது படுத்தும் - வ&லஞர் வடிவங்கொண்டு வஃலவீசிக் கெளிற்றுமீனே அகப்படுத்திபுர், மா ஏட்டு ஆகிய ஆசமம் வாங்கியும் - பெரிய ஏட்டின் கண் அமைந்த ஆகம நூ* அக்கெளிற்றினின் றும் எடுத்தும், அவை தம்மை - அங்கனம் வாங்கிய அவ்வாகமங்கள் இருபத்தெட்டினேயும், மகேந்திரத்து இருந்து - மகேந்திர மலேயின்கண் வீற்றிருந்து, உற்ற ஐம்முகங்களால் பணித்தருளியும் - பொருக்கிய தன் ஐந்து திருமுகங்களால் உபதேசித்தருளியும்.
கேவேடன் - வஃஞன், கேவர்த்த என்னும் வடசொல் கேவேடர் எனத்திரிந்தது. இறைவன் கேவேடனுய்ச் சென்று படுத்தது சுறவுமின் என்று திருவிளேயாடற்புராணம் கூறாயிலும், அடிகள் "கெளிறது படுத் தும் " எனக் கூறுதலின் அடிகள் சுற்றே கொள்ளப்பாலதாம் என்க.
மா ஏட்டு ஆகமம் - பெரிய ஏட்டின் கண் அமைந்த ஆகமம், இனி மா வேட்டு ஆகிய ஆகமம் எனக்கொண்டு பெரிய விருப்பத்திக்னத் தரு வனவாகிய ஆன்ம நூல் எனப் பொருளுரைப்பாகுமுனர். அவர் கூற்று, இறைவன் உமையம்மைக்கு ஆகம நூற் பொருளே எடுத்து அறிவுறுப்பு

Page 33
38 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அவ்வம்மையார் மனம்பொருந்தக் கேளா தொழிய அதனுல் இறைவன் வசீலஞனுக்கு மகளா கெனச் சபித்தனர் எனவும், மூத்தபின்ன் யாரும் இறைவன் கையிலிருந்த ஆகமத்தினேப் பறித்தெடுத்துக் கடலுள் வீசினர் எனவும் கூறும் திருவிளேயாடற் புராணத்துக்கு முரணுகும் என்க
ஐம்முகங்கள் ஈசானம், தற்புருடம், அகோரம், வாமதேவம், சக் தியோ சாதம் என்பன . " சத்தியோ சாதம் வாமம் அகோரம், தற்புருடம் சசானமென ஈசர்க் கைம்முகம்' எனத் திவாகரத்தும் வருதல் காண்க
21-22. கந்தம் பாடியில் நான்மறையோ ஒய் = நத்தம்பாடி என்னும் ஊரிலே நான்கு வேதங்களேயும் உனர்ந்தோளுய், அந்தம் இல் ஆரியணுய் அமர்ந்தருளியும் - முடிவில்லாத ஆசிரியனுப் வீற்றிருந்து நான்கு வேதங் கனேயும் சொல்விய முறைமையும்,
நக்கம்பாடி என்பது ஒரு சிவதலம். நான்மறையோன் - கான்கு வேதங் களேயும் உணர்ந்தோன். ஆரியன் - ஆசிரியன்; மேலோன், இறைவன் ாான்கு வேதங்களே யும் உணர்ந்த ஆசிரியணுய் அமர்த்திருந்து பக்குவான் மாக்களுக்கு அவற்றை உபதேசித்தருளினமையின் " நான் மறையேனுய் ஆரியணுப் அமர்ந்தருளியும் ' என் ருர், இனி, நம் தம் பாடி எனப்பிரித்து நம்முடைய ஊராகிய மதுரையில் எனப் பொருளுரைத்து இறைவன் வேதத்திற்குப் பொருளுணர்த்திய திருவிளேபாடலேக் குறிப்பதாகும் என வும் கொள்ளலாம்
23-28. வேறு வேறு உருவம் - வெவ்வேறு திருவுருவங்களும், வேறு வேறு இயற்கையும் - வெவ்வேறு தன்மைகளும், நூறு நூறு ஆயிரம் இயல்பினது ஆகி - நூறு இலட்சம் இயல்பினேயுடையவாக, ஏறு உடை ஈசன் - எருதினே ஊர்தியாகவுடைய சிவபெருமான், இப்புவனியை உய்யஇக்கிலவுலகிலுள்ள பக்குவான் ாேக்களே உய்விக்கும் பொருட்டு, கூறு உடை மங்கையும் தானும் வந்து அருளி - தன்னுடைய திருமேனியின் ஒரு கற்றையுடைய உமாதேவியும் த லும் ஒருங்கு எழுந்தருளி வந்து, குதிரையை கொண்டு குட நாடு அதன் மிசை - ருதிரையை நடாத்திக் கொண்டு திருப்பெருந்துறைக்கு :ேற்கேயுள்ள பாண்டி நாட்டில், சதுர்பட சாத்தாய் தான் எழுந்தருளியும் - நிறுமை பொருந்த வணிகர் திரளோடு தான் எழுந்தருளியும்.
வேறு வேறுருவும் நூறு நூாருயிரம் இயல்பினதாகி என இம், வேறு வேறு இயற்கையும் நூறு நூறுயிரம் இயல்பினதாகி எனவும் தனித்தனி கூட்டுக. இறைவன் தன் னே வழிபடும் அடியவர்களுக்கு அருள் செய்யும் வண்ணம் அவர்களின் பக்குவ வேறுபாட்டிற்கு ஏற்ப எடுக்கும் திருவுரு வங்களுக்கும், அத்திருவுருவங்களுக்குரிய இயல்புகளுக்கும் ஓரளவில்க்ல என் பார், " வேறுவே றுருவும் வேலுவே றியற்கையும், நூறு நூ ரூயிர மியல்பின தாகி ' என்று அருளிச் செய்தார். இறைவன் வேறுவேறுரு வும் வேறுவேறியற்கையும் உடையனுவது அன்பர் பொருட்டென்பது,

கீர்த்தித் திருவகவல் 39
" உருமேனி தரித்துக் கொண்ட தென்றலு மூருவிறக்க அருமேனி யதுவுங் கண்டோம் அருவுரு வான போது திருமேனி யுபயம் பெற்குேம் செப்பிய முள்று ஈங்தங் கருமேனி கழிக்க வந்த கருனேயின் வடிவு காணே " (குத் 1. செய் 55) எனச் சிவஞான சித்தியாரில் வருதலானும் உன ரப்படும்.
நூறு நூாருயிரம் - நூறு இலட்சம் எனப் பொருள்படுமாயினும் அது ஈண்டு அளவின்மைப் பொருளில் வக்கது. " நூற்றொரு கோடியின் மேற் பட விரிக்த ை" (திருவண்ட 4) என விருதலுங் காண்க. இயல்பினது என்ற ஒருமை பன்மைப் பொருளில் வந்த யூேவமைதி. இயல்பினதாகி என்பதை இயல்பினதாக எனத் திரிக்க,
புவனியென்பது இடவாகுபெயரசப் இவ்வுலகிலுள்ள பக்குவான்மாக் களே உணர்த்திற்று. உய்விக்க என்னும் பிறவிக்னச் செயவெனெச்சம் விவ்விகுதி தொக்கு ' உய்ய ' என நின்றது. " குடிபொன்றிக் குற்றமு மாங்கே தரும் ' (குறள் 171) என்புறிப்போல.
கூறுடை மங்கை - தன் திருமேனியில் ஒரு கூற்றையுடைய உமை யம்மை. " குரவுவார் குழன் மடவாள் கூறுடையா ளொருபாகம்" எனக் திருச்சதசத்து (17) வருதலுங் காண்க, மங்கையும் தானும் எனத் திரு வருட்சத்தியும் தானும் ஒருங்கு வருகிலேக் கூறியது, திருவருட்சத்தி பதிந்த சத்திBபாதர்களுக்கு இறைவன் வெளிப்பட்டருளும் முறைமைபற்றியாகும்.
" கருவா யுலகினுக் கப்புறம யிப்புறத்தே
மருவார் மலர்க்குழன் மாதினுெடும் வந்தருளி அருவாய் மறைபயி லந்தன னு யாண்டுகொண்ட் திருவான தேவர்க்கே சென்று தாய் தேசத்தும் " (கோத் 14) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
குடகாடு என்று மதுரையைக் கூறியது இறைவன் திருப்பெருக் துறைக்கு கேர் மேற்கேயுள்ள மதுரையை நோக்கிக் குதிரை கொண்டு போர் தமைபற்றியாகும். இறைவன் திருப்பெருக் துறையிலிருந்து குதிரைகொண்டு எழுந்தருளியமை,
" பெற்றி பிறர்க்கரிய பெம்மான் பேருந்துறையான்
கொற்றக் குதிரையின் மேல் வக்தருளி " அம்மாஃா 20 " பரிமிசை வந்த வள்ளல், பெருக் துறைமேய தென்னவன் " குயிற் ? 1 அடியோங்க ளுய்ய, ஆடல் அமர்ந்த பரிமாவேறி' திருவார்த் 4
பரியின்மேல் வந்த-பிள்ள ல், மருவும் பெருக் துறையை ' பண்டாய 2 " நாட்டிற் பரிபாகன் நம்வினேயை-ஐ'ட்டி
அருளும் பெருங்துளறபாள்" பண்டாய 3

Page 34
40. திருவாசக ஆராய்ச் சியுரை
" நரியைக் குதிரைப் பரியாக்கி ஞாலமெல்லா நிகழ்வித்துப்
பெரிய தென்னன் மதுரையெல்லாம் பிச்சகேற்றும் பெருங் துறை
யான் "" ஆனந்த ? என வருவனவற்குலுமறியப்படும்.
சதுர் - திறமை. இது சதுர என்னும் வடமொழிச் சிதைவு, சாத்து - வணிகர் திரள். இப்பொருட்டாத,ே கழுதைச் சாக்தொடு ' என்பதற் குக் "கழுதையிலே மிளகெடுத்துக் கொண்டு போகின்ற திரளோடே" என நச்சிகுர்க்கினியரும் (பெரும்பாண் 80-1 உரை) சாத்தொடு போக்து " என்பதற்கு வாணிகச் சாத்தொடு போக்து" என அடியார்க்கு நல்வா ரும் (சிலப் 11 190 உரை) பொருளுரைத்தமையாறும் தெளிக.
29-30 வேலம் புத்தூர் விட்டேறு அருளி - வேலம்புத் துரகிலே உக் கிரகுமாரற்கு வேற்படையினேக் கொடுத்தருணி, கோலம் பொலிவு காட் டிய கொள்கையும் - தனது திருக்கோ வச் சிறப்பிக்னக் காட்டியருளிய கோட்பாடும்.
இறைவன் உக்கிரகுமாரற்கு வேற்படை நல்கிய இடமாதல் பற்றி அவ்வூர் வேலம்புத்துரர் எனப் பெயர்பெறுவதாயிற்று. விட்டேறு - வேம் படை. இதனே, "சத்தி யெஃகம் உடம்பிடி குக்கம், விட்டே றரணம் ஞாங்க ரயில்வேல்" எனத் திவாகரத்து (செயற்கை) வருதலானுமறிக, இறைவன் உக்கிரகுமாரற்கு வேற்படை அருளியமையை,
" அநமலி தனது புதல்வனுக்கி இறுக் கருள் சுரங் தரும்புகழோங்க
மறுவிலேசர் வளேயை யிந்திரன் பெரிய மவுனியி டிறைகென வளித்துச் செறிகடல் இலியை யறவெறி யென்று சிறந்ததோர் வேவினே நல்கி யறிவட கிரியைப் பந்துபோற் சுழல வடியெனச் செண்டையுங்
கொடுத்தான் " (வசீளவேல் 2) என நம்பிதிருவிளேயாடற் புராணத்து வருதலானுமறிக.
கோலுப்பொலிவு என நிற்கற்பாலது எதுகைநோக்கி மெவிக்கது. பொலிவு - சிறப்பு. இப்பொருட்டாதல், "பொருகளத்துப் பொவிவெப்தி ன்று" (பு. வெ. மா. 148 என்பதனுரையாலுமறிகி, தோற்றப் பொலிவு எனினு:றாம்.
31-3. சாக்தம் புத்தூர் - சாந்தப் புத்தூர் என்னும் திருப்பதியில், தர்ப்பணம் அதனில் - கண்ணுடியில் வழிபட, வில் பொரு வேடற்கு - விஸ்வினுற் பொருகின்ற வேடன் ஒருவனுக்கு ஈந்த விளம்ெ - அக்தர்ப் பணத்தினின்றும் வெளிப்பட்டு அவன் வேண்டியதொன்றைக் கொடுத்தரு எரிய பயனும்.
தர்ப்பனம் - கண்ணுடி. இதனே, "புளக் மக்க மாடி படி மக்கல, மொளிவட்டங் கஞ்சனே தருப்பனங் அண்ணுடி " என் ஆம் பிங்கத்தை சரந்தம் புத்தூர் என்னும் இடத்திலே வேடஜெருவன் கண் و تلك الأرثلان WT

கீர்த்தித் திருவகவல் 4.
ணுடியில் இறைவன் திருவுருவமைத்து வழிபாடாற்ற அவ்வழிபாட்டினே இறைவன் ஏற்று ஆக்கண் சூறடி பீனின்றும் வெளிப்பட்டு அவன் விரும்பிய வரத்தைக் கொடுத்தருளினன் என ஒரு வரலாறு ஈண்டுக் கூறப்பட்டுள் ளேது. இதனே ஒப்ப, ஆசுக்லவன் என்னும் வேடன் துரோணுச்சாரியரின் வடிவத்தினேத் தாள் இருக்கும் இடக்கில் அமைத்து வழிபட்டு அவ்வடி வின் முன்னின் விற்றுெபூரில் பயின்று அருச்சுனனிலும் சிறந்த வில் வீரனுக விளங்கினன் என்னும் பாரத சரித்திரம் ஈண்டு கினேவு கூரத் விக்கது.
விண்வு - பயன் , " வினேவின் கண், வீயா விழமந் தரும் " (குறள் 8ே3) என்புமியும் இப்பொருட்டாகள் காண்க. ஈந்த விளேவும் என்பதை விண்வு ஈந்ததும் என மாற்றிக்கூட்டி வழிபாட்டின் பயன் சந்தருளியதுவும் என அம் உரைக்கலாம்.
38-4. மொக்கனி அருளிய கொள்ளுப் பையைக் குதிரைவாயிற் கட்டியருளிய (மாழ கழல் மேனி - முழுமையாகிய நெருப்பையொத்த திரு மேனியை, சொக்கதாக காட்டிய தோன்மையும் - அழகியதாகப் பாண்டி பற்குக் காட்டிய பழைய தன்மையும்.
மொக்கணி - குதிரைக்குக் கொள்ளு முதலிய உணவுகளே இட்டு வாயிற் கட்டும் டே", " கழுவிய பயறுங் கொள்ளுங் கடல்புக் துவரையோடு, முழுவது சிறக்க விட்டே மொக்கனி முட்டக் கட்டி" (தம்பி திருவிகள, குதிரை ஈரியான )ே என வருதலும் காண்க. முழுத் தழன் மேனி - (FET) ) யாகிய தமெேயாத்த மேனி ' (மூத்தpள் மேனி முதல்வன் கண்டாப்" எனத் தேவாரத்து (காவு 23? 5 வருதலும் காண்க. குதிரை வாயிற் கொள்ளுப்பை கட்டும்போது முழுத்த ழல் போலுக் தன் அருட்டிருமேனி பைப் பாண்டியன் காணுமாறு காட்டியமையின் மொக்கணி யருளிய மு:த்தழின் மேனி, சொக்கதாகக் காட்டிய தொன்மையும் என்ருர், சொக்கு - அழகு. "சொக்கனேந்த சுடரொளி வண்ண ஆன" (தேவாரம்) என் புழிபுக் இப்பொருட்டாதல் காண்க,
ச்ே-41. அரியொடு பிரமற்கு அளவி அறி ஒண்ணுன் - திருமாலுக் கும் பிரமனுக்கும் எல்லே அறியப்படாதவனுகிய சிவபெருமான், கரியை குதிரை ஆக்கிய பின்மையும் - கரிகளேக் குதிரைகளாக்கிய நன்மையும், ஆண்டு கொண்டு அழகு உறு திருவடி அருள - அடிமைகொண்டு அழகு பொருக்கிய திருவடியை அருளும் பொருட்டு, பாண்டின் தனக்கு பரிமா விற்று - பாண்டிய மன்னனுக்குக் குதிரையாகிய மார்னே விற்று, ரண்டு கனகம் இசைய பெருது அதற்கு விஃபான திரண்ட பொன்சீனப் பேறு தற்கு உடன்பாடுரமல், ஆண்டன் எங்கோன் அருள்வழி இருப்ப = என் ஃா அடிமை கொண்டவணுகிய இறைவன் தன் இருருேள் வழி யான் இருத்திற்பொருட்டு, தூண்டு சோதி தோற்றி தொன் பையும் - அருள் நெறியை வீருக்மாறு துண்டுகின்ற ஒளிவடிவினே அடியேறுக்குத் தோன் நிச் செய்தி தன்மையும்,

Page 35
42 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அரியொடு என்பு ஓடு எண்ணுப்பொருட்டு அளவு - చావడి). " பேரள வெய்திய பெரும்பெயர்ப் பாண்டில் ' (நெடுநல் 133) என் புழி பும் இப்பொருட்டாகள் காண்க. திருமTதும் பிரமனும் அடி முடி தேடிய ஞான்று இறைவன் எல்ஃபறியப்படாதவாறு பின் முணுதலின், " அரியொடு பிரமற் களவறி யொன் ரூன் " என்ருர், " விளேக்கை யானூெடு மலரவ னறியா வானவ" (செத்திலாப் 10) 'திருப்பெருங்துறையுறை சிவனே, எல்லேமூ வுவது முருவியன் றிருவர் காணும் நாள் ஆகியீ றின்மை வல்லே யாய் வளர்ந்தாய்" (வாழர்ப் சி) என அபுகள் அருளியமை காண்க. அரியும் பிரமனும் தாம் தாமே பெரியரெனத் தம்முள் தருக்குதலான் இறைவன் அளவறியொண்ணுணுயினன். ' இருவரால் மாறுகாணு வெம் பிரான் " (அச்சப் )ே என அடிகள் அருளியமையுங் காண் கி.
நரியைக் குதிரைபாக்கியமை " கரிக ளெல்லாம் பெருங்குதிரை யாக் கியவாறன்றே யுன்போருளே " (ஏ சற1) "கரியைக் குதிரைப் பரியாக்கி" (ஆனந்த ?) என வருவனவற்றுஆரமறியப்படும். இழிவுடைய கரியை உயர்வுடைய, குதிரையாக்கியவை இறைவனது ஆற்றிலேக் குறிப்பது. அத ணுல் அது நன்மையாயிற்று. இறைவன் நரிகளேப் பரிகளாக்கிக் கொணரிங் தது அடிகள் பொருட்டென்பது, ‘ ஆாலயிகப் பரிமேற் கொண்டு கமை யாண்டான் " (பொன்னுரசல் 8 என அடிகள் அருளியமையானுமறியப் படும்.
ஆண்டுகொண்டு அழகுறு திருவடி யருன எனக் கூட்டுக. தேவர்களா லும் காண்டற்கரிய இறைவனுடைய திருவடிக்ளே அவன் குதியைச் சேவக ரூய்க் குதிரைமீதிவர்ந்து வந்த ஞான்று பாண்டியனும் கண்டு களித்து அத்திருவடியைப் பெறுதற்கு ஏதுவானவியின் "ஆண்டுகொண் டருள அழகுறு திருவடி ' என் குச் பரிகா - குதிரையாகிய மா " அரிமாவும் பரிமா அங் களிறுங் கராமும்' (கவி 103; 18) என் புழி பரிமா என்பதற் குக் குதிரையாகிய மா' என நச்சினுர்க்கினியர் உரைத்தமையுங் காண்க
ஈண்டு கனகம் - திரண்ட பொன். ஈண்டுதல் - திரளுதல், இப்பொருட் Lாதல் ஈண்டு பெருந் தானேயொடு ' (முல்லே பிே) என்புமியுங் காண்க. இறைவன் பசண்டியனிடத்துக் குதிரைகொண்டு சென்றது பொன் பெறு தற்பொருட்டாகவன்றி அடிகளே ஆண்டு கொள்ளுதற் போருட்டாவி வென் ார் பாண்டியன் றனக்குப் பரிமா வீற்று, ஈண்டு கனக மிசையப் பெருது ஆண்டான் ' என் மூர். திருவடி யருள (37) விற்று (38) பெருஆது (ெே) ஆண்டான் (40) என முடிக்கி,
இறைவன் குதிரைகளேக் கொண்டு பாண்டியன் பாற்போக்து அவன் தம்மை வருத்திய வருத்தத்தினின்றும் நீக்கிக் காத்தருளியமை, தம்மை அருள்வழி பீருக்கச் செய்தமையின் ' எங்கோன் அருள்வழி யிருப்ப என்றும், அவ்வருள்வழியை விரும்புமாறு துண்டுவது அவ்வினைவன் ஒளி லுடிவென்பார் ' துண்டு சோதி” என்றும் அருளிச் செய்தார். தாண்டு
 
 
 
 
 
 
 
 

கீர்த்தித் திருவகவல் 型5
தல் , செலுத்துதல், "எந்தை நீ யிரத மின்னே தூண்டினே மீற" (கம்ப. கைல 19) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க,
கீ8-3. அந்தணன் ஆகி ஆண்டு கொண்டு அருளி - அழகிய தன் னளியையுடைய பார்ப்பன வடிவினனுகி எழுந்தருளி வந்து என்ன அடிமைகொண்டு அருள்செய்து, இந்திர ஞாலம் காட்டிய இயல்பும் - மாயவித்தை போன்ற திருவினேயாடல்களேக் காட்டிய தன்மையும்.
அந்தணன் என்பது அழகிய தட்பக்கினேயுடையான் என ஏதுப் பெயர் இறைவன் அந்தனஐகி ஆண்டுகொண்ட ஒளியமை, " அருவாய் மறைபயில் அந்தணனுப் ஆண்டுகொண்ட திருவான தேவற்கே " (கோத் துர்பி 14) என்பதனுலும்,மிக. இந்திர ஜாலம் என்பது இந்திரசாலம் என மருவிற்று. இந்தி சாலம் என்பது இந்திரன் தனக்குப் பகைவரான அசு தரை அழிக்கும் பொருட்டுச் செய்த தந்திரங்கள். அவை சிறக்கனவாதல் பற்றி அவை போன்ற மாய வித்தைகளும் இந்திரசாலம் எனப்பட்டன. இறைவன் குருக்தமர தேவின் அடியார்கள் குழ மக்கள் வடிவிற்குேன்றி தம்மை ஆட்கொண்டு மறைந்தருளிய தன்மை அடிகட்குப் பெரியதொரு மாயமாய்த் தோன்றியமையின் அதனே " இந்திசாலம் ' என்றுரைத்தார்.
4-7. மதுரை பெரு நல் மா நகர் இருந்து - மதுரையாகிய பெரிய சிறந்த ககரத்தில் எழுந்தருளியிருந்து, குதிரை சேவகன் ஆகிய கொள்கை யும் - குதிரை வீரனுய் வந்த கோட்பாடும், ஆங்க து தன்னில் அடியவட்கு ஆக - அம்மதுரைமா நகரத்தில் அடியவளான செம்மனச்செல்வி யென்னும் பிட்டு வாணிச்சியின் பொருட்டு, பங்காய் மண் சுமந்து அருளிய பரிசும் - முன்னர்க் கூவிபெற்ற உரிமையோடு மண்சுமந்து அருளிய பண்பும்.
மதுரை மாநகர், பெருமாநகர், நல்மா நகர் எனத் தனித்தனி இயை பும். சேவகன் - வீரன். ஆங்கது என்பது அது என்னும் பொருளில் வந்தது. இனி ஆங்கு அது எனப் பிரித்துக் குதிரைச் சேவகனகியது போல அம்மதுரை மாநகரில் என்றுரைப்பினுமமையும். அடியவள் என்றது ம்ெமனச் செல்வியை, பாங்கு - உரிமை. இப்பொருட்டாதல் "பாங்கு பால் கிழமை தாய மாட்சி, சங்கிவை யைந்து முரிமையாகும்" என்னுங் திவாகரத்தானுமறிக. முன்ன ர்ப் பிட்டினேக் கூலியாகப் பெற்றன்மியின் கூலியாகும் உரிமை பெற்றமையால்" பாங்கிாய் என்றும்.
" கூற்றடுங் கமல பாதர் குறுந்துணிக் கரிய சீரை
யேற்றிடும் பிட்டு வாங்கி யின்புற வமுது செய்து மாற்றரும் பசியை யன்னே மாற்றினே பிணிப்போய் வைகை பாற்றினின் சுற்றி லுண்டா மருங்கரை கடைப்ப னென் ருன் "
(மண் சுமக் 34)
எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருதல் காண்க.

Page 36
44 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
48-9. உக்கரகோச மங்கையுள் இருந்து , உத்தரகோச மங்கை என்னும் ஊரில் இருந்து, வித்தக வேடம் காட்டிய இயல்பும் - ஞானு சாரிய வடிவைக் காட்டிய தன்மையும்.
உத்தகோசமங்கைக்கண் அடிகள் சென்றபோது குருவடிவில்னத் مع சிக்கப் பெருமையின் நீத்தன் விண்ணப்பம் என்னும் திருப்பதிகத்தினேப் பாடியருள் இறைவன் து? ஒசாரிய வடிவத்தினேக் கட்டியமைபற்றி உத்தரகோச மங்கையு னிருக்து வித்தது வேடம் காட்டிய வியல்பும்" என்ருர்,
50-1. பூவணம் அதனில் பொலிந்திருந்து அருனி - திருப்பூவணம் என்னும் ககரில் தனக்கு அடியவனாகிய பொன்ன ஆனயான் மகனயில் சித் தர் வடிவத்தோடு விளங்கியிருந்து அருள்செய்து, துT இன மேனரி காட்டிய தொன்மையும் - தூய அழகினேயுடைய திருமேனியைக் காட்டிய பழமையும்.
முன்னுெரு காலக் கிலே திருப்பூவணம் என்னும் நகரின் சிைத்துவக்க பொன்ன சீன சான் என்னும் தாசி தன் குவித்தொழி: ஸ் வரும் 3 நவாயைச் சிவனடியார்களுக்கு அrதாட்டச் செலவுசெய்து வந்தனள். அங்ஙனம் செய்து வருக வில் சிவபெருமானுக்கு அழகிய திருஉருவம் அtைத்து வழிபட எண்ணினள். தன் வருவாய் அடி பார் பூசனேயிற் செலவாகின்ற மையின் நிருவுருவிமைக்கும் எண்ணத்தினே நிறைவேற்ற முடியாது வருங்கி இருக்கையில் அவளது வருத்தத்தினே அறிந்த இறைவன் சித்தர் வேடத் தொடு அவள் இல்லத்திற் புகுந்து உனது மனக்கவக்லயை பறிந்து யாம் இங்கு வங்கோம்; உன்னிடத்துள்ள இரும்புப் பண்டங்களே இங்கு கொணர்தி யெனப் பணிக்க அவளும் தன் ஓரிடத்துள்ள இரும்புப் பண்டங்களைக் கொணர்ந்து வைத்தனள். சித்தர் அவற்றில் பருந்தினேப் பூசிப் பரிசித்து இவற்றை அழவிலிட்டு வைக்குதி நானே இவைகள் மாற்றுயர்ந்த பொன் னு கும். அதனேக் கொண்டு நீ விரும்பிய கிருவுருவத்தை அமைப்பித்து பழி பாடாற்றுதியெண் அருளிச்செய்து மறைந்தனர். பொன்ன இனபாள் ஆன் வாறே கிருவுருவனத்து வழிபட்டுச் சிவலோகத்தை அடைந்தன; ஸ். இவ் வரலாற்றினே நம்பி திருவிஃளயாடற் புராணத் துப் பெரன்  ைனே பாரூக்கு அருள்புரிந்த திருவிஃாாட விற் காண்க.
பூவணம் - கிருப்பூவணம் இது இறைவன் பதியாதன் " பொற்பந்தி பன்ன சடையவள் பூவனம் " " "ரியொசி மிறைதிறமும் பொன் மரப் புரிசைப் பொழிற் றிருப்பூவணம்" எனத் திருக்கோவையா ரீஜர் (3ர் 398) " நான்மறையோன் கழலே சென்று டேனி பேக்த நின்ற தேர் பிரா னிடமாம். கிருப்பூனைமே" (திருஞான 4ே-மீ) ' பண்ணினசபார் மொழி யார் பலர் பாடப் புண்ணியஞ ருறை பூவணம்" (சுக் 11 2) எனக் தேவா ரத்தும் வருவனவற்றுலுமறிக.
பொதேல் - விளங்குதல். " சேனரிற்போலி செம்பொன் மாளிதைத் தில்&லச்சிற்றம்பலத்து' (திருக்கோவை 23) என் புரியும் இப்பொருட்டா

கீர்த்தித் திருவகவல் 45
தல் காண்க. வண்ணம் என்பது வணம் என நின்றது. வண்ணம் - அழகு. ' வரப்புஞ் சாந்தமும் குணமும் வண்ணம்" எனப் பிங்கிலங்தையில் (1) 9ெ3) வருதல் காண்க.
52-3. வாத ஊரினரில் ஒத்து இனிது அருளி - திருவாதவூரில் தானே எழுந்தருளி வந்து இனிதாக அருள் செய்து பாத சிலம்பு ஒளி காட்டிய பண்பும் - கிருவடியிற் றரித்த சிலம்பின் ஒரையை அடியேறுக்குக் கேட் பித்த தன்மையும்.
திருவாதவூரடிகள் குறிப்பிட்ட நாளிலே குதிரை வரும் என்று எதிர் நோக்கியிருக்த டாண்டியன் விளம்பி காலஞ் சென்ற தின்னமும் வந்த தில்லே யினப்பரி" என்று சீரீ அடிகளே வெகுண்டுரைக்க, அவர் அதற்கு ஆற்ருது இறைவனே க் குறையிக் து வேண்ட, இறைவனும் நரிகளெல்லா வற்றையும் பரிகளாக்கித் தானும் ஒரு புரவி மீது ஏறினா ருகின்றவன், திருவாதவூரின் கண் தம்வர வீணே எதிர்நோக்கியிருந்த அடிகளுக்கு அவ் ஆரின் கண் தன் கிருவடிச் சிலம் போசையைக் காட்டியமையின் வாத ஆ ரதளில் வக்கிளி தருணிப், பாதச் சிலம்பொலி காட்டிய பண்பும் ' என் ருர், 4ே-5. திரு ஆர் பெருந்துறை செல்வன் ஆகி - அழகு நிறைந்த திருப் பெருங்துறையில் அருட்செல்வனுகத் தோன்றி என் சீன ஆட்கொண்டபின், கரு ஆர் சோதியில் 4 Eந்த கள்ளமும் எப்பொருட்கும் மூலமாப் அமைக்தி ஒளியில் மறைந்த தன்மையும்.
திரு - அழகு செல்வமுமாம். " செல்வத் திருப்பெருந்துறையில்" (அருட் 1) என விருதம் காண்க: இறைவன் இநானுசாரியணுகத் திருப் பெருக் துறையிஸ் தோன்றி!பையின் செல்வனுகி என்பதற்கு ஞானுசாரிய ணுகத் தோன்றி எனினுமமையும், இறைவனேச் செல்வன் என்றல், "சிங்தை பாலு மறிவருஞ் செல்வனே " ("த சி?) "சீருண்டச் செங்கலத்தில் திக முரு வாகிய செள்ள்ை " (ஆயில் சி) என வருவனவற்றிலும் காண்க. கருவர் சோதி - விக் துதத் துவத்தின் ஒளி. அதுவே எல்லாத் தத்துவங்க ஆக்கும் தாத்துவிகங்களுக்கும் மூலமரதள் பற்றிக் " கருவார் சோதி' என் குர். இப்பகுதியால் எல்லாம் வள் ைஇறைவன் திருப்பெருங்துறை யில் ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளியிருக்து வாத ஆடிகளே ஆண்டு கொண் டருளி மெய்ப்பொருளே உபதேசித்துப் பின்னர் ஒளிவடிவில் மறைந்த மையைக் கூறினூர்,
"" அங்க மனின் றறிைக் நீடு காஃபப்
பொங்கு ஆானப் புதல்வர்க -ம்மொடு மங்கை நாயகன் மாணிக்க வாசக விங்கு மின்லென் றிம்பி மணறந்தன ன் " (ஞானுேபதேச 5) ஒான தம்பி திருவிளேயாடற் புராணத்து வருதலுங் காண்க.
-ே7. பூவலும் அதனில் பொவிந்து இனிது அருளி - திருப்பூவலம் என்னும் திருப்பதியில் விளங்கி இனதாக அருள்செய்து, பாவம் நாசம் ஆக்கிய பரிசும் - அடியவர்களின் விேனயை அழித்த தன்மையும்.

Page 37
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
58-9. சயம் பெற - தன் அடியவஞன பாண்டியன் வெற்றியடையும் பொருட்டு, கண் நீர் பந்தர் வைத்து - அவன் படைகளின் விடாய் தீர்த் தற்பொருட்டுக் குளிர்க்க நீரினே உதவும் பந்தல் ஒன்று இட்டு, நல் நீர் சேவகன் ஆகிய நன்மையும் - நல்ல ரிேகின வழங்கும் வே&ாாளாக உரு வம் புனேந்த நன்றியும்,
முன்ணுெரு காலத்திலே சில்பெருமானிடத்துப் பேரன்புடைய பாண் டிபனுெருவன் மதுரைமாககரிற் செங்கோலோச்சிவரு காளில், அக்காலத்தி விருந்த சோழமன்னன் ஒருவன் தான் பயக்க கன் வரிகையைக் கொடுத்துப் பாண்டிIஒெடு உறவுகொள்வேம் என்றெண்ணித் தக்கார் பவரை அவன் பால் விடுப்ப அவரும்,அதற்கு இபைங்தான், இதனே அறிந்த அப்பாண்டி யன் தம்பி சோழன் மகளேத் தான் கொள்ளக் கருதிப் படையோடு செல்ல, அதனேக் கண்ட அச்சோழன் அவனுடன் எ கிர்நிற்கமாட்டானுகி அச் சங்கூர்ந்து தன் மகளே அவனுக்குக் கொடுத்தான். அதன் பின்னர் அச் சோழன் தனக்குப் பெரும்பகைவணுகிய வடநாட்டரசன் மேல் மருமகனுகிய பாண்டியனூெடு சென்று அவனே வென்று மீண்டான். வென்றியினுல் இறு மாப்படைந்த சோழன் மருகன் , கருமநெறிகோடாத தன் தமையனே அம சிடைவென்று மதுரையைக் கொள்ள எண்ணிச் சோழனுெஒங் கூடிப் பெரும் படையினுெம்ே மதுரையை அணுகக்கண்ட பாண்டியன் யாம் எதிர்ங்ற்க மாட்டேம் என் செய்கேம் என்று சொக்கநாதருக்கு விண்ணப்பஞ் செய் தான். அப்போது, " ரீ அஞ்சாது படையொ டு எதிர் சென்று போர்செய் குதி வென்றி தருகுவம்' என்று ஓரசரீரிவாக்குத் தோன்றியது. பாண்டி யனும் மகிழ்ந்து தன் த ஃனயொடு எதி சென்று சொக்கஃன உன்னத்து நின்ேத்து அவ்விருவரொடும் போர்புரிந்தான் இருகிறத்தினரும் பொரு கின்ற நாஃ இனவன் திருவருளால் வெப்பம் பொருந்திய கோடை முற்றுதலால் பகைவர்படை வி. புனர்ந்து உதகமின்றி இஃத்துப் போர்க் கனத்தில் வீழ்ந்தது. இறைவன் பாண்டியலுக்குச் சாமுண்டாகச் சேவக துருப் புனேங்து அவன் படைநடுவுள் தண்ணீர்ப் பந்தர் வைத்தான். பாண்டியனும் அவன் படைஞரும் அப்பந்தரிற் சென்று குளிர்ந்த நறிய நீரைப் பருகி அயர்வு நீங்கிக் கிளர்ந்து அமர்செய்து பகைவர் படையைத் தொஃபித்துச் சொக்கன் கருணேயைக் தெர முது வாழ்த்திப் பகைவனுப் வந்த தம்பியையும் அவன் மாமனு ைசே பூனேயும் சிறைப் பிடித்து மீள் கையில் தண்ணீர் பரிந்தளித்த சேவகஒெடு அப்பக்தரையும் கர ஒராயி னர். வெற்றிபெற்ற பாண்டின் அதிசயித்து இறைவன் திருவருளே விக்னக்து துதித்தான் என்று இவ்வரலாற்றை நம்பி திருவிளேயாடற் புராணம் கூறும்.
பந்தல் - பர்தர் என்ருயது. " கருத்துடி தூங்கும் ஆஃணக்காந் பந்தர்" (பெரும்பாண் 134) என்பழிப்போ 3. நன்னீர் - பரிமளஞ்சேர்ந்த குளிர்ந்த நல்ல நீர், " பரிமள் இந்சேர், சீதள வடிாதை கல்கத் தெளிந்தது குடித்த சேசீன ' (நம்பி திருவிளே. தண்ணீர்ப் }ே என வருதலுங் காண்க. நன்ழை

கீர்த்தித் திருவகவல் 47
யும் என்ருர் தருமநேர் விளங்க வைத்தமையின், " பொருவருந் சயமுண் டாகத் திருவுருக் கரந்து மற்குேர் சேவக லுருப்புனேந்து, தருமநேர் விளங்க வைத்தான் றண்ணீர்ப்பந்தர்" (நம்பி திருவிக்ள. தண்ணீர்ப் 15) என விருதலுரங் காண்க.
0ே-1 வெண்காடு அதனில் விருந்தினன் ஆகி - திருவெண்காட்டிலே புதிது விக்கோளுகி. குருக்கின் கீழ் அன்று இருக்க கொள்கையும் - குருக்க மர கீழலின் கண் அங்காளின் வீற்றிருந்த கோட்பாடும்.
விருக்கினனுசி என்ற கணுல் பழையோனுகிய இறைவன் புதியோனுக கத் திருவுருக்கொண்டு போக்கமையும், "வெண் காடதனில் குருங்கின் முேன்றிருந்த கொள்கையும்" என்றதஞல், திருவெண்காட்டிலே குருந்தமர கீழற்கண் அங்காளில் அங்ஙனம் புதியோனுக வீற்றிருக்து அன்பர்களுக் குப் போதித்தருளி மறைந்தமையும் பெறப்படும்.
2ே-3. பட்ட மங்கையில் பாங்காய் இருக்து - பட்ட மங்கை என்னும் திருப்பதியிலே உரிமையுடன் வீற்றிருந்து, அங்கு அட்ட மாசித்தி அருளிய அதுவும் - அவ்விடத்தில் எட்டுப் பெரிய சித்திகளின் இயல்பினே அறிவுறுத்தி பருளிய அத்தன்மையும்.
முன்னுெரு காலத்திலே இறைவன் திருக்கையிலிருந்து, சிவகணங்கள் துதிசெய்து விதியிற் கேட்பச் சிவதருமங்கக் உபதேசித்தருள்வாராயினர். அப்பொழுது அறுமுகக்கடவுளுக்கு அன்பொடு பால் நல்கிய இயக்கமாதர் அறுவரும் இறைவனே க் தொழுதுபோற்றி அடியோங்களுக்கு அட்டமா சித்திகளே உரைத்தல் வேண்டுமென இறைவனும் அணிமாமுதலிய எட்டுச் சித்திநளேயும் பொருளெ டு செப்புங்கால, அம்மாதரரர் இடையே பரா முகஞ்செய்தனராக அப்பொழுது இறைவன் வெகுண்டு ரீவிர் தென்னவ நாட்டிலே பட்ட மங்கலம் என்னும் பதியினே ஆலமர மேலிற் கல்லுருவ மாகிக் கிடக்கக் கடவீச் எனச் சபித்தனர். அதுகேட்டு அம்மாதரார் வணங்கி, மங்கை பங்கனே சிறியோங்கள் பிழைபொறுத்தருளிச் சாபமும் ஒழித்தி என்று குறையிரப்ப, இறைவனும் உவகை கூர்ந்து விேர் யாம் புகன்ற காட்டைச் சேருமின் அன்விடத்து பரம் வெளிப்பட்டு உங்கள் சாபமும் நீக்கி நுமக்கு அவ்வட்டமாசித்தியு மிகழ்த்துவேம் என்று அருள் புவிய இயக்கிமார் அது வரும் பட்டமங்கையிற்போத்து ஆளின் ம்ே கெடுங் காலம் கல்லாய் கின்றனர். இறைவனும் குருவடிவாகி அக்கற்களேயணுக அம்மங்கையர் சிலேவடிவொதிந்து முன்னே வடிவோடும் வந்து வந்ஓ அச் சித்திகளே விளம்பென்று ஏத்தினர். இறைவனும் அப்படிச் செப்குவம் என்று எட்டுச்சித்திகளேயும் பொருளொடும் விரித்துரைத்தனன் 57 # நம்பி திருவிளேயாடற்புராணம் கூறும்.
பட்டமங்கை, பட்ட மங்கலம் எனவும் வழங்கும். சிவகங்கையைச் 4 சார்ந்தது. பாங்கு - உரிமை, இயக்கமாதர்க்கு இறுைவன் மொழிக்சீபுடி

Page 38
48 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வந்து அவர்க்கு அருள்புரிந்தமையின் 'பாங்கா யிருக் து" என் குர் * அட்டமா சித்தி அனிம மகிமா கரிமா இலகிம பிராத்தி பிராகா மியம் ஈரத்துவம் வகித்துவம் என்பன.
" அரிைமா மகிா கிரிப்ா 3 கிமா
5ணுசேத்துவம் வசித்துவ நன்குன வினே சேர் பிரசத்திப் பிராஹா மியமென் குணமார் சித்திமி டுளங்கக் கூறினுள்' நம்பி திருவிகள, ஆட்டமா 15
என வருதல் காண்க,
4ே-5 வேடுவன் ஆகி வேண்டு உரு கொண்டு - பாண்டியலுக்காகச் சோழனூெடு போர்புரிதற்பொருட்டு வேட்டுவப் பரிய எஞகி அச்சமயத் திற்கு வேண்டிய திருவுருவத்தினே எடுத்து, கWடது தன்னில் கரந்த கள்ள மும் - காடுமுடிக்கிடங்க மடுவினிடத்துக் குதிரையோடு குதித்து மறைந்த தந்திரமும்,
முன்னுெருகாலத்தில் சோழமன்னன் ஒருவன் தன் வலினாயிகள் வியந்து செருக்குண்ட பணுப் தென் திசையொழிந்த மூன்று திசைகளிலு முள்ள அரசர்களே வென்று பின் தென்றிசை கோக்கி வருவானுயினுன் அக்காலத்தில் மதுரையிலிருந்து அரசு செய்த பாண்டி யமன்னன், அவன் தன்னே எதிர்க்க வருதலே அறிந்து உற்ற காலத் துத் தெய்வமல்லாமல் வேறு உதவியில்லே எனத்தேறித் திருக்கோயிலிற் சென்று சொக்க சீன வணங்கி "சோழன் நிக்கெலாம் வென்று நம்மேன் வந்தான்' என்று விண்ணப்பஞ் செய்தான். அப்போது சொக்கன் சிருவருனால் " நீ நின் படையொடு சென்று இளேக்கிடாது அமர்செப்; வென்றி தாருகும்ே " என்று அசரீரி வாக்குத் தோன்றிற்று பாண்டியன் அது கேட்டுத் தன் படையெடு சென்று அவனுெடு போர்செய்தான். அப்போது இறைவன் திருவருளால் பாண்டியனின் சிறுபடை அளவில்லாத வெம்படையாய் விளங்கச் சோழ னின் தானே எதிர்கின்று பொர வாற்கு து முதுகிட்டது. அது கண்ட சோழன் வெகுண்டு மூவி"பலக்கோடு எதிர்க்கக் கண்டு பாண்டியன், என் ஆன யாளுடையாப் தேவரீர் மொழிந்தது கொண்டு எதிர்க்கின்றேன் என்று கூறி முன்செல்வ இறைவனும் வேட்டுவப் பசியுள்ளாகிப் போர்க்கணத்துத் தோன்றிப் டாண்டியன் முற்போந்து சோழன் ஏறிவந்த குதிரை முகத்தின் வேவினே'எறிய அது கண்ட சோழன் நீ புகுமிடம் புகுந்து குதிரையோடு உன்னேப் பிடிப்பன் என்று கூறித் தொடரச் சொக்கனும் அவனுக்குத் தளர்ந்தவன் போல் நீடித்து களத்தினேவிட்டு ஓடுவான் போல் து நிரை யொடும் மதுர்ை நோக்கிப் போகப் தொடங்கினுன் சோழனும் தன் படைவெள்ளக்கொடு பின்ரெடர்ந்தான். சொக்கனும் மதுரை மாரதரின் மேஸ்பாலுள்ள ஆழம் மிக்க கடத்துட் பப்க் து மன்றபப் பின் gெடர்ந்து
* இவற்றின் விரிவைப் பரஞ்சோதி நிருவிஃா பாடற் புரசனம் அட்டமா சித்தியுபதேசித்த படலம் 23-? செய்யுள்களிற் கண்க,
s

கீர்த்தித் திருவகவல்
: . ந்ேத சோழனும் வந்த வேகத்தினுள் குதிரையோடு அத்தடத்துட் பாய்ந்து மாண்டான் என நம்பி திருவிளேயாடற்புரா:ைம் கூறும். இவ்வரலாறு,
" பண்டிரு வேட்டுப் பஞ்சவற் பொருத
கிள்ளியுங் கிஃாபுங் கிளர்படை ரான்குக் திண்மையுஞ் செருக்குங் தேற்றமும் பொன்றிட வெளிவர புரக ரிதனுட் டொருவக் கொலேக்கொண் டாறி குறியுடன் படைத்து மறியப் புதைத்த புறங்கெழு பெருமான்' (83 11.8) எனக் கள் லாடத்து வருதலுங் காண்க,
வேடுவணுகி - வேட்டுவப் பரிபாளனுகி, ' விரைவின் வெங்களத்துக் தே ரன்றி வேட்டுவப் பரிபா னாகி ' (நம்பி திருவிளே. சோழரே 30) என வருதலுங் காண்க. இறைவன் வேட்டுவப் பரியாள்ாகியது அச்சமயத்திற்கு வேண்டிய திருவுருவாதலின் " வேண்டுருக் கொண்டு " என்ருர் சோழ&னத் தடத்தில் வீழ்த்திய இடம் அடிகள் விாலத்துக் காடாய்க் கிடந்தமை பற் றிக் கர்டது தன்னில் என் குர், போர்க்கனத்திலே புறங்கொடுத்தர்ன் என்று சோழன் எண்ணும்படி களத்திஃன விட்டு மதுரை நோக்கிச் சென்று அச்சோழன் படையொடும் பின் ருெடர்ந்து தடத்துள் பாய்ந்து மாளுமாறு இறைவன் தன் படையொடு அதனுட் பாய்க் து மறைந்தமை யின் கரந்த கள்ளமும் " என்ருர்,
ேே-7 மெய்க் காட்டிட் - படைத்திரளின் உண்மையைக் காட்டி Lருளி வேண்டு உருக்கொண்டு - தான் விரும்பியதோர் உருவிஃா மேற் கொண்டு, தக்கான் ஒருவன் ஆகிய தன்மையும் தகுதியுடையோன் ஒருவி ஒகத் தோன்றிய தன்மையும்.
முற்காலத்து அரசு புரிந்த பாண்டிய மன்னன் ஒருவனுக்குச் சுந்தர சாங்கன் என்னும் படைத்தல்வன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் சிவ பெருமானிடத்தும் அவன் அடியாரிடத்தும் பேரன் புடையனுப் ஒழுகிவரு நாளில் சேதிபர்கோன் என்னும் கிராதர் கோமான் பெரும்படையொடு தன்னுடன் பொருதற்கு வர எண்ணியிருப்பதை ஒற்றர் மூலம் அறிந்த பாண்டியன் தன் பல்டைத்தலேவனே அழைத்து அதனே அறிவித்து நீ பொன்ன றையைத் திறந்து வேண்டும் திரவியங்களே எடுத்துப் படைதிரட்டு என் ருள். படைத்தஃபெனும் பொருள் ப்ளவும் எடுத்துக் கொண்டு திருக்கோயிலே அடைந்து அங்கயற்கண்ணி பங்கனே ஆங்கையாற்றுெஆது இப்பொருள் ஃனேடிாவர்க்கே பயன்படல் ஆேண்டும் என்று இறைஞ்சி அப்பொருள் கொண்டு சிகிவிடியார்க்கு நாடொம் அமுது செப்வித்து பன்னவன் பொருள் முழுவதை 'ம் ஆற திங்களில் அழித்தான். அரசனும் ஆறு திங் கள் சென்றதும் ஆஜ்படைத்தலே வசீன அழைத்துப் படைகள் எவ்வளவு தொகுத்தனே என் ஆர்வீனுவ, அவனும் அடியவர்க் கெளரிய அதே ஆண்டு அவன் அடியேன் கருத்தினே முடிப்பன். வேண்டி பொழுது : முன்'ெ என்று உரைப்ப மன்னவனும் அதிசயித்துச் சேணேத்தி: ; ஃாக்

Page 39
50 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
காலேயில் கின் படையினே மெய்க்காட்டிகை உருப்படக்காண்பேம் என்று கூறி விடுத்தான். சாமந்தனும் திருக்கோயில் படைந்து சொக்கஃன வணங்கி பாண்டியன் பொருளே ஸ்லாம் உன் அடியார்க்கு இறைத்தேன். அவன் காப்ேபடையினே மெய்க்காட்டிடுக எனப் போக்தேன். படை காட்டுமாறு எவ்வாறு? அதனே அருள் செய்க எனவேண்டுதலும் அப்பொழுது மீ வருந்தாத மனக்தொடும் செல் குறைவற வேண்டும் ட்டையொடு கொற்றவன் காண யாம் வருவேம் என ஒரு அசரீரிவாக்குக் தோன் பிற் று. அவனும் மனங் தேறி மறுநாட்காக்லயில் மன்னவன் வாயின் அடையும்போது இறையரு ளிால் எம்மருங்கும் பல்லியங் கறங்கப் பெரும்படைச் சாத்துவர, அதனேக் கண்டு வேந்தன் பெரும் பயத்தினுேடும் ஈதென் கொல் என்று படைத் நீஃலவனே விணுவினுன், அவலும் அடிவனங்கி இது நம்படை அஞ்சற்க என் அப்படையினே நிறுத்தி அவற்றின் மெய்ம்மையைக் காட்டியிட்டான். அப் போது அரசன், பரிமேற்கொண்டு உலவுகின்ற படைத்தலேவன் யார் கொல் என விணுவி அவனே க் தன் படைத்தலேவணுல் அருகழைத்துத் துகில் அளித்து அவன் பசியுகைக்குமாறெல்லாம் கண்டு அதிசயித்து நிற்கையில், அரசன் முன் ஒற்றன் ஒருவன் போங்து, படையான் மீக்க சேதிபர் கோமா சீனக் காட்டின் கண் ஒரு சிங்கம் கொன்று விட்டது என்பனன். அது கேட்ட வேந்தன் திருவருளே வாழ்த்தித் தன் படைத்தவேனே நோக்கிக் கொடும் பகை போனது; இப்படைஞரை வகுத்தவேண்டியதில்லே; தத்தம் இடத் துப் போகச் சாற்றுதி என்ன, அப்பெரும்படையும் படைத்தக்லவனும் இறைப்பொழுதில் மறைந்திட பாண்டியனும் சாங்தனும் இறைவன் திரு வருளே வியந்து வாழ்க்கினர் என நம்பி திருவினே பாடற்புராணம் கூறும். மெய்க்காட்டிட்டு - உண்மையைக் காட்டி ' எண்ணுப் பெரும்படை மெய்க்காட்டிட்டு" (கம்பிதிருவின் பயங்கரா லே ஃ)ெ என வருதலும் காண்க. தக்கான் என்றது வந்த படைகளின் நடுவே அழகு பொங்கப் பரிமேற்கொண்டு படைத்தஃ:ண்ணுக கின்ற இறைவனே உணர்த்தியது.
8ே-9. ஒளி ஊரின் உகந்து இனிது அருளி = ஓரி என்னும் ஊரின் கண் அடியவள் ஒருக்தியை ஆட்கொள்ள விரும்பி அவளுக்கு மகிழ்ச்சி மிகும்படி இனிதாக அருள்செய்து, பார் இரும் பலகன் ஆன பரிசும் . இங்கிலவுலகத்திற் பிறவாயாக்கைப் பெருமையைபுடைய பாலகன் ஆகிய தன்மையும்.
முன்னுெரு காலத்திலே பாண்டி நாட்டிலுள்ள சிறந்த கிராமம் ஒன் றில் மறையோன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் தான் அரிதிற்பெற்ற கன்னிகையைப் பிர மசாசியப் விரும் மறையோன் ஒருவலுககுக் கொடுப் பம் என நிச்சயித்திருக்கையிற் பிச்சைபெற வந்த வைணவப் பிரசாரி ஒருவனுக்குத் தன் கன்னிகையை மணஞ்செய்து கொடுத்து அவனுெடு அவனுரருக்குப் போக விடுத்தான். அவன் அவனொடு தன் ஊருக்குச் சென்று தன் வீட்டிற் புகும்பொழது அவனுடைய தாய் சைவப் பார்ப்பன மகளே அவன் மனஞ்செய்து வந்தமையை அறிந்து கடுந்து பேருழந்து அவ

கீர்த்தித் திருவகவல் 5.
ளேத் தன் வீட்டின் ஒதுக்கிடத்தே வைத்துக் கொடுமையாய் நடத்தி வக் தாள். அவளே மனக்தோலும் அவள் பால் மனம் வையாமல் இருப்ப, சீசனிடத்தே மனம் வைத்த அப்பெண் அவ்வில்வின்கண் அளவிறந்த வைணவர்கள் புசித்தல் கண்டு, இங்கு ஒரு தவ முனிவர் ஆேறு கரரோ என்று எண்ணியிருந்தாள், முன்செய்த கல்விக்னால் அவன் மாமன் மாமி முதலானுேர் பிறிதோர் இல் வத்திற்குப் போக மதுரைச் சொக்கநாதர் விருத்தர் உருக்கொண்டு அப்பெண் தனியே இருந்த அவ்வீட்டிற்சென்று நமக்கு அமுது படை என்று கூற, அவளும் அவரை வணங்கிக் தன் மாமி கதவடைத்துப் போயினன் அழிதுபடி புத்தே யில்லே என உரைத்தாள். அவரும் ரீ செல்லுங்கால் சதவம் திறக்கும் எனக் கூற அவளும் அவ் வாறே சென்றபோது கதவுக்கிறப்ப உட்புகுந்து உணவுக்கு வேண்டும் பொருள்களே எடுத்து அடிசின் அமைத் துப் படைக்க அம் முதியோரும் வயிருர உண்டு அழகு மிக்க பதினுருட்டைப் பராபத்தராய் விளங்கினூர், அதுகண்டு அவள் அதிசயித் த் நிற்பப் பிரீதோரில்லத்திற்குச் சென்றி ருந்த மாமி அம் மனேவ"யிலில் வந்து இங்கு வந்தவர் யாவரோவென்று விணுவ அவள் ஒருமாற்றமும் கூறுது நின் ருள். அப்பொழுது இறை ர்ே பாலணுருக்கொண்டு கோட்டிலிற் கிடந்தனர். அதனேக் கண்ட மாமி இப்பாலன் யாவனென வினு,ை இங்கு வந்தாள் ஒருத்தி இதஃனத் தொட்டி லிற் கிடத்தி இப்பாலகனேப் பாதுகாத்துக்கொள் எனக் கூறிக் கணவ னுெடும் போயினுள் என் குன். அது கேட்ட மாமி பிறர்தரும் பாலகனே ரீயோ காப்பாய் என்று கூறி அப்பாலகணுேடும் புறத்தே தள்ளிக் கத வடைத்தாள். இறைவனும் பாலகனுருவம் நீங்கித் தாமசந்தன்மையை புணரத்தக்க உண்மை வடிவினே க்கொண்டு அம்மாதுக்கு உமையம்மை பின் சாரூபத்தைக் கொடுக் துச் சக்திமண்டலத்தை யடையுமாறு செய்து தாம் மறைக்தருளினர் என நம்பி திருவிளேயாடப்புராணம் கூறும். இப் புராணத்தில், மறையோன் வாழ்க்கவூர் கூறப்பட்டிவதாயினும் "ஓரியூரின்" என அடிகள் கூறுதலின் இவ்வரலாறு அன்ஆனில் நிகழ்ந்ததாகக் கொள் எப்படும்.
உகக் து - விரும்பி. பார் - லிலவுலகம், "துப்புறு பரவை யேழுஞ் குழ்ந்த பர்" (கம்ப. உருக்காட்டு 33) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல்
*-ெ.ே பாண்டூர் தன் னில் ஈண்ட இருக்தம் - பாண்டூர் என்னும் தலத்தில் அடியவர்கள் கிரண்டு வந்து வணங்கும்படி எழுந்தருளியிருக் தும், 'தேவூர் தென் பால் திகழ்தரு தீவில் - திருத்தே ஆருக்குக் தென்பக்
" தேஜர் வேதாரயைத்திற்குச் சமீபத்திலுள்ள ஒருர், அதற்குத் தென் பால் திகழ் கருதீவு, மீனற்றி மணிபல்லவம் என்னும் பெய்ர்களேயுடைய யாழ்ப்பானத் தீபகற்பமாகலாம். இத்தீபகற்பத்திலுள்ள சிவதலங்களுள் நகுலேசுவரம் மிக்க பழமையுடையது. அது ஜே இறைவன் கோவார் கோலங் கொண்ட தலமாக அமையுமோ என எண்ண இடமுண்டு.

Page 40
52 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கத்தே கடற்கண் விளங்காரின்ற விேன் கண், கோ ஆர் கே லம் கொண்ட கொள்கையும் - அரசியற் றண்மை பொருந்திய நிருவுருவிஃனக் கொண்டு எழுந்தருளிய கோட்பாடும்.
ஈண்டுதல் - திரளுதல், ! ஈண்டு பெருந்தானே ' (முல்ஃப் பிெ) என் புழி யும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. நெருங்குதல் எனிறுமாம். நிகழ்தரு த ஸ் - விளங்குதல். கோ என்றது ஈண்டு அரசியற் றன் மையை உணர்த்தி யது. பாண்டூர் தே ஆர் என்பன பாண்டி காட்டிலுள்ளன என்பர்
?3-4 தேன் அமர் சோஃ திரு ஆரூரின் - வண்டுகள் தங்கும் சேர்க்ல கண்புடைய திருவாரூரில், ஞானம் தன் சீன நல்கிய நன்மையும் - வீடு பயக்கும் உணர்வினே உபதேசித்தருளிய நலமும்,
தேன் . விாண்டு. " தேனிநீர் கண்ணி " (பு. 3ெ மா, சீ3) என் புழி பும் இப்பொருட்ட ாதல் காண்க. " சிறை3ண்டார் பொறில் சூழ் கிருசொ ரூர்" (ஞான 808 3) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. தேன் எனினுமமையும். ஞானம் - வீடு பயக்குமுனரிவு. ஞானா விாது வீடு பயக்குமுனர்வு " எனப் பரிசோனழகர் உரைக்தரையும் (குறள் 3 அதி)
ਨir ,
?-.ே இடை மருது அதனில் ஈண்ட இருக் து - திருவிடைமருதூரின் கண் அடியவர்கள் நெருங்கி வந்து வழிபட வீற்றிருக்து, படிம பரதம் வைத்த பரிசும் - தனது தூய திருவடிகளே அடியவர்களின் சென்னி மீது வைத்து அருள் செய்த கருஃணக் தன்மையும்.
இடைமருது - திருவிடை மருதார். ஈண்ட இருந்து - கெருங்கி வந்து வழிபட இருந்து, "இடை மரு துறையும் எந்தாய் போற்றி ' (போற்றி 14) "இடை மருதே யிடங்கொண்ட அம்தானே" (எசறவு )ெ 'வருந்திய மாதவத்தோர் வானுே ரேனுேர் பைங் தீண்டிப் பொருக்கிய. இடை மருகில், பொருந்திய கோயிலே கோயிலாகப் பெ. விக்திரே (தே. ஞான 192:5) என வருவன காண்க. படிமம் என்றது ஈண்டு தூய்மை என்னும் பொருள் பட நின்றது.
77-8, ஏகம்பத்திள் இயல்பாப் இருக் து - திருக்கச்சி நர கம்பம் என் லும் காஞ்சிமாநகரில் தமது இயற்கையான அருவத் திருமேனியோடு வீற் றிருந்து, பாகம் பெண்ணுே ஆயின பரிசும் - இடப்பாகம் உமையம்மை யாரோடு கூடியதான தன்மையும்,
திருக்கையில்லயில் இறைவி தன் உள்ளத்தில் எழுந்த அன் பின் மிகுதி யால் இறைவனது பின்புறத்திற் சென்று அவ்விறைவனுடைய திருக்கண் #ளேத் தம்து அழகிய திருக்கரங்களாற் புதைத்தலும் அக்கண்களினுெளி மறைய அதனுள் எல்லா வுலகங்களும் எட்ரித்திசைகளும் விண்ணுேருலக மும் இருளடைந்த 3 கில அலகினர் பூமியையும் அதிலுள்ள பொருள்களே யும் காணுராயினர். தேவர் புதவிய யாவரும் ஒன்றுக் தோன் முது

கீர்த்தித் திருவகவல் 高3
இருந்தி இருள் வயப்பட்டுப் பதைபதைத்துப் பெருங்குரவிட அக்னேக் கேட்ட அம்மையார் தமது திருக்கரத்தை நீக்க இறைவன் தமது கண்களேத் திறக் தனர். உடனே ஞாயிறு திங்கள் வான் மீன் முதலிய எல்லா ஒளி மண்ட லங்களும் விளங்கின. இறைவன் இறைவியை நோக்கி கீ டூம் கண்களே விக்ளயாட்டக மூடித்திறந்த து ஒரு சிறு பொழுதே பாயினும் அஃது சில கங்களுக்கெல்லாம் எண்ணிறந்த பல ஊழிக்காலங்களாகக் கழிக் து படைக் தல் முதலிய தொழில்ரன் இன்ஃபரம் வண்ணம் கனகந்த காரணத்தால் அதற்குக் கழarயாக ரீ கம்பை அகன்று மண்ணுலகில் சென்று நமக்கு இனிய காஞ்சிமாநகரில் நமைச் சிவலிங்க வடிவில் வைத்து விழிபடுவா யாக என்று விடுப்ப, இறைவியும் இறைவனேப் பிரிக் துபோக்து காஞ்சியிலே கம்பையாற்றங்கரையில் ஒரு மாமரத்தினடியிற் சிவவிங்கத் திருவுருவைக் கண்டு வழிபட இறைவன் திருவள்ளக் குறிப்பினுள் அக்கம்பையாற்றில் வெள்ளம் சிவபூரையைச் சிதைவு செப்னதுபோற் பெருக்கெடுத்துக் கடுகி வருதலும் இறைவி மனங்கலங்கி இப்பெருரீர் வெள்ளம் எம்பிரான் மிசையே நண்ணும்; இனிச் செய்வதென்னே என்று தம்பெருமா ஒர்பால் அன்பு நிறைந்தே ஆகின்ற திருவுள்ளக்கோடும் தன் இருகங்களாலும் அச்சிவலிங்கத்திக்னக் கட்டித் தழுவப் பெருமானும் அத்திருவுருவினின்றுக் தோன்றி உமையம்மையை அஃ0 க்துத் தனது இடப்பாகத்திற் பொருந்த வைத்தான் எனக் காஞ்சிபுர ம்ை கூறும்.
ஏகாம்ாம் என்பது ஏகம்பம் என மருவியது. எக ஆம்சம் - ஒரு மாமரம் நிறைமலர்த் தனிநா ரீழ னித்தனே " (காஞ்சி, கழவக் கீ)ே என வருதலும் காண் சி.
79-80. திருவாஞ்சியத்தில் சீர் பெற இருந்து - திருவாஞ்சியம் என் லும் திருப்பதியில் திருமணச்சி பெறுதற்குரிய அழகுடன் எழுந்தருளி, பீரூக் யூ, மரு ஆர் ஆழலியொடு மகிழ்ந்த வண்னமும் - இயற்கை மனம் பொருந்திய கூந்த&லயுடைய உமாதேவியோடு கலந்து மகிழ்ந்த திருவிகள யாட்டும்.
திருவாஞ்சியம் என்பது சோழநாட்டிலுள்ள பாடல்பெற்ற தலங்களுள் ஒன்று. இலக்குமியை வாத்சித்துத் திருமால் இறைவனப் பூசித்த கார, னத்தால் இத்தலம் இப்பெயர் பெற்றது.
" கற்றை வார்குழற் றிருவைவாஞ் சியத்துள்
கருனே பாலுறத் த பியனேன் மேவப் பெற்ற நிக்கே ராதா தேற்குப்
பெயரு மேதிரு வாஞ்சிய மெனவும்" (திருமால் தவம்புரி 105)
(or j திருவாடு விபத்தினபுராணத்து வருதலும் கண்க, மரு - மனம், பருவார் கொள்றை ' (தே. சுக் 53 : 1) என் புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, மருவார் குழலி யென்றது இயற்கை மணம் பொருந்திய கூர்

Page 41
54 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
த&யுடைய உமையம்மையை. " மருவார் குழவி மாதோர் பாகமதாப்" (ஞான 5ே: 1) எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க.
81-2. சேவகன் ஆகி திண் சிலே ஏந்தி - பாண்டியனுக்கு வெற்றி யுண்டாகும் பெற ரூட்டு வில்விரணுக வடிவங்கொண்டு விெய வில்லேக் தையில் ஏந்திக்கொண்டு, பல ப்ல பாவகம் காட்டிய பரிசும் - பல வகை யான அம்பெய்யும் இயல்புகளேக் காட்டிய தன்மையும்.
முன்னுெரு காலத்திலே சிவபக்தியிற் சிறந்த பாண்டியன் ஒருவன் மதுரையம்பதியிலிருந்து செங்கோல் செலுத்து காளில், சோழமன்னன் ஒருவன் அவனேப் பெ ருது வெல்லுதற்கு இயலாமையால் வஞ்சனேயி குல் வெல்லக் கருதித் தான் சார்ந்து நீன்ற சமண சமயக் குருமார் எண்ணு பிரவரையும் தன் பால் அழைப்பித்து நீங்கள் மக்கிரவாதஞ் செய்து பாண்டியனக் கோறன்வேண்டும் என்று கேட்ப அவர்களும் அதற்கு இயைந்து மக்திரவாதஞ் செய்ய, ஒமகுண்டத்தினின்றும் ஒரு யானே தோன்றியது. சமண குருமார் அதனே நோக்கிப் பாண்டியனே மதுரையம் பதியொடும் விழுங்கு என ஏவிவிட்டுத் தாங்களும் அதைெடு செல்வாரா யினர். யானே மதுரையை அடைந்தது. அதனேக் கண்ட பாண்டியன் அஞ்சித் திருக்கோயிலேயடைந்து பெரும, சமனர் மந்திரித்துவிட்ட யானே யினுற் கலங்கினேன்; காத்தருள்க என்று நினங்கி மீன் முன். அப்போது, கீழ்பால் மதிலின் பக்கவில் அட்டால் கட்டின் வில்லனாகி வந்து யானேயை வெல்வல். கலங்கிடேஸ் என இறைவனருளால் ஓர் அசரீரி உண்டாயது. பாண்டியலும் அகமகிழ்ந்து அப்படியே அட்டால் மண்டபம் இயற்றுவிக் தான். இறைவனும் வில்வீரனுகக் தோன்றி அவ்வட்டாலேமீதேறி மர சீனயை எய்தான். அவன் விட்ட நரசிங்க அம்பு அதன் மத்தகத்தைக் கிழிக்க பர கன உரனழிந்து விழுந்து இறந்தது பாண்டியன் மனமகிழ்க் து இறை வ&னப் பணிந்த ன் என நம்பி திருவிஃளயாடற் புராணம் கூறும். இனி. இப்பகுதி சுந்த ரப்பேரம்பெய்த நிருவி &ள யா டக்லக் குறிப்பதாகவுங் கொள்ளலாம்,
83-91, கடம்பூர் தன் னில் இடம்பெற இருக் தும் - திருக்கடம்பூர் என்னும் தலத்தில் கோயில் அமைய அங்கு வீற்றிருந்தும், ஈங்கோய் ம&லயில் எறிலது காட்டி யும் - திருவீங்கோய் மஃப்பில் அழகிய மரகதத் திருமேனியைக் காட்டியும், ஐயாறு அதனில் சைவன் ஆகியும் - திருவை யாற்றில் ஓர் ஆதிசைவ அந்தணனுகியும், துருத்தி தன்னில் அருத்தி யோடு இருந்தும் - திருத்துருத்தி என்னும் தலத்தில் அடியவர்க்கு அருள் புரியும் ஆசையுடன் வீற்றிருந்தும், திருப்ப&ன ஊரில் விருப்பன் ஆகியும் - திருப்பனேயூர் என்னும் கலத்தில் அடியார்க்கு வேண்டுவன ஈயும் விருப்ப முடையவனுக வீற்றிருக் தும், கீழுமலம் அதனில் காட்சி கொடுத்தும் - சீகாழி என்னும் தலத்தில் கன த நிருவுருவினேக் காட்டியும். கிழக் குன்று அதனில் வழுக்க து இருந்தும் - திதுக்கழுக்குன்றத்திலே ஒான

கீர்த்தித் திருவகவல் 55
வடிவத்தொடு ரீலேயாக எழுந்தருளியும், புறம்பயம் அதனில் அறம் பல அருளியும் - திருப்புறம்பயம் என்னும் திருப்பதியில் அற நூற்பொருள் கள் பலவற்றை அருளிச்செய்தும், குற்றுலத்து குறியாய் இருந்தும் . திருக்குற்ரு எம் என்னும் தaத்தில் திருமாவின் திருவுருவம் அகத்திய முனிவராற் சிவலிங்கத்திருவுருவமாக அதில் எழுத்தருளியிருந்தும்.
இடம் - வீடு. ஈண்டுத் திருக்கோயில் உ எர்த்தியது திருக்கடம்பூரில் கோயில் அமைய இறைவன் அங்கு எழுந்தருளியிருந்தமையிர் கடம்பூர் தன்னில் இடம்பெற இருந்தும் ' என் ருர், ' வளருங் கோல வளர்சடை யாற் கிடம் .கடம்பூர் கரக்கோயிலே' என அப்பரடிகள் (தே.நாவு 133 : 1) அருளியமையுங் காண்க.
ஈங்கோப்மலே - கிருவீங்கோய்ம&. "எழிலர் சுனேயும் பொறிலும் புடைசூழ் ஈங்கோய் மஃப் " எனக் தேவசரத்து (ஞான ? : f) ca 75 EYLb காண்க. எழில் - அழகு. அது ஈண்டு மரகதத் திருமேனியைக் குறித்தது.
ஐயாறதனிற் சைனுகியும் என்றது கிருவையாற்றிலே இறைவனுக் குப் பூசனே புரியும் ஆதி. வைப் பார்ப்பன இருபத்து நால்வருள் ஒருவர், தன் மனேவியையும் மைக்தனே பரம் விடுத்துக் காசிக்குப் போய் நெடுநாளாக மீண்டு வாராமையால் அவரது மக்னவி ரிக்கட்குரிய பொருண் ஏனேயோர் கவர்ந்து கொள்ளக் கருதியபோது அக்ளேத் தடுத்தற்பொருட்டுக் காசிக் குப் போன சைவமறையோனின் விடி இத்தோடு இறைவன் தே ன்றி அருள் செய்தமை பற்றியாகும். ஐயாறு சோழ காட்டிற் காவிரியின் வடபாலுள்ள தலம். " கரைசெப் காவிரியின் வடபாலது. ஐபாறுடை யப்பனே" (தே ஞான 143 : )ெ என வருதலுங் காண்க.
துருத்தி காவிரியின் தென்கரையிலுள்ள தலம். துருத்தி என்பதற்கு ஆற்றிடைக்குறை என்பது பொருள். "விரீதிரைக் காவிரி வியன் பெருந்து ருத்தி " (சிலப் 11 39 ) என் புறியும் இப்பொருட்டாதல் கிாண்க. இது காவிரியின் நடுவுள் இருந்தமையின் இப்பெயர் பெற்றது. " பென்னி யின் நடுவு தன்னுட் பூம்புனல் பொலிந்து தோன்றும், துன்னிய துருத்தி யானே" எனத் தேவாரத்து காவு 42, 3) என வருதலும் காண்க அருத்தி .
ಖಿಸ್
பனேயூர் சோழாேட்டிலுள்ள தலம். காவிசி புடைசூழ் சோனுட் ட வர்தாம் பரவிய கருணே யங் கடலப் பாவிரி புலவர் பயிலுரு திருப் பனே ஆர்' (தே. சுங் 87 : )ே என வதுதலும் காண்க,
கழுமலம் - சீகாழிப்பதி, " ஊருறு பதிக இளுலகுடன் பொங்கி யொ வி புனல் கொள டென்பிதக்க, காநஐ செம்மை நன்மையான் மிக்க #ಿ#à8) தகர்' " ஒருவரில் வேதில் வாழ்கிலோ வண்ண ஜொலிபுனல் வெள்ளமுன் பரப்பக் கருவரை சூழ்ந்த கடலிடை மிதக்குங் கழுமலசுகர் ଶtଶୀ:#;

Page 42
56 திருவாசக ஆராய்ச் சியுரை
தேவாரத்து (ஞான 38. 3. )ெ வருவன கண்க. இறைவன் அடிகட்குக் திருக்கமுமலக்கிலே காட்சி கல்கியமையின் "கழுமல மத னிற் காட்சி கொடுத் தும் " என்ருர்,
கழுக்குன்று இது தொண்டை நாட்டிலுள்ள தலம். வமுக்காது - தப் பாது. இழுக்குதல் - தப்புதல், இப்பொருட்டாதல் " வழுக்கிக் கழித் தலே நன்று' (நாலடி 71) என்புழிக் காண்க. திருக்கழக்குன்றிலே இறை வன் திருக்கே லத்தை அடிகட்குக் காட்டியருளிய5:மயின் " கமுக்குன்றத னரில் வழுக்கா திருக்தும்" என்ருர், "கணக்கிலாத் திருக்கோலம் நீ வந்து காட்டி ஞய்கழுக் குன்றிலே " " காணுெ ணுத்திருக் கோலம் மீ வந்து காட்டினுப் கமுக் குன்றிலே ' எனத் திருக்ாழுக்குன்றப் பதிகத்து (1.4) வருவன வுங் காண்க.
புறம்பயம் - திருப்புறம்பயம் என்னும் திருப்பதி. இது சோழநாட் டிலே கும்பகோணத்திற்கு வடமேற்கே மண்ணியாற்றின் வடகரையிலுள் ளேது. சனகர் முதலிய கால்வர்க்கு இறைவன் இத்தலத்தில் அறநூற் பொருள் பலவற்றை அருளிச் செய்தமையின் "புறம்பய மதனி லறம்பல வருளியும் " என் ருர், இதனே,
" திறம்பய னுறும்பொரு டெமிக் துணரு நால்வர்க்
கறம்பய னுரைத்தனே புறம்பய மயிர்க்தோய் ' (188 : 1) என்னும் திருஞான சம்பந்தர் தேவாரத்தாலும் உணரலாம்.
குற்குலம் - பாண்டி நாட்டிலுள்ள தலம், குறிய யிருந்து - சிவலிங்க வடிவமாய்த் தோன்றி இருந்து.
அகத்தியர் கொங்கு நாட்டிலிருந்து தென் மிசை காக்கிச் செல்லும் வழியிற் திருக்குற்றுலம் என்னும் வைனதே லம் இருந்தது. அங்குள்ள வைணவப் பார்ப்பனர்கள் சிவனடியார்களேக் கானரின் பகைஞரெனக் கருதி இகழ்ந்து வந்தனர். அவர்கம் செயலே உனர்ந்த அகத்தியர் அவ்வூர்த் தெருவில் நடந்து திருமால் கோயிலின் முன்னே சென்ருர், அக்கோயிலி லுள்ள வைணவர்கள் அவரைக் கண்டு கண்டிகையுக் கிருநீறும் அணிந்த நீ ஐயமேற்றுண்பவனுக்கு அடியவனுதலால் இவ்விடத்திற்கு வருதல் தகாது. ஆவாள் அப்பாம் போய்விடு என்' உரைத்தனர். அவரும் அதனேக்கேட்டு நகைத்து நான் அப்பாற் போய்விடுகிறேன் என்று திரும்பிச் சென்ற அகத்தியர் சிவபெருமானே இகழ்ந்த வைணவர்களின் அகங்தையை அகற்ற எண்ணி மாயவனின் அடியா போல் உருக்தொன் டு மீண்டும் அவ்விடத்தைக் குறுகுதலும் தம்மை எதிர்வக் து போற்றிய வைண வர்கக் கோக்கி அழகர்மலேயிலிருந்து அத்திகிரிக்குச் செள்கின் ருேம் இத் தலத்திலுள்ள நம்பெருமான் கோயில்ப் பரவும் விருப்புடைாேம் என் ருர், அதனேக் கேட்ட வைணவர்கள் திருமாள் கோயிஃபிக் காட்ட முனிவர் MF/ கோயில் அடைந்து செஞ்சடைப் பெருமானே நிக்னத்துக் கொண்டு

கீர்த்தித் திருவகவல் 5产
திருமாவின் திரு முடிமேற் கையை வைத்துக் குழைவித்து ஒரு சிவலிங்க வடிவாகச் செய்தார். இவ்வரலாற்றினேக் கந்தபுரானத்துட் காண்க. " சித்தினுற் கரும்பொன் மேனி செம்பொனும் படிபோற் கும்பன்
பத்தியா அருகி மரலாம் படிவனே பரம ஜனுன் " (திருமால் சிவ பிரானுன சிசி) எனக் திருக்குற்று பித்தலபுராணத்து வருதலுங் காண்க. திருமால் திரு வுரு சிவலிங்கித் திருவுருவானமைபற்றிக் "குற்றுலத்துக் குறியாயிருந்தும்" என்று.
-ே.ெ அக்தம் இல் பெருமை அழில் உரு கரந்து - முடிவில்லாத பெருமையினே யுடைய நீப்பிழம்பின் வடிவத்தை மறைத்து, சுந்தர வேடத்து ஒரு முதல் உருவு கொண்டு - அழகிய கோஷத்தினேயுடைய ஒப்பற்ற தானுசாரிய முதல்வராய் விாடி விங்கொண்டு, இக்திர ஞாலம் போல வர் தருளி - இந்திர சலவித்தைபோல வந்தவறி அறியப்படாமத் ருேன்றி, எல் எவர் தன்மையும் தன் வயின் படுத்து எந்த எந்தத் தேவர்களது தன்மைகளேயும் தன்னரி-க்கே அடங்க வைத்து, தானே ஆகிய தயாபரன் erம் இறை - தான் ஒருவனே முழுமுதற் கடவுளாகிய அருளினுல் மேம் பட்ட எமது தலேவன் சக்திர தீபத்து சாத்திரன் ஆதி - சந்திரதீபம் என்னும் திருப்பதியிலே கலேவல்லோ ரூப் ਨ, அந்தரத்து இழிந்து வந்து - ஆக பத்தினின்றும் இறங்கி இந்து, அழகு அமர் பாலே புள் - அழகு பொருங்கிய பாஃல என்னும் தலத்தின் கண், *ந்தர தன்மை யொடு துதைக்து இருக்கருளியும் - அழகிய இயல்போடு நெருங்கியிருக் தருளியும்
அந்தம் - முடிவு. அமலுகு வென்றது இறைவனுடைய தீப்பிழம்பு போன்ற ஒளிவடிவத்துை. "அழறிகழ் மேனி' " ஒளிகொண் rேaரி யுடையாப்' (சூான 21 : 4 197 : )ே எனத் தேவாரத்து வருவனவும் காண்க. சுந்தரவேடம் என்றது வட்டவடிவமாய் ஒவ்வொரு பொன்மணி யைக் கொண்ட ஆறு ஆகுகிய காதணிகளே. அவை இது ஜசாரியர்களால்
துணியப்படுவன்.
எவ்வெவர் தன்மையுங் தன்வயிற் படுத்து என்றது எவ்வெச் சம்பி கள் எவ்வெத் தெய்வங்களே வணங்குகின் குர்களோ அவ்வத் தெய்வங்க எளின் தன்மைகளேத் தன் தெய்வத் தன்மையில் அடங்கவைத்து என் நீங்ாது. இதனே,
"யாதொரு தெய்வங் கொண்டி அக்தெய்வ மாகி யாங்கே மாதொரு பாகனூர்தாம் வருவார் ' 'குத் 2 செப் 3ே) எனச் சிவஞானசித்திபாரினும்,
"எவ்வெர் தம்மை யேனும் பரவரே பெனினும் பே ாற்றின்
அவ்வ ைரீடமாக் கொண்டே யவர்க்கருள் தருவாய் CFL y Ti,"' + '' )i ==== "__ == 1 (சுந்தல் தப் 5ேق سے۔ # ானக சுநதபுராணத்தும் வருவனவற்றுலுமறிக . . . .
S
ܠܐܲܩ"

Page 43
5
8
திருவ சக ஆராய்ச்சியுரை
எல்லாவுயிர்களின் இயல்புகளே பும் தன்னகப்படுத்து தான் அவற்ருெடு ஒன்ருய் சிற்பிலும் இறையியல்பு அவ்வுயிரியல்புகளின் வேறுப் முதன்மை யுற்று விற்குமென் மற்குத் 'தானே யாயெ' என்றும், மேலோனுகிய இறை வன் வந்தருள்வது உயிர்களின் மேற் கொண்ட கருனேயால் என்பது தோன் றத் தயாபரன் என்றும் அருளிச் செய்தனர். "அந்தமில் பெருமை யழலுருக் கரக் து" (2ெ) என்பது முதல் தானே பாகிய தயாபரன்" (ேெ) என்பதுவரை இறைவன் ஞானுசாரியணுகி வந்தமையைக் குறிப்பதாகும். சந்திரதீபம் - சந்திரதீவு. சாத்திரன் - கஃவல்லோன் ஆசிரியன் என்றவாறு. அந்தரம் - ஆகாயம். "அந்தரக் கொட்பினர் வந்துடன் கான" (174) என்னும் திருமுருகாற்றுப்படையினும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, அமர் - பொருந்திய, பாஃல என்பது சந்திரதீபத்துள்ள தலம், இது திருக்கழிப்பாஃட் என்னும் தவமோ ாேன எண்ண இடமுண்டு.
100-8. மந்திர மாமலே மகேந்திர வெற்பன் - மந்திர நூலாகிய ஆக மம் வெளிப்படுதற்கிடமான பெரிய மலேயாகிய மகேந்திரமல்லயை இருப் பிடமாகக் கொண்டவன், அந்தம் இல் பெருமை அருள் உடை அண்ணல் - முடிவு இல்லாத பெருமையினேயும் அருளிஃனயுமுடைய பெரியோன், எம் தமை ஆண்ட பரிசது பகரின் - எம்மை அடிமைகொண்ட தன்மையைச் சொல்லுமிடத்து, ஆற்றல் அது உடை அழகு அமர் கிரு உரு - சர்வ வல்ல மையையுடைய அழகு பொருக்திய திருவுருவத்தில், சீற்றுக் கோடி கிமிர்ந்து காட்டியும் - கிருநீற்றின் வினேங்த வரிகனே நெற்றி முதலிய இடங்களில் இடைவெளியிட்டு அணிந்து காட்டியும், ஊனம் தன் னே ஒருங்கு உடன் அறுக்கும் - கேட்டினே ஒரு சேர அழிக்கின்ற, ஆனந்தம்மே ஆரு ஆ அருளியும் - பேரின் பத்தையே ஆருகத் தங்க குளியும், மாதின் கூறு உடை பூா பெரும் கருனேயன் - உமையம்மையாரின் இடப்பாகத்தையுடைய மிகப் பெரிய அருளிகின புடையான், 6 தப் பெரும் பறை சவின் து கறங்க ଈ|uf = ாேததத்துவமாகிய பெரிய பறை பல்க: ஆம் பயின்று ஒளிக்கவும்.
மந்திரம் என்பது ' நிறைமொழி மாந்த ரானே பிற் கிளந்த, மறை மொழி தானே மந்திரமென்ப" எனத் தொல்காப்பியணுகும், " சிறை மொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து, மறைமொழி காட்டிவிடும் " எனத் திருவள்ளுவநாயனூரும் கூறிய மந்திர இலக்கணத்தையுடையதென்பர். அப்பெரியோர் கூறியவை சாப அதுக்கிரக சத்தியையுடைய பேரியோர் கள் வெகுண்டும் அருளியும் கூறும் ஆனோமொழிகளாமன்றி இறைவழி பாட்டிற்குரிய மக் இரங்கள் எல்லாவற்றிற்கும் செல்லாவாம். இனி, மர் திரம் என்பதற்கு நிஜனப்பவ&னக் காப்பது எனப் பொருள்கூறப்படுதலின் அம் மந்திரங்களே ஈண்டுக் குறிக்கப்பட்டனவா ம் என்க. இறைவன் மந்திர நூலாகிய ஆகமத்திக்ன வெளிப்படுத்திய இடம் மகேந்திரமக் என்பது,
" மன்னு மாமலே மகேந்திர மதளிற்
சொன்ன வகமங் தோற்று வித் தருனியும்" (கீர்த்தி -ெ10) என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக.

கீர்த்தித் திருவகவல் 59
அந்தமில் பெருமை அண்ணஸ் என இயையும். "அக்தமில் பெருமை யழலுருக் கரக் து.கானே பாகிய தயாபரன் " (ர்ேத்தி 3ெ-)ே என வந்த மையுங் காண்க. அண்ணள் - பெருமையிற் சிறந்தோன். எந்தமை = எம்மை. "எந்தமை யுப்பக் கொள்வாய் போற்றி ' (போற்றி 20மீ) என வருதலும் காண்க, மற்றைய அடியா கஃளயும் உளப்படுக்கி ' எந்தமை எனப் பன்மை கூறினூர், பரிசது என்பதில் அது அசைகிலே, பரிசு - தன்மை,
ஆற்றல் - சர்வ வல்லமை அது என்னும் சுட்டு அவ்வாற்றலின் பெருமையை உணர்த்தியது. ஆற்றலதுவுடைத் திருவுரு என இயையும், அழகமர் திருவுருவென்றது அழகுபொருக்திய பரமாசாரியத் திருவுருவை. நீற்றுக் கோடி - திருநீர்,ரீன் வஃந்த வரி, கோடு - வ&ளவு. " கோடு வாய் கூடாப் பிறை ' (கவி 142 : 24) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. கோடி (கோடு இ) வ&ளவையுடையது. அது வரிகளே யுணர்த்தி யது. நீற்றுக்கோடி என்றது இறைவனது திருமேனியில் சுெற்றி மார்பு முதலிய உறுப்புக்களில் நிரிபுண்டராக அணிந்துள்ள திருநீற்றின் வடிவை உணர்த்தியது. அழவிசீனச் சாரும் பருப்பொருள்கள் அகனுல் எரித்துத் ஆாம வாக்க பட்டு அதனேச் சார்ந்து விளங்குதல் போலச் சுத்தமயை முதலி யன இறைவனது ஞானுக்கின்ரியின் சேர்க்கையாற் றாமவாப் அவ்விறை வசீனமே பற்றுக்கோடாகக் தொண்டு விற்குமென்பது இறைவன் திரு மேனியில் விளங்கும் திருநீற்றின் கோடுகள் புலப்படுத்துவனவாகும். "சிவனவன் திரள் தோள் மேல் நீறுகின்றது கண்ட சீன யாயினும் " (சதிக 33) ' எந்தரமும் ஆட்கொண்டு தோட்கொண்ட கீற்றணுப் " (அம்மசனே)ே " துடிகொள்தே ரிடையாள் கரிகுழன் மடந்தை துனே முலேக் கண்கள் தோய் சுவடு, பொடிகொள்வான் தரவிற் புள்ளிபோ விரண்டு பொங் கொளி தங்குமார் பின ன " (அருட் தி) " தோளுவ ரீற்றன்" (அச் சப் பீ) என அடிகள் பிருண்டும் அ யூனியமை காண்க.
மிேர்ந்து - இடையிட்டு. இப்பொருட்டா கலே, " நிறைந்து முறழ்ந்து விமிர்த்துங் தொடர்ந்தும்" என்னும் பரிபாடல் உரையில் (19: 83) கிமிர்ந் தும் என்பதற்கு இடையிட்டும் எனப் பரிமேலழகர் உரைத்தமையானு மறிக இறைவன் திரிபுண்டரமாக விபூதி அணிந்தமையை மீற்றுக் கோடி நிமிர்ந்து காட்டியும் ' என்பது குறிப்பதாகும்.
ஊனம் - கேடு. " பானல்வாய்ச் சிறு சேயொடு ரீயமர் பயிறல், மனனமே யெனத் தடுத்தனம் " என்னும் கந்தபுராணத்தும் (அவைடகு 119) இப்பொருட்டாதல் காண்க. "பினமும் கேடு மூனமு மாகும் " என்பது பீங்கலத்தை (10 190), சிவானந்த வெள்ளம் பெருக்கெடுத்த காலத்து அதன் கட்டடிந்த உயிரைப்பற்றிய மலக்கறை முற்றும் வலி கெட்டொழிதலின் " ஊனக் தன் னே பொருங்குட னறுக்கும் ஆனந்தம்மே
பாது " என்றுச்.

Page 44
60 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"வான்வந்த சிந்தை மலங்கழுவ இந்திழியும்
ஆனந்தங் காணுடையான் ஆறு " (4)
எனக் திருத்த சாங்கத்து வருதலுங் காண்க. ஒருங்குடன் - ஒரு சேர " மூவேறு தாரமும் ஒருங்குடன் கொண்டு " (அக 282 8) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. ஆனந்தமே என்பது ஆனந்தம்மே என விரிந்தது. ஆறுக என்பது கடைக்குறைந்து நின்றது. மாதிற் கூறுடை என்பதனே மாது சுற்றிலுடை என உருபு பிரித்துக் கூட்டி உமையம்மை யாரை இடப்பாகத்திலுடைய என உரைப்பினுமமையும். பெருமை எனப் பொருள்படும் ரை, பெரு என்றுஞ் சொற்கள் பிரிவின்றித் தொடர்ந்து வந்தமை " ஒருபொரு னிருசொற் பிரிவில வரையார்" (தொல், எச்ச 4ே) என்பதனுள் அமைக்கப்படும்.
ாேத தத்துவம் உலகக்கேற்றத்திற்கு மூலமாகலா ஆம், அது ஒலி வடிவினதாதலாலும், அதனே இறைவற்கு முரசாக உருவகப்படுத்திக் கூறுதலாலும் " மாதப் பெரும்பறை ' என்ருர்,
" தோற்றம் துடியதனில்" (5) என உண்மை விளக்கத்தும்,
"பூமவி கற்பகப் புத்தேள் வைப்பும்
நாமகீர் வரைப்பி நானில வளாகமும்
ஏ சீனய புவனமு மெண்ணிங் குயிரும்
தானே வகுத்த துன் றமருகக் கரமே" எனச் சிதம்பர மும்மணிக்கோவையிலும் வருவன காண்க. அடிகள் ராத தத்துவத்தினேப் பறையாக உருவகப்படுத்திக் கூறுதலே,
"வேத மொழியர்வெண் நீற்றர்செம் மேனியர்
காதப் பறையினர் " அன்ஃனப்பந்து 1. எனவும்,
" பிறவிப் பகை கலங்கப் பேரின் பத் தோங்கும்
பருமிக்க நாகப் பறை" திருத்தசாங்கம் 8 எனவும்,
"ஞானவா ளேந்து மையன் டு தப்பறை யறைமின் " படையெழுச் 1.
எனவும் வருவனவற்ருலுமறிக. விேன் று - பயின் து, "மூவிரு முகனு முறைகவின் ருெமுதலின் " (103) என்னும் திருமுருகாற்றுப்படையினும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சேதப்பறை மேன்மேலும் ஒலித்தலின் * நவின்று கறங்கவும்" என்ருர்,
109-110. அமுக்கு அடையாமல் ஆண்டுகொண்டு அருள்பவன் - மும்மலங்களும் உயிர்களேச் சேராவண்ணம் அவ்வுயிர்களே அடிமைகொண்டு அருள்செய்யும் இறைவன், கழுக்கடை தன் கீன வகிக்கொண்டு அருவியும் . முத்தல்ல வ்ேஃத் திருக்கரத்தில் தாங்கியருளியும்.

கீர்த்தித் திருவகவல் 6士
அழுக்கடையாமல் என்ற து உயிர்களேப்பற்றி நின்ற ஆணவம் கன் மம் மாயை என் லும் மும்மலங்கள் மீண்டும் பயிற்சிவரத்தாள் உயிர்களேப் பற்றுமஸ் என்றவாறு, கிழக்கடை, புத்த&லவேல், மூவிஃவேல், குலப்படை என்பன ஒருபொருட் சொற்கள். " சுழுமுண் மூவீஸ்வேஸ் முத்தலே கழுச் சக்தி வருபவை குலப் படையென வழங்குவர் " எனத் திவாகரத்து வருதல் காண்க. மும்மலங்களாவிய அமுக்கு உயிர்கஅளச் சார்ந்து வருத் தாமல் அவ்வுயிர்களே ஆண்டு கொண்டருளும் இறைவன் அம்மும்மலங்களே யும் நீக்குதற்கு அறிகுறியாக இச்சா ஞானக் கிரிய சத்திகளாகிய முத் அல்களேயுடைய குலவேலேத் தாங்குதல் இயைபுடைத்த யிற்று. ' அழுக் கிடையா நெஞ்சுருக மும்மலங்கள் பாயுங், கமுக்கடைகண் கைக்கோள் படை ' தசாங்கம் ?) என வரம், "தயங்குமூ வில்லச் குல்ப்படை யானே" (திருப்புலம் 2) எனவும் வருவனவும் காண்க.
11-14 மூலம் ஆகிய மும்மலம் அறுக்கும் - உயிர்களின் துன்பங் கட்கு ஏதுவாகிய பு:ம்மலங்கனேயும் க்ேகுகின்ற, தூய மேனி சுடர் விடு சோதி - இயல்பாகவே பாசங்களினிங்கிய திருமேனியையுடைய கதிர்பரக் கும் பேரொளியாகிய இறைவன், காகலன் ஆகி - அன்புக்குரியவனுகி, கழகீர் மாஃப் எல் உடைத்தாக எழின் பெற அணிந்தும் - செங்கழுநீர் மாலேயினேப் பொருத்தமுடைத்தாக ஆகுபெற அணிந்தும்.
மும்ாலங்களும் உயிர்களின் துன் பத்திற்கு மூலமாயிருத்தலின் மூல மாகிய மும் மலம் ' என் குர். மும்மலம் - ஆணவம் கன்மம் மாயை என்பன. மும்மaம் அறுக்கும் - ஆம் நலங்களே பும் நீாகும். "மயக்கமாயதோர் ரிம்மவப் பழ ல்ேவினேக்குள் அழந்தவும் துக்கறுத்து" (திருக்கமுக் ?) எனவும், " சிதட"ெடுக் திரிகோஃன முந்மைமa மறு வித்து" (அச்சோ )ெ எனவும் அடிகள் அருளியன) காண்க. அறக்கும் சோதி என இயையும். தூயமேனி என்று இறைவன் இயல்பாகவே பா சங்களினிங்கிய பரிசுத்த Liroet அருட்டிருமேனியை புடைய குணுகவின் "தூம திருாேனிர் செல்வர் போலும் ' "தாத்தூய திருமேனிக் தோன் நள் போலும்" (நாவு 243:3: 岛 எனத் தேவாரத்து வருவனவும் காண்க. சுடர் விடு - கதிர்பரக்கும். விடுதல் பரத்தல் என்னும் பொருட்டாதல் விடுசுடர் - பரந்த அனல்" என்னும் (பு. வெ. மா. 183) உரையாறுமறிக இறைவன் கதிர் பரக்கின்ற பேரொளி பின்னுதலின் சுடர்விடு சோதி " என் முர், ' கடலிடை நஞ்சமுண்ட கறை யணி கண்டனுர்தாம், சுடர்விடு மேனிதன்மேல்" என அப்பரடிகள் (கே. நாக க்3 10 அருகியோவாருங் காண்க.
இறைவன் அடியார்களாற் செய்யப்படும் அன்புக்குரியவனுதவின் " காதணுகி ' என்ருர், இனி, அடியவன் தன்ஃனக் காதவியாகவும் ஆன் டாக்னக் காதலனுகவும் வைக் துரைத்தல் மரபாதலாலும், சன்மார்க்கத்தின் கீல் ஆண்டாலுக்கும் அடியவிலுக்கு 1 ன்ன இயைபிலுக்கு காதலன் காத விர்துள்ள இயஃபினே எடுக் துக் காட்டுதலினுலும், அடிகள் சன்மார்க்கக் திற்குரிய கவிஜ தும் "காதலனுகி ' என்று எனினுமாம்,

Page 45
62 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" சூடுவேன் பூங்கொன்றை குடிச்சிவன் திரள்கோள்
கூடுவேன் கூடி முயங்கி மடங்கி நின்று ஊடுவேன் செவ்வாய்க் குருகுவேன் உள்ளுருகித் தேடுவேன் தேடிச் சிவன் கழலே சிக்கிப்பேன் " அம்மா &ன 17.
என அடிகள் அருளியமை சண்டைக்கேற்ப அறியற் பாலது. இறைவன் கழுநீர் மாஃப் அனந்தமை " கழுநீர் மாங்க் கடவுள் போற்றி ' (போற்றி 217) என்பதனுலுமறிக. இறைவன் பரமாசாரியணுப் அடிகளுக்கு உப தேசஞ் செய்தபோது கழுசீர் மலேயை அணிக்கிருக்தார் என்பது,
" வண்ணமென் கழுநீர் மாலே வளம்பெற வணிந்து " (திருப்பெருங் 50)
" துற்ற சாந்துடன் முயங்கு செங் கழுர்ேக் கொடையவின் சுமை
பொருதெனக் துளங்கி. இறைவன், கவின் கொண் பார்ப ணிை மலர்த்தொடை கழித்து " (திருப்பெருக் )ே
எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருவனவற்றுலுமறிக.
115 மீ. அரியொடு பிரமற்கு அளவு அறியாதவன் - திருமாலுக்கும் பிரமனுக்கும் எல்லே அறியப்படாதவன், பரிமாவின் மிசை பயின்ற வண்ண மும் - எல்லாரும் க ச அணும் படி குதிரையின் மேல் பலகாலும் ஊர்ந்த தன்மையும்,
ஒடு - எண்ணுப் பொருளது அளவு - எல்க். "அகடுசேர்பு பொருந்தி அளவினிற்றிரியாது ' (மலேபடு 33) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அறிய சதவன் - அறியப்படாதவன். செயப்பாட்டு வினேயாலனே யும் பெயர். பரிமா - குதிரையாகிய விலங்கு. பரி - குதிரை. பயின்ற என்றது குதிரை மீது நெடும்பொழுது ஊர்ந்து வந்தமையைக் குறித்தது. நெருங்கி வந்த எனினுமாம். வண்ணம் என்றது தேவர்களிற் சிறந்த அரிக்கும் பிரமற்கும் அறிதற்கரிய இறைவன் அடிகள் பொருட்டு எல் லாருங்காணப் பரிமாவின் மீது எளிமையாய் வந்த தன்மையைக் குறித்தது. " பரிமா வேறி ஆயன் பெருக்திறையாதி பங்நாள். ஆண்டுகொண்ட இயல் பறிவா ரெம்பிர னுவாரே " (திருவார்த் 4) என வருதல் காண்க.
117-8. மீண்டு வாரா வழி அருள்புரிபவன் - திரும்பி இப்பிறவிக்கு வராத வீட்டு நெறியை அருள் செய்பவன், பாண்டி நாடே பழம்பதியாக வும் - பாண்டி நாட்டினேயே தமது பழைய பதியாகக் கொண்டருளியும்.
மீண்டு வாராவழி - பரமுத்திவழி மீளத்திரும்பாத வழியிற் சென்று இறைவன் திருவருளேப் பெற்று ஒன் முனவர் மீண்டு இப்பிறப்பினே அடையாராதலின், அப்பேற்றினேக் தருகின்ற நெறியினே மீண்டு வார நெறி" என்ருர்,
" கற்றீண்டு மெய்ப்பொருள் ஆண்டார் தக்லப்படுவர்
மற்றண்டு வாரா செறி" குறள் 35.ே

கீர்த்தித் திருவகவல் 65
என்பதும் ஈண்டு அறியற்பாலது. மீண்டு வாரா வழியை இறைவன் அருள்புரிதல், " வாரா வழியகுளி வங்கெனக்கு மாறின்றி. ஆரா வமுதாய் அமைந்தன்றே" (திருவெண்பா ?) என்பதனுலு மறியப்படும்.
பாண்டியன் காரி என்பது பாண்டி நாடு என மருவிற்று. பாண்டி நாட்டினேப் பழம்பதியேன்றது அங்கயற்கண்ணியம்மையாரும் சோமசுந்தர பாண்டியரும் உக்கிரகுராரும் மதுரைமரங்களில் அரசு வீற்றிருக்து அங் நாட்டினேப் புரத்தமைபற்றியாகும்.
" தென் பாண்டி நாட்டானே " சிவபுரா 0ெ. " தென்னுடுடைய சிவனே போற்றி " போற் .ே 'தண்ணுர் தமிழனிக்குக் தண் பாண்டி நாட்டா ஃன" அம்மானே 10.
தென்னுனேக் காவா சீனத் தென் பாண்டி காட்டானே" அம்மானே 19, 'தென் பாண்டி நாடனே" குயில் 2. என இத் திருவாசகத்து வருவர் விங் காண்க.
"கடுக்கைமலர் மாற்றி வேப்பவர் சூடி
ஐவாய்க் காப்புவிட் டணிபூ னணிந்து விடைக்கொ டி கிறுத்திக் கடற்கொடி யெடுத்து வழுதி யாகி முழுதுல் களிக்கும் பேரரு குனுகன் " )14-9 : بٹن( எனக் கல்லாடத்து வருதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது.
பதி - இருப்பிடம், " தகைமிக்க தாழ்சினேப் பதிசேர்க் து புள்ளார்ப்ப" (கலி 118; 17) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
19-20. பத்தி செப் அடியரை பரம்பரத்து உப்ப்பவன் - அன்பி ஆல் தன்சீன வழிபாடு செய்கின்ற அடிாவரை மிகமேலான வீட்டுலகிற் சேர்க்கின்ற இறைவன், உத்தரகோசமங்கை ஊராகவும் - உத்தரகோச மங்கைாைத் தனிருக்கும் ஊராகக் கொண்டருளியும்.
பத்தியினுற் செய்யும் வழிபாட்டினேப் பத்திசெப்" என்ருர், அவ்வழி பாடு இறைவனே இடைவிடாது நினேத்ததும் வணங்குதலும் வாழ்த்து தலுமாம், பரம் சுத்தவித்தியா தத்து ம்ெ. இது சிவதத்துவம் ஐந்தனுள் ழ்ேப்படிகனுள்ளது. அதன் மேலே ஈசுவரம், சாதாக்கியம், சத்தி, சிவம் என்னும் தத்துவங்கள் உள்ளன. அவை மேன்மேல் நோக்க ஒன்றி ஒென்று உயர்வுடையன. அத்தித் துவங்களே அடைக்தேரர் விஞ்ஞான கலராய் மீண்டுவர முத்தியாகிய சாயுச்சியத்தை அடைவர். சுத்த வித்தியாதத்துவம், தனக்குக் ேேபபுள்ள வீத்தியா தத்துவம், ஆன்மதத்து வங்களே நோக்க உயர்வுடையதாகலின் "பரம் எனப்படும் பரம் - மேலானது எனப்பொருள்படும் வடசொல். அதனிலும் "சுவரமும் அதனி லும் சாதாக்கியமும் அதனிலும் சத்தியும் அதனிலும் சிவமும் உயர்வுடிை

Page 46
64 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பன. இவ்வியர் சீஃலகளில் அடியாரைச் சேர்த்தலாற் பரம்பரத் துய்ப்பவன்" என் முர்.
உத்தரகோசம் - வீட்டுநூல். என்றது சர்வஞானுேத்தரம் முதலிய ஆகமங்களே. இறைவன் அங்கு எழுந்த நுனியிருந்து உமையம்மை முகலாயி னுேர்க்கு இவற்றை உபதேசித்தமையின் அத்தலம் உக்கரகோசமங்கிை யெனவும், அஃது அவ்விறைவர்க்குச் சிவபுரம்போல் ஊராகவும் கூறப் பட்டது. அடிகள்,
" தாதாடும் பூஞ்சோலேத் தத்தTப் ைேமயாளும்
மாதாடும் பாகத்தன் வாழ்பதின்ெ -கோகாட்டிப் பத்தரெல்லாம் பார்மேற் சிவபுரம்போற் கொண்டாடும் உத்தர கோசமங்கை பூர்" எனத் திருத்தசாங்கத்தில் அருளிமையுங் காண்க.
131-3. ஆசி முர்த்திகட்கு அருள் புரிந்தருளி' - முதலிற் ருேன்றிய காரனேசுரர் முதலான வர்களுக்கக் கிருவருள் செய்தருளிய தேவதேவன் திருப்பெர ாகவும் மகாதேவன் என்பது தனக்குரிய அழகிய பெயராகக் கொண்டருளியும்,
ஆதிமூர்த்திகளாவார் : பிரம் விஷ்ணு உருத்திரன் மகேசுவரன் சதா சிவன் என் போர். இவர்களுள் பிரமா ஆன் தக்தீ த்ெதிலும், விஷ்ணு வித்தியாகத் துவக்கிலும், உருக்கீரன் சுத்த விக்கையிலும், மகேசுவரன் ஈசுவரத்திலும், சதாசிவன் சாகாக்சிசத்திலும் பண்ெேதாட்டே கடவுட் பன்மை பெற்றவராய் அமர்க்கிருந்து அவ்வக் தக்துவ புவனங்களில் இறைவனருளால் அதிகாரம் செலுத்துதலின் " ஆகிமூர்த்திகள்' எனப்
LI LI LIL ċ i
தேவதேவன் - தேவர்களுக்குத் தேன்; என்றது மகாதேவன் என்ற படி, இறைவன் ஆகிமூர்த்திகட்கும் முதல்வனுதல் பற்றிக் தேவதேவன்" எனப்பட்டான், " தேவர்தே விக்கே " (கோத்தும் பிச்) என விம் "தேவ தேவன் மெய்ச் சேவகன்" (சென்னி 1 எனவும் அடிகள் அருளியமை
பும் காண்க.
123 - இருள் கடிந்து அருளிய - உயிர்களின் அறியாமை இருளேப் போக்கியருளிய, இன்ப ஊர்தி - பேரின்ட் டிேவாகிய இடபத்திரே வாகன மாகவுடைய இறைவன், அருளிய பெருமை அருள் மலேயாகவும் - எல்லா எயிர்க்கும் அருள்செய்த போருளே தான் அமர்ந்திருக்கும் மல்ல பாகவும் கொண்டருளி,
இருள் - அறியாமை, கடிதல் - போக்குதல். 'கொடி து கடிக் து கோறிருத்தி " (புற 17:5) எண்டறியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. மெய்ஞ்ஞானமாகி மிளிர்கின்ற மெய்ச்சு டராகிய இறைவன், உயிர்களின் அறியுசமையாகிய இருண்ப் போக்குதலின் 'இருள்கடிங் கருளிய' என் குர்:

கீர்த்தித் திருவகவல் ó司
'இருள்கெட அருளும் இறைரை போற்றி " போற்றி 9ே. "பொய்யிருள் கடித்தமெய்ச் சுடரே " கோயிற் 8: "இன்பம் பெருக்கி யிருளகற்றி" திகுவெண்பா 11. என அடிகள் பிறுண்டு அருளியமையுங் காண்க.
இறைவரது பேரின்பமே இடபமாக அமைந்திருத்தலின் அதனே ஊர்தியாகவுடைய இறைவனே " இன் பவூர்தி " என் ருர், ஊர்தி - ஊர்தியை புடையவன்; பெயர். " மால்விடையூர்தி ' (சத ப்ே) என் புழிப்போல,
அருளிய அருள் என இயைபும், " அருளிய அருளும் பொய்யே." (எண்ணப்பதி 3) என வருதலுங் காண்க. இறைவன் எவ்வுயிர்க்கும் பேரருளே செய்தலின் அருளிய பெருமை யருள் ' என் முர், பெருமை அருள் - பேரருள் எனத் திரிபடையாமல் இயல்பாப் நின்றது. இறைவன் உயிர்கட்குச் செய்யும் பேரருள் ரிகப்பெரிதாயிருத்தவின் அதுவே அவற்கு இருக்ை கயா கிய மலேயாகும் என் பார் " அருண் ஃபாகவும் " என் குர். " மன்னிய திருவருண் மஃயே போற்றி " (போற்றி 188) என்பதும் ஈண் டறியற்பாதுை.
125-.ே எ எவர் எப்பெருக் தன்மையும் திறமும் - எவ்வெவ்வுயிர்களது எவ்வளவு பெருந்தன்மையினேயும் கூறுபாட்டிளேயும், அப்பரிசு அதனுல் ஆண்டுகொண்டு அருளி - அவ்வவ்வுயிர்க்கேற்ற தன்மைகனால் அடிமை கொண்டருளி,
எவ்இெவர் என்றது ஆணவமாகிய ஒரு மலமுடைய விஞ்ஞானகல கும், அதனுேடு கள்மபல புடைய பிரயோகrரும், அவற்றுேடு மாயாமல முடைய சகலருமாகிய முக்கியக் துயிர்களேயும். இம்புத்திக் துயிர்களுள் விஞ்ஞான கலரும் பிரளய கiரும் ஏனேச் சகலரினும் பேரறிவும் பேராற் றலு முடைய ராகலின் ' எப்பெருக்கன் மையும் " என் தும், சகலரிற் பல கூறுபாடுகளுண்மையால் " திறமும் " என்றும் அருளிச்செய்தார், திறம் . கூறுபாடு, " அலகைத் தவிர்த்த எண்னருக் தித்த" மலேபடு 3:7) என்புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
இம்முத்திறத்தாருள், விஞ்ஞான கலருக்கு அவர்களே ப் பற்றியிருக்கின்ற ஆணவமலம் ஒன்றினேயும் அவர்கள் அறிவுக்குட் பேரறிவாய்ப் பிரகா சித்துத் தோன்றி சீக்கி அருள் வடிவாக்கி "ளுேடத்தில் அமுந்தும்படி திரு வருள் செப்வார்; பிரளய கனகுக்குத் திருவுருக் காணும்படிக்கு மாலும் மருவும் சதுச்ப்புயமும் கான கண்டமும் முக்கண்ணுமுடைய திருமேனி கொண்டிருந்து அவர்களேப் பற்றியிருக்கின்ற ஆனது வலம் கன்மமல்ம் இரண்டையும் நீக்கி அருள் வடிவாக்கி ருேடத்திவிழந்தும்படி திருவருள் செய்வார்; ஆசுத்தமாயையிற் துேன்றிப் பூலோகத்தை விட்டு நீங்காம விருக்கின்ற சகலருக்கு அவர்கண்ப் போலு மாலுடச்சட்டை சாத்சி மாளேக்
" ஞேயம் - ஞானத்தால் உணரப்படும் பொருள் இறைவன் ,
9

Page 47
66 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
காட்டி மானேப் பிடிப்பது போல முன் கின்று தரிசனே தொடுத்து அவர்களேப் பற்றியிருக்கின்ற ஆணவம் கன்மம் மாயை ாேவிலும் மும்மலங்களேயும் தீக்ஷாக் கிரமங்களினூலே கீர்த்து அருள் வடிவாக்கி அடிமை கொண்டருளு வார். இதனுஸ் எப்பெருந்தன்மையும் எவ்வெவர் திறமும், அப்பரிசதனு எாண்டு கொண்டருளி' என்ருர், இறைவன் மூவகை ஆன்மாக்களுக்கு அருள் செப்பும் முறைமையிரே,
" மெய்ஞ்ஞானத் தானே விளேயும் விஞ் இரான கலக்கு
அஞ்ஞான அச்சகலர்க்கு அக்குருவாய்-மெய்ஞ்ஞானம் பின்னுணர்த்தும் அன்றிற் பிரளயா கிலருக்கு முன்னுணர்த்தும் தான்குருவாய் முன் " (8ம் குத் ம்ே அதி) என்னும் சிவஞானபோதித் திருவெண்பாவாலும்,
" நன்னெறிவிஞ் ஞானகலர் நாடுமலம் ஒன்றினேயும் அங்கிலேயே உள் நின் ஹறுத்தருளிப்-பின் அன்பு மேவா விளங்கும் பிரளயா கருைக்குத் தேவாய் மலகன்மக் நீர்த்தருளிப்-பூவலயக் தன்னின்று நீங்காச் சகலர்க் கவர்போல முன் கின்று மும்மலந்தீர்த் தாட்கொள்கை-அன்னவனுக் காதிகுன மாதவினுல்' (60-f3 என்னும் போற்றிப் பஃறுெடை" வெண்பாவானும் அறிக. இதனுற் சகல வர்க்கத்துட்பட்ட தம்மைக் குருமூர்த்தியாய் எழுந்தருளி வந்து இறைவன் ஆட்கொண்டருளியமையுங் கூறியருளினூர்,
127-31. நாயினே ரே - நாப்போலக் கீழ்ப்பட்ட அடியேனே, நலம் மலி நில்லேயுள் - கன்மை மிகுந்த தில் லேப்பதியின் கணுள்ள, கோலம் ஆர் கரு பொதுவினில் வருக என - அழகுகிறைந்த அம்பலத்தின் கண்ணே வருவாயாக வென்று சொல்லி, ஏல என்னே ஈங்கு ஒழித்து அருளி . என் வினேக்குப்பொருக்க அடியேனே இங்கிலவுலகத்திலேயே விடுத்தருளி, அன்று உடன் சென்ற அருள் பெறும் அடியவர் - அங்கானில் தன்னெடு வந்த தன்னருளேப் பெறுதற்குரிய அடியார்கள், ஒன்ற ஒன்ற உடன் கலந்து அருளியும் - கன்னுெடு பொருந்தப் பொருந்த அவர்களோடு இரண்டறக் கலந்தருளியும்.
பிரபுரமாகிய சரீரத்திலுள்ள தகரமாகிய புண்டரீக வீட்டினுள்ளே பிருக்கும் ஆகாயம் தியானிக்கற்பா லது என சாத்தோக்கியோபநிடதத் திலே கூறப்பட்டது. இவ்வாறே இப்பிரமாண்டம் பிரமபுரம் எனவும், இப்பிரமாண்டத்தினுள்ளே இருக்கும் தில்லவனம் புண்டரீக வீடு எனவும், தில்ஃவனத்தில் கிருக்கீம் செய்யும் சிவம் ஆகாயம் எனவும் கூறப்படும். இவ்வசகாயம் சடமாகாது சித்தாதலால் சிதம்பரம் எனப்படும். இச்சிதம் பரம் எங்சே ஆம் தளங்கமின்றி விளங்குங் தானமாதலால் "நலமளிதில் ஐ" எனப்பட்டது

கீர்த்தித் திருவகவல் 67
திருப்பெருக் துறையிலே குருந்தமர நீழலில் இறைவன் பரமாசாசிய அப் வீற்றிருந்து அடிகளே ஆட்கொண்டருளியபின் தன்னுேடு உடன் வக்க மற்றைய அடியார்களோடு மறைந்தபோது 'தி தில்ஃப்பொதுவின் கண்ணே வருக எனக் கட்ட&ளயிட்டமையால் "காயினே ஆன கலமலி தில்லை யுட், கோலமார்கரு பொதுவினில் வருகென " என் முர்,
கோலம் - அழகு. "கோலமால் வரை" (தே. சுந் 55: ச) என்புழி பும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, பொது - மன்று; அம்பலம், எலபொருந்த, ஆட்கொண்டருளிய பொழுகே யான் தன்னுெடு கலத்தற்குத் சிகுதியில்லாமையைக் கண்டு என் மீக்வமைக்குப் பொருந்துமாறு விடுத்துச் சென்றமையின் " ஏல" என் ருர் இனி, ஏல என்பதற்கு அடியவர்களோடு மறைதற்கு முன்னமே எண்ணுமையும்.
அன்று என்றது இறைவன் அடிகனே ஆட்கொள்ள வந்த நாளேக் குறித்தது. அன்று உடன் வந்த அடியவர்கள் இறைவனுெடு உடன் கலத் கற்குரிய தகுதிப்பாடுடையவர்களாப் இறைவனூேடு பொருந்துதலின்,
அன்றுடன் சென்று அருள் பெறும் அடியவர் ஒன்றவொன்ற " என்ருர்,
"செழுங்கமலத் திரளனமின் சேவடிசேர்க் திமைங்த
பழுத்தமனத் தடி யருடன் போயினர்" (அடைக்கலப் 1) ** அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறும் காண்க.
ஆண்டுகொண்டருளி 128) ஒழித்தருளி (129) உடன்கலக்தருளியும் (131) என முடிக்க,
183-.ெ எய்தி வந்திலாகார் எரியில் பசியவும் . அங்கினம் அவனது அருளே அடைய வாராதவர் ஞானத்தீயிற் ப ய்ந்து தன்னுெடு கலக்கவும், மாலது ஆகி மயக்கம் எய்தியும் தம்மீது வேட்கையுடையவராய் அவ் விருப்பம் கைகூடாமையின் மயக்கம் அடைந்து உடல்ரீத்துத் தன் க்ன அடையவும், பூதலம் அதனில் வீழ்ந்து புரண்டு அலறியும் - பூமியில் வீழ்ந்து புரண்டு அலறி உடல் சீத்துத் தன்னே அடையவும், கடல் புக கால் விசைத்து ஓடி மண்டி - இறைவனது பரமானந்தக் கடலிற் புகுதற் குக் காலால் விரைந்து ஓடி மிக்குச்சென்று, நாத காத என்று அழுது அரற்றி - நல்லவனே தலேவனே என்று அழுது வாப் விட்டுப் புலம்பி, பாதம் எய்தினர் பாதம் எய்தவும் - உடல் நீத்துத் திருவடியை அடைந்தவர் அச் திருவடியோடு இரண்டறக் கலக்கவும், பகஞ்சலிக்கு அருளிய பரமநாடக என்று - பதஞ்சலி முனிவருக்கு அருள்புரிந்த மேலான கூத்தனே என்று புகழ்ந்து, இதம் சலிப்பு எய்த நின்று ஏங்கினர் ஏங்கவும் . அவ்வளவில் இறையருள் கைகூடாமையால் உள்ளம் அயர்வு அடையகின்று எங்கினவரி அவ்வேகத்தினுல் உடல் சீத்துத் தன் சீன அடையவும்.

Page 48
68 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
எய்த வத்திலாதா பரமாசாரியர் அருள் செய்த வண்ணம் பின் கடா கத்திற் மூேன்றும் ரூானுக்கினியில் வீழ்ந்து இறைவனிடத்திச் சென்று கலந்தார்கள் என்பது,
'மருவுக் கொண்ட ருடன் கூடி வைகிச் சிலராட் செல்லமுதற்
பரமன் சொல்லும் பாடிபேபின் பயிலும் பொப்கைத் தழல்கண்டு கருதுந் திரு3ைஞ் சேமுத்தோ கிக் காணக் கிளருங் கனன் மீதி விரவும் பேரன் புடைார்க ளெல்லாஞ் சென்று வீழ்ந்தார்கள்"
திருவெம்பல .ே
எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருதலானுமறிக எரி என் மீது ஞானுக்கினரியை, "பலமலர் சுமாடிக் தட மீதிற் பர திரு ரூசா வினன் 臀守击 விக், திaகென மீடுஞ் சடர்டிேவித் தின்வுட லீக்கே பீங்காளில்' (திரு வாத திருவம் பல 20) என வருதலும் காண் கி.
பால் . வேட்கை, ஊடியார் நலங்தேம்ப வொடியெறிக் த கிர்வியின் மாரீர்க்கு மrள் மார்பென்று" ( களி 8ே 12.3} என் புழியும் இப்பொருட் டாதல் காண்க, மாயோன் மேக பக்கம் வேட்கை, மாலென் துாைப் பர்" எனப் பிங்கத்தையின் ( 10, 931 ) ருேதலுங் காண்க. மயக்கம் எய்தவும் என்பதற்கு மயக்கம் அடைந்து உடல்ரீத்துத் தன் சீனமடைய வும் எனவுரைக்க. இவ்வாறே புரண்டு வீழ்ந்தவறியும் " (184) ' எங்கி னர் ஏங்கவும் " (139) என்பவற்றிற்கு உனக்கி,
பூதலமத னிற் புரண்டு வீழ்ந்தன" முதல் இறைவனேப் பிரிக்க மையால் உளதாகிய ஆற்றுமைபற்றி புரண்டு வீழ்த்தலறி என்பதனே வீழ்ந்து புரண்டு அலறி என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. 'கலேதடுமாறு வீழ்ந்து புரண் டவறி ' (அண்ட 133 அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளிய வாறுங் காண்க.
கடல்புகந் கால் விசைத்தோடி மண்டி என மாற்றிக்கூட்டிப் பொருள் கொள்க, கடல் என்றது பரமானந்தக் கடக்ல. "பரமா னக்கப்பழங்கட லதுவே" (திருவண்டப் பீே) என ம்ே "பரமானந்தப் பழங்கடல் சேர்ந்து' (பிரார்த்த& 5 ) என ம்ை வருவன காண்க. விசைத்து விரைக் து விசை - விரைவு " கஃன விசை தப்பன " (சீன் சு 2328) என் புரியும் இப்பொருட் டாதல் கண்க, " விசைவு முடுகலும் வேகமும் விசைவே' என்பது பிங்கலத்தை (? 438), மண்டி - விக்குச் சென்று. "அறுவேறு வகையி னஞ்சுவர மண்டி" என்றும் திருமுருகாற்றுப்படையினும் இப்பொருட் டாதல் காண்க. அரற்றி - வாய்விட்டுப் புலம்பி. இப்பொருட்டாதல். கண்டவன் கரப்பக் கனவி  ைரற்றின் று " (பு. வெ. மா. ெே)ே என்புமி அரற்றின்று" என்பதற்கு வாய்விட்டுப் புலம்பியது என அதன் உரை காரர் உரைத்தாைரியாலுமீறிக

கீர்த்தித் திருவகவல் 69
நாடகம் என்றது ஈண்டுக் கூத்தினே பதஞ்சலி முனிவர்க்கு இறை வன் தனது கேயான கூத்தினேக் காட்டியருளியமையின் பதஞ்சலிக்கு அருளிய பரமநாடக " என் குர்.
தாருகானைத்தின் ஆண் இருக்த முனிவர்கள் கொண்ட செருக்கினே அகற்றி அவர்களே ஆட்கொள்ளக் கருதிய இறைவன் நிகுமஐ அழகிய பெண் வடிவில் வரச்செய்து தானும் அப்பெண்ணுமாப் அவ்வனத்தின் கட் செல்ல இறைவன் அழகிக்னக் கண்டு காமுற்று அம்முனிவர் பத்தினிகள் நிறையறிந்தனர். கிமு மால் கொண்ட அழகிய பெண் வடிவைக் கண்டு தவவலியையுடைய முனிவர்கள் உரனும் செருக்கும் அறிந்தனர். பின்பு அவர் தம் கிலே சிதைத்தவர் இறைவனே என உணர்ந்து வேள்வியினின்றும் பாம்பு முதலியவற்றை எவ அவற்றின் வலியை அடக்கிய இறைவன் அரிய திருக்கூத்தை இயற்றினர். அத்திருக்கூத்தின் வேகத்தினுள் முனிவர்கள் ஒருங்கே வீழ்ந்தார்கள் கிருமாலும் அஞ்சி கடுநடுங்கிச் சேரி க முற்றனர். அதுகண்ட இறைவன் அக்கங்ே கூத்தீனே மாற்றி இன் பக்கூத்து இயற்ற அதனே உமையம்மைாரும் திரு:ாலு ஆர்னேக்க வளரும் கண்டு இன் பத்தி வாழ்க் மன ரீ கிருமாள் தன் இ க்கை எய்தி இறைவன் இன் பக்கூத்திக்ன கிளேக் து களிப்பாற் றுயினது தனக்கு அக்னமான ஆதிசேடர்க்கு அப் பேற்றினே உரைப்ப அவரும் சிவபெருமானுடைய இன்பம் கூத்தினேக் கான விரும்பினராக அதனே அறிந்த திருமால் மிகவும் மகிழ்ந்து # தவத்தைச் செய்வ யாக என்று கூறிவிடுப்பு அவரும் வடகயில் சரிந்து இறைவன் திருக்கூக்கினேக் காணக் தவஞ்செய்தார். அதுகண்டு இறைவன் அவர் முன் தோன் அவர் அன்பிசீன பிறர் அறியும்வண்னம் புலப்படுத்தி நாம் வேக ரு வனத்திலே வெளிப்படகின்று விட்டுணு முதலானுேர் தரிசிக்கத் திருக் கூத்து இபற்றிய பொழுது அவ்வனம் பூமிக்கு கடுவன்மை யால் அக்கூத்தினேப் பொறுக்கமாட்டாது அசைந்தமை கண்டு கூத்திஆள விரைவில் ஒழிக் துவிட்டோம். உனக்கும் இப்பொழுது இதுவே இடமாக கின்று தரிசிப்பிக்கு: நு இல்ஃல. அக்கூத்தினேப் பொதுக்கி வல்ல சபை ஒன்று உண்டு. பிண்டாம் ஆண்ட மும் தம்முன் ஒப்பனவாதலாலே உடம்பிலுள்ள இடை பிங்கல் சு மமுனே என்னும் மூன்று நாடிகளிற் *FL! முசீன 53டி உடம்பின் நடுவிற் போதஸ்டோஸ் இக்கேத்திற் விழுமுரே 54 நில்லேவினக்கிற்கு கேரே போப்க் கூடும். அந்தத் தலக்கிலே மூல லிங்கம் இருக்கின்றது. அதற்குத் தேற்கே சபை ஒன்றுண்டு. அங்கே ஈம் எக்காலத்தும் திருக்கூத்து இயற்றுவோம். அதனே அங்கே ஞானக் கண்களினுள் தரிசித்தவர் பிற விக் துன்பம் க்ேகப் பெறுவர். ஆதலால் இனி ரீ இவ்விதவை ஒழித்து, அத்திரி புனிவரின் மசீனவி அ:ை சூபையின் அஞ் சபீபீடத்தே ஐக்தலேமருவும் ஓர் பலம் பணமாகக் கண்டு அச்சத்தினுல் அவள் கையை விட பதஞ்சவியான தன்மையினுள் இப்பெரமுதும் அந்த வrவமாகிப் பதஞ்சவியெனும் பெயரைக் கரித்துக் கில்ஃபவனத்தின் கட் சேர்வையேல், கமது திருக்கூத்தினேக் காணப் பூசை இயற்றிக்கொண்டி

Page 49
70 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ருக்கும் புலிக்கான் முனிவருக்கும் மினக்கும் கைபூசம் குருவாரத்தோடு பொருங்தும் தினத்திற்பொருக்திய மத்தியர்னத்திலே இன் பக்கூத்தைத் தரி சிக்கச் செய்வோம் என்று அருளிச்செய்தார், இறைவன் அருளியவாறு பதஞ்சலி முனிவரர் தில்லேயுட் சென்று புலிக்கான் முனிவரருடன் இருந்து தவமியற்றிக் குறித்த நாளில் இறைவன் இபற்றிய இன்பக் கூத்திக்ன கேரே கண்டுகளித்தனர் எனக் கோயிற்புராணம் கூறும்.
140-லீ எழில் பெறும் இமயத்து இயல்பு உடை எழுச்சிபெறும் இமயமலேயின் கன்மையினே யுடைய, புலியூர் அம்பொன் பொலி கரு பொது வினில் - புலியூரின்கணுள்ள அழகிய பொன் வேய்ந்து விளங்கும் சிற்றம் பலக்கிலே, கடம் பயில் - கிருக்கூத்தைப் பயிலும், கனி தரு செவ்வாய் உமையொடு காளிக்கு அருளிய - கொன்வைக் கரீைபோன்ற சிவந்த வாயின புடைய உமையம்மைக்கும் காளிக்கும் அருள்செய்த, திருமுகத்து அழகு உறு சிறு ககை இறையவன் - அழகிய முகத்திடக்கான அழகு மிக்க சிறு சிரிப்பினேயுடைய இறைவன், ஒலிகரு உயர் கயிலே கிழவோன் - மேலோ கிள் வழுத்தும் வாழ்த் தெரவியையுடைய மேலான திருக்கயிலேமல்லக்கு உரிமையுடையோன், ஈண்டிய அடிய பரோடும் - தம்மை நெருங்கிய அடிய வர்களுடன், பொலிதரு புவியூர் புக்கு இனிது அருளினன் - விளங்குகின்ற புலியூரின் கணுள்ள சிற்றம்பலத்தின் கண்ணே புகுந்து இனிதாக எமுக் தருளினள்.
எழில் - எழுச்சி. நெடிய பெரிய சிகரங்களேயுடைய பனிவரையாத வின் "எழில்பெறு மீமயத்து" என்ருர். " நெடும் பெருஞ் சிமையத்து " (முருகு 253) என வருதலும் காண்க. இமயம&லயின் சிகரம் பொன்னிறமாய் விளங்குதல் போலப் புலியூரின் கணுள்ள சிற்றம்பலமும் பொன் வேய்ந்து விளங்குதலின் "இமயத் தியல்புடை அம்பொன் பொலிதரு பொது " என் ரூர். இமயம் பொற்சிகரங்களே புடைத்தாதல் "பொற் கோட்டிமயமும்" "பொன்னுடை நெடுங்கோட் டிமயம் " (புற 2:24, 389 : 24) என வரு வனவற்துலுமறிக இயல்புடைப் பொது எனவும், அம்பொற் பொவிதரு பொது எனவும் இயையும், புலிக்கசஸ் முனிவர் சிவபெருமாகனத் தில் வேக்கண் வழிபாடாற்றிய காரணத்தால் தில்வே 'புலியூர்" எனப்பட்டது. புலியூர்ப்பொதி - புலியூர்க்கணுள்ள பொது.
கவிலுதல் - பயிலுதல். "நடை வில் பெரும்பகடு" (பெரும்பாண் 198) என்புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. இறைவன் தில்&லச்சிற்றம்பலத் தின் கண்ணே ஓவரது கருக்கூத்தியத் தவின் பொதுவினில் கடம் கவிழ்" என்ருர், " நிகழ்வில்ஃப் யம்பலத்தே திருநடஞ்செய் கூத்தர் : (தோனுே 1} என வருதலும் காண்க. 15டம்ாவில் (141) இறைவன் (14) என இபையும், கனிதரு செவ்வாய் - கனியை ஒத்த செல்வாய். "கணியை சேர்துவர் ஒாயார்" (சதசு 27) என அடிகள் பிறிதே ரிடத்து அருளியமையுங்

கீர்த்தித் திருவகவல் 7.
காண்க, கனி என்றது கொவ்வைக்கனியை. " கொள்ளேர் பிளவகரைத்
தடங் கொங்கையர் கொன்வைச் செவ்வாய் ' (நீத் 2) என வருதலுங்
காண்க. கணிதரு செவ்வாய் உமை என்க.
' கொவ்வை வாய்க் கொடியே ரிடையாளுமை " தே, ஞான 200:.ெ
"கொவ்வைச் செவ்வாய்க் கோமள மாதுமையாள்" தே.ஞான 358:3
" கொவ்வையங் கனிவாப் மங்கை கொழுந்தனே' நம்பிதிருவிளே. ஆண்செய் 25 என வருவன காண்க.
உமையொடு காளிக்கு அருளியவென்றது உமையம்மைக்கும் காளிக் கும் அருள்செய்த என்றவாறு. உமைக்கு அருளியது கிருத்த சாட்சியாக அமைந்து தரிசிக்கும் பேருகும்.
" காடரங்கா வுமைகாண வன்டத் திமையோர் தொழ
நாடக மாடியை ' ஞான ேே? ?.
" காம்பாடு தோளுமையாள் காண கட்டங் கலந்தாடல் புரிந்தவன் காண்" Gróy 390 : ,
" கூடிய விலயஞ் சதிபிழை யாமைக் கொடியிடை யுமையவள் காண
ஆடிய அழகி" சுத் 9ே 2.
எனத் தேவாரத்து வருவன காண்க.
காளிக்கு அருளியது காளியின் செருக்கினே ஊர்த்துவதாண்டவத்தால் அடக்கி நல்வழிப்படுத்தியதாகும்.
முன்னுெரு காலத்திலே தாரகன் என்னும் அரக்கனேக் கொல்லும் பொருட்டுக் காடுகாள் என்னும் சத்தி தோற்றுவித்து அனுப்பிய காளி அவ்வரக்கனுெடு பொருது அவன் உடலைப் பிழந்தவிடத்துக் கீழே சிங் திய குருதியாற் பின்னும் பல அரக்கர் உண்டாதலேக் கண்டு அவன் உட துகு குருதியைத் தானே முற்றும் பருகி அதனுல் வெறிகொண்டு உலகத் துள்ள உயிர்களேயெல்லாம் அழிக்கப் புகுந்தனள், அதனேக்கண்ட இறைய வன் அவள்முன்னே தோன்றிக் கொடுங்கூத்து இயற்றி அவள் செருக் கிகின அடக்கி கல்வழிப்படுத்தியருளினுர், இதனே,
14 தேன் புக்க தண்பனேகுழ் தில்லேச்சிற் றம்பலவன்
தான்புக்கு கட்டம் பயிலுமது என்னே டி. தான் புக்கு கட்டம் பயின்றிலனேல் தனியெல்லாம் ஊன் புக்க வேற்கானிக் கூட்டாங்காண் சாழலோ " (சாழல் 14)
எனத் திருவாசகத்தும்,

Page 50
72
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
'வஸ்ஐஓரு காளியை வகுத்து வலிாகு மிகு தாரகஃன*
கொல்லேன விடுத்தருள் புரிந்த வேன்' ஞான சி28 ஃ.
** [ଛafé மிமிகு Агт fighг f Гт யிருயிர் மடங்கக்
ஆன் றிவரு கோபமிகு காளிகக |3|unit ଛା! கின்றுகட மாடியிட நீடுமலர் மேலாள் மன்றன்மவியும்பொழிஸ்கொள் வண்டிருவை யசறே" ஞான 8ே:5,
" ..தாருகன் றன் னுயிருண்ட பெண்
போத்தன் மூனவன் பொங்கு சினந்தணி கூத்தன்' நா ை?? : ரீ.
பைதற் பிணக்குழைக் காளிவெங் கோபம் பங்கப்படுப்பான் செய்தற் உரிய திருநடஞ் செய்தன சீர் மறையோன் " நாவு 101 .ே
"கொதியினுல் வருகாளி தன் கோபங் குறைய ஆடி மகூத்துடையானே"
«é 70 : 4
எனத் தேவரத்தும்.
* மோடி தரவந்த புக்க அனுடைக்கானி
ஒடி புலகுயிர்கள் உண்ணும்படி யெழிவம் நாடி பவள்வெருவி நாணிச் செருக்கக ஆடி யருள்செய்த யருளிங் கணுகாதோ
சமபக்கன் ரீ.ே
ଶtଈIt j; சுந்தபுரா த்தும் ஒருவனே விற்கு லுமறிக.
திருமுகத்துச் சிறுநகை இறையவன் எண் இயைபும். " திஸ்கீலச்சிற்
றம்பலவன் சிசித்த முகங் கண்ட கண்கொண்டு மற்றினிக் காண்பதென்னே" "குனித்த புரு வழங் கொவ்வைச் செவ்வா பயிற் துமீண் சிசிப்பும் " (நாவு 80 7; 8 : 4) எனத் தேவாரத்து வருபெண் விங் காண்க. புவியூர் என் றது புனியூர்க்கணுள்ள அம்பலத்தை அது ஞானத்தற் பொலித முதலின் பொலிதரு புளியூர் என் ரூர். புக்கு - புகுந்து, கயிலே கிழவோனுகிய இறைவன் பரமாசாரியணுகத் திருப்பெருந்துறையில் எழந்தருளிந்ேது அடி ఎడిr ஆட்கொண்டபின் தில்iயுட் கோல்மார்தரு பொதுவினில் வரு இதனப் பணித்தருளினமையால் இறைவன் எழக்கதளிச் சென்ற இடமும் அதுவெனக்கொண்டு "பெ" விநீரு புலியூசிப் புக்கிளி தருளினன்' என் ரூர் ஒளிதரு கயிஃ என்பதற்கு மங்கித ஒலி பயிலும் கயிஃப் எளிலு:ாம், கயில்க்கு என நான்காவது விரிக்க, கிப்ேபல் - உரிமையையுடையோன். தபிக்வயிற் பிற அதிகார மூர்க்கிகளுளராயினும் இறைவனே சிறந்த உரிமை டையே ஆத ஜின் கயில் புயர் கிழவோன்' என் குரர். மனக்கயில் பஃலாப் போற். " போற்றி 187 எண் வருதலுங் காண்க, இறைவன் (144) ழேவோன் 148 என்றும் பெயர்கள் 'புக்வெரீதருவிளினன்" (145) என்னும் விண்கொண்டு முடிந்தன.

கீர்த்தித் திருவகவல் 73
சயிலே யுயர் கிழவோன் (146) பயின்றனணுகிப் (3) பல்குனம் விளங்கி (3) கல்வி தோற்றியும் அழித்தும் (5) இருளேத் துரங்தும் (8) ஆகமம் தோற்றுவித்தருளியும் 10 நயப்புறவெய்தியும் (12) இன்னருள் விளேத் தும் (14) தடம்படிக் தும் (18) ஆகமம் வாங்கியும் (18) பணித்தருளியும் (20) அமர்ந்தருளியும் (22) இயல்பின காகி (2) உப்ய (ச்ே) வந்தருளிச் (38) சாத் தாய்த் தான் எழுந்தருளியும் (28) காட்டிய கொள்கையும், (30 சக்திவினே வும் (33), காட்டிய கொள்கையும் (34), குதிரையாக்கிய நன்மையும் (39), தோற்றிய தொன்மையும் (41), காட்டிய இயல்பும் (43), சேவகனு திய கொள்கையும் (45) மண் சுமந்தருளிய பரிசும் (கீ?), வேடங் காட் டிய இயல்பும் (48), மேனி காட்டிய தொன்மையும் (51), சிலம்பொலி காட்டிய பண்பும் (த2), கரந்த கள்ளமும் (55), ஆக்கிய பரிசும் (57) சேவக ஆணுகிய நன்மையும் (59), குருத்தின் கீழ் இருந்த கொள்கையும் (1ே) சித்தி அருளிய அதுவும் (3ே), கா. து தன்னிற் கிரந்த கள்ளமும் (5ே), ஒருவன் ஆகிய தன்மையும் (7ே), பாலகனுகிய பரிசும் (89) கோலங்கொண்ட கொள்கையும் (72), நல்கிய நன்மையும் (?4) பாதம் வைத்தவப் பரிசும் (78) பெண்ணுேடாயின பரிசும் (?8) குழலியொடு மகிழ்ந்த வண்ணமும் (80) பாவகம் காட்டிய பரிசும் (82), இருந்தும் (83) காட்டியும் (84) சைவனுகி யும் (85) அருத்தியோடிருந்தும் (88) விருப்பணுகியும் (88), காட்சிகொடுத் தும் (88) வழுக்காதிருந்தும் (89) அறம்பல அருளியும் (பிெ) குறியாயிருங் தும் (91) துதைக் திருந்தருளியும் (99) ஆண்டுகொண்டருளி (18), ஒழித் தருளி (12)ெ, உடன் கலந்தருளியும் (131) புக்கினிதருளினன் (145) என வினேமுடிபு செய்க.
இத்திருவகவலின் உட்பொருள் "சிவனது திருவருட் புசழ்ச்சி முறைமை" எனக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் பொருள் சிவபெருமான் ஆன்மாக்கள் மீது கொண்ட அளவிலாப் பெருங்கருணையாற் பல தலங்களிலும் எழுங் தருளியிருந்தும் பல அருட்டிருவுருவங்கள் கொண்டு தோன்றியும் அருள் செய்த புகழ்ச் செயல்கள் எல்லாவற்றையும் தொகுத்து முறைமையாகக் கூறுவது என்பதாம். இதனப் "புகழ் பெருகுஞ் செய்கையெலாம் புகலகவ லொன் முகும்" என்னும் திருப்பெருந்துறைப் புராணத்தால் அறிக
1)

Page 51
{}
30
தி ரு வண்டப் பகுதி
சிவனது துலகுக்குமத்தை வியந்தது
தில்லேயிaருளிச் செய்யப்பட்டது
இஃனக்குறள சிரியப்பா
திருச்சிற்றம்பலம்
அண்டப் பகுதியி னுண்டைப் பிறக்கம் அளப்பருத் தன்மை வனப்பெருங் காட்சி ஒன்றலுக் கொன்று நின்ரெழில் பகரீன் நூற்குெரு கோடியின் மேற்பட விரித்தன இன்னுழை கதிரின் றுன்னணுப் புரையச் சிறிய வாகப் பெரியோன் ரேரியின் வேதியன் குே கையொடு மாலவன் மிகுதியும் தோற்றமுஞ் சிறப்பு மீப்ருெதி புனரிய மாப்பே ரூழிய நீக்சுமு நிஃலயுஞ் குக் கமொடு து வித்துச் குறை மTருதத் தெறியது வேளியில் கொட்கப் பெயர்க்குங் குழான் முழுவதும் படைப்போற் படைக்கும் பழையோன் படைத்தவை காப்போர் காக்குங் கடவுள் காப்பாவை கரப்போன் கரப்பான கருதாக் கருத்துடைக் கடன் டிருத்தகும் அறுவகைச் சமயத் தறுவகை யோர்க்கும் வீடுபே ரு ப்தின்ம விண்ணுேச் பகுதி டேம் புரையுங் கிழவோ னு டொறும் அருக்கணிப் சோதி யமைத்தோன் மிருத்தகு மதியிற் தண்மை வைத்தோன் மிண்டிறற்
ரீயில் வெம்மை செய்தோன் பொய்தீர் வானிற் களப்பு வைத்தோன் மேதகு காளி று க்கங் கண்டே கிைமு நிகழ் நீரி வின் சுவை நிகழ்த் தோன் வெளிப்பட மண்ணிற் றிண் மை வைத்தோ னென்றென் றெக்னப்பல கோடி யெஃரைப்பல பிறவும் அனேத்தஃனத் தவ்வயி னாடைத்தே னஃ தான்று முன்னுேன் ஃTண் சு மு தோன் காண்க தன்னே சில்லோன் குவே காண்க

35
星的
苗曹
ፀፀ
7.
岳
திருவண்டப் பகுதி
எனத் தொல்லெயி றணித்தோன் காண்க கானப் புவியுரி யரையோன் காண்க நீர்ருே ன் காண்க நினோதொறு தினே தொறும் ஆற்றேன் காண்க வந்தோ கெடுவேன் இன்னிசை வீணே யி வி ைசந்தோன் காண்க அன்னதொன் ரன்ன? னறித்தோன் காண்க பரமன் காண்க பழையோன் காண்க பிரமன்மால் காணுப் பெரியோன் காண்க அற்புதன் காண் வதேகன் காண்க சொற்பதங் கடந்த தொன்ஸோன் காண்க சித்தமுஞ் செல்லாச் சேட்சியன் காண்க பத்தி வலேயிற் படுவோன் காண்க ஒதுவ னென்னு மொருவன் காண்க விரியொழின் முழுதாப் விரிந்தோன் காண்க அணுத்திருந் தன்மையில் ஐபோன் காண்க இஃனப்பரும் பெருமையி னிசன் காண்க அரிபதி எரிய  ையோன் காண்க மருவியெப் பொருளும் வளர்ப்போன் காண்க நூ"ஆணர் அண ரச துண்ணியோன் காண்க மேலொடு கீழாய் விரிந்தோன் காண்க அந்தமு மாதியு மகன்ஜேன் காண்க பத்தமும் வீடும் படைப் போன் காண்க நிற்பதுஞ் செல்வது மானுேன் காண்க சுற்பமு மீறுதியுங் கண்டோன் காண்க யாவரும் பெற இது சீசன் காண்க தேவரு மறியாச் சிவனே காண்க பெண்ணு ணவியெனும் பெற்றியன் காண்க கண்ணு வியானுங் கண்டேன் காண்க அருள் நவி சுரக்கு மமுதே காண்க சுருனேயின் பெருமை கண்டேன் காண்க புவனியிற் சேவடி தீண்டினன் காண்க சிவனென யானுந் தேறினன் காண்க அவனெனே பாட்கொண் டருளினன் காண்க குவனேக் கண்ணி கூறன் காண்க அவளுத் தானு முடனே காண்க சமச ாைந்தப் பழங்கட எதுவே கருமா முகிலிற் ருேண்றித் திருவார் பெருந்துறை வரையி லேறித் திருத்தகு மின்னுெனி திசைதிசை விரிய

Page 52
፳ 0
& ()
母岳
f)
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ஐம்புலப் பந்தனே வாளர விரிய வெத்துயர்க் கோடை மாத்தலே கரப்ப நீடெழிற் குேன்றி வாள்ெளி மிா எந்தம் பிறவியிற் கோப மிகுத்து முரசெறிந்து மாப்பெருங் கருனேயின் முழங்கிப் பூப்புரை யஞ்சவி காந்தள் காட்ட எஞ்சா வின்னரு நுணுண்டுளி கொள்ள ச் செஞ்சுடர் வெள்ளத் திசைதிசை தெவிட்ட வரையுறச் கேதக் குட்டங் கையற வோங்கி
இருமுச் சமயத் தொருபேய்த் தேரினே நீர்தசை தாவரு நெடுங்கண் மான்கணத் சவப்பெரு வாயிடைப் பருகித் தளர்வெசடும் அவப்பெருத் தாப நீங்கா தசைந்தன ஆயிடை வானப் பேரியாற் றகவயிற் பாய்ந்தெழுத் தின்பப் பெருஞ்சுழி கொழித்துச் சுரித்தெம் பந்தமாக் கரைபொரு தலத்திடித் ஆTஆதி முோங்கிய தங்கள் இருவின் மாமரம் வேர்ப விக்கெழுக் அதுவ வருணி ரோட்டா வருவரைச்
சந்தின் வான் சிறை கட்டி மட்டவிழ் வெறிமலர்க் "குளவாப் ராவி திரையசின் மாப்புகைக் கரைசேர் வண்டுடைக் குளத்தின் மீக்கொன மேன்மேன் மகிழ்தவி னுேக்கி அருச்சனே வயது பிளன் புவித் திட்டுத் தொண்ட அழவ சாரத் தந்த அண்டத் தரும்பெறன் மேகன் வாழ்க கரும்பனக் கச்சைக் சுடபிள் வாழ்க அருந்தவர்க் கருளு மாதி வாழ்க அச்சந் தவிர்த்த சேவகன் விாழ்க நிச்சலு மீர்த்தாட் கொள்வோன் வாழ்க சூழிருந் துன்பத் துடைப்போன் வாழ்க எய்தினர்க் காரமு தளிப்போன் வாழ்க கூரிகுட் கூத்தொடு குனிப்போன் வாழ்க பேரமைத் தோளர் காதலின் வாழ்க எதினர்க் கேதிலெம் மிறைவன் வாழ்க கீர்திர்ைக் கெய்ப்பினரில் வைப்பு வாழ்க நச்சர வாட்டிய நம்பன் போற்றி பிச்செமை யேற்றிய பெரியோன் போற்றி நீற்ஒெடு தோற்ற வல்லோன் GLIFಳಿ ಹTiಾಳಿಪpr

III ()
ï፰0
置之岛
直霹品
f
திருவண்டப் பகுதி 77
நடப்பன நடாஅய்க் கிடப்பன கிடாஅய் நிற்பன நிரீஇச் சொற்பதங் கடந்த தொல்லோன் உள்ளத் துணர்ச்சியிற் கொள்ளவும் படாஅன் கண் முதற் புலனுற் காட்சியு மில்லோன் விண்முதற் பூதம் வெளிப்பட வகுத்தோன் பூவி ஒற்றம் போன்றுயர்த் தெங்கும் ஒழிவர நிறைந்து மேவிய பெருமை இன்றென சுெளிவந் தருளி அழிதரு மாக்கை யொழியச் செய்த வொண்பொருள் இன்றெனக் கெனிவந் திருந்தனன் போற்றி அளிதரு மாக்கை செய்தோன் போற்றி ஊற்றிருந் துள்ளங் கணிப்போன் போற்றி ஆற்ரு வின்ப மலர்ந்தளே செய்யப் போற்கு வாக்கையைப் பொறுத்தல் புகலேன் மரகதக் குவாஅன் மாமணிப் பிறக்க மின்னுெளி கொண்ட பொன்னுெளி திகழத் திசைமுகன் சென்று தேடினர்க் கொணித்தும் முறையுளி பொற்றி முயன்றவர்க் கொளித்தும் ஒற்றுமை கொண்டு நோக்கு முள்ளத் துற்றவர் வருந்த வுறைப்பவர்க் கொளித்தும் மறைத்திர நோக்கி வருந்தினர்க் கொளித்தும் இத்தத் திரத்திற் காண்டுமென் றிருந்தோர்க் கத்தத் திரத்தி னன்வயி னுெளித்தும் முனிவற நோக்கி நfைவரக் கெளவி ஆனெனத் தோன்றி அவியெனப் பெயர்ந்து வானுதற் பெண்ணென ஒளித்துஞ் சேண்வயின் ஜம்புலன் செலவிடுத் தருவரை தொறும்போய்த் துற்றவை துறந்த வெற்றுயி ராக்கை அருந்தவர் காட்சியுட் டிருந்த வொளித்தும் ஒன்றுண் டில்லே யென்றறி வொணித்தும் பண்டே பயிருெ று மின்றே பயிருெ றும் ஒளிக்குஞ் சோரனேக் கண்டனம் ஆர்மி குனுச்சி னுண்மலர்ப் பினேயவித் தாடளே யிடுமின் சுற்றுமின் சூழ்மின் ருெடர்மின் விடேன் மீன் பற்றுமி னென்றவர் பற்றுமுர் ருெ கிளித்துத் தன்னே ரில்லோன் ரூனேயான தன்மை புென்னே ரனே போர் கேட்கவந் தியம்பி

Page 53
78
18jዕ]
直伊品
Iኛ Ü
8)
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அறைகூவி யாட்கொண் டருனி மறையோர் கோலங் காட்டி யருளலும் உளேய வன்பென் புருக வோலயிட் டஃகைடற் பிரையி னுர்த்தார்த் தேசங்கித் தி ஃதடு மாரு வீழ்ந்துபுரண் டறிைப் பித்தரின் மயங்கி மத்தரின் மதித்து நாட்டவர் பாருளவுங் கேட்டவர் வியப்பவுங் சுடக் களி மேற்குத் தடப்பெரு மதத்தின் -ஆர்வே மூக வயை வஞ் சுவைதரு கோற்றேன் கொண்டு செய்தனன் ஏற்ருர் மூதூ ரெழினகை பெரியின் விழ்வித் தாங்கன் ாருட்பெருந் தீயி னடியோ மடிக்குடில் ஒருத்தரும் வழாமை யொடுக்கினன் தடக்கையி னெல் விக் கணியெனக் காயினன் சொல்லுரவ தறியேன் வாழி முறையோ தரியே குனுயேன் ரூனெஃனச் செய்தது தெரியே னுவா செத்தே னடியேற் கருளிய தறியேன் பருகிய மாரேன் விழுங்கிய மொல் 1 கில்லேன் செழுத்தண் பாற் கடற் றிரைபுரை வித் துவாக்கட னடுள்ளுநீ ருள்ள சுந் ததும்ப வாக்கியத் தமுத மயிர்க் ஃா ருேறுத் தேக்கிடச் செய்தனன் கொடியே ஆறு பின்றழை குசம்பை தோறு நாயுட லகத்தே குரம்பைகொண் டின்றேன் பாய்த்தி நிரம்பிய அற்புத மான முைத தாரைகள் எற்புத் துனே தொறு மேத்தின அனுருகுவ துன்னங் கொண்டோ ருருச்செய் தாங்கெனக் கள்ளூ மூக்கை யமைத்தன னுெள் விய கன்னற் கணிதேர் களிறெனக் கடைமுறை என்ஃன யு மிருப்ப தாக்கின னென்னிங் கருனே வான் ரேன் கலக்க அருளொடு பராவமு தாக்கினன் பிரமன் மா எறியாப் பெற்றி யோனே.
திருச்சிற்றம்பலம்

திருவண்டப் பகுதி 79
1-.ே அண்ட பகுதியின் உண்டை பிறக்கம் - அண்டமாகிய பகுதி களின் உண்டையாகிய வடிவமும் விளக்கமும், அளப்பு அரும் தன்மை = அளத்தற்கு அரிய தன்மையும், வளம் பெரும் காட்சி - வளப்பாடுடைய பெரிய தோற்றமும், ஒன்றுணுக்கு ஒன்று கின்ற எறின் பகரின் - ஒன்றற் கொன்று மேம்பட்டு கின்ற எழுச்சியினேச் சொல் ஆமிடத்து, நூற்று ஒரு கோர பின் மேற்பட விரிந்தன - நூற்று ஒரு கோடியினும் மேற்பட விரிக் தனவாகிய அவ்வண்டங்களெல்லாம், இன் நுழை கதிரின் துன் அணு புரைய - வீட்டினுள்ளே சிறு வழியினுல் நுழைகின்ற ரூாயிற்றின் கதி ரிடத்து நெருக்கமாகக் காணப்படும் அணுக்கனே ஒப்ப, சிறிய ஆக பெரி யோன் - சிறியனவாகத் தோன்றும்படி தான் அவற்றினும் பெரியோனுக இருப்பவன்.
அண்டப் பகுதியென்றது அண்டங்களின் மூலப் பகுதிகளான மண் நீர் தீ வளி வான் என்னும் ஐம்பூதங்களினின்றும் தோற்றி வானவெளியிற் காணப்படும் உலகங்களே உணர்த்தியதாகும். ஐம்பூதங்களின் அண்டங் களேயன்றி அவற்றின் மேலே மனம் முதலிய நான்கு தத்துவங்களின் அண்டங்களும், அவற்றின் மேலே வித்திய தத் துவங்கள் ஏறின் அண்டங் களும், அவற்றின் மேலே சிவ தத்துவம் ஐக்தின் அண்டங்களும் உண்டு எனபதை
"சிறிதவன் தன்னருள் புரிவோர்
பூதமைந்திலும் ஏனோ திறத்திலும் புறத்து
மீது மாமண்ட மெவற்றிற்கும் வேத்தியல் புரிவார்" (அவையுது 131)
எனக் கந்தபுராணத்து வருதலானும் உணர்க. பகுதி - பகுப்பு. "தகுதி யென வொன்று நன்றே பகுபற். பாற்பட் டொமூகப் பெறின்" (குறள் 111) என்புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அண்டப் பகுதிகளெல் லாம் உருண்டை வடிவினவாய் விளங்குதல் பற்றி "உண்டைப் பிறக்கம்" என்றுர், உண்டை - உருண்டை "உண்டையுண்டத&னத் தன்னுள்ளத் துள்ளுவாள்" கர்ப, மங்கரை 41 பிறக்கம் - விளக்கம். "மாணிப் பிறக்கம்" (திருவாசகம் திருவண்ட 134) என் புதியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க,
அண்டப் பகுதிகள் ஒவ்வொன்றன் அளவும் அவற்றின் இடைவெனித் தூரமும் அளந்தறிய முடியாமை பற்றி "அளப்பருங் தன்மை" என்ருர், "அளவிலேண்டமும்" என ஞாலுமிச்தத்து (கடவுள் வாழ்த்து 4) வரு தலும் காண்க. ஒவ்வொரு அண்டங்களின் தேற்றங்ககள ஆராயுக்தோறும் குறையாத வனப்பாடுடையனவாப் விரிதலின் வனப்பெருங் காட்சி என் துர்.
நின்ற எழில் - கின்றேழில் எனப் பெரேச்சத்து அகரம் கெட்டது. "புகழ்புரிக் தீள்விஷோர்க் கில்க்" (குறள் 59 என் புழிப் போல. تr بنت الفيلم - எழச்சி. குகள் 40 பரிமேல். பகருதல் - சொல்லுதல். "பெருந் துயூரி

Page 54
80 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
னுேடு மொரு வீடுபெற வில்லா, திருந்தன ளெனப் பகரின்" (கம்ப.
சூளாமணி )ே என்புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
மண் முதலிய மூலப் பொருள்களின் அண்டங்கள், ஓரினத்திலும் மற் றைய இனம் கீழள்ளதை நோக்க மேலுள்ளது பருமனு லும் தொகையினு லும் இத்தினேய என்று கணக்கிடுதலாகாமையின் அவை தம்மை "நூற் ருெரு கோடியின் மேற்பட விரிக்தன" என்ருர், நாற்றுெரு கோடி என் பது ஈண்டு தொகை குறியாது அளவின்மை குறித்து கின்றது. "கூர் கனக ராசியொடு கோடிமணி பாலுக், தூர்மி னெடு வீதியினே" (கம்ப. கைகேசி பீெ) என் புழிப் போல,
அவ்வண்டங்களெல்லாம், வீட்டினுள்ளே சிறு புழையின் வழியே நுழைகின்ற ஞாயிற்றின் கதிரிடத்து நெருக்கமாகக் காணப்படும் அணுக் களேயொப்பச் சிறியவாக இறைவன் மிகப் பெரியோனுகவின் "இன்னுழை கதிரின் துன்னணுப் புரையச் சிறியவாகப் பெரியோன்" என்ருர். ஞாயிற் றின் கதிரிற் ருேன்றும் நுண் துகளச் சிறுமைக்கு உவமை கூறுதலே, "வாய்ப்பறி யலனே வெயிற்றுக னஃனத்தும், மாற்ருே தேளத்து மாறிய வினேயே" (பதிற். 20: பீ-7) என்பதிலும் காண்க. இல்- வீடு, துன் ஆறுதல் - கெருங்குதல். அணு - நுண்துகள். புரைய என்னும் உவமச் சொல் மெய்யுவமத்தின்கண் வந்தது, "வேப்புரை மென்ருேள்" (கலி 89 : 48) என்புழிப் போல, இப்பகுதியால் இறைவனது வியாபகப் பெருமை மனத்துக்கும் சொல்லுக்கும் எட்டா இயல்பிற்று என்பது உணர்த் தியருளினுர்,
-ே13. தெரியின் - ஆராயுமிடத்து, வேதியன் தொகையொடு மால வன் மிகுதியும் - பிரமர்களின் கூட்டத்தோடு கிருமாவினரின் கூட்ட மிகுதி யும், தோற்றமும் - படைப்பும், சிறப்பும் - சிறந்து கிற்றலும், ஈற்குெடு புணரிய மா பேர் ஊழியும் - இடையிடையே உண்டாகும் அறிவுகளோடு கூடிய மிகப் பெரிய ஊழிக்காலமும், ரீக்கமும் - அவ்வூழிக்க ல நீக்கத் தின் பின் தோன்றுதலும், கிலேயும் - அவரும் அவையும் முன்போல நீக்ல பெறுதலும் ஆகிய இவைகள், குக்கமொடு தூாலத்து - குக்குமசிங்லக் கண் ஆணும் தாலகிலேக் கண்ணும், குறை மாருதத்து எறியது வளியின் - சுழல் காற்றினுல் வீசப்பட்ட சுழல் காற்றின் கண் அகப்பட்ட பொருள்கள் போல, கொட்சு பெயர்க்கும் குழகன் அவரும் அவையும் சுழலும் வண்ணம் கிலே பெயரச் செய்யும் அழகிக்ாயுடையவன்.
இதனுற் பெருக் திரளினரான படைப்புக் கடவுளரும் மிகுதியாக உள் காவர்களான காத்தற் கடவுளரும் அவர்களாற் செய்யப்படும் தோற்றமும் கிலேயேறும், அவ்விருவர் வாழ்நாளில் இடையிடையே உண்டாகும் ஊழிக் காலங்களோடு கூடிய அவர்களின் வாழ்நாள் முடிபாகிய மிகப் பெரிய அழிக்காலமும் அதன் நீக்கக்கின் கண் அவரும் அவையும் தோன்றுதலும் கிலேபெறுதலும் ஆகிய இவைகள் மாறிமாறிச் சுழலுமாறு சுழற்றும் குழ ஏன் என இறைவனது வரம்பிலாற்றல் கூறியவாறு,

திருவண்டப் பகுதி 8.
தெரிகள் - ஆராய்தல். "தெருளுற நோக்கித் தெரியுங்கால்" (கவி 140 : 31, என் புழியும் இப்பொருட்டதல் காண்க. வேதியன் - வேதத்தை அறிந்த பிரமன், "வேதியன் முகலா வமரரும்" எனக் கல்லாடத்து (ச்ே 13) வருதலுங் காண்க. ஒவ்வொரு அண்டத்திலும் படைத்தற் கடவுளரும் காத்தற் கடவுளரும் ஒவ்வொருவர் உளராதல் பற்றி "வேதி யன் ருெகையொடு மாலவன் மிகுதியும் என்ருர், மாலவன் - திருமால். "அலாலு மாலவனு மறியாமே யழலுருவாப்' (சாழல் )ே என விருத லுங் காண்க. மிகுதி - எண்ணின் விகுதியைக் குறித்தது. தோற்றம் - படைப்பு. " தோற்றமிக்ல யிறுதி கட்டுவீ டென்னு, மாற்றருஞ் செயல் வழி' என்னும் திருக்கோவையார் உரையகவலிலும் பீ-7) இப்பொருட் டாதல் காண்க, சிறப்பு என்றது ஈண்டுக் கசக்திற்குெழிவாற் சிறந்து கிஃப்பெறுதல் உணர்த்தியது. வேதியன் ருெகைக்குத் தோற்றமும், மால வன் மிகுதிக்குச் சிறப்பும் கிர னிறையாகக் கொள்க.
ஈறு என்றது மாப்பேருழிக்கு முன்னர் இடையிடையே உண்டாகும் அழிவுகளே. இனி, கிளறிக்காலத்தில் தோற்றமும் சிறப்பும் டிேவடைத லீன். 'ற்குெடு புணரிய மாப்பேரூழியும் 3 ல் மு. எனினுமாம். " இறுதியாங் காலக் தன் னில் ஒருவனே இருவ ருந்தம்
உறுதியின் நின்று ரென் னின் இறுதிதான் உண்டா கிாதரம் " எனச் சிவஞான சித்தியா ரீல் வருதலுங் காண்க.
ET LYGFL ut sa என்று து சர்வசங்கர கர வத்தை, அா பேர் என்னும் ஒரு பொருட்சொற்கள் இரண்டு அடுக்கி நின்று மிகப்பெரிய என்னும் பொருள் தக்து நின்றன. ரீக்கம் என்றது ஈண்டு அழிக்கால நீக்கத்தின் பின் தோன் துதல் "உனத்தி நின்றது, வில்டென்றது கிலேபெறுதலே. ஊழிக்காவுக் கின் பீன் தோன்றுதலும் சிக்கபெறுதலும் மிக முதலின் மTப் பேரூரியின் பின் " நீக்கமும் தி: பபும் " என்பவற்றை வைத்து ஒதினூர். மாப்பேருழியில் ஒடுங்கி மீளத்தோன்றுதல்,
" அவன் அவள் அதுவெனும் அவைமு வினேமையிற்
முேற்றிய திதியே ஒடுங்கி மலத் துளதாம் அக்க மாதி யென் மனுர் புலவர்" (குத் 1)
எனச் சிவஞானபோதத்தும், " ஒடுங்கின சங்காரத்தினல்லது உற்பத்தி யில்லே' எனச் சிவஞானபாஷ்யத்தும் (ம்ே அதிகாரம்) வருவனவற்ருலு திரிபு. குக்கம்-குசு"ம என்னும் வடசொற்றிரிபு. தாலம்-ஸ்தால என்பதன் மறிக.
"நுகம் - காற்று. குறை:"ருதம் சுழல்கரத்து, " (கன்ற வளியே பின் ப்ேபு காற்றே" எனப் பிங்க த்தையில் (1 பிே) வருதலுங் காண்க. வணி வீதது ஈண்டு வளியின் கண் அகப்பட்டுச் சுழலும் பொருளே உணர்ச்சியதி. கெட்கல்-சுவிஃ. கடுங்கள் கொட்கு நன் பெரும் பரப் பின், விசும் " (பதிற் 17, 13-3 என் புதியும் இட்பொருட்டாதல் காண்க. அண்டத்திக்லவர்களும் தேர்ந்துதலும் சில لاٹینا تھا لق) ۔ نیشنل ہو لینے لا آئی آق ق نا "انتقا
III

Page 55
82 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பெறுதலும் அழிதலும், மீளத்தோற்றுதலும் கிலேபெறுதலும் அழிதலு மாகிய சுழற்சியைக் குறித்து கின்றது. குழகன் - அழகன். " சுற்ற புதைத்த குழகன்' (ஞான 33 9 ) என க் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
உலகமும் உயிரும் சர்வ சங்கார காலத்து ஒடுங்கிய குக்கமரிலக் கண் ணும், அ  ைவ மீளத்தோன்றிய துர ஓகிக்ஸ்க்கண்ணும் அவற்றை கிலே பெயரச் செய்யும் இறைவனது பேராற்றலேச், ' குக்கமொடு தூலத்துச் குறை மாருதத், தெறியது வளியில், கொட்கப் பெயர்க்குங் குழகன்' என்பதனுல் அருளிச் செய்தார்.
12-19. முழுவதும் படை ப்போன் படைக்கும் பழையோன்-எல்லா வற்றையும் படைப்பவனுகிய பிரமனேயும் படைக்கும் பழையவன்; படைத்தவை காப்போன் காக்கும் கடவுள்-படைக்கப்பட்ட பொருள்கனேக் காப்போனுகிய கிருமாலேயும் காக்கும் கடவுள்; காப்பவை கரப்போன் - காக்கப்பட்ட பொருள்களே கிரியகாலத்தில் தத்தம் முதற்பொருள்களில் ஒடுக்குகின்றவள் கரப்பவை கருத கருத்து உடை கடவுள் - அங்கனம் ஒடுக்கப்பட்டவற்றை ஒப்ங்கிருக்கச் செய்யும் பொருட்ச்ெ சிலகாலம் கருதா திருத்தலும் பின்னர்க் கருதுத 'ம் உடைய கடவுள்; திரு சுகும் அறு வகைச் சமயத்து ஆ வகையோர்க்கும்-அழகு தகும் அறுவகைச் சமய நெறியினுல் ஆறு வகைப்பட்ட சமீபத்தவர்களுக்கும், வீடு பேரூப் கின்ற விண்ணுேர் பகுதி-வீட்டின் பப் பேற்றைக் கொடுப்பவர ய் நீர் ற கடவு எரின் பகுப்புகள் எல்லாம், டேம் புரையும் கிழவோன்-தன் சீன ருே சிகப் புழுக்களே ஒப்பத் மீதான்றுமாறு தானே அவ்வீடு பேற்றை அளித்தற்கு உரிமையுடையோன்.
முழுவதும் படைப்போன் என் மது எல்லாவற்றையும் பனடப்பவனு முழுவதும் கண்டல் ஃ ை' (தகம் ?) என அடிகள் பிரண்டு கூறுதலும் காண் 4. படைப் போன் காப்போன் எனக் கூறப் பட்ட பிரமாவும் திருமாலும் பிரகிருதி பாசைக்கணுள்ள ப்ேபட்ட படைத் தற்ருெறிக்யும் காத்தற்குெழியும் பூக்கண்ட உருத்திரர் வாயி லாகப் பெற்று நடத்துபவராதவின் இறைவனேப் படைப்பேற் படைக்கும் பழையோள் என்றும், காப்போற் காக்கும் கடவுள்" என்றும் கூறினூர். " மலரோன் தாதையை வகுக் தும் ' என ஞானுமிச்தத்து (கடவுள் வாழ்த் 5) வருதலுங் காண்க,
காப்பவை கரப்போன், கரப்பவை மிருகாக் கருத்துடைக் கடவுள் என்றது பிரமனேயும் திருமாலேயும் படைத் துப் படைத்தலேயும் காத்தல் யும் கொடுத்து அருள் 'ய்த இறைவனே. காக்கப்பட்ட எல்லாவற்றை யும் ஒடுக்குபவன் انتقال با بقعه آسه EE | ஒடுக்கப்பட்டவை ஓய்வடையு :ாது அவற் நைக் கருதாதிருந்து பின்னர்க் கருதிப் படைப்பவன் என்பது கூறிய வாருகும்.
அறுவகைச் சமயம் என்ற து அடிகள் காலத்து வழங்கிய சாரங்களுள் AAATAAA AA AAAA TTTSTkeS kAT AAA AAT STA AATTTT LL0 T T AT sA AAATekeLT

திருவண்டப் பகுதி 83
பெறுதற்குரிய அறுவகைச் சடங்களே அவை பணிமேகக் பிற் கூறப்பட்ட இரு கூற்று அபூ வகைச் சடங்களுள் சைவம், வைணவம், ஆசீவகம், நையாயிகம், வைசே டிகம், பிரமம் என்பன போலும், சைவம், பாசு பதம், மா விரதம், காளாமுகம், 3ாமம், வைரவம் என்றும் கூறுவர்.
அறுவகைபோர்க்கும் வீடுபேருய் நின்ற விண்ணுேர் பகுதி டேம்புரை புங் கிழவோன் என்ற து அறுவகைப்பட்ட சமயத்தவர்களுக்கும் வீடு பேற்றினேக் கொடுப்பம், ராப் நின்ற கடவுளர் பகுப்பெல்லம் புழக்களே ஒப்பத்தோன்று மறு எல்லாம் வல்ல இறைவனே அன் வீடு அளித்தற்கு உரிமையுடையோன் என விண்ணுே பகுதியின் சிறுமையிரேயும் இறைவ னது பெருமையினே யும் விளக்கியலாரும்.
பகுகி.பகுப்பு "பகுதிமாற் பாற்பட்டொாழகப் பெறின்" (குறள் 111) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, டேர்-புமு. கிழவோன் - உரி மையைபுடை பேரன், மெப்பான வீடுபேற்றினே அளித்தற்கு உரிமை புடையோன் இறைவன் ஒரு ேேன யாத ஜின் அவனேக் கிழவோன் ' என் முரி, " முத்திவழங்கும் பிரான் " எனத் திருக்கோவையாரிஸ் (12) அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
19 28. நான் தொறும் துருக்களில் சேதி அமைத்தோன் - ஒவ் வோருநாளும் முகின்ற ஞ பிற் றுண்புலத்தில் ஒளியினே அமைத்தவன், திரு ககு மதியில் தண்மை வைத்தேன் அழகு பொருங்கிய திங்களிற் குளிர்ச்சியை வைத்தவன், திண் திறன் நீயின் வெம் ைசெய்தோன்-தின் ணிய வலியினே யுடைய நெருப்பின் கண் வெப்பத்தைச் செய்தவன், பொய் நீர் வானில் கலப்பு வைத்தோன்-பொய்யற்ற வானின் கண் மற்றைய மூலப்பொருள்களின் கலப்பினே அமைத்தவன், மேதகு காலில் ஊக்கம் கண்டே ரன்-மேன்மை பொருந் தய காற்றின் சுட் கிளர்ச்சியினே வைத்த வன், நிழல் திகழ் ரீரில் இன் சுவை நிகழ்ந்தேன்-பொருள்களின் சாயை விளங்குதற்கிடமாகிய மீரின் கண் இனிம சுவையினே நிகழச் செய்தோன், வெளிப்பட மண்ணில் திண்மை வைத்தோன் -புலனுமாறு நிலத்தினி த்துக் திட்பத்தனே வைத்தவன். என்பூ என்று எனே பல கோடி எனே பல பிற அம்-இப்படியிப்படி எத்தனேயே பs:கோடி பொருள்களிலும் எத்தனேயோ பல கே. டியாகிய அவற்றின் வேருகிய உயிர்களிலும், அஃனத்து அக்னத்து அவ்வயின் அடைத்தேன்-ஆக்கக் மைத்து ஆத்தன்மைத்த  ைஇயஸ்புகளே அவ்வவற்றிவிடமாகச் சேர்த்தவன்; அஃது ஆன்று-அஃதன்றியும்.
அருக்கன் ஞாயிறு, பற்றுக்கோடா புள்ள எல்லாப் பொருள்களே பும் அழிக்கவல்தொகவின் திண் தீரல்நீ " என்ருர், 'கந்தழி" (தொல்.) என் தும் " சேர்ந்தாரைக் கொல்லி" (குறள் என்றும் பிறரும் கூறுதல் காண்க. டஸ்காயத நூலார் கூறுமாறு பொப்பாகாமல் வான் என்று:புள்ள பொரு வாதலின் "பொய்தீர் வான் ' என் ருர், மற்றைய பூதங்கள் கலந்திருக்கு
பீடம் வாணுதல்பற்றி வா6ரிற் கலப்பு வைத்தோன்' என் குர்.

Page 56
84 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உயிர்களின் வாழ்க்கைக்கு இன்றியமையாது வேண்டப்படுதலின் "மேதகு கால் " என் ரூர், ஊக்கம்-கிளர்ச்சி; என்றது இடைவிடாமற் சஞ் சீரிக்கலே, காற்றுக்குச் ' சதாகதி " என்னும் பெயருண்மையுமறித, சதர கதி மைந்தனும் " எனப் பாரதத்து (புட்ப 15) வருதலுங் காண்க.
சீழல்-பொருள்களின் சாயை, "வாளே, நீர் நணப் பிரம்பி னடுங்கு சில் வெரூஉ த்ேதுடை தெரிங்கயம் " (பெரும்பாண் 3879) என் புரி பும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. நீருக்குச் சுவை சிறப்புப் பண் பாதலின் நீரிலின் சுவை நிகழ்ந்தோன் என் ரூர். " சீரின் சிறப்புப் பண்பாகிய சுவை எளப் பfபாடலுரையில் (3 78 உரை) வருக ஆங் காண்க
மண்-அணு ஈண்டு நிலத்தை உணர்த்தியது, திண்மை - செறிவு. " மண்டினிந்த நிலனும் " (புற 2 : 1) என வருதலுங் காண்க. எாறு என்று-இப்படி பிப்படி, எஃனப்பலகோடி என்பதில் என என்பது எக் ஆஃன என்னும் பொருள்பட நின்றது. "எஃளப் பகை புற்றுரும்" (ஆறள் 207) என் புழிப்போல பல கோடி என்ற து பஜ கே டி. பொருள் கசீன. "எனேப் பல கோடி" என்றமையால் எஃனப் பல பிறவும் என்பதற்கு எச்சப் பல கோடி பிறவும் என இரைக்க, பிறவும் என்றது அப்பொருள்களின் வேருகிய உயிர்களே. அனேத் து-அத்தன்மைக்க எ சீனப்பல ே ਕ பல பிறவும் என்றதற்கு ஏற்ப அனேத்த&னத் து" எனச் சுட்டு இரட் டிக்கது. அவ்வயின் - அவ்விடங்களில்: என்றது எனப் பலகோடி பொருள் களிலும் எ சீனப்பலகோடி உயிர்களிலுமென்றவாறு, அடைந்தோன்-சேர்க் தோன்.
9ே-34. முன்னுேன் காண்க.எப்பொருட்கும் முன் உள்ளவன் காண்க; முழுதோன் காண்க - எல்லாவற்றையும் உடையவன் காண்க. தன் நேர் இல்லோன் தானே காண்க-தனக்கு ஒப்பாவார் ஒருவரும் இல்லா தனுப் தானே தனக்கு ஒப்பாகவுள்ள வன் என்றறிக தொல் ஏனம் எ பிது அணிக் கோன் காண்க-பழைய காலத்தில் திருமாலின் அவதாரமாகிய பன்றியின் பற்களேப் பிடுங்கி அணிந்தவன் என்றறிக கனம் புவி உரி அரை யோன் காண்க-தாருகாவனத்து மூrவர் விரத்த புலியின் தோல் அரை யில் தரித்தவன் என்றறிக: மீற்றுேள் காண்க-உலகம் முழுவதினேயும் அறித்தலினுகிய திருநீற்றைத் தன் திருகேனி எங்கும் அணிந்தவன் என் நறிக, கினேதொறும் நினேதொறும் ஆற்றேன் காண்க-இறைவன் திருவுரு வினே கினேக்குக்தோறும் நிக்னக்குக்தோறும் அவசீனப் பிரிந்திருத்தலேப் பொறேன் என்றறிக அங் தோ கெடுவேன்.அப்பிரிவிக்ரப் பொரப்பேனு யின் ஐயகோ யான் கெட்டொறிவேன்.
இறைவன் எப்பொருட்கும் புன் லுள்ள வனுதவின் அவனே "முன்னுேன்" என்றர். 'முன்னேப் பழம்பொருட்கு முன் &னப் பழம் பொருளே (திருவா. திருவெம் )ெ எனவும் 'முன்னி யு'குக்கு முன்னுணுன் கண் கே. திருநாவு 83 )ே எனவும் வருவன காண்க. உலகமும் உயிர்களுமா கிய எல்லாம் தன்னுள் அடங்சுத் தால் அவற்றையுடையணுகலின் "முழு தோன் " என்ருர்,

திருவண்டப் பகுதி 85
தனக்கு ஒப்பாவார் பிறரின் றித் தானே தனக்கு ஒப்பாயிருத்தவின் தன்னேரில்வோன் தானே ஆண்க " என் ருர், "தன்னே சில்லோன் தானே பரன் தன்மை" (திருவண்ட td "தனேயொப்பரரையில்லாத் தனிமை" (புணர்ச்சி") என இத் திருவாச சுத்தும் "இண்பொருவர் தாமல் லால் யாருசில்லா " " கீன் குவார் பிறரன்றி கிரே யானுப் " (நாவு 3 : * 309 - ? ) எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
வனத்தொல் எயிறு அணிக்தோன் " டிரன் பதனத் தோல் ஒன எயிறு அணிந்தோன் என மாற்றிக் கூட்டிப் போருளுரைக்க, ஏனம் - பன்றி. " இருளி கன லீ qTଶ! !!! குரகம் கே. வம், ஒன்றிய களிறிவை பன்றியாகும் " எனத் திவாகரத்து வருதல் காண்க. இது திருமால் அவதாரங்களுள் ஒன்று. எயிறு என்றது முன்வாய்ப் பல்வரிசையின் இருகடையிறுமைக்த பற்களே,
" புகழ வாகைப் பூவி னன்ன
ஆனோருப் டேனம் " பெரும்பாண் 108-11).
எனவும்,
"பிறையுறழ் மருப்பிற் கருங்கட் பன்றி " அக 323; 10. எனவும் வருவன கய விண்க.
முன்னுெகு காலத்திலே இரணியாக்கன் என்னும் அரக்கன் இக்கில வுலகைப் பாப்பேற் சுருட்டிக்கொண்டு பாதாளத்திற் சென் நுணுகத் திரு ம7 ல் ஒரு பன்றி வாடிவெடுத்துச் சென் ந அவ்வரக்கனுடலேக் கிழித்துச் செங்குருதியைப் பருகி வெறிகொண்டு உலகிங்களே பெள்ஜாக் துன்புறத்த வானுர், அதனேப் டெ' பூக்கி: க்கு து கடவுளர் இறைவனே அணுகி வேண்டிக்கொள்ள அவர் அப்பன்றியின் கடைய்ைப் பல்லேப் பிஓங்கி அதனே அடக்கியதற்கு அடையாளமாக அப்பல்லே அணிக் து கொண்டார் எனச் சிவ ரகசிய கண்டத்திற் சொல்லப்பட்டது.
* கேழல்வெண் மருப் பணிந்த மீண் மார்பர் " ஞான 39 : பீ. "புரிநூ றிகழ் மார்பி னாள்: பன்றியின் கொம்பணிக் து"ஞ | ன 107:ச் எனத் தேவாரத்து வருவன் வங் கண்க.
தாருகாவனத்து இருடிகள் விட்ட புவியினே உரித்துத் தோஸ் இறை வன் அரையில் தரித்தமையின் காணப் புலியுரி யரை போன் " என்ருர்,
"எழுகரு புலியை நோக்கி பசகீன முடித்தி பென்றே
தொழதனர் வி ப்ெப வாங்கே துண்ணென வருத வோடும் அழல் விழிப் பரமன் நேர்போப் ஆங்கையால் உரித்து மற்றுங் புழுவையங்கோல முன்னம் உடுத்தனன் தானேயொப்ப" (ததிசி (1)
எனக் கந்தபுராணத்து வருதலும் காண்க:

Page 57
86 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அது ல் வண்னணுகிய இஈறலன் சர்வசங்கார க ச a க் து எஸ் வாட் பொருள்களே யும் எரித்து சீருக்க அக்ரீறு பற்றுதற்குப் பற்றுக்கோடு பிறிதொன்றின் மையின் அவனேயே களே கணுகப் பற்றி கிற்றளின் " கீற் முேன்' என்று. "வெக்த சாம்பற் பொடி பூசவல்ல விடை யூர்தி " " வெந்த மீறு மெப்பூசிய வேதின் " (ஆான 251 11: 30 ?) எனத் தேவாரத்து வருவண் விங் 4 ன் க எல்லாப் பொருள்களும் பருவடிவாய் நின்ற காலத்தள்ளி அவை நுண்ணி வாய காலத்தும் அனவயிற்றுக்கும் பற்றுக்கோ டா வான் இறைவனே என் பஃன அவன் திருமேனியில் இளங் கும் திரு சீறு உணர்க் துகின்றது. இனி, இறைவன் பரமாசாரி ஞய் எழங் தருளி வந்த பொழுது திருரீறு அணிக் யூ வந்தமையின் " கீற்முேன் என் ரூர் எனினுமாம். " ம்ே நக்கோர நிமிர்ந்து காட்டியும் " (கீர்த்தி 104) என வும், " சிவனவன் திரள்தோண்மேல் நீறு நின்றது கண்டனே யாயி இறும் " (சதகம் 33) என வும் அடிகள் அருளியமையுங் காண்க,
பரம சாரியத் திருவுருவை சினேக்குக்தோறும் கினேக்குங்தோறும் அடி கள் அவனேப் பிரிந்திருத்தலே ஆற்றுமையின் ஜினே தெர நும் சீேன தோ றும் ஆற்றேன் கண்க" என் குர்.
"பொருளா வேன் ஃாப் புகுந்தாண்டபென்னே பொன்னம்பலக் கூத்தா
மருளா மனத்தோ பினப்பிரிந்து விருந்துவே ஃர " கோயின் மூத் 8.
" ஆக்கனேனே தனியனே யானே முதல்வனே முறையோ வென்
றெத்தஃாயாறும் யான் தொடர்ந்தன் ஃன யினிப்பிரித்தாற்றேனே" எண் னப் சி
EF են` அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க #ಪಿವಾ ? ாறும் நினேதொறும் என்ற அடுக்கு இடையீடின்றி கிஃனத்தலேக் குறித்தது. அக்கோ நெடுவேன் என் பது ஆற்றுவேனுயின் ஐயகோ கேட்டொழவேள் எவ ப் பொருள்கொள்ளு மாறு நின்றது.
35-41 இன் இசை வீணே யில் இபைக்தோன் காண்க-இனிய ஓசை யின் யுடைய வீணே வாசிப்பதில் பெயருக்தியிருப்பவன் காண்க, அவ்வயின் அன்னது ஒன்று அறிக்கோன் காண்க- அவ்வீணே யிEடத்து அத்தன்மைத் தாகிய அரிய இசை ஒன்றிஃன அறிந்தவன் காண்க: பரமன் காண்க. எல்லாவற்றிற்கும் tேarணவன் காண்க; பழையோன் கண்க . எல்ஆரப் பொருள்களிலும் பழமையுடையவன் காண்க; பிரமன் மாஸ் காணு பெரி யோன் காண்க-பிரலும் திருமாலும் காண முடிாத பெரிடோன் காண்க அற்புதன் காண்க-விக்கத்தக்க இயல்புகஃ புடைய ஒன் காண்க, அநேகன் காண்க-பலவடி வா யிருப்படின் காண்க சொள் பக் கடந்த தொல்லே ரை காண்க-செல்வின் அளவைக் கடந்த பழையோன் காண்க; சித்தமும் செல்வா சேட்சியன் காண்க-மன மும் சென்று பற்றமுடியாத சேய்மைக் ஆண் உள்ளவன் காண்க

திருவண்டப் பகுதி 87
இன்னிசை-இனி ஒசை, மதுரைக் 349 நச். இறைவன் வீசீன நாசிப் பதில் இயைந்திருத்தலீன் இன்னிசை வீணே யில் இபைக்கோன்' என் ரூர்,
"பண்ணுலாம் பாடல்லீனே பயில்வரன் " ஞான 318 8. " எப் மிறை நல் வினோ வாசிக்கும்போ " πτει 113 : 7. " பண்ணுர்ந்த வீஃண பயின் முன் தன் சீன " நாக 257 ஐ. எனத் தேவாரத்தும்,
"பழிபோழ் சிலம்ப வக்தகம் புகுந்தோன் மருவிடக்
திருவிடை மருதே " I () : ". எனக் கிருவிசைப்பாவிலும் வருவன காண்க. இன்னிசை வீஜனயில் இபைக்தோன் என்பதற்கு இனிய ஓசையானது வீனே யின் கண் நுட்ப மாய்க் கலந்திருத்தல்போல அவன் உயிரிர் கலந்துள்ளேன் என்று உரைப் பாருமுளர்,
அவ்வயின் அன்னகொன்று அறிந்தோன் என்றது அவ்வீஜணயி னிடத்து அக்தன்மைக்காகிய இன் வி:சஸ் ஒப்பற்றதாகிய பிர சவோசை பினே அறிந்தவன் என்றவf y பிரபுவேரா பே தரங்கள் நான் கதுன் ஒன்று அது சாகானத்திற் பு:ப்பரிrே . "3. Aů)JFL v 7:3 Fůru ஞய்' எனச் சுந்தரர் தேவாரத்தும் 51 - 10 வருதல் காண்க, அவ்வயின் என்னும் சுட்டு வீஃ ைபிளேயும் அன்னது என்னும் சுட்டு இன்னிசையிரே யும் குறித்து நின்றன
பரமன் -மேலானவன். "அடியார் பக்ச சீன விண்டற கல்கும் பர மன்" (வார்க் ச்) " பால் திரு ற்ேறெம் பரமசீன " (எண்ணப் )ே என ஜீடி. கள் அருளியமை காண்க.
பிரான் மா ஸ்கா னுமை இனறவன் .அத தருவாய் கின்ற காலத்தென்க. " அலரவனும் மாலவனு மரியாமே யறதுருவாய், நிலபுதற்ம்ே அண்ட முற கின்றதுதா னென்னே டீ' (சாழல் )ே என அடிகள் அருளியமை நீர்
1 அடியும் முடி, பிரமன் மாலும் அறிாமை நின்ற பெரியோன் "
(ஒருசன 5ே3 : 10) "பிரமனு மாலுமேஃ) 'டியோடு பாதம் அறியாமை நின்ற ஒட
போன்" (நாவு 1 : 21 எனத் தேவாரத்து வருவனவர் ஈண்டு அறிற்பா ஒன.
அற்புதன் என்ற இன ஒன பூ சர்வலன் பை த  ைப ைவிசே டங்களேக் குறித்தது.
அகேகன் என்றது ஒன்றுப் இந்திரஞய் ஒரைந்தாய் ஜமைக்தாப் அன்றுகியின் மீட்டுரிைங் 'ப் ஆளப்பிa"வப் " அமைந்த ருருவங்கா மம், " மன்னிரசதுஸ் வனியா تلك التي تعد வெண்ணிபதி வெ ங்கதி டயி எண்ணி

Page 58
88 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
டுரு" என்னும் அட்டமூர்த்தங்களேயும் குறிக்கும். தாள் ஒருவனுயினும் உயிர்களுக்கு அருள் செய்ய வேண்டிய பல கிருவுருவங்கஃக் கொள்ளுத வின் "அநேகன் எள்முர் எனினுமம்,
பழையோணுகிய இறைவன் ஆகம அளவையைக் கடந்தோனுேதளின் 'சொற்பதங் கடந்த கோல்லோன் ' என்ருர் என்றது வாக்குக்கெட்டா தவன் என்றல்ாது.
" அப்படியு மக்கிறழ் மவ்வண்ணபு
மவனருளே கண்ணுகக் காணினல்லால் இப்படிய னிக்கிறத்த விவ்வண்ணக்கள்
இவனிறைவ னென்றெழுதிக் காட்டோனுதே' (தே 1ே1 10)
என அ'பரடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. பதம்-அளவை தரம், தொல் வோன்-பழைபோன். " சுற்றம்பல மின்மை காட்டிக் தன்குெரல் கழறந்த தொல்லோன் '" (34 f) gri முர் திருக்கோ ம வபாரினும்,
சித்த -மனம் சேட்சியன்-து ரத்தின் கணுள்ளவன் என்றது மனத்தி ஒல் சிந்தித்தறியமுடியா சிவன் என்றவாறு, இதனுன் இறைவன் மனு திதன் என்பது புலப்படுத்தியவாறு. "மாற்ற மனங்கறிய மின்ற மறை ரானே " என் ரூர் சிவபுராணத்தும், இறை பனுக்கு "அப்பிர்மேன்" என்னும் பெயருண்மையின் காட்சி முதலிய அள&ைகளால் அறியப்படா தவன் என்பது போதகும்.
43-8 பத்தி வஃiயில் படுவோன் காண்க - ஆன் பரது பத்தியாகிய வலுயில், அகப்படுவோன் காண்க; ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க : உலகிற்கு ஒரு முழுமுதல் என்று சோல்லப்படும் ஒப்பற்றவன் காண்க: விரி பொழில் முழுதாப் விரிங்தோன் காண்க - விரிந்த உலகங்கள் ஜர்மரப் விரிந்து வின் பவள் காண்க அனு தரும் தன்மையின் ஐயோன் காண் ச.அணுவிற் காணப்படும் நுட்பத்தன்மையிலும் விக்கத் தக்க நுண்மையுடையோன் காண்க; இணேப்பு அரு பெருமையில் ஈசன் காண்க-ஒப்புச்சொல்லுதற்கரிய பெருமையினேயுமுடைய தஃவன் காண்க; அளிதில் அரிய அமியோன் காண்க-அருமையையுடைய பொருள்களிலும் அருமையுடைய அரியோன் காண்க; எப்பொருளும் மருவி வளர்ப்போன் காண்க-அங்ங்னம் அருமையுடையணுயினும் எல்லாப்பொருள்களிலும் தான் கலந்து கின்று அவற்றை வளர்த்து வருவோன் காண்க.
வாக்குக்கும் மனக் க்கும் எட்டாதவனுயிலும் இறைவன் அருமையில் எளி"னுப் அன் பாது பேரன் பாகிய வ:யில் அகப்படுதலின் " பத்திவ&g யிற் படுவே ன் " என் குர். திப்பாது அகப்படுத்துதல் பற்றிப் பத்தினய் வடி" என்ருர். இஃது ஏங்கே சவுருவகம், பத்தியை விலே என்றமை யால் இறைவனே அதில் அப் ப்ெ பொருளாகக் கொள்க. இறைவன் و تت فلم تلي الفن لا ياق تعد قليلاتة التي "، اسف ساعتقد با التالي :

திருவண்டற் பகுதி 89
" பத்தியால் ஏத்தி நின்று பணிபவர் நெஞ்சத் துள்ளார் " (தே 25 :5) " பத்தர கிப் பாடியும் ஆடிகின்றும் உள்குவார் உள்ளத்துள்ளார்'
(தே 45 : 9) " உள்ளூறும் அன்பர் மனத்தார் தாமே" (தே 0ே )ே "சீலமுடை அடியார் சிங்தையான் காண் ' (தே 388 : 2) என் அப்பாடிகள் அருளியமையாலுமறிக.
உலகுக்கெல்லாம் முழு முதல்வன் இறைவனுதலானும் அவனுேடொப் பார் பிறர் எவருமின்மையாலும் " ஒருவனென்னும் ஒருவன் ' என்ருர், * உலகுக்கொருவணுப் கிள் குய் நீயே " " ஒப்பொருவ ரில்' தவொருவன்' (நாவு 253: 1; 37; 9) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க.
பொழில் = உலகம், 'ஏழ்டொழிற்கு மிேழ்கிலத் தலஞ்சமைத்த தென்ன " (கம்ப நகரப் ேே) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. விரிபொழிஸ் என்றது மண் முதஸ் வீண் ஈரு கவுள்ள பகுதிகளாப் விரிந்த உலகங்கண், இறைவனது வியாபகத்துள் உலகங்களெல்லாம் அடங்குதல் பற்றி " விரிபொழில் முழுதாப் விரிக்தோன் " என் ருர்,
அணுத்தரும் தன்மையில் ஐயோன் - பாமானுவிற் காணப்படும் நுட் பத்தன்மையிலும் வியக்கத்தக்க நுண்மையுடையோன் என்றது நுண் பொருள்கள் எல்லாவற்றிலும் மிக்கிநுண்பொருளாயுள்ள ஆன் என்றவாறு 4. நுண் சைரியான்" "ஞான 1ே பி) எனவும் "பரியர் நுண்ணியர் பார்ப் பதற்கரியவர்" (நான் 141 : ) எனவும் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க, ஐ - வியப்பு இச்சொல் இப்பொருட்டாதல், " ஐதேய்க் தன்று. பிறையு மன்று" (கலி 55:9) என் புழியுங் காண்க. "ஐவியப்பாகும்' (உரி 89) என்ருர் ஆசிரியர் தொல்காப்பியனுரும்.
இறைவன் ஒப்புச் சொல்லுதற்கரிய பெருமையையுடைய தலைவனுக வின் இனப்பரும் பெருமையில் சசன்" என் குர். இங்ணப்பு ஒப்பு, ஈசன் , தலேவன்.
49-55. நூல் உணர்வு உணரா நுண்ணியோன் காண்க நூற் பொருள் உணர்ச்சியினுல் உணரப்படாத நுட்பத்தினேயுடையோன் காண்க: மேலொடு கீழப் விரிந்தோன் காண்க . மேலுங் கிருமாய் விரிந்து சின்ற வன் காண்க: அக்தமும் ஆதியும் அகன்றேன் காண்க - முடிவும் முதலும் நீங்கினவன் காண்க: பக்கமும் வீடும் படைப்போன் காண்க - ஆன்மா வைப்பற்றிய அகாதிபந்தமாகிய ஆணவத்தைக் கெடுத்தற்பொருட்டுப் பிரவாக அகாதியாகிய பிறவிப் பந்தத்தினேயும் அதன் நீக்கத்திகனயும் உண்டாக் ஆவோன் காண்க; சிற்பதும் செல்வதும் ஆனுேன் காண்க - கில் யிற் பொருள்களிலும் இயங்கியற் பொருள்களிலும் வியாபித்து நின்ற வண் காண்க: கற்ப பும் இறுதியும் கண்டோன் காண்க - பிரமன் முதலி யோரது தோற்றத்தினேயும் அவர்களது முடிவினேயும் செய்தோன் காண்க;
13

Page 59
90 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
யாவரும் பெற உறும் ஈசன் காண்க - உயர்ந்தோச் இழிந்தோர் எவராயி ஜம் அன்பராயின் அவரெல்லாம் தனது அருளப்பெறுமாறு அவர்பாற் சென்று பொருந்தும் கலவன் காண்க
நூ லுணர்வுனரா துண்ணியோன் என்றது கல்வி கேள்வி அறிவால் மட்டும் அறியப்படாத நுட்பமுடையோன் என்றவாறு மேலெ டு கீழாய் லிரிந்தோன் என்றது மேலேயுள்ள பொருள்களுக்கிெல்லாம் மேலாயும் கீழேயுள்ள பொருள்களுக்கெல்லாம் கீழா பும் கிற்கும் அவன் தன் விரி விக்ன உணர்த்தியது. " பாதாள மேழினுங்கீழ் சொற்கழிவு பாதமலர், போதார் புனே முடியும் எல்லாப் பொருண் முடிபே ' (திருவெம் 10) என்பதும் காண்க. இlை, மேலேயுள்ள சுத்தமாயா வுலகம் முதற் கீழே யுள்ள அசுத்தமாயாவுலகம் ஈருவி Wயையின் பரப்பு முழுவதும் விரிக்தி நிற்போன் எனினுமாம். மேலொடு கீழாய் என்றதனுல் இடைப்பட்ட பொருளுமாய் விரிந்து கின் முன் என்பதும் உபலக்கணத்தாற் கொள்ளப் படும், " விரிந்தனே குவிந்த ஃன ' (ஆன பீபீ ; 3) எனத்தேவாரத்து வருத லுங் காண்க,
மாயையின் பரப்பு முழுவதும் விரிந்து விற்பினும் அம்பாயையிற் காணப் படும் முடிவும் தோற்றமும் இல்லாதவனுதலின் அந்தமும் ஆதியும் அகன் ருேன் " என் ருர், "முதலும் இறுதியு மில்லார் போலும் ' (தே 234 )ே என அப்பரடிகள் அருளியமையுங் காண்க. அந்த மும் ஆதியும் அகன்ற இறைவனே, " அந்த பூ மர நியூ பாயினுர்க்கு" (பொற்சுண் 30) என அடிகள் பிறிதோரிடத்துக் கூறுமாறு எண் சீனயெனின், இறைவன் உலகிற்கு முடிவும் முதலுமானமைபற்றியென் க.
பந்தம் , பிறவிப் பந்தம்; வீடு - அதன் மீக்கம். இறைவன் பக்தமும் வீடும் படைத்தல், "அண்டம் எண்டிசைக்கும் பந்தமும் வீடும் பரப்பு கின்றீர்" (தே. 50 வி ப்ெ : 2) என்பதனுலுமறிக. இறைவன் பந்தத்தைப் படைத்தல் ஆன்மாவைப் பற்றி கிற்கும் அநாதிபக்தமாகிய ஆணவ வலி யைக் கெடுத்தற் பொருட்டென் க. பங்த மும் விடும் படைத்தல் பற்றிப் * பந்தமோட்பப்ரணித ' என இறைவன் திருநாமம் வருதல் காண்க.
நிற்பதும் செல்வதும் ஆனுேன் என்றது கிலேயியற் பொருள்களும் இயங்கி யற்பொருள்களும் இறைவனது வியாபவித்துள் அடங்குதல் பற்றியென்க.
கற்பம் . பிரமன் முதலிய தேவத்தக்லவர்களுக்குரிய வாழ்நாள். " நான் முகன் வாழ்நாள் கற்பமாகும்' எனக் திவசகரத்து (தெய்வப்) வருக லும் காண்க, கண்டோன் - செய்தோன் யாவரும் என்றது உயர்க்கோர் தாழ்ந்தோச் பா வரை பும் குறித்தது. அஸ்ரெல்லாம் இறைவன் அருகரப் பெற விரும்பின் அன்பாாதல் வேண்டும் என்பது வருவிக்கப்பட்டது. 1 யாவராயினு மன்பான்றி யறியொனு மலர்ச் சோதியான்" |சென்fைப் 4) என வருதல் காண்க. உறுt - பெருந்தும். " கீலுறு மணி செப்மாடம்" (இரகுவம், ஈறிர்ப் 42) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.

திருவண்டப் பகுதி 9.
53-கே. தேவரும் அறியா சிவனே காண்க - தேவராயினும் அன்ப ால்லாதரர் அறியமுடியாத செம்பொருளாயுள்ளவனே காண்க; பெண் ஆண் அளி எனும் பெற்றியன் காண்க - பெண் ஆண் அலி என்னும் தன்மைகளேயுடையவன் காண்க: கண்ணுல் யானும் கண்டேன் காண்க - ஒன்றுக்கும் பற்ருத யானும் எனது ஊனக்கண்ணுல் அவனது திருவுரு வைக் கண்டேன் காண்க: அருள் டூனி தரக்கும் அமுதே காண்க - அருளா கிய இனிய நீரை மிகவும் பெருகச் செய்கின்ற அமுக சீருற்றென அறிக: கருகனயின் பெருமை கண்டேன் காண்க - இறைவனது அருளின் பெருமை பூபிக்னக் கண்டேன் காண்க: புவனியில் சேஓடி திண்டினன் காண்க - இங் சிலவுலகத்தில் எல்னே ஆட்கொள்களவேண்டிக் தனது செவ்விய திருவடியைப் பொருத்தச் செப்தனன் காண்க: சிவன் என யானும் தேறினான் காண்க - ஆட்கொள்ள வந்தவன் சிவபெருமான் என்று யானும் தெளிக்கேன் கீாண்க: அவன் எஇன ஆட்கொண்டு அருளினன் காண்க - அச்சிவன் என்ளே அடிமைகொண்டு அருள் செய்தனன் காண்க: குவளே கண்ணி கூறன் காண்க - கருங்குவனே மலர்கோ லுங் கண்களே புடைய உாைம்சையானர ஒரு கூற்றி துடையவன் என்றறிக அவளும் காணும் உடனே காண்க - அம்மையாகிய அவளும் அப்பணுகிய காணும் ஒன் டூயிருக் து அத்து விதமா யுள்ளனர் என்றறிக.
தேவரும் என் புழி உம்மை உயர்வு சிறப்பு. சிவன் - செம்பொருள்" எவ்வுயிர்க்கும் எப்பொழுதும் நன்மையைச் செய்தலாம் சிவன் என்றர் எனினுமாம். தேவரும் சிவனே அறியாமை, 'கனவிலுக் தேவர்க் கரியாய் போற்றி" (போற் 143) ' தேவர் கணுவினும் கண்டறியாச் செம்மலர்ப் பாதங்கள்" (பொத் சுண்ணம் 18) " தேவா தேவர்க் கரியானே' (ஆசைப் B) + கனவேயுங் தேவர்கள் காண்பரிய கனே கழவோன்" (தெள் 10) தேவருங் காணுச் சிவபெருமான் " (வெண்பா )ெ என வருவனவற்ருலு மரீக,
உலகம் பெண் ஆண் அவி என்றும் முக்கூறுடைமைமாறும் அவை உலகத்தை ஆக்கும் இறைவனிடத்தும் அமைந்திருங் காலன்றி உளவாகாமை பானும் பெண் ஆண் அலியெனும் பெற்றியன் " என்று இனி, பெண் ஆண் அலியெறும் பெற்றியன் என இறைவற்து மூன்று இயல்பு கூறி யது இறைவன் இயல்பு இத்தன்மைக்தென அறுதியிட்டுக் கூறவியலாமை பற்றி பெனினுமாம்.
"பெண்ணுகி பாணுய் ஆவியாப்.கின் முன் " (திருவெம் 18) என இத் திருவாசகத்தும்,
"பெண்ணுனே ஆணுஃனப் பேடியானே" (நாவு 35:3) எனத் தேவாரத்தும் உருவான காண்க. பெற்றி - தன்மை. " பெற்றி யார்ப் பேணிக் கொனல்" (குறள் )ே என் புழியும் இப்பொருட்டாதல்
፥..w frmኞT&Æ !

Page 60
92 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தின்னே ஆட்கொள்ளுதற் பொருட்டுக் குருமூர்த்தமாய் எழுந்தருளிய காலத்து அடிகள் நேரே இறைவனேக் கண்டமையின் "கண்ணுலியானுங் கண்டேன்' என்ருர், " கண்ணுர் துதலோய் கழலினேகள் கண்டேன் கண்கள் களிகூர" (குழைத்த 9) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அரு வியவாறுங் காண்க.
" அருண்ணி சுரக்கும் அமுது ' என்பதில் சுரக்கும் என்னும் வினேயா லும் 'அமுது என்னும் சீரின் பெயராலும் இறைவனே சீரூற்றுக உருவ சஞ் செய்து அவன் அருளே சீராகவுருவகஞ் செய்யாமையின் இஃது ஏக தேசவுருவகம், இறைவன் அருள்ளிே சுரத்தல்,
"தாயி லாகிய இன்னருள் புரிந்த த&ல3 ஆன" சத 39 "அருள்கிதி தரவரு மானந்த மஜ்யே " பள்ளி 2 " என்பர மல்லா வின்னருள் தந்தாப்" கோயிற் 3 " என்பே புருகரின் னருள் அளித்து" எண்ணப் ே என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக.
தன்சீன ஆட்கொள்ளவேண்டி இறைவன் இங்கிலவுலகத்திலே தனது செவ்விய பாதங்களேத் தீண்ட வைத்தமையால் அவனது கருனேயின் பெருமையைக் கண்டனராதலின் " கருனேயின் பெருமை கண்டேன்' என் ரூர். " மாறிவாதமாக் கருனே வெள்ளமே" சத 91) ' கருனோ கடலே " (பிடித் )ே "கருனேக் கடல்" (பிரார்க் 2) " கருனேக் கடலினர் " அன் சீனப் )ே " கருனே வெள்ளப் பிரான் " (கே த் )ே "கருனேத் தடங் கடல்" (ஏசறவு )ெ என்பன இம் இறைவனது கருனேயின் பெருமையைப் புலப்படுத்துவனவாகும்.
புவனியிற் சேவடி நீண்டினன் - இங்கிலுலகில் தனது திருவடியைத் தீண்டச் செய்தனன். புவனியிற் சேவடி நீண்டும்படி இறைவன் எழக் தருளியமை,
" அருபரத் தொருவன் அவனியில் வந்து
குருபர ஞகி யருளிய பெருமை " போற் 75.பீ. " பொங்குட்லர்ப் பாதம் பூதலத்தே போந்தருளி
எங்கள் பிறப்பறுத்திட் டெந்தரமும் ஆட்கொண்டு" அம் 1. " சிவனவனி வந்தருளி, எந்தரமூ மீட்கொண்டு" அம் 8. "அரையாடு நாகமசைத்த பிரான் ஆவணியின்மேல்
வரையாடு மங்கைதன் பங்கொடும்வங் தாண்டதிறம்" திென் .ே "அவனி வந்த எங்கன் பிரான் " வார்த் 10 என அடிகள் பிருண்டும் அருளியவாற்றுணுமறியப்படும்.
* " நாரமு மமுதமு நீரென லாகும் " பிங் 1:57

திருவண்டப் பகுதி 93
தன் கருனேயின் பெருமையினுற் புவனியிற் சேவடி நீண்டவக் து தன்னே வந்து ஆட்கொண்டருளினமையால் தன் சீன ஆண்டவன் சிவபெரு மானே எனத் தான் தெளித்தமையைச் "சிவனென யானுக் தேறினன்' என அடிகள் அருளிச் செய்தார்.
" சிவனெனவே தேறினன்யான் என்றமையால் இன்றும்
சிவனவன் வந்தபடி செப்பில்-அவனிதனில் உப்பெனவே கூர்மை புருச்செய்யக் கண்ட்மையால் அப்படியே கண்டாப் அவன்" (91)
எனத் திருக்களிற்றுப்படியால் வருதலுங் காண்க. சிவனென யானுக் தேறினன் காண்க, அவனெனே பாட்கொண் டருளினன் காண்க." எனச் சிவனெனக் தேறின மை முன் னக் கூறப்படினும் அடிகள் தம்மை ஆட் கொண்டருளிய பின்னரே சிவனெனக் தெளிந்தனர் எனக் கொள்க.
குவனேக் கண்ணி என்றது குவாளேமலர்போலும் கண்களேயுடைய உணம் யம்மையாரை, "குவளேம்மவர் நயனத்தவளோடும் ரெப்யாடியபெருமான் " திருஞான 15:1 எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க, கூறன் - கூற்றி லுடையவன் . " குவனேக்கண்னிக் கூறன் காண்க; அவளும் தானும் உடனே காண்க " என்பவற்ருல் முழு தற்பொருள் அம்மையும் அப்பனுமாய் கின்ற முறைமையை உணர்த்தினூர்.
பீே-5ெ பரம் ஆனந்த பரங்கடல் அதுவே - அவனும் அவளும் ஒருரு வாயமைந்த மேல ன இன் பத்தைத்தரும் பழங்கடலாகிய அம்முழுமுதற் பொருளே, கரு மர முகிளின் தோன்றி - கரிய பெரிய மழைமேகம் போலத் தோன்றி, திரு ஆர் பெருங் துறை வரையில் ஏறி - அழகு நிறைந்த கிருப் பெருக் துறையாகிய ம&யில் ஏறி, திரு தரும் ஒளி மின் திசை திசை விரிய - அழகு பொருந்திய அாருள் ஒளியாகிய மின்னங் கிக்குகள்தோறும் பரவ, ஐம்புல பக்தனே வான் அரவு இரிய - அதனுல் ஜம்புல அவாவின் கட்டாகிய கொல்லுதவேயுடைய பாம்புகள்கெட வெம் துயர் கோடை மாதலே காப்ப - பிறவியின் கொடுக் துன்பமாகிய கோடைக்காலம் தனது, பெரிய த&லயை மறைத்துக்கொள்ள, கீடு எழில் தோன்றி வாள் ஒளி மிளிர - மிகுந்த எமூச்சியையுடைய பக்துவாள்மாக்களாகி தோன்றிப் பூக்கள் மிக்க செவ்வொனியோடு விளங்க, எம்தம் பிறவியின் கோபம் மிகுத்து - எம்முடைய பிறவிபோன்றனவாகிய இந்திரகோபங்களே மிகு வித்து. முரசு எறிந்து மா பெரு கருக்ணயின் முழங்கி - முரசினே அடித் தாற்போல மிகப்பெரிய கருனேயினுல் காதப்பறையை ஒலிப்பித்தலாகிய முழக்கத்தினேச் செய்து, பூ புரை அஞ்சலி காந்தள் காட்ட - அடியார் ஆணின் பூப்பேன்ற குவிந்த கைகள் காந்தட்பூக்களேக் காட்ட எஞ்சா இன் அருள் நுண் துளி கொள்ள குறையாத இனி அருளாகிய நுண் அணிய துளிகள் வீழாகிற்ப, செம்சுடர் வெள்ளம் திசை திசை தெவிட்ட = அதனுல் சிவந்த ஒனியினேயுடைய அருளாகிய வெள்ளம் நிக்குகள்தோறும்

Page 61
54 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உள்ள பக்குவான்மாக்களின் உள்ளங்களில் நிறைய கேத குட்டம் கை அற ஓங்கி வரை உற துன்பமாகிய நீர் நீலகள் செயல் அத்துப்போகும் படி அவ்வெள்ளம் உயர்ந்து எல்க்லயை அடைய, இருமுச்சமயத்து ஒரு பேய்த்தேரிகின - அறுவகைச் சமயங்களின் பெறுபேறுகிய ஒரு கனல் சிேனே நீர் நீசை தர வரு நெடுங்கண் மான் இது ம் - தமது உய்திக்குரிய நீங்ல கீரெனக்கருதி அத&னப்பருக சீர்வேட்கை கொண்டுவர வருகின்ற நெடிய அறிவாகிய கண்களேயுடைய மான் கூட்டங்கள், பெரு வாயிடை தீவு பருகி - பெரிய வாயினுல் மிகவும் பருகியும், அவ பெருங் தாபம் ரீங் காது மிளர்வொடும் அசைந்தன - கேட்டிக்னச் செப்பும் பெரிய விடாப் நீங்கப்பெருமல் தளர்ச்சியோடும் வருந்தினவாக, ஆயிடை - அப்பொழுது, வானப் பேர் யாற்று அகவயின் பாய்க் து எழுந்து - அருள்வெளியாகிய பெரிய யாற்றின் உள்ளிடத்துப் பாய்ந்து மேல் எழந்து, இன்ப பெரு சுழி கொறித்து சுறித்து - இன்பமாகிய பெரிய சுதியினோத் தெள்ளிச் சுழித் துக்கொண்டு சென்று எம் பந்தம் மா கரை பொருது அஃலத்து இடித்து - எமது மலக்கட்டாகிய பெரிய திரையினேமோ அசைத்து இடித்து. ஊழ் Arb ஓங்கிய நங்கள் இருவிசீன பா ப்ரம் வேர் பறிக் து எழக் து- புன்ற சிேறையாக உயர்ந்துள்ள நம்முடைய இருவினேகனாகிய பெரிய மரங்களே வேரோடும் பிடுங்கி எழுந்து, உருவ அருள் நீர் ஓட்டி - அழகிய அருளா கிய ரிேசீனப் பாய்ச்சி, அரு வரை சந்தின் வான் சிறை கட்டி - அரிய மலேபோலும் கிலேயிற்றிரியாக அடியார்களின் உள்ளமாகிய பெரிய சந்தன மரங்களாற் பெரிய அண்ணயைக் கட்டி, மட்டு அவிழ் வெறி மலர் குளம் வாய் கோலி - தேன் பாக்கின்ற நறுமணத்தினேயுடைய இதயகமலநாதிய குளத்திற்கு ச்ேபாயும் உறியின் அமைத்து, சிறை அதில் மரபுகை வண்டு உடை கரைசேரி குளத்தில் மீக்கொள - நிறையாகிய அகிலின் பெரிய புகையாகிய வண்டுகளேயுடைய கரைபமைந்த இருதயகமலமகிய குளத் தில் அருள் வெள்ளமானது மேற்கொண்டு வர, மேல் மேல் மகிழ்தலின் கோக்கி- மேலும் மேலும் மகிழ்ச்சிபுண்டாதஐ ல் ஆகனே உற்றுப்பார்த்து, அருச்சனே வயலுள் அன்பு வித்து இட்டு - வழிபாடாகிய வயலிடத்துப் பாய்ச்சி அன்பாகிய விக்கினே விதைத் து விளேத்து, கொண்ட உறவர் ஆர தங்த - தொண்டங்களாகிய உழவர்கள் சிவ பேகமாகிய வினவினே நுகருமாறு தந்தருளிய, அண்டக் து அரும் பெறல் மேகள் வாழ்க - அருள் வெளியின் கண் உள்ள பெறுதற் கரிய மேகம் போல்வன் வாழ்க.
உலகின் கண் முகில் தடவின் ஒரு பகுதியின் ரீராவியால் ஆகும் இங்கு அருண்முகில் பரமானந்தப் பழங்கடல் முழுதாலும் ஆனமையின் பர மானந்தப் பழங்கடலதுவே கரும முகிலிக் குேன்றி' என் ரூர், அதுவே என்பது பழங்கடல் முழுவதையும் குறித்து நின்றது.
அடிகள் தமக்கு அருள்செய்த இறைவன் குருவாகிவந்து திருப்பெருந் துறையில் தங்கியமையின் அதனே அம்முகில்படியும் ம&யாகக் கறியருளி

திருவண்டப் பகுதி 95
ஒர். பெருந்துறைக் கொண்டலே ' (திருக்கழுக் )ே என் அடிகள் பிறி தோரிடத்துக் கூறுதலும் காண்க
திருத்தகு ஒளி என்றது இறைவனது அழகு பொருந்திய அருள் ஒளி யைக் குறிக்கது. தங்கிய இறைவனின் அருள் ஒளியே மின்னுெளியாகத் நிக்குகள் தோறும் பரவியது. மின்னுெளி என்பது உருகிாக இயைபுபற்றி ஒளிமின் என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. கருமமுகில் பெருந்துறை வரையில் ஏறின மையால் அருள் ஒளியாகிய பின் திக்குகள் தோறும் பரவியமையின் " மின்னுெனி திசை திசை விரிய" என்ருர், திசை திசை என்னும் அடுக்குத் தோறுப்பொருளில் வந்தது.
பக்தனே - பந்தனம் ஐம்புலசீனப் பக்தனே என்றது சுவை ஒளி ஊறு ஓசை காற்றம் என்னும் ஐம்புலன்களும் ஐம்பொறிவாயிலாக மனத்தினத் தம்பாற் கவரும் முறைமையற்றியாகும். :ொள் அரவு - கொல்லுக்தன் Елцта:LJILI STIL ILI -3дгGI. பாம்பின்விடம் உடம்பினே வருத்தி உயிர் நீங்கச் செய்வது போல ஐம்புல அவாக்களும் உயிரைப் பிணித்து வருத்திப் பிற விக்கண் வீழச் செய்தலின் "ஐம்புப் பந்தனே 3ாள ரவு' என்ருர், "அவா வென்ப வெல்ஸ் வுயிர்க்கு மெஞ்ஞான்றுக், தவாப் பிறப்பினும் வித்து ' (குறள் 38) என் குர் திருவள்ளுவநாயனுகும்.
அரவு இரிய என்பது பின் தினசதிசை விரிதலற் பாம்பு கெட என்ற வாறு, " பார்கடல் பருகி மேகம் பார்ப்பினம் பதைப்ப மின்னி' (சீவக 307) என்ருர் பிறரும். இரிய - கெட. "கோழிவயப்பெடை யிரிய. சேனரின் று இழுமென விழிதரு மருவி" (1ே1-1பி) என்னும் திருமுருகாற் றுப்படையிலும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
வெங் துயர் என்றது ஈண்டுப் பிறவி எடுத்ததனுலாகிய சொடுக் துன் பத்தை. கோடை - கோடைக்காலம். வெந்து மரைக் கோடை என்றது கோடைக்காலம் போலத் துன்பஞ் செப்தஸ் பற்றி "வேனி ஆழங்த வறி தூயங் கோய் களிறு' (கவி? : 1) என வருதலுங் காண்க. மழையினுற் கோடைத்துன்பம் மறைதல் போல இறைவனது அருண்மழையினுஸ் பிறவிபி குல் உண்டாகிய வெங் துயர் முற்றும் மறைதலின் 'வெந்துயர்க் கோடை மாத்தலே கரப்ப " என்ருர், கரபப (71) துண்டுளி கொள்ள (?) எனக் கூட்டுக்
எழில் , எழுச்சி குறள் சி07 பரிமேல். ரீடெழில் என்பது ஈண்டு திக்க எழுச்சியையுடைய பக்துபோன்மாக்கஃ ர்ைக்கி'து தோன்றி - செங்காந்தன். 'காக்கள் தோன்றி பற்றை செங்காந்தள் " எனத் திவா கரத்தும் வருத டிம் காண்க. இது பிறைக்காலத்துப் பூத்தல் "தோடார் தோன்றி துருதி பூப்ப ' (pడిu fj TడాT :ெநகலாலுமறியப்படும், வரளொளி - ஒரு பொருட் பன்மொழி. மிக்க ஒளி. மழையினுள் தோன் றிப்பூ மிக்க செவ்வொளியோடு விளங்குதல்போல அடியார்களும் இழை

Page 62
96. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வன் அருளினுல் பொலிவு பெற்று விளங்குகளின் ' ரீடெழில் தோன்றி வாளொளி மிளிர " என் ருர்,
நாம் முன் எடுத்த அளவில்லாத பிறவிகள் போதுக் கார்காலத்தே இந்திரகோபம் என்னும் தம்பலப்பூச்சிகள் கிலத்தின் கண் மிக்குத்தோன்று தவின் ' எந்தம் பிறவியின் கோபம் மிகுத்து" என் ருர், கார் காலத்து இங்கிரகோபம் மிக்குத் தோன்றல்" ஈள்ளிட விடணு மின்றி யெழுந்தன விலங்கு கோபம் வெள்ளடைக் கம்பற் குப்பை சிதர்க்கென விரிந்த மாதோ " (கம்ப. கார்கால 39 என்பதனுலுமறிக எந்தம் பிறவியின் கோபம் மிகுத்து என்பதற்கு எமது பிறவிபோன்றனவாகிய இந்திரகோபங் களே மிகுவித்து எனத் தொனிப்பொருள் கூறினும் " எமது பிறவியினிடத் துச் சினம் மிகுந்து" என்பதே பொருளாகக் கொள்க.
கார்காலத்து முகில், முரசின் அடித்தாற்போல முழங்குதலின் "முர செறிந்து முழங்கி " என்றுர். " கடிப்பிது முரசின் முழங்கி யிடித்திடித் துப் பெயலா னுதே வானம்" (குறுந் )ே எனப் பிறருங் கூதுதல் காண்க எறிதல் - அடித்தல், இறைவன் மிகப்பெரிய கருனேயுடையணுத லின் மாப்பெருங்கருக்ணயின் என் ரூர். "மா கிற் கூறுடை மா ப்பெருங் கருனே யன்" (கீர்த்தி 107) " மாறிலாத மாக் கருஃன "வெள்ள மே" (சத 1ெ) 1 பெருங் துறையில் மேய பெருங்கருக்ணயாளன்' (வெண்பா 4) என அடி கள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க. ஈருணே யின் என் புழி இன் தவிர் வழி வந்தது. முழக்கம் - நாதப்பறையை ஒலிப்பித்தலாகிய முழக்கம், " காதப்பெரும்பறை கவின்று கறங்கலம்" (கீத் 108 என அடிகள் அருளி பமையுங் காண்க.
இறைவன் திருப்பெருந்துறையில் தருவடிவிற் ருேன்றியகாலே அடி யார்கள் தமது பூப்போன்ற கைகனேக் கூப்பித் தொழுது சிற்றலின் " பூப் புரை யஞ்சலி " என் முர், அஞ்சலி - கூப்புங்கை. "இரண்டு கையும் பதாகை யாப் அகமொன்றுவது ' என்பர் அடியார்க்குநள்ளார். (சிலப் 3 18 - 25 டிரை அடியார்களின் சுடப்பிய கரங்கள் காந்தண் மயர் போன்றமை யாலும் காந்தள் கார்காலத்துப் பூத்தவீனுலும் " அஞ்சலி காந்தள் காட்ட தானரூா.
எஞ்சா இன்னருள் - குறையாத இனிய அருள், எஞ்சாமை - குறை யாமை. " எ சூசன்மை கிறையக் கற்று " (பதிற் பிெ : 4) என் புழியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க. இறைவன் திருப்பெருந்துறையில் இன்னருள் புரிந்தமை, "த பிலாகிய இன்னருள் புரிந்த தஃவீன டூனிகாணேன்" (சத ெே) " என் கீனம மாண்டுகொண் டின் வருள் புரியும் எம்பெருமான்" பள்ளி ?) என அடிகள் அருளியமையானுமறியப்படும். இறைவன் இன் னருளே திருவார் பெருக் துறை வரையிலேறிய கருமாமுகிவிற்குேன்றிய மழையாகச் சொல்லப்பட்டது. நுண்துளி கொள்ள என்றது நுண்ணிய துணிகளாகப் பெய்ய என்றவாறு. மிகப்பெய்தமை வெள்ளக் திசை திசை தெவிட்ட" என்பதனுற் பெறப்படும்.

திருவண்டப் பகுதி 97
'மழைபெய்தலாம் சிவந்த ஒளியையுடைய வெள்ளம் திக்குகள் தோறும் சென்று தெவிட்டுதல் போல அருண்மழையால் திக்குகள்தோறும் உள்ள அடியார்களின் உள்ளத்து அருளாகிய வெள்ளம் நிறைவதாயிற்று. திசை திசை என்னும் அடுக்கு தொறுப்பொருளது. தெவிட்டல் - நிறைதல்.
கேதக் குட்டம் கையற வோங்கி என்பது மழை வெள்ளம் மிகுதலால் ஆங்காங்குள்ள நீர்நில்கள் அவ்வெள்ளத்துள் அமிழ்ந்திச் செயற்றுப் போவதுபோல இறைவனது அருள்வெள்ளம் மிகுதலால் உயிர்களினது துன்பமாகிய ர்ேகில்கள் அவ்வருள் வெள்ளத்துள் மூழ்கிச் செயலற்றுப் போ த லே உணர்த்தியவாறு, கேதம் - துன்பம். "கேதங்கள் கெடுத் தாண்ட கிளரொளியை" (கண்டபத்து 10) என்புமியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க. " இடர் கோட்டால் ஏதங் கேதம், அலக்கண் பீடையோ டல்ல கண்டமும், துன்பப் பொருளேச் சொல்லுங் கிளவி" எனத் திவா கரத்து வருதல் காண்க, குட்டம் - ர்ேகில். இப்பொருட்டாதல் 1 குட் டம் காங்கல் கோட்டக மேரி. நீர்நிலப் பெயரே" என்னும் பிங்கலத்தை யால் (4 : ?ே) அறிக. வாவி என்று திவாகரம் கூறும். கையறுதல் = செயலறுதல், கையறவோங்கி (?8) வரையற (??) என மாறிக் கூட்டுக. ஐரை - எல்லே.
இரு'ச் சமயத் தொருபேய்க் கேரிக்ன, ர்ேகசை தரவரு நெடுங்கன் மான் கனக் கவப்பெ வாயிடைப் பருகித் தளர்வொடு, அவப்பெருக் தாபம் நீங்கா தசைந்தன" என்பது வேனிலால் வெதுப்பி மிக்கசீர் வேட்கை யால் நீரைக் தேடிவரும் மான் கூட்டங்கள் நண்பகற் கடுமையாற் ருேன் றும் கனல்மீரினே கீரெனக் கருதி அதனேப் பருகுதற்கு விரைந்தோடி மீரி னேப் பெருமற் பெருக்தாபத்தினுல் வருந்தினுற்போல, தமது உய்விக்ன ாாடிய மக்கள் அறுவகைச் சமயத்தின் உண்மையல்லாத பெறுபேற்றினே உண்மையான பெறுபேறு எனக் கருதி அதனேப் பெறமுயன்றும் பெருமல் வருக்திய தன்மையைக் கூறியதாகும்.
இருமுச் சரியம் என்றது அறுவகைச் சமயத்தினே. அடிகள் " ஆறு வகைச் சமயத் தறுவகை யோர்க்கும், வீடுபேருய் சின்ற விண்ஞேர் பகுதி. டேம் புரையும் கிழவோன்" (அண்ட 1?-)ெ என இறைவனே கோக்க அறுவகைச் சமயக் கடவுளரும் புழுவினே சிகர்ப்பர் எனவும், இங்கே "இருமுச் சமயத்தொரு பேய்த்தேர்" என அறுவகைச் சமயப் பேறு கானல் நீருக்குச் சமானம் எனவும் அருளிச் செய்துள்ளார். - கள் அறுவகைச் சமயம் இவை எனக் கூருதொழியிலும்,
* விரத மேபர மாகவே தியருஞ்
சரத மாகவே சாத்திரங் காட்டினர் " போற் 50-1 என்பதனுல் மீமாஞ்சகமதத்தினேயும்,
" மிண்டிய மாயா வாதம்" போற் 54 என்பதனுல் மாயாவாத மதத்தினேயும்,
1법

Page 63
98 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" உலோகாயதன் " போற் 56 என்பதஞல் உலோகாயத மதத்தினேயும்,
"சமய வாதிகள் " போற் 33 என்பதனுல் ஏனோ மதங்களே பும் அருளியுள்ளார். "புத்தன் முதலாய புல் லறிவிற் பல்சமயம்" (தேணுேக்கம் )ே என்பதனுற் பெளத்தம் முதலிய பல சமயங்களும் சிறந்த உண்மை அறிவிற்கு இயையாத புல்லறிவு நெறி கள் என அருளியுள்ளார். மகாதேவனுகிய இறைவனே ஒழித்து ஒழிந்த தேவர்களேயெல்லாம் கூறுமிடத்து,
* சாவமுன்னுள் தக்கன் வேள்வித் தகர்தின்று கஞ்ச மஞ்சி
ஆவ வெந்தாய் என்று அவித விடும் ம்ேமவரவரே " (சத 4)
என அவரியல்பினேக் கூறியுள்ளார். இவற்ருல் அடிகள் எடுத்துக்கொண்ட அறுவகைச் சமயங்களும் மேலான வீடுபேற்றினேக் கொடுப்பனவல்லு என் பதி இனிது புலப்படும்.
பேய்த்தேர் - கானல் ரீர். கசை - விருப்பம். த ர - கொடுரை. "எழிற் கலே, அறலவிர்க் க்ன்ன தேர்நசை யோடி" (அக 395, 8.9) என வருதலுங் காண்க, அவம் - கேடு. த பம் - விடாய் எனப் பொருள்படும் வடசொல். அசைதல் - வருந்துதல்.
அ + இடை = ஆயிடையென முடிந்தது. ஆயிடை - அப்போது. ஆயி டைத் தொண்ட உழவர் ஆரத் தந்த எண் முடிக்க, வானப் பேரியாறு . அருள் வெளியாகிய பெரியயாறு. அகவயின் - உள்ளிடம் " அரும்பொறி மண்டல மகயிை னியற்றி ' (பெருங் (1) 88 - 5:9) என் புழியும் இப் பாருட் டாதல் காண்க. கொறித்தல் - தெள்ளுதல். " போன் கொழியா விழிதரு மருவி" 808-1) என் ருர் திருமுருகாற்றுப்படையிலும்,
இன் பப் பெருஞ்சுறி கொறித்துச் சுழித்து என்றது பாற்றின் கண் நீர் மிக்கவழி ஆழம் பிக் ைெடக்காய் விரைந்து பிழித்துச் செல்லுதல் போல இன்னருள் பெருயெல்றி இன்டம் தூயவுயிர்கள் எல்லாவற்றையும் தன்ன கப்படுத்திச் செல்லுதலே உணர்த்தியது.
ாாற்றின் கண் வெள்ளம் பெருகிச் செல்லுங்காத் தரையை மோதி இடித்துச் செல்லுதல் போல், அருள் வெள்ளமும் எமது பசக்கட்டாதிய கரையை மோதி இடித்துச் செல்லுதவின் "எம்பந்த மரக்கரை பொரு தஃலத்து இடித்து' என்ருர், பொருதல் - மூட்டுதல், புற 1116 עי6:00 - ת" இடித்து (85) வேர் பறித்து எழுந்து (8?) என இயைபும்.
ஊழழ் ஓங்கிய (8) இருவினே (8?) எனக் கூட்டி முறை முறையே வளர்ந்துள்ள நல்வினே விேனே எனக் கொள்க. உன் மூழ் - முறைமுறையே. குறிஞ்சி 44 நச். கடுவிசையோடும் பெருகிவருகின்ற வெள்ளம் கனரக் கணுள்ள பெருமரங்களே வேரோடும் பறித்து வீழ்த்திக்கொண்டு செல்லு த ஸ்போல, இன்னமுனோகிய, வெள்ளமும் உயிர்கள் உள்ளத்திற் பெருகிச்

திருவண்டப் பகுதி 99
செல்லுங்கல் அவ்வுயிர்களின் இருவினேகளே வேரொடும் பெயர்த்துச் செல்லுதலின் "இருவினே மாமரம் வேர்பறித் து" என் ருர், ஓங்கிய - வளர்ந்த, "மாவிசும் போங்கிய கடிமரத் துருக்திய " (கலி கீ8 : 4-5) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. எழுதல் - போதல்,
உருவ அருள் சீர் - அழகிய அருள்கீர், உருவ என்பது அழகிய என் இனும் பொருட்டாதல் "உருவக்குதிரை மழவரோட்டிய " (அக 1:3) என் புழிக் காண்க. இன்னருள் வெள்ளத்தினின்றும் செல்லும் நீர் அருளாகிய நீராதலின் " அருள் நீர் ' என் குர் அருள் நீர் ஒட்டா என்பது இறைவன் உயிர்களுக்கு அருளிசினச் செலுத்துதல் அறிவித்தபடி பாம். " அருள் கனி சுரக்கு மமுதே காண்க" (அண்ட 59 ) "அருள்செய்யும் சிக்கன்" (அருட் 8) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க ஒட்டா (88) தந்த (94) என முடிக்க
அருவரைச் சக்தின் வான் சிறை கட்டி என்பது வெள்ளம் அரிய மலேயினின்றும் ஈர்த்துக் கொணர்ந்த சந்தன மரங்களேக் கரைகளில் ஒதுக்கி அணேயாக்கிக்கொண்பி அவ்வனே பினூடே செல்லுதல்போல இறை வனது இன்னருள் வெள்ளமும் மெய்யடியார்களின் தூய உள்ளங்களே அ&ணயாகக்கொண்டு அவற்றினூடு செல்லுமென்பது கூறினூர்.
அருவரை - எறுதற்கரிய மல்ல. இறைவனிடத்துச் செலுத்தும் அன்பு கிலேயினின்றும் திரியாத மெய்யடியார் இயல்பு, இயற்கை கிலேயிற்றிரியா மக்லயின் இயல்பை ஒப்பதாயிற் று. சந்து - சந்தன மரம். " கமலங் கலந்த வேரியுஞ் சந்தும் வியறக்தென ' என த் திருக்கோவையாரில் (801) வருதலுங் காண்க. வரைச் சந்தின் என்றுர் வரையின் கண் சந்தன மரமன்றிப் பிறமர பீன்மையின் சக்தின் என்றதஞல் சக்தனமரம்போல மெய்யடியார் உள்ளமும் தூயவாதல் கூறினூர், வான் சிறை - பெரிய அனே.
மட்டவிழ் மலர் - தேன் பாக்கின்ற மலர். வெறிமலர் - நறுநாற்றத்தை யுடைய மலர். மலர்க்குளம் என்றது இருதயகமலமாகிய குளத்தை, வாய்கோலி என்றது அருள்வெள்ளம் பாய்க்து செல்லுதலாற் பின்னரும் பாய்ந்து செல்லுதற்கு வழியமைத்து என்றவாறு, வசப் - வழி. " பெரி யார் நூல் கா இற்கு வாய்காப்புக் கோடல் வனப்பு' (ஏலாதி 23) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, கோலுதல் உண்டாக்குதல்.
கிறையகின் மாப்புகை = நிறையாகிய அகிலின் கரிய புகை, நிறை - நிறுத்துதல். "கிறையாற்று நெஞ்சி முடையேம் " சுவி 0ெ:39. நிறையென் றது புலனடக்கத்தை. சிறை - ஐம்பொறிகளேயுமடக்குதல், கோவை 81 பேர் உரை. சிறையகில் மாப்புகை கீரை சேர் குளம் என்ற து நீராடிய மக னிர் தமது கூந்தல்லப் புலர்த்து சற்கு இட்ட அகிலின் கரிய புகையாகிய வண்டுக*னயுடைய குளம்போலப் பொறியடக்கமாகிய அகிற்புகையை யுடைய இருதயகமலமாகிய குளம் என்றவாறு, குளக்கின் மீக்கொள என் றது அருள்வெள்ளமான தட் உள்ளமாகிய குளத்தில் மேற்கொண்டுவர என்ற

Page 64
O) திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வாறு. மகிழ்தலின் நோக்கி - அங்ங்ணம் மேற்கொண்டு வருகலான் மகிழ்ச்சி யடைதலின் அதனே கோக்கி, நோக்குதற்கு வினேமுதல் தொண்ட உழவர்
""F.
பழங்கடலது8ே (ேே) முகிளிற் ருேன்றி 87) வரையிலேறி பீ8 ஒளி விரிய (89) அரவு இரியக் (70) கோடை சுரப்ப (71) தோன்றி மிளிர (78) கோபமிகுத்து (73) கருணே யின் முழங்கி (?) இன்னருள் துளிகொள்ள (78) வெள்ளம் தெவிட்ட (??) குட்டம் தையறவோங்கி (78) யாற்று அக வயின் (88) பாப்க்தெழுந்து சுழித்துப் (84) பந்தமா கரைபொது (85) இருவினே மாமரம் வேர்பறித்து எழுங்க (87) அருள் நீர் ஒட்டா (88) சந்தின் சிறைகட்டி (89) குனவாய் கோலி 90, குளத்தின் (91) மீக்கொள (92) என விண்முடிபு செய்க.
அர்ச்சசீன வயலுள் அன்பு வித்து இட்டு என்றது தமது வழிபாடா கிய வயலினுள் அங்ஙனம் மேற்கொண்டு வந்த இன்னருள் வெள்ளத்தினேப் பாய்ச்சி அன்பாகிய வித்திகின விதைத்து என்றவாறு. தொண்டர் உழவர் ஆரத்தந்த என்றது தொண்டர்கனாகிய உழவர்கள் சிவபோகம கிய பயனே நகருமாறு தந்தருளிய என்றவாறு, தொண்ட உழவர் (94) நோக்கி (93) இட்டு 198) ஆரத் தந்த (91) மேகன் (95) என இமையும், அண்டம் - வெளி ஈண்டு அருள் வெளியினே உணர்த்தியது மேகின் என்றர் அருட் கொடையின் மிகுதிபற்றி.
இறைவனே அண்டத்தரும்பெறன் மேகன் என உருவகஞ் செய்தமைக்கு அமையப் பரமானந்தத்தைப் பெருங்கடலாகவும், அதனேயுடைய இறைவ சீனக் கருமாமுகிலாகவும், அவன் வந்து தங்கிய திருப்பெருந்துறையை அம்முகில்படியும் வரையாகவும், அவ்விறைவனது அருள் ஒளியினே மின் னுெளியாகவும், அவ்வருள் ஒளி பரத்தலான் அழிவெய்தும் ஐம்புலக்கட் டுக்களே மின்னுெளியால் அழிவெய்தும் பரப்புகளாகவும், இறைவன் அரு ளால் நீங்கும் துன்பங்களே மழைவீழ்ச்சியால் நீங்கும் கோடையாகவும், இறைவனருளால் விளக்கமுறும் பக்குவரன்மாக்களே மழையினுற் பூக்து விளங்கும் தோன்றிச் செடிகளாகவும், அவன் அருள் பக்குவான் மக்களின் பிறவிகளில் கோபம் மிகுவத&ன மழைவீழ்ச்சியால் இக் கிரகே பங்கள் மிகுவதாகவும், இறைவனருளாஸ் நிகழும் காதப்பறை ஒலியினே முகிலின் முழக்கமாகவும், இறைவன் அருள் பெற்றுக் கைகூப்பி வணங்கி மீற்கும் அடியார்களின் கைகளே மழைக்காலத்துத் தோன்றும் சாந்தண் மலராக வும், இறைவனது குறைவற்ற அருள் வீழ்ச்சியை நுண்ணிய மழைத்துளி வீழ்ச்சியாகவும், ஆங்காங்குள்ள பக்குவான் மாக்களின் உள்ளங்களில் இறை வன் அருள்நிறைதல் மழைவீழ்ச்சியால் ஆங்காங்குள்ள பள்ளங்களில் வெள்ளம் நிறைதலாகவும், பக்குமான் மாக்களின் துன்பங்கள் செபவறும் படி அருள்மிகுந்து பரத்தலே சீர் கில்கள் செயலறும்படி மழைவேள் விளம் உயர்ந்து பரத்தலாகவும், அறுவகைச் சமத்தின் பெறுபேற் றினேக் கானல் சீராகவும், அப்பேற்றினேப் பெறவிரும்பிவரும் அறி

திருவண்டற் பகுதி 101
விக்னயுடைய மக்கட்ாட்டத்தினே அக்கானன் நீரை விரும்பி உண்ண வரும் மான் கூட்டமாகவும், அச்சமயநெறிகளில் நின்று அங்கெறிகளுக் கிடைய அறங்களே மிகுதியாக மேற்கொண்டு நின்றும் தம்பிறவித்துன்பம் ங்ேகப்பெறுது வருக்த தஃல அக்கானல் நீரைப் பருகித் தாபம் நீங்கப்பெறுது மான் கூட்டங்கள் வருக்துவனவாகவும் அருள்வெளியைப் பெரியயா முகவும், அவ்வருள்வெளியின் கண் அருள் மிகுதிலே பற்றின் கண் வெள்ளம் வீழ்வ தாகவும், அருள்மிகுதலால் உண்டாகும் இன் பத்தினே யாற்றின் கண் உண்டா கும் பிழியாகவும், அருள் இன் பத்தினுல் மலபக்தம் நீங்குத* ஆற்றுர்ேப் பெருக்கால் கரை தாக்கப்பறதலாகவும், ம8"பந்தம் நீங்கப்பெற்ற பக்குவான் மாக்களின் இருவினேகள் நீங்குதல் மாறு செல்லும் வழியின் கணுள்ள பெருமரங்களின் வீழ்ச்சியாகவும், அருளிக்னச் செலுத்தக் கீரினேப் பாய்ச் விதலாகவும், உலுதவாதக்னகளாற் கெடுக்கப்படாத திடபத்தியையுடைய அடியார்களே வரையாகவும், அவர்களின் பக்குவப்பட்ட தூய உள்ளத்தினேச் சந்தனமர அணையாகவும், இருதய கமலத்தைக் குளமாகவும், சத்தியத்தினே அருள் சீர் பாயும் வாயிலாகவும், கிஃடியிற் றிரிய ைைய அகிவாகவும், நிஜ பிற் றிரியாமையின் பயனே அகிற்புகையாகிய வண்டாகவும், இருதய கம லத்தில் அருள்மிகுதல் குளத்தின் கண் நீர்மிகுதலாகவும் தொண்டர்கள் அருள் மிகுதலால் மகிழ்ந்து அதனேப் பயன்படுத்த நோக்குகலே உழவர் குளத்தில் f† மிகுதவான் மகிழ்ங் த அங் சீரைப் பயன்படுத்த நோக்குத லாகவும், வழிபாட்டிகின வயலாகவும், அன்பினே கெல்விதைப்பாகவும், தொண்டரை உழவராகவும், அத்தொண்டர்பெறும் சிவபோக அநுபவத் தினே உழவர்பெறும் விஃக்த நெல்லுணவாகவும் உருவகஞ் செய்யப்பட்ட விாறு காண்க.
8ெ-105. கரும் பணம் கச்சை கடவுள் வாழ்க பெரிய படத்தினே புடைய பாம்பை அரைக்கச்சாக அணிந்த கடபிள் வாழ்க அரும் தவர்க்கு அருளும் ஆகி வாழ்க - அரிய தவத்தினேயுடையவர்களுக்கு அருள்செய்யும் முதல்வன் வாழ்க அச்சம் தவிர்க்க சேவகன் வாழ்க - பக்குவான்மாக்க ரூக்குப் பிறவிப்பிணியால் வரும் அச்சத்தை சீக்கிய வீரன் வாழ்க நிச்ச ஆம் ஈர்த்து ஆட்கொள்வோன் வ" ம்க - எப்போதும் மாற்சார சம்பந்தமாக வலிய வந்து இழுத்து அடிமைகொள்வோன் வாழ்க குழ் இரும் துன்பம் துடைப்பேரன் வாழ்க - உயிர்களே வந்து குழ்கின்ற பெரிய விண்களின் துன்பத்தை பற்றறக்கெடுப்பவன் வாழ்க எய்தினர்க்கு ஆர் அமுது அளிப்பு போன் வாழ்க - தன்னே வந்து அடைந்தார்க்கு அரிய அமுதம் போன்ற திருவடிப்பேரின் பத்தைக் கொடுப்பவன் வாழ்க கூர் இருள் கூத்தொடு குனிப்போன் வாழ்க - மிக்க இருனேயுடைய பேரூழிக்சாலத்து இயற்றுங் ஒடுக்கக் கூத்தெரி அதன் முடிவில் ஆடும் தோற்றக் கூத்தினே ஆடு .ோன் வாழ்க பேர் அமை தோளி காதலன் வாழ்க - பெரிய மூங்கில் போலும் தோளினே யுடைய உமையம்மையின் கணவன் வாங்கி ஏநிலக்கு ரது இல் எம் இறைவன் வாழ்க் - அன்பினுல் இயைபில்லாதவர்களுக்குத்

Page 65
102 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தானும் இயைபு இல்லாதவனுகும் எம் இை ஆன் வாழ்க: காதலர்க்கு எய்ப்பினில் வைப்பு வாழ்க - அன்பராயினுக்கு எப்ப்படைக்க காவித்திற் எதிர்பாராது கிடைத்த புதைபொருள் போன்றவன் வாழ்க
கரும்பனக் கச்சைக் கடவுள் என்றது பாம்பை அரைக்கச்சாக அணிந்த இறைவனே. " ஓரிபுர இக் கச்சானே " " பட வறுவமென்று கொண்டரையி ஜார்த்த பரா பரனே' (நாவு 3ே3 : சி 3ே4 3) எனத் தேவாரத்து வரு வனவுங் காண்க. கரும்பணம் - பெரிய பணம் கருமை - பெருமையென் லும் பொருட்டாதல் " கருவலித் தடக்கை" (சீவக 239) என் புறிக் "கரு வலி - பெரிய வலி' என நச்சினுர்க்கினியர் உரைத்தமையனும் அறியப் படும். "கருமை கதழ்வு கயவுமூரி பெருமை பாடு மண்ண மதற்கே" எனத் திவாகரத்து (பண்பு) வருதலுங் காண்க பணம் - படம். அஃது ஈண்டுச் சினேயாகுபெயராய்ப் பாம்பினே உணர்த்தியது. கச்சை - அரையிற் கட்டும் பட்டிகை. இறைவன் உலங்களேத் தோற்றுவித்தற் பொருட்டுச் சுத்தமாபையைக் கலக்க அதனிடத்துப் பாம்பு மண்டலித்தாற் போலும் ஒரியக்கமுண்டாகும், இறைவனேயே பற்றுக்கோடாகக் கொண்ட அவ்வியக் கம் குண்டவினி சத்தியெனப்படும். அது நுண்ணுலகுக்கும் பருவுலகுக்கும் ஏதுவாகலின் அவ்வியூவுலகிலும் வியாபகமுடைய இறைவனுக்கு அரைக் கச்சுப் போல்வதாயிற்று.
அருந்தவர் - உயிரி உய்தி கூடுதற்குரிய அரிய தவத்தினேயுடையவர். ஆதி - முதல்வன், அச்சம் தவிர்த்த என்றது பிறப்பிறப்பிற்குக் காரண மாகிய அறம்பாவம் என்னும் இரண்டின் பயத்தை நீக்கிய என்றவாறு, " ஒருகாத லடியார்தம் அடி பணு க்கி அச்சந்தீர்த்தாட்கொண்டான்" (சக 28) " அளித்து வர் தெனக் காவவென் றருளியச்சக்தீர்த்தகின் "' (செத் 10 என வருவன காண்க. சேவகன் என்றுர் பிறரால் நீக்கு தற்கரிய அச்சத்தை நீக்கியமைபற்றி.
விச்சதும் - எப்பொழுதும், "சிச்சநிரப்புக் கொன் ருங்கு " (குறள்) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, ஈர்த்தாட்கொள்ளல் - அன்பர பி ஞரைத் தகுதியறிந்து வந்து வலிங்கிழத்து ஆட்கொள்ளுதல். "ஈர்த் தென் சீன பாட்கொண்ட எந்தை பெருமானே' என்ருர் சிவபுராணத் தும் (?). " வளர்கின்ற சின் கருனேக் கையில் வாங்கவும் ' (சீத் 4 இரும்பு தரு மனத்தேனே ஈர்த்தீர்த்தென் என் புருக்கி" (ஏசறவு ! ) என் பனவும் ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பா என். இது மாற்சார சம்பந்தம் எனப் படும். இங்ங்ணம் ஆட்கொள்ளுதல் எக்காலத்துமா என்பார் " நீச்சலும் " என்ருர்,
குழி நங் துன்பம் என்றது இறைவன் ஆனேயால் வந்து குழம்துன்பம் என்றவறு. முற்பிறவிகளிற் செய்த தீவினேயின் பயன் துன் பவுருவில் வந்து உயிர்களேச் சூழ்ந்து வருத்துதலின், அதனே நீக்கும் இறைவனேச்

திருவண்டப் பகுதி i03
"குழிருந் துன்பர் துடைப்போன்' என்று அருளிச்செய்தார். " தொழுதகை துன்பம் துடைப்பாய் போற்றி " போற் 131) என வருதலுங் காண்க.
"பல்லாவு ஞய்த்து விடினுங் குழக்கன்று
வல்லுதாக் தாய்நாடிக் கோடலேக்-தொல்ஃப்
பழவினே யு மன்ன தனகத்தேதற் செய்தி
கிழவனே நாடிக் கொளற்கு " (பழவினே 1) என நாலடியாரிற் கூறியபடி வினே தானே தன் ரேச் செய்தவனேக் துன் பவுருவில் வந்து வருத்துமென்றல் சமணர்க்கு உடன்பாடாயினும் சித் தாந்த சைவர்க்கு அஃது உடன்பாடன்மையால் இறைவனுக்ணயால் வந்து குழம்" என உரைக்கப்பட்டது.
செய்து ளோர்பெறும் வினேப்பய ஒெருவர் சேர்க்க வேண்டுவ தில்லெண் எரிதுமே
லெய்து மேலிது நுகர்வதென் றறிவ
திஸ்க் ரீவினே செனிற் சடமறியா " (திருவாத, திருப்பெருங் திே)
எனக் கடவுண் மாமுனிவர் அருளிச்செய்தமையால், வினேப்பானே அணுப விக்கும்போது உயிர்கள் அவற்றினே முறைப்படி யறியா வினேதானே ஊட்டுமெனில் அது சடr dவின் அறியாது ஆகவே உயிர்களேயும் உயிர் களின் வினேப்பயன்களே பு' அறிந்து இறைவன் ஊட்டுவிப்பான் என அறிக.
எய்தினர் . தன் சீனகாங் த அடைந்தவர். ஆரீ முதி - அரிய அமுது. அருமை என்னும் பண்புப்பெயர் ஆர் எனத் திரிக்கது, "ஆரஞர்" (கவி 120:15) என் புழிப்போல ஆர முது என்றது திருவடிப்பேரின் பத்தை,
உயிர்கள் தம் அறிகி, இச்சை செல்களில் ஒடுங்கிக் கேவலுசீலயில் ஆனவ வல்லிருளில் அமுக்திக்கிடக்கும் காலத்தும் இறைவன் அவ்வுயிர் கன்பொருட்டுச் செய்யும் ஐந்தொழிற் கூத்தை ஒ வாது இயற் நதலின் * கூரிருட் கூத்தொடு" என் குர். கள்ளிருளில் நட்டம் பயின்ருடு நாதனே (சிவபுராண பீ)ெ என ஆடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க. குனிப்பு - கூத்து. " குனிப்புடைய மறுக்கே சென்றுரதாப் கோத்தும்பி" (கோக் 3 என்புமியும் இப்பொருட்ட கள் காண்க, குனிப்பு என்றது இறைவன் பேரூழியின் பின் கடிக்கும் பெருங் கூத்தினே. அது உயிர்களின் உடலிலுள்ள சேததக் துவக்கின்மேலுள்ள அருள் வெனிக்கண்ணும் பிர மாண்டத்தில் கில்ஃச் திருச்சிற்ற பலத்தின் கண்ணும் நடைபெறுவது.
கேவடித்கில் இறைவன் இயற்றுங் கூத்திக் ைஆண்டு உடனிருந்து கரண்பாள் உமையம்மையாகவின் " சுரீருட் கூத்திக்னக் குனிப்போன் ! என்பதனே அடுத் துப் பேரமைத் தோனிக் காதலன் " என்று அருளிச் செய்தார்.

Page 66
04 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
* பாலொத்த&னய மொழியாள் காண ஆடும் பரமனுச் ' (ஞான ?0:2) 'அஞ் சொலாள் காணகின்று அழகரீ யாடுமாறே ' (நாவு 33 : )ெ "கொடியிடை யுமையவள் கான ஆடிய அழக" (சுக் 9ே )ே எனத் தேவாரத்து வருவன காண்க.
" பாணியுங் தாக்குஞ் சீரூ மென்றிவை
மாணிழை யூரிவை காப்ப வானமில் பொருளெமக் கமர்ந்தனே யாடி " (கடவுள் 15-?) எனக் கவித்தொகையில் வருதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது.
அமை - மூங்கில். இது உமையம்மையின் தோளுக்கு உவமம். "அமை யார் திரடோட் குரலார் குழலன்" (ரூான 153:3) " வேய்கொள் தோளுமை " (சுக் கிரீ : 8) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க.
து நிலர் - இயைபில்லாதவர். எது - இயைபு. அன்பினுள் இயைபில்லா தவர்களுக்கு தானும் இயைபில்லாதவனுய் இறைவன் நிற்றலின் "ஏ கி லச்க்கு ஏதில் இறைவன்' என் குர். இயைபில்லாதவனுய் சிற்றல் - எதி லாபாற் புலப்பட்ாது கிற்றல்,
காதலர் - அன்பர். எய்ப்பு - இக்ளப்பு. "எப்ப்பிடத் துன் சீனச் சிக்கெ னப் பிடித்தேன்" பிடித்தபத்து 5 வைப்பு - புதைபொருள். இறைவன் அன்பராயினர்க்கு எய்ப்பினில் வைப்புப் போன்றன் எள்பதை, 1 தொழும்பாள ரெய்ப்பினில் வைப்பனே " சதகம் 8ெ. " எனக் கெய்ப்பினில் வைப்பே" நீத் 39 எனப் பிருண்டும் அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக.
நல்லடியார் பனத்து எப்ப்பினில் வைப்பை " (பீ7:2) எனச் சுந்தரர்தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
106-114. நச்சு அரபி ஆட்டிய கம்பன் போற்றி - சஞ்சிக்னயுடைய பாம்பை ஆட்டிய கம்பெருமாலுக்கு வணக்கம் பிச்சு எமை ஏற்றிய பெரியோன் டோற்றி - இவன் பித்தன் என்று சொல்லும் டிய ன சிஃமை யினே எனக்கு உண்டாகும்படி செய்த பெரியோலுக்கு வணக்கம் கீற் முெடு தோற்ற வல்லோன் போற்றி - திருவெண்ணிற்ருெடு திருவடிவம் தோற்ற வல்லவனுக்கு வணக்கம் 5ால் திசை நடப்ப ைகடாஅய் - நான்கு திசைகளிலுமுள்ள இயங்கியற் பொருள்களே இயங்கச் செய்து, கிடப்பன இடாஅய் - கிலேயியற் பொருள்களிற் கிடப்பனவற்றைக் கிடக்கச் செய்து, நிற்பன நிறீஇ . அவற்றுள் விற்பனவற்றை கிற்கிச்செய்து, சொல் பதம் கடந்த தொல் லோன் - சொல்லளவையைக் கடந்துகின்ற பழைபோன்; உள்ளத்து உணர்ச்சியில் கொள்ள ம்ெ படாஅன் - மனத்தினது உணர்ச்சி பால் அனந்து அறிந்து கொள்ளவும் படாதவன் கண் முதல் புலனுல் காட்சியும் இல்லோன் - கண்முதலிய ஐம்பொறிகளின் அறிவினுல் அறி யப்படுதலும் இல்லாதவன் விண் முதல் பூகலம் வெளிப்பட வகுத்

திருவண்டப் பகுதி O5
1. الذي عقدم: தோன் பிரகிருதி மாயையில் நுண்ணிய உருவில் ஒடுங்கிய வான் Աքք லாகிய ஐம்பெரும் பூதங்களேயும் வெளிப்படையாகத் தோன்றுமாறு படைத் தவன்.
நஞ்சரவு என்பது நச்சரவு என வலித்தது. "மெல்லொற்றுத் தொடர் மொழி மெல்லொற் றெல்லுரம், வல்லொற் றிறுதி கிளேயொற் ருகும்" (தொல், எழுத்து 414) என்பது விதி.
கச்சரவாட்டிய நம்பன் என்பது மணஞ் செய்தற்பொருட்டுத் தன் காதலியை அழைத்துச் சென்ற ஒருவன் திருப்புறம் பயம் என்னும் ஊரில் தங்கியிருக்கபோது அரவு தீண்டி இறக்க அதுகண்டு அவன்றன் காதலி மனங் சுலங்கி இறைவனே கிஃனக்து புலம்பினள். இறைவன் அவட்கு இரங்கி ஒரு பாம்பாட்டியாக அங்கு போக்து பாம்பினேஆட்டி அங்கஞ்சிக்னத் தீர்த்து அவனே உயிர்பெற்றெழச் செய்த வரலாற்றினேக் குறித்தது. பச்சைத் தாள் அாவாட்டி படர்சடையாப் " (ஏசற4) என இத் திருவாசகத்தும், "கோளரவ மாட்டுங் கழகா போற்றி " " பற்றிப் பாம்பாட்டும் படிறன் கண் ஈய்" ( 5 இ 219 3; 5ே3 : 3) எனத் தேவாரத்தும் வருவனவுங் காண்க கிரும் றம்பயத்தில் அரவின் விடக் தீர்த்தவன் இறைவனேயாகத் திருவிளேபாடற்புராண் காரர்கள் இக்கிகழ்ச்சியைத் திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள் மீது ஏற்றிக் கூறியுள்ளனர். திருஞானசம்பந்தசுவாமிகள் விடம் தீர்க்க தி திருமருகலிற் போந்த காதலர் வேறு இருவரில் ஒருவத் கேயாம் என்பதனே,
" திருமருகல் நகரின்கண் எழுந்தருளி.பெருகுதமிழ்த் தொடைசரத்தி ஆங்கிருந்தார் பெரும்புகலிப் பிள்ஃளயார் தாம் " திருஞான. ரீ2 " மற்றிவனும் வாளரவு தீண்ட மாண்டான் மறிகடலிற் கலங்கவிழ்க் தார் போலகின்றேன், சுற்றத்தார் என வந்து தோன்றி என் பால் துயர மெலாம் ரீங்க அருள்செய்தீர் என்ன க், கற்றவர்கள் தொழு தேத்துங் காழிவேக்கர் கருணேயினுற் காரிகையாள் தன் க்கு கல்கிப், பற்றியவாள் அசவுவிடந் தீரு மாறு ப&ணமருகற் பெருமாகனப் பாட துற்றுச் " திருஞான 481. எனப் பெரியபுராணம் கூறுமாற்ருனுமறிக.
பிச்செமை ஏற்றிய பெரியோன் என்றது உலகியல் வினேவி சிறிது மின்மீ இறைவனது திருவநட்டிறத்தையே கிளேந்திருக்குமாறு தம்மைச் செய்தமையைத் தெரிவிக்கவாறு, ! வஞ்சகப்பெரும் புலேயனேனேயுள் கோயில் வாயி:பிற் பிச்சனுக்கிஒய்" (சத  ேெ) ' தென்னன் பெருக்குறை யான் பிச்சேற்றி ' (அம் 3) என் பிறவியை 3ோறுத்துப் பெரும் பிச் சுத் திரும்பெரரின் " (அடைக் 3) "பிக்தென் ஆன ஏற்றும்.அத்தன் " (திருனெண் பார்) எனப் பிகுண்டும் அடிகள் அ ஆளியமையுங் காண்க பிச்சுபித்து எமை என்னும் இரண்டாவது நான்காவதன் பொருட்கண் வந்தது. மாப்பேருழிக் காலத்து எல்லாவுலகங்களே புள் பொடிாாச்சி அப்பொடி LAT S TT TATATAAASAAA ATAAA TATTTT A AAA T TATAST தனக்கன் றிப் பியர்
4

Page 67
i06 திரு IT F ஆராய்ச்சியுரை
வேர்க்கும் ஆாமையின் இறைவனே ரீக்ருெடு தோற்ற வஸ்வோன்" என்ருர், " சுடுபொடி பணிக்க வளங்கொழி யகலத்து' (திருவாரூர் மும் 23:15) என வருதலுங் காண்க.
உலகத்திலுள்ள இயங்கியற்பொருள் கிலேயியற்பொருள்களில் நிகூயி யற் பொருள்களில் கற்பாறை மல்ல முதலிய கிடக்கும் பொருள்களும், மரம் செடி முதலிய சிற்கும் பொருள்களும் உணவாகவின் மீக்லயியற்பொருள் கனேக் கிடப்பன நிற்பன என இருவகைப்படுத்துக் கூறிஞர் "நிற்பனவு கடப்பனவு நிலனுகீரும்" காஷ் 313:?. நடா அப், கிடா அய், நிறீஇ என் பன நடத்தி கிடக்தி சிறுத்தி எனச் செய்துனெச்சப் பொருள்தருதற்கு அளபெடை பெற்றுவந்தன. இவ்வினேயெச்சங்கள் கடந்த (111 என்னும் பெயரெச்சத்தைக் கொண்டு முடிந்தன.
பகம் - அளவு மூன்ஃனப் பழம் பொருட்கு முன்னேப் பழம்பொருளா கிய இறைவன் சொல்லளவையைக் கடந்தோணுதலின் சொற்பதங்கடந்த தொல்லேன்" என்று. ' செர் பதங் கடந்த தெல்லோன் காண்க." (திருவண்ட சிபி) " சொற்பநிங் கடக்க அப்பன் " (அச்சப் பீ என அடி கள் பிகுண்டும் அருளியமையுங் காண்க.
உள்ளத்துனர்ச்சியிற் கொள்ளவும் படாஅன் என்ற து மனத்துக்கும் எட்டாதவன் என்றவாறு 'மன வாசகங் கடந்தான்" (உயிருண்ணி3) என வருதல் காண்க
கண் முதற் புலனுற் காட்சியுமில்லோன் என்றது காட்சி முதலிய அள வைகளுக்கு அகப்படாத எண் என்றவாறு புலன் - பொறிபுணர்ச்சி, அவை: சுவை ஒளி ஊறு ஓசை காற்றம் என்பன. விண் முதற் பூதம் வான் வளி நீ ர்ே நிலம் என்பன.
115-123. பூவில் நாற்றம் போன்று - மலரிடத் துள்ள கருமணம் போன்று, உயர்ந்து எங்கும் ஒழிவு அற நிறைந்து - ஓங்கி எங்கும் மீச்சு இல்லாமல் நிறைந்து, மேவிய பெருமை - எவற்றிற்குஞ் சார்பாகப்பொருந் திய பெருந்தன்மையினே, இன்று எனக்கு எளி வந்து அருளி = இப் பொழுது அடியேனுக்கு எளியணுப் வந்து அறிவுறுத்தியருளி, அறிதரும் ஆக்கை ஒழியச் செய்தி ஒண்பொருள் - அறியுந்தன்மையையுடைய இவ் வுடம்பைத் தன் தன்மை கெடுமாறு செய்த சிறந்த பொருளயுள்ளவன், இன்று எண்க்கு எளிவந்து இருக்தன்ன் போற்றி - இந்நாளில் அடியே னிடத்தும் எளிதாக வர்து துதாரர்த்தியாய் எழுந்தருளியிருந்தவனுக்கு வணக் கம் அளிதரும் ஆக்கை செய்தோன் போற்றி - அன்பினுள் உருகுதல்வச் செய்யும் உடம்பினே அடியேனுக்கு அருள் செய்தவனுக்கு வணக்கம் ஊற்று இருக் து உள்ளம் களிப்போன் போற்றி - இன்ப நீர் ஊர்ருதி இருக்தி என் உள்ளத்தைக் களிக்கச் செய்வோ ஆறுக்கு வணக்4ம். ஆற்கு இன்பம் ஆலந்து அலே செய்ய - பாறுத்திற்க மீய இன் பவென்னம் அலர்ந்து பரந்து அஃலவீச போற்கு ஆக்கையை பொறுத்தல் புகலோன் - அதனேப் னேழாட்டாத இவ்வுடம்பைத் காங்துதலே விரும்பேன்.

திருவண்டப் பகுதி 07
பூவினிடத்து மனம்போல இறைவனும் நீக்கமின்றி எங்கும் சிறைக் திருத்தலின் பூவின் காற்றம் போன்றுயர்ந்தெங்கும் ஒழிவற நிறைக்து' என் ரூர், "பூவண்ணம் பூவின் மணம்போல மெய்ப்போத வின்ப மாவண்ண மெய் கொண்டவன்" எனப் பரஞ்சோதி முனிவர் திருவிளையாடற் புரா னத்து (கடவுள் வாழ்த்து 3) வருதலும் காண்க.
இறைவன் ஒழிவற நிறைந்திருத்தல். "ஒழிவற நிறைங்க வொருவ போற்றி" (போற்றி 25) " ஒழிவற நிறைந்த யோகிமே" (பிடிக் 1) என அடிகளும், " ஒவறு நின்றெங்கு முலப்பிலான் காண்' (தே. 9ே91 )ே என அப்பரடிகளும் அருளிய சொற்ருனுமறியப்படும்.
இன்றெனக் கெளிவந்தருளி என்றது தன் பெருந்தன்மையால் இப் பொழுது எனக்கு எளிதாக வந்து அருளுபதேசஞ் செய்து என்றவாறு " ஈறிலாத நீ எளிடைய கிவக் தொனிசேய் மானுடமாக நோக்கியும்" (சத 1ெ) " என்பெலா முருக்கி யெனியையா யாண்ட ஈசனே " (பிடிக் 10) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. இன்று என்றது ஆப் கொண்ட நாள்.
ஆக்கை - யாக்கை என்பதன் மரூஉ. யாக்கை - எழுவகைப் பொரு ளால் கட்டப்பட்டது. ஆக்கை ஒழியச் செய்தல், அதன் தன்மை கெடச் செய்தவன்றி நீங்குமாறு செய்தலாகாது. என் னே ? " அளிதரும் ஆக்கை செய்தோன் " (அண்ட 120) எனப் பின்னர் வருதலின்.
அளிதரும் ஆக்கை - அன்பினுல் உருகுதஃச் செய்யும் ஆக்கை. "அன் பினு வடிஃபன் ஆவியோ டாக்கை ஆனந்தமாய்க் கசிங் துருவி" (கோயிம் 2) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க அளிதல் - உருகுதல், "அளிபவர் உள்ளத் தமுதே போற்றி (போற் 148) என் புழியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க. ஒண்பொருள் ஒன்னிய பொருள். "ஓகியென்னுளங்கொண்ட வன் ஒண்பொருள் " (தே 143 பி) என அப்பாடிகள் அருளியமையுங் கண்க.
ஊற்றிருந்து - இன்ப நீரூற்றுகி இருந்து, " ஊற்று ைஉண்ணு ரமுதே யுடைய னே "" (சிவபுராண 83) என அடிகள் பிறிதோரிடத்துக் கூறுதி லுங் காண்க. களிப்பேன் எனத் தன் விக்னபாற் கூறிலும் அது களிப் பிப்போன் எனப் பிறவினேப் பொருளில் வந்தது. "குடிபொன்றிக் குற்றமு மாங்கே மிகும் ' (குறள்) என்புழிப்ப்ோல.
ஆற்கு இன்பம் - பொறுத்தற்கரிய இன்ப வெள்ளம். அக்லசெய்ய என்ற தனுல் இன்பம் என்றது இன்பவெள்ளத்தை உணர்த்தி தி அலர்தல் - பரத்தல், " அலர்ந்த விரி ருடுக்கை யுலகம்" ( களி 114-1819) என் புழியும் இப்பெ. குட்டாதல் கண்க தம் யாக்கையை அளிதரும் யாக்கை யாகச் செய்துகொடுத்தும் அங்க யாக்கை பெறுத்தம் ரிய இவபவெள்ளம் அஐந்து அகிலவீச அத&னப் பேனமாட்டா மையன் அதனே விரும்ப மை யின் " போற்ரு ஆக்கையைப் பொறுத்தல் புகவிேன் " என்ருர் போற்று கல் - பேணுதல், "பார்ப்பானே க், தோழி போற்றுதி யென்றி" (கவி

Page 68
10& திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
5ே:8-9) என் புழிப்போல, புகவல் - விரும்புதல், " ஒன்னு ரோட்டிய செருப்புகன் மறவர் ' (மதுரைக் ???) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல்
காண்க
184-145. மரகதம் குவாஅல் மாமணி பிறக்கம் மின் ஒளி கொண்ட பொன் ஒளி திகழ - பச்சை மணியின் குவியலும் மாணிக்க மணியின் குவிய ஆம் ஒன்றுசேர்க் து மின்னல் ஒளிாைத் தன்னகத்துக் கொண்ட பொன் ஒெளிபோல விளங்காவிற்ப திசைமு:கன் சென்று தேடினர்க்கு ஒளித்தும் - அது தமது போருக்கு இடையூருக ரீற்றவின் அதுகண்ட பிரமனும் திரு மாலும் மேலும் முேம் சென். அதன் முடியைர்ம் அடிமையும் தேடினு ராக அவர்க்கு அகப்பட்ாழல் ஒளித்தும், முறையுளி ஒற்றி முயன்றவர்க்கு ஒளித்தும் - நூல்களிற் சொல்லப்பட்ட முறையால் உள்ளத்தினே ஒன்று படுத்தி கின்று தன் சீனக் காண முயன்றவர்க்கு ஒளித்தும், ஒற்றுமை கொண்டு கோக்கு உள்ளத்து உற்றவர் வருந்த உறைப்பவர்க்கு ஒளிக் தும்அன்பினுல் ஒன்றுபட்ட தன்மையினேக் கொண்டு ஆராய்ந்து பார்க்கும் உள்ளத்தினேயுடைய, உற்ருர் வருந்தத் தரம் இறைவனேக் கான மேற் கொண்ட விரத முயற்சியால் உறைத்து நிற்பவர்க்கு ஒளித்தும், மறைத் திறம் கோக்கி வருங்கினர்க்கு ஒளிக் தும் - மத்திரங்களின் கூறுபாடுகளே ஆராய்ந்து அறிந்து உருவேற்றி அவற்றுல் தன் சீனக் காண முயன்று வருக்கினர்க்கு ஒளித்தும், இத்தந்திரத்தின் காண்டும் என்று இருக்தோர்க்கு அத்தங்கிரத் தின் அவ்வயின் ஒளித்தும் . இக்க உபாத்தினுள் காண்போம் என்று இருக் தோர்க்கு அவ்வுபாயத்தினுல் அவ்விடக்கில் அறியப்படாமல் மறைந்தும், முனிவு அற கோக்கி - வெறுப்பு இன்றி ஆராய்ந்து பார்த்து, கனி வர கெள வி - அன்பினுஸ் மிகு கியாகப்பற்றி, ஆண் என தோன்றி . ஒருகால் ஆண் என்று கருதும்படி தோன்றியும், அலி என பெயர்ந்து - மற்குெரு கான் அவி ாேன்று கருதும்படி இயங்கியும் வாள் துதல் பெண் என ஒளித்தும் - பிறிதொருகால் ஒளிபொருந்திய நெற்றியினேயுடைய டெண் என்று கிருதும்படி மன்றங்தும், சேண் வயின் ஐம்புவன் செவ விடுத்து - நெடுந்து ரத்தே ஐம்புல அவாக்கஃச் செல்லுமாறு நீக்கி, அரு வரை தொறும் போய் - அரிய மலேகள்தோறும் சென்று, துற்றவை துறந்த வெற்று உயிர் ஆக்கை - தாம் முன்னர் நுகர்ந்தவற்றை விடுத்தமையால் உயிர் மட்டும் தங்கிய ஊனனில்லாத உடம்பினே புடைய, அரு தவர் காட்சி யுள் திருந்த ஒளித்தும் - செய்தற்கரிய தவத்தின ச் செய்கோாது தூய அறிவினுள் புலப்படினும் அவர் பிழை திருக் துமாறு ஒளித்தும், ஒன்று உண்டு இல்லே என்ற அறிவு ஒளித் துர் - ஒரு மூாரமுதற்பொருள் உண்டு இல்லே என்ற அறிவிக்கு ஒளித்தும், பண்டே பரபீல்தொறும் இன்றே பயில் தொறும் ஒளிக்கும் சோர சீன கண்டனம் - பழைய காலத் துப் பழகுர்தோ றும் இந்நாளில் பழகுக்தோறும் தன்சீன மறைத்துக் கொள்ளும் கள்வ னேக் கண்டோம், ஆர்மீன் ஆர்மின் - ஆரவாசியுங்கள் ஆரவாரியுங்கள். நாள் மலர் பிளேயலின் தாள் த&ள இடுமின் - புதிய மலர்களாத் கட்டப்

திருவண்டற் பகுதி 109
பட்ட மாலேக சீனக் கொண்டு திருவடியைக் கட்டுங்கோள். சுற்று மின் சூழ் மின் தொடர்மின் விடேன் மீன் பற்றுமீன் என்றவர் பற்று முற்று ஒளித் தும் - வலம்வாருங்கள் சூழ்ந்து நில்லுங்கள் பின்-தொடருங்கள் விடாதே யுங்கள் பிடியுங்கோள் என்று கூறியவர்களது பற்றுதற்கும் அகப்படாமல் முழுவதும் மறைந்தும்;
மரகதக்குவாஅல் மாமணிப் பிறக்கம் மின்னுெளி கொண்ட பொன் னுெளி நிகழ என்றது திசைமுகலும் கிருமாலும் தம்முட்டாமே பெரிய ரெனச் செருககிப் போர்செய்தபோது அவ்விருவருக்கும் 5டுவே இறைவன் இறைவியெடு மின்னுெளிபோன்ற பேரொளியையுடைய பொன்னுெனி யுடையவனுகத் தோன்றி மின்றமையைக் குறித்தது. அவ்வடிவ அம்மை யும் அப்பனும் இரண்டறக் கலந்த தொன்குதலின் "மரகதக் குவா அல் மாமணிப் பிறக்கம்' என் குர்.
மரகதம் - பச்சைமனியைக் குறிக்கும் வடசொல், "மரகதம் அரிமணி பச்சை மணியே " என்பது பிங்கrந்தை (:ே 113). குவா அல் - கூட்டம். " அணியி னுேங்கலும் டன்னிக் குவா அல்களும் " எனக் கந்தபுராணத்து (திருருக 33) வருதலுங் காண்க, இறைவியின் கியம் பச்சை.ாதனின் " மர கதக் குவா அல்" என் குர். கேதங்கள் கெடுத்தன. கின ராளியை மர கதத்திை, வேதங்கள் தொழுதேத்தும் விளங்குதில்ஃக் கண்டேனே" எனத் திருவாசகத்தும், (கண்ட 10) "மஞ்சனே மணியுமானுய் மரகதத் திரளுமானுப்" எனத் தேவாரத்தும் (காவு 57 : 1) வருவனீவும் காண்க
மாமணி - மாணிக்கம். " மாமன செம்மணி பாணிக்கம் பதுமாக மென் பது மப்பெயர்க்குமித்தே ' எனப் பிங்கசீபத்தையில் (:ே 1:ெ) வருதல் கண் 4 பிறக்கம் - கூட்டம். " பிணத்தின் பிறக்கம்' (கம்ப. நாகபாச
15பி) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, இறைவன் திருவுரு செக் நிறமாதலின் "ம மணிப் பிறக்கம்" என்ருர், "வம்பனேன் றன்னே யாண்ட மாமணியே" (வாழா ?! எண் வருதலும் காண்க திசைமுகன் என ஒருமை யாற் கூறித் தேறினர் எனப் பன்மையால் முடித்தமையின் திருமாலும் கொள்ளப்படும். " மாaெ:ாடு கான் முகன் தேடி ஓவியது ருன் னி சிற்ப ஒண் தழல் விண் பிறந்தோங்கி..விரிகடராய் கின்ற மெய்யன் " (குயில் 8) என அடிகள் அருளியaர ரங் காண்க. செந்நிறு எனப் படர்க்கை வினே யாற் கூறின்மையின் அவர் சென்றது இறைவன் பாலன்றி மேலும் முே மாகிய படர்க்கையிடத்தென்பது புவப்படும். செருக்குற்றன ராதவின் திசை முகனுக்கும் திருமாலுக்கும் இறைவன் வெளிப்பட்டிலர். "இருவரும் தம் சலமுகத்தால் ஆங்காரங் தவிர7ர் காண்' (சாமுள் )ே என்பதனூல் இருவரும் செருக்குற்றமை அறியப்படும்.
உள்ளத்தை ஒருவழிப்படுத் திதற்கு நூல்களிற் செல்விய முறையால் தன்னுள்ளே மூலாதாரம் சுவா திட்டானம் மணிபுரகம் அநாகதம் விசுத்தி ஆந்ஞை என்னும் தானங்களில் உள்ளத்தை சிபூக்கி இறைவனே அறிய முயலும் யோகிகளுக்கும் அவன் சேயனுப் சிற்றலின் முறையுழி யொற்றி

Page 69
A 10 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
முயன்றவர்க் கொளித்தும்" என்ருர் முறை. நூல், "இளேய பாலகன், முறை வரை வேனெண் நயல்வதொக்குமால்" எனக் கந்தபுராணத்தும் (அவை 1) வருதல் காண்க, உளி, மூன்றும் வேற்றுமைப் பொருள்படுவ தோர் இடைச்சொல்.
ஒற்றுமை கொண்டு நோக்கு முள்ளத்து உறைப்பவர், உற்றவர் வருந்த உறைப்பவர் எனத் தனித்தனி இயைபும். கொல்லாமை வாய்மை கள்ளாமை புலாலுண்ணுமை கள்ளுண்ணுமை முதலிய கித்திய விரதங்க ளூடன் மனம் பொறிவழிப் போகாது நிற்றற்பொருட்டு உணவை விடுத் தேனும் சுருக்கியேனும் கடவுளே வழிவட்டு சிற்கும் தம் கிலேயினேக்கண்டு தம்மிடத்து அன்புடைய உறவினர் வருந்த சிற்கவும், தாம் மேற்கொண்ட விரதி கிஃப்யில் உறைத்து நிற்பவர்க்கும் இறைவன் வெளிப்படாது சிற்ற வின் "உற்றவர் வருந்த உறைபவர்க்கொளித்தும் " என்று. உறைப்பவர் என்றது விரதியரை.
மறை - மக்திரம், மந்திரங்களே அவற்றின் எமுசோடிகளாகிய கம, கவதர், சுவாகா, வெளவுட், வன்ட், கும், பட் என்னும் அக்தங்கனோடு தாம் விரும்பிய இறைவனின் அருளேப்பெற உருவேற்றி வழிபடும் உபாச ககளுக்கும் இறைவன் காண்டற்கரியவன் என் பார். 'மறைத்திறம் நோக்கி வருந்தினர்க் கொளித்தும" என் ருர், மிமைத்திறம் என்பதற்கு வேதங்க ளின் பொருட்கூறுபாடு எனினுமமையும்,
முற்பிறப்பிலோ இப்பிறப்பிலே தரம்செய்த பெரிய தீவினேப் பயன் களே ரீக்குதற்குரிய உபாயங்களாக நான்களிற் கூறப்பட்ட கழுவாய்களே முறைப்படி செய்து இறைவன் அருளேக் காண்போம் என்று இருப்போர்க் கும் இறைவன் கண்டற்கரியணு வின் " இத்தந்திரத்திற் கண்டு மென் றிருந்தோர்க்கு அத்தக்கித்தின் அவ்வியி னுெளித்தும்" என் ருர், தந்திரம் என்பதற்கு ஆகமம் முதலிய சமய நூல்கள் எனவும் உரைக்கலாம். தக் திரம் - நூல் என்னும் பொருட்டாதல், " அதிகாரம் பிடக மாரிடர் தக் திரம் பனும் லாகமஞ் சூத்திர நூலே" என்னும் பிங்கத்தையாலும் (7:299) அறிக காண்டும் என்னும் உளப்பட்டுத் தன்மை விசே முற்று எதிர்காலம் காட்டுதல், " உம்மொடு வருடங் கடதற எதிர்காலம் பற்றிவரும" எனச் சேணுவரையர் உரைத்தமையால் (தொல் வினே குர், அறிக அவ் வயின் - அவ்விடத்து. வயின் ஆாழனுருபு " கலந்த கோப் கைம்மிகக் கண் படா தென் வயின் ' (கவி கீ:ே 3ே) என் புழிப்போது,
தாந்தம் கைக்கொண்ட -FL). as fir ty இறைவனோத் தாக்தம் அறிந்தவாறு வணங்கி சிற்பாரைக் கருனேக்கடல் கிய இறைவன் வெறுப் பின்றி கோக்கி அவர் வழிபடும் உருவிக்னப் பற்றி நின் பூ அருள்பு சியுமிடத் துத் தன் சீனப் பெண் ஆறு டிவில் வழிபட்டார்க்கு ஆணுருவிற் ருேன்றியும், ஆண்பெண் உருவில் வழிபட்டார்க்கு அவ்விரண்டுமல்லாத அலியுருவிற் ருேன்றியும், ஆண் உருவில் வழிபட்டார்க்குப் பெண்ணு நுவிற் சீருன்றி பும் அவரவர் அறிவின் சிற்றெல்லயினேயும் தனது பேரெல்லேயிரேயும்

திருவண்டிப் பகுதி fi
தெரிவிக்கருளுவான் என்பார் புனிவற கோக்கி ஈனிவரக் கிெளவி ஆணெ னத் தோன்றி அளியெனப் பெயர்ந்து, வாணுதற் பெண்ணென வொளித் தும்' என்று அருளிச்செய்தார். முனிவு - வெறுப்பு, தனி என்பது மிகு திப்பொருள் உணர்த்துவதோர் உரிச்சொல்,
ஜம்புல அவாக்களே விடுத்து அடைதற்கரிய மலேகளின் முழைஞ்சு களிற் சென்று உணவை விடுத் து அதனுள் உயிர்மட்டுமுனடத்தாப் மெலிந்த உடன்:யுடைய செயற்கரிய தவக்கினேயுடைய முனிவர்களது தாய அறிவின் கண் இறைவன் வெளிப்பட்டும். பின்னர் அவர் திருந்து மாறு ஒழித்த வீன், ஐம்புலன் செலவிடுத் தருவரை தொறும் போய்த் அற்றவை துறக்க வெற்றுயிர் ஆக்கை அருந்தவர் காட்சியுள் திருந்த வொளித்தும், என் முர். இதனுல் இறைவன் கொடுத்த உடம்பையும் கருவி சுளேயும் போன் எனது என்னும் அறிவு முகீனப்போடு வாட்டி வருத்தி முயலும் தவமுயற்சியாற் பெரும்பயனின்று என்பது கூறியபடியாம்.
சேண் வயின் விடுத்து என இயையும், ஐம்புலன் என்றது ஜம்புல ஆவாக்களே. ஆற்றவை - துகர்ந்தவை. " ஆற்றவை துற்றும் த இணயிதழ் வாய்த்தொட்டி " (பரி 20, 51) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. துறித்தல் - விடுதல் யாக்கையையுடைய அருந்தவர் என்க. காட்சி-அறிவு. " தினியில் காட்சி முனிவர்" (முருகு 137) என்புழியும் இப்பொருட்டா தன் காண்க: வெற்றுயிர் பாக்கை - உயிரை மாத்திரமுடைய ஊனற்ற உடம்பு, திருங்கவொளித்தும் என்றது அவர் யான் எனது என்னும் அறிவு முசீனப்பு சீங்கி அருள்வழி கின்று தவஞ்செய்து திருந்துவதற்காக ஒளித் தும் என்றவாறு,
அமணர்கள் தமது கடவுளாகிய அருகனது உண்மையை அஸ்தி நாஸ்தி என்கின்ற உண்டு இல்ல என்னும் வாதத்தால் ஆராய்ந்து ஆணிவர். அவர்களது அறிவிற்கும் இறைவன் அறியப்படான் என்பர் ஒன்றுண் டிஸ்க்ல யென்றறி வொளித்தும் " என் ருர்,
"ஐயுறு மேனாரும் அறுவகைத் தே ராதம்
ஊழியு முனராக் காமி யமர்ந்தன" (ஞான திருவெழுங்கூத்) எனத் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க. ஒன் ந - கடவுள் என்ற ஒரு பொருள். என்ற அறிவு - என்றறிவு என அகர தெரக்கு கின்றது.
பயில்தொறும் - பழகுக்தோறும், "பயிருெறும் பண்புடையாளர் தொடர்பு" (குறள் 783) என்புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சோரன். கள்வன். இறைவனே எக்காலத் தும் 4 ன முடியாமையின் "ஒளித்தும் சோது ஃசு என்று. ஆர்மீன் ஆர்மின் என்ற அடுக்கு ஒருவகையிலும் கானப் படாது ஒளிக்கும் சேfத சீனக் கண்ட மகிழ்ச்சி மிகுதியைக் காட்டவும் அச்சோரன் மீட்டும் ஒளிக்கு புன் அவனேக் காண் டற்கு எல்லோரும் வம் மீன் என்பதஃசுக் காட்டவும் வந்தது. காண்பவர் - அன்நலர்ந்த மலர், பினேயல் - மாக்ல. சுற்றுமின் - அரும்பொருவேக் கண்டமையால் வவும்
பிரிவு ;..." بين الة ولد في
it -- -

Page 70
2 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வாருங்கள். குழ்தல் - காற்புறமும் நெருங்கி மீற்றல். தொடர்கல் - பின் தொடர்தல். விடேன் மீன் - பின் தொடர்தலில் விடேன் மீன்.
என்றுவர் என்ற து தத்துவ ஞானிகளே. துறவு தேறிக்கண் நின்று இறைவ&னக் கண்ட தத்துவஞானிகளுக்கும் யான் எனது என்னும் செருக் குக் கெடாதவழி இறைவன் அவர்களது பற்றுதலுக்கும் அகப்படான் என்பார் ! ஒளிக்குஞ் சோரனேக் கண்டனம்" என்றும், "பற்று முற் ருெழித் தும்" என்றும் அருளிஞர். பற்று முற்றும் ஒளித்தும் என்றது அவர்கள் உபாயங்கள் முழுவதற்கும் ஒழித்தும் என்றவாறு. இங்கே, "பற்றுகி பற் றற்ருன் பற்றினே யப் பற்றைப் பற்றுக பற்று வீடற்கு" எனக் திரு வள்ளுவநாயனுர் கூறிய நெறியில் நிற்பார்க்கும் இறைவன் ஒளிப்பன் என அருளியதை,
' பற்றங்கவை அற்றீர்பற்றும் பற்றுங்க.து பற்றி
கற்ருங்க தி யடைவோமெனிற் கெடுவீரோடி எம்மீன் தெற்ருர் சடை முடியான் மன்று கிருப்பெருங் துறை இறைசீர் கற்றுங்கவன் கழல்பேனின் ரொடுங் கூடுமின் கலக்கே" உயிருண்ணிே என அடிகள் அருளியமையானுமறிக ஒளித்தும் 115) தானேயான தன்மை (18) என இயையும்.
148-157 தன் நேர் இல்லோன் தானே ஆன தன்மை - தனக்கு ஒப்பாவார் பிறர் எவரும் இல்லாதவன் தான் ஒருவணுமே ஆன தன்மை பி&ன, என் நேர் அனேயோர் கேட்க என் ஃன ஒத்த தகுதி குறைந்த தன்மை யுடையோரும் கேட்டு உண குமாறு. மறையோர் கோலம் காட்டி வந்து = அந்தணர் நோலத்தைக் காட்டிக் குருவடிவில் எழுக்க நுனி பிங் து, அறை கூவி ஆட்கொண்டருளி போர் செப்தற்கு வவிய அழைத்தாற்போல என்னே வலிந்து அழைத்து என்னே ஆட்கொண்டருளி, இயம்பி அருளலும் - உப தேரஞ்செய்து அருள்செய்த அனவிலே உளயா - அாட்பெருக்சைத் தாங்க முடியாமல் மனம்வருக்கி, அன்பு என்பு உருகி ஒலம் இட்டு - அன்பினுல் எள்பும் உருகக் கூவியழைத்து, அலேகடல் திரையில் ஆர்த்து ஆர்ச்து ஓங்கிஅசையாகின்ற கடலின் திரைகளேப் போல இடையருது ஆரவாரித்து மேலெழுத்து, ஆலதடு மாகு வீழ்ந்து புரண்டு அலறி - கிலேகலங்கி கீழே வீழ்ந்து புரண்டு கதறி, பித்தரின் மரங்கி - பித்தரைப்போல மயங்கி, நாட்டவர் மத்தரின் மதித்து மருள அம் - காட்டிலுள்ளார் என்னே வெறி கொண்ட பிடித்தாரைப் போலக் கருதி அச்சங்கொண்டு மருட்சியடையவும்: சுேட்டவர் வியப்படி.என் தன்மையைக் கேள்விப்பட்டவர் வியப்படைய வும்,கட களிறு ஏற்று த. பெருமதத்தின் ஆற்றேஸ் ஆக ஆண்யானே பக ஆரத்"தன்மேல் ஏறவிட மைக்குக் காரணமாகிய மிகப்பெரிய மதக்களிப் பி&ாத் தாங்கம ட்டாமை போது என் பாற் பெருகிய அருட்பெருக்கினக் தாங்க இயலாதவணு ஆம்படி, அவயவம் சுவை தகு கோல் தேன் கொண்டு ஒசர்தன ன் - என் உறுப்புக்களே எல்லாம் நீஞ்சு:பயி*னத் ஃபூசின்ற
இடிாம்பிற் றேரேக்கொண்டு ஆக்கிலோன்

திருவண்டப் பகுதி 113
தன் கேர் இல்லேன் தானேயான தன்மை என்பது தனக்கு ஒப்பா இா பிறர் எவரும் இல்லாதவன் தான் ஒருவனேயான தன்மை என்ற வாறு. - சின் குவார் பிறரன் றி நீயே ஜப் " " இனேயொருவர் தாமல் வால் யாருமில்லார்" (தே. 25? :ே 298 : ") எனத் திருதாவுக்கரசு சுவாமிகள் அருளியமையுங் காண்க, நேர் - ஒப்பு.
என் நேர் அனேயோர் கேட்க என்ற து தன் கீன அறியும் ஆற்றலில் மிகத்தாழ்ந்த நிலயிலுள்ள என்னே ஒத்த தன்மையுடையோர் கேட்க என்றவாறு நேர் என்பது ஈண்டு வினேச்சொல்லாப் கின்று ஒத்த என் னும் பொருள் தந்தது. " குறுமுல்ஃ நேர்முகை யொப்ப ' (கலி1ே: 9) என் புழிப்போல அனேயோர் - அத்தன்மையையுடையோர்.
Luail! ali & II, II, is gil முயன் ருர்க்கெல்லாம் ஒளித்திருக்தும், அடிகளே ஆட் கொள்ளவேண்டி இறைவன் அந்தனப் பரமாசாரியனுப் வலிய வங்து வெளிப்பட்டமையின் " மறையோர் கோலம் காட்டி வந்து " என் ரூர்.
" அருவாய் மறைபயில் அங்கணஞய் ஆண் டுகொண்ட திருவான தேவற்கே ' கோத் 14.
திருமாலும் பன்றிாய்ச் சென் நண ராக் திருவடியை உருநாம் அறியவோர் அந்தணனூப் ஆண்டுகொண்டான்' தேள் 1.
நந்தன னுகிவங் கிங்கிே அழகிய சேவிடி காட்டி ■ : : :filry" à 3}ir 3ே ன்றிங் கென் ஃன யு மட்கெ &ண் ட ருளுஞ் செந்தமுள் போல் திரு ைேரித் தேவர் பிரான் ' துயில் பி. . அந்தன ளுவே துங் காட்டின்க் தாண்டாப்" பள்ளி .ே
" பத்தர் குழப் பரபரன் பாரில்வக் து பார்ப்பானெச்ை
சித்தர் சூழச் சிவபிரான் தில்க்லமூதூர் நடஞ்செய்கிான் எத்தனுகிவர் தில் புகுக் தெமை ஆளுங்கொண்டு ' சென்னி 4 என வருவான காண்க.
அறைகூவல் - போருக்கு அழைத்தல். "அருமுனேயா என்றைகூவின பின் " (பு. வெ. மா, பீ7) என் புதி, 'அறைகூவின பின் - போருக்கு அழைத்த பின் " என அதன் உரையாசிரியர் உரைத்தமை காண்க. போருக்கு வவிக்தி அழைத்தாற்போல இறைவனும் அடிகளே வலிந்தழைத்து ஆட்கொண்ட ரூனினமையின் " அறைகூவி ஆட்கொண்டருளி' என்று இதனே,
கள்னேன் ஒழியவுங் கண்டுகொண் டாண்டதெக் காரணமே ' தீக் 3 " கம்மை யகப்படுத் தட்கொண் டருமை கட்டும்
பொய்யர்தம் பொப்யஃவி " பொற் 13. "ஆவ அரியபன் இந்திரன் வானுேர்க் கசிய சிவன்
வrவ வென்றென்னேயும் பூதத்தே வலித் திரண்டுகொண்டான்"
தேள் ?, " தேடி கீ பூரண்டாய் சிவபுரத் தரசே' 3 لتقي في لبطنا لا للمرة أن القيا.
15

Page 71
1士4 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"காயிற் கடையாம் காயேனே நயந்து நீயே ஆட்கொண்டாய்"
குழைத் 8. "கில்மூேதூர் நடஞ்செய்வான், எத்தணுகிவங் கில்புதுக்தெமை
யாளுங் கொண்டு " சென்னிப் 4. என அடிகள் அருளியவாற்றுணுமறிக.
உளேயா - வருங்கி, " உஃாவிலே வருத்தமிலேயாப் " கவி 88 : 5 நச். வருக்தியது அருட்பெருக்கைத் தாங்கமுடியாமை பற்றி. இனி உளேயர அன்பு என்பதற்கு வெறுப்பில்லாத அன்பு எனினுமாம். அன்பு என்புருக என் றது அன்பினுல் உடலின் வலிய பாகமாகிய என்பும் உருகும்படி என்றவாறு. "அன்பினு லடியேன் ஆவியோ டாக்கை ஆனந்தமாய்க் கசிந்துருக" (கோயிற்)ே என வருதல் காண்க, ஓலமிட்டு - கூவியழைத்து. திருக்கோவை யார் 179 உரை, ஓலமிட்டு (15) ஆர்த்து (151) என இயையும். அலே கடற் றிரையின் ஆர்த்தார்த்து ஓங்கி விழுந்து புரண்டு அலறி என இயை யும். " ஓங்கஃன மேவிப் புரண்டுவிழந் தோலமிட்ரிக். நீங்கனே க்தோ ரல்லுக் தேகுப் கலங்கிச் செறிகடலே " திருக்கோவை 177) என அடி கள் அருளியமையுங் காண்க. ஆர்த்து ஆர்த்து என்னும் அடுக்கு விரைவு பற்றி வந்தது. தக்லதடுமாரு - கிலேகலங்கி, இது செய்யா வென் னும் வாய் பாட்டு வினேயெச்சம். பித்தரின் மயங்கி - பித்தர் மயங்குவதுபோல மயங்கி என்றவாறு.
ஓலமிட்டதும் ஆர்த்தார்த்து ஓங்கியதும் தலதடுமாறியதும் வீழ்க் து புரண்டு அலறியதும் இறைவனது அருட்பெருக்கைத் தன் ஊனுடம்பில் தாங்கமுடியாமை பற்றி என்க.
மத்தர் - மனக்களிப்பினேயுடையவர். மத்தம் - மனக்களிப்பு. " மத்த மனத்தொடு ம4 விவனென்ன " (சதக 3) எண் வருதல் காண்க மதித்தல் . கருதுதல். " மனங்கெ எாருள் நீர்மைதனின் ஆடலே மதித்தான் " (கந்த, திருவிளையாட்டு 1) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, மருனவும், வியப்பவும் ஆற்றேணுக என இயையும்.
கடக்களிறு ஏற்றுத் தட்ப்பெருமதத்தின் ஆற்றுேணுக என்ற து களிறு பாகனேத் தன் மீது ஏறவிடாமைக்குக் காரனமாகிய மதத்தின் வழி திரிதல் போல என் பாற்பெருகிய அருட்பெருக்கினே ஊனுடம்பினேயுடைய யான் தாங்கமாட்டேனுய் அவ்வருள்வழிக் கிரிதர என்றவாறு, கடக்கனிது என் பது இடுகுறிமாத்திரையாய் கின்றது. கருங்கண்னன் என்பதுபோல.
அவயகம் கோற்றேன் கொண்டு செய்தனன் என்றது.இங்ஙனம் ஆற்ரு கிலேயைக்கண்ட இறைவன் தன் மாட்டு யான் கொண்ட பேரண்டாலும் அவ் வன்பினுல் யரின் பெற்ற போருளாலும் துர மீதான என் இயல்புக்குத்தக என் உடம்பையும் நுண்ணிய தூய இன் வடிவாகச் செய்தனன் என்ற வாறு. இது அடிகள் இறைவனிடத்து சிருவானதிக்கை பெற்றுக்கொண்ட பின் தமது உடிம்பில் உணத கிய தூய தன்மையைக் கூறியவாது. அவய

திருவண்டப் பகுதி 115
வம் - உறுப்பு வடசொல். கோற்றேன் - கொம்புத்தேன். மிக்க தீஞ்சுவைத் தாதலின் அதனே எடுத்துக் கூறிஞர். " கோற்றேன் எனக்கென்கோ குரை கடல்வா யமுதேன்கோ " (உயிருண் 8) 'கோற்றேன் மொழிக் கிள்ளாய்" (தசாங்கம் ?) என அடிகள் பிருண்டு கூறுதலும் காண்க.
கேட்க (147) மறையேசர் கோலம் காட்டி (149) வந்து 14?) அறை கூவி ஆட்கொண்டருளி (148, இயம்பி (147) அருளலும் (149) உளேயா ஓலமிட்டு (15) ஆர்த்தார்த்து ஓங்கி 151) வீழ்ந்து புரண்டு அலறி (152) பயங்கி (153) மருளவும் வியப்பவும் (154 ஆற்றேணுக அவயவம் (151) கோற்றேன் கொண்டு செய்தனன் (157) என முடிக்க,
158-182. ஏற்ருர் மூதூர் எழில் நகை எfயின் வீம் வித்து ஆங்கு = பகைவர்களுடைய பழைய ஊர் மூன்றினேயும் எழுச்சிபெற்றுக் தோன்றிய சிரிப்பில் உண்டான கெருப்பினுல் சம்பராய் வீழச் செய்தாற்போல, அன்று ஒருத்தரும் வாழமை அடியோம் அடிக்குடில் அருள் பெரும் தீயில் ஒடுக்கினன் - எம்மை ஆட்கொண்ட அந்நாளில் ஒருவரும் தவறிப்போகா மய் அடியோங்களது அடிமைச் சிறு வீடுகளாகிய உடம்புகளேத் தனது அருளாகிய பெருக்கீயினிடத்தே ஒடுங்கச் செய்தனன் தட கையின் கெல் விக்கனி எனக்கு ஆயினன் - வளந்த கையினிடத்து ஏந்திய நெல்லிக்கனி போன்று எனக்கு எளிவந்து விளங்கித் தோன்று வானுயினன்.
ஏற்று - பகைவர். இப்பொருட்டாத கீலப் "போரெதிர்ந்தேற்ருர் மதுகை மகக்கப" என்னும் பரிபாடலினும் (18 : 1) காண்க. முதுமை ஊர் = மூதூர் எழில் - எழுச்சி களி 14 2 நச். எழில்நகை என் ருர், போர்க்கரு களாயமைக்க தேவர்களின் அறியாமையை உணர்ந்த இறைவன் தேரின் கண் கிருவடியை வைத்தலும் அதன் அச்சு முரிந்தமையால் உண்டாகிய, எழுச்சிபெற்ற நகையாதலின், l ஏற்கு ர் மூதூர் எழில்நகை எரியின் வீழ்வித்த வரலாறு :- தார காக்கன், கமலரக்கன், வித்யுன் மாலி என்னும் மூன்று அசுரர்களும் இரும்பு வெள்ளி பொன் என்னும் மூன்று உலோகங்களாலான முப்புரங்களே விண்ணிலுடையாய் அவற்றுடன் சென்று தேவர் முதலியோரது நகரங் களே அழித்துத் தீமைசெய்து வந்தனர். அம்முப்புரங்களே அழித்து அசு ரர்களே வெல்லத் தேவர்கள் எவராலும் ஆகாமையின் இறைவனிடத்துச் சென்று வேண்டுதல் செய்து பூமியைத் தேர்த்தட்டாகவும் குரிய சந்திரர் களே உருளேகளாகவும் நான் முகனேச்சார தியாகவும் கொண்டு தேர்அமைத்து மேருவை வில்லாகவும், வாசு கியை காணுகவும் திருமால் அம்பாகவும் அமைத்தனர். அமைத்த அத்தேவர், தம் எல்லோரதும் உதவியினுலேயே இறைவன் முப்புரங்களே அளிப்பராகின் குர் என்று எண்னித் தருக்கினர். அஃதறிந்த இறைவன்,
" தச்சு விடுத்தலும் காமடி யிட்டலும்
அச்சு முரிந்ததென் றுக்தீ பற அழிந்தன முப்புத மென்றங்கீ பற" உத்தி 18.

Page 72
6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என்றவாறு தேரில் திருவடியை வைத்தலும் தேரின் அச்சு முரிந்தது. அப் போது இறைவர்க்கு ஈகை உண்டாயிற்று. அக்ககையிலெழுந்த அக்கினியே முப்புரங்களே எரித்து வீழச்செய்தது என்பதாம்.
"விண்ணிலா ரினாயவர் மெய்ம்மகிழ்க் கேத்தவே
எண்ணிலார் முப்புர மெரிபுண நகைசெய்தார்" ஞான 383:?. "நீரியவர்கள் புர மூன்றுக் கழல்வாய்வேவச் சிரித்தானே"நான204:10, " புரங்கண் மூன்றும் வெவ்வழலில் வெக் து பொடியாகி விழக்கண்
L-1 ಶಿಪ್' : ಕ್ಯy 3?# ?? எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க.
எழில்நகை எரியின் வீழ்வித்தாங்கு (159 அடியோம் அடிக்குடில் ஒருத்திரும் வறாமை ஒடுக்கின ன் என்ற து எழுச்சிபெற்ற சிரிப்பு கிய அக் கினியினுல் அசுரர்களே விடுத்து அவர்கள் முப்புரங்கள் மூன்றி கனயும் வீழ்விக் காற்போல அடிபார் வீடு பேற்றி&னப் பெற அவர்களுடைய அடி மைக் குடில்களாகிய உடம்புகளே அருட்பேருந்தீயில் ஒடுக்கில ன் என்ற வார,
அடியோம் அடிக்குடில்  ைஉளப்பாட்டுத் தன்மைப் பன்மைப் பெய ால் அடிகள் கூறியிருப்பினும் அடியோம் என்றது அடிகன் ஒழிக்க மற் றைய உடனிருந்த அடியார்கள் எல்லாரையும் குறித்தது. அருட்பெருக் தீயில் ஒடுக்கப்பட்டவர்களில் அடிகள் சேர்ந்தவரல்லர் என்பது,
" ஆற்றே னுக அவையஞ்ை சுவைதரு கோற்றேன் கொண்டு செய்தன ன் " என அடிகள் தனக்கு இறைவன் அருட்பெருக்கினேத் தாங்கத்தக்க சிறந்த உடம்பினேக் கொடுத்தனன் என அருளிச்செப்தமையானும்,
" ரேயி னேனே நலமளிதில்ர்டியுட்
கோல் மார்தரு பொதுவினில் வருகென ஏல வென் சீன ஈங்கொறித் தருளி அன்றுடன் சென்ற அருள் பேறு மடியவர் ஒன்றி வொன் அடன் கலந் தருளியும் " கீர்த்தி 137-31, என முன்னர் அருளிச் செய்தமையாலும்,
(அண்ட 15-?)
"தடக்கையின் கெல்விக் கணியெனக் காயினன் " திருவண்ட 182.
"கன்னற் கனிதேர் கணிறெனக் கடைமுறை
என் கீனபு மிருப்ப தாக்கினன் ' திருவண்ட 178-9. என பின்னரும் அருளிச் செய்தமையனும் இனிது விளங்கும்.
அடிமைக்குடில் ஆடிக்குடி என நின்றது விகாரம், " அன்ன வற்குரிய னென்ன வடிப்பணி செய்வiென் முன் ' (சீவக 553) என்பதன் உரையில் "அடிமைப்பணி விகாரமம்' என நச்சினுர்க்கினியர் உரைத்த மையுங்

திருவண்டப் பகுதி
காண்க, குடில் சிற்றில், " கூரை குரம்பை குடில் சிற்றிலாகும்" எனத் திவாகரத்து (இடப்பொர்த்) கருதலுங் காண்க. உடம்பைக் குடில் என்றல்,
"Eந்சே கு மொன்பது வாயிற் குடில் " சிவபுரா 54. " சீவார்க் நீமொப்த் தழுக்கொடு திரியுஞ் சிறுகுடில் " ஆசைப் ? . " இருள்திணிக் திட்டதோர் வள் வினேச் சிறு குடில் " அதி Fய 10.
என வருவனவற்ருத'றிக அடிக்குடில் எனக் கும். லூக்குரிய" தி அடி மைத்தன்மை குடின் மே:ேற்றப்பட்டது. குடில் (பீப்) ஒடுக்கினன் (ரி1) என் முடிக்க.
தடக்கையின் ரெஸ்லிக் கனியெனக் காயினான் என்பது நீர்கேட்கையால் வருங்கினர்க்கு அதஃனத் தீர்த் கற்கு உள்ளங்கையிற் கிடைக்க நெல்விக், கினி உதவுவதுபோலவும், அது கை+பிற் கிடைத்த அளவானே அது சீர் வேட்கையை நீக்குர் தன்மையுடைத்தென்பது அதனே வைக் கிருப்ப3ர்க்கு விளங்குதல் போலவும். இறை:ன் தனது பிற வித் துன்பத்தை எளிதிற் போக்குமாறு சுமக்குக் கிடைக்காமயைபம், கிடைத்த ஆள் விறைவன் துன் பத்தைப் போக்கும் அருள் சீர்மையன் என்பது தமக்குக் தெற்னே விளங்கு கின்றமையையும் உணர்த்தியவாறு " மறவா மனத்தாக்கொம் கையில் ஆமலகக் கனிபோக்கு'ே என அப்படிகள் (தே நாவு 88 : :) அருளி' யமையும் காண்க, தடக்கை என்றது உள்ளங்கைய்ை,
183-1?? :ா - கன் ஃா நடிமைகொண்ட எம்பெருமாள் திருவருள் வாழ்வதாக தான் ரேச் செப்த து கான்ே சொல்லுவது அ பேன் . அவ்விறைபின் நான் என் னே ஆட்கொண்ட வகையை நாயை ஒத்தவனு கிய அடியேன் சென்றுதல் அறியேன் ; கரியேன் - ஆட்கொண்டதனுலா கும் இன் பப்பேற்றி: ஆடியேன் தாங்கமாட்டேன் தெரின்ே - அதனே இன்னதென்று தெரிய மை ட்டேன் முறையோ - நான் இன் 3,ாறு இருப் பது முறையாகுமே ஆ ஆ செத்தேன் - ஆஆ. யான் என என்னும் செருக்கு நீங்கப்பெற்ரேள் அடிபேற்கு அருளியது அறியேன் - எம்பெரு மான் அடியேனுக்கு அருள் செய்தமைக்குக் காரணம் பாது என்பதையும் அறிந்திலேன்; பருகியும் ஆரே ன் - எம்பெருமான் அருளிய பேரின் ப வெள், னத்தைக் குடித்தும் தே விட்டப்பெறேன்; விழங்கியும் ஒல்ல கில்லேன் . ஆதசீன முழவதும் விழுங்கியும் பொறுக்குமாற்றலுடையேன ஸ்லேன் வாக்கு இறந்து அமுதம் - செல்வின் அளவையையும் கடந்து பேரின்ப அமுத மானது, உல், கடன் தள்ளுரீர் உள் அகம் ததும்ப - பினராகிக் காத்துக் கடலின் உள்ளிடத் துப் பொங்கி எழுகின்று நீரைப்போவ உள்ளத்தின் உள்ளிடக்கே ரேம்ட செழு தன் பால் கடல் திரை புரை வித்து . அத் ரேச் செழுமையான குளிர்ந்த பாற்கடவின் திரையினே ஒக்கப் பரவச் செப்து, மயிர்க்க" ல் தே துர் தேக் செய்தனன் - rயிரின் புே. தோறும் வந்துகினறயும்டார செப்தனன்  ாேப் உடல் அகித்தே குரம்டை கொண்டு காப்போல் இழிந்த என் உடம்பினுள்வே தான் இருக்கற்குச் சிறுவிடு:

Page 73
118 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அமைத்துக் கொண்டு, தொடியேன் ஊன் தழை குரம்பை தோறும் - கொடிய வணுகிய எனது ஊன் மிகுந்த சிறிய உடம்பின் இடங்கள் தோறும், இன் தேன் பாய்த்தி. இனிய தேன் போன்ற பேரின் பத்தினேப் பாயச்செய்து, கீரம்பிய அற்புதமான அமுத தாரைகள் எற்பு துளேதொறும் ஏற்றினன். நிறைந்த வியக்கத்தக்க பேரின்ப அமுதகீ ஒழுக்குகளே எனது உடம்பி துள்ள எலும்பின் உட்டுளேகள் தோறும் ஏறச் செய்தனன் உருகுவது உள்ளம் கொண்டு ஓர் உரு செய்தாங்கு - உருகுவதாகிய உள்ளத்தினேயே முதற்காரணமாகக்கொண்டு கட்புலப்படத்தக்க ஒரு வடிவத்தைச் செய் காற்போல, எனக்கு அள் ரூறு ஆக்கை அமைத்தனன் - எனக்குப் பேரின்ப அமுதத்தைக்கொண்டு வாயூற இனிமைசெய்யும் உடம்பை ஆக்கிவைத்தான். வாழிய என்பது ஈறுகெட்டு வாழிஎன நின்றது. தான் எக்னச் செய் தது என்றது இறைவன் என் னே ஆட்கொண்டு முன்னிருந்த நிக்லயினின் றும் வேறுவிலே அடையச் செய்த தன்மையிக்ன.
" வஞ்சகப்பெரும் புலேயரே யுன் கோயில் வாயிலிற்
பிச்சனுக்கினுப் பெரிய அன்பருக் குசிபனுக்கினுப்" சதக ேெ. என அடிகள் அருளியமையுங் ஈண்டறியற்பfலது.
இன்பமன்றிப் பிறிதெரன் றும் தோன் முமையானும் அதன் இயல்பி னேப் பிறர்க்கெடுத்துரைத்தல் ஆகாமையாலும், சொல்லுவதறியேன்" என்ருர், அதனேத் தம்மால் அறியலாகாமையின் " தெரியேன்" என்ருர், இறைவன் கொடுக்க பேரின் பத்தைத் தங்கமாட்டாமையின் "தரியேன்" என் ருர் " கே திறேன் எனக்கென் கோ குரை கடல்வாய் அமுதென்கோ, ஆற்றேன் எங்கள் அரனே ' (உயிருண்ணி 8) எண் அடிகள் அருளியமை யுங் காண்க.
முறையோ என்பது தரன் எ சீனச் செய்ததைக் தெரியாமலும் சொல்ல அறியாமலும் காங்க முடியாமலும் யானிருப்பது ஒழுங்காமோ என இறைவனிடம் முறையிட்டவாறு,
ஆஷா செத்தேன் என்ற து நீங்கு கற்கரிய யான் எனது என்னும் செருக்கு நீங்கப்பெற்றேன் ஆ ஆ ஆஃதென்ன வியப்பு என்றவாறு. யான் எனது என்பன நீங்கியமை,
" நான் கெட்ட வா பாடித் தெள்ளேனங் தொட்டாமோ " தெள் 18. "யான் எனதென் துரைமாய்த்துக் கோநிலமுதானுனே" கண்டபத்து 5 என அடிகள் அருளியவாற்றுலுமறியப்படும். ஆ ஆ என்பன இடையே உடம்படுமெய் பெற்று ஆவா என்குயின. "ஆலா என்ன ஆசைப்பட்டேன்" (ஆசைப் 3 என் புழிப்போல, இவை ஈண்டு வியப்பின் கண் வந்தன.
அடிமேற்கு அருளியது அறியேன் என்றது ஒன்றுக்கும் பற்ருத அடி, யேனுக்கு இறைவன் எளியணுய் வந்து அருளியது எதனுல் என அறி யேன் என இறைவன் அடியார்க்கெளியனூர் தன்மையை வியந்துரைத்த
Galiff).

திருவண்டற் பகுதி f 19
பேரின் பத்தைப் பருகியும் அதனேப் பருகும் வேட்கை மேன்மேல் வளர்தலின் பருகியும் ஆரேன்" என் குர். " புனருக் கொறும் பெரும் போகம் பின்னும் புதிதாய்.வளர்கின்றதே" எனக் திருக்கோவையாரில் (9) அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. பருகுதல் - குடித்தல். ஆர்தல் = தெவிட்டல், பருகியும் ஆராமையினுல் முழுவதும் விழங்கியும் அதனேப் பொறுக்கும் ஆற்றலின்மையின் " விழுங்கியு மொள்ல கில்லேன்' என்றுர்,
" வழங்குகின் ருய்க்குள் அருளர் அமுதை சொரிக்கொண்டு
விழுங்குகின்றேன் அடைக் கலப் 10. என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க விழுங்குதல் - முழுதுமாய் உண்டல் ஒல்லல் - பொறுத்தல். இப்பொருட்டாதல் " ஒஸ் ஜவ சொல்லா துரை வழுவச் சொல்ல" என்னும் பரிபாடலுரையில் (131 5ே) "ஒல்லுவ-பொறுப் பன எனப் பரிமேலழகர் உரைத்தமையானுமறிக. கில் - ஆற்றலுணர்த் துவதோர் இடைச்சொல்.
வாக்கிறந்தமுதம் (170, 6 வாக்கடல் நள்ளுர்ே உள்ள கங் த தும்ப (ெே) செழந்தண் பாற்கடல் திரைபுரை வித்து (1f5) மயிர்க்கால்தோறுங் (170) தேக்கிடச் செய்தனன் I FI } IT GJIT மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க
பேரின் ப அமுதின் தன்மையும் அளவும் சொல்லின் அளவைக் கடந் தமையின் வாக்கிறங் த மூதம் ' என்ரர். இறத்தில் - கடத்தில், "சொல் விறந்து நின்றதொன்மை யாகிகுணம்” (குயில் 1) என் புழியும் இப்பொருட் டாதல் காண்க.
உவா என்றது ஈண்டு நிறைமதிக் காலத்தை, " உவவுமதி யுருவி னுேங் கல் வெண்குடை " (புற 31 1} என வருதலுங் காண்க. அக்காலத்து கட வின் உள்ளிடத்துரீர் பெருகுவதுபோல உள்ளத்தின் உள்ளிடத்தே அமுதத் தைப் பெருகச் செய்தமையின் " Eட்வாக்கடஸ் தள்ளுர்ே உள்ள கிங் த தம்ப" என் ருர். உவாகாளிற் கடல் பெருதல்,
" உருகெழு பெருங்கடல் உவவுக் கிளர்ந்தாங்கு " அக 0ே1 : .ெ சர் உவாக்கடற் பரப்பி வொல்லென மயங்கி " பெருங் (1; 37; ஃ8. " நடவாக்கட லொவியின் " Ar y r ( 1 ) 38 : 59. என வருவனவற்ருலுமறியப்படும். நள்ளூர் - நடுவிலுள்ள நீர் நள்ளு - கடு இப்பொருட்டாதல் " 5ள்ளுங் கீ புளு மேலுளும் யாவுளும்" (சத சீரே என் புழியுங் காண்க. நள்ளுைேரப் போல என ஒரு சொல் அவாய் கிலேயான் வருவித்துரைக்க, த திம்ப- கிரம்ப " குறும்பல் குறும்பிற் றதும்ப வைகி" (U 177 : 7) aTasi Ligo... flu 'F" saj.
மிகத் தூய பேரின்ப அமுதத்தின போன்ன்ே எழுந்து மயிர்க்கால் தோறும் தேக்கிடச் செய்தமைக்குச் "செமுக்தண் பாற்கடற்றினா " உவமை, பேரின்ப அமுதம் உடம்பின் உள்ள கத்தே நிரம்பி அதன் மேலுள்ள மயிர்க்கால் வரையில் சிறையச் செய்தமையின் "அமுதம் மயிர்க்கால் தோறும் தேக்கிடச் செய்தலன்" என்ருர், தேக்கல் - சிறைதல். 'ಕ್ಕಿಳ#

Page 74
i20 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கிய தேனுடன் இருள்மதி கிடக்கும்" (கல்லாடம் 1: த்) என் புழியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க. " பாவித நவன்றன் மல்க வார்தன்.தேக்கல் கிளேத்தல் நிரம்பல் பூரனங் கமமே திறைவு " எனப் பிங் கலந்தையில் (?! 40 வருதலுங் கண்க.
ஹ டம்பின்கண் தோல் இரத்தம் எலும்பு மேதை முதலிய மற்றைய பொருள்களிலு: 27 ல் மிக்கிருத்தள் பற்றி ஊன்றழை குரம்பை" என் ரூர். தரைத்தல் - மிதுகல். இப்பொருட்ட கள் " :ைத்தழையா நின்ற மாமிடற்றம்பலவன்" என்றும் திருக்கோவையாரினும் (102) காண்க. குரம்பை - குடில், சிறுபாண் 174 நச், குரம்பை போறலின் உடம்பைக் * குரம்பை" என் ருர், ' கள்ளப் புலக் குரம்பை ' (சிவபுரா 88) " மலமாக் குரம்பை" (சத 34) 'இடுக்கனுடைப் புன் குரம்பை" (சென்னி 8, "முழுப் புழுக் குரம்பை " (பிடித்த) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
நாயுடல் என்பது உடம்பின் இறிவைக் குறித்தது. அடிகள் தமது உடம்பினே இறைவன் கானிருக்கும் இடமகக் கொண்டமை கண்டு "நாயுட லகத்தே குரம்பை கொண்டு' என் ருர், ! இறைவனே ரீபென் உடலிடங் கொண்டாப் " " ஈசா உடலிடங் கொண்டாய்" கோயில் 5, 10) எனப் பிருண்டும் அருளிய ைகாண்க. அகத்து என்ற து இருக கலத்தை.
இன்றேன் என்றது இனிதேன் போன்ற பேரின் டத்தை அதனே இறை வன் உடம்பெங்கும் நிறைவித்த மையோடு உடம்பிலுள்ள வலிய எலும்பு களின் ஆளே கிள் தொறும் ஏறச்செய்த மைதோன்) "அமுத கரைகள் எற் புத் துன் தொறும் ஏற்றினன்' என்ருர் அற்புதமான அமுத தானா என் முர் அப்பேரின் பவொழுக்கு பு:ன் ஒருபோதும் கண்டறியப்படாத தொன் ரு கலின் தாரை - ஒழுக்கு, " நீரொருகால் ஒரே கெடுக்தாரை கண்பவரிப்ப" (திருவெம் 15) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, என்பு - எற்பு என்ருயிற்று. " மெல்லொற்றுத் தொடர்மொழி பெல்லொற் றெல்லாம், வல்லொற் றிறுதி கினேயொற் றுகும் ' (தொல் : குற்றியலுகரப் )ெ என் பது விதி. என் பில் துளேயுஎண் II " என தென் பின் புரை " (உயி ருண் ணி 1) என்பதணு ஆமறியப்படும்.
நாடகத்தே 173) குரம்பை கொண்டு (173 கோடியேள் ஜூன் றழைக் (171) குரம்பைதோயூம் ( 172) இன்றேன் பாப்த்தி நிரம்பிய (173) அற்புதமான அமுத தாரைகள் (174) எற்புத்துளேதோறும் ஏற்றினன் (175) என முடிக்க.
அன்பினுல் உருகும் உள்ளத்தையே பொருளாகக் கொண்டு அதனுல் ஓர் உருச்செய்தால் அது உருகிய தன் விக்கயிருக்குமாதலின், உருகுவ தாகிய தமது யாக்கைக்கு உருகுவது உள்ளங் கெ" ப் டோ குருச் ரெய் தாங்கு ஆக்கை அமைக் புனன் ' என உவமையாகக் கூறினர். இஃது இல் பொருளுவனம. அன்பினுல் ஆக்கை உருகள், " அன்பினு 3டியேன் ஆவியோ டாக்கை ஆனந்த மாய்க் கசிந்துரு ' (கோயிற் 8) என அடிகள் و قد فكرتنا للنيل سلم آلات لافات آن للقب‘

திருவண்டற் பகுதி 121
அன்ரூறு ஆக்கை - வாய் ஊற இனிமை செய்யும் யாக்கை அள்ளு றல் - வாயூறல், " அள்ளுறித் தித்திக்கப் பேசுவாய்" (திருவெம் 3) என வருதல் காண்க.
172-183. ஒள்ளிய கன்னல் கனி தேர் களிறு என - சிறந்த கரும் பாகிய இனிய உணவிக்ரபும் விளவின் கணியினேயும் ஆராய்ந்து உணவா கிக்கொள்கின்ற ஆண்யா ஃனயைப்போல, கடைமுறை என்ளேயும் இருப்பது ஆக்கினன் - முடிவில் ஒன்றுக்கும் பற்முக என் னேயும் பேரின் பத்தில் நில் பெற்று இருக்குமாறு செய்தருளினன் என்னில் கருனே வரன் தேன் கலுக்க - என்னிடத்தில் திருவருளாகிய தூய தேன் கலக்கும்படி, பிரமன் மால் அறியா பெற்றியோன் - கான்முகனும் திருமாலும் அறியமுடியாத தன்மையையுடைய எம்பெருமான், அருளொடு பர அமுது ஆக்கினன்அவ்வருளொடு மேலான பேரின்ப அமுதத்தினேயும் அமைத்து வைத்தனன்.
வேழக்கரும்பினேயும் விழவின் கனியினே பும் விரும்பியுண்ணும் யானே அவ்வுண் ற் சுவையின் கண் களித்து இறுமாந்திருத்தல்போல, இறைவள் தனது அருட்ச்பரின் பத்தின் கிஃப் க்து இறுதிாந்து களித்திருக்கச் செய்த இான் என்பா + கன்னேற் கண்சிதே களிறேன்" க் கடைமுறை, என் சீனயு நிருப்ப தாக்கின ன் " என் குர். " இறுமாங் திருப்பன் கொவோ - வீசன் பல் கணத்தெண்ணப்பட்டு " என அப்பரடிகள் (தே. :ெ 11) அருளியதும் ஈண்டு சிந்திக்கத்தக்கது.
கன்னஸ் - கரும்பு. " கீழைவேழ மிக்கு கன்னல் கிரும்பே " என்பது திவாகரம். தேர்தல் ஈண்டு உணவாகச கொள்ளுதல். "கொங்கு தேர் வாழ்க்கை " (குறுங்) என் புழிப்போல கடைமுறை - முடிவில். " கடை முறை தான் சாக் துயரக் கரும்" (குறள் 793) என் புழிப்போல, என்னேயும். ஒன்றுக்கும் பற்ருத என்னேயும். " என ஃன யு மொருவனுக்கிச் சென்னியில் வைத்த சேங்க பேற்றி ' (போற்றி 9ே - 30) என வருதல் காண்க. இருப்பதாக்கினன் - சிவன் முத்தணுக இருக்கச் செய்தனன்.
இறைவன் என்னிடத்து வைத்த பேரருளினுல் அவ்வருளொடு பேரின் பத்தினேயும் அமைத்து வைத்தனன் என் பார், " என்னிற் கருனோவான் றேன் கலக்க, அருளோடு பாவமுதாக்கினன்' என்றுர் கருண் வான் தேன் - கருக்ணயாகிய துர யதேன். "தன் கருலோத் தேன்" (அம்மாண்)ே என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க ாேன் - துரப்பை. இப்பொருட்டா தக் "சங்கம்போல் வான்மையார் சால்பு " (பு. வெ. மா. 185) தான்புழி வான்மையார் என்பதற்குத் தாய்மையுடைய சர் என அதன் உரையாசிரி யர் உரைத்தமையாலுமறிக பரா அமுது என்றது மேல' E பேரின் பத்தை,
அருளொடு பரவ புது ஆக்கிய பெ மான் தேரிைற் சிறந்த பிரமனு லும் திருமாவினு ஆம் கானா டி "த பெருந்தன்மையோன் என் பார் "பிரமீன் ப7 ஸ்காணுப் பெற்றி போன் " என் ருர், " பிரமன் மாலும் அறி பாப் பெரிபேரின் " சூதான பீே 9) கன வரம் "பிரமன் மார் அறியாத பெருமையன்" (நர்வு.14ெ : 4) எனவும் தேவ ரத்து வருவண் காண்க,
Ti

Page 75
போற்றித் திருவகவல் சகத்தினுற்பத்தி தில்ஃப்யிலருளிச் செய்யப்பட்டது திலே மண் டி ஸ்வசசிசிபரப்பா திருச்சிற்றம்பலம் போற்றி என்னும் சொல் இத்திருவகவற்கண் பெருவரவிற்குகப் பயின்று வருதவின் இது போற்றித்திருவகவல் என்னும் பெயர்த்தா யிற்று. இதன் உட்பொருள் ச சுத்தின் அ + த்தி எனப் பழைய சான் GÜFT ITA குறிக்கப்பட்டுள்ளது. உயிர்கள் டடம்போடு கூடித் தோன்றும் தன்மை என்பது இதன் பொருள். சகம் மன்றது உலகத்துயிரிகளேயா யினும் ஈண்டு பக்கன் உயிரே விதந்து எடுக்கக் கொள்ளப்பட்டது. இதன மக்கட் பிறப்பிற் பல்வேறு வகைப்பட்ட துன்பங்களுக்குத் தப்பித் தெய்வ மென்பதோர் சிந்தழின்டாதலும், அப் பாது ஸ்டாகும் பலவகை இடையூறுகளும் விரித்துக் கூறப்படுகலால் அறியலாம். " புத்திபெறு கெறியறியு மொழி போற்றிக் நிருவகவல் ' என்பர் திருப்பெருந்துறைப் புராணர்காரர்.
நான்முகன் முதலா வானவர் தொழுதெழ ஈரடி பாலே மூலை களத்து நாற்றிசை முனிவரும் ஜார்ரட்டின் En lor Ŭŭ போற்றி செய் கதிர்முடித் திருநெடு மாலன்று 5 அடிமுடி யறியும் ஆதர வதிவிற் கடுமுர ைோன மாகிமு ன் சுளித் து ஏழ்தல முருவ விடந்து பின் ரெய்த்து ஊழி முதல்வ சமயசய வென்று வழுத்தியுங் காணு மலரடி பபிரேகள் 10 வழுத்துதத் தெளிதாய் வார் சுட துஸ்சினில்
யானே முதலா எறும்பி ருய ஊனறி லியோனியி னுள்ளிஃன பிழைத்தும் மானுடப் பிறப்பினுள் மாதா பிரசுரத் தினமில் கிருமிச் செருவிய்ை பிழைத்தும் 15 ஒருமதித் தான்றியின் இருமையிம் பிழைத்தும்
இருமதி விளேவின் ஒருமையிம் பிழைத்தும் மும்மதி தன்னுள் அம்மதம் பிழைத்தும் ஈரிரு திங்களிற் பேரிருள் பிழைத்தும் அஞ்சு திங்களின் முஞ்சு தள் பிழைத்தும் ஃபி ஆறு திங்களி ஆறு பேர் பிழைத்தும் பூரமு திங்களிற் சூழ்புவி பிழத்தும் எட்டுத் திங்கிளிற் கட்டமும் பிரித்தும் ஒன்பதில் வருதரு துன்பமும் பிழைத்துத்

35
3.
35
星位
要岳
போற்றித் திருவகவல் 123
தக்க தசமதி தாயொடு தான்படுத் துக்க சா சுரத் துயரிடைப் பிழைத்தும் ஆண்டுகள் தோறு மடைந்தவக் காலே
Fண்டியும் இருத்தியும் எனப்பணி பிழைத்தும் காஃப் மனமொடு கடும்பகம் பசிநிசி வேலே நித்திரை யாத்திரை பிழைத்தும் கருங்குழற் செவ்வாய் வெண்ணன் சுக் கார்மயில் ஒருங்கிய சாயல் நெருங்கியுண் மதர்த்துக் ஈச்ச நிமிர்த்து கதிர்த்து முன் பஃனத் தெய்த்திடை விருத்த வெழுந்து W 17) — Ti தீர்க்கிடை போகா வினாமு சீன மாதிர்தங் சுடர்த்த நாயனக் கொள்ள பயிற் பிழைத்தும் பித்த அளர் ருெந்துறைப் பரப்பினுண் மத்தக் களிரெனும் அனாவிடைப் பிழைத்தும் கள்வி யென்னும் பள்கடற் பிழைத்தும் செல்வம் என்னும் அல்லவிற் பிழைத்தும் நன்குர வென்னுத் தொல்விடம் பிழைத்தும் புல்வரம் பாப எதுறை பிழைத்தும் தெய்வ மென்பதோச் சித்தமுண் டாசி முனிவி லாததோர் பொருளது கருதலும் ஆறு கோடி பாபா சத்திகள் வேறு வேறு தம் மாயைகள் தொடங்கின : ஆத்த மாலுர் அளவர் கூடி நாத்திகம் பேசி தாத்தழும் பேறினர் சுற்ற மென் னுந் தொல் பசுக் குழாங்கள் பற்றி பழைத்துப் பதறினார் பெரு கணம் விரத மோர மாகவே தியருஞ் சரத மாகவே சாத்திரங் காட்டினச் சமய வாதிகள் தத்தம் மதங்களில் அமைவ தாக வரந்நி ம&வந்தனர் மிண்டிய மாமா வாத மென்னுஞ் சண்ட மருதஞ் சுழித்தடித் தர அர்த் துலோகா யதனெணு மொண்டிறற் பாம்பின் கட்சபே தத்த கடுவிட மேய்தி அதிற்பெரு மாயை யெனப்பளி சூழவும் தப்பா மே நாம் பிடித்தது சவியாத் தழவது கண்ட மெழகது பேசப்பத் தொழுது எ முதுகி பழது. ஸ் கம்பித் தடியும் அறியும் பாடியும் பரவியுங் கொடிறும் பேதையுங் கொண்டது விடாதெலும்

Page 76
f
4.
? ህ
8ህ
ք ()
O)
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
படியே யாகிதல் விடையரு அன்பிற் பகமரத் தானி யரைந்தார் போஸ்க் கவிவது பெருகிக் சுடைென மறுகி அகங்குழைந் த அணுகுமி தாய்மெய் விதிர்த்துச் சகம்பே யென்று தம்மைச் r r நானது வொழிந்து நாடவர் பழித்துரை பூனது வாகக் கோ நிறுதி வின்றிச் சதுரிழந் தறிமால் கொண்டு சாருங் கதியது பரமா வதிசய மாகக் கத்ரு மனமெனக் கதறியும் பதறியும் மத்ருேர் தெய்வங் காைனிலு நிஃனயா தருபரத் தொருவன் அவனியில் விந்து குருபர நுணுகி பருளிய பெருமையைச் சிறுமையென் றிசுகே திருவடி. யிஃணயைப் பிறிவிக்க யறியா நிழதுை (Jrá? முன் பின் முனுசி முனியா தத்திசை என் பு ைநந் துருசி நெக்கு நெக் கேங்கி அன்பெனும் ஆறு கரையது புரள நன்புல னுென்றி நாதவென் pp.ಸಿ? உரை தடு மாறி யுரோமஞ் ரிவிர்ப்பக் கரமலர் மொட்டித் திருதய மலாக் கண் களி கூர துண்டுளி யரும்பச் சாயா அன்பினே நாடொறுக் தழைப்பவர் தாயே யாகி வளர்த்தனே போற்றி மெய்தரு வேதிய அசி விண்கெடக் கைதர வல் கடவுள் போற்றி ஆடக மதுரை யாசே போற்றி கூடல் இபிங்கு கருமனி போற்றி தென் நில்லே மன்றினுள் ஆ+ போற்றி இன்றெனக் காரமு தானுய் போற்றி மூவர நான்மறை முதல்வா போற்றி வேரர் வெல் கொடிச் சிவனே போற்றி மின்னூர் உருவ விசிர்கா போற்றி
கன்னுர் உரித்த கfையே போற்றி காவாய் கனகிக் குன்பே போற்றி ஆவா வென்றனக் கருளாய் போற்றி படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி இடரைக் களேயும் எந்தாய் போற்றி
போற்றி இறைவ போற்றி தேசப் பளிங்கின் திரனே போற்றி

5
I
直罗门
直25
3)
直器岳
போற்றித் திருவகவல் 125
அரைசே போற்றி யமுதே போற்றி விரைசேச் சரண விகிச்தா போற்றி வேதி போற்றி விமலா போற்றி ஆதி போற்றி பதிவே போற்றி சுதியே போற்றி கனியே போற்றி நதிசேச் செஞ்சடை நம்பர போற்றி உடையாய் போற்றி உணர்வே போற்றி கடையேன் அடிமை கண் டாய் போற்றி ஐயா போற்றி யறுவே போற்றி சைனா போற்றி தஃவா போற்றி குறியே போற்றி குணமே போற்றி நெறியே போன்றி நிரோ வே போற்றி வோனுேர்க் கரிய மாதந்தே போற்றி தினுேர்க் கெளிய விறைவா போற்றி மூவேர் சுற்றம் முரணுறு நர கிடை ஆழா மேயரு எாச சே போற்றி தோழா போற்றி துனே வர போற்றி வாழ்வே போற்றியென் வைப்பே போற்றி முத்தா போற்றி முதல்வா போற்றி அத்தா போற்றி அரனே போற்றி உரையுணர் விறந்த வொருவ போற்றி விரி கடல் உலகின் விளேவே போற்றி
அருமையில் எ விரிய அழகே போற்றி கருமுகி லோகிய கண்ணே போற்றி மன்னிய திருவருண் மலேயே போற்றி என்னோ மொரு ைனுக்கி யிருங்கழல் சென் னியில் வைத்த சேவக போற்றி தொழுதகை துன்பக் துடைப்பாய் போற்றி அழிவிலா வானந்த வாரி போற்றி அழிவது மாவதுங் கடந்தாய் போற்றி முழுவது மிதித்த முதல்வா போற்றி மானேர் நோக்கி மரூனா போற்றி வானகத் தமrர் தாயே போற்றி பாரிடை ஐந்தாய்ப் பரந்தாய் போற்றி நீரிடை நான் காய் நிகழ்ந்தாய் போற்றி தீயிடை மூன்ரு ய்த் திகழ்ந்தாய் போற்றி வளியிடை இரண்டாய் மகிழ்ந்தாய் போற்றி வெளியிடை யொன்கு ய் விளேத்தாய் போற்றி அளிபவ ருள்ளத் தமுதே போற்றி கனவிலுந் தேவர்க் கரியாய் போற்றி

Page 77
12的
BÓ)
卫伊岳
Iኛ ዐ
75
B
திருவாசக ஆராய்ச் சியுரை
நவவிலும் நாயேத் கருளின் போற்றி இடைமரு துமை மெத்தாய் போற்றி சடையிடைக் கங்கை தரித்தாய் போற்றி ஆரூர் அமர்ந்த அர+ே போற்றி சீரார் திருவை யாரு போற்றி அண்ணு மஃபெம் மண்ணு போற்றி கண்ணு சமுதக் கடலே GLJ Ti li? ஏகம் பத்துறை எத்தாய் (3 r I ir glio 5 பாகம் பெண் ணுரு வானுய் போற்றி பராய்த் துறை மேனிய பரனே போற்றி சிராப்பள்ளி மேனிய சிவனே போற்றி மற்ருே சி பற்றிங் கறியேன் ữr , Tūj? குற்கு லத்தெங் சுத்தா போற்றி கோகழி மேவிய கோவே போற்றி ஈங்கோப் மலேயெம் மெத்தாய் போற்றி பாங்கார் பழனத் தழகT போற்றி கடம்பூர் மேவிய விடங்கா போற்றி அடைந்தவர்க் கருளும் அப்ப" போற்றி இத்தி தன்னின் கீழிரு மூவர்க் கத்திக் கருளிய வரசே போற்றி தென்னு நிடைய சிவனே போற்றி எந்நாட் டவர்க்கும் இறைவா போற்றி எனக் குருளேக் கருளினே போற்றி மானக் கயிலே மண்யாய் போற்றி அருளிட வேண்டும் அம்மான் போற்றி இருள் கெட வருளும் இன ரவிா போற்றி தளர்ந்தே னடியேன் தமியேன் போற்றி களங்கொளக் கருத அருளாய் போற்றி அஞ்சே லென்றின் கருளாய் போற்றி நஞ்சே யமுதா நயந்தரப் போற்றி அத்தி போற்றி ஐயா போற்றி நித்தா போற்றி நிமவிா போற்றி பத்தா போற்றி பவனே போற்றி இா க்ாற்றி பிசானே போற்றி அரியாய் போற்றி அம" போற்றி மறையோர் கோள நெறியே 3 fif முறையோ தரியேன் முதன்னா போற்றி
mo alf போற்றி யுயிரே போற்றி சிறவே போற்றி ரிவமே போற்றி மஞ்சா போற்றி மனு என போற்றி பஞ்சே ரடியாள் பங்கா போற்றி

B
常05
፰ኃህ
போற்றித் திருவகவல் ' #2ሾ‛
皋、上 அலந்தேன் நாயேன் அடியேன் போற்றி இலங்து சுடரெம் மீசா போற்றி கவைத்தலே மேவிய கண்னே போற்றி குவைப்பதி மலிந்த கோவே போற்றி மகிநா டுடைய மன்னே போற்றி கலேயார் அரிகே சரியாய் போற்றி திருக்கழுக் குன்றிற் செல்வா போற்றி பொருப்பமர் பூவணத் தரனே போற்றி அருவமு முருவமு மானுய் போற்றி மருவிய கருஃன மலேயே போற்றி துளியமும் இந்த சுடரே போற்றி தெளிவரி தாகிய தெளி: போற்றி தோளா முத்தச் சுடரே போற்றி ஆளா வெர்கட் கன்பா போத்தி ஆரா வமுதே பாருளே போற்றி பேரா யிரமுடைப் பெருமான் போற்றி தாளி யறுகின் தாராய் போற்றி நீனொளி பாகிபு நிருத்தா போற்றி சந்தனச் சாந்தின் சுந்தர போற்றி சிந்தனேக் கரிய சிவமே போற்றி மந்திர மாமலே மேயாய் போற்றி எந்தமை புய்யக் கொள்வாய் போற்றி புவிமுஃம் புல்வாய்க் கருளினே போற்றி அஃகேடன் மீமிசை நடந்தாய் போற்றி கருங்குரு விக்கன் றருளின போற்றி இரும்புலன் பு: விசைந்தனே போற்றி படியுறப் பயின் பரவக போற்றி அடியொடு நடுவி குலுப் போற்றி நாகொடு சுவர்க்கம் நாணிலம் புகாமற் பரகதி பாண்டியற் சுருளிஃr போத்றி ஒழிவற நிறைந்த வொருவ பொற்றி செழுமலர்ச் சிவபுரத் தரசே போத்தி கழுநீர் மாலேக் கடவுள் போற்றி தொழுவார் மையல் துணிப்பாய் போற்றி பிழைப்பு வாய்ப்பொன் நறியா நாயேன் குழைத்த சொன் மானே கொண்டருள் போற்றி
J Ft Jal: வெளித்த சாண் போற்றி பரம்பரஞ் சோதிப் பரனே போற்றி போற்றி போற்றி யங் கப் பெரும்ான் போற்றி போற்றி புராண காரரை போற்றி போற்றி சயாய போற்றி,
திருச்சிற்றம்பலழ்,

Page 78
28 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
1-10. நான்முகன் முதலா வானவர் தொழுது எழ - நான்கு முகங் களேயுடைய பிரமன் முதலாக வானுலகத்துள்ள தேவர்கள் வணங்கிக் கொண்டு எழ, Fர் அடியாலே மூ உலகு அனக்து - இரண்டு திருவடிக ளாலே மூன்று உலகங்களேயும் அளந்து அருளுதலும், நால் திசை முனி வருக் ஜம்புலன் மலர போற்றி செய் - ரான்கு திசைகளிலுமுள்ள முனி வர்களும் ஐம்புலன்களும் மகிழ்ச்சியால் வீரியும்படி வணங்குதலேச் செய் யும், கதிர்முடி திரு கெடு மால் ஒளியையுடைய திருமுடியை அணிந்த அழகிய உயர்ந்த திருமால், அன்று ஆடி முடி அறியும் ஆதரவு அதனில் = நான்பு:கனுேடு தான் மாறுபட்ட அங்காளில் அம்மாறுபாட்டினே சீக்கு மாறு தமக்கு மத்தியில் ருேன்றிய அனற்பிளம்பின் அடியின் முடிவினே அறியவேண்டும் என்ற விருப்பத்தால், கடு முரண் ஏனம் ஆகி - மிக்க வலியினேயுடைய பன்றியின் வடிவெடுத்து, முன் கலந்து - முற்பட்டுப் பூமியிற் புகுந்து, ஏழ் கனம் உருவ இடர்து - கீழ் எழுலுகங்களும் ஊடுரு அம்படி பிளந்து, பிர் எய்த்து - பிள்ாைர்க் ற்ேச்செல்ல இயலாது இக்ளப் புற்று, ஊறி மு கல்வ சய சய என்று - ஊறினபச் செய்யும் முதல்வனே தேவரீருக்கு ஜெர்மீயுண்டாகுக வெற்றிரண்டாகுக என்று, வழுத்தியும் காணு மலர் அடி இண்கள் - பரீவியும் கணப்பெருக தாமரை மலர் போன்ற திருவடிகள் இரண்டும், வழுத்துதற்து எறிதாய் - துதிக்கிற்கு எளியவாகி,
பலி என்றும் அரசனுள் வருந்திய பிரமன் இங்கிரீன் புதவி தேவர் கள் வணங்கித்தொழி தமது இரு திருவடியால் முனைகங்களேயும் அளந்து பளியின் வலியை ஒடுக்கி அருளுதலும் அத்தேவர்களன்றி எவ்விடத்து முள்ள முனிவர்களும் தீது ஐம்புலன்களும் மகிாழும்படி பரவுதளச் செய் யும் ஒளி புடியைபுடைய திரு மான் தாம் பிரீமஜெடு மாறுபட்ட அக்ரீனில் தமக்கிடையே தோன்றிய அனற்பிளம்பின் அடியின் முடி விகின அறிய வேண்டுமென்றும் விருப்பத்தால் மிக்க வலியையுண்ட ஏனமாகித் தரை யுட்புகுந்து கீழ் எழுலகங்களேயும் ஊடுருவி;ம்படி பிளந்து அவ்வனவில் இஃப்ட்டைக் து ஊழிமுதல்வ ச1சயவென்ற வழுத்தியும் காணுமலரடி பி&னகள் வமுத்துதற் ம்ெ விதாய் என்க.
" நான்முகன் முதலா" எனப் பிரமனேக் கூறியது திருமால் ஒழிந்த தேவர்களிற்"பிரமன் சிறந்தோணுகலின் திருமால் மூவுலகளந்து அருளுத லும் கன்முகன் முதலாகிய தேவர்களும் (புனிவர்களும் தொழுது வனங் இனமையின், " நான்பூரிகன் முதலா வானவர் தொழுதெழ எனவும், " நாற் றிசை முனிவரும் போற்றிசெய்" எனவும் அருளிச் செய்தார். தொழு தெழ அளங்து என இயையும், மூவுலகு மண்ணுலகு வின் துலகு, வளியுலகு என்பன. மாஸ் உலகளந்தமை 'பைங் தன் னே உரிதாய வளந்தாலும்" (ஞான 1191 கி) " இருகிலக் தாவினு னும் ' (கரஷ 51:9) எனத் தேவாரத்தும் ' உலக மூன்றும் அளக் கூறி ஆங் சிவன், ஈரடி கிரம் பிற்றும் இலவே " (கோயில் நீர் மணி 11-2) எனப் பதினுெராந்திரு முறையிலும் கூறப்படுகல் கண்க. 3 ல் எா இடங்களிஆ, முள்ள முனி துர்துளேயும் உள்ப்படுத்தி " கீற்றிசை முனிவரும் பின் முர்,

போற்றித் திருவகவல் 129
: in திருமாலின் அருளமுதைப்பெறுதலாற்சுவையின்பமும், நெடிய திரு வுருவைக் காண்டலால் ஒளியின்பமும், திருவடிகளேப் பரிசித்தலால் ஊற் றின்பமும், திருவருளுரையைக் கேட்டலால் ஒசையின்பமும், தெய்வீக நறுமணத்தை நுகர்தலான் காற்றவின்பமும் நிறைவுறப் பெறுதலின் "ஐம் புலன் மலர " என்ருர், மலர - மகிழ்ச்சியால் விரியும்படி, மலரப் போற்றி செய் என இயையும். அடிமுடி - அடியினது முடிவு. முடி முதனில் வீக்னப்பெயர்.
அனற் பிழம்பின் அடியினது முடிவினே அறியுமாறு எனவுருக்கொண்டு சென்று காணுது எய்த்த திருமாலின் செயலேக் கூறவே அங்காளில் அள் வனற் பிழம்பின் முடியின் முடிவினே அறியுமாறு அன்ன வடிவங்கொண்டு சென்று காணுது எய்க்க நான்முகன் செயலும் தானே பெறப்படுமாத லின் நான்முகன் முடிதேடச் சென்று எய்த்தமை கூறுதொழிந்தார் என்க. கடுமுரண் - மிக்க வலி. நடு ஈண்டு மிகுதிப் பொருளில் வந்தது. " கடு முடையார்க்குங் காடு" (ஐங் 335) என்புழிப்போல, முரண் - வலி. இப் பொருட்டாதல் "மூரி முடுகல் முரண் வயம் பாதி.முன்பு மொய்ம்பு வலம், தாவுதாம்ே ம75 புரம் வலி" எனத் திவாகரத்து (பண்பு) வருத லானுமமிக. ஏனம் - பன்றி. -
முன் கலந்து என்றது தாம் மாறுபட்டு நின்ற பூவுலகத்தைப் பிளந்து என்றவாது. ஏழ்தலம் என்றது ம்ே எமு உலகங்களே. அவை: ஆதலம் விதலம், சுதலம், தலாகலம், "சாதலும், மகாதலம் பாதளம் என்பன. 'அதல் விதல சுதல சிதல தராதல ரசாதல மகாதலமென்ன பாதல மோரே ழெனப்பகர்வர்" என்ருர் திவாகரத்தும். (பல்பொருட்) உருவுதல் - ஊடு ருவுதல். இடக் து - பிளந்த,
எய்த்து என்றது அனற்பிளம்பின் அடி கீழே மூலகங்களுக்கு அப்பா லும் சென்றமையின் அதன் முடிவினேக் காண முடியாது இனப்படைந்து என்றவாறு, எய்த்தல் - இகளத்தல், " எனப் பிறவாய்ப் பிறந்திறங் தெய்த் தேனே' (அம் 14) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, ஊழியைச் செய்யும் முதல்வனுகிய இறைவனே தம்மத்தியில் அனற்பிளம்பாப் நின் ரூன்’ என்று எய்த்த அளவில் அறிக்த திருமால் ' ஆன பூழி முதல்வ சயசய என்று வழுத்தியும் திருவடியைக் காணுராயினர்.
" திருமாலும் பன்றியாய்ச் சென்றுனராக் நிருவடியை " தெள், ! "அம்மால், திணிநீலம் பிளந்து காணுச் சேவடி " அச்சப் 5 என இத் திருவாச்கத்தும், . ܬ ܢ
"இனேய ஞகிய தனிமுதல் வானவன்
கேழல் கிருவுரு வாகி யாழத் தடுக்கிய ஏமும் எடுத்தனன் எடுத்தெடுத்
1.7

Page 79
130 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை,
தூறி ஊறி முேறக் கிளேத்தும் காண்பதற் கரியங்ண் கழலும் " (18:14-8) எனக் கோயில் நான்மணிமாலேயிலும்,
" புகவுகிர் வாளெயிற் குல்லேங் கிண்டு பொறிாலங்க
மிகவுது மாற்ககும் பாதத்தனேல் " (18) எனக் கோயில் திருப்பண்ணியர் விருத்தத்திலும் வருவன காண்க. திரு வடியைக் காணுமை அவர் செருக்கு "முன்தும் நீங்காமையா லாகும். பின் னர் திருமால் திருவடியில்rைளேக் காணுமாறு தில்க்லக்கண் தவங்கிடப்ப ஒரு திருவடியிளேக் காட்டியருளினர். மற்றைத் திருவடியிளேயும் காட்டுக என்று திருமாள் தில்லே முன்றிவில் வரங்கிடந்தான் என அறிக. இதனே
"புரங்கிடந்தா னடிகிரண்பான் புவிவிண் புக்கறியா - திரங்கி டெக்தா யென்றிரப்பத் தன்னீரடிக் கென்னிரண்டு கரங்கி டந்தாஒென்று காட்ட மற்றுங்கதுங் காட்டிடென்று ' வரங்கி டந்தான் நில்லேயம் பல முன்றிலும் மாயவனே " |88) எனத் திருக்கோவையாயில் வருதலானுமறிக.
வழுத்துதல் - பரவுதல். திருவடியினேகள் என வந்தமையின் எளி தாய் என்னும் ஒருமைக் குறிப்புவினேயெச்சத்தை எளியவாக எனத் திரிக்க, திருவடி யிஃரைகள் எளிது என ஒருமை கூறியது தண்ணிரண்டுஞ் சிவந்தது ' என்பதுபோலப் பால் வழுவிமைதியாகக் கொண்டு எளியவாக எனப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. எளிதாய் (10) வந்து 75) என முடி பும். இவ்வாறு ஒருவினே இடைவிட்டுச் சென்று விக்னயைக் கொண்டு முடிதல் மாட்டு ' என்னும் உறுப்பாம். என்னே ?
"அகன்றுபொருள் கிடப்பினும் அணுகிய கியிேனும்
இயன்றுபொருண் முடியத் தந்தன ருணர்த்தல் மாட்டென மொழிப பாட்டியல் வழக்கின்" என்ருர் தொல்காப்பியனுராத வின் இவ்வினேயெச்சத்திற்கும் அதுகொண்டு முடியும் வங்து' என்னும் விசீனக்கும் இடையே "வார்கடலுலகின#ல்" என் பது முதலாகக் "கனவிலும் மினோது ' (?!) என்பது ஈருது வ.கீதான வெல்லாம் இடைப்பிறவர வாயின். இவ்வாறு வருதல்,
" தத்த பேச்சமொடு சிவனுங் குறிப்பின்
எச்சொல் லாயினு மிடைகிலே வரையார் " தொல், வினே #) என்பதனுங் கொள்ளப்படும்.
வார்கடல் உலகிளின் வழித்துதற்கெ எளிதாப் என மாற்றிக் கூட்டி வந்து (?) என்னும் வினேயொடு முடித்தல், "அவனியில் வந்து' எனப் பின்னர்க் கூறப்படுதலாற் டறியது கூறாகும். ஆதலால் வார்கடல் உலகினில் யானே முதன் எலும்பீருய எண் க் கூட்டிப் பொருள்கோடலே சிறப்புடைத் தாம் என்க.

போற்றித் திருவகவல் 131
11-2, வார் கடல் உலகிளில் - நெடிய கடல் சூழ்ந்த விலவுலகத்தில், யானே முதலா எறும்பு ஈருய - மிகப்பெரிய யானே முதலாக மிகச்சிறிய எறும்பு இது தியாகவுன்ன, ஊனம் இல் போனியில் உன் చడీగా பிழைத் தும் - கெடுதல் இல்லாத கருப்பையினுள்ளே இருக்கும்போது அதனுள் மீகமும் செயல்களுக்குத் தப்பியும்,
கட்புலனுக்குத் தோன்றுகின்ற இபங்கும் உயிர்களுள் மிகப்பெரியது யானேயும், மிகச்சிறியது எறும்புமாதலின் "யானே முதலா எறும்பு ஈருப" என்ருர், எறும்பினும் சிறிய உயிர்கள் உளவாயினும் அவை கட்புலனுகாமை பின் அவற்றைக் கூறுவாராயினர். இப்பிற விகளெல்லாம் கேடின்றிக் தொன்றுதொட்டு இடையூரு து தொடர்ந்து வருதலின் " ஊனமில் யேசனி" என்ருர், ஊனம் - கேடு. யோகி - கருப்பை, வடசொல்.
13-,ே மானுடப் பிறப்பினுள் - ஐக்களப்ப் பிக்கும் பிறப்பினுள் சூளும், மாத உகரத்து ஈனம் இல் கிருமி சேருவில்ை பிழைத்தும் - தாயின் கருப்பையினுள்ளே குன்றுதல் இல்லாத புழுக்கள் இடும்போரிலே சிதைவு படாமல் தப்பியும் ஒரு மதி தான்றியின் இருமையின் பிழைத்தும் . கருப்பையினுள் முதல் திங்களில் தான்றிக்காயின் வடிவிபோஸ் இருக்கை யில் இருவகையாக உண்டான கேட்டின்ரின் நும் தப்பியும், இருமதி விளே வின் ஒருமையில் பிழைத்தும் - இரண்டாக் திங்களின் சேதமும் விந்துவும் ஒன்றுபட்டு வினேந்தவிடத்தும் எஞ்சிய விக் து உட்புகுதலால் உளதாகும் ஒருவதைக் கேட்டினின் தும் தப்பியும், மும்மதி தன்னுள் அம்மதம் பிழைத் தும் . மூன்றும் திங்களில் கருவளர்தற்பொருட்டுக் கருப்பையிற் சுரக்கும் மதநீர் மிகுதியினின்றும் தப்பியும், ஈர் இரு திங்களில் பேர் இருள் பிழைத் தும் - நான்காம் திங்களில் கருப்பையினுள் உண்டாகும் பெரிய இருளுக் குத் தப்பியும், அஞ்சு திங்கனில் முஞ்சுதல் பிழைத்தும் ஜக்தாம் திங்க னில் சாவதினின் நம் தப்பியும், ஆறு திங்களில் ஊறு அலர் பிழைத்தும் - ஆறும் திங்களில் உளதாகும் இடையூற்றிற்கு ஏதுவாகிய விரிவுகளுக்குத் கப்பியும், ஏழு திங்களில் தாள் புவி பிழைத்தும் - ஏழாங் திங்களில் உறுப்பு முழுவதும் நிறைவுற்ற கரு பூமியில் வீழ்தலினின்றும் தப்பியும், எட்டாம் திங்களில் கட்டமும் பிழைத்தும் - எட்டாம் திங்களில் உளதா கும் துன் பத்தினின்றும் பிழைத்தும், ஒன்பதில் வருகரு துன்பமும் பிழைத் தும் - நாட்டாங் நீங்களில் உண்டா கிட் துள்பம் ஒன் பதாம் திங்களில் மிகுத லால் அதனின்று தப்பியும், தக்க தசமதி த யொ டு தான்படும் துக்க சாகர துயர் இடை பிழைத்தும் - கருவுயிர்த்தற்குத் தகுந்த காலமாகிய பத் தாங் திங்களில் தன்சீனப் பெறுகின்ற தாய் ஆடையும் கடல்போன்ற பெருக்தூன் பத்திலும் தன் அடையும் துன் பத்திலும் தப்பியும்.
தாயும் கங்தையும் ஒருங்கு புணர்ந்தவழி தந்தையின் உடம்பினின் றும் வெளிப்பட்ட வெண்பாவிலுள்ள புழுக்கள் தாயிள் கருப்பையித் சென்ற அளவில் அங்குள்ள செம்பாலிலுள்ள தாய்க்கருவினூெடு ஒன்று சேர்தற்குச் செப்டம் போரில் அப்பு முக்களில் ஏனேயவற்றைப் புறத்தே

Page 80
132 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தள்ளிக் தான் சிதைவுபடாமல் அக்காய்க் கருவிற்சென்று ஒன்றுதலே, "மாதாவுதரத்து ஈனமின் கிருமிச் செருவினிற் பிழைத்தும் ' என்றது உணர்த்தியது,
உதிரம் - வயிறு, ! உதி" மோடு சடர நடுந் வயிறே " என்பது பிங்கலத்தை (5 ; 288). சண்டும் கருப்பையை உணர்த்தியது. ஹிரு என் லும் வடசொல் ஈனம் என் குயிற்று, கிருமி - புமு; வடசொல். சனமில் கிருமி என்னூர் தந்தையின் வெண்பாவிலுள்ள திருமிகள் மிகுதியாயிருத்த வின். செரு - போர்.
தக்கையின் வெண்பாலிற்ருேன்றிய கருவிலொன்று தாயின் செம்பர லிற்றேன்றிய கருவிற் பதிந்து முகல் திங்களில் தான்றிக்காயின் அள வினே அடையும். அவை இரண்டும் ஒன்றுபடாமல் வேறுபட்டிருக்குமா பின் கருச்சிதைவுக்கு ஏதுவாமாதலின், "ஒருமதித் தான்றியின் இருமை யிற் பிழைத்தும் என் ருர்,
தங்தையின் கருவும் தாயின் கருவும் ஒன்று பட்டவிடத்தும் அத லுள் பிற ஆண்கருக்கள் புக்கு ஊறுசெய்யுமாயின் அக்கரு சிதையும். அத சீனத் தடுத்தற்குத் காய்க்கருவின் வாப் அடைபடுதல் வேண்டும். அது நோய் மயக்கம் முதலிய ஏதுக்களால் கீழாக விடத்துப் பிற ஆண் கருக் கள் புக்கு முன் புக்க கருவை அழித்துவிடும். அந்த தன்மையினின்றும் தப்ப வேண்டுமென்ப, "இருமதி விக்ளவி னுெருமையிற் பிழைத்தும் " என்ருர்,
"எப்பிறப்பும் முன்செய் இருவிக்னடிால் கீச்சயித்துப்
பொற்புடைய தந்தைதாய் போகத் துட் - கர்ப்பமாய்ப்
புல்லிற் பணிபோற் புகுந்திவலேக் குட்படுங்கால்
எல்லப் படா உத ரத் தீண்டியதீப் - பல்வகையால்
அங்கே கிடந்த அாாகியுயிர் கம்பசியால்
எங்கேனு மாக எடுக்குமென - வ்ெங்கும்பிக்
காயக் கருக்குழியிற் காத்திருந்தும்" 13 .18. எனப் போற்றிப் பஃருெடையில் வருதலும் ஈண்டு அறியம்பாலது.
கருக்கள் ஒன்றுபட்டு, வாயிலும் அடைபட்டுக் கருவளரும்போது முன்பு மாதக்தோறும் கழிந்துகொண்டு வந்த தாயின் திேர்ே அக்கரு வளர்கற் பொருட்டு அக்கருப்பையினுள் *சக்கும். அவ்வாறு சுரக்கும் மதநீர் வேன் டிய அளவினும் மிக்கவிடத்துக் கருவாப் திறக்கி கருச்சிதைதலும் மூன் டூம் திங்களில் நிகழ்தலுண்டாதலின் அச்சிகை வுக்குத் தப்பியமையை மும் மதி தன்னுள் அம்மதம் பிழைத்தும்" என்ருர்,
காலாக் திங்களில் கருப்பையினுள் சுரந்த மதிர்ே கருவளர்தற்கு வேண் டிய பகுதிபோக மிகுதி கழிவாகிய கருகிறத்தாய்க்கிடக்கும். அது மிகுந்த விடத்தும் அதன் நச்சுச்தன்மையால் கருச்சிதைவுண்டாகுமரதவின் அகற் குத் தப்பியமையை "ஈரிரு திங்களிற் பேரிநள் பிழைத்தும் என்ருர்,

திருவண்டற் பகுதி 133
ஐந்தாம் திங்களிற் கருப்பையிற் பெருகும் மதநீரும் அதன் கழிவா கிய கரிய பகுதியும் மிக்கவிடத்து அவற்றுட்பட்ட கரு பிழைத்த லரிதா கலின் அஞ்சு திங்களின் முஞ்சுதல் பிழைத்தும், என் குர். முஞ்சுதல் - சாதல். இதனே "துஞ்சல் பொன்றல் விளிவல் விதல், முஞ்சல் திவன் றல் முடிவுலத்தல் வீடல், மாய்தல் இறத்தல் மாளறபுதல், சாத லென் றச் சாற்றினர் புலவர் ' என்னும் திவாகரத்தானும் (செயல்பற்றிய) அறிக.
ஆருந்திங்களில் பிண்டமாக இருந்த கருவினிடத்துக் கை முதலிய உறுப்புக்கள் வளர்தலாகிய விரிவினுல் கருப்பை இடங்கொள்ளாவிடத்துக் கரு சிதைவுறுமாதலின் அதற்குத் தப்பியமையை ஆறு திங்களில் ஊற லர் பிழைத்தும்" என் ருர், ஊறு அவர் . உறுவதாகிய விரிவு.
ஏழாம் திங்களிற் கரு உறுப்புகள் முழுவதும் அமையப்பெறுதலால் ஒரோவழி அக்கருவினேத் தாங்கமாட்டாது கருவாய் கிறக்தலானும் கருச் சிதையும். அதனின்று தப்பியமையை "ஏமுதிங்களிற் ருழ்புவி பிழைத் தும் " என்ருர்,
எட்டாக் திங்களிற் கரு மிக விரைந்து வளர்தலானும், அதனே வளர் தற்குச் சுரந்த மத நீரின் கழிவு மலம் மிகுதலானும், தாய் உண்ணும் உணவின் அடர்ச்சியானும் நெருக்குண்டு வருந்துதலினும் அத்துன்பங்க னின்று தப்பியமையை எட்டுத் திங்களிற் கட்ட மும் பிழைத்தும் " என் ரூர், கட்டம் - கஷ்டம். " கல்வகை மனத்தேன் பட்ட கட்டமே" (சத கம் 48) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
ஒன்பதில் வகுதரு துன்பமும் பிழைத்தும் என்றது முன் சொன்ன வற்றின் மிகுதியினுல் வரும் துன்பங்களினின்று தப்புதலே உணர்த்தியது.
பத்தாம் திங்கள் கருவுயிர்த்தற்குத் தகுந்த காலம் என் பார் "தக்க தசமதி' என்ருர், தச - பத்து. "த சகான் கெய்திய பணமடு ஜேன் முள்.பொருதொழி நாகம்" (நெடுநல் 115 -?) என் புழியும் இப்பொருட் டாதல் காண்க. தாய்படும் துக்கசாகரத்தொடு தான் படும் துயரிடைப் பிழைத்தும் என நிரல் நிறையாகக் கொள்க,
" தோற்றும் பொழுதின் ஈற்றுத் துன்பத்
தியாயுறு துயரமும் பாலுறு துயரமும் " (பதினுெங் திருமுறை)
எனத் திருவிடை மருதூர் மும்மணிக்கோவையில் வருதலுங் காண்க.
தாயொடு என்பதில் ஒடு - எண்ணுெடு, ஆறறிவுடைய தாய் கருவு யிர்க்குங்கள் அடையும் துன்பம் பெரிதாகவின் "துக்கசாகரம்' என்றும் ஆறறிவு விளங்கப்பெருத பச்சிளங்குளவி அடையும் துன்பம் அவ்வளவு பெரிதாகாமையின் அதனேக் துயர் ' என்றும் கூறினூர்,
28-41. ஆண்டுகள் தோறும் அடைந்த அக்காவே - யாண்டுகள் தோறும் வளர்ச்சி அடைக் து வந்த அங்த வாலிப்பருவத்தில், சண்டியும் இருத்தி

Page 81
134 திருவாச்க ஆராய்ச்சியுரை
யும் எ&ன பல பிழைத்திம் - பொருளேத் தொகுத்து வைத்தும், தொகுத்து வைத்த பொருளைப் பாதுகாத்து வைத்தும், இவ்வாறு எவ்வளவோ பல துன்பங்களுக்குத் திப்பீயும், கலே மலமொடு - காலேயில் மலசலக் கழிவி லும், கடு பகல் பசி - உச்சிக்காலத்தில் பசிப்பினரியிலும், நிசி வ்ேகள சித்திரை - இராக்காலத்தில் உறக்கத்திலும், யாத்திரை பிழைத்தும் . இவை யொழிக்கபோது போக்கு வரவில் 5ேரும் துன்பங்களுக்குத் தப்பியும், கரு குழல் செவ்வாய் வெண் நகை . கசிய கூந்தலின்பும் சிவந்த வாயினேயும் வெள்ளிய எயிற்றினேயும், கார் மயில் ஒடுங்கிய சாயல் - கார்காலத்து மயி ஆம் அடங்குகற்கேதுவாகிய மென்மையினேயும், நெருங்கி உன் மதர்த்து * மிகப் பருக்கலினுல் ஒன்றுேடொன்று நெருங்கி உள்ளே கழித்து, கச்சு * நிமிர்ந்து கதிர்த்து - பட்டிகை அறும்படி அண்ணுக் து ஒளிவிட்டு, முன் பண்ணத்து முற்பக்கம் பருத்து, இடை எய்த்து வருக்க எழுந்து புடை பங்து - இடை இ&ளத்து வருக்தூம்படி எழுச்சி பெற்றுப் பக்கங் களிற் பரந்து, ஈர்க்கு இடை போக இளமுலை மாதர்தம் - ஈர்க்கும் நடுவே நுழையமுடியாதபடி நெருக்கத்தினேயுடைய இளேய முகிலகளே புடைய மக விருடைய, கூர்த்த நயன கொள்கையில் பிழைத்தும் - துணுகிய பார்வை யையுடைய கண்க்ளின் பெருங் ளேவிற்குத் தப்பியும், பித்தர் உலகர் பெரு துறை பரப்பினுள் - மயக்கங்கொன்' உலகத்தவர் மேற்கொள்கின்ற மிக்க பல துறைப்பட்ட எண்ணப்பரப்புகளுள், மத்த களிறு எனும் அவா இடை பிழைத்தும் . மதம்கொண்ட யானே என்று சொல்லத்தக்க அவாவி னின்றும் கப்பியும், கல்வி என்னும் பல் கடல் பிழைத்தும் - கற்கப்படுவன என்று சொல்லப்படும் பலவா இ கடல்போன்ற கலைகளினின்றும் தப்பி பும், செல்வம் என்னும் அல்ல்லில் பிழைத்தும் - செல்வம் என்று உரைக் கப்படும் துன் பத்தினின்றும் தீப்பியும். நல்குரவு என்னும் தொல் விடம் பிழைத்தும் - வறும்ை என்று சொல்லப்படும் பழைய ஜ்ேசுக்குத் தப்பி பும், புல் வரம்பு ஆய பல்துறை பிழைத்தும் - புல்ஃலக்ர்ே எல்லேயாக எடைய பலவகை உயிர்த்தோற்றங்களின் இடையூறுக்குத் கப்பியும்.
ஈட்டியும் என்பது எதுகை நோக்கி மெலிந்தது. எனே - எவ்வளவு. " " என்னப்பகை புற்றுரு முப்வர்" (குறள் 20?) என்புழியும் இப்பொருட் -ாகல் காண்க மலசலக் கழிவுத் துன்பம் மற்றைக் காலங்களிலும் விடி யற்கால்பிள் மிக்கிருத்தலின் தாஜ் மிலமொடு" என்ருர்,
பசித்துன்பம் எக்னக்கலங்களிலும் இந7யிறு தன் முழு ஆற்றலொடு கிளர்ந்து கிற்கும் உச்சிப்பொழுதில் வயிற்றிடத்துள்ள பசித் தீ யும் கிளர்ந்து சிற்றலின் ஆடும்பதற் பசி' என்ருர், கடும்பகல் . உச்சிப்பொழுது களி tெ 14 தச்.
உடம்பில் அயர் அ உண்டாகும்போது மற்றைக் காலங்களிலும் உறக் கம் வருதல் இயல்பாயினும் இராக்கரடி உயக்கம் எல்லாவுயிர்களுக்கும் பொதுவாதலின் சிவேக விக்திரை " என் ரூர். இரவு என்னும் பொருள் படும் கிசா என்னும் வடசொல் கிசி என்றுகி ஈண்டு நடு இரவு ாேன்னும் பொருள்பட வந்தது. நடு இரவை உணர்த்துவதாகிய கிசீக : என்பதே கிரி

போற்றித் திருவகவல் 135.
என் குயிற்று என்பTருமுளர். வேலா என்னும் வடசொல் தமிழில் வேல் என வந்தது. வேல் - காலம். இப்பொருட்டாதல் 'அவ்வேக்ஸியில் வள்ளி யச்சமொடு மீண்டு ' என்னும் கந்தபுராணத்தும் (வள்ளிதிருமண 112) காண்க, நித்திரை - உறக்கம். யாத்திரை - வழிச்செலவு.
கருங்குழலிக்னயும் செவ்வாயினேயும் வெண்ணகையினேயும் மயில் ஒருங் கிய சாயலினேயும் இனமூலயினே யு முடைய மாதர் என்க.
கருங்குழல் - கரிய கூந்தல், செவ்வாய் - கொள்வைக் கனிபோலும் சிவந்த வாய். "கொங்கையர் கொவ்வைச் செய்வாப்" (நீத் )ே என வரு தலுங் காண்க. பவளம்போற் சிவக்க வாய் எனினும்மையும், "கருங்கடற் பவளச் செவ்வாய்" (சீவக 8ே) எனப் பிறகும் கூறுதல் காண்க. வெண் னகை - வெள்ளிய எயிறு," முத்தன்"ை வெண் ணகையாய் ' (திருவெம்)ே என வருதலும் காண்க.
மாதர் கார்காலத்து களிப்புடைய மயிலும் ஒடுங்குதற்கேதுவாகிய மீக்க மென்மையையுடையர் என்பர் " கார்மயில் ஒருங்கிய சாயல்" என் குர், 'மயின் மயிற் குளிக்குஞ் சாயல்" (சிறுபாண் 16) என்பது ஈண்டு அறியற்பாலது. கிார்காலத்து மயில் களிப்புடைத்தாதல் "மஞ்ஞை மாயி னம், கால மரி பெய்தென தெனெதிர், ஆல்லு மாவின ' (குறுந் ಔ51) என்பதணு லுமறிக ஒருங்குதல் - ஒடுங்குதல், " உரமொருங்கியது.வாலி யது மார்பு ' (கம் , யுத்த மந்தர பிெ) என் புறியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சால் - மென்மை, " சாயன் மென்மை " என்பது தொல்காப் பியம் (உரி 87), ஈண்டு கட்கினிதாகிய மென்மையை.
நெருங்கி என்றது எழுந்து புடைபரந்தமையின் தனங்கள் ஒன்றுே. டொன்று நெருங்கி என்றவாறு . " புணர்முஃலயார்' (அச்சோ )ே என வருதலும் காண்க. உன்மதர்த்து என்றது உள்ளே களிப்பினேத் தரும் அமுதின்ேபுடைத்தாய் என்றவாறு .
பொருப்பென வெமுந்து வல்லின் பொற்பெனத் திரண்டு தென்னங், தருப்பயி விள நீ ரென்னத் தண்னெணு வமுது" கொண்டு மருப்பெனக் கூர்ந்து மாரன் மகுடத்தின் வனப்பு மெய்தி இருப்பதோர் பொருளுண் டாமேல் இளமுக்லக் குவமை யாமே ' எனக் கந்தபுராணத்து வருதலுங் காண்க. (மாபைப் 51) நச்சு - பட்டிகை, " வம்பு பிணிகை பட்டிகை வார்வடம், என்றிவை யைந்துங் கச்சென விசைப்பர் " என்ருர் திவாரத்தும், இது இயங்கும். போது அசைமல் கொங்கைமேற் கட்டப்படுவது. " கருங்க ணிைளமுகல. அச்சற வீக்கி ' (சீவக 311) எனப் பிறர் கூறுதலும் காண்க. இப்பட்டிகை பும் அறும்வண் 5ணம் கிமிர்ந்த கொங்கை என்பார் 'கச்சறு நிமிர்ந்து கான் ரூர் நிமிர்ந்து - அண்ணுக் த. " அண்ணுக் தேங்கிய வன ஆக்" (அக ) என் ரூர் பிறரும். கதிர்த்தல் - ஒளிவிடுதல். " கதிர்முலேகண், மானக் கன கந் தரும்" (திருககோவை 335) என வருதலுங் காண்க,

Page 82
136 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
முன்பணேத்து - முற்பக்கம் பருத்து, பணேத்தல் - பருத்தல், ! பணேத் தேக்கிளமுலே ' (மதுரைக் 0ே1) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
இடை பார்தாங்காது இகளத்து வருக் துமாறு கொங்கைகள் முன் வளர்ச்து பக்கங்களிற் பரந்தமையின் எய்த்திடை வருந்த எழுந்து டை பரந்து" என்ருர், " அம்மாமுக சுமங்து தேயும் மருங்குல்' Tšņi திருக்கோவையாரினும். எய்த்து - இளேத்து. "எய்த்த மெய்யே னெய்யே குகி" (பொருந 8ே) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. எழுதல்= வளர்தல். " கடுகலித் தெழ்ந்த கண்ணகன் சிலம்பில்" (மலேபடு 14) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. புடை - பக்கம்,
ஈர்க்கிடை போகா இளமுலே என்றது முன்ப&ணத்து எமுக்து அடி புடைபரந்து ஒன்றோடொன்று செருங்கியமையால் ஈர்க்கும் இடையே நுழையமுடியாத இளமுலே என்றவாறு.
" இடையீர் போகா இளமுக்ல யாளே " கே. ஞான சி# 2.
" ஈர்க்கிடை போகா வேரின வனமுலே " பொருக 33,
'ஈர்க்கிடை புகாம லடிபரக் தோங்கும் ஏரிள வனமுக்" GTss La Lu LEFF என வருவன காண்க. "இடைவளி போகாது நெருங்குமுகலக் கொடிச் சியர்" எனக் கல்லாடத்து வருதலும் ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலது.
காதல்லச் செய்யும் மகளிரது கண்ணின் கொள்ளேக்குத் தப்புதகலச் கூற வந்தவர், அம்மாத காதசிலச் செய்தற்குக் கருவியாயமைந்த கருங் குழலயும் செவ்வாயையும் வெண் ணகையையும் சாயல்யும் இனமுஃலயை யும் விதக்கெடுத்துக் கூறுவாராயினர். குழல், வாய், நகை, சாயல் på என்னும் இரண்டாம் வேற்றுமை உருபும் பொருளும் உம்மையும் உடன் தொக்க தொகைநிலச் சொற்கள் மாதர் என்பதனூேடு தனித்தனி மூடிக்
ಳಿ
காதலேச் செய்யும் மகளிரது கூரிய பார்வையால் மக்கள் கவரப்படு தலின் " கூர்த்த மயனக் கொள்வேயிற் பிழைத்தும் " என் ரூர். கொள்கள் பெருங் களவு,
பற்ற வேண்டியதைப் பற்றமாட்டாத பித்தர்போல, உலக வாழ்க்கை யைப் பெரிதென விரும்பும் மனிதர்கள் தம் வாழ்க்கைக்கு வேண்டிய பலதிறப்பட்ட எண்ணங்களேயுமுடையராவர். அவ்வெண்ணங்களுன் ru T. மதங்கொண்ட களிறுபோலக் கட்டுக்கடங்காது செல்லும் தீமையுடைத் தாகவின் "பித்தவுலகர் பெருந்துறைப் பரப்பினுள், மத்தக் களிறெனு மவாவிடைப் பிழைத்தும்" என அதனே விதத்து கூறினூர். மெய்ப்பொருளல் லாதவற்றை மெய்ப்பொருள் என்று உனரும் மயக்க உணர்வுடையாரைப் 'பித்தவுலகர் " என்ருர், எண்ணங்கள் பெருக்திறைபோலப் பார்து கிடத்த வின் பெருந்துறைப் பரப்பினுள்" என் முர் மத்தக்களிறு - மதச் செருக்குற்ற யாகின. அது மதச் செருக்காற் பாகர்த்கடங்காது வேண்டியவாறு சென்று கெடுதி செய்வது போல, அவரவும் பிறர்க்குவரும் இடையூறெண்ணுது செடுதி செய்தலின் "மத்தக்களிறெனு மவா" என் மூர்,

போற்றித் திருவகவல் f37
கல்வி பலகலப் பிரிவுகளேயுடைத்தாய் அவை ஒவ்வொன்றும் கடல் போற் பெரும்பரப்பினவாதலால் அவற்றையெல்லாம் கற்கப்புகுந்து முடிவு பெருமையின் இடருண்டாகும்ாதலாற் "கல்வியென்னும் பல்கடற் பிழைத் தும்" என்ருர்,
" கல்வி கரையில கற்பவர் நாள்சில
மெல்ல தினேக்கிற் பிணிபல - தென்னிதி ணுராப்க் தமைவுடைய கற்பவே சீரொழியப் I
பாலுண் குருகிற் றெளிக் து" என்னும் நாலடியார் ஈண்டு சிந்திக்கத்தக்கது.
செல்வமானது ஈட்டல் காத்தல் முதலிய துன்பங்களே விளேத்தலிற் செல்வமென்னு மல்லனிற் பிழைத்தும்' என்ருர் செல்வம் அல்லலுக்கு ஏதுவாதல்,
" இன்னல் தரும்பொருக்ள பீட்டலுக் துன்பமே
பின்னதசினப் பேணுதலுங் துன்பமே - அன்ன தழித்தலுங் துன்பமே யங்தோ பிறர்பா லிழத்த நுங் துன்பமே யாம்" என நீதிவெண்பாவிலும்,
"ஈட்டலுக் துன்பமற் றீட்டிய வொண்பொருளேக்
காத்தலு மாங்கே கடுந்துன்பங் - காத்தல்
குறைபடிற் றுன்பங் கெடிற்றுன்பங் துன்பக்
குறைபதி மற்றைப் பொருள் " என நாலடியாரி லும் வருவனவற்றுலுமறிக. அல்லல் - துன்பம். அல்ல துக்குக் காரனமானதை அல்லல் எனக் காரியமாகக் affi-iiiiiILI g al IFITT! வழக்கு
நல்குரவு - வறுமை. நுகரப்படுவன பாதுமில்லாமை" என்பர் பரி மேலழகர் (குறள் அதி 1ச்ெ அவதாரிகை) நல்குரவை விடம் என்றது வருத்துதில் பற்றி " நல்குரவென்னு மிடுந்பை " "கொன்றதுபோதும் கிரப்பு" (குறள் 1045, 1048) எனத் திருவள்ளுவ நாயனூர் கூறியமை யுங் காண்க. தொல்விடம் - தொன்றுதொட்டுப் பலகாலமாக வருத்தி வரும் கஞ்சு, கொன்றுதொட்ட பசியைத் "தொல்பசி" (பதிற் 12:15) எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க. ஏ&னய நஞ்சு பருகினுரை உடன் கொன்றுவிட, நல்குரவென்னும் நஞ்சு தொன்றுதொட்டுப் பல நாளாக வருத்திக்கொண்டிருப்பதனுல் இதன் வேறுபாடு தோன்றத் தொல்விடம்" என்ருர், விடம் - விஷயம் என்னும் வடசொற்றிரிபு.
புல்லேக் கீழ் எல்லேயாகக் கொண்ட பல பிறுவித்துறைகளேயெல்லாம் பிழைத்து வந்தமைப் "புல்வரம்பாய பல துறை பிழைத்தும்" என்ருர், புல்ஃலக் கீழ் எல்லேயாகக்கோடல் "புல்லாகிப் பூடாதிப் புழுவாய் மரமாகி" (சிவபுராணம்) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாற்ருனுமறியப்
18

Page 83
i38 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
படும். வரம்பு - எல்லே. ' புலங்கெட ரெனிதரும் வரம்பில் வெள்ளம்" (பதிற் 88 )ே டின் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
இப்பகுதியில் 11-41) இபங்கியற் பொருள்களுள் யானே முதல் எறும்பீ முயவற்றை முதற்கட் கூறிப் பின்னர் மானிடப் பிறப்பை எடுத்திக் கொண்டு அப்பிறப்பில் உயிர் கருவுற்ற காலக் தொடங்கிப் பூமியிற் பிற வியை அடையும் வரை அடையும் துன்பங்களே முறைப்பட வகுத்து ஓதி அதன் பின்னர் ஆண்டுகள் தோறும் வளரும் வளர்ச்சியைக் கூறி அதன் பின்னர்க் காஃபியில் மலோபாதிக்கும் நண்பக விற் கடும்பசிக்கும் நடுஇர வில் சித்திரை உபாதிக்கும் தப்பியமையைக் கூறிப் பின்னர் மாதர் நயனக் கொள்ளே யிற் பிழைத்தமையைக் கூறிப் பொருளல்லாத உலகவாழ்க்கையைப் பொருளாக எண்ணும் பித்தவுலகினரின் பல துறையாய் எண்ணங்களுள் அவா அறக்கொடிதாகவின் அதனின்றும் தப்பியமை கூறிப் பின்னர் பல துறைப்பட்ட கல்வியின்றும் தப்பியமைகூறி, உலக வாழ்வுக்கு இன்றி யமையாது வேண்டப்படும் செல்வம் "முனிவரும் மன்னரும் முன்னுவ பொன்னுன் முடியும்" (திருக்கோவையார்) என அடிகள் கூறியவாறு சிறப்புடைத்த யினும் அது சட்டுதல் முதலான பலவகைத் துன்பங்களைத் தருதலின அதனின் து தப்பியமை கூறித் தொன்றுதொட்டு விடம்போல வருத்திவரும் நல்குரவுக்குத் தப்பியமை கூறியும் வந்த அடிகள் சிக்யியற் பொருள் 1ளுள் ஒரறிவுடைய புல்வினேக் ம்ே எல்லேயாகவும் ஆறறிவுடைய மக்களே மேலெல்லயாகவும் அமைத்துக் கொண்டு அதனேக் தொகுத்துக் கூறுவார் "புல்வரம்பாய பல்துறை பிழைத்தும் ' என்று அருளிச்செய்தார். 42-58. தெய்வம் என்பது ஓர் சித்தம் உண்டாகி - கடவுள் என்று சிறப்பித்துச் சொல்லப்படுவதாகிய ஒருபொருள் உண்டு என்னும் எண் னம் உளதாகி, முனிவு இலாதது ஓர் பொருள் அது கருதலும் - வெறுப் பில்லாததாகிய ஒப்பற்ற பொருளாகிய அதனே எண்ணப் புகுந்த அளவில், ஆறு மாயாகோடி சத்திகள் - உயிர்களின் உள்ளத்துள்ள உட்பகைகளா கிய விருப்பு வெகுளி ஈயாமை மயக்கம் செருக்கு பொருமை என்னும் ஆருகிய மாயையின் மிகப்பலவான ஆற்றல்கள். வேறு வேறு தம் மாயை கள் தொடங்கின - வே நவேருகத் தம் வஞ்சனே கண்ச் செய்யத் தொடங் தின ஆப்தமானுர் அயலவர் கூடி - உண்மையைக் கூறும் நண்பர்களும் பிறரும் ஒன்று சேர்ந்து, ஈரத்திகர் பேசி கா தழும்பு ஏறினர் - கடவுள் இல்ல என்று பொய் வழக்குப் பேசி அதனுல் காவும் தழம்பேறப் பெற்ற னர்; சுற்றம் என்னும் தொல் பசு குழாங்கள் - உறவினர் என்று சொல் லப்படும் பழமையான பசுக்கூட்டங்கள், பற்றி அழைத்து பெருகவும் பதறினர் . நம்மைப் பிடித்து அழைத்து மிகவும் பதறினார்; விரதமே பரம் ஆக வேதியரும் சரதம் ஆக சாத்திரம் காட்டினர் - விரதம் ஆற்று தலே வீடு பேற்றினேக் கரும் மேலான சாத்திரமாகச் சொல்லி வேகம் உணர்ந்த பார்ப்பனரும் தமது கூற்றுக்கு உண்மையாம்படி நூல்களேக் தாட்டினர்; சமய வசதிகள் தத்தம் மதங்களில் - சமயக் கணக்கர்கள் தங்

போற்றித் திருவகவல் 139
கள் தங்கள் சமயங்களில், அமைவதாக அரற்றி மலேந்தனர் - வீடு பேற் றினேத் தரும் நெறி அமைந்திருப்பதாக வாய்விட்டுக் கதறி மாறுபட்டுக் கூறுவாராயினர்; மிண்டிய மாயவாதம் என்னும் சண். மருதம் - நெருங் கிய மாயாவசிதம் என்று சொல்லப்படும் சுழல் காற்றுனது, சுழித்து அடித்து ஆர்த்து - சுழன்று வீசிப் பேர ராவாரஞ் செய்யப்பெற்று, உலோ காயதன் என்னும் ஒள் திறல் பாம்பின் - உலோகாயதன் என்று சொல்லப்படும் ஒள்ளிய வலிபினேயுடைய பாம்பினது, கலா பேதத்த கடு விடம் எய்தி - கலே வேறுபாடுகளேயுடைய கொடிய நஞ்சு வக்து பொருக் தப்பெற்று, அதில் பெருமாபைகள் எஃன பல சூழவும் - அக்கிக்லயில் பெரிய வஞ்சனேகள் எவ்வளவோ பல நம்மை வந்து சுற்றவும்,
தெய்வம் - சடவுள். 'தேயா விழப்புகழ்த் தெய்வம் பரவுதும் " (கலி 1031 ?)ே என் புழிப்போல என்பது என்றது என்று சிறப்பித்துச் சொல்லப்படுவது எனப் பொருள்தக்க நின்றது. "வாய்மையெனப்படு வது " என்பதற்கு வாய்மையென்று சிறப்பித்துச் சொல்லப்படுவது" எனப் பரிமேலழகரும் (குறள் 291 உரை ), "பேணினரெனப்படுதல்" என்பதற்குப் " பேணினுரென்று நன்மக்கள் புகழ்ந்து கூறப்படுதல் " என நச்சினுர்க்கினியாரும் (கவி 17 31 உரை) உரைத்த மை காண்க, தெய்வம் என்பதோர் சித்தம் - கடவுள் என்று சிறப்பிக் துச் சொல்லப்படுவதாகிய ஒரு பொருள் உண்டு என்னும் சித்தம் சித்தம் - கருத்து. உலகியலில் கிகழும் பேரிடர்களுக்கெல்லாம் தப்பிக் தெய்வம் உண்டு என்பதொரு சித்தம் உண்டாதல் அரிதாகலின் "தெய்வ முண்டென்பதே சர் சித்த முண்டாகி" என்ருர், உண்டாகி என்னும் செய்தெனெச்சம் கருதலும் என்னும் தன் வினே புதல் வினேயொடு முடிந்தது.
தணு கரண புவன போகங்களேத் தந்து உயிர்ஆஃள ரன்னிலக்கட் செலுத்தும் கடவுள் தன் அருட் செயவில் வெறுப்புச் சிறிது மின்மையின் முனிவிலாததோர் பொருள்' எனக் கூறினூர், முனிவிலாதது என வெறுப்பின்மை கூறப்படினும் விருப்பின் மையும் கொள்ளப்படும். அது பற்றிக் கடவுளே "வேண்டுதல் வேண்டாமையிலான்' என்ருர் திருவள்ளு வரும். ஒரு சிக்கம் ஒரு பொருள் என விற்கப்பாலன செய்யுளாதலின் ஓர் சித்தம் ஓர் பொருள் எனக் கிரிந்து நின்றன.
பொருளது - பொருளாகிய அதனே. தெய்வம் உண்டென்பதோர் சித்த முண்டாகி அசுனே ஆராய்வார்க்கு அதன் பொது வியல்பன்றிச் சிறப்பியல்பு இனிது விளங்காமையின் அம்முதற்பொருள் 'அது' என ஒரு குறிப்புப் பெயரளவாய் வைத்துச் சொல்லப்பட்டது. வேதத் துள்ளும் கடவுள் 'அது' 'அது' என வைத்துரைக்கப்படுதல் காண்க இனி, அது என்பது பெயர்ப் பொருளே அசைத்து நின்ற ஆசை கிலே எனக் கொள்ளினுமமையும்.
ஆறு மாயாசத்திகள். கோடி மாயா சக்திகள் எனத் தனித்தனி இயைக்க. ஆறு மாயாசத்திகளாவன : உயிர்களின் உள்ளத்துள்ள உட்பகைகளாகிய விருப்பு, வெகுளி, இவறன்மை, மயக்கம், செருக்கு, பொதுமை என்பன.

Page 84
4() திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இவற்றின் ஆற்றலால் விரியும் விஜனகள் எல்லேயில்லாதனவாகப் பெருகி நிகழ்தவின் அவற்றை ஆறுகோடி மாயா சத்திகள்" என்ருர், கோடி என்பது ஈண்டு மிகப்படி என்னும் பொருளில் வந்தது. உட்பதை ஆறும் ஆணவத்தின் ஆற்றலால் அதன்வழி நிற்கும் உயிரின் உள்ளத்தின் கட் டோன்றுவனவாயினும் அவை ே தான்றுதற்குக் கருவியாய் அவ்வுயிரோடு உடன்கின்று உதவுவது மாயையேயாகவின் அவற்றை மாயையின் மேலேற்றி "மரியாசத்திகள்' என் மூர். சக்கி, சக்தி என்னும் வட சொற்றிரிபு. "ரிய" வஞ்சனே. " கூடம் புள்ளுவங் குத்திரங்கு, மயை தொடுப் பட்டிமை வஞ்சனேயாகும் " என்பது பிங்களத்தை ? :135).
ஆத்தம் என்பது ஆப்தம் என்னும் வட சொற்றிரிபு. ஆப்தமாவது உண்மை உரைத்தல், தாங்கண்ட உண்மையை மறையாது மடரைப்பார் அன்பு மிக்க நண்பரேயாகலின் அவரை " ஆப்விமானுர் " என்ருர், அயலு வர் என்றது தம்பாற் பகையும் ஈட்புமில்லாத நொதுமலரை. ஆப்தமா இரும் அயலவரும் என உம்மை விக்க இவ்விரு திறக்கினரு நாத் நிகராகவின் ஈரத்திகம் பேதி ! என்ருர், நாக்கிகம் என்பது நாஸ்திக் பம்" என்னும் விடசொற்றிரிபு. காத்திகம் என்பதற்குக் கடவுள் உண் மையை மறுப்பது என்பது பொருள் காத்தமும் பேறினர் என்றது மிக அழத்திப் பல கால் உரைத்தலால் நாவின் தமும்பேறப் பெற்றனர் எனறவாறு,
"எக்கேன் நாத்தமும்பேற " Fb 13,
" கூத்தனே நாத்தமும் பேறிவாழ்த்தி " பொற்கண் 15.
"முல்லே, மாத்தழும்பேறப் LWL-T5-T u segwità '' lura 2009 : 9-10. என வருவன காண்க.
சுற்றம் - சுற்றத்தார். "பொலிந்த சுற்றமொடு, வளமனே மகனி குளசீாயா" (மதுரைக் 9ே2.3) என்புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சுற்றத்தார் தாய் தந்தை முதலிய உறவு முறையிலுள்ளவர்கள். பசு - . பந்திக்கப்படுவது, பசுக்கள் கயிற்றுல் கட்டப்படுவது போல உயிர்கள் ஆணவத்தினுல் கட்டப்பட்டிருத்தலின் அவையும் பசு எனப்படும். சுற் றத்தவர்களாகிய உயர்நிகணப் பொருள்களேப் பசுக்குழாங்கள் என அ3 றினேயால் இழித்துக் கூறியது. தெய்வமென்பகோர் சித்தமுண்டாதி ஆத ளேப் பற்றி ஆராயச் செல்வாரை அங்ஙனம் செல்லவொட்டாது தடுத் அக் கம்வழிப்படுத்தலாலுண்டாகிய வெகுளியினுலென்சு, உயிர்கள் அர தியே ஆணவத்தாற் பக்திக்கப்பட்டிருக்கலின் கொல்பசு " என் ரூர். அன்றியும் மக்கட் பிறப்பு உண்டாய காலந்தொடங்கிச் சுற்றத் தொடர் பும் தொடர்ந்து உளதாகலின் கொல்பசு' என்ருர் எனிமாம்.
கடவுள் வினேவுடையாரான இவர் ஆக்சிக்னவிலேயே அமுக்தி கம்மைப் பாதுகாத்தலே விட்டுப் பிரிவ? என்னும் வருத்தம் பெரிதுடையார் சுற்றத்தார் மிகப் பதைத்து அவரைத் தம்மாட்டு சீர்த்தலின் " சுற்றமென்

போற்றித் திருவகவல் 4.
ணும் கொல்பசுக் குழாங்கள் பற்றி யழைத்துப் பதறினர் பெருகவும்" என்ருர், பெருகவும் பதறினர் என மாற்றிக் கூட்டிப்பொருள் கொள்க.
வே கியர் என்றது ஆரிய வேதங்களே ஒதியுணர்ந்த மீமாஞ்சகரை, அவர்கள் வேள்வி முதலிய விரதங்களே அனுட்டித்தலே வீடு பேற்றினத் திரும் என்றும், அதனின்றும் வேருகக் கடவுள் என்பதொரு பொருள் வேண்டா எனவும், வேதம் மீத்தியம் என்றும், அதில் விதித்தன செய் திலும் விலக்கியன ஒழித லும் உறுதி பயக்கும் என்றும் கூறித் தம் கூற் றுக்கு அவ்வேதங்களேயே சான்றுகக் காட்டுதலின் "விரதமே பரமாக வேதியருஞ் சாதமாகவே சாத்திரம் காட்டினர்" என்றருளிச் செய்தார், தெய் வம் உண்டென்பதோர் சித்தம் உண்டாகியமைக்கு இவர் கூற்று முரண் பரீடாதல் காண்க. *
விரதம் - கோன்பு. பரம் என்பது கடவுளே உணர்த்தும் வடசொல். சாதம் - உண்மை. "இதுவே வேத முடிவி து சரத மென்ருன் " (கம்ப. இணிையன்வதை 122) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. " சரத முடையர் மணிவாய் திறக்கிற் சதுக்கென் பவே " (57) என்னும் திருக் கோவையார் உரையில் சரதம் என்பதற்கு மெய் எனப் பேராசிரியர் உரைத்தமையுங் காண்க. சாத்திரம் - சாஸ்திரம் என்னும் வட சொற்றிரிபு. நூல்கள் என்பது பொருள்.
சமயவாதிகள் - சைவமல்லாத ஏசீனச் சமயத்தவர்கள். அவர்கள் சம பங்கள் உலோகாயதம் பெளத்தம் சாங்கியம் நையாயிகம் வைசேடிகம் மீமாஞ்சகம் என்பன. புறச்சமயத்தவர்களும் அகச்சமயத்தவர்களுமாகிய சமயக்கணக்கர்கள் தங்கள் தங்கள் சமயங்களிலே உறுதியாகிய பயனேத் திரும் நெறி அமைந்திருப்பதாக வாய்விட்டுக் கதறித் தம்முண் மாறுபட் டுக் கூறுதலின் சமயவாதிகள் தத்தம் மதங்களில் அமைவதாக அரற்றி மலேந்தனர்" என்றருளிச் செய்தார்.
புறச்சமயங்கள் உலோகாயதம் புத்தம் சமணம் மீமாஞ்சகம் பஞ்ச சாத்திரம் பாட்டாசாரியம் என்பன. அகச்சமயங்கள் வைரவம் வாமம் காளாமுகம் மாவிரதம் சாத்தம் பாசுபதம் என்பன. இச்சமயங்களுள், * விரதமே பரமாக வேதிபரும், சரதமாகவே சாத்திரம் காட்டின" என் பது மீமாஞ்சகமதத்தையும், பின்னர்க் கூறப்படும் மாயாவாதம் என்பது சங்கராசாரியர் மதத்தையும், உலோகாயதன் என்பது புறச்சமயங்களுள் ஒன்றுகிய உலோகயதமதத்தையும் விதங்கெடுத்துக் கூறியனவாகும்.
தன் கொள்கையைத் திறம்பட எடுத்துரைக்கும் திட்பமுடைமையால் மிண்டிய மாயாவாதம்" என் ரூர் மாயாவாதத்தின் கொள்கை கடவுள் என்னும் பொருள் ஒன்றன்றிப் பிறிதொரு பொருளும் இல்ஸ் என்பது. சீயா நூல் அளவைகளினுள் அத்தன்மையாகத் தங்கொள்கையை எடுத்து இடித்துரைத்து ஆரவாரஞ் செய்யுக் தன்மைபற்றி " மாயாவாதமென்னுஞ் ாண்ட மாருதத் ஈழித்தடித் தார்த்து" என் ரூர். ஆர்த்து என்னும் செய் தெனெச்சத்தை ஆரவாரிக்கப்பட்டு எனச் செயபாட்டெச்சமாக்குக.

Page 85
d42 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உலோகாயதன் - உலோகாயதம், மகர னகரப் போலி " அகன மர்ந்து செய்யா ஞறையும்" (குறள் 84) என் புழிப் போல, உலோகாயதம் மாதரே தெய்வம்; போகமே மோட்சம் எனக் கூறுவது. உலோகாயத சமயக்கொள்கை பொதுவ விவுடையாரைப் பெரிதும் மயங்கச் செய்து கெடுத்து விடுமாதலின் "ஒண்டிறற் பாம்பின் கலாபேதித்த கடுவிடம் எய்தி" என்ருர், உலோகாயதம் மிக்க வலிமை படைத்த பாம்பாகவும் அதனது பல்வேறு வகைப்பட்ட கல்கள் பாம்பின் விடமாகவும் உருவ ரஞ் செய்யப்பட்டன.
59-73. தப்பாமே தாம் பிடித்தது சவியா - முற்கூறப்பட்ட ஏதுக்க னால் நெறிநின்று கவருமல் தாம் பிடித்த கடவுட் கொள்கையினின்றும் சலிப்படைந்து விட்டு விடாமல், தழலது கண்ட மெமுகது போல - நெருப்பை அணுகின மெழுகினேப் போல, உளம் உருகி தொழுது : உள்ளம் உருகி இறைவனே வணங்கி, அமுது உடல் கம்பித்து - அழுது உடல் நடுக்கம் அடைந்து, ஆடியும் அலறியும் பாடியும் பரவியும் - பின் னர் ஆனந்தக் கூத்து இயற்றியும் ஓலமிட்டும் இசைபாடல்களைப் பாடி வழிபட்டும், கொடிறும் பேதையும் கொண்டது விடாது எனும் படியே ஆகி - பற்றுக்குறடும் அறிவிலியும் தாம்பிடித்தவற்றை நெகிழவிடா என்னும் பழமொழி பாலாகத் தாம்பிடித்த கடவுட்கொள்கையை விடா மல், நல் இடை அரு அன்பின் - கன்றுகிய இடையே அற்றுப் போதலில் லாத அன்பினுல், பசு மரத்து ஆணி அறைந்தால் போல - பச்சை மரத் திலே ஆணியை அடித்தாற்போல நன்முகப் பதியப்பெற்று, கசிவது பெருகி - மனநெகிழ்ச்சி மிகுந்து, கடல் என மறுகி கடள் போலுச் சுழன்று, அகம் குழைந்து - மனம் குழையப்பெற்று: அனுகுலமாய் மெய் விதிர்த்து - அதற்கு அனுகூலமாய் உடம்பு ஈடுங்கப்பெற்று, சகம் பேய் என்று தம்மை சிரிப்ப - உலகினர் இவர் போற் பிடிக்கப்பட்டவர் என்று தம்மைப் பரிகசிக்க நாணது ஒழிக் து - அதற்கு கனத்தை விட்டு, நாட வர் பழித்து உரை கோணுதல் இன்றி பூனது ஆக = நாட்டிலுள்ளார் தம்மைப் பழித்துக் கூறும் வசைமொறிகள் தாம் வெறுப்பின்றி ஏற்றுக் கொள்ளுதலால் அணிகலம் போல அமைய, சதுர் இழக் து - யாம் வல்லு சம் என்னும் வலி அழிக் து, அறி மால் கொண்டு - அதனுல் உண்மை அறிவினேப்பெறும் விருப்பத்தினக் கொண்டு, பர மா அதிசயம் ஆக = தாம் அடைதற்குரிய வீடுபேற்று இன்பமே மேலான பெரிய வியப்புக்கு இடமாக
தப்பாமே என்ற து மாயா சக்திகள் மாயைகள் தொடங்கினமையும், ஆத்தமானுரும் அயலவர்களும் சாத்திகம் பேசினமையும் சுற்றத்தார்கள் பற்றியழைத்துப் பதறினமையும் வேதியர் சாத்திரங் காட்டினமையும் சமயவாதிகள் அரற்றி மலேந்தமையும் மயாவாதிகள் ஆர வர சிக்கப்பட்ட மையும் உலோகாயதனது கடுவிடம் எய்கப்பெற்று அங்கிலேயில் பெரிய வஞ்சனேகள் குழப்பெற்றமையுமாகிய இவ்வே துக்களால் நெறியினின்றும்

போற்றித் திருவகவல் 143
தீவறுமில் என்றவாறு. தப்புதல் - தவறுதல் "தப்பாமே தாளடைக் தார்" (திருவம்மானே 11) என்புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க,
சலிமா - சலீயாமல். ஈன்றது சலிப்படைந்து விட்டுவிடாமல் என்ற வாறு சலியா - ஈறுகெட்ட மாதிர்மறை வினேயெச்சம், 11 காக்கை கரவா கரைந்துண்ணும் " (குறள் 537) என்புறிப்போல,
தீழலது மெழுகது என்பவற்றில் அது பகுதிப்பொருள் விகுதி தழ லது கண்ட மெழுகதிபோல உருகி என இயையும். அழல் சேர்ந்த மெழகே யன்னூர்" (சத 88), "தீசேர் மெமுகொப்பாய்" (திருவெம் 7) " அழலுறுமெழமாம் என்பராப் நிகனவார்" (செத்திலாப் சி) " அனல் சேர் மெமுகொப்ப" (ஆசைப் பீ என பிருண்டு வருவனவும் சண்டறி யற்பாலன. கண்ட என்பது அணுகுதற் பொருளில் வந்தது. கம்பித்தல் . ஈடுங்குதல். " மெய்ம் முழுதுங் கம்பிக் கமுடிைபாரிடை" (நீத் 37) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
கொடி று - குறடு " கடைவாய்ப் புறமுங் கருவிப் பற்றுங், குருமகிழ் பூசமுங் கொடிறென லாகும்" என்பது பிங்கலங்கை (1 : 402 பேதைஅறிவிவி கொடிரம் பேதையும் கொண்டது விடாது என்பது ஒருமை பன்மை மயக்கம். அன்றி. கொடிறும் விடாது. பேதையும் விடாது எனத் தனித்தனி இயைப்பினுமமையும். பேதையைக் கொடிருெடு சேர்த் துக் கொண்டது விடாது' என அஃறிக்ண்யாத் கூறியது இழிவுபற்றி *கொடிறம் பேதையும் தாம் பற்றிய பொருளே விடாத தன்மைபோலு மெய்யன் பரும் கடவுட் கொள்கையை விடாமைபற்றிக் கொடிறம் பேதை புங் கொண்டது விடாதெலும் படியேயாகி " என்ருர், படி = தன்மை, "கருமணியம் பாலகத்துப் பதித்தன்ன படியவாய் ' (சீவக I6ኛ ) , ፍrsi† புழியும் இப்பொருட்டர் தன் காண்க,
அன்பிற் (சிே) பெருகி (ேே) என இயையும், பசுமரத்தாணி அறைக் தாற் போல கன்முகப் பதியப்பெற்று எனச் சில சொற்கள் வருவித் துரைக்க, பபி மரத்தாணி அறைக்தாற் போலக் கசிவது பெருகி என்றது. பசுமரத்தில் ஆணி அறைக்தால் எப்படி எளிதில் நன்முக அமுக்தி விடுமே அதுபோலத் தைலதாரை போன்ற இடையீடின்லாத அன்பினுல் மன நெகிழ்ச்சி மிகுந்து என்றவாறு. மரத்திற்குப் பசு மரத்திக்னயும், இடை. பரு அன்பிலுக்கு ஆணியினேயும், அன்பினுல் நெகிழ்ச்சி மிகுதலுக்கு அது கன் ரூகப் பதிதலேயும் உவமையாகக் கொள்க.
கசிவு - நெகிழ்ச்சிப் பெருக்கு. கடல் அலேபோல மீட்டும் மீட்டும் உள தாகலின் கடலென மறுகி ' என் குர் கடல் அதன் அலேக்கு ஆகுபெயர். அகங்குழைதல் - உள்ளகெசிழ்தல். அனுகுலம் - அனுகூலம் என்னும் வட சொற்றிரிபு. அகங்குழைதலின் மெய்ப்பாடு மெய்விதிர்த்தலாகவின் "அது
臀画画 கொடிறும் பேதையும் போலத் தாங்கொண்டதே பற்றி" சிவஞான பாடியம் அவையடக்கம். =IHآئ

Page 86
f44 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
குலமாய் மெய் விதிர்த்து ' என்ருர், விதிர்த்தல் - நடுங்குதல். " அதிர்வுர் வும் விதிர்ப்பும் நடுக்கஞ் செய்யும்" என்பது தொல்காப்பியம்.
சகம் - உலகம். ஈண்டு உலகினரை உணர்த்தி நிற்றவின் ஆகுபெயர். பேய் என்றது பேய்க்கோட்பட்டாரை, பேய்க்கோட்பட்டவர் தம்வயமின்றி அப்பேயின் வயத்தராய் சிற்றல்போலத், தெவ்வங் கொள்கையில் கிலேயே றுடையவர் அதனின்றும் பிறழாது கிற்றலின் அவரைக் காணுகர் இகழ்ந்து பரிகசித்தவின் "சகம்பே யென்று தம்மைச் சிரிப்ப" என்ருர், பேயர் என்பது பேய் என ஈறுகெட்டு சின்றது. இனி அறியாமையுடைபாரைப் பேயர் என வழங்கும் உலக வழக்குப் பற்றி வந்ததெனினுமமையும்.
14 பேயனேன்.என் சொல்லிப் பேசுகேனே" சத 23. " உன்னடி பணியாப் பேயணுகிலும் ' செத் ?. *" பேயேன துள்ளப் பிழைபொறுக்கும் பெருமையனே" கோத்
தும்பி 12 என அடிகள் பிருண்டும் கூறுதல் காண்க.
நாணது ஒழிகிது என்றது சகம் பேய் என்று தம்மைச் சிரித்தலினுல் காணமடையாது என்றவாறு. நாடவர் பழித்துரை (0ே) கோணுதல் இன்றிப் பூணதுவாக 70} என மாற்றிக் கூட்டி சேட்டவர்களாற் பழித் துக் கூறப்படும் சொற்கள், தாம் வெறுப்பின்றி ஏற்றுக் கொள்ளப்படுத லால் அணிகலம் போல அமைய என்றவாறு. பழித்துரையை ஏற்றுக் கொள்பவரின் தன்மை அப்பழித்துரையின் மேலேற்றிக் கோணுதலின்றிப் பூனதுவாக' என்ருர்,
சதுர் இழத்தல் - யாம் எவற்றையும் அறிய வல்லுகம் என்னும் தன் முகீனப்பினே இழத்தல். சதுர் இழந்தன்றி உண்மையை அறியும் ஆசை நிகழாமையின் சதுரிழந்து அறிமால் கொண்டு ' என்ருர், அறிவு என் றது. ஈறுகெட்டு நின்றது. அறிவு என்றது ஈண்டு தத்துவ ஞானத்தினே. மால் - ஆசை வேட்கை. "மாரீர்க்கு மவள் மார்பென் றெழுந்த சொன் னுேவோமோ " (கவி 68 - 13) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க "மாயோன் மேக மயக்கம் வேட்கை, மாலென் றுரைப்பர் " எனப் பிங் கலந்தையில் (10 : 8ெ1) வருதலுங் காண்க. சாருங்கதி என்றது தத்துவ ஞானத்தினுல் (மெய்யறிவினுல்) அடைதற்குரிய வீடுபேற்றிக்ன. முன்னுெரு போதுங் கண்டிராமையின் "பரமாதிசயமாக" என்ருர்,
73-87. கற்கு மனம் என கதறியும் பதறியும் - கன்றை ஈன்று அண்ணிய பசுவின் மனம்போலக் கதறுதலைச் செய்தும் பதறுதலச் செய் தும், மற்று ஓர் தெய்வம் கனவிலும் கிலேயாது - வேறு ஒரு தெய்வத்தைக் கனவினிடத்தும் நிக்னயாமல், அரு பரத்து ஒருவன் - அதற்கரிய மேன் மையையுடைய முதல்வகுகிய ரீ, குருபரன் ஆகி அவனியில் வந்து அரு ளிய பெருமை - ஆசாரியமுதல்வனுய் இங்கிலவுலகத்தில் வலியவந்து எமுக்

போற்றித் திருவகவல் 45
தருளியிருந்து அருளால் உபதேசஞ் செய்த பெருந்தன்மையை, சிறுமை என்று இகழாது-எளிதிற் கிடைத்தமை பற்றி அதனேப் புல்லிதாக நிஇனத்து இகழ்ந்து விடாமே, திரு அடி இக்னயை - அவ்வாசாரிய முதல்வனது திரு வடிகள் இரண்டினேயும், பிறி வினே அறியா கிழவது போல முன்பின் ஆகி உருவினேவிட்டு ரீங்கும் செயலினே அறியாத நிழலேப்போலப் பிரி யாது முன்னுகவோ பின்னுகவோ தொடர்ந்து, முனியாது அத்திசை இடையூறுகளாற் பிரிய கேபினும் அதனுள் வெறுப்புற்று மனத்தளர்ச்சி அடையாமல் குருபரன் எழுந்தருளிய திசையை நோக்கி வணங்கி, என்பு கைக்தி உருகி கெக்கு செக்கு ஏங்கி - வன்பொருளாகிய எலும்பும் தன் வன்மை கெட்டு உருகி மனம் நெகிழ்ந்து கெவிழ்த்து இரங்கி, அன்பு எனும் ஆறு கரையது புரள - அன்பு என்று சிறப்பித்துச் சொல்லப்படும் ஆறு பெருகி இருகரையும் புரண்டு ஓட, ல்ே புலன் ஒன்றி - நல்ல புலன்கள் ஐந்தும் ஒன்றுபட்டு, நாத என்று அரற்றி - தலைவனே என்று வாய்விட்டுப் புலம்பி, உரை தடுமாறி - சொற்கள் குளறி, உரோமம் சிலிர்ப்ப - மயிர்சிவீர்ப்ப, கர மலர் மொட்டித்து - மலர்போன்ற கரங்களேக் குவித்து, இருதயம் மலர - அகத்தாமரையாகிய நெஞ்சம் விரிய, கண் களி சீடர - கண்கள் களிப்பு மீகி, நுண் துளி அரும்ப . அதனுல் கண்களில் நுண்ணிய ஆனக்க கீர்த்துளிகள் தோன்ற, சாயா அன்பினே நாடொறும் தழைப்பவர் - கெடாத அன்பிசீன நாடோறும் தழைப்பிப்பவர்களே, தாே ஆகி வளர்த்தக்ன போற்றி - தாயைப் போல கின்று வளர்த்தோயோ தினக்கு வணக்கம்.
கன்று +ஆ= கற்று. "மெல்லொற்றுத் தொடர்மொழி மெல்லொற் றெல்லாம், வல்லொற் றிறுதி கிளேயொற் ருகும்" (தொல், எழுத்து 414) என்பது விதி. கற்கு மனமெனக் கதறியும் பதறியும் என்றது ஈன்றன் னிய பசு தன் கன்றைப் பிரிந்தவிடத்துக் கதறியழைத்தலும், அதற்கு ஏதும் இடையூறு எய்தியதோவென மனம் பதறுதலும் போல மெய்யன் பர்களும் இறைவன் காட்சி நீங்கியபோது கதறியழைத்தலும் அக்காட்சி
எய்துமோவென மனம் பதறுதலும் உடையராவர் என்பதாம். "கற்று வின் மனம்போலக் கசிந்துருக வேண்டுவனே' (புலம்பல் 3) என அடி கள் மற்குேரிடத்துக் கூறுதலும் காண்க.
மெய்ன்பர்களின் மனம் முழுமுதற் கடவுளேயன்றிப் பிறிதொரு தெய்வத்தையும் சிண்யாமையின் 'மற்ருேர் தெய்வங் கனவிலும் கினேயாது." என்ருர்,
" உள்ளேன் பிறதெய்வம் உன்னே யல்லா தெங்கள் உத்தமனே ' சத? " மற்றறியேன் பிறதெய்வம் " ரசறவி க்
.5 என அடிகள் பிருண்டு கூறுதலும் காண்க. நினோது (?4) அன்பினேத் தழைப்பவர் (பி)ே என முடிக்க, இனி, நீண்யாது (74) அருளிய பெருமை (78) எனக் கூட்டிப் பிறதெய்வங்களே மீனே யாதபடி அருள்செய்த பெருமை எனவும் உரைக்கலாம். "யான் பிற வேத்தாவகை யிரங்கித் தன் FEZTLS
19

Page 87
146 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கண் வைத்த தண்டில் லேச் சங்கரன் ' (238) எனத் திருக்கோவையாரி அனும் வருதல் காண்க. ஓர் தெய்வம் - ஒரு தெய்வம் என்பதன் விகாரம், கனவிலும் என்பதில் உம்மை எச்சவும்பை,
திருமால் பிரமன் முதலிய தேவர்களாலும் அறிதற்கருமையும் உயர்வு முடைய ஒப்பற்ற முதல்வணுதலின் இறைவனே " அருபரத்தொருவன்" என் ருர், " அரியயன் இந்திரன் வானுேர்க் கரிய சிவன்" (தெள் ?) என வருதலுங் காண்க: பரம் - உயர்வு, குருபரனுகி அவனியில் வந்து அருளிய பெருமை என மாற்றிக் கூட்டுக சிவபெருமான் குருபரணுகி அவனியில் எமுக்கருனி அருளியமை "இந்திரனும் மர வயறும் ஏனுேரும் வானுேரும், அக்தரமே நிற்கச் சிவன வணி வக்கருளி எந்தரமும் ஆட் கொண்டு ' (அம்மாஃ) 3) " அரையா? நாத மசைத்த பிரான் அதுனியின் மேல்.வந்தாண்ட திறம்"(தெள்)ே "அவனியிற் புகுக்தெமை டாட்கொள்ள வல்லாப்" (திருப்பள்வி 10) எனப் பிருண்டும் வருவனவற்ருலு மறிக.
' கருணே திருவுருவ ப்க் காசினிக்கே தோன்றிக்
குருபர னென்ருேர் திருப்பெயர் கொண்டு " கந்தர் கவி 24, என வருதலுங் காண்க. அவநி - கிலம்; வடசொல். குரு - ஆசாரியன்.
பிறிவிகின - பிறிதாகும் செயல். உருவிளே விட்டு நிழல் நீங்குதல் எக் காலத்துமின் பையின் பிறிவிஃன யறியா கீழள் ' என் முர் " கீழல் தன் இன வீயா தடியுறைக் கற்று' (குறள் 208) என் ருர் திருவள்ளுவரும். முனி யாது - வெருது.
அத்திசை என்றது குருபரனுகி எழுந்தருளி யிருந்த திசையை அத் திசை நோக்கி வணங்கி எனச் சில சொற்கள் வருவித்து முடிக்க. இடை விடாது நிகழம் தன்மையும் மிகுதியும் பற்றி " அன்பெலும் ஆறு " என் ருர், புலன் என்றது பொறிவழிச் செல்லும் ஐந்தறிவுகளே. அவை ஒன்று படுதலின் ஒன்றி' என் முர், "ஐக்தபே ர றிவுங் கண்களே கொள்ள அளப்பருங் கரணங்கள் நான்குஞ் சிக்தையே யாக " எனப் பெரியபுரா ணத்து தடுத்தாட் 108 வருதலுங் காண்க. அரற்றுதல் வாய்விட்டுப் புலம்புதல், மொட்டித்தல் - குவித்தல், தாமரை மலர் கூம்புதல்போல இருகரங்களேயும் சேதுக் குவித்தலின் 'கர மலர் மொட்டித்து" என் முர்.
கண்களி சுர நுண்டுளி யரும்ப என்றது குருபரசீன மனத்தின் கண் நினோத்தலாம் கண்கள் களிப்பு மிகவும் நுண்ணிய ஆனந்தத் துணிகள் தோன்றவும் என்றவாறு, தழைப்பவர் - பிறவினே விகுதிநொக்க விக்ன யா லக்னயும்பெயர். அதன் ஈற்றிலுள்ள ஐயுருபு தொக்கது.
எ&னப்பல கழவும் (58) என்னும் வினேக்குச் செயப்படுபொருளாகத் தழைப்பவர் (8) என்பதைக் குறிப்பதாகிய தம்மை என்னும் சொல் முன்னர் விரித்துக் கூறப்பட்டது. எனவே, பெருமாயை தம்மைச் (Յֆեք

போற்றித் திருவகவல் 147
இம் (58) சலியா (59) மெழுகதுபோல 0ே} உளம் உருகி அழுது கம் பித்த (GI) ஆடியும் அறியும் பாடியும் Lu as Eth (62) கொண்டது விட தெனும் 4ே) படியே பாசி (rே) பசுமரத்தானி அறைந்தாற் போலக் 5ே கசிவது பெருகி மறுசி (ேே, அகிங்குறைந்து அணுகுலமாய் மெய் விகிச்த்துச் (பீ8) சகம் தம்மைச் சிரிப்ப 8ே) கானது ஒழிந்து காடவர் பறித்துரை (பீ)ெ கோணுதலின் றிப் பூணதுவாகக் கொண்டு (70 சதுர் இழந்து அறிமாஸ் கொண்டு சாருங் ?1) கதி அதிசயமாகக் ??) கதறியும் பகறியும் (??) கனவிலும் நினே யாது (?4) ஒருவன் அவனியில் வந்து அருளிய பெருமையைச் (??) சிறுமை என்று இகழாது (??) முனியாது (??) உருகி கெக்கு ஏங்கி (80) ஒன்றி அரற்றி 82) உரை தடுமாறி (83) மொட்டித்து மலரக் (84) கூர அரும்பத் (85) தழைப்பவர் (88) என வினே முடிபு செய்க.
தழைப்பவர் காயேயா கி என இயல்பாகப் புனர்ந்தமை, " உயிரீரு கிய இயர்கினேப் பெயரும், புள்ளி யிறுதி புயர்தினேப் பெயரும், எல்லா வழியும் இயல்டென மொழிப" (தொல் எழுத்து 153) என்னும் விதி பற்றியாகும்.
88-98 மெய் தரு வேதிபன் ஆதி - மெய்ப்பொருள் உணர்ச்சியி சீனத் தீரும் மறையோனுகி இந்து, வீசீன கெட - சஞ்சிதம் ஆகாமியம் என் ஜம் விளேகள் நெடும்படி, கைதர வல்லு கடவுள் போற்றி உதவிசெய்ய வல்லவனுகிய கடவுளே மீனக்கு வணக்கம்; ஆடகம் மதுரை அரசே போற்றி - பொன் வண்ணமாய் விளங்கும் மதுரைமா கேருக்கு அரசனே சினக்கு வணக்கம் கூடல் இலங்கு குருமணி போற்றி - நான்மாடக் கூட லாகிய தரைத் திருக்கோயிலில் வீனங்க நின்ற சிறம்பொருங்கிய மாணிக்கமே நீ க்கு வணக்கம் தென் தில்ஃல மன் றினுள் ஆடி போற்றி= அழகிய தில்ஃச் சிற்றம்பகத்தின் கண் ஆனந்தக் கூத்தாடுபவனே நினக்கு வணக்கம்: இன்று எனக்கு ஆர் ஆரிது ஆணுய் போற்றி - இக்நாளில் அடிய்ே லுக்கு அரிய அமுதமான வனே கிளக்கு வணக்கம்.
மெய்யென்றது மெய்ப்பொருளுணர்ச்சியினே, இறைவன் மறையோன் வடிவில் இந்து மெய்ப்பொருளுணர்ச்சியிளேத் தந்த ஆணியமையின் மெய் தரு வேதியணுகி என்று, " அறைகூவி பாட்கொண்டருளி, மறைபோர் கோவங் காட்டி யருளலும் " (திருவண்ட 18 - 9) " உருநர மறியபோரி அந்தணனு யாண்டு கொண்டான் " (தெள் 1) " அந்தன. ஒவதுங் காட்டி வ& தாண்டாய்" (திருப்பள்ளி )ே எனப் பிருண்டு வருவனவும் காண்க.
விக்ன, பிராரர்த்தம் சஞ்சிதம் ஆகTமியம் என மூன் ருகவும், வினே கெட என்பதற்குச் சஞ்சிதம் ஆக"மியம் என்ஜர் வினேகள் கெடும்படி ஃ இனக் கூறியது உடம்பு உள்ள வரையும் அனுபவிக்க ற்குரிய பிராரர்த்த வினே கைத் தவிர்த்தமை'கும். அங்ஙனமன் றி இம்மூவகை வினேகளே யும் உடனே அழித்து வீடுபேறு அளித்தலுமுண்டு. அது பெற்ருன் சாம்பானுக்கு உமாபதி சிவாசாரியர் செய்த சத்தியோ நிருவான நீக்கை

Page 88
148 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
யின் பேறு போன்றதாகும். கைதருதல் - உதவி செய்தல். கடவுள் என் ரூர் இறைவன் எப்பொருட்டன்மையையுங் கடந்து மீற்றலின்,
ஆடகம் - பொன்.'கடாதகைப் பிராட்டியாரைத் திருமணஞ்செய்தி இறைவன் சோமசுந்தரபாண்டியனுய் முடிகவித்து மதுரைமாககளிலிருந்து அரசு செலுத்தினராதலின் " மதுரைக் கரசே ' என்ருர்,
கூடல் - மதுரை. மதுரைமாதகர் நான்மாடக்கூடலான வரலாறு திரு விளேயாடற்புசWணத்துட் காண்க. இலங்குதல் - விளங்குதல். இப் பொருட்டாதல், "இரவின் மாட்டிய இலங்கு சுடர் " (பெரும்பாண் 349) என் புழியுங் காண்க, குரு - நிறம். ' குருவுங் கெழுவு சிறனு கும்மே என்பது தொல்காப்பியம், (உரி 5) குருமணி என்றது ஈண்டு மதுகை திருகோயிலில் எழுந்தருளியிருக்கும் சொக்ககாதரை. இங்ஙனமன்றி. இறைவன் அடிகளே ஆட்கொண்டபோது இன்ன இன்ன தலங்க" சி" குதி எனப் பணித்து அவ்வத்தலங்களிலெல்லாம் இக்குருவடிவையே காட்டு திம் காணுதி என அருளிச் செய்தமையின் குருமணி என்பதற்கு ஆசாரி மணி எனப் பொருளுரைத்தலும் பொருந்தும். வைத்தகம் பதிக டம்மி விவை யிவை வண்ங்கி லாங்கே, யித்திகழ் வடிவே காண்டி காட்டுது மென வியம்பி " எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து (மண் விமதே 98. வருதலும் காண்க. திருவுத்தரகோசமங்கையிற் சென்றபோது அங்கே இறைவரது குருவடிவங் காணப்பெருமையால் வருக்திய அடிகள் நீத்தல் விண்ணப்பம் அருளிச் செய்தமையும் அதன் பின்னர்க் குருவடிவங் காணப் பெற்றமைப்பும்,
"சடையவர் கோயி லெப்தித் தம்மைவங் தடிமை கொன்
வடிவது காணுராகி மயங்கிவெப் துயிர்த்து வீழ்நீதி விடுதிகொ லென் சீன யென்று நீத்தல் விண்ணப்ப மென்னுங் தொடைகெழு பாட லோகக் காட்டினர் தொல்க்ஸ் மேணி'
திருவம்பலத் 7ே எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருதல் ஈண்டு சிந்திக்கத்தக்கது. தென்தில்லே - அழகியதில்லே. இனி, தென் மன்று எனக் கூட்டிக் திருவாலங் காட்டிற்குத் தெற்கின் கணுள்ள மன்று எனினுமாம்.
ஆடி - ஆடுபவன் எனப் பெயராய் சின்றது. அரு அமுது, ஆரமுதி என்ருயின. 'ஆரிருள் " கவி 17 : 30) என் புழிப் போல. அமுதம் தன்னே யுண்டாரை நரை திரை நோய் முப்புச் சாக்காடுகளினின்றும் நீக்கி என்றும் ஒரே தன்மைத்தாய் இருக்கச் செய்தல்போல இறைவன் அரு ளும், அடிகளுக்கு எல்லா கலங்களேயும் ஒருங்கு கொடுத்தலின் 'அமுத மானுய்' என்ருர், " எனக்கமுதனே' (சத98) "அமுதமுமாய் நின்றன்" (திருவெம் 18) "அமுதமுமாப்" (அம்மானே 18) "அமுதானுனே" (கண்ட )ே "அடியார்க் கமுதன் " (வார்த் 10 என அடிகள் பிருண்டு அருளி யமையுங் காண்க. "அற்றவர்க் காரமுதாணுப் போற்றி" என் குர் அப்பு

போற்றித் திருவகவல் 149
ரடிகளும். (தே. நீாவு 248 - 2). இனி, உபநிடதங்களில் இறைவனே "அமிர் தம் ' எனக் கூறுதல் பற்றி அமிர்தமானுய் ' என்ருர் எனினுமாம்.
4ெ-99, மூவா தான்மறை முதல்வா போற்றி - எக்காலத்தும் மூத் தில் இல்லாத நான்கு வேதங்கட்கும் முதல்வனே வினக்கு வணக்கம்: சே ஆர் வெல்கொடி சிவனே போற்றி - ஆனேற்றின் வடிவு எழுதப்பட்ட வெல்லும் கொடியினேயுடைய சிவபெருமானே சினக்கு வணக்கம் மின் ஆர் உருவ விகிர்தா போற்றி - ஒளிபொருந்திய உருவத்தினேயுடைய விகிர் தனே கினக்கு வணக்கம் கல் கார் உரித்த கனியே போற்றி - கல்லின் கண் கார் உரித்த பழச்சுவையை ஒப்பவனே நினக்கு வணக்கம்; கனக குன்றே காவாப் போற்றி - பொன்மல் போன்றவனே காப்பாற்றுவாயாக கினக்கு வணக்கம்; ஆ ஆ எனக்கு அருளாய் போற்றி - ஆ ஆ என்று வியக் கத்தக்க பேற்றினே எனக்கு அருள்புரிவாயாக கினக்கு வணக்கம்.
முவா முதல்வா எனவும். நான்மறை முதல்வா எனவும் தனித்தனி இயையும். " முவா முதலாய் கின்ற முதல்வா " (புணர்ச்சிப் 10) " முவாக முதலானே" (எசற 8) என வருவன காண்க. நான்மறை முதல்வா என்ருர் கான்கு வேதங்களே அருளியமையானும் அவற்ருல் போற்றப் படுதலானும், "வேதமெய்க் நூல் சொன்னவனே " (நீத் 43) எனவும் "வேதங்கள் ஐயாவென வோங்கி யாழ்ந்தகன்ற நுண்ணியனே" (சிவ "ர" 4ே-5) எனவும் அடிகள் அருளியமையும் காண்க. 1. Fili
சே - ஆணேறு இடபம். இறைவனது கொடியில் ஆணேறு எழுதப் பட்டமையின் "சேவா கொடிச் சிவனே" என் ருர், " சேவக மேந்திய வெல்கொடியான் " (பொற் 18) "ஏற்றுயர் கொடியுடையாய்" (பள்ளி1) எனவும், "வருமிடபக் கொடியுடையான் " " செங்கண் ஏறணி வெல் கொடியான் ' " சேவுயருந் திண்கொடியான் " (தே. ஞான 18 10; 105 : * 129 : 1) "சேவார்ந்த வெல்கொடியாய்" (நாவு 246 : )ெ "சேவேக் திய கொடியான் " (சுங் 83 8) எனவும் வருவன காண்க. எக்காலத்தும் தோல்வியின்மையின் " வெல்கொடி" என்று கூறினூர்,
இடபக்கொடியை விதந்து கூறினுராயினும், அரவு மதி கொன்றை வெண்ணறு மூவிலேவேல் முதலியன கொண்டிருத்தலுங் கொள்க.
"கொடிமே லிடபமுங் கேரவனக் கீளு மோர் கொக்கிறகும்
அடியேறி சுழலும் அகலத்தில் மீறும் ஐவாயரவு முடிமேன் மதியும் முருகலர் கொன்றையு மூவிஃவய வடிவேல் வடிவு மென் கண்ணு ளெப்போதும் வருகின்றனவே" (2)
எனப் பொன்வண்னத்தந்தாதியில் வருதலுங் காண்க.
இறைவன் உருவு ஒளிமிகுந்ததாதலின் " மின்னூர் உருவ" என்ருர், " மின்னேர்சினய பூங்கழல்கள்" (ஆனந்த 1) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. விக்ருத என்னும் வடமொழியினின்றும் பிறந்த விகிர்தன் என்பது விகிர்தா என விளியேற்றது. விகிர்தம் - வேறுபாடு.

Page 89
150 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அன்பால்ரிக்னவரர்க்கருள் செய்ய வேண் பு இறைவன் பல வேறுபாடு கிளேயுடைய உருவுகளே மேற்கொள்வனுதவி ை உருவ விகிச்த" என் ருர், "வேடம் பல பல கட்டும் விகிர்தனம் வேதமுதல்வன்' எனத் தேவாரத்து (ஞான 0ே4, 10 வருதல் காண்க.
கல்வின் கண் கார் உரித்தல் எவரிக்கும் செய்தற்கரியதொன்குக அத சீனச் செய்த இறைவன் பெருவன் மையுடையணுயினும் கனிபோல் இனிமை திரும் தன்மையையுடையன் என்பார் கன்னுருத்த கனியே " என் குர் .
'கல்கா யூரிக்தென்ன என்னேயுந்தன் கருனேயினுற்
பொன்னர் கழல்பணித் தாண்ட பிரான்" (தெள் 9) "கில் நீா ருரித்தென்னா பாண்டு கொண்டான் " (பூவல் )ெ எனவும். " கணியே போற்றி" (போற் 108) " அளிந்ததோர் கனியே ' (பிடித் 4) எனவும் அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. "மனிதர்கா எரிங்கே இம்மொன்று சொல் ஆஆேன்
கணிதக் தாங்கனி புண்ன அம் வல்லிரே புவிதன் பொற்கழ வீச னெனுங்கனி இனிது சாலவு மேசற் றவர்கட்கே" கரவு 205 ?. என்னும் தேவாரமும் ஈண்டறியற்பாலது. உரித்த கனியே எனப் பெய செச்சத்தற் கூறினும் உரித்தவனே, கனிபோன்றவனே என்பது பொரு ளோகக் கொள்து.
காகம் - கனகம்; பொன். வடசொல், இறைவன் பொன் மலே போன்ற வணுதலின் கனகக் குன்றே" என் மூர், " சுடர்பெற் குன்றை " (புணர்ச்சி
GT GT அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க
"கனகக்குன்றக் தெரிற் பெருஞ் சோதியை " நாவு 113 - 5 "செங்கனகக் தனிக்குன்றைச் சிவனே " நா ை24 : ,ே " அங்கன4ச் சுடர்க்குன்றை ' நா அ 298 : 1. " கனகமாள் வரையை " சுந்தரர் 8ே பி. எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க. சுனகக்குன்றே காவாப் போற்றி என இயைத் துப் பொருள் கொள்க. " கரவாப் கனகத் திரனே போற்றி" என அப்பரடிகள் (தே 29ே )ெ அருளியமையுங் காண்க
ஆவர் என்பது வியப்பின் கட் குறிப்பு. ஆ, ஆ என்னும் சொற்கள் நடுவே வகர உடம்படுமெய் பெற்று ஆவாவென் ரூயின. இவ்வாறு,
" ஆவாவென் றென்னே யும் பூத லத்தே வலித்தாண்டு கொண்டான்"
தென் ?, "ஆவர் திருமால் அவிப்பாகங் கொண்டன்று சாவாதிருந்தான் " திரு "ஆவ வெள்ள ஆசைப்பட்டேன் " ஆசைப் .ே (அத்தி .ே
" ஆவா வென்றருளி உடலேச்சின ஆயத திெத்துக்கு" குழைத் 2. "ஆவர விருவ ரறியா வடி " திருக்கோவை 72. என பிருண்டும் வருவன காண்க.

போற்றித் திருவகவல் 置5土
100-1ச்ெ. படைப்பாப் காப்பாப் துடைப்பாய் போற்றி - எல்லாத் தனுகரண புவன போகங்களேயும் உண்டாக்குபவனே காப்பவனே அழிப் பவனே தினக்கு வணக்கம், இடரை களேயும் எக்தாய் போற்றி - பிற வித்துன் பத்தினே நீக்கும் எமது த ஸ்வனே கிரைக்கு வணக்கம் ஈச போற்றிஎப்பொருளேயும் உடையவனே நி ைக்கு வணக்கம் இறைவ போற்றி - எப்பொருளினும் தங்குவோனே கினக்கு வணக்கம்; தேச பளிங்கின் திரளே போற்றி - ஒளிமையுடைய பளிங்கின் தொகுதியைப் போன்றவனே மினக்கு வணக்கம்; அரைசே போற்றி - தேவர்களுக்கும் அரசனே தினக்கு வணக் கம்; அமுதே போற்றி - உயிர்களுக்கு அமிழ்தம் போன்றவனே நினக்கு வணக்கம், வீரை சேர் சரண விகிர்தா போற்றி - மணம் பொருந்திய திரு வடிமலர்களே யுடைய வேறுபட்ட இயல்பையுடையவனே கினக்கு வணக்கம்
எல்லாவற்றையும் உண்டாக்குபவனும் கப்பவனும் அழிப்பவனும் இறைவனேயா தவின் "படைப்பாய் காப்பாய் துடைப்பாய் போற்றி " என் குரீ " காத்தும் படைத்தும் கரங்தும் விளேபாடி " (திருவெம் 12) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையும் காண்க,
"தோற்றுவித் தளித்துப் பின்னும் துடைத்தருள் தொழில்கள் மூன்றும்
போற்றவே யுடைய னரீசன் " குக் 1 ஆதி ,ே செய் 33. எனச் சிவஞானசித்தியாசிஸ் வருதலுங் காண்க. படைப்பாப் காப்பாய் துடைப்பாய் என முத்தொழில்களேக் கூறினும் மறைத்தல் அருளல்களும் அவற்றுள் அடங்குவன வாகக் கொள்ளப்படும். இவ்வைந்து தொழில்க ரூம் உயிர்களின் உய்தி கருதி இறைவன் இயற்றும் அருட்செயல்களேயாம்.
" அழிப்பிளேப்பு ஆற்றல் ஆக்கம் அவ்வவர் கன்ம மெல்லாங்
கழித்திடல் நுசரச்செய்தல் காப்பது கன்ம ஒப்பில் தெழித் திடல் மலங்கள் எல்லாம் மறைப்பருள் செய்தி தாறும் பழிப்பொழி பந்தம் வீடு பார்த்திடின் அருனே யெல்லாம்." சித். என வருவதினுலும் காண்கி, சூத் 1 செய் 37, இறைவன் துன்பத்தை சீக்குதவின் " இடரைக் களேயும் எந்தரப்" என்ருர், " அடியேன் இடர்களேந்த அமுதே " (பிரார்த்தனே 4) என் வருதலும் காண்க இடர் என்றது பிறவித்துன்பத்தை "இக்தி குரல் இடர்ப்பிறவித்துயர்" (திருப்படை )ே என அடிசள் அருளியவாறுங் காண்க. களே தல் - நீக்குதல்.
உலகப்பொருள்கள் எல்லாவற்றையும் தனது உடைமையாகவுடைய வன் ஈசனுெருவனேயாகவின் "ஈச ' என்ருர், ஈசன் - எப்பொருக்ாயும் உடையோன் என்று பொருள்தரும் வடசோல். இறைவன் - எப்பொருளி னும் தங்குகின்றவன். சிலப் 10 8ெ அடிதல். தேசம். தேஜஸ் என் னும் வடசொற்றிவிபு தேசம் - தேசு, ஒளி. " தேசமுடையாய் திற வேஜோ ரெம்பாவாப் " (திங். திருப்பா ?) என் புழியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க. பளிங்கு, ஒளியும் களங்கமின்மையும் மற்றெப்பொருள்

Page 90
氹52 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
களின் உருவிக்னத் தன்னிடத்துக் காட்டும் தன்மையும் உடைமையின் "அத்தன்மைகளேயுடைய இறைவனுக்கு உவமையாயிற்று. 'முத்திற் றிர ளும் பளிங்கினிற் சோதியு மொப்பவளத் தொத்தினே ரேய்க்கும் படியாய்" என் அப்பரடிகள் (தே 100 2) அருளியமையுங் காண்க.
" மதிமா குர வொளிகால் பளிங்கின்
பூட்சித் தென்ன" (56 : 14.5) என ஞானமிர்தத்து வருதலுங் காண்க.
அரைசு, அரசு என்பதன் போவி, "அவிர்சடை வானத் தடலரைசே! "அரைசே.விரைசேர் முடியாய் " (கீத் 38,37) அரைசே போன் னம்பலத்திாடு மமுதே' (கோயின் மூத்த 5) எனப் பிருண்டும் வருவன காண்க. இறைவன் அமிழ்தம் போன்றவனுதலின் அமுதே' என்ருர்,
சரணம் என்றது ஈண்டு சரணம் புகுதற்குரிய கிருவடியை உணர்த் தியது. இது வடசொல். பக்குவரன்மாக்களுக்கு வீடுபேருகிய அரும்பயகர அளிக்கும் கயம்பற்றி “ விரைசேர் சரண் " எனச் சிறப்பிக்கப்பட்டது. "உன் விரையார் சுழற்கு" (சத 1) என அடிகள் பிருண்டு கூறுதலுங் காண்க,
108-111. வேதி போற்றி - ஆணவமஐத்தால் மறைப்புண்டு கிடக் கும் உயிர்கிளே அதன் மறைப்பினின்றும் நீக்கி உண்மை நிஐயினே அடை யச் செய்பவனே நினக்கு வணக்கம்; விமலா போற்றி - இயல்பாகவே மலங்களினிங்கினவனே நினக்கு வணக்கம் ஆதி போற்றி - ஆதி சத்தி யோடு கூடினவனே சீனக்கு வணக்கம் அறிவே போற்றி - அறிவுருவான வனே கினச்கு எனக்கம்; கதியே போற்றி - வீடு பேற்றி கன அருள்ப வனே சீனக்கு வணக்கம்; கனியே போற்றி - கனியின் சுவை போன்ற வனே நினக்கு வணக்கம் நதி சேர் செஞ்சடை நம்பா போற்றி - கங்கை யாறு பொருந்திய சிவந்த சடையினேயுடையவனே நினக்கு வணக்கம்; உடையாய் போற்றி - எப்பொருள்களேயும் உடையவனே மினக்கு வணக் சும் உணர்வே போற்றி எவற்றையும் அறிபவனே நினக்கு வணக்கம்: கடையேன் அடிமை கண்டாய் போற்றி - கீழ்ப்பட்டவணுகிய எனது அடி மைத் தொண்டினேயும் ஒருபொருளாக ஏற்றுக் கடைக்கணித்தவனே நினக்கு வணக்கம்.
வேதி - வேதிப்பவன் மாறுபடுத்துபவன். உயிர்களே அவற்றின் தன்மையினின்றும் நீக்கித் தன்தன்மையடையச் செய்தலின் இறைவனே * வேதி' என்றுர். " சித்தமல மறுவித்துச் சிவமாக்கி யெனே யாண்ட அத்
甲
தன் " (அச்சோப் 1 என வருதலுங் காண்க.
விமலன் - மலங்களினங்கினவன் மாசற்றவன். இறைவன் ஆதிசத்தி யோடு இயைந்தவனுதலின் "ஆதி" என்றுர். " ஆதிபகவன் முதற்றே யுலகு" என்ருர் திருவள்ளுவரும், இனி ஆதி என்பதற்கு எப்பொருட் சம் முதலேயெனினுமTம்.

போற்றித் திருவகவல் 153
இறைவன் பேரறிஞலும் அறிவுருவான வ3றுமாதலின் அறிவே" என் ருர், ' நானக்தி" ஒருவாகிய ாேயகன்" எனக் கத்தயுராணத்து (குரணமைச்சியன் 188) வருதலும் காண்க.
கதி - வீடுபேறு. கதியைக் கொடுப்பவ&னக் கதியே ' என் ரூர், "மண் பொருக்தி வாழ்பவர்க்கும் மாதீர்த்த வேதியர்க்கும், விண்பொருங் து தேவர்க்கும் வீடுபேருய் நின் துனே " என அப்பாடிகள் (தே 13:5) அருளியமையுங் காண்க, இறைவன் சளிபோ லினியருதலின் கனியே " என்ருர்,
"கனியினும். இரிையன் தன் ன டைக் தார்க்கிடைமருதவே"
istry 128 +10.
ஈசனெலுங் கனி, இனிது சாலம்ே சற்றவர்கட்கே " நாவு 305 7.
"கற்றவர்களுண்ணுங் கனியே போற்றி " நாஷ் பிே : 1.
" கற்றுன வான்கரிையாய கண்ணுறுதலே " சுங் 1ே .ெ
" கண்ணுதஐக் கனியை " சுர் 8 .ே எனத் திே வாரத்து வருகிான வுங் காண்க. கனி என்றது தோங்கனி முதல; பினவற்றை.
" ஆமாத்து ர ரனே யென்றழைத்தலும்
தேமாத் தீங்களிைபோ இத் தித்திக்குமே " 57 3,
என அப்பாடிகள் அருளியமையுங் காண்க. கதியே போற்றி கனியே போற்றி என்பது "கற்றவர்களுண்ணுங் கனியே போற்றி ಔpಘPL-åíäT# செல்லுங் கதியே போற்றி" எனத் தேவாரத்துக் ( $( ' § '2 did + 1) ଶugs 高町 క్ హాf d,
கதிசேர் செஞ்சடை நம்பன் என்றது பரேதன் பெர ருட்டுப் பெருக் கெடுத்துவந்த ஆகாயகங்கையைச் சடையின் கண் ஏற்று அதன் செருக்கை அடக்கிய எம்பெருமான் என்றவாறு,
பகீரதன் தன் முன்னுேர்கள் பிற்கதியடையும் பொருட்டு ஆகிT கங் கையைப் பூமியிற் கொணர வேண்டி இறைவனே நோக்கித் தவஞ்செய்ய இறைவனருளாற் பலமுகமாகப் பெருக்கெடுத்துவந்த கங்கை தரையில் விழுந்து அதனேச் சிதை'ாமைப் பொருட்டு இறைவன் அதனேச் செஞ் சடையிற்குரங்கிக் தரையில் இழிய விட்டனன் என்பது வரலாறு
"மைய று மனத்த ஞய பரே தன் வரங்கள் வேண்ட
ஐயமிலமர ரேத்த வாயிர முகம சாகி வையக நெளியப் பாப்வான் வங்கிழி கங்கை பென் இறுக் தையலச் சடையிலேற்ருர் சாய்க்காடு மேவி னுரே ' (85 : ?) எனத் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க, செஞ் சடை - சிவக்க சடை, "கங்கை நீர் தங்கு செஞ்சடையாய்" (அருட் )ெ என வருதலுங் காண்க,
8ህ

Page 91
154 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கம்பன் - சிவபெருமான், ' கம்பன் பகவன்.எம்பிரான் பெயரே" எனப் பிங்கலத்தையின் வருதலும் காண்க இனி, எல்லா வுயிரும் விரும்பு தற்குரியோன் எனினுமாம். " கம்பு மேவும் ைேசயாகும்மே " என்பது தொல்காப்பியம் (உரி ). உனர்வே என்பதற்கு மெய்யுணர்வே எனினு மாம். " கனடயேனடிமை கண்டப் " என்பதற்கு கடைப்பட்டவணுகிய என்னே மினக்கு அடிமையாகச் செய்தவனே எளிலுமாம்,
112 - 117 ஐயா போற்றி - வழிபாட்டிற்குரியவனே நினக்கு வனக் கம்; அணுவே போற்றி - திகள் போல நுண்ணியனே மீன் க்கு வணக்கம்: சைவா போற்றி - சைவாசாரியனே தினக்கு இணக்கம் தஃவா போற்றி - எவ்வகை மேம்பாட்டினர்க்கும் தவேனே கி ைக்கு இணக்கம் குறியே போற்றி - விங்க வடிவினனே கிளக்கு வணக்கம்; குனமே போற்றி . எண்குணமுடையவனே நீள க்கு வணக்கம் நெறியே போற்றி - வீட்டு நெறியை அருள்பவனே மினக்கு வணக்கம் கினேவே போற்றி - சினேக் தற்குரியவனே கிணக்கு வணக்கம்; வானுேர்க்கு அரிய மாநக்கே போற்றி - தேவர்களுக்கும் கிடைக் கற்கரிய மருந்துபோல்பவனே நினக்கு வணக்கம்; ஏனுேர்க்கு எளிய, இறைவா போற்றி - வானவரல்லராயினும் அன்பர ன ஏஞேர்க்கு எளிவந்தருளும் இறைவனே நினக்கு வணக்கம்.
ஐயன் - வழிபாட்டிற்குரியவன். பருப்பொருள்களுக்கெல்லாம் பருப் பொருளாயுள்ள இறைவனே நுண்பொருள்களுக்கெல்லாம் நுண்பொருளாயு மிருத்தலின் " அலுல்ே ' என் ருர், " அணு அணுவி லிறக்தாப்" (சத 25 என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க, 'அணு'வை ' " பாமாறுை வரப் " " அணுவாகி யாதியா ப் மின் ருல் கண்டாப் " எனத் தேவாரத்து (நாவு 214:1; 340 : மீ; 23:7) வருவன வுங் காண்க.
அடிகள் ! ஐயா தனிற் சைவ னுகியும் " (ர்ேக்கி 85) எனப் பிறிதோ ரிடத்து அருளுமாற்றல் சைவா என்பதற்கு ஈண்டுச் சைவாசாரியனே எனப் பொருளுரைக்கப்பட்டது. இனி, இறைவன் அகா கி சைவனுதலின் சைலா போற்றி" என் ருர் எனினுமாம். ' கழவிலங்கு திருஇருவச் சைவனே " ஞான ேே? 7) "மான் :றி மமுவொன்றேக் தும் சைவனே " (நாவு 82 : 1) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க.
குணங்குறி கடந்த Pேழர் கவிறைவன் அன்பர் வழிபாட்டின் பொருட் டுக் கன் மசா தாக்கியமாகிய சிவலிங்கவருவாக அமைந்தமையின் குறியே என் ருர், குறி - விங்கம்; அடைய 3 ம்.
தன்வயத்தணுதல், தாயவுடம்பினனுள், இயற்கையுணர்வினணுதல், முற்றுமுணர்தல், இயல்பாகவே பா சங்களினிங்குதல் போருளுடைமை, முடிவிலாற்றலுடைமை, வீரம்பிவின்பமுடைமை என்னும் எண் இதை இறை மைக் குனங்களே இயல்பாகவுடைமையின் " குணமே ' என் மூர், எட்டு கொலாமவரீறில் பெருங்குணம்" "எட்டுவன் குணத்தீசன் " எனத் தேவாரத்து (காவு 18 8, 203 8) வருவனவுங் காண்க,

போற்றித் திருவகவல் 55
நெறி . வீட்டு நெறியைக் கூறும் நூல், "பெரறிவாயி லேக்க வித்தான் பொப்தி ரொழுக்க நெறி" (குறள் ) என் ருர் நிருவள்ளுவரும். வீட்டு நெறிய்ைக் கூறும் நாலு அருள்பவளுதலின் கெறியே' என்று. எக் காலத் தும் மீ&னத்தற்குரியவன் இறைவனுதலின் "கினேவே என்ருர், " நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடத்தும் மிக்ன, என்றும் சிவன் குள் இனே எனப் பிறரும் அருளியமை காண்க.
இறைவன், அர துண்ட தேவர்களுக்கும் கிடைத்தற்கரிய வீடு பேற் றினே அருளும் அருமருந்தாயிருத்தல்பற்றி வானுேர்க்கரிய மருந்தே என்ருர், ஏனுேர் எனப் பொதுவதையாற் கூறினும் அது மெய்யன்ப ரையே குறிக்கும் " மூக்மன ஆடையெக்கை, தன் னே யாவரும் அறிவ கற் கரிய வன் எளியவன் அடியாக்கு ' (அதிசய )ே "யாவராயினு மன் பரன்றி பறியோணு மலர்ச் சோதியான் " (சென் பிணி 1) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
118-180. மூ ஏழ் சுற்றமும் முரண் உறு நரகிடை - மின்னல் ஆட் கொள்ளப்பட்டவர்களது இருபத்தொரு கலேமுறையினரான சுற்றத்தவர் களும் ஒன்றற்கொன்று மாறுபட்ட துன்பத்தைத் தருகின்ற நரகங்களில் ஆறாமே அருள் அர்சே போற்றி . ஆழ்ந்துபோகாமல் அருள்புரியும் பீர சனே தினக்கு வணக்கம்; தோழா போற்றி - அன்புமிக்க அடி யாரை கின்னுே டொத்தவராகக் கொண்டு அருள் செய்யும் தோழனே நினக்கு வணக்கம் துணேவா போற்றி . தன் கீனத் தோழனுகப்பெற்ற அடியவர்க்கு எவ் விடத்தும் எக்காலத்தும் நீங்காத் துணேயாயுள்ள வனே நினக்கு வணக்கம் வாழ்வே போற்றி - அன்பர்க்கு இன் பவாழ்க்கையை அருள்பவனே நினக்கு வணக்கம் என் வைப்பே போற்றி - எனக்குக் கிடைத்த புதைபொருள் போன்றவனே நினக்கு வணக்கம்: முத்தா போற்றி - இயல்பாகவே பாசங் களினீங்கினவனே மினக்கு வணக்கம்: முதல்வா போற்றி - எல்லா வம் றிற்கும் முதல. புன்னவனே மீனக்கு வணக்கம்; அத்தா போற்றி எவ் அயிர்க்கும் தங்தையே மீ. க்கு வணக்கம், அரனே போற்றி - மும்மிலங் கஃாயும் ஆழிப்பவனே நி ைக்கு வன: க்கம் உரை உணர்வு இறந்த ஒருவ போற்றி . வி. பாற் சொல்லவும் மனத்தால் கினே க்கவும் அடங்க வி ஒப் பற்றவனே மீன் க்கு வணக்கம் விரி கடல் உள்கின் விளேவே போற்றி - விfகடல் சூழ்ந்த நிலவுலகின் வாழ்வின் பயணுக உள்ளவனே கினக்கு வனர் பூம்; அருமையில் எளிய அழகே போற்றி - அன் பல்லாதார்க்கு அரியணுயிருந்தும் அன்பராயினுக்கு எளிாணுய் விளங்கும் அறகளே சீனக்கு வணக்கம் கரு மு:கிள் ஆகிய கண்ண போற்றி - கரிய மறைமுகில் போல் அருளேப்பொறியும் கண்களேயுடையவனே பீனக்கு வணக்கம் மன்னிய திரு அருள் மலேயே போற்றி - கண்கள் பொழிதலால் சீஃலபெற்ற திரு வருள் அருவி பாயும் மஃபோன்றவனே நினக்கு வணக்கம் என் கீனம் ஒருவன் ஆக்கி - ஒன்றும்போகா காயேனேயும் எவ்வகையிலுஞ் சிறங்க அடியாருள் ஒருவனுகச் செய்து, இரு கழல் சென் னியில் வைத்த சேவக

Page 92
盟56 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
போற்றி - பெருமை பொருந்திய திருவடிகளே அடியேனது புன்ற&லயின் மேல் வைத்தருளிய வீரனே கினக்கு வணக்கம்.
மூவேம் சுற்றம் - இருபத்தொரு தீஃலமுறையான சுற்றம் என்றது அடிமை கொள்ளப்பட்ட ஒரு அடியவரது இருபத்தொரு தலமுறையி னர் என்றவாறு. அன்றி மூன்று பகுப்பாகிய ஏமுதலேமுறையெனக் கொண்டு அடி 401கொள்ளப்பட்ட ஒரு அடி (பவரது தந்தை முதலாக முன்னுள்ள எழுதலேமுறையிலுள்ளவரும், காப் முதலாக எழுதலேமுறையி லுள்ளவரும் தாம்முதலாகப் பின்னுள்ள ஏழுதக்'முறையிலுள்ளவரும் எனக்கோடலுமொன்று. இன்னும் தமக்கு முன்னே டத்துக்கலேமுறை யினரும் பின்னே பக்தித்தலேமுறையினதும் தரமுமாக இருபத்தொரு தக்ல முறை எனக் கூறுதலு:மொன்று.
முரணுடை நாகு - இன் பவுலகின் மாறுபட்ட நரகு அன்றித் துன் பத்தின் வன்மை மென்மையில் ம. றுபட்ட நரகுமாகும். கரகிடை ஆழாமே அருள் அரசு - சரகங்களில் ஆர்க் துபோகாமல் அருள்புரியும் அரசு. ' கொடுமா நரகத் கிழக்காமே காத்தாட் கொள்ளும் குருமணியே " ஆேனந்த 4 என 'அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க
இறைவனேக் கங்தையாகவும் தோழனுகவும் ஆண்டா னுகவும் ஆசிரிய இகவும் பாவித்து வழிபடும் முறையில், கோரின் தன்னுேடொத்த இயல் பினனுதவின் கோழஷ் என்பதற்குத் தன்னுேடொத்த வியல்பினே அருள் பவன் என்பது பொருங்ாகக் கொள்க.
துனே - தினேபுரிபவன். " துப்புனே சுடர்முடி பாளே த&ணயானனே " (ES 98) GrGAT அடிகள் அருளிய ையங் காண்க, வாழ்வு அளிப்பவனே "வாழ்வே' என் ரூர், 'வாழ்முதலே' ' என்தன் வாழ் பத:ே " (நீக் 23. பி) " போற்றிபென் வாழ் முகலாகிய பொருளே " (பள்ளி 1) என வரு பேபி" கிரந்ரபூ
வைப்பு - புதைபொருள். எப்ப்படை ந்தவருக்கு அப்பொருள் பயன் படுதல்போ;ை இறைவனும் பிறவித்துன் பத்தால் வருங்கினர்க்குப் பயன் படுதலின் " எய்ப்பினரில் வைடு " என் குர், " காதலர்க் கெப்ப்பினில் வைப்பு வாழ்க " (அண்ட 105) " தொழும்பாளர் எப்ப்பினில் வைப் பனே " (சத 8ெ) என அடிகள் பிரண்டு அருளியமையும் காண்க.
முத்தன் முக்க: என்னும் வட சொற்றிபுே விடுபட்டவன் என்பது பொருள். இறைவன் இயல்பாகவே டாங்களிலங்கின வருதலின் அஆr "முத்தின் ' என் குர். ' அத்தன் முத்தன் ' (திருக்கோவை 358) என் புழி முத்தன் என்பதற்கு "இயல்பாகவே பா சங்களி னிங்கியவன்' எனப் பேராசிரியர் உரைத்தமையுங் காண்க.
முதல்வா போற்றி என்றது - எல்லாவற்றிற்கும் முதலாயுள்ளவனே நினக்கு வணக்கம் என்றவாறு. " முதல்வா போற்றி முருகவே டன் கீனப்

போற்றித் திருவகவல் 士5常
பயந்தாய் போற்றி” "முன்னியா கின்ற முதல்வா போற்றி" எனத் தேவா சத்து (நாவு 819 - 10, 371:5; வருவன வுங் காண்க.
இறைவன் எவ்வுயிர்க்கும் தங்தையாதலின் " அத்தன்' என் ரூர். அத் கன் - உலகத்துள்ளாரெல்லாருக்கும் தந்தை" எனப் பேராசிரியர் உரைத் தீமையுங் காண்க. (திருக்கோவை 358 உரை) ஹான் என்பது அரன் என பின்றது. பாசங்களே அறிப்பவன் என்பது பொருள். " பாசவேர றுக்கும் பழம்பொருள் " (பிடித்த ?) என வருதலுங் காண்க.
இறைவன் வாக்குக்கும் மனத்துக்கும் எட்டாதவனுதலின் உரை புணர்விறதே ஒருவன்' என்ருர், " மாற்ற மனங் கழிய நின்ற மறை 3Gr to {சிவபுரா 45) " உரையுணர் விறந்துகின் துணர்வதோர் உணர்வே " (கோயிற் 8) என வருவன காண்க. ஒருவன் - ஒப்பற்றவன். "ஒப்புண் க் கில்லா வொருவனே " (பிடித் 5) என வருதலும் காண்க.
விளேவு - பயன், " வின் வின் கண் வீய விழுமந்தரும் " (குறள் 384) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. விரிகடலுலகின் விளேவு எனப் பொதுப்படக் கூறினும் மனிதவாழ்வின் பயனேக் கொடுப்பவன் இறைவு ணுதலின் " விரிகடலுலகின் விளேவே" என் குர்.
அன்பரல்லாதார்க்கு அருமையாய் இருந்தே அன்பராயினுர்க்கு எளிய ஒய் விளங்கும் அழகனுதவின் " அருமையில் எளிய அழகே " என் ருர்,
" பாரார் விசும்புள்ளார் பாதாளத் தார்புறத்தார்
ஆரா லுங் காண்டர் கிரியான் எமக்கெனிய sur TGr Gär ''' அம்மா சீன .ே
" மாவரு மறிவரி பாயொக் கெளியாய் " பள்ளி 3
"தன்னே யாவரும் அறிவதற் கரியவன் எனியவன்
ஆடிய ம்க்கு" அதிசய 3. என இத்திருவாசகத்தும்,
" வஞ்சகர்க் கரியர் போலு மருவினுேர்க் கெளியர் போலும்"
|st ଜା & d + '?.
"எளியவ ரடியர்க் கென்றுமின் னம்பர் ஈசனுரே! நாவு 72 : 6. ஏனத் தேவாரத்து வருவனவும் காண்க.
கருமுகில் - மழை முகில், அது மழைபொழிவது போல அருள் பொழி யுங் கண்ணேயுடைமையின் " கருமு:கிஜாதிய கன்னா " என்ருர், "கண் னென்னுங் கண்ணுேட்ட மில்லாத கண்" (குறள்) என் ரூர் திருவள்ளு வரும்.
அருளே மழையாகவும், கண்ணேக் கருமுகில "கவும், இறைவனே மக்லு "ாகவும் உருவர்ஜ் செய்த முறைமையற்றி மன்னிய திருவருண் மல்துே போற்றி" என்ரர். என்னேயும் என் புழி உம்மை இழிவுசிறப்பு திருவ

Page 93
158 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இறக்கி - அடிபாருள் ஒருவனுக்கி, "உனக்குரிய அன்பரில் உரியணுயுஃனப் பருககின்றதோர் துப்பளே " (சத 8ெ) " தன் அடிபசிக் கூட்டிய அதிச யங் கண்டாமே" (அதிசய 1) என வருவன காண்க,
இருங்கழல் சென்னியில் வைத்த என்றது இறைவன் அடிகளுக்குத் திருவடி நீக்கை செய்தமையைக் கூறியவாறு.
" சிவன். பூவாரடிச் சுவடென்றங்மேற் பொறித்தலுமே ' தெள் ?.
"இனே யார் திருவடி யென்ற*மேல் வைத்தலுமே " பூவல்லி 1.
"பெருந்துறையான் சீரர் திருவடி யென்ற&லமேல் வைத்த பிரான் "
"மிதிக்குக் கிருவடி யென்றலமேல் வீற்றிருப்ப" குலா ?. பூவள்வி10 என அடிகள் பிறுண்டு அருளியமையுங் காண்க, இருங்கழல் என் புழி இருமை, பெருமை என்னும் பொருட்டாப் கின்றது. " இருகிலம்" (பெரும் பாண் ெே) என் புழிப்போல, சென்னி - தக்ல. சேவகன் . வீரன். திருவடி நீக்கை செய்து ஆட்கொள்ளும் திறமுடையார் பிர் பாத்தே வருமின்மை யின் " சேவக " என்ருர்,
131-144 தொழு தகை துன்பம் துடைப்பரப் போற்றி - கின் இனத் தொழும் தகுதியையுடைய அடியார்களின் துன்பங்களே நீக்குவோனே சினக்கு இணக்கம் அழிவு இலா ஆனந்த வாரி போற்றி - கெடுதலில்லாத இன்பக் கடலே பீனக்கு வணக்கம்; அறிவதும் ஆவதும் கடந்தாய் போற்றி. கேடும் தோற்றமும் நீங்கினவனே ரீனக்கு வணக்கம் முழுவதும் இறந்த முதல்வா போற்றி - எல்லாவற்றையுங் கடந்த முதல்வனே நினக்கு வனக் கம் மான் நேர் நோக்கி கணுள்ா போற்றி - மானினது நோக்கம் போன்ற நோக்கினேயுடைய உமையம்மைக்கு மணவாளனே பீனக்கு வணக்கம் வானகத்து அமரர் தாபே போற்றி - வானிடத்துள்ள தேவர்களுக்கும் தாய் போன்றவனே நினக்கு வணக்கம் பார் இடை ஐந்தாப் பரந்தாய் போற்றி - கிலத்தினிடத்து காற்றம் சுவை ஒளி ஆறு ஓசை என் ணும் ஐக்து பண்புகளாக விரிந்து கின்றவனே நினக்கு வணக்கம்; நீர் இடை சான்காய் விகழ்ந்தாய் போற்றி - சீரீனிடத்து சுவை ஒளி ஊறு ஓசை என் ஓம் நான்கு பண்புகளாய் விளங்கின வனே கினி க்கு வணக்கம், தீ இடை மூன்றுப் திகழ்ந்தாய் போற்றி - நெருப்பினிடத்து ஒளி இன்று ஓசை என்னும் மூன்று பண்புகளாக விளங்கினவனே நினக்கு வணக்கம்; வளி இடை இரண்டாய் மகிழ்ந்தாப் போற்றி - காற்றினிடத்து இன்று ஓசை என்னும் இரண்டு பண்புகளாக மகிழ்ந்து கின்றவனே மீனக்கு வணக்கம், வெளி இடை ஒன்குய் விண்ந்தாய் போற்றி - வானிடத்து ஓசையாகிய ஒரு பண்பாய் நிறைந்துள்ளவனே கினக்கு வணக்கம்; அணி பவர் உள்ளத்து அமுதே போற்றி - அன்பினுல் உருகுபவரது உள்ளத் தின் கண் ஊறும் அமுதமானவனே நினக்கு வணக்கம் கனவிலும் தேவர்க்கு அரியாய் போற்றி - கனவினிடத்தும் அன்பரல்லாத தேவர்கட்கும் கான்

போற்றித் திருவகவல் ·盟59
டற்கரியவனே வணக்கம். நனவிலும் காயேற்கு அருளினே போற்றி = ான வினிடத்தும் காப்போல் இறிந்த அடியேனுக்கு வெளிப்பட்டு அருள் புரிந்தவனே கினக்கு வணக்கம்.
இறைவன் தன் சீனத்தொரம் தகுதியையுடைய அடியார்களின் துன் பங்களே நீக்குவோணுதலின் தொழுதகை துன்பம் துடைப்பாய் போற்றி என்றர், 'தஞ்சாப் பலிகேருக் தோன் ருல் போற்றி, தொழுதகை துன் பம் துடைப்பாப் போற்றி " எனத் திருதாவுக்கரசு சுவாமிகள் (தே 219 8) அருளியவாறுங் காண்க. தொழுதகை - விண்ணத் தொகைப்புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித்தொகை. இனி, தொழு என்பதனே முதனிலேத் தொழிற்பெயரfகக் கொண்டு, "கொமு தகை துன்பம் " என்பதற்குத் தொழுதலேத் தடுக்கும் துன்பம் என வரம், தொழுத கை துன்பம் எனப் பிரித்துத் தொழுத கையினேயுடைய அடி பார்க்குவரும் துன்பம் எனவும் உரைக்கலாம். தொழுகல் - கும்பிடுதல், "தொழுதகையுள்ளும் படை யொடுங்கும்" (குறள் 888) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல். காண்க. தகைகள் -தடுத்தல் என்னும் பொருட்டாதன், " கானந் தகைப்ப செலவு" (கவி 3: 28) என் புழிக் காண்க,
கடனிரும் வற்றும் ஊழிக்காலத்தும் கெடுதலில்லாத ஆனந்தமாகிய ரோனிறைந்த கடல் இறைவனுதவின் அழிவிலா ஆனந்தவாசி" என் ரூர். "பந்தமறுக்கு மானந்த மாக்கடலே ' (கோயிற் )ெ 'ஆனந்த மாக் கடல் " (திருக்கோவை 14f) என அடிகள் பிமுண்டு அருளியமையும் கண்க
இறைவன் தேடும் தோற்றமும் இல்லாதவணுதலிள் " அழிவதுமாவ துங் கடந்தாய்" என் குர். " பிறப்போ டிறப்பென்றும் இல்லாதான் காண்" " தோற்றக்கே டில்லாதான் காண்' (கவு 243 : 5, 377 ; 3) எனத் தேவாரத்து உருவண் அங் காண்க,
எல்லாப் பொருள்களிலும் இறைவன் கலங்கிருந்தும் அவற்றல் தாக் குண்ணுது அவற்றிற்கும் அப்பாற்பட்டவனுய் கிற்றலின் (Uழுது பிறந்த" என்ருர், "பெண்ணுகி ஆணுப் அலியாய்ப் பிறங்கொளி சேர் விண்ணுகி ஆதி பித்த&னயும் வேருகி ' (திருவெம் 18) எனவும் "பூதங்கள் ஐந்தசகிப் புலணுகிப் பொருனாகிப், பேதங்கள் அக்னத்துமாய்ப் பேதமி லாப் பெருமையனே" (கண்ட 10 எனவும் வருவன காண்க. இறத்தல்கடத்தல். முதல்வா - முதல்வனே.
மானேர் நோக்கி - மான் பினேயினது வெருவின நோக்கம் போலும் நோக்கினேயுடையான், " மானுேக்கினவர்" என்பதற்கு " மானினது நோக் கம் போலும் நோக்விஃனயுடையார் (கலி 30 11 உரை) எனவும், ' பிணே பெறின் மானுேக்கின் " என்பதற்கு "மாண்பினேயினது அழகினேயுடைய வெருவின நோக்கம் போலும் நோக்கினேயும் ' (கவிக்8 : 2 உரை) என ஆம் வரூஉம் உரைப்பகுதிகள் ஈண்டறியற்பாலன. மானேர் கோக்கி

Page 94
160 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என்றது ஈண்டு உமையம்மையாரை. "மானேர் நோக்கி உமையாள்" "மானேர் நோக்கி உமையாள் பங்கா' (சத 55 85) என பிருண்டு வரு வனவுங் காண்க.
மண ஆளன் - மணுனன் என மருவிற்று. மணுளன் - மணவாளன்: கணவன். 'கணவன் கொழுநன் காந்தன் கேள்வன்.மணவானன் றன்
பெயர் " எனப் பிங்கலத்தையில் (5 19!} வருதலும் காண்க. "மானேர் கோக்கி மணவாளன்" (குழைத்த சி) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
அமரர் - அமர; என்னும் வடசொற்றிரிபு. மரணமில்லாதவர் என் பது பொருள். அமார்க்கும் என B ன் கணுருபும் உம்மையும் விரிக்க, மண்ணவர்க்கன்றி அமர்க்கும் என எச்சவும்மை. தாயே என்ருர் தாய் போலிரங்கி அருள் செய்யுங் தன்மைபற்றி,
" தாயிற் சிறந்த தயாவான் தத்துவனே " சிவபுரா 1ே.
தரயே யாகி வளர்த்தனே போற்றி " போற்றி 87. " தாயிலாகிய இன்ன ருள் புரிந்த தஃலவனே ' சத 89, " தாயான ஈ சற்கே " கோத் 13, " தாயிற் பெரிதுக் தயாவுடைய கம்பெருமான் ' பூவல் 3. "பால்கினேந் தூட்டும் தாயினுஞ் சாலப்பரிந்து " பிடித் .ெ என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையும் சண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலன. பாரிடை ஐக்க - நிலத்தின் சிறப்புக் குனமாகிய நாற்றமம், ஏனே நீர் தீ வளி வெளி என்பவற்றிள் சேற்கையாற் குேன்றிய பொது குணமாகிய சுவை ஒளி ஊறு ஒசை என்பன இமாம். பாக்கல் - விரிந்து சிற்றல்,
நீரிடை நான்கு - ரீரின் சிறப்புக்குணமாகிய சுவையும், எஃனத் தி வளி வெளி என்பவற்றின் சேர்க்கையாற் ருேன்றிய பொதுக்குணமாகிய ஒளி ஊறு ஓசை என்பனவுமாம். நிகழ்க்கல் - விளங்குதல் " வனனற நிகழ்ந்து " (பதிற் 49) என்றியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
தியிடை மூன்று . தீயின் சிறப்புக் குணமாகிய ஒளியும், வளி வெளி என்பவற்றின் சேர்க்கையாற் றுேன்றிய பொதுக்குணமாகிய ஊறு ஒசை என்பனவுமாம். நிகழ்தல் + வினங்குதல். " அபக்கிகழ் நறுங் கொன்றை" (கனி 150 : 1) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
வெளியிடை இரண்டு - காற்றின் சிறப்புக்குணமாகிய ஊறுக், ஓ ாேய விசும்பின் சேர்க்கையாற் ருேன்றிய பொதுக்குணமாகிய ஓசையுமாம்.
வெளியிடை ஒன்று விசும்பின் சிறப்புக்குணமாகிய ஓசை,
பெண்ணகத் தரையர் காற்றிற் பெருவவி யிருவராகி மண்ணகத்தைவர் நீரினுள்வர் தீயதனின் மூவர் விண்ணகத் தொருவர் வீழிமிழயுேள் விகிர்களுரே " 8 8.

போற்றித் திருவகவல் 16.
" டபிள் ஒரு3ை விண்ணகத்தி லொன்குப்மிக்கு வீசுங்கா நன்ன கத்தி வி ரண்டாய்ச் செந்நீத், தன்னுருவின் முன் குய்த் தாழ் புனலினுன் காய்க், கரனிதனித்தஞ்சாகி யெஞ்சாக் தஞ்சமன் துருவை.வே.ரூரா கீனப் போற்ருகே யாற்றகாள் போக்கினேனே "
868 : 5, "மண்ணதனி ஃந்தை மா நீரினுன் கை வயங்கெரியின் மூன்றை
மாருதக் திரண்டை விண்ண தனி லொன்றை. கற்பகத்தைக் | آلن கண்ணுரக் கண்டே ஞனே " 8ሾ4 : 8.
எனத் திருநாவுக்கரசர் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க,
கிலத்தில் கற்றம் முதலிய ஐந்து பண்புகளேயும், நீரிடைச் சுவை முதலிய நான்கு பண்புகளேயும், தீயிடை ஒளி முதலிய மூன்று பண்பு களேயும், வளியிடை ஊறு முதலிய இரண்டு பண் புகளேயும், வெளியிடை ஒனச் சின் ஓம் ஒரு பண்பினேயும் அமைத்தோன் இறைவனுதவின், பாரின. ஐக்தாப்ப் பரந்தப் " நீரிடை நான் காய் நிகழ்ந்தாப் " தீயி.ை முன் குய்க் திகழ்ந்தாய்' "வளியிடை யிரண்டாய் மகிழ்ந்தாய்" "வெளியிடை யொன் குப் விக்ளந்தரப் " என்ருர்,
அளிபவர் - அன்பினுள் மனம் நெகிழ்பவர். அளி - அன்பு. "அனி ப&ருள் விாக் தானே க்கக் தனியே " (திருவிசைப்பா, கோயில் 1) என் புழி பும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, அமுதே என் ருர் இறைவன் இன் பஞ் செய்தல் பற்.
பாவராயினும் அன்பரன் றி பறியொணுமலர்ச் சோதியானுதலின், கண் விலுக் தேர்ேக் மரியாய் ' என் ருர், "தேவர் கணுவிலுங் கண்டறியாச் செம்மலர்ப் பாதங்க்ள்" (பொம் )ே என அடிகள் பிருண்டு அருளியமை புங் காண்க, கனவிலும் என் புழி உம்மை உயர்வு சிறப்பு. கனவிலும் கயேற் கருளினே " என்று இறைவன் வெளிப்படப்போத்து அருள் செய்தமையின்,
"கனவேயுக் தேவர்கள் காண்பரிய கனே கழலோன்
புனவே பணத் தோளியொடும் புகுந்தருளி கனவே யெனேப்பிடித்தாட் கொண்டவா நயந்துகெஞ்சஞ் சினவேற்கண் நீர்பள்கத் தெள்ளேனங் கொட்டாமோ " தென் 10. என அடிகள் அருளியமை காண்க. நனவிலும் என்ற உம்மை இழிவு சிறப்பு.
145-158 இடை மருது உறையும் எர்தாய் போற்றி - திருவிடை
பருதூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் எமது தந்தையே தினக்கு வணக்கம்
சீடே இடை கங்கை தரித்தப் பேற்றி - திருச்சடையின் கண்ணோ கங்கை
பிளேக் தாங்கினவனே கிளக்கு எனக்சும்: ஆரூர் அமர்ந்த அரசே போற்றி.
திருவாரூரின் கண்ணே விரும்பி எழுந்தருளியிருக்கும் அரசனே கினக்கு

Page 95
162 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வணக்கம், சீர் ஆர் திருவையாரு போற்றி - அழகுபொருந்திய திருவை யாற்றில் எழுந்தருளியிருப்பவனே மினக்கு வணக்கம்; ஆண்ணும? எம் அண்ணு போற்றி - திருவண்ணுமஃலயில் எழுந்தருளியிருக்கும் எம் ਤੋਂ ਕੁਲੁ நினக்கு வணக்கம் கண் ஆர் அமுத கடலே போற்றி - அறிவுக்கண்ணுல் நுகரப்படும் அமுதக்கடலே நினக்து வணக்கம் ஏகம்பத் து உறை எங் தாய் போற்றி - கஞ்சிப்பதியிலே திருவே கம்பத்தில் எழந்தருளியிருக்கும் எமது தந்தையே நினக்கு வணக்கம்; பாகம் பெண் உரு ஆணுப் போற்றி - இடப்பாகம் பெண் வடிவமானவனே நினக்கு வணக்கம்; பராய்த்துறை மேவிய பரனே போற்றி - திருப்பராய்த்துறையில் எழுந்தருளிய மேலோனே நினக்கு வணக்கம்; சிராப்பள்ளி மேவிய சிவனே போற்றி - திருச்சிராப் பள்ளியில் எழுந்தருணிய சிவபெருமானே மீனக்கு வணக்கம்: மற்ருேர் பற்று இங்கு அறியேன் போற்றி - உன்னேயொழிய வேருெரு பற்றுக் கோட்டினேயும் இவ்விடத்தே அறியேன் பெருமானே நினக்கு வணக்கம்: குற்றிலக்தி எம் கூத்த" போற்றி - கிருக்குற்றுலத்தில் எழுந்தருளியிஆக் கும் எம் பிடித்தப்பிரானே பீனக்கு வணக்கம்,
இடை மருதுறையும் எங்தை - திருவிடைமருதூரில் எழுந்தருளி யிருக்கும் எமது தந்தை. " அக்த இடை மருவில் ஆனக்கத் தேனிருந்த பொங்தை " (பூவல்வி 2) "இடைமருதே யிடங்கொண்ட அம்மானே" (ஏ+ 9 "இடை 1ாரு கிளி லுறைபு மீசனே ' (தே நா ை139 : 1) என வருவன காண்க. எங்தை - எம்தங்தை "எங்கை தந்தை " திவ். திருப் பல் )ே என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. என் தகவனே எனினுமாம்,
பகீரதன் பொருட்டுப் பெருக்கெடுத்துவந்த ஆதாபகங்கையை 3 ಪೌಣ್ರ வள் கிருச்சடையில் தாங்கிடையின் "சடையிடைக் கங்தை தரித்தாப் என்ருர்,
ஆரூர் அமர்ந்த அரசு - திருவாரூரில் விரும்பி எழுந்தருளியிருக்கும் அரசு 'ஆறுணிவார்சடையானுரூரினிதமர்ந்தான் ' (ஞ ண 05:7) ஆரூர் மூல டானக் திரிைதமரும் பெருமானே " ( is ୩ ଘ। ମୁଁ4? : '?' ) எனத் தேவா ரத்து வருவன திங் காண் சி. அமர்தல் - விரும்புதல், " ஆடலமர்ந்தாற் கரிதால் " (பு. வெ. மா. 28) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க
சிரார் திருவையாறு - அழகுபொருந்திய திருவையாறு. இத&ள, "மான் பாய வலருகே மரமேறி மந்திபாய் படுக்கடோறும்
தேன் பாய மீன் பாயச் செங்கழுமல மோட்ட வருந் திருவையாதே" ஆண் O இஞ்சாய விளங் தெங்கின் பழம்வீழ விளமேதி பிரிந்தங்கோடிச் செஞ்சாலிக் கதிருழக்கிச் செழுங்கமல வயல்படிபுக் திருவையாநே"
த இன E. S.

போற்றித் திருவகவல் 63
" அன்னமலி பொழில்புடை குறையாற்று " ஞான 130 :11.
" மன்வீகை 10லருஞ் சேவேத் திருவையாறு " நாவு 80 ?. என வருடக் தேவாரப்பகுதிகளாடிமறிக. இது காவிரிக்கரைக்கணுள்ள தென்பது "அழகார்திரைக் காவிரிக்கோட்டத்தையாறு " (தே. சுத் ?? : 4) என்பதணு லுமறியப்படும்.
சீர் என்பதற்குப் புகழ் செல்வம் சீர்மை என்னும் பொருள்களுமமை ம/ம். " ஒல்லுதல் காற்றண்டை ஒண்புக ழழகு, செல்வஞ் சீர்மை சீரென் முதும் ' எனப் பிங் கலந்தையில் (பல்பொருட்) வருதலும் காண்க.
அண்ணுமலே - திருவண்ணுமஃ0, இது திருமாலும் பிரமனும் அளவா வண்ணம் இறைவன் அழலாய் நின்றலே.
" விள வார் கணிபட நாறிய கடல்வண்ணனும் ஆேதிக் கிளர்தாமரை மலர்மேலுறை கேடில்புகழோஜம் அளவிா வன மலாகிய வண்ரூடால" ஞான 10 .ெ "மறையினுஒெடு மாஈவன் காண்லோ.அண்ணுமங்" நாவு 119 10. எனக் தேவாசத்து வருவன காண்க. அண்ணு என்பதனே அண்ணுல் என்பதன் கடைக்குறையாகக் கொண்டு பெருமையிற் சிறக்தோன் எனப் பொருள் கொள்க, 'அண்ணுமh யண்ணல்" (ஞான 10:3) "அண்ணு மிலேயுறைபு மண்னல் ' (Bரவு 337 - 5) என வருவன காண்க.
அமுதக்கடல் வாயசம் பருகப்படுவதாக, இறைவன் அறிவுக்கண்ணுல் அறிதேனுடவிக்கிப்படும் அந்தக்கடவாப் இருத்த வின் "கண்ணுரதக் கடலே ' என்றுச். "கண்ணுர முதடி மாப் நின் முன் " (திருவெம் 18) "பாலமுகப் பெருங்கடலே ' (சத ேே) என வருவனவும் காண்க.
ஏகம்பம் - கச்சிக் திருவேகர்பம், ஏகம்பம் - ஏகாம்ரம் என்னும் வட சொற்சிதைவி ஏக ஆம்பரம் - வாகாம்பரம், ஏகம் - ஒன்று ஆம் ரம் - மாமரம், காஞ்சிபுரத்தில் தலவிருட்சம் மாமரம்.
பாகம் பெண்ணுருவானுய் என்றது இறைவனது அர்த்தநாரீசுரர் வடிவத்தைக் குறித்தது. " பாகம் பெண்ணுருவானுர் " (நாவு 58 ?) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
பராய்க் துறை - கிருப்பராய்த்துறை இது காவிரிக்கரைக்கணுள்ளது. " பரப்புர்ேகுே காவிரித் தென்கரைத் திருப்பராய்த் துறை " என அப்பரடி கள் (தே. 144 : 1) அருளியமையுங் காண்க. மேவிய பொருந்திய, எமுக் தருளிய, பரன் - மேலே ஸ்.
சிராப்பள்ளி - திருச்சிராப்பள்ளி. " துறை மல்கு சார சுனேமல்து நீலத்திடை வைகிச் சிறைமல்து வண்டுக் தும்பியும் பாடுஞ் சிராப்பள்ளி" (ஒான 8ெ : 4) என வருதல் காண்க. சிவன் . சிவபெருமான். எவ்வுயிர்ச்

Page 96
6. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கும் எப்பொழுதும் நன்மைய்ைச் செய்தலாம் சிவன்" என் ஐம் திருக் கோவையார் (358 பேர்) உரை ஈண்டறிய ற்பாலது.
இறைவனேயன்றிப் பிறர் எவணி"யும் பற்றுக்கோடாகக் கருதாமை யின் ' ம்ற்றே பற்று இங்கு அறியேன் என் ருர், "ஐர கின்ன தல்ல தில்லே மற்ருே பற்று' (சத ?? என அடிகள் பிருண்டு அருளி பிா J'i I. Tois. . மற்ருெ பற்றில் நெஞ்ச'ே என ஆளுடைய சீள்ள யாரும் (கே 282 ,ே மற்றுப் பற்றெனக் கின்றி நின்றிருப் பாதப்ே மணம் பாவித்தேன் " என ஆளுடைய நம்பியும் (தே கந் 48 : 1) அருளி பமை காண்க. பற்று - பற்றுக்கோ.ை பரிக்தோம்பிப் பற்றற்றே மென் பர்" (குறள் 88) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க
குற்றுலத்துக்சு க்தன் . திருக்குற்கு எத்தில் எழந்தருளியிருக்குர் கூத் *ன்: 'குற்றுலத்துறை கூத்தன்' 'குற்ருலத்தெ.தஐன". குற்ருவக் மேர்க் துறையுங் கூத்தன் " (நாவு 9:10, 5 : 7, 294 3) எனத் தேவா ரத்து வருவனவுங் காண்க.
15F– ffs, கேசழி மேவி கோவே போற்றி திருவாவடுதுறையில் விரும்பி எழிக்கருளிய அரசனே சின க்கு வணக்கம்: ஈங்கோப்ாக் எம் எந் காய் போற்றி - திருவீங்கோப்பு:பில் எழுந்தருளியிருக்கும் எம் எந்தையே *க்கு வணக்கம்: பாங்கு ஆர் பழனத்து அழக போதர் அழகு சிதை திருப்பழனத்தில் வீற்றிருக்கும் அழகனே சீனக்கு வணக்கம்: ஈடம்பூர் மேவிய விடக்கா போற்றி - திருக்கடம்பூரில் விரும்பி எழுங்கருளியிருக்கும் இயல்பாகத் தோன்றியவரே கிவாக்கு வணக்கம்.
கோகழி - திருவர வடுதுறை, திருப்பெருந்துறை என்னுமோ வெனின் என்னும், என் ஆன? திருப்பெருந்துறையும் கோகழியும் வேறு வேறு த ஓங்க எாதல்,
"ண்ேணிப் பெருந்துறையை கம்பீடர்கள் போகடி
எண்ணி யெழகோகழிக் கரசை " பண்டாய த)
*ன அடிகள் திருவாக்காற் பெறுதுமாகவிழ்,
ஈங்கோப்பல் - திருவிங்கோப்மஐ. இம் மலேயைப் பற்றி. 'ஏனத்திரள்வர் திரியுஞ் சார விங்கோய் ம&' ଶ୍ରେy if ସ୍ଥା” ? 0 : '. "எலக்தொடு நல்வில வங்கமழு மீங்கோப் மA" ஞான பி 3. "எழிலார் சுனேயும் பொழிலும் புடைசூழ் ஈங்கோய்மAல " 70 - 11. எனத் தேவாரம் கூறும். எங்தை என்றது இறைவனே, " ஈங்கோப் நீங்கா இறைவன்" ஈங்கோப் ரீங்கா துறையும் இறைவன் ' (நாலு ஃ8ே ?: 273 10) எனத் தேவாரத்து வருவன இம் காண்க.
பாங்கு - அழகு "எரும் வனப்பு மெழிலு.பாங்கு மீம் டுரிஞ் சொக் கும்.அழகின் பெயர்" எனப் பிங்கலத்தையில் (7 188) வருதல் காண்க.

போற்றித் திருவகவல் 165
பழனம் - திருப்பழனம், "படுமrலே வண்டறையும் பழனம்' ' பண்ணி லவு பைம் பொழில் சூழ் பழனம் " (காவு 337 1 233 : 2) என வரு தள் காண்க.
கடம்பூர் - திருக்கடம்பூர், "பறையொடு சங்க மீயம்பப் பல்கொடிசேர் கெடுமாடம், கறையுடைவேல் வரிக்கண்ணுர் கஃயொலிசேர் கடம்பூரில் " " பலிகெழு செம்மலர்சாரப் பாடலொ டாட வகுத, கலிகெழு வீதிகலந்த கார்வல்சூழ் கடம்பூரில் " (ஞான 204 : 4 204 ?) என வருவன காண்க. விடங்கன் வி+டங்கன் டங்கம் - உளி விடங்கன் உணியினுற் செதுக் கப்படாதவன் என்றது தானே புண்டானவன் சுயம்பு லிங்கம் என்பது கருத்து. ' கையார் கிழலார் விடங்கா போற்றி" என அப்படிகள் (தே ??1 )ே அருளியமையுங் காண்க,
181-170 அடைந்த டி'க்கு அருளும் அப்பா போற்றி . தன் சீனச் சார்ந்தவர்க்கு அருள்செய்யும் தங்தையே நினக்கு வணக்கம் இத்தி தள் னின் கீழ் இரு மூவர்க்கு ஆத்திக்கு அருளிய அரசே போற்றி - இத்தி மரத்தின் கீழற்றிேருக் து இயக்கியர் அறுவர்க்கும் கடம்பவனத்தில் ஐரா வத யாஃனக்கும் அருள்செய்த அரசனே நினக்கு வணக்கம், தென் நாடு உடைய சிவனே போற்றி தெற்கின் கணுள்ள பாண்டி நாட்டினப் பழமை யாரே பகியாகவுடையவனே னே க்கு வணக்கம்: எ க்காட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி - தென்னுட்டையுடையையாயினும் எக்காட்டவர்க்கும் தக்லவனே நினக்கு வணக்கம் என குருளே க்கு அருளிசீன போற்றி - பன்றிக்குட்டிக் குத் தாய்ப்பன்றியாய்க்கிடந்து அருள் செய்தவனே மினக்கு வணக்கம்; மான சுயிலே மலேயாப் போற் r - பெருமைபொருந்திய கயிலேமங்யை உறை விடமாகக் கொண்டவனே கி ைக்கு எனக்கம் அருளிட வேண்டும் அம் மான் போற்றி - அருள் செய்ய வேண்டும் அம்மனே மீனக்கு வணக்கம்; இருள்கெட அருளும் இறைாே போற்றி - ஆணவ இருள் கெடும்படி அருள் புரியும் தஃவனே நினக்கு வணக்கம்; அடியேன் தமியேன் தளர்ந்தேன் போற்றி - நினக்கு அடியவனுகிய தனியேன் தளர்ச்சியடைந்தேன்; அத் தளர்ச்சியை நீக்கிக் காத்தருள வேண்டும் நினக்கு வணக்கம்.
இறைவன் எல்லாவுயிர்களே யும் சார்ந்திருப்பினும் கமக்குச் சார்பா வான் இறைவனன் றிப் பிறரில்ஃயெனி விபுணர்ந்து தன் சீன இங்தடைந்தவர் களுக்கு அருள் செய்பவனுதவின் " அடைந்தவர்க்கருவூமப்பா " என் குர்.
இத்தி தன்னின் கீழ் இருமூவர்க்கு அருளிய என்றது இறைவன் பட்ட மங்கைமென் ஆறும் தலத்தில் இத்திமரத்தின் கீழ் எழுந்தருளியிருந்து இரக்கி யர் அவர்க்கு அட்டமாசிக்கிகளே உபதேசித்தருளிய திருவிளேயாடலக் குறித்தது.
" பட்ட மங்கையிற் பாங்கா யிருக்தங்
கட்டமா சித்தி யருளிய அதுவும் " 3ே - 8.
எனக் கீர்த்தித்திருவகவலில் வந்தமை காண்க.

Page 97
166 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அத்திக்கருளிய வரலாறு : முன்ணுெரு காலத்திலே துருவாசமுனி வர் காசியிலே ஒரு சிவலிங்கந் தாபித்து பூசைசெப்து தோத்திரம் பன் அணும்பொழுது சிவபிரான் திருமுடியினின்றும் ஒரு தாமரைப்பூ வீழ அத சீனத் தம்முடைய இரண்டு கைகளாலும் ஏந்திக் கண்ணிலும் கிரசிலும் ஒற்றிக்கொண்டு மகிழ்ச்சிமிகச் சுவர்க்கலோகத்துக்குப் போளுர் போகும் பொழுது இந்திரன் அசுரர்களேக் கொன்று அமராவதிக்கு மீள்வானுஇ வெள்ளே யாசீன மேற்கொண்டு பவனிவந்தாள்: அப்போமுது தேவர்கள் அருகு வந்து ஒவ்வொரு கையுறைகளேக் கொடுத்து வணங்கிளூர்கள். துருவாச முனிவரும் தம் கையிலிருந்த தாமரைப்பூவை மீட்ட இக்கீரன் அதனே வாங்கி வெள்ளேயானேயின் மேல் வைத்தான். வென்ளேயரனே தாமரைப் வைக் கீழே தள்ளிக் காலினுள் மிதித்துச் சிந்தியது. துருவாசமுனிவர் அதனேக்கண்டு கோபங்கொண்டு சிவபெருமான் திருமுடியின் மேற் சாத்தப் பட்ட தாமரைப்பூவை வாங்கி யானே மிதித்துச் சிங்தும்படி அதன் மேல் வைத்தாய். இச்சிவத்துரோகத்தினுஜே சின் சிரசு பாண்டியன் வஃாயினுற் சிதறக்கடவது, இவ்வியானே காட்டா &னயாகக் கடவது என்று சபித்தனர். உடனே தேவர்கள் க்டுநடுங்கித் துருவாசமுனிவருடைய திருவடிகளிலே விழுக்தி வணங்கி இந்தச் சாபத்தைத் தீர்த்தருளுமாறு இக்துகிற்ப முனி வருங் கிருவுளமிரங்கி இந்திரனுக்குத் தஐயனவாக வந்தது முடியளவா கப் போகக் கடவது என்றும், வெள்ளேயான காட்ட னேயாகி திTதருே டஞ் சென்றபின் முன்போ லாகக் கடவது என்றும் சாபவிடுதி சொன் ஞர். வெள்ளே பாகீன காட்டானேயாகி நூறு வருடத் செல்லக் கடம்ப வினக்கையடைந்து பொற்ரு:கரை வரவியில் முழுவிச் சொக்கலிங்கப் பெரு மானே வழிபட்டு காட்டி யானே வடிவம் நீங்கி வெள்ளே யானேயாயிற்று. இதனேக் கிருவிளேயாடற்புராணம் வெள்ளே மாகன சாபத்திர்த்த படத் துட் காண்க.
உமையம்மையார் மலேயத்துவச பாண்டியனுக்கு மகனாகத் தடாத கைப்பிரமிட்டியார் என் னும் திருரேமத்தோடு தோன்றி அரசன்ட பாண்டி நாட்டிலே இறைவன் சோமசுந்தர பாண்டியனுகத் தோன்றித் நீடாதிகைப் பிராட்டியாரைத் திருமணஞ் செய்து அரசாண்டமையாலும், குமரக்கடவுள் உக்கிரபாண்டிராக அவர்கள் பாற்ருேன்றி அரசாண்டமை யாலும், தெற்கின் கணுள்ள பாண்டி நாட்டிலே சிவவழிபாடு மிகுதியாக இருந்தமைய"ஆம், "மு:ளேக்தானே யெல்லார்க்கு முன்னே தோன்றி. தென் கூடற்றிருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப்பெற்றேனுனே" 233 : 1) என அப்பாடிகள் அருளிச் செய்தவாறு சிவலிங்கத் கிருமேனிகளுள் மது ரைச் சொக்கநாதர் திருமேனி மிகப் பழமையுடைமையாலும் தென் ஒடுடைய சிவனே' என்றர். "தண்ணுர் தமிழரிக்குக் கண் பாண்டி நாட் டானே" (அம் 10) " மருவித் திகழ்தென்னன்" (தெள் 15) என்ஆன யாண்டு கொண்ட பாண்டிப்பிரான் " (பூவல்ஸ் 2) "வானக் தொழந்தென் னன் " (தோனுே பி) " பாண்டிான் ஒடரா லன்னே யென்னும் "

போற்றித் திருவகவல் 67
(அஃனப் 5) என்பவற்றில் இறைவன் சுந்தரபாண்டியராக வீற்றிருந்தமை கூறப்படுதல் காண்க,
இறைவன் தென்னுடுடையணுயினும், மற்றெக்காட்ட வர் எத்தெய்வப் பெயரான் வழிபடினும் அக்தெய்வமாய் நின்று அருள் செய்பவன் அவ் விறைவனே யாதலின் ' எங்காட்டவர்க்கும் இறைவா' என் முர். இதன;
"யாதொரு தெய்வங் கொண்டீர் அத்தெய்வ மாகி யாங்கே மாதொரு பாகனூர்தாம் வருவர்மற் றத்தெய் வங்கள் வேத சீனப் படுமி றக்கும் பிறக்கும்மேல் வினேயுஞ் செய்யும் (செப் 35. ஆதலால் இவையி லா தான் அறிந்தருள்செய்வ னன்றே" குத் 2. என்ஓம் சிவஞான சித்தியார் திருவிகுந்தத்தாலுமறிக.
ஏனம் - பன்றி, திவாகரம் (விலங்கிள்) குருளே என்பது விலங்கின் பின்ளேப் பெயர். "குருளேயுங் குட்டி யும் பறமும் பார்ப்பும் பின்ளேயு மறியும் கன்றுங் குழவியும் பெறுமே விலங்கின் பிள்ளேப்பெயரே " எனத் திவாகரத்து வருதல் காண்க பன்றிக்குட்டிகளுக்குக் குருஃா என்னும் பெயர் உரித்தாதல், " நாயே பன்றி புலிமுயல் நான்கும், ஆயுங் காலே குருளே என்ப" என்னும் தொல்காப்பியத்தால் (மரபு 8) அறிக.
ஏ னக்குகுளேக்கு அருளிய வரலாறு வைகை யாற்றுக்குத் தெற்கே குருவிபூக்ததுறை என்னும் ஊரிலே பிருகற்பதி இருக் து தவஞ்செய்தார். அவ்வூரில் சுகலன் என்னும் பெயரையுடைய வேளாளன் ஒருவ்ன் இருக் தான். அவன் மனேவி பெயர் சுகன்ல. அவள் பன்னிரண்டு புதல்வர்களேப் பெற்ருள். அப்புதல்வர்கள் தாய்தந்தையர்கள் இறந்த பின் வேடரோடு கூடிக் காட்டிலே வேட்டையாடித் திரிந்தார்கள். ஒருநாள் அக்காட்டிலே தவஞ்செய்து கொண்டிருக்த பிருகற்பதியைக் கண்டு அவர் தவத்திற்கு இடையூறு செய்தார்கள். பிருகற்பதி அப்பிள் ஃகளேக் கோபித்து நீங்கள் பன்றிக் குட்டிகளாகப் பிறக்து தாய்தக்கையர்களே இழந்து வருந்தக் கடவீர்கள் என்று சபித்தார். உடனே அவர்கள் பயந்து இச்சாபம் எப் பேரது நீங்கும் நான் ரூர்கள். பிஆகற்பதி கோபக்தனிக் து சோமசுந்தரக் கடவுள் உங்களுக்குத் தாயாய் மூலதக்து உங்கக்ளக் காத்துப் பாண்டிய ணுக்கு மக்கிரிகளாக்கிப் பின் முத்தி தக்கருளுவார் என் ருர், பின்பு பிஆகற் பதியின் சாபவழியே ஆப்பன்னிருமைக்தரும் ஒரு பன்றி வயிற்றிற் குருக்ளகளாகப் பிறந்திருக்கு நாளில் தாய்ப்பன்றி பாண்டியன் வேட்டை யின் அகப்பட்டு இறக்கப் பன்றிக்குட்டிகள் பசியால் வருத்தமுற்றன. இறைவன் அப்பன்றிக் குட்டிகளின் மீது திருளெமிங்கித் தாய்ப்பன்றி யின் வடிவிற் சென்று முஃப்பால்கொடுத்து அருள்புரிந்தனன் எனத் திரு வி*ளயாடற்புராணம் கூறு ம். இறைவன் எனக்குருக்ளக்கருள்செய் չվ 85)յո,
"கோல மேனி வராகமே " (திருக்கழுக் 5)

Page 98
168 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" காட்டில், ஏவுண்ட பன்றிக் கிரங்கி யீசன் எக்கை பெருந்துறை பாதி அன்று, கேவலங் கேழலாய்ப் பா ல்கொடுத்த கிடப்பறி வாரெம் பிரானுவாரே " திருவார்த் .ே
"தா எப் முஃயைத் தருவானே" ஆன்த்த 5. என வருவனவற்ரு தும் அறியப்படும்.
மானம் - பெருமை. " புகழும் மான மு மெடுத்து வற்புறுத்தலும் " (தொல் அகக் #1 : 14) என்பு:றியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. @ವಿ.,) வன் கையில்லமலேயை உறைவிடமாகக் கொண்டமையின் " கயிலே மல்யாய்" என்ருர், "ஒலிதரு கயிலே யுயர்கிழ வோனே" (ர்ேத் 146) கலப் பரம்பரனே " (சீக் சிே) 'கயில் மாமலே மேவிய கடலே ' (ரெத் 10) என வருவன காண்க.
அருளிட வேண்டும் - அருள்செய்ய வேண்டும் ' எங்கள் வாழ்வே வாவென் றருளாயே " (கோயில் மூத் ?) என அடிகள் பிருண்டும் அரு எளியமை காண்க.
இருள்கெட அருளும் இறைவா என்றது அ5ாதிபந்தமாகிய ஆன வ மலவிருள் கெடும்படி அருள்புரியும் தஃவனே என்றவறு. " பந்த மாதிய மலவிரு ள கற்றும் பரிதி யாள பல்லுயிர்க் குயி சப்" எனத் திருவாத ஆாடிகள் புராணத்து (திதுப் பெருங் 68 வருதல் கண்க, அடிரேன் தமியேன் தளர்ந்தேன் எனக் கூட்டிப் பொருளுரைக்க,
171-83. களம் கொள கருத அருளாய் போற்றி - அடியேன் ஒரு கிலேயான இடத்தைப் பெறவும் கின்னேயே கருதவும் அருள்செய்வாயாக மீனக்கு வணக்கம் இங்கு அஞ்சேல் என்பு அருளாப் போற்றி . இவ் அலகத்தில் அஞ்சற்க என்ற அருள் செய்வாயாக சீனக்கு இணக்கம்: ஈஞ்சே அமுதமாய் காந்தாய் போற்றி - பாடற்கடலிம் ருேள் து ஈஞ் சினே அமுதமாக விரும்பி உண்டவனே கினக்கு வணக்கம்; அத்த" போற்றிகங்தையே மீனக்கு வணக்கம்: ஐயா போற்றி - வறிபாட்டிற்கு உரியவனே னேக்கு கினக்சம், சித்த' போற்றி - என்று முள்ளவனே மினக்கு இனக்கம்: விமலா போற்றி - மலமில்லாதவனே நினக்கு வணக்கம் பத்தா போற்றி . என் உயிர் நாயகனே கி ைக்கு வணக்கர் பவனே போற்றி - எவ்வுயிர் களுக்கும் பிறப்பிடமானவனே நினக்கு இணக்கம்; பெரியப் போற்றி . பெரியவற்றிற்கெல்லாம் பெரியவனே நினக்கு எணக்கம் பிரானே பே المش = எப்பொருட்கும் த லேவனே மீனக்கு வணக்கர் அரியாப் போற் . பரீரெயிலும் அன்பான்றி அறிதற்கரிய ஆணே நீ ைக்கு வணக்கம்; அமவா போற்றி - இயல்பாகவே பாசங்களிaங்கின வனே தினக்கு வன: மறிையோர் கோE நெறியே போற்றி . அந்தணர் வடிவுகொண்டு முேக் தருளிவந்த பொய்தீர் ஒழுக்க நெறியின்ற அருளினவனே சினக்கு வனக் ம்ே; முதல்வா முறையோ தரியேன் போற்றி - முதல்வனே சின் இனப்

போற்றித் திருவகவல் 69
பிரிந்தமை முறையாகுமோ? அப்பிரிவை யான் ஆற்றமாட்டேன் ஆற்று மாறு அருளுதி, கினக்கு வணக்கம்; உறவே போற்றி - எனக்கு உயிர்ச் சுற்றமாளவனே நினக்கு வணக்கம்; உயிரே போற்றி - என் உயிர்க்கு உயிரே நினக்கு வணக்கம்; சிறவே போற்றி - சிறப்புனடப் பொருளே சீனக்கு வணக்கம்; சிவமே போற்றி - மங்களப் பொருளே தினக்கு வணக் கம் மஞ்சா போற்றி - எல்லாம் வல்லவனே வினக்கு வணக்கம் மனுனா போற்றி - நாயகனே நினக்கு வணக்கம்; பஞ்சு ஓர் அடியாள் பங்கள் போற்றி - செம்பஞ்சு ஊட்டிய அழகிய திருவடிகனேயுடைய உமையம் மையை இடப்பாகத்திலுடையவனே தினக்கு வணக்கம்; காயேன் அடி யேன் அலங்தேன் புோற்றி - கீழ்மையையுடைய அடியேன் கின் ஆளப் பிரிக் து துன்பமுற்றேன்; அத்துன்பத்தை நீக்கி அருள்புரிய வேண்டும்; கினக்கு வணக்கம்; இலங்கு சுடர் எம் ஈசா போற்றி - விளங்காசின்ற ஒளியினேயுடைய எம்மை உடையவனே, சீனக்கு வணக்கம்.
களம்கொள என்றது சீவன் முத்தகில்லயை அடைய என்றவாறு வீடு பேற்றினே அடைய எனினுமீாம். சீவன் முத்த சிலேயை அடைந்தவரே இடைவிடாத தியானப்பயணுகிய சிவானுபவத்தைப் பெறுவர். இந்திக பிசீனப் பெறவும் தியானித்து அனுபவிக்கவும் அருள் செய்யவேண்டும் என் பார் " களங்கொளக் கருத அருளாய் ' என்ருர்,
இங்கு என்றது இவ்வுலக வாதனே கஃபா. மலம் நீங்கப்பெற்றவர்களும் இவ்வுலகில் உறுங்கால் வாசனுமலத்தால் தாக்குண்டு வருந்துவர். Eas லின் அஞ்சே லென்றருளாய்" என்ருர்,
"மலமகல் பவரும் புவிமீதே மானிட வடிவக் தனேயெய்திச்
சிலபக லெனினும் பயில்காலேச் சேர்தரு மலவர தனேயென்றே : எனவும், திருவாத திருவம் 20
" அஞ்சே லென்றருளவேண்டு மாவடு துறையுளானே "
நாவு 5:17
எனவும் வருவன காண்க.
நஞ்சு என்றது பாற்கடலின் கண் எழுந்த நஞ்சை, இறைவன் அதனே விரும்பி உண்டமையின் "கஞ்சே அமுதாய் நயந்தாய்" என் முர். "கஞ்ச முதா வருந்தினனே " (நீத் 18) "வானவர் தொழத் துற்பெரிய நஞ்சமுத மரகமு னயின்றவர்" (தே ஞான 338 = 2) "நஞ்சம் ஆா யூதாக நயந்து கொண்டு " (தே நாபி 18 : 4) என வருவன காண்க. நஞ்சை அமுத மாக ஈயந்தமை இறைவனது பேரருட் டன்மையைக் காட்டுவதாகும். * உண்பரிய கஞ்சதனே புண்டுலகமுய்ய வருசூக்தமன் " (ஞாண் 335 ?) " விடமுண்டு அருள்செய் சடையன் " (சுக் 93 7) எனத் தேவாரத்தும் இருவண் காண்க.
:

Page 99
70 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"செற்றுல முயிரக்னத்தும் உண்டிடவே நிமிர்க்தெழலுஞ் சிந்தை மேம் கொள் பற்றுலங் கது நுகர்ந்து நான் முகனே முதலோர்தம் பாவை மார்கள், பொற்ருவி த&னயளித்தோன் " (குற்ருலப் 1) என்னும் கந்தபுராணமும் இதனே வலியுறுத்தும்,
அரிேதாக என்பது அமுதா எனக் குறைந்து மீன் நது. நடித்தல் - விரும்புதல். ' புலம்பிரிங் துறையுஞ் செலவு நயந்தகன யாயின் (முருகு 3ே-4) என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க அத்தா - தக் தையே, ஐயன்-வழிபாட்டிற்குரியவன்.
விக்கன் - என்றுமுள்ளவன். ' என்றும் ஒருபடித்தாயிருப்போன் இராணுமிர் 55: 18 பழைய இரை. "நித்தனே அடையார் புரrெத்த சில யனே" (செத் 8) என அடிகள் பீருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
மேலா போற்றி - மலமற்றவனே வணக்கம், " நிமலா போற்றி யென்று மின்றேத்த, இரக்கம் புரிந்தார்' என ஆளுடையபிள் ஃாயார் அருளியமையுங் காண்க, (தே. ஞான ?0 8}
பத்தா என்பது பர்த்தா என்னும் வடசொற்றிரிபு. தலவன் கண
வன் என்பது பொருள். " பத்தா ஆஃணவன் றஃலவன் மணவாளன் ான் பெயர்" என்பது பிங்கலத்தை (5: 191), இறைவனைப் பத்தா என்றல் "பத்தா பத்தர்க்களுக்கருள் செய்யும் பரம்பரனே " 'பத்த பத்தர்
பலர்போம்றும் பாபா' என்னும் சுந்தரர் தேவ ரத்தும் (25.3; த: 1) ATÉGIT
பவன் எல்லா உலகங்களும் உயிர்களும் தோன்று கற்கு இடமானவன். பவம்-தோற்றம் பிறப்பு. " பவத்திற மறுகெனப் பாவை நோற்றன ளென் ' (மணி 0ே  ேே4) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. தோற்றுதற் இடமான வன் எனினும் தோற்று தற்கு கிறித்த காரணன் என்பது பொருள். " பவனெம் பிரான் பணிமா மதிக் கண்ணி" (சத )ெ என அடிகள் பீருண்டு கூறுதலுங் காண்க. ' கமே af ITALITT IF மே என எசுர்வேதத்திடையிலுள்ள சதருத்ரீயத்தில் வருதலும் ஈன் டைக்கேற்ப அறியற்பாலது.
பிரான்-எப்பொருட்குமிறைவன். ' தலவன் மன்னவன் பிரானே கொழுன்ே. உரைசெ யெப்பொருட்கும் இறைவன் மேற்றே " என்பது திவாகரம்,
அரியாய் என் முர் இறைவன் அன்பரல்லார்க்குத் தாண்டம்தரியணுத வின், ' யாவராயினு மன் பரன்றி பறிபோனு மலர்ச்சோதியாள்" (சென்னிப் 1) "யாவரு மறிவரியா பெமக்கெளிபாய்" (பன்னி 3 - தன் ஆன யாரும் அறிவதற் களியவன் எளியவன் அடியார்க்கு " அதிசய )ே என வருவன காண்க,

போற்றித் திருவகவல் 7.
அமலன் - மலமற்றன். நிருவணுயிருப்போன்' ஞானுயிர் 55 மீ பழைய வரை, அ எதிர்மறைப்பொருளுணர்த்தியது. " அஃசேர் புனலன் அன லன் அமலன் " (ஞான 158 )ே " அண்டமுதல்வன் அமலன் " (சக் 84.3) எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க.
மறையோர் கோலநெறியென்றது இறைவன் அந்தனப் பரமாசாசிய ரூப் எமுக்தருளிவந்து உபதேசித்த பொய்நீ ரொமுக்க கெறிபிசீன. "ரைபோ கோலங் காட்டி :) தனதும்" எனத் திருவண்டப்பகுதியில் (1) ) வங்கமையுங் கண்க கோலம்-வடிவு " மாலுங்காட்டி வழிகாட்டி வார வுலக நெறியேறக் கோங் காட்டி பாண்டானே" (ஆனந்த )ே என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
முறையோ தரியேன் முதல்வா என்பதனே முதல்வா முறையோ கரி யேன் என மாற்றிக் கூட்டி முதல்வனே ரீ என்ஃனப் பிரிந்தமை முறைமை யாகுமே ? ஆப்பிரிவிஃண் பான் ஆற்றமாட்டேன். ஆற்றுமாறு அருளூதி எனப் பொருள்கொள்க. ஆற்றுமாறு அருளுதி என்பது அவாய்கிலேயான் ருெவிக்கப்பட்டது.
அரக்க ப்ேனியாய் அருள்செய் அன்பரும் யுேம் அங்கெழுக் தருளி இங்கெனே இருக்கினூப் முறையோ " சத 3ெ. * முத்தனே யானே மணியன யானே" முதல்வனே முறையோவென் றெத்தனே யானும் யான் ருெடர்க் துன் சீன
இனிப்பிரிக் தாற்றே சீன " எண்னப் ! என ஆரூவ ைகான் கி.
உறவே-சுற்றமே, ' உருவே யென்னுறவே " (நாவு ேே1 : 1) தேவாரத்து வகுதலுங் காண்க. உயிரே உயிர்க்குயிரே, " உலகுக்குயி ராணுப் ' (பள்ளி )ெ ' எல்லா உயிர்கட்கும் உயிரே " (கோயிற் சி) என அடிகளும், " உரைசேரு மெண்டபத்து நான்கு நாருயிரமரம் போனி பேதி, கிரைசேரப் படைத்தவற்றி னுயிர்க்குயிரா யங்கிங்கே நின்குன் " (133 : 4) என் ஆளுடையபிள்ளேயாகும் அருளியமை காண்க.
சிறவு-சிறப்பு. " பிறவே செய்து வழிவக் து சிவனே கின்தாள் சேர்ந் தாரே " எனக் கிருச்சத சுத்து (கீ)ே வருதலுங் காண்க. இறைவனின் மிக்க சிறப்புடைய பொருள் பிறிதின்மையின் " சிறவே " என் ரூர், "சிறப் பென்னும் செம்பொருள் " எனத் திருவள்ளுவரும் அருளியமை காண்க,
சிவம்-செம்போருள். " செம்பொருட் டுணிவே சீருடைக் கழலே செல்வமே சிவபெருமானே " (பிடித்த 1) எமி அடிகள் அருளியமையுங் கரன் கி.
மஞ்சன் என்பது மைந்தன் என்பதன் மரூஉ. மைக்தன் வவியோன். மைக் து-வளி. "மைந்து பொருளாக வந்த வேந்தன" (தொல், புறத்)

Page 100
72 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என்புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. இறைவன் சர்வவல்லமை யுடையணுதலின் "மஞ்சள்" என்ருர், "மஞ்சனே மணியு மானுய் மரகதத் திரளுமானுப்" (நாவு 5? : 1) எனக் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. மஞ்சனே போற்றி என்பதற்கு "அழகனே வணக்கம்" என்றும், "மழையே போற்றி" என்றும் உரைப்பாருமுளர்.
மணுளா போற்றி.மணவாளனே போற்றி, " வள்ளலே போற்றி மணுளா போற்றி" (ேே: )ே என அப்பரடிகள் அருளியமையுங் காண்க. மணுளா என்பதற்கு உமையம்மையின் மணுனா எனவும் உரைக்கலாம். "மலேயரின் மடந்தை மனவானா போற்றி " (நாவு 248. 3) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க,
பஞ்சேர் அடியாள் என்றது உமையம்மையை. பஞ்சு என்ற து செம் பஞ்சுக்குழம்பை. " பஞ்சு தோய் மெல்லடிப் பாலையா ளொடும் ' (ஞான *4:8) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க, ஏர்-அழகு. - ராணி யணியி னினே (பரு மீனியரும் " என்னும் பரிபாடலினும் (பி:27) இப் பொருட்டாதல் காண்க. "பஞ்சேர் அடியாள் பங்கா " என் ருர் இறைவன் உமையம்மையை ஒரு கூற்றிலுடைமையின், ' பஞ்சுலாவிய மெல்லடிப் பார்ப்பதி பாகனே" கே , 241:9) என ஆளுடையபிள்ஃனயாகும், 'பஞ் சுண்ட மெல்லடியாள் பங்கன் றன் &ன " (தே. 288:2) என ஆளுடைய யரசும் அருளியமை காண்க.
அலங்தேன் மாயேன் அடியேன் என்பதனே, நாயேன் அடியேன் அலங் தென் என மாற்றிக்கூட்டிப் பொருளுரைக்க, காயேன் அடியேன் - கீழ் மையையுடைய அடியேன். " நாயடியேன்" (சத 13, 10 கண்ட 3) "நாயடியேற்கு ' (Br எல் 1) எனப் பீருண்டும் அடிகள் அருளியமை காண்க. அலக்தேன்-நின் கீனப் பிரிந்து துன்பமுற்றேன்; அத்துன்பத்தை நீக்க அருள்செய்ய வேண்டும் எனச் சில சொற்கள் அவாப் மீலேயான் வருவித்துரைக்க. "முறையோ தரியேன் முதல்வா போற்றி" (போற் 180) என்ற இடத்துப் பொருளே ஈண்டும் கூறியது ஆற்றுமை மிகுதிபற்றிய தாகவின் புனருத்தியாகாது. அலத்தல்-துன்புறுதல். ' அலப்பென் முேழி யவு ரகன்ற ரூான்றே " (குறுக் #1) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
இலங்குசுடர் ஈசா-விளங்காகின்ற ஒளியையுடைய ஈசா. ' தோற் றச் சுடரொளியாய் ' (சிவபுரா 80) " தாயமேனிச் சுடர்விடு சோதி " (கீர்த் 11:2) " விரிந்தே யெரியுஞ் சுடர&னயாய்" (நீத் 38) "தூண்டா விளக்கின் சுடர&னயாய் " (பிரார்த் 4) என அடிகள் பீருண்டு அருளி யமையுங் காண்க. இலங்குதல்-விளங்குதல். "இலங்குவெள்ளருவியெடு" (மதுரைக் 299) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
187-19.ே கவைத்தல் மேவிய கண்ணே போற்றி-கவைத்தலே என் றும் தலத்தில் விரும்பி எழுந்தருளிய கண்போற் சிறந்தவனே மினக்கு

போற்றித் திருவகவல் f73
வணக்கம்; குவைப்பதி மவிக்க கோவே போற்றி-குவைப்பதி என்னும் தலத்தில் மகிழ்ச்சிமிகுந்து எழுந்தருளியிருந்த தலவனே நினக்கு வனக் கம்; மலேகாடு உடைய மன்னே போற்றி-மக்லநாட்டினேயுடைய மன்னனே கினக்கு வணக்கம்: கலே ஆர் அரிகேசரியாப் போற்றி. கஃஞர்கள் சிறைக்த அரிகேசரி என்னும் தலத்தையுடையவனே நினக்கு வணக்கம்; நிருக் கழுக்குன்றில் செல்வா போற்றி-திருக்கழக்குன்றில் எழுந்தருளியிருக்கும் செல்வனே சினக்கு வணக்கம் பொருப்பு அமர் பூவணத்து அரரே போற்றி-மலேகள் பொருங்கிய திருப்பூவணத்தில் எழுந்தருளி சிவ பெரு மானே சினக்கு வணக்கம்; அருவமும் உருவமும் ஆணுப் போற்றி - அருவமும் உருவமும் ஆன வனே விளக்கு வணக்கம், மருவி கருணே மலேயே போற்றி இயல்பாகப் பொருக்திய திருவருளே மலேயாக அடையவனே மினக்கு வணக்கம்; திரியமும் கடக்க சுடரே போற்றி-நான்காம் RAலயையுங் கடந்த ஒளிவடிவினனே விணக்கு வணக்கம் தெரிவு அரிதாகி தெளிவே போற்றி-பருப்பொருளறிவாலும் நுண்பொருளறிவாலும் அறிதற்கரிதாகிய அருளால் தெரியப்படும் பொருளே கினக்கு வணக்கம்
கவைத்தலே, குவைப்பதி என்பன சிவதலங்கள். மேவிய என்ருர் கவைத்தலே என்னும் கலத்தில் இறைவன் திருக்கோயில் கொண்டெழுக் தருளியமையின் கண்ணே என் குர் இறைவன் கண்போற் சிறந்தவனுத வின் . " கருவேயென் கற்பகதே கண்னே " " நெடிய விசும்போடு கண்ணே போற்றி " (தே. ேே1 :1; 289 10) என அப்பாடிகள் அருளியமை யுங் காண்க.
மலிதல்-மிகுதல். " பூமலி வையை வருபுனல் " (கலி 0ெ 10-11) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. கோவே போற்றி - தஐவனே வணக்கம். "குரைகழலாற் கூற்றுதைத்த கோவே போற்றி" என அப் பரடிகள் (தே. ேே: ? ) அருளியமையுங் காண்க. மக்லநாடு என்றது சேரநாட்டினே, "வேழமுடைத்து மக்லநாடு" (தனிப்பாடல்) என வருதலுங் காண்க.
அரிகேசரி-ஒரு சிவதவம், கஃஞர்கள் ஆண்டு மிக்கிருந்தமையின் * ಸàuri அரிகே சரியா ய் ' என் ருர், கஃபார் அரிகேசரியா" ான்பதற்கு ஆடையாக உடுத்திய சிங்கத்தோலுடையவனே என்பாருமுளர். இறைவன் திருக்கோயில் கொண்டெழந்தருளி அடியார்க் கருள்புரிந்த தலங்கஃனக் கவைத்தலே மேவிய கண்னே " " குவைப்பதி மலிந்த கோவே
மலேங் டுடைய மன்னே " " திருக்கழுக்குன்றிற் செல்வா " " பொருப்பமரி பூவணத் தரனே " என அடிகள் கூறுகின் முராதவின் அவற்றிடையே போந்த "அரிகேசரி" என்பதும் ஒரு சிவதலும் என்று துணியப்படும்
திருக்கழுக்குன்றம் இறைவனுறையும் தலமாதலின் " திருக்கமுக்குள் றிற் செல்வா " என் ரூர். " கண்ணுதலான் காதல்செய் கோயில் கமுக் குன்றை" ஞான 103; 11) " கீழையாடு கமுக்குன்றமமர்ந்தான் கண்டாய்" (காவு 395; 5) " கட்டமாடி நவிலும்மிடம். கமுக்குன்றமே ' (சுங் 81:7)

Page 101
f74 திருவாசக் ஆராய்ச்சியுரை
எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க. செல்வா " , ல் ருர் இறை வன் ரூானச்செல்வனுதலின் "கே ஒர் பொழில்சூழ் மறைக்காட்டுறை செல்வா ' தே, ஞான 173 - 5 என வருகலுங் காண்க.
பூவணம் - பாண்டி நாட்டிலுள்ள திருப்பூவணம் என்னும் தலம். " பாரார் வையைப் புனல்வாய்ப் பரப்பிப் பன்மணி பொன்கொரித்துச் ரோர் வாரி சேரநின்ற தென்றி.ஆப் பூவானமே " " செடியார் வையை குழ கின்ற தென்றிருப் பூவணமே ' (தே. ஒர ை1ே = 3; 4ே : 4) என வருவன காண்க, மலேகள் பொருங்கிய பூவணமாதலின் பொருப்பமர் பூவணம்' என்ருர், "பொறைமல்கு பொழிலுணி பூவணத்து " (ஞான 2?8:7) எனக் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. பூவணத் திரள்-பூவணத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கும் அரன். "பூவணத் துறை ஈசனே "" (ஞான ஃ8:5) " புண்ணி பணு ருறை பூவணம்' (சக் 11:2) எனத் தேவாரத்து வருவன விங் காண்க.
அருவமாப் சிற்கும் இறைவன் உயிர்களுக்கு அருள் செய்யவேண்டி உருவமாயு மிருத்தலின் " அருவமு முருவமு மானுப்" என்ருர், "ஆரொரு வர் உள்குவார் உள்ளத்துள்ளே அவ்வுருவாய் நிற்கின்ற அருளுக் தோன் றும் " (தே. 3ே111) என அப்பரடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. அருவமும் உருவமும் கூறவே அருவுருவமும் கொன்னப்படும். இறை வற்கு இம்மூன்றும் வடிவமேயாம் என்பது,
" அருவமோ உருவா ரூபம் ஆனதோ அன்றி கின்ற
உருவமோ உரைக்கும் கர்த்தா வடிவெனக் குணர்த்திங் கென்னின் அருவமும் உருவாரூபம் ஆனது மன்றி கின்ற உருவமும் மூன்றும் சொன்ன ஒருவனுக் குள்ள வாமே" குத் 1 செப் ? எனச் சிவஞான சித்தியாரில் வருதலானுறிக
"சாக்கிரம் சொற்பனம், சுழப்தி துரியம் துரிய கீதம் என்னும் அவத்தைகளுள் துரிய தீத அவத்தைக் கண் சிற்கும் உயிர் த ைகிங் தோன் ருது அருள்வழி நின்றுணரும் ஒளிவடிவினன் இறைவனுதலின்
துரியழ மிறந்த சுடரே " என் ரூர்
*பிருகுடி காப்பண் "ஆன்மாவானவன் புருவமத்தியிலே சின்றபோது, ஆன்ற சாக்கிரம்-விசாலமுடைத்தாகிய சாக்கிராவத்தை என்றும், ஒரு பெருங் கந்தரம் சொற்பணம்-ஒப்பில்லாத பெரிய கமுத்தடியிலே கின்றபே து சொப்பணுவத்தையென்றும், மருமத் தாதி கழுத்தி-நெஞ்சடியிலே நின்ற போது சுமுத்தியவத்தையென்றும், வலஞ்சுழி யுக்தி யும்பர் ஒருநாள் கங்குவி துரியம்-வலமாய்ச் சுழித்திருக்கின்ற நாபித்தானத்துக்கு மேலே மேலே காலங்குலமும் ேேழ நாலங்குலமுமாக எட்டங்குலத்து நின்ற போது துரியாவத்தையென்றுஞ் சொல்லப்படும், ஞானுமிச் 9ே.12 உரை,

போற்றித் திருவகவல் 175
'துரியமு மிறந்த தூ போன் " 54 20 என ஞானுமிர்தத்தும்,
" துளியங் கடக்க துரியா கீதத்தே
அரிய வியோ மங்கோண் டம்பலத் தாடும் பெரிய பிரானே " 345ණ්, எனத் திருமத்திரத்தும் வருவன காண்க. " தரியமும்.நின் மல துரியா வத்தைக்கும்" என்பது ஞாணுமிர்தம் பழையவுரை (54 0ே உரை), துரிய மும் என் புழி உம்மை உயர்வு சிறப்பு.
இறைவன் காட்சி கருகல் நூல் முதலிய அளவைகளால் அறியப்ப டாது அவனது திருவடிஞானம் ஒன்றுனே தெளியப்படுதலின் "தெளிவரி தாகிய தெளிவே " என் ருர்,
" பாசஞா னத்தாலும் பசுஞானத் தாலும்
பார்ப்பரிய பரம்பர சீனப் பதிஞானத் தrவே நேசமொடும் உள்ளத்தே டி " (ம்ெ சூத்)
எனச் சிவஞான சித்தியாரில் வருதலுங் காண்க.
197-208. தோளா முத்த சுடரே போற்றி-துளையிடப்படாத மூத் சின் ஒளிசாயுள்ளவனே நினக்கு வணக்கம்; ஆளானவர்க்கு அன்பா போற்றி-ஆட்பட்டவர்க்கு அவர் செய்யும் அன்புருவாய் அருள்செய்பவனே நீணக்கு வணக்கம் ஆரா அ புதே அருனே போற்றி-தெவிட்டாத அமு தத்தை ஒப்பவனே அருனேயுடையவனே மினக்கு வணக்கம்; ஆயிரம் பேர் உடை டெம்மான் போற்றி. ஆயிரம் திருப்பெயர்களையுடைய பெரு மானே கிணக்கு விளக்கம் தாளி அறுகின் தாராய் போற்றி.தானி 1. கிணுலாகிய மாஃபினே மார்பில் அணிந்தவனே தினக்கு வணக் கம்; ன்ே ஒளியாகிய கிருத்த போற்றி-திருமாலும் பிரமனும் அடியும் முடியும் காணவொண்ணு பூ நீண்ட ஒனியுருவாய்த் தோனறிய கூத்தனே மின் க்கு வணக்கம்; சர்தன சாத்தின் சுந்தர போற்றி-திருமேனியிற் சாத் தப்பட்ட சக்த ைக்கலவையின் அழகினேயுடையவனே தினக்கு வணக்கம், சிக்கஃனக்கு அரிய சிவமே போற்றி-கினே க்தற்கு அரிதாகிய சிவமே தினக்கு வணக்கம் மக்கி ம7மலே மேயாய் போற்றி - மறைமொழிகளை வெளிப் படுத்தற்கிடமான பெரிய மகேந்திர மலேயிற் பொருந்தினவனே கினக்கு வரைக்கம். எம் தசீை உய்ய கொள்வாய் போற்றி-அடியோமைப் பிழைக்கு மாறு அடிமைகொள்வோனே நினக்கு ஆரைக்கம்.
தோளாமுத்து-துளேயிடப்படாதமுத்து, " தோளாமணி - ஆளேயிடாத மாணிக்கம்' என நச்சிலுர்க்கினியர் உரைத்தமையுங் காண்க (சீவக ெே3 உரை சுடர்-ஒளி மூத் சின் ஒளியினே இறைவனது தண்ணிய ஒளிச்து உவமை கூறினூர். " சுடர் பொற் குடில் றைக் தோனா முத்தை " (புணர்ச் 1 'தோளாமுத்தொப்பானே' (தே. நாவு 280 1) எனப் பிருண்டு வருவனவுங் காண்க.

Page 102
1፲6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" முதல்வன் வகுத்த மதலே மாடத்
திடவரை யூன்றிய கடவுட் பாண்டிற் பள்ளிச் செம்புய லுள்விமு துரீஇப் புத்தே னிவந்த முத்த மாச்சுடர் " (11க் திருமுறை) என இளம்பெருமரனடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
ஆரா-அமையாத தெவிட்டாத, உண்டு தெவிட்டும் அமுதினே விலக்கு தற்கு "ஆரா வமுதே " என் ருர், " ஆரா வமுதே பளவிலாப் பெம்மானே" (சிவபுரா ?ே) "ஆரா வமுதாய் அலேகடல்வாய் மீன் விசிரம் பேராசை வாரியனே " (அம் 2) "ஆராவமுதே ய சைப்பட்டேன் " (ஆசைப் ?) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. -
இறைவனுக்கு "ஆயிரத்தெட்டுத் திருநாமங்கள் வழிபாட்டு நூல்க எளிற் கூறப்பட்டிருக்கவும், "பேராயிரமுடைய" என்றது "சகஸ்திரநாாம்" என்னும் வடநூல் வழக்குப்பற்றியாகும். "பேராயிரம் பரவித் திரிக் து" (ஆசைப் 7 " ஒருநாமம் ஓருருவம் ஒன்றுமிலாற் காயிரக் திருநாமம் பாடி" (தெள் 1) என அடிகள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க.
" பேராயிரமும் பிதற்றத் தீரும் பிணிதானே * பேராயிரமுடைய பெம்மான் றன் சீன " |stary 286 : 1
சூான
"பேராயிரமுடையா யென்றேனுன்ே" 高ray &5f :直 * பேராயிரம் பரவி வானுே சேத்தும் பெம்மானே " நாவு 268; 8 "பேராயிரங்களேத்தும் பெரியவன் கான் " J, ፕ S! 8ኛ፱ : 4 " பேருமோ ராயிரம் பேருடையார் " 品店 J5:母 " பேருமோ ராயிர மென்பதால் எம்பிரானுக்கே " சுந் 4 : ? "பேராயிரவர் மயானத்துப் பெரியபெருமானடிகளே ' சுங் 53:7 " பேரோ ராயிரமும் முடையான " yr i 56: 1.1 எனத் தேவாரத்து வருவனவும் ஈண்டு அறியற்பாலன.
தாளி அறுகுதாளேயுடைய அறுகு, தாளியஹகு என இங்கே கூறிய வாறே,
" தானி யறுகினர் சந்தனச் சாந்தினர் " (8) என அன்சீனப்பத்திலும்,
" நாயேனே யாளுடையான் தாளியறுகாம் உவந்ததார்" ()ெ
எனத் திருத்தசாங்கத்திலும் அடிகள் கூறுமாற்ருல் "தானியறுகு' என் பதற்குக் கொடியறுகு எனப்படும் ஒருவகை அறுகு எனக் கொள்க.
* 'ஆயிரத்தெண்பேரானே" 11ஆம் திருமுறை. சிவபெருமான் திருவக்
தாதி 81.

போற்றித் திருவகவல் 77 .
தார்.மார்பின் மாவே, "வண்ண மார்பிற் குருங் கொன்றை" (புற கடவுள்) என் ருர் பிறரும். சந்தனச் சாக் து-சக்தனக் கலவை. "தாவி அறுகினர் சந்தனச் சாந்தினர்." (அன்ன 8) என அடிகள் பிகுண்டும் கூறுதல் காண்க. சுந்தரம். அழகு வடசொல்.
இறைவனது சர்வ வியாபக கிலேயினே மனம் முற்றும் உணரமாட்டா மையின் சிந்தனேக்கரிய சிவமே ' என் முர்,
* சிங்தையாலுந் தெரிவருஞ் செல்வனே ' சத சி?
தேனே அமுதே சிந்தைக் கரியாப்" சத ப்ே
" சிந்தனேக்கும். அமீபாய்" Lair Goff 5 என அடிகள் பிகுண்டும் அருளியவாறு காண்க.
இறைவன் மந்திரமஃப்யாகிய மகேந்திரமலேயில் எழுந்தருளியிருந்து ஆகமங்களே வெளிப்படுத்தியருளியமையின் " மந்திரமாமஃப் பேயாய்" என் குர்,
" மன்னு மாமலே மகேந்திர ரக ம்ை
சொன்ன ஆகமக் தோற்றுவித் தருளியும்" 9-10.
" மற்றவை.தம்மை கேந்திரத் திருந்து
உற்றவைம் முகங்க ளா ற்பணித் தருளியும் ' 19-20, " மந்திர பரமசிவ கேந்திர வெற்பன் "" (JG,
எனக் கீர்த்தித்திருவகவலில் வந்தமை காண்க.
எந்தமை-எம்மை ' எந்தமை பாண்ட பரிசது பாரின் " (ர்ேத் 02) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, உய்தல்-பிழைத்தல், " திரை தரப் புனேபெற்றுக் கிேன்றி யுப்க்தாங்கு ' கனி 13 )ே என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, அடிப்பக்கொள்வாய் - பிறைக்குமாறு அடிமை கொள்வோனே. ' உய்யக்கொள்வாய் அழங்குகின்றேன் உடையீர்ப்" (அடை கலப் 10, "ஒருரு வாரின் திருவருள் கட்டி என் ஃனயும் உப் யக்கொண்டருளே " (எண்ணப் 1) என அடிகள் பீருண்டும் அருளியமை காண்க,
20?-21?. புவி முஜே புல்வா ப்க்கு அருளிஃன போற்றி-ஒருபுலி தனது முக்லயை ஒரு புல்வாய் மான் கன்றுக்கு ஊட்டுமாறு அருன்செய்தவனே நினக்கு வணக்கம்: அக்கடல் மீட்பிசை நடந்தரப் போற்றி - அக்களே புடைய கடலின் மேலே கடந்தவனே கிளக்கு வணக்கம் கருங்குருவிக்கு அன்று அருளின் போற்றி-க நக் துருவிக்கு அக்காலத்தே அருள்புரிந்தவனே நினக்கு வணக்கம்; இரு புல்ன் புரை இசைக்தனே போற்றி-பெரிய ஐம் புவி ஆவாக்களும் இல்பாகவே அவிந்து பேதும் டி அமைக்தவனே நிளக்கு எனக்க : படி உறி பயின் ப : ? - ர் -நீலத்தின் கண்ணே ATTTTTS AAAAA AAAA AAAA AT TTAA TTKA AAAA AA A AAAA AA sS நினக்கு
2:

Page 103
78 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வணக்கம்; அடியொடு நடு ஈறு ஆணுப் போற்றி மத ஆம் நடுவும் முடிவு மாண்ேேன நீணக்கு வணக்கம்; கரகொரி சுவர்க்கம் டு ல் நிலம் புதாமல்துன்பலை கித்திலும் துறக்கவுலகத்திலும் பூவுலகத்திலும் பே காதபடி, பர கதி பாண்டிற்கு அருளிக்ா போற்றி-போலான வீடு பேற்றினே ப் பாண்டி யற்கு அருளினவனே நினக்கு வணக்கம், ஒளிவு அது கிறைக்த ஒருவ போற்றி நீ இல்லாத இடம் இல் ஃபார் டி rங்கும் கிறைந்த ஒப் பில்லாதவனே கிணக்கு வணக்கம் செழு Eர் சிவபுரத்து அரசே போற்றிசெழுமையான பூக்கள் கிறைந்த சிவலோகநாதனே தினக்கு வணக்கம்: கழுநீர் மா & கடவுள் போற்றி-செங்கழுநீர் மாலேமைத் தரித்த கடவுளே தினக்கு வணக்கம்.
புலிமுசீல புல்வாய்க் கருளிய வrrாறு : முன்னுெரு காலத்திலே கடம்பவனத்தின் ட் புலிகள் நெருங்கிரேப் புல்வாப் 1 ன்கள் அருகி வங் தன. இறுதியில் ஒருபுல்வாப் மான் பிணே தான் ஈன்ற கன்றை ஓரிடத் தில்விட்டு அவ்வனத்தின் கணுள்ள ஒரு வாவியின் கண் சீர் பருகச் சென்ற போது அதனே ஒரு வேடன் அம்பால் எய்தல். அது தன் கன்றை கினேந்து வருங்நி வீழ்ந்து இறந்தது. எல்லா வுயிர்க்கும் தாயாகி எங்கும் நிறைந்த இறைவன், அல்ானத்து வேறு மான் பிஃன இல்லாமையால் அருகில் உலாவிய பெண் புவியை அதற்குப் பாலு ட்ரிம நு எவ அது விம் அவ்வாறே சென்று அப்பும்வசப் சான் சுன் பூக்கு புவேப்ப ல் ஊட்டி அதனே வளர்த்து வரலாயிற்று என நம்பி திருவி: ய டற்புராணம் கருசிற்கும் இந்திருவிளேபாடல்,
" தழவ்விழிப் பேழ்வாய்த் தரக்கின் றுணி முக்
பைங்கட் புல்லாப் பாலுணர் கண்ட வருணிறை பெரும" ரிைருனிறை மிடற்ருேன் " (பி: 19.31) எனக் கல்கtாடமும்,
" பொன்னெயிற் கடம்ப வனத்தபுல் வாய்க்குப் புவிழலே
யளித்த புண் ணியம் போல் ' (பரத்து ஃ}} எனத் திருக்காளத்தி புராணமும் கூறும். புல்வாய்-ஒருவகை மான், புல்வாய் நீள்வி யுழையே கவரி" எனத் தொல்காப்பியத்து (மரபு ச?) வருதலும் காண்க.
அஃசுடள் மீர் சை நடந்தாய் என்ற #1 இறைவன் வக்ஞர் கோலத் திற் சென்று, கடலுள் கிரிந்து வலஞர்களேத் துன்புறுக்கிய கெளிற்று மீதனப் படுத்த திருவிளேயாடல்க் குறித்தது.
கிேவேட ராகிக் கெளிறது படுத் தம் ' ர்ேத்தி ? "" --si, „T r RI.r I F. I. T ri", - 31 *ti," *5, 1 — si QLI (?" "' மீன் விசிறும்
பேரரசை வாரிடனே " அம்மரண் .ே

போற்றித் திருவகவல் 179
" பெருக்றையெம் பேரருளாளன் பெண் பாலுசுந்து,
மணிலே கொண்டுவன் மீன் விசிறும் வகையறிவார் " வார்த் 3. 'மீன் வல்ல வீசிய கானவன் வந்து வெளிப்படுமாயிடிலே" திருப்படை 1. எண் அடிகள் பிரண்டும் அருளியமை காண்க. இத்திருவிளேயாடல்,
"நெடுஞ்சடைக் கிடந்த குறும்பிறைக் கொழுக்தங்
கருமுகில் வெளுத்த திருமிடற் றிருளு நூதன் மதி கிறித்த கழலவிர் நோக்கமு மறைக்தொரு சிறுகுடிப் பரதவ ணுகிப் பொள் ஆஃப் புன சிவலே கோரங்கர மாக்கி கெடுங்கடல் கலக்கு மொகுமீன் படுத்த சிறையுரு குனு மன் " Iኞ : 8፵-፵ . எனக் கல்லாடம் கூறுதலுங் காண்க,
கருங்குருவிக் சுருளியவரலாறு: முன்னுெகு காலத்திலே கரிக்குருவி கள் எந்நாளும் கார்கைக்கு ஒளித்து அஞ்சி உழல் கையில் அவற்றுள் மிக்க அறிவுள்ள தொரு குருவி இவ்வுலகில் யாவர்க்கும் பகையுண்டு: அதனே வெல்வாருமுண்டு, எனத் தன்னுள் ஆராய்ந்து கூற்றங்கெட அதைத்த இறைவனின் திருப்பாதம் பணிச்து பகை வெல்வேம் எனத் தெளிந்து பொற்றுமரைத் தீர்த்தக் கில் மூழ்கி ஆஸ்வாப் இறைவனே வலம் வந்து மிேபட்டு இந்த 2 கரிக்குருவியின் கருத்தினே அறிந்த இறைவன் இரங்கி பம& யும் வெஸ்ல தக்க ஆற்றல்லத்தரும் மூன்றெழுத்த லாகிய மிருத்தி யுஞ் பயம் என்னும் பங்க்கை உபதேசித்தருளிஞர். குருவியும் இறை வனே வணங்கி அம்மந்திரத்தைச் செபித்துக் காக்கை முதலிய பறவைகளே பெல்லவல்ல திறம்பெற்று அனுல் வலியான் என்னும் பெயரும் பெற்
து என நம்பி திருவிங் யாடற்புசானம் கூறும். இவ்வரலாறு,
"பலகுறி பெற்றிவ் வுலகுயி ரளித்த
பஞ்சின் மெல்வடிப் பாவை கூருகிக் கருங் குரு விக்குக் கண்ணாருள் கொடுத்த வேண்டிரு மீற்றுச் செக்கர் மேனியன் " At .ே9.
எனக் கள்வி'டத்துக் கூறப்படுதலுங் காண்க,
இம்புலர் என்றது பெரிய ஒ*புல அரைக்களே. அவை இயல்பாகவே அ விக் து டோ கும் வண்ணம் அமைக் ரஷ்ணுதலின் " இரும்புலன் புலர இசைக்த*ன என் ருர், "பொறிவாயி வேந்த வித்தான்' என்ருர் திருக் குறவரினும். இனி இறைவன் அருள்வழி நின்று அவனே நேரக்கும் உயி ரின் க்ண் ஐ புல அசோக்களும் கெட் டொழிதல் பற்றி 'இரும்புலன்புலா இசைந்தனே' என் ரூர் எனினுமம்,

Page 104
80 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
படி-நிலம், குறள் 0ே8 பரிமேல். பா வகம்-உருவம். "பாவகம் பலபல சாட்டிய பரிசும்" (ர்ேத் 83 என வருகள் காண்க், 267,130, ši -Br; L. Tri š கருள்செய்யும் பொருட்டு நிலவிசைப் பலகாற்கொண்ட திருவுருவங்களே புடைமையின் " படியுறப் பயின்ற பாங்க " என் ரூர். இறைவன் படி புறப் பயின்ற பாலகங்கள் பலவற்றைக் கீர்த்தித்திருவகவலுட் காண்க. ஆவியுங்கமுமில்லாத இறைவன் உலகத்திற்கு ஆதியாயும் அந்தமாயு மிருத்தலால் "கே"புமிருக்கள் அமையுமாகனின் "டிரேடு'டு Fருனுப" என் குர். இறைவனுக்கு 'ஆதிமந்தியாந்தரசிதர்" என்னும் திருநாமமுண் மேயும் ஈண் டறியற்பாலது.
"ஆந்தும் கடுவும் முடிசிமாகிய மூவரறியார்
சிக் துரச் சேவடி ஆர் " குயில் .ே " ரிேங்கி. முதல்கடு விறுதிய மானு'ப்' பள்ளி 8. என இத் திருவாசகத்தும்,
" அங்க கீர் முதனீர் நடுவர மடிகேன்" சூான 138 7. "ஆதியாய் நடுவா பந்தமாய் விகள் வேடிகளார் ' ரூான 377 .ே "முதலாே கடு:ாகி மூடிவானுனே " '%] ଉ| & 18 : ':', "ஈறுக்கடுவு முதலுமாவா ரிடைமருது மேவியிடங் கொண்டாரே'
orga, 31 ; f. " முடியாதே முதனடுவு மூடிாைஞனே " நாவு 387 - 3. எனத் தேவாரத்தும் வருவன கான்.
"ேகு பீவர்க்கம் என் ப இர வடசொல்லினீன்றும் தோன்றியவை. காகு- விேனேயாளர் துன்புறும் உலகு. ஒடு, எண்ணுெடு, சுவர்க்கம்-15ல் வினேயாளர் இன்புறும் உலகு. நானிலம் : குறிஞ்சி முல்லே மருதம் நெய் நீல் என்னும் காற்பெருங் பீற்றினேயுடைய நிலவுலகம், குறிஞ்சி ஆல்ஃவ பால் மருதம் செய்கஜ் என ’சிஐ ஐந்தாகவும் கானிலம் என்றது என்னே இயனின், முல்ஃப்யுங் குறிஞ்சியும் முறைமையிற் றிரிக் து பாஃபென்ப தோர் படிவம் தோன்குதல் பற்றிாகும்.
" அவற்றுள்,
ஈஇவன் ஐக்கீஃஜ ஈடுவன தொழியப் படுகினா வையம் பாத்திய பண்பே' (அகக் 2)
எனத் தொன் காப்பியத்து குெதி ஒWங் காண்க,
* இயக் துரை பாண்டியனுக்குத் திருமகளாகக் கோன்றிய தேடாத கீைப்பிராட்டிபாரை இறைவன் திருமணஞ்செப்து, இங்கிரனுேடொருங்
* மலேயத்துவசன்-பொதியின் 8வயின் உருவமெழுகிய கொடியைபுடைய வர். " மின்னுமாதவம் பெருகிய மஃக்கொடிTமன்னன் ' (நம்பி திரு விக்ள சி: ) என வருதல் காண்க. இவன் கேத்திய முனிவர் அருளிாத் பிறந்தவனுதவின் அம்புனிவர்க்கு இருப்பிடமா புள்ளதும் துவ சம்போல உயர்ந்து தோன்றுவதுமாகிய டேர்தின் மலேயின் தொடர்பாள் பெயரை அவனுக்கு இட்டனர் என்று அஷ்டமிப் பிரதட்சி ைசன்மியம் கடறு தின் اقبال =
$ கல்லாடம் 31 : 1.31 பார்க்க,

போற்றித் திருவகவல் 8.
கிருந்த அப்பாண்டிபனேச் சுவர்க்கத்தினின்றும் வருவித்து ஏழ்கடலில் தீர்த்தாாடுவித்து வீடு நஸ்கியமையின் நர கொடு சுவர்க்கம் நானிலும் புகா பகம், பரகதி பாண்டியற்கருளினே " என்ருர், ".
" மன்று ஞயக வாழ்ந்தனம் வாழ்ந்தன
மென்று வாழ்த்தி யிறைத்சல்கண் ந்ேதப் னேன்று தன்னு ைசீத்திட வாங்கவர் சென்ற டைந்தனர் தெய்வத் தறுக்கொடு" (9 : )ெ என நம்பிதிருவிஃாயாடற்புராணத்து வருதலுங் F f Gir F.
ஒப்பற்றவணுகிய இறைவன் ரட சித்துக்களிலெல்லாம் நீக்கமற சிறைக் திருத்தலின் " ஒழிவற நிறைந்த வொருவி' என் துர்.
" பூவி ஒற்றம் போன்றுயர்ந் தெங்கு
மொழிவற நிறைந்து மேவிய பெருமை " அண்டப் 115-.ே " ஒழிவற நிறைந்த போகமே " பிடித்த 1 என அடிகள் பிகுண்டு அருளிய:ைபுங் காண் கி.
"எங்குமாகி நின்ருனும் " தான 1 ቆ8 : fï.
'உலகெலாஞ் சேர நியாய் நிறைந்தான்" ரூான 142 ?.
"எவ்விடத்து முள்ளான் றன் சீன " இரவு ச்ே .ே
' எவ்விடத்து நீடிலா தில்&வ " கரவு 27 .ே
" ஒழிவற நின் றெங்கு மூலப்பிலான் காண் " நசிவு 299; f. எனக் தேவாரத்தும்,
" ஒழிவந நிறைக்க மதிசேர் செஞ்சடை
ஒருவன் " என ஆரனுமிர்தத்தும் வருவனவும் ஈண்டறியற்பாலன. "ஒழிவற நிறைந்த ஒருவன்" என்பதற்கு அணுப் புதைக்கவும் இடமின்றிச் : ச.சித்துக்க ளெல்லாம் நிறைக்க. உaமனில்லாத பரமேசுவரன் " எனவும் 53:23-4 உரை), " சர்வ வியாபகமாய் நிறைந்த ஆரகன் " எனவும் கில் 17 உர்ை) பொருளுரைப்பர் ஞானுமிர்தம் பழைய இரைகாரர்.
* சடசித்துக்கள் என் ருர் பொருள்கள் எல்லாம் சடப்பொருள். சித்துப் பொருள் என இரண்டாப் அடங்குகளின் இறைவன் சடப்பொருள்க எளில் நிறைந்திருத்தலே, "புவிமுதலேம் பூதமாய்ப் புவனேந்தாய் வீலனேந்தாய்க் கரன நான்காப், அவையவைசேர் பானு நவாப் அல்லவுருவாய் கிள் முன்" "ஆான 139 ? ) எனவும், " உரைசேரு பெண்டத்துகான்கு நாகுயிரமாம் யோனிபேத, நீரைசேரப் படைத்தவற்றினுயிர்க் குயிராப் அங்கங்கே நின்மூன்" (ஞான 133; 4) எனவும் தேவாரத்து வருவனவற்ருலு மறியப் படும்,

Page 105
182 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சிவபுரம்-சிவலோகத்துள்ளது வீரர் சிவலோகக் தன் னுட் சிவ புரத்தில், ஏரார் திருக்கே பி துள்ளிருப்ப" எனத் திருக்க ப ஞான வுலாவில் 9) பதினுேராந்திருமுறை) வருதலுங் காண்க. இனி டத்த ரெல்லாம் பார்மேற் சிவபுரம்போற் கொண்டாடும், உத்தர கோசாங்கை பூர் ' (தசாங் 2) என அடிகள் அருளுமாற்ருல் பார்மேற் சிவபுரம் உத்தர கோசமங்கை எனினுமாம். " திருப்பெருந்துரையில் நிறைமலர்க் கருங் த மேவியர்ே ஆதியே ' (1) என அருட்பத்தின் அடிகள் அருளிச் செப் 30 யின் "சிவபுரம் திருப்பெருந்துறையெனல் அமைபதே லெனின் சி புரத் தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே " (வாழாப் 1) எனச் சிவபு சக் தின் வேகுகத் திருப்பெருந்துறை கூறப்படுதலின் அமையாதென் க், இனிச் சோழநாட்டிலுள்ள சிவதலம் எனினுமாம். பென் கரை பொது பழங் காவிரியின், றென்கரை மருவிய சிவபுரமே " " பண்டமர்தரு பழங்கா விசி யின், தெண்டினர பொருதெழ சிவபுரமே ' எனத் தேவாரத்து (ஞான 113: 1, 10) வருதலுங் காண்க,
சிவபுரத்த ரசனுகிய இறைவன் அடிகளே ஆட்கொண்டபோது 、f话 தருளிய து செழங்கழுநீர்மா &யாத பின் கழ நீர்ம லேக் கடவுள் என் ருர்,
" காதல ஒகிக் கழநீர் மாலே
ஏலுடைத் தாக எழில்பெற வணிக் தும் " (113-4) எனக் கீர்த்தித்திருவகவலில் வருதலுங்காண்க.
218-225. தொழுவர் மையன் துணிப்பாப் போற்றி-கின்னே வணங்கு வாாது மயக்கத்தினே அநுப்பவனே வணக்கம்: பிழைப்பு வாய்ப்பு ஒன்று அறிா ஈ யேன்-பிழைபடுதலும் பிழைபடாமையும் சிறிதும் அறிாத காயினேனது, குழைத்த சொல் ம7 ஃ கோண்ட ருள் போற்றி-மனத் தினக் குழைவித்த சொற்களால் ஆகிய மாஃப்யினே ஏற்றுக்கொண்டருள்க ைே க்கு வணக்கம்; புரம் பல் எரித்த புராண பேற்றி-முப்புரங்களே எரித்த பழையோனே கிரேக்கு வணக்கம், பரம் பரம் சே தி பரனே போற்றிஒளியையுடைய மேலான பொருள்களுக்கெல்லாம் மேலான ஒளியை புடைய மேலோனே கினக்கு வணக்கம்; பு:ங்கம் பெரும9 ல் போற்றி போற்றிபாம்பை அணியாகவுடைய பெருமானே நினக்கு வணக்கம் புரான காரண போற்றி போற்றி=பழமையான காரனப் பொருளாயுள்ளவனே சீனக்கு வணக்கம் வணக்கம்; போற்றி போற்றி சா சய போற்றிவணக்கம் வணக்கம் வெல்க வெல் நிவக்க வணக்கம்.
மைல் துணிப்பாய்-மயக்கத்தினே ஆ ப் வனே . " 5 Wம் பிறப் பென் றிவையிரண்டின் மயக்கறுத்த கருனேக் கடலுக்கே " (ரேத் )ெ மருளனேன் மனத்தை மயக்கற நோக்கி. மறுமையோ டிம்rையுங் கெடுத்த பொருளனே " (அருட் சி என ஆடி ஸ் அருளின் புங் க எண்க. மையல்-மடிக்+ம். இப்பொருட்டாதல் " பைடன் கொண்டு போட்டென

போற்றித் திருவகவல் 85
அத்தும்" (முல்ஃப் 83) எள் புதியுங் காண்க. அது பிறப்புக்கேது ாள தேன்பது " பொருளல் எவற்றைப் பொருளென் நுணரும் 1ா நள"ஒம் மாகுப்பிறப்பு" (குறள் 31) என்பதணு,லுமீறி கி.
பிழைப்பு-சப்பு தவறுபடுதல். "யாகென் பிழைப்பெண் ஈடுங்கி" களி 128; 10) என் புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. வாய்ப்பு-பிழை ாாத " அது தணிக்கும் வாய்காடி வாய்ப்பச் செயல்" (குறள் ፵-{8 ] என் புறி வாய்ப்ப என்பதற்குப் பிழையாமல்" எனப் ப்ரிமேலழகர் உரைத் தமையுங் காண்க,
பிழைபடுதலும் பிரையின்றி வாய்ப்புறுதலும் ஆகிய ஒன்றினேயும் அறியாத எளியேனேக் குழையச் செய்த சொன் மாலேயை ஏற்றுக்கொண் டருள்க என அடிகள் அருளுமாற்ருல் அடிகள் சுற்போதம் நீங்கிக் திரு அருள் வழி நின்று இந்திருப்பாடல்களே அருளிச் செய்தனர் என்பதும், அத் திருப்பாடல்கள் அடிகளின் மனத்தினேக் குழையச் செய்தன என்ப
டிம் போதருமாறு கண் கி. • ም
ஒல் .சிறி ஆம். " இடாளின் றி யிரக்தோர்க்கொன் றியாமை ሠ9ሠሷ வி 21 19) என் புழியும் இப்பொருட்ட தன் காண்க குழைத்தஆறந்த அமர லுண் கண்ணு ராப்கோதை குழைத்திகின்" (கவி 78 - 12) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் நாண்க சோன்ம -ேசொல்லா ஒய மாஃ, - ஆராதசொன் மாஃவகள் " (ஞான 37; 111 " இன ரனுரைத்த சொன் மாசுகள் " (சுந் 11:10) எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க. குழைத்த சொன் மாவே என்றது ஈண்டு திருவாசகம்
இனறவன் எரித்த புரங்கள் முன் ருதனின் புரம் பல எரித்த " என் குர், " புரம்மூன்றும் எரித்த விலன் (ஞான 1?1:2) " புரம்மூன்றும் * செய்த ல் கண்" (நாவு 23 )ெ என வருகின காண் இரண்டின்
மேற்பட்டவற்றைப் பலவென்றல், "ஒன்றிரண்டவபஸ் " பசிம் 41 : 1) என் புழியுங் காண்க.
புரானன்-பளழயோன் "புராணன் ரூன் காண்" (2:23, 8) "புதியனவு மாப் மிகவும் பழையான்றன்னே" (235 7) " பாலச் சாலப் பழையச் " (231 ? ) என அப்பரடி நள் அருளியமையுங்காண்க
பொருள்களுள் மேலான ஒளியைபுடைய எத பிற்றி ل1 - 37، بل فلا تتمثلت في ஒர் :ோன பேரொளியைபுடையவன் இறைவனுதவின் "பரம்பரஞ் :F கிட் டானே என் ரூர் பராம் பரந்சோ தின்ப " " பாரூசுடர்ச் ? தி ட் சோதி 1 மீ நீல் சோசியூே" ( 5 y el 778 ; ?; 3 ( 1 : 3) ET IT is தேவாரத்து வருவனவுங் பிாண்க

Page 106
84 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
புயங்கம்-பாம்பு, இது புஜங்க! என்னும் வடசொற்றிfபு. இறை வன் பாம்பையணியாகவுடைய பெருமானுதவின் "புயங்கப்பெருமான் " என் ரூர். "அக்கொடரவ மணிக்கான் கண்டாப் " " அக்க ரங் மாரமாக வணிங் தவனே " (காவு 253:3; 24; 21) என வருவன காண்க.
உலகத்தின் தோற்றதிலே இறுதிகளுக்குப் பழமையான சிமிக்ககாரண மாயுள்ளவன் இறைவனுதவின் " டரான காரண" என் ரூர்,
இத்திருவகவல் ஏ ஈறுணுே என ஈரூணுே என முடிவெய்தாது இதர வீ முன் முடிவெய்தியுள்ளது. இதனுல் அகவல் இகர ஈருறும் முடிவெய்தும் என்பது அறியத்தக்கது. எல்லா அடிகளும் காற்சீரான் வந்தமையின் இது நிலமண்டிஸ்வாசிரியப்பா,
5. திருச்சதகம்.
த்திவைராக்கிய லிசித்திரம்
திருப்பெருந்துறையிலருளிச் செய்யப்பட்டது
உயர்வு குறித்து வந்த கிரு என்னும் அடையடுத்த சதகம் என்பது உயர்ந்த கருத்துக்களேயுடைய நூறு திருப்பாடல்களால் அமைந்த பகுதி யாகும். சதம்-நீர் று. வடமொழி, சதகம்-நூற்றினேயுடையது. இந்த நூறு பாடல்களும் அந்தாதித் தொடையாக அமைந்துள்ளன. அன்றியும் அவை நூறும் ஒரேவகைச் செய்யுளால் அமையாது பத்துப்பத்துப் பாடல்கள் ஒவ்வொருவகைச் செய்யுளால் அமைந்துள்ளன. இத்திருச்சதி கீத்தின் உட்டொருள் பக்திவைராக்கிய விசித்திரம் என்பது. இறை வனிடத்துப் பற்றும் உலகப்பொருள்களிடத்துப் பற்றின்மையும் உள வாகும்பொழுது உண்டாகும் அழகு என்பது இதன் பொருள். இச்சதகம் நுதலிய பொருள் " சத்தியஞானந்த நதே சிWர்மோகஞ் சதகமதாம் " எனத் திருப்பெருந்துறைப் புராணகாரர் கூறுவர். இவ்வழகினே, நேப்புணர் தல் அறிவுறுத்தல் சுட்டதுத்தல் ஆத்துமசுத்தி கைம்மாறுகோக்ேதல் அதுபோகசுத்தி காருணிபத்திரங்கள் ஆனக்கக்கழக்தஸ் ஆனந்த பரவசம் ஆனந்தாதீதம் எனப் பத்துவகைப்படுத்தி அவை ஒவ்வொன் வினேயம் பப் பத்துத் திருப்பாடல்களால் அடிகள் விளக்கியுள்ளார்.

1. மெய்யுணர்தல் கட்டளேக் கலித்துறை
திருச்சிற்றம்பலம்
ர், மெய்தா னரும்பி விதிச் விதிர்த் துன் விரை பார்கழர்கென்
கைதான் பஃலவைத்துக் கண்ணர் ததும்பி வெதும்பியுள்ளம்
பொய்தான் ரவிர்த் துன்ஃனப் போற்றி சயாய போ ற்றியென் அனுங்
= கைதா னெகிழ விடேனுடை யாயென்ஃனக் கண்டுகொள்ளே,
ப-ரை உடையாய் - எல்லா உயிர்களே பும் உலகங்களே பும் உடைபடினே, உன் விரை ஆர் கழற்கு-உனது கறுமணம் பொருங்நிய திருவடியை வணங்கு தற்கு, மெய்தான் அருங்பி விகிச் விதிர்த்து-உடம்பு தானுகவே மயிர் சிவிர்க்கப்பெற்று நடுநடுங்கி, கை தான் த ஃலவைத்து-கை தானுகவே சிரசித் குவியப்பெற்று. கண் நீர் ததும்பி-கண்களில் நீர் ததும்?. உள்ளம் வெதும்பிஉன்னம் உருகி, போப் தான் தவிர்க் து-நியேற்றவற்றின் பற்று தா ஆறு கவே நீங்கப்பெற்று, உன் சீன போற்றி சய ரபு போற்றி என்னும்-உனக்கு வணக்கம் வெல்க வெல்க வணக்கம் என்று கூறும், கை தான் நெகிழ விடேன்-ஒழுக்க நெறியைக் ஃபீேடமாட்டேன் என் ஃா கண்டு கொள். ஆயிலும் என்னில் பிறழச வண்ணம் அடி:ேசீனப் பார்த்தக் காத்தருள்க.
உடையவனே கின் கிருவடியை வணங்குதற்கு ப்ெ த ஒருவே மயிர் சிவிர்க்கப்பெற்று விகிர் விகிக் நுக் r ஆத புள் த ஃவைத்துக் கண்களில் நீர் ததும்பி உள்ளம் உருகிப் பொப்கான் தவிர்க் யூ கின் க்கு வணக்கம் வெல்க வெல்க வணக்கம் என்று கூறும் ஒழுக்க கெயியைக் கைவிடமாட்டேன்; ஆயினும் என் ரிைஃபி பிறழாவண்ணம் அடியேஃனப் பார்த்துக் காத்தருள்க என்பதாம்,
மெய்-உடம்பு. அரும்புகள்-மயிர் சிலிர்த்தல், உடர்பு இடைவிடாது கடுங்கியமை தோன்ற விதிர்விதிர்த்து ' என் முர் விதிர்விதிர்த்து - மிக கடுங்கி எனினுமாம். மெய்தினரும்பல் விதிர் விதிர்த்தல் முதலியன அன் பின் மிகுதியாலாகிய மெய்ப்பாடுகள்,
மைத்தழையா நின்ற மா மிடற்றம்பவவள் கீழற்கே
மெய்த்தழையா சின்ற வன்பினர் போல விபூர்விதித்து " (102
எனத் திருக்கோவையரினும்,
" கண்டு தொழ தி கிரீசர குதி பங்கமெலாம்
கொண்ட புள கங்க ளாக எழக்கன்பு கூரக்கண்கள் தண்டுளி மாரி பொத் திருமூலட் ட" "ரீதிம்னாப் புண்ட மக்கழல் போற்றித் திருத்தாண் டகம்பு ஆனந்து " ஒா ஆ 22,
2

Page 107
186 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"எழுதாத மறையளித்த எறித்தறியும் பெருமானேக்
தொழுதTர்வம் உறகிலத்தில் தோய்த்தெழுங்கே அங்கமெலாம் முழுதாய பரவசத்தின் முகிழ்த்தமயிர்க் காஸ் மூழ்க விழுதாரை கண்பொழிய விதிர்ப்புற்று விம்மீனுர்" தரவு 333
எனப் பெரியபுராணத்தும் வருவன காண்க. தெய்வ மீணங்கமழுங் கிருவடி யாதவின் விரையார் கழல் " என் ருர், " மணங்கமழ் தெய்வத்தின கலங் காட்டி" என்றும் திருமுருகாற்றுப்படையினும் இனி விரை பார்கழல் என்பதற்கு அன்பரிட்ட நறுமலரான் மணம் கமழும் திரு.டி. எனினுமாம். "விண்ணுஞ் செலவறிபா விரை யார் கழஸ் " (ப்ேபீ) என்னும் திருக்கோவை யார் உரையில், "எல்லாப் பொருளேயும் கடந்து நின்றன இாயினும் அன் பர்க்கணியவாய் அவரிட்ட ஈறு மலரான் வெறிகழுமென்பது பே தர வெறியார் கழல் என் குர்' எனப் பேராசிரியர் உரைத்த:ைபுங் காண்க, வெதும்பல்-உருதுகல் என்றும் பொருட்டு, தவிர்ந்து என்பது தவிரப் பெற்று என்னும் பொருளில் வந்தது. உன்னே-உனக்கு உருபு மயக்கம். சய என்பது வெஜ்: கி ஸ் ஜிங் போருளது. ஈய ச1 என்பது வெல்க வெல்க என வாழ்த்திய ஆறு கை-ஒழுக்கள், ' கலந்த கோப் கைம்மிக" (கலி 3 )ே என் புழிப்போல.
உள்ளம் வெதும்பல், பொப் தவிர்தல் என்பன மீனத்தின் தொழி:ாத வாலும், போற்றி சம சய போற்றி என்பது வாக்கின் தொழிலாதலாலும், விதிர்விதிர்த்தல் கைதஃப் வைத்தல் கண்ணிர் ததும்பன் என்பன காயத்தின் தொழிலாதலாலும் மனம் வாக்கு காயம் என்னும் மூக்கரணங்களாலும் வழிபடா கின்றேன் என்பது கூறினூர். ஆயினும் இங்கிலேமை பிதழாண்ே னம் பார்த்துக் காத்த முன்க என் பார் " என் ஃனக் கண்டுகொள்  ாேன்று அருளிச்செய்தார்.
தன் நான்கனுள் முதன் மூன்றும் தா னுகவே என்ற பொருளில் வந்தன. பின்னது அரேசசில், அரும்பி, விதிர்விதித்து கலவிைத்து, ததும்பி, வெதும்பி என்னும் சிக்ன விண்கள்,
'அம்முக் கிளவியுஞ் சிஃா வீஃன தோன்றிற்
சிக்ன பொடு முடியா முதலெடு முடியிலும் வினேயோ ரரேய வென் மனுர் புலவர் ' தோல் வினே 34 என்ற விதிப்படி " என்னும் என்ற முதல்வினேயொடு ஆடி அது கை என்னும் பெயரினே க் கொண்டு 'டி கீதது.
உயிர்ப்பொருள் உயிரில் பொருள் அறிவிப்பொருள் அறிவீய்டொருள் பகுப்பிலுட்பட்ட LA AT TT AA TTTASAAKTT uA A S A AAAA TAS AAA AAA ee T S T T لم تتعا لت இனற1ளுதி rத் ட3: 'ட் ' என் if. : : । எல்லா முன் அடிமையே " எனத் தாயுமா? வர் அருளியலிட்யுங்கா எண் 4.

போற்றித் திருவகவல் 87
இதன் கண் பொப் கான் தவிர்ந்து மெய்யுணருங்கால் மெய்யரும்புதல் முதலிய செயல்தன் உளவா மா கலின் மெய்யுணர்தல் என்னும் முதற்பத்த நூதவியபோருள் போதருதல் காண்க,
.ே கொள்ளேன் சந்தரன் மாபன் வாழ்வு குடிகெடினு தள்ளே பிரின தடி பாரொடல் வால்தர கம்புகிலும் என்ளேன் திருவரு ளானே யிருக்கப் பெறினிறைவா உள்ளேன் பிற தெய்வ முன்னோல் "தெங்கள் நடத்தமனே.
ப.  ை இறைவா-இனறவனே, எங்கள் உத்தமனே-அடியோங்களுக்கு அருள் செய்யும் பேரியோனே, குடி கேடினும்-என் குடிப்பிறப்பிற்குரிய செல்வவாழ்வகேட நேர்ந்தாலும், புரந்தரன் ல் அயன் வாழ்வு கொள் னேன்-இந்திரன் திருமால் பிரமன் என்றும் தேவித்தஃவர்களின் உயர்ந்த செல்வ வாழ்க்கையை விரும்பி ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டேன்; நின தி அடியா ரொடு அல்லால் 5ள்னேன்-உன் அடிய ரொடல்லாமல் பிறரொடு கட்புக் கொள்ளேன்; திருவருளாலே இருக்கப்பெறின்-யான் நின் திருவருளாலே திருவருள் நேதியில் இருக்கப் பெறுவேனுயின் கரரும் புனுேம் எள்ளேன்கர கத்தின் கண்ணே செல்: கேரினும் அதனே இழைமாட்டேன்; உன்னே அல்லாது பிற தெய்வம் உள்ளேன்-உன்ஃன அல்லாது பிற தெய்வங்களே நீக்னக்கவும்ாட்டேன்.
இறைவா, எங்கள் உத்தமனே, எங்கள் குடிகெட கேர்ந்தாலும் புரக் கரன் மால் அயன் என்னும் தேவத்தல்வர்களின் உயர்ந்த வாழ்க்கையை விரும்பி ஏற்றுக்கொன்னா ட்டேன் உன் அடியாரோ டல்லாமல் பிற ரொடு கட்புக்கொள்ளேன்; நின் திருவருளாலே நிருவருள் பொறியில் இருக் கப்பெறுவேனுயின் கரகம்புகிலும் அதனே இகழமாட்டேன் உன்னேயல் ଘିl};T...!!! பிறகேப்வங்களே மீஃனக்கவும் மாட்டேன் என்பதாம்.
இனறவன் -எப்பொருளிலும் தங்குகின்றவன். பிறப்பினே அறுத்துப் பேரின் ட வாழ்விஃW அளிக்கும் பெரியோன் இறைவனே பாகவின் உக்க மன் " என் துர் உத்தமன்-பெரியோன், பிற அடி பார்களேயும் உளப்படுத்தி 4. எங்கள் " என் குர், " கேரள்ளேன் புரந்தரன் 18ாலயன் வாழ்வு எனப் பயனிஃபை புன் வைத் துக் கூறியது புரந்த ரன் முத விட இறையவர் வாழ்க்கை கலங்கஃன வலிக் ஆதர Eத்த வித்தாலும் அவற்றிலுள்ள வெறுப் பின் மிகுதிபற்றிபென் க. ' வேண்டேன் புகழ் வேண்டேன் செல்வம் வேண்டேன் எண்ணும் விண்ணும்' (உயிருண் ஈரிப் 7, TT பிறிதோரி டத்து அடிகள் வீடறுதலுங் காண்க.
புரந்தரன் - இந்திரன் ; வடமொழி. பகைவர் புரங்களே அழிப்பவன் என்பது பொருள். மரல்-அன் பரிடத்து அன்பு செய்பவன், பிறப்பிவி என்னும் பொருள்பம்ே அஜன் என்னும் வடமொழி அயன் எனத் தமி மின் திரிந்தது. சண்டு பிரமணுக்கு உபசார வழக்கு இந்திரன் வாழ்வு சிறந்ததாதல் பற்றி அதனே முற்கூறினூர், "இந்திரன் முதலிய இறை

Page 108
88 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
யவர் பதங்களும் ' (திருக்குறள் உரைப்பாயிரம்) எனப் பரிமேலழகர் உரைக்கலுங் காண்க. புரந்தரன் மான் அயன் வாழ்வு இன்பம் பயத்தல் பற்றி அவற்றை எடுத்துக் கூறிஞர். இக் கிராதி பதங்களே அடைந்தவர்க் கும் புகாரவர்த்தியினும் பிறப்புண்டாமாதலின் அப்பதங்களேச் சிவனடி போர் விரும்பார் என் ,
"கொங்குவா வரிவண்டினிசைபாடுமலர்க்கொன் றைத்
கொங்கலான டியார்ககுச் சுவர்க்கங்கள் பொருளவுவே " ஞான ????.
எனக் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
கொள்ளேன் புரக்கரன் மாலயன் வாழ்வு என்றமையால் ஏனேயோர் வார்வையும் கொள்ளாமை தானே பெறப்படும், வாழ்வும் என்ற சிறப் பும்மை விகாரத்தாற் ருெக்கது.
குடிகெடினும் ' என்பது மத்திட போக மீன்று குடி கெடினும் புரர் தரன் மாலயன் வாழ்வு கொள்ளேன் எனவும். குடிகெடிலும் நின தடியாரொ டல்லால் நீள்ளேன் எனவும் இ1ைங்து பொருள் தந்தது. அடி யாருறவு வீடுபேற்றிற்கு ஏதுவாதலாலும், குடிப்பிறப்பிற்குரிய பேருமை கெட ேேருங்கால் அடிபவரஸ்ஐாதரரோடு நட்புச்செய்தல் குடிப்பிற்கு வருக் நீங்கினும் மிக்க நீங்கினேப் பயத்தலாலும் அல்லடியார் உறவையே வேண் டும் என்பார், குடிகெடினும் நீள்ளேன் கின்கடியா ரொடல் ஜான்' என் குர். குடி-குலத்தின் உட்பிரிவு, " விலக்கின் மனே ஒழுக்கக்கின் மேதக்க சிலவேளாண் குணத்தின் கண் வரும் பெருமைக் குறுக்கையர் தங்குடி விளங்கும்' (திருநாவு 15) எனப் பெரியபுராணத்து வருதலுங் காண்க. ஈண்டுக் குடி என்றது குடிப்பிறப்பிற்குரிய பெருமையை உணர்த்துதலின் ஆகுபெயர். கெடிலும் என்ற உம்மை கொடாமையை உணர்த்துதலின் எதிர்மறை. கன்னஸ்-சிநேகித்தல்,
ரேகம், பாதாளக்கில் விேனேயாளர் சென்று தங்கும் இடம் " பாவர் சென்றன்கு ரகம்" (கிருக்கோலை 337) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. அது அள்ளல், ரௌரவம், கும்பிபா கம், கூடசாலம், செக்துக் தானம், பூதி, மாபூதி என எழவகைப்படும், இறைவன் திருவருளுடையார் நீரீகம் புகுதல் எக்காலத்துமின்மையின் நீரகம் புலுேம் என் குர், உம்மை எதிர்மறை மிக்க தன் டக் கிளேப் பயக்கும் நரகின் கண் ஒரோவதி புககேரும7 பிலும் இறைவன் திருவருளுணர்ச்சியோடு இருக்கப்பெறின் அதனேயும் இசுரேள் என் பார், ' நரகம் புதினு eெள்ளேன் நிருவ ஆளாலே இருக்கப்பெயின்' என்ருர், எள்ளல்-இகழதல், " ஆற்ர ஆடையோ ராற்றல் போற்றுதென் . ஒள்ள மெள்ளிய மடவோன் " (புற ?? :5-8) என்பு பூசியும் இப்பொருட்டாதன் காண்க. கிருவருளால்-ஆல், ஒடுப் பொருட்டு. கரகம் புக்கவர் திருவருளுணர்ச்சியோடு இருக்கப்பெறுதல் அரிதாகலின் " இருக்கப்பெறின் " என் ரூர்,

போற்றித் திருவகவல் 89
எங்கும் சிறைதல் எல்லாம் அறிதல் மூதவிய இறைவனுக்குரிய குனங் கள் இல்லாக திருமால் முதலியோரைப் பிறதெய்வம்' என்ருர், சிவபரம் பொருளே பன்றிப் பிறதெய்வங்களேச் சிறிதும் மனத்தினுலும் கிஃனத்தி லேன் என் பார், " உள்ளேன் பிறதெய்வம்' என் குர். உள்ளல்-நிக்னத்தல், " உள்ளுவன் மன் யான் மறப்பின் " திருக்குறள் 1123. உள்ளேன் என மனத்தின் செபலேக் கூறியதனுல் வாக்கினுள் வாழ்த்தேன் காயத்தால் வணங்கேன் என்பனவுங் கொள்க. அடிகள் பிறதெய்வங்களே வழிபடா
Élr:TL
" மற்குேர் தெய்வங் கனவிலு கிஃாயாது' போற்றி '. " செழமணி மணிந்தாப் சிவபுரத் தரசே
திருப்பெருங் துறையுறை சிவனே தொழுவனுே பிறரைத் துதிப்பணுே எனக்கோர்
துனேமென மினேவனுே சொல்லாப்' வாழாப் 10.
" கற்றறியேன் கஃலருானம் கசிக் துருகிேன் ஆபீடினும்
மற்றறியேன் பிறதெப்வம் ஓசற3 கி. என அவர் அருளியவாற்றுலு மறியப்படும்.
" உற்றவரு முறு துனே யு ரீயேயென்ற முன் சீனா, லாஸ்
ஒரு தெய்வ முள்கே னென்றும்.அருைகில்லே ' (:7) " சென்று காஞ் சிறுதெய்வஞ் சேர்வோ மல்லேஜ்
சிவபெருமான் திருவடியே சேரப்பெற்றுேம் ' 1312 ) எனத் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளும்,
"வைச்சே பிடர்கஃக் கள ந் திட வல்லு மணியே மாணிக்கிவண்ணு
கச்சே ஞெருவரை நானுமை யல்லா னுட்டியத்தான்குடி கம்பி"
(1 : 3) " விரும்பே ஒன் ஃன பல்லா லொகுதெய்வமேன் மனத்தால் கரும்பாருங் கழனிக் கழப்பாலே மேயாளே " (9ே: 4) " தாழை வாழைபங் தண்டாற் செருச்செய்து கருக்கு வாஞ்சியத்துள்
ஏழைபங்காளனே பல்ஒால் இறையெண் க் கருதுதலிலமே" ("மீ )ெ
ாரைச் சுந்தரமூர்த்திசுவாமிகளும் அருளியமையும் ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலன. அடிகள் இறைவன் திருவகுளாய் பிறதெய்வம் உள்ளா தொழிந்தாரென்பது " மான் பிறவேத்த" வகையிரங்கிக், தன் கடைக்கண் nவத்த தண்டில்ஃவச் சங்கரன் ' (2ேெ, எனத் திருகோவையாரில் வருத லானறியப்படும்.
இதன் கண் புரந்தரன் மாலயன் வாழ்வு கொள்ளாமையும் பிறதெய் வம் உள்ளாமையும், அடியாரல்லாரோடு 15ள்ளாமையும், அவை அழி வுடைமையும் பெரும் பயன்தா ராமையும் பற்றியாத வின் மெய்யுணர்தம் என்னும் முதற்பத்து நுதலியபொருள் போதருதல் காண்க

Page 109
90 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
7. உத்தம ாைத்த அனுடையா னடியே நினே ந்துருசி
மத்த மனத்தொடு மாலிவ னென்ன மனதினேனில் ஒக்கன வொத்தன சொல்லிட ஆரூர் திரிந்தெவரும் சித்த மனத்தனே பேசவெஞ் ஞான்றுகொன் சாவதுவே,
ப-சை உத்தமன் அத்தன் உடையான் அடியே கினேந்து உருதி-சிறக் தவறும் உலகத்துள்ளார் எல்லாருக்கும் தந்தையும் எல்லாவற்றையும் உடை யவனுமாகிய இறைவனுடைய திருவடிகளேயே இடைவிடாது நீக்னக் து உள்ளம் உருகி, மத்த மனத்தொடு-களிப்பேறிய மனக்கோடு, ஊர் ஊர் திரிந்து-ஊர்கள் தோறும் திரிந்து மன நினே வில் ஒத்தன ஒத்தன சொல் விட - என் உள்ளக்கருத்தில் அவ்வப்போது பொருங்தின பொருந்தின் வாகிய எண்ணங்களே யான் சொல்ல, எவரும் - என் வீக்லியைக் கண்டார் என் சொல்லேக் கேட்டார் எல்லோரும், கான் இவன் என்ன. பித்துப்பிடித்து மயங்கினன்ை இவன் என்று, தம் கம் மனத்தன பேச-சுத்தம் மனத்திற் ருேன்றிய எண்ணங்களேச் சொல்ல, சாவது எஞ்ஞான்று-எனது தற் போதங் கெடுவது. எந்நாளோ ?
உத்தமனும் அத்தனும் உடையானுமாகிய இறைவன் திருவடிகளேயே வினேங் துருகிக் களிப்பேறிய மனத்தொ () ஊர்கள் தோறும் திரிந்து மன வினேவில் அவ்வப்போது பொருத்தின பொருந்தினவ, நிய எண்ணங்களே யான் சொல்லவும், எவரும் என்னேப் பித்துப்பிடித்து மயங்கின வன் என்று தத்தம் மனத்தன சொல்லவும் எனது தற்போதங்கெடுவது எங்காளோ என்பதாம்.
உத்தமன்-சிறந்தவன். இறைவன் உலகத்துள்ளார் எல்லாருக்குக் தங்தையாக ஸ்பற்றி அத்தன் " என் ரூர், ! அத்தன் முத்தன், சிவன் செய்த வீரருளார் திஸ்லேயூர" (சே)ே என்னும் இருக்கோவையார் உரையில், "அத்தன் - உலகத்துள்ளாரெல்லாருக்குக் தங்கை " எனப் பேராசிரியர் உரைத்தமையுங் காண்க. அன்றிப் பேரின் பமாகிய பெருஞ் செல்வத்தை கல்கிக் காக்கருள் ஸ்பற்றிக் கூறினுர் எனினுமாம். இடைவிடாது &னக் நிற்குரியத் திருடிெமோதலின் " ஆடியே நிகரந்து என் குரர். ஆடியே என்பதில் ஏகாரம் பிரிசில்ல. தேற்றமுமாம். அன்பினுல் கினே க்குக்தோறும் உள்ள முருஆத பின் " கினேக் தருகி ' என் குர். " நீரிைல: வணியினுளே நினேந்து மைந்துருகி" (அச்சப் பி என அடிகள் பிருண்டு அருளியமை யுங் காண்க. " கினேக்துருகு மடியாரை" (ரேவு 2281) என்பது தேவாரம்.
மத்தம்-உன்மத்தம் ; பெருங்களிப்பு. மால்-மயக்கம். அது மயக்க முடையவனே உணர்த்தியது. என்னப் பேச எனக் கூட்டுக. மன நினே வில் ஒத்தன வொத்தன சொல்லுதலே அடிகள் செயலாகக் கொன்சு. தம் ஊரவர் செயலாக உரைப்பாருமுளர். ஒக்கள்-பொருக்குதல், * ஊராண்மைக் கொத்த படிறுடைத்து ' (கவி 89 : 2) என் புரியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க,

போற்றித் திருவகவல் 9f
இறைவனே வழிபடுதற்கு #ர்தொறும் செல்லுதலே "ஊரூர் திரிந்து" என்ருர், எவரும் என்றது கற்ருேரும் கல்லாதோரும் பெரியோரும் சிறி யோருமாகிய பாவரையும் குறித்தது. தத்தமனத்தன பேசவென்றது ஆள் ரிலுள்ளவர்கள் தத்தம் மனத்திற்றுேன்றிய இகழ்ச்சியமைந்த கருத்துக் ஆஃப் பேசு வென்றவாறு,
" சகம்பே யென்று தம்மைச் சிரிப்பு
திா ஈTது லொழிந்து காடவர் பறித்துரை பூனது வாக " போற்றிக் 8ே.70,
என அடிகள் அருளியமையும் காண்க. கொல்-அசை. சாதல் - தற்போதங் கெடுதல், " நான் கெட்ட வா பாடித் தெள்ளேனங் கொட்டாமோ " (தென்ளேனம்) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
நினேந்து ருகி 1, மனத்தொடு (2) ஊரூர்திரிந்து ஒத்தன வொத்தன சோ ஸ்வீட எவரும் 3 பாலிவன் என்ன (?) தத்த மனத்தன பேச எஞ் ஞான்று கோல் ச. வது (4) என மாறிக் கூட்டி முடிக்க,
இதன் கண் எவரும் ம7 ஸ்வன் என்னத் தத்த மனத்தனபேச அவர் கூற்றுப் புகழ்ச்சிய பிலும் இகழ்ச்சியாயிலும் அவற்றில் விருப்பு வெறுப் பின் றிக் திருவருள் ஒன்றிலேயே தோய்ந்து கிற்றல் மெய்யுணர்வின் பயன் 8 ல் பது பெறப்படு வின் மெய்யுணர்தல் என்னும் முதற்பக் து துதவிய பொருள் புலணுதல் அறிக. 3.
8. சாவமுன் னுள் தக்கன் வேள் வித் தகர்தின்று தஞ்சமஞ்சி
ஆவ வெத் தாயென் யூனிதச விடுதம் மவரவரே மூவரென் ரேயெம் பிர ரா ருெடு மெண்ரிைவிண் குனூ இண்டுமண் மேற் வேரென் துே இது மாக்தென்ன பாவத் திரிதவரே.
ப-ரை சாவ முன் நாள் தக்கன் வேள்வி தகர் நின்று தாம் எல்லோ ரும் இறந்துபட ேேகும் என உணர்ர்தும் மூன்னுளில் தக்கனுற் செய்யப் பட்ட் யாகத்தில் அவியாக ஓமஞ்செய்த ஆட்டின் ஊஃனத் தின்றும், நஞ்சம் அஞ்சி - பின்னர்த் திருப்பாற்கடலில் எழுந்த நஞ்சிஇன அஞ்சி ஆஅ எக்தாய் என்று அவித இடும் நம்மவர் அவரே - ஆஆ. எங்களுக்கு இரங்கி எங்கள் தங்தையே அருள்செய்க என்று முறையீடு செய்யும் கம்மவர்களாகிய அக்தேவர்கள் தாமோ, எம்பிரானுெடு மூவர் என்று எண்ணி.எம்பெருமாஜெடு தம்மைாம் சேர்த்து மூவராவோம் என்று நீஃனத்து, விண் ஆண்டு - விண் ஆறுலகத்தின் தத்தம் உலகங்களே ஆட்சி புரிந்து, மண்மேல் தேர்ை என்று இறு மாக்து கிரி தீர்-நிலைகத்தில் படம் புழு புதற் கடவுள வோம் என் : செருக்குந்துத் திரிவுபடும் தவத் :I புடையர் என்னை பரம்ே-கச்சுன் ேேன்வியில் சாவடைந்தும் நஞ்சம் 'ஞ்சி விதா இட்டும் இழிவடைந்த தேவர்களது அறி, மேடை என்ன - شال T لا لا تت rة التنية لتقت نف

Page 110
192 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
நாம் எல்லோரும் சாவ5ேரும் என உணர்ந்தும் முன்னுளின் தக்கணுற் செய்யப்பட்ட வேள்வியில் அவியாக ஓமஞ்செய்த ஆட்டின் ஊகனத்தின் றும் பாற்கடலில் எழுந்த கஞ்சினேக் கண்டு அஞ்சி ஆ ஆ எங்களுக்கு இங்கி எம்தாய் அருள்செய்க என்று அவித" இடம் கம்மவர்களாகிய அத் தேவர்கள் காமோ, எம்பெருமானுெடு தம்மையுஞ் சேர்த்து மூவராவோம் என்று எண்ணி வீண் ஆண்டு நிலவுலகத்தில் யாம் முழுமுதற் கடவுளா வோம் என்று செருக்குற்றுத் திரிவுபடும் தவத்தினேயுடையவர். அவர்க னது அறியாமை என்ன தீவினேப் பயன் என்போம் என்பதாம்.
சாவ முன்னுள் தக்கன் கேள்வித் தகர் மின்று என்றது த சிே முனி வரது இடித்துரையாலும் திருகக்தி தேவர் உமையம்மையார் என்பவர்களின் ஆஃணமொழியாலும் தக்கனது வேள்வி அழிவுபடும் என்றும் அவ்வேள்வி யிற் புகுந்துள்ள தாம் எல்லே ரும் இறந்து படநேரும் என்றும் அறிக் திருக் தும் அந்த மW கக்கினின்றும் நீங்கமாட்டது ராகும் வண்ணம் டிவி யாகிய ஆட்டூஃனத் கின்று என்றவாறு தில் நும் என்னும் உம்மை தொக்கது.
நஞ்சம் அஞ்சி அவிகா இடும் நம்மவர் என்றது, சாவா திருக்க அமு துண்ணக்கிருதீக் திருப்பாற்கடலேக் கிடைக்த காலத்துத் தோன்றிய கஞ் சினேக் கண்டு அஞ்சிக் கங்களேப் பாதுகாக்க வேண்டுமென்று முறையீடு செய்யும் ம்ேபோன்ற சகல வர்க்கத்தினராகிய தேவர் என்றவாறு, கஞ்சை யஞ்சி என இரண்டாவது விமீக்க இனி, கஞ்சின் அஞ்சி என ஐந்தாவது விரிப்பினுமமையும். "அச்சக் கிழவிக் கைந்து மிரண்டு, மெச்ச மிலுவே பொருள்வயி னுன் " என்பது தொல் காப்பியம் (வேற்மங் 17) ஈஞ்சம் அஞ்சியமை.
"வடங்கெழு மமேத்தாக வானவி ரசு ரரோடு
கடைக்கிட வேழுக்தகஞ்சங் கண்டுபஃ றேவரஞ்சி" (காவு 65:2) எனக் தேவாரத்து வருதலாலுமறிக.
நின்று அஞ்சி அவிதாவிடும் கம்மவர் என இபையும் ஆவளன்பது ஆவா என்பதன் குறுக்கம். ஆவா என்பது இரக்கக் குறுப்பிடைச்சொல். அவிதா என்பது துன்பம் நேர்ந்து இறைவனே கினேந்து ஓலமிடும் ஓர் ஒலச்சொல். * சிலதா " என்பது போல, நஞ்ச மஞ்சி தேவர் ஒலயிட் டமை, " அருந்தே மிக்கன மாலமென் ரூேலமிடு மீமையோர் " எனத் திருக்கோவையாரில் (3:9) வயூத வானு:றியப்படும்.
* பெரியபுரான எறிபத்தர் பீ-18 பார்க்,

திருச்சதகம் 193
மூவரென்றே எம்பிரானுெடு மெண்ணி என்றதனுல் கம்மவர் என்றது பிரம விட்டுணுக்களாகிய இருவரை. இவர் சகல வர்கத்தினராப் நம்மைப் போல மும்மலமுடைய உயிரினத்தவராகவின் நம்மவர் " என்ருர், பிறர் கூறும் பெருமை இவர்க்கின்மையிற் பொய்வானவர்" எனத் திருக் கோவையாரிஸ் (?ே) கூறப்படுதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது. அவரே என் புழி வகிாரம் வினுப்பொருளில் வந்து இழிவைக் குறித்தது.
இவர் மகாருத்திரனுகிய பரமசிவனேக் குணிருத்திரணுக வைத்து அவ ணுெடு தம்மையும் ஒத்த கிலேயில் வைத்துப் பிரமன் விஷ்ணு உருத்திரன் என மூவராக எண்ணினராதலின் "மூவரென்றே பெம்பிரனுெடு மெண்ணி என் குரர். " மகாருத்திரனுகிய பரமசிவனேக் குணிருத்திரனுக வைத்தெண்ணு வோரை நோக்கி, கம்மவரே, மூவரென்றே ம்ெபிரானுெடு மெண்ணி விண்ணுண்டு மண்மேற். ஹேவரென்றே யிறு மாக்தென்ன பாவக் திரித வரே " என வாதவூரடிகள் இரங்கிக்கூறிய திருவாக்கும் அறிக எனச் சிவஞான பாடியத்து (முதற் குத்திர இரை) வருதலுங் காண்க. பரமசி வன் மும்மூர்த்திகளுக்கும் தக்வன் என்பதை,
"தேவர்கோ வறியாத தேவ தேவன்
செமும்பொழில்கள் பயக் துகாத் தழிக்கு மற்றை மூவர்கோ ஒய்கின்ற முதல்வன் " (சத 30) " முக்து நடுவு ஆ ಛೆ! ಹೌದಿಗೆ ് மூவரறியாச்
சிங் துரச் சேவடி சீன " (குயிற் க்) " முந்திய முதனடு வீறு நியு மானுப், மூவருமறிகிலர் " (திருப்பள்ளி 8) iT 3T இத்திருவாசகத்தும்,
" தேவராயு மசுர ராயுஞ் சித்தர் செழுமறை சேர் நாதுராம் ண்ேணு பாரும் விண்னொரி ஆாணfகும் வேரா விரைமலுரேன் செங்கண்மா லீசனென்னும் மூவராய முதலொருவன் மேய்துமுதுகுன்றே " (ಆr ಪT 53 : 1) " வரியர்ய மலராலும் வையந்தன் கன உரிதாய வளந்தானு முள்ளுதற்கங் சிரியானு மறியாத கள்ளின் மேயான் பெரிய கென் றறிவார்கள் பேசுவாரே " (ஞான 119.9) மவையுரித்ததன் கொண்டங்க மணிக்தவனே வஞ்சர்மனத்தி றைபுகெஞ்சணுகாதங்கீன, மூவருருத்தினதா மூலமுதற்கருவை " எனத் தேவாரத்தும், (சுந் 84 :7)
"தேவரின் ஒருவன் என்பர் திருவுருச் சிவக்னத் தேவர்
மூவராய் கின்ற தோரார் " (குக் 4: செப் சீ9) எனச் சிவஞான சித்தியாரிலும்,
မှီÚ

Page 111
94 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
* அரியாகிக் காப்ப Bாாகுப்ப் படைப்பா
னரணு வழிப்பானுந்தானே " (திருக்சைலா ஒாள 5)
" வீரனயனரி. யாருமறிாவகை யெங்கனீசர் பரிசுகளே "
பொன் வண்ணத் 5ெ)
எனப் பதினுெசாந்திருமுறையிலும் வருவன ஆற்ருலும் உணர்க.
பிரமி விட்டுணுக்களால் விண்ணுலகில் ஒவ்வோர் உலகங்கள் ஆட்சி செய்யப்படுதலின் "விண்ணுண்டு ' என் மூர். இவர் பண் மேல் ஆப் பைப் பரம்பொருளாகக் கருதி இறுமாத்த லிவ் "பண் 3 ற் ரேவரென்றே பிறு மாக் து" என்ருர், தேவர் என்பது ஈண்டு பரமசிவனே க் குறித்தள் ፵}  ̈፣ù வரைக் கூறும் பன்மைக் கிளவி, இதனேத் தேவரென்றது ஒருவரை கூறும் டன் மைக்கிளவி " மண் மேற் றேெேரன்றே யிறு மாந்து ' என் ரூர் பிறரும்" என நச்சினுர்க்கினியர் உரைத்தமையாலும் (சீவக 1513 உரை தெளிது, என்றே எள் Lதின் ஏகாரம் தேற்றம். இறுமாந்து என்ன பாஜர் தவரே " என்பது அடிகள் அவர்களின் அறியாமை கருதி இங்கிக் ,திய வாறு என்ன பாவம் என்பதற்கு இஃதென்ன விேக் பின் பயன் இருந்த கிாறு எனினுமாம்,
தனர்-தவிக்கினேயுடை' ர்ே. "கிரித 3.ர் கண்ணுள்ளும் தன்னத்தி லுள்ளூர் திரிதரினும் " (பொன் இரண்னத் என் புதியும் இப் பொருட்டா தல் காண்க, கிரிஃவ் திரிவுபடும் த இத்திக்ன புடையவர் தஒத்தில் திரிவு பாடு என் னே .ெ எனில், பயன் கருதா பூ கே hஆம் த ைடிம் படி ன் கருதி நேற்கும் தவமும் எனக் தவம் இவன கப படு மீத்த வர கிப பெரி யோர் தவம் பயன் கருதாமையின் திரிவுப பு aத "குங் டபிள் tரு பூர் தக் கன் முதவி தேவர். கு. பன்மன் முதலிய அனேர் தோற்கும் தவம் திரிவுபட்டு இடுக்கலுண்டாக்கியமை வரலாது சளால் உணர வரம். அத் தாதித் தொடையான இச்சத கத்தில் அடுத்த கிருப்பட்டு " தாமே புத் திலன் " எனக் கெடங்குதலின் " கிரித" வர் ' என் ஆ ர+ரவுத ரங் திக டுத் திரிதவர் என் ருயிற்று எனக் கோடல் பொருக்த தென் க,
இதன் கண் சில்பெருமானே முவருள் ஒருவனுக் கருதாது அர்மூவரை யும் இ க்கி ஆளும் பூ பூதல்வன் டி ஸ் பூ த ரை யூஸ் டிேன் இம் 2 ன்பத ஜல் மெய்யு3ே ல் b க் ஆம் பதிகப்பொருள் புலப்படு ஓ கான், ! 9. தவமே புரிந்தினன் தண் மலர் இட்டுமுட்டாதிறைஞ்சேன்
அவமே பித்த அருவி*ன யேன் உனக் கன் பருள்ளாஞ்
!്f "ெநுக் திரு ர ப்ரீர்மி :ே நீர் திரு புர் .7
Li ta I ii i fi பருது கண் டாப் ஆடி யேற் கெ. பா பாரே.
ப-ரை எம் பார் பரனே -எங்கள் மே?:ார்க்கும் "ம 3ா?ன, தடி?
புரிக்கிவன் - டிடேன் தெ.கச் செய்த எஸ் தப் இட்டு ஆட் AAA TTSAAAAAA AAAA AAAA AeAAA AAAA AAAA AeAe AAASAAA AAAA AAAA AA A SSAAAA 1) வtைங்

திருச்சதகம் 195
கேரி ; அவரே பிறந்த அருவி&று யேன்-பனின் றிப் பிந்த கடத்தற்கரிய gவிக்க டைன்ே, உதுக்கு அன்பர் உள் ஆர்-உனக்கு அளிபரா4ள் எாச் கடுவிலிருக்கும், சிவமே பெறும் திரு எய்திற்றிலேன் - வீட்டின் பத் இதையே நாடதநகே பூa) கிய செல்வத்தை அடைந்திலேன் அடியேற்கு நின் திருவடிக்கு ஆம் பலமே அருளு-அடியேனுகிய எண்க்கு கின் திரு வடியை அடைதற்குரிய பிறவியையே அருள் சேய்ாையகி.
எம் பரம்ப :ே , தவமே புரிந்திலன் மலர் இட்டு நீன் கிருவடியை வனங்கேன்; பயனரின் றிப் பிறந்த கடத்தற்கரிய தீவினேயையுடையேன் உனக்கு அன்பு பன்னார் நடுவிலிருக்கும் சிவமே பெறும் திரு எ ப்திற்றி வேன் ; இரிைய பிலும் மீன் திருவடியை அடைதற்குரிய பிறவியை அபி. யேற்கு அருள் செய்ய வேண்டும் என்பதாம்.
கல்ம் என்ற ஆ ஈண்டு சிவாச்சிரம ஒழுக்கநெறிகளே. தவமே என் புழி ஏ* ரம் தேற்ற பொருட்டு, தண் மலர் 4 ன் ருர் காண்ான் ராக்ஸ் தோன்று. இறைஞ்சுதற்கு மடிச் சிறந்ததாதலின் மலரிட்டு' என் முர்,
" ஆஃபர் 23 கே என் டேல்லி ஆண் பகள், கிஃபயர் வண்ங்கி
கில்லா விக்க களே " (சூரன &5:5儿 "தண்ண கன மீது வித் தாள்கள் கொழுதேத்த, எண் இறு
படியார் கட்கு இல் ஃது இடுக்கனே " ஞான 8:9) "இச்சையான் மலர்கள் தூவி யிர வொடு பகலுங் தம்மை
நச்சு ஆர் - {1 జ] t + l] "விண்ட மாமலர் கொண்டு விரைந்து நீர்
அண்டர் 5 பகன் தன்னடி சூழ் பிள்கள் ' (5 கி 195 : 1) எனத் தேவாரத்து வருவரை இம் காண்க.
முட்டது-குறையாது. " செய்கடன் முட்டா வண்ணக் திருப்பணி செய்யும் 4 எளில் " பெரியபுரா அரிவாட் 13. முட்டாது இறைஞ்சேன் என் றது மக்தவே பம், தங்கி :ே டம், கிரியாலோ பய், " விபுலோபம், பத்தி லோபம் முதலிய குறைபாடுகளின்றி வணங்கேன் என்ற ை து.
உனக்கல் பருன்னாம் திரு, சிவமே பெறுங் கிடு எனத் தனித்தனி இடைக்க இ. லுக்கு அன்பர புள்ளார் ; வெலிருத்தலும் செல்விமா தலின் r - டிஸ் எ ர் திரு ' என்று அதனே வேண்டுகள், " உன்னடி பார் ந வுேளிருக்கு ஐ ஆஃப்புரிய ப்' (கோயில் மூக் 1) என்பதன அறிகி. அது சிவத்தையே பெறுதற்கு rாபி: த வின் " பின்பே பேதுந்திரு" என் ருர்,
த ப்ே புரிந்தி:ன் " எனவும், கண்மல மீட்டு முட்-ா கிறைஞ் சேவ் " என ஒh, " சுவமே பிறந்த அருவிக்னயேன்" எனவும், " அன்ப நள் ளாம் சிலமே டெ பூத் தி.கு : ப்தித்தறிவேன் " எனவும் அடிகள் அருளியது
இடல்பகத் தம்மைத் தத்திக்கூறும் பு றைமைபற்றியாகும்,

Page 112
፲96 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
நிருவடிக்காம் பவ. திருவடியைப் பேறுதற்குரிய தகுதியமைக்க மானி டப்பிறப்பு. "இர்ரிக்கமுடைய எடுத்த பொற்பாத மும் கானப்பெற்றுல், மணித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே பிர னிலத்தே ' (Sir F1 : 4) Tat '+கள் அருளியமையுங் :ன். பகம்-பிறப்பு. ஏகாரம் தேற்றப் பொருளது,
இதன் கண் வேம்புரிதலும் மலரிட்டு இறைஞ்சுதலும் அன் பருள்ளாம் சிவமே பெறுந்திரு சிப்துதலுமே மெய்ம்மை என உணரப்படுதலால் மெய்யுர்ைதல் என்னும் முதற்பத்து நுதலிபெ ருள் போதருதல் காண்க.5
40. பசந்துபன் விாய்ம ரிட்டுமுட் -ாகடி யேயிறைஞ்சி
இசந்தவெல் லாமெமக் கேபெற காமென்னும் அன்பருள் விாங் கசந்துதில் லாக்கள் வ னே நின்றன் வார்கழிற் சுன் பெனக்கு நிரந்தர மாயரு எாய்கின்ஃன போத்த முழுவதுமே,
-சை பரந்து ப; ஆய் மலர் இட்டு-விரிவாகப் பல ஆராய்ந்து எடுக்கப்பட்ட மலர்கA) பெய்தி முட்டாது அடியே இறைஞ்சி-குறைவு படாம்ல் திருவடிகஃயே சிறப்பாக வணங்கி, இரங்த எல்'ாம் எமக்கே பெறலாம் என்னும். ஈயும் படி வேண்டிக்கொண்ட எல்லாவற்றையும் எமக் குப் பெற்றுக்கொள்ளலாம் என்று கருதுகின்ற, அன்பர் உள்ளம் கரந்து கில்லா கள்வனே-அன்பர்களுடைய உள்ளத்தில் மறைந்து கிள்லாத கள் வனே, நின் ஆன முழவதும் ஏத்த-உன் ஆளயே (முழுவதும் வாழ்த் தும் வண் ଈotifi, கின் தன் வார் கீழிற்கு அன்பு-தின்னுடைய மீண்ட கழலணிக்க சீரு வடிக்கட் செய்யும் அன்பினே, எனக்கு கிரந்த மரபுப் அருளாப் - அடியே லுக்கு இடையீடின்றி சீகமும்படி அருள்செய்வாயாக
விரிவாக மலர்களே இட்டுக் குறைவுபடாது கின் திருவடிகளேயே வணங்கி இரந்தவெஸ்லாத எமக்குப் பெறலாம் என்று கருதுகின்ற அன் பர்களுடைய உள்ளத்தில் *சக்தி கில்லாத கள்வளே, ஜீன் ஃன முழுவதும் வாழ்த்தும் வண்ணம் மின்னுடைய திருவடிக்ட் செய்யும் அன்பினே எனக்கு கிரந்தரமாப் கீகமும்படி அருள் செய்வாயாக என்பதாம்.
பசக்து என்னும் எச்சத்தைப் பரக்கவெனத் நிரித்து இறைஞ்சி என் லும் வினேயொடு முடிக்க, மலரிட்டு அடி இறைஞ்சுதல் இறைஞ்சுவார் சிக்லமைக்குத்தகச் #ருக்கமாகவும் விரிவாகவும் அமையும். இங்கு பரதுே என்பது விரிவாக என்னும் பொருளில் வந்தது. இனி, பரந்து என்ப நீங்குப் பல தலங்கள்தோறும் சென்று எனினுமரt. " விஜனசுெடப் பள்ள மும் மேடும் பரந்து திரிவரே " எனத் திருமத்திரத்து (508 வருத ஐங் காண்ஜி,
பன்மலர் என்றது கோட்டுப்பூ கொரிப்பு சீர்ப்பூ நிலப்பூ என்பவற்றை, ஆய்மலர் என்றது எரித்துவைத்து அலர்ந்த பூவும் தானே வீழக் சகிடந்த பூவும் பழம்பூவும் உதிர்ந்தபூவும் அரும்பும் இரவில் எடுத்த பூவும் சுை

திருச்சதகம் 197
சிஐ எருக்கில ஆமணக்திலே என்பவற்றிற் கொணர்க் த பூவுமாகிய விலக்கி பன ஒழித்து, உரியகாலத்தில் உரிய முறைப்படி புழக்கடி எச்சக்தாக்கல் சிலந்தி கூடுகட்டல் மயிர் சுற்றல் முதலிய குற்றங்கள் இல்லாதனவாகி ஆராய்ந்து எடுத்த மலர்களே. திருவடி இறைஞ்சுதற்கு மலர் சிறந்த கT தலின் மஓரிட்டு ' என் முர். " ஏப்ந்த மரமலரிட்டு முட்டாததோர் இயல் பொடும் வனங்காதே" (அற்புதப் 2) எனவும் " மற்றுன்று மாமலரிட் ஒன் இன வாழ்த்தி வந்தித்தலன்றி " (திருக்கோவை 178 எனவும் வருவன வும் காண்க.
அடியே இறைஞ்சி இரந்த வெல்லாம் எமக்கே பெறலாமென்னும் அன்பர் என்க. அடியே என்பதில் ஏகாரம் தேற்றம். இறைஞ்சி என்ற வினேயை இரத்த என்பதனுே? முடிக்க, இரத்தல்-இன்னது தருகவென வேண்டிக்கிோடல், எக்கே என்பதில் ஏகாரம் அசிை.
அன்பருள்ளம் கரந்து நில்லாக் கள்வன் என்றது அன்பருள்ளத்தில் மறைந்து கிற்றமுடியரது வெளிப்படுகின்ற கள்வன் என்றவாறு. ' அடி யார்க்குக், கரக்ககின்லா தருள்செய் பெருமான் " எனத் தேவரத்து (ஞான 1958) வருதலும் காண்க. இதனுள் அன்பரல்லாதார் உள்ளத் துக் கரந்து நிற்பவன் என்பது போதரும்.
வார் கழல் என்பது அதனேயுடைய திருகி டியை உணர்த்தியது. கழற்கு" என்னும் சான்காவது ஏழாவதன் பொருட்கண் வங்தது. "எம்பிரான் தில்க்லச் சூழ்பொழிந்தே" (திருக்கோவை 16) என் புழிப்போல, வீடு பயக்கும் இறையருளே யுண்டாக்கத் திருவடியிடத்துச் செய்யும் அன்பு சாதனமாதலின் உன் தன் வார்கழற்கு அன்பு அருளாய்" என் முர், "மெய் பன்பை உடையாய் நான் பெறவேண்டுமே ' " அணியா ரடியா ருனக் குள்ள அன்புங் தாராப் " (பிரார்த்த 313) என அடிகள் பிருண்டு அருளி பமையுங் காண்க.
" கோலtடிய நிதிபதி வாழ்க்கையுங் குறியேன்
பேக்யிந்திரன் அர சிக்னக் கனவிலும் வெஃ கேன் மாலயன் பெறு பதத்தையும் பொருளென மதியேன் சாலகின் பதத் தன்பையே வேண்டுவன் தமியேன். பானு 15கி. எனக் கந்தபுராணத்து வருதலும் ஈண்டறியற்பாலது.
கிரந்தரம்-இடையீடின் மை. ஆடசொல் புப்ேபுள்கையிலே, கீரங் தரமாய் கின்ற வென் ஆனயும்" (11-ங் திரு முறை கோயிற்றிருப்பண்ணியர் 41) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அன்பு நின்பrல் இடையீடின்றி நிகழவேண்டுமென்பார் " நிரந்தரமாயருளாய்" என் (ரர்.
" ஏழையென் புன்மை கருதா திடையது வன்பெனக்கு
வாழி சின் பாத மலர்க்கே மருவ வருளுகண்டாய் எனப் பதினுெராந்திருமுறையில் வருதலும் காண்க. அவ்வன்பு கின்னே ஏத்துவதற்கே பயன்பட வேண்டுமென்பார் சின்னே இரத்தமுழுவதுமே

Page 113
798 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என் ருர், எத்துதல்-வாழ்த்ததஸ். 'சிப்புச் செய் துழைப ராப் புகழ் பேக்தி' (கவி 25 : 13) என் புரியும் இபப நட்டாதில் க் விர க.
இதன் கண் நின்றன் வார்கழம் கன் பெனக்கு சீரந்தரமாய் அருளாப் என்பதஜன் மெய்யுை ர்தஸ் என்னும் பகற்பத்து நூதவிய பொருள் போக நகல் காண்க, .
. முழுவதுங் கண்ட வசீனப்படைத் தான் முடி சாபதி து முன்னுட் செழுமிலர் கொண் டெ ங்குந் தேட அப் பார் ரிைப் பால் எப் பிரான் சுழு தொடு காட்டிடை த டக்ாாடிக் கதியிலியா *மி வேயின் கோலுடுத் துன்மத்த மேல் டுழிதருமே
ப-ரை முழுவதும் கண்டவனே படைத்தான் -உலகம் முழுவதும் படைத்தகிளுகிய பிரம திேவனே க் தனது உக்கிக்க மதுக் கிளின் தும் நேற்று வித்த அணு யே திருமால், புள் 5ாள்-முன்னுெகு காலதல், முடி சாய்த் துகலேவணங்கி, செழு மலர் கொண்டு எங்கும் متر ميكة لا صارت في كونها - سا كتبثه r ترجع" மலர்களேக் கரங்களிக் கொண் பூசித் து என்விடங்களி.ம் டே அப் |ւմn քն ամ எம்பிரான்-அப்பாற் பட்டிருந்தவனுகிய வாங்க்ள் சஃலவன் , இப் பால்-காண் டற்கு அரிதாகிய தன் கிலேமைக்கு மாமு 4 இவ்வுலகில், கழி கொடு காட்டிடை நாடகம் ஆடி-பேய்க்கணங்களோடு , டிச் சுடுகாட்டிற் சுத்தtடி, கதி இவியாப்-போக்கு இல்ன்ாத வணுய், யூ வை பீன் தோல் உடுத்து-புவியின் கோலே ஆடையாக உடுத்து, உன் மத்தம் மேல் கொண்டு உழிதரும்-மிக்க களிப்பை மேற்கொண்டு அல்லந்து திரிவான். அவன் கிலேமை இருந்தவாறென்னே.
எல்லாவற்றையும் படைத்தவனுகிய பிரமதே சீன உங்கிக் L ஐத்தி னின்றும் கோற்றுவித்தவருகிய கிரும7 ல் த லவணங்கிச் ,ெ முறைய கிய தாமரை மலர்களேக் கையிற்கொண்டு பூசித்து எங்ஆம் தேடவும் அப்பற் பட்டிருந்தவனுகிய எங்கள் தங்கின் இவ்வுலகில் பேய்க் கணங்களோடு கூடிச் சுடுகாட்டின் கண் கூக்காடிக் கதியிலியாய் புலியின் தோல் ஆடை யாக உடுத்து உன்மத்த மேல்கொண்டு அக்ே & திரிவான். அவன் நிலமை இருந்தவரறென்னே .
முழுவதும் என்றது, பிரமன் படைப்பாகிய அண்டக் துக்குட்பட்ட உலகம் முழுவதையும் குறித்தது. கண்டவன்-படைத்தவன். என்ற து பிரமனே, "ஞாலமுன் படைத்தான் களிர்மா மலர் மேலயன்" (ஞான :) :) எனவும் 14 முக்தியில் அலகமெல்லசம் படைத்தவன் " (நவு ? 8 என வும் தேவாரத்து வருவன வுங் கண்க காங் டல்-படைத்தல், இப்பொருட் டாதல் "ரீ கண்ட&ரபோம்" என்பதற்கு நின்னுற் படைக்கப்பட் டாற் போல் வேம்" என்னும் (பதிற் ச? : 4) உரைப்பகுதியாதுமர் க. கண் வனப் பண்டத்தான் என்ற து கிருமாஃ. " உவண்ாக் கொடியினுள் உந்திமலர்த்தோன்றிப், பார்கேங் படைத்தவன் ' எனக் கல்லாடத்து

திருச்சதகம் 99
(787-8) வருதலுங் காண்க முழுவது கண்டவன் எனப் பிரமன் ஆற் நல் கூறியது அவனே ப் படைத்தானுகிய திருமாளின் ஆற்றல் தோன்றற் பொருட்டென் கி.
திருமால் முன்னுள் முடிசாய்த்துச் செழுமலர் கொண்டு பூசித்து எங் கும் தேடியது சக்கராயுதத்தைப் பெறும் பொருட்டாகும். கிருமால் சக் கரத்தைப் பெறவேண்டிச் சிவபெரும சீன காடெமும் ஆயிரம் செக்தர் பரை பாலச்சொண்டு நொங்கர ம்ெ பூசித் தம் இசைவின் கட்சி அரிதாக அதனுல் வருக்கிய உள்ளத் தோடும் ஒருநாள் பூசிக்கும்போது ஆயிரம் மலfல் ஒன்று துறையத் தன் கண் மலரை இறைவன் திருவடியிற் சாத்தி வழிபட்டு அருள் பெற்றனன் என்பது வரலாறு
பங்கயம் ஆயிரம் பூவினிலேசர் பூக்குறையக் தங்கண் இடர்தரன் சேபை மேற் சாத்தலுமே ரங்பூரன் ஆரம்பிரான் சக்கர மாற் கருளிய வியா பேங்கும் டர வீராங் தோஜேக்கம் ஆடாமே ' (தோனுே 10)
Til அடிகள் அருளியமை காண்க. இங்கே அக் கிரு: ஸ் இறைவன் நெடுங்காலம் பூசித்தும் காணப் பெருமையளவிற் கூறப்பட்டது.
முடிசாய்த்தல்-த*"வணங்கல். " முனிக்க"ள வென்று பு:டிசப்த்து ஜின் ஒன் " (நன. கலிங்ஆ ?ே) என் புறியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. " (புடி சாய்த்து" என் நமையாலும் செமூகவர் கொண்டு ' என்றாையா ஆம் தருமால் இறைவன் சுருடிெயைக் கானக் கடுமுரண் ஏனமாகிச் சென்ற வரலாற்றினே க் கூடுதல் ஈண்ப்ே பொருங்காதென் க க்ருமாள் செமுலர் கொண்டு தேட அப்பாலன் ஆனது திருமாலின் அன்பின் மிகுதியா லாகும் உயர்ந்த செபுக் கம்மனுேக்குப் புலப்படுத்தும் பொருட் டாது மீ
இப்பால் ான்றது இவ்வுலகில் தனது அரி கிலேக்கு t୩, ୮ ଫ୍ରଣ୍ଟ୍ எளி னுப் என்னும் பொருளே ஆற்றலில் க*தது. " எல்லாவுதுகிற்கும் அப்ப வோன் இப்பாவிப் நல்லார் உளத்துமிக்கருள் கல்கலால்' எனத் திருமத்திரத்து (1576) வருதலும் காண்கி, கமுது, பேயாயினும் சண்? பேய்வடிவங் ரேண்ட சிவகணங்கசீனக் குறித்தது. காடு-பீர் டுகாடு. #ண்டு. இறைவன் ந:தம் முழுவதையும் தன்னுள் ஒடுக்கிய பேருக்காலத்து அவ்விறைவன் அமைந்த இடத்தைக் குறித்தது. நாடகம்-ஐக்தொழிற்கூத்து.
சுதியிஜி என்றது எங்கும் நிறைந்தவனுதவின் போக்கும் வரவும் இல் "பக்.ஆம் வர ம்ை புனர் அமிலப் புண் 30 வே ب ـبـل لـالقلم اثني " أن تم بت. في 1 نان (சிவபுர 77) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
重上 1 Gniai La. ని చెవి பயின் தே லுடூத்து என்ற நீ தாருகாகீனத் து எரி 3 டன் ' + ' + ' குறிகின் யூ :ேள்வி இயற்றித் தம்பைக் கொல்லு S S S H H AAAA SASA SA AA AAAA AAAA AA T T SS SSTSTT AAAA AAAA TTTA TA TTTA TAA kcS
به سمت

Page 114
2O) திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உன் மத்தம்-பெருங்களிப்பு. மேஸ்கொண்டு என்றது உடைய ஒய் என்ற படி. உழிதருதல்-சுற்றித்திரிதல், " புவியகளே புடையாகத் திரிவான் தன்னே" (நாவு 381:7) எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க.
இங்கே பேய்களோடு சுடுகாட்டில் கூத்த டியும், கதியற்றவணுகியும், புனித்தோல் உடுத்தவனுகியும், பித்து மிகுதியுடையவனுகியும் சுற்றித் திரிவான் என இறைவனது எளிமை தொனிப்பொருளாகத் தோன் ராமா யினும், கழுதொடு காட்டிடை காடகமாடுதலும், கதியிலியாதலும், உழிவை யின் தோல் உடுத்தலும், உன் மத்தம் மேல்கொண்டு உறிதருதலும் அவ னது இறைமைக் குணங்களேயே நன்கு புலப்படுத்துவனவாகும்.
இதன் கண் இறைவனது இறைமைக் குணங்கள் புலப்படுதலின் மெய்யுணர்தல் என்னும் முதற்பத்து நுதலியபொருள் புலப்படுமாறு காண்க. 후.
13. உழிதரு காலுங் க்னலும் புனலொடு மண்ணும் விண்ணும்
இழிதரு காலம் எக் காசும் வருவது வந்ததற்பின் உழிதரு கால் அத்த உன்னடி யேன் செய்த வல்வினையைக் கழிதரு காலமு மாயவை காத்தெம்மைக் காப்பவனே,
ப-ரை உழிதரு காலும் ஆனது புனலொடு மண்ணும் விண்ணும். ஓரிட க் து சில்லாது திரியும் காற்றும் தீயும் நீரும் நிலனும் விசும்புமாகிய இவ்வைம்பெரும் பூதங்களும், இழிதரு காலம் வருவது எக்காலம்-தத்தம் கிலேயினிங்கி ஒடுங்குகின்ற காலம் விதங்து எக்கா ஐரே வந்ததற் பின்பூதங்களின் ஒடுக்க காலமாகிய பேரூழிக்காலம் வந்த பின்னரும், உழிதரு கால் அத்த-ஓய்வின்றி அசைக்தாலும் திருவடிமையுடைய கங்கையே, உன் அடியேன் செய்த வல்வினே பை-உன் அடிமையாகிய பான் செய்த வலிய வினேகன், கழிதரு காலமுமாய் - நீக்குகின்ற காலகத்துவமும் ஆகி. அவை காத்து-அவ்விஃனகள் அடியேனேத் துக்கா வண்ணம் விடுத்து, எம்மை காப்பவனே-என்னேயும் என் சீனப் போன்ற எனிம அடியாரையும் காப்பாற்றியருள்பவனே, அதனேக் கூறியருள்க.
கீரை: ஐம்பெரும்பூதங்களும் சுத்தம் மிகவயினிங்ஓ ஒடுங்குகின்று காலம் வருவது எக்காலமோ ? பூதங்களின் ஒடுக்ககாலமாகிய பேருழிக்காலம் வந்தபின்னரும் ஒய்வின்றி அசைக்தாடும் திருவடியையுடைய தங்தையே உன் னடியேன் செய்த வல்வினேவிய சீக்குகின்ற *ாEத்துவமுமாதி ஆவ் வினேகள் அடியேனேத் தாக்க வண்ணம் தபிக் து எம்மைக் காப்பவனே, அதனேக் கூறியதுள்க.
காற்று எப்பொழுதும் ஓரிடத் து கிங்வாது ஆசேந்துகொண்டேயிருத் தலின் "உழிதருகால்' என் ரூர் உழிதரு-ஓரிடத்து மில்லாது திரியும். இப்போட்டதல் உமிக பெருகி நீ புவப்ப கல்கினுன் ' (சீவக 330 tT ATAH AMA SkT AAAT S AAA AAAA TTAAA A AAAA TTTT S kTk TTOTO

திருச்சதகம் 20
ஞர்க்கினியர் உரைத்தமையும் காண்க, சுழலும் எனரினுமமையும். உழி தருகால் எனக் காற்றின் இயன்பு கூறியதனுல் வெங்கனலும் தண்புண லும் திணிவீலனும் அகல்விண்ணும் என மற்றைய பூதங்களின் இயல்பு களும் கொள்ளப்படும். செய்யுளாதலின் காலும் கன லும் புனலும் மண்ணும் விண்ணும் என பிறழக் கூறினுர பினும் மண் புனலிலும், புனல் கனவினும், கனல் காலிலும், கால் விண்ணிலும் ஒடுங்கித் தத்தம் மிக்லயின் நீங்கும் என்க.
" இருகிலனது புனலிடை மடிதா வெளிபுக வெசியது மிகு
பெருவெளி யினிலவித வளிகெட வியனரிடை முழுவது கெட " எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க. (ஞான 22:7)
இழிதருகாலம் - தத்தம் கிலேயினிங்கும் காலம். என்றது அவை ஒடுங் கும் பேரூழிக்காலத்தை இழிதருகாலம் உருவது எக்காலம் என அடிகள் வினுவியது ஐம்பெரும்பூதங்களின் ஒடுக்கத்தின் பின்னர்த்தானுே தம் வினேயொடுங்கித் திருவடியிற் களத்தன் உளதாகும் என அதன் கணுள்ள பெருவிருப்பினுல் என்க. வந்ததற் பின்னும் என உம்மை விரிக்க,
உழிதருகால்-உலகம் ஒடுங்கிய பின்னும் ஒப்வின்றி அசைந்தாடும் திருவடி, இறைவனது அருட் கூத்துக்கு ஒருபொழுதும் இடையீடின்மை யின் அங்ங்ணம் அருளிச் செய்யப்பட்டது அடியேன் செய்த வல்லிகன எனப் பொதுப்படக்கூறினும் எடுத்த பிறப்பு முசுங்து நின்ற பிராரத்த வினேயொழிந்த சஞ்சித ஆகாமிய விக்னகளே இங்கு கூறப்பட்டன.
கழிதரு காலம்-நீங்குகின்ற காலகத்துவம் கால முதலிய தத் துவங்கள், உயிர்கள் வினேப்பயனே அனுபவித்து ஈடேறும் பொருட்டு அமைக்கப் பட்டனவாகிய ஒற்றுமைபற்றிக் "கழிதரு காலமுமாப்" என இறைவன் மேல் ஏற்றிக்கறிஞர். அவை காத்தல்-காலதத் துவத்தில் நீங்காது கின்ற சஞ்சித ஆகிாமிய வினேகள் தாக்காதவாறு தடுத்தல், எம்மை என்ற பன்மை தம்மையும் தம்போன்ற அடியாரையும் உனப்படுத்திநின்றது.
இதன் கண் "உழிதரு காலுங் கனலுங் புரை ஒஐாடு மண்ணும் வின் அணும், இழிதரு கலம் எக்காலம் வருவது என்பதிமூல், ஐம்பெரும்பூதங் களும் அவற்றின் காரியமாகிய உலகங்களும் ஒடுங்கும் என்னும் மெய் யுணர்வு புலப்படுதலின் மெய்யுணர்தல் என்னும் முதற்பத்து நுதலிய பொருள் பேசதருதல் காண்க, 8.
13. பவனெம் பிரான் பணி மாமதிக் கண்ணிவிண் னுேச் பெருமான்
சிவனெம் பிரானென்னே யாண்டு கொண் டானென் சிறுமை கண்டும் அவனெம் பிரானென்ன நாரை டி யேனென்ன விப்புரிசே புவனெம் பிரான்றெரி புர்பரி சாவு தியம்புகவே. ப-ரை பங்கன்-உலகத்தோற்றத்திற்கு நிமித்தகாரணமாயுள்ளவனும்,
எம்பிரான் எம்பெருமானும், பனி ம7 மதி கிண்ணிதுளிர்ச்சியும் பெருழை
R -

Page 115
202 திருவாசக் ஆராய்ச்சியுரை
பும் பொருங்கிய பிறைத்திங்களே முடிமல்யாகவுடையவனும், விண்ணுேர் பெருமான்-தேவர் தஃவனும், சிவன் - செம்பொருளாபுள்ளவனுமாகி, எம்பிரான் - எங்கள் தஃவன், என் சிறுமை கண்டும் - பெரியோணுகிய தான் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடாத எனது இழிவால் அறிந்திருந்தும் என் இன ஆண்டுகொண்டான் - என் சீன அடிமையாக ஏற்றுக்கொண்டான்; அவன் எம்பிரான் என்ன-அத்தகைய பெரியோன் எங்கள் ஆண்டானுகவும், யான் அடியேன் என்ன-சிறியேன் அவனுக்கு ஆடியேனுகவுமுள்ள இப் பரிசே-இந்த ஆண்டான் அடிமைத் தொடர்பாகிய இயல்டே, புவன் எம் பிரான் தெரியும் பரிசு ஆவது இயம்புக - சிதாக பக்கிலுள்ளவனும் எங் கள் தஃவனுமாகிய இறைவனே அறிந்துகொள்ளும் தன்மை எனக் கூறுக. பவனும் எம்பிரானும் மதிக்கண்ணியலும் விண்ணுேர் பெருமானும் சிவனுமாகிய எம்பிரான் என் சிறுமை கண்டும் என் ஃன ஆண்டுகொண் டான். அத்தகைய பெரியோன் எங்க ள் ஆண்டானுகவும் சிறியேன் அவனுக்கு அடியேனுகவும் உள்ள இந்த ஆண்டான் அடிமைத்தொடர்பா கிய இயல்பே புவனும் எம்பிரானுமாகிய இறைவனே அறிந்து கொள்ளும் தன்மையாகும் எனக் கூறுக என்பதம்.
பவன் என்பது இறைவனது அட்டமூர்க்கே வரர்களது திருசமங்க இருள் ஒன்று. உலகத்தோற்றத்திற்குக் காரணம் புள்ளவன் என்பது பொருள். இறைவன் அட்டமுர்த்தீசுவது நாமங்களாவன : பவன் சர்வன் ஈரானன் பசுபதி உருத்திரன் உக்கிரன் பீமம் மகாதேவன் என்பனவாம். பனிமா மதிக் கண்ணி-குளிர்ச்சியும் பெருமையும் பொருந்திய பிறைத் திங்கக்ாக் கண்ணியாகவுடையவன். ' பனிமா மதிச் சென்னியான் " (கே. ஞான 303 - 9) எனவும் " பசும்பணிக்கோடு மிகலந்தான் ' (திருக் கோவை 149) எனவும் வருவன காண்க, மா என்பது இறைவனுல் அணி ய்ப்பட்ட பெருமையையுணர்த்த வந்தது. மகி என்றது ஒரு கலோ கிய திங்களே. இத&ன. 'ஒற்றை வெண் பிறைய னே" (தே நாவு 233; 5) எனவும், "தாரென்ன வோங்குஞ் சடை முடிமேற் றணசித் திங்கள் வைத்த, காரென்ன வாருங் கறைமிடற் றம்பல இன் " (56) என். தும் திருக்கோவையார் உரையில், 'தனித்திங்கள்" என்பதற்கு ஒரு கலேயாகிய கிங்கள்" எனப் பேரமீ பிரிசர் பொருளுரைத்தமையனுமறிக. மதிக்கண்ணி-மதியாகிய கண்ணி : எளிலுமாம். " செழுநீர் மதிக்கன்னிச் சிற்றம்பலவன் " (கோவை 183) என்பதின் உரையில் மதிக்கண்ணி - மதி பாகிய கண்ணி என்x அதன் உள்) பாசிரியர் உரைத்தரையுங் காண்க. கண்ண-மூடிமாலே பிமைதி முடியில்போல அமைந்திருத்தலின் மதிக் கண்ணி என் குர் கண்ணிே-கண் : புடையவன் என்னும் பொருளேத் தரும் : விகுதி புரி 'க்'து கெட்டது அன்றிக் கண்டனர். பெருமான்
ولا بلا لا تتناسل البنك لا بالبلابلة لنقل الإعانة

திருச்சதகம் ጋ03
விண்ஞேர் பெருமான் . தேவர் தலைவன். "விண்ணுேச் பெருமான்ே வீரட்டர&ன" (நா ை236; 2) எனத் தேவ ரத்து வருதலும் காண்க. சிவன் - செம்பொருளாயுள்ளவன், "செம்பொருட்டுணிவே " (பிடித் 1) என அபு கள் அருளியமையுங் காண் கி.
சிறுமை.சிறிய தன்மை, இழிவு. "வெறுப்பனவே செப்மென் சிறு மையை' (அடைக்கலப் 1) என வருதலுங் காண்க, எள் சிறுமை கண் ஒம் ஆட்கொண்டது இறைவன் தன் பேரருளினுவாகும்.
கடையவ வே ஃனக் கருனேயினுற் கலந்தாண்டுகொண்ட Tܕ விடையவனே ' (க்ே 1) " இன்னெஞ்சக் கள்ன்ை மன வலிய னென்னுதே ། கன்னெஞ் சுருக்கிக் கருனேயினு வாண்ெேகாண்ட " கோத் 11) " ஆணுே ஆணியோ அரிவையோ வென்றிருவர்
காணுக் கடவுள் கரூனேயினுல் ஆட்கொண்டருளி'பொன்னூாசல் 5) கருத்திருத்தி யூன் புக்குக் கருனேயினு லாண்டு கொண்ட " கண்ட )ே என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
அவன் என்பது பண்டறி சுட்டாய்ப் போருள் குறித்து நின்றது. கான் அடியேன் என்ன என வருதலாற் பிரான் என்றது ஈண்டு ஆண்டான் என்னும் பொருளில் வந்தது. " என் சீனத்தான் என்று அறிதலும் தன்னே நானும் பிரான் என்றறிந்தனன் " என்னும் தேவாரத்தும் (காவு பொது, குறுந்) இப்பொருட்டாதல் காண்க. நான் என்பது சிறியேன் என்ப் தைக் குறிப்பிற் புலப்படுத்தி நின்றது.
அன்ே எம் பிரான் என்ன தாவி டியே வென்ன என்பதில் என்ன என்பது ஆக் என்னும் பொருளில் வந்தது. " தாரென்ன வோங்குஞ் சடைமுடிமேல் " |கிருக்கோவை )ே என் புழிப்போல, அவற்றை ஆற்ற லால் வருவிக்கப்பட்ட உள்ள ' என்னும் பெயரெச்சக் குறிப்பொடு முடிக்கி,
புவன் என்பதில் புவ என்பது வானத்தைக் குறிப்பதாயினும் ஈண்டு சிதாகாயத்தை உணர்க்கியது. எனவே புவன் என்பதற்குச் சிதாகாயத்தி லுள்ள வன் என்பது பொருளாகும். 6 ம்பிரானே என இரண்டாவது விரிக்க, இப்பரிசே எம்பீராஃனத் தெரியும் பரிசாவது இயம்புக. இயம் புகவே ன்ேறது இறைவன் இயல்பையும் உயிரின் இயல்பையும் அறிய விரும்புவார் ஆகின் ஆண்டானுகவும் உயிரை அடிமையாகவும் அறிய வேண்டுமெனக் கூறுக என்றவாறு.
இதன் கண் இறைவனுக்கும் உயிருக்குமுள்ள ஆண்டான் அடிமைத் திறமாகி தொடர்பின் உண்மை பேறப்படுதவின் மெய்யுனர்தல் என் ஐம் முற்பந்து நூகவிய பொருள் புலப்படுமாறு காண்க, 9,

Page 116
204 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
14. புகவே தகேனுனக் கன்பருள் யானென்பொல் லாமணியே
தகவே யெனே யுனக் காட்கொண்ட தன்மையெப் புன்மையரை மிகவே யுயர்த்திவிண் ரூேரைப் பணித்தியண் ணுவமுதே நகமே தகுமெம் பிரானென்னே நீசெய்த நாடகமே. ப-ரை " என் பெரில்லா மணியே - எனது துளேயிடாத மாணிக்கமே, யான் உனக்கு அன்பருள் புகவே தகேன் - யான் உன்னுடைய அன்பர் கூட்டத்தில் புகுதற்கே சகுதியில்லாதவன்; எசீன உனக்கு ஆட்கொண்ட தன்மை தகவே - அங்ஙனமாகவும் தகுதியில்லாத என் இன உனக்கு ஆனா கக் கொண்ட தன்மை சின் பெருமைக்குத் தகுதிய குமே ? எப் புன்மை யரை மிகவே உயர்த்தி - எத்தகைய இறிக்கோரையும் மிக உயர்வடையச் செய்து, விண்ணுேரை பணித்தி . உயர்ந்தவர்களாகிய தேவர்களேத் தாழ் வடையச் செய்கின் ருப்; அண்ணு - தங் ையே, அமுதே - அமுதம் போன் றவனே, எம்பிரான் - எங்கள் தஃலவனே, நீ செய்த நாடகம் ககவே தகும் - நீ இவ்வாறு இயல்பிற்கு மாமுக என் சீன ஆட்கொண்டு அருள் செய்த திருக்கூத்து சிறிது நகையாடுதற்கே தக்கதாகும்.
என் பொல்லா மணியே, யான் த ல் அன்பர் கூட்டத்திற் புகுதற்கே தகுதியற்றவன்; அங்ஙனமாகவும் தகுதியில்லாத என்னே உனக்கு ஆளா கக் கொண்ட தன்மை மீன் பெருமைக்குத் தகுதியாகுமோ ? எத்தகைய இழிந்தோரையும் மிக உயர்வடையச் செய்து 2 பர்க்தோராகிய தேவர்களேத் தாழ்வடைச் செய்கின் ருப். அண்ணு அமுதே எம்பிரான் ! நீ இவ்வாறு இயல்பிற்கு மாருக என்&ன ஆட்கொண்டு அருள்செய்த திருக்கூத்து சிறுது நகையாடுதற்கே தக்கதாகும் என்பதாம்.
பொல்லா - துலேயிடாத, "முஃலவட்டப் பூணுமுத்து முள்கலிற் கிழிந்து பொல்ல." (சீவக 2184) என்புழிப் பொல்லா என்பதற்குத் தியிேடாத என நச்சிஞர்க்கினியர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க, பொள்ளாமணி என்பது வடநூலர் மதம் பற்றிப் பொஸ்லாமணி என மரீஇயிற்று. பணி என்பது கவமணிகளுக்கும் பொதுப்பெயராயினும் சண்டு மாணிக்கத்தை உணர்த்திற்று. "தோளாமணியே" (கோவை 47) என்பதற்குக் ஆரேக்கப்படாத மாணிக்கமே எனப் பேராசிரியர் பொரு ளூரைத்தமையுங் காண்க. இறைவன் துனேயிடாத மாணிக்கம் போலும் இயல்பாகவே ஒளியையுடைய சிவந்த திருமேனிய, ஐதலின் "பொல்லா மணியே" என் ருர்,
"என் இன பாண்ட பொஸ்லா மரிையேயோ" அசைப் 1.
"என் பொல்னா மணியைப் புணர்ந்தே" புணர்ச் 1.
"புனேயப்பெறுவ தென்று கொல்லோ என்
பொன்ாை மணின. ப் புணர்ந்தே" புனர்ச் தீ?,
"அம்பலத் தாடுகின்ற என் பொல்னா மணியை" ariaf 3. என இக்திருவள சகத்தும்,

திருச்சதகம் 20击
என் பொலா மணிக்குங் சொல்வ லென்றிறை கோயில் புக்கான்" 0ே:)ே என நம்பி திருவிளேயாடற் புராணத்தும்
"என் பொலா மணி மனமிரங்கிற் றென்பவே" (முனிவர் பி)
எனப் பிரபுவிங்கவீக்லயினும் வருவன காண்க, இறைவன் மாணிக்கம் போலும் ஒளியையுடைய சிவந்த மேனியணுதல், "வைப்புமச் டென்றும் மாணிக்கத்தொளி யென்றும் மனத்திடை யுருகாதே" (அதிசயப் 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையாலும் அறியப்படும்.
உனக்கு அன்பர் - உன்னிடத்தன்பர் எனினுமாம். புகவே தகேன் என்பது அடியார் திருக்கூட்டத்தில் புகுதற்கே தகுதியில்லாதேன் அவருன் ஒருவனுய் இரும்பது யாங்ங்னம் என்பதை உணர்த்தியது. புகவே என்ப நில் ஏகாரம் தேற்றப் பொருட்டு. அன்பர் கூட்டத்திற் புகுதற்கே தகுதியில்வாத என் ஃன உனக்கு ஆளாகக் கொண்ட தன்மை கின் பெரு மைக்குத் தகுதியாமோ என் பார் "புகவே தகேன் தகவே மெனே யுனக் காட்கொண்ட தன்மை" என் ரூர். இதனுல் தகுதியில்லாதோரையும் தகுதி வருவித்து ஆட்கொள்ளும் இறைவனது பேரருட்டிறம் புலப்படுத்தவாறு. தகவே என்பதில் ஏகாரம் விளுப் பொருளில் வந்து எதிர்மறைப் பொருளே உணர்த்தியது.
எப்புன் மையரை என்பதில் இழிவு சிறப்பும்மை விகாரத்தால் தொக் காது. மிகவே உயர்த்தி - மீகவும் உயரச் செய்து, புன்னமான மிகவே உயர்த்தி விண்னுேரைப் பணித்தி என்றது விண்ணுேரிதும் புல் மையரை மிகச் செய்தல் பற்றியாகும். "மீக்க விருப்புறுவோரை விண்ணுேரின் மிகுத்து நண்ணுர் கழியத் திருப்புறு குலத்தினேன்" எனத் திருக்கோ வையாரிஸ் (815) அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. மிகவே என்பதில் ரகாரம் அவிசி.
விண்ணுேரைப் பணித்தி என்றதனுல் உயர்தோரான விண்ணுேர் அதி ார மறுத்துட்பட்டுச் செருக்குறுங்காலத்து அச்செருக்சினே நீக்குமாறு அவர்களேத் தாழ்வடையச் செய்யும் மறக்கருணேயை விளக்கியவாறு. அண்ணு அடிதே என்பதற்கு அடைகற்கசிய அமுதம் போன்றவனே என வும் உரைக்கலாம். எம்பிரான், அண்மை வினி. "என் எம்பிரான் வம்
னேன் வினே க் இறுதியில்லேயே" (சதகம சிே) என் புழிப்போல,
என் கன நீ செய்த நாடகம் என்றது ஒரு சிறிதும் தகுதியில்லாத சிறிஇேன ரீ ஆட்கொண்டு அருள்செய்த திருக்கூத்து என்றவாறு ககவே தகும் என்றது அத்திருக்கூத்துப் பேரானந்தமாகிய சிரிப்பைத் தருவதை வெளியிட்டவாருகும்,
இன்கன் இறைவன் இயல்பும் அவன் ஆட்கொண்டருளும் இயல் பும் செருக்குத்ருேரை ஒறுக்கும் இயல்புமாகிய மெய்ம்மை பெறப்படுத வின் மெய்யுணர்தல் என்னும் முதற்பத்து நகவிய பொருள் புலப்படு மாறு காண்க: ,

Page 117
20(F திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
3. அறிவுறுத்தல்
இதன் பொருள் தமக்கு வேண்டியவற்றை இறைவனிடம் விண்ணப் பித்தலும் தம் மனத்திற்கு நல்லறிவுறுத்தலுமாம்.
தரவு கொச்சகக் கலிப்பா
15. நாடகத்தால் உன்னடியார் போன் நடித்து நானடுவே
விடகத்தே புகுத்திடுவான் மிகப்பெரிதும் விரைகின்றேன் ஆடகச்சீர் மணிக்குன்றே இடையகு அன்புணக்கென் ஊடகத்தே நின்றுருகத் தந்தருளெம் முடையானே.
ப-ரை :- ஆடகம் சீர் மணி குன்றே - மற்றுயர்ந்த பசும்பொன்னில் அடைந்த சிறப்பிஃன புடைய மாணிக்கமலே போன்றவனே, எம் உடை யானே - எம்மை அடிமையாக உடையவனே . கான் உன் அடிபlம்போல் நாடகத்தால் நடித்து - யான் உன் அடிபவர் போல உருவங் கொண்டு நாடகம் ஆடி நடுவே வீடு அகத்தே புகுக்கிடுவான் - அக்கடிப்பளவி லேயே கின்றகொண்டு இடையில் வீட்டுரியிேற் புகுவதற்கு மிக பெரி தும் விரைகின்றேன் - அளவின் மீக்க விரைவோடு முற்படுகின்றேன்: உனக்கு இடை அரு அன்பு - ஆதலால் உன்னிடத்தில் இடைவிடாமல் நிகழும் மெய்யன் பு, என் அகத்து ஊடு கின்று உருக தக்தருள் - என் உள் னத்தினிடத்து சிகிபெற்று ஆகணுல் உள்ளம் உருகும்படி அடியேனுக்குத் தக்தருள்வாயாக.
மணிக்குன்றே உடைய னே நான் உன் அடியார்போல் நடித்து அங் நடிப்பளவிலேயே கின்றுகொண்டு இடையில் வீட்டு கிலேயிற் பேச கற்கு மிகப் பெரிதும் விரைகின்றேன்; ஆதலால் உன்னிடத்து இடையருமல் கீகமும் மெய்யன் பு என் உள்ளத்தினிடத்தே கிலேபெற்று அதனுல் உள் ளம் உருகும்படி அடியேனுக்குத் தக்தருள வேண்டும் என்பதாம்.
நாடகத்தால் நடித்தல் - கூத்தாடுவார் எடுத்த கூத்திற்கு இயைந்தவர் களின் வேடம் தாங்கி கடித்தல். யான் மெய்யுணர்வினே அடைந்தும் என் உள்ளத்தில் மெய்யன் பு கேழாமையால் அக ளேப் பிறர் அறியாத வாறு உன் மெய்யடியார் போஸ் கடிப்பேனுயினேன் என் பார், "காடகத் தால் உன் அடியார்போல் கடித்து' என்றுச். அல்லளவிலும் அமை பாது இக்ரடிப்பு கிலேயிலேயே நின்றுகெண்டு இடையில் மெய்டன் பர் பெறத்தக்க வீட்டு கிலேயிற் புகுதற்கு மிகமிக முற்படுகின்றேன் என் பார் "நான் நடுவே வீடகத்தே புதுக்கிடுவான் மிகப் பெரிதும் விரைகின்றேன், என்ருர், புகுக்கிடுவான். வான் சற்று வினேயெச்சம்.
ஆடகம் - பொன். 'ஆடக மாட நெருங்குங் கடல்" என்னும் தேவாரத்தும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. ஆடகச்சீர் மணிக்குள்றே என்றது மாற்றுயர்ந்த பொன் னின் பசுமையும் மாணிக்க மணியின் வன்

திருச்சதகம் ": - انى =s. 207.
னமும் கலந்த அம்மையப்பரது நிருவுருவைக் குறித்தது. "Eாரற்ற மணிக் குள்றே" (சதகம் சிே) என அடிகள் பிருண் அருளியமையுங் காண்க. 'மற்றது ரறியா மாணிக்க மலேயை' எனச் சேக்தனுர் திருவிசைப்பாவில் (திருவீழி மிறக்ப் )ே வருதலும் ஈண்டறியற்பாலது. மணி என்றது ஈண்டு மாணிக்கம், "அக்கு மரஷ மணி மணிக்கூத்தன்" (திருக்கோவை 103) என்புழிப் போல, குன்றே என் ருர் அனக்கலாலா அளவும் பெருமையு முடைய இறைவன் பேருழிக் காலத்தும் தான் ஒடுங்குதலின்றி அசை வற்ற இயல்புடையவனுகலன்.
"வான் கெட்டு மாருதம் மாப்ந்து அழல் சீர் மண் கெடினும் 巽 தான் கெட்ட வின் றிச் சலிப்பறியாத் தன்மையனுக்கு" (தென் 8) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க,
வீடகத்தே புகுக்திடுவான் மிகப் பெரிதும் விரைகின்றேனுதவின் அது கைகூடுதற்கு என் உள்ளத்தில் இடையகு மெய்யன்பு ரீஃவபெறவும், அவ்வின் பினுல் உள்ளம் உருகவும் செய்தருள வேண்டும் என் பார் இடை பகு அன்பு ைக் கென் ஜாடகத்தே நின்றுருகத் தந்தருள்" என் குர். அடி கள் இறைவன் பால் அன்பையே வேண்டுதல்,
'உன்றன வார்கழம் கன் பெண் க்கு கிரந்தரமா யருளாய்" சத .ே
"கின் கழங்கனே, மெய்கலந்த அன்ப ரன் பெனக்கு மா கவேண்டும்"
"வேண்டு வின் கழற்கண் அன்பு" சதி ?, * மெய்யன் பை உடையாய் கான் பெறவேண்டும்" பிரார்த் ,ே 'ஆண்சிய ரடி ப நனக்குள்ள அன்புத் தாராய்" பிரார்த் ஃ.
என வருடம் திருவாக்குகளாலுமறிக.
இதன் கண் உன்னடி பார்போல் ஈடித்து வீடகக்கே புகுதிடுவான் விரைகின்றேன். அங்ஙனமாயினும் அது கைகூடும் வண்ணம் இடையது அன்பு தந்தருள் என வேண்டிக்கொள்ளப்படுதலின் அறிவுறுத்தல் என். லும் இரண்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதிருதங் காண்க. fÍ
16. யானேதும் பிறப்பஞ்சேன் இறப்பதனுக் கென் கடவேன்
வானேயும் பெறிஸ்வேண்டேன் மண் முனுள் வான் மதித்தும்ரேன் தேனே யு மiர்க்கொன்றைச் சிவவே யெம் பெருமானெம் மானே யுன் னருள் பெறுதாள் என் தென்றே வகுத்துவனே.
ப-ரை : யான் பிறப்பு ஏதும் அஞ்சேன் -ான் பிறப்பதற்கு ஒரு சிறிதும் அஞ்சுவேன ஸ்லேன் : இறப்பதலுக்கு என் கடவேன்-அப்பிறப் பின் பின்வரும் இறுத்தற்கு யாது செய்யவல்லேன் வரளே யும் பெறில் வேண்டேன்-விண் ஆப் அரசு என க்கு * எர்திற் கிடப்பதாயினும் * డీఎr விரும்பேன் பண் ஆள்வான் மதித்தும் இ?' -ண் ஜஜ் ஆரரை விரும் பாத யான். :ன் லு:மித்தை ஆளுதற்கு 'ஆசத்தி "ஸ் கிக்னத்தும் இருக்க

Page 118
208 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மாட்டேன் : தேன் ஏயும் மலர் கொன்றை சிவனே-தேன் பொருந்திய கொன்றை மலர் மாஃயையுடைய சிவபெருமானே, எம்பெருமான். எங் விள் தலவனே. எம்மானே. எம்முடைய இறைவனே, உன் அருள்பெறும் ாேள்-சினது திருவருக்ளப் பெறுதற்குரிய காலம், என்று என்று கிருந்துவன் = எப்பொழுது வாய்க்கும் என்று ேேனக்து வருந்துவேன்.
யான் பிறத்தற்குச் சிறிதும் அஞ்சுவேனல்லேன் : ஆணுல் பிறப்பின் பின்வரும் இறத்தற்கு யாதுசெய்ய வல்லேன் : விண்ணுலக அரசு எனக்கு எளிதிற் கிடப்பதாயினும் அதனே விரும்பேன் : மண்ணுலகத்தை ஆளு தற்கு கினேத்தும் இருக்கமாட்டேன்; கிொன் நைமலர் மாக்லயையுடைய சிவனே, எம்பெருமானே, எம்மானே, னேது திருவருகிளப் பெறுதற்குரிய காள் எப்பொழுது வாய்க்கும் என்று நிக்னத்து வருக்துவேன் என்பதாம்.
யானேதும் பிறப்பஞ்சேன் இறப்பதனுக்கு என் கடவேன் என்றது பிறப்பும் இறப்பும் அஞ்சுதற்குரியன வாயினும் பிறங்குங்கால் உயிர் உணர்வு விளக்கம் முழுவதும் எய்தமையின் அப்பிறப்பின் கண் வின் டாகும் துன் பம் புலப்படாமை பற்றியும், இறக்குங்கால் உணர்வு விளக்கம் நிக் விடத்து இறப்புத் துன்பம் மிகப் புலப்படுதல் பற்றியுமாகும். அங்ஙனம் கொள்ளினும் அடிகளின் கோக்கம் பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் அஞ்சுவேன் என்பதாம். " பிறப்பினுே டிறப்பு மஞ்சேன். வெண்ணி றணிகிலாதது ரைக் கண்டால் அம்மகா மஞ்சு மாற" (அச்சப் சி) என்றும் அடிகள் திருவாக்கும் ஈண்டு உணரத்தக்கது. ஏதும்-சிறிதும். . யாதோ வறிகுவ தேதுமfது " என்னும் திருக்கோவையாரினும் (2) இப்பொருட்டாதல்
" வானேயும் பெறில் வேண்டேன் மண்ணுள்வான் மதித்துமிரேன் என்றது யான் எவ்வளவு அஞ்சினும் என் விக்ா அறுதபோது பிறப்பும் இறப்பும் உளவாகும். பிறந்து மண்ணுள்வான் கருதியுமிரேன் ; இறக்து தேவவடிவடைந்தபோது வானுட்சி கிடைப்பினும் அகனேயும் விரும்பேன் என்றவாறு, வானே யும் என்பதில் ஏ. பிரிசீக்ல; வானேயும் பெறில் என் பது வானே பெறினும் என உம்மை பிரித்துக் கூட்டிப் பொருளுரைக் கப்பட்டது.
தேனேயும் மலர்க்கொன்றை - தேன் பொருந்திய கொன்றைமலர்" "தேனுர் மலர்க் கொன்றை " (அம் 18) "தேனுடு கொன்றை " பூவல் 5) "தேனக மாமலர்க் கொன்றை" (பொற் 1 ? :) at ar இத்திருவாசகத்தும். " தேன் திகழ் மிொன்றையும்" "தேனுடைக் கொன்றை" (தாவு பர்? : Iዕ]; 104 : 4) எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. மலர் மசசீலக்கு ஆகுபெயர். இறைவற்ஆக் கொன்றை மலுச் சிறந்த அடையாளப் பூவாகும்.
" தேனேறு மலர்க்கொன்றைக் கண்ணியான் காண்" A T ay 337 : 2.
'தடிவிளங்கு கென்றையக் தாரார் போலும் ' சாவு 225 : கி.

திருச்சதகம் 2()
... . . . . .", ---
வண்டார் கொன்றைத் தாரன்ட்மால்யன் கண்ணே நீங்
கன்ஜரின் h --- *ām କାଁଧ୍ 1267. எனத் தேவாரத்தும்,
தேனுெருபால் திகழ் கொன்றை மணிசிவன் ' (33) எனத் திருமந்திரத்தும்,
நார்விரி கொன்றைப் பொன்னேர் புதுமலர்த் காரன் மாஃப்மன் மஃந்த கண்ணியன் " கடவுள் 1-3. என அகநானூற்றிலும்,
உண்ணி கார்டூறுங் கொன்றை காமர் வண்ண மார்பிற் ருருங் கொன்றை " கடவள் எனப் புறநானூற்றினும் வருவன கண்க,
ஏயும்-பொருந்தும். "முகிழ்சூழ் இலயும் முகைகளும் டி புங்கொல் (11-க் திரு. திருப்பண்ணி 25) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. எம்மான்-எம்முடைய இறைவன். "இகல்குன்ற வில்லில் செற்றேன் றில்லே பீசன் எம்மான் ' என்னும் திருக்கோவையார் (4) உரையில் எம் மான் என்பதற்கு " எம்முடையவிறைன்ை ' எனப் பேராசிரியர் பொரு ரூரைத்தமையுங் 4. It ୋt &.
அருள் பெறு காள் என்று " என்ற குறிப்பு என் உள்ளத்து மெய் பன் பின்மையா லும் அதனுல் உள்ளம் உருகாமையாலும் வின் அருளேப் பெறுதல் அரிதாகின்றது என அருள் பெறுதற்குரிய சாதன மின்மைபற்றி வருந்தியமையைப் புலப்படுக்கி நின்றது. என்றே என்பதில் ஏ தேற்றம்.
இதன் கண் என் உள்ளத்தின் கண் மெய்யன் பின்மையாலும் அதனுல் உள்ளம் உருகாமையாலும் யான் கின் பாற் பெறவேண்டிய அருளேப்பெற மாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன் என இறைவனிடத்து புறையிடும் குறிப் பினுல் உள்ளத்திற்கு அறிவுறுத்தல் பெறப்படுதவின் அறிறுத்தில் என் தும் இரண்டாம்பத்து நுதலியபொருள் புலப்படுமாறு காண்க. 13.
17. வருந்துவனின் மலர்ப்பாத மவைகாண்பான் தாயடியேன்
இருந்துதவி : எர்புஃன போன் ஆரத்தேன்நாத் தழும்போப் பொருந்தியபொற் சிஃப்குனித்தாய் அருவமுதம் புரியாயேல் வருத்துவனத் தமியேன்மத் தென்னே நானுமாறே.
ப.ரை பொருங்கிய போன் சிக் குளித்தாய் - பொன்றுருவாகப் பொருக்கிய மேருமலேயை வில்லாக வ&னத்தவனே, காய் அடியேன்-நாய் போன்ற சிறுமையையுடைய அடியேன் மீன் மலர் பாதம் அவை காண் பான் வருங் ஆவன் - சின்னுடைய தாமரை மலர்போன்ற திருவடிகளாகிய அவற்றைக் காணும்பொருட்டு வருங்கி முயல்கின்றேன் இருந்தும் - அன் வாறு வருக்தி முயன்றிருக்தம், ஈலமலர் புனேயேன் -திருவடிகக்ளக் காண்
卧町

Page 119
210 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பதற்குச் சாதனமாக சல்லு மலர்க3 மாவேயாகத் தொடுத்து தினக்கு அணியேன் நா தழும்பு ஏற ஏத்தேன். சின் ஆள மேன் மேலும் துதித்தலால் ராவில் தமும்புண்டாகும்படி சின் புகழைப் பாடேன்; அருள் அமுதம் புரியாயேல். என்னிடத்து அச்ச 'தனங்களின்மையால் நின து திருவருளாகிய அழகத்தினே அடியேனுக்கு வழங்கல் செய்யா தொழிதுவையாயின் அ தமி யேன் வருக்தவன் . அச்சாதனத் தகுதிகளில்லாது ஆண் யிவா கேனுகிய யான் மேன்மேலும் எருக் துவேன்; நான் ஆம் ஆறு மற்று a ன் - நான் அங்ங் வம் வருக்தாது உப்பும்வழி வேறு யாது உனது?
பொற்சிலே குணித்தாய், நாயடியேன் மின் மலர்ப்பாதங்களாகிய அவற் றைக் காணும் பொருட்டு வருக்தி முயல்கின்றேன்; அவ்வாறு முயன் றிருந்தும் திருவடிகஃக் காண்பதற்குச் சாதனமாக நல்ல மலர்களேத் கொடுத்து மினக்கு அணியேன் : 5'க்கழும்பேற ஏத்தேன்; என்னிடத்து அச்சாதனங்களின்மையால் நின் கிருருேளாகிய அழிதத்தி&ன அடியேனுக்கு வழங்கல் செய்யாதொழிதவையாயின் அத்தமியேன் வருந்துவன்; நான் வருங்காது உய்யும்வழி வேறு யாது உள்து என்பதாம்,
வருக்தவன் " என்று து கின் மலர்ப்பாதங்களே க் கரி ஆறும் பொருட்டு வருங்கி முயல்கின்றேன் என்னும் பொருளது. மலர்ப்பதம்-மலர் போன்ற பாதம். "மலர்ப்பாதக் தந்தருள வந்தருளும் " |திருவெம் 2) " மாலறியா மலர்ப்பாக மிரண்டும் ' (திருப்படை 1) எனப் பிகுண்டும் வருவன் காண்க. மலர் என்றது தாமரை மலரை தாமரைக் கான் " (சத 43) எனவும், "சொற்பதங் கடந்த அப்பன் தாள காயரைகிள் " ( அச்சப் }ே என இம் அடிகள் அருளியவாறுங் கண், ப"தமவை என்பதிற் சுட்டு பாதங்கள் என்னும் ஆஃ0 யாப் கின்றது. இருந்தும் என்றது மலர்ப்ப தங்களேக் காணும் பொருட்டு வருந்தி முயன்றிருந்தும் என்னும் பொருளது.
கலமலர் என்றது உரியகாலத்து உரிய ேேப்படி உரியன் வாகக் கொய்தெடுக்கப்பட்ட நல்ல மலர்களே. புனேயேன் என்று வினேயினுல் அம் மலராற் முெடுக்கப்பட்ட மாலே என உரைக்கப்பட்டது. " ೩೭೦ಗೆ ಜಿ4 Lpಹಿಸri தேத்தேன் ' (சத 14) என வந்தமையுங் காண்க,
காத்திழம்பு ஏற என்றது பல்கற் பாடுதலுரல் நாவில் விழிம்பு உண்டாகும்படி என்றவாறு, " பீடத்தக்ள காத்தமும் டேறி வாழ்த்தி" (திருப்பொற் 15) என வருதலுங்காண்க. ாேத்தமும்பு * Aற்குச் செயப் படுபொருளாகிய இறைவன் புகழ் விருவிக்கப்பட்டது.
ທີ່ອື່ນ- ພື້ນ * சிஃபனித்து { ଛାf it iର୍ଯ! " ( I. Gar, r, r. 岛3) என்பதற்கு "மலேயையொத்த தோ னான் " என அதன் உரையாசிரியர் போருளுரைத்த மையுங் காண்க. பொற்லே என்றது போன்ஜருவாகப் 3 ருக்திய குரிேத்தாப் என் ஆர் டிஃபீனுஸ் வில் - تقت إلى قرية بقق - تعلم الات لكن للاتي لانه طالب شرقاً லாக என்பது வருவிக்கப்பட்டது. இறைவன் பெ '*' எரித்தமை அடை யசரி புரங்களே அழித்தற் பாருட்டாகும்.
 

திருச்சதகம் 2.
"விண்டார் புரம்வே மேருச் சிலேயாகக் கொண்டான் " ஞான 836, பதி&ன பதார் புரமெhய வ&ளத்த பேருச் சிக்லியானே" வுே ? : ,
" வrயர நானகாக மா மேரு வில்லதாக
அரியன புரங்கள்ளவை யாாழ லூட்ட லென்னே ' சுக் 99 .ே
எனத் தேவாரத்தும்,
அடையார் புரங்கள் இகல்குன்ற வில்லிற் சென்றேன்' (4) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க.
வில் ஒதற்குப் பொருங்காக மஃபை பிளேக்கி .ே மலர்புசீனதற்கும் ஏத்துதற்கும் என் கீனத் தூண் டாத மனத்தை வஃக்து உதவலாான்றுே. அதனுள் அாள மதம் வழங்குதன் செய்த தும் இயையுமே. அங்ஙனம் வழங்குதல் செய்பாகோ மீணE!'யின் என் பார் " அருளமுதம் புரியாயேல்" எள் குர். அருளடகர்-திருருேளாகிய அமுதம். "பு:பங்கள் அருளமுதம் ஆரப்பருகி" யாத்திரைப் )ெ எனவும், உண்டேன் அவரருள் ஆர மிர்தத்தி&ன ' (11-த் திருமுறை, கோயில் திருப்பள்ளி 14) எனவும் வரு வன காண்க. ஏத்துதல் அருள் பெறுதற்கே துவாகல்
எப்பரி சாயினும் எத் துமின் ஏத்தினுல் அப்பரி சீசன் அருள்பெற லாமே ' E. " ஏத்தி மெம்பெரு மரனென் றிறைஞ்சியும்
ஆத்தஞ்சேய் தீசன் அருள் பெற லா மே " சிே. எனத் திருமத்திரத்து வருவனவற்ருலு மிக
அத் தமியேன் ஜூன் பதில் சுட்டு மலர் புனே த லும் ஏத்துதலுமாகிய அச் சாதவைகளின் மையை உணர்த்தியது. தமியேன்-ஆணேயில்லாதேன். திருக் கோவை ரிெ பேர் உரை, மற்று, பிறிது பொருளது. ஆம் ஆறு என்றது வருந்ஆவேணுகிய யான் வருந்தாது உய்யும் வழி என்னும் பொருளது.
կմ = :it:Ti:: -
இதன் கண் வின் மலர்ப்பா தங்கனேக் காண்பான் வருக்கி ரிேயல்கின்ற யான் மலர் புனேயவும் ஏத்தவும் உதவி செய்யாது புறப்புலன்களில் அலேக் து திசியும் என் மனத்திரே அவ்வாறு திரியாத அடக்கித் தரவேண்டுமென இறைவனே வேண்டிக் கொள்ளுதலினுல் மனத்திற்குக் குறிப்பான் அறி வுறுத்தியமை பெறப்படுதலின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண்டாம் பக்தி நுதலியபொருள் போதருதல் காண்க. I.
18. ஆமாறுள் திருவடிக்கே யகங்குழையேன் அன்புருகேன்
பூமாஃட் புனேத்திேத்தேன் புகழ்ந்துரையேன் புத்தேளிர் கோமானின் றிருக்கோயில் நூ கேன் மெழுகேன் கூத்தாடேன்
சசமாறே விரைகின்றேன் சதுரானே சாச்வானே.

Page 120
212 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
L“51 T : LIFFiff கோமான்-கடவுளர் த ஃபவனே, உன் திரு வடிக்கே ஆம் ஆறு உன்னுடைய திருவடிகளுக்கே ஆளாகும் வண்ணம், அகம் குழையேன்-அன்பினுல் மனம் நெகிர்க்கிலேன் அன்பு உருகேன். அன்பினுல் மனம் உருதலும் இல்லேன்: மாலே புனேக்தி ஏத்தேன் . பூவாலாகிய பாலேயைச் சாத்தித் துதின்ே புகழ்ந்து உரையேன். சின் பெருமைகளே ப் புகழ்ந்து பேசேன் ஒன் நிருக்கோயில் ஆரகேன் - தின் திருக்கோயில்களேத் திருவடிவிட்டு விளக்கஞ் செப்பேன்; மெழுகேன்-திரு மெழுக்கிடேன்; கூத்து ஆடேன்- ஆனந்தக் கூத்து ஆடுதல் செப்பேன்; சதுராவே சார்வான் விரைகின்றேன்-என் அறிவின் ஆற்றலினுல் மின்னே அடைதற்கு முற்படுகின்றேன்; சாம் ஆறே-அங்ஙனம் முற்படுதல் பிற விப் பயன்பெருது இறந்துபடும் வழியேயாகும்.
புத்தேளிர் கோமான் உன் திருவடிக்கு ஆளாகும் வண்ணம் மனம் குழையேன்! அன்பினுள் மனம் உருகேன் மலர்மாலயைச் சாத்தித் துதி பேன்; வின் பெருமைகளே பெல்லும் புகழ்ந்து உரையேன்; உனது திருக் கோயிலே அலகிடேன்; மெழுதிடேன்; கூத்தrடேன் ஆற்றலால் கின்னே அடைகற்கு முற்படுகின்றேன்; அங்கம் முற்படுதல் பிறவிப்பயன் பெருது இறந்துபடும் வழியேயாகும் என்பதாம்.
கடவுளர் தஃவன் இறைவனுதவின் அவசீனப் புத்தேளிர் கோமான்" என் குர். கோமான். அண்மை விளி திருவடிக்கே ஆமாறு - திருவடிக்கே ஆளாமாறு. திருஞானச் செல்வம், ஏகாரம் தேற்றப்பொருளதி. குழை கல்-நெகிழ்தல் உருகுதல்.சீர்போல் உருகுதன். அகிம் குழைதலுக்கும் உருகுதற்கும் அன்பு எதுவாகும். "அன்பினுலடியேன் ஆவியோ டாக்கை ஆனந்தமாய்க் கசிந்துருக" (கோயிற் 3) என வருதலுங் காண்க, இறை வன் திருவடிக்கு ஆளாதற்கு அன்பினுல் அகங்குழைதலும் உருகுதலும் சிறந்த சாதனங்களாகும்.
"அன்போ டுருவி யகங்குழை வார்க்கன்றி
என்போல் மணியினே எய்தவொண் ணுதே " (272)
எனத் திருமந்திரத்து வருதலும் காண்க.
ஏத்தேன்-துதியேன். புகழ்ந்துரைத்தல்-இறைவன் பெருமைகளோப் புகழ்ந்து பேசுதல், நாகல்-திருவலகிடுதல் மெழுகல்-கோமயத்தால் மெழுகு தல், குழைதலும் உருகுதலும் மனத்தின் செயல்களாகும். ஏத்துதலும் உரைத்திலும் மொழிகளின் செயல்களாகும். ஆாகலும் மெழுகலும் உட லின் செயல்களாகும். இறைவனே வழிபட்டு அதன் பயனுசு ஆனந்தத் தால் கூத்த சடுதலும் செய்திலென் என் பார் கூத்காடேன் எள் ருர், பூ மாக்ல புதினங்தேத்தல் தூகல் மெழுகல் கூத்த டல் என்பன இன்றியமை பாதின என்பது,

திருச்சதகம் 213
" நிலேபெறுமா நெண்ணுகியேல் நெஞ்சே ரீவா நித்த ஆமெம் பிரானுடைய கோயில் புக்குப் புலர்வதன் முன் அலகிட்டு மெழுக்கு மிட்டுப்
பூமால் புனேந்தேக்கிப் புகழ்ந்து பாடித் தஃலயாரக் கும்பிட்டுக் கூத்துமா டி ' (245 : 3) என ப்ேபரடிகள் திருவாக்தாலும் தெளிக,
சதுர்-ஆற்றல், ஏ-தேற்றம். சார்வான், வானிற்று விக்னயெச்சம். எ-அசை சார்வரன் விரைகின்றேன் என மாற்றிக் கூட்டி முடிக்க இறை வன் திருவடிக்கு ஆமாறு அகங்குழைதல் முதலியனவற்றைச் செய்யாது சதுராகவே சார்தற்கு முற்படுதல் பிறவிப் பயசினப் பெருது இறந்துபடும் வழியேயாகும் என் பார் சாமாறு என் குர்.
இதன்கண் மனமொழிமெய்கள் சரியையாகிய சைவ நன்னெறிக்கணின்று வழிபடுதற்கு இயைந்து வர ராமையை இறைவனிடத்துக் கூறுமுகத்தால் நெஞ்சிற்குக் குறிப்பினுல் அறிவுறுத்தலின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண்டாம் பத்து நுதலியபொருள் போதருதல் காண்க. . المية
19. வானுகி மண்ணுகி வனியாகி யொளியாகி
ஊணுகி உயிராகி உண்மையுமாய் இன் மையுமாய்க் கோனுகி யானெனதென் தரவரவரைக் கூத்தாட்டு வாணுகி நின்ரு யை பென்சோர்வி வாழ்த்துவனே.
ப-சை வானுகி மண்ணுகி வளியாகி ஒளியாகி. ஆகாயமாகி நிலமா கிக் காற்ருதி ஒளிபுடைப் பொருள்களாகி, ஊனுகி உயிராகி-உடலோரி கூடிய உயிராகி, உண்மையுமாய் இன்மையுமாய்-மெய்யன் பர்களுக்கு உன் பொருளாகியும் அஃதில்லார்க்கு இவ்பொருளாகியும், கோனுகி-எப்பொருட் டும் கலேவனுகியும், அவர் அவரை யான் எனது என்று கூத்தரிட்டுவர ஞகி-உலகத்துள்ள ஒவ்வொருவரையும் யான் என்றும் என தி என்றும் செருக்கடைந்து கூறிக் கூத்தாடும்படி செய்பவனுகியும், கின்ருயை - சிற் கிள்ஹ கின்னே என் சொல்லி வாழ்த்துவன்-பாது சொல்வி வாழ்த்தக் கடவேன்.
வான் முதலிய பொருள்களாகியும் உள்பொருனாகியும் இல்பொருளாகி யும் அப்பொருள்கள் எல்லாவற்றிற்கும் தல்வனுகியும் உலகிலுள்ள ஒவ் வொருவரையும் யான் எனது என்று செருக்கடைந்து கூறிக் கூத்தாலும் படி செய்பவனுகியும் நிற்கின்ற நின்னே என் சொல்வி வாழ்த்தக் கடவேன் என்பதாம்.
வானுகி என்றதனுல் விண்ணேயும் மேகத்திலுள்ள சீரையும் குறித் தார். மண் என்றதனுள் அணுச்செறிந்த நிலத்தைக் குறித்தார். " மண்டி னித்த சில தும். புற )ே என்ப் பிறர் கூறுதலும் காண்க. வளி காற் று. ஒளி என்றதனுல் ஞாயிறு திங்கள் கீ என்தும் ஒளியுடைப் பொருள்கள்

Page 121
214 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மூன்றனயும் குறித்தார். வானுகி மண்ணுகி வளியாகி ஒளியாகி என ஐம்பூதங்களும் முற்கூறப்பட்டமையின் அவற்றின் பரிணுமமாகிய உடலே வேறு கூறவேண்டாமையின் " ஊணுகி (யுயிராகி" என்பதற்கு உடலோடு கூடிய உயிராகி எனப் பொருளுரைக்கப்பட்டது. உயிர் உடலோடு கூடி நிற்கும் கிலேயில் இயமானன் ' எனப்படும். வானுகி என்பது முதல் உயிராகி என்பது வரையில் இறைவனது அட்டமுகூர்த்தங்கள் கூறப் பட்டன.
"கிலும் நீர் நெருப்புயிர் மீள்விசும்பு மீலாப்பகலோன்
புலனுய மைந்தனுே டெண் வகையாய்ப் புணர்ந்து சின் குேன் " என இத் திருவாசகத்தும், தோணுே 5.
" இருநீல ஒப்த் தியாகி நீருமாகி யியமான ரூ பேறியுங் காற்றுமாகி, அருகிலேய நிங்கனாய் நாயிகுதி பாக" சம பட்டமூர்த்தியாகி" (நாவு 308:1) எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. இதனுல் இறைவனது சருவ வியாபகதிக் கூறினுள்.
இறைவன் மேப்யன் பர்க்கு உள்பொருளாக வெளிப்பட்டும், அஃதி லார்க்கு இல் பொருளாக வெளிப்படாதம் நிற்கும் இயல் பு பற்றி உண்மையுமா யின் மையுமாய் ' என் ருர், "மெய்யர் நெப்மனே " (சத 100) எனவும், " மெய்ம்மையும் பொய்ம்மையு மாயினுக்கு " (பொற் 80) என வும், 'அன்பர்க்கு மெய்யானே பல்வாதார்க் கல்லாத வேதியனே " (அம் மானே 13) எனவும் அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
எல்லாப் பொருள்களுக்கும் தஃலவனுக இருப்பவன் இறைவனுதவின் 'கோனுகி ' என் ருர், " அளவிறந்த பல்லுயிர்க்கும் கேளுகி நின்றவாறு கூறுதுங்கா னம்மானுய்' 'அம்மானே 16) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க. இதனுல் இறைவன் தன்வயத்தழுதுதல் கூறினூர்.
யான் என்பது அகப்பற்று எனது என்பது புறப்பற்று " யானென தென்னும் செருக்கு ' (குறள் 348) என் முர் திருவள்ளுவரும். இவற்றை முறையே அகங்காரம் மட்காரம் என்பர் கிடநூலார், அவரவர் ஒன்றது யான் எனது என்று செருக்கிற்கூற வல்லா ராய் உலகங்களிலுள்ள மக்கள் தேவர் நரகரைக் குறித்தது.
கூத்தாட்டுவானென்றது உயிர்கள்தோறும் இறைவன் கலந்து கின்று இயக்கினுலன்றி அவை தாமாக இயங்குங்தன்மையுடையனவல்ல என்பதை உணர்த்தியது. "ஆட்டுவித்த லாரொருவ ராடாதாரே "டக்குவித்தா லாரொருவரடங்காதாரே " (சி09 3} என அப்பாடிகள் நிருவாக்கும் காண்க. கின் ருபை என இறந்த காலத்தார் கூறிலும் மிக்கின் முனய என்பது பொருளாகக் கொள்க.
என் சொல்லி வாழ்த்துவன் என்பது வின் இயல்புகள் என் சொல்லில் அடங்கா என்பதை உணர்த்தியது.

திருச்சதகம் 215.
" என்னுணு யென்னுணு யென்னf னல்லால்
ஏழையேன் என் சொல்லி பேத்துகேனே " நாவு 0ே9 ?, எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
இதன் கண், இறைசிக்ன வாழ்த்துதற்கு அவன் இயல்பு அடங்காமை யின் வாழ்த்தாகிருக்க முயலும் மண் மொழிமெய்களே வெறுத்து இறை வனே முன்னிஃப்படுத்துக் கூறுமுகமாக இயன்றவரை வாழ்த்துவதே கடமையென மனமொ ழி மெய்களுக்குக் குறிப்பினுல் அறிவுறுத்தலின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண்டாம்பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. 5.
20 வாழ்த் துவதும் வானவர்கள் தாம் வாழ்வான் மனதின் பால்
தாழ்த்துவதுந் தாமுயர்ந்து தம்மையெல்லாந் தொழவேண்டிச் சூழ்ந்து மது கரமுறுந் தாரோயை நாயடியேன் பாழ்த்த பிறப் பதுக்கிடுவான் யீ ஆறுமுன்ஃனப் பரவுவனே.
ப-ரை மதுகரம் சூழ்த்தது புரலும் தாரோமை-வண்டுகள் சூழ்ந்து மொய்த்து ஒலிக்கும் கொன்றை மலர்மாஃபயுடைய சின்னே, வானவர்கள் வாழ்த்துவதும் தாம் வாழ்வான்-வேர்கள் வாழ்க்தி வணங்குவதும் தாம் நெடுங்கலம் இன் பவுலகில் வாழம்பொருட்டே, மனம் நின் பால் தாழ்த்து வதும்-அவர்கள் தம் நெஞ்சை சின் விடத்துத் தங்கும்படி செய்வதும், தாம் உயர்ந்து தம்மை எல்லாம் தொழவேண்டி-தாம் உயர்வடையவும் அதனுல் தம்மை எல்' வுயிர்களும் வணங்கவும் விரும்பியே ஆளுல், நாய் அடியேன் பாலும் - காய் போன்ற சிறுமையைபுடைய அடிமவணுகிய யானும், பாழ்த்த பிறப்பு ஆறுத்திடுவாள் உன்னே பதி இவன்-பயனின்றிக் கழியும் எடுத்த பிறப்பில் ஆப்பிறப்பினே அறுத்தாகிய பயஃாப் பெற வேண்டி உன்னே வாழ்த்துவேன்.
பாதுதரம் முரலும் தாரோயை வானவர்கள் வாழ்த்துவதும் தாம் கெடுங்கிலம் இன் பவுலகில் வாழம்பொருட்டே அவர்கள் தம் நெஞ்சை வின் பால் தங்கும்படி செய்வதும் தாம் உயர்வடையவும் அதனுல் தம்மை எல்லாம் தொழவிரும்பியே. ஆணுல் 5ா மீடியேன் யானும் அப்பயன்கள் விரும்பாது பயன் றிக் கழியும் எடுத்தபிறப்பில் அப்பிறப்பினே அறுத்தலா கிய பயனப் பெறும்பொருட்டு உன்னே வாழ்த்துவேன் என்பதாம்,
வானவர்கள் மொழியினுலும் மனத்தினுலும் நீன் சீன வாழ்த்துவதும் சின் சீன இடைவிடாது நினத்திலும் செய்தல், தாம் வாழும் இன் பவுலகில் நெடுங்காலம் வாழவும் தாம் உயர்வடைந்து அதனுள் தமிமைப் பிறர் தொழவும் வேண்டியாகும் என்பது " வாழ்த் தவதும் வானவர்கள். தோழவேண்டி" என்பதன் பொருளாகும். அவர்கள் பெறவிரும்பும் பயன் கள் இன் பலேவி வாழ்வும் தமது உயர்வும் பிறர் தர்மை .ெ ைோங்குதலு மாதவின் அழிவுடைய அப்பயன்கள் விரும்பத்தக் கனவல்ல என்பது
கருத்து.

Page 122
2f6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தாழ்த்துதல் - தங்கச் செய்தல், "கவுளிமி கடாத்துக் தண்ணறு காற்றக் தாழ்ப்ப" (பெருங் (3) 12: 142-3) என் புழியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க. மணக் தாழ்த்துதல்-இறைவனிடத்து மனத்தைத் தங்கச் செப் தல்; என்றது இடைவிடாது கிக்னத்தல் என்ற2ாறு. எல்லாம் - எல்லா வுயிர்களும். சூழ்ந்து என்பது எதுகை நோக்கி வனித்தது. மதுகரம் - வண்டு, " விதிகரந்த செய்வினோபேன் மேன்கு மற்கே வாளா, மதுகரமே ஏத்துக்கு வந்தாய்' எனச் சிவ பெருமான் திருவந்தாதியிலும் (11-க் திரு முறை) இப்பொருட்டாதல் காண்க. மதுக்ாம் (Fசலும் தார் என்றது இறைவனது அடையாள மாலேயாகிய கொன்றைமலர் மாஆயை உணர்த்தி பதி. 'மனங்கொண்ட, தாதகத்த தேள் முரலுங் கொன்றையான் " (11ங் கிருமுறை மூத்த ஈரபணுச் கிருவிரட்டைமணிமா ஐ) என வருதல் காண்க. தார் என மர்பின் மாஆ கூறப்படினும் உபலக்கணத்தாற் கண்ணி யாகிய முடிமாங் யுங் கொள்ளப்படும்.
பாழ்த்த பிறப்பு-பயனின் றிக் கழிவதாகிய எடுத்த பிறப்பு, பிறப்பு அறக்கிடுவான்-பிறப்பினே ஒழித்திடுவதற்காக அடிகள் பிறப்பினே அறுக்க விரும்பினர் என்பது,
" பிறவியை வேரோடுங் களேந்த இண்டுகொள்' கீத் 19,
"அடியேனே மண்ணுர்க்த பிறப்பாத்திட்டாள்வாய்" ஓசத .ே " பாருரு வாய பிறப்பற வேண்டும் " எண் 1 "பித்திஸ்னேனும் பிதற்றிலனே 3றும் பிறப்புறுப்பாப்" என் .
என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாற்றுறுமறியப்படும். பிறப்பதுத்திடு வாள் பாவேன் என இயையும்,
" சாத் கிர மோதுஞ் சதுர்களே விட்டுரீர்
மாத்திரைப் போது மறித்துள்ளே நோக்கு பின் பார்த்தவப் பார்வை பசுமரத் தானிபோல் ஆர்த்தி பிறவி பகலவிட் டோடுமோ " (1631,
எனத் திருமந்திரத்து வருதலுங் காண்க. வானவர்களுடைய விருப்பம் மீண்டும் பிறக்கற்கு ஏதுவாான்றி மீத்திய இன்பத்தைத் நீருகி தின் மும், அடிகள் துன் பத்திற்கிடமான பிறப்பினே ஒழித்து வித்தியமாகிய Lião யின் பத்தினேப் பெறுமாறு பரவுவ ராயினர். பாலும் என்பதில் உம்மை வானவர்களன்றி பானும் என இறந்தது த்ரீஇய எச்சவும்மை.
இதள் கண் மன மொழிகளால் బౌడీగా இயன்றவாறு வழிபடும் போது வாலுகில் இன் புற்றுவா மும் தேவர் வாழ்வினேக் கருதும் மன மொழிகனே வெறுத்து இறைவனே முன் னில் டாக்கிக் கூறுமுகமாகப் பிறப் பறுத்துப்பெறும் வீடே. பெறுதற்குரியதேனக் குறிப்பினுல் அவற்றிற்கு அறிவிக்கமை பெறப்படுதலின் அறிவுறுத்தல் என்றும் இ7 பத்து நுதலியபொருள் புலப்படுமாறு காண்க. 6.

திருச்சதகம் 27
R. பரவுவர் ரிமையோர்கள் பாடுவன நான் வேதங்
குரவுவார் குழன்மடவாள் கூறுடையா ளொருபாகம் விரவுவார் மெய்யன் பி னடியார்கண் மேன்மேலுன் அரவுவார் கழவினேகள் காண்பாரோ வரியானே,
ப-ரை : அரியானே - யாவர்க்கும் அறிதற்கும் காண்டற்கும் அரிய வனே, இமையோர்கள் பரவுவார்.தேவர்கள் வாழ்த்துவர்: கால்வேதம் பாடுவன-நான்கு வேதங்களும் நின் சீனப் புகழ்ந்து பாடுவன துரவு வார் குழல் மடவாள்-குரா மலரை அணிந்த கூந்தல்யுடைய உமையம்மையார், ஒரு பாகம் கூறு உடையாள்-ஜின் திருமேனியின் இடப்பாகத்தைத் தனக் குக் கூறுகைைடயான்; ஆடிமார்கள் மேல் மேல் மெய் அன்பின் விரவு வார். அடியார்கள் மேன் மேலும் உண்மையான அன்பினுள் நின்னுெடு கலப்பார்கள்; உன் ஆரவு வார் கழல் இண்கள் காண்பாரே - அவரெல் :ாம் உன்னுடைய ஒலிக்கின்ற கெடிய வீரக்கழலுணிந்த திருவடிகளேக் கானப்பெறுவாரோ ?
அரியானே, இமையோர்கள் பராவார்; நால்வேதம் பாடுவண் மட வாள் ஒருபாகம் கூறுடையாள் அடியார்கள் மேன் மேலும் மெய்யன் பி ணுல் மின்ணுேடு கலப்பார்கள். அவரெல்லாம் உன் கழலினேகள் காண் பாரோ என்பதாம். .
தேவர்கள் இறைவனே முன் னிலப் படுத்துத் துதித்தலின் பரவுவார் இமையோர்கன்" என் குர். பரவல் முன்னிசீலக்கண் வருமென்பது "பதவ லும் புகழ்ச்சியும் கருதிய பாங்கினும் " (புறக்கு 23) என்னும் தொல் காப்பீயச்சூத்திர அரையில், புகழ்தல் படர்க்கைக் கண்ணும் பரவல் முன்னிலுேக்கிண்ணும் வரும்" என இனம்பூரணர் உரைத்தமையாறுமறிக. மறைகளெல்லாம் இறைவன் புகழைப் பாடுதலின் " பாடுவண் நாஸ்வேதம்" என்ருர்,
குரவு-ஒருவகை மரம், " நின்ற குரவின் மிசையேறி நிகழ்வதறிய வொளித்திருந்தான் " (பெரிய புரா. சண்டேசுர 45) எனவருதல் காண்க. #ண்டுக் குராமலரை உணர்த்தியது. ' குராப்பயில் கூழையிவள் " (திருக் கோவை 383) என் புழிபோல, குரவு குழன் படவாள் எனக் கூட்டிக் குரா மலரையணிந்த கூந்தல்யுடைடைய உமையம்மையார் என அரைக்க
' குரவங் கமழ் கறுபோன்குழ லுமை " நான 10 .ே ' குரவங் கமழ் குறுமென்குழ லரிவை பவள் வெருவ" இான 13 1 ' குரவங் கமழ் குழaாள்" ஞான 88:2. "குரவார் குழலா ளொரு கூறன்' ஞான 158 .ே எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க. ஒருபாகம் என்றது இடப் பாகத்தை. "மாதிடங் கொண்டம்டனத்து கின்ருேள் " எனத் திருக் கோவையாரில் (138) வருதலுங் காண்க.
2S

Page 123
28 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அடியார்கள் மேன்மேல் மெய்யன் பின் விரவுவரர் என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருளுரைக்க, இனி, மெய்யன் பின் அடியார்கள் மேன்மேல் விர வைார் எனக் கூட்டிப் பொருளுரைப்பினுமமையும். விரவுதல்-கலத் தில் ஈண்டு உள்ளத்தாற் கலத்தஐக் குறித்தது. அரவுதல் - ஒலித்தல். " வண்டரவு கொன்றை" எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. இனி, அரவு வார்கழலிஃணகள் என்பதற்குப் பாம்பினேயும் மீண்ட வீரக்கழவினே பபும் அணிந்த திருவடிகள் எனினுமாம். நான்கு வேதங்களேயும் சேர்த்து எண்ணிக் காண்பாரோ என உயர்திணையாற் கூறியது மிகுதிபற்றியாகும். தேவர்கள் தம் உலக இன்ப வாழ்வை விரும்புதலிற் பரவியும் இறை வன் திருவடிகளேக் கண்டிலர். நான்கு வேதங்களும் கின் இனப் புகழ்ந்தும் நின்னேக் காண்டம்குரியனவல்ல.
"வேதக் காட்சிக்கும் உபவிடத் துச்சியில் விரிந்த
போதக் காட்சிக்குங் காணலன்” (குரன் அமைச் 127) எனக் கந்தபுராணத்து வருதலும் ஈண்டு அறியத்தக்கது. அரியான்எத்தகைய மேம்பாட்டினரும் அறிதற்கும் காண்டர்கும் அரியவன்.
"அந்த மாதியய்னுமாலு மார்க்கும் அறிவரியான்" ஞான "3 : .ே " ஒன்று மறிவான வர்க்கு மறியாமை சின் அரன் " )نیا( T GT بلین : 'f. "ஒருவர்க்கு முணர்வரியான்' gjw &W ፵ï&] : [5, " யாவரு மறிதற் கரியான்றனே" # T## f7{{: 3. "அவள் இவன் என்றியாவர்க்கும் அறியவொண்ணுச் செஃபென் காண்" காவு 399 : 3, " காண்டற்கரிய கடவுள் கண்டாப்" "ቫ ö/ Éጃኛ ; f, எனத் தேவாரத்து ருேனேவும் காண்க.
இதன் ஆண், மொழியினும் பாடியும் பர வியும் இன்பமடைதலினும் மெய்யன்பினுல் வீரவித் இருவடிக் காட்சியைப் பெறுதலே சிறந்ததாகும் என்னும் உண்மையை இறைவனே முன்னிஃப்படுத்திக் கூறுங் குறிப்பு ஜன் கெஞ்சிற்கு அறிவுறுத்தமையின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண் டாம்பத்து நுதவிய பொருள் போதருதல் காண்க. 芷产,
23. அரியானே பசவர்க்கும் அம்பரவா அம்பத்தெம்
பெரியானே சிறியேஜ் ஆட்கொண்ட பெய்கழற்கீழ் விரையார்த்த ம்பிச்து வேன் வியந்தலுறேன் நிமந்துருகேன் கரியேன்தான் ஆமாறென் சாவேன் திTபின் சாவேஒேர
'? : யாவர்க்கும் அரியானே.எத்தகைய மேய ட்டி வார்க்கும் அறி தற்கும் காண்டற்கும் அரியவனே. *ம்ப சே-சிதாகாயத்தையுடையவனே, அம்பலத்து எம் பெரியானே-தில்ஃவத் திருச்சிற்றம்பலத்தின் திருக்கூத்தாடும் எங்கள் பெரியோனே, சிறியேகன ஆட்கொண்ட பேய் கழில் ம்ே-சிறிய

. திருச்சதகம் 2」) வணுகிய என்னே ஆட்கொண்டருளிய இட்ட வீரக்கழலிக்னபுடைய திரு வடியின்கண், விரை ஆர்க்க மலர் தாவேன் - கறுமணம் பொருங்கிய மலர்களே இட்டு வழிபடேன்; வியந்து அலறேன்-பெறுதற்கரிய தின் திரு வடிக் காட்சியைப் பெற்று வியப்படைந்து வாய்குழறேன்; நயந்து உரு கேன்-விரும்பி அன்பினுல் மனம் உருகேன்; கான் ஆம் ஆறு என்-அடி யேன் உய்யும் வழி யாது ? அதனே அருனாதொழியின், தவியேன்-உனக்கு ஆனாகிய யான் மலர் தூவல் வியந்தலறல் நயந்துருகல் செய்யாமல் இள் வுலகில் தங்கி வாழேன்; நான் சாவேன் சாவேன்-அதனுல் நான் இறந்துடு வேன் இறந்து படுவேன்.
டாவர்க்கும் அரியானே, அம்பரவா, அம்பலத்தெம் பெரியோனே, சிறி யேஃன ஆட்கொண்டருளிய உன் திருவடிக்கண் மலர்தாவேன் ; வியக் கலறேன்; விரும்பி அன்பினுல் மனமுருகேன் இவைகளேச் செய்யாத பான் உய்யும் வழி பாது ? மன மொழி மெய்களால் நின்னே வழிபடாது இவ்வுலகில் தங்கி வாழேன் இறங்துபடுவேன் இறந்துபடுவேன் என்ப 弘、T单单。
யாவர்க்கும் என்பதில் உம்மை முற்றுப்பொருளேத் தருவதாயினும் அறிவாற்றல்களிற் குறைந்தவர்களேக் குறியாது அவற்றின் மேம்பட்டுயர்ந்த நீருமாள் பிரமன் இந்திரன் முனிவர் முதவியோரைக் குறித்தது. தேவர் முனிவர் முதலிய யாவர்க்கும் இறைவன் அறிதற்கரியான் என்பது,
" தேவரு மறியாச் சிவனே காண்க " அண்ட .ே " கனவிலுங் தேவர்க் கசியாய் போற்றி" போற்றி 143. " தேவர்கோ வறியாத தேவதேவன் ' சத 30. " பாரார் விசும்புள்ளார் பாதாளத்தார் புறத்தார்
யாராலுங் காண்டற் கரியான் ' அம்மானே 3. " வான்வந்த தேவர்களும் மாலயணுே டிந்திரனுரங்
கானின்று வற்றியுங் காண்பரிய கனே கழலோன் " அம்மானே 4. " மூவரும் முப்பத்து மூவரும் மற்றெறிந்த
தேவருங் காணுச் சிவபெருமான் ' வெண்பா .ெ " உஒ'வாக் காலங் தவமெய்தி உறுப்பும் வெறுத்திங்
குனேக்காண்பான், பலமா முனிவர் கனிவாட " சத 54, என இத் திருவாசகத்தும்,
" தன்னே யார்க்கு மறிவரியான் ' திருமஃப் 1. " சார்வரு கவங்கள் செய்து முனிவரும் அமரர்தாமும்
கார்வரை யடவி சார்ந்துங் காணுதற் கரியான் " கண்ணப் 128, எனப் பெரியபுராணத்தும் வருவனவற்ருலுமறிக.
அம்பரம்-ஆகாசம். 'அம்பர மணல் கால் ' (திவ். பெரிய தி. (1) 8 8) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. இதனச் சிகாகாசம்

Page 124
ይይ0 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
எனவும் குக்குமவெளி எனவும் கூறுவர். இதன் கண் விளங்கும் பெரி யோனுகிய இறைவன் திருச்சிற்றம்பலத்தின் கண் யாவரும் காணுமாறு திருக்கூத்தியற்றுதலின் அம்பரவா அம்பவத்தெம் பெரியோனே" என் ரூர், இனி, திகம்பரவா என்பது அம்பரசே என முதற்குறைந்து வந்த தெனக்கொண்டு திசைகளேயாடையாகவுடையவனே என உரைத்தலு மொன்று.
பெரியோணுகிய இறைவனே நோக்கத் தான் மிகச் சிறியனுதவின் அடிகள் தன் சீனச் சிறியேன் என்று. ஆட்கொள்ளல் . ஆனாக்கொள்ளல்" ஆட்கிொண்ட கழல் என இயையும். 'போற்றியாம் உய்யவாட் கொண்டரு ரூம் பொன் மலர்கள் " (திருவெம் 20) என, வருதலுங் காண்க. இறைவன் திருவடியைக் காட்டி அடிகளே ஆட்கொண்டமையின் ஆட்கொண்ட பெய்கழல் " என் குர்.
"கண்ணுர் கழல் கசட்டி அடியேனே ஆட்கொண்ட,
அண்ணுமக்ல யானே " அம் 10, " நாண்மலர்ப் பாதங்காட்டி. நம்மையிம்மை ஆட்கொண்ட வண்ணங்கள்" பொற் 8. " பாரிடைப் பாதங்கள் காட்டிப் பார மறுத்தென யாண்ட
ஆருடைப் பொன் மேனி யமுதினே" குயில் .ெ "அந்தண னுகிவங் திங்கே அழகிய சேவடி காட்டி
.என்னேயும் ஆட்கொண்டருளும்.தேவர்.பிரான் " குயில் 10, " அமைப்புலாங் கண்ணுள் ஏறுண்டு கிடப்பேஃன மலரடியினேகாட்டி அப்பன் என் கீனவக் தாண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் " அற்?.
" விரைமலர்க் கழல் காட்டி அச்சன் என்னேயும் ஆண்டுகொண்
டருளிய அற்புதம் " Jy i 9. " பெருங்துறை யாளி மன்று. தன் சுழல் காட்டி.என்கின ஆண்
டருளுங் கிடப்பறிவார் " வார்த்தை .ெ
என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
பெய்கழல்-இட்ட வீரக் கழல். " பெய்கழலான் " (பு. வெ. மா, 163) என்பதற்கு இட்ட வீரக்கழலிஃ புடையான் " என அதன் உரையாசிரி பர் உரைத்தமையுங் காண்க. கழல் என்றது கழல்படையே திருவடியை உணர்த்தியது. விரை-மனம், மலர்தூ வேன் என்பது நெப்பின் வழி பாட்டையும், வியந்தலறேன் என்பது மொழியின் வழிபாட்டையும் பங் துருகேன் என்பது மனத்தின் வழிபாட்டைம் செப்யாமையைக் குறிக் தன. உனக்கு ஆளாகிய யான் மலர் ஆரவல் முகவிபவற்றைச் செப்பா மிையின் இவ்வுலகில் தங்கியிரேன் என் பார் "த ரியேன் என் ருர்,
இதன் கண் அடிகள் தமது மன மொழி மெய்கள் வழிபாடு செய்யா மையைக் குறித்து வருக்கி இறைவனே முன் ஸ்ரீலேப் படுத்தி இங்கிலயில்

திருச்சதகம் 221
இருத்தனினும் சாதலே கன்று என்று கூறுமுகமாகக் குறிப்பினுல் அம் மூன்று கருவிகளுக்கும் அறிவுறுத்தமை பெறப்படுதலின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண்டாம் பத்து நுதவி பொருள் புலப்படுமாறு காண்க. E,
23. வேனில் வேள் மலர்க்கனே க்கும் வெண்ணகைச்செள் வாய்க்க ரீ
பான லார் கண்ணியர்க்கும் பதைத் துருகும் பாழ்தெஞ்சே நள வெலா நின்றுருகப் புகுந்தாண்டான் இன்றுபோப் வானுனான் காணுய் நீ மாளாவார் கின்ரூ யே.
ப-ரை வேனில்வேள் மலர் கண்ணக்கும் . இனவேனிற் காலத்தைத் தனது ஆட்சிக்குரிய சிறந்த காலமாகக் கொள்கின்ற மின்மீகன் எப்யும் மலர் அம்பிற்கும், வேள் நகை செவ்வாய் கரிய பானல் ஆர் கண்ணி பர்க்கும்-வெள்ளிய முறுவலேயும் சிவந்த வாயினேயும் கருங்குவண் மலர் போன்ற கரிய கண்கஃளயுஆடைய n களிர் பொருட்டும். பனிக்க்தி உருகும் பாழ் நெஞ்சேபதைத்து உருகும் பயனற்ற நெஞ்சமே, ஊன் எலாம் கின்று உருக புகுந்து ஆண்டான்-என் உடம்பின் உறுப்புக்கள் எல்லாம் உருகி நிற்கும்வண்ணம் என்றுள்ளே புகுந்து ஆட்கொண்ட எம்பெரு மான், இன்றுபோப் வான் உளான். இன்று நம்மை விட்டு மறைந்து நுண்ணிய பரவெளியின் கண் உள்ள ரன்; நீ காணுய்-ரீ அவனேக் கண்டிஃ: மானா வாழ்கின் ருயே = அதனுல் மாண்டொறியாமல் இன்னும் வாழ் நின்றனேயே! உன் அறியாமை இருக்தவாறென்னே.
வேrவ்வேள் மலர்க்கஃணக்கும் வெண்ணகைச் செவ்வாய்க் கரிய பன வார் கண்ணியர்க்கும் பதைத்து உருகும் பயனற்ற கெஞ்சே என் உடம்பின் உறுப்புக்கள் எல்லாம் உருகி மீற்கும் வண்ணம் என்னுள்ளே புகுந்தாண்ட எம்பெருமான் இன்று நம்மைவீட்டு மறைக்து வானின்க றுள்ளான்; நீ அவ&னக் கண்டில், அதனுல் மாண்டொமியாமல் இன் னும் வாழ்கின் ரூயே! உன் அறியாமை இருந்த வாறென்னே என்பதாம்.
வேனில் எனப் பொதுப்படக் கூறினும் மலர்க்கஃனகள் மலரும் இள் வேனிற்காலமே கொள்ளப்பட்டது. ? a ன் என்பது முருகனேயும் உணர்த்துமாயினும் வேனில்வேள் என் நகல்ை மன்மகனேக் குறித்தது. மலர்க்கஃன என்றது மன்மதன் ஆற்றலேப் புலப்படுத்தியது. கணே-அம்பு.
வெண்னதாக - வேள் ரிய முறுவல், திருக்கோவை 58 பேர். வெண் னகை, ரென்பரப் என்பன கண்ணியர் என்பதில் விகுதி:ால் உணர்த்தப் படும் மகளிர் என்பதனுேடு முடிந்தன. கரியகண். பாண்லார் கண் எனத் தனித்தனி இ.ையும். பானன் . சுருங்குவனே. "டான்ஸ் கருங்குவிளே" எனப் 7ங்கலத்தையிர் (13t) வருதலுங் காண்க. ஆர். உவமப்பொருட்டு. * பரதார் மொழிமங்கை " (திருக்கோவை 51) என் புறிப் போல. பான ஓர் ஆரிய கன்னர்யர் எனக்கூட்டிக் கருங்குவளே மலர்போதும் கரிய கன்னரிார் என அரைக்க. " குவ&ளக் கருங்கட் கோடியே கிடைக்கொடி' எனத் திருக்கோவையாரில் 51) வருததுங் காண்க. கண்ணக்கும் கண்ணி

Page 125
22 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
Iர்க்கும் என்பு உம்மைகள் எண்ணுப் பொருளன. மலர்க்கஃணக்குப் பதைத்துக் கண்ணியர்க்கு உருகும் கெஞ்சு என திர னிறையாகக் கொள்க. மலர்க்கஃனயால் வருக்தி அதனேக் கீர்த்தற்கு மகளிரைப் பெறும்பொருட்டு உருகும் எனக் காரணகாரிய முறைப்படி கொள்க. மன்மதனுக்குக் கனே யாகும் மலர்கள் தாமரைப்பூ, மாம்பூ, அசோகம்பூ, முல்க்லப்பூ கருங்குவ ஃப்பூ என்பன. இவை முறையே மகனி கூட்டுறவு விருப்பிரேயும் அதனுல் உடல் பசஃபியடைதலேயும் வேறு உலக சிக்தனே ஒழிதஃபம் செயலற்றுக் கிடத்தல்யும் அறிவு மயங்குதலேயும் செய்வனவாம், அவை இங்கே "பதைத்து" என்பதாற் குறிக்கப்பட்டனவாகும். நெஞ்சு இறை வன் பொருட்டுப் பதைத்து உருகாது கண்ணியர் பொருட்டுப் பதைத் துருகுதல் பயனற்ற செயலாதலின் "பதைத் துருகும் பாழ்நெஞ்சே ' என் மூர், கெஞ்சு இறைவன் பொருட்டுப் பதைத்துருக வேண்டுமென்பது, ' வென்னந்தாழ் விரிசடைபாப் விடையாய் விண்ணுேர் பெருமானே யெனக்கேட்டு வேட்ட கெஞ்சாய்ப், பள்ளந்தாமுமாறு புனலிற் கீழ்மே லாகப் பதைத்துருகும் அவர் ' (சத 21) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாற்ருனுமறிக.
ஊனெ லாம் என்பது ஆகுபெயராய் உடம்பின் எலும் முதலிய உறுப்புக்கள் எல்லாவற்றையும் உணர்த்தி நின்றது. சின்று உருக என்ப த&ன உருகி நிற்ப என எச்சவிகுதியைப் பிரித்துக்கூட்டி முன்பின்னுக மாற்றிப் பொருள்கொள்க. ஊனெலாம் உருகப்புகுந்தாண்டான் என்க * கல்நெஞ்சுருக்கிக் கருக்ணயினு வாண்டு கொண்ட,அம்பலவன் " (கோத் தும்பி 11) ' என் என் பெலா முருக்கி எளியையா பாண்ட ஈசனே " (பிடித் 10) " வியணுலகில் எக்னத்தான் புகுந்தாண்டான் ' (உயிருண்ணிப் ! என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க.
போப்-மறைந்து. ரேன் எனப் பொதுப்படக் கூறினும் ஈண்டு இறை வனுக்குரிய பரவெளியைக் குறித்தது. காணுப்-கிண்டிலே. மானா-மாண் டொழியாமல், வாழ்கின் குரயே என்பதன் ஆற்றலால் உன் அறியாமை இருந்தவாறென்னே என்பது வருவிக்கப்பட்டது.
இதன் கண் கெஞ்சை முன்னிக்iப்படுத்து விளித்து அதன் இறினஷ் அறிவுறுத்தமையின் அறிவுறுத்தல் என்னும் இரண்டாம்பத்து நதவி பொருள் புலப்படுமாறு காண்க. 9,
2. வாழ்கின்ரு ய் வாழாத நெஞ்சமே வல்வினேப்பட்
டாழ்கின்ரு ய் ஆழாமற் காப்பான பேத்தாதே சூழ்கின்ரு ய் கேடுனக்குச் சொல்கின்றேன் பல்காலும் வீழ்கின்றுப் நீயவளக் சுடலாய வெள்ளத்தே. 1.ரை வாழாக செஞ்சமே.அழிவில்லாத பேரின்ப வாழ்க்கையில்
வாழ்க் கருதாக நெஞ்சமே, வாழ்கின் முப்-ஆழியும் இயல்புடைய géré ವಳಿà இன்ப வாழ்வில் வாழ்க் து அவ்வளவில் அமைந்திருக்கின் ஆய், வல்வினேப்

திருச் சதகம் 225
பட்டு ஆாமல் காப்பானே எத்தாது ஆழ்கின் முப்-வலிய இருவிக்னகளின் வயப்பட்டு அமுக்தாமல் ம்ேமைக் காப்பாற்றும் இறைவனேப் புகழ்ந்து துநியாமல் விடுத்து அவ்விருவிக்ாப் பயன்களில் அழுந்துகின்றுப் உனக்கு கேடு சூழ்கின்றுப்-இவற்ருல் உனக்குக் கேட்டினே நீயே தேடிக்கொள் எக் கருதுகின்றுப் பல்காலும் சொன்னேன்-உனக்குப் பலமுறையும் அறி விதை அறிவுறுக்கி வருகின்றேன்; நீ அதனேக் கேளாதொழியின், ே அவலம் ஆய கடல் வெள்ளத்தே வீற்கின் குய்-சீ துன்பமாகிய கடற்பெருக் சில் வீழ்க்தொழிகின்றுப்.
பேரின்ப வாழ்க்கையில் வாழக் கருதாத செஞ்சமே, வல்விளேப்பட்டு ஆறாமற் காப்பாற்றும் இறைவனேப் புகழ்ந்து துதியாமல் அவ்விருவிகணப் பயன்களில் அழுந்துகின் குய், இவற்ருல் உனக்குக் கேட்டின்ே நீரே தேடிக்கொள்ளக் கருதுகின்றுப்; உனக்குப் பலமுறையும் அறிவுரையை அறின்றுத்தி வருகின்றேன்; அதனேக் கேனாதொழியின் அவலமாகிய கடள்வெள்ளத்து வீழ்க்தொழிகின் துய் என் சேய்வது? என்பதாம்,
வாழ்தல்-இன் புற்று வாழ்தஃபிக் குறிப்பதாகலின் வாழ்கின் ரூப் என் 1.கற்கு அறியும் இயல்புடைய இவ்வுலக இன் பவாழ்வில் வாழ்க் து அவ் வனவில் அமைந்திருக்கின்ரூப் எனக் குறிக்கப்பட்டது. அழிவில்லாத பேரின்ப வாழ்வில் வாழக்கருதாத நெஞ்சமாதலின் வாழாத நெஞ்சமே என்ரர். வல்வினேயென்றது பிறவிக்கேதுவாகிய ஒத்த வலியையுடைய வரகிய நல்வினே தீவினே இரண்டி சீன யும் குறித்து ன்ேபது, ால்வினேப் பட்டு ஆறாமற் காப்பாகின எத்தாதே ஆழ்கின் குய் என மாறிக் கூட்டுக.
உனக்குக் கேடு குழ்கின் ரூப் என்றது வாழாமல் வாழ்ந்தும் ஆறாமம் மீாப்பானே எக்தாது ஆழ்ந்தும் உனக்குக் கேட்டினே நீயே தேடிக்கொள் னக் கருதுகின்றாய் என்றவாறு குழ்தல் கருதுதல். "பலகுமும் மனத் தோடு பைத:ேன் பானுக ' (கள் சிபி : 17) என் புழிப்போல, சொல்கின் றேன் பல்காலும் என்றதன் ஆற்றலால் அறிவுறுத்தியும் கேளாதொழி பின் என்பது வருவிக்கப்பட்டது. அவலக் கடலாய வெள்ளம் என்றத&ன அலைமாா கடல்வெள்ளம் என ஆய என்பது பிரித்துக் கட்டப்பட்டது. அவ3187ய கடண்-துன்பமாகிய கடல், "அவலக் கடல் வீழ்ந்த, என்னே ரனேயேன்" (ஆனந்த 1) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க, வீழ்வாய் என்னும் எதிர்காலம், துணிவுபற்றி வீழ்கின் ரூப் என விகழ் காலத்தார் கூறப்பட்டது.
இதன் மீன், பல்காஸ் அறிவுறுத்தியும் கேளாமல் வாழாமல் வாழ்ந்தும் ஆழாமற் காப்பானே எக்காது ஆழ்ந்தும் உனக்குக் கேட்டிகன நீயே தேடிக் கொள்ளக் கருதுகின் குய்; அதனுல் துன்பமாய கடல்வேன்னத்தே வீழ்வாய் எண் கெஞ்சினே முன்னிஃப்படுத்தி அறிவுறுத்தமையின் அறி ாறுத்தள் என்னும் இரண்டாம்பத்து நூதவியபொருள் புலப்படுமாறு கிாண்க. 3.

Page 126
22d திருவாச்க ஆராய்ச்சியுரை
3. சுட்டறுத்தல்.
எங்கும் கிறைந்த பொருனாகிய இறைவனே அறிதற்குச் சுட்டியறி யும் அறிவு கருவியாகாது என உணர்ந்து அதனே ஒழிக்கல்பற்றி இப் பதிகத்திற் கூறுகின் முர் கட்டறுத்தில் எனக் கூறினும் சுட்டியறியும் அறிவை ஒழித்தல் என்பது பொருளாகக் கொள்க. கூட்டறிவு, இது குடம் இது படம் எனக் கண்ட பொருளேப் பொறிமுதலிய கருவிகளுடன் கூடி, கின்று அறியும் அறிவு, இறைவனேச் சுட்டறிவினுல் அறிதல் இயலாதென்பதனே, " அஃனத்துலகு மாயசின் இன ஐம்புலன்கள் காண்கிலா" (சத ??) என்பதனுலுமரீக
எண்சீர்க்கழி நெடில டிாாசிரிய விருத்தம்
3ர். வெள்ளந்தாம் விரிசடையாய் விடையாய் விண்ணே
ஒ பெருமானே யெனக்கேட்டு வேட்ட நெஞ்சாய்ப் பள்ளந்தாழ் உறுபுண வித் கீழ்மே லாகப்
பதைத் துருகும் அவர்திற்க என்ஃன பாண் டாய்க் குள்ளந்தாள் நின்றுச்சி யளவு நெஞ்சாய்
உருகாதால் உடம்பெல்லாங் கண் குனூப் அண்ணு வெள்ளக் தான் பாயாதால் நெஞ்சங் கல்லாங்
Po: கண்ணினோபு மரமாந்தீ வினேயி னேற்கே.
ப-ரை வெள்ளம் தாழ் விரி சடையாய்-கங்கையின் நீர் பெருக்குத் தங்கிய விரிந்த சடையினே யுடையாய் விடையாப்-இடபவாகனத்தையுடை ய்வனே, விண்ணுேப் பெருமானே-தேவர் த ஃப்வனே, எனக் கேட்டு வேட்ட நெஞ்சாப்-என்று அடியவர் கூறக்கேட்டு அவ்வளவிலே மீன்னே விரும்பிய கெஞ்சடையராப், பள்ளம் தாழ் உறு புனலின்-உயர்ந்த விடத்தினின்றும் பள்ளத்தில் வீழும் மிக்க கீரை ஒத்து, கீழ் மேலாக பதைத்து உருகும் அவர் நிற்க-கீழ் மேலாகும்படி விரைந்து மனம் உருகுகின்ற மெய்யன் பர் கள் வின் அருஃள வேண்டித் திருமுன்னிஃபயில் கிற்கவும், என் னே ஆண் டாய்க்கு-சிறியேனே ஆட்கொண்ட நின்பொருட்டு, உள்ளம் தாள் நின்று உச்சி அளவும் நெஞ்சாய் உருகாது-உள்ளங்கால் தொடங்கி உச்சக்தலே வரையும் மனம் தானேயாய் சின்று உருதுகின்றிலது. உடம்பு எல்லாம் கண்ணுய் வெள்ளம் பாயாது-உடன் முழுவதும் கண் தானுகவே நின்று ஆனந்தவெள்ளம் பாப்கின்றிலது, அதனுஸ், அண்ணு-தல்லவனே, தீவினேயி னேற்கு-தீவினேயையுடையேனுகிய எனக்கு, நெஞ்சம் கில் ஆம்-மனம் கல் வின் தன்மையுடையதாகும்; கண் இனேயும் தரம் ஆம்-கண்கள் இரண்டும் மரக்கண்ணின் தன்மையுடையனவாகும்; /ாது செய்வேன்.
கங்கை வெள்ளக் தங்கிய விரிக்த சடையையுடையவனே இடபவாக
னத்தை யுடையவனே, விண்ணுேர் பெருமானே என்று அடியவர் கூறக் கேட்டு அவ்வளவிலேயே மின்னே விரும்பிய மனத்தையுடையராய்ப் பள்

திருச்சதகம் 225
ளத்திற்ப "புர் மிக்க சீரைப்போலக் கீழ்லே "கும் டி பதைத்து மனம் உருதுகின்ற மேப்யன் பரீ கின் அருளே வேண்டி நின் திருமுன் னஃலயில் ஜீத் அம் என் ரே ஆட்கொண்ட நின்பொருட்டு உள்ளங்கால் தொடங்கி உச்சக் தலவனாயும் மனம் தாணுகவே கின்று உருகுகின் ரிவ* உடம்பு முழுவதும் கண் கானுகவே கின்று ஆனந்த துெள்ளம் பாய்கின்றில து; அதனுள் அஷ்ணு தீவினபுடையேதுக்கு மனம் கில்லின் தன்மையுடைய த ரும்; கண்கள் இரண்டும் மரக்கண்ணின் தன்மையுடையனவாகும். யாது செப்வேன் என்பதாம்.
வெள்ளம் கங்கை சீர்ப்பெருக்கு. தாழ்தல்-தங்குதல், தாழ்சடை என இபையும். "புன்சடைமேற் கங்கை வெள்ள ஆற்ருனே " (காவு 243:3) "சடைமேற் கங்கை வெள்ளங் தரித்ததென்னே" (சுங் கி : 1) எனத் தேவா ரத்தும் 'தெள் எம் புனற்கங்கை தங்குஞ் சடையன் " எனத் திருக் கோவையாரிதும் 39 வருவனவும் காண்க. விரி சடை விரிந்த சடை. விரித்த சmடயின ன் விண்னவர் கோன் " " விரிசடையாப் வேதியனோ " நாவு 82 8; 113 பீ என வருவன அம் காண்க, சடையாய் விடையாய் என்ப ைஇாறடின் வகிற்கு ஆக மாகியும் ஆதேயமாகியும் கின்று பாது காப்பவ. 3 .9 பூக் குறித்தன. கங்கை நீரைத் தரித்தமையால் ஆகார மாதலும், இடத்தை ஊர் கியாகக் கொண்டமையால் ஆதேயமாதலும் அறிக விண்ணுே பெ ருமான்-தேவர்தஃபவன். " விண்ணுேர் பெருமானே விகித (ஞ ண் 89 - 3 எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க.
விரிசடையாய் விண்ணுே பெருமானே என்று பிறர் கூறக்கேட்ட அளவிலே டே" வேட்கை பிக்க நெஞ்சம் உடையரான மையின் " எனக் கேட்டு வேட்ட கெஞ்ச ப்" என் ri, வேட்டல் - வி நம்புதல். " தோல் வினேப் பயன் துய்ப்பத் துறக்கம்கிேட் டெழுந்தாற்போல் ' (கவி 118. 3) என் புழியும் இப் .ொ கட்டாதல் காண் க் கெத்சு என்பது ஈண்டு கெஞ்சுடை பாரை ஐ.ண தி கியது. கேட்டு வேட்ட கெஞ்சாய்ப் பகைத் துரு பூம் அவர் என இயேயும். சிவபெருமான் திருப்பெயரைக் கேட்ட வன வில் அடியார் கவி மண் பூ:ருதுவார்கள் என்பது " நிலா முகிழ்க்குங் திருமுடியார் பேரொ விக்க உருதுவைக்கு ' (திருக்குறிப்பு 113 எனப் பெரியபுராணத்து வருத வF இனுமதிக.
பள்ளக்தாழ் உறுபுனல் - உயர்ந்த விடத்தினின்றும் பள்ளத்தே வீழம் நீக்க கீரி, பள்ளம் புகும் புண் ஸ்போன்று " என் ரூர் திருக்கே வை பர 'துர ???! உறு மீதுதிப் பொருள் தருவlே rர் உரிச்சொல் புன வின் 33 ேெப விரேக் தி உருஆம் டிேஆசம் என் க. பதைத்தில் ஈண்டு வரைதல் n ன்றும் பொருட்டு, ழ்ேடேலாக உருதும் என்றது உள்ளத் தின் எப்பகுதி முதற் கண் உருகியது என்பது தோன் ரூமல் மழவதும் ாடருந்த ஃ ஈ' க் 1 தி உருகுமவர் என் விாே ஃபை,ாம் பெயராய் ATTATT AA AA AA AS AA AAAA AAT TA TAT TA eeTeSS SAAAAAA A T AAT eAAA AAA அம்
29

Page 127
226 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மெய்யன் பர்கள் நின்னருளை வேண்டித் திருமுன்னிலையில் என்பன வரு விக்கப்பட்டன.
என்னை ஆண்டாய்க்கு - சிறியேனை ஆட்கொண்ட கின் பொருட்டு * ஒன்றும் போதா 51 யேனை உய்யக்கொண்ட நின் கருணை " " நாயிற் கடையாம் நாயேனே நயந்து நீயே யாட்கொண்டாய்” (குழைத் 8, 8) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
உள்ளந்தாள் -தாளின் உட்புறம். உச்சி-உச்சந்தலே. நெஞ்சு ஆய் உரு காது எனப்பிரித்து உள்ளங்கால் தொடங்கி உச்சக்தலை வரையும் நெஞ்சு தாஞய் கின்று உருகுகின்றில து எனவுரைக்க, கண்ணுய் என்பதில் ஆய் என்பதற்குக் கண் உடம்பெல்லாங் த சணுய்கின்று எனப் பொருள் கொள்க ஒன்றும் போ தா நாயே னே ஆண்டருளின நின் க ,ணையை கினைக் து உள் ளங்கால் முதல் உச்சந்தலைவரையும் நெஞ்சு தர னேயாய் நின்று உருக வேண்டும். உடம்பெல்லாம் கண் தானகவே கின்று ஆனந்த நீரைப் பெருக்க வேண்டும். அங்ங்னம் செய்யாமையால் 'நெஞ்சங் கல்லாம் கண்ணிணையும் மரமாம்" என் ருர், வெள்ளம் - ஆனந்தக் கண்ணிர் நெஞ்சங் கல்லா தல். மனம் கல்லின் தன்மையுடைத்தாதல் கண்ணினே மரமாதல்-கண் ணிணை மரக் கண்ணின் தன்மையுடைத்தாதல். அவ்வாருண்மை உருகாமையாலும் ஆனக் தக் கண்ணிர் பாயாமையாலும், கண் பால்பகாவஃறிணைப் பெயராதலின் பாயாது என ஒருமை முடிபு பெற்றது. யாது செய்வேன் என்பது இசையெச்சம்.
இதன் கண், நெஞ்சு ஒருவாறு இறைவனே அறியலாமென எண்ணி அது தன்னளவில் கின்று உணரமாட்டாமையால் அதனே ஒழித்து உள் ளங்கால் முதல் உச்சக்தலேவரையும் பரந்து கின் ருயினும் அறியுமோ வெனின் அங்ங்னம் பரந்து கிற்றல் அதன் இயற்கைக்குப் பொருந்தாது எனவும், கண் இருக் துழி இருந்து காண மாட்டா தென அதனை ஒழித்து உடம்பின் உறுப்பு முழுவதிலுங் கலந்து நின்று ஆனந்த வெள்ளம் பொழிந்து கானுமோவெனில் அதுவும் அதன் இயற்கைக்குப் பொருங் தாது எனவும் சுட்டியுணரப்படாமை புலனுதலிற் சுட்டறுத்தல் என் னும் மூன்ரும்பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. 21. 26. வினையிலே கிடந்தேனைப் புகுந்து நின்று
போதுதான் வினைக்கேட னென் பாய் போல இனையணு னென்றுன்னை யறிவித் தென்னை
ஆட்கொண் டெம் பிராணுணுய்க் கிரும் பின் பாவை அனயநான் பாடேன் நின் ருடேன் அந்தோ அலறிடேன் உலறிடேன் ஆவி சோரேன் முனைவனே முறையோ நான் ஆன வாறு
முடிவறியேன் முதலந்த மாயி ஞனே. ப-ரை: முதல் அந்தம் ஆயினனே-உலகத்தோற்றத்திற்கு முன்னும் அதன் அழிவுக்குப் பின்னும் உள்ளவனே, புகுந்து తన ఫ్రా-స్త్రజ్ఖజఇు

திருச்சதகம் 227
பரமாசாரியத் திருமேனிகொண்டு வலிய எழுந்தருளி வந்து தங்கி, வினை யிலே கிடந்தேனே கன்ம மலத்துட் கட்டுண்டு கிடந்தவனகிய என்னே, போது-இங்கே வருக என அழைத்து, நான் வினே க் கேடன் என் பாய் போல-நான் வினையைக் கெடுத்து உய்யக் கொள்பவன் என்று கூறுவாய் போல, நான் இனேயன் என்று உன் இன அறிவித்து - யான் இத்தன்மை யுடையவன் என்று வின் உண்மைத் தன்மையினே எனக்கு அறிவித்து, என்னே ஆட்கொண்டு-என் னே ஆளாகக்கொண்டு, எம்பிரான் ஆனய்க்கு= எங்கள் தலைவனுகிய நினது பேரருளின் திறத்திற்குக் கைம்மா ருக, இரும் பின் பாவை அனேய நான்-இருப்பினுற் செய்யப்பட்ட பாவைபோல அசை வற்றுக்கிடக்கும் 15 f ன், பா டேன்-கின் புகழைப் பாடுதல் செய்யேன்; கின்று ஆடேன் நின்று ஆடுதலைச் செய்யேன்; அந்தோ-ஐயகோ, அலறி டேன் உலறிடேன் ஆவி சோ ரேன் - உரைதடுமாறேன் வாட்டமடைத்தி லேன் அவசமடைந்திலேன் முனைவனே - கடவுளே, கான் ஆன ஆறு முறையோ-கான் இங்ங்னம் ஆகிய தன்மை முறையாகுமோ? ஆகாதே; முடிவு அறியேன்-இது எவ்வாறு முடியும் என அறிந்திலேன்.
முதலந்தமாயினனே, இவ்வுலகிற் பரமாசாரியனுய் வலிய எழுந்தருளி வந்து தங்கி வினே யிலே கட்டுண்டு கிடந்த என்னை இங்கே வருக என அழைத்து நான் வினே யைக்கெடுத்து உய்யக் கொள்பவன் என்று கூறு வாய்போல யான் இத்தன்மையுடையன் என்று நின் உண்மைத் தன்மை யினே எனக்கு அறிவித்து என் னே ஆட்கொண்டு எம்பிரானுகிய நினது பேரருளின் திறத்திற்குக் கைம்மா ருக இரும்பின் பாவை போல அசைவற் றுக்கிடக்கும் நான் பாடேன்; நின்று ஆடேன்; அந்தோ அலறிடேன் உலறிடேன் ஆவிசோ ரேன்; முனைவனே, நான் இங்ங்ணம் ஆகிய தன்மை முறையாகுமோ ? ஆகாதே, இது எவ்வாறு முடியும் என அறிக்திலேன் என்பதாம்.
வினே என்றது கன்ம மலத்தினே. அது பிராரத்தம் ஆகாமியம் சஞ் சிதம் என மூவகைப்படும். இவற்றுள் பிராரத்தம் எடுத்த பிறவியில் அனுபவிக்கும் வினை; ஆகாமியம் எடுத்த பிறவியில் ஈட்டும்வினை, சஞ்சி தம் முற்பிறவிகளில் ஈட்டிய வினையில் அனுபவிக்கப்பட்டவை போக எஞ்சியுள்ளவை. வினை பிறவிக்கு ஏதுவாயும் பிறவியில் ஈட்டப்படுவதாயு முஸ்ளது. அதனுல் வினையின் வயப்பட்டுப் பிறந்து வினைப்பயனே அனுப வித்து வினே யைத்தேடி இறந்து இவ்வாறு உழன்று திரிந்தமையை உணர்த் தும் பொருட்டு ' வினையிலே கிடந்தேனே' என் ருர், கிடத்தல் ஈண்டு வினை வயப்பட்டிருத்தக்ல உணர்த்தியது. கிடந்தேனே என்னும் இரண்டா வது போது என பதன் ஆற்றலால் வருவிக்கப்பட்ட அழைத்து என்பத னே டு முடிக் த து.
இறைவன் அடிகளை ஆட்கொண்டது குருவடி வாய் வலியவந்து ஆத வின் புகுந்து என்பதற்கு நிலவுலகிற் குருவடிவாய் வலிய வந்து என

Page 128
223 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை விரைக்கப்பட்டது. "பொங்குமலர்ப்பாதம் பூசலத்தே போக்தருளி எங் கள் பிறப்பறத் கிட் டெந்தாரம் ஆட்கொண்டு" (அம் 1) என அடிகள் அருளிமையும் காண்க, நின்று என்பது ஈண்டு தங்கி என்னும் பொரு வில் வந்தது. போதுபோதுக என்னும் வியங்கோளிறுகெட்டது. வருக என்பது பொருள்.
விக்னக்கேடன் என் ரூர் இறைவன் உயிர்களின் வினே பைக் கெடுத்து உய்யக்கொள்பகுதலின், " வினேக்கேடரு முளரே பிறர் சோள்வீர் வியனுலவில், எகீனத்தான் புகுந்தாண்டான் " உயி டிண்ண சி என அடி கள் பிருண்டு கூறுதலுங் காண்க. என் பாய் போல என்ற த ேெனக் கேடன் என்று குறிப்பினுல் அறியும்படி என்ற ஐ. இக்னமன் -இக் தன்மையுடையேன். அன் விகுதி சன்மைக்கண் வந்த டி. அறியா பை யிற் கிடக்கும் உயிர்கள் இறைவன் அறிவித் காலன்றி அசின்றன் மூா முதற் றன்மையை உண ராட்டா என்பது தெரிவிப்பார் " இ*ள ஞ னென் றுச் னே பறிவித்து" என் ரூர், " அறிவிக்க ஒன்றி பறியா ஒனங்கள்' எனச் சிவஞானபோதத்து (குக் 8 3 : 2) வருதலும் காண்கி ஆணுய்க்கு என்பதற்கு ஆன சினது அருள்திறத்திற்குச் கைம்: ருக எண் ஆற்றலாம் சில சொற்கள் வருவித்துரைக்க.
சுத் கட்டும் பரணவ கோலினுலும் மரக்கினுலும் செப் ப்பட்டு ஆட்டு வாரால் ஆட்டப்பம் தான் அலைபோலன்றி ஒரு செ'ஆ'ம்'க் கிடந்தமையின் இ ஆப்பின் பாவை யக்னய நான் " என் ருர்,
இறை னிடத்து அன்புடையார் அவ்வன்பு முதிர புதிர அவன் புக ழைப்பாடி ஆனந்தக் கூத்த டி உரை தடுமாறி வாட் (Fம் அவசமடைவ ராதவின் அம்முறைமை தோன் தரப் பாடேன் ஆடேன் அ'ர்டேன் உவறி டேன் ஆவிசேயன்ே என் பூ அருண்ணுர் . " கவார்க்க ம3. படி கட்ட மாடி நான் மூக ஒ பரிந்தி ஒ சாஆம் போற்ற ' கால 31: ? வி ைத் தேவாரத்து வருதலுங் கான் க.
மூனேவல் -கட ஆள். " சிக்ன பி னிங்கி விளங்கி அறிவின் சீன டின்" என்பர் ஆசிரியர் தொல்காப்பினுச் தொல் மரபு குக் tெ B ன் ஆன வாறு முறையோ என்பது தன் றிமறந்தமையாகும் என்னும் பெ டின் தோன்ற நின்றது. 1 டி வறியேன் என்றது இதன் பயன் என் ர டி டி யும் என்பதை அறியேன் என்றவாறு, Los Gl) * M ft Luffy är ETär Lu உலகம் ஜோன் று தற்கு முன்னும் அஃது அறிந்த பின் ஆறும் உள்ள உன் என்னும் படிவது " ஆகிய மக்கமுமாயினுற்து' (பொற் ) என் அடி கள் மற்குேரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க
இதன் கண் மு:சீனவனே முதலந்த ம யினுனே என இmறது என் கட் S S S AAAATT K AALTLASS SLiTT LTA ALAASS STTC TT TC TST ESE aEE S S ek T AAA AAA லிரண்டடி கனில் ஆன்மபோதங் கெட ச்ெ சிலபோதம் விளங்கின்ேறன ம தோன்றக் கூறுதலானும் சுட் துத்தர் என்னும் மூக்கும் பத்து நூதளி' பொருள் புலப்படுதல் காண்கி, ቆ8.

திருச்சதகம் 229
?ே. ஆயனுன் மறையவனு நீயே யாதல்
அறிந்திய ஒளியான்று ங் சுடைய ஆய
நாயினே ஆத சீன் யு தோக்கிக் கண்டு
நாதனே த லுரைக்கே ரன் ைே இன் போன்
ஆயினே லுதலf சண்டு கொண் டாய்
அடியார்தா மிர் ஃபே யன்றி மத்ருே ச்
பேயனே விதுகானின் பெருமை யன்றே
யெம் செருமா ைெ ன் நி என்னிப் பேசு தேலோ,
-ன 5 சுனே இறைவனே . ஆான் நான் மறையாவதும் ேேய ஆதன் அறிந்து - திருமாதும் பிரமனும் போகர் அறிக் பூ ம், பன் ாவரினும் கடையன் ஆய ஈ பினேன் ஆக*'ம் நோக்கி கண்டு - அடி யேன் எல்லாரினுங் கீழ்படட்டவன் ஆகிய நாயின் தன்மையையுடையேன் ஆகயுேம் ஆராய்ந்த கண் ம்ே, "ஓ உனக்கு ஓர் அன்பன் என் டேன் ஆயினேன் - பாவரினும் கடையவனுகிய நான் உனக்கு ஒர் அன் டான் என்று சொல்லுவேனுயினேன்; ஆதலால் ஆண்? கொண்ட ப்.அதனுள் மீ அடியேனே ஆட்கொண்டருளினும் துர் பேடினேன் அன்றி மற்று அடி பார்த 1 மீ இன்ஃபே - ஒரு பேயின் தன் பையுடை பேணுகிய ஒன் ஃா பன்றி ரீ ஆட்கொள்வதற்கு வேறு அடியர்கள் இஸ்டேயா ? இது கிள் பெருமை அன்றே-அடி பி.ார் இருக்கவும் - ன் னே ஆட்கெ எண்ட இச்செயல் நின் பெருக்தன்மையைக் குறிக்குமல்லவா ? எப்பெருமான் எங்கள் தகவனே, என் சொல்லி பேசுகேன் - கின்னே என்ன சொல்லி நான் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
நாதனே கிருமாலும் பிரபலும் ரீயே யாதஃப் அறிங் பூம் யான் மாவரி னும் கீழ்ப் பட்டவணுகிய நாயில்ே ஞஆஃ யும் ஆராக் து கண்டும் அடியே னும் உனக்து ஓர் அன்பன் என் ந சொர் விக்கொள் .ே ஒபினேன்; அத ஒல் நீ அடிபேஃன ஆண்ட ஆளினுய் ஒரு பே ரே ஆறுகி என் கீன ஆன்றி 凸 ஆட்கொள்ளுதற்கு வேறு அடிபா 4ள் இர்ர் (டா அடியர்கள் இருக்கவும் என்ன்ே ஆட்கொண்டருளிய இச்செ1ல் ங் பெருந்தன்மை யைக் குறிக்குமல்லவா ? எங்கள் த ஜேக்னே, கின் ஃக எள  ைசெல்விப் புகழ்ந்து பாடுவேன் என்பதாம்.
ஆயன் நான் மறையவன் என்றது ஈண்டுக் காரனே கரர்களான பிரம விட்டுணுக்களே. ஆயர்பாடியின் உதித்தமைபற்றித திரு:r:ே "ஆபன்! என் ருர், " கோலை என் காண் முகன் வசன நீர் கேனும் ' (சு ந் 4Ꮫ : 1 ] எனத் தேவாரத்தும், "ஆணுகிய மாயவனே" எனப் பதினுெராத் திருமுறையினும் 4ோயிற்றிருப் 8 வரும்புவி ஈண்டைக்கேற்ப அறியற் பாடின. பறையங் ஆறு பின் புரி உண்ணிய ஆயன் டிங்: தனுேடுங் கூட் டுக. ஆபனும் 3 மறைவல்லும் இறைவனுதலே,
" விண் முதற் பூதப்பு ஒன்றிய இருசுடர் உம்பர்கள் பிரேம்
படைத் தளித் தழிப்ப மும்மூர்த்தக னாயினே "

Page 129
230 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என ஆளுடையபிள் சீனார் .அருளிச் செய்தமையும் ஒளியு p க்தும், காப் புக்கடவுளும் படைப்புக் கடவுளும் நீயே யாதலாஸ் என்வாரிலும் புழ முதல் இறைவன் நீயே என்பதை அறிக் துர், ய | ன் யாவரின் கடைய னேன் ஆப நாயினேன் ஆகலேயும் ஆராய்ந்து அறிந்தும் என் மகஜல் இறைவனது மிக்க உயர்வையும் தனது மிக்க இழிவையும் அறிக்கிருங் தும் யான் உனக்கு ஓர் அன் பவிெ டி பேன் ஆயிவேன் என்பது பொருந்த தென் பதை அறிவுறுத்திாருளினூர், ரீயே என்பதில் ஏகாரம் தேற்றப்பொருட்டு. அறிக் தும் என உம்மை விரிக்க. நான்-யாவரினும் கடைசணுகிய கான். என் பேணுயினேன். என்று சொல் ஆவேனுயினேன். அங்ஙனம் சொல்லு திலேயே ஆதாரமாகக் கொண்டு t எண் & ஆட்கொண்டருளினூப் என் பார் "ஆதலால் ஆண்டு கொண்ட ப் என் ருர்,
ஓரீ பேயனேன் அன்றி மற்று அடிபுர் தம் இல்லேயே என மாறிக் சுட்டிப் பொருள் கொள்க. பேயனேன் அன்றி மற்ருே ர் அடியார்தாம் இன்க்வயே எனக் கூட்டிப் பொருள் தோடல் இலக்கண மரபிற்கு வழு ங்ாம், மானுடவர் வினேனுயினும் பேய்த்தன்மையாகிய இழிவுடைமை பற்றிப் பேபனேன் " என்று " பே ஒஆேம் செருநெறி ஆாட்டப்" (செத் ?) என அடிகள் பிறிதோரீ டத் பூக் கூ த ஜங் காண்க. மற்று, பிறிது என்னும் பொருளில் வந்தது. இன்ஃபே என் புழி விணுப்பொபூட் டாகிய நீகாரம் உளராகவும் என எதிர்மறைப் பொருளே உணர்த்தி கின்றது. "ஞால மிக்கின் கால் மூகன் வன வர் நிற்க மற் றேனே நயக் திணி தாண்டாய்' (செத் )ெ என அடிகள் அரூனியவா ரங் காண்க. வேறு அடியார் உளராகவும் நான் உனக்கோர் அன்பன் என்று சொல் லிய அளவில் ஆண்டுகொண்ட இச்செள் சின் பெருந்தன்மையைக் குறிப்ப தாகும் என்டார் "இதுதான் நின்பெருமை அன்றே " என் ரூர். எங்கள் தன்னணுகிய நின்பெழமை மனமொரீசிஞர்து அடங்கமையின் "எர்பெரு மான் என் சொல்விப் பேசுகேனே " என் ரூர், எள் ரொஸ்னி - என்ன சொல்லி " என்னுகே னென் சொல்லி பெண்ணுகேனு" (நாவு 813:1) எனத் தேவாரத்து ருெதலும் காண்க,
இதன் கண் மிக்க இழிவு எட4 டிசன் ரிக்கரீன் பெஐந்தள்மையில் எதனேச் சொல்லிப பாட வஸ்'ேகுவேன் என்றமைபுரல் அடி உன் மன மொழிகளுக்கு எட்டாத இறைவன் புகழ் சுட்டளவிற்றன்று என்பது புலப் பட வைத்த மையம் சுட்டதுத்தல் என்னும் மூன் ரும்பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. -
፰8. சிேற்கும் ஈ சீ ைே புெ சக்தா யெத்தை
பெருமானே யொன் துெள்றே பே சிப்பே சிப் பூசிற்கு இன் திருநீரே நிறையப் பூசிப்
போற்றியேம் பெருமானே யென்று பின்கு

திருச்சதகம் 23.
தேசத்தாற் பிறப்பிடிப்புைக் கடத்தார் தம்மை
ஆண்டானே அவா வெள்ாக் கள்வ வேனே
மாசற்ற மணிக்குன்பே யெந்தாய் அக்கோ
என் & நீ யாட்கொண்ட வண்ணத் தானே.
ப-ரை மாசு அற்ற மணி குன் றே-குற்றமற்ற மாணிக்க மலேயே, எந்தாய்-எங்கள் தந்தையே, காம் பேசி-தாம் புகழ்ந்துரைக்கில் ஈசனே எந்த ய் எங்தை பெருமானே-உலகு உயிர்களே உடையவனே, எங்கள் தந்தையே, எங்கள் தங்தைக்கும் தக்லவனே, என்று என்று பேசி பேசி - என்று என்று பலநாதும் புகழ்ந்து உரைத்தும், பூசில் எம்பெருமானே போற்றி என்று திரு ேேற சிறைப் பூசி- அணிந்து கொள்ளில் எங்கள் தலே இனே காத்தருள்க என்று கூறிக் கி நுகீற்றையே உடல் முழவதும் பர வப்பூசியும், பின் கு நேசத்த7 ல் பிறப்பு இறப்பு கடந்தார் தம்மை ஆண் டானே-பின் விடுதலில்லாது வனரும் மெய்யள்பினுல் இனிவரும் பிறப்பை யும் கடக்கும் தகுதியுடையானோ ஆட்கொண்டருளின எனே, அவா வேன் விக் ஆள்வ வே ஃன - அவரப் பெருக்கிக்க புடைய கள் ஜெகிய என் சீன கீ ஆட்கொண்ட டிண்ணம்தான் என் ஃவி - மீ அடி ெைகாண்ட தன் னே என் ஐயோ ? அக்தே-என்ன அதிசயம்
மாசற்ற மரிைக்குன்றே எந்தப் த ம் புகழ்ந்துரைக்கில் ஈசனே எந்தை எந்தை பெருமானே என் ந என் ந பல்காற் புகழ்ந்துரைத்தும், பூரில் எம்பெருமானே பேற்றி என்று கூறிக் திருவெண் afற்றையே நிறை யப் பூசியும், பின் விட த. வனரும் மெய்யன் பிஞர் பிறப்பு இறப்பினேக் கடக் ஆம் தகுதியுடைபாரை ஆட்கொண்டருளினவன்ே. நீ அவர் வெள்ளக் கள்வணுகிய என் கீன் கீ ஆட்கொண்ட தமது மை என் கீனயோ, என்ன அதி சபம் என்பதாம்.
தாம் என்ற தி பிறப்பிறப்பைக் கடப்பவராகிய ப்ெப்டியாரைக் குறித்தது. அவர் பேசின் ஈசனே என்பது புதவிய இறைவன் திருப் பெயர்களேப் படி 41 ஆம் பேசும் பேஸ் மி டிே.ருென் :ைாயும் பேசார ரக வின் " பேசிற்ரும் #சனே எந்த ப் எக்தை பெருமனே பென்றென்றே பேசிப் பேசி" என்று. இறைவன் தமக்குத் தங்தையாதலே பயன் றித் தீம் தந்தைக்கும் த லேவினு (பினுன் என் பார் " எக்தாப் எக்கை பெகுமரனே " என் ரூர், எண்ணுர் தங்கள் எபிலெய்த எர்தரப் எங்தை பெருமானே சாணத் தேவ ரத்தும் சங் 53 : )ே " ஈசனே யெந்த பிறைபோற்றி " எனப் பதினுெராந்திருமுறையிலும் திருக்கைலாயஞான வருவன காண்க. எங்தைக்கும் என்றும் ன் க் இறு ஆபும் எச் இம்மையும் செய்யுள் விகாரத்த ற் குெக்கு மீன் நன. என்றே என் புழி ஏகாரம் தேற்றப் பொருட்டு
அவர் தமத உடலிற் பூசப்பு:குவர் ராபின் பங்கள் பெரு:ாரனே, LAASTLLTsTkeTe ieeekTSL SSASA AAAS SS SA AeT STSTeeTAATT eTATST SATASAAA AAAkAA

Page 130
232 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பன்றி வேறு எதனேயும் பூசார் என்பது தோன்றப் "பூசித்ருன் றிரு நீரே நிறையப் புசிப் பேற்றியெம் பெருமானே " என் ருர், ஏகாரம்தேற்றம். போற்றிபெம் பெரும7னே என்று நிறையப் பூசி என மாற்றிக் கூட்டிப் பெ ருளுரைக்க, போற்றி-வணக்கம். பின்றல் - பின்னிடுதல், 14 பெரிது நொந்த ற்றல் ரோகிப் பின் மினன் பெர்க் து போனுன் " என்னும் சுந்தபுராணத் தும் (சிங்க புகாசுர 175) இப்பொருட்டதல் காsண்க. பின்கு கேசம் r க் துனே இடையூறு வரினும் பின் னிடுதலில் லாது வளரும் மெய்யன் பு
ஈசன் புகழே பேசுதலும் கிருநீறே நிறையப் பூசுதலும் பின்ரு நேசக்திரே யுடை யராத டிம் உள்ளவர்களே பிறப்பிறப்பிக்னக் கடக்குக் தகுதியுடையவராதலின் பிறப்பிறப்பைக் கடந்தார்" என் ருர் தணிவு பற்றிக் கடப்பாரைக் கடந்தார் என இமந்த காலத்திற் கூறினூர்.
ஆவி' - விருப்பம் " ஆவியன்னூர் மிக்கவ வினராய்க் கெழுமற்கழி அற்று " ( கிழக்கே வை 3') ஃான் புறியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, அவா வெள்ளம்-அப்பெருக்கு அவர் பிற வீக் கேதுவதல் " அலாவென்ப வெடி லா வுயிர்க்கும் எஞ் ஒரிஸ் நும், தம் அப் பிற பீனும் வித்து (குறள் 361) என்ப ஆலுமறிக பிறப்பிடிப்பைக் கடந்தார் தம்மை ஆண் டருளும் இயல்புடையவனுகிய மீ அவர் வெள்ளக் கள்வணுகிய என் சீன ஆண்டருளிய தன்மை வியக்கத்திக்கதென் பார் ' பிறப்பிறப்பைக் கடந் தார் தம்மை ய எண்டனே அவா வெள்ளக் கள் வனே க்ன கீ ஆட்கொண்ட வன்னர்தான் என் சீன ' என் முர், அவர் வெள்ளக் கள்வனேனே என்ற து அடிகள் தமிமைத் தாழ்த்திக் கூறும் முறைமையற்றிய தம், அன்றி உண்மையியல்பு பற்றிக்க றியதெனின் இறைவனுல் ஆட்கொள்ளப்படுமா நில்லே பென் கி.
நான் உனக்கே அன்பன் " (சதம் 33) என்ற அளவில் என் இன ஆட்கொண்டனினுப் நான் பிய ஆ சொல்லளலன்றி உண்மைான்று; நானுே அவா வெள்ளக்கள் பின் அத்தகைய என்னே நீ ஆட்கொண்ட வண் ணம் என்னே என அடிகள் வியல் பூரைத் துக் கூறியவாறு. அந்தா . அதிசயக்குறிப்பு பூரிற்ருள்: விண்ணக்தான் என்பவற்றில் தான் அசை,
இதன் ஆண் அவச வெள்ளக் கள்வன்ே கீன ஆட்கொ ண்டவண்ணந்தான் என் னே என்பதறல் ஆட்கொண்டருளிய இறையியல்பு சுட்டியுணப்படா மையின் சுட்டபூ, பூல் என்னும் முன் அம்பத்து நுதலியபொருள் போதரு .24 " ية مثلت ألا تلك التي تتم
29. வண்ணத்தான் சோதாைறு வெளிதே மன்ற
நேசன் டி கன் அலுவலுவில் இத்திசு யென்றங் கென் னைத்தான் கதிடிாறி மிமையெர் கூட்டம்
ہند (لب "اتا" ہالا ل لاء نا تب آتا تلے ا؛ ابلاانقلاب البلا این الاول آف

திருச்சதகம் 255
கன்னத்தான் அது காட்டி விடின் சிாட்டி
ாளர்க்க முள்கள் அவை காட்டி வழியங் ரேஃனக் திண்னத்தான் பிரவாமற் காக்தாட் கொண்டாப்
எம்பெருமான் என் சொல்விச் சிந்திக் கேனே
ப-ரை எம்பெருமான் -எங்கள் த லேவனே, வண்ணம்தான் சேய்து அன்று. சினது கிம்க்யூ வின் செங்றே புடையதன்று வெரிைது ஆன் து-வெண் னிறமுடையது அன்று அநேகன்-ஏ கணுகிய ரீயே பலவகைத் திருமேனி களேயுடையையாவாப் டிரகள்-அன்றி ஒருவனுசிய ஆழமுதல்வனுமாவாப் அணு-நீயே அனுவா: புள்ளாய் அணு சில் இதங்காய் - ஆள்வணு உருவத்தையுங் கிடந்த துண்மையுடையையும் லாப் என்று இங்ஙனம் பலவாறு கூறி, அங்கு எண் 3 ந்தான் தடுமாறி-சின் ஃா பறியும் அவ்விடத் தில் மீனவு பயங்கி, இமையோர் கூட்டம் எ ப் ஆம் ஆறு அறியாத எங் தாய்-தேவர்களது கூட்டம் நின் சீன அறிபு07 ஆம் ஆண்டயுமாறும் அறிய முடியாக எங்கள் தந்தை1ே, 3 ஆற்றேசீன-உப்பும் நெறியை அறி யாத அடியேனே, உன் வண்ணம் அது காட்-1:னது உண்மைான அக்கிறத்தைக் காட்டியும், வடிவி; அது கீாட்டி - உண்மையான அத்திரு வருவத்தைக் கீாட்டி யும், வர் விழில்கீஸ் அவை காட்பு - காமரை மலர் போன்ற நிருவடிகளே க் காட்டியும் அருள்செய்து, திண்னம்தான் பிறவா மல் காத்து ஆட்கொண்டாப்-உது கியாக இனிப் பிறவா மற் பாதுகாத் து ஆட்கொண்டருளிஃன என் சொல்வி சிந்திக்கேன் - அத்தகைய நின்னே ள்ங்கனம் கினேந்து புகழ்ந்துரைப்பேன்.
எம்பெருமானே உனது கிறந்தான் செக்கிப்புடைா தன்று; வெண் னிறமுடையதன்று ஏ 4 ஆகிய ேேய பலவகைத் திருமேனிகளே பும் உடையை யாவரிப்; ஒருவனுகிய முழஆதில்லுை:ாவாப் ஃபே அணு வாயு முன்னாய் அங்கி ஆறு விருவை புங் கடந்த துண்மையுடைாையுமாவாப் என்று இங்ங் னம் பலவாறு கூறி, மின் னே அறியும் அவ்விடத்தில் எண்ணந்தடுமாறித் தேவர்களது கூட்டம் சின் னே அறியுமாறும் அடையுமாறும் அறியமுடி யாத எங்கள் தந்தையே, உய்யுகேறியை அறியாக அடிாேனே உன்தன் உண்மையான சிறத்தைக் காட்டியும் நீருருவைக் காட்டியும் திருவடி களேக் காட்டியும் அருள் செய்து உறுதியாக இனிப்பிறவா மல் காத்து ஆட்கொண்ட குளினே அத்தகைய சின் சீன எங்ஙனம் நிகீனங்து புகழ்ந்து ரைப்பேன் என்றவாறு.
வண்ணங்தான் சேது என்றது செம்மேளி பெர்மானின் திருமேனி எங்கும் கிருசேண்ணிற்றைப் பரவப் பூசியிருப்பதஜலாகும். " ஒண்மை பனே திருற்ேறை உத்து எரித் தொளிஃஎரிரும் வேண்:ானே" (சித் 28) என் அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க. 1 தழலார் மேனித் தளை மீற்றர் " எனத் கோரக் ஆ (ஞான ? ? ) வருதலுங் காண்க. "வெளிதன்று ' என்ற வெண்ணிறம் திருவெண்ணிற்றுப் பூச்
30

Page 131
2子尘 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சாகிய செயற்கையான் அனயுந்தன்மையால் இயற்கை சிறர் அதுவன்று என்பது. இவ்விரண்டினேயும் ஒருங்கு சேர்த்து உணருங்கால் இறைவன் மீறுபூக்க செக்தி ழல் வண்ணன் என்பது போதரும்.
" துடி கொன்கே ரீடை மாள் சுரிகுழன் மடங்தை
ஆஃ ைமுக்கக் கண்கள் தோப் சுவடு பொடிகொள்வான் தழவிற் புள் விபோ விரண்டு
பொங்கொளி தங்குமார் பினனே " (அருட் 5) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
அநேகன் என்றது என்னுகிய இறைவன் பல்லுயிர்களுக்கும் அருள் செய்யவேண்டிச் சிவம் சத்தியாயும், பஞ்ச சாதாக்கிய வடிவமாயும், இரு பந்தைக்து மாகேசுவர வடிவங்களாகியும் ஐவகைக் காரனேசுவர வடிவங்க ளாகியும் இன்னும் அனப்பில்லாத திருவுருவங்களாகியும் அமைந்தமை பற்றியாகும். கேன் என்றது இவ்வாறு பல வகைக் திருவுருவங்களேச் கொண்ட இறைவன் ஒருவனே என்பது பற்றியாகும். " ஏக ரைனேக விரைவண்டி வாழ்க " (சிவபுரா) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
துTஐனர்வால் அறியபு டியாத நுண்ணியணுகலின் " அணு" என்றும், அவ்வணுவும் சுட்டியறிப்படுமாதலின் அவ்வணுவுருவத்தையும் கடந்த நுண்மையுடையணுத லின் " அணு வில் இறந்த ப்" என்றும் கூறினுf. ஈண்டு " நாலுணர்வுன ரா நுண்ணிமோன் காண்க " (A9) எனவும், "அணுக்கருங் தன்மை பிலேயோன் காண்க " சில்) எனவும் திருவண்டப் பகுதியின் வருவனே நோக்கத்தக்க ை.
அங்கு என்றது தேவர் பலரும்கூடி கின் சீன அறியும் அன்விடத்தில் என்றவாறு. இ:ைபோர் கூட்டம் எண்னத்தான் தடுமாறி என்றது தேவர்கள் பலருங் கூடித் தாங்தான்றிக்தவாறு கூறுதலின் அது எஸ்லோ ருக்கும் ஒப்பமுடியாமையின் விவாதம் உண்டாக அகனுல் கினே ஆ தடுமாறி என்றவாறு எப்துமாறறியாத என்றது கினே,ே தடுமாறியமையால் இமை யோர் கூட்டம் இறைவனது உண்மைத் தன்மையை அறியமுடியாமலும் அடையும் வழியை அறியமுடியாலும் இருந்தமை பற்றியாகும்.
உன் நின் வண்ணக் தான் ஆதுகாட்டி என்பதில் அது என்னும் சுட்டு இறைவனது உண்ணா நிறக்திகேச் சுட்டியதாகும். அச்சுட்டினே வடிவு அது கட்டி எனவும் கூட்டுக. மலக்கழன்கள்-தாமரை மலர்போன்ற திரு வடிகள். " செழங்கபலத் திரள சிைன் சேவடி " (அடைக்கலப் 1) என வும், "தான தாமரைகள்" (அச்சப் )ே எனவும் வருவன காண்க. திரு வடிகிள் இரண்டாகலின் " சுழல்கள் அவை " எனப் பன்மைச் சுட்டுக் கொடுத்தார். கழல் என்றது இறைவன் நிருவருட்சக்தியை,
:ேறியற்றேனே க் திண்னக்தான் பிறவாமற் காத்தாட்கொண்டாப் என் மது உய்யும்வழி யறியாதிருந்த என் க்ன உறுதியாகப் பிறவாதிருக்கும்

திருச்சதகம் 255
வண்ணம் பாதுகாக்து ஆட்கொண்டமைபற்றியாகும். தான் நான்கும் ஏ இரண்டும் தன்னும் அசை, என் சொல்விச் சிந்திக்கேன் என்ற பூனே என் சிக்தித்துச் சொல்லுகேன் என விகுதி பிரித்துக் கூட்டி நின் சீன எங்ங் னேம் நினேந்து புகழ்ந்தரைப்பேன் எனப் பொருளுரைக்கப்பட்டது. என்னே ? கில்ன வின் வழிச் சொல்லும் செயலும் நிகழ்தலின்.
இதன் கண் "என் சொல்லிச் சிக்திக்மேன் " என்பதனுள் இறைவன் மன மொழி மெய்களுக்கு எட்டாமை கூறுத வீன் கட்டறுத்தல் என்னும் மூன்றும்பத்து நுத லியபொருள் போக்தவாறு காண்க. :5
30. சிந்த ஃனதின் றனக்காக்கி நாயி னேன்றன்
கண்ணினேன் றிருப்பாதப் போதுக் காக்கி வந்தனேயும் அம்மார்க்கே யாக்கி வாக்குன்
மணிவார்த்தைக் காக்கியைம் புலன் ஈ. விாார வந்தனே யாட் கொண்டுள்ளே புகுந்த விச்சை
ாாலமு தப் பெருங்கடலே மஃயே பன் ஃனத் தத்தனே செந் தாமரைக்கா டஃனய மேfைத்
தனிச்சுடரே பிரண்டுமிவித் தனிய rேற்கே,
ப-ரை ! உங்த சீன ஆட்கொண்டு உள்ளே புகுந்த விச்சை - வவிய எழுந்தருளி வந்து அடியேனே ஆளாசக்கொண்டு எனது உள்ளத் தள்ளே புகுக்கருளிய வித்தையையுடைய, ம7ல் அgாத பெரு கடலே-யாவராலும் விரும்பத்தக்க அமுதப் பெருங்கடலே, மலேயே - அருண் பஃலயே, செ த"ம ைகாடு அனேய மேனி தனி சுடரே - செக்தாமரை மலர்களின் செருக்கத்தை ஒத்த திருமேனியையுடைய ஒப்பற்ற சுடரே, நாயினேன் தீன் சிந்தனே தின் தனக்கு ஆக்கி - நாப்போன்ற கீழ்மையுடையேனது கினேவு முழுவதையும் உனக்குரியதாகச் செய்து, கண் இணே நின் திரு பாதம் போதிக்கு ஆக்கி - என் இரு கண்களே பம் கின்றிருவடி மலர்களுக்கு உரியனவாக்கி அம்றைக் கண்டு களிக்கும் வண்ணம் அமைத்து, வந்த&ன யும் அம்மலர்க்கே ஆக்கி-வழிபாட்டி சீன யும் அத்திருவடி மலர்களுக்கே அமை யச் செய்து, வாக்கு உன் மணி வார்த்தைக்கு ஆக்கி-என் கொறியிரே பும் ன்ே சீனப்பற்றிய மாணிக்கம் போன்ற வாசகங்க ளுக்கு உரிமையாக்கி, இரண்டும் இலி தனியனேற்கு - முழவதும் சத்தாகிய தன்மையும் முரு வதும் அசத்தி கிய தன்மையுமில்லாதேனுகிய சதசத்தாயிருக்ன்ேற தனித் தன்மையுடையே ஒகிய எனக்கு, ஐம்புடின் சுள் ஆர உன்னே தந்க ஆன - கண்டு கேட்டு உண்டு உயிர்த்து உற்று அறியும் ஐம்புல நுகர்வும் கிரை வுறு வண்ணம் n ன் ஃனயே எனக்குத் தந்தருளினுய். உன் அருட்பெருஞ் செயலே என்னென்பேன்,
வலிய எழங்த ஆளி வந்து அடியேனே ஆட்கொண்டு எனது உள்ளத் தின்கண்னே புகுந்தருளிய விச்சையையுடைய மாவராலும் விரும்பத்தக்க அமுதப்பெருங்கடலே, மலேயே, செந்தாமரைக்காடனேய திருமேனிச் தனிச்

Page 132
236 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
a lar, காப்போன்ற ம்ேமையையுண்டபோனது நினேவு முழுவதையும் உனக்குசி காகச் செய்து என் இருகண்களேயும் நின்றிருவடி ர்ேகளுக்கு உரியனவாய் அமைத்து விழிபாட்டிகே யும் அத்திருவடி மலர்களுக்கே அமையச் செய்து என் நொதியிஆனயும் நின் கீன்ப்பற்றிய மாணிக்ார்போ ன்ற எ'சகங்களுக்கே உரிமையாக்கி இரண்ாலித் த ரிேயனேந்து ஐம்புல கேர்வும் சிறைவுறும் வண்ணம் உன் ஆபே எனக்குத் தக்தருளினூப்; நின் அருட்பெருஞ் செயஃப் என்னென் பேன் என்ற"ேறு.
உலகியல் |ffl୩ ଶ । பிறிதொன்று மின்றித் தன் சீன பே எப்பொழுதும் நிசீனத் து கொண்டிருக்கும் வண்ணம் இன்றவன் செய்தமையால் சிந்த&ன கின்றனக்காக்கி என் முர், என் ஆ 22 தடி:ைகொண் டென்னிடர் கெபித்துத் தன் இன ரீகத் சீருகின் குன்' எனப் பதினுெராத் திருமுறை யிங் (விநாயகர் திரு' 1) வருக ஜம் காண்க, சிந்தனே - கினேவு. கண்கள் எங்கு கோக்கிலும் காண்பது இறைவன் கிருவடிகளேயேயாதவீன் 'கண்ணினே மின் திருப்பாதப் போதுக்காக்கி ' என் ருர், கான் செய்யும் வழிபாடுகள் மூழல நம் அத்திருவடி மலர்களுக்கே அமைந்தமைபற்றி * வந்தனேயும் அம்மலர்க்கே யாக்கி என் ருர்,
வாயினுள் மோதி மொழிகள் இறைவனே ப்பற்றிய மணிவாசக மீாக அமைந்தமை பத்து " வாக்கு உடன் 3ரிவார்த்தைக் காக்கி " என் ருர், "மாசின் மண்", 'னோரினார்த்தை - டேர்', .ெ ஆக் துறையேயென்று பிறப் பறுத்தேன் " (பண்டாட F) ఇTడాr - *ಟಿಗೆ பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. ' வாக்குன் பண்ணி" ரீத்தைக்காக்கி என உடம்பொ டு புணர்த்த லான் அடிகள் இன்றவஃாப் பற்றி *ருளிய அருட்பாடல்கள் மானக்க வாசகம் ஆன மை ஆர், 7, இ ' குறித்தே அடிகள் மாணிக்கவாச கர் என அழைக்கப்பட்டனர்டேரலுக், ஆக்கி &ான் I வினேயெச்சங்கள் நான்கும் இறைவன் செயலாக, அவை தக்தனே 37 ல் லும் இறைவன் வினே பொடு முடிந்தன,
ஐம்புலன்கள் ஆர என்றது கன் "த ரீய பொறிகளால் நுகரப் படும் காட்சி முதலிய புலன்கள் ஐக் ஆம் னே ஆறும் வண்ணம் இறை என் அருளியமைபற்? என்க. விக்கசு என் ம்ை முன்னிஃபொருமை விளே முற்று வந்து என்னும் செப்தமெனச்சிப் போருளில் வந்தது.
இறைவன் இவ்வுலகில் ஞானுசாரியனுக வலிய எ மூக்கருளி வந்து தம்மை ஆட்கொண்ட மையின் வந்த சீன ாட்கொண்டு " என்ருர்,
"பொங்கு மலர்ப்பகம் பூகலத்தே (FfF , Taf7
எங்கள் பிரீட்டரத் திட் டெந்த மு:ம் ஆட்கொன் "ே அம் 1.
'' ፳Fጪሆሰጎrér &lff வங் கருவி. எந்தரமும் ஆட்கொண்'ே அம் 3,
" இப்புறக்கே. மாதினுேம் வந்தருளி. அந்த 30 ரூப் ஆட்கொண்ட"
கோத்

திருச்சதகம் 237
" அக்தனணுகி வந்திங்கே.எஃனேயு மாட்கொண்டருளும் " குயிற் 10, "குணக்கடல். அனேக்து உங்தெனே ஆண்டு கொண்டருளிய அற்புதம்' அற் B. " பத்தர்குழப் பராபரன் வாரில் வங் தி பார்ப்பானென. எத்
தணுகிலங்கில் புகுந்தெமை ஆளுங்கொண்டு ' சென்னிப் கி.
என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க.
உள்ளே புகுந்த-உள்ளத்தினுட் புகுந்த, " வக்கென் உளம் புகுந்த ஆரியனே' ('அம் 2) "சிவபெருமான் ஆ1ஆறடி நாடிவந் துன்புகுந்தான்" (பூவள் 5) " ஆட்கொண்ட வள்ளல் நான் பழித்துள்ளம் புகுக்து' (குயில் சி) என வருவண் காண்க.
வீச் ைF-வித்தை. " கல்ஃல மென் கனி யாக்கும் விச்சை கொண்டு ' (சத 4ெ) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. மால் - விரும்பம், வேட்கை. "மயக்கம் வேட்கை மாவென்றரைப்பர் " பிங் 10 1931
இறைவன் அடியார்கள் பருகுவதற்கேற்ற அமூதப் பெருங்கடலாயுள்ளா குனுதவின் அபூதப்பெருங்கடலே ' என் மு.
' கடுந்தகை யேலுண்ணுக் தெண்ணீர் அமுதப் பெருங்கடலே " ரீக் 13,
" திரைபொரா மன்னு மமுகத் தெண்கடலே " கோயிந் 3 " ைஅடிகள் பிகுண்டு அருளியமையுங் காண்க. ' கடலே ' என்றது கொள்ளக் குறைவுபாடா பைபற்றியென் க. 'கோனக் குறைபடாமையின் முக்கீர&னயை " (பதிற் 0ெ )ே என் குர் பிறரும்.
உலகமும் உயிரும் தன் வியாபகத் தள் அடங்கி நிற்பினும் கான் அவற்ருள் தாக்குண்ணு து அசைவற மீற்றல் பற்றி "மிலேயே' என்ருர், "*" வின் கெட்ட வில் றிச் சலிப்பறியாத் தன்மையனுக்கு " (தென் 18) ன்ேபது ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலது. உன் ஃனத் தக்தனே - உன் கீன அடியேனுக்குத் தந்தன. " தக்க துன் றன் ஃனக் கொண்டதென் றன்னே" (கோபிற் 10) என அடிகள் பிறிதோ சிடத்து அருளியமையுங் காண்க. இtைங்ண் திருமேனி வெர்மையில்லாத ஒப்பற்ற தழல்வடிவமாதல் பற்றிச் "செந்த மரைக் காட&னய மேனிக் தனிச்சுடரே" என் ருர், " அந்தாமரை மேனியப்பா " (நீத் 29) எனவும், ' சீருடைச் செங்கடலத்தில் திகழுரு வாகிய செல்வன் " குயில் )ெ எனவும் வருவன நாண்க "செந்தாமரை வண்ணன் தீர்த்தச் சடையன் " எனப் பதினுெராந் திருமுறையில் (திரு வாரூர் மும்மணி 13) என வருதலுங் ஈண்டு அறியற்பாலது. காடு என் றது தாமரையின் நெருக்கத்தைக் குறித்தது. " தாமரைக்காடு போன் ரூர்' என்பதற்கு தாமரையின் நெருக்கத்தையொத்தார் " என நச்சினுர்க்கிணி யர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க. (சீவக 21திெ உரை).
இரண்டுமீலி என்பது இரண்டு பில்லாதவன் எனப் பொருள்படும். அவ்விரண்டினேயும் இருவினேகள் என்றும், ஆக்கக் கேடுகள் என்றும்

Page 133
23S திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ாலறி அநுபவ அறிவு என்றும் உரைப்பர். இருவினேகள் நீங்கியிருப் பின் அடிகள் திருமேனி சில்லாது, " வினேப்போதுமே பொருதேகங் கிண்டாப் " எனப் பட்டினத்தடிகள் அருளியமையுங் காண்க. ஆக்கக் கேடுகள் கீங்கியிருப்பின் அது இடைப்பட்ட பயனுமன்றி அடிகளின் குறிக்கோளன்கும். நூலறிவு அநுபவ வறிவு எனக் கொள்ளின் ஈரெட் -ாண்டெல்ல்தனில் எக்கவேயுங் கற்றுணர்ந்து முதன் மங்நிfபாய் அமfக் திருக்த அடிகளுக்கு அவ்வறிவுகள் இல்க்லயெனல் அமையாது. பின் சீன, இரண்டும் என்றது என் ஆனயெனின் இறை உயிர் உலகு என்னும் மூன்றினுள் இறை சத்து; உலகு அசத்து; உயிர் இறையை நோக்க அசத் காதலும் உலகினே நோக்கச் சக்காதலும் உடைமையின் சதசத்து. "இரு நிற னறிவுள திரண்டலா தான்மா " எனச் சிவஞானபோதம் ஏழாஞ் குத்திரத்து வருதலும், "பாரிசேட வளவையான் இருதிறனறிவுள தென் றண்டென்பது பெறப்படுதலின் அதுவே சத்தாதற் றன்மையும் அசத் தாதற் றன்மையுமாகிய இரண்டு மின்றி சதசத்தாயுள்ள உயிராம் என்னும் அப்பகுதிப் பொழிப்புரையும் ஈண்டறியற்பாலன. உயிர்களுக் குச் சார்ந்ததன் வண்ணம் உண்மையால் கடவுளேச் சார்ந்து அறிவிக்க அறிந்து ஈடேறுதலும், உலகிக்னச் சார்ந்து பிறப்பு இறப்பு அடைக் து உழலுதலுமுண்டு. உயிர் வியாபக சக்தாவிய இறையுள் அடங்கிய வியாப் பியச் சத்தாகும். உலகு வியாப்பிய அசத்தாகும். இங்ஙனம் உயிருக்குச் சத்தாதற் றன்மையும் அசித்தாதற் றன்மையும் உண்டெனின் அத்தன்மைத் தான பிறபொருள்களுமுண்டோ என்னும் வினு நிகழும். அதற்கு விடை, கீாண்டற்கருவியாகிய கண் தனக்கு ஒளியின் உதவி கிடைத்தவழி காண்ட அலும் அஃதில்வழி காணமாட்டாமையும், சார்ந்ததன் வண்ணமாகிய பளிங்கு ஒளியின் உதவி பெற்றவழி விளங்குதலும் அஃதில்வழி விளங் காமையும் காண்டுமன்றே. ஆதலால் இரண்டு மிலித்தனியனேன் என்றது முழுவதும் சக்திாகலும் முழுவதும் அசித்தாதலும் இன்றிச் சதசத்தாயிருக் கின்ற தனியனேன் என்றவாறு, இன்னும் உணர்வு சிறிதுமில்லாத உல கினே நோக்கச் சிற்றறிவுடைய உயிர் சித்தாதலும், பேரறிவுடைய இறை வசீன நோக்க அசித்தாதலுமுண்மையின் சிம் சித்தாயிருக்கின்ற தனியேன் எனவும் உரைக்கலாம். உயிரைச் சக சக்தி எனவே சிதசித்து எனவோ கொள்ளுதல் சக்தாதல் அசத்தாகள் சித்தரதல் அசித்தாதல் வீரம்பப் பெருமைபற்றியாகும். தனியனேற்கு உன் சீனத் தக்தனே என முடிக்க,
இதன் கண் என் மனமொழிமெய்கள் சின் ஆச் சிக்கித்தலும் புகழ்க் அரைத்தலும் விழிபடுதலுமாகிய செயல்கள் செய்யுமாறு ஆக்கி உன் சீனத் தக்தனே என்பதனுள், மனமொழிமெய்கள் தாமாக சினேக்து புகழ்ச்து வழிபட மாட்டா என்பது பெறப்படுதலீன் சட்ட அறுத்தல் என்னும் மூன் மும்பத்து நகலியபொருள் போதருதல் காண்க &ና.

திருச்சதகம் 239
31. தனியனேன் பெரும் பிறவிப் பெளவத் தெவ்வத்
தடத்திரையர வெற்றுண்டு பற்ருென் றின்றிக்
கனியைநேர் துவர்வாயா ரென்னுங் காலாற்
கலக்குண்டு காம வான் சுறவின் வாய்ப்பட்
டிரிையென்னே யுய்யுமா றென்றென் றெண்ணி
அஞ்செழுத்தின் புண்பிடித்துக் கிடக்கின் றேனே
முனேவனே முதலந்த மில்ஸ்ா மல்லம்
கரைகாட்டி யாட்கொண்டாய் மூர்க்க னேற்கே.
ப-ரை முனவனே-வினேயினிங்கி விளங்கிய அறிவிக்னயுடையவனே, தனியனேன் - இரண்டுமிலியாகிய த வித்தன்மையுடையணுகிய யான், பிறவி பெரு பெளவத்து - பிறவியாகிய பெரிய கடலில் விழுக்து, எவ்வ தட திரையால் எற்றுண்டு - பிறவித் துன்பமாகிய பெரிய அகலகளால் எதி யப்பட்டு, பற்று ஒன்று இன்றி - பற்றுக்கோடு யாதும்இல்லாமல், கனியை நேர் துவர் வாயார் என்னும் காலால் கலக்குண்டு - கொவ்வைப் பழத்தினே ஒத்த சிவந்த வாயினேயுடைய மகளிர் என்னும் சுழல் காற்றி ஒல் மனக்கலக்கம் எய்தி, காம வான் சுறவின் வாய்ப்பட்டு-காமமாகிய பெரிய விருமீனின் வலேயில் அகப்பட்டு. இனி உய்யும் ஆறு என் என்று எண்ணி-வருந்துகின்ற இங்கிலேயில் உய்வதற்கு வழி யாது என்று பல கால் கினேங்து, அஞ்சு எழுத்தின் புனே பிடித்து கிடக்கின்றேனே -திரு வைந்தெழுத்தாகிய தெப்பத்தைப் பற்றுக்கோடாகப் பிடித்துக் கொண்டு கிடக்கின்றவனுகிய என்ன, ஆட்கொண்டு - அடிமை கொண்டருளி, ாக்கனேற்கு முதல் அந்தம் இல்லா மல்லல் கரை காட்டினுய் - மாறு பட்ட குணத்தினேயுடைய எனக்கு தோற்றமும் அழிவுமில்லாத வளப் பம் பொருங்திய முத்திக்கரையைக் காட்டியருளினுப். மீன் பெருங்கரு கணயை என்னென்பேன்.
முனவனே, தனியனேன் பிறவியாகிய பெருங்கடலில் விழுக்தி பிற விக் தன் பமாகிய பேரங்களால் எறியப்பட்டுப் பற்றுக்கோடு பாதும் இல்லாமல் மகளிர் என்னும் சுழல்காற்ரும் கலக்குண்டு காமமாகிய பெரிய சுறவின் வாயில் அகப்பட்டு வருக்துகின்ற இங்கில்லயில் உய்வதற்கு வழி எதுவாம் என்று எண்ணித் திருவைக்தெழுத்தாகிய தெப்பத்தினேப் பற் றுக்கோடாகப் பிடித்துக்கொண்டு கிடந்தவனுகிய என் னே ஆட்கொண்டு மூர்க்கனேற்கு தோற்றமும் அழிவுமில்லாத மூத்திக்கரையைக் காட்டி யருளினூப், சின் பெருங்கிருனேயை என்னென்பேன் என்பதாம்.

Page 134
240 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தனியனேன் கிடக்கின்றேனே எனக்கூட்டிக் கிடக்கின்ற கனியனேனே என்பது கருத்தாகக் கொள்க. பிாவி:பக் கடல் என்ருர் காரரை காரி பத் தொடர்ச்சியாய் இடையீடின்றி வருதலீன் பு பியவியென்னுமிக் கடலே மீந்த " (சென்னிப் :) "மேலேப்பிறப்பு டிக்ர்ே கடக்க ! (பாண்டிசி) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க, பிறவியைப் டெனவாம் என்றதற்கேற்பப் பிறவி அடைந்த உயிர்களேத் க" க்குவனவாகிய கன் ஒல் வருவதும் பிறவுயிரால் வருவதும் தெய்வத்தால் விழிகிதாகிய பிறவித்துன்பங்களேத் திரையாக உருவகித்தார் பிறவி கடலாக துன்பங் கிள் திரையாக, அக்க வில் எழும் பில் காற்றுப் போவாக மாதர் தத் குகலின் துவர் வாயார் என்னும் காலால்' என உருவகித்தார். கணி என்றது கொவ்வைக் கணி.ை
"குழல் கொன்றை கொவ்வை செவ்வாய்" திருக்கோவை 108.
என வருதல் காண்க. துவர் . சிவப்பு. "இன்மொழித் துவர் வாப் " (பொருங் 27) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. மா தீவின் அழகை வாயின் மேவிட்டுத் துவர்வாயர் என்ருர்,
காம்ே - புணர்ச்சி வேட்கை. ஆதஐனப் பிரிவிக் கடலில் உள்ள Fញ மீனுக உருவகித்தார். இனி என் மது பிறவிப் பெருங்கடலில் வீழ்ந்து எவ்வக் கிரையால் எற்றுண்டு பற்றுக்கோடின்றித் துவர்வாயார் என்னும் காலாரி கலக்குண்டு காமவரன் # ஐவின் வாய்ப்பட்டு வருக்திக் டேக் கின்ற கிலேயையுணர்த்தியது. என் என்று எண்ணி - யாது என்று பணு கால் கினேக்து, அதன் பெறுபேறு அஞ்செழுத்தின் புனே பிடித்தலாகும். அஞ்செழத்தின் என்பு இன்த விவழி வந்தது. பிறவிப் பெருங்கடலுக் கடப்பதற்குத் திருவைந்திகனத் கேப்டமாக உருவகித்தார். முதிவந்த மில்லா என்பது தோற்றமும் கேடு மீன்லாத வீடாகிய கீரையைச் சிறப் பித்து, இறைவனுக்கு முதலந்த மின்மையின் அவ்விறைவணுல் அருளப் படும் வீட்டிற்கும் அச்சிறப்புக் *றப்பட்டது. மல்லல் - வளம், 7, லல் வளனே" என்பது தொல்காப்பியம் (டேரி ரீ) வனம் அந்தபினின் பம், அது அவ்வின் பக்கினேயுடைய விட்டினே உணர்த்தியது. பிறவியைக் கடலாகக் கூறினமையின் அதிலின் ந மீங்கி அடையும் வீடுபேற்றி ஆளத் கறையாக உருவகஞ் செய்தார். ஐக்தெழுத்தின் புண்பிடித்தல் ஆட் கொள்ளுதற்கும் ஆட்கொள்ளல் *ள காட்டக்கும் ஏதுவாகும். கரை காட்டினுய் என விகுதி பிரித்து மாற்றிக்கூட்டிக் கிடக்கின்றேன் ஆட் கொண்டு கரை காட்டினுப் என முடிக்க.
இதன் கண் அடிகள் முகலக்கமில்லா மஸ்லற் கரை காட்டக் கிண்டன ராதலின் அதனே மனமொழி மெய்கனால் அறிய முடியாமை பெறப்படு தலின் சுட்டறுத்தல் என்னும் 3ன் சம்பத்து நுதலிய பொருள் பேரந்த கிாது நீண்க R?

திருச் சதகம்
32. கேட்டாரு மறியாதான் கேடொன் றில்லான்
திஜயராமன் கேளாதேயெல்iாங் கேட்டான் நாட்டாச்கள் விழிதிருப்ப ஞானத்துள்ள்ே 。 நாயினுக்குத் தவிசிட்டு நாயி னேற்கே
காட்டா தனவெல்லாங் காட்டிப் பின் அங்' கேளாதரவெல்சங் கேட்பிங் தென்னே மீட்டேயும் பிறவாதக் காத்தாட் கோண்டர்ன்
எம்பெருமாள் செய்திட்ட விச்சை தானே. *、 ப. ரை: ஆரும் கேட்டு அறியாதான்" இவ்வகை மேம்ப ட்டின أفريقهم தம் கேள்வி அறிவால் அறியப்படாதவதும், டுே ஒன்று இல்லான்: கழிவு சிறிதும் இல்லாதவனும், கிளே இலான்-ஈற்றத்தினர் இல்லாதவ னும், கேள்கே எல்லாம் கேட்டான்-பிறர்வாயிலாகக் கேட்டறியதே இயல்பாகவே எல்லாவற்றையும் அறிந்தவனுமாகிய இறைவன், கோட் டார்கள் விழித்திருப்படங்ாட்டிலுள்ளார் அனேகுேம் பார்த்திருப்பவும், ஞா லக்து உள்ளே-இந்நிலவுல்கத்தில் 15ாயினுக்கு தீவின் இட்டு - ஒரு நாய்க்கு உயர்ந்த ஆசீர்த்தை இட்டதுபோல இருக்கை அமைத்து, நாயி னேற்கு காட்டாதன் எல்லாம் காட்டி இழிவுடையே ஓங்குக்கீல்வியறி வாற் கண்டறிய முடிநாதன எல்லாவற்றையும் காட்டியருளி, கேளாதன எல்லாம் கேட்பித்து-கேள்வி:விவாற் கேட்டறிய முடிாதன் வற்றையெல் ஒரம் தன் வாயிலாகக் கேட்டறியும் வண்ணம் செய்து, என்னே ஆட் கொண்டு மிட்டேயும் பிறவாமல் காத்தாள் தகுதியற்றணுகிய என்ன்ே அடிமைகொண்டருளி மீட்டும் பிறவாமல் காப்பாற்றியிருளினுன், எம் பெருமான் செய்திட்ட விச்சதரன்-இஃது எங்கள் தக்லவன் செய்த
வியப்புக்குரிய திருவிளையாட்டலாகும். 臀
யாவராலும் கேட்டு அறியப்படாதவனும் கேடு ஒரு சிறிதும் இல்லா தவனும் சுற்றத்தினர் இல்லாதவனும் பிறரிட்டத்துக்கேட்டறியாமல்ே இயல் பாகவே எல்லாவற்றையும் அறிந்தவனுமாகிய இறைவன் நாட்டிலுள்ளார் அ&னவரும் பார்த்திருப்பவும் இந்திலவுல்கத்தில் புகுந்து) நாயினுக்குத் தவிசு இட்டது போல இருக்*ைஅமைத்து இறிவுடையேதுக்குக் காட்டி முடியாதனவெல்லாம் காண்பித்துக்கேள்வியறிவாற் கேட்டறியமுடியா தனவற்றையெல்ல ாம் தன் வாயிலாகக் கேட் பறியும்வண்ணம் செய்து என்னே ஆட்கொண்டு மீட்டும்பிறவர்மல் காத்தருளிஞன். இஃது எம் பெருமரன் செய்தவிப்புக்குரியதிருவி ளேயாடல்கும். *
இறைவன் கல்விகேள்வி அறிவுகளால் ஓரளவு அறியப்படிலும் எவ்வகை மேம்பாட்டிணராதும் பிறர்பாற் கேட்டு முழுவதும் அறியப் படாதவனுகலின் 'கேட்சரும்பியாதான்' என்ருர்துறியாதான்-அறி யப்படாதவன். இதில்' படு' என்னும் செயப்பாட்டுவித தொக்கது. இறைவன் என்றுமுள்ளவனுகவின் கேபொன்றில்லான் 'ன்ரர்
* 鼬。

Page 135
242 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
(5. ?|W| கிளே-தங்தை தாய் முதலிய சுற்றம், இறைவன் யாவர்க்கும் தந்தை காய் முதலிய சுற்றும் வனே பன்றிக் தனக்கு அஃதில்ாகுதலின்' திகள் யிலான் என்ருர்,
*
'எச்தை யாப்எம்பிரான் மற்று மியாவர்க்குக்
தங்தை தாய்தம் பிரான்றனக் கஃதிலான்' சத சி? என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க இறைவன் எல்லாமறிபவளுதலின்' கேளாதேயெல்லாங் கேட்டான்' என்ருர்,
■ நாட்டார்கள் விழித்திருப்பவென்றது ாேட்டிலுள்ளார் காம் கதி 'ய்டைதற்குத் தகுதியின்மையாற் பார்த்துக் கொண்டிருப்ப என்றவாறு. விழித்திருப்ப ஆட்கொண்டான் என் இயையும் 'நாயினேந்து இருக்கை அளித்தது, இழிவுடைய காய்க்கு உயர்ந்த ஆசனத்தை இட்டது போது மென்பார்' காபிதுக்குத் தவிர்ட்டு என் குர்'காட்டாதன ாேட்டி 'யென் பதும் கேளாதன கேட்பித்து என்பதும் கல்விகேள்வி அறிவுகளால் முழுவதும் அறிய முடியாத இறையியல்பு, உயிரியல்பு பாசவியல்பு என்ப வைகளே உணர்த்தி:தேசஞ் செது *ஜிபங்குTரித்தால் நடார வைத்தமையை உணர்த்துவன் குெம்.
மீண்டேயும்ாள் பது எதிகைகோக்கி வலித்தது. பிறவாமற் காத்தல் என்றது பிறப்பித்துப் பக்குவகிலேயை அடைய செய்த இன்றன் உயிரை மீண்டும் பிறந்தங்கு ஏதுவான இயல்பு அடையாதிருக்கும்படி பாது கீாத்தல் என்றவாறு, அதன் பயன் அழிவிலா இன்பநுகர்ச்சி. காத்த கொண் டான் என்பதனே ஆட்கொண்டு காத்த'ன்'என் விகுதி பிரித்துக் கூட்டி யுரைக்கி கட்டதன காட்டுதலும் கேளாதன் கேட்பித்தலும் வியபுக் குரிய செயல்களாதலின் "எம்பெருமான் செய்திட்ட விச்சைதாவே என் குர்,
இதன் கண் கேட்டாரும் அறியாதான் முதலிய இறையியல்புகளும் காட்டாதன் காட்டுதல் முதலிய உயிரியல்பு பாசவியல்புகளும், சுட் -- புணரப்படுவனவாகாமல் இறையருளினுந் பிறளியத்தக்கன வாகவிற் சுட்புறுத்தல் என்னும் மூன் ரும்பத்தி துதலியபொருள் போக்தவாறு
&E.T.Gri:Was. ፵8.
88፧ ! விச்சைதானிதுவொப் துண்டோ கேட்கின் 。 மிகுகாதல் அடியார்தம் அடிய ஆக்தி
“ 'அச்சந்தீர்த் தாட்கொண்டான் அமுத மூதி
'பக்:ெவே புகுந்தாண்டரின் துன்பு கர
ஆச்சன் ஆண் சென்னைவியா ಙ್ Lorಿನಿ *
அந்தமாய் அப்பா னின்ற
 
 
 
 
 
 

. . . . . . திருச்சதகம் 243.
ப-ரை : அச்சன் ஆன் பெண் அலி ஆகாசம் ஆகிதங்தையும் அவன் அவள் அது' என்னும் உலகப்பொருட்ட்ொகுதியும் ஞானப்பரவெளியும் ஆகியும், ஆர் அழலாய்-அப்பரவெளிக்கணுள்ள அரிய அழல்போன்ற சுடர்வடிவாகியும், அந்தம் 'ஆப்-முடிவிடின் ஆகியும், அப்பால்கின்றபிரகிருகிமாழைக்கு அப்பாலாகியும் சிவபெற்ற, செச்சை மா மலர் புரையும் மேனி-வெட்சியின் சிறந்த மலரையொத்த செவ்விய திருமேனியையுடைய, எங்கள் சிவபெருமான்-எங்கள் சிவபெருமானும், எம்பெருமான் எங்கள் தலைவனும், தேவர்கோ-தேவர்களுக்குத்தல்வனுமாகிய இறைவன் மிகு காதல் அடிவார்தம் அடியன் ஆக்கி-மிக்க அன்பினேயுடையதன் அடியார்க்கு என் இன அடியவனுகச் செய்து அச்சம் கீர்த்து ஆட்கொண்டான்-அதனுல் பழைய மலவாதனே மீட்டும் தாக்குங்கொல்லே' என்னும் அச்சக்தினே நீக்கி ஆளாகக் கொண்டான்; அமுதம் ஆறறி'அகம் நெக்-அமுதம்போன்ற இன்பம் ஊற்றெடுத்து உள்ளம் அன்பினுல் நெகிழவும். அன்பு Firமெய்யன்பு மிகவும், புகுந்து ஆண்டான் எனது உள்ளத்தினுள்ளே புகுந்து ஆட்கொண்டருளினுன் கேட்கின் - இங்ங்னம் இறைவன் செய்த அருட்
"செயலேக் கேட்கப்புகுந்தால், 'இது ஒப்பது விச்சை'உண்டோ-எனக்குச் செய்த இநனே ஒத்ததாகிய வியத்தகுசெயல் வேறு உண்டோ? இல்லே
*
தந்தையும் அவன் அவள் அது என்னும் உலகப்பொருட்டொகுதியும் ஞானப்பாவெளியும் ஆகியும், அப்பரவெளிக்கணுள்ள அழல் போன்ற சுடர்வடிவாகியும்,'அந்தத்தைச் செய்பவனுகியும் பிரகிருதி மாயைக்கு அப்பாலாகியும் சிவபெற்ற, வெட்சியின் மலரை ஒத்த சிவந்த திருமேனியை யுடைய எங்கள் சிவபெருமானும் எங்கள் தலவனும் தேவர்களுக்குத் தலைவனுமாகிய இறைவன் மிக்க'அன்பினேயுடைய தன் அடியார்க்கு என்னே அடியவனுகச் செய்து அச்சம் தீர்த்து ஆட்கொண்டான்; அபுதம் போன்ற இன்ப ஊற்றெடுத்து உள்ளம் நெகிழவும் மெய்யன்பு மிகவும் என் உள்ளத்தினுள்ளே புகுந்து ஆட்கொண்டருளினுன் இங்ஙனம் இறை வன் செய்த அருட்செபலேக்கேட்கப்புகுந்தால் எனக்குச் செய்த இதனே ஒத்ததாகிய வியத்தகு செயல்வேறு உண்டோ? ഉഃ.
விச்சை-வித்தை தான்-அசை, உண்டோ என்பதில், ஓகார பறை, கேட்கின் என்றது இறைவன் ஆட்கோண்ட்களும் நேட்செல் ஆராயப்புகின் என்றவாறு இருவிக்கயொப்பு மலப் ыг மெய் நிய அடிகளே இறைவன் ஆட்கொண்டு ஆணவமல் ஆற்றலக் டு தவி த்தும் எத்த னேயோ காலமாகப் பயின் துவந்த பயிற்சி'வயத்தான்'பெருங்காயம் வைத்த பாத்திரத்தில் அதனே எடுத்த விட்த்தும் அதன் மணம் நீங்காமை பேலவாசனுமலம் உயிரத்தாக்குமாதலின் அதனே நீக்கும்பொருட்டு மிக்க அன்பினேயுடைய 'அடியவர்களுக்கு அடியவனுகச் செய்தி ஆட் கொண்டமையின்'மிகுகாதலடியார்த மடியனுக்கி யச்சக்தீர்த்தாட் கொண்டான்' என்ருர் மிகுந்ாதலடியார் கணந்தோறும் மிகாசின்ற அன்பிளேயுடைய மெய்படியார் அடியார்கம் அடியனுக்கியமை,
“
T *

Page 136
* * 244 ict, it fg ஆராய்ச்சியுரை
"பர்சார இது பற்றறுக் திய க்கதன் பரம்பெருங் கருனேயால் ஆசைநீர்த்தடி "பிக் கூட்டிய அற்புத மறியேனே" ஆற் 8:
"அறிவையென் நடி 4Wர்கள் தங்களருட்குழாம் புகவிட்டு" சென்னிப்
"நெறிரெப் நீருளித்தின் சீரடியார் பென் ଜୀtyläf
■ 18 குறிசெய்து கொண்டென்: பண்டபிரான்' பூவள்வி 8
என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாற்ருனுமறியப்படுக் "அச்சக்தீர்த்தாட் கொண்ட்ான் எனக் *றப்படினும் ஆட்கொண்டு அச்சந்தீர்த்தான் rari )قلم(Ter شد. در دقیقه | , , 站品岛岛 ਜ
ஆசீசிந்தவிர்த்தமை, சீசிசகேவிாத்த சேவகன் வாழ்க திேருவண் 98) 'அச்சந் தவிர்த் கென்னே ஆண்டுகொண்டான் 1 " Fi 8( 'அளித் விக்கெதிரக்காவன்ெ ாருளி அச்சந்தீர்த்ததின்ینه) Grā0) ra 2.d. குவாசிசுந்தும், கர்தரக் கீர்த்தருளும் தயல்வளர் மேணியன்: எனத் கிருக்கோவையாரிலும் (17) ருேவனவற்ருலுமறிக த்மறுத்தென்ளேன்: கந்தியே' என்த் திருநீேதித்து ( 84ö፬) சிருகலும் ஈண்டேக்கேற்ப அறியற்பாலது.
அமுத7றி அந்தம் போன்ற இன்பம் ஊற்றெடுத்து: "தேன்றங்கித் தித்திக் *ஆாறி'அடி/வர்கள் நெஞ்சுளேகின்றமுதமுறி" (பொன் 2 4) இன்கனிலே யமுதுறி'(அடைந்?) 'கர யந்திள் அமுதூற ஆற" '(செக் )ே என வருவன : நிர்வன் புதுக்கண்டமையால் +3מחל áýтд அகேெகுவதாயிற் 'பொய்ள்ே விக்கெசுப்புகுந்து' (செக் 1) எனவும் 'ஆர்' *கிாகவேந்/குங்த்ருவி பாட்கொண்டது." (ቈፓቃይጋጮሆ ? ) எனவும் வருவன கண்க ಕ್ಲೌಹಿ;
*ச்சன்-தங்கை, ஒஇது' ங்திைய அச்சன் என்ப +. 'ட்டார் வழக்கு என்பர் :: (தொல், செல் குத் சி00 உரை), தச்சன் Fళ డీ' ஆண்டுேகாண்டருளிய வற்புதமதி யேனே '(அற்புத 9) атЕy அடிகள் பிரு5டு அருளிமையுங் காண்க அத்தன் என்பது எதுகைகோக்தி அச்சன்'எனத் திரிந்தது எனினுமாம், இறைவனே அச்சன் என்றது இலகத்துத் தந்தை பேரிலாகாது எக்காலத்தும் எங்விடத்தும் எல்லாவுயிர்களுக்கும் ன்ேமையே } செய்யும் அருட்டி 'கும்
ஆண்,பெண் பூ ஆகிஆேகாசமாகின் ஆகி என்பதனே முன் லுங் கட்டுக. ஆண் பென் என்றஇஅேவன் வேள் ஆதி சின்னும் உலகப்பொருள் முழுவதும் தனது வியபகத்துள் அடங்கத் தான் அவற் றுடஞகியும் பிறிதாகியும் கிற்கும் கில்பந்ந்கும். "பெண்ணுகி பாகு யவியாய்ப் பிறங்கிெளிசேர் விண்ணுகி மண்ணுகி இத்தக்னயும் வேருகி" (திருவெம் ܗ̄ܫ̣ܠܹܐ ܩܸܢ அருளியடைங்'கான்க: 鷺
ஆகாசமாகின்றது இறைவன் நுண்ணிய இானப் பரவெளியாய் சிற்கும் கிலேமையைக் குறித்தது. குவிப்பரவி கதை அருட்சத்தியா
 
 
 
 
 

r
திருச்சதகம் 2坐5
கத் தான் அதனுள் அமைந்து ஆரழற் சுடராய் கிற்கும் தன்மை சிகா
காசவித்தை அல்லது தகரவித்தை பயில்வார்க்கு அருள்செய்யும் பொருட் டாகும்.
甲。由 அந்தமாய் நின்றது தன்செயலால் உலகமுழுவதும் தன்னுள் ஒடுங் கீத் தான் முடிவிடணுய் கிற்கும் கில்லமையை உணர்த்தியதாகும். அப்பால் என்றது பிரகிருதிமாயைக்கு மேலேயுள்ள அசுத்தமாயை சுத்தமாகைளேக் குறித்தது. எல்லாம் ஒடுங்கிய நிலயில் இறைவன் ஒருவனே சிற்பன் என்பது தோன்ற அப்பால் கின்ற" என்ருர், "விண்ண்ே மட்ங்க வெற்புக்கரப்ப, மண்ணே மடங்கவரு மெர்ருகாலத்து மன்னி கிற்கும் மண்ணல்" ?5) எனவும்.
'முன்னுமொருவ ரீரும்பொழின் மூன்றற்கு முற்றுமிற்ரும்
பின்னுமொருவர்" (180) எனவும், திருக்கோவையாரில் வருவனவும் காண்க.
இத் துனே "அரும் பெரும் பொருளாயுள்ள இறைவன் அன்பர்க்கருளும் பொருட்டு உருவத்திருமேனி தாங்குதலின் "செச்சை மரமலர் புரையும் மேனி எங்கள் பெருமான்' என் ருர், செச்சை-வெட்சி, "செச்சை செங் தூரம் வெட்சியாகும்" என்பது திவாகரம் (மரப்). செச்சை மாமலர் புரையும் மேனி என்றது வெட்சியின் சிறந்த மலரை யொத்த சிவந்த திருமேனி என்றவாறு "செச்சை மலர் புரை மேனியன் திருப்பெருந்துறை யுறைவான்' (உயிருண் ணி 9) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. செச்சை மலர் செங்கிறமுடைத்தாதல், "எரிநகை யினடயிடு பிழைத்த நறுந்தார்ப், புரிமலர்த்துழாஅய் மேவன் மார்பினுேய் ' (18 59-80) என்னும் பரிபாடலுரையில் எரிநகை யிடையிடுபு' என்பதற்கு 'நிறத் தால் எரியையொத்த வெட்சிம்வரை யினடயிட்டு' எனப் பரிமேலழகர் உரைத்தமையாலுமறியப்படும். மேனிச் சிவபெருமான் என இயையும் மற்றைய அடியார்களேயும் உளப்படுத்தி 'எங்கள் சிவபெருமான்' என்ருர், இந்திரன் நிருமால் பிரமன் முதலிய தேவர்கள் யாவர்க்கும் தலைவனுத வின் தேவர்கோ" என்ருர்,
வானவன் மாலயன் மற்றுமுள்ள தேவர்கட்கும் கோனவனுய் நின்று கூடவிலக் குணக்குறியோன்
பூவல் 13. என அடிகள் அருளியமையுங் ଶs୩ ଜନ୍ଧା ୫.
இதன் கண், "செச்சை மாமலர் புரையுமேனி பெங்கள் சிவபெருமான்' என இறைவன் சுட்டியறியப்படுபவனுகக் கூறப்படினும் உள் புகுந்தாண்ட தும் ஆதாயமாகி யாரழலாப் அந்தமாகியதும் ஆகிய இயல்புகள் பீட்டறி வுக்குப் புலனுகாமையின் சுட்டறுத்தல் என்னும் முனரும்பத்து துதவிய பொருள் போக்தவாறு காண்க. .
* அக்கமிலமுதே பரும்பெரும் பொருளே யாரமுதே' வாழாப் 8

Page 137
卫46 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
,34 தேவர்கோ வறியாத தேவ'தேனன்
செழும்பொழில்கள் பயந்துகாத் தழிக்கு மற்றை
மூவர்கோ னுய்கின்ற முதல்வன் மூர்த்தி
மூதாதை மாதாளும் பாசுத் தெந்தை
யாவர்கோ னென்ஃனயும்வந் தாண்டு கொண்டான்
யாமாரிக்குங் குடியள்வோம் பாதும் அஞ்சோம்
மேவினுே மவனடியா ரடியா ரோடு
மேன்மேலுங் குடைத்தாடி யாடு வோமே.
ப-ரை தேவர் கோ அறியாத தேவதேவன்-தேவர்கட்கு அரசஞ கிய இந்திரனும் அறியமாட்டாத மகாதேவனும், செழு பொழில்கள் பயந்து காத்து அழிக்கும்-செழுமைபொருந்திய உலகங்கள் அனேத்தையும் படைத்தும் காத்தும் அழித்தும் முத்தொழில் செய்கின்ற, மற்றை மூவர் கோனுய் கின்ற முதல்வன்-தன்னின் வேருகிய பிரமன் திருமால் உருத்தி ரன் என்னும் மூவர்க்கும் தலைவனுய் நில்பெற்ற முதல்வனும், மூர்த்தி - அட்ட மூர்த்தியா புள்ளவனும், மூதாதை - பிரமன் திருமால் உருத்திரன் சதாசிவன் ஈசுவரன் என்பவர்களுக்குத் தந்தையாகிய சதாசிவமூர்த்திக்கும் தந்தையாயுள்ளவனும், மாது ஆளும் பாகத்து எக்தை - உமையம்மையார் தமதாக்கிக் கொண்ட இடப்பாகத்தையுடைய எங்கள் தந்தையும், யாவர் கேரன்-எல்லார்க்கும் தங்கிலுமாகிய சிவபெருமான், வந்து என்னேயும் ஆண்டு கொண்டான் வலிய வந்து ஒன்றும் போதா நாயேசினயும் ஆளா கக் கொண்டருளினுன் நாம் ஆர்க்கும் குடி அல்லோம் ஆதலால் இனி நாம் பிறரெவர்க்கும் அடிமை அல்லேரம் யாதும் அஞ்சோம் - எதற்கும் சிறிதும் அஞ்சுவோமல்லோம். அவன் அடியார் அடியாரோடு மேவினுேம் அவ்விறைவனுடைய அடியார்க்கும் அடியாரோடும் சேர்க்தள்ளோம்; மேன்மேலும் குடைந்து ஆடி ஆடுவோம்-மேலும் மேலும் அவனது பேரின்ப வெள்ளத்தில் மூழ்கித்திளேத்து ஆனந்தக் கூத்து ஆடுவோம்.
தேவர்கட்கு அரசனுகிய இந்திரனும் அறியாத மகாதேவனும் உல கங்கள் அனேத்தையும் படைத்திக் காத்து அழிக்கின்ற மற்றைய பிரமன் நிருமால் உருத்திரன் என்னும் மூவர்க்கும் கலேவஞய்கின்ற முதல்வனும் அட்டமூர்த்தியாயுள்ளவனும், மூதாதையாயுள்ளவனும் உமையம்மையார் ஆளும் இடப்பாகத்தையுடைய எங்கள் தங்தையும், யாவார்க்கும் தலேவணு ாகிய சிவபெருமான் வலியவந்து என்னேயும் ஆளாகக் கொண்டருளினுன் ஆதலால் இனி நாம் பிறர் எவர்க்கும் அடிமையல்லோம்: யாதும் அஞ்சோம் அவ்விறைவனுடைய அடியார்க்கும் அடியாரோடும் சேர்ந்துள்ளோம், மேலும் மேலும் அவனது பேரின்ப வெள்ளத்தில் மூழ்கித் திளேத்து ஆனக் தக்கூத்தாடுவோம் என்பதாம்.
இறைவனது இறைமைக்குணத்தினேக் கூறத்தொடங்கிய அடிகள் முதலில்' தேவர்கோ வறியாத தேவதேவன்' என்றும், பின்னர் அவனில்
 

திருச்சதகம் 247
மேம்பட்ட பிரம்மன் முதலிய மூவர்க்கும் த&லவனுய் உள்ளவன் என்றும் அட்ட மூர்த்தங்களேயுடையவன் என்றும் கீழுள்ள பிரமன் முதலியோர்க்குத் தாதையாகிய சதாசிவமூர்த்திக்கும் காதையுள்ள வன் என்றும் உமையம்மை யாளும் பாகத்தையுடையவன் என்றும் எங்கள் தங்தை என்றும் கூறி பருவரி இவையெல்லாவற்றையும் சேர்த்து முடித்தற் பொருட்டு யாவர் தோன்" என்றும் அருளிச் செய்தார்.
தேவர்கோ-தேவர்கட்கு அரசனுகிய இந்திரன். அவன் பசுபோத முனேப்பினுல் இறைவனேக் காணமுடியாமையின் "தேவர்கோ அறியாத தேவ தேவன்" என்ருர், தேவதேவன்-தேவர்க்குத் தேவன். மகாதேவன் என்ற வாறு " ஆகிமூர்த்திக் கருள் புரிந்தருளிய தேவதேவன்" (கீர்த்தி 132) தேவதேவன் மெய்ச் சேவகன்" (சென்னிப் 1) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. " மிகுதேவர்க்குக் கேவன்' திருமத்திரம் 2838. தேவன் என ஒருமையாற் கூறினு தேவர்க்கும் மேலாகிய தேவன் ஈசன் ஒருவனேயாதலின்.
பொறிகள் என்றது உலகங்களே பயந்து-பெற்று, " நீண்ட தோளி ணுய் நிற்பயந் தெடுத்த டான்" (கம்ப. மந்திரப் 8ே) என் புழியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க, ஈண்டு படைத்து என்னும் பொருட்டாப் சின் தது. பயந்து காத்து அழிக்கும்" என் புழி வினேயெச்சங்கள் எச்சப்பொருள் தாராமல் சென்வெண் மாத்திரையே குறித்துகின்றன. "சக்கரமும் கர் தித்துச் சுழலுமாப் போன்" (சிவஞான சித் சூத், 10 செய்யுள் )ே என். புழிப்போல மற்றைய என்பது தன்னின் வேருகிய பிறிதுபொருளில் வந்தது. பிரமன் முதலியோரைக் கொண்டு படைத்தல் முதலிய தொழில் களேச் செய்விக்கும் பெருந்தக்லவ்ன் இறைவனுதலின் 'மூவர்கோன்" என்ருர் " மூவண்ணல் தன் சக்சிதி முத்தொழில் செய்ய, வாளா மேவண்ணல்" எனப் பரஞ்சோதி திருவிளேயாடற்புராணத்து (கடவுள் வாழ்த்து 1) வருதலும் காண்க,
மூர்த்தி-அட்ட மூர்த்தி. 'அட்டமூர்த்தி யழகன்" (சென்னிப் 2) எனவும். 'அட்டமூர்த்தியை மட்டவிழ்சோலே யாருரானே" (தே. சுக் 59 :2) எனவும் வருவன காண்க. அட்டமூர்த்தம் சிலம் நீர் தி வனி வான் உயிர் ஞாயிறு திங்கள் என்னும் எட்டுமாம். அவற்றைத் தனது மூர்த்தமாகக் கொண்டு தான் மூர்த்திமானுப்ப் பவர் முதலிய எட்டுத் திருங்ாமங்களோடு விளங்குபவன், *
நில நீர் நெருப்புயிர் நீள்விசும்பு நிலாப் பகலோன் புலனுய மைக்தனுே டென்வகையாய்ப் புணர்த்து மின்மூன்" என அடிகளும், (தோனுே 5)
'அட்ட மூர்த்தியதாகிய வப்பரோ'தே.124:3 என அப்பர்டிகளும் அருளியமையுங் காண்க.

Page 138
24& திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மூதாகை = முது + காதை, கங்தைக்குத் தங்தை பிரமன் முதலியோ ருக்குத் தங்தையாகிய சதாசிவனுக்குத் தந்தையாகவின் இறைவனே மூதாதை என்ருர் "மாதாளும் பாகக்தெந்தை' என்றதனுல் உமையம்மை யார் ஆக்கினியும் குடும்போலக் குணமாகாது இறைவனுேடு ஒருங்கு சிற் பவர் என்பது கூறியவாறு,
மால் பிரமன் மற்குெழிந்த தேவர்கள் முதலிய எல்லாருக்கும் த&) வன் இறைவனுதலின் "யாவர் கோன்' என்ருர், யாவர்கோன் என்பதில் யாவர்க்கும் கோன் என்னும் நான்கனுருபும் முற்றும்மையும் கொக்கு கின்றன. என்னேயும் என்பதில் உம்மை இழிவு சிறப்பு. வந்து ஆட் கொண்டான் என்றது அம்முழுமுதல் இறைவன் கைம்மாறு கருதாக பெருங்கருக்ணயினுல் தானே வலிய என்னே ஆட்கொண்டான் என்றவாறு, 'தானே வக்தெம்மைத் கலேயளித்தாட் கொண்டருளும் வான்வார் சுழல்" (திருவெம், )ே என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
அவ்வாறு இறைவன் ஆட்கொண்டமையால் யாம் இனிப் பிறர் எவர்க்கும் அடிமைால்லோம் எதற்கும் சிறிதும் அஞ்சோம் என்பார் * காமார்க்கும் குடியல்லோம் யாது மஞ்சோம்' என்ருர், "ராமார்க்குங் குடியல்லேம் நமனே பஞ்சோம். கோமாற்கே நாமென்றும் மீளாவாள்ாய்க் கொய்ம்மலர்ச் சேவடியினேய்ே குறுகினுேமே" (காவு 812 : 1) எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க.
"அங்கவர்தங் திருவேடம் ஆலயங்கள் எல்லாம்
அரவெ னவே தொழுநிறைஞ்சி பாடிப் பாடி எங்குமியாம் ஒருவர்க்கும் எளியோ மல்லோம்
பாவசிக்கும் மேலானுேம் என்றிறுமாப் பெய்தித் திங்கள் முடியாரடியார் அடியோ மென்று
திரிந்திடுவர் " சூத்.12.
எனச் சிவஞான சித்தியாரிஸ் வருதலும் ஈண்டறியற்பாலது. குடியென் றது ஈண்டு அடிமை என்னும் பொருட்டு ' த மார்க்குங் குடியல்லாச் சங்கரன்" (நாவு 313:1) எனத் தேவாரத்து வருக துங் காண்க.
பாதும் அஞ்சோம் என்பதில் பாதுக்கும் என்னும் நான்கனுருபு தொக்கது. இனி அதுவே இரட்டுற மொழியால் சிறிதும் என்ற பொருக்ா யும் தந்தது. பரிதும் என்னும் உடலட்சரைத்தால் யாவர்க்கும் அஞ்சோம் என்பதும் கொள்க. பாதும் என அஃறியாற் கூறியது உயிர்களுப் பேரச் சத்தைத் தருகின்ற யமனுக்குக்' கூற்று' என்னும் அஃறிக்னப் :ெ உள்தாதல் பற்றிமாகும் 'நாமார்க்குங் குடியல்லோம் நமனே பஞ்சோம்" என அப்பரடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
கூற்றேனப் பெயரிய கொடுக்தொழிலொருவ குற்றல் செற்ற வண்ணல், 11-க் திரு. திருவாரூர் மும்மணிக் 13.

திருச்சதகம் 249
அடியார் அடியார்-இறைவன் அடியார்க்கு அடியார். 'உன்னடியாரடி யாரடியோம்' அடியா ரடியோம்' (திருப்படை 2, 8) என வருவன் வுங் காண்க. அடியாரொடும் மேவினுேம் எனக்கூட்டி இறைவன் ஆண்டு என்னே அடியாரிற் கூட்டினமையின் அடியாரொடு மேவினுேம் என வுரைக்க, "அப்பஞண்டு தன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே (அதிசய 1) 'அடியா ரடிக்கூட்டிய அற்புதமறியேனே" (ஆற் 8) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க: பேரின்பம், வெள்ளம்போல் இடையீ டின்றிப் பெருகுதலினுலும், அதனே நுகரும்தோறும் தெவிட்டப் பெருமை யானும் "மேன்மேலுங் குடைந்தாடி பாடுவோமே." என்ருர், 'இன்ப வெள்ளத்துள் நீங்கிக் குளிக்கின்ற நெஞ்சங் கொண்டி" (திருப்பாண்டிப் 8) எனவும் 'ஆனந்த வெள்ளம் வற்ருது முற்ருது" கோவை 307) எனவும் அடிகள் அருளியமையுங் கொள்க. ஆடுவோம்-பேரின் பத்தில் மூழ்கிய ஆகச் தத்தாற் கூத்தாடுவோம்.
இதன் கண்; தேவதேவன், மூவர்கோன், ஆர்க்கி மூதாதை மாதாளும் பாகத்தெந்கை, யாவர் கோன் எனக் கூறப்பட்ட இறையியல்புகள் சுட்டி யறியப்படுவனவள்ளமயின் சுட்டறுத்தல் என்னும் மூன் ரும்பத்து நுதலிய பொருள் போதேவாறு காண்க. EO.
4. ஆத்தும சுத்தி ஆத்தும் சுத்தி என்பது உயிரினது தூய்மையான கிலே, அது யான் எனது என்னும் அகப்பற்று புறப்பற்றுக்களின் நீக்கமும், அவந்துக்கு வதிவாகிய கன்ம நீக்கமும் உளவாய்வழி உண்டாவதாகும். கன்ம நீக்கத் நிற்கு இடையருத இறைபணி வேண்டுவதாகும். அதுவும் தூய்மையுடைய மண்மொழி மெய்களாற் செய்யப்படுவதாகும், t
அறுசீர்க்கழிநெ ஒ லடியாசிரிய விருத்தம்.
ச்ே. ஆடுகின்றிலே சுத்துடை யான்சுழற் கன்பிக்ஸ் என்புருகிப்
பாடு கின்றிஃப் பதைப்பதுஞ் செய்கிலே பணிகிசீஸ் பாதமலர் சூடு கின்றிலே சூட்டுகின்றதுமின்ற துனேயிலி பினநெஞ்சே தேடு கின்றில் தெருவுதோலழிலே செய்வதொன்றழியேனே.
ப- ை துனே இவிபின நெஞ்சே-என்க்குத் துனேயாதல் இல்ஜ் யான பிணம்போலப் பயனற்றுக் கிடக்கும் நெஞ்சமே, கூத்து உட்ையான் கழற்கு அன்பு இஃப்-திருக்கூத்தையுடைய சிவபெருமான் திருவடிக்கண் அன்பு செய்கின்றில் என்பு உருகி பாடுகின்றில்,அன்பின்மையால் என்பு உருகப் பாடுகின்றுயுமில்லே. ஆடுகின்றிலே - பாடவின்மையால் அதற் ]கேற்ப ஆனந்தக்கத்து ஆடுகின்ருயுயில்க்ல, பதைப்பதும் செய்திக்.இறை 'வன் திருவருாேப் பெறவேண்டுமென்று துடித்தலும் செய்கின்ருயில்க: ஆபணிகில்-வனங்குகின்றியும் இல்ல் பாத மலர் குடுகின்றிக் - இறைவன்

Page 139
逻5ó திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
திருவடியாகிய மலரை மின்தஃமேற் குடுகின்ரு யுமில்லே சூட்டுகின்றதும் இஃது.நல்விறைவன் திருவடிக் சண் மலரைச் சூட்டுவதும் செய்கின்றுயில்லே தேடுகின்றிஃ- வ்விறைவன் பாண்டு நன்னான் என்று தேடுகின்ருயு மில்ஃ; தெருவுதொறு அவறிஃ:தெருக்கள்தோரிம் அவ்விறைவசீனத் தேடி அலறுகின் ருபுமில்லே. மீ இவ்வாறு பினம்போற் பயனற்றுக் கிடப்பின், செப்வது ஒன்று அறியேன்-உன்னுேடு கூடிய யான் உய்தி அடைவதற்குச் செய்யத்தக்கது ஒன்றையும் அறிகின்றிலேன்.
துனேயிலி பினநெஞ்சே, கூத்துடையான் திருவடிக்கண் அன்பில்; என்புருகிப் பாடுகின்றில: ஆடுகின்றில; பகைப்பதஞ் செய்கில் பணி கிலே; இறைவன் பாதலர்களே கின்தஃமேற் குடுகின் குயுமில்ல; அவ் விறைவன் நிருவடிக்கண் மலரைச் சூட்டுகின் குயுமில்ல்ே: அவ்விறைவனேக் தேடுகின்ருபுமில்ஸ்; தெருக்கள்தோறும் அவ்விறைவனேத் தேடி அலறு இன்குயுமில்ல; இந்திலேயில் உன்ளூேடு கூடிய யான் உய்தியடையச் செய் பத்தக்கது ஒன்றையும் அறிகின்றிலேன் என்பதாம்.
கூத்துடையான் - திருக்கூத்தையுடையவன்; சிவபெருமான். சுழற்த என்னும் நான்காவது ஏழாவதன் பொருட்கண் வந்தது. இறைவன் திரு வடிக்கண் அன்பின்மையாற் படுதலும் ஆடுதலும் செய்கின்றிலே அதைப் பற்றி ப் பதைப்பதுஞ் செய்கிலே என்ருர் உருகி என் லும் செய் தென் எச்சத்தை செயவென் எச்சமாக்குக, அன்பின்மையால் பாடுவது செய்யாமையாலும் அதனுள் என் புருகாமையாலும் "அன்பிலே என்புருகிப் பாடுஒன்றில்' என் ருர், பாடுதல் நெகிழ்ச்சிக்கேதுவாதல், " பாடி கைந்து கைந்துருதி" (சத 100 "சுண்ணுக்கினியானேப் பாடிக் கசிந்துள்ளம் உள் நெருக்கு நின்றுருக' (திருவெம் 4) " மாலுக்கரியானே வாயார காம்பாடிப் பூலித் தகங்குழைந்து' (பொன்னுசல் )ே என வருவனவற்ருலுமறிக.
ஆன் பின்மையும் பதைப்பின்மையும் மன்த்தின் செயல்களாகும். பாடுக் லும் அலறுதலும் மொழியின் செயல்ாகும். என்புருகுதலும் ஆடலும் பணிதலும் பாதகலர் குடுதலும் பாதத்திற்கு மலர் சூட்டுதலும் தேடு தலும் மெய்யின் செயல்களாகும். ஆகவே மனமொழி மேய்கள் இறை என் பணியில் நில்லாமையின் செய்வதொன்ற்றியன் என்ருர் என்ற கருத்து மனமொழி மெய்கள் முற்கூறப்பட்ட இறைபணியில் கிற்றற்கு இறைவன் அருள் செய்ய வேண்டுமென்பதும், அதனுல் உயிர் தூய்மையான நிக்லுயடையவேண்டும் என்பதும் குறிப்பேச்சம்,
பதைத்தல்-துடித்தல். 'பதையேன் மனமிக உருகேன்" செக்2 பாதலர் சூடுகின்றிலே என்றது இறைவன் திருவடி பலரை மின்கிரசிற் சூடுகின்றில் என்றவாறு பாதமவர் சூட்டுகின்றதிலே என இனத்து திருவடிக்கண் மலரைச் சாத்துகின்ரு யுமில்க்ல எனவுரைக்க நெஞ்சே என: விளித்துப் பாடுகின்றிலே ஆடுகின்றில் பணிகின்றிலே! சூடுகின்றில் சூட்டுகின்றதுமில்ல; தேடுகின்றில்; அலறிலே என மொழிமெய்களின்
 

திருச்சதகம் 。251
செயல்களேயும் அதன் செயல்களாகக் கூறியது மனநினேவின்படி மொழி யும் மெய்யும் தொழிற்படும் இயைபுபற்றியாகும்.
தேடுகின்றிலே என்றது இறைவன் யாண்டுள்ளான் அவனே யார் கண்டனர் என்று தேடுகின்ருயில்&லயென்றவாறு, "தேடிற்றிலேன் சிவ னெவ்விடத்தான் எவர் கண்டனரென்று" (நீத்தல் 45) அடிகள் பிறிதோரி டத்து அருளியவாறுங் காண்க, தேடுதல் கடனுகுதல் " உள்ளுகித் தேடு வேன்' (அம் 17) " ஒருத்தனே புன்னே ஒலமிட்டலறி யுலகெலாக் தேடி யுங் காணேன்" (அருட் 2) என வருவனவற்ரு லுமறிக, தெருவுதொறு அலறிலே என்றது அன்பின்மையால் தெருஷ்தொறும் இறைவனேத் தேடி அலறுகின் முயுமில்ல என்றவாறு,
"மருளிய மலர்ப்பாதம் மனத்தில்வளர்க் துள்ளுருக்கக்
தெருவுதொறு மிகவறிைச் சிவபெருமா னென்றேத்தி "ஏசறவு 9. என்பதும் ஈண்டு அறியற்பாவது, துனேயிலி நெஞ்சு என்றது உயிார் கிய எனக்குத் துனேயாதல் இல்லேயான நெஞ்சு என்றவாறு பிண நெஞ்சு என்ருர் ஆடுதல் பாடுதல் பதைத்தல் முதலிய செயல்களேச் செய்யாமல் உயிர் நீங்கிய உடல்போற் கிட்த்தலின்.
இதன் கண், ஆடல்பாடல் முதலிய அன்பின் செயல்கள் உயிரின் தூய்மைக்கு இறைவன் திருவருளாற் கிடைக்க வேண்டியன என்பது பெறப்படுதலின் ஆந்து மகத்தி என்றும் நான்காம் பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க. 3.
38. அறிவி லாத வெண்ப்புகுந் தாண்டுகொண் டறிவதை யருளிமேல்
ந்ெறியெ ல்ாப்புல மாக்கிய எந்தையைப் பந்த்கீன மறுப்பாக்னப் பிறிணி எாதவின் னருள்கள் பெற்றிருந்துமா குடுதி பினதெஞ்சே கிறியெ லாமிகக் கீழ்ப்படுத் தாய்கெடுத் தாயென்ஃராக்கெடுமாறே. ப-ரை பிண நெஞ்சே-பினம்போலப் பயனற்றுக் கிடக்கும் மனமே, அறிவு இலாத என் ஆன புகுந்து ஆண்டுகொண்டு-தன்னே அறியும் உண்மை யறிவு இல்லாத அடியேனே வலியவந்து ஆளாகக்கொண்டு, அறிவதை அருளி-தன்னே அறிதற்குக் கருவியாகிய அவ்வுண்மை யறிவைத் தந்தருளி, மேல் நெறி எலாம் புலம் ஆக்கிய எந்தையை-மேலாகிய வீட்டிற்குரிய வழிகள் எல்லாவற்றைபும் புலப்படச் செய்த எங்கள் தங்தையும், பக் தன அறப்பானே-பாசப்பிணிப்பிக்ன ஒழிப்பவனுமாகிய இறைவளே. பிறிவு இலாத இன் அருள்கள் பெற்றிருந்தும் எஞ்ஞான்றும் நீங்குதலில்லாமைக்கு. ஏதுவாகிய இனிய அருள் உதவிகளே எளிதாகப் பெற்றுக்கொண்டிருச் திம், மாருடுதி-தடுமாறுகின் குய் கிறி எ லாம் மிக கீழ்ப்படுத்தாய்-அத் தடுமாற்றத்தினுல் பொய்க்நெறிகளெல்லாம் மேற்பட என்னேக் கீழ்ப் படுத்திவிட்டாப் என்னே கெடுமாறு கெடுத்தாப்-அங்ஙனம் கீழ்ப்படுத்தமை யால் என்னேக் கெட்டுப்போமாறு கேடுத்துவிட்டபம்; உன் இயல்பிக்ன
என்னென்பேன்,
-

Page 140
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பினநெஞ்சே, அறிவில்லாத என்னே வலியவந்து அடிமைகொண்டு தன்னே அறிதற்குக் கருவியாகிய உண்மை அறிவினத் தந்தருளி விட்டு நெறிகள் எல்லாவற்றையும் புலப்படுத்திய எந்தையும் பந்தக்ன அறுப் பானுமாகிய இறைவனே எஞ்ஞான்றும் பிரியாமைக்கேதுவாகிய இன்னருள் பெற்றிருந்தும் தடுமாறுகின்ருய்; அத்தடும்ாற்றத்தினுல் பொய்க்நெறிக ளெல்லாம் மேற்பட என்னேக் ந்ேப்படுத்தி விட்டாய் அங்ஙனம் கீழ்ப் படுத்தமையால் என்கீனக் கெடுமாறு கெடுத்து விட்டாய் உன் இயல் பினே என்னென்பேன் என்பதாம்.
அறிவு-இறைவனே அறியும் உண்மை அறிவு. புகுந்தாண்டு கொண்டு என்றது இறைவன் தானே. வந்து ஆளாகக் கொண்டு என்றவாறு,
"தானே வந்தெம்மைத் தலையளித்தாட் கொண்டருளும் . வான்வார் கழல்" திருவெம் 6,
"பொருளா வென்சீனப் புகுந்தாண்ட பொன்னே 'கோயின் மூத் 8,
எஇனத்தான் புகுந்தாண்டான் " உயிருண்ணிசி,
"பொருளா வென்சீனப் புகுந்தாண்டு" திருக்கோவை 73.
எனப் பிருண்டும் அடிகள் அருளியமை காண்க,
அறிவகை என்பதில் அது இறைவனே அறியும் உண்மை அறிவை (ஞானத்தைச்) சுட்டியது. மேல் நெறி என்றது வீட்டுநெறியை, புலமாக் ಙ್ பக்தனே அறுப்பானே - சிவநெறிக்கட் சேறற்குத் தடையாகவுள்ள பாசப்பிணிப்பை ஒழிப்பவனே.
* பந்தமறுத் தென் ரே பாண்டுகொண்ட பாண்டிப்பிரான் 'பூவல் .ே
' பந்த மறுக்கும் 凸置盛芭L{雷a)" கோயிந் 9,
'அடியார் பந்தனே விண்டறநல்கும் எங்கள் பரமன்" வார்த் 5. 'பக்கமறுத் தாண்டு.அருளி வாறு' அச்சோ .ே
என் அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. எங்தையை, அறுப்பாகின என் லும் இரண்டாம் வேற்றுமைகள்" பிறிவு" என்னும் தொழிற்பெயரைக் கொண்டு முடிக்தன. பிறிவு-பிரிவு, ' பிறியும் மனத்தார் பிரிவரிய பெற்றியக்ன' குலாப் 4 பிறிவிலாத அருள் -தன் இன என்றும் பிரியாமைக்கு ஏதுவாகிய அருள், இலாத என்னும் எச்சம் ஏதுப்பொருட்டு. இன்னருள்.இனிய அருள். 'மண்ணுழை யாவுமறிதில்ல மன்னன் தின் னருள் போல் 'திருக்கோவை 348 இன்னருள் பெற்றிருந்தும் என்ப தில் உம்மை, தடுமாரு திருப்பதற்குரிய அருள்கள் பெற்றிருந்தும் பயற்சி வயத்தால் தடுமாறுகின்ருய் என உயர்வு சிறப்பு: மாருடுதல் + தடுமாறு தல். கிறி-பொய், வஞ்சனேயுமாம். 'கிறியும் கீழ்மையுங் கெண்டையங் கண்களும்" அற்புதப் 10 மாருடுதலினுல் பொய்ந்நெறிகளெல்லாம்
 
 
 
 
 
 
 

மேலோங்குதலின் "கிறியெலாமிக" என்ருர், அங்ங்ணம் மிகுதலால் யான் கீழ்படுதலின்" கீழ்ப்படுத்தாய்' என்ருர், கெடுமாறு கெடுத்தாய் எனக் கூட்டுக்,
மேலேத் திருப்பாட்டில் (சத81) நெஞ்சு தூய்மையடைவதற்கு உதவி யான பாடல் ஆடல் முதலிய செயல்கள் அற்றுக் கிடந்தமையைக் கூறி இத்திருப்பாட்டால் உதவி செய்யாமையோடு மாருடிக் கீழ்ப்படுத்தி என்னே ஒருவாற்ருனும் உய்திகூடாதபடி கெடுத்து விட்டாப் எனப் பய னற்றுக்கிடக்கும் மனம் என் இனப் பயனற்றுப் போகும் வண்ணம் செய்தத னேச் கூறியருளிஞர்.
இதன்கண், பிறிவிலாத இன்னருள் பெற்றிருந்தும் கிறியெலாம் மிகக் ழ்ேப்படுத்துக் கெடுத்த தம் மனத்தினேக் கடிந்து கூறும் வாயிலாக அத சீனத் தூய்மைசெய்து தரல் வேண்டுமென வேண்டிக் கோடல் புலப்படு தீவின் ஆத்துமசுத்தி என்னும் நான்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போதரு தில் காண்க, 2.
37. மாறிநின்றெ&னக் கெடக்கிடந்த&னயையெம்மதியிலி மடநெஞ்சே தேறுகின்றிலம் இனியுசீனச் சிக்கெனச் சிவனவன்திரடோண்மேல் நீறு நின்றது கண்டனே யாயினும் நெக்கிலே யிக்காயம் கீறு கின்றி கெடுதுன் பரிசிது கேட்கவுங் கில்லேனே.
ப-ரை எம் மதி இலி மட கெஞ்சே - யாம் கூறும் அறிவுரையை ஏற்றுக்கொள்ளுதலில்லாத அறியாமையுடைய மனமே, என மாறி நின்றுஎன்கின மாறுபட்டு கின்று, கெட கிடந்தனேயையான் கெடுமாறு என்பாற் கிடந்தாற்போலுவை, இனி உனே சிக்கென தேறுகின்றிலம் - உன்னே உறுதியாகத் தெளிப்பமாட்டோம். சிவன் அவன் திரள் தோள் மேல் - ពិស பெருமானுகிய அவ்விறைவன் பரமாசாரியனுப் எழுந்தருளிய பொழுது " அவனது திரண்ட தோள்களின் மீது நீறு சின்றது கண்டனே ஆயினும்திருவெண்ணிறு சில்பெற்று விளங்குதல்க் காட்சியளவையாற் கண்டர்யா யினும், நெக்கிலே-அவனே நிக்னத்து அன்பினுல் உருகுகின் குயில்ல்ே; உன் பரிசு கெடுவது.இவற்ருல் உன் தன்மை கெட்டுப்போவதாகும். இது கேட்க வும் இல்லேன்-நான் இதனேக் கேட்கவும் ஆற்றலில்ல்ேன்.
எம்மதியிலி மடநெஞ்சே, என்னே மாறுபட்டு சின்று யான்கெடுமாறு
என்பாற் கிடந்தாற் போலுவை: ஆதலால் உன்னே உறுதியாகத் தெளிய
மாட்டோம். சிவபெருமானுகிய அவ்விறைவனுடைய திரண்ட தோளின்
மீது திருவெண்ணிர கிலேபெற்று விளங்குதலேக் கண்ட்னேயாயினும் அவனே தி&னந்து அன்பினுல் உருகுகின்றுயில்லே இவ்வுடம்பைக் கீறுகின்ருயில்வ; இவற்ருல் உன் தன்மை கெட்டுப்போவதாகும். இதனக் கேட்கவும் ஆற்ற வில்லேன் என்பதாம்.

Page 141
254 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மாறிவிற்றல்-உயிர்க்கு உதவியாய் இறைவழிபாட்டில் சில்லாது பயிற்சி வயத்தான் உலகியல்வழி சிற்றல். கிடந்தாலஃாயை என்பது கிடந்தண்ேதுை என விகாரப்பட்டது. எம்மதி-உயிராகிய எம்மை அறியும் அறிவு எனினு மாம். காம் கூறும் அறிவுரையை ஏற்று அதன்படி ஒழுகாமைபற்றி "எம்மகியிலி மடநெஞ்சே ' என் ரூர் மடம்-அறியாமை, 'வருந்தினே யளிபவென் மடங்கெழு செஞ்சே ' (கவி 133 : 19) என்புமியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க.
என்ளே ஆதாரமாகக் கொண்டு கிடக்கும் நீ எனக்கு உறுதுண்யா காது என்கேட்டிற்கு உறுத&னயாகின் ருயாதலால் இனிமேல் உன்னே உறிதியாகக் தெளிய மாட்டோம் என்பார் "தேறுகின்றிலம் இனியுசீனச் சிக்கென என்ருர் தேறுதல்-தெளிதல், "தேறினும் :ே குறள் 88. சிக்கென-உறுதியாக, " தேற்றமிலாதவர் சேவடி சிக்கெனச் சேர்மின்களே' (பாண்டிப் 10) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
சிவனவன் என்பதில் அவன் என்னும் பண்டறிசுட்டு இறைவனது இறைமைக் குணங்களேச் சுட்டியது. திரள்தோள்-திரண்டதோள். "மல்ல பங்கு திரள்தோள்கள்" (ஞான 211:t) செங்கனகத் திரடோளெஞ் செல்வன் றன்னே" (காவு 298:2) எனத் தேவழத்து வருவனவும் காண்க. திரள்தோள்மேல் நீறு நின்றது " சின் பவளத் திரண்டோண்மேற் சேர்க்கிலங்கு வெண்ணிற்ற னென்கின்ரூனால் ' (நாவு :ே 1) எனத் தேவா சத்தும், "கோட்கொண்டமீற்றன்" (அம்மானே 3.) " தோளுலா நீற்றன்" (அச்சப் )ே என இத்திருவாசகத்தும், 'அவன் தோள் பூசு அத்திருநீ ஹென' " கவனத்த நீறணியும் தடங்தோளண்ணல் (109, 112) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவனவற்ருலும் அறிக. திரள்தோள் என்ற உபலட்சனத்தால் திருமேனி முழுவதும் கொள்ளப்படும். " கீறு பயில் கின்ற மெய்யுடையான் (ஞான 103:5) எனவும் ' மெய்யெல்லாம் வெண் னிறு சண்ணித்தமேனி" (நாவு 5 : 1) எனவும் தேவாரத்து வருவன காண்க, இறைவன் திருமேனியிலுள்ள திருவெண்ணிற்றின் குறிப்பு உல தம் முழுவதும் பேருழிக்காலத்து வெந்து சாம்பராகி அங்ஙனம் செய்த இறைவனிடத்திலேயே தங்கியிருப்பதை உணர்த்துவதாகும். கீற்றி&ன எடுத்துக் கூறிஞராயினும் உபலக்கணத்தாற் கண்டிகையுங் கொள்க. 'கண்டிகையு முளேக்தெழு மூவிலே வேலும்.உடையார்' 'கிண்டிகை பூண்டு கடிசூத்திரமேற் கபாலவடம்.வைத்திட்ட' (நாவு 8:3; 112:9) எனத் தேவாரத்து வருவனவும் காண்க, கண்ட&னயாயினும் என்பதில் உம்மை நூல்வாயிலாகக் கேட்டதேயன்றிக் காட்சியளவையாற் கண்டும் என இறந்தது கீஇேயவெச்சவும்மை. கண்டனேயாயினும் செக்திகலயென் நிதி முழுமுதல் இறைவனேக் கண்டிருக்தூம் அன்பினுல் உருகுகின் ருயில்ல' யென்றவாறு,

திருச்சதகம் 255
இக்காயம் றுேகின்ருயில்லையென்றது இவ்வுடம்பினுற் பெறவேண்டிய வீடுபேற்றினேப் பெறுதற்குரிய கிலேமையைப் பெற்றிருக்தம் இவ்வுடம் போடு கூடிவாழும் வாழ்க்கையை விரும்புகின் குய் என்பதை உணர்த்தி யது. கேட்கவும் கில்லேன் என்றது நெஞ்சே கின்நிய இயல்புகளேச் செவிவாயிலாகக் கேட்டுப் பொறுக்குமாற்றவில்லாத யான் கண்டு எங்ங் னம் ஆற்றுவேன் என்னும் பொருள்பட நின்றது. கில் ஆற்றலுணர்த்தும் இடைச்சொல் 'முன்போல் வேட்டையினின் முழலகில்லேன்" (பெரிய புரா கண்ணைப் 45) என் புழிப்பேtல.
இதன் கண், மடநெஞ்சே என்னே மாறிகின்று யான் கெடக்கிடர் தாலஃனய தன்மையையுடையை அதனுல் உன் கீனச் சிக்கெனத் தேறு இன்றிலம்: நெக்கிலே; இக்காயம் கீறுகின்றிலே, இத&ள்க் கேட்கவும் கில் லேன் எனத் தனது உயிரின் தூய்மைக்கு உதவியாப் நிற்க வேண்டியமனம் அவ்வழி கில்லாமையைக் கூறுமுகத்தால் அம்மனத்திகின எனக்கு உதவு மாறு அருள்செய்ய வேண்டுமென வேண்டிக்கொண்டமை புலப்படுதலின் ஆத்துமசுத்தி என்னும் கான்காம்பத்து நுதலியபொருள் போந்தவாறு காண்க. BAB,
38. கிற்ற வாமன மேகெடு வாயுடை யானடி நாயேனே
விற்றெ வாமிக ஆள்வதற்குரியவன் விரைமலர்த் திருப்பாத முற்றி லாவிளந் தளிர்பிரிந் திருந்து நீ உண்டனவெல்லாமுன் அற்ற வாறுநின் ாைறிவுநின் பெருமையும் அழிவ்றுக்
கில்வேரே.
ப-ரை: மனமே-கெஞ்சமே, உடையான்-உலகத்தை உடைமையாக வும் அடிமையாகவும் உடையவனும், அடி நாயேகன விற்று எவrம் மிக ஆள்வதற்குரியவன் - அடிமையாகிய நாய் போன்ற இழிவை யுடைய எளியேனே விகிலப்படுத்தியாயினும் எனக்கு எல்லா நலங்களும் மிகும்ாறு ஆண்டுகொள்வதற்கு உரிமையுடையவனுமாகிய இறைவனுடைய, விர்ை மலர் திரு பரத முற்று இலா இனம் தளிர் பிரிந்திருந்து -கறு மணம் பொருக்கிய காமரை மலர் போன்ற திருவடிகளாகிய எக்காலத்தும் முற்றுதலில்லாத இளந்களிர்களே நீங்கியிருந்து, முன் மீ உண்டன எல்லாம் அற்ற ஆறும் முன்னர் ே நுகர்ந்திருந்த இன்பங்கள் எல்லாம் நீங்கிய தன்மையையும், கின் அறிவும் பின் பெருமையும்-அதனே அறியாத தின் அறிவையும், சின் இழிவின் மிகுதியையும், அளவு அறுக்கில்லேன்.அள விட்டு வரையறுக்கும் ஆற்றலுடையேனல்லேன் ஆதலால், கிற்றவா கெடுவாய்-நீ செய்தவாற்ருன் கெடுவாய்; அதனே நீ அறிக்திலே,
மனமே, உடையானும் அடிாரயேனே விற்று எல்லா நலன்களும் மிகுமாறு ஆண்டு கொள்வதற்குரிமையுடையவனுமாகிய இறைவனுடைய விரைமலர்த் திருப்பாதமாகிய முந்துதவில்லாத இளந்தளிர்களேப் பிரிங் திருக்து அதனுல் முன்னர் நீ நுகர்தேவையெல்லாம் அற்றவாற்றையும்

Page 142
256 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை அதனே அறியாத மீன் அறிவையும், கின் இழிவின் மிகுதியையும் அள விட்டு வரையறுக்கும் ஆற்றலுடையேனல்லேன் ஆதலால் t செய்த
வாற்ருன் கெடுவாய் அதனே நீ அறிந்தில் என்பதாம்.
திற்றல்-செய்தல். கிற்றவாறு என்பது கிற்றவா என ஈறுகெட்டு கின்றது. மனம் கிற்றவாறு என்னேயெனின், இறைவன் பரமாசாரியனுப் வலிய எழுந்தருளி வந்து அருளுபதேசம் செய்தபொழுது அவனே அணுகி யிருந்து நுகர்ந்த இன் பங்களெல்லாம் அவன் மறைந்தவிடத்து நீங்கிய தன்மையைப் பொறுத்திருந்ததாகும். கிற்றவாற்ருல் என மூன்ருவது விரித்து அதனேக் கெடுவாய் என்பதனுேடு முடிக்க, இனி, கில் தவா எனப் பிரித்து உலகப் பற்றிச் செல்லும் ஆற்றல்கெடாத எனவும், கிற்று அவா எனப்பிரித்து ஆற்றலுடைத்தாகிய அவாவினே மேற்கொண்ட
எனவும் பொருளுரைப்பாருமுளர்.
உலகத்துள்ள பொருள் எல்லாவற்றையும் உடைமையாகவும் அடிமை யாகவும் உடையாளுதலின் இறைவனே உடையான் என்ருர், உடையா குதிய இறைவனது "அளவற்ற உயர்விக்ன நோக்கத் தம்கிலே மிகக் கீழான காதல் பற்றி " அடிகா பேனே' என் குரர். "யாவரிக்கும் மேலாம் அளவி லாச் சீருடையான், யாவர்க்கும் கீழாம் அடியேனே' (திருவெண்பர் 8) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க. விற்றல்.உலகிய வில் ஒன்றசீன விற்று 寺高邻 விக்லயைத் தாம் பெற்றுக் கொள்ளும் தன்மையையுடையது. ஈண்டு இறைவன் உயிரைவிற்றுத் தான் அடையும் பேறு ஒன்று மின்மையின் அவ்வுயிர்க்கே எல்லா நலமும் மிகுமாறு செய் கின் முணுகவின் ' விற்றெலாம் மிக' என்ருர், ஆணவமலத்தோடு விரவிச் செயலற்றுக் கிடந்த உயிரை இறைவன் உய்விக்குமார திருவுளங்கொண்டு விஜனக்டோகச் செய்தலே ஈண்டு விற்றலாகும். அதனுல் உயிர் விக்னச் டோகப் பிறந்திறங்து வினேகனேச் செய்து விக்னப்பயன்களே அநுபவித்த லால் ஆணவவவி கெடப்பெற்று இருவினேயொப்பு மலபரிபாகமாகிய பக்குவகிக்லயையடையும். அங்கிலேயில் இறைவன் அவ்வுயிரை ஆட்கொண்டு அவ்வுயிர்க்கு எல்லா நலமும் மிகச் செய்வான். இதனே விளக்கவே விற்றெலாமிக ஆள்வதற்குரியவன்' என்ருர் ஆள்பவன் என்னுது ஆள் வதற்குரியவன் என விதத்து கூறியது. மற்றைத் தேவர்கள் உயிர்க்குறுதி பயக்கும் ஐந்தொழிற்குமுரியால்லாமையால் அவ்வைந்தொழிற்குமுரிய இறைவனே ஆள்வதற்குரியன் என்பது தோற்றுதற் பொருட்டென்க.
இறைவனுல் ஆட்கொள்ளப்பட்ட பின்னர்த் தமது கருவி இரணங்கள் அருள் வழிப்பட்டுகின்று உண்முகமாகக் கண்டு நுகர்ந்த இன்பங்களே விளக்குவரர் அவ்விறைவன் நிருவடிகளே " விரைமலர்த் திருப்பாக முற்றில்ா விளந்தளிர்" என்று சிறப்பித்துரைத்தார். 'விதை என்றது என்டு மகரந் தத்தினே. அதனேக் கூறவே, அகளுேடு தொடர்புடையதேனும் அடங்கும். ஆகவே விரை மூக்குணர்விற்கும், கேன் தாவுணர்விற்கும், மலர்த்திருப்
 
 
 
 
 
 

திருச்சதகம் 257
اولیه اش را ... . . . . . . . . . . . او را از பாதத்தளிர் கண்ணுணர்விற்கும், இளமை ஊற்றுணர்விற்கும், தேசீனப் பகுதிய உயிராகிய தனது ஆரவாரம் செவிபுணர்விற்கும் இயையுமாறு கான்சு, பொறியுணர்வு கூறவே அந்தக் கிரணங்கள் மொழி மெய்கள் எல்லாம் அவ்வின் பநுகர்ச்சியைப் பெற்றமை புலனும், மலர்' என்றது தாமரை மலரை, இறைவன் மூவாமேனி முதல்வனுதலின் அவன் திருப் பாதங்களேத் திருப்பாத முற்றிலா விளக்தளிர்" என்ருர் 'முவாமேனி முதல்வன் காண்" மூவாமேனி முதல்வனே" (ாேவு 23:3; 2741) எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க, பாதி இளந்தளிர் என இயை யும். " நின்னந்தமாஞ் செந்தளிர்கள்" (திருவெம்0ே) எனவும், "இடி குரற் சுற்றின் எருத்திற வைத்த கிளந்தளிரின் படியிடப் பாலது. கச்சியேகம்பமேய வரதருக்கே" (பதினுெராத் திருவேகம்ப சிகி) எனவும் வருவன காண்க. மலர்த்திருப்பாதம் என்றது உவமையணியும், பாத முற்றிவர இளந்தளிர் என்றது இல்பொருள் உருவகவனியுமாகும்.
பிரித்திருந்து அற்றவாறும் எண் இயையும். அறுத்ல்-இல்லாமற் போதல். இறைவனே அணுகியிருந்தபோது நுகர்ந்த இன்பங்களெல்லாம் அவன் மறைந்தபோது நீங்கியமையின் "பாதவினந்தளிர் பிரிந்திருந்து உண்டனவெலாம் அற்றவாறும்" என்ருர், அறிவும் பெருமையும் என்பன அறியாமையையும் சிறுமையையும் உணர்த்தின. இவற்றின் மிகுதிபற்றி 'அளவறுக்கில்லேன்' என்ருர்,
இதன் கண், நெஞ்சை முன்னிலேப் படுத்தி மனமே கிற்றவாற்ரும் கெடுவாய் எனவும், இறைவன் திருவடியைப் பிரிந்தமையால் முன் நுகர்ந்த இன்பங்களெல்லாம் அற்றவாற்றினே நீ அறிந்திலேயெனவுங் கூறியிருப்பி னும் அம்மனத்தினே என் உயிர் தூய்மையடைதற்கு உதவும்ாறு அருள் செய்ய வேண்டுமென வேண்டிக்கோடலே கருத்தாகவின் ஆத்தும் சுத்தி என்னும் நான்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போக்தவாறு காண்க, 3.
39. அளவறுப்பதற் கரியவன் இமையவர்க் கடியவர்க்கெனியான் நங், களவறுத்துநின் முண்டமை கருத்தினுட் கசிந்துணர்த் திருத்தே யுங், உள்க நூத்துனே நினேந்துளம் பெருங்களன் செய்தது மிக்ல நெஞ்சே, பண்க நூத்துடை யான்கழல்பணித்திலே பரகதி புகுவானே,
படரை : நெஞ்சே-மனமே, இமையவர்க்கு அளவறுப்பதற்கு ஆரிய வன் இறைவன் தேவர்களுக்கும் தன்பெருமையை அளந்து முடிவு செய் தற்கு அரியவன்; ஆயினும், அடியவர்க்கு எளியன்-தன் அடியவர்க்கு எளிவந்து அருள் செய்யும் பேரருளயுடையான் ம்ே களவு அறுத்து ஆண்டமை-அவன் கம்மைத் திருடிய பாசங்களே ஒழித்து ஆட்கொண்டருளி நம்மிடத்து கிலேபெற்ற தன்மையை, கருத்தினுள் உணர்ந்து கசிந்திருந்தே யும்=உள்ளத்தில் நினேந்து உணர்ந்து நெகிழ்ந்திருந்தும், பரகதி புகுவான்' மேலான வீட்டுநெறியிற் போதற்கு, கன்'கின்ந்து உன் இயல்பை
| ୫୫

Page 143
ይ58 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
நினக்தி, உள கறுத்து-பொறிநுகர்ச்சிகளாக உள்ளனவற்றை வெறுத்து சீக்கி உளம் பெரு களன் செய்ததும் இல்லே-உள்ளத்தை இறைவன் எழுங் சுருளியிருத்தற்குரிய பெரிய திருக்கோயிலாகச் செய்ததும் இல்ல; பனகு அறுத்து உடையான் கழல் பணிந்திலே குற்றங்களே நீக்கி எம்மையுடைய அவ்விறைவன் திருவடிகளே வணங்குகின்குயுமில்ல; நின்தன்மை இருந்த வாறென்னே. * 。
இறைவன் தேவர்களுக்கும் தன் பெருமையை அளந்து முடிவு செய் தற்கு அரியவன்; ஆயினும் தன் அடியவர்க்கு எளிவந்து அருள்செய்யும் பேரருளாளன். அவன் கம்மைத் திருடிய பாசங்களே ஒளித்து நம்மை ஆட் கொண்டருளி நம்மிடத்து கிலேபெற்ற தன்மையை உள்ளத்தில் உணர்ந்து நெகிழ்ந்திருந்தும் பரகதி புகுவதற்கு உன் இயல்பை கீனேந்து பொறி நிகழ்ச்சிகளாக உள்ளனவற்றை வெறுத்து நீக்கி உள்ளத்தை இறைவன் எழுந்தருளியிருக்கும் பெரிய திருக்கோயிலாகச் செய்ததுமில்ல. சின் குற்றங்களே நீக்கி எம்மையுடைய அவ்விறைவன் திருவடிகளே வனங்கு கின்ருயுமில்லே தின் தன்மை இருந்தவறென்னே.
அளவறுத்தல்.காட்சி அனுமானம் முதலிய அளவைகளால் இறைவன் இயல்புகளே அளவிட்டறிதல், இறைவன் சுட்டியறியப்படாளுகவின் அள வறுப்பதற்கரியவன்' என்ருர், " ஓரளவில்லாவொருவன்" என்ருர் திருக்கோவையாரினும் (308), இமையவர்க்கு என்பதில் உயர்வு சிறப் பும்மை தொக்கது. அடியவர்க்கெனியான் என்றது தன் அடியவர்களுக்கு எளிவந்தருளும் பேரளுடையான் என்றவாறு,
"முன்னே யென்னுடை வல்வினே போயிட முக்கண துடையெந்தை
தன்னே யாவரும் அறிவதற்கரியவன் எளியவன் அடியார்க்கு" அதிசய 3.
என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க.
* புரிகொள் சடையர் அடியார்க் கெளியர் " ஞானபீ8:2. " வஞ்சகர்க் கரியர்போலு மருவினுேர்க் கெனியர் போலும்' நாவு8ே:7,
"எளியவ ரடியார்க் கென்று மின்னம்ப ரீசனுரே" தரவு 72:5. " தன்னடியார்க் கெளியான் நன்னே' நாவு 247 : 3, "உகந்துள்ளி கண்னுதார்க் கரியானே படியேற்கெனியானே" சுந்த9:7. எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க. அடியார்க்கு அளவறுப்பதற்கு எளியவன் என இணயத்தப் பொருளுரைப்பின் இறைவன் சுட்டிப்பறியப் படுபவனுவான். 'தன்பெருமை தானறியாத் தன்மையன் காண்" (சாழல் 19) என அடிகள் மற்குேரிடத்து அருளிச் செய்தலின் அவனுது மறிதக்கரிய அவனது அளவற்ற பெருமையையை அடியவர்கள் எளிதில் அறிaர் எனக் கூறுதல் பொருந்தாமையின் எளிவந்து அருளும் பேரரு ள்ள்ன் எனப் பொருள்கோடலே பொருந்துஆதாகும்,

திருச்சதகம் 259
"கனவிலும் தேவர்க் கரியாய் போற்றி
கனவிலும் நாயேற் கருளினே போற்றி" போற்றி 148-சி.
என்னும் அடிகள் திருவாக்கும் சண்டு சிந்திக்கத்தக்கது.
களவு என்னும் தொழிற்பெயர் நம்மைக் களவு செய்த பாசங்களே உணர்த்தியது. பாசத்தின் களவாவது இறைவன்பாற் சாராது மனத்தி சீனத் தன்பாற் கவர்ந்தமையாகும். பாசமறுத்தாண்டமை,
"பாரிடைப் பாதங்கள் காட்டிப் பாசமறுத்தெனே யாண்ட்
ஆருடையம்பொன்மேனி யமுதினே" குயிற் 8: என அடிகள் அருளியமையானுமறிக நின்ருண்டமை என்பதை ஆண்டு சின்றமை என இயைத்துப் பொருள்கொள்க, கருத்தினுள் உணர்ந்து கசிந்திருந்தேயும் என மாறிக்கூட்டுக. கருத்து உள்ளம், கெஞ்சிற்கு உள் ளம் கூறுதலே, 'வருந்தினே வாழியென் நெஞ்சே.இனிச்சிறக்கவின் உள்ளம்" என அகப்பாட்டில் (19: 28) வருதலானுமறிக இருந்தே யும் என்பதில் ஏ அசைவுகில், உம்மை, களவறுத்தாண்டமையைச் சுட்டி யுனராயாயினும் என இறந்ததுதழிஇய எச்சவும்மை.
உள-உள்ளன. அவை பொறிவாயிலாக வரும் நுகர்வுகள், கறுத்தல்ஈண்டு வெறுத்தல், உனேகினேதல்-உன் இயல்பினே நீண்தல், உளம் பெருங் களஞ் செய்தல்-உள்ளத்தினே இறைவன் எழுந்தருளியிருக்கும் பெரிய திருக்கோயிலாகச் செய்தல், உள்குவார் உள்ளத்தினே இறைவன் கோயி வாகக் கொள்ளுதல், 'இறைஞ்சுவார் சிந்தையுள்ளே கோயிலாகத் திகழ்வானே' ஞான 0ே0:.ே "சேவடி, காஃப்யு மாலேயுங் கைதொழுவார் மனம் ஆலயம் ஆரூ ரரநெறி யார்க்கே " நசவு 17: 8. " கினப்பவர் மனங் கோயிலாக் கொண்டவன்" நசவு 118:1. எனத் தேவாரத்தும்,
" மறவாமை யானமைத்த மனக் கோயில் உள்ளிருத்தி" வாயி 8 எனப் பெரியபுராணத்தும் வருவனவற்ருலுமறிக.
பளகு-குற்றம், "பண்டுனே கினேயமாட்டாப் பளகனேன்" (தே. நாவு 2ே:5) 'பளகறு கேள்விப் பயிற்சியா' (காஞ்சி, திருநகர 108) என் பனவற்றிலும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அறுத்துப் பணிந்திலே என இயையும். "செய்தது மிக்ல" என்ற உம்மையைப் பணிந்ததுமில் எனவும் கூட்டுக,
பரகதி-மேலான வீட்டு நெறி பரகதி பாண்டியற் கருளினே போற்றி '(போற் 314) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அவ்

Page 144
260 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
விட்டு நெறியிற் போதற்குரிய இறைவனே கிளேத்தலும் கழல்பணிதவி மகியவற்றைச் செய்திகல என்பர், பெருங்களஞ் செய்ததுமில் கழல் பணிந்தில் பரகதி புகுவானே" என் குர். "மலர்பறித்திறைஞ்சிப் பத்தியாய் நினேந்து பரவுவார் தமக்குப் பரகதி கொடுத்தருள் செய்யும் சித்தனே " (அருட்)ே என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையும் காண்க
இதன் கண் செஞ்சே என் முன்னரீலேப்படுத்தி உனகறுத்து உளம் பெருங்களன் செய்ததுமில் எனவும், ! பள்கறுத்து உடையான் கழல் பணிச்ததுமிக்) எனவும் கூறியிருப்பினும் ஆத்தும சுத்திக்குரிய இத் தன்மைகளே எனக்கருளவேண்டுஇன் இறைவனே வேண்டுதலே கருத்தா கவின் ஆத்துமசுத்தியென்றும் ாேன்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போதரு தில் காண்க. 岛茵。
40. புகுவதாவதும் போதர வில்லதும் பொன்னகர் புகப்போதற் குகுவதாவதும் எந்தையெம் பிரானென்னே யாண்டவன் சுழற்கன்பு, தெகுவதாவதும் சித்தலு மமுதொடு தேனுெடு பால்காட்டி, மிகுவ *ாவதும் இன்றெனின் மற்றிதற் கென்செய்வேன் விஜயேர்ன,
HT புகுவதாவதும்-சென்று அண்டதற்குரிய நெறியையுடைய தும், போதரவு இல்லதும்-மீண்டு வருதற்குரிய நெறி இல்லாததுமாகிய GLi Tirra. La போதற்கு-சிவநகருட் புகுதற்காகச் செல்லுதற்கு, *குவதி ஆவதும். நீங்கவேண்டிய அகப்பற்றுப் புறப்பற்றுக்கள் நீங்குவதும், எக்கை எம்பிரான் என்னே ஆண்டவன் கழற்கு அன்பு ேெகுவதாவதும். எங்கள் தங்தையும் எங்கள் தக்லவனும் என்னே ஆட்கொண்டவனுமாகிய இறைவனுடைய திருவடிக்கு அன்பினுல் கெஞ்சம் நெகிழவேண்டியதும், வித்தலும் அமுதொடு தேனுெடு பால் கட்டி மிகுவதி ஆவதும்-எப்பொழு தும் அமுதும் தேனும் 'பாலும் கருப்புக்கட்டியும் போலும் இனிய பேரின்பச் சுவையானது மிகவேண்டியதும், இன்றெனின் - இப்பொழுது எனக்கு இல்லையாகுல், வினேயேன் இதற்கு என் செய்கேன் - எடுத்த உடம்பு முகந்துகின்ற வினேயை அநுபவித்தற்குரிய யான் இக்சிஃமைக்கு பாது செய்யவல்லேன்
சென்றடைதற்குரிய நெறியையுடையதும் அடைந்தோர்கள் மீண்டு வருதற்குரிய நெறியில்லாததுமாகிய பொன்னகர் புகப்போதற்கு அகப் பற்று புறப்பற்றுக்கள் நீங்குவதும் ாக்தை எம்பிரான் என்ன ஆண்டவன் கழற்கு அன்பினுல் நெஞ்சம், கெகிழவேண்டியதும் நித்தலும் அமுதும் தேனும் பாலும் கருப்புக்கட்டியும் போலும் இனிய பேரின் பத் சுவை மிகவேண்டியதும் இப்பொழுது எனக்கு இல் ஃப்யானுஸ் விரேயேன் இங்கிலேமைக்கு பாது செய்யவல்லேன் என்பதாம்.
புகுவதாவதும் போதரவில்லதும் என்றதனுல் இறைவன் அருளும் திருவடிநீழலாகிய வீடு பக்குவமடைந்த உயிர்களுக்குச் சென் ஹடைதற்குரிய

திருச்சதகம் ፵6ቷ!
நெறியையுடையதாயும் அடைந்தால் மீள்தற்குரிய நெறியையில்லாததாயும் என அதன் சிறப்பியல்புகூறப்பட்டது.
' மீண்டு வாரா வழியருள் புரிபவன் "கீர்த் 117 " வாராவுலகத் தந்து வந்தாட் கொள்வோனே" ஆசைப் ? * பிறிவறியா வன்பர்கின் னருட்பெய்கழல் தாளினேக்கீழ்
மறிவறியாச் செல்வம் வந்து பெற்ருர்" அடைக் 9. " வாரா வழியருளி வந்தெனக்கு மாறின்றி
ஆரா வழிதா பமைந்தன்றே" வெண்பா ?. " வாரா வுலக நெறியேறக் கோலங்காட்டி பாண்டானே" ஆனந்த .ே என அடிகளும்,
" வாராடவுலகருள் வல்லான் றன்னே" தே. 21? 2. என அப்பரடிகளும் அருளியவாறும் காண்க.
போதரவு-திரும்பி வருதல் ஈண்டு திரும்பி வருதற்குரிய நெறியை யுணர்த்தியது. போதரவில்லது மாகிய எனப் பண்புருபு விரித்துப் பொருள் கொள்க. பொன்னகர்-வீடாகிய அழகிய நகர் சிவநகர். " போரேறே சின் 'பொன்னகர்வாய் நீ போந்தருளி" (சதகம் 58) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க, உகுவதாவது - ரீங்கவேண்டிய அகப்புறப் பற்றுக் கள். இவை பொன்னகர் புகப்பேரிதற்குத் தடையாக வுள்ளனவாத வின், "பொன்னகர் புகப்போதற்குத் உகுவதாவதும்" என்ருர், 'யானென தென்னும் செருக்கறுப்பான் வானுேர்க் குயர்ந்த வுலகம் புகும்" (குறள்) என்பதும் சண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலது. உகுவதாவது-கெடவேண்டி யது; நீங்கவேண்டியது. உதுதல்-கெடுதல் என்னும் பொருட்டாதல் "அழிந்துகு நெஞ்சத்தே மல்ல ஆழப்ப" (கவி ?? : 28) என்புழிக் காண்க.
கழற்கு அன்பு:திருவடிக்கு அன்பு, " வேண்டு கின் சுழற்கண் அன்பு" (சத?4) என் அடிகள் அருளியமையுங் கண்க. அன்பு நெகுவதாவது அன்பினுல் மனம் நெகிழவேண்டியது. "நசயினேன் ேெகுமன்பில்வே" சேத 0ே) 'அன்பினு லடியேன் ஆவியோ டாக்கை யானந்தமாய்க் கசிச் துருக" (கோயிற் 8, 1 அன்பால் நீ அககெவே புகுந்தருளி" (எசறவு?) என வருவனவுங் காண்க,
அமுதொடு தேனூெடு என்ற ஒடுக்கள் எண்ணுப்பொருளில் வந்தன. அவற்றைப் பால் கட்டி என்பவற்குேடும் கூட்டுக் அமுது தேன் பால் கட்டி என்பன உவம ஆகுபெயராய் இறைவள் அருளும் பேரின்பச் சுவையை உணர்த்தின.
" தேசீன ஆணெயைக் கரும்பினின் தேறல்லச் சிவனே' சத 38.
தேனே யமுதே கரும்பின் தெளிவே சிவனே ' சத55, * தேசீனப் பாலேக் கன்னவின் தெளியை" சத ፱8.

Page 145
262 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை T
" தேனே யமுதே சிக்கைக் கரியாய் "ரத 85. "தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே நித்திக்கு மானே" சத 0ெ "தேனேயும் பரலேயுங் கன்னலேயு மொத்தினிய
கோனவன் போல் வந்து" அம் 14, "ஊணு யுயிராய் உணர்வாயென் லுட்கலந்து
தேனுய் அமுதமுமாய்த் தீங்கரும்பின் கட்டியுமாய் அம் 1.ே " தேசீனப் பால் நிறையின் அமுதை அமுதின் சுவையை" புணர்ச் சி.
'தேனுய் இன்னமுதமுமாய்த் தித்திக்குஞ் சிவபெருமான் "ஏசறவு 10, என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
கட்டி-கரும்புக்கட்டி, "கட்டியி ன சிசியும் புழுக்குங் காணமும்" (சீவக 1938) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. "கன்னல் கட்டி கற்கண்டாகும் ' என்பது பிங்கலத்தை (:ே44); மிகுவதாவது - அப் பேரின் பச்சுவை மிகவேண்டியது; இன்றெனின் என்பதன் ஆற்றலால் இப்பொழுது இல்ல்யாயின் என உரைக்கப்பட்டது. மற்று-அசை, வினே யேன் என்றது உடம்பு முகந்து கின்ற வினேயை அனுபவித்தற்குரியேன் என்றவாறு,
இதன் கண் பொன்னகர் புகப்போதற்கு நட்கவேண்டியதும் ஆண்ட வன் சுழற்கு அன்பு நெகவேண்டியதும் நித்தலும் பேரின்பச் சுவை மிக வேண்டியதும் உயிரின் தூய்மைக்குரியனவாகவின் அவற்றை அருள வேண்டுமென இறைவனே வேண்டுமுகத்தால் ஆத்துமசுத்தி என்னும்
நான்காம்பத்து நுதலியபொருள் போர்தவாறு காண்க. E.
41. வினேயென் போலுடை யார்பிறர் ஆர்உடை யான்அடி நாயே னேத் தினேயின் பாகமும் பிறிவது திருக்குறிப் பன்றுமற் றதனுவே, முனேவன் பாததன் மலர்பிரிந் திருந்துநான் முட்டிலேன் த&லேேறன், இண்யன் பாவனே யிரும்புகன் மனஞ்செவி யின்னதென் நறியேனே,
ப-ரை: என் போல் விகின உடையார் பிறர் ஆர்.என்&ாப்போல இறைவனேப் பிரிக்தி உலகில் வாழ்வதற்கே துவாகிய பிராரத்த வினே யுடையவர் பிறர் யாவர் உளர் ஒருவருமில்லே. உடையான் அடி காபேகன தினேயின் பாகமும் பிறிவது கிருக்குறிப்பு அன்று-என்ஆண் ஆளாகவுடையான் அடிமையாகிய காய்போன்ற இழிவுடையேக்னத் தினேயின் பாதியளவு பொழுதாயினும் பிரிந்திருத்தல் அவனது திருவுள்ளக் கருத்தன்று, அத ஒல்-அப்பிராரத்த விசினயினுல், மூக்னவன் பரத நல் மலர் பிரிந்திருந்தும். வினேயினிங்கிய விளங்கிய அறிவினேயுடைய இறைவனுடைய திருவடிகனர் கிய சல்ல மலர்களே அணுகியிராது பிரிக்கிருந்தும், கான் தங் முட்டிவேன் கிறேன்-நான் அப்பிரிவினே ஆற்குது தலயைக் கற்றுTணில் மோதுதல் செய்திலேன்; அதனுற்பிளத்தலும் செய்திலேன்; இனேயன் பாவகன இரும்பு.

திருச்சதகம் 265
இத்தன்மையுடையேனது இடையகுத் தியானம் அன்பின்மையால் வன்மை யான இரும்பாகவுள்ளது; மனம் கல் எனது மனமும் இளகுதலில்லாத கல்லாகவுள்ளது: செவி இன்னது என்று அறியேன்-இறைவனது உபதேசத் நிளேக் கேட்ட செவி இன்ன பொருளாகவுள்ளது என்று சொல்லுமாறறி யேன்.
என்ளேப்போற் பிராரத்தவினேயுடையார் பிறர் யாவர் உனர் ! என்னே ஆளாகவுடையான் அடிகரியேனேத் தினேயின் பாதியளவு பொழுதாயினும் பிரிந்திருத்தல் அவன்து திருவுள்ளக்குறிப்பன்று அதனுல் முனேவனுடைய திருவடிகளாகிய நல்ல மலர்களேப் பிரிந்திருந்தும் அப்பிரிவிக்ச ஆற்ருது யான் தலேயை மூட்டிலேன் கிறேன். இத்தன்மையுடையேனது பாவ&ன இரும்பு மனம் கல் செவி இன்னபொருளாகவுள்ளது என்று சொல்லுமா றறியேன் என்பதாம்,
வினே என்போல் உடையார் பிறர் ஆர் என்றது இறைவன் வலிய வந்து ஆட்கொள்ளப் பெற்றிருந்தும் உடனே கதிபெறமாட்டாது உலகில் வாழ்வதற்கு ஏதுவாயிருந்த பிராரத்த வினேயை என்னேப்போல உடைய வர் பிறர் யாவர் என்றவாறு ஒருவருமில்லே என்பது குறிப்பு.
அடிநாயேசின-அடிமையாகிய நாப்போன்ற இழிவுன்டபே&து. " இங் கிருந்த லழகோ அடிநாயேன்" (பிரார்த் 4) "அடிநாயேன் அரற்றுகின் றேன்" (குழைத்த 10) என வருவனவும் காண்க. திாேயின் பாகமும் பிறிவது அவன் திருக்குறிப்பன்று என்றது இறைவன் எப்பொழுதும் என்னே அணுகியிருப்பதன்றித் தினேயின் பாதியளவு பொழுதாயிலும் என் கீனப் பிரிந்திருப்பது அவனது நிருவுள்ளக்கருத்தன்று என்றவாது. பாகம்-சுறு பகுதி. 'பாகத்தைப் படாத கெஞ்சிற் பல்லவதேய மன்னன்" சீவக 2378. தினேயின் பாகிம்-தினேயின் கூறு 1 நிரோப்பிளந்தன்னா சிறுமையரேனும்' எனத் திருமித்திரத்து (ஃபீ?ே) வருதலுங் காண்க பொரு, எளின் சிறுமையாற்காலகின் சிறுமையைக் கூறிஞர்." நினேத்தினேயேனும் பொறேன் துயராக்கைத் திண் வலேயே" (நீத் 38) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. பிறிவது பிரிவது. " பிரிவிலாத வின்னருள் பெற்றிருந்தும்" (சத 3ே) என்புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க திருக் குறிப்பு-திருவுள்ளக்கருத்து. "தென்றில்லேக்கோனோ உன்றன் திருக் குறிப்புக் கூடுவார் நின்கழல் கூட" (சத 5ே) என்புழியும் இப்பொருட் டாதல் காண்க. பிறிவது திருக்குறிப்பன்று என்ருர், இறைவன் தகுதி பிருப்பின் வீடனிக்கும் விருப்புடையான் என்ற கருத்துப்பற்றி
அகனல் என்றது சிடனே கதிபெருமைக்கு ஏதுவாகத் தடுத்திருந்த அப்பிரசாத்த விசினயினுள் என்றவாறு அதஞல் இறைவன் திருவடி மலர்களேப் பிரிய நேர்ந்தமையின் "அதனுள் முக்னவன் பாதான்மலர் பிரிந்திருந்தும்' என் ருர் அடிகள் இறைவனேப் பிரிந்திருந்தமை,

Page 146
፰ûፏ! திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" ஆள்வதற்குரியவன் விரைமலர்த் திருப்பாத
முற்றிலா விளந்தளிர் பிரிந்திருந்தும் ' சத 34
* பொருளா வெ&னப் புகுந்தாண்ட பொன்னே பொன்னம்பலக்கூத்தா
மருளார் மனத்தோ டுனேப்பிரிந்து வருந்துவேனே" கோயின் மூத் பீ.
என வருவனவற்ருலுமறிக. முன்வன்சகடவுள். " முனேவனே முறையோ" முனேவனே ஆட்கொண்டாய்" (சத 22: ?ே) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
முட்டிலேன் தலேகிறேன் என்றது முட்டிப்பிளங்கிலேன் என்றவாறு, தலயை மோதிப் பிழத்தற்கு மோதப்படும் பொருள் வலிதாயிருக்க வேண்டுமாதலின் கற்றுரண் என்பது வருவிக்கப்பட்டது. "துள்ளித் தூண் முட்டுமாங் கீழ் " என்ருர் நாட்டியாரினும், இனேயன்-தன்மை ஒருமைக் குறிப்பு வினேயாலனேயும் பெயர்.
பாவனே-இடைவிட்ாத் தியானம், "பாவனே யாய கருத்தினில் வந்த பராவமுதாகாதே" (திருப்படையாட்சி 3) என் புழியும் இப்பொருட்டா தல் காண்க. அதனே இரும்பு என உருவகித்தது அன்பாகிய கசிவின்மை பற்றியாகும். மனத்தைக் கல் என்றது இறைவனது அருளுருவக் காட் சியை உள்ளுணர்வாற் கண்டிருந்தும் அவன் பிரிவை ஆற்றியிருக்கும் தன்மைபற்றியாகும். செவி இன்னதென்று அறியேன் என்றது இறை வனது அருளுபதேசங்களேக் கேட்ட செவி இப்பொழுது யாதாயிற்று என அறிகிலேன் என்றவாறு, -
இதன் கண், முனேவின் பாதான் மலர் பிரிந்திருத்தற்கேதுவான பிரா ரத்த வினேயுடையேன் செய்யும் பரவக்னயும், அதற்கேதுவான மனமும், பாங்கன செய்தற்குரிய அருளுபதேசத்தைப் பெற்ற செவியும் உயிரின் தூய்மைக்கேற்ற நியிேல் கில்லாமையைக் கூறுமுகத்தால் அவற்றை அதற் கேற்ற முறையில் அமையுமாறு அருள வேண்டுமென வேண்டிக்கொள்ளு தலால் ஆத்துமசுந்தி யென்னும் மான்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்கி, 3?.
42. ஏனே யாவரு மெய்கிட ஆற்றுமற் சின்னதென் றறியாத, தேசீன ஆன்ெயைக் கரும்பினின் தேறலச் சிவனேயென் சிவலோகக் கேரள மானன நோக்கிதன் கூரனேக் குறுகிலேன் தெலுங்காலம், தr&ன யானிருத் தோம்புகின்றேன்கெடுவேனுயிர் ஓயாதே.
ப-ரை: ஏனே யாவரும் எய்திடல் உற்று இன்னது என்று அறி பாத-மெய்யன் பரல்லாத மற்றை கரன்முகன் முதலிய பிறர் எவரும்
 
 
 

திருச்சதகம் 265 Fས་ཡིད། ། எப்தி இத்தன்மையுடையது என்று அறிய முடியாதி, தே&ன - தேன் போன்றதும், ஆன் நெய்யை-பசுவின் கெய் போன்றவிலும் கரும்பின் இன் தேறல் கருப்பஞ் சாற்றின் இனிய தெளிவு போன்றவதும் சிவனே. சிவனெனும் நாமக் தனக்கேயுடையவனும் என் சிவலோகக் கோ.இர = என் ஆண்டிாளாகவுடைய சிவலோக நாயகனும், மான் ரன்ன நோக்கிதன் கூறனே மனின் நோக் துப்போலும் நோக்கினேயுடைய உமையம்மையை இடப்பகத்திலுடையவனுமாகிய இறைவனே குறுகிiேன்-யான் இடைdட் பெற்றிலேன் டான் நெடுங்காலம் இருந்து ஊரே ஓம்புகின்றேன்-யான் உலகில் நெடுங்காலம் வாழ்ந்திருந்து ஊனுடம்பைப் பாதுகாக்க வேண்டி யவனுகின்றேன்; அதனுள், உயிர் ஓயாதே கெடுவேன்-அதனுல் என் உயிர் ஒழியாது கிெடப்பெறுவேன்.
மெய்யன் பரல்லாத பிறர் எவரும் எய்திடலுற்று இத்தன்மையுடையது என்று அறியமுடியாத தேன் போன்றவனும் பசுவின் நெப்போன்றவனும் கருப்பஞ் சாற்றின் தெளிவுபுேசின்றவலும் செம்பொருளாயுள்ளவனும் எனது சிவலோகக கணும் மையம்மையை இடப்பாகத்திலுடையவனு மாகிய இறைவனே அடையப்பெற்றிலேன் யான் உலகில் கெடுங்காலம் வாழ்ந்திருந்து நன்றுடம்பைப் பாதுகாக்க வேண்டி யவனுயிருக்கின்றேன் அதனுல் என் உயிர் ஒழியாது கெட்-ப்பெறுவேன் என்றவாறு.
ஏஆண் யாவரும் என்றது இறைவனருளால் அவனேச் சார்ந்து அறிதல் குரிய ப்ேபு:ன் பசல்ல த மற்ற்ைபோரைக் குறித்த பூ. "யாவராயினு மன்ட்ரன்றி யறியோணுமலர்ச் சோதியான்" (சென்னிப் 1 என் அடி கள் அருளியமையும் கண்க. ஏனேயோராவார், "திசைமுகன் சென்று தேடினர்க் டிொனித்தும்" (1:1) என்பது முதலாக 'ஒன்றுண் டிஸ்க்ல யென் றறிவொளித்தும்" (139) என்பது சுருகத் திருவண்டப்பகுதியில் அருளிச் செய்யப்பட்டவர்கள் வர்.
எய்திடலுற்று இன்ன சென்றறியாகவென்றது எய்திடலுறதும் இன்ன தென்று அறித்தும் இல்லாதவேன்றவாறு, "எய்திடலுற்று மற்றின் னதென் நறியாத " என்ற அடைமொழி, தேனே, ஆனயை, கரும்பினின் தேறல், சிவ&ன. சிவலோகக்கோனே, மான் ஃ நோக்கிதன் கூறனே என்பவற்குேம் தனித்தனி சென்றியையும்.
இன்னது என அஃறினே வாய்பாட்டாற் கூறியது பரம்பொருண் 'அது' எனக் கூறும் வடமொழிக் கொள்கைபற்றியாகும். தேனே ஆனெயைக் கரும்பினரின் தேரலே என்று அடுக்கிக் கூறியது தனித்தனி ஆவை போலுதலன்றி அசித்ரின் கலப்புப் போன்றும் இருக்கும் இறைவன் அருளியல்பு பற்றிய கும்.
" தேனேயும் பர்பேங் கன்ன யுேம் அமுதத்தையும் ஒத்து" நீத் 1ே. 'கேயுேம் பாக்யுங் கன்வர்டம் ஒத்து" ஆம் 14

Page 147
፵66 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" தேனுய் அமுதமுமாய்த் நீங்கரும்பின் கட்டியுமாப்" அம் .ே "தேசீனப் பாலே நிறையின் அமுதை அறுதின் சுவையை" புணர்ச் 4, "தேனு யின்னமுதமுமாய்த் தித்திக்குஞ் சிவபெருமான் "ஏசுறவு 10.
என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க, ஈறிலின்பம் பயக்கும் இறைவனுெடு சார்ந்தத் தேனும் ஆனெயும் கரும்பினின் தேறலும் இறப்ப இழிந்தனவேயாயினும் 'பொருளது புரைவே புணர்ப்போன் குறிப் பின் மருளற வரூஉ மரபிற் றென்ப" (தொல், மெய்ப் 27) என் பதல்ை ஈண்டுச் சொல்லுவானது கருத்துவகையானும், உலகத்துப் பொருள் களுள் அவற்றினூாங்கு மிக்கனவின்மையானும் உயர்ந்தனவாய் உவமை யாயின என்க. இனி, இறைவனிடத்துள்ள இச்சாசத்தி ஞானசத்தி கிரியாசத்தி என்பனவற்றை முறையே தேனும் செய்யும் கரும்பின்சாறும் குறிப்பாலுணர்த்தும் முறைமைபற்றியும் உயிர்களிடத்துள்ள அம்முவ கைச் சித்திகளுக்கும் முறையே இவை இன்பந்தருதல் பற்றியுமாகும். தேன் விருப்பத்திற்கும் நெய் நல்லறிவு விருத்திக்கும் கரும்பின் சாறு தொழிற் பட்டின் பயனுக்கும். உரியவாதல் காண்க.
சிவன் என்பது இறைவனும் இறைவியும் ஒன்று பட்டிருக்கும் நிக்ல
யைக் குறிப்பது. சிவன் என்னும் திருகாமம் எங்கள் இறைவனுக்கே பன்றிப் பிறர் எவர்க்கும் இல்லாதது. இத்திருகாமத்தினே இடைவிடாது கின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் கடந்தும் தியானிப்பவர்களுக்கு அருள்செய் தற்கு இறைவன் இறைவியோடு பின் ருெடர்ந்து திரிவாள். அதனே,
'சிவனே சிவனே சிவனேயெல் பார்பின்
சிவன் உமை பாளோடு திரிவன் --சிவனருளால் பெற்றவிளங் கன்னதப் பிரியா துடனுேடிச் சுற்று பசுப்போற் ருெடர்ந்து.'
என்னும் விவசின் வெண்பாவாலும் உணர்க. விவனே சிவனே என்பவர் பின்னே விவன் உமையாளொடு திரியன் என் தனுஸ் சின் என் இறும் திருநாமத்தில் இறைவனும் இறைவியும் அத்துவிதமாய் இயைந்திருக்கும் சிறந்தபொருள் இனிது விளங்கும்.
சிவலோகம்-சுவர்க்கம். அதர்வசிரசு, ஐதரேய முதலிய உபநிட தங்களிலே சிவலோகமானது சுவர்க்கலோகமென்று கூறப்பட்டுள்ளது. சிவலோகக் கோன்-சிவலோக காயகன். 'சிவலோகக்கோன் திருப்புயங் கன் அருளார்பெறுவார்" (யாத்திரைப் 10) என அடிகள் பிருண்டு அரு ளியமையுங் காண்க. எம் சிவலோகக்கோன் என்றது அடிகள் இறைவ னிடத்துத் தொண்டுபூண்டு நிற்கும் உரிமைபற்றியாகும்.
மான்ன கோக்கி என்றது பர்களின் நோக்குப் போலும் சோக்கின. புடைய உமையம்மையை. " வெருள்புரி மானன்ன நோக்கிதள் பங்க" (அடிைக்கப் )ே என அடிகள் பிரண்டு அருளியமையுங் காண்க.
 
 

திருச்சதகம் 267
மான்ன நோக்கி தன்னுே டுட ஞ3து " gra 3133. "மாரைனமென் விழி யாளொடும் வ்க்கரை மேவியவன்' ஞான 318:5, சமானேர் நோக்கி, அருமான வரண்முகத்தாள மர்ந்துகாண' நாவு 815:3. மோகீனப்புரையு மடமென்னுேக்கி மடவாளஞ்ச" சுந்418.
எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க.
குறுகிலேன்-குறுகப்பெற்றிலேன் நெடுங்காலம் என்றது இறைவனேப் பிரிந்திருக்கும் நாட்கள் அடிகளுக்கு நெடுங்காலமாகத் தோன்றிதல் பற்றி யாகும். அது ஓம்புகின்றேன் என்பதனுேடு முடிக்கது. ஊனே ஒம்பு நின்றேன் என்றது. ஊனுடம்பினுற் பெறவேண்டிய பேறுபெற்றவிடத் தும் உடன்ே கதி அடையமுடியாக பிராரத்த வினேயுடைமையால் அவ்வுடம்பிகின உணவு உடை முதலியவற்ருல் ஒம்பவேண்டிய கிலோள் தாயிற்று எண் அடிகள் இரங்கிக் கூறியவாறு :
உயிர் ஓயாதே கெடுவேன் என்றது இறைவன் அருளால் ஆனவ வள் விருளின் ஆற்றலும் சஞ்சித ஆகா மிய வினேகளும் ஒறியப்பெற்றிருந்தும் பிராரத்தவினே யுண்:ைபாலும், ஒழிக்க ஆனவே கன் கங்களின் வாதனே யுண்மையரமும் என் உயிர் தப்பாது கெடவேண்டி கோலாமென அடி கள் அஞ்சிக் கூறியவாறு.
இதன் கண், என் உயிர் தூய்மையடைதற்குப் பிராரத்த வினேயையும் மற்றைய மலகன் மங்களின் வாத&னயையும் நீக்கி அருள்செய்ய வேண்டு மென இறைவனே வேண்டிக்கொள்ளுதல் புலப்படுதலின் ஆத்துமசுத்தி என்றும் நான்காம்பத்து நுதலிபு:பொருள் போக்தவாறு சாண்க E.
43. ஓய்வினரதன வைமனி விறந்தன ஒன்மலர்த் தாள் தந்து நாயி ஒரசியாகுளத்தி ஆறுங் கடைப்படும் என்னே நின் னெறிகாட்டித் தாயி லா நிய இன்னருள் புரிந்த என் தஐவனே நனிகானேன். தியில் வீழ்கினேன் திண் வரை புருன்சிலேன் செழுங்கடல் புகுவேனே
ப-ரை ஒய்வு இலாதன-உயிர்களுக்கு உதவும் அருட்செயலில் ஒய்தவில்லாதனவும், உவமனில் இறந்தன-உவமானங்கிளில் ஒப்புமையுருதி அவற்றைக் கடந்தனவுமாகிய, ஒள் மலர் தாள் தந்து உண்மையறிவும் பேரொளியும் பேருகன் மையுமுடைய தாமரைமலர்போலும் திருவடிகளே எனக்குத் தந்கருளி, நாயில் ஆகிய குத்திலும் கடைப்படும் என்ன்ேகாயிடத்தளதாகி இழிந்த பிறப்பினுங் கீழ்ப்பட்ட எனக்கு கல் சிெறி அாட்டி. ஜீரி அடைதற்குரிய நல்ல நெறி சகிய அன்பு நெறியை அர:Eதப தேசத்தாற் புலப்படுத்தி, தாயின் ஆகிய இன் அருள்புரிந்த-தாயிடத்துண் டாகும்.அருளிலும் லோகிய இனிய அருளே என்னிடத்துச் செய்த, ான் தங்கீைர கேரி காணேன் என்னுடைய இறைவனே நெடும்பொழுது காணப்பெற்றிலேன் தீயின் வீழ்கிலேன் - ஆயினும் தீயில் வீழ்ந்திறக்க
T

Page 148
268 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்: தின் வரை உருள்திலேன்.திண்ணிய உச்சியிலிருந்து உருண்டு வீழ்ந்து இரக்கமாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்: செழ கடல் புகுவேனே மிக நீர் வளத்தின யுடைய கடலில் பாய்ந்து உயிரை விடுவேனுே? அதுவுஞ் செய்து மாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்.
அருட்செடிவில் ஒப்வில்லாகன ம்ே உவமனில் இறந்தனவுமாகிய திரு வடிகளே எனக்குத் தந்தருளி, காய்க்குலத்தினுங் கீழ்ப்பட்ட எனக்கு நில்லு அன்பு நெறியைக் காட்டித் ġir, I r 7 li துண்டாகும் அருளினும் (2 fttair கிய இனிய அருளேச் செய்க எண் தக்கன நெடும் பொது கானப்பெற்றி லேன்; ஆயினும் தீயில் வீழ்கிலேன் திண்வரைமேலிருந்து உருள்விலேன்: செழுங்கடலில் பாய்ந்து உயிரை விடவும் மாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்
என்பதாம.
ஒய்விலாதன தான். உவமணினிறந்தன தாள், ஒண் மலர்த்தாள் TಫT தனித்தனி இயைக்க ஒப்-ைசெயல் ஒழிதல், திருவடிகள் உயிர்களுக்குச் செய்யும் அருளுதவியில் ஒரீவில் றியிருக்கவின் ஒப்பிலாதன என் ருர், உவமின்-உவமை. உவ்மன் இல்லாதனவாத விள் "உவமணிவிறக்தன!
என்ருர்,
"மிக்குவமன், மTகுெ நன்றினாதன இன்னம்பரான்ற Gf. I, III ***
5 e 10:
"உமைனின்ாதென.இன்னம்பரான்ற னினேயடியே" நாவு 101:10, எனத் தேவாசத்து வருவன வுங் காண்க.
ஒண் மலர்க்கான்-ஒள்ளிய மலர்போதுக் கரள் "ஒன்மலரடியினே " "ஒண்மலரடி" (ஞான 20 :ெ 282 )ெ எனக் தேவாரத்து வருவன வுங் G T T S TT kOTT TT T HH T T SLLS Ol LLekeeeeS S uu TLS S LC LLL CSL ASLLLLLLLHHtL LT T OTL சேவடி" (தேசி: 2) எனச் சிக் "மூர்த் தி சுவாமிகள் அ துளி 3ாறும் காண்க. "உவரிைவிறந்தன" எனக் கூறிய அடி 4ள், ! ஒண்ம எர்த்தாள்" என உவமைபுணர்க்கக் கூறியது ரான்றெடு பின் முரஞகாகோ வெளின் உண்மையறிவும் பேரொளிர் பெருருள் முைம் உடைய எனப்பொருள் படத்தக்க "ஒண்மை' என்றும் அடைமொழி மீெ த்ெதிருத்தாலும், உல4க்தித் தாளாமலிரீ அத்தன்னகள் உடைகள் வாயையானும், அத் தன்மையுடைய தாமரை மலரே ஈண்டுக் திருஷ்டிகளுக்கு உவமையாகக் கூறப்பட்டிருக்கலின் முரணுகாதென்க. "ஒப்பிலாதன வுவமணி மீறந்தன ஒண்மலர்க் கிருப்பாதத்திப்பன்" (அதிசயப் ) என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க.
நன்னா மிகுதியும் ஆ Asal மொழுங்கும் ஒன்மை ன்ெனுஞ் சொ ல்வித் குரிய 'திவாகரம் (பண்பு பற்றிய) "அழகு நன்றும் அதிகம் ஒண்மை" பிங்களந்தை 10:10,

திருச்சதகம் 269
ஆகிய-உண்டாகிய, "போதிய பொழுதி ஆறுகிய சூழ்ச்சி" பெருங் (பி) ? 2. நாயிலாகிய குலம்-நாயினிடத்தளதாகிய குலம் என்றது நாய்க் குலம் என்றவா. நன்னெறி காட்டுதற்கு ஒரு சிறிதும் தகுதியில்லாத கடையேன் என்பார்' ரயிலாகிய குலத்தினும் கடைப்படும் என்னே" என்ருர் என்னே என்பதில் இரண்டாவது நான்காவதன் பொருட்கண் வர்தது. கன்னெறி காட்டுதல்.பேரின் பமயமாகிய வீடு அடைதற்குரிய நல்ல செறியாகிய அன்பு நெறியை உபதேசத்தால் விளங்க வைத்தல். இறைவன் கன்னெறியாட்டியமை,
" மாலயன் வானவர் கோனும் வங்து
வணங்க அவர்க்கருள் செய்த ஈசன் ஞான மதனிடை வங்கிழிந்து
நன்னெறி காட்டி " திருவார்த்தை 2 என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையானும் அறிக.
தாயில் என்னும் ஐந்தாம் வேற்றுமையை உறழ்பொருளில் வந்ததா கக் கொண்டு தாயிலாகிய இன்னருள் புரிந்த என்பதற்கு தாயிடத்துண் டாகிய அருனினும் மேலாகிய இனிய அருளேச் செய்த எனவுரைக் கி.
"தாயிற் சிறந்த தயாவான தத்துவனே 'சிவபுரா 1ே.
" பால்நினேக் தூட்டுக் தாயினுஞ் சாலப் பரிந்து " பிடித்த .ெ என அடிகளும், " பெற்றிருந்த தாயவளின் நல்லாப் நீயே" என் அப்பர் ரடிகளும் (தே. 251 )ே அருளியவாறுங் காண்க.
என் தலவன் என்றது " என் சிவலோகக்கோன்" (சதகம் 38) என் பது போல ஆண்டான் அடியுைரிமை பற்றியாகும். கணிகானேன் என் பதில் கனி என்பது கால நீட்சியைக் குறித்தது. எனவே நெடுங்காலம் காணப்பெற்றிலேன் என்றவாறு, காணப்பெருமை,
"நாயி னே இன நலமலி திஸ்லேயுட்
கோடி மார்தரு பொதுவினரில் வருகென ஏல வென் சீன யீங்கொழிக் கருவி' கீர்த்தித் 1213 என்று அருளிச் செய்து இறைவன் ஈண்டிய அடியவரோடும் உடன் மறைக் தமை பற்றியாகும்.
" அங்க ணிவ்விர றறைந்திடுங் காலேயப்
பொங்கு ரூானப் புதல்வர்க டம்மொடு மங்கை நாடுகின் மாணிக்க வாசக விங்கு சில்லென் றியம்பி மறைக்தனன்' ஞானுே 54, என நம்பி திருவிளேயாடற் புராணம் கூறுதலுங் காண்க.

Page 149
20 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
யிேல் வீழ்தலும் சிண்வரை யுருள்தலும் செழுங்கடல் புகுதலுஞ் செய்யமாட்டாளம் இறைபணிக்கு மூரணுகும் என்பதுபற்றியாகும். அன்றியும் இறைவனுல் ஆட்கொள்ளப்பட்டும் உடனே கதியடையப்பெருக வாறு பிராரத்தவிகின உளதாதல் பற்றியுமாகும். துன்பமிகுதியாற் சாதற் குத் துணிவார் தீயில் வீழ்தல் முதலியன செய்தல்,
"இன்னுயி ரீல் ரீயா ராபி
ன்ன்னிசிப் பொய்கையினனியெரி புகுவர்" மனி 2:4-5, எனவும்,
"கைம்மை யுய்யாக் காமர் மந்தி
கல்லா வன்பறழ் கிண்முதற் சேர்த்தி
ஓங்குவரை யடுக்கத்துப் பாய்ந்துயிர் செகுக்கும்
சார ஒட" குறுங் ெே.
எனவும் வருவனவற்ருலு மறிக. புகுவேனே என்பதில் ஏகாரம் விஞப் பொருளிலும் எதிர்மறைப் பொருளிலும் வந்தது.
இதன்கண், அடிகள் இறைவனது அருட்காட்சியை இழந்து நெடும் பொழுது இருக்க ஆற்ருதவராய் அவ்வா நீருமையைத் தீர்த்தற்குத் தீயில் வீழ்ந்தும் திண்வரை உருண்டும் கடல்புக்கும் உயிர் விடவும் முடியா மைக்கு இரங்கி என்து உயிரின் தூய்மைக்கு வினோசினே நீக்கியருள வேண்டும் என்னும் குறிப்பினுல் ஆத்துமசுத்தி என்னும் நான்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க.
சி. வேனில் வேள் கனே கிழித்திட மதிசுடும் அதுத&ன நினே. யாதே, மானி லாவிய தேசக்கியர் படிநிடை மத்திடு தயிராகித் தேனி எாவிய திருவருள் புரிந்த வென் சிவனகர் புகப்போகேன், ஊரிை லாவியை யோர் புதற் பொருட்டி ஆறும் உண்டுடுத் திருத்தேனே,
ப-ரை: தேன் நிலாவிய திரு அருள் புரிந்த-தேனின் இனியதன்மை விளங்கும் திருவருளே விரும்பிச் செய்த, என் சிவன் நகர் புக பே கேன்என்னுடைய சிவபெருமானது பொன்னகருட் புகுதற் பூப் போகமாட்டா தவனுகிய பான், மான் நிலாவிய நேர்க்கியர் படிறு இடை - மானினது கோக்கம்போன்ற விளங்கும் நோக்கினேயுடைய மகளிரது பொய்வாழ்வின் கண், மத்து இடு சுயிர் ஆகி.மக்கிட்டுக் கடைந்த தயிர்போல மனம் கலக்குண்டு வேனில்வேள் சனே கிழித்திட-இளவேனிற் காலத்திற்குரிய கருவேனாகிய மன்மதனின் மலரம்பு மனத்தைப் பிளக்க, மதி குடும் அது த&ன நினே யாது.அப்பிளவில் மதியின் நிலவு சுடுகின்ற மாறுபட்ட அந்தக் தன் பங்க்லீயக் கருதாமல், உண னரில் ஆவியை ஒம்புதற் பொருட்டு. அவற் றிற்கு உதவுவதாகிய இந்த ஊனுடம்பில் உயிரை வைத்துப் பாதுகாத் தற் பொருட்டு உண்டு உடுத்து இருக்தேன்-இன்னமும் உண்டும் உடுத் தும் இருக்கின்றேன் என் அறியாமையை ஈன்னென்பேன்.

திருச்சதகம் 271
சேனின் இனிமைத் தன்மை விளங்கும் நிருவருளே விரும்பிச் செய்த என்னுடைய சிவபெருமானது சிவனருட் புகுதற்குப் போகமாட்டாகவனு கிய யான் மரணிலாவிய நோக்கினேயுடைய மகளிரதி பொய் வாழ்வின் கண் மத்திட்ட தயிர்போல மனம் கலக்குண்டு அதனுல் வேனில்வேன் கனே மனத்தைக் கிழித்திட அப்பினப்பில் மதியின் நிலவு சுடுகின்ற மாறு பட்ட அத்துன்பகிலேயைக் கருதாமல் அவற்றிற்கு உதவுவதாகிய இந்த ஊனுடம்பில் உயிரை வைத்துப் பாதுகாத்தற்பொருட்டு இன்னமும் உண்டு உடுத்து இருக்கின்றேன். என் அறியாமையை என்னென்பேன்,
வேனில்-இளவேனிற்காலம், சித்திரை வைகாசி மாதங்கள். அக்காலத்து மன்மதனது தொழிற்பாடு மிகுதியாதலின் "வேனில்வேள்' என்ருர், கனே-அம்பு. அவை ஐவகை மலர்கள். கிழித்தல்-மனத்தை வருத்துதல். " சுருஅக்கொடியான் கொடுமையை" (டிவி 14? :42) எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க. மதிசுட என்றது மதியின் நிலவு உடலிற்பட அது மனத்திற்குச் சூடாகத் தோன்ற என்றவாறு. " பிரிக் துலங்கவர்க்குயிர் சுடு விடமாய்.மலர்ந்தது கெடுவோ மதனன் வேண்டவே ' (கம்ப உண் டாட்டு 2 எனவும், " சுடர்கான்றெழுந்த வெண்டிங்கா ளென்னே சுடுதி" (நைடதம், சந்திரோபாலம்பனப் 10) எனவும் வருவன ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலன. அதுதனே என்றது மலரம்பு கிழிக்க மதிசிலவு சுடுதலா கிய உலகியலுக்கு மாறுபட்ட துன்பங்க்லயைக் குறித்தது.
மான் விலாவிய நோக்கியர் என்றது மானினது நோக்கம் போன்று விளங்கும் நோக்கினேயுடைய ரிகளிர் என்றவாறு " மான் மறித் தனேய நோக்கி" "மானே நோக்கியர்' (சுங் 8 : 3: த )ே 'மானுவா மரைக் கரூர்" (நீர்வு பீ' ;ே எனத் தேவாசத்து வருவனவுங் காண்க, நிலாவு தல்-விளங்குதல். "நேசமுடைய அடியவர்கள் நின்று சிவாவுகவென்று வாழ்த்தி" (திருப்பொற் 4) 'என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க, ஈண்டு நோக்கியர் என்றது மானின் பாருண்ட கோக்குப் போலும் அழகிய நோக்கத்தினுள் "நோய் நோக்கு நோக்கவல்ல மகளிரை படிந. பொப், 'படிறு-பொய் குது களவு" எனப் பிங்களந்தையில் 10 727) வரு தல் கண்க. சண்டுப் பொய்வாழ்வை உணர்த்தியது, இனி வஞ்சனே யெனிறுமமையும். "படிறு குய்யம் பகர்வ வஞ்சன்" எனத் திவாகரத்து வருதலும் காண்க.
மத்திடு தயிராதல்-மத்திட்ட தயிர்போல மனம் கலக்குண்டல்.
" மத்துறு தண்டயி ரிற்புலன் நீக்க துவக் கலங்கி ' மீத் 134.
*மகளிர் நோக்கு பொதுகோக்கும் கோய்நோக்கும் அத&னத் தீர்க்குமருந்து நோக்குமென மூவகைப்படும். 'ஏநிலர் போலப் பொதுநோக்கு நோக்கு தல், காதலர் கண்ணோயுள' " இருகோக் சிவளுண்க ஆணுள்ள :ொரு நோக்கு நோய்நோக்கொன் ஹங்நோய் மருந்து ' (குறள் 1099 1992) என வருவன காண்க

Page 150
272 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"மாழைமைப் பாவிய கண்ணியர் வன்த் திடவுடைந்து
தீாழியைப் பாவு தயிர்போல் தளர்த்தேன்" அடைக்கலப் ே
என அடிகளும்,
t மத்துற தபிரே போல மறுகுமென் னுள்ளிக் தாலும்" தே 52 .ெ
" மத்தார் தயிர்போன் மறுகுமென் சிங்தை" தே, ?ெ 3.
எண் அப்பாடிகளும் அருளியவாறுங் காண்க. மனம் கலக்குன்னுதந்கு எது அம்மகளிரது கோப்கோக்காகும். தயிராகி இருந்தேன் என இயையும்.
கிருவருள் என்றது இறைவன் பரமாசாரியனுப் எழுந்தருளிவந்து திருவடிக்காட்சியளித்து நன்னெறி காட்டிய இன்னருளே, "ஒண்மலர்த் தாள் தங்து, நாயின்:கிய குலத்தினுங் கடைப்படும் என்னே நன்னெறி காட்டித் தாயிலாகிய இன்னருள் புரிந்த என்தல்வனே" (சத89) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க திருவருள்புரிந்த சிவன் என இயையும். புரிந்த-விரும்பிச் செய்த என் சிவன் என் ருர் தம்மை வலியஐந்து ஆட் கொண்ட உரிமைபற்றி புக-உட்புக. போகேன் என்பது போகமாட்டா தவறுகிய யான் என எதிர்மறைவினேயாலனேயும் பெயர்ப்பொருளில் வங் தது. ஊன் என்ற தி கிளஒடம்பிசின. இன்னும் என்றது இறைவன் அரு இருபதேசம்பெற்ற பின்னரும் என்றவாறு இருந்தேன் என அடிகள் இறந்த காலத்தாற் கூறியது அடிகள் இறைவன் காட்சியைப் பிரிந்த பின்னர் நிகழ்ந்துபோன நாட்களேப் பற்றியதாயினும் இருக்கின்றேன் என்பது பொருளாகக் கொள்க. இப்பொருளுக்கு " இன்னும்" என்னும் அடைமொழி துைேயாதல் காண்க,
சிவனகர் புகப்போகேணுகிய யான் மக்கிடுதயிராகி அதுத&ன திஐ யாது ஓம்புதற்பொருட்டு இன்னும் இருக்தேன் என மாறிக் கூட்டி விண்முடிவு செய்க.
இதன் கண் என் சிவனகர் புகப்போகமாட்டாதவனுகிய யான் என் லுடம்பை கீக்கிவிடலாமோ விெனின் அது அஞ் செய்யபாட்டாதவனுய் அன் அடம்பில் வைத்து உயிரைப் பாதுகாக்க வேண்டியவஞய் இருக்கின்றேன் என இரங்கிக் கூறுமுகத்தால், இந்திக்யினின் நம் நீங்கி உயிரைத் தூய்மையடையச் செய்யவேண்டுமென் இறைவனிடத்து வேண்டி க்கொள் விதி கருத்தகவின் ஆத்துமசுத்தி என்னும் நான்காம்பத்து நுதலிய பொருள் போக்தவாறு காண்க. 叠0。
 
 
 
 

திருச்சதகம் 23
5. கைமாறு கொடுத்தல்
தம்ம்ை 'ஆட்கொண்டு பொருள் செய்த இறைவனுக்குக் கைம்மாருகக்
கொடுக்கத்தக்க: шт"2*ат துமில்லாமை பற்றி வகுங்துதல்,
דין
கலிவிருத்தம்'
。
Aர். இருகை யான்ேiயயோத்திருந்தென்னுளக்
*T 菁
கருவை யான் கண்டி சேன்கண்ட தெய்வமே
வருக வென்று பணிந்தரே வானுளோர்க் கொரு னேசிங்ரின்ேகிற் துன்ர்வே,
ப-ரை:ானுளோர்க்கு ஒருவனே விண்ணுலகத்திலுள்ள தேவர் களுக்கும் ஒப்பற்ற முழுதலே, பான்'இரு கை பாகீயை ஒத்து இருந்துயான் இரண்டு :காேயுடைய ir vir Ź) ஒத்தி பயிர் வாழ்க்கிருந்து, என் உள் கருவை கண்டிலேன்-அதனுள் என் உள்ாேக்கின்தணுள்ள முதற் பொருளாகிய உன்னே அறியப்பெற்றிவேன்; 'கண்ட்: எவ்வமே. எள் உயிர்வாழ்வில் யான் கண்டத்தின்ப்போகும்; வருகிஎன்று பணித்தனே. நின்ளேக் காணும் முயற்சியில் ஈடுபட்ாத் என்கி வருக்' என்று'ஆதர வோடு அழைத்து ஆட்கேன்ட்குவிஞர் கிற்றிலேன்.அங்கினம் பேரருள் செய்த கினக்கு பாதும் கைம்மாறு செய்யும் ஆற்றலில்வேன்; உண்னவே கிற்பன்-ஆயினும் அவ்வருளாாமுகை நுகர ஆற்றலுள்ளேன்.
வர் லுள்ேர்க்கு ஒருவன்ே யான் இருகை புைஸ்டயயாகினயை ஒத்து உலகத்தில் வாழ்ந்திருந் ", *ள்ளத் துள்ள முதற்பொருளாயுள்ள சின்கீன அறிந்திலேன் என் வாழ்க்கையிந் கண்டது துன்புமே; மின்னேக் AGFF gayri முயற்சியில் ਗ இருகவென்று آتا تھی۔ ” வோடு அழைத்து ஆட்கொண்டருளின் அங்ங்னம்செய்த நிணக்கு பாதும் கைம்மாறு செய்யும் ஆற்றலில்லேன்; 'ஆயினும் அவ்வருள்ாரமுதத்தை நுகர ஆற்றலுள்ளேன் என்பதாம்.
இருகையானே-இல்பொருளுவமை, அடிகள் தமக்கு இருகை யானேயை உவமானமாகக் கூறியது புற்றுதியும் உள் இறுதியும் பெற்ற'ததி காரத்தில் இருக்க:பற்றியாகும், அதனுல் தமது உள்ளக்கருவாகிய முழு முதல்வனே அறியம்ாட்டான்யின்' என்னுள்ளக் கருவைக் கண்டிலேன்' என வருந்திக்கறினூர், அவ்வதிகாரவிாழ்வில் இருந்தபோதிலும் பின் னர் அவர் கண்டது இடையிடை மிகுதியு ஆண்ட்ர்கிய துன்பமோதலின் 'கண்டதி எவ்வபே'ன்ருர், எவ்தம்துன்பம், யானுற்று வெவ்வ முரைப்பிள்': இனி இருவிதாசன்:ை ஒத்து உளக்கருவை கண்டின்ே என்பதினுல் அடிகள் பேருனாவினர் எனவும்,பேருடவினர் நான் இம், கருவுருவினர் எனவும், 高ü உள்ளக்கருவைக் காணும் முயற்சி யின்றி அதற்கு மாறுபட்ட செழியில் செல்பவர் எனவும் கூறுவாரு முனர்
*

Page 151
274 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அதற்கு அடிகள் வரலாற்று நூலினுள்ளும் அடிகள் தி நவாக்கினுள்ளும் ஆதாரமின்மையின் அவ்வாறு கூறுதல் பொருங்காதென்க.
வருகவென்றதுநின்னேக் காணும் முயற்சியில் ஈடுபடாதிருக்கவும் அதனேப் பொருட்டாக எண்ணுது தம்மை அருண்மிகுதியால் ஆகாவுடன் அழைத்தமையைக் குறிப்பதாகும் பவித்தல்-அழைத்து ஆட்கொள்ளல், வானூனோர்க்கும் என நம்மை ஆபிரிக்க, மண்ணுளோர்க்கும் பாதா எத்தார்க்குமன்றி வானுளோர்க்கும் எனப் பொருள்படுதலால் உம்மை எச்சவும்மை வானுளோரைக் கூறியது துன் பவுலகினரிலும் இன்பதுன்ப வுலகின்ரிலும் வானுளோர் இன் பவுலகின்ர்பற்றியென்சு, ' விண்ணுேர் முேதுரிதல் பாதாளத்தார் வித்து மண்ணுேர் மருந்து" (தென் 19) என அடிகள் பிறிதோரிடத்துக் கூறியிருத்தலும் அறியத்தக்கது.
கிற்றிலேன் என்பது தன்ஃன்த் தாம் அறியாதிருக்கவும் வலியவந்து ஆதா இடனழைத்து ஆட்கொண்டருளிய இறைவனுக்குக் கைம்மசமூக ஒன்றுஞ் செய்யும் ஆற்றர்பில்லாதிருத்தலேக் குறிப்பதாகும்.
"அன்றே யென்றன் ஆவியும் உடலும் உடமைல்ெலாமுங்
குன்றே பண்யாய் எனயாட் கொண்டபோதே கொண்டிஆயோ" எனவும், T குழை ரீ:
"தந்ததுன் றன்னேக் கொண்டதென் றன் &ன 'கோயிற் 10, எனவும் அடிகள் பிறவிடங்களில் அருளிச் செய்சுலால் தாமே இறை வனுக்கு அடிமையான இடத்து இறைவனுக்குக் கைம்மாருகக் கொடுத் நிற்குப் பிறிது எப்பொருளுமின்மைபற்றி வருந்துவதே கிற்றிலேன் என்ப தன் உள்ளுறைப் பொருளாகும்,
உண்ணக்கிற்பன் என்றது, "அந்தமொன்றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்" என் அடிகள் கழிமுகத்தால் இறைவனது அருள்ாமுதத்தை உண்ணு தற்கு ஆத்திலுள்ளேன் என்றவாரும்.
இதன் கண், கிற்றிலேன்'என்பதணுல் கைம்மாறு கொடுக்க இயலாது வருந்தும் அடிகளின் உள்ளக்கருத்து வெளிப்படுதல்ாற் கைம்மாறுகொடுத் தல் எண்லும் பதிக நுதலியபொருள் போந்தவாறு காண்க I.
சி.ே உண்டெர்ர் ஒன்பொருள் என்றுனர்வார்க்கெலாம்
பெண்டிச் ஆண் அவியென்றறி யொண்கிலே தொண்ட னேற்குள்ள வாவந்து தோன்றினுப் கண்டுங் கண்டின்ே என்ன கண் மாயமே,
ப-'ைஓர் ஒண்பொருள் உண்டு என்று உணர்வார்க்கு எல்லாம். ஒரு சிறக்க முழுமுதற்பொருள் அழிவிலதாக என்றும் உள்ளது என்று பொதுவாக்பால் அறியும் அன்பர்களுக்கெல்லாம், பென்டி ஆண் அர் என்று' அறிய ஒன்கில-அம்முழுமுதற் பொருள் பெண்ணுே ஆணுே

அலியோ இன்னது எனத் துணிந்து அறியமுடியாத திடியில் உள்ளன: அங்ங்னமாக, தொண்டனேற்கு உள்ளவர வந்து தோன்றினுப்-அடிமை யாகிய எனக்கு ரீன் உண்மைத்தன்மை இருந்தவாறு வலிய எழுந்தருளி வந்து காட்சிக்தருளினுப் கண்டும் கண்டிலேன் அவ்வுண்மை இபல்பை நீகாட்டக்கண்டிருந்தும் இப்பொழுது காணுதவனுயினேன் என்ன கண் மாயம்-இஃதென்னே கண்னே மயக்கிய மாயவித்தை
ஒரு சிறக்க முழு தற்பொருள்/அறிவிலதாக என்றும் உள்ளது என்று' பொதுவன கயான் அறியம் அன்பர்களுக்கெல்லாம், பெண்இே. ஆணுே அலியோ இன்னதெனத் துணிந்து அறியமுடியாக திஆயிங் உள்ளன்ே அங்ங் மாகவும் அடியன்ேறுக்கு சின் உண்மைத் தன்மை இருந்தவாறு வவிய எழுந்தருளிவந்தி காட்சிகொடுத்தருளினூப் அவ்வுண்மை இயல்பை ரீ காட்டக் கண்டிருந்தும் இப்பொழுது காணுதவகுயினேன்; இஃதென்சீன் கண்ணே மயக்கும் மாயவித்தை என்பதாம்.
திருச்சதகம்' 275
ஒர் என்பது ஒர் எனச் செய்யுள் விகாரத்தாற் குறுகியது. "அண்ட மார் இருளுடு கலந்து உம்பர், உண்டு போது மொர் ரொண்சுடர்' எனத் தேவாரத்து (ஈரிவு) வருதலும் காண்க பொருள் ஒன்று உண்டு எனப் பொதுவகையால் உணரும் அன்பர்கள் அப்பொருள் பெண்ணுே ஆணுே அலியோ என்று இத்தன்மைத்து என அறிய முடி யாத நியிேல் இருக்கின்றனர்.
"ஆணுே அஜியோ அரிவையோ என்றிருவர்
கானுக் கடவுள்' திருப்பொன் 5' 。
蟾, என இத்திருவாசகத்தும்'
. ஆணலார் பெண்ணுமல்லார் அதிகை விரட்டஞரே" நாவு 378,
பெண்ணுெ பானென்று பேசற்கரியவன்' நாவு 11ே:.ே எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க: அங்ஙனம் இருத்தில் அப்பொருள்
இத்தன்மைத்தெனச் சுட்டியுணரப்படும் பிரமேயப் பொருளாகாது அப் பிரமேயப் பொருளாயிருத்தல் பற்றியாகும். அங்ங்"ைமாயின் அதனே அறியு மாறென்னேயெனின் அவனருளே கண்ணுகக் காட்டிற்காணலாமென்பது. பெண்டிர் என்பது பெண் என்னும் பொருளில் வந்தது. இனி பெண்டிர் ஆண் அலி என்றது அவன் அவள் அவர் என்னும் முற்கூற்றுப் பிரபஞ் சத்தைக் குறிப்பதாகும்.'அலி என்பது ஆணுமல்லதாய்ப் பெண்ணுமல்ல தாய் அமைந்தகோரு பிறப்பாயினும் அது இங்கே அஃறிக்ணப் பொருளேக் குறித்து நின்றது. சித்தும் அசித்துமாகிய பிரபஞ்சங்கள் முழுவதும் இறை வனது சர்வவியாபகத்துள் அடங்கி ஒன்றுபட்டு நிற்றலின் இறைவன் எல்லாப்ாப்' அல்லது மாய் நிற்பானுயினன். அவ்வுண்மையை இறைவனரு ளாலன்றி அறிதல் கூடாமையின்' பெண்டிர் ஆனவி யென்றறியொன்
டிம்ேபக.பிரமாணத் ք I al நியப்ப டுவது.

Page 152
2፲8 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கி'ே என்ருர் எனினுமையும், அறிம என்னும் விண்யெச்சிக்ரீறு தெட் ப.து. உண்மை குசனிகளுக்கும் பெண் ஆண் அஜி என்று ∆ #၇ I,3 s၂ #### l tgg; * ћ, தொண்ட் இறுகிய எனக்குகின் உண் மைத்தன்ம்ை இள்ள்து உள்ள்வாறு வலியல்நீரகர்ட்டியருளின் எங் பார் தொண்டாேற் குள்ளா" வந்தி தோன்றிரூப்'என் குர்'உள்ளவாறு என்பது உள்ளவர் என ஈறுகெட்டது'ஸ்ளங்" காணவந்தருளாய் " (கோ பிற் 1 என்ப் பிருண்டு வருதலும் ਨ, உள்ளவாருங்து உண்மை இயல்பு இருந்தபடி.
இறைவன்' தனது உண்மை இயல்பு இருந்தபடி அடிகள் உணருமாறு: தோன்றி: ஞானுசாரிய இர்வில்கும்.'அவ்வடிவமே இறைவ:றுங்கு என்றுமுள்ள வடிடிகோவெனின்'iர்மா :ாப் எங்குள்ள இறைவன் தகுதியுடைய உயிர்களுக்கு அருள்செப்பு வேண்டி ஒவ்வொரு திருமேனி கொண்புருளுங்ாங், அத்திருமேனிகளுள் அடிகளுக்கு அருள் செய்ய எழுந்தருளிவந்த ஞானுசரி டிேஷ்மோன்முதும் இன்ன்ே கொண்டருளுந் திருமேவி அளவுக்குட்பட்டிதர்களின் அதுவே இறைவனது உண்மையியல்புரீஸ் & Pootniyrgy. ஆதனுங் ால்லாம் வல்ல இறைவன் தனது ஆற்றலால் ஆங்கிங்கு தோன்றி அருள்செய்வன் என்பதே:ண்மை இயல்பாகும்.
"ஆட்பால்வர்க் கருளும் வண்ணம் ஆதியான்பும்
கேட்பான் புகில் ஆளவில்ல்ே கிளக்க வேண்ட" தே81214.
ஆளுடையபிள்ளேயார் அருளிய திருக்குங் கண்க.'
வேந்து என்பதன் ஆற் ) । விெப் big irst உரைக்கப்பட்டது. "தானே வந்தெம்மைத் த&லயளிக்காட் தொண்டுளும் வான்வர் சுழல்" (திருவெம்)ே என் வருதலும் காண்க. இதைவினது அருட்டிருமேனியைக் கண்டுகொண்டிருக்க அடிகள்'ாலம்லி இன்ஃப் பொதுவின்சில் வருகென், அருளிச் செய்து இறைவன் д7?)л)йт விடத்துக் காணப்பெருமையின் கண்டுங்கண்டிலேன்' என்ருர், இறைவன்' அருட்டிருமேனிகாட்டி ஆட்கொண்டருளி உடனே மறைக்க:ை :பு:ரின் கண்னே மயக்கிய காங் வித்தை போறவின்' என்னகன் மரபுமே' என்ருர்' ஆப்க்கேயிருப் பார் போய் ஆரூர் புக்கார் அண்ணலச் செய்கின்ற கண்மாயமே'காஷ் 288:5) என்த் தேவாரத்து வருதலும் காண்க: இது மருட் ைபற்றிய வியப்பாகும். 崎
இதன்கண், கண்டும் கண்டிலேன்' என்றதனுங் இறைவன் காட்சியை இழந்த அடிகள் கைம்மாறு கொடுத்தல் பாங்துள்ம்'என்'வருந்துதல் புலப்படுதலின் கைம்மாறு கொடுத்தக் என்னும் ஐந்தாம்பத்து நுதலிய பொருள் பேரந்தவாறு காண்க, * 3,
 
 
 
 

திருச்சதகம் 277
47. மேலே வானவ ரும்மறி யாததோர்
கோல மேயென யாட்கொண்ட கூத்தனே ஞால மேவிசும் பேயிவை வந்துபோம் கால மேயுண் யென்றுகொள் காண்பதே,
ப-ரை மேலே வானவரும் அறியாதது ஓர் கோலமே. மேலாகிய பதவிகளிலுள்ள தேவர் களும் அறிய முடியாததாகிய ப் பற்ற திருக்கோலத்தையுடையவனே எக்ன ஆட்கொண்ட கூத்தனே' - என் கீன ஆட்கொண்டருளிய திருவிளேயாட்டையுடையவனே, ஞாலமே விசும்பே இவை வந்து பேரம் காலமே - மண்ணும் விண்ணும் இவற்றினுட்பட்ட நீர் நெருப்பு வளியும் ஆகிய ஐம்பெரும்பூதங்களும் தோன்றி ஒடுங் குதற்குக் காரணமான காலதத்துவம யிருப்பவனே டேனே காண்பது என் கொல்-அருமையில் எளிபையாய் வந்து அருள் செய்தி உன்னே இனிக் காண்பது ப்போது ?
மேஸ்வரன்வரும் அறிதற்கரிதாகிய ஒப்பற்ற திருக்கோலத்தையுடைய வளே, என்ளே ஆட்கொண்டருளி கூத்தன்ே ஞாலமே ரீரே நீயே வளியே விசும்பே' இவை தோன்றி ஒடுங்குதற்குக் காரணமான கல் தத்துவமானவனே உன்னே இனி காண்பது எப்போது என்பதாம்.
மேக்ல வானவர் என்ற து மேலான தங்களிலுள்ள தேவரை அவர் திருமாள் பிரமன் முதலிபோர். மேலே என்பதில் ஐ-சாரியை வானவரும் என்பதில் உம்மை உயர்வு சிறப்பு. அறியாதது-அறியமுடியாதது. வினே யாளனேயும் பெயர். அறியாதது ஆகிய கோவம், ஓர் கோலம் எனத் தனித்தனி இபையும், வானவரும் அறியமுடியாத ஒப்பற்ற திருக்கோலு முடையனுதலின், மேலே வானவரும் அறியாதது ஒர் கோலமே என்ருர்,
பூவேறு கோனும் புரந்தரனும் பொற்பமைந்த நாவேறு செல்வியு நாரணனு நாள்ம்றையும்
மாவேறு சோதியும் வானவருக் தாமறியாச்
'சேவேறு சேவடிக்கே சென்று தரப் கோத்தும்பி" கோத் 1.
"முன்னுய மாலயனும் வானவருக் தானவரும்
பொன்னூர் திருவடி தாமறியார்" பூவல்வி 17,
"பங்கயத் தயனுமா வறியா திேயே" அருட் 1. என அடிகள் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க.
அடிகளே ஆட்கொண்டதம் மதுரை இறைவனது அறுபத்துநான்கு திருவிகளயாடல்களுள் ஒன்ரூகல் ' என ஆட்கொண்ட கூத்தனே' என் பதனுல் அறியப்படும். ஆட்கொண்ட்மையே இங்கு இறைவன் செய்த கூத்தாகலின் திருவிளேயாட்டாதல் இனிது புலனும், ஞாலமே விசும்பே என்றருளியமையால் அவற்றினிடைப்பட்ட நீர் கெருப்பு காற்று என்னும் ஏனேய பூதங்களும் கொள்ளப்படும். ஏகாரங்கள் எண்ணுப்பொருளன.

Page 153
278 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வந்துபோதல்-தோன்றி ஒடுங்குதல், காலம்-காலதத்துவம். அது. அதனே இயக்குகின்ற இறைவனே உணர்த்தியது. இறைவன் அருட்டிருமேனி கொண்டு ஆட்கொண்டருளி மறைந்தமையின் 'உனே என்று கொல் காண்பது" என்பது ஆராமை மிகுதியால் அருளியதாகும்.
இதன் கண், உனே என்றுகெசல் காண்பதே என்ற தனுல் கிைர்மாறு கொடுக்க முடியாது வருந்துதலும் புலப்படுதலின் கைர்மாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐந்தாம்பத்து துதலியபொருள் புலப்படுமாறு காண்க.
48. காண லாம்பர மேகட் கிறந்ததோர்
வாணி லாப்பொரு ளேயிங்கொர் பார்ப்பெனப்
பான னேன்படித் ருக்கையை விட்டுணேப் பூணு மாறறி யேன்புலன் போற்றியே.
ப-ரை கானல் ஆம் பரமே. நின் அருளாற் காண்டர்குரியதாகிய மேல் கிய பொருளே, #ட்கு இறந்த து ஓர் வாள் சில பொருளே கண் ஒளிக்கு அடங்காதத கிய ஒப்பற்ற பேரொளிப் பொருளே, பானளேன். வீண்ணுகிய யான், புலன் போற்றி ஐம்புல இன்பங்கள் என்சீனப் பற்ருது பாதுகாத்து, இங்கு ஓர் பார்ப்பு என்.இவ்வுலகக்கே குடம்பை தனித் தொழியப் பறந்து செல்லும் ஒரு பறவைக் குஞ்சுபோல, படிறு ஆக் கையை விட்டு - பொய்யாகிய இவ்வுடம்பை கிக்கிவிட்டு, உன்னே பூணும் ஆறு அறியேன்-உன்னேப் பொருந்தும் வழியை அறியாதவனுயினேன்.
சின் அருளாற் காண்டற்குரியதாகிய மேலான பொருளே, கண் ஒளிக்கு அடங்காததாகிய ஒப்பற்ற பேரொளிப் பொருளே, பரனரேன் ஐம்புல வின் பங்கள் என்னேப் பற்ருது பாதுகாத்து இங்கு ஒர் பார்ப் பென்ப் பொய்யாகிய இவ்வுடம்பை நீக்கிவிட்டு நன்னேப் பொருந்தும் வழியை அறியாதவனுயினேன்' என்பதாம்.
எல்லாப் பொருட்கும் அப்பாலாய இறைவனது அருட்குருமேனியை அவனருளாலே தாம் கண்டமைபற்றிக் 'காணலாம் பரமே என்ருர், பரம்-எல்லாப் பொருட்கும் அப்பாலாயவன் திருக்கோவை ச்ே1உரை. "அவனருளே கண்ணுகக் காணினல்லால்" (நாவு 311:9) எனத் தேவா ரத்து வருதலும் ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பானது. வாள்கிலா ஒருபொருட் பன்மொழி பேரொளியைக் குறித்தது, பேரொளியையுடைய பொருளே அற்ப ஒளியையுடைய கண் கானமாட்டாது தம் ஒளி மழுங்குதல்பற்றிக்
கட்கிறந்ததோர் வாணிலாப் பொருளே " என்ருர்,
இங்கு-இங்கிலவுலகத்து. இங்கு பூணுமாறறியேன் என இயையும், பார்ப்பு:பறவைக்குஞ்சு, " அவற்றுட் பார்படம் பிள்ளேயும் பறப்பவற் மிளமை' என்பது தொல்காப்பியம் (மரபு சி. பார்ப்பென் என்றது தனக்காதாரமாயிருக்த முட்டையோட்டின்ே விடுத்துச் செல்லும் குஞ்சு

திருச்சதகம் 279
போல என்றவாறு, உடம்பினுள் வேற்றுமையின்றி சின்றே பின் புகா மற் போகலின் பார்ப்பு உயிர்க்குவமையாயிற்று பார்ப்பென ஆக்கையை
விட்டு என இயையும், பறவைக் குஞ்சைக் கூறிஞர் பறந்துபோதற் ருெழிலான் உயிரோடொப்புமையெய்துவது அதுவேயாகவின்
பாழ்ான் என்பது பாணன் என மரீஇயிற்று. வாழ்நன் qunt root=t என் குயது போல, பாணன்-வீணன், இறைவ&னப் பொருந்து வழியை அறியாது வீணே இருத்தல்பற்றி அடிகள் தம்மைப் "பாணன்' என்ருர், படிறு-பொய்; என்றது விக்லயின்மையை. ஆக்கை-என்பு நரம்பு முதலிய வற்ருல் கட்டப்பட்டது. புணுகல்-பொருந்துதல். பூணுமாறு என்பதற்கு உன் திருவடியைப் பொருந்துமாறு எனினுமமையும். ஆக்கையை விட்டுப் பூணுமாறு அறியேன் என்பதற்கு ஆக்கையை விடுதற்கும் உன்சீனப் பொருந்துதற்கும் வழியை அறியேன் என்பது கருத்தாகக் கொள்க "மண்மேல் யாக்கை விடுமாறும், வந்தன் கழற்கே புகுமாறும்" (குழைத் 9) என வருதல் ஈண்டறியற்பாலது. போற்றுதல்-பாதுகாத்தல், "அக்ன பவை போற்றி நீனே இயன நாடிக்காண் " (கவி 15:23) என் புழியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க. புலன் போற்றுதல்-ஐம்புல இன்பங்கள் தம்மைப் பற்ருது பாதுகாத்தல், இறைவனே அடைதற்குப் புலன் போற்றுதல் இன்றியமையாததாகலின் புலன்போற்றி" என்ருர், புலன்போற்றிப் பூணுமாறு என இயையும்.
இதன் கண், தம்மை ஆட்கொண்டருளிய இறைவனுக்குக் கைம்மாறு கொடுக்கும் நெறியின்றி வருந்தும் அடிகள் பாணனேன் படித்ருக்கையை விட்டு உனேப்பூணும்ாற்றினேயாவது அறியாதவனுயினேன் என வருந்திக் சுறுதலால் கைம்மாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐந்தாம்பத்து நூதவிய பொருள் போந்தவாறு காண்க. A.
49. போற்றி யென்றும் புரண்டும் புகழ்ந்துநின்
குற்றல்மிக்கவன் பரவழைக் கின்றிலேன்
ரிந்து வந்தெதிர் தாமரைக் தாளுறும்
கூற்ற மன்னதொர் கொள்கையென் கொள்கையே.
ப-ரை: போற்றி என்றும் . தின் அருட்குருமேனியைக் காணப்
பெருதயான்கோக்கருள்க என்று வேண்டுதல் செய்தும், புரண்டும் - அங் சுப்பிரதட்சணம் பண்ணியும், புகழ்ந்தும்-நின் பொய்யில் புகழைப் புகழ்ந்து பாடியும், கின்று-இங்கிக்லயில் அமைந்து, ஆற்றல் மிக்க அன்பால் அழைக் ஒன்றிலேன்.உறுதிமிக்க மெய்யன்பினுல் அழைத்தலும் செய்கின்றிலேன் என் கொள்கை இவ்வாறிருக்கின்ற எனது கொள்கை, எதிர் ஏற்றுவந்துமுன்னிஃபிர் எதிர்த்து வந்து, தாமரை கான் உறும் சுற்றம் அன்னது ஓர் கொள்கையின் தாமரை மலர் போன்ற திருவடி யின் உதையிக்னப் கொள்கையை ஒத்ததாகிய ஒருவகைக் கொள்கையே القيد اللاع ثقة تقول في مكة للنظام GL
LTD.

Page 154
280 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
போற்றி என்றும் புரண்டும் புகழ்ந்தும் கின்று உறுதிமிக்க அன்பால் அழைத்தலும் செய்கின்றிவேன்; இவ்வாறிருக்கின்ற என் ாேள்கை முன்விடியில் மாநபட்டு வந்து நின் கிருஷ்டியின் தாக்குகயேடைங்கி சுற்றுவனது கொள்கையை ஒத்ததாகிய ஒருவகைக் 3 r Giron , I3, LILLI IT hi என்பது
அடிகள், திருவடியின்பம் நல்கிக் காந்தருள் என்று இறைவனே வேண்டுதல் செய்யவேண்டும் என் பார் போற்றி' என்றும் உடலாற் புரண்டு வலம்வக் து வழிபடல் வேண்டும் என்பார் புரண்டு ' என்றும், அதன் பொய்யில் புகதைப் புகழ்ந்து பாடவேண்டும் என்பார் L FE " என்றும் மொழி மெய்கள் இவனம் இறைபணியில் கிற்கவேண்டும் என் பார் "கின்று என்றும் அருளிஞர். ஆற்றல்மிக்க |- cਹ அன்பு, அவ்வன்பினுள் இறைவன் துறைக்கவே செயற்பாவதாகவும் அன்வாரு செய்திலேன் என் பார் ஆற்றல் மிக்க அன்பால் அன்றிக் கின்றிலேன்" என் குச்
ஒற்று வந்து எதிர் என்பதை எதிர் நூற்று வந்து என மாறிக்கூட்டிப் பொருள் கொள்க. எதிர்-முன்னி ஏற்றுவந்து எதிர்த்துவந்து தர்மின்சக் தாள்.சிவந்த தாமரை மலர் போன்ற காள். ' காட்செப்ட் தாமரைச் சைவலுக்கு (குலாப் 2) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க என்கொள்கை முன்னிக்ஸ்பில் எதிர்த்து வந்து இறைவனது தாமரை மலர் போன்ற திருவடியின் தாக்குகப் பொருங்கி இறந்துபட்டுச் செயலற்ற சுற்றுவது கொள்கைபோன்றதோர் கொள்கையாகும் என்பது பின் இரண்ட்டிகளின் கருத்தாகும்.
சுற்றுவன் மார்க்கண்டேயரின் உயிரைக் கொள்ள வங்து அவர் சிவ பூசை செய்துகொண்டிருத்தல் மதியாது எதிரில் மாறுபட்டு வர்து அவ ரது உயிரைப் பாசம் வீசி இழுத்தலும் அவர் சிவலிங்கப் பெருமானே இறு தத்தழுவிக்கொள்ள அப்பாசம் சிவலிங்கப்பெருமாரேயும் சேர்த்துப் பற்துவ தாக அமைய, தம்மைச்சராைடைந்த பார்க்கண்டேயரைக் காத்தம் பொருட்டு இறைவன், சிவலிங்கத்திருமேனியினின்றும் வெளிப்பட்டுக் கூற்றுவளே உதைத்தலும் அவன் வீழ்ந்து செயற்றனன். ஆரல் யானுே மாறு பாடின்றி முன்னிகலக்கண் வந்து தாமரை மலர்போன்ற திருவடி சூட்டப் பெற்று ஆட்கொள்ளப்பெற்றிருந்தும் இப்போது ஆத்திருவடிக் காட்சி கிடைக்கப்பெருமையின் போற்றியென்றும் புரண்டும் புகழ்ந்து நின்று ஆற்றல்மிக்க அன்பால் அழைக்கல் முதலியன் செய்யமாட்டாது செய வற்றுக்கிடக்கின்றேன். எனவே செயலற் துக் கிடக்கும் அளவில் கூற்று வனது கொள்கையும் என்கொள்கையும் ஒத் தன் என்பது கருத்து. கூற்றுவனது செயலறுதி இறந்து பாட்டால் எப்பட்டது பிாது செயல்தி உயிர்வாழ்ந்திருந்தும் இறைபணி கில்லாமையால் ஏற்பட்டதாகும்.
இதன் கண் ஆற்றல்மிக்க அளிபால் பூச்பின் லே' என்பது குல் அழைக்கமாட்டாமையும் அதனுள் եւ ԼՔ Քւաաքքլզտունամ:
 
 
 
 
 
 

திருச்சதகம் 2
5), கொள்ளுங் டுல்:ெ யன் பரிந் சுய்ப்பணி
[[P}} கள்ளும் வண்டும் அருமபிர்க் கொன்றையான் நள்ளுங் கீழுளு மேலுளும் பாளுைம் எள்ளும் எண்ணெயும் போல் நின்ற எந்தை.ே
ப-ரை கள்ளும்-நடுவின் கறுள்ள பூவுலகத்தினுள்ளும், கீழ் உளும்= அப்பூவுலகிற்குக் கீழுள்ள உலகங்களினுள்ளும் மேல் உளும்-பூவுலகத் திற்கு மேலேயுள்ள உலகங்களினுள்ளும் யா உளும்-எல்லாப் பொருள் ளுள்ளும், எள்ளும் எண்ணெயும் போல் கின்ற எங்தை எள்ளும் அதனுள் கலந்துள்ள எண்ணெயும் போல எங்கும் சிறைக்கிருக்கின்ற எங்கள் தங்தை யும், கள்ளும் வண்டும் அரு மலர்க் கொன்றையான்-தேனும் அதனே நுக கும் வண்டும் நீங்காத கொள்றைமலர் மாவேயையுடையவனுமாகிய இறை வன், எசீன அன்பரில் கூப் பண்கொள்ளும் கில்-என்ளே அடியார் நடுவுள் அழைத்துக் கூட்டிக் தொண்டனுகக் கொள்ளுதல் செய்வானுே?
கள்ளும் புேளும் மேலுளும் யாவுளும் எள்ளும் எண்ணெயும் போல எங்கும் விறைந்துள்ள எங்கள் தந்தையும் கொன்றைமலர் மலேயை உடையவனுமாகிய இறைவன் என்னே ஆடியர் நடுவுள் அத்துக் கூட்டித் த்ெண்ேடனுகக் கொள்ளுதல் செய்வானுே? அங்ங்னம் செய்யின் எனது தயர் ஒழியும் என்பதாம்.
கொள்ளுங் கில் என்புழிக் கிங் என்பது வினுப்பொருளில் வந்தது. இல் என்பதை எஃவ என்பதகுேடு கூட்டிக் கில்லேனே என்பது இல் லென எனக் குறுகி நின்றது எனக் கொண்டு ஆற்றல் இல்லாத என் ஐ. எனப் பொருள் கொள்ளுதல் அமையகோவேலரின் கொள்ளும் என்னும் செய்யுமென்னும் முற்றிற்குக் கொள்வானுே எனப் பொருள் கொள் வேண்டியிருத்தலின் அமையாதென்க. அன்பரிற் கூப்-அன்பர் கடுவுள் அழைத்து பணிதொண்டு.
கள்ளும் வண்டும் அருமலர்க் கொன்றை என்றது தே லும் அதனே புண்ணும் வண்டும் நீங்காத கொன்றை மலர் என்றவாறு, ' குறைக்கண் பலிகொன்றையோன்" (258) "கன்னின மார்த்துண்ணும் வண்கொன்றை யோன்' (295) "தேன் வண்டுறைதகு கொன்றையன்" (380) என அடி கள் திருக்கோவையாரில் அருளியமையுங் காண்க. கள் கேன் "கட்கமழு நறுநெய்தல்" (மதுரைக் 250) என் புழிப்போல, வண்டிலுளொரு சாதி TOLS Ou uJJu YKSYS TTTT TTTT TTT T C TT TT T T T S TT பேராசிரியர் உரைத் தமையும் । । ।।।। ளும் பண்பிற்கு என்னும் அடை இதை வரிடம் பூத் திருவருள்முதம் உண்வியுைம், அகளே நும்பொருட்டு பக்தான் மக்கள் நீங்காதித் TuT SLCSGG S S JS S S S HH S GT SS S SSYYSS S T S C JK S t te S uu TSHu மவர்மர்ஸ் இது ஆவநவறுக்குரிய அடையன் ம شانلي لا للانشط
3C

Page 155
282 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
நள்ளுளும் என்பது நள்ளும் என நின்றது. நீள்-நடு."நள்ளிராவும் நண்பகலும்" (திவ். திருவாப் (4) 72) என் புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. கள் கீழ் மேல் என்பன நடுவுலகம் கீழுலகம் மேலுலகங்களேக் குறித்தன. உள்ளும் உம்மும் இடப்பொருளேயும் எண்ணுப் பொருளேயும் குறித்தன. கள்ளும் கீழுளும் மேலுளும் என்றபின் யாவுளும் என்றது அவ்வுலகங்களிலுள்ள இயங்குதினே கிலத்திக்யைான எல்லாப்பொருள் கண் யும் குறித்தது. எள்ளும் எண்ணெயும் போல்கின்ற என்றது எள்ளின் கண் எண்ணெய் எங்குங் கலந்து மறைந்து நிற்றல்போல இறைவன் எங்கும் வியாபித்து மறைந்திருத்தலேக் குறித்தது.
" விறகிற் றீயினன் பாலிற்படு நெப்போல்
மறைய கின்றுளன் மாமறைச் சோதியான் " (தே, 204:10) என்ற ஆளுடையாசர் வாக்கும் ஈண்டு கருதத்தக்கது.
எந்தை கொன்றையான் அன்பரிற் சுய் எனப்பணி கொள்ளும் கில் என முடிகக.
இதன் கண், இறைவன் என்னேக் கூப்ப்பணி கொள்ளுமாயின் கைம் மாழி கொடுக்கப்பெறலாமே என்றும் ஆதாரம் தோன்றுதலால் கைம் மாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐந்தார் பத்து நுதலியபொருள் போந்தவாறு 46.
iJé #
51. எந்தை யாயெம் பிரான் மற்றும் யாவர்க்குத்
தந்தை தாய்தம் பிரான் தனக் கஃதிான் முந்தி யென்னுள் புகுத்தனன் யாவரும் சிந்தை யாஅம் அறிவருஞ் செல்வனே. ப-ரை எங்தை யாய் எம்பிரான்-எமக்குத் தந்தையும் தாயும் தக்ல வனுமாயுள்ளவன் மற்றும் பாவர்க்கும் தங்தை தாய் கம்பிரான்-மற்றும் தேவர் முதலிய யாவர்க்கும் தந்தையும் தாயும் கல்வனுமாவன்; தனக்கு அஃது இலான்-ஆபின் தனக்குத் தந்தையும் தாயும் தக்லவனுமாகிய அம் முறைமை இல்லாதவன்; யாவரும் சிக்தையாலும் அறிவு அரும் செல்வன்எவ்வகை மேம்பட்டினரும் மனத்தாலும் அறிதற்கரிய விடுபெருகிய செல் வத்தை அருள்பவன் முக்தி என் உள் புகுந்தனன்-முன்னர் என் உள் ளத்தினுள் புகுந்தனன் பின்னர்க் காட்சியையும் தந்து ஆட்சிகொண்டருளி மறைந்தனன். . எந்தையும்தாயும் எம்பிரானுமாயுள்ளவன்; மற்றும் யாவர்க்கும் தக்தை தாய் எம்பிரானுமாவன்; ஆயின் தனக்குக் தந்தையும் தாயும் தலைவனு பாகிய அம்முறைமை இல்லாதவன் எல்டின் பேட்டி வது சிந்தை யம் அறிதற்கரிய செல்வன்; பந்தி வின் ஒள் புதர்கள்'ன் பின்ன்ர்க் ် မိမိမ္ပိ தந்து ஆட்கொண்டருளி மறைந்த நீர் என் பதம்,
தங்:ங்தை ":3ї (ўї ". । ।।।। கடுங்கா TTA AAAAS ATAAASLS TTASAS A AT T AAu SYS AAS0AAAS என்

திருச்சதகம் 283
புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. எமக்குத் தந்தையாயும் தாயாயும்
தகவனுபாயுள்ளான் இறைவனே என்பார் "எங்தை யாயெம்பிரான்"
என்ரு,
'எந்தையுமெந்தை தந்தை தந்தையுமாய வீசர்" (நாவு 4ே:7) எனவும்
'எந்தையை எந்தை தந்தைபிரானே' (சுக் 574) எனவும் தேவா ரத்து வருவனவுங் காண்க.
யாவசிக்கும் என்னும் உம்மை உயர்வுப்பொருளிலும் முற்றுப் பொருளிலும் வந்தது. யாவரிக்கும் என்றதனுல் திருமாள் பிரமன் முனிவர் பதிலாயினுருங் கொள்ளப்படுவர் ஒருவற்குத் தந்தையும் தாயும் தக்லவனுமாயுள்ளர் தமக்கும் அம்முறைபையினேயுடையராவர். முழு முதலின்றவன் தனக்குத் தங்தையும் தாயும் தலவனுமில்லாதவனுகலின்" 'தனக்கு அஃதிலான்' என் ருர், "தாயுமிலி தந்தையிலி தான் றணியன்" (சாழன் 3 அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க. "அவர் இவான்' என்னுது அஃசில ஃ என் அஃறிக்னவாய்பாட்டாற் கூறியது தந்தை தாய் தஃலவன் என உலகிலுள்ள முறைமை இல்லாதவன் என்பது விளக்குதற் பொருட்டாகும்.
அடிகள் உலகவாழ்விற் பயனில்லேயெனத் தெளிந்து இறைவன் அருள் வாழ்விற் புகுதற்குரிய பக்குவதில் உண்டானபொழுதே இறைவன் தன் இறுள் புகுந்தனன் என் பார், முக்தி யென்னுள் புகுந்தனன்" என் ரூர். அருள் வாழ்வை விரும்புவார் அடையும் பக்குவகிக்லி மந்ததரம், மந்தம், தீவிரம், தீவிரதரம் என நாள் வகைப்படும். அர்ாேல்வகை நிக்ல யுள் அடிகள் தீவிரதம் என்னும் கிலேக்கண் இருந்தனர் என்பது இறை வன் வலியவந்து ஆட்கொண்டமையாலறியப்படும். அடிகளின் பக்குவ நிக்கண்டு உள்ளத்திற் புகுந்த இறைவன், வெளிப்பட்டுப் பரமாசாரிய ஒய்க் காட்சிகொடுத்து ஆட்கொண்டருளி மறைந்தமையை சினேக்து வருந்துகின்ற அடிகள் முந்தியென்னுள் புகுந்தனன் பின்னர் பரமாசாசிய வடிவங்காட்டி ஆட்கொண்டருளினன் இப்பொழுது மறைக்த விட்டனன் என்று இரங்கிக் கூறும் தெர னிப்பொருள் " முக்தியென்னுள் புகுந்த னன்' என்பதனுள் அடங்கியுள்ளது.
உலகத்தில் ஒரு பொருளே அறியுங்கால் காண்டல் கருதல் உரை என்னும் மூவகை அளவைகளால் அறியப்படும், காட்சியளவையானும் உரையளவையானும் அறியப்படாத இறைவன் கருதலளவையால் அறி பப்படுவனுேவெனின் அதனுலும் அறியப்படான். அங்ஙனமாயின் இறை வன் இல்பொருளோவெனின் அற்றன்று; இறைவன் பிரமானங்களால் அறியப்படாத அப்பிரமேயனுகலின், யாவரும் என் புழி உம்மை உயர்வுப் பொருளிலும் முற்றுப்பொருளிலும் வந்தது. மொழியாலன்றிச்சிக்தையா லும் என உம்மை இறக்ததுகழீஇய எச்சவும்மை, இதுபற்றி இறைவன்
வரிக்குமனுநீதன் எனப்படுவான்,

Page 156
284. * திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"யாவரும் அறிarததோர் அமைதி"ஞான1ே4:.ே "யாவரும் அறிதற்கரியான் தனே" த அ 1752 "விண்ணுேற்ரு மறிகில் ஆருெப்பானே' நாவு 118:3. " மனத்தாலும் நினேப்பரியான்' சுக் 7ெ:3 "யாவர்க்கும் அறிவரிய அக்தர் பெருமானே' சுந் 39:1). எனத் தேவாரத்துர்,
"மறையினுன் அயனுன் மாவான் மனக்கினுள் வாக்கான் மற்றுங்
குறைவில் "வளவிஞலுங் கூருெணு தரிசிகின்ற இற்ைவரூர்" (அவையடக்கம்) எனச் சிவஞான சித்தியாரிலும் வருவன கான் "வாக்கிறந்த பூரணமாய் எனக் திருவிளேயாடற் புராணத்துர் 'மண் வாக்கினிற் நட்டாம னின்ற தெது' எனத் தாபமானவர் பாடலிலும் இருவ ைஆம் ஈண்டறியற்பாவன: செல்வம்-அந்த மிலின் பத்தழிவில் வீடாகிய செல்வம், அதனேயுடையனுப் வழங்கும் இறைவன் "செல்வன்" எனப்பட்டான்,
இதன் கண், முத்தியென்னுட் புகுந்தனன் என்பதனுள் முன்னர் என் இறுள்ளத்தில் வலியவந்து பகுத்து பின்னர், வெளிப்பட்டு ஆட்கொண்டருளி மறைந்த எம்பெருமானுக்குச் செய்யும் கைம்மாறு பாது? அதனே அளிக் கும் நெறிமாது? என் வருந்ததல் புலப்படுதலின் கைப் மாறு கொடுத் தள் என்னும் ஐந்தாம்பத்து நுதலியபொருள் பு:ப்படுமறுகாண்க. சிரீ,
53. செல்வர் நல்குர வின்றிவிண் ஞேர் புழுப்
புல்வரம் பின்றி யாவர்க்கும் அரும்பொருள் எல்லே யில் சுழல் கண்டும் பிரிந்தனன் கல்வ கைமனத் தேன் பட்ட கட்டமே.
ப-ரை செல்வம் நீங்குரவு இன்றி - செல்வமுடையார் வறுமை யுடையார் என்னும் வேறுபாடின்றியும்,விண்ணுேர் புழு புல் வரம்பு இன்றிதேவர்களும் புழவும் புல்லும் என்னும் உயர்வு தாழ்வு இன்றியும், யாவர்க்கும் தரும்பொரும்-எல்லாவுயிர்களுக்கும் அறிதற்கும் அடைதற்கும் அரிய பரம்பொருளினுடைய, எல்லே இல் கழல் கண்டும் பிரித்தனன். எல்லேயில்லாத வீரக் சுழலணிந்த திருவடிகளேக் காணும் டேற்றினேப் பெற்றிருந்தும் இப்பொழுது அக்காட்சி நீங்கப்பெற்றேன் அங்கீக்கம், கல் வகை மனத்தேன் பட்ட கட்டமே கல்வின் வகைகளுள் ஒன்று எனக் கருதப்படும் வலிய நெஞ்சத்தினே யுடையேன் அடைந்த துன்பமேயாகும்
செல்வமுடையார் நல்குர அடையார் என்னும் வேறுபாடின்றியும் விண்ணுேர் புழு புல் என்னும் உயர்வு தாழ்வு இன்றியும் எல்லா அயிர் களுக்கும் அறிதற்கும் அடைதற்கும் ஆரிய பரம்பொருளினுடைய வீரக் கழலணிந்த திருவடிக்னேக் காணும் பேற்றி சீனப் பெற்றிருந்தும் இப்போது அக்காட்சி நீங்கப்பெற்றனன் அதிநீக்கம் கல்வகை மனத்தேன் பட்ட துன்பமேயாகும் என்பதாம்,
 
 

திருச்சதகம் 285
'நல்குரவு:வறுமை, 'நுசுரப்படுவன பசவுமில்லாமை" என்பர் பரி மேலழகர் (குறள் 105 அதி உரை) செல்வம் நல்குரவு என்பன அவற்றை புடைய மக்களே கின்ர்த்தி நின்றன. விண்ணுேர் புழு புல் என்பன், செல்வம் நீள்குரவின்றி கல்வினேயின் உயர்வாலும் தீவிக்னபின் இழிவர் லும், உயர்வு இரிவு அடைந்த கேவரையும் புழுக்க ஃபும் புன் முதலிய தாவரங்களேயும் உணர்த்தின் "செல்வம் நல்குரலின்றி விண்ணுேர் புழுப் புல் வரம்பின்றி யார்க்கும் அரும்பொருள்' என்பதனுள் செல்வராயினும் வறியராயினும் கல்விக்சயரலுடர்ந்த தேவர் முதலியேசராயினும் தீவினேயா விழிந்த புழு புல் முதலிய கல்ரங்களாயினும் அந்நிங் பைக்ஃாயடைந்த எல்லாவுயிர்களுக்கும் அரும்பொருளசயுள்ளான் இன:ன் என்பது அறி யப்படும். மக்கரேயும் விண்ணுேரையும் நோக்கி யவர்க்கும் அரும்பொருள் என்று ராயினும், புழு புல் புதவி வற்றை நோக்கி யாவற்றிற்கும் அரும் பொருள் என்பதும் உபலக்கணத்தாற் கொள்ளப்படும். 'யால்ாக்கும் அறிவறிய செங்கண் ஏற்குள் 'சுங் 8:4) எனத் தேவாரத்து வரு தலுங் காண்க. அரும்பொருள்-அறிதற்கும் அடைதற்கும் அரிய பொருள். அது இறைவனே உணர்த்தி ஆகும் வேந்துமைப் பொருள்பட 'சின்றது, எனவே அரும் பொருளாகிய இறைவனுடைய என்றபடி,
பொருள் கழல் என இயைபும், கழல் அதன்ேபுடைய திருவடியை உணர்த்தியது. அதனே எல்லேயில் ஏழல் என்ற பாதாள மேழினுங் கிழ்ச் சொற்கழிவு பாதமலராதல் பற்றியாகும் கழல் கண்டும் என்றது இறை வனது பரமாசாரியத்திருவுருவாகிய திருவருள் வடிவக் காட்சியை உணர்த்தி யது. பிரிந்தனன் என்றது அக்காட்சியில் தரம் அடைந்த பேரின்ப R&யினேப் பிரிதற்கேதுவாகிய பிரீ ரத்த வினே யினே யுனடயஞயினேன் எனக் கழிந்ததற்கு இரங்கிக் கூறியதாகும் அப்பொருளேக் 'கல்வகை மின்த்தேன் பட்ட கட்டமே ' என பதினுலும் இனிது விளங்கும்.
கல்வகை மின்த்தேன் பட்ட கட்டமே என்றது மனம் காண்பதற் கரிதாகவின், புறத்தே காணப்படும் கல்ல் ஷகயில் அடங்காது வேறுபட்ட கல்லாகிய வவிய கெஞ்சுடையேனுயிலும் அவ்வின்றவன் பிரிவால் அடைந்த துன்பம் தாங்குதற்கரித்ாகியது: யாது செய்வேன் என்பதை விளக்கி நின்றது.
இதன் கண், கழல்கண்டும் பிரிந்தனன் அதனுற்பட்ட கட்டம் தசங்கு தற்கரியதாகியது: யாது செய்வேன் என்பதனுல் கைமாறு கொடுக்க முடியாது வருக்குதல் புலப்படுதலின் கைமாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐந்தாம்பத்து நுதலியபொருள் போந்தவாறு காண்க, AB.
58.கிட்ட துத் தெஃன யாண்டுகவி சூறா நீ
ரிட்ட வன்பரோ டியாவருங்கான வே பட்டி மண்டபம் ஏற்றிக்ன எற்றி&ன எட்டி குேறடிரண் டும் அறி யேனேயே

Page 157
ይ86 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ப-ரை: கண் ஆர.என் கண்கள் மகிழ்ச்சி நிறையும் வண்ணம், நீறு இட்ட அன்பரோடு யாவரும் கான திருவெண்ணிறு அணிக்க மெய் யடியார்களோடு மற்றுமுள்ள யாவரும் ர்ாணும் வண்ணம், கட்டு அடுத்து எனே ஆண்டு-பாசபந்தத்தினே அறுத் தி என் சீன ஆட்கொண்டருளி, பட்டி மண்டபம் ஏற்றிரே சமய உண்மைகளே ஆராயும் வித்திபாமண்டபத்தில் என் சீனச் சேர்த்தருளினே அதனுல், எட்டினூேடு இரண்டும் அறியேன் ஏற்றின் எட்டும் இரண்டும் அறியாத என் ாே உயர்வடையச் செய்தனே,
கண்கள் மகிழ்ச்சி கிறையும் வண்ணம், திருநீறிட்ட மெய்யன் பர்க ளோடு மற்றுமுள்ள பவரும் காணும் ஆண்னர் .ாசபந்தத்தினே அறுத்து என் னே ஆட்கொண்டருளிப் பட்டி மண்டபத்தில் ஏற்றினே அதனுல் எட்டிகுேடு இரண்டும் அறியாத என் கன உயர்வடையச் செய்தனே, இவற்றிற்குச் செய்யத்தக்க கைம்மாறு யா ஆளது என்பதாம்.
கட்டறுத்தெஃன யாண்டு-அகாதிபக்கமாகிய ஆணவத்தினேக் கெடுத்து என்னே ஆட்கொண்டருளி,
"Luf fail-U பர்தங்கள் காட்டிப் பார் மறுத்தென யாண்ட
ஆருடை அம்பொ னின் மேனி அழித் கீ" குயில் .ெ
'ாக்கை யெந்தாய் சுற்றம்மற்று மெல்லாம் என்னுடைய
பந்தம் அறுத்தேக்ள யாண்டுகொண்ட பாண்டிப்பிரான்' பூவல் .ே
' கொந்துகுழல் கோல்வளே பார் குவிமுஃமேல் வீழ்வேனே ப்
பந்தமறுத் தென யாண்டு ' அச்சேர் .ே
என அடிகள் பிருண்டும் அருளியவாறு காண்க. கண்ணுர அறுத்து ஆண்டு ஏற்றினே என இயைக்க, இனி, கண்ணுரக் காண ஏற்றினே எனக் சுட்டிப் பொருளுரைப்பினுமமையும். நீறு, திருவருட்பேற்றின் அறிகுறி யாதவின் கீறிட்ட அன்பர் அத்திருவயூட் பேற்றினேயுடைய அன்பர்கள் என்க. திருவெண்ணிற்றிற்கு வீடுபேருகிய செல்வத்தைக் கொடுப்பது என் னும் பொருளமைந்த விபூதி" என்தும் பெயருண்மையுமறிக அன்பர் என்றது இறைவனுடன் வந்த மெய்யடியார்களே. யாவரும் என்றது அடி களுடன் வந்தவர்களேயும் மற்றும் ஆங்குள்ளவர்களேயுமாகும்.
கல்வி பயிலும் களம் என்னும் பொருளுடைய 'பட்டியம்' என்னும் சொல் இங்கே " பட்டி மண்டபம்" என நின்றது. பட்டிமண்டபம். விக் நியா மண்டபம், சிலப் க்+102 அடி நல் உரை
" ஒட்டிய சமயத் துறுபொருள் வாதிகள்
பட்டிமண்டபத்துப் பாங்கறிக் கேறுமின்' மணி 1 : -ே1ே.
"பன்னருங் கலேதெரி பட்டி மண்டபம்' கம்ப. நகர ,ே
என் வருவன காண்க,

திருச்சதகம் 287
ஏற்றினே இரண்டனுள் முதற்கணுள்ளது சேர்த்தருளினே எனவும், ஏனேயது உயர்வடையச் செய்தனே யெனவும் பொருள் தந்து நின்றன. அன்றி அவற்றுள் ஒன்றினுக்கு இடபஊர்தியையுடையவனே எனப் பொருள்கொண்டு இறைவனே க் குறித்ததாகக் கொள்ளின், முத்ன் ரீக் " கட்டறுத்தேனே' எனவும். பின்னர் 'அறியேனே' எனவும் இந்த இரண் டாம் வேற்றுமைகளுக்கு 'டி'க்குஞ்சொல் " ஏற்றினே' என்னும் ஒன்றே உளதாகும். அதனுல் அன்ற்ேறுமைகளுள் ஒன்று பொருளின்றி கின்று வற்றும். ஆதலால் "இறைவன்ே' என்னும் எழுவாயை அவாங்கிலயான் வருவித்துக் கட்டறுத்தெ&னப் பட்டி மண்டபம் ஏற்றினேபெனவும், அறி யேனை ஏற்றினே எனவும் தனித்தனி இயைத்துப் பொருள் கோடலே சிறப்புடைத்தாமென்க.
எட்டினுேடு இரண்டு பக்த: பத்து என்னும் எண்ணின் தமிழ்க்குறி யகரம் யகரம் திருவைக்கெழுத்தில் ஒன்று, அது தூலபஞ்சாக்கத்தில் இறுதியிலும், தக்கும்பஞ்சாக்கத்தில் கடுவிலும் அமையும், அக்காகரம் உயிரிக்னக் குறிப்பதாக உயிராகிய எள்வியல்பை அறியாத என்னே என் பது எட்டினுேடி ரண்டும் அறியே ஃஅ என்பதற்குப் பொருளாகும். உயிராகிய என்னியல்பை அறியாத இறிபுடைய என் சீன மின் பேரருளால் சமய உண்மைகளே ஆராயும் பட்டி மண்டபம் ஏற்றிகின எனவும், அதஞல் என்னே உயர்வடையச் செய்தனே எனவும் கொள்க.
எட்டினுேடு இரண்டு பத்து என்னும் எண்ணின் தமிழ்க்குறியாகிய பகரத்தைக் குறிப்பது என்பதனேயும், அந்த யகரம் ஆன்மாவைக் குறிக் கும் என்பதனேயும்,
"எட்டு மிரண்டு முருவான லிங்கத்தே
நட்டம் புதல்வா நவிலக்கேள்-சிட்டன் சிவாயநம வென்னும் திருவெழுத் தஞ்சாலே பவாயமற வின் முடு வான்" ான உண்மைவிளக்கத்தும்,
"எட்டு மிரண்டு மினிதறிகின்றிலர்
எட்டு மிரண்டு மறியாத வேழையர் எட்டு மிரண்டு மிருமூன்று நான் கெனப் பட்டது சித்தாந்த சன்மார்க்க பாதமே ' ேெ3, எனத் திருமந்திரத்தும் வருவனவற்ருலுமறிக.
எட்டினுே டிரண்டும் அறிவேனே என்றது எட்டும் இரண்டும் பத்து என்று அறியாத சின்னே வேம்ை பொருள்படும். இநீ எட்டிைேடு இரண்டும் என்பதில் ஒடு சிங்:றுப்பொருள்த கலின் எட்டும் இரண்டும் எனவே பொருள்படும். அதனுள் கட்டு சல்லும் என்ஃன்க் தரிச்சம் அகரமும், இரண்டு என்னும் என்&க் குறிக்கும் உகரமும் கொள்ளப்பு

Page 158
288 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மாறன்றி முன்னது கேரத்தைக் குறிப்பது எனவும், பின்னது உகரத்தை யும் மகரத்தையும் குறிப்பது எனவும் கொண்டு அம்மூன்று எழுத்துக் களும் சேர்ந்து பிரவைத்தைக் குறிக்கும் எனப்பொருள் கேடல் இயை யாழை காண்க. இனி, எட்டினுேடிரண்டு பத்து; அது இறைவன் பால் வைக்கும் பத்திக்குப் பெயராப் ஆப்பத்தியில்லாத என் சீன எனவும் பொருள் படும். பத்து என்பது பத்தியைக் குறித்தக்' பத்துடை யடிபவர்க் கெனியவன் 'திவ். திருவாய் 13 1) என் புழிக் காண்க
இதன் கண் என்னே ஆண்டு பட்டிண்டபம் ஏற்றினே எனவும் என் திரியல்பை அறியாத என்கின் உயர்வடையச் செப்தனே எனவும் அடி கள் கூறுமுகத்தால் இவற்றிற்கு டான் செய்யும் கைம்மாறு யாதோவென
அடிகள் வருந்துதல் குறிப்பிற் புலப்படுதலால் கைர்மாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐந்தாம்பத்து நுகலியபொருள் போந்தவாறு காண்க. 9.
அறிவ ன்ேமு தேயடி. நாபினேன் அஜின் மூகக்கொண் டோன் சீன பாண்டது அறிவி 'ாமையன் றே கண்ட தாண்டநாள் அறிவ குேங்ல்லனுேவரு rrனே.
ப-ரை: அறிகினே-rறிவுருவான வனே அமுதே-அமுகத்தன்மை யுடையவனே அடி 51 பினேன் எனே-நேர நிய நயின் தன்னியர்டயவ ணுகிய என் சீன அறிவன் ஆக கொண்டோ ஆண் து -அறிரத்தக்கவன் எனத் திருவுள்ளார் பற்றியோ ஆட்கொண்டானியது? ஆண்ட நாள் கண் பது அறிவி'ாமை அன்றே ஆடியேனே ஆட்கொண்டருளிய காலத்தில் யான் கண்டது அறிவிலான்: அன்குே ? அறிவனுே தல்லனுே சரனே அருள்:இங்கிலேயில் 'ாள் அறிவுடையேதுே அறிவில்வேனுே அருளிச் செய்வாயாக.
அறிவனே அபுதே கீழாகிய நாயின் தன்மையுடையேனுகி என்கின அறியத்தக்கவன் எனக் கிநள்ேளம் பற்றிபோ ஆட்கொண்டருளியது அடியோனே ஆட்கொண்டருளிய 6 வில் யான் கண்டது அறிவிலாமை அன்றே; இங்கிலேயில் யான் அறிவுடையேனுே அறிவில்வேனுே அருளிச் செய்வாயாக என்பதாம்.
அறிவது என்பது இயல்பாகவே விால்வா மறிபவன் என்றும் அவரது இறைமைக் குணத்தைக் குறித்து, அமுது கன்னே உண்டாரை நரை திரை முப்புச் சாக்காடுகளின்றி இனிசிருக்கச் செய்வது. இறைவனும் TTTTTTTMTST TSDu SYuT u L K C S uT T SCC S STS TTT TT TLTStStTTtmtlttltT மற2 கியோ அன்விடி இன் பக்தன்னை அருளுகவின் அமுதே என்குச் அடி என்பது ஈண்டு :ேப் பொருட்டு:
அறிவினுக் கொண்டோ 5'னே ஆண்டது என்றது அறிக் தகுதி என்பு விருப்பதாகத் திருவுள் பற்றியோ என்ன்ே ஆட்கொண்டருளியது

திருச்சதகம் 289
என்றவாறு இங்ங்னம் அடிகள் விணுவுமாற்ருல் தகுதியுடையேன் அல் வன் என்பது கூறியதாகும். அதன்ே "அறிவிலாம்ை யன்றே போன் கன் с. " என்பதும் வலியுறுத்தும்.
ஆண்டகாள் கண்டது அறியாமை யன்றே என்றது, அடிகள் இன்ற வன் தம்மை ஆட்கொண்டபொழுது தம்பால் தாம் கண்டது அறியாமை யல்லவா என்பதனுல் இறைவனுல் ஆட்கொள்ளப்பட்டு மெய்யுணர்விகள் அடைந்த அடிகள் தமது முன்னேய கிைேய எண்ணிக் கூறியதாகும். இதன் 'அறிதோ மறியாமை கண்டற்ருல்" என்னும் திருக்குறள் வலி யுறுத்தி நிற்றல் காண்க.
அறிவனுே அல்லனுே அருள் என்றது அறியுங் தகுதியுடையேனுகச் கொண்டு நின்ஞல் ஆட்கொள்ள்ப்பட்ட யான் ஆட்கொண்டபின் அறி விலாமையாகிய முன்னேய கிலேயை அறிந்தேன் ஆட்கொண்டமையால் அறிவுடையேஞயின் மீன் அருட்காட்சியைக் கண்ட யான் பின் அதனேப் பிரியப்பெறேன். இப்பொழுது பிரியப்பெற்றமையால் அறிவீலனுகின் றேன். ஆதலால் அறிவிலனுகின்ற விலமையை நீக்கி நின் திருவடிக் காட்சியைத் தந்தருளவேண்டும் என்பது கருத்து.
இதன் கண், இறைவனது அருட்காட்சியைப் பிரிந்த அடிகள் கைம் மாறு கொடுக்கமாட்டா மையொடு பிரிந்தமையையும் ஆற்றுராய் அக்காட் சியை அருளவேண்டும் என்னும் கருத்துத் தோன்றுதலின் கைம்மாறு கொடுத்தல் என்னும் ஐக்தாம்பத்து நுதலியபொருள் போர்தவாறு கான்க, 50,
.ே அதுபோக சுத்தி
அநுபோக சுத்தியென்பது சிவானுபவத்தின் பொருட்டு உயிர் தன் அநுபவங்களேச் சுத்திசெய்தல்,
அறுசீர்க் கழிநெடி லடி யாசிரிய விருத்தம் திருச்சிற்றம்பலம், 55: ஈசனேயென் இனம்பாrே எந்தை பெருமான் என்பிறவி
நாச னேநான் யாதுமொன் றல்லாப் பெர்ல்லா தாயான
நீச னேனே யாண்டாய்க்கு நினைக்சு மட்டேன் கண்ட்ாயே தேச னேயம் புனவனே செய்வ தொன்றும் அறியேனே,
பரை'#சனே-எல்லா வுயிர்களுக்கும் எல்லாப் பொருள்களுக்கும் இறைவனே, என் எம்மர்னே-எனக்கு அருள்செய்யுமாறு எழுந்தருளிவந்த எங்கள் தல்லவனே, எங்தை பெருமான் என் தந்தையாகிய பெரியோனே,
37 *

Page 159
290 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
என் பிறவி காசனே-எனது பிறப்பை ஒழிப்பவனே தேசனே-ஞான ஒளி வடிவினனே, அம்பலவனே . சிதாகாயத்தையுடையவனே யாதும் ஒன்று அல்லா பொல்லா காயான சேன்ேனே ஏதும் ஒரு பொருளாக மதிக்கப் படாத தீமையுடைய நாயாகவுள்ள இழிவுடையவனுகிய என்னே, ஆண் டாய்க்கு-ஆட்கொண்டருளிய நின்னே, நான் சினேக்க மாட்டேன்-கான் இடையீடின்றி சிக்னக்கமர்ட்டாதவனுயிருக்கின்றேன், செய்வது ஒன்றும் அறியேன்.அதனுல் இனிச் செய்யத்தக்கது ஒன்றையும் அறிகின்றிலேன். ஈசனே, என் எம்மானே, எங்தைபெருமானே என் பிறவி நாசனே, தேசனே அம்பலவனே, பாதும் ஒருபொருளாக மதிக்கப்படாத பொல்லா பாகவுள்ள நீசனேனே ஆட்கொண்டருளிய நின்னே நான் இடையீடின்றி இக்னக்கவுமாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்; அதனுள் யான் இனிச் செய்யத் தக்கது ஒன்றையும் அறிகின்றிலேன் என்பதாம்.
ஈசன்,சித்தும் அசித்துமாகிய பிரபஞ்சங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் கலேவன். 'ஈசான சர்வ வித்யானும் ஈஸ்வர சர்வ பூதானும்" என வேதம் கூறுமன்றும் காண்க. என் எம்மானே என்றது இறைவன் அருள் செய்யவேண்டி வலிய எழுந்தருளி வங்சி உரிமைபற்றியாகும். எந்தைபெருமான் என்பதில் விளியுருபாகிய ஏ தொக்கது. "யானேதும் பிறப்பஞ்சேன் இறப்பதனுக் கென் கடவேன்" (சத) எனப் பிறிதோ ரிடத்து அருளிச் செய்த அடிகள், ஈண்டு என்பிறவி காசனே என்றது இனிப்பிறவி உண்டாகாதவாறு என் பிறவியை காசஞ் செய்தமையால் எடுத்த பிறவியின் ஒழிவாகிய இறவியினுல் துன்பமுனதாகாது என்னும் கருத்துப் பற்றியாகும்.
ஆண்டாய்க்கு என்னும் கான்காவது இரண்டாவதன் பொருட்கண் ந்தது. R&னத்தல், ஈண்டு இடையீடின்றி சிக்னத்தலேக் குறித்தது. பூந்நுனம் நிகணக்க முடியாமை உலக அநுபவங்கள் தாக்குவதாலாகும். அத்தாக்குதலே மீக்கியருள் வேண்டும் என்பதே இப்பாட்டில் வேண்டிக் கொண்ட பொருளாகும். தேசன்-ஒளிவடிவினன். தேசு-ஒளி.
செய்வதொன்றும் அறியேனே என்றது எடுத்தபிறப்புக்குரிய பிரா ரத்த விகாயை அநுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் யான் அந்த அதுபோகங் களிஞல் தாக்குதலடைந்துகின்னே இடையீடின்றி கினேக்கும் வழி ஒன்றை பும் அறிகின்றிலேன் என்பதாம்.
இதன் கண், நீசனேனே ஆண்டசயை கிளேக்கமாட்டேன் என்றமை யாலும், செய்வதொன்றுமறியேன் என்றமையாலும் பிராரத்த அநுபவங் தாக்குகின்றன அல்கிற நீக்கியருளவேண்டும் என்னும் வேண்டு இான் இறப்படுதலின், ஆநுபோக சுத்தி யென்னும் ஆரம்பத்து துதவிய பொருள் போதேவாறு காண்க 15.

திருச்சதகம் 291
38. செய்வ தறியாச் சிறுநாயேன் செம்பொற்பாக மலர்காணுப்
பொய்யர் பெறும்பே றத்தனேயும் பெறுதற் குரியேன் பொய்யிலா மெய்யர் வெறியார் மலர்ப்பாத மேவக் கண்டுங் கேட்டிருந்தும், பெய்ய னேன்நாள் உண்டுடுத்திங் கிருப்ப தானேன் போரேறே.
ப-ரை: போர் எறே-பொறி டிரயில்களாகிய ஐந்து யாசீனகளேயும் அழிக்கும் போரில் அரியேறு போன்றவனே, பொய் இலா பெப்பர். கிலேயில்லாத பொய்யாகிய உலகவாழ்விற் பற்றற்ற மெய்யன்பர்கள், வெறி ஆர் மலர் பாதம் மேது கண்டும். நறுமணம் நிறைந்த தாமரை மலர்போன்ற திருவடிகளே அடைதலே நேரிற் கண்டும், கேட்டிருக் தும்' அறிவுறுத்தியருள்க் கேட்டிருந்தும், பொய்யனேன். நான்-அங்ேெறியில் ஹலேப்படமாட்டாது கிலேயற்ற பொய்யாகிய உடலோடு கூடிவாழும் வாழ்க்கையை உடையேனுகிய யான், உண்டு உடுத்து இங்கு இருப்பதா ன்ேன்-இவ்வுடலேப் பேணும் பொருட்டு உண்டும் உடுத்தும் இருப்பவ ஞயினேன்; செய்வது அறியா சிறுகாபேன்.இங்கி:ேபினே நீக்குதற்குச் செய்யத்தக்கது இன்னதென்று அறியாக கீழாகிய நாப்போன்ற யான், செம்பொள் பாத மலர் காணு-சிவந்த பொன் போன்ற திருவடிமலர்களேக் காணும் பேறு இல்லாத, பொய்யர் பெறும்பேறு அத்தனேயும் பெறு தற்கு உரியேன்-கிலேயில்லாத உலக வாழ்க்கையையுடையார் பெறுகின்ற துன்பப்பேறுகள் அவ்வளவினேயும் பெறுதற்குரியவனுகின்றேன்; இது தகுமோ ?
போரேறே, கிலேயில்லாத உலக வாழ்விற் பற்றற்ற மெய்யன் பர்கள் கிருவடியடைதலே நேரிற் கண்டும் நீ அறிவுறுத்தியருளக் கேட்டிருந்தும் அக்கெறிபிற் றலப்படமாட்டாது பொய்யாகிய உடலோடு கூடிவாழும் "வாழ்க்கையையுடை பேணுகிய மான், இவ்வுடலே ஓம்புதற் பொருட்டு உண்டு உடுத்து இங்கு இருப்பதானேன்; இக் கிலேயினே மீக்குதற்குச் செய் யத்தக்கது இன்னதென்று அறியாத சிறு நாயேன், செம்பொற்பாத மலர் களேக் காணும் பேறில்வாத பொய்யர் பெறும் துன்பப் பேறுகள் அத் தினேயும் பெறுதற்குரியவனுகின்றேன். இது தருமமோ என்பதாம்.
செய்வதறியா என்றது உண்டு உடுத்து இங்கு இருப்பதாகிய பொய் யுலக வாழ்ன்வ நீக்குதற்குச் செய்யத்தக்கது இன்னதென்றறியா என்ற வாறு சிறுமை-இழிவு. செம்பொற் பாதமலர் கா ணுப் பொய்யர்' என்றமையான் அப்பாத மலரைக் கண்டு வைத்தும் பொய்யுடல் வாழ்க் கையையுடைமையைபாற் பொய்யர் போலாயினேன் என்பது பெறப்படும். பேறு என்றது பொய்யர் பெறும் துன்பப் பேற்றை உணர்த்தியது. உரி யேன் என்பது உரியவனுவேன் என்னும் பொருள்பட நின்றது. அதனுல், செந்பொற்பாத மலக்கண்டும் மெய்யர் வெறிபார் மலர்ப்பாதம் மேங்க் கண்டும் நீ அறிவுறுத்தியருளக் கேட்டும் இருக்கும் யான் துன்பாகிஸ்பினே அடைதல் தகுமோ? அதனுல் அத்துன்ப கீ:ேயை நீக்கியருளவேண்டும் என்பது குறிப்பெச்சந்.

Page 160
292 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வெறியார் பாதம், மலர்ப்பாதம் எனத் தனி இயைபும், வெறியார் பரதம்-கறுமணம் நிறைந்த பாதம். சின்வெறி மலர்த்தாள்" (கீத் 44) என்கிம், 'வெறியார் கழல் வீழ்சடைத் திவண்ணன் சிவன்" (திருக் கோவை 8ே8) எனவும் வருவனவுங் காண்க. மலர்ப்பாதம்-தாமரை மலர் போன்ற பாதம், "தாமரைத்தாள்' சத 45 மெய்யர் பாகம் மேவக் நீண்டும் என் இழையும்." அருள்பெற்ற, ேேரறடியார் நின்பரதஞ்சேரக் நீண்டும்" (சத 53) என வருதலும் காண்க.
கேட்டிருந்தும் என்றது ஞான நன்னெறிக்கண் ஒழுகும் மெய்யன் பர்கள் மேன்மையான நம் மெய்ப்பதம் பெறுவர் என இறைவன் அறி அறுத்தமையைக் குறிப்பதாகும்.
"புரிந்து போக்துள சிற்றறி வ&னத்தும்
போக்கி யவ்வறி வெனச்சிவ போதம் விரிந்து தோன்றுரெஞ் சுடையவித் தகரே
மேன்மை பானகம் மெய்ப்பதம் பெறுவார் 'திருப்பெருங் 78. எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்து வருதலும் காண்க.
இருப்பதானேன் என்றது நின்திருவடிப்பேற்றைப் பெறமாட்டாது இவ்வுலகில் இருப்பது உடல் ஒம்புதற் பொருட்டு உண்பதற்கும் உடுப் பதற்குமாகவுமே அமைகின்றது என அடிகள் இரங்கிக் கூறியவாறு,
போரேறே என இறைவனே விழித்தது, இறைவன் பொறிவாயில்க நிாாகிய ஐந்து யானேகளே அவித்தவணுதல் பற்றியாகும். அங்ஙனம் கூறுங் தால் பொறிவாயில்கள் இறைவசீனத் தாக்க அவற்றை ஒருபாயத்தால் ஆவித்தான் என்னும் பொருளதாகதோவெனின் இயல்பாகவே பொறி வாயில்களின் தாக்குதல்களே நீக்கிய இறைவனேப் 'பொறிவாயிலேந்த விக் தான்" (குறள் ) எனக் கூறியது போன்ற ஒருபசார வழக்காகும். 'உறு பொறி காய்ந்திசை மாதவனே." (ஞான 371 - 5) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. இனி, போரேறே என்பதற்கு, அந்தமிலின் பத் தழி வில் வீடாதி பரமுத்தியை அணிக்கும் செயலில் மற்றைய எதிதேவர்க ளுக்கும் இல்லாத ஆற்றலுடையான் இறைவணுதல் பற்றியும், தம்மை துறடயும் பக்குவரன்மாக்கனே ஆட்கொள்ளும் போது அவைகள்ே மேற் நீதியடையவெரட்டாது தடுக்கும் பாசபக்தங்களாகிய பகைகளே அறுக்கும் போரில் அரியேறு போன்றங்ணுதல் பற்றியும் எனினுமாம், இக் கருத்திற்கு 'அநுகூலமாக " கின் அலர்ந்தமெய்க் கருனேயும் யுேம், அடினியிற் புகுந்தெமை யாட்கொள்ள் வல்லப் " (திருப்பள்ளி IG) என அடிகள் அருளியிருத்தலுங் காண்க, 'இறைவனேப் பேரேறு திான்று அடிகள் பிறண்டும் சுறுதஃப்," திண்பேரர் விடையான் சிவபுரத் தார் பேரேறு' என இத்திருவாசகத்தும் (பூவல்லி 18 அப்பாடிகள் கறுதல், ' கருங்கைக் களிற்துரிவை கதறப்போர்த்த, பேரரேறே" (313:5) எனத் தேவாரத்தும் காண்க
 
 

திருச்சதகம் 293
இதன் கண், உண்டுடுத்திங்கிருப்பதானேன் அதனுந் செய்வதறியாச் சிறுநீர் பேன் பொய்யர் பெறும்பேறு அத்தனேயும் பெறுதற்குரிபவனுகின் றேன்; இது ககுமோ எனக் கூறுமுகத்தால் அதுபோக்சுத்தி என்னும் ஆரும்பத்து நூதவிய பொருள் போக்கவாறு காண்க. 岳忠。
57. போரே நேதின் பொன்னகர்வாய் நீபேசத் தருளி யிருள்நீக்கி
வாசே றிளமென் முஃபானோ டுடன் இந் தருள அருள்பெற்ற சீரே நடியார் நின்பாதஞ் சேரக் கண்டுங் கண்கெட்ட ஊரே குயிங் குழல்வேனுே கொடியேன் உயிர்தான் உருவாதே.
ப-ரை போர் ஏறே-உயிர்களின் மலபந்தங்களே நீக்கும் போரில் அசியேறு போன்றவனே, மீன் பொன் ககர் வாய்-நினது பொன்மயமான சிவபுரத்திகனுள்ள திருக்கோயிலினின்றும், வார் ஏறு இள மெல் முவேயா ளொடு நீ உடன் போந்தருளி-கச்சு அணிந்த இளமையும் மென்மையும் பொருந்திய தனங்களேயுடைய அம்மையாரொடும் ரீ ஒருங்கு புறப்பட்டருளி, நிவந்து இருள் நீக்கி அருள-இங்கிலவுகின் கண் ஷ்க் து ஆணவமல இருளின் ஆற்றலேக்கெடுத்து அருள்புரிய, அருள்பெற்ற சீரீ ஏறு அடியார்-அத்திரு வருளேப் பெற்ற சிறப்புமிக்க மெய்யடியார்கள், கின் பாதம் சேர கண்டும். சின் திருவடிகளே அடைய நேரே பார்த்திருந்தும், கண்கெட்ட ஊர் எருப் இங்கு உழல்வேனுே-பானும் அதனேப் பெறமாட்டாது கண்கெட்ட குருட்டு ஆண் ஊர்ப்பன்றி போலாக இவ்வுலகில் அவந்து கிரிவேனுே கொடி யேன் உயிர்தான் உலவா தே-கொடிய பிராதத்தவினேயையுடைய என் உயிர் ஒழிக்கின்றிலதே யாது செய்வேன்.
பேரேறே, நின் பொன்னகரினின்றும் உமையம்மையாளொடும் நீ ஒருங்கு புறப்பட்டருளி இக்கிலவுலகின் கண் வந்து இருள் நீக்கி அருள் அத்திருவ நளேப் பிபற்ற சீரேறு அடியார்கள் நின்திருவடிகளே அடையக் கண்டிருக்தம் யானுே அதனப் பெறமாட்டாது கண்கெட்ட நீரேருய் இவ்வுலகில் அலேந்து திரிவேனுே கொடிய வினேயையுடைய என் உயிர் ஒழிக்கின்றிலதே, யாது செய்வேன் என்பதாம்.
பொன்னகர்-சிவபுரத்தின்கணுள்ள செம்பொற்றிருக்கோயில், ' புகு துத்ாவதும் போதர வில்ல நம் பொன்னகர் புதிப்போந்த '(சத ேே) என லுந்தமையுங் காண்க. பொன்னகர்வாய் என்னும் ஏழாவது ஐந்தாவதன் பொருட்கண் ஆந்தது. இளமைச் செவ்வி குன்ருது என்றுங் கன்னியாய் இருப்பவளாதலின் அம்மையை, 'வாரே தினமென் மூன்மோரொடு" என்ற ருளினூர், மூலேயானோடு நீ உடன் போந்தருளி வந்து இருள்நீக்கி என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. இறைவன் மெய்யன் பர் களுக்கு அருள் செய்யும் பொருட்டு அம்மையொடு பேரந்தருவான் என்பது,
"தேவியும் தானும்வங் தெம்மையாள்" திருப்பொற்: 'மருவசர்மலர்க் குழல் மாதினுெம்ே வந்தருளி
அருவாய் மறைபயில் அந்தணரூப் ஆண்டுகொண்ட' கோத் 14

Page 161
2.94. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"அரையாடு காக மசைத்தபிரான் அவனியின்மேல்
வரையாடு மங்கைதன் பங்கொடும்வங் தாண்டதிறம் 'தெள்.ே "கனவேயும்தேவர்கள் காண்பரிய கஃாகழலோன்
புனவேய் அனவரினத் தோளியொடும் பேரந்தருளி நனவே யெஃனப்பிடித் தாண்டவ" தெள் 10, " பங்குவிவு கோதைபுங் தானும் பணிகொண்ட
கொங்குலவு கொக்ரைச் சடையான்" பொன்னுரசல் .ெ என அடிகள் பிருண்டு ஈருளியவாற்ருனுமறிக மென்முலேயரனென்றது திருகிருட்சத்தியை, 'அலர்ந்த நின் மெய்க் கருகினயும் நீயும், அவனியிற் புகுந்தெம்ை போட்கொள்ள ல்ேலாப்" (திருப்பள்ளி (0) என வருதலுங் காண்க. "அருளது சத்தியாகும் அரன்றனக்கு' எனச் சிவஞான சித்தி யாளில் (குக் க. செப் )ெ வருதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது.
சீரோடியார் இறைவன் திருவருளேப் பெற்ற சிறப்புமிக்க மெய்யடி யார். பாகஞ்சோ என்ற தி தாட்லேபோல் இரண்டறக் கலக்க என்றவாறு,
"ஒன்றன் பிரண்டன் றிரண்டொன்று தானன்று
கின்றதொரு தன்மை நிக்ல" (1ே) " சிாற்றில் அதற்குவமை தாடஃபோற் சன்மார்க்க
வேற்று விதிபலவும் வேண்டாவே" (3ே) எனத் துகள்ாறுபோதத்து வருவனவும் காண்க.
翡 கண்டும் உழல்வேனுே என இயையும், உம்மை எதிரது தமீஇய எச்சவும்மை, ஊரேறு என்பதற்குப் பொலியெருது என்று : முனர். பொலியெருது விடுதல் முப்பத்திரண்டு அறங்களுள் ஒன்ருயினும் அதற்குக் கண்கெட்ட ஏற்றினே விடும் வழக்கம் பாண்டுமின்மையானும் பொலிபெருது எல்லாராலும் பாதுகாக்கப்படுதவின் அதற்கு அகலந்து திரியும் வழக்கம் இன்றையானும், " ஊர் நாயிற் கடையானே" (சத 58) என்பதுபோலத் தம்மைப் பலவிடங்களிலு: தாழ்த்திக் கூறும் அடிகள் ஊரேமுகத் தம்மை உரையாராநல்சனும் கண்கெட்ட ஊரேறு என்பதற் குக் குருடாகிய ஆண் ஊர்ப்பன்றி எனவுரைத்தலே இயைபுடைக்கா மென்சு, ' பன்றியின் ஆண் பால் ஏறு எனப்படுதல், "பன்றி புல்வா யுழையே கவரி, யென்றிவை நான்கு மேறெனப்படும்" (தொல் மரபு 38) என்பதனுல் அறிக. உழல்வேனுே என்பதில் ஒகாரம் வினுப்பொருளில் வங் தது. அடியார் வின் பாகம் சேரக்கண்டும் அதனேத் தாமும் பெறமுடியாத பிராரத்தவினேயுடைமை பற்றி அடிகள் தம்மைக் கொடியோன்' என் ரூர் தான்-அசை. உலவாதே என்பதில் ஏ-ஒழியிசை,
இதன் கண் ஊசேருயிங்குழல்வேனுே என்பதனுல் உழலும் துன்ப
சிலேயை ஒழித்தல் வேண்டும் என்பது பெறப்படுதவின் அதுபேசசுசுத்தி யென்னும் ஆரும்பத்து நுதலிப்பொருள் போந்தவாறு காண்க 5. T

திருச்சதகம் 罗95
58. உணவாக் காலத்தவமெய்தி உறுப்பும் வெறுத்திங்குாேக்கரண்பான்
பலமர முனிவர் தளவாடப் பாவி யே கீரப் பணிகொண்டாய் மலமாக் குரம்பை யிதுமாய்க்க மாட்டேன் மணியே உனக்
i அலவச நிற்கும் அன்பினேன் என்கொண் டெழுகேன் எம்மானே.
ப-ரை மணியே-மாணிக்கம் போல்பவனே எம்மானே-எங்கள் தலே வனே இங்கு பல மா முனிவர்-இவ்வுலகிற் பல பெரிய முனிவர்கள், உ&ன கரண்பான்-உன்னேக் காணும்பொருட்டு, உலவா காலம் தவம் எய்திஅளவில்லாத காலம் தவநெறியிற் ற&வப்பட்டு, உறுப்பும் வெறுத்து சனி வாட்-அதனுல் தமது உடம்மையும் வெறுத்து மிகவும் வாடிவருக்கவும், LITELడి பணி கொண்டாய் - பக்குவமின்மையால் அவர்க்கரு எாத நீ பாவியாகிய என்ஃனத் தொண்டனுகக் கொண்டாப் பல மர குரம்பை இது மாய்க்க மாட்டேன்-பணிகொண்டு பின்னர் என்ஐ பிரிந்த கின்னேக் காணும் பொருட்டு மிலங்களே புடைய பெரிய பாதை யாகிய குரம்பையை ஒழிக்க மாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்: உனே காண் பான் அலவதுகிற்கும் அன்பு இலேன் மின்னேக் காணும்பொருட்டு வருந்தி நிற்கும் அன்பு இல்லாதவனுகிய யான், என் கொண்டு எழுகேன் - எத சீனப் புற்றுக்கோடாகக்கொண்டு ਪੰਨੂੰ ਟੈਕ கானவள்ளேன்.
".
மணியே, எம்மானே, இவ்வுலகத்திலே பல பெரிய முனிவர்கள்,
உன்னேக் காணும் பொருட்டு அளவில்லாத காலும் திவநெறியிற் றலப் பட்டு அதனுற் றமது உடம்பையும் வெறுத்து மிகவும் செடி வருக்கவும், பக்குவமின்மையால் அவர்க்கு அருள்புரியாத நீ பாவிய கிய என்கினத் தொண்டனுகக் கொண்டனே அங்ஙனம் பனிகொண்டு பின்னர், பிரிந்த மின்னேக் காணும்பொருட்டு இந்த மல்மாக்குரம்பையாகிய இதனே அழித்து ஒழிக்கமாட்டாதவனுயிருக்கின்றேன்; மீன்சீனக் காணும்பொருட்டு வருந்தி, நிற்கும் அன்பில்லாதவனுகி யான் எதக்னப் பற்றுக்கோடாகக் கொண்டு மேற்பட்டு நின்கீனக் கான ஆல்ஆேன் என்பதாம்.
உலவாக்காலம்-அளவில்லாத காலம், உலப்பு-அளவு. "மிடைக்தவர் உல்ப்பிலர்' கம்ப உருக்காட்டு 23 பெரிய முனிவர்கள் அளவில்லாத காலம் தவம் இயற்றினராதலின் உலவாக்காலக் தவமெய்தி" என்ருர்,
"புற்று மாப்மா காப்ப்புனல் காலே
உண்டியா யண்ட வானரும் பிறரும் வந்த யாருகின் மலரடி காரு மன்ன' செத், .ே
ாேன அடிகள் பிருண்டு அருளிய்மையுங் காண்க, உறுப்பு அதனேயுடைய உடலே உணர்த்தியது. உம்மை, உயர்வு சிறப்பு, உடல் வெறுத்தல்-உட
லுக்கு வேண்டிய உஒரவு முதலியன கொடாது ஒறுத்தல், ருனிவர். 』
என்றது முனிவர்கள் F895785 கடுந்தவம் புரிந்தும் காண்டக்கருமை .7

Page 162
" 296 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
யால் மிகவும் வாட் என்றவாறு, முனிவர் கனிவாடப் பாவியேளேப் பணி கொண்டாப் என்றது இறைவனது பேரருளிரே வியந்தவாறு. அடிகள் தம்மைப் பாவியேன் என்றது பலவிடத்தும் பணிவுடைமை தோன்றக் கூறும் முறைமையற்றியாகும். ' பாவியேற் கிதவாதுவின்சு னுென்றும் வண்ண் மில்லேயே" (சத 77) 1 பாவியேன்.அழுக்கு மனத்தடியேன்" (அடைக்கலப்1 பரவியேற்கு முண்டாமோ" (பிரார்த்தஜீனப் 5 பரவி யேனுடைய ஊனினே புருக்கி" (பிடித்த )ெ என அடிகள் பிரண்டு அருளியவாதம் கரீண்க்
மலமக் குரம்பை-மலங்களேயுடைய இபரிய பாக்கையாகிய குரம்பை மலவன்மாக் குரம்பையை மாற்றியம் மான்முதல் வானவர்க்கப்பாச் செலவன்பர்க்கோக்குஞ் சிவன்' என்னும் திருக்ே காவையார் (155) விரை யில் மலவன்மாக்குரம்பை என்பதற்கு மலங்களேயுடைய துஜியூ யாக்கை பாகிய குரம்பை எனப் பேராசிரியார் உரைத்தமையுங் காண்க. ' மும் மலம் பொதிந்த முழுமலச் குசம்பை" எனச் சிதம்பரச் செய்யுட் கோவையில் (8ே:8) வருதலுங் காண்க. குரம்பை-குடில், ! ஈத்தில் வேய்ந்த வெப்ப்புறக் குரம்பை 'பெரும்பர்ண் 88. அடிகள் யாக்கை யைக் குரம்பை என்றலே.
கொடியேன் வான்றழைகுசம்பை தேர்ந்தும்" திருவண்டப் 171-2 புழுக்கணுவிடல் புன்குசம்ம்ை.அமுக்குமனக் தடியேன்"
அடைக்கலப்1 நீக்கிமுன்னெகீத் தன்னெடு நிலா வகை குரம்பையிற் புகப்பெய்து' அதிசயப் .ே முழுப்புழுக் குரப்பையிற் கிடந்து, கடைப்படாவண்ணம்' பிடித்த 3. புழுவினுற் பொதிந்திடு துரம்பையில்" சென்னிப் .ே / ான் வருவனவற்றிலுங் கண்க, குரம்பையை மாய்க்கமாட்டாமை பிராரத்த விகனயுடைமையால் என்க.
வந்த்துச் சிறந்த பொருள்களுள் மணி சிறந்ததாதல் பற்றி பூனியே' என்ருர்,
எது மணியே வெறுத்தெனே' விட்டிடுதி" நீத்.ே
ளிையே யமுதேயென் மதுவெள்ளமே' நீக் 3. . மணியே.கறைக்கண்டன்ே" நீக்.ே :ஆண்ட பொல்லா மணியேயோ ஆசைப் 1. 'ನ್ತಿ। ரி3 யென்றேத்தி.அங்ணவது என்றுகொல்லோ'
முனர்ச்சிப்ெ அம்பலத் தாடுகின்ற ான் இபரவ மண்சியை "ஆச்சப் ே
பிடித்த 3
ஒப்பிலாமணியே அன்பின்ரில் விக்ரந்த வாரமுதே'
 

திருச்சதகம் 297
59. மானேர் நோக்கி யுமையாள் பங்கா வத்திங் காட்கொண்ட தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே சிவனே தென்தில் ஃபிக் கோனே புன்றன் திருக்குறிப்புக் கூடு வார்நின் சுழல்கூட
ஊனுர் புழுக்கூ டி துகாத்திங் கிருப்ப தானேன் உடையானே,
உரை : மான் கேரி நோக்கி டிமைாள் பங்காமாவினது நோக் குப் போலும் கோக்கினேயுடைய உமையம்மையை ஒரு கூற்றிலுடைய வனே. இங்கு வந்து ஆட்கொண்ட-இக்கிலவுலகத்தில் பரமாசாரியனுக வலிய எழுந்தருளி வந்து என்னே அடிமைகொண்டருளிய, தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே-தேனும் அமுதமும் கருப்பஞ்சாறும் போன்றவனே, சிவனே-சிவன் என்னும் நாமம் சீனக்கேயுரிய செம்மேனி யெம்மானே, தென்தில்கல கோனே-தெற்கின் கட் தில்க்'ச் சிற்றம்பலத்தின் கண் எமுக் தருளியிருக்கும் கூத்தப்பிரானே, உடையான்ே-எல்லா உலகங்களேயும் உயிர்களேயும் உடைமையாகவும் அடிமையாகவும் உடையவனே, உன்தன் திருக்குறிப்பு கூடுவார் நின் கழல் கூட-நின்தன் நிருவள்ளக் கருத்துப் பொருந்தப்பெற்ற மெய்யடியார்கள் கின் திருவடியை அடைய, ஜான் ஆர் புழு கூடு இது காத்து-பானுே தசை நிறைந்த புழுக்கூடாகிய இவ்வுட லேப் பாதுகாத்து, இங்கு இருப்பதானேன் - இங்கிலவுலகத்தில் இருக்க வேண்டியவனுயினேன். இது தகுமோ ?
உமையாள் பங்கா, இங்கு வங்"ஆட்கொண்ட தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே சிவனே தில்க்லக்கோனே உடையானே மின்தன் திரு வுள்ளக்குறிப்புக் இவர் கின் திருவடியை படைய, பாணுே புழுக் கூடாகிய இவ்வுடல்ப் பாதுகாத்து இங்கிலவுலகில் இருக்கவேண்டியவனுயி னேன். இது தகுமோ என்பதாம்.
மான்ேர் கோக்கி உமையாள்-மானின் மட நோக்குப் போலும் நோக்கினே யுடைய உமையt ன், ! மரனேர்,கோக்கியுடையாள் பங்க" (சத85) எனவும் 'மரன் மட கோக்கி" (திருக்கோவை 31) எனவும் வருவன காண்க. உமையாள் பங்கா என்ருர், இறைவன் அடிகளே ஆட்கொள்ள் வந்த காலத்துத் திருவருட்சத்தியோடு வந்தட்ையின் இங்கு வந்து-இக் நிலவுலகில் வலிய வந்து, 'அரையாடு சாக மசைத்தபிரான் அவனியின் மேல், வரையாடு மங்கைதன் பங்கொடும்வந் தாண்ட திறம்" (தெள் )ே என அடிகள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க. இறைவனது திருவருட் காட்சி அடிகட்குக் கழிபேரின்பமும் உறுதியும் பயந்தமையின் "தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே' எவ விளித்தார். 'தேன்ே யமுதே கரும் பின் தெளிவே நிதிதிக்கும் மானே' (சத 0ெ) என வருதலுங் காண்க.
தென்தில்:-தெற்கின் கட்டிஸ்க்ல (திருக்கோவை 137 பேர்), சின் குறல் ஆட்கொள்ளப்பட்டவர்களில் நின் நிருவுள்ளிக் குறிப்புப் பொருந்தப்பெற்ற மெய்படியார்கள் கின் நிருவடியை அடைய, அதனேப் பொருந்தப் பெற மாட்டாத யான் இவ்வுடன் ஒம்பி இங்கு இருக்க வேண்டியவனுனேன்;
ጳS

Page 163
298 திருவாசக ஆராய்ச்சியுர்ை
இது ககுமோ என்பார் ! உன்றன் திருக்குறிப்புக் கூடுவார் நின் கழல் சுடப் புழுக்கூடிது காத்திங் திருப்பதானேன்" என்று அருளிச் செய் தாங் அடியேனேயும் கழல் சுடும் வண்ணம் அருள்செய்ய வேண்டும் என் பது குறிப்பு. இவ்வுடம்பு எடுத்ததன் பயன் இறைவன் திருவடியை அடைதல்ே யென்பது,
படிருயின சொல்லிப் பாமூட லோம்பிப் பலகடைச்சென் நிடகு தெரறிது மெழுநெஞ்சமே பெரியா டி பெம்மான் கடறயின நஞ்ச முண்ட பிரான் கழல் சேர்தல் கண்டா படகு அனுண் பயனுவ சொன்னே ரிைவ்வுலகி னுள்ளே"
(பொன் வண்ணத் 13) எனப் பதினுெராத் திருமுறையில் வருதலானுமறிக.
இதன் கண், ஊணுச் புழக்கூடிது காத்திங் கிருப்பதானேன் என்பத இறல் பிராரத்த வினேயினுள் உண்டாகும் அதுபோகங்களின் தீமையை சீக்கி அருளவேண்டுமென்பது பெறப்படுதலின் அதுபோகசுத்தி யென் லும் ஆரும்பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க. ,
ெே, உடையா னேநின் றஃனாள்கி யுள்ள முருகும் பெருங்காதல்
உடையார் உடையாய் நின் பாதஞ் சேரக் கண்டிங் சுடர்தாயின் கடையானேன் நெஞ் சுருகாதேன் கல்லா மனத்தேன்
சுசியாதேன் முடையார் புழுக்கடிதுகாத்திங் கிருப்பதாக முடித்தாயே. ப-ரை: உடையானே - என்னே ஆளாகவுடையவனே, மீன்கனே உள் கிகின்னே கினேந்து, உள்ளம் உருகும் பெரு காதல் உடையார்-மனம் உருகுகின்ற பேரன்பினே உடையவர்கள், உடையாய் நின் பாதம் சோ கண்டு-தம்பை அடிமைாக உடையையாகிய நின்திருவடிகளே அடையக் கண்டு வைத்தும், இங்கு ஊர் நாயின் கடையானேன்.இவ்வுலகில் ஆாரில் அலேந்து திரியும் நோயினும் கடைப்பட்டவனும், நெஞ்சு உருகாதேன். அன்பின்மையால் உள்ளம் உருகாதவனும், கல் ஆம் மனத்தேன்-கல் ஆலப் போன்ற மனத்தினேயுடையவனும், கசியாதேன்-அதனுள் மனம் நெகிழப் பெருதவனுமாகிய யான் முடை ஆர் புழு கூடு இது காத்து-தீயாற்றம் சிறைந்த புழுக்கூடாகிய இவ்வுடம்பைப் பாதுகாத்துக் கொண்டு, இங்கு இருப்பதாக முடித்தாயே இங்கிலவுலகத்தில் இருக்க வேண்டியவனுக முடிவு செய்து விட்டனேயோ
உடையவனே, மின்இன்ஃனந்து உள்ளமுருகும் பெருங்காதலுடைய வர்கள் தம்மை பு:மாசு உடையைாகிய கின் திருவடியை அடையக் கண்டும் இவ்வுலகில் வேர்சேயினும் கடைப்பட்டவனும் அன்பின்மையால் உள்ளதுருக்ாக:றும் கல்போன்ற மனத்தினேயுடையவனும் அதனுல் மண்க நெகிழப் பெருதவலுமாகிய யான் முடையார் புழுக்கூடாகிய இவ்வுடம்

திருச்சதகம் 2.99
பைப் பாதிகரித்துக்கொண்டு இங்கு இருக்கவேண்டியவனுக மடிவுசெய்து விட்டனேயோ? என்வினே இருந்தவாறென்னே என்பதாம்.
உள்குதல்-கினேத்தல், காதல்-அன்பு உள்ளம் உள்குதற்கும் உருகு தற்கும் பெருங்காதல் ஏதுவாகும். பெருங்காதலுடையார் என்றது மெய் பன்பர்களே, உடையாய் நின் பாதம் என்றது அம்மெய்யன்பாககள அடிமை '* இடையையாகிய தினது திருவடியென்றவாறு, சண்ஒ உடையாய் என்பது முன்னிலே வினேயால8ணயும் பெயர் கண்டும் என்புழி உம்மை கொக்குகின்றது, கண்டும் உருகாதேன் என இயையும்.
ஊர்நாய்-தன் சீன வளர்ப்பவரின்மையால் ஊணுக்கும் உறைவிடத்துக் கும் ஊரில் அலேந்து திரியும் காய். ஊர்காயிற் கடையானேன் என்பது :*லான் அடிகள் தம்மைப்பற்றிக் கூறியன - பனியுமா மென்றும் பெருமை" (குறள் ) என்னும் முறைமையற்றியனவாகும், கல்லா மனத் தேன் என்பதற்குத் தத்துவஞானத்தையுதவும் நூல்கக்ளக் கற்றறியாத மனத்தையுடையேன் எனினுமாம். கசிதல்-உள்ளம் உருகுதற்கு முன்னிக மும் நிகழ்ச்சி, "கருகினயே நோக்கிக் கசிந்துளம் உருகி" (வாழாப் ?) 'கசிந்துருக வேண்டுவனே' (புலம் 3) 'கசிந்துருகக் கேதங்கெடுத்தென்னே பாண்டருளும்' (வார்த்தை 9). முடை-புலால்காற்றம் எனினுமாம், முடித்தாயே ஏ, வினுப்பொருட்டு,
இதன் கண் கூடிது காத்திங்கிருப்பதாக முடித்தாயே என்றதனுல் உடலோடு இருக்கும் காலத்தளவாகும் அதுபோகங்களால் நீங்குண்டா காதவாறு அவற்றை நீக்கியருளவேண்டுமென்பது பெறப்படுதலின் அது போகசுத்தியென்னும் ஆகும் பத்து நுதலியபொருள் போக்தவாறு காண்க 岳齿、
1ே முடித்தவாறும் என்றனக்கே தக்க தேமுன் அடியாரைப்
பிடித்த வாறுஞ் சோராமத் சோச னேனிங் கொருத்திவாய் துடித்த வாறுத் துகிவிறையே சோர்ந்த வாறும் முகங்குறுவேர் பொடித்த வாறும் இவையுணர்ந்து கேடென் றனக்கே
சூழ்ந்தேனே,
ப-ரை என் தனக்கு முடித்தவாறும் தக்கதே எனக்குப் புழுக்கூடு இது காத்திங்கிருப்பதாக முடிபுசெய்ததும் பொருந்துவதே முன் அடி யாரைச் சோராமல் பிடித்தவாறும் தக்கதே.முன்னர் உன்கீன நாடிய மெய்யடியாரைச் சோரம்போகாமல் ே பிடித்துக் கொண்ட விகமும் தக் கதே. சோரனேன்-மாயாசத்தியால் கவரப்பட்டவணுகிய யான், இங்கு ஒருத்தி வாய் துடித்தவாறும்-இவ்வுலகத்திலுள்ள மாயையாகிய ஒருத்தி யின் வாய் இகழ் துடித்தவிதமும், துகில் இறையே சோர்ந்த வாறும்அவள் அணிந்திருந்த ஆடை சிறிது வழுவிய விதமும், முகம் குறுவேர்

Page 164
300 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பொடித்தவாறும்-முகத்திற் சிறியவியர்வை அரும்பிய விதமுமாகிய, இவை உணர்ந்து என் தனக்கே கேடு குழ்ந்தேன்.இவைகளே உணர்தலால் எனக்கு யானே கேட்டினேக் கருதுவேனுயினேன்.
எனக்குப் புழக்கூடிது காத்திங்கிருக்க முடித்தவாறும் பொருந்து வதே முன் மெய்டிராரைச் சோராமற் பிடித்தவாறும் தக்கதே. சோர னேன் இவ்வுலகத்திலுள்ள மாயையாகிய ஒருத்தியின் வாயிதழ் துடித்த வாறும், அவள் அணிந்த துகில் சிறிது வழுவியவிதமும், முறத்திற் சிறிய வியர்வை அரும்பிய விதமுமாகிய இவைகளே உணர்தலால் எனக்கு யானே கேட்டினேக் கருதுவேனுயினேன் என்பதாம்.
முடித்தவாறும் என்றது முன் திருப்பாட்டில் "முடையார் புழுக் கூடிங்கிதுகாத்திங் கிருப்பதாக முடித்த "ே என்பதைச் சுட்டியது அங்கே இது தகுமே என எண்ணிய அடிகள், இங்கே என்கிலேமைக்கு இது தக்கதே என் உடம்பாட்டாற் கூறி இரங்குகின் ருர், "
முன் என்றது இறைவன் பரமாசாரியனுக எழுந்தருளி அடிகளே அடிமைகொண்ட காளேக் குறித்தது, அடியாரைச் சேர ராமற் பிடித்தல்மெப்படியாரை மாயா சக்தி கவராமல் திருவருட் சக்தியால் தம்பால் இபைவித்தல், "தக்கரே " என்பதை முடித்தவாறுங் தக்கதே', 'பிடித்த வாறுக் தக்கதே' என் ஈரிடத்தும் கூட்டுக. சோரனேன் என்றது மாயா சத்தியால் கவரப்பட்டேகுகிய பாள் சான்றவாறு, ஒருத்தி என்றது மாயையை வாய் தடித்தவாறும்-வரயிதழ் துடித்தவிதமும், "வாய்பவளக் துடித்தவா" எனத் திருக்கோவையாரில் (32) வருதலும் காண்க. இறைசிறிது " மற்று இறைகுறையுண்டு" (திருக்கோவை 4ெ) என் புழியும் இப்பொருட்டாகல் காண்க குறுவேர்-அச்சம் முதலியவற்ருற் சிறிதாகத் தோன்றும் வியர்வை, பொடித்தல்-அரும்புதல் தோன்றுதல், "முல் பொடியா" திருக்கோவை 104. வாயிதழ் தடித்தலும் துகில் இறைசேரர் திலும் முகம் குறுவியர் கொள்ளுதலும் மாயையின் ஆற்றல்கள். வாய் இதழ் துடித்தலால் மொழியும், துகில் சேரர்தலால் மெய்யும், ஆசையின் வெப்பத்தால் முகம் வியர் பொடித்தலால் மனமும் காமவயப்பட்டமை கூறினூர்,
இவை உணர்ந்து என்றது பிராரத்தி வின்புடன் உலகில் வாழ்க் திருக்து வினேப்பயன்களே அனுபவிக்கும்போது கடவுள் தியானம் இடை பீடுபடுதலான் மாயையின் ஆற்றல்கள் புலப்படுதல் பற்றியாகும் உணர்ந்து என்னும் செய்கெனெச்சம் உணர்தலால் என ஏதுப்பொருளில் வந்தது. சூழ்ந்தேனே என்றது இறைவன் அருள்வழிப்பட்டோர் இவ்வுலகில் வாழுங்காலத்து மாயையின் சக்திகளால் தாக்குண்டு கேடடைவர் என்ப தன அடிகள் தம்மேலட்டுக் கூறியவாது.

திருச்சதகம்
இதன் கண், " ஒருக்தி வாய் தடித்தவாறும்' என்பதி முதலியவற்ருற் குறிக்கப்பட்ட அநுபோகங்களேச் சுத்தி செய்யவேண்டுமென வேண்டிக் கொள்ளுதல் புலப்படுதலின் அதுபோக சுத்தி யென்னும் ஆரும்பத்து நூதவியபொருள் போந்தவாறு காண்க 岛?,
சீ2 தேசீனப் பர&க் கன்னனின் தெளியை பொணியைத்
தெளித்தார்தம் ஊனே உருக்கும் உடையானே உம்ப ரானே வம்பனேன் நானின் அடியேன் நீயென் னே ஆண்டாயென் ருல் அடியேற்குத் தானுஞ் சிரீத்தே யருளனாத் தன்மை யாமென் தன்மையே.
ப-ரை: தேசீனப் பாஜக் கன்னலின் தெளியை-கன் சீனப் பாவிப் பவர்களுக்குத் தேறும் பாலும் கரும்பின் தெளிந்த சாறும் போல இனி மையைச் செய்பவனும், ஒளியை-பேரொளியுருவினனும், தெளிக்கார் தம் ஊனே உருக்கும் உடையாகீன-தன் கீனப் பரம்பொருள் என தெளிந்த மெய்யன் பர்களின் ஜன்னுடலே உருகச் செய்யும் ஆண்டவனும், உம்பரானே. வானுேர்க்குயர்ந்த வுலகமாகிய சிவபுரத்தரசனுமாகிய இறைவனே நோக்கி, வம்பனேன்-கிலேயான அன்பில்லாத இணுகிய பாள். நான் நின் அடியேன் நீ என் ஆன ஆண்டாப் என் குல் நான் நினக்கு அடியவன்; நீ என்ன ஆட்கொண்டவன் என்று கூறினுள், எள் தன்மை-எனது தன்மை, அடி யேற்குத் தானும் சிரித்து அருளலாம் தன்மையே ஆம்-அங்கினம் கூறும் அடியேன் பொருட்டு அவ்விளறவன் தானும் எள்ளிநகைத்தருள் வாம் தன்மையளவினதேயாகும்.
தன் சீனப் பாவிப்பவர்களுக்குத் தேனும் பாலும் கரும்பின் தெளிந்த சாறும் போல் இனிமையைச் செய்பவனும் பேரொளியுருவினனும் தன் னேப் பரம்பொருள் எனத் தெளிந்த மெய்யன் பர்கனது இன்னுடல் உருகச் செய்யும் ஆண்டவனும் சிவலோகத்தரசனுமாகிய இறைவனே நோக்கி வhபகுதிய யான் டாரன் நின் அடியேன்! நீ என்ன ஆண்டாப்' என் ரூல் எனது தன்மை அங்ங்ணம் கூறும் அடியேன்பொருட்டு அவ்விறை வன்தானும் எள்ளி ஈகைத்தருளலாம் தன்மையளவினதேயாகும் என்பதாம்.
கன்னலின் தெளி-கரும்பினின் றெடுக்கப்பட்ட சாற்றின் தெளிவு. தன் இனப் பாவிப்பார்க்கு இறைவன் தேனும் பாலும் கரும்பின் தெளிவும் போல இனிமையைச் செய்தலீன், " தேசீனப் பாவேக் கன்னவின் தெளியை" என் குர்.
"ஞானக் கரும்பின் தெளியைப் பாகை" பொற். 15,
தேறaத் தெளியைத் தெளிவாய்த்ததோர். கிளறக்'
தே. நான் 1ே21
"தித்திக்குர் தேசீனப் பார்க் நீங்கரும்பி னின் சுவையைத்
தெளிந்த தேறற் குருமனியை' தே, தாவு 848; 1.

Page 165
302 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"பாவிப்பார் மனத்தூறுமத் தேனேக் கட்டியைக்
கரும்பின் தெளிதன் சீன " தே. சுந், 5:ெ 1.ெ என்னும் திருவாக்குகளும் காண்க
இறைவன் பேரொளி புருவினணுதலின் ! ஒளியை" என்ருர், தெளிங் தார் என்றது இறைவனேப் பரம்பொருள் எள ஐயந்திரிபறத் தெளிந்த மெய்யன்பர்களே. ஊன் என்றது ஊனுடலே உணர்த்தியது. ஊசீன உருக் கும் என்ருர், இறைவனருளால் உள்ளொளியாகிய ஞானம் பெருகுக் தோறும் ஊனுடல் சுருங்குதல் பற்றி " ஊனினே புருக்கி யுள்ளொளி பெருக்கி" (பிடித்த 9 என மேல்வருதலுங் காண்க. உடையான்-ஆட் கொண்டவன். உம்பர் என்றது எல்லாவுலகங்களுக்கும் மேலாகிய சிவ புரத்தையுணர்த்தியது. வம்பனேன் - கிலேயான அன்பின்லாத போன் "வம்பனேன் வினேக்கிறுதியில்லேயே " (சத 3ெ) வம்பனேன் றன்னே பாண்டமா மணியே ' (வாழாப் )ே என வருவன தாண்க, வம்பு -கிலே யின்மை, "வம்பு கிலேயின்மை' என்பது தொல்காப்பியம் (உரி 31)
கான் சின் அடியேன் நீபென்&ன ஆண்டாய் என்ருல் சிரித்தேயரு ளTம் தன்மையென்றது, அடிபணுதற்கும் ஆட்கொள்ளப்படுதற்கும் தகுதி யில்லாதவனுகிய யான் " வின் அடியேன்" என்றும் 'நீ என்னே ஆண்ட ப் என்றும் கூறினுல் அது இறைவன் நகைத்தேயருளலாம் தன்மைத்து என்ற வாறு தான் என்னும் படர்த்தையொருமைப் பெயர் இறைவனே உணர்த்தி யது. உம்மை, இறந்தது த இய எச்சவும்மை, சிரித்தே என்பதில் ஏகாரத்தைப் பிரித்து தன்மையே யாம் எனக் கூட்டுக,
இதன் கண் என் தன்மை தானும் சிரித்து அருளலாம் தன்மையே யாம் என்றதனுல் அங்ங்னம் இறைவன் சிரித்தருளுதலாகிய பேறுகிடைக் கப்பெறின் அதனுள் என் உலக அநுபவங்கள் சுத்தியடையுமே என்னும் விழைவு புலப்படுதலின் அதுபோகசுத்தி யென்னும் ஆரும்பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க. B.
சீ3. தன்மை பிறரால் அறியாத தஃவா பொல் விா நசயான
புன்மையேனே யாண்டையா புறமே போக விடுவசயோ என்ரே நோக்கு வார்யாரே யென்னுன் செய்கேன் எம்பெருமான் பொன்னே திகழுந் திருமேனி யெந்தாய் எங்குப் புகுவேனே.
ப-ரை தன்மை பிறரால் அறியாத தஃவா-வின்தன்மை பிறர் எவராலும் அறிமுடியாத இறைவனே, பொல்லா நாயான புன் மையேனே ஆண்டு-பொல்லாத நாய்போன்ற இழிவுடையவருகிய என்ஃன ஆட் கொண்டருளி ஐயர் புறமே போக விடுவாயோ ஐயனே என் சீனப் புறத்தே செல்ல விடுவாயோ? என்னே நோக்குவார் யாரே-அங்ஙனம் விடுவாயாயின் என்ன அருட்கண்ணுற் பார்த்துப் பாதுகாப்பவர் பிறர்

திருச்சதகம் 303
எவர் உளர்? எம்பெருமான் நான் என் செய்கேன்-எம்பெருமானே கான் யாது செய்ய வல்லேன் ? பொன்னே திசமும் திருமேனி எந்தாய்-பொன் போல் விளங்கும் திருமேனியையுடைய எங்தையே! எங்கு புகுவேன்சின்னிடத்தன்றி வேறு எவ்விடத்து அடைக்கலம் புகுவேன்?
தன்மை பிறரால் அறியாத தக்லவனே, காய்போன்ற புன்மையை யுடையவனுகிய என்னே ஆட்கொண்டருளிப் புறத்தே செல்லவிடுவாயோ? அங்ங்னாம் விடுவையாயின் என் சீன நோக்குவார் பிறர் எவர் உளர்? எம்பெரு மானே! நான் யாது செய்யவல்லேன் ? பொன்னே திகழும் திருமேனி யையுடைய எங்தையே, மீன்னிடத்தன்றி வேறு எவ்விடத்து அடைக்கலம்
புகுவேன் என்பதாம்.
பிறர் எவராலும் அறியமுடியாத உண்மை இயல்புகளே இறைவன் உடையணுதல்பற்றித் "தன்மை பிறரால் அறியாத தல்வா" என்றருளி ஞர். பிறரன்றி அவன்தானும் முழுவதும் அறியான் என்பது, 'தன் பெருமை தானறியாக் தன்மையன் காண் சாழலோ' (சாழல் 19) என்ப தனுல் விளங்கும்.
"ஞானத் தானுருவாகிய நாயக னரியல்பை
யானும் நீயுமாப் இசைத்துமென் ருல்ஃ தெளிதோ மோனங் தீர்கலா முனிவருக் தேற்றிலர் முழுதுக் தானுங் காண்கிலன் இன்னமுந் தன் பெருங் தக்லமை "
குரன்அேமைச் 128
எனக் கந்தபுராணத்து வருதலும் ஈண்டு அறியற்பாலது.
பொல்லாகாய்-தீங்குமிக்க நாய், காயான-நாய்போன்ற, "நாயான நந்தம்மை யாட்கொண்ட நாயகனே" (அம்மானே ?) என வருதலுங் காண்க. புறமே போக விடுவாயோ என்றது கின் முன்னிக்யிலன்றிப் புறத்தே போக விடுவாயோ என்றவாறு, ஓகாரம்-எதிர்மறை விடுதல் மின் தகுதிக் குப் பொருந்தது என்பது கருத்து என்னே நோக்குவார் யாரே என்றது என்னே நோக்குவார் நின்னேயன்றிப் பிறர் இல்லை என்றபடி,
பொன்னே திகழுந் திருமேனி-பொன்னேப் போல விளங்குகின்ற திரு மேனி, "பொன்னே பழித்த கன்மேனிப் புகழில் திகழும் அழகன்" (குயிற் 7) "பொன்னேர் தரு திருமேனியனே' (தே. ஞான 160:1) " பொன்போல மிளிர்வதொர் மேனியினிர்' 'பொன்னுெத்த மேனி" "பொன்போல் திருமேனி புடையான் றன்கீன " (தே நாவு. 1:8; 81:9 243 : 2) பொன் ஒர் மேனியனே " " பொன் செய்த மேனியினரீர்" (தே. சுந் 34:1; 25:1)'பொன் வண்ணம் எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் முனரி" (பதினுெராத், பொன்வண்னக் 1) என வருவன காண்க. பொன்னே திகமுந் திருமேனி எந்தாய் என்றது ஈண்டு ஞானுசாரியனது திருமேனியை நிகனவு கூர்ந்து கூறியதாகும். எங்குப் புகுவேன் என்றது

Page 166
304 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வின் பாலன்றி புகலிடம் பிறிதில்ல்ே என்றவாறு. " போற்றியோ நமச்சிவாயூ புகலிடம் பிறிதொன்றில்ஃ' (சத 3ே) "பொருளே தமியேன் புகலிடமே" (நீக், 17) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க, ஏ-அசை,
இதன் கண், ஆண்டு புறமேபோக விடுவாயோ ? என்னே நோக்குவார் யாரே சீ யான் என் செய்வேன்; எங்குப் புகுவேன் என்பவற்ருல் தின் காட்சியை இழந்தயான் பிராரத்த விக்னப்பயஃன நுகரும்போது நிகழும் தீய அதுபோகங்களே நீக்கியருள வேண்டுமென்பது புலப்படுதலின் அது போக்கத்தி யென்னும் ஆரும்பத்து நுதலியபொருள் போந்தவாறு காண்க, . E},
கிே. புகுவேன் எனதே நின் பாதம் போற்று மடியா ருள்நின்று
நகுவேன் பண்டு தோள்நோக்கி நாண மில்லா நாயினேன்
நெகுமண் பீல்ஃப் நினேக்கான நீயாண் டகுள் அடியேறுத்
தகுவனே பியன் தன்மையே எத்தாய் அத்தோ தரியேனே.
ப-ரை காணம் இல்லா நாயினேன்-என் தகுதியின்மையை நோக்கி காணுதல் இல்லாத கப்போன்ற கீழ்மையைபுடையேன், பண்டு போற் றும் அடியம் உள் கின்று-எனக்குக் காட்சி கொடுத்த முன்னுளில் வின் சீனத்துதிக்கும் மெய்படியார் கூட்டத்துள் கடுவே நின்று, தோன் நோக்கி நகுவேன்-திருவெண்ணிறனிற்சி நின் திருத்தோள்களேத் தரிசித்து மகிழ்ச்சி யால் சிரிப்பேனுயினேன்; நின்கீனக் காண நெகும் அன்பு இல்ஜ்-கின்னே இடையீடின்றித் தரிசித்துக் கொண்டிருப்பதற்குரிய மனம் நெகிழும் மெய் யன்பு என்னிடத்து இல்லே. மீ ஆண்டு அருள அடியேனும் தகுவனே. அதனுல் மீ ஆட்கொண்டு திருவருள் புரிதற்கு அடியேனும் தகுதியுடைய ஞவேனுே? என் தன்மையே - என் தன்மை இதுவே, எந்தரப் - என் தந்தையே, ஆந்தோ தரியேன் ஐயகோ இவ்வுலக வாழ்வைப் பொறுத் திருக்க மாட்டேன்; மீன் பாதம் எனதே புகுவேன்-மின் ஞல் யான் ஆட் கொள்ளப்பட்டமையால் சீனது கிருவடி எனக்குரியதே. ஆதலால் எங் ங்ணமாயினும் அதனே அடைவேன்.
நாண மில்லா நாயினேன் எனக்குக் காட்சிகொடுத்த முன் குளில் கின் சீனப் போற்றும் மெய்யடியார் கூட்டத்துள்நடுவே கின்று திருவெண் னிறனிந்த கின் திருத்தோள்களேத் தரிசித்து மகிழ்ச்சியால் ஈகுவேனுயி னேன்; கின்னே இடையீடின்றித் தரிசித்துக் கொண்டிருப்பதற்குரிய மனம் நெகிழும் மெய்யன்பு என்னிடத்து இல்ஃ; அதனுல் நீ ஆட்கொண்டு அருளுதற்கு அடியேனும் தகுதியுடையணுவேனுே ? என் தன்மை இதுவே எந்தரப் அந்தோ இல் அலகவாழ்வைத் தரித்திருக்கமாட்டேன். சின்னூல் யான் ஆட்கொள்ளப்பட்டமையால் நின் திருப்பாதம் எனக்குரியதே; ஆதலால் எங்ஙனமாயிலும் அதனே அடைவேன் என்பதாம்.

திருச்சதகம் 305
புகுவேன் எனதே நின் பாகம் என்றது யான் தகுதியில்லாதவனுயி னும் சின்னுல் ஆட்கொள்ளப்பட்டமையால் சின் திருவடி எனக்குரியதா கும்; ஆதலால் அத்திருவடியை அடைவேன் என்றவாறு போற்றும் அடி யார் உள்நின்று என்றது இறைவன் ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளிவந்து அடிகளுக்கு உபதேசம் செய்த காலத்து அவ்விறைவனேச் சூழ்ந்து மின்று துதிக்கும் மெய்யடியார் கூட்டத்துள் நடுவில் நின்று என்றவாறு, பண்டு என்றது இறைவன் அடிகளுக்கு உபதேசஞ் செய்த காளேக் குறித்தது, அதனேப் பண்டு எனலாமோவெனின் இறைவனேப் பிரிந்த அடிகளுக்கு அப்பிரிவினுலுளதாகிய வருத்த மிகுதியால் கழிந்த நாட்கள் பன்னெடுங் காலம் போலத் தோன்நவின் அங்கினம் கூறிஞர் என்க. தோள்நோக்கி நகுவேன் என்றது வின் திருத்தோள்களே நோக்கி மகிழ்ந்து சிரிப்பேனுயி னேன் அம்மகிழ்ச்சி சின் பிரிவால் இப்போது இலதாயிற்று என்றவாறு, என் தோளின் பூரிப்பை நோக்கி இறுமாந்து களிப்பேனுயினேன் என்பாரு முனர்.
நாண மில்லாமை-இறைவனே இடையீடின்றித் தரிசித்துக் கொண்டி ருத்தற்குரிய மனநெகிழும் மெய்யன் பில்லாமையை எண்ணி நாணமடை யாமை, நாணம் இல்லாத பிறப்புக்களுள் நாய் சிறந்தமைபற்றி " நான மில்லா சாயினேன் ' என்ருர் நெகும் அன்பு:கெருதற்குக் காரணமாகிய மெய்யன் பு: 'அன்பால் மீ அககெகவே புகுந்தருளி' (ஏசறவு?) என வருதலும் காண்க. அடியேனும் என்பதில் உம்மை இழிவு சிறப்பு, தகு வனே என்பதில் ஏ-வினு, என் தன்மையே என்பதில் ஏ. தேற்றப் பொருளில் வந்தது. அந்தோ இரக்கப் பொருள் குறிக்கும் திசைச் சொல். தரியேன்-இவ்வுலக வாழ்க்கையைப் பொறேன். "தரிக்கிலேன் காய வாழ்க்கை" (சத 1ே) என அடிகள் கூறுதலும் காண்க. 'போந்த வுடல் தன்னுடனே உயிர்வாழத் தரியேன்" எனப் பெரியபுராணத்து (திருாேவு 10) வருதலும் காண்க.
இதன்கண், அந்தோ தரியேன் என்றதஞல் இவ்வுலகில் வாழுவ தால் எனக்குளதாகும் அதுபோகங்கள் எனக்குத் தீமை பயப்பனவாகும். ஆதலால் அவற்றை நீக்கியருள வேண்டும் என்பது பெறப்படுதலின் அது போகசுத்தி என்னும் ஆரும்பத்து துதவியபொருள் போந்தவாறு கான் க. 60.
3)

Page 167
306 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
7. காருனியத்திரங்கல்
காருணியத்திரங்கல் என்பது இறைவனது திருவருளின் பொருட்டு இரங்குதல் என்னும் பொருளுடையது. காருணியம்-திருவருள். காருணி பத்துக்கு இரங்கல் சானக் குவ்வுருபு விரிக்க
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி பாசிரிய விருத்தம் 5ே. தரிக்கிலேன் காய வாழ்க்கை சங்கரா போற்றி வான
விருத்தனே போற்றி எங்கள் விடலேயே போற்றி ஒப்பில் ஒருத்தனே போற்றி உம்பர் தம்பிரான் போற்றி தில்ஃப் நிருத்தனே போற்றி எங்கள் நின்மலா போற்றி போற்றி:
ப-ரை காய வாழ்க்கை தரிக்கிலேன் - உடம்போடு இவ்வுலகில் வாழும் வாழ்க்கையைப் பொறுக்குமாற்றலுடைய்ேனல்லேன் சங்கரா போற்றி . சுகத்தைச் செய்பவனே பாதுகாத்தருள்க. வான் விருத்தனே போற்றி-சிகாகாயத்தில் விளங்கும் முதியோனே காத்தருள்க எங்கள் விட&லயே போற்றி - எங்கள் பெருமையிற் சிறந்தோனே பாதுகாத்தருள்க. ஒப்பு இல் ஒருத்தனே போற்றி-ஒப்பற்ற ஒருவனே பாதுகாத்தருள்க: உம்பர் தம்பிரான் போற்றி-வானவர்க்குத் தக்லவனே பாதுகாத்தருள்க தில்அல கிருத்தனே போற்றி-தில்ஃச் சிற்றம்பலத்தின் கண் திருக்கூத்து இயற்றுபவனே பாதுகாத்தருள்க எங்கள் நின்மலா போற்றி போற்றி பாசபக்தமுடைய எங்களுக்கு அதனே நீக்கியருளும் இயல்பாகவே பாச பந்தங்களினிங்கியவனே பாதுகாத்தருள்க பாதுகாத்த ருள்க.
உடம்போடு வாழும் வாழ்க்கையைப் பொறுக்குமாற்றலுடையே னல்லேன்; ஆதலால் சங்கரா வானவிருத்தனே, எங்கள் விட லேயே, ஒப்பில் ஒருத்தனே, உம்பர் தம்பிதானே. தில்க்கிருத்தன்ே, எங்கள் நின் மல்ா பாதுகாத்தருள்க பாதுகாத்தருள்க என்பதாம்.
காய வாழ்க்கை-காயத்தோடு கூடி வாழும் வாழ்க்கை. காயம்-உடல். பிராரத்த வினேயுடைமையால் உடலேசடு கூடிவாழும் வாழ்க்கை உனதாக அதனுல் இறைவனது திருவுருவக்காட்சியைப் பிரியநேர்ந்தமையால் உள" தாகும் துன்பமிகுதி பற்றிக் 'தரிக்திலேன் காய வாழ்க்கை" என்ருர், திாேத்துனேயேனும் பொறேன் துயராக்கையின் திண்வகியே" (கீத் ெே) என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க.
சங்கரன் பாசம்+கரன். பேரின்பமாகிய சுகத்தைச் செய்பவன் என் பது பொருள். போற்றி என்பது வணக்கம் என்னும் பொருள்தருவதாயி னும் ஈண்டு பாதுகாத்தருள்க என்னும் பொருளில் வந்தது. "போற்றி எரியவை போற்றல்" (குறள் ெே8) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் சாண்டு. வான்ம் என்றது சிதாகாயத்தை. இறைவன் காலதத்துவத்திக் கடந்தோணுகவின் 'விருத்தனே' என்ரர்.

திருச்சதகம் 507
4 திருத்த னவன் நீதி மவன் நித்த னெறியாய
விருத்தனவன்" ஞான 187:5,
விருத்தன்காண் விண்ணவர்க்கு மேலானுன் காண்' நாவு 9ே912.
"வெண்காடு மேய, விருத்தணுய வேதன் றன்னே" சுக் :ே10, எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க விடல-தலேவன் பெருமையில் சிறந்தோன்,
'திண்ணி யோனுந் தவேனும் பாலே
யிறைவனுங் காமத்துறைவனும் விடஃப்' 10:1039. எனப் பிங்கலங்தையில் வருதலுங் காண்க. இறைவன் பெருமைபிற் சிறந்தோணுகவின் விடலேயே என் ருர், -
"மந்தர வரிசில் யதனிடை யாவரி வாளியால்
வெந்தழி தர வெய்த விடஐயர்' தே. ஞான சிசிசி சி.
" விட&லயசண் விரை கமழ் தேன் கொன்றைப்
LIL LIJ II u IT AT '' தே. நாவு 3CE. A.
என வருவனவுங் காண்க
ஒருத்தன் என்பதே ஒப்பற்றவன் எனப் பொருள்படவும் ஒப்பில் ஒருத்தனே என்றது இறைவன் ஒப்பும் உயர்வும் அற்ற தனிமுதல்வன் என்பதைப் புவப்படுத்தற் பொருட்டென் க. "ஒப்பிலா வொருவன் றன்னே' மற்ருரும் தன்னுெப்பாரில்லாதான் காண்' (சாவு 388-10 எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க.
உம்பர் தம்பிரான்தேவர் தலேவன், "உம்பரார் தம் பராயரா" (சத ?ெ) என இத்திருவாசகத்தும், " உம்பர் பெருமான்', 'தேவர் பிரான்", "விண்ணுேர்கட்குத் தேவர்" (ஞான 338, 318:10, 287:7; உம்பர் தம்பிரான் நாவு 180: பீ எனத் தேவாசத்தும் "உறுதுனே நந்தியை பம்பர்பிரானே' எனத் திருமந்திரத்தும் (பீே80) வருவன் காண்க, உம்பர். வானவர். ' குளாமணி யும்பர்க் காயவன்' என்னும் திருக்கோவையாரி இறும் (கி) இப்பொருட்டாதல் காண்கி,
தில்3 நிருத்தன்-தில்லச்சிற்றம்பலத்து இடைவிடாது கிருத்தஞ் செய்ய வன்' கிருத்தம் பயின்றவன் சிற்றம்பலத்து" எனத் திருக்கோவையாளில் ()ே அடிகள் அருளியமையுங் காண்க, கிருத்தம் - கூத்து, உம்பர் தம்பிரானுயினும் அவர்க்கரியணுப் எம்மனுேர்க் கெளியணுய் தில்&ச்சிற் நம்பலத்துத் திருக்கூத்து இயற்றும் பேரருளாளன் என்பது தோன்றத் தில்க்ஸ் கிருத்தனே என்ருர், "விண்ணிறத்தார் நிலம்வின்டார் என்று மிக்காரீருவர், கண்ணிறந்தார் நில்லயம்பலத்தார்" (17) எனத் திருக் கோவையாரில் அடிகள் அருளியமை ஈண்டு சிந்திக்கற்பாலது.

Page 168
508 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மின்மலன்-அகாதியே மலங்களினின்று நீங்கியவன். எங்கள் நின்மலா என்றது மலபந்தமுடைய எங்களுக்கு அதனே நீக்கியருளும் மலமற்றவனே என்றவாறு,
இதன் கண், சங்கரா வானவிருத்தனே விடலயே ஒப்பில் ஒருத்தனே உம்பர் தம்பிரான் தில்லே கிருத்தனே எங்கள் சின்மலா என விளித்து போற்றி என்பவற்ருல் காத்தருள்க' என இரங்கி வேண்டுதலின் காரு ணியத்திரங்கள் என்னும் ஏழாம்பத்து நுதலிய பொருள் போகருதல் காண்க. .
ேே. போற்றியோ நமச்சி வாய புயங்கனே மயங்கு கின்றேன்
போற்றியோ நமச்சி வாய புகலிடம் பிறிதொன் றில் ஆல போற்றியோ நமச்சி வாய புறமெ&னப் போக்கல் கண்டாய் போற்றியோ நமச்சி வாய சயசய போற்றி போற்றி. ப-ரை: ஓம் நமச்சிவாய புடங்கனே மயங்குகின்றேன் போற்றி= ஓம் நமச்சி வாய என்னும் மந்திரப்பொருளாயுள்ளவனே பாம்பை அணிந்த வனே பிராரத்த வினேயால் அடியேன் அறிவு மயங்கப் பெறுகின்றேன் காத்தருள்க: ஒம் நமச்சிவாய புகலிடம் பிறிது ஒன்று இல்லே போற்றி= ஓம் சுமச்சிவாய என்னும் மந்திரப்பொருளாபுள்ளவனே, கான் அடைக் கலமாக அடையத் தகுந்தவிடம் நின் சீனயொழியப் பிறிதொன்றில்க்ல; ஆதலாம் காத்தருள்க: ஒம் நமச்சிவாய புறம் எனே போக்கல் போற்றி. ஓம் ஈமச்சிவாய என்னும் மந்திரப் பொருளாயுள்ளவனேவின் காட்சியைப் பிரிக்க என்னேப் புறத்தே போக்காது காத்தருள்க. ஓம் நமச்சிவாய போற்றி-ஓம் நமச்சிவாய என்னும் மந்திரப் பொருளாயுள்ளவனே காத் தருள்க; சய சய-கின் புகழ் வெல்க வெல்க. போற்றி போற்றி-காத்தருள்க காத்தருள்க.
ஓம் ஈமச்சிவாய, புயங்கனே பிராரத்த வினேயால் அறிவு மயங்கு கின்றேன் காத்தருள்க ஓம் நமச்சிவாய நான் அடைக்கலமாக அடையத் தகுந்த கின்னேயொழியப் பிறிதொன்றில்லை; ஆதலாற் காத்தருள்க: ஒம் மேச்சிவாய என் கீனப் புறத்தே போகவிடாதே காத்தருள்க ஓம் நமச்சி வாய காத்தருள்க சின் புகழ் வெல்க வெல்க காத்தருள்க காத்தருள்க என்பதாம்.
போற்றி என்பன காத்தருள்க என்னும் பொருளன. ஓம் நமச்சிவாய என்பது இறைவனுக்குரிய துரல் பஞ்சாக்கர மந்திரமாகும். நமச்சிவாய என்பது இறைவனது அருட்டிருமேனியின் அங்கங்களாக அமைந்திருக்கும் முறையின்,
"ஆடும் படிகேள்ால் லம்பலத்தான் ஐயனே
நாடுங் திருவடியி லேநகரம்-கூடு மகர முதரம் வளர்தோள் சிகரம் பகரு முகம் வாமுடியப் பார்.
 

திருச்சதகம் 50.9
என்னும் உண்மைவிளக்கத்தானுமறிக, திருவடியிலே கோரமும், திரு அந்தியிலே மகாரமும், திருத்தோளிலே சிகாரமும், திருமுகத்திலே வகார மும் திருமுடியிலே பகாரமுமாக இந்த முறைமையிலே சமச்சிவாய என்ற பஞ்சாக்கரமே திருமேனியாக அமைந்தமையை இதனுல் அறியலாம். இம் மந்திரம் தாலமாதல் பற்றியும் போகத்தை விரும்பும் உயிர்களோல் செபிக் கட்படுதல் பற்றியும் தீக்கைப் பேறுடையார் அஃதில்லார் ஆகிய யாவர் முன்னும் சொல்லத்தக்கதாதல் பற்றியும் அடிகள் "நமச்சிவாய வாழ்க" (சிவபுராணம் என்பது முதலாகப் பலவிடங்களிலும் கூறியுள்ளார். சைவ சமயாசாரியர்களுள் ஒருவராகிய இவ்வாளுடைய அடிகளேப் போலவே ஆளுடைய பிள்களயார் ஆளுடைய அரசர் ஆளுடைய கம்பியார் ஆகிய மற்றை சமயாசாரியர் மூவரும் தாமருளிச் செய்த தமிழ் மறைகளில் நமச்சிவாய என்னும் தூலபஞ்சாக்கரத்தையே அமைத்துத் திருப்பதிகஞ் செய்தருளுவாராயினர்.
" நாத நாம சமச்சிவாயவே' 30?1. என ஆளுடையபிள்ளேயாரும்,
' கற்றுனே யாவது நமச்சிவாயவே" (11:1) என ஆளுடைய அரசரும்,
"சொல்லுகா சமச்சிவாயவே 48 : 1. என ஆளுடைய நம்பியும் அருளிச் செய்தமை காண்க. ஆணுல் அவர் கள் அம்மந்திரத்திக்னச் சிகா ராதியாகவே செபித்து வந்தனர் என்பது அவர்கள் வரலாற்றிடையே அறியத்தக்கதாகவுள்ளது. அடிகள் "நமச்சி வாய" என நதாரமுதலாகக் கூறினும் ஞானுசாரியனுகிய இறைவனிடத்து சிகர் ராதியாகவே உபதேசம் பெற்றனர் என்பது, ' நானேயோ தவஞ் செய்தேன் சிவாயநம எனப் பெற்றேன்" (ரசறவு 10) என அருளிச் செய்தமையான் அறியப்படும். சிகாராதியாகிய குக்கும பஞ்சாக்கரமே பேரின்ப வாழ்வில்எய்தி வாழ்வதற்கு உச்சரிக்கத்தக்கது என்பது.
'ஆதிமல மிரண்டும் ஆகியாப் ஓதினுல்
சேதியா மும்மலமுக் தீர்வாகா-போகம் மதிப்பரிதாம் இன்பத்தே வாழலாம் மாறி விதிப்படியோ கஞ்செழுத்து மே" உண்மை விளக்சி3 என்பதனுல் அறியலாம்.
குக்கும பஞ்சாக்கரம் இறைவனது குக்குமமாகிய திருமேனியில் நான்கு திருக்கரங்களேயும் முயலகனே மிதித்த திருப்பாதத்தையும் உணர்த்துவதாக அமைந்துள்ளது. இதனே
" சேர்க்கும் துடிசிகரஞ் சிக்கனவா வீசுகரம்
ஆர்க்கும் யகரம் அபயகரம்-பார்க்கிவிறைக்(கு) அங்கி நகரம் அடிக்கீழ் முயலகனூர் (33) தங்கும் மகரமது தான் '. என்னும் உண்மைவிளக்கத்தாலுமறிக.

Page 169
鬣0 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
புயங்கன்-பாம்பை அணிந்தவன். ' பு:பங்கன் ஆள்வான் பொன் னடிக்கே" "திருப்பு:பங்கன் அருனார் பெறுவார்" (யாத்திரைப் 8, 10) என அடிகள் மேலும் கூறுதல் காண்க. மயங்குகின்றேன் என்பது கினது அருளுருவக்காட்சியை இழந்து, பிராரத்த வினேயோடு கூடிய உடலோடு வாழ்தலீன் அவ்வின்யின் அனுபவத்தால் மயக்கமடைகின்றேன் என்ற வாறு மயக்கம்-கிரிபுணர்ச்சி. புகலிடம்-தஞ்சம் அம்மயக்கினே நீக்கு தற்குத் தீஞ்சமான இடம் யேன்றிப் பிறிதில் ஆயென்பார், "புகலிடம் பிறிதொன்றில்ஃப்" என்ருர், இறைவனே புகவிடம் என்பது "பொருனே தமியேன் புகலிடமே" (கீத் 17) எனவும், "எமக்குப் புகலாம் விருப் பர்க்கு" (திருக்கோவை 143) எனவும் அடிகள் அருளியமையானறிக.
புறமெக்னப் போக்கல் என்றது நின்சார்பினின்றும் பிரித்து மலச் சார்பிலே செல்லுமாறு என்னேப் போக்காதொழிக வென்றவாறு போக்கல் ான்னும் முன்னிலே எதிர்மறை ஒருமை விக்னமுற்று போக்காது என வினேயெச்சப் பொருட்டாய் 'போற்றி' என்பதனுேடு முடிந்தது, கண் டாய்-முன்னிலே அசை இறுதியிலுள்ள போற்றி போற்றி என்பதற்கு வணக்கம் வணக்கம்' எனப் பொருளுரைக்கினும் இழுக்காகாது.
இதன் கண் மயங்குகின்றேன் புகலிடம் பிறிதொன்றில்க், புறம்ெ சீனப் போக்கல்கண்டாய் என்பவற்ருல் எனக்கருள் செய்ய வேண்டுமென் பது புலப்படுதலின் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க ዕ፳8.
87. போற்றியென் போலும் பொய்யர் தம்மையாட் கொள்ளும்
för GTL) போற்றிநின் பாதம் போற்றி நாதனே போற்றி போற்றி போற்றிதின் கருணே வெள்ளப் புதுமதுப் புவனம் நீர்திக் காற்றிய மானன் வானம் இருசுடச்க் கடவு னானே. ப-ரை: என் போலும் பொய்யர் தம்மை ஆட்கொள்ளும் வள்ளல் போற்றி-என்னேப் போன்ற மெய்யடியார் போல் நடிக்கும் பொய்யர்களே யும் அடிமைகொண்டருளும் வள்ளலே காத்தருள்க; தின் பரதம் போற்றி போற்றி - வின் நிருவடிக்கு வணக்கம் வணக்கம்: நாதனே போற்றி போற்றி-கலேவனே காத்தருள்க காத்தருள்க; புவனம் நீர் தி காற்று வானம் இருசுடர் இயமானன் கடவுளானே-கிலம் நீர் நெருப்பு காற்று விசும்பு ஞாயிறு திங்கள் உயிர் என்னும் எண்வகைப் பொருள்கரேயும் அட்டமூர்த்தங்களாகக் கொண்டு அவற்றுள் மூர்த்திமானுக விளங்கும் கடவுளே, சின் கருனே வெள்ளம் புது மது போற்றி-கிாது அருட் பெருக்காகிய புதியதேன் என்னேக் காத்தருள்க.
என்போலும் பொய்யர்தம்மை அடிமை கொண்டருளும் வள்ளலே காத்தருள்க: நின்திருவடிக்கு வணக்கம் வணக்கம்; காதனே காத்தருள்க காத்தருள்க: புவனம் நீர் தீ காற்று வானம் ஞாயிறு திங்கள் உயிர்

திருச்சதகம் 31.
என்னும் எண்வகைப் பொருள்களேயும் அட்டமூர்த்தங்களாகக் கொண்டு அவற்றுள் மூர்த்திமானுக விளங்கும் கடவுளே கின் அருட்பெருக்காகிய புதியதேன் என்கினக் காத்தருள்க என்பதாம்.
என் போலும் பொய்யர் என்றது மெய்யன் பின்றி என் இனப் போன்று மெய்யர்போல் நடிக்கின்ற பொய்யர்களே. " நாடகத்தா லுன்னடியார் போல் நடித்து" (சதகம் 11) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. அத்தகைய பொய்யரையும் இறைவன் ஆட்கொள்ளுதலின் 'பொய்யர் தம்மை யாட்கொள்ளும் வள்ளல்" என் ருர், "பொப்யவனேனேப் பொரு ளென வாண்டொன்று பொத்திக் கொண்ட, மெய்யவனே" (நீத் ?) எனவும். 'வான் பழிக்கிம் மண்புகுந்து மனிதரை யாட்கொண்டவள்ளல்" (குயிற் கீ எனவும் வருவன காண்க. தகுதியுடையார் தகுதி இல்லா என்னும் வேறுபாடு கருதாது தகுதியில்லாரையும் ஆட்கொண்டு வரை யாது வழங்குதலின் வள்ளல் என்ருர் வள்ளல் அண்மைவிளி போற்றி கின் பாதம் போற்றி என்பதில் போற்றி என்பது வணக்கம் என்ற பொருளிலும், நாதனே போற்றி என்பதிற் காத்தருள்க என வேண்டிக் கோடற் பொருளிலும் வந்தன.
புவனம் நீர் தீ காற்று இயமானன் வானம் செஞ்சுடர் வெண்சுடர் என்னும் இவையன்றி உலகத்துப் பொருள்கள் பிற இன்மையின் இவ் வெட்டுப் பகுப்பையும் எட்டு முகூர்த்தங்களாகக் கொண்டு தான் அவற் றில் மூர்த்திமானுக விளங்குபவன் என்பதும், அங்ங்னம் விளங்கினும் அவற்றிற்கு அப்பாற்பட்டும் உளன் என்பதும் " புவனம் நீர்திக், காந் றியமானன் வானம் இருசுடர் கடவுளானே" என்பதால் இனிது விளங் கும் இறைவனுக்கும் அட்டமுகூர்த்தமுண்மை, "கிலம் ச்ே செருப்புயிர் நீள் விசும்பு விலாப் பகலோன், புலனுய மைங்தனுே டெண் வகையாய்ப் புணர்ந்து கின் ரூன் " (கோணுே 5)" அட்டமூர்த்தி யறகன்" (சென் னிப் 2) 'அட்ட மூர்த்தி யழல் போலுருவன்' (தே. ஞான 253:8) அட்டமா அருவினுனே யாவதி துறையுளானே" (தே. நாவு 57 3) அடட மூர்த்தியை மட்டவிழ் சோல் யாரூராரே " (தே. சுத் 59 :2) என வருஉம் திருவாக்குக்களானும் அறிக. இயமானன்-உயிர், 'இயமான கும்விப்லா" சிவபுராணம் 83 கடவுள் என்றது கடத்தல் என்னும் பொருளுடைத்தாய் உலகப்பொருள்கள் எல்லாவற்றையுங் கடந்து எங்கும் நிறைந்துள்ள இறைவனே ஆகுபெயராப் உணர்த்தியது,
இறைவனது கருனே வெள்ளம்போன்றமையின் * கருண்வெள்ளம்" என்று
தன் கருனே வெள்ளத் தழுத்தி 'அம் 5.
'வான் சுருனே வெள்ளப் பிரான் " கோத் 18,
" தன் சுருனே வெள்ளத்து மன்னூற 'பொன்னுரசல் 3. என அடிகள் பிருண்டும் அருளியவாறுங் காண்க."

Page 170
312 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சுருனேயைப் புதுமது என்ருர், உலகத்துத் தேன் போனாது புதிது) புதிதாக இனிமை தந்துகொண்டிருக்கும் தேனுதல் பற்றி தெவிட்டாததேன் என்றவாறு "புணர்தோற் புனருந்தோறும் பெரும்போகம் பின்னும் புதிதாய்" (9) எனத் திருக்கோவையாரின் வருதலும் சண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலது. மது-தேன். கருரேயைத் தேன் என்றல், ' கருத்ண வான்றேன் கலக்க" (அண்டப் 180) என் புழியுங் காண்க
இதன் கண், பொப்யர்தம்மை ஆட்கொள்ளும் வள்ளல், "காதனே போற்றி" சின் கருனே வெள்ளப்பு தமது போற்றி" என்பவற்ருல் இறை வன் போருளே வேண்டிக்கோடல் புலப்படுதலின் காருனியத் திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து நுதலியபொருள் போதருதல் காண்க. ፀ8.
8ே கடவுளே போற்றி யென்ஃனக் கண்டுகொண் டருளு போற்றி
விடவுளே புருக்கி யென்னே ஆண்டிட வேண்டும் போற்றி உடலீது கனேந்திட் டொல்ஃப் உம்பர்தந் தருளு போற்றி சடையுளே கங்கை வைத்த சங்கரா போற்றி போற்றி.
ப-ரை கடவுளே போற்றி - உலகப்பொருள்கள் எல்லாவற்றையுங் கடந்து நிற்கும் இறைவனே நினக்கு வணக்கம். என்கினக் கண்டுகொண்டு அருளுபோற்றி - அடியேனே இடர்க்கடற் புகாவண்ணம் திருவருணுேக்கஞ் செய்து அருளுவாயாக நினக்கு வணக்கம். விட உன் உருக்கு என்னே ஆண்டிட வேண்டும் போற்றி இருவகைப் பற்றுக்களேயும் யான் விடு தற்கு அன்பால் என் உள்ளத்தை உருகச் செய்து ஆளாக கின் பால் வைத்துக்கொள்ளவேண்டும் மினக்கு வணக்கம். உடல் இது ககாந்திட்டு ஒல்லை உம்பர் கந்தருளு போற்றி - வினேவத்தாற் கிடைத்த துரலதேக மாகிய இந்த உடம்பினே நீக்கி விரைவாக மேலாகிய வீட்டின் பத்தைத் தக்தருள்வாயாக நினக்கு வணக்கம், சண்டயுளே கங்கை வைத்த சங்கரா போற்றி . பெருக்கெடுத்து வந்த கங்கையால் உலகிற்குத் தீங்குண்டாகாத வாறு திருச்சடையினுள்ளே ஆக்கங்கையை வைத்தருளிய சங்கரனே தினக்கு வணக்கம்.
கடவுளே கினக்கு வணக்கம். அடியேனே திருவருணுேக்கம் கல்தி அருளுவாயாக நினக்கு வணக்கம். உலகப் பற்று விடுதிற்கு என் உள் ளத்தை அன்பால் உருகச் செய்து என்னே ஆட்கொள்ள வேண்டும்; சினக்கு வணக்கம், தாஸ்தேகமாகிய இவ்வுடம்பிசீன நீக்கி விரைவாக மேலா கிய வீட்டின்பத்தைத் தந்தருளுக நினக்கு வணக்கம், சடையின் கண்ணே கங்கையை வைத்தருளிய சங்கரனே கினக்கு வணக்கம்என்பதாம்.
கடவுள் எல்லாவற்றையும் கடந்தவர். பதிஞானத்தானன்றிப்பது பாது ஞானங்களால் அறியப்படாதவர் போற்றி-எல்லாம் வண்க்கப் பொரு என கண்டுகொண்டு அருளு - துயர்புகா வண்ண்ம் திருவருள் நேர்க்கஞ் செய்து அருளுவாயாக." யான் துயர்புகா வண்ணம் அருள் செய்து (அம் 2) என வருதலும் காண்க. விட என்னும் எச்சத்திற்குச் செயப் படுபொருள் வருவிக்கப்பட்டது. உள்=உள்ளம்,

திருச்ச தகம் 3.13
ஆண்டிட வேண்டும் என்பது முன்னர் ஆட்கொள்ளப்பட்ட தம்மை மீட்டும் ஆட்கொள்ளவேண்டும் என வேண்டிக்கொண்டதாகாது ஆட் கொண்ட தம்மைப் புறத்தே பிரியவொட்டாது "ஆளாக கின் பால் வைத் துக்கொள்ள வேண்டும்' என்னும் பொருளில் வந்தது. " புறமெ&னப் போக்கல் கண்டாய்" (சத )ே என அடிகள் அருளியமை ஈண்டு அறி யற்பாலது.
உம்பர் தந்தருளுதற்கு எடுத்த இவ்வுடல் தடையாக விருத்திலின் இவ் அடம்பிரே நீக்கி விரைவாக மேலகிய வீட்டின் பத்தைத் தந்தருள வேண் டும் என் பார், 'உடலிது களேங்கிட் டொல்லே பும்பர் தந்தருளு' என்ருர், பிறப்பறுக்க லுற்ருர்க் குடம்பும் மிகை" (குறள் 34) 'என்ருர் திரு வள்ளுவரும். "உடஃச் சிதையாத தெத்துக்கு'(குழைத் )ே 'செடிசே ருட&லச் செல்நீக்கிச் சிவலோகத்தே ைேம வைப்பன் 'காத். 4) எனவும் அடிகள் அருளியமையும் ஈண்டறியற்பால்ன
கங்கை வைத்த - பொங்கும் புனற் கங்கையை வைத்த, "பொங்கும் புனற் கங்கை தாங்கி" (திருக்கோவை ?) என வருதலுங் காண்க. சடை யுளே கங்கை வைத்தமை உலகத்தைக் காத்தற்பொருட்டாதவினுலும், சங்கரா என விளித்தமை சுகத்தைச் செய்பவனே என்பதாதலாலும் அடி கள் முன்னர் வேண்டிய வேண்டுகோளுக்கு இயைந்த கருத்துடை அடை கொனி பணியாய் அமைந்தன.
இதன் கண், என்னேக் கண்டுகொண்டருளும்; என்னே ஆண்டிடவேண் டும்; உடலிது கஃந்திட் டொல்ஃப் யும்பர் தக்தருளு' என இறைவன் கருனேயை வேண்டி இரங்குதலினுள் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம் பத்து நுதலியபொருள் போகருகல் காண்க: 6.
9ே சங்கரா போற்றி மற்குேச் சரணின்ே போற்றி கோலப்
பொங்கராவல்குத் செவ்வாய் வெண்ண கைக்கரிய வாட்கன் மங்கையோர் பங்கபோற்றி மால்விடை யூர்தி போற்றி இங்கிங் வாழ் வாற்ற கில்லேன் எம்பிரான் இழித்திட் டேனே.
ப-ரை சங்கரா போற்றி = சுகத்தைச் செய்பவனே கிளக்கு வணக் கம் மற்று ஓர் ாரண் இவேன்'போற்றி - பிறிதொரு புகலிடம் இல்லேன் ஆதலாற் காத்தருள்சு பொங்கு அரச அல்குல் - சீற்றங் கொண்ட பாம் பின் படம்போன்ற அல்குலினேயும், செவ்வாய் - செய்ய வாயினேயும், வெள். நன்க-வெள்ளிய ஈகையினேயும், கசிய வாள்' கண் - கரிய வாள் போன்ற கண்ணிைனேகமுடைய, கோல் மங்கை ஓர் பங்க போற்றி - அழ கிய உமையம்மையை ஒரு சிற்றிலுடையவனே 'தினக்கு வணக்கம், மால் விடை ஊர்தி போற்றி பெரிய விடையை வாகனமாகக் கொண்டவனே நினக்கு வணக்கம். எம்பிரான் - எங்கள் தக்லவனே, இங்கு இவ்வாழ்வு ஆற்ற கில்லேன் இழித்திட்டேன். இவ்வுலகத்தில் இவ்வுடலோடு கூடி
0

Page 171
3f4 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை V.
வாழும் வாழ்க்கையைப் பொறுக்க மாட்டுகிலேன் அதனே வெறுத்து விட்டேன்.
சங்கரா நினக்கு வணக்கம் பிறிதொரு புகவிடம் இல்லேன் ஆதலாம் காத்தருள்க. மங்கையை இடப்பாகத்திற் கொண்டவனே விளக்கு வணக் கம்; பெரிய விடையை ஊர்தியாகக் கொண்டவனே தினக்கு வணக்கம் எங்கள் தக்லவனே இவ்வுலகத்தில் இவ்வுடலோடு கூடி வாழும் வாழ்க் கையைப் பொறுக்கமாட்டேன்; இதனே வெறுத்து விட்டேன். ஆதலால் இவ்வுடலே நீக்கி உம்பர் தக்கருளவேண்டும் என்பதாம்.
சரண் புகலிடம். சின் இனயொழிய வேறு புகிவிடம் இல்லேன் என் பார் மற்ருேச் சரணிலேன்" என்ருர், " போற்றியோ நமச்சிவாய புக விடம் பிறிதொன் றில்ஃப்" (சத )ே என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. கோஸ் மங்கை என இயையும், "கோலமா மங்கை தன் கீனக் கெண்டொரு கோண மாய, சீலமே" (காவு 578) எனத் தேவாரத் தும் வருதல் காண்க. இனி "கோல' என்னும் அடையை அல்குல் வாய் நகை சண்' என்பவற்ருேடு கூட்டினுமமையும். பொங்குதல் - வெகுளல், வெகுண்ட காலேயே பாம்பு படமெடுத்தலின், 'பொங்கரா" என்ருர், அரச ஆகுபெயராய் கின்று படத்தையுணர்த்தியது. அரவின் LLti. ELITsi Tj -yäysi: GTä t. " பைங்காப்பட தரவேரல்குல் உமை" (உயிருன்னணி 1) என் வருதலுங் காண்க. "அரவுக்கிளர்ந்தன்ன..அல்குல்" (கற் 330:13) என் குர் பிறரும். கரியகண், வாட்கண் எனத் தனித்தனி இயைக்க கருமை கண்ணிற்கு இலக்கணமாதல், "ஈசற் கியான் வைத்த வன் பி  ைகன்றவன் வாங்கிய வென் பாசத்திற் காரென்று. பெருமீனம் பெருங் கண்களே" (109) என திருக்கோவையாயினும் வருதல் ான்சு, வாட்ஆண் - வாள் போலும் கண், திருக்கே வைசி8 பேர். பங்கை என்பது உமையம்மையை, ஓர் பங்க என்றது இடப்பங்கை மாதிடங் கொண்டம்பவத்து நின் முேர்" (திருக்கோவை 188) என அரு எளியமையுங் கிாண்க.
மால்விடை. பெரியவிடை, "வெள்ளிமண் பன்ன மால்விடையோன்" (திருக்கோவை 128) என்புழி மால்விடை என்பதற்குப் பெரிய விடை
பேராசிரியர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க.
கயில் நடந்த&னய உயர்வில் கோன்ருட் பிறைசெறிக் தன்ன இருகோட் டொருதிமிம் பால்கிறச் செங்கண் மால்விடைப் பாக" நிருவிடைமரு 18 14:.ே
துப் பதினுெராக் திருமுறையிலும் வருதல் காண்க. இனி இறைவன் தடதில்களவை மூன்றுங் தழலெரித்த அந்நாளிள் கிநபால் இடபம் தாய்த் தங்கினுகுதலின் மால்விடை என்பதற்குத் திருமாலாகிய விடை எனினுமமேயும். ஊர்தி ஏறப்படுவது, வாகனம்" ஊர்தி வால் வெள்
 

திருச்சதகம் 35
ளேறே" புற கடவுள் 3 மங்கையோர் பங்கணுகிய இறைவன் மால் விடையை உணர்தியாகக் கொண்டமையின் மங்கையோர் பங்க; மால்விடை பூர்தி என்ருர், "செங்கண்மால் விடையார் செழும்பொன் பங்கினனுர்" என்ருர் பெரியபுராணத்தும், (உருக்திரபதி .ே)
இங்கு-இவ்வுலகத்து. இவ்வாழ்வு - உடலோடு கூடிவாழும் இழிந்த வாழ்வு. ஆற்ற சில்லேன் - பொறுக்க மாட்டுகிலேன், "ஒன்ரு மிவட்கு மொழிதல் கில்லேன்" (திருக்கோவை 288) என் புழி மொழிதல் சில்லேன் மொழிய மாட்டுவிலேன் எனப் பேராசிரியர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க, இன்.ஆற்றலுணர்த்தும் இடைரீலே. இழித்தல்-வெறுகீசில் ஆகி லால் இவ்வுடலே நீக்கி உம்பர் தந்தருள வேண்டும் என்பது குறிப்பெச் சம், உடலிது ககளந்திட் டொல்க்ல யும்பர்தக் தருளு" (சத 4ே) என அடிகள் அருளியமைப்புங் காண்க.
இதன் கண் இவ்வுலக வாழ்க்கையைப் பொறுக்கமாட்டேன் இழித் திட்டேன் ஆதலால் இவ்வுடல் மீக்கி உம்பர் தந்தருள வேண்டும் என்பத குல், காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து நூதவிய பொருள் போதருதல் காண்க. 前岳。
70, இழித்தனன் என்னே யானே எம்பிரான் போற்றி போற்றி
பழித்திவேன் உன்னே என்னே ஆளுடைப் பாதம் போற்றி பிழைத்தவை பொறுக்கை யெல்லாம் பெரியவர் கடமை போற்றி ஒழித்திடிவ் வாழ்வு போத்தி உம்பர்நாட் டெம்பி ரானே.
ப-ரை யானே என்னே இழித்தன ன் - யானே என்னே இழிவு படுத்தினேன் எம்பிரான் போற்றி போற்றி - எங்கள் தல்வனே வணக் கம் வணக்கம்; உன்ஃனப் பழித்திலேன். ஆண்டவணுகிய சின்னே இகழ்ந்தி லேன் என்னே ஆளுடைய பாதம் போற்றி - அடிமேனே ஆளாகவுடைய ஜின் திருவடிகளுக்கு வணக்கம், பிழைத்தவை எல்லாம் பொறுக்கை பெரிய வர் கடமை போற்றி - பிழையாகச் செய்த குற்றங்களேயெல்லாம் பொறுத் துக் கொள்ளுதல் பெரியோராகிய நின்போல்வார்க்குக் கடமையாகும்: சீனக்கு வணக்கம், உம்பர் நாட்டு எம்பிரானே - மேலாகிய சிவலோகத் துள்ள எங்கள் தக்லவனே இவ்வாழ்வு ஒழித்திடு போற்றி - இவ்வுடலோடு கூடி" வாழும் இவ்வாழ்க்கையை ஒழித்தருள்க மினக்கு வணக்கம்.
யானே என்னே இழித்தனன்; எங்கள் தஃவனே நினக்கு வணக்கம் வணக்கம் ஆண்டவணுகிய பீன்சீனப் பழித்திலேன் என்னே ஆளாக அடைய தின் திருவடிகளுக்கு வணக்கம் பிழையாகச் செய்த குற்றங்களே யெல்லாம் பொறுத்தல் பெரியவர் கடமையாகும்; நினக்கு வணக்கம் உம்பர்நாட்டு எம்பிரானே இவ்வுடலோடு கூடிவாழும் இவ்வாழ்க்கையை ஒழித்தருள்க: நினக்கு வணக்கம் என்பதாம்,

Page 172
3d6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இழித்தனன் என்னே யானே என்றது, கின்னூல் ஆட்கொள்ளப்பட்டு ஆன்மாவாகிய என்னியல்பை அறிந்த பின் என்னே யானே இழிவுபடுத்தி னேன் என்பதாம். உன்னேப் பழித்திலேன் என்றது இழிவுடைய என்ஆன் ஆட்கொண்டருளிய மின் பேரருக்ளப் பழித்திலேன் என்பதாம்.
ஆளுடைப்பாதம் என்பதற்கு ஆட்கொண்டருளிய பாதம் எனினுமாம், இறைவன் திருவடியைக் காட்டி அடிகளே ஆட்கொண்டருளியமையின் இங்ஙனம் கூறிஞர். "பெருந்துறையிற் கண்ணுர் சுழல் காட்டி காயேனே யாட்கொண்ட அண்ணுமலேயானே" (அம் 10) என அடிகள் அருளியமை புங் காண்க.
பிழைத்தவை என்றது சின் அடிமையாகிய யான் என்னே இழிவு படுத்தியது வின் அடிமைத் தொண்டினேயும் இழிவுபடுத்தியதாகும். அங்ங் னம் இழிவுபடுத்தியதாகிய அப்பிழை என்றவாறு பிழைத்தவை யெல் லாம் எனக் கூட்டுக. பொறுக்கை பெரியவர் கடமை என்றது அப்பிழை களப் பொறுத்துக் கொள்ளுதல் பெரியார் கடமையாதலின் பெரியவனு கிய நீயும் அடியேன் செய்த பிழைகளேப் பொறுத்தருள வேண்டும் என்ப தாம். " பொறுப்பரன்றே பெரியோர் சிறுநாய்கள் தம் பொய்யினேயே" (கீத் )ே என அடிகள் பிருண்டு அருளிமையுங் காண்க.
"பிழைத்ததெaரம் பொறுத்தருள் செப் பெரியோ னென்னும்'
நாவு 345 5. " உன்பாலன்டர் பிழைபொறுத்தி யென் பதும்
பெரியோய் நின்றன் கடனன்றே" கரவு 21ே-?. எனத் தேவாரத்தும்,
"சிறியவர் ஒரு பிழை செய்யின் மேலவர்
பொறையொடு பின்னரும் போற்ற வல்லதை இறையதும் வெகுள் துரோ" குரண்பைச் (1??) எனக் கந்தபுராணத்தும்,
"பெரியவ சிறிரேன் செய்த பிழை பொறுத் தருளென்றன்பிற் நிருவடி பரவி" 型2; II.
என நம்பி திருவிளேயாடற் புராணத்தும் வருவனவும் ஈண்டு அறியற் பாலன பிழைத்தவை பொறுக்கை பெரியவர் கடமை என்றதனுல் பிழை செய்தவர் சிறியவர் என்பது பெறப்பரிம்" பெரியோர் பொறுப்பான்றே சிறியோர்கள் பிழைத்தனவே" எனத் தஞ்சைவானன் கோவையினும் (897) வருதல் காண்க.
ஒழித்திடு இவ்வாழ்வு என் ரூர் இவ்வுடலோடு கடிவாழும் வாழ்க்கை திருவடியை எய்ததற்குத் தடையாக இருத்தலினுள். உம்பர் நாடு என்

திருச்சதகம் 517
றது எல்லாவுலகங்களுக்கும் மேலாகிய சிவலோகத்தை, சிவலோகத்துள்ள இறைவனே எமக்குத் தல்வன் என் பார் "உம்பர் நாட்டெம்பிரானே" என்ருர்,
இதன் கண், "ஒழித்திடிவ் வாழ்வு' என வேண்டிக் கொள்ளுதலால் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து துதலிய பொருள் போதருதல் F. * ፀፀ .
71. எம்பிரான் போற்றி வானத் தவரவர் ஏறு போற்றி
கொம்பரார் மருங்குள் மங்கை கூற வெண் ணிற போற்றி செம்பிரான் போற்றி திங்கிலத் திருச்சிற்றம் பலவ போற்றி உம்பரா போற்றி என்னே ஆளுடை யொருவ போற்றி.
ப-ரை: எம்பிரான் போற்றி - எங்கள் தலவனே சீனக்கு வணக் கம் வான்த்து அவர் அவர் ஏறு போற்றி - விண்ணுலகத்திலுள்ள பதவி களில் இருக்கும் அவ்வத் தேவர்களுக்கெல்லாம் ஏறு போல்பவனே மினக்கு வணக்கம்; கொம்பர் ஆர் மருங்குள் மங்கை கூற - பூங்கொம்பு போன்ற நுண்ணிய இடையினே யுடைய உமையம்மையை ஒரு கூற்றில் உடைய வனே வெண் நீற போற்றி - கிருவெண்கீற்றையுடையவனே நினக்கு வணக்கம்; செம்பிரான் போற்றி - செம்மேனியையுடைய பெருமானே நினக்கு வணக்கம், தில்ஃவச் திருச்சிற்றம் பலவ போற்றி - தில்லேயிற் திருச்சிற்றம்பலத்தையுடைய கூத்தப் பிரானே நினக்கு வணக்கம்; உம்பரா போற்றி - மேலுரகிய சிவலோகத்தையுடையவனே நினக்கு வணக்கம்; என் னே ஆளுடை ஒருவ போற்றி - என்னே ஆளாகவுடைய ஒப்பற்றவனே நினக்கு வணக்கம். உடலிது க்ளேக் திட்டு ஒல்லே உம்பர் தங்தருள்வாயாக என்பதாம்.
எங்கள் தக்லவனே வணக்கம்; விண்ணுலகத்துள்ள பதவிகளில் இருக் கும் அவ்வத்தேவர்களுக்கெல்லாம் ஏறு போல்பவனே நினக்கு வணக்கம்; உமையம்மையை ஒரு கூற்றிலுடையவனே நினக்கு வணக்கம்; திருவெண் னிற்றையுடையவனே தினக்கு வணக்கம்; செம்மேனியையுடைய பெரு மானேகினக்கு வணக்கம்; தில்லேயிற் திருச்சிற்றம்பலமுடைய கூத்தப் பிரானே வினக்கு வணக்கம்; மேலாகிய சிவலோகத்தையுடையவனே தினக்கு வணக்கம் என்னே ஆளாகவுடைய ஒப்பற்றவனே நினக்கு வணக்கம்.
வானத்தவர்வசி என்றது'வின்னூலகத்தில் ஆங்காங்குள்ள திருமால், பிரமன்,"இந்திரன் முதலிய தேவத்த&லவர்களேக் குறித்தது. அவர் என் றது அவரவர்'என்று சுட்டு இரட்டித்தது, வெவ்வேறு பதவிகளில் இருக்கும் தேவர்களின் பன்ம்ை தோன்றற் கென்பது ஏறு - சிங்கேறு " சிங்கமே புன்னடிக்கே போதுகின்றேன்" (நாவு 813:2) எனத் தேவா சத்தும் வருதல் காண்க, இறைவன் விண்ணவர்க் கெல்லாம் தலவனுதல் தோன்ற "வானத்தவரவர்'ஏறு' என்ருர், "வானவர் தகவவனே'

Page 173
38 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"வானவர்க் சிறைவா', " சிவபுரத்தமர ரேறே ', "விண்னுேர்தல் வனே' (திருநாவு 3ே:;ெ 48:4; 75:3; 230 ? எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க. இனி, ஏறு - உயர்வு ஆகுபெயராய் உயர்வுடைய இறைவனே உணர்த்தியது எனினுமாம்,
"கொம்பரார் மருங்குல் மங்கை " என்றது உமையம்மையை, "கொம்பன்ன மின்னி னிடையானோர் கூறன் " ஞான 224: 5.
"கொம்பனேய நுண் ணிடையான் கரு" 28 ?
எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க. கொம்பர்-கொம்பு என்பதன் போலி. ஆர் உவமவுருபு, மங்கை கூற, வெண்ணிற என்றதனுல் இறை வன் உலகிற்கு ஆதியும் அந்தமுமாயினுன் என்பது குறிப்பால் உணரப் படும்.
'செம்பிரான் - செம்மேனியையுடைய பிரான், "சிவனெணு நாமம் தனக்கேயுடைய செம்மேனி யெம்மானே" செக்கரது திகழ்மேனிச் சிவன வன் காண்' (நாவு112; 9; 301:2 எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க. செம்பொருளாகிய தகவலன் எனினுமாம். தில்ல்ே தலப்பெயர். திருச்சிற்றம்பலம் - கோயிற் பெயர் " தில்லச் சிற்றம்பலத் தொருத்தன் (9) எனத் திருக்கோவையாரிலும் "சிற்பர வியோம மாகும் திருச்சிற்றம் பலத்துணின்று பொற்புட னடஞ் செய்கின்ற பூங்கழல் போற்றி" என்ப் பெரியபுராணத்தும் (திங்க வாழ் அக் 2) வருவன காண்க. உம்பரான் என் பது டேம்பரா என விளி ஏற்றது. உம்பரான் - மேலாகிய சிவலோகத்தை யுடையவன்" உருகி லவு மொண்சுடரை நம்பரானே" தே, காவு 9ே4: தன்னுெப்பாரில்லாத பரம்பொருளே தன் இன ஆளாகக் கொண்டான். 57 Gor un ir "என்னே ஆளுடை யொருவ " என்ருர், "எம்பிரான், வானத்தவரவரேறு, மங்கை கூற, வெண்ணிற, செம் பிரான், திருச்சிற்றம்பலவ, உம்பரா, ஆளூடையொருவ என இறைவனே முன்னிலேப்படுத்திப் போற்றி என வணக்கம் தெரிவித்தமையால், "உட விது களேங்கிட்டு ஒல்லே பும்பர் தந்தருள்" (சத 4ே) என்பது அவாய் கிலேயான் வருவித்துரைக்கப்பட்டது.
இதன் கண், இறைவனே முன்னிலேப்படுத்தி போற்றி என் வணக்கம் தெரிவித்தமை கொண்டு, அவாய் கிலேயசன் வருவிக்கப்பட்ட உடலிது களேக்கிட்டு ஒல்கி உம்பர் தந்தருள் என்பதனுள் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து நூதவிய பொருள் போதருதல் காண்க.
*2. ஒருவனே போற்றி ஒப்பில் அப்பனே போற்றி வானுேர்
குருவனே போற்றி யெங்கள் கோமளக் கொழுந்து போற்றி வருகவென் றென்ன நின் பால் வாங்கிட வேண்டும் போற்றி தருக நின் பாதம் போற்றி தமியனேன் தனிமை தீர்த்தே,

திருச்சதகம் 319
ப-ரை: ஒருவனே போற்றி . தனி முதல்வனே கினக்கு வணக்கம் ஒப்பு இல் அப்பனே போற்றி - தனக்கு யாரும் நிகரில்லாத தந்தையே தினக்கு வணக்கம் வானுேர் குருவனே போற்றி - தேவர்களுக்கும் குருவா யுள்ளவனே மீனக்கு வணக்கம்; எங்கள் :ோமள கொழுந்து போற்றி - அடியேங்களது மென்மையான இளந்தளிர் போன்றவனே நினக்கு வணக் கம் என்னே வருக என்று நின் பால் வாங்கிட வேண்டும் போற்றி - அடி யேனே இங்கே இருகவென்று அழைத்து வின் பக்கவில் இழுத்துக் கொள்ளு தல் வேண்டும் நினக்கு வணக்கம், தமினேன் தனிமை தீர்த்து சின் பாதம் தருக போற்றி - மீன் பினப் பிரிந்த துனேயில்லாதேனது பிரிவுத் துயரை ஒழித்து நின் திருவடியைத் தந்தருள வேண்டும் நினக்கு வணக்கம்.
'ஒருவனே நினக்கு வணக்கம்; தனக்கு யாவரும் கீகரில்லாத தந்தையே நிரைக்கு வணக்கம், தேவர்களுக்கும் குருவாயுள்ள வனே சினக்கு வணக்கம்: கோமளக் கொழுந்து போன்றவனே நினக்கு வணக்கம்; அடியேனே இங்கே வருக என்று அழைத்து நின் பக்கலில் சேர்த்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும்; நினக்கு வணக்கம் மின்கீசப் பிரிந்த தமியேனது பிரிவுத் துயரை ஒழித்து நின் திருவடியைத் தக்தருளவேண்டும்; கிணக்கு வணக்கம் என்பதாம்.
ஒருவன் - இரண்ட மன்ே இல்லாதவன் பழமுதல்வன் என்றவாறு, ஒருவனுய் நின்ற பெம்மான்' (ஞாேே15 கி) " தெளிவார்க்கெலாம் ஒருவனே", "ஒருவணுகி வின் முன் இவ்வுலகெலாம்", "உலகுக் கொரு வனே' (ாவு 128 ;ே 1ே0 11 கிே54) எனத் தேவாரத்து வருவன
காண்க. "ஒப்பில் " என்னும் அடையை ஒருவன் என்பதனுேடும் a டுக. "ஒப்பொருவர் இல்லாத ஒருவன் (தே. நாவு 27 )ெ என விருத ஆங் காண்க. அப்பன் - சுங்தை. "தாயாகிப் பல்லுயிர்க்கோர் தக்கை
யாசி" (தே, நீர்வு 2012.) ஒப்பில் அப்பனே என்ருர், உடலப் பாது காக்கும் உலகியல் தந்தை போவாது பிறர் எவரதும் அளித்தற்கரிய வீடு பேற்றினே யளிக்கும் தக்கையாதல் பற்றி.
குருவன் - குருவாயுள்ளவன். "குருவனே படியேசினக் குறிக்கெளே" நாவு 127; 5 எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. பக்குவ ஆதிர்க்க மக்களுக்கே பன்றித் தேவர்களுக்கும் குருவாயுள்ளவன் இறைவணுதல் பற்றி 'வானூேர் குருவனே" என்றுர். ஒருவனே என்பது எதுகை நோக்கிக் குருவனே என்ருயிற்று, கோமளம் - மென்மை இளமையுமாம். கொழுந்து போன்றலுக்கிக் கொழுந்து என் ருர், ஆள்வதற்குரியவன் விரை மலர்த்திருப்பாதம் முற்றிாே விளம் தனி (சத tே) என வருதலுங் காண்க. கொழுந்து - தளிர் கோளேக் கொழுந்து என்பதற்கு அழகிய தீபச் சுடர் போன் யவன் எஈரிலுமாம், ஈலண்டு சுடச் சிவலிங்க வடிவிரேக்

Page 174
320 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வாங்குதல்-இழுத்தல் "கைபுனே வேழம், புசிபுனே பூங்கயிற்றிற்பைய வாங்கி" (கலி 80 ?ே) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க வாங்கு தல் வேண்டும் பாசபந்தத்தினின்றும் பிறவித் துன்பத்தினின்றும் இழுத்து நீக்குதல் வேண்டும். பாசபக்தத்தினின்றும் பிறவித்துன்பத்தினின்றும் நீங் குதற்கருமை தோன்ற "வாங்கிட வேண்டும்" என்ருர், இனி நின் பால் வாங்கிடவேண்டும் என்பதற்குகின்னிடத்து அசினத்துக் கொள்ளல் வேண் டும் எனினுமாம், வாங்கிட வேண்டும் என்பது வாங்கியருளி என எச்சப்பொருட்டாய் நின் பாதக் தருக என்பதனுேடு முடியும், கின் பாதம் தருக என மாறிக் கூட்டுக. திருவடியைத் தந்தருள்க என அடிகள் வேண்டுதல்,
"தனியார் பாதம் வல்தொல்லே தாராய் ' சத 89,
'தணியா தொல்லே வந்தருளித் தளிர் பொற்பாகக் தாராயே" பிரார்த் 8.
எனப் பிருண்டு வருவனவற்ருலுமறிக:தமியனேன் என்பதற்கு உணர் விழந்த யான் எனினுமமையும். தனிமை என்றது இறைவனேப் பிரிங் தமையாலுளதாகும் துன்பத்தை,
இதன் கண், "நின் பால் வாங்கிட வேண்டும்', 'தருக மீன் பாதம்" என்பவற்குல் இறைவன் திருவருப்ே பெற இரங்குதலில் பெறப்படுத வின் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம்பத்து நுதலிய பொருள் போதரு தல் காண்க. ፀ8.
73. தீர்ந்த அன் பாய அன்பர்க் கவரினும் அன் போற்றி
பேர்ந்தும் என் பொய்ம்மையாட்கொண்டருளிடும் பெருமை
போற்றி வார்ந்த நஞ் சயின் று வானுேர்க் கமுதம்ஈ வள்ளல் போற்றி ஆர்ந்ததின் பாதம் நாயேற் சுருளிட வேண்டும் போற்றி,
ப-ரை நீர்தே அன்பு ஆய அன்பர்க்கு - முடிவாகிய பேரன்பு அமைந்த மெய்யடியார்களுக்கு அவரினும் அன்ப போற்றி . அவர் அன் பளவினும் மேம்பட்ட பேரருளினுல் அவர்களே ஆட்கொள்பவனே சீனக்கு வணக்கம்; பேசிந்தும் என் பொய்ம்மை ஆட்கொண்டு அருளிடும் பெருமை போற்றி - மீண்டும் எனது பொய்ம்மையன் பிளேயும் பொருளாகக் கொண்டு ஆட்கொண்டு அருள் செய்த பெருமையுடையவனே கினக்கு வணக்கம்; வார்ந்த நஞ்சு அயின்று வானுேர்க்கு அமுதம் ஈ வள்ளல் போற்றி . திருப்பாற்கடவில் பொங்கி எழுந்த நஞ்சை உண்டு தேவர்களுக்கு அமு தத்தினேக் கொடுத்தருளிய அருள் வள்ளலே சினக்கு வணக்கம் ஆர்ந்த வின் பாதம் நாயேற்கு அருளிட வேண்டும் போற்றி - கலமார்ந்த கின் திரு வடிகளே காயின் தன்மையுடைய சிறியேனுக்குத் தக்தருள வேண்டும் நினக்கு வணக்கம்,

திருச்சதகம் 32.
முடிவாகிய பேரன்பு அமைந்த மெய்யன் ப்ர்க்கு அவரினும் மேம் பட்ட பேரருளினுன் அவர்தன் ஆட்கொள்பவன்ே நினக்கு வணக்கம் மீண்டும் எனது பொய்ன்பிக்ாயும் பொருளாகக் கொண்டு ஆட்கொண்டு அருள் செய்த பெருந்தள்ளப்பு:புவன்ே நினக்கு வணக்கம்: வார்தே நஞ்சிஐ உண்டு தேவர்களுக்கு அழுதத்தினே'ஈந்தருளிய வள்ளலே சீனக்கு வணக்கம் மோர்ந்த கின் திருவடிகளே சாயேற்குத் தந்தருள வேண்டும் தினக்கு வினேக்கம் என்பதாம்.
நீர்ந்த அன்பாய அன்பர்க்கு அவரினும் அன்ப என்பதற்கு முடிவா திய பேரன்பு அமைந்த மெய்டியர்களுக்கு அவர் அன்பளவிலும் மேற் பட்ட பேரன்புடையவனே என்பது பொருளாயினும் இறைவன் உயிர்க ஓரிடத்துச் செய்யும் அன்பு அருள் எனப்படுதலின் போருள் என உரைத்து, அது பேர்ந்தும் என் பொய்ம்மை ஆட்கொண்டு அருளிடும் பெருமை என்பதகுலும் தெளியப்படும். நீர்ந்த என்பதற்கு இருவகைப் பற்றினே யும் விட்ட எண் ஆம் ஆன் டய ேே பதற்கு அன்புருவாபு எனவும் உரைப் பருபுனர். பேர்த்தும் என்புமிடமே, மெய்யன் புடையவர்களே ஆட் கொள்வதன்றி, மீண்டும் பொய்மை அன்பிரேயும் பொருநராகக் கொண்டு ஆட்கொள்ளுதலேயுணர்த்தலின் இறந்தது தஜிய எச்ச அம்மை பொப்வனே ஃனப் பொருளென் வான்டென்று பொத்திக் கொண்ட மெய்னே' (கீத் ?) என் அடிகள் அருளிமையுங் காண்க பெருமை என்பது பெருமையுடையவன்ே என்னும் பொருள் தந்து கின்றது.
வார்ந்த-கீன்ட சேர்தல் என்னும் உரிச்சொல் நெடுமையாகிய பன் புணர்த்தும் என்பது "வர்தல் போகல், ஒழுகில் மூன்றும் நேர்பு நெடுமை யுஞ் செய்யும் பொருள்' (உரி 31) என்னும் தொல்காப்பியத்தாலும் அறிக. ஈண்டும் பொங்கி எழுத்த என்னும் பொருட்டாப் நின்றது. 'பொங்கி கின்றேழுந்த கடல் கஞ்சினே (கர்வு 148; 6 எனத் தேவா ரத்து வருதலும் காண்க: நீயே பயக்கும் கொடிய கஞ்சைத் தானுண்டு நன்மை பயக்கும் அபூதத்தி: க்தேவ்ர்க்குக் கொடுத்த ருளியமையின் இறை
வனே இன்னல் என் முர்.
இற்ைவன் நஞ்சுண்டு தேவ்ர்க்கு அமுதருளியமை
" கடல் சேர்தரு விடமுண் - ஈமசர்க்கருள் செய்த
விடை சேர்தரு கொடியாவ்" ஒான 13:10,
"ஆழ்தருமான் கடல் ர்ேசியுேண்டு ஆரமு:தம் அமரர்க்கருளி"
ஆான 39 8,
"கல்மார் கடலுள் விடமுண்டு அமர்க்கபூதம் அருள் செய்த "
40
,

Page 175
322 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
'உண்ணற்கரிய நஞ்சை புண்டொரு தோழக் தேவர்
விண்ணிற் போவிய அமுதளித்த விடைசேர் கொடியண்ணல்"
ஞான?4:?.
" ஆல்க் கோலத்தின் நஞ்சுண்டு அமுதத்தைச்
சாலத் தேவர்க்ந்ேதனித்தான்' ஞான 81:.ே
"விண்ணவருக்காய் வேதிபுனஞ்சம் விருப்பாக
உன்னவ&னத் தேவர்க்கமு தீந்து எவ்வுலகிற்கும்
&ୋitéré u'äf ... "" ஞான 101: .ே
ஆலமுண்டு அமுதம் அமரர்க்கரு எண்ணலார்' ஞான gj. : 0,
தொல்&லயா ரமுதுண்ன ஈஞ்சுண்டதோர் தாமணி மிடரு'
ஞான 259 5. வருந்தி வானூேர்கள் வந்தடைய மாகஞ்சு தான் அருந்தியாரமுதவர்க் கருள் செய்தான் "ஞான 293 - 5. ஆயுள் நஞ்சமுதாரவுண் டன்றமார்க்கமூது விண்ண ஊழிதொறு முள் ரா அளித்தான்' ஞான 888:11. அஞ்சித்தே விரிய யெழுந்த நஞ்சுதனே புண்டு அமரர்க்க முதருளி'
ஞாண் 377:10, பொருத்தான பார்க் கமுதருளி நஞ்சமுண்டு 'நாவு4ே:5, விண்ணுேர் நடுங்கக்கண்டு விரிகடவினஞ்சுண்டு அமுதமீந்த தேவனே." 5 Yr 52' 293: fl. முந்நீர் நஞ்சுண்டு இமையோர்க் கமுத கல்கும் உற்ருனே"நாவுேே:3.
து வில் விடமுண்டு அமரர்க்கமுத மீய இசைந்தபின் காண்'
ወT fiሃ 8?ኛ ; ኛ .
நஞ்சுண்டு தேவர்களுக் கழநீந்தானே "காவு 8ே7:3. "நஞ்சுண்டு தேவர்க்கமு:தங் கொடுத்த நலம் ' சுந் 3:
வங்கமவிகடன் நஞ்சை வானவர்கள் தாய்ய நுங்கி யமுதவர்க் கருளி' 岳蒿芭f:罩了. துடன் நஞ்சும் தகுந்து கம்பி அமரர்க் கமுதிர்த அருளெனம்பி"
&rß ፴፱ : 8. எனத் தேவாரத்தும் வருவன காணக,
வள்ளல் வினேத்தொகை. ஆர்க்தபரீதம் - கலம் பொருந்திய பாதம். 1 நவமார்ந்த பாதம்' (தான் 244 : 4) எனத் தேவாரத்தும் வருதல் $(tálá ।
கலர் வின்ேகள் கழற்றுவ வாகவின் பிறவித் துர் ரீந்திடும் கழல்" என்று, நீங்காப்பிறவி கில் கெடுத்துக் கழa'வினேகள் கழற்துவ .9 و 93 ولم تم تنة لا رة قائلا : " لما قالت شرق التي بين
 
 
 

திருச்சதகம்
இதன் கண்' ஆர்ந்த கின் பாதம் நாயேத் சுருளிட வேண்டும்" என் பதினுல் காருணியத்திரங்கல் என்னும் ஏழாம் பத்து நுதலிய பொருள்
போதருதல் காண்க. ፴9.
74. போற்றியிப் புவனம் நீர்திக் காலொடு வசன மானுய்
போற்றியெவ் அயிர்க்குத் தோற்றம் ஆகிநீ தோற்ற மில்லாய் போற்றியெல்லாவுயிர்க்கும் ஈருயீ ஹின்மை யானுய் போற்றியைம் புலன்கள் நின்ஃனப்புணர்கிலாப்புணர்க்கையானே. ப-ரை இப்புவனம் நீர் தீ காலொடு வானம் ஆணுப் போற்றிஇங்கிலமும், நீரும், நெருப்பும், காற்றும், வானமும் ஆகிய ஐம்பூதங்களும் ஆனவனே; வினக்கு வணக்கம்; எவ் உயிர்க்கும் தோற்றம் ஆகி ரீ தோற்றம் இல்லாய் போற்றி-எல்லாவுயிர்க்கும் பிறப்பையுண்டாக்கும் காரணன் ஆகி நீ ஒன்றிலிருந்து தோன்றுதலில்லாதவனே நினக்கு வணக்கம்; எல்லா உயிர்க்கும் ஈருய் ஈறு இன்மை ஆணுப் போற்றி - எல்லா உயிர் உலகு களுக்கும் ஒடுக்கத்தைச் செய்பவஞய் நீ ஒன்றிலும் ஒடுங்குதல்' இல்லாக வனே மினக்கு வணக்கம்; ஜம்புலன்கள் நின்னே புணர்கிலா புணர்க்கை யான்ே போற்றி-ஐம்புலன்களும் நின்கீன அடைந்து தாக்காதபடி அவத் ருெடு கலந்திருப்பவனே மினக்கு வணக்கம்.
கிலமும் சீரும் செருப்பும் காற்றும் வானமும் ஆகிய ஐம்பூதங்களு மாணவனே கினக்கு வணக்கம்; எல்லாவுயிர்களுக்கும் பிறப்பை உண்டாக் கும் காரணன் ஆகி நீ ஒன்றிலிருந்து தோற்றுதலில்லாதவனே நிணக்கு வணக்கம் எல்லா உயிர் உலகுகளுக்கும் ஒடுக்கத்தைச் செய்பவனுய் நீ ஒன்றிலும் ஒடுங்குதவில்லாதவனே தினக்கு வணக்கம்; ஜம்புலன்களும் கின்னே யடைந்து தாக்காதபடி அவற்ருெடு கலந்திருப்பவனே சீனக்கு வனக்கித் என்பதாம்.
புவனம், நீர், தீ, கால், வானம் என முறையே ஒன்றினுள் ஒன்று ஒடுங்கு முறைபற்றிக் கூறிஞர். இறைவனது அட்ட முகூர்த்தங்களுள் புவனம், நீர், தீ, கால், வானம் என்னும் ஐந்தும் கூறப்பட்டமையால் ஒழிந்த ஞாயிறு திங்களும் உயிரும் உபலக்கணக்காற் கொள்ளப்படும்.
'அல்கின்ற நீர் சிலம் காற்று அனல் அம்பரமாகி கின்றீர்" காவு 5ெ:3
"தோற்றுக் தீயொடு நீர் மிலம் தூவெளி காற்றுமாகி கின் முன்"
Is its || | 18 8 : d.
"நிலனும் நீரும் நெருப்பினுெடு காற்ருகி நெடு வானுமாகி" நாவு 311:?. " மன்னிலங்கு மீர் அனல் கால் வானுமாகி" கரவு 22:5, "தரிக்கும் தரை மீர் தழல் காற்று அந்தரம்.ஆனிர் " சுங் :ெ3.
'கிலம் கிளர்நீர்கெருப்பொடு காற்று ஆகாசமாகி ' சுக் 18:7. “ " நிலனே நீர் வளி நீ கெடுவானகமாகி நின்ற புலனே'சுங் 37 : ,
என வருதல் காண்க,

Page 176
524. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
எவ்வுயிர்க்கும் தோற்றமாதல் கேவலR&யிற் கிடந்த ஆள்மாக்களுக்கு
திதுரன் புவன போகங்கள்ே க் கொடுத்தல். "போற்றி எல்லா உயிர்க் கும் தோற்றமாம் போர்பாதம்' (திருவெம்பர் 80). எவ்வுயிர்க்கும் தோற்ற மாயுள்ள இறைவன் ஒன்றிலிருந்து தோன் நசுவினுதலின் தோற்றமில் வாய் என்ருர் எவ்வுயிர்க்கும் ஈருதல் உயிர்களுக்குத் தோற்றுவிக்கப்பட்ட தணுகரண புன்ன போகங்களே ஒடுக்குதல். ' எவ்வுயிர்க்கும் ஈரும் இண்ே படிகள்" (திருவெம்பர் 20) என வருதலுங்காண்க. ஈற்றிக்னச் செய் யும் கடவுளே ஈறு என்றது உபசாரம்." அந்தாதி என்பனூர் புலவர்" என்னும் சிவஞானபோத முதற் சூக்கிரத்தின் தந்தத்தைச் செய்யும் கட வுளே அந்தம் என்றது போல் எல்லாவுயிர்க்கும் ஈருரும் இறைவன் தான் ஒன்றிலும் ஒடுங்குதலில்லாதவறுதலின்'Flன்மையானப்" என்ருர், "ஈறில்லாத கல்லீச ஒெருவனே" என அப்பரடிகள் (தே. நாவு 214:8) அருளியவாறுங் காண்க
புலன்கள்-சுவை, ஒரிே, திணறு ஒசை, நாற்றம் என்ன, அவை கர் முதலிய பொறிகளால் உணரப்படுவர பொறி வாயிலாகப் புலன்களே உணர்தல் உயிரியல்புபற்றி இர9:ன்மையின் புலன்கள் கின்னேப் புணர்கிலாப் புண்ர்க்கைானே எஸ்ருர், புனர்கிலபுப் புனர்க்கை-வேரு யும் உடனுமபும் கிந்தும் ரீலே. 'பெரல்லாப் புல்ஃபாக்தம் டோக்கினுன் காண்" (கர்வு :) எனவும், ! புனே தட் . நீக்குன் அமருங் கோயில்' (தான தே,139 :7) என இம் வருவன் காண்க. "நின் பாதம் அரு ளிட வேண்டும்" (சதf9) என்பது குறிப்பெச்சம்,
இதன் கண், மீன் பாதம் அருளி :ேண்டுமென வருவிக்கப்பட்ட குறிப்பேச்சத்தினுல் காருணியத்திரங்கள் என்னும் ஏழாம்புக் து நுதலிய பொருள் போ கருதல் காண்க: O).
இறைவனது பேரின் பத்தில் முழுகி நிற்றல்
கம் هي . - عمل التي எழுசீர்க்: நெடிலடி 1:1 பாரு:
*画丁証
75. புணர்ப்ப தொக்க எந்தை யென்னே யாண்டு பூண நோக்கினுய்
புனர்ப்பதன்றி தென்றபோது தின்னுே பென்னுெ டென்னிதசம் புண் பீப்ப தாக ஆன்றிதாக அன்பு நின் முற்க ரே புணர்ப்பதாக அங்க சூலு எ புங்' மான் F.C.. - எந்தை-என் தந்தையே புனர்ப்பது ஒக்க என்ன ஆண்டு பூண நோக்கினுய்-என்சீன மின்னுெடு இபைவிப்பதாகிய பக்குவகாலம்
 
 
 
 

திருச்சதகம் 525
ஒத்துவர அதனுல் e என்னே வலிய வந்து ஆட்கொண்டு நான் அடிமைத் தொண்டு பூணும்படி திருவருட் பார்வை நல்கினுய்; இதி புணர்ப்பது அன்று என்றபோது-இந்தப் பக்குவகாலம் நின்னுெடு என்ன அத்துவித மாகச் சேர்ப்பதற்குரியதன்று என்று திருவுள்ளங் கொண்டு என்னே நீ பிரிந்தபொழுது: கின் குெடு என்னுெடு இது என்னும்-நீன்குெடும் என் ளுெடும் உள்ள இத்தொடர்பு யாதாகும்? அங்களுள-கண்ணுேட்ட முடையவனே இது புனர்ப்பதாக அன்முக - இக்காலம் என்னே கின் னுெடு இபைவிப்பதாகுக, அல்லதாகுக வின் கழல்கண் அன்பு - வின் திருவடிக்கணுள்ள என் மெய்யன் பு: புங்கமான போகம் புணர்ப்பதாகஉயர்ந்த சிவனக்த போகத்தை இடைவிப்பதாக
எங்தையே, என் கீரை நின்னுேடு இபைவிப்பதாகிய பக்குவம் ஒத்து வர அதனுல் கீ என்னே வலியவந்து ஆட்கொண்டு யுரன் அடிமைக் தொண்டு பூண் நோக்கினுய் இக்காலம் ஜின்னுெடு என்னே அத்துவிதமாய் இபைவிப்பதற்குரித்தன்று என்று நிருவுனங் கொண்டு என்னே நீ பிரிக்க பொழுது கின்னுேடும் என்னுேரி முள்ளே இத்தொடர்பு யதாகும்? அங்க ணுள், இக்காலம் என் ரே நின்னுெரி இயைவிப்பதாக அல்லதாகுக நின் நிருவடிக்கினுள்ள மெய்யன்பு நின் உயர்ந்த சிவானந்த போகத்தை இயை விப்பதாக அருள் செய்யவேண்டும் என்பதாம்.
புணர்ப்ப தொக்க என் புழி புனர்ப்பது என்றது அடிகளேத் திருவருட் பேற்றில் இபைவிக்கும் பக்குவ காலத்தைக் குறித்தது. என் கீள் ஆண்டு பூண்போக்கினுப் எனக் கூறினும் என்னே நோக்கி ஆண்டு பூண் வைத் தாய் என்பது பொருளாகக் கொள்க. ' குரம்பையிற் புகப்பெய்து கோக்கி .யாண்டு தன்னடியரிற் கூட்டிய அதிசயம்" (அதிசயம் 8) "மருள்னேன் மனத்தை மயக்கற ரோக்கி மறுமையோடிம்மையுங் கெடுத்த பொருளனே" (அருட் )ெ என வருவன காண்க. நேரக்குதல் ஈண்டு நயன்திக்கையைக் குறித்தது.
புணர்ப்பதன்றிது என் புழி இது என்றது நோக்கி ஆண்டு பூண வைத்த காலத்தைக் குறித்தது. புணர்ப்பது அன்று என்றபோது என்றது ஆட்கொண்ட இக்காலம் உடன்ே கதியைச் சேர்ப்பதற்குரியது அன்று என்று திருவுள்ளங் கொண்டு "கலமலி தில்லேயுட் கோலமார் கருபொது வினில் வருகி" எனப் பணித்து நீங்கியபோது என்றவாறு.
மீன்னுெடு என்னுெடு இது என்னும் என்பதில், கினக்கு என்ணுெடு என் நின்னூெடு எனக்கு என் என ஒடு உருபு ஒன்றை நான்காவதாக்குக. கின் ஞெடு என்றெடு உளதாகிய தொடர்பு என்னே மின்னுெடு உடனே இயைவி யாமையின் பாது பயனுடைத்தாம் என்பர் இது என்னும் என் குர் இறை வனுல் அடிகள் ஆட்கொள்ளப்பட்டும் உடனே அடிகள் கதியடையாமைக் கேது பிராரத்த கன்மம் அநுபவித்து முடிவு பெருமையாகும்.
'

Page 177
3.26 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இது புணர்ப்பதாக அன்ருக என்றது நின்ஞெரி என் சீனப் புனர்ப்ப காகிய இப்பக்குவகாவும் என் இன் நின்னுெடு புனர்ப்பதாயினும் புனர்க்க அன்றி ஒழியினும் ஒழிக; அதுபற்றி யான் கவஜேன் சான்றவாறு மீன் கற்கண் அன்பு புங்கமான போகம் புனர்ப்பதாக என்றது, நின் திரு வடிக்கினுள்ள மெய்ன்பு உயர்ந்த சிவானந்த போகத்தை இயைவிப்ப தாக அருள் செய்ய வேண்டும் என்றவாறு,
"சுழற்கண் அன்பு ", " அடின்ே சின் பூங்கழல்கள் அவையல்லா எவை பாதும் புகழேன்' (புலம் 1) " தென்னன் வார்கழலே நினேந்து தென் 15) 'சுழற்போதிறைஞ்சி" (பரண்டிப் 1) என்பனவற்ருலுமறிக. அங்க குறளன்-கண்ணுேட்டமுடையவன் என நச்சிஞர்க்கினியார் உரைத்த மையுங் காண்க. இறைவன் அங்ாண்மை, 'துரக்கசீன யடர்த்தவன் இசைக்கினிது நல்கியருள் அங்கனன்' 'நேரமின் மரைச் சமணர் தேரர் கனிரந்தமொழி பொய்கள் அகல்வித்தாசை கொள் மனத்தை அடியாரவர் தமக்கருளும் அங்கனன்" (ஞான 338 8:387:10) எனத் தேவாரந்து வரு வனவற்ருருமறிக. புங்கம்-உயர்ச்சி. "ஆரம்புக்குளததுகில் உயர்ச்சியும் புங்கம்' (பிங் 10-819) என வருதல் காண்க, புங்கமான போகம்-உயர்ந்த போகம் உயர்ச்சி ஒப்பின்மையும் அழிவின்மையும் பற்றியாகும். போகம் என்றது சிவானந்த போகத்தை " உணர்வி னேர் பெற வருஞ்சிவபோகம்" (சம்பக் 181) எனப் பெரியபுராணத்து வருதலுங் காண்க.
இதன் கண்' புங்கமான போகம் புனர்ப்பதாக" என்றதனுல் ஆனத் தித்தழுந்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் <ækt.js', 置。
? போகம் வேண்டி வேண்டி லேன்பு ரத்த ராதி இன்பமும்
ஏக நின்கழவி னேய லாதி ஜேனென் எம்பிரான் ஆகம் விண்டு கம்பம் வத்து குஞ்சி அஞ்ச விக்கனே ஆகள்ன் கை கண்கள் தாரை ஆறதாக ஐயனே.
ப-ரை: ஏக-ஒருவனே என் எம்பிரான்-என்னுடைய எம்பிரானே : ஐயனே-ஞானுசாரியனே போகம் வேண்டி-சிவானந்த போகத்தை விரும் புதலால் புரந்தரன் ஆதி இன்பமும் வேண்டிலேன் - இந்திரன் முதலிய இறையவர் பதவிக்குரிய இன்பங்களேயும் விரும்புகின்றிவேன்; சின் கழல் இகண"அலாது இலேன்-சின் திருவடிகள் இரண்டும் அல்லது வேருெரு பற்றுக்கோடும் இல்லேன் ஆகம் விண்டு கம்பம் வந்து - மனம் விரிந்து நெகிழவும் உடல் நடுங்கவும்; என் அஞ்சலி கை குஞ்சிக் கண்ர்ே 骂音= எனது குவிக்க கைகள் சிரசின் கண்ன்ே பொருந்தவும் கண்கள்தாரை ஆறது ஆகி-கண்களிலிருச்து ஒழுகும் ஆனந்த நீர் ஒழுக்கு ஆருக பெருக வும் அருளுக.
 

திருச்சதகம் 7
ஏக என் எம்பிரான், ஐயவே, சிவயோகத்தை விரும்புதலால்'இந்தி ரன் முதலிய இறைபவர்பகங்களுக்குரிய இன்பங்களேயும் விரும்புகின்றி லேன் கின் திருவடிகள் இரண்டுமல்லாது வேருேரு பற்றுக்கோடும் இல்லேன் மனம் விரிந்து நெகிழ உடல் நடுங்க என் அஞ்சலிக்கை சிர சின் கன்னே பொருந்தவும், கண்களினின்று ஒழுகும் ஆனந்த சீர் ஒழுக்கு ஆருகப்பெருகவும் அருளுக என்பதசம்,
போகமென்பது சிவானந்த போகத்தை. இதனேயே அடிகள் விரும்பி பமை, "அன்பு நின்கழற்கனே புனர்ப்பதாக அங்கணுள புங்கமான பேர்கமே.'சத' என அருளியமையாலுமறிக. போகம் வேண்டி என் புழி வேண்டி என்னும் செய்தெனெச்சம் ஏதுப் பொருளில் வந்தது. தேவர்களின் பதங்கள் பலவற்றுள்ளும் இந்திரபதத்தால் வரும் இன்பம் சிறந்ததாதலின் புரந்தராதி இன்பமும் என் குர் புரந்த ராதி என்பது வட நூன் முடிவு. இன்பமும் என் புழி உம்மை சிறப்புப் புொருளில் வங் தது. இந்திரன் முதலிய தேவர்களுக்குரிய இன்பங்களிலும் சிவானந்த போகமே சிறந்ததாதலின் " போகம்வேண்டி வேண்டிலேன் புரந்தராதி இன்பமும்' என்ருர், " கொள்ளேன் புரக்தரன் மாலயன் வாழ்வு' (சத )ே எனவும், "வேண்டேன் மண்ணும் விண்ணும்' (உயிருண்ணி?) என வும் வருவனவும் ஈண்டறியற்பாலன ஏகீன்-ஒருவன் 'ஏக பெருந்ததை யாய பெம்மான் (ஞான #14) 'எந்தையே ஏகமூர்த்தி (நாவு 41.4) என்று ஒருவன காண்க. இறைவனே ஏகன் என்றது ஒப்பொருவனில் வாதவனுதவின் " ஒப்பில் ஒருவன்", "ஒப்பொருவர் இல்லாத ஒருவன்" (தரவு 8ே9:சி 4ே8 )ெ எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. 'கழலினைய லாது இலேன்' என்றது கின் கழலினேயே பற்றுக்கோடன்றி வேருெரு பற்றுக்கோடு இல்லேன் என்றவாறு, " போற்றியோ நமச்சின்ாய புவி லிடம் பிறிதொன்றில்க்ஸ்" (சத ;ே எனவும், "பொருளே தமியேன் புகவி டமே" (மீக் 1?) எனவும் அடிகள் அருவியமை காண்க. இனி கின் திரு வடிகளின் மேற் பற்றல்லது வேருெரு பற்று உடையேனல்லேன் எனினு மாம்.' செப்பரிய பெருஞ் சீர்த்திச் சிவஞர் செய்ய கழல் பற்றி எப் பற்றினேயுமற வெறிவார் பெரிய விறன்மிண்ட சி) என் வருதல் காண்க. செய் பரிவு நீங்கி'(சீங்க 1?3?) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. இறைவனே அகநெகிழ்ந்து இறைஞ்சுங்கால் உடலும் கடுங்குதலின் 'ஆகம் விண்டு கம்பம் வக்து ' என்ருர், "மெய்ம் முழுதுங் கம்பித் தமுமடியா ரிடை' (நீக் ?ே) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. விண்டு, வந்து என்னும் செய்தெனெச்சங்களேச் செய்வேனெச்சமாகக் கொள்க. என் அஞ்சலிக்கை"குஞ்சிக்கன்னே ஆக என மாறிக் கிட்டிப்பொருள் கொள்க. குஞ்சி ஆண்மான் பிர் ஆஞ்சி பித்தை யேரி ஆண் மான் மயிர்" பிங் ச் ெே'அஞ்சலி என்றது இரண்டு கையும் பதாகைாப் அகமொன்று வது என்பர் அபு:ார்க்கு நல்லர் (சிலப்பதி 3 18 உரை), அஞ்சலிக்கனே என்பதற்குத் தொழுதவின் கண்னே எலுேமாம். அஞ்சவி தெரமுதல்

Page 178
என்னும் பொருட்டாதல், 'தொழுதலும் வாவற் பறவையும் அஞ்சலி எனப் பிங்கலங்தையில் (10:13) வருதலுங் காண்க. தாரை நீரொழுக்கு" அருளவேண்டும் என்பது அவாய் கிலேயான் வருவிக்கப்பட்டது.
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இதன் கன் ஆகம் விண்டு கம்பம் வந்து குஞ்சி அஞ்சலிக்கனே ஆக எனவும், கண்கள் தாரை ஆறதாக இவம் வேண்டிக்கொள்ளுதலால் ஆனந்தத்தழுத்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதரு தில் கண்க. 置,
?? ஐய நின்ன தல்ல திஸ்கி மற்ஞெர் பற்று வஞ்சனேன்
பொய்க வந்த தல்ல தில்ஃப் பொய்மை யேனெ னெம்பிரான் மைக் லந்த கண்ணி பங்க வந்து நின்சு முற்கனே மெய்சு எந்த அன்ப ரன்பே னக்கு மாக வேண்டுமே,
ப-ரை: ஐய-ஐயனே என் எம்பிரான்-என்னுடைய எம்பிரானே: ம்ை கலந்த கண்ண்ரி பங்க-அஞ்சனம் தோய்ந்த கண்களேயுடைய உமை யம்மையை ஒரு கூற்றில் உடையவனே வஞ்சனேன் சின்னது அல்லது மற்று ஒர் பற்று இல்லே - மாயையின் தொடர்புடைய எனக்கு மீனது பற்றும் கோடேயல்லாமல் பிறிதொரு பற்றுக்கோடும் இல்லை, அங்ஙனம் அறிந்திருந்தும் பொய்ம்மையேன் - பொய்யன் புன்டயவனுகிய பான்; பொய் கலந்தது அல்லது இவ்லே -பெய்யாகிய மாயை என்ாேச் சார்ந்த தல்லாமல் வேறு குற்றமும் இல்லேன் வின் கழற்கண் மெய்கலந்த அள் பர் அன்பு - நினது திருவருளாகிய நிருவடிக்கன் வந்து சார்ந்து மெய்ம்மை பாகவே இரண்டறக்கலந்த மெய்யடியார்களது அன்பே எனக்கும் ஆக வேண்டும்-பொய்ம்மையேனுகிய எனக்கும் உண்டாகும்படி அருள் செய்தல் வேண்டும்.
ஐயனே, ஈன் எம்பிரான், கண்ணி பங்களே, வஞ்சனேனுக்கு ತಿಳಿárār பல்லது வேருே பற்றுக்கோடு இல்லே ஆங்கினம் அறிந்தும் பொய் யன் பினேயுடையவனுகிய யான் பொய்யாகிய மாயை என்னேச்சார்ந்ததல்லா மல் வேறு குற்றமும் இல்வேன்; ஆதலால் நின் திருவடிக்கன் வந்து கலந்த மெய்யடியார்களது மெய்யன்பே எனக்கும் உண்டாகும்படி அருள் செய்தல் வேண்டும் என்பதாம்.
வஞ்சனேன் மின்னது அல்லது மற்ருெர் பற்று இல்லே என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. அடிகின் தம்மை வஞ்சனேன் என்ற " வஞ்சனேற் குப்தலாவது' 'வஞ்சனேனே ஆண்டுகொண்ட சின் ஏதான் (சந்?7; 80 'வஞ்சன்ே சிங்கு வாழ்கிலேன் கிண்டாப்' (வாழப் ே என் வருவனவற்றினுங் காண்க. அடிகள் இறைவனேயே பன்றிப் பிறி தொன்றையும் பற்றுக் கோடாகக் கொண்டிலர் என்பதை,

திருச் சதகம் 329
" மத்ருேர் பற்றிங் கறியேன் போற்றி " போற்றி 155.
சின்னலால் பற்று மற்றெனக் காவதொன்றினி உடையனுே'சத 7ெ. எம்பரனே பற்று நான் மற்றிலேன் கண்டாய்" வாழ 1.
" பண்ணினேர் மொழியான் பங்கயேல்லால்
பற்று நான் மற்றிலேன் கண்டாய்' வாழ கி.
என வருவனவற்கு லுமறிக வஞ்சனேன் என்பதற்கு மாயையின் தொடர் புடைய எனக்கு என நான்காதுெ விரிக்க, இன்சி இல்லே என்பது இரு திணை ஐம்பால் மூவிடங்கட்கும் பொதுவாகிய எதிர்மறைக் குறிப்புவினே முற்முகவின் இஞ்சனேன் கின்னது அல்லது மற்றுெம் பற்று இல்லே என் பதற்கு ೩೫ಗೆ ಏರಿಳ# தொடர்புடைய T kir கிள் பற்றல்லது பிறிதொரு பற்று இல்லேன் எனவும் உரைக்கலாம்,
போப்ம்மையேன் பொய்கலந்ததல்ல நில்லே என மாற்றிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க, பொய் கலந்தது அல்லது இல்லே என ஆடிகள் கூறி யது கிலேயில்லாத உடம்பும் அது முக்க்து நின்ற பிராரத்த வினேயும் தமக்கு உளவாதல் பற்றியாகும்.
மைகலந்த கண்ணி என்றது உமையம்மையை. "E) விரவு கண்ணுள்" (நீர்வு 812; 3) என வருதலுங் காண்க. இறைவன் மெய்யன் பரைத் தன் திருவடிக்ர்ேச் சேர்த்துக் கொள்ளத் திருவருட் சத்தியோடு இயைந்து நின் றண்ம தோன்ற "மைகலங்த கண்ணி பங்க' என் ருர், வக்து கலந்த என இயையும்.
கழற்கனே கலந்த அன்பர் என் க. அன்பர் அன்பு எனக்குமாக வேண்டுமென அடிகள் வேண்டிக் கொண்டது, அதுவே திருவடிக்கண் இரண்டறக் கலத்தற்கு ஏதுவாதல் பற்றி என்க. " ஆன் போ டுருகி ஆகங் குழை வார்க்கின்றி
என்போல் மசையிக்ன எய்தவொண் ணுகே " (?ே3)
" ஆர்வம் உடையவர் காண்ப அரகள் தன் சீன
ஈரம் உடையவர் கண்ட இக்னபடி ' (373) எனத் திருமந்திரத்து வருதல் காண்க,
இதன் கண் மெய்கலந்த அன்பர் அன்பு எE க்குமாக வேண்டும் என்றதல்ை ஆனந்தத்தழம்தள் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போக்தவாறு காண்க. 置母。
8. வேண்டும் நின் கழற் கண் அன்பு பொய்மை தீர்த்து மெய்மையே
ஆண்டு கொண்டு தாயி னே சீன ஆவ வென்று ருளுநீ பூண்டு கொண்ட டிய 31 ஒரம் போற்றி போத்தி யென்றும் என் மாண்டு மாண்டு வந்து வந்து மன்ன சிங் வணங்கவே, {றும்
4:

Page 179
330 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மன்ன . என் அரசே நாயினேனே - நாயைப் போன்ற இழிந்தவனுகிய என்னே ஆவ என்று பொய்ம்மை தீர்த்து மெய்ம்மையே ஆண்டு கொண்டு அருளும் t - ஆஆ என்று இரங்கியருளி பொய்ம்மை யாகிய உலகப்பற்றை ஒழித்து மெய்ம்மையாகவே ஆட்கொண்டருளியt; அடியனேனும் பூண்டு கொண்டு - பின் அடிமையாகிய பாலும் கின் தொண்டினே மேற்கொண்டு போற்றி என்றும் போற்றி என்றும் - வனக் கம் என்றும் வணக்கம் என்றும் பன்முறை கூறிக்கொண்டு மாண்டு வந்து மாண்டு வந்து - பன்முறை இறந்து பிறந்து இறந்து பிறந்தாயி தும் நின் வனங்க- வின்னே மறவாது வணங்கும் பொருட்டு நின் கழற் கண் அன்பு வேண்டும் - நின் திருவடிக்கண் அன்பினேக் தந்தருள வேண்டும்.
மன்ன! நாயினேனே ஆஆ என்று இரங்கியருளி பொய்ம்மை தீர்த்து மெய்ம்மையாகவே ஆட்கொண்டருளிய நீ கின் அடிமையாகிய யானும் நின் கொண்டினே மேற்கொண்டு வணக்கம் என்றும் வணக்கம் என்றும் பன் முறை கூறிக்கொண்டு பலமுறை இறந்து பிறந்து இறந்து பிறந்தாயி ஒனும் கின்னே மறவாது வணங்கும் பொருட்டு வின் திருவடிக்கண் அன்பி சீனத் தந்தருள வேண்டும் என்பதாம்.
வேண்டும் தின் கழற் கன்பு என்பதில் வேண்டும் என்பதற்குத் தக் தருள வேண்டும் என ஆற்றலால் ஒரு சொல் வருவித்துரைக்கப்பட்டது. பொய்ம்மை என்றது விக்iயில்லாத அகப்புறப் பற்றுக்களே.
மெய்ம்மையே ஆண்டு கொண்டு என்றது. "கண்ணுர நீறு இட்ட அன்பரோடு யாவரும் கான" (சத 49) வெளிப்படையாக ஆட்கொண் டமையைக் குறித்தது. ஆ ஆ என்றும் இரக்கக் குறிப்புச் சொல் ஆவ எனச் செய்யுள் கோக்கிக் குறுகிகின்றது. " அளித்து வங்கெனக் காலவென் றருளி' (சேத்திலாப் 10 எனப் பிகுண்டு வருதல் காண்க
நாயினேனே ஆவ வென்று பொய்ம்மை தீர்த்து மெய்ம்மையே ஆண்டு கொண்டு அருளு' என இயைத்து காயினேனே ஆகிாவென்று இரங்கி யருளி பொய்ம்மைதீர்த் து மெய்ம்மையாகவே ஆட்கொண்டருள்வாயாக 疆直岐厂 உரைப்பாகுமுள்ர். அங்ஙனம் உரைப்பின் அடிகள் இன்றும் இறைவ ஞல் ஆட்கொள்ளப் பெற்றிலர் என்றும் அதனுல் தம்மை ஆட்கொள்ள வேண்டுகின் ருர் என்றும் பொருளமையும். இறைவனுல் ஆட்கொண்ட பின்னரே இத்திருவாசகத்தைப் பாடியருளும் அடிகள் ஆட்கொண்டருள வேண்டும் என்றல் வேண்டா கூற்றுகும். அடிகள் இத்திருப்பாட்டில் வேண்டிக் கொள்வது இறைவன் தம்மை உடனேயே தன் பால் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பது பிராரத்த விக்னயுண்மையால் அது முடியா தெனரில் மாண்டு மாண்டு ந்ேது வந்தாயிலும் போற்றி என்றும் போற்றி என்றும் நின் னே மறவாது வணங்குதற்குரிய சின் கழற் கண் அன்பிக்னத் தந்தருள வேண்டும் என்பது,

திருச்சதகம்
அடியனேனும் என்பதில் உம்மை, சின் திருவடிப்பேற்றை உடனே பெறும் பக்குவமில்லாதவனுகிய யானும் என இழிவு சிறப்பு போற்றி போற்றி என்றும் என்றும் என்பதைப் போற்றி என்றும் போற்றி என் லும் என இயைத்து வணக்கம் என்றும் வணக்கம் என்றும் பலகாற் கூறி
எனப் பொருள் கொள்க.
மாண்டு வந்து மாண்டு வந்து எனக் கூட்டி இறந்து பிறந்து இறங்து பிறந்து எனவுரைக்க, பிறந்து என்பதற்குப் பிறந்தாயினும் என ஒரு சொல் ஆற்றலால் வருவிக்கப்பட்டது. மன்ன, அருளுரீ மாண்டுமாண்டு வந்து கின் வணங்க மின்கழற்கண் அன்பு தந்தருள வேண்டும் என முடிக்க.
இதன் கண் வேண்டும் நின் கழற்கண் அன்பு என்றதனுல் சாதனமா கிய அன்பு கிடைக்கவே சாத்தியமாகிய ஆனந்தத்தமுந்தல் ஒருதலையாக வின் ஆனந்தத்தழுத்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போர்தவாறு காண்க.
79. வணங்கும் நின்னே மண்ணும் விண்ணும் வேத நான்கும் ஒளிமிட் டுனங்கு நின்னே யெய்த நூற்று மற்குெ ருண்மை யின்மையின் வணங்கி பாம்வி டேங்க னென்ன வந்து நின்ற குளுதற் கிணங்கு கொங்கை மங்கை பங்க என்கொ லோதி ஃனப்பதே.
ப-ரை: இணங்கு கொங்கை மங்கை பங்க-ஒத்த கொங்கைகளே புடைய மங்கையது கூற்றையுடையவனே, மற்று ஒர் உண்மை இன்மை யின் - கின்னுெடொத்த பிறிதொரு உண்மைப் பொருள் இல்லாமையினுல், கின்னே மண்ணும் விண்ணும் வணங்கும் - இஃணயிலியாகிய கின்னே மண் ஆறுலகத்தவரும் விண்ணுலகத்தவரும் வணங்குவர்; சேதம் நான்கும் மின்னே எய்தல் உற்று ஒலம் இட்டு உணங்கும். நான்கு ல்ேகங்களும் கின் உண் மைத் தன்மையைக் கூறத்தொடங்கி மாட்டான்மயால் இஃதல்லே எனக் கூறி அடைக்கலம் வேண்டி வாடிகிற்கும்; அங்ஙனம் அருமையுடையையா பினும், யாம் வணங்கி விடேங்கள் என்ன چير யோமாகிய யாங் கள் சின்னே வணங்கி விடமாட்டோம் என்ற் பெரு இழ்ச்சியால் கடற வக் து கின்று அருளுதற்கு சிக்னப்பது என் கோல் ரிெப்பட்டு வந்து கின்று அருள் செய்வதற்குத் தடையாகத்" நிருவுள்ளத்துக் கருதுவது யாதோ? .
மங்கை பங்கனே, கின்னுெடு ஒத்த பிறிதொரு உண்மைப் பொருள் இன்மையின் மண்ணவரும், விண்ணவரும் சின் இனயே வண்ங்குவர்; வேகம் கான்கும் நின் உண்மை இயல்பைக் கூறத் தொடங்கி மாட்டாமையால் ஓலமிட்டு வாடா நிற்கும்; அங்கினம் அருமையுடையையாயினும்; வின்
அடிமையாகிய பாங்கள் கின்னே வணங்கி விடமாட்டோம் என்று பெரு

Page 180
332 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மகிழ்ச்சியால் கற வெளிப்பட்டு வந்து கின்று அருள் செய்வதற்குத் தடையாகத் திருவுள்ளத்துக் கருதுவது யாதோ என்பதாம்.
*
மண், வின் என்பன ஆகுபெயர் வேதம் நான்கும் எய்தலுற்று வேதம் நான்கும் கின்னே ஆடையத் தொடங்கி என்ற தி சின் உண்மைத் தன்மையை உரைக்கத் தொடங்கி என்றவாறு, ஓலமிட்டு உணங்கும் என் றது அங்கனம் உரைக்கத் தொடங்கி மாட்டாமையால் இஃதல்லேயாயிருக் கின்ரூப் இஃதல்நியாயிருக்கின் ரூப் என்று கூறி ஓலமிட்டு வாடி சிற்கும் என்றவாறு வேதங்கள் அன்மைச் சொல்வினுற் கூறி வணங்குக.
巽
"அல்லே பீகல்ஃபீகெண் மறைகளுமன்மைச்
சொல்வினுற்றுநித்திரேக்குமிச் சுந்தரன் 'கடவுள்9ே.
"பூதங்கள்ல்ஸ் பொறியல்ல வேறு புலனல்ல உள்ள ாதியின்
பேதங்களல்ல விவையன்றி நின்ற பிறிதல்ல விென் பெருநாள் வேதங் கிடந்து தடுமாரம் வஞ்ச வெளியென்ப கடன் நகிற் பாதங்கணுேவ வ&ளயிந்தனுதி பகர்வான் பாயு fra Jr. (7): ) எனத் திருவிளேயாடற் புராணத்து வருதலானுமறிக
ஓலமிடுதன் அடைந்தவம் வேண்டியழைத்தல், நடனங்குதல்" ே விர்தல், வாடுதல், எய்தலுறுதல் =துடைய முயலுதல்ாயினும் உண்மைத் தன்மை யைக் கூறத் தொடங்குதல் எனப் பொருந்துமாறு பற்றி உரைக்கப்பட் டது. மற்ருெர் நன்மை இன்மை அளவைகளாலும் பொங் திமரக்கு னும் ஆராய்ந்தவழி நிறைவுடைய இறைமைக்குணங்களேயுடைய சின்னே ஒத்த பிறிதொரு பொருளின்மை கண்டதாகும்.
11 ܕܬܕ5+1
வணங்கி யாம் விடேங்கன் என்ன என்றது அங்ங்னம் அருமை புடையையாயிருந்தும் வலிய வந்து ஆட்கொண்டருளிய பின்னர் பிரிந்த ஜீன்னே அடியேங்கள் வணங்கி விடாட்டோம் என்று பற்றிக்கொண்டு பெருமகிழ்ச்சியாற் கூறத்தக்கதாக என்றாைறு அருளுதற்கு என்பது குவ் விகுதியீற்றுச் செயல்ெனெச்சம், அருளுகற்கு என்கொலோ T Lël என இனிக்க, வெளிப்பட்டு அருளுதற்கு தடையாகி திருவுள்ளத் தக் கருதுவது யாதோ? என்பதஞள் தடைார் தென்றும் இல்லே என்ப தும் அதனுல் வெளிப்பட்டு அருள் செய்ய வேண்டும் என்பதும் யாதும் தடையுள்தாயின் முன்னர் வெளிப்பட்டு ஆட்கொள்ள மாட்டாய் என்பதும் போதரும், *
இதன் கண், வணங்கி பாம் விடேங்கள் என்ன வந்து நின்றருளுதற்கு நிஜாப்பது என்கெரிலே பாதுமில்ஃபுே வெளிப்பட் டருள்க என వET டிக் கொள்ளுதலால் ஆனந்தத் தழுந்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க, ሾ5'

5
திருச்சதகம் 55
80. நீஃனப்பதாக சிந்தை செல்லும் எல்லே யேய வாக்கினுள்
தினேத்த ஃனயு மாவதில்லே சொல்ல எாவ கேட்பவே அனேத்து ஸ்கு மாய நின்னே ஐம்புலன்கள் காண்கினா எனத்தெ ஃனத்த தெப்புறத்ததெந்தை பாதம் எய்தவே.
ப-ரை எந்தை-எங்கள் தந்தையே, சிங்தை நினேப்பதாக எல்லே ஏய செல்லும்-எள் மனம் சின்கீன் வினேந்தறிவதற்காகத் தனது ஆற்ற வின் எல்வேயளவும் மேற்பட்டுச் செல்லும்; நீ மகுேதிதனுதவின் மின்னே அறிதல் அதனுல் முடியாது'வாக்கினுல் சொல்லல் ஆது கேட்பவேவாக்கினுல் சொல்வத்தக்கன கல்விகேள்வியால் அறியப்படுவனவே தினே தஃாயும் ஆவது இல்லே - அதனுல் நின் இனப்பற்றிச்சொல்வதற்குத் தினே யனவும் முடிவதில்ல; அனேத்து உலகும் ஆய சின்னே-எல்லாவுலகங்களி லும் உடனுயும் வேருயும் அமைந்த கின்னே; ஐம்புலன்கள் காண்கிலாமெய்யின்கணுள்ள ஐம்புலன்களும் காணும் ஆற்றலுடையனவல்ல; அங் ங்னமாயின் Jirači எய்ததின் திருவடியை அடைய அது எசீனத்து எனேத்து-அது எவ்வெத் தன் கைளேயுடையது:எப்புறத்து எவ்விடத்துள் ௗது அறிகிலேன் ஆதலால் அதனேயடையுமாறு அருள்செய்ய வேண்டும்.
எங்தையே என்மனம் கின்னே நினேந்தறிவதற்காய்த் தனது ஆற்றலின் எல்லேயளவும் மேற்பட்டுச் செல்லும் 'மனுேதிகளுகலின் தின் சீன அறி தில் அசினுள் இயலாதுவாக்கிஞல் சொல்வத்தக்கன கல்வி கேள்விகளால் அறியப்படுவனவே; அவற்ருல் ஜீன்சீனப் பற்றிச்சொல்வதற்குத் தினேயன் வும் முடிவதில்லே, எல்லாவுலகங்களிலும் உடஞயும் லேகுயும் அமைந்த சின்னே ஐம்புலன்களும் காணும் ஆற்றலுடையனவல்ல நின்னுடைய திரு வடியை அடைய அது எவ்வெத்தன்மைகளேயுடையது, எவ்விடத்துள்ளது அறிகிவேன்; ஆதலால் அதனே அடையுமாறு அருள் செய்ய வேண்டும் என்பதாம். 鷺
எல்லே-அளவு 'நன்கு ட&லவரு மெல்லே' கலி 39:31, சிக்கை
வினேந்தறிவதற்குத் தனது ஆற்றலில் எல்லேயளவும் மேற்பட்டு செல்லி இனும் அதனுள் நிக்னக்தறிதற்கரியன என்பது' யாவரும் சிக்தையாலும் அறிவருஞ் செல்வனே" (சத 47) என அடிகள் அருளியவாற்ருனு மறி பப்படும்.
தினே-சிறுமையைக்குறிக்கும் ஓரளவைதனே-அளவு "இத்தனேயும் வேண்டும் எமக்கே லோரெம்பரவாய்' திருவெம் 3. சிறுமைக்குத் திகனத் ། * தினேயை எடுத்துக் கூறுதல் ' . ",
事 * " தினேத்தனே புள்ளதோர் பூவினிற் றேன்" திருவா கோத். 3. தினேத்தனேப் பொழுதும் மறந் துய்கணுே'தே 16:1. "திகனத் த&னயாம்பொழுது மறந்துப்வனுே" பெரிய-திருநாவு. 174. என வருவனவற்றினுங் காண்க.

Page 181
554. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இறைவன் அனேத்துலகும் ஆயமையை, * பண்ணும் பதமேழும்.விண்ணும் முழுதாகுறன்' ஞான 11:4,
"எல்லா வுலகமு மானுய் நீயே" நாவு 251 ?. "உலகெலா நீயே யாகி யமைந்தவனே." вта, 25? : 6. ' உலகமெல்லாம் ஆயவனே" (Gray 379 i 1. "அக்னத்துலகு மானுனே" sira 293 : i. " பாரொடு விண்ணும் பகலுமாகி" Ji, 2:10.
எனத் தேவாரத்து வருவனவற்ருலுமறிக.
ஐம்புலன்கள் என்றது சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்ப வற்றை உணரும் ஐம்பொறிககள உணர்த்தியது, இறைவன் அசீனத்துல சினும் உள்ளாகுயினும் அவன் தன்னேக் காட்டினுலன்றி அறியமுடி யாமையின் "ஐம்புலன்கள் காண்கிலா' என்ருர், 'மைப்படிந்த கண்ணு ரூக் தானுங் கச்சி மயானத்தான் வார்சடையான் என்னினல்லான், ஒப் புடைய னல்லன் ஒருவனல்லன் ஒரூரணல்லன் ஒருவமனில்லி, அப்படியும் அங்கிறமும் அவ்வண்ணமும் அவனருனே கண்ணுகக் காணினல்லால், இப் படியன் இந்நிறத்தன் இவ்வண்ணத்தன் இவனிறைவன் என்றெழுதிக் காட்டொணுதே' (310:10) என அப்பரடிகள் அருளியமையுங் கரன்க.
இறைவன் திருவடியின் தன்மையும் இடனும் அளந்தறிய வொண்னுே என்பார், எஃனத்தெ ஃனத்த தெப்புறத்த தெங்தை பாதம் என்ருர்,
"அழ கெழுத லாகா வருட் சேவடி" நாவு 220: சி. " உரையாலுணரப் படாதவடி. அகலமளக்கிற் பாரில்லாவடி"
Eሆጫj 819 : ?. 11_11T 17:1 r 'அணியனவும் சேயனவு மல்லா வடி அடியார்கட் காரமுத மாயவடி" gf : A9,
"எழுவாய் இறுவாயிலாதன.ஐயாறனடித் தலமே " காவு 3ெ 5. " என்றும் நீங்காப் பிறவி கிஃ:கெடுத்துக் கழலா வினேகள் கழற்றவ
.ஐயாற னடித்தலமே " ET C 932 : If?.
எனத் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் அருளியவாறுங் காண்க. எசீனத் தெனத்து என்பதற்கு எவ்வளவினது எவ்வளவினது எனப் பொருள் கொண்டு பிரகிருதி மாயை, அசுத்த மாயை, சுத்த மாயை என்பவற்றைக் கடக்த கிற்றல் பற்றி அங்ஙனம் கூறப்பட்டது என் பாருமுளர்,
இதன்கண், எங்தையே சின் பாதம் எய்த அது எனேத்து எஃனத்து எப்புறத்தது என்பதனுல் திருவடியை யடையும் ஆர்வம் புலப்படுதலின் ஆனந்தத்தழுந்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து துதலிய பொருள் போதரு தல் காண்க. ፳6.

திருச்சதகம் ਲੰ35
81. எய்த போவ தென்று நின்னே யெம்பி ரானிவ் வஞ்சனேர்
குய்த லாவ துன்சு னன்றி மற்மூெ ருண்மை யின்மையின் பை த லாங் தென்று பாது காத்தி சங்கு பாவியேற் கீத லாது நின்கண் ஒன்றும் வண்ணம் இன்ஃல பிசனே.
ப-ரை எம்பிரான் -எங்கள் தஃலவனே கின்னே எய்தலாவது என்று. யான் நின்னே அடைந்து ஒன்றுவது எப்போது? இவ் வஞ்சனேற்கு-இவ்வஞ் சகனுகிய எனக்கு உய்தல் ஆவது உன் கண் அன்றி மற்று ஒர் உண்மை இன்மை-அடியேனுக்கு உய்தி கூடுதல் உன்னிடத்தன்றி பிறிதொரு பொரு ஓரிடத்து உளதாந்தன்மை இன்மையின் பைதல் ஆவது என்று பாதுகாத்து இரங்குகின்னே எய்தாமையால் துன்பம் எனக்கு உண்டாகின்றது என்று திருவுள்ளம் கொண்டு இரங்கிப் பாதுகாத்தருள்வாயாக ஈசனே - முத்திச் செல்வத்தையுடையவனே பாவியேற்கு ஈது அலாது நின்கண் ஒன்றும் வண்ணம் இங்கில-கின்னே அடையப்பெருத தன்மையுடையேறுக்கு கீ இரங்கி யருளுகின்ற இதுவேயல்லாமல் கின் திருவடிக்கண் இயையும் வழி பிறிதில்,
எம்பிரானே, கின்னே அடைந்து ஒன்றுவது எப்போது ? இவ்வஞ்ச னேற்கு உய்தலாவது உன்னிடத்தன்றிப் பிறிதொரு பொருளிடத்து உா தாங்தன்மையின்மையின் நின்னே எய்தானமயால் எனக்குத் துன்பம் உண் டாகின்றது என்று திருவள்ளம் கொண்டு இரங்கிப் பாதுகாத்தருள்க. ஈசன்ே பாவியேற்கு நீ இரங்கி யருளுகின்ற இதுவேயல்லாமல் நின் திருவடிக்கண் இயையும் வழி பிறிதில்லே என்பதாம்.
T எய்தல்-அல்ஜீற்றுக் தொழிற்பெயர் என்று -எப்போது, திருவருட் காட்சி கிங்கப்பெற்ற அகணும்பெரிதும் இடருறும் அடிகள் அவ்விடர் நீங்கும் பொருட்டு மின்னே எய்தவாவது என்று என வினவுவாராயினர். உயிரிக்கு உதுதி அளித்து உய்விக்கும் தன்மை இறைவனிடத்தன்றிப் பிறிதொரு பொருட்கண் உளதாந்தன்மை இன்மையின் " உய்தலாவதுன் கண்ணன்றி மற்குெரு உண்மை யின்மையின் " என்று அருளிச் செய்வா ராயினர்.
முத்தி கொடுப்பண் மொய்க்கிருண்டு, பந்தித்து சின்ற பழவினே தீர்ப்பன.ஐயாற னடித்தலமே" நாவு 3ெ 1. "இழித்தனவே ழேழ் பிறப்பு மறுத்தன்.ஐயாறனடித்தலுமே " 3ெ:2,
கொடு நரகக் குழி கின்றருடகு கைக் கொடுத்தேற்று மையாற்ணடித் தலமே' காவு சி.ே
* துன்பக் கடலிடைத்
இன்பக் கரை புகங் தேற்றுங் நிறத்தன.ஐயாறனடித்தலுமே"
ig" a 92.6
வாரா வுலக மருள வல்லாப் சீயே" நாவு 1ே9,

Page 182
336 திரு வாசக ஆராய்ச்சியுரை
எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க, உண்மை-உளதாங் தன்மை, மற்குெர் என்றது பிறிதொரு பொருளே உணர்த்தியது. அதனே அஃ றிணேயாற் கூறியது இறை உயிர் உலகு என்னும் முப்பொருள்களுள் இறைவனே உயிர்களுக்கு உய்தி அருள்பவனன்றி உலகமல்லாமையின்
டைதல்-துன்பம். என்று-என்று கருதி. இன்னமடைதல் உண்டாவதற்கு ஏது. பாதுகாத்து இரங்கு என்பதற்கு இரங்கிப் பாதுகாத்த ருள்க எனப் பொருளுரைக்க, பாவி-பாவமுடையவன். பாவம்-தன்மை. அஃது இறைவ ஞல் ஆட்கொள்ளப்பட்டும் பின்னர் அவனேப் பிரிந்து செய்த முடியா திருக்கும் தன்மை, பாவியேற்கு நீவிஃாபேந்து எனினுமாம்.
ஈது என்றது இறைவன் இங்கியருளுதஃச் சுட்டியது. வீட்டின் பப் பேற்றிற்கு இரங்கியருளுதலே சிறந்த எதுவாமாகலின் "ஈதலாது நின் கண் ஒன்றும் வண்ணம் இல்லேயே" என் முர். ஒன்றுதல் - இறைவ ணுேடு அத்துவிதமாகக் கலத்தில்,
இதன் கண், எய்தலாவது என்று? என்றும், பைதலாவதென்று பாது காத்திரங்கு என்றும் வேண்டிக் கொள்ளுகவால் ஆன ந்தத்தழந்தும் ஆர்வ முடைமை பெறப்படுதலின் ஆனந்தத்தழுத்தல் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. ፳፳.
82. ஈச னே தீ பள்ளி தில் ஃ பயிங்கும் அங்கும் என்பதும்
பேசி னே துெர் பேதமின்மை பேதையே வென் எச்பிரசன் நீச னேனே யாண்டு கொண்ட நின்ம செவொச் நின்னலால் தேச னேயொர் தேவ ருண்மை சிந்தியாது சிந்தையே, ப-ரை ஈசனோ-முத்திச் செல்வத்தையுண்டவனே இங்கும் அங் கும் நீ அல்லது இன்ஃப் என்பதும்-இகத்திலு:பரத்திலும் துண்ட்ான பரம்பொருள் r அல்லாமல் பிறிதொரு பொருள் இல்க் என்பதையும், பேகம் இன்மை-உயிர் வேறுபடி ன்றி சித்துவிதமடைதலாகிய வீட்டின் இயல்பையும் ஓர் பேதையேன் பேசினேன்-ஒன்றற்கும் பற்ருத அறி விலியாகிய யான் எடுத்துரைத்தேன் என் எம்பிரான்-எனக்குச் சிறப் புரிமையுடைய எங்கள் தஃலவனே நீசனேனே ஆண்டு கொண்ட மீன்மலர. கீழ்மையுடையவனுகிய என் ஃா ஆட்கொண்டருளிய துரயோனே தேசனே. ஞானுசாரியனே ஓர் கின் அல்லால்-ஒப்பற்ற நின்னேயன்லாமல் ஓர் தேவர் உண்மை சிந்தை சிக்கியாது-பிறிதொரு தெய்வம் உண்டு என்பதை என் மனம் மீனே யாது; ஆதலின் கின்னுேடொன்றுமாறு அருள் செய்ய வேண்டும்.
ஈசனே இகத்திலும் பரத்திலும் தண்ேபர் ஈ பரம்பொருள். நீயே பல்லாமல் பிறிதொரு பொருள் இல்லே என்பதையும் உயிர் வேறுபா டின்றி அத்து விதமடைதலாகிய வீட்டின் இயல்பையும் ஒன்துக்கும் பற் ருத அறிவிலியாகிய பான் பேசினேன் என் பிரானே! நீசஞகிய எள்ளே ஆண்டு கொண்ட சின் ±ಇಂಗ್ಲ; தேசன்ே ஒப்பற்ற நின்னே பல்லாமல் பிது தொரு தெய்வம் உண்டு என்பதை என் மண் தி கிளேயர்தி ஆதலால் வின்னுேடொன்றுமாறு அருள்செய்ய வேண்டும் என்பதாம்.

திருச்சதகம் 337
நீ யஸ்லது இல்ஃவ என்றது யேல்லாமல் பிறிதொரு பொருள் இல் ஆவ என்றவாறு. ஈசனே என்று விளித்தமையால் இல்லே என்பதற்கு நின் போல் ஈசத்துவமுடைய பிறிதொரு பொருள் இல்லே எனக் கொள்க. இங்கும் இங்கும்-இகபரம் இரண்டினும், இம்பை மறுமை இரண்டிலும் எனினுமாம். இங்கும் அங்கும் துனேயாவார் இறைவனே என்பது,
" இகபரமுமாம் பேராளன் ' ரூரண 18:3
" துஞ்சும் போதும் துணையென லாகுமே" நாவு 158: 10 எனத் தேவாரத்து வருவனவற்றுலுமறிக.
ஓர் பேதமின்மை என்றது முத்தில்ேக்கண் உயிர் இறைவனுெடு பிரி விஃறி அத்துவிதமாய் கிற்கும் கிஃபை உணர்த்தியது, பேதமின்மை யென்பதன் கன் உம்மை விரித்துரைக்க ஒர் பேதையேன் பேசினேன் என்றது, ஒன்றுக்கும் பற்ருத அறிவிலியாகிய யான் பேரறிஞன்சிபோல நின் விரியல் பின்பும் ே அருளும் வீட்டின் இயல்பிளேயும் எ பித்துரைத்தேன்; அதனேப் பொறுத்தருள்க என்றவாறு என் எம்பிரான்-எனக்குச் சிறப் புரிமையுடைய எங்கள் தஃவன். ன்ே சுழலீனேயவாதிலேன் என் ந் பிரான்" (சத??) என வருதலும் காண்க.
மெய்யன் பும் பக்குவ முதிர்ச்சியுமாகிய உயர்ஷ் நன்குடைய அடிகள் தம்மைத் தாழ்த்திக் கூறும் இயல்புபற்றி 'நீசனே க்ள்" என்ருர், "யாது மொன்றல்லாப் பொவ்லா நாடின் நீனேஜ் ஆண்டாய்க்கு" (சத 51) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காத்து சின் மிலன்-அழுக் கற்றவன் என்றது இயல்பாகவே பரங்களானது து நீங்கிரேவன் என்ற வாறு ஓர் இரண்டலுள் முன்னது ஒப்பற்ற என்னும் பொருளிலும் பின்னது ஒரு என்னும் போருளிலும் நின்றன. தேசன்-ஒளிவடிவினன்,
எப்பொழுதும் இறைவனேச் சிந்தித்த பயிற்சி வயத்ததான அடிகள் சிங்தை இறைவன்ேபன்றிப் பிறிதெரு தெய்வ ஆண்மையைச் சிந்தியாமை பின் 'சின்னலால் ஓர் தேவருண்மை சிந்தியாது சிந்தையே " எனச் சிக்கித்தல்ேச் சிங்தையின் சொ அருளிச் செய்தனர். " மற்றவாவுக்ன நான் மறக்கினுஞ் சொல்லு தச ஈமச்சிவாயவே" தே கீ8:1 எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளியவாறுங் காண்க, அடிகள் பிற தெய் வத்தைச் சிந்தியாமை " உள்ளேன் பிற தெய்வ முன்னேயல்லா தெங்கள் உத்தமன்ே (சத 2) என்பதனுலுமறிக: 'கச்சே ஒெருவரை ரேணுமை பல்லால் காட்டியத்தான் குடி நம்" சுே 15:2) "எந்தப் பின் ஆன பல்லா லினியாரை நீகனக்கேனே! (. :ே? எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளியமையுங் காண்க சிங்தை சிக்ந்யாது - மனஞ் சிக்கி لا لال آن این با این بالا آشیان ன்ேரூேடொன்றுமாறு சுருள் செய்ய வேன் عي ,,,{ہ I-a și Fili.
48

Page 183
338 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இதன் கண், சேனேனே பாண்டு கொண்ட நின் மலர, தேசனே என் சிந்தை மின்னல்லால் ஒர் தேவருண்மை சிந்தியாது. ஆதலால் இரங்கி கின்னே ஒன்றும் வண்ணம் அருள் செய்ய வேண்டும் என்பது பெறப்படு தவின், ஆனந்தத்தழுந்தல் என்னும் 'ட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. ?岛。
83. சிந்தை செய்கை கேள்வி வாக்குச் சீரீஸ் ஜம்புலன்களால்
முந்தை யான காலம் நின்னே யெய்தி டாத மூர்க்க னேன் விெந்தை பாவி ழுந்தி வேன் என் உள்ளம் வெள்கி விண்டினேன் எந்தை பாபு தின்னே யின்னம் எய்த நூற்றிருப்பனே.
ப-ரை: ஐயா !-வழிபாட்டிற்குரிய இறைவனே; சிங்தை செய்கை கேள்வி துரக்கு சீர் இல் ஐம்புலன்களால்-மனம் செயல் கேள்வி மொழி சிறப்பில்லாத ஐம்பொறிகள் ஆகிய இவற்ருள் முந்தை ஆன காலம்நின்ஞன் ஆட்கொள்ளப்பட்ட முற்காலத்தில் நின்னே எய்திடாத ஆர்க்க னேன்-கின்னே உடனே அடைதற்கே துவாகிய பெரிய தலத்தைச் செய் யாத அறிவிலியாகிய நான் விழுந்து வெக்திவேன்-தியில் விழுக் து வெந்தி கேன் என் உள்ளம் வென்கி விண்டிலேன்-கீ ஆட்கொண்டு பிரிந்தமை பால் என் பணம் நாணி உடைந்து இறந்திலேன் எங்தையாகிய நின்னேஎமது தந்தையாகிய மின்கீன இன்னம் எய்தல் உற்று இருப்பன்-இன்ன மும் அடைதற்கு முயன்று கொண்டு இருப்பேணுயினேன்.
ஐயா, சிங்தை செய்கை கேள்வி ஆசக்கு சிறப்பில்லாத ஐம்பொறிகள் ஆகிய இவற்ருல் முற்காலத்தில் நின்னே எய்திடாத மூர்க்கனுகிய யான் தீயில் விழுந்து வெக்திலேன்; என் உள்ளம் வெள்கி உடைந்து இறந்தி லேன் எந்தையாகிய சின் சின் இன்னமும் அடைதற்கு முயன்று கொண் டிருக்கிறேன், இங்கிக் கண்டு இரங்கியருள வேண்டும் என்பதாம்.
ஐம்புலன்களால் என் புழி ஆல் என்றது மூன்றலுருபைச் சிக்கை முதலியவற்றுேடும் கூட்டி எண்ணும்மைகளே விரிக் துரைக்க, கருவிகளுள் சிந்தை சிறந்தமை பற்றி அதனே முதலிற் கூறினூர். செய்கை-மனம் மொழி மெய்களுள் மெய்யின் செயல். கேள்வி-கேட்டறியும் அறிவு. சிரிஸ் " என்பது நடுநில விளக்காக சின்று சிங்தை செய்கை கேள்வி வாக்கு என்பவற்ருேடும் இயையும், மண்மொழி மெய்களேயும் அறிவை பும் ஐம்புலன்களேயும் சீரில் என அடிகள் கூறியது இறைவன் வலிய வந்து ஆட்கொள்ளுதற்கு ஏதுவாகிய தவத்தைச் செய்த இக்கருவிகள், உடனே இறைவனே அடைதற்கும் ஏதுவான மிக்க தவத்தைச் செய்யாம்ை பற்றி என்க. புலன்களாகிய காரியங்கள் அவற்றையுணரும் கருவிகளாகிய பொறிகளுக்கு ஆகுபெயர்.
முக்தி-முன், முந்தையான காலம்.முற்காலம் ஈண்டு அடிகள் இதுைவதும் ஆட்கொள்ளப்பட்ட காக்கிக் குறித்தது, அதனே சர்ச

திருச்சதகம் 339
யான காலம் என்று அடிகள் கூறியது இறைவசீனப் பிரிந்த பின் கழிந்த நாட்கள் நெடுங்காலம் போகத் தோன்றியமை பற்றி என்க. சிங்தை செய்கை கேள்வி வாக்கு ஐம்புலன்களால் எய்திட்ாத என்பதற்கு அக் கருவிகளால் இறைவனே உடனே எய்துதற்குரிய பெரிய தவத்தைச் செய் யாத என்பது பொருளாகும். அங்ஙனமன் றிச் சீரில்லாத அக்கருவிகளே யுடைமையால் கின்னே அடையமாட்டாத என உரைக்கலாகாதோவெனின் அவற்றையுடைய அடிகளே இறைவின் வலிய வந்து ஆட்கொண்டது எங்ஙனம் என எதிர்வினுவுக.
மூக்கன்-அறிவிலி, 'yÁg நெறியறியாத மூர்க்கனுெடு' அச்சோ 1. வெக் து விழுந்திலேன் என்பதனே, விழுந்து வெந்திலேன் என மாறிக் கூட்டிப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. வேதலாகிய தொழில் பற்றி வேதற்கு இடன் தி யென்பது பெறப்பட்டது. 'தாயிலாகிய இன்னருள் புரிந்தவென் தலேவனே கனி காணேன் தீயில் வீழ்கிலேன் திண்வரை புருள்கிலேன்" (சத 39) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க.
வென்கி-நாணி " வில்வினே மேருவில் வைத்தவன் தில்ல்லத் தொழா ரின் வெள்கி' திருக்கோவை 28. உள்ளம் வெள் கி.மனம் தனி நானம் என்னேயெனில் இறைவன் வலியவந்து ஆட்கொண்டும் உடன்ே கதி அரு ளாது அடிகளேப் பூமியில் விட்டுப் பிரிந்தமை பற்றி யுண்டாகியது.
'ஏல என்னே பீங்கொழித் தருளி
இறைவன் சண்டிய அடியவ ரோடும் பொவிதரு புலியூர்ப் புக்கினி தருளினன் ஒலிதரு கயில்ே யுயர்கிழ வோனே" கிர்த்தி 129-1கி.ே
என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. உள்ளம் வெள்கி விண்டிலேன் என்றது நானத்தினுல் மனம் உடைந்து இறக்கப் பெற்றிலேன் என்ற விாறு
இன்மை எய்தலுற்று இருப்பன் என்றது வெந்து விழுதல், வெள்கி விள்ளுதல் முதலியன செய்யமாட்டாக யான் இன்றும் நின்னேயடைய முயன்று கொண்டிருப்பே ஞயினேன் என்றவாறு,
இதன் கண் சிந்தை முதலியவற்றுல் எய்திடாத மூர்க்கனேன் வெந்து விழுந்திலேன் உள்ளம் வெள்கி விண்டிலேன் இன்மை எய்த ஆற்று இருப்பன் என்பனவற்ருல் என்னிலேமை கண்டிரங்கி சின்னே எய்துமாறு அருள் செய்ய வேண்டும் என்பது புலப்படுதவின் ஆனந்தத்தழுந்தல் என்னும் எட்டாம்பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. ፳፱.

Page 184
340 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
84. இருப்பு நெஞ்ச வஞ்ச வேனே ஆண்டு கொண்ட நின்னதாட்
விருப்பு மட்டு வாய்ம டுத்தெ ஃனக்க விந்து போகவும் நெருப்பும் உண்டு பானும் உண்டிருந்த துண்ட தாயினும் விருப்பம் உண்டு நின்கண் என்கன் என்பதென்ன விச்சையே.
ப-ரை இருப்பு நெஞ்ச வஞ்சனே ரே-இரும்பு போன்ற வலிய கெஞ்சத்தையுடைய வஞ்சகஞகிய என்னே ஆண்டு கொண்ட நின்ன தாள்ஆட்கொண்டருளிய சின்னுடைய திருவடியின்பமாகிய கருப்பு மட்டு வாய் மடுத்து-கருப்பஞ்சாற்றை உண்பித்து; என்னே கலந்து போகவும். என் உயிரோடு கலந்து நீ பின்னர் பிரித்து செல்வவும்; நெருப்பும் உண்டு. செருப்பும் உள்ளது; பானும் உண்டு இருந்தது உண்டு. யானும் ஈங்கெழுப் பில் வீழ்ந்து இறக்தொழியாமல் உணவுகளே உண்டு உயிர் வாழ்ந்திருந்த தும் உண்டு அது ஆயினும் அது அங்ஙனமாயினும் நின் கண் என் கண் விருப்பம் உண்டு என்பது-மின்னிடத்து எனக்கு விருப்பம் உண்டு என்று சொல்வது; என் துவீச்சையே.என் அறியாேையயாம்,
இரும்புபோலும் வலிய நெஞ்சத்தையுடைய வஞ்சகனுகிய என்னே ஆட்கொண்டருளிய சின்னுடைய திருவடியின் பமாகிய துருப்பஞ்சாற்றை உண்பித்து என் உயிரோடு கலந்து ரீ பின்னர் பிரிந்து போகவும் செருப்பும் உள்ளது; யானும் அந்நெருப்பில் விழுந்து இறந்தொழியாமல் உண்டு உயிர் வாழ்க்கிருந்ததும் உண்டு. அங்ஙனமாயினும் நீள்கண் எனக்கு விருப்பம் உண்டு என்று சொல்வது என் அறியாமையேயாம் என்பதாம்.
கரும்பு இரும்பு என்பன எதுகை நோக்கி விைத்தல் விகாரம் பெற் நன. அன்பினுள் குழையாத வலிய நெஞ்சமுடையன்ே என்பார். இருப்பு நெஞ்ச வஞ்சனேனே " என் ருர், "இரும்பு தரு மன்த்தேனே' ('சீவு 1) என அடிகள் பிருன்டு அருளியமையுங் காண்க. "வன்னெஞ்ச மாம் இரும்பும் குழைத்த மதுரைப்பிரான் " (85) என மதுரைக் கலம்ப கீத்து வருதலுங் காண்க. வஞ்சனேன்-வஞ்சகமுடையணுகிய என்கின. "ஆண்டு பனித்த அருளினே மருளினுன் மறந்த வஞ்சனேன்" (வாழாப் )ே என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. வின் என்பது கின்ன என விரித் தல் விகாரம் பெற்றது. ஆ, ஆறும் வேற்றுகைப் பன்மை உருபு. தாட் கருப்பு மட்டு-திருவடியின்பமாகிய கருப்பஞ்சாறு. இனி சின்னதாட் கருப்பு மட்டு என்பது "நற்பகற் சோமன்' (திருக்கோவை 188) என் புழிப்போல விகார வகையன் வலிந்து மின்றது எனக்கொண்டு தாள் மடுத்து கலந்து போகவும் என உரைப்பினும் அமையும். ஈண்டு கருப்பு மட்டு என்பதற்கு கருப்பஞ்சாது போன்ற திருவருன் இன்பம் எனக் கொள்க. வாய் மடுத்து-உண்பித்து ஒரு சொல். கருப்பு மட்டு என்ற தற்கு எற்ப வாய் மடுத்து என் ருரரயிலும் திருவடியின் பத்தை அநுபவிக்கச் செய்து என்பது கருத்தாகக் கொள்க.

திருச்சதகம் 34
கலந்த போகவும் என்னுயிரோடு கலந்து பிரிந்து செல்லவும், உயி ரொடு கலந்தமை 'ஊனு ருடல் புகுந்தான் உயிர் கலந்தான் உளம் பிரியான், தேனுர் சடை முடியான்" (உயிருண்ணிப் )ே என அடிகள் அருளியமையாலுமறிக.
பிரிவுத் துயரை ஆற்ருது வீழ்ந்து உடலே நீக்குதற்கு நெருப்பு உள தாகவும் அங்ஙனம் செய்யாது யான் உண்டு உலகில் வாழ்ந்திருந்ததுண்டு என்பார், "நெருப்பும் உண்டு யானும் உண்டிருந்ததுண்டு " என் குர், * ஊனிலாவியை ஒம்புதற் பொருட்டினும் உண்டுடுக் திருக்தேனே ". "பொய்யனேனுன் உண்டுடுத்திங் கிருப்பதா னன் போரேறே" (சத 40:த்)ே என அடிகள் பிகுண்டு அருளியமையுங் காண்க.
அதாயினும் என்றது நெருப்பில் வீழ்ந்து இறவாமல் உயிர் வாழ்க் திருந்தும் என்றவாறு, நின் கண் என்றும் ஏழாவது நான்காவதன் பொரு ளில் வந்தது. சின் பிரிவுத் துயரை ஆற்ருது தியில் விழங்ஆ இறவாமல் யான் உண்டு உயிர் வாழ்ந்து கொண்டு சின் பால் எனக்கு அன்பு உண்டு என்று கூறுதல் என் அறியாமையே என்பர், ' விருப்பம் உண்டு சின் கண் என் க என்ப தென்ன விச்சையே ' என்ருர் அவிச்சை அறி யாமை என்ன விச்சையே என்பதை, என்ன விச்சையே எனப் பிரித்து என்ன வித்தையோ என்றுரைப்பாருமுளர். இரங்கி யருள்செய்யவேண்டு மென்பது குறிப்பெச்சம்.
இதன் கண், விருப்பம் உண்டு, கின் கண் என் கண் என்பது என் அவிச்சை. அதனுள் இரங்கியருள்செய்ய வேண்டும் என்பதனுள் ஆனர் தத்தமூர்தும் அவா புலப்படுதலின் ஆனந்தத் தழுந்தள் என்னும் எட்டாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. 80.
9. ஆனந்த பரவசம்
இறைவன் திருவடி அருளாகிய பேரின் பத்தில் மூழ்கி தன் தன்மை நீங்குதலே அடிகள் விரும்பியது. பரவசம்-தன்வசமிழத்தல்.
85. வீச்சுக் கேடுபொய்க் காகா தென்றிங் கெஃனடிைத்தாய்
இச்சைக் கானுர் எல்லாரும் வந்துன் தாள்சேர்ந்தார் அச்சத்தாளே ஆழ்த்திடு கின்றேன் ஆரூரெம் பிச்சைத் தேவா என்னுன் செய்கேன் பேசாயே, ப-ரை ஆரூர் எம் பிச்சை தேவா-திருவாரூரில் எழுந்தருளியிருந்து கின்னே வந்தடைகின்ற மெய்யன்பர்களுக்குத் திருவருளாகிய பிச்சைபுை

Page 185
342 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ஈந்தருளும் எங்கள் நியாகேசமூர்த்தியே பொய்க்கு விச்சு கேடு ஆகாது என்று இங்கு என்கின வைத்தாய்-பொய்யாகிய இவ்வுலகவாழ்விற்கு வித் தும் கெட்டொழிதல் பின்னர் ஆக்கத்திற்குக் கூடாது என்று கருதியோ அடியேனே இவ்வுலக வாழ்க்கையில் இருத்தினுப்; இச்சைக்கு ஆனுர் எல்லாரும் வந்து உன் தாள் சேர்ந்தார்-நின் திருவருள் விருப்பத்திற்கு உரியராகிய மெய்யடியார்கள் எல்லாரும் கின் பால் வந்து கின் திருவடிகளே சுடைந்தனர்; அச்சத்தாலே ஆழ்ந்திடுகின்றேன்-இவ்வுடலுடன் இவ்வுல கில் வாழ்வதால் மின்திருவடியை யடைதல் கிடைக்குமோ கிடையாதோ என்னும் அச்சத்தினுலும் கிடையாத வழி மீண்டும் பிறக்கிறந்து உழல வேண்டுமே என்னும் அச்சத்தினுலும் துன்பத்தில் மூழ்குகின்றேன். நான் என் செய்கேன்-யான் யாது செய்வேன்; பேசாயே-அஞ்சி வருக்தாது இங்கே வா என்று கின் பரஸ் என்னே அழைத்து அருளவேண்டும்.
ஆரூர் எம்பிச்சைத்தேவா, கிஃயில்லாத இவ்வுலக வாழ்விற்கு வித்துக் கெட்டொழிதல் கூடாது என்று கருதியோ அடியேனே இவ்வுலக வாழ்க்கை யில் இருக்கச் செய்தனே ? ஜின் திருவருள் விருப்பத்திற்கு உரியராகிய மெய்யடியார்கள் எல்லாரும் மீன் பால் வந்து நின் திருவடிகளே எய்தினர். யான் அச்சத்தாலே துன்பத்தில் ஆழ்ந்திடுகின்றேன். யான் போது செய் வேன் என்னே நின் பரல் அழைத்து அருள் செய்ய வேண்டும் என்பதாம்.
விச்சு-வித்து "விச்சதின்றியே விகளவு செய்குவாய் (சத ேெ) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. உலக வாழ்க்கையைப் பொய் என் றது மீ&லயின்மையாகும். வித்துக் செட்டுவிட்டாற் பின்னர் தாவரம் தோன் முதவாறு போல இவ்வுலக வாழ்விற்கு வித்தாகிய உடல் கெட்டு விட்டால் உலக வாழ்வு கெட்டுவிடும்; ஆதலாள் வித்துக்கெட விடக் கூடாது என்று கருதியோ என்னே இவ்வுலக வாழ்வில் இருக்கச் செய் தனே என்பார், 'விச்சுக் கேடு பொய்க்கா கா தென்றிங் கெனேவைத்தாய்" என்ருர் என்ருே என்னும் ஒகாரம் கெட்டது. இச்சைக்கு ஆனுர்-தின் திருவருள் விருப்பத்திற்கு உரியராயினுர்; இனி விருப்புடன் செய்யும் தொண்டிற்கு உரியராயினுர் என்பாருமுளர். தாள் சேர்ந்தார்-முத்தியா கிய திருவடியைச் சேர்ந்தார். "அடியா ராணு ரெல்லாரும் வந்துன் தாள் சேர்ந்தார்' " அறவே மின்னேச் சேர்ந்த அடியார் மற்குென்றறி யாதார், சிறவே செய்து வழி வந்து சிவனே மின் தாள் சேர்ந்தாரே' (சத 83 88) என வருவன காண்க. திருவடியே முத்தியாதல் "மூத்தித் தாள் மூவா முதல்வர்" (திருவிடைமும் ? :40) எனப் பதினுெராம் திரு முறையில் வருதலானுமறிக.
ஆழ்ந்திடுகின்றேன் என்பதற்கு ஏற்ப அச்சத்தால் வரும் துன்பத்தை வெள்ளமாகக் கொள்க.
ஆரூர்-திருவாரூர் என்னும் கலம், இது நிலமடந்தைக்கு இருதய கமலம் போன்றது. 'மேதிணிக் காகன் மங்கையிதய கமலமரம், மாதொர்

திருச்சதகம் 343
பாகஞர் ஆரூர்' எனப் பெரிய புராணத்து வருதலானும் அறிக: "ஒரு சென்றுலகங்களுக்கெல்லாமு ரைக்கலாம் பொருளாய்" (தே. அந் 59 , 11) என்பதணுல் இதன் பெருமை அறியப்படும். பிக்ஷா என்பது பிக்கை என் முகிப் பின்னர் பிச்சை எனத்திரிந்தது. பிச்சைத் தேவர் என்பது பிச்சாடன மூர்த்தியே எனப் பொருள் தருவதாயினும் ஆரூரெம்பிச்சைத் தேவா என்றதனுல் திருவாரூரில் எழுந்தருளியிருந்து பக்குவரன்மாக்களுக் குத் திருவருட் பிச்சையைக் கொடுத்தருளுகின்ற கொடையரசாகிய தியாக ராசமூர்த்தியைக் குறித்தது. 'பரகதிக்குச் செல்வதொரு பரிசு வேண் டில் ஆரூரா என்றே போற்ரு நில்லே ' (நாவு 34 :7) எனத் தேவா ாத்து வருதிலும் காண்க. அச்சத்தாலே ஆழ்ந்திடுகின்ற கிலேபில் யான் யாது செய்வேன், அஞ்சாது இங்கே வா என்றழைத்து அருள் செய்ய வேண்டும் என்பார், "என்னுன் செய்கேன் பேசாயே" என்ருர்,
இதன் கண், பேசாயே என்பதனுல் அஞ்சி வருந்தாது இங்கே வா என்று அழைத்தருளாயோ என்பது பெறப்படுதலின் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க, 8.
88. பேசப் பட்டேன் தின்னடி யாசில் திருதிறே
பூசப் பட்டேன் பூதம் ரால் உன் அடியானென் நேசப் பட்டேன் இனிப்படு கின்ற தமையாதால்
ஆசைப் பட்டேன் ஆட்பட்டேன் உன் அடியேனே,
ப-ரை உன் அடியேன்-உன் அடிபவனுகிய யான்; தின் LT ரில் பேசப்பட்டேன்-உன் மெய்யடியாருள் ஒருவனுக வைத்து மெய்யன் பர்கள்ாற் புகழ்ந்துரைக்கப்பட்டேன்; திருேேற பூசப்பட்டேன்-ஞானுசாரிய ஒக எழுந்தருளி வந்த கின்னூல் பேரின் பப்பேற்றிற்கு அறிகுறியாகிய திருவெண்ணிறு பூசப்பட்டேன் பூதவரால் உன் அடியான் என்று ஆரசப் பட்டேன் - பூமியிலுள்ளவர்களால் இவன் தன் அமைச்சுரிமையை விடுத்து உனக்கு அடிபவனுனவன் என்று" இகழப்பட்டேன்; இனி படுகின்றது அமையாதால்-இனி யான் துன்பப்படுவது மின் திருவருட்டிறத்திற்குப் பொருக்காது; ஆட்பட்டேன் ஆசைப்பட்டேன்-உனக்கு ஆட்பட்ட வகுதிய யான் வீட்டின் பப் பேற்றைப் பெற ஆசைப்பட்டேன். அதனோத் தங்கருள்க.
உள் அடியவனுகிய யான் உன் அடியாருள் ஒருவணுக வைத்து மெய் பன்டர்களாற் புகழ்ந்துரைக்கப்பட்டேன்; ஞானுசாரியனுக எழுந்த வரி வந்த வின் குல் திரு.ே பூசப்பட்டேன்; பூமியிலுள்ளவர்களாய் بلدية الضيقة தன் அமைச்சுரிமையை விடுத்து உனக்கு அடிவனுனவன் என்று இது ழப்பட்டேன். இனி யான் தின் பப்படுவது மின் திருவருட்டிறத்திற்குப் பொருந்தாது உனக்கு ஆட்பட்டவணுகிய பான் வீட்டின்பப் பேற்றைப் பெற ஆசைப்பட்டேன். அதனேத் தந்தருளுக என்பதாம்,

Page 186
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பேசப்படுதல் புகழ்ந்துரைக்கப்படுதல். இறைவன் குருத்தமர நிழலில் ஞானுசர்ரியனுக எழுந்தருளி வந்து ஆட்கொண்ட காலத்து இறைவனுல் அடிகளுக்குத் திருவெண்ணிற அணியப்பட்டமையின் " திருநீறு பூசப் பட்டேன்' என்ரர். என்கினயுக் தன் சுண்ண வெண்ணிரணிவித்துத் து நெறியே சேரும் வண்ணம், அண்னலெனக்கருளியவாருர் பெறுவார் அச்சோவே' (அச்சோ 4) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியதும் ஈண்டறியற்பாலது. திருநீறு வீடுபேற்றிற்கு அறிகுறி. அதனுல் அதற்கு விபூதி" என்னும் பெயருண்மையுமறிக, பூசப்பட்டேன் என்றதன் ஆற்ற லால் பூசற்கு வினே முதலாகிய மின்னூல் என்பது வருவிக்கப்பட்டது.
பூதலர் என்றது ஈண்டுப் பூவுலகத்துள்ள பொது மக்களக் குறித்தது. ஏசப்படுதல்-முதன் மக்திரியாகிய பதவியைக் கைவிட்டுச் சிவனுக்கு அடி யவனுகி அலேக் து திரியும் அறிவிலி என இகழப்படுதல், ' நாடவர் பழித் துரை பூணதுவாசு' (போர் ெே-?0) "பித்தனென் ரெனே யுலகவர் பகர்வ தோர் காரணமிது கேளிர் " அதிசய சி) என்பன ஈண்டறியற்பாலன. உன் அடியானென்றேசப்பட்டேன் என்றது உன் அடிபஞகிய எனக்கு வரும் துன்பத்தை மீக்கிப் பாதுகாத்தில் கின் மேலது என்பன உட்கொண்டு.
படுத்தல்-துன்பப்படுதல், அமையாது என்பது மின்திருவருட்டிறத் திற்குப் பொருக்தாது என்றவாறு ஆல்-அலச. ஆட்பட்டேன்-ஆசைப் பட்டேன் என மாறிக் கூட்டி எழுவாயும் பயனில்யுமாகக் கொள்க. ஆசைப்பட்டேன் என் பதில் ஆசைக்குரிய வீடு பேற்றின் பம் வருவிக்கப் - لقائي -LL ل L
இதன் கண், வீடு பேற்றின் பக்கினேப் பெற ஆசைப்பட்டேன் என்ற
தனுல் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் பேரந்தவாறு காண்க. 572.
பிரீ அடியேன் அன்ளிேன் கொங்சே தானெஃன ஆட்கொண்டில்
கொல்லோ அடியா சானுர் எல்லாரும் ந்ேதுன் தாள் சேர்ந்தார் செடி சேர் உடலம் இது நீக்க மாட்டேன் எங்கள் சிவயோகா கடியேன் உன்ஃன்க் கண்ணு சக் காணுமாறு கசனேனே.
ப-ரை எங்கள் சிவலோகச-எங்கள் சிவலோகநாதனே, அடியார் ஆஞர் எல்லாரும் வந்து உன் தாள் சேர்க்கார்-உன் மெய்யடியா ராபினும் எல்லோரும் கின் பால் வந்து கின் திருவடி விழல் அடைந்தனர். பு:சடி சேர் உடலம் இது சீக்கமாட்டேன்-துள்பத்திக்னக் தருகின்ற உடலுமா கிய இதனே ஒழிக்கவும் மாட்டேன் கடியேன்-கசிவில்லாத கடின மர ធំនៅ, பு:பு: ஒகிய பான்" உன் சீன கண் பிாலும் ஆது பு:ன்ேர்:
பேருண பேரின் பத்திக்னத் தரும் தின் சீனக் கண் குளிரக் காணும் வழியை

திருச்சதகம் 345
யும் கண்டிலேன்; ஆதலால், அடியேன் அல்லேன் கொல்லோ-யான்கினக்கு அடியேன் ஆல்லேஞே? தான் என் சீன ஆட்கொண்டிலே கொல்லோதான் என்ன்ே ஆட்கொண்டதில்லேயோ?
எங்கள் சிவலோகா, உன் மெய்யடியாராயினர் எல்லாரும் வந்து உன் திருவடி நிழலே அடைந்தனர். செடிசேர் உடலமாகிய இதனே ஒழிக்கவும் மாட்டேன்; கடியவருகிய யான் உள்னேக் கண்ணுரக் காணும் வழியை பும் கண்டினேன்; ஆதலால் யான் மினக்கு அடியேன் அல்லேனுே சீ ரீ தான் என்கின் ஆட்கொண்டிலே கொல்லோ ? ஆட்கொண்டதுண்டாயின் நின்னேக் காணுமாறு காட்டியருள்க என்பதாம்.
இறைவனுடன் போந்த மெய்படியார்கள் எல்லாரும் இறைவன் தாளேச் சேர தாம் அங்ஙனம் சேராமைபற்றி, அடியேன் ல்லேன் கொல்லோ தானெனே ஆண்டிலே கொல்லோ என்றருளிச் செய்வாராயினர். "அரத்த மனியாய் அருள் செய் அன்பரும் சீயும் அங்கெழுக் தருளி இங்கெனே இருத்தினும் முறையோ ?" (சத 3ெ) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அரு எளியமையுங் காண்க. கொல் இரண்டும் அசைகிலே, கொண்டது என்னும் முற்றுவினே கொண்டு எனச் செய்யுள் விகாரத்தால் கிரிந்து கின்றது. அடியாராஞர் என்றது இறைவனுடன் போங்க மெய்யடியார்களே, உன் தாள் சேர்ந்தார். அவர்கள் சின் திருவடி நிழலே படைந்தனர்.
" அன்றுடன் சென்ற அருள் பெறு மடியவர்
ஒன்ற ஒன்ற உடன் கலக் தருளியும்
பாதம் எய்தினர் பாதம் எய்தவும்" ர்ேத்தி 180.?. என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
அடியாரானுர் நின் தாள் சேர்ந்தார், உடலம் இது நீக்கமாட்டேன் என்றது நின் மெய்யடியாராயினுர் கின் திருவடி கிழலே அடைந்தனர்; யானுே இவ்வுடலோடிருந்து வருக்துவேனுயினேன்; இதனே ஒழிக்கவும் மாட்டேனுயினேன் என்றவாறு.
அடியார் சிலருள் அருள் பெற்ருர் ஆர்வம் கூர யான் அவமே முடையார் பிணத்தின் முடிவின்றி முனிவால் அடியேன்
மூக்கின்றேன்" (பிராத்த )ே அருளா ரமுதப் பெருங்கடல்வாய் அடியா ரெல்லாம் புக்கமுக்க இருளர ராக்கை இது பொதுத்தே எய்த்தேன் கண்டாய் எம்மானே "
(பிராத்த 3) செடி-பாவம். 'செடியேறு தீமைகள் எத்தக்னயும் செய்திடினும்" (குலாப் ே என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. 'தீவின்ே மறமே செடியே
யகமே துரிதங் கyடம் பாவமாதே" (7:140) எனப் பிங்களிந்தை கூறுதலுங் காண்க, செடி ஈண்டுப் பரவத்தின் பஞய துன்பத்தை
44

Page 187
346 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உணர்த்தியது. உடலம் துன் பத்திக்னப் பயத்தவின் செடி சேருடன் என் ரூர் "செடிசே குடல்லச் சிதையாதது எத்துக்கு ' (குழைத் 2) என ேெதிலும் காண்க. டேலம் உடல், "கம்பு பழுத்துடலம் மாண்டிங்கள் போகர்மே" (குலாப் )ே என் வருதலும் காண்க
சிவலோகத்தை அடைதற்குத் தடையாயுள்ள செடிசேருடன் நீக்கக் கருதியும் அதனே நீக்கமாட்டாமையின் செடிசேருடலம் இது நீக்க மாட்டேன்' என்ருர், 'செடிசே நடஃச் செக்திச் சிவலோகத்தே கமைவைப்பன் " (பாத் ) என்பதனுங் சிவலோகத்தையடைதற்கு உடலம் தடையாதலறிசு, உடலே நீக்க மாட்டேன் கான் ருர், உடல் நீக்கின் அது தற்கொலேயாகிய பாவத்தைத் தருவதுடன் கோலார் பொதுவினில் வருகென்ற கட்டளேயைக் கடந்த தீமையையும் தருதல் பற்றி யென் க. மீக்கவும் என்ற உக்கை தொக்கது.
கடியேன்.உருக்கமில்லாத ரெஞ்சு டையேன். "கல்வகை மனத்தேன்' (சதி 18, 'கல் நேர&னய மனக்கிடையாய' 'ஆனந்த 1 என வருவன காண்க கடியேன் என்று அடிகள் தம்மைக் கூறுதலே " கடியேனுடைய கடுவிாேயைக் கள்ேந்து" (பிரார்த்த 2) என் புழிபும் காண்க.
கண்ணுரக் கானல் - கண் குளிரக் கானல், ஏன்றது ன்ே ருகக் கானல், ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளி வந்த திருக்கோலத்தை மீண்டும் கண்ணுரக் கசண்டக்குரிய நெறியையும் அறிந்தின்ே தான் பார் " காணுமாறு காணேன்" என்ருர், கதுமாறும் என்னும் உம்மை தொக்கது. காட்டி யருளுதி என அEாப் கியோன் வருவித்து சேர்க்க. இங்ானம் காட்டி பருளுதி என வேண்டியருளுதல் இன்றவன் கட்டஃபைக் GLÈS, தாகாதோலெனின் இறைவனேப் பிரிந்த ஆற்ருமை மிகுதியால் வேண்டிக் கொள்ளப்பட்டதாகலின் ஆகாதென்க.
இதன் கண் கண்ணுரக் காணுமாறு காணேன் காட்டியருளுதி என வேண்டிக் கொள்ளுதலால் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க,
88. கா ஆறு மாறு கசனேன் உன் சீன அந்நாட் கண்டேனும்
பரனே பேசி யென்றன்னேப் படுத்ததென்ன பரஞ்சோதி ஆணே பெண் rே ஆரமுதே அத்தா செத்தே போயினேன் இரணுவி இல்லா தாபினேன் என்கோன் டெழுகேன் எம்மரனோ,
ப-ரை பரஞ்சோதி-மேலான ஒளிப்பிழம்பாக உள்ளவனே ஆனே. ன்ெனே ஆ அருகே - ஆணுகவும், பெண்ணுகவும் அரிய அமூகமாக ம்ெ ட்ர்ள்வனே அத்தா - எங்கள் தங்தையே எம்பானே - எங்கள் தஐ :ேன்னே அந்ாள் கண்டேலும் உன்னே ஆட்கொண்ட்ரூவிய அங் நாளில் 'பந்ந்: ஆம் ஆறு கானேன். இப்பெர ਕ காலும் செறிவியம் கண்டிலேன் பானே பேசி என்தன்னே படுத்தது “
ܢ ܥܒ .
"

திருச்சதகம் 547
என்ன . இச்சத வார்த்தையைப் பேசி என்னே அகப்படுத்திக் கொண்டது பாது பயன் கருதி; அத்தா சுெத்தே போபினேன் - எங்கள் தந்தையே பிரிவைப் பொருது இறந்து போகும் கிலேயிலுள்ளேன் ஏன் நான் இல்லா நாயினேன்.வலிமையும் காணமும் இல்லாத நாபினேன் என் கொண்டு எழுகேன்-எத&னப் பற்றுக் கோடாகக் கொண்டு உய்க்கெழுவேன்.
பரஞ்சோதி, ஆளுகவும் பெண்ணுகவும் அரிய அமுதமாகவும் உள்ள வனே, கம்பான்ே, ஆட்கொண்ட நாளில் உன்னே காணப்பெற்றும் இப் பொழுது உன் இனக் காணும் நெறிடைக் கண்டிலேன், பாணே பேசி என்னே அகப்படுத்திக் கொண்டது பாது பயன் கருதி அத்தா. கிள் பிரி வைப் பொருது செத்துப் போகும் நீலேபிலுள்ளேன் ; வலியும் நாணமும் இல்லாத நாயினேன் எதனேப் பற்றுக் கோடாகக் கொண்டு எழுவேன்; பான் பத்ருகப் பற்றி எழுதற்கு நின் அருளன்றிப் பிறிதொன்.துமில்லே என்பதாம்.
உன்னே அக்காட் கண்டேனும் காணும் ஆறுகாணேன் என்றது திருப்பெருக் துறையிற் குருந்த மரநிழலில் ஆட்கொண்டருளிய அக்காளில் உணதருளால் உன்னே ப் காணப்பெற்றும் இப்பொழுது காணும் நெறியைக் காணுதவனுயினேன் என்றவாறு. அக்காட் கண்டமை ' கண்ணுல் யானுங் கண்டேன் காண்க." (திருவண்ட 581) 'கண்ணுர் நுகர்ேப் கழனிக்னகள் கண்டேன் கண்கள் களி ர " " திகழா கின்ற திருமேனி காட்டி என்கேப் பணி கொண்டாப்" (குழைத்த 9 10) என வருவன ஒற்ருலும் அறிக. காணுமாறு காணுமை, " கடியேன் உன்னேக் கண்ணு ரக் காணுமாறு கானே' (சத 83) என்பதனுலுமறிக. காண்பதற்கும் இறையருள் வேண்டுமென்பது " காண்பாரார் கண்ணுதலாய் காட்டாக் கரல்ே" (தே. தரவு 300 3) என்னும் அப்பர் அருண்மொழியானுமதிக கண்டேனும்-உம்மை உயர்வு சிறப்பு.
பான்-இச்சக்வார்த்தை பாண் குலாப்ப் படுக்கல் வேண்டா (சீவக 5ே15) இனி, பாண்-கள்; அது ஆகுபெயராய் மயக்கக்கரும் சொற்களே உணர்த்தியது, ல் பாருமுளர் படுத்ததி-அகப்படுத்திக்கொண்டது. என் நிதி அடிமை கொண்டது. என் என்றது பாது பயன் கருதி "யாது நீ பெற்ற தொன் றெள் பால்" (கோயிற் 10) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. பின்க்கு என்னுள் பாதும் பயனில்லே என்பது கூற வேண்டி". எனக்குப் பயன் கருதியே என்னே அகப்படுத்திக் கொண்டாயாயின் இப் போது உன்னேக் காணும் நெறியறியாதவனுய் இருத்தலால் எனக்கும் பயனின் குகின்றதே, காணுமாறு காட்டியருள் என்பது குறிப்பு. பரஞ் சோதி-ால்லாப் பொருட்கும் அப்பாலாகிய வொளி (திருக்கோவை 31 பேர்.)
எல்வாவுயிர்க்கும் தந்தையாங் தன்மையும் தாயார் தன்மையும் உடைய லுன் இறைவனுதவின் " ஆணே, பெண்னே" என்ருர், இனி ஒரே திரு

Page 188
3.48 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மேனியில் இவ்விருவடிவும் உண்மை பற்றி இங்ங்னம் கூறினுர் எனினு மமையும். "மாதுற்ற மேனரி" (கோவை 174) ஆரமுதே பென்ருர் கழி பெருஞ் சுவை போடுறுதி படித்தலுடைமையான்,
தின் பிரிவாற்ருது செக்கே போவேன் என்பதைத் துணிவு பற்றிப் போயினேன் என் இறந்த நாலத்தாம் கூறிஞர். எண்-கீன்சீனக் கரனும் வலி ஏண்வலி என்றும் பொருட்டாதல்'ஏணிலரின் சேவகமும்" (சிறு பஞ்ச 13) என்புழியுங் காண்க, ஏண்-திண்மை (சீவக ??0 ச்ே.)
நாண்-நின்னேக் காணமுடியாத போது இறந்தபட வேண்டிய காணம்.
"பூஞெ ணுததொ ரன்பு பூண்டு பொருந்தி நாடொறும் போற்றவும்,
காணுெ ஞததொர் காண மெய்தி" (திருக்கழு என வருதலும் காண்க. என் கொண்டெழுகேன் என்றது எத சீனப் பற்றுக் கோடாகக் கொண்டு உய்ந்தெழுவேன்? யான் பற்றுக் கோடாகப் பற்றி எழுவதற்கு நின் னருளன்றிப் பிறிதொன்றுமில்ஃப் என்றவாறு.
இதன்கண்," காணுமாறு காணேன்" என்பதாலும் "என் கொண் டெழுகேன்" என்பதாலும் கின்னருளால் காணுமாறு காட்டியருள் வேண்டுமென்பது பெறப்படுதலின் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்ப தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க FRA
89. மானேர் நோக்கி யுடையாள் பங்கா மறையீறறியா Іл630ду
யோனே தேனே அமுதே சிந்தைக் கரிபாய் சிறியேன் பிழை பொறுக்கும் கோனே சிறிதே கொடுமை பறைந்தேன் சினமா நகர் குறுக போனுர் அடியார் யானும் பொய்யும் புறமே போந்தோமே.
பரை மான் கேர் நோக்கி உடையாள் பங்கா-மானினது நோக் F ஒத்த கோக்கினேயுடையவளும் எல்லாவற்றையும் உடையவளுமா கிய உமையை ஒரு கூற்றிலுடையவனே மறை ஈறு அறியா மறை யோனே-வேதங்களும் அவற்றின் முடிபாகிய உபநிடதங்களும் உணர முடியாத மறைபொருளாக உள்ளவனே, தேனே-தேன் போன்றவனே அமுதே-அமுதம் போன்றவனே : சிங்தைக்கு அரியாய்-மனத்துக்கும் அறி தற்கரியவனே சிறியேன் பிழை பொறுக்கும் கோனே-சிறுமையுடையே ஆகிய என் குற்றங்களேப் பொறுத்து என்னே ஆட்கொண்டருளிய தக வனே சிறிது கொடுமை பறைந்தேன் - ஆட்கொண்டருளிய மின் ஆனப் பிரிந்த ஆற்றுமை மிகுதியால் சிறிதளவு கொடுஞ் சொற்களேக் கூறி விட்டேன் அடியார் மா சிவநகர் குறுகப் போஞர் , கின் மெய்யடியார்கள் பெருமையையுடைய சிவபுரத்தை அணுகச் சென் ரூர்கள் யானும் பொய் யும் புறமே போந்தோம் - பானும் பொய்யாகிய உடலும் அதற்குப் புறம் பான் வழியிற் போனுேம் அடியார் போன்வழியிற் போக அருள் செய்ய வேண்டும்,

בו היה திருச்சதகம் 349
உடையாள் பங்கா, மறையும் மறையின் ஈறும் அறிய முடியாத மறை யோனே, தேனே அமுதே, சிந்தைக்கரியவனே, சிறியேன் பிழை பொறுக் கும் கோன்ே, வின்கீனப் பிரிந்த ஆற்ருமை மிகுதியால் சிறிது கொடுஞ் சொற்களேச் சொல்லி விட்டேன் : மெய்யடியார்கள் சிவமாககர் குறுகப் போனுர், பூானும் பொய்யாகிய உடலும் அதற்குப் புறம்பான வழியிற் போனுேம், அவர் போன வழியிற் போக அருள் செய்யவேண்டும் என்ப தாம்.
"மானேர் நோக்கி உடையாள்" என்றது உமையம்மையை, "மானேர் நோக்கி மஞள போற்றி ' (போற்றி 185), ! மானேர் நோக்கி உமையாள்" (சத 55), "மரனேர் நோக்கி மணவாள்' (குழைத் தீ) " உடையான் உன்றன் நடுவிருக்கும்" (கோயில் மூத் 1) என வருவன காண்க. உடையாள் - எல்லாவற்றையும் உடையாள் திருக்கோவை 257 பேர். இனி எம்மையாளாகவுடையாள் எனினுமாம். 'எம்மையா ஞடையா எரிட்டிடையின்' (திருவெம்)ே என வருதலுங் காண்க
மறை ஈறு - மறையும் சறும் என உம்மைத்தொகை. வேதங்களும் அவற்றின் முடிவாகிய உபநிடதங்களும் என்றபடி, மறைசறு அறியா என்பதற்கு வேதமும் முடிவை அறியாத எனினுமரம், மறையோன்-மறை பொருளாயுள்ளவன், அந்தணன். கோவை 218 பேர் இறைவன் தேன் போலவும் அமுதம் போலவும் இனிமை பயக்குக் தன்மை பற்றித் தேனே அமுதே என்ருர் ' தேரூப் இன்னமுதமுமாய்த் கித்திக்கும் சிவபெரு மான்' (ஏசற10) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க, அமுது போற் கழிபெருஞ் சுவையோடுதுதிபயத்தலுடையவனே என் பார், அமுதே என்ருர் எனினுமாம். மனங்கழிய சின்றமையின் இறை வசீனச் சிங்தைக் கரியாய் என்ருர், " சிங்தைக் கரிய சிவமே போற்றி" (போற்றி 204), சிந்தையாலும் அறிவருஞ் செல்வனே ' (சத 47) என அடிகளும், "அறிவறிய சிங்தையானே" |280 )ெ என அப்பாடிகளும் அருளியமை காண்க, சிந்தைக்கரியாய் என்றதனுல் வாக்குக்கும் அரிய வன் என்பதும் கொள்க. " சொல்லற் கரியானே' (சிவபுரா 3ெ), "சொற் கழிந்தவனே' (சீத் கீ,ே " சொற்பதங் கடந்த அப்பன்" (அச்சப் )ே என வருவனவுங் காண்கி,
சிறிதே கொடுமை பறைந்தேன் அதனேப் பொறுத்தருள வேண்டு மென்பார், " சிறியேன் பிழை பொறுக்கும் கோனே' என்று. 'வெறுப் பனவே செய்யுமென் சிறுமையை மீன் பொறுமையினுற் பொறுப்பவனே" (அடைக் ,ே "பேயேண் துள்ளப் பிழை பொறுக்கும் பெருமையனே" (கோத் 13) என வருவன் காண்க. 'அத்திர வுன் னடியேனே யன்பாலார்த் தாய்.பேயேனுயேன் பிழைத்தனகளெத்தனேயும் பொதுத்தாயன்றே" (தே, 808:8) என அப்பாடிகள் அருளியவாறுங் காண்க:
கொடுமை-கடுஞ்சொல். பறைதல் சொல்லுதல், "ஒன்றிய இஃப் பூச்குட்டி ஊட்டி முன் பறைந்தோர் பார்ப்பான் அன்றிது சேப்பன்'

Page 189
350 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
(பெரிய கண்ணப்ப 109) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அல்லல் பறையேன் (சுங் 15 ft) எங்பது தேவாரம் அடிகள் சிறிதே பறைந்த கொடுமை இறைவனே ப் பிரிந்த ஆற்ருமை மிகுதியால் தோன்றியனவாகும்.
தீந்ே : விச்சுக் கேடு பொய்க் காகா தென்றிங் கெனே வைத்தாப்" சத 81 "அடியேன் அல்லேன் கொல்லோ தான் எ&ன ஆண்டிலே கொல்லோ" சத 88. 'பாணே பேசி என்றனேப் படுத்த தென்ன பரஞ்சோதி ' சத சிே.
'அரத்த மேனியாய் அருள் செய் அன்பரும் யுேம் அங்கெழுந்தருளி இங்கெனே இருத்திலுப் முறையோ ?" சத 98. என்பன போல்வனவாகும். அடிகள் இறைவrேiப் பிரிந்தாற்ருமை "உன் சீன இனிப் பிரிந்தாற் றேனே" (எண்ணப் 4) என்பதினுலுமறியப்படும்.
இறைவன் ஞானுசாரியகுய் எழுந்தருளித் தம்மை ஆட்கொண்டருளி மறைந்தபின் அவ்விறைவன் கட்ட&னப்படி அடி பார் பலரும் கிருப் பெருந்துறையின் கண்ணுள்ள * ஒரு பொய்கையில் ஒளிப்பிழம்பு தோன்ற அதன் கண் மூழ்கி மறைந்தன ராதலின் " சிவமா நகர் குறுகப் போளூர் அடியார்' என் குர், "எழுந் தழல் விளந்த போதில் பரவிரும் நடத்தி ஒாடு விழுந்து பின்னெய்தி கம்பால்' எனத் திருவாதவூரடிகள் புரா ணத்து (மண் சுமந்த 83) வருதலுங் காண்க. அடிகாேச் சில காலம் நில வுலகில் இருக்கப் பண்ரித்தமையின், ' பானும் பொய்யும் புறமே போக் தோம்" என் ருர், ' புறதே போக்தோம் பொப்பும் பானும்' (சத 8பி), பொப் - பொப்பு:ாகிய உடம்பு உடலோடு இருக்க நேர்ந்தமை பற்றி " யானும் பொய்யும் புறமே போக்தோம்" என்ருர்,
'அருளா ரமுதப் பெருங்கடல் வாய் அடியா ரெல்லாம் புக்கழுக்த
இருளா ராக்கை யிது பொறுத்தே எய்த்தேன்" பிரார்த் .ே என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க. இதன் கண், யான் பறைந்த கொடுமையைப் பொறுத்து பின் அடியார் போன நெறிக் கண் யானும் போக அருள வேண்டுமென்பது போதருதலின் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து துதவிய பொருள் போதருதல் நாண்க. 岛5,
90. புறமே போத்தோம் பொய்யும் யானும் மெய்யன் பு
பெறவ்ே வல்லேன் அல்லா வண்ணம் பெத்தேன் யான் அறவே தின்னே ச் சேர்ந்த அடியார் மற்குென் நறியாதார் சிறவே செய்து வழிவந்து சிவனே தின்குள் சேர்த்தாரே.
* இப்பொய்கைக்கு "ஞானுக்கினி தீர்த்தம்" எனவும், 'திருத்தமாம் பொய்கை' எனவும் பெயர், 'திருத்தமாம் பொய்கைத் திருப்பெருக் துறை யில்" திருவாசகம் (அருட்பத்திர்ே.

திருச்சதகம்
பதை கேனே-சிவபெருமரனே நின் சீன அற சேர்ந்த அடியார்மின்னே முற்றும் வந்தணுகிய மெய்யடியார்கள், மற்று ஒன்று அறியாதார். சின்னேயன்றிப் பிறிதொன்றனே யும் அறியாதவராய் சிறவே செய்து வழி வந்து சின் தான் சேர்ந்தார்-சிறந்த தொண்டுகளேச் செய்து தினது செந்நெறிக்கண் வந்து நின் திருவடிகளே அடைந்தனர். யான் மெய் அன்பு பெற வல்லேன் அல்லா வண்ணம் பெற்றேன்-யானுே கின்னே அடைதற்கேதுவான மெய்யன் ஈப் பெறுதங்கு ஆற்றலுடையேனங்லாத தன்மையைப் பெற்றுள்ளேன்; பாலும் பொய்யும் புறமே போங்தோம். ஆதலால் பானும் பொய்யாகிய உடம்பும் கின்னே அடையும் கெறியல் லாத புறநெறியிற் போனுேம்,
சிவனே மீன் ஆன முற்றும் வந்து அணுகிய மெய்யடியார் கின்னே பன்றிப் பிறிதொன்றினேயும் அறியாராய்ச் சிறவு செய்து வழிவந்து வின் திருவடியை அடைந்தனர். யாணுே மின்னே அடைதற்கேதுவான மெய் பண்பைப் பெறுதற்கு ஆற்றலுடையேனல்லாத தன்மையைப் பெற்றுள் னேன்; ஆதலால் பானும் பொய்யும் புறமே போங்தோம்; கின் தாள் சேர் தற்கு யான் இனிச் செய்யத்தக்கது யாதுமில்லே! நீ இங்கியருள வேண் டும் என்பதாம்.
பானும் பொய்யும் புறமே போந்தோம் எண் மொழி மாற்றிக் கூட் டுக. பாலும் பொய்யும் புறமே போங்தோமே (சத 5ே) என வருத லுங் காண்க, புதும் திருவடியை எப்தும் வழியல்லாத வழி. மெய்யன் பு பெறவே வல்லேன் அல்லா வண்ணம் பெற்றேன் என்றது மெய்யன் பினேப் பெறவல்லேனல்லாத தன்மையினே அடைக்தேன் என்றவாறு இங்ஙனம் கூறியது உடனே அதிகிடையாமையால் மெய்யன் பு தமக்கில்லே என்பது கருதிப் போலும், யான் மெய்யன்பு பெறவே வல்லேன் அல்லா வண்ணம் பெற்றுள்ளேணுத லால் பாறும் பொய்யும் புறமே போக்தோம். அதனுல் நின்னே அடைதற்குரிய மெய்யன் பைப் பெறும் ஆற்றலின்மையே மின்னே அடைதற்குத் தடையாகவுள்ளது போலும் என்பது அடிகள் கருத்து.
அற-முற்றும். " வகையறச் குழாகொழுகின்" (குறள் சிர்ே) என் புழிப் போது, அடியார் என்றது மெய்யடியார்களே. அவர்கள் இறைவனேயே பன்றிப் பிறிதோன்றனேயும் பற்றுக் கோடாகக் கருகாமையின் " மற் ருென்றறியாதர்" என்ருர், அறிய தார்-முற்றெச்சம். ஆடியார் மற் குென்றறியாதாராப்த் தாள் சேர்ந்தார் என முடிக்க சிறவே என்ற து இறைவன் திருவடியை அடைதற்குரிய சிறந்த தொண்டுகளே இடய்ைத்தி
L1 -
இதன் கண் நின்தள் சேர்தற்குச் செய்யத்தக்கது பாதுமில்ல; இரங்கி யருள் வேண்டும் என்பதனுள் ஆன்த்தி வசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. GEG,

Page 190
352 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
91. Tg Ti algailujiri, அடியேற் குன்தாள் இனேயன்பு
பேரா வுலகம் புக்கார் அடியார் புறமே போந்தேன் யான் ஊரா மிஃக்க குருட்டா மிலேத்திங் குன்கு விண்ேயன் புக் காரா படியேன் அயலே மயல் கொண் டழுகேனே
ப-ரை உடையாய்-என் சீன ஆளாகவுடையவனே, அடியார் பேரா உலகம் புக்கார்-கின் மெய்யடியார்கள் மீளாவுலகமாகிய வீட்டுல்கத்தின் அடைந்தனர்; யான் புறமே போந்தேன்.பான் அதற்குப் புறம்பாகிய இடத்தை அடைந்தேன்; ஊர் ஆ மிகக்க குருட்டு ஆ மிக்லத்து. ஊரி லுள்ள நல்ல பசு கனேக்க அதனேக் கேட்ட குருட்டுப் பசுவும் கனேக் தது போல இங்கு உன் தாள் இணே அன்புக்கு ஆராய்-இவ்விடத்து இங்கிலேயில் உனது திருவடியிஆணயைப் பெறுதற்குரிய மெய்யன்புக்கு என்ன தகுதியுடையேனுப்; அடியேன் அயலே மயல் கொண்டு அழுகேன். வின் அடியவனுகிய யான் அவர் போன வழிக்குப் புறக்கே நின்று ஆசைப் பட்டு அழுவேன்; அடியேற்கு உன் தாள் இஃண அன்பு தாராய்-ஆத லால் அடியேனுக்கு மின் திருவடித் துனேயைப் பெறுதற்குரிய மெய்யன் பினே எனக்குத் தக்தருளுக.
உடையவனே, மீன் மெய்யடியார்கள் பேராவுலகம் புக்கனர். பான் அதற்குப் புறம்பாகிய இடத்தினே அடைந்தேன். ஊரிலுள்ள நல்ல AFÈ கஃன்க்க அதனேக் கேட்ட SG (IL Lär 5/15 SázI75 g) Gro இவ் விடத்து உனது திருவடியிஐயைப் பெறுதற்குரிய மெய்ன் புக்கு என்ன தகுதியுடையேனுய் மின் அடியவனுகிய யான் அவர் போன வழிக்குப் புறத்தே மின்று ஆசைப்பட்டு அழுவேன். ஆதலால் அடியேற்கு சின் திருவடித்துனேயைப் பெறுதற்குரிய மெய்யன் பினே எனக்குத் திங்கருனி வேண்டும் என்பதாம்.
தாராய்-கருதி, முன்னிலே உடன்பாட்டு எதிர்கால வினேமுற்று, 'தணியார் பாகம் வந்தொல்லே தாராய்" (சத 89) என் புதியும் இப் பொருட்டாதல் காண்க. தாளிக்ணய்ன் பு:தாளிக்னயைப் பெறுதற்கு ஏது வாகிய மெய்யன்பு, அன்பு தாராய்' என இயையும், "உனக்குள்ள அன்புத்தாராப்' (பிரார்த் 8) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க, பேராவுலகம்-மீனத் திரும்புதலில்லாத அலகமாகிய வீடு. "பேராஜைகர் தந்து வந்தாட் கொள்வோனே" (ஆசைப் ?) என வருதலும் காண்க. அடியார் பேராவுலகம் புக்கார் என மாறிக் கூட்டுக.
'பிரிவறி யாவன்பர் சின்னருட் பெய்கழற் முளிணேக் கீழ்
மறிவறி யாச் செல்வம் வர்த பெற்ருர்" (அடைக்கலப் ) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க, பேராவுலகம் புகாமையின் புறமே போங்தேன் என்ருர்,
 

鲨
ஊரா-ஊரிலுள்ள நல்ல பசு மிலத்தல்-கதறுதல். ஊராமிவேக்கக் குருட்டா மிலத்து என்றது. ஊரிலுள்ள குருடல்லாத நல்ல L''ಛೆ,೦ அதனேக் கேட்ட குருட்டுப் பசுவுங் கதறியது போல என்றவாறு கல்ல பசுவின் கதறல் தன் கன்றினே அழைக்கவோ உணவினேப் பெறவோ உதவும், குருட்டுப் பசுவின் கதறல் அவற்றை நோக்காது, நல்ல பசு கதறியதைக் கேட்டுக் கதறிய பயனற்றதாகும். அதுபோல என ஒரு சொல் வருவித்துரைக்கப்பட்டது.
நின் தாளினே யன் பினேயுடைய மெய்படியார் நின்னேப் போற்றிப் பேராவுலகம் புக்காராக, அவர் புக்க வழிக்குப் புறமான வழியிற் போன யான் கிள் தாளினே அன்புக்கு என்ன உரிமையுடையேனுப்ப் புறத்தே நின்று அழுவேன். குருட்டாவின் கதறல் பயனின்றிப் போதல் போல் என் அழுகையும் பயனற்றதாகும் என்பதாம். மிலேத்தல்-கதறுதல். இப் பொருட்டாதல் " இங்குன்" தாளி: அன்புக் கா ராய் மயல்கொண் டமுகேனே என அடிகள் தமது அழுகை தாளினேயன்பாகிய பயனேத் த ராமையைக் காட்டுதலால் கன்கு உணரப்படும். இவ்வாறே நம்மாழ்
『ILE),
"எப்படி பூரா மிலேக்கக் குருட்டா மிஃக்கு மேன்னும்
அப்படி பானும் சொன்னேன் அடியேன் குற்றிய தென்பனே' (சம்ாழ் - நிருவிருத்தம் 4ெ) எனத் திவ்விய பிரபந்தத்தின் கண் கூறுத லுங் காண்க.
இதன் கண், கின் தாள் சேர்தற்குச் செய்யத்தக்கது பாதுமில்ல் இரங்கி யருள வேண்டும் என்பதனுல் ஆனந்த பரவசம் என்றும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க.
92. அழகேன் நின் பால் அன்பாம் மனமாய் அழல் சேர்ந்த
மெழுகே பன்னுச் மின்னும் பொன்னுச் சுழல் கண்டு தொழுதே புன்னத் தொடர்ந்தா ரோடுத் தொடராதே பழுதே பிறந்தேன் என் கொண் டுன்னேப் பணிகேனே.
ப-ரை கின் பால் அன்பரம் மனம் அழல் சேர்ந்த மெழுகே அன்னு ராய்-சின்னிடத்து அன்பு பொருக்கிய மனம் அழலேச் சேர்ந்த மெழுகு போல உருகுபவராய்: மின் ஆர் பொன் ஆர் கழல் கண்டு-ஒளி பொருந்திய கின் பொன் போன்ற திருவடியைத் தரிசித்து தொழுது உன்னேத் தொடர்ந்தா ரோடும் தொடராது வணங்கி கின்னேப் பிரியாது தொடர்ந்தவர்களாகிய மெப்படியவர்களோடும் தொடர்ந்து வரமாட்டாது; அழகேன் பிற்பட்டுத் தEத்து நின்று அழுபவனுகிய யான் என் கொண்டு உன்னேப் பணி கேன்-இனி எதனோத் "துபோகக் கொண்டு உன்னே வணங்குவேன்; STATTuS TSTrYS i Tu SKK t u AAS STT TA Y AA AA AAAA AAAA S u TT SSAAAAAA பயனுடையவனுகச் செய்தருள வேண்டும்,
4弹

Page 191
■35エ திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
H
மின்னிடத்து அன்பு பொருந்திய மனம் அழகிலச் சேர்ந்த மெழுகு பேரில் உருகுபவராய், கின் பொன்போன்ற நிருவடிகளேத் தரிசித்து வணங்கி, கின்னேப் பிரியாது தொடர்ந்தவர்களாகிய மெய்யடியார்களோ ம்ெ தொடர்ந்து வரமரட்டாது, பிற்பட்டுத் தனித்து கின்று அழுபவனுகிய பான், இனி எத&னப் பற்றுக்கோடாகக் கொண்டு உன்னே வணங்குவேன்; பயனின்றிப் பிறந்தவஞனேன்; என் கனப் பிறவிப் பயனுடையவனுகச்
செய்தருள வேண்டும் என்பதாம்.
அழுகேள் என்பது ஈண்டு அழுபவனுகிய யான் எடி வினேயாலனே
யும் பெயராப் கின்றது. மனமாய் என்பதில் ஆப் என்னும் எச்சத்தைப்
பிரித்து அன் ஞராய் எனக் கூட்டிப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. அழல்
சேர்ந்த மெழுகு போல உருகும் மனத்தின் வினே அதனே உடையார் மேனின்றது. தொடர்ந்தார் என்பது பிரியாது தொடர்ந்து கநியடைந்த வர்களாகிய மெய்யடியார்களென விக்னபாலனேயும் பெயராய் கின்றது. 'தொடராது-தொடரமாட்டாது. தொடராது அழகேன் என மாறிக்கூட்டுக.
என் கொண்டு என்றது எதனேத் துனேயாகக் கொண்டு என்றவாறு,
அம்மெய்யடியார் போலு அன்பாம் மனமாய் அழன் சேர்ந்த மெழுகு போல உருகுக் தன்மையும் அவரை விடாது பின் தொடர்ந்து செல்லும் ஆற்றலும் இன்மையின்' இனி எனக்குத் துனே பிறிதில்க்ல என்பார்,
என் கொண்டு" என்ருர், பழுதே பிறக்தேன்-பயனரின் ஹிப் பிறந்தவனுயி
னேன், ஏ-தேற்றம். இனி, மின் பால் அன்பாம் மனமாய் அழமாட்டே
லும் உன் சீனத் தொடர்ந்தாரோடும் தொடரமாட்டாது பழுதே பிறந்
தேனுமாகிய யான் என் கொண்டு உன்னேப் பணிவேன் எனவும் உரைக்க
லாம். இவ்வுரையில் அழுகேன் என்பது அழமாட்டாதவனுகிய யான்
எனத் தன்மையொருமை எதிர்மறை வினேயரலண்ேபும் பெயராயும், பிறக்
தேன் என்பது தன்மையொருமை இறந்தகால வினேயாலனேயும் பெயராக வும் கொள்ளவேண்டும்.
இதன் கண், அமூகேன் பழுதே பிறந்தேன் என்கொண்டுன்சீனப்
பணிகேன் என்றமையால் அமுபவனுகிய எனக்கு உற்ற துனேயை உத விப் பிறவிப்பயனுடையதாகச் செய்யவேண்டும் என்பது பெறப்படுதலின்
ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதரு 5ed it, ir Gir 35. 88.
93. பணிவார் பிணிதீர்த் தருவிப் பழைய வடியார்க்குன்
அரிையார் பாதங் கொடுத்தி அதும்ே அரிதென்ரூ ல் திரிையார் மூங்கில் அனேயேன் விஃயைப் பொடியாக்கித் தன்னியார் பாதம் வந்தொன்வே தாராய் பொய்நீர் மெய்யானே. இர பொப்திர் மெய்யானே-உயிர்களின் பொப்ர்மையை நீக்கி
யருளும் ப்ெப்பொருளாபுன்னஸ்கோ பணிவார் பழைய அடிபார்க்கு பினரி
 

திருச்சதகம் 555
தீர்த்தருளி-நின்னே மெய்யன்போடு வணங்குபவர்களாகிய பழைய அடி யார்க்குப் பிறவிப் பிணியை நீக்கியருளி; உன் அணி ஆர் பாதம் கொடுத்திஉன் அழகு நிறைந்த திருவடிகனேக் கொடுத்தருளிரே; அது அரிது என்ரு நூம் எனக்கு இப்போது உடன்ே அப்படி அருள் செய்தல் முடியாதாயினும் திணி ஆர் மூங்கில் அனேயேன் வினேயைப் பொடியாக்கிதிட்பம் பொருந்திய மூங்கிலேப் போன்ற தீமையையுடையவனுகிய எனது பிராரத்த கன்மத்தை யும் ஞானத் தீயாற் பொடி செய்து, ஒல்ல வந்து தணி ஆர் பாதம் தாராய்-காலம் நீட்டியாது விரைந்து வந்து குளிர்ச்சி பொருந்திய நின் திருவடிகளேத் தந்தருள்வாயாக.
பொய்தீர் மெய்யானே, நின் சீனப் பணிபவர்களாகிய பழைய அடி யார்க்குப் பிறவிப் பிணியை நீக்கியருனி உனது திருவடிகளேக் கொடுத் தருளினே எனக்கு இப்பொழுது பிணிதீர்த்துத் திருவடிகளேத் தருதல் அரிதாயினும் மூங்கிலனேயேன் வீ&னயைப் பொடியாக்கி விரைந்து வந்து திருவடிகளேத் தந்தருள வேண்டும் என்பதாம்,
பணிவார் பழைய அடியார்க்குப் பிணி தீர்த்தருளி உன்பாதம் கொஒத்தி என இயைத்து பொருள் கொள்க பணிவார். அடியவர் "பணிவோர் மருங்களியா" கோவை 53. பிணி.பிறவிப்பினரி. "பிறவிப் பிரிைப்பட்டு மடங்கினர்க்கே " (நீக் 18) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க பழைய அடியார்-தோன்றுதொட்டு வழிபட்டு இறைவனுக்கு ஆட்பட்ட மெய்யன் பர்களே " பாதங் கொடுத்தி" என்றது வீடுபேற்றி&னக் கொடுத்தருளுதி என்றவாறு, "அண்ணலார் சேவடிக்ம்ே ஆண்ட அர சமர்ந்திருந்தார்' எனப் பெரிய புராணத்து (திருநாவுக் கிrே) வருதலுங் காண்க. கொடுத்தி என்பதில் இகர விகுதி காலங் காட்டாது முன்னிலே விகுதியாய் நின்றது. தகரம் இறந்த காலம் காட்டிற்று.
அதுவும் அரிது என்ருல் என்பதில் உம்மையைப் பிரித்து அது அரி தென்மூலும் எனக் கூட்டி எனக்கு இப்பொழுது உடனே அப்படிச் செய்தல் முடியாதாயினும் எனப் பொருள் கொள்ளப்பட்டது. திணியார் மூங்கில்-திண்மை பொருக்திய மூங்கில் என்றது குழாய் மூங்கிலல்லாத கன்மூங்கில், இம்மூங்கில் போல மனநெகிழ்ச்சி யில்லாதேன் என்பார் "தினியார் மூங்கிலனேயேன்" என்ருர் 'திணியார் மூங்கிற் சிங்தையேன்" (பிரார்த்தனே )ே என அடிகள் பிருண்டு அருளியமையுங் காண்க, இனி மூங்கிலிடத்தே உண்டாகும் தீ அத&னயே அழிப்பது போல யானே எனக்குத் தீமையைத் தேடிக் கொள்பவன் எனப் பொருள் கொள்ளலும் பொருந்தும்.
இறைவனுள் ஆட்கொள்ளப்பட்டபோது சஞ்சித வினேயும் ஆதாமிய வினேயும் அழிக்கப்பட்டமையின் வினேயென்றது எஞ்சி நின்ற பிராரத்த ಐರಿಷಿ ಪಾಲ್ರಹ குறித்தது. தணி: தண்மை குளிர்ச்சி 'ಹೌu॰ಛಿ''ನ್ತಿ?

Page 192
■-蠶- 岛56 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மழை" (பரி;ே 29; 9:11) என்பவற்றிலும் இப்பொருட்டாதல் காண்க.
இப்பொழுது கூடாகாயினும் காலம் நீட்டியாது விரைந்து வந்து எனப் பொருள் தந்து கின்றது. அங்கனம் கொள்ளாக்கால் அடியார் பிணி நீர்த்துப் பாதம் கொடுத்தருளினே அது அரிதாயினும் என் வினேயைப் பொடியாக்கி ஒல்லே திருவடியைத் தரவேண்டும் என வேண்டுதல் பய னில் கூற்கும்.
இதன் கண், ஒல்லே தனியார் பாதம் தாராய் என்றதனுல் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. S.
94. யானே பொய்யென் நெஞ்சும் பொய்யென் அன்பும் பொய்
ஆணுல் வினேயேன் அழுதால் உன்ஃனப் பெறலாமே தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே கித்திக்கும் மானே அருளாய் அடியேன் உனேவத் துறுமாறே.
ப-ரை தித்திக்கும் தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே-இனிக்கும் தேனும் அமுதும் கரும்பின் தெளிந்த சாறுமாக உள்ளவனே மானே. பெரியோனே யானே பொய்-யானும் கிலேயில்லாத பொய் வாழ்வுடை யேன் என் நெஞ்சும் பொப்.என் உள்ளமும் கிலேபேறில்லாத பொய்ம்மை புடையது; என் அன்பும் பொப்-அவ்வுள்ளத்தினிடத்துளதாகும் அன்பும் இடையீடுபடும் பொய்ம்மையுடையது; ஆணுல்-அங்ங்னமாயின் வினேயேன் அழுதால் உன்னே பெறலாமே-பிராரத்த வினேயின் பயனே நுகர்ந்து கொண்டிருக்கும் யான் உன் சீன அடைய வேண்டுமென்று விரும்பி அழு தால் உன்னே அடைய முடியுமா ? அடியேன் உன்னே வந்து உறும் ஆறு அருளாய்-ஆதலால் அடியேன் உன்னே வந்து அடையுமாறு அருள்
செய்ய வேண்டும்,
தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே மரனே, பரீனே பொய்; என் நெஞ்சும் பொய்மையுடையது. அங்ரெஞ்சிடத்துளதாகும் அன்பும் பொய்; அங்ங்னமாயின் உன்னே அடைய வேண்டுமென்று விரும்பி அழுதால் உன்னே'அடைய முடியுமா ? ஆதலால் அடியேன் சின்னே வந்து அடையு மாறு அருள் செய்ய வேண்டும் என்பதாம்.
யானே என்பதில் ஏகாரம் எண்ணுப் பொருளது. அடிகள் தம்மை பொப் என்றது கிஃபற்ற உலக வாழ்வுடைமை பற்றியாகும். நெஞ்சும் பொப் என்றது ஓரிடத்து மீக்ல பேறின்றி அஃலயு நிலமை பற்றியாகும். தம்முடைய அன்பினேப் பொய் என்றது எண்ணெய் ஒழுக்குப் போல இடையீடின்றி நிகழாது அன்பு இடையறவுபடுதல் பற்றியாகும். அங்கி னம் இடையறவுபடுதல் உண்டி உறக்கம் முதலியன பற்றியாகும். ஆணுல் என்பது முற்கூறிய மூன்றும் பொய்யாகுமாயின் என ஏதுவை வலி யுறுத்தியது. வினேயேன் என்றது எடுத்த உடலுக்குரிய பிராரத்த *

357
திருச்சதகம்
மத்தை அநுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் யான் என்றவாறு. வினேயேன்குறிப்பு விக்னயாள&ணயும் பெயர் பெறலாமே என்பதில் ஏகாரம் எதிர் மறைப் பொருளில் வந்தது, அடியேன் வந்து உறுமாறு அருளாப் எனப் பின்னர் அடிகள் வேண்டிக் கொள்ளுமாற்ருனும் அவ்வேகாரம் எதிர் மறை என்பது இனிது விளங்கும். தித்திக்கும் என்பதனே தேன் அமுது கரும்பின் தெளிவுகளுக்கு இனம் விலக்காது இயல்புகூறும் அடை மொழியாக்குக், தேன் முதலியன போல இறைவன் இனியனுக விளங்குதல் தேனே அமுதே கரும்பின் தெளிவே சிவனே (சத 55) என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமதிக தேன் அமுது கரும்பின் தெளிவு என்பன அறிவு இச்சை செயல்களுக்கு இன் பக்தருபவன என்பதைக் குறிப்பனவாகும். தித்திக்கும் மானே என இயைத்து இனிமைதரும் பெரியோனே என உரைப்பினும் அமையும். மான் என்பதி மகான் என்பதின் திரிபு, பெரி யோன் என்பது கருத்து, அருளாப் முன்னிலே உடன்பாட்டு எதிர்கால வினேமுற்று.
இதன் கண், அடியேன் உனே வந்து உறுமாறு அருளாய் என்பதனுல் உன்னே வந்து அடைந்து பெறும் ஆனந்தத்தினுல் பரவசமடைய விரும்பு தல் பெறப்படுதலின் ஆனந்த பரவசம் என்னும் ஒன்பதாம் பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாது காண்க. C.
10. ஆனந்தாதீதம்
ஆனந்தாதிகம்.வடநூன் முடிபு. ஆனந்த அதீதம் எனப் பிரிக்கப் படும். ஆனந்தம் பேரின் பம், அதீதம் அதன் மேற்பட்ட சில. இறை வனது முத்தியின் பத்தில் தன்னே மரத்தல் பரவசமாகும். அதன் முதிர்ந்த சிஃயே அதிகமாகும். இங்கிலேயையடையும் உயிருக்குத் தன்னுணர்வும் தான் நுகரும் உணர்வும் உள்வர் கா.
எண் சிக் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
95. மாறி மாதமாக் கருனே வெள்ளமே
வந்து முந்திதின் மலச் கொள் தாளினே
வேதி லாப்பதப் பரிசு பெற்ற நின்
மெய்ம்மை யன்பருன் மெய்ம்மை மேவினுர்
ஈறி Eாத நீ எனியை யாகிவத்
தொனி செர் மானுட மாக நோக்கியும்
கிறி எசததெஞ் சுடைய தாயினேன்
கடைய குயினேன் பட்ட கீழ்மையே.

Page 193
358 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பரை மாறு இலாத மா கருனே வெள்ளமே-ஒரு காலத்தும் வேறு படுதலில்லாத பேரருட் பெருக்கே கின் பலர் கொள் தாளினே - நினது தாமரை மலரின் தன்மையைக் கொண்ட திருவடிகள் இரண்டினேயும், வேறு இலா பத பரிசு பெற்ற நின் மெய்ம்மை அன்பர்-விட்டு நீங்குதல் இல்லாத பக்குவ நிக்லியை யடைந்த நின்னுடன் வந்த மெய்ன்பர்கள் முந்தி வந்து உன் மெய்ம்மை மேவினுர்-முற்பட்டு வந்து உனது மெய்ம்மை யாகிய திருவடியின் பத்தைப் பெற்றனர். ஈறு இலாத ரீ-அழிவில்லாத இறைமைக் குணங்களே புடைய அரினாயாகிய ரீ, எளியை ஆகி ஒளி செய் மானுடம் ஆக வந்து கோக்கியும்-அருளால் எளிமையையுடையை யாகி ஒளி விளங்குகின்ற மக்கள் வடிவில் ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளி வந்து திருவருட் பார்வையாகிய கனநீட்சை செய்தும், கீறு இலாத நெஞ்சு உடைய நாயினேன்-பிளந்து அழிந்தொழியாத வன்நெஞ்சுடைய காய் போன்றவனுகிய யான், ஆடையன் ஆயினேன்.புறத்தே நிற்பவன் ஆயினேன். பட்ட கீழ்மை - அதனுல் யான் அடைந்த இழிவரசில் என் னென்பேன். '
மாறிலாதமாக் கருனே வெள்ளமே, நின் தாமரை மலரின் தன்மையைக் கொண்ட தாளினே யை விட்டு நீங்குதலில்லாத பக்குவ சிலேமையை படைத்த சின் மெய்ம்மை அன்பர்கள் உன் ம்ெப்ம்மையாகிய திருவடியின்பத்தைப் பெற்றனர். ஈறிலரத ரீ, அருளால் ஒளியையுடையை யாகி விளங்குகின்ற மக்கள் வடிவில் ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளி வந்து திருவருட் பார்வையாகிய நயன தீட்சை செய்தும், றிேலாத வன்நெஞ் சுடைய நாயினேன் புறத்தே கிற்பவனுயினேன். அதனுல் யானடைந்த இழிவரலே என்னென்பேன் என்பதாம்.
இறைவன் பேரருள் மாக்கருணை எனப்பட்டது. போருளே வெள்ள மாகக் கூறுதக் "கல்ஃலட் பிசைந்து கனியாக்கித் தன் சுருனே வெள்ளத் தழுத்தி" (அம்மானே 5) ' வான் கருனே வெள்ளப் பிரான் ' (கோத்ரீ) 'தன் கருனே வெள்ளத்து' (பொன்னூாசல் 3) என வருவனவற்றிலும் காண்க. இறைவன் கருனேயே உருவாயுள்ளாணுதலின் கருனே வெள்ளமே எனீருர், இறைவனது பேரருட் பெருக்கு மிகுதல்குறைதலின்றி எக் காலத்தும் ஒரே தன்பைத் தாயிருத்தலின் " மாறிலாத மாக்கருனே வெள்ளமே" என்ருர், "குறை விலா நிறைவே கோநிலா அமுதே' (கோயிற்சி) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க.
மலர் கொள் தாள்-தாமரை மலரின் தன்மையைக் கொண்ட தாள் " தாமரைத் தாள்" (சத 45) என வந்தமையுங் காண்க. தாளிஇனயை என இரண்டாவது விரிக்க வேறு இலாத விட்டு நீங்குதவில்லாத, பதப் பரிசு இறைவனூேடு இரண்டறக் கீல்த்திற்குரிய பக்குவமில்லமை, மெய்ம்மை யன்பர்.மெய்யன்பர் என்றது இறைவன் அடிகளே ஆட்கொள்ள் வந்த ஞான்று உடன் வந்த அணுக்கன் தொண்டர்களே. உன் மெய்ம்மை
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

திருச்சதகம் 359
பேவிஞர்-உன் மெய்ம்மையாகிய திருவடியின்பத்தைப் பெற்றனர். 'பழைய அடியார்க்குன் அணியார் பாதங் கொடுத்தி" (சத89) என்பது ஈண்டறி யற் பல து -
ஈறிலாத அறிவற்ற என்றது அழிவற்ற இறைமைக் குனங்களின் பெருமையையும் அருமையையும் உணர்த்தியது. அங்ானமன்றி, ஈறி லாத நீ என்பதற்கு அழிவில்லாத மீ என் அழியாமையை உணர்த்தியது எனக் கொள்ளின் அழியர்மை உயிர்க்குமுண்டு, உலகுக்கு முண்டாதலின் அதனேச் சிறப்பாக இறைவனுக்குக் கூறுதல் அமையாது. எளியையாகி என்றதனுலும் ரீ அரியை என்பது போதரும் ' எத்தனபு மரிய ரீ பெனியையானுய்" (தேவா நாவு 308:8), எளியையாகி யாண்டமை எளியையா யாண்ட ஈசனே மாசிலா மணியே" (பிடித்த 10) எளிவந் தென்னே ஆண்டு கொண்ட் என்னுரமுதேயோ (ஆசைப் 5) என்பதனுலு மறியப்படும். எளியையாதல் கைம்மாறு கருதாத பேரருளாகும்.
மானுடம்-மனித வடிவு. " மற்றவர் தம்மை நோக்கி மானுடமிவர்தா மல்லர்" எனப் பெரியபுராணத்து (காரைக்கால் 47) வருதலுங் காண்க, திருப்பெருந்துறையில் குருந்த மரநிழலில் தெய்வீக ஒளி திகழ மக்கள் வடிவில் ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளியவன் இறைவன் என்பது புலப்பட ஈறிலாத நீ எளியையாகி வந்து ஒளி செய் மானுடமாக நோக்கியும்" என்ருர், இறைவன் மானுடத் திருவுருவங் கொண்டருளுதல்,
"மீ கெழு பரஞ்சுடர் வெளிப்பட் டம்ம எம்மனுேர் போல வினிதெழுந் தருளிக் கைம்மா றற்ற கணக்கில்பே ரின்ப மோணவாழ் வளிக்கு ஞான தேசிகன்' 3:13-.ே
எனவும்:
"மானிட ரூய வடிவுகொண் டருளாது
மானிட ஒப வடிவுகொண் டருளி' 14:31-3.
எனவும் பண்டார மும்மணிக்கோவையில் வருவனவற்ருலுமறிக.
நோக்கியும் என்றது திருவருட்பார்வை செய்தலாகிய நயன தீட்சை செய்தும் என்றவாறு உம்மை-உயர்வு சிறப்பு. இறைவன் அடிகளுக்கு மனதிட்சை மாத்திரஞ் செய்தானல்லன், அதன்மேலும் தத்துவ சுத்தி யாயே Bஆங்ாண நீக்கையினேயும், மக்தி உபதேசமாகிய வாசக தீட்சை யையும், சிவ் ஹஸ்தமத்தக சம்யோசனம் ஆகிய பரிச தீட்சையையும் செய்
ருளினுன் என்பது புரானவரலாற்ருல் அறியப்படும்,

Page 194
360 了 திருச்சதகம்
" நீக்கி முன்னெசினத் தன்னூெடு நிலாவகை குரம்பையிற் புகப்பெய்து
நோக்கி நுண்ணிய நொடியன சொற்செய்து நுகமின்றி விளாக்
கைத்து" (அதிசயம் 8) நானேயோ தவஞ் செய்தேன் சிவாயநம வெனப்பெற்றேன்
୍t froଇy 10. என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
'செஞ்சிற்கு கீறிலாமை தன் செயலொழிந்து ஒருவழிப்பட்டு வில்லாமை
சினமிறக்கக் கற்ருலும் சித்தி யெல்லாம் பெற்ருலும் மனமிறக்கக் கல்லார்க்கு வாயேன் பரபரமே" என்ற தாயுமானவர் வாக்கும் ஈண்டு சிந்திக்கத்தக்கது. அடிகளுக்கு மனம் ஒருவழிப்பட்டு அடங்காமை பிராரத்த வினேயுடைமையாலாகும். ஒடுங்காத மன்ாடைமையால் தன் சிறுமையை உணர்த்த நாயினேன் என்ருர், ாேயினேன் எனக் கடையணுயினேன் என் க. கடையணுயிரேன் வாயிற் புறத்தே நிற்பவனுயினேன். என்றது மெய்யன் பர் உன் மெய்ம்மை மேவினுராக யானும் பொய்யும் புறமே போக்தோம் என்பதை விளக்கிய தாகும். 串 *
பட்ட ம்ேமை-அடைந்த இழிவால், அடிகளுக்கு உண்டாகிய இழி வரல் என்னேயெனின் முழுமுதலிறைவள் வலியவந்து ஆட்கொள்ளப் பெற்றும் உடனே கதியடையாது பிராரத்த கன்மக்கை நுகர்ந்து கொண்டு உண்டு உடுத்து உறங்கி உலகில் வாழவேண்டிய சீஃலமையாகும்.
* தேனிலாவிய திருவருள் புரிந்த நின் சிவநகர் புகப்போகேன்
ஜனனிலாவியை ஒம்புதற் பொருட் டினும் உண்டுடுத்திருக்தேனே,
(சத சி0) மெய்யர் வெறியார் மலர்ப்பாதம் மேவக் கண்டுங் கேட்டிருந்தும் பொய்யனேன் கான் உண்டுடுத்திருப்பதானேன் போரேறே (சத )ே Կr ET அடிகள் அருளியமையுங் இாண்க,
இதன் கண், கிறிலாத நெஞ்சடைய ாேயினேன் என்பதனுள் மரைக் தொழிற்படாது இறையின் பத்தில் மூழ்கும் அதீத கிலேயை விரும்புதல் பெறப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க, 9.
98. மையி எங்குநர் கண்ணி பங்கனே
வந்தெ சீனப்பணி கொண்டபின் மழக் கையி காங்குபொற் கிண்ண்ம் கி ன்றவாள்
அரியை என்றுனேக் கருது கின்றினேன் மெய்யி :ங்குவெண் ணிற்று பேரிைபாப்
rெரர்: ஆன் துன் மெர்ந்த ம்ே விஞர் பொய்யில் அங்கேஃப் Lتم تكن ا விட்டுநீ
போவ தோசொலாய் பிபாருத்த மாவதே,
 
 
 

திருச்சதகம் 361
ப-ரை: மை இலங்கு நல் கண்ணி பங்கனே-தீட்டிய மை விளங்கு தற்குக் காரணமாகிய நல்ல அருட்கண்களேயுடைய உமையம்மையை ஒரு சுற்றிலுடையவனே மெய் இலங்கு வெள் மீற்று மேனியாய் - வீடுபேற் றிற்கறிகுறியாகிய உண்மை விளங்கும் திருவெண்ணிற்றை அணிந்த திரு மேரியையுடையவனே வந்து எனே பணி விொண்ட பின்-நீ ஞானுசாரிய ணுக இவ்வுலகில் எழுத்தருளி வ்ந்து அடியேஃன்த் தொண்டனுகக் கொண் டருளிய பின், மழ கை இலங்கு பொன் கிண்ணம் என்று அலால் குழவியின் கையில் விளங்குகின்ற போற்கின்னம் போலும் என்று கின்னே எளிமையாகக் கருதுகின்றதல்லாமல் அரியை என்று உனே கருதுகின்றி வேன்.பெறுதற்கு அருமையுடையை என்று உன்னே ாேண் மீனேக்கின்றி லேசு மெய்ம்மை அன்பர் உன் மெய்ம்ம்ை மேவிஞர்-கின்னுடன் வந்த ப்ெபன் பர்கள் உன் மெய்ம்மையாகிய திருவடியின் பத்தைப் பெற்றனர்; என் இன பொப்பில் புகுதவிட்டு-அடியேஃனப் பொய்யாகிய உலக வாழ்க்கை யில் புகும்படி விட்டு; நீ அங்கு டோலிகோ பொருத்தமாவது-நீ சிவபுரக் துக்கு எழுந்தருள்வதுதானுே எளியையாகி வந்து பணி கொண்ட சின் திருவருட்டிறத்திற்குத் தகுதியாவது சொலாப்-சொல்லிாருள்வாயாக.
மையிலங்கு நற்கண்ணி பங்கனே, மெய்யிலங்கு வெண்ணிற்று மேனி பாய், நீ ஞானுசாரியனுக எழுந்தருளி வந்து என் &னப் பணிகொண்ட பின், மழக்கையிலங்கு பொற்கிண்ணம் போலும் என்று மீன் சீன எளிமையாகக் கருதுகின்றதல்லாமல் பெறுதற்கு ஆரியை என்று உன்னேக் கருதுகின்றி லேன் ஜின்னுடன் வந்த மெய்ம்மை அன்பர் உண்து மெய்ம்மையாகிய நிருவடியின் பத்தைப் பெற்றனர். என்னேப் பொய்யாகிய உலக வாழ்க்கை பிற் புகும்படி விட்டு மீ சிவபுரத்துக்கு எழங்கருள்வதுதாணுே எளியை பாதி வந்து பனிகொண்ட கின் பெருமைக்குப் பொருத்தமாவது ? சொல்வி பருள்க என்பதாம்.
மையிலங்கு நற்கண்ணி என்றது உமையம்மையை. "மையார் தடங் தன் மடங்தை மனவானா" (திருவெம்பர் 11) எனத் திருவாசகத்தும் * மையார்ந்த வொண் கணுமை' (ஞான ேே:ே 1) மையார் வர்க்கண் ஞள் பாகர் போலும் (நாவு 23:3) "மையார் கண்ணிை பங்கா" (சுந் 37:4) எனத் தேவாரத்தும் வருவ ைகாண்க. மை-மகளிர் கண்ணுக்குத் தீட்டும் அஞ்சன மை, அது இறைவியின் கண்களே யடைந்து விளக்கம் பெற்ற தென்பார், 'மையிலங்கு கண்' என் குர். இலங்கும் என்னும் எச்சம் கரசியப்பொருட்டு, கற்கண்-அருட்கண்.
வந்து எனப் பனிகொண்ட பின் என்பது எத்துனே மேம்பாட்டின ரும் அறிதற்கரிய உயர்விக்கியுடையையாகிய நீ எனில்பயாய் ஞானுசரிய ரூக வலிய எழுந்தருளி வந்து சிறிபேக்னக் கொண்டனுகக் கொண்ட பின் என்றவாறு.
"என் பெல் முருக்கி வெளியையா பாண்ட ஈசனே' (பிடித்த 10)
i

Page 195
362 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை,
பணிகொண் டென் ஐ புரட்கொண்டு" (புணர்ச் 5)
வேண்டும் அயன் மாற் கரியோப் ரீ வேண்டி யென்சீனப் பணி கொண்டாப்" (குழைத்த )ே
திகழர நின்ற திருமேனி காட்டி பென்சீனப் பணிகொண்டாப்" (குழைத்த 10) என வருவன காண்க.
மழ குழவி. "விசும்புற்ற திங்கட்கமு மழப் போன்று' (198) என் னும் திருக்கோவையாரினும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. மறக் கையி லங்கு பொற்கிண்ணம் என்றலால் அசியை என்றுனேக் கருதுகின்றிலேன் என்றது குழவியின் கையிற் கொடுக்கப்பட்ட பாலுணவையுடைய பொற் கிண்ணத்தை அக்குழவி அதன் அருமை தெரியாது கழுவவிட்டுப் பாலுணவை யுமிழ்க் து அக்கிண்ணத்தையும் சிதைப்பது போல, மீக்க அருமையுடைய நீ எளிமையுடையையாய் வலிய எழுந்தருளி வந்து என்னே ஆட்கொண்டமையால் கின்னே அரியை என்று கருதாது எளியை என்று என்னுவேஞய் "அதனுல் மின்னேயும் பிரிந்து விள்ாைருளால் எய்தும் பேரின் பத்தையும் இழந்தேன் என்றவாறு. குழந்தைக்குப் போக்கிங் னத்திற் பால் கொடுக்கும் முறைமையின் உண்மயம்மோர் ஆளுடைய பிள்இ யாருக்குப் பொற்கிண்ணத்தில் திருமுஃலப்பாலேக் கொடுத்தமையா தும், அதனே,
ாபோதையர் பொற்கிண்ணத் தடிசின் பொல்லாதெனத்
தாதையார் முனிவுறத் தானென பாண்டவன் (E82:3)
எனத் தேவாரத்து ஆளுடைய பின்ளே யார் அருளிச் செய்தமையானும் அறிக மெய்யிலங்கு வெண்aைறு "சத்தியமாவது சீறு" என ஆளுடைய பிள்போரால் அருளிச் செய்யப்பட்டது. திருற்ேறின் உண்மை, பசுவின் சானம் எங்ஙனம் அக்கிணியைச் சேர்ந்து தன் தன்மை கெட்டு தாய்தாங் தன்மையடைகின்றதோ அதுபோல இறைவனேச் சார்ந்த உயிரும் தன் ஆணவ இருள் கெட்டு தூய்மையடைந்து இன்புறும் என்பதை உணர்த் துவதாகும். ஞானுசாரி ரூப் எழுந்தருளிய ஞான்ற இறைவன் கிருமேனி யில் வெண்ணிறு கானப்பட்டமையின் "வெண்னற்று மேனியாப்' என் ருர், 'சிவனடின் திரடோண் மேல், நீறு சின்றது கண்டண் பாயிலும்" (சத 38) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. "செங்கிற மேனி வெர rற்ணிவோன்" (திருக்கோவை 9ே) என்பதும் ஈண்டைக் கேற்ப அறியற்
LTքի:
ப்ெ மையன் பர்-பெப்டின் பர். ப்ெமை திருவடி பின்பர் ஃெப்ம்ம்ை 'ள்'பர் ைெம ம்ேவினமை "கின் வர் கொள் தாளினே வேறிலாப் துப் பரிசு டெத்த சின் பெய்ம்மை பன்பர் உன் மேய்ம்மை குே"
.அருளியவாறுங் காண்க بق شہاTah یعنی لڑائن آف نیش+i ;یۓ آتاJ Ja gT
、 、

திருச்சதகம் ፵88
பொய்யில் எக்ளப்புகுதவிட்டு எனக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. இனி, பொய் இலங்கு என்&னப் புகுத விட்டு எனப் பிரிக் துப் பொம்மை விளங்கும் எளியேகனப் புறத்தே போக விடுத்து எனப் பொருளுரைப் பாருமுளர் என்னேப் பொய்யில் புகுதவிட்டு நீ சிவபுரத்துக்கு எழுச் சுருள்வதுதானுே எளியையாகி வந்து பணிகொண்ட கின் திருவருட்டிறக் திற்குப் பொருத்தமாவது கூறியருள்க என்ருர், அங்குப் போவதோ என்க் கூட்டுக, அங்கு என்றது சிவபுரத்தை போவது போதல் கோயி பெயர். சொல்லாப் என்பது சொலாப் என நின்றது. 'எய்ப்பிளில் வைப்பனே பெ&ன வைப்பதோ சொலாப்" (சத 8ெ) என வருதலுங் கிாண்க.
இதன் கண், சொலாப் என இறைவனே விடை சுறுமாறு விணு வினும் r என்கண விட்டுப் போவது மீன்திருவருட்டிறத்திற்குப் பொருத்தி மற்றதாகலின் என் சீனயும் உடன் கொண்டு செல்லுதல் வேண்டும் என் பது குறிப்பாகும். அதனுல் ஆனந்தா கீதத்தை அவாவுதல் பெறப்படுக லின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதி ருதல் காண்க. 2.
97. பொருத்தம் ஒன்மையேன் பொய்மை புண்மையேன்
போத வென்றெனப் புரிந்து தோக்கம்
வருத்த மின்மையேன் வஞ்ச முண்மையேன் மாண்டி லேன்மலர்க் கமல பாதனே
அரத்த மேனியாய் அருள்செய் அன்பரும்
நீயும் அங்கெழுத் தருளி இங்கெஃன
இருத்தி னுய்முறை யோகான் எம்பிரான்
வர். ஜோன் விரைக் கிறுதி யில் ஃபே.
ப-ரை கமல மலர் பாதனே. தாமரை மலர் போன்ற திருவடிகனே புடையவனே, அரத்த மேனியாய் - செக்கிறமான திருமேனியையுடைய நுனே, என் எம்பிரான் என்னுடைய எம்பிரானே பொருத்தம் இன்மை யேன் - நின்னே உடனே அடைதற்குரிய தகுதியில்லாதேன் பொய்மை உண்மையேன் - பெரப்யுலக வாழ்வில் இருக்க வேண்டிய கிலேமையை உடையேன், எண் போத என்று புரிந்து நோக்கவும் - அத்தகைய என்னே வருக என்று அழைத்து விரும்பி அருட் பார்வை ே ஸ்கவும், வருத்தம் இன்மையேன் - கின்னே விரைந்து அணுகும் முயற்சியில்லாதேன். வஞ்சம் உண்மையேன் - மயக்கமுடையேன், 'மாண்டிலேன் - அவற்ருல் இறக் தொழிந்திவேன், அருள் செய் அன்பரும் ரீயும் அங்கெழுந்தருளி நின்ஞல் அருள் செய்யப்பட்ட மெய்யடியார்களும் யுேம் சிவபுரத்திக்கு எழுச்சுருளி எனே இங்கு இருத்தினுய் - சிறியேனேப் பொப்புலக வாழ்வில் இருக்கு மாறு பணித்தாய், முறையோ - இது உனக்குத் தகுதியோ வம்பனேன் விக்னக்கு இறுதி இன்ஃயே. கிலேயில்லாதேனுகிய எனது பிரார்க்க வினேக்கு ஒர் அழிவில்ஃலயோ?

Page 196
364 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கமல மலர்ப் பாதனே, அாத்த மேனியாய் என் எம்பிரான், தின்னே உடனே அடைதற்குத் தகுதியில்லாதேன், பொப்புவது வாழ்க்கையில் இருக்க வேண்டிய கிஃமையையுடையேன், அத்தகைய எண் வருக என்று அழைத்து அருட்பார்வை நல்கவும், கின்னே விரைந்து அணுகுதற்கு முயற்சியில்லாதேன், வஞ்சமுண்மையேன், அவற்ருல் இறக்தொழிந்தி லேன், நின்னுல் அருள் செய்யப்பட்ட கின் மெய்யடியார்களும் நீயும் சிவபுரத்துக்கு எழுந்தருளி என் ஆன இப்பொய்யுலக வாழ்வில் இருக்கு மாறு பணித்தாய், இது முறையோ? நிலயில்லாதேளுகிய என தி பிராரத்த வினேக்கு இறுதி இல்க்யோ ? அத&ன அழித்துக் கதியருள வேண்டும் என்பதாம்.
பொருத்தம் - உடனே கதி அடைதற்குரிய தகுதி. பொருந்தற்குரிய திரான அத்தவிதக் காட்சி என்பாருமுளர். உண்மை உள்ள தன்மை, பொய்மையுண்மை பெர ருத்த மின்மைக்கு ஏதுவாகும். போத-போதுக; விசி வருக்கம் - முயற்சி, "ஆற்றின் வருந்த விருத்தம்" (குறள் 8ே) என்புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. சண்டு வருத்தம் - வின்னே வீரைக்க அணுகுத்ற்கேற்ற முயற்சியைக் குறித்தது. வருக்க மின்மைக்கு வஞ்சமுண்மை ஏதுவாகும்
பொய்மையுண்மையும் பொருத்தமின்மையும் வஞ்சமுண்மையும் வருக்கமின்மையும் ஆகிய இக்குறைபாடுகளையுடையேன் அவற்ருள் உடனே இறந்துபட்டிருக்கலாம். அதுவும் செய்ய முடியாதவனுயினேன் என்பார் மாண்டிலேன் எல் ரூர்,
அரத்தம் - ரத்தம் என்னும் வடமொழி. அகரத்தை முதலிற் பெற்று வந்தது. சிவப்பு என்பது பெர ருள். "ஆரக்க மேனியர் அடும்படை எங்துங் காத்தர்" (கந்த முரனுட் 82) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அங்கு என்றது சிவபுரத்தை, எழுந்தருளி என்றது புறப்பட்டுச் சென்றருளி என்றவாறு, இங்கு என்றது பொப்புலக வாழ்வினே. இருக் தினப்-இருக்கவென்று கட்டளையிட்டருளினுய்.
முறையோ என்றது ஒன்றும் போதா நாயேசீன உய்யக் கொண்ட சீன் கருக்ணக்கு என்னேயும் உடன் அழைத்துச் சேறல் இயலாத தொன் ஹன்று. அங்கனமாகவும் அழைத்துச் செல்லாது இங்கு என்ே இருக்தி யது தகுமே" என அடிகள் இரங்கிக் கூறியவாறு என் எம்பிரான் என்பது என்னுடைய கலேவனே என உரிமை தோன்றக் கூறியவாறு, "கின் சுழலினே பலாதிலேன் என் எம்பிரான்', 'பொய்மையேன் என் எம் பிரான்" (சத76, ??) எனப் பிருண்டுமிருணியவாறு காண்க, நம்பு-நீே பின்மை, விண் - பிராரத்த வினே. இல்லகே என் புழி ஏகாரம் வினு, வினேக்கு இறுதியில்லேயேயாயினும் அவ்வினேயை அழிவு செய்தருள வேண்டும் என்பது குறிப்பு.

திருச்சதகம் 365
இதன் கண், அன்பரும் நீயும் அங்கெழுந்தருளி இங்கெனே இருத்தி ரூப் முறையோ ? வினேக்கிறுதியில்லேயே என்பவற்ருல் ஆனந்தாதே விருப்பம் மிகவுண்மை புலப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. ፵፱.
98 இல்ஃல நின் சுழற் கன்பு தென் கண்ே
ஏலம் ஏலுதற் குழலி பங்கனே
கல்ஃப் மென்சுனி பாக்கும் விச்சைகொண் டென்னே நின் சுழற் கன் குறுக்கினுய்
எல்வே யில்ஃப்தின் கருதீன எம்பிரான்
ஏது கொண்டு நான் ஏது செய்யினும்
வல்ல யேயெனக் கின்னும் உன் கழல்
காட்டி மீட்கவும் மறுவில் வானனே.
ப-ரை மறு இல் வானனே - குற்றமற்ற சிகரீதரசத்திலுள்ளவனே, ஏலம் எலும் ஈல் சூழலி பங்கனே - மயிர்ச் சாந்து பொருந்தும் ல்ேல கூந்தலையுடைய உமையம்மையை இடப்பாகத்திலுடையவனே மீன் கழற்கு அன்பு அது என் கண் இல்ல - மின் திருவடிக்குரிய மெய்யன்பு என்னிடத்தில் இல் இவர அங்ஙனமாகவும், கல்லே மென் கனி ஆக்கும் விச்சை கொண்டு. மகா மேருமக்லயை மென்மையான கனிபோல இழகச் செய்து வில்லாக வகாத்த வித்தையினுவே, என்ளே வின் கரந்து அன் பன் ஆக்கிளுப் கல் போன்ற மனமுடைய என்றே கின் திருவடிக்கு அன்புடையவனுகச் செய்தகர: எம்பிரான் - எம்பெருமானே கின் சுருனே எல்க் இல்லே - கின் திருவருளுக்கு ஓர் அளவு இல்லே நான் ஏது கொண்டு ஏது செய்யினும். நான் எதனேக் கருவியாகக் கொண்டு எத்தீய செயல் ககளச் செய்தாலும், எனக்கு இன்னும் உன் கழல் காட்டி மீட்க வல் லேயே - குறைவுடையேனுகிய எனக்கு மீண்டும் நின் திருவடியைக் காட்டி யருளி இப்பெய்யுலக வாழ்வினின்றும் மீட்டருளவும் ஆற்றலுடையை եւ քնEլիքնr :
மறுவில் வானவனே, ஏலம் ஏலும் கற்குழலி பங்கனே, நின் திரு வடிக்குரிய மெய்யன்பு என்னிடத்தில் இஸ்ல; அங்ஙனமாகவும் கல்லே மென் கனியாக்கும் வித்தையிஞலேகள் போன்ற மனமுடைய என் சீன வின் திருவடிக்கு அன்புட்ையவனுகச் செய்த&ன: எம்பீரானே, நின் கருக்னக்கு எஸ்&வ இல்ல; நான் ஏது கொண்டு ஏது செய்தாலும் எனக்கு இன் னும் வின் திருவடியைக் காட்டியதனி இப்பொய்யுலக வாழ்வினின்றும் மீட்டருளவும் ஆற்றலுடையையல்லவா? என்பதாம்.
அன்பது என்பதில் அது என்பது நிருவடிக்குரிய மெய்யன்பைச் சுட்டியது. ஏலம் - மயிர்ச்சாந்து, "எலக் குழவி' (திருவெம்: 5) 'எல வார் குழலிமார் இருவர் தங்கணுயகனே" (அருட் 9) என வருவன கிாண்க.

Page 197
366 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
இறைவியின் கூந்தல் இயல்பாகவே நறுமணமுடைந்தாகவும் ஏலும் ஏலு சற் குழவி என்றது உபசார வழக்காகும்.
கல்ஸ் மென்கனியாக்கும் விச்சை கொண்டு என்னே கின் கழற் கன்ப னுக்கினுப் என்றது மகா மேருமக்iயாகிய கல்ல் மென்கனிபோல் இழகச் செய்து வில்லாக வளத்த வித்தையினுல் கற்போலும் கெஞ்சுடைய என்னே நெகிழச் செய்து கின் கழற்கு அன்பனுக்கினுய் என்றவாறு "தெவ்வரை மெய்யெரி காப் சி& பான்டென்னே யாண்டுகொண்ட, செவ்வரை மேளி பன்' (114) எனத் திருக்கோவையாரில் வருதலும், இப்பகுதிக்கு "பகை வரை மெய்யெரித்த வரை பாகிய காப்சில்லயைப் பணிகொண்டு பின் என்னே அடிமை கொண்ட செவ்வரை போலும் திருமேனியையுடையன் ' என உரையும் வலியனவற்றை வயமாக்கிப் பயின்று பின் என்னே யாண்டா னென்பது போத "காப்சிடி பாண்டெர்னே பரண்டு கொண்ட"டிென் ருர்; என் சீனத் தனக்கடிமை கொள்ளுதல் காரணமாகப் பிறிதொன்றின் மேலிட்டுக் கல்லே வகித்தான் என்ன்ெஞ்சை வ&ளத்தல் காரணமாக அல்லது தனக்கொரு பகையுண்டாய்ச் செய்ததன்று போலும் என்பது கருத்து, "கல்லே மென் கனி யாக்கும் விச்சை கொண்டென்னே கின் கழற் கன்பனுக்கினுய்' என்பதுமது என விசேடவுரையும் பேராசிரியர் எழுதி யிருத்தலும் ஈண்டு அறியற்பாலன. வீச்சை - வித்தை. விச்சை கொண்டு" வித்தையால்,
எல்லே - அளவு, 'நன்னூ ட&3ரு மெல்லே' கவி 39:31. இறை வன் திருவருளுக்கு எல்லேயின்மையின் "எல்லே யில்க் கின் கருனே" என்ருர், "எல்லேயில் மாக்கருனேக் கடல் (திருப்படை 4) என வருத துங் காண்க. எல்லேயில்லே நின் கருண் என்பது அடிகள் பின்னர் வேண்டும் வேண்டுகோளுக்கு ஏதுவாக அமைக் துள்ளது.
எதுகொண்டு என் புழிக் கொண்டு என்பது மூன்றும் வேற்றுமைச் சொல்லுருபு, எது செய்யினும் என்புறி உம்மை, எவ்வித இழிவுடைய செயலேச் செய்யினும் என இழிவு சிறப்பு. வல்லேயே என் புழி ஏகாரம் தேற்றம், இன்னும் என்றது முன்னுமல்லாமல் பின்னும் என்ற பொரு னில் வந்தது. உம்மை, இறந்தது தபூஇேய எச்சவும்மை. மீட்கவும் என்ப தில் உம்மை, இங்கு எஃன இருக்கிப் பிரிக்கும் ஆற்றலுடைய நினக்கு என்னே அதனினின்று மீட்கவும் ஆற்றலுண்டு என' இறந்தது தழிஇய எச்சவும்மை, மறுவில் வான் - குற்றமில்லாத சிகர காயம், பூதசகாயத்தை விலக்குதற்கு "மறுவிஸ்" என்னும் அடை கொடுக்கப்பட்டது.
இதன் கண், எனக்கு இன்னும் உன் கழல் காட்டி மீட்கவும் வல் லமையுடையை யல்லவா? என்றதனுல் அங்ஙனம் அருள் செய்ய வேண் டும் என்பது பெறப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நகலிய பொருள் போந்தவாறு காண்க. Քվ,

திருச்சதகம் 367
99. வான தாடரும் அறியொ நுணுதநீ
மறையில் ஈறுமுன் தெர்ட்ரொ ஞத நீ
ரஐ தாடருந் தெரியொ (ஜதநீ
என்&a யின் கணிதாய் ஆண்டு நிரந்ா வா
தானே நாடகம் ஆடு வித்தவா
உஆளி நானு:னப் பருக வைத்தவர்
ஞான நாடகம் ஆடு வித்தவா
தைய வையகத் துடைய விச்சையே.
ப-ரை வான காடரும் அறியொளுத ரீ- விண்ணுலகத்தவ்ரும் அறிய இயலாத நீ. மறையில் ஈரம் முன் தொடரொணுத -ேவேதங் களின் முடிபாகிய உபடேகங்களும் முற்காலத்தில் தொடர்ந்து பற்றி இன்ன தன்மையன் எண் உணர்த்த முடியாத நீ ஏளே தாடரும் தெரி யெரணுத ரீ- மற்றைய உலகத்திலுள்ளவர்களும் தெரிய முடியாத EFT இன்னிதாய் ஆண்டு கொண்டவா - அடியேனே இனிதாக எளி வந்து ஆட்கொண்டருளியவாறும், நன&து நாடகம் ஆடுவித்தவா" என் ஊனுடலே ஆனந்தக்கூத்து ஆடுக்படி செய்தவாறும், நான் உருகி உனே பருக வைத்திவர அடியேன் உள்ளாருகி உன் அருட்பெருக்கைப் பரு கும்படி செய்தவாதும், ஞான் காடகம் ஆடுவித்தவா - என்கின மெய்ஞ் ஞானக் கூத்து ஆடும்படி செய்தவாறும், ஓையகத்து உண்ட அவிச்சை இாயவே - பூவுலகில் என்னுடைய அறியாமை நீங்கும் பொருட்டேயாம்
வான ாேடரும் அறிய முடியாத ,ே மறையின் முடிபாகிய உபடே தங்களும் முன்தொடரொணுக .ே ஏசுநாடரும் தெரியொனுக நீ அடி பேக் இனிதாக எளிவந்து ஆண்டருளியவாறும் என் ஊனுடலே ஆனக் தக் கூத்தாடும்படி செய்தவாறும், நான் உள்ள முருகி உன் அருட்பெருக் கைப் பருகும்படி செய்க்வாறும் என்க்சு ரூான நாடகம் ஆடும்படி செய்த வாரும், பூவுலகில் என்னுடைய அறியாமை நீங்கும் பொருட்டேயாகும். தின் அருட்செயல் எக்தினே வியப்பிற்குரியது என்பதாம்.
வான காடர் - விண்ணுலகத்துள்ள திருமால் முதலியேசர், "வான நாடளும் மருவிவேக்கா இன்னுள்ளிராய் சிற்பதென்னே" (क) f; ; 4) எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க இறைவனே க் திருமால் முதலிய வான 5ாடரும் அறியவொன் னுமையை, " நான் முகனுே, டொருங்கு வளேக் ஆர்த்தானு முன ராதவன் ' 381 எனத் திருக்கோவையாரில் அருளி பயனுமறிக உம்மை உயர்வு சிறப்பு: ஒண்ணுத என்பது இடைக் குறைந்து நின்றது. மறையிறு வேதங்களின் முடிபாகிய உபநிடதங்கள் மறையீறு அறியா மறைபோன்ே" (சத 85) என வருதலுங் காண்க ஆதாடர் என்றது வித்தியாசிக்வே புவனங்களிலுள்ள உருத்திரர்களே. வேறு சோதியும் வானவரும் தரமறியாச் சேவேறு சேவடி" கோத் 1) ாேன் வருதலுங் இாண்க -
இன்னிதாயாண்டு கொண்டவர் -இனிதாக ஆட்கொண்டருளியவாறு,

Page 198
3.68 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
'வினேயிலே கிட் க்தேனேப் புகுந்து வின்று போது நான்
வினேக்கேடன் என் பாய் போல
இண்பணு னென்றுள்னே யறிவித் தென் இன ஆட்கொண்டு" (சத 22) 'பத்தர் குழப் பராபரன் பாரில் வந்து பார்ப்பரனெனச்
சித்தர் சூழச் சிவபிரான் திவ்லே மூதூர் நடஞ் செய்வான்
எத்த ஜகிவங் நில்புகுந்தெமை ஆளுங்கொண்டு" (சென்னிப் 4)
என்பன் ஈண்டறியற் பாலன். இனிதாப் என்பது - இன்னிதாய் என
நனன் அதனேயுடைய உடலே உணர்த்தியது. இனனிலாவியை யோம் புதம் பொருட்டு (சதி கீ0) என் புழிப் போல. நாடகம் என்றது ஈண்டு ஆனந்தக் கூத்தை "நக்குமமுதுக் தொழுதும் வாழ்த்தி கானு விதத்தாற் கூத்து விற்றி" (புணர்ச்சிப் 8) என வருதல் காண்க, உருவிப் பருக வைத்த வ என இயையும், பருக வைத்தவா என்ற வினோயால், துடனே என்பதற்கு உனது அருட் பெருக்கை என உரைக்கப்பட்டது.
"உருகிப் பெருகி புளங் குளிர முகந்து கொண்டு
பருகற் கினிய பரங்கருனேத் தடங்கடல'. தெள் சி. "பருகிய கின் பரங்கருனேத் தடங்கடலில்" ಛ' ತFMar 9, என வருவன கண்க. வைத்தவாறு அருள் செய்தாலும், 1 அன்பரில்.
உசீனப் பருக கின்றதோர் துப்பனே" (சத 8ெ என வருதல் காண்க
ஞான நாடகம் - மெய்ஞ்ஞானத்தால் உயிர் திருவருட் சத்தியைச் சார்ந்து இறைவனே அடைந்த மகிழ்தல், இது உயிரினுள் நிகழ்வதாகும்.
"ஜீனருடனம் ଡ୍ର (୬l!! !!! ஒருபாலாம் ஞானங்டம் தான் நடுவே நாடு"
" என்பது திருவருட்பயன்.
ஆண்டு கொண்டதும் ஊனே நாடகம் ஆடுவித்ததும் உண்ணப் பருக வைத்த தும் சூணே நாடகம் ஆடுவித்ததும் வையகத்துள் அறியாமை நீங் கும் பொருட்டேயாகும். ஏகாரம் - தேற்றம், அதனே நைய என்பதனுே டும் கூட்டுக அவிச்சை அறியாமை. இது ஆணவத்தால் ஏற்பட்டது. வையகத்துடைய இச்சை எனப் பாடங் கொளின் அது அடுத்த ஒருப் பாட்டில் அக்தாதியாக வரும் முறையில் விச்சதின்றியே என்பதனுேடு முரண்படும். ஆதலின் வையகத்துடை அவிச்சை எனப் பாடத் தென் இளப்பட்டது.
இதன் கண், ஊகீன நாடகம் ஆடுவித்தமைய்சனும் ஞான சாடகம் ஆடுவித்தமையானும் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் பேரந்தவாறு காண்க. 5.
 

திருச்சதகம் 369
100. விச்ச தின்றியே விக்ளவு செய்குவாய்
விண்ணு மண்ணக முழுதும் யானையும்
வைச்சு வாங்குவாய் வஞ்ச கப்பெரும்
புஃபிய னேனேயுன் கோயில் வாயிலிற்
பிச்ச ரூனுக்கினுய் பெரிய அன்பருக்
குரிய குறுக்கிருதுய் தாம்வ ளர்த்ததோர்
நச்சு மாமர மாயி நூங்கொலார்
நானும் அங்கனே யுடைய நாதனே.
ப-சை விண்ணும் மண்ணக முழுதும் யாவையும். விண்ணுலகத் தையும் மண்ணுலகம் முழுவதையும் மற்றும் எல்லா அலகங்களேயும், விச்சு அது இன்றியே விளேவு செய்குவாய் - வித்தாகிய அம்மூலகாரனம் புலப்படுதலில்லாமலே படைத்திருள்வாய் வைச்சு வாங்குவாய் = சுட்டிய காலம் வரையும் காத்து வைத்து உரிய காலத்திலே ஒடுக்குவாய்; வஞ்ச கம் பெரும் புல்யனேனே அறியாமையையுடைய பெரும் இழிவாக யுடைய என்னேயும், உன் கோயில் வாயிலில் பிச்சன் ஆக்கினுய் - சீனது திருக் கோயிலின் வாயிலில் கின்னே என்றும் தரிசிக்க வேண்டும் என் லும் பித்துடையவனுய் கிற்கும் வண்ணம் செய்தாய்; பெரிய அன் பருக்கு உரியன் ஆக்கினுய் - பேரன்பர்களாகிய மெய்யடியார்களுக்கு உரியே அகுமாறு செய்தாய் தாம் வளர்த்தது ஓர் கச்சு மாமரம் ஆயினும் கொலார் - உலகத்தவர் தம்மால் வளர்க்கப்பட்டது ஒரு நச்சு மாமரமாகு லும் அதனே தாம் வெட்டி அழிக்கமாட்டார்; உடைய நாதனே. என்கின அடிமையாகவுடைய தஃவன்ே காணும் அங்ங்னே-நின்னூல் வளர்க்கப் பட்ட யானும் குற்றமுடையேனுயினும் சின்னுற் துன்புறுத்தப்படா தொழிதல் வேண்டும்.
விண்ணுலகத்தையும் மண்ணுலக முழுவதையும் மற்றும் எல்லா வுலகங்களேயும் வித்தாகிய் மூலகாரணம் புலப்படுதலில்லாமலே விகளவு செய்குவாய் சுட்டிய காலம் வரையும் காத்து வைத்து உரிய காலத்திலே ஒடுக்குவாய்; வஞ்சகமுடைய பெரும் இழிவர&லயுடைய என்கனயும் உன் திருக்கோயில் வாயிலில் வின்னே என்றும் தரிசிக்க வேண்டும் என்னும் பித்துடையவனுய் விற்கும் வண்ணம் செய்தாய், பேரன்பர்களாகிய மெய் யடியார்களுக்கு உரியேனுகுமாறு செய்தாய் உலகத்தவர் தம்மால் வளர்க்கப்பட்டது ஒரு ஈச்சு மாமரமாஞனும் அதனேத் தாமே அறிக்க மாட்டார் உடையநாதனே மின்னூல் வளர்க்கப்பட்ட யானும் குற்ற முடையேனுயினும் கின்னுற் துன்புறுத்தப்படாதொழிதல் வேண்டும்,
விச்சு, வைச்சு, பிச்சன் என்பன கச்சு என்னும் எதுகை நோக்கித் திரிக்தன. இனி இதற்கு முதற் திருப்பாட்டின் ஈற்றிலுள்ள வித்தை யின் போவியாகிய விச்சை என்பதை இத்திருப்பாட்டிற்கு முதலாகக் கொண்டமையின் அங்ங்னமாயிற்று எனினும் அமையும்,
4.

Page 199
570 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
விச்சதின்றியே விளேவு செய்குவாய் என்றது விண்ணுல்கம் முதலிய வற்றை இறைவன் உண்டாக்குங்கால் அவற்றிற்கு மூலகாரணமாகிய மாயை எல்லார்க்கும் எளிதிற் புலப்படாமை பற்றியாகும். அளவிலன் டமும் முனேயின்றி விளேத்து" ஞானுமிர்தம் கடவுள் 4, 1 விச்சதின்றி ாேறு செய்வானும்” (கரியைக்) (தே நாவு 4:3) என வருதல் காண்க. இங்கன்ம் கொள்ளாது முதலுற்பவத்தில் இறைவன் அவ்வுயிர்களுக்கு வின்ேகளாகிய வித்துக்களுக்கு ஈடாகவல்லாமல் தனது இச்சைப்படி தனு கரணபுவன போகங்களேக் கொடுப்பவன் என உரைக்கின் அது இறை இயல்புக்கு வழுவாகுமென்க.
வைச்சு - வைத்து வைச்ச பொருள் நமக்காகுமென்றெண்ணி" (தே. நாவு 80:4) வைத்து என்றது குறித்த காலம் வரையும் காத்து வைத்து என்றவாறு வாங்குதல் - தம்பால் ஒடுக்குதல், ஓடு தந்து கில்லென் குன் எல்லாம் தான் வைத்து வாங்க வல்லான்" (பெரிய திரு லே 0ே) வஞ்சகம் - மயக்கம்: புவேமை - இழிவு, ' வஞ்சகப் புவனே&ள வழியறத் தொண்டில் பூட்டி" (நாஜ ? : 5.)
கோயில் வாய்வில் பிச்சனுக்கினுய் என்றது திருக்கோயில் வாயிலிலே கின்னேத் தரிசிக்கும் பெருவீருப்பால் பைத்தியம் பிடித்தவன் போல கித் கும் வண்ணம் செய்தாய் என்பது.
பெரிய அன்பர் என்மீது இறைவனுடன் வந்த அணுக்கன் தொண் பர்களே. அன்பருக்குரியணுக்கினுய் என்றது " பேசப்பட்டேன் மின் அடி யாசில்' (சத )ே என அடிகள் முன்னர் அருளிச் செய்த வண்ணம் அவ் வடியாரில் தரமும் ஒருவராதல்,
'கச்சி மாமரமாயினும் கொலார்" என்பதற்கு உலகினர் என எழு வாய் வருவித்துக் கொள்க. உலகினர் தாம் வளர்த்ததொரு மாமரம் பின்னர் ஈச்சுத் தன்மையுடையதென அறிந்தவிடத்தும் தாமே அதகனக் கொல்லசர், அதுபோல நின்னுல் வளர்க்கப்பட்ட பானும் தீமையுடையே இறயிலும் கொல்லப்படாது அருள் செய்தல் வேண்டும் என்பதாம். கொல்லாதருள்செய்தல் வேண்டும் என்பதன் குறிப்பு கொன்ருல் மீளப் பிறப்புண்டாம்; அதனுஸ், ஆேட்கொண்டமை, ஊனே நாடகமாட வைத் தமை, உனேப் பருக வைத்தமை, ஞான நாடக மாடுவித்தமை ஆகிய இவைகள் பயனிலவாகும்; ஆதலாய் கொல்லாது இப்போதே என்ஆர் உப்புக் கொண்டருள வேண்டும் என்பதாம்.
இதன் கண், 'நச்சு மாமரமாயினும் கொலார் நானும் அங்கனே" என்பத்ணுல் கொல்லாது பாதுகாத்து உப்பக் கொண்டருள வேண்டும் என் வேண்டுதல் அதீதமாகிய சிவானந்த நுகர்ச்சிப் பொருட்டு என்பது பெறப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய
பொருள் புலனுதல் காண்க £,

திருச்சதகம் 57f.
101. உடைய நாதனே போற்றி நின்னலால்
ப்ற்று மற்றெனக் காவ தொன்றினி
உடைய னுேபணி போற்றி உம்பரார் தம்ப ராபரா போற்றி யாரினுங்
கடைய ஒயினேன் போற்றி பென்பெருங்
கருனே யாளனே போற்றி என்னேறின்
அடிய குனுக்கிளுப் போற்றி ஆதியும்
அந்த மாயினுமப் போற்றி யப்பனே.
ப-ரை : அப்பனே ஆதியும் அந்தமும் ஆயினுப் போற்றி என் தங்தையே உலகத்திற்கு முதலும் முடிவும் ஆனவனே வணக்கம்; உம்ப சார் தம் பராபரா போற்றி மேலுலகத்தவர்களான தேவர்களுடைய மேலாண் பரம்பொருனே, வணக்கம் பாரிலும் கடைய குயினேன் போற்றி யான் மெய்யடியார் எவரினும் கடைப்பட்டவணுயினேன், விசத் தருள்க என் பெரும் கருஃணயானனே போற்றி - என்னுடைய பேரரு ளாளனே வணக்கம் என் சீன மின் அடியன் ஆக்கினுப் போற்றி - பாரி லுங் கடையணுகிய என்னே நிணக்குத் தொண்டனுகச் செய்தாய் வணக் கம் உடைய நாதனே போற்றி - என் சீன அடிமையாகவுடைய தலைவனே வணக்கம் இனி எனக்கு பற்று ஆவது மீன் அலால் மற்று ஒன்று உடையனுே - கிண்ணுல் ஆட்கொள்ளப்பட்ட பின்னர் எனக்குப் பற்றுக் கோடாகவுள்ள்து நின்னேயன்றிப் பிறிதொரு பொருளே உடையனுே; பணி கூறியருள்வாயாக, போத்றி - வணக்கம்,
அப்பனே, ஆதியும் அக்தமும் ஆனவனே, வணக்கம் தேவர்களுடைய மேலான பரம்பொருளே, வணக்கம்; பாரினும் கடைய சூறயினேன் காத் தருள்க என்னுடைய பெருங் கருனேயாளனே, வணக்கம் என்கின் தின் அடியனுக்கினய் வணக்கம்; உடைய் நாதனே வணக்கம் எனக்குப் பற் றுக்கோடாகவுள்ளது வின் கீன பன்றிப் பிறிதொரு பொருளே உடையனுே? பணித்தருள்க; வணக்கம் என்பதாம்.
உடைய காகன் - அடிமையாகவுடைய கலேவன் என்றது இறைவனே. " உடையநாதன் திருமுடிமேன் மன்றல் விரவுக் திருப்பள்ளித் தாமஞ் சாக்கி" எனப் பெரிய புராணத்து (சண்டேசுர 47) வருதல் காண்க போற்றி என்பன வணக்கம் என்னும் பொருள்பட கின்றன. "யாரினும் கடையணுயினேன் போற்றி என்பதில் போற்றி என்பது காத்தருள்க என்னும் பொருள்பட நின்றது. " மின்னவாற் பற்று மற்றெனக் ராவ தென்றினி உடையனுே பணி" என்பது இனி எனக்குப் பற்ருவது சின் அல்லால் மற்று ஒன்று உடையனுே பணி என இடிைத்துப் பொருள் கொள்ளப்பட்டது. இனி என்பது மின்னூல் ஆட்கொள்ளப்பட்ட பின் என்னும் பொருட்டாய் கின்றது. பற்று - பற்றப்படுவது; ஆதாரம். அடிகளுக்கு இறைவனே பன்றிப் பிறிதொரு பற்றுக் கோடின்மை,

Page 200
3፲2 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"ஜய சின்ன தல்ல தில்லே மற்ருெர் பற்று" சத 73,
"பத்தேது மில்லாதென் பற்றறநான் பற்றி நின்ற
மெய்த் தேவர் தேவுக்கே." கோத் 5 *வம்பனேன் தன்னே யாண்டமா மணியே
மற்று நான் பற்றிலேன் கண்டாய்" வாழாப் ே
"பண்ணினேர் மொழியாள் பங்கரீ யல்லால்
பற்று கான் மற்றிலேன் கண்டாய்" வாழாப் 5 என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக.
உம்பரார் மேலுலகத்தவர். பராபரன் பரத்துக்குப் பரமான வன்; என் றது மேலானவற்றிற்கும் மேலுானவன் என்றவாறு, யாரினும் என்றது வின் மெய்யடியார் எவரினும் என்றவாறு, கடையன் . கடைப்பட்டவன். பின்னுள்ளவன் என்றவாறு.
என்னே சின் அடியனுக்கியது நீ பெருங் கருணேயாளஞக இருந்தமை யன்றே, என் பார் 14 என் பெருங் கருனேயாளனே என்னே சின் அடிய ஞக்கினுய்" என்ருர், கருனேயாலாண்டமை,
"கடையவ னேனேக் கருனேயினுற்கலங் தாண்டுகொண்ட
விடையவனே." கீத் 1
"கன்கெஞ் சுருக்கிக் கருக்ணயினுல் ஆண்டு கொண்ட
அன்னர் கிளேக்கு மரிைதில்லே யம்பனவன். கோத் 11
"கன்னு ருரித்தென்ன என்னேயுந் தன் கருனேயினுற்
பொன்ஞர் கழல் பணித் தாண்ட பிரான்." தெள் 9
'ஆணுே அவியோ அரிவையோ என்றிருவர்
காணுக் கடவுள் கருனேயினுல் தேவர்குழாம் காணுமே யுய்ய ஆட்கொண்டருளி' பொன்னூசல் தி
" உருத்தெரியாக் காலத்தே உள்புகுக்தென் னுளமன் விக் கருத்திருத்தி பூன்புக்குக் கருனேயினுல் ஆண்டுகொண்ட
திருத்துருத்தி மேயாகின. " கண்டபத்து 8. "பூத்தானே புகுந்திங்குப் புரன்வேக்னக் கருனேயினுள்
பேர்த்தே நீ காண்டவா றன்றே யெம் பெருமானே" ஆரசறவு 8
* சீரார் அருளாற் சிந்தனேயைத் திருத்தி பாண்ட சிவலோகா'
பிரார்த் 9
என அடிகள் அருளியவாற்றுலுமறிக,
 
 

திருச்சதகம் 373
ஆதியும் என்ற உம்மையை அர்தம் என்பதனுேடும் கூட்டுக. ஆதியு மந்தமுமாதல் உலகத்திற்குத் தோற்ற கிலே இறுதிகனேச் செய்தல், இன்ற வன் ஆதியு மந்தமுமாதல்,
"ஆதியு மந்தமு மாயினுற்கு" பொற் 0ே என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க.
* அந்தமும் ஆதியும் ஆகிய அண்ணலார்" ஞான 391 "ஆதியும் ஈறுமாய் எம் அடிகள்' ஞான 7710 ஆதியாய் ஈடுவாய் அந்தமாய் வீன்ற அடிகளார்" ஞான 878 6 ஆதியும் அந்தமும் ஆளுன் கண்டாய்" sıra, 286 : 9 *ஆதியும் அந்தமும் ஆயினுய்" 凸站 9°:伞
எனத் தேவாரத்து வருவனவும் காண்க. .ܡܩܕ ܨ
இதன் கண், "என்னே நின் அடியனுக்கினுப்" #1 நின்னலால் பற்று மற்றெனக் காவதொன்றினி உடையனுே பனரி" என்பதனுல் ஆட் ஒண்ட நீ பிறிதொரு பற்றற்ற எ**9 ஆனந்தாதீதத்தை அருள வேண்டும் என்பது பெறப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் காண்க. ፵የ .
102. அப்ப னேயெனக் கமுத ேேஆ
னந்த னேயசு நெக அள் ளூறுதேன்
ஒப்ப னேயுனக் குரிய அன்பரில்
உரிய லுயுகனப் பருக நின்றதோர்
துப்ப னே சுடர் முடிய னேது சீன
யாள னே தொழும் பாளர் எய்ப்பினில்
வைப்ப னேயெசீன வைப்ப தோசொலாப்
நைய வையகத் தெங்கள் மன்னனே.
ப-ரை: எனக்கு அப்பனே - எனக்குத் தந்தையே, அமுதினே" எனக்கு அமுதம் போன்றவனே ஆனந்தனே - அழியாத பேரின்ப முடையவனே அகம் ேெக அள் ஊறு தேன் ஒப்பனே - உள்ளம் உருகும் வண்ணம் இனிமையால் வாயூறுதற்கு ஏதுவாள்ள தே&னப் போன்ற வனே, உனக்கு உரிய அன்பரில் உரியனுய் - வினக்கு உரியராகிய மெய் பன்பரைப் போல யானும் உரிமையுடையேனுகி, உனே பதிக நின்றது ஓர் துப்பணே-உனது திருவருட் பெருக்கினேப் பருகும் வண்ணம் தாஜ சாரியணுய்க் காட்சி தந்து நின்ற ஒப்பற்ற தாயோனே சுடர்முடியனே - செவ்வொளி விளங்கும் சடைமுடியை புடையவனே, துண்யாளனே அன்பர்க்கு உறுதுனேயாயுள்ளவனே) தொழும்பாளர் எப்ப்பினிஸ் ஓைப்

Page 201
374 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பினே-தொண்டர்களுக்குத் தளர்ந்த இடத்துப் புதைபொருள் போல உதவுபவனே எங்கள் மன்னனே - எங்கள் அரசனே, எகன வையகத்து கைய வைப்பதோ சொலாப் - அடியவனுகிய என் இனப் பொய்யாதிய உலக வாழ்வில் வருந்தும்படி வைப்பதுதானே வின் திருவுள்ளக் கருத்து? கறி பருள்க.
எனக்கு அப்பனே, அமுதனே, ஆனந்தனே, உள்ளம் உருகும் வண் னம் இனிமையால் வாயூறு தற்கேதுவாகிய தேசீன ஒப்பவனே, உனக் குரிய மெய்யன்பர்களேப் போல யானும் உரிமையுடையேனுகி சீனது திரு வருட் பெருக்கைப் பருகும் வண்ணம் ஞானுசாரியனுப்க் காட்சி தங்து கின்றி ஒப்பற்ற தாயோனே, சுடர்முடியனே, த&ணயாளனே, தொழும் பாளர் எய்த்தவிடத்துப் புதைபொருள் போல் உதவுபவனே, எங்கள் மன்னனே, எனே வையகத்து வருந்தும்படி வைப்பதுதானூே கினது திரு வுள்ளக் கருத்து கூறியருள்க என்பதாம்.
அமுதனே என்ருர் கழிபெருஞ்சுவையோ டுறுதிபயத்தலுடைமை யான், ஆனந்தனே' என் மூர், இறைவன் என்றும் அழியாப் பேரின்ப முடையணுயிருத்தலின், "அக்தனு னந்தன்" (திருவெம் )ே "அத்தர் ஆனந்தரால் அன்னே யென்னும் " (அன்னே 3' அன்பன் அமுதளித் துTது மானந்தன் " (குயிற் )ே என அடிகள் பிருண்டும் இறைவனே ஆனந்தன் என்றருளிச் செய்தமை காண்க. அள்ளுறுதல் - வாயூறுதல். 'அமுதனென் றள்ளூறித் தித்திக்கப் பேசுவாய்" (திருவெம் 3) என் புமியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அகநெகவும் வாயூறவும் செய்யும் தேன் எனத் தேனின் விசேடம் கூறியவாறு, தேன் ஓப்பன் - தேன் போன்றவன். 'கோற்றே னெனக் கென்கோ குரைகடல் வாயமு தென்கோ' (உயிருண்ணிப் 8) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. அன்பரில் என்புமி இல் ஒப்புப்பொருட்டு, உ&னப் பகுக. உன் திருவருட் பெருக்கைப் பருக, "என் பொலா மணியை யேத்தி யினி தருள்பருக மாட்டா" (அச்சப் )ே என வருதல் காண்க, "பருகற் கினிய பரல் கருனேக் கடங்கடலே ' (தெள் 15) "சிவன் கருகனத் தேன் பருகி" (குலாப் 5) என்பனவும் சண்டைக்கேற்ப அறியற்பாலன. கின்றது . ஞானுசாரியனுகக் காட்சி கொடுத்து கின்றது. திப்பன்- தாபோன். துப்பு "தூய்மை, (பிங் 10:ேே) இனி "துப்பனே தாயாய் தூய வென் னிறு துதைந்தெழு துளங்கொளி வயிரத் தொப்பனே" (அருட் )ே என துப்பனே என்பதின் வேருகத் தூயாய் என்றலின் தப்பனே என்பதற் குப் பவளம் போன்றவனே எனினுமமையும். " பவளச் செவ்வியாயின வீசன் ' (282) எனத் திருக்கோவையாவிலும் "பெருங்கடற் பவளம் போல் வண்ணராகிலும் " (ஞான 244.5) எனத் தேவாசத்தும் வரு வன ஈண்டறியற்பாலன.
முடி. சடையானியன்ற முடி. "பைவா யாவு மறியும் மழுவும் பயின் மலர்க்கை, மொப்போர் சடைமுடி முன்னவன்" (170) எனக்

திருச்சதகம் 875
திருக்கோவையாரில் வருதலும், சடைமுடி என்பதற்குச் "சடைகளா னியன்ற முடி' எனப் பேராசிரியர் உரைத்தமையும் காண்க. அது ஒளி புடைத்தாகவின் இறைவனேச் சுடர் முடியனே என் குர். " மின்னங் கல் ருஞ் சடைமுடியோன்" (திருக்கோவை 178) என்பதும் "ஒளி யவ் விடத்து விரியுஞ் சடையானியன்ற முடியையுடையவன் மின்னங் கலரு மென்பதற்கு மின்னவ் விடத்தலர்ந்தாற் போலுஞ் சடையெனினு மனம் பும்" என்னும் அப்பகுதி (பேர்) உரையும் ஈண்டறியற்பாலன. இறை வன் சடை * செஞ்சடையாதலின் சுடர்தல் என்பதற்குச் செவ்வொளி விளங்குதல் எனவுரைக்க,
"சடையே நீரகங் ததும்பி கெருப்புக் கலிக்கும்மே." (11:ர் திருமுறை) என்னும் இளம் பெருமானடிகள் திருவாக்கு இங்கு கருதத்தக்கது.
தஃனயாளன் - துனேயாகவுள்ளவன். "தோன்றிய எவ்வுயிர்க்கும் துணேயாய் கின்ற தாயானே'. "பல்லுயிர்க்கும் த&னயானுனே' (நாவு 283:4; 23:3) என்க் கேலாரத்தும் வருவன காண்க. தொழும்பாளர். தொழும்பர், அடியவர். அடியவர்க்கு எய்த்த இடத்துப் புதைபொருள் போல உதவுதலின் "தொழும்பாளர் எய்ப்பினில் வைப்பே' என்ருர், "எனக் கெய்ப்பினில் வைப்பே" (tத் 89) என அடிகள் பிறிதோரிடத்
தும் அருளிழமை காண்க.
" பத்த கெய்ப்பினில் வைப்பென வுகவும்
முத்தித்தாள திருவிடைமும் ?: 41-2 "அடியவர் எய்ப்பினில் வைப்பாகக் கருதி வைத்த நிதியே '
கோயில் திருப்பண்ணி 38,
எனப் பதினுெரசத் திருமுறையில் வருதலுங் காண்க.
இதன் கண், பலபட விளித்து "எனே வையத்து கைய வைப்பதோ சொலாய்" என்பதனுல் என்னே வையகத்து வைப்பதை கீட்டியாது விரைய உய்யக் கொண்டருள வேண்டும் என்னும் குறிப்புப் பெறப்படு தவின் ஆனந்தாதீத விருப்பம் என்னும் பநிகப் பொருள் போர்தவாறு காண்க. B.
103. மன்ன வெம்பிரான் வருக வென்னென்
மாலு நான்முகத் தொருவன் யாமீனும்
முன்ன எம்பிரான் வருக வென்னெ&ன
முழுதும் பசவையும் இறுதி புற்றநாட்
பின்ன எம்பிரான் வருக என்னெஃனப்
'பெய்சு ழங்கன்அன் பாயென் னுவினும்
பன்ன வெம்பிரான் வருக வென்னெ&னப்
=பாவ நரசநின் சீர்கள் பாடவே.
ܡܗܒ==-ܩܦܒܒܝ------------------=ܡܝ
* சுருடரு செஞ்சடை வெண்சுட ரம்பலவன் திருக்கோவை 333
-

Page 202
376 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பரை மன்ன . எங்கள் அரசனே. எம்பிரான் -எங்கள் தஃவனே, எனே வருக என் - அடியேனே கின் பால் வருக என்று அழைத்தருள்வா
யாக, மாலும் கான்முகத்து ஒருவன் பாரினும் முன்ன - திருமாலினும் நான்முகத்தொருவருகிய பிரமணிலும் மற்றை எவ்வகை மேம்பட்டா ரினும் முற்பட்டவனே, எம்பிரான் , எங்கள் தஃவனே, எனே வருக என் = அடியேனே மின் பால் வருக என்று அழைத்தருள்வாயாக முழுதும்
யாவையும் இறுதி உற்ற நாள் பின்ன - எல்லா வுலகங்களும் எல்லாப் பொருள்களும் நின் பால் ஒடுங்குதலுற்ற பேரூழிக் காலத்துக்குப் பின்ன ரும் ஒடுங்குதலின்றி நீல்பெற்றிருப்பவனே, சாம்பிரான் .எங்கள் தலே வனே, எனே வருக என் - அடியேனே கின் பால் வருக என்று அழைத் தருள்வாயாக பாவநாச - உயிர்களின் பாவங்களே ஒழிப்பவனே எம் பிரான் - எங்கள் தக்லவனே பெய் கழல் கண் அன்பாப் என் காவினூல் சின் சீர்கள் பன்ன பாட - இட்ட வீரக்கழவின்புடைய திருவடிக்கண் மெய்யன் புடையேனுப் எனது காவினுல் மினது மிக்க புகழ்களேப் பிறர்க்கு எடுத்துச் சொல்லவும் இசையுடன் பாடவும், எனே வருக என் அடி யேனே கின் பால் வருக என்று அழைத்தருள்வாயாக,
மன்ன, எம்பிரான், எனே வருக என்று அழைத்தருள்வாயாக. திரு மாலினும் பிரமணிலும் மற்றை பாரிலும் முற்பட்டவனே. எம்பிரான், எனே வருக என்று அழைத்தருள்வாயாக எல்லா விலகங்களும் எல்லாப் பொருள்களும் இறுதியுற்ற பேருழிக்காலத்துப் பின்னரும் ஒடுங்குத வின்றி நிலே பெற்றிருப்பவனே, எம்பிரான், எனே வருக என்று அழைத் தருள்வாயாக பாவநாச எம்பிரான், இட்ட வீரக்கழவினேயுடைய திரு வடிக்கண் மெய்யன் புடையேனுய் எனது நாவினுல் கினது மிக்க புகழ் கஃாப் பிறர்க்கு எடுத்துச் சொல்லவும் இசையுடன் பாடவும் எனே வருக என்று அழைத்தருள்வாயாக என்பதாம்.
மன்னன் என்பது மள் என்னும் இடைச் சொல்லடியாகப் பிறந்த பெயர். அது சிஃபெறுதற் பொருளில் வந்து ஈறுகெட்டு விளியாயிற்று. அங்ஙனமாயினும் பொதுவகையான் மன்னன் என்பதற்கு அரசன் எனப் பொருளுரைக்கும் வழக்காறுண்மையால் அரசனே என்னும் பொரு ஞரைக்கப்பட்டது.
யாசினும் என் புழி உறள் பொருளில் வந்த இன்னே மாலினும் எனச் சேர்த்தும், இன்னேயும் உம்மையும் நான்முகத்தொருவன் என்பதளுேடும் சேர்த்தும் பொருளுரைக்கப்பட்டது. யாரினும் என்பது எவ்வகை மேம் பாட்டினரினும் என்னும் பொருளில் வந்தது. அதனுற் குறிக்கப்பட்ட வர் உருத்திரர் அனந்தர் முதலானுேர், இங்கினம் கொள்ளாது திருமாலும் பிரமனும் முதலிய தேவர்கள் யாரினும் எனப் பொருளுரைப்பது சிறப் புடைத்தாகாது. இறைவன் திருமால் பிரமின் அன்றி அவரிலும் மேம் பட்ட உருத்திரன் முதலாயினுரினும் மேம்பட்டவன் என்பதை,
 
 
 

திருச்சதகம் 377
"மாவேறு சோதியும் வானவரும் தாமறியாச்
சேவேறு சேவடிக்கே சென்ரதாய் கோத்தும்பி (கோத் 1) என அடிகள் அருளிய திருவாக்கானுமறிக,
முன்னவன் பின்னவன் என்பன விவரிக்கண் முன்னாபின்ன என வந்தன. முழுதும் பாவையும் என எஞ்சாமைப் பொருள்படக் கூறியது உலகங்கள் எல்லாவற்றையும் அவற்றிலுள்ள பொருள்கள் எல்லாவற்றை யும் அடக்குதற் பொருட்டாகும். அவை தனு கரண புவன பேரகங்க ளாகும். யாவையும் இறுதியுற்ற நாள் என்றது பேரூழிக் காலத்தை
ஒதத்தொவி மடங்கி பூருண்டேறி யொத்துலகமெலா மொடுங்கிய பின்" நாவு 248:2. இதனே வடநூலார் சர்வசங்கார காலம் என்பர். முன் னவன் பின்னவன் என்பன தோற்றமுடைய எவருக்கும் எவற்றுக்கும் முன்ன்ே தான் தோற்றமின்றியுள்ளவன் எனவும், பேரூழிக்குப் பின்னே தான் இறுதியின்றி யுள்ளவன் எனவும் பொருள்படுவனவாகும். இதன் தாற்பரியம் தோற்றமும் ஒடுக்கமுமின்றி அநாதி நித்தியன் என்பதாகும்.
"விண்ணே மடங்கு விரிநீர்பரந்து வெற்புக் கரப்ப
மண்ண்ே ஃலேந்து மன்னி கிற்கும்
அண்ணல் Ere * "முன்னு மொருவரி ரும் பொழின் மூன்றற்கு முற்று மிற்ருற்
பின்னு மொருவர் சிற்றம்பலவர்' {&&r୍ୟj 160 மூப்பா னிளேயவன் முன்னவன் Lair stalgirl' கோவை 312 எனத் திருக்கோவையாரினும்
பின்ருனு முன்குனு மாஞன்றன்னே" நாவு 234:
முன்னவன் காண் பின்னவன் காண் மூவாமேனி முதல்வன்
கான்" நாவு 201:.ே * முன்னுமாய் பின்னுமாய் முடிவானுன் கான் காவு 298:4 எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
பெய்கழல் - இட்ட கழல், கழல் ஈண்டு திருவடியை உணர்த்தியது. கழற்கண் அன்பாய் - திருவடிக்கண் அன்புடையணுய், "வேண்டு வின் கழ்த் கன்பு" (சத?4) என அடிகள் திருவடியன்பை வேண்டுதல் காண்க. இன. ஜின் சீர்களே அறியாதவர்க்கு எடுத்துச் சொல்ல. பஜ் ரைஜ் சொல் லல், 'பன்னிய பனுவற் பார்ப்பன குறுமகள்" பெருங் (3) ... O என் புரியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. பாட என்றது அப்புகழ்களே அமைத்து இசைப் பாடல்களேப் பாட என்றவாறு, காவினுற் பன்ன பாட வருக என் என முடியும். என் என்பது பகுதி மரத்திரையாய் முன்னிக் ஏவலொருமை வினேழற்றுப் பொருளில் வந்தது. "எனே வருக என்' என நான்கு முறை வேண்டிக்கொண்டது இறைவனே அணு கும் ஆர்வ மிகுதியாலாகும்.
பாவராசன்-உயிர்களின் பாவங்களே ஒழிப்பவன்
4:

Page 203
3. 78 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை'
"பண்டு ாேம் செய்த பாவங்கள் திப்பார்" ஒான் 410 பரதக் தொழுவார் பாவம் தீர்ப்பார்" jTಛಿr ዕÑኛ : I.
'மினேத்துத் தொழுவார் பாவம் தீர்க்கும் நிமல்" gyarsztf9: 6 'பணியு மடியார்களன பாவமற இன்னருள் பயந்து' சூசன் 30 :
'பத்தர் தம் பாவங் தீர்க்கும். அத்தணுர்' நாஷ் பீ8
தன் அடைந்தார் தம் .பாவமெலாம் அரித்தானே" Eff፴፱ 8ኛ9:8 'பாவம் நீர்க்கும் அருமனியை " நாவு 4ே3:1
எனத் தேவாரத்தும் வருவனவுங் காண்க புண்ணியங்களும் உயிர்கள் கதியடைதற்குப் பொன் விலங்கு போலத் தடையாகவுள்ளனவன் ருே அவற்றை பொதித்தல் வேண்டாவோவெனின் பாவம் நீங்கிய உயிர்கள் செய்யும் புண்ணியங்கள் பயன் கருதாது செய்யும் கிஷ்காமிய கருமங் கனாய் வீடு பேற்றிற்கு ஏதுவாதல் பற்றி அவற்றை ஒழித்தல் கூறப் LT -- L. Gigi,
இதன் கன் 'வருக என் னெ&ன' எனப் பலாங் பீறுமுகத்தால் அடிகள் ஆன்ந்தாதீத ஆயை விரும்புதல் மிகுதியாகப் புலப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போகருதல் காண்க 99.
104 பாட வேண்டும்தான் போற்றி நின்னேயே
' பித்துருைந் துருகி தெக்கு நெக் காட வேண்டும் நான் போற்றி பம்பகத் தாடு நின் சுழற் போது நாயினேன் கூட வேண்டும் நான் போற்றி யிப்புழுக்
கூடு நீக்கெஃப் போற்றி பொய்யெலாம் விட வேண்டும்தான் போற்றி விடுதந்
தகுரு போற்றிதின் மெய்யர் மெய்யனே.
li l-ener : ġir li Grewlura? மெய்யனே-நின்னுடைய மெய் யடி பார் இளுக்கு மெய்ப் பொருளாபுள்ளவனே. கான் நின்னேயே போற்றி பாட வேண்டும். அடியேன் மற்றெவரையும் வனங்காது நின்னேயே ஜோங்கி உன் புகழ்களேயே பாடி அருள் செய்ய வேண்டும். நான் போ ற்றி பாடி உள்ந்து கீைர்தி சீெக்கு கேக்கு உருகி ஆ. வேண்டும் அங்ஙனம் நான் மின்னே வணங்கிப் புகழ்களே பாடி நின்கீனக் காணும் அவாவினுல் உள் எம் வருக்கி வருக்தி நெகிழ்த்து நெகிழ்ந்து உருதி யான் ஆனக்கக்கூத்து ஆடி அருள் செ: வேண்டும், காயினேன் நான் பேரந்தர் அக்பரத்து ஆடு பின் கல் போது கூடவேண்டும். கீழ்மையின்ட்பேறுகிய அடியேன் சின் மீணங்கித் திங்கித் திருச்சிற்றம்பலத்தின் கன் ஆன்மீகத் தான்
 
 
 
 
 

டவஞ் செய்தருளுகின்ற சின் வீரக் கழவினேயுடைய திருவடிமலர்களேச் சார்ந்து தரிசிக்க அருள் செய்தல் வேண்டும் போற்றி எனே இப்புழுக் சுடு நீக்கு-நினக்கு வணக்கம்; அடியேனே இப்புழுக் கூடாகிய உடம்பி னின்றும் நீக்கியருள வேண்டும்; நான் போற்றி பொப் எலாம் விட வேண்டும் . நான் கின்னே வணங்கி தியேற்ற பொய்யாகிய இவ்வுலக பந்தங்கள் எல்லாவற்றினும் நீங்கும்படி அருள் செய்ய வேண்டும், வீடு தந்தருளு போற்றி - அந்தமில் இன்பக் கழிவில் வீட்டைத் தந்தருளுக; நினக்கு வணக்கம்,
கின் மெய்யடியவர்களுக்கு மெய்ப்பொருளாக வுள்ாவனே அடி யேன் கின்னேயே வணங்கி தின் புகழ்தளேயே பாட அருள் செய்ய வேண் டும்; அங்ஙனம் நான் வின்கீன வணங்கிப் புகழ்களேப் பாடி சின்னேக் காணும் அவாவினுள் உள்ளம் கைந்து கைக் து கெக்கு நெக்கு 'ருகி ாேன் ஆனந்தக் கூத்து ஆடி அருள் செய்யவேண்டும். ம்ேமையுடைபேணுகிய ாேன் சின்னே வணங்கித் திருச்சிற்றம்பலத்தின் கண் ஆனந்தத் தாண்ட வஞ் செய்தருளுகின்ற சின் திருவடிமலர்களேச் சார்ந்து தரிசிக்க அருள் செய்தல் வேண்டும். தினக்கு வணக்கம்; அடியேனே இப்புழுக் கூட்டி னின்றும் நீக்கியருள வேண்டும். நான் நின்னே இனங்கிப் பொய்யாகிய இவ்வுலக வாழ்வினின்றும் நீங்கும்படி அருள்செய்ய வேண்டும். வீடு தந்தருளுக நினக்கு வணக்கம் என்பதாம்,
கின்னேயே பாடவேண்டும் எனக் கூறினும் நின் புகழ்களேயே பாட வேண்டும் என்பது கருத்தாகக் கொள்க. நின்னேயே என்பதில் ஏகாரம் பிரிங்ஃ. பாடி என்றது முன்னர்ப் பாடவேண்டும் என்பதை அணுவ தித்தது. கைதல் வருந்துதல், "ருைந்துள்ளி, புகுவதுபோலு மென் னெஞ்சு' (கலி 33:15-18) என்புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க ர்ைதல் ஈண்டு பிரிந்து மறைந்த இறைவனேக் காணும் அவாமிகுதியால் வருந்துதலே உணர்த்தியது, நைந்து உருகி என் இன்பும், 'உடைந்து நைக் துருகி' (ஆசைப்4) என் வருதலும் காண்க: கெக்கு - நெகிழ்ந்து, நெகிழ்தல் உருகுதற்கு முன் நிகழும் வினே. நீெக்கு நெக்கு உருகி எனக் கூட்டுக'ஊத்து மணற் போல் செக்கு நீெக்குள்ளே உருதி' "நெக்கு கெக்குள் ளுருதி புருகி" (புணர்ச்சிப் ,ே 8) என் அடிகள் அருளியமை காண்க. ஆடுதல் ஆனந்தக் கூத்தாடுதல்.
அம்பல்த்தாடு நின் கழல்-நில்லச் சிற்றம்பவத்தாடும் தின் திருவடி. 'அம்பலத்தடிகுணுக்கு" பொற் 11 " அம்பலத்தாடு கின்ற என்பொலா மணியை" என இத்திருவாசகத்தும்,
'தில்லச் சிற்றம்பலத்துப் பயில்கின்ற கூத்தன்'
'அம்பலத்து ஆடும்பிரான்' (19) 'அம்பலத்தாடு முன்னுேன் 位5)

Page 204
38 () திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"சிற்றம்பலத் தாடுமெங் கூத்தப்பிரான்' (204) "அம்பலத்துக் குனிக்கும் பிரான்' (229) "சிற்றம்பலத்து நடந்பயில் வோன்' (263)
எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க. சுழல் - கழலனிக்க திருவடி 'செயன் மன்னுஞ் சீர்க் கழற் சிற்றம்பலவர்' 325 எனத் திருக்கோவையாரிஸ் வருதலுங் காண்க கழல்போது - திருவடிமலர். "தில்ஃப்யோன் அடிப்போது" (கோவை 181) என வருதலுங் காண்க. "வீடு தங்தருளு' எனப் பின்னர் வருதலால் அம்பலத்தாடு நின் சுழற்போது கூடவேண்டும்" என்பதற்குத் தில்&லச்சிற்றம்பலத்தின் கண் ஆனந்தத் சுரண்டவஞ் செய்யும் நின் நிருவடி மலர்களேச் சார்ந்து தரி சிக்க அருள்செய்ய வேண்டும் எனப் பொருளுரைக்கப்பட்டது.
புழுக்கூடு - புழுக்கூடாகிய உடம்பு, 'ஊனுர் புழுக் கூடு" "முடை யார் புழுக் கூடு" (சத59, 80) * புழுக்கனுடைப் புன்கு ரம்பை' (அடைக் 1) "முழுப் புழுக் குரம்பை " (பிடிக் 2) "புழுவினுற் பொதிக் திடு குரம்பை" (சென்னிப் 8) எனப் பிருண்டு அருளியவாறுங் காண்க. இறைவன் திருவடி மலரை அடைதற்கு இவ்வுடம்பு தடையாக இருத்த வின் "இப்புழுக்கூடு நீக்கு" என்ருர், வீட வேண்டும் - நீக்க வேண்டும் என்றது நீங்க அருள்செய்ய வேண்டும் என்றவாறு, நீக்கு அருளு என் லும் விண்முதல்கள் நீக்குவாய் அருளுவாய் என்னும் முன்னிலே யேவ லொருமை வினேமுற்றுப் பொருளில் வந்தன. அருளு என்பதில் உ சாரியை,
மெய்யர் என்றது ம்ெய்ம்மையையுடையவர்கள் எனப் பொருள்படு மாயினும் கின் மெய்யர் என்றதஞல் மெய்யன் புடைய அடியவர்களே உணர்த்தியது. மெய்யர்க்கு என நான்காவது விரிக்க, மெய்யனே என் பதற்கு மெய்பொருளாக நின்று அருள் செய்பவனே என்பது கருத்தா கக் கொள்க. "மெய்யர் மெய்யை" (பொற்சுண் 12) "அடியவர் படு துயர் களவதோர் வாய்மையர்" (ஞான் 344:2) " மெய்யர்க்கு மெய்ப் பொருளான 'விமலகீன' ' மெய்யர் பெப்ப்பொருளே" (க்ர் 45; 11: 53:2) என வருவன காண்க,
இதன்கண் "இப்புழுக் கூடு நீக்கு' 'வீடு தந்தருளு' என்பவற். ரூல் வீட்டின்பமாகிய ஆனந்தாதீகத்தை விரும்புதல் புலப்படுதலின் ஆனந்தாதீதம் என்னும் பத்தாம் பத்து நுதலிய பொருள் போதருதல் ଅität&. IOL).
 
 
 
 
 
 
 
 

Page 205
',
 
 

.ே நீத்தல் விண்ணப்பம்
பிரபஞ்ச வைராக்கியம்
f. E. ,ר - உக்கா கோர மங்கையில் அருளிச் | J7|| YEJ LJLJ |-L-37. கட்டளேக் கலித்துறை
திருச்சிற்றம்பலம்
105. கடையவ னேசீனக் கருகனயி குற்கலந் தாண்டுகொண்ட
விடையவ னேவிட் டிடுதி கண் டாய்விறல் வேங்கையின்ருே ஸ் உடையவனேமன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே சடையவனே தளர்த் தேனெம் பிரானென்ஃனத் தாங்கிக்
கொள்வோ
ப-ரை கடையவனேனே கருனேயினுல் கலந்து ஆண்டு கொண்டகடைப்பட்டவணுகிய என்னே சின் பேரருளினுள் வளியே எழுந்தருளி வந்து என்பால் இயைந்து ஆட்கொண்டருளிய, விடையவனே இட்பவாகனனே விட்டிடுதி கண்டாய் அடியேனேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்; விறல் வேங்கையின்தோல் உடையவனே - வவிய புலியின் தோல் உடையாகக் கொண்டவனே மன்னும் உத்தர கோச மங்கைக்கு அரசே - கிஃப்பெற்ற திருவுத்தர கோசமங்கை என்னும் தலத் துக்கு அரசனே, சடையவனே .சடையையுடையவனே எம்பிரான் - எங்கள் தஃவனே, தளர்ந்தேன் என்கின் தாங்கிக்கொள் - நின் திருவுருவக் காட்சி பெருமையானும் இவ்வுலகப் பற்று நீங்காமையானும் சோர்வடைக் தேன்; அடியேனே அனேத்துப் பாதிகத்துக் கொள்வாயாக.
கடையவனுகிய என்ன்ே நின் பேரருளினுற் கலந்து ஆண்டு கொண் டருளிய விடையவனே அடியேனேக் கைவிடுகின்றனயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும். வலிய வேங்கையின் தோல் உடையவனே, உத் தர கோசமங்கைக்கு அரசே, சடையவனே, எம்பிரான், தளர்ந்தேன் என் சீனத் தாங்கிக் கொள்வாயாக.
அடிகள் தம்மைக் கடையவன் என்றது ஆணவ முன்ப்பு நிகழா மைப் பொருட்டும் எவ்விடத்தும் தம்மைத் தாழ்த்திக் கூறும் முறைமை பற்றியுமாகும். கிருண்யினுல் ஆண்டுகொண்ட பேரருளினுல் ஆண்டு கொண்டருளிய
'வன்னெஞ்சக் கள்வன் மனவலியன் என்னுதே
கன்னெஞ் சுருக்கிக் கருணையினுல் ஆண்டுகொண்ட' கோத் 11,

Page 206
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
582
"கன்னு சூரித்தென்ன என்னே யுக்தன் க்ருனேயினுல்
பொன்னுர் கழல்பணித் தாண்டபிரான்" தெள் .ெ 'உருத்தெரியாக் காலத்தே உள்புகுக்தென் னுளமன்னிக்
கருத்திருத்தி யூன்புக்குக் கருணையினு லாண்டு கொண்ட திருத்துருத்தி மேயானே' கண்டபத்து 3
'பூத்தானே புகுந்திங்குப் புரன்வேக்ன்க் கருனேயினுல்
பேர்த்தே நீ யாண்டவாறன்றேயெம் பெருமானே' எசறவு 8
என அடிகள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க. கலத்தல் : மனத்திற் பொருந்துதல். கலந்தாண்டனம.
"கயன்மாண்ட கண்ணிதன் பங்கனெனேக் கலந்தாண்டலுமே"
(GEG 11)
என்பதனுலுமறிக. கலத்தற்கும் கருனேயே காரணமாதலின் கருனே யினுற் கலந்து என் ருர், கற்போலு நெஞ்சங் கசின் துருகக் கருனேயினுல், சிற்பாக்னப் போலவென் னெஞ்சினுள்ளே புகுந்தருளி' (தோணுே 4) என அடிகள் அருளியயையுங் காண்க, கலந்து என்ற வினேயினுல் தானே வலிய எழுந்தருளி வந்தமை பெறப்பட்டது.
" தானேவர் தெம்மைத் தலேயளித்தாட் கொண்டருளும்,
வான் வார்கழில்." திருவெம்பா.ே 'பொங்கு மலர்ப்பாதம் பூதலக்கே போந்தருளி
எங்கள் பிறப்பறுத்திட் டெந்தாமும் ஆட்கொண்டு ' அம் : 1. "இந்திரனும் மாலயனும் ஏஞேரும் வானுேரும்
அந்தரமே கிற்கச் சிவனவனி வந்தருளி எர்தரமும் ஆட்கொண்டு." அம் 3, 'அரிக்கும் பிரீமற்கும் அல்லாத தேவர்கட்கும்
தெரிக்கும் படித்சுன்றி நின்ற சிவம் வந்து நம்மை உருக்கும் பணிகொள்ளும் என்பது கேட்டு" தெள்: 3. ப.அரையாடு காகம் அசைத்தபிரான் அவனியின் மேல்
வரையாடு மங்கைதன் பங்கொடும்வக் தாண்டதிறம்" தெள்: .ே என இத்திருவாசகத்தும்,
"பொருளாவெனப் புகுந்தாண்டு' (73) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க.
இறைவனுக்குரிய சரும வெள்விடையும் மால்விடையுமாகிய எருத்து ' வாகனங்கள் இரண்டனுள் ஈண்டு விடையென்றது. அறவடிவாகிய தரும 。
リ
 
 
 
 
 
 
 
 
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 383
வெள்விடையேயாகும். விட்டிடுதி என்பது எதிர்கால முனர்த்துவதா யினும் ஈண்டு விடுகின்றனேயோ என நிகழ்காலத்தில் குறிப்பினுல் விரைப் பொருளில் வந்தது கண்டாப் என்னும் முன்னிலேயரை விட்டுவிடா தொழிய வேண்டும் என்பதைக் குறிப்பினுல் உணர்த்தியது.
விறல் வேங்கை காருகா வனத்து இருடிகளால் இறைவனேக் கொல்லு
மாறு அபிசரா வேள்வியிலிருந்து தோற்றுவித்து விடப்பட்டதாகும். இறைவன் அதனேக் கொன்று உரியை உடையாகக் கொண்டனன் என்க.
" கருத்தில் விழி சிவந்தமுனிக் கணங்கணத்தி லுதிப்பித்த கிெரித்ததிரு முழுவையைரே ரேவுதலு மெந்தைபிரசன் சிரித்தருளி யதி பிடித்துத் திருக்கரத்தி னகநூதியால் உரித்தவுரி பசும்பட்டா வுடை தொடைமே லுறவுடுத்தான்'
(பதஞ் 32) எனக் கோயிற் புராணத்து வருதலுங் காண்க.
உக்காகோச மங்கை என்பது பாண்டிநாட்டிலுள்ள ஒரு சிவதலம். இது சுத் துவங்களிலுண்டாகும் வினுக்களுக்கு விடை கூறும் தொகை பாகிய நூலினே இறைவன் மெய்யடியார்களுக்கும் இறைவிக்கும் உப தேசஞ் செய்து அவ்விறைவியோடு இருக்கும் கலம் எனப் பொருள் கொள்ளத்தக்கதாகவுள்ளது. தளர்ச்சியுற்ற பிறையைச் சடையிற் ருங்கி பாதுகாத்த மீ தளர்ந்த என்னேயும் தங்கிப் பாதுகாத்தல் கடனும் என் பது தோன்றச் "சடையவனே " என்ருர், #டையவன்.சடையையுடை யவன் "தின்கீலச் சிற்றம்பல்க் துப் பொற்பந்தியன்ன சடையவன் (305) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருதல் காண்க.
தளர்தல் -ஞானுசாரியத் திருவுருவைக் கானப் பெருமையா இம் பொய்யுலக வாழ்விற் பற்று அறுமையாலும் உனதாகிய தளர்ச்சி.
4 மாழைமைப் பாவிய கண்ணியர் வன்மத் திடவுடைந்து'
தாழியைப் பாவு தயிர்பேசல் தளர்ந்தேன்' (அடைக் )ே
என வருதலுங் காண்க. தாங்குதல் = அனேத்துக் கொள்ளுதல்,
இதன் கண் விட்டிடுதி கண்டாப் தளர்ந்தேன் என்பவற்றில் நீத் தல் விண்ணப்பமும் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் புலப்படுதல் காகத்
இப்பதிகம் அக்தாதித் தொடையாக அமைந்துள்ளது.
108 கொள்வோர் பிளவக சத்தடங் கொங்கையர் கொங்கைச்
செவ்வூாய்
விள்ளே னெனிலும் விடுதிகண்டசய்தின் விழுத்தொழும்பின் நட்ஸ்சேன் புதுமங்கே: நித்தர் கோசாங் விசுக்கீரரே தள்ளே துெழியவுங் கண்டுகொண் பாண்டதேக் காரணமே
■

Page 207
584 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ப-ரை உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே - திருவுத்தர கோசமங்கை தடித்திற்கு அரசனே, கள்ளேன் ஒழியவும் - மாயையின் தொடர்பால் கனவுடைய மனத்தையுடையேணுகிய யான் கின்னே நீங்கிச் செல்லும் குறிப்புடையேனுகவும், கண்டு கொண்டு ஆண்டது எக்காரணம்-அதனே அறிந்து கொண்டும் என்னே ஆட்கொண்டது யாது காரணத்தாலோ ? சின் கருண்பினுவன்ருே ? அதனுள், கின் விழு தொழும்பின் உள்ளேன் - நின்து சிறந்த திருத்தொண்டின்கண் அகத் தோண்டனுனேன், புறம் அல் லேன் புறத்தே னல்வேன்; ஆதலால், கொள் பிளவு அகீலா ஏர் தடம் கொங்கையர் கொள்ளின் பாகத்தின் அளவு இடைவெளியில்லாத அழ திய பெரிய தனங்களே புடைய மகளிரின், கொவ்வை செவ்வாய் விள்ளேன் எனினும் கொவ்வைக் கனி ஒக்கும் சிவந்த வாயிதழின் அடுதுண்ட வினின்றும் நீங்கே னு பிதும், விடுதி கண்டாப்-என்சீனக் கைவிடுகின் ந&னயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண் டும்.
உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே, கள்ளேன் கின்னே நீங்கும் குறிப் புடையேனுகவும், என்னே ஆட்கொண்டது மின் கருணேயினுலன்குே? அதனுல் யான் நின் விழுத்தொட்டின்கன் அகத்தொண்டனுனேன்; புறத்தேனல்லேன், ஆதலால் தடங்கொங்கைகளேயுடைய மகளிரின் செவ் ஆாப் விள்னேன் எனினும் என் சீனக் கைவிடுகின்னேயோ சீ கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
கொள் - ஒருவகைத் தானியம். பிளவு - பிளந்த பாதி கொள்பிளவு அகல்ாக் கொங்கை, ஏர்கொங்கை, தடங்கொங்கை எனத் தனித்தனி இயையும், கொள் பிளவகலாத் தடங்கொங்கை என்றது, கொள்ளின் பாகமளவும் இடைவெளியில்லாத மிகவும் நெருங்கிய தன்ங்களேயுடை யார் என்றபடி " புண்டபாக் தீர்க்கிடை போகா இளமுலே மாதர்" (போற்றி 30-4) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க. பிளவு. பாகம் மாமதியின் பிளவு - பெரிய மதியின் பாகம் எனப் பேரா சிரியர் பொருளுரைத்தமையும் (திருக்கோவை 10 உரை) காண்க, "பிறைப் தளவார் சடையோன் (கோயில் திருப்பண்ணி tே) எனப் பதினுேராக் திருமுறையில் வருதலும் காண்க. கொள்களின் பிளவு சிறுமைக்கு எடுத் துக் காட்டப்பட்டது. " தினேப் பிள்ந்தன்ன சிறுமையரேனும்" எனத் திருமந்திரத்து பீே) வருதலும் ஈண்டு அறியம்பாலது. ஏர் - அழகு.
கொவ்வைச் செவ்வாப் - கொவ்வைக் கனியை ஒக்கும் சிவந்த வாயிதழ் ' கொவ்வைச் செவ்வாய் " "கோவை வந்தாண்ட் செவ்வாப் (108, 300) எனத் திருக்கோவையாரிலும் வருவன காண்க. விள்ளுதல் = நீங்குதல், செவ்வாப் பின்ளேன் எனினும் என்றது அதரபானஞ் செய் த& வெறுத்து நீங்குதற்கு முயலும் யான் அங்ஙனம் நீங்கமாட்டே குயினும் என ஆற்றலாம் போருள் கொள்ளுமாறு சின்றது.
விடுதி விடுவாய் என எதிர்காலப் பொருள் தரும் முன்னி: யேவல் ஒருமை வினேமுற்ருயிலும் இங்கே குறிப்பினுல் விடுகின்றனயோ என
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 385
நிகழ்காலத்திலும் விளுப் பொருளிலும் வந்தது. விமு என்தும் உரிச் சொல் சிறப்பு என்னும் பொருளது. தொழும்பு-தொண்டு என் சீனத் தன்ருெழும்பிற் கழியா தருள் ஒைத்த சிற்றம்பலவன்" (கோவை ேே1) என் புழி தொழும்பின் என்பதற்குத் தொண்டுபடுதற்கண் எனப் பேராசிரியர் உரைத்தமையுங் காண்க. இனித் தொழும்பினுள்ளேன் என்பதற்கு அடியார் கூட்டத்திலுள்ளேன் எனினுமாம். கொழும்பு என் பது அடிமை என்னும் பொருட்டாதலே 'என் கீாத் தன் தொழும்பிற் படுத்த நன்னீள் கழலிசர்" (237) என்னும் திருக்கோவையார் உரையில் தொழும்பிற்படுத்த-தன் அடிமைக் காட்படுவித்த என்னும் (பேர்) உரை யானுமறிக,
அடிகள் தம்மைக்கள்ளேன் என்றது ஞானுசாரியரைக் கண்டபோது புறத்தே வணங்காமையாலும், ஒரு வினுவை சிகழ்த்தி அதற்கு சின்னும் கூறப்படும் விடை பொருத்தமுடைத்தாயின் ஆட்படுவேன் என்றமை பாலுமென்பது,
" தொண்டுபடு படியார்க அணுாற்முென் பான் மேற்
ருெண்ணுற்முென் பானென்னுங் தொகுதிகுழ வொன் டொடிடங் கின னிருப்ப விருப்பா லெய்தி
புடனுரைத்துச் சிவஞான முனர்வா ரன்பு மண்டியநெஞ் சினில்வணங்கி வனங்கார்போல
மந்திரியா மேன்மையுடன் வந்து கின்ருர்" திருபெருந் 34 " என்றலுமே சிவமேத ஞான ந்ேதிங்
விலங்கி யிடும் போகமே தியம்பு வீரேல் அன்றுவட கீழவிள்ங்க் திருந்தார் சீரே
படியேனு முமக்கடிமை யாவே னென்ன ? திருப்பெரும் 38 எனத் திருவாதவூரடிகள் புராணத்தி வருவன காண்க.
கள்ளேன் ஒழியவும் கண்டு கொண்டு ஆண்டது என்றது கள்ளேன் நீங்கிச் செல்லும் குறிப்புடையேஞகவும் அதனேக் கண்டு கொண்டு ஆண் டது என்றவாறு.
ா வளர்கின்ற கின்கரு இணக்கையில் வாங்கவும் நீங்கியிப்பால்
மிளிர்கின்ற என் னே." r#### 'அழுமடி Iii făit- யார்த்துவைத் தாட்கொண்டருளி" ரீத் ?ே "நம்மை யகப்படுத் தாட்கொண் டருமை காட்டும்ெேமய்மை"
பொற் 13 என்பன கன்கு அறியற்பான கண்டு கொண்டும் என உம்மை விரிந்த எக்காரனம் என வினுப்பொருளில் இருப்பினும் ஆண்டு கொண்டது.

Page 208
386 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை 。
சின் கருனேயினூலேயாம் என்பது அருத்தாபத்தியாற் பெறப்படும். 'தடை பவனேனேக் கருவினரயினுந் கலந்தாண்டு கொண்ட விடையவனே' (நீத் 1) என் அடிகள் அருளியவாறு காண்க
இதன் கண், கொங்கையர் கொவ்துைச் செவ்வாய் வின்னேன் எனி லும், அதனே விடுதி கண்டாப் என்பதனுல் உலக வாழ்வில் பற்றுடையே குயினும் மீக்கி என்னேக் கைவிடாது காத்தல் வேண்டும் என்பது பெறப் படுதவின் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என் பதும் பெறப்பட்டவாறு காண்க. 2.
107. காதறு கண்ணியர் ஐம்புலன் ஆற்றங் கசை மரமாய்
வேருறு வேரே விடுதிகண் டாய்வினங் குத்திருவா குருக்கர வாய்மன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே வசீருறு பூண் மூலே யான் பங்க் பின்னே வளர்ப்பவனே,
ப ரை விளங்கும் நிருவாரூர் உறை வாய் விராட்புருடலுக்கு இதயகமலமாக விளங்கும் திருவாரூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் தியாகே சனே, மின்னும் உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே - எக்காலத்தும் ரீலே பெறும் திருவுக்தர கோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே, வார் உறு பூண் முலேட்ாள் பங்க - கச்சுப் பொருந்திய அணிகலங்கள் அமைந்த தனங் களே புடைய உமையம்மையை ஒரு சுற்றிலுடையவனே, எக்னே வளர்ப் பவனே என்ன்ே வளர்ப்பவனே கார் உறு கண்ணியர் ஐம்புலன் ஆற் றங்கரை மரமாய் வேர் உறுவேனே - கிருமை பொருந்திய கண்களேயுடைய மகளிரது ஐம்புலவின் பங்களே விரும்பும் காமாகிய ஆற்றங்கரைக்கனுள்ள மரம் போல்ாக மெய்யுணர்வாகிய வேர் ஆற்று நீரால் அளிக்கப்பட்டு பிற வித் துன்பமாகிய வெள்ளத்தில் விழக்கடவேனே, விடுதி கண்டாப். கை விடுகின்றேேயா? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
திருவாரூர் உறைவாய், உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே, பூண் முA யான் பங்க, என்னே வளர்ப்பவனே கருமை பொருக்திய கண்களே புடைய மகளிரது ஐம்பு) இன்பங்களே விரும்பும் காமமாகிய ஆற்றங்கரைக் கணுள்ள மரம் போலாப் வேருறுவேனேக் கைவிடுகின்றனயோ ? கைவிடா தொழிய வேண்டும் என்பதாம்.
கரருறுகண் - கருமை பொருந்திய கண், கருமை கண்ணிற்கு இலக் கனமாதல்,
'ஈசற் கியான் வைத்த அன்பினகன்று அவன் வாங்கிய சான்
பாசத்திற் சுர்ரென்று அவன் தில்லேயின் ஒளிபோன்று அவன் தோள் பூசத்திரு ரீறென வெளுத்து ஆங்களின் பூங்கழல் பாம் பேசத் திருவார்த்தையிற் பெருநீளம் பெருங்கன்களே "
(109 கோவை)
---
எனவும்,
 

நீத்தல் விண்ணப்பம்
"கண்ணிற் கியூஸ்பு கசடறக் கிளப்பின்
வெண்மை கருமை செம்மை பகல
ளே மொளியென நிகழ்த்துவர் புலவர்" (டிெ செய்யுள் உரைமேற் எனவும் வருவனவற்றுலுமறியப்படும். கரருறு கண் என்பதற்குக் கரிய மைதீட்டிய கண் எனினுமாம், அழகிக்க புடைய மகளிர் என்பார் அவ் வழகினேக் கண்மேலிட்டுக் 'காருறு கண்ணியர்" என்ருர், ஆழகினே நூதன் மேலிட்டு " இன்னுதல் விறலியர் " (பதிற் 47) எனப் பிறச் சுறி பிருத்தலுங் கான் க. கண்ணியரது என் ஆருவது விரிக்க, ஐம்புலன்கண்டு கேட்டு, உண்டு, உயிர்த்து, உற்று அறியும் ஐம்புலவின் பங்கள். அவ்வின் பங்களே விரும்புங் காமத்தின் "ஐம்புவன்" என உபசரித்தார். மரமாய் வேருறுவேனே என்றது மரம் போல்ாக மெய்யுண்ர்வாகிய வேர் அரிக்கப்பட்டு பிறவித் துன்பமாகிய வெள்ளத்தில் வீழக்கபடவேனே என்ற வாறு ஆற்றங்கீரை மரமாய் வேருறுவேனே என்றதன் ஆற்றலால் ப்ெ யுணர்வாகிய வேர் காமவெள்ளமாகிய ஆற்று ரீரால் அலேக்கப்பட்டுப் பிறவித் துன்பமாகிய வெள்ளத்தில் வீழக்கட்வேனே எனப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது.
காமத்தை ஆகுகம்ை தம்மை ஆற்றங்கரைக்கணுள்ள மரமாகவும் மெய்யுணர்வை அம்மரத்தின் வேராகவும் தாம் காமத்திகுல் பிறவிச் தின் பத்தில் விழ்க் து வருந்துதல் அவ்வேர் ஆற்று நீரால் அல்லக்கப்பட்டு அம்மரம் ஆற்று வெள்ளத்தில் வீழ்தலாகவும் உருவகஞ் செய்து "ஐம் புலன் ஆற்றங்கரை மரமாய் விேருதுவேனே" என்ருர்,
விளங்குக் திருவாரூர் என்றது விராட்புருடனுக்கு இதயகமலமாக விளங்கும் கிருவாரூர் என அதன் விளக்கச் சிறப்பு விரிக்கப்பட்டது. "திருவாரூர் உறைவாய்" எனக் தியாகேசனேயும், 'உத்தர கோசமங் கைக்கு அரசே ' என அரசனேயும், "முசியாள் பங்க" என அம்மை அப்பண்பும் விளித்தது, யான் வேண்டும் குறைகளே நக்து பாதுகாத்து அம்மை யப்பணுப் என்னே வளர்க்க வேண்டும் எனத் தமது குறைகளே இவ்விளிகள் மூலம் விண்ணப்பித்துக் கொண்டதாகும்,
இதன் கண் "ஐம்புல ஒற்றங்கரை மரமாய் வேருறுவேனே விடுதி கண்டாய்' என்பதனுள் பிரபஞ்ச வைரசக்கியம் என்னும் பதிக நூத விய பொருளும், தம்மைக் கைவிடாதோழிதல் வேண்டும் என்பதும் பெறப் பட்டவாறு காண்க, B.
108. வளர்கின்ற நின்கரு இணக்கையில் வாங்க ைநீங்கியிப்பால்
மிளிர்கின்ற வென்னே விடுதிகன் டாய்வெண்
மதிக்கொழுந்தொன் ருெ எளிர்கின்ற நீண்முடி யுத்த கோசமங் கைக்கரசே தெளிகின்ற பொன்னுமின் லும் அன்ன தோற்றச்
செழுஞ்சுடரே

Page 209
388
திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பரை வெள் மதி கொழுந்து ஒன்று ஒளிர்கின்ற நீள்முடிவெண் ணிறமான இளம்பிறை ஒன்று விளங்குகின்ற நீண்ட JF LL flair புடைய உத்தரகோசி மங்கைக்கு அரசே திருவுத்தரகோசமங்கை என் அனும் தலத்துக்கு அரசனே தெளிகின்ற பொன்னும் மின்னும் அன்ன தோற்ற்ம் செழுசுடரே - உருகித் தெளிந்த மாற்றுயர்ந்த பொன்னேயும் மின்னலேயும் ஒத்த தோற்றத்தினேயுடைய பேரொளியுருவின்னே, வளர் கின்ற கின் கருணே கையில் வாங்கவும். வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்ற சீனது திருவருட்கரத்தால் சின் பால் இழுக்கவும், நீங்கி இப்பால் மிளிர் கின்ற என்னே - மின்னே விட்டுப் பிரிந்து இப்பொய்யுலக வாழ்வில் விளங் குதற் கேதுவாகிய வினேயையுடைய என்கின, விடுதி கண்டாப் - கைவிடு கின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
வெண்மதிக் கொழுக்தி ஒன்று விளங்குகின்ற நீண்ட சடைமுடியை
புடைய உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே, ஒளிர்கின்ற பொன்னும் மின் ணும் ஒத்த தோற்றத்தினேயுடைய சுடர் கொழுந்தே, வள்ர்கின்ற திருவருட் சுரத்தால் கின் பால் இமுக்கவும், சின்னின் நீங்கி இப்பொப் புலக வாழ்வில் விளங்குதற்கேதுவாகிய வீசீரயையுடைய என்னேக் கைவிடு கின்றனேயோ கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
வளர்கின்ற கருணே - அன்பர்க்கு வழங்க வழங்கச் சிறிதும் குறைவு படாது வளர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்ற கருணை, திருவருளால் ஈர்த்தல் பற்றிக் கருணேயைக் கை என்ருர், கையில் - கையினுல், வாங்குதல் - இமுத்கல். 'குடவாய்க் கொடிப்பின்னல் வாங்கி" (கவி 88:2) என் புழிப்போல, tங்கி இப்பால் மிளிர்கின்ற என்னே என்பதற்கு மின்னே விட்டுப் பிரிந்து இப் பொய் யுலக வாழ்வில் விளங்குதற்கேதுவாகிய 'வினேசையுடைய என்னே எனப் பொருளுரைக்க. இங்நானம் உரையா விடத்து இறைவன் திருவருளுக்கு மாரு த அடிகளே இறைவனே விட்டுப் பிரிந்து சென்றனர் எனப் பொருள்படும். அது அடிகள் வரலாற்றிற்கு மாருகும்.
"மகிக்கொழுக் தயே விழுங் கங்கை குதித்த சடைக் கூத்தனூர்" (மானக் 32) எனப் பெரியபுராணத்தும் வருவன காண்க. மதிக் கொழுந்து ஒளிர்கின்ற சடை என்றகளுன் எய்த்து அடைந்த திங்களுக்கு இரங்கியருள் செய்து முடியின்கட் கொண்டது போஒ என்னேயும் கின் பால் சேர்த்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும் என உள்ளுறைப் பொருள் தோன்றுமாறு காண்க.
தெளிகின்ற பொன் ஓடவிட்டுத் தெளித்த பசும்பொன். இது மிக்க ஒளியுடைத்தென்பது "தாவின் திருமனி பொருத நிகழ்விடு பசும் பொன்" பதிற் 19:14-5 என்பதனுலும் அறியப்படும். 'பொன்னும் மின்னும் அன்ன தோற்றம்" என் புழி பொன் திருமேனிக்கும் மின் செஞ்சடைக்கும் உவமையாகக் கொள்க.
17 7: 17 1
 
 

நித்தல் விண்ணப்பம் 589
பொன்னே திகழுர்திருமேனி செக்திாய்' சத 59
'பொன் னியலுந் திருமேனி' திருப்படை ே 'பொன் ஞெளி கொள் மேனி" தே. ஞான ? :8 எனவும்,
" மின்னெறி செஞ்சடைக் கூத்தப்பிரான்" திருக்கோவை 49
"மின்னங் கலருஞ் சடை முடியோன்" திருக்கோவை 13 * மின்னிற் பொலி சடை' தே. ஞான 118
" மின்னே பன்னா சடை" தே. ஞான திே:ேசி
எனவும் வருவன கான்சு, தெளிகின்ற பொன் என்றதனுல் பொன் னுக்கு ஒளியுடைமையும் பெறப்படுதலின் திருமேனிஒளிக்கு மின் கூறப்பட்டது எனவ் அமையாதென்க. இறைவன் பேரொளியுருவினணுகவின் 'செழுஞ் சுடரே " என்ருர்,
"செப்புதற் கரிய செமூஞ்சுடர் மூர்த்தி" (5)
தேசுடை விளக்கே செழுஞ்சுடர் மூர்க்கி (7) எனப் பிடித்தபத்திலும் அடிகள் அருளியமை காண்க.
நிகழ்ந்த நற்செழுஞ்சுடர்' ஞான 23:10
" வானுேர் செழுஞ்சுடரே ". காவு 801
எறும்பி யூர் ம&மேன் மரணிக்கத்தைச் செழஞ்சுடரை'
Isra 804 - 1
* தேவாதி தேவர் முதலுமாகிச் செழுஞ்சுடராய்ச் சென்றடிகள்
நின்றவாறே" நாவு 807 8
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
இதன் கண், நீங்கி யிப்பால் மிளிர்கின்ற என்னே விடுதி (rLT என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கியமும் தம்மைக் கைவிடலாகாதென் பலும் புலப்படுமாறு காண்க. 莺,
09. செழிகின்ற தீப்புகு விட்டிவிற் சின்மொழி பாரிற் பன்னுள்
விழுகின்ற வென்சீன விடுதி கண் டாய்வெறி வாயறுகால் உழுகின்ற பூமுடியுத்தரகோசமங் கைக்காசே வழிநின்று நின்னரு ளாரமு தாட்ட மறுத்தனனே.
ப. ரை: வெறி வாய் அறுகால் உழுகின்ற பூமுடி. தேன் பொருக் திய வாயினேயுடைய வண்டுகள் கிண்டுகின்ற கொன்றை மலர்மர்லேனா

Page 210
390 திருவாச ஆராய்ச்சியுரை
அணிந்த திருமுடியினேயுடைய, உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே - திருவுத் தர கோசமங்கை என்னும் தவத்துக்கு அரசனே, வழிகின்று சின் அருள் ஆர் அமுதி ஊட்ட- ாேள் செல்லும் வழியின் இடையில் கின்று நினது திருவருளாகிய அரிய அமிர்தத்திக்ன நீ வலிய வந்து உண்பிக்கவும், மறுத்தனன் - அதனே நுகர்ந்து உடனே கதி பெறுதற்குத் தடையாகிய பிராரத்திவினேயையுடைய யான் மறுத்தனணுய், செழிகின்ற தீ புகு விட் டிலின்-சுவாலிக்கின்ற விளக்குச் சுடரில் வீழ்ந்திறக்கின்ற விட்டிற் பூச் சியைப் போல, சில் மொழியாரின் பல் நாள் விழுகின்ற என்னே-சில வாகிய மொழியினே புடைய மகளிரிடத்து பலநாள் விழுந்து கிடந்து அழி கின்ற என் சீன விடுதி கண்டாப் - கைவிடுகின்றனயோ? கைவிடாகொழி தல் வேண்டும்.
திருவுத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே, வழியின் இடையில் கின்று கின் நிருவருளாகிய அரிய அமிழ்கத்தினே # வலிய வக்து உண்பிக்கவும் அதனே ஏற்றுக்கொள்ளாது, மறுத்தன னுய், விளக்குச் சுடரில் வீழ்ங்கழி பும் விட்டிற் பூச்சியைப் போல சின்மொழியாரிற் பன்னுள் வீழ்ந்து அழி கின்ற என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
செழிகின்ற தீ எனப் பொதுப்படக் கூறினும் ஈண்டுச் சுவாலித்து எரிகின்ற விளக்கின் சுடர் எனக் கொள்க; விட்டில் விழுவது அதின் கண்ணேயாதலின். தீயில் விழுந்து அழிகின்ற விட்டில் போலச் சின் மொழியாரின் விழுந்தழிநின்ற என் ஆன எனக் கொள்க. சின்மொழி - சிலவாகிய மொழி. சின் மொழியாரென்றது சிலவாகிய மொழியினே புடைய மகளிரை. "தீவயின் மேனியன் சிற்றம்பலமன் ன் சின் மொழியை" (343) எனத் திருக்கோவையாரில் வருதலுங் காண்க, சின் மொழியார் என்ருர் எனினும் செக்துவர் வாப் முதலியனவற்றையுடைய அழகிய மகளிர் எனக் கொள்க. " திறமவி சின் மொழிச் செந்துவர் வாயினே' (திருவா ரூர் மும்மணிக் 4ே) எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க,
வெறி - கள். ஈண்டுத் தேசீன உணர்த்தியது. வெறிவாய் பூ எனக் கூட்டி குறுமணம் பொருந்திய பூ எனினும் அமையும். அறுகால் என் பது சிக்னபாகு பெயராய் ஆறுகால்களேயுடைய வண்டை உணர்த்தியது" 'அறுகானிறை மலர்" (128) எனத் திருக்கோவையாரினும், 'அறுகால் வண்டாடு தண்பொழில்' (சுந் 71:)ெ எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க
எனப் பொதுப்படக் கூறினும் கொன்றைப் பூமாலேயே கொள் ளப்பட்டது. இறைவனுக்குரிய அடையாளப் பூமால் அதுவாகலின். 'கண்ணி கார் நறுங் கொன்  ை காமர் வண்ண மார்பிற் ருருங் கொன்றை' (புறநா. கடவுள்) எனப் பிறரும் கூறுகங் காண்க. பூ முடி - கொன்றைப் பூமாலேயை பணிந்த முடி

நீத்தல் விண்ணப்பம் 59
" வண்டனே கொன்றையும் முடியுடையான் ! 5ra, 35 : 3
"ாேறுபூங்கொன்றை முடியார் தாமே" 57 Gy: 301 :
'வெறிக் கொன்றை மாவே முடியீர்" காவு 5ெ:10
"குலயேறு குறுங் கொன்றை முடிமேல் வைத்து" fra 303 : 3
எனத் தேவாரத்து வருவன வுங் காண்க,
வழி கின்று என்றது அடிகள் குதிரை கொள்ளச் சென்ற வழிக்கன் இடைகின்று என்றவாறு அருனசாமுது - அருளாகிய அரிய அமுது, "அருள்ாரபூதப் பெருங்கடல் வாய்" (பிரார்த்தகினப் )ே என வருதல் காண்க, அமுதூட்ட மறுத்தனன் என்றது இறைவன் திருவருள் பெற்ற பின் இறைவனேப் பிரிகற்கேதுவாகிய பிராரத்த வினேயைத் தம்மே வேற்றிக் கூறினூர்,
" வழங்குகின் முய்க்குன் னருளா ரமுதத்தை வாரிக் கொண்டு
விழுங்குகின் றேன் விக்கி ன்ை வினே யேனென் விதியின்மையால் சா (அடை10)
என்பது ஈண்டு அறியற் பாலது. "மறத்தனன்" என்ற முற்று எச்சப் பொருளில் வந்தது. மறுத்தண்ணுப் விழகின்ற என்னே என் இயைபும்,
இதன் கண், சின் மொழியாரிற் பன்னுள் விழுகின்ற என்ஐ விடுதி கண்டாய் என்றதனுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கியமும், கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் பெதப்பட்டவாறு காண்க. 5.
110 மறுத்தனன் பானுன் அருள்நீ யாமையின் என்மணியே வெறுத்தெஃ நீவிட் டிடுதிகண் டாப் வினே யின் தொகுதி ஒறுத்தெண் ஆண்டுகொள் உத்தர கோசமங் கைக்கரர் பொறுப்பரன் றே பெரி யோர் சிறு நாய்கள் தம் பொய்யிஃrயே.
ப-ரை: என் மணியே - என் மாணிக்கமே, உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே திருவுத்தர கோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே பெரியோர் சிறு நாய்கள் தம் பொய்யினே பொறுப்பர் அன்றே - பெரியவராயுள்ள வர்கள் இழிந்த காய் போன்றவர்களது பொய்ச் செயல்களத் தம் பெரு மையால் பொறுத்துக் கொள்ளுவார்கள் அல்லவா ? யான் உன் அருள் அறியாமையில் மறுத்தனன் - அடியேன் ரீனது திருவருளின் அருமையை அறியாமைக்கேதுவாகிய பிராரத்திவினேயுடைமையால் அதஐ மறுத்து விட்டேன் கீ என் வெறுத்து வீட்டிடுதி கண்டாப் - அதனுள் நீ அடி சீேன வெறுத்துக் கைவிடுகின்னேயோ? கைவிடாகொதிதல் வேன் டும். வினேயின் தொகுதி ஒறுத்து எனே ஆண்டுகொள். எனது பிரி

Page 211
392 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ரத்த வினேயின் தொகுதி முழுவதையும் கடித்து அடியேனே ஆண்டு கொன்டருளுக.
என் மணியே உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே பெரியோர் சிறு நாய் போன்றவர்களது பொய்யினேப் பொறுத்துக் கொள்வார்களல் லவா ?'அடியேன் நினது திருவருளின் அருமையை அறியாமைக்கேது வாகிய பிராரத்தவிாேயுடைமையால் அதனே மறுத்துவிட்டேன் நீ என வெறுத்துக் கைவிடுகின்றனேயோ சீ கைவிடாதோழிதல் வேண்டும். எனது பிராரத்தவினேயின் தொகுதியை வெறுத்து ஆண்டுகொண்டருளுக என்ப å#LD
யான் உன் அருளறியாமையின் மறுத்தனன் எனக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. அருள் என்றது அருனா ரமுதத்தினோ" சின்னருளாரமு தூட்ட மறுத்தனன்" (நீத் ச) என வந்தமை காண்க. அருளே மறுத்தமைக்குப் பிராரத்தவினேயின் தொகுதி யே ஏதுவா த ல், ' வினேயின் தொகுதி பொறுத்து" என மேல் வருதலானும் அறியப்படும். வினே என்றது பிரா ரத்த வினேயை, ஒறுத்து - கெடுத்து எனினுமாம். நாய்கள். நாய் போன்ற வர்கள் பொய். பொய்ச் செயல்.
இதன் கண், மறுத்தனன் யானுன் அருளறியாமையின் எனவும் வெறுத்தெனே விட் டி டு தி கண்டாப் எனவும் வினேயின் தொகுதி பொறுத்தெனே பாண்டு கொள் எனவும் வருவனவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் பெறப்பட்ட வாறு காண்க,
11. பொய்யவ னேசீனப் பொருசொன வாண்டொன்று
பொத்திக்கொண்ட மெய்யவனே விட் டிடுதி சுண் டாய்விட முண்மிடற்று மையவனே மன்னு முத்த கோசமங் கைக்காசே செய்யவ'ரேசிவ னே சிறி யேன்பவத் தீர்ப்பவனே,
ப-ரை: விடம் உண் மிடற் து மையவனே . நஞ்சுண்டமையால் கண்டத்தில் கருமை நிறத்தையுடையவன்ே மன்னும் உத்தர கோச மங்கைக்கு அரசே - மிகபெற்ற திருவுக்கர கோசமங்கை என்னும் தலத் துக்கு அரசே செய்யவனே சிவந்த திருமேனியை யுடையவனே, சிவனே . சிவனே, சிறியேன் பவம் தீர்ப்பவனே - சிறுமையுடையேனது பிறப்பை நீக்குபவனே, பொப்பவனேனே பொருள் என ஆண்டு-நியேற்ற பொய் யுலக வாழ்வினேயுடையவனுகிய என்னே ஒரு பொருளாக மதித்து ஆட் கொண்டருளி, ஒன்று பொத்தி கொண்ட மெய்யவனே - ஒப்பற்ற வீடு பேற்றின் அருளாது மறைத்துக் கொண்ட மேய்ப்பொருளாயுள்ளவனே, விட்டிடுதி கண்டாப்" என்ள்ேகிலகிவிடுகின்னேயோ கைவிட்ாதொழி தல் வேண்டும் என்பதWம்
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 395
விடன் மிடற்று மையவனே, உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே, ஒரட்டிேைனா, சிவன்ே, சிறுமையுடையேனது பிறப்பை நீக்குபவனே, பொட்பவனேனே ஒரு பொருளாகக் கருதி ஆட்கொண்டருளி ஒப்பற்ற வீடு பேற்ஆன் மறைத்துக் கொண்ட மெய்யவனே என்னேக் கைவிடு கின்ற&னயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும், என்பதாம்.
பேசப்யவனேனே. பொப்புலக வாழ்வில் பற்று நீங்கப் பெருகவணுகிய என் ஆர். "பொப்னேன் நான் உண்டு நிக்கிங் கிருப்பதானேன்" (சத58)
பொய்யனேன் அரகெ " (செத் 1) எனப் பீருண்டும் கூறுதல் காண்க பொருளென ஆண்டு - பொருளாக மதித்து ஆண்டு.
"பொருளா வெனேப் புகுந்தாண்ட பொன்னே" கோயின் மூத் 8.
புகலபனேனேயும் பொருளென கினேந்துன் அருள் புரிந்தனே' செத் 3. பொருளாவெனப் புகுந்தாண்டு" திருக்கோவை ?3. "புலியூர் நானே Rன்று ஆண்டான் '-புலியூரின் கண் ஒரு பொருளாக மதித்து என் க்ண் நின்று ஆண்டவனது (திருக்கோவை Aே4 பேர்) என வருவண் காண்க,
ஒன்று பொத்தி கொண்ட என்றது ஒப்பற்ற வீடு பேற்றினே அரு னாது மறைத்துக் கொண்ட என்றவாறு உடனே வீடு பேற்றினே இறை 'வன் அருள்ாமை, துரலவுடம்பும் அது முகந்து நின்ற பிராரத்த வினேயும் உடனே நீங்கத்தக்க பக்குமிடையாமையாலாகும். அதனே உணர்ந்து பொத்திக்கொண்டமையால் இறைவனே "மெய்யவன்ே" என்ருர், பொத்து தல் - மறைத்தல்.
விடமுண் மிடற்று மையவன் - விடமுண்டமையால் கண்டத்தில் கருமை நிறமுடையவன்.
"கஞ்சுண் மழைதரு கண்டன்" நீக் 46.
"செமுமிடற்றின் மைவந்த கோன் " திருக்கோவை 312.
"அருந்தும் விட மணியா மணி கண்டன் " திருக்கோவை 272,
"மை கொண்ட கண்டா" திருக்கோவை 388
என அடிகரும்,
கடுவிடமுண்டு இருண்ட மணி கண்டத் தோன் ' தே 12:ெ3.
'கறுத்த நஞ்ச முண்டிருண்ட கண்டர்" G፰, 88ኛ : 8.
'நிஞ்சிக்ன புண்டிருள் ஆண்டனு' :
என ஆளுடைய பிள்போரும் அருளியமை காண்க. உன் என்னும் வினே எதுப் பொருளில் வந்தது. “

Page 212
394 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
செய்யவன் - சிவந்த மேனியையுடையவன். ' செய்ய மேனியன்ே" செத் 1. "செக்கிற மேனி வெண் ணிறனணி வோன்" திருக்கோவை .ே தேய்ந்து மலி வெண்பிறையன் செய்ய திருமேனியினுன்
தே ஞான 18 5. "செய்ய மாமேனியர் தே. ஞான 351 : 2. ன்ெ கிருஷ்ன் காண்க,
சிவன் - எவ்வுயிர்க்கும் எப்பொழுதும் நன்மையைச் செய்தவாற் சிவன் (திருக்கோவை 358 பேர்) பவம் தீர்ப்பங்ல் - பிறுவியை நீக்குபவன். அடிய வர்கள் கெஞ்சுளே வின் நழுத முறிக் கருக்ண செய்து தஞ்சல் பிறப்பறுப் பன்' தீதோடாவண்ணம் திகழப் பிறப்பறுப்பான்" (பொன்னுரசல் 4 )ே அடிகள் அருளியமையுங் காண்க
இதன் கண், பொய்யடினேனே எனவும் விடுதி கண்டாய் என வும் கூறியவற்ருல் பிரஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டுமென்பதும் பெறப்படுதல் காண்க. ".
113 தீர்க்கின்ற வாறென் பிழையை நின் சீாரு ள்ெ நீள்சுெசனென்று வேர்க்கின்ற வென்சீன விடுதிகண் டாய்விர பிச்வெருவ ஆர்க்கின்ற தார்விடை புத்தர கோசமங்கைக்கரசே ஈர்க்கின்று வஞ்சொடச் சம்விஃன யேனே யிருதஃயே. ப-ரை: விர வார் வெகுவ ஆர்க்கின்ற தார் விடை உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே - மின்னே வந்து அடையாதவர் ஆஞ்சு மாறு ஒவிக்கின்ற கிண்கிணி பேயை அணிக்க எருத்து வாகனத்தையுடைய Fl-is, Jr. w F மங்கைக்கு #சே, விக்னரேனே அஞ்செரடு அச்சம் இருAல் ஈர்க்கின்றபிராரத்த வினேயையுடைய என் &ன ஐம்புல நுகர்வின் அவாவும் لیلال آل بویه மாருகிய அச்சமும் உலகின் பாலும் கிங் பாலும் இழக்கின்றன. *ಸಖಿà: யாt, பிழையை நீர்க்கின்ற ஆறு என் . ஐம்புல நுகர்வில் ஈர்க்கப்படும் எனது பிழையினேத் தீர்த்துக் கொள்ளும் வறியாது ? கின் சீர் அருள் என் கொல் என்று - கின்று சிறந்த திருவருட் குறிப்பு யாதோ ன்ேறு எண்ணி, வேர்க்கின்ற என்னே விடுதி கண்டாப் - மனம் புழங்குகின்ற என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்,
விரவர் வெரு ஒளிக்கின்ற தார் விடையையுடைய உத்தரகோச பிங் விக்க்கு அரசே, விக்ரயே இன ஐம்புல நுகர்வில் அவர் புேம் அதற்கு சேருகிய அச்சமும் இருபாலும் ஈர்க்கின்றன். ஆகையாண் எனது பிழை யேத் பிசின்ே ஆறு பாது? சிங் சீர் அருள் ரங் நேர பிங் பூ எண் E ர்ேக்கின் 'ஃ' கவிடுதிறனேயே ? கைவிடர்கொறிதல் வே* டும் என்பதும்,

நீத்தல் விண்ணப்பம் 595
பிழையைத் தீர்க்கின்ற வாது என் என்ருர், ஐம்புல் நுகர்வின் கண் பயிற்சி வயத்தால் உளதாகும் அவாவின் க்ேகியருள் வேண்டும் என்பது தோன்ற தின் சீர் அருள் என் கொள் என்றது சினது சிறந்த ருேவருட் குறிப்பு யாதோ என்றவாறு, சீர் - நன்மையும்ாம். வேர்த்தில் "விர்த் தல்; ஈண்டு அதற்குக் காரணமாகிய புழக்கத்தை உணர்த்தியது.
விரவார் - பகைவர் ஈண்டு இறைவனே அடையாதவர்களே. தார். கிண் இனனிமாஃ. ஈர்க்கின்ற ஈர்க்கின்றன; அன்பெருக முற்று. அஞ் சொடு அச்சம் - அஞ்சும் அச்சமும், அஞ்சு - ஐங் து. கண்டு. [፳፰L‛ (፴, உண்டு, உயிர்த்து, உற்று அறியும் ஐம்புல நுகர்வின் அவர் வினே. ஒடு உம்மைப் பொருட்டு, ஐம்புல அவா உலகின் கண்ணும், நின்னுல் ஆட் கொள்ளப்பட்ட யான் ஐம்புல் நுகர்வின் அகாவினுள் இழப்புண்டால் யான் சின்கீ அடையுமாறு அரிதாகும் என்னும் அச்சம் கின் பாலும் ஈர்த்தலின், அஞ்சொடு அச்சம் விகீ பேனே இருதலேயும் ஈர்க்கின்ற" என் முர். இருதலேயும் என உம்மை விரிக்க.
இதன் கண், அஞ்சே டச்சம் விண்டேனே ஈர்க்கின்ற பிழையைத் திர்க்கின்ற வாறென்? ஜின் சீரருள் என் கொலென்று வேர்க்கின்ற எள் ஆர விடுதி கண்டாப் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச ன்னராக்கியமும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுமாறு காண்க. B.
113 இருதஐக் கொள்ளியி னுள்ளெறும் பொத்து தினேப்பிரிந்த
விரிதஃப் பேனே விடுதிகண் டாய்வியன் மூவுலகுக் கொருதசில வாமன்னும் உத்தர கோசமங் சுைக்காசே பொருதலே மூவிஃல ைேல்லை னேந்திப் பொலிபவனே,
ப-ரை வியன் மூ உலகுக்கு ஒரு தஃவா - பெரிய மூன்று உை கங்களுக்கும் ஒப்பற்ற தஃவனே, மன்னும் உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே - சீதுபெறும் திருவுக்கரகோச மங்கை என்னும் தலத்திக்கு அரசே! பொரு இஃல மூ த2) வேல் போர் செய்தற்குரிய இலேவடிவின்வாகிய மூன்று துணிகள்ேயுடைய குலப்படைய, வலன் ஏந்தி பொவிபவனே " வலத் திருக்கரத்திற் குங்கி விளங்குபவனே, இருதில்ே கொள்ளியின் உள் எறும்பு ஒத்து இருபக்கமும் கெருப்புப் பொருந்திய விறகின் LLPAF யுள் அகப்பட்ட ஏறும்பைப் போன்று, கினேப்பிரிந்த விரிதலேயேனே விடுதி கண்டாப் - தின் ஐப் பிரிந்து இருந்துகின்ற மயிர் விரிந்த கலேயையுடைய என்சீனக் கைவிடுகின்றனேமோ ? தைவிடாகொழிகள் வேண்டும்.
மூவுலகுக்கு ஒரு தஃவா, உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே ஆர்ே வேள் கனேந்திப் பெர விபவனே, இருபக்கமும் கெருப்புப் GLI (ILI விறஇன் டட்டுகள் புள் அகப்பட்ட எறும்பினேப் போன்று பின்னேப் பிரிந்து வருந்துநின்ற விரித&யேரேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்,

Page 213
396 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கொள்ளி - கெருப்புப் பற்றிய விறகு இருத இலக் கொள்ளி - இருபக்க மும் நெருப்புப்பற்றிய விறகு, உள் எறும்பு - அவ்விறகின் உட்டுளே யில் அகப்பட்ட எறும்பு, அவ்வெறும்பு நெருப்பு நெருங்க நெருங்க மிக வருக்துவது போல, லின்ஃசுப் பிரிந்த யான் கின்னே விட்டு அகல அகல மிக வருக்கவேனுயினேன் என்பார், இருத&லக் கொள்ளியின் உள்ளெறும் பொத்து மிக்னப்பிரிந்த விரித&லயேன்" என்ருர்,
'இருதலே மின்னுகின்ற கொள்ளி மேல் எறும்பென் உள்ளம்"
நாவு 75 .ே எனத் தேவாரத்தும்,
' கொள்ளிக் தலேயின் எறும்பது போலக் குலேயுமென்றன்
உள்ளத் துயரை' ( 106 எனக் கந்தர் அலங்காரத்தும்,
"இடைகிலேக் கொள்ளி யிடைநின்று வருந்தி
ஒருதலைப் பட்ாஅ உறவி போன்றமை' 389. என அகநானூற்றினும் வருவனவுங் காண்க.
விரிதலே - மயிர் விரிந்த தசில அது இறைவனேப் பிரிக்க வருத்த மிகுதியால் உண்டானதாகும் வியன் - பெருமை. மூவுலகு - மேல் கீழ் கடு உலகு. மூவுலகுக்கும் என உம்மை விரிக்க, ஒரு தர்லவன் . ஒப்பற்ற தலேவன்.
பொருதல் மூவிஃல வேல் - போர் செய்தற்குரிய மூவிஃலவேல். "பொரு குலப்படை", " போர் கொள் குலப்படை' (ஞான 100 : 6: 23:5) எனத் தேவாரத்து வருவன காண்க, மூவிஃ) வேல் என்றது மூவிகிலச் குலத்தினே இதனே இறைவன் ஏந்துதல்,
* மூவிகிச் குலப் படையமர் கொள்கையி குரும்' ஞான 205:3. "வெஞ்சின மூவிஃ'ச் குலத்தர் வீதி மிழ&யசரி" ஞான 387:3. * மூவிலே வேற் கையானே' 高ray 505:革。 "கொல்லும் முவிஃ) வேலுடையானே" 品店 5f、
"இலேயார்ந்த மூவிஃவேல் ஏக்தி போற்றி' கவு 245:3. எனவும், வலுனேந்துதல்
* மூவிலேச் சூவம் மழுவின் வேறு என்பது 'வெண் மழு மூவிலேச் 'சூலப் படையமர் கொள்கையி ஞரும்' மூவிலேச் சூலமும் மழு வும் பற்றினூர் போலும் ' (சூான 0ே5:3; 380:?) எனத் தேவா ரத்து மழுவின் வேருகச் சூலம் கூறப்படுதலால் அறியப்படும்.
 
 
 
 
 
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 397
"மூவிலச் குலம் வலனேந்தி.ஆரூரமர்ந்தானே' ஞான 1051 எனவும் தேவாரத்து வருவனவற்ருல் அறியலாம்,
"மூவிலே பொருதாட் குலமேந்துதல்
மூவரும் யானென மொழிந்த வாறே (6)
எனத் திருவொற்றியூர் ஒருபாதொரு பஃதில் வருதலால் pສ?) குலம் ஏங்துதலின் கருத்து இனிதுரைக்கப்படும். வலன் - வலம் என்பதன் போவி
இதன் கண், இருத&லக் கொள்ளியின் உள்ளெறும்பொத்து ਨੂੰ பிரிந்த விரிதலேயேனே விடுதி கண்டாய் என்பதனுல் நின்சீனப் பிரிந்து உலக வாழ்க்கையில் வருத்தப்படுகின்ற என்னேக் கைவிட தொழிதல் வேண்டும் எனப் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிட தொழிதல் வேண் டும் என்பதும் புலப்படுமாறு காண்க. 9.
114. பொலிகின்ற தின்ரு எள் புகுதப்பெற் ரூக்கையைப் போக்கப்
பெற்று மெலீகின்ற வென் கீரை விடுதி கண் டாயணி தேர் விளரி ஒளிநின்ற பூம்பொழில் உத்தர கோசமங் கைக்காசே வலிநின்ற திண்சிஃப் யாலெனித் தாய்புர மாறுபட்டே.
ப-ரை அளி தேர் விளரி ஒலி நின்ற பூ பொறில் - வண்டுகள் தேனுகிய உணவிரோத் தேடுங்கால் பாடும் விளரிப் பண்ணின் ஒளி கிலே பெற்ற பூஞ்சோகீலயையுடைய, உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே - திரு வுத்தரகோசமங்கையென்னும் தலத்துக்கு அரசனே. புரம் மாறுபட்டு வவிகின்ற திண்சிஐயரல் எரித்தாய் முப்புரங்களேயும் பகைத்து வவிகிலே பெற்ற மேதுமக்லீயாகிய வில்லினுல் ஆழலம்பைச் செலுக்கி எரித்தவனே." ஆக்கையைப் போக்கப் பெற்று - கின்னருளால் உடம்பினே நீக்கப்பெற்று, பொலிகின்ற தின் தாள் புகுதப் பெற்று - அதனுல் வினங்ஆகின்ற கின் திருவடிகளே அடைப் பெற்று உய்யுமாறு, மெளிகின்ற என்னே விடுதி கண்டாய் உப்புமாறு வருத்துகின்ற என் சீனக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே, முப்புரங்களேயும் மாறுபட்டுத் தின் சிஆலயால் எரித்தவனே, மின்னருனசாஸ் உடம்பினேப் போக்கப்பெற்று அத ஒல் கின் திருவடிகளே அடையப்பெற்று உப்புமாறு வருந்துகின்ற என் இனக் கைவிடுகின்றனேயே தீ கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
ஆக்கைரைப் போக்கப்பெற்ற தின் ருள் புகுகப்பெற்று மெவிகின்ற
என மாறிக் கூட்டி, ஆக்கையைப் போக்கப்பெற்று அதனுங் கின் தாள்
புகுதப்பெற்று உப்புமாறு பெவிகின்ற எனச் சில் சொற்கள் நிருவித் துரிைக்க

Page 214
398 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ஆளி வண்டு. 'அனி முரல் கொங்கார் சடமலர்' திருக்கோவை 119. "தாரிடை யளிக ளார்ப்ப" (கம்ப வரைக் காட்சி 80) என் புதியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க தேர்தல் - தேளுகிய உணவின்த் தேடுதல். 'பூங்கேனேக் தேர்ந்து சேர் வண்டுகள் : ஞான 3ே8 8 "கொங்குதேர் வாழ்க்கை பஞ்சிறைத்தும்?" (குறுந் 3) என வருதலுங் காண்க: வினரி - 3) Tityrij Jour, 'reforf 'சுருங் தீக்கொடை" (புறதr. o: ? gršr புழி விளரி என்பதற்கு 'இரங்கற் பண்ணுகிய விளரி" என ஆதன் உரையாசிரியர் பொருளுரைத்தவாறு காண்க. " விளரிப் LEFT ஞர் பரணர் களிறேறிந்து வீழ்ந்தார்க் து" {பு வெ மா 1:7) என ருே தலுங் கா 'க 'துக்ளபு விள G5" +5, 24, 3, il rt ou " (?-48) என் ணும் சிவப்பதிகார அரையில் " விளரி யென் குர் விளவி இரங்கினு பாடும் பண்ணுகலால்' என அரும்பதவுரை காரர் உரைக்கமையும் சண்டைக் கேற்ப அறியற்பாலது.
வலிகின்ற திண்சிலே என்றது வலிகிலேபெற்ற திண்ணிய மேருமல்
ລ) குறிப்பினுல் உணர்த்தியது. பகைவர் புரங்களே மேருவே வில்
லாகக் கொண்டு எரித்தமை
"பேருவே வில் இர மேவலர் புரங்கண்மூன் றெளித்த கையனே' (7) என அருட்பத்தில் அருளியமையானும் "அபஸ்வர் பகை செகுக்குங் குனிதரு திண்சிக்ஸ்" என்றும் திருக்கோவையாருக்கு (8) "அம்பஐவர் பகையைச் செகுக்கும் வனேந்த திண்னணி சி&லயாகிய மேரு' என்ற பேராசிரியர் உரையா ஓம் அறிக.
"பெரிய மேரு வரையே சிலபச மீஃவுற்ருர் எயின் மூன்றும் "
ஞான 8 19
"விண்டார் புரம் வேறு மேருச்சிலேயாகக் கொண்டான்" ஞாண் 88 8
"கைம்பருவ மேருவிலு. மும் மகிலு கொடியளவிற் பொடிசெய்த
முதல்வன் ' ஞான 131 : ஜி
"அங்காமுவெயிலு மனவாப் வீழ வே ரம்பினுன்
மக்தரமேரு வில்லாக வளத்தான் ' ଦ୍ଦité $18 = 3
எனக் தேவாரத்தும், "வின் பயில் பு:சங்கள் வேக வைதிகத் தேரின் மேருத் ਉਣੈ குரிய வின் ருர்" எனப் பெரிய HY IT GUITšigri, (குங் குளிய 30) வருவன காண்க. எரித்தாய் - அழலம்பைச் செலுக்கி எரிக் நீாப் "பூம்பதிலுங் கருமால் வரைே சியோப். அழலம்பொன்றி இல் எய்த எம்மான்' "நீடுவரை மேருவிவதாக léki"T15 Intpiri Iri, கடலர்கண் முவெயிலெரிக்க குழகன்" (ஞான 315:?: 381 -ஐ :ேத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க: இங்ஙனம் விலும் அம்பும் கூறப்படி லும் இறைவன் சிரிப்பே முப்புரங்கள் அழித்தது. இதனே,
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 5.99
" தச்சு விடுத்தலுக் தாமடி யிட்டலும்
அச்சு முரிந்ததென் றுந்தீபற
அழிந்தன முப்புரம் உந்தீபற" a-店g 母。 என்னும் அடிகள் திருவாக்கினுலுமறியலாம்.
" என்ணிலார் புரங்கள் மூன்று மெரீயுனச் சிரிப்பர் போலும்."
፴ü S! 68 : 8
" விண்டார் புரமூன்றும் வேவ கோக்கி தக்காஃபை " நாவு 258, 5 " அடங்கார் புரிமேரிய நக்காய் பேற்றி' காவு 370 !
"தரியலர்கள் புரமூன்றுக் தரலால் வேவச் சிரித்தானே'
stay 293 : 10
எனத் தேவாரத்து வருவரோவுங் காண்க.
புரம் கரித்தாப் என்ற விளியினுல் மும்மலப் புரமாகிய உடலேப் போக்கி வீடு அருள வேண்டும் என்னும் உள்ளுறைப் பொருள் போத ருதல் காண்க. -
இதன் கண், ஆக்கையைப் போக்கப் பெற்று சின் தாள் புகுதப் பெற்று மெலீகின்றி என் சீன விடுதி கண்டாய் என்பதனுள் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்பும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போத ருதல் காண்க. ܨܒܐ
1ச், மாறுபட் - ஞ் சென்னே வஞ்சிப்ப யானுன் மணிமலர்த்தாள்
ஆ ஒ *;ፓ፣ வேறுபட் டேனே விடுதிகண் டாய்விஃr பேன் மனத்
J. ಸಿಖ್* நாதும்மட் டேமின்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கர சே நீறுபட் டேயொளி காட்டும் பொன்மேனி நெடுந்தகையே.
ப-ரை : வினேயேன் மனத்து ஊறும் மட்டே - பிராரத்த விண் புடையேகுயிலும் பேரருளால் எனது மனத்தின் கண்ணே ஊறுகின்ற தேன் போன்றவனே மன்றும் உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே - ரீஆலபெறும் உத்தரகோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே, நீறு பட்டு ஒளி காட் டும் பொன் மேனி நெடுக்திரீையே - திருவெண்ணிறு அணியப்பட்டு வெண் மையான ஒளி காட்டும் பொன் போலும் திருமேனியையுடைய பேரருளே யுடையவனே அஞ்சு என மாறுபட்டு வஞ்சிப்ப - ஐம்பொறிகளும் சிறி யே ஆன் முரண்பட்டு மயக்க, யான் உன் மணிமலர் தன் வேறுபட்டேனே - அதனுள் சீனது அழகிய மலரிபோன்ற கிருவடிக்ளேப் பிரிக்தேன். அங் வனம் பிரிந்த என்னே விடுதி கண்ட ப் - கிைவிடுகின்றனேயே 4ைவிடா தொழிதல் வேண்டும்,

Page 215
400 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வினேயேன் மனத்து ஊறும் மட்டே உத்தரகோச்மங்கைக்கு அரசே, பொன்மேனி நெடுந்தகையே, அஞ்சு என்ன மாறுபட்டு வஞ்சிக்க, அத குனூல் தினது திருவடிகளேப் பிரிந்தேன், அங்கினம் பிரிந்த என்னே கை விடுகின்றனேயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
அஞ்சு என்றது குறிப்பினுல் ஐம்புலன்களே உணர்த்தியது. ஐம் புலன்களும் என்வழி நில்லாமல் மாறுபட்டு நின்று மயக்குதலின், "மாறு பட்டு அஞ்செனே வஞ்சிப்ப" என்ருர், 'மாறி நின்றென் இன மயக்கிடும் வஞ்சப் புலகீனத்தின் (கோயிற் 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளிய வாறுங் காண்க. வஞ்சிப்ப என்னும் செயவெனெச்சம் மணி மலர்த்தாள் வேறுபடுதற்கு ஏதுவாகவின் ஏதுப் பொருளில் வந்தது. அஞ்சு எக்ன மாறுபட்டு வஞ்சித்தமை பிராரத்த வினேயின் அனுபவமுண்மையா லாகும். யான் என்னும் எழுவாப் வேறுபட்டேனே என்பதிலுள்ள வேறு பட்டேன் என்பதனுேடு முடியும் வேறுபட்டேன் என்பது வினேயர் லணே யும் பெயராய் ஐ உருபு ஏற்று வேறுபட்டவணுகிய என்னே என் ணும் பொருள் தக்து கின்றது.
மட்டு தேன். இது மட்டே என விளியுரு பேற்றது. மனத்து நrறு மட்டு - மனத்தின் கண் ஊறுகின்ற தேன்.
"என் உள்ளத்துள்ளே யூறும் அத்தேனே " 5 Tay 267: 3 " உருகுமனத் தடியவர்கட்கு ஊறுக்தேனே' நாவு 297 : 3 "தித்தித்தென் மனத் துள்ளே யூறுந்தேனே " 5" sa 30? : ? * கருதுவார் இதயத்துக் கமலத்தூறும், தேனவன் காண்" காவு 300: 'பாவிப்பார் மனத்து நுமத்தேனே " சுக் 59 10 - எனத் தேவாரத்து வருவனவுங் காண்க. இறைவன் அன்பராயினுக்கு தேன் போன்று இனிாணுதலின் "தேனே " என்ருர், 'தேகுெத் தினியன் 1 (ஞான 98:3) தெள்ளக் தேறிக்தெளிந்து கித்திப்பதோர் உள்ளத் தேறல்' தேனுெத்தடியார்க் கினியார் போலும்" உணர்ந்தார்க் கென்றுக் தேரை வன் கான்' நாவு 204:10, 295 :1; 298:5) எனத் தேவாரத்து வருவன காண்க.
இறைவன் பொன்போலும் திருமேனியணுகவின் 'பொன் மேனர் நெடுந்தகையே ' என்ருர், "புண் சுமந்த பொன்மேனி " அம்மானே 8. 'பொன்னே பழித்த கன்மேனிப் புகழிற் றிகழு மழகன்" குயிற்?. " ஆருடை யம்பொனின் மேனி அமுதினே" குயிர் 9,
பொன்னிய லுந்திரு பேணி " திருப்படை ே 'பொன் செய்த மேனியன்" திருக்கோவை 278
'சிவந்த பொன் மேனி மணி " திருக்கோவை 381 என அடிகள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க. பொற்புயமுடையார்க்கு, பொன் வண்ணருக்கு பொன்வடிவினருக்கு ஈமஸ்காரம் என்று தைத்திரிய
 
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 401
ஆரணியகம் (20:0) கூறுதலானும் சிவபெருமான் பொன்மேனியணுகல் பெறப்படும். இறைவன் பொன் மேனி திருவெண்ணிற்பட்டு வெள்ளொளி காட்டுதலின் நீறுபட்டே யொளிகட்டும் பொன்மேனி" என்ருர் 'திரு நீற்றை புத்தாளித் தொளிமிளிரும் வெண்மையனே' (கீத் )ே என வரு தலுங் காண்க. நீறுபட்டே, மனத்தே என்பவற்றில் ஏகாரம் அசை கிலே, தகை - அருள். "அருளுங் குணமும் தளர்வுக்தகையே" என்பது பிங் கலங்தை 10:588), நெடுந்தகை - பெரிய அருளேயுடையவன். Of மலர்த்தாள் வேறுபட்டேனுயிலும் வின் பேரருளினுன் கைவிடலாகாது என்பார் 4 மணிமலர்த்தாள் வேறுபட்டேனே விடுதி கண்டாய் நெடுங் தகையே" என்ருர், நெடுமை - குணப் பண்பு பற்றி வந்தது. இனி நெடுங் தகை என்பதற்கு பெரிய தகுதிப்பாடுடையவன், பெரிய மேம்பாட் டாளன், அளத்தற்கரிய தன்மையை புடையவள் என்ற பொருள்களும் அமையும்.
இதன் கண் மாறுபட்டென்னே வஞ்சிப்ப பான் உன் மணிமலர்க் தாள் வேறுபட்டேனே விடுதி கண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக் கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க, 11
118. நெடுத்தந்கை நீயென்னே யாட்கொள்ள யான் ஐம் புலன்கள்
கொண்டு விடுந்தகை யேசீன விடுதிகண் டாய்விர வார்வெருவ அடுத்தகை வேள்வன் உத்தர கோசமங் கைக்காசே கடுந்தகை யேன் உண்ணுத் தெண் (கிரீர் அமுதப் பெருங்கடலே,
ப-ரை வித வார் வெ ரூது ஆடு திகை ேேல் வல்ல உலகிற்குத் தீமை செய்யும் பகைவர் கண்டு அஞ்சும்படி தண்டஞ் செய்து கொல் லும் தன்மையையுடைய மூவில் வேலச் செலுத்திதவில் வல்ல, உத்தர கேரச மங்கைக்கு அரசே - கிருவுத்த ரகோச மங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே, கடு தகையேன் உண்ணும் தெள் நீர் அமுத பெருகடவே - மிக்க தளர்ச்சியையுடையேனுகிய யான் பருகுதற்குரிய தெளிந்த தன்மையை யுடைய பெரிய அமுதக் கடல்ே, நெடுந்தகை - பேரருளே புடையவனே, நீ என்னே ஆட்கொள்ள - மீ என்னே அடிமை கொள்ளவும், யன் ஐம் புலன்கள் கொண்டு விடும் தகையேனே யான் ஐம்புல் நுகர்ச்சிகளே மேற் கொண்டு சின் ாே விட்டுப் பிரியும் தன்மையுடையவனுகிய என் ரேக் கை
விடுகின்றனேயோ சீ கைவிடாதோழிதல் வேண்டும்,
உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே அமுதப் பெருங்கடலுே, நீ என்கின் ஆட்கொள்ளவும் பான் ஐம்புல நுகர்ச்சியை மேற்கொண்டு நின்னே விட் டுப் பிரியும் தன்மையுடைய கணுகிய என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ?
கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம். 。

Page 216
402 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
நெடுந்ததை அண்மை விளி. அடிகள் நீங்கி சிற்பவும் பேரருளால் வலிய வந்து ஆட்கொண்டமையின் இறைவனே "கெடுத்தகை" என்ருர், "கடையவனேனேக் கருணேயினுற் கலந்தாண்டு கொண்ட விடையவனே" (நீத் 1) "கள்ளேன் ஒழியவும் கண்டு கொண்டாண்டது எக்காரணமே ' (நீத் )ே என வருவனவும் காண்க. ஆட்கொள்ளவும் என உம்மை விசித்து அதனே ' விடும்' என்பதஜேடு முடிக்க ஐம்புல நுகர்ச்சிகளே மேற் கொண்டு மேனிலேப்படுத்தற்குரிய நின்னே விட்டுப் பிரியும் தன்மையுடைய ஞயினேன் என் பார், " யான் ஐம்புலன்கள் கொண்டு விடுந்தகையேனே" என்ருர், ஐம்புலன்கள் கொண்டு என்பதற்கு ஐம்புலன்கள் செலுத்தும் கெறியை மேற்கொண்டு எனினுமாம். ஐம்புல நுகர்ச்சியை மேற்கொண் டது பிர ரத்த வினே புடைமையாவாகும். ஐம்புலன்கள் கொண்டமை விட்டுநீங்குதற்கேதுவாகலின், கொண்டு என்னும் செய்தெனெச்சம் ஏதுப் பொருளில் வந்தது. யான் என்னும் எழுவாய் தகையேன் என்பதனுேடு முடியும்.
விரவார். பகைவர் என்றது உலகிற்குத் தீமை செய்வாரை, வேல் - இங்கே இன்றங்ணுக்குரிய மூவிலே வேலாகிய குலப்படையை உணர்த் திற்று. 'முவில்ச் குலப் படையானே' (திரும்புலம்பல் )ே என வரு தல் காண்க. வல்ல என்பதனே வல என்பதன் விரித்தல் விகாரமாகக் கொண்டு, வேங் வலப்பக்கத்திலுடையவனே எனினுமாம். " பொருதaல மூவிக் வேல் வளின் ஏக்கிப் பொலிபவனே." (மீக் 2) என வருதலும் காண்க, லை என்பது வலப் பக்கத்தினே உணர்த்துதல், " இடவல 1 (3:83) என்னும் பரிபாடலினும் காண்க
தகை தளர்ச்சி. "அருளுங் குனமும் தளர்வுக் தகையே" (பிங், 10:588 நடுந்ததை - மிக்க தளர்ச்சி என்றது இறைவனேப் பிரிந்தமையா லுளதாகிய தளர்ச்சி. உண்ணும் அமுகக் கடல் என இழையும். rர். சீர்மை, ரீனி கெபி கதுப்பு' (கலி பீெ 15} என் புழியும் இப்பொருட் டாதல் காண்க. அமுதம் என்றது ஈண்டு திருவருளே.
இதன் கண், ஐம்புலன்கள் கொண்டு விடுதகையேனே விடுதி கண் டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதோழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க. 2.
117. கடலினுள் நாய் நக்கி யாங்குன் கருனேக் கடலினுள்ளம் விடலரி பேனோ விடுதிகள் பாய்விட வில் எடிசார் ந.வி போன்னும் கடத்த கோ மங் கைக்கரசே
மடகின் மட் டேமணி பேயமுற தேயென் மதுவெள்ளமே.
பு:ரை: விடல் இல் அடிார் உடன் இலமே மன்னும் - கின் பிரப்
டந்த நிதல் இல்லாத மிெப்பட்ட ரத் உள்ள புதிய இருக்கே பீரின்
கன் எழுந்தருளியிருக்கும், உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே - திருவுத்தர
ܬܐ .

al
கோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே, மடவில் மட்டே-பூவின் கனுண் டாகும் தேனே, மணியே - மாணிக்கமணியே, அமுதே - அமுகமே என் மது வென்னமே. எனது கட்களிப் பெருக்கே, கடலினுள் காய் ஈக்கி யாங்கு - மிக்க நீரையுடைய கடவினுள்ளாயினும் காய் நீக்கி ஒரு சிறிது நீரைப் பருகுவது போல, கருக்ன கடலில் உள்ளம் விடல் அரியேனே" தினது அருட்பெருங்கடலின்கண் உள்ளத்தை விட்டு ஒரு சிறிதன்றி ஆரப்பருகுதலில்லாத என்னே, விடுதி கண்டாய் - கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும்.
நீத்தல் விண்ணப்பம்
உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே, மடலின் மட்டே, மணியே அமுதேச என் மதுவெள்ளமே மிக்க ைேரயுடைய கடலினுள் காய் ஈக்கி ஒரு சிறிது நீரைப் பருகுவதுபோல நினது அருட்பெருக்கின் கண் உள்ளத்தை விட்டு ஒரு சிறிதன் தி ஆரப்பருகுதல் இல்லாத என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
மிக்க ரீரையுடைய கடலினுள்ளும் காப் கக்கிச் சிறிதளவு நீரையே கொள்ளுமாறு போல நினது அருட்பெருங் கடலின்கண் உள்ளத்தை விடுத்து ஒரு சிறிது கொள்வதன்றி நிறையக் கொள்ளுதல் இல்லேனே என் பார், கடலினுள் நாய் நக்கி பரங்குன் கருனேக் கடலிலுள்ளம் விடலரியேனே" என்ருர், க்கியது ஆங்கு என்பது நீக்கியாங்கு என வந்தது. இறைவன்கருணே கடல் போன்றது என்பது,
" தன் கருனே வெள்ளத்தழுத்தி " அம்மானே ச் " கண்னஞ் சனத்தர் கருஃனக் கடவின்ர்" அன்னே ே " களிவந்த வான் கருனே வெள்ளப்பிரான் *" கோக் 18
"வந்திமை போர்கள் வrங்கிபேத்த மாக்கரு சீனக்கடல் r"
வார்த்தை
"எல்லேயில் மசக்கருனேக் கடல்" திருப்படை
என அடிகள் அருளியவாற்ருனுமறிக. கருணேயைக் கடல் என்றது அதன் மிகுதி பற்றி என்க. விடலுரிவேனே என்பதில் அருமை இன்மைகுறித்து நின்றது. "அருங் கேடனேன் பதவிக" குறளில் காண்க.
விடலில் அடிபார் என்பதில் விடுதற்குச் செயப்படுபொருள் வருவிக் கப்பட்டது. உடல் ஆகு பெயராய் உள்ளத்தை உணர்த்தியது. "எ தையே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய்" 'சிங்தையே கோயில் கொண்டவெம் பெருமான்" (திருவாசகம் கோயில் திருப் 10) நினேப்பவர் மனம் கோயி லாக் கொண்டவர்" (அப்பர்) என வரூஉம் அருள்வாக்குகளுங் காண்க. உடலிலம் - ப்ண்புத் தொகை,
மடல் பூவிதழ். மட்டு-தேன். 'மட்டுவர யவிழ்க்க தண்டார்" (சீவக 1145) என் புழிப் போல, பூக்கேன் போல இன்பத்தைச் செய்க

Page 217
40.4 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வின் "மடலின் மட்டே" என்ருர், இறைவன் மாணிக்க மணிபோலும் செம்மை பொருந்திய திருமேனியுடன் ஞானுசாரியனுக எழுத்தருளியம்ை யின் மணியே என்ருர், கழிபெருஞ்சுவையோடு உறுதி பயத்தலுடைமை யான் 'அமுதே' என்ருர், மது . கள். அது இங்கே களிப்பை உண்ர்த் இயது. கள்ளினுல் உண்டாகும் களிப்பு உடல் உணர்வுகளே மறக்கச் செய்து முழுவதும் தன்வயப்படுத்துதல் போல, இறைவன் அருளால் உண் டாகும் களிப்பு உடலிேயும் உணர்வையும் உலகத்தையும் மறக்கச் செய்து பரவசமடையச் செய்தலின் மதுவெள்ளமே! என் ருர், "எளே கானென்பதறியேன் பகல் இரவாவதுமறியேன்" (உயிருண்ணி 3) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க,
இதன் கண், கருதீனக் கடலினுள்ளம் விடலரியேனே விடுதி கண்டாய் என்பதனுல் நினது அருட்பெருங்கடலில் உள்ளம் புக்கழுந்தி நிறை வினேப் பெறத்தக்க தவமில்லாதேனேக் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என் பதி போதி நகலின் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிட தொழி தல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுமாறு காண்க. f.
118 வெள்ளத்துள் நாவற்றியாங் குன் அருள் பெற்றுத்துன்
பத்தினின்றும் விள்ளக் கிஸ்ேஃன விடுதிகன் டாப்விரும் பும் அடியார் உள்ளத்துள் பிளாய்மன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே கள்ளத்து னேற்கரு னசய்களி யாத க்ளியெனக்கே,
ப-ரை விரும்பும் அடியார் உள்ளத்து உள்ளாய் - வின்னே விரும்பி அன்பு செய்யும் மெப்படியாரின் மனத்தின் கண் உள்ள வனே, மன்னும் உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே - ரிலேபெற்ற திருவுக்கரகோசமங்கை என் லும் நிலத்துக்கு அரசே, வெள்ளத்துள் நா வற்றியாங்கு ஈஸ்டி நீர்ப் பெருக்கினுள் உள்ளான் ஒருவனுக்கு நா வரண்டு துன்பமுண்டாகும் போல, உன் அருள் பெற்று இன்றும் துன் பத்து வின்னக்கிலேளே - தின் திருவருளேப் பெற்றும் இப்போதும் பொய்யுலகத் துன் பத்தினின்றும் நீங்குதற்குரிய ஆற்றவில்லாத என் ரே, விடுதி கண்டாப் - தைவிடுகின் மனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும். கள்ளத்துளேற்கு எனக்கு களியாத களி அருளாய் - மாயையின் காவின் கண் உள்ளேஞகிய எனக்கு அக்கரவினே மீக்கிப் புலன்களால் நுகரப்பெருத பெருங்களிப்பை எனக்கு அருள்புரிவாயாக.
அடியார் உள்ளத் துள்ளாய் உத்தர கோசமங்கைக்கரசே, வெள்ளத் திள் இருந்தும் ஒருவனுக்கு நா வரண்டு துன்பமுண்டானுந் போல நின் திருவருளேப் பெற்றும் இப்போதும் பொப்புலகத் துன்பத்திகளின்றும் நீங் கும் ஆற்றலில்லாத என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் கள்ளத்துளேற்கு எனக்குக் களியாதகளி அருளாய் என்ப
தாம். *

நித்தல் விண்ணப்பம் 405
வெள்ளத்துள் நாவற்றியாங்கு என்பதற்கு நல்ல நீர்ப் பெருக்கி னுள்ளான் ஒருவனுக்கு நாவரண்டதுபோல என ஆற்றலற் சில சொற் கள் வருவித்திரைக்கப்பட்டன வற்றியது ஆங்கு வற்றியாங்கு என விகாரமடைந்தது. உன் அருள் என்றது இறைவன் அடிகளே ஆட் கொண்டருளிய திருவருட்டிறத்தையாகும். பெற்று என்பதில் உம்மை தொக்கது. துன்பத்தினின்றும் என்பதளத் துன்பத்தின் இன்றும் எனப் பிரித்து இன்றும் தின் பத்தின் விள்ளக்கிலேனே என்பது பொருளாகக் கொள்க. துன்பம் பிராரத்த வினேயாலுண்டாகும் துன்பம். நின்னுல் ஆட் கொள்ளப்பட்ட பின்னர் இப்போதும் என்றவாறு, கில்-ஆற்றலின்ட கிலே. கள்ளத்துளேற்கு எனக்கு என நான்காம் வேற்றுமையை இரு முறை விரித்துக் கூறியது, இறைவன் திருவருளேப் பெறும் ஆர்வ மிகுதி பாலாகும். களி - களிப்பு, விடக்களியா நம் விழுநகரசர்க்கும் வியன் முரசே' திருக்கோவை 207 என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. களியாத களி - புலன்களின் வாயிலாக அடையப் பெருத களிப்பு
இதன் கண் துன்பத்தினின்றும் விள்ளக்கிலேனே விடுதி கண்டாய் என்பதனுள் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண் டும் என்பது புலப்படுதல் காண்க. 芷萱。
119. களிவந்த சிந்தையொ டுன்கழல் கண்டுங் கலந்தருள
வெளிவந் திலேனே விடுதிக்ண் டாய்மெய்ச் சுடருக்கெல்லாம் ஒளிவந்த பூங்கழல் உத்தர கோசாங் கைக்காசே எளிவந்த எந்தை பி ரான் என்னே ஆளுடை என்னப்பனே.
ப-ரை மெய் சுடருக்கு எல்லாம் ஒளி வந்த பூங்கழல் - மெய் யான ஒளியையுடைய மண்டலங்களுக்கெல்லாம் ஒளி உண்டாதற்கேது வாகிய பொலிவினேயுடைய திருவடியையுடைய உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே - திருவுத்தரகோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே எளி வந்த எங்தை பிரான் - அருமையில் எளியையாய் வவிய வந்த எம் கங்தை முத லியோர்க்கும் தக்வனே என் க்ன் ஆளுடை என் அப்பன்ே-அடியேனே ஆளாகவுடைய என் தந்தையே, உன் கீழல் கலந்தருளி களிவந்த சிங்தை யொடு கண்டும் - கின் திருவடிகள் என்னேக் கலந்து அருள் செய்ய அவற் றைக் கவிப்புண்டாகின்ற உள்ளத்தோடு தரிசித்தும், வெளி வந்திலேனே. பிராரத்தவினேயினின்றும் வெளிப்படாத என்னே, விடுதி கண்டாய். என் கீரக் கைவிடுகின்றகேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
உத்தரகோச மங்கைக்காசே, எங்தை பிரானே என் அப்பனே, உன் திருவடிகள் என் இனக் கலந்து அருள் செய்ய அவற்றைக் களிப்பு உண் டாகின்ற உள்ளத்தொடு தரிசித்தும், பிராரத்த வினேயினின்றும் வெளிப் படாத என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்
என்பதாம்,

Page 218
尘06 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உன் கீழல் கலந்தருள கனிந்த சிந்தையொடு கண்டும் என மாறிக் கூட்டுக. மீ ஞானுசாரியனுக வலிய வங்து என்னுே ைஇயைந்து இரு வருள் செய்ய என்பார், அவர் திருவடிமேல் ஏற்றி 14 டன் ஆழல் கலங் திருள்' என் முர், கனி களிப்பு, திருக்கோவை 53 பேர். சிங்தையில் களிவருதற்கு சுழல் காணுதல் ஏது. வெளிவருதல் பிராரத்த விக்னயி வின்றும் நீங்குதல், மெய்ச்சுடர் - ஞாயிறு, செக்தி, விண்மீன் முதலி பன. இவையெல்லாம் மெய்ச் சுடராப் விளங்குதற்கு ஒளியை கல்கியது சிருவடியென்பார், மெய்ச்சுடருக்கெல்லா ஒளிவந்த கழல் சான் குர். பூங்கழல்-பொலிவிகே புடைய திருவடி. திருக்கோவை 17 பேர், கழலே புடைய அரசே என இபையும்,
எளிவந்த பிரான் என இயையும். "பெருந்துறையில் எளிவந்திருந்து" (அம் 18) "எளி வந்தென்னே யாண்டு கொண்ட என்னு ரமுதேயோ" (ஆசைப் 5) ' என் என்டெலாம் உருக்கி எளியை யாண்ட ஈசனே மாசிலாமணியே" (பிடித்த 10 என அடிகள் பிருண்டும் அருளியமை காண்க. 'எம்மானே எனிவந்த பிரானே " (சுக் 591) என்பது தேவா ாம் எங்தை பிரான் - எங் தந்தை முதலியோர்க்கும் பிரான், "எந்தையை எங்தை தந்தை பிரானே" (சுக் க? ? " என்னிற வெங்தை பிரான் மனே " "எங்தை பிரா னிடைமருதினே" (நாவு 88 - 8; 137 - 8) எனத் தேவாரத்தும் "எங்கை பிரானென்று, கச்சியே பண்ணஃல நாடுகி வாரே " எனத் திருமந்தித்தும் 278 வருவன காண்க.
இதன்கண் கழல் கலந்தருளக் கண்டும் வெளிவர்திலேக்ர விடுதி கண்டாப் என் பதணுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழி தல் வேண்டும் என்பதும் புலனுதல் காண்க. 15.
120. என்னே அப்பா அஞ்சல் என்பவர் இன்றிதின் நெய்த்தலேந்தேன்
மின்னேயொப் பாய்விட் டிடுதிகண் டாயுவ மிக்கின் மெய்யே உன்னேயொப் பாப்மன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே அன்ஃயொப் பாய் எனக் கத்தனுெப் பாய்னன் அரும்பொருளே.
ப-ரை மீன்சீன ஒப்பாப் - மின்க் ஒத்த ஒளியுருவினனே, உவமிக் கின் மெய்யே உன்னே ஒப்பாய் - உனக்கு உவமை கூறப் புவில் உண்மை பில் உன்னேயே நீ ஒப்பவனே, மன்னும் உத்தர கோசமங்கைக்கு அரசே - கிலேபெறும் திருவுத்த சகோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே, எனக்கு அன்னே ஒப்பாய்-அடியேனுக்குத் தாயை ஒப்பவனே, அத் தன் ஒப்பாய் தந்தையை ஒப்பவனே, என் அரும் பொருளே. எனது பெரத்திகரிய பொருளாபுள்ளவினே, என்னே அப்பர அஞ்சல் என்பவர் இன்றி நின்று - அடியேஃனப் பார்த்து அப்பனே பயப்படாதே என்று சொல்லிப் பாதுகாப்பவர் ஒருவருமில்லாது வருந்தி கின்று, எய்த்து

நீத்தல் விண்ணப்பம் 407
அஐந்தேன். இன்ாத்து அலேங்தேன் விட்டிடுதி கண்டாய் - என்னேக் கை விடுகின்றனேயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
மின்னே ஒப்பவனே, மெய்யே உவமிக்கின் உன்னேயே ஒப்பவனே, உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே, எனக்கு இன்னேயை ஒப்பவனே, அத் த&ன ஒப்பவனே, எனது அரும் பொருளாயுள்ளவனே, என்ளேப் பார்த்து அப்பர அஞ்சல்' என்று சொல்லிப் பாதுகாப்பவர் ஒருவருமில்லாது வருந்தி நின்று எப்த்தஐந்தேன். என் இனக் கைவிடுகின்றனேயே சீ கைவிடாதொழி தல் வேண்டும் என்பதாம்.
அப்பர அஞ்சல் என்பது வருங்கினுேசிக்கு இரங்குவோர் கூறும் தேற்றவுரை என்பவரின்றி எனக்குளதாகும் பிரபஞ்ச அச்சத்திளே நீக் இப் பாதுகாக்க வல்லார் புன்றிப் பிறரில்லே என்றபடி, "அருளா தொழிந்தால் அடியேனே அஞ்சேல் என்பார் ஆரிங்கு" (கோயின் மூத் 8) வா வென் னு விடில் என்ன்ே அஞ்சேல் என் பார் ஆரோதான்' (ஆனந்த 8) என வருவன காண்க. அச்சம் இறப்புப் பிறப்புப் பற்றிய அச்சம் எனினுமாம்.
கறங்கோல் போவதோர் காயப்பிறப்போ டிறப்பென்னும் ஆறம்பாவ மென்றிரண் டச்சர் தவிர்த்தென்னே யாண்டு
கொண்டான்" (தெள் ?) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
இன்றி என்பது இல்லாமையால் என ஏதுப்பொருளில் வந்தது. எய்த்தல் - இஃக்கல். அக்கல் - அஞ்சல் என்பார் யFண்டாயினும் உள ரோவென அகலந்து தேடுதல் ஒப்பாய் யாவும் விளிப்பொருளில் வர் பின் இரஜ் உருவத்தின் ஒளிக்கு உஙமானம் பொங்கிரகம் புன் சன் மிடைந்த மின்னனே யான்' எனத் திருக்கோவையாரில் (125) வருதலுங் காண்க.
ப்ெ உண்மையில் என் எரனுருபு விரிக்க. ஏயைப் பிரித்து உன் ஐயே எனக் கூட்டுக. உவமிக்கின் உன்னே யொப்பாய் என்றது உனக்கு உவமை கூறப் புகுந்தால் உனக்கு ஒப்பாவார் பிறர் எவருமின்மையின் உத்ஆன் மொப்பாப் என்றவாறு " தாமே தரிக்கொப்பு பற்றில்லவர்" எனத் திருக்கோவையாரில் (228) வருதலுங் காண்க. உன்னே ஒப்பாப் என்றமையால் மீன்சீனயொப்பாய் அன்ஃன யொப்பாய் அத்தனுெப்பாய் என்பன் ஒருபுடை புவமையாவது வாகும்.
இதன் கண் என்னே அப்பர அஞ்சல் என்பவரின்றி மீன்றெப்த்தவேக் தேன்" விட்டிடுதி கண்டாப் என்பதுணுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கியமும் ாத் ஆரக் கை விட தொழி கல் வேண்டும் என்பதும் புலணுமாறு காண்க, 16:

Page 219
4.08 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
121. பொருள்ே தமியேன் புகலிட மேநின் புகழ் இகழ்வார்
வொருளே எனேவிட்டிடுதிகண் டாய் மெய்மை யார் விழுங்கும் அருளே பலரிபொழில் உத்தர கோசங் கைக்காசே இருளே வெளியே யிகபர மாகி யிருந்தவனே.
ப-ரை: பொருளே - மெய்ப்பொருளாகவுள்ளவனே, கமியேன் புக விடமே. வேறு புகலிட மில்லாத தமியேனுக்குப் புகலிடமாயுள்ளவனே, கின் புகழ் இகழ்வார் டுவருளே - வின் மெய்ப்புகழை பழித்துரைப்பவர்க்கு அச்சத்தைச் செய்பவனே, மெய்ம்மையார் விழுங்கும் அருளே - மெய்யடி யார்கள் விழுங்குகின்ற அருளமுதமே, அணி பொழில் உத்தரகோசமங் கைக்கு அரசே - அழகிய சோலே சூழ்ந்த திருஇத்தரகோச மங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே இருளே - உலகியல் உணர்வால் உணரப்படாது மறைக் நிருப்பவனே, வெளியே - மெய்யுணர்வால் உணரப்பட்டு வெளிப்படு பவனே, இகம் பரம் ஆகி இருந்தவனே-உயிர்களுக்கெல்லாம் இம்மை மறுமையும் வீடு பேறும் அருள்பவனுய் இருக்கின்றவனே, என்கின விட்டிடுதி கண்டாய் - என்னேக் கைவிடுகின்றனேயொ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
பொருளே, தமியேன் புகலிடமே, நின்மெய்ப்புகழை இகழ்வார்க்கு அச்சத்தைச் செய்பவனே, மெய்மையால் விளங்கும் அருளமுதமே, உக் தரகோசமங்கைக்கு அரசே இருளே, வெளியே இகபரமாகி இருந்தவனே, என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ கைவிடாதொழில் வேண்டும் என்பதாம். பொருள் - மெய்ப்பொருள் குறள் 351 பரிமேல். பொருளே என்ருர், இறைவன் மெய்யர்க்கு மெய்ப்பொருளாயுள்ளாணுதலின். ' மெய்யர்க்கு மெய்ப்பொருளான விமலகீன " " ரீர் பலி ஏற்றதென் என்று விண்ணப் பஞ் செய்பவர்க்கு மெய்ப்பொருளாய வீறி கொண்டிரீ " (சுக் #5:1; 88:9) எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
தின் இனயொழிய வேறு புகலிடமில்லேன் என்பது தோன்றத் தமி யேன் புகலிடமே என்ருர், "போற்றியோ கமச்சிவாய புகலிடம் பிறி தொன்றில்லே' (சக 2ே) என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க. இை வனே உயிர்களுக்குப் புகலிடமாயுள்ளான் என்பது,
"எமக்குப் புகலாம் விருப்பர்க்கு" திருக்கோவை 148, பற்றற்றவர்க்குப் புகலோன் " திருக்கோவை 188 "புகலிடமாய் சின்ற புண்ணியன் ருனே" திருமத் 1783 "ஒழிவற நிறைந்த மதிசேர் செஞ்சடை
ஒருவன் பரத மல்லதை பிறிது முண்டோ பெறும்புக னமக்கே' ஞானுமிர்தம் 53:28, 5 FTIT வருவனவற்ருலுமறிக.
*
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 4.09
புகழ் என்றது பொருள் சேர் புகழை. "பொருள்சேர் புகழ் புரிந்தார் மாட்டு'(குறள் 5) என வருதலுங் காண்க. ஏதில் பெரும் புகழ் எனினு மமையும், 'ஏதில் பெரும் புகழ் எங்கள் ஈசன்" (திருவார்த் 8) என அடி
கள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க. या।
குற்றமில் பெரும்புகழ்க் கொள்ளிக் காடர்" st 2?:11 'கோதில் புகழான் girar 841: 9 பழிசேரில் புகழான்" Ji, 29.0
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க, வெருள் - அச்சம்,
மெய்ம்மையார். மெய்யன்பர். விழுங்கும் என்ற வினேயினுல் அருள் என்பதற்கு அருள்முகம் என உரைக்கப்பட்டது.
" வழங்குகின் குய்க்குள் அருளாாமுதத்தை வாரிக்கொண்டு
விழுங்கு வின்றேன்" (அடைக்கலப் 10) என அடிகள் பிறிதோ ரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க. பசுஞானம் பாசஞானங்களினுல் இறை வன் உணரப்படாணுதலின் ' இருளே' என்றும், பதிஞானமொன்றி னுலே உணரப்படுவனுதவின் "வெளியே' என்றும் அருளிச் செய்தார். " பாசஞானத்தாலும் பசு ஞானத்தாலும் பார்ப்பரிய பரமனேப் பதி ஞானத்தாலே தேசமொடும் உள்ளத்தே நாடி (ம்ெ சூத்) எனச் சிவ ஞான சித்தியாரில் வருதலுங் காண்க.
இகம் - எடுத்த பிறப்பகிய இம்மைப் பயனேயும் இப்பிறப்பில் செய்த விக்னப் பயனுல் வரும் மறுமைப் பயனேயும் உணர்த்தியது. பரம்: இம்மை மறுமை யல்லாத வீடு பேருகிய பயக்ன உணர்த்தியது. இகம் இம்மை மறுமையினேயும் பரம் வீடு பேற்றினேயும் குறிக்கும் என்பதன்
"மண்பொருங்கி வாழ்பவர்க்கும் மாதீர்த்த வேதியர்க்கும் விண்பொருந்தும் தேவருக்கும் வீடுபேருய் சின்றனே."
என்னும் அப்பரடிகள் நிருவாக்காணுமறிக இகபரமாகியிருந்தவனே என்றதஞல் இம்மை மதுமைப் பயன்களேயும் வீடுபேற்றினேயும் அருள் பவன் இறைவன் என்பது போதரும். "இகபரமும்.ஆம் பேராளன்" (ஞான 184:3 எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. இருக்கின்ற வனே என்னுது இருந்தவனே என இறந்த காலத்தாற் கூறியது துணிவு பற்றியாகும்
இதன் கண், தமியேன் புகலிடமே என்னே விட்டிடுதி கண்டாய் என்
பதனுல் பிரபஞ்ச வைரக்கியமும் கைவிட தொழிதல் வேண்டுமென் பதும் புலனுதல் காண்க ) - Iኛ•

Page 220
410 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
122 இருந்தென்னே ஆண்டுகொள் விற்றுக்கொள் ஒற்றிவை
பென்னரினள் வால் விருந்தின் னேசின் விடுதிகண் டாய்மிக்க நஞ்சமுதா அருந்தினனேமன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே மருந்தின னே பிற விப்பிணிப் பட்டு மடங்கினர்க்கே.
ப-ரை மிக்க நஞ்சு அமுதா அருந்தினனே - பெருநஞ்சாகிய ஆல்
கால விடத்தை அமிழ்த உனவாக உண்டவனே, மன்னும் உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே நிக்லபெறும் திருவுத்தரகோசமங்கை என்னும் தலத் துக்கு அரசே, பிறவிப் பிணி பட்டு மடங்கினர்க்கு மருந்தினனே - பிறவி பாதிய பிணியின் வாய்ப் பட்டுக் கீழ்மை அடைந்தோர்க்கு அந்நோயினேத் தீர்க்கும் மருந்தாகவுள்ளவனே, இருந்து எண் ஆண்டு கொள் - இகபரம் அருளபவனுயிருந்து என் கீனத் தொண்டனுக ஆட்சிபண்ணிக்கொள்; விற்றுக்கொள் ஒற்றிவை என்னின் அல்லால் - விரும்புவார்க்கு என்னே விற்றுக்கொள் அல்லது ஒற்றி வைத்துக்கொள் என்று கூறின் கூறலா மன்றி, விருந்தினனே க்ன விடுதி கண்டாப் - வேருெரு உரிமையுமில்லாத புதிய அடிமையாகிய என்னேக் கைவிடுகின்றனேயே கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
நஞ்சை அமுதாய் அருந்தினனே, உத்தரகோசமங்கைக்கு அரசே, பிறவிப் பிEப்பட்டு மடங்கினர்க்கு அப்பிணிரைத் தீர்க்கும் மருந்தாக வுள்ளவனே இகபரமருள்பவனுயிருந்து என்னேக் கொண்டனுக ஆட்சி பண்ணிக் கொள்க. என்கின விற்றுக்கொள் அல்லது ஒற்றிவை என்று கூறின் கூறலாமன்றி வேறு உரிமையில்:ாத விருக்கினனேனேக் கைவிடு இன்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
இருந்து என்றது முன்னேய திருப்பாட்டில் இகபரமாயிருத்தச்ே சுட்டியது. ஆண்டு கொள்-அடிமைக் கொண்டனுக ஆட்சிபண்ணிக் கொள். அடிமைகொண்ட பொருளே விற்றலும் ஒற்றி வைத்திலும் இயலு மாக்வின் ' விற்றுக் கொள் ஒற்றிவை" என்ருர், விற்றல் - தனக்குரிய உரிமை முழுவதையும் இழந்து தான் கொடுத்த பொருளின் வியிேனேப் பெற்றுக்கோள்ால். ஒற்றி - முழு உரிமையும் பெருமன் அநுபவிக்கும் உரிமை பட்டும் பெற்றது. ஒற்றியாக வாங்கப்பட்ட பொருள் வருவாயை எடுப்பதற்குரியதன்றி விற்றற்குரியதன் று. எத்துனேக் காலஞ் சென்ற பின்னரும் ஒற்றி கொடுத்தவள் தாள் பெற்ற பணத்தைத் திருப்பித் தரும் போது அங்கொற்றிப் பொருளே அவனிடம் ஒப்படைத்தல் வேண்டும்.
"ஜனன்றி நின்ருர் ஐவர்க் கொத்தி வைத்தாப் பின்ளே பொற்றி
பெல்லுரம் ரோன்து கொண்டாப் கச்சியேசும்பமே சுடர்வண்ணன்ே"
ତି। ୩୮ଟା 99. : 9.
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 411
" விற்றுக் கொள்வீர் ஒற்றியல்லேன் விரும்பி யாட்பட்டேன்"
品成 岳、
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க,
ஆண்டுகொள் விற்றுக்கொள் ஒற்றிவை என்பவற்றுள் ஆண்டு கொள் என்பது ஆண்டு கொள்ளுங் தன்மை நினக்கன்றிப் பிற எவர்க்கும் இன்மையுைம், விற்றுக்கொன் என்பது எனே விஜேப் பொருளாகப் பெற் துக்கொண்டு என் வினே க் கொடுக்கத்தக்கார் பிற இல்லாமையையும், ஒற்றிவை என்பது அவ்வாறே ஒற்றிப் பொருளாக ஏற்றுக்கொண்டு என் தொண்டிற்குரிய விஃயைக் கொஒக்கத் தக்கார் பிறர் தாவரும் இல்லாமை யையும் உணர்த்தி நின்றன. அதுபற்றியே "விடுதிகண்டாப்" என்ருர்,
என்னினல்லால் என்பதற்கு " என்று கூறுதலன்றி' எனப் பொரு ளூரைத்தல் அமையாது. என்னே ? என்னின் என்பது ' என்று கூறின்" எனப் பொருள் தருமன்றி என்று கூறுதல் எனப் பொருள் தருமாறில்லே. என்று கூறின் என்றதன் ஆற்றலால் என்று கூறின் கூறலாமன்றிப் பிறி தொன்றுங் கூறுதற்கு உரிமையில்லாமை பெறப்படும். "பூதங்கள் தோறு சின் ருபெனி னல்லாஸ் போக்கிஐன் வரவிலன் என நினேப்புலவோர், தேங்கள் பாடுதல் ஆடுதலல்லாள் கேட்டறியோமுனேக் கண்டறிவாரை (பள்ளி ) என்பதிலும் "ஜீன்கு பெனினல்லால்' என்பது நின்ருய் என்று கூறிற் கூறலாமன்றி வேறு கூறமுடியாது எனப் பொருள் தந்து கின்றவாறுங் காண்க
விருந்தினனேனே - புதிய அடியவருகிய என்னே விருந்து - புதுமை, இறைவனுெடு போந்த மெப்படியார்கள் பழவடியார்கனாதலின் அவர் கள் முன்னே ஆட்கொள்ளப்பட்ட தாம் புதிய அடியன் என்னும் கருத் தினராய் ' விருந்தினனேனே " என்ருச்.
" சின் பழங்டியாரொடு மென்படிது விரும்பரனே" நீத் 35.
"பண்டைப் பரிசே பழவடியார்க் ந்ேதருளும்" அம்மானே ெ
"உன் பழிவடியார் கூட்டம் அடியேன் காண ஆசைப்பட்டேன்."
疊 ஆசைப் 9 "பன்கு ரூன்ஃப் பணிக்கேத்தும் பழைவடியா ரொடும் பீட்டாது என்னுயகமே பிற்பட்டிங் கிருந்தேன்' ஆனந்த .ே
'பத்துடையீர் ஈசன் பழவடிபீச் பாங்குடையீர்
புத்தடியோம் புன்மை தீர்த் தாட்கொண்டாற் பொல்லாதோ'
திருவெம்பர் 8
என அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க,

Page 221
42 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மிக்க நஞ்சு என்ருர் அளவானும் கொடுமையானும் மிக்கவிடமாதலின். "பாரிடம் விண்ணு மெங்கும் பயில் நஞ்சு பரந்து மிண்ட" (ஞான 314:4) "கடல் கடைத்திடக் கனன்றெழுந்த விடம் " (ஞான 220:10) "வானஞ் சும்பெரு விடத்தை" (ஞான 3315) என வருவனவும் ' கனே கடற் செய்த நஞ்சு என்றதனுள் கஞ்சின் பெருமை கூறிஞர் செய்யாத நஞ்சிற் செய்த நஞ்சு கொடிதாகலின் அதன் கொடுமை விளங்க செய்த நஞ்சென்ருர்" (141 பேர்) எனவும், "ஓங்கும் ஒருவிடம் உண்டு - உலகம் முழுவதையும் சுடும் வண்ணம் மேன்மேலும் வளரா கின்றதோர் விடத்தைத் தானுண்டு" (158 பேர்) எனவும் வரூஉம் திருக் கோவையார் உரைப் பகுதிகளும் ஈண்டறியற்பாலன. இறைவன், தேவர் கள் உய்யவேண்டி * உண்ணலாகா தஞ்சை அமுதம் போல விரும்பி உண் டமையின் ' குஞ்சமமுதாய் அருந்தினனே " என்ருர்,
'நஞ்சம் விருப்பாக உண்ணவனே" ஞான 101:ே 'நஞ்சம் அழுதாக வுண்ட கடவுள்' ஞான 5ே4:8 "கஞ்சைத் தமக்கமுதா வுண்ட கம்பர்' நாவு ேே4:.ே "பேரமுதம் உண்டார்கள் உய்யப் பெருங்கடல் நஞ்சு
ஆரமுதா புண்டான்" நாவு: 19:9 "வானத்தவ ருய்ய வன்னஞ்சையுண்ட கண்டத்து" நாவு 80 ே எனத் தேவாசத்தும்,
'உம்பர் உய்யக் களமாம் விட மயிர்தாக்கிய நில்க்லத்
தொல்லோன்' (33) "ஓங்குமொரு விடமுண்டம் பலத்தும் பருய்ய வன்று தாங்கு மொருவன்' (158) 'விண்ணுேர் குழுவினே புய்ய நஞ்சுண்டு ' (229) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க.
பிறவிப் பிணிப்பட்டு மடங்கினர்க்கு மருந்தினனே" எனக் கூட் டிப் பொருள் கொள்க, மடங்குதல் - கீழ்ப்படுதல்." காரொலி மடங்க. களத்தி னுர்த்த பேரொலி" (கம்ப நீரக பரச 391) அல்லவேச் செய்யும் பிறவியாகிய பிணியின் வாய்ப்பட்டுக் ம்ேமையடைக்தோர்க்கு மருந்தா யுள்ளான் இறைவனுதவின் மருத்தின்னே பிறவிப் பிணிப்பட்டு மடங்கி னர்க்கே" என்ருர்,
"பிறவிப்பிணிக்கோர் மருந்தே ' புணர்ச்சிப் ெ
* 'உண்ணலாதா கஞ்சு" "உண்ணற்கரிய நஞ்சை' உண்பரிய
நஞ்சுதனே' தே. ஞான 49; 9:74;? 335-?.

நீத்தல் விண்ணப்பம் 413
'மருந்து நம்மல்லர் பிறவிப் பிணிக்கு" (திருக்கோவை 148) இத்ர" அடிகள் பிருண்டும் அருளியவாறு காண்க,
இதன் கண், என்னே ஆண்டு கொள் வீற்றுக்கொள் ஒற்றிவை என்னினல்லால் விடுதி கண்டாய் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச பைராக்கிய
மும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுதல் அறிக 18:
123 மடங்கவென் வல்விசீனக் காட்டைதின் மன்னருட்
டிக்கொளும்ை விடங்கவென் துன் & விடுதிகண் டாயென் பிறவியைவே ரொடுங்களேத் தாண்டுகொள் உத்தர கோசமய் கைக்காசே கொடுங்கரிக் குன்றுரித் தஞ்சுவித் தாய்வஞ்சிக் கொம்பினேயே
ப-ரை உத்தர்கோச மங்கைக்கு அரசே - திருவுத்தரகோச கங்கை என்னும் தவத்துக்கு அரசனே. கொடு கரி குன்று உரித்து கொடிய கஜன் என்னும் பாக்னயாகிய குன்றினே உரித்து மாதங்கரி என்னும் மூர்த்தத்தினுல், வஞ்சிக் கொம்பினே அஞ்சு வித்தாய் - வஞ்சிக் கொம்பு போன்ற உமையம்மையை அச்சமுறச் செய்தவனே என் வன் வினே காட்டை - எனது வவிய விர யாகிய காட்டினே, மடங்க - கீழ்ப்பட்டழிபு மாறு கின் மன் அருள் தீ கொளுவும் விடங்க - வினது நீக்லபெற்ற அருளாகிய தீயை இட்டு எரிக்கின்ற சுயம்பு மூர்த்தியே என்றன்னே விடுதி கண்டாய் - என் கீனக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாது, ன் பிற வியை வேரொடும் கனேந்து ஆண்டு கொள்- எனது பிறவியாகிய மரத் தினே அதற்கு வேராகிய அவாவினுெடும் நீக்கி ஆட்கொண்டருளுவாயாக.
உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே கொடுங்கரிக் குன்றினே உரித்து, உமையம்மையை அச்சமுறச் செய்தவனே, எனது வலிய விக்னய கிய காட்டினேக் கீழ்ப்பட்டழியும்படி நினது பேரருளாகிய தீயையிட்டு எரிக் கின்ற விடங்கனே, என் சீனக் கைவிடுகின்றரேயே ? கைவிடாது என் பிறவியை வேரொடுங் களேந்து ஆட்கொண்டருளுவாயாக என்பதாம்.
மடங்குதல் - கீழ்ப்படுதல். வினேயென்பது சஞ்சித ஆகாய கன்மங் களே. விக்னயைக் காடு என்றது மிகுதி பற்றி விக்னயைக் காடு என்ற தற்கு ஏற்ப அருளேத் தீ எங்குர் கொளுவுதல் மாட்டி எரித்தல், விடங்கன் உளி முதலிய கருவிக்னால் தோற்றுவிக்கப்படாதவன். எள் நது சுயம்பு என்றவாது பிறவியை வேரொடும் என்றமையால் பிறவி மரம் எனப்பட்டது இது ஏகதேசவுருவகம்,
" பிறவிவே ரறுத்தென் குடிமுழுகாண்ட பிஞ்ஞகா'பிடித்த .ே
* பிறவிவே ரதுக்குங் கரும்பினே' சுக் 53:8
என வருவன காண்க.

Page 222
4儿盟 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கெர்டுங் கரிக் குன்று கொல்லும் கொடுமையும் குன்று போன்ற தோற்றமுமுடைய கயாகரன் என்னும் யானே. கரிக் குன்று உரித்தமை,
"கருங்கட மூன்றுகு கால்வாய்க் கரியுரித்தோன் ' (55)
" உருப் பண்பன் ன கைக்குன் றுரித்து" (137)
என்த் கிருக்கோவையாரில் வருவனவற்ருலுமறிக உரித்து அஞ்சுவித் தாய் என்றது யானேயை உரிக்கும் போது கொண்ட ஒளியும் உக்கிரமும் மிகுந்த மாதங்காரி என்னும் உக்கிரத் திருவுருவினுல் உமையை அஞ்சச் செய்தவனே என்றaது. கபாகரன் என்தும் அசுரனே அழித்தபோது இறைவன் கொண்ட திருவுருவைக் கண்டு இறைவி அஞ்சினள் என்ப தாம். "அரிவை அஞ்ச வன் பனேத் தடக்கை வேள்விக் களிற்றின் புரித்த எங்கள் அன்பன " "உமை பஞ்சவே கொஸ்லே யானே உரித் தவன்" (காவு 74:2; 189 5) என வருவ ைகாண்க. வஞ்சிக் கொம்பு ஆகும் வேற்றுமைத் தொகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித் தொகை யாப் குறிப்பினுல் உமையம்மையை உணர்த்தியது. வஞ்சிக் கொம்பினே மகளிர்க்கு உவமை கூறுதலே ' வஞ்சிக் கொம்பனுள்' (சிவ 333) என்ப தினுலுங் காண்க.
இதன் கண், வல்விக்க யைக் கொளுத்தி பிறவியை வேரொடுங்காேங் தாண்டுகொள் என்தன்கின விடுதி கண்டாப் என வருவனவற்குல் பிர பஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலணு தவறிக. .
124, கொம்பtல் லாக்கொடி போல்அல மந்தனன் கோமளமே
வெம்புகின் றேனே விடுதிகண் டாய்விண்ணர் நண்ணுகில்னா உம்பருள் பிராய்மன்னும் உத்தர கோசமங் கைக்கரசே
அம்பர மேநில னே அனல் காலொடப் பானவன்ே.
பதை விண்ணர் கண்ணுகில்லா உம்பர் உள்ளாய்-விண்ணுல கத்தவர்களும் அணுகமாட்டாத மேலாகிய சிவபுரத்திலுள்ளவனே மன் ணும் உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசே - விக்பெறும் திருவுத்தரகோசமங்கை என்னும் தலத்துக்கு அரசே அம்பரமே நிவனே அனல் காலொடு அப்பு ஆண்வனே - ஆகாயமும் லேனும் தீயும் காற்றும் நீருமாயுள்ளவனே, கோமளமே - என்றும் ஒரு பெற்றித்தாய இளமையினேயுடையவனே, GETILJ இல்லா கொடி போல் அமைந்தனன் - படருதற்குக் கொழு கொம்பு இல்லாக இளங்கெடி" சுழல்வது போலச் சுழன்று வருந்தி, வெம்புகின்றேனே விடுதி கண்டாப் - உலகவாதஆனயால் வாடுகின்ற என்
னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டுத்,
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 望15
ண்ணுலகத்தவரும் அணுகமாட்டாக மேலான சிவபுரத்திலுள்ள வனே, உத்தரகோச மங்கைக்கரசே, ஆகாயமும் கிலனும் தியும் காற்றும் நீருமாயுள்ளவனே, கேரமனமே, கொம்பரில்லாக் கொடி போலச் சுழன்று வருக்தி வாடுகின்ற என்னேக் கைவிடுகின்றனேயே கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
கொம்பர் - கொமுகொம்பு. அவமருதல் சுழலுதல், " அலமர நெரு மர லாயிரண்டுஞ் சுழற்சி " என்பது தொல்காப்பியம் (உரி 310:14). ஈண்டு சுழன்று வருந்துதலே உணர்த்தியது, அலமந்தனன் என்னும் தன்மை ஒருமை இறந்தகால வினேமுற்று எச்சப் பொருட்டாய் வெம்பு கின்றேனே என்பதனூேடு முடிந்தது. கோமளம் - இனமை, இறைவன் என்றும் முவா விளங்லமுடையனுதவின் " கோமளமே" என்ருர்,
"முத்தியர் முப்பிலார்' 8 :3 " முப்பும் நீங்கிய முக்கண் மூர்த்தி " 300  ே என ஆளுடைய பிள்னே யாரும்
"மூவர முதலாய மூர்த்தி தன்ஃன" 218 3 "மூவாத மேனி முக்கண்ணிஞனே 243:4 "மூவாத மேனி முக்கண்ணு போற்றி ேே9:3 என ஆளுடைய அரசும் அருளியமை காண்க.
கோமளம் - மென்மையுமாம். வெம்புதல் - வாடுதல், "வேரோடு மரம் வெம்ப" (கலி 10:4) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க விண்ணவர் என்றது விண்ணில் வாழும் திருமால் பிரமன் இந்திரன் முத லான தேவர்களே. இவர்கள் சிவஞானம் பெருமையால் அணுகமாட்டா ராயினர் கண்ணமாட்டா - அணுகமாட்டாக, "விண்ணகத் தேவரு கண் ணவு மாட்டா விழுப்பொருளே " (திருப்பள்ளி )ெ என வருதலுங் காண்க தில் ஆற்றலுணர்த்துவதோர் இடை-மிக்ல. உம்பர் என்றது இறைவனது மேலாகிய சிவபுரத்தை உணர்த்தியது. உம்பருள்ளாய் . மேலாதிய ஒவ புரத்தினுள்ளவன்ே " ஊசீன யுருக்கு முடையானே உம்பரானே " " உம் பரா போற்றி" (சத ச8:?ே) என வருவன காண்க, திருமால் முதலிய விண்ணவரும் கண்ணமாட்டாத சிவலோகத்துள்ளாராதவின் அரியரா யினும் எம்மனுேர்க்கு எளியர் என்னும் கருத்தால் 'உத்தரகோசமங்கைக் தரசே' என்ருர்,
செய்யுளாதலின் "அம்பரமே லேனே அனல் காலொடு அப்பான வனே' என ஐம்பூதங்களே முறை பிறழக் கூறிஞர். அவை தோற்ற முறை பற்றி அம்பரம் கால் அளல் அப்பு லேன் எனவும், ஒடுக்க முறை
-
மூவாவிளாலங்காட்டி " தி ருமுருகாற்றுப்படை

Page 223
416 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பற்றி கிலன் அப்பு அனல் கால் அம்பரம் எனவும் அமையும், 'பரம் பொருளினின்று ஆகாயங் தோன்றி அதனின்றும் காற்றுத் தோன்றி அதனின்றும் தீத் தோன்றி அதனின்றும் நீர் தோன்றி அதனின்றும் நிலக் கோன்றிற்றென்று தேவாரத்துள்ளும் கூறப்பட்டது" என்ற பரி பாடலுரையும் :ே? -13 பரிமேல்) ஈண்டு அறியற்பாவது, காலொடு என்றும் ஒடுவை அனல் அப்பு என்பவற்றுேடுங் கூட்டுக, அப்பு-ர்ே. ஐம்பூதங்களேக் கூறிய உபலக்கணத்தால் உயிரும், செஞ்சுடரும் வெண் சுடரும் கொள்ளப்படும். ஆகவே அட்டமூர்த்தமானவனே என்பது கொள்
ாப்பம்,
" இரு நிலனுய்க் போகி நீருமாகி யியமானனு யெறியுங்
காற்றுமாகி அருகிலேய திங்களாய் ஞாயிருகி யாகாச
மா பட்ட மூர்த்தியாகி " திருநாவு 807 :
எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
இதன் கண் கொம்பரில்லாக் கொடிபோல் அலமந்தனன் வெம்பு கின்றேனே விடுதி கண்டாய் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலனுதவறிக. 3.
125 ஆனோவெம் போரிற் குறுந்து ரெனப்புல ஞல் அஃலப்புண்
டேனேயேக் தாய்விட் டிடுதிகண் டாய்விஃன யேன் மனத்துத் தேனேயும் பாலேயும் கன்னஃப் பரம் அமு தந்தையு மொத் " தானேயும் என்பினே யும் உருக் காதின் ஒன்மையனே.
ப-ரை: வின்ேபேன் மனத்து - பிராரத்த விக்னயையுடையேனது உள் எத்தில் எழுந்தருளியிருந்து, தேனேயும் பாலேயும் கன்ன&லயும் அமுதத் தையும் ஒத்து - தேசீனயும் பாலேயும் கருப்பஞ்சாற்றையும் அமுகத்தினே யும் ஒத்து இனிமை செய்து இன்னேயும் என்பினேயும் உருக்காகின்ற ஒண்மையனே - எனது உடவின் இளனினேயும் கிண்பொருளாகிய எலும் பினேயும் உருகிக் கரையச் செய்கின்ற அறிவொளியின்ப அருவினனே, எந்தாய் - என் தந்தையே, ஆசீன வேம் போரில் குறு தூறு என - யாசீன கள் ஒன்ருே டொன்று செய்கின்ற கொடிய போரில் அகப்பட்ட செடி கள் போல, புலனுல் அல்லப்புண்டேன் - ஐம்புலன்களாலும் அவேக்கப் பட்டு துருக்தி அழிக்கின்ற என்னே, விடுதி கண்டாப் - கைவிடுகின்ற னேயோ? கைவிடாதொழிதல் ஃேண்டும்,
வினேயேன் மனத்து எழுந்தருளியிருக்தி கேனேயும் பாலேயும் கன்ஸ் & பும் அழிதத்திக்னபும் ஒத்து இனிமை செய்து எனது ஆர்சேயும் என்பிாே பும் உருகச்செய்கின்ற ஒன்மையனே, ராந்தாய், ஆண்வெம்போரில் அகப் பட்ட சிறிய பற்றையைப் போல ஐம்புலன்களால் அக்க்கப்பட்டு வருக்கி அழிகின்று எங்கிக் கைவிடுகின்றேேய கைவிட தொழிதல் வேன். ஓம் என்பதாம்.
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 五7
ஆனே வெம்போர் - பானேகள் ஒன்ருேடெரன்று பொருகின்ற கொடிய போர். " குன்றேறி யாக்னப்போர் கண்டற்றுல்" (குறள் 758) என்ருர் திருவள்ளுவரும். ஆனேவெம்போரின் அவற்றின் காலால் மிதியுண்டு சிதை பும் சிறுசெடிகள் போல ஐம்பொறிகளும் ஐம்புலன்களின் மேற்செல்லும் ஆசையில் அவற்ருல் அக்க்கப்பட்ட என்னே என்பா", "ஆசீன துெம் போரிற் குறுந்தூறென ப் புலனுல் அஃப்புண்டேன்" என்ருர் ஆகின வெம்போருக்குப் பொறிகள் புலன்கள் மேற்செல்லும் ஆசையும், குறுக் துறுக்கு அவற்ருல் அவேக்கப்பட்ட அடிகளும் உவமை. பொறிகளே ஆனே" யாகக் கூறுதலே "உரனென்னுத் தோட்டியா லேசரைத்துங் காப்பான்' (குறள் சிே) என்பதனுலும்றிக. "தொண்டர் அஞ்சு களிறு மடத்தி" (தே ஞான 20 1) என் விருதலுங் காண்க, தூறு - செடி, தாறென. செடி அழிந்தாற் போல, "ஆனே இனத்தின் ஆகைப்புண்ட ஆமணுயிர மும் மாய்ந்ததற் பின்" (திருநாவு 299 எனப் பெரிய புராணத்து வருத லுங் காண்க. அகலப்புண்டேனே - ஐம்புலன்களால் அவேக்கப்பட்டு வருக்
ய என் சீன. தி ای
"ஐவரா ல&க்கப்பட்டுக் கழியிடைத் தோணி போன்றேன்" நடி ፴/ 8f:6 ̇ "ஐவரா லாட்டப்பட்டேன்' நரடி 51: 8.
"கூட்டமாய் ஐவர் வந்து கொடுக்தொழிற் குணத்தராதி
ஆட்டுவார்க் காற்ற கில்லேன்' நாவு ?ே ; , எனத் தேவாரத்தும் வருவன் காண்க. இங்கே அடிகள் தம்மைப் புலணு லகிலப்புண்டேன்ே எனக் கூறியது எடுத்த உடம்பும் அது முகந்து கின்ற கன்ம அலுபவமும் உளவாதல் பற்றியாகும். அவற்றை சீக்கவேண்டுமென் பது குறிப்பு.
வினேயேன் மனத்து என்பதற்குத் திவினேனே த மனத்தின் கன் என உரைக்கிள் அம்மனத்தின் கண் இறைவன் புலப்பட்டு தேனேயும் பாலேயும் கன்னலேம் அபூர்த்தையும் ஒத்து இனிமை செய்தல் பொருங் தாது, அதனுல் பிராரத்த வினே புடைாேனது எண் உரைக்கப்பட்டது. தேன் முதலியவற்றை ஒத்தல் வெவ்வேறு வகையான இன் பஞ் செப் தில் ஊனேயும் என்பினேயும் உருக்கா நின்ற என்பது, ஊதும் என்பும் உருகும்படியான அன்பிசீனத் தர ரா கின்ற என்றவாறு, பு அன்பினு லடி" யேன் ஆவியோ டாக்கை யானந்தமாய்க் கசிந்துருக " (கோயிந் 2) என அடிகள் அருளியல்ாறுங் காண்க ஒண்மை என்பது அறிவு ஒளி நன்ம்ை முதலிய பல பொருள் கருதவின் ஒண்டேயனே என்பதற்கு அறிவொளி இன் பவுருவின்னே என உர்ைக்கப்பட்டது.
இதன் கண் புலனுலகிலப்புண்டேனே விடுதி கண்டாப் என்பதனுஸ் பிரபஞ்ச வைாாக்கியமும் கைவிட தொழிதல் வேண்டுமென்பதும் புல ணுதல் காண்க, I,
面部

Page 224
48 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
'123 ஒண்மைய னே திரு நீற்றையுத் துரளித் தொளிமிளிரும்
வெண்மைய னேவிட் டிடுதிகண்ே டாய்மெய் யடியவர்கட் கண்மைய னேயென்றுஞ் சேயாய் பிறர்க்கறி தற்சுரிதாம் பெண்மைய னேதொன்மை யாண்மைய னே அவிப்
பெற்றியனே.
ப-ரை மெய் அடியவர்கட்கு என்றும் அண்மையனே-மெய்யடியவர் களுக்கு எப்பொழுதும் அணித்தாகவுள்ளவனே பிறர்க்கு சேயாய் - மெய் படியவரல்லாதார்க்கு என்றும் தூரத்திலுள்ள வனே அறிதற்கு அரி தாம் - எத்தனே மேம்பாட்டினரும் அறிதற்கரிய, தொண்மை பெண்மை யனே ஆண்மையன்ே அலி பெற்றியனே - பழமையுடைய பெண் தன்மை யுடையவனே. ஆண் தன்மையுடையவனே, அவித் தன்மையுடையவனே, ஒண்மையனே - அறிவொளி யின் பவுருவினனே, திருநீற்றை உத்துரளித்து ஒளி மிளிரும் வெண்மையனே -திருவெண்ணிற்றைப் பரவ அணிந்து அதன் ஒளி விளங்கும் வெண்னிற முடையவனே விட்டிடுதி கண்டாப் , என் னேக் கைவிடுகின் டிக்ாயோ? கைவிடாதோழிதல் வேண்டும்.
மெய்யடியவர்கட்கு என்றும் அணித்தாகவுள்ளவனே. அல்லாதார்க்குக் தூரத்திலுள்ள வனே, அறிதற்கு அரிதாம் பழமையுடைய பெண் தன்மையுடையவனே ஆண்டன்மையுடையவனே, அளித் தன்மையுடைய வனே. ஒன்மைனே திருநீற்றை உத்துரளித்து அணிந்து அதன் ஒளி விளங்கும் வெண்மைபனே, என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
உத்துரளிக்கல் எங்கும் பரவப் பூசுதல், மிளிர்தல் - விளங்குதல், ஒளி மிளிரும் - கிருற்ேறின் ஒளி விளங்கும். "ஒளி வெண்ணிற்றப்பர்" " ஒளிமீ றணிந்து" (ஞான 28:1; 221:3) எனத் தேவாரத்து வரு வண்காண்க. வெண்மையனே என்ருர், செய்ய திருமேனியையுடைய இறைவன் திருவெண்னிற்றைப் பூசுதலால் வெண்ணிறமுடையவனுய் விளங்குதவின் " செய்ய திருமேனி மிசை வெண்பொடி யணிந்து " (ஞான 933 : )ே எனத் தேவாரத்து வருதலும் காண்க.
எப்பொழுதும் தன் திருவடியையே சிக்திக்கும் மெய்யடியார்க்கு இறைவன் வெளிப்பட்டுத் தோன்றவின் ' மெப்படியவர்கட் கன்சும யனே" என்றும் அம்மெய்யடியாரல்லாத பிறர்க்கு மறைந்திருத்தலின்
பிறர்க்குச் சோப்" என்றும் அருளினூர்,
"புறத்தார்க்குச் சேயோன்ான் பூங்கழல்கள் வெல்க" சிவபுரானம் 8
"ஒராதே யுள்குவர ருள்ளிருக்கு முள்ளானேச்
Èr77
எனப் பிருண்டும் அடிகள் அருளியவாறு கான்சு, எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் இறைவன் அண்ம்ை சேப்பை உடையன் என எல்லேன்

நித்தல் விண்ணப்பம் 449
குட்பட்ட உருவினனுகக் கூறுதல் அமையுமோவெனின் ஈன்ரி அண்மை யும் சேய்மையும் இறைவன் திருவருாேப் பெறுதற்குரிய தகுதியையும் தகுதியின்மையையும் உணர்த்தின வாகலின் அமையுமென் க. என்றும் " என்னும் சொல் என்றும் அண்மையனே, என்றும் சேயாய் எண் ஈரிடத் தும் இயையும்.
பிறர்க்கரிதாம் தொன்மை - எத்துனே மேம்பாட்டினராலும் அறிய முடியாத பழமை ' சொல்லிறந்து கின்ற தொன்மை" (குயிற் 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்தும் அருளியவாறு காண்க. இறைவன் தொன் மையை "பெண்ணுே டான வியாய்ப் பிறவா அருவானவனே' (சுங் 8ே )ே என்னும் தமிழ் மறையானுமறிக, தொன்மை என்பதை பெண்மை அலி என்பவற்ருேடும் கூட்டுக. இறைவனேப் பெண் ஆண் அவிப் பெற்றி பன் என்றது இன்ன தன்மையன் என்று கட்டி யுணரப்படாமையினு லாகும்.
இதன் கண் விட்டிடுதி கண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக் கியமும் கைவிடாதோழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலணுதல் காண்க, 23,
127 பெற்றது கொண்டு பிழையே பெருக்கிச் சுருக்குமன்பின்
வெற்றடி யேசீன விடுதிகண் டாய்விடி லோகெடுவேன் மற்றடி யேன்றன் கீனத் தாங்கு த ரிஸ் ஃபிையன் வாழ்முதலே புற்றடி யேன் மிகத் தேறிநின் றேனெசேக் குள்ளவனே.
ப-ரை என் வாழ் முதலே - என் வாழ்க்கைக்கு மூலகாரனமா யுள்ளவனே, எனக்கு உள்ளவன்ே - எனக்கு உள் பொருளாய் வெளி வந்து ஆட்கொண்டவனே. அடியேன் உற்று மிக தேறி வின்றேன்-அடி யேன் உள்&னச் சார்ந்து வீடுபேறு கிடைக்குமென மிகவும் தெளிந்து நின்றேன். விடிலோ கெடுகேன் - அதனே தாராது கைவிடிலோ யான் கெடோறிவேன்; ஆடியேன் தன் சீனத் தாங்குநர் இல்லே - அடியேனேச் தாங்கிப் பாதுகாப்பார் கின்னேயன்றிப் பிர் எவரும் இல்ல; பெற்றது கொண்டு. கின் பாற் பெற்ற திருவருளேக் கொண்டு அன்பிசீனப் பெருக்கி உடைய மாட்டாது, பிழையே பெருக்கி-குற்றத்தையே பெருகச் செய்த, சுருக்கும் அன்பின் வெற்று அடியேனே விடுதி கண்டாய் - அத குல் சுருங்கச் செய்த அன்பினேயுடைய பயனற்ற அடியேனேக் கைவிடு கின்ற&னயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
என் வாழ்முதலே எனக்கு உள்ளவனே அடியேன் நின்னேச் சார்ந்து வீடு பேறு கிடைக்குமென மிகத் தெளிந்து நின்றேன்; அதனேக் திாராது கைவிடிலோ பான் கெடுவேன் அடியேனேத் தாங்குநர் பின்னேயன்றிப் பிறர் எவரும் இல்ல; மின் பாற் பெற்ற திருவருக்ளக் கொண்டு அன் பிசீனப் பெருகச் செய்து உய்வடையமாட்டாது குற்றத்தையே பெருகச்

Page 225
420 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
செய்து அதனுல் சுருங்கச் செய்த அன்பினேயுடைய பயனற்ற அடியே னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
பெற்றது கொண்டு பிழையே பெருக்கிச் சுருக்கும் அன்பின் வெற் நடி பேனேயெள்நது மின் பாற் பெற்ற திருவருளேக் கொண்டு அன்பினேப் பெருகச் செய்து பிழையைச் சுருக்க வேண்டியது முறையாகவும் அதற்கு மாருக பிழையைப் பெருக்கி அன்பைச் சுருக்கி அதனுல் பயனற்ற அடி யேனே என்றவாறு பெற்றது கொண்டு என்பதற்கு பெற்ற இவ்விட ஃலக் கொண்டு என் பாருமுளர், வெறுமை - இன்மை,
விடிலோ கெடுவேன் என்றது அடியேன் உற்று மிகத் தேறி சின் றேருத நீ கைவிடின் கெட்டொழிவேன் என்றவாறு, " வில்லேர் புரு வத் துமையாள் கனவா வீடிற் கெடுவேன் (நாவு பீெ : 4) எனத் தேவா ரத்து வருதலும் காண்க. ஓ-அசை அடியேன் தன்னேத் தாங்குநர் மற்று இல்லே என மாறிக் கூட்டுக, மந் ந - பிறிது பொருளில் வந்தது. தாங்குநர் - கேட்டினின்றும் விலக்கிப் பாதுகாப்பார்.
உயிர்களின் ங்ாழ்வுக்கு முதன்மையான பரம்பொருளாயிருந்து அவற் றின் ஆணவ வல்லிருளே நீக்கி வீடுபேறு அளித்தற் பொருட்டுத் தணு கிரன. புவன போகங்களேக் கொடுத்துக் தகுதி வருவித்து அருள் செய் பவனுதவின் இறைவனே "வாழ்முதலே' என் ருர், உறுதல் - சர்தல். மிகத் தேறுதல் - ஆட்கொள்ளப்பட்டமையால் வீடுபேறு கிடைத்தல் ஒரு தஃயெனத் தெளிதல், அடியேன் உற்று மிகத் தேறி நின்றேன் என் றமையால் எனக்குள்ளவனே என்பதற்கு உள்பொருளாய் வெளிவந்து ஆட்கொண்டவனே எனப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது.
இதன் கண், பெற்றது கொண்டு பிழையே பெருக்கிச் சுருக்குமன் பின் வெற்றடிரேசீன விடுதி தண்டாய்; வீடிலோ கெடுவேன் என்பத ஞல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலணுதல் காண்க. 3.
128, உள்ளன வேநிற்க இள்லன செப்புமை பற்றுழனி
வெள்ளன லேனே விடுதிகண் டாய் வியன் மாத்தடக்கைப் பொள்ளனல் வேழத் துரியசய் புலனின்கட் போதலொட்டா மெள்ளன வேற்ொய்க்கும் தெய்க்குடந் தன்ஃன பெறும்பெனவே.
ப-ரை பொள்ளல் வியல் மா தட கை மல்வேழத்து உரியாய் - துன்பினேயுடைய மிகவும் பெரிய நீண்ட தம்பிக்கையையுடைய நல்ல கஜன் என்னும் யாஃபீன் தோஃபுடைபவனே, நெய் குடம் தன்னே மொய்க்கும் எறும்பு என - நெய் கிறைந்த குடத்தை மெய்க்கும் எறும்பைப் போல, வின் கண் போதல் ஒட்டா புலன் மெள்ளனவே மொய்க்கும் . உள்ளம் வின் பால் சார்வொட்டாதபடி ஐம்புலன்களும் மெல்ல மெல்லச்
 

நித்தல் விண்ணப்பம் 2.
சூழ்திறன் உள்ளன சிந்தி இல்லன செய்யும். உண்மைய யின் இருக்கப் பெரப்பாயினவற்றையே செப்கின்ற, ம்ைபல் துழவி வெள்ள அனவேனே - மயக்கமாகிய ஆரவாரத்தின் மிக்க வெர்மையையுடையேனே, விடுதி கண்டாய் - கைவிடுகின்றனேயோ கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
வேழத்துரியாய், கெய்க்குடம் தன்னே மொய்க்கும் எறும்பென உள் னம் நின் பாதி சாரவிடாதபடி புலன்கள் மெல்ல மெல்ல மொய்க்கின்றன. அதனுள் உள்ளன நிற்க இல்னை செய்யும் மாக்கமாகிய ஆரவாரத்தின் மிக்க வெம்மையையுடையேசீனக் கைவிடுகின்ற&னயோ? கைவிடாதொழி தல் வேண்டும் என்பதாம்.
உள்ளன. இறைவனே அடைதற்குரிய மெய்யாகிய கருமங்கள் இல் வன - கிலேயில்லாத அறம் பரவங்கள் மையல் என்றது பிறவிக்கு விக் தாகிய காமம் வெகுளி மயக்கம் என்னும் மூன்றலுள் ஒன்றுகிய ம்யக்கம். அது ஒன்றை மற்முென்முக உணரும் உணர்வு. அதனுல் பிறவித் துன்பங்கள் உளவாகும். "பொருளல்லவற்றைப் பொருளென்றுனரும், மருளானும் மாணுப் பிறப்பு" (குறள் 351) என்ருர் திருவள்ளுவரும்.
அழனி - ஆரவாரம். "அந்தணர் வேள்வியும் அருமறைத் துழனியும்" (தே. ஞா 288 : 37) "வையைத் துழனியும்" (கல்லடம் 41:34) 'திரு மாறி ஆழனி பேரங்கச் செழுங்களி மகிழ்ச்சி செய்தே" (பெரிய அண்ணப் 19) என்பனவற்றிலும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அத்துன்பங்களின் மிகு தியை உணர்த்த வெள்ளம்" என் ருர், அனல் வெம்மை, தன்பத்தை துெம்மையெனல் "வெந்துபர் கோடையின் மாத்தக் கரப்ப" என்ப திலுங் காண்க, வெள்ள அனலேனே என்பது வெள்ளனவேனே என எதுகை நோக்கி அகரம் கெட்டது. இனி மையல் தழனி வெள்ளன் எனக் கொண்டு மயக்க ஆரவாரப் பெருக்கினேன்" எனவும், மையல் துழனி வெள்ளன் அல்ேனே எனக்கொண்டு மயக்கத்தையும் ஆரவாரத்தை பும் உடைய தூயனல்வாத சிறியேரே " எனவும் பொருளுரைப்பாருமுனர்.
வியன் மர தட ஒரு பொருட் பன்மொழி. மிகுதிப் பொருளில் வந்தது. பொள்ளல் . துளே, பொள்ளல் தடக்கை வேழம் என இயை யும், "பொன்னஸ் ஜீன் பஃனக்கைக் கயந்தான் உசுைத்த கற்காளே." (திருத்தொண்டர் திருவிக் 85) எனப் பதினுெசாக் கிருமுறையில் வருத லுங் காண்க. நல்வேழம் என்றது சிறந்த யாசீனக்குரிய இயல்புகள் அமைந்து முழுவதும் பாக்னி ஸ்டி விமான கஜன் என்னும் அசுரன் என்ற வாறு உரியாய் உரியைப் போர்த்தவனே, "அக்சியி னுரிதனே யழகுறப் போர்த்தவன்" (தே. ஒான 286 : 4).
போதலொட்டா என்பதற்குச் செயப்படுபொருள் வருவிக்கப்பட்டது. புலன் மெள்ளனவே மொய்க்கும் என்றது சின்னுல் ஆட்கொள்ளப்பட் டமையின் வாதனே செய்யாது அடங்கியிருந்த புலன்கள் கின் பிரிவு

Page 226
422 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
டித்தலான் மெல்ல மெல்ல வந்து மொய்க்கின்றன என்றவாறு. புலன்பால்பகா வஃறினேப் பெயராதலின் புலன்கள் என உரைக்கப்பட்டது.
கெய்கிறைந்த குடத்துள் எறும்புகள் பொய்த்துத் தாம் உண்டலொடு பிறர்க்கும் பயன்படாதவாறு கெடுப்பதுபோலப் புலன்கள் என்றுள்ளத் தைச் சூழ்ந்து அரித்தலொடு அவ்வுள்ளம் இறைவன் பாற் சென்று பய" னடையாதவாறு கெடுப்பனவாயின.
இதன் கண் மையல் துழாரி துெள்ளன லேனே விடுதி கண்டாப் என்றத ஞல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும், கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலணுதல் காண்க. g,
129 எறும்பிடை தாங்கூ ழெனப்புளி குளிரிப் புண்டஎந்த
வெறுத்தமியேனே விடுதிகண் டாய் வெய்ய கூற்குெடுங்க உறுங்கடிப் போதவை பேயனர் விரற்தவ ரும்பதும்ார் பெறும்பத மேம்படி பார் பெய ராத பெருமையனே,
ப-ரை: வ்ெய்ய கூற்று ஒடுங்க உறும் கடி போது அவையே கொடிய கூற்று வன் வலிகெட்டொழிய அவன் மீது பொருக்கிய நறுமணத் தினேயுடைய மலர்போன்ற திருவடிகஃளயே, உணர்வு உற்றவர் உம்பர் உம் பரி பெறும்பதமே - மெய்ம்மை உணர்ந்து ஆலயப்பணியும் அரன் பணி பும் செய்யும் சரியையாளர்களும் அவரின் மேம்பட்டவராய் ஜவ்வுணர் வுடன் நினக்கு அருச்சசீன செய்கின்ற கிரியையாளர்களும் அவரின் மேம் பட்டவராய் அவ்வுணர்வும் அருச்சனேயும் அகத்தேயுடையவராய்ச் சிவோ சும் பாவனே யுடைய யோகிகளும் முறையே அடைகின்ற சாலோகம் சாமீ பம் சாரூபம் என்னும் பதவிகளாகவுள்ளவனே, அடியார் பெயராத பெருமை யனே மெய்யடியார்களாகிய ஞானிகள் பெறுகின்ற மீளத்திரும்புதலில் லாத சாயுச்சியமாகிய பெருமையையுடையவனே எறும்பு இடை நாங் கூழ் என - எறும்புகளின் கூட்டத்தின் இடைப்பட்ட காங்கூழ்ப் புழுவை ஒப்ப, புலனுன் அரிப்புண்டு அலந்த - ஐம்புலன்களால் உள்ளம் அளிக்கப் பட்டு வருந்திய, வெறும் தமியேனே விரிதி கண்டாப் - அன்பற்ற தனித் தவணுகிய என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்,
சுற்றவள் ஒடுங்கும்படி அவன் மீது பொதுக்திய மலர்போன்ற திரு வடிகளேயே உணர்வுற்றவர்களாகிய சரியையானர்களும் அவரின் மேம் பட்டவராகிய கிரிமையாளர்களும் அவரின் மேம்பட்டவராகிய போதிகளும் அடைகின்ற பதவிகளாகவுள்ளஷ்னே, அடிபார் பெயராத பெருமையனே, எறும்பினிடையே அகப்பட்ட நாங்கூழ்ப் புழுவைப் போல ஐம்புலன்க ளோல் உள்ளம் அளிக்கப்பட்டு வருந்திய ஆன் பற்ற தனித்தவனுகிய என் னேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
கூற்று = இயமான், வெப்ய கற்று என் குர், உயிருண்ணுக் கூற்ருத வின் ' உயிருண்ணும் கூற்றுப் போன்றவன்' (புற 4 12) 'தொல்லுல

நீத்தல் விண்ணப்பம் 423
திற் பல்லுயிரைக் கொல்லும் கூற்றை' தே, சாவு 28ெ 9) என வரு வரை காண்க. உறும் . தீண்டிய எனினுமமையும், கடிப்போது - மனம் பொருந்திய பூ, கடி - வாசனே. "காந்தள் கடிகமழுங் கண்வாங் கிருஞ் சிலம்பின் " கலி 39 : 15. கடிப்போது உருவகமாய்த் திருவடியை உணர்த்தி யது. இறைவனுடைய மலர்போன்ற திருவடி பொருங்கிய அளவிலேயே வெய்ய சுற்றுவனது வலிகெட்டொழிந்தமையின் 'வெப்ப சுற்றெடுங்க உறுங்கடிப்போது ' என்ருர், ' காலன் புகுந்த வியக் கழல் வைக் கெழிற் றில்: கின்ற மேலன் " (28) எனத் திருக்கோவையாரில் வருதலும், கழல் வைத்தென் முர் எளிதாகச் செய்தலான்' என்னும் பேராசிரியர் உரையும் ஈண்டறியற்பாலன. இறைவன் தன்திருவடி யால், தன் கடமை யைச் செய்ய வந்த கூற்றுவனின் வலிகெட்டொழியச் செய்தது என்னே யெரின், தஞ்சமென்று தன் தானடைந்த கவருதல்வராகிய மார்க்கண்டே பரது உயிரைக் கவர வந்த கூற்றுவனின் ச்ேசெயல் பற்றியென்சு,
இன் ைடியே வழிபடுவா விமலா கிக்னக்கருத என்று டியா னுயிரை வவ்வே லென்றடற் கூற்றுகைத்த பொன்னடி " ஞான ச8:.ே
தோடுலா மலர்க விேத் தொழுமார்க் கண்டேயன்
ஒருர ஈனுகிற் றென்று மெய்கொள்வான் வங்க காவன் பாடுதான் செல்லுமஞ்சிப் பாதமே சரணமென்னச் சாடிஞர் காலன் மாளச் சாய்க்காடு மேவிஞரே 'தே. காவு 5ே:1.
எனத் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளும்,
ரீற்றுத் தீயுருவாய் நிமிர்ந்தானே நிரம்புபல்கலேயின் பொருளாலே, போற்றித்தன் கழகுெழு மவனுயிரைப் போக்குவான் உயிர்சீங்கிட
தாளால் கூற்றைத் திங்குசெய் குரைகழலானே' சுக் ፅ፳፰ : [፵.
* தஞ்சமென்றுதன் திானது அடைந்த பாலன்மேல் வந்த காலனேயுருள
கெஞ்சிலோருதை கொண்ட பிரானே '' is S. .
எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும் அருளியவாறு காண்க.
சுற்றுவன் ஒடுங்க உதைத்தது ஒற்றைத் திருவடியாகவும் "போத இதுமே எதுப் பன்மை கூறியது கூற்குெடுங்க உதும் ஆற்றல் அத்திரு வடியிரண்டங்கும் ஒத்த இயல்பினவாதல் பற்றியாகும் கூற்றை உதைத் தது ஒற்றைத் திருவடியாதிஸ்,
உடம்பினே விடக்கருதி கின்ற மலையோஃனத் தொடர்ந் தணவு காலனுயிர் காலவொரு கானால்
கடந்தவ னிருப்பது " ஞான 1874,

Page 227
424 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
'காய்க்தான் செறம் கரியா னென்று காலகீனக் காலொன்றினுல்
பரப்ந்தான்" காவு 8 .ே
என்னும் தேவாரத்தானும்,
'காலன் புகுந்த வியக்கழல் வைத்து-காலன் வலிகெட்
ஒரு கழிக் வைத்து" 8ß z. Fr.
என்னும் திருக்கோவையாகுரையானுமறிது,
கூற்றின் உதைத்தது இடத்திருவடியாதல், " விட வெடுத்தது கால்கின. தில்லச் சிற்றம்பலத் து
ஈட்டம், ஆட வெடுத்திட்ட பாதமன் ருே" நசவு 81:10,
எனத் தேவாரத்தும்,
" மதத்தான் மிக்கன் மற்றின் மைந்தின் னுயிர்வாங்கப்
பதைத்தா ஜென்னு வுன்னிவெ குண்டாள் பதிமூன்றுஞ் சிதைத்தான் வாரிச்சேவடி தன்னுற் சிறிதுர்தி உதைத்தான் சுற்றன் விண்முகில் போல் மண்ணுற வீழ்ந்தான் "
நார்க் 5ே3,
எனக் கந்தபுராணத்தும் வருவனவற்ருலறிக
வெய்ய கூறிருெடுங்க உறுங்கடிப்போது என்றதனுல் இறைவனது முடிவிலாற்றலுடைமை புலப்படுதல் காண்க: போதவையே போதுக ளேயே ஆள்வ என்பது பூ சீனச் சொல்ாக வந்தது. "சடையவை தாழ் வுற" தோனவை (தே. ஞான 13:3;75;8), என வருவன காண்க. ஏகாரம் தேற்றம், போதவையே பெறும்பகமே என முடிக்க
கூற்று வலுக்கு மறக் கருனேயினுல் தண்டஞ் செய்து ஒறுத்த அக் திருவடிகளே, உனர்ற்ெறவர் ஐம்பர், உம்பர் ஆகிய சரியை கிரியை யோகிகள் அறக்கருண்ேபினுற் பெறுகின்ற சாவோ கம், சாமீபம் சாரூடம் என்னும் பதவிகளாக உள்ளான் என இறைவனது அருட்டிறம் ஒன்றே இருவேறு பயன் கொடுக்கும் தன்மை கூறப்பட்டது.
உணர்வுற்றவர் என்றது திருவடிகளேயே மெய்ம்மையாக வுணர்த்து ஆலயப் பணியும் அடியார் பணியும் ஆற்றும் சரியையWளரைக் குறித்தது. உம்பர் என்றது அவரினும் மேம்பட்டவராய் அத் திருவடி யுனாவொடு இறைவனேப் பூசிக்கும் கிரியையாளரை உணர்த்தியது மேலும் உம்பர் என்றது அவரினும் மேம்பட்டவராய் அத்திருவடி யுணர்வும் இறைவன் பூசன்ே பும் அகத்தே கிகழ ஆன நீக்கத் சின் பொருட்டு சிவோதம் L T TTTTO TT SkOeT HTTTTS S TS TOTe eT Y ekeTTTTTSA A SKT TT TTS STTT OeSlkStSS S SS t SS TTT வுற்றவரும் உம்பரும் உம்பரும் என்னும் எண்ணும்மைகள் செய்யுள்

நீத்தல் விண்ணப்பம் 425
விகாரத்தாற் ருெக்கன. சாலோகம் முதலிய பதங்களே யருளும் இறை வசீனப் ' பதமே" என்ருர்,
அடியார் பெயராத பெருமையனே என்றது மெய்யடியார்களாகிய சிவஞானிகள் பெறுகின்ற மீளத்திரும்புதலில்லாத சாயுச்சியமாகிய பெருமை புடையவனே என்றவாறு, ஞானிகள் சாயுச்சியம் பெறுவர் என்றது,
" சன்மார்க்க முத்திகள் சா லோக்கிய சா மீப்பிய
சாருப்பிய சாயுச்சியம் என்று சதுர் விதமாம் முன்மார்க்க ரூானத்தால் எய்து முத்தி முடிவென்பர் மூன்றினுக்கும் முத்திபதம் என்பர் "
ஈபக்கம் குத் 8 செப் 18. எனச் சிவஞான சித்தியாவில் வருதலுங் காண்க.
சரியை முதலியவற்றுன் எய்தும் சாலோகம் முதலிய பதமுத்திககாப் பெற்றுரீக்கு அங்கிலேகளிற் பெயர்ச்சியுண்மை போல சிவசாயுச்சியமாகிய பரமுத்கியைப் பெற்ருர்க்குப் பெயர்ச்சியின்மையின் அடிகள் பெயராத பெருமைானே " கான் ரூர், !
" பிறிவறி யாஅன்பர் சின்னருட் பெய்கழற் ரூனினேக்கீழ்
மறிவறி யாச்செல்வம் வந்து பெற்று' (அடைக் 9) எனப் பிறிதோ ரிடத்து அடிகள் அருளியமையுங் காண்க,
ஞான வழியான் சிவசாயுச்சியமாகிய பரமுத்தி எய்திய உயிரை மீண் டும் பிறவியிற் செலுத்தால் அக்கமிலின்பம் துய்க்கச் செய்தலாகிய பெருமையையுடையணுகலிள் பெயராத பெருமையனே' என்ருர், பெயராத என்னும் எதிர்மறைப் பெயரெச்சம் பெருமையன் என்னும் பெயர் கொண்டு முடிக்கது.
நாங்கூழ் - மண்ணுணிப்பாம்பு, இதனே நாகப்பூச்சி என்றும் பூங்கம் என்றும் கூறுவர். எறும்புக்கூட்டக்கில் அகப்பட்ட நாங்கூழ் அவற்ருல் அரிக்கப்பட்டு வருந்திதல் போல ஐம்புலன்களினுல் உள்ளம் அரிக்கப் பட்டுத் தாம் வருந்தியமை பற்றி " றும்பிடை நாங்கூழெனப் புண்ணுலசிப் புண்டலத்த " என் ரூர் வெறுமை - அன்பின்மை, தமியேன். துனயில் லாது தனிப்பட்டேன்.
இதன் கண், புலனுலரிப்புண் டலந்த வெறுந்தமியேனே விடுதி கண்டாய் என்பதினுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்பும் கைவிடாகொழிதல் வேன் டும் என்பதும் புலப்படுதல் பிரன், 忌5,
13. பெருநீ ரரச்சிறு மீன் துவண் டாங்கு நீண் ப்பிரிந்த
வெரு நீர்மை யேசீன விடுதிகண் டாய் வியன் கங்கை பொங்கி வருநீர் மடுவுண் மலேச்சிறு தோணி வடிவின் வெள்ளேக் குருநீர் மதிபொதி யுஞ் சடை வானக் கொழுமணியே,
54

Page 228
426 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ப. ரை வியன் கங்கை பொங்கி வருர்ே மடுவுள் - பெரிய கங்கையாறு பொங்கி வந்து தங்கிய நீரையுடைய சடையின் கணுள்ள மடுவினுள், மலே சிறு தோணி வடிவின் - திரையினுல் தாக்கப்படுகின்ற சிறிய தோணி போன்ற வடிவினே புடைய, வெள்ளே குருமீர் மதிபெதியும் சீடை " :ெள்ளே நிறத் தன்மையையுடைய மதியினே உள்ளடக்கிய சடையினே யுடைய, வரன கொழு மணியே - சிதாகாயத்திலுள்ள சிறந்த மாயிைக்கமே, பெரு நீர் அற சிறு மீன் துவண்டாங்கு- மிக்க ர்ே வற்றிப் போக அதி இறுள் வாழ்ந்த சிறிய மீன்கள் வருங்கினும் போல, கினே பிரிக் த வெரு ர்ேபையேக்க விடுதி கண்ட ப் - ஆதாரமாகிய கின்னேப் பிரிந்ததனுல் வருந்துகின்ற அஞ்சுக் தன்மையுடையேனேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கை விட தொழிதல் வேண்டும்.
கங்கை பொங்கி வருமீர் மடுவுள் சிறு தோணி வடிவினேயுடைய மதி பிரே உள்ளடக்கிய சடையினே புடைய வான்க்கொமுமணியே பெருநீர் வற்றிப் போக அதனுள் வாழ்ந்த சிறு மீன்கள் வருக்கினும் போல ஆதாரமாகிய சினேப் பிரிந்ததனுல் வருக்கின்ற அஞ்சுக் தன்மையுடை யேளேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
அகற்சியையுடைய கங்கையாகவின் ਘ.. .. ' என்ருர், வியல் - அகலம், " விபலென் கிளவி பகலப் பொருட்டே' என்பது தொல்காப்பியம் (உசி ேேசி 8ே. பரேதனது தவத்தால் விண்ணினின்றும் பலமுகமாக விசையொடும் வருகின்ற கங்கையை அவன் வேண்டுகோட் இங்கி இறைவன் சடையில் ஏற்ற அளவில் அஃது ஒரு மடுப்போலத் தோன்றலின் "கங்கை பொங்கி வருமீர் மடுவுள்" என்ருர்,
தஞ்சையு மடக்கியாற்ற லுடையணுயனேக காலம் வஞ்சமில் தவத்துன் நின்று மீன் விய பரே தற்கு வெஞ்சின முகங்கி ாரதி விசையொ டு பாபுங் கங்கை செஞ்சடை யேற்ருர் சேறைச் செந்நெறிச் செல்வனுரே."
திருநாவு 73 - 4 எனத் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க
நங்கை நீர் மடு என்க. ' கங்கை படுத்த திம்பிய கிளர்சடை மறைத்த அம்மறையோர்" (அமர்நீதி 13) எனப் பெரி புரானத்து வருதலுங் காண்க. மடு - இயந்கை ர்ேலே. மஐச் சிறு தோணி என ஒற்றுமிக்கம்ைபால் மலக்கப்படுகின் ந எனச் செயட்பாட்டு) வினேப்பேரருள் கொள்ளப்பட் டது. மல்த்தல் - கிர்த் திரையால் தாக்கப்படுதல்.
இறைவன் சடையில் அணிக்கது ஒருகலப் பிறையாதலின் சிறு தோன் வடிவி, அதற்கு உவமையாகக் கூறப்பட்டது. இவைன் அனிக் ,பிறையாதல் انا "الٹ گئیمینتالیقی آئینی فلم

நீத்தல் விண்ணப்பம் 427
வென்மதியின் ஒற்றைக் கஃத் தஐராப்' மீத் கீ0. எனவும்,
கஃச்சிறு திங்கள் மிலத்த சிற்றம்பலவன்-ஒரு கயோகிய சிறிய பிறையைச் சூடிய சிற்றம்ப8வனது" -திருக்கோவை ர்ே உரை.
சடைமுடி மேற் றணித் திங்கள் வைத்தி. அம்பஐவன்-சவிட யானியன்ற முடிமேல் ஒரு கல்யாகிய திங்களே வைத்த '-திருக்கோவை கிஉேரை. எனவும்,
"மூன்றுறழ் ஐந்து வைகல் முடிக் துழி மதியம் என்போன்
ஆன்றதண் கஃலயின் மூவைக் தறிதலும் அவனே யென்னச் சான்றுரை செய்தல் போலோர் தண் கலே இருத்தலோடும் மான்றனன் மெலிந்து வென்சி வானவர் கோணே மற்றுன் "
கந்தபுரா. சந்திர. சா. சி
எனவும் வருவனவற்ருலறியலாம்.
தோணி வடிவின் மதி என இயையும். பிறைக் குத் தோணியை உவமை கூறுதலே,
" நாவாய் பிறைச் சென்னி " ஞான 33 : .ே எனத் தேவாரத்தும்,
"எரிகின்ற நீயேரத்துளசடை ஈசற்கத் தீக்கிமையோர்
சொரிகின்ற பாற்கடல் போன்றது சூழ்புனலப் புனலிற் சரிகின்ற திங்களேசர் தோணியொக்கின்றதத் தோணியுய்ப்பான் தெரிகின்ற தின் கழை போன்றுளதாலத் திறவரவே" (6ኛ)
எனப் சொன் வண்ணத்தந்தாதியிலும்,
" ஒமெனு மெழுத்தின் வடி வாய்கட ரவின்புவி
யூரன் மிகு டச்சடி3 மேல் பரமதி பிளேத் தனது கோடென வெடுப்பாத
மாழிகன் முகக்கை தொடரத் தூமதி பணிப்பகை யெனகர நீதிப்புகவோர்
தோரிையென விட்டகலுமே" (53)
எனச் சிதம்பரச் செய்யுட் கோவையிலும் வருவன காண்க.
வடிவின் -இன் ஒப்புப் பொருளது. குரு - நிறம், "குருவும் முெை ஜீற குகுந்மே" (தொல் உரி 31:5). சீர் தன்மை. " கீனீர் நெறிக் சுரப்பு" (கலி 38 = 15) என் புழிப் போல, பொநிதல் - உள்ளடக்குதல் கங்கை பெங்கி வருசீர் மடுள்ே மதிபொதியுஞ் சடை என்க. ' பணிச் சந்திரகுெடு பாப்புனல் குடும் பரன் " எனத் திருக்கோவை17ரின் 1ே1) வருதலுங் காண்க.

Page 229
4.38 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பெருநீரில் வாழ்ந்த சிறு மீன்கள் அங்கீர் வற்றியவிடத்தி வாடினுற் போல எனக்கு ஆதாரமாகிய நின் இனப் பிரிந்து விருர்தி அதனுல் அஞ்சி னேன் என்பார், "பெருமீரறச் சிறு மீன் துண்ைடாங்கு மிஇனப் பிரிந்த வெருதீர்மையேனே" என் ருர், துவள்தல் - வருந்துதல், " சோறு # చెm யின்றியே துவண்டு" (ஞான 23318 தேவாரம், துவண்டாங்கு எல் பதற்கு ஏற்ப, சினேப் பிரிந்த என்பதற்கு சினேப் பிரிக் து வருந்துகின்ற எனவுரைக்க. "மருளார் மனத்தோ டுனேப் பிரிந்து வருந்துவேனே" (கோயில் மூத் 8) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க வெருகீர்மையேசீன - அஞ்சுக் தன்மையுடைய என்னே, "திருப்பெருந்துறை யுறை சிவனே அஞ்சினேன் நாயேன்" (வாழரப் )ே என அருளியமை காண்க. கின் பிரிவாஸ் அஞ்சுக் தன்மையுடைய என் ஆனக் கைவிட லாகாதி என்பார் "வெருமீர்மையேகன விடுதி கண் டாப்" என்ருர்,
இதன் கண், நினேப் பிரிந்த வெருமீர்மை சீேன விடுதி கண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண் ம்ெ என்பதும் புல்னுதல் காண்க. E.
31. கொழுமணி யேர்நகை யார்கொங்கைக் குன்றிடைச் சென்று
குன்றி
விழுமடி யேனே விடுதிகண் டாய் மெய்ம் முழுதுங் கம்பிக் திருமடி யாரிடை பார்த்துவைத் தாட்கொண் உருண்ரியென்ஃக்
கழுமணி யேயின்னுங் காட்டு கண் டாப்தின் புலன் கழலே,
ப-ரை கொழு மணி ஏர் நகையார் - கொழுவிய முத்தை யொக் கும் வெள்ளிய பற்களே புடைய மகளிரது, தொங்கை குன்று இடை சென்று -தனங்களாகிய மல்ேகளிடத்துச் சென்று, குன்றி விழும் அடி யேசீன - அறிவு குறைந்து விழுகின்ற அடியேரே விடுதி கண்டாப். கை விடுகின்றசீன யோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும். மெய் முழுதும் கம் பித்து அழும் அடியாரிடை - அன்பின் பெருக்கால் உடல் முழுவதும் கடுங்கி அழகின்ற மெய்யடியார் நடுவுள், என் கீன ஆர்த்து வைத்து ஆட் கொண்டருளி = அடியேனேயும் சேர்த்து வைத்து அடிமையாகக் கொண்டு அருள் புரிந்து, என்னே கழும் மணியே - அடியேனேத் தூய்மை செய்த குருமணியே, இன்னும் நின் புலன் கழல் காட்டு - தின் &ளப் பிரிந்து வருக்குகின்ற எனக்கு இன்னும் ஞானத் திருவடியைக் காட்டியருள வேதங்டும்.
மகளிரது கொங்கைகளாகிய குன்றிடைச் சென்று அறிவு குன்றி விழுகின்ற அடியேளேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேன் டும். உடல் முழுவதும் கம்பித்து அழகின்ற மெய்யடியார் நடுவுள் என்னே ஆர்த்து வைத்து ஆட்கொண்டருளி என் இனத் தூய்மை செய்த

நீத்தல் விண்ணப்பம் 429
குருமணியே இன்னும் வின் ஞானக் கிருவடியைக் காட்டியருள வேண் டும் என்பதாம்.
கொழுமனி என்றது குற்றங்களின்மையால் தெளிக்க ஒளியையுடைய வெண்ணிற முத்தினே. மணி என்பது முத்தைக் குறித்து வரல் "மணி வாள் நகையாப் 385 என்னும் திருக்கோவையாரிதறுங் காண்க. ஏர் = உவமவுருபு. " முத்தே முறுவலாய் ' (கலி 4ே:29) என் புழிப் போல. நகை - எயிறு, கலி ?: 18 நச்). மகளிர் பல்லுக்கு மூத்திக்ன உவமை கூறுதலே,
"முத்தன்ன வெண்ணகையாய்" திருவெம் 3.
"ஒண்ணித்தில் நகையாய் " திருவெம் 4.
"கனி பவளத் தயலுளவே முத்தமொத்த நிரை " திருக்கோவை 35
" தொண்டைக் கனிவாய்க் குளிர் முத்த விரைத்து " திருக்கோவை 38
" கவவின வாணகை வெண் முத்தம் " திருக்கோவை 108
என் வருவனவற்றிலுங் காண் கி.
மகளிரது இளமைச் செவ்வி புலப்பட "கொழுமணி ஏர் நகையார் என் குரர். குன்றிடை - குன்றினிடத்து. இடை - இடத்து, " மூலயிடை வாங்கி முயங்கினன் ' (கவி 148:24) என் புழிப்போல, காமத்தால் அறிவு குன்றி மகளிரை முயங்குதலின் "கொங்கைக் குன்றிடைச் சென்று குன்றி விழுமடியே சீன " என் ருர்,
கம்பித்தல் - நடுங்குதல், " விதிர்ப்புப் பணிப்பு விதலே கம்பம் அதிர்ப் புப் பொதிர்ப்பு நடுக்கமாகும் ' எனத் திவாகரத்தும் வருதல் காண்க. மெய்யடியார்க்கு அன்பின் பெருக்கால் உடல் முழுவதும் கம்பித்தலும் ஆனந்தக்கண்னிர் சொரிதலும் நிகழ்தலின் ' மெய்ம் முழுதுங் கம்பிக் தழுமடியார் " என் ருர்,
" நகமெலாக் தேயக் கையானுண்மலர் தொழுது தூவி
முகமெலாங் கண்ணிர் மல்க முன் பணிந்தேத்துங் தோண்டர் "
店r可40:母。 "கரையா சினேக்துருகிக் கண்ணிர் மல்கிக் காதலித்து நின்
கழலே யேத்து மண் பர்க்கு " நாவு 280 3.
r
" அகங் குழைந்து மெய்வருக்தி பழவார் தங்கள் வாயவன் காண்"
ಹire BB1 : 3
*" குறையாத அவகைக் கண்ணீர், ஆருத வானந்தத் தடியார் "
15 Tary 293: 5.
ானத் தேவாரத்தும்,

Page 230
45) திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அPலது கண்ட மேழகது போலத்
தொழதுளம் உருகி யமுதுடல் கம்பித்து (போற்றி 60-1) எனத் திருவாசகத்தும்,
"மெய்க்கிழையா கின்ற வன்பினர் போs விதிர் விதித்து " 103 எனக் திருகோவையாரிலும்,
"காவலன் வியந்து பல்கார் கண்டுகண் புதி பித்துப்
பூவிக்ன படைவிற் கெய்து புள கிதத் தோடுங் கண்ணி
மேவ மெய் கம்பித் கன் பின் வெள்ளத்து மூழ்கி மிக்க
தேவதே வசீனப்பூ சித்தான் விதிப்படி சிறந்த நல்கி" இந்திரன் பழி 22
எனத் திருவாலவாயுடையார் திருவிளேயாடற் புராணத்தும் வருவன காண்க.
அடிபாரிடை யார்த்து வைத்த ட்கொண்ட குளி என்றது மெய்யடி பாரிடைக் தங்கச் செய்து அடிமை கொண்டருளி என்றவாறு, " அறுவை யென்றடியார்கள் தங்கள் அருட் குழம்புக விட்டுநல் ஆறவு செய்தெ&ன உய்யக் கொண்ட பிரான் " (சென்னிப் ?) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க.
* முவும் மண்ணி என்பது முேமணி என இடைக்குறைந்து நின்றது. கீழிவுநீல் - துய்மை செய்தல், பூரிை . குருமனி, ஆசாரிய சிரேட்டர் என்ற வி" இன்ற8ள் குருவாக எழந்தருளி வந்து அடிகளின் பாசவழுக்ண்க நீக்கியமையின் "என் சீனக் கழுமணியே " என்ருர்,
" பரீச மீறுக்தெனே யான் " குயில் .ெ "பக்க மறுத் தென் சீன பாண்டு கொண்ட பாண்டிப்பிரான் " பூவல்வி 8. "கடிய வினே யகற்றிப் பழமலும் பற்றறுத் தாண்டவன் " பாண்டி 8, "பழவிளேகள் பாதும் வண்ணம் சிக்கமலமீறுவித்துச்
சிவாக்கி பே&ன பாண்ட இரத்தின் " அச்சோ 1. "பந்த மறுத்தெஃன யாண்டு " ஆச்சோ பீ. எண் அடிகள் அருளியவாறும் காண்க
4ண்டாப் என்பது புன்னிங்யசையாயினும் காட்டியருள வேண்டும் என்னும் ஆர்வமிகுதியை புணர்த்தியது. சுழல் அதனேயுடைய திருவடிக்கு ஆகுபெயர். ஞானமயமான திருவடியாக வின் புலன் கழல்" என்ருர்,
இதன் கண், கதையார் கொங்கைக் குன்றிடை விழுமடியேஐ விடுதி கண்டாய் எனவும், இன்னும் காட்டு கண்டாப் சின் புலன் கழலே எனவும் கூறு மாற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கிைவிடா தொழிதல் வேண்டு மென்பதும் புலனுதன் காண்க 구",

நீத்தல் விண்ணப்பம் 431
132. புலன்கள் திகைப்பிக்க பானுத்திகைத்திங்கொர்பொய்ந்நெறிக்கே விலங்குகின் றேனே விடுதிகண் டாய் விண் நூறும் மண்ணு மெல்லாம் கரங்கமுந் நீர்நஞ் சமுதுசெய் தாய் கரு குனு கரனே துலங்குகின் றேனடி யேனுடை யாயென் தொழுதுமே.
ப-ரை விண்ணும் மண்ணும் எல்லாம் கலங்க விண்ணுலகத்தவரும் மண்ணுலகத்தவருமாகிய எல்லாரும் கலக்கமடைய, முர்ரீர் நஞ்சு அமுது செய்தாப் - அதனே நீக்கும் பொருட்டு நிருப்பாற்கடவிற் ருேன்றிய ஆல காலவிடத்தை உண்டருளி அவர்கனேக் காத்தருளினவனே, கருனே ஆகரனே - கருனேக்கு இருப்பிடமானவனே, துலங்குகின்றேன் அடியேன் உடையாய் - உலகவாதவேயால் கடுங்குகின்றேனுகிய அடியேனே ஆளாக உடையவனே, அடியேன் தொழுகுலமே - என்னுடைய வணக்கத்திற்குரிய மரபினே புடைய நீங்களுளனே, புலன்கள் கிசைப்பிக்க யானும் திகைத்து . ஐம்புலன்களும் மயக்கத்தைச் செய்ய யானும் அவற்குள் மயக்கமடைந்து, இங்கு ஓர் பொய் நெறிக்கே விலங்குகின்றேனே - இவ்வுலகில் நீக்லயற்ற ஒரு பொய்யாகிய வழியின் கண் விலகிச் செல்லுகின்றேனுகிய என் சீன, விடுதி கண்டாப் - கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்,
விண்ணுலகத்திவரும் மண்ணுலகத்தவருமாகிய எல்லாரும் கலக்க மடைய அதனேக் கண்டு கிருப்பாற்கடலிற் குேன்றிய கஞ்சை உண் டருளி அவர்களேக் காத்தருளினவனே, கருணுகரனே துலங்குகின்றேனு ஒய அடியேனே ஆளாக உடையவனே. அடியேன் கொழுகுலமே, ஜம்புலன் ஆளும் திகைப்பிக்க பானும் திகைத்து இவ்வுலகில் ஒரு பொய்யாகிய வழி யின் கண் விலகிச் சென்றவணுகிய என்னே க் கைவிடுகின்ற&னயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்,
அமுதம் பெறவிரும்பி வானவரும் கானவரும் திருப்பாற்கடல்க் Lந்தபோது எழுந்த ஆலகால விடக்கைக் கண்டு விண்ணுலகத்திவரும் பன்னுலகத்தவருமாகிய எல்லாரும் அஞ்சிக் கலக்கமடைந்தமையின் "விண் லும் மண்னு மெல்லாங் கலங்க" என்றும், இறைவன் அவர்கள் கலக் கத்தை நீக்கும்பொருட்டு பாற்கடலிற்ருேன்றிய அங்நஞ்சை அமுது செய் தருளினமையின் " முந்நீர் நஞ்சு அமுது செய்தாய்" என்றும் அருளினூர்,
தேவர் தானவர் பரந்து திண்வரை மால் கடனிறுவி ஆாவதாலமிர் துண்ன 6யங்தவர்' ஞான 23:2.
வடங்கெழு மலோத்காக வானவர் அசுர ரோடு கடைந்திட வெழுந்த கஞ்சுங் கண்டு பஃறேவரஞ்சி அடைந்து நுஞ் சரண மென் ன வருள் பெரிதடையராகிக் தடங்கட னஞ்ச மண்டார் சாய்க்காடு மேலி ஒரே " நாவு ச்ே : 2
"மண்டன பிரந்து கொண்ட புனுே டசுரர் வரஒேர்
தெண் டிரை கடைய வந்த தீ விடக் தன்னேயுண்ட " காவு 71 : ஜி.

Page 231
432 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"நெருங்கின வானவர் தானவர் கூடிக் கடைந்த நஞ்சைப்
பருக்கின வாறென் செய்கேன் ஒற்றியூருறை பண்டங்கனே"
list & 8 if I d.
" பதவி வாா வர் தானவர் பலருங் கaங்கிட வந்த கார்விடம்"
ஞான 188:2. ** நிஞ்சபூது செய்த மணிகண்டன் " ஞான 329 .ே எனத் தேவாரத்தும்,
" முன்னுங்கடு விடமுண்ட தென்றில்ஃ) முன்னுேன் " 238, "தெண்ணிர்க் கடனஞ் குணுக் திருத்து மொருவன் ' 31.
எனத் திருக்கோவையாரிறும் வருவன காண்க.
விண்ணும் மண்ணும் இடவாகுபெயராய் ஆண்டுள்னாரை உணர்த் தின முக்கீர் - சிலத்தைப் படைத்தலும், காத்தலும், அழித்தலுமாகிய மூன்று நீர்மையையுடைய ரீே என்றது கடலே. முந்நீர் என்பதற்கு " சில கீதிைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய மூன்று தொழில யுடைய கீர் (பெரும்பாண் 441 உரை) எனவும், நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்திலும் அழித்தலுமாகிய மூன்று தொழிலுடைமையின் ஆங்கீர் ஆகு பெயர் (சீவக 5 உரை) எனவும் கச்சினுர்க்கினியர் உரைத்தமை காண்க. ஆம்'ருேம் ஊற்றுருேம் மழைநீருமுடைமையால் கடற்கு முக்கீர் என்று பெயராயிற்று எனப் புறநானூற்றுரைகாரரும் புற :ெ 14 உரை) முக் நீர் - கடல் ஆகுபெயர் ஆற்று சீர் ஊற்றுமீர் மேனிரென இதையென் பார்க்கு அற்றன்று. ஆற்றுர்ே மேனி ராகலானும் இவ்விரண்டுமில்வழி உற்றுநேமின்றுகலானும் இவற்றை முக்ரீரென்றல் பொருந்தியதன்று; முதிய ரீரெனின் "கெடுங் கடலுங் தன்னிர்மை குன்றும் " என்பதனுள் அதுவும் மேனரீரின் றி அமைப்பாமையின் ஆகாது; அகனூல் முக்கீசீக்குப் பொருள் யாதோவெனின் முச்செய்கையையுடைய நீர், முக்ெேரன்பது; முச்செய்கையாவன மண்ணேப் படைத்தலும், மண்னேயழித்தலும் மண் னேக் காத்தலுமாம் என அடியார்க்கு நல்லாரும் (சிலப் 17 உரை) எழுதிய உரைப்பகுதிகள் ஈண்டறியற்பாலன . முந்நீர் என்பது கடலுக் குப் பொதுப்பெயராயினும் ஈண்டுப் பாற்கடலே உணர்த்தியது. முர்ரீர் நஞ்சு - பாற்கடளிற்றுேன்றிய கஞ்சு. அமுது செய்தாய் . உண்டா, கருணு + ஆகரன் - கருணுகிரன் என வடமொழி முடிபு. இருப்பிடமான வன் என்பது பொருள். ஆசுரம் - இருப்பிடம், ஈஞ்சமுண்டு தேவர்க் கருள் செய்தமையின் " கருணுகரனே " என் ருர்,
" ஆலால முண்டங் கமரர்க்கருள் செய்தத7 மே " ஞாண் 312:10,
'உண்பரிய நஞ்சுதனே புண் டுலகுய்ய அருளுத்தியன்' ஞான 335 7,

நீத்தல் விண்ணப்பம் 433
கஞ்சங் கண்டு பஃறேவர் அஞ்சியடைந்து நூஞ்சரணம் என்ன அருள் பெரி துடையராகித் தடங்கடல் நஞ்சம் உண்டார்" நாவு 岱5:吕,
* விடமுண்டருள்செய்.சடையன் " சுக் 3ெ:?. எனத் தேவாரத்தும்,
1 மணியக்கணியும் அரன் கஞ்சமஞ்சி மறுகி விண்ணுேர்
பணியக் கருணேதரும் டான்' 195
ச விண்ணுேர் குழுவினே புய்ய கஞ்சுண்டு அம்பலத்திக்
குனிக்கும் பிரான் l ()
எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க.
துவங்கில் - ஈடுங்குகல். " இலங்கை மன்னனே பீரைந்திரட்டி தோள், துலங்க ஆன்றியது மழுவாளினூர்" (தே. ஒான ::8) தளங்கு என் பது துலங்கு என எதுகை நோக்கித் திரிந்தது. அன்றி 'கரமும் ளகரமும் பொருள் வேறுபாடின்றி ஒத்து நடக்கும் என்னும் வடமொழி மதம்பற்றித் தமிழிலும் வந்தது எனினுமமையும். துலங்குகின்றேன் - முற்றெச்சம். விண்ணும் மண்ணுமெல்லாம் கலங்க எழங்த கஞ்சையுண்டு அவர்கள் கலக் கத்தை நீக்கியசூரியதுபோல பிறப்பிறப்புத் துன்பங்களால் வரும் துலக் கத்தை நீக்கியருள வேண்டும் என் பார், "விண்ணு மண்ணுமெல்லாங் கலங்க நஞ்சமுது செய்தாய், துலங்குகின்றேன் அடியேன்" என்று. அடியவ னது கலக்கத்தை நீக்குதல் ஆண்டானுகிய சினது கடமையென்பது புலப் LL அடியேன் உடையாய் ' என் நூர்,
தெர முகுலன் எனற்பாவது கொமுகுலம் என சின்றது. தொழகுலன்வணங்குதற்குரிய மரபினன் அந்தணன், குலம் - கோயில் என்பாரு முனர். சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்ற ஐம்புலன்களும் அறிவை மயக்குதலின் "புலன்கன் திகைப்பிக்க என் குர். 'மாறிவின் தென் ஆன மயக்கிடும் வஞ்சப்புலனேந்தின் ' (கோயிற்றிருப் 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்துக் கூறுதலுங் காண்க.
சாEரு மடங்கு நீண்ட சரக்குடைப் பதிக்கு நாதர் வாணிக ரைவர்.மயக்கஞ் செய்து " Isra, 67: 7
!" பொத்தார் குரம்பை புகுந்தைவர் 5 ரூம் புகலழிப்ப
மத்தார் தயிர்போன் மதுகு மென் சிந்தை " 匹凸9°:曾
* கட்டகு பைவர் வந்து கலக்காமைக் காத்துக் கொள்வாய்"
፱ T S! öኛ : 5
திகைப்பித்தல் - மாக்கமுறுத்தல். "தேவே தின்லே டே பா12 திகைத்
கேன் " (ஆனந்த )ே. யாதும் என் புரி உம்மை, கின் ஆறல் ஆட்கொள்
ளப்பட்ட பாதும் என உயர்வு சிறப்பு திகைத்து srಙ್ಖg சின்னூல்

Page 232
454. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ஆட்கொள்ளப்பட்டிருந்தும் மின் பிரிவின் காலசீட்சியால் நின் அருள் நெறியை வீட்டு மயக்கமடைந்து என்றவாறு, பொய்நெறி என்றது கிலே யற்ற இவ்வுலக இன் பத்தில் தலேப்படும் அவகெறியை, பொய் கெறிக்கு என்னும் நான்காவது ஏழாவதன் பொருட்கண் வந்தது: " ஒரு குதல்லச் சின் மழக்க்கென்ணுே" (திருக்கோவை 104) என் புழிப் போல, விலங்குதல் - விலகுதல் "பருவரை சேடனிங்கி விலங்காது நெஞ்சு டைந்தது" (திருக் கோவை 150 கொடு) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. அழிவி ஜின்பம் பயக்கும் சிவநெறிக்கட் சேறலொழிந்து துன்பம் பயக்கும் அவ நெறிக்கட் செல்கின்றேன் என் பார், " விலங்குகின்றேனே" என்ருர், விலங்குகின் றேனே என்பது விக்னயாலஃணயும் பெயராய் ஐயுருபு ஏற்று விலங்குகின்றவணுகிய என்னே எனப் பொருள் தந்து கின்றது.
இதன் கண் , யானுக் திகைத்திங்கோ " பொய்நெறிக்கே விலங்கு கின்றேனே விடுதி கண் டாப்" என வும், " துலங்குகின்றேன்" எனவும் கூறியவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பு ம், கைவிட தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுதல் காண்க. 28.
133. குலங்களே ந் தாய்களேத் தாயென்ஃனக் குற்றங்கொர்
றச்சிலேயாம் விலங்கவெந் தாய்விட் டிடுதிகண் டாய்பொன்னின் மின்னு
கொன்றை அலங்கலத் தாமரை மேணியப் பாஒப்பி சாதவனே மலங்கண் ந் தாய்சு முன் வன்மயி சிற்பொரு மத்துறவே.
ப-ரை கொற்றம் சில ஆம் விலங்கல் எந்த ய் - முப்புரங்களேயும் எரிக்கும் வெற்றியைத் தரும் வில்லாக வளத்த மேருமக்லயையுடைய எந்தையே, குலம் கிளேக்காய் - எனது சுற்றப் பற்றினே நீக்கி, என்னே குற்றம் கண்நோய் - என்னுடைய காம முதலிய குற்றங்களேயும் நீக்கி ஆட்கொண்டருளிஃன: பொன் னின் மின் லு கொன்றை அலங்கல் - பொன் ஆப் போல விளங்குகின்ற கொன்றை மலர் மாலேயையுடைய, அம் தாமரை மேனி அப்பா - அழகிய செக்தாமரை போலும் திருமேனியை யுடைய என் தக்தையே, ஒப்பு இலாதவனே - உயர்வும்) ஒப்பும் இல்லா தவனே, மத்து உத பொகு தயிரின் - மத்து மிகப் பொருந்தி அகலத்த லால் கரைந்து சுழலும் கயிரைப் போல, மலங்கள் ஐந்தால் சுறவன். சின் பிரிவினுல் ஐந்து மலங்களால் சுழல்கின்றேனுயினேன், வீட்டிடுதி ஆண்டாப் - என் ஃனக் கைவிடுகின்றனேயே சீ கைவிடாதொழிதல் வேண் டும்.
கொற்றுச் சிலேயாம் விலங்கல் எந்த ப், எனது சுற்றப்பற்றிக்க நீக்கி என்னுடைய குற்றங்களேயும் நீக்கி ஆட்கொண்டருளினே கொன்றை

நித்தல் விண்ணப்பம் 435
மலர் மாஃலயையுடைய செக்தாமரை போதுந் திருமேனியையுடைய அப்பா, ஒப்பிலாதவனே, மத்து உறப்பொரு தயிரிஃனப் போல மலங்கள் ஐந்தால் சுழல்கின்றேனுயினேன், என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கை விடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்,
குலம் - மரபு. அது மரபிலுள்ள நரது பற்றினே உணர்க்கியது. குற்றம் - உட்பகைகள் ஆறு அவை காமம் குரோதம் லோபம் மோகம் மதம் மாற்சரியம் என்பன இங்கனம் கொள்வது வடநால் மரபு. இவ்வறு வகைக் குற்றங்களே யும் காமம், வெகுளி, மாக்கம் என மூன்றில் அடக்கிக் கூறுவர் ஆசிரியர் திருவள்ளுவர் (குறன் 30ே). எனவே, மயக் கத்துள் லோபம் மோகம் மதம் மாற்சரியம் என்னும் நான்கும் அடங் கும். குலங் களக்தாப், குற்றங் கஃந்தாய் என்றதன் ஆற்றலால் குலங் கனேந்து குற்றங் கஃளக் து ஆட்கொண்டருளினே என்பது போகரும்.
" குற்றங்கள் மீக்கிக் குணங்கொண்டு கோதாட்டிச்
சுற்றிய சுற்றத் தொடர்வறுப்பான் " ஆம் பிே
"கயன்மாண்ட கண்ணிதன் பங்கனேசீனக் கலந்தாண்டதுமே
அயன் மாண் டருவிசீனச் சுற்றமு:ாண்டு "
" இண மார் திருவடி யென் றஃமேல் வைத்தலுமே
துணையான சுற்றங்க ளத்தனே யுக் துறந்தொழிந்தேன் " பூவல்லி 1
"எங்தையெங் தாய் சுற்ற மற்றுமெல்லாம் என்னுடைய
பந்தமறுத் தென் சீன பாண்டு கொண்ட பாண்டிப்பிரான்" பூவல்வி  ே
என் அடிகள் அருளியவாறுங் காண்க.
மின்றுதல் - விளங்குதல், கவி 101 ?ே நச். பொன்னரின் மின்னு கொன்றை - பெசன் ஃனப் போல விளங்குகின்ற கொன்றை மலர். "பொன் நிகழ் கொன்றைதாவே", "பொன்னங் கொன்றையும் " (காவு ச்ே :ெ 134 )ே எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. கொன்றை ஆகு பெய ராப்ப் பூவை உணர்த்தியது. அலங்கல் எனப் போதுப்படக் கூறினமை யால் இறைவிற்குரிய அடையாளப் பூவாகிய கொன்றை மலராணுன கண்ணியும் தாரும் மாலேயும் கொள்ளப்படும்.
" கார்விரி கொன்றைப் போன்னேர் புதுமலர்த்
தாரன் மாலேயன் மக்லந்த கண்ணியன் " அக, கடவுள் எனவும்,
" விரைக் கொன்றைக் கண்ணியன் காண்" தே. நாலு 8ே9 1
" விரை கமழு மலர்க் கொன்றைத் தாரான் " தே. நாஷ்) 286 - 8 " வண்டு படு மலர்க் கொன்னது மாக்யான் காண்" தே, நாவு 878 8
எனவும் வருவன காண்க.

Page 233
436 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
காமி ைமேனி-செந்தாமரை போலும் திருமேனி, "செந்தாமரைக் காடனேய திருமேனி ' சத 26) எனவும், " சீருடைச் செங்கமலத்தில் திகழருவாகிய செல்வன்" (குயிற் சி) எனவும், "பூந்தாமரை மேனி" ({##. Dif ଶy 11 8: ୫) କtଶif ଭjih, வருவன காண்க. மேனி - சீறம்.
ஒப்பிலாதவன் -தானே தனக்கு ஒப்பன்றி வேறு ஒப்பு இல்லாதவன்.
"இண்யொருவர் தாமல் லால் யாரு மில்லார் " நாவு 287
"தன்னியல்பார் மற்முெருவ ரிஸ் லான் கண்டாய்" நாவு 253: 8 எனத் தேவாரத்தும்,
"இணேயு மளவு மில்லா விறையோன் " (203)
" தாமே தமக்கொப்பு மற்றில்லவர்" (228)
" ஓரளவில்லா வொருவன்" (308. எனத் திருகோவையாரினும் வருவன காண்க ஒப்பில்லாதவனே என்
மகன் ஆற்றலால் உயர்வில்லாதவனே என்பதும் கொள்ளப்படும்.
மலங்கள் ஐந்து என்பத&ன " ஐ மலத்தாரு மதித்த சகலத்தர்' (திருமங் 1ே8) எனத் திருமூலர் கூறுதலும் காண்க. மலங்கள் ஐக்தர வன : ஆணவம், கன்மம், மாயை, மாயேயம், திரோதாயி என்பன.
"ஆணவ மாகும் அதீத மேன் மாயையும்
பூனுந் துரியஞ் சுழுத்தி பொய்க் காமியம் பேணுங் கனவும் மாமாயை திரோதாயி காணு கனவும் மலக்கலப் பாகுமே " )
எனத் திருமந்திரத்தும்,
"மும்மல நெல்லி னுக்கு முனேயொடு தவிடு உமிப்போல்
மம்மர் செய்து அணுவின் உண்மை வடிவினே மறைத்து மீன்று பொய்மை செய் போக பந்த போத்திருத் துவங்கள் பண்ணும் இம்மலம் மூன்றி னுேடும் இருமலம் இசைப்பன் இன்னும்'
குக், 2 செப் ேே
* மாயையின் காரி ரத்தை மாயேய மனம தென்றும்
ஏபுமும், மலங்கள் தத்தங் தொழிலினே இயற்ற ஏவுக் தூயவன் தனதோர் சத்தி திரோதான கரிய தென்றும் ஆய்வர் இம் மலங்கள் ஐந்தும் அணுக்களே அனேக்து நிற்கும் "
சூத்'ஐ செய் 87

நீத்தல் விண்ணப்பம்
"மலமாயை கன்மம் மாயே யந்திரோ தாயி மன்னி" குத் 2 செய் 88
எனச் சிவஞான சித்தியாரிலும்,
"ஒன் முகி பழிவின்றிப் பலவாற்றலுடைத்தாய்ச் செம்புறு மாசென்னத் கொன் ருகி யருள்விளேவி னிங்கும் இருள் மலத்துடன் அத் தொடக்கு
ரீப்ப, மின் ருவு முடவாதி நூல்கு மிருமாயை யிருவினேகட்கேது, வென்ருேது கருமிவை நிகழ்த்து இரோதமூ மெனும் ஐவகைப்
பாசத்தை " தழுவக் குழைந்த 1ே
என காஞ்சி புரானத்தும் வருவன காண்க.
மவங்கள் ஐந்தனுள் ஆணவமலம் என்பது எண்ணிறந்த சக்கிகளான் எண்ணிறந்த உயிர்களிலுஞ் செம்பிற் களிம்பு போலு அநாதியே விரவி சிற்ப கொன் ருய்க் கேவலத்தில் ஆவர சக்தியானுஞ் சகலத்தில் அதோ கியா மிகா சத்தியானும் அஞ்ஞான நிகழ்ச்சிக்குக் காரனமாய் கிற்பது. கன்மம் என்பது சதசத்தாற் செய்யப்படுதலின் அறம் பாவமென்று இருவகைத்தாய் இருவகைக்கும் உரிய பயன் தருதலாற் செயப்படுபொரு ளாகிய தனக்கு முதற் கார ணம் உண்டென்பது காட்டி கான்மிய மலம் எனப்பட்டுப் பக்த முறுத்துதலொப்புமையான் மும் மலத்துள் ஒன்றென எண்ணப்பட்டு நன்மை தீமையா திய காரணவே துவானும் இன் பத் துன்ப மாகிய காரியவே துவானும் அனுமித்தறியுமாறு நிற்பது, மாயை என் பது மிக்கமாகியும் அருவமாகியும் ஒன்ருகியும் உலகம் உண்டாவதற்கு ஓர் வித்தாகியும் சடமாகியும் எங்கும் வியாபகமாகியும் முதல்வனுக்கோர் பரிக்கிரகசத்தியாகியும் புவன போகமும் த லூகரணமுமாக உயிர்களின் பொருட்டு விரிந்ததோர் மலமாகியும் உள்ள இலக்கணங்களேயுடையது. மாயேயம் என்பது மாயையின் காரியங்களாகும். திரோதாயி என்பது உயிரோடு ஒன்றி நின்று மலங்களேத் தொழிற்படுத்தி பாகம் வருவிக்கும் மறைப்புச் சக்தி.
மத்திற பொரு சுயிரின் மலங்கள் ஐந்தாதி சுழல்வன் என்றது, மத்து மிகப் பொருந்தி அலேத்தலான் கரைந்து சுழலும் தயிரைப் போல ஆணவ முதலிய மலங்கள் ஐந்தால் சுழல்கின்றேனுயினேன் என்றவாறு, சுழல் வன் என்னும் எதிர்காலமுற்று சுழல்கின்றேனுயினேன் என நிகழ்காலப் பொருளில் வந்தது. இறைவனுள் ஆட்கொள்ளப்பட்டும் சுறலும் சிலேமை உண்டாயது. அவ்விறைவள் பிரிவின் மீட்சி பற்றியாகும், உற எள் பது மிகுதிப் பொருளில் வந்த உரிச்சொல்.
இதன் கண், " மsங்களே க்தாத் சுழல்வன்", " விட்டிடுதி கண்டாப்" என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண் டும் என்பதும் புலப்படுதல் காண்க. 29.

Page 234
4.38 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
134. மத்துறு தண்டயி சிற்புலன் நீக்கது வக்கலங்கி
விக் துறு வேஃன விடுதிகண் டாய்வெண் டA:மிலேச்சிக் கொத்துறு போது மிலேந்து குடர்தெடு மாஃலசுற்றித் தத்துறு நீறுடன் ஆரச்செஞ் சாத்தணி சச்சையனே,
ப-ரை வெண் கலே மிலேச்சி - வெண்மையான நகுசிரம் என்னும் தவேயிகீனத் கலேயிற் குடி, கொத்து உறு போது மிக்க்தி - கொத்துக் கனாகப் பொருங்கிய கொன்றை மலர் மாஃபைச் சூடி, குடர்நெடு மாவே சுற்றி - குடர் போலும் நெடிய மாஃலயைக் கழுத்தைச் சுற்றித் தொங்க அணிந்து, தத்து உறு மீறுடன் - பரவப் பூசிய திருநீற்றுடன், செம் ஆா சாக்து அணி சச்சையனோ - செஞ்ச நீதனக் குழம்பை அணிந்த ஆராய்ந்தறியப்படுபவனே, புலன் தீ கதுவ ஐம்புலன்களாகிய நெருப்புப் பற்றி வெதுப்ப, மத்து உறு தண் தயிரிற் கலங்கி - மத்தப் பொருந்திய குளிர்ந்த தயிரைப் போலக் கலங்கி, வித்து உறுவேனே விடுதி கண் டாய் - பிறவிக்கு வித்தாக உறுவேனேக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
வெண்டலே மாவே மிலேச்சி கொத்தாகப் பொருந்திய கொன்றை மலர் மாலேயைச் சூடிக் குடர்நெடு மாலயைச் சுற்றிக் தொங்க அணிந்து நீறுடன் செஞ்சாந்து அணிந்த சச்சையனே, புலன்களாகிய நீக்கதுவ மத்துறு தண் தயிரிற் கலங்கி பிறவிக்கு வித்தாக உறுவேனேக் கைவிடு கின்றனேயோ ? கைவிடாகொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
புலன்றிக்கதுவ மத்துறு தண்டயிற் கலங்கி எனக் கட்டுக.
" சிக்கத்துள் ஐவர் தீய செய்வினே பல அஞ் செய்ய
மத்துறு தயிரே போல மறுகுமென் னுள்னர் தானும் " நாஇ க3 : ெ "பொத்தார் குரம்பை புகுக்தைவர் நாளும் புகலதிப்ப
மத்தார் தயிரேபோன் மறுகுமென் சிக்கை " நாவு 96:3. எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. புலாேத் தீ என்றது தீ தான் பற்றிய பொருளே எரிப்பது போலப் புலன் உயிரைக் கெடுத்தலின், "ஐவர் சங்கடம் பலவுஞ் செய்ய அழிப்பனுய் வாழமாட்டேன்", "ஐவர் வந்து முறைாறை செய்ய அற்ற நான் அஆலந்து போனேன்" (தே. காவு 53: 2; 538) என வருவன காண்க. கதுவி - பற்றி அழிக்க எனினு மமையும், வித்துறுவேனே என்றது பிறவிக்கு வித்தாக உறுவேனே என்ற வாறு பிறவிக்கு வித்தாகல் புலன்களின் வழிச் சென்று கீழ்மையடைதல்,
வெண்டலே - ககுசிரம். மிக்லச்சி - த&யிற் குடி, ' நலம் பெறுசென்னி சேமுற மிலேச்சி' குறிஞ்சி 118. தாருகாவனத்து இருடிகள் தாம் செய்த ஆபீசார வேள்வியினின்றும் தோன்றிய வேண்டஃயை இறைவதனக் கொல்லுமாறு ஏவுதலும் இறைவன் அதனேப் பிடித்து சடைமுடிக்கண் வைத்து மீன் செயலினேப் புரீதி யென்றனன். அவ்வளவில் அதன் ஆத் றல் கெட்டது. இதனே,

நீத்தல் விண்ணப்பம் 439
* சீற்றr முனிவர் வேள்வித் தீயில் வெண்டலேதான் ஒன்று
தோற்றியே யுலகம் யாவுக் தொஃலய கக் கெழுக்க தன்றே"
ததிசி 108
நக்கெழு விரத்தை பன்னூர் நாதன்மேல் விடுத்த லோடும் அந்தணம் அணுக வற்ருல் அகிலம திறவா வண்ணம் முக்கனன் அருள்செய் தந்த முண்டமுண் டகக்கை பற்றிச் செக்கரஞ் சடைமேற் கொண்டுன் செயலினேப் புரிதி யென்றின்
கதீசி. 109.
எனக் கந்தபுராணத்து வருதலுமறிக
" பின் ருழ் சடைமேல் குேவெண்டஃபா " ஞான ?1 4
செங்க ணரவு நகுவெண் டஃப்பு முகிழ் வெண்டிங்களுங் தங்து சடையன் " ஞான ? : 5
புனேயும் விரிதொன்றைக் கடவுள் புனல்பாய ாக்னபுஞ் சடைமே லோர் தகுவெண் டஃப் குடி " ஆதான 4ே - 1
நகுவெண்டஃபர் குளிர் கங்கை தங்கு முடியர்" நாவு 8:?
கிடந்த நீர்ச் டைமீசைப் பிறையு மேங்கவே கிடந்து தான் துதஃக் கெடில வாணரே" Ig To] [[]: B
கஞ்சமா நாக நகுசிர மான் குேவெண்டல் தஞ்சமா வர முஞ் சரக்கறையோ வென் தனி நெஞ்சமே' காவு 111 4
எனத் தேவாரத் தம் வருவன காண்க.
கொத்துறு போது மிக்லந்து - கொத்தாகப் பொருந்திய கொன்றை மர&வயைச் சூடி, "கொத்தினிற் பொலி கொன்றை கொடுக்கிலே " கொக்தணவு குறுங்கொன்றை மாஃபா சீன ' (நாவு 158 ;ே 239 :10) தேவாரத்தும், "கொக்தார் நறுங் கொன்றைக் கூ க்கள் " (பீே) எனத் திருக்கோவையாரினும் வருவன காண்க. மிலேதல் - குடுதல் "பெருங்கண் கண்ணி மிஃலந்த சென்னியன் " (சீt) என்னும் திருமுருகாற்றுப்படை யினுங் காண்கி,
கழுத்திகளிைக் து மார்பில் கொங்கும் மாலே குடர்போல் கெடிதாயிருத் தவின் குடர் நெடுமாஃ' என்றுர், இனி, சர்வ சங்கர காரணன் தானே என்பது பேசதர தன்னுல் அழிக்கப்பட்ட தேவத் தக்லவர்களது எலும்பு தக்லயோடுகளே அணிவது போலக் குடரையும் அணிந்தான் எனக் கொள்ளு தலுமொன்று. தத்துதல் - பாய்தல், பாத்தல். 'தத்தரி நெடுங்கட் டன் மகன்" (மr 2:7) என் புழியும் இப்பொருட்ட ரீதன் காண்க தத்துறு நீறு - பரவப் பூசப்பட்ட நீறு. "மெய்யெலாம் வெண்ணது சண்ணித்த

Page 235
440 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மேனியான் ", "ைெயிலாய சோதி விளங்கு நீற்றர் " (நாவு 5:1 ேே4 : 1) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க. இனி, தத்து நீறு - ஒளி வீசு கின்ற ரீரமாம், " ஒளி நீறு பூசும் ஒருவர் போலும் " (தே நTவு 802 : 4) என இருதலுங் காண்க, தத்துதல் - வீசுதல் சீவக 144 Bச்.
ஆரச் செஞ்சாந்து - செஞ்சந்தனக் குழம்பு. "தாளி யறுகினர் சங் தளச் சாக்தினர் " (ஆன் &னப் 8) என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. வீறுடன் செஞ்சாந்தணிக்கமை இறைவனது மாதொரு கூறணும் கிலேயை குறிப்பிற் புலப்படுத்தலும் காண்க. 'பல் வெள்ளே மீறும் பசுஞ் சார் தும் பைங்கிளியுஞ் சூ ஐ மு க் தே ரக்க வளே பு முடைத்தொன் மைக், கோலமே நோக்கி" (கோத் 18) என வருதலும் காண்க.
சர்ச்சை என்னும் வடமொழிச் சொல் சச்சையெனத் திரிந்தது. சர்ச்சை - ஆராய்வு, சர்ச்சையன் - ஆராய்ந்தறியப்படுபவன். இறைவன் கருதலனவையால் ஒருவாறு ஆராய்ந்தறியப்படுபவனுதலால் சர்ச்சையன் என்பர். ஒதுக்களாலும் srஒத்த மொழியாலும் மிக்குச் சோதிக்க வேண்டா சுடர் விட்டுள னெங்கள் சோதி" (தே 1ே2:5) எனத் திரு ஞானசம்பந்த சுவாமிகளும் அருளியமையான் இறைவனே ஆராய்ந்தறி வதற்கு ஏதுக்களும் எடுத்த மொழியுமுடைய கருதிலளவை உரியதாதல் எதிர்மறை முகத்தால் அங்கேரித்தருளினூர், " அருளினுல் ஆகமத்தே அறியலாக் அளவினுறும் தெருள லாஞ் சிவனே' (சிவஞான சித்தி பாயி ரம்) என வருதலுங் காண்க.
வெண் டஃப் மிகச்சுதல், கொத்துற போது மீதேன், குடர்நெடு மாலே சுற்றுதல், தத்துலு மீது அணிதல், ஆரச் செஞ்சாங்தனிதல் என்று ஈண்டுக் கூறப்பட்டனவள் மீப் புலிக்கோ ஆபித்தல், ஆனேக் தோல் போர்த் தல், பாம்பணிதல், ஈஞ்சுண்டல், பிறையளிைகள், கபாவத்தைக் கோடல், எலும்பணிதல், தலேயே? ட்டு பாகீம் தரித்தல், மயிர்க் கயிறு தரித்தல் முதலாக இறைவனிடத்து கிகழ்வனவாக அறியும் இயல்புகளே ஆராயும் போது இறைவன் விருப்பு வெதுப்பில்லாதவன் என்பதும், புழு முகலா யுள்ளவன் என்பதும், சர்வ டில் ஓமைமன்னவன் என்பதும், பேரருளாளன் என்பதும் முதலான இயல்புகள் புலப்படுகவின் ஆராய்ந்தறியப்படுவோன் எனப் பொருள் கொள்ளுதல் பொருந்துமாறு காண்க. சச்சையன் என்ப தற்கு இங்ஙனம் பொருள் கொள்ளாமல் சத்து, சத்தா என்ருகி ஆவீறு ஐயாகும் என்றும் விதிபற்றி சத்தை என்றுகிப் பின்னர், வித்தை விச்சை யென்று வந்தது போல சத்தை சச்சையெனப் பொருள் கூறுகள் பெரி தும் இடர்ப்பாடுடைத்தாகும். சச்சையின் என்பதற்கு உண்மைப் பொருளா யுள்ளவன் என்பது பொருள்.
இதன் கண், புலன் தீக்க துவக் கலங்கி வித்துறுவேனே விடுதி கண் டாப் என்பதனுல் பிரபஞ்ச விமாக்கிய விருப்பும் கைவிட" தெழியல் வேண்டும் என்பதும் போதகுதல் காண்க 30.

நீத்தல் விண்ணப்பம் 望4土
13ர். சச்சைய னேமிக்க தண் புனல் விண் கால்நிலம் நெருப்பாம்
வீச்சை ைேர விட் டிடுதி கண் டாய் வெளி பாய் கரீயாய் பச்சைய னே செய்ய மேனிய னேபொண் படவரவக் கச்சைய னே கடந் தாய்தடத் தாள அடற்கரியே,
ப-ரை : சச்சையனே - ஆராய்ந்தறியப்படுபவனே, மிக்க தண் புனல் விண் கால் கிலம் செருப்பாம் விச்சையனே - மிகுந்த குளிர்ந்த நீரும் வானும் காற்றும் கிளமும் கெருப்புமாகிய ஐம்பூதங்களிடத்தும் வியாபித்து நின்ற விாக்கத்தக்கேைன, வெளிபாய் கரியரப் பச்சையனே செய்ய மேனியனே - வெண்ணிற முடையவனே கருகிறமுடையவனே, பச்சை நிறமுடைய வனே செர்ரீரமுடைய திரு:ேணியையுடையவனே, ஒண் பட அரவ கச்சையனே - ஒளி பொருங்கிய படத்தையுடைய பரம்பாகிய கச்சையை யுடையவனே தட தாள அடல் சரிகடக்காய் - பேரிய கால்களே புடைய வலிய கயாசு ரன் என்னும் யாசீனயைக் கொன்று வெற்றி கொண்டவனே, விட்டிடுதி கண் டாய் - என் சீனக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கைவிடா தொழி தல் வேண்டும் என்பதாம்.
சச்சையனே புனல் விண் காஸ் கிலம் நெருப்பாம் விச்சையனே, வெண்மை கரு:ை பசு ைசெம்மை ஆகிய கிறங்களே புடைய திருமேனியை புடையவனே. அரகிக் கச்சையனே, கயாசுரன் என்னும் யானேயைக் கொன்று வெற்றி கொண்டவனே, எள் சீனக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கைவிடாதோழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
மிக்க கண் புனல் எண் மிகுதியும் தண்மையுமாகிய சீரின் பொதுக் குணமும் சிறப்புக் குணமும் கூறப்பட்டமையால் இவ்வாறே விண் கால் நிலம் நெருப்புக்களிலும் அன்வவற்றின் பொதுக் குணம் சிறப்புக் குனங் களே விரித்தக் கொள்க விண் கள் கெருப்பு புனல் நிலம்" எனத் தோற்ற முறைபற்றிய வது மிலம் புனல் நெருப்பு கால் வீண் என ஒடுக்க முறை பற்றியாவது கருது புனல் விண் கால் நிலம் கெருப்பு என முறை பிறழச் சி யினர். செய்யுளாதலின், இறைவன் ஐம்பூதங்களாயும் உள் னான் என்பது,
" அலகின்ற நீர் நிலம் காற்று அனல் அம்பரமாகி நின்றீர்"
நாவு ச்ெ 3. " தோற்றுக் கீயொ டு நீர் கிங் தாவென காற்றுமாகி நின்ருன் "
;" | 188; }, "மண்ணன் காண் தீயவன் காண் நீரானுன் காண் வந்த&க்கும்
மாருகன் காண் மழை மேகத்ாேர், விண்ணவன் ஆான்" நாவு 35 : 1. "மண் இலங்கு சீர் அனல் கால் வாணுமாகி மற்றவற்றின்
குண்ம்ெஃ4ாமாப் சின் பூரும்" "5# &ሃ &?8: 5.

Page 236
449 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
4 மிலனுகி நெருப்பாய் நீராய் நிறைகாலாய் இவையிற்றின் கியமாகி" is a 230; 6.
எனத் தேவாரத்து வருவனவற்று'அ' மறிக. ஒருவனே பல்வேறு இயல்பு களேயுடையணுதல் வியப்புக்குரிய தாகலின் விச்சையனே என் ருர், விக்னதி : விச்சை என் குயிற்று.
இறைவனுடைய ஈசானம் முதலிய திருமுகங்கள் ஐந்தனுள் ஈசானம் கமையும் வெண்மையும், தற்புருஷம் பெசன் மையும், அதோரம் கருமையும், வாமதேவம் செம்மையும், சக்தியோ சாதம் நல்ல வெண்மையு முடைமையின், " வெளியாய் கரியாய் பச்சையனே செய்யமேனியனே"
என்ருர், ஈண்டுக்கூறிய நான்கு உபலட்சனத்தில் பொன்மையனே என்பதையும் சேர்த்துக்கொள்க. இனி, " புனல் விண் கால் கில
நெருப்பாம் வீச்சையனே' என்றமையால் புனலுக்கு வெண்மையும், விண்
ணுக்குப் பசுமையும், காலுக்குக் கருமையும், கிலத்திற்குப் பொன்மையும்
நெருப்பிற்குச் செம்மையும் கொள்ளப்படுதல்,
"மண் புனல் அனல் கால் வான்.வண் பொன்மை வெண்மை
இசம்மை கறுப்பொடு தூாமவன்னம்' சூத். 2 செப். ?ே
எனச் சிவஞான சித்தியாவிலும்,
"பொன் பார் புனல் வெண்மை பொங்கும் அனல் சிவப்பு வன் கால் கருமை வளர் வான் தூமம் என் பார் " (8)
எது உண்மை விளக்கத்தும் வருவனவற்ருலறியப்படுகளின் இப்பூகங்களிற் கலந்து நீங்கும் இறைவனுக்கு ஐந்து சிறங்களும் அமையுமாறு கண்க. நிறங்களே ரீர் ஐந்துடைய ய் (சிவபுராணம் 49) என் அடிகள் அருளிய வாறுங் காண்க
இனி, இறைவன் திருவடி ஞானமுடையார்க்கு வெளியாயும் குறை யுனர்வாகிய பன் அறிவும் பாச அறிவும் உடையார்க்கு வெளிப்படாமல் இருளாயுமிருத்தலின் . வெளியாய் கரியாய் ' என் குர் எனக் கோடலு மொன்று. 'ஊனக் கண் பா தம் உரைாப்பதியை ஞானக்கண்ணினிற் சிங்தை நாடி" (குக் )ெ எனச் சிவஞான போதத்து வருக ஆங் காண்க. பதியரம் உமைதன்னுேடும் பாகமாய் சின்ற இறைவனது இடப் பாகம் பச்சை நிற முடையவனுகவும் வலப் பாகம் செம்மை நிறமுடையவனுகவும் விளங்குத வித் பச்சையனே ஒரப்பு மேனினே" என் குர் எனலுமாம் 'பச்சை நிறமுடையார் பாலர் சா ஒப்பழைய' ( அ 3ே0 ?) எனவும், " அயன் மாற்கரியொண்ணுச் செய்ய மேனியன்ே" (செத்திலாப் 1) எனவும் வரு வன காண்கி
ஒண்டாட அர ! என் புழி ஒண்மை படத்தின்கணுள்ள ஒளி பொருக் திய கிரிக்கு ஆே இ. ராக் கொன்னினுமமேயும். பட விே" 'i is . வர்க . அரபில் பிரியப்படும் வடம், பரவக் கச்சாக அணிந்தமை

நீத்தல் விண்ணப்பம் 445
" புற்றரவக் கச்சார்த்த புனிதா", "பையரவக் கச்சையாய் ' (நாவு 244; 7: 1ே2:3) எனத் தேவாரத்து வருகிலாலுமறிக. இறைவன் அரவைக் கச்சாக அசைத்தமை குண்டலினி என்னும் சுத்தமாயையைத் தன்னுள் அடக்கி யிருத்தலேப் புலப்படுத்துவதாகும்.
கடத்தல் - வெல்லுதல். கடந்தாய் என்பது முன்னிலே வினேப் பெயர் விளியேற்று கின்றது. தடந்தாள அடற்கரி என்றது கஜன் என்னும் யானே வடிவையுடைய அசுர சீன, தாள என்பதில் உடைமைப் பொருளில் வந்த அகரவுருபு ஒருமைக்கண் வந்தது. அடற்கரி கடந்தாய் என்பது இறைவனின் மறக்கருணே யைப் புலப்படுத்தியது.
இதன் கண், விட்டிடுதி கண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்பும் கைவிட தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க, 81.
13. அடற்கரி போஃபம் புலன்களுக் கஞ்சி யழித்த வென்னே
விடற்கரி யாய்விட் டிடுதிகண் டாய் விழுத் தொண்டர்க்கல்ஸால் தொடற்க யாய் சுடர் மாமணி யேசு டு நீச்சுழலக் கடற்கரி தாயெழு நஞ்சமு தாக்குங் கறைக்கண்டனே.
ப-ரை: விழு தொண்ட க்ரு அல்லால் தொடற்கு அரியாய் - சிறந்த மெய்யடியார்க்கன்றிப் பிறர்க்குப் பற்றுதற்கு அரியவனே, சுடர் மாமணியே - ஒளி விளங்கும் பெரிய மாணிக்கமே, சுடு தீ சுழல - சுடுமியல் பினேயுடைய நெருப்பும் தன் இனக் கண்டு அஞ்சிச் சுழலும்படி, கடல் கரிகாய் எழு கன்சு அமுது ஆக்கும் கறை கண்டனே - திருப்பாற் கடவின் கீன் கரிய நிறமுடைத்தாய் எழுந்த ஆலகால விடத்தை உணவாகக் கொண்டு மிடற்றில் தங்கச் செய்க அதனுல் நஞ்சின் கறுப்புப் பொருங் திய கிருமிடற்றையுடையவனே அடல் கரிபோல் ஐம்புலன்களுக்கு அஞ்சி அழிக்க என்னே - கொல்லுதல்யுடைய பரனேயைப் போன்ற ஐம் புலன்களுக்கும் அச்சமடைந்து விக்கலங்கிய அடியேரே, விடற்கு அரி யாய் - விட்டு நீங்காதிருக்க வேண்டி ய வ னே, என்னேக் கைவிடுகின் றஃனயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
விழுத்தொண்டர்க்கல்லால் பிறர்க்குப் பற்றுதற்கு அரியவனே, சுடர் மாமணிம்ே, நஞ்சு அமுதாக்கும் கறைக்கண்டனே, வவிய பானே போன்ற ஐம்புலன்களுக்கு அஞ்சி மனமழிந்த என்னே விடற்கரீயாய், கைவிடுகின் றனேயே கைவிடாதொழிதல் ைேண்டும் என்பதாம்.
அடற்கரி - கொல்லுதலேயுடைா கரி, அடலேறு -கொல்லுதலேயுடைய வேறு (கலி 102 31) என நச்சினுக்கினியர் பொருளுரைத்தமையுங் காண்க. அடல் - வருத்துதலுமாம். கரிபோல் புலன் - பானேயைப் போன்ற ஐம் புலன்கள். "வருங்கை யானே மதகளிறஞ்சு" ( 15 T G 1õ89 : 8) is är Fif தேவாரத்தும். ஈண்டு புலன் என்றது ஐம்புலன்களே போல் என்னும்

Page 237
444 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
உவமவுருபு இடைச்சொல் போன்ற எனப் பெயரெச்சமாகி ஈறுகெட்சிப் பகுதி மாத்திரையாய் விஃனத்தொகையாய் நின்றது. விடற்கருமை - விட்டு நீங்கமாட்டாமை. அதுபற்றி விடற்கரியாய் என்பதற்கு விட்டுநீங்கா திருக்க வேண்டியவனே எனப் பொருளுரைக்கப்பட்டது.
விழுத்தொண்டர் என்றது ஈண்டு அணுக்கன் தொண்டரை. தொடு தில் - மணத்தினுல் அணுதல், அரியாய் என்றது விழுத்தொண்டர்க் கன்றிப் பிறர்க்கு அணுகற்கரியாய் என்றவாறு, " நண்ணல் அரியாய் போற்றி", 1 சார்தற்கரிய ஃா " (தே. நரவு 270 10, 27 : 1) என்னும் அருள்வாக்குகள் ஒர்க,
ஈடுச்ே சுழல எமூகஞ்சு என்றது சுடுமியல்பினேயுடைய நெருப்பும் தன் வெம்மைக்காற்ருது சுழல கடலின் கண் எழந்த நஞ்சு என்றவாறு. இதனுல் நஞ்சு வேகங் கூறப்பட்டது.
" வரை திரிதர அரவக டழலெழவரு நுரைதரு கடல் விடம் "
sy'n lliw 1岛5 3.
"கனத்தார் திரை மாண் டழற்கான்ற மஞ்சு" ஞான 15:10, "கடல் கடைங்கிடக் கனன்றெழுந்த வீடம்" ஞான 239 - 10.
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. இனி, தன் வேகம் எண்திசையை
பும் சுடுகின்ற தீயாகச் சுழலும் வண்ணம் எழுந்த நஞ்சு எனினுமாம்.
" திருநெடுமால் நிறத்தை பாடு மான் விசும்பு சுடுவான் எழுந்து விசை போய்ப் பெருகிட", " அண்டவர்கள் கடல் கடைய அதனுள் தோன்றி அதிர்ந்தெழுந்த ஆல"லம் வேலே ஞாலம், எண்டிசையும் சுடு கின்றவாற்றை" (தே. ாேக 14:1; 2:18) என வருவன காண்க, கடல் எழ, கரிதாய் எழு எனத் தனித்தனி இயையும், கடற்கண் எழு என ஏழாவது விரிக்க, கரீதாய் எழுவிடம் - கரி நிறமுடைத்தாய் எழந்த விடம், "வானவர் கடையக் கரிய நஞ்சது தோன்ற "" (தே. Tఇr && ! ? )
என் வருதல் காண்க. டிரீமுதTக்கள் - உரை ஒாகக் கொள்ளல் 1 கனே கடற் செய்த ந்ேகண்டு", "ஓங்குமொருவிட முண்டு அம்பலத்தும்பருப்ய வன்று தாங்குமொருவன் ", "விண்ணுேர் குழுவினே யுப்ய கஞ்சுண்டு "
(சி! 158, 22,ெ எனத் திருக்கோவையாரிஸ் வருவன காண்க கிறை - கறுப்பு. உண்ட அக்கரிய நஞ்சினேக் கழுத்தின் கண் அடக்கிக் கொண்டு அங்ாஞ்சின் கருமை புறக்கே தோன்றுமாறு செய்தமையின், " கதைக் கண்டன் " என் முர். " கறைக் கண்டனுறை கோயில் ', 'கண்ணகத்தான் மனத்தான் சென்னியானெங் கறைக்கண்டனே " "காவு 9 9, 112; )ே எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
இதன் கண், "ஐம்புலன்களுக்கஞ்சி பரிந்தவென் &ன " விட்டிடுதி கண்டாய் என்றமையால் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்புர் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போகருதல் காண்க. 52.

நீத்தல் விண்ணப்பம் 盟45
137. கண்டது செய்து கருனேமட் டுப்புரு கிக் களித்து
மீண்டுகின் றேனே விடுதிகண் டாப்தின் விரைமர்த்தாள் பண்டுதத் தாற்போற் பணித்துப் பணிசெயக் கூவித்தென்ஃனக் கொண்டெனேந் தாய் கஃள யாய் கனே யாய குதுகுதுப்பே.
ப-ரை என் எந்தரப் - என் தந்தையே, கீ ரு சீன மட்டு பருகி களித்து - கின் அருளாகிய தேசீனப் பருகிச் செருக்குற்று, கண்டது செய்து மீண்டுகின்றேசீன - மனக்கிற் ருேன்றியதைச் செப்து நெருங்கி வன்மொழி பேசுகின்றேனே விடுதி கண்டாய் - கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும், கின் விரை மலரீதாள் - சின்னுடைய நறுமணம் பொருந்திய மலர்போலுந் திருவடிகளே. பண்ரி தந்தால் போல் பணித்து - முன் ஈச் தக்கருளியது போலத் தக்கருளி, பணி செ சுவித்து - வின் திருத்தொண்டினேச் செப்பும் படி அணுக்கன் தொண்டரால் எள்ளி அஈழப் பித்து, என் ரே கொண்டு - என்னே ஏற்றுக்கொண்டு, கிளே ஆய குது குதுப்பு களேபாய் எனது வீடு பேற்றிற்கு இடையூருபுள்ளி ஆவல் நீக்கி பருவி வாயாக.
என் எந்தாய், கிள் கருணே யாகிய தேசீனப் பருகிக் களித்து என் மனத்துக் தோன்றியதைச் செய்து மீண்டுகின்றேசீனக் கைவிடுகின் நாயோ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும். நின் திருவடிகஃனப் பண்டு தக்க நளியது போலத் தர்தருளி நின் திருத்தொண்டினேச் செய்யும்படி என் சீன அழைப்பித்து என் சீன ஏற்றுக்கொண்டு எனது வீடு பேற்றிற்கு இடையூருபுள்ள ஆங்லே நீக்கியருள்வாயாக என்பதாம்.
கருணே மட்டுப் பருகிக் களித்துக் கண்டது செய்து மிண்டுகின்றேனே என மாறிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. பட்டு - தேன். "கட்டு வடக் கழவினர் Liro "F EITT I J if " Y "s" fik : 3:4) என் புழியும் இப்பொருட்டாக ஸ் காண்க, கருணே மட்டு . கருனேயாகிய தேன். "கருனே வாள் கேன்" (திரு வண்ட 180) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமை காண்கி, பருகி என் குர் மிகக் குடித்தகை தோன்ற களித்து நீண்டது செய்து என்றது திருவருட்டேரே மிகப் பருகியமையால் களித்து செய்வன தவிர்வன இன்னவென்று அறியாமல் தினத்தில் தோன் பியவற்றைச் செய்து என்ற வாறு 'உன் அருள் புரிந்தக்க புரிதலுங் களித்துத் தலேயினுனடக் தேன் விடைப்பாகா' (செத் 3) என அடிகள் பிரிதோரிடத்து அருளிய மையும் ஈண்டைக்கேற்ப அறியற்பாவது. மிண்டுதல் - நெருங்கி வன் மொழி பேசுதல்,
சிரிப்பீப்பன் சிதம் பிரைப்பைத் தொழும்பைபு மீசற்கென் விரிப்பிப்பு ரென் சீன விடுகிதன் டாய்விடின் வெங்கரியின் உரிப்பிச்சன் ருேஆடைப் பிச்சனஞ் குண்பிச்ச ஜார்சுடுகாட் டெரிப்பிச்ச னென் சீனபு மாளுடைப் பிச்சனென் றேகளே." மீத் 49

Page 238
446 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
" சிறிதே கொடுமை பறைக்தேன்" சத 85 என அடிகள் அருளியமை காண்க.
விரை தாள் என இபைத்து நறுமணம் பொருந்திய திருவடியெனக் கொள்க.
"விரை சேர் சரண விகிச்தா போற்றி" போற்றி 105 " உன் விரையார் கழற்கு ' சத 1 என அடிகள் அருளியமையுங் காண்க,
"வெண்ணெய்ப்பிரான் விரையார் கழல் " ஞான 14 தி
" வீறிடமிழவோன் விரைார் பாதம் " ஞான 132 : 11
" நிறுமலராய் நாறும் மலர்ச் சேவடி" (ST * 119: H
எனக் கேவாரத்தும் வருவன காண்க. இனி, விரைமலர் எனக் கூட்டி நறுமணம் பொருங்கிய மலர் எனினும்மையும். மலர்த்தாள் - மலர் போலுங் தாள். "அம்பலத்தோன் மலர்த்தாள் " திருக்கோவையார் 3கிே, மலர் என்றது தாமரை மலரை.
பண்டு கக்காற் போற் பணித்து என்றது ஆட்கொள்ளப்பட்டபோது கின்னூல் தரப்பட்ட பின்னர்ப் பிரிக்கப்பட்ட திருவடிகளே மீட்டும் தந்து என்றவாறு பணித்தல் - கொள்தல், கூவுவித்து என்பது சுவித்து எனப் பிறவினே விகுதி தொக்கு கின்றது. பணி செயக் சுவித் து என்றது நின் சீனப் பிரிக் து வருத்தும் என் சீன, சின் பணி செய்யும் அணுக்கன் தொண் டரால் அழைப்பித்து என்றவாறு, என் கீனக் கொண்டு - என் கீனப் பணி செய்தற்குரிய ஆளாக ஏற்றுக் கொண்டு. கஃபா குதுகுதுப்பு - நெற் பயி ருக்கு இடையூருகக் தோன்றும் களேப்புல் போல வீடு பேற்றிற்கு இடையூறுகக் தோன்றும் ஆவல். குதுகுதுப்பு - குதுகலம் என்னும் வட சொற் பொருளேத் தரும் அடுக்குச் சொல். அன்றிக் குதூகலம் என்னும் சொல்லின் திரிபு எனது மரம், " வெங்காற்று வேசனே நாற்றங் குது குதுப்ப (பரி 20:13) என் புவி குடி குதுப்பு - ஆசைப்பட சிற்ப பரி மேல.
இதன் கண், " கண்டது செய்து கருணே மட்டுப் பருகிக் களித்து மிண்டுகின்றேசீன விடுகி கண்டாய்" என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைசாக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுதல் காண்க. 39.
138. குதுகுதுப் பின்றிநின் றென் குறிப் பேசெய்து நின் குறிப்பில் விதுவிதுப் பே&ன விடுதி கண் டாய் விரை பார்த்தினிய மதுமதுப் போன்றென்னே வாழைப் பழத்தின் மனங்கரிைவித் தெதிர்வதெப் போது பயில் விக் கயிஃப் பரம்பரனே,

நீத்தல் விண்ணப்பம் 447
ப-ரை கயில்ப் பரம்பரனே -திருக்கயிலயில் எழுந்தருளியிருக்கும் மேலானவற்றிற்கும் மேலானவனே. கின் குறிப்பில் குதுகுதப்பு இன்றி நின்று - நின் திருவுள்ளக் குறிப்பின் வழி ஒழுகுவதில் ஆசைப்படுதலின்றி கின்று, என் குறிப்பே செய்து - என் உள்ளக் கருத்தின்படியே ஒழுகிக் கொண்டு, விதுவிதுப்பேக்ன விடுதி கண் டாய் - வீடகத்தே புகுந்திடுவான் விரைவின்றேனேக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும். என் ஆன வாழைப்பழத்தின் மனம் கனிவித்து - அடியேன் மனத்தை வாழைப்பழத்தைப் போல முழுவதும் நெகிழச் செய்து விரை ஆர்ந்து இனிய மது மது போன்று - நறுமணம் நிறைந்து இனிய மகரக் கத்தோடு - ஒழுக்குப் போன்று. என்னே எதிர்வது எப்போது فة قم 3) ثم تلفة ليبي من مج எனக்கு எதிர்வந்து கணியளிப்பது எப்பொழுது, பயில்வி- குறிப்பினுல் அருள் செய் கி.
நடிஆப் பரம்பரனே, நின் திருவுள்ளக் குறிப்பின்வழி ஒழுகுவதில் ஆவலின்றி நின்ற என் உள்ளக் கருத்தின் வழி ஒழுகிக்கொண்டு வீட் டகத்தே புகுந்திடுவான் விரை ஒன்றேனே கைவிடுகின்றனேயோ சீ கைவிடா தொழிதல் வேண்டும், வாழைப்பழத்தினேப் போல அடியேன் மனத்தினேக் கனிவித்து, விை யார்ந்து இனிய மதுமதப் போன்று எனக்கு எதிர் வந்து காட்சியளிப்பது எப்பொழுது ? குறிப்பினுல் அருள் செய்க என்பதாம்.
குதுகுதுப்பு - ஆசைப்படுதல். மீன் குறிப்பில் குதுகுதுப்பில் கின்று என மாறிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. விதுவிதுப்பு - மிக்க விரைவு. ஈண்டு நின் திருவிளக் குறிப்பின் வழி ஒழுகாது தன் விருப்பப்படி 5 էք கிக்கொண்டு வீடகத்தே புகுந்திட மிக விரைதல்,
நாடகத்தால் டேன் டிையார் போல் நடித்து நான் கடுவே
விட கத்தே புகுங்கிடுவான் மிகப்பெரிதும் விரைகின்றேன் ' சத 11 என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அருளியமையுங் காண்க
விரையார்க் து இனிய மதுமதுப் போன்று ன்னும் உவமையை
இறைவனுக்குக் கூறியது தெய்வத் திருமணமும் இனிமையும் அழகும் செக்கிறமும் பற்றியாகும். விரை - மனம் மதி இரண்டனுள் முன்னது மகரந்தம் பொருங்கிய பஃசி உணர்த்தியது பின்னது தேனே உணர்த்தி மதவுங் கிழங்கு மருந்தியிருந்து எம்மொடு' (திருக்கோவை 127) என் புழிப்போே தேனுெழுக்குப் போன் : இடையீடின்றிக் காட்சி யளிக்க வேண்டும் என் பார் மதுப்போன்று எதிர்வது" எதிர்வது - எதிர்க ன் தொழிற் பெயர்.
ரைன் சார்
என்னே என்னும் இரண்டாவது நான்காவதன் பொருளில் வந்தது. வாழைப்பழத்தில் எங்கனிவித்து என்றது விக்கில்லாத வாழைப்பழக் தைப் போல என் கல்லியன் மனத் சினே முழுவதும் கனிவிக் து என்ற வாறு, ' கல்லியன் மனத்தைக் கசிவித்துக் கழலடி காட்டி" 品品*-卤、

Page 239
4.48 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
மனம் கனிவித்து என் ருர், தானே மனம் தனியாமையின். கீன் குறிப் பில் குதுகுதுப்பின்றி கின்று என் குறிப்பே செப்து என்பதும் இதனேப் புலப்படுத்துவதாகும். ம ைம் சுளிர் து அன்பணுகிய நிலயில் இறைவன் காட்சியளித்தலின் மனங் கணிவித்து எதிர்வது என் குர், பயில் - குறிப்பு. பயில் வி- குறிப்பித் தருளுக என்றது குறிப்பினுல் அருள் செய்க என்றபடி, இனிப் பயில்வி என்பதனேக் கயிலேக்கு விசேடனமாக்கி செறிந்த சிறப்பினேயுடைய எனவும், டபிள் வீ என்பது பயில் வி எனக் குறுகி நின்றது எனக் கொண்டு நெருங்கிய பூக்களேயுடைய எனவும் உரைப்பாருமுளர். இறைவனுக்குக் கயில் சிறந்த தலமாதவின் "சயிஃப் பரம்பரனே" என் ருர் "தில்க்லத் தொல்லோன் கயிலே", "மாணிக்கக் கூத் தன் வடவான் கயில்' எனத் திருக்கோவையாரினும் 23, 28 வருவன காண்க, மிக்க மேலோ மூதலின் இறைவனேப் பரம்பரனே என் ருர், "படிதானில்லாப் பரம்பரனே " (ஆசைப் )ெ என வந்தமையுங் காண்க.
இதன் கண், ' குதுகுதுப்பின்றி மீன் றெண் குறிப்பே செய்து கின் குறிப் பில் வித விதுப்பேனே விடுதி கண் டாய்' என்பதனுள் பிரபஞ்ச வைராக் கிய விருப்பும் கைவிட தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுதல் காண்க ፵4.
13. பரம்பர னே தின் பழ வடி யாரொடு மென் படிறு
விரும்பர னே விட் டிடுதிகண் டாய்மென் முயற் கதையின் அரும்பர தேர்வைத் தணிந்தாய் பிறவியை ஆராயரவப் பொரும் பெரு மான் வினே போன் மன மஞ்சிப் பொதும் புறவே.
ப-ரை : மெல் முயல் ஈறையின் அரும்பு அர நேர் வைத்து அணிக் தாய் - மென்மையாகிய முயற்களங்கத்தையுடைய கிங்களின் அரும்பு போன்ற பிறையைப் பாம்பிஐக்கு நேராக சிைத்துச் சடையில் அணிந்த வனே, பெருமான் - சிவபெருமானே, பிறவி ஐ வாய் அரவம் - பிறவித் துன்பமாகிய ஐந்து வாய்களே யுடைய டாம்பு, வினேயேன் மனம் அஞ்சி பொதம்பு உற பொரும் - பிராரத்தவினே யுடையேனது உள்ளம் அச்சம் அடைந்து உட்பிளே பொருங் தம்படி காக்கி விடத்தைக் கக்குகின்றது. பரம்பரனே - மிகமேலோனே, நின் பழ அடியொரொடும் என் படிறு விரும்பு அரசே - கிண்ணுடைய பழமையான அடியவர்களது மெய்யடிமை யோடு எனது பொய்யடிமையிக்னயும் ஒப்ப விரும்பி ஏற்றுக்கொண்ட சங்கார காரணனே, விட்டிடுதி கண்ட ப் - என் சீனக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும்.
முயற்கறையின் புடைய திங்களிள் அரும்பு போன்ற பிறையைப் பாம்பினுக்கு நேராய் வைத்து அணிந்தவனே, பேருமானே, பிறவித்தன்ப மாகிய ஐவா பரல்ம் விக்ன பேன் மனம் அஞ்சிப் பொதும்பு உநம்படி னே, கின் பழம்டியார் மெய்யடிமையாடு பொய்யடிமை تلاش کرنا ضاr jسلامي

நீத்தல் விண்ணப்பம் 449
பினேயும் ஒப்ப விரும்பி ஏற்றுக்கொண்ட அரனே, என் சீனக் கைவிடுகின் றஃனயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்,
என் படிறு எனப் பின் வருதலின் பழவடியா ரொடும் என்பதற்குப் பழவடியார்களது மெப்படிமையோடு என உரைக்கப்பட்டது. படிறு என்பது ஈண்டு பொய்யடிமை, படிதும் என உம்மை விக்க. ஆரன் - மும்மலங்களே அழிப்பவன்; மேல் என்னும் அடை 1றியலுக்கும் பிறைக் கும் பொருக் தும். முயற்கறை - முயல்போலும் களங்கம், அது உவமைத் தொகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித் தொகையாப் திங்களே உணர்த்தியது. அரும்பு முகிழ். முகிழ் போன்ற முதிரா இளம் பிறையை "முகிழ் வெண் டிங்களுக் தங்கு சடையன் " ஞான ? :5) எனத் தேவாரத்தும் கருதி ஸ் காண்க, அரா, ஆர எனக் குறுகிற்று. "குரு மணிசேர் அர வைத்தார் கோலம் வைத்தார்" (தே நாவு 2278) என் புழிப்போல், கேர் - எதிர். சிங்களுக்குப் பாம்பு எதிர் எனக் கோடல் சோதிடநூல் வழக்கு கேர் வைத்து அணிதல்-எதிரானவற்றை ஒருங்கு வைத்து அணிதல்,
* பாம்பொடு திங்கள் பகை தீர்த்தாண்டாப் " |stary #1: I: 8,
"வெண் திங்கள் பற்றிப் பாம்புடன் வைத்த பராபரன் " காவு 185; 9.
" முடிக்கொண்டார் (டிஃளயின வெண் திங்காோறு
முசும் இளநாகம் உடனுகக் கொண்டார்" 15 T 5/ 309; 3, எனத் தேவாரத்து வருதலும்
1 அரவும் பிறையும் அணியுறக் கொண்டவன் * பிறைக்குப் பகையாகிய
அரவையும் பிறையையும் அழகுறத் சீனக்கு அணியாகக்
கொண்டவன் " - திருக்கோவையார் 岛59 @L品。 " மாமீகியின் அயல் வந்த ஆடர வாட வைத்தோன் - தேங்குறித்து
வங்க ஆடாவைப் பெருமையையுடைய பியையின் பக்கத்து அதனே வருத்தாமற் செய்து ஆடவைத்தவனது "
- திருக்கோவையார் 38 பேர் "அழலவிர் சோதி முழுவெயி வெறிப்பு
இளநிலா வெறிக்குங் குளிர்மதிக் குழவியும் வெஞ்சினம் பொதிக்க நஞ்சுமிழ்ப் பகுவாப் வெள்ளே முள் னெயிற்றுப் பின்காவா எாரவும் ஒண்டினர கொதிக்குக் ம்ேபுனர் கங்கைத் கண்டி றை மருங்கிற் ற் வரிவின் பாட உடன் வைக் காற்றிய படர்சடைக் கடவுள்"
திருவாரூர் நான்மணிமாலை 3 ; 1 - சினம்ே வருவன காண்க
57

Page 240
450 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பிராரத்தவினே உள்ள வரையும் பிறவித் துன்பம் உளதாகவின் அக் ஒன்பத்தின் கொடுமை நோக்கி அதனே ஐவா யரவம் என உருவகஞ் செய்தார். பிறவித் துன் பம் உளதாதற்கு ஐம்பொறிகளும் ஐம்புலன்களும் ஏதுவாகலின் அதற்கு இயைய அரவத்திற்கும் ஐக்து வாயைக் கூறுவர ராயினர். "ஐவா யரவனே ", ஐந்தயே மாசனம்" (காவு ፳4 ; I0; 3:8) எனத் தேவ ரத்தும் வருவன கண்க. அரவம் பொருதல் - அரவம் தாக்கி விடம் கக்குதல், பொதும்புறல் என்பது அரவம் பொரு தலினுல்ே உள்ளே பொக்து உடைத்தாதல் என்றது மனம் உள்ளிடின் றிக் தன் நிலமை கெடுதல்.
இதன் கண், " வினேயேன் மனம் அஞ்சிப்பொதும்புற பிறவி ஐவாயா வம் பொரும்: அன்பழவடியா ரொடும் என் படிம விரும்பும் அரனே, விட் டிடுதி கண்ட ாப்" என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கை விடாதோரிதல் வேண்டும் என்பதும் புலனுதல் காண்க, 岳。
10. பொதும் து திப்போற் புகைத்தெரி யப்புலன் நீக்கதுவ
டுவதும்புறு வேனே விடுதி கண் டாய்விசை யார்வேக் ததும்புமத் தாரத்திக் கு' பயின்றுமத் தம்முரள்வண் டதும்புங் கொழுந்தே னவிர்சடை வசனத் தடசை சே.
.ரை விரை ஆர் கறம்ெ ததும்பும் மந்த ரத்தில் - நறுமணம் பொருந்திய தேன் நிறைந்த மந்தார மலரின் கண், தாரம் பயின்று மக் தம் முரல் ஆடு - ஒத்த விசையைப் பாடிப் பின் படுத்த விசையை ஒலிக்கும் வண்டுகளும், அம்பும் கொழும் தேன் - அவற்றைக் கண்டு ஒதுங்கும் கொழுவிய தேனீக்களும் பொருந்நிய, ஆவிர்சடை வானத்து அடல் அரசே - விளங்கும் சடைமுடி யின் புடைய சிதாகாயத்தின் &rar தங்கிய வரம்பிலாற்ற'" அரசனே போதும்பு உறு தீ போல் புகைந்து l - மரப்பொந்தில் பொருந்திய கெருப்பைப் போலப் புகைக் து எரிகின்ற, அப்புலன் தீ கதுவ . அப்புலன்களாகிய நெருப்புப் பற்றிக் தோள்ள் வெதும்புறுவேனே விடுதி கண்டாப் - வெதும்புகின்ற என் சீனக் கைவிடுகின்றனயோ? கைவிடாதோழிதல் வேண்டும்.
ஐம்புலன்களாகிய நெருப்புப் பற்றிக் கொள்ள
تقاً للإلاهـا ترق، تعره
துஜனக் கைவிடுகின்றனேயே கைவிட தொழி
வெதும்புகின் றவனுகிய எ தல் வேண்டும் என்பதாம்.
டிாதம்பு - மரப்பொக்தி பொதும்புறு தீப் போன் புகைக்தெரி என் ரப்பொத்திலுள்னே பற்றிய நெருப்பு அப்பெந்தின் வழியாகப் لیول lل புகைக் து ஒாண்டு எரிவது போலப் புகைந்து எரிகின்ற என்றவாறு ன் தி விே இாைமம். அப்புலன் தீக் கி நீரி கான் புரி அ என்பது ஆர்புலன்களின் தீமையையுரைத்தியத் * ஐர்ே நீய اما ا- اما آب اندال - با پشتها செய்வில் பலவுத் ஒய்ய', 'ஐயர் வந்து முறை முறை துயரஞ் செய்ய"

நீத்தல் விண்ணப்பம் 45±
(நாலு 52; 9 ; 52; 81 எனத் தேவாாத்தும் வருவன காண்க. " பிறவி ஐவாயரவம் பொரும்.மனம் அஞ்சி பொதும்புறவே" (ரீக்: )ே என முன்னர்த் திருப்பாட்டிற் கூறினமையால் அப்பொதும்பில் ஐம்புலன் தீக் கதவவின் வெறும்புகின்றேனே என் ருர்,
மந்தாரம் என்பது முதலிற் கூறும் சிக்னயறி கிளவியாய் (தொல்
வேற். மயங்கு 31) மக்கார மலரை உணர்த்தியது. மந்தார மலரின் கண் வண்டு தேனும் தங்கிய சடை என்க. தாரம்- உச்சவிசை மக்கம்மந்த ஓசை, " மந்தம் முழவுங் குழலு மியம்பும்" (தே. சுங் 410)
என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. வண்டு மந்தம் முரலல் "வண்டு மந்தம் மலி பம்பர் " (ஞான 88 : 4) எனக் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க: வண்டு தாரம் மந்தம் என்னும் இசைவேறுபாடுகளே இசைப்பதாகக் கூறு வது கவி மரபு. " காரடைந்த சோசி குழ்க் து காமரம் வண்டிசைப்ப" " சேருடு செங்கழுநீர்த் தாதாடி மதுண்ைடு சிவந்த வண்டு வேறுய உரு வாகிச் செவ்வழிகத் பண்பாடு. மீழஐ (தே. ஞான சி? 8; 13317) என வருவன காண்க. அதும்புதல் ஒதுங்குதல். என்ற தி தாசம் மக்கம் இசைக்கும் ஆண் வண்டினேக் கண்டு அதற்கு முன் அம்மலரில் படிங் தள்ள கொழுக்க பெண் தேனி ஒதுங்குமென்க. வானம் - சிதா காயம். அடல் - வரம்பிலாற்றல் அரசு - இறைவன்
இதன் கண், புலன் தீக்கதுவ வெதும்புறுவேனே விடுதிகண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண் டும் என்பதும் புலணுதல் காண்க. 5.
11. அரைசே யறியாச் சிறியேன் பிழைக்கஞ்ச லென்னினல்ஸால்
விரைசேர் முடியாய் விடுதிகண் டாய்வெண் ணகைக் சுருங்கட் டிரைசேர் மடந்தை மணந்த திருப்பொற் பாதப்புயங்கா வரை சேர்த் தடர்ந்தென்ன வள்வினே தான் வந் தடர்வனவே.
ப-ரை வெள் நகை கரு கண் திரை சேர் மடக்தை மனக்தவெள்ளிய எயிற்றினேயும் சுரிய கண்ணினேயுமுடைய நிரை பொருந்திய கங்கையைக் கிருமணஞ் செய்தருளிய, திரு பொன் பாத புயங்கா - கண்டாரால் விரும்பப்படும் அழகிக்ன புடைய பொன் போலும் திருவடியை யுடைய அர வாபரணனே வீரை சேர் முடியாய் - கறுமணம் பொருந்திய சடைமுடியையுடையவனே, வரை சேர்ந்து அடர்ந்து என்ன - மஃகள் பலு சேர்ந்து நெருங்கினுற் போல வள்வினே வந்து அடர்வன - வனிய பிராரத்த வினே கள் திரண்டு வந்து நெருங்குகின்றன. ஆகையால், அரைசே : இறைவனே, அறியா சிறியேன் பிழைக்கு - அறியவேண்டியதை அறியாத சிறுமையுடையேன தி குற்றத்தினே நீக்குதற்கு, அஞ்சல் எள்ளின் - அஞ், சற்கவென்று நீ கூறியருளின், அதுவே அமையும், அல்லால் விடுதி

Page 241
452 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சிண்டாப் - அங்ஙனம் கூறியருளாது என்னேக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
திரைசேரி மடக்கை மணந்த புயங்கா, விரைசேர் முடியாய், மலே கள் வந்து நெருங்கினுற் போல வவிய வினேகள் வந்து கெருங்குகின்றன. ஆகையால் அறியாச் சிறியேன் பிழைக்கு அஞ்சல் எனின் அதுவே அமை பும். அங்ஙனம் கூறியருளாது என் ஐக் கைவிடுகின்றனேயோ? கை விடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
அரசே என்பது எதுகை நோக்கி அதை சே என நின்றது. அறி யாச் சிறியேன் ன்ன்பதற்குச் செய்யவேண்டியதை அறியாச் சிறியேன் எனினுமாம். "ரெய்வதறியாச் சிறு நாயேன் " (சத 53) என பிருண்டும் அடிகள் அருளியமை காண்க பினழக்கு என்பது பிழையை நீக்குதற்கு என்னும் பொருனிஸ் வர்தது; அஞ்சேல் எனின் அல்லால் என்பதற்கு அஞ் *ற்க என்று கூறியருளின் அதுவே அமையும். அங்ஙனம் கூறுமல் என ஆற்றலாம் சில சொற்கள் வருவித்துரைக்கப்பட்டன.
விரை சேர் முடி - குரவும் தொன்றையும் கூவிளமும் ஆக்சியும் முத
லாகிய நறுமணம் டொருக்கிய பூக்களே புடைய முடி. ஜென்னகை பிளேயும் கரங்கண்ணினேயமுடைய படங்தை என்றது கங்கையை, கங் கையைப் பெண்ணுகக் கூறல், விரி திரையின் காரிக் களிக்கமர், கன்
மாச் சடைமுடி தம்பர் " 265 என்னும் கிருக்கோவை மாரிஜிங் காண்க திரைசேர் மடந்தை மணந்த புலங்கா எனக் கூட்டிக் கங்கையை மணந்த இறைவனே எனவுரைக்க.
" படலொலி திரைகள் மோதிய கங்கைத் தக்லவனுர் " ஞான 378 1 "கன்னியார் கங்கைத் தஃவா போற்றி " கரவு 270 5
" வண்டார் குழவி புமைகங்கை பங்கா கங்கை மணவாளர."
ग5 53 : '
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க, திரைசேர் மடங்கை மணந்த என்பது பாற்கடற்கண் எழு செவ்வியாகிய திருமகள் வணங்கிப் பொருங் திய என்பாரும் உனர்.
திருப்பாகம் பொற்பாதம் எனத் தனித்தனி இனயயும், " குழகனுச் திருப்பாதமே " " அத்தா உன் பொற்பாதம்" (காவு 70 x : 275 : 1) சீனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. திரு - கண்டாரால் விரும்பப்படும் தன்மை நோக்கம் என்றது அழகு. பு:சங்கம் - பாம்பு, பயங்கா - பாம் பினே ஆபரணமாக அணிந்தவனே வரை சேர்ந்து சுடர்ந்தென்ன என உவமை கூறியது வவிய பிராரத்த விக்கள் தம்மை வந்து நெருங்குவதா ஆண்டாகும் துன்ப மிகுதியை உணர்த்துவதற் பொருட்டாகும். அடர்

நீத்தல் விண்ணப்பம் 453
தல் - நெருங்குதல், அடர்ந்தாலென்ன என்பது அடர்ந்தென்ன எனக் குறைந்து கின்றது. வல்விக்ன சாதியொருமையாக லின் தான் என்னும் ஒருமையசை பெற்றது.
இதன் கண், வல்வினேதான் வந்து அடர்வன, அறியாச் சிறியேன் பிழைக்கஞ்சலெனின் அல்லால் விடுகி கண்டப் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதோழிதல் வேண்டும் என்பதும் போக ருதல் காண்க. ",
142. அடர்புல ஆறுள் நிற் பிரித்தஞ்சி அஞ்சொல் நல் வாசவர்தம்
விடர் விட கேஃசா விடுதி கண் டாப் விரிந் தேயெரியுஞ் சுடரனே பாய் சுடு கரட்டர ெேதாழும் சர்க்சிமுதே தொடர்வரி பாப்தமி பேன் தனி நீக்குந் தனித்துனேயே
ப-ரை விரிந்து எரியும் சுடர் அனே பாப் - எங்கும் பரந்து சவாலித் தெரிகின்ற தீப்பிழம்பு போன்றவனே, சுடு காட்டு அரசே - எல்லாம் ஒடுங்கும் இடமாகிய சுடுகாட்டுக்கு அரசனே. தொழம்பர்க்கு அழகே - மெய்த்தொண்டர்களுக்கு அபூதம் போன்றவனே தொடர்வு அரியாப் - பசுஞான பாசஞானங்களால் எவரும் தொடர்ந்து அறிதற்கு அரியவனே, தமியேன் தனி நீக்கும் தனி துஜ்ரயே - துனேயில:தேனது தனிமையை நீக்கியருளும் ஒப்பற்ற ஆஃனய கவுள்ளவனே, நின் பிரிக் து - சின் சீனப் பிரிக்ஆ, அடர் புலனுள் அஞ்சி - என் சீன விருத்துகின்ற ஐம்புலன்களுக்கு அஞ்சி, அம் சொல் நல்லா அவர்தம் விடர் விட லேனே - அழகிய சொற் களேயுடைய மகளிராகிய அவர்களுடைய முழைஞ்சு போன்ற புழையின் விட்டு நீங்கும் ஆற்றலில்லாத என்னே, விடுதி கண்டாய் - கைவிடுகின் றனேயோ சீ தைவிடாதொழிதல் வேண்டும்.
விரிக்கே யெரியுஞ் சுடரசினாய் சுடுகாட்டரசே தொழம்பர்க் கமுதே, தொடர்வரியாய் தமியேனது தனிமையை சீக்கும் தனித் துனே யா புள்ளவனே, வின் இனப் பிரிக் து ஐம்புலன்களுக்கு அஞ்சி அஞ்சொல் ரஸ் லாராகிய அவர்களுடைய விடர் விடவேனேக் கைவிடுகின்றனேயோ சீ கை விடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
அடர்புலன் - வருக்த கின்ற ஐம்புலன், " அடர்புலன் போக்கற்றேர்க் கும்" ( கோயிற் புரா, பாயிரம் 18 புலனுல் - புலனுக்கு புலனுக்கு அஞ்சி என இயையும், " அடற்கரி போல் ஐம்புலனுக்கஞ்சி" (கீத் )ே எனப் போந்தவாறுங் காண்க. ஆஞ்சொல் கல்லார் - இனிமை பயக்கும் சொல்லையுடைய மகளிரி, அஞ்சொல் என்று ராயினும் கயற்கண், பணேத்த கொங்கை, நுண்ணிடை பஞ்சின் மெல்லடி முதலாயின் விங் கொள்க. " த லார் தடங்கன் ஆஞ்சொனல்லார் " " பஞ்சியாது மேல்லடிப் பக்னத்த
கொங்கை நுண்ணிடை அஞ்சொலார்." (ஞான 8ே & 3ே7 : சி எனக்

Page 242
454 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தேவாரத்து வருவன நாண்க. விடர் - முழைஞ்சு " விடர் வரை " க்லி 45 1? வெடிப்பு எனிதுமாம். நல்லார் அவர் தம் விடர் - மகளிராகிய அவர்களுடைய விடர் போலும் புழை, நல்லார் அவர் எனச் சுட்டியது அஞ்சொல்லும் நல்லியல்பும் உடையராயினும் அவர்தம் இழிவரலயுணர்த் தும் பொருட்டாகும். ' அஞ்சொல் நல்லாரிதம் விடர்விடலேனே " என அடிகள் தம்மை இழித்துக் கூறியது பணியுமாமென்றும் பெருமை" என்னும் முறைமை பற்றியாகும்; உண்மையன்று. உலகியல் பற்றியு மாம்.
எரியும் சுடர&னயாய் என்றது எரியும் தீப்பிழம்பு போன்றவனே என்றவாறு " எ ரிபோலும் மேனியன் " ஞான 1ே:9) ' சுழல் போல் வதோர் மேனி " (நாவு 21:2) எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. இறைவன் சர்வரங்கார காரண குதல் பற்றிச் "சுடுகாட்டரசே' என் ரூர். சர்வசங்காரஞ் செய்யுமிடமே கடலேயாக அவ்விடத்துத் தான் மட் டும் எஞ்சி சிற்பன் என்க. " கோயில் சுடுகாடு" 'சாழல் 3) என அடி கள் பிறிதோரிடத்து அருளியவாறுங் காண்க. " நீண்ட வார் சடை தாழ நேரிழை பாட கீறு மெய் பூசி மாலயன் மாண்டவார். சுடல கடமாடு மாண்பது வென்" (தே. ஞான 186:8) இறைவன் பற்றப்படும் பொருளன் மையின், தொடர்தல் - ஆராய்ந்த தன் என்பதே பொருள். அவன் அருள் பெற்ற பசி ஞான மொன் ருளே பன்றி பசு ஞான பாச ஞான ங் கன " ல் ஆராய்ந்து அறியப்படுபவனுசானுதவின் தொடர் டிரியாய் என் ருர், தமி யேன் என்பதற்கு உணர்விழந்தேனது என உரைப்பினும் அமையும். தனித்துணே - ஒப்பற்ற துணே. ' துஞ்சும்போது துணயெனலாகுமே", "பொதுசீக்கித் கனேசினேய வல்லார்க் கென்றும் பெருந்துனே" (ாேவு 153 10; 214 : க்) என வருவன காண்க.
இதன் கண், " அஞ்சொல் கல்லாரவர்தம் வீடர்விடலேசீன விடுகி கண் டாய் கமியேன் தனிமீக்கும் தனித்துனேயே " என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க, 58.
143. தனித்துனே நீநிற்க யான் தருக் கித்தஃப் யானடந்த
வினேத்துனே யேனே விடுதிகண் டாய்விஃன யேனுலேடய மனத்துனே யேயென்றன் வாழ்முத லேயெனக்
கெய்ப்பிள்வைப்பே தினேத்துண் யேனும் பொறேன்றுய ராக்கையின் திண் வலேயே,
ப-ரை: வினேயேனுடைய மன த&னயே - பிராரத்த வினேயுடையே னது உள்ளத்திற்குத் துனயா கவுன்னவனே, ன் தின் வாழ்முதலே - எனது அந்த மிலின் பத் தழிவில் வீடாகிய நல்வாழ்வுக்கு முதற் பொரு ஏராகவுள்ளவனே, எனக்கு எய்ப்பில் வைப்பே - எனக்கு இண்ப்புற்ற

நீத்தல் விண்ணப்பம் 455
விடக்து ஒருவனுக்குப் புதைபொருள் அகப்பட்டாற் போலக் கிடைத்த ஷ்னே திண் வலே ஆக்கையின் துயர் - விட்டு நீங்க முடியாத திண்ணிய வ&லபோன்ற இவ்வுடம்பின் கண் அகப்பட்டு அது கரும் துன்பக்தினே, தினே துனேயேனும் பொறேன் - சினேயளவு நேர பு:ம் பொறுக்கமாட்டேன்; அங்ங்னமாகவும், தனி த&ண நீ நிற்க - ஒப் பற்ற துனே யாக நீ நிற்க அதனே மறந்து, யான் தருக்கி தஃiயால் நடந்த வின் த&ணயேனே . யான் என்னும் செருக்குற்று அதனுல் தக்லழே க கடந்த வினேயையே துணேயாகக் கொண்டிருக்கின்ற என் கீன விடுதி கண்டாப் - கைவிடுகின் றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும்
மனத்துனேயே, என்றன் வாழ்முதவே, எனக்கு எய்ப்பில் வைப்பே, திண்வலே போன்ற ஆக்கையின் துயர் தினத்துக்ணயேனும் பொறேன், அங்ஙனமாகவும் தனிக் ஆஃணயாக நீ நிற்க அதனே மறந்து யான் என்று செருக்கித் தலேயால் நடந்த விக்னயையே துனேயாகக் கொண்டிருக்கின்ற என் இனக் கைவிடுகின்றனேயோ சீ கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்ப தாம்,
யான் தருக்கி என்பதற்கு யான் எனத் தருக்கி என இடையே ஒரு சொல் வருவித்தரைக்க தலயால் நடத்தல் - த&லகீழாக கடத்தல். என் றது முறை மாறி கடத்தல் என்றவாறு 'புலேய னே ரே பும் பொருளென நிக்னக் தன் அருள்புரிந்தனே புரிதலுங் களித்துத் தக்வியி னுனடந்தேன்", (செத் 3) என வருதலுங் காண்க தனித் துனேயாகிய மீ கிற்கவும் வினேயையே கணேயாகக் கோடலானேன் என் பார், விக்னத்த&னயேr என் ருர், வினேயே சார்பாக நின்றமையின் இங்ஙனம் கூறிஞர், ! இன வடி யாருடன் கூட்டா தேகினுயோ வென்சீனபு மென் வினேயையுமிங் கிருத்தி பெந்தாய்" (கிருவிளே வாதவூர் 54) என்பது ஈண்டறியற்பாலது. நின்றடர்த்திடு மைம்புலனே அடக்கித் தன் னேயே கினேயும் வண்ணம் அடிகள் மனத்திற்குத் துணேயாக சிற்றலின் இறைவனே "மனத்து&னயே" என்ருர், །
எனது வீட்டின்ப வாழ்க்கைக்கு முதற் பொருளாயுள்ளவன் இறைவ ணுதலின் " என்றன் வாழ்முதலே " என்ருர் " போற்றியென் வாழ் முத ாதிய பொருளே" (திருப்பள்ளி 1) என அடிகள் பிறிதோரிடத்து அரு எளியவாறுங் கண்க எய்ப்பினில் வைப்பு - ஒருவன் பொருளின்றி இகளப் புற்றவிடத்து கிடைத்த புதைபொருள். இறைவனே எப்ப்பிளில் வைப்பு என உருவகஞ் செய்தனராயினும் எனக்கு வைப்புப் போன்றவனே என் பது கருத்தகக் கொள்க. "கல்வடியார் மனத் தெய்ப்பினரின் வைப்பை" (67:2) எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளியவாறுங் காண்க,
தி&னத்துணே என்புமி தினே சிறிய கால அளவுக்கு உவமையாகக் கூறப்பட்டது. துண் - அளவு இக்னத் துனேத் தென்ப தொன் ரிஸ்ஃப்" (குறள் 87) என் புழிப் போல.

Page 243
456 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
தின் வலே ஆக்கையின் துயர் என மாறிக் சுட்டுக. திண் வஃபிலகப் பட்ட பிராணி அத&ா வீட்டு நீங்கமாட்டாமை போல இவ்வுடம்பின் கட்பட்ட உயிர் அதனின் நீங்கமாட்டாது அவ்வுடம்பினுலுளதாகும் துன் பங்களே யெல்லாம் அநுபவிக்கும். இங்கே அடிகள் பிராரத்த விளேக் கிடா கத் தமக்குக் கிடைத்த உடம்பினே நீங்காட்டாது அதனு லுண்டாகும் துன் பங்களேப் பொறக்கமாட்டாதவராய் ஆக்கையின் துயர் திக்னத்து&ன யேனும் பொறேன் என் குர். அங்ஙனமாகவும் அத்துயரை நீக்கவல்ல தனித் துணையாக நீ நிற்கவும் யான் அதன் மறர் தி யான் என்று செருச் கடைந்து தக்லழோக கடக்கத் தொடங்கினேனுயினும் அதனேப் பொறுத்து என் கீனக் கைவிடலாகாது என் பார் விடுதி கண்டாய் என் ருர்,
இதன் கண், ஆக்கையின் துயர் தினத்தினேயேனும் பொறேன்; தருக்கித் தலேயால் கடந்த ர சீன விடுகி கண் டாய் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கை விடா தெ பூ த ல் வேண்டும் என்பதும்
போதருதல் காண்க. 39.
144. வலேத்தலே. மானன்ன தோக்கியர் நோக்கின் வஃபிற்பட்டு
மீஃrத்தலந் தேனே விடுதிசுண் டாய்வெண் மதியினுெற்றைக் கஃ:த்தலே பாய்கரு ணு கர னே சுயி வாய மென்னும் மக்ளித்தலே வாமலே யாண் மன வசன வென் பிரழ்முதலே.
ப-ரை வெள் மதியின் ஒற்றை கலே ஆலேய ப் - வெண்மையான நிங் களின் ஒரு கலப் பிறையைக் தன் பயின் கீனுடையவனே, கருணுகரனே - அருட்கு இருப்பிடமாகவுள்ளவனே, கயிலாபம் என்னும் மங் தலவா. திருக்கயிலாயம் என் சொல்லப்படும் மலேயில் எழுந்தருளியிருக்கும் த&ல வனே, மலேயாள் மணவாளா - மலே மடந்தையாகிய பார்வதியம்மைக்கு மணவாளனே என் வாழ் முதலே - எனது வாழ்விற்கு முதற் பொருளா யுள்ளவனே, வலே தலே மான் அன்ன நோக்கியர் நோக்கின் வAப் பட்டு - வலேயில் அகப்பட்ட மானின் மருண்ட பார்வை போன்ற பார்வை யினேயுடைய மகளிரின் நோக்கமாகிய வலயில் அகப்பட்டு, மிலத்து அகலந்தே இன விடுதி கண்டாய் - மயங்கி அக்க்தி என் சீனக் கைவிடுகின் றனேயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டு.
மதியின் ஒற்றைக் கசீலத் தயோய், கருனுகரனே, கயிலாடிமென் னும் மலேத் தஃவா, மலேயாள் மணவாளா, என் வாழ் முதலே, மகளிர் கோக்கின் வலப்பட்டு அஃலந்த என் ஃனக் கைவிடுகின்றனேமோ ? வ விட தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
வலேத்தலே என்பதில் கலே ஏழஒருபு வகித்தல் மான் என ஏழாம் வேற்றுமை பெயர் கொள்ளுமாயிலும் வஃக்திலே அகப்பட்ட மான் எனவே பொருள் கொள்வரப்படும் ம ன் அச்ச சீகுதியால் 3. ELers மருண்ட பார்வையுடைத்திாயினும் வலையிலகப்பட்ட விடத்து மருண்ட

நீத்தல் விண்ணப்பும் 萱57
பார்வை மிக்குத் தோன்நம். அவ்விதம் மிக்க மருட்சியுடைமை பற்றி ஆத்தல் பர்னன்ன கோக்கியர்' என்று. கோக்கியர் கோக்கின் வல்நோக்கினேயுடைய மகளிரது நோக்கமாகிய கி.ே
* கசப்சின வேஐன்ன மின்னியல் கண்ணின் வ&ள கலந்து
விரின போ துள்ள மீன்ரிழந்தார்' ('சி)
எனத் திருக்கோவையாசினும்,
மாழையொண் கண்ணினுக்கள் வஸ்ேதனின் மயங்குகின்றேன்"
நாவு 51 ே வானுர் நுதலார் வலேப்பட்டடியேன்' சுந் 3  ெ மானே நோக்கியர் கண் வயிேற்பட்டு " சுந் தி : எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க, ரிஃத்து அஃiங்தேனே - மயங்கி அலேக்தேனே,
"மறிகே ரொண்கண் மடகல்லார் வலேயிற்பட்டு மதிமயங்கி
அறிவே பழிந்தேனே யா' 'வேலங்கரி தடங்கண்ணுர் வலேயுட்பட்டுன் னெறி மறந்து
மாங்காடி மறஞ்தொழிந்தேன் மணியே முத்தே மரகதமே'
品质岳3:岳
* மரனே நோக்கியர்கண் வலேயிற் பட்டு வருந்தி' 品店 5墨:伊 எனச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளிய மை புங் காண்க இனி மிக்லத்தல் - குடுதல். ஈண்டு அவர் வழியை மேற்கொள்ளல் என உரைப் பினுமமையும், அலேகல் - உலகியல் வாழ்வில் திரிதல்,
வெண்மதி என்பது இனஞ்சுட்டில்லாப் பண்புகொள்பெயர். 'செஞ் ஞாயிற்று நிலவு வேண்டிலும் வேண்டிங்களுள் வெயில் வேண்டினும்" (புறம் 38:7) எனப் பிருண்டும் வருதல் காண்க. செள்ளிையில் ஒரு கலேப் பிறையைச் சூடினமையின் மதியின் ஒற்றைக்கலேத் தலேயாய் என் ரூர்.
" ஒற்றை வெண்பிறை தோன்றும்.புனிதனுர்க்கே" நாவு 3ே12 'ஒற்றை வெண்பிறையானே புமையோடொன்றும் பேரானே"
E Ir Gay, 232 , 5 எனத் தேவாரத்தும் வருவன் கண்க,
" மதியின் ஒற்றைக் கaத்த&யாப்" என விளித்தது, ஒற்றைக் கலே யோடு நீர் சீன பந்து ஆடந்த திங் ஃாத் தஃப்க்கண் வைத்து அணிக்தி காத்தருள் போஸ்த் தவநேயும் காந்தருள வேண்டும் என்னும் உள் ஞறையுடைமையால் இது கருத்துலடயடைகொரியனியாகும். இவ்
S

Page 244
458 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
வாறே மற்றைய விளிகளும் கருத்துடையடைகொளியாய் அமைவதை உய்த்துணர்க்.
இதன் கண், 'வல்லக்கக்வமானன்ன சோக்கியர் வ&யிற்பட்டு மிகலத் தலேவேனே விடுதி கண்டாப்" என்பதனுள் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப் பும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க. 40,
145. முதலேச் செவ் வாய்ச்சியர் வேட்சுைவெந் நீரிற் கடிப்ப மூழ்கி
விதலேச் செய் வேனே விடுதிகண் டாய்விடக் கூன் மிடைத்த சிதல்லச் செய் காயம் பொறேன் சிவ னே முறை யேசமுறையோ திதிகிச் செய் பூண்முகில மங்கைபங்காவென் சிவகதியே.
ப. சை: திசுக்ல செய் பூண் முவே மங்கை பங்கா , கேமல் பொருக் திய அணிகலன் கீள் அணிந்த முலேகளே புடைய மங்கையது கூற்றையு.ை பவனே என் சியகதியே - எனது விடுபேருகவுள்ள வனே, செவ்வரச் சியர் முதலே கடிப்ப-சிவந்த வாயினே யுடைய மகளிராகிய முகங்கள் கடிப்ப, வேட்கை வெக்கீரில் மூழ்கி - கித ஆல் அவர் மீதுண்டாகிய விருப் பமாகிய வெக்ரீரிடத்து முழுகியும், வித' செய்வேனே விடுதிகண்டாப் , தடுக்கத்தைச் செய்கின்ற என் க்னக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும்; விடக்கு ஊன் மிடைக்க விகஃ செய் கwயம் பெர்ரேன் - மிக்க ஊன் செறிந்த துன்பக்கைச் செய்கின்ற இவ்வுட லோடு இருத்தஃத் தாங்கமாட்டேன். புறேயே முறையோ - என்னே இவ்வுடலோடு கூடிய வாழ்க்கையில் வைத்தில் முறையாகுமோ முறையா குமோ.
மங்கை பங்கா, என்சிங்கதியே, செவ்வாய்ச்சியராகிய முதல் கடிப்ப வேட்கை வெங்கீரில் மூழ்கி கடுக்கத்தினேயடைகின்றேனேக் கைவிரிதின் நரே மோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும். ஊன் மிடைந்ததும் துன்பத் தைச் செய்கின்றதுமாகிய இவ்வுடன்ோடு இருத்தலத் தாங்கமாட்டேன். முறையோ முறையோ என்பதாம்.
செவ்வாய்ச்சியர் - சிவந்த வாயினே புடைய மகளிர், செவ்வாய்ச்சிய என் குராயிலும் சுடர்நுதல் மடரோக்கு வாணகை, இtங்கெயிறு அசை ஈடை முதலியவற்றையுமுடைய வேணப்பு வாய்ந்த மகளிர் எனக் கொள்க முதலேச் செவ்வாய்ச்சியர் என உருவகஞ் செய்தமையின் ஒற்றுரீக்கது, செல்வாய்ச்சியர் என்னும் பன்மையோடு முதஃபென் தும் அஃறிக்க இயற்பெயரைச் சேர்க் த பை யின் முதங்கள் என்பது பொருளாகக் கொள்க, செவ்வாய்ச்சியரை முதங்கள் என்றமையின் நடிப்ப" ଛିଙ୍କ ନାଁ y† கடித்தல் என்றது வேட்கை விளேத்தக் வேட்கையை வெந்நீர் ஈ உருவகஞ் செய்தது, வேட்டிக்கியிர்காச்ய்து உடல் வெ தம்புதல் பற்றி யாதும் மூழ்கியுL என் உம்மை விக்கி விநி-ே நடுக்கம், பனிப்பது

நீத்தல் விண்ணப்பம் 459
பைசல் விதசிலப் பகவத் தி' ான்னும் பரி சடலினும் (11:75) இப் பொருட்டாதல் 4 எண்க இந்நீரின் மூழ்கியும் வித&ச் என்றது திண்ணிரில் மூழ்கி கடுங்குதல் ஓயல்பாக வெங்கீரில் மூழ்கி நடுங்குவேனே என ஒரு கயக் (ಕಿ: ೮ ಪು) நின்றது.
விடக்கு - ஊன் வடிக்கசீன தொடுத் நெய்து துணித்திடும் துணித்த விடக்கினே' பதினுெராந்திரு அன்னப்பதேவர் (37-8) திசையுந் தூவுக் தடியும் வி க்கும். புலவு மூன் பெயர்" எனப் பிங்கலத்தையில் 5 250) வருதலுங் காண்க விடக்கு ஊன் என்பன ஒருபொருட் பன்மொழிகளாதலின் மிக்க நான் எனப் பொருள் உரைக் கப்பட்டது. இனி விடக்கு ஊன் என்பதற்கு புவி நறும் ஊன் எஒரிதுமயுைம் " புன் கால் கை" (பிடிக் 10) என அடிகள் அருணியவாறுங் காண்க நிடைதல் நெருங்குதல் செறிகள் மிடைந்த காயம் என இயையும். சிதஐ) - நோய்; துன்பம் காயம்' உடம்பு காபமே கோயிலாக கடின மடி விம யாக ' (3.a. is fall 76-fl, விடக் கூன் மிடைந்த காயம் சிதலயையும் செய்தவின் காயம் பொறேன் '', தகனத். கணயேனும் பொறேன் ஆயராக்கைத் திண்வலேயே" (நீக் 99) என் அடிகள் அருளியமையுங் காண்க பேரின் பத்தைச் செய்யுமாறு சிலனே' என் ருர், முறையோ முறையோ என அடுக்கி முறையிட்டது இவ்வுடம்புடன் சிலகாலம் இருக்குமாறு இறைவன் பணித்துப் பிரிங் 5 623) 40 பற்றியாகும். " ஏல என்ே ஈங்கொழித்தருளி' (கீர்த் 12)ெ என வருதலுங் காண்க இத&ல - தேமல், திதலே ஒரப் என்ற்பாஒது எதிரிசி நோக்கி ஒற்றுமிக்கது. அன்றி திதலையைச் செய்யும் எனினுமாம். சிவ கதி - வீடுபேறு.
"மெய்ம்மையா முழவைச்செய்து விருப்பெனும் வித்தை வித்திப்
ஒபாம்மையாங் க*னயை வாங்கிப் பொறையெனும் ஈரைப்பாய்ச்சித் தம்மையும் நோக்கிக்கண்டு தகவெனும் வேளியிட்டுச் செம்மையுள் சிற்பராகிற் சிவகதிவிளேயுமன்றே" நாவு ? : 3
எனத் தேவாரத்து வருகலுங் காண்க. இறைவன் வீடுபேருய் சின்கு ராதலின் சிவகதியே என்ரும்.
மன்பொருத்தி வாழ்பவர்க்கும் மாதிர்த்த வேதியர்க்கும் விண்பொருந்தும் தேவர்க்கும் வீடுபேரூப் சின் முனே" 1°、岳
என அப்பரடி கிள் நிருவாக்குங் காண்க,
இதன் கண், விடக்கூன் மிடைந்த சிதஃவச் செப் காயம் பொறேன்
விடுதிகண்டாப் என்பவற்றில் பிரபஞ்" வைராக்கிய விருப்பும் என்னேக் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க 4.

Page 245
460 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
18. கதியடி யேற்குன் கழல்தத் தருவி வும் ஊன்கறியா
விதியடி யேசீன விடுதிகன் டாய்வெண் டஃTமுழையிர் பதியுடை வானரப் பார்த்திறை பைத்துச் சுருங்கவஞ்சி மதிகெடு நீரில் குளித்தொனிக் குஞ்சடை மன்னவனே.
"சை வெண் கஃப் ஆழையில் பதி உடை வான் அர - ருகுசிரம் என்னும் வெண்டஐடிபிள் உட்டுளேனய இருப்பிடமாகவுடைய ஒளியை '-! Hாம்பு, பார்த்து இறை பைத்து சுருக்க. கிளப் பார்த்து சிறிது படம் விரித்துச் சான்டு , மகி அஞ்சி நெரி சீரின் குளித்து ஒளிக்கும். அகசீனப் பிறைமதி கண்டு பயந்து கங்கை நீரில் மூழ்கி மறைகின்ற, சடை மன்னவனே - செவ்விய சடைடியினே புடைய நில பேறுடையவரே, அடியேற்கு உன் கழல் கதி தந்து அருளவும்-ஈடி யேறுக்கு உன் கழ&யுடைய திருவடிகளேப் புகலிடமாகக் தக்தருளவும், eré sol y tra அடியேனே - அதனே உடனே அடை யும்படி இவ் அடம்பினே க்ேகமுடியாதமைக்கு எஇந்திய பிராரத்த விக்னபையுடைய அடியேனே விடுதி கண்டாப்கை: மனேயோ ? கைவிடாதொழி தல் வேண்டு,
வெண்ட3 முறையைப் பதியாகவுடைய பாம்பு திங்கரினப் பார்த்து சிறிது படம் விரித்துச் "ஈண்டு அசைய அதனேப் பிறை மதி கண்டு பயந்து கங்கை கிேல் மூழ்கி மறைகின்ற சடை மன்னவனே, "அடியேற்கு உன் சுழல் தந்து அருளவும், அகளே உடனே அடையும்படி இவ்வுடம் T நீக்கமுடியாத விளேபுடைய அர்பேசீனக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
கதி - புகவிடம், ! கதியே போற்றி கனியே போற்றி " போற்றி 108) உன் சுழல் கதிதக்தருளவும் எr ாேம்பிக் கூட்டிப் பொருள் கொள்க. கழல் தந்தருளியமை, தன்வரர் சுழல்களெனக் களிா நிற்கும் தம் பலத்தோன்', "தன்றெல் சுழறந்த தொஸ்லோன்" 23:346 எனத் திருக்கோவையாளில் வருவனவற்ருலு மறிக சழல் தக்கருனவும் என்றது ஆட்கொண்டருளவும். என்றபடி உம்மை உயர்,ே சிறப்பு. ஊன் கழிபா விதி உடம்பிக்ன நீக்க முடியாமைக்கு ஏதுவாகி விக்ன விகின என்றது பிராரத்தவிகினயை,
வெண்டல-ஈகுசிரம். இது தாருகாவனத்து இருடிகளால் ஏவப்பட் டது. நகுவெண்டலே "வெண்டல மில்லச்சி.சாந்தணி சச்சையனே" (கீத் 80) "பின் ருழ் சடைமேல் குேவெண்டலேயர் ' (கே ஞான ? :) என வருவன்' கிாண்க,
முறை என்றது வெண்டAuயிலுள்ள உட்டுளேயை ' பகுவாய துே
வெண்டல்', ! விழியிலா குேதலே ' (தே. ஞாண் கீ1ே8; 272 : தி) என வருவன கண்க, பதி-இருப்பிடம். 'அம்பலத்துப் பதியுடையான்"
ܕܠܐ

நீத்தல் விண்ணப்பம் 461
(22ெ) என்னும் திருக்கோவைாரினும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. வாள் - ஒளி, அரா. அர எனக் குறுகி கின்றது. பாம்பு வெண்ட)ே முழையை இருப்பிடமாகக் கொண்டமை. " ஆழக் கொள் அரவோடு " (சுங் 9:9) என்பதனுலுமறிக "அஞ்சி மதிகெடு நீரில் ஒளிக்கும் 'சான்றத ஒல் அர பார்த்தது அம்மதியையாகும், இறை சிறிது, "எழில்வா பிளவஞ்சியும் விரும்பும் மற்றிறை குறையுண்டு' திருக்கோவை (94) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. பைத்துச் சுருங்கல். படத்தை விரித்துச் சுருண்டு அசைதல், 'உத்தமன் சீள்மூடிமேல் வெள்ள வளாகத்து வெண்ணுரை குடி வியன் பிறையைக் கொள்ள ஆளாப்கின்ற பாம்பொன் நளது குறிக்கொண்மினே' (பொன் வண்னத் 78 நெடுர்ே என்றது. கங்கையை, "பிறையு நெடுநீரும் பிரியா முடியிஞர்" ஞான 87; 8 எனக் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க, சடைமுடியில் அணிந்த கெண்டவேயின் உட்டுளேயில் தங்கும் பாம்பு முடியில் அணியப்பட்டுள்ள மதியைக் கண்டு சிறிது படம் விரித்து அதனே உண்ணுமாறு சுருண்டு அசைதலும், அதனே மதி கண்டு அஞ்சி சடையிற் றரித்த கங்கைப் பெருவெள்ளத்தில் முமுகி ஒளிக்கும் சடையென இறைவனது சடையின் பெருமை கூறியவாறு. மன்னவனே என்பதற்கு ஒன்றற் கெசன்று முரணுனவற்றையும் தீங்கு பயக்குமாறு எழந்தவற்றையும் சடையின் கண்ணே வைத்து முறைசெய்து ஆளும் பேரரசனே எனினுமமையும்
இதன் கண், "கழல் தந்தருளவும் ஊன் கழியா விதியடியேனே விடுதி கண்டாய்" என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைர சக்கிய விருப்பும் கைவிடாதோழி தல் என்பதும் போதருதல் காண்க, մ3:
147 மன்னவ னேயொன்று மாறறி யாச்சிறி யேன்மகிழ்ச்சி
மின்னவ னேவிட் டிடுதிகண் டாய்மிக்க வேதமெய்ந்நூல் சொன்னவ னே சொற் கழித்தவ எேகழி யாந்தொழும்பர் முன்னவனே பின்னு மானவ கோயிம் முழுதையுமே.
பரை மிக்க வேதம் மெய் நூல் சொன் ன வ னே - உயர்வினே புடைய அறிவு நூலாகிய வேதத்தையும் சுத் துவ நூல்ாகிய ஆகமத்தை யும் சொல்லியருளியவனே சொல்கழிந்தவனே - சொற்களால் இப்படிப் பட்டவன் என்று சொல்லமுடியாமல் அப்பாற்பட்டவனே, கழிபா தொழும்பர் முன்னவனே - எக்காலத்தும் நீங்குதலில்லாத அணுக்கள் தொண்டர்க்கு முன்னின் அருள் செய்பவனே, பின்னும் இம்முழுதை யும் ஆனவனே - அன்றி இவ்வுலகங்கள் முழுதையும் தேற்றுவித்து அவை முழுகிலும் கலக்ள்ண்பனே, மன்னவனே . நில்பேறுடைய வனே. ஒன்றும் ஆறு அறிய சிறியேன் - நின்ணுெகி கலக்கும் நெறியை அறியாத சிறுமையுடைவே து, மகிழ்ச்சி மின் விவ்Eே -இன் பத்தில் மின் னல் போன்றவனே, விட்டிடுதி கண்டாய் என்னேக் கைவிடுகின்
றகனயோ ? கைவிடசதொழிதல் வேண்டும்.

Page 246
462 திருவாசக் ஆராய்ச்சியுரை
வ்ேத மெய்ந்நூல் சொன்னவனே, சொற்கறிந்தவனே. தொழும்பர் முன்னவனே, பின்னும் இல்லைகங்கள் முழுதையும் தோற்றுவித்து அ ைவ முழுதிலும் கலக் ஸ்ளவனே. மன்னவன்ே கிண்ஞெரி கலக்கும் கெறியை அறியாத சிறியேனது இன் பத்தில் மின்னல் போன்றவனே, என் சீனக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும் என்ப
5 Yrth.
மன்னவன் - கிலேடோடையவன். மன் - கிஃப்பேறு. ஒன்று த ல் - இரண்டறக் கலத்தில் இறைவனுல் ஆட்கொள்ளப்பட்டபோது அடி களுக்கு உள்தாகிய பகிழ்ச்சி இறைவன் பிரிவால் மிர்னல் தோன்றி மறைவது போல நீங்கிரையிைன் " சிறியேன் மகிழ்ச்சி மின்னவனே " என் குர் மகிழ்ச்சி நீங்கின மட்டில் அமைபாது துன்பமும் உன தாதல், மின் தோன்றி மறையும்போது நமது கண்களின் முன்புள்ள சிற்குெளியும் குன்றி இருளாதலின் அறியப்படும்.
மிக்க என்ற அடை வேதநூலுக்கும் மெய்ந்நூலுக்கும் பொது. வேத நூல் பொதுவாகி அறிவு நூல் மெய்க் நூல் - சிறுப்பாகிய தத்துவ நூல் என்றது ஆகமத்தை, சொன்னவன் என்பதற்கு இயற்றின் வன் என்கிம் இயற்றியதை விளங்க எடுத்துரைத்தவன் எனவும் பொருள் கொள்க.
"வேத முதல்ஷ்ன் " ஞன 3214
"வேதமெல்லாம் முறையால் விரித்தே த நின்ற வொருவனர்'
ஞான 135 3
"வ்ேதத்தோ டாங்கம் சொன்னூர்" gray 3ತಿಷ್ಠೆ :
" வேத ஞப் வேதம் விரித்திட்டானே" Wሻሽ Ö/ 85ኛ : 4 --
"செமுமறை பகர்ந்த பட்டனே" ti; f59 : 9
"அங்கங்களும் மறைநான்குடன் விரித்தான்" Jr É ኛI : ፵ எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க,
"வேதங்கள் மொழிந்த பிரான்" கரீன ரக்கரல் 18 எனப் பெரியபுரான்த்துக் கருவண் காண்க.
வேதநூலும் மெய்ந்நூலாகிய ஆகமதாலும் இறைவன் இயற்றி உப தேசித்தருளினன் எனக் கூறுங்கால் வேதநூல் அன்றி ஆகம நூல் ஒன்றே அமையாதோ என்பார்க்கு, உலகத்து வாழும் மக்கள் தான தவம் என் னும் இருவகை நெறிபற்றி ஒழுகுவார தலின் தாக கெறிக்கண் உள் எார்க்கு வேதநூலும் தவநெறிக்கன் உள்ளார்க்கு ஆகம நூலும் வேண் டற்பாலன வரம் என விடையிறுக்க,
சொற்கழிந்தவன் - வாக்குக்கு எட்டாதவன்.

நீத்தல் விண்ணப்பம் 463
சொற்பதங் கடந்த தொல்லோன் " அண். 40, 11 "சொற்பதங் கடந்த அப்பன்' அச்சப் ே
சொல்லும் பொருளும் இறக்க சுடர் " புணர்ச்சிப் மீ சொல்லுதற்கரிய ஆதியே" கோயில் ெ என அடிகள் பிறவிடங்களிலும் அருளியமை காண்க.
1சொல்விரே இறந்தார்" காவு கி1ெ
சொற்பதமும் ஈடந்து கின்ற எம்மான் காண்" நாவு 2?? :10
சொற்பதத்தார் சொற்பதமுங் கடந்து கின்ற சொலற்கரிய சூழலாய்" star 308: 4 என அப்பரடிகள் அருளியவாருங் காண்க. சொற்கறிந்தவனே என்றத ஒல் இயைபுபற்றி மனத்துக்கும் எட்டாதவன் என்பதும் கொள்ளப் படும், மாற்றமணங் கழிய நின்ற மறையோனே' (சிவபுரா 45) என அடிகள் அருளிய:ையுங் காண்க.
கழியாக் தொழும்பர் என்றது இறைவனே விட்டு நீங்காத அணுக் கன் தொண்டர்களாகிய மெய்யடியார்களே பின்னும் என்றது அன்றியும் என்ற பொருளில் வ்க்கது. இம் முழுதையும் ஆனவனே என மாறிக்கூட்டி, இம்முழுதையும் என்னும் இரண்டாவதற்கு முடிக்குஞ் சொல்லாக ஆக்கி என ஒரு சொல் வருவித்து ஆனவனே என்பதற்கு ஆக்கிய இவ்வுலகம் முழுதிலும் கியைந்தி கின்றவனே எனப் பொருளுரைக்க, னுஞ் சுட்டு கட்புலப்படும் சிகனித்துப் பிரபஞ்சங்கக்ளச் சுட்டியது.
இதன் கண், "ஒன்று மா நறியாச் சிறியேன் மகிழ்ச்சி மின்னவனே விட்டிடுதி கன் டாப்" என்பதனுல் பிரபஞ்ச விவராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போகருதல் காண்க 盛岛。
18. முழுதயில் வேற்கிகண் ணியரென்னு மூசிக் தழன் முழுகும் விழுத&ன யேனே விடுதிகண் டாய் நின் வெறிமலர்த்தாள் தொழுதுசெல் வானத்தொழும்பரிற் கூட்டிடு சோத்தெம்பிரசன் பழுது செய் வேரே விடேலுடை யாயுன்ஃனப் பாடுவனே.
ப-ரை எம்பிரான் - நாங்கள் தலவனே முழுது அயில் வேல் கண் னியர் என்னும் மூரி தழல் முழகும் விழுது அனேடேனே - முழவதும் கூர்மையுடைய வேல் போதும் கண்களே புடைய மிசிர் என்று சொல் வப்படும் வவிய நெருப்பில் அமிழ்ந்து போகும் நெப்பைப் போல் ஆழி இன்ற என் சீன, விடுதி *அண்டாப் - கைவிடுகின்ரன்ேபோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும். பின் வெறி மலர் தான் தொழுது செல் - சீனது நறுமணம் கமழும் தாமரை மலர் போன்ற திருவடிகளேத் தொழுது

Page 247
It 464 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கொண்டு மின்னுடன் செல்கின்ற, வான தொழும்பரில் கூட்டிடு- உயர் வுடைய அணுக்கன் கொண்டர் கூட்டத்தோடு என்னேச் சேர்த்தருளுதி சோத்தி - கினக்குத் தாழ்மையான வணக்கம்; உடையாய் - என் னே ஆளாக அடையவனே, பாடுவன் - உன் பொருள் சேர் புகழ்களப் பாடுவேன்; பழுது செய்வேகன விடேல் - பிழை செய்வேனுயினும் என்னேக் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
எம்பிரான், மகளிர் என்னும் வலிய நெருப்பில் அமிழ்ந்துபோகும் ருெப்பைப் போல் அழிகின்ற என்னேக் கைவிடுகின்றனயோ? கைவிடா தொழில் வேண்டும் நின் திருவடிகளேத் தொழுதுகொண்டு சின்னுடன் செல்கின்ற தொழும்பரில் என்னேச் சேர்த்தருளுதி. தினக்குத் தாழ்மை யான வணக்கம்; உடையாய், உன்னேப் பாடுவன் பிழை செய்வே குயிலும் என் கனக் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்.
ஆயில் வேல்-சுர்மையையுடைய வேல். "ஆயிற் குல வேல்" திருக் கோவை (38). வேற்கண் - வேல் போலும் கண் அடிகள் மகளிர் கண் ஆணுக்கு வேலே உவமை கூறுதலே' ' ஒவவேற்கண் புதைத்துப் பொன்னே" (43), தெளி சென்ற வேற்கண் வருவித்த செல்லலெல்லாம்' (50), முர்புருவ வடிக்கலர் வேற்கண்ணி ' (E91), 'வேற்பொலி கண்ணி' (ஒ68) என்னும் திருக்கோவையானும் காண்க, அயில் வேற்கண்ணி என் மகளிரைக் கூறியது அவர் தமது கூர்மையையுடைய வேல் போலும் கண் நோக்கத்தால் ஆடவரைப் பிரிக்கவல்லார் என்பது தோன்ற
ஈர்க்கிடை போகா இனமுஃ மாதர் தங்
கூர்த்த நடனக் கொள்ாேயிற் பிழைத் தும்' போற் 34-5
என அடிகள் அருளியிருக்க தும்
நோக்கிற் பிணிகள்ளும் கண்ணுெடு" சுவி 8ெ:23 எனப் பிறர் கூறியிருத்தலும் ஈண்டறியம் பாவின்
முரி - வலி. தழலுக்கு வலியாவது தான்பற்றிய பொருளே அழித் தல், தழல் முழுகும் கெய் உஆகி அழிதல் போல மகனிராகிய நெருப் பிற்பட்டு ஆகின்றேன் என்பார், "கண்ணியர் என்னும் மூரித்தழில் முழுகும் விழுதனேயேனே' என்ருர், விழுது கெய்; வெண்ணெயுமம்.
இறைவனது மலர் போலும் திருவடிகள் கொழும்பர்க் கணியவாய்த் தெய்வமனம் கமழ்தல் பற்றி 'வெறிமவர்த்தாள்' என் குச் 'வெறி பார் கழல் வீழ்சடைத் தீவண்ணன் சிவன்" (கேரி எனத் திருக்கோவை பானும் அடிகள் சுருளின்மை காண்க: 1ள் தொழுது செல் கொழும் புர் எண் இயைபு: வங்ாத தொழும்பர் டர்விங் Liara l- fil- தொழம்பர் துரன் - உயர்வு வான் வார் கழல் + ' (திருவெம் )ே வாசனுமலம்

நீத்தல் விண்ணப்பம் 望65
பற்றறுதற்கும் கதியடைகற்கும் தொண்டரிடையிருத்தல் ஏதுவாகலின் தொண்டரிற் கூட்டிடு என் வேண்டுவாராயினர்.
"அடியேன் உன் அடியார் நடுவுள் இருக்கும் அருளேப் புரியாய்" (1) எனக் கோயின் மூத்த திருப்பதிகத்தும்
"குறிக்கொள் சென்று நின் தொண்டரிற் கூட்டாப்" (8) எனச் செத்திலாப்பத்திலும் அடிகள் அருளியமை காண்க
சோத்தம் இழிந்தார் செய்யும் அஞ்சலி, அது சோத்து எனக்கடைக் குறைந்து கின்றது. "சோக்தெம்பிரானென்று சொல்லிச் சொல்வி : (பொற் 8) என் புழிப் போ: எம்பிரான் என்ருர், பால் உன்னடியன் என்பது தோன்ற, இறைவன் சேர்த்தம் உன்னடியம் என்ருேரை உயர வைத்தல், "சோத்துன் னடியம் என்ருேரைக் குழுமித் தொrவானவர் குழ்ந்து எத்தும்படி நிற்பன்ை" (173) எனத் திருக்கோவையாரில் tly கள் அருளியலாற்குனுமறிக,
பழு5 - குற்றம், 'பழுதின் தொல் புகழான் பங்க" (வாழாப் 10) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க செயிர் புகர் 1ழிது நீதிமா பி. குற்றமாகும்" எனத் திவாகரத்து பண்பு) வருதலுங் காண்க. குற்றம் ஈண்டு மனமொழி மெய்கள் இறைவன் பால் கில்லாது புறம் பேரந்தமை, "பாவினட யாடு குழல்போற் கரந்து பரந்துள்ளம்" (ஆடை 8), 'சுருள் புரி சுழையர் குழலிற் பட்டுன் திறமறக்கிங் கிருள்புரி யாக்கையிலே கிடக்தெய்த்தன் ன் ", (அடை 5) என அருளியமை சண்டைக்கேற்ப அறி யற்பாலன என் சீன ஆட்கொண்ட நீ யான் செய்யும் முதினேப் பொறுத்து விட தொழிதல் வேண்டும் என் பார் "பழுது செப்வேனே விடேல்" என் குர்,
உசீனப்பாடுவன் என்பதற்கு பழுது செப்வேனுயிலும் உன் ஆன புகழ்ந்து பாடுதல் ஒழியேன் அதனுல் என் பிழைக்கிரங்கிக் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பது கருத்தாகக் கொள்க. மீற்றைத் தொண்டு களிலும் பாடற்றுெண்டு சிறப்புடைத்தென்பதும் அக்தொண்டிக்னச் செப் யும் வாக்கும் மனமும் இறைவன் பால் ஈடுபடும் என்பதும் அகஞன் பெரும்பயன் உண்டாம் என்பதும் பற்றியே அடிகள் பிறிதோரிடத்து
" தானே வங் தெம்மைத் ஃயத் தாட் கொண்டருளும்
வான் வார் கழல்படி வந்தோர்க்குன் வாய் திறவாப் ஊனே உருகாய் உனக்கே உறுமெமக்கும்
ஏஞேர்க்குக் தங்கோ இனப் பாடு " (திருவெம்பர )ே
எனப் பானது கோன்பு நோற்கும் மகளிர் கூற்றில் வைத்துக் கூறியிருத்த லும் காங்க
69

Page 248
466 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
அடியார்கள் இறைவனேப் பாடுதலேயும் அதனுல் அவர் அடையும் பேற்
15 &g ar y ffi
பண்ணுென்ற இசைபாடும் அடியார்கள் குடியாக மண்ணின்றி விண் கொடுக்கும் பணிகண்டன்" ஞான 179
கீதத்தை மிகப்பாடும் அடியார்கள் குடியாகப் பாதத்தைத் தொழசின்ற பரஞ்சோதி" ஞான 179:5
கற்பகத்தைப் பண்களார்தரப் பாடுவார் கேடிலர் பழியிலர் புகழாமே" ஞான 240:3
அளகத் திருகல் நுதலிபங்கா அரனே யென் நுள்கப்படும் அடியார்க்குறுகோ படையாவே" ஞான 10813
ானத் திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள் அருளியவாற்ருனும் அறியலாம்
இதன் கண், முழுதயில் வேற்கண்ணியர் மூரித்தழில் முழகும் விழு த&ன்யேன்ே விடுதிகண்டாப், விழுத்தொழும்பரிம் கூட்டிடுதி கண்டாய்: பழுது செய்வேனே விடேல் என்பவற்ருல் பிரபஞ்ச வைராக்கியமும் ஒதவிடாதொழிதல் வேண்டுமென்பதும் புலப்படுதல் க என்க. 萱
19. பாடிற்றி மேன்சனரி மனி நீயொளித் தாய்க் ஆப் டச்சூன்
வீடிற்றி லேனே விடுதிகள் பாய்வியந் தாங்கசீத் தேடிற்றி லேன்சிவ வ்ெவிடத் தானெவர் கண்டனரென் குே புற்றி ன்ே கிடத் துள்ளுது ே ரிைன் துழைத்தனனே.
ዞ !– አሻl T # ஐரி. மாணிக்க மனியைப் போன்றவனே நீ ஒளித் தாய்க்கு மீ காட்சியளித்து மறைந்தன. அங்ஙனம் மறைந்த தின் பெரநட்டு, பாடிற்றிவேன் - கின் து புகழ்ச்சியமைக்தி in Liliar 'r Tyமுல்லேன் பணியேன் - கின்ன்ே வணங்கிலேன் ஆங்கு வியந்து- நீ அருள் செய்து மறைந்த அப்பொழுது உண்டாகிய மருட்கை பற்றிய வியப்பினுள் ஒவது எவ்விடத்தான் எவர் கண்டனர் என்று அலறி ஓடிற் றிவேன் தேடிற்றிலேன்" எனக்கு அருள் செய்த சிவன் எவ்விடத்துள் ாது ? யார் அவனேக் ஆக்டர் என்று வினவிக் கதறிக் கொண்டு ஓடின்ேனுமல்லேன் ஒடித் தேடி னேதுமல்லேன் கிடந்து உள் உரு து. தின் பிரிவின் கல்லே மிகுதியால் செயலற்றுக் கிடந்து உள்ளம் துருகப் பெற்றிலேன் நின்று உழைத்தனன் பயனின்றி வின்று வருந்தி இரத், பசு ஊன் வீடிற்றிலேன் விடுதிகன் டாய் - சென் விக் ಸt+áರ! புடைய உடம்பு நீங்கப் பெற்றிவேன்; இத்தன்மையையுடையேனுயிலும்
கைவிடுகின்றனயோ ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும். ரிக்கதரி போன்றவனே மீ ஒளிக்காய்க்குப் பாடிற்றிiேங்:
பண்ரியேன் ே அருள்செய்து LEಛಿo:5 ஆப்பொழுதுண்டாகி மருட்கை

நீத்தல் விண்ணப்பம் 467
பற்றிய வியப்பினுல், எனக்கு அருள் செய்த சிவன் எவ்விடத்துள்ளான் யார் வ&னக் கண்டனர்" என்று அலறி ஓடிற்றிலேன்; சின் பிரிவின் கவ& மிகுதியால் செயலற்றுக் கிடங்து உள்ளம் உருகேன் கின்று உழைத்தான் பசிய ஊனுடம்பு நீங்கப் பெற்றிலேன்; இத்தன்மையை யுடையேகுயினும் என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதசம்,
பாடுதல் பணிதல் அலறுதல் தேடுதல் ஓடுதல் உருகுதல் என்னும் இச்செயல்களெல்லாம் உடைய அடிகள் இவை ஒன்றுஞ் செய்திலேன் என எதிர்மறைமுகத்தசற் கூறியது அவற்றின் பயணுக இறைவனது திரு வடிப்பேறு உடன் கிடைக்கப் பெருமை பற்றியுமாகும். E - அண்ம்ை விளி; ஆசாரியருள் மேலானவராக அறிந்தமையின் மணி என்ரீர் எனவே குருமணி என்றவாறு "குருமணி போற்றி" போற்றி 91)
காத்தாட்கொள்ளும் குருமணியே" (ஆனந்த 4) ன அடிகள் பிற விடங்களிலும் அருளியமை காண்க.
பச்சூன் - செவ்வித்தசை " பச்சூன் மின்று பைங்சினம் பெருக்க" புறம் 258 : 4 செவ்வியான இறைச்சி" பெரும்பாண் 283 நிச் ஈண்டு பச்சூன் என்றது பச்சூன் பொருந்திய உடம்பை. இறைவன் திருவருட் காட்சி மறைந்த நிலயில் பிரிவாற்ருது ஊதுடலே நீங்கப் பெறுதல் முறையாகவும் அது செய்திலேன் " ஒளித்த்ாய்க்குப் பச்சூன் வீடிற்றிலேன்" என்ருர், ஆக்னவன் பாதகன் மலர்பிரிங் கிருந்து5ான் முட்டிவிேன் தக்லுகிறேன்", "தாயிலகிய இன்னருள் புரிந்த வென் தலேவனே சளிகா ணேன், தீயில் வீற்கிலேன் திண் வரை புருள்கிலேன் செழுங்கடன் புகு வேனே" (சத 37:39, என அடிகள் அருளியமை ஈண்டறியற்பாலன.
வியப்பு - இறைவன் திருவுரு உடன் மறைந்ததனுல் உண்டாகிய மருட்கைபற்றிய வியப்பு. ஆங்கு - இறைவன் ஆட்கொண்டு மறைந்த காலத்தை உணர்த்தியது. " மறையினின் மனக்தாங்கே பருவமத் திறந்த பின்" கவி 581 8 மான் புழி ஆங்கு என்பது காலத்தை உணர்த்தி விற்றல் காண்க, ஆங்கு வியந்து என்பதற்கு ஆட்கொண்டருளிய அப்பொழுது மகிழ்ச்சியால் வியப்படைந்திருந்தும் என உரைக்கிலும் அமையும்,
அடிகள் தம்மைக் குருந்த மரத்தடியில் குருவாக எழுந்தருளி ஆட் கொண்டு மறைந்தவர் சிங்னென்று தெரிந்தனராகவின் சிவன் எவ்விடத் தான் என்று வினவுவராயினர்.
" புதுனியிற் சேவடி நீண்டினன் காண்க
சிவனென் யானுந் தே' என் காண்க.“ (ேே) எனத் திருவண்டப் பகுதியில் வருதலுங் காண்க.

Page 249
468 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
சிவன் எவ்விடத்தான் எவர் கண்டனர் என்பன தேடிச்சென்ற போது முற்படுவாரிடத்து வினவுவனவாகும். உழைத்தல் - வருந்துதல்.
இதன் கண், பச்சூன் வீடிற்றிலே இன விடுதிகண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாகொழிதல் வேண்டுமென்பதும் போதருதல் காண்க. 萱5。
10. உழைதரு நோக்கியர் கொங்கைப் பலாப்பழத் தீயினுெப்பாய்
விமுைதரு வேனே விடுதிகண் டாய்விடின் வேலே நஞ்சுண் மழை தரு கண்டன் கு ைமீளி மானிடன் தேய்மதியன் பழைதகு மாபா னென்றென் நறைவன் பழிப்பினேயே,
ப-ரை : பலாப்பழத்து சயின் ஒப்பாய் - பலாப்பழத்தின் கண் ஈபினே ஒத்து, உழை தரு நோக்கியர் கொங்கை விழைதருவேனே - மானினது நோக்குப் போலும் நோக்கினேயுடைய மகளிருடைய முஃபை விரும்பு கின்ற என்ளே, விடுதி கண்டாப் கைவிடுகின்ற&னயோ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்; விடின் - கைவிடுவைரபுரயின், வேலே நஞ்சு உண் மழை கரு கண்டன் என்று - கடலில் எழுந்த நஞ்சை உண்ட கரிய மேகம் போலும் கண்டத்தை புடையவன் என்றும், குணம் இலி என்று-குண மில்லாதவன் என்றும், மானிடன் என்று - மானிடன் என்றும், தேய்மதி பன் என்று - குறைமதிபன் என்றும், பழை தருமரபரன் என்று - பழமை யாகிய பெரிய பரதேசி என்றும், என்று பழிப்பினே அறைகுவன் - என்று இப்படி இப்படி நினக்கு இழிவுரையினேக் கூறுவேன்.
பலாப்பழத்து #யினுெப்பாய், மகளிரது கொங்கைகளே விரும்புகின்ற என்னேக் கைவிடுகின்றனேயோ f கைவிடா தொழிதல் வேண்டும். கைவிடின் வேல் நஞ்சுண் மழைதகு கண்டன், குணமிலி மானிடன், கேய்மதியன், பழைதருமாபரன் என்று என்று நினக்குப் பழிப்புரையிக்னக் கூறுவேன் என்பதாம்.
உழை = தான். "உழையதட பள்ளி" மதுரைக் 310, ஈண்டு ஆகு பெயரான் அதன் மருண்ட பார்வையை உணர்த்திற்று. தரு - உவமைச் சொல். மானின் நோக்குப் போலும் நோக்திரே புடைய அழகிய மகளிர் என்பது தோன்ற உரைதரு நோக்கியர் " என்ருர்,
'ஆப் தூவி யனமென வணிமயிற் பெடையெனத் தூதுனம் புறவெனத் துதைந்தகின் னெழின வ மாதர்கொண் மானுேக்கின் மடால் வாய் கிற்கண்டார்ப் பேதுரடி மென்பதை பறிகியோ வறியாயோ' கவி ச:ே15-8 11 ܕܠܐ
எனப் பிறரும் கூறுதல் காண்க. கொங்கை என்றது கோங்கின் கனுண் டாகிய பொலிந்த அரும்பை யொக்கும் மூலேயை, "சோங்கித் பொலியரும்

நீத்தல் விண்ணப்பம் 469
பேப் கொங்கை " (கோவை 13) என அடிகள் அருளியமை காண்க * முதி கோங்கின் முகையென முகஞ் செய்த குரும்பையெனப் பெயல் துளி முகிழெனப் பெருத்தரீன் லfளமுலே' பலாப் பழத்தின் ஈபினுெப் பாப் கொங்கை விழைதருவேனே எனக் கூட்டி பலாப்பழத்தில் மொய்க்கும் ஆத&ன விரும்புதல் போல மகளிர் கொங்கையை விரும்புகின்ற என்ன்ே என்றவாறு. ஈயின் என் புழி இன் சாரியை, ஒப்பாய்-ஒத்து. விழை தரு : ஒரு சொல். விழைதல். விரும்புதல், "துனேயுநர் விழைதக்க சிறப் புப் போல்" கவி 15 1.
வேலே நஞ்சுண் மழைதரு கண்டன் என்றது. திருப்பாற் G Gíslici எழுந்த ஆலகாலவிடத்தை உண்டு மேகம் போலக் கறுத்த கண்டத்தை யுடையன் என்றவாறு வேலே நஞ்சு உண்டமை இறைவன் பேரரு ளுடைமையையும் முடிவிலாற்றலுடைமையையும் புலப்படுத்திவதாகும்.
" உம்பர் உய்யக் களதுரம் விடமமிர்தாக்கிய தில்'வத் தொல்
(?a war' (23) "ஓங்குமொரு விடமுண்டம் பலத்தும்பருப்ய வன்று
தாங்கு பொருவன்" E. நஞ்சமஞ்சி மறுகி விண்ணுேர், பணியக் கருணே கரும்பான்' 1ச்ெ " விண்ணுேர் குழுவினேயுய்ய நஞ்சுண்டு . பிரான்" 329, எனத் திருக்கோவையரிலும்,
• உலகுய்யக் கரரின் மல்கு கடல் நஞ்சமிதுண்ட ஈட வுள்" ஞான2:4
உண்டான் நஞ்சை யுலக முய்யவே" ஞான 3ே12
இறையே கருணேயாய், உண்பரிய கஞ்சதனே உண்டு உலகம் உய்ய அருளுத்தமன் " ஞானசிேச்?. வேக்) நஞ்சுண் டுனமொன்றில்லா ஒருவன்" காவு 113:8. சமுத்திரத்தின் நஞ்சுண்டு சாவா மூவரச் சிங்கமே " 1ே2:2. எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
வேல் - கடல், மழை - முகில், "மழை குழுமி காட்டம் புதைத்தன்ன கள்ளிருள்" (திருக்கோவை 158) என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க. விடத்தை உண்டமையால் இறைவன் கண்டம் மேகம் போலக் சுறுத்தமையை
"காரென்ன வாருங் கறை மிடற்றம்பலவன்" கோவை 58,
காசியல் கண்டர்" 301,
* || 5 || gg - ..

Page 250
470 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
"கருமால் விடையுடையோன் கண்டம் போற் கொண்டலெண்
டிசையும் வருமால் " 33,
" சிற்றம்பலத்தான் மிடற்றின் முற்படு ரீண்முகில்' 848 எனத் திருக்கோவையாரிலும்
"கொண்டது நீலமும் புரை திருமிடற்றர் " ஞான 79:2.
மேகம் பால் மிடற்றர் " நாவு 5817 எனக் தேவாரத்தும் வருவன காண்க. ஜேல நஞ்சுண் மழை கரு கண்டன் என்பதில் கடலில் எழுந்த நஞ்சை உண்டு உள்ள சென் முன் கொன்று விடும் என்று எண்ணி சண்டத்தில் அடக்கிய போதும் அதன் கருமை புறத்தார்க்குப் புலப்படுமாறு கருமையடைந்த கண்டத்தினே யுடையவன் என்னும் பழிப்புரையும் அடங்கியிருத்தல் காண்க.
குனமிளி - உயிர்களுக்கு மாறி மாறி கிகழுகின்ற சாத்துவிக இராசத தாமத என்னும் முக்குனங்களும் இல்லாதவன். குணு சீதன் என்றபடி, "குணமொன்றில் வீர் குறிப்பில்லீர்" (சுங் 7710) எனத் தேவாரத்தும் வருதல் காண்க. இதில் நற்பண்பில்லாத குணங்கேடன் என்ற பழிப் புரையும் அடங்கியிருத்தல் காண்க,
மானிடன் - மானே இடத் திருக்கரத்தில் ரேங்கியவன். தாருகாவனத்து இருடிகளின் யாகத்தினின்றும் தோன்றிப் பேரொவிசெய்து கொண்டு எதிரிந்த மானினே இடத் திருக்கரத்தில் தாங்கித் திருச்செவிக்கண்மையில் சேர்த்து அதன் ஆற்றல் அடக்கிய பெருமையையுடையவன் என்பதனே இது புலப்படுத்துவதாகும். மானே இடத்திருக்கரத்தில் தாங்கியமை,
" மனிடமார் கருகையர் மா மழவாரும் வலத்தார்" ஞாண் 48:7,
'மங்குன் மதிவைப்பர் வான நாடர் மடமான் இட முடையார்"
I5ሸ ጫ/ 880 : 8.
"ஏறமரும் பெருமானே இடமசனேந்தும் கையானே" நாவு 878 5.
" வார் பொதியும் முவேயானோர் கூறன் தன் கீன மானிடங்கை
யுடையானே' காவு 313:7.
"மானிடங் கொண்டார் வலங்கை மழுவாட்கொண்டார்' நாவு 309:1. "மானே யிடத்ததொர் தையன்' சுங் 101. எனத் தேவாரத்தும் -
"வாமத்திலே யொருமாகீனத் தரித்தொரு மாக்ன வைத்தாய்"
கோயினுள் சி.
எனப் பதினுெராத் திருமுறையிலும்
 

நீத்தல் விண்ணப்பம் 47
மற்றதன் பின்றை எங்தை மான் பினே அதனே நோக்கித் தெற்றென விளித்து கந்தஞ் செவியினுக் கணித்தாய் மேவி சிற்றலுங் கூவுகென்றே நீடருள் செய்தி வாமப் பொற்றடங் கையிற் பற்றிப் பொருக்கென ஏக்கி வின்றன்."
தநீசியத் 10கி. எனக் கந்தபுராணத்தும்
கருமிடற்றன் செஞ்சடையன் வெண்னற்ற னென்னும் மழுவலத்தன் மானிடத்த னென்னும்" 28,
எனச் சிதம்பரச் செய்யுட் கோவையிலும் வருவனவற்ருலு மறிக. கடன் என்பதில் சில்வாழ்நாள் பல்பினிச் சிறுதொழிலுடைய மனிதக் தன்மையுடையவன் என்னும் பழிப்புரையும் அமைந்திருத்தல் காண்க,
தேய்மதியன் - ஒரு கஃபாகத் தேய்க்க பிறைமதியை சடை முடியிற் சூடினவன். தக்கன் சாபத்தால் தன் கஃலகள் தேயப்பெற்று அடைக் கலம் புகுந்த சக்திரகீத் திருச்சடையில் தரித்து கஃவளருமாறு அருள் செய்தமையை இது புஸ்ப்படுத்துவதாகும். தேய்க்க அறிவுடையவன் என்பது பழிப்புரை
பழைதரு மாபரன் என்பது பழைய பெரிய மேலானவன் என்னும் பொருட்டு இறைவன் பழையோன் என்பதை 'படைப்போற்படைக்கும் பழையோன் '; 'பரமன் காண்க பழையோன் காண்க " (திருவண்டம் 19; 87) என அடிகள் பிறவிடங்களிற் கூறியிருத்தலுங் காண்க. "மிகவும் பழையான் றன்கே' (நாவு 4ே17) எனத் தேவாரத்து வருதலுங் கான்சு, பரன் - மேலான்வன் : பரமன் திருக்கோவை 11 பேர். பழை திரு மா பரன் என்பதற்குப் பழமையான பெரிய ஆண்டி "ஐயம்ேற்றுலுங் தொழிலார மண்ணலாரனம" (ஒான 21819) என்பது பழிப்புரை. பரன் - பரதேசி அங்கியன்.
விடின் நஞ்சுண் மழைகரு கண்டன் முதலிய பழிப்பினே அறைகுவன் என முடிக்க விடின் வெங்கரியின் உரிப்பிச்சன் ருேலுடைப் பிச்சனஞ் குண்பிச்ச ஒார்ச் சுடுகாட் டெரிப்பிச்ச னென்னே யு மாளுடைப் பிச் னெத் ஹேகவனே' (சீத் 49 என மேலும் அடிகள் அருளியமை காண்க.
கொற்றவ னே என் நுங் கோவணத்தாப் என்றும் மாவணத்தால் ாத்துவ னே என்றும் ஈஞ்சுண்டி யேளன்றும் அஞ்சள்மக்கப் பெற்றவ னோன்றும் பிஞ்ஞக னே என்றும் மன்மத சீன செந்நவ ன்ே என்றும் காரும் பரவும் என் சிந்தனேயே" 91.
எனப் பொன் வண்ணத் தந்தாதியில் வருத்தும் ஈண்டறியம் பாஸ்து,

Page 251
472 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பழிப்பினேயே அறைகுவன் பழிப்பது போல் புகழமைந்த மொழி க3ளயே கூறுவன் என்றவாறு, இங்ஙனம் கூறுவது வஞ்சப் புகழ்ச்சி என்றும் அணியாகும்.
இதன் கண், ! உழை தரு நோக்கியர் கொங்கை விழைகருவேனே விடுதி
கண்டாய்" என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க. தி,
151 பழிப்பினரின் பாதப் பழந்தொழும் பெய்தி விழப்பழித்து
விதித்திருந் தே&ன விடுதிகண் டாய்னெண் மணிப்பணிலங் கொழித்துமந் தாரகந் தாகினி நுந்தும்பக் தப்பெருமை தழிச்சிறை நீரிற் பிறைக்கலஞ் சேர்தரு தாரவனே. ப-ரை பக்கம் பெருமை கழி சடைமுடியாகிய அனேயின் பெருமை பைச் சார்க் து; வெண்மணி பணிலம் கொழித்து - வெண்மணியாகிய முக் துக்களேயுடைய சங்குகளேக் கொறித்து, மந்தாரம் துக்தம் - மக்தா மலர் ககரத் தள்ளும், மந்தாகினி சிறை நீரில் - கங்கையாகிய வரம்புக்குட்பட்ட நீர் கிலேயில், பீஒற கலம் சேர்தரு தாரவன் - பிறைமதியாகிய தோணி பொருத்தப் பெற்ற கொன்றை மாவேயையுடையவனே, பறிப்பு இல் கின் பாத பழம் தொழும்பு எய்தி விழ இகழ்ச்சியில்லாத சின் திருவடிகளின் பழமையாகிய கொண்டினே நின்னருளாற் பெற்று அது என் விதியின் மையால் நழுவிப் போக பழித்து விழித்திருக்கேளே விடுதி கண்டாப் - தின் சீனப் பழித்துக் கொண்டு செய்வதறியாது சிலகித்து விழித்துக் கொண் டிருக்தி என் னே க் கைவிடுகின்றாேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்.
சடை முடியாகிய அனே பின் பெருமையைச் சார்ந்து வெண்மணிப் பணி லம் கொழித்து மந்தாரம் நுக் தும் கங்கை நீரில் பிறைமதியாகிய தோணி பொருந்தப் பெற்ற கொன்றை மாஃயையுடையவனே, சின் திருவடி களின் பழமையாகிய தொண்டி இன நின்னருனாற் பெற்று அது என் விதி யின்மையால் நழுவிப் போக கின்னேப் பழித்துக் கொண்டு விழித்திருக் தேஇளக் கைவிடுகின்றன யோ? கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்ப தாம்.'
பழிப்பு . இகழ்ச்சி; குற்றம் இறைவனுடைய திருவடிகள் எத்தகைய குற்றமும் சிற்றன.
சிந்திப் பரியன சிந்திப்பவர்க்குச் சிறந்து செங்தேன் முந்திப் பொழிவன முத்தி கொடுப்பன மொய்த்திருண்டு பந்தித்து மின்ற பழவினே தீர்ப்பன பாம்பு சுற்றி அக்திப் பிறை பணிக் காடுமையாற னடித்தலமே " காவு 3ெ 1 "எழுவா யிதுனா யிாதன வெங்கன் பிணிதவிர்த்து
வழுவா மருத்துவ மாவின் மாடுரதக் குழிவாய விழுவா ரவர்தம்மை வீழ்ப்பன மீட்பன மிக்கதுங் பேர
-ழுவார்க் கமுதங்கள் காண்க வையறி ண்டித்தலமே' ரேவு 985

நீத்தல் விண்ணப்பம் 475
"ஒதிய ஞானமு ஞானப்பொருளு மொவிசிறந்த
வேதியர் வேதமும் வேள்வியுமா வன விண்ணும் மண்ணும் சோதியுஞ் செஞ்சுடர் ஒாயிறு மொப்பன தாமதியோ டாதியு மந்தமுமானவையாறு னடித்தலமே " ாேவு 8ெ:1?
1 திருந்தலார் புரக் தீயெழச் செறுவன விறவின் கனடியாரைப் பரிந்து கசப்பன பத்தியில் வருவன மத்தமாம் பிணிநோய்க்கு மருந்து மாவன மந்திரமானே வலீஜ்ர்பியிடமாக இருந்த நாயக விமையவரேத்திய இணே யடித்தலந்தானே "
ஞான 4ே3:3
எனப் புகழப்படுவன வல்லது இகழப்படாதன இறைவன் திருவடியாக வின் "பழிப்பினரின் பாதம் " என்ருர்,
பழந் தொழும்பு எய்தி என்றது அணுக்கன் தொண்டராக இருந்த போது தமக்குள்ள பழைய நிருவடிக் கொண்டினே ஆட்கொண்டபோது அடைந்து என்றவாறு விழ என்றது நீங்க கிருத்தற் கேதுவாகிய விதி பின்மையால் அது நீங்கிப் போக என்றவாறு பறித்தல் -இகழ்தல். விழித்திருத்தல் - செய்வதொன்றறியாது திகைத்து விழித்துக் கொண் டிருத்தல்.
வெண்மணி - முத்து. பணிலம் - சங்கு கந்து, சுத்தி, காகு பணிலம். சங்கே (பிங் 8 4ே) என வருதலுங் காண்க. சங்கு முத்துடைத்தாதல் வஃகுரல் இலங்கு நீர் முத்த மொடு வார்துகி ரெ டுக்கும் " (பதிற் 30: 6-ኞ] என்பதனுலுமறிக.
மந்தாரம் ஆகுபெயராப் கிருமுடிக்கண் தரித்த மந்தார மலர்மாலேயை உணர்த்தியது. இறைவன் மக்கார மலர்மாக் தரித்தமை " மந்தாரத்திற் ருரம் பயின் றுமங் தம் முரல் வண் ப.தும்புங் கொழுந்தே னவிச் சடை" (கீத் ேே), தென்னன் பெருக்துறையான் மந்தரர மாஃயே பாடுதுங் கான்" (அம்மானே க்) என அடிகள் அருளியமையானுங் காண்க. மந்தாகினி - கங்கை, வெண்மணிப் பணிவம் கங்கைக்கு இயற்கையடை யெனவும் மக்தாரம் அடியார்களால் இறைவன் திருமுடிக்கட் சூட்டப் பட்டனவாகனின் செயற்கை அடையெனவும் கொள்க. நுக் துதல் - தள்ளு தல்; அல்லத்தல், மக்தாகினி tல் என இயைபும். பந்தம். அணே. ஈண்டு இறைவனது 'டை முடியாகிய அனேயே உணர்த்தியது. கரீஇ என்பது எதுகை கோக்கித் தழி என சின்றது. கரீஇ தழுவி சேdங்து. சிறை - வரம்பு. கலம் என்றது ஈண்டுத் தோணியை. பிறையைக் கலம் என்றது ஒரு கிஃத் திங்கள் தோஒளி போன்ற தோற்ற முடைமையின் " வியன் கங்கை பொங்கி வருமீர் மடுவுள் மலேச்சிறு தோணி வடிவின் வெள்னேக் குரு நீர் மதிபொதியுஞ் சடை" (tத் 28) என வந்தமை காண்க
የኌ0

Page 252
474. திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
கங்கை வெள்ளம் இறைவன் பேரருட் பெருக்கையும் சங்கு சிவ ஞானத்தையும் மந்தார மலர் பத்தியையும் பிறை பக்குவமுள்ள உயிரையும் புலப்படுத்துவன வாகும்.
தாரவன் - கொன்றைத் தாரையுடையவன். "தாருறு கொன்றையன்' (கோவை 1?t) எனவும், "கருடைக் கொன்றையக் தலைவர்" (ஞான 272 : 9) எனவும் வருவன காண்க. கலம் பிறை தார் சேர்தருமவன் என மாறிக் கூட்டி தோணி போன்ற பிறைச் சந்திரன் முடிமாலேயாகப் பொருந்தப் பெற்றவன் என உரைப்பாரு முளர்.
இதன் கண், பாகப் பழக் கொழும் பெய்தி விர பழித்து விழித் திருந்தேனே விடுதி கண்டாய் என்பதனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப் பும் கைவிடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க. சிரீ,
1க்2 தாரகை போலுந் தஃாத்தலே மாஃல தழலரப் பூண்
வீர வென் றன் சீன விடுதி கண் டாய்விடி லென்சீன மிக்கார் ஆரடி யானென்னி ஆறுத்தர கோசமங்  ைசுக்கரசின் சீரடி யாரடி யானென்று நின் ஃனச் சிரிப்பிப்பனே.
ப. ரை தாரகை போலும் தஃ: த ஃ மாலே - விண் மீன்கள் போன்ற வெண்டலேகளே தலக்கண் அணியும் மாஃலயாகவும், தழல் அர பூண் வீர - தீப்போலும் நஞ்சிக்னயுடைய பாம்புகளே அணிகலங்களாகவு முடைய அளவிலாற்றலுடையவனே, என் தன் சீன விடுதி கண்டாய் - என் சீனக் கை விடுகின்றனே யோ? கைவிட தொழிதல் வேண்டும். விடில் - என் சீனக் கைவிடில், யான் ஆதரவின்றி அலேக் து வருந்தித் திரியும் போது என் சீனக் கண்டு இரங்கி, மிக்கார் என்னே ஆர் அடியான் என்னின் - உயர்ந்த பெரியோ என் கீனப் பார்த்து நீ யாருடைய அடியவன் என்று வினவு வர ராயின், உத்தரகோச மங்கைக்கு அரசின் சீர் அடியார் அடியான் என்று - திருவுத்தர கோசமங்கையில் எழுந்தருளியிருக்கும் இறைவனது மெய்யடியார்க்கு அடியவனுயுள்ளேன் என்று கூறி, கின்னே சிfப்பிப்பன் . மின்னே அவர்கள் பரிகசிக்கும்படி செய்வேன்.
தஐக&ளத் தக்லமாலேயாகவும், பாம்புகளே அணிகலங்களாகவு முடைய விர, ரஸ் &ாக் கை விடுகின்றனயோ கைவிடாதொழிதல் வேண்டும். கைவிடின் ஆதரவின்றி அலேயும் போது என் சீனக் கண்டு இரங்கி மிக்கார் என்ாே ஆரடியான் என்று வினவுவராயின் 2-க்தரகோசமங்கைக்கு அரசின் சீரடியார் அடியானென்று கூறி கின்னே அவர்கள் பரிகசிக்கும்படி செய் வேள் என்பதாம்.
தாரகை போலும் தலே - விண்மீன்கள் போலும் ஒளியையுடைய வெண்டலே யோடுகள். "ஒளி வெண்ட& பால' (தே. ஞான பீ. 2) சான் வருவதும் காண்க.

நீத்தல் விண்ணப்பம் 475
" அனித5 மா ஆவயை நிறைமதிக் கிரளெனப்
புடை புடை பொதுங்கி பரவுவாய் பிளப்ப" 55:岛。岛。
என்பர் கல்லாடர் ஒளியையுடைய தீவக்கு நிறைமதியை உவமை கூறுவர். இவை திருமால் பிரமன் முதலிய தேவத்த&லவர்களின் கஃப்யோகே ௗாகும். " வித ஆற்றுச் த&மா ஐயன் தில் சீலநிக்கோன்" (809) எனத் திருக்கோவையாரில் அடிகள் அருளியமையுங் காண்க. உலகமெல்லாம் ஒடுங்கும் பேருழிமுடிவில் இவற்றையெல்லாம் மலேயாகக் கோத்து இறைவன் தக்லயில் அணிக்திருத்தலின் த ஃப்த்தல் மாலே என் குர்.
" கங்கை தங்கு சடைமாடிலங்கு த&லமாலேயோடு" இரான 0ே சி.
* தக்லமாலே தஃலக்கணிந்து " தாவு :ெ 1. " தக்லீக்குத் தலமாலே அணிக்க தென்னே
சுங் 1.
எனத் தேவாரத்தும் வருவன காண்க.
தழல் அர - தீ போலும் நஞ்சையுடைய பாம்பு. "அனல்வா யாவும்" "கனல் வா யரா " (நாவு 111 2; 120 )ெ எனத் தேவாரத்தும் வரு வன காண்க. அரா - அர எனக் குறுகி நின்றது. அரப்பூண் - பாம்பு அணி, "பாம்பலங்கரப் பரன்" (11), "கொண்டு தானணியுங்கலம் பணி கொண்டு" (54), பரப்பணியோன் " (18) என்ருர் திருக்கோவையா ரிலும், தல்மாஃபும் அரப்பூணும் இறைவன் அறிவின்மையும் அளவில் ஆற்றலுடையான் என்பதை உணர்த்துவனவாகும்.
விடின் என்ற ஆற்றலால் நீ கைவிடின் பான் ஆதரவின்றி அலேந்து வருங்கித் திரிவேன் எனச் சில சொற்கள் வருவித்துரைக்கப்பட்டது. விடின் மீன் ஃனச் சிரிப்பிப்பன் என இயையும். மீக்கர் - அறிவொழுக்கிங் களால் உயர்ந்த பெரியோர், அவர் என்னே ஆரடியான் என வினவுதல் என் ஆதரவற்ற நிஐலமை பற்றியாகும்.
உத்தர கோசமங்கைக்கரசின் சீரடியார்க்கு அடியான் என்க.
" சிலம்பணி கொண்ட செஞ்சீறடி பங்கன் றன்சிரடியார் குலம்பணி கொள்ள வெனேக் கொடுத் தோன் " (54)
எனத் திருக்கோவையாரில் வருதலுங் காண்க, சீரடியார் - மெய்யடியார். சண்டு இறைவனுடன் போந்த அணுக்கன் தொண்டர்களே.
சின் சீனச் சிரிப்பித்தல் - எனது ஜிஃபிசீனக்கண்டு உத்தரகோசமங்கைக் கரசின் சிரடியார் தகுதியில்லாத இவனே என் அடிமை கொண்டனர்? இவர் ஏன் கைவிட்டனர் எனப் பரிகசித்துக் கூறும்படி செய்தல், * உழை தரு நோக்கியர்" (tந் 4 என்னும் திருப்பாட்டில் பழிப்பினே அறைவன் என்ற அடிகள் இத்திருப்பாட்டில் தாம் பழித்தலன்றி மிக்கா

Page 253
4ሽ‛6 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
ரும் மின் இனப் பழிக்கும்படி செய்வேன் எனக் கூறுகின்றனர். இதுவும் இறைவனுக்கு நகைச்சுவையை உண்டாக்கிக் காம் விரும்பிய பேற்றைப் பெறும் வேணவாவாகும்.
இதன் கண், என் சீன விடுதி கண்டாப் விடின் சிரிப்பிப்பன் என்ப தனுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாகொழிதல் வேண்டும் என்பதும் புலப்படுதல் காண்க. E8.
58. சிரிப்டிப்பன் சிறும் பிழைப்பைத் தொழும்பை மீசற்கென்று
விரிப்பிப்ப னென்னே விடுதி கண் டாய்விடின் வெங்கரியின் உரிப்பிச்சன் ருேறுடைப் பிச்சனஞ் சூன் பிச்ச அணு ச்ச் சுடுகாட் இடப்பிச் னென்&னபு மாளுடைப் பிச்சனென் றே சுவனே.
புரை: ஈறும் பிழைப்பை சிரிப்பிப்பன் - வெகுண்டு ஒறுக்கத்தக்க எனது குற்றத்தினே நீ சிரித்துப் போதுத் துக்சொள்ளுமாறு செப்வேன் தொமும்பையும் ஈசற்கு என்று விரிப்பீப்பன் - எனது கொண்டினேயும் இறைவணுகிய நின்க்கே உரியது என்று கூறி அதனே எங்கும் பரவும்படி செப்வேன், என்ன விடுதி கண்டாப் - என் சீனக் கைவிடுகின்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும், விடின் - என்னேக் கைவிட்டால் ஆெம் கரியின் உரிபிச்சன் - கொடிய கயாக ரன் என் இறும் பு:ஆனயின் தோலே மேற் போர்த்த பித்தன், தோல் உடை ஓர்ன் - புலித் தோலே உடை பாசுக் கொண்ட பித்தன், கஞ்சு ஊன் பிச்சன் - ஆலகாலம் என்னும் நஞ்சை உண்ட பித்தன், ஊர் சுடு காட்டு எரி பிச்சன் - ஊர்க்குப் பொதுவாகிய சுடுகாட்டுத் தீயில் திருக்கரத்தில் எரி தாங்கி ஆடும் பித்தன் என்னேயும் ஆஐநடைய பிச்சன் - ஒன்றும் போதா காயேகனயும் ஆட் கொண்டருளிய பித்தன்; என்று ஏசுவன் - என்று இப்படியெல்லாம் கூறி இகழ்ந்துரைப்பேன்.
நீ வெகுண்டு ஒறுக்கத்தக்க எனது பிழைப்பை நீ சிரித்துப் பொறுக்கு மாறு செய்வேன் எனது தொழும்பையும் இறைவனுகிய தினக்கே உரியது என்று கூறி அதனே எங்கும் பரவும்படி செய்வேன். என் இனக் கைவிடு இன்றனேயோ ? கைவிடா தொழிதல் வேண்டும்; என் கீனக் கைவிடில் வெங்கரியின் உரிப்பிச்சன்: புலித்தோசில உடையாகவுடைய பிச்சன் ஈஞ்சு உண் பிச்சன்: உணர்ச் சுடுகாட்டு எரிப் திரிச்சன் என்னேயும் ஆளுடைப் பிச்சன் என்று கூறி இகழ்ந் ஒரைப்பேன் என்பதாம்.
ஈறும் பிழைப்பு - வெகுண்டு தண்டித்தற்குரிய பெருங் குற்றம். இறைவன் தம்மைக் கைவிட்டமைக்கு தான் செய்த பெருங் குற்றம் உளதாதல் வேண்டுமெனக் கற்பித்துச் சிறும் பிழைப்பை" என்ருர், தொழும்பையும் என்பதில் அடிமைத் தன்மையையே பன்றிக் கொண் டிகனயும் என உம்மை இறக்கது தழீஇய எச்சவும்மை. ஈசற்கு ଜtୋft')

நீத்தல் விண்ணப்பம் 477
படர்க்கையிற் கூறினும் ஈசனுகிய தினக்கு என முன்னிஃப் பொருளில் வந்தது. விரிப்பித்தல் - சிலருக்குக் கூறி அவர் வாயிலாகப் பிறர் அறியும் படி செய்தல் என்றது எங்கும் பரவச் செய்தல் என்றவாறு. இதன் பRன் நின் அடியவாணுகிய யான் சிறுமையடைதல் சின் புகழுக்கு ஏற்ற மாமோ? ஆகாது. ஆதலில் அருள் செய்ய வேண்டுமென்பது குறிப்பாகும்.
பித்தரி உடையும் ஊணும் உறைவிடமும் செயலும் மற்றைய மக்க ளிலும் வேறுபட்டிருப்பாராதலின் அம்முறையில் பர&னத் தோற் போர்வை யும், புனித்தோல் உடையும், நஞ்சு உணவும், சுடுகாட்டிடமும், எரி ஏக்தியாகும் செயலும் ஒன்றும் போதா நாயேசீன ஆட்கொள்ளும் செய ஆலும் பித்தர் இயல்பென வைத்து ஏசுவேன் என்றனர். இங்ங்னம் ஏசினும் கரியின் உரிபோர்த்தலும், புலித்தோல் உடுத்தலும், நஞ்சுண்டலும், ஊர்ச் சுடுகாட்டு எரியாடுதலும், என்னேயும் ஆட்கொள்ளுதலு: ஆகிய இவை யாவும் இறைவனது வரம்பிலாற்றலேயும் என்றுமுள்ள தன்மையையும் பேரருளுடைமைய்ையும் விளக்குவனவாதலால் இது பழிப்பது போலப் புகழ்தலாகும். இறைவனது வீடு பேற்றி சீன விரும்பிய அடிகள் இறை வசீனப் பலவகையிற் புகழ்ந்தும், பழிப்பது போலப் புகழ்ந்தும் வேண்டுவ ராயினர்.
இதர் கண், சிரிப்பிப்பன் சிறும் பிழைப்பை எனவும் தொழும்பை யும் ஈசற்கென்று விரிப்பிப்பன் விடுதி கண்டாய் எனவும் வருவன சேற்றுல் பிரபஞ்ச வைராக்கிய விருப்பும் கைவிடாதொழிதல் வேண்டும் என்பதும் போதருதல் காண்க. 49.
1ச்சி. ரசினும் யானுன்ஃன யேத்தினும் என்பிழைக் கேகுழைந்து
வே சறு வேனே விடுதி கண் டாய் செம் பவள வெற்பிற் றே சுடை யாயென்ஃன பாருடை யாய்சிற் றுயிர்க்கிரங்கிக் காப்சின வாலமுண் டாயமு துண் ணக் கடையாைனே.
ப-ரை செம்பவள வெற்பிள் தேச உடையாய் - செங்கிற முடைய பவளமல் போன்ற ஒளி பொருந்திய திருமேனியை புடையவனே, என்னே ஆளுடையாப்-என் னே ஆவீராகவுடையவனே, சிறு உயிர்க்கு இரங்கி-சகலவர்க் கத்துட்பட்ட சிறுமையுடைய திருமால் பிரமன் இந்திரள் முதலிய எல்லா உயிர்களுக்கும் இரங்கியருளி காய் சின ஆலம் உண்டாப் - சுடும் வெம்மை யையுடைய ஆலகால விடத்தை உண்டு அல்வுயிர்களேப் பாதுகாத்தவனே, கடையவன் அமுலு உண்ண - கீழ்மையுடையவனுகிய யான் சின் திருவருள் அமுதத்தின் உண்ணும் ஒண்னம், பான் உன் கீன அரசினும் ஏத்தினும் யான் உன் சீன பழித்தாலும் புகழ்ந்தாலும், ாேன் பிறைக்கே குழைந்து வேசறு வேனே - என்னுடைய குற்றக்கின் பொருட்டு மனம் உருகி வருக்தவேக்ன, விடுதி கண்ட ப் - கைவிடுகின்றனேயோ சீ கைவிடா தொழி தல் வேண்டும்.

Page 254
478 திருவாசக ஆராய்ச்சியுரை
பவளமல் போன்ற ஒளிபொருக்கிய திருமேனியையுடையவனே, என்னே ஆளாகவுடையவனே, சிற்றுயிர்க்கு இரங்கி புருணி, ஆலகால விடத்தையுண்டு அவ்வுயிர்கஃப் பாதுகாத்தவனே கீழ்மையுடையவனுகிய யான் வின் திருவருள் அமுதத்தினே உண்ணும் வண்ணம் யான் உன்னே எசினும் எத்தினும் என் பிழையின் பொருட்டு மன முருகி வருந்துவேனேக் கைவிடுகின்ற&னயோ ? கை வாடா தொழிதல் வேண்டும் என்பதாம்
எசுதல் - பழித்தல்: இகமுகன் எனினுமாம். ஏத்துதல் - புகழ்தல் உயர்த்திக் கூறல், குழைதல் என்ற வினேயினுலும் வேசறுதலானும் அவற்றுக்கு எழுவாகிய மனம் என்பது வருவிக்கப்பட்டது. "பூலித்து அகங் குழைந்து" (பொன்னூசல் பி) என வருதலும் காண்க, வேசறு தல் = வருக்திதல், -
இறைவன் செம்பவளமல்ல போன்ற ஒளிபொருங்கிய திருமேனியை யுடையணுகலின் * செம்பவள வேற்பின் தேசுடையாய் ' என் குர், "செம்பவனத் 'திருமேனி . செல்வனும் " ஞான ?ே0 5. " பவள வண்ணப் பரிசாங் திருமேனி" ஞான ?ே : 5. " செம்பவள ஈரிபோன் சிேனிப் பிரான் " காவு :ெ 8 "செம்பவளத் திரள் போல்வான் காண் " நாவு 237 கி. "செம்பவளத் திருமேனிச் சிவலே " சாவு 811 பீ. எனத் தேவாரத்தும்,
' கொழும் பவள நிற வரை மேனியன்" (8)ெ
* பவளச் செவ்வி யாயின வீசன் " (282)
எனத் திருக்கோவையாரினும் உருவன காண்க. இறைவன் ஞானசாரி பணுப் அடிகளே ஆட்கொண்டருள எழுந்தருளியபோத ஒளிமிக்க செங் நிறத் திருமேனியணுய் காட்சியளித்தானுகளின் ' பவள வெற்பின் தேசு டையாய் எனயாளுடையாய்" என் முர்.
' எந்தம ராமிவ னென்றிங் கென்னே யு மாட்கொண்டருளும்
செத்தழல் போற்றிரு மேசிைத் தேவர் பிரான் " குயிற் .ெ "செந்தழல் புரை திருமேனியுங் காட்டி . வந் தாண்டாய்"
பள்ளி 8,
" திகழா நின்ற திருமேனி காட்டி என் இனப் பணிநொண்டாய்"
குழைத் 10. என அடிகள் பிமுண்டும் அருளியவாறு காண்க, தேசு - ஒளி "தேசுடை விளக்கே " (பிடிக்? என் புழியும் இப்பொருட்டாதல் காண்க ஆளுடை

நீத்தல் விண்ணப்பம் 479
யாப் - என் இன ஆளாகவுடையேைன. " சுமையாளுடையான் ", " நாயேனே ஆளுடையான்' தசாங் 3: .ெ " என ஆளுடை நாயகன் " " என்னே
முனுளுடையீசன் ' (திருப்படை 3; )ே என அடிகள் பிருண்டும் அருளி யமை காண்க.
சிற்றுயிர் என்றது விஞ்ஞானு கலர் பிரளயாகவர் அஸ்லாத சகல வர்க்கத்து உயிர்களேக் குறித்தது. திருமால் முதலிய தேவர்கள் யாவரும் மற்றையோரும் சகலவர்க்கத்தினரே யாவர். காப்சின ஆலம் = சுடும் வெம் மையையுடைய ஆலாலம். காய் சினம் என்பதற்கு சுடும் வெம்மை என் பது பொருளாதன், " காய் சினம் தவிராது " புற -ெ 5) என்பதற்கு " சுடுகின்ற வெம்மை ஒறியாது" என அதன் உரைகாரர் உரைத்தமையா ணும் அறியப்படும். "மண்டி மீஃலயை எடுத்து மத்தாக்கி யவ்வாகிகி யைத், கண்டி யமரர் கடைந்த கடல் விடம்" (காவு 3ெ 10) சுடும் வெம்மைத்தாக எழுந்தமை.
"அண்டவர்கள் கடல் கடைய அதனுட் டோன்றி
பகிர்க் தெ ழுந்த வாசலம் வேலே ஞாலம்,
என் டிசையுஞ் சுடுகின்ற வற்றைக் கண்டு " நாவு ெே8 8. " திருநெடுமால் நிறத்தை யடுவான் வீசும்பு சுடுவான்
எழுந்த விசை போய்ப் பெருகிட " ரேவு 14:1.
என வருவன காண்க. தேவர்கள் நஞ்சை அஞ்சி நும் சரணம் என்ன இறைவன் அவர்க்கிரங்கி அக்கஞ்சையுண்டு அவர்களேக் காத்தமையின் சிற்றுயிர்க் கிரங்கிக் காப்சின ஆலமுண்டாப் என்ருர்
வடங்கெழு மஃப்மத்தாக வானவர் அசுரரோடு கடைங்கிட வெழுந்த மீழ்சங் கண்டு பஃறேவரஞ்சி அடைந்து நூஞ்சரண மென்ன வருள் பெரிதுடையராகித் தடங் கட  ைஇச ஆண்டார் சாய்க்காடு மேவினுரே " நாவு 5ே 2. எனத் தேவாரத்து வருதலுங் காண்க.
கடையவன் - கீழ்மை படைபவனுகிய யான் என்னும் பொருட்டு தன்மை ஒருமைப் பெயர்.
"கடையவனே ஃனக் கிருனேயினுற் கலக் தாண்டு கொண்ட
விடையவனே " கீத் 1. * * Eroi கடைப்பட்ட நம்மை யிம்மை ஆட்கொண்ட
வண்ணங்கள் பாபு. " பொற் .ே "நாயிற் கடைப்பட்ட தம்மையு மோர் பொருட்படுத்து " பூவல்வி 9,
"கில்லாத புல்லறிவிற் கடைப்பட்ட தசயேஃன " கண்டபத சி.
என அடிகள் தம்மைக் கடைப்பட்டவ ஒகக் கூறுமாறுங் காண்க,

Page 255
தீர்க்கின்ற வாறென் தீர்ந்த அன்பாய தேவர்கோ வறியாத தேனேப் பாஜக் நமச்சிவாய வாஅழ்க நாடகத்தால் உன்னடியார் கான்முகன் முதலா தினப்ப தாக நெடுந்தனகி ரீயென்னே பணிவார் பிணிதீர்த் பரந்து பல் லாய்மல பரம்பர னேகின் பரவுவா ரிமையோர்கள் பவனெம் பிரான் பணி பழிப்பினின் பாதப் பாட வேண்டும் நான் பாடிற்றி லேன் பணி புகவே தகேனுனக் புகுவதாவதும் புகுவேன் எனதே புணர்ப்ப தொக்கி புலன்கள் திகைப்பிக்க புறமே போக்தோம் பெருநீ ரறச்சிறு பெற்றது கொண்டு பேசப் பட்டே பேசிற்றும் ஈசனே பொதும்புறு தீப்போற் பொய்யவனேனே ப் பொருத்தம் இன்மையேன் பொருளே தமியேன் பொலிகின்ற கின்ருள் போகம் வேண்டி போரே ரேசின் போற்றியிப் புவனம் போற்றியென் போலும் போற்றி பென்றும் போற்றியோ கமச்சிவாய
(i)
112 ፳፱ ჭჭ 62
15
GEČ) II6
፵፱ O J岛Q &直 遭岛
A9
MC)
富ā 133 90
I&ኛ 86 38 直垩0
፵ኛ 121
፳፬ Üኞ ፳4 Öኦ 49 ፀû
மடங்கவென் வன்விசீனக் மத்துறு தண்டயி மறுத்தனன் யானுன் மன்னவ னேயொன்று மன்ன வெம்பிரான் மாறி சின்றெனக் மாறி லாத மாக் மாறுபட்டஞ்சென்னே மானேரி நோக்கி புடையாள் மானேரி சோக்கி யுமையாள் முடித்த வாறும் முதகலச் செவ் வாய்ச்சி ஆழுதயில் வேற்கண் முழுவதுக் கண்ட மெய்தா னரும்பி மே வாரவ மையி லங்குகத் யானேதும் பிறப்பஞ்சேன் யானே பொய்யென் வணங்கும் கின்னே வண்ணந்தான் சேயதன்று வருந்துவனின் மலர்ப்பாதம் வசீலத்தலே மானன்ன வளர்கின்ற கின்கரு வாழ்கின் குய் வாழாத வாழ்த்துவதும் வானவர்கள் வான காடரும் வாஞகி மண்ணுகி விச்ச நின்றியே விச்சுக் கேடு விச்சை தானிதுவொப்ப வினேயிலே கிடந்தேனே ப் வினேயெண் போலுடை வெள்ளத்துள் நாவற்றி வெள்ளர்தாழ் விரிசடையாய் வேண்டும் சின்க வேனில் வேள் கண வேனில்துேள் நலர்ந்து
효 13.
s 芷产 ïዕዷ '3'
f置寺 89 齿g
芷 置垩岛
占 ቆኞ ፵፱ 16 9. ፳፬
17 芷萱 08 3.
99 19 OO 岛5 ፵፵ " 3.
18 35 78
35

Page 256